LEARNING LINKS ACADEMY

REFLECTION PAPER - FILIPINO 10

MGA DAPIT-HAPON NG PAG-ASA: NOLI ME TANGERE SA MGA MATA NG ISANG

MAG-AARAL

ISINULAT NI NATHAN EMMANUEL M. VILLANUEVA AT TINULUNGAN NI MIKAELLA

A. GOLEZ AT NI DR. ANTONETTE N. VILLANUEVA-VENTURA

Please Note: This reflection paper was originally made in English and further manually translated to Filipino, as the author seeks
assistance from those who are better at speaking the language for a more clear understanding and learning experience.

Paunawa: Ang papel na ito ay orihinal na ginawa sa Ingles at sadyang isinalin sa Filipino sa pamamagitan ng kamay, sapagkat hinahanap
ng may-akda ang tulong ng mga mas magaling sa pagsasalita ng wika upang magkaroon ng mas malinaw na pag-unawa at karanasan sa
pag-aaral.

1
Ang "Noli Me Tangere" ay isang klasikong nobelang Pilipino na isinulat ni Jose Rizal, na naglalaman ng kwento ng isang binatang
nagngangalang Crisostomo Ibarra. Nag-uumpisa ang nobela sa pagbabalik ni Ibarra sa kanyang bayan matapos mag-aral sa ibang
bansa. Punong-puno siya ng mga idealismo at umaasa na magdulot ng positibong pagbabago sa kanyang komunidad. Gayunpaman,
agad niyang natuklasan na ang trahedya sa kamatayan ng kanyang ama ay may kaugnayan sa katiwalian at mga kawalang-katarungan
na umiiral sa panahon ng kolonyalismo ng mga Kastila.

Sa kanyang pagbabalik, sinasalubong siya ng mga kilalang personalidad sa bayan, tulad ni Kapitan Tiyago na may malaking
impluwensya sa lipunan. Sa mga saloobin ni Ibarra, nabubuo ang kanyang mga plano upang maalis ang kahirapan at ipaglaban ang
mga karapatan ng mga Pilipino. Subalit sa kanyang mga pananaliksik at pakikipag-ugnayan, natuklasan ni Ibarra ang malalim na
korapsyon sa mga institusyon, ang pang-aabuso ng mga prayle, at ang mga pangyayari ng panlalansiya na nagdulot ng pagdurusa sa
kanyang pamilya at iba pang mga tao.

Sa pag-unlad ng kwento, nakakakilala si Ibarra ng iba't ibang mga karakter na kumakatawan sa iba't ibang aspekto ng lipunang
Pilipino. May mga karakter na nagpapakita ng kabaitan at katapatan, tulad ng mag-asawang sina Elias at Salome, na nagbibigay ng
pag-asa at inspirasyon sa kanya. Sa kabilang dako, mayroon ding mga karakter na sumisimbolo sa pang-aabuso at katiwalian, tulad ni
Padre Damaso, na nagpapalaganap ng takot at pagkakawatak-watak sa mga mamamayan.

Sa gitna ng kwento, hinaharap ni Ibarra ang maraming mga hadlang sa kanyang mga idealismo. Siya ay nagtatag ng mga taong
tumututol sa kanyang mga ideya para sa reporma at panlipunang katarungan. Isa sa mga impluwensya na kontrabida ay si Padre
Damaso, isang pari ng pagmamalabis sa kanyang kapangyarihan at nagpapalaganap ng takot sa mga tao. May mga pagkakataon na
sinisikap ni Ibarra na makapagpahayag ng kanyang mga paniniwala sa isang mapayapang paraan, subalit nagiging malabo ang mga ito
dahil sa mga pagsalungat at panlilinlang ng ibang karakter.

Siya rin ay nadamay sa isang romantikong relasyon kay Maria Clara, isang magandang babae na anak ng Padre Damaso. Ang kanilang
pagmamahalan ay nagbibigay ng tuwa at ligaya sa puso ni Ibarra, subalit sa likod nito ay nagtataglay ng mga lihim at suliranin. Sa
proseso ng kanilang pag-iibigan, maraming mga katotohanan ang nabunyag tungkol sa mga saloobin at kalagayan ng mga tauhan, na
pagdaragdag ng mga komplikasyon sa kwento.

Sa gitna ng mga pagsusuri at pag-unawa ni Ibarra sa mga nangyayari sa kanyang paligid, unti-unti niyang nauunawaan ang kalagayan
ng mga Pilipino at ang pangangailangan ng tunay na pagbabago. Sa pagtahak ng nobela sa gitna nito, ipinapakita ang malalim na
kalakaran ng katiwalian, relihiyosong pagpapaimbabaw, at mga panlipunang pag kawalang-katarungan na umiiral sa Pilipinas noong
panahong iyon. Lalo pang tumitibay ang determinasyon ni Ibarra na lumaban para sa katarungan at ilantad ang mga kahabag-habag
na kalagayan sa kanyang lipunan.

Sa patapos na bahagi ng nobela, dumadagundong ang mga tensyon, na humantong sa isang rebolusyon na sumisibol sa gitna ng mga
api-apihang Pilipino. Matapos ang mga karanasang pinagdaanan at ang pakikibaka ni Ibarra sa mga sistemang korap at mapang-api,
natanto niya na ang mapayapang paraan ay hindi sapat ang nagdulot ng pagbabago. Nagpasya siyang sumali sa kilusang
rebolusyonaryo, kung saan nakilala niya ang mga katulad-niya si Elias, isang mandirigma at malakas na tagapagtanggol ng mga
mahihirap.

Sa tulong ng mga taong may parehong mga adhikain, nag-organisa siya ng isang lihim na samahan na tinatawag na Katipunan.
Nagwakas ang nobela sa isang klimaktikong pangyayari kung saan natuklasan ang mga plano ni Ibarra para sa rebolusyon. Sa isang
kasinungalingan at pagkakamali, si Ibarra ay maling akusahan ng paghihimagsik at hinatulan ng kamatayan. Subalit, sa mga huling
sandali ng nobela, ipinahayag ni Maria Clara ang katotohanan tungkol sa kanyang kadugo at inialay ang sarili upang iligtas si Ibarra.
Nagtapos ang kuwento sa isang malungkot na tono, kasabay ng pagkamatay ni Ibarra at ang pag-alam na ang laban para sa
katarungan at kalayaan ay patuloy na magpapatuloy.

2
Mahalagang tandaan na ang pagsasalarawan ito ay isang simpleng bersyon at maaaring hindi kasama ang lahat ng mga komplikadong
mga detalye at mga subplot na matatagpuan sa orihinal na nobela.