เล่ม 3

1
 101 คดีสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ (4)

ฮ่ องเต้ ที่นัง่ สูงโดดเด่ นอยู่ในพระตำหนั กจินหลวน ก็ปวด

เศียรเวียนเกล้ำ เดิมตัง้ ใจให้เจียงเสวี่ยนกับสวีซื่อจิ้นให้กำรยัน
กัน สวีซี่อจิ้นก็กลับคำให้กำร กลำยเป็ นลำกต้ำหลี่ซื่อเข้ำมำอีก!

จนถึ งบัดนี้ เหลื อแค่ ส ำนั กรำชเลขำธิ กำรกับส ำนั กมุข

มนตรีฝ่ำยตรวจสอบที่ ยงั เงียบอยู่ มีขุนนำงกี่ คนที่ ถกู ลำกเข้ำ
มำเกี่ยวแล้ว? มุขมนตรีฝ่ำยบริหำรมีกี่กระทรวงที่เกี่ยวข้องกับ
เรือ่ งสวีซื่อจิ้น? ดูรปู กำรณ์แล้ว อำจโดนกันทัวทั
่ ง้ รำชสำนักแน่

ฮ่องเต้ ชรำแล้ว ใจไม่แข็งเหมือนเมื่อก่อน ทัง้ ไม่เหมือน

เมื่อก่อนที่ใจกล้ำไม่หวำดหวัน่ ใช้วิธีคำวเลือดล้ำงควำมขัดแย้ง
ของรำชสำนั กได้ ตอนนี้ เขำแค่คิดทำให้อำนำจในรำชสำนักมี
ควำมสมดุล คิ ด ว่ ำจะท ำเรื่องนี้ ให้ มีผ ลกระทบน้ อยที่ สุด เขำ
เกรงว่ำถ้ำยิ่งสอบสวนจะยิ่งบำนปลำย สู้ให้เรื่องสอบสวนหน้ ำ
พระพักตร์จบๆกันไปดี กว่ำ จึงนำพวกสวี ซื่อจิ้นกับเจียงเสวี่ ย
นกลับเข้ำคุกต้ำหลี่ก่อน ทีหลังค่อยว่ำกัน

ไม่นึกว่ำไม่มี “ทีหลัง” อีกแล้ว!

2
 วันรุ่งขึน้ เหอเค่อหนำน หน้ ำตำอึมครึมคุกเข่ำขอรับโทษ
กล่ำวว่ำสวีซื่อจิ้นตำยกะทันหันในคุก ส่วนสำเหตุกำรตำยนัน้
ขุนนำงชันสูตรศพจำกกระทรวงยุติธรรมบอกว่ำเนื่ องจำกเลือด
คังในอกจำกอำกำรบำดเจ็
่ บครัง้ ก่อน ทำให้ร่ำงกำยทนไม่ได้ จึง
เสียชีวิต!

จำกกำรตำยของสวี ซื่ อจิ้ นกั บ ผลชั น สู ต รศพของ

กระทรวงยุติธรรม แสดงว่ำสิ่งที่ สวีซื่อจิ้นให้กำรไว้ก่อนตำยว่ำ
ถูกทำทำรุณจำกผูค้ มุ ในคุกต้ำหลี่นัน้ เป็ นเรื่องจริง กำรตำยของ
เขำ ทำให้คดีกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์เหลือแค่ ถังอันไหวคน
เดี ย ว ถัง หวยเข้ ำ ออกคุก ต้ ำ หลี่ ส องครัง้ ไม่ ว่ ำ พวกเหอเค่ อ
หนำนเค้ น สอบปำกค ำอย่ ำ งไร เขำก็ พู ด เหมื อ นกัน ว่ ำ ถูก
ปรักปรำ!

ปรักปรำ! ...เหอเค่อหนำนอ่ำนคำให้ กำรของถังอันไหว

สองคำสุดท้ำยสันสะเทื
่ อนอยู่ในใจเหล่ำขุนนำง

เหอเค่ อ หนำนหวำดหวันที ่ ่ สุด และบริ สุท ธ์ ิ ใจด้ ว ย เขำ

ไม่ได้นึกเลยว่ำสวีซื่อจิ้นจะตำยกะทันหันในคุกและก็ไม่ได้นึก
ว่ำจะมีผคู้ มุ ใช้วิธีทำทำรุณสวีซื่อจิ้นเพื่อให้สำรภำพ ตอนนี้ คนก็
ตำยแล้ว แต่ เรื่องก็ยงั ไม่จบ ฮ่องเต้ จะคิดเช่นไรหนอ? ไม่ว่ำจะ

3
คิดอย่ำงไร เขำเป็ นผูร้ บั ผิดชอบต้ำหลี่ซื่อ ข้อหำละเลยหน้ ำที่คง
ดิ้นไม่หลุดแน่ ...

ได้ยินเหอเค่อหนำนขอรับโทษ ดูท่ำทำงหวำดหวันของ ่
เขำ ฮ่องเต้กน็ ึ กขำ เขำรู้สึกว่ำตัวเองแก่แล้วจริงๆ ทำไมจึงหลง
ทิ ศ หลงทำงเสี ย ได้ ? ท ำไมถึ ง ปล่ อ ยให้ เ รื่ อ งบำนปลำยมำถึ ง
ป่ ำนนี้ จนยำกจะแก้ ไข? เดิมแค่ จำกข่ำวลื อเมืองหลวงจนเข้ำ
มำถึงรำชสำนัก จึงกลำยเป็ นเรื่องที่จบไม่ลง เมื่อเป็ นเช่นนัน้ ก็
ปล่อยให้มนั จบไปกับข่ำวลือแล้วกัน!

ฮ่องเต้มีพระรำชโองกำรว่ำ “เจียงเสวี่ยนไม่หนี ข้อครหำ

กำรสอบคัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์มี พิ รุธ ถูก วิ พ ำกษ์ วิ จ ำรณ์ หวำ
อิงจั ๋วไม่ตรวจสอบเรื่องรำว สวีซื่อจิ้น ถังอันไหวหำที่ เกำะเพื่อ
หวังก้ำวหน้ ำ ” ดังนั น้ คดี สอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ซึ่งยืดเยื้อมำ
นำนก็จบลงอย่ำงไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

เมื่อพระรำชโองกำรของฮ่องเต้ออกมำ เหล่ำขุนนำงย่อม
ไม่คดั ค้ำน เพียงแต่พระรำชโองกำรฮ่องเต้นี้น่ำคิดมำก ขุนนำง
ไม่น้อยพยำยำมตีควำมว่ำนี่ หมำยควำมว่ำอย่ำงไร

เจียงเสวี่ยนไม่หนี ข้อครหำ ถูกวิพำกษ์วิจำรณ์ โดนเรื่อง

ข้ อ สอบรัว่ ถูก วิ พ ำกษ์ วิ จ ำรณ์ หมำยควำมว่ ำ เรื่ อ งที่ เ ขำท ำ
4
ข้อสอบรัวเป็่ นข่ำวลือ ถ้ำเช่นนัน้ เขำทำข้อสอบรัวหรื่ อไม่? ยังมี
หวำอิงจั ๋ว เรื่องไม่ตรวจสอบ หมำยควำมว่ำแค่เรือ่ งลมๆ แล้งๆ
ไม่สืบหำข้อเท็จจริง ไม่เกี่ยวกับเรือ่ งช้ำงสำรชนกันในรำชสำนัก
ส่ วนสวี ซื่อจิ้นกับถังอันไหวหำที่ เกำะเพื่ อหวังก้ ำวหน้ ำ หมำย
ควำมว่ำยึดเกำะคนใหญ่โตเพื่อเลื่อนฐำนะตัวเอง ถ้ำเช่นนัน้ เขำ
ยึดเกำะอย่ำงไร? ทุ่มเทเงินทองติดสินบน? เป็ นเรื่องจริงหรือ
เปล่ำ? ไม่มีใครรู้

ส่วนเหล่ำองค์ชำย มีเรื่องเกี่ยวกับพวกเขำที่ ไหน?! ต่ำง

อยู่อย่ำงสุขสบำยในวังองค์ชำยของตัวเอง พวกทำงำนก็ทำงำน
พวกพักฟื้ นก็พกั ฟื้ น ไม่ได้เกี่ยวข้องกับสอบคัดเลือกช่วงวสันต์
เลยแม้แต่น้อย

นี่ กค็ ือคดีกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ที่เริ่มจำก “จับลม

ตะครุบ เงำ” และจบด้ ว ยควำม “พิ ศ วงงงงวย”! หรื อ แปลว่ ำ
ฮ่องเต้ไม่ได้ออกปำกในเรื่องนี้ สกั คำ เหล่ำขุนนำงเห็นอย่ำงไรก็
เป็ นเช่นนัน้ แล้วแต่ควำมคิดเห็นแต่ละคน!

พวกขุน นำงที่ ได้ ส ติ อดคิ ด ไม่ได้ ว่ ำฝี มื อคลุกโคลนไกล่

เกลี่ยข้อพิพำทอย่ำงมัวซั
่ วของฮ่
่ องเต้ครำวนี้ ทำได้เยี่ยมมำก!

5
 เริ่ ม จำกข่ ำ วลื อ ผลกำรตัด สิ น ของฮ่ อ งเต้ คื อ “ไม่ ไ ด้ มี
อะไร”! ฮ่ อ งเต้ ไ ม่ ไ ด้ ว่ ำ คดี ก ำรสอบคัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์มี กำร
ทุ จริต และก็ไม่ได้ พูด ชัดว่ ำเจี ย งเสวี่ ยนท ำข้อสอบรัว่ แค่ สงั ่
โบยคนละห้ ำ สิ บ ที เป็ นอัน จบเรื่ อ งกัน ไป ไม่ ใ ห้ เ รื่ อ งนี้ เ ป็ นที่
สนใจของรำชสำนักอีก

จริงๆ ด้วย กำรจัดกำรเรื่องคนของฮ่องเต้ครำวนี้ ทำให้

เหล่ำขุนนำงนึ กถึงคดีทุจริตสนำมสอบเมื่อรัชศกฉำงไท่ปีที่ สิบ
หก ขุนนำงไม่น้อยสะท้อนใจ เทียบกันแล้ว ฮ่องเต้มีพระเมตตำ
ขึ้นมำก กล่ำวโดยสรุปคื อ คดี สอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ครำวนี้
นอกจำกสวีซื่อจิ้นแล้ว ไม่มีใครต้องมำเสียเลือดเสียเนื้ ออีก

ฝ่ ำยเจี่ ย งเสวี่ ย นนั ้น ก็อ อกจำกรำชกำรตำมพระรำช

ประสงค์ของฮ่องเต้ ขุนนำงกระทรวงพิธีกำรที่ มีควำม สัมพันธ์
ใกล้ชิดกับเขำ ก็ถกู ลงโทษภำยหลัง ย้ำยออกจำกกระทรวงพิธี
กำรหรือไม่กถ็ กู ลดตำแหน่ งแล้วเนรเทศออกนอกเมืองหลวง
ยังมีเว่ยผูท่ งหลำนลุงของเขำและเป็ นเลขำของวังองค์ชำยรองก็
ถูกปลด กลุ่มอิทธิพลสำยองค์ชำยรองจึงเสียหำยหนัก

หวำอิ ง จั ๋วอธิ บดี ก ระทรวงขุน นำงกับ จำงต้ ว นอธิ บดี

กระทรวงกำรคลังย้ำยออกจำกเมืองหลวง ลดตำแหน่ ง ไปอยู่
เจี้ยนหนำนเต้ ำ ว่ำไปแล้ว ผลตัดสินนี้ นับว่ำฮ่ องเต้ ปรำนี มำก
6
ไม่ได้ปลดออกจำกขุนนำง ทัง้ สองคนก็พอรู้กำลเทศะว่ำเรื่องได้
จบแล้ว ทัง้ คู่รีบเก็บข้ำวของไปเจีย้ น หนำนเต้ำ

ไม่สนใจเรือ่ งรำวเมืองหลวงอีกต่อไป

ยังมี สวี ซื่อจิ้นกับถัง อัน ไหวตัวเอกในเรื่องสองคนก็ถ กู

ลงโทษเช่นกัน แต่ สวีซื่อจิ้นตำยในคุกแล้ว จึงไม่โดนเรื่องหำที่
เกำะเพื่อก้ำวหน้ ำ แค่ให้ ตระกูลสวีเสี ยค่ำปรับห้ ำพันตำลึง ถัง
อันไหวนอกจำกเสี ยค่ำปรับแล้ว ยังถูกตัดสิทธิไม่ให้ ร่วมสอบ
คัดเลือกช่วงวสันต์อีกสองครัง้ เช่นนัน้ ถังอันไหวก็เท่ ำกับหมด
สิทธ์ ิ ร่วมสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ในอีกเกือบสิบปี ข้ำงหน้ ำ หรือ
หมำยควำมว่ำ ชำตินี้เขำไม่มีโอกำสได้เป็ นขุนนำงแล้ว

ขุนนำงนอกจำกนัน้ ล้วนไม่เอำควำม กำรที่ สอบสวนต่ อ

หน้ ำพระพักตร์ทำให้เรื่องใช้วิธีทำทำรุณในคุกต้ำหลี่ถกู เปิดโปง
เหอเค่อหนำน ขุนนำงต้ำหลี่ซื่อถูกตัดเงินหนึ่ งปี นอกนัน้ ไม่เอำ
ควำม กำรตัด สิ น นี้ ท ำให้ เ หอเค่ อ หนำนดี ใ จเหลื อ หลำย รี บ
คุกเข่ำขอบพระทัยด้วยควำมซำบซึ้งอย่ำงยิ่ง มีขนุ นำงชัน้ สำม
คนไหนอำศัยเงินรำชสำนักเลี้ยงชี พ? พูดเป็ นเล่นไป! ไม่มีผล
ใดๆ กระทบเหอเค่ อหนำนเลย ฮ่ องเต้ ให้ ค วำมปรำนี ต่ อเขำ
มำกจริงๆ!

7
 ครัน้ จัดกำรขุนนำงที่ เกี่ยวข้องแล้ว เพื่อปลอบขวัญผู้เข้ำ
สอบกับประชำชนนอกกงย่วน และเพื่อสยบข่ำวลือ ข้อสอบรัวให้ ่
เด็ ด ขำด ฮ่ อ งเต้ จึ ง มี พ ระรำชโองกำร ประกำศให้ ผ ลสอบ
คัดเลือกช่วงวสันต์ที่ผำ่ นมำเป็ นโมฆะแล้วให้สอบใหม่!

เวลำสอบใหม่ กำหนดอี กสิ บ วัน ข้ำงหน้ ำ ซึ่ งก็คื อวัน ที่

ยี่สิบแปดเดือนสำม ค่ำกินอยู่ในสิบวันนี้ ให้กระทรวง กำรคลัง
รับผิดชอบ ให้ผเู้ ข้ำสอบตัง้ ใจรอสอบ

กำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ที่จดั ขึ้นใหม่ ให้ เซี ยวโฮ่วเห

รินกับเยี่ยเจิ้งฉุนเสนำบดีฝ่ำยซ้ำยขวำเป็ นผูร้ บั ผิดชอบกำรสอบ
เว่ยจิ้นตู้เสนำบดี กระทรวงพิธีกำรกับกงหยูซีผ้ตู รวจกำรรำช
สำนักเป็ นผู้ช่วยผู้รบั ผิดชอบกำรสอบ พวกผู้ดแู ลกำรสอบยี่สิบ
กว่ำคนก็แต่งตัง้ ใหม่ ฮ่องเต้ทรงเลือกเองจำกแต่ละกระทรวง มี
เฉินจุยซำนอธิบดีกรมซือเฟิงกระทรวงขุนนำงกับเฉิงฟำงหยวน
ขุน นำงซื่ อเฉิงของต้ ำหลี่ ซื่อ ควำมจริง เสิ่ น เจ๋อจิ้ งก็จะได้ เป็ น
ด้วย แต่ เนื่ องจำกมีลูกหลำนร่วมสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ เพื่อ
หลีกเลี่ยงข้อครหำจึงตัดออกไป

เซี ยวโฮ่วเหรินกับเยี่ยเจิ้งฉุ นเพิ่งตัง้ สติได้จำกเรื่องพวก

เจียงเสวี่ยน กำลังจะพูดชมว่ำฮ่องเต้ครำวนี้ คลุกโคลนได้ดีมำก

8
พอได้ยินภำรกิจนี้ จำกฮ่องเต้ต่ำงตกตะลึงไปตำมๆ กัน รีบออก
จำกแถวมำรับคำสัง่ ลอบบ่นด้วยควำมกลัดกลุ้มอยู่ในใจ!

เยี่ ยเจิ้งฉุ นเริ่มด่ำในใจแล้ว เขำไม่กล้ำด่ำฮ่ องเต้ แต่ ด่ำ

พวกเจียงเสวี่ยน! หำกไม่ใช่เพรำะพวกเจียงเสวี่ยนมีเรื่อง งำน
ล ำบำกล ำบนแบบนี้ ก็ค งไม่ ม ำตกบนศี ร ษะตัว เอง กำรสอบ
คัดเลือกช่วงวสันต์มนั เกี่ยวอะไรกับข้ำด้วย! เยี่ยเจิ้งฉุนพูดคำ
ติดปำกของเขำในใจ

เป็ นเรื่องลำบำกลำบนจริงๆด้วย กำรสอบคัดเลือกช่วง

วสันต์ที่ปกติต้องใช้เวลำเตรียมตัวสำมสี่เดือน ต้องจัดให้เสร็จ
ในเวลำสัน้ ๆแค่ สิ บ วัน นี่ ไม่ ใ ช่ ว่ ำ กลันแกล้
่ ง พวกขุน นำงมุ ข
มนตรีฝ่ำยบริหำรกับกระทรวงขุนนำงหรอกหรือ?

เวลำสัน้ แค่ นี้ จะออกข้ อ สอบได้ อ ย่ ำ งไร?

เซี่ ย วซู ห ลำงของสำนักศึกษำหงเหวินก่วนไม่ต้องถึงกับ

ตัดมือทิ้งหรอกหรือ? จะจัดกำรสนำมสอบกงย่วนได้เรียบร้อย
หรื อ ไม่ ? งำนล ำบำกเวลำเร่ ง รี บ ยัง ไม่ เ ท่ ำ ไร แต่ ถ้ ำ เกิ ด เรื่ อ ง
เหมือนสวี ซื่อจิ้นอี ก? ฮ่ องเต้ จะปล่ อยง่ำยๆอี กไหม? จึงได้ว่ำ
เรื่องนี้ นอกจำกทัง้ เหนื่ อยทัง้ ลำบำกแล้ว ยังต้องแบกรับควำม
เสี่ยงอีกมำกมำย
9
 นึ กถึ ง เรื่ อ งที่ จ ะต้ อ งท ำ ผู้ร ับ ผิ ด ชอบกำรสอบ ผู้ช่ ว ย
ผู้รบั ผิดชอบกำรสอบกับพวกขุนนำงกระทรวงพิธีกำรกับสำนัก
ตรวจสอบรำชสำนั กต่ ำงมี สีหน้ ำไม่สู้ดีนัก ดูท่ำสิบวันนี้ คงจะ
ผ่ำนไปยำก เกิดมำไม่เคยลำบำกขนำดนี้ มำก่อน!

พวกเซี ย วโฮ่ ว เหริ น ก ำลัง คิ ด ข้ อ สอบอยู่ แ ล้ ว ต้ อ งเก็บ

ควำมลับให้ดีๆ ขุนนำงกระทรวงพิธีกำรอย่ำงพวกจำงซู่ ก็กำลัง
ดี ใจที่ น้ ำในอ่ำงยังเต็มอยู่ ไม่ต้องเติมใหม่ จำงซู่ยงั มองพ่อตำ
เยี่ยเจิ้งฉุน สำยตำมีแต่ควำมกังวล ครำวนี้ ทงั ้ เยี่ยทัง้ จำงโดนทัง้
สองตระกูล สอบใหม่ครำวนี้ อย่ำให้เกิดเรือ่ งอะไรอีกเลย!

ที่ สีหน้ ำดูไม่ได้เหมือนพวกขุนนำงกระทรวงพิธีกำรยังมี

เจียงเฉิงไห่รองเสนำบดีกระทรวงกำรคลัง เขำลองคิดบัญชีแล้ว
ขมับเกิดอำกำรกระตุก ผู้เข้ำสอบร่วมหมื่นคน ค่ำกินอยู่สิบวัน
จะต้องใช้เงินเท่ำไร? ใจสันแล้่ วสันอี
่ ก รำชสำนักกระเป๋ำฉี กแน่
แล้ว!

เขำอดโทษพวกเจี ยงเสวี่ ยนไม่ได้ หำกไม่ต้องเปิดสอบ

คัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์อี ก เงิ น จ ำนวนนี้ ก็ค งไม่ ต้ อ งจ่ ำ ย ส ำหรับ
กระทรวงกำรคลั ง นี่ เป็ นเครำะห์ ก รรมที่ ไ ม่ ค ำดคิ ดเลย
จริงๆ! เขำนึ กถึงเงินที่ส่งไปไถเฉี ยนจัดกำรน้ำไม่ได้ขำด นึ กถึง

10
เงินที่ เมืองหน้ ำด่ำนอันเป่ ยต้ องกำร เจียงเฉิงไห่ คิดแล้วอยำก
ร้องไห้ ไม่มีเงิน อะไรๆ ก็ทำยำก!

ไม่ร้มู ีขนุ นำงสักเท่ำไรที่โกรธแค้นพวกเจียงเสวี่ยน ทัง้ ไม่

รู้ว่ำเพรำะผู้เข้ำสอบหรือเพรำะใคร แต่ ขณะที่ พวกเยี่ ยเจิ้งฉุ น
กำลังเตรียมงำนสอบคัดเลือกช่วงวสันต์อย่ำงเร่งรีบนัน้ ได้ยิน
ว่ ำ ประตูบ้ำ นตระกูล เจี ย งถูก คนทัง้ ทิ้ ง ขยะทัง้ ปำไข่ เ น่ ำ บ้ำ น
ตระกูล เจี ย งเละเทะไปหมด คำดว่ ำ ก่ อ นประกำศผลสอบ
คัดเลือกช่ วงวสันต์ครัง้ ใหม่ พวกบ้ำนเจียงคงไม่กล้ำออกจำก
ประตูบำ้ นง่ำยๆ

เมื่อพวกผู้เข้ำสอบได้ยินว่ำกำรสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์
เป็ นโมฆะ ให้เปิดสอบใหม่ ไม่ใช่ว่ำจะดีใจกันทุกคน อย่ำงน้ อย
สิบคนแรกที่ มีชื่อในประกำศครัง้ ก่อนก็ไม่พอใจ กำรสอบแต่ละ
ครัง้ ขึ้นกับสภำพครัง้ นัน้ สอบใหม่อีกครัง้ ก็ไม่ร้วู ่ำจะได้เข้ำสิบ
อันดับแรกหรือไม่!

มี พวกผู้เข้ำสอบจำกเจียงหนำนไม่น้อยนึ กถึงควำมคิด
ของผู้ที่ ไ ด้ อ ัน ดับ หนึ่ งโหลวเซิ่ งไหว อยำกให้ เ ขำออกหน้ ำ
คัดค้ำน ขอให้โหลวเซิ่งไหวนำหน้ ำ พวกผู้เข้ำสอบเจียงหนำนก็
จะง่ำยขึ้นเยอะ! ครำวก่อน พวกเจียงหนำนผู้เข้ำสอบวำงเฉย
ไม่ได้เข้ำร่วมชุมนุ มกับพวกผู้เข้ำสอบหน้ ำกงย่วน กำรให้ กำร
11
สอบคัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์ เ ป็ นโมฆะพวกเขำจึ ง ไม่ เ ห็ น ด้ ว ย
แน่ นอน กำรสอบใหม่พวกเขำก็ไม่เห็นด้วย สอบใหม่อีกครัง้
ผลจะเป็ นอย่ำงไรก็ยงั ไม่ร!ู้

โหลวเซิ่งไหวไม่ใช่ คนโง่ ใครจะกล้ำขัดคนหมู่มำก พระ

รำชโองกำรฮ่ อ งเต้ ก็อ อกมำแล้ ว ผู้เ ข้ ำ สอบพวกนี้ ยัง จะมำ
โวยวำยอะไรอีก? ดังนัน้ พอได้ยินเรือ่ งสอบใหม่ เขำก็รีบคืนห้อง
หลบไปที่วดั เทียนหนิง เขำไม่อยำกเป็ นหนังหน้ ำไฟที่ถกู ย่ำงจน
เกรียมก่อน!

ดังนัน้ พวกเจียงหนำนผู้เข้ำสอบจึงไปโรงเตี๊ยมเสียเที่ยว
ไม่ รู้ว่ ำ เขำไปไหน แม้ แ ต่ ห น้ ำก็ไ ม่ ไ ด้ พ บ ต้ อ งก้ ม หน้ ำก้ ม ตำ
กลับไปเตรียมสอบคัดเลือกช่วงวสันต์กนั ใหม่

เสิ่นเจ๋อจิ้งยิ่งกังวลเรื่องเยี่ยเจิ้งฉุนเป็ นผู้รบั ผิดชอบกำร

สอบในกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ ไม่ต้องคิดก็ร้วู ่ำ กำรสอบ
คัดเลือกช่วงวสันต์ครัง้ นี้ หำกมีเรื่องอี ก เซี ยวโฮ่วเหรินกับเยี่ ย
เจิ้งฉุนหนี ไม่พ้นแน่ และเป็ นเพรำะพวกเสิ่นอวี๋หง เสิ่นอวี๋ซวน
ต้ องเตรียมตัวสอบใหม่ เพรำะฉะนั น้ บรรยำกำศบ้ำนตระกูล
เสิ่นจึงค่อนข้ำงตึงเครียด

12
 ประกำศที่ ผ่ำนมำ เสิ่นอวี๋หงมีชื่อด้วย แต่เพรำะเหตุที่ว่ำ
หมำยเลขเหม็น ลำดับที่เลยไม่ดี เป็ นลำดับสองในร้อยสี่สิบกว่ำ
ในใจก็ย งั ไม่ ย อม เสิ่ น อวี๋ ซวนกับ เสิ่ น อวี๋ ผิ ง ไม่ติ ด อัน ดับ กู่เ ห
วินหลำนดี หน่ อย อยู่ภำยในยี่สิบคนแรก แต่ ตวั เขำเองก็ยงั ไม่
พอใจนัก

ดังนัน้ กล่ำวโดยรวม กำรเปิดกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์

ใหม่ จึงมีโอกำสใหม่อีกครัง้ หนึ่ ง พวกเสิ่นอวี๋หงสี่ คน กลับดีใจ
เสียอีก! เสิ่นอวี๋หงภำวนำว่ำครำวนี้ อย่ำโชคร้ำยเหมือนครำวที่
แล้ว หมำยเลขห้องอย่ำได้ใกล้กบั “หมำยเลขเหม็น” อีกเลย

มี ข่ำวของมดงำนกับหรูหลิวชู่ส่งมำ ถึงแม้คดี กำรสอบ

คัดเลือกช่วงวสันต์จบแล้ว แต่บ้ำนตระกูลเสิ่นก็เหมือนขุนนำง
รำชสำนักอื่นๆ ไม่ร้วู ่ำเรื่องจริงเป็ นเช่นไร เสิ่นหนิงแม้ทำยถูก
ว่ำเป็ นฝี มือซังกวนฉำงจื
่ ้อ แต่ ดูเหมือนมีเงำขององค์ชำยสำม
อยู่ด้วย แม้แต่มู่เฟยก็ยงั พลอยเข้ำมำพัวพันด้วย พวกคนจรจัด
หน้ ำกงย่ ว น หรูห ลิ ว ชู่ สื บ ที่ ม ำที่ ไ ปได้ แ ล้ ว เป็ นคนของบ้ ำ น
ตระกูลเปี้ ยนทัง้ สิ้น บ้ำนตระกูลเปี้ ยนกับวังองค์ชำยรองมีควำม
โกรธแค้นตัง้ แต่เมื่อไรกัน?

ไหนจะรอยแผลบนตัวสวี ซื่อจิ้นอี ก เหอเค่อหนำนกับผู้

คุมคุกต้ ำหลี่จะโง่ถึงขนำดทำทำรุณกับสวีซื่อจิ้นหรือ? คิดแล้ว
13
เป็ นไปไม่ได้ เดิมนำงนึ กว่ำเรื่องกำรทำรุณจะต้ องเป็ นซังกวน
่
ฉำงจือ้ วำงคนให้เป็ นผูค้ มุ คุกต้ำหลี่ แต่บำดแผลบนตัวสวีซื่อจิ้น
เป็ นหลักฐำน ทำให้เจียงเสวี่ยนรอดตัว ไม่เหมือนฝี มือซังกวน ่
ฉำงจือ้ หรือว่ำเกิดอะไรผิดพลำด?

ยัง มี ก้ ซู ื่ อ อี ก เหตุ ใ ดขุน นำงต้ ำ หลี่ สื บ ได้ ว่ ำ นำงเป็ นม้ ำ

ผอมหยำงโจว? แถมสนิทกับเจียงซื่อชำยำรองขององค์ชำยรอง
ช่ำงพอดีอะไรกันขนำดนี้ ไม่ว่ำดูอย่ำงไรก็เหมือนมีกำรวำงแผน
มำ เพียงแต่พอกู้ซื่อตำย ก็ขำดตัวเชื่ อมไป ข้อสงสัยอยู่ต่อหน้ ำ
เสิ่นหนิงมีมำกมำย กำรรู้ควำมจริงคงไม่ใช่ เรื่องง่ำย เสิ่นหนิง
รู้สึ กว่ ำภำระช่ ำงหนั กหน่ ว งนั ก ยัง ดี ที่ น ำงมี เ วลำ ขณะที่ พ วก
เสิ่นอวี๋ หงกำลังเตรียมสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์อย่ำงครำ่ เคร่ง
นำงกับพวกชิวอู๋ ชิวเกอก็วิเครำะห์เรื่องสอบคัดเลือกช่วงวสันต์
กันต่อ

14
 ตอนที่ 102 ควำมจริงเรือ่ งสอบคัดเลือกช่วงวสันต์

ไม่ได้ สนใจว่ ำวังด้ ำนหน้ ำจะวุ่นวำยเพรำะคดี กำรสอบ

คัดเลือกช่วงวสันต์แค่ไหน วังด้ำนหลังกลับยังคงเงียบสงบ พวก
พระสนมยังคงไปวังคุนหนิง น้ อมทักทำยฮองเฮำทุกวัน ยังคง
ซ้ อมลับคำรมฝี ปำกกัน ต่ ำงฝ่ ำยต่ ำงเหน็ บกัน ไม่มีใครพูดถึง
เรื่องกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์กนั เลย บรรยำกำศในวังคุนห
นิงนับว่ำรืน่ รมย์ดี

แม้แต่เต๋อเฟยในวังเอี้ยนซี ก็มีอำรมณ์ ดี หน้ ำตำยิ้มแย้ม

ท่ ำทำงไม่ได้ห่วงใยอะไร ต้ องรู้ว่ำองค์ชำยรองที่ นำงคลอดเอง
ก ำลัง ถูก พัว พัน ในคดี ส อบคัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์ แต่ น ำงยัง มี
รอยยิ้ ม ทัง้ มี อ ำกัป กริ ย ำเช่ น นี้ ทัง้ พวกมู่ เ ฟยกับ หรงผิ น ต่ ำ ง
ยอมรับควำมสำมำรถในกำรซ่อนเร้นควำมรูส้ ึกของนำง

หลี่ก้ยุ ผินป่ วยจึงไม่สำมำรถมำน้ อมทักทำยที่ วงั คุนหนิง

ได้ ดังนัน้ ควำมสนใจของมู่เฟยจึงตกอยู่ที่เต๋อเฟยคนเดียว นำง
มองดูรอยยิ้มที่ เยือกเย็นของเต๋อเฟย อดไม่ได้ ที่จะยิ้มน้ อยๆ
รอยยิ้มนี้ ยิ่งทำให้ ใบหน้ ำที่ แสนงำมเพิ่มมำกขึ้น ดึงดูดสำยตำ
พระสนมในที่นัน้ ทัง้ หมด

15
 ไม่เสี ยที ที่นำงได้รบั ควำมโปรดปรำนมำนำน เหล่ำพระ
สนมต่ ำงมองรอยยิ้มงดงำม ทัง้ อิจฉำทัง้ ริษยำ นอกจำกอิจฉำ
ริ ษ ยำแล้ ว ก็ แ อบโล่ ง ใจกัน โชคดี ที่ อ งค์ ช ำยสิ บไม่ มี แ ล้ ว
ไม่เช่นนัน้ องค์ชำยไหนจะได้ขึน้ อนำคตต้ำหย่งจะอยู่ในมือใคร
นัน้ ยังพูดได้ยำก

ไม่ นำนนั กฮองเฮำก็บอกว่ ำเพลี ยแล้ ว เหล่ ำพระสนมต่ ำ ง

ถอยออกไปตำมชัน้ ยศ ใต้ ต้ น กำรบูรหน้ ำหอตงหน่ ว น มู่เ ฟ
ยเร่งฝี เท้ำขึน้ มำเดินเคียงกับเต๋อเฟย ที่ตำมอยู่ข้ำงหลังเป็ นนำง
กำนัลคนสนิทของทัง้ สองคน

“พี่ สำว ข้ำได้ยินคนข้ำงนอกลือกันว่ำองค์ชำยรองเป็ น

คนก่อเรื่องคดีสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ เรื่องนี้ จริงหรือไม่? ได้
ยินว่ำพวกผู้เข้ำสอบด้ ำนนอกกำลัง ก่ อจลำจล อย่ ำให้ ฮ่องเต้
เกิดสงสัยเชียว เสด็จพี่หญิงกับองค์ชำยรองต้องระวังหน่ อยนะ”
มู่เฟยพูดยิ้มๆ คล้ำยเป็ นห่วงเต๋อเฟยกับองค์ชำยรองอย่ำงยิ่ง

ได้ยินนำงพูดเช่ นนี้ ใบหน้ ำเต๋อเฟยก็ตึงขึ้น กับมู่เฟยผู้

งดงำม เต๋อเฟยไม่มีควำมรู้สึกที่ ดีแม้เพียงนิดเดียว ขี้เกี ยจปั น้
หน้ ำรักษำควำมสัมพันธ์ พูดอย่ำงมะนำวไม่มีน้ำว่ำ

16
 “น้ อ งสำวห่ ว งมำกไปแล้ ว ให้ พ กั ฟื้ นดี ๆ แท้ ง เด็ก แล้ ว
ร่ำงกำยทรุดโทรม หำกขำดยำอะไร ให้ไปเอำที่วงั เอี้ยนซี ของพี่
ได้ พี่ไม่ห่วงเรื่องเงินทองแค่นี้หรอก พี่กอ็ ยำกให้น้องรีบมีครรภ์
ไวๆ เพิ่มพระโอรสให้ฮ่องเต้ได้!”

เรื่องซำ้ เติมบำดแผล เต๋อเฟยทำได้ดีมำก เป็ นเช่นนัน้

เมื่อพูดคำนี้ จบจึงเห็นสี หน้ ำมู่เฟยเปลี่ ยนไปเล็กน้ อย ไม่มีลูก
เป็ นทำยำท ถึงโดดเด่นแค่ไหน จะมีประโยชน์ อนั ใด?!

เต๋ อเฟยคิดเช่ น นี้ แล้ วมองมู่เฟยอย่ำงดูแคลน หัว เรำะ

ฮ่ำๆ ไม่พดู กับมู่เฟยต่อ พำนำงกำนัลคู่ใจออกจำกประตูวงั คุนห
นิงไป

มู่เฟยมองร่ำงเต๋อเฟยที่ เดินห่ ำงออกไป ผุดรอยยิ้มขึ้น

น้ อยๆ พลำงหรี่ตำลง ก็ดี ดูสิว่ำเจ้ำจะอดทนได้สกั เท่ำไร ควำม
เจ็บ ปวดที่ ข้ ำ ได้ ร บั จะต้ อ งให้ พ วกเจ้ ำ ได้ ลิ้ ม รสกัน ทัว่ หน้ ำ!
ไม่เช่นนัน้ ควำมแค้นของข้ำจะหำยไปได้อย่ำงไร?! แววตำของ
มู่เฟยค่อยๆเยียบเย็นลง ในใจคิดเช่นนัน้

เวลำเป็ นยำรักษำที่ดีที่สุด สำมำรถคลำยควำมเจ็บปวด

ได้ทุกชนิด องค์ชำยสิบสิ้นพระชนม์ มู่เฟยแท้ งลูกเหตุกำรณ์ นี้
ผ่ำนไปครึ่งปี กว่ำแล้ว ดูรำวกับควำมบำดเจ็บไปไกลแล้ว ทว่ำ
17
วัน เวลำก็ย งั ต้ อ งผ่ำ นไปที ล ะน้ อ ย วัง เฉำตุ น ดูเ หมื อ นค่ อ ยๆ
กลับมำมีชีวิตชีวำอีกครัง้

มู่ เ ฟยกับ ชิ ง อิ๋ ง เพิ่ ง กลับ มำถึ ง วัง เฉำตุ น หงหลวนนำง

กำนัลก็ยกยำร้อนๆมำหนี่ งถ้วย บอกมู่เฟยว่ำ “นำยหญิง ดื่มยำ
เถิดเพคะ ยำนี้ บำรุงมดลูก...”

คำพูดของหงหลวนยังไม่ทนั จบ ก็โดนมู่เฟยตัดบท “วำง

ทิ้ ง ไว้ ก่อน ดื่ มมำกแล้ ว จะมี ประโยชน์ อะไรเล่ ำ ” ใช่ แล้ ว จะมี
ประโยชน์ อะไร? กำรดื่มยำพวกนี้ ก็แค่โกหกตัวเอง ทำไมต้ อง
ลำบำกเล่ำ?!

ควำมหวังของนำงไม่มีอีกแล้ว หมอหลวงแอบบอกนำง
ว่ำ กำรแท้ งครำวที่ แล้วมีผลกระทบต่อร่ำงกำยนำงมำก อี กทัง้
ด้วยอำรมณ์ ซึมเศร้ำ โอกำสที่ จะมีทำยำทอีกคงยำกมำก ทำได้
เพียงให้ยำบำรุงต่ำงๆ ไปก่อน

มู่เฟยรู้อยู่แก่ใจว่ำ พวกหมอหลวงในวังล้วนเป็ นพวกนก

รู้ หำกมี ควำมหวังแม้เพี ยงนิดเดี ยว จะไม่พูดกับเจ้ำนำยว่ำมี
ครรภ์ย ำกเป็ นอัน ขำด ถ้ ำ หมอหลวงบอกว่ ำ ยำกก็คื อ เป็ นไป
ไม่ได้! ผลนี้ ทำให้ม่เู ฟยเสียใจแสนสำหัส

18
 เขาทาให้ลูกข้าแท้ง แย่งสิทธิค์ วามเป็ นแม่ไปจากข้า ข้า
จะยอมอภัย ให้ น างได้ อ ย่ า งไร*?* นึ ก ถึ ง ตรงนี้ มู่ เ ฟย อยำก
สับเต๋อเฟยเป็ นร้อยชิ้นพันชิ้น

ก่ อ นนั ้ น นำงได้ ต รวจรู้ ค วำมจริ งที่ ต ั ว เองแท้ ง แล้ ว

เนื่ องจำกชิงอิ๋งกับหงหลวนรู้สึกสงสัยว่ำนำงกำนัลปั ดกวำดจะ
ปรำกฏตัวได้ทนั เวลำอะไรขนำดนัน้ อีกทัง้ ยังมีควำม สัมพันธ์ที่
ลึ กลับกับปี้ หลวนของวังชุนซี อะไรจะเหมำะเจำะพอดี ขนำด
นัน้ ? รำวกับมีคนจงใจชี้ให้เห็นควำมเชื่อมโยงนี้ ให้วงั เฉำตุนได้
รับรู้

แต่ เนื่ องจำกเวลำนั ้นกำรจัดกำรเรื่ องท ำได้ ไวมำก นำง

กำนัลผู้นัน้ ตำยไปแล้ว นำงกับชิงอิ๋งจึงต้องเก็บควำมสงสัยนี้ ไว้
ในใจ ไม่นึกว่ำไม่กี่วนั ก่อน หงหลวนบังเอิญพบว่ำนำงกำนัลชัน้
สองในวัง เฉำหนิ งมี กำรติ ด ต่ อกับ คนของวัง เอี้ ย นซี จึ ง ตรวจ
พบว่ำนำงกำนัลปั ดกวำดเป็ นเพียงตัวตำยตัวแทน ที่ มู่เฟยแท้ง
นัน้ เป็ นฝี มือวังเอี้ยนซี โดยให้วงั ชุนซีเป็ นแพะรับบำปแทน

เมื่ อรู้ควำมจริ งเรื่ องกำรแท้ งของตัวเองแล้ ว มู่ เฟย จึ ง

สำบำนว่ำ แค้นนี้ ข้าจะต้องล้างคืน จะต้องให้เต๋อเฟยชาระหนี้
เลือดคืนให้ได้*!*

19
 ดัง นั ้น เมื่ อ เกิ ดคดี ก ำรสอบคัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์ เ จี ย ง
เสวี่ยนโดนหำงเลข ซำ้ ยังลำกองค์ชำยรองเข้ำไปพัวพันไปด้วย
มู่เฟยรู้สึกว่ำสวรรค์ให้ โอกำสนำงได้แก้แค้นที่ ทำลูกนำงแท้ ง!
แก้แค้นเต๋อเฟยกับองค์ชำยรอง มู่เฟยตัดสินใจถือโอกำสนี้ ส่ง
ชิงอิ๋งออกจำกวังไปหำเปี้ ยนจือเหอ ใช้ เรื่องสอบคัดเลือกช่ วง
วสันต์ วำงแผนเล่นงำนองค์ชำยรอง

“จำงต้ วนไปเจี้ยนหนำนเต้ ำแล้ว พวกจรจัดเหล่ำนัน้ ลุง

สำมจัดกำรหมดแล้ว นำยหญิงโปรดวำงใจ ครัง้ นี้ อิทธิพลของ
องค์ชำยรองจะต้องถูกทำลำยเจ้ำค่ะ!” เห็นท่ำทำงมู่เฟยดูเศร้ำ
หมอง ชิงอิ๋งจึงเอ่ยปลอบไปเช่นนี้

ที่ แท้ จำงต้ วนเป็ นคนของบ้ำนตระกูลเปี้ ยน ดังนั ้นเมื่อ

เกิดเรือ่ งกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ เขำจึงช่วยพูดให้หวำอิงจั ๋ว
ว่ำเจียงเสวี่ยนทำข้อสอบรัวจร ่ ิ ง ยังลำกเอำเว่ยผู่ทงของวังองค์
ชำยรองเข้ำไปเอี่ยวด้วย! แม้แต่พวกที่ปนอยู่ในหมู่ประชำชน ยุ
แหย่ผ้เู ข้ำสอบ ก็เป็ นคนที่ มู่เฟยกับตระกูลเปี้ ยนส่ งไป เพื่อทำ
เรื่องให้ใหญ่โต จะได้ไปถึงรำชสำนัก ยุ่งไปถึงกลำงเมืองหลวง
ไม่ให้ เจียงเสวี่ยนมีโอกำสพลิกคืนได้ ส่วนที่ ติดต่ อกับบ้ำนโจว
วังองค์ชำยห้ ำนั น้ แค่ทำให้ คนของสำนั กตรวจสอบรำชสำนั ก
สับสนเท่ำนัน้

20
 “ครัง้ นี้ องค์ชำยรองเสียอิทธิพลบ้ำนเจียงไปหนึ่ งสำย คง
ต้องเจ็บปวด แต่หำกเทียบกับควำมเจ็บปวดของข้ำ ยังห่ำงไกล
กันนัก...” มู่เฟยยิ้ม นึ กถึงเลือดที่ ไหลนองแทบเท้ ำ ตอนนี้ แค่
เพิ่งเริ่มต้นเท่ำนัน้

เวลำสำมำรถท ำให้ ค วำมเจ็บ ปวดเลื อนหำย แต่ ค วำม

เจ็บปวดบำงชนิด ไม่ว่ำผ่ำนไปนำนเท่ำไร ก็ยงั เจ็บปวดอยู่ดี แค่
กระทบเล็กน้ อย เลือดก็ยงั ไหลได้ มู่เฟยในเวลำนี้ กเ็ ป็ นเช่นนี้

มูเ่ ฟยพูดไม่ผิด องค์ชำยรองกำลังเจ็บปวด ทัง้ วังองค์ชำย

รอง มีแต่บรรยำกำศของควำมซึมเศร้ำ ไม่เพียงแต่เจียงเสวี่ยน
เกิ ดเรื่ อ ง อิ ทธิ พลองค์ ช ำยรองถูก ลดทอน แต่ เ ป็ นเพรำะ
บุตรชำยคนแรกขององค์ชำยรอง พระรำชนัดดำพระองค์แรก
ของฮ่ อ งเต้ ทำรกชำยที่ เ จี ย งซื่ อ ชำยำรองขององค์ช ำยรอง
คลอดมำได้เพียงไม่กี่วนั ก็สิ้นพระชนม์เสียแล้ว!

เนื่ องจำกคลอดเพรำะแท้ ง เกิดมำแล้วร่ำงกำยอ่อนแอ

มำก อีกทัง้ ที่เจียงซื่อแท้งครำวก่อน ร่ำงกำยยังไม่ฟื้นคืนเต็มที่
ก็มีครรภ์อีก นี่ เป็ นเพรำะเดิมทีรำ่ งกำยก็ไม่ดีอยู่แล้วยังมีใหม่มำ
ซำ้ เติม กำรเสียชีวิตของทำรกนี้ จึงเป็ นเรือ่ งปกติ!

21
 “องค์ ช ำย เวลำนี้ ไม่ ใ ช่ เ วลำเศร้ ำ โศก คดี ก ำรสอบ
คัด เลื อกช่ ว งวสัน ต์แม้ จะจบลงแล้ ว ก็ย งั ต้ องหำวิ ธี ให้ ฮ่อ งเต้
กลับมำเชื่ อถือ อี ก” เฉินจือเฮ่ ำที่ ควรจะไว้ ทุกข์อยู่ที่บ้ำนกลับ
ปรำกฏตัว ที่ ว งั องค์ชำยรอง กำลังวำงแผนให้ องค์ช ำยรอง ดู
ท่ำทำงหดหู่ขององค์ชำยรองแล้ว เฉินจือเฮ่ำร้อนใจยิ่งนัก!

เวลำนี้ อ งค์ช ำยรองต้ อ งอย่ ำ สับ สน เปลื อ งแรงไปตัง้

เท่ำไร กว่ำจะหำโอกำสทำให้รอดได้จำกคุกต้ำหลี่ เขำไม่อยำก
ให้ควำมพยำยำมนัน้ สูญเปล่ำ! เฉินจือเฮ่ำนึ กถึงที่ ตวั เองส่งคน
เข้ำไปคุกต้ ำหลี่ได้อย่ำงยำกลำบำก ก่อนจะมีกำรสอบสวนต่ อ
หน้ ำพระพัก ตร์ เพื่ อ สร้ ำ งรอยบำดแผลน่ ำกลัว มำกมำยบน
ตัว สวี ซื่อจิ้น เพื่ อให้ เ ห็น ว่ ำมี กำรทำรุณ กรรม ท ำให้ เ รื่อ งรำว
ลึกลับซับซ้อน ทำให้ฮ่องเต้ช่วยพวกองค์ชำยไว้ได้ องค์ชำยรอง
ก็เลยรอดด้วย!

กว่ำจะทำได้ ต้องพยำยำมมำกแค่ไหน อย่ำได้สญ

ู เปล่ำ!

ตอนนี้ เจี ยงเสวี่ยนแค่ถกู ปลด คดี กำรสอบคัดเลือกช่วง

วสัน ต์ไม่ ได้ ลำกวัง องค์ชำยรองเข้ ำไปเกี่ ย วด้ ว ย ได้ ผลลัพ ธ์
เช่นนี้ กน็ ่ ำดีใจมำกแล้ว!

22
 ถึงแม้องค์ชำยรองจะเสียกำลังหนุนจำกกระทรวงพิธีกำร
แต่เขำก็ยงั มีตระกูลเฉินจำกภรรยำและตระกูลจำงจำกมำรดำ
ฐำนรำกยังอยู่ โอกำสฟื้ นกลับมำใหม่ยงั มี อยู่ ที่ ต้องเร่งทำคือ
ต้องชนะใจฮ่องเต้ให้พระองค์ทรงไว้วำงพระทัยและเชื่อถือ ไม่มี
เวลำมำทำเป็ นเสี ยใจแบบเด็กๆอี ก! ที่ ตำยก็ แค่ลูกชำยคนโต
ของชำยำรองเท่ ำนัน้ ลูก? มีหรือจะกลัวว่ำไม่มี เฉินจือเฮ่ำคิด
อย่ำงจริงจัง ปลอบซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วให้จิตใจฟื้ นคืนเป็ นปกติโดย
ไว

ฐำนขององค์ชำยรองที่กระทรวงพิธีกำรหำยไปแล้ว หวำ
อิงจั ๋วกับจำงต้ วนไปเจี้ยนหนำนเต้ ำ เพื่อจัดกำรองค์ชำยรอง
องค์ชำยสำมลงทุนสูงจริงๆ! หวำอิงจั ๋วเพิ่งเป็ นอธิบดีกระทรวง
ขุนนำงไม่นำน ที นี้ถกู ลดตำแหน่ งย้ำยไปไกล จะต้ องเริ่มต้ น
ใหม่อีก” พวกสวี่ซนั ซื อเสนำธิกำรกำลังรำยงำนควำมคืบหน้ ำ
ล่ำสุดของคดีสอบคัดเลือกช่วงวสันต์

“เจ้ำรองคิดจะปัน้ ดินเป็ นดำว เจ้ำสำมดึงสำยเชิดหุ่น ทัง้

คู่ ไ ม่ น่ ำห่ ว ง” ซัง่ กวนฉำงจื้ อ นึ ก ถึ ง ควำมชุ ล มุ น ของคดี ส อบ
คัดเลือกช่วงวสันต์ นึ กถึงกำรแสดงออกของเจ้ำรองเจ้ำสำมใน
คดีกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ แล้วลงควำมเห็นเช่นนี้ นึ กชอบ
ใจอย่ำงยิ่ง สองคนนี้ โดนเขำหลอกใช้โดยไม่รตู้ วั !

23
 เรื่ อ งรำวมำถึ ง ตอนนี้ ใกล้ เ คี ย งกับ ที่ เ ขำวำงแผนไว้
อิทธิพลองค์ชำยรองโดนตัดทอน คนขององค์ชำยสำมก็โดน
โยกย้ำย เป็ นเรื่องในแผนเขำทัง้ สิ้น หำกไม่ใช่ เพรำะรอยแผล
เต็มตัว ของสวี ซื่อจิ้น ไม่แน่ ว่ ำวังองค์ชำยรองครำวนี้ ก็หนี ไม่
รอด ถ้ำได้ผลอย่ำงนัน้ เขำจะยิ่งชอบใจ!

แต่ กำรวำงแผนอยู่ที่คน สำเร็จหรือไม่อยู่ที่ฟ้ำ เป็ นไป

ไม่ ไ ด้ ที่ จ ะส ำเร็จ ทุ ก ขัน้ ตอน ได้ ผ ลขนำดนี้ เขำก็พ อใจมำก
แล้ว!

กู้ซื่อก็ตำยแล้ว เบี้ยตัวนี้ ใช้ งำนได้ ผลแล้ว... วิเครำะห์

เจำะลึกลงไปในคำพูดของซังกวนฉำงจื
่ ้อกับเสนำธิกำร ทำให้
เสิ่นหนิงสงสัยไม่หำย ควำมจริงของคดี กำรสอบคัดเลือกช่ วง
วสันต์ที่สนสะเทื
ั่ ่ ำ เริ่มปรำกฏที่วงั องค์ชำยห้ำ
อนไปทัวหล้

เพื่ อ สร้ ำ งคดี ก ำรสอบคัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์ องค์ช ำยห้ ำ

สิ้นเปลืองควำมคิดไปมำกมำย!

กู้ซื่อเป็ นคนของซังกวนฉำงจื
่ ้อ ตัง้ ใจส่งไปหยำงโจวอยู่
กับม้ำผอมหลำยปี สองปี ก่อนเพิ่งส่งไปอยู่ข้ำงกำยเจียงเสวี่ยน
ตอนนั น้ เจี ย งเสวี่ ย นเป็ นรองเสนำบดี ก ระทรวงพิ ธี ก ำรแล้ ว

24
เจี ย งซื่ อ ก็ เ ป็ นชำยำรองขององค์ ช ำยรองแล้ ว กู้ซื่ อ จึ ง มี ไ ว้
สำหรับใช้จดั กำรองค์ชำยรองโดยเฉพำะ!

หลังซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วอภิเษกกับเฉินหว่ำนโหยวแล้ว ฐำนะ
เจียงซื่ อถูกคุกคำม กู้ซื่อออกควำมคิดให้นำงหลำยเรื่อง ทำให้
นำงเป็ นที่ โปรดปรำนของซังกวนเฉ
่ ิ งโย่ว ซำ้ ยังมีครรภ์อีกสอง
ครัง้ ทำให้ทงั ้ สองคนสนิทสนมยิ่งขึน้

ส่ วนสวี ซื่อจิ้นกับถังอันไหว เป็ น”ตัวเอก” ที่ วงั องค์ชำย

ห้ ำ คัด ตัว มำอย่ ำ งพิ ถี พิ ถ นั จะต้ อ งเป็ นผู้เ ข้ ำ สอบที่ บ้ ำ นต้ อ ง
รำ่ รวย ต้ องมี ค วำมรู้ดีและต้ องเป็ นชำวเจี ย งหนำน...พอวำง
เงื่อนไขแล้ว คนที่เข้ำเงื่อนไขก็มีไม่มำก ส่วนที่ท้ำยสุดเลือกสวี
ซื่ อจิ้น เนื่ องจำกพวกเขำรู้ว่ำ ตัวสวีซื่อจิ้นพกตั ๋วเงินหนึ่ งแสน
ตำลึง ก่อนเข้ำถึงเมืองหลวง คนของวังองค์ชำยห้ำแอบเปลี่ยน
ตั ๋วเงิ น นี้ ส่ ง ไปให้ ก้ ซู ื่ อ ยัง อำศัย ที่ ส วี ซื่อจิ้น อยำกเข้ำหำเจี ย ง
เสวี่ยน สร้ำงเหตุกำรณ์ให้สวีซื่อจิ้นได้พบและพูดคุยกับกู้ซื่อ

หวำอิงจั ๋วเป็ นคนขององค์ชำยสำม ซังกวนฉำงจื ่ ้อ รู้อยู่

แล้ว นึ กไม่ถึงว่ำจำงต้วนก็เป็ นคนองค์ชำยสำมด้วย รู้จำกกำรที่
ช่ ว ยหวำอิง จั ๋ว ซัง่ กวนฉำงจื้อยิ่ ง นึ กไม่ ถึง ว่ ำพวกผู้เ ข้ ำ สอบที่
หน้ ำสนำมสอบกงย่วนจะมีท่ำที โกรธแค้นขนำดนัน้ ทำให้เรื่อง
ผ่ำนไปได้อย่ำงสะดวกยิ่งขึน้ ตัง้ แต่ก้ซู ื่อแรกสุด สวีซื่อจิ้นต่อมำ
25
ตำมด้วยหวำอิงจั ๋ว จนเรื่องหนึ่ งแสนตำลึงท้ำยสุด กู้ซื่อให้กำร
เท็จ หวำอิงจั ๋วฟ้ องร้อง คุกต้ำหลี่กระทำทำรุณ ซังกวนฉำงจื
่ ้อ
ได้วำงแผนเป็ นขัน้ เป็ นตอนไว้หมดแล้ว

ห่วงโซ่แต่ละห่วง ก้ำวเดินแต่ละก้ำว จนกระทังล้ ่ อมเจียง

เสวี่ ย นกับ องค์ ช ำยรองไว้ ข้ ำ งใน กำรจัด กำรรองเสนำบดี
กระทรวงพิธีกำร ไม่มีโอกำสไหนดี กว่ำกำรสอบคัดเลือกช่ วง
วสัน ต์ อี ก แล้ ว คดี ส นำมสอบรัช ศกฉำงไท่ ปี ที่ สิ บ หก ซัง่ กวน
ฉำงจือ้ ก็รอู้ ย่ำงละเอียดลออ

เพียงแต่ตอนกลำงยังมีช่องโหว่ สวีซื่อจิ้นไปถูกสอบสวน
ต่ อ หน้ ำ พระพัก ตร์พ ร้ อ มกับ บำดแผลเต็ม ตัว ท ำให้ เ หอเค่ อ
หนำนตรวจสอบผู้คุมคุกต้ ำหลี่เป็ นกำรใหญ่ ผู้ดูแลคุกต้ ำหลี่ก็
เข้มงวดมำกขึ้น ต่อไปถ้ำจะทำอะไรคงลำบำกมำก เจียงซื่อเอง
ก็คลอดทำรกชำยอีก นี่ กเ็ ป็ นส่วนเดียวที่ซงกวนฉำงจื
ั่ อ้ ไม่พอใจ

26
 103 นักปรำชญ์ครึง่ เจียงหนำน

“ที่แท้เป็ นเช่นนี้ เอง! ควำมจริงเรื่องเป็ นเช่นนี้ เอง!” เสิ่น

หนิงยิ้มแล้วพูด ถอนหำยใจยำว จำกที่วิเครำะห์มำหลำยวัน หรู
หลิวชู่กไ็ ด้รบั ข้อมูลใหม่จำกหลำยแห่ง รวมทัง้ เหตุกำรณ์ ใหม่ที่
มดงำนส่ งมำจำกในวัง เสิ่นหนิงนำมำต่ อเรียงจนได้ควำมจริง
ออกมำ จุดสงสัยหลำยจุดก็กระจ่ำงชัด!

ที่แท้ควำมจริงของเรือ่ งเป็ นเช่นนี้ เอง!

นำงเข้ำใจตลอดมำว่ำเรื่องสอบคัดเลือกช่วงวสันต์เป็ น
ฝี มือของซังกวนฉำงจื
่ อ้ คนเดียว ที่แท้ยงั มีทงั ้ มู่เฟย องค์ชำยรอง
กับองค์ชำยสำมด้วย ก็เพรำะคนพวกนี้ โรมรันพันตูกนั จึงทำให้
เรือ่ งรำวมำถึงจนพิศวงงงงวยกันหมด

กำรแท้งของมู่เฟยที่แท้เป็ นฝี มือของเต๋อเฟย คิดว่ำมู่เฟย

ก็ค งรู้ค วำมจริ ง แล้ ว นี่ จึ ง สำมำรถอธิ บ ำยได้ ว่ ำ ท ำไมตระกูล
เปี้ ยนก็ร่ว มอยู่ข้ ำงในด้ วย เฉินจือเฮ่ ำเป็ นเสนำบดี กระทรวง
กลำโหมมำนำนปี จะต้องมีช่องทำงวิธีลบั ที่ ลงมือในคุกต้ ำหลี่
เพื่ อ ให้ ว ัง องค์ ช ำยรองรอดตัว รอยแผลบนตั ว สวี ซื่ อ จิ้ น ก็
สำมำรถอธิ บ ำยได้ กำรถูก ลดต ำแหน่ งของหัว อิ ง จั ๋วกับ จำง

27
ต้ วนเป็ นผลดี ต่อซัง่ กวนฉำงจื้อ ถ้ำเช่ นนั น้ สองคนนี้ ไม่ใช่ คน
ของมู่เฟยก็ต้องเป็ นคนขององค์ชำยสำมแล้ว

พูดไปแล้ว อิทธิพลองค์ชำยรองถูกตัดทอนคนขององค์
ชำยสำมถูก ปลด พู ด ไปแล้ ว ซัง่ กวนฉำงจื้ อ เป็ นคนได้ ร ับ
ประโยชน์ สดุ ท้ำย

ถ้ ำเช่ น นั น้ คนที่ เ กี่ ย วข้ อง กู้ซื่อ สวี ซื่อจิ้น กับ ถัง อัน ไหว
จะต้องมีคนเป็ นเบีย้ ลับของซังกวนฉำงจื ่ ้อ ไม่เช่นนัน้ เรื่องเจียง
เสวี่ ย นรับ สิ น บนคงไม่ พ อดี เ หลื อหลักฐำนให้ เป็ นกู้ซื่อหรือ ?
หรือว่ำผูเ้ ข้ำสอบจำกเจียงหนำนสองคนนัน้ นะ?

จุดนี้ คนของหรูหลิวชู่ยงั ไม่สำมำรถสืบได้ แต่จะเป็ นใคร

ก็ดูไม่สำคัญแล้ว ดูจำกเหตุกำรณ์ ตอนนี้ ซังกวนฉำงจื
่ ้อได้ถึง
เป้ ำหมำยแล้ว เจียงเสวี่ยนโดนบังคับออก อิทธิพลองค์ชำยรอง
ถูกกระทบอย่ำงหนัก!

เพียงแต่ เพื่อล้อมกรอบวังองค์ชำยรอง ซังกวนฉำงจื ่ ้อ

ใช้ผ้เู ข้ำสอบสองคนมำเป็ นเหยื่อล่อ ใช้คนเป็ นหมื่นที่ ร่วมสอบ
คัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์ ขุน นำงรำชส ำนั ก เกื อ บโดนกัน ทัง้ หมด!
ฝี มื อ เช่ น นี้ แ ผนกำรเช่ น นี้ ท ำให้ เ สิ่ น หนิ งสัน่ สะท้ ำ น เย็น ยะ
เยือกไปถึงขัว้ หัวใจ
28
 ซัง่ กวนฉำงจื้ อ ใช้ ฝี มื อ ท ำให้ เ กิ ด คดี ส อบคัด เลื อ กช่ ว ง
วสันต์ เป็ นแผนกำรที่ลึกลำ้ และใจกล้ำมำก แต่สำหรับเสิ่นหนิง
แล้ ว เขำน่ ำกลัว มำกจริ ง ๆ! นำงจะต้ อ งระวัง แล้ ว ระวัง อี ก
รอบคอบแล้วรอบคอบอีก

ถึ ง แม้ เ สิ่ นหนิ งจะทำยถูก ถึ ง ควำมจริ งของคดี ส อบ

คัดเลือกช่วงวสันต์ แต่เสิ่นหนิงยังไม่อยำกเอำกำรคำดคะเนนี้
ไปบอกเสิ่นเจ๋อจิ้งกับเสิ่นอวี๋หง หนึ่ งคือเสิ่นอวี๋หงกำลังเตรียม
สอบคัดเลือกช่ วงวสันต์รอบใหม่ เสิ่นเจ๋อจิ้งกำลังเป็ นห่ วงเยี่ย
เจิ้ ง ฉุ น เสิ่ น หนิ งไม่ อ ยำกให้ พ วกเขำต้ อ งเสี ย สมำธิ สองคื อ
เพื่อให้พวกเสิ่นอวี๋หงยังมีสภำพจิตใจเหมือนเป็ นคนนอก จะได้
มองเหตุกำรณ์ได้ชดั เจนขึน้

ในกำรนี้ มีส่วนที่ เสิ่นหนิงมองข้ำมไปหรือไม่? นำงเองก็

ยัง ไม่ รู้ ดัง นั น้ นำงจึ ง หวัง ให้ พ วกพี่ ๆ สำมำรถเห็น เหตุก ำรณ์
ภำยในคดีกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ได้ชดั เจนขึน้

ขณะที่ พ วกเสิ่ น อวี๋ ห งก ำลัง เครี ย ดเรื่ อ งเตรี ย มตัว สอบ

สอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ ตระกูลเสิ่นได้จดั งำนเลี้ยงฉลองครบ
ขวบให้เสิ่นอวี๋เฉิง มีทำพิธีจวั โจว*ด้วย เพียงแต่ งำนเลี้ยงครบ
ขวบนี้ จดั อย่ำงเรียบง่ำย เสิ่นอวี๋เฉิงครังนี
้ ้ ไม่เหมือนเสิ่นชิ่งเต๋อปี

29
ที่ แล้วที่ หยิบหยกหรูอี้ หยิบแท่ นหมึกอันเล็กๆ แต่ กท็ ำให้พวก
เสิ่นเจ๋อจิ้งดีใจกันมำก เป็ นเรือ่ งที่ดีใจที่สดุ ในช่วงนี้

พวกเสิ่ น อวี๋ หงกับ กู่เหวิน หลำนสี่ คนร่ว มสอบคัด เลือก

ช่ ว งวสัน ต์อีกครัง้ ขัน้ ตอนไม่ต้ องพูด นอกจำกกำรคุม สอบ
เข้มงวดขึน้ แล้ว เรือ่ งอื่นทัง้ หมดก็คล้ำยกับสอบครังก่
้ อน

จนถึ ง วัน ที่ สิ บ แปดเดื อ นสี่ ประกำศผลสอบกำรสอบ

คัดเลือกช่วงวสันต์ครังใหม่ ้ ตอนเห็นผลกำรสอบครังใหม่
้ พวก
เซียวโฮ่วเหรินและเยี่ยเจิ้งฉุนไม่มีควำมสบำยใจเลยแม้แต่น้อย
กลับยิ่งหนักใจอย่ำงมำก ผลกำรสอบครัง้ ใหม่ดทู ่ำจะลำบำก จะ
ทำอย่ำงไรดี?!

ผู้รบั ผิดชอบกำรสอบ ผู้ช่วยผู้รบั ผิดชอบกำรสอบ และ

ผู้ดแู ลกำรสอบยี่สิบกว่ำคนอยู่ที่โถงจี้ขยุ มองดูกระดำษคำตอบ
ที่กองอยู่มำกมำย

“ได้ตรวจสอบเรียบร้อยหมดแล้วแน่ นะ? ผลออกมำไม่

ผิดแน่ นะ?” เซี ยวโฮ่วเหรินทำลำยควำมเงียบเป็ นคนแรก ถำม
พวกเว่ยจิ้นตู้กบั กงหรูซี

30
 “ตรวจสอบละเอี ย ดหมดแล้ ว เที ย บกัน ทัง้ ใบจริ ง กับ
สำเนำ ผลถูกต้ องไม่มีผิด หลังจำกผ่ำนเรื่องเจียงเสวี่ยน ไม่มี
ใครกล้ ำ สะเพร่ ำ แม้ แ ต่ น้ อ ย ล้ ว นตรวจตำมข้ อ ก ำหนดอย่ ำ ง
เคร่งครัด สำหรับเรื่องนี้ ไม่มีปัญหำแน่ นอน” เว่ยจิ้นตู้ตอบ สี
หน้ ำ อิ ด โรยหน้ ำ ตำสะโหลสะเหล ล ำบำกยำกเย็น ทัง้ อ่ ำ นทัง้
เขี ย นควำมเห็น ติ ด ต่ อ กัน หลำยวัน พวกเขำกับ กงหรูซี ไ ม่ ไ ด้
พักผ่อนกันสบำยเลย ลำบำกลำบนกว่ำจะตรวจ ข้อสอบหมด ก็
ยังได้ผลเช่นนี้

ทุกคนในที่ นัน้ ได้ ยินคำพูดเว่ย จิ้นตู้แล้วต่ ำงผงกศี รษะ

ยืนยันตำมที่เขำพูด ไม่มีเรื่องทุจริตอะไรแน่ นอน พูดเป็ นเล่น มี
เรื่องเจียงเสวี่ ยนแล้ว ใครยังจะกล้ำทำทุจริตอี ก? ไม่ใช่ จะเอำ
ชีวิตมำทำล้อเล่นหรือ?

เยี่ยเจิ้งฉุนเครียดอย่ำงยำกที่เคยเป็ น คำอุทำนประจำไม่
รู้จะมีพดู ในใจหรือไม่ เขำขมวดคิ้ว มองไปที่ ประกำศ นอกจำก
เงียบแล้วก็ยงั คงเงียบอีก

บนประกำศมี ชื่ อสองร้ อยชื่ อ เกิ ดจำกกำรคัดเลื อก ของ

ผู้ดแู ลกำรสอบ ผู้ช่วยผู้รบั ผิดชอบกำรสอบกับผู้รบั ผิดชอบกำร
สอบที่ กลันกรองมำเป็
่ นชัน้ ๆ เรียงมำได้สองร้อยคนแรก ก็คือ
ก้งซื่อได้จำกกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ใหม่ครัง้ นี้ เพียงแต่ ใน
31
สองร้อยคนนี้ ก็ยงั มีผ้เู ข้ำสอบจำกเจียงหนำนมำกสุด มำกกว่ ำ
ครัง้ ที่ แล้วด้วยซำ้ ! ผู้เข้ำสอบสิบคนแรกครัง้ นี้ ก็ยงั คงมีเจ็ดคน
มำจำกย่ำนเจียงหนำนทำงเหนื อ โดยเฉพำะผู้เข้ำสอบจำกกวน
เน่ ยเต้ำ มีในประกำศเพียงไม่กี่คนเท่ำนัน้

ผลนี้ ประกำศนี้ จะติดได้ อย่ำงไร? ขุนนำงในนั น้ นึ กถึง

พวกผู้เข้ำสอบหน้ ำกงย่วนที่ โกรธแค้น เกรงว่ำถ้ำติดประกำศ
ออกไป จะเกิดจลำจลอีกครัง้ เหตุกำรณ์แบบนัน้ เซียวโฮ่วเหริน
กับเยี่ยเจิ้งฉุนไม่อยำกจะเจออีก

จลำจลครัง้ ที่ แล้วยังแก้ตวั ใหม่ได้ด้วยกำรเปิดสอบครัง้

ใหม่ ถ้ ำ เกิ ด จลำจลอี ก จะใช้ อ ะไรมำท ำให้ ส งบได้ ? ถ้ ำ เป็ น
เช่นนัน้ เซียวโฮ่วเหรินกับเยี่ยเจิ้นฉุนแค่นึกก็กลัวแล้ว!

แต่ ว่ ำ ผลกำรสอบครัง้ นี้ เ กิ ด จำกกำรตรวจสอบอย่ ำ ง

เข้มงวด บริสุทธ์ ิ ยุติธรรม! เส้นทำงกำรสอบ ถ้ำเที ยบกับผู้เข้ำ
สอบทำงใต้ แล้ว ผู้เข้ำสอบทำงเหนื อถือว่ำอ่ อนมำก ผลเช่ นนี้
ทำให้พวกผู้คุมสอบต่ ำงพูดไม่ออก อย่ำว่ำแต่ พวกโคลงกลอน
เลย แม้ แต่ ค มั ภี ร์อู่จิง อี้ และซื่ อซู อี้ กำรวำงแผนวำงหมำกกล
ต่ำงๆ แข็งอ่อนต่ำงกันอย่ำงเห็นได้ชดั

32
 กำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์คดั คนจำกควำมรู้ด้ำนเขียน
อ่ำน เมื่อเป็ นเช่นนี้ กำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ย่อมเป็ นผู้เข้ำ
สอบเจียงหนำนที่ ผ่ำนเข้ำรอบได้มำกกว่ำ ถึงแม้จะพยำยำมให้
ผู้เ ข้ ำ สอบทำงเหนื อ ผ่ ำ นได้ ขุน นำงเหล่ ำ นี้ ก็รู้สึ ก ท ำใจไม่ ไ ด้
จริงๆ

เยี่ยเจิ้งฉุนเป็ นคนเจียงหนำน ผู้เข้ำสอบจำกเจียงหนำน

มีควำมรู้เหนื อคนอื่น ควรจะเป็ นเรื่ องน่ ำยินดี ถ้ำหำกเขำไม่ใช่
ผู้รบั ผิดชอบกำรสอบของกำรสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ หรือถ้ำ
ไม่ใช่เกิดคดีเจียงเสวี่ยน หรือถ้ำไม่ใช่เคยเกิดจลำจลผู้เข้ำสอบ
เขำจะต้องหัวเรำะเสียงดังสำมครังเป็ ้ นแน่ !

แต่ เฮ้อๆๆ ตอนนี้ เขำได้แค่ถอนใจยำวสำมครัง้ ! เป็ นอีก

ครัง้ ที่ รู้สึกว่ำกำรเป็ นผู้รบั ผิดชอบกำรสอบของเขำครัง้ นี้ ช่ ำง
เป็ นเรือ่ งน่ ำเศร้ำนัก!

แต่ว่ำ ในสถำนกำรณ์ เช่นนี้ มีคดีทุจริตกำรสอบคัดเลือก

ช่ ว งวสัน ต์ มี กำรจลำจลผู้เ ข้ ำสอบ หำกยัง คงติ ดประกำศผล
กำรสอบคัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์ นี้ ออกไป เยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น นึ กสภำพ
ตัวเองอยู่ในคุกรอพวกผูค้ มุ สอบตำมมำแล้ว!

33
 ไม่ว่ำเรื่องจริงจะเป็ นเช่นไร ขณะที่ อยู่ต่อหน้ ำประชำชน
กับ ผู้เ ข้ ำ สอบที่ เ กิ ด จลำจล แม้ แ ต่ ฮ่ อ งเต้ ก็ไ ด้ แ ต่ เ ลื อ กทำง
รอมชอม! ผลกำรรอมชอมก็คือให้พวกผู้คุมสอบไปเป็ นแพะรับ
บำป เหตุผลนี้ ขุนนำงในที่นัน้ ต่ำงเข้ำใจดี ดังนัน้ สีหน้ ำของพวก
เขำจึงล้วนแล้วแต่ดไู ม่ได้

เหล่ำขุนนำงที่ชุมนุมในโถงจี้ขยุ ไม่ร้จู ะทำอย่ำงไรต่อ เจ้ำ

มองข้ำ ข้ำมองเจ้ำ ไม่มีใครมีวิธีแก้ไขได้ เหตุกำรณ์ เฉพำะหน้ ำ
เช่นนี้ ทำอย่ำงไรก็ยำกทัง้ นัน้ ! ครัน้ จะติดประกำศไปเลย ก็กลัว
เกิดเรื่อง ฝื นใจแก้ไขใหม่ ก็กลัวเกิดเรื่องด้วย ไม่ยุติธรรมกับผู้
เข้ำสอบจำกเจียงหนำน

จ้ อ งตำกัน ไปก็แ ก้ ไ ขอะไรไม่ ไ ด้ สุ ด ท้ ำ ยเยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น จึ ง

กล่ำวว่ำยังเหลือเวลำติดประกำศอี กสำมวัน ให้พวกผู้คุมสอบ
กลับไปคิดวิธีแก้ปัญหำ

“ถ้ำไม่มีเรื่องเจี ยนเสวี่ ยน วันที่ ยี่สิบเอ็ดเดื อนสี่ ก็จะถึง

กำรสอบระดับ รำชส ำนั ก แล้ ว ตอนนี้ ก็ ล่ ำ ช้ ำ มำนำนมำก
แล้ ว ลำกต่ อ ไปอี ก ไม่ ไ ด้ แ ล้ ว ทัง้ ฮ่ อ งเต้ ก็มี พ ระรำชโองกำร
มำแล้ ว ว่ ำ ก่ อ นเทศกำลตวนอู่* *จะต้ อ งมี ก ำรสอบระดับ รำช
ส ำนั ก ดัง นั ้น ยิ่ ง ประกำศไวยิ่ ง ดี ! ” ขณะที่ จี้ ขุย ถัง เหลื อ แค่ สี่

34
คน เซี ย วโฮ่ ว เหริ น ชี้ ใ ห้ เ ห็น อี ก ครัง้ ว่ ำ เวลำเร่ ง รี บ สำมวัน นี้
จะต้องคิดหำวิธีแก้ไขได้ ลำกยำวต่อไม่ได้แล้ว

“พวกเรำส่งผลให้ฮ่องเต้ดกู ่อนดีกว่ำ รอฮ่องเต้ตดั สิน ถ้ำ

ไม่ มี วิ ธี แ ก้ ไ ขจริ ง ๆ ก็ต้ อ งประกำศตำมจริ ง ส่ ว นผลจะเป็ น
อย่ำงไร ก็เป็ นเรื่องทีหลังแล้ว!” เว่ยจิ้นตู้ทำท่ำเตรียมตัวเข้ำคุก
ตำแหน่ งเสนำบดีกระทรวงพิธีกำรนี้ เป็ นได้ลำบำกนัก เกิดเรื่อง
ติดกันไม่หยุด เขำรู้สึกว่ำผมหงอกตัวเองมำกขึ้นมำอี กหลำย
เส้นแล้ว

ทัง้ สี่ คนมีควำมเห็นตรงกัน ตัดสินใจนำผลสอบคัดเลือก

ช่วงวสันต์ทูลเกล้ำถวำยฮ่องเต้ตำมจริง จะติดประกำศตำมจริง
หรือไม่ ก็แล้วแต่ฮ่องเต้!

เหนื อควำมคำดหมำยของพวกเยี่ยเจิ้งฉุ น ฮ่ องเต้ ไม่ได้

ปิดเรื่องผลสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ กลับนำเรื่องนี้ ไปพูดในรำช
สำนัก ว่ำผู้เข้ำสอบจำกเจียงหนำนยังเข้ำรอบเป็ นส่วนมำกอยู่
เกรงว่ำจะเกิดจลำจลผูเ้ ข้ำสอบอีก จึงให้เหล่ำขุนนำงคิดหำวิธี

ดัง นั ้น เหล่ ำ ขุน นำงจึ ง รู้ก นั ว่ ำ ผู้เ ข้ ำ สอบเจี ย งหนำนได้

เข้ำรอบมำกสุด แต่ ไม่รู้ว่ำมี ใครบ้ำง และก็ไม่ถือว่ ำเป็ นเรื่ อง
ควำมลับรัวหรื
่ อไม่
35
 เสิ่นเจ๋อจิ้งก็เป็ นคนที่ ร่วมคิดหำวิธีแก้ไขเช่นกัน ไม่ต้อง
พูดว่ำฮ่ องเต้ มีพระบัญชำลงมำ แค่ เป็ นเพรำะเยี่ ยเจิ้ง ฉุ น เป็ น
ผูร้ บั ผิดชอบกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ เสิ่นเจ๋อจิ้งก็ต้องหำทุก
วิธีทำงที่ จะต้องทำเพื่อรับมือเรื่องนี้ ช่วยให้เยี่ยเจิ้งฉุนผ่ำนพ้น
ปั ญหำนี้ ดังนั น้ เขำจึงเรียกระดมคนของหรูหลิวชู่ บอกเรื่องนี้
ให้ทุกคนช่วยกันคิดหำวิธี

พวกเสิ่นชู่ซนั ่ เสิ่นอวี๋หงต่ำงไม่มีวิธี มองไปยัง เสิ่นหนิง

หวัง ให้ น ำงมี วิ ธี ที่ ดี น่ ำเสี ย ดำยที่ เ สิ่ น หนิ งก็ย ัง ไม่ มี วิ ธี ไ หน
เหมือนกัน ชำติก่อนไม่มีเรื่องคดีกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ยิ่ง
ไม่มีเรื่องเปิดสอบคัดเลือกช่วงวสันต์อีกครัง้ นำงจึงไม่สำมำรถ
หำจำกประสบกำรณ์ชำติก่อนได้ พยำยำมครุ่นคิด แม้แต่ไปเข้ำ
เรียนที่เจี้ยนหวำถังก็ยงั ใจลอย ขบคิดตลอดเวลำ

กระทัง่ อำจำรย์ ที่ ส อนต้ อ งมำเคำะโต๊ ะ นำงจึ ง ได้ ส ติ

กระนัน้ แววตำก็ยงั คงเลื่อนลอย

อำจำรย์ที่สอนวันนี้ เป็ นหญิงท้วมจำกห้องเสื้อเทียนอีเก๋อ

คนที่ เ คยตัด เสื้ อผ้ำให้ พวกเสิ่ นหนิ งตอนเทศกำลดอกไม้ ร ำช
ส ำนั ก ครัง้ นี้ น ำงถูก ตระกูล เสิ่ น เชิ ญ ให้ ม ำสอนพวกเด็กสำว
เกี่ยวกับควำมรู้ด้ำนเสื้อผ้ำเครื่องแต่ งกำย วิธีแยกแยะเนื้ อผ้ำ

36
กำรเลื อ กผ้ ำ ปั ก เพื่ อ ให้ เ ข้ ำ กัน ตลอดจนกำรเลื อ กเสื้ อ ผ้ ำ ให้
เหมำะกับสถำนที่ต่ำงๆเป็ นต้น

วิชำนี้ เสิ่นอวี๋ซื่อเสนออย่ำงแข็งขันให้ มี นำงคิดว่ำเรื่อง

เหล่ำนี้ พวกคุณหญิงคุณนำยต้ องรู้ไว้ หำกไม่ร้เู รื่องพวกนี้ พอ
ออกประตูบำ้ น มีหวังได้ถกู คนหัวเรำะเยำะเอำ

เสิ่ น หนิ งตัง้ สติ อ ย่ ำ งรวดเร็ว แล้ ว รี บ ตัง้ ใจฟั ง กำรสอน

ของหญิงท้วม ที่หญิงท้วมบรรยำยวันนี้ คือ ควำมแตกต่ำงของ
ผ้ำปั กซูซิ่วกับจิงซิ่ว นำงนำผ้ำปั กต่ ำงๆ อธิบำยให้ เด็กสำวฟั ง
กัน

“ซูซิ่วจัดภำพสวยงำมน่ ำรัก ส่วนประกอบซับซ้อน ฝี มือ

ละเอี ยดประณี ต ฝี เข็มมีชีวิตชี วำ รูปแบบมักเป็ นสี อ่อนเรียบ
ง่ ำ ย เจี ย งหนำนมี ล ัก ษณะท้ อ งถิ่ นพิ เศษชั ด เจน ฝี มื อ ปั ก
จุดสำคัญคือมีพร้อมทัง้ ควำมสุขุม เรียบง่ำยเข้ำกัน สี และแสง
ไม่ขดั ตำ ไปด้วยกันได้ ส่วนจิงซิ่วโดยหลักใช้กบั ชุดแต่งกำยใน
วัง ฮ่องเต้ และเชื้อพระวงศ์ต่ำงๆ สี สนั แพรวพรำวตระกำรตำ
รูปแบบต้ องฮึ กเหิม ควำมสงบเยือกเย็นของป่ ำเขำมี น้อยแต่
หนักไปทำงสัตว์ในตำนำน...” เสียงของหญิงท้วมเพรำะพริ้งฟั ง
นุ่มหู ต่ำงกับรูปร่ำงมำก

37
 เสิ่นหนิงได้ยินคำของหญิงท้วม สมองรู้สึกเหมือนมีอะไร
แวบผ่ำน กำลังจะจับว่ำเป็ นอะไร แต่ ควำมคิดนั น้ แวบเดี ยวก็
ผ่ำนไป ไวจนจับไม่อยู่ นำงเหมือนจะคิดได้ แต่กย็ งั คว้ำน้ำเหลว
เลยต้องตัง้ ใจฟังที่สอน

เมื่ อ จบคำบแล้ ว เสิ่ น หนิ ง เสิ่ น มี่ ก บั เสิ่ น หว่ ำ นสำมคน

บอกลำพวกเสิ่นเหยำ แล้วไปเหอหมิงเชียนน้ อมทักทำยเสิ่นอวี๋
ซื่อ นี่ เป็ นตำรำงภำรกิจประวันของเสิ่นหนิง

เหอหมิ งเชี ยนครึ ก ครื้ น กว่ ำ เด็ ก เล็ ก สำมคนเล่ น

สนุ ก สนำนกัน หลี่ อี๋ เ หนี ยงกับ เหออี๋ เ หนี ยงก ำลัง คุย เล่ น กัน
คล้ำยกับกำลังวิจำรณ์อะไร เสิ่นหนิงอยู่นอกเรือนยังได้ยินเสียง
พวกนำงแว่วมำ

จนเข้ำประตูห้อง เสิ่นหนิงจึงได้ยินชัดว่ำพวกนำงกำลัง
คุยอะไร ที่แท้พวกนำงก็กำลังคุยเรื่องกำรปัก เหมือนที่พวกเด็ก
สำวเรียนมำ พอดีกนั จริงๆ!

ตอนปี ใหม่ ของขวัญปี ใหม่ที่พวกปู่ เต๋อซันส่ ่ งมำ ก็มีไม่

น้ อยที่ เป็ นของปั ก ที่ สำคัญคือซูซิ่ว ในนัน้ ก็มีผลงำนของหยำง
เหม่ำจวินปรมำจำรย์ด้ำนผ้ำปั กซูซิ่ว เนื่ องจำกตอนเสิ่นหนิง

38
ช่ วยเสิ่นอวี๋ซื่อจัดกำรของขวัญปี ใหม่นำงก็รู้แล้ว แต่ ทำไมอยู่
ดีๆเหอหมิงเชียนก็มำคุยเรือ่ งซูซิ่วกัน?

ที่ แท้ วันนี้ เสิ่นอี๋ ซื่อว่ำง ก็เลยเอำของเหล่ำนี้ แบ่งให้ ใคร

ต่ อ ใคร ท ำให้ แ ต่ ล ะคนต่ ำ งวิ พ ำกษ์ วิ จ ำรณ์ กนั ตอนพวกเสิ่ น
หนิงเข้ำมำ เสิ่นอวี๋ซื่อกำลังชมผลงำนของปรมำจำรย์หยำงอยู่
พอดี ปำกชมไม่หยุด “ดูฝีมือกำรปัก ละเอียดประณี ตจริงๆ ทำ
ให้คนเกิดอำรมณ์เพ้อฝัน ข้ำชอบซู่ซิ่วมำกๆ...”

“ซูซิ่วดีจริง แต่ส่วนใหญ่มีแต่ทิวทัศน์ รปู ภูเขำแม่น้ำ ไม่ก็

ดอกไม้ใบหญ้ำปลำหนอน น่ ำเบือ่ ออก! ข้ำชอบจิงซิ่วมำกกว่ำ ดู
โอ่อำมีสง่ำ สีสนั ฉูดฉำด ดูดีมำกเลย...” เหออี๋เหนี ยงปำกไว ต่อ
คำพูดของเสิ่นอวี๋ซื่อ

ค ำพูด ของนำงกลับ ท ำให้ เ สิ่ น หนิ งสนใจ ไม่ นึ กว่ ำปกติ

เหออี๋ เ หนี ยงเป็ นคนเฮฮำเปิ ดเผย ก็ย ัง สำมำรถพู ด เรื่ อ งข้ อ
แตกต่ ำงของฝี มือปั กได้อย่ำงแม่นยำชัดเจน ใกล้เคี ยงกับกำร
บรรยำยของหญิงท้วม

ดูสีหน้ ำชื่นชมนับถือของเสิ่นอวี๋ซื่อ เสิ่นหนิงนึ กถึงคำพูด

ของหญิงท้ วม ซูซิ่วกับจิงซิ่วต่ ำงมีจุดเด่ นของตัวเอง ไม่มีใคร
เหนื อใคร เสิ่นอวี๋ซื่อเป็ นคนเจียงหนำน ย่อมต้องชอบซูซิ่วมำก
39
หน่ อย เหออี๋ เหนี ยงเป็ นคนเมืองหลวง เคยชินกับจิงซิ่วตัง้ แต่
เล็ก ย่อมจะชอบจิงซิ่วมำกกว่ำ!

สำยตำที่ชื่นชมกับควำมรักควำมชอบย่อมสุดแล้วแต่คน
เนื่ องจำกถิ่นกำเนิดให้ ประสบกำรณ์ แก่ เด็กต่ ำงกัน ตำมที่ ว่ำ
ธรรมเนี ยมท้ องถิ่นต่ ำงกัน ก็เป็ นสำเหตุให้ เกิดควำมแตกต่ ำง
ของเหนื อใต้ได้

แตกต่ ำงของเหนื อใต้ ...แตกต่ ำงของเหนื อใต้ เสิ่นหนิง

ฉุ ก คิ ด ขึ้น มำ แล้ ว ก็ยิ้ ม อย่ ำ งโล่ ง ใจ นำงนึ ก วิ ธี จ ดั กำรได้ แ ล้ ว
เรือ่ งกำรประกำศผล วิธีนี้ต้องใช้ได้ผลแน่ นอน

---

*พิธีจวั โจว (抓周) จัดขึ้นเมื่อเด็กอำยุครบ 1 ปี เป็ นพิธี

ทำนำยว่ำในอนำคตเด็กจะประกอบอำชี พอะไร ด้ วยกำรวำง
สิ่งของต่ ำงๆ เช่ น ตำรำ กระดำษ ลูกคิด เหรียญ เพชรพลอย
ตรำประทับ ขนมและอื่นๆอย่ำงละชิ้นรอบตัวเด็ก แล้วให้เด็ก
เลื อ กหยิ บ สิ่ ง ของเหล่ ำ นี้ ขึ้ น มำโดยที่ บิ ด ำมำรดำไม่ ยุ่ ง เกี่ ย ว
จำกนัน้ จึงทำนำยตำมสิ่งที่ เด็กหยิบ เช่น ถ้ำหยิบหนังสือแสดง
ว่ำรักกำรอ่ำน มีแววเป็ นบัณฑิต เป็ นต้น

40
 **เทศกำลตวนอู่ หรือเทศกำลไหว้บะจ่ำง ตรงกับวันที่ 5
เดือน 5 ตำมปฏิทินจันทรคติของจีน เป็ นกำรระลึกถึงวันที่ ชวี
หยวน (340-278 ปี ก่ อ นคริ ส ต์ ศ ัก รำช) กวี ผู้ร ัก ชำติ แห่ ง รัฐ ฉู่
กระโดดน้ ำเสี ยชีวิต ภำยในวันดังกล่ำวจะมีกำรไหว้บะจ่ำงและ
มีกำรจัดแข่งเรือมังกร

41
 104 เหนื อใต้แยกกระดำน (1)

จนถึงกลำงคืน ภำยในห้องหนังสื อเสิ่นเจ๋อจิ้ง เสิ่นหนิง

บอกวิธีที่นำงคิดได้ให้เสิ่นจื๋อจิ้ง เชื่อว่ำหำกคัดเลือกจำนวนคน
โดยอำศัยพืน้ ที่ ไม่ใช่อำศัยควำมรู้เพียงอย่ำงเดียว ก็จะสำมำรถ
แก้ปัญหำประกำศผลสอบคัดเลือกช่วงวสันต์มี ผู้เข้ำสอบจำก
เจียงหนำนมำกเกินไปได้!

นำงเชื่อว่ำ กำรประกำศผลสำมำรถใช้ควำมแตกต่ำงของ
พืน้ ที่ แบ่งเขตคัดเลือกก้งซื่อ คล้ำยแบ่งเขตปกครองที่มีเจ็ดเต้ำ
เจ็ดเว่ย นี่ เป็ นควำมคิดตำมหลักกำร ส่วนวิธีทำจริง ก็ต้องดูว่ำ
เสิ่นเจ๋อจิ้งจะทำอย่ำงไร

“แบ่งเขตรับก้งซื่ อ? แล้วจะต่ ำงกับกำรสอบแต่ ละพื้นที่

อย่ำงไร? ไม่ได้ๆ...” ใครจะไปรู้ว่ำพอเสิ่นเจ๋อจิ้งได้ฟังแล้ว กลับ
คิดว่ำเรือ่ งนี้ ใช้ไม่ได้ รีบปฏิเสธทันที สันศี
่ รษะพูดเช่นนี้

เขำคิดว่ ำแผนของเสิ่นหนิงขัดกับหลักกำรและเหตุผล
ของสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ เป็ นไปไม่ได้! กำรสอบคัดเลือกช่วง
วสันต์เรียกอีกชื่อว่ำสอบร่วม ให้ผ้เู ข้ำสอบของต้ ำหย่งทัง้ หมด
ชุมนุมด้วยกัน สอบพร้อมกัน เลือกกลุ่มที่ มีควำมสำมำรถมำก
ที่ สุด เพื่อเข้ำกำรสอบระดับรำชสำนัก จำกนัน้ ก็ได้รบั ตำแหน่ ง
42
ขุนนำง รวมกัน เพื่ อคัด เลื อกคนที่ เ ก่ ง ที่ สุด นี่ จึง จะเป็ นควำม
หมำยของกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์

ถ้ำหำกแบ่งเขตคัดเลือกคนเก่ง แล้วจะมีควำมจำเป็ นอัน

ใดที่ ต้องให้ผ้เู ข้ำสอบเดินทำงเป็ นพันลี้เพื่อมำสอบหรือ? ไม่ได้
ไม่ได้ ทำเช่นนี้ ไม่ได้เด็ดขำด

“ที่พวกเขำมำรวมกันที่เมืองหลวง ก็เพื่อคัดเลือกคนเก่ง
อย่ ำ งยุ ติ ธ รรม เที่ ย งธรรม เปิ ดเผย นี่ เป็ นหลัก กำรของกำร
คัดเลือกคนเก่ง เพรำะเหตุผลของกำรแก้ปัญหำสอบคัดเลือก
ช่ วงวสันต์ ทำให้ เสี ยหลักกำรไม่ ได้ ” เสิ่นเจ๋อจิ้งน้ ำเสี ยงหนั ก
แน่ น ปฏิเสธอีกครังหนึ
้ ่ง

กำรที่เสิ่นหนิงคิดวิธีแบ่งพืน้ ที่คดั คนเก่งนัน้ เขำก็รสู้ ึกชื่น

ใจ แปลว่ำลูกสำวคนนี้ ตงั ้ ใจจริง แสดงว่ำนำงคงคิดเพื่อตระกูล
จริงๆ เพียงแต่แผนที่ นำงคิดออกมำยังไม่รอบคอบ รำชสำนั ก
วุ่น วำย แบ่ ง ฝั ก แบ่ง ฝ่ ำย เรื่ อ งประกำศผลสอบคัด เลื อ กช่ ว ง
วสันต์คงไม่แก้ไขง่ำยดำยเช่ นนัน้ แม้แต่ อำจำรย์อย่ำงเยี่ยเจิ้ง
ฉุนที่ อยู่ในวงกำรขุนนำงมำนำมนมยังคิดหำวิธีไม่ได้ วิธีที่เสิ่น
หนิงคิดออกมำต้องใช้ไม่ได้แน่ นอน

43
 เสิ่นหนิงไม่ได้คิดว่ำเสิ่นเจ๋อจิ้งจะไม่เห็นด้วยกับแผนกำร
นี้ ควำมดีอกดีใจดูเหมือนถูกทำลำยทิ้งไป เวลำนัน้ ก็พดู อะไรไม่
ออก ทัง้ สองคนมองแผนที่ในห้องหนังสืออยู่เงียบๆ ไม่ได้คยุ ต่อ

เสิ่นเจ๋อจิ้งกำลังคิดหำวิธีอะไรอื่ นที่ จะแก้ ปัญหำเรื่องนี้

เสิ่นหนิงก็กำลังคิดเรื่องแบ่งพื้นที่ คดั เลือกคนอยู่ จะต้ องปรับ
อย่ำงไรดีหนอ? เดิมนำงก็คิดว่ำวิธีนี้จะต้ องแก้ปัญหำประกำศ
ผลสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ได้ แน่ แต่ ที่บิดำพูดก็มีเหตุผล ทำ
อย่ำงไรจึงจะทำให้สองวิธีนี้สมดุลกันได้?

“แบ่งเป็ นสองกระดำน! แบ่งเหนื อใต้ เป็ นสองกระดำน

ให้ มี อ ัต รำส่ ว นผู้ไ ด้ ร บั คัด เลื อ ก ให้ ท ำงใต้ มี จ ำนวนคนที่ ร บั
คัด เลื อ กมำกกว่ ำ ทำงเหนื อ เมื่ อ เป็ นเช่ น นี้ จะแก้ ปั ญ หำกำร
ประกำศผลสอบคัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์ ไ ด้ ทั ง้ ไม่ เ ป็ นกำรไม่
ยุติ ธ รรมกับ ผู้เ ข้ ำ สอบจำกเจี ย งหนำน ท่ ำ นพ่ อ คิ ด ว่ ำ จะเป็ น
อย่ำงไร?! ” สมองเสิ่นหนิงพยำยำมหำวิธีที่ทำให้กำรแบ่งพื้นที่
คัดเลือกคนให้ สมบูรณ์ แบบ สุดท้ ำยพูดเช่ นนี้ มองเสิ่นเจ๋อจิ้ง
ด้วยควำมคำดหวัง

“แบ่งกระดำนเหนื อใต้ ?!” เสิ่นเจ๋อจิ้งครัง้ นี้ ไม่ได้ปฏิเสธ

เสิ่นหนิงทันที แต่พยำยำมครุ่นคิดคำพูดเสิ่นหนิง เริ่มเห็นควำม
เป็ นไปได้ที่จะแบ่งกระดำนเหนื อใต้ อำจจะ เป็ นไปได้จริง?
44
 เสิ่นเจ๋อจิ้งนึ กถึงเรื่องพวกผู้เข้ำสอบก่อกำรจลำจลหน้ ำ
กงย่วน ว่ำไปแล้ว กำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์เป็ นเพียงชนวน
ระเบิ ด เหตุ ที่ มี ผู้เ ข้ ำ สอบกับ ประชำชนจ ำนวนมำกถูก ยุ ย ง
เหตุผลที่แท้จริงก็คือเนื่ องจำกควำมแตกต่ำงของเหนื อใต้

ทำงใต้ พื้น ที่ อุด มสมบู ร ณ์ วิ ช ำควำมรู้เ จริ ญ ทัว่ ถึ ง ทำง

เหนื อพื้นที่ แร้นแค้ น วิชำควำมรู้ซบเซำ ในสถำนกำรณ์ เช่ นนี้
รำชสำนักคัดเลือกขุนนำง หำกดูเพียงบทควำมดีเลวคัดเลือก
ขุนนำง คนทำงใต้ย่อมได้มำกกว่ำ ผลแตกต่ำงนี้ ยิ่งเห็นชัดเจน
ขึ้นในกำรประกำศผลสอบคัดเลือกช่วงวสันต์อย่ำงแน่ นอน ซึ่ง
จะทำให้คนทำงใต้ เป็ นขุนนำงมำกขึ้นเรื่อยๆ คนทำงเหนื อยิ่ง
ไม่มีโอกำสเป็ นขุนนำง ย่อมเป็ นเหตุให้ คนทำงเหนื อไม่พอใจ
กำรจลำจลหน้ ำกงย่วนชี้ชดั ถึงจุดนี้

ยิ่งมีทงั ้ เรื่องควำมเกื้อหนุนของศิษย์อำจำรย์ เครือญำติคู่

สมรส เช่ นนี้ ต่อไปเรื่อยๆ อี กไม่เกินยี่ สิบปี ทำงเหนื อแม้แต่ ผู้
เข้ำสอบคนเดียวก็สอบไม่ได้ นักปรำชญ์จะอยู่แต่ทำงใต้หมด นี่
เป็ นภัย อัน ใหญ่ ห ลวง! ควำมขัด แย้ ง ของเหนื อ ใต้ จ ะรุน แรง
ยิ่งขึน้ ถ้ำยังคงเป็ นอีกเรื่อยๆ “รำชสำนักจะถูกทำลำย แคว้นจะ
แตกแยก” จะอี กไม่นำนแล้ว เมื่อเป็ นเช่ นนี้ ไม่ว่ำจะมีคดีสอบ
คัดเลือกช่วงวสันต์หรือไม่ ไม่ว่ำหลักกำรกำรสอบช่วงวสันต์จะ

45
บริ สุ ท ธ์ ิ ยุ ติ ธ รรมเพี ย งใด กำรแบ่ ง กระดำนประกำศผลสอบ
คัดเลือกช่วงวสันต์จะต้องดำเนินกำรแน่ นอน

คิดถึงจุดนี้ เสิ่นเจ๋อจิ้งเหงื่อตก สีหน้ ำเปลี่ยนไปมำ ให้เสิ่น

หนิงพูดต่อไป

“ท่ ำนพ่อ สิ่งที่ ข้ำอยำกพูดก็พูดหมดแล้ว เวลำนี้ ข้ำก็คิด

ได้ เ ท่ ำนี้ เ อง...” เสิ่ น หนิ งพูดอย่ ำงอำยๆ นำงนึ กอะไรไม่ ออก
แล้ ว จริ ง ๆ กำรแบ่ ง กระดำนประกำศผลสอบคัด เลื อ กช่ ว ง
วสันต์ เป็ นเพรำะนำงฉุกคิดจำกเรื่องซูซิ่วกับจิงซิ่ว จึงคลำทำง
มำได้ หำกจะให้ คิดเรื่องแยกกระดำนประกำศผลให้ ส มบูรณ์
แบบ คงต้ องรอกำรปรับแต่ งจำกเสิ่นเจ๋อจิ้งโดยใช้ ข้อเท็จจริง
ของกระทรวงขุนนำงกับกระทรวงพิธีกำร

หลังจำกเสิ่นหนิงออกจำกห้ องหนั งสือ เสิ่นเจ๋อจิ้งยังคง

ครุ่ น คิ ดต่ อ เรื่ อ งแบ่ ง กระดำนประกำศผลให้ ส มบู ร ณ์ แ บบ
กระทังดึ่ กมำกแล้ว ตะเกียงในห้องหนังสือก็ยงั ไม่ดบั จนถึงเช้ำ
วันรุ่งขึ้น เขำก็ไปถนนสื่ อฟู่ หำเยี่ ยเจิ้งฉุ น คุยกับเขำเรื่องแบ่ง
กระดำนประกำศผลเหนื อใต้ เตรี ย มฟั งว่ ำ เยี่ ย เจิ้ งฉุ น มี
ควำมเห็นหรือมีอะไรเพิ่มเติม

46
 “แบ่ง กระดำนเหนื อ ใต้ ? ออกเป็ นหกส่ ว นครึ่ ง ต่ อ สำม
ส่ ว นครึ่ ง ?” ได้ ยิ น วิ ธี ก ำรของเสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง เยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น ก็ส มอง
เปิด เขำครุ่นคิดเรื่องนี้ มำสองวันแล้ว แต่ นึกอะไรไม่ออกเลย
รู้ สึ ก ว่ ำ หั ว สมองตี บ ตั น คล้ ำ ยมี ก้ อ นหิ นใหญ่ ปิ ดช่ อ งทำง
ควำมคิดไว้ อำรมณ์กย็ ำ่ แย่หนัก

ตอนนี้ ได้ ยิ น ค ำพูด เสิ่น เจ๋อจิ้ง เขำรู้สึ กเหมื อนก้ อนหิน

ใหญ่ นัน้ โดนยกออก ควำมคิดแล่นไหลลื่นทันที เรื่องที่ คิดไม่
ออกอยู่ดีๆก็ทะลุปรุโปร่ง! ข้ำว่ำแล้ว เหมือนข้ำคิดขำดอะไรไป
ที่ แท้ ลืมนึ กถึงเรื่องข้อแตกต่ ำงเหนื อใต้ เส้ นผมบังภูเขำแท้ ๆ
เยี่ยเจิ้งฉุนบ่นพึมพำ

เป็ นถึงขุนนำงรำชสำนักขัน้ สอง ทัง้ เป็ นสุนัขจิ้งจอกเฒ่ำ

ในวงกำรขุนนำงมำนำน สิ่งที่เขำคิด ยิ่งลึกยิ่งกว้ำงไกลกว่ำของ
เสิ่นเจ๋อจิ้ง เขำประเมินสถำนกำรณ์ ถูกต้ องชัดเจนยิ่งกว่ำเสิ่น
เจ๋อจิ้ง

เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง เชื่ อ ว่ ำ หำกกำรสอบคัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์ ไ ม่

เปลี่ยนแปลง รำชสำนั กจะเกิดเรื่องใหญ่ภำยในยี่สิบปี แต่ เยี่ย
เจิ้ง ฉุ น อำศัย กำรแสดงออกของฮ่ องเต้ กบั สถำนกำรณ์ หลำย
พืน้ ที่ประเมินว่ำ ไม่เกินสิบปี สถำนกำรณ์กจ็ ะสันคลอนแล้ ่ ว!

47
 ต้ ำหย่งก่อตัง้ แคว้นมำสองร้อยกว่ำปี แล้ว กำรปกครอง
ในหลำยพืน้ ที่เริ่มมีปัญหำทัง้ อุทกภัยทำงใต้ เสิ่นหวำซันยั
่ งกำลัง
จัดกำรน้ ำอยู่ที่ไถเฉี ยน เหตุปัน่ ป่ วนชำยแดนเหนื อ เจ้ำทึ่มองค์
ชำยสำมก่ อเรื่องที่ ชำยแดนเหนื อ ตอนนี้ ก็มีเรื่องประกำศผล
สอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ ทหำรทำงเหนื อนั บวันยิ่งฮึกเหิม หำก
แม้แต่พวกขุนนำงบุน๋ ทำงเหนื อยังไม่ไว้ใจรำชสำนักแล้ว จะเกิด
ปัญหำอะไรขึน้ ?!

ทำงเหนื อเป็ นเขตทหำรแต่โบรำณ ประชำชนแกร่งกล้ำ

หำกเกิดจลำจล คนทำงใต้ที่เป็ นแต่แต่งโคลงกลอนจะสู้คนทำง
เหนื อที่ ชำนำญขี่ ม้ ำรบรำได้อย่ำงไร? สุดท้ ำยแล้ว คนทำงใต้
จะต้องเป็ นฝ่ ำยย่อยยับ

“รำชสำนักจะถูกทำลำย ประเทศจะแตกแยก!” เยี่ยเจิ้ง

ฉุนคำรำมเบำๆ คำนี้ เหมือนที่เสิ่นเจ๋อจิ้งคิดไว้เลย!

ได้ ยิ น ค ำนี้ จ ำกเยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น สี ห น้ ำ เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง เปลี่ ย นไป

หลำยรอบ ดูแล้วที่อำจำรย์คิดกับข้ำคิดเหมือนกันเลย!

ดัง นั น้ เรื่องด่ ว นที่ ต้ องท ำเพื่ อปลอบขวัญ ผู้เ ข้ ำสอบกับ

ประชำชนทำงเหนื อ กำรแยกกระดำนประกำศผลสอบคัดเลือก
ช่ วงวสันต์จะต้ องดำเนินกำรแล้ว และต้ องรีบทำเป็ นกำรด่วน
48
กำรแยกกระดำนไม่ เ พี ย งแค่ แ ก้ ปั ญ หำกำรประกำศผลสอบ
คัดเลือกช่วงวสันต์ และไม่ใช่เพียงแค่ปรับปรุงวิธีกำรสอบแบบ
ง่ ำ ยๆ แต่ เ ป็ นควำมจ ำเป็ นของรำชส ำนั ก ! เพื่ อ ถ่ ว งดุล แห่ ง
อำนำจที่จำเป็ นสำหรับต้ำหย่ง!

นี่ ไม่ใช่ แค่ ปัญหำของกำรประกำศผลสอบคัดเลือกช่ วง

วสันต์แล้ ว และไม่ใช่ แค่ ปัญหำก่ อจลำจลของผู้เข้ำสอบ! แต่
เพื่อควำมอยู่รอดของฐำนอำนำจต้ำหย่ง!

“เหนื อใต้ แยกกระดำน แน่ นอนว่ำต้ องกระทบกับผู้เข้ำ

สอบทำงใต้ อำจทำให้ผ้เู ข้ำสอบทำงใต้ไม่พอใจ ข้อได้เสียนี้ เจ้ำ
ต้ องชังน
่ ้ ำหนักให้ดี หกส่วนครึ่งต่อสำมส่วนครึ่ง ดูแล้วยังมำก
อยู่ จะต้ องลองคิดดูอีก” ในระหว่ำงปรึกษำหำรือ เยี่ ยเจิ้งฉุ น
เตือนเสิ่นเจ๋อจิ้งในจุดนี้

ยกเรื่องเหนื อใต้แยกกระดำน ผูร้ ้ยู ่อมจะสนับสนุน แต่สิ่ง

ที่ เ ยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น เป็ นห่ ว งคื อ พวกผู้เ ข้ ำ สอบหนุ่ มๆ คนพวกนี้
เลื อ ดร้ อ น แต่ ไ ม่ มี ป ระสบกำรณ์ ท ำงกำรเมื อ ง ไม่ มี ค วำม
สำมำรถคำดเดำภัยในอนำคต อำจจะคัดค้ ำนเรื่องนี้ หรือถึง
ขนำดโกรธแค้นเสิ่นเจ๋อจิ้งหรือตระกูลเสิ่นอย่ำงมำก ทัง้ หมดนี้
ล้วนต้องพิจำรณำให้ถ่องแท้!

49
 เสิ่นเจ๋อจิ้งผงกศีรษะ เขำได้คิดปัญหำนี้ แล้ว กำรเสนอให้
แยกกระดำนเหนื อใต้ จะต้องทำให้ผ้เู ข้ำสอบทำงใต้บำงส่วนไม่
พอใจ หรือถึงขนำดทำให้ขนุ นำงเจียงหนำนเห็น เป็ นศัตรู นึ กว่ำ
เขำเป็ นคนถ่อยลืมกระทังรำกเหง้
่ ำตัวเอง! แต่ บำงเรื่อง แม้รู้ว่ำ
ตัวเองจะเสี ยหำย ก็จำเป็ นต้ องทำ เมื่อมีสองภัยร้ำยย่อมต้ อง
เลือกภัยที่เบำกว่ำ เขำเตรียมตัวไว้แล้ว จะสังคนในบ้
่ ำนว่ำพักนี้
ไม่ต้องออกไปไหนมำกนัก

“ก็ดีแล้ว เรื่องนี้ เจ้ำเป็ นคนเสนอ แผนนี้ แม้จะทำให้ผเู้ ข้ำ

สอบบำงส่วนไม่พอใจ แต่ฮ่องเต้กบั ขุนนำงคงจะชอบใจ เจ้ำก็จะ
ได้มีประวัติดีเด่น พอเสนอแล้ว รับรองเซี ยวโฮ่วเหริน ต้องมองเจ้ำ
เหมือนเป็ นทองคำแน่ !” เยี่ยเจิ้งฉุนหัวเรำะฮ่ำๆ คำพูดเหมือน
จะเยำะเย้ยเสิ่นเจ๋อจิ้ง พอคิดหำวิธีแก้ไขได้แล้ว เขำก็เริ่มออก
อำกำรเพี้ยนอีก

คิดแล้วคิดอี ก จนถึงเช้ ำวันรุ่งขึ้นที่ รำชสำนั ก เสิ่นเจ๋อจิ้

งออกมำกรำบทู ลว่ ำ ตนมี แผนแก้ ไขปั ญหำเรื่ องประกำศผล
สอบคัดเลือกช่วงวสันต์แล้ว

เพื่อแก้ไขปัญหำประกำศผลสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ เขำ
เสนอแผนเหนื อ กลำงใต้ แ ยกกระดำน เมื อ งหลวงเป็ นกลำง
พื้ น ที่ เ หนื อกว่ ำ หรื อ ใต้ ก ว่ ำ เมื อ งหลวงแบ่ ง เป็ นเหนื อใต้ จัด
50
อันดับที่ ตำมถิ่นภูมิลำเนำแต่ ละพื้นที่ คัดเลือกก้ งซื่ อ เพื่อเข้ำ
กำรสอบระดับ รำชสำนั กพร้อมกัน ส่ ว นอัต รำส่ วนของก้ งซื่ อ
ตำมที่ ได้ วิเครำะห์มำนั น้ กำหนดไว้ ที่ กระดำนใต้ ห้ำส่ วนครึ่ง
กระดำนเหนื อสำมส่วนครึง่ และกระดำนกลำงหนึ่ งส่วน

“ตำมที่กรำบบังคมทูลข้ำงต้น กระหม่อมเชื่อว่ำ เหนื อใต้

แยกกระดำน จะต้ องทำ! ต้ องทำได้ ! ขอให้ ฮ่องเต้ ทรงมีพระ
วินิจฉัยด้วย! ”

จำกนั ้น เสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง เสนอวิ ธี ด ำเนิ นกำรแยกกระดำน

คัดเลือกก้งซื่อใต้เหนื อกลำง ทำให้รำชสำนักฮือฮำกัน

ขุนนำงถกเถียงเสียงดัง ฮ่องเต้นิ่งเงียบ แยกกระดำนใต้

เหนื อกลำงคัดเลือกก้งซื่อ? เหล่ำขุนนำงยังไม่รอให้ฮ่องเต้ออก
ควำมเห็น ก็เริ่มวิจำรณ์ กนั เอง นี่ เป็ นเรื่องใหญ่มำก! จะทำได้
อย่ำงไร?

ต้ ำหย่งมีกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์มำสองร้อยกว่ำปี
ไม่เคยได้ยินว่ำมีกำรแยกกระดำนใต้เหนื อกลำงคัดเลือกก้งซื่อ
ถ้ำเป็ นเช่นนี้ ผู้เข้ำสอบทำงเหนื อก็มีโอกำสสอบได้ ไม่ยุติธรรม
กับผู้เข้ำสอบจำกเจี ยงหนำน นี่ เป็ นควำมคิดของขุนนำงส่ วน
หนึ่ ง
51
 พอเสิ่นเจ๋อจิ้งพูดจบ ขณะที่ เหล่ำขุนนำงถกเถียงฮ่องเต้
นิ่งเงียบ เซี ยวโฮ่วเหริน เยี่ยเจิ้งฉุน เว่ยจิ้นตู้กบั กงหรูซีได้ตอบ
รับทันที ต่ำงออกจำกแถวร่วมสนับสนุน เชื่อว่ำข้อเสนอเสิ่นเจ๋อ
จิ้ ง เป็ นแผนที่ ดี ไม่ เ พี ย งแต่ แ ก้ ไ ขปั ญ หำประกำศผลสอบ
คัดเลือกช่ วงวสันต์ครัง้ นี้ ยังมี ผลดี อย่ำงยิ่งต่ อกำรปกครองที่
ยัง่ ยื น ของต้ ำ หย่ ง ขอให้ ฮ่ อ งเต้ ท รงเห็น ชอบเรื่ อ งกำรแยก
กระดำนประกำศผล!

เห็นด้วยกับกำรที่ เหนื อใต้ แยกกระดำนประกำศผล! นี่

เป็ นควำมเห็ น ของพวกผู้ ร ั บ ผิ ดชอบกำรสอบกั บ ผู้ ช่ วย
ผู้รบั ผิดชอบกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ เมื่อเช้ำ เยี่ยเจิ้งฉุนได้
คุยกับพวกเขำแล้ว ดีที่เสิ่นเจ๋อจิ้งคิดหำวิธีได้ แน่ นอนว่ำจะต้อง
สนับสนุน มิฉะนัน้ ก็เตรียมตัวเข้ำคุกกันได้เลย!

อย่ำงรวดเร็ว เว่ยจิ่งเหยำเจ้ำกรมอำลักษณ์ กบั เซินเคอ

เจ้ ำ ส ำนั ก มุ ข มนตรี ฝ่ ำยตรวจสอบก็ส นั บ สนุ น ด้ ว ย เชื่ อ ว่ ำ
ข้อเสนอเสิ่นเจ๋อจิ้งเป็ นแผนที่ ดี ขอให้ฮ่องเต้ทรงเห็นชอบ กำร
ตอบรับของสองคนนี้ ฉับไวยิ่งนัก พวกเขำเข้ำใจได้อย่ำงรวดเร็ว
แยกกระดำนเหนื อใต้ เป็ นสิ่งที่ ต้องทำ ไม่เช่ นนั น้ กำรปะทะจะ
รุน แรงยิ่ ง ขึ้น หำกเป็ นเช่ น นี้ ต่ อ ไป ต้ ำ หย่ ง ล ำบำกแน่ นี่ เป็ น
สถำนกำรณ์ที่ฮ่องเต้ไม่อยำกเห็นมำกที่สดุ

52
 แม้แต่กรมอำลักษณ์ กบั สำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบก็
เห็นด้วยแล้ว ขุนนำงทุกซื่อทุกเจี้ยนก็เริ่มนิ่ง เริ่มครุ่นคิดอย่ำง
ละเอียดถึงแผนของเสิ่นเจ๋อจิ้งว่ำจะมีผลกระทบต่อสถำนกำรณ์
ปัจจุบนั และอนำคตอย่ำงไร ถึงแม้มีขนุ นำงมำกมำยยังไม่เข้ำใจ
โดยเฉพำะพวกที่ มีภมู ิ ลำเนำเจียงหนำน แม้จะเข้ำใจก็ต้องทำ
เป็ นไม่เข้ำใจ แต่กม็ ีขนุ นำงไม่น้อยที่กลับลำมำว่ำ ดูท่ำ ก็น่ำจะ
ใช้ได้

แน่ นอนว่ำยังต้ องรอฮ่องเต้ ทรงเห็นชอบด้วย ฮ่องเต้นิ่ง

เงียบ ดูข้ำงนอกก็ไม่ร้วู ่ำเห็นด้วยหรือคัดค้ำน ควำมจริง ใจเขำ
รู้สึกโล่งอก เขำเองก็ร้ถู ึงสำเหตุแท้จริงที่ ผ้เู ข้ำสอบหน้ ำกงย่วน
ก่อจลำจล กำลังกลัดกลุ้มที่ไม่มีวิธีปลอบใจผูเ้ ข้ำสอบทำงเหนื อ
ไม่นึกว่ำเสิ่นเจ๋อจิ้งจะเสนอแผนแยกกระดำนใต้เหนื อกลำง เขำ
สำมำรถคำดเดำได้ว่ำเมื่อดำเนินกำรแผนนี้ ระยะห่ำงระหว่ำง
เหนื อใต้ กจ็ ะเริ่มแคบลง เงียบสงบทัวหล้
่ ำ สถำนกำรณ์ มนคง ั่
ย่อมเป็ นที่ต้องกำรอย่ำงยิ่งของฮ่องเต้เช่นเขำคนนี้ !

ดังนั น้ จึงได้ยินฮ่องเต้ ตรัสว่ำ “เรำเห็นชอบตำมที่ เสนอ

มำ ดำเนินกำรแยกกระดำนใต้ เหนื อกลำง...” ฮ่องเต้ กล่ำวชม
เสิ่นเจ๋อจิ้งพักใหญ่ ว่ำ “เป็ นเจ้ำปัญญำ แผนดีมำก” เป็ นต้น อีก
ทัง้ สัง่ พวกเซี ย วโฮ่ ว เหริ น เว่ ย จิ้ น ตู้ รี บ จัด ท ำสำมกระดำนใต้

53
เหนื อกลำง แล้วรีบประกำศให้เหล่ำผู้เข้ำสอบได้รู้ ต้นเดือนห้ำ
จะจัดกำรสอบระดับรำชสำนัก

เมื่อพระรำชโองกำรลงมำ จำกนี้ ไป เหนื อใต้แยกกระดำน

ก็เป็ นที่แน่ นอนแล้ว!

54
 105 เหนื อใต้แยกกระดำน (2)

เรื่องเหนื อใต้ แยกกระดำนประกำศผลนัน้ เมื่อผ่ำนกำร

เห็น ชอบจำกฮ่ อ งเต้ แ ล้ ว พวกผู้ร ับ ผิ ด ชอบกำรสอบ ผู้ช่ ว ย
ผู้ ร ับ ผิ ดชอบกำรสอบ และผู้ ดู แ ลกำรสอบต่ ำ งพำกั น รี บ
ดำเนินกำร ให้ สำมำรถจัดกำรทัง้ สำมกระดำนให้ แล้วเสร็จใน
เวลำอันสัน้ ที่สุด เรื่องกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ว่นุ วำยกันมำ
นำนพอแล้ว พวกเขำอยำกรีบๆให้เรือ่ งจบลงโดยเร็ว

เมื่ อ ก ำหนดประเด็น ส ำคัญ ได้ เรื่ อ งประกำศผลสอบ

คัดเลือกช่ วงวสันต์กเ็ ป็ นเรื่องง่ำยดำยแล้ว ครำวนี้ พวกเซี ยว
โฮ่วเหรินกับเยี่ยเจิ้งฉุนต่ำงเหมือนยกหินออกจำกอก เป็ นเช่นที่
เยี่ ย เจิ้งฉุ นว่ำไว้ สำยตำที่ เซี ย วโฮ่ วเหรินมองเสิ่น เจ๋อจิ้งนั น้ ดู
เหมือนจะ “ร้อนดังไฟ” ่ จริงๆ

พวกเสิ่นอวี๋หงกับกู่เหวินหลำนนัง่ สบำยอยู่ในบ้ำน กำลัง

เตรียมสอบระดับรำชสำนั ก ในเมื่อยังไม่ประกำศผลกำรสอบ
ช่วงวสันต์ กำรเตรียมสอบย่อมขำดเสียมิได้

เรื่ อ งเหนื อใต้ แ ยกกระดำน เสิ่ น อวี๋ ห งไม่ รู้เ รื่ อ งอย่ ำ ง
สิ้นเชิง เพรำะไม่มีใครบอกเขำ! ด้วยเพรำะเสิ่นเจ๋อจิ้งกับเสิ่น

55
หนิงไม่อยำกให้เขำเสียสมำธิ จึงสังห้
่ ำมไม่ให้บอกเรือ่ งภำยนอก
ให้พวกเสิ่นอวี๋หงรู้

ที่ว่ำสองหูไม่รบั รู้เรื่องอื่น มีใจจดจ่ออยู่กบั กำรสอบระดับ

รำชสำนักเท่ำนัน้ ก็เป็ นเช่นนี้ แล

เสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง ได้ ก รำบทู ล เรื่ อ งเหนื อใต้ แ ยกกระดำนแก่

ฮ่ องเต้ ถึงแม้ได้ รบั คำชมจำกฮ่ องเต้ แต่ เขำกลับไม่รู้สึกยิน ดี
แม้ แ ต่ น้ อ ย คล้ ำ ยก ำลัง จะเจอศึ ก หนั ก เพรำะเขำไม่ รู้ว่ ำ หลัง
ประกำศผลสอบคัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์แ ล้ ว พวกผู้เ ข้ ำ สอบจำก
เจียงหนำนจะไม่พอใจขนำดไหน ไม่ร้วู ่ำควำมไม่พอใจของพวก
ผู้เ ข้ ำ สอบจำกเจี ย งหนำนจะมี ผ ลกระทบต่ อ ตระกูล เสิ่ น มำก
เพียงใด

เขำรี บ ส่ ง จดหมำยหลำยฉบับ เล่ ำ ควำมเป็ นมำของ

เรื่องรำวให้ เ สิ่ น หวำซัน่ ที่ อยู่ไถเฉี ย น เสิ่ น ไคซัน่ ที่ อยู่หำงโจว
และบ้ำ นตระกูล อวี๋ ที่ ซี ซ ำน ทัง้ ปรึ ก ษำกับ เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ เตรี ย ม
รับมือหำกเกิดเรือ่ งเลวร้ำยขัน้ สุด

ผ่ำนมำอี กพักใหญ่ เสิ่นอวี๋ซื่อก็สงพวกผู ั่ ้หญิงหลังเรือน

ระยะนี้ ไ ม่ ว่ ำ มี ห รื อ ไม่ มี ธุร ะ ไม่ ใ ห้ อ อกจำกบ้ำ น ให้ อ ยู่ แ ต่ ใ น
บ้ำน!
56
 เพรำะอะไรหรือ?! ฝ่ ำยหญิงหลังเรือนฟั งคำสังแล้่ วต่ ำง
รู้สึกไม่สบำยใจ พวกนำงต่ ำงไม่ร้วู ่ำทำไมเสิ่นอวี๋ซื่อจึงมีคำสัง่
ประหลำดเช่นนี้ !

ฝ่ ำยหญิ ง หลัง เรื อ นไม่ รู้ว่ ำ เกิ ด อะไรขึ้ น แต่ เ สิ่ น หนิ งรู้
เนื่ องจำกรูปแบบเหนื อใต้แยกกระดำน นำงบอกเสิ่นเจ๋อจิ้งเอง
คนฉลำดอย่ำงนำง จึงนึ กได้ทนั ที ว่ำกำรที่ หลังเรือนเป็ นเช่นนี้
จะต้องเกี่ยวกับข้อเสนอต่อฮ่องเต้ของเสิ่นเจ๋อจิ้งเรื่องเหนื อใต้
แยกกระดำน!

นำงนึ กถึงควำมกังวลของเสิ่นเจ๋อจิ้ง ผูเ้ ข้ำสอบจำกเจียง

หนำนไม่พอใจ นำงก็นึกอยู่แล้ว ไม่เหมือนเสิ่นเจ๋อจิ้งที่ ใช้ควำม
สุ ขุม รอบคอบ เสิ่ น หนิ งเลื อ กวิ ธี ร บั มื อ อี ก แบบ นำงจะปลด
เปลื้องควำมกัง วลของบิ ด ำเอง ดัง นั น้ ในขณะที่ พ วกเว่ ย จิ้ง ตู้
กำลังเลือกสำมกระดำน นำงก็ออกคำสังเป็ ่ นชุดส่งให้พวกชิวอู๋
กับหรูหลิวชู่ ให้เตรียมรับเรือ่ งที่อำจเกิดขึน้ ให้พร้อม

ข่ ำวนี้ ย่ อมไปถึง หูโหลวเซิ่งไหว หลัง จำกสอบคัดเลื อก

ช่วงวสันต์ครัง้ ใหม่แล้ว เขำก็ไม่ห่วงว่ำผูเ้ ข้ำสอบจำกเจียงหนำน
จะจับเขำไปเป็ นหัวหอก จึงปรำกฏตัวอย่ำงเปิดเผยในโรงเตี๊ยม
ช่วงที่ รอประกำศผล เขำยังไปไหว้พระที่ วดั เที ยนหนิง เมื่อเป็ น

57
เช่ นนี้ ผู้เข้ำสอบจำกเจียงหนำนไม่น้อยจึงรู้ว่ำที่ แท้ เขำหลบ
อยู่ในวัดเทียนหนิง!

พอผูเ้ ข้ำสอบจำกเจียงหนำนพวกนี้ คิดๆ ดู รู้สึกว่ำโหลว

เซิ่งไหวคนนี้ กแ็ ปลกดี หลบไปอยู่ในวัดได้ มิน่ำเล่ำจึงหำตัวไม่
พบ! ไหนๆก็สอบใหม่แล้ว พรุ่งนี้ กจ็ ะประกำศผล ดังนัน้ จึงมีผู้
เข้ำสอบจำกเจียงหนำนหลำยคนมำหำโหลวเซิ่งไหวเพื่อดื่มเหล้ำ
พูดคุย ด้วยควำมรู้ของโหลวเซิ่งไหวระดับนี้ เขำจะต้องมีชื่อบน
กระดำนแน่ ต้องรีบสำนสัมพันธ์ไมตรีล่วงหน้ ำเสียแล้ว!

“ข่ ำ วลื อ สองวัน นี้ พวกเจ้ ำ ได้ ยิ น หรื อ ไม่ ว่ ำ กำรสอบ

คัดเลือกช่วงวสันต์มีกำรเปลี่ยนแปลงครังใหญ่ ้ ”

“เปลี่ยนแปลงอะไรหรือ คงไม่ทำให้ เกิดจลำจลกงย่วน

อีกนะ?” ในโรงเตี๊ ยมที่ โหลวเซิ่งไหวพัก ผู้เข้ำสอบคนหนึ่ งถำม
ขึ้น เขำเป็ นคนจื๋อซี ชื่ อโจวจวินปี้ ค่อนข้ำงสนิทกับโหลวเซิ่ง
ไหว

ผู้เข้ำสอบในนัน้ เป็ นคนเจียงหนำนหมด พวกเขำย่อมได้

ยิ น ข่ ำวลื อนี้ แล้ ว กำลัง เดำกัน ว่ ำจะเปลี่ ย นแปลงอะไร ท ำไม
ประหลำดนัก พูดถึงเรือ่ งนี้ กนั ก่อนประกำศผล

58
 “เซิ่งไหว เจ้ำเห็นว่ำอย่ำงไร?” โจวจวินปี้ ถำมโหลวเซิ่ง
ไหว คนที่ได้ที่หนึ่ งครำวที่แล้ว จะมีควำมเห็นอย่ำงไร?

โหลวเซิ่งไหวคิดแล้วก็พดู เนื อยๆ ว่ำ “ข้ำก็นึกไม่ออกว่ำ

จะมีอะไรเปลี่ยนแปลง เดี๋ยวพรุ่งนี้ กร็ ้แู ล้ว! จริงๆ ก็ไม่เห็นต้อง
ใจร้อนเลย พวกเรำดื่มเหล้ำเถอะ” โหลวเซิ่งไหวระมัดระวังตัว
มำกกับข่ำวนี้ ตอบอย่ำงอะไรก็ได้ เขำเกรงจะเกิดเรื่องจลำจล
กงย่ วนเหมือนครำวที่ แล้ว เขำไม่อยำกสอบใหม่ อีกครัง้ แล้ ว
เก้ำวันที่ลำบำกลำบนแสนสำหัส ไม่ใช่ของเล่นหรอก!

“ใต้เท้ำเยี่ยผู้รบั ผิดชอบกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ครัง้
นี้ เป็ นคนเจียงหนำน! คงต้ องคิดถึงพวกเรำบ้ำง ไม่มำกก็น้อย
หำกมี ก ำรเปลี่ ย นแปลง พวกเรำคนเจี ย งหนำนต้ อ งได้ ร ับ
ประโยชน์ ! ” มี ผู้เ ข้ ำ สอบคนหนึ่ งนึ กถึ ง เยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น หนึ่ งใน
ผู้รบั ผิดชอบกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ครัง้ นี้ เขำเองก็เป็ นคน
เจียงหนำน คงไม่ลืมคนท้องถิ่นหรอกกระมัง?!

“จวิ น ปี้ พวกเรำอย่ ำคุย เรื่องพวกนี้ ดี กว่ ำ ดื่ มเหล้ ำกัน

เถิด” มีผ้เู ข้ำสอบคนหนึ่ งพูด เขำคือลู่หยวนเจิงซึ่ งมำจำกอู๋ซี
แตะตัว โจวจวิ น ปี้ บอกเขำอย่ ำ พู ด เรื่ อ งข่ ำ วลื อ ที่ ไ ม่ น่ ำสบ
อำรมณ์ รีบดื่มเหล้ำแล้วก็ดื่มเหล้ำเสีย!

59
 ดื่มกันจนได้ที่ โหลวเซิ่งไหวมองดูพวกที่ กำลังวนกันริน
เหล้ ำ ตอนท้ ำยยัง พูด ว่ ำ “อย่ ำงไรก็ต ำมพวกเรำก็ต้ อ งระมัด
ระวังหน่ อย ไม่ว่ำสอบคัดเลือกช่วงวสันต์จะมีกำรเปลี่ยนแปลง
ใหญ่หรือไม่ ก็อย่ำทำอะไรบุ่มบ่ำม ควบคุมและระวังตัวไว้! นึ ก
ถึงจลำจลสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ครัง้ ก่ อน หำกมีเรื่องขึ้นอี ก
รำชสำนักคงไม่พดู กันง่ำยๆอีก ต้องระวังไว้ด้วย! ”

คำพูดที่ เป็ นมิตรฟั งเข้ำหูคนกลุ่มนี้ ต่ ำงคนต่ ำงกลับไป

คุยกับผู้เข้ำสอบรอบข้ำง ให้ นึกว่ำมำสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์
เพื่อชื่อเสี ยงเกียรติยศ อย่ำได้ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องจลำจลอะไรกัน
ไม่แน่ ว่ำสุดท้ำยแล้วอำจจะเหมือนสวีซื่อจิ้นกับถังอันไหว!

ขณะที่ ผ้เู ข้ำสอบจำกเจียงหนำนรอกำรประกำศผล ข่ำว

ลื อที่ แพร่ส ะพัด ท ำให้ พ วกเขำอยำกรู้ ทุ กคนกำลัง เดำว่ ำ กำร
เปลี่ยนแปลงครัง้ ใหญ่คืออะไร มีกำรลองคิดและเตรียมตัวรับ
บำงคนคิดว่ำ หรือทัง้ กระดำนมีแต่ผเู้ ข้ำสอบทำงเหนื อ? บำงคน
ก็คิดว่ำหรือกำรประกำศผลครังนี ้ ้ เป็ นโมฆะอีก?

พูดได้ว่ำคิดกันไปร้อยแปด พวกผู้เข้ำสอบที่ พกั โรงเตี๊ยม

เดี ย วกัน ก็เ อำสิ่ ง ที่ ต ัว เองคำดเดำออกมำวิ จ ำรณ์ ก ัน เป็ นที่
สนุกสนำนกันเอง

60
 ส่ วนกำรเปลี่ ยนแปลงใหญ่คืออะไร ผู้เข้ำสอบจำกเจียง
หนำนรู้ได้อย่ำงรวดเร็ว กระนัน้ เมื่อรู้ผลแล้ว พวกเขำกลับสงบ
ดียิ่ง เพรำะเที ยบกับควำมเปลี่ยนแปลงที่ พวกเขำคำดคะเนไว้
แล้ว ไม่นับว่ำเป็ นกำรเปลี่ยนแปลงครังใหญ่
้ อะไร!

วัน รุ่ง ขึ้น นอกก ำแพงกงย่ ว นจึ ง เต็ม ไปด้ ว ยผู้เ ข้ ำ สอบ
ที่ มำรอดูประกำศ ครำวนี้ จินอู๋เว่ยส่งทหำรไม่น้อยกัน้ ให้ มีช่อง
ว่ ำ งรอบก ำแพง ขุ น นำงของกระทรวงพิ ธี กำรกั บ ส ำนั ก
ตรวจสอบรำชสำนั กต่ ำงยืนอยู่ภำยในแนวป้ องกัน รอกำรติด
ประกำศอย่ำงตื่นเต้น

จนกระทัง่ ประตูใหญ่กงย่วนเปิดออก ขุนนำงหลำยคน

เดินออกมำจำกข้ำงใน มีคนถือกระดำนแดง มีคนถืออุปกรณ์
ติดกำวต่ำงๆ เตรียมกำรติดประกำศ ที นี้ ผลกำรสอบคัดเลือก
ช่ วงวสันต์ครัง้ ใหม่เตรียมประกำศแล้ว ผู้เข้ำสอบในที่ นัน้ ต่ ำง
เงียบสงบ กลัน้ ใจรอ รอดูชะตำชีวิตพวกเขำ

ขุน นำงที่ ติ ด ประกำศคื อพวกจำงซู่ ก บั ชี จิน เจิง แต่ เ ห็น

พวกเขำยืนนิ่ง ไม่ขยับเขยือ้ น รำวกับกำลังคอยอะไรอยู่ เวลำนี้
ไม่ใช่ต้องติดประกำศหรือ? รีบได้เลย ยังจะรออะไรอีก? พวกผู้
เข้ ำ สอบที่ ใ จร้ อ นคิ ด ในใจ เพื่ อ สอบคัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์ ค รัง้
นี้ พวกเขำรอมำนำนเกินไปแล้ว
61
 ที่ แท้พวกเขำกำลังคอยเซี ยวโฮ่วเหริน ก่อนติดประกำศ
เซียวโฮ่วเหรินมีอะไรจะพูด เขำยังต้องคอยกระตุ้น กระตุ้นพวก
ผู้เข้ำสอบที่ไร้เดียงสำเหล่ำนี้ อย่ำให้พวกเขำถูกหลอกใช้จนทำ
ให้เกิดจลำจลอีกครัง้ ถ้ำหำกเป็ นเช่นนัน้ รำชสำนักจะไม่ปล่อย
ผ่ำนไปง่ำยๆ!

“ด้ วยพระมหำกรุณำธิคุณ ฝ่ ำบำทเห็นพวกเจ้ ำเหนื่ อย

ยำกเรี ย นหนั ง สื อ จึ ง ให้ เ ปิ ดสอบอี ก ครัง้ เพื่ อ ปลอบประโลม
ควำมไม่พอใจ ควรรู้ว่ำเรื่องเกิดซ้ำอี กไม่ได้ พระรำชดำริของ
ฮ่องเต้จะสงสัยมิได้...” เซียวโฮ่วเหรินหน้ ำตำเคร่งเครียด พูดช้ำ
เสียงทุ้มตำ่ ปลดปล่อยควำมน่ ำครันคร้ ่ ำมของขุนนำงขัน้ สอง
ออกไป ผู้เข้ำสอบในที่ นั น้ เงียบกริบเป็ นเป่ ำสำก ที่ ว่ำควำมน่ ำ
ครันคร้
่ ำมของขุนนำงคงจะเป็ นเช่นนี้ เอง คล้ำยกับภูเขำทับอก
จนหำยใจไม่ออก ดิ้นรนไม่ได้ ต้องยอมรับควำมกดดันนี้ ในจุด
นี้ เยี่ยเจิ้งฉุนสู้เซียวโฮ่วเหรินไม่ได้

โหลวเซิ่งไหวก็อยู่ท่ำมกลำงผู้เข้ำสอบบ่นกัน เมื่อได้ยิน
คำพูดของเซียวโฮ่วเหริน ก็พยำยำมต่อต้ำนควำมน่ ำครันคร้ ่ ำม
ของเขำ กระนัน้ ก็ยงั รู้สึกลำบำกมำกอยู่ดี! คิดว่ำกำรสอบช่ วง
วสัน ต์ค รำวนี้ ค งต้ อ งมี ก ำรเปลี่ ย นแปลงครัง้ ใหญ่ ไม่ เ ช่ น นั น้
ผู้ร ับ ผิ ด ชอบกำรสอบคงไม่ พู ด เช่ น นี้ เห็ น ชัด เจนว่ ำ ก ำลัง

62
กระตุ้นบรรดำผู้เข้ำสอบ! กำรเปลี่ ยนแปลงของกำรสอบช่ วง
วสันต์ครัง้ นี้ จะเป็ นอย่ำงไรนะ?

จนขุนนำงคนนั น้ ติดประกำศ ผู้เข้ำสอบในที่ นัน้ ได้เห็น

ประกำศที่ ไม่เหมือนก่อน บนสุดของประกำศ มีหนังสือตัวใหญ่
กระดำนใต้ กระดำนเหนื อ กระดำนกลำงด้ำนล่ำงจึงจะมีชื่อคน
เป็ นแถวๆ สำมกระดำนรวมกันสองร้อยคน เป็ นก้ งซื่ อของ
กำรสอบช่วงวสันต์ครังนี
้ ้

โหลวเซิ่งไหวดูสำมกระดำนนัน้ กระดำนใต้มีคนมำกสุด
กระดำนกลำงคนน้ อยสุด กระดำนเหนื อมีคนกลำงๆ สองร้อย
คนนี้ ร่ ว มกำรสอบระดับ รำชส ำนั ก ครัง้ สุ ด ท้ ำ ย? เขำหำชื่ อ
ตัวเองได้ อย่ำงง่ำยดำย เป็ นที่ หนึ่ งของกระดำนใต้ ดูกระดำน
กลำงกับกระดำนเหนื อ แยกเป็ นกู้เกำอี้กบั กู่เหวินหลำน

นี่ มนั อะไรกัน ? ข่ำวลือว่ำกำรสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์มี

กำรเปลี่ยนแปลงครังใหญ่
้ ก็คือแยกกระดำนใต้ เหนื อ กลำง?

เมื่อผลสอบทัง้ สำมกระดำนออกมำก็เ กิด ควำมชุ ล มุ น

ขึ้นมำ มีทงั ้ คนที่ โกรธเกรี้ยว มีทงั ้ คนที่ ดีใจ มีทงั ้ คนที่ แค้นเคือง
มีทงั ้ คนที่ชื่นชอบ โดยเฉพำะผูเ้ ข้ำสอบจำกเจียงหนำน พวกเขำ
สำมำรถเข้ำใจได้โดยเร็วว่ำกำรแบ่งกระดำนประกำศผลเป็ นใต้
63
เหนื อ กลำง ก็เพื่อให้ผเู้ ข้ำสอบทำงเหนื อมีโอกำสได้ขึน้ หน้ ำ! นี่
ไม่ ใ ช่ เ ป็ นกำรตัด ทอนผลประโยชน์ ข องผู้เ ข้ ำ สอบจำกเจี ย ง
หนำนหรือ? ไม่ยุติธรรม ไม่เป็ นไปตำมหลักกำรของกำรสอบ
คัดเลือกช่วงวสันต์ ข่ำวลือที่ว่ำมีกำรเปลี่ยนแปลงครัง้ ใหญ่ของ
กำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์กค็ ือเช่นนี้ เอง!

พวกผู้เข้ำสอบจำกเจียงหนำน เดิมทีมีใจเตรียมรับควำม
เปลี่ ย นแปลงใหญ่ ข องกำรสอบคัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์ อ ยู่ แ ล้ ว
ตอนนี้ ได้ประจักษ์ชดั เจนแล้ว ขณะกำลังคิดจะร้องโวยวำย ครู่
หนึ่ งก็นิ่งไป เซี ยวโฮ่วเหรินกับขุนนำงรำชสำนักใช้อำนำจรำช
ศักด์ ิ ครอบพวกเขำไว้ ใจก็ยงั หวำดหวัน่ อี กทัง้ พวกโหลวเซิ่ง
ไหวก็เคยมี ข่ำวเตื อนไว้ พอดูพวกโหลวเซิ่งไหวแล้ วก็ไม่ได้ มี
ควำมเคลื่อนไหวอะไร!

ตอนนัน้ พวกผู้เข้ำสอบจำกเจียงหนำนต่ ำงนิ่งเงียบ ไม่

กล้ ำ บุ่ ม บ่ ำ ม ควรไม่ ค วรคัด ด้ ำ น คัด ค้ ำ นอย่ ำ งไร ไว้ ก ลับ
โรงเตี๊ ยมปรึกษำกับพรรคพวกบ้ำนเดี ยวกันก่ อน! ผู้เข้ำสอบ
จำกเจียงหนำนมองหน้ ำกัน ในใจต่ำงคิดเช่นนัน้

นี่ มนั เรื่องอะไรกัน? ทำไมผลเป็ นแบบนี้ ? เซียวโฮ่วเหริน

กับเยี่ยเจิ้งฉุนสบตำกัน แอบถอนหำยใจโล่งอก แต่กย็ งั สงสัย

64
 เดิมพวกเขำนึ กว่ำพวกผู้เข้ำสอบจำกเจียงหนำนจะต้อง
ไม่พอใจก่อจลำจล จึงได้เตรียมคำพูดไว้แล้ว จินอู๋เว่ยก็เพิ่มขึ้น
อี กเท่ ำตัว ก็เพื่อควบคุมสถำนกำรณ์ ได้ทนั ท่ วงที ! แต่ ตอนนี้
เหตุไฉนจึงสงบนัก? กำรยอมรับของผู้เข้ำสอบจำกเจียงหนำน
ดี กว่ ำที่ พ วกเขำคำดคิด มำกมำย ถึง แม้มีค นไม่ น้ อยที่ ร้องไห้
โวยวำยเพรำะผิดหวังไม่มีชื่อ แต่ในภำพรวม บรรยำกำศสงบดี
ช่ำงน่ ำสงสัยมำก พวกเขำไม่ร้วู ่ำ ผูเ้ ข้ำสอบจำกเจียงหนำนพวก
นี้ ได้เตรียมใจไว้รบั แล้ว จำกกำรคำดเดำควำมเป็ นไปได้หลำย
อย่ำงแล้ว กำรแยกกระดำนประกำศผลจึงดูเป็ นเรื่องธรรมดำ
ไป

โจวจวินปี้ เข้ำไปใกล้โหลวเซิ่งไหว คลี่ยิ้มแสดงควำมยินดี

กับเขำ โหลวเซิ่งไหวเป็ นอันดับหนึ่ งในกระดำนใต้ แต่ตวั เขำก็มี
ชื่อด้วย อยู่ในกระดำนใต้กจ็ ริงแต่ไม่ติดแถวหน้ ำ ก็สมควรดีใจ
แล้ว ลู่หยวนเจิงก็ติดด้วย แต่อยู่ลำดับท้ำยหน่ อย แม้แต่ตวั เขำ
ก็ยงั แปลกใจ เดิมที นึกว่ำจะไม่ติดแล้วเสี ยอี ก กลุ่มที่ ดื่มเหล้ำ
วันนัน้ มีที่สอบไม่ติดอยู่สองคน กำลังหมดอำลัยตำยอยำก

“ไม่ต้องท้ อใจ อี กสำมปี ค่อยสอบใหม่ กลัวอะไร” โจวจ

วิ น ปี้ ปลอบใจพวกเขำ ตอนนี้ พ วกเขำกลับ ถึ ง โรงเตี๊ ย มแล้ ว
กำลังคุยเรื่องแยกประกำศผลเป็ นสำมกระดำน สุดท้ ำยก็เห็น
ด้วยกันว่ำควรยอมรับควำมเป็ นจริง พวกเขำไม่อยำกเอำไข่ไป
65
กระทบหิน เรือ่ งสวีซื่อจิ้นกับถังอันไหวยังทำพวกเขำอกสันขวั
่ ญ
แขวนอยู่เลย!

ไม่เพียงเท่ ำนัน้ พวกเขำก็ยงั ปลอบโยนพวกผู้เข้ำสอบที่

ทัง้ มี ชื่ อ ติ ด หรื อ ไม่ ติ ด ว่ ำ แยกกระดำนประกำศผลเป็ นสำม
กระดำน มีผลดีต่อกำรปกครองที่ยงยื ั ่ น ไม่เช่นนัน้ ลองคิดดู ขุน
นำงมีแต่คนทำงใต้ หำกมีเรื่องแก่งแย่งผลประโยชน์ ขึ้นมำ ต่ำง
ก็เป็ นคนเจียงหนำน มีเรื่องก็ลงมือไม่ได้ ต้องหำคนนอกมำเป็ น
ฝ่ ำยตรงข้ำมบ้ำงจริงไหม?!

เมื่อคิดเช่นนี้ แล้ว จิตใจพวกผู้เข้ำสอบจำกเจียงหนำนก็

สงบลง ตัง้ ใจว่ำตอนเป็ นขุนนำงจะเอำชนะพวกคนทำงเหนื อให้
เด็ด ขำด พวกผู้เ ข้ ำสอบเหล่ ำนี้ ก็เ ตรี ย มตัว ไปสอบระดับ รำช
สำนักกันได้อย่ำงสบำยใจ พร้อมกับพกเอำควำมหวังที่ยิ่งใหญ่นี้
ติดตัวไปด้วย

66
 106 ประกำศผลสอบคัดเลือกช่วงวสันต์

ตอนประกำศผลสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ครัง้ ใหม่ พวก

เสิ่นอวี๋หงกับกู่เหวินหลำนคอยอยู่ที่หน้ ำประตูกงย่วนนำนแล้ว
ที่อยู่ด้วยกันยังมีพวกเสิ่นเจ๋อหย่วน

ตอนนี้ เสิ่ นอวี๋ ห งรู้ ค วำมจริ ง เรื่ อ งสอบคัด เลื อ กช่ ว ง

วสันต์ ทัง้ รู้เรื่องแยกกระดำนใต้เหนื อกลำง อีกทัง้ รู้ด้วยว่ำแผน
นี้ มำจำกเสิ่นหนิงกับเสิ่นเจ๋อจิ้งที่ คิดออกมำอย่ำงยำกลำบำก
ตัวเองมัวแต่ ยุ่งเรื่องเตรียมตัวสอบระดับรำชสำนั ก ไม่มีเวลำ
สนใจเหตุกำรณ์เมืองหลวง อดรูส้ ึกละอำยไม่ได้

เมื่อเขำพบว่ำชื่ อตัวเองในกระดำนใต้ อยู่ค่อนข้ ำงหน้ ำ

นัน้ ก็ไม่ร้สู ึกแปลกใจอะไร ถึงขนำดพูดได้ว่ำ เขำคำดว่ำจะต้อง
มีชื่อเขำบนกระดำนอย่ำงแน่ นอน ครัง้ นี้ ไม่ได้อยู่ติดหมำยเลข
เหม็นโฉ่ กำรทำสอบถือว่ำดีมำก ลำดับที่ในกระดำนใต้อยู่ค่อน
ข้ำงหน้ ำ ดีกว่ำครังที ้ ่แล้วมำก เขำมองหำชื่อในกระดำนใต้อย่ำง
ละเอียดอีก แต่ กไ็ ม่พบชื่อเสิ่นอวี๋ผิงกับเสิ่นอวี๋ซวน ดูแล้วพวก
เขำคงไม่ติด น่ ำแปลกที่ว่ำ เขำก็ไม่รสู้ ึกผิดหวังอะไร อำจเพรำะว่ำ
ครัง้ นี้ เสิ่นอวี๋ผิงกับเสิ่นอวี๋ซวนแค่ซ้อมมือเท่ำนัน้ จริงๆ

67
 แม้แต่ เสิ่นอวี๋ ผิงกับเสิ่นอวี๋ ซวนเองก็ไม่ได้ ผิดหวัง อะไร
ยังคงยิ้มร่ำ พวกเขำรู้ผลอยู่แล้ว อำยุพวกเขำยังน้ อย ทำได้กไ็ ด้
ไม่ดีนัก กำรแข่งขันสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ดุเดือดรุนแรงนั ก
อีกทัง้ ยังแยกกระดำนใต้เหนื อกลำง ภูมิลำเนำพวกเขำอยู่เจียง
หนำน ต้ อ งแข่ ง กับ ผู้เ ข้ ำ สอบที่ เ ก่ ง กำจมำกมำย ยำกที่ จ ะท ำ
สำเร็จได้อยู่แล้ว ดังนัน้ ทัง้ สองคนก็ไม่ได้ใส่ใจ ตัง้ ใจปูพื้นฐำน
ให้แน่ น อีกสำมปี ค่อยร่วมสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ใหม่

บ้ำนตระกูลเสิ่นดูไปที่ กระดำนเหนื อ ถึงกับยิ้มแย้มกัน!

เจ้ำนี่ เก่งจริง กู่เหวินหลำนอยู่อนั ดับหนึ่ ง เก่งมำกๆจริงๆ อำยุ
แค่นิดเดียวแต่ได้ที่หนึ่ งของกระดำนเหนื อ คนเก่งฟ้ ำประทำน
จริงๆ!

“ยิ น ดี ด้ ว ย! ยิ น ดี ด้ ว ย! น้ อ งเรำเก่ ง จริ ง ๆ! ที่ ห นึ่ ง ของ

กระดำนเหนื อ! ต้องฉลอง ไม่ฉลองไม่ได้แล้ว! ต้องฉลองกันให้
หนั ก เลย!” พวกเสิ่ น อวี๋ ห งยิ้ ม แย้ ม ตบไหล่ ก่ ูเ หวิ น หลำน พูด
เช่นนี้ !

ไม่ว่ำอย่ำงไรก็ตำม เรือ่ งแรกที่ต้องทำคือ รีบกลับบ้ำนส่ง

ข่ำวให้คนในบ้ำนได้ร้กู นั ส่วนเรื่องฉลองไม่ต้องรีบ รอให้ ผ่ำน
กำรสอบระดับรำชสำนักก่อน

68
 เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ ที่ อ ยู่ เ หอหมิ ง เชี ย นได้ ยิ น ข่ ำ วเสิ่ น อวี๋ ห งติ ด
อันดับก็ดีใจอย่ำงยิ่ง! ถึงแม้เสิ่นอวี๋ซวนลูกชำยคนที่ สำมไม่ติด
อันดับ แต่แค่นี้กด็ ีใจมำกแล้ว รีบให้คนเตรียมทำพิธีเซ่นไหว้กนั
นำงต้องแก้บนเหล่ำปรมำจำรย์ ทัง้ ยังต้องอธิษฐำนบรรพบุรษุ
ให้ บ รรพบุ รุษ คุ้ม ครองเสิ่ น อวี๋ ห งให้ ส อบผ่ ำ นสอบระดับ รำช
สำนักได้อย่ำงรำบรืน่

เสิ่นอวี๋ซื่อดีอกดีใจ แต่เสิ่นหูซื่อที่ซงเฟิงเซวียนกลัดกลุ้ม
ไม่น้อย เสิ่นอวี๋ผิงสอบไม่ติดอันดับ นำงรูแ้ ล้ว ผิดหวังเหลือแสน

นำงเป็ นบุตรสำวพ่อค้ำ นำงเต็มไปด้วยควำมยินดี และ

คำดหวังต่อเรือ่ งที่เสิ่นอวี๋ผิงร่วมสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ หวังให้
บุตรชำยคนนี้ สอบติดได้ จะได้มีเกียรติยศใหญ่โต! ลูกคนโตที่
วันๆก็ทำอะไรแปลกๆ เจ้ำสำมก็ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ลูกสำวสำมคน
อี ก ไม่ กี่ ปี ก็ต้ อ งแต่ ง งำนออกไปหมด นำงจึ ง ฝำกควำมหวัง
ทัง้ หมดไว้ที่เสิ่นอวี๋ผิง เวลำนี้ เสิ่นอวี๋ผิงไม่ติดอันดับ นำงจึงรู้สึก
สิ้นหวัง

เสิ่นเจ๋อหย่วนเข้ำมำซงเฟิงเซวียน เห็นเสิ่นหูซื่อซึ่งปกติ
ร่ำเริงยิ้มแย้มนอนแบบหมดอำลัยตำยอยำกบนเตี ยง หน้ ำตำ
เศร้ำหมอง เห็นดังนัน้ เขำสะดุ้งตกใจ นึ กว่ำเกิดเรื่องอะไรขึ้น
รีบถำมเสิ่นหูซื่อด้วยควำมตื่นตัว พอได้ยินชัดเจนถึงเรื่องที่เสิ่น
69
หูซื่อหมดอำลัยตำยอยำก เขำก็โล่งอก ที่แท้เพรำะเรือ่ งนี้ เอง ไม่
เห็นสำคัญสักนิด

เพื่ อ ปลอบโยนเสิ่ น หูซื่ อ เขำอธิ บ ำยอย่ ำ งละเอี ย ดว่ ำ

เสิ่นอวี๋ ผิงไม่ติดครำวนี้ กเ็ ป็ นเรื่องดี เพรำะอำยุกบั มำตรฐำน
ควำมรู้ ต่ อให้ สอบติด ก็อยู่ท้ำยๆ สู้เรียนต่ ออี กสำมปี สอบติด
อันดับที่ดีได้จะดีกว่ำ

“ผิ ง เอ๋ อ เป็ นควำมหวัง ของพวกเรำลู ก คนรอง ข้ ำ ก็รู้!

ขยันเรียนอีกสำมปี ไม่แน่ ว่ำอำจได้เป็ นจิ้นซื่อ ถึงเวลำนัน้ เจ้ำ
จะได้รบั หนั งสื อแต่ งตัง้ เป็ นฮูหยินตรำตัง้ ขัน้ หก! เจ้ำสบำยใจ
เถอะ ไม่ต้องสิ้นหวังขนำดนี้ ! ตอนนี้ เรื่องในบ้ำนมีอีกเยอะ บิดำ
ก็อยู่ไถเฉี ยน ถ้ำหลังเรือนมีเรื่องอะไร เจ้ำควรจะช่ วยพี่สะใภ้
ใหญ่จดั กำรจึงจะถูก” เสิ่นเจ๋อหย่วนพูดตอนท้ำย

เขำจัดกำรเรื่องกำรค้ำอยู่ข้ำงนอก เรื่องฉำวโฉ่ จิปำถะ

หลังเรือนของบ้ำนอื่นเขำก็รู้ แค่ผลประโยชน์ นิดเดียวแย่งกันจะ
เป็ นจะตำย มีควำมจำเป็ นอะไรกัน ?! แค่ เพื่อเงิน ที่ เขำสนใจ
มำกที่ สุดคือหำเงิน เงินไม่ขำดอยู่แล้ว เงินน่ ะหรือ ไม่พอก็หำ
อีก ไม่เห็นต้องแย่งไปแย่งมำ ยังดีว่ำเสิ่นอวี๋ซื่อกับเสิ่นหูซื่อสอง
คนไม่ได้เป็ นเช่ นนั น้ เสิ่นไช่ ซื่อน้ องสะใภ้สำมก็อยู่ไกลถึงหลิ่ง

70
หนำน หลังเรือนบ้ำนตระกูลเสิ่นเลยไม่มีคลื่นลมอะไร ทำให้เขำ
กับเสิ่นเจ๋อจิ้งเบำใจไปมำก

“รู้แล้ว พี่สะใภ้ใหญ่ต้องกำลังเตรียมงำนเซ่นไหว้บรรพ
บุรุษ ข้ำจะไปดูสกั หน่ อยว่ำ มีอะไรจะให้ ข้ำช่ วยหรือไม่ ข้ำไป
ก่อนล่ะ เจ้ำพักผ่อนก่อนแล้วกัน!” เสิ่นหูซื่อพูดเสร็จก็ลุกขึ้นมำ
นั ง่ ควำมหงอยเหงำบนใบหน้ ำหำยไปแล้ ว อำรมณ์ น ำง
เปลี่ ยนแปลงไวมำก ตอนนี้ กก็ ลับมำร่ำเริงเหมือนเดิม รีบเร่ง
เดินออกจำกซงเฟิงเซวียน อำรมณ์ เปลี่ยนไวจนเสิ่นเจ๋อหย่วน
ตำค้ำง ผูห้ ญิงนี่ นะ... เข้ำใจยำกจริงๆ...

เสิ่นอวี๋ซื่อครัน้ เห็นเสิ่นหูซื่อก็รีบทัก “มำๆๆ เจ้ำมำช่วย

ข้ำหน่ อย! จะส่งของขวัญอะไรให้ตรอกจี๋เสียงดี เด็กคนนัน้ สอบ
ได้เยี่ยมมำก...อันดับหนึ่ งในกระดำนเหนื อ ที นี้ป้ำใหญ่กว็ ำงใจ
ได้แล้ว!”

กู่เ หวิ น หลำนสอบได้ ที่ ห นึ่ งของกระดำนเหนื อ บ้ ำ น

ตระกูลเสิ่นในฐำนะเป็ นลุง ย่อมต้องมีอะไรให้บำ้ ง อีกอย่ำงหนึ่ ง
เสิ่นอี้หลำนเป็ นป้ ำใหญ่คนเดียวของฝัง่ เสิ่นหวำซัน่ ทัง้ ยังสนิท
สนมกับเสิ่นอวี๋ซื่อ เสิ่นหูซื่อเป็ นอย่ำงดี ดังนัน้ ของขวัญนี้ ย่อม
ต้องหนักพอสมควรแล้ว

71
 ตัง้ แต่ก่เู หวินหลำนได้อนั ดับหนึ่ งในกระดำนเหนื อแล้ว
บ้ำนตระกูลกู่ที่ตรอกจี๋เสียงก็ครึกครืน้ กันไม่เลิก!พวกผูเ้ ข้ำสอบ
ทำงเหนื อมำพบและแสดงควำมยินดี พูดคล้ำยให้เขำพยำยำม
ประลองฝี มือกับโหลวเซิ่งไหวในกำรสอบระดับรำชสำนัก เพื่อ
จะได้ สร้ำงขวัญกำลังใจให้ ทำงเหนื อ! ให้ คนทำงใต้ รู้ว่ำ ผู้เข้ ำ
สอบทำงเหนื อมีสติปัญญำอะไรต่อมิอะไรมำกมำย

กู่เหวินหลำนฟั งคนพวกนี้ พูดกันอย่ำงแค้ นเคือง ก็ไม่

อยำกยุ่งกับพวกเขำนัก เจ้าพวกโง่เง่า*!* กู่เหวินหลำนด่ำในใจ
แม้เขำอำยุน้อย หน้ ำตำหล่อเหลำ แต่ อำรมณ์ ไม่ดีนัก พวกโง่
เขลำจนป่ ำนนี้ ยงั ไม่ร้อู ะไรอี ก รำชสำนักแบ่งกระดำนใต้ เหนื อ
กลำงก็เพื่อปลอบใจพวกผู้เข้ำสอบทำงเหนื อ แน่ นอนว่ำจอหง
วนที่ จะได้จำกกำรสอบระดับรำชสำนักจะต้ องมำจำกกระดำน
ใต้ อยู่แล้ว ! นี่ กเ็ พื่อกลบเกลื่อนพวก ผู้เข้ำสอบทำงใต้
วิ ธี ก ำรของฮ่ อ งเต้ นั น้ อยู่ที่ ก ำรถ่ ว งดุล อิ ท ธิ พ ลแต่ ล ะด้ ำ นให้
สมดุลกัน

แค่นี้พวกเขำยังดูไม่ออก จะไปร่วมสอบระดับรำชสำนัก
อะไรได้ ไม่สู้รีบไสหัวกลับบ้ำนไปเป็ นเจ้ำสัว ยังมีโอกำสเอำตัว
รอดได้ ขืนเป็ นขุนนำงในรำชสำนักก็จะต้ องโดนคนใช้เป็ นหัว
หอก สุดท้ำยจะตำยอย่ำงไรยังไม่รเู้ ลย

72
 อี กอย่ำง หำกไม่มีเสิ่นอวี๋ หงแนะนำเขำเรื่องแต่ งโคลง
กลอนว่ำให้ใช้ควำมรู้สึกจำกใจจริง ตัดกำรปรุงแต่งออกไป เขำ
ก็คงไม่มีทำงได้อนั ดับหนึ่ งในกระดำนเหนื ออยู่แล้ว! พวกเขำจะ
มำแย่งอะไรกับกระดำนเหนื อใต้ ?! ข้อสำคัญอยู่ที่พระทัยของ
ฮ่องเต้! เรือ่ งเหล่ำนี้ ก่เู หวินหลำนเข้ำใจอย่ำงถ่องแท้

อีกไม่กี่วนั บ้ำนตระกูลกู่กป็ ิ ดประตูไม่รบั แขก บอกว่ำกู่

เหวินหลำนต้องกำรตัง้ ใจเตรียมสอบระดับรำชสำนัก คนมำไม่
รับ คนไปไม่ส่ง

กู่ เ หวิ นหลำนมำบ้ ำ นตระกู ล เสิ่ นถนนจิ่ งไท่ พ ร้ อ ม

กับเสิ่นอวี๋หง เพื่อเตรียมตัวสอบระดับรำชสำนัก! ที่ว่ำกันว่ำถ้ำ
มีคนอยู่ในรำชสำนักอยู่แล้วก็จะเป็ นขุนนำงได้ง่ำย หรือถ้ำมีคน
อยู่ในรำชสำนั กแล้วก็จะสอบติดได้ง่ำยด้วยมันจริงไม่ใช่ หรือ
เสิ่ น เจ๋อจิ้ง กับ เสิ่น เจ๋อหย่ วนกำลังคุยเรื่องวงในของกำรสอบ
ระดับรำชสำนักให้พวกเขำฟั ง อย่ำงน้ อยสองคนนี้ ถ้ำเที ยบกับ
คนอื่น ก็ไม่ได้ตื่นเต้นในกำรสอบระดับรำชสำนักมำกนัก

วันเวลำของเสิ่นเจ๋อจิ้งผ่ำนไปอย่ ำงรื่น รมย์ เขำเลื่ อน

ตำแหน่ งแล้ว จำกอธิบดีกรมกำรสอบเลื่อนเป็ นอธิบดีกระทรวง
ขุนนำงแล้ว!

73
 ประกำศผลกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ทงั ้ สำมกระดำน
ผ่ำนไปหลำยวันแล้ว พวกผู้เข้ำสอบต่ำงนิ่งสงบ เตรียมตัวสอบ
ระดับรำชสำนั กอย่ ำงสบำยใจ ประชำชนชำว เมืองหลวงก็อยู่
อย่ำงปกติสุข ไม่มีแนวโน้ มว่ำจะเกิดกำรจลำจล แน่ นอนว่ำไม่มี
ใครปำไข่เน่ ำใส่บ้ำนตระกูลเสิ่น! สำหรับเรื่องนี้ เสิ่นเจ๋อจิ้งรู้สึก
แปลกใจ แต่เมื่อเขำรู้ถึงควำมเคลื่อนไหวของหรูหลิวชู่แล้ว จึงรู้
ว่ำเสิ่นหนิงชิงแพร่ข่ำวลือในเมืองหลวงก่อนแล้ว ก่อให้เกิดกำร
ถกเถียงในหมู่ผ้เู ข้ำสอบจำกเจียงหนำนก่อนแล้ว ทำให้อำรมณ์
ของเจียงหนำนผูเ้ ข้ำสอบเงียบสงบลงได้

กำรบังคับทิศทำงข่ำวลือในเมืองหลวง มดงำนเคยทำมำ
หลำยครัง้ แล้ว คำกล่ำวที่ ว่ำทำมำกย่อมชำนำญ สำหรับพวก
เขำเรือ่ งเช่นนี้ จึงคุ้นเคยเป็ นอย่ำงดี ผลที่ได้ย่อมต้องดีมำก!

เสิ่นเจ๋อจิ้งไม่ได้ถกู ผู้เข้ำสอบจำกเจียงหนำนโจมตี แต่

กลับรับคำชมเชยจำกฮ่ องเต้ ข้อเสนอของเสิ่นเจ๋อจิ้งที่ ให้ แยก
กระดำนใต้ เหนื อกลำง แก้ไขปั ญหำควำมขัดแย้ง ในกำรสอบ
คัดเลื อกช่ วงวสันต์ ทัง้ ได้ ผลประโยชน์ ที่ย งยื
ั ่ น เท่ ำกับทำคุณ
มหำศำล อี กทัง้ เรื่องกำรสอบเลื่อนขัน้ ปี ที่ ผ่ำนมำก็จดั กำรได้
อย่ำงสมบูรณ์ แบบ ดังนั น้ ฮ่ องเต้ จึงทรงมี พระรำชโองกำร ให้
เสิ่นเจ๋อจิ้งเลื่อนตำแหน่ งสองขัน้ เป็ นอธิบดี กระทรวงขุนนำง
ขุนนำงขัน้ ห้ำ แทนตำแหน่ งของหวำอิงจั ๋ว
74
 ส่วนตำแหน่ งอธิบดีกรมกำรสอบ ให้ซ่งซีฉีขนุ นำง ผูช้ ่วย
ในไท่ ฉ ำงซื่ อ ได้ ไ ป เขำเป็ นลู ก ภรรยำเอกของซำงชิ ว ซ่ ง ซื่ อ
เส้นทำงเดินคล้ำยกับเสิ่นเจ๋อจิ้ง

ดัง นั ้น ก่ อ นกำรสอบระดับ รำชส ำนั ก เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง ก็ย้ ำ ย

ออกจำกกรมกำรสอบไปอยู่กระทรวงขุนนำงแล้ว อยู่ด้วยกัน
กับเสิ่นจิ้งหวำ ระหว่ำงนี้ ซ่งซี ฉีกพ็ ำครอบครัวและนำของขวัญ
มำขอเข้ำพบที่ บ้ำนเสิ่น ได้รบั กำรต้อนรับอย่ำงอบอุ่นจำกบ้ำน
เสิ่น

ซ่งซีฉีหวั ไวอย่ำงยิ่ง กำรมีสำยสัมพันธ์ที่ดีกบั บ้ำนเสิ่นนัน้

เป็ นเรื่องจำเป็ น ไม่ต้องบอกว่ำเสิ่นเจ๋อจิ้งเคยเป็ นทัง้ นำยเก่ำ
และนำยปั จ จุบ นั แค่ ค นตระกูล เสิ่ น มี ค นเก่ ง คนดัง มำกมำย
แน่ นอนว่ำเขำต้องมำเยี่ยมเยียนอยู่แล้ว

กำรสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ครำวนี้ บ้ำนเสิ่นติดอันดับ

สองคน กู่เหวินหลำนหลำนลุงของเสิ่นเจ๋อจิ้งยังเป็ นอันดับหนึ่ ง
ในกระดำนเหนื อ หลำนลุงกับลูกชำยก็ไม่ใช่ว่ำพอๆกันหรือ?

คนพวกนี้ เหมือนดวงอำทิตย์ที่กำลังขึ้น ตระกูลเสิ่นใน

อนำคตคงจะยิ่งใหญ่ขึน้ ต้องผูกควำมสัมพันธ์กบั ตระกูลเสิ่นจึง
จะถูก ดีที่สุดคือสำนสัมพันธ์โดยกำรสมรส น่ ำเสียดำยที่ได้ข่ำว
75
ว่ำเสิ่นอวี๋หงมีค่หู มัน้ หมำยแล้ว แต่ว่ำ ก็ยงั มีก่เู หวินหลำนมิใช่
หรือ? คนเก่งวัยเยำว์ ตอนนี้ กำรสอบระดับรำชสำนั กยังไม่ได้
เริ่ม ต้องชิงลงมือก่อน

ดังนัน้ เขำจึงแสดงควำมเคำรพนอบน้ อมต่อเสิ่นเจ๋อจิ้งอ

ย่ำงมำก ด้ำนหนึ่ งคือถำมไถ่เรื่องเริ่มงำนกรมกำรสอบว่ำเป็ น
อย่ำงไร ทัง้ ขอคำแนะนำจำกเสิ่นเจ๋อจิ้ง อีกด้ำนหนึ่ งก็เปิดเผย
เรือ่ งอยำกได้ก่เู หวินหลำนเป็ นเขย ขอให้เสิ่นเจ๋อจิ้งช่วยแนะนำ

เสิ่ น เจ๋อจิ้ง ได้ ยิ น ควำมหมำยของซ่ ง ซี ฉี ก็เ กิด สะดุด ใจ

ขึ้นมำ ต้องระวังตัวไว้ มำเรื่องแต่งงำนกู่เหวินหลำนอี กแล้ว นี่
เป็ นบ้ำนที่สำมแล้ว! คงไม่ใช่เรือ่ งที่ดีแล้ว!

ก่ อ นหน้ ำ นี้ มี ท ัง้ ฮูห ยิ น ของฉู่ เ อี้ ย นแห่ ง ส ำนั ก รำชเลขำ

ธิกำร และภริยำคนใหม่ของเฉินจือเฮ่ำอดีตเสนำบดีกระทรวง
กลำโหมมำพบเสิ่นอวี๋ซื่อ แสดงตัวว่ำอยำกได้ก่เู หวินหลำนเป็ น
เขย บ้ำนตระกูลฉู่ ยงั เป็ นพระญำติของฮ่องเต้ ด้วยซ้ำ แต่ พวก
เขำอยำกได้ก่เู หวินหลำนเป็ นเขย ทำไมต้ องวิ่งมำบ้ำนตระกูล
เสิ่นเล่ำ? เป็ นเพรำะพวกเขำเห็นอนำคตของกู่เหวินหลำน หรือ
เห็นแก่ควำมสัมพันธ์ของกู่เหวินหลำนกับตระกูลเสิ่น? หรือทัง้
สองอย่ำง

76
 เช่นนัน้ จึงหมำยควำมว่ำ ตระกูลเสิ่นกลำยเป็ นเป้ ำหมำย
ที่ ขุนนำงเมืองหลวงอยำกสำนสัมพันธ์โดยไม่รู้ตวั แล้วหรือ?!
หรือว่ำ อิทธิพลตระกูลเสิ่นมีมำกถึงขนำดนี้ แล้ว?! นี่ ไม่ใช่เรื่อง
ที่ดีเลย เสิ่นเจ๋อจิ้งหวันไหวไปกั
่ บกำรคำดคะเนของตัวเอง แอบ
หวังให้ตวั เองคิดมำกไป กระนัน้ ก็คิดว่ำจะเขียนจดหมำยบอก
เรื่องนี้ แ ก่ เ สิ่ น หวำซัน่ ทัง้ ยัง ตัง้ ใจจะไปปรึกษำกับ เยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น
ด้วย

ดังนัน้ เขำจึงบ่ำยเบี่ยงกับซ่งซีฉี ว่ำเรื่องแต่งงำนของกู่เห

วินหลำนต้ องรอหลังสอบระดับรำชสำนั กก่ อน อี กทัง้ สุดท้ ำย
แล้วก็ยงั ต้องดูควำมเห็นของบ้ำนตระกูลกู่ด้วย กระนัน้ เขำก็ยงั
เล่ำประสบกำรณ์ ในกรมกำรสอบให้ ซ่ง ซี ฉีฟัง เนื่ องจำกเรื่อง
กำรสอบเลื่อนขัน้ ยังต้ องรออี กหลำยปี ไม่น่ำจะมีอะไรเกิดขึ้น
บอกให้เขำวำงใจ นี่ เป็ นขัน้ บันไดที่ดี อีกทัง้ บอกเรือ่ งอุปนิสยั กับ
จุดเด่นในเรื่องกำรทำงำนของกู้จื่อเฉิงกับถังกู่หนำน ในฐำนะที่
เคยอยู่ตำแหน่ งเดียวกัน

ขณะที่ เสิ่นเจ๋อจิ้งเล่ำควำมกังวลให้ เยี่ ยเจิ้งฉุ นฟั ง กลับ

โดนตอกหน้ ำกลับมำว่ำ “มีอะไรน่ ำเป็ นห่วง เจ้ำอยู่ว่ำงเกินไป
แล้วหรือไร? ไม่ใช่ แค่ บ้ำนเจ้ำ เจ้ำดูคนที่ อยู่ด้ำนหน้ ำทัง้ สำม
กระดำน มีบ้ำนไหนบ้ำงที่ ไ ม่มีขนุ นำงไปคุยเรื่องแต่ งงำน? ทุก
คนก็อยำกลงมือก่ อนสอบระดับ รำชส ำนั ก เหมื อนเรื่องบอก
77
ขำยข้อสอบลับตอนสอบคัดเลือกช่วงวสันต์นัน่ แหละ บำงปี ถึง
ขนำดแย่ ง ชิ ง ผู้เ ข้ ำ สอบหน้ ำ ใบประกำศผลสอบคัด เลื อ กช่ ว ง
วสันต์ด้วยซำ้ เจ้ำจะกังวลไปทำไมกัน!”

78
 107 ไทเฮำประชวรหนัก

เมื่ อเสิ่ น เจ๋อจิ้ง โดนเยี่ ยเจิ้ง ฉุ นต ำหนิแล้ ว ก็คล้ ำยกับว่ ำ

เริ่ ม รู้ต ัว อดยิ้ ม ไม่ ไ ด้ พัก นี้ ยุ่ ง แต่ เ รื่ อ งกำรสอบคัด เลื อ กช่ ว ง
วสันต์ จนเห็นอะไรก็ผวำไปหมด แสดงว่ำใจยังนิ่งไม่พอ! เขำ
นึ กสะท้อนใจ จะไม่พดู เรือ่ งนี้ อีกแล้ว

สองคนคุย ต่ อ ถึ ง เรื่ อ งยอดนิ ยมช่ ว งนี้ นั น่ คื อ กำรสอบ

ระดับรำชส ำนั กที่ กำลังจะมี ! พอประกำศผลสอบคัดเลื อก ช่ ว ง
วสัน ต์ หัว ข้ อ สอบกำรสอบระดับ รำชส ำนั ก ก็มี ค นขำยทัน ที
กระแสขำยยิ่งวันยิ่งรุนแรง คนขำยต่ำงบอกว่ำมีคนอยู่ในวัง หัว
ข้อสอบคำดคะเนจำกปำกฮ่องเต้ที่รวไหลออกมำ ั่ รับรองว่ำเป็ น
ของจริงเชื่ อถือได้ เสิ่นอวี๋หงก็ได้หวั ข้อสอบลับหลำยชุด ดูจำก
รูปแบบแล้วก็มีส่วนคล้ำยของจริงอยู่ เสิ่นเจ๋อจิ้งก็เลยมำถำมเยี่ย
เจิ้ ง ฉุ น ซึ่ ง เป็ นผู้ร บั ผิ ด ชอบกำรสอบว่ ำ ได้ ข่ ำ วครำวกำรสอบ
ระดับรำชสำนักอะไรบ้ำงหรือไม่

ถ้ำมีข่ำวครำวอะไรออกมำ เยี่ยเจิ้งฉุนคงไม่ร้ไู ม่ได้ ต้ อง

ถือว่ำนี่ เป็ นข่ำวต้นทำงที่เชื่อถือได้มำกที่สดุ แล้ว!

เยี่ยเจิ้งฉุ นสันศี ่ ง้ นัน้ ! พักนี้ ฮ่องเต้ อยู่แต่

่ รษะ! “ข่ำวมัวทั
ในวัง ฉื อหนิ ง แม้ แต่ มู่เ ฟยพระองค์ก็ย งั ไม่ ค่ อยได้ เสด็จไปหำ
79
แล้วจะมี ข่ำวครำวรัวไหลออกมำได้
่ อย่ำงไร?! ยิ่งเรื่องสำคัญ
อย่ำงกำรสอบระดับรำชสำนักด้วยแล้ว รับรองว่ำฮ่องเต้ มิได้มี
พลัง้ เผลอตรัสอะไรออกมำแน่ นอน คนในวังจะมำรู้ข้อสอบกำร
สอบระดับรำชสำนักได้อย่ำงไร?! ของปลอมทัง้ นัน้ !”

ตัง้ แต่คดีลอบสังหำรวังฉื อหนิง ไทเฮำตกใจอย่ำงมำก ไม่

นำนก็ล้มป่ วย ไทเฮำอำยุมำกแล้ว พอป่ วยจึงไม่หำย เดี๋ยวทรง
เดี๋ยวทรุดมำเกือบปี ในหนึ่ งปี นี้ มกั นอนป่ วยอยู่บนเตียง

ไม่กี่วนั ก่อนหลังวันคล้ำยวันเฉลิมพระชนม พรรษำของ

ไทเฮำ พระองค์ท รงไม่ ได้ ส ติ จนถึง นี้ ก็ย งั ไม่ ฟื้ น ซุ น ป๋อหยำง
หัวหน้ ำฝ่ ำยเวชโอสถสำนักพระรำชวังพักนี้ กเ็ ฝ้ ำอยู่ที่วงั ฉื อหนิง
พอไทเฮำประชวรหนัก พวกในวังยังไม่กล้ำแม้แต่จะหำยใจแรง
จะมีข่ำวหลุดออกมำได้อย่ำงไร?!

“ขอให้สวรรค์ค้มุ ครองไทเฮำ จะต้องผ่ำนพ้นช่วงเวลำนี้

ไปให้ ได้ ...” เยี่ ย เจิ้ง ฉุ น พูด เสี ย งทุ้ มต่ำ ค ำพูด เขำแทนใจพวก
ผู้ ร ับ ผิ ด ชอบกำรสอบกับ ผู้ เ ข้ ำ สอบทั ง้ หมดของกำรสอบ
คัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์ หำกไทเฮำสิ้ น พระชนม์เ วลำนี้ กำรสอบ
ระดับรำชสำนักจะจัดได้หรือไม่?! กำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ปี
นี้ จะเลื่อนเวลำสิ้นสุดออกไปได้ถึงเมื่อไร? ลำกมำนำนขนำดนี้
แล้ว ยังต้องลำกต่อไปอีกหรือ?
80
 เหตุ ไ ฉนกำรสอบคัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์ ปี นี้ จึ ง ได้ มี เ รื่ อ ง
มำกมำยนักนะ? เยี่ยเจิ้งฉุนรู้สึกเศร้ำอยู่ลึกๆ เขำไม่อยำกเป็ น
ผูร้ บั ผิดชอบกำรสอบงี่เง่ำนี้ อีกเลยจริงๆ ทัง้ เสี่ยงอันตรำยซำ้ ยัง
ไม่มีผลดีอะไรเลย เป็ นเรื่องไม่เกี่ยวกับเขำเลยจริงๆ! เทพยดำ
ฟ้ ำดิน จะต้องปกปักรักษำไทเฮำให้ผำ่ นพ้นช่วงนี้ ไปให้ได้ หำไม่
แล้วผูเ้ ข้ำสอบทัวหล้
่ ำ คงต้องลำบำกเป็ นแน่ แท้!

ในจุดนี้ เสิ่นเจ๋อจิ้งก็รสู้ ึกเช่นเดียวกัน เนื่ องจำกเสิ่นอวี๋หง

กับกู่เหวินหลำนจะต้องเข้ำสอบระดับรำชสำนัก เขำยิ่งอยำกให้
กำรสอบระดับรำชสำนั กสำมำรถจัดได้ อย่ำงรำบรื่น ได้ยินว่ำ
พวกขุนนำงกระทรวงกำรคลังกับสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบ
มักไปถำมข่ำวครำวที่ ฝ่ำยเวชโอสถสำนักพระรำชวังอยู่เนื องๆ
เพื่อสืบรู้อำกำรและควำมเปลี่ยนแปลงของไทเฮำ จะได้เตรียม
ตัวล่วงหน้ ำได้! เหตุกำรณ์นี้ คงไม่ต้องบอกว่ำตึงเครียดแค่ไหน

ฮ่ อ งเต้ เ ฝ้ ำอยู่ ที่ ว งั ฉื อ หนิ งหลำยวัน แล้ ว เพรำะเรื่ อ งนี้

พวกพระสนมก็ต้องไปรำยงำนตัวที่วงั ฉื อหนิงทุกวัน ช่วงนี้ ถ้ำไม่
แสดงควำมกตัญญูแ ล้ ว จะแสดงเมื่ อ ไรเล่ ำ ?! ดังนั น้ พวกพระ
สนมต่ ำงนำผ้ำเช็ดหน้ ำที่ เตรียมทำไว้ก่อน ทำเป็ นน้ ำตำไหล
พรำกต่ อหน้ ำพระพักตร์ฮ่องเต้ สี หน้ ำเต็มไปด้ วยควำมเศร้ำ
โศกเสี ย ใจ ฮองเฮำ เต๋ อ เฟย เสี ย นเฟยยัง ถื อ ว่ ำ ธรรมดำ แต่
พวกกุ้ยเหริน ไฉเหรินที่ ระดับตำ่ กว่ำ ต่ำงแต่งตัวงำมพริ้งเพรำ
81
บ้ำงก็เดินนวยนำด บ้ำงก็คอยชม้ำยชำยตำ ไม่เหมือนคนที่ มำ
เยี่ ยมไข้ แม้แต่ น้อย ซุนป๋อหยำงหมอหลวงที่ เฝ้ ำอยู่ข้ำงๆ ยัง
ต้องแอบขมวดคิ้ว

พวกกุ้ย เหริ น ยัง เยำว์ว ยั จึ ง แสดงอำกำรออกมำได้ แย่

มำก! มิน่ำเล่ำพวกที่สำมำรถอยู่ยงคงกะพันในวังได้ ไปๆมำๆก็
ยัง คงเป็ นพวกพระสนมไม่ กี่ ค นนั น้ ล้ ว นเป็ นเพรำะสำเหตุ นี้
นี่ เอง

เมื่อองค์หญิงใหญ่ ซู่เหอเข้ำวังมำเยี่ ยมไทเฮำ เห็นพวก

พระสนมที่วงั ฉื อหนิงแต่งตัวกันแบบนัน้ สีหน้ ำพลันเคร่งขรึม

“นี่ มนั อะไรกัน?! เยี่ยมไข้หรือไปงำนเลี้ยง? เป็ นกันเช่นนี้

เสด็จแม่จะพักได้อย่ำงไร? ให้ออกไปเลย! พวกขันทีเล่ำ? รีบพำ
เจ้ำนำยของพวกเจ้ำกลับที่พกั ตัวเองไปเลย!”

พวกพระสนมต่ำงรู้ถึงฐำนะขององค์หญิงใหญ่ซู่เหอที่ อยู่
ในพระทัยฮ่องเต้ ด้วยเกรงในศักดำของนำง พวกกุ้ยเหรินต่ำง
หน้ ำเจื่อน ออกไปอย่ำงรวดเร็ว พอพวกนำงจำกไป ภำยในวังฉื
อหนิงเงียบสงบลงทันที องค์หญิงใหญ่ซู่เหอเห็นท่ำทำงซีดเซียว
ของฮ่องเต้ น้ ำเสี ยงพลันอ่อนโยนลง รีบพูดปลอบว่ำ “ฝ่ ำบำท
เสด็จแม่ป่วยหนัก พระองค์มีใจกตัญญู พระนำงคงดีใจนัก! แต่
82
มี ห มอหลวงจำกฝ่ ำยเวชโอสถเฝ้ ำอยู่ แ ล้ ว พระองค์ก ลับ ไป
พักผ่อนที่ พระตำหนักจื่อเฉิงเถิดเพคะ เรื่องรำชสำนักก็ยงั ต้อง
ดูแล พระองค์อย่ ำ ได้ ห ักโหมเกิน ต้ องถนอมพระวรกำยให้ ดี
ด้วย”

“ขอบคุณเสด็จพี่ แต่เสด็จแม่ยงั ไม่ฟื้น ข้ำก็กินไม่ได้นอน

ไม่หลับ” ฮ่องเต้มองพระขนิษฐำผู้ชรำของตนเอง น้ำเสียงเศร้ำ
สร้อย ตัง้ แต่ เจี่ยนเซี่ ยงตง เจิ้นกั ๋วกงเสี ยชี วิต สุขภำพขององค์
หญิงใหญ่ซู่เหอก็ไม่ส้ดู ีนัก มักเจ็บไข้ได้ป่วย จำกคนที่ชอบควำม
ครึกครื้นกลำยเป็ นคนเก็บตัว น้ อยนั กที่ จะออกงำนเข้ำสังคม
ฮ่องเต้จึงไม่ได้เจอนำงนำนแล้ว

ครัง้ นี้ หำกไม่ใช่เพรำะไทเฮำป่ วยหนัก คำดว่ำนำงก็คงไม่

เข้ำวังอี ก พบกันครำวนี้ นี้ ฮ่องเต้ ร้สู ึ กว่ำองค์หญิงใหญ่ซู่เหอช
รำกว่ำที่ เจอครัง้ ที่ แล้วมำก หน้ ำตำดูไม่สู้ดี เมื่อองค์หญิงใหญ่ซู่
เหอเป็ นเช่นนี้ เขำจึงรูส้ ึกสะท้อนใจนัก

“เสด็จ พี่ ส บำยดี อ ยู่ ใ ช่ ห รื อ ไม่ ” ฉำงไท่ ฮ่ อ งเต้ นึ ก ถึ ง ทัง้

ไทเฮำทัง้ พี่สำวคนโตที่ สนิทสนมกับตัวเองที่ ต่ำงแก่ชรำและล้ม
ป่ วย โดยเฉพำะไทเฮำที่ตอนนี้ ยงั ไม่ร้สู ึกตัว จะฟื้ นได้เมื่อไรก็ยงั
ไม่รู้ หมอหลวงบอกว่ำอำจจะอีกสองวัน หรืออำจจะเป็ นเช่นนัน้

83
ไปเลย ฮ่ องเต้ นึกถึงคำว่ ำสิ้นพระชนม์ พลันรู้สึกเวลำไม่คอย
ใคร ตัวเขำเองก็แก่ชรำแล้วเหมือนกัน!

อยำกจะขอกู้เวลำจำกสวรรค์อีกสักหลำยสิบปี เหลือเกิน!

“ทุกอย่ำงยังดี ทุกอย่ำงยังดี ” องค์หญิงใหญ่ซู่เหอตอบ

ไม่อยำกพูดเรื่องตัวเองมำก รีบถำมอำกำรไทเฮำ ทัง้ ถำมเรื่อง
รำชสำนักอีกไม่น้อย ไม่นำนนักก็ออกจำกวังไป

องค์หญิงใหญ่ซู่เหอเจ็ดสิบกว่ำแล้ว เข้ำวังแต่ ละครัง้ จึง

รู้สึกเหนื่ อย ฮ่องเต้ย่อมต้องบอกนำงให้ดแู ลสุขภำพร่ำงกำยดีๆ
่ นที ให้ส่งนำงจนกลับถึง
หำกมีปัญหำจะต้ องบอกเขำ ทัง้ ยังสังขั
บ้ำน อี กทัง้ ให้หยูกยำบำรุงสำรพัดแก่นำง จึงลำจำกนำงอย่ำง
เสียไม่ได้

เรื่องไทเฮำป่ วยหนั ก ถึงแม้เหล่ำพระสนมต่ ำงมี อำกำร

ห่วงใยอยู่ฉำกหน้ ำ แต่ ภำยในจิตใจไม่เหมือนกัน ฮองเฮำที่ วงั
คุนหนิงไม่ได้คิดอะไรเรื่องไทเฮำประชวรหนั ก ซังกวนหรู ่ ชูรชั
ทำยำทที่เป็ นโอรสของนำงนัน้ ร่ำงกำยอ่อนแอ ไม่แน่ ว่ำอำจล้ม
ป่ วยจนลุกไม่ขึ้นเมื่อไรก็ได้ ไทเฮำอยู่หรือไม่อยู่ ส ำหรับ นำง
ไม่ ไ ด้ มี ผ ลกระทบอะไร เพี ย งเห็น แก่ ฮ่ อ งเต้ จึ ง ไปวัง ฉื อ หนิ ง

84
หลำยรอบหน่ อย รีดน้ ำตำมำกหน่ อยเท่ ำนัน้ ใจนำงไม่ได้ห่วง
แม้แต่นิดเดียว

ผู้ที่ คิ ด เหมื อ นฮองเฮำยัง มี มู่ เ ฟยแห่ ง วัง เฉำตุ น นำงมี

ควำมงำมขนำดนัน้ ทัง้ เคยช่วยฮ่องเต้ไว้ ควำมโปรดปรำนของ
ฮ่ องเต้ ที่มีต่อนำงไม่เคยเสื่ อมคลำย ส่ วนไทเฮำเป็ นเพี ย งแม่
สำมีแต่ในนำมเท่ำนัน้ ไม่เห็นต้องสนใจอะไรมำก

ส่วนเต๋อเฟยที่ วงั เอี้ยนซี ตื่นเต้นกว่ำมำก เนื่ องเพรำะถ้ำ

ไทเฮำสิ้ น พระชนม์ ชี วิ ต ของนำงคงไม่ ไ ด้ ผ่ ำ นไปได้ ดี เ ท่ ำ นี้
สำหรับเต๋ อเฟยแล้ว ไทเฮำก็คือไม้คำ้ ยันอี กหนึ่ งอันในวัง ซัง่
กวนเฉิงโย่วองค์ชำยรองตัง้ แต่ เล็กก็อยู่กบั ไทเฮำ ควำมสนิท
สนมกับไทเฮำมีมำกกว่ำองค์ชำยพระองค์อื่นอยู่มำก ไทเฮำเอง
ก็ส นิ ทสนมกับ วัง เอี้ ย นซี แ ละองค์ช ำยรองมำกกว่ ำ องค์ช ำย
พระองค์อื่น ครัง้ ก่อนที่องค์ชำยรองโดนลำกเข้ำไปพัวพันในคดี
ทุจริตกำรสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ ไทเฮำยังช่ วยพูดให้ เขำไม่
น้ อย ฮ่องเต้จึงยอมผ่อนหนักผ่อนเบำให้องค์ชำยรอง

หำกไทเฮำไม่อยู่แล้ว หำกภำยภำคหน้ ำมีเรื่องอีก ใครจะ

สำมำรถโต้แย้งต่อหน้ ำพระพักตร์ฮ่องเต้เพื่อพวกนำงได้? เป็ น
เพรำะคดี ลอบสังหำรปี ที่ แล้ว เดิมที ไทเฮำมี พระวรกำย
แข็งแรง อยู่ได้อีกสิบปี ก็ไม่มีปัญหำ แต่ เพรำะตกใจจนเกินไป
85
นึ กไม่ถึงว่ำดูจะไม่รอดเสียแล้ว ทำงหนึ่ งนำงส่งนำงกำนัลออก
จำกวัง ไปบ้ำนเดิมขอยำช่วยชี วิต อี กทำงหนึ่ งก็ให้ ซงกวนเฉ ั่ ิง
โย่ ว รี บ เข้ ำวัง ไปเฝ้ ำ ไข้ เ พื่ อ แสดงควำมกตัญญู ใช้ โ อกำสนี้ ใ ห้
ฮ่องเต้เห็นควำมสำคัญและไว้วำงใจอีกครังหนึ ้ ่ง

เสี ย นเฟยแห่ ง อี้ คุน กงร้ อ งไห้ ไ ด้ เ สแสร้ ง ที่ สุ ด ใจนำง

อยำกให้ไทเฮำสิ้นพระชนม์ไวๆ! เพรำะเมื่อไม่มีไทเฮำ พวกพระ
สนมของฮ่องเต้เดิม ก็จะเหลือเพียงมู่ไท่เฟย ฮ่องเต้เองก็กตัญญู
ต่อมู่ไท่เฟยมำก มู่ไท่เฟยสนิทกับบ้ำนตระกูลโจวมำกที่ สุด เมื่อ
เป็ นเช่นนี้ วังองค์ชำยสำมก็จะได้เปรียบดูสิว่ำเต๋อเฟยยังจะหยิ่ง
ผยองอะไรได้อีก!

เสี ยนเฟยนึ กถึงว่ำเต๋อเฟยเคยอำศัยไทเฮำมำข่มขู่นำง

นึ ก ถึ ง เวลำนี้ ไ ทเฮำป่ วยหนั ก ไม่ ไ ด้ ส ติ ใจของเสี ย นเฟยรู้สึ ก
เหมือนมี ควำมสุขจำกกำรแก้ แค้ น ดังนั น้ นำงจึงอธิษฐำนต่ อ
หน้ ำพระทุกวัน ไม่ใช่ขอให้ไทเฮำฟื้ นคืนสติ แต่ขอให้ไทเฮำหลับ
แล้วหลับเลย

ใจของหลี่ ก้ ยุ ผินออกจะสับสน ไทเฮำอยู่ดีหรือไม่อยู่ดี

นั น้ ยังเป็ นปั ญหำ ไทเฮำอยู่หรือไม่อยู่ สำหรับนำงกับองค์ชำย
ห้ำแล้วรำวกับไม่มีประโยชน์ อะไรทัง้ นัน้ ไทเฮำ ไม่ใคร่จะ
ชอบนำงนัก อีกทัง้ หลำยปี นี้ ไทเฮำก็ไม่ได้มีอะไรให้นำง
86
 สำเหตุที่ไทเฮำไม่ชอบนำง มีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์หญิง
ใหญ่ซู่เหอ ลักษณะอ่อนแอบอบบำงอย่ำงหลี่ก้ยุ ผิน ไม่ใช่แบบที่
องค์หญิงใหญ่ซู่เหอชอบ อี กทัง้ หลำนสำวของ เจี่ยนเซี่ ยงตง
เคยชอบอิงผิงชวนชิงผิงโหว แต่อิงผิงชวนกลับเสกสมรสกับหลี่
ซื่อ แค่หลำนสำวปรับทุกข์กบั องค์หญิงใหญ่ซู่เหอป้ ำคนนี้ องค์
หญิงใหญ่ซู่เหอก็ไม่ชอบใจหลี่ก้ยุ ผินแล้ว! พอไม่ชอบใจก็ไปพูด
กับไทเฮำอี กหลำยคำ อี กทัง้ เต๋อเฟยกับองค์ชำยรองก็มกั เป่ ำ
เอำควำมเข้ำหู ไทเฮำก็เ ลยไม่ชอบนำง ยังดี ที่ยำมนำงอยู่ต่อ
หน้ ำไทเฮำนั น้ พยำยำมเชื่อฟั งปรนนิบัติ ไทเฮำแม้ไม่ชอบนำง
แต่ กไ็ ม่เคยทำไม่ดีต่อนำง ดังนั น้ นำงจึงปล่อยให้ เป็ นไปตำม
ธรรมชำติ ไทเฮำจะรอดไม่รอด ก็แล้วแต่ฟ้ำลิขิตแล้วกัน

ฟำกซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วองค์ชำยรองพอได้ข่ำวจำกเต๋อเฟย ก็
ทำหนั งสื อกรำบทูลถึงฮ่ องเต้ ขอพระบรมรำชำ นุ ญำตเข้ำวัง
เพื่อเฝ้ ำไข้ รอให้ไทเฮำฟื้ นคืนสติ หนังสือยังบรรยำยถึงควำมรัก
ที่ ลึกซึ้งต่อเสด็จย่ำ นึ กถึงควำมหลังที่ เสด็จย่ำมอบควำมรักให้
เขำ สุดท้ำยยังว่ำ ควำมสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง ควำมรักควำมเมตตำที่
ได้รบั เขำซึ่งเป็ นหลำนชำยไม่อำจตอบแทนเสด็จย่ำได้เลย แต่
กำรปรนนิ บัติ เตรี ย มยำรอนำงฟื้ น เขำจะต้ อ งท ำแน่ นอน
หนังสือเขียนอย่ำงบรรจง ผูไ้ ด้อ่ำนยังเศร้ำสลดผูท้ ี่ได้ยินก็น้ำตำ
ร่วง ฮ่องเต้ย่อมอนุญำต แน่ นอน

87
 ดังนัน้ องค์ชำยรองกับฮ่องเต้จึงเฝ้ ำไข้ที่วงั ฉื อหนิง ร่วมกัน
เวลำที่ พ่อลูกอยู่ด้วยกันก็เลยมีมำกขึ้นควำมรู้สึกผูกพันขึ้นอยู่
กับ กำรอยู่ร่ ว มกัน ค ำนี้ ก ล่ ำ วไว้ ไ ม่ มี ผิ ด ช่ ว งที่ ส องคนเฝ้ ำ ไข้
ด้วยกัน ควำมรูส้ ึกผูกพันของพ่อลูกคู่นี้จึงค่อยๆ แน่ นแฟ้ นขึน้ ที
ละน้ อย

“ป๋องแป๋งอันนี้ เมื่อก่ อนเสด็จย่ำเคยเอำมำแหย่ข้ำเล่น

บอกว่ำข้ำซนเหมือนเสด็จพ่อ...” ในวังฉื อหนิง ซังกวน
่ เฉิงโย่วพูด
อย่ำงอำลัยอำวรณ์ และหงอยเหงำ ในมือถือ ป๋องแป๋งเก่ำแก่
อันหนึ่ ง ลูบคลำเบำๆ นี่ เป็ นของเก่ำที่ ไทเฮำค้นออกมำให้ เมื่อ
วันก่อน

่ ๋ องแป๋ง เฝ้ ำอยู่หน้ ำเตียงไทเฮำ ส่งเสียง

พูดจบ เขำยังสันป
เรียก “เสด็จย่ำ ข้ำมำแล้ว ท่ ำนรีบตื่นเร็ว ข้ำอยู่ที่นี่นะ ท่ำนรีบ
ตื่นเร็ว...” เสียงสะอึกสะอื้นเศร้ำโศกเสียใจ

พอเห็น ฉำกนี้ ฮ่ องเต้ รู้สึ กน้ ำตำแทบร่ว ง เขำคล้ ำยกับ

มองเห็นตอนที่ ตวั เองยังเด็ก ป๋องแป๋งนัน้ เป็ นของที่ เขำเคยใช้
ตอนเด็ก เสด็จแม่เคยใช้แหย่เขำเล่น ปำกยังว่ำ“เจ้ำซนเสียจริง
...” ไม่นึกว่ำป๋องแป๋งนี้ ยงั อยู่

88
 เนื่ องจำกมี ควำมหลังที่ ร่วมกัน พวกเขำทัง้ สองคนต่ ำง
เล่ำเรื่องสนุกตอนที่ อยู่กบั เสด็จแม่และเสด็จย่ำ รู้สึกว่ำสองคน
พ่อลูกต่ำงมีเรือ่ งที่คล้ำยกันมำก เกำซื่อดูแลพวกเขำคล้ำยๆกัน
ควำมรัก ควำมเมตตำแบบเดี ย วกัน ทัง้ สองคนรู้สึ ก เหมื อ น
ใกล้ชิดมำกเป็ นพิเศษ ต่ำงช่วยกันอธิษฐำนขอให้ไทเฮำเกำซื่ อ
รีบฟื้ นคืนสติขึน้ มำ

อำจเป็ นเพรำะไทเฮำได้ยินเสียงเรียกบวกกับคำอธิษฐำน
ของทัง้ สองคน ไม่ น ำนนั ก ในวัน ที่ ห นึ่ งเดื อ นห้ ำ พระนำงก็
ค่อยๆฟื้ นคืนสติขึ้นมำ ทำให้ฮ่องเต้ กบั องค์ชำยรองดีใจจนรำ่
ไห้ ตอนนัน้ ฮ่องเต้ยงั ตบไหล่ซงกวนเฉ
ั่ ิ งโย่วแล้วตรัสว่ำ “เสด็จ
แม่ฟื้นแล้ว เจ้ำไม่ต้องห่ วงมำกเกินไป ช่ วงนี้ เจ้ำลำบำกแล้ ว
รีบกลับไปพักผ่อนที่วงั เถิด”

ซัง่ กวนเฉิ งโย่ ว ผงกศี ร ษะรับ ปิ ดบัง ประกำยวำววับ ใน

สำยตำ เขำนึ กขอบพระทัยเสด็จย่ำที่ ป่วยหนักอย่ำงจริงจัง และ
ก็ดีใจอย่ำงจริงจัง ไม่เช่นนัน้ เขำคงยังไม่รเู้ ลยว่ำจะกอบกู้ผลเสีย
ที่ได้รบั จำกกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ได้อย่ำงไร

89
 108 ใครได้อนั ดับหนี่ งของกระดำนสอง

ข่ำวไทเฮำฟื้ นคืนสติแพร่สะพัดอย่ำงเร็วไปทัวทั ่ ง้ วังหลัง

และรำชสำนัก พวกขุนนำงอย่ำงเยี่ยเจิ้งฉุนต่ ำงถอนหำยใจโล่
งอก พวกผู้เข้ำสอบเมืองหลวงที่หตู ำไวก็แอบโล่งใจ อีกสองวัน
ก็จ ะมี ก ำรสอบระดับ รำชส ำนั ก แล้ ว ดี ที่ ไ ทเฮำฟื้ นคื น สติ ถ้ ำ
เช่ น นั ้น กำรสอบระดับ รำชส ำนั ก จะจัด ขึ้ น เมื่ อ ใดก็เ ป็ นอัน
แน่ นอนแล้ว

เรื่องที่ แพร่สะพัดพร้อมข่ำวกำรฟื้ นคืนสติของไทเฮำนัน้

ยังมีอีกเรื่อง นั น่ คือองค์ชำยรองเฝ้ ำไข้ไทเฮำมีควำมชอบได้ รบั
พระรำชทำนของขวัญมำกมำยจำกฮ่องเต้ ดูแล้วองค์ชำยรองที่
โดนพัวพันเพรำะเจียงเสวี่ยนในคดีกำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์
ก็ยงั คงเป็ นที่โปรดปรำนของฮ่องเต้

ไม่เพียงเท่ำนัน้ ยังมีข่ำวดีออกมำจำกวังองค์ชำยรอง นัน่

คือเฉินหวันโหยว่ ชำยำในองค์ชำยรองตัง้ ครรภ์แล้ว หลังจำก
เสกสมรสเข้ำวังองค์ชำยรองมำเกือบปี ครึ่ง นำงก็มีครรภ์แล้ว
เที ยบกับเจียงซื่ อมีครรภ์แล้วนั บว่ำเป็ นคนละเรื่องกันเลย ทัง้
เต๋อเฟยและองค์ชำยรองต่ ำงดีใจจนบอกไม่ถกู ไทเฮำเพิ่งฟื้ น
คื น สติ มำก็ไ ด้ ยิ น ข่ ำ วดี นี้ พำให้ สี พ ระพัก ตร์แ จ่ ม ใสขึ้ น มำก
แม้ แ ต่ ฮ่ อ งเต้ ก็ดี พ ระทัย ยิ่ ง นั ก เชื่ อ ว่ ำ เพรำะเด็ก ในครรภ์น ำ
90
ควำมโชคดี มำให้ ไทเฮำ จึงพระรำชทำนของให้ เสิ่นหวันโหยว
่
จำนวนมำกอีกด้วย

เฉินจือเฮ่ำยังอยู่ในระหว่ำงไว้ทุกข์ ก็ดีใจเรื่องเฉินหวัน่
โหยวมีครรภ์เช่นกัน ระหว่ำงนัน้ องค์ชำยรองยังบอกข่ำวดีข่ำว
ใหญ่ด้วยว่ำ ได้ยินจำกเสด็จพ่อมำว่ำ หลังจำกเฉินจือเฮ่ำไว้ทุกข์
ครบกำหนดแล้ว ก็ยงั สำมำรถกลับไปรับตำแหน่ งเดิมได้

นี่ นับเป็ นข่ำวดี ครัง้ ใหญ่ ระหว่ำงกำรไว้ทุกข์ ถือว่ำเป็ น

กำรพักผ่อนสะสมพลัง พวกเฉินจือเฮ่ ำกับเฉินซู โจว ต่ ำงดี ใจ
อย่ำงยิ่ง นอกจำกเฉินจ้ำวซื่อ เพรำะเฉินหวันหยู ่ ลูกสำว
ของนำงรีบแต่งงำนก่อนท่ำนแม่เฒ่ำตระกูลเฉินเสียชีวิต เวลำนี้
ก็ไม่รวู้ ่ำอยู่ดีหรือไม่ แต่นำงนัน่ กลับมีครรภ์ นำงโกรธจนปวดใจ
ทำไมยำกันตัง้ ครรภ์จึงไม่ได้ผลนะ นำงยังนึ กว่ำนำงนัน่ จะไม่มี
โอกำสมีครรภ์ตลอดชีวิตแล้วเสียอีก

มู่ เ ฟยแห่ ง วัง เฉำตุ น ได้ ยิ น ข่ ำ วดี ข องวัง องค์ช ำยรอง

ติดต่อกัน ก็ไม่ได้ใส่ใจนัก ตอนแรกที่ นำงมีครรภ์ ซือเที ยนไถก็
บอกมิใช่หรือว่ำจะนำพำโชควำสนำต่ำงๆนำนำมำให้? แล้วผล
เป็ นอย่ำงไร? นึ กถึงตรงนี้ แล้วนำงก็แค่นหัวเรำะ บอกชิงอิ๋งว่ำ
“พวกเรำรอดู ปล่อยให้พวกเขำดีใจไป จะได้คลอดหรือไม่กย็ งั
ไม่รเู้ ลย”
91
 เหมือนเห็นเขำสร้ำงตึก เห็นเขำจัดงำนเลี้ยง เห็นตึกเขำ
พังทลำย เรือ่ งรำวบนโลกดีรำ้ ยหมุนเวียน ใครเล่ำจะรู้แน่ ต้องดู
ว่ ำใครจะได้ หวั เรำะเป็ นคนสุด ท้ ำย มู่เ ฟยลูบ คลำท้ องตัวเอง
ใบหน้ ำงำมหยำดเยิ้ม

ซังกวนฉำงจื
่ ้อแห่งวังองค์ชำยห้ำเองก็เสี ยดำยที่ ตวั เอง
ประมำท เดิมนึ กว่ำเจ้ำรองโดนเรื่องเจียงเสวี่ยน ฮ่องเต้ คงไม่
เหลียวแลแล้ว แต่เรื่องเจียงเสวี่ยนเพิ่งผ่ำนไปไม่นำน เจ้ำรองก็
คว้ำโอกำสเฝ้ ำไข้ กลับมำให้เสด็จพ่อชื่นชม พลิกสถำนกำรณ์ ได้
อีก ไม่ร้วู ่ำเกิดอะไรขึน้ ในวังฉื อหนิง ไฉนอยู่ดีๆ เสด็จพ่อถึงทรง
รักใคร่เจ้ำรองอะไรมำกมำย? ตอนรู้ว่ำเจ้ำรองทำหนังสือกรำบ
ทูลขอเฝ้ ำไข้ เขำเองก็ร้ตู วั ไว รีบทำหนังสือตำม คนที่ ทำพร้อม
กันยังมีองค์ชำยสำม แต่ กย็ งั ช้ำไปก้ำวหนึ่ ง ฮ่องเต้ เมื่อได้เห็น
หนังสือเขำกับเจ้ำสำม ก็ปลอบพวกเขำว่ำมีใจกตัญญูดี แต่วงั ฉื
อหนิงมีหมอหลวงกับเฉิงโย่วเฝ้ ำอยู่กพ็ อแล้ว ไม่ได้อนุมตั ิ คำขอ
ของพวกเขำ ให้พวกเขำทำงำนตำมปกติ

เช่นนี้ กเ็ ลยถูกเจ้ำรองฉวยโอกำสไปเสียได้! ไม่น่ำเลย ดู

ท่ำจะประมำทไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว ซังกวนฉำงจื
่ อ้ คิดอย่ำง
เคืองแค้น

92
 อำรมณ์ ข องเสี ย นเฟยแห่ ง วัง อี้ คุ น ก็ ไ ม่ ไ ด้ ดี อ ะไรนั ก
ไทเฮำฟื้ นคื น สติแล้ ว ชำยำองค์ชำยรองก็ย งั มี ค รรภ์อีก มี แต่
เรื่องไม่ได้ดงใจ
ั ่ วันก่อนเจียงซื่อชำยำรองขององค์ชำยรองเสีย
ลูกชำยคนโตไป ถ้ำเฉินหวันโหยวได้
่ ลกู ชำย ตำแหน่ งหลำนชำย
คนโตก็จะต้องตกอยู่ที่วงั องค์ชำยรอง องค์ชำยสำมเองก็มีหลิน
ซื่อเป็ นชำยำรองมำนำนแล้ว ผ่ำนมำสองปี กว่ำยังไม่คลอดเลย
สักคน! หำกเป็ นแบบนี้ ต่อไปเรื่อยๆ ย่อมต้องตกเป็ นรอง เสียน
เฟยนึ กถึงลูกชำยของเขำก็ถึงวัยที่ จะมี ชำยำเอกได้ แล้ว หำก
ไทเฮำสิ้นพระชนม์ ก็ต้องล่ำช้ำไปอีกอย่ำงน้ อยหนึ่ งปี ด้วยธรรม
เนี ยมต้ำหย่ง เมื่อไทเฮำสิ้น พระชนม์ ฮ่องเต้กบั รัชทำยำทต้อง
ไว้ทุกข์สำมปี ส่วนองค์ชำยองค์อื่นๆกับหลำนชำยต้องไว้ทุกข์
หนึ่ งปี

ข่ำวไทเฮำป่ วยหนักแล้วฟื้ นคืนสติ เสิ่นหนิงก็รู้ นำงไม่ได้

โล่งใจเหมือนคนอื่น กลับออกจะกังวลด้วยซำ้

ชำติ ก่ อ น ไทเฮำก็สิ้ น พระชนม์ต้ น เดื อ นห้ ำ เพี ย ง แต่

หลังจำกเกิดใหม่ หลำยเรื่องไม่ได้เหมือนเดิมนั ก ไม่ร้วู ่ำครัง้ นี้
ไทเฮำจะมีเรื่องหรือไม่ อย่ำงไรก็ตำม เตรียมไว้ก่อนดีกว่ำ เสิ่น
หนิ งเตื อ นเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ แบบลอยๆว่ ำ ไม่ รู้ไ ทเฮำเป็ นพวกที่ ฟื้น
ขึ้ น มำก่ อ นจะเสี ย หรื อ ไม่ ท ำให้ เ สิ่ น อวี๋ ซื่ อ สัง เกตเห็น ไม่ ว่ ำ
อย่ ำ งไร เตรี ย มไว้ ก่ อ นก็ไ ม่ มี ปั ญ หำ เตรี ย มไว้ ดี ก ว่ ำ ดัง นั ้น
93
เสิ่นอวี๋ซื่อจึงซื้อผ้ำกระสอบไว้ไม่น้อย พวกของใช้ในงำนศพเช่น
ตะเกี ยงขำวและอื่ นๆ ไม่กล้ำทำเอิกเกริก แอบกองไว้ในห้ อง
เก็บของ

ไม่สนใจว่ำใครคิดเช่นไร วันที่สำมเดือนห้ำ ก่อนเทศกำล

ตวนอู่สองวัน กำรสอบระดับรำชสำนักก็เริ่มตำมกำหนด กำร
สอบระดับรำชสำนักสอบมีเพียงคำถำมเรื่องนโยบำย โดยสอบ
รอบเดี ยว ใช้ เวลำทัง้ สิ้นหนึ่ งวัน ตอนเย็นก็กลับได้แล้ว ดังนัน้
จึ ง ไม่ ต้ อ งเตรี ย มอะไรมำก เสิ่ น อวี๋ ห งกับ พวกก้ ง ซื่ อ คนอื่ น ๆ
คอยอยู่หน้ ำวังแต่เช้ำแล้ว แน่ นอนว่ำ เสิ่นอวี๋หงก็เห็นกู่เหวินห
ลำนในหมู่คนด้วย ทัง้ คู่พยักหน้ ำให้ กนั เป็ นเชิงทักทำย คนทัง้
สองร้อยคน ไม่มีใครกล้ำส่งเสียง

หลังจำกตรวจสอบชื่ อ แจกกระดำษสอบ พิธีกรำบ พิธี

ไหว้ ต่ ำงๆ เสิ่ น อวี๋ หงจึ ง ได้ เห็นหัวข้ อสอบ หัว ข้อค ำถำมเรื่อง
นโยบำยในกำรสอบระดับรำชสำนักนัน้ ออกโดยฮ่องเต้ ดังนัน้
แม้แต่ พวกเซี ยวโฮ่วเหรินกับเยี่ยเจิ้งฉุ นก็ยงั ไม่ร้วู ่ำหัวข้อสอบ
คืออะไร

เมื่อผู้เข้ำสอบรับหัวข้อสอบแล้ว จะต้ องทำให้เสร็จตำม

แบบแผนที่กำหนด เขียนโดยใช้ตวั หนังสือบรรจงประมำณสอง
พันตัว ส่งกระดำษสอบเมื่อพระอำทิตย์ตก พอเสิ่นอวี๋หงได้เห็น
94
หัว ข้ อ สอบ พอดี จ ริ ง ๆ พู ด เรื่ อ งจลำจลผู้เ ข้ ำ สอบตอนสอบ
คัดเลือกช่ วงวสันต์ หัวข้อสอบอำศัยเรื่องนี้ ให้ บรรยำยควำม
เข้ำใจของกำรปกครองแบบ “หย่อนตึงร่วมหนุน” เป็ นไปตำมที่
เสิ่นเจ๋อหรูได้คำดคะเนเอำไว้ ก็คือกำรผสมผสำนของกำรเมือง
ปั จ จุ บ ัน กับ ค ำสอนโบรำณ เพี ย งแต่ ค รัง้ นี้ เป็ น“กำรเมื อ ง
ปัจจุบนั ” มำกจริงๆ คำดว่ำน่ ำจะไม่มีใครเดำหัวข้อสอบได้ถกู

หยุดคิดครูห่ นึ่ ง เสิ่นอวี๋หงจึงเริ่มจับพู่กนั เขียน “กำรเมือง

หย่อนรำษฎรช้ำ ช้ำแก้ได้ด้วยตึง ตึงมำกรำษฎรลำบำก ลำบำก
แก้ ไ ด้ ด้ ว ยกำรหย่ อ น หย่ อ นจึ ง หนุ น ตึ ง ตึ ง จึ ง หนุ น หย่ อ น
กำรเมืองจึงไปได้ ...อีกทัง้ ไม่เบี่ยงคือตรง ไม่แกว่งคือเที่ ยง ทำง
กำรเมือง คือทำงแห่งควำมเที่ยงตรง...”

สนำมสอบในกำรสอบระดับรำชส ำนั กเงี ย บสงัด ผู้คุม

สอบเดินเนิบช้ ำฝี เท้ ำเบำเสี ยงเงียบกริบ เหล่ำผู้เข้ำสอบบ้ำงก็
นิ่งขบคิด บ้ำงก็เขียนอย่ำงคล่องแคล่ว ไม่ว่ำอย่ำงไรก็ตำม กำร
ที่ ผ้เู ข้ำสอบสำมำรถเข้ำร่วมกำรสอบระดับรำชสำนั ก ก็พิสูจน์
ได้แล้วว่ำเป็ นบันฑิตระดับแถวหน้ ำของต้ ำหย่ง คนเหล่ำนี้ คือ
อนำคตของต้ำหย่ง ไม่แน่ ว่ำอำจจะเป็ นขุนนำงคนสำคัญรัชกำล
ไหนก็เ ป็ นได้ ดังนั น้ ตอนแจกกระดำษสอบ พวกผู้คุมสอบจึง
ล้วนมีท่ำทีเป็ นมิตรทัง้ สิ้น

95
 เมื่อพระอำทิ ต ย์ต ก เสี ย งกลองตี ย ำวสำมครัง้ สัน้ สำม
ครัง้ เวลำส่งกระดำษสอบมำถึงแล้ว ไม่ว่ำอย่ำงไร สำหรับพวกผู้
เข้ำสอบ ภำรกิจกำรสอบของพวกเขำในปี นี้ ถือว่ำเสร็จสิ้นแล้ว
ชะตำชีวิตกำหนดแล้ว รอกำรประกำศผลในอีกสำมวันข้ำงหน้ ำ
พวกผู้เข้ำสอบทยอยกันส่งกระดำษสอบ ขุนนำงรับข้อสอบ ขุน
นำงดูแลข้ อสอบ ขุน นำงผนึ กข้ อสอบต่ ำงปฏิบ ตั ิ หน้ ำที่ อ ย่ ำ ง
เต็มที่ เก็บรักษำข้อสอบอย่ำงดี

ขุนนำงที่ ตรวจข้อสอบคำถำมเรื่องนโยบำย ล้วนเป็ น ขุน

นำงสำคัญในรำชสำนัก มีทงั ้ เจ้ำสำนักรำชเลขำธิกำรมุขมนตรี
ฝ่ ำยตรวจสอบ มุขมนตรีฝ่ำยบริหำร มุขมนตรี ฝ่ ำยจัดกำรทัง้ สี่กรม
อี กทัง้ เว่ยฟู่ หลี่เจ้ำสำนักกำรศึกษำสูงสุดกงหยูซีผ้ตู รวจกำรรำช
สำนั ก เว่ ยจิ้นตู้เสนำบดี กระทรวงพิธีกำร รวมแปดคน ตรวจ
ข้อสอบคำถำมนโยบำยของกำรสอบระดับรำชสำนัก ก็ดเู ข้ำท่ำ
ดี ไหนๆเยี่ยเจิ้งฉุนก็ว่ำเข้ำท่ ำ แค่วำดวงกลมเป็ นวงๆ ใครทำ
ไม่ได้บำ้ ง? ขุนนำงตรวจข้อสอบหมุนเวียนกันอ่ำน ไม่ต้องเขียน
วิจำรณ์ แค่เติมสัญลักษณ์ “○” “△” “\” “1” “X” ห้ำเครือ่ งหมำย
นี้ เท่ำนัน้ ถ้ำได้ “○”จะหมำยถึงดีเยี่ยม สุดท้ำยแล้ว เซียวโฮ่วเห
ริ น เลื อ กกระดำษค ำตอบที่ มี “○”” มำกที่ สุ ด สิ บ กว่ ำ ค ำตอบ
ถวำยแก่ฮ่องเต้ ให้ฮ่องเต้ทรงจัดลำดับด้วยพระองค์เอง

96
 ฉำงไท่ ฮ่องเต้ เนื่ องจำกไทเฮำฟื้ นคืนสติ ชำยำองค์ชำย
รองมีครรภ์จึงสำรำญพระทัยยิ่ง จัดกำรเรื่องนี้ ได้อย่ำงรวดเร็ว
อันที่จริงเรื่องนี้ กย็ ืดเยือ้ นำนเกินไปแล้ว เพิ่งผ่ำนตวนอู่ไม่ทนั ไร
ถนนเสี ยงเหอยังมีกลิ่นเหล้ำหวงจิ่วอยู่ทวไปเลย ั่ ผลกำรสอบ
ระดับรำชสำนักก็ออกมำแล้ว

ฮ่องเต้คดั เลือกด้วยพระองค์เอง มีผลดังนี้ :

กระดำนหนึ่ งจิ้นซื่อจี๋ตี้สำมคน ตำแหน่ งจ้วงหยวนได้แก่

โหลวเซิ่งไหว ตำแหน่ งปั ง๋ เหยี่ยนได้แก่ กู้เกำอี้ ตำแหน่ งทันฮ
่
วำ*ได้แก่ กู่เหวินหลำน

กระดำนสองจิ้นซื่ อชูเซินแปดสิบสำมคน ที่ หนึ่ งได้ แก่

เสิ่นอวี๋หง...จำงจวินปี้ ...

กระดำนสำมถงจิ้ น ซื่ อ ชู เ ซิ นหนึ่ งร้ อ ยสิ บ สี่ ค น ที่ ห นึ่ ง

ได้แก่ เฉิงเข่อ...ลู่หยวนเจิง

เมื่ อ พวกผู้เ ข้ ำ สอบได้ เ ห็น ผลสอบเช่ น นี้ แม่ เ จ้ ำ โว้ ย !

กระดำนหนึ่ งมีสำมคน ไม่ใช่ที่หนึ่ งของกระดำนใต้ เหนื อ กลำง
หรอกหรือไร? เหมือนที่ พวกเรำคิดเลย ทัง้ ฝี มือ ควำมสำมำรถ
และพื้นฐำนของครอบครัวทัง้ สำมคนนี้ ตอนประกำศผลสอบ

97
คัดเลือกช่วงวสันต์ทุกคนต่ำงก็ร้กู นั หมดแล้ว ดังนัน้ พวกเขำจึง
ไม่ร้สู ึกแปลกใจอะไรกับผลสอบครัง้ นี้ สอบไปสอบมำ ก็ยงั เป็ น
สำมคนนี้ ที่เก่งที่สดุ ก่อนหน้ ำนี้ พวกเขำก็คำดคะเนไว้อยู่แล้วว่ำ
สำมคนแรกจะต้ องเป็ นสำมคนนี้ แน่ รำยชื่ อกระดำนหนึ่ ง ทัง้
สำมคนเป็ นไปตำมควำมคำดหมำย

สำยตำทุ ก คนอยู่ ที่ ก ระดำนสอง ฉวนหลู คื อ เสิ่ นอวี๋

หง ที่ ต้ำหย่งผู้ที่สอบได้อนั ดับหนึ่ งของกระดำนสองเรียกกันว่ำ
ฉวนหลู เสิ่ น อวี๋ ห งเป็ นใครกัน ? ทุ ก คนเริ่ ม อยำกรู้อ ยำกเห็น
เมื่อก่อนดูเหมือนไม่เคยได้ยินชื่อคนผู้นี้มำก่อน ลำดับที่ ในผล
สอบคัดเลือกช่วงวสันต์กไ็ ม่ได้อยู่แถวหน้ ำนักนี่ นำ...

จนกระทังคนพวกนี
่ ้ สืบรู้ว่ำเสิ่นอวี๋หงเป็ นใครแล้ว จึงร้อง
“อ๋ อ ”พร้ อ มกัน ที่ แ ท้ เ ป็ นเสิ่ น อวี๋ ห งของตระกูล เสิ่ น ตระกูล อู๋
เยวี่ ยเสิ่น ตระกูลเสิ่นที่ มีจิ้นซื่ อหลำยคน เสิ่นอวี๋ หง ปู่ คื อเสิ่น
หวำซันเสนำบดี
่ กระทรวงโยธำที่เริ่มจำกจิ้นซื่อ ปู่ เล็กเสิ่น
ไคซัน่ ผู้ว่ ำหำงโจวก็เริ่ มจำกจิ้ นซื่ อ บิ ดำคื อเสิ่ นเจ๋ อจิ้ ง อธิ บดี
กระทรวงขุน นำงก็เ ริ่ ม จำกจิ้ น ซื่ อ เสิ่ น เจ๋ อ หรู เจี ย นเฉิ งแห่ ง
สำนั กศึ กษำสูงสุดเป็ นอำก็เริ่มจำกจิ้นซื่ อเช่ นกัน...ทัง้ ตระกูล
เป็ นผูม้ ีควำมรู้ มีจิ้นซื่อมำกมำย มิน่ำเล่ำ

98
 ประเดี๋ยวก่อน รู้สึกว่ำทันฮวำกู
่ ่เหวินหลำนเป็ นหลำนลุง
ของเสิ่นเจ๋อจิ้ง น้ องชำยของเสิ่นอวี๋หง? มีบำงคนสังเกตได้ถึง
ควำมสัมพันธ์ระหว่ำงตระกูลกู่กบั ตระกูลเสิ่น หลำยคนสี หน้ ำ
ฉำยแววประหลำดใจ ไม่ใช่ว่ำตระกูลเสิ่นมีเคล็ดลับในกำรสอบ
หรือ? ไม่เช่นนัน้ ไฉนถึงได้มีจิ้นซื่อมำกมำยนัก? รำวกับจิ้นซื่ อ
ไม่ ต้ อ งเสี ย เงิ น มัน น่ ำ อิ จ ฉำเสี ย จริ ง ๆ! ดัง นั ้น คนรับ ใช้ บ้ ำ น
ตระกูลเสิ่นจึงเริ่มพบว่ำ เศษกระดำษที่ พวกเจ้ำนำยทิ้งคนยัง
แย่งกันเลย กระนัน้ นี่ กเ็ ป็ นเรือ่ งหลังจำกนัน้

หลังกำรประกำศผลกำรสอบระดับ รำชส ำนั ก สำมคน

แรกได้รบั แต่งตัง้ เป็ นขุนนำงทันที จ้วงหยวนโหลวเซิ่งไหวเป็ นผู้
เรี ย บเรี ย งพงศำวดำรในต ำหนั ก จี๋ เ สี ย น ปั ง๋ เหยี่ ย นกู้เ กำอี้
กับ ทัน่ ฮวำกู่เ หวิ น หลำนเป็ นผู้เ ขี ย นพงศำวดำรในต ำหนั ก
ตำหนั กจี๋ เสี ยน ส่ วนจิ้นซื่ อคนอื่ น ก็แต่ งตัง้ ตำมลำดับผลสอบ
กำรสอบระดับรำชสำนัก เป็ นผูด้ แู ล บัณฑิต นำยอำเภอเป็ นต้น
แต่เรื่องนี้ ยงั ต้องรอกระทรวงขุนนำงตรวจสอบแจกจ่ำย จิ้นซื่อ
ที่ สอบได้ไม่ใช่จะรู้ตำแหน่ งตัวเองทันที แต่จิ้นซื่อสิบห้ำคนแรก
ของกระดำนสองต่ำงหวังจะได้เข้ำตำหนักจี๋เสี ยน ต้องรู้ว่ำ เจ้ำ
สำนักสำมกรมเก้ำฝ่ ำยทุกรุ่น ต้องมำจำกตำหนักจี๋เสียนทัง้ นัน้
นะ อยำกเป็ นขุนนำงคนสำคัญ ก็จะต้องเข้ำตำหนักจี๋เสียนก่อน
นี่ เ ป็ นที่ ย อมรับ ของขุน นำงต้ ำ หย่ ง โดยทัว่ กัน อย่ ำ งไรก็ต ำม
หลังจำกผ่ำนคดีทุจริตสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ จลำจลผูเ้ ข้ำสอบ
99
เปิดสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ใหม่ กำรสอบครังใหญ่ ้ สำมปี ครัง้ ถือ
ว่ำได้ปิดม่ำนแล้ว พวกเยี่ยเจิ้งฉุนกับเว่ยจิ้นตู้ต่ำงรู้สึกรำวกับได้
ยกก้ อ นหิ น ออกจำกอกแล้ ว จบแล้ ว จนได้ หลำยเดื อ นมำนี้
อำรมณ์ พ วกเขำไม่ เ คยดี เ ลย! โดยเฉพำะเว่ ย จิ้ น ตู้ หลัง จำก
ประกำศผลกำรสอบระดับรำชสำนักแล้ว ได้ข่ำวว่ำไปยืนโห่สำม
ครัง้ ที่ ปำกทำงถนนจิ่งไท่ ขอปล่อยแก่ ระบำยควำมอึ ดอัดเสี ย
หน่ อย

---

* จ้วงหยวนหรือจอหงวน (状元) ,ปัง๋ เหยี่ยน （榜眼

）, ทันฮวำ
่ （探花）หมำยถึงผู้ที่สอบได้อนั ดับหนึ่ ง สอง
และสำมในกำรสอบรับรำชกำรสมัยจีนโบรำณตำมลำดับ

100
 109 ตระกูลเสิ่นหลบลม

ประกำศผลกำรสอบระดับรำชสำนั กแล้ว เพรำะเสิ่นอวี๋

หงกับ กู่เ หวิ น หลำน ท ำให้ ต ระกูล เสิ่ น เป็ นที่ เ ลื่ อ งลื อ ไม่ เ ลิ ก
สำยตำทุกคนต่ำงจับจ้องไปที่ตระกูลเสิ่นกัน ขุนนำงไม่น้อยเพิ่ง
รู้สึกว่ำ ใช่เลย ถ้ำไม่มีผลกำรสอบระดับรำชสำนักครำวนี้ ก็คง
ยังไม่ร้วู ่ำตระกูลเสิ่นร้ำยกำจมำกขนำดนี้ ! ไม่ว่ำลูกศิษย์หรือ
เครือญำติทำงแต่ งงำน แม้แต่ คนตระกูลเสิ่ นเอง คนเก่ งมำก
จริง ๆ ดูแล้ ว อนำคตรุ่ง โรจน์ แน่ น อน ขุน นำงไม่น้ อยเริ่มเกิ ด
ควำมคิดบำงอย่ำงขึน้ มำ

แม้แต่เสียนเฟยแห่งวังอี้คนุ ก็คิดถึงเรื่องตระกูลเสิ่น ปี ที่

แล้วนำงก็คิดจะสู่ขอเสิ่นหนิงให้ องค์ชำยสำม เคยถือโอกำสที่
เสิ่นอวี๋เฉิงครบเดือนส่ งของขวัญให้ ตระกูลเสิ่น ตอนหลังเกิด
เรื่ อ งลอบสัง หำรวัง ฉื อ หนิ ง จึ ง ยัง ไม่ ไ ด้ ส ำนต่ อ ตอนนี้ ดูแ ล้ ว
ตระกูล เสิ่ นก็ย ัง เป็ นทำงเลื อ กที่ ดี หมำกตำนี้ ต้ อ งรี บ ลงมื อ
เพียงแต่ ทำอย่ำงไรจึงจะให้องค์ชำยสำมที่ ชอบสำวงำมหยำด
เยิ้มยอมรับเสิ่นหนิงได้นะ? เสียนเฟยเริ่มครุน่ คิด

ดังนั ้นหลังจำกเสิ่ นอวี๋ หงเป็ นฉวนหลู กู่เหวิ นหลำนเป็ น

ทันฮวำแล้
่ ว ตระกูลเสิ่นชื่อเสียงระบือไกล แต่บ้ำนเสิ่นไม่เพียง
ไม่มีอำกำรดีอกดีใจ กลับกลำยเป็ นว่ำกดดันแทนเสี ยอย่ำงนัน้
101
ถูกขุนนำงเมืองหลวงให้ควำมสนใจมำกเช่นนี้ ไม่แน่ ว่ำจะทำให้
เหล่ำองค์ชำยหมำยตำจะแย่งชิง สถำน กำรณ์ ในเมืองหลวงยังไม่
แน่ ชดั ตระกูลเสิ่ น มี ชื่อเสี ย งมำกเช่ น นี้ คล้ ำยกับจะเป็ นหนั ง
หน้ ำไฟมิปำน! เสิ่นเจ๋อจิ้งรู้สึกถึงภัย ที่ เมื่อก่ อนไม่มี สิ่งที่ เขำ
กังวลก่อนนัน้ เป็ นจริงแล้ว ที่ว่ำเหมือนเดินอยู่ขอบเหวก็คงเป็ น
ควำมรู้สึ ก เช่ น นี้ ถ้ ำ ไม่ ร ะวัง ต้ อ งถูก ย่ ำ งสุ ก แน่ พัก นี้ เขำจึ ง
หน้ ำตำเคร่งเครียด

เสิ่นอวี๋ซื่อเดิมทีดีใจมำก อันดับหนึ่ งของกระดำนสอง ผล

สอบดี ข นำดนี้ นำงยิ้ ม ไม่ ย อมหุบ สี ห น้ ำแลดู ภ ำคภูมิ ใ จใน
ตัวเสิ่นอวี๋หง แต่เมื่อเห็นเสิ่นเจ๋อจิ้งหน้ ำตำเคร่งเครียดมำหลำย
วัน นำงจึ ง สงสัย พอฟั ง จนรู้ ถึ ง ควำมตื้ น ลึ ก หนำบำงของ
เรื่องรำว นำงก็เหงื่อตก! ชื่อเสียงระบือ ที่ ตำมมำคืออะไร เมื่อ
เบ่งบำนสุดย่อมต้องโรยรำ เหตุผลนี้ นำงเองก็รดู้ ีแก่ใจ

ดังนัน้ ตระกูลเสิ่นนอกจำกส่งจดหมำยแจ้งข่ำวดีให้เสิ่น
หวำซัน่ บ้ำนตัวเองที่ หำงโจวกับตระกูลชี ซนั อวี๋แล้ว ก็ไม่ได้จดั
ฉลองอะไรอีกเลย บ้ำนเสิ่นปิดประตูไม่ออกไปไหน ไม่เหมือนที่
บ้ำ นมี ค นสอบได้ ฉ วนหลู เ ลยแม้ แ ต่ นิ ด แม้ แ ต่ บ้ำ นกู่ท ัน่ ฮวำ
หลำนก็เงียบเชี ยบ เมื่อเป็ นเช่นนี้ ตระกูลเสิ่นก็ทำให้ ผ้คู นมอง
ว่ำเรียบง่ำยรู้จกั วำงตัว กลับกลำยเป็ นที่ ชื่นชมในหมู่ขนุ นำงไม่

102
น้ อย ในโลกนี้ กำรโอ้อวดศักดำนัน้ ทำได้ไม่ยำก กำรเก็บควำม
คมไว้ในฝักสิจึงจะหำยำก

ทุ ก ครัง้ หลัง กำรสอบระดับ รำชส ำนั ก เมื อ งหลวงมัก มี

ปรำกฎกำรณ์พิเศษ นัน่ คือพ่อสื่อแม่สื่อทัง้ หลวงทัง้ รำษฎร์วิ่งกัน
วุ่น วันนี้ ไปบ้ำนตะวันออกเจรจำกับทันฮวำหลำน
่ พรุ่งนี้ ไปบ้ำน
ตะวันตกเจรจำกับจิ้นซื่ อที่ หนึ่ งกระดำนสอง พูดเกี่ ยวกับเรื่อง
กำรแต่งงำนทัง้ นัน้ แม้แต่สำนักผู้ว่ำเมืองหลวง ก็มีธุระวุ่นวำย
เรื่องแลกเปลี่ยนสัญ ญำกำรหมัน้ หมำย ของใช้ งำนแต่ งงำน ก็
ขำยดีมำกหลังกำรสอบระดับรำชสำนัก

บรรดำจิ้นซื่ อกับถงจิ้นจิ้นซื่ อทุกสมัย หลังผ่ำนกำรสอบ

ระดับรำชสำนักแล้วก็เท่ำกับมีต้นทุนสูงขึ้นมำก จึงถูกหมำยตำ
อย่ ำ งกว้ ำ งขวำง พวกตระกู ล สมน้ ำ สมเนื้ อกั น ก็ มี ย ศถำ
บรรดำศักด์ ิ พอกัน ก็มี ขุน นำงอี กไม่ น้อยที่ มองเห็น ศักยภำพ
ของซื่อจื่อที่ฐำนะยำกจน ยกลูกสำวคนรองของภรรยำเอกหรือ
ลูกสำวอนุภรรยำให้กม็ ี อยู่ที่กำรพิจำรณำของแต่ละคน

เสิ่นอวี๋ซื่อเริ่มดีใจที่ตวั เองจัดกำรเรื่องแต่งงำนให้เสิ่นอวี๋
หงเรียบร้อยตัง้ แต่แรก ไม่ต้องมำยุ่งยำกตอนนี้ ไม่เช่นนัน้ แค่
รับแขกพวกแม่สื่อแม่ชกั ก็เปลืองแรงเปลืองเวลำมำกมำย ได้
ยินว่ำธรณี ประตูบำ้ นเสิ่นจิ้งหวำแทบถล่มเพรำะแม่สื่อ เสิ่นอวิ๋น
103
ถังลูกชำยคนเล็กของเขำสอบระดับรำชสำนักครัง้ นี้ ได้อนั ดับที่
แปดของกระดำนสอง ด้วยอิทธิพลจำกเสิ่นจิ้งหวำที่ เป็ นอธิบดี
กระทรวงขุนนำง เสิ่นอวิ๋นถังต้องได้เข้ำตำหนักจี๋เสียนแน่ ชำย
หนุ่ ม ยอดเยี่ ย มเช่ น นี้ ท ำไมจะไม่ โ ดนแย่ ง กัน จนหัว แทบแตก
เล่ำ? ฮูหยินเสิ่นจิ้งหวำตอนนี้ กำลังหัวโต กำรแต่งงำนเกี่ยวข้อง
สองตระกูล เรือ่ งที่ต้องพิจำรณำมีมำกมำยนัก

ณ บ้ำนเฉิงฟำงหยวนเลขำต้ ำหลี่ ซื่อก็กำลังชื่ นมื่น เฉิง

ฟำงหยวนลู บ หนวดเครำยิ้ ม น้ อยๆ รู้ สึ ก พอใจมำกกับกำร
ตัดสินใจก่อนหน้ ำนี้ ดีที่ลงมือไว รีบหมัน้ กับเสิ่นอวี๋หงลูกเขยคน
นี้ ไม่เช่นนัน้ อำศัยแค่ตระกูลเสิ่นกับฉวนหลูของเสิ่นอวี๋หง ไม่รู้
จะมีกี่คนที่ ต้องแย่งกันจนหัวร้ำงข้ำงแตก ไม่แน่ ว่ำตัวเองอำจ
แย่งไม่ทนั คนอื่น

พอประกำศผลกำรสอบระดับรำชสำนักของเสิ่นอวี๋หง ยัง
มีคนมำพูดเหน็ บว่ำ “น้ องเฉิงสำยตำดีจริงๆ ลูกเขยคนนี้ เยี่ยม
จริงๆ...” ครัน้ นึ กถึงที่ ศิษย์พี่เว่ยฟู่ หลี่ เคยประเมินตระกูลเสิ่น
กับเสิ่นอวี๋หงให้ ฟัง เฉิงฟำงหยวนผลิยิ้มอี กครัง้ โชคดี ที่ฮูหยิน
พำเยี่ยนเยี่ยนไปพักร้อนที่ บ้ำนสวนชำนเมืองหลวงตอนนัน้ จึง
ได้เจอพวกตระกูลเสิ่น ที่ ว่ำบุพเพสันนิวำสฟ้ ำกำหนด คงเป็ น
เช่นนี้ แล้ว

104
 หลังเรือนบ้ำนเฉิง เฉิงเยี่ยนเยี่ยนฟังพี่สะใภ้เอ่ยสัพหยอก
ด้วยสี หน้ ำเอี ยงอำย ในใจทัง้ ยินดีทงั ้ หวำนชื่ น สำมีในอนำคต
สอบได้ที่หนึ่ งของกระดำนสอง เป็ นรองแค่สำมคนแรก นำงก็
พลอยรู้สึกมีเกียรติด้วย ไม่ร้ตู อนนี้ เขำกำลังทำอะไร คงจะยินดี
มำกกระมัง ใบหน้ ำกลมๆของเฉิงเยี่ยนเยี่ยน แดงระเรือ่ เริ่มนึ ก
ภำพเสิ่นอวี๋หง สำวในห้องหอ ใครจะไม่ช่ำงฝันเล่ำ...

เรื่องกำรแต่ งงำนของผู้สอบได้สำมคนแรกก็เป็ นที่ จบั

ตำกันอย่ำงมำกเช่ นกัน ครัง้ ก่อนขณะทำพิธีมอบตำแหน่ งให้
สำมคนแรกก็จะมีโองกำรพระรำชทำนสมรสด้วย สอบได้อนั ดับ
สำมคนแรก บ้ำนไหนก็อยำกได้ รำชวงศ์กเ็ ช่ นกัน อี กทัง้ องค์
หญิง ท่ ำนหญิงและคุณหญิงก็มีไม่น้อย ฮ่องเต้กต็ ้ องหำใครสัก
คนมำอภิ เ ษกกับ พวกนำง ดัง นั ้น สำมคนแรกในปี ก่ อ นๆ จึ ง
มักจะแต่งให้พวกองค์หญิง จ้วงหยวนคู่องค์หญิงหรือท่ำนหญิง
คู่ ท ัน่ ฮวำ ก็ม ัก เป็ นที่ เ ล่ ำ ขำนกัน องค์ห ญิ ง หกของฮ่ อ งเต้ ก็
แต่งงำนกับซูหลิงเซิงจ้วงหยวนเมื่อสำมปี ก่อน ตอนนี้ ซูหลิงเซิง
กำลังพำองค์หญิงหกไปรับตำแหน่ งผูว้ ่ำซูโจวด้วยกัน

เดิมต้ำหย่งมีกฎว่ำ เพื่อป้ องกันขุนนำงอำศัยอิทธิพลของ

องค์หญิง เมื่อแต่งงำนกับองค์หญิงแล้ว ก็จะได้แค่ตำแหน่ งลอย
ว่ ำเป็ นฟู่ หม่ำ แต่ ค นที่ ส อบได้ ส ำมคนแรกมี ใครบ้ำงไม่อยำก
ทำงำนใหญ่? ถึงไม่เป็ นใหญ่ในสำนักรำชเลขำธิกำรหรือสำนัก
105
มุขมนตรี แต่กไ็ ม่ใช่หยุดอยู่แค่ขนั ้ ห้ำเช่นนี้ ดังนัน้ บรรดำซื่อจื่อ
ในต้ ำ หย่ ง เลยพยำยำมหลบหลี ก เรื่ อ งนี้ ก่ อ นร่ ว มกำรสอบ
คัดเลือกช่วงวสันต์ ตระกูลพวกเขำต้องรีบเร่งจัดกำร ให้ทำกำร
หมัน้ ไว้ ไม่ เ ช่ น นั น้ เวลำโชคร้ ำ ยฮ่ อ งเต้ เ ลื อ ก ให้ เ ป็ นฟู่ หม่ ำ ก็
ลำบำกเลย แม้จะมีศกั ด์ ิ ถึงองค์หญิงก็ไม่มีใครกล้ำยุ่ง เมื่อเป็ น
เช่นนี้ พวกพระสนมที่มีพระธิดำเป็ นองค์หญิงกับท่ำนหญิงจึงไม่
พอใจ ดังนัน้ เมื่อหลำยปี ก่อน ฮ่องเต้จึงแก้กฎนี้ นอกจำกฟู่ หม่ำ
ขององค์หญิงองค์โตที่ยงั คงให้ตำแหน่ งฟู่ หม่ำตูเว่ยแล้ว ขุนนำง
ที่ แ ต่ ง งำนกับ องค์ห ญิ ง อื่ น ยัง คงด ำรงต ำแหน่ ง ตำมที่ เ ป็ นได้
หลังจำกนัน้ “ธิดำฮ่องเต้ไม่ต้องกลัวไม่มีค่”ู คำนี้ จึงเป็ นจริง

แต่ เหตุกำรณ์ ปีนี้ ออกจะพิเศษ ฮ่องเต้ ไม่มีพระธิดำที่ ถึง

วัยอันสมควร ที่ อภิเษกได้ ก็อภิเษกแล้ ว ที่ เหลื อก็ยงั เด็ก อำยุ
มำกสุดเพียงเจ็ดขวบ พระญำติมีลูกสำวที่ ถึงวัย แต่ จ้วงหยวน
โหลวเซิ่งไหวได้บอกตัง้ แต่ก่อนสอบคัดเลือกช่วงวสันต์แล้วว่ำ
ตนได้หมัน้ หมำยแล้ว คงเหลือปัง๋ เหยี่ยนกับทันฮวำเท่
่ ำนัน้ โดย
เฉพำะทันฮวำกู
่ ่เหวินหลำนยอดนิยม

ตอนที่ สำมคนแรกถูกแห่ แหนไปตำมท้ องถนน ดอกไม้

ผลไม้ เ บื้ อ งหน้ ำเขำมี ม ำกมำยจนแน่ นขนั ด ทุ ก คนรัก ทัน่ ฮ
วำ หน้ ำตำหล่อเหลำอย่ำงกู่เหวินหลำน คนที่ ไม่ได้คงแค้นจัด
แต่อีกไม่นำน ก็มีข่ำวออกจำกบ้ำนกู่ว่ำ กู่เหวินหลำนไม่เหมำะ
106
ที่จะแต่งงำนก่อนอำยุยี่สิบห้ำ ไม่เช่นนัน้ ไม่เพียงแต่ตวั เขำมีภยั
ถึงแก่ชีวิต แต่ยงั มีผลกระทบกับตระกูลคู่สมรสทัง้ สองฝัง่ กล่ำว
กันว่ำเป็ นผลทำนำยของพระอำจำรย์ฉำงเจินจำกวัดเที ยนหนิง
พระอำจำรย์ฉำงเจินเป็ นพระสงฆ์ชนั ้ สูง คำทำนำยแม่นยำยิ่งนัก
รออี กสิบปี ผักก็เย็นหมดแล้ว อี กทัง้ หำกแต่ งกับพระญำติ จะมี
ผลเสียไปถึงรำชวงศ์ เกี่ยวพันมหำศำล ไม่มีใครกล้ำเสี่ ยงภัยนี้
ดังนัน้ บ้ำนกู่ที่ตรอกจี๋เสียงจึงเงียบสงบ

“จัดกำรเรียบร้อยแล้วใช่หรือไม่” เสิ่นเจ๋อจิ้งถำมเสิ่นอวี๋
หง เสิ่นหนิงกับกู่เหวินหลำนสำมคนในห้องหนังสือ หลำยวันนี้
มีเรื่องมำติดๆกัน ทำให้เขำเครียด หลังได้รบั จดหมำยจำกเสิ่น
หวำซัน่ ผลที่หำรือกับเยี่ยเจิ้งฉุนคือ ตระกูลเสิ่นตอนนี้ กำลังมำ
แรง เกรงว่ำจะลงหลังเสือได้ยำก เขำจะต้องรักษำตระกูลเสิ่นให้
่ รอจนเสิ่นหวำซันกลั
มันคง ่ บจำกไถเฉี ยนก่อน

“ข่ ำวปล่ อยออกไปหมดแล้ ว กู้เ กำอี้ โ ดนพระรำชทำน

สมรสแล้ว แต่ งงำนกับหลำนสำวคนรองของชำยำเอกโย่วอ๋อง
เชื่ อว่ ำคงไม่มีเรื่องของข้ ำแล้ ว” กู่เหวิ นหลำนดี ใ จมำก เขำไม่
อยำกแต่งกับของศักด์ ิ สิทธ์ ิ ที่เอำไว้บนหิ้งที่ บ้ำน จะกระดิกตัวที
ต้ อ งดูสี ห น้ ำ ชี วิ ต ล ำบำก บิ ด ำก็สู้ เ ขำไม่ ไ ด้ เลขำนุ ก ำรจะไป
เที ยบอะไรกับโย่วอ๋องได้เล่ำ? ถ้ำจะต้ องแต่ งงำน ย่อมลำบำก
มำก ดังนัน้ พอเสิ่นเจ๋อจิ้งบอกเขำไม่ต้องแต่ งงำนกับองค์หญิง
107
เขำจึงยินดีอย่ำงยิ่ง เพียงแต่ ไม่นึกว่ำบ้ำนลุงทำอะไรว่องไวยิ่ง
นัก ขณะที่ เขำกำลังกังวลเรื่องที่ ว่ำต้องทำอย่ำงไรถึงจะไม่ต้อง
แต่ งงำนกับองค์หญิง บ้ำนเสิ่นก็จดั กำรทุกอย่ำงเรียบร้อยแล้ว
เขำลอบตกใจ เห็นทีบำ้ นลุงไม่ใช่แค่มีคนมำกเท่ำนัน้ เสียแล้ว

“โชคดีที่พระอำจำรย์ฉำงเจินทำนำยชะตำชีวิตให้ แต่ว่ำ
ข้ ำ จะต้ อ งรอจนยี่ สิ บห้ ำ จึ ง จะแต่ ง งำนได้ จ ริ ง หรื อ งัน้ ข้ ำ มิ
กลำยเป็ นคนแก่เลยหรือ” กู่เหวินหลำนออกจะกลุ้มใจ คำว่ำ
ภรรยำบุตรหลำนเหล่ำนี้ ยังห่ำงไกลเขำมำก

“พระอำจำรย์ฉำงเจินไม่เคยพูดเกินควำมจริง ถ้ำท่ำนว่ำ
เช่ น นี้ ก็ต้ อ งเป็ นเช่ น นี้ ข้ ำ ว่ ำ เจ้ ำ ยัง ต้ อ งไปสบำยอี ก สิ บ ปี ...”
เสิ่นอวี๋หงพูดทำนองสะใจเล็กๆ ในใจคิดว่ำคงต้ องหำเวลำไป
หำพระอำจำรย์ฉำงเจิน โหลวเซิ่งไหวเป็ นจ้วงหยวนแล้วได้ไป
กรำบพระที่ วดั เที ยนหนิง ทำให้คนเข้ำวัดเทียนหนิงมำกขึ้น แต่
ก็ยงั ไม่มำกเท่ำวัดฟู่ กั ๋วกับวัดเป้ ำเอิน

“พรุ่งนี้ ข้ำจะทำหนั งสื อ ขอท่ องเที่ ยวพเนจร ไม่ขอ

เป็ นขุนนำง” อี กแผนหนึ่ งของเสิ่นเจ๋อจิ้งก็คือเสิ่นอวี๋หงไม่เป็ น
ขุนนำง ขุนนำงตระกูลเสิ่นมีมำกแล้ว ขำดเขำสักคนไม่เป็ นไร
อี ก ทัง้ เขำยัง มี ง ำนหรูห ลิ ว ชู่ ต้ อ งท ำ ด้ ำ นต ำหนั ก จี๋ เ สี ย น มี ก่ ู
เหวินหลำนก็พอแล้ว ไม่สิ ยังมีอีกคน
108
 วันก่ อน จ้วงหยวนโหลวเซิ่งไหวถือเที ยบมำเยี่ ยมบ้ำน
เสิ่น เสิ่นเจ๋อจิ้งเพิ่งรู้จะว่ำ ก่อนโหลวเซิ่งไหวมำเมืองหลวง ที่แท้
คนที่โหลวเซิ่งไหวได้หมัน้ หมำยไว้ ก็คือหลำนสำวคนโตภรรยำ
เอกของอวี๋ เจิ้ง อวี๋ เจิ้ง ก็คือพี่ ชำยคนโตของเสิ่น อวี๋ ซื่อ เป็ นพี่
ภรรยำของเสิ่นเจ๋อจิ้ง เมื่อลำดับญำติแล้ว โหลวเซิ่งไหวยังต้อง
เรียกเสิ่นเจ๋อจิ้งว่ำปู่ ซึ่งหมำยควำมว่ำ โหลวเซิ่งไหวเป็ นลูกเขย
ของลูกพี่ลูกน้ องเสิ่นอวี๋หง ควำมสัมพันธ์นี้ช่ำงยุ่งยำกซับซ้ อน
แท้! ทัง้ จ้วงหยวนทัง้ ทันฮวำเป็
่ นญำติกบั ตระกูลเสิ่นทัง้ นัน้ พอ
เสิ่นเจ๋อจิ้งลำดับญำติแล้วก็มึนงงไปหมด สำยตำพี่ ภรรยำเรำ
ช่ำงร้ำยกำจนักก! หำจ้วงหยวนมำเป็ นหลำนเขยได้ ยังดีที่โหลว
เซิ่งไหวก็ไม่โง่มำก ไม่ได้ให้คนอื่นรู้ ถ้ำรู้เดี๋ยวจะยิ่งอิจฉำริษยำ
กันอี กไม่ร้เู ท่ ำไร งำนแต่ งงำนนี้ คงยังปิดได้สกั ปี ครึ่งปี รำวกับ
ตระกูล เสิ่ นเอำส่ ว นที่ ดี ไ ปครองไว้ ห มดเลย ฮ่ อ งเต้ จ ะคิ ด
อย่ำงไร? เสิ่นเจ๋อจิ้งไม่กล้ำนึ กต่อ เริ่มดีใจที่เสิ่นอวี๋ผิงกับเสิ่นอวี๋
ซวนสอบไม่ ติ ด ไม่ เ ช่ น นั ้น คงต้ อ งให้ บิ ด ำรี บ กลับ มำคุ ม
สถำนกำรณ์ที่เมืองหลวงแล้ว

109
 110 ได้พบอีกครำ โห่สำมครัง้

เนื่ องจำกควำมสัมพันธ์ของพวกเสิ่นเจ๋อจิ้งกับเยี่ยเจิ้งฉุน
หนั งสือของเสิ่นอวี๋หงผ่ำนกระทรวงขุนนำงอย่ำงรวดเร็ว ข่ำว
ฉวนหลูไม่ต้องกำรเป็ นขุนนำงแพร่ไปอย่ำงรวดเร็ว ข่ำวนี้ ทำให้
เกิดกระแสวิพำกษ์วิจำรณ์กนั ในหมู่ขนุ นำงที่แต่งตัง้ ใหม่

ที่ ผ่ำนมำผู้สอบได้ขอสละสิทธ์ ิ ไม่เป็ นขุนนำง มักถูกยก

ย่องว่ำเป็ นผู้ปลีกวิเวกที่ ไม่สนใจลำภยศสรรเสริญ เป็ นสิ่งที่ ทำ
ได้ยำก เมื่อเป็ นเช่นนี้ เสิ่นอวี๋หงจึงได้รบั ชื่อเสียงไม่น้อย แต่กม็ ี
ขุนนำงไม่น้อยที่คิดว่ำกำรไม่เป็ นขุนนำงเป็ นควำมสูญเปล่ำ คน
มีฝีมือเช่นนี้ ไปหำประสบกำรณ์ ในตำหนักจี๋เสี ยนก็ยงั ดี จะอยู่
บ้ำนว่ำงๆ ไปทำไม?

ขุน นำงที่ ผ่ ำ นร้ อ นหนำวมำมำกต่ ำ งไตร่ ต รองลึ ก ซึ้ ง

หมำกตำนี้ ตระกูลเสิ่นเดินได้ถกู จังหวะ! ไฟกำลังโหมแรงต้ อง
รอเย็นอี กสักนิด อี กทัง้ เสิ่นอวี๋หงอำยุไม่มำก รอได้อีกหลำยปี
ท่ องเที่ ยวตำมสถำนที่ ต่ำงๆเพิ่มพูนประสบกำรณ์ กบั ชื่ อเสี ยง
ก่อน สถำนกำรณ์ต่อไปมีแต่จะดีกว่ำนี้

110
 ก้ำวขึน้ หน้ ำหนึ่ งก้ำวนัน้ ไม่ยำก ที่ยำกคือ ควำมกล้ำหำญ
่ ่ยอมถอยสำมก้ำว ตระกูลเสิ่นไม่ธรรมดำ! เหวยจิ่ง
และมุ่งมันที
เย่ำลูกพี่ใหญ่วงกำรขุนนำงคิดเช่นนี้

เนื่ องจำกเสิ่ นอวี๋ หงสอบได้ ฉวนหลู เสิ่ น อวี๋ ซื่อตัง้ ใจไป

กรำบพระที่ วดั เที ยนหนิง ตระเตรียมสิ่งของที่ จะนำไปเช่ นธูป
เที ยนและเครื่องสักกำระต่ำงๆ กำลังยุ่งมำก เสิ่นอี้หลำนได้ยิน
ดังนั น้ ก็อยำกตำมไปด้วย จะไปทำบุญที่ วดั เที ยนหนิงเพิ่ม ไม่
เพียงแต่เพรำะกู่เหวินหลำนสอบได้ทนฮวำ ั่ แต่เพรำะเรือ่ งที่พระ
อำจำรย์ฉำงเจินเคยทำนำยชะตำชีวิตกู่เหวินหลำนไว้!

เมื่อเปรียบเที ยบเหตุผลของทัง้ สองคนแล้ว เสิ่นอี้หลำน

ยิ่งต้องไปขอบคุณวัดเทียนหนิงมำกกว่ำ อีกอย่ำงหนึ่ ง ทิวทัศน์
วัดเทียนหนิงช่วงต้นฤดูร้อนก็สวยงำมมำก ดอกไม้เบ่งบำนเต็ม
ภูเขำ ใบไม้เขียวขจี ช่วยผ่อนคลำยควำมกังวลและควำมเครียด
ของตระกูลเสิ่นได้

ดังนัน้ วันที่ สิบสองเดือนห้ำ เสิ่นอวี๋ซื่อกับเสิ่นอี้หลำนจึง

พำเหล่ำสตรีบำ้ นตระกูลเสิ่นกับตระกูลกู่ไปไหว้พระที่วดั เทียนห
นิง

111
 วัดเที ยนหนิงครึกครืน้ กว่ำที่ เสิ่นหนิงมำครำวที่ แล้วมำก
กลิ่นธูปโชยมำแต่ไกล เห็นทีฉำยำจ้วงหยวนยังใช้ได้ดีกว่ำฉำยำ
ของพระที่มีชื่อเสียงเสียอีก! นี่ เป็ นเพรำะโหลวเซิ่งไหวจ้วงหยวน
ปี นี้ เคยหลบซุ่มอยู่ที่วดั เที ยนหนิง เมื่อได้รบั ตำแหน่ งแล้ว เขำ
ได้มำกรำบพระที่วดั เทียนหนิง แทบจะชัวเพี ่ ยงพริบตำเดียว วัด
เที ยนหนิงก็เป็ นที่ร้จู กั ของใครต่อใคร ประชำชนที่ มำกรำบพระ
ที่วดั เทียนหนิงก็เพิ่มมำกขึน้ เรือ่ ยๆ!

ชำวโลกล้วนด้อยปั ญญำ เห็นเพียงควำมรุ่งเรืองเฉพำะ

หน้ ำ อยู่ท่ำมกลำงของมีค่ำก็ไม่ร้ตู วั ชำวโลกล้วนมองง่ำยคิด
ตื้น ใครให้ประโยชน์ ใครคุ้มครอง ก็เพียรพยำยำมขอจำกคนผู้
นัน้ คงเป็ นเพรำะรสนิยมของมนุษย์ปถุ ชุ น! เสิ่นหนิงยืนครุน่ คิด
อยู่เชิงเขำหน้ ำประตูวดั เทียนหนิง

พวกเสิ่นหนิงเดินขึ้นบันไดไปทำงประตูวดั บนเขำ ทำง

บนเขำสองฝั ง่ มี ดอกทับทิ มสี แดงเพลิง ห่ ำงไปหน่ อยก็มีดอก
ไหวสีขำวเป็ นช่อเต็มต้น ขำวแดงแยกชัดเจน ทัง้ ยังได้กลิ่นดอก
ไหวที่หอมจรุงใจ

ดังเช่ นบทกลอนที่ ว่ำ “กลิ่นหอมรัญจวนไกลหมื่นบ้ำน

หอมดังสุดทำงถึงขอบฟ้ ำ ” ทิวทัศน์ เช่ นนี้ ทำให้ พวกเสิ่นหนิง

112
เหมือนอยู่ในควำมฝั น แม้แต่ ฝีเท้ ำก็ช้ำลงไปพลัน ลื มควำม
กังวลไปสิ้น ด้วยเพรำะควำมงำมที่ได้ยล

ครัง้ นี้ พระอำจำรย์ฉำงเจินไม่ได้ออกมำต้อนรับที่ประตู

แล้ว เพรำะสำธุชนมำมำกเกรงจะรบกวน เขำไม่ค่อยออกมำให้
เห็นบ่อยนัก มักบอกว่ำไปออกธุดงค์

พระสงฆ์ ที่ น ำทำงบอกพวกเสิ่ นอวี๋ ซื่ อ ว่ ำ “ท่ ำ นเจ้ ำ

อำวำสกำลังศึกษำธรรม คงไม่มีเวลำพบกับโยมทัง้ หลำย! ต้อง
ขออภัยด้วย!” พูดจบยังทำควำมเคำรพแบบพระสงฆ์

พวกเสิ่นอวี๋ซื่อรีบทำควำมเคำรพว่ำไม่เป็ นไรไม่เป็ นไร

พวกนำงรู้ว่ำพระอำจำรย์ฉำงเจินไม่สะดวกที่ จะออกมำ ก็ไม่
รู้สึกว่ำมีอะไรไม่สบอำรมณ์ ตัง้ แต่พระอำจำรย์ฉำงเจินไปธุดงค์
กลับมำ ก็ปรำกฏตัวต่ อหน้ ำผู้คนน้ อยมำก อำจจะรอจนพวก
เสิ่นหวำซันมำ
่ คงออกมำให้พบได้กเ็ ป็ นได้

กลุ่มเสิ่นอวี๋ซื่อจะค้ำงที่ห้องรับรองแขกหนึ่ งคืนตำมแผน
ที่ เตรียมไว้ ในบ้ำนก็ไม่มีอะไรให้ ต้องเป็ นห่ วง ยังมีเสิ่นอันซื่ อ
เฝ้ ำอยู่ที่บำ้ น เสิ่นอวี๋ซื่อจึงวำงใจ

113
 ทัง้ กลุ่มตำมพระสงฆ์นำทำงจนถึงห้ องรับรองแขก ยังดีที่
ตรงนี้ ไ ม่ มี ค นมำก เที ย บกับ ข้ ำ งนอกหลำยแห่ ง ที่ มี ค นพลุ ก
พล่ำน ที่ นี่เงี ยบสงบกว่ ำมำก คิดว่ำพวกที่ มำไหว้ พระอยู่ด้ำน
นอก คงมี น้ อ ยมำกที่ จ ะค้ ำ งในวัด ห้ อ งรับ รองแขกนอกจำก
ตระกูลเสิ่นแล้ว มีอีกเพียงสองห้องที่มีคนอยู่ มีสำวใช้เดินไปมำ
อยู่คนสองคน ดูท่ำทำงคงเป็ นครอบครัวของขุนนำงที่ ไหนสัก
ครอบครัวหนึ่ ง

เนื่ องจำกห้องรับรองแขกมีหลำยห้อง เด็กสำวที่ มำด้วย

อยู่กบั สำวใช้ ตวั เองได้คนละห้ อง สบำยกว่ำไปพักที่ บ้ำนสวน
มำก เสิ่นอวี๋ซื่อ เสิ่นหูซื่อกับเสิ่นอี้หลำนตัง้ ใจอำบน้ ำกินเจแล้ว
สวดมนต์หน้ ำพระพุทธรูปยู ไลตลอดคื น เด็กสำวไม่ต้องสวด
ด้ วย ยำกที่ จะหำโอกำสมำสถำนที่ เงี ยบสงบในป่ ำเขำแบบนี้
แขกผู้ชำยก็น้อยมำก เสิ่นอวี๋ซื่อก็ไม่ได้ไปจำกัดอะไรมำกมำย
ปล่อยให้ พวกนำงจัดกำรกันเอง จะชมนกชมไม้ ไหว้พระหรือ
พักผ่อนในห้อง จะตำมแต่จะสะดวก

เด็กสำวย่อมดีใจอย่ำงยิ่ง โดยเฉพำะพวกอำยุน้อยอย่ำง
เสิ่นหวัน่ เสิ่นฮุ่ย ยิ่งกระโดดโลดเต้ นกันใหญ่ ธรรมดำอยู่บ้ำน
ช่วงเช้ำไปที่ กำรศึกษำหญิงในตระกูล บ่ำยต้องทำงำนฝี มือของ
ผู้หญิง เช่นพวกเย็บปักถักร้อยวำดภำพ ไม่ค่อยมีโอกำสไปไหน
ตอนนี้ มำถึงวัดเทียนหนิง พวกนำงรู้สึกว่ำชมทิวทัศน์ เท่ำไรก็ไม่
114
พอ กรำบพระก็สนุกน่ ำสนใจ ชมนกชมไม้กจ็ ะไป กรำบพระก็จะ
เอำ ไม่มีใครคิดถึงเรือ่ งนอนพัก

เสิ่ น หนิ งกลับ นึ ก อยำกไปหอไตรอ่ ำ นหนั ง สื อ ปกติ หอ

ไตรวัด เที ย นหนิ งเปิ ดให้ ส ำธำรณชนเข้ ำ ได้ อ ยู่ แ ล้ ว เพี ย งแต่
ประชำชนที่ มำไหว้พระไปหอไตรน้ อยมำก สิ่งลำ้ ค่ ำทำงพุทธ
ศำสนำสำหรับประชำชนทัวไปรู ่ ้สึกเข้ำถึงยำก อ่ำนไม่เข้ำใจ สู้
ไปฟังพระเทศน์ อธิบำยจะเข้ำใจง่ำยกว่ำ

ขณะที่ เดินผ่ำนหอไตร เสิ่นหนิงได้สงั เกตดูแล้วว่ำไม่มี

ใครอยู่ แล้วก็ไม่กลัวว่ำจะมีอะไรมิควร ไปหอไตร เป็ นเรื่องที่
น่ ำยินดี!

แต่ พ อนำงบอกเรื่องหอไตรให้ เ หล่ ำเด็กสำว กลับ ไม่ มี

ใครสนใจอยำกไป แม้แต่เสิ่นมี่ที่ปกติขี้อำยก็ยงั อยำกไปชมนก
ชมไม้ เสิ่ น เหยำยิ่ ง พู ด ตรงๆว่ ำ “พี่ ส ำว ไม่ ใ ช่ ง่ ำ ยกว่ ำ จะได้
ออกมำ ดูดอกไหวสิช่ำงงำมนัก ข้ำอยำกไปเด็ดมำติดประดับ
สัก หน่ อ ย ท่ ำ นไปกับ พวกเรำเถอะ จะไปขัง ตัว เองไว้ ใ นห้ อ ง
หนั ง สื ออี กท ำไมกัน ท่ ำนก็ไม่ใช่ ว่ ำต้ องไปสอบ อี กอย่ ำงกำร
สอบระดับรำชสำนักก็จบแล้วด้วย”

115
 คำพูดนี้ ทำเอำเด็กสำวหัวเรำะกันเฮฮำ กู่เหวินหวำ สนิท
กับ เสิ่ น เหยำมำกที่ สุ ด ก็ช่ ว ยพูด อยู่ ข้ ำ งๆว่ ำ “พี่ ส ำว ไปชม
ดอกไม้ดีกว่ำ ทัง้ ดอกไหวกับดอกทับทิมบำนสะพรัง่ พวกเรำ
น่ ำจะแต่งกลอนได้ด้วยนะ!” นำงพูดหน้ ำระรื่น ชนิดที่ ว่ำอยำก
ไปจริงๆ พี่ชำยนำงสอบได้ทนฮวำ ั่ นำงดีใจมำก อยำกให้ทุกคน
ดี ใ จไปกับ นำงด้ ว ย พี่ น้ องชมดอกไม้ ด้ ว ยกัน เป็ นเรื่ อ งที่ น่ ำ
สนุกสนำนยิ่งนัก!

เสิ่นหนิงขัดคนอื่นไม่ได้ เลยต้องยิ้มพยักหน้ ำตอบตกลง

ดังนั น้ เด็กสำวทัง้ หมดพร้อมกับสำวใช้ ประจำตัว เดินไปตำม
ทำงขวำข้ำงเรือนพักรับรองแขก ฟั งพระสงฆ์แนะนำว่ำ ฝัง่ ซ้ำย
ของเส้ น ทำงนี้ มีช่องเขำเล็กๆ ปลูกต้ น ไหวกับ ทับ ทิ มไม่ น้ อย
เป็ นจุดชมดอกไม้ที่ดีมำก อี กทัง้ มีคนน้ อย เหมำะกับพวกเด็ก
สำวมำก

ทำงบนเขำ ยังปลูกต้นฉวง เวลำลมพัดมำ ดอกฉวงร่วง

หล่น ล่องลอยคล้ำยหิมะ ทิวทัศน์ นี้ บรรยำกำศนี้ ช่ำงคล้ำยคลึง
กับคลองบุปผำทองไหลล่องที่ถนนสื่อฟู่ มำก เห็นทิวทัศน์ นี้แล้ว
เสิ่นหนิงอดไม่ได้ที่จะนึ กถึงอิงหนำนถู คำว่ำ “หอมนี้ ร่วมกันชม
พร้อมชิง” รำวกับปลิวมำพร้อมกับควำมหอมของดอกไม้ เขำ
ควรจะกลับถึงเมืองหลวงแล้ว จดหมำยฉบับก่อนนี้ เขำบอกว่ำ
จะกลับหลังเดือนห้ำ นี่ กน็ ่ ำจะใกล้เคียง คิดๆดูไป ตัง้ แต่ เดือน
116
เก้ำปี ที่ แล้ว นำงก็ไม่ได้พบหน้ ำอิงหนำนถูอีก จะว่ำไปก็แปลก
ทัง้ สองแค่อำศัยกำรติดต่อทำงจดหมำย แต่กม็ ีควำมรู้สึกคล้ำย
คู่หรู ้ใู จกันมำนำนปี ที่ คุยล้วนแต่ เป็ นเรื่องทัวไป
่ เช่ นเรื่องกำร
สอบเลื่อนขัน้ กำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ เรือ่ งทิวทัศน์ เรือ่ งคน
พื้นบ้ำนเสฉวน เรื่องคนเมื องหลวง ทัง้ คู่ไม่เคยพูดเรื่องรักใคร่
อะไรกันเลย

ไม่ร้วู ่ำอิงหนำนถูคิดเช่นไร แต่สำหรับเสิ่นหนิงแล้วรู้สึก

ว่ำกำรคุยเช่นนี้ เป็ นเรือ่ งที่ทำให้อำรมณ์เบิกบำน ยิ่งนัก

นำงนึ กไม่ถึงว่ำที่ ช่องเขำเล็กๆในวัดเทียนหนิง จะได้พบ

กับเขำอีก เป็ นเรือ่ งที่น่ำแปลกใจและน่ ำยินดีอย่ำงเหนื อคำด

ขณะที่ ก ลุ่ ม เสิ่ นหนิ งมำถึ ง ช่ อ งเขำเล็ ก ๆนี้ มี ค นชม

ดอกไม้อยู่แล้วบ้ำง มีทงั ้ คนหนุ่มสำว ทัง้ คนแก่ชรำ มีฮหู ยินพำ
เด็กสำวมำด้วย เสิ่นหนิงเห็นอิงหนำนถูอยู่ในนัน้ ด้วย เขำยังคง
พำเด็กรับใช้ คนนั น้ มำด้ วย นำยบ่ำวนั ง่ อยู่ใต้ ต้น ไหว ท่ ำทำง
สบำยอกสบำยใจ

อิ ง หนำนถูย งั ไม่ เ ห็น เสิ่ น หนิ ง เขำก ำลัง คุย เรื่ อ งควำม
หอมของดอกไม้ ว่ำดอกแดงกับดอกขำวของที่ นี่ยงั เที ยบไม่ได้
กับป่ ำเฟิงแดงของอันจิ้ง อิงหนำนถูคิดเช่นนี้ ค่อยๆรู้สึกว่ำ คน
117
ในช่องเขำมำกขึ้นเรื่อยๆ อึกทึ กมำกขึ้น คิดว่ำไม่น่ำจะอยู่ต่อ
แล้ว

เมื่ อ คิ ด ได้ ด ัง นี้ จึ ง ลุ ก ขึ้ น เตรี ย มตัว กลับ ไปคุย กับ พระ
อำจำรย์ฉำงเจิน ดี กว่ำอยู่กบั ควำมอึกทึ กวุ่นวำยที่ นี่ ครัน้ แล้ว
เขำมองไปทำงกลุ่มคน เห็นเสิ่นหนิงทันใด นำงคงเหมือนปี ที่
แล้วที่ถนนสื่อฟู่ กำลังยืนยิ้มมองเขำอยู่

นำงสูงกว่ ำครำวที่ แล้วไม่น้อย หน้ ำตำไม่ได้ เปลี่ ยนไป

มำก แต่ครัง้ นี้ นำงไม่ได้สวมชุดสีเขียวแล้ว แต่เป็ นชุดกระโปรง
สี ฟ้ำ เนื่ องจำกเป็ นเดือนห้ำ อำกำศเริ่มร้อน เสื้อคลุมดูเหมือน
ถักด้วยเส้นไหม ผ้ำคลุมไหล่สีขำวงำช้ำง ไม่ร้มู วยผมแบบไหน
ติ ด ดอกไม้ ประดับ มุกสี ชมพู ท ำให้ ดูหน้ ำตำแจ่ มใส เห็น แล้ ว
ชวนให้รสู้ ึกชมชอบ

หลั ง จำกผ่ ำ นเรื่ อ งที่ เ มื อ งอั น จิ้ ง เขำทั ้ง ซำบซึ้ ง ทั ง้

ประหลำดใจกับนำงอยู่มำก จนกระทังจ ่ ิ ตใจที่เคยใฝ่ หำครัง้ ก่อน
รำวกับหำยไปจนไม่เหลือร่องรอย

อิงหนำนถูผงกศีรษะให้เสิ่นหนิง ยิ้มน้ อยๆ แล้วก็นำเด็ก

รับใช้ จำกไป ในสถำนที่ เช่ นนี้ ต่ อให้ อิงหนำนถูมีค ำถำมมำก
เท่ำไร ก็ไม่อำจเข้ำถึงเสิ่นหนิงได้ คงต้องหำโอกำสได้พบนำงสัก
118
ครัง้ ตอนเดินออกจำกช่ องเขำเล็ก อิงหนำนถูหนั กลับไปมอง
เสิ่นหนิงอีกครังด้
้ วยควำมคิดเช่นนี้

ตกกลำงคื น ที่ ขนั ้ บันไดหินข้ำงตำหนั กพระแม่กวนอิม

อิงหนำนถูกบั เสิ่นหนิงกำลังก้ำวเดินขึ้นไป แสงสว่ำงยำมรำตรี
สำดส่องบนตัวรำวกับอำบไล้ทงั ้ คู่ให้ดูสว่ำงไสว อิงหนำนถูจึง
เห็นใบหน้ ำที่ ผ่อนคลำยของเสิ่นหนิง เห็นได้ชดั ว่ำ นำงชื่ นชม
กับควำมเงียบสงบของรำตรีใต้แสงจันทร์ในป่ ำเขำอย่ำงมำก

อิงหนำนถูแทบจะหัวเรำะออกมำ เด็กสำวคนนี้ ทำให้เขำ

คำดไม่ถึงทุกครัง้ แม้เขำนั ดอย่ำงกระทันหัน นำงก็ยงั กล้ำรับ
นั ด ไม่ร้จู ะบอกว่ำเพรำะนำงใจกล้ำ หรือควรจะต้ องดีใจที่ นำง
เชื่อถือดีหนอ?

“พวกเรำไปเดินเล่นกันดี กว่ำ” ยืนอยู่หน้ ำตำหนั กพระ

แม่กวนอิม อิงหนำนถูบอก เขำไม่อยำกเข้ำไปในตำหนัก เสนอ
ให้เสิ่นหนิงไปเดินตำมเส้นทำงบนเขำ

เดิ ม อิ ง หนำนถูมี ค ำถำมมำกมำยที่ อ ยำกถำม แต่ ใ น

สภำพกำรณ์ เ ช่ น นี้ สำยลมเย็น ชื่ นใจ กลิ่น ดอกไม้ หอมละมุน
แสงจัน ทร์ก ระจ่ ำ งฟ้ ำ สำวน้ อ ยผู้แ สนเยื อ กเย็น ตรงหน้ ำ อิ ง
หนำนถูรู้สึ กว่ ำไม่มีค วำมจำเป็ นที่ จะต้ องถำมอี กต่ อไป เรื่อง
119
เหล่ำนัน้ ได้ผ่ำนพ้นไปแล้ว สิ่งที่สมควรที่สุดในเวลำนี้ ก็คือเดิน
อยู่ใต้แสงจันทร์ในป่ ำเขำ ไม่มีควำมต้องกำรอื่นใดอีก!

เสิ่นหนิงมองเขำอย่ำงงุนงงนิดๆ นำงเข้ำใจว่ำเขำจะถำม
นำงเรื่องอิงกุ้ย ภำยใต้แสงจันทร์ แววตำเขำลึกซึ้ง ดูไม่ออกว่ำ
คิ ด อะไรอยู่ รำวกับ ว่ ำ ตัง้ ใจชวนเสิ่ น หนิ งมำเดิ น เล่ น ใต้ แ สง
จันทร์เท่ำนัน้

เสิ่ น หนิ งยิ้ ม รู้สึ ก ทัน ใดว่ ำ คงไม่ ต้ อ งพูด อะไรอี ก ทัง้ คู่
ค่ อ ยๆเดิ น ไปตำมเส้ น ทำงบนเขำ ผู้ที่ เ ดิ น ตำมหลัง มำเป็ นชิ
วเกอ ชิวอู๋กบั ปัน้ เซี่ยเด็กรับใช้ของอิงหนำนถู

“คนมำกรำบไหว้ ที่ ว ดั เที ย นหนิ งมำกมำย กลำยเป็ น

กลำงวันอึกทึก มีแค่กลำงคืน จึงจะสงบนิ่งสู่ทำงวิเวกได้” รู้สึก
ถึงควำมอิสระในป่ ำเขำ เสิ่นหนิงผ่อนลมหำยใจ คล้ำยจะระบำย
ควำมรูส้ ึก ทัง้ คล้ำยกับปลงอนิจจัง

“หำกแม้ น จิ ต สงบ ก็ไ ม่ ต้ อ งใส่ ใ จยำมทิ ว ำหรื อ รำตรี

อึกทึกหรือนิ่งเงียบ ถิ่นที่จิตสงบก็คือถิ่นนิ่งเงียบ เช่นที่ว่ำลมพัด
ธงไสวใจคนนิ่ง” อิงหนำนถูคบกับพระอำจำรย์ฉำงเจินมำนำน
ได้รสพระธรรมมำพอสมควร

120
 ได้ยินคำพูดที่ แฝงด้วยธรรมะเช่นนี้ เสิ่นหนิงกำลังนึ กจะ
พูดอะไรกับอิงหนำนถู แต่เห็นเขำยืนนิ่งอยู่ข้ำงทำงเขำ ยกมือ
ขึน้ มำ รำวกับคิดจะทำอะไร

ทัน ใดนั ้น อิ ง หนำนถูโ ห่ ร้ อ งขึ้ น มำสุ ด เสี ย ง! สำมครัง้

ติ ด กัน โห่ ร้ อ งต่ อ สำยลมภูเ ขำ โห่ ร้ อ งต่ อ พระจัน ทร์ข้ ำ งเมฆ
เสียงโห่สำมครัง้ นี้ ทำให้นกที่อำศัยในป่ ำเขำตกใจ! เกิดเสียงดัง
่ เขำจึงหันศีรษะมำ แย้มยิ้มมองดูนำง ใบหน้ ำแฝงด้วย
“พึ่บพับ”
ควำมปลืม้ อกปลืม้ ใจ

กำรกระทำแบบตำมใจอยำก ช่ำงน่ ำรืน่ รมย์นัก อิสระเสรี

โดยแท้ ! เสิ่ นหนิ งมองจนตะลึ ง งัน นำงเคยนึ กแต่ ว่ ำ นี่ เป็ น
ควำมคิ ด ที่ มีแต่ ในโคลงกลอนโบรำณ ทว่ ำกลับ ปรำกฏอย่ ำง
ชัดเจนเบือ้ งหน้ ำนำง

บางคราวตรงขึ้นสู่ยอดเขาสูงชัน โห่ ร้องสามคราใต้ ดนั ้

เมฆแลจันทรา

121
 111 พิธีศพของแคว้น

เสี ย งโห่ ส ำมครัง้ ของอิง หนำนถู ผสมกับ กลิ่น หอมของ

ดอกไม้ป่ำเขำ ทำให้ สมองเสิ่นหนิงโล่งขึ้นมำ! ใช่ แล้ว ตำมใจ
ต้องกำร อิสระเสรี สุดแต่ลมพัดฝนกระหน่ ำ ข้ำก็หยัดยืนไม่สนั ่
ไหว ต่ อคนอื่ น ต่ อสัง คม ก็ส มควรเช่ นนี้ ไม่ ใช่ หรือ ? ควำมคิด
เหล่ำนี้ เมื่อครำวเห็นดอกเหมยที่สถำนสำนึ กผิด ข้ำก็คิดเช่นนี้
ไม่ใช่หรือ? กำรที่ตระกูลเสิ่นเจริญรุง่ เรืองจะเป็ นภัยอะไรกัน?

ทำไมก่อนมำวัดเที ยนหนิงจึงได้ร้สู ึกเหมือนมีอะไรหนัก

อกหนักใจอยู่มำก? สมควรทิ้งควำมเป็ นห่วงเหล่ำนี้ ไปให้หมด!

มำครัง้ นี้ ไม่เสียเที่ยวเลย!

นำงมองอิ ง หนำนถูที่ ย ัง มี ท่ ำ ทำงปลื้ ม อกปลื้ ม ใจ ยิ้ ม

ออกมำน้ อยๆ ทันใดนั น้ นำงก็เลียนแบบเขำ ชูแขนขึ้น อัดลม
เข้ำท้อง โห่ร้องสำมครัง้ เสี ยงใสกังวำนชัดเจน ไปไกลสุดหล้ำ!
ครำวนี้ เสียงดังพึ่บพับในป่
่ ำเขำยิ่งมีมำกขึน้ !

กำรกระทำของนำง ทำให้ อิงหนำนถูตะลึ งงัน สำมคน

ด้ำนหลัง ยิ่งนิ่งเป็ นท่อนไม้ นี่ มนั ช่ำง...ช่ำงเหลือเชื่อจริงๆ?!

122
 เสิ่นหนิงเห็นแต่ ละคนตัวแข็งทื่ อเป็ นท่ อนไม้ ทัง้ อำกำร
ตะลึงงันของอิงหนำนถู ถึงกับหัวเรำะฮ่ำๆเสียงดัง ควำมกังวล
หำยไปหมดสิ้ น ! วัด เที ย นหนิ งนี้ ช่ ำ งเป็ นดิ น แดนที่ ลื ม ไม่ ล ง
จริงๆ

เช้ ำ วัน รุ่ง ขึ้น ตอนตื่ น ขึ้น มำ ได้ ยิ น เสิ่ น เหยำบ่น พึ มพ ำ

“เมื่อคืนไม่ร้มู ีคนบ้ำที่ ไหน ทัง้ โห่ทงั ้ ร้องในวัด ทำเอำข้ำนอนไม่
หลับ!”

“จริงด้วย! ดึกๆดื่นๆ มีอะไรให้ร้องมำกมำย?!” กู่เหวิน

หัว ที่ อ ยู่ ข้ ำ งๆตอบ น้ ำ เสี ย งแฝงแววต ำหนิ เมื่ อ คื น นำงเองก็
หลับได้ไม่สนิทดีเช่นกัน

เสิ่นหนิงฟั งแล้วทำสี หน้ ำปกติ พยักหน้ ำอย่ำงขี้เล่น คลี่

ยิ้มแล้วพูดว่ำ “ใช่ แล้ว ไม่ร้คู นบ้ำที่ ไหนกันหนอ!” ตำสองข้ำง
ยิ้มจนหยี เห็นได้ว่ำดีอกดีใจมำก กลับเป็ นชิวเกอที่คอยหลบตำ
รู้สึกว่ำนี่ เป็ นผลมำจำกคุณหนู กบั อิงหนำนถูเกิดอำกำรบ้ำบอ
ขึน้ มำ

เนื่ องจำกเสิ่ นหนิ งได้ แ ก้ ป มในใจออกแล้ ว รู้ สึ ก ว่ ำ

ข้ำงหน้ ำมีหนทำง อำรมณ์ จึงดียิ่งนัก นำงกำลังเฝ้ ำรอ รอคอย
สิ่งที่กำลังจะเกิดขึน้
123
 เป็ นจริงดังคำด วิกฤตกำรณ์ บ้ำนตระกูลเสิ่นมีเพียงไม่กี่
วัน รำชสำนักก็เกิดเรื่องใหญ่ ตัง้ แต่รำชวงศ์ จนถึงขุนนำงรำช
สำนัก กระทังประชำชน
่ ทุกคนล้วนจับจ้องไปที่เรื่องใหญ่เรื่องนี้
ไม่มีใครนึ กถึงเรื่องบ้ำนเสิ่นอี กแล้ว เรื่องใหญ่ นี้เท่ ำกับ แก้ ไข
วิกฤตกำรณ์บำ้ นเสิ่นได้พอดี

วันที่ สิบสำมเดือนเจ็ด พวกเสิ่นหนิงเพิ่งกลับถึงบ้ำนเสิ่น

ก็ได้ยินเสิ่นอันซื่อบอกข่ำวเรื่องไทเฮำหมดสติอีกครัง้ หนึ่ ง ข่ำว
นี้ เยี่ยเจิ้งฉุนได้ยินจำกซุนป๋อหยำงหัวหน้ ำฝ่ ำยเวชโอสถสำนัก
พระรำชวัง เชื่อถือได้แน่ นอน เยี่ยเจิ้งฉุนบอกข่ำวนี้ ให้เสิ่นเจ๋อ
จิ้ง ก็เพื่อให้ตระกูลเสิ่นเตรียมกำรไว้ก่อน!

ไทเฮำเพิ่งฟื้ นมำแค่สิบวันก็หมดสติอีก ครำวนี้ หมอหลวง

ต่ ำงรู้ว่ำไม่ดีแน่ นอน แต่ ไม่กล้ำขัดพระทัยฮ่ องเต้ ไม่กล้ำบอก
ฮ่ องเต้ ตำมตรง ทำได้ เพี ยงแอบแจ้งขุนนำงกระทรวงพิธี กำร
กับไท่ฝซืู่ ่อให้เตรียมพร้อมไว้ จะได้ไม่ฉุกละหุกเมื่อถึงเวลำ

เสิ่นอวี๋ซื่อได้ยินรำยงำนเสิ่นอันซื่อแล้ว คิดเพียงนิดเดียว
ก็ต ัด สิ น ใจสัง่ ให้ ค นของห้ อ งตัด เย็บ ไปน ำพวกผ้ ำ กระสอบที่
เตรียมไว้ออกมำจำกห้ องเก็บของ รีบตัดชุดพิธีศพ ให้ ทุกคน
เตรี ย มเสื้ อ ผ้ ำ สี อ่ อ นไม่ ส ดใส ทัง้ สัง่ คนไปร้ ำ นเจิ น เป่ ำไจซื้ อ
เครื่องประดับที่ ไม่เป็ นสี เช่นปิ่นเงินปิ่นมุก ส่ วนตัวเอง ก็สงอวี ั่ ๋
124
มำมำเก็บเครื่องประดับที่ มีสีสนั ต่ ำงๆไว้ในหี บเครื่องประดับ
ส่วนล่ำง แล้วรอเหตุกำรณ์ที่จะตำมมำอย่ำงเงียบๆ

รัชศกฉำงไท่ ปีที่ สำมสิบเจ็ด วันที่ สิบสำมเดื อนห้ ำ เริ่ม

เกิดจันทรุปรำคำ จนถึงคืนวันที่สิบห้ำ เกิดจันทรุปรำคำเต็มดวง

คนไม่น้อยเห็นปรำกฏกำรณ์นี้ต่ำงหน้ ำถอดสี โดยเฉพำะ

ขุนนำงซื อเที ยนไถ ต่ ำงตกใจจนนั ง่ กันไม่ติด ได้ยินว่ำชุนชิวอู่
กวนเจิ้งแม้แต่ ถ้วยชำยังถือไม่อยู่ เสื้อผ้ำไม่ทนั เรียบร้อย ก็รีบ
ไปบ้ำนเจ้ำสำนักซือเทียนเจีย้ น!

เสิ่นอวี๋ผิงที่นัง่ ว่ำงอยู่บำ้ นรีบเผ่นไปหำลุงเสิ่นเจ๋อจิ้ง อย่ำงที่

ไม่เคยทำมำก่อน บอกเขำถึงควำมหมำยของปรำกฏกำรณ์ บน
ฟ้ ำว่ำ เดือนแหว่งสำมวันจนดับ เป็ นครำวเครำะห์ใหญ่ จะมีพิธี
ศพของแคว้น!

เป็ นจริ ง ดัง นั ้น เดื อ นแหว่ ง สำมวัน จนดับ เป็ นครำว

เครำะห์ใหญ่ มีพิธีศพของแคว้น! รัชศกฉำงไท่ ปีที่ สำมสิบเจ็ด
วันที่ สิบหกเดือนห้ำยำมเฉิน* ไทเฮำเกำซื่อสิ้นพระชนม์ที่หอตง
หน่ วนวังฉื อหนิง

125
 ขณะที่ ข่ำวไทเฮำสิ้นพระชนม์ถึงหูฉำงไท่ ฮ่องเต้ เขำเพิ่ง
เลิกรำชสำนั กช่ วงเช้ ำ กำลังปรึกษำกับเหล่ ำองค์ชำยถึงเรื่อง
เฝ้ ำไข้ไทเฮำ ครัง้ นี้ ซงกวนหย่
ั่ งผิงกับซังกวนฉำงจื
่ อ้ รู้ทำงลม พอ
ข่ ำวไทเฮำหมดสติ เ พิ่ ง มำถึง พวกเขำก็รีบ แสดงตัวขอเฝ้ ำไข้
แสดงควำมกตัญญูหน้ ำเตี ยงคนไข้ ไม่ทนั ไร เพิ่งเลิกรำชสำนัก
ช่ ว งเช้ ำ ฉำงไท่ ฮ่ อ งเต้ เ พิ่ ง ก ำลัง ปรึก ษำเรื่ อ งอำกำรป่ วยของ
ไทเฮำกับเหล่ำองค์ชำยอยู่เลย

พอได้ยินข่ำวร้ำย ฉำงไท่ฮ่องเต้ชะงักไปเล็กน้ อย เห็นซัง่

กวนเฉิงโย่วน้ ำตำไหลพรำก ปำกร้อง “เสด็จย่ำ!” ร้องไห้ครวญ
ครำง! เห็นคนอื่นก็ทำเช่นเดียวกัน มีแต่น้ำตำ!

ฉำงไท่ ฮ่องเต้ เพิ่งตัง้ สติได้ แม้แต่ เสื้อผ้ำก็ไม่ทนั เปลี่ยน

เดินโซเซไปทำงวังฉื อหนิง เหล่ำองค์ชำยก็เช่น เดียวกัน ตลอด
ทำงที่ เ ดิ น ผ่ำ น หลัง วัง ต้ ำ หย่ ง เสี ย งร้ อ งไห้ ร ะงมดัง ลันจนฟ้
่ ำ
สะเทือน

ตอนฉำงไท่ฮ่องเต้กระหืดกระหอบไปถึงหอตงหน่ วนวังฉื
อหนิง มองเห็นไทเฮำหลับตำใบหน้ ำนิ่งสงบ หำกไม่ใช่ เพรำะ
เย็นซีด เขำยังนึ กว่ำไทเฮำแค่หลับไปเท่ำนัน้ ! ในเวลำสัน้ ๆเพียง
แค่ปีเดียว ไทเฮำที่เคยหน้ ำตำแจ่มใสก็สิ้น พระชนม์แล้ว ฉำงไท่
ฮ่องเต้อดไม่ได้ที่ต้องเรียก “เสด็จแม่!” น้ำตำไหลริน
126
 ภำยในหอตงหน่ วนวังฉื อหนิง ฮองเฮำ ชำยำรัชทำยำท มู่
ไทเฮำ เต๋อเฟย เสียนเฟย กับหลี่ก้ยุ ผินต่ำงล้อมอยู่หน้ ำเตี ยงไท
เฮำ ทุ ก คนน้ ำ ตำไม่ ห ยุ ด ไหลใบหน้ ำแสนเศร้ ำ ฮองเฮำเห็น
ควำมเศร้ำโศกของฮ่ องเต้ รีบเช็ดน้ ำตำเข้ำไปปลอบ “ฮ่ องเต้
ระงับควำมเศร้ำ โปรดถนอมพระวรกำยด้วย” พวกเต๋อเฟย พระ
สนมกับ เหล่ ำ องค์ช ำย ต่ ำ งเข้ ำ ไปปลอบให้ ร ะงับ ควำมเศร้ ำ
เวลำนัน้ ควำมเศร้ำโศกในวังฉื อหนิงทับอยู่บนอกของทุกคน

เห็นซัง่ กวนฉำงจื้อเดิน ขึ้น หน้ ำ น้ ำเสี ยงสุดเศร้ำแต่ ฟั ง

ชัดเจน “เสด็จพ่อ โปรดระงับควำมโศกเศร้ำ ที่ เร่งด่ วนคือรีบ
จัด กำรเรื่องงำนของเสด็จย่ ำ ขอให้ เ สด็จพ่ อสังกำร่ งำนของ
เสด็จย่ำ ย่อมจะต้องยิ่งใหญ่"

ฉำงไท่ ฮ่องเต้ จึงนึ กขึ้นได้ สิ่งสำคัญกว่ำควำมเศร้ำโศก

คือ พิธีพระศพของไทเฮำ ซึ่งเป็ นเกียรติเป็ นศักด์ ิ ศรีของไทเฮำ!

ฉำงไท่ฮ่องเต้นึกถึงที่เกำไทเฮำได้เลี้ยงดูสงสอน
ั่ สังสอน
่
ว่ำต้ องเป็ นฮ่ องเต้ อย่ ำงไรต้ องใช้ ขุนนำงอย่ำงไร นึ กถึงที่ เคย
กำชับให้ดแู ลสุขภำพร่ำงกำย นึ กถึงเรื่องต่ำงๆ ที่ นำงได้เคยสัง่
สอนเคยกำชับ แล้วก็น้ำตำไหลพรำกอีกครัง้

127
 แม้จะเศร้ำโศกเพี ยงไร ฉำงไท่ ฮ่องเต้ กย็ งั ต้ องทนควำม
เศร้ำโศก ออกคำสัง่ ต่ ำงๆ ให้ เจ้ำกรมอำลักษณ์ เหวยจิงเหยำ
มุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบเซินเคอ เสนำบดีกระทรวงพิธีกำรเว่ย
จิ้นตู้กบั เส้ำฝู่ เจี้ยนเซวียเติงถิงเข้ำวัง ให้ จินอู๋เว่ยรักษำวังแบบ
ฉุกเฉินเข้มงวด รักษำควำมปลอดภัยระดับสูงสุด ให้ฮองเฮำนำ
เหล่ำพระสนมรอดำเนินกำรเรื่องเก็บพระศพ ห้องทำพิธีต่ำงๆ
ให้ โย่วอ๋องกับพระญำติที่อยู่ไกลรีบกลับเมืองหลวงมำร่วมพิธี
่ องค์ชำยทัง้ หลำยกลับวังเตรียมพิธีพระศพ...
พระศพ ทัง้ สังให้

พวกเหวยจิ่งเย่ำกับเซินเคอมำถึงวังฉื อหนิงคุกเข่ำร้องไห้
อย่ำงรวดเร็ว รอพระบัญชำจำกฮ่องเต้ ใจเว่ยจิ้นตู้ยิ่งเศร้ำหนัก
กระทรวงพิธีกำรเพิ่งจัดงำนสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์เสร็จ กว่ำ
จะได้ เ วลำสงบหน่ อ ย มำเจองำนใหญ่ ไ ทเฮำสิ้ น พระชนม์อี ก
กระทรวงพิธีกำรไม่ต้องคิดจะมีวนั ว่ำงสบำยอีกแล้ว!

เรื่องใหญ่ระดับไทเฮำสิ้นพระชนม์ แม้มีระเบียบกำหนด
อยู่แล้ว แต่พิธีพระศพครัง้ ที่ แล้วเมื่อรัชกำลก่อน ผ่ำนมำแล้วสี่
สิบกว่ำปี ขณะนัน้ ฉำงไท่ฮ่องเต้ยงั ไม่ได้ครองรำชย์ เรื่องจึงผ่ำน
มำนำนมำกแล้ว ต้ องไปเปิดค้นหนั งสื อที่ เกี่ ยวข้อง อี กทัง้ พิธี
พระศพไทเฮำแต่ ล ะสมัย ก็ไ ม่ ไ ด้ เ หมื อ น กัน ที เ ดี ย ว อำจจะ
เอิ ก เกริ ก หรื อ ชนิ ดง่ ำ ยๆ ต้ อ งแล้ ว แต่ คุณ ควำมดี ไ ทเฮำกับ
ควำมต้องกำรของฮ่องเต้
128
 ฉำงไท่ฮ่องเต้แม้ไม่ใช่พระโอรสแท้ๆของเกำไทเฮำ แต่
ทัง้ คู่กม็ ีควำมสัมพันธ์แน่ นแฟ้ น ประเภทมำรดำมีควำมรักบุตร
มี ค วำมกตัญญู พวกเหวยจิ่ง เย่ ำคำดว่ ำพิ ธี พ ระศพครำวนี้ ค ง
มิได้จดั อย่ำงธรรมดำแน่ นอน

แต่ไม่ว่ำพิธีพระศพจะจัดเอิกเกริกหรือธรรมดำ ก็ต้องมี
ขัน้ ตอนชุดไว้ทุกข์ ห้องพิธี กำรไว้ทุกข์ กำรออกทุกข์ กำรฝังกับ
พวกศำลเจ้ำต่ ำงๆ จะต้องคัดเลือกขุนนำงที่ จดั กำรพิธีพระศพ
ตลอดทัง้ งำน นี่ จึงเป็ นเรื่องอันดับแรก! ดังนั น้ เหวยจิ่งเย่ ำจึง
ร้ อ งไห้ ทู ล ว่ ำ “ขอให้ ฮ่ อ งเต้ ร ะวัง สุ ข ภำพก่ อ น ให้ อ อกค ำสัง่
แต่งตัง้ ผูจ้ ดั กำรพิธีพระศพ เพื่อดำเนินกำรต่อไป”

ขุนนำงอื่นๆก็ปลอบให้ฮ่องเต้ถนอมพระวรกำย และให้
ทรงแต่งตัง้ ผูจ้ ดั กำรพิธีพระศพ ซึ่งตำมธรรมเนี ยมแต่เดิม จะให้
พระญำติ หรื อ เจ้ ำ กรมอำลัก ษณ์ เ ป็ นผู้ จ ัด กำรพิ ธี พ ระศพ
ดำเนินกำรพิธีพระศพต่ำงๆ ในครัง้ นี้ พี่น้องของฉำงไท่ ฮ่องเต้
เหลือเพี ยงโย่วอ๋องซึ่ งไม่อยู่กบั ร่องกับรอยคนเดี ยว เห็นที คง
ต้องเป็ นเหวยจิ่งเย่ำแน่ แท้ เหล่ำขุนนำงต่ำงคำดเดำ

คนจัดกำรพิธีพระศพของต้ ำหย่งก็เป็ นได้ไม่ลำบำกนั ก

สุ ส ำนฮ่ อ งเต้ แ ละฮองเฮำได้ ก่ อ สร้ ำ งแล้ ว เสร็ จ ตั ง้ แต่ ขึ้ น
ครองรำชย์ เมื่อถึงเวลำต้องใช้งำนจึงเตรียมไว้พร้อมหมดแล้ว
129
ไม่ เ หมื อ นรัช สมัย ต้ ำ อัน ครัง้ ก่ อ น พอเสร็จ พิ ธี พ ระศพแล้ ว
เจ้ำกรมอำลักษณ์ ผ้ทู ำตำแหน่ งผู้จดั กำรพิธีพระศพต้องลำออก
พ้ น หน้ ำ ที่ ดัง นั ้น เหวยจิ่ ง เย่ ำ จึ ง ไม่ ไ ด้ นึ ก อยำกปฏิ เ สธหน้ ำที่
ผูจ้ ดั กำรพิธีพระศพมำกมำยนัก

เป็ นไปตำมที่ ทุกคนคำดคะเน ฉำงไท่ ฮ่องเต้ สงให้ ั ่ เหวย

จิ่งเย่ำเป็ นผูจ้ ดั กำรพิธีพระศพ ดำเนินกำรเรือ่ งพิธีพระศพเกำไท
เฮำ กระทรวงพิธีกำรกับเส้ำฝู่ ซื่อร่วมจัดกำรพิธีพระศพทัง้ หมด
ฮ่องเต้ ยงั มีพระบัญชำ ให้จดั พิธีพระศพเกำไทเฮำอย่ำงสมพระ
เกียรติที่สุด จะต้องจัดให้เอิกเกริก เพื่อแสดงพระเกียรติของไท
เฮำ

งำนแรกของเหวยจิ่ ง เย่ ำ ที่ เ ป็ นผู้จ ดั กำรพิ ธี พ ระศพคื อ

จะต้องจัดกำรเก็บพระศพไทเฮำ แต่ไม่นึกว่ำ แค่ขนั ้ ตอนเล็กๆ
นี้ ก็ยงั มีเรือ่ งอะไรมำกมำย

ไทเฮำสิ้นพระชนม์ กำรเก็บพระศพ ตำมระเบียบปฏิบตั ิ

ต้ อ งให้ ฮ องเฮำกับ ชำยำรัช ทำยำทร่ ว มกัน ท ำ ต้ อ งอำบน้ ำ
แต่ งตัว สวมชุดต่ ำงๆ เพี ยงแต่ ชำยำรัชทำยำทไม่มีบุตร หำก
นำงมำทำแล้ว จะมีปัญหำขำดกำรมีบุตรต่อเนื่ อง ดังนัน้ ขุนนำง
ซือเที ยนไถกับกระทรวงพิธีกำรจึงเสนอให้เหวยจิ่งเย่ำเลือกหำ
คนอื่น เหวยจิ่งเย่ำนำข้อกังวลกับข้อเสนอนี้ กรำบทูลต่อฮ่องเต้
130
ตอนท้ ำยขอคำสังว่
่ ำ “ฝ่ ำบำทมีพระประสงค์จะให้ ผ้ใู ดทำหรือ
พะย่ะค่ะ”

งำนพิ ธี กำรนั น้ ส ำคัญยิ่ ง นั ก จะประมำทเลิน เล่ อไม่ ได้

กำรจะให้ใครทำแทนชำยำรัชทำยำท อย่ำมองว่ำเป็ นเรื่องเล็ก
ควำมหมำยเบือ้ งหลังลึกซึ้ง เขำไม่กล้ำตัดสินใจเอง

ฮ่องเต้ได้ยินคำของเหวยจิ่งเย่ำแล้ว ก็เห็นเช่นเดียวกัน
ว่ำชำยำรัชทำยำทไม่เหมำะสม เช่นนัน้ จะให้ผใู้ ดแทนเล่ำ? เต๋อ
เฟยกับเสี ยนเฟยต่ ำงมีคุณสมบัติเพียงพอ แต่ สองคนนี้ ใครจะ
เหมำะสมกว่ำกัน? ในขณะนั น้ เขำก็ย งั ตัดสินไม่ได้ จึงต้ องให้
ขัน ที ไ ปเชิ ญ ฮองเฮำ เตรี ย มปรึ ก ษำกับ นำง แต่ ไ ม่ นึ ก ว่ ำ นำง
กำนัลตำแหน่ งต้ ำฉำงชิวแห่งวังคุนหนิงมำขอเข้ำเฝ้ ำ กล่ำวว่ำ
ฮองเฮำเชิญฮ่องเต้ไปที่วงั ฉื อหนิง ด้วยมีเรือ่ งจะกรำบทูล

เวลำนี้ ฮองเฮำอยู่ที่วงั ฉื อหนิงทำอะไรอยู่? ฮ่องเต้ สงสัย

ยิ่งนั ก จึงเดินนำเหวยจิ่งเย่ำ ตำมด้วยหัวหน้ ำขันที จำงเซิ่งกับ
เหล่ำทหำรจินอู๋เว่ย รีบไปวังฉื อหนิง

ครัน้ ถึงวังฉื อหนิง เห็นฮองเฮำใบหน้ ำเศร้ำหมองสุดทน

หน้ ำหอตงหน่ วนวังฉื อหนิง องค์ชำยรองคุกเข่ำรำ่ ไห้ เอ่ยคำไม่
หยุด “เสด็จย่ำ...เสด็จย่ำ...” ที่ แท้ซงกวนเฉ
ั่ ิ งโย่ว เดิมออกจำก
131
วังฉื อหนิงพร้อมกับองค์ชำยอื่นแล้ว องค์ชำยที่ โตแล้วต่ำงกลับ
วังตัวเองเพื่อเตรียมเรื่องไว้ทุกข์ต่ำงๆ ใครจะรู้ว่ำซังกวนเฉ
่ ิง
โย่ ว ไปถึ ง กลำงทำงก็กลับ มำวัง ฉื อหนิ งอี ก ไม่รู้จะท ำอย่ ำ งไร
ต้องให้ฮ่องเต้มำบอกให้กลับไป

ตอนฮ่องเต้ มำถึง ตำของซังกวนเฉ ่ ิ งโย่วก็รำ่ ไห้ จนบวม

หมดแล้ว ดูท่ำทำงเศร้ำโศกเหม่อลอยขณะถวำยบังคมฉำงไท่
ฮ่องเต้ “เสด็จย่ำเคยใกล้ชิดลูกมำกที่สุด เวลำนี้ ลูกรู้สึกรับไม่ได้
กับกำรจำกไปของเสด็จย่ำ! เสด็จพ่อ ทรงพระรำชทำนอนุญำต
ให้ ลูกเฝ้ ำอยู่ที่วงั ฉื อหนิงเถอะ ให้ ลูกอยู่เป็ นเพื่ อนส่ งเสด็จย่ ำ
ครัง้ สุด ท้ ำ ย ขอเป็ นสุนั ข อำชำเฝ้ ำ ปรนนิ บัติ เ บื้อ งล่ ำ ง นี่ เ ป็ น
ควำมประสงค์ของลูกเอง!” พูดจบ น้ำตำก็ไหลพรำกออกมำอีก

ฉำงไท่ฮ่องเต้เห็นดังนัน้ ทนไม่ไหวน้ำตำร่วง ควำมเศร้ำ

โศกที่ ถกู สะกดไว้กลับมำอี กครัง้ มันเป็ นควำมรู้สึกกตัญญูต่อ
ควำมรักของผูอ้ ำวุโสที่ไม่ยอมพรำกจำกกัน! ฉำงไท่ฮ่องเต้เองก็
รับรู้ และเข้ำใจควำมรู้สึกและกำรกระทำเช่นนี้ ของซังกวนเฉ ่ ิง
โย่ ว เป็ นอย่ ำ งดี ดัง นั ้น เขำจึ ง ตบไหล่ ซัง่ กวนเฉิ งโย่ ว เบำๆ
น้ ำเสียงอ่อนโยน “กลับไปก่อนเถอะ ใจเจ้ำที่ มีต่อเสด็จแม่ นำง
คงรับ รู้แล้ ว เสด็จแม่ ก็ค งไม่อยำกทนดูเ จ้ ำเศร้ำโศกขนำดนี้
กลับไปก่อนเถอะ ยังมีงำนพระศพใหญ่กบั งำนร้องไห้หน้ ำพระ
ศพอีกนะ...”
132
 เหวยจิ่ ง เย่ ำ ที่ ติ ด ตำมอยู่ข้ ำ งหลัง ฉำงไท่ ฮ่ อ งเต้ เ ลิกคิ้ ว
อย่ำงยำกจะสังเกตเห็น ใจคิดแล้วว่ำ ดูแล้ ว เรื่องหำคนแทน
ชำยำรัชทำยำทคงเป็ นที่ แน่ นอนแล้ว หมำกตำนี้ เป็ นขององค์
ชำยรอง เชื่ อว่ำงำนเก็บพระศพคงไม่มีส่วนของเสี ยนเฟยเสี ย
แล้ว

เป็ นจริงดังนัน้ ตอนเดินกลับตำหนักจื่อเฉิง เหวยจิ่งเย่ำ

ได้ยินฮ่องเต้ตรัสกับเขำว่ำ “ให้เต๋อเฟยทำแทนชำยำรัชทำยำท
ทำพิธีเก็บพระศพร่วมกับฮองเฮำ คิดว่ำวิญญำณเสด็จแม่บน
สวรรค์กค็ งยินดีที่จะให้ทำเช่นนี้ ”

เหวยจิ่ ง เย่ ำ รี บ ผงกศี ร ษะรับ ค ำด้ ว ยควำมเคำรพแล้ ว

กล่ำวว่ำน้ อมรับพระบัญชำ ทัง้ แจ้งพระรำชโองกำรของฮ่องเต้
แก่ฮองเฮำ เต๋อเฟยและขุนนำงต่ำงๆ ให้รบั ทรำบ

* ยำมเฉิน (辰时) ช่วงเวลำตัง้ แต่ 7.00 – 9.00 น.

133
 112 แท้งลูกในพิธีรอ้ งไห้หน้ ำพระศพ

เรื่องที่เต๋อเฟยเก็บพระศพแทนชำยำรัชทำยำทไม่ได้เป็ น
ควำมลับอะไร ข่ำวนี้ จึงแพร่สะพัดอย่ำงรวดเร็วผ่ำนทำงขุนนำง
ชัน้ ผูน้ ้ อยของกระทรวงพิธีกำร

เมื่อชำยำรัชทำยำทอู๋ซื่อได้ยินพระรำชโองกำร ก็ไม่ได้ใส่
ใจอะไรนั ก พูด ด้ ว ยสี หน้ ำปกติ ว่ำ “น้ อมรับพระรำชโองกำร”
นำงไม่ได้ดีใจหรือเสียใจ ไม่ได้สนใจแม้แต่นิดว่ำตัวเองจะทำพิธี
เก็บพระศพให้ ไทเฮำได้หรือไม่ และก็ไม่ร้สู ึ กว่ำกำรถูกลิดรอน
ของนำงครัง้ นี้ เหมำะสมหรือไม่ เพี ยงแต่ นำงกำนั ลข้ำงๆพรำ่
พูดว่ำไม่ยตุ ิ ธรรม กำรไม่มีบตุ รมิได้เป็ นเพรำะชำยำรัชทำยำท

ชำยำรัชทำยำทอู๋ซื่อได้เปลี่ยนเป็ นชุดผ้ำกระสอบไว้ทุกข์
แล้ว ฟั งคำนำงกำนัลพลำงลูบคลำผ้ำคลุมท้ อง สี หน้ ำฉำยแวว
เบื่อหน่ ำย สุดท้ ำยค่อยพูดว่ำ “ฝัง่ รัชทำยำท ต้องพูดให้ชดั เจน
ท ำไร้ ส ำระอะไรก็ไ ด้ แต่ ง ำนรำชพิ ธี พ ระศพอย่ ำ ได้ ป ระมำท
เลิน เล่ อ! ถึง เวลำแล้ ว หำกมี เ รื่ องมี รำว จะกลำยเป็ นเรื่อ งน่ ำ
หัวเรำะของรำชวงศ์ต้ำหย่งเอำ!”

134
 ซังกวนฉำงจื
่ ้อรู้เรื่องนี้ อย่ำงเร็ว สี หน้ ำไม่สู้ดีนัก เต๋อเฟย
ร่วมพิธีเก็บพระศพไทเฮำ ก็เท่ำกับเลื่อนฐำนะองค์ชำยรอง ซึ่ง
นี่ ไม่ใช่เป็ นเรือ่ งที่ดีสำหรับเขำ

ไม่ง่ำยนั กกว่ำจะใช้ คดี สอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ลำกเจ้ำ

รองเข้ำไป ไม่นึกว่ำเขำใช้โอกำสไทเฮำป่ วยหนัก ทำให้เสด็จพ่อ
เห็นควำมสำคัญอย่ำงรวดเร็ว ครำวนี้ กม็ ีกำรแสดงที่ วงั ฉื อหนิง
ท่ ำทำงองค์ชำยรองจะอยู่เหนื อข้ำกับเจ้ำสำมอย่ำงมันคงแล้
่ ว
ทัง้ ๆ ที่ กำรใช้ เต๋อเฟยมำเก็บพระศพแทนชำยำรัชทำยำทนั น้
ไม่ได้ถกู ต้องตำมธรรมเนี ยมรำชประเพณี เลยก็ตำม!

ปกติ ไท่ ฉ ำงซื่ อ กับ กระทรวงพิ ธี ก ำรพิ ถี พิ ถ ัน กับ เรื่ อ ง

ท ำนองนี้ นั ก เหตุ ใ ดครัง้ นี้ ถึ ง ไม่ มี ใ ครออกมำคัด ค้ ำ น ดูแ ล้ ว
สถำนกำรณ์เช่นนี้ พวกกระทรวงพิธีกำรคงรูก้ นั หมดแล้ว วังองค์
ชำยรอง พักนี้ ดูจะรำบรื่นเกินไปแล้ว เขำคิดอย่ำงเหี้ยมเกรี ้ ยม
ตำมพวกหลี่เข่ออัน มำปรึกษำกัน

ซังกวนหย่
่ งผิงกำลังโมโหโกรธำอย่ำงมำกในวังองค์ชำย
สำม แม้แต่ ตะเกียงขำวที่ จ๋ำงสื่อเอำออกมำจำกห้องเก็บของก็
โดนทุบแตกกระจำยเต็มพื้น มองดูตะเกียงขำวที่ แตกกระจำย
บนพื้น สี หน้ ำเขำเปลี่ ยนกลับไปกลับมำ สุดท้ ำยกลับคืนปกติ
่ ญแขวน ไม่ได้พูดอะไร เดินเข้ำไปใน
มองดูบ่ำวไพร่ที่อกสันขวั
135
ห้องหนังสือ ด้ำนหลังตำมด้วยเสี่ยนเม่ำซิ่น เขำเพิ่งมำถึงวังองค์
ชำยสำม เมื่ อ เห็น สภำพพื้ น ที่ เ ละเทะ ก็คิ ด ว่ ำ เขำคงรู้เ รื่ อ ง
อะไรบ้ำงแล้ว

“องค์ชำยไม่ต้องเป็ นห่วง รุ่งนักมักดับ วังองค์ชำย รองพัก

นี้ รำบรื่นเกินไปแล้ว จะต้องมีคนอิจฉำริษยำ พวกเรำแค่รอดูก็
พอแล้วพะย่ะค่ะ” เขำพูดปลอบ คิดว่ำกระทรวงพิธีกำรจะต้องมี
คนขององค์ชำยรอง มิฉะนัน้ องค์ชำยรองคงไม่รขู้ ่ำวกำรเปลี่ยน
ตัว ของชำยำรัช ทำยำทเร็ว ขนำดนั ้น จึ ง ได้ มี ก ำรแสดงฉำก
ร้องไห้ในวังฉื อหนิง เดินหมำกพลำดไปตำหนึ่ ง ค่อยหำโอกำส
ครัง้ ใหม่แล้วกัน

เรื่องที่ ไทเฮำสิ้นพระชนม์ถึงแม้ยงั ไม่มีกำรประกำศอย่ำง

เป็ นทำงกำร แต่ ขุน นำงเมื อ งหลวงต่ ำ งรู้เ รื่ อ งหมดแล้ ว ทุ ก
ครอบครัวกำลังเตรียมเรื่องไว้ทุกข์ ผ้ำกระสอบ ตะเกี ยงขำว
เที ยนไขขำว พวกข้ำวของงำนศพต่ ำงๆกลำยเป็ นของขำยดี
มำกที่สุด รำคำสูงกว่ำปกติหลำยเท่ำตัว! เสิ่นอวี๋ซื่อเนื่ องจำกได้
เตรียมไว้ก่อนแล้ ว รำคำของแพงหรือถูก นำงก็ไม่สนใจแล้ ว
กลำยเป็ นเสิ่นหูซื่อกับหลี่อี๋เหนี ยงและเหออี๋ เหนี ยงที่ ลอบรู้สึก
ถึงควำมเก่งกำจของหัวหน้ ำตระกูลฝ่ ำยหญิงคนนี้

136
 สำวใช้ ห้องตัดเย็บได้ ตดั ชุดไว้ทุกข์เสร็จเรียบร้อยแล้ว
แค่รอฟั งคำสังจำกในวั
่ ง ว่ำจะเริ่มแต่ งชุดไว้ทุกข์เมื่อไรเข้ำวัง
เคำรพพระศพเมื่ อไร ต้ องรอกระทรวงพิธีกำรจัดเตรี ยมแล้ ว
เสร็จ ยังดี ที่ตระกูลเสิ่นไม่มีเรื่องมงคลอะไรที่ จะมำชง ดังนั น้
เสิ่นอวี๋ซื่อจึงเพียงตัง้ ใจรอฟังข่ำว

วันที่ สิบเจ็ดเดือนห้ ำ ฮองเฮำกับเต๋อเฟยทำพิธีเก็บพระ

ศพไทเฮำ เสร็จพิธีในยำมซื่อ*

วันที่ ยี่สิบเดือนห้ำ ทำพิธีใหญ่ ตัง้ พระศพที่ ตำหนั กหลัก

วัง ฉื อ หนิ งเป็ นเวลำเจ็ด วัน ทัง้ วัง ประดับ ผ้ำ ขำว ประกำศทัว่
แผ่นดิน

ในวันที่ ยี่สิบเดือนห้ำนัน้ หน้ ำบ้ำนทุกหลังในเมืองหลวง

ต่ ำ งแขวนตะเกี ย งขำว แขวนแถบผ้ ำ ขำว ทุ ก คนใส่ ชุ ด ผ้ ำ
กระสอบไว้ทุกข์ คนอี กไม่น้อยหมอบกรำบร้องไห้ ที่ถนนสื่ อฟู่
ถนนจิ่งไท่ ถนนเสี ยงเหอด้วยตัวเอง ร้องไห้ส่งเสด็จด้วยควำม
เศร้ำโศก บรรยำกำศทัง้ เมืองหลวงอบอวลด้วยควำมเศร้ำโศก
ประชำชนล้วนรำ่ ไห้ด้วยกัน

เสิ่นอวี๋ซื่อได้รบั พระรำชโองกำรให้ เข้ำวังร้องไห้ต่อหน้ ำ

พระศพเมื่อวันที่ ยี่สิบเดือนห้ำ สังให้
่ ขนุ นำงเมืองหลวงกับฮูหยิ
137
นตรำตัง้ เข้ำวังร้องไห้ หน้ ำพระศพเดือนห้ ำวันที่ ยี่สิบสำม รวม
สำมวัน เส้ ำ ฝู่ เจี้ ย นยัง แจกจ่ ำ ยชุ ด ไว้ ทุ ก ข์ใ ห้ ขุน นำงกับ ฮูห ยิ
นด้วย เสิ่นอวี๋ซื่อรับคำสังแล้่ ว กำชับให้ เสิ่นอันซื่อดูแลงำนหลัง
เรื อ น ทัง้ เรี ย กลู ก ชำยลู ก สำวมำก ำชับ ก ำชำอี ก แม้ แ ต่ เ รื่ อ ง
กำรศึกษำหญิงในตระกูลก็ให้หยุด สังว่ ่ ำช่วงเข้ำวังร้องไห้ หน้ ำ
พระศพพร้อมกับเสิ่นเจ๋อจิ้ง ทุกเรือนให้ ปิดประตูห้ำมออกไป
ข้ำงนอก หำกมีธรุ ะใด ให้รอจนพวกนำงกลับมำค่อยว่ำกัน

กำรเข้ ำ วัง ร้ อ งไห้ ห น้ ำพระศพเป็ นเรื่ อ งที่ ล ำบำกมำก

จะต้องคุกเข่ำติดกันสำมวันสำมคืน ระหว่ำงนัน้ กินได้เพียงน้ ำ
ชำกับแป้ งแผ่น ทัง้ ยังต้องมีน้ ำตำไหลออกเป็ นครัง้ ครำว อีกทัง้
เวลำนี้ ใกล้เดือนหก อำกำศเริ่มร้อน กำรร้องไห้เคำรพพระศพ
เป็ นเรือ่ งสุดแสนทรมำน

ได้ยินว่ำปี ที่ ฮ่ยุ เหอฮ่องเต้สิ้นพระชนม์ มีฮหู ยินไม่น้อยที่

เข้ำวังร้องไห้หน้ ำพระศพถูกหำมออกมำ เสิ่นหนิงจึงออกจะเป็ น
ห่ วงร่ำงกำยของเสินอวี๋ ซื่ออยู่บ้ำง นำงไม่ใช่ หนุ่ มสำวอำยุสิบ
แปดยี่ สิ บ แล้ ว นำงไม่ รู้ว่ ำร่ำงกำยเสิ่ น อวี๋ ซื่อ จะทนได้ ห รื อ ไม่
เสียดำยว่ำนำงไม่สำมำรถไปแทนมำรดำได้ ได้แต่สงให้ ั ่ เซี่ ยฉื อ
หันโสมแก่
่ เป็ นชิ้นๆ ใส่กระเป๋ำที่มีสำลีกบั ใบชำเย็บไว้ ให้เสิ่นอวี๋
ซื่อแอบอมในปำกบ้ำง

138
 เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ รู้สึ ก ว่ ำ ลู ก สำวก็คื อ เสื้ อ นวมแนบกำย หยิ บ
กระเป๋ำนัน้ มำดู เป็ นสี ขำวล้วน ลองดมอย่ำงตัง้ ใจ ก็ไม่ได้กลิ่น
โสมอะไร ดูแล้วคงไม่เป็ นที่ สงั เกตของคนอื่ น ก็เลยนำเข้ำวัง
ด้วย

จำกกำรจัดแจงของกระทรวงพิธีกำร เสิ่นอวี๋ซื่อกับฮูหยิ
นตรำตัง้ คนอื่นๆ เดินตำมนำงกำนัลมำถึงวังฉื อหนิง ภำยในมี
คนไม่น้อยกำลังคุกเข่ำร้องไห้แล้ว ล้วนเป็ นพระญำติองค์ชำยองค์
หญิงหลำนชำยหลำนหญิงตลอดจนสนมนำงในต่ำงๆ พวกเขำ
ยิ่งลำบำกมำก ในเจ็ดวันที่ อยู่กบั พระศพ จะต้ องร้องไห้เจ็ดวัน
เหล่ำนี้ เป็ นข้อกำหนดพิธีพระศพของต้ำหย่ง ตัวอยู่ในรำชวงศ์
ยิ่งต้องปฏิบตั ิ ตำมอย่ำงเคร่งครัด เพื่อเป็ นตัวอย่ำง เหล่ำขุนนำง
กับฮูหยินตรำตัง้ คุกเข่ำอยู่ด้ำนหลังพระญำติ แยกเป็ นซ้ำยขวำ
เริ่มคุกเข่ำร้องไห้ เสียงร้องไห้ดงั ระงมไปทัวพระรำชวั
่ ง

ระหว่ำงนี้ แสงอำทิตย์แรงกล้ำ ในโถงใหญ่วงั ฉื อหนิงวำง

ถำดน้ ำ แข็ ง เต็ ม ไปหมด น้ ำ แข็ ง ที่ ล ะลำยแล้ ว ถูก ยกไปไว้
ข้ำงหน้ ำขุนนำงที่ กำลังร้องไห้ แต่ ก็ไม่ได้ ผลอะไรมำก คนไม่
น้ อยรู้สึกทนไม่ไหวมำกขึน้ เรื่อยๆ เสียงร้องไห้ในวังฉื อหนิงเบำ
ลงไปนำนแล้ ว บำงครัง้ ได้ ยิ น เสี ย งสะอึ ก สะอื้ น บ้ ำ ง ทุ ก คน
ภำวนำให้วนั เวลำผ่ำนไปไวๆ

139
 ่ นที่ ยี่สิบหกเดือนห้ ำ เสิ่นอวี๋ซื่อแอบผ่อนลม
จนกระทังวั
หำยใจ อดทนอีกแค่วนั เดียวก็ผำ่ นพ้นแล้ว เนื่ องจำกมีแผ่นโสม
พยุงไว้ ใบหน้ ำนำงแม้จะอิดโรย แต่กย็ งั ดูดี ฮูหยินอื่นๆเริ่มทน
กันไม่ไหวแล้ว ผูอ้ ำวุโสตระกูลเหวยเมื่อวำนก็ทนไม่ไหวสลบไป
เมื่อเช้ำฮูหยินเซินก็สลบไป ฮูหยินที่ เหลืออยู่กห็ น้ ำตำซี ดเซี ยว
ดูท่ำทำงก็พยำยำมอดทนสู้อยู่

ทัน ใดนั ้น เสิ่ นอวี๋ ซื่ อ ได้ ยิ น เสี ย งเด็ก ร้ อ งอย่ ำ งตกใจ
“เลือด เลือด” ตำมติดมำด้วยกำรเคลื่อนไหวของกลุ่มพระญำติ
อย่ ำงชุลมุน ไม่รู้เ กิด อะไรขึ้น ได้ ยิ น เสี ย งตะโกน “เรี ย กหมอ
หลวง เรียกหมอหลวง!”

ควำมจริงหมอหลวงก็คกุ เข่ำอยู่ที่วงั ฉื อหนิง ซุนป๋อหยำง

ลุกขึ้นยืนทันที เดินปวกเปี ยกไปข้ำงหน้ ำ เห็นองค์หญิงเจ็ดชี้
กองเลือดข้ำงหน้ ำอย่ำงตื่ นตกใจ เลือดยังคงรินไหลลงมำมำก
ขึ้นเรื่อยๆ ผู้ที่คุกเข่ำข้ำงหน้ ำ ก็คือชำยำองค์ชำยรองเฉินหว่ำน
โหยว ข้ ำ งๆยัง มี อ งค์ช ำยรองซัง่ กวนเฉิ งโย่ ว ที่ ก ำลัง ตื่ น กลัว
อย่ำงมำก

ซุนป๋อหยำงตกใจหนัก กำลังนึ กจะพูดอะไร แต่เห็นเฉิน

หว่ำนเหยำทรุดล้มลงไปบนพื้นแล้ว หลับตำสนิท ใบหน้ ำซี ด
ขำว ด้วยใจห่วงใยในฐำนะหมอ ซุนป๋อหยำงไม่คำนึ งถึงสถำนะ
140
ตะโกนลัน่ “แย่แล้ว ชำยำองค์ชำยรองแท้งลูกแล้ว รีบหำมลงไป
ใครก็ได้มำเร็วเข้ำ!”

พอพู ด ค ำนี้ ออกมำ ทุ ก คนตกตะลึ ง แท้ ง ลู ก หน้ ำศพ

เภทภัยโลหิต ไม่เพียงแต่ชงถูกคนตำย ยังเป็ นเรื่องสุดอัปมงคล
เป็ นเรื่องที่ต้ำหย่งทัง้ หมดต้องหลีกเลี่ยง ใบหน้ ำเหล่ำขุนนำงไท่
ฉำงซื่อกับกระทรวงพิธีกำรยิ่งดูไม่ได้หนักขึน้ ทำไมถึงเกิดเรื่อง
เช่ นนี้ ขึ้นมำได้ ? ผู้จดั กำรพิธีศพเหวยจิ่งเย่ำไม่สำมำรถรักษำ
ควำมนิ่งเฉยบนใบหน้ ำได้อีกต่อไป สบตำกับพวกเซินเคออย่ำง
รวดเร็วแล้ว ก็เร่งรีบลุกขึ้นมำ ไปพระตำหนักจื่อเฉิง ขอเข้ำเฝ้ ำ
ฉำงไท่ฮ่องเต้

ไม่นำนนัก เหล่ำขุนนำงกระทรวงพิธีกำรก็ประกำศพระ
รำชโองกำรฮ่องเต้ กำรร้องไห้หน้ ำพระศพยุติเพียงเท่ำนี้ ให้ทุก
คนออกจำกวัง กลับ บ้ ำ น ทุ ก คนได้ ก ลับ บ้ ำ นก่ อ นก ำหนด
เนื่ องจำกเหตุกำรณ์ ในครัง้ นี้ คนไม่น้อยแอบโล่งใจ ที นี้ไม่มีใคร
ต้ องโดนหำมออกมำอี กแล้ว ตอนพวกเสิ่นหนิ งเห็น เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง
กับเสิ่นอวี๋ซื่อ ยังตกใจกันนึ กว่ำเกิดเรือ่ งอะไร จึงได้กลับมำก่อน
กำหนดครึ่ง วัน รี บ สอบถำม จึง รู้ว่ ำเกิด เรื่องที่ วงั ฉื อหนิง กำร
ร้องไห้หน้ ำพระศพจึงได้ยตุ ิ ก่อนกำหนด

141
 “พวกเจ้ำไม่ร้วู ่ำเหตุกำรณ์ ตอนนัน้ น่ ำสยดสยองแค่ไหน
ใบหน้ ำชำยำองค์ชำยรองไม่มีสีเลือดเลย ไม่ร้วู ่ำเลือดลงไปได้
อย่ำงไร เดี๋ยวเดียวกองใหญ่เบ้อเร่อ สี หน้ ำท่ ำนซุนหมอหลวง
เปลี่ยนไปเลย” หลังพักผ่อนแล้ว เสิ่นอวี๋ซื่อกลับคืนสู่ปกติ กำลัง
บรรยำยเหตุกำรณ์ ตอนนัน้ ให้ให้พวกเสิ่นหูซื่อ หลี่อี๋เหนี ยงกับ
เหออี๋ เ หนี ยงฟั ง บัง เอิ ญ นำงมี ช่ อ งให้ เ ห็น เหตุก ำรณ์ ต อนนั น้
พอดี แน่ นอนว่ำ เรื่องเหล่ำนี้ พวกเด็กสำวอย่ำงเสิ่นหนิงจะให้
ฟังไม่ได้

“โลหิตหน้ ำพระศพ เป็ นเรื่องอัปมงคลอย่ำงยิ่ง พวกเจ้ำ

ว่ำทำไมชำยำองค์ชำยรองจึงแท้ งลูกได้เล่ำ? ปกติเมื่อมีครรภ์
ฮองเฮำจะให้ คุก เข่ ำ เพี ย งวัน ละครึ่ ง ชัว่ ยำม ท ำไมจึ ง แท้ ง ได้
เล่ำ?”

ใช่ แล้ว เหตุใดเฉินหว่ำนโหยวจึงแท้งได้เล่ำ? ทัง้ ยังเป็ น

ช่วงเวลำที่ กำลังร้องไห้หน้ ำพระศพอี กด้วย? ภำยในเรือนชิงจู๋
เสิ่นหนิงกำลังครุ่นคิด ถึงแม้คำพูดของเสิ่นอวี๋ซื่อนำงจะไม่ได้
ยินกับหู แต่นำงก็รไู้ ด้อย่ำงรวดเร็วถึงเหตุกำรณ์เวลำนัน้ ใครให้
ตงฟู่ สนิทกับสำวใช้เหอหมิงเชียนมำกเป็ นพิเศษเล่ำ?

เฉินหว่ำนโหยวแท้งลูก ทัง้ ยังต่อหน้ ำพระศพ วังองค์ชำย

รองไม่เพียงแต่ไม่มีทำยำท แต่ยงั เพรำะเรื่องอัปมงคลนี้ ทำให้
142
ฉำงไท่ ฮ่องเต้ พำลโกรธและไม่พอใจวังองค์ชำยรอง องค์ชำย
รองอำศัยกำรป่ วยของไทเฮำ และกำรสิ้นพระชนม์ของไทเฮำ
มำเอำชนะจนได้ควำมโปรดปรำนกลับคืนมำจำกฮ่องเต้ ครำว
นี้ กค็ ว้ำน้ ำเหลวไปอี ก เช่นนัน้ กำรแท้งของเฉินหว่ำนโหยวครัง้
นี้ จะต้ องไม่ใช่อบุ ตั ิ เหตุ คนนี้ มีฝีมือ กระสุนนัดเดียวได้นกสอง
ตัว ดูแล้วหำกมิใช่ องค์ชำยสำมก็ต้องเป็ นซังกวนฉำงจื ่ ้อแล้ว
เสิ่นหนิงคิด

เรื่องที่ เสิ่นหนิงคิดทัง้ ซังกวนเฉ

่ ิ งจื้อกับ ฉำงไท่ ฮ่องเต้ ก็
ต้ อ งคิ ด ได้ เ หมื อ นกัน ซัง่ กวนเฉิ งโย่ ว ร้ อ งไห้ ต่ อ หน้ ำฉำงไท่
ฮ่ อ งเต้ ก ล่ ำ วว่ ำ จะต้ อ งมี ค นวำงแผน เพื่ อ ต้ อ งกำรท ำให้
ควำมสัมพันธ์ข้ำกับเสด็จพ่อแตกแยก ฉำงไท่ ฮ่องเต้ กร็ ู้สึกว่ำ
เรือ่ งนี้ บงั เอิญมำกเกินไป จึงสังให้ ่ พวกจำงเซิ่งขันทีสืบหำลับๆ

จนกระทังซั
่ งกวนเฉ
่ ิ งโย่วจำกไปแล้ว ฉำงไท่ฮ่องเต้นึกถึง
กองเลือดหน้ ำพระศพไทเฮำ กำรแท้งของชำยำองค์ชำยรองน่ ำ
บังเอิญอย่ำงประหลำด หรือจะมีเรือ่ งอัปมงคลจริงๆ? เขำนึ กถึง
เหตุกำรณ์ เวลำนั น้ ซึ่ งมู่เฟยบรรยำยให้ ฟังอย่ำงละเอี ยด ก็ยงั
รูส้ ึกติดอยู่ในใจอยู่บำ้ ง

*ยำมซื่อ ช่วงเวลำตัง้ แต่เวลำ 9.00-10.59 น.

143
 113 วิวำทะพระสมัญญำนำม

กำรแท้ งหน้ ำพิธีพระศพของชำยำองค์ชำยรอง เปลือก

นอกดู ไ ม่ มี ผ ลกระทบอะไรนั ก พิ ธี พระศพไทเฮำยั ง คง
ดำเนินกำรต่อ แต่ผลกระทบที่ แท้ จริงคือ ขุนนำงส่วนใหญ่เริ่ม
รูส้ ึกถึงควำมผิดปกติแล้ว

พอผ่ำนเรื่องเช่ นนี้ มำ เหวยจิ่งเย่ำผู้จดั กำรงำนพระศพ

เริ่มเครียด รู้สึกว่ำคนทำหน้ ำที่ ผ้จู ดั กำรงำนพระศพต้ องตัง้ อก
ตัง้ ใจมำกๆ จึงจะทำได้ดี เดิมที นึกว่ำเป็ นงำนที่ ไม่ลำบำกนั ก
เริ่มจำกคัด เลื อกผู้ท ำหน้ ำที่ เ ก็บพระศพ จนถึง ชำยำองค์ชำย
แท้งลูก ต่อไปยังไม่รจู้ ะเกิดเรือ่ งอะไรขึน้ มำอีก?

ยังดีที่ทุกอย่ำงดำเนินต่อไปได้โดยรำบรื่น เมื่อเสร็จพิธี
เคำรพพระศพแล้ว ได้ ฝังพระศพของไทเฮำไว้ ในสุส ำนหลวง
ร่วมกับฮุ่ยเหอฮ่ องเต้ องค์ก่อน ในขัน้ ตอนนี้ เหวยจิ่งเย่ำดูแล
ใกล้ชิดมำก ไม่ได้เกิดปัญหำใดๆ

จนถึงวันที่ ยี่สิบแปดเดื อนห้ ำ ฉำงไท่ ฮ่องเต้ สวมชุด ไว้

ทุกข์ พร้อมด้วยองค์ชำย พระญำติ ขุนนำงชัน้ สำมขึ้นไปต่ำงไป
ยังสุสำนหลวง หลังปิดสุสำนเซ่ นไหว้แล้ว งำนพิธีพระศพก็ถือ
ว่ำเสร็จสิ้น
144
 วันที่ สำมเดือนหก กระทรวงพิธีกำรมี หนั งสื อ ขอถวำย
พระสมัญญำนำมไทเฮำ และได้ส่งรำยสมัญญำนำมให้เลือกเพื่อ
ประกอบกำรตัดสินอยู่หลำยชื่อ ตำมข้อกำหนดต้ำหย่ง เมื่อฝัง
ร่ำงไทเฮำแล้ว ก็สำมำรถตัง้ พระสมัญญำนำมได้ ตัง้ แล้วเสร็จ
และบันทึกในสมุดรำยพระนำมแล้ว งำนพิธีพระศพไทเฮำจึงจะ
เสร็จสิ้นโดยสมบูรณ์

ไม่ คิ ด ว่ ำ ฉำงไท่ ฮ่องเต้ ก ลับ ไม่พ อใจรำยกำรสมัญ ญำ

นำมที่ กระทรวงพิธีกำรตัง้ มำทัง้ หมด ให้กระทรวงพิธีกำรคิดมำ
ใหม่ ค่อนข้ำงโกรธกริ้วด้วยว่ำ งำนเล็กๆแค่นี้ทำไมกรมพิธีกำร
รำชตระกูลยังทำไม่ได้!

ฮ่ องเต้ กริ้วเช่ นนี้ อธิบดี กรมพิธีรำชตระกูลกัวฉี่ ย่ง ย่อม

เกรงกลัว รีบมำหำเว่ยจิ้นตู้เพื่อบอกเรื่องนี้ เขำฉงนสงสัยยิ่งนัก
ว่ำ “สมัญญำนำมที่กรมพิธีรำชตระกูลตัง้ ไปล้วนเป็ นสิ่งที่ ไทเฮำ
ได้ประสบมำ ทำไมฮ่องเต้จึงได้โกรธกริ้วนัก?” แม้จะเป็ นอธิบดี
กรมพิธีรำชตระกูล ทว่ำเขำติดต่ อโดยตรงกับฮ่องเต้ น้อยมำก
ดังนัน้ เขำจึงไม่เข้ำใจว่ำทำไมฮ่องเต้จึงได้กริ้วนัก!

เว่ยจิ้นตู้เอำรำยชื่อสมัญญำนำมเหล่ำนัน้ มำดู มีทงั ้ “ตุน

เหอ(ปรองดอง)” “ไหวจิ้ง(เคำรพ)” “ฮุ่ยอัน(สุขสงบ)” “ควนซู
(ผ่อนปรน)” “ซุ่นซู(โอนอ่อน)” “เวินอวี้(อบอุ่น)” ก็พอเหมำะสม
145
กับพฤติกรรมไทเฮำที่ เป็ นมำตลอดชี วิต ไทเฮำเลี้ยงดูฮ่องเต้
อบอุ่นผ่อนปรน แต่ ไม่ได้ มีผลงำนมำกทำงด้ ำนกำรปกครอง
กำรใช้สมัญญำนำมเหล่ำนี้ กด็ สู มเหตุสมผล เช่นนัน้ แล้วปัญหำ
เกิดจำกที่ไหนกันหนอ?

เว่ ย จิ้ นตู้ นึ กถึ ง ควำมโกรธกริ้ วของฮ่ อ งเต้ นึ กถึ ง

เกียรติยศศักด์ ิ ศรีของไทเฮำในพิธีพระศพ ก็ร้ไู ด้อย่ำงรวดเร็ว
ถึงปั ญหำว่ำอยู่ที่ใด “ให้เลื่อนขัน้ ของสมัญญำนำมขึ้นไปอีก ตัง้
เสร็จ แล้ ว น ำมำให้ ข้ ำ ดูก่ อ น ค่ อ ยถวำยให้ ฮ่ อ งเต้ ” เว่ ย จิ้ น ตู้
แนะนำกัวฉี่ ย่งเช่นนี้

“แต่ ว่ ำ ...” กัว ฉี่ ย่ ง ก ำลัง จะบอกว่ ำ ไม่ ถ ูก ต้ อ งตำม

ระเบียบรำชประเพณี แต่เห็นสำยตำเว่ยจิ้นตู้แบบเหลือทนแล้ว
ก็เลยเงียบเสียงไป รู้ว่ำพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ เขำนึ กถึงที่ฮ่องเต้
ทรงพิโรธ ถึงแม้กรมพิธีรำชตระกูลจะเลือกพระสมัญญำนำม
แล้ ว สุด ท้ ำยก็ย งั ต้ องตัด สิ น โดยฮ่ องเต้ หำกฮ่ องเต้ ยื น ยัน ให้
เกียรติยศไทเฮำขัน้ สูงสุด ขุนนำงอย่ำงพวกเขำก็ได้แต่ทำตำม
เท่ำนัน้

ยังจะพูดไปทำไม?! พูดแล้วจะมีประโยชน์ อะไร?!

146
 พระสมัญญำนำมที่ กรมพิธีรำชตระกูลส่งขึ้นมำใหม่ทำ
ให้ ฮ่องเต้ พอพระทัยมำก เขำวงที่ “เมตตำคุณธรรม” จำกนั น้
พระสมัญ ญำนำมเต็ม ของเกำไทเฮำคื อ ฉื ออี้ โ ซ่ ว คัง ตุ น เหอ
ซุ่นจิ้งมู่หนิงเวินเสี ยนเหรินหรงเซิ่งฮองเฮำ คนรุ่นหลังเรียกว่ำ
ฉื ออี้ไทเฮำ เป็ นพระนำมที่ใช้ต่อมำ

ฉำงไท่ฮ่องเต้ให้กระทรวงพิธีกำรจัดทำประวัติบนั ทึก ให้

โย่วอ๋องซังกวนอ
่ ิ้ น เจ้ำกรมอำลักษณ์ เหวยจิ่งเย่ ำ เจ้ำกรมไท่
ฉำงจี้จื่อไป๋ ในวันที่ สิบห้ำเดือนหกไปสุสำนหลวง ทำพิธีตงั ้ พระ
สมัญ ญำนำม ใช้ ค ำพูด ยกย่ อ งสรรเสริ ญ ฉื อ อี้ ไ ทเฮำ สุ ด ท้ ำ ย
บันทึกว่ำ “...ข้ำเศร้ำสุดแสน แผ่นดินโศกสลด คำนึ งผูท้ รงธรรม
สูญสิ้นสุรเสี ยง คงเหลือเกียรติยศ ระบือแดนไกล พิธีศกั ด์ ิ สิทธ์ ิ
จำรึกควำมดี ไว้ในบันทึก สมัญญำนำมฉื ออี้เซิ่งหวำฮองเฮำ สิ้น
แล้ว! ประกำศควำมดี ทัวหล้ ่ ำยกย่อง คุณมำรดำพร้อมมูล ดัง่
รัศมีเพชรนิล วิญญำณได้รบั รู้ ส่องสว่ำงสุดคณำ”

จำรึกนี้ ยกย่ องคุณงำมควำมดี ฉืออี้ ไทเฮำอย่ ำงเหลื อ

คณำ นับว่ำเป็ นกำรตอบแทนบุญคุณฉื ออี้ไทเฮำที่ได้เลี้ยงดูฉำง
ไท่ฮ่องเต้มำ

147
 วันที่ สิบแปดเดือนหก เหวยจิ่งเย่ำออกจำกผู้จดั กำรพิธี
พระศพ ตำแหน่ งผู้จดั กำรพิธีพระศพเดือนกว่ำเป็ นอันเสร็จสิ้น
จนถึงเวลำนี้ เหวยจิ่งเย่ำจึงได้วำงใจอย่ำงแท้จริง

ควำมจริง หำกพูด อย่ ำงถี่ ถ้ว น เวลำที่ ใช้ ในพิ ธี พ ระศพ

ค่อนข้ำงฉุ กละหุก รัชกำลต้ ำอันที่ แล้วหำกมีพิธีพระศพ ตัง้ แต่
เริ่ ม ไว้ ทุ ก ข์จ นกระทัง่ พิ ธี ฝั ง มัก จะต้ อ งใช้ เ วลำหลำยเดื อ น
แม้กระทังให้ ่ ทงั ้ แคว้นไว้ทุกข์สำมปี ไม่มีกำรแต่ งงำนหรือกำร
จัดงำนเลี้ยงต่ำงๆเป็ นเวลำสำมปี

กำรได้เห็นสิ่งเหล่ำนี้ ต้นรำชวงศ์ต้ำหย่งซังกวนฝู
่ เห็นว่ำ
เป็ นกำรกระทำที่ ไม่สมควร จึงกำหนดให้ทำพิธีพระศพเจ็ดวัน
แล้วบรรจุใส่โลงฝังในสุสำนหลวงเลย ทัง้ สังให้่ ใช้จำนวนเดือน
แทนปี ขุนนำงและประชำชนให้ไว้ทุกข์เพียงสำมเดือนก็พอแล้ว
ทำให้ประหยัดเวลำของผู้จดั กำรพิธีพระศพไปมำก ไม่เช่ นนัน้
เหวยจิ่งเย่ำคงต้องยุ่งอีกมำกเป็ นแน่ !

พิธีตงั ้ พระสมัญญำนำมเสร็จสิ้น ปลดตำแหน่ งผู้จดั กำร

พิธีพระศพ ถึงจุดนี้ พิธีพระศพฉื ออี้ไทเฮำเป็ นอันเสร็จสิ้นโดย
สมบู ร ณ์ ! ขุ น นำงเมื อ งหลวงกับ ประชำชนต้ อ งยกเลิ ก กำร
ออกไปพักร้อนประจำปี เนื่ องจำกด้วยพิธีพระศพของฉื ออี้ ไท
เฮำ ต่ำงต้องอยู่ในเมืองหลวงไว้ทุกข์ให้ฉืออี้ไทเฮำ
148
 “วันนี้ ฮ่องเต้ตำหนิหลี่วอ์ ้โู ฮ่วอีกแล้ว? เพรำะอะไรหรือ?”
กลำงคื น แล้ ว เสิ่ นหนิ งปรนนิ บัติ เสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง ในห้ อ งหนั ง สื อ
ฟั งเสิ่นเจ๋อจิ้งเล่ำเรื่องในรำชสำนัก ไม่กี่วนั นี้ ได้ยินเรื่องหลี่วอ์ ู้
โฮ่ ว ถูก ฮ่ อ งเต้ ต ำหนิ เป็ นครัง้ ที่ สองแล้ ว จึ ง ให้ เ สิ่ น เจ๋อ จิ้ง ช่ ว ย
อธิบำย นำงรู้ว่ำหลี่ ว์อู้โฮ่วเป็ นตำแหน่ งเก่ยซื่ อจงในสำนั กมุข
มนตรีฝ่ำยตรวจสอบ แปลกใจว่ำครังนี ้ ้ ทำอะไรผิดอีก?

“คำดว่ ำ ฮ่ อ งเต้ ค งยัง ไม่ พ อใจที่ เ ขำคัด ค้ ำ นเรื่ อ งพระ

สมัญญำนำมฉื ออี้ไทเฮำ ควำมจริงวันนี้ หลี่วอ์ ู้โฮ่วแค่ยืนเฉยๆ
ในกำรประชุมรำชสำนัก ไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ร้ทู ำไมถึงยังโดน
อีก” เสิ่นเจ๋อจิ้งตอบเสิ่นหนิง

ในใจเสิ่นเจ๋อจิ้งก็นึกอยู่ว่ำเจ้ำหลี่วอ์ ้โู ฮ่วคนนี้ โง่ทึ่มยิ่งนัก

แม้แต่ ฮ่องเต้ ทรงอยำกแสดงควำมกตัญญูกย็ งั จะท้ วงติง ไม่รู้
เพรำะโง่ หรือยึดมันในใจ
่ แต่ถึงอย่ำงไรเสิ่นเจ๋อจิ้งก็นับถือเขำ
มำก นอกจำกนับถือแล้ว ก็ออกจะเสียดำยแทน

เป็ นขุนนำงที่ ตรงไปตรงมำ แต่ในวงกำรขุนนำงปั จจุบนั

อนำคตจะเป็ นอย่ำงไร ยังพูดได้ยำก

เดิมที ฮ่องเต้ วงสมัญญำนำมของเกำไทเฮำเป็ น “ฉื ออี้”

ให้กระทรวงพิธีกำรทำจำรึกสมัญญำนำม ใครจะรู้ว่ำขณะที่พระ
149
รำชโองกำรผ่ำนสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบไปไปให้ขนุ นำง
เก่ยซื่อจงของสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบ หลี่วอ์ ้โู ฮ่วส่งพระ
รำชโองกำรคื น ฉ่ ำงไท่ ฮ่ อ งเต้ ท ัน ที หนั ง สื อ ทัก ท้ ว งเขี ย นว่ ำ
“สมัญญำนำมขำดควำมจริง ขอส่งคืน โปรดเลือกสมัญญำนำม
ใหม่”

ฉำงไท่ฮ่องเต้เห็นคำทักท้วงแล้วโกรธจนขำ มิได้ตรัสอัน
ใดกับ หลี่ ว์ อู้ โ ฮ่ ว มำก แต่ เ รี ย กซื่ อ จงส ำนั ก มุ ข มนตรี ฝ่ ำย
ตรวจสอบเซินเคอ ตรัสกับเขำด้วยรอยยิ้ม “เก่ยซื่อจงสำนักเจ้ำ
ร้ำยกำจมำก! กำรแสดงควำมกตัญญูของข้ำกลำยเป็ นควำมผิด
...ให้เลือกสมัญญำนำมใหม่...”

ใบหน้ ำเซิ น เคอทัง้ อำยทัง้ รู้สึ ก ผิ ด รี บ กล่ ำ วขอโทษว่ ำ

“กระหม่อมดูแลไม่ดี ขอฮ่องเต้ ทรงโปรดอภัย...” ในใจด่ำเซิน
เคอสำดเสี ยเทเสี ย เวลำไหนก็ไม่เลอะเลื อน มำเลอะเลื อนที่
สมัญ ญำนำมไทเฮำ มัน อะไรกัน แน่ ?! เขำไม่ เ ห็น หรื อ ว่ ำ ทัง้
กระทรวงพิธีกำรทัง้ ผู้จดั กำรพิธีพระศพก็ไม่ ได้ มีควำมเห็น ?!
เจ้ำงังเอ๊
่ ย!

เขำทำเลอะแล้วข้ำยังต้ องไปเช็ดก้ นเขำอี ก ! ข้ ำคิดอยู่

แล้ว เจ้ำหลี่วอ์ ้โู ฮ่วคนนี้ จะต้องมีเรื่องแน่ ! เซินเคอคิดอย่ำงเคือง

150
แค้ น อยำกเฉำะกระโหลกหลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว มำดูว่ ำ ข้ ำ งในเป็ นหญ้ ำ
หรือไม่!

จำกกำรที่ เ ซิ น เคอทัง้ ยิ้ ม ทัง้ ประจบประแจง ฮ่ อ งเต้ จึ ง

ไม่ได้ถือสำหำควำม อีกทัง้ เขำก็ไม่อยำกให้เรื่องลุกลำมใหญ่โต
ให้ เ ซิ น เคอกลับ ไปสัง่ สอนหลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว ดี ๆ แล้ ว ค่ อ ยมี พ ระรำช
โองกำรมำใหม่

ถึงแม้ฮ่องเต้ไม่อยำกให้คนอื่นรูเ้ รือ่ งนี้ แต่กย็ งั มีขนุ นำงที่

หูไวตำไวรู้เรื่องหลี่วอ์ ้โู ฮ่วทำเรื่องเลอะเทอะ เยี่ยเจิ้งฉุนก็ยงั ใช้
เรื่องนี้ เป็ นตัวอย่ำงมำสอนเสิ่นเจ๋อจิ้ง “นี่ คือผลของกำรไม่ร้จู กั
กำลเทศะ! แม้ เ ป็ นขุน นำงที่ มี สิ ท ธ์ ิ ทัก ท้ ว ง แต่ ก็ใ ช้ พ ร ำ่ เพรื่ อ
ไม่ได้! ควำมกตัญญูนัน้ ยิ่งใหญ่ หลี่ว์อู้โฮ่วเลอะเทอะในเรื่องนี้
แล้ว! เจ้ำอย่ำได้ทำเหมือนเขำเชียว!”

เยี่ยเจิ้งฉุนไม่ได้สอนให้เสิ่นเจ๋อจิ้งไม่จงรักภักดี เพียงแต่
เจ้ ำ หลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว ก็เ ลอะเทอะจริ ง ๆ ไม่ ใ ช่ เ รื่ อ งใหญ่ โ ตอะไรเลย
ฮ่ องเต้ แค่ ต้องกำรให้ ไทเฮำได้ รบั เกี ยรติยศศักด์ ิ ศรี ต้ องกำร
แสดงควำมกตัญ ญูข องตัว เองเท่ ำ นั ้น ก็น่ ำจะปล่ อ ยไป ยัง
อุตส่ำห์ทำหนังสือตีคืน คิดออกมำได้อย่ำงไร!

151
 “เรื่องนี้ หลี่วอ์ ้โู ฮ่วทำถูกไม่ถกู ยังไม่ชดั ฮ่องเต้หลำยวันนี้
มี เรื่องตำหนิเขำไปสองครัง้ หำยโมโหแล้ว ก็ยงั ดี ” เสิ่นเจ๋อจิ้ง
ไม่ได้สนิทกับหลี่วอ์ ้โู ฮ่ว นอกจำกบ่นๆ แล้ว นอกนัน้ ก็ไม่ได้พดู
อะไร ดัง นั ้น ตอนเล่ ำ เรื่ อ งนี้ ใ ห้ เ สิ่ น หนิ งฟั ง จึ ง ไม่ ไ ด้ เ ล่ ำ อย่ ำ ง
ละเอียดนัก

เสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง เปลี่ ย นไปถำมเรื่ อ งอื่ น “พี่ ร องของเจ้ ำ ไป

ท่ อ งเที่ ย วที่ ห ลิ่ ง หนำน หรูห ลิ ว ชู่ก บั มดงำนพัก นี้ ป กติ ดี น ะ?”
เสิ่นอวี๋หงเพื่อหลบลม หลังจำกทำหนังสือไม่ขอรับตำแหน่ งแล้ว
ก็รีบเดินทำงไปหลิ่งหนำนเต้ำ ระหว่ำงทำงยังไปแวะซี หนิงเต้ำ
ดูตลำดร่วมที่ นัน่ ว่ำเป็ นเช่ นไร อี กทัง้ ดูว่ำพวกเสิ่นอวี๋ อี้มีข่ำว
อะไรพิเศษมำจำกซีหนิงเต้ำหรือไม่ ทำหลำยหน้ ำที่เลย

“พัก นี้ ทุ ก อย่ ำ งยัง ดี อ ยู่ เพี ย งแต่ รู้สึ ก ว่ ำ เรื่ อ งชำยำองค์
ชำยรองแท้ งหน้ ำพระศพคล้ำยมี เงื่อนง ำ ข้ ำให้ หรูหลิว ชู่ค อย
สัง เกตดู ห ำกมี เ วลำ ไม่ ต้ อ งเปลื อ งแรงไปสื บ หำ” เสิ่ น หนิ ง
รำยงำนเรื่องที่ เกี่ ยวข้อง เนื่ องจำกงำนพิธีพระศพไทเฮำ บ้ำน
ขุนนำงเมืองหลวงต่ำงเงียบสงบ หรูหลิวชู่จึงค่อนข้ำงว่ำง

“อื อ ให้ ค อยสัง เกตดู กำรศึ ก ษำที่ เ จี้ ย นหวำถัง ก็อ ย่ ำ

ทอดทิ้ง งำนจัดกำรน้ำของปู่ เจ้ำก็ใกล้แล้วเสร็จ ไม่แน่ ว่ำกลับมำ

152
เมืองหลวงแล้วอำจจะทดสอบพวกเจ้ำดู...” พ่อลูกกำลังพูดคุย
กัน

หลัง จำกช่ ว ยงำนวัน เกิ ด เสิ่ น มี่ แ ล้ ว เดื อ นหกก็ผ่ ำ นไป

อย่ำงรวดเร็ว หรูหลิวชู่กไ็ ม่สำมำรถสืบหำควำมเป็ นมำของเรื่อง
ที่ชำยำองค์ชำยรองแท้ง แต่ไม่คิดว่ำเรื่องหนึ่ งยังไม่จบก็เกิดอีก
เรือ่ งหนึ่ งขึน้ มำ!

จนถึงวันที่สิบเดือนเจ็ด มีข่ำวดีมำจำกวังองค์ชำยสำมว่ำ
เช่ อ เฟยมี ค รรภ์ส องเดื อ น นี่ ควรจะเป็ นเรื่ อ งดี แต่ ไม่ นึ กว่ ำ
เรื่องรำวจะกลับตำลปั ตร มีข่ำวลือออกมำว่ำเช่ อเฟย องค์ชำย
สำมมีครรภ์เพียงเดือนเศษ ไม่ใช่ตำมที่วงั องค์ชำยสำมประกำศ
ว่ำมีครรภ์สองเดือน

หำกข่ ำ วลื อ เป็ นจริ ง นั บ เวลำดูอ งค์ช ำยสำมจะต้ อ งมี

เพศสัม พัน ธ์ช่ ว งไว้ ทุ ก ข์ใ ห้ ฉื อ อี้ ไ ทเฮำ ไม่ แ น่ ว่ ำ อำจเป็ นช่ ว ง
ร้องไห้หน้ ำพระศพด้วย ถือว่ำเป็ นกำรไม่ให้ควำมเคำรพต่อฉื อ
อี้ไทเฮำ และไม่ให้ ควำมเคำรพต่ อธรรมเนี ยมต้ ำหย่ง เช่ นนั น้
แล้วองค์ชำยสำมจึงเป็ นคนอกตัญญูขำดควำมเคำรพ!

ข่ ำ วลื อ ข่ ำ วลื อ อี ก แล้ ว ข่ ำ วลื อ ที่ ไ ปมำไร้ ร่ อ งรอยเป็ น

อำวุธ ท ำลำยล้ ำ งอำนุ ภ ำพสูง ยิ่ ง ได้ ยิ น ข่ ำ วลื อ นี้ เสิ่ น หนิ งยิ้ ม
153
หลินซื่ อเช่ อเฟยองค์ชำยสำมโชคร้ำยเสี ยจริง สองปี กว่ ำไม่มี
ครรภ์ เกิดมำมีตอนนี้ ไม่ว่ำฉำงไท่ฮ่องเต้จะเชื่อหรือไม่เชื่อ แต่
เด็กคนนี้ คลอดออกมำก็ไม่ได้พระทัยฮ่องเต้แล้ว ถ้ำเช่นนัน้ แม้
คลอดออกมำแล้ว จะมีประโยชน์ อนั ใดเล่ำ?!

ดูแล้วฝี มือกำรบังคับทิศทำงกำรวิพำกษ์วิจำรณ์ ของซัง่

กวนฉำงจือ้ นับวันยิ่งชำนำญ นำงคงไม่โง่จนเชื่อว่ำข่ำวลือนี้ เป็ น
ขององค์ชำยรอง เนื่ องจำกแค่เฉินหว่ำนโหยวแท้งหน้ ำพิธีพระ
ศพ วังองค์ชำยรองแค่ค้มุ หัวตัวเองก็ยงั ไม่ไหวแล้ว!

เสี่ยนเม่ำซิ่นวิเครำะห์สถำนกำรณ์ ให้ซงกวนหย่
ั่ งผิงฟั งที่
วัง องค์ช ำยสำม ข่ ำ วลื อ ได้ แ พร่ส ะพัด ออกไปแล้ ว ครรภ์ข อง
หลินเช่อเฟยถูกทุกคนคำดเดำไปต่ ำงๆ นำนำ นับว่ำเป็ นเรื่อง
ร้ำยสำหรับวังองค์ชำยสำมแล้ว!

แต่ ระยะห่ ำงของครรภ์ของหลินซื่ อเป็ นเพี ยงช่ วงสัน้ ๆ

หมอหลวงจำกฝ่ ำยเวชโอสถสำนักพระรำชวังอำศัยแค่กำรจับ
ชีพจร ไม่สำมำรถบอกได้แน่ ชดั ว่ำครรภ์เป็ นเดือนเศษหรือใกล้
สองเดือน จึงไม่มีใครสำมำรถยืนยันได้

ท ำอย่ ำ งไรจึ ง จะสำมำรถแก้ ไ ขวิ ก ฤตกำรณ์ ไ ด้ ห นอ?

เสี่ยนเม่ำซิ่นพยำยำมครุ่นคิด มีวิธีเดียวเท่ำนัน้ ก็คือรอให้หลิน
154
เช่อเฟยคลอดเด็กออกมำ เด็กครบกำหนดหรือไม่ หมอหลวง
จำกฝ่ ำยเวชโอสถสำนักพระรำชวังย่อมต้องดูออก!

คิดถึงจุดนี้ เขำบอกซังกวนหย่
่ งผิงว่ำ “องค์ชำย จะต้ อง
รักษำเด็กในครรภ์หลิน เช่ อเฟยไว้ ขอให้ มีเ ด็กคลอดออกมำ
หมอหลวงจำกฝ่ ำยเวชโอสถก็จะดูออกว่ำครบกำหนดหรือไม่!
ก็สำมำรถคืนควำมบริสุทธ์ ิ ให้ องค์ชำย...” เขำยังพูดไม่ทนั จบ
จ๋ำงสื่อของวังองค์ชำยรองก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ำมำ “องค์ชำย
แย่แล้ว แย่แล้ว หลินเช่อเฟยแท้งแล้ว...”

สีหน้ ำซังกวนหย่
่ งผิงออกเขียว “อะไรกัน? ทำไมแท้งได้?
ั ่ แล้วให้ดแู ลครรภ์เช่อเฟยดีๆ” เขำนึ กขึน้ มำได้ว่ำ ถ้ำเช่อ
ก็สงไว้
เฟยแท้ง เขำจะพิสูจน์ ไม่ได้ว่ำบริสุทธ์ ิ อีก! ทำไมอยู่ดีๆก็แท้งได้
นะ หลังเรือนเขำไม่มีเรือ่ งอะไรขัดแย้งกันเลย!

จ๋ำงสื่ อพูดตะกุกตะกักว่ำ “เป็ นยำบำรุงครรภ์ที่เสี ยนเฟ

ยส่งมำ... ต้มแล้วดื่มลงไปก็เลือดออก...แม่เฒ่ำรับใช้บอกว่ำคง
รักษำไม่อยู่แล้ว...”

ใจเสี่ ยนเม่ำซิ่นเต้ นดังตุบ แย่แล้ว หมำกตำนี้ แก้ไม่ออก

แล้ว! เสี ยนเฟยไม่มีทำงทำอันตรำยลูกชำยตัวเอง อี กทัง้ นำง
เฝ้ ำคอยวังองค์ชำยสำมให้สำมำรถคลอดหลำนชำยคนโตของ
155
ฉำงไท่ ฮ่องเต้ ได้! ยำบำรุงนัน้ ต้ องมี ใครทำอะไรมำ ครำวนี้ คน
ทัง้ หมด รวมทัง้ ฮ่องเต้ ต้องนึ กว่ำวังองค์ชำยสำมต้ องกำรกลบ
เกลื่อนเรื่องจริงจึงทำให้หลินเช่อเฟยแท้ง โดยทำอย่ำงค่อยเป็ น
ค่อยไป จะต้องมีใครบำงคนวำงแผนโดยอำศัยกำรตัง้ ครรภ์ของ
ของหลินเช่อเฟยอย่ำงแน่ นอน

156
 114 หมำกตำยฟื้ นคืนชีพ

เป็ นดังที่ พ วกเสี่ ยนเม่ำซิ่นคำดเดำไว้ ข่ำวกำรแท้ งของ

หลินเช่อเฟยทำให้ฉำงไท่ฮ่องเต้เกิดควำมสงสัยว่ำ เจ้ำสำมเป็ น
คนทำเรื่องนั น้ ตอนไว้ทุกข์จริงๆหรือไม่? ถ้ำทำเช่ นนั น้ จริง ก็
เป็ นลูกหลำนที่อกตัญญูไร้ควำมภักดีแล้ว!

วังองค์ชำยรอง วังองค์ชำยสำมเกิดเรื่องติดๆกันระหว่ำง
กำรไว้ทุกข์ฉืออี้ไทเฮำ ฮ่องเต้พลันเกิดควำมผิดหวังในตัวพวก
เขำ พฤติกรรมของเจ้ำสองเจ้ำสำมระยะนี้ แย่มำก ทัง้ เรื่องสอบ
คัดเลือกช่วงวสันต์ เรื่องชำยแดนเหนื อ เรื่องกำรชงช่วงไว้ทุกข์
เรือ่ งอกตัญญู ดูรำวไม่เคยขำดสำยเลย

องค์ชำยที่ ถึงวัยแล้ว ดูมีแค่เจ้ำห้ำอยู่ในโอวำทกว่ำเพื่อน

ฉำงไท่ฮ่องเต้นึกถึงซังกวนฉำงจื
่ อ้ ที่สุภำพนุ่มนวล คล้ำยยังมีสิ่ง
ประโลมหัว ใจให้ ส บำยขึ้ น ดู เ หมื อ นคนแรกที่ ใ ห้ เ ขำรี บ ตัง้
ผู้จดั กำรพิธีพระศพก็เป็ นเจ้ำห้ำ? ก่อนหน้ ำนัน้ ครำวรับรองทูต
ซี เอี้ยนก็มีกำรแสดงออกที่ ดี หลี่ก้ยุ ผินก็สุดแสนจะอ่อนหวำน
เหล่ำนี้ ล้วนปรำกฏในพระทัยของฉำงไท่ฮ่องเต้

เรื่องรำวในโลกล้ ว นต้ อ งทนต่ อ กำรเปรี ย บเที ย บ เมื่ อ

ลองเปรียบเที ยบแล้ว ล้วนทำให้ ฮ่องเต้ มีควำมรู้สึกที่ ดีต่อซัง่
157
กวนฉำงจื้ อ กำรกระท ำกำรพู ด จำต่ อ ซัง่ กวนฉำงจื้ อ จึ ง ให้
น้ำหนักเขำมำกขึน้ นี่ เป็ นเรือ่ งปกติ

องค์ชำยรองและองค์สำมเห็นฮ่องเต้โปรดปรำนซังกวน ่
ฉำงจื้อก็แค้ นเคื องนั ก ต่ ำงลอบคำดเดำกันว่ ำ เรื่องที่ เกิด ขึ้น
ต่ำงๆมีส่วนเกี่ยวข้องกับเจ้ำห้ำหรือไม่?! ไม่เช่นนัน้ ทำไมพวก
เรำทัง้ สองคนล้วนเกิดเรื่อง แต่ เจ้ำห้ำได้รบั ประโยชน์ เพียงคน
เดียว?!

ถึ ง แม้ จ ะคำดเดำว่ ำ เป็ นฝี มื อ ซัง่ กวนฉำงจื้ อ แต่ น่ ำ

เสียดำยที่พวกเขำทัง้ คู่ไม่สำมำรถหำหลักฐำนใดๆได้ เฝ้ ำดูฉำง
ไท่ ฮ่ อ งเต้ ที่ นั บ วัน จะโอนเอี ย งไปทำงซัง่ กวนฉำงจื้อ มำกขึ้น
เรื่อยๆ พวกเขำกลับต้ องคอยระวังอยู่ข้ำงๆ เกรงว่ำฮ่องเต้ จะ
นึ กถึงเรื่องก่ อนๆทำให้ ไม่พ อใจพวกเขำ ควำมรู้สึกเช่ นนี้ มนั
ช่ำงขมขื่นนัก!

ส่ ว นมู่ เ ฟยในวัง เฉำตุ น ก็แ ค้ น เคื อ งที่ ร ะยะนี้ ซัง่ กวน

ฉำงจือ้ ได้รบั ควำมโปรดปรำนจำกฮ่องเต้ เขำกำลังจะเข้ำที่ แล้ว
หรือ?! จะยอมได้อย่ำงไร?!

ลู ก ชำยของนำงตำยด้ ว ยเงื้อ มมื อ ของซัง่ กวนฉำงจื้อ

กับหลี่ ก้ยุ ผิน ควำมแค้นแสนสำหัสนี้ นำงยังไม่ได้ล้ำงแค้ นคื น
158
เลย! เวลำนี้ จ ะให้ น ำงดูซัง่ กวนฉำงจื้อ ก้ ำ วไปสู่ ต ำแหน่ ง นั ้น
เรื่อยๆอย่ำงเปล่ำๆปลี้ๆ ให้ได้รบั ผลประโยชน์ ทงั ้ หมดนั น้ คน
เดี ยว จะเป็ นไปได้ อย่ำงไร?! ใบหน้ ำงำมพิลำสนั น้ มีแต่ ควำม
แค้นอย่ำงสุดแสน

ชิงอิ๋งรู้ใจมู่เฟยมำกที่ สุด เห็นท่ำทำงของนำงแล้ว ก็ร้วู ่ำ

นำงคิดถึงองค์ชำยสิบ

“นำยท่ ำน เวลำนี้ ว งั องค์ชำยสำมก็เ กิดเรื่อง ได้ ยิ น ว่ ำ

หลินเช่อเฟยมีครรภ์อีกไม่ได้แล้ว เมื่อเช้ำได้ผกู คอตำยไปแล้ว...
เวลำนี้ องค์ชำยที่ ถึงวัยแล้วก็เหลือแค่องค์ชำยห้ำที่ ยงั ไม่เคยทำ
ควำมผิด” ชิงอิ๋งรำยงำนเสียงเบำ

“กำรแท้ งของชำยำองค์ชำยรองเป็ นกรรมสนอง เพียง

แต่ เ สี ย ดำยหลิ น เช่ อ เฟยคนนี้ เป็ นแค่ เ บี้ ย ที่ ถ ูก คนเอำมำใช้
เท่ ำนั น้ ไม่ได้ ทำผิดอะไรเลย! ข่ำวลือที่ องค์ชำยสำมอกตัญญู
ถึงแม้เงียบหำยไปแล้ว แต่หลินเช่อเฟยตำยไปก็เท่ำกับผิดที่ ตวั
องค์ชำยสำม ถึงแม้ฮ่องเต้ ไม่ได้ตรัสอะไรเลย แต่ คงติดอยู่ใน
พระทั ย ไม่ รู้ ว่ ำ ครำวนี้ วั ง องค์ ช ำยสำมจะพลิ กฟื้ นกั น ได้
อย่ำงไร?” มู่เฟยแค่นหัวเรำะ น้ำเสียงเยำะเย้ยเหน็บแนม!

159
 รำชวงศ์เกิดกำรแท้งติดๆ กัน ทัง้ มีกำรเสี ยชีวิตด้วย ไม่
รู้เป็ นเพรำะในพระรำชวังนี้ เกิดเรื่องเลวร้ำยมำกมำย? จนฟ้ ำยัง
ทนดูไม่ได้? ควำมดีที่บรรพบุรษุ ต้ำหย่งสะสมตลอดมำถูกใช้จน
หมดสิ้ น แล้ ว ใช่ หรือไม่ ? แล้ วมันเกี่ ยวอะไรกับข้ำด้ ว ย?! มู่เ ฟ
ยนึ กถึงสภำพลูกชำยตัวเองตอนก่อนเสี ยชี วิต ใจค่อยๆเยียบ
เย็นขึน้ ไปอีก คิดแต่ว่ำจะต้องจัดกำรกับซังกวนฉำงจื
่ อ้ อย่ำงไร

ก่อนฉื ออี้ไทเฮำสิ้นพระชนม์ ซังกวนฉำงจื

่ ้อได้หมดสิ้น
ภำระตำแหน่ งในกรมพิธีกำรทูต เจ้ำกรมพิธีกำรทูตคนใหม่ม่ซู ิ ว
จี่ ไม่ได้ ชอบพอเขำ กำรอยู่ต่อในกรมพิธีกำรทูตจึงไม่มีควำม
หมำยอีกแล้ว อีกทัง้ เรื่องที่เขำอยำกทำก็ได้ทำแล้ว จำกไปเวลำ
นี้ เ หมำะสมที่ สุ ด กลับ เป็ นฟำงฉงเจ๋อ ออกจะเสี ย ดำย เขำมี
ควำมรูส้ ึกที่ดีมำกต่อองค์ชำยคนนี้

ซัง่ กวนฉำงจื้ อ ยัง ไม่ ท ัน ได้ เ ลื อ กหน่ วยงำนใหม่ ฉื ออี้

ไทเฮำก็สิ้นพระชนม์ ตำมธรรมเนี ยมกำรไว้ทุกข์ ภำยในหนึ่ งปี
องค์ชำยไม่สำมำรถไปดำรงตำแหน่ งที่หน่ วยงำนไหนได้ เวลำนี้
ฉำงไท่ฮ่องเต้โปรดปรำนเขำมำก มีเรือ่ งหรือไม่มีเรือ่ งก็มกั เรียก
เขำไปถำมไถ่ นี่ เ ป็ นสถำนกำรณ์ ที่ ดี เขำไม่ ส นใจที่ จะไปเพิ่ ม
ประวัติกำรทำงำนแม้แต่ น้อย ต้ องได้พระทัยฮ่องเต้ จึงจะเป็ น
ภำรกิจอันดับแรก!

160
 โชคดีที่ทุกเรื่องล้วนเป็ นไปตำมแผนของวังองค์ชำยห้ำ
ฉำงไท่ ฮ่องเต้ ร้สู ึ กผิดหวังต่ อองค์ชำยรองและองค์ชำยสำม มี
ภรรยำจำกผู้มีตระกูลแล้วทำไม?! ด้ ำนหลังมี ผ้หู นุ นหลังแล้ว
ทำไม?! ต้ องหัวเรำะได้จนถึงตอนสุดท้ ำยจึงจะเป็ นผู้ชนะ! ซัง่
กวนฉำงจื้ อ จะท ำให้ ค วำมผิ ด หวัง ของฮ่ อ งเต้ ต่ อ สองคนนี้
กลำยเป็ นควำมสิ้นหวัง ก้ำวต่อไปต้องวำงแผนให้ รอบคอบจึง
จะถูก

“หงซิ่วเป็ นคนเก่ ง ไปบอกนำงว่ำแผนกำรรำบรื่น เฉิน

หว่ำนโหยวแท้ งแล้ว ส่ วนจะตัง้ ครรภ์ได้อีกหรือไม่ ก็ยงั ไม่แน่ ”
ซังกวนฉำงจื
่ อ้ บอกหลี่เข่ออัน นึ กถึงเบีย้ ที่เพิ่งใช้ล่ำสุด

เขำรู้จำกหงซิ่วว่ำ มำรดำเลี้ยงของเฉินหว่ำนโหยวเฉิน
จ้ำวซื่อได้แอบให้เฉินหว่ำนโหยวกินน้ำแกงป้ องกันกำรตัง้ ครรภ์
มำนำนแล้ว แต่ไม่คิดว่ำเฉินหว่ำนโหยวจะยังตัง้ ครรภ์ได้ ยำกัน
ตัง้ ครรภ์มำจำกผักกันตัง้ ครรภ์ ผักชนิดนี้ สำมำรถถูกเร่งให้ ได้
ประสิทธิผลด้วยน้ ำส้มสำยชู เขำเพียงแค่ให้คนเทน้ ำส้ มสำยชู
บนพื้นวังฉื อหนิงเพื่อฆ่ำเชื้อโรคไม่กี่ไหเท่ำนัน้ เฉินหว่ำนโหยว
ก็ทนไม่ได้แล้ว เกิดกำรแท้งในพิธีร้องไห้หน้ ำพระศพ แผนกำร
นี้ สดุ จะปลอดโปร่ง!

161
 จำกเรื่องนี้ เห็นได้ว่ำผักกันตัง้ ครรภ์ที่เฉินจ้ำวซื่อให้นำง
กินแต่แรกนัน้ มีปริมำณมำกขนำดไหน ครัน้ นึ กถึงควำมชัวร้ ่ ำย
้
ของหงซิ่ว นึ กถึงควำมโหดเหี้ยมของเฉ ิ นจ้ำวซื่อ ซังกวนฉำงจื
่ ้
อเองจึงนึ กถึงควำมชัวร้่ ำยสุดประมำณของสตรีอีกครังหนึ ้ ่ ง!

แม้แต่กำรเล่นลุกไม้ในยำบำรุงครรภ์ที่ส่งจำกเสียนเฟย
ก็เป็ นวิธีที่หงซิ่วคิดออกมำ นำงเห็นว่ำยำที่ ส่งจำกเสี ยนเฟยให้
วังองค์ชำยสำม วังองค์ชำยสำมต้องไม่สงสัยแน่ นอน อำศัยช่อง
โหว่นี้ ทำร้ำยองค์ชำยสำมได้

กลเม็ดเด็ดพรำยในกำรโกหก ควำมชัวสุ ่ ดยอดในกำร

ทำร้ำย องค์ชำยสำมมีหรือจะมำประมือกับซังกวนฉำงโย่
่ วได้?!
กำรจัดกำรองค์ชำยสำม เขำไม่ต้องใช้ควำมคิดสักเท่ำไร นึ กถึง
หลำยวัน นี้ ฮ่ อ งเต้ เ ห็น ควำมส ำคัญ ของตัว เองแล้ ว ซัง่ กวน
ฉำงจือ้ หัวเรำะออกมำอย่ำงพออกพอใจ

ในวังองค์ชำยสำม ซังกวนหย่
่ งผิงก็หวั เรำะอย่ำงปลำบ
ปลื้ม รู้สึกได้โอกำสปลดปล่อย จำกกำรปรึกษำวำงแผนกับพวก
เสี่ยนเม่ำซิ่น พวกเขำคิดวิธีพลิกสถำน กำรณ์ กลับได้แล้ว เชื่อว่ำ
วิธีนี้จะสำมำรถปรับเปลี่ ยนทัศนคติของฮ่ องเต้ ที่มีต่อวังองค์
ชำยสำมได้!

162
 ซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง เชื่ อ มันในตั
่ ว คนผู้นี้ อ ย่ ำ งมำก ตัง้ แต่
เรื่องลอบสังหำรที่ ฉินหลิง เขำก็สำมำรถเดำควำมคิดภำยในใจ
ของฮ่องเต้ได้แล้ว คนเรำเวลำแก่ตวั ลง จะยิ่งเห็นควำมสำคัญ
ของควำมรูส้ ึก แม้แต่ฮ่องเต้กไ็ ม่ยกเว้น

ในช่วงไว้ทุกข์ เหล่ำองค์ชำยไม่มีภำรกิจอะไร เพื่อผ่อน

คลำยควำมทุ ก ข์ต รมของฮ่ อ งเต้ ก ับ เพื่ อ แสดงควำมสมำน
สำมั ค คี ใ นหมู่ ร ำชวงศ์ พวกเขำจึ ง ไปน้ อมคำรวะที่ พระ
ตำหนั กจื่อเฉิงบ่อยขึ้น บำงครัง้ ก็มีองค์ชำยไปพร้อมกันหลำย
พระองค์ บำงครัง้ ก็มีองค์ชำยพระองค์เดียว วันนี้ ซงกวนหย่
ั่ งผิง
มำน้ อมคำรวะฮ่องเต้คนเดียว ที่ ว่ำน้ อมทักทำย ก็เป็ นเพียงมำ
คุยกันเรือ่ งสัพเพเหระเท่ำนัน้

“ถวำยบังคมเสด็จพ่อ เสด็จพ่อวันนี้ คงสบำยดีนะพะย่ะ

ค่ะ?” ซังกวนหย่
่ งผิงพูดยิ้มๆ เพียงแต่เสียงเบำอ่อน ดูสีหน้ ำ ก็
ไม่ค่อยเห็นสีเลือดนัก ออกจะซีดด้วยซำ้

ฮ่องเต้เห็นสภำพเขำ ก็ถำมด้วยควำมเป็ นห่วง “ร่ำงกำย

เป็ นอะไรหรือเปล่ำ? เรียกซุนป๋อหยำงมำดูสกั หน่ อยหรือไม่?”
ถึงแม้เขำยังมีเรื่องซังกวนหย่
่ งผิงติดอยู่ในใจ แต่ ถึงอย่ำงไรก็
เป็ นโอรสตัวเอง โดยเฉพำะหลังฉื ออี้ไทเฮำสิ้นพระชนม์ เขำยิ่ง

163
ค ำนึ ง ถึ ง ควำมสัม พัน ธ์ค รอบครัว รัช ทำยำทล้ ม ป่ วยร่ ำ งกำย
อ่อนแอ เขำไม่อยำกให้องค์ชำยสำมมีเรือ่ งอะไรอีก

“ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ ทรงเป็ นห่วง ระยะนี้ กระหม่อม

มัว แต่ ก ัง วลเรื่ อ งไร้ ส ำระจนเกิ น ไป ท ำให้ เ สด็จ พ่ อ เป็ นห่ ว ง
นั บ ว่ ำ อกตัญ ญูแ ล้ ว ” ซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง ตอบด้ ว ยควำมเคำรพ
อธิบำยสำเหตุที่สีหน้ ำไม่ดี กลบเกลื่อนลงไป

เรื่องไร้สำระที่ว่ำคืออะไร ฮ่องเต้กร็ ู้ กำลังนึ กจะพูดอะไร

พอดี หวั หน้ ำขัน ที จำงเซิ่ง มำทูลว่ ำฮองเฮำขอเข้ ำพบ ซัง่ กวน
หย่ ง ผิ ง จึ ง ลำกลับ เดิ น โซเซออกไป ฮ่ อ งเต้ เ ห็น หัว คิ้ ว ก็พ ลัน
ขมวด

ฮองเฮำมำพบฮ่ องเต้ เรื่องเซ่ นไหว้ฉืออี้ไทเฮำครบเจ็ด

เจ็ดสี่สิบเก้ำวัน วันเซ่นเจ็ดเจ็ดเรียกชื่ออีกว่ำวันตัดเจ็ด เป็ นพิธี
เซ่ น ไหว้ ค รัง้ ใหญ่ ถึ ง แม้ มี ก ระทรวงพิ ธี ก ำรจัด กำรเรื่ อ งที่
เกี่ ยวข้อง แต่ นำงเป็ นหัวหน้ ำวังหลัง ก็ต้องตระเตรียมเรื่องที่
เกี่ยวข้อง ต้องมำขอพระรำชโองกำร ถำมว่ำฮ่องเต้จะมีพระรำช
โองกำรพิเศษอะไรหรือไม่

164
 “ให้ ก ระทรวงพิ ธี ก ำรส่ ง ร่ ำ งหมำยก ำหนดกำรมำให้ ดู
ก่อน ยังมีเวลำอี กหลำยวัน” ฮ่องเต้ นึกถึงฉื ออี้ไทเฮำ น้ ำเสี ยง
เศร้ำซึม รูส้ ึกเพิ่งผ่ำนไปไม่นำน ก็มำถึงวันเจ็ดเจ็ดแล้ว

ตัง้ แต่ฉืออี้ไทเฮำสิ้นพระชนม์ รำชวงศ์ต้ำหย่งเกิดเรื่อง

ไม่น้อย เขำก็ร้สู ึกค่อนข้ำงอัปมงคล ตัง้ ใจจะใช้พิธีเซ่นไหว้เจ็ด
เจ็ดทำให้ใหญ่โต เพื่อขจัดสิ่งเลวร้ำยเหล่ำนี้

จนถึงวันที่สี่เดือนเจ็ด ตำมกำหนดเซ่นไหว้เจ็ดเจ็ดของ
ฉื ออี้ไทเฮำ ทัง้ ในวังนอกวังได้ตงั ้ โต๊ะเซ่ นไหว้ ระลึกถึงฉื ออี้ไท
เฮำ ในวังได้ตงั ้ โต๊ะพิเศษมีเครื่องเซ่นมำกมำยหลำกชนิด มีบท
สวดของวัด ฟู่ กั ๋วกับ วัด เป้ ำเอิน ทัง้ กระดำษเงิ น กระดำษทอง
แท่งทองที่ใช้ในปรโลกอีกนับไม่ถ้วน เพื่อให้กำรเดินทำงของฉื อ
อี้ไทเฮำไปสู่ดินแดนสุขำวดีมีแต่ควำมรำบรื่นสะดวกสบำยและ
มีศกั ด์ ิ มีศรี

ฉำงไท่ฮ่องเต้นำพวกพระสนม องค์ชำย พระญำติ คุกเข่ำ

อยู่หน้ ำโต๊ะเซ่นไหว้ในวัง สองฝัง่ เป็ นพระสงฆ์จำกวัดฟู่ กั ๋วกับวัด
เป้ ำเอินสวดพระพุทธมนต์ ที่คกุ เข่ำอยู่ด้ำนหลังเป็ นขุนนำงรำช
สำนัก บรรยำกำศเคร่งขรึมซึ มเศร้ำ ได้ยินแต่ เสี ยงสวดมนต์ที่
ลึกลำ้ จับใจ คนไม่น้อยฟังแล้วน้ำตำคลอเบ้ำ

165
 หลังสวดมนต์จบ ขุนนำงกรมพิธีรำชตระกูลกระทรวง
พิธีกำรเริ่มอ่ำนคำเซ่นไหว้เพื่อเปิดทำงให้ฉืออี้ไทเฮำในปรโลก
นี่ เป็ นประเพณี พิธีเซ่นไหว้เจ็ดเจ็ดของต้ำหย่ง เพื่อแสดงควำม
ระลึกถึงผูว้ ำยชนม์

“พระชำยำรัชทำยำทถวำยเสื้อผ้ำกระดำษที่ ตดั เย็บเอง

สิ บ หกชุ ด ... องค์ช ำยสำมถวำยคัม ภี ร์บ ทสวดจิ น กัง จิ ง *ที่ ใ ช้
โลหิตแทนหมึกคัดลอกหนึ่ งเล่ม...” ได้ยินเครื่องเซ่นที่ องค์ชำย
สำมถวำย สี หน้ ำทัง้ ฉำงไท่ ฮ่องเต้ กบั ซังกวนฉำงจื
่ ้อเปลี่ ยนไป
เล็กน้ อย แต่ในใจฉำงไท่ฮ่องเต้สนไหวรุ
ั่ นแรง!

ใช้ โ ลหิ ต คัด ลอกบทสวดจิ น กัง จิ ง ? องค์ช ำยสำมใช้

เลือดตัวเองแทนหมึก มำลอกบทสวดจินกังจิงหรือ? จินกังจิงมี
ตัวอักษรหนึ่ งพันห้ำร้อยตัว จะต้องใช้เลือดเท่ำไรจึงจะพอ? ฉำง
ไท่ฮ่องเต้นึกถึงวันก่อนที่องค์ชำยสำมหน้ ำตำซีดเซียวเดินโซเซ
มิน่ำเล่ำ เสียเลือดขนำดนัน้ ใบหน้ ำจะมีสีเลือดได้อย่ำงไรเล่ำ?
ฮ่ อ งเต้ นึ กถึ ง อำกำรผิ ด ปกติ ของซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง วัน ก่ อ น ยัง
อธิบำยว่ำเพรำะกังวลเรื่องไร้สำระ ที่แท้เป็ นเรื่องที่มีสำระอย่ำง
แท้จริงเลยทีเดียว

นึ กถึงนี่ แล้ว ฮ่องเต้หนั ไปมองซังกวนหย่

่ งผิง สำยตำทัง้
อ่อนโยนทัง้ ปลำบปลืม้
166
 กำรอ่ ำ นรำยชื่ อ ของถวำยในพิ ธี เ ซ่ น ไหว้ ย งั คงด ำเนิ น
ต่ อไป แต่ ซงกวนฉำงจื
ั่ ้อไม่สำมำรถคงอำรมณ์ ควำมรู้สึกเคร่ง
ขรึมซึมเศร้ำได้ต่อไป อยำกบดกรำมให้ละเอียด! เขำเคยมองว่ำ
เจ้ำสำมเป็ นคนไร้ควำมสำมำรถขำดเป้ ำประสงค์ในชีวิต แต่เขำ
กลับ ท ำไม่ รู้ไ ม่ ชี้ ใ ช้ เ ลื อ ดมำคัด ลอกบทสวดจิ น กัง จิ ง ควำมมุ
มำนะอดทนเช่ นนี้ ควำมกตัญญูใฝ่ ระลึกถึงเช่ นนี้ ก็เหนื อกว่ำ
คนทัง้ ปวงแล้ว! เสด็จพ่อจะต้องมองเขำเด่นชัดแน่ นอน ควำม
ข้ อ งใจในเรื่ อ งหลิ น เช่ อ เฟยมี ค รรภ์ก็ค งมี ผ ลเพี ย งนิ ดเดี ย ว
เท่ำนัน้

กำรทำร้ำยตัวเองเพื่อกำรตอบโต้ อย่ำงสิ้นหวัง ไม่คิดว่ำ

เจ้ำสำมมีควำมกล้ำและควำมตัง้ ใจมำกมำยเพียงนี้ ข้ำประเมิน
เขำตำ่ ไปเสียแล้ว! ซังกวนฉำงจื
่ อ้ แอบนึ กเสียดำย

หลังพิธีเซ่นไหว้ ฮ่องเต้พลิกดูบทสวดเลือดจินกังจิง กลิ่น

คำวเลือดโชยเข้ำจมูก ลำยมือคล่องกลมแต่ไม่เรียบร้อย สีแดง
เข้มสดใส มีตวั หนั งสือไม่น้อยที่ สีเลือดจำงแล้วต้ องเขียนเติม
เข้ำไป เห็นได้ถึงควำมตัง้ ใจเคำรพของคนคัดลอก กำรคัดลอก
บทสวดเล่ มนี้ จะต้ องใช้ เวลำมำกเท่ ำไรใช้ เ ลื อดอี กสักเท่ ำ ไร
เด็กคนนี้ มีใจกตัญญูโดยแท้จริง!

167
 ก่ อ นพลิ ก ดูบ ทสวด เขำได้ เ ห็น รอยแผลบนมื อ ซัง่ กวน
หย่งผิง! สยดสยองมำกจริงๆ!

มีลึกมีตื้นมีสนั ้ มียำว รอยมีดที่ต้องกรีดซำ้ ไม่หยุดเพื่อบีบ

ให้มีปริมำณเลือดที่ มำกพอ เลือดคนมีข้อจำกัด ทิ้งนำนจะแห้ง
แข็ง ต้ อ งบี บ ให้ เ ลื อ ดออกพลำงเขี ย นพลำง ดัง นั ้น ลำยมื อ
ตัวหนั งสื อจึงไม่เรียบร้อย เพื่อให้ คดั ลอกบทสวดนัน้ เสร็จ ทุก
วันต้ องกรีดหลำยแผล ผ่ำนมำสิบกว่ำวัน ข้ำน้ อยดูแล้วยังทน
ไม่ไหว นี่ คือคำพูดที่ จ๋ำงสื่อวังองค์ชำยสำมแอบคุยกับจำงเซิ่ง
ซังกวนหย่
่ งผิงยังบอกไม่เป็ นไร แค่เรือ่ งเล็กนิดเดียว!

คนที่ กตัญญูใฝ่ ระลึกถึงเสด็จย่ำเช่ นเจ้ำสำมนี้ จะทำ

เรื่องเช่ นนั น้ ในช่ วงเวลำไว้ทุกข์ได้ อย่ำงไร? ดูแล้ ว ครรภ์ของ
หลินเช่อเฟยต้องมีก่อนเสด็จแม่สิ้นพระชนม์แน่ นอน คนที่แพร่
ข่ำวลือใส่ร้ำยรำชวงศ์ ให้ตระกูลโอรสสวรรค์แตกแยก สมควร
ประหำร!

*บทสวดจิ น กัง จิ ง (金刚经) คื อ บทสวดวัช รปรัช ญำ

ปำรมิตำสูตร พระสูตรสำคัญของพระพุทธศำสนำฝ่ ำยมหำยำน

168
 115 สำวใช้ลึกลับ
องค์ชำยสำมถวำยบทสวด “จิน กัง จิง ” ที่ ใช้ เ ลื อดแทน
หมึกคัดลอกในพิธีเซ่ นไหว้สี่สิบเก้ำวันของฉื ออี้ไทเฮำ เรื่องนี้
ขุนนำงรำชสำนักต่ำงเห็นอยู่ในสำยตำ อีกทัง้ ฮ่องเต้ยงั ดูแลองค์
ชำยสำมอย่ำงใส่พระทัย เหล่ำขุนนำงต่ำงแพร่ข่ำวองค์ชำยสำม
ใช้เลือดแทนหมึกลอกบทสวดออกไปอย่ำงรูพ้ ระทัยฮ่องเต้
เบื้องบนชอบสิ่งใด เบื้องล่ำงย่อมสนอง เวลำนั น้ คำยก
ย่องสรรเสริญองค์ชำยสำมต่ำงๆ นำนำแพร่สะพัดไปทัววงกำร ่
ขุน นำง ส่ ว นข่ ำ วลื อ ก่ อ นนั น้ ที่ ว่ ำ องค์ช ำยสำมมี เ พศสัมพัน ธ์
ในช่วงไว้ทุกข์นัน้ แน่ นอนเป็ นข่ำวลือจำกผูป้ ระสงค์รำ้ ย
ส่วนผูป้ ระสงค์รำ้ ยคือใคร เหล่ำขุนนำงต่ำงเป็ นนกรู้พอที่
จะไม่สืบเสำะต่อไป
ในช่ วงเวลำนี้ ทงั ้ ข่ำวจริงข่ำวหลอก ประชำชนต่ ำงแยก
แยะไม่ออกว่ำจริงหรือเท็จแล้ว ข่ำวใหม่ล่ำสุดที่องค์ชำยสำมใช้
เลือดตัวเองคัดลอกบทสวด “จินกังจิง” เพื่อเซ่นไหว้ฉืออี้ไทเฮำ
ประชำชนก็เชื่ออยู่แล้ว อีกทัง้ ถึงวันสำรทจีนแล้ว พวกเขำต้ อง
ทำพิธีเซ่ นไหว้บรรพบุรษุ กัน ย่อมซำบซึ้งต่อเรื่องควำมกตัญญู
เช่นนี้ อย่ำงมำกที่สดุ

169
 อย่ำงไรก็ตำม ไม่ว่ำจุดประสงค์ขององค์ชำยสำมจะเป็ น
เช่ น ไร ควำมเป็ นยอดกตัญ ญู ข องเขำก็ถ ูก เผยแพร่ อ ยู่ ห มู่
ประชำชน หลัง จำกหลิ น เช่ อ เฟยแท้ ง แล้ ว วัง องค์ช ำยสำมก็
สำมำรถพลิกสถำนกำรณ์กลับมำได้อีก
เสิ่นหนิงได้ยินเรื่ององค์ชำยสำมใช้เลือดคัดลอกบทสวด
อดไม่ได้ต้องหัวเรำะออกมำ รู้สึกว่ำพวกรำชตระกูลซังกวนแต่
่
ละคนโหดเหี้ยมทุกคน องค์ชำยรองโหดเหี้ยมที่ ทำแท้งลูกของ
เจียงเช่อเฟย องค์ชำยสำมโหดเหี้ยมที่ ทำร้ำยตัวเอง ครำวนี้ ซงั ่
กวนฉำงจือ้ ต้องปวดศีรษะแน่ นอน จะเป็ นผู้นำในกลุ่มองค์ชำย
เหล่ำนี้ คงไม่ใช่เรือ่ งทำได้ง่ำยนักหรอก!
ยังมีศตั รูอย่ำงมู่เฟยอี กคน นำงเองก็อยำกรู้ชำตินี้ไม่มี
ควำมช่วยเหลือจำกตระกูลเสิ่น ซังกวนฉำงจื
่ ้อจะไปได้ไกลถึง
ไหนกัน
ภำยในวังองค์ชำยรอง เจียงซื่ อเช่อเฟยองค์ชำยรองยิ้ม
ขมขื่น “ไม่นึกว่ำนำงก็มีวนั นี้ พอๆ กัน ไม่มีใครดีไปกว่ำใคร!”
ใบหน้ ำผอมเรียวของนำงแดงเรื่อขึ้นมำอย่ำงผิด ปกติ ดวงตำ
โหลลึกทัง้ สองข้ำงพลันเกิดประกำยประหลำด
หลัง จำกผ่ ำ นกำรแท้ ง ลู ก เสี ย ลู ก ซ้ำ ร้ ำ ยบ้ ำ นเดิ ม ยัง
ตกต่ำ โชคร้ำ ยซ้ำ ซ้ อ นติ ด ๆกัน เจี ย งซื่ อ รู้สึ ก หมดอำลัย ตำย
170
อยำก ใบหน้ ำที่ เคยอ่อนเยำว์สดใสหำยไปนำนแล้ว แต่นำงไม่
ใส่ใจแม้แต่น้อย ถึงแม้จะสดใสดังเดิม จะมีผใู้ ดสนใจบ้ำงเล่ำ?!
ตัง้ แต่นำงเสียลูกไป ซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วก็ไม่เคยมำเหลียวแล
นำงเลย รำวกับว่ำควำมรักควำมผูกพันในกำลก่อนเป็ นเพี ยง
ม่ำนหมอก แม้แต่เต๋อเฟย ก็โกรธเคืองนำงด้วยสำเหตุกำรสอบ
คัดเลือกช่วงวสันต์ มักส่งคนมำตำหนินำงเป็ นครัง้ ครำว กำรดู
ถูกดูแคลนเช่นนี้ กลับไม่มีใครห้ำมปรำม! คนรับใช้ของวังองค์
ชำยรองล้วนเป็ นประเภทนำยว่ำขี้ข้ำพลอย ก็เลยไม่มีใครมำ
สนใจดูแลนำง ตัง้ แต่ชำยำองค์ชำยองค์ชำยรองมีครรภ์ นำงยิ่ง
ถูกคนของวังองค์ชำยรองลืมเลือนจนหมดสิ้น หำกไม่ใช่เพรำะ
เช่ อเฟยขององค์ชำยต้ องเข้ ำร่ว มพิธีร้องไห้ หน้ ำพระศพตำม
รำชประเพณี ไม่แน่ ว่ำนำงอำจยัง ไม่รู้ว่ ำเฉินหว่ ำนโหยวแท้ ง
แล้วด้วยซำ้ !
“ลูกคนแรกของข้ำก็แท้งเพรำะเจ้ำ เวลำนี้ นับว่ำข้ำได้รบั
กำรชดใช้คืนแล้ว! เจ้ำเองก็สมควรแล้วที่ มีวนั นี้ ! ” เจียงซื่ อยิ้ม
ขื่น น้ ำตำค่อยๆ ไหลริน ควำมจริงนำงก็รู้ กำรแท้ งครรภ์แรก
เนื่ องจำกซัง่ กวนเฉิงโย่วต้ องกำรเอำใจตระกูลเฉินจึ ง ได้ มี ใจ
โหดร้ำย จะไปโทษเฉินหว่ำนโหยวไม่ได้ แต่นำงแค้น แค้นยิ่งนัก
หำกไม่ใช่เพรำะกำรแท้งครัง้ แรกทำให้ร่ำงกำยอ่อนแอ ลูกคนที่
สองก็คงไม่ต้องมำสิ้นชีวิต!
171
 นึ ก ถึ ง เด็ก คนที่ เ พิ่ ง คลอดมำได้ เ พี ย งไม่ กี่ ว นั นำงรู้สึ ก
เหมื อ นก้ อ นเนื้ อ ในใจขำดหำยไปหนึ่ ง ชิ้ น ไม่ อ ยำกมี ชี วิ ต อยู่
ต่ อไป เวลำนี้ เฉินหว่ำนโหยวก็เป็ นเช่ นเดี ยวกับนำง ต้ องรับ
ควำมเจ็บปวดเหมือนหัวใจโดนเชือดเฉื อน ควำมจริง พวกนำง
ต่ ำงเป็ นคนน่ ำสงสำร กำรแต่ งงำนเข้ำร่วมรำชวงศ์ ก็เท่ ำกับ
แต่งเข้ำไปในถิ่นมนุษย์กินคน จะมีหนทำงชนะเสียที่ไหน?
เป็ นโชคหรือเป็ นเครำะห์ เป็ นชะตำหรือชีวิตก็พดู ได้ยำก
เสี ยงหัวเรำะของเจียงซื่ อค่อยๆ เบำลง มุมปำกมีเลือด
ซึมออกมำ ใบหน้ ำที่ ผ่ำยผอมกับเบ้ำตำที่ ลึกโบ๋ พร้อมกับเลือด
ที่ มุมปำก ดูสยดสยองยิ่งนัก แต่ถึงแม้จะน่ ำสยองเพียงนี้ ก็ไม่มี
ใครให้ควำมสนใจนัก ภำยในรำชวงศ์นี้ไม่เคยขำดสิ่งใด ขำดอยู่
อย่ำงเดียวคือน้ำใจ
“เช่อเฟยเจียงซื่อจำกไปแล้วเพคะ” น้ ำเสี ยงสำวใช้ใหญ่
ตันซำของเฉินหว่ำนโหยวค่อนข้ำงสลดใจ เล่ำเหตุกำรณ์ ล่ำสุด
ภำยในวังให้เฉินหว่ำนโหยวรับรู้ เจียงซื่อที่ หน้ ำระรื่นเมื่อได้รบั
ควำมโปรดปรำนจำกองค์ชำยรองเพี ยงคนเดี ยวรำวกับยังอยู่
ตรงหน้ ำ แต่ เพี ยงพริบตำเดี ยว ก็จำกหำยไปอย่ำงเงี ยบเชี ยบ
เหตุกำรณ์โลกมนุษย์ช่ำงแปรเปลี่ยนง่ำยดำยนัก!

172
 “เผำกระดำษเงินกระดำษทองให้นำงบ้ำง ให้ จ๋ำงสื่ อใน
วังจัดงำนศพให้ดีพอสมควร คนก็ไปแล้ว ให้เหลือศักด์ ิ ศรีไว้บำ้ ง
อี กอย่ำง บ้ำนตระกูลเจียงแค่ถกู ปลด ไม่ใช่ ตำยทัง้ หมด” เฉิน
หว่ำนโหยวพูดเรียบๆ สีหน้ ำดูอะไรไม่ออก ตัง้ แต่แท้งหน้ ำพระ
ศพแล้ว นิสัยอ่อนโยนของเฉินหว่ำนโหยวก็กลำยเป็ นยิ่งเงียบ
ขรึม
เห็น ดัง นั น้ ตัน ซำก็ไ ม่ ก ล้ ำ พูด อะไรมำก นำงถูก เลื อ ก
ขึ้นมำหลังหงซิ่วเกิดเรื่อง ซื่ อสัตย์ภกั ดี แม้ใกล้จะสองปี แล้ว ก็
เดำไม่ถกู ว่ำเฉินหว่ำนโหยวคิดเช่นไรต่อเจียงซื่ อ เวลำนี้ ได้ยิน
คำของเฉินหว่ำนโหยวแล้ว ก็รู้สึกว่ำเจ้ำนำยตนช่ ำงมี จิตใจดี
งำม
“จิตใจดีงำมอะไร ต่ำงเป็ นคนน่ ำสงสำรทัง้ นัน้ วันนี้ เป็ น
นำง ไม่แน่ ว่ำพรุ่งนี้ อำจจะเป็ นข้ำ ก็เป็ นพวกเดียว กันทัง้ นัน้ !”
น้ ำเสียงเฉินหว่ำนโหยวยังคงเรียบเฉย แววตำสงบนิ่ง เพียงแต่
บำงครัง้ เวลำลูบคลำที่ท้อง จะมีอำกำรสันไหวเล็
่ กน้ อย ตรงนัน้
เคยมีเด็กอยู่คนหนึ่ ง
หมอหลวงจำกฝ่ ำยเวชโอสถไม่สำมำรถตรวจพบสำเหตุ
ของกำรแท้ งได้ คำดว่ำอำจเกิดจำกกำรเหนื่ อยล้ำมำกเกินไป
แม้แต่ จำงเซิ่งหัวหน้ ำขันที สืบหำแล้ว ก็ยงั ไม่พบจุดที่ น่ำสงสัย

173
ถึงแม้ไม่มีหลักฐำน แต่ เฉินหว่ำนโหยวรู้ว่ำ กำรแท้ งครัง้ นี้ ต้อง
เป็ นเพรำะถูกใครกระทำแน่ นอน!
นำงระมัดระวังอย่ำงเต็มที่ เป็ นไปไม่ได้ที่เหนื่ อยเกินไป
จะต้องมีใครต้องกำรให้นำงแท้งต่อหน้ ำพระศพเพื่อโทษนำงว่ำ
อัปมงคล คนผูน้ ี้ จะต้องมีควำมแค้นกับนำง จะต้องมีควำมแค้น
กับวังองค์ชำยรอง แต่เป็ นใครเล่ำ?!
เฉินหว่ำนโหยวนึ กถึงเฉินจ้ำวซื่ อ หำกว่ำเป็ นศัตรู ต้ อง
นับนำงด้วย จะเป็ นนำงหรือ ? แต่ นำงไม่มีฝีมือมำกพอที่ จะมำ
เล่นลูกไม้ต่อหน้ ำพระศพไทเฮำ แล้วจะเป็ นผูใ้ ดกัน?
เสียดำยที่ เฉินหว่ำนโหยวอำศัยอยู่แต่ในวังองค์ชำยรอง
ไม่มีโอกำสสื บค้นเรื่องนี้ อยู่แล้ว ได้แค่คำดเดำเงียบๆ จะเป็ น
ใครหนอ?
ไม่ว่ำจะเป็ นใคร ข้ำจะต้ องให้ เขำชดใช้ ไม่เช่ นนั น้ ข้ ำ
ตำยแล้วต้องตกนรก ให้ไฟนรกเผำผลำญ! เฉินหว่ำนโหยวหรี่
ตำสองข้ำง ไฟแค้นลุกโชนในตำ อธิษฐำนเช่นนี้
ในเรือนชิงจู๋ เสิ่นหนิงกำลังอ่ำนจดหมำยของอิงหนำนถู
ตัง้ แต่จำกกันที่วดั เทียนหนิง ทัง้ สองก็ไม่ได้พบหน้ ำกันอีก

174
 ครัง้ นี้ จดหมำยอิงหนำนถูพดู ถึงเรื่องวังองค์ชำยห้ำ เมื่อ
ครำที่ เดินใต้แสงจันทร์ในวัดเที ยนหนิง เขำไม่ได้ถำมเสิ่นหนิง
เกี่ยวกับเรื่องอิงกุ้ย กลับบอกเสิ่นหนิงว่ำใครอยู่เบื้องหลังกำร
ลอบสัง หำรที่ อ ัน จิ้ ง ครัง้ ก่ อ น บอกว่ ำ เป็ นหลี่ ซื่ อ กับ ซัง่ กวน
ฉำงจือ้ !
กับ เสิ่ น หนิ ง เขำรู้สึ ก ว่ ำ ไม่ มี ค วำมจ ำเป็ นที่ ต้ อ งปกปิ ด
แม้แต่น้อย ในช่วงเวลำแห่งควำมเป็ นควำมตำย นำงช่วยเขำไว้
ได้ เขำจึงเชื่อถือนำงยิ่งกว่ำใครๆ ไม่มำกก็น้อย รูส้ ึกว่ำเสิ่นหนิง
สำมำรถรู้เรื่องล่วงหน้ ำได้ ดังนัน้ กำรพูดเรื่องซังกวนฉำงจื่ อ้ ใน
จดหมำยตอนนี้ ย่อมไม่ใช่เรือ่ งแปลก
“หญิงรับใช้ที่น่ำสงสัยคนหนึ่ งหรือ” เสิ่นหนิงใคร่ครวญ
ค ำของอิง หนำนถู แม้ไม่เ ข้ ำใจแต่ ก็ย อมรับ นั บ ถืออิง หนำนถู
เงียบๆ สิ่งที่ นำงไม่สำมำรถทำได้ตลอดมำนัน้ อิงหนำนถูทำได้
แล้ว!
ตัง้ แต่ เกิดครัง้ ใหม่ เสิ่นหนิงก็คิดจะวำงสำยสืบไว้ในวัง
องค์ชำยห้ำ แต่กำรป้ องกันของวังองค์ชำยห้ำหนำแน่ นมำก มด
งำนกับหรูหลิวชู่ไม่สำมำรถส่งคนเข้ำไปได้เลย นี่ เป็ นเรือ่ งที่เสิ่น
หนิงรู้สึกติดค้ำงตลอดมำ! แต่ไม่นึกว่ำอิงหนำนถูตงั ้ แต่เมื่อสอง
ปี ที่ แล้ว นัน่ คือขณะที่ ซงกวนฉำงจื
ั่ ้อ ออกจำกพระรำชวังมำตัง้
วังใหม่ ก็ฝังตัวสำยสืบไว้ในวังองค์ชำยห้ำไว้แล้ว!
175
 เนื้ อควำมที่ จ ดหมำยอิ งหนำนถูก ล่ ำ วไว้ ก็คื อ ข่ ำ วที่
สำยสืบคนนัน้ ส่งออกมำว่ำ เมื่อเร็วๆ นี้ ที่วงั องค์ชำยห้ำปรำกฏ
สำวใช้ประหลำดคนหนึ่ ง สำวใช้คนนี้ เป็ นสำวใช้งำนหยำบเรื่อง
ปั ดกวำด กำรแต่งกำยพูดจำก็เหมือนสำวใช้อื่นๆ แต่ที่สำยสืบ
พบข้อสงสัยของสำวใช้คนนี้ ก็คือเขำเห็นสำวใช้คนนี้ เข้ำไปใน
ห้องหนังสือขององค์ชำยห้ำ ตอนหลังยังเป็ นหลี่เข่ออันพำออก
มำ
ห้องหนังสือวังองค์ชำยห้ำเป็ นเขตหวงห้ำม คนทัง้ วังองค์
ชำยห้ำต่ำงก็ร้!ู เห็นได้ว่ำสำวใช้คนนี้ เข้ำห้องหนังสือต้องได้รบั
อนุญำตจำกองค์ชำยห้ำ แต่สำวใช้งำนหยำบมีเหตุผลอันใดต้อง
เข้ำไปในห้องหนังสือ?
ที่ เป็ นไปได้อย่ำงเดียวคือสำวใช้นี้กบั องค์ชำยห้ำและหลี่
เข่ออันรู้จกั กัน แต่ เมื่อรู้จกั กับองค์ชำยห้ ำ เหตุไฉนถึงยังต้ อง
พรำงตัวมำเป็ นสำวใช้งำนหยำบด้วยเล่ำ?!
เดิมสำยสืบยังคิดสืบหำที่ มำที่ ไปของสำวใช้คนนี้ ครัน้
ลองสอบถำมดูแล้ว ไม่มีใครรูว้ ่ำสำวใช้คนนี้ เดิมทำอะไรเป็ นคน
ที่ไหน ไม่มีหนทำงก็เลยส่งข่ำวให้อิงหนำนถู แล้วตำมดูสำวใช้ผู้
นี้ ต่อ

176
 เสิ่นหนิงก็ไม่ร้วู ่ำเพรำะเหตุใดจึงสนใจสำวใช้ประหลำด
คนนี้ อำศัยสัญชำตญำณ นำงรู้สึกว่ำสำวใช้คนนี้ จะเป็ นเบำะแส
สำคัญ แต่นึกอะไรไม่ออก เสิ่นหนิงเขียนจดหมำยตอบอิงหนำน
ถู ถำมว่ำให้สำยสืบวำดภำพสำวใช้นัน้ มำให้นำงดูสกั หน่ อยได้
หรือไม่ ควำมจริงนำงคิดมำกกว่ำนี้ เมื่อมีรปู สำวใช้นี้แล้ว หำก
นำงออกไปข้ำงนอก คนของหรูหลิวชู่กบั มดงำนจะได้ถือโอกำส
ติดตำมสืบหำเรือ่ งรำวของนำง
ถึงแม้จะไม่สำมำรถเข้ำไปในวังองค์ชำยห้ำได้ กระนัน้ ก็
มิได้หมำยควำมว่ำ สำวใช้นัน้ จะไม่มีวนั ออกมำ
ผ่ำนมำหลำยวัน พอเสิ่นหนิงเห็นภำพที่อิงหนำนถูส่งมำ
ก็ตกใจอย่ ำงมำก จนพูดไม่ออก! ทำไมเป็ นนำง?! นำงไม่ใช่
ตำยแล้วหรือ?!
ชิว เกอกำลัง ปรนนิ บัติ อยู่ข้ ำงเสิ่ น หนิ ง เหลื อบตำเห็น
ภำพที่ เปิดออกมำ ก็ถำมอย่ำงสงสัยว่ำ “นี่ มนั หงซิ่วมิใช่ หรอก
หรือเจ้ำคะ นำงไม่ใช่ ว่ำถูกขำยไปชำยแดนเหนื อแล้วหรือไร?
ไฉนคุณ หนู ถึ ง มี ภ ำพของนำง? นำงไม่ ใ ช่ ต ำยอยู่ ที่ ช ำยแดน
เหนื อแล้วหรือ?!”
เมื่อครำวงำนเทศกำลบุปผำรำชส ำนั ก ก็เ ป็ นเพรำะชิ
วเกอถือโอกำสที่ ไปหำหงซิ่วเตือนเฉินหว่ำนโหยว นำงย่อมคุ้น
177
กับหงซิ่ว คนในรูปเปลี่ยนไปไม่น้อย แก่ไปไม่น้อย แต่ ลกั ษณะ
ท่ำทำงก็ยงั สำมำรถดูออกได้ทนั ทีว่ำเป็ นหงซิ่ว!
แต่สำวใช้ใหญ่ข้ำงกำยเฉินหว่ำนโหยวในตอนนัน้ หงซิ่ว
ที่ ต้ อ งถูก ขำยไปชำยแดนเหนื อ กล่ ำ วกัน ว่ ำ หงซิ่ วตำยใน
ชำยแดนเหนื อ ทำไมถึงกลำยเป็ นสำวใช้ งำนหยำบในวังองค์
ชำยห้ำไปเสียได้?
“ใช่ แล้ว ข้ำก็อยำกรู้มำก เพรำะเหตุใดนำงถึงไปอยู่วงั
องค์ชำยห้ำ ทัง้ ยังเป็ นสำวใช้งำนหยำบในวังองค์ชำยห้ำด้วย!”
ได้ยินคำพูดชิวเกอ เสิ่นหนิงก็ยิ้ม พูดพึมพำเอง น้ ำเสี ยงสบำย
อกสบำยใจ
นึ กไม่ ถึง ว่ ำสำวใช้ ประหลำดคนนั น้ เป็ นหงซิ่ว ! ปี นั น้
ตอนได้ ข่ำวว่ำหงซิ่วตำย นำงยังหลงเชื่ อจริงๆ นึ กว่ ำหงซิ่วที่
อรชรอ้อนแอ้นคงทนลำบำกไม่ไหวตำยที่ชำยแดนเหนื อ! ไม่นึก
เลยว่ำจะปรำกฏตัวขึน้ ที่วงั องค์ชำยห้ำได้
วัง องค์ช ำยห้ ำ ช่ ว ยหงซิ่ ว ? หรื อ เป็ นเพรำะสำเหตุอื่ น ?
ช่ำงทำให้คนรูส้ ึกประหลำดใจโดยแท้
ทำไมหงซิ่วจึงไปวังองค์ชำยห้ำ? ไม่ว่ำสำเหตุใดก็ตำม
หงซิ่วจะต้องเป็ นพันธมิตรกับวังองค์ชำยห้ำแน่ นอน! หงซิ่วเคย
เป็ นคนข้ำงกำยเฉินหว่ำนโหยว จะมีอะไรที่ ทำให้วงั องค์ชำยห้ำ
178
ต้องอำศัยพึ่งพำ?! เรื่องที่ เฉินหว่ำนโหยวแท้งครัง้ นี้ นำงได้ร่วม
ด้วยหรือไม่?
ชัวเวลำเพี
่ ยงเดี๋ ยวเดี ยว เสิ่นหนิงคิดไปแล้วหลำยเรื่อง
เกี่ ย วกับ หงซิ่ว เป็ นพัน ธมิตรกับ องค์ชำยห้ ำ นำงพยำยำมคิด
แล้ ว ก็ย ัง ไม่ เ ข้ ำ ใจ สองคนนี้ ท ำไมจึ ง มี ค วำม สัม พัน ธ์ ก ัน ได้
หนอ? ไม่สิ ต้ องพูดว่ำ หงซิ่วมี ประโยชน์ อนั ใดต่ อองค์ชำยห้ ำ
ต่ำงหำก?!
นำงเล่ำเรือ่ งที่ตวั เองรูท้ งั ้ หมดให้อิงหนำนถูในจดหมำย
ที่ ตอบไป ดังนัน้ เสิ่นหนิงจึงได้เห็นฝี มือของอิงหนำนถูอีกครัง้
ไม่นำน เขำก็สืบได้ว่ำพ่อแม่นำงตำยหมดแล้ว แม้แต่ ตวั หงซิ่ว
ทหำรก็บ อกว่ ำ ป่ วยตำยตอนน ำส่ ง ไปชำยแดนเหนื อ นี่ คื อ
ประวัติย่อของหงซิ่ว
ทหำรยื น ยัน ว่ ำหงซิ่ว ตำยจริ ง อิง หนำนถูเ ชื่ อเรื่ อ งนี้
เขำยังสื บได้ ว่ำ ครำวที่ พำนำงไปส่ งยังชำยแดนเหนื อ มี หญิง
สำวที่ อำยุใกล้เคียงกับหงซิ่วจริง นัน่ ก็หมำยควำมว่ำ หงซิ่วได้
ถูกเปลี่ยนตัวออกมำแต่แรกแล้ว?
แต่ วังองค์ชำยห้ำคงไม่เปลืองแรงเพื่อสำวใช้มำกมำย
โดยไม่ มี ส ำเหตุ เช่ น นั ้น แล้ ว ซัง่ กวนฉำงจื้ อ เก็บ นำงไว้ เ พื่ อ
ประโยชน์ อนั ใด? ที่ จุดนี้ เขำกับเสิ่นหนิงก็มีข้อสงสัยเดี ยวกัน
179
เพี ยงแต่ เขำต้ องกำรพิสูจน์ ข้อสงสัย กำรแก้ ข้อสงสัยนั น้ ง่ ำย
มำก แค่จบั ตัวหงซิ่วมำถำมให้ร้เู รื่องก็พอ ขอแค่หงซิ่วออกจำก
วังองค์ชำยห้ำ เขำย่อมมีวิธี
ยังดีที่ไม่ต้องรอนำนนัก เขำเชื่อว่ำเมื่อครบรอบวันตำย
ของพ่อแม่นำง นำงจะต้องออกจำกวังองค์ชำยห้ำแน่ หำที่ เซ่ น
ไหว้พวกเขำ ทหำรที่ คุมพวกเขำไปชำยแดนเหนื อบอกว่ำ วัน
ตำยของพ่อแม่หงซิ่ว จำได้ว่ำก่อนวันสำรทจีน เช่ นนัน้ เขำจึง
เพียงตัง้ ตำเฝ้ ำรอดู

180
 116 หงซิ่วเสียชีวิต
ในวังองค์ชำยห้ ำ ซังกวนฉำงจื
่ ้อกับหลี่ เข่ออันกำลังคุย
เรื่องหงซิ่ว ที่ แท้หงซิ่วขอพบองค์ชำยห้ำอีกแล้ว หลี่เข่ออันไม่รู้
จะทำอย่ำงไร เลยต้องมำรำยงำน
ซัง่ กวนฉำงจื้อขมวดคิ้ ว “หงซิ่ว ต้ องกำรมำพบข้ ำ อี ก ?
ครัง้ นี้ เกี่ยวกับเรื่องอะไรอี กหรือ ? มีอะไรก็บอกเจ้ำแล้วกัน ไม่
จำเป็ นก็อย่ำมำที่ ห้องหนังสืออีก!” ครัน้ ได้ยินที่ หลี่เข่ออันบอก
ซังกวนฉำงจื
่ อ้ รู้สึกรำคำญ หงซิ่วมักมีเหตุมำขอพบเขำอยู่เรื่อย
ส่วนเพรำะอะไรนัน้ เขำย่อมรูด้ ี
สำหรับเรื่องนี้ หลี่เข่ออันก็เหลือทน เดิมนึ กว่ำให้นำงอยู่
ในวังองค์ชำยห้ำจะได้ควบคุมดูแลใกล้ชิด เวลำนี้ ดูแล้ว กลำย
เป็ นวุ่นวำยมำกขึน้
“นำงอยำกออกจำกวังสักครัง้ ไปสถำนี รถม้ำเซ่นไหว้พ่อ
แม่และพี่ชำยพี่สะใภ้...” หลี่เข่ออันก็ร้วู ่ำไม่สำมำรถพำหงซิ่วมำ
พบองค์ชำยห้ำอีก จึงบอกควำมประสงค์นำง ไม่ร้วู ่ำองค์ชำยห้ำ
จะให้หงซิ่วออกไปหรือไม่
“ออกไปเวลำนี้ ทำไม? ไม่กลัวคนจะจำนำงได้หรือ?! ครัง้
นี้ ไม่ใช่ แกล้งตำยได้ง่ำยๆแล้ว! ไปบอกนำงว่ำ หำกมีธุระมำก
นัก ก็กลับไปชำยแดนเหนื อ! ให้ร้ไู ว้ เสียด้วยว่ำ ชำยแดนเหนื อ
181
ไม่ ใ ช่ ว่ ำ จะอยู่ ไ ด้ ง่ ำ ยๆ!” ซัง่ กวนฉำงจื้อ อำรมณ์ เ สี ย มำก ไม่
อยำกยุ่งกับสำวใช้คนนี้ เลย
ที่ เขำยังปล่อยให้ หงซิ่วอยู่จนถึงตอนนี้ ก็เพรำะนำงยัง
พอมี ป ระโยชน์ อ ยู่ บ้ ำ ง ไม่ นึ ก ว่ ำ นำงจะได้ คื บ เอำศอก ควำม
ต้องกำรมำกขึน้ เรื่อยๆ ครำวก่อนหำเหตุมำห้องหนังสือ ตอนนี้
ยังอยำกออกจำกวัง? เรื่องชำยำองค์ชำยรองแท้ง ได้ยินว่ำจำง
เซิ่งกำลังสืบหำอยู่ด้วย!
“นำงว่ำขอออกไปเพียงครึ่งชัวยำม่ จะปลอมตัวไป บอก
ว่ำคนรูจ้ กั นำงล้วนแต่อยู่ในห้องหอ จะไม่ให้ใครจำนำงได้หรอก
ข้ ำ น้ อยก็คิ ด อยู่ ยอมนำงสัก ครัง้ ไม่ เ ช่ น นั ้น หำกเกิ ด ควำม
วุ่นวำยในเรือนหลัง พวกคนข้ำงล่ำงปำกมำก จะไม่ดีเอำขอรับ”
หลี่เข่ออันขมวดคิ้วพูด
เรือ่ งนี้ หลี่เข่ออันได้พิจำรณำแล้ว หงซิ่วยังพอมีประโยชน์
บ้ำง อีกทัง้ นำงไม่ใช่คนสำคัญอะไร ไม่มีใครสนใจนำงสักเท่ำไร
ให้นำงสมหวังสักครัง้ ก็ไม่น่ำมีปัญหำ ถึงเวลำให้ องครักษ์ตำม
นำงไป ระวังไว้ให้ดี เพียงครึง่ ชัวยำม
่ ไม่น่ำ จะเกิดปัญหำอะไร
ได้ยินหลี่เข่ออันแล้ว ซังกวนฉำงจื
่ ้อคิดตรึกตรองดู รู้สึก
ว่ำหงซิ่วรู้เรื่องบ้ำนตระกูลเฉินมำก อีกหน่ อยอำจจะให้ทำงำน
ใหญ่ได้ เช่นนัน้ ก็ยอมนำงสักครัง้ อีกอย่ำง เวลำนี้ ใกล้เทศกำล
182
สำรทจี น ชำวบ้ำนไม่น้ อยก็ไปเซ่ น ไหว้ กนั ที่ ท ำงรถม้ ำ ริ ม เขำ
ย่อมไม่เป็ นที่น่ำสังเกต ก็เลยอนุญำตให้นำงออกไป ทัง้ สังให้
่ หลี่
เข่ออันจัดกำรเรื่ององครักษ์ เมื่อหงซิ่ว เซ่ นไหว้เสร็จก็รีบกลับ
วัง
หลี่ เข่ออันรีบรับคำ ตอบว่ำหลังเซ่ นไหว้แล้วจะกลับมำ
ไม่ อ อกนอกลู่ น อกทำง ขอให้ อ งค์ ช ำยโปรดวำงใจ แล้ ว ไป
จัดกำรเรื่องให้หงซิ่วออกจำกวัง
จนถึงวันที่ แปดเดื อนเจ็ด หงซิ่วปลอมตัวสักพัก มือหิ้ว
ตะกร้ำที่บรรจุของเซ่นไหว้จนเต็ม ออกจำกวังองค์ชำยห้ำไปยัง
สถำนี รถม้ำโดยมีองครักษ์วงั องค์ชำยห้ำคอยติดตำม
ดูเผินๆ นำงก็คือหญิงวัยกลำงคนรูปร่ำงค่ อนข้ำงท้ วม
ไม่ได้ต่ำงกับผู้หญิงที่ ไปเซ่ นไหว้แถวสถำนี รถม้ำเลย องครักษ์
สองคน ก็ตำมไปห่ ำงๆ ไม่กล้ำเดินใกล้นัก ด้วยเกรงจะเป็ นที่
สังเกต
ดีที่หนทำงสะดวก สถำนี รถม้ำติดเขำซิ่วซัน เป็ นถนนที่
ออกไปนอกเมือง ทุกครัง้ ที่ นักเดินทำงออกเดินทำงไกล ทหำร
ออกรบหรือผูท้ ี่ถกู เนรเทศ ล้วนต้องผ่ำนทำงสำยนี้ ไปยังที่ต่ำงๆ
ดังนัน้ ผูค้ นที่มำเซ่นไหว้ริมทำงจึงมีมำกมำย มีทงั ้ ผูเ้ ฒ่ำที่ร้องไห้
เพรำะเสี ย ลู ก มี ท ัง้ หนุ่ มสำวที่ เ สี ย คนรัก ที่ ม ำกสุ ด คื อ หญิ ง
183
กลำงคน พวกนำงเสียพ่อหรือเสียลูก จิตใจยำมเซ่นไหว้นัน้ แสน
เศร้ำนัก
องครักษ์สองคนยืนอยู่ห่ำงๆ มองหงซิ่วคุกเข่ำร้องไห้ไป
พลำงเผำกระเงิ น กระดำษทองไปพลำง อยำกให้ น ำงรี บ ๆ
จัดกำรเซ่ นไหว้ให้ แล้วเสร็จ ไม่รู้ทำไมเจ้ำนำยจึงสังเช่
่ นนี้ แต่
กำรคุ้ม กัน สำวใช้ ง ำนหยำบมำเซ่ น ไหว้ พวกเขำรู้สึ ก ไม่ สู้จ ะ
ยอมรับนัก
พอจิ ตใจไม่ ย อมรับ เวลำเฝ้ ำดู ก็ ป ล่ อ ยปละละเลย
องครัก ษ์ ส องคนเห็ น สำวใช้ ย ัง โขกศี ร ษะเซ่ น ไหว้ ท ำท่ ำ
ไม่ยอมจบง่ำยๆ ยิ่งทนรำคำญไม่ได้ ถึงแม้เจ้ำนำยจะสังให้ ่ ดู
สำวใช้ ค นนี้ ให้ ดี แต่ ริ ม ทำงมี แ ต่ ค นชรำกับ ผู้ห ญิ งอ่ อ นแอ
จะเกิดเรือ่ งอะไรขึน้ ได้?!
ท ำไมยัง ไม่ เ สร็จ สัก ที น ะ? สององครัก ษ์ คิ ด ไม่ ไ ด้ ใ ส่ ใ จ
อะไร ไม่ได้ คอยจับจ้องนำง พอดี ด้ำนหลังคล้ำยมี เสี ยงอึ กทึ ก
พอสองคนหันศีรษะกลับไป เป็ นรถม้ำเฉี ยดหลังพวกเขำ เกือบ
ชนถูกพวกเขำด้วย
“อุวะ ไอ้นี่ขบั เหมือนเป็ นอะไร ไม่มีลูกตำกันหรือไร?!”
องครักษ์ ค นหนึ่ ง ตกใจ รี บ โดดออกจำกริมทำง ปั ด ฝุ่ นบนตัว
มองดูรถม้ำวิ่งไป ทัง้ ก่นด่ำตำม
184
 “ช่ำงเถอะ ก็ไม่ได้โดนชน เขำอำจมีเรือ่ งด่วน พวกเรำรีบ
เรียกสำวใช้นัน้ กลับเถอะ นี่ กเ็ กินครึ่งชัวยำมแล้
่ ว” องครักษ์อีก
คนปลอบ คิดรีบพำคนกลับวัง จะได้หมดสิ้นภำรกิจ
แต่พอพวกเขำกลับไปดูกต็ กตะลึง คนเล่ำ? สำวใช้นัน่
หำยไปไหน? สำวใช้ ที่กำลังคุกเข่ ำร้องไห้ หำยไปแล้ว! แค่ ชวั ่
พริบตำที่ หนั ศีรษะไปเท่ำนัน้ สำวใช้คนนัน้ ก็หำยไปแล้ว! จะทำ
อย่ำงไรดี?! จะกลับไปรำยงำนเจ้ำนำยอย่ำงไรดี?!
สององครัก ษ์ ส บตำกัน ต่ ำ งเห็ น ควำมหวำดกลัว ใน
่ ว่ำต้ องจับตำดูสำวใช้ คนนี้ ให้
สำยตำ นึ กถึงคำที่ เจ้ำนำยสังไว้
ดีๆ ไฉนหันไปไม่ทนั ไร นำงก็หำยไปเสี ยแล้วเล่ำ? ทัง้ ไม่ได้ยิน
เสียงร้องให้ช่วย นำงหำยไปได้อย่ำงไร?
องครักษ์สองคนตกใจยืนไม่ติด ไม่กล้ำรอช้ำ รีบกลับไป
วังองค์ชำยห้ำอย่ำงกระหืดกระหอบ รำยงำนเรื่องนี้ ให้พวกหลี่
เข่ออัน
“อะไรนะ? หำยไป? ทำไมถึงหำยไป?” หลี่ เข่ออัน ได้ ยิน
รำยงำนจำกสององครัก ษ์ ก็ส ะดุ้ง ตกใจ ใบหน้ ำเปลี่ ย นสี รี บ
ซักไซ้ไล่เรียง
องครักษ์ ท งั ้ สองบอกไม่ถ กู ไม่รู้ว่ ำเกิด อะไรขึ้น พอหัน
กลับไปหงซิ่วก็หำยไปแล้ว แม้แต่ตะกร้ำเครือ่ งเซ่นไหว้กห็ ำยไป
185
ด้วย! นำงไปไหน ไปเองหรือถูกจับไป ก็ไม่ร้เู ลย องครักษ์ถำม
ผูห้ ญิงบริเวณนัน้ พวกนำงก็ว่ำแค่ก้มหน้ ำกรำบไหว้ ไม่รอู้ ะไร
“แย่แล้ว นำงต้องถูกจับตัวไปแน่ นำงรู้เรื่องวังองค์ชำย
ห้ ำไม่น้อย รถม้ำนั น่ จะต้ องเบนควำมสนใจพวกเจ้ำ! พวกเจ้ำ
ทำงำนผิดพลำด ต้องรอรับโทษจำกเจ้ำนำย!” หลี่เข่ออัน อยำก
ซ้อมเจ้ำสองคนนี้ นัก ทำไมจึงไม่รเู้ รือ่ งอะไรเลย?!
หงซิ่วถูกใครจับไป? คนนัน้ ต้องกำรอะไร? หงซิ่วรู้ควำม
ลับวังองค์ชำยห้ำไม่น้อย หรือจุดมุ่งหมำยอยู่ที่วงั องค์ชำยห้ำ?
นึ กถึงจุดนี้ หลี่เข่ออันเชื่อแน่ ว่ำคนที่จบั หงซิ่วไปต้องมุ่งเป้ ำไปที่
วังองค์ชำยห้ำแน่ นอน เขำไม่กล้ำรอช้ำ รีบรำยงำนเรื่องนี้ ให้ซงั ่
กวนฉำงจือ้ ทรำบ
“หงซิ่วเป็ นสำวใช้ของตระกูลเฉิน คนรู้จกั นำง ไม่มำก ที่
เป็ นไปได้มำกที่ สุดคือชำยำองค์ชำยรอง หรือว่ำนำงรู้ว่ำหงซิ่ว
ยังไม่ตำย? ไม่หรอก เป็ นไปไม่ได้ นำงยังพักฟื้ นอยู่ในวังองค์
ชำยรองอยู่เลย มันผู้ใดกันที่ร้วู ่ำหงซิ่วอยู่ในวังองค์ชำยห้ำ? แย่
แล้ว ในวังต้องมีสำยสืบของคนอื่นเป็ นแน่ ”
ซังกวนฉำงจื
่ อ้ ได้ยินเรือ่ งหลี่เข่ออัน เริ่มวิเครำะห์ว่ำใครรู้
เรื่องหงซิ่ว รู้ว่ำในวังต้ องมีสำยสืบอย่ำงรวดเร็ว สำยสื บที่ ร้จู กั

186
หงซิ่ว เป็ นคนของวังองค์ชำยรองหรือคนของตระกูลเฉินกัน
แน่ ?
ทันใดนัน้ ซังกวนฉำงจื
่ ้อรู้สึกว่ำ หำกเป็ นสองบ้ำนนี้ กจ็ ะ
เป็ นกำรดีที่สุด เขำจะต้องมีวิธีพลิกสถำนกำรณ์ กลับมำ ถือเป็ น
ควำมโชคดีในควำมโชคร้ำย
“เรียนนำยท่ ำน ข้ำถำมมำแล้ว นำงก็บอกหมด แล้วว่ำ
กำรเสี ยชี วิตของผู้อำวุโสเฉิน กำรแท้ งหน้ ำพระศพของชำยำ
องค์ชำยรอง กำรแท้ งของหลินเช่ อเฟยทัง้ สำมเรื่อง ล้วนเป็ น
ฝี มือของวังองค์ชำยห้ำขอรับ...” ในบ้ำนสวนแห่งหนึ่ งของเมือง
หลวง ผูต้ ิ ดตำมได้ตอบเจ้ำนำยของเขำเช่นนี้
อิงหนำนถูได้ยินรำยงำนของลูกน้ องแล้ว ก็ยงั รู้สึกคำด
ไม่ถึง กำรแท้งของชำยำองค์ชำยรองเขำคำดเดำได้ว่ำเกี่ยวข้อง
กับวังองค์ชำยรอง แต่ ไม่คิดว่ำกำรป่ วยเสี ย ชี วิตของท่ ำนแม่
เฒ่ำเฉิน ก็เป็ นฝี มือของวังองค์ชำยห้ำด้วยเช่นกัน!
องค์ช ำยห้ ำ คนนี้ ฝี มื อ ช่ ำ งร้ ำ ยกำจเสี ย จริ ง แม้ แ ต่ ห งซิ่
วสำวใช้เล็กๆ เพียงคนเดียวก็ยงั ทำเรือ่ งได้มำกมำยเพียงนี้ ไม่รู้
ว่ำองค์ชำยห้ำคนนี้ ยงั ทำเรื่องอีกมำกน้ อยแค่ไหน ขณะที่ กำลัง
คิด อิงหนำนถูแค่นยิ้มเหยียด สำยตำกลับลึกลำ้ มีเลศนัย

187
 เดิมที องค์ชำยพระองค์ไหนขึ้นครองรำชย์ล้วนไม่มีส่วน
เกี่ ยวข้องกับเขำ ด้วยตำแหน่ งชิงผิงโหวที่ มีอยู่ ไม่ว่ำองค์ชำย
พระองค์ใ ดครองรำชย์ ไม่ มี ผ ลกระทบต่ อ ชิ ง ผิ ง โหวมำกนั ก
เพียงแต่ องค์ชำยห้ ำเป็ นหลำนน้ ำของหลี่ซื่อ เขำไม่ระวังไม่ได้
เขำนึ กถึงคนชุดดำที่ ปรำกฏที่ อนั จิ้ง ก็เพรำะองค์ชำยห้ ำส่ งไป
เพื่อหลี่ซื่อ ดูท่ำ คงต้องเริ่มคิดบัญชีกบั องค์ชำยห้ำแล้ว
“ส่งคนไปที่ วงั องค์ชำยรอง ที่ เหลือพวกเรำไม่เกี่ยว แล้ว”
อิงหนำนถูสงลู ั ่ กน้ องส่ งหงซิ่วไปวังองค์ชำยรอง องค์ชำยรอง
กำลังกลุ้มใจเรื่องต้องล้ำงควำมอัปมงคลที่ แท้งหน้ ำพระศพได้
อย่ำงไร เห็นหงซิ่วแล้วคงจะดีใจมำก ส่วนเรื่องที่ เหลือ เช่นเปิด
โปงเรือ่ งวังองค์ชำยห้ำนัน้ ก็เป็ นเรือ่ งขององค์ชำยรองแล้ว
ยำมเช้ำในอีกสองวันถัดมำ ณ พระตำหนักจื่อเฉิง ฉำงไท่
ฮ่องเต้ มองซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วกับซังกวนฉำงจื
่ ้อที่ คุกเข่ำตรงหน้ ำ
นึ กถึงเรื่องสองวันนี้ สี พระพักตร์ไม่สู้ดีนัก มักพูดกันว่ำตระกูล
ฟ้ ำไม่นับญำติ เป็ นจริงเช่นนี้ หรือ? เป็ นพี่น้องกันก็ยงั มีเรื่องใส่
ร้ำยกัน เขำอดไม่ได้ต้องถอนใจ
ซัง่ กวนเฉิ งโย่ ว คุก เข่ ำ บนพื้น เหงื่ อ ออกที่ ห น้ ำ ผำก ไม่
เข้ำใจว่ำทำไมเรื่องจึงกลับตำลปัตร เดิมที เขำนึ กว่ำจะต้องล้ำง
ข้อหำวังองค์ชำยรองอัปมงคลได้ ทำไมกลำย เป็ นเรื่องใส่ร้ำยพี่
น้ อง แม้แต่เสด็จพ่อก็ยงั ตำหนิว่ำเขำไม่ได้คิดถึงพี่น้อง ที่ ยิ่งไม่
188
เข้ำใจคือสำวใช้ หงซิ่วคนนั น้ เดิมยอมรับผิดที่ วงั องค์ชำยรอง
ไฉนพออยู่ต่อหน้ ำพระพักตร์ฮ่องเต้ กลับกลับคำ กล่ำวว่ำนำง
ไม่เคยรู้จกั องค์ชำยห้ำ ทุกอย่ำงเกิดจำกองค์ชำยรองบงกำร ทัง้
ยังเอำศีรษะชนเสำฆ่ำตัวตำยต่อหน้ ำพระพักตร์ฮ่องเต้ เมื่อเป็ น
เช่นนี้ เขำไม่มีโอกำสแม้แต่จะแก้ตวั ทำได้เพียงรับผิด
ซังกวนฉำงจื
่ ้อเหลือบมองศพหงซิ่ว ยิ้มอย่ำงพอใจ ด่ำน
นี้ ได้ผ่ำนไปแล้ว เมื่อหงซิ่วปรำกฎตัวอยู่หลังองค์ชำยรอง เขำก็
รูว้ ่ำ ซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วเสียเวลำเปล่ำ ไม่ว่ำเขำจะรู้จกั หงซิ่วอย่ำงไร
ไม่ว่ำเขำจะรู้เรื่องวังองค์ชำยห้ำหรือไม่ หงซิ่วจะต้องกลับคำต่อ
หน้ ำฮ่องเต้ ซังกวนฉำงจื
่ ้อรู้ว่ำควำมแค้นของหงซิ่วต่ อวังองค์
ชำยรองนัน้ ลึกลำ้ เข้ำกระดูกดำ นำงจะปล่อยให้วงั องค์ชำยรอง
สมหวังได้อย่ำงไรเล่ำ?
เมื่อเป็ นเช่นนี้ แล้ว สำหรับวังองค์ชำยห้ำจึงมิได้เสี ยหำย
อะไรเลย คนที่จบั ตัวหงซิ่วไปคงลืมคิดถึงจุดนี้ เพรำะฉะนัน้ แม้
จะรู้ว่ำเขำเป็ นคนทำเรื่องเหล่ำนี้ แล้วจะทำอะไรได้? เขำเพียง
แค่ยืนยันว่ำไม่ร้จู กั หงซิ่วก็พอแล้ว หงซิ่วเดิมก็เป็ นสำวใช้บ้ำน
ตระกูลเฉิน กำรแค้นเคืองบ้ำนเฉินนัน้ เป็ นธรรมดำ เกี่ยวอะไร
กับวังองค์ชำยห้ำกันเล่ำ?
เรื่องที่ หงซิ่วตำย ฮ่องเต้ทรงตำหนิองค์ชำยรองและไม่ได้
สงสัยวังองค์ชำยห้ ำ อิงหนำนถูกบั เสิ่นหนิงรู้ได้ อย่ ำงรวดเร็ว
189
พวกเขำรู้ว่ำ จะต้ องเกิดข้อผิดพลำดที่ จุดใดจุดหนึ่ ง เดิมที ไม่
กล้ำออกหน้ ำเอง คิดว่ำให้ องค์ชำยรองที่ เป็ นเจ้ำทุกข์เปิดโปง
องค์ชำยห้ำจะดีที่สุด ยังห่วงว่ำองค์ชำยรองสอบถำมควำมจริง
ไม่ชดั เจน ได้ทำคำสำรภำพของหงซิ่วจนเรียบร้อย กลับได้รบั
ผลเช่นนี้
“เห็นที แม้จะยืมมือคนอื่นก็ยงั ไม่สมหวัง” อิงหนำนถูยิ้ม
เศร้ำๆ รู้สึกว่ำตัวเองพลำดไป ตอนลูกน้ องมำรำยงำนว่ำ ตอน
สอบสวนหงซิ่ว หงซิ่วรักตัวกลัวตำย สำรภำพอย่ำงรวดเร็ว เขำ
จึงเข้ำใจว่ำหงซิ่วเป็ นคนรักตัวกลัวตำยจริง ต่ อหน้ ำควำมเป็ น
ควำมตำย คงต้ อ งบอกเรื่ อ งจริ ง ไม่ นึ ก ว่ ำ หงซิ่ ว แม้ ต ำยก็ย งั
ปกป้ องวัง องค์ช ำยห้ ำ เวลำนี้ น ำงตำยแล้ ว องค์ช ำยรองถูก
ตำหนิ วังองค์ชำยห้ำกลับไม่ได้รบั ควำมกระทบกระเทื อนอะไร
เลย

190
 117 เสิ่นหวำซันกลั
่ บเมืองหลวง
หลังจำกผ่ำนเรื่องหงซิ่ว เสิ่นหนิงรู้ว่ำอิงหนำนถู มีกอง
กำลังของตัวเองอยู่บ้ำง แต่ ว่ำ เหตุใดเขำจึงถลำเข้ ำไปอยู่ใน
อันตรำยเช่นที่อนั จิ้งนัน้ เล่ำ? สำหรับเรื่องนี้ เสิ่นหนิงคำดว่ำคง
เป็ นเพรำะอิงหนำนถูไม่เคยระแวงอิงกุ้ยกระมัง
หงซิ่วฆ่ ำตัวตำย วังองค์ชำยห้ำรอดพ้น นำงรู้สึกผิดหวัง
เล็ก น้ อย นำงนึ กไม่ ถึ ง ว่ ำ หงซิ่ วใจเด็ด เพี ย งนั ้น มนุ ษ ย์ คิ ด
คำดกำรณ์หรือจะสู้ฟ้ำลิขิต
อำรมณ์ ผิ ด หวัง ของเสิ่ นหนิ งคงอยู่ ไ ม่ ไ ด้ น ำน อย่ ำ ง
รวดเร็ว นำงก็ดีใจขึ้นมำแล้ว ไม่เพียงแค่นำง แต่ทงั ้ ตระกูลเสิ่น
มีแต่ควำมชื่นบำน ถึงแม้ยงั อยู่ในระหว่ำงไว้ทุกข์ให้ฉืออี้ไทเฮำ
แต่ กำรพูดกำรกระทำของบ้ำนเสิ่นทุกคน ล้วนแต่ ชื่นบำน นั น่
เป็ นเพรำะเสิ่นหวำซันหั
่ วหน้ ำตระกูลเสิ่นใกล้กลับเมืองหลวง
แล้ว!
เป็ นเวลำหนึ่ งปี เสิ่นหวำซันจั
่ ดกำรน้ ำที่ ไถเฉี ยนสำเร็จ
สำมำรถเชื่ อมคลองขุดใหญ่ที่ถกู กระแสน้ ำซัดขำดคืนกลับมำ
ได้ ทำให้กำรขนส่งทำงน้ำเหนื อใต้กลับคืนสู่ปกติ เขำนำพวกสวี
โหย่วเจิน ประกอบคุณประโยชน์ ที่ยิ่งใหญ่นี้!

191
 เวลำนี้ เขำนำผลงำนจัดกำรน้ำที่ยิ่งใหญ่นี้ จะกลับคืนสู่
เมืองหลวงแล้ว!
เสิ่นหวำซันมี
่ จดหมำยมำก่อนแล้ว ว่ำจะกลับเมืองหลวง
ช่ ว งเทศกำลสำรทจี น งำนที่ ไ ถเฉี ยนสำมำรถต่ อ ติ ด ได้ ก่ อ น
เทศกำลสำรทจีน ทำให้คนตระกูลเสิ่นดีอกดีใจอย่ำงยิ่ง
เมื่อได้รบั จดหมำยเสิ่นหวำซันแล้ ่ ว เสิ่นอวี๋ซื่อก็สงคนรั
ั่ บ
ใช้จดั กำรเรือนของเสิ่นหวำซันให้ ่ เรียบร้อย ทัง้ ผ้ำห่มผ้ำปูเตี ยง
ต่ ำงนำมำตำกแดดเรียบร้อย ข้ำวของเครื่องใช้ ในเรือนนำมำ
เช็ด แล้ ว เช็ดอี ก ทัง้ ยัง เพิ่ มเติ มดอกไม้ใบหญ้ ำในสนำมอี กไม่
น้ อย ทุกอย่ำงจัดกำรเรียบร้อย รอเสิ่นหวำซันกลั ่ บมำ
เสิ่นเจ๋อจิ้งกับเสิ่นเจ๋อหย่วนย่อมดีใจมำกที่สุด ถึงแม้เสิ่น
เจ๋อจิ้งอำยุมำกแล้ว มีประสบกำรณ์ในวงกำรขุนนำงมำนำน แต่
เขำก็ยงั รูส้ ึกว่ำกำรที่บิดำอยู่เมืองหลวง ก็เหมือนมีที่พิงหลังอยู่!
ถึ ง แม้ ใ นเมื อ งหลวงยังมี อ ำจำรย์เ ยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น แต่ ก ำรที่
หัวหน้ ำตระกูลกลับมำบ้ำน ควำมรู้สึกก็ยงั ไม่เหมือน กัน นี่ เป็ น
ควำมรู้สึกปลอดภัยที่ อธิบำยได้ยำก! ด้วยเหตุนี้แม้หลำยวันนี้
ต้องเข้ำประชุมรำชสำนัก เสิ่นเจ๋อจิ้งก็ยงั รูส้ ึกยินดีมำก
แม้แต่เยี่ยเจิ้งฉุน ก็ดีใจที่เสิ่นหวำซันจวนจะกลั
่ บมำเมือง
หลวงแล้ว ครำวนี้ จะได้มีคนที่ คุยกับเขำได้อย่ำงสมน้ ำสมเนื้ อ
192
เสี ยที ไม่ต้องโอดครวญว่ำชี วิตคนหงอยเหงำเหมือนหิมะแรก
ตกอีกแล้ว
เยี่ยเจิ้งฉุ นคิดถึงเสิ่นเจ๋อจิ้งเจ้ำลูกศิษย์ที่ช่ำงสุภำพบุรุษ
เหลื อ เกิ น กับ จำงซู่ เ จ้ ำ ลู ก เขยที่ เ งี ย บเหมื อ นอมสำก ก็ถ อน
หำยใจยำว เขำยังต้ องพยำยำมรักษำภำพลักษณ์ ต่อหน้ ำสอง
คนนี้ จะทำอะไรตำมใจนักยังไม่ได้ คุยกับเสิ่นหวำซันสบำยกว่ ่ ำ
กันเยอะ จะหัวเรำะเฮฮำโกรธด่ำกันก็ได้ แบบนี้ สิจึงจะสบำยใจ
ภำยใต้ ก ำรรอคอยของทุ ก คน วัน ที่ สิ บ สำมเดื อ นเจ็ด
เสิ่ น หวำซัน่ พำพวกหยวนเค่ อเจิน สวี โ หย่ว เจิน กลับ ถึ ง เมือง
หลวงแล้ ว ซัง่ ซู อิ้ว เฉิงอู่ผ่ฟ
ู ำงกับ เหล่ ำขุน นำงกระทรวงโยธำ
ต้อนรับคณะเสิ่นหวำซันที ่ ่ นอกประตูเมืองตะวันออกเฉี ยงใต้ นี่
เป็ นกำรจัดพิเศษจำกฉำงไท่ฮ่องเต้ เพื่อแสดงควำมชมเชยและ
ให้ควำมสำคัญต่อเสิ่นหวำซัน! ่
จัดกำรทำงน้ ำไถเฉี ยน เชื่อมกำรขนส่งทำงน้ ำเหนื อใต้
เป็ นผลงำนที่ ยิ่งใหญ่! อุทกภัยจัดกำรได้ยำกเย็นมำตลอด แต่
คณะเสิ่นหวำซันไม่ ่ เพียงแต่ จดั กำรทำงน้ ำไถเฉี ยนเท่ ำนัน้ แต่
ยังริเริ่มกำหนดแผนติดตัง้ ประตูน้ ำ เปิดสำขำลำน้ ำ ขุดลอกลำ
น้ ำรวมสำมแผน เป็ นประสบกำรณ์ ที่ให้กำรจัดกำรลำน้ ำอื่นๆ
น ำไปใช้ ท ำประโยชน์ ไ ด้ นี่ จึ ง เป็ นผลงำนที่ ยิ่ ง ใหญ่ ที่ ท ำในไถ
เฉี ยน!
193
 ขณะที่ ไทเฮำสิ้นพระชนม์ รำชวงศ์มีเรื่องรำวมำกมำย
เมื่อมี เรื่องที่ เป็ นมงคลยิ่งใหญ่ เช่ นนี้ ย่อมสำมำรถผ่อนคลำย
บรรยำกำศซึ มเศร้ำของเมืองหลวง เป็ นเรื่องที่ หำได้ ยำกยิ่ง!
แม้แต่ องค์ชำยทัง้ หลำย ก็ยงั แอบดี ใจที่ เสิ่นหวำซันจั่ ดกำรน้ ำ
สำเร็จ ขณะนี้ อำรมณ์ ฉำงไท่ ฮ่องเต้ นับว่ำปี ติ สุดแสน หน้ ำตำ
แช่มชื่นต่อพวกเขำมำกขึน้
ไม่นำนนั ก อู่ผ่ฟู ำงก็ต้อนรับคณะเสิ่นหวำซัน่ หำกนั บ
อย่ำงละเอียดแล้ว คณะเสิ่นหวำซันนี ่ ้ ออกจำกเมืองหลวงเกือบ
หนึ่ งปี เต็ม เวลำยำกลำบำกหนึ่ งปี ที่ลำน้ำไถเฉี ยน ตำกแดดตำก
ฝน อีกทัง้ กำรเดินทำงเร่งกลับเมืองหลวง สีหน้ ำเขำเหล่ำนัน้ จึง
ดูกร้ำนลม ท่ำทำงเหนื่ อยอ่อน
ในควำมเหนื่ อยอ่อนนัน้ สิ่งที่ มีมำกกว่ำคือควำมดีใจที่
ได้ ก ลับ บ้ ำ นกับ ควำมโล่ ง ใจที่ ง ำนแล้ ว เสร็จ ได้ ก ลับ ถึ ง เมื อ ง
หลวงแล้ว! ได้ปฏิบตั ิ ภำรกิจจัดกำรน้ ำที่ ไถเฉี ยนสำเร็จแล้ว! ไม่
เสี ย แรงที่ ฮ่ อ งเต้ แ ละประชำชนฝำกควำมหวัง ไว้ ! ควำมรู้สึก
ต่ ำ งๆเหล่ ำ นี้ ผ สมปนเปกัน พวกหยวนเค่ อ เจิ น ต่ ำ งหัว เรำะ
ออกมำ
ยศขุนนำงของอู่ผ่ฟู ำงต่ำกว่ำเสิ่นหวำซัน่ พอพบเสิ่น
หวำซัน่ ก็รี บ ยิ้ ม เดิ น เข้ ำ ไป “ท่ ำ นเสนำบดี ล ำบำกตลอดทำง

194
แล้ว! ลำบำกตลอดทำงแล้ว! ฝ่ ำบำทให้ข้ำน้ อยมำรอรับที่นี่ เชิญ
ท่ำนเสนำบดีเข้ำพระรำชวังโดยตรงเลยขอรับ!”
เส่นหวำซันยกมื
่ อรับกำรทำควำมเคำรพ พูดอย่ำงถ่อม
ตนว่ำ “เป็ นงำนในหน้ ำที่ ! กินเบี้ยหวัดของฝ่ ำบำทย่อมสมควร
แบ่งเบำภำระของฝ่ ำบำท โชคดีที่ไม่ทำให้ผิด พระประสงค์”
ทัง้ หมดเข้ำพระรำชวัง เดินไปพระตำหนั กเซวี ยนเจิ้ง
เสิ่นหวำซันต้
่ องรำยงำนฮ่องเต้ จำกนัน้ จึงกลับบ้ำนได้
ฮ่ อ งเต้ ท รงรออยู่ ที่ พ ระต ำหนั ก เซวี ย นเจิ้ ง นำนแล้ ว
ควำมสำเร็จของเสิ่นหวำซันที ่ ่ ไถเฉี ยน พระองค์ทรงพอพระทัย
ยิ่งนัก
อุท กภัย ปี ที่ แ ล้ ว ที่ ท ำให้ ล ำน้ ำ ไถเฉี ยนเสี ย หำยรุน แรง
ฮ่ องเต้ พอจะล่วงรู้ รองเสนำบดี กระทรวงกำรคลังเจี ยงเฉิงไห่
เคยทูลต่อหน้ ำพระพักตร์ฮ่องเต้หลำยครัง้ เรื่องกำรขนส่งเหนื อ
ใต้เสี ยหำย เขำเองก็เคยส่งคนไปจัดกำรน้ ำหลำยคน แต่ ไม่ได้
ผล จนกระทังเส ่ ิ่ นหวำซันน ่ ำผูร้ เู้ รื่องจัดกำรน้ำสวีโหย่วเจินไปไถ
เฉี ยน จึงทำให้ กำรจัดกำรลำน้ ำไถเฉี ยนมีควำมเปลี่ ยนแปลง
อย่ำงถำวร
ก่อนนัน้ รำยงำนของเสิ่นหวำซันก็
่ มีพดู ถึงเรื่องงำนส่วน
ที่ แล้วเสร็จและส่วนที่ กำลังดำเนินกำร เวลำนี้ เขำกลับถึงเมือง
195
หลวงแล้ว ก็ต้องถวำยรำยงำนให้ฮ่องเต้ทรงรับทรำบถึงผลงำน
ทัง้ หมด ทัง้ สวีโหย่วเจินก็ให้อยู่รว่ มตอบเป็ นกรณี พิเศษ
เดื อนเจ็ดปี ที่ แล้ ว เสิ่ นหวำซัน่ น ำพวกสวี โหย่ วเจินไปไถ
เฉี ยน สมทบกับรองเสนำบดีหยวนเค่อเจินที่อยู่ที่นัน่ แล้ว ไปถึง
ไถเฉี ยน เสิ่ น หวำซัน่ จึ ง รู้ถึ ง ควำมรุน แรงของอุท กภัย ควำม
เสียหำยใหญ่โตของของลำน้ำไถเฉี ยน ไม่แปลกที่หยวนเค่อเจิน
ไม่สำมำรถทำอะไรได้ เหตุกำรณ์ อนั ตรำยยิ่งยวด มองดูควำม
เสียหำยที่รนุ แรงยิ่งนัก ใจของเสิ่นหวำซันตกต ่ ำ่ ลงทุกขณะ
จำกกำรเสนอของสวี โหย่วเจิน เสิ่นหวำซันให้ ่ หยุดกำร
สกัด น้ ำและกำรขุด ลอกทัง้ หมดชัวครำว ่ สิ่ ง แรกที่ ต้ องท ำคื อ
ส ำรวจภูมิ ศ ำสตร์ท ำงน้ ำ โดยละเอี ย ด จำกนั ้น เขำน ำเหล่ ำ
ผู้ปฏิบตั ิ งำนทำงน้ ำรวมทัง้ ขุนนำงและกำรขนส่งมำรวมกัน ให้
พวกเขำออกควำมเห็นที่มีต่อทำงน้ำ จำกนัน้ เสิ่นหวำซัน่ หยวน
เค่ อ เจิ น กับ สวี โ หย่ ว เจิ น น ำควำมเห็ น พวกเขำมำรวบรวม
ประกอบกับ พื้น ที่ ภูมิศำสตร์จริง ของไถเฉี ย น พิ จำรณำผลได้
ผลเสี ยกว้ำงไกล จึงทำแผนติดตัง้ ประตูน้ ำ เปิดลำน้ ำสำขำ ขุด
ลอกล ำน้ ำ รวมสำมแผน รวมเป็ นวิ ธี เ ปิ ดทำง อุด ลอก เป็ น
โครงกำรจัดกำรน้ำไถเฉี ยนที่สมบูรณ์
โครงกำรได้ ร บั อนุ ม ตั ิ จ ำกรำชส ำนั ก แล้ ว ก็ด ำเนิ นกำร
ทันที เสิ่นหวำซันอยู
่ ่เฝ้ ำที่ ไถเฉี ยน คอยถือหำงเสือให้โครงกำร
196
นี้ ผู้ตรวจกำรเหอเน่ ยเต้ำคนใหม่เฉี ยนถงซื่อเป็ นเพื่อนรักของ
เสิ่ น หวำซัน่ ปี ที่ ด ำรงต ำแหน่ ง เจ้ ำ กรมพิ ธี ก ำรทู ต เคยได้ ร บั
ควำมช่วยเหลือจำกเสิ่นหวำซัน่ ตอนนี้ กเ็ ลยช่วยเหลือเป็ นกำร
ตอบแทน! เฉี ยนถงซื่อสนับสนุนโครงกำรนี้ อย่ำงเต็มที่ ทัง้ วัสดุ
อุปกรณ์ ขนจำกสถำนที่ ต่ำงๆในเหอเน่ ยเต้ ำไปยังไถเฉี ยน ไม่
เพียงเท่ ำนัน้ พวกทหำรจำกเหอเน่ ยเต้ำมำกมำยก็ร่วมทำงำน
ในโครงกำรนี้ ด้วย
งำนก่อสร้ำงทัง้ โครงกำรสิ้นเปลืองวัสดุอปุ กรณ์ นับหมื่น
คนงำนห้ำหมื่นแปดพันกว่ำคน เห็นได้ว่ำโครงกำรใหญ่โตขนำด
ไหน งำนจัด กำรน้ ำ ครัง้ นี้ น ำโดยเสิ่ น หวำซัน่ โดยใช้ วิ ธี ก ำร
ของสวีโหย่วเจินเป็ นหลัก
ใช้เวลำเกือบปี กระทังแล้
่ วเสร็จ
หลังโครงกำรแล้วเสร็จ คนในพื้นที่ ยงั ตัง้ ศำลเจ้ำเทพคง
คำที่ หมู่บ้ำนปำหลี่ เมี่ ยวในไถเฉี ยนเพื่อรำลึกถึงบุญคุณที่ รำช
ส ำนั ก จัด กำรน้ ำ ให้ ภำยในศำลเจ้ ำ มี แ ผ่ น ศิ ล ำจำรึ ก บัน ทึ ก
รำยละเอียดกำรจัดกำรน้ ำครัง้ นี้ จำนวนแรงงำน วัสดุอุปกรณ์
จุดที่ ตงั ้ ประตูน้ ำ รวมประสบกำรณ์ กำรจัดกำรน้ ำ เรียกกันว่ำ
เป็ น “แท่นศิลำรำชสำนักซ่อมสร้ำงจัดกำรลำน้ำ”

197
 “พวกกระหม่อมโชคดีที่มิได้ทำผิดพระประสงค์ บุญคุณ
ล้นเหลือ ปกป้ องทวยรำษฎร์ จึงทำให้งำนจัดกำรน้ำครัง้ นี้ เสร็จ
สิ้นสมบูรณ์ รำษฎรก่อสร้ำงศำลเจ้ำเทพคงคำกับแผ่นศิลำจำรึก
รำลึกในพระเมตตำของฝ่ ำบำท...” เสิ่นหวำซันคุ่ กเข่ำโขกศี รษะ
อธิบำยอย่ำงละเอียดถึงกำรรำลึกบุญคุณของรำษฎรที่ มีต่อฉำง
ไท่ ฮ่องเต้ อธิบำยอย่ำงละเอี ยดลึกซึ้งถึงควำมหมำยของศิลำ
จำรึกให้ลึกซึ้งมำกยิ่งขึน้ !
รองเสนำบดีกระทรวงโยธำหยวนเค่อเจิน กับรำษฎรสวี
โหย่วเจินก็โขกศีรษะด้วย หยวนเค่อเจินยังหยิบหินเจียรกับหัว
กระเที ยมใหญ่ เป็ นมัดๆ กล่ำวว่ำนี่ เป็ นของพื้นเมืองไถเฉี ยน
รำษฎรไถเฉี ยนต้องกำรขอบพระทัยฮ่องเต้ ให้พวกเขำนำมำให้
ฉำงไท่ ฮ่องเต้ ใ ห้ หยวนเค่ อเจิน ถวำยหัว กระเที ย มเป็ น
มัดๆนัน้ ครัน้ ได้กลิ่นฉุนของหัวกระเทียม ภำยในใจเขำซำบซึ้ง
ถึงน้ ำใจรำษฎรไถเฉี ยน นี่ เป็ นสิ่งที่พวกเขำแสดงควำมขอบคุณ
ผู้เป็ นเจ้ำนั น้ สิ่งปลำบปลื้มที่ สุดย่อมไม่พ้นกำรที่ รำษฎรหนุ น
เนื่ อง พวกเสิ่นหวำซันไม่่ เพียงแต่ จดั กำรน้ ำไถเฉี ยนได้ ยังเผย
แผ่เกี ยรติคุณพระรำชำ เป็ นกำรลงทุนครัง้ เดี ยวได้ กำไรสอง
ทำง!
ฉำงไท่ ฮ่องเต้ ยิ่งพึงพอใจในผลงำนพวกเสิ่นหวำซันอย่
่ ำง
มำก ทันใดนัน้ พระองค์ทรงประกำศว่ำพวกเสิ่นหวำซันจั ่ ดกำร
198
น้ ำมีผลงำนดีเด่น พระรำชทำนข้ำวของส่วนพระองค์มำกมำย
ส่วนเรือ่ งเลื่อนขัน้ เลื่อนตำแหน่ ง จะมีพระรำชโองกำรตำมมำ
“หัวกระเที ยมเป็ นมัดๆ ของพวกเจ้ำใช้ งำนได้ ดีจริงๆ
เจ้ ำ ไม่ เ ห็น พวกขุน นำงรำชส ำนั ก ต่ ำ งลื ม ตำโตจนบอดหมด
ครำวนี้ ฮ่องเต้ ได้กลิ่นเผ็ดของหัวกระเที ยมกลำยเป็ นหอมได้”
เยี่ยเจิ้งฉุนแกล้งเหน็บเสิ่นหวำซัน่ ตอนนัน้ เขำอยู่ที่พระตำหนัก
เซวียนเจิ้งเห็นได้ชดั เจน ตำฮ่องเต้กย็ งั ยิ้มด้วย!
สร้ำงผลงำนดีเด่นที่ไถเฉี ยน แล้วยังมีลูกเล่นยอดเยี่ยม
เจ้ำแก่ นี่ชกั ก้ำวหน้ ำใหญ่ เยี่ ยเจิ้งฉุ นคิดเช่ นนี้ ไม่เสี ยแรงที่ พอ
ออกจำกรำชสำนักก็มำบ้ำนตระกูลเสิ่นเลย ไม่ทนั ทักทำย อย่ำ
ว่ำแต่ไม่มีเทียบขอพบ
“อย่ำพูดเช่นนี้ เลย นี่ เป็ นน้ ำใจของรำษฎรไถเฉี ยน ที่ มีต่อ
ฮ่องเต้เชียวนะ” เสิ่นหวำซันย ่ ิ้ มโต้กลับ ตำทัง้ สองข้ำงยิ้มจนหยี
ใบหน้ ำที่ ป กติ อ่ อ นโยนยิ่ งดู น่ ำใกล้ ชิ ด ใบหน้ ำที่ ก ร้ ำ นลม
หลัง จำกพัก ผ่อ นแล้ ว ก็ดูดี ขึ้น ครัน้ ได้ ยิ น ค ำพูด เยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น ก็
ไม่ได้ถือสำ เป็ นของที่รำษฎรให้จริงๆ เขำไม่ได้กล่ำวเกินจริง ที่
เขำพู ด ท ำนองว่ ำ เป็ นของที่ ร ำษฎรไถเฉี ยนให้ ก ับ คนของ
กระทรวงโยธำ ก็เป็ นเรือ่ งจริง

199
 “ครัง้ นี้ ตำแหน่ งเสนำบดีกระทรวงโยธำของเจ้ำคงต้อง
ปล่อยวำงแล้ว หลังกำรสอบระดับรำชสำนักแล้ว ตระกูลเสิ่นมำ
แรง จิ้งเอ๋อร์ชกั ผวำ หำกไม่ใช่เพรำะมีเรื่องไทเฮำสิ้นพระชนม์
เหตุกำรณ์ ยงั ไม่ร้จู ะไปถึงไหน ตอนนี้ เจ้ำมีผลงำนอีก เป็ นที่โดด
เด่นนั ก จะไม่ใช่ เรื่องที่ ดีแล้ว” หลังพูดเล่นแล้ว เยี่ยเจิ้งฉุ นเริ่ม
คุยเรื่องนี้ จริงจัง เพื่อให้ รำงวัลพวกเสิ่นหวำซัน่ ฮ่ องเต้ คงต้ อง
เลื่อนขัน้ เลื่อนตำแหน่ งให้พวกเขำ เมื่อเป็ นเช่นนี้ ตระกูลเสิ่นก็
จะกลำยเป็ นจุดสนใจของพวกขุนนำงเมืองหลวงอี กครัง้ หนึ่ ง
ก่อนนัน้ เสิ่นเจ๋อจิ้งเคยมำหำเขำแล้ว บอกว่ำเป็ นห่วงเรือ่ งนี้
“เรื่องนี้ ข้ำคิดไว้แล้ว ไม่ต้องห่ วงมำก เวลำนี้ อยู่ในช่ วง
ไว้ ทุ ก ข์ไ ทเฮำ หลี ก เลี่ ย งเรื่ อ งได้ ม ำก” จุด นี้ เ สิ่ น หวำซัน่ ก็มี
ควำมคิดตัวเอง แต่ไม่ได้กงั วลมำกเหมือนเสิ่นเจ๋อจิ้งกับเยี่ยเจิ้ง
ฉุน
ควำมเมตตำกรุณำของฮ่องเต้ มีข้อจำกัด อี กทัง้ ขุนนำง
ขัน้ สองเวลำนี้ กไ็ ม่มีตำแหน่ งว่ำง อย่ำงมำก เขำก็แค่ได้เลื่อน
ขัน้ เท่ำนัน้ ย่อมไม่เป็ นจุดเด่นนัก
“ถูกแล้ว เจ้ำสวีโหย่วเจินนัน่ เป้ ำหมำยต้องกำรท่องเที่ยว
ทัว่ หล้ำ รำคำญเรื่องเป็ นขุนนำง คงไม่อยู่เมืองหลวงนำนนั ก
เจ้ำจะต้ องบอกคนของกระทรวงขุนนำงไว้ ไม่ใช่ถึงเวลำแหวก
กฎตัง้ ตำแหน่ งให้ แล้วยังถูกปฏิเสธ จะดูไม่ดีทงั ้ สองฝ่ ำย” เสิ่น
200
หวำซันนึ่ กถึงคำที่สวีโหย่วเจินเคยพูดกับเขำ เมื่อจัดกำรน้ำที่ไถ
เฉี ยนแล้วเสร็จ เขำจะอยู่ในเมืองหลวงสักพักก็ไปท่ องเที่ ยวที่
อื่นแล้ว เรื่องรำงวัลแต่ งตัง้ ตำแหน่ งอะไร เขำไม่สนใจ เยี่ยเจิ้ง
ฉุ นเป็ นเสนำบดี ฝ่ำยขวำ ส่ งข่ำวให้ กระทรวงขุนนำงกับกรำบ
ทูลต่อฮ่องเต้ คงไม่ใช่เรือ่ งยำกอะไร
“นี่ ก็เ ป็ นมนุ ษ ย์ป ระหลำด มี ค นไม่ อ ยำกได้ ร ำงวัล ไม่
อยำกเป็ นขุน นำง ข้ำเกษี ยณแล้ วก็จะต้ องไปเที่ ย วสักพัก ทัง้
ภูเขำสูงแม่น้ ำเลื่ องชื่ อทัง้ หลำย แม้ตวั จะเข้ ำไม่ถึง แต่ ใจก็ยงั
อยำกไปอยู่ดี” เยี่ยเจิ้งฉุนรับปำกเสิ่นหวำซันจะจั
่ ดกำรให้ แถม
ท้ำยด้วยคำพูดนี้ ทำให้เสิ่นหวำซันพู ่ ดไม่ออก
่ ่ยเจิ้งฉุนลำกลับ เสิ่นหวำซันจึ
จนกระทังเยี ่ งได้มีเวลำคุย
กับเสิ่นเจ๋อจิ้ง เสิ่นเจ๋อหย่วน พ่อลูกอยู่ด้วยกัน สิ่งที่คยุ ล้วนเป็ น
เรือ่ งระยะนี้ เสิ่นหวำซันได้่ รบั รูเ้ รือ่ งก่อนหลังไทเฮำสิ้นพระชนม์
ทัง้ รูเ้ รือ่ งวังองค์ชำยห้ำกำลังเป็ นที่โปรดปรำน เพียงแต่ซีเอี้ยนที่
เขำสนใจ กลับไม่มีข่ำวครำวอะไรออกมำ ไม่มีข่ำวก็คือข่ำวดี
เสิ่นหวำซันจึ ่ งค่อยเบำใจลงได้

201
 118 หินลับดำบตระกูลเสิ่น
เสิ่นหวำซันกลั
่ บถึงเมืองหลวงไม่กี่วนั ขณะที่เขำยังเที่ยว
แวะเยี่ยมบ้ำนพรรคพวกเพื่อนเก่ำอย่ำงสบำยๆ รำชสำนักก็ให้
รำงวัลพวกเขำเนื่ องจำกผลงำนจัดกำรน้ำที่ไถเฉี ยน ได้เลื่อนขัน้
เลื่อนตำแหน่ งกัน เป็ นที่น่ำยินดีกนั อย่ำงยิ่ง
เนื่ องจำกมีเยี่ยเจิ้งฉุนคอยประสำน รำชสำนักจึงไม่ได้ให้
ยศขุ น นำงสวี โ หย่ ว เจิ น แต่ ย กเว้ น ภำษี เ ขำสิ บปี อี ก ทัง้ ให้
ทรัพย์สินเงินทองจำนวนมำก หยวนเค่อเจินได้เลื่อนอีกหนึ่ งขัน้
แต่ยงั คงดำรงตำแหน่ งรองเสนำบดีกระทรวงโยธำ รอให้ถึงกำร
สอบเลื่อนขัน้ ครำวหน้ ำ ประสบกำรณ์ที่มี ก็มำกพอที่จะให้เลื่อน
ตำแหน่ งได้แล้ว
ส่ วนเสิ่นหวำซัน่ ยังคงเป็ นขุนนำงขัน้ สำมเอก เพี ยงแต่
ย้ำยไปอยู่สำนักรำชเลขำธิกำรดำรงตำแหน่ งรองเสนำบดี ควบ
ตำแหน่ งจื๋อเสี ยซื่อจี๋เสี ยนเตี้ยน ถึงแม้ไม่ได้เลื่อนขัน้ แต่สำนัก
รำชเลขำธิ กำรอ ำนำจยิ่ งใหญ่ อยู่ ใ กล้ ศู น ย์ ก ลำงอ ำนำจ!
โดยเฉพำะกำรควบตำแหน่ งจื๋อเสียซื่อจี๋เสียนเตี้ยน เสิ่นหวำซัน่
รู้สึกสำคัญยิ่งนั ก ควรรู้ว่ำเจ้ำกรมอำลักษณ์ เหวยจิ่งเย่ำก็ควบ
ตำแหน่ งเสียซื่อจี๋เสียนเตี้ยน บริหำรงำนจี๋เสียนเตี้ยน

202
 ที่ สำคัญที่ สุดคือ คนในจี๋เสี ยนเตี้ ยนมีใครบ้ำง มีทงั ้ จ้วง
หยวน ปั ง๋ เหยี่ ยน ทัน่ ฮวำหนุ่ มๆทัง้ นั น้ คนเหล่ ำนี้ คืออนำคต
ของต้ำหย่ง! ตอนนี้ เขำควบตำแหน่ งเสียซื่อจี๋เสียนเตี้ยน ที่แน่ ๆ
พวกที่ จะเป็ นเสำหลักในอนำคตของต้ ำหย่งจะต้ องติดบุญคุณ
เขำในฐำนะอำจำรย์บ้ำง ดังนั น้ ในวันหลำยวันต่ อมำ ตำของ
เสิ่ น หวำซัน่ จึ ง ยัง มี แ ววยิ้ ม ติ ด อยู่ ต ลอดเวลำ ท ำให้ ใ บหน้ ำ ที่
อ่อนโยนอยู่แล้วยิ่งน่ ำเข้ำใกล้
ผู้ที่ ม ำรับ ต ำแหน่ ง เสนำบดี ก ระทรวงโยธำต่ อ จำกเสิ่ น
หวำซัน่ ก็คือขุนนำงซือหนงซื่อเส้ำชิงนำมฟัน่ ไจ้ฉำง
ฟั น่ ไจ้ฉำงเห็นใบหน้ ำยิ้มละไมของเสิ่นหวำซัน่ ตัง้ ใจฟั ง
ค ำชี้ แ นะของเขำ ผงกศี ร ษะเป็ นครัง้ ครำว รู้ สึ ก ถึ ง ควำม
รอบคอบในกำรปฏิบตั ิ ตนของอดีตเสนำบดีกระทรวงโยธำคนนี้
ยังไม่ทนั ไร เขำเพิ่งกำลังจะส่งเทียบขอพบไปที่บำ้ นเสิ่น ใครจะรู้
ว่ำเที ยบขอพบยังไม่ทนั ส่ ง ก็ได้ รบั เที ยบเชิญจำกเสิ่นหวำซัน่
แล้ว อดีตเสนำบดีกไ็ ม่รอช้ำ พูดยิ้มๆว่ำ “ข้ำเชิญท่ำนมำ ไม่ใช่
เพรำะอะไรหรอก งำนของกระทรวงโยธำมีมำกมำย ต้อ งคุยให้
รูล้ ่วงหน้ ำเล็กน้ อย แต่ดเู หมือนจะกะทันหันไปหน่ อย”
แม้ เ สิ่ นหวำซัน่ จะพู ด เช่ น นี้ แต่ สิ่ งที่ พู ด กลับ เป็ นข้ อ
แนะนำมำกมำย ให้ ผ้ทู ี่ จะมำรับงำนกระทรวงโยธำคนต่ อไปรู้
สภำพงำนพอสมควร ทำให้ร้ถู ึงอุปนิสัยขุนนำงแต่ละคนในกำร
203
ปฏิบตั ิ งำนไม่น้อย ล้วนเป็ นข้อมูลสำยตรง แม้กำรโยกย้ำยต้อง
ส่งมอบงำน แต่ที่บอกอย่ำงละเอียดขนำดนี้ ฟัน่ ไจ้ฉำงยังไม่เคย
พบเห็น ควำมจริงเขำไม่รู้ว่ำ เสิ่นเจ๋อจิ้งเองก็ปฏิบตั ิ ต่อซ่ ง ซี ฉี
เช่นเดียวกัน เวลำนี้ เสิ่นหวำซันปฏ
่ ิ บตั ิ ต่อเขำก็เหมือนกัน ทำให้
ผู้อื่ น สะดวกก็เ หมื อ นท ำให้ ต ัว เองสะดวกด้ ว ย นี่ นั บ ว่ ำ เป็ น
คุณสมบัติตกทอดของตระกูลเสิ่น
“เจียงหนำนเต้ำกับเหอเน่ ยเต้ำปี นี้ ไม่มีอทุ กภัย เห็นได้ว่ำ
กำรจัดกำรน้ ำปี ที่ แล้วยังมีผล กระทรวงโยธำระยะนี้ กไ็ ม่มีเรื่อง
ด่ ว นหรื อ เรื่ อ งส ำคัญ อะไรให้ ท ำ ว่ ำ ไปแล้ ว ซื อ หนงซื่ อ กับ
กระทรวงโยธำก็มี ส่ ว นเหมื อ นกัน ล้ ว นเกี่ ย วข้ อ งกับ ควำม
เป็ นอยู่รำษฎร ควำมเป็ นอยู่รำษฎรหนั กกว่ำขุนเขำ คิดเช่ นที่
รำษฎรคิดช่ วยที่ รำษฎรอยำกให้ ช่วย ไม่ละโมบทำงำนจริง จัง
ตำแหน่ งเสนำบดีกระทรวงโยธำก็เป็ นได้สบำยๆ” เสิ่นหวำซื่อ
สรุปตอนท้ำย พูดยิ้มๆ
เสิ่นหวำซันมองผู
่ ้ที่จะมำเป็ นเสนำบดีกระทรวงโยธำคน
ต่อไป ฟ่ ำนไจ้ฉำงเดิมเป็ นซือหนงเส้ำชิง อำยุห้ำสิบกว่ำ หน้ ำตำ
สัตย์ซื่อมำกจนอำจจะแลดูเฉื่ อยชำจนถึงทึ่มทื่อ แต่เขำได้เป็ น
ถึงขุนนำงขัน้ สำมเอก แม้จะไม่ใช่ยอดมนุษย์กนั ทุกคน แต่ไม่มี
คนโง่หรอก!

204
 นึ กถึงจุดนี้ แล้ว เสิ่นหวำซันย
่ ิ่ งยิ้มอย่ำงสนิทสนม คนใน
รำชสำนักแปลกๆมำกมำย ไม่ว่ำโง่จริงโง่หลอก สิ่งที่ ต้องเตือน
ก็ได้เตือนแล้ว ถือว่ำเขำก็ได้ทำให้เต็มที่แล้ว
ฟั น่ ไจ้ ฉำงไม่ได้ โ ง่จริง หลัง จำกรับ ต ำแหน่ ง แล้ ว ยัง จัด
เลี้ยงขุนนำงกระทรวงโยธำที่ ภตั ตำคำรจิงหวำเชิญเสิ่นหวำซัน่
ด้วย หนึ่ งเพื่อเป็ นกำรเลี้ยงส่งเขำ สองเพื่อเป็ นกำรเลี้ยงฉลองที่
เขำย้ำยไปอยู่ที่สำนักรำชเลขำธิกำร รวมหลำยจุดประสงค์
งำนเลี้ ย งเป็ นไปอย่ ำ งชื่ น มื่ น ทัง้ เจ้ ำ ของงำน ทัง้ แขก
หยวนเค่ อเจินดื่ มจนเมำ เนื่ องจำกเคยร่วมทุ กข์ร่ว มสุขตอน
จัดกำรน้ ำที่ ไถเฉี ยน เขำจึงสุดแสนเสี ยดำยที่ เสิ่นหวำซันย้ ่ ำย
ออกจำกกระทรวงโยธำ ดื่มมำกไปหลำยแก้ว น้ ำตำลูกผู้ชำย
ไหลไปหลำยหยด สำหรับเรื่องนี้ ฟั น่ ไจ้ฉำงก็ไมถื อสำ กลับคิด
ว่ำหยวนเค่อเจินสนิทสนมจริงใจ ระหว่ำงดำรงตำแหน่ ง จึงให้
ควำมสำคัญหยวนเค่อเจินอย่ำงมำก นี่ เป็ นเรือ่ งภำยหลัง
กำรย้ ำ ยต ำแหน่ งของเสิ่ นหวำซั น่ ท ำให้ ร ำชส ำนั ก
สันสะเทื
่ อนไม่น้อย ในระหว่ำงไว้ทุกข์ฉืออี้ไทเฮำ เป็ นเวลำห้ำม
สุ ร ำห้ ำ มบัน เทิ ง เหล่ ำ ขุน นำงมี เ วลำว่ ำ ง ก็ร วมกลุ่ ม วิ พ ำกษ์
วิจำรณ์ กนั ขุนนำงไม่น้อยต่ำงยึดถือควำมคิดเห็นตัวเอง กำลัง
ถกกันเรือ่ งย้ำยตำแหน่ งของเสิ่นหวำซัน่

205
 “ทำไมเป็ นตระกูลเสิ่นอี กแล้ ว? ครำวก่ อนเสิ่นเจ๋อจิ้ง
เพิ่งเลื่อนเป็ นอธิบดีกระทรวงขุนนำง ครำวนี้ เสิ่นหวำซันย้ ่ ำยไป
เป็ นรองเสนำบดี สำนั กรำชเลขำ ทัง้ ควบตำแหน่ งจี๋ เสี ยนเตี้ ย
นจื๋ อ เสี ย ซื่ อ รู้สึ ก จะโปรดปรำนตระกูล เสิ่ น มำกเกิ น ไปแล้ ว
กระมัง” นี่ คือพวกขุนนำงฝ่ ำยที่ อิจฉำริษยำ น้ ำเสี ยงค่อนขอด
ในใจเคืองแค้นที่ ลูกหลำนตัวเองไม่เอำถ่ำน ทำไมไม่ร้จู กั ทำตัว
เหมือนพวกตระกูลเสิ่นเสียบ้ำง?!
“ผลงำนจัด กำรน้ ำ ที่ ไ ถเฉี ยนเห็น อยู่ ช ัด เจนยัง จะบ่น
อะไร? ไม่เช่ นนั น้ พวกเจ้ำไปไถเฉี ยนตำกแดดตำกลมสักปี ดู?
ดูซิว่ำจะจัดกำรน้ ำไถเฉี ยนได้ไหม ทำให้กำรขนส่งทำงน้ำเหนื อ
ใต้เชื่อมกลับมำได้?” นี่ เป็ นพวกขุนนำงที่ เห็นสมควร พวกเขำ
คิดว่ำกำรเลื่อนตำแหน่ งของเสิ่นหวำซันเป็ ่ นเรื่องตำมเหตุตำม
ผล คนลงทุนลงแรงมำกมำย ทัง้ ได้สร้ำงผลงำนยิ่งใหญ่ ยังจะมำ
บ่นอะไรกัน?
ระวังรุ่งนักมักดับ เรื่องดีทวหล้
ั ่ ำไม่ใช่ตระกูลเดียวกวำด
หมด พวกเรำคอยดูต่อไป ว่ำตระกูลเสิ่นจะได้ รบั ควำมโปรด
ปรำนไปถึงไหน ไม่แน่ ว่ำอำจร่วงอย่ำงรวดเร็ว” นี่ เป็ นพวกขุน
นำงที่ รอสมน้ ำหน้ ำ ควำมจริงกำรที่ ตระกูลเสิ่นมี คนเลื่อนไม่
เลื่อนมีคนย้ำยไม่ย้ำย ไม่เกี่ ยวอะไรกับพวกเขำเลย แค่นินทำ
กันสนุกปำกเท่ำนัน้
206
 “ไอ้ พวกโง่เง่ำ มีเวลำมำกมำยมำเที่ ยววิจำรณ์ คนโน้ น
คนนี้ สู้คิดหำวิธีให้ตวั เองได้เลื่อนไม่ดีกว่ำหรือ ใครจะเลื่อนไม่
เลื่อน เกี่ยวอะไรกับพวกเขำ! น่ ำจะให้พวกเขำแก่ตำยอยู่แค่ขนั ้
ห้ ำขัน้ หก” นี่ ก็พวกปำกร้ำยอย่ำงเยี่ ยเจิ้งฉุ นกับกู่เหวินหลำน
กำรวิจำรณ์ ของเหล่ำขุนนำง เมื่อพวกเขำได้ ยินเข้ำหู จึงออก
ควำมเห็นอย่ำงมีอำรมณ์ พลำงรีบส่งข่ำวให้เสิ่นหวำซันให้ ่ ร้ถู ึง
คำวิจำรณ์เหล่ำนี้
ควำมจริงไม่ต้องรอให้พวกเขำบอก ตระกูลเสิ่นรู้อยู่แล้ว
ว่ำเหล่ำขุนนำงกำลังวิจำรณ์ เรื่องของเสิ่นหวำซัน่ ข่ำวของหรู
หลิ ว ชู่ นั ้น ละเอี ย ดกว่ ำ ข่ ำ วที่ พ วกเขำส่ ง มำ ข่ ำ วยัง กล่ ำ วว่ ำ
ฮ่องเต้ จะเลือกชำยำองค์ชำยคนหนึ่ งจำกตระกูลเสิ่น กำรย้ำย
เสิ่นหวำซันอำจจะเป็
่ นกำรเตรียมกำรล่วงหน้ ำ ข่ำวเช่นนี้ ทำให้
เสิ่นหวำซันนึ ่ กขำ ควำมจริงพวกเขำเดำผิดหมด จิตใจฮ่ องเต้
ใครจะไปทำยถูกได้? เสิ่นหวำซันท ่ ำเป็ นไม่ร้เู รื่องที่เหล่ำขุนนำง
คำดเดำ ยังคงเยี่ยมเยียนพรรคพวกเพื่อนเก่ำตำมเดิม ใช้เวลำ
ว่ำงก่อนไปรับตำแหน่ งที่สำนักรำชเลขำธิกำร
ณ พระตำหนั กจื่อเฉิง จำงเซิ่งกำลังรำยงำนฮ่องเต้ เรื่อง
ควำมเคลื่อนไหวของขุนนำงรำชสำนัก “ตัง้ แต่พระรำชโองกำร
ของฝ่ ำบำทลงไป ทุกคนกำลังคำดเดำ ตระกูลเสิ่นได้รบั ควำม
โปรดปรำนมำกเกินไป เดิมมีฉวนหลูที่มำจำกกำรสอบระดับรำช
207
สำนัก ตำมด้วยกำรเลื่อนเสิ่นเจ๋อจิ้งตอนนี้ กย็ ้ำยเสิ่นหวำซันเข้
่ ำ
มำสำนั กรำชเลขำธิกำร ฝ่ ำบำท พระองค์ทรงเห็นควำมสำคัญ
ตระกูลเสิ่นมำกจริงหรือพะย่ะค่ะ”
ฮ่องเต้ได้ยินคำของจำงเซิ่งแล้วแย้มพระโอษฐ์น้อยๆ ริ้ว
รอยยับ ย่ นบนใบหน้ ำยิ่ง เห็นชัดเจน พูด ต่ อค ำของจำงเซิ่งว่ ำ
“ใช่สิ ตระกูลเสิ่น ข้ำเห็นควำมสำคัญมำก...” ไม่ง่ำยเลยที่ เขำ
เลื อกออกมำจำกตระกูลขุนนำงเมื องหลวง ก็ต้ องเห็น ควำม
สำคัญมำก ตระกูลเสิ่นทำอะไรได้อีกมำก หลังจำกยิ้มแล้วก็หนั
ไปถำมจำงเซิ่ง “เจ้ำเป็ นยอดฝี มือบูล๊ ิ้ ม เจ้ำคิดว่ำมีดดำบรักษำ
ควำมคมได้อย่ำงไร”
จำงเซิ่งชะงัก ไม่นึกว่ำอยู่ดีๆฮ่องเต้จะถำมคำถำมเช่นนี้
ตอบตำมควำมรู้สึกว่ำ “หมันลั ่ บบ่อยๆ...” ไม่ได้พดู ต่อ เขำรู้ว่ำ
ฮ่องเต้ไม่ได้ต้องกำรคำตอบ
“ใช่เลย ต้องลับ...” พระองค์พดู ยิ้มๆ พอใจในสำยตำกับ
ควำมคิดของตัวเอง นี่ คืออู๋เยวี่ยเสิ่น ไม่ง่ำยเลยกว่ำเขำจะเลือก
ออกมำ เตรียมไว้เป็ นหินลับดำบให้ ฮ่องเต้ คนต่ อไป ย่อมต้ อง
เห็นว่ำมีควำมสำคัญมำกๆ!
“กำรสร้ ำ งควำมสัมพัน ธ์ก บั ตระกูล เสิ่ น ต้ อ งเร่ ง หน่ อย
แล้ว เดือนสำมหลังครบกำหนดไว้ทุกข์แล้วจะต้ องไปบ้ำนเสิ่น
208
ส่วนเรือ่ งเจรจำกำรแต่งงำนต้องรอให้ครบกำหนดไว้ทุกข์หนึ่ งปี
จึงจะทำได้ ยังดีว่ำด้ำนองค์ชำยสำมก็มีเงื่อนไขเดียวกัน”
ภำยในวังองค์ชำยห้ำ เหล่ำเสนำธิกำรกำลังปรึกษำเรื่อง
เสิ่นหวำซัน่ ย้ ำยตำแหน่ ง สรุปออกมำว่ำ คนที่ เหมำะสมที่ จะ
แต่ งงำนกับซังกวนฉำงจื
่ ้อมำกที่ สุด คือเสิ่นหนิงลูกสำวคนโต
ภรรยำเอกของเสิ่นเจ๋อจิ้ง ปี หน้ ำซังกวนฉำงจื
่ อ้ ออกทุกข์ ก็พอดี
กับเสิ่นหนิงมีอำยุถึงเกณฑ์ เวลำเหมำะสมกันมำก จะต้องชิงตัด
หน้ ำหน้ ำองค์ชำยสำม ให้ได้
“เจ้ ำ สำมเดิ น อี ก เส้ น ทำงหนึ่ ง ไม่ ต้ อ งไปห่ ว งเขำจะมำ
แย่ง” ซังกวนฉำงจื
่ ้อยิ้มพูดกับเสนำธิกำร หน้ ำตำของเสิ่นหนิง
เขำเคยพบครัง้ หนึ่ ง สดใสพอได้ แต่ ถ้ำจะว่ำงำมก็ออกจะมำก
เกินไปหน่ อย เจ้ำสำมชอบคนสวยคนงำม ไม่มีทำงอยำกได้เสิ่น
หนิง แม้จะผูกสัมพันธ์กบั ตระกูลเสิ่น ก็ไม่มีทำงยอมทนในเรื่อง
ควำมสวยงำม จะให้เขำแต่งงำนกับเสิ่นหนิงเป็ นภรรยำเอก เชื่อ
ว่ำโจวเสียนเฟยพูดจนปำกฉี กก็ยงั ไม่สำเร็จ
ที่ ซงั ่ กวนฉำงจื้อคำดไว้ นัน้ ไม่มีผิด ภำยในวังอี้ คุน โจว
เสี ยนเฟยพยำยำมพูดเกลี้ยกล่อมซังกวนหย่ ่ งผิง “เสด็จพ่อเจ้ำ
เห็นควำมสำคัญตระกูลเสิ่นแค่ไหนเจ้ำก็เห็นแล้ว กำรแต่งงำน
กับเสิ่นหนิง เจ้ำก็ไม่ต้องไปเดินทำงอ้ อมอี กมำกมำย ได้ เพิ่ม
ก ำลัง อี ก ตัง้ เท่ ำ ไร ใกล้ ต ำแหน่ ง นั ้น อี ก กี่ ก้ ำ ว เจ้ ำ ไม่ เ ห็น เลย
209
หรือ? เจ้ำก็แค่ แต่ งกลับมำตัง้ ไว้เฉยๆ ไม่ร่วมหอกับนำงก็ไม่
เป็ นไร แค่ต้องกำรผูกสัมพันธ์กบั ตระกูลเสิ่นเท่ำนัน้ !”
สี หน้ ำซัง่ กวนหย่ ง ผิง ดูไม่ได้ อย่ ำงที่ สุด ไม่ว่ ำโจวเสี ย น
เฟยจะพูดอย่ำงไรก็ไม่ยอมตกลง หน้ ำตำเสิ่นหนิงเป็ นอย่ำงไร
เขำจำไม่ ได้ แ ล้ ว เพี ย งแต่ ว นั ก่ อนจ๋ำงสื่ อที่ ว งั ไปสอบถำม ได้
ควำมว่ ำหน้ ำตำสุด แสนจะธรรมดำ ไม่ติ ด อัน ดับ ใดๆ ในหมู่
ดรุณีในห้องหอ ห่ำงไกลจำกหลินเช่ อเฟยมำกมำย แล้วเขำจะ
แต่งท่อนไม้หน้ ำตำน่ ำเกลียดมำตัง้ ไว้ที่บำ้ นทำไม? เขำยืนหยัด
หนักแน่ นในจุดนี้ !
ควำมจริง ไม่ใช่เขำไม่ร้วู ่ำผลประโยชน์ ของกำรแต่งงำน
กับเสิ่นหนิงมีอะไรบ้ำง เสี่ยนเม่ำซิ่นเคยวิเครำะห์ให้เขำฟั งแล้ว
แม้กระทังเขำพู
่ ดถึงขนำดว่ำ “หำกองค์ชำยห้ำแต่ งงำนกับเสิ่น
หนิงแล้วได้ขึ้นครองรำชย์ องค์ชำยก็ไม่ต้องไปเสำะหำสำวงำม
ที่ ไหนอี กเลย” สิ่งเหล่ำนี้ เขำเข้ำใจทัง้ หมด เพียงแต่ ไม่รู้ทำไม
เขำไม่อยำกแต่งงำนกับผูห้ ญิงที่ชื่อเสิ่นหนิงคนนี้
“กำรมี ควำมสัมพันธ์กบั ตระกูลเสิ่นไม่เห็นยำก? ทำไม
ต้ องแต่ งงำนกับเสิ่นหนิง? เสิ่นเจ๋อจิ้งยังมีลูกชำยอี กสำมคนที่
ไม่ได้แต่ งงำน ลุงมีหลำนสำวตัง้ หลำยคน คงมีคนที่ เหมำะสม
กับลูกชำยเขำบ้ำง? ลูกสะใภ้น่ำจะมีน้ ำหนั กมำกกว่ำลูกสำวที่
แต่งออกไปแล้ว?”
210
 ซังกวนหย่
่ งผิงคิดวิธีออกมำได้ทนั ที จะให้ตระกูลโจวแต่ง
งำนกับตระกูลเสิ่น โจวเสียนเฟยฟั งคำพูดเขำแล้ว ลองคิดดูกม็ ี
เหตุ ผ ล ดูจ ำกที่ ซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง ตี ใ ห้ ต ำยก็ไ ม่ ย อมตกลง นี่ จึ ง
นับว่ำเป็ นวิธีหนึ่ ง จะดีจะร้ำยก็ถือว่ำมีควำม สัมพันธ์กบั ตระกูล
เสิ่น ไว้รอออกทุกข์ ก็จะปรึกษำพี่ชำยพี่สะใภ้เรือ่ งนี้
ไม่ ว่ ำ ขุ น นำงเมื อ งหลวงกับ บรรดำสนมองค์ ช ำยมี
แผนกำรอะไร หลังเรือนตระกูลเสิ่นก็ยงั เงียบสงบ เสิ่นหนิงก็ยงั
ไปศึ ก ษำพร้ อ มกับ น้ องๆที่ เ จี้ ย นหวำถัง กลำงคื น ก็ ย ัง คง
ปรนนิบตั ิ เสิ่นเจ๋อจิ้งที่ห้องหนังสือ ไม่ได้รบั ผลกระทบใดๆ

211
 119 ดำรงตำแหน่ งรองเสนำบดีสำนักรำชเลขำ
อิงหนำนถูระยะนี้ อยู่แต่ในเมืองหลวง เกี่ยวกับเรื่องกำร
คำดเดำของขุนนำงเมืองหลวง เขำก็ร้เู รื่องดี รู้ว่ำทัง้ ซังกวนหย่
่ ง
ผิงกับซังกวนฉำงจื
่ อ้ ต่ำงคิดเรื่องเสิ่นหนิง เขำกล้ำท้ำพนันว่ำทัง้
สองคนไม่ได้ชอบเสิ่นหนิง หรือแม้แต่ หน้ ำตำเสิ่นหนิงก็ยงั จำ
ไม่ได้ แค่เห็นแก่ควำมรุง่ เรืองของตระกูลเสิ่นเท่ำนัน้
ดัง นั ้น อิ ง หนำนถูจึ ง รู้สึ ก โกรธและไม่ พ อใจ เขำมัก มี
ควำมรู้สึกว่ำ ของลำ้ ค่ ำในมือตัวเองถูกคนอื่ นเห็นเป็ นแค่ ผกั
หญ้ำใต้เท้ำ แถมคนอื่นที่ ว่ำนี่ กม็ ีโอกำสมำกที่ จะได้ของลำ้ ค่ำนี้
ไป ควำมรูส้ ึกนี้ มนั ช่ำงน่ ำหดหู่ยิ่งนัก!
แต่ จดหมำยเสิ่นหนิงที่ เขียนให้ เขำไม่เคยเอ่ยถึงข่ำวลือ
ต่ำงๆ เหล่ำนี้ เลย นำงไม่เคยใส่ใจกับเรื่องเล็กๆเหล่ำนี้ พอเห็น
เสิ่นหนิงเช่นเดียวกับเมื่อก่อน ควำมโกรธและไม่พอใจก็หำยไป
ทันที คงคุยกับเสิ่นหนิงเรือ่ งอื่นต่อไป
ปลำยเดื อนเจ็ด เสิ่นหวำซันไปรำยงำนตั
่ วที่ ส ำนั กรำช
เลขำธิกำร สำนักรำชเลขำธิกำรอยู่ด้ำนซ้ำยของตำหนักเซวียน
เจิ้ง เขำคุ้นเคยอยู่มำก ด้วยเพรำะห่ำงจำกที่ ทำงำนเดิมไม่ไกล
นัก แค่อยู่ซ้ำยกับอยู่ขวำเท่ำนัน้

212
 กำรประชุมรำชสำนักช่วงเช้ ำผ่ำนไป เจ้ำกรมอำลักษณ์
เหวยจิ่งเย่ำก็นำเหล่ำขุนนำงสำนักรำชเลขำธิกำรมำรอเสิ่นหวำ
่ ว ในฐำนะเจ้ำสำนั กรำชเลขำธิกำรกับจี๋เสี ยนเตี้ยน กำร
ซันแล้
ต้อนรับลูกน้ องอย่ำงเสิ่นหวำซันในวั
่ นแรกนี้ เป็ นกำรให้เกียรติ
มำก ปกติเวลำนี้ เขำควรจะกำลังประชุมกับเซินเคอ เซียวโฮ่วเห
รินกับเยี่ยเจิ้งฉุน
เสิ่นหวำซันก็
่ ให้ ควำมเคำรพเหวยจิ่งเย่ำอย่ ำงมำก ทำ
ควำมเคำรพน้ อมทักทำย ทัง้ ยังได้พบหลี่ซือเหนี ยนรองเสนำบดี
สำนักรำชเลขำอีกคน ก็ผงกศีรษะทักทำยกัน
หลี่ ซือเหนี ยนท่ ำทำงเป็ นนั กปรำชญ์ มี ลกั ษณะของขุน
นำงต้ำหย่งที่เคร่งครัดในกฏระเบียบเลยทีเดียว อำยุโตกว่ำเขำ
สำมปี มำรับตำแหน่ งรองเสนำธิกำรสำนั กรำชเลขำหลังสอบ
เลื่อนขัน้ ปี ที่ แล้ว ไม่ว่ำนับอำยุหรือประสบกำรณ์ ก็ล้วนอำวุโส
กว่ำเสิ่นหวำซัน่ แต่หลี่ซือเหนี ยนไม่ได้ควบตำแหน่ งในจี๋เสี ยน
เตี้ ย น สองคนนี้ จึ ง พู ด ไม่ ไ ด้ ว่ ำ ใครอ ำนำจมำกกว่ ำ ใคร ถึ ง
อย่ำงไรเหวยจิ่งเย่ำก็ปฏิบตั ิ ต่อทัง้ สองเหมือนกัน
ขุนนำงอื่ นของสำนั กรำชเลขำธิกำร เช่ นเลขำนุ กำรหก
คน ฉี่ จวี เ ส่ อ เหริ น สิ บ หกคนก็ม ำ เข้ ำ พบเสิ่ น หวำซัน่ ขุน นำง
ผู้ใหญ่คนใหม่ เกี่ยวกับควำมรุ่งเรืองของตระกูลเสิ่น พวกเขำก็
ได้ยินมำไม่น้อย มีขนุ นำงที่ไม่เคยพบเสิ่นหวำซัน่ ครำวนี้ ได้พบ
213
ตัวจริง เห็นท่ำทำงยิ้มระรื่น อ๋อที่แท้เป็ นผูเ้ ฒ่ำใจดี นึ กไม่ถึงเลย
จริงๆ
เสิ่ น หวำซัน่ ไม่ ไ ด้ พู ด คุ ย อะไรมำกกับ พวกผู้ใ ต้ บ งั คับ
บัญชำเหล่ ำนี้ แค่ ยิ้ มพยักหน้ ำถือว่ ำได้ พ บกัน แล้ ว ไม่ ได้ มอง
สำรวจอะไรมำกด้วย ต่อไปก็ต้องพบปะกันบ่อย อยู่ด้วยกันแล้ว
ค่อยๆ ทำควำมรู้จกั กันไปก็ได้ สำยตำมองผ่ำนเลขำนุ กำรข่ง
เผิง คนบ้ำนเดียวกับบิดำภรรยำในอนำคตของเสิ่นอวี๋หง เครือ
ญำติทำงแต่งงำนห่ำงไกลสำมพันลี้ ก็ยงั นับด้วย
เมื่อพบกับขุนนำงสำนักรำชเลขำธิกำรแล้ว เหวยจิ่งเย่ำก็
ยังพำเสิ่นหวำซันไปวนดู
่ จี๋เสียนเตี้ยนรอบหนึ่ ง ในจี๋เสียนเตี้ยน
เสิ่นหวำซันได้่ พบกู่เหวินหลำนหลำนชำยของตัวเอง ยังมีโหลว
เซิ่งไหวจ้วงหยวนคนใหม่ คนที่ รีบไปหมัน้ กับตระกูลซี ซนั อวี๋
ตัง้ แต่แรก จึงผงกศีรษะแบบรูก้ นั เอง
เสิ่นหวำซันไม่
่ ได้ทกั ทำยพวกเขำ ขุนนำงบรรณสำรของ
จี๋ เสี ยนเตี้ ยน ตำแหน่ งยังเล็กไป อำยุน้อย ยังต้ องค่ อยๆเพิ่ม
ประสบกำรณ์
ระหว่ ำ งทำงกลับ จำกจี๋ เ สี ย นเตี้ ย น เหวยจิ่ ง เย่ ำ บอก
คร่ำวๆถึงหน้ ำที่ ของรองเสนำธิกำรสำนักรำชเลขำให้เสิ่นหวำ
่ ้ ส่วนใหญ่กค็ ือช่วยเหวยจิ่งเย่ำในกำรบริหำรงำนของสำนัก
ซันรู
214
รำชเลขำธิกำร ที่ สำคัญที่ สุดคือช่วยฮ่องเต้ในกำรตัดสินปั ญหำ
ด้ำนนโยบำยที่สำคัญ ต้องหมันสื ่ ่อสำรกับฮ่องเต้อย่ำงใกล้ชิด นี่
คือหน้ ำที่หลักของรองเสนำธิกำรสำนักรำชเลขำ
นี่ กห็ มำยควำมว่ำ โอกำสและเวลำที่เสิ่นหวำซันจะได้
่ อยู่
กับฮ่องเต้ย่อมเพิ่มขึน้ มำก!
“ถึ ง แม้ ขุ น นำงชัน้ สำมไม่ จ ำเป็ นต้ อ งอยู่ ต่ อ หน้ ำพระ
พักตร์ฮ่องเต้ เพื่อให้ คุ้นหน้ ำแล้ว แต่ กเ็ ป็ นโอกำสที่ หำยำก เจ้ำ
จะต้องใช้ให้ดี” เหวยจิ่งเย่ำพูดอย่ำงมีควำมหมำย เขำมองเสิ่น
หวำซันในทำงที
่ ่ดีมำก กำรพูดจึงมีกำรชี้แนะบ้ำง
เสิ่นหวำซันย่
่ อมผงกศีรษะรับคำสังสอนจำกเจ้
่ ำนำย ถึง
แม้เสิ่นหวำซังเป็
่ นถึงขุนนำงขัน้ สำมแล้ ว แต่ ต่อหน้ ำเจ้ำกรม
อำลักษณ์เหวยจิ่งเย่ำ เขำก็เป็ นเพียงผูน้ ้ อยที่มำทีหลังเท่ำนัน้
เมื่อเป็ นดังนี้ เหวยจิ่งเย่ำจึงพำเสิ่นหวำซันไปต
่ ำหนักจื่อ
เฉิงเข้ำเฝ้ ำฉำงไท่ฮ่องเต้
ฉำงไท่ฮ่องเต้พบเสิ่นหวำซันแล้
่ วก็ดีใจมำก ออกปำกชม
เรื่องที่เขำจัดกำรน้ ำที่ไถฉี ยนไม่หยุด บอกว่ำมีขนุ นำงอย่ำงเขำ
ทำให้เขำภำคภูมิใจมำก ตำมด้วยคำพูดเช่ นนี้ ฮ่องเต้ ยงั แสดง
อำกำรชื่นชมยินดีอย่ำงชัดเจน

215
 คำพูดของฮ่องเต้ออกมำ ไม่เพียงเสิ่นหวำซันรู ่ ้สึกแปลก
ใจ แม้ แ ต่ เ หวยจิ่ ง เย่ ำ ก็ย ัง อดไม่ ไ ด้ ต้ อ งเลิ ก คิ้ ว ฮ่ อ งเต้ ดี ก ับ
ตระกูลเสิ่นหรือไม่ดีกนั แน่ ? หำกโปรดปรำนมำกเกินไป ก็คือ
กำรเอำตระกูลเสิ่นขึ้นไปเผำบนเตำ นี่ เป็ นกำรเห็นควำมสำคัญ
ของฮ่องเต้ที่มีต่อขุนนำงจริงหรือ? หรือมีควำมหมำยอย่ำงอื่น?
พูดได้ยำกทัง้ สิ้น
แต่ว่ำ ตำเฒ่ำนกรู้กไ็ ม่ได้พดู อะไร กลับสู่ปกติเหมือนแต่
ก่อนในทันใด สงบนิ่งอยู่ข้ำงๆ
หลังชมเชยเสิ่นหวำซัน่ จบแล้ว ฮ่ องเต้ เริ่มถำมถึง งำน
รำชกำร หลี่ ซื อ เหนี ยนก็อ ยู่ ข้ ำ งๆ ที่ อ ยู่ ข้ ำ งๆยัง มี เ สนำบดี
กระทรวงกำรคลังเจิ้งผูฉุน เจ้ำกรมพิธีกำรทูตมู่ซิวจี่ เห็นได้ชดั
ว่ำ ที่พวกเขำอยู่ที่นี่ มีงำนต้องดำเนินกำรแน่ นอน
“ถนนกำรค้ำซี หนิงคงต้องชะลอก่อน พวกเจ้ำมีใครเห็น
ต่ ำงหรือไม่” ฮ่ องเต้ ตรัสเช่ นนี้ ที่ แท้ ฮ่องเต้ เรียกคนกลุ่มนี้ มำ
สอบถำม เกี่ยวกับถนนกำรค้ำซีหนิง
ก่อนนั น้ พวกเขำปรึกษำปั ญหำกำรเปิดทำงถนนกำรค้ำ
ซี หนิงกันแล้ว เจิ้งผูฉุนเห็นว่ำหำกเปิดทำงถนนกำรค้ ำซี หนิง
ต้องเกี่ยวข้องกับซี หนิงเต้ำ หลิ่งหนำนเต้ำหลำยเต้ำ ต้องลงไป
ถึงโจวต่ำงๆจำนวนมำก มีปัญหำทัง้ เงินทัง้ คน จึงคัดค้ำน
216
 มู่ซิวจี่ดำรงตำแหน่ งเจ้ำกรมพิธีกำรทูตยังไม่ครบปี เลย
เรื่ อ งของกรมพิ ธี ก ำรทู ต เองก็ย ัง ไม่ คุ้ น เคย ไม่ มี แ รงเหลื อ
พอที่ จ ะมำดูแ ลเรื่ อ งอื่ น ใช้ ค วำมคิ ด ว่ ำ เรื่ อ งมำกสู้ เ รื่ อ งน้ อ ย
ดีกว่ำ ก็เลยแสดงควำมเห็นคัดค้ำน
สำนักรำชเลขำธิกำรดูควำมเห็นของกระทรวง กำรคลัง
กับกรมพิธีกำรทูต พร้อมกับดูกำรรำยงำนของกรมฉำหม่ำ เห็น
ว่ำตลำดร่วมเพิ่งเริ่มได้ไม่นำน รอให้สถำนกำรณ์ ซีหนิงมันคง่
ก่อนค่อยว่ำกัน อีกทัง้ เกรงว่ำกำรเปิดทำงกำรค้ำซี หนิงแล้วจะ
ทำให้ซีเอี้ยนแทรกซึมต้ำหย่งได้ง่ำย ก็เลยเสนอว่ำยังไม่เปิดทำง
กำรค้ำซีหนิงก่อน
เดิ มฮ่ องเต้ เ พี ย งแต่ ให้ ขุน นำงกระทรวงกำรคลัง อำศัย
คณะทูตไปซี เอี้ยนถือโอกำสสำรวจเส้นทำง ในเมื่อขุนนำงส่วน
ใหญ่ต่ำงคัดค้ำนกำรเปิดทำงกำรค้ำซีหนิง เช่นนัน้ ชะลอไว้ก่อน
ก็ไม่มีอะไรสูญเสีย
ควำมจริงกำรมำของเสิ่นหวำซันก็ ่ แค่ เพี ยงตำมดู ดูว่ำ
ระหว่ำงสำนักรำชเลขำธิกำรกับฮ่องเต้จะทำงำนร่วมกันอย่ำงไร
เขำยืนอยู่ข้ำงๆฟั งกำรตัดสินของฮ่ องเต้ ไม่ได้ เปิดปำกเสนอ
ควำมเห็นของตัวเอง

217
 เขำรู้ข่ำวจำกเสิ่นเจ๋อหย่วน เสิ่นเจ๋อหรูเรื่องถนนกำรค้ำ
ซี หนิงนำนแล้ว ควำมจริงเขำเชื่ อว่ำเวลำนี้ รำชสำนั กเปิดทำง
กำรค้ำซี หนิงเหมำะสมที่ สุด ขณะนี้ ซีเอี้ยนกับต้ ำหย่งกำลังอยู่
ในระหว่ำงดื่มน้ ำผึ้งพระจันทร์ มีประสบกำรณ์ ตลำดร่วมเป็ น
พืน้ ฐำน เมื่อต้นปี ร่วมกับซีเอี้ยนส่งทหำรร่วมก็ได้รบชนะทูเจวี๋ย
เหตุกำรณ์ กำลังดี มำก ทำไมจึงไม่เปิดทำงกำรค้ ำตำมไปเลย
เล่ำ?
เพียงแต่ ได้ยินเจิ้งผูฉุนว่ำ กำรเงินกระทรวงกำรคลังยัง
ตึงมือ หำกไม่มีงบประมำณ ก็เป็ นเรือ่ งช่วยไม่ได้
เมื่อผ่ำนกำรปรึกษำเรือ่ งรำชกำรแล้ว ภำรกิจช่วงเช้ำของ
เสิ่ นหวำซัน่ ก็ ถื อ ว่ ำ เสร็จ สิ้ น เขำตำมพวกเหวยจิ่ ง เย่ ำ หลี่
ซือเหนี ยนลำฮ่องเต้กลับ ไม่นึกว่ำฮ่องเต้รงั ้ เขำไว้คนเดียว กำร
ที่เหลือเพียงคนเดียว ขุนนำงคนอื่นต่ำงชะงัก
สำยตำที่มองไปที่เสิ่นหวำซันต่
่ ำงมีควำมหมำยลำ้ ลึก
อำกำรของเสิ่นหวำซันคล้่ ำยถูกเอำใจ ผสมกับควำมรูส้ ึก
ไม่เป็ นสุข เหมือนไม่ร้วู ่ำทำไมฮ่องเต้จึงรัง้ เขำไว้เพียงคนเดียว
เพื่ออะไรกัน ได้แค่ก้มหน้ ำ ยืนรอให้ฮ่องเต้ ทรงถำมด้วยควำม
เคำรพ

218
 “ข้ ำ จ ำได้ เจ้ ำ มี ห ลำนคนหนึ่ ง ชื่ อ เสิ่ น อวี๋ ห ง เป็ นที่ หนึ่ ง
กระดำนสองใช่หรือไม่ ควรต้องเข้ำไปในจี๋เสียนเตี้ยน จึงจะถูก
เหตุไฉนเหวยจิ่งเย่ำจึงบอกว่ำจี๋เสี ยนเตี้ ยนไม่มีคนนี้ ” ฮ่องเต้
เปิดปำก ถำมเรือ่ งในบ้ำนของเสิ่นหวำซัน! ่
เสิ่ น หวำซัน่ ไม่ นึ ก ว่ ำ ฮ่ อ งเต้ จ ะถำมเรื่ อ งเสิ่ น อวี๋ ห ง รี บ
คุกเข่ำตอบว่ำ “กระหม่อมเกรงว่ำ หลำนคนนี้ อำยุยงั น้ อย นิสัย
ยังไม่นิ่ง ชอบท่ องเที่ ยวป่ ำเขำ กำรเข้ำไปจี๋เสี ยนเตี้ ยนจะเป็ น
กำรเปลืองพื้นพี่ สู้ให้คนมีควำมสำมำรถเข้ำไปจะดีกว่ำ ดังนัน้
กระหม่อมจึงยังไม่ให้รบั รำชกำรพะย่ะค่ะ”
“อำยุยี่สิบ ก็ไม่ใช่เด็กแล้ว ทันฮวำกู
่ ่เหวินหลำนยังแค่สิบ
ห้ ำ เท่ ำ นั ้น เห็น ว่ ำ หมัน้ กับ ตระกูล ไหนไปแล้ ว นี่ ” ค ำพูด ของ
ฮ่องเต้ฟังไม่ออกว่ำโปรดหรือไม่โปรด แต่วำจำเช่นนี้ กลับทำให้
เสิ่นหวำซันอกสั ่ นขวั
่ ญแขวน
แต่เขำพยำยำมสะกดควำมหวำดหวันนี ่ ้ ใบหน้ ำแน่ นิ่งไม่
ปรำกฏให้เห็น เพียงแต่สีหน้ ำกังวล ได้ยินคำถำมฮ่องเต้ จึงตอบ
อย่ำงแข็งทื่อว่ำ “หมัน้ แล้ว กับลูกสำวต้ำหลี่เอี้ยนเฉิงฟำงหยวน
พะย่ะค่ะ”
“บ้ำนเฉิงฟำงหยวน ก็ดี ข้ำนึ กออกแล้ว ทันฮวำหลำนกู
่ ่
เหวินหลำนก็เป็ นหลำนเจ้ำด้ วย ว่ำไปแล้วพวกยอดคนในใต้
219
หล้ำกับตระกูลเสิ่นของเจ้ำมีควำมเกี่ยวพันไม่มำกก็น้อยทัง้ นัน้
เลยนะ...” คำพูดฮ่องเต้มีควำมหมำยลึกลำ้ เขำเห็นเสิ่นหวำซัน่
คล้ำยกับมีเหงื่อซึ ม สองเท้ ำที่ คุกเข่ำอยู่ที่พื้นคล้ำยสันเทำ
่ จึง
กระดกมุมปำกขึน้ อย่ำงพอใจ
“กระหม่อมเกรง...กระหม่อมเกรงว่ำ...” เสิ่นหวำซัน่ คุกเข่ำ
อยู่ที่พืน้ ทวนแต่คำนี้ นึ กไม่ออกว่ำจะตอบฮ่องเต้อย่ำงไร ได้แต่
ขออภัยไม่หยุด
สุ ด ยอดคนในใต้ ห ล้ ำ มี ไ ด้ แ ค่ ร ำชวงศ์เ ท่ ำ นั ้น มี ค วำม
เกี่ ย วพัน กับ ตระกูล เสิ่ น ไม่ ม ำกก็น้ อ ย ฮ่ อ งเต้ ห มำยควำมว่ ำ
อย่ำงไร?! ไม่ว่ำฮ่องเต้ หมำยควำมว่ำอย่ำงไร เขำก็ร้วู ่ำฮ่องเต้
กำลังล้อมกรอบเขำ กำรให้ เหลืออยู่คนเดี ยว ไม่ใช่ เกี ยรติยศ
แต่เป็ นกำรเอำชีวิต!
สมองเสิ่นหวำซันหมุ
่ นวนอย่ำงรวดเร็ว คำนวณ สีหน้ ำที่
ถูกต้องที่สดุ หน้ ำผำกมีเหงื่อผุดออก
“เอำเถอะ เจ้ ำ ไม่ ต้ อ งตกใจ ลู ก หลำนมี ฝี มื อ เป็ นเรื่ อ ง
น่ ำยินดี ข้ำเวลำนี้ ยงั ไม่มีหลำนเลย ยังไม่รู้ว่ำจะมี โอกำสเห็น
หลำนเกิดได้หรือไม่...” คำพูดฮ่องเต้หกั มุม เหมือนสำยลมพัด
เย็น คุ ย กับ เสิ่ นหวำซัน่ เรื่ อ งลู ก หลำน รำวกับ เป็ นคนชรำ
ชำวบ้ำนทัวไป่ กำลังกังวลเรือ่ งลูกหลำน
220
 “ฮ่องเต้ทรงพระเจริญสว่ำงเฉิดฉำย...” เสิ่นหวำซัน่ คำพูด
หลุด มำเป็ นชุด ไม่กล้ ำประมำท จึง ไม่เ ปลี่ ย นวิ ธี กำรพูด ตำม
ฮ่องเต้ น้ ำเสียงยังคงเคำรพยำเกรง แม้ว่ำฮ่องเต้จะคุยว่ำกังวล
เรื่องหลำน ดูแล้ ว เหมือนชำวบ้ำนทัวไป ่ แม้ เ ป็ นเช่ นนั น้ เสิ่น
หวำซัน่ ก็ย งั ไม่ ลืมว่ ำตัว เองกำลัง คุกเข่ ำอยู่ในต ำหนั กจื่ อ เฉิ ง
จิตใจฮ่องเต้จะมำเหมือนเช่นจิตใจชำวบ้ำนได้อย่ำงไร?
ฮ่องเต้ขนุ นำงคู่นี้ ก็เป็ นเช่นนี้ คนหนึ่ งนัง่ คนหนึ่ งคุกเข่ำ
คนหนึ่ งถำมคนหนึ่ งตอบ ใช้เวลำช่วงเช้ำที่ยงั เหลืออยู่ แต่ละคน
คิดอย่ำงไรไม่อำจรู้ เรือ่ งจริงในตำหนักก็ไม่มีใครรูเ้ ช่นกัน

221
 120 เรื่องลับฉำงไท่ฮ่องเต้
เหตุกำรณ์ เสิ่นหวำซันในพระต
่ ำหนักจื่อเฉิงไม่มีขนุ นำง
รำชสำนั กรับรู้ ดังนั น้ พวกเขำจึงคำดเดำกันอยู่ข้ำงนอก ต่ ำง
รู้สึกว่ำฮ่องเต้ให้ควำมสำคัญเสิ่นหวำซันมำก
่ ที่ ชมเชยวันก่อน
ไม่พอ ตอนนี้ ยงั คุยส่วนตัวอีก คนเรำเปรียบกันไม่ได้เลยจริงๆ
แต่กว็ ่ำไม่ได้ เสิ่นหวำซันสร้
่ ำงผลงำนสุดยอดที่ ไถเฉี ยน
ฮ่องเต้ให้ควำมสนิทสนมด้วย ก็สมเหตุสมผล
“ท่ ำนพ่อ ฮ่องเต้ รงั ้ ไว้คนเดียวด้วยเหตุใดหรือ?” จนถึง
กลำงคืน ในห้องหนังสือเสิ่นหวำซัน่ เสิ่นเจ๋อจิ้งถำมเสิ่นหวำซัน่
เช่นนี้ เสิ่นหวำซันเข้
่ ำปฏิบตั ิ งำนวันแรกฮ่องเต้กเ็ รียกเป็ นพิเศษ
ได้เข้ำหูเขำแล้ว เดิมเขำนึ กว่ำฮ่องเต้เห็นควำมสำคัญของบิดำ
ก็ดีใจมำก
แต่ พอออกจำกรำชสำนั กกลับถึงบ้ำน เห็นเสิ่นหวำซัน่
ใบหน้ ำเคร่งขรึม ก็ร้วู ่ำเรื่องไม่เป็ นเช่นที่ลือกัน หรือว่ำ บิดำเกิด
เรือ่ งอะไรในพระตำหนักจื่อเฉิง?
“เพรำะอะไร? แค่ทุบแต่ งหินลับดำบก้ อนหนึ่ งเท่ ำนั น้ ”
เสิ่นหวำซันไม่
่ ได้ยิ้ม พูดออกมำอย่ำงหนักใจ บอกเรื่องที่ตวั เอง
คำดเดำให้เสิ่นเจ๋อจิ้งลูกชำยคนโต

222
 หำกไม่ใช่เพรำะผลกระทบจำกเสิ่นฉงซันตลอดหลำยปี
่ ที่
ผ่ำนมำ เขำจะต้ องดีใจที่ ตระกูลเสิ่นวันนี้ ได้รบั ควำมโปรดจำก
ฮ่องเต้ และคงหลับหูหลับตำเคำรพเชื่ อฟั งฉำงไท่ ฮ่องเต้ ยอม
ตำยเพื่อตอบแทนบุญคุณของฮ่องเต้!
แต่ หลำยปี ที่ ผ่ำนมำ เขำไม่ได้เชื่ อฟั งอย่ำงมืดบอด เขำ
ไม่ได้โง่อีกแล้ว เขำมีควำมคิดของตัวเอง เนื่ องจำกมีหลำยเรื่อง
ที่ เขำเห็นว่ำ ภำยใต้ควำมโปรดปรำนของฮ่องเต้นัน้ ซ่อนพิษภัย
อยู่เบื้องล่ำง เขำตรึกตรองอย่ำงละเอี ยดมำทัง้ วัน เพิ่งรู้สึกว่ำ
ตระกูลเสิ่นเป็ นเพียงหินลับมีดของฉำงไท่ ฮ่องเต้ ก้อนหนึ่ ง หิน
ลับมีดเพื่อฮ่องเต้คนต่อไป
เมื่อดำบของฮ่องเต้องค์ใหม่คมพอแล้ว ก็เป็ นเวลำที่ หิน
ลับ มี ด ตระกูล เสิ่ น ต้ อ งโดนเก็บ ! กำรรู้ค วำมจริ ง นี้ ท ำให้ เ ขำ
เจ็บปวดใจจนนอนไม่หลับทัง้ คืน! นอกจำกหลับไม่ลงแล้ว ก็ยงั
มีควำมเกรงกลัวและกังวลอยู่ลึกๆ อนำคตของตระกูลเสิ่นจะ
เป็ นเช่นไร? ตระกูลเสิ่นจะต้องเดินเส้นทำงไหน?
ฉำงไท่ฮ่องเต้จวนครบหกสิบแล้ว หินลับมีดตะกูลเสิ่นจะ
ใช้งำนได้อีกนำนเท่ ำไร? สองปี ? ห้ำปี ? หรือสิบปี ? เขำไม่กล้ำ
ประมำณเวลำ

223
 หำกไม่มีพี่ใหญ่เสินฉงซัน่ เขำอำจจะยินดีนำตระกูลเสิ่น
ยอมเป็ นหินลับมีดก้อนนี้ เพื่อเป็ นฐำนให้กษัตริยอ์ งค์ต่อไป แต่
จำกผลกระทบของพี่ใหญ่ จำกกำรตัดสินใจของตัวเอง ตระกูล
เสิ่นมีหรูหลิวชู่ มีฐำนที่ซีเอี้ยน...
ที่ ส ำคัญคื อ ยัง มี เ สิ่ น เจ๋อจิ้ง เสิ่ น อวี๋ เสี ย น เสิ่ น อวี๋ หงรุ่น
หลำนอีกมำก พวกเขำจะทำอย่ำงไรเล่ำ? ตระกูลอู๋เยวี่ยเสิ่นทำ
ควำมดีมำหลำยชัวคน ่ อยู่กนั อย่ำงรำบรื่นจึงขยำยจนมีสมำชิก
ชำยร้อยกว่ำคน อนำคตอยู่ที่ไหนเล่ำ?
หำกยอมเป็ นหินลับมีดก้อนนี้ ไม่เกินสิบปี ตระกูลเสิ่น
ต้ องล่ มสลำย เป็ นครัง้ แรกที่ เสิ่ นหวำซัน่ หัวหน้ ำตระกูลคนนี้
รูส้ ึกทำงไปก็ตนั ทำงถอยก็ไม่มี!
เสิ่นเจ๋อจิ้งได้ยินคำพูดเสิ่นหวำซัน่ ตกใจจนพูดไม่ออก
เขำเข้ำใจอย่ำงรวดเร็วต่อควำมหมำยของหินลับมีดว่ำคืออะไร
ทันใดนัน้ หน้ ำพลันซีดเผือด!
ยอดฝี มือมำกมำยของตระกูลเสิ่นสำมำรถนำมำใช้เป็ น
แรงหนุ น และตัว อย่ ำ งของฮ่ อ งเต้ อ งค์ต่ อ ไป เมื่ อ ฮ่ อ งเต้ อ งค์
ต่อไปปี กกล้ำขำแข็งแล้ว ตระกูลเสิ่นก็จะหมดควำมหมำย เมื่อ
เป็ นเช่ นนี้ พูดว่ำใช้ ตระกูลเสิ่นเป็ นขัน้ บันไดหินน่ ำจะถูกต้ อง
กว่ำ หรือว่ำ เป็ นสะพำนหินก็ยิ่งเหมำะสม!
224
 “ท่ ำนพ่ อ หรือพวกเรำลองคิดว่ำ ฮ่ องเต้ ต้องกำรเหลื อ
ตระกูล เสิ่ น ไว้ เ ป็ นมรดกทำงคนกับ งำนให้ ฮ่ อ งเต้ อ งค์ต่ อ ไป
เหมือนเสนำบดี ฝ่ำยซ้ ำยขวำสมัยฮุ่ยเหอฮ่ องเต้ ที่ ฮ่องเต้ องค์
ก่อนเหลือไว้ให้ช่วยเหลือเขำไม่ใช่หรือ? ตอนหลังก็ได้ออกไป
อย่ำงสมเกียรติ...ท่ำนพ่อ ตระกูลเสิ่นพวกเรำจะมีโอกำสแบบนี้
บ้ำงไหม?” ทันใดนั น้ เสิ่นเจ๋อจิ้งนึ กถึงควำมเป็ นไปได้อีกทำง
เรือ่ งอำจไม่ได้เลวร้ำยนักก็ได้
“ไม่ใช่ หำกเป็ นเพี ยงข้ ำ เรื่องอำจเป็ นเช่ นที่ เ จ้ ำว่ ำ แต่
ตอนนี้ เจ้ำเป็ นอธิบดีกระทรวงขุนนำง ฮ่องเต้ ยงั เลือกหงเอ๋อร์
เป็ นฉวนหลู นี่ แสดงว่ ำฮ่ องเต้ ต้ องกำรให้ ต ระกูลเสิ่ น รุ่ง เรื อ ง
ทัง้ หมด ฮ่องเต้อำจจะคิดว่ำนี่ คือพันธกิจของตระกูลเสิ่น...” เสิ่น
หวำซันสั ่ รษะ ปฏิเสธคำของเสิ่นเจ๋อจิ้ง พ่อลูกตกอยู่ในควำม
่ นศี
เงียบ
คนเดียว พอได้ แต่ ทัง้ ตระกูล เป็ นเช่นไร?
นี่ เป็ นเรื่องที่ เห็นได้ชดั เจน อนำคตตระกูลเสิ่น อันตรำย
ยิ่งนัก!
“เมื่อเป็ นเช่นนี้ ก็ ก็...ทำให้ดำบนัน้ ไม่สำมำรถไปห่ำงหิน
ลับมีดตระกูลเสิ่นได้ง่ำยๆสิ” เนิ่นนำนกว่ำเสิ่นเจ๋อจิ้งจะพูดคำนี้
ออกมำได้ น้ำเสียงขมขื่นยำกเย็น คนอื่นนึ กว่ำฮ่องเต้ทรงโปรด
225
ตระกูลเสิ่นมำกมำย ใครจะรู้ว่ำตระกูลเสิ่นกำลังยืนอยู่ริมขอบ
เหวแล้ว
คำพูดนี้ มิใช่เป็ นควำมกระด้ำงกระเดื่องเนื่ องจำกถูกบีบ
บัง คับ จนหมดหนทำงหรอกหรื อ ? ไม่ เ ช่ น นั ้น คนที่ จ ะเป็ น
หัวหน้ ำตระกูลคนต่อไป เสิ่นเจ๋อจิ้งจะทำอะไรได้?
“ใช่ แ ล้ ว ต้ อ งให้ หิ นลับ มี ด ก้ อ นนี้ นั บ วัน ยิ่ ง ส ำคัญ ขึ้ น
เรื่อยๆ จนไม่สำมำรถถูกทอดทิ้ง ได้ ง่ำยๆ! ผลงำนสนั บสนุ น
กำรครองรำชย์ ตระกูลเสิ่นต้องทำให้ได้ เวลำนี้ ตระกูลเสิ่นต้อง
ทำตำมที่ ฮ่องเต้ต้องกำร เรื่องนี้ แพร่งพรำยออกไปไม่ได้!” ผ่ำน
ไปครูใ่ หญ่ เสิ่นหวำซันตั ่ ดสินใจพูดเช่นนี้ !
เสิ่ นหวำซัน่ เข้ ำ ใจควำมหมำยค ำพู ด ของเสิ่ นเจ๋ อ จิ้ ง
สถำนกำรณ์ เ วลำนี้ ตระกูล เสิ่ น จะต้ อ งมี จุด ยื น ล่ ว งหน้ ำ แล้ ว
จะต้ อ งเลื อ กองค์ ช ำยหนึ่ งคนมำสนั บ สนุ น อย่ ำ งมัน่ คงไม่
เปลี่ยนแปลง! คนนี้ จะต้องตรงกับใจฮ่องเต้ ทัง้ ยังให้ร้ไู ม่ได้ว่ำ
ตระกูล เสิ่ น เดำใจเขำได้ ไม่ เ ช่ น นั น้ ตระกูล เสิ่ น คงเป็ นไม่ ไ ด้
แม้กระทังห ่ ิ นลับมีด แต่จะถูกกำจัดทันที
เพียงแต่ มีดที่ทื่อแค่ไหนก็ยงั มีวนั คมได้ หินลับมีดที่หนำ
แค่ไหน ก็มีวนั ถูกฝนหมด ไม่ว่ำอย่ำงไรก็ตำม เวลำนี้ ตระกูล

226
เสิ่นมีขำข้ำงหนึ่ งอยู่ที่ขอบเหวแล้ว ทัง้ ยังไม่มีโอกำสดิ้นหลุดไป
ได้ ได้แค่รอวันที่ขำทัง้ สองข้ำงเหยียบถึงเหวเท่ำนัน้ !
โชคดี ที่ ว่ ำ ยัง ห่ ำ งวัน นั ้น อี ก หลำยปี ตระกูล เสิ่ นยัง มี
โอกำสหำวิ ธี คิ ด แผนได้ ไม่ แ น่ ว่ ำ เวลำนั ้น สถำนกำรณ์ อ ำจ
เปลี่ยนแปลงได้
เสิ่นหวำซันไม่ ่ ร้วู ่ำทำไมฮ่องเต้ จึงเลือกตระกูลเสิ่น ไม่รู้
ด้วยว่ำทำอย่ำงไรจึงนับเป็ นขุนนำงตงฉิน ทำอย่ำงไรจึงนับว่ำ
เป็ นขุนนำงที่ แท้ จริง ฮ่องเต้ เห็นขุนนำงเป็ นดังมื
่ อเท้ ำ ขุนนำง
เห็นฮ่ องเต้ ดงหัั ่ วใจ ฮ่ องเต้ เห็นขุนนำงดังหญ้
่ ำแพรก ขุนนำง
เห็นฮ่องเต้ดงโจรไพร
ั่
่ ิ นลับมีด ขุนนำงควร
ถ้ำเช่ นนั น้ ฮ่ องเต้ เห็นขุนนำงดังห
เห็นฮ่องเต้เป็ นดังส ่ ิ่ งใดหนอ?
เสิ่นหวำซันค
่ ิ ดไม่ได้ และไม่กล้ำคิดด้วย!
เสิ่นหวำซันครุ
่ น่ คิดแต่เรื่องวันที่พระตำหนักจื่อเฉิงหลำย
วันติดกัน เรื่องที่ ฮ่องเต้ เหน็ บแนมเขำ เวลำที่ คิดเช่ นนี้ จิตใจ
หนักอึ้ง แม้ใจจะหนักอึ้ง แต่ใบหน้ ำก็ยงั มีรอยยิ้มละไม ช่วงเวลำ
ที่ อยู่ในสำนักรำชเลขำธิกำร พวกผู้ใต้บงั คับบัญชำก็ยงั รู้สึกสด
ชื่นกัน

227
 วันนี้ เสิ่นหวำซัน่ ออกจำกสำนั กรำชเลขำธิกำรไปพระ
ตำหนักจื่อเฉิง ในมือนำร่ำงโองกำรที่ สำนักรำชเลขำธิกำรร่ำง
ไว้ เขำน ำร่ ำ งโองกำรไปส่ ง ให้ ฮ่ อ งเต้ ควำมจริ ง กำรส่ ง ร่ ำ ง
โองกำรไปพระต ำหนั ก จื่ อ เฉิ งเป็ นงำนของหลี่ ซื อ เหนี ยน แต่
วันนี้ หลี่ซือเหนี ยนลำป่ วย เสิ่นเจ๋อซันจึ
่ ง ทำแทน
ผู้ที่ไปพระตำหนักจื่อเฉิงด้วยกัน มีเลขำนุกำรข่งเผิง ข่ง
เผิงอำยุน้อยกว่ำเสิ่นหวำซันมำก
่ ด้วยเป็ นคนบ้ำนเดียวกับเฉิง
ฟำงหยวน ข่งเผิงจึงใกล้ชิดกับเสิ่นหวำซันเจ้
่ ำนำยคนนี้ มำก
ส ำนั ก รำชเลขำธิ ก ำรไม่ ไ ด้ ใ กล้ ก ับ พระต ำหนั ก จื่ อ เฉิ ง
ระหว่ ำ งทำงต้ อ งผ่ำ นสระไท่ อี้ ที่ ก ว้ ำ งใหญ่ ทัง้ ยัง ต้ อ งผ่ำนหอ
ตำหนั กอี กหลำยแห่ ง เสิ่นหวำซันเนื ่ ่ องจำกหลับไม่ดีมำหลำย
วัน ระหว่ำงที่เดินรู้สึกเหนื่ อย ตอนใกล้ถึงพระตำหนักจื่อเฉิง จึง
หำยใจหอบ เหงื่อผุดพรำยเต็มหน้ ำผำก
ข่งเผิงเห็นดังนัน้ ก็รีบไปพยุง “นำยท่ำน ท่ำนพักอยู่ที่ใต้
ต้ นไม้นี้ก่อน ข้ำไปแจ้งข้ำงหน้ ำก่อน ทำงประตูวงั ต้องใช้เวลำ
แจ้ง ท่ำนพักที่นี่สกั ประเดี๋ยวแล้วกัน”
เสิ่นหวำซันผงกศี
่ รษะ คิดว่ำใกล้พระตำหนักจื่อเฉิงแล้ว
พักหน่ อยก็ดี เข้ำตำหนักแล้วจะได้ไม่เสี ยกิริยำ จึงรับคำข่งเผิง
โบกมือให้เขำไปก่อน
228
 ข่งเผิงได้ยินแล้ว ก็สำวเท้ำไปทำงพระตำหนักจื่อเฉิง เสิ่น
หวำซัน่ หยุดพักที่ ใต้ ร่มไม้ข้ ำงๆ ยืนรออยู่ รอให้ หำยหอบกับ
เหงื่อแห้ง
“จือ้ เฉิง ข้ำไม่กล้ำ...”
เสิ่ นหวำซัน่ อยู่ ใ ต้ ร่ ม ไม้ ก ำลัง จะก้ ำ วเท้ ำ เดิ นไปพระ
ตำหนั กจื่อเฉิง ด้ ำนหลังมี เสี ยงพูดปนหัวเรำะแว่ วมำ เขำหัน
กลับไปดู แต่ ไม่เห็นใคร เสี ยงนี้ คงลอยมำตำมสำยลมแต่ ไกล
เขำจึงได้ยินแค่คำนี้ แต่ไม่เห็นคน คิดว่ำคนอื่นก็คงไม่เห็นเขำ
ตอนเสิ่นหวำซันได้ ่ ยินเสี ยงพูดของผู้หญิงคำนี้ ไม่รู้ว่ำ
ทำไมจึงรู้สึกประหลำด แต่พอนึ กถึงคำนี้ สีหน้ ำเปลี่ยนทันที ลืม
นึ กถึงที่ ยงั หอบอยู่หรือเหงื่อยัง ไม่ท ันแห้ งดี รี บวิ่งไปทำงพระ
ตำหนักจื่อเฉิง รำวกับมีผีร้ำยหรือสัตว์ป่ำไล่ตำม อยำกรีบไปถึง
พระตำหนักจื่อเฉิงโดยเร็ว!
ข่งเผิงเห็นท่ำทำงเขำ รู้สึกแปลกใจ “นำยท่ำนไม่ใช่จะอยู่
ใต้ร่มไม้สกั พักหรือ? คนประตูวงั บอกว่ำ ฮ่องเต้กบั หรงผินเดิน
เล่นอยู่นอกตำหนัก ยังไม่กลับมำ นำยท่ำน ไม่ต้องรีบนัก”
เสิ่นหวำซันจึ
่ งรู้สึกว่ำตัวเองวิ่งเร็วมำกไป รีบยิ้มบอกว่ำ
“ไม่มีอะไรไม่มีอะไร ได้พกั หน่ อยก็ดีแล้ว ไม่มีอะไรไม่มีอะไร...”
เขำพยำยำมสะกดอำกำรหอบกับหัวใจที่เต้นแรง
229
 เสิ่ น หวำซัน่ กับ ข่ ง เผิ ง จึ ง รออยู่ห น้ ำ พระต ำหนั ก จื่ อ เฉิ ง
คอยฮ่องเต้กลับมำ อีกสักพัก ก็เห็นฮ่องเต้กบั สตรีในชุดชำววัง
หน้ ำตำงดงำมอยู่ตรงหน้ ำ ทัง้ สองเดินอย่ำงสบำยอำรมณ์ ข้ำง
หลังตำมมำด้วยนำงกำนัลผูร้ บั ใช้
สตรี ช ำววัง เห็น พวกเสิ่ น หวำซัน่ กับ ข่ ง เผิ ง ที่ ป ระตู พ ระ
ตำหนั กจื่อเฉิง รู้ว่ำฮ่ องเต้ มีงำนรำชกำร ไม่รอพวกเขำถวำย
บังคม ก็คำนั บฮ่ องเต้ “ฮ่องเต้ มีงำนสำคัญ หม่อมฉั นทูลลำเพ
คะ”
พอเสียงนี้ ออกมำ ชี้ชดั สิ่งที่เสิ่นหวำซันคำดเดำ
่ เสียงที่ได้
ยินใต้ ร่มไม้เป็ นเสี ยงหรงผิน เป็ นหรงผินหรือ? หรงผินที่ มีลูก
เป็ นองค์ชำยสิบสอง? เสิ่นหวำซันได้ ่ ยินฮ่ องเต้ ทำเสี ยง “อื ม”
ฟังไม่ออกว่ำสบอำรมณ์ หรือไม่ ให้หรงผินไปก่อน แล้วค่อยเข้ำ
ไปพระตำหนักจื่อเฉิง
“หรงผินคนนี้ ข้ำเพิ่งเห็นครัง้ แรก นำงมำพระตำหนักจื่อ
เฉิงบ่อยหรือไม่?” จนเสร็จงำนรำชกำรแล้ว ระหว่ำงทำงกลับ
สำนักรำชเลขำธิกำร ถำมข่งเผิงเช่นนี้
“ไม่ เ ลย ข้ ำ ก็เ พิ่ ง เคยพบที่ พ ระต ำหนั ก จื่ อ เฉิ งครัง้ แรก
หรงผินแม้มีองค์ชำยสิบสอง แต่ค่อนข้ำงอยู่ระดับล่ำง ได้ยินว่ำ

230
ไม่โปรดนัก” เนื่ องจำกเพิ่งได้เจอหรงผิง ข่งเผิงไม่รสู้ ึกว่ำคำถำม
เสิ่นหวำซันจะแปลกอะไร
่ จึงตอบตำมธรรมดำ
ไม่โปรดหรือ? ได้ยินคำข่งเผิง เสิ่นหวำซันย
่ ิ้ ม เขำคิดเช่น
ไรนัน้ สุดจะรูไ้ ด้
ทัง้ วังหน้ ำวังหลังลือกันว่ำฉำงไท่ ฮ่องเต้ เกรงใจฮองเฮำ
เจียงซื่อมำกที่สดุ โปรดมู่เฟยเปี้ ยนซื่อมำกที่สดุ ดูแล้วที่ลือต้อง
ดูให้แน่ ชดั
ไม่โปรดหรงผิน? ไม่โปรดแล้วจะเอ่ยพระนำมฮ่องเต้ ได้
หรือ? ไม่โปรดจะเรี ยกตัวเองว่ำ “ข้ำ”ต่ อหน้ ำฮ่ องเต้ ได้ เ ชี ย ว
หรือ?
ถ้ำไม่ได้ยินคำที่ใต้ร่มไม้ เสิ่นหวำซันแทบจะลื
่ มไปเลยว่ำ
ฉำงไท่ฮ่องเต้ชื่อซังกวนควง
่ นำมรองจือ้ เฉิง!

231
 121 เดำใจฮ่องเต้

ภำยในห้องหนังสือเสิ่นหวำซัน่ เสิ่นหนิงกับลูกผูพ้ ี่เสิ่นอวี๋

เล่อสบตำกัน สะกดควำมอยำกรู้ในใจ รอเสิ่นหวำซันพู ่ ด พวก
เขำต่ ำงได้รบั แจ้งจำกปู่ เสิ่นหวำซันให้
่ มำเจอกันที่ ห้องหนั งสื อ
แต่เพรำะอะไรนัน้ ไม่มีใครรู้

ดูท่ำทำง คล้ำยกับกำรประชุมในห้องหนังสือตระกูลเสิ่น
ตอนปี ใหม่ เพียงแต่ไม่ร้คู รำวนี้ เพรำะเรื่องอะไร เสิ่นหนิงมองดู
คนในห้ องหนั งสื อไม่มำก มีบิดำ อำรอง อำหก ลูกภรรยำเอก
ตระกูลเสิ่นในเมืองหลวงล้วนอยู่กนั ครบ

ครัง้ นี้ ชุมนุ มพร้อมหน้ ำที่ ห้องหนั งสื อ เพรำะเรื่องอะไร

กันหนอ? หรือเพรำะปู่ ด ำรงต ำแหน่ ง รองเสนำบดี ส ำนั ก รำช
เลขำ ทำงำนใกล้ชิดฮ่ องเต้ จึงรู้ข่ำววงในอะไรมำ? หรือจะสัง่
อะไร? เสิ่ นหนิ งคิ ด เช่ น นี้ ก ำลัง ระลึ ก ถึ ง ชำติ ก่ อ นเวลำนี้ ที่
เกี่ยวข้องกับตระกูลเสิ่นกับท่ำนปู่ เป็ นเรือ่ งอะไรกันหนอ?

กระนัน้ ก็ยงั นึ กไม่ออก

“รัช ทำยำทคงอยู่ไ ด้ อี ก ไม่ กี่ ปี ถึ ง แม้ ส ถำนกำรณ์ ย งั ไม่

ชัดเจน แต่ตระกูลเสิ่นถึงเวลำจะต้องเลือกข้ำงแล้ว พวกเจ้ำลอง

232
ว่ำมำสิว่ำ ในพระทัยของฮ่องเต้ทรงโปรดปรำนใคร?” เสิ่นหวำ
่ ิ่ มกำรประชุมอย่ำงง่ำยๆ บอกคำถำม
ซันเร

ทำยใจฮ่ องเต้ สำหรับขุนนำง เท่ ำกับเป็ นเรื่องกระด้ ำง

กระเดื่องต่อฮ่องเต้! แต่เสิ่นหวำซันถำมอย่
่ ำงง่ำยๆสบำยๆ คน
ในที่นัน้ ก็ไม่ร้สู ึกผิดแปลกตรงไหน รำวกับที่เสิ่นหวำซันถำมนั
่ น้
เป็ นเรือ่ งธรรมดำๆ

คนในห้องหนังสือนี้ ก็ช่ำงพิลึกแท้!

เสิ่นเจ๋อจิ้งกับเสิ่นหนิงไม่ต้องพูด คนหนึ่ งรู้เรื่องควำมคิด

เสิ่นหวำซันอยู
่ ่แล้ว อีกคนมีประสบกำรณ์ สุดรันทดชำติก่อน จึง
ฟั งคำพูดเสิ่นหวำซันได้่ สบำยมำก! เสิ่นเจ๋อหย่วน กับเสิ่นเจ๋อหรู
ผ่ำนเรื่องซีเอี้ยนแล้ว ก็ไม่ได้ตื่นเต้นกับอำนำจฮ่องเต้นัก แม้แต่
ลอบจัดตัง้ หน่ วยงำนในพืน้ ที่ พวกเขำก็ผ่ำนมำแล้ว แค่คำดเดำ
จิตใจฮ่องเต้ ไม่เห็นต้องมีอะไรน่ ำตกใจ

เสิ่นอวี๋เล่อดื่มดำ่ อยู่กบั ตำรำโจวอี้ปำกัว้ ของเขำ ไม่ร้เู ลย

ว่ำกำรคำดเดำควำมคิดฮ่องเต้มีควำมผิดรุนแรง ดังนัน้ เมื่อได้
ยินคำถำมเสิ่นหวำซัน่ จึงตอบอย่ำงรวดเร็วที่สดุ

233
 “ดำวงู พิ ษ ก ำลัง ส่ อ งสว่ ำ ง ฮ่ อ งเต้ โ ปรดปรำนคนไหน
สำคัญนั กหรือ? เวลำสัน้ ๆคงไม่รู้ผล ข้ำไม่รู้” เสิ่นอวี๋เล่อบอก
ควำมเห็นของตัวเองตรงๆ เห็นบิ ดำของเขำเสิ่ นเจ๋อหย่ วนฟั ง
คำพูดเขำแล้วคิ้วขมวด

เสิ่นอวี๋เล่อรู้สึกอึดอัด ควำมจริงเรื่องเช่นนี้ เขำไม่อยำก

มำร่วมเลย แค่บอกเขำถึงผลตัดสินว่ำเขำควรทำอะไรก็พอแล้ว
เขำยังต้ องค้นคว้ำปฏิทินดำรำศำสตร์อีกด้วย เรื่องในตระกูล
เขำยอมรับว่ำตัวเองไม่มีควำมสำมำรถ คงช่วยอะไรไม่ได้

“ดำวงูพิษ? กำลังส่องสว่ำง หมำยควำมว่ำอะไร?”ไม่คิดว่ำ

เสิ่นหวำซันได้
่ ยินคำพูดเขำแล้วเกิดสนใจ ถำมเขำคำนี้

“ดำวงูพิษก็คือดำวฮ่องเต้ ดำวฮ่องเต้ส่องสว่ำง แสดงว่ำ

ฮ่องเต้ยงั แข็งแรงมันคง่ คนที่สืบทอด เวลำนี้ ไม่แน่ ชดั ก็ไม่เห็น
เป็ นไร” เสิ่นอวี๋เล่อเกำศีรษะ พูดฉอดๆ เขำกำลังให้ ควำมรู้ปู่
เสิ่นเจ๋อจิ้งเรื่องดำรำศำสตร์ เพื่อแสดงว่ำตัวเองมีภมู ิ ปัญญำใน
เรือ่ งนี้ อยู่มำก

ภำพเช่นนี้ เสิ่นหนิงเห็นแล้วอยำกหัวเรำะ ลูกผูพ้ ี่คนนี้ ไม่

ว่ำเวลำไหนก็ไม่พ้นเรือ่ งทำนองนี้ !

234
 “พวกองค์ชำยที่ อำยุถึงแล้วน่ ำจะมีโอกำสมำกกว่ำ องค์
ชำยอื่นอำยุยงั น้ อย แต่ ถ้ำจะบอกว่ำใครมีโอกำสมำกกว่ำก็พูด
ยำก” ไม่สนใจที่เสิ่นอวี๋เล่อพูดโน่ นนี่ เสิ่นเจ๋อหรูกร็ ้สู ึกลำบำกใจ
บอกตำมตรงว่ำเขำเองก็ไม่รู้

ใจฮ่องเต้นัน้ คำดเดำยำก ปกติเห็นเขำปฏิบตั ิ ต่อองค์ชำย

ทุ ก พระองค์ พ อๆกัน ไม่ มี ใ ครได้ ม ำกได้ น้ อย เขำเคยถำม
ผู้อำนวยกำรรำชวิทยำลัยเว่ยฟู่ หลี่เป็ นกำรส่วนตัว ก็บอกว่ำไม่
รู้ ตอนนี้ ให้เสิ่นเจ๋อหรูบอกชื่อออกมำ เขำก็บอกไม่ได้จริงๆ

“ข้ำไม่ค่อยรู้จกั เหล่ำองค์ชำย จึงไม่ร้แู น่ นอน” ควำมเห็น

ของเสิ่นเจ๋อหย่วนก็คล้ำยๆของลูกชำยเขำ ปกติวนั ๆก็ห่วงแต่
เรื่องกำรค้ำ เรื่องคำดเดำจิตใจฮ่องเต้ เป็ นเรื่องที่ บิดำกับพี่ชำย
ทำมำตลอด เขำเพี ยงแต่ หำเงินหำของให้ ที่บ้ำน ถ้ำเป็ นเรื่อง
รำชสำนัก ยังพอรู้บ้ำง แต่เรื่องจิตใจฮ่องเต้ เขำจะรู้ได้อย่ำงไร?
ย่ อ มบอกไม่ ไ ด้ ว่ ำ ฮ่ อ งเต้ ท รงโปรดองค์ ช ำยพระองค์ ไ หน
มำกกว่ำกัน

“องค์ช ำยสำมกับ องค์ช ำยรองเคยเกิ ด เรื่ อ งหลำยครัง้

องค์ ช ำยห้ ำ ดู ก็ไ ม่ เ ลว ตระกูล ฝั ง่ มำรดำไม่ ไ ด้ มี อิ ท ธิ พลนั ก
เมื่ อ ก่ อ นเคยส่ ง ของขวัญ มำที่ บ้ ำ น ดู เ หมื อ นอยำกมี ค วำม
สัม พัน ธ์ด้ ว ย เพี ย งแต่ ย งั ดูไ ม่ อ อก...” เหมื อ นว่ ำ องค์ช ำยห้ ำ
235
น่ ำจะดี ที่ สุด ที่ ต ระกูลเสิ่ น จะสนั บ สนุ น เพี ย งแต่ เ สิ่ น เจ๋อจิ้งยัง
รูส้ ึกว่ำมีอะไรแปลกๆ แต่กบ็ อกไม่ถกู

“องค์ชำยห้ ำอ่ อนน้ อมมี มำรยำท อี กทัง้ มี ชื่อเสี ยง เรื่ อ ง

คุณธรรม วิทยำยุทธก็เหนื อชัน้ คนเช่นนี้ สมบูรณ์ ครบถ้วน ใน
ตัว เขำเอง เป็ นเรื่ อ งที่ มี ปั ญ หำมำก...โดยเฉพำะองค์ช ำยที่ มี
อิทธิพลน้ อย ก็จะยิ่งมีปัญหำ!”

ได้ ยิ น ค ำพูด เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง แล้ ว เสิ่ น หวำซัน่ แก้ ป มข้ อ งใจ
ของเสิ่นเจ๋อจิ้ง เสิ่นเจ๋อจิ้งฟังแล้วเข้ำใจทันที!

ใช่ แล้ว นี่ คือสิ่งที่ แปลก! เสิ่นเจ๋อจิ้งตำสว่ำงขึ้นมำ รู้ว่ำ

ปั ญหำเกิดจำกที่ ไหนแล้ว เขำกลับเมืองหลวงมำสองปี กว่ำ ไม่
เคยได้ ยินเรื่องไม่ดีขององค์ชำยห้ ำ องค์ชำยรอง โปรดปรำน
เจียงเช่ อเฟย องค์ชำยสำมสนใจสำวงำม แต่ องค์ชำยห้ ำ? ไม่
เคยได้ยินว่ำชอบหรือสนใจอะไรมำก่อน

“คนที่ ไ ม่ มุ่ง สนใจอะไรเลยคบไม่ ไ ด้ เพรำะขำดควำม

รู้สึกจริงจัง คำนี้ ไม่ผิด องค์ชำยห้ำไม่ต้องเอำมำคิดด้วยแล้ว ยัง
ลึกลำ้ นัก! หนิงเอ๋อร์ เจ้ำลองบอกควำมเห็นของเจ้ำดู” เสิ่นหวำ
่ ดอย่ำงสบำยๆ หันไปทำงเสิ่นหนิง เหลือแต่ นำงยังไม่ได้
ซันพู
ออกควำมเห็นของนำง
236
 เขำอยำกฟั งดูว่ำ หลำนสำวที่ สำมำรถสร้ำงกลุ่มมดงำน
คนนี้ จะอ่ำนสถำนกำรณ์ได้ถึงระดับไหน

“องค์ชำยสิบสองเถอะ องค์ชำยรองไร้น้ำใจ จำกที่ทำกับ

ตระกูลเจียงก็เห็นได้ คนนี้ ขำดเมตตำไร้คณ ุ ธรรม ไม่ใช่ฮ่องเต้
ที่ ดี องค์ชำยสำมหยิ่งยโสขำดกำลัง สร้ำงเหตุใหญ่ ที่ชำยแดน
เหนื อ ไม่ใช่ ฮ่องเต้ ที่ มีปัญญำ ตระกูลเสิ่ น สนั บ สนุ น สองคนนี้
ไม่ได้ ผลลัพธ์จะคำดเดำยำก! องค์ชำยที่เหลือก็อำยุน้อยเกินไป
ข้ำคิดว่ำเป็ นองค์ชำยสิบสอง!” นิ่งอยู่พกั หนึ่ ง เสิ่นหนิงพูดเช่นนี้

นำงนึ กถึงเรื่องชำติก่อน หำกไม่มีตระกูลเสิ่นเข้ำไปร่วม

ด้วย ผู้ที่ฉำงไท่ ฮ่องเต้ทรงโปรดปรำนที่ สุด คือองค์ชำยสิบสอง
แน่ นอน นำงพูด ค ำตอบเมื่ อ ชำติ ก่ อ นออกมำ ทัง้ หำเหตุ ผ ล
ประกอบ

เสิ่นหวำซันมองนำงอย่
่ ำงแปลกใจ แววตำเป็ นประกำย
คำตอบเดียวกันกับของเขำเลย เขำแน่ ใจว่ำผูท้ ี่ฉำงไท่ฮ่องเต้พอ
พระทัยนัน้ คือองค์ชำยสิบสอง! นี่ ยงั ต้องอำศัยคำพูดที่เขำได้ยิน
จำกใต้รม่ ไม้แล้วมำประมวล ไม่นึกว่ำหลำนสำวคนนี้ กค็ ิ ดเช่นนี้
ถึงแม้เหตุผลจะอ่อนไปหน่ อย แต่ทิศทำงถูกต้อง

237
 สำยตำของหลำนสำวคนนี้ แม่นยำขนำดนี้ ?! หรือพูดว่ำ
นำงดูสถำนกำรณ์ ได้ถกู ต้องแม่นยำ?! เด็กสำวที่ ออกจำกบ้ำน
น้ อยมำก เด็กสำวที่เพิ่งจะเข้ำศึกษำที่เจีย้ นหวำถัง สิ่งที่คิดคำนึ ง
มำตรงกับตัวเองที่เป็ นขุนนำงขัน้ สำมได้พอดีเลยเชียวหรือ?

เสิ่นหวำซันรู
่ ้สึกประหลำดใจกับหลำนสำวคนนี้ อีกครัง้
หนึ่ ง! หลังจำกประหลำดใจแล้ว ก็เป็ นควำมพอใจที่ ไม่รู้จบ!
ตระกูลเสิ่น เดิมมีพี่ชำยฉงซัน่ ตอนนี้ มีหลำนสำวคนนี้ ดูแล้ว
สิ่งที่ตระกูลเสิ่นไม่เคยขำดเลยก็คือคนเก่ง!

มิน่ำฮ่องเต้ถึงได้ระแวงนักหนำ!

“ข้ ำ ก็ คิ ดว่ ำ เป็ นองค์ ช ำยสิ บสอง” เสิ่ นหวำซัน่ บอก

ควำมเห็ น ของตัว เองในตอนท้ ำ ย พู ด ยิ้ ม ๆว่ ำ เห็ น ด้ ว ยกับ
ควำมเห็นของเสิ่นหนิง พอคำนี้ ออกมำ พวกเสิ่นเจ๋อจิ้งต่ำงเบิก
ตำกว้ำง หรือว่ำเหตุผลที่เสิ่นหนิงคำดเดำถูกต้อง? ฮ่องเต้ไม่ได้
ให้ควำมสำคัญกับเหล่ำองค์ชำยที่ถึงวัยแล้วเลยหรือ?

เขำน ำค ำที่ ไ ด้ ยิ น หน้ ำต ำหนั ก จื่ อ เฉิ งเล่ ำ ให้ ทุ ก คนฟั ง

ตอนท้ำยยังอธิบำยนำมของฉำงไท่ฮ่องเต้ว่ำ ภำยในวังต้ำหย่ง
ทัง้ หมด นอกจำกฉื ออี้ไทเฮำที่สิ้นพระชนม์ไปแล้ว ไม่มีใครกล้ำ
เรียกนำมของฮ่องเต้ นอกจำกหรงผิน ยังจะมีใครอีกหรือ?
238
 ได้ยินคำอธิบำยของเสิ่นหวำซันแล้่ ว พวกเสิ่นเจ๋อจิ้งก็รู้
ว่ำควำมจริงว่ ำฉำงไท่ ฮ่องเต้ รกั มำกที่ สุดคื อหรงผิน! หรงผิน
เป็ นมำรดำขององค์ช ำยสิ บ สอง ลู ก อำศัย แม่ ช นะได้ ดูแ ล้ ว
โอกำสขององค์ชำยสิบสองมำกที่สดุ แล้ว!

ควำมรักจริงจัง รักทัง้ สำยเลือด เช่ นนี้ แล้วองค์ชำยสิบ

สองก็จะเป็ นรัชทำยำทคนต่อไปจริงๆหรือ?

เพี ยงแต่ คนที่ ฮ่องเต้ พอพระทัย กับคนที่ ได้ครองรำชย์

ตอนหลัง จริง ๆ ระหว่ ำงนั น้ จะมี ค วำมห่ ำงมำกแค่ ไหน? หำก
ตระกูลเสิ่ น สนั บ สนุ น องค์ชำยสิ บ สองจริง ๆ แล้ ว จะเป็ นกำร
เสี่ยงภัยมำกเกินไปหรือไม่?

“ตระกูล ของหรงผิ น ไม่ มี เ หลื อ แล้ ว เบื้อ งหลัง ไม่ มี แ รง

หนุ น แม้ แ ต่ น้ อ ย อี ก ทัง้ องค์ช ำยสิ บ สองอำยุ ย งั น้ อย หำกจะ
สนับสนุนเขำขึ้นครองรำชย์ ควำมยำกย่อมมีมำกนัก” เสิ่นเจ๋อ
หรูขมวดคิ้ว ไม่ใช่ ภรรยำเอกไม่ใช่คนโต ข้ำงหน้ ำยังมีพี่ชำยที่
อำยุถึ ง อี กหลำยคน อำยุเ ป็ นเรื่องใหญ่ ฮ่ องเต้ อำยุน้ อยผู้ค น
ย่อมหวำดระแวง นี่ เป็ นเรือ่ งที่ยำกมำก

“ขอแค่พระทัยฮ่องเต้อยู่ที่เขำ ควำมยำกก็จะไม่มำกนัก”
เสิ่ นหวำซั น่ กับ เสิ่ นเจ๋ อ จิ้ ง พู ด พร้ อ มกัน ! พระทั ย ฮ่ อ งเต้ มี
239
ประโยชน์ มำกกว่ำทุกแรงหนุน ที่ เสิ่นหวำซันเลื
่ อกองค์ชำยสิบ
สอง ก็เพรำะเห็นถึงพระทัยฮ่องเต้ที่มีต่อหรงผิน

พระทัยของฮ่ องเต้ จึงเป็ นต้ นทุนที่ สำคัญที่ สุด และเป็ น

ไม้คำ้ ยันที่ สำคัญที่สุดที่ทำให้องค์ชำยสิบสองขึ้นครองรำชย์ได้!
สิ่งที่ ตระกูลเสิ่นต้องทำคือ เอำไม้คำ้ ยันนี้ วำงในที่ แจ้ง ขยำยให้
ใหญ่ที่สดุ !

“เป็ นอันว่ำตกลงตำมนี้ ! พวกเรำตระกูลเสิ่นจะสนับสนุน

องค์ชำยสิบสอง!” ในที่สุดเสิ่นหวำซันก็ ่ พดู เป็ นเสียงสุดท้ำย! นี่
คื อ สิ่ งที่ เ สิ่ นหวำซัน่ ตัด สิ น ใจ นี่ คื อ สิ่ งที่ ห ัว หน้ ำตระกูล เสิ่ น
ตัดสินใจ! ใครก็ปฏิเสธไม่ได้ และก็ไม่มีทำงปฏิเสธด้วย!

เมื่อคำของเสิ่นหวำซันแจ้ ่ งกำรตัดสินใจออกมำแล้ว ก็
หมำยควำมว่ำ สำยของตระกูลเสิ่นต่อไปจะต้ องเลือกข้ำงแล้ว
ต้ อ งยื น อยู่ เ บื้อ งหลัง องค์ช ำยสิ บ สอง สนั บ สนุ น เขำขึ้น ครอง
รำชย์ ผลงำนทัง้ หินลับมีดกับกำรสนับสนุนกำรครองรำชย์ ต้อง
ไม่ขำดตกบกพร่อง!

ส่วนเมื่อเดินไปถึงจุดสุดท้ำยแล้ว จะเป็ นไปตำมที่ฉำงไท่

ฮ่องเต้คำดหวังหรือไม่ได้ ทัง้ สนับสนุนคนที่ ตวั เองต้องกำร ทัง้
ลิดรอนอิทธิพลของตระกูลเสิ่น ก็ต้องดูส่วนน้ำหนักของตระกูล
240
เสิ่นแล้วว่ำในพระทัยของฮ่องเต้องค์ใหม่ ตระกูลเสิ่นจะมีควำม
หมำยแค่ไหนแล้ว!

พวกเสิ่นเจ๋อจิ้งนิ่งเงี ยบไปชัวครู
่ ่ ก็ผงกศี รษะพร้อมกับ
พูดว่ำ “น้ อมรับคำสังหั
่ วหน้ ำตระกูล!” คำพูดนี้ ก็คือสนับสนุน
กำรตัดสินใจของเสิ่นหวำซันอย่่ ำงสุดกำลังแล้ว!

ส่ ว นเสิ่ นหนิ ง เมื่ อ ได้ ยิ น ค ำสัง่ เสิ่ นหวำซัน่ แล้ ว ก็ยิ้ ม

ออกมำอย่ำงสบำยใจ! ในที่ สุด จำกควำมเพี ยรพยำยำมอย่ำง
เต็มที่ ก็ส ำมำรถแก้ ไขวงโคจรของชำติ ก่ อนได้ ต งั ้ แต่ ต้ น ทำง
แล้ว! ท่ ำนปู่ สนั บสนุ นองค์ชำยสิบสอง เช่ นนั น้ ซังกวนฉำงจื
่ ้อ
ตอนหลังยังจะสำมำรถอำศัยอิทธิพลอะไรช่วยให้ขึน้ ครองรำชย์
ได้? นำงก็อยำกจะเห็นเหมือนกัน!

คิดได้เช่นนี้ แววตำนำงยิ่งดูลึกลำ้ ฟังคำกำชับของท่ำนปู่

ฟั งคำวิจำรณ์ ของบิดำและของบรรดำอำทัง้ หลำยอยู่เงียบๆ ไม่
พูดจำ

241
 122 หรงผินคือใคร

ตระกูลเสิ่นตัดสินใจสนับสนุนองค์ชำยสิบสองโอรสหรง
ผิน เมื่อเป้ ำหมำยแน่ นอน ก็มีเรื่องต้องทำอีกมำก สิ่งแรกที่ต้อง
ทำคือ แจ้งให้หรงผินรูถ้ ึงจุดมุ่งหมำยของตระกูลเสิ่น ให้นำงรูถ้ ึง
ทิศทำงกำรสนับสนุนของตระกูลเสิ่น!

ห้ องหนั งสื อของเสิ่นหวำซันเหลื ่ ออยู่เพี ยงสำมคนแล้ว

เสิ่ น หนิ งก็เ ข้ ำ ใจปู่ ว่ ำ ท ำไมจึ ง ให้ น ำงอยู่ ขณะนี้ พี่ ร องยัง ท่ อ ง
เที่ยวอยู่ที่หลิ่งหนำน ให้นำงอยู่เพื่องำนของหรูหลิวชู่ ที่เร่งด่วน
ที่สดุ คือเรือ่ งของหรงผิน

เมื่อเป็ นเช่ นนั น้ ได้ ยินเสิ่นหวำซันสั ่ ำ “หรูหลิวชู่ ต้ อ ง

่ งว่
รวบรวมสรรพกำลังรวบรวมข้อมูลที่ สมบูรณ์ ของหรงผิน ข้ อ
ปลี กย่อยเพี ยงเล็กน้ อยก็ต้องอย่ำปล่อยผ่ำน! หงเอ๋อร์ตอนนี้
ไม่ได้อยู่เมืองหลวง เจ้ำต้ องจับตำดูหรูหลิวชู่ให้ ดี รีบส่ งข้อมูล
หรงผินขึน้ มำ!” เสิ่นหวำซันพู ่ ดเช่นนี้

เขำยังเชื่อถือเสิ่นหนิงหลำนสำวคนนี้ มำก พูดถึงกำรมอง

เหตุกำรณ์ หลำนสำวคนนี้ อำจจะเห็นอะไรพิเศษและแม่นยำ
กว่ำลูกชำยตัวเอง! ดังนั น้ เมื่อสังงำนนำง
่ ก็มกั มองข้ำมไปว่ำ
นำงเป็ นเพียงเด็กสำวอำยุสิบสี่เท่ำนัน้
242
 สำหรับคนอื่นแล้ว กำรมอบหมำยงำนที่ สำคัญเช่ นนี้ ให้
เด็กสำวคนหนึ่ งเป็ นเรื่องที่ เหลือเชื่อ แต่สำหรับเสิ่นหวำซัน่ ไม่
มีใครเหมำะสมมำกเท่ำเสิ่นหนิงแล้ว

หลังเสิ่นหนิงออกจำกห้ องหนั งสื อ เสิ่นหวำซันก็ ่ สงเสั ่ ิ่ น

เจ๋อจิ้งทำหลำยเรื่อง หนึ่ งคือให้ส่งจดหมำยไปให้ตระกูลชีซนั อวี๋
บอกเรื่องนี้ ให้ รู้ สองคื อให้ เขำบอกเยี่ ยเจิ้ง ฉุ น เพื่ อเตรี ยมรับ
เรือ่ งที่ตำมมำ

ใจเสิ่นเจ๋อจิ้งก็คิดอยู่ เรื่องนี้ เกี่ยวข้องกับปั ญหำยิ่งใหญ่

นอกจำกสองบ้ำนนี้ แล้ ว จะให้ ค นอื่ น รู้ไม่ ได้ เ ด็ด ขำด บิ ด ำได้
กำชับทุกคนต้องรักษำควำมลับ เห็นได้ว่ำบิดำเชื่อถือสองบ้ำน
นี้ มำกเท่ำใด เหมือนฝำกชีวิตไว้กม็ ิ ปำน

บ้ ำนของเสนำบดี ฝ่ ำยขวำในถนนสื่ อฟู่ เยี่ ยเจิ้ งฉุ นเก็บ

อำกำรฉลำดลำ้ ที่เคยเป็ น คำอุทำนประจำตัวก็ไม่ได้ใช้ นิ่งเงียบ
ไปสักพัก เขำจึงพูดกับเสิ่นเจ๋อจิ้งว่ำ “เรื่องนี้ ข้ำรู้แล้ว เรื่องนี้ ข้ำ
จะไม่ร่วมด้วย กลำงปี หน้ ำข้ำจะขอเกษี ยณ อยำกถอยอย่ำงมี
ศักด์ ิ ศรีเหมือนกำนหมิงเฉวียน เมื่อข้ำเกษี ยณแล้ว พวกเจ้ำจะ
ได้ไม่ต้องเป็ นห่วงมำก”

243
 เสิ่นเจ๋อจิ้งชะงัก แล้วทำควำมเคำรพฐำนะศิษย์ในทันใด
รู้สึ กละอำยใจ ไม่ รู้จะพู ดอย่ ำงไร เพื่ อตัวเอง เยี่ ยเจิ้ งฉุ นต้ อ ง
เกษี ยณก่อนเวลำ เขำรู้สึกเป็ นเกียรติอย่ำงสุดยอดที่ มีอำจำรย์
เช่นนี้ เวลำนัน้ ควำมรูส้ ึกต่ำงๆทะลักขึน้ มำในอก

เป็ นลูกศิษ ย์ที่ สนิ ทที่ สุดของเยี่ ย เจิ้ง ฉุ น เสิ่ น เจ๋อจิ้ง รู้ว่ำ
เมื่อสนั บสนุ นองค์ชำยสิบสอง คนอื่นก็ต้องนึ กว่ำเยี่ ยเจิ้งฉุ นก็
สนับสนุนองค์ชำยสิบสองด้วย แต่เสนำบดีฝ่ำยขวำต้องเป็ นขุน
นำงสนิทของฮ่องเต้ จะเข้ำไปร่วมอยู่ในกำรแย่งเป็ นผู้สืบทอด
ไม่ได้ เขำจึงต้ องเกษี ยณก่อน ตระกูลเสิ่นจึงจะสนั บสนุ นองค์
ชำยสิบสองอย่ำงเปิดเผยได้

นี่ จึงเป็ นเหตุผลที่เยี่ยเจิ้งฉุนต้องเกษี ยณก่อนกำหนด!

“ข้ ำก็อำยุตงั ้ หกสิบกว่ำแล้ว กำรเกษี ย ณก็สมควรแล้ว

เจ้ำจะทุกข์ใจไปทำไม! ถึงอย่ำงไรเจียงหนำนก็เหมำะสมกับข้ำ
มำกกว่ำ!” เยี่ ยเจิ้งฉุ นเห็นท่ ำทำงเสิ่นเจ๋อจิ้งก็ร้วู ่ำเขำคิดอะไร
อยู่ แกล้งทำเป็ นด่ำไปพูดไป

ตระกูลเสิ่นเอำชี วิตมำฝำก เขำย่อมต้องตอบแทน นี่ คือ

กำรแสดงออกของเขำ! ว่ำไปแล้ว เขำเองก็ร้สู ึ กถึงน้ ำในเมือง

244
หลวงว่ำไม่ใช่ ขุ่นธรรมดำ กำรถอยก่ อนจะดี กว่ ำ จะได้ รกั ษำ
ชื่อเสียงขุนนำงหลำยสิบปี ของเขำไว้ได้

ทำหนึ่ งได้สอง ทำไมจะไม่ทำเล่ำ?!

ภำยในเรือนชิงจู๋ เสิ่นหนิงเรียกชิวเกอมำ มอบหมำยงำน

ที่ เสิ่นหวำซันสั ่ ให้หรูหลิวชู่รีบรวบรวมข้อมูลหรงผิน พร้อม
่ งไว้
กันนัน้ นำงยังสังช่ ิ วอู๋ไปตรวจสอบเรือ่ งหนึ่ ง เรือ่ งที่ชำติก่อนนำง
รูเ้ กี่ยวกับหรงผิน เรือ่ งนี้ จึงจะสำคัญที่สดุ

ตอนนี้ เสิ่ นหนิ งไม่ แ น่ ใจว่ ำ เรื่ อ งของชำติ ก่ อ นยัง จะ

เกิดขึ้นเหมือนเดิมทุกเรื่องหรือไม่ ถึงแม้ตวั เองยังจำเรื่องนี้ ได้
แต่ ก็ต้ อ งสัง่ ให้ ชิ ว อู๋ไ ปตรวจสอบก่ อ นจึ ง จะแน่ ช ัด เพื่ อ จะได้
ปรับแก้และเตรียมตัวล่วงหน้ ำได้

ชิวอู๋ทำตำมที่ เสิ่นหนิงสังไว้ ่ มำถึงตรอกหย่งฝู หลังจำก

ผ่ ำ นเรื่ อ งที่ อ ัน จิ้ ง แล้ ว เขำไม่ แ ปลกใจที่ ท ำไมเสิ่ นหนิ งจึ ง รู้
เรื่องรำวอะไรมำกมำยแล้ ว ถ้ำแม้แต่ ชิว เกอลูกผู้น้ องยัง ไม่ รู้
สำเหตุ เขำก็ยิ่งไม่มีทำงรู้ได้ ดังนัน้ คำสังแปลกๆของเส
่ ิ่ นหนิง
เขำก็ยงั ปฏิบตั ิ ตำมอย่ำงเคร่งครัดโดยไม่ถำมสำเหตุ

245
 ตรอกหย่งฝูเป็ นตรอกเล็กๆที่ใกล้ตลำดตะวันออก ควำม
เป็ นจริงขัดกับชื่ อมำก ในตรอกมีแต่ คนจนเท่ ำนั น้ ที่ อยู่อำศัย
ส่วนมำกทำงำนพวกซักล้ำง ไม่ได้เฉี ยดใกล้คำว่ำฝูชี่ที่แปลว่ำ
วำสนำสักนิด

ชิวอู๋อำศัยคำบรรยำยของเสิ่นหนิง สื บหำเจอโรงเลี้ย ง
เด็กกำพร้ำในตรอกหย่งฝู โรงเลี้ยงเด็กนี้ เดิมมีแต่ เด็กกำพร้ำ
อำศัยอยู่ พวกเขำล้วนแต่ไม่มีพ่อแม่ด้วยสำเหตุต่ำงๆกัน ไม่รู้
ว่ำทำไมจึงมีคนค่อยๆ มำชุมนุ มกันอยู่ที่นี่ บำงคนก็อำยุมำก
แล้ว แต่ ไม่ได้ย้ำยออก กลับอยู่ในนัน้ ดูแลเด็กๆที่ อำยุยงั น้ อย
ท ำให้ เ ด็กไม่น้ อยรอดพ้ น จำกชะตำชี วิ ต ของกำรเป็ นขอทำน
ดังนัน้ โรงเลี้ยงเด็กนี้ จึงเป็ นที่เคำรพรักใคร่อย่ำงมำก

ในลักษณะเช่นนี้ ชิวอู๋สำมำรถสืบรู้ได้อย่ำงเร็วว่ำในโรง
เลี้ยงเด็กกำพร้ำนี้ มีหญิงสำวชื่อหรงยำ หรงยำอำยุยี่สิบปี ไม่รวู้ ่ำ
เป็ นคนที่ ไหน รู้แค่ว่ำมำอยู่ที่นัน่ ตัง้ แต่ ยงั เด็กมำก ทัง้ ชื่ อ อำยุ
และประวัติตรงกับที่เสิ่นหนิงบอก

เมื่อเป็ นเช่นนี้ ชิวอู๋กร็ ้วู ่ำคนที่ เสิ่นหนิงให้หำนัน้ เป็ นนำง

ไม่ผิดแน่ ! เมื่อแน่ ชดั แล้ว เขำก็ไม่รอช้ำ รีบรำยงำนให้เสิ่นหนิง
ได้รบั รู้

246
 ตอนเสิ่นหนิงรวบรวมข้อมูลของหรูหลิวชู่กบั มดงำน ก็
เป็ นช่วงก่อนวันไหว้พระจันทร์ไม่กี่วนั แล้ว ตอนเช้ำเสิ่นหนิงไป
ศึ กษำที่ เจี้ยนหวำถัง ตอนบ่ำยต้ องอยู่กบั เสิ่นอวี๋ ซื่อ ทัง้ ยังต้ อง
ช่ ว ยท ำอะไรเล็ก ๆน้ อยๆ เช่ น ร่ ว มกับ เสิ่ น อัน ซื่ อ ดู ร ำยกำร
อำหำรมื้อเย็น วันไหว้พระจันทร์ ต้ องรอจนค ่ำ จึงสำมำรถน ำ
ข้ อมูลจำกหรูห ลิว ชู่กบั ควำมจ ำเมื่ อ ชำติ ก่อนมำประกอบกัน
เพื่อทำข้อมูลหรงผินให้สมบูรณ์

คืนนี้ เสิ่นหนิงไปห้องหนังสือเสิ่นหวำซัน่ รำยงำนผลกำร

สืบค้นของหรูหลิวชู่เร็วๆนี้ เรือ่ งนี้ ก็เป็ นสิ่งที่เสิ่นหวำซันอยำกรู
่ ้
มำกที่สดุ

บิดำหรงผินเดิมเป็ นขุนนำงที่ จินหนำน สิบแปดปี ก่ อน

โดนใส่ร้ำยจนถูกจำคุก บ้ำนหรงก็ถกู ยึดทรัพย์สิน ขณะนัน้ หรง
ผินอำยุเพียงสิบกว่ำปี ต่อมำถูกส่งไปตรอกหย่งทำงำนหนัก สวี่
ซื่ อแห่ งซังเป้
่ ำจี๋ เห็นว่ำท่ ำทำงดี จึงพำออกจำกตรอกหย่ง หลัง
จำกนัน้ ได้เป็ นนำงกำนัลจนฮ่องเต้ทรงถูกพระทัย ถึงแม้ฉำงไท่
ฮ่ อ งเต้ ไ ด้ ล บล้ ำ งควำมผิ ด ให้ บิ ด ำนำงแล้ ว แต่ ท ำงบ้ ำ นตำย
หมดแล้วทุกคน มีลูกเป็ นองค์ชำยสิบสอง...” หรงผินอยู่แต่ ใน
วัง ทัง้ ยังเป็ นคนพื้นเพธรรมดำ หรูหลิวชู่สำมำรถหำข้อมูลได้
มำกขนำดนี้ ไม่ใช่จะทำได้ง่ำยๆ

247
 “จำกกำรทำงำนหนักที่ตรอกหย่งจนเป็ นหรงผินปั จจุบนั
ทัง้ ยังเลี้ยงองค์ชำยสิบสองจนอำยุสิบสองปี ทัง้ ยังได้รบั ควำม
โปรดปรำนจำกฮ่ อ งเต้ อ ย่ ำ งแท้ จ ริ ง หรงผิ น คนนี้ ไม่ ใ ช่ ค น
ธรรมดำจริงๆ...” เสิ่นหนิงเพิ่มควำมคิดเห็นตัวเองที่ มีต่อหรง
ผิ น เข้ ำ ไปด้ ว ย นึ ก ถึ ง พวกวัง หลัง ของฉำงไท่ ฮ่ อ งเต้ ต่ ำ งก็ไ ม่
ธรรมดำทัง้ นัน้ เลย

“ไม่ใช่แค่ฉลำดลำ้ ธรรมดำจริงๆ! คนอย่ำงหรงผิน ไม่ใช่

เหมือนในข่ำวลือแน่ นอน! เพียงแต่ กำรคบหำกับคนฉลำดลำ้
ง่ำยกว่ำมำก ไม่กลัวคู่ต่อสู้ที่เก่งระดับเทวดำ แต่กลัวเพื่อนร่วม
กลุ่มที่โง่เหมือนหมู” เสิ่นหวำซันนึ
่ กถึงคำพูดที่เสิ่นฉงซันมั
่ กพูด
ติดปำกในทันใด รูส้ ึกว่ำคำพูดนี้ ถกู ต้องจริงๆ

“อี ก ทัง้ หรู ห ลิ ว ชู่ ย ัง ได้ ยิ น อี ก เรื่ อ งหนึ่ ง หรงผิ น ยัง มี

น้ องสำวจำกมำรดำใหญ่ ตอนบ้ำนหรงถูกริบทรัพย์ อำยุยงั ไม่
ถึงสองขวบ ระหว่ำงชุลมุนนัน้ ได้แยกย้ำยหำยไป ได้ยินว่ำหรง
ผินรักน้ องคนนี้ มำก น้ องสำวอำยุสิบขวบอี กคน หลำยปี มำนี้
นำงก็พยำยำมหำน้ องสำวคนนี้ น่ ำเสี ยดำยที่ ยงั หำไม่พบ” เสิ่น
หนิงพูดต่อ นี่ จึงจะเป็ นข้อมูลที่สำคัญที่สดุ

เสิ่นหวำซันย่
่ อมรู้ถึงควำมสำคัญของข่ำวนี้ ตระกูลเสิ่น
สนับสนุนองค์ชำยสิบสอง เรื่องแรกที่ต้องทำคือต่อสำยกับหรง
248
ผิน ที่ สำคัญที่ สุดคือให้หรงผินรู้ถึงควำมจริงใจของตระกูลเสิ่น
ควำมจริงใจของตระกูลเสิ่นแสดงออกได้อย่ำงไร นี่ เป็ นเรื่องที่
ต้ อ งใช้ ค วำมรู้อ ย่ ำ งมำก เวลำนี้ มี โ อกำสที่ ดี เ ช่ น นี้ ขอแค่ ห ำ
น้ องสำวหรงผินคนนี้ ให้พบ ก็จะมีจดุ เริ่มต้นที่ดีมำก หรงผินก็คง
ยอมรับควำมจริงใจของตระกูลเสิ่นนี้ อย่ำงแน่ นอน

เขำกำลังจะพูดอะไร เสิ่นหนิงก็พูดอี ก “มดงำนสื บรู้มำ

อีกว่ำ โรงเลี้ยงเด็กกำพร้ำมีหญิงสำว ทัง้ อำยุทงั ้ ประวัติใกล้เคียง
กับน้ องสำวหรงผิน ข้ำส่งคนไปสืบดูแล้ว อำจจะเป็ นคนนี้ แค่
ส่งหญิงสำวคนนี้ ไปหำหรงผิน ก็จะรู้ข้อเท็จจริงแล้ว” เสิ่นหนิง
รำวกับรู้ว่ำเสิ่นหวำซันก
่ ำลังคิดอะไรอยู่จึงกล่ำวต่ อ ขัน้ ตอนนี้
นำงคิดไว้แล้ว และได้ทำแล้วเช่นกัน

แม้เสิ่นหนิงจะพูดเรื่องจริงเท็จ แต่ร้อู ยู่แล้วว่ำหญิงสำวที่

โรงเลี้ยงเด็กกำพร้ำจะต้องเป็ นน้ องสำวของหรงผิน เพรำะนำง
จำได้แม่นยำ ชำติก่อน หรงผินได้พบน้ องสำวที่พลัดพรำกไปสิบ
แปดปี จนเป็ นเรือ่ งที่ฮือฮำใหญ่โตครำวนัน้ นำงจำไม่ผิดหรอก

กำรหำน้ องสำวที่พลัดพรำกไปหลำยปี เท่ำกับเป็ นกำรส่ง

สำรแนะนำตัวของตระกูลเสิ่นต่อหรงผิน เมื่อถึงเวลำแล้วแค่นำ
หญิงสำวนัน้ เข้ำวัง หรงผินก็จะรู้ถึงควำมจริงใจของตระกูลเสิ่น
แล้ว
249
 ที่ เ ป็ นปั ญ หำหนั ก สุ ด ตอนนี้ คื อ หรงผิ น อำศัย อยู่ ใ น
พระรำชวัง ทัง้ ไม่เคยเรียกพบฮูหยินคนไหน ยิ่งออกจำกวังไม่ได้
ด้วย ตระกูลเสิ่นจะต้องทำอย่ำงไรจึงจะส่งสำรแนะนำตัวให้หรง
ผินในวังได้เล่ำ?!

มดงำนแม้มีค นอยู่ในวัง ด้ ว ย แต่ ค นนั น้ เอำไปใช้ ไม่ได้

เสิ่นหนิงรูส้ ึกลำบำก นำคนเป็ นๆ เข้ำวัง จริงๆ ก็ไม่ได้ยำกนัก

แต่เสิ่นหนิงก็ยงั คิดหำวิธีไม่ได้

เสิ่นหวำซันรู
่ ้สึกเชื่อถือในตัวเสิ่นหนิงอย่ำงน่ ำประหลำด
เขำเชื่อว่ำเมื่อเสิ่นหนิงบอกได้ว่ำหญิงสำวนัน้ เป็ นน้ องสำวหรง
ผิน ก็แสดงว่ำจะต้องเป็ นอย่ำงแน่ นอน นี่ จึงจะเป็ นเรื่องที่สำคัญ
ที่ สุด! ส่ วนเรื่องที่ นำงว่ำยำกที่ สุดนั น้ เสิ่นหวำซันกลั
่ บรู้สึกไม่
เป็ นปัญหำเลย

“วันที่ยี่สิบเดือนแปดเป็ นวันประสูติของฮองเฮำ เวลำนัน้

ฉื ออี้ ไทเฮำได้สิ้นพระชนม์ครบสำมเดือนแล้ว เหล่ำฮูหยินขุน
นำงได้ออกทุกข์กนั แล้ว เวลำนัน้ ต้องมีงำนเลี้ยงในพระรำชวัง
ไม่แน่ ว่ำจะมีโอกำสนำคนเข้ำไป ตอนนี้ ต้องพำคนมำก่อนค่อย
ว่ำกัน จะต้องไม่ไปทำให้ใครผิดสังเกต”

250
 เสิ่นหวำซันนึ
่ กหำโอกำสได้ วันประสูติฮองเฮำจะต้ องมี
งำนเลี้ยง เป็ นกำรสนองควำมต้องกำรของขุนนำง และเป็ นกำร
ประกำศว่ำ ผู้ล่วงลับก็ล่วงลับแล้ว คนอยู่กย็ งั ต้องอยู่ต่อ ไม่แน่
ว่ำแม้เสิ่นหนิงก็ยงั มีโอกำสเข้ำวังได้ แค่รอฟังข่ำวเท่ำนัน้

ก่ อนวันไหว้พระจันทร์ เสิ่นเจ๋อหย่วนก็จดั กำรเรื่องโรง

เลี้ยงเด็กกำพร้ำเรียบร้อยแล้ว นำหญิงสำวที่ ชื่อหรงยำกลับ มำ
บ้ำนเสิ่น ทัง้ แอบให้เงินรับเลี้ยงเด็กกำพร้ำกลุ่มนัน้ ตอนหรงยำ
ออกจำกโรงเลี้ ย งเด็ก ก ำพร้ ำ ก็ไ ม่ มี ใ ครรู้สึ ก ผิ ด ปกติ วิ ธี ก ำร
ต่ อเนื่ องนี้ ทำให้เรื่องจัดกำรได้อย่ำงเรียบร้อย พูดไปแล้ว ใคร
จะไปสนใจว่ำคนในโรงเลี้ยงเด็กกำพร้ำจะอยู่หรือไป

ในเวลำเดียวกันนัน้ ตระกูลเสิ่นก็ได้รบั โองกำรเรื่องจัด

เลี้ยงในวัง คืนวันประสูติฮองเฮำจัดเลี้ยงที่ วงั คุนหนิง ให้ฮหู ยิน
กับลูกสำวภรรยำเอกร่วมงำนลี้ยงทัง้ หมด เป็ นไปตำมที่เสิ่นหวำ
ซันคำดไว้
่ ดังนัน้ ภำรกิจเชื่อมสัมพันธ์กบั หรงผินจึงตกเป็ นของ
เสิ่นหนิง

เที ย บกับ เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ แล้ ว เสิ่ น หวำซัน่ เชื่ อ ว่ ำ เสิ่ น หนิ ง
เหมำะสมที่จะทำเรือ่ งนี้ มำกกว่ำ

251
 123 สำวใช้เสียมำรยำท

เสิ่ น หนิ งตำมเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ เข้ ำ วัง ครัง้ นี้ ไม่ ไ ด้ น ำชุ น เซี่ ย
ชิวตงสี่ สำวใช้ใหญ่ไปด้วย เสิ่นหูซื่อที่ ส่งพวกนำงออกจำกบ้ำน
ยังแปลกใจ แต่พอเห็นท่ำทำงนิ่งปกติของเสิ่นอวี๋ซื่อแล้ว ก็ไม่ได้
พูดอะไร

เสิ่นหนิงเข้ำวังครัง้ นี้ นำเพียงสำวใช้แปลกหน้ ำอำยุมำก

ผู้หนึ่ งไปด้วย สำวใช้คนนัน้ คิ้วตำ่ ตำหลบ กิริยำ มำรยำทดีมำก
เพี ย งแต่ น ำงก้ ม ศี ร ษะอย่ ำ งเคำรพนอบน้ อ มตลอดทำง นำง
กำนัลที่นำทำงก็เห็นหน้ ำตำนำงไม่ชดั นัก

งำนเลี้ยงวันประสูติของฮองเฮำครัง้ นี้ ถึงแม้เชิญลูกสำว

ภรรยำเอกของฮูหยินมำด้วย แต่ กด็ ูไม่ครึกครื้นนั ก เที ยบกับ
งำนเลี้ยงเหอหว่ำนครัง้ ที่แล้วห่ำงกันไกลลิบ ระหว่ำงทำงที่ เสิ่น
หนิงเดินมำก็ไม่เห็นประดับไฟหรือตกแต่ งอะไร เสี ยงบรรเลง
เพลงต่ำงๆย่อมไม่มีแน่ นอน ฉำงไท่ฮ่องเต้ยงั ไว้ทุกข์อยู่เลย

ดูแล้วที่ ว่ำจัดเลี้ยงวันประสูติ ก็แค่หำเหตุให้มีกำรพบปะ

ของครอบครัวฝ่ ำยหญิงเท่ ำนั น้ ที่ ฮ่องเต้ อนุ ญำตเป็ นพิเศษให้
ฮองเฮำเรี ยกพบฮูหยินต่ ำงๆ ก็เพื่อคลำยควำมหงอยเหงำใน
พระรำชวังเท่ำนัน้ เองหรือ?
252
 เสิ่นหนิงมองสำวใช้ที่ตวั เองนำมำ แววตำบ่งควำมรู้สึกที่
อธิบำยยำก

สำวใช้นัน้ ยังคงก้มศีรษะ มองดูรดั กุมแต่ไม่ขี้ขลำด ดูเหมือน

สำวใช้ ป กติ ข องขุน นำงชัน้ สูง ดูน ำงสองสำมวัน นี้ ฝึ กมำได้ ดี
ที เ ดี ย ว จนถึ ง เวลำนี้ ก ำรแสดงออกก็ย งั ปกติ ดี ต้ อ งรอดูก ำร
แสดงออกช่วงเวลำสำคัญแล้ว

ขณะที่ เสิ่นหนิงกำลังคิด รู้สึกว่ำนำงกำนัลที่ นำทำงหยุด

ลง ที่แท้ทำงไปวังคุนหนิงได้เจอกลุ่มหลี่ก้ยุ ผินและหรงผินต่ำงๆ

เห็นที คงต้ องแสดงออกก่อนเวลำแล้ว เสิ่นหนิงแอบบีบ

มื อ สำวใช้ ข้ ำ งๆ แล้ ว ยิ้ ม ขึ้ น ไปคำรวะทัก ทำยเหนี ยงเหนี ยง
ทัง้ หลำย

ด้วยเพรำะซังกวนฉำงจื
่ ้อ หลี่ ก้ยุ ผินจึงสุภำพต่ อเสิ่นอวี๋
ซื่อมำก ปฏิบตั ิ ต่อเสิ่นหนิงอย่ำงใกล้ชิดสนิทสนม ส่วนหรงผิน
เฉินกุ้ยเหรินและเหนี ยงเหนี ยงคนอื่นที่ อยู่ข้ำงๆต่ ำงก็มีสีหน้ ำ
อ่อนโยน บอกเสิ่นอวี๋ซื่อไม่ต้องทำควำมเคำรพมำก

ระยะนี้ ตระกูลเสิ่นเจริญรุ่งเรือง ฮ่องเต้ โปรดปรำนมำก

พระสนมเหล่ำนี้ ย่อมรู้ ถึงแม้ต่อหน้ ำยศศักด์ ิ ต่ำง กัน แต่ ควำม

253
จริงแล้ว ครอบครัวของขุนนำงคนสำคัญ มีควำมสำคัญมำกกว่ำ
พระสนมบำงคนด้วยซำ้ ในรำชสำนักมีขนุ นำงขัน้ สำมแค่กี่คน
กัน? แต่พระสนมในวังหลังนัน้ มีไม่เคยขำด

เสิ่นหนิงลอบมองหรงผิน เห็นนำงสี หน้ ำรำบเรี ยบ มุม

ปำกเชิดเล็กน้ อย แววตำนิ่งเฉย ไม่สำมำรถเดำใจนำงได้

ในเวลำนัน้ เอง สำวใช้ข้ำงเสิ่นหนิงคล้ำยกับตกใจที่เห็นผู้

สูงศักด์ ิ มำกมำย จะเดินถอยห่ำง ก็เกิดสะดุดจนเกือบจะล้มลง!

เสิ่นหนิงรีบยื่นมือจะช่ วยดึงไว้ แต่ ไม่นึกว่ำ จำกกำรดึ ง

กำรฉุดนี้ ได้ยินเสี ยงดังแควก แขนเสื้อด้ำนซ้ ำยของสำวใช้ ถกู
ดึงขำดออกมำ

ทีนี้เอง ทัง้ เสิ่นหนิงทัง้ สำวใช้ต่ำงตะลึง ต่อหน้ ำผูบ้ ญ

ุ หนัก
ศักด์ ิ ใหญ่เสื้อผ้ำฉี กขำด ถือเป็ นกำรเสี ยมำรยำท! ไม่ร้วู ่ำกลุ่ม
เจ้ำนำยวังหลังเหล่ำนี้ จะถือโทษอะไรหรือไม่?!

ทัง้ คู่รีบคุกเข่ำลงขออภัยเหล่ำหลี่ก้ยุ ผิน หรงผินต่ำงๆ น้ำ

เสียงเสิ่นหนิงแม้จะหวำดหวัน่ แต่พดู จำฉะฉำน สำวใช้ยงั คงก้ม
ศี ร ษะ พูด อะไรไม่ อ อก แม้ แ ต่ แ ขนก็ย งั ไม่ ก ล้ ำ ปิ ด ก้ ม ศี ร ษะ
เปลือยแขนซ้ำยบนคุกเข่ำอยู่ตรงหน้ ำทุกคน

254
 หรงผิน พอเห็น แขนสำวใช้ สี หน้ ำเปลี่ ย นทัน ที แต่ กลบ
เกลื่อนได้โดยเร็ว ไวจนไม่มีใครสังเกตเห็นควำมเปลี่ยนแปลง

นำงเห็นสีหน้ ำไม่พอใจของหลี่ก้ยุ ผินจึงรีบพูดขึน้ มำ “น่ ำ

สงสำร เด็กผู้หญิงไม่เคยเห็นข้ำงนอก แต่ จะไปวังคุนหนิงทัง้ ที่
แขนเสื้อขำดเช่นนี้ ไม่ได้ จะเสียมำรยำทต่อฮองเฮำ ซูจือ เจ้ำนำ
หนูคนนี้ ไปวังจงชุ่ยเปลี่ยนเสื้อผ้ำเถอะ” พูดเสร็จเรียกซูจือนำง
กำนัลคู่ใจที่อยู่ข้ำงๆ มำกระซิบข้ำงหู แล้วให้ซูจือนำสำวใช้ของ
เสิ่นหนิงไปเปลี่ยนเสื้อผ้ำ

พื้นเพหรงผินไม่ได้สูงส่งนัก จึงมักมีควำมเมตตำต่ อคน

ทัว่ ไป ต่ อ นำงก ำนั ล ผู้ร บั ใช้ ก็ม กั ผ่ อ นปรน อยู่ ว งั หลัง ทุ ก คน
ยอมรับ ว่ ำ เป็ นคนเมตตำ กำรกระท ำของนำงเช่ น นี้ จึ ง มิได้ ดู
แปลก เหตุกำรณ์เช่นนี้ เมื่อก่อนก็เคยเห็น

ได้ยินหรงผินพูดเช่ นนี้ หลี่ก้ยุ ผินก็พูดอะไรไม่ได้แล้ว ก็

เลยโบกมืออย่ำงไม่สบอำรมณ์ให้พวกนำงจำกไป

หลังจำกสำวใช้ของเสิ่นหนิงกับนำงกำนัลของหรงผินไป
แล้ว กลุ่มคนที่ เดินไปวังคุนหนิงก็ช้ำลง ไม่ใช่จะรอสองคนนัน้
กลับมำ แต่เพรำะต่ำงคนต่ำงมีควำมคิด

255
 หลี่ ก้ ุย ผิ น ก ำลัง คุ ย กับ เสิ่ นอวี๋ ซื่ อ อย่ ำ งนุ่ มนวล ท ำให้
เสิ่ นอวี๋ ซื่ อ ล ำบำกใจ ท ำไมหลี่ ก้ ุย ผิ น จึ ง ลำกนำงไปคุ ย ด้ ว ย
เสิ่นอวี๋ซื่อก็เข้ำใจ แต่ทำเป็ นรับฟังด้วยควำมเคำรพ เหมือนไม่รู้
อะไร

ฝี เท้ ำ ของหรงผิ น ออกจะแปลกๆ ใจนำงก ำลัง สับ สน

สมองรำวกับว่ำงเปล่ำ คิดแต่ สำวใช้ ที่เพิ่งเห็นเมื่อสักครู่นี้ กับ
แขนเปลื อยของสำวใช้ คนนั น้ รอยต ำหนิ เป็ นของจริง หรือ ?
สำวใช้ ค นนั น้ ตำมคนตระกูลเสิ่น มำ ถ้ำเช่ น นั น้ ตระกูลเสิ่ นรู้
เรื่องนี้ หรือไม่? นำงคิดโน่ นคิดนี่ บำงครัง้ กระทังลื
่ มก้ำวเท้ำ จึง
เดินช้ำมำก

ทัง้ กลุ่มเดินไปคุยไป ไม่นำนนัก นำงกำนัลซูจือของหรง

ผิ น ก็รี บ ตำมมำ ด้ ำ นหลัง ไม่ มี ส ำวใช้ ที่ ต ำมเสิ่ น หนิ งมำ นำง
รำยงำนหรงผินด้วยอำกำรหอบว่ำ “เมื่อครูข่ ณะที่ข้ำน้ อยนำคน
ไปวังจงชุ่ย ไม่นึกว่ำเหมำฉิวข่วนสำวใช้นัน้ เจ็บ! เหมำฉิวก็เจ็บ
ด้ วย กำลังร้องโวยวำยดิ้นรนอยู่ พระนำงรีบกลับวังไปดูเถิด!
หม่อมฉันปลอบเหมำฉิวอย่ำงไรก็ไม่ยอมเพคะ!”

ซูจือพูดจบ พวกหลี่ก้ยุ ผินก็เห็นสีหน้ ำหรงผินเปลี่ยนเป็ น

โกรธจนซีดขำว! คนวังหลังต่ำงรู้ว่ำเหมำฉิวเป็ นแมวเปอร์เซียที่
หรงผินรักมำกที่ สุด เพรำะแมวตัวนี้ หรงผินจึงได้ รู้จกั ฉำงไท่
256
ฮ่องเต้ ตอนนี้ แมวตัวนี้ ถูกเลี้ยงดูอย่ำงระมัดระวังในวังจงชุ่ย
ถูกปรนนิบตั ิ รองจำกหรงผิน!

ท ำไมเหมำฉิ วจึ ง ได้ บ ำดเจ็บ ?! เท่ ำ กับ นำงก็บ ำดเจ็บ

ด้วย? หลี่ก้ยุ ผินมีอำกำรสมน้ำหน้ ำ

“เจ้ำก็ตำมข้ำมำด้วย นั น่ เป็ นสำวใช้ นำง ข้ำอยำกรู้ว่ำ

ทำไมนำงจึงทำเหมำฉิวของข้ำบำดเจ็บ!” สี หน้ ำหรงผินโกรธ
เคือง มองที่ กลุ่มตระกูลเสิ่น พูดเช่นนี้ ตอนท้ ำย นำงชี้ไปที่ เสิ่น
หนิง นำนำงไปด้วย รีบกลับไปวังจงชุ่ยโดยไม่ได้พดู อะไร

หลี่ก้ยุ ผินเห็นเสิ่นหนิงเป็ นแค่สำวน้ อยอำยุสิบกว่ำปี อีก

ทัง้ เสิ่นอวี๋ ซื่อก็ไม่ได้ตำมไป เสิ่นอวี๋ ซื่อจึงเป็ นเจ้ำของตัว จริง!
เด็กสำวแม้ตำมหรงผินไปวังจงชุ่ย ก็ไม่มีปัญหำอะไร คิดเช่นนี้
แล้ว นำงก็วำงใจ คงคุยกับเสิ่นอวี๋ซื่อต่อ เดินไปวังคุนหนิง

ในวังจงชุ่ย หรงผินดื่ มชำที่ ซูจือส่ ง มำให้ สี หน้ ำสงบ ที่

ปลำยเท้ำมีแมวเปอร์เซียที่กำลังนอนขด ที่ซูจือรำยงำนว่ำเหมำ
ฉิวบำดเจ็บนัน้ ไม่เป็ นควำมจริงเลย!

สิ่งที่หรงผินอยำกรูท้ ี่สดุ คือ สำวใช้คนนัน้ เป็ นใคร!

257
 สำวใช้ ค นนั น้ ได้ ล้ำงเครื่องสำอำงบนใบหน้ ำหมดแล้ ว
เสื้อผ้ำก็ได้เปลี่ยนแล้ว แต่ยงั ระมัดระวัง ไม่ได้ก้มศีรษะ กลับเงย
หน้ ำ ให้ ห รงผิ น พิ จ ำรณำ สองมื อ ที่ ห้ อ ยอยู่ ตื่ น เต้ น จนก ำเป็ น
หมัดแน่ น

หรงผินมองดูใบหน้ ำที่ คล้ำยเคยรู้จกั คล้ำยตัวเองในคัน

ฉ่ องเจ็ดแปดส่ วน แต่ อำยุน้อยเด็กกว่ำนำงมำก หรงผินรอมำ
นำนแล้ ว แต่ ก็ไม่อยำกเชื่ อ หำมำตัง้ หลำยปี ไม่ พ บ เวลำนี้ อยู่
ตรงหน้ ำแล้ว นำงไม่กล้ำเชื่อว่ำเป็ นควำมจริง

ดังนัน้ นำงจึงอยู่เฉยๆ รำวกับอยู่ที่สูงส่ง รอคำตอบจำก

เสิ่นหนิง

“ถึ ง แม้ จ ะผ่ำ นเทศกำลไหว้ พ ระจัน ทร์แ ล้ ว แต่ ท่ ำ นปู่ ที่

บ้ำ นอยำกส่ ง ของขวัญ ให้ เ หนี ย งเหนี ยง ท่ ำ นปู่ ยิ น ดี ที่ เ หนี ยง
เหนี ยงกับน้ องสำวได้กลับมำอยู่ด้วยกันอี ก! แม้จะช้ำไปหน่ อย
แต่ กำรได้อยู่ร่วมกันอี กก็เป็ นเรื่องน่ ำยินดี หม่อมฉั นขอแสดง
ควำมยินดีกบั เหนี ยงเหนี ยงด้วยเพคะ!” เสิ่นหนิงพูดเช่นนี้ มุม
ปำกมีรอยยิ้ม

258
 นำงบอกคร่ำวๆถึงควำมเป็ นมำของกำรที่ตระกูลเสิ่นหำ
สำวใช้คนนี้ พบ ถือว่ำเป็ นสิ่งที่ตระกูลเสิ่นมอบให้หรงผินด้วยใจ
หวังว่ำหรงผินจะรับไว้

สำวใช้นัน้ ก็คือหรงยำ ที่ ตระกูลเสิ่นรับมำจำกโรงเลี้ยง

เด็กกำพร้ำในตรอกหย่งฝู ก็เพื่อว่ำวันนี้ สำมำรถส่ งให้ หรงผิน
ได้!

หรงยำเล่ำสิ่งที่ ยงั เหลืออยู่ในควำมทรงจำอย่ำงขำดๆ

ตอนๆ “จำได้แค่ว่ำข้ำแซ่หรง ตอนหลังจึงใช้ชื่อหรงยำ จำได้ว่ำ
พี่สำวเรียกข้ำว่ำเสี่ ยวนำน พี่สำวก็มีตำหนิเช่นนี้ นอกจำกนี้ ก็
จำไม่ได้แล้ว...”

ทัง้ หมดนี้ คือเรื่องจริง เสิ่นหนิงไม่ได้สอนให้นำงคิดสรร

หำคำพูดอะไร บอกแค่จำอะไรได้กพ็ ดู เท่ำนัน้

ใช้คำน้ อย จึงจะมีควำมหมำยลึกซึ้ง เหตุผลนี้ ไม่มีใครรู้

จริงเท่ำเสิ่นหนิงแล้ว!

ได้ยินคำพูดเสิ่นหนิง หรงผินก็ยงั ไม่ได้พดู อะไร นำงวำง

ถ้วยชำ บอกหรงยำเดินมำข้ำงหน้ ำ หรงยำจำคำที่เสิ่นหนิงสังไว้่

259
ก่อนออกมำ สำยตำไม่กล้ำล่อกแล่ก เดินไปหน้ ำหรงผินตำมที่
บอกแล้วยืนนิ่ง

หรงผิ น ลู บ คล ำรอยต ำหนิ บนแขนซ้ ำ ยหรงยำเบำๆ

คล้ ำ ยดอกมะลิ ที่ ก ำลัง บำนเต็ม ที่ ไม่ มี ผิ ด ! เป็ นรอยต ำหนิ ที่
เหมือนกันไม่มีผิด! แขนซ้ำยนำงก็มีรอยตำหนิเช่นนี้ นำงจำได้
ว่ำบิดำเคยบอกว่ำ นี่ เป็ นรอยตำหนิโดยเฉพำะของตระกูลหรง
ของพวกเขำ ไม่มีวนั จำผิดได้!

นำงจำได้ว่ำ นำงเคยเห็นรอยตำหนิเช่ นนี้ บนแขนซ้ ำย

ของน้ องสำว ใช่แล้ว เมื่อข้ำยังเล็กข้ำเคยเรียกน้ องสำวว่ำเสี่ยว
นำนจริ ง ๆ อี ก ทัง้ เห็น ใบหน้ ำ หรงยำคล้ ำยตัว เองถึ ง เจ็ด แปด
ส่วน น้ ำตำของหรงผินก็ไหลออกมำ คนนี้ เป็ นน้ องสำวของข้ำ
จริงๆ น้ องสำวที่หำมำนำนสิบกว่ำปี แล้ว!

เสิ่นหนิงมองดูหรงผินกับหรงยำสองคนกอดกันร้องไห้
ก็เ บำใจลงไปไม่ น้ อย หรงผิ น เป็ นคนที่ ฉ ลำดอดทน แต่ เ ห็น
ควำมสำคัญของพี่น้องมำก เห็นที ที่ตระกูลเสิ่นเลือกเดินหมำก
ที่องค์ชำยสิบสองจะถูกแล้ว!

“ท่ำนปู่ ยังให้ข้ำบอกเหนี ยงเหนี ยงว่ำ กำรที่เหนี ยงเหนี ยง

เห็นควำมสำคัญของพี่น้องมำกเช่นนี้ ฟ้ ำย่อมคุ้มครองเหนี ยง
260
เหนี ยง องค์ชำยสิบสองพื้นฐำนฉลำดเฉลียว เหนี ยงเหนี ยงคง
จะต้ องสมหวัง ตระกูลเสิ่นก็จะคอยอธิษฐำนให้ เหนี ยงเหนี ยง
ด้วยเพคะ” เห็นหรงผินค่อยๆกลับคืนปกติ เสิ่นหนิงพูดคำนี้ อีก

หรงผินได้ยินคำนี้ แล้ว ม่ำนตำดำขยำยเล็กน้ อย สี หน้ ำ

หวัน่ ไหวอย่ ำ งอดไม่ ไ ด้ นำงรู้ สึ ก ว่ ำ ขนมที่ ต กจำกฟ้ ำชิ้ น นี้
ค่อนข้ำงโต แต่ กผ็ งกศี รษะยิ้มรับ “ถ้ำเช่ นนั น้ ข้ำก็ขอขอบคุณ
ควำมหวังดีของใต้เท้ำเสิ่นล่วงหน้ ำแล้ว

ทัง้ คู่ไม่ได้พูดเรื่องเป็ นพันธมิตรกัน แต่ ได้เป็ นพันธมิตร

กันแล้ว รูก้ นั ด้วยใจ!

ฝ่ ำยหนึ่ งแสดงควำมต้ อ งกำรสนั บ สนุ น ส่ ว นอี ก ฝ่ ำย

ต้ อ งกำรให้ มี ก ำรสนั บ สนุ น อย่ ำ งยิ่ ง อี ก ทัง้ มี เ รื่ อ งหรงยำเป็ น
พืน้ ฐำน ทัง้ สองฝ่ ำยย่อมเข้ำใจควำมหมำยที่ตวั เองพูด เกี่ยวกับ
ควำมจริงใจของตระกูลเสิ่น หรงผินถึงแม้ยงั ไม่แน่ ใจ แต่ คงไม่
โง่จนผลักพลัง หนุ น ที่ มำหำถึง บ้ำนให้ ห ำยไป ก็เ ลยรับควำม
จริงใจนี้ ไว้

นำงอยำกจะดูเหมือนกันว่ำ ตระกูลเสิ่นจะมีควำมจริงใจ
เช่นนี้ จริงหรือไม่!

261
 124 ส่งศีรษะคนตำยให้หรงผิน

เนื่ องจำกเวลำเร่งรีบ พวกหลี่ก้ยุ ผินจึงยังรออยู่ หรงผิน

กับเสิ่นหนิงก็ไม่ทนั ได้คุยอะไรมำกนัก ทัง้ คู่เตรียมเรื่องหรงยำ
แล้ว ก็รีบออกจำกวังจงชุ่ย เดินไปวังคุนหนิง

ระหว่ ำ งทำง เสิ่ นหนิ งยัง บอกว่ ำ ตระกูล เสิ่ นเตรี ย ม

ของขวัญอี กหนึ่ งอย่ำง เพียงแต่ ไม่สะดวกที่ จะนำเข้ำวัง ได้แค่
วำงไว้ใต้ต้นไม้ในสวนหินของเรือนเฟิงเหอใกล้กำแพงวัง อยำก
ให้หรงผินไปรับคืนนี้

“หม่อมฉันหวังว่ำเหนี ยงเหนี ยงจะชอบของขวัญชิ้นนี้ เพ

คะ!” ตอนท้ำยเสิ่นหนิงพูดยิ้มๆเช่นนี้

คำพูดนำงกลับทำให้หรงผินสนใจ ของขวัญอะไรลึกลับ
เช่ น นี้ ? ไม่ ส ำมำรถน ำเข้ ำ วัง ยัง จะต้ อ งไปรับ เอง จะเป็ น
ของขวัญอะไรกันแน่ ?

หรงผินเห็นใบหน้ ำอมยิ้มของเสิ่นหนิงก็ร้สู ึกแปลกใจ แต่

ก็ไม่ได้ถำมว่ำของขวัญคืออะไร ไว้หลังงำนเลี้ยงค่อยไปนำมำ ก็
รู้แ ล้ ว ที่ ส ำคัญ ที่ สุ ด เวลำนี้ คื อ ไปร่ ว มงำนเลี้ ย งวัน คล้ ำ ยวัน
ประสูติของฮองเฮำ

262
 ขณะที่หรงผินกับเสิ่นหนิงไปถึงงำนเลี้ยง พวก หลี่ก้ยุ ผิน
กับเสิ่นอวี๋ซื่อได้เข้ำประจำที่ นัง่ แล้ว ฮองเฮำสวมชุดชำววัง นัง่
อยู่บนที่ สูงกลำงวังคุนหนิง กำลังรับกำรแสดงควำมยินดี จำก
เหล่ำพระสนมและฮูหยินต่ำงๆ

พอสองคนนี้ เดิ นเข้ ำ วัง คุ น หนิ ง ก็ เ ป็ นที่ ส ัง เกตของ

ฮองเฮำ หรงผินหน้ ำตำโกรธกริ้ว ต่ ำงกับควำมเมตตำตำมที่
เป็ นอยู่ทุกวัน เด็กสำวเสิ่นหนิงกลับมีใบหน้ ำกลัวเกรง เหมือน
อยำกร้องไห้ เข้ำกับบรรยำกำศกำรฉลองของวังคุนหนิง ไม่ได้เลย
เกิดอะไรขึน้ กันแน่ นะ?

เห็นดังนัน้ ฮองเฮำสอบถำมหรงผินด้วยควำมเป็ นห่วงว่ำ

“มีอะไรกันหรือ? โกรธเรือ่ งอะไรกัน?”

ไม่ นึ กว่ ำหรงผิน ยัง คงสี ห น้ ำโกรธกริ้ว ตอบเรี ย บๆ ว่ ำ

“ไม่ มี อ ะไร เหมำฉิ วถูก สำวใช้ ต ระกูล เสิ่ น ท ำบำดเจ็บ ! ท ำได้
อย่ำงไร สำวใช้ไม่ร้อู ะไร ไปแหย่เหมำฉิวของข้ำ! ข้ำทำโทษสำว
ใช้ ไม่นึกว่ำสำวใช้ร่ำงกำยอ่อนแอ แค่สองทีกต็ ำยแล้ว โชคร้ำย
จริงๆ!”

หรงผินพูดจบ ก็ต่อว่ำตระกูลเสิ่นสอนบ่ำวไพร่ ไม่ดี นำง

มีใจให้เปลี่ยนเสื้อผ้ำ กลับทำให้เหมำฉิวบำดเจ็บทัง้ ตัว
263
 หรงผินหวงแหนเหมำฉิวแค่ไหน ฮองเฮำก็รู้ มิน่ำจึงได้
โกรธขนำดนัน้ เพียงแค่สตั ว์เลี้ยงตัวเองถึงกับฆ่ำสำวใช้หนึ่ งคน
ทัง้ ไม่ได้สอบถำมตระกูลเสิ่นสักคำ เท่ ำกับตบหน้ ำตระกูลเสิ่น
ต่อหน้ ำผูค้ น!

มิ น่ ำที่ สี ห น้ ำตระกูล เสิ่ นแต่ ล ะคนเปลี่ ย นจนดู ไ ม่ ไ ด้

ฮองเฮำต้ องไกล่เกลี่ ยว่ำ “เอำเถอะ ไม่ต้องพูดเรื่องพวกนี้ แค่
สำวใช้เท่ำนัน้ หลังงำนเลี้ยงข้ำจะยกสำวใช้ให้สำวน้ อยตระกูล
เสิ่นหนึ่ งคนก็แล้วกัน! เริ่มงำนเลี้ยงเถอะ”

พวกพระสนมกับฮูหยินได้ยินคำพูดหรงผิน คิดกันหลำย
รอบ ใบหน้ ำไม่แสดงออก แค่ทำหน้ ำไปตำมเสี ยงหัวเรำะเปิด
งำนเลี้ยงของฮองเฮำ

หลี่ก้ยุ ผินดีใจมำก หรงผินไม่ร้จู กั ตำย ตระกูลเสิ่นกำลัง

รุ่งเรือง เจ้ำอยู่ดีๆ ก็ฆ่ำสำวใช้ พวกเขำ ตี สุนัขยังต้ องดูเจ้ำของ
ครำวนี้ หรงผินไปแหย่รงั แตนตระกูลเสิ่น

เหล่ำฮูหยิน ก็รู้สึกหรงผินไม่ไว้หน้ ำตระกูลเสิ่นเลย ถึง

อย่ำงไรก็เป็ นสำวใช้บำ้ นรองเสนำบดีสำนักรำชเลขำ พูดไปแล้ว
ชัน้ ของหรงผินยังไม่อำจเทียบได้กบั ขุนนำงขัน้ สำมเอกเลยด้วย
ซำ้ กำแหงมำกไปแล้ว
264
 งำนเลี้ยงผ่ำนไปครึ่งเดียว หรงผินก็ลุกขึ้นขอฮองเฮำทูล
ลำกลับ บอกเสี ยงเศร้ำว่ำจะกลับวังจงชุ่ยไปดูว่ำเหมำฉิวเป็ น
อย่ำงไรแล้ว

ฮองเฮำนึ กถึงแมวเปอร์เซียสุดรักตัวนัน้ พอหรงผินกล่ำว

ว่ำจะลำกลับ ก็เข้ำใจ โบกมือให้นำงกลับไป

ออกจำกวัง คุน หนิ ง หรงผิ น ก็ย งั รู้สึ ก เศร้ำ ซึ ม น้ ำ เสี ย ง

ยังคงแค้นเคืองพูดว่ำ “นอกจำกซูจือ ทุกคนให้ถอยไปหมด! ไม่
ต้องตำมมำ! ข้ำอยำกจะเดินเอง!”

นำงกำนัลผู้รบั ใช้ได้ยินคำสังเจ้
่ ำนำย ก็ถอยไปอย่ำงรู้ใจ
คงเหลือซูจือนำงกำนั ลใหญ่ตำมหรงผิน นำยบ่ำวสองคนเดิน
ช้ำๆ ในวัง ไปถึงสวนหินเรือนเฟิงเหอที่ ค่อนข้ำงเปลี่ยว นำงสัง่
ให้ซูจือหำตำมที่เสิ่นหนิงว่ำ พบกล่องสวยงำมในกองใบไม้ที่พืน้

หรงผินกับซูจือแอบยกหีบใบนัน้ กลับไปวังจงชุ่ย เมื่อเปิด

ออกดู เป็ นศีรษะคน! หรงผิงร้องเสี ยงดังออกมำ ซูจือตกใจจะ
รีบปิดกล่องใบนัน้

ตระกูลเสิ่นนี้ ! ทำไมจึงส่งศีรษะคนให้เหนี ยงเหนี ยง!

265
 จนหรงผินเห็นศีรษะนัน้ ชัดแล้วก็ยิ้มออกมำ จดจำน้ ำใจ
ตระกูลเสิ่นไว้ และยอมรับกำรแนะนำตัวของตระกูลเสิ่น

ในสำยตำนำง ศี ร ษะคนตำยนี้ จึ ง เป็ นใบแนะน ำตัว ที่

สำคัญที่ สุดของตระกูลเสิ่น สำคัญกว่ำกำรนำน้ องสำวส่งมำให้
นำงเสียอีก!

เหตุ ก ำรณ์ ภ ำยในวัง คุน หนิ ง หลัง จำกหรงผิ น กลับ ไป

บรรยำกำศในวังคุนหนิงก็ยงั เหมือนเดิม เนื่ องจำกฮองเฮำยัง
ต้ อ งไว้ ทุ ก ข์ใ ห้ ฉื ออี้ ไ ทเฮำ งำนเลี้ ย งจึ ง ไม่ มี สุ ร ำใช้ สุ ร ำเป็ น
ข้ออ้ำงกลับก่อนไม่ได้ เสิ่นหนิงต้องทนรอจนงำนเลี้ยงเลิก ต้อง
พยำยำมคงท่ ำทำงที่ อดั อัน้ แต่ไม่กล้ำพูดเช่นนัน้ นับว่ำลำบำก
มำกทีเดียว

ในเรือนชิงจู๋ ชิวเกอรู้สึกกระสับกระส่ำย นึ กถึงเรื่องที่เพิ่ง

เกิ ด ขึ้ น นึ กถึ ง เรื่ อ งที่ เ สิ่ นหนิ งเข้ ำ วัง ถึ ง อย่ ำ งไรก็นั ง่ ไม่ อ ยู่
เซี่ ยสือกับตงฟู่ ที่ อยู่ข้ำงๆเห็นนำงเป็ นเช่นนี้ ก็แหย่ว่ำ “ชิวเกอ
เจ้ ำ เป็ นอะไรถึ ง กระสับ กระส่ ำ ยนั ก ? คุณ หนู อี ก สัก พัก ก็ก ลับ
มำแล้ว พอกลับมำแล้วก็จะหำคนแต่ งงำนให้ เจ้ำ! ฮ่ ำๆ” พวก
นำงไม่รวู้ ่ำนำงกำลังกังวลเรือ่ งอะไร จึงพูดกันอย่ำงครืน้ เครง

266
 หลัง จำกชุ น ซื อ เซี่ ย สื อ กับ ตงฟู่ ต่ ำ งได้ ห มัน้ หมำยแล้ ว
ล้วนแต่ เป็ นหนุ่มๆผู้ดูแลงำนในบ้ำนทัง้ นั น้ ถือว่ำอนำคตก็ไม่
เลวนัก มีแต่ชิวเกอที่ยืนกรำนว่ำไม่อยำกรีบมีคู่ กลับกลำยเป็ น
ที่หยอกเย้ำของพวกนำง

ชิ ว เกอไม่ อ ยำกยุ่ ง กับ กำรหยอกเย้ ำ ของพวกนำง จน

่ นเสินหนิงใบหน้ ำยิ้มแย้มเข้ำมำ จึงยกก้ อนหินออก
กระทังเห็
จำกอกได้ ยืนยันจะอยู่โยงกลำงคืนกับเสิ่นหนิง ไล่พวกเซี่ ยสือ
กับตงฟู่ ลงไป

“คุณหนู ศีรษะนัน่ ...” ชิวเกอพลำงถอดปิ่นมุกบนศี รษะ

เสิ่นหนิง พลำงถำม คืนนี้ นำงกำลังกังวลเรื่องนี้ ไม่ร้วู ่ำหรงผิน
ได้ไปสวนหินนำกล่องนัน้ ไปจริงหรือไม่ หำกมีคนอื่นพบเห็น จะ
ทำอย่ำงไรดี?

“วำงใจเถอะ หรงผิงเป็ นคนมีควำมคิดหลักแหลม จะต้อง

นำกล่องไปแล้วแน่ นอน ชิวเกอเอ๋ย เจ้ำไม่ต้องเป็ นห่วงมำกนัก
...” น้ำเสียงเสิ่นหนิงโล่งสบำย ยิ้มปลอบชิวเกอ

ศี ร ษะคนนั ้ น เป็ นของขวัญ ที่ น ำงตั ง้ ใจเตรี ย มเป็ น

ของขวัญให้หรงผิน นำงจะต้องพอใจมำกแน่ !

267
 ชิวเกอนึ กถึงเมื่อคืนที่ นำงเห็นศีรษะนั น้ ตอนไปหำชิวอู๋
แล้วรูส้ ึกคลื่นไส้ แต่กไ็ ม่รจู้ ะพูดอะไร

หลำยปี ที่ น ำงอยู่ ข้ ำ งกำยเสิ่ นหนิ ง สิ่ งที่ เ ห็ น มำกขึ้ น

เรื่ อ ยๆ แม้ แ ต่ ศี ร ษะคนสดๆ นำงก็โ ชคดี ไ ด้ เ ห็ น นอกจำก
คลื่นไส้แล้วก็ไม่ได้กลัวอะไรมำกมำย ชิวเกอไม่ร้วู ่ำจะต้ องนั บ
ถือตัวเองหรือไม่

เสิ่นหนิงเห็นท่ ำทำงชิวเกอ ก็ร้วู ่ำนำงนึ กถึงศีรษะที่ นำง

เห็นเมื่อคืน รู้สึกขำเล็กน้ อย พูดไปแล้ว เรื่องนี้ ต้องขอบคุณอิง
หนำนถู อำศัยที่ เขำช่วย เรื่องจึงได้รำบรื่นเช่นนี้ ดูแล้วคงต้ อง
หำโอกำสพบเขำสักหน เสิ่นหนิงคิดเช่นนี้

“ชิวเกอ พวกเรำได้เตรียมกำรอย่ำงสมบูรณ์ จะไม่สำเร็จ

ได้อย่ำงไร? เรื่องถ้ำเตรียมดีแล้วก็ต้องสำเร็จ เรำทำดีที่สุดแล้ว
จะเกิดผิดพลำดได้อย่ำงไรเล่ำ?” เสิ่นหนิงพูดยิ้มๆ ไม่ร้วู ่ำกำลัง
ปลอบชิวเกอหรือให้กำลังใจตัวเอง

นำงนึ ก ถึ ง ต้ น สำยปลำยเหตุ ข องศี ร ษะนั ้น ผงกศี ร ษะ

บอกตัวเองว่ำ ทุกเรือ่ งล้วนเป็ นเช่นนี้ ไม่มีผิด

268
 ก่อนนัน้ เสิ่นหนิงเขียนจดหมำยให้อิงหนำนถู ถำมเขำว่ำ
รูจ้ กั คนที่เป็ นทัง้ ยอดฝี มือด้ำนวิทยำยุทธทัง้ ยังเชื่อถือได้หรือไม่

เนื่ องจำกนำงมีเรื่องจะให้ ทำ เรื่องนี้ นำงไม่ได้ บอกเสิ่น

่ บเสิ่นเจ๋อจิ้ง จึงต้องแอบๆ ทำ อีกทัง้ คนของหรูหลิวชู่
หวำซันกั
กับมดงำนไม่ได้เก่งกำจด้ำนวิทยำยุทธ คนที่นำงอยำกขอควำม
ช่วยเหลือจึงมีอิงหนำนถูคนเดียว

ได้รบั กำรขอควำมช่ วยเหลือจำกเสิ่นหนิง อิงหนำนถูก็

ไม่ได้ถำมว่ำนำงจะเอำคนมำทำอะไร แต่ หำให้ นำงได้คนหนึ่ ง
อย่ำงรวดเร็ว คนผู้นี้ชื่อเฉินเฉิง วิทยำยุทธสูงส่งอีกทัง้ อิงหนำน
ถูยงั เชื่อถือมำก บอกว่ำพร้อมรับคำสังจำกเส
่ ิ่ นหนิง

เสิ่นหนิงรู้ว่ำกำรทำงำนของอิงหนำนถูนัน้ น่ ำเชื่อถือมำก
ก็เลยไว้ใจเฉินเฉิงอย่ำงเต็มที่ สังให้
่ ชิวอู๋แอบติดต่อเฉินเฉิง เพื่อ
เตรียมกำรสำหรับงำนในส่วนแรก

สถำนที่ ไ ม่ ต้ อ งสื บ หำแล้ ว แค่ ใ ห้ ชิ วอู๋ ก ับ เฉิ นเฉิ งหำ

เป้ ำหมำยอย่ำงถูกต้อง นี่ กไ็ ม่ง่ำย เพรำะนำงยังไม่เคยเห็นคนนี้
รู้แค่ชื่อกับบ้ำนสวนที่อยู่ เรื่องที่จะทำกับเป้ ำหมำยที่แน่ ชดั ต้อง
ให้ ชิว อู๋กบั เฉินเฉิงไปท ำเอง นำงท ำได้ แค่ ฝำกควำมหวัง ไว้ ที่
พวกเขำ
269
 เที่ ยงคืนวันที่ สิบเก้ำเดือนแปด แสงจันทร์ถกู เมฆดำบด
บัง บ้ำนสวนเชิงเขำเปี๋ ยซันชำนเมืองหลวงแห่งหนึ่ ง กำรฆ่ำชนิด
้
เหี้ยมโหดก ำลังจะเกิดขึน้ เจ้ำของบ้ำนหลินชิ่งหนำนกำลังพยำยำม
ต้ ำ นทำนกำรบุ ก อย่ ำ งรุน แรงของไอ้ โ ม่ ง ชุ ด ด ำ พลำงตะโกน
อย่ำงหวำดหวันว่ ่ ำ “พวกเจ้ำเป็ นใคร? ข้ำหลินชิ่งหนำนไม่เคยมี
เรื่องแค้นเคืองกับพวกเจ้ำ...” ขณะที่ กำลังพูดอยู่นัน้ คนเสื้อดำ
ตรงหน้ ำก็ใช้ ดำบฟั นใส่ อย่ำงรุนแรง สกัดคำพูดของเขำ คนผู้
นัน้ ไม่ได้ตอบคำถำมเขำ กลับยิ่งรุกโจมตี รนุ แรงขึ้น จนหลินชิ่ง
หนำนรับไม่ไหว สู้พลำงถอยพลำง

หลินชิ่งหนำนเริ่มร้องเสี ยงดัง ในกำรสู้รบอย่ำงรุนแรง

เช่นนี้ ผูร้ บั ใช้ในบ้ำนสวนไม่มีคนไหนโผล่หน้ ำออกมำเลย หลิน
ชิ่งหนำนรู้ว่ำพวกเขำไม่มำแล้ว ไม่ร้ดู ้วยว่ำตรงหน้ ำสองคนนี้
เป็ นใคร ทุกท่ วงท่ ำล้วนหมำยเอำชี วิต ต้ องกำรฆ่ ำเขำให้ ตำย
สิ่งที่ เขำทำในชี วิตมีไม่น้อย ไม่ร้วู ่ำไปทำอะไรให้มือสังหำรสอง
คนนี้

กำรต่ อสู้ไม่ได้ใช้ เวลำมำกนั ก ดำบหลินชิ่งหนำนตกลง

พื้นเสี ยงดัง ที่ ลำคอเขำมีดำบพำดอยู่ ด้ำมดำบอยู่ในมือคนชุด
ดำ “โปรดไว้ชีวิตด้วย โปรดไว้ชีวิตด้วย ห้องใต้ดินบ้ำนสวนข้ำมี
ทรัพย์สินเงินทองมำกมำย...”

270
 ค ำขอชี วิ ต หลิ น ชิ่ ง หนำนไม่ ท ัน จบ คนชุ ด ด ำเพี ย งบิ ด
ข้อมือก็ตดั ศีรษะเขำออกมำ ตัง้ แต่ต้นจนจบหลินชิ่งหนำน ไม่ได้
ยิ น คนชุ ด ด ำเอ่ ย แม้ แ ต่ ค ำเดี ย ว ไม่ เ ข้ ำ ใจว่ ำ ท ำไมตนเองจึ ง
เสี ยชี วิต ผู้รบั ใช้ เขำเล่ำ? ทรัพย์สินเงินทองในห้ องใต้ ดินยังไม่
เคยได้ใช้เลย...

คนชุ ด ด ำหยิ บ ผ้ ำ ด ำออกมำผื น หนึ่ ง ห่ อ ศี ร ษะหลิ น ชิ่ ง

หนำนไว้ บอกคนชุดดำอีกคนว่ำ “ไป!” สองคนกระโดดว่องไว
หำยไปในควำมมืด

ตัง้ แต่ ต้ น จนจบ ชุ ด ด ำสองคนนี้ ก็พูด แค่ ค ำนี้ ค ำเดี ย ว

ขัน้ ตอนทัง้ หมด ใช้เวลำไม่ถึงครึ่งชัวยำม
่ บ้ำนสวนเชิงเขำเปี๋ ย
ซันก็กลับคืนสู่ควำมสงบ

เช้ ำวันรุ่งขึ้น คนรับใช้ ตื่นขึ้นมำจำกกำรนอนหลับสนิท

เมื่ อ คื น มองเห็ น ศพหัว ขำดในเรื อ น ร้ อ งขึ้ น มำด้ ว ยเสี ย ง
หวำดกลัวจนนกป่ ำตกใจบินว่อน ไม่มีใครรู้ว่ำทำไมจึงเกิดเรื่อง
เช่นนี้

271
 125 ควำมแค้นตระกูลหรง

“สิ บ แปดปี ก่ อ น หลิ น ชิ่ ง หนำนใช้ ชื่ อ เหอซู ห นำน เป็ น

เสมียนศำลอำเภอจิงหนำน บิดำหรงผินถูกใส่ร้ำยเข้ำคุก ก็เป็ น
เพรำะเขำ...” ในเรือนชิงจูจ๋ วี เสิ่นหนิงพูดช้ำๆ แก้ข้อสงสัยให้ชิ
วเกอ

ก่อนนัน้ ชิวอู๋ได้ส่งข่ำว ว่ำร่วมกับเฉินเฉิงเอำศีรษะหลิน

ชิ่งหนำนกลับมำแล้ว กำลังคิดหำวิธีส่งศีรษะเข้ำวัง เสิ่นหนิงคิด
หำวิ ธี ไ ด้ ให้ ชิ ว เกอน ำกล่ อ งสวยงำมไปให้ ชิ ว อู๋ ทัง้ สัง่ ให้ ชิ ว อู๋
กับเฉินเฉิงนำศีรษะใส่ ไว้ในกล่อง ส่ งเข้ำไปยังสวนหินที่ เรือน
เฟิงเหอในพระรำชวัง

ชิวเกอจึงโชคดีได้เห็นศีรษะคนตำยเป็ นครังแรกในชี
้ วิต

ชิวอู๋กบั เฉินเฉิงได้ส่งข่ำวกลับมำว่ำจัดกำรเรื่องเรียบร้อย
แล้ว เสิ่นหนิงจึงมีใจ แก้ข้อสงสัยให้ชิวเกอ เพรำะ ชิวเกอไม่
เข้ ำใจจริง ๆ ว่ ำศี รษะมนุ ษ ย์นั น้ เป็ นใคร ท ำไมจึ ง ต้ องลำบำก
ยำกเย็นส่งถึงมือหรงผิน

เสิ่นหนิงทบทวนควำมจำชำติก่อน นำงไม่ใช่ คนไม่เห็น

แก่ชีวิตคน แต่ หลินชิ่งหนำนมีโทษสมควร ดังนัน้ ตอนสังช
่ ิ วอู๋

272
ไปนำศี รษะเขำมำนั น้ นำงจึงไม่มีควำมควำมกลัวหรือเสี ย ใจ
แม้แต่น้อย

เหอซูหนำนเดิมเคยเป็ นโจรมำก่อน แต่ พอรู้หนั งสื อ ทัง้

ได้ ช่ ว ยบิ ด ำหรงผิ น โดยบัง เอิ ญ ซึ่ ง ก็คื อ นำยอ ำเภอจิ ง หนำน
ขณะนัน้ จึงได้กลำยเป็ นเสมียนศำลจิงหนำน

ไม่นึกว่ำเมื่อเขำได้เป็ นเสมียนศำลจิงหนำนแล้ว กลับติด

ใจในควำมงำมของมำรดำหรงผิน เพื่อจะได้มำรดำหรงผินมำ
เขำได้ วำงอุบำยชัวร้ ่ ำย ด้ ำนหนึ่ ง ซื้ อตัวจ๋ำงสื่ อของอำเภอจิง
หนำน สร้ำงหลักฐำนว่ำบิดำหรงผินทุจริตยักยอกเงิน ถือโอกำส
ที่ มีกำรตรวจสอบ นำหลักฐำนไปไว้ที่ห้องหนั งสือของบิดำหรง
ผิน อีกด้ำนหนึ่ ง เขำร่วมมือกับโจรในจิงหนำน ปล้นฆ่ำบ้ำนหรง
ทุกคน นอกจำกสองพี่น้องหรงผิน บ้ำนหรงไม่มีใครรอดได้

เหอซูหนำนปกปิดควำมลับ จ๋ำงสื่ อจิงหนำนก็ถกู ฆ่ ำปิด

่ ำยของเขำ ขณะที่ บ้ำนหรงเกิด
ปำก จึงไม่มีใครรู้ถึงแผนชัวร้
เรื่อง ยังแกล้งไปงำนศพกับให้ควำมช่วยเหลือ บิดำหรงผินป่ วย
ตำยในคุก มำรดำแขวนคอตำยตำม ตอนนัน้ หรงผินยังซำบซึ้ง
เขำอยู่

273
 จนฮ่องเต้พลิกฟื้ นคดีให้บ้ำนหรงภำยหลัง ขุนนำงสำนัก
ตรวจกำรรำชสำนักจึงพบว่ำเรื่องมีเงื่อนงำ แต่กไ็ ม่ร้วู ่ำมำจำก
เหอซูหนำน จนกระทังโจรจ ่ ิ งหนำนถูกจับแล้ว จึงสำรภำพซัด
ทอดถึงตัวเหอซูหนำน แต่เวลำนัน้ เขำเปลี่ยนชื่อแซ่หลบหนี ไป
แล้ว กระทรวงยุติธรรมกับสำนั กตรวจกำร รำชสำนั กไม่
สำมำรถหำตัวเขำได้ มือกฎหมำยไม่สำมำรถเอื้อมถึงตัวกำรได้
เป็ นเรือ่ งที่ติดอยู่ในใจหรงผิน

นี่ เ ป็ นเรื่อ งที่ ติ ด อยู่ใ นใจมำกกว่ ำ กำรตำมหำน้ อ งสำว

เสิ่นหนิงรูเ้ รือ่ งนี้ ด้วยพอดี

ชำติก่อนรัชศกฉำงไท่ ปีที่ สำมสิบแปด ควำมผิดเหอซูห

นำนปรำกฏ เวลำนั น้ หรงผิน เป็ นหรงเฟยแล้ ว เป็ นคดี ใหญ่ ที่
กระทรวงยุติธรรมจัดกำรสำเร็จ ที่ แท้ เหอซูหนำนไม่ได้ก่อคดี
เพียงอำเภอจิงหนำน ในสิบกว่ำปี นัน้ เขำใช้วิธีเดียวกันนี้ ทำร้ำย
ชีวิตคนจำนวนมำก

เมื่อคดี เหอซูหนำนคลี่ คลำย เป็ นที่ เลื่องลื อกัน ใหญ่ โ ต

เสิ่นหนิงซึ่ งอยู่แต่ในห้องหอจึงรู้เรื่องที่ เขำซ่ อนตัวอยู่ที่เชิงเขำ
เปี๋ ยซัน เปลี่ยนชื่อเปลี่ยนแซ่

274
 ในวังจงชุ่ย หรงผินกับหรงยำจุดธูป หรงผินท่ำทำงเศร้ำ
โศก พูด อยู่ ใ นใจว่ ำ “ท่ ำ นพ่ อ ท่ ำ นแม่ ขอให้ พ วกท่ ำ นพัก ให้
สบำย น้ องสำวหำพบแล้ ว เหอซูหนำนก็กำจัดแล้ว สิบแปดปี
แล้ว ลูกได้แก้แค้นให้ พวกท่ ำนแล้ว” นำงมองกล่องที่ สวยงำม
นัน้ ในใจยินดีอย่ำงยิ่ง นึ กถึงบิดำมำรดำที่ เสียชีวิตไปนำนแล้ว
รูส้ ึกเศร้ำเสียใจอย่ำงยิ่ง

หรงยำมองสี ห น้ ำที่ เ ปลี่ ย นไปเปลี่ ย นมำของหรงผิ น

มองดูท่ำทำงที่ ดูสูงส่งเข้ำถึงได้ยำกแล้ว ในใจหวำดหวัน่ แต่ ก็
ไม่กล้ำพูด นำงเพิ่งรู้จกั หรงผินเพียงสองสำมวัน หรงผินสำหรับ
นำงแล้ว ไม่ได้ดีไปกว่ำคนแปลกหน้ ำสักเท่ำไร

“น้ องสำวไม่ต้องกลัว พี่สำวจะต้ องหำวิธีให้ เจ้ำมีหน้ ำมี

ตำมีอนำคต” หรงผินเห็นท่ำทำงหรงยำ เลยพูดปลอบนำง นึ ก
ถึ ง คื น นี้ ฉำงไท่ ฮ่ อ งเต้ เ ลื อ กป้ ำยนำง นำงจะให้ ฮ่ อ งเต้ พ บ
น้ องสำวนำง ส่วนเรือ่ งที่จะพูด นำงได้คิดไว้แล้ว

คืนนั น้ ตอนฮ่ องเต้ พกั อยู่ที่วงั จงชุ่ย หรงผินนำหญิงสำว

มำคนหนึ่ ง นำงกับหญิงสำวคนนัน้ คุกเข่ำช้ำๆ เบือ้ งหน้ ำฮ่องเต้
ฮ่องเต้ออกจะประหลำดใจ

275
 ได้ยินหรงผินพูดว่ำ “จื้อเฉิง ข้ำหำน้ องสำวพบแล้ว มำ
น้ องสำว รี บ ถวำยบัง คมฝ่ ำบำทเสี ย ” ฮ่ อ งเต้ เ ห็ น หญิ ง สำว
เหมื อ นหรงผิ น ถึ ง เจ็ด แปดส่ ว นแต่ อ ำยุ น้ อ ยกว่ ำ มำก เขำไม่
เข้ ำใจ เขำรู้ว่ ำหรงผิน ตำมหำน้ องสำวตัว เองตลอดเวลำ แต่
ทำไมจึงได้หำเจออย่ำงเงียบเชียบ?

หรงผิ นเล่ ำเรื่ องน้ องสำวอย่ ำงละเอี ยดว่ ำจ ำน้ องสำว ได้
อย่ำงไร สุดท้ำยจึงบอกว่ำ “ข้ำเห็นรอยตำหนิจึงตัดสินใจให้อยู่
ในวังก่ อนชัวครำว
่ แกล้งบอกข้ำงนอกว่ำตี สำวใช้ คนนั น้ ตำย
แล้ว แม้แต่ตระกูลเสิ่นก็ยงั ไม่รู้ เด็กสำวคนนัน้ โดนข่มขู่แทบแย่
ตอนนี้ คิดดูร้สู ึกบุ่มบ่ำมไปหน่ อย ข้ำจึงไม่สบำยใจเลย จื้อเฉิง
ข้ำคงไม่ทำให้ท่ำนลำบำกนะ” คำพูดเหมือนภรรยำเด็กที่อยำก
ให้สำมีปลอบ นำงรูว้ ่ำฮ่องเต้ชอบแบบนี้ มำกที่สดุ

เป็ นจริงดังนั น้ ฮ่องเต้ ยิ้มปลอบนำงว่ำ “ไม่เป็ นไรๆ หำ

อะไรชดเชยให้ ตระกูลเสิ่นแล้วกัน” ฮ่องเต้ นึกอยู่ว่ำจะชดเชย
ตระกูลเสิ่นอย่ำงไร ถือว่ำขอบใจที่ ตระกูลเขำซื้ อสำวใช้ คนนี้
ไม่เช่นนัน้ หรงผินก็คงไม่มีโอกำสเจอน้ องสำวตัวเอง

หลังจำกหรงยำออกไปแล้ว ฮ่องเต้ กบั หรงผินก็คุยสนุ ก

ถึงเรื่องกำรเรียนขององค์ชำยสิบสอง ระหว่ำงนัน้ หรงผินค้อน

276
ฮ่องเต้ไปหนึ่ งขวับ ฮ่องเต้หวั เรำะฮ่ำๆ สองคนนี้ อยู่ด้วยกัน รำว
กับสำมีภรรยำชำวบ้ำนธรรมดำ

ภำยในวังจงชุ่ยมีแต่ควำมรืน่ รมย์

หลังวันประสูติฮองเฮำ เสิ่นหนิงยังคงศึกษำที่ เจี้ยนหวำ

ถัง อำจำรย์ยงั คงมีกำรผลัดเปลี่ยนตลอดเวลำ ไม่ร้วู ่ำปู่ กับบิดำ
ไปเสำะหำผู้ร้ตู ่ำงๆมำกมำยมำจำกไหน ขัน้ ตอนกำรศึกษำแม้
จะยำกเย็น แต่ เสิ่นหนิงก็ชื่นชอบบรรยำกำศตอนเช้ำมำก นำง
รูส้ ึกว่ำตัวเองกำลังก้ำวหน้ ำขึน้ เรือ่ ยๆ แม้แต่ชนุ เซี่ยชิวตงสี่สำว
ใช้ใหญ่ ก็ร้สู ึกอย่ำงชัดเจนถึงควำมสดชื่นและสบำยใจของเสิ่น
หนิง โดยเฉพำะชิวเกอยิ่งรูส้ ึกดีใจแทนเสิ่นหนิง

ต้นเดือนเก้ำ มีข่ำวออกมำจำกในวังว่ำ หำน้ องสำวหรงผิน

ที่ พลัดพรำกไปสิบกว่ำปี พบแล้ว ที่ นอกเหนื อควำมคำดหมำย
ของหรงผินคือ ฮ่องเต้กด็ เู หมือนจะโปรดปรำนน้ องสำวผูน้ ี้ มำก
เพื่อฉลองกำรกลับมำอยู่ร่วมกันใหม่ ฮ่องเต้จึงได้พระรำชทำน
ของจำนวนมำกให้วงั จงชุ่ยด้วย

ดัง นั ้น ข่ ำ วลื อ ต่ ำ งๆ ของน้ องสำวคนเล็ ก หรงผิ น ก็

แพร่กระจำยในวังหลัง ทำไมอยู่ดีๆ หรงผินก็เจอน้ องสำวคน
เล็กนี้ ได้ ? ได้ยินว่ำน้ องสำวคนเล็กนี้ อำยุตงั ้ ยี่สิบแล้ว ทำไมจึง
277
ยังไม่แต่ งงำน คงไม่ใช่ หรงผินหำสนมคนใหม่ให้ ฮ่องเต้ หรอก
นะ บอกว่ำเป็ นน้ องสำวแค่กลบเกลื่อนผู้คนหรือเปล่ำ? คนไม่
น้ อยคำดเดำอย่ำงประสงค์รำ้ ย

วังเอี้ยนซีกบั วังอี้คนุ มีปฏิกิริยำอะไรไม่ต้องพูด หลี่ก้ยุ ผิน

ในวังชุนซี สงสัยมำกที่ สุดตอนได้ ข่ำวนี้ เดิมที นำงอยู่ในระดับ
เดียวกับหรงผิน มีองค์ชำยเหมือนกัน เพียงแต่หรงผินปกติเก็บ
เนื้ อเก็บตัว วังชุนซีจึงมักจะกดวังจงชุ่ยไว้

ตอนนี้ หรงผินได้น้องสำวที่ พลัดพรำกจำกกันไปกลับมำ

หลี่ก้ยุ ผินรู้สึกถึงภัยอันตรำย นึ กถึงตอนนัน้ ที่ นำงจะทำให้ หรง
ผินแท้ง ถึงแม้องค์ชำยสิบสองก็ยงั คงคลอดออกมำได้ แต่สมอง
ช้ำไม่หลักแหลม ฮ่องเต้ไม่ได้ให้ควำมสำคัญ สิบกว่ำปี นี้ เหมือน
มนุษย์ล่องหน เที ยบกับองค์ชำยสิบที่เกิดปี เดียวกันห่ำงกันลิบ!
ยิ่งเที ยบกับลูกชำยตัวเอง องค์ชำยห้ำที่ ถึงวัยย้ำยออกไปตัง้ วัง
เองยิ่งไม่ต้องเทียบเลย พอคิดได้ดงั นี้ นำงค่อยสบำยใจ

นำงสบำยใจได้ เพี ยงไม่กี่วนั เรื่องที่ กำลัง เกิดขึ้นทำให้

นำงระแวงวังจงชุ่ยอีกครังหนึ ้ ่ ง น้ องสำวที่หรงผินเพิ่งเจอ ฉำงไท่
ฮ่ องเต้ ถึงขนำดตัง้ ให้ เป็ นท่ ำนหญิงหยงผิงแล้ว! ทำให้ นำงทัง้
ตกใจทัง้ กังวล!

278
 น้ องสำวของหรงผินเติบโตในหมู่ชำวบ้ำน รู้ซึ้งถึงควำม
ทุกข์ยำกของประชำชน วันก่อนนำงอยู่ที่วงั จงชุ่ยคุยกับฮ่องเต้
ถึงขนำดขอให้ฮ่องเต้เปิดโรงเลี้ยงเด็ก เพื่อรับเลี้ยงและคุ้มครอง
พวกเด็กกำพร้ำที่ ทุกข์ยำก ทัง้ พูดเสี ยงสะอื้นว่ำ “เลี้ยงคนชรำ
ของเรำและคนชรำของคนอื่น เลี้ยงเด็กของเรำและเด็กของคน
อื่น”

ค ำพูด ประโยคนี้ ท ำให้ ฮ่องเต้ ส ะท้ ำนใจ ฉำงไท่ ฮ่องเต้

เห็นว่ำนำงมีควำมเข้ำใจรักใคร่รำษฎร ตัง้ ให้นำงเป็ นท่ำนหญิง
หรงผิงเป็ นกรณี พิเศษ เพื่อประกำศคุณงำมควำมดีของนำง ทัง้
่ กรมอิสริยยศกับจงเจิ้งซื่ อตัง้ ฉำยำ “หรงผิง” อีกทัง้ ตัง้
ยังสังให้
จวนท่ำนหญิงให้นำงที่ถนนสื่อฝู

นี่ เป็ นท่ ำ นหญิ ง คนแรกในรำชวงศ์ต้ ำ หย่ ง ที่ ไ ม่ มี ส ำย

เลือดรำชวงศ์ ถึงแม้ไม่ได้รบั พื้นที่ศกั ดินำกับเงินปี พระรำชทำน
แต่ กถ็ ือว่ำโปรดปรำนมำกเป็ นพิเศษ สำเหตุเป็ นเพรำะคำพูด
ประโยคเดี ย วหรื อ เพรำะควำมสัม พัน ธ์ก บั หรงผิ น ท ำให้ น ำง
ได้รบั แต่ งตัง้ เป็ นท่ ำนหญิง? ถ้ำหำกเพรำะประกำรหลัง ควำม
หมำยก็จะลึกซึ้งมำก องค์ชำยสิบสองของหรงผินก็เติบโตขึ้น
ทุกๆวัน

279
 ที่ทำให้หลี่ก้ยุ ผินไหวหวันที
่ ่สุดคือ เพื่อแสดงควำมยินดีที่
หรงผินพบน้ องสำวที่ พลัดพรำกไปนำนปี ฮ่ องเต้ เลื่อนชัน้ หรง
ผิ น เป็ นหรงกุ้ย ผิ น เมื่ อ เป็ นเช่ น นี้ หรงผิ น กับ นำงก็อ ยู่ ร ะดับ
เดียวกันแล้ว!

หรงผินเคยเป็ นนำงกำนัล พื้นเพตำ่ ต้อย ถึงแม้ภำยหลัง

ตระกูลได้ถกู ลบล้ำงมลทิน แต่ในสำยตำหลี่ก้ยุ ผิน หรงผินเป็ น
เพียงนำงกำนัลตำ่ ต้อยเท่ำนัน้ เวลำนี้ นำงกำนัลคนนี้ ถึงขนำดมี
ฐำนะเสมอกับตัวเองแล้ว เป็ นเรือ่ งที่นำงรับไม่ได้จริงๆ!

จนกระทังบั ่ ดนี้ ซังกวนฉำงจื

่ อ้ เพิ่งเริ่มเห็นว่ำองค์ชำยสิบ
สองมีอยู่จริง สิบกว่ำปี ที่ผำ่ นมำ เนื่ องจำกหรงผินไม่เป็ นที่โปรด
ปรำน องค์ชำยสิบสองของนำง ซังกวนฉำงจื่ อ้ จึงไม่เคยเห็นอยู่
ในสำยตำ เพียงแต่น้องสำวหรงผินอยู่ดีๆได้รบั แต่งตัง้ เป็ นท่ำน
หญิง หรงผินก็ได้เลื่อนเป็ นหรงกุ้ยผิน นี่ ไม่ใช่สญ ั ญำณที่ดีเลย!

ซัง่ กวนฉำงจื้อนึ กถึง ตอนก่ อนที่ เ คยปรึ กษำกับ เสนำธิ

กำร คำดเดำในใจฮ่ องเต้ ว่ำอำจมีคนอื่ น คงไม่ใช่ องค์ชำยสิบ
สองหรอกนะ? เขำนึ กควำมเป็ นไปได้ ทัน ใดนั ้น ก็ส ัน่ ศี ร ษะ
ปฏิเสธกำรคำดเดำของตัวเอง องค์ชำยสิบสองเพิ่งจะสิบสองปี
ไม่ เ คยมี ชื่ อ เสี ย งใดๆ ทั ง้ ยัง มี พี่ ช ำยอยู่ ข้ ำ งหน้ ำหลำยคน
อย่ ำ งไรก็ไ ม่ ถึ ง เขำหรอก แต่ เ ขำลื ม ไปจุด หนี่ งว่ ำ มำรดำตน
280
ไม่ ใ ช่ ภ รรยำเอก ส่ ว นตนก็ไ ม่ ใ ช่ ลู ก คนโต เขำเองก็มี ส ภำพ
เดียวกับองค์ชำยสิบสองเช่นกัน

ตระกูลเสิ่นย่อมรู้ว่ำหรงยำได้รบั แต่งตัง้ ให้เป็ นท่ำนหญิง

หรงผิงกับหรงผินได้รบั เลื่อนตำแหน่ ง ไม่มีใครนึ กว่ำเด็กสำวใน
โรงเลี้ยงเด็กกำพร้ำจะได้เป็ นท่ ำนหญิงของต้ ำหย่ง แม้แต่ เสิ่น
หนิงก็ยงั ประหลำดใจ แล้วก็ไม่ใส่ใจอีก

ไม่ว่ำหรงยำจะเป็ นท่ ำนหญิงหรงผิงหรืออะไรในสำยตำ

เสิ่นหนิง นำงคือจุดเริ่มต้นที่ตระกูลเสิ่นเลือกข้ำงหรงผิน ซึ่งได้
บรรลุควำมหมำยตำมที่สมควรแล้ว เสิ่นหนิงจึงไม่ใส่ใจเรื่องนี้
อีก กลับนับถือฝี มือของหรงผิน กำรดำเนินกำรเช่นนี้ ไม่ใช่หรง
ยำคิดเองได้ เลี้ยงคนชรำของเรำและคนชรำของคนอื่ น เลี้ยง
เด็ก ของเรำและเด็ก ของคนอื่ น หรื อ หรงยำคิ ดออกมำได้
อย่ำงไรกัน?

หรงผิ น เป็ นคนหลัก แหลมจริ ง ๆ แน่ นอนว่ ำ เป็ นคนที่

ปฏิบตั ิ ได้ดีกว่ำเสี ยด้วย เสิ่นหนิงรู้สึกว่ำกำรมี พนั ธมิตรเช่ นนี้
เบำใจมำก ส่วนฮ่องเต้นัน้ เนื่ องจำกเสิ่นหวำซันปฏ ่ ิ บตั ิ หน้ ำที่ ได้
ดี เ ด่ น ให้ เ สิ่ น อวี๋ ซวนหลำนของเขำเป็ นเจอจัว้ หลำงฝ่ ำยรำช
เลขำเป็ นกรณี พิเศษ ซึ่ งหมำยควำมว่ำ ขณะที่ เสิ่นอวี๋ ซวนยัง
ศึกษำที่สำนักกำรศึกษำสูงสุด ก็เริ่มนับอำยุรำชกำรแล้ว
281
 ตระกูลเสิ่นทัง้ หมดเข้ำใจดี นี่ คือสิ่งที่หรงผินตอบแทนใบ
แนะนำตัวของตระกูลเสิ่น ไม่เช่ นนั น้ เสิ่นหวำซันเพ ่ ิ่ งจะดำรง
ตำแหน่ งรองเสนำบดี สำนั กรำชเลขำแค่เท่ ำไรกัน จะมีรำงวัล
ตอบแทนได้อย่ำงไรเล่ำ? เมื่อยื่นหมูมำก็ยื่นแมวไป ก็เพื่อปรับ
พื้ น ฐำนกำรร่ ว มมื อ ให้ แ น่ นแฟ้ นไว้ ดัง นั ้น กำรที่ ต ระกูล เสิ่ น
ได้รบั ตอบแทนนี้ จึงถือว่ำสมเหตุสมผลแล้ว

282
 126 องค์ชำยห้ำมำบ้ำน

องค์ชำยสิบสองไม่ใช่ทงั ้ โอรสที่เกิดจำกฮองเฮำและไม่ใช่
โอรสองค์โต หรงกุ้ยผินก็ไม่มีพืน้ เพสูงส่ง ทำอย่ำงไรจึงจะดันองค์
ชำยสิบสองไปถึงตำแหน่ งนัน้ ได้หนอ? นี่ เป็ นปั ญหำที่ เสิ่นหวำ
่ บเสิ่นหนิงครุน่ คิดอยู่ในระยะนี้ ปวดศีรษะเป็ นอันมำก
ซันกั

ทุกยุคทุกสมัยกำรยกเลิกคนโตตัง้ คนเล็กจนทำให้ เกิด

หำยนะนัน้ มีมำกมำย รำชวงศ์กบั ขุนนำงต้ำหย่งทุกรัชกำลต่ำง
ไม่ เ ห็น ด้ ว ย แม้ ว่ ำ องค์ช ำยสิ บ สองอยู่ ใ นพระทัย ฮ่ อ งเต้ กำร
ยกเลิกคนโตตัง้ คนเล็กก็ไม่ใช่ว่ำจะเอ่ยปำกง่ำยๆ

อี ก ทัง้ องค์ช ำยรอง องค์ช ำยสำมกับ องค์ช ำยห้ ำ ต่ ำ งมี

พลังในกำรแย่งชิง องค์ชำยสิบสองทัง้ ยังไม่ถึงวัย ทัง้ ไม่มีข้ออ้ำง
ฉำงไท่ ฮ่ อ งเต้ ค งไม่ ต ัง้ องค์ช ำยสิ บ สองเป็ นรัช ทำยำทง่ ำ ยๆ
หรอก ถึงแม้ตงั ้ ให้เป็ นรัชทำยำท ข้ำงหน้ ำยังมีพี่ชำยที่ คอยจ้อง
จะแย่งตำแหน่ งอีกหลำยคน หำกจะนัง่ ตำแหน่ งนัน้ ให้มนคง ั ่ ก็
ยังเป็ นเรือ่ งยำกเลย

เสิ่นหวำซันรู
่ ส้ ึกว่ำทำงข้ำงหน้ ำมีแต่ควำมมืดมน

283
 เสิ่นหนิงก็ปวดศีรษะ กำรช่วยหนุนองค์ชำยสิบสองขึ้นสู่
ต ำแหน่ ง ก็ต้ อ งช่ ว ยสร้ ำ งชื่ อ เสี ย งเกี ย รติ คุ ณ จนท ำให้ เ ขำ
สำมำรถเป็ นที่ โดดเด่นในกำรแย่งชิงของบรรดำองค์ชำย แต่ ก็
ยำกเย็น เกิ น ไป! องค์ช ำยอำยุสิ บ สอง อยู่ แ ต่ ใ นวัง ยัง ไม่เ คย
สัมผัส งำนรำชกำร แม้แต่ กิน อยู่ย งั ต้ องมี น ำงกำนั ลคนรับ ใช้
ติดตำม จะสร้ำงชื่อเสียงนัน้ ยำกเย็นเกินไป!

ถ้ำเช่ นนั น้ ก็เหลือแค่ทำงเดียวให้เดินแล้ว! เสิ่นหนิงกำ

หมัด ตัดสินใจ เมื่อหำทำงออกไม่ได้ ถ้ำเช่นนัน้ ก็ต้องย้ำยคนที่
ขวำงอยู่ข้ำงหน้ ำออกไปให้หมด! เมื่อฉำงไท่ฮ่องเต้ เหลือเพียง
องค์ช ำยสิ บ สองให้ เ ลื อ กเพี ย งคนเดี ย วแล้ ว ก็ไ ม่ ต้ อ งไปห่ ว ง
ปัญหำว่ำใครดีใครเลวแล้ว

แยกกันรอโอกำส เอำชนะที ละคน เสิ่นหนิงรำวกับเห็น

เส้นทำงที่เต็มไปด้วยขวำกหนำมหน้ ำบ้ำนเสิ่น เคลื่อนย้ำยองค์
ชำยที่ มีอิทธิพลสูงหลำยคน เป็ นเส้นทำงที่ ลำบำกยำกเย็น แต่
ว่ำ ต่อให้ยำกเย็นแค่ไหนก็ต้องเดินหน้ ำต่อไปแล้ว

วันนี้ เป็ นวันหยุดของเสิ่นหวำซันกั่ บเสิ่นเจ๋อจิ้ง ขณะที่

ปรึกษำกันในห้องหนังสือ มีคนรับใช้มำรำยงำนอย่ำงรีบร้อนว่ำ
องค์ชำยห้ำซังกวนฉำงจื
่ อ้ มำเยี่ยมเยียน กำลังคอยอยู่ที่ห้องโถง
เรือนหน้ ำ
284
 “นำยใหญ่ นำยท่ ำ น ข้ ำ น้ อยรับ องค์ช ำยห้ ำ เข้ ำ ประตู
มำแล้ว! ต้อนรับแล้ว! อยำกทรำบว่ำจะสังกำรอะไรอี
่ กหรือไม่?
คนเฝ้ ำ ประตูย งั รออยู่ข้ ำ งนอก!” คนรับ ใช้ พูด ด้ ว ยควำมดี ใจ
องค์ชำยมำถึงบ้ำน สำหรับบ้ำนขุนนำง ถือเป็ นเกียรติอย่ำงยิ่ง!

คนรับใช้ทงั ้ รนทัง้ ดีใจ ว่ำกันว่ำคนเฝ้ ำประตูมหำอำมำตย์

เท่ ำกับขุนนำงขัน้ เจ็ด จึ งเป็ นต ำแหน่ งที่ มีควำมหมำย เกี่ ย วกับ
ประสบกำรณ์ กบั สิ่งที่ พบเห็นนัน้ คนเฝ้ ำประตูมหำอำมำตย์ได้
พบได้ ยิ น ขุ น นำงผู้ใ หญ่ ม ำก ปั ญ หำที่ ข บคิ ด กับ สิ่ งที่ รู้ ย่ อ ม
มำกกว่ำขุนนำงขัน้ เจ็ดมำก

คนเฝ้ ำประตูตระกูลเสิ่นแม้จะไม่เก่งกำจเหมือนขุนนำง
ขัน้ เจ็ด แต่กล็ ะเอียดอ่อนกับเรื่องเหล่ำนี้ ดังนัน้ เมื่อองค์ชำยห้ำ
มำถึงประตู คนเฝ้ ำประตูจึงรีบรับเข้ำมำด้วยควำมเคำรพ อี ก
ด้ำนหนึ่ งก็รีบรำยงำนพวกเจ้ำนำยอย่ำงเสิ่นหวำซัน่

องค์ชำยห้ ำมำเยี่ ยมเยี ยน? ทำไมถึงมำอย่ำงกะทันหัน

เสียเล่ำ?!

เสิ่นหวำซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งสบตำกัน รู้สึกประหลำดใจแต่
ไม่ทนั ได้พดู อะไร พวกเขำเกรงจะล่ำช้ำ รีบไปห้องโถงใหญ่เรือน
หน้ ำ ต้อนรับซังกวนฉำงจื
่ อ้
285
 ไม่ว่ำเขำมีจดุ ประสงค์อะไรที่มำเยือนตระกูลเสิ่น แต่เมื่อ
เป็ นองค์ชำย คนเป็ นขุนนำงเช่นเสิ่นหวำซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้ง ย่อม
ต้องไปต้อนรับทักทำย

“รองเสนบดีเสิ่นกับท่ำนอธิบดีเสิ่นไม่ต้องเกรงใจ พูดไป
แล้วเพรำะข้ำบุม่ บ่ำมบุกมำถึงบ้ำน วันนี้ พอดีผำ่ นถนนจิ่งไท่ นึ ก
ถึงที่ ครึ่งปี นี้ มีเรื่องดีๆหลำยเรื่องในตระกูลท่ ำน ยังไม่ได้แสดง
ควำมยินดีกบั ทัง้ สองท่ำนเลย” ซังกวนฉำงจื
่ ้อยิ้มอย่ำงถ่อมตน
ทำให้คนฟังรูส้ ึกสดชื่น

เพียงแต่คำพูดเขำออกจะแปลกประหลำด องค์ชำยคุยกับ
ขุนนำงถ่อมตนขนำดนี้ ทำให้เสิ่นหวำซันกั ่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งรู้สึกยำก
จะรับไหว เวลำนัน้ ทัง้ เสิ่นหวำซันกั ่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งไม่ร้จู ะตอบเช่น
ไร ได้ เ พี ย งพูด อย่ ำ งเซื่ อ งๆว่ ำ “องค์ช ำยห้ ำ มำถึ ง บ้ ำ น เป็ น
เกียรติของตระกูลเสิ่นอย่ำงยิ่ง...”

เสิ่นหวำซันเช
่ ิ ญซังกวนฉำงจื
่ ้อนั ง่ ที่ ประธำน เริ่มสำรวจ
องค์ชำยห้ ำ เนื่ องจำกฉื ออี้ไทเฮำสิ้นพระชนม์ไม่ครบปี ดังนั น้
เสื้อผ้ำซังกวนฉำงจื
่ ้อเป็ นสี อ่อนแบบเรียบๆ ทำให้ดสู ุภำพน่ ำดู
ชม เพียงแต่ ไม่ร้วู ่ำองค์ชำยคนนี้ อยู่ดีๆมำถึงบ้ำนด้วยสำเหตุ
อันใด

286
 ซังกวนฉำงจื
่ ้อเห็นทัง้ คู่ท่ำทำงเคอะเขิน ก็ร้สู ึ กว่ำไม่น่ำ
มำกะทันหัน ควรบอกพวกเขำให้ร้ลู ่วงหน้ ำ ถ้ำหำกไม่ใช่เพรำะ
เสด็จพ่ออยู่ดีๆแต่งตัง้ ท่ำนหญิงหรงผิง อีกทัง้ ได้ยินว่ำโจวเสียน
เฟยวัง อี้ คุน พักนี้ มีกำรกระท ำหลำยอย่ ำง เขำก็ค งไม่ มำบ้ำ น
กะทันหันโดยไม่คำนึ งว่ำยังอยู่ในช่วงไว้ทุกข์หรอก

เวลำนี้ ดแู ล้ว กำรเยี่ยมเยียนของเขำยิ่งทำให้ตระกูลเสิ่น

สงสัย ซึ่งตรงข้ำมกับสิ่งที่เขำอยำกให้เป็ น

ไม่ร้วู ่ำเพรำะอะไร ซังกวนฉำงจื

่ ้อยิ่งรู้สึกถึงควำมสำคัญ
ของตระกูลเสิ่น รำวกับมี พลังลึกลับเร่งให้ เขำมำบ้ำนตระกูล
เสิ่ น เขำเองก็รู้สึ กว่ ำ จะต้ อ งคว้ ำอิ ท ธิ พ ลตระกูล เสิ่ น ไว้ ให้ อยู่
วันนี้ ผำ่ นถนนจิ่งไท่ ก็เลยให้เสนำธิกำรแจ้งว่ำจะมำเยี่ยมเยียน

“พูดไปแล้ว ข้ำมำบ้ำนเสิ่นเป็ นครัง้ ที่สองแล้ว ครังแรกมำ ้

ร่วมงำนเลี้ยงแทนเสด็จพ่อ สองปี แล้ว ควำมรุ่งเรืองตระกูลเสิ่น
มำกยิ่งกว่ำครัง้ ก่อนเสียอีก” ซังกวนฉำงจื
่ อ้ พรำ่ บอก นึ กถึงครัง้
ที่ แล้ ว มำบ้ำนเสิ่ น แสดงควำมยิ น ดี ที่ เ สิ่ น เจ๋อจิ้ง ได้ เ ลื่ อนเป็ น
อธิบดีกรมกำรสอบแทนฉำงไท่ฮ่องเต้

หำกแผนกำรครัง้ นัน้ สำเร็จ ตอนนี้ ฉวนหลูเสิ่นอวี๋หงก็ต้อง

เป็ นคนของวังองค์ชำยห้ำแล้ว ตระกูลเสิ่นก็ควรจะหันไปทำงวัง
287
องค์ชำยห้ำ ไม่นึกว่ำช้ำไปก้ำวเดียวเลยช้ำทุกก้ำว เวลำนี้ ควำม
สัมพันธ์ของเขำกับตระกูลเสิ่นยังห่ำงไกลเช่นนี้ ไม่ได้กำรแล้ว
ต่ อไปต้ องหำวิธีดึงควำมสัมพันธ์กบั ตระกูลเสิ่นให้ ใกล้ชิดขึ้น!
ซังกวนฉำงจื
่ อ้ คิดเช่นนี้ ยิ้มอย่ำงสนิท สนมมำกยิ่งขึน้

เสิ่นหวำซันท
่ ำได้เพียงบอกว่ำใช่พะย่ะค่ะ องค์ชำยห้ำมำ
เยือนกะทันหัน เป็ นเรื่องที่ เขำคิดไม่ถึง องค์ชำยห้ ำปรำกฏตัว
ชัดเจนในบ้ำนเสิ่น หรือเขำไม่เกรงว่ำฮ่องเต้ จะระแวงที่ เขำคบ
ขุนนำงโดยส่วนตัวหรือ? จำกกำรกระทำองค์ชำยห้ ำที่ ผ่ำนมำ
เขำไม่น่ำจะประมำทถึงขนำดนี้ !

องค์ชำยห้ำ ต้องกำรให้ตระกูลเสิ่นเข้ำพวกอย่ำงเปิดเผย
หรือ? เขำยังไม่เข้ำใจ

เสิ่นหวำซันไม่
่ เข้ำใจ สิ่งที่ เขำไม่เข้ำใจมำกกว่ำนี้ ยงั อยู่
ด้ำนหลัง ก่อนซังกวนฉำงจื
่ อ้ จะกลับไปก็หยุดเดิน แล้วพูดยิ้มๆ
ว่ำ “พูดไปแล้ว ในงำนแต่ งงำนองค์ชำยรอง ข้ำยังมีโอกำสได้
พบคุณหนูตระกูลเสิ่นด้วย! คุณหนูเสิ่นได้รบั กำรอบรมอย่ำงดี
แต่เล็ก กิริยำท่ ำทำงดีเด่นผิดธรรมดำ ข้ำเห็นแล้วรู้สึกชอบยิ่ง
นัก”

288
 พอซัง่ กวนฉำงจื้ อ พูด จบ กลุ่ ม ผู้ติ ด ตำมก็น ำของขวัญ
ออกมำมำกมำย กล่ำวว่ำจะให้คณ ุ หนูตระกูลเสิ่นที่เคยมีโอกำส
พบหน้ ำ กัน ครัง้ หนึ่ ง หำกกำรมำครัง้ นี้ บุ่ม บ่ำ มไป ขอให้ ร อง
เสนำบดีเสิ่นกับอธิบดีเสิ่นโปรดอภัยด้วย หวังว่ำจะมีโอกำสได้
พบนำงอีก

พบครัง้ เดี ย วก็ช อบแล้ ว หรื อ ? เมื่ อ ครำวที่ ไ ปงำนเสก

สมรสองค์ชำยรอง ก็มีแต่เสิ่นหนิงหลำนคนนี้ ! ถ้ำอย่ำงนัน้ กำร
ที่ องค์ชำยห้ ำมำเยือนครัง้ นี้ ก็เ พรำะหลำนเสิ่นหนิง? เสิ่นหวำ
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งอดไม่ได้สบตำอีกครัง้ ควำมหมำยชัดเจน
ซันกั

เสิ่นหวำซันมองดู
่ ของขวัญมำกมำยที่ เหล่ำเสนำธิกำรวัง
องค์ชำยห้ำหยิบออกมำ ดูแล้วองค์ชำยห้ำต้องตัง้ ใจมำแน่ นอน
จำกลัก ษณะของขวัญ ก็ พ อดู อ อก ของขวัญ เหล่ ำ นั ้ น เป็ น
เครื่องสำอำงของเด็กสำว องค์ชำยห้ ำมำเยือนกะทันหันเพรำะ
หลำนเสิ่นหนิงหรือ

ถึงแม้องค์ชำยห้ ำไม่ได้พูดเรื่องเสกสมรสหรืออะไร แต่

ควำมหมำยก็ชดั เจนมำกแล้ว นั น่ คือรอออกทุกข์ ฉื ออี้ไทเฮำ
แล้ว เขำก็จะขอให้ฉำงไท่ฮ่องเต้พระรำชทำนสมรส

289
 พระรำชทำนสมรส? ให้ คนตระกูลเสิ่นเสกสมรสเข้ำวัง
องค์ชำยห้ ำ ? ตระกูลเสิ่นหำกกลำยเป็ นตระกูลทำงชำยำของ
องค์ชำยห้ำ ฮ่องเต้จะมองตระกูลเสิ่นอย่ำงไร?

เสิ่นหวำซันไม่
่ ร้วู ่ำทำไมองค์ชำยห้ ำจึงทำเช่ นนี้ ตระกูล
เสิ่นเพิ่งเชื่อมสัมพันธ์กบั หรงผินได้ องค์ชำยห้ำก็มำเยือนที่บำ้ น
ทัง้ ยังแสดงควำมหวังที่อยำกแต่งงำนกับเสิ่นหนิงเป็ นชำยำองค์
ชำย พูดทำนองว่ำจะไม่ทำให้ ตระกูลเสิ่นผิดหวัง เกิดขึ้นอย่ำง
ฉับพลันจริงๆ!

เกี่ยวกับที่ องค์ชำยห้ำแสดงไมตรีโดยตรงเช่นนี้ เสิ่นหวำ

่ บกลำยเป็ นไม่ร้จู ะทำอย่ำงไรดี รู้สึกลำบำกใจ เสิ่นหวำ
ซันกลั
ซันสองคนงุ
่ นงง พูดปฏิเสธไม่ออก ทำเป็ นไม่เข้ำใจก็ไม่ได้ ยังดี
ที่ ยงั ไม่พ้นช่ วงไว้ทุกข์ฉืออี้ไทเฮำ เรื่องนี้ จึงไม่ใช่ จะเกิดขึ้นได้
อย่ำงรวดเร็ว

เสิ่นหวำซันสองคนท
่ ำได้เพียงผงกศีรษะเรือ่ ยๆ

ไม่สนใจตระกูลเสิ่นจะลำบำกใจหรือไม่ ซังกวนฉำงจื ่ ้อ
รำวกับ ไม่ ส นใจฮ่ อ งเต้ ห รื อ ขุน นำงว่ ำ จะคิ ด อย่ ำ งไรด้ ว ย แค่
ต้ องกำรดึ งตระกูลเสิ่นเข้ำพวกเป็ นสำคัญ ดังนั น้ เขำจึงสร้ำง

290
สถำนกำรณ์ ในเมืองหลวงอยู่เรื่อยๆ เพื่อให้ตระกูลเสิ่นเหมือน
ขี่หลังเสือ!

ตัง้ แต่ เยือนบ้ำนครัง้ ที่ แล้ว เขำยังไปบ้ำนเสิ่นติดต่ อกัน

อี ก หลำยครัง้ ทุ ก ครัง้ ก็ ไ ม่ มี เ รื่ อ งส ำคั ญ อั น ใด แค่ พู ด คุ ย
สัพเพเหระกับพวกเสิ่นหวำซัน่ มำทุกครัง้ ก็นำของขวัญให้เสิ่น
หนิงไม่น้อย

่ กคนต่ำงรูว้ ่ำ องค์ชำยห้ำรักเสิ่นหนิงมำกมำย
จนกระทังทุ
เมื่อออกทุกข์ฉืออี้ไทเฮำ องค์ชำยห้ำก็จะขอพระรำชทำนสมรส
มี ขุน นำงไม่น้ อยอิจฉำที่ ต ระกูลเสิ่ น จะมี ค นได้ เป็ นชำยำองค์
ชำยหนึ่ งคน พูดเหมือนเสิ่นหนิงเป็ นชำยำองค์ชำยห้ำแล้ว

แม้แต่ฉำงไท่ฮ่องเต้กล็ ืมตำข้ำงหลับตำข้ำงไม่สนใจกำร
กระทำของซังกวนฉำงจื
่ ้อ เขำอยำกเห็นมำกว่ำ ตระกูลเสิ่นที่
เขำเลือกเป็ นหินลับมีดจะมีปฏิกริยำอย่ำงไร อยำกเป็ นตระกูล
ชำยำองค์ชำยห้ำหรืออยำกเป็ นขุนนำงแท้ของฮ่องเต้? เขำกลับ
อยำกรูอ้ ยำกเห็นว่ำ ตระกูลเสิ่นจะทำอย่ำงไรต่อไป!

เห็ น ฮ่ อ งเต้ ย ัง ลื ม ตำข้ ำ งหลับ ตำข้ ำ ง ขุ น นำงส ำนั ก

ตรวจสอบรำชสำนักย่อมไม่สนใจยุ่งเรื่องชำวบ้ำน ถึงแม้ยงั อยู่
ในช่ วงไว้ทุกข์ แต่ องค์ชำยห้ ำก็ไม่เห็นพูดเรื่องเสกสมรสอะไร
291
เลย แค่ไปเยี่ยมเยียนบ้ำนเสิ่นเท่ำนัน้ จะให้ฟ้องว่ำเขำอกตัญญู
หรือ? น่ ำหัวเรำะเปล่ำๆ

ควำมคิ ด ของซัง่ กวนฉำงจื้อง่ำยๆ ก็คื อท ำให้ เ สิ่ น หนิ ง

จำต้ องแต่ งงำนกับองค์ชำยห้ ำเท่ ำนั น้ วิธีกำรก็ได้ ผลสุดยอด
อย่ำงน้ อยขุนนำงทัวไปก็่ ไม่ขึ้นบ้ำนไปคุยเรื่องแต่งงำน จำกำร
วำงทีท่ำใหญ่โตเช่นนี้ ใครจะกล้ำมำแย่งภรรยำกับองค์ชำยห้ำ?
คนแย่งคงไม่อยำกอำยุยืน ทัง้ เด็กสำวโสดก็มีอยู่มำกมำยใน
เมื อ งหลวง อี ก ทัง้ เสิ่ น หนิ งของตระกูล เสิ่ น ก็ไ ม่ ไ ด้ มี ชื่ อ เสี ย ง
มำกมำย ทำไมจะต้องมีปัญหำกับองค์ชำยห้ำเพรำะผูห้ ญิงเช่นนี้
ด้วยเล่ำ?

เหตุ ก ำรณ์ พิ ลึ ก พิ ลั น่ เช่ น นี้ ท ำให้ พ วกเสิ่ นหวำซั น่

กลุ้ ม อกกลุ้ ม ใจ แต่ เ สิ่ นหนิ งที่ อ ยู่ ใ จกลำงพำยุ ก ลับ ไม่ ถ ู ก
ผลกระทบใดๆ รำวกับไม่สนใจข่ำวลือต่ำงๆเหล่ำนี้ เลย

ควำมจริงควำมคิดของซังกวนฉำงจื
่ ้อ นำงรู้ยิ่งกว่ำอะไร
แต่นำงไม่ได้คิดอะไรมำก วันออกทุกข์ของฉื ออี้ไทเฮำยังห่ำงอีก
เป็ นเดื อ นๆ ใครจะรู้ว่ ำ ในช่ ว งนี้ จ ะเกิ ด อะไรขึ้ น เตรี ย มกำร
ล่วงหน้ ำเป็ นสิ่งถูกต้อง แต่ถ้ำถึงขนำดกังวลเกินเหตุกใ็ ช้ไม่ได้
ไม่มีประโยชน์ ที่จะทำเช่นนัน้ !

292
 นำงไม่เพียงแต่คิดเช่นนี้ แต่ยงั บอกควำมคิดนำงให้เสิ่น
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้ง ให้พวกเขำไม่ต้องกังวล หลังจำกนำงปลุก
หวำซันกั
ปลอบหลำยครัง้ เสิ่นหวำซันกั่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งจึงทิ้งควำมกังวลไป
ควรทำอะไรก็ทำเช่นนัน้ คงเดินตำมแผนเดิมต่อไปทีละก้ำว

293
 127 พลังของตระกูล

เสิ่นหนิงยังคงไปศึกษำที่เจี้ยนหวำถังทุกวัน ดูพวกน้ องๆ

ต่ ำ งมี ค วำมก้ ำ วหน้ ำ นำงรู้สึ ก ดี ใ จ มัก รู้สึ ก ว่ ำ พวกเด็ก สำว
ตระกูลเสิ่นเหล่ำนี้ ค่อยๆ หลุดออกจำกชะตำชี วิตที่ แสนเศร้ำ
เมื่อชำติก่อน ยิ่งทำให้เสิ่นหนิงเชื่อมันว่ ่ ำ สำมำรถเปลี่ยนแปลง
วงโคจรของชะตำชีวิตได้

ผ่ำนกำรศึกษำมำกว่ ำครึ่งปี เหล่ ำสำวน้ อยตระกูลเสิ่น

ค่อยๆแสดงพรสวรรค์เฉพำะตัวออกมำ ทำให้เหล่ำอำจำรย์พึง
พอใจอย่ำงยิ่ง เมื่อได้ยินรำยงำนจำกเหล่ำอำจำรย์ เสิ่นหวำซัน่
รูส้ ึกพอใจในตัวพวกนำงมำก

ทัง้ หมดนี้ มีอยู่สองคนที่เสิ่นหวำซันชื

่ ่นชมมำกเป็ นพิเศษ
ยอมรับว่ำพวกนำงนั น้ เป็ นคนเก่ งที่ หำได้ยำกของตระกูลเสิ่น
เช่นเดียวกับเสิ่นหนิง

ลูกอนุภรรยำของเสิ่นเจ๋อจิ้งเสิ่นมี่ ถึงแม้เป็ นคนเคร่งขรึม

นิ่งเงียบ แต่มีพรสวรรค์ทำงด้ำนบัญชีอย่ำงมำก ดีดลูกคิดได้ดี
ด้ ว ย ฝี มื อ กำรคิ ด บัญ ชี แ ม้ แ ต่ เ สิ่ น เจ๋อ หย่ ว นนั ก บัญ ชี เ ก่ ำ ก็ย งั
ชมเชยไม่หยุด โจทย์ยำกๆทำงบัญชี นำงก็สำมำรถเข้ำใจและ

294
คิดคำนวณออกมำได้ถกู ต้อง ทัง้ คิดด้วยควำมรวดเร็ว รำวกับมี
ควำมชำนำญในเรือ่ งเหล่ำนี้ อย่ำงมำก

อีกคนหนึ่ งเป็ นลูกสำวคนรองภรรยำเอกของเสิ่นเจ๋อหย่

วนเสิ่นเจีย ถึงแม้นำงเพียงสิบเอ็ดปี แต่ มีควำม สำมำรถที่ คน
อื่ นเสมอเหมือนได้ยำก นั น่ คือกำรเลี ยนแบบกับควำมจำ ไม่
เพี ย งแต่ เ ลี ย นแบบลำยมื อ คนตระกูล เสิ่ นได้ ทุ ก คน แม้ แ ต่
ลัก ษณะกำรพูด และส ำเนี ยงของตระกูล เสิ่ น แต่ ล ะคน นำงก็
เลียนแบบได้เหมือนมำก หำกไม่ใช่คนที่ คุ้นเคยมำกจริงๆ ฟั ง
ไม่ออกเลยว่ำจริงหรือปลอม

ควำมสำมำรถพิเศษของสองคนนี้ ทำให้เกิดกำรปรึกษำ
กันของเสิ่นหวำซัน่ เสิ่นเจ๋อจิ้งและเสิ่นเจ๋อหย่วนสำมคน จำกที่
เคยพูดว่ำ จุดประสงค์ของกำรเปิดสถำนศึกษำหญิงตระกูลเสิ่น
ก็เ พื่ อ ค้ น หำผู้มี ฝี มื อ ในตระกูล เสิ่ น เวลำนี้ พ วกนำงได้ แ สดง
ควำมสำมำรถพิเศษออกมำแล้ว ควำม สำมำรถพิเศษนี้ ย่อมถูก
ทิ้งไปไม่ได้ ที่พวกเขำปรึกษำกันก็คือจุดนี้

จำกกำรชื่นชมอย่ำงมำกของเสิ่นเจ๋อหย่วนในเรื่องฝี มือ
ของเสิ่นมี่ ขณะนี้ กำรค้ำของตระกูลเสิ่นขยำยใหญ่โตมำกขึน้ ทุก
วัน พวกเขำอยำกสอนให้ เสิ่นมี่มีควำมรู้ในด้ำนนี้ จะเปิดสอน
ด้ ำนธุรกิจด้ ำนบัญชี ให้ น ำงโดยเฉพำะ จะต้ องให้ ย ำกขึ้น และ
295
ลึกซึ้งมำกขึ้นกว่ำที่ สอนเวลำนี้ ส่วนเสิ่นเจีย เสิ่นเจ๋อจิ้งเห็นว่ำ
ยังเด็ก ให้เลียนแบบลำยมือในเที ยบเชิญต่ำงๆ เที ยบเชิญพวก
นัน้ เป็ นลำยมือของเหล่ำขุนนำง

ฝี มือของเสิ่นหวำซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้ง กำรหำพวกจดหมำย
หรือเทียบเชิญอะไรต่ำงๆของเหล่ำขุนนำงเมืองหลวง เป็ นเรื่อง
ง่ำยดำยที่ สุดแล้ ว หำกพวกเขำหำไม่ได้ มิใช่ ว่ ำยัง มี เ สนำบดี
ฝ่ ำยขวำเยี่ยเจิ้งฉุนอีกคนหรอกหรือ?

เสิ่นมี่ กบั เสิ่นเจียมี กำรเรียนกำรฝึ กฝนอี กมำกมำย เสิ่น

หนิ งก็รู้ แต่ ไม่ รู้เพรำะอะไร เมื่อนำงรู้ว่ ำน้ องสำวสองคนนี้ ต้ อ ง
เรียนหนักมำกขึ้นทุกวันแล้ว ใจกลับซึมเศร้ำ เพรำะนำงไม่ร้วู ่ำ
สำหรับน้ องสำวทัง้ สองแล้ว เรือ่ งนี้ จะเป็ นเรือ่ งดีหรือร้ำยกันแน่

พวกนำงยังเป็ นเด็กอำยุสิ บกว่ ำปี เพื่ อควำมเจริญ ของ

ตระกูล ต้องถูกวำงตัวในสถำนะต่ำงๆกัน เวลำนี้ ท่ำนปู่ กำลังใช้
พวกนำง หำกพวกนำงหมดประโยชน์ ไ ปแล้ ว ตระกูล เสิ่ น จะ
ทอดทิ้ ง พวกนำงทัน ที หรือไม่ ทุกอย่ ำงเพื่ อควำมรุ่ง เรืองของ
ตระกูล กำรกระทำเช่นนี้ ค้มุ ค่ำหรือไม่หนอ

296
 เสิ่นหนิงรู้ว่ำตัวเองไม่สมควรคิดเช่ นนี้ ท่ ำนปู่ บิดำกับ
ท่ำนอำต่ำงรักพวกนำงมำก แต่นำงก็อดไม่ได้ที่จะต้องคิดถึงคำ
ว่ำหลอกใช้และทอดทิ้ง พำให้ใจคอหดหู่ติดต่อกันหลำยวัน

วันนี้ หลังจำกจบกำรศึ กษำที่ เจี้ยนหวำถัง เสิ่นหนิงกลับ

ถึงเรือนชิงจู๋ พอดี ได้ยินตงฟู่ คุยกับพวกสำวใช้ เล็กฉินฉี ซูฮว่ำ
คุยเรือ่ งคนดูแลบ้ำนตระกูลเสิ่นคนหนึ่ ง

“ถึงบอกว่ำ เด็กสำวคนหนึ่ ง สำคัญที่ สุดต้ องมีบ้ำนเดิม

หนุ นหลังอยู่ นี่ ถ้ำไม่ใช่ เพรำะผู้ดูแลบ้ำนเฉินหนุ นไว้ เป็ นเด็ก
สำวทัวไปอย่
่ ำงซันเหนี ยงจื่อเช่นนี้ คงต้องร้องห่มร้องไห้ไปหำที่
ตำยแล้ว ซันเหนี ยงจื่อก็มีวำสนำ มี บิดำอย่ ำงผู้ดูแลบ้ำนเฉิน
หนุน...” ตงฟู่ กับสี่ สำวใช้เล็กของเรือนชิงจู๋คุยกระซิบกระซำบ
กัน

สิ่งที่พวกนำงคุยกัน เสิ่นหนิงก็รู้ ซันเหนี ยงจื่อลูกสำวของ

ผู้ดูแลบ้ำนเฉินแต่งงำนกับหนุ่มดูแลบ้ำนสวน ใครจะรู้ว่ำหนุ่ม
ดูแลบ้ำนสวนมี อนุ ภรรยำอยู่แล้ว พอรู้เรื่องนี้ ซันเหนี ยงจื่อก็
ไม่ได้ทำอะไร ลำกเจ้ำหนุ่มดูแลบ้ำนสวนกลับมำร้องไห้ ที่บ้ำน
แม่ ร้องไห้ปำนจะขำดใจต่อหน้ ำพ่อแม่ตวั เอง

297
 ผูด้ แู ลบ้ำนเฉินเห็นซันเหนี ยงจื่อร้องห่มร้องไห้เช่นนี้ ก็สงั ่
สอนหนุ่มดูแลบ้ำนสวนยกหนึ่ ง แล้วพำกันไปจัดกำรต่ อที่ บ้ำน
อนุภรรยำ จำกนัน้ ผูด้ แู ลบ้ำนเฉินยังไปเล่ำเรื่องต่อหน้ ำเสิ่นหวำ
่ วหน้ ำตระกูลเสิ่น ให้เสิ่นหวำซันช่
ซันหั ่ วยจัดกำร เมื่อเป็ นดังนี้
หนุ่ มดู แ ลบ้ ำ นสวนแทบจะตกงำน จะมี ฝี มื อ ที่ ไ หนไปเลี้ ย ง
อนุ ภรรยำอี ก ? อนุ ภรรยำนั น้ ก็เลิกไปนำนแล้ว เขำเองตอนนี้
เชื่ อ ฟั ง ซัน เหนี ยงจื่ อ อย่ ำ งดี เกรงว่ ำ ผู้ดูแ ลบ้ำ นเฉิ นจะไปคิ ด
บัญชีเขำอีก

“ควำมจริง บ้ำนเดิมมีอิทธิพลก็เหมือนตัวเองมีอิทธิพล
...” เสิ่นหนิงได้ยินตงฟู่ พูดเช่นนี้ เสิ่นหนิงเข้ำใจทันที ควำมจริง
สิ่งที่ พวกเสิ่นมี่กำลังพยำยำมสร้ำงควำมรุ่งเรืองให้ตระกูลเสิ่น
ควำมจริงก็คือควำมพยำยำมทำเพื่ออนำคตของตัวเองนัน่ เอง!

บ้ ำ นเดิ มจึ ง เป็ นที่ พึ่ ง แท้ จ ริ ง ของพวกนำง พวกนำง

แต่ งงำนได้ ดีหรือไม่ อนำคตจะเป็ นเช่ นไร มีผลส่ วนใหญ่ จำก
กำรที่ ต ระกูล เสิ่ น รุ่ง เรื อ งหรือ ไม่ เรื่อ งนี้ นำงควรจะได้ จ ำกที่
ประสบจริ ง ในชี วิ ต ท ำไมจึ ง ลื ม ไปได้ ? ชำติ ก่ อ นตระกูล นำง
รุ่งเรือง นำงจึงได้เข้ำครองวังคุนหนิง พอตระกูลเสิ่นตกตำ่ นำง
ก็ถกู ถอดถอนไปขังในวังเย็น ควำมแตกต่ำงนี้ เป็ นตัวอย่ำงที่ ดี
ที่สดุ

298
 ในสิ่งแวดล้อมเช่นนี้ ควำมรุ่งเรืองของตระกูลเดิมจึงเป็ น
ที่พึ่งอย่ำงแท้จริง นำงหลงทำงแล้ว ทำไมจึงต้องกลัดกลุ้มอยู่ตงั ้
หลำยวัน? ทำไมมัวแต่คิดถึงคำว่ำหลอกใช้กบั ทอดทิ้งเล่ำ? สิ่ง
ที่ พวกนำงพยำยำมทำอย่ำงลำบำกยำกเย็นนั น้ ก็เพื่ออนำคต
ของพวกนำงเอง!

นำงหัวเรำะ ดูแล้วเพรำะตัวเองใส่ ใจมำกไป จนเหมือน

เส้นผมบังภูเขำ ดูท่ำนำงคงต้องออกไปดูอะไรข้ำงนอกบ้ำง ใน
เวลำนัน้ เอง นำงได้รบั เทียบเชิญร่วมงำนเลี้ยงของท่ำนหญิงหรง
ผิง

ในเวลำนั น้ บ้ำนขุนนำงเมืองหลวงต่ ำงได้รบั เที ยบเชิญ

เชิญร่วมงำนเลี้ยงของท่ำนหญิงหรงผิง นี่ เป็ นงำนเลี้ยงครัง้ แรก
ของท่ ำนหญิงหรงผิง เชิญเด็กสำวของบ้ำนขุนนำงเมืองหลวง
เข้ำร่วมงำนเลี้ยง ซึ่งหมำยควำมว่ำท่ำนหญิงหรงผิงเริ่มเข้ำสู่วง
สังคมของเมืองหลวงอย่ำงเป็ นทำงกำรแล้ว!

ถึ ง แม้ ต ระกู ล หรง ต ำย หมด แล้ ว แต่ น ำง มี ย ศถำ

บรรดำศักด์ ิ ถึงท่ ำนหญิง อี กทัง้ มีพี่สำวเป็ นหรงกุ้ยผิน ทัง้ ยังมี
หลำนน้ ำเป็ นองค์ชำยสิบสอง ดังนัน้ ในวันที่จดั งำนเลี้ยง ลูกสำว
ขุนนำงที่ ได้รบั เที ยบเชิญเชิญต่ำงไปกันครบ งำนเลี้ยงจัดอย่ำง
ครืน้ เครง
299
 ภำยในงำนเลี้ยง เหล่ำลูกสำวขุนนำงต่ ำงเห็นท่ ำนหญิง
หรงผิงกับเด็กสำวบ้ำนรองเสนำบดีสำนักรำชเลขำเสิ่นหนิงและ
เด็ก สำวบ้ำ นเสนำบดี ก ระทรวงกำรคลัง เจิ้ ง เส้ ำ อี๋ คุย กัน สนุ ก
สนำน ดูแ ล้ ว ท่ ำ นหญิ ง หรงผิ ง ให้ ค วำมใกล้ ชิ ด สองคนนี้ เ ป็ น
พิเศษ ท่ำทำงท่ำนหญิงหรงผิงจะถูกชะตำกับสองคนนี้ เรื่องคน
ถูก ชะตำกัน ว่ ำ กัน ไม่ ไ ด้ เด็ก สำวขุน นำงบำงคนได้ แ ต่ โ ทษ
ตัวเองที่ไม่เข้ำตำท่ำนหญิงหรงผิงเท่ำนัน้ เอง

“ไม่รู้เป็ นอย่ำงไร ข้ำเห็นเจ้ำทัง้ สองแล้วก็ชอบ รู้สึกถูก

ชะตำกัน ครำวหลังต้องเจอกันบ่อยหน่ อย” ตำมที่หรงกุ้ยผินสัง่
ไว้ ท่ำนหญิงหรงผิงยิ้มคุยกับสองคนนี้ อย่ำงสนิทสนม

หลังงำนเลี้ยงเลิกแล้ว ท่ ำนหญิงหรงผิงยังให้ เที ยบเชิญ

เชิญทัง้ สองคน ชวนเข้ำวังมำเที่ ยว เนื่ องจำกจวนท่ ำนหญิงใน
ถนนสื่ อ ฝูย ัง ตกแต่ ง ไม่ แ ล้ ว เสร็จ เวลำนี้ นำงยัง พัก อยู่ ใ นวัง
เพียงแต่หลบหลีกควำมสงสัย จึงไม่ได้อยู่ในวังจงชุ่ย

หลังงำนเลี้ยงครัง้ นี้ ท่ำนหญิงหรงผิงกับเสิ่นหนิงและเจิ้ง

เส้ำอี๋กไ็ ปมำหำสู่กนั มำกขึน้

ท่ำนหญิงหรงผิงมักเชิญเสิ่นหนิงกับเจิ้งเส้ำอี๋เข้ำวัง เสิ่น
หนิงก็ได้พบหรงกุ้ยผินสองสำมหน แลกเปลี่ยนข่ำวสำร พูดคุย
300
เรื่องเหตุกำรณ์ เมืองหลวง ในเวลำเดียวกัน เสิ่นหนิงกับเจิ้งเส้ำ
อี๋กส็ นิทสนมมำกขึน้ เรือ่ ยๆ

เจิ้งเส้ำอี๋เป็ นเด็กสำวที่เปิดเผย ถึงแม้นำงเป็ นลูกสำวคน

เล็กที่เจิ้งผูฉุนรักมำกที่สดุ แต่กไ็ ม่หยิ่งยโส กลับจริงใจต่อคนอื่น
โดยไม่ระแวง เด็กสำวเช่นนี้ ย่อมเป็ นที่ ชื่นชอบของคนอื่น เสิ่น
หนิ งก็ชอบนำงมำก รู้สึ กว่ ำในสิ่ งแวดล้ อม ที่ ส กปรกของเมื อ ง
หลวง บ้ำนขุนนำงยังมีเด็กสำวที่ จิตใจสะอำดบริสุทธ์ ิ เช่ นนี้ อยู่
ด้วย ช่ำงหำยำกจริงๆ

เจิ้งเส้ำอี๋กบั หลำนสำวเสนำบดีกระทรวงกลำโหมเฉินจือ
เฮ่ำ หรือก็คือชำยำองค์ชำยรองปัจจุบนั เฉินหว่ำนโหยวเป็ นสหำย
ที่ สนิทกันมำก เวลำนี้ เสิ่นหนิงก็สนิทกับเจิ้งเส้ำอี๋ เสิ่นหนิงก็ไป
วังองค์ชำยรองสองครัง้ จึงพลอยคุ้นเคยกับชำยำองค์ชำยสอง
เฉิ นหว่ ำ นโหยวมำกขึ้น เรื่ อ ยๆ เมื่ อ เป็ นเช่ น นี้ ตระกูล เสิ่ น ดู
เหมือนมีควำมสัมพันธ์ที่ดีกบั วังองค์ชำยรองด้วย

ทำไมตระกูลเสิ่นจึงมีควำมผูกพันกับวังองค์ชำยรอง? ถ้ำ
เช่ นนั น้ ตระกูลเสิ่นสนั บสนุ นวังองค์ชำยห้ ำหรือสนั บสนุ นวัง
องค์ชำยรองกันแน่ ? ครำวนี้ ขุนนำงเมืองหลวงเริ่มไม่แน่ ใจ อีก
ทัง้ ตระกูลเสิ่นก็ยงั อยู่แบบเงียบๆ ข่ำวลือเรื่องชำยำองค์ชำยห้ำ
แต่แรก หรือว่ำจะเป็ นเรือ่ งที่คิดกันไปเอง?
301
 ซังกวนฉำงจื
่ ้อได้ยินข่ำวตระกูลเสิ่นมีควำม สัมพันธ์กบั
วังองค์ชำยรอง สีหน้ ำเหี้ยมเกรียม ระยะนี้ เขำไปบ้ำนเสิ่นติดกัน
หลำยครัง้ แต่ไม่เคยพบเสิ่นหนิงแม้เพียงครังเดี
้ ยว

เสิ่นหวำซันเจ้
่ ำจิ้งจอกเฒ่ำชอบทำเป็ นยิ้มแย้มดูเหมือน
จะพูดง่ำย เจอกันทุกครัง้ ต้ อนรับอย่ำงอบอุ่น เออออห่ อหมก
พยักหน้ ำต่อคำพูดเขำ จริงๆ แค่เล่นละคร ไม่เคยรับปำกอะไร
เขำเลย!

น่ ำเจ็บใจที่รอบตัวเขำไม่มีเด็กสำววัยเดียว กับเสิ่นหนิงที่
จะสนิทด้ วย ไม่เช่ นนั น้ ก็จะได้ เหมือนวังองค์ชำยรองที่ อ ำศัย
เฉินหว่ำนโหยวคบหำสมำคมกันได้

ซัง่ กวนฉำงจื้ อ เริ่ ม รู้ สึ ก ว่ ำ คนที่ ช่ ว ยตัว เองได้ มี น้ อย

จนเกินไป คนเก่ งของบ้ำนเดิมหลี่ ก้ ยุ ผินไม่ค่อยมี แล้ ว ลุงคน
เดียวที่เป็ นขุนนำงชัน้ สี่ผ้วู ่ำฮุยโจว น้ ำสำวแม้จะเป็ นชิงผิงโหวฮู
หยิน แต่กเ็ ป็ นภรรยำสืบต่อ ยังมีลูกชำยภรรยำเดิมที่ จดั กำรได้
ยำก เวลำนี้ ใ นบ้ำ นชิ ง ผิ ง โหวเองยัง วุ่น วำย มำช่ ว ยอะไรเขำ
ไม่ได้เลย

คนที่ เขำจัดหำผ่ำนกำรสอบสำมกระดำน ตอนนี้ กย็ งั หำ

ประสบกำรณ์ กนั อยู่ ใช้ทำประโยชน์ อะไรไม่ได้ มีอยู่สำมคนที่ มี
302
ตำแหน่ งสำคัญที่ เขำสำมำรถใช้ ได้ แต่ ทงั ้ สำมคนต้ องใช้ ตอน
เวลำสำคัญ ยังไม่ถึงเวลำใช้พวกเขำ ทัง้ สำมคนนี้ ตอนนี้ แม้แต่
จะแตะต้องยังแตะต้องไม่ได้เลย!

ซังกวนฉำงจื
่ ้อกับเหล่ำเสนำธิกำรครุ่นคิดกันไปแล้ว ยัง
รู้สึกว่ำทำงสำยตระกูลเสิ่นเหมำะสมที่ สุด ดังนัน้ ไม่ว่ำเสิ่นหวำ
ซัน่ จะเล่ น ละครอย่ ำงไร ซัง่ กวนฉำงจื้อก็ย งั คงไปเยี่ ย มเยี ย น
ตระกูลเสิ่นเสมอ พร้อมกันนัน้ ของขวัญที่นำไปให้ตระกูลเสิ่นก็
มำกเป็ น**บๆ

เพื่อไม่ให้ ขุนนำงสำนั กตรวจสอบรำชสำนั กมี ข้อครหำ

ของที่ ซงกวนฉำงจื
ั่ ้อส่งให้ตระกูลเสิ่นจึงไม่ใช่ ของสูงค่ำนัก แต่
เป็ นของที่ ต้องใช้ควำมคิด เช่นก้อนหินที่ สลักโคลงกลอน หรือ
น้ำจำกลำธำรในภูเขำลึก

กำรกระทำของเขำ ทำให้ บรรดำเด็กสำวในเมืองหลวง

ต่ ำ งรู้สึ ก ซำบซึ้ ง พวกนำงมี ท ัง้ อิ จ ฉำมี ท ัง้ ริ ษ ยำต่ อ เสิ่ น หนิ ง
อย่ ำ งไรก็ ต ำม กำรกระท ำขององค์ ช ำยห้ ำ ท ำให้ เ วลำนี้
ครอบครัวขุนนำงเมืองหลวงต่ำงรู้ว่ำตระกูลเสิ่นมีเด็กสำวชื่อว่ำ
เสิ่นหนิงแล้ว

303
 128 ลักลอบขำยหน้ ำไม้

องค์ชำยสำมไม่ได้ห่วงว่ำซังกวนฉำงจื
่ อ้ มีแผนกำร อะไรต่อ
ตระกูลเสิ่น เขำไม่ได้สนใจแม้แต่นิดเรือ่ งซังกวนฉำงจื
่ อ้ ไปเยี่ยม
เยียนบ้ำนตระกูลเสิ่น เพรำะเวลำนี้ เขำกำลังตัง้ อกตัง้ ใจทำเรื่อง
ใหญ่เรือ่ งหนึ่ ง

เรื่องใหญ่นี้ได้ผลสำเร็จในขัน้ แรกแล้ว หำกยังคงดำเนิน

ต่อไป เขำก็จะไม่มีอะไรต้องห่วงอีกแล้ว จะต้องมีพลังที่เข้มแข็ง
เหนื อกว่ำทุกองค์ชำยอย่ำงแน่ นอน! ต่ อให้ เจ้ำห้ ำแต่ งงำนกับ
หลำนเจ้ำกรมอำลักษณ์ เหวยจิ่งเย่ำ เขำก็ยงั จะต้ องกุมชัยชนะ
อยู่ในมือ

ปลำยเดือนเก้ำ เป็ นเวลำเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วง บ้ำนสวน

ต่ำงๆของตระกูลเสิ่นแต่ละแห่งกำลังรำยงำนผลผลิตและควำม
คืบหน้ ำ ดังนัน้ ช่วงเวลำนี้ จึงเป็ นช่วงที่เสิ่นเจ๋อหย่วนงำนยุ่งมำก
ที่สดุ ของปี

กำรเก็บ กำรนั บ กำรเตรี ย มแผน กำรเยี่ ย มเยี ย นมำ

ติดต่ อกัน ทัง้ เสิ่นเจ๋อหย่วนกับเหยียนซำงต่ำงยุ่งจนหัวปั น่ แม้
แต่เสิ่นมี่ ก็ถกู เสิ่นเจ๋อหย่วนจับมำเป็ นนักบัญชี ชวครำว
ั่ พอจะ
ช่วยเสิ่นเจ๋อหย่วนได้ส่วนหนึ่ ง แน่ นอนว่ำควำม สำมำรถในกำร
304
คำนวณของนำงก็ยกระดับขึ้นอย่ำงเห็นได้ชดั ด้วย เพรำะนี่ คือ
ลงสนำมจริง

ถึ ง แม้ จ ะยุ่ ง กัน มำกมำยขนำดนี้ เสิ่ นเจ๋ อ หย่ ว นก็ ย ัง

สังเกตเห็นเรื่องหนึ่ ง เขำรู้จำกพ่อค้ำที่ติดต่อกำรค้ำอยู่ว่ำ ระยะ
นี้ ตลำดมืดในเมืองหลวงมีหน้ ำไม้ฝีมือประณี ตออกมำ หน้ ำไม้
ชุดนี้ แม้ไม่ติดเครื่องหมำย แต่ จำกรูปแบบและฝี มือ เห็นได้ชดั
ว่ำผลิตจำกโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ อีกทัง้ จำนวนหน้ ำไม้กม็ ีไม่น้อย

ในยุคควบคุมอำวุธสงครำม กำรดูแลหน้ ำไม้ของต้ำหย่ง

เข้มงวดมำกที่สุด โรงงำนผลิตหน้ ำไม้ผลิตหน้ ำไม้ใช้ในกองทัพ
ห้ ำมไม่ให้ เอกชนถือครอง กระทรวงกลำโหมกำหนดระเบีย บ
แน่ นอน เอกชนถือครองหน้ ำไม้สิบชุดขึน้ ไปมีโทษฐำนกบฏ แต่
ขณะนี้ มี ห น้ ำไม้ จ ำนวนมำกรัว่ ไหลออกมำ หมำยควำมว่ ำ
อย่ำงไร?!

เสิ่นเจ๋อหย่วนอำศัยควำมไวของประสำทสัมผัสทำงกำร
ค้ำ คำดว่ำจะต้ องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น รีบนำเรื่องนี้ ไปบอกเสิ่น
หวำซัน่ กับเสิ่นเจ๋อจิ้ง ทัง้ ยังสังเหยี
่ ยนซำงแอบติดตำมควำม
เคลื่อนไหวของตลำดมืดอย่ำงลับๆ

305
 หน้ ำ ไม้ ชุ ด ที่ ส องในตลำดมื ด ปรำกฏขึ้ น อย่ ำ งรวดเร็ว
ยังคงเหมือนที่ ผลิตจำกโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ทุกอย่ำง ยังคงไม่มี
ใครรู้ที่มำของหน้ ำไม้ชุดนี้ หน้ ำไม้ชุดนี้ ถกู แย่งซื้อจนหมดอย่ำง
รวดเร็ว เสิ่ น เจ๋อหย่ ว นกับ เหยี ย นซำงซื้ อได้ อย่ ำงยำกเย็น ใน
รำคำสูงเพียงไม่กี่ชดุ นำไปไว้ที่เบือ้ งหน้ ำพวกเสิ่นหวำซัน่

“นี่ เป็ นหน้ ำไม้ ข องโรงงำนผลิ ต หน้ ำไม้ จ ริ ง ๆ เจ้ ำ ดู สิ

ด้ำนล่ำงลูบแล้วมีรอยบุม๋ ที่โรงงำนผลิตหน้ ำไม้ทำไว้เป็ นพิเศษ!
เพี ย งแต่ ไ ม่ มี เ ลขที่ เห็ น ได้ ว่ ำ ไม่ ไ ด้ ผ่ ำ นกำรตรวจสอบจำก
โรงงำนผลิตหน้ ำไม้ ประหลำดมำก หน้ ำไม้จำนวนมำกขนำดนี้
มำจำกที่ไหนกัน?”

อธิบดีกรมคลังกระทรวงกลำโหมสวี่กวงเย่ำลูบคลำหน้ ำ
ไม้ตรงหน้ ำอย่ำงละเอียด ตกใจอย่ำงมำก

กำรเป็ นขุน นำงกระทรวงกลำโหม เขำย่ อ มรู้ว่ ำ กำร

ปรำกฏของหน้ ำไม้ชุดนี้ มีควำมหมำยอย่ำงไร หมำยควำมว่ำ มี
คนสำมำรถแอบนำออกมำจำกโรงงำนผลิตหน้ ำไม้! แอบขำย
หน้ ำไม้ของโรงงำนผลิตหน้ ำไม้เป็ นกำรส่วนตัว ที่สำคัญกว่ำนัน้
คือ ทำไมจึงมีหน้ ำไม้จำนวนมำกขนำดนัน้ รัวไหลออกมำได้
่ ?

306
 ตำมที่ เขำรู้ โรงงำนผลิตหน้ ำไม้ของกองสรรพำวุธมีกำร
จัดกำรที่เข้มงวดอย่ำงที่สุด หน้ ำไม้ชุดนี้ ไม่น่ำจะรัวไหลออกมำ
่
จำกโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ อี กทัง้ จำนวนหน้ ำไม้ที่ได้จำกโรงงำน
ผลิตหน้ ำไม้ในระยะนี้ กไ็ ม่มีอะไรผิดพลำด แล้วเป็ นเพรำะอะไร
กันแน่ ? เขำมองไปทำงเสิ่นหวำซัน่ รูส้ ึกงุนงงมำก

เสิ่ น หวำซัน่ มองเห็น อำกำรงุ นงงของสวี่ กวงเย่ ำ ก็รู้ว่ ำ

เรื่องหน้ ำไม้นี้กรมคลังกับกระทรวงกลำโหมยังไม่รู้ ที่ เขำเชิญ
สวี่กวงเย่ำมำตรวจสอบหน้ ำไม้เหล่ำนี้ ก็เพื่อจะได้ร้ขู ้อเท็จจริง
แต่จำกกำรอธิบำยของสวี่กวงเย่ำ เขำยิ่งงุนงงมำกขึ้น ถ้ำเช่นนี้
แล้ ว กรมคลัง ก็ไ ม่ ผิ ด พลำด โรงงำนผลิ ต หน้ ำไม้ ก็มี ห น้ ำไม้
ส่วนเกินไม่ได้!

ถ้ำเช่ นนั น้ หน้ ำไม้จำนวนมำกในตลำดมืดที่ ออกมำสอง

รุน่ นัน้ มำจำกไหนแน่ ?

เสิ่นหวำซันด้ ่ ำนหนึ่ งสังให้่ เสิ่นเจ๋อหย่วนกับเหยียนซำง

ติดตำมควำมเคลื่อนไหวของตลำดมืดโดยใกล้ชิด อีกด้ำนหนึ่ ง
ก็บอกสวี่กวงเย่ำตรวจสอบที่ มำของหน้ ำไม้อย่ำงลับๆ ในทำง
ส่ ว นตัว ได้ ส ัง่ หรูห ลิ ว ชู่ ค อยจับ ตำดู เ รื่ อ งหน้ ำไม้ ดู ว่ ำ จะพบ
เบำะแสอะไรหรือไม่

307
 ว่ ำไม่ได้ ที่เขำจะต้ องระวังมำก อำวุธสงครำมเป็ นเรื่อง
สำคัญของชำติ เกี่ยวข้องกับควำมเป็ นควำมตำยของชำติ กำร
ปรำกฏของหน้ ำไม้ในตลำด หำกกรรมวิธีผลิตถูกต่ำงชำติได้ไป
ก็จะเป็ นอันตรำยมำก!

ขณะที่ ตระกูลเสิ่นกำลังเป็ นห่ วงเรื่องกรรมวิธีผลิตหน้ ำ

ไม้จะถูกต่ ำงชำติได้ไป ในวังองค์ชำยสำม ซังกวนหย่
่ งผิงกำลัง
ปรึ ก ษำกับ เถำปิ นขุน นำงเจี ย นเฉิ งประจ ำกองสรรพำวุธ กับ
หวังฉี ขุนนำงสู่ลิ่งของโรงงำนผลิตหน้ ำไม้เรื่องกำรนำหน้ ำไม้
ออกมำ ทัง้ สำมคนนึ กถึงจำนวนเงินที่ได้จำกหน้ ำไม้สองรุ่นนัน้
ต่ำงพอใจอย่ำงยิ่ง

“หำกไม่ ใ ช่ อ งค์ช ำยสำมคิ ด หำวิ ธี ที่ ดี เ ช่ น นั ้น หน้ ำไม้

ส่วนเกินป่ ำนนี้ ยงั คงขึ้นรำอยู่ในโรงงำนผลิตหน้ ำไม้เลย เงินที่
ได้ มำก็ยิ่งไม่รู้ว่ำยังอยู่ที่ไหนกัน” หวังฉี ไม่กลบเกลื่อน ควำม
ละโมบของจิตใจแม้แต่นิด พูดเหมือนกับพวกผู้รบั ใช้ที่ต้องกำร
เศษเงิน

ซึ่งก็ไม่แปลก อดีตเขำเป็ นผู้รบั ใช้บ้ำนเดิมของโจวเสียน

เฟย ภำยหลังไถ่ถอนจำกทำสแล้วจ่ำยเงินซื้อตำแหน่ งขุนนำง
ขัน้ แปด น้ องสำวเขำแต่ งงำนกับเจี้ยนเฉิง ของกองสรรพำวุธ
เถำปิ น แลกเปลี่ ย นกัน ไปมำ หวัง ฉี ก็ ก ลำย เป็ นสู่ ลิ่ งของ
308
โรงงำนผลิตหน้ ำไม้ เนื่ องจำกมีควำมสัมพันธ์เช่นนี้ ซังกวนหย่
่ ง
ผิงกับเสี่ยนเม่ำซิ่นจึงคิดแผนกำรนี้ ได้

ที่ แ ท้ กำรไปเมื อ งหน้ ำ ด่ ำ นอัน เป่ ยของซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง

ถึงแม้จะไม่มีผลงำนอะไร แต่ทำให้เขำสังเกตพบเรื่องหนึ่ ง ก็คือ
ควำมสำคัญของหน้ ำไม้ ขณะที่ทหำรเมืองหน้ ำด่ำนอันเป่ ยซ้อม
รบ ต้องสิ้นเปลืองหน้ ำไม้ธนูจำนวนนับไม่ถ้วน

เขำพบโดยรวดเร็วว่ำเรื่องนี้ มีโอกำสที่ ยิ่งใหญ่มำกซ่ อน

เร้นอยู่ ไม่เพี ยงแต่ เป็ นวิธีกำรหำเงินที่ ดี ยังเป็ นโอกำสที่ ดีใน
กำรขยำยอิทธิพล เพียงแค่เขำสำมำรถควบคุมโรงงำนผลิตหน้ ำ
ไม้ อำศัยช่องโหว่ของกองสรรพำวุธแอบขนหน้ ำไม้ออกมำ เขำ
ก็จะได้เงินจำนวนมำกกับอำวุธสงครำมด้วย เมื่อเป็ นเช่นนี้ แล้ว
องค์ชำยอื่นที่ไหนจะสู้เขำได้?

อำศัยโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ลกั ลอบส่งอำวุธสงครำม ควำม

จริงทัง้ ซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วกับซังกวนฉำงจื
่ ้อก็เคยคิด เพียงแต่ กำร
ดำเนินกำรจริงลำบำกมำก เนื่ องจำกกระทรวงกลำโหมกับกอง
สรรพำวุ ธ จะคอยดู แ ล กำรผลิ ต หน้ ำไม้ จะต้ อ งมี ข ัน้ ตอนที่
เข้มงวด กำรควบคุมจำนวนหน้ ำไม้กเ็ ข้มงวดอย่ำงที่ สุด หำกมี
กำรแอบขนส่งหน้ ำไม้จำนวนมำก ตัวเลขจำนวนจะฟ้ องชัด จึง
เป็ นเรือ่ งที่ไม่สำมำรถทำได้
309
 เมื่อครัง้ ที่เฉินจือเฮ่ำเป็ นเสนำบดีกระทรวง กลำโหม ซัง่
กวนเฉิงโย่วก็คิดจะแอบขนอำวุธสงครำมเหล่ำนี้ แล้ว แต่ยงั หำ
วิ ธี ไ ม่ ไ ด้ ซัง่ กวนฉำงจื้ อ ยิ่ ง ไม่ ต้ อ งพู ด คนที่ เ ขำเอำไปไว้ ใ น
กระทรวงกลำโหมยัง ใช้ ท ำเรื่ อ งนี้ ไม่ ไ ด้ กำรแอบขนอำวุ ธ
สงครำมไม่ใช่ เรื่องเล่นๆ จะต้ องจัดกำรทุกองค์ประกอบครบ
ถ้วน เขำยังไม่มีฝีมือมำกขนำดนัน้

เดิมซัง่ กวนหย่งผิง ก็เพี ย งแค่ นึกถึงเรื่องนี้ แต่ ไม่คิด ว่ ำ

หวังฉี แอบบอกเขำเรือ่ งหนึ่ ง นัน่ คือโรงงำนผลิตอำวุธมีช่ำงฝี มือ
อัจ ฉริ ย ะ เขำแก้ ไ ขปรับ ปรุง ขัน้ ตอนกำรผลิ ต โดยแยกผลิ ต
ชิ้นส่วนของก้ำนหน้ ำไม้ คันหน้ ำไม้ สำยหน้ ำไม้กบั กลไกหน้ ำไม้
แล้วจึงนำมำประกอบกัน ทำให้เวลำกำรผลิตสัน้ ลงเท่ำตัว วัสดุ
ที่ใช้กน็ ้ อยลงกว่ำเดิมมำกมำย

เมื่ อ เป็ นเช่ น นี้ เวลำเท่ ำ กัน วัส ดุเ ท่ ำ กัน ก็ส ำมำรถผลิต
หน้ ำไม้ ไ ด้ ม ำกกว่ ำ เดิ มเท่ ำ ตั ว นี่ เป็ นผลงำนยิ่ งใหญ่ ข อง
โรงงำนผลิตหน้ ำไม้ แต่ ซงกวนหย่ ั่ งผิงให้ หวังฉี กบั เถำปินเก็บ
เรื่องนี้ ไว้ไม่รำยงำน เริ่มทำกำรลักลอบส่งขำยหน้ ำไม้จำกกำร
เสนอแนะของเสี่ยนเม่ำซิ่น

ด้ำนหนึ่ งเขำให้โรงงำนผลิตหน้ ำไม้ดำเนินกำรผลิตหน้ ำ

ไม้ตำมวิธีใหม่ ปิดบังคนภำยนอกถึงกำรปรับปรุงกำรผลิตวิธี
310
ใหม่ ดังนัน้ หลังจำกส่งมอบหน้ ำไม้ให้กรมคลังตำมจำนวนแล้ว
ยังคงเหลื อหน้ ำไม้อีกเป็ นจำนวนมำก อี กด้ ำนหนึ่ งจัด ชุดขุด
อุโมงค์ไปยังโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ เพื่อขนหน้ ำไม้ออกมำ เมื่อเป็ น
เช่ น นี้ ซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง เถำปิ งกับ หวัง ฉี จึ ง ขนหน้ ำ ไม้ ส่ ว นเกิ น
ออกมำทำงอุโมงค์ แล้วส่ งขำยตลำดมืดในรำคำสูง โดยที่ ไม่มี
ผูอ้ ื่นรูเ้ ห็น

ขัน้ ตอนทัง้ หมด อำศัยเพียงช่ำงฝี มืออัจฉริยะคนนัน้ กับ

อุโมงค์เส้นเดียว ไม่ต้องเชื่อมต่อกับคนอื่น ทำให้ทงั ้ คนในกอง
สรรพำวุธกับกระทรวงกลำโหมไม่ได้ล่วงรู้เรื่องนี้ ! ส่วนช่ำงฝี มือ
อัจฉริยะ ก็ถกู ซังกวนหย่
่ งผิงนำออกจำกโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ ไป
ไว้ที่อื่นอย่ำงลับๆ

หำกไม่ใช่เพรำะจำนวนหน้ ำไม้มำกมำยที่ ไหลเข้ำตลำด

มื ด กับ ควำมไวของเสิ่ น เจ๋อ หย่ ว น เรื่อ งนี้ ค งยัง เป็ นควำมลับ
ต่อไป ขณะที่ตระกูลเสิ่นเชิญสวี่กวงเย่ำมำ กระทรวงกลำโหมยัง
ไม่รเู้ รือ่ งนี้ เลย

เสี่ ย นเม่ ำ ซิ่ น เป็ นขุน นำงในกระทรวงกลำโหม เข้ ำ ใจ

อย่ ำงละเอี ย ดถึ ง ขัน้ ตอนปฏิบ ตั ิ ข องกรมคลัง กับ โรงงำนผลิต
หน้ ำไม้ ขอเพียงจำนวนหน้ ำไม้ตรงกันกับโรงงำนผลิตหน้ ำไม้
ขุน นำงกระทรวงกลำโหมกับ กองสรรพำวุธ จะไม่ ส นใจเรื่ อ ง
311
อื่ น ๆอี ก เวลำนี้ มี ช่ ำ งฝี มื อ อัจ ฉริ ย ะคนนี้ เปรี ย บเสมื อ นฟ้ ำ
ช่ วยเหลือองค์ชำยสำม ถ้ำไม่ลอบนำไปขำย ก็ดูจะไม่สมควร
ด้วยซำ้ !

มีข่ำวกระท่ อนกระแท่ นมำจำกหรูหลิวชู่ที่เกี่ ยวกับเรื่อง

หน้ ำไม้ ขณะนี้ ทงั ้ หมดกำลังสืบค้นที่ มำของหน้ ำไม้ เสิ่นเจ๋อหย่
วนกับ เหยี ย นซำงก็ห ำทุ ก วิ ถี ท ำงที่ จ ะหำข่ ำ วสำรจำกพ่ อ ค้ ำ
ต่ ำงๆ เพี ยงแต่ คนของตลำดมืดปิดปำกกันสนิท พวกเขำไม่มี
โอกำสรูเ้ รือ่ งจริง

มดงำนก็แอบสังเกตกำรณ์ เหล่ ำองค์ชำย ตัง้ แต่ ตอนที่

หน้ ำไม้ปรำกฏ เสิ่นหนิงก็คำดว่ำกำรลักลอบขำยหน้ ำไม้เป็ น
กำรกระทำขององค์ชำยคนใดคนหนึ่ ง ต้ องเป็ นพวกเขำจึงจะ
กล้ำทำเรือ่ งเช่นนี้

ประมวลข่ำวสำรทัง้ หมดแล้ว ตระกูลเสิ่นจับเป้ ำหมำยไว้

ที่ องค์ชำยสำมอย่ำงรวดเร็ว เนื่ องจำกระยะนี้ องค์ชำยสำมสงบ
นิ่ งมำก แทบจะไม่ออกไปไหน บอกข้ ำงนอกว่ ำเป็ นเพรำะไว้
ทุกข์ให้ฉืออี้ไทเฮำ ท่ำทีนิ่งสงบผิดปกติย่อมต้องมีเลศนัย อีกทัง้
มดงำนยังสืบรู้ว่ำ สู่ลิ่งของโรงงำนผลิตหน้ ำไม้หวังฉี ดเู หมือนจะ
รู้จกั กับตระกูลโจว เป็ นเงื่อนไขที่ องค์ชำยสำมลอบขำยหน้ ำไม้
ได้สะดวก
312
 มีเพียงเรื่องเดียวที่ พวกเขำคิดอย่ำงไรก็คิดไม่ออก ก็คือ
ที่ สวี่กวงเหยำบอกว่ำได้ตรวจนับแล้ว จำนวนหน้ ำไม้ที่โรงงำน
ผลิต หน้ ำไม้ส่ง มำถูกต้ อง วัส ดุที่ โรงงำนผลิตหน้ ำไม้ เบิกจำก
กระทรวงโยธำก็ไม่ได้มำกขึน้

องค์ชำยสำมก็ไม่สำมำรถเปิดโรงงำนผลิตหน้ ำไม้อีกแห่ง
ภำยใต้สำยตำของเหล่ำองค์ชำย เช่นนัน้ แล้วหน้ ำไม้ที่ผลิตจำก
โรงงำนผลิตหน้ ำไม้นี้มำจำกไหนกันแน่ ? เสิ่นหนิงครุ่นคิด แต่ก็
คิดไม่ออก ในส่ วนนี้ จะต้ องมี อะไรที่ พวกเขำมองข้ ำมไป น่ ำ
เสียดำยที่ไม่สำมำรถเอำคนเข้ำไปในกองสรรพำวุธ ไม่เช่นนัน้ ก็
คงจะทำอะไรได้บำ้ ง

“ถึงพวกเขำจะรู้เรื่องหน้ ำไม้พวกนี้ แล้วจะทำอะไรได้? ไม่

มีใครคิดได้หรอกว่ำเกิดอะไรขึ้น” ซังกวนหย่่ งผิงยิ้มบอกเสี่ ยน
เม่ำซิ่น เขำกล้ำปล่อยหน้ ำไม้ออกไป ก็เพรำะมันใจว่ ่ ำไม่มีใคร
เดำเรือ่ งจริงได้ถกู แม้แต่ช่ำงฝี มือในโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ ก็ยงั ไม่
รู้ว่ำกำรผลิตเช่นนี้ เกิดกำรเปลี่ยนแปลงอย่ำงมโหฬำร แค่ดูแล
ช่ ำ งฝี มื อ อั จ ฉริ ยะดี ๆ กั บ ปิ ดปำกเถำปิ นและหวั ง ฉี แม้
กระทรวงกลำโหมมำตรวจ ก็ตรวจไม่พบอะไร

เขำนึ กถึงจำนวนเงินมหำศำลจำกกำรลักลอบขำยหน้ ำ
ไม้ หัวเรำะออกมำด้วยควำมพอใจ
313
 129 ศึกชิงคน

“พี่สำว สองวันนี้ ทำไมดูเนื อยๆ เล่ำ” ภำยในเจีย้ นหวำถัง

เสิ่นมี่ถำมเสิ่นหนิงด้วยควำมเป็ นห่วง

สองวันนี้ สี หน้ ำเสิ่นหนิงดูไม่ค่อยดี รำวกับมี เรื่องหนั ก

อกหนั กใจ หลังเลิกเรียนแล้วก็กลับเรือนชิงจู๋ทนั ที พูดคุยกับ
พวกน้ องๆ น้ อยมำก เสิ่นมี่จึงรูส้ ึกแปลกใจ

“อือ หลำยวันนี้ มีเรื่องนิดหน่ อย” เสิ่นหนิงแข็งใจพูด พูด

เรื่องจริงกับเสิ่นมี่ สองวันนี้ คิดแต่ เรื่องหน้ ำไม้ตลำดมืด แยก
แยะข้อมูลกับชิวเกอจนดึกดื่น สีหน้ ำย่อมซีดเซียว

“พี่ ส ำว พี่ ไ ม่ ไ ด้ ไ ปเรื อ นจิ ง เฉี่ ยวนำนแล้ ว ข้ ำ สำนของ

ใหม่ ๆ ไว้ ห ลำยอย่ ำ งเลย อี ก สัก พัก พี่ ก ับ พี่ มี่ ไ ปเรื อ นจิ ง เฉี่ ยว
เที่ ยวเล่นเถอะ...” เสิ่นหวันก็ ่ เห็นสี หน้ ำเสิ่นหนิงแล้ว ออกปำก
ชวนเสิ่นหนิงไปเที่ยวเล่น พวกเสิ่นเจียเสิ่นเหมยที่ อยู่ข้ำงๆต่ำง
ทำหน้ ำอยำกให้ไป

เสิ่นหนิงนั ง่ อยู่ในเรือนจิงเฉี่ ยว ดูเสิ่นหวันน

่ ำเสนอของ
เล่นที ละชิ้นเหมือนถวำยของวิเศษ อยำกหัวเรำะ ตัวเองไม่ได้
ว่ำงเลย จะมำที่เรือนจิงเฉี่ ยวกับพวกน้ องๆได้อย่ำงไรกัน ทัง้ ยัง

314
เล่นบ้ำๆ บอๆ กับพวกเสิ่นหวันด้
่ วย? อ้อ ไม่สิ พวกน้ องเล็กๆ
กำลังหัดสำนดอกบัวภำยใต้กำรแนะนำของเสิ่นหวัน่

“ไม่ถกู เช่นนี้ ไม่ถกู แบบนี้ แล้วกัน พี่มี่สำนกลีบ พี่เหยำ

สำนก้ำน...แล้วค่อยประกอบด้วยกัน ดอกบัวก็ทำเสร็จแล้ว! ข้ำ
มักจะทำกับหลูเหว่ยเช่ นนี้ ” เสิ่นหวันเห็
่ นฝี มือพวกเสิ่นมี่ที่สุด
แสนดูไม่ได้ เลยเริ่มแบ่งงำนให้แต่ละคน

เสิ่ น หนิ งมองดูพ วกน้ องๆท ำงำนฝี มื อ อย่ ำ งเข้ ำ ท่ ำ เข้ ำ

ทำง จนตอนสุดท้ำยเสิ่นหวันประกอบไว้
่ ด้วยกัน อย่ำงรวดเร็ว
ดอกบัวก็แล้วเสร็จ ดูมีชีวิตชีวำ

“เป็ นอย่ำงไรบ้ำง? ข้ำพูดไม่ผิดนะ แบ่งงำนกันทำ ง่ำย

ขึน้ มำกกว่ำกันเยอะเลย...” เสิ่นหวันท
่ ำหน้ ำดีใจ ถือดอกบัวนัน้
พูดเช่นนี้

พี่น้องคนอื่นต่ำงผงกศีรษะเห็นด้วย เสิ่นหวันพอใจมำก
่
ครัน้ หันศีรษะไป กลับเห็นเสิ่นหนิงดีใจมำกกว่ำนำงเสี ยอีก ยิ้ม
จนตำหยีขึน้ มำ เสิ่นหวันงุ
่ นงงยิ่งนัก ทำไมอยู่ดีๆพี่สำวคนโตจึง
ได้ดีใจเสียนักหนำ?

315
 เสิ่นหนิงย่อมต้องดีใจ ปัญหำที่ คิดไม่ตกมำตลอดตอนนี้
คิดได้แล้ว ถ้ำมีขนั ้ ตอนนี้ ทุกอย่ำงก็อธิบำยได้แล้ว นำงรีบนำ
สิ่งที่ตวั เองคำดคิดบอกเสิ่นหวำซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้ง

“วิ ธี ก ำรผลิ ต หน้ ำ ไม้ มี ก ำรเปลี่ ย นแปลง?” เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง

ทวนคำของเสิ่นหนิง พยำยำมเดำควำมเป็ นได้ของวิธีกำรนี้

ตำมที่เสิ่นหนิงคำดเดำ วิธีกำรผลิตของโรงงำน ผลิตหน้ ำ

ไม้จะต้องมีกำรเปลี่ยนแปลง เวลำของกำรผลิตกับวัสดุที่ใช้ต้อง
ประหยัดขึ้น เช่ นนี้ แล้วเมื่อโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ส่งให้ กรมคลัง
แล้ว จึงมีหน้ ำไม้ส่วนเกินรัวไหลออกมำ
่

“ถ้ำเช่ นนั น้ ก็หมำยควำมว่ำ โรงงำนผลิตหน้ ำไม้อำจมี

ช่ ำงฝี มืออัจฉริยะ ปรับปรุงกรรมวิธีผลิตหน้ ำไม้ โรงงำนผลิต
หน้ ำ ไม้ จึ ง สำมำรถท ำได้ ถึ ง ขัน้ นี้ อำจถึ ง ขนำด ถ้ ำ มี ช่ ำ งฝี มื อ
อัจ ฉริ ย ะจริ ง ไม่ เ พี ย งแต่ ป รับ ปรุง กรรมวิ ธี ผ ลิ ต หน้ ำ ไม้ อำจ
เป็ นไปได้ ที่ จ ะผลิ ต อำวุ ธ ชนิ ดใหม่ . ..” เสิ่ นหวำซัน่ คิ ด ตำม
แนวทำงของเสิ่นหนิงลึกลงไปอีก ยิ่งคิดยิ่งตกใจ

เขำกับเสิ่นเจ๋อจิ้งสบตำกัน ไม่ได้พดู ถึงควำมหมำยที่ ร้กู นั

ทัง้ สองคน ถ้ ำ เป็ นจริ ง เช่ น นั ้น คนนี้ ก็จ ะส ำคัญ มำก ส ำคัญ
มำกกว่ำหน้ ำไม้ในตลำดมืดมำกมำยนัก!”
316
 ช่ ำงฝี มือคนนี้ เกี่ ยวข้องกับควำมจริงของโรงงำน ผลิต
หน้ ำไม้ เกี่ ยวข้องกับอนำคตของอำวุธสงครำมต้ ำหย่ง ใครได้
ช่ำงฝี มือคนนี้ ก็จะได้เป็ นผูน้ ำของอำวุธสงครำม! สิ่งสำคัญที่สดุ
คื อ หำคนนี้ ใ ห้ พ บไม่ ว่ ำ ต้ อ งทุ่ ม ทุ น แค่ ไ หน สี ห น้ ำ เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง
เปลี่ยนแปลงไปอย่ำงรุนแรง เขำเองก็คิดถึงจุดนี้ อย่ำงรวดเร็ว

“ช่ ำ งฝี มื อ คนนี้ จะต้ อ งถูก องค์ช ำยสำมซ่ อ นไว้ สัง่ หรู
หลิวชู่ทุ่มเทกำลังเฝ้ ำดูวงั องค์ชำยสำม เรื่องอื่ นให้ หยุดก่ อน!
คิดหำวิธีสืบหำงำนด้ำนอื่นในที่ต่ำงๆขององค์ชำยสำมในเมือง
หลวง จะต้ องรีบทำเป็ นกำรด่วน! ให้มดงำนสื บหำช่ ำงฝี มือใน
เมืองหลวงทัง้ หมด จะต้องสืบหำก่อนว่ำช่ำงฝี มือคนนี้ เป็ นใคร!”
เสิ่นหวำซันออกหลำยค
่ ำสังอย่
่ ำงรวดเร็ว

เวลำเหลื อ ไม่ ม ำกแล้ ว จะต้ อ งหำช่ ำ งฝี มื อ คนนี้ ใ ห้ พ บ

อย่ ำ งรวดเร็ว ยัง ไม่ รู้ว่ ำ เรื่ อ งโรงงำนผลิ ต หน้ ำไม้ จ ะปิ ดเป็ น
ควำมลับได้อีกนำนเท่ำไร หำกเรื่องนี้ มีทงั ้ กระทรวงกลำโหมกับ
องค์ชำยเกี่ยวข้องด้วย ก็จะยิ่งลำบำกมำกขึน้

ตระกูลเสิ่นมีช่องทำงมำกพอสมควรในเมืองหลวง หลัง
กำรสังงำนของเส
่ ิ่ นหวำซัน่ คนในที่ ลบั ทัง้ หมดของตระกูลเสิ่น
ต่ ำ งออกสื บ หำ ใช้ เ วลำเพี ย งครึ่ ง วัน หรูห ลิ ว ชู่ ก็ไ ด้ เ บำะแส
ช่ำงฝี มือในเมืองหลวง!
317
 ได้พบว่ำช่ำงฝี มือชื่อหูจ้ำวชำงไม่ได้กลับจำกโรงงำนผลิต
หน้ ำไม้ร่วมสองเดือนแล้ว ตำมปกติช่ำงฝี มือของโรงงำนผลิต
หน้ ำไม้ จ ะได้ ก ลับ บ้ ำ นทุ ก เดื อ น เวลำนี้ ผู้ห ญิ ง บ้ ำ นนั ้น ก ำลัง
ร้องไห้ หำฟ้ ำดิ น จะไปโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ เรี ยกหำควำมเป็ น
ธรรม!

นี่ คงต้องเป็ นช่ำงฝี มืออัจฉริยะที่องค์ชำยสำมซ่อนไว้ พูด

ไปแล้ ว เหล่ ำ ช่ ำ งฝี มื อ ของโรงงำนผลิ ต หน้ ำไม้ ก็เ ป็ นคนน่ ำ
สงสำร พวกเขำล้วนมีฝีมือเฉพำะด้ำน ทุกวันต้องไปผลิตอำวุธ
นำนำชนิดของโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ แต่คงเป็ นได้เพียงฐำนะตำ่
ต้อย เงินที่ได้กน็ ้ อยมำก

กองสรรพำวุธไม่ได้สนใจว่ำช่ำงฝี มือเหล่ำนี้ อยู่หรือตำย

เวลำนี้ ช่ำงฝี มือคนหนึ่ งหำยไปร่วมสองเดื อนแล้ ว คำดว่ ำขุน
นำงกองสรรพำวุธยังไม่มีใครรูด้ ้วยซำ้

“ให้ค้มุ ครองครอบครัวช่ำงฝี มือคนนัน้ ก่อน ป้ องกันไม่ให้

มีคนใช้ครอบครัวที่น่ำสงสำรนี้ เป็ นตัวประกัน” เสิ่นหนิงอำศัยที่
องค์ชำยสำมยังไม่ร้ตู วั ย้ำยครอบครัวช่ ำงฝี มือคนนั น้ ไปอยู่ที่
อื่น

318
 แต่ ค รอบครัว หูจ้ำวชำงไม่รู้ว่ำตัวเขำอยู่ที่ไหน ตระกูล
เสิ่นยังขอร้องสวี่กวงเย่ำอย่ำเพิ่งเปิดโปงเรื่องโรงงำนผลิตหน้ ำ
ไม้ รอให้พวกเขำสืบรูใ้ ห้แน่ ชดั ว่ำเรือ่ งเป็ นเช่นไรก่อน

เฉิ นจื อ เฮ่ ำ ถึ ง แม้ ไ ว้ ทุ ก ข์ อ ยู่ ที่ บ้ ำ น แต่ ก็ ย ัง มี หู ต ำใน

กระทรวงกลำโหมอยู่ไม่น้อย เขำรู้เรื่องโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ได้
อย่ำงรวดเร็ว ซำ้ ยังรู้ด้วยว่ำจำนวนหน้ ำไม้ที่โรงงำนผลิตหน้ ำ
ไม้มีมำกกว่ำที่ส่งให้กองสรรพำวุธมำกมำยนัก!

เพียงคิดนิดเดี ยว เขำก็เข้ำใจถึงเส้ นสนกลในเช่ นเดี ยว

กับเสิ่นหวำซัน! ่ เขำทำแม้กระทังให้ ่ คนช่ วยองค์ชำยสำมสกัด
เรื่องนี้ ให้ เ งี ยบก่ อน ก็เ พื่ อช่ ำงฝี มื อที่ องค์ชำยสำมซ่ อนไว้ ใน
ฐำนะอดี ต เสนำบดี ก ระทรวงกลำโหมอย่ ำ งเฉินจื อเฮ่ ำ ย่ อ มรู้
อย่ำงชัดแจ้งถึงคุณค่ำของช่ำงฝี มืออำวุธสงครำมคนนัน้ !

ทุกอย่ำงที่ เขำทำ ก็เพื่อรอให้ องค์ชำยสำมเผยพิรุธ เขำ

หวังจะถือโอกำสนี้ หำช่ำงฝี มือคนนี้ ให้พบ

ซัง่ กวนฉำงจื้อมี สำยอยู่ในเว่ยเว่ยซื่ อ ก็รู้ข่ำวนี้ เช่ น กัน

อยำกได้ ช่ำงฝี มือคนนี้ เหมือนกัน เพื่อไม่ให้ มีพิรุธ ก็ช่วยองค์
ชำยสำมสกัดเรื่องโรงงำนผลิตหน้ ำไม้อย่ำงลับๆ ทัง้ แอบส่งคน
ไปสืบข่ำวที่วงั องค์ชำยสำมเป็ นชุดๆ
319
 เป็ นดังนี้ จำกกำรร่วมมือทัง้ องค์ชำยรอง องค์ชำยห้ำกับ
ตระกูลเสิ่น เรื่องของโรงงำนผลิตหน้ ำไม้กถ็ กู สกัดอย่ำงแปลก
ประหลำด กระทรวงกลำโหมกับกองสรรพำวุธ มี บรรยำกำศ
เงียบสงบอย่ำงน่ ำประหลำด

องค์ชำยสำมที่ อยู่ในใจกลำงพำยุกลับชอบอกชอบใจ ได้

ทัง้ คนได้ทงั ้ เงิน ไม่ใช่แค่เรื่องดีอกดีใจธรรมดำ แม้แต่เสี่ยนเม่ำ
ซิ่นมองเห็นเงินก้อนโตแล้วก็ดีใจด้วย ลดควำมกังวลเรื่องภัย
อันตรำยไปหลำยส่วน

องค์ช ำยรอง องค์ช ำยห้ ำ กับ ตระกูล เสิ่ น ที่ เ ป็ นตัว แทน
องค์ชำยสิบสอง ต่ำงคอยจับตำดูวงั องค์ชำยสำม รอให้ช่ำงฝี มือ
คนนั น้ มีร่องรอยโผล่มำ เนื่ องจำกพวกเขำต่ ำงรู้ว่ำวังองค์ชำย
สำมขุดอุโมงค์ไปถึงโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ ขนหน้ ำไม้ออกมำทำง
อุโมงค์ แต่ จะมี ประโยชน์ อะไรเล่ ำ ? คนทัง้ สำมฝ่ ำยยัง ไม่รู้ว่ำ
ช่ำงฝี มือถูกซ่อนไว้ที่ใด พวกเขำจึงต่ำงอยู่กนั นิ่งๆ มององค์ชำย
สำมขนหน้ ำไม้รนุ่ สำมออกมำจำกโรงงำนผลิตหน้ ำไม้

“เป็ นเช่นนี้ ต่อไปคงไม่ได้กำร หำกมีหน้ ำไม้ออกมำอีกรุ่น

เรื่องโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ปิดอย่ำงไรก็ปิดไม่อยู่แล้ว จะต้องแข่ง
ควำมเร็วกับคนอื่นให้ ได้ งำนส่วนอื่นๆของวังองค์ชำยสำมได้

320
สืบมำหมดแล้วหรือยัง?” เสิ่นเจ๋อจิ้งถำมเสิ่นหนิง รู้สึกชักอดรน
ทนไม่ไหว

วัง องค์ช ำยรองกับ วัง องค์ช ำยห้ ำ ต่ ำ งเฝ้ ำ ดูว งั องค์ชำย

สำม ตระกูลเสิ่นก็ร้อู ยู่ คิดว่ำทัง้ สองฝ่ ำยก็ร้วู ่ำยังมีคนของฝ่ ำย
เขำจับตำดูวงั องค์ชำยสำมด้วย ภำยใต้สถำนกำรณ์ เช่นนี้ กำรหำหู
จ้ำวชำงให้พบก่อนนัน้ ไม่ใช่ของง่ำยเลย!

เสิ่นหนิงก็ร้วู ่ำเรื่องนี้ ต้องชิงไหวชิงพริบกัน แต่หรูหลิวชู่ก็

สื บ หำงำนด้ ำ นอื่ น ๆขององค์ ช ำยสำมหมดแล้ ว ไม่ ไ ด้ พ บ
ร่องรอยของช่ำงฝี มือคนนัน้ เลย หรือว่ำองค์ชำยสำมไม่ได้ซ่อน
ช่ำงฝี มือคนนัน้ ไว้ในส่วนงำนด้ำนอื่นๆ!

กำรหำช่ ำ งฝี มื อ คนนี้ ไม่ ไ ด้ ต่ ำ งจำกกำรงมเข็ ม ใน

มหำสมุทรเลยสักนิด

หรูหลิว ชู่ไม่ส ำมำรถหำข่ ำวที่ มีประโยชน์ อื่น ใดได้ แล้ ว

เสิ่ น หนิ งจึ ง ต้ อ งพยำยำมใช้ ค วำมจ ำของตัว เองในอดี ต นำง
พยำยำมนึ กถึงเรื่องเมื่อชำติก่อน ลองพยำยำมนึ กหำจุดที่ องค์
ชำยสำมซ่อนคนไว้

321
 “รัชศกฉำงไท่ปีที่สี่สิบห้ำ องค์ชำยสำมถูกจำคุกฐำนกบฏ
คุมขังไว้ที่ต้ำหลี่ซื่อ...สิ้นพระชนม์ในคุก...องครักษ์วงั องค์ชำย
สำมช่วยหลำนฮ่องเต้สำเร็จ...ที่คลองขุด...” เสิ่นหนิงท่องอยู่ใน
ใจ พยำยำมระลึ ก ถึ ง เรื่ อ งที่ เ กี่ ย วกับ องค์ช ำยสำม ทัน ใดนั ้น
ดวงตำนำงพลันเปล่งประกำยวำววำบ!

คลองขุด! เสิ่นหนิงจำได้แล้ว ชำติก่อนขณะที่ องค์ชำย

สำมสิ้นพระชนม์ในคุกนัน้ องครักษ์ของเขำคุ้มครองลูกชำยเขำ
ซ่ อนตัวในบ้ำนหลังหนึ่ งริมคลองขุดชำนเมืองหลวง จำกที่ นัน่
หนี ออกจำกเมืองหลวงได้สำเร็จ! เป็ นเรื่องที่ ซงกวนฉำงจื
ั่ ้อคำ
ใจที่ กำจัดได้ไม่หมดจด บ้ำนริมคลองขุด ควรจะเป็ นที่ เร้นลับ
มำกที่สดุ ขององค์ชำยสำม ช่ำงฝี มือคนนัน้ อำจจะซ่อนอยู่ที่นัน่ !

เสิ่นหนิงขอแรงจำกอิงหนำนถูอีกครัง้ สังให้
่ ชิวอู๋กบั เฉิน
เฉิงนำคนที่ ขอยื มจำกอิงหนำนถู รีบไปบ้ำนริมคลองขุด ชำน
เมืองหลวงเพื่อหำคน

บ้ ำ นริ ม คลองขุ ด ชำนเมื อ งหลวงล้ ว นเป็ นบ้ ำ นแบบ

เดียวกันหมดทุกหลัง กำรหำคนในบ้ำนบริเวณนี้ ทัง้ ไม่ให้ ใคร
สงสัยด้วย ดังนัน้ พวกชิวอู๋ต้องใช้เวลำถึงสำมวัน จึงพบที่ ซ่อน
ตัวของหูจ้ำวชำง

322
 ขณะที่ ใจกลำงเมืองหลวงทัง้ องค์ชำยรอง องค์ชำยห้ำยัง
เฝ้ ำวังองค์ชำยสำมกับโรงงำนผลิตหน้ ำไม้อย่ำงไม่ละสำยตำนัน้
ในบ้ำนชำนเมืองริมคลองขุดเกิดคดีโจรปล้นบ้ำน โชคดีที่ไม่มี
กำรบำดเจ็บล้มตำย แค่ทรัพย์สินสูญหำยไม่น้อย ไม่มีใครสนใจ
มำกนั ก อยู่ใกล้คลอง อำจมีพวกโจรน้ ำ เป็ นเรื่องที่ มกั เกิดขึ้น
บ่อยครัง้

“เรี ย นท่ ำ นปู่ ท่ ำ นพ่ อ คนถึ ง มื อ แล้ ว ! งำนส่ ว นที่ เ หลื อ

ดำเนินกำรต่ อได้แล้ว!” ที่ บ้ำนเสิ่น เสิ่นหนิงพูดอย่ำงรวดเร็ว
ท่ำทำงตื่นเต้นดีใจ!

ศึ ก ชิ ง คน ตระกูล เสิ่ น ขึ้ น น ำหน้ ำ ถ้ ำ เช่ น นั ้น งำนส่ ว น

ต่อไปที่ เกี่ยวกับกำรสนับสนุนองค์ชำยสิบสองขึ้นครองรำชย์ ก็
จะดำเนินกำรต่อได้ดีขึน้ !

“สังคนหรู
่ หลิวชู่ถอยจำกวังองค์ชำยสำมกับโรงงำนผลิต
หน้ ำไม้ทนั ที ! เรื่องของโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ไม่ต้องปิดอี กแล้ ว
จะต้ องเปิดโปงออกไปทันที ! ข้ำคิดว่ำ ตระกูลเสิ่นควรให้ ผ้วู ่ำ
เมืองหลวงหลัวซื่อจิ้งได้ควำมชอบแล้ว!” เสิ่นหวำซันลู่ บหนวด
คลี่ยิ้มน้ อยๆ

323
 130 ควำมแตกเรือ่ งลักลอบขำยหน้ ำไม้

ขณะที่ ผ้วู ่ ำ หลัว ซื่ อ จิ้ ง น ำทหำรเมื อ งหลวงล้ อ มโรงงำน

ผลิตหน้ ำไม้นัน้ ขุนนำงกระทรวงกลำโหมกับกองสรรพำวุธยัง
ไม่รเู้ ลยว่ำเกิดเรือ่ งอะไรกัน!

จนกระทัง่ หลัว ซื่ อจิ้ง ตรวจพบอุโ มงค์ลบั ที่ โ รงงำนผลิต

หน้ ำ ไม้ อี ก ทัง้ พบศพหวัง ฉี ก บั เถำปิ นในโรงงำนผลิ ต หน้ ำ ไม้
หัว หน้ ำกองสรรพำวุ ธ อู๋ เ จี ย นั ว่ จึ ง รู้ ว่ ำ หน่ วยงำนในควำม
รับผิดชอบเกิดเรื่องใหญ่โตเช่นนี้ เขำนัง่ ยังนัง่ ไม่ติด ตำยแล้วๆ
ครำวนี้ ตำยแน่ แล้ว!

โรงงำนผลิตหน้ ำไม้เกิดคดีลกั ลอบขำยหน้ ำไม้ครัง้ ใหญ่

สู่ลิ่งโรงงำนผลิตหน้ ำไม้หวังฉี กบั ขุนนำงเจี้ยนเฉิงกองสรรพำวุธ
เถำปิ นฆ่ ำ ตัว ตำยหนี ค วำมผิ ด มี อุโ มงค์ล บั มี ห น้ ำ ไม้ ข ำยใน
ตลำดมืด...

ข่ำวนี้ ลกุ ลำมเหมือนไฟลำมทุ่งไปถึงรำชสำนักต้ำหย่ง ยัง

มีขนุ นำงไม่น้อยหัวเรำะเยำะว่ำ เป็ นไปได้อย่ำงไร?! ต้ ำหย่งมี
ควำมเข้มงวดต่อกองสรรพำวุธมำกแค่ไหนเป็ นที่รกู้ นั ทุกคน จะ
เกิดคดี ลกั ลอบขำยหน้ ำไม้เช่ นนี้ ได้ อย่ำงไร? แต่ เมื่อพวกเขำ
เห็นสีหน้ ำที่เคร่งเครียดของเสนำบดีกระทรวงกลำโหมเปี้ ยนจือ
324
เหอแล้ ว ก็เ งี ย บกริบ โรงงำนผลิต หน้ ำไม้ ล กั ลอบขำยหน้ ำ ไม้
เกี่ ย วข้ อ งกับ อำวุ ธ สงครำมในกองทัพ จะต้ อ งจัด กำรโดย
กระทรวงกลำโหม ต้ำหลี่ซื่อกับกระทรวงยุติธรรมเกี่ยวข้องด้วย
ไม่ได้

ฉำงไท่ ฮ่องเต้ ให้ เ สนำบดี เปี้ ยนจือเหอสื บ หำควำมจริง

ภำยในสำมวัน ตรวจสอบจำนวนลักลอบที่ แท้ จริง ยึดคืนหน้ ำ
ไม้ที่หมุนเวียนในตลำดมืด ทัง้ ให้ผ้วู ่ำเมืองหลวงหลัวซื่อจิ้งร่วม
จัด กำรเรื่ อ งนี้ ขุน นำงในกองสรรพำวุธ ยัง ไม่ ถ ูก สอบควำม
รับผิดชอบชัวครำว
่ รอให้เปี้ ยนจือเหอตรวจสอบให้แน่ ชดั ก่อน
จึงจะดำเนินกำรต่อไป

เปี้ ยนจือเหอดูอโุ มงค์ลบั ที่ โรงงำนผลิตหน้ ำไม้นัน้ แล้ว สี

หน้ ำเขี ย วคล ้ำ สื บ หำควำมจริ ง ภำยในเวลำสำมวัน มัน จะ
ง่ำยดำยขนำดนัน้ เลยหรือ?

ขุนนำงกรมคลังเดินไปตำมทำงอุโมงค์ พบว่ำทำงออก
เป็ นบ้ำนสวนร้ำง บ้ำนสวนนี้ ไม่มีเจ้ำของ ถึงแม้คนของกรมคลัง
พบหน้ ำ ไม้ จ ำนวนไม่ น้ อยในบ้ ำ นสวนนั ้น แต่ ไ ม่ รู้เ ลยว่ ำ คน
ลักลอบขำยเป็ นใคร ใครรับของ? ใครขำยของ?

325
 นอกจำกหวังฉี กบั เถำปิน ยังมีใครเกี่ยวข้องด้วย? หวังฉี
กับเถำปินตำยไปแล้ว อธิบดีกรมรำชทัณฑ์กระทรวงยุติธรรม
หลินเหว่ยลี่แจ้งว่ำทัง้ สองคนฆ่ ำตัวตำย สอบถำมขุนนำงกอง
สรรพำวุธ ไม่มีคนไหนรู้อะไรเลย และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องที่ไหน
ให้สืบหำได้ เปี้ ยนจือเหอจึงไม่สำมำรถสืบหำอะไรได้เลย

สำมวันผ่ำนไป เปี้ ยนจือเหอกรำบทูลต่อฉำงไท่ฮ่องเต้ว่ำ

เวลำสัน้ เกิ น ไป ตำมหน้ ำ ไม้ ก ลับ คื น มำได้ ส่ ว นหนึ่ ง แต่ ผู้อ ยู่
เบื้องหลังกำรลักลอบขำยนั น้ ยังสื บหำไม่ได้ ขออภัยโทษจำก
ฮ่องเต้

ควำมจริงระหว่ำงที่ เปี้ ยนจือเหอสื บสวนอยู่นัน้ ทัง้ องค์

ชำยรองและองค์ชำยห้ำต่ำงปล่อยข่ำวว่ำองค์ชำยสำมเป็ นผู้อยู่
เบื้องหลัง อุโมงค์นัน้ วังองค์ชำยสำมใช้ ให้ คนขุด เปี้ ยนจือเหอ
เชื่อว่ำทัง้ หมดนี้ องค์ชำยสำมอำจมีส่วนเกี่ยวข้องแต่ไม่มีหลักฐำน
ยืนยันว่ำองค์ชำยสำมเป็ นผูบ้ งกำรอยู่เบือ้ งหลัง องค์ชำยสำมไว้
ทุ ก ข์ใ ห้ ฉื อ อี้ ไ ทเฮำอยู่ดี ๆ ในวัง เรื่ อ งโรงงำนผลิ ต หน้ ำ ไม้ จ ะ
เกี่ยวข้องกับเขำได้อย่ำงไรกัน?

ควำมจริ งเปี้ ยนจื อ เหอก็ คิ ดถึ ง ตั ว เอง เนื่ องจำก

ควำมสัมพันธ์ของมู่เฟย ทำให้ เขำไม่เชื่ อข่ ำวจำกวังองค์ชำย
รองและวังองค์ชำยห้ำ ถึงแม้เกี่ยวข้องกับองค์ชำยสำมจริง แต่
326
ถ้ำไม่มีหลักฐำนแน่ ชดั เขำก็ไม่สำมำรถกรำบทูลข่ำวลือเช่นนี้
แก่ฮ่องเต้ได้

คดี โรงงำนผลิตหน้ ำไม้นี้ ถือเป็ นควำมเสี ยหำยของต้ ำ

หย่งกับกระทรวงกลำโหม ฮ่องเต้กบั เปี้ ยนจือเหอต่ำงคิดหำวิธี
ให้ปิดคดีได้โดยเร็ว จะได้ไม่มีขนุ นำงหรือประชำชนสงสัยช่ อง
โหว่ของกองสรรพำวุธมำกยิ่งขึน้

หลัง เปี้ ยนจื อ เหอขอพระรำชทำนอภัย โทษฮ่ อ งเต้ แล้ ว

ฮ่องเต้กถ็ ือโอกำส ผลักควำมผิดทัง้ หมดไว้ที่ตวั หวังฉี กบั เถำปิน
ตัดสินว่ำหวังฉี กบั เถำปินละโมบ จึงวำงแผนลักลอบขำยหน้ ำไม้

กองสรรพำวุธบกพร่อง ทำให้ หวังฉี กบั เถำปินมี โอกำส

ทุ จ ริ ต มี ผ ลให้ ท รัพ ย์ สิ นของแคว้ น เสี ย หำย หั ว หน้ ำกอง
สรรพำวุธอู๋เจียนัว่ กับเลขำเฉินอี้หวำถูกปลดจำกตำแหน่ ง

กองสรรพำวุ ธ หลัง จำกเกิ ดคดี โ รงงำนผลิ ตหน้ ำไม้

ลักลอบขำยครัง้ นี้ แล้ว ต่อไปกำรผลิตอำวุธสงครำมต่ำงๆโอน
ไปให้ ก องสรรพำวุ ธ ของกระทรวงกลำโหม ขุ น นำงกอง
สรรพำวุธร่อยหรอลง จนกระทังรั ่ ชศกฉำงไท่ ปีที่ สี่สิบสองถูก
ยกเลิก ออกไปจำกเวทีประวัติศำสตร์ของต้ำหย่ง

327
 “ยังดีที่หลังเกิดเรื่องบ้ำนริมคลองขุด ข้ำบังคับให้ หวังฉี
กับเถำปินสองคนฆ่ำตัวตำย หำไม่แล้วเรื่องคงไม่สะดวกเช่นนี้ ”
ซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง หลัง จำกรู้ข่ ำ วผลตัด สิ นครัง้ สุ ด ท้ ำ ยของคดี
โรงงำนผลิ ต หน้ ำไม้ แ ล้ ว รู้ สึ ก ดี ใ จที่ ร อดมำได้ แต่ ก็ ย ัง อด
หวำดเสียวไม่ได้อยู่ดี

ได้ยินคำพูดซังกวนหย่
่ งผิง พวกเสี่ยนเม่ำซิ่นก็พดู ไม่ออก
กำรทำเช่ นนี้ คือกำรตัดหำงเพื่อเอำชี วิตรอด ไม่ใช่ เป็ นควำม
โชคดี ถึงแม้หวังฉี กบั เถำปินฆ่ำตัวตำยแล้ว ถึงแม้องค์ชำยสำม
หลุดรอดออกมำได้ แต่ควำมเสียหำยของวังองค์ชำยสำมนัน้ มี
มำกจนนั บไม่ถ้วน! เขำนึ กถึงช่ ำงฝี มืออัจฉริยะที่ ถกู คนจับ ไป
ทัง้ โกรธแค้นทัง้ เสียดำย เจ็บใจไม่รคู้ ลำย

ซังกวนหย่
่ งผินนึ กถึงบ้ำนริมคลองขุด ดูแล้วคงมีใครจับ
จ้องวังองค์ชำยสำมอยู่ แม้แต่บำ้ นลึกลับขนำดนัน้ ยังถูกพบได้!

ใครกันแน่ ที่จบั ตัวช่ำงฝี มืออัจฉริยะไป? วังองค์ชำยสำม

สูญเสียช่ำงฝี มือทำอำวุธอัจฉริยะเช่นนี้ ซ่ำงกวนหย่งผิงแทบจะ
ไม่อภัยให้ ตวั เอง แต่ เวลำนี้ เรื่องลักลอบขำยหน้ ำไม้ถกู จับได้
เขำไม่กล้ำเที่ ยวค้นหำช่ำงฝี มือทัวเมื
่ องหลวง ได้แค่ทำเป็ นว่ำ
ไม่มีอะไรเกิด ขึ้น ยอมเสี ย เปรี ย บอยู่เ งี ย บๆ ทนเศร้ำทนเจ็บ
อย่ำงทุกข์ใจ!
328
 “น่ ำแค้นที่ หลัวซื่อจิ้งนำคนบุกมำกะทันหัน คนของพวก
เรำต้องถอยกันฉุกละหุก ไม่ทนั ได้พบหลักฐำนของวังองค์ชำย
สำม แม้กระทังช่่ ำงฝี มือคนนั น้ ถึงวันนี้ ก็ยงั ไม่มีร่องรอย องค์
ชำยสำมซ่อนเขำไว้อย่ำงมิดชิดจริงๆ” น้ำเสียง หลี่เข่ออันยังไม่
ยอม

เดิมที คนของพวกเขำยังเฝ้ ำดูโรงงำนผลิตหน้ ำไม้อย่ำง

ใกล้ชิด ไม่นึกว่ำโดนหลัวซื่อจิ้งมำก่อกวน ตอนนี้ องค์ชำยสำมรู้
ว่ำเรื่องแตกแล้ว คนอื่นก็ไม่มีทำงที่ จะได้ข่ำวของช่ ำงฝี มือคน
นัน้ อีกแล้ว

สีหน้ ำซังกวนฉำงจื
่ อ้ ก็ดไู ม่ดี เรื่องลักลอบขำยหน้ ำไม้นัน้
ถึงแม้เขำจะรู้ว่ำเจ้ำสำมเป็ นตัวกำร น่ ำแค้นใจที่เจ้ำสำมลื่นไหล
ถึงขนำดที่ ว่ำ พอหวังฉี กบั เถำปินตำย เขำก็สลัดหลุดได้อย่ำง
สะอำดหมดจด เจ้ำเปี้ ยนจือเหอก็ยงั แอบช่วยเจ้ำสำมอี ก บอก
อยู่แต่ว่ำหำผูอ้ ยู่เบีอ้ งหลังไม่พบ

แต่ เ ขำจะปล่ อ ยให้ เ จ้ ำ สำมผ่ ำ นด่ ำ นนี้ ไปง่ ำ ยๆ ได้

อย่ำงไร? เมื่อหำช่ ำงฝี มือคนนัน้ ไม่พบ ก็ต้องทำให้ เจ้ำสำมแม้
จะได้คนนี้ ไว้กย็ งั ไม่กล้ำใช้ ! เขำเรียกหลี่ เข่ออัน สังกำรให้
่ ทำ
เรือ่ งนัน้ เรือ่ งนี้

329
 ถึงแม้คดี ลกั ลอบขำยหน้ ำไม้ปิดไปแล้ว แต่ ขุนนำงรำช
สำนักก็ยงั วิพำกษ์วิจำรณ์ เรื่องนี้ กนั ทัวไป
่ เพรำะว่ำเรื่องนี้ มีข้อ
น่ ำสงสัยอยู่ไม่น้อย

อี กไม่นำน ขุนนำงสำนักตรวจกำรรำชสำนักเฉี ยนเหวย

จุ่น ทู ลคัด ค้ ำนผลตัด สิ น คดี ข องกระทรวงกลำโหม เขำยกข้ อ
สงสัยขึ้นมำหลำยข้อ ทูลว่ำหวังฉี เดิมเป็ นผู้รบั ใช้ บ้ำนตระกูล
โจว ไม่ รู้ว่ ำ ตระกูล โจวพัว พัน ด้ ว ยหรื อ ไม่ เพื่ อ ควำมถูก ต้ อ ง
เฉี ยนเหวยจุ่นขอให้มีกำรรือ้ คดีลกั ลอบขำยหน้ ำไม้ใหม่

หวังฉี เป็ นขุนนำงขัน้ แปดและสู่ลิ่งของโรงงำน ผลิตหน้ ำ

ไม้ ทัง้ เป็ นญำติ ทำงสมรสกับ เถำปิ นขุ น นำงเจี้ ย นเฉิ งกอง
สรรพำวุธ ทำไมตอนนี้ เป็ นผูร้ บั ใช้บำ้ นตระกูลโจวอีก? ควำมคิด
เหล่ำขุนนำงรำชสำนักชักสับสน

ตระกูลโจวเป็ นตระกูลมำรดำองค์ชำยสำม หรือว่ำองค์

ชำยสำมเป็ นผู้อ ยู่ เ บื้อ งหลัง คดี ล กั ลอบนั ้น ? ในสถำนกำรณ์
เช่นนี้ รองเสนำบดีกระทรวงขุนนำงโจวหยำงสวี่ทูลแก้ว่ำ หวังฉี
ไถ่ ต ัว เป็ นอิ ส ระนำนแล้ ว ออกจำกบ้ ำ นตระกูล โจวไปแล้ ว
สำมสิบกว่ำปี ไม่เคยติดต่อกับตระกูลโจวเลย สิ่งที่หวังฉี กระทำ
ตระกูลโจวไม่เคยรูเ้ รือ่ ง

330
 คำพูดโจวหยำงซวี่รนุ แรงมำก กล่ำวหำว่ำเฉี ยนเหวยจุ่น
มีเจตนำแอบแฝง ใช้ อำนำจขุนนำงสำนักตรวจกำรรำชสำนัก
โดยมิชอบ ทัง้ คู่ถกเถียงกันอย่ำงรุนแรงในพระตำหนั กเซวี ยน
เจิ้ง จนเหล่ำขุนนำงรำชสำนักต่ำงตะลึงงัน

กำรถกเถียงเช่นนี้ ย่อมไม่มีควำมหมำย ฮ่องเต้ตำหนิทัง้

เฉี ยนเหวยจุ่นกับโจวหยำงซวี่ ว่ำเรื่องลักลอบขำยหน้ ำไม้ถือว่ำ
ปิดคดีแล้ว สนับสนุนผลตัดสินคดีของกระทรวงกลำโหม

แต่ ที่น่ำขบคิดคื อ ฮ่ องเต้ ให้ วงั องค์ชำยสำมบริจำคเงิน

สำมหมื่นตำลึงไว้ใช้ผลิตหน้ ำไม้ ขุนนำงต่ำงมองหน้ ำกัน นี่ คือ
กำรลงโทษวังองค์ชำยสำมหรือ? หรือเพรำะเหตุผลอื่น? มีอะไร
เกี่ยวกับองค์ชำยสำมหรือ ? พวกเขำต่ำงไม่เข้ำใจถึงกำรตัดสิน
ของฉำงไท่ฮ่องเต้ว่ำหมำยควำมเช่นไร

ให้เรำปรับเวลำกลับไปก่อนหน้ ำนี้ สองคืนก่อน ภำยในวัง

จงชุ่ ย หรงกุ้ย ผิ น ก ำลัง เฝ้ ำสัง เกตสี พ ระพัก ตร์ฮ่ อ งเต้ อ ย่ ำ ง
ระมัดระวัง คำดเดำอำรมณ์ที่เปลี่ยนแปลง เมื่อครึ่งชัวยำมก่ ่ อน
หัว หน้ ำขัน ที จำงเซิ่ง กรำบทูลรำยงำนฮ่ องเต้ เรื่องหนึ่ ง จนถึ ง
เวลำนั น้ ฮ่องเต้ จึงรู้ว่ำโรงงำนผลิตหน้ ำไม้เคยปรำกฏช่ ำงฝี มือ
อัจฉริยะคนหนึ่ ง เพียงแต่เวลำนี้ ช่ำงฝี มือคนนี้ หำยตัวไป นี่ เป็ น
ควำมสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ของต้ำหย่ง!
331
 ฮ่ องเต้ ย่อมเสี ยดำยเป็ นอย่ำงยิ่ง อดไม่ได้ ต้องเล่ำเรื่อง
ช่ำงฝี มืออัจฉริยะคนนี้ ให้หรงกุ้ยผินฟั ง หรงกุ้ยผินฟังแล้ว ทำท่ำ
น่ ำ เสี ย ดำยพูด อี ก หลำยค ำ เติ ม เชื้ อ ไฟต่ อ ให้ ฮ่ อ งเต้ “หำกมี
ช่ำงฝี มืออัจฉริยะเช่นนี้ จริง จะไปห่วงอะไรกับชำยแดนเหนื อที่
ไม่สงบ? เพี ยงแต่ หวังฉี กบั เถำปินก็ฆ่ำตัวตำยหนี ควำมผิดไป
แล้ว น่ ำเสี ยดำยจริงๆ ไม่เช่นนัน้ ก็คงจะสืบรู้ได้ว่ำช่ำงฝี มือคน
นัน้ อยู่ที่ไหน...”

ในจุดนี้ ฮ่องเต้กค็ ิ ดเช่นเดียวกัน เจ้ำหวังฉี กบั เถำปินตำย

ไวเกินไป

“แต่ในเมื่อหวังฉี เคยเป็ นคนรับใช้บ้ำนตระกูลโจว ไม่น่ำ

ขำดจำกบ้ ำ นตระกูล โจว หรื อ ตระกูล โจวพอจะรู้อ ะไรบ้ ำ ง”
หรงกุ้ย ผิน พูด วกไปเวี ย นมำ ไปถึง บ้ำนตระกูลโจว ฮ่ องเต้ ให้
ควำมสำคัญกับกำรใช้ฝีมือบุน๋ ปกครองบูข๊ องตัวเองมำกแค่ไหน
นำงย่อมรูด้ ีมำกที่สดุ

ฮ่องเต้จะต้องหำวิธีไปสืบเรื่องรำวช่ำงฝี มือคนนัน้ แน่ สิ่ง

ที่นำงทำคือ ปักเข็มเล่มหนึ่ งไว้ในใจฮ่องเต้ก่อน แล้วค่อยชักนำ
ให้ฮ่องเต้สงสัยองค์ชำยสำม เช่นนี้ แล้ว โอรสนำงจึงจะมีโอกำส
ได้ขนึ้ ครองรำชย์

332
 ฟั ง ค ำพูด หรงกุ้ย ผิน แล้ ว ในใจฮ่ องเต้ ก็มีค วำมคิ ด เขำ
กำลังคำดเดำว่ำช่ำงฝี มือคนนี้ จะถูกบ้ำนตระกูลโจวหรือเจ้ำสำม
ได้ตวั ไป

เป็ นจริงดังนัน้ วันรุ่งขึ้น ฮ่องเต้กเ็ รียกซังกวนหย่

่ งผิงมำ
อย่ำงลับๆ สอบถำมเรื่องช่ำงฝี มือคนนัน้ ซังกวน ่ หย่งผิงได้
ยินคำถำมฮ่องเต้ ใจคอหวำดหวันย ่ ิ่ งนัก ไม่รวู้ ่ำทำไมฮ่องเต้จึงรู้
เรือ่ งนี้

ซังกวนหย่
่ งผิงย่อมไม่กล้ำบอกแน่ นอนว่ำมีคน ผูน้ ี้ จริง
ทัง้ ยังเคยซ่ อนคนนี้ เอำไว้ เวลำนี้ ถกู คนอื่นจับตัวไปแล้ว เรื่อง
เหล่ำนี้ ถึงอย่ำงไรก็พดู ไม่ได้!

“เสด็จพ่อ ข้ำไม่เคยได้ยินเรื่องช่ ำงฝี มืออะไรเลย! หำก

ไม่ใช่เพรำะขุนนำงเมืองหลวงต่ำงคุยกันเรื่องโรงงำน ผลิตหน้ ำ
ไม้ เรื่องหน้ ำไม้รวไหลออกมำจำกโรงงำนผล
ั่ ิ ต หน้ ำไม้ข้ำก็
ยังไม่ร้ดู ้วยซำ้ ! ขอเสด็จพ่อทรงตรวจสอบให้ แน่ ชดั ด้วย!”
ซังกวนหย่
่ งผิงถึงขนำดสำบำนด้วย!

ฮ่องเต้เห็นซังกวนหย่
่ งผิงปฏิเสธคอเป็ นเอ็น รู้สึกไม่ชอบ
ใจ ปฏิเสธแสดงว่ำทำจริง หรือว่ำช่ำงฝี มือถูกเจ้ำสำมซ่อนเอำไว้
จริงๆ?
333
 เห็น ซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง แสดงท่ ำ ที ส ง่ ำ ผ่ ำ เผย ฮ่ อ งเต้ ก็ยิ่ ง
สงสัยหนั กขึ้น แต่ จำงเซิ่งกับกระทรวงกลำโหมไม่มีหลักฐำน
เขำก็จะทำอะไรซังกวนหย่
่ งผิงมำกไม่ได้ ก็เลยไม่ได้ว่ำอะไร คิด
ว่ำปล่อยๆไปก่อน

พอดี เวลำนี้ ได้จงั หวะเฉี ยนเหวยจุ่นทูลเรื่องนี้ ฮ่ องเต้ ก็

เลยถื อ โอกำสเล่ น งำนซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง จึ ง มี เ รื่อ งปรับ เงิ น สำม
หมื่นตำลึงขึน้ มำ

334
 131 คนไปไหนแล้ว

“ที่ ข้ำคิดจะทำคือ ให้เสด็จพ่อระแวงเจ้ำสำม พอมีควำม

ระแวงแล้ว เสด็จพ่อก็จะค่อยๆ หมดควำมเชื่อถือเจ้ำสำม ควำม
ระแวงนี้ จึงสำคัญที่สุด! ใจฮ่องเต้คำดเดำยำก ฮ่องเต้ระแวง เจ้ำ
สำมจะลงเอยดีได้อย่ำงไร?!” ในวังองค์ชำยห้ำ ซังกวนฉำงจื
่ ้อ
พูดอย่ำงสบำยๆ

เขำนึ กถึงที่ซงกวนหย่
ั่ งผิงถูกปรับสำมหมื่นตำลึง มุมปำก
ยิ้มเยำะนิดๆ

ที่จำงเซิ่งรู้เรื่องช่ำงฝี มือคนนัน้ ก็เพรำะซังกวนฉำงจื

่ ้อให้
คนแอบบอก กำรกรำบทูลรำยงำนของเฉี ยนเหวยจุ่นเป็ นเพี ยง
กระสุนควันเท่ำนัน้ ของจริงคือรำยงำนลับของจำงเซิ่ง! ต้องทำ
ทีละก้ำวเช่นนี้ ค่อยๆ ต่อติด ฮ่องเต้จึงจะทรงเชื่อว่ำซังกวนหย่
่ ง
ผิงซ่ อนช่ำงฝี มือไว้ และค่อยๆ หมดควำมเชื่อถือในตัวซังกวน ่
หย่งผิง

เรื่ อ งรำวก็ม กั จะพอดี ก ัน เช่ น นี้ ทัง้ ซัง่ กวนฉำงจื้ อ กับ

หรงกุ้ยผินไม่ได้ มีข้อตกลงอะไรกัน แต่ เลือกทำงที่ เหมือนกัน
ค่ อยๆ อำพรำงสำยพระเนตรฮ่ องเต้ อย่ ำงไร้ร่องรอย ให้ เ ขำ
ระแวงองค์ชำยสำม! ที่ พวกเขำเห็นเหมือนกันคือ ควำมระแวง
335
ของฮ่ องเต้ ควำมระแวงของฮ่ องเต้ ที่มำกขึ้นเรื่อยๆตำมวัยที่
สูงขึน้

ควำมระแวงทำให้ เกิดภำพหลอน พลังทำลำยที่ เกิดขึ้น

จำกควำมระแวงของฮ่องเต้ รุนแรงเกินกว่ำที่ใครจะคำดคิดได้!

จำกกำรบังคับของฮ่องเต้ วังองค์ชำยสำมบริจำคเงินสำม
หมื่นตำลึง สำหรับซังกวนหย่
่ งผิงแล้วนับว่ำเป็ นแค่เงินจำนวน
เล็ก น้ อย เขำได้ เ งิ น จำกตลำดมื ด มำกกว่ ำ นี้ มำกมำยนั ก !
เพียงแต่ เขำรู้สึกไม่พอใจ รู้สึกว่ำสำนักตรวจสอบรำชสำนั กยุ่ง
มำกเกินไป ทำให้เขำต้องถูกฮ่องเต้สงปรั ั ่ บเงิน

เขำกลับถึงวังองค์ชำยสำมแล้วระเบิดอำรมณ์อยู่พกั ใหญ่
นึ ก ถึ ง ว่ ำ ทัง้ หมดนี้ เ กิ ด จำกผู้ต รวจสอบส ำนั ก ตรวจสอบรำช
สำนั ก ผู้ตรวจสอบของสำนั กตรวจสอบรำชสำนั ก เป็ นแค่ขุน
นำงขัน้ แปดกระจ้ อ ยร่ อ ย ถึ ง ขนำดกล้ ำ ฟ้ องร้ อ งต่ อ ฮ่ อ งเต้ ?
เบื้องหลังคนผู้นี้ จะต้ องมีคนหนุ นอยู่แน่ นอน! ถ้ำเช่ นนั น้ เจ้ำ
เฉี ยนเหวยจุ่นนี่ เป็ นคนของใครกันหนอ?

ซังกวนหย่
่ งผิงนึ กถึงจุดนี้ จึงให้ขนุ นำงในวังไปตรวจสอบ
ว่ ำเฉี ย นเหวยจุ่นเป็ นคนของใคร ไม่ท ัน ไร ซัง่ กวนหย่ ง ผิง ก็รู้

336
ว่ำเฉี ยนเหวยจุ่นเป็ นคนขององค์ชำยรองซังกวนเฉ
่ ิ งโย่ว ผลที่
ได้นี้ ทำให้เขำเคืองแค้นนักหนำ!

“เจ้ำเฉี ยนเหวยจุ่น ใจกล้ำดีนัก! เจ้ำรอง เจ้ำตัวดี! แอบ

เอำมีดแทงหลังข้ำอย่ำงเงียบเชียบเชียวนะ!” ซังกวนหย่
่ งผิงพูด
พลำงขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน แค้นซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วเข้ำกระดูกดำ!

“ยังคงให้เฉี ยนเหวยจุ่นอยู่ข้ำงตัวเจ้ำรองไปก่อน ครำวที่

แล้วเขำกรำบทูลรำยงำนฟื้ นคดี ทำให้เจ้ำสำมถูกปรับ ผลที่ ได้
ยอดเยี่ยมมำก! หำกไม่มีอะไรผิดพลำด เจ้ำรองจะต้ องใช้ งำน
เขำมำกขึ้นเรื่อยๆ แน่ !” ซังกวนฉำงจื
่ ้อพูดต่ อ สังพวกหลี
่ ่ เข่อ
อันจัดกำรเรือ่ งต่อเนื่ องของเฉี ยนเหวยจุ่นให้ดี

ที่ แท้ เฉี ยนเหวยจุ่นเปลื อกนอกเป็ นคนของซัง่ กวนเฉิง

โย่ว ทว่ำควำมจริงเป็ นคนของซังกวนฉำงจื
่ ้อ เป็ นคนที่ เขำจัด
วำงไว้ ข้ำงตัวซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วมำแต่ แรก ก็เพื่อจะใช้ งำนในวัน
ข้ำงหน้ ำ ตอนนี้ ใช้งำนแค่นิดเดียว ก็ทำให้องค์ชำยรองกับองค์
ชำยสำมเกิดแค้นฝังลึก ทำให้ซงกวนฉำงจื
ั่ อ้ รูส้ ึกพอใจอย่ำงยิ่ง

“ข้ำน้ อยทรำบแล้ว พวกเรำจะไม่ติดต่อเขำมำก เพียงแต่

ช่ำงฝี มือคนนัน้ ...เวลำนี้ กย็ งั ไม่มีข่ำวครำวอะไรเลย! ข้ำน้ อยส่ง
คนออกไปค้ นหำมำกมำย ดูเหมือนว่ำองค์ชำยรอง องค์ชำย
337
สำมก็ส่ ง คนออกไปจ ำนวนมำกเหมื อ นกัน ...” หลี่ เ ข่ อ อัน พูด
อย่ำงไม่สบำยใจ รำยงำนเรือ่ งที่เขำไม่สบอำรมณ์

หลังคดี ลกั ลอบขำยหน้ ำไม้จบสิ้น ดูจำกภำยนอกเรื่อง

ของโรงงำนผลิต หน้ ำไม้เหมือนจะจบสิ้น ลงไปด้ ว ย แต่ ค วำม
เป็ นจริง กระแสใต้น้ ำรอบๆโรงงำนผลิตหน้ ำไม้กลับรุนแรงขึ้น
จุดศูนย์กลำงของกระแสใต้น้ำนี้ กค็ ือช่ำงฝี มืออัจฉริยะคนนัน้ !

หลำยวันนี้ องค์ชำยรอง องค์ชำยสำมและองค์ชำยห้ ำ

ต่ำงส่งคนจำนวนมำกไปติดตำมเรื่องโรงงำน ผลิตหน้ ำไม้อย่ำง
ใกล้ชิด คนหลำยฝ่ ำยนี้ วำงโครงข่ำยรอบเมืองหลวง เพื่อหำตัว
ช่ำงฝี มืออัจฉริยะคนนัน้ แม้เป็ นเช่นนี้ ก็ยงั ไม่ได้ผลอันใด!

ช่ ำ งฝี มื อ อัจ ฉริ ย ะคนนั ้น รำวกับ หำยไปกลำงอำกำศ

จนถึงปัจจุบนั ก็ยงั ไม่เห็นแม้แต่เงำ!

คนหำยไปไหนเสี ย แล้ ว ? นี่ คื อ สิ่ ง ที่ ก ลุ่ ม คนฝ่ ำยต่ ำ งๆ

ขององค์ชำยรอง องค์ชำยสำมและองค์ชำยห้ำอยำกรูม้ ำกที่สดุ !

แต่ทว่ำ ผ่ำนวันที่ เฉี ยนเหวยจุ่นทูลขอฟื้ นคดีไปตัง้ หลำย

วันแล้ว เรื่องเกี่ยวกับช่ำงฝี มือนัน้ ก็ยงั ไม่มีอะไรคืบหน้ ำ ถึงแม้
ใบหน้ ำของเหล่ำองค์ชำยจะไม่ปรำกฏสีหน้ ำอะไร แต่ภำยในใจ

338
รุ่มร้อนดังไฟแผดเผำ
่ โดยเฉพำะซังกวนฉำงจื
่ ้อ เขำแทบจะใช้
สำยสืบทัง้ หมดในเมืองหลวงสืบหำช่ำงฝี มือคนนัน้ แต่ช่ำงฝี มือ
คนนั ้น ก็เ หมื อ นหิ น ตกหำยไปในทะเล ไม่ มี ข่ ำ วครำวแม้ แ ต่
น้ อย!

แม้แต่ครอบครัวของช่ำงฝี มือคนนัน้ ก็หำยไปหมดเกลี้ยง

ในคืนเดียว ลำพังแค่ช่ำงฝี มือคนนัน้ เป็ นไปไม่ได้ที่จะหลบซ่อน
ได้ดีขนำดนี้ เบือ้ งหลังต้องมีคนช่วย แต่ คนที่ อยู่เบือ้ งหลังเป็ น
ใครกัน แน่ ? เขำกับ เหล่ ำ เสนำธิ ก ำรช่ ว ยกัน คิ ด แล้ ว ก็ย งั ไม่
ได้ผลอะไร

“บ้ำนริมคลองขุด ทิ้งไปเลย ไม่มีประโยชน์ อะไรอีกแล้ว”

น้ ำเสี ยงซังกวนหย่
่ งผิงดูหงอยซึ มลงไปบ้ำง ด้วยเพรำะปวดใจ
กับกำรจัดกำรเรือ่ งบ้ำนริมคลองขุด

บ้ำนหลังนัน้ เดิมเป็ นที่ มนลั

ั ่ บที่ สุดของเขำ เป็ นทำงรอด
ที่เขำเตรียมไว้! เพรำะบ้ำนนี้ สำมำรถเข้ำถึงคลองขุดทันที หำก
เกิดเรื่องรำวอะไร สำมำรถหลบซ่อนในบ้ำนนี้ ใช้คลองขุดออก
จำกเมืองหลวงได้เลย

ปั จจุบนั บ้ำนหลังนี้ ถกู เปิดเผยแล้ ว จึงไม่มีควำมหมำย

อะไรอี ก! หำกเก็บบ้ำนไว้ รังแต่ จะให้ คนมำจับได้โดยง่ำย แต่
339
ใครกันที่ มีฝีมือมำก แม้แต่ บ้ำนลับของเขำก็ยงั รู้ได้? ทัง้ ยังจับ
ตัวหูจ้ำวชำงไปด้วย?

คิดถึงจุดนี้ แล้ว ซังกวนหย่

่ งผิงรู้สึกสะท้ำนไปทัง้ ตัว รู้สึก
ว่ ำ ตัว เองไม่ ส ำมำรถหลบเลี่ ย งพลัง บำงอย่ ำ งได้ เ ลย รำวกับ
ควำมลับทัง้ หมดของตัวเอง พลังนั น้ สำมำรถรับรู้ได้ หมดทุ ก
อย่ำง! เช่นนี้ แล้ว เขำยังจะสำมำรถไปถึงตำแหน่ งนัน้ ได้หรือ?

เนื่ องจำกบ้ำนถูกเปิดเผย เขำรู้สึกถึงควำมสูญเสี ยและ

หวำดหวันอย่ ่ ำงที่ ไม่เคยปรำกฏมำก่อน ยังมีภยั อันตรำยที่ ไม่รู้
อีก ดังนัน้ ช่ำงฝี มือคนนัน้ เขำจึงไม่มีใจจะหำอีกต่ อไป รู้สึกว่ำ
แม้เจอแล้วก็ไม่มีประโยชน์ อะไร

่ ยุติกำรสืบหำช่ำงฝี มืออัจฉริยะคนนัน้
ดังนัน้ เขำจึงสังให้
เรื่องนี้ ขอให้มนั จบสิ้นเพียงเท่ำนี้ ! เงินสำมหมื่นตำลึง หมดแล้ว
ก็หมดเลย ซังกวนหย่
่ งผิงคิดเช่นนี้

ในวังองค์ชำยรอง เฉินจือเฮ่ำกำลังปลอบซังกวนเฉ
่ ิ งโย่ว
“องค์ชำย คนขององค์ชำยสำมถอนกำลังไปแล้ว พวกเรำก็ถอน
คนออกจำกบริเวณโรงงำนผลิตหน้ ำไม้เถอะ คนอื่นเขำได้ทีไป
แล้ว แม้พวกเรำยังคงเฝ้ ำอยู่ ก็แค่เสียแรงเปล่ำ ไม่ได้อะไร เสีย
แรงไปโดยเปล่ำประโยชน์ ”
340
 ซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วแม้ยงั ไม่อยำกถอน แต่ คำพูดของเฉินจือ
เฮ่ ำ ก็มี เ หตุ ผ ล อี ก ทัง้ ลุ ง จำงซิ ง หวำก็ใ ห้ เ ขำใช้ ค วำมคิ ด ที่ ต ัว
ฮ่ อ งเต้ จ ะดี ก ว่ ำ ส่ ว นเจ้ ำ ช่ ำ งฝี มื อ อัจ ฉริ ย ะคนนั ้น ไม่ ต้ อ งไป
สนใจอีกแล้ว

ช่ ำงฝี มือคนนั น้ ดูเหมือนจะหำยไปจำกโลกมนุ ษย์แล้ ว

คน อยู่ที่ไหนกันนะ?

อิ ง หนำนถูพ บั จดหมำยที่ เ สิ่ น หนิ งเขี ย นมำอย่ ำ งระมัด

ระวัง เก็บรอยยิ้มบนใบหน้ ำ แล้วจึงเรียกเฉินเฉิงเข้ ำมำสอบ
ถำมเรื่องหูจ้ำวชำง

“ได้จดั กำรให้หจู ้ำวชำงพบกับครอบครัวเขำแล้ว เขำรู้สึก

ซำบซึ้งพวกเรำมำก พูดไปแล้ว ไม่ร้วู ่ำสมององค์ชำยสำมมีแต่ขี้
เลื่อยหรืออย่ำงไร ได้ช่ำงฝี มืออัจฉริยะแต่ ไม่ดูแลอย่ำงดี กลับ
คุมขังไว้ เหลือเชื่อเขำเลย” น้ ำเสี ยงเฉินเฉิงฉำยแววงุงงนมำก
เสียจนลืมใช้คำพูดสุภำพ

เฉินเฉิงนึ กถึงสภำพตอนที่ ช่วยหูจ้ำวชำงออกมำ ท่ำทำง

อเนจอนำถเต็มทน ไม่เข้ำใจว่ ำองค์ชำยสำมทำไมจึงทำกับหู
จ้ำวชำงเช่นนี้ คนนี้ เป็ นทองคำเลย ไม่เข้ำใจ ไม่เข้ำใจ! สิ่งเดียว
ที่อธิบำยได้ ก็คือสมององค์ชำยสำมมีแต่ขี้เลื่อย!
341
 “อำจไม่ ใ ช่ อ งค์ช ำยสำมสัง่ ให้ ท ำเช่ น นี้ ข้ ำ คิ ด ว่ ำ อำจมี
อะไรผิดพลำด ไม่เช่ นนั น้ ตอนนั น้ องค์ชำยสำมก็คงไม่ซ่อนหู
จ้ำวชำงไว้” อิงหนำนถูพูดเช่ นนี้ ด้วยเหตุด้วยผล ไม่ว่ำใครได้
ช่ำงฝี มืออัจฉริยะเช่นนี้ จะต้องดูแลต้อนรับอย่ำงดีทงั ้ นัน้ จะมำ
คุมขังทำรุณได้อย่ำงไร? เขำเองก็ไม่เข้ำใจ

“หูจ้ ำ วชำงยัง ต้ อ งหลบซ่ อ นอี ก สัก พัก เรื่ อ งนี้ ต้ อ งเป็ น

ควำมลับ หำกรัวไหลออกไป ่ ทุกคนต้องลำบำกแน่ นอน! จะเกิด
อะไรขึ้นในเมืองหลวง ไม่มีใครจะรู้ได้” อิงหนำนถูนึกถึงควำม
เชื่ อ ถื อ ที่ เ สิ่ น หนิ งให้ ก บั ตัว เอง รู้สึ ก ดี ใ จ แต่ เ รื่ อ งหูจ้ ำ วชำงก็
ระมัดระวังอย่ำงยิ่ง

ถึงแม้เขำรู้สึกประหลำดใจในกำรกระทำของ องค์ชำย
สำม แต่กไ็ ม่ได้สนใจนัก

“รู้แล้ว ทำงด้ำนที่ คุณชำยรองเหลือทิ้ง ข้ำกับอิงเฉิงก็ได้

ปั ดกวำดจนสะอำดหมดจด นำยท่ ำน เจ้ำหูจ้ำวชำงส ำคัญมำก
ขนำดนี้ ไม่ มอบให้ ฮ่องเต้ เ ลยหรือขอรับ ? ไม่ แน่ ว่ ำฮ่ องเต้ ได้
ช่ำงฝี มือคนนี้ แล้วจะทรงดีพระทัย ตำแหน่ งซื่อจื่อของนำยท่ำน
จะได้มนคง”
ั่ เฉินเฉิงนึ กถึงเรือ่ งนี้ ได้ จึงเสนอกับอิงหนำนถู

342
 เขำรู้สึกว่ำตัวเองพูดมำกไป อิงหนำนถูแค่อมยิ้มไม่ตอบ
ไม่ได้สนใจข้อเสนอเขำเลย เฉินเฉิงก็แค่พูดไปอย่ำงนั น้ ครัน้
เห็นอิงหนำนถูไม่สนใจก็ไม่พดู มำก นำยคนนี้ ปัจจุบนั นึ กถึงแต่
เด็กสำวตระกูลเสิ่นคนนัน้ ดูแล้วซ่อนตัวหูจ้ำวชำงให้ดีจะดีกว่ำ

วันนี้ สวี่กวงเย่ำมำเป็ นแขกที่บ้ำนเสิ่น คุยกับ เสิ่นเจ๋อจิ้ง

เรื่องโรงงำนผลิต หน้ ำไม้ ตอนท้ ำยสวี่ กวงเย่ ำยัง พูด ว่ ำ “ช่ ำง
ฝี มือของโรงงำนผลิตหน้ ำไม้อยู่ดีๆกลำยเป็ นคนสำคัญ ได้ยิน
ว่ำมีจำ๋ งสื่อวังองค์ชำยมำเยี่ยมเยียนด้วย” กำรเป็ นขุนนำงกรม
คลัง เขำรูส้ ึกยินดีแทนช่ำงฝี มือเหล่ำนี้ อย่ำงจริงใจ

เสิ่นเจ๋อจิ้งได้ยินคำพูดของสวี่กวงเย่ำ ยิ้มแล้วไม่ได้พูด
อะไรต่ อ เยี่ ยมเยี ยนเป็ นภำรกิจลวง หำโอกำสสื บข้ อมู ลพวก
ช่ำงฝี มือจึงจะเป็ นภำรกิจจริง ดูแล้วพวกเขำคงอยำกให้มีหจู ้ำว
ชำงอีกคนในกลุ่มช่ำงฝี มือเหล่ำนี้ ไม่เช่นนัน้ สวัสดิกำรของพวก
ช่ำงฝี มือก็คงไม่ได้รบั กำรแก้ไข เพียงแต่อจั ฉริยะหำกมีได้ง่ำยๆ
ก็คงไม่มีคดีโรงงำนผลิตหน้ ำไม้เกิดขึน้ แล้ว

“ได้ ยินว่ ำโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ปรำกฏช่ ำงฝี มืออัจฉริยะ

เขำปรับ ปรุง กรรมวิ ธี ก ำรผลิ ต หน้ ำไม้ เรื่ อ งนี้ เ ป็ นควำมจริ ง
หรือไม่”

343
 ข่ำวโรงงำนหน้ ำไม้ปรำกฏช่ำงฝี มืออัจฉริยะสวี่กวงเย่ำได้
ยินจำกขุนนำงระดับสูงในกระทรวงกลำโหม แต่ได้ยินแค่เพียง
นิดเดียว เรือ่ งรำวแท้จริงเป็ นอย่ำงไร เขำยังไม่รู้

เวลำนี้ เขำนึ กถึงอิทธิพลตระกูลเสิ่นในเมืองหลวง เริ่ม

จินตนำกำรเรือ่ งนี้

“ข้ำจะรู้ได้อย่ำงไรว่ำเรื่องนี้ จริงหรือไม่จริง เรื่องโรงงำน

ผลิตหน้ ำไม้ข้ำยังรู้จำกเจ้ำเลย หน้ ำไม้ไม่กี่อนั นั น้ ก็ถกู ทำลำย
ทิ้งแล้ว กลัวจะเป็ นภัย” เรื่องจินตนำกำรของสวี่ กวงเย่ำ เสิ่น
เจ๋อจิ้งผลักพ้นตัวไปอย่ำงรวดเร็ว เรื่องเหล่ำนี้ ตระกูลเสิ่นนั ด
แนะให้พดู เหมือนกันแล้ว ไม่รู้ อะไรก็ไม่รทู้ งั ้ นัน้

สวี่กวงเย่ำฟั งแล้วคิดดูกถ็ กู ต้อง ตระกูลเสิ่นไม่เคยสนใจ

เรื่องกองทัพ พวกเขำจะรู้ได้อย่ำงไรเล่ำ? เพี ยงแต่ เขำอยำกรู้
จริงๆ ว่ำคนผูน้ ี้ มีจริงหรือเปล่ำหนอ?

344
 132 สถำนที่ไปของช่ำงฝี มือ

ขณะที่ ส วี่ ก วงเย่ ำ กับ เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง ก ำลัง อยู่ เ รื อ นหน้ ำ คุย
เรื่องขุนนำงเมืองหลวงที่ คำดเดำเกี่ ยวกับช่ ำงฝี มือคนนั น้ ใน
เรื อ นหลัง บ้ ำ นเสิ่ น เสิ่ น หวำซัน่ กับ เสิ่ น หนิ งก็ก ำลัง คุ ย เรื่ อ ง
เดียวกัน

“หูจ้ำวชำงซ่อนดีแล้วหรือยัง? ต้องให้เขำหลบซ่อนไปอีก
สักพัก รอให้เรื่องรำวสงบก่อน ค่อยส่งเขำออกจำกเมืองหลวง”
เสิ่ น หวำซัน่ ลู บ หนวด ถำมเสิ่ น หนิ งหลำนสำวที่ อ ยู่ ต รงหน้ ำ
น้ำเสียงเจือแววกังวล

ครัง้ นี้ ตระกูลเสิ่นอำศัยควำมชุลมุน ภำยใต้ กำรตำมเฝ้ ำ

ขององค์ชำยต่ำงๆ หำตัวหูจ้ำวชำงมำได้ก่อนแล้วซ่อนตัวเขำไว้
ขัน้ ตอนเหล่ำนี้ เกิดจำกภำยใต้ กำรน ำของหลำนสำวที่ ให้ หรู
หลิวชู่ดำเนินกำรจนสำเร็จ เสิ่นหวำซันไม่ ่ ได้ ร่วมดำเนินกำร
ด้วย แต่ หวนนึ กถึงเหล่ำองค์ชำยกับอิทธิพลของพวกเขำ เสิ่น
หวำซันย่
่ อมรูถ้ ึงควำมยำกลำบำกและอันตรำยว่ำมีมำกเพียงใด

เขำอดไม่ได้ที่จะยิ่งเห็นควำมสำคัญของหลำนสำวที่ อยู่
ตรงหน้ ำ ถึงแม้หลำนชำยที่ ดูแลหรูหลิวชู่ไม่ได้ อยู่เมืองหลวง

345
แต่ผลงำนของหรูหลิวชู่ระยะนี้ โดดเด่นยิ่งนัก มีส่วนที่ เป็ นฝี มือ
ของเสิ่นหนิงอยู่มำก!

“ขอให้ ท่ำนปู่ วำงใจ หูจ้ำวชำงถูกซ่ อนตัวไว้อย่ำงดีแล้ว

รับ รองไม่ มี ใครล่ ว งรู้ที่ ซ่ อนของเขำเจ้ ำค่ ะ ” เสิ่ น หนิ งยิ้ มแล้ ว
ตอบดังนี้

ทัง้ คลื่นใต้น้ำในเมืองหลวง ทัง้ อิทธิพลของเหล่ำองค์ชำย

ทำให้ปหลำนคู
ู่ ่นี้ต้องระมัดระวังอย่ำงสูง ไม่เคยพำหูจ้ำวชำงมำ
ที่บำ้ นเสิ่น ด้วยเกรงว่ำข่ำวจะรัวไหล่

เสิ่นหนิงนึ กถึงที่ซ่อนตัวของหูจ้ำวชำงก็ร้สู ึกวำงใจ คงไม่

มี ใ ครคิ ด ว่ ำ ช่ ำ งฝี มื อ อัจ ฉริ ย ะจะซ่ อ นตัว อยู่ใ นบ้ ำ นชิ ง ผิ ง โหว
ตระกูลขุนนำงสืบทอดในเมืองหลวงเหลือแค่สำมกงห้ำโหวแล้ว
ใครจะกล้ ำ ไปสื บ หำเรื่ อ งรำวในบ้ ำ นขุน นำงสื บ ทอดเหล่ ำ นี้
หูจ้ำวชำงซ่ อนตัวในบ้ำนชิง ผิง โหว เป็ นแผนกำรที่ ย อดเยี่ ย ม
โดยแท้

ซังกวนฉำงจื
่ ้อคิดอย่ำงไรก็คงคำดไม่ถึงว่ำหูจ้ำวชำง จะถูก
อิงหนำนถูพำไปซ่อนตัวได้ ตัง้ แต่ต้นจนจบ องค์ชำยที่ เสิ่นหนิง
กังวลก็มีเพี ยงซัง่ กวนฉำงจื้อ คงเป็ นเพรำะผลจำกชำติที่ แล้ว

346
กำรวำงแผนดำเนินกำร นำงจึงพยำยำมประเมินปฏิกิริยำและ
กำรรับมือของซังกวนฉำงจื
่ อ้

ครัง้ นี้ หำกไม่ ใช่ เ พรำะได้ เ ปรี ย บจำกชำติ ก่ อน นำงจะ

สำมำรถชิ ง ตัด หน้ ำ ซัง่ กวนฉำงจื้อ ได้ ต ัว หูจ้ ำ วชำงมำก่ อ นได้
อย่ำงไร? บำงครัง้ เสิ่นหนิงเองยังสับสน ไหนคือต้นเหตุไหนคือ
ผล? ชำตินี้ ซังกวนฉำงจื
่ อ้ อยู่ในที่แจ้ง นำงกลับอยู่ในที่ลบั

เสิ่นหนิงสันศี
่ รษะ หลังจำกอธิบำยที่ ซ่อนตัวของหูจ้ำว
ชำงแล้วก็รำยงำนเสิ่นหวำซันอี
่ กเรื่องหนึ่ ง ควำมจริงเรื่องนี้ กย็ งั
เกี่ยวข้องกับหูจ้ำวชำงด้วย

“ท่ำนหญิงหรงผิงเรียกข้ำเข้ำวังพรุ่งนี้ บอกว่ำมีงำนเลี้ยง
ในวัง ดูแล้วคงเกี่ยวกับเรื่องโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ จะบอกกุ้ยผิน
เหนี ยงเหนี ยงหรือไม่เจ้ำคะ” เสิ่นหนิงพูดเช่ นนี้ อยำกฟั งกำร
จัดกำรของปู่ ในเรือ่ งนี้

ควำมจริง เสิ่นหนิงไม่อยำกให้หรงกุ้ยผินรู้เรื่องหูจ้ำวชำง
เมื่ อ หูจ้ ำ วชำงเป็ นช่ ำ งฝี มื อ อัจ ฉริ ย ะ เขำย่ อ มมี ค วำมส ำคัญ
มำกมำยนั ก ! คนส ำคัญ เช่ น นี้ จะส่ ง มอบเขำไปหรื อ ? แม้ ว่ ำ
ตระกูลเสิ่นจะสนับสนุนองศ์ชำยสิบสอง แต่กต็ ้องเหลืออะไรใน

347
มือบ้ำงเหมือนกัน เสร็จศึกฆ่ ำขุนพล นำงเห็นมำมำกแล้ว จะ
ประมำทมิได้

ประสบกำรณ์ ช ำติ ก่ อ นสอนนำงว่ ำ กำรทุ่ ม เทหมดทัง้

ตระกูลไปสนั บ สนุ น องค์ชำยคนหนึ่ ง จุด จบนั น้ น่ ำสยดสยอง
เพี ยงใด ดังนั น้ นำงจึงเห็นว่ำตระกูลเสิ่น จะต้ องมี ไพ่ ต ำยของ
ตัวเองไว้ในมือ หูจ้ำวชำงเองก็เป็ นหนึ่ งในนัน้ !

“โรงงำนผลิตหน้ ำไม้อยู่ภำยใต้กองสรรพำวุธ ตระกูลเสิ่น

ไม่ได้วำงหูตำไว้ในกองสรรพำวุธ ตระกูลเสิ่นก็ไม่ร้เู รื่องโรงงำน
ผลิตอำวุธ” แทบไม่ต้องคิด เสิ่นหวำซันตอบทั
่ นใด ควำมหมำย
ชัดเจน ก็คือเรื่องโรงงำนผลิตหน้ ำไม้กบั หูจ้ำวชำง ยังไม่ต้อง
บอกหรงกุ้ยผิน ถือว่ำตระกูลเสิ่นไม่รเู้ รือ่ งอะไร

ควำมคิดเสิ่นหวำซันง่ ่ ำยๆ หูตำคนในวังมีมำก อิทธิพล

หลำกหลำย ไม่มีใครรับรองได้ว่ำคนในวังจงชุ่ยต้องเป็ นคนของ
หรงกุ้ยผินทัง้ หมด เรื่องลับสุดยอดเช่นนี้ บอกหรงกุ้ยผินแล้วจะ
ท ำให้ เ สี่ ย งภัย ยิ่ ง กว่ ำ เดิ ม โดยไม่ จ ำเป็ น เรื่ อ งน้ อ ยย่ อ มดี กว่ ำ
เรือ่ งมำก

หำกกำรซ่อนตัวหูจ้ำวชำงถูกเปิดโปงโดยคนของวังจงชุ่ย
เช่นนัน้ ตระกูลเสิ่นกับวังจงชุ่ยก็จะกลำยเป็ นพวกเดียวกัน!
348
 ขุนนำงหำญกล้ำแย่งชิงผลประโยชน์ กบั ฮ่ องเต้ สมำชิก
ตระกูลเสิ่นมีมำกเท่ำไรก็ไม่พอให้ประหำร!

ภัยอันตรำยนี้ จะเสี่ยงไม่ได้เด็ดขำด ดังนัน้ เสิ่นหวำซันจึ

่ ง
่ เสิ่นหนิงปิดเรือ่ งนี้ ต่อไปโดยไม่ต้องคิด
สังให้

อำจมีอีกจุดหนึ่ งที่แม้แต่เสิ่นหวำซันเองก็
่ ยงั ไม่ร้ตู วั ก็คือ
ภำยใต้จิตสำนึ กเขำก็ไม่ยอมส่งตัวหูจ้ำวชำงออกไป เขำเชื่อว่ำ
ให้หจู ้ำวชำงอยู่ในมือตระกูลเสิ่นดีกว่ำ อนำคตอำจมีประโยชน์
ใหญ่หลวง นับว่ำเป็ นไพ่ตำยในมือของตระกูลเสิ่นด้วย

แต่ ท ำไมตระกูล เสิ่ น ถึ ง ต้ อ งกำรไพ่ ใ บนี้ ไว้ ใ นมื อ เล่ ำ?

ทำไมตระกูลเสิ่นสิ้นเปลืองแรงงำนมำกมำยหำหูจ้ำวชำงพบแต่ไม่
ยอมส่ งมอบเขำไปเล่ำ? หูจ้ำวชำงเป็ นอัจฉริยะทำงด้ำนอำวุธ
สงครำม ภำยใต้ ส ถำนกำรณ์ ใ ด ตระกูล เสิ่ นจึ ง จะต้ อ งกำร
บุคลำกรชนิดนี้ เล่ำ? เรือ่ งต่ำงๆเหล่ำนี้ เสิ่นหวำซันไม่ ่ ได้คิดเลย
ไม่แน่ ว่ำ เขำไม่กล้ำคิดแม้แต่น้อย

เพียงแค่คิด ก็มีควำมผิดเท่ำกับก่อกบฏแล้ว...

349
 นี่ กพ็ ูดไกลเกินไปแล้ว เวลำนี้ ขณะนี้ เสิ่นหวำซันก
่ ำลัง
เตรียมกำรกับเสิ่นหนิงอย่ำงระมัดระวังถึงคำพูดต่ำงๆที่ ต้องใช้
เมื่อเข้ำวังพรุง่ นี้

“ลองว่ำมำสิ โรงงำนผลิตหน้ ำไม้เป็ นอย่ ำงไร แล้ วช่ ำง

ฝี มือไม่มีข่ำวครำวเลยหรือ” หรงกุ้ยผินมองเด็กสำวที่ ก้มศีรษะ
สำรวมอยู่ตรงหน้ ำ ถำมเรือ่ งที่ตนเองสนใจที่สดุ ในระยะนี้

หรงกุ้ย ผิ น ใบหน้ ำสงบ แต่ ภ ำยในจิ ต ใจปั น่ ป่ วน เรื่ อ ง

ช่ำงฝี มืออัจฉริยะ นำงได้ยินจำกฉำงไท่ ฮ่องเต้ ถ้ำช่ ำงฝี มือคน
นัน้ สำคัญขนำดนี้ สำมำรถนำมำให้นำงใช้ได้ ก็จะดีมำกเลย!

หำกโอรสนำงได้ ตวั ช่ ำงฝี มืออัจฉริยะคนนี้ ก็เท่ ำกับได้

อำนำจอันทรงพลัง! กำรขึน้ ครองตำแหน่ งนัน้ ก็เป็ นของแน่ นอน
ไม่แน่ ว่ำอำจจะเปิดศักรำชใหม่ กลำยเป็ นฮ่องเต้ ที่เพียบพร้อม
ทัง้ บุน๋ ทัง้ บูค๊ รบถ้วน!

คิดเช่ นนี้ แล้ว เลือดในกำยหรงกุ้ยผินพลันพุ่งพล่ำนจน

แทบจะเดือด หยิบถ้วยชำกลบเกลื่อนควำมร้อนรนและควำม
มุ่งหวังของตัวเอง รอคอยคำตอบจำกเสิ่นหนิง

350
 ได้ยินคำถำมของหรงกุ้ยผินแล้ว เสิ่นหนิงเงยศีรษะขึน้ สี
หน้ ำยังคงสำรวม น้ำเสียงค่อนข้ำงตื่นเต้นกล่ำวว่ำ “ท่ำนปู่ บอก
ว่ำมีช่ำงฝี มืออัจฉริยะจริง เพียงแต่พวกเรำรู้ช้ำเกินไป เวลำนี้ ได้
แต่ ส่ ง คนตำมหำ...องค์ช ำยรอง องค์ช ำยสำม องค์ช ำยห้ ำ ก็
กำลังตำมหำช่ำงฝี มือคนนี้ แต่ไม่ได้ยินว่ำมีใครได้ไป...”

คำตอบของเสิ่นหนิง จริงเท็จปนกัน หมำยควำมว่ำ เวลำ

นี้ ตระกูลเสิ่นไม่รเู้ รือ่ งช่ำงฝี มือคนนี้

“คนนัน้ จะหำยไปกลำงอำกำศได้หรือ ใครได้ตวั ไปกันแน่

นะ” ได้ยินคำตอบเสิ่นหนิง หรงกุ้ยผินรู้สึกผิดหวังรุนแรง อด
ไม่ได้ต้องพึมพำกับตัวเอง

“เกี่ยวกับเรือ่ งช่ำงฝี มือ ท่ำนปู่ เชื่อว่ำ ฝ่ ำบำทน่ ำจะทรงได้

ตัวไปแล้ว! ขุนนำงคนแรกที่ ล้อมกับเข้ำไปในโรงงำนผลิตหน้ ำ
ไม้เป็ นผูว้ ่ำหลัวซื่อจิ้ง หลัวซื่อจิ้งเป็ นขุนนำงสำยตรงของฮ่องเต้
เพรำะฉะนัน้ โอกำสที่ฮ่องเต้ได้ช่ำงฝี มือคนนี้ จึงจะมีมำกที่สุด...”
เสิ่นหนิงบอกหรงกุ้ยผินถึงกำรคำดเดำอย่ำงใจกล้ำของตระกูล
เสิ่น คำพูดนี้ ไม่รวู้ ่ำหรงกุ้ยผินเชื่อหรือไม่

351
 “ฮ่ องเต้ ได้ ไปหรือ เป็ นไปไม่ได้ เป็ นไปไม่ ได้ ...” ได้ ยิน
คำตอบเสิ่นหนิง หรงกุ้ยผินสันศี ่ รษะ ไม่เชื่ อกำรคำดเดำของ
ตระกูลเสิ่น

นำงติดตำมฉำงไท่ฮ่องเต้มำสิบกว่ำปี พอดูสีหน้ ำฮ่องเต้

ออกได้ ฮ่องเต้ กก็ ำลังหำช่ำงฝี มือคนนี้ ไม่เช่นนัน้ เขำคงไม่ถือ
โอกำสปรับเงินองค์ชำยสำม เช่นนัน้ แล้ว ก็ไม่มีใครรูว้ ่ำช่ำงฝี มือ
คนนัน้ อยู่ที่ไหน ช่ำงน่ ำประหลำดแท้!

“ตระกูล เสิ่ น ไม่ ไ ด้ ว ำงคนไว้ ใ นกองสรรพำวุธ สู ญ เสี ย

โอกำส ข่ ำ วโรงงำนผลิ ต หน้ ำไม้ ก ับ ช่ ำ งฝี มื อ ก็ย ัง ฟั ง มำจำก
กระทรวงกลำโหม ท่ ำนปู่ บอกว่ ำตระกูลเสิ่ นจะยัง คงติดตำม
เรื่องนี้ เหนี ยงเหนี ยงโปรดวำงใจเพคะ” เสิ่นหนิงทำตำมที่ เสิ่น
หวำซังสั ่ แสดงควำมจงรักภักดีต่อหรงกุ้ยผิน
่ งไว้

ต่ อ จำกนั ้น นำงก็วิ เ ครำะห์ น้ ำ หนั ก เหล่ ำ องค์ ช ำยใน

พระทัยฮ่องเต้ เพื่อเบี่ยงเบนจุดสนใจของหรงกุ้ยผิน ในเมื่อไม่
สำมำรถได้ตวั ช่ำงฝี มืออัจฉริยะมำ ก็ยิ่งจะต้องเตรียมแผนที่ อยู่
ตรงหน้ ำจึงจะถูก คิดว่ำหรงกุ้ยผินคงคิดเช่นนี้ กำรคำดคิดแผน
ในใจของคนนี้ เสิ่นหนิงมันใจเป็
่ นอย่ำงมำก

352
 จริงดังคำด เสิ่นหนิงได้ยินหรงกุ้ยผินว่ำ “เช่นนัน้ เจ้ำลอง
ว่ ำ มำสิ ว่ ำ ท่ ำ นเสิ่ น จะมี แ ผนกำรอะไรบ้ ำ ง ที่ จ ะช่ ว ยให้ ก ำร
สำเร็จ”

“พี่ชำยมู่เฟยคือเสนำบดีกระทรวงกลำโหมเปี้ ยนจือเหอ
ไม่มีทำยำทตัวเอง อีกทัง้ มีควำมแค้นกับองค์ชำยรอง องค์ชำย
ห้ ำ เหนี ยงเหนี ยงลองคบหำกับมู่เฟย หำกได้ มู่เฟยสนั บสนุ น
เรือ่ งขององค์ชำยสิบสองก็จะสมหวังได้ไวเพคะ”

เสิ่นหนิงพูดถึงจุดประสงค์กำรเข้ำวังครัง้ นี้ ควำมจริงก็

คือเสนอให้หรงกุ้ยผินไปเอำใจมู่เฟย เพื่อร่วมกับอิทธิพลตระกูล
เปี้ ยนเบือ้ งหลังมู่เฟย เมื่อเป็ นเช่นนี้ หรงกุ้ยผินก็จะมีอะไรทำใน
วังหลัง ไม่เช่นนัน้ นำงจะคิดแต่เรือ่ งรำชสำนักทัง้ วัน แต่ติดขัดที่
ฐำนะของนำงช่วยอะไรไม่ได้ กลับเป็ นภำระเสียมำกกว่ำ

“มู่เฟย...” ได้ยินคำพูดเสิ่นหนิง หรงกุ้ยผินนึ กถึงใบหน้ ำ

แสนงำมของมู่เฟย พูดกันว่ำมู่เฟยเป็ นที่ โปรดปรำนมำกที่ สุด
ของฮ่องเต้ คำพูดนี้ นำงได้ยินแล้วก็ร้สู ึกคำใจ กำรร่วมมือกับมู่
เฟยในเรือ่ งนี้ นำงไม่อยำกทำ จึงยังลังเลอยู่

“เหนี ยงเหนี ยง พี่ ช ำยมู่ เ ฟยเป็ นเสนำบดี ก ระทรวง

กลำโหม อิทธิพลของกระทรวงกลำโหม...ตระกูลเสิ่นยังเข้ำไป
353
ไม่ถึง” เห็นสี หน้ ำลังเลของหรงกุ้ยผิน เสิ่นหนิงค่อยๆพูด เติม
คำสำคัญลงไป ผลได้ผลเสีย เห็นได้ชดั เจน

“ข้ำจะลองดู ส่วนด้ำนมู่เฟย ข้ำจะทำตำมสมควร” หรง

กุ้ยผินพยำยำมลืมใบหน้ ำที่ แสนงำม แค่ นึกถึงลูกชำยตัว เอง
เพื่ออนำคตของลูกชำย ดูแล้วนำงคงต้องไปมำหำสู่ที่วงั เฉำตุน
เสียแล้ว

กำรพูดคุยของหรงกุ้ยผินกับเสิ่นหนิงเพิ่งจบ ท่ ำนหญิง
หรงผิ ง ก็พ ำเจิ้ ง เส้ ำ อี๋ เ ข้ ำ มำ เพื่ อ หรงกุ้ย ผิ น กับ เสิ่ น หนิ งจะได้
สนทนำกันได้อย่ำงสะดวกใจ ท่ ำนหญิงหรงผิงจึงอ้ ำงว่ำจะไป
เก็บใบเฟิง*ในอุทยำนหลวง แล้วพำเจิ้งเส้ำอี๋ออกไปด้วยกัน

ในมือพวกนำงต่ำงถือใบเฟิงเดินเข้ำมำ ท่ำนหญิงหรงผิง
สบตำยิ้มกับหรงกุ้ยผิน เวลำช่ำงเหมำะเจำะพอดี

เจิ้งเส้ ำอี๋ เป็ นคนตรงเปิดเผย เมื่อครู่เสิ่นหนิงบอกว่ำไม่

ชอบใบเฟิงจึงไม่ได้ ไปอุทยำนหลวง เจิ้งเส้ ำอี๋ ก็ไม่ได้ สงสัยใน
คำพูด เล่นใบเฟิงในมือ ยิ้มอย่ำงไร้เดียงสำ แล้วเสิ่นหนิงกับเจิ้ง
เส้ำอี๋กอ็ อกไปด้วยกันดังเช่นตอนมำ

354
 จนถึง เดื อนสิ บเอ็ด โรงงำนผลิตหน้ ำไม้กลับคื นสู่ปกติ
แม้แต่ ซงกวนฉำงจื
ั่ ้อก็ล้มเลิกที่ จะตำมหำช่ ำงฝี มือคนนั น้ แล้ว
เวลำนี้ ตระกูลเสิ่นได้ปรึกษำที่ไปของช่ำงฝี มือคนนัน้ เรียบร้อย
แล้ว

ไม่ นำนนั ก เสิ่ นเจ๋อหย่ วนออกเดิ นทำงไปหลิ่ งหนำน ส่ ง

ของขวัญปี ใหม่ให้น้องชำยเสิ่นเจ๋อเกำ ที่ ไปด้วยกัน ยังมีผ้รู บั ใช้
ตระกูลเสิ่นหลำยคน

เช่ นนี้ แล้ ว ตระกูลเสิ่นจึงส่ งช่ ำงฝี มืออัจฉริยะออกจำก

เมืองหลวง ไปอยู่ข้ำงกำยเสิ่นเจ๋อเกำที่หลิ่งหนำน

*ใบเฟิง คือ ใบเมเปิ้ล

355
 133 เป้ ำหมำยคือเสิ่นหนิง

หลังจำกส่งช่ำงฝี มือผู้นัน้ ไปแล้ว ตระกูลเสิ่นกับอิงหนำน

ถูต่ำงโล่งอก หลิ่งหนำนอยู่ท่ำมกลำงป่ ำเขำห่ำงไกลผู้คน เป็ นที่
ที่ ปลอดภัยที่ สุด ดูแล้วคดีโรงงำนผลิตหน้ ำไม้น่ำจะจบบริบูรณ์
แล้ว

หลังจำกส่งตัวหูจ้ำวชำงไปแล้ว เสิ่นหนิงกับอิงหนำนถูยงั
เคยเจอกัน ที่ ว ัด เที ย นหนิ งครัง้ หนึ่ ง แต่ ปิ ดพวกเสิ่ น หวำซัน่
กับเสิ่นเจ๋อจิ้งไม่ให้รู้

จนถึงเวลำนี้ เสิ่นหวำซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งก็ยงั ไม่ร้เู รื่องกำร
ไปมำหำสู่ของเสิ่นหนิงกับอิงหนำนถู เรื่องซุกซ่อนตัวหูจ้ำวชำง
ก็ให้ชิวอู๋จดั กำร พวกเขำต่ำงนึ กว่ำมดงำนเอำคนไปซ่อน นึ กไม่
ถึงว่ำซ่อนหูจ้ำวชำงไว้ในบ้ำนชิงผิงโหว

เรือ่ งนี้ ฟังแล้วออกจะเหลือเชื่อ แต่เป็ นเช่นนี้ จริงๆ

“เป็ นเพรำะนำยใหญ่อำวุโสกับนำยท่ำนไว้ใจคุณหนูมำก
เกินไป...” ชิวอู๋เคี้ยวหญ้ำเส้นหนึ่ ง มองดูเสิ่นหนิงกับอิงหนำนถู
ที่อยู่ไกลๆ บอกชิวเกอน้ องสำวที่อยู่ข้ำงๆ

356
 เสิ่นหนิงจะมำไหว้พระที่วดั เทียนหนิง เสิ่นหวำซันยั ่ งกำชับ
เป็ นพิเศษให้ชิวอู๋ค้มุ กันตลอดทำง เรื่องนี้ จึงยังปิดเป็ นควำมลับ
ได้ ไม่เช่นนัน้ ก็ยงั ไม่รจู้ ะเป็ นเช่นไร

ได้ ยิ น ค ำของชิ ว อู๋ เฉิ นเฉิ งก็ผ งกศี ร ษะเห็น ด้ ว ย สถำน

กำรณ์ นี้ เรียกได้ว่ำเป็ นกำรลักลอบพบกันแล้ว! ทำไมคุณหนู
ตระกูลเสิ่นจึงไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้ เลย? หำกคนเอำไปลือ ชื่อเสียง
ป่ นปี้ ไม่เหลือแน่ นอน นำยท่ำนก็เหมือนกัน เป็ นคนประหลำด
แท้ เฉินเฉิงเกำศีรษะ ไม่สนใจชำยหญิงคู่นี้แล้ว ลำกชิวอู๋มำคุย
กันโขมงโฉงเฉง

“หูจ้ำวชำงออกจำกเมืองหลวงโดยรำบรื่นแล้ว ครัง้ นี้ ได้

ท่ ำ นช่ ว ยไว้ ต้ อ งขอบคุ ณ มำก” เสิ่ นหนิ งพู ด ยิ้ ม ๆ น้ ำ เสี ย ง
สบำยๆ ผ่ำนเรื่องรำวมำมำกมำย ทัง้ คู่จึงสนิทกันมำกขึ้นแล้ว
ต่ อหน้ ำอิงหนำนถู เสิ่นหนิงไม่ร้สู ึกว่ำมีอะไรต้ องระวังตัวหรือ
สำรวมแต่อย่ำงใด

“ฤดูใบไม้ร่วงผ่ำนไปอีกปี แล้ว ปี ที่ แล้วเวลำนี้ ข้ำยังอยู่ที่

เสฉวนอยู่เลย...” อิงหนำนถูชอบกำรได้อยู่ด้วยกันอย่ำงสบำย
ใจเช่ นนี้ มำก รู้สึกโปร่งโล่งสบำย ไม่ต้องห่ วงเรื่องใช้ ควำมคิด
คำนึ งถึงอะไร ดังนัน้ ถึงแม้จะนึ กถึงเรื่องอันตรำยน่ ำกลัวเช่นปี ที่
แล้ว น้ำเสียงก็ยงั สุขสดชื่น
357
 เสิ่นหนิงก็นึกถึงเรื่องปี ที่ แล้วเช่นกัน ใช่แล้ว ครบปี แล้ว
ช่ำงเร็วแท้ นำงเกิดใหม่กเ็ กือบสำมปี แล้ว เวลำผ่ำนไป ไวจนไม่
ทันเห็นร่องรอย หญ้ำเขียวฟ้ ำใส มีอะไรต่ำงจำกชำติก่อนกัน?

เสิ่ น หนิ งสูดหำยใจลึ กๆ รู้สึ กสดชื่ น ยิ่ ง นั ก ต่ ำงกัน มำก

จริงๆ ตระกูลเสิ่นปั จจุบนั ต่ำงกับตระกูลเสิ่นชำติก่อนมำกแล้ว
หรูหลิวชู่ หูจ้ำวชำง...นำงรูส้ ึกยินดีในควำมแตกต่ำงเช่นนี้

“องค์ ช ำยห้ ำ ...พัก นี้ ไปที่ บ้ ำ นถี่ ขึ้ น มำกแล้ ว สิ นะ” อิ ง

หนำนถูนึกถึงข่ำวที่ เฉินเฉิงได้มำ นึ กถึงควำมคิดขององค์ชำย
ห้ำที่ มีต่อเสิ่นหนิง ก็ร้สู ึกกลัดกลุ้มอยู่บ้ำง จึงพูดออกมำโดยไม่
รูต้ วั

ทันใดนัน้ ก็ร้สู ึกว่ำตัวเองช่ำงน่ ำขัน พูดไปได้อย่ำงไร คน

ทัง้ เมืองหลวงต่ำงรู้ว่ำองค์ชำยห้ำหมำยปองเด็กสำวตระกูลเสิ่น
ของขวัญส่ งเข้ำบ้ำนเสิ่นเป็ นหี บๆ ถึงแม้อิงหนำนถูจะรู้ว่ำเสิ่น
หนิงมีควำมรู้สึกเป็ นศัตรูกบั องค์ชำยห้ำอย่ำงมำก แต่...แต่ทำไม
เขำเองก็พดู ไม่ถกู

“ใช่ แ ล้ ว ท่ ำ นปู่ กับ ท่ ำ นพ่ อ ก็ก ำลัง กลุ้ม ใจเรื่ อ งนี้ อยู่...”
เสิ่นหนิงเองก็นึกถึงกำรกระทำของซังกวนฉำงจื ่ อ้ ในระยะนี้ ยิ้ม
เยำะอยู่ในใจ
358
 ชำตินี้ ไฉนเขำจึงอ่อนหัดเช่ นนี้ ตกกระไดพลอยโจนหรือ?
อำศัยกำรวิจำรณ์ ของคนเมืองหลวงบังคับตระกูลเสิ่นให้ เสิ่น
หนิ งเสกสมรสกับ เขำ? น่ ำขัน ต่ อ ให้ รู้ท ัง้ เมื อ งหลวงแล้ ว จะ
ทำไม? ไม่ว่ำเขำจะคิดเช่นไร ชำตินี้ นำงจะไม่มีวนั เสกสมรสกับ
เขำเด็ดขำด!

“ควำมคิ ด ขององค์ช ำยห้ ำ ที่ มี ต่ อ เจ้ ำ ชัด เจนมำก ต้ อ ง

ระวัง...” อิงหนำนถูเห็นท่ำทำงเสิ่นหนิง ก็ร้วู ่ำนำงไม่ได้สนใจซัง่
กวนฉำงจื้อแม้แต่ น้อย ควำมกลัดกลุ้มหำยไปหมดสิ้น แต่ พอ
นึ กถึงนิสยั ซังกวนฉำงจื
่ อ้ เขำก็ยงั คงเป็ นห่วง

“ยังห่ำงจำกวันออกทุกข์ฉืออี้ไทเฮำอีกตัง้ หลำยเดือน ถึง

เขำจะทำอะไร ก็ยงั ต้องรอถึงเวลำนัน้ จึงจะทำได้ ” เสิ่นหนิงกลับ
ไม่เป็ นห่วง

อี ก อย่ ำ ง นำงนึ กเรื่ อ งอี ก เรื่ อ งหนึ่ งขึ้ น มำได้ ซัง่ กวน
ฉำงจื้อใกล้จะต้องมีเรื่องยุ่งแล้ว เชื่อว่ำถึงเวลำนัน้ แล้วเขำก็จะ
ไม่มีทงั ้ เวลำทัง้ ควำมคิดมำบ้ำนตระกูลเสิ่นอีกแล้ว

ตัง้ แต่เสิ่นหนิงกลับจำกวัดเทียนหนิง จำนวนครัง้ ที่เข้ำวัง

ก็มำกขึ้น เนื่ องจำกท่ำนหญิงหรงผิงมักจะเรียกนำงกับเจิ้งเส้ำอี๋
เข้ำวังพูดคุย
359
 กำรที่ ท่ ำนหญิ งหรงผิ งสนิ ทกับเสิ่ นหนิ ง หรงกุ้ยผิ นกับ
ตระกูลเสิ่นก็พลอยเข้ำกันได้ดีด้วย นี่ เป็ นเรื่องที่ เหล่ำ พระสนม
ในวังหลังล่วงรู้กนั หมด แน่ นอนว่ำย่อมมีคนไม่ชอบใจ ดังเช่นห
ลี่ก้ยุ ผินเป็ นต้น

“เหนี ยงเหนี ยง เด็ก สำวตระกูล เสิ่ น เข้ ำ วัง บ่ อ ยๆ ก็มี

ประโยชน์ เหมือนกันเพคะ เหนี ยงเหนี ยงแค่ให้องค์ชำยห้ำหมัน่
เข้ำวังมำเยี่ยมเยียนก็พอแล้ว...” นำงกำนัลคู่ใจของหลี่ก้ยุ ผินห
ลิงจือออกอุบำยให้หลี่ก้ยุ ผิน องค์ชำยห้ำไม่ใช่ว่ำมักจะไปเยี่ยม
เยียนที่ บ้ำนเสิ่นหรอกหรือ? ได้ยินว่ำไม่ใคร่จะได้ผลนัก ตัวเอก
เวลำนี้ มกั ปรำกฏอยู่ในวัง สู้ลงมือที่ นำงโดยตรงยังจะสะดวก
กว่ำไม่ใช่หรือไร?

“ใช่แล้ว ให้องค์ชำยเข้ำวังมำเยี่ยมเยียนบ่อยๆ จึงจะถูก”

หลี่ ก้ ยุ ผิ น เป็ นคนฉลำดล ้ำ ลึ ก ระดับ ไหน ค ำพูด ของหลิ ง จื อ มี
ควำมหมำยเช่นไร นำงฟังออกได้ทนั ที

ใช่ แ ล้ ว ลงมื อ ที่ ต ัว เสิ่ นหนิ งสะดวกกว่ ำ กัน เยอะเลย

หลี่ก้ยุ ผินมันใจในตั
่ วลูกชำยตัวเองอย่ำงเต็มที่ ทัง้ สง่ำ ผ่ำเผย
ซำ้ ยังเป็ นถึงองค์ชำย รูปร่ำงหน้ ำตำและฐำนะมีพร้อมทุกด้ำน
เด็ก สำวอำยุ สิ บ สี่ เ ช่ น เสิ่ นหนิ ง ก ำลัง เป็ นวัย เพ้ อ ฝั น จะมำ

360
ต้ำนทำนอะไรกับควำมเย้ำยวนนี้ ได้? ขอให้เสิ่นหนิงติดพันองค์
ชำยแล้ว เสิ่นเจ๋อจิ้งกับตระกูลเสิ่นมีหรือจะไม่ถึงมือ?

ดัง นั น้ เสิ่ น หนิ งกับ เจิ้ ง เส้ ำ อี๋ รู้สึ ก ว่ ำ จ ำนวนครัง้ ที่ พ วก
นำง”บังเอิญ”เจอกับซังกวนฉำงจื
่ อ้ ชักจะบ่อยมำกขึน้

ในสำยตำเจิ้งเส้ำอี๋ ทุกครัง้ ที่ ซงกวนฉำงจื

ั่ ้อเจอ พวกนำง
ล้วนแล้วแต่มีมำรยำทดีมำก ถึงแม้เป็ นถึงองค์ชำย แต่ไม่มีท่ำที
หยิ่งยโสแม้แต่น้อย ยิ้มอย่ำงเป็ นมิตรน่ ำใกล้ชิด อีกทัง้ ยังไม่ได้
แต่งงำน ในวังแม้แต่อนุภรรยำก็ยงั ไม่มี แสดงว่ำไม่ใช่คนเจ้ำชู้
นำงจึงเกิดควำมรูส้ ึกที่ดีต่อซังกวนฉำงจื
่ อ้ โดยไม่รตู้ วั

จำกกำรพบกันโดยบังเอิญหลำยครัง้ หลำยครำ เจิ้งเส้ำอี๋

ยิ่งรู้สึกว่ ำมี วำสนำร่วมกับซังกวนฉำงจื
่ ้อ ก็เลยยิ่งใส่ ใจต่ อซัง่
กวนฉำงจือ้ มำกขึน้

ควำมเปลี่ ย นแปลงทำงจิ ต ใจของเจิ้ ง เส้ ำ อี๋ เสิ่ น หนิ งรู้

อย่ำงแจ่มแจ้ง ทุกครัง้ ที่ เจิ้งเส้ ำอี๋ เห็นซังกวนฉำงจื
่ ้อจะเปลี่ ยน
เป็ นเหนี ยมอำยกับดีใจ นำงผ่ำนโลกมำมำก ย่อมรู้ว่ำเด็กสำวที่
แสนร่ำเริงคนนี้ หลงใหลซังกวนฉำงจื
่ อ้ เข้ำแล้ว

361
 แน่ นอน เป็ นถึงองค์ชำย สง่ำผ่ำเผย หน้ ำตำดีพร้อม ซำ้
ยังยังไม่แต่งงำน คนหนุ่มเช่นนี้ ในโลกนี้ หำได้ยำกยิ่งนัก กำรที่
เจิ้งเส้ ำอี๋ ถลำลึ กเข้ำไปเป็ นเรื่องธรรมดำมำก ชำติก่อนนำงก็
ไม่ได้เป็ นเช่นนี้ หรือ? แต่ซงกวนฉำงจื
ั่ อ้ ไม่ใช่เป็ นคนดี เสิ่นหนิง
เห็นสำยตำตกอยู่ในภวังค์รกั ของเจิ้งเส้ำอี๋แล้วก็ถอนหำยใจ แต่
ไม่รจู้ ะห้ำมนำงอย่ำงไร

วัน นี้ เสิ่ น หนิ งเข้ ำ วัง คนเดี ย วไปพบท่ ำ นหญิ ง หรงผิ ง
ควำมจริงท่ ำนหญิงหรงผิงก็เชิญเจิ้งเส้ ำอี๋ ด้วย แต่ นำงป่ วยมำ
ไม่ได้ เนื่ องจำกขำดไปหนึ่ งคน ท่ ำนหญิงหรงผิงจึงรู้สึกหงอย
เหงำอยู่บ้ำง ก็เลยให้นำงกำนัลส่งเสิ่นหนิงออกจำกวัง ระหว่ำง
ทำงออกจำกวัง เสิ่นหนิงได้พบองค์ชำยห้ ำซังกวนฉำงจื ่ ้อโดย
“บังเอิญ” อีก

“คำรวะองค์ชำยห้ำ หม่อมฉันมีธรุ ะ ขอทูลลำก่อนเพคะ”

เสิ่นหนิงคำรวะทักทำยซังกวนฉำงจื
่ อ้ คิดจะจำกไปทันที นำงไม่
ต้องกำรเห็นซังกวนฉำงจื
่ อ้ ที่กำลังยิ้มระรืน่

ทุกครัง้ ที่ เห็นเขำ นำงก็จะนึ กถึงวันเวลำที่ แสนจะมืดมน

ทัง้ วัน ทัง้ คื น ขณะถูก คุม ขัง ในวัง เย็น ฉำงชุ น จะต้ อ งใช้ ค วำม
พยำยำมสุดแสนในกำรข่มกลัน้ ควำมเคืองแค้นแสนสำหัสทุก
ครัง้ นำงไม่ต้องกำรพบเห็นเขำเลยแม้แต่นิดเดียว
362
 “คุณหนู เสิ่น ข้ำมีอะไรน่ ำกลัวนั กหรือ? ทำไมทุกครัง้ ที่
เห็น ข้ ำ ก็จ ะพยำยำมหนี ห่ ำ งออกไป?” ครัง้ นี้ ซัง่ กวนฉำงจื้อ
ไม่ได้มีมำรยำทเหมือนก่อน ขวำงเสิ่นหนิงไว้ทนั ทีพร้อมกับถำม
เช่นนี้ ใบหน้ ำฉำยแววควำมเจ็บปวด จนนำงกำนัลนำทำงสะดุ้ง
ตกใจ

“เจ้ำถอยไปก่อน ข้ำกับคุณหนูเสิ่นมีเรื่องจะคุย” ซังกวน

่
ฉำงจือ้ ไม่รอคำตอบเสิ่นหนิง ก็ไล่นำงกำนัลออกไป ไม่ใช่ง่ำยๆ
ที่ เสิ่นหนิงจะเข้ำวังคนเดียว โอกำสครัง้ นี้ ถึงอย่ำงไรก็ต้องคว้ำ
เอำไว้ให้ ได้ แต่ เมื่อเขำเห็นเสิ่นหนิงยังมีท่ำที เฉยเมย ก็พำให้
รูส้ ึกท้อใจ

นำนมำกขนำดนี้ แล้ว เขำอยู่ต่อหน้ ำเสิ่นหนิงหลำยต่ อ

หลำยครัง้ นำงก็ยงั คงมีท่ำที เฉยเมยเช่นนี้ รำวกับว่ำในสำยตำ
นำงไม่มีเขำคนนี้ อยู่ เพรำะอะไรหรือ? ทำไมเจิ้งเส้ ำอี๋ ที่อยู่กบั
นำงก็ชอบเขำแล้ว แต่นำงยังคงแน่ นิ่ง ไม่หวันไหว?
่

เขำยอมรับ ว่ ำ ช่ ว งแรกที่ ตี ส นิ ทเข้ ำ ใกล้ ก บั เสิ่ น หนิ ง ก็

เพรำะต้ องกำรแรงหนุ น จำกตระกูลเสิ่ น จึ ง ได้ พ ยำยำมสร้ ำ ง
โอกำสให้ ได้เจอกัน ครัง้ แรกๆ เสิ่นหนิงไม่มีท่ำที ใดๆ ต่ อกำร
ปรำกฏตัวของเขำ เขำยังเข้ำใจว่ำนำงแกล้งเมินเฉย ก็ยงั ไม่ใส่
ใจ แกล้งทำเป็ นทุกข์ใจเพื่อเล่นสนุกบ้ำง
363
 พอนำนๆ ไป เขำก็พ บว่ ำ เด็ก สำวคนนี้ ไ ม่ ไ ด้ ส นใจเขำ
จริงๆ ไม่ใช่ สิ ต้ องพูดว่ำตระกูลเสิ่นไม่ได้ สนใจเขำเลย เขำมี
สำยเลือดขัตติยะ เป็ นถึงองค์ชำยห้ำ เพรำะเหตุใดเสิ่นหนิงถึง
กล้ำไม่สนใจเขำ? คนมีใจหยิ่งยโสอย่ำงเขำไหนเลยจะรับได้

เขำไม่เชื่อว่ำเสิ่นหนิงจะไม่ได้สนใจเขำ! ดังนัน้ เขำจึงลง

มืออย่ำงต่อเนื่ อง ทัง้ กำรพบโดยบังเอิญถี่ขึน้ กำรส่งของขวัญให้
ตระกูลเสิ่นไม่ได้ขำด สำยตำที่แสดงควำมรักใคร่...

แต่ ท่ ำ ที ข องเสิ่ นหนิ งที่ มี ต่ อ เขำก็ย ัง เหมื อ นเดิ ม ไม่

เปลี่ยนแปลง หำกแต่ตวั เขำเองกลับเปลี่ยนไป ไม่ร้ตู งั ้ แต่เมื่อไร
เขำเริ่มสนใจและอยำกรู้อยำกเห็นในตัวสำวน้ อยคนนี้ เพรำะ
นำงไม่ได้สนใจเขำเลย ? หรือเพรำะสำเหตุอื่น? เขำก็ไม่รู้ รู้แต่
ว่ำตัวเองสนใจนำงมำกขึน้ ทุกที

เสิ่ น หนิ งเห็น สี ห น้ ำเจ็บ ปวดใจของซัง่ กวนฉำงจื้ อ ไม่

เหมือนเสแสร้งแกล้งทำ รำวกับว่ำเขำกำลังเสี ยใจต่ อท่ ำที ของ
นำง นี่ ออกจะเหลือเชื่อเกินไปหน่ อยแล้วกระมัง?

เสิ่นหนิงไม่ร้วู ่ำตัวเองควรจะต้ องมีปฏิกิริยำเช่ นไร ชำติ

ก่อนนำงรักเขำมำกขนำดนัน้ ทำเรื่องมำกมำยเพื่อเขำ เขำยัง
ไม่เคยเห็นคุณค่ำเลย หำกว่ำครัง้ นี้ เสียใจเพรำะนำง ชำตินี้นำง
364
ไม่ใส่ใจเขำแล้ว เขำกลับมำเสียใจเพรำะนำง? ชะตำแปรผัน มี
ควำมหมำยเช่นนี้ หรือ?

แต่ไม่ว่ำเขำจะเสียใจก็ช่ำง ดีใจก็ช่ำง เสิ่นหนิงไม่ได้สนใจ

ชำตินี้ พวกเขำมีควำมสัมพันธ์อย่ำงเดียวเท่ำนัน้ นัน่ คือคู่แค้น!
เสิ่นหนิงไม่มีวนั ลืมว่ำชำติก่อนเขำทำกับนำงไว้เยี่ยงไรบ้ำง ยัง
จำเรื่องที่ ตระกูลเสิ่นถูกฆ่ ำล้ำงตระกูลได้ไม่ลืม เสี ยงเด็กร้อง
เพลงอู๋เ ยวี่ ยเสิ่นล่ มจมเดื อนเจ็ดไม่เคยจำงหำยไปจำกสมอง
ของนำงเลยสักครัง้

ดังนัน้ เสิ่นหนิงจึงเพียงโค้งตัวเล็กน้ อยพลำงทำหน้ ำงุนงง

“องค์ชำยห้ ำตรัสอะไรหรือเพคะ หม่อมฉั นฟั งไม่เข้ ำใจ เวลำ
สำยมำกแล้ว ถึงเวลำที่หม่อมฉันต้องออกจำกวังแล้วเพคะ”

พูดจบ ไม่รอให้ ซงกวนฉำงจื

ั่ ้อได้ ต อบสนองอะไร ก็พำ
นำงกำนัลที่ กำลังตะลึงงันรีบจำกไป หำกไม่ใช่เพรำะโอกำสยัง
ไม่ถึง เสิ่นหนิงก็คงไม่ตอบคำเขำแม้แต่คำเดียวด้วยซำ้

เมื่อมองดูร่ำงเสิ่ น หนิ งที่ จำกไป ซัง่ กวนฉำงจื้อรู้สึ ก ถึ ง

ควำมพ่ำยแพ้อีกครัง้ หนึ่ ง แต่ กลับยิ่งสนใจเสิ่นหนิง สำบำนว่ำ
จะต้องครอบครองนำงให้ได้

365
 134 รัชทำยำทประชวรหนัก

ของขวัญเป็ นหีบๆ ที่ซงกวนฉำงจื

ั่ อ้ ส่งให้ตระกูลเสิ่น เสิ่น
หนิงไม่แม้แต่จะเหลือบมอง สังช ่ ิ วเกอให้บริจำคออกไปเลย ทัง้
ยังสังว่
่ ำต่อไปหำกเป็ นของขวัญจำกวังองค์ชำยห้ำ ไม่ต้องบอก
นำงอีก ให้เหล่ำสำวใช้จดั กำรกันเอง

หลังจำกพบหน้ ำเสิ่นหนิ งที่ วงั ครัง้ นั น้ ซังกวนฉำงจื

่ ้อ ค
ล้ำยกับเสี ยสติไปแล้ว ถึงขนำดส่ งของขวัญมำทุกวัน แม้เสิ่น
่ ดทำนองห้ ำมปรำมก็ไม่เป็ นผล เขำยังยิ้มพูดกับเสิ่น
หวำซันพู
หวำซัน่ ว่ ำ “ใต้ เ ท้ ำเสิ่ น ไม่ ต้ องใส่ ใ จ นี่ เ ป็ นของจำกใจข้ ำ ที่ ใ ห้
หลำนสำวท่ำน” ทำเหมือนไม่เข้ำใจท่ำทีปฏิเสธของตระกูลเสิ่น

จะทำให้เป็ นกำรตกกระไดพลอยโจนให้ได้

เสิ่นหนิงเองก็ไม่ได้เข้ำวังมำสักระยะหนึ่ งแล้วเหมือนกัน
นำงผัด ผ่อ นนั ด หมำยจำกท่ ำ นหญิ ง หรงผิ ง ไปแล้ ว หลำยครัง้
ด้วยเพรำะไม่อยำกเจอซังกวนฉำงจื
่ อ้ ที่สำคัญกว่ำนัน้ คือ พี่รอง
ของนำงเสิ่นอวี๋หงกำลังจะกลับจำกทัศนศึกษำที่ หลิ่งหนำน นำ
ข่ ำ วกับ ของแปลกๆใหม่ ๆ กลับ มำมำกมำย เสิ่ น หนิ งก ำลัง ตี
สนิ ทกับ พี่ ร องของนำงอยู่ จะมี เ วลำสนใจเรื่ อ งซัง่ กวนฉำงจื้
อได้อย่ำงไร?
366
 “อวี๋ อี้ ส่ ง ข่ ำ วกลับ มำ ว่ ำ ฐำนที่ ซี เ อี้ ย นเริ่ ม มันคง
่ นี่ เ ป็ น
ควำมก้ำวหน้ ำจำกกำรที่ พวกเขำพยำยำมมำปี กว่ำ” เสิ่นอวี๋หง
ไปซี หนิงเต้ ำมำกกว่ ำครึ่งปี อยู่ที่นัน่ เขำกับเสิ่นอวี๋ อี้มีกำรส่ ง
ข่ ำ วครำวไปมำหลำยครัง้ รู้ ว่ ำ ฐำนที่ ซี เ อี้ ย นขยำยใหญ่ ขึ้ น
เรื่ อ ยๆ เสิ่ น อวี๋ อี้ ส่ ง ข่ ำ วที่ ซี เ อี้ ย นกลับ มำมำกมำย เสิ่ น อวี๋ ห ง
ตัง้ ใจจะให้เสิ่นอวี๋อี้กลับมำอีกสักครัง้ ตอนปี หน้ ำ ไม่เช่นนัน้ ด้ำน
หวำงอี๋เหนี ยงคงพูดยำก

ข่ำวเช่นนี้ เป็ นข่ำวดีจริงๆ พวกเสิ่นหวำซันต่ ่ ำงดีใจอย่ำง

ยิ่ ง เสิ่ น เจ๋อ หย่ ว นส่ ง เงิ น ไปซี เ อี้ ย นไม่ ข ำดสำย ในที่ สุ ด ก็เ ริ่ ม
ได้รบั กลับมำบ้ำงแล้ว

ถึงแม้ข่ำวที่ ได้ มำเวลำนี้ ยงั เป็ นแค่ กระจิบ กระจอก แต่

ตระกูลเสิ่นเชื่ อว่ำ ฐำนที่ ซีเอี้ยนจะต้ องมีประโยชน์ มำกสักวัน
หนึ่ ง

เสิ่นหนิงก็เล่ำเหตุกำรณ์ ในเมืองหลวงให้เสิ่นอวี๋หงรู้ ที่ เล่ำ

ละเอี ย ดสุ ด คื อ คดี โ รงงำนผลิ ต หน้ ำไม้ ล ัก ลอบขำยหน้ ำไม้
เสิ่นอวี๋หงบ่นเสียดำยที่พลำดโอกำสเรือ่ งสนุกเช่นนี้

“ท ำไมยัง ท ำตัวเหมือนเด็ก ไม่รู้จกั สงบเสงี่ ยมเสี ยบ้ำง

เดื อ นเก้ ำ นี้ เด็ก สำวตระกูล เฉิ งจะอำยุ ค รบสิ บห้ ำ แล้ ว ต้ อ ง
367
เตรียมเรื่องแต่งงำนได้แล้ว หำฤกษ์ยำมจัดกำรงำนแต่งงำนให้
พวกเจ้ำ” เสิ่นเจ๋อจิ้งเห็นท่ำทำงลิงโลดดีใจของเสิ่นอวี๋หง จึงทิ้ง
ลูกระเบิดลงไป อุดปำกเสิ่นอวี๋หงได้เงียบสนิท

เสิ่นหวำซันนึ
่ กถึงข่ำวที่ ซุนป๋อหยำงแอบบอกเขำ ก็ร้สู ึก
ว่ำจะต้องจัดกำรเรื่องงำนแต่งงำนกับตระกูลเฉิงแล้ว ไม่เช่นนัน้
ก็ไม่ร้วู ่ำจะรอถึงเมื่อไรกัน เอำเป็ นว่ำอี กสองวันให้ มำหำฤกษ์
ยำม หำกช้ำไปอำจเกิดกำรเปลี่ยนแปลง

อี ก สองวัน ฝุ่ นบนตัว เสิ่ น อวี๋ ห งยัง ไม่ ท ัน จำงหมด วัน

แต่งงำนของเขำกับเฉิงเยี่ยนเยี่ยนก็ถกู กำหนดแล้ว

เสิ่นหวำซันอำศั
่ ยควำมสัมพันธ์ เชิญจวินฟู่ เล่อจำกฝ่ ำย
ซือเทียนเจี้ยนมำหำฤกษ์ ได้ฤกษ์เป็ นวันที่แปดเดือนหนึ่ งปี หน้ ำ
หมำยควำมว่ำยังเหลือเวลำอี กเดื อนเศษ เสิ่นอวี๋ หงก็จะต้ อง
แต่งงำนกับเฉิงเยี่ยนเยี่ยนแล้ว

เสิ่นหวำซันยั
่ งอยำกเลื่อนวันให้เร็วขึ้น แต่จวินฟู่ เล่อว่ำ วัน
ฤกษ์ ดีกำหนดจำกเวลำวันเดื อนปี เกิดของตระกูลเสิ่นกับเฉิง
แก้ไขไม่ได้ เหตุผลที่เสิ่นหวำซันเตรี
่ ยมเอ่ยปำกก็เลยต้องเก็บไว้

368
 ขณะที่ ตระกูลเสิ่นกำลังเตรียมงำนแต่งงำนของเสิ่นอวี๋ห
งอย่ำงวุ่นวำย มีข่ำวรัชทำยำทประชวรหนักแพร่ออกมำ ทำให้
ขุนนำงเมืองหลวงต่ำงเริ่มขบคิด

ที่แท้ตงั ้ แต่เริ่มเข้ำฤดูใบไม้ร่วง อำกำรของรัชทำยำทก็ไม่

สู้ดีนัก กำรที่ ร่ำงกำยอ่ อนแอป่ วยบ่อย ร่ำงกำยไม่ดีเป็ นเรื่อง
ปกติ จึง ไม่เ ป็ นที่ ส นใจกัน มี แต่ หมอหลวงจำกฝ่ ำยเวชโอสถ
สำนักพระรำชวังที่ มีสีหน้ ำกังวล เนื่ องจำกอำกำรรัชทำยำทไม่
เพียงแต่ไม่ส้ดู ี แต่เหมือนใกล้ถึงจุดจบแล้ว พวกเขำต่ำงรูก้ นั เอง
แต่ ไ ม่ ก ล้ ำ พู ด รัช ทำยำทเป็ นผู้สื บ ทอดรำชบัล ลัง ก์ สภำพ
ร่ำงกำยมีผลกับรำชบัลลังก์ เป็ นควำมลับของชำติ

จนกระทังเมื
่ ่อไม่กี่วนั ก่อนรัชทำยำทไอเป็ นเลือดออกมำ
หลำยครัง้ อำกำรหนั กขึ้นมำก หัวหน้ ำฝ่ ำยเวชโอสถซุนป๋อห
ยำงหลังจำกจับชี พจรรัชทำยำทแล้ว สี หน้ ำพลันเปลี่ยนไป ขอ
เข้ำเฝ้ ำฮ่องเต้ ตงั ้ แต่ คืนนัน้ กรำบทูลรำยงำนถึงอำกำรของรัช
ทำยำท

ด้ ว ยเหตุนี้ ข่ ำวรัชทำยำทประชวรหนั ก จึง แพร่ อ อกมำ

หลังจำกฮ่องเต้ไม่มีใจเข้ำประชุมรำชสำนักหลำยวันติดกัน ข่ำว
รัชทำยำทประชวรหนักยิ่งปิดไม่อยู่ ขุนนำงเส้ำฝู่ เจี้ยนถึงขนำด
แอบไปดูไม้ที่เตรียมทำโลงศพให้รชั ทำยำทเตรียมกำรไว้ก่อน
369
 เสิ่ น อวี๋ ซื่อได้ ยิ น เรื่องรัชทำยำทประชวรหนั กแล้ ว ใจก็
เป็ นกัง วลติ ด ต่ อ กัน หลำยวัน นำงคอยสอบถำมอำกำร รัช
ทำยำทกับเสิ่นเจ๋อจิ้ง ภำวนำให้รชั ทำยำทอำยุมนขวั ั ่ ญยืน

ควำมคิดนำงมีเพียงอย่ำงเดียว รัชทำยำทประชวรหนัก
ขนำดนี้ หำกทนไม่ ไ หว สิ้ น พระชนม์ ก่ อ นปี ใหม่ จะต้ อ งมี
ผลกระทบกับงำนแต่ งงำนทัง้ เมืองหลวง แล้วงำนแต่ งงำนหง
เอ๋อร์จะทำอย่ำงไร? หำกรู้ว่ำจะเป็ นเช่นนี้ รีบๆจัดงำนแต่งงำน
ก็ดี เสิ่นอวี๋ซื่อรู้สึกว่ำไม่น่ำรอจนป่ ำนนี้ ค่อยไปหำฤกษ์ยำมงำน
แต่งงำนกับตระกูลเฉิง

ครอบครัวที่ คิดเช่นเดียวกับเสิ่นอวี๋ซื่อมีไม่น้อย สิบกว่ำ

วันนี้ ตระกูลเสิ่นได้ดื่มสุรำงำนเลี้ยงแสดงควำมยินดีหลำยรอบ
ล้ ว นเป็ นงำนแต่ ง งำนทั ง้ นั ้น มี ห ลำยรำยที่ เ ดิ มจะจัด งำน
แต่งงำนต้นปี หน้ ำ ชำยหญิงทัง้ สองฝัง่ ต่ ำงตกลงกันกำหนดวัน
ใหม่ เป็ นวันก่อนปี ใหม่ จัดงำนแต่งงำนให้แล้วเสร็จ เพื่อป้ องกัน
ปัญหำ

เนื่ องจำกมีงำนเลี้ยงยินดีทงั ้ เล็กทัง้ ใหญ่ อีกทัง้ ใกล้ปีใหม่

แล้ว บรรยำกำศเมืองหลวงจึงครึกครื้นมำก กลำยเป็ นตรงกัน
ข้ำมกับกำรประชวรหนักของรัชทำยำท

370
 ควำมร้ อ นใจของเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ เข้ ำ ถึ ง หูเ สิ่ น หนิ ง นำงรู้ถึ ง
จิตใจมำรดำที่ เป็ นห่ วงพี่ รอง แต่ เสิ่นหนิงก็รู้ว่ำกำรกังวลของ
มำรดำไม่จำเป็ นเลย รัชทำยำทยังอยู่ได้อีกสองเดือนกว่ำ

เสิ่นหนิงหำโอกำสปลุกปลอบเสิ่นอวี๋ซื่อ นำงยกทัง้ เสิ่น

หวำซัน่ กับ เจ้ ำสำนั กโหรำศำสตร์ ว่ ำท่ ำนหลี่ ซือเที ยนเจี้ยนดู
ดวงดำวกลำงคืน ไม่เห็นเหตุรำ้ ยอะไร รัชทำยำทต้องรอดพ้นภัย
อันตรำยครัง้ นี้ แน่ นอน จำกคำพูดของนำง เสิ่นอวี๋ซื่อจึงได้สติคืน
มำ ห่วงมำกไปก็ไม่มีประโยชน์ รอฟ้ ำดินบันดำล ทันใดนัน้ ก็ไม่
คิ ด เรื่ อ งรัช ทำยำทประชวรหนั ก อี ก ต่ อ ไป ตัง้ ใจเตรี ย มงำน
แต่งงำนให้เสิ่นอวี๋หง

ครัน้ ได้ยินข่ำวรัชทำยำทประชวรหนัก เหล่ำองค์ชำยต่ำง

ยินดี รัชทำยำทจับจองตำแหน่ งผู้สืบทอดรำชบัลลังก์ หลำยปี
มำนี้ ไม่ได้ทำอะไรเลย ในที่ สุดเขำก็ต้องคำยตำแหน่ งออกมำ
เสี ยที รัชทำยำทสิ้นพระชนม์ ผู้สืบทอดรำชบัลลังก์ว่ำงลง องค์
ชำยที่ เหลือต่ำงไม่ใช่โอรสฮองเฮำไม่ใช่ทงั ้ โอรสคนโต ไม่ว่ำคน
ใดก็มีโอกำสได้เป็ นรัชทำยำทกันทัง้ นั น้ เหล่ำองค์ชำยต่ ำงจด
จ้องตำแหน่ งนัน้ กันตำเขม็ง เตรียมพร้อมกับกำรแย่งชิง เวลำนี้
รอแต่ ใ ห้ ร ชั ทำยำทสิ้ น พระชนม์เ ท่ ำ นั น้ ! ควำมสงบก่ อ นพำยุ
ใหญ่จะมำถึง คนไม่น้อยต่ำงรูส้ ึกได้

371
 “ซุ น ป๋ อหยำงไม่ เ ป็ นมื อ อำชี พ เลย บอกแค่ ร ชั ทำยำท
ประชวรหนัก หนักแค่ไหนไม่ยอมบอก เจ้ำคนนี้ !” เยี่ยเจิ้งฉุนทำ
หน้ ำโกรธขึ้ง “ฟ้ อง” เสิ่นหวำซันเรื
่ ่องซุนป๋อหยำง ควำมจริงตำม
ควำมคิดเขำ รัชทำยำทสิ้นพระชนม์ไวก็ดี ผูส้ ืบทอดรำชบัลลังก์
ร่ำงกำยอ่อนแอ แล้วจะไปบอกใครได้ว่ำรำชบัลลังก์นัน้ ยังยื ่ น?

“พอรัช ทำยำทสิ้ น พระชนม์ กำรแย่ ง ชิ ง เป็ นผู้สื บ ทอด

บัล ลัง ก์จ ะโผล่ ขึ้น มำ ถึ ง เวลำนั ้น ไม่ รู้ว่ ำ จะมี ก ำรเข่ น ฆ่ ำ นอง
เลือดกันสักแค่ไหน”

ใจเสิ่นหวำซันยั
่ งขัดแย้งกันอยู่ เขำไม่อยำกให้รชั ทำยำท
สิ้ น พระชนม์ เพรำะองค์ช ำยสิ บ สองยัง ทรงพระเยำว์ หำกรัช
ทำยำทสิ้นพระชนม์ สำหรับองค์ชำยสิบสอง สำหรับตระกูลเสิ่น
นับว่ำไม่ใช่เรื่องดี แต่ชะตำฟ้ ำกำหนด เป็ นเรื่องช่วยไม่ได้ สิ่งที่
จะต้องทำในเวลำนี้ ก็คือเตรียมรับมือให้ดี

รัชทำยำทประชวรหนัก ฮ่องเต้กไ็ ม่มีกะจิตกะใจจะไปวัง

ต่ ำงๆ หลำยคืนนี้ ค้ำงแรมอยู่แต่วงั คุนหนิง เป็ นเพื่อนฮองเฮำ
เจียงซื่อ

วัง คุ น หนิ งติ ด ไฟสว่ ำ งโร่ ฮ่ อ งเต้ ฮ องเฮำสบตำกัน อยู่

เจ็บ ปวดใจระคนเศร้ำหมอง ซุ น ป๋อหยำงเพิ่ ง มำทู ลว่ ำ แม้ รชั
372
ทำยำทจะไม่ได้ไอเป็ นเลือดแล้ว แต่ป่วยมำนำนปี ภำยในกำย
ว่ำงเปล่ำ ทำได้เพียงใช้วิธีประคับประคอง มำกที่สุดคงอยู่ได้อีก
เพียงเดือนสองเดือน ให้ฮ่องเต้ฮองเฮำเตรียมพระทัยไว้

ได้ยินคำซุนป๋อหยำง น้ำตำเจียงฮองเฮำพลันไหลริน พูด

ไม่ออกแม้เพียงคำเดียว ควำมจริง ระยะนี้ น้ำตำนำงไม่เคยแห้ง
เลย นำงอยำกให้ตวั เองเป็ นคนป่ วยหนักแทน

ฮ่องเต้นอกจำกเศร้ำโศกแล้วยังโกรธจัด สังให้ ่ หมอหลวง

ฝ่ ำยเวชโอสถสำนักพระรำชวังทำทุกวิถีทำง จะต้ องรักษำชี วิต
รัชทำยำทไว้ให้ได้ ทัง้ จะเอำผิดเหล่ำหมอหลวงเช่นซุนป๋อหยำง
ดีที่ฮองเฮำอยู่ข้ำงๆ ห้ำมไว้ ทัง้ ฮ่องเต้ คิดว่ำยังต้ องอำศัยพวก
ซุนป๋อหยำงรักษำรัชทำยำท พวกซุนป๋อหยำงจึงถอยออกไปได้
อย่ำงปลอดภัย

“ข้ำยังจำที่ เขำเรียกข้ำว่ำเสด็จพ่ อครัง้ แรก ตอนนั น้ ข้ำ

เพิ่งครองรำชย์ไม่กี่ปี ไม่นึกว่ำตอนนี้ ...” ฮ่องเต้นึกถึงรัชทำยำท
วัยเด็ก น้ำเสียงออกสะอื้นเล็กน้ อย

ซังกวนหรู
่ ชูเป็ นโอรสองค์แรกของเขำ ทัง้ เป็ นโอรสองค์
เดี ย วของฮองเฮำ ควำมหมำยย่ อ มไม่ ธ รรมดำ เขำทัง้ รัก ทัง้
คำดหวังในตัวเด็กคนนี้ มำกกว่ำใครอื่นทัง้ หมด
373
 ขณะฮองเฮำมี ค รรภ์ เขำดี ใ จสุ ด ขี ด ซัง่ กวนหรูชู เ รี ย ก
“เสด็จพ่อ”ครัง้ แรก เขำก็ตื่นเต้นยิ่งนัก เขำคิดไปถึงขัน้ ที่เมื่อซัง่
กวนหรูชูโตถึงวัยแล้ว จะมอบแผ่นดินให้ ครอง ให้ เขำสื บทอด
รำชบัลลังก์ต้ำหย่งให้รงุ่ เรือง

แต่ ต่ อ มำ...ต่ อ มำสุ ข ภำพซั ง่ กวนหรู ชู ก็ อ่ อ นแอไม่

สำมำรถปฏิบตั ิ หน้ ำที่ผสู้ ืบทอดรำชบัลลังก์ได้ แม้กระนัน้ ฮ่องเต้
ก็ยงั ไม่ได้ถอดเขำออกจำกตำแหน่ งรัชทำยำท กลับโปรดปรำน
เขำมำกยิ่ ง ขึ้น เรี ย กได้ ว่ ำ ฮ่ องเต้ เ ห็น ควำมส ำคัญของพ่ อลูก
มำกกว่ำสิ่งใด

เวลำนี้ ซังกวนหรู
่ ชูป่วยหนั ก คนผมหงอกส่ งคนผมดำ
จิตใจฮ่องเต้เป็ นอย่ำงไรพอจะรูไ้ ด้

ฮองเฮำได้ยินคำพูดฮ่องเต้ น้ำตำยิ่งไหลริน หัวใจเหมือน

ถูกคมมี ดเชื อดเฉื อน อยำกตำยแทนซังกวนหรู่ ชู สุดท้ ำยอด
ไม่ได้รำ่ ไห้โฮ “เทวดำฟ้ ำดิน โปรดเอำชีวิตข้ำไปเถิด ขอให้ลกู ข้ำ
แข็งแรง...เทวดำฟ้ ำดิน ได้โปรดเถอะ...” ในเวลำนี้ นำงไม่ใช่
พระมำรดำแห่งแคว้นผูส้ ง่ำงำม ไม่ใช่เจ้ำแห่งวังหลังที่สงู ส่ง นำง
เป็ นเพียงแม่ที่น่ำสงสำรที่กำลังจะสูญเสียลูกชำย

374
 ฮ่องเต้เห็นท่ำทำงไร้สติของฮองเฮำ รู้สึกทุกข์ตรมอยู่ใน
อก ฮ่องเต้ฮองเฮำกอดกันรำ่ ไห้ ห่วงใยลูกชำยที่มีรว่ มกัน ควำม
เศร้ำนี้ ดจุ ดังเมฆด
่ ำปกคลุมทัวฟ้
่ ำพระรำชวัง สถำนที่ แห่งเดียว
ที่ไม่ได้รบั ผลกระทบนัน้ กลับเป็ นวังตะวันออก

ภำยในวังตะวันออก หมอหลวงเข้ำๆออกๆ จับชีพจร สัง่

ยำ ต้ มยำ นำงกำนั ลผู้รบั ใช้ คอยรอคำสัง่ เสี ยงคนมำๆหยุดๆ
กลำยเป็ นว่ำวังตะวันออกครึกครืน้ มำก

ซังกวนหรู
่ ชูประชวรจนลุกไม่ขึ้นแล้ว ชำยำรัชทำยำทอู๋
ซื่อเฝ้ ำอยู่หน้ ำเตี ยงคนป่ วย นำงมองดูใบหน้ ำที่ เหมือนคนตำย
ของซังกวนหรู
่ ชู ยิ้มเยำะในใจ รูส้ ึกโล่งสบำยที่ถกู ปลดปล่อย

ตัง้ แต่ รชั ทำยำทประชวรหนัก ก็ไม่มีกำลังและควำมคิด

ในกำรทรมำนเหล่ำนำงกำนั ลขันที ผู้คนในวังตะวันออกแอบ
โล่งใจ รู้สึกว่ำที่ รชั ทำยำทประชวรหนั กเป็ นข่ำวดีของพวกเขำ
ถึงขนำดมีไม่น้อยที่แอบภำวนำให้รชั ทำยำทประชวรหนักเช่นนี้
ตลอดไป

ดังนัน้ หลังจำกรัชทำยำทประชวรหนัก บรรยำกำศในวัง

ตะวัน ออกไม่ ไ ด้ ซึ ม เศร้ ำ กลับ แฝงไว้ ด้ ว ยควำมดี ใ จเงี ย บๆ

375
ทิศทำงจิตใจคน ย่ อมใฝ่ หำผู้มีคุณธรรม คำพูดนี้ ใช้ กบั ที่ นี่ได้
เลย

376
 135 ปู่ เล็กมำแล้ว

ข่ำวรัชทำยำทประชวรหนักไม่ได้มีผลกระทบกับกำรเฝ้ ำ
รอวันปี ใหม่ของคนเมืองหลวง นอกจำกบำงคนเท่ำนัน้ ที่ สนใจ
ข่ ำ วรั ช ทำยำทประชวรหนั ก แล้ ว ทั ้ง เมื อ งหลวงก็ อ ยู่ ใ น
บรรยำกำศกำรฉลองปี ใหม่

ก่อนปี ใหม่เสิ่นหนิงได้รบั ของขวัญที่ อิงหนำนถู ส่งมำให้

พร้อมกับได้รบั ข่ำวดี ของอิงหนำนถู นั น่ คือ ตำแหน่ งสื บทอด
ซื่ อจื่อของเขำใกล้จะเป็ นผลแล้ว ชิงผิงโหวอิงผิงชวนได้กรำบ
ทูลฮ่องเต้ขอให้แต่งตัง้ ซื่อจื่อหรือผู้สืบทอด ขอแต่งตัง้ บุตรชำย
คนโตอิง หนำนถูเ ป็ นซื่ อจื่อ หำกไม่มีเ หตุเ หนื อควำมคำดคิด
หลังปี ใหม่กจ็ ะทรงโปรดเกล้ำลงมำ

ชิงผิงโหวอิงผิงชวนปกติรกั อิงหนำนโหมวลูกชำยของหลี่
ซื่ อมำกที่ สุด มำแต่ ไ หนแต่ ไร ไฉนอยู่ดี ๆ จึ ง ทู ลขอแต่ ง ตัง้ อิ ง
หนำนถูเล่ำ? เส้นสนกลใน แม้อิงหนำนถูไม่ได้พดู แต่เสิ่นหนิงรู้
เขำสิ้นเปลืองแรงไปเท่ ำไร ทัง้ ผ่ำนควำมทุกข์ยำกมำเท่ ำไร จึง
ปรำกฏผลวันนี้ ได้

หลี่ซื่อ องค์ชำยห้ำ ชิงผิงโหว ล้วนเป็ นศึกรอบด้ำน เขำก็

ยังฟั นฝ่ ำออกมำได้ ไม่ร้วู ่ำเขำใช้วิธีอะไร ทำให้ชิงผิงโหวอิงผิง
377
ชวนเป็ นฝ่ ำยทูลขอฮ่ องเต้ แต่ งตัง้ ได้ เสิ่นหนิงนอกจำกแสดง
ควำมยินดีแล้วก็ยงั นับถือในฝี มือของเขำด้วย

ตระกูลเสิ่นทัง้ ยุ่งทัง้ ครึกครื้น เนื่ องจำกพวกเขำไม่เพียง

แต่ ต้องยุ่งเรื่องปี ใหม่แล้ว ยังต้ องเตรียมงำนแต่ งงำนของเสิ่น
อวี๋ ห ง เสิ่ นอวี๋ ซื่ อ มอบงำนปี ใหม่ ใ ห้ เ สิ่ นอัน ซื่ อ กับ เสิ่ นหู ซื่ อ
จัดกำร ตัวเองนำพวกผู้ดูแลงำน เตรียมกำรเรื่องงำนแต่ งงำน
ของเสิ่นอวี๋หง แม้แต่เสิ่นอวี๋เฉิง ก็ร้ตู วั ไม่มำเกำะแกะเสิ่นอวี๋ซื่อ
ไปเล่นกับหลำนเสิ่นชิ่งเต๋อกับเสิ่นชิ่งเจ๋อกันเอง

ถึงแม้เสิ่นเจ๋อเกำกับเสิ่นเจ๋อเสียนปี นี้ จะยังคงไม่กลับมำ

ฉลองปี ใหม่ที่เมืองหลวง แต่ บรรยำกำศกำรเฉลิมฉลองกลับ
ครึกครืน้ อย่ำงที่ ไม่เคยมีมำก่อน เป็ นเพรำะเสิ่นไคซันที
่ ่ อยู่ไกล
ถึงหำงโจว เสิ่นไคซันจะมำฉลองปี
่ ใหม่ที่เมืองหลวง!

นี่ เป็ นโอกำสอันหำได้ ยำกยิ่ง ตัง้ แต่ เสิ่นหวำซันรู ่ ้ข่ำวนี้

แล้ ว ก็ยิ้ ม ไม่ หุบ ปำก เรี ย กเสิ่ น อัน ซื่ อ ไปสัง่ กำรให้ ร ะวัง เรื่ อ ง
ต่ ำงๆด้วยตัวเอง เช่นกำรดูแลเรือนพัก กำรเตรียมอำหำร ให้
ดูแลมำกกว่ำเมื่อครำวเสิ่นเจ๋อเกำกลับมำเมื่อปี ก่อนโน้ นมำก

378
 นี่ เป็ นโอกำสที่ หำได้ยำกยิ่ง พี่ น้องเสิ่นหวำซันถึ
่ งแม้ จะ
สนิทสนมดี มำก แต่ กำรแยกอยู่คนละที่ เป็ นเวลำนำน ต่ ำงคน
ต่ำงแต่งงำนมีครอบครัวแล้วจึงอยู่รว่ มฉลองปี ใหม่กนั น้ อยมำก

ครัง้ นี้ เนื่ องจำกหลังปี ใหม่เสิ่นไคซันจะต้

่ องมำรำยงำน
ตัวที่กระทรวงขุนนำง และมำร่วมงำนแต่งงำนเสิ่นอวี๋หง เสิ่นไค
่ บเสิ่นเต๋อซันสองพี
ซันกั ่ ่น้องเลยปรึกษำกันว่ำจะมำฉลองปี ใหม่
ที่ เ มื อ งหลวง ถื อ โอกำสพบหน้ ำ พี่ ช ำยกับ หลำนๆ ตลอดจน
หำรือเรือ่ งภำยในตระกูลต่ำงๆ

“ทัง้ หมดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วหรือยัง? อำของพวกเจ้ำ

สองครอบครัวอีกไม่กี่วนั ก็จะมำถึงแล้ว” อีกไม่กี่วนั ก็ปีใหม่แล้ว
เสิ่นหวำซันก็่ ยงั ไม่วำงใจ เรียกเสิ่นเจ๋อจิ้งกับ เสิ่นเจ๋อหย่วนสอง
คน สอบถำมเรือ่ งเกี่ยวกับกำรรับรองอีกครัง้

เสิ่นไคซันมี่ จดหมำยมำก่อนแล้ว ครัง้ นี้ ที่มำเมืองหลวง

นอกจำกพวกเขำสองคน ยังพำลูกหลำนมำอีกหลำยคน รวมทัง้
บ่ำวไพร่กบั ผู้คุ้มกัน เรือนพักที่ ตระกูลเสิ่นต้ องจัดเตรียมมีไม่
น้ อย

ทีแรกเสิ่นเจ๋อหย่วนอยำกรับเสิ่นเต๋อซันไปอยู
่ ่กบั เขำ แต่
เสิ่นหวำซันปฏ
่ ิ เสธ เห็นว่ำพี่น้องไม่กี่คนนี้ ไม่ได้เจอกันนำนแล้ว
379
เวลำที่ จะอยู่ต่อก็อีกไม่นำน อยู่ที่ถนนจิ่งไท่ดีแล้ว ไม่ต้องย้อน
ไปย้อนมำ

เสิ่ นเจ๋ อ จิ้ ง พี่ น้ องสองคนต่ ำ งตอบว่ ำ ทุ ก อย่ ำ งได้ จ ัด

เตรียมเรียบร้อยแล้ว ขอให้ บิดำวำงใจ เสิ่นเจ๋อจิ้งยังรำยงำน
ควำมคืบหน้ ำของกำรเตรียมงำนแต่งงำนเสิ่นอวี๋หง ทุกอย่ำงได้
จัดเตรียมไว้แล้วเจ็ดแปดส่วน ยังมีรำยละเอียดปลีกย่อย ก่อน
วันที่แปดเดือนหนึ่ งก็ควรจะจัดกำรเรียบร้อยสมบูรณ์ได้แล้ว

ครอบครัวเสิ่นอี้หลำนอยู่ในเมืองหลวงแล้ว ก่อนปี ใหม่ กู่

เหิง ถงกับ เสิ่นอี้ หลำนก็พำลูกชำยลูกสำวมำให้ ของขวัญบ้ำน
เสิ่น

ตัง้ แต่ตงั ้ บ้ำนเรือนในเมืองหลวงแล้ว กำรไปมำหำสู่ของ

กู่กบั เสิ่นสองบ้ำนก็ถี่ขึ้น โดยเฉพำะกู่เหวินหลำนไปบ้ำนเสิ่น
มำกที่ สุด สนิ ทกับ ตำเสิ่ น หวำซัน่ มำกขึ้น เรื่ อ ยๆ ในตำหนั กจี๋
เสียน เสิ่นหวำซันยั ่ งเป็ นผูบ้ งั คับบัญชำของกู่เหวินหลำนด้วยซำ้

เสิ่ น หวำซัน่ ก็ช อบกู่เ หวิ น หลำนหลำนตำคนนี้ มำก กู่

เหวินหลำนอำยุน้อยแต่มีภมู ิ ควำมรู้ ที่ สำคัญกว่ำนัน้ คือ หลำน
ตำคนนี้ แม้อำยุน้อยแต่ กำรทำงำนละเอี ยดรอบคอบ เสิ่นหวำ

380
ซันก็
่ มกั ให้คำแนะนำมำกบ้ำงน้ อยบ้ำง หวังให้เขำก้ำวหน้ ำขึ้น
ไปอีกขัน้

กู่เหวินหลำนเป็ นคนมองเหตุกำรณ์ ได้แจ่มชัด ถึงแม้อำยุ

น้ อย สิ่ ง ที่ คิ ด กลับ ลึ ก ซึ้ ง กว้ ำ งไกล เกี่ ย วกับ กระแสใต้ น้ ำ ใน
วงกำรขุ น นำงเมื อ งหลวง เขำก็ดู เ หมื อ นจะรับ รู้ ไ ด้ เ ช่ น กัน
โดยเฉพำะหลังรัชทำยำทประชวรหนั ก เขำยิ่งรู้สึกถึงควำมตึ ง
เครียดของบรรยำกำศเมืองหลวง รำวกับพร้อมที่ จะระเบิดได้
ทุกเมื่อ

ที่ อำศั ย โอกำสปี ใหม่ แ สดงควำมรู้ สึ ก มิ ได้ มี เ พี ย ง

ครอบครัวเสิ่นอี้ หลำน ครอบครัวขุนนำงซื่ ออวี้สื่อเหลี ยงว่ำน
เฉิงกับรองอธิบดีกระทรวงพิธีกำรจำงซู่กม็ ำเยี่ยมเยียนบ้ำนเสิ่น
นำของขวัญมำให้มำกมำย

นอกจำกสองครอบครัวนี้ ยังมีอีกหนึ่ งคนที่น่ำจะต้องพูด

ถึง นั น่ คือจอหงวนรัชศกฉำงไท่ ปีที่ สำมสิบเจ็ดโหลวเซิ่งไหวก็
มำเยี่ยมเยียนด้วย

เนื่ องด้วยเป็ นหลำนเขยของพี่ภรรยำเสิ่นเจ๋อจิ้ง โหลวเซิ่ง

ไหวมำเยี่ยมเยียนในฐำนะญำติและลูกศิษย์ ได้รบั กำรต้ อนรับ

381
จำกเสิ่นหวำซันกั่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งตำมมำรยำท แน่ นอนว่ำเขำเองก็
เข้ำพวกรุน่ เดียวกันอย่ำงเสิ่นอวี๋หงกับเสิ่นอวี๋เล่อได้อย่ำงดี

เกี่ยวกับเรื่องที่ไปที่มำเหล่ำนี้ เสิ่นหนิงรู้ดี นำงจึงพลอยดี

ใจไปด้วย รอบๆตระกูลเสิ่น รวบรวมคนเก่งได้มำกมำยโดยไม่
รู้ตวั ใช่แล้ว คนเก่ง! เสิ่นหนิงรู้ว่ำทัง้ โหลวเซิ่งไหวกับกู่เหวินหลำน
ต่ำงเป็ นคนเก่งสุดยอด เวลำนี้ พวกเขำสนิทกับตระกูลเสิ่นมำก
ขึน้ เรือ่ ยๆ อำนำจที่ตระกูลเสิ่นพึ่งพำได้กเ็ พิ่มขึน้ อีกสองส่วน

ชำติ นี้ มี ห ลำยเรื่ อ งที่ ไ ม่ เ หมื อ นกัน แล้ ว เสิ่ น หนิ งเริ่ ม
มันใจกั
่ บอนำคตของตระกูลเสิ่นมำกยิ่งขึ้น ตระกูลเสิ่นจะต้ อง
เปลี่ ย นแปลงชะตำกรรมกำรถูก ฆ่ ำ ล้ ำ งตระกูล ได้ ต้ อ งได้
แน่ นอน!

เสิ่นไคซันกั
่ บเสิ่นเต๋อซันมำถึ
่ งเมืองหลวงวันที่ ยี่สิบแปด
เดือนสิบสอง เสิ่นหวำซันลำหยุ
่ ดพักผ่อนเรียบร้อยแล้ว ตัง้ ใจรอ
พวกเสิ่นไคซันที ่ ่ ถนนจิ่งไท่ ครัน้ ลองนับดู พวกเขำพี่น้องไม่ได้
เจอหน้ ำกันห้ำหกปี แล้ว ขณะที่ผรู้ บั ใช้รำยงำนว่ำพวกเสิ่นไคซัน่
มำถึงปำกทำงถนนจิ่งไท่ ใกล้จะถึงประตูบ้ำนเสิ่นแล้ว เสิ่นหวำ
ซัน่ ถึง ขนำดรู้สึ กทัง้ ขลำดทัง้ เศร้ำ ยิ่ ง ใกล้ ชิด ยิ่ ง เหมื อนขลำด
คนเรำ ยิ่งใหญ่กย็ ิ่ งถนอมควำมสนิทในสำยเลือด

382
 เสิ่นไคซันกั
่ บเสิ่นเต๋อซันเห็
่ นพี่ใหญ่เสิ่นหวำซัน่ อดไม่ได้
น้ำตำร่วง พี่น้องคุยกันถึงเรือ่ งรำวต่ำงๆ

เสิ่นไคซันกั
่ บเสิ่นเต๋อซันมำเมื
่ องหลวงครังนี้ ้ พำลูกหลำน
มำไม่ กี่ ค น ครอบครัว ฝ่ ำยหญิ ง ยัง คงอยู่ ที่ ห ำงโจว ด้ ว ยกำร
จัดกำรของเสิ่นเจ๋อหย่วน มือ้ คำ่ จึงจัดเป็ นอำหำรง่ำยๆเลี้ยงรับ
พวกเสิ่นไคซัน่ ครัน้ นึ กถึงว่ำพวกเขำต้องรีบพักผ่อนทัง้ ยังใกล้
วันสิ้นปี แล้ว งำนเลี้ยงจัดอย่ำงเรียบง่ำยยิ่ง ครอบครัวฝ่ ำยหญิง
เช่นเสิ่นอวี๋ซื่อเสิ่นหนิงจึงไม่ได้มำร่วมด้วย

“เจ้ ำ เป็ นผู้ว่ ำ หำงโจวมำก็ห ลำยปี แล้ ว ครัง้ นี้ กลับ มำ

กระทรวงขุนนำง คงต้องมีกำรปรับเปลี่ยนตำแหน่ ง หำงโจวมัง่
คัง่ ต ำแหน่ ง ที่ พ อเที ย บได้ มี ไ ม่ ม ำก เจ้ ำ คงต้ อ งเตรี ย มใจไว้ ”
หลังจำกพวกเสิ่นไคซันจั ่ ดกำรธุระแล้ว คุยเรื่องสัพเพเหระแล้ว
เสิ่นหวำซันเร่ ิ่ มคุยเรือ่ งเป็ นงำนเป็ นกำร

เรือ่ งแรกที่คยุ คือ เสิ่นไคซันจะโยกย้

่ ำย

“หำกยังอยู่ที่เจียงหนำนเต้ำได้กจ็ ะดีที่สุด แต่ ไม่ใช่เรื่อง

จะสมหวัง ก่ อ นข้ ำ มำเมื อ งหลวง ผู้ต รวจกำรหวำงได้ บ อก
ล่วงหน้ ำแล้วว่ำ โจวต่ำงๆในเจียงหนำนเต้ ำไม่มีตำแหน่ งว่ำง”
เสิ่นไคซันท่
่ ำทำงเคร่งขรึม ควำมจริงไม่ใช่เป็ นเพรำะเรื่องที่ คยุ
383
เคร่ ง เครี ย ด แต่ นิ สัย เสิ่ น ไคซัน่ ไม่ ค่ อ ยยิ้ ม แย้ ม ตรงข้ ำ มกับ
พี่ชำยเสิ่นหวำซันที
่ ่มกั ยิ้มแย้ม

“ก่อนหน้ ำนี้ ข้ำก็ถำมเยี่ยเจิ้งฉุนแล้ว เป็ นเรื่องจริง เจียง

หนำนเต้ำไม่มีตำแหน่ งผู้ว่ำว่ำงจริงๆ แต่กไ็ ม่ใช่ว่ำจะต้องอยู่ที่
เจียงหนำนเต้ำ...”

ควำมจริงทำงไปของเสิ่นไคซัน่ เสิ่นหวำซันได้ ่ คิดไว้แล้ว

เสิ่ นไคซัน่ ไม่ จ ำเป็ นต้ อ งอยู่ ที่ ห ำงโจวแล้ ว เสิ่ นเต๋ อ ซัน่ กับ
รำกฐำนของตระกูลเสิ่นอยู่ที่หำงโจว เกี่ยวกับหำงโจว พวกเขำรู้
ละเอียดอย่ำงมำกแล้ว

เพรำะฉะนั น้ เขำตัด สิ น ใจให้ เ สิ่ น ไคซัน่ ไปสถำนที่ ห นึ่ ง

สถำนที่ นี้ถึงแม้ยำกจนข้นแค้น แต่ ถ้ำเขำไปสถำนที่ นี้ จะเป็ น
ประโยชน์ อย่ำงมำกต่อตระกูลเสิ่นในอนำคต

“หลิ่งหนำนเต้ ำกว่ำงโจว?” เสิ่นไคซันพึ

่ มพำคำนี้ ตำม
แผนของพี่ชำย นี่ นับเป็ นห่วงโซ่ของแผนใหญ่

เขำนึ กถึงหลำนอำเสิ่นเจ๋อเกำนำยอำเภอเซี ยงซันที่ หลิ่ง

หนำนเต้ำ หำกเขำไปเป็ นผูว้ ่ำกว่ำงโจวของหลิ่งหนำนเต้ำ อิทธิพล

384
ของตระกูลเสิ่นที่หลิ่งหนำนเต้ำก็จะเพิ่มขึ้นมำกมำย เช่นนี้ แล้ว
จะต้องหลบเลี่ยงไปไย?

“ต ำแหน่ ง เกำเอ๋ อ ร์ต่ำ เกิน ไป ไม่มีอะไรต้ อ งหลบเลี่ ย ง

เพียงแต่เรื่องนี้ ไม่ใช่ว่ำจะสำเร็จ เรื่องนี้ ยังต้องวิ่งทำงเซี ยวโฮ่ว
เหรินกับเวินกุยจำงจึงจะได้” เสิ่นหวำซันค ่ ิ ดถึงจุดนี้ ก่อนแล้ว
เซี ยวโฮ่ วเหรินยังพอเป็ นศิษย์สำนั กเดี ยวกัน เพี ยงแต่ ตระกูล
เสิ่นกับเวินกุยจำงไม่เคยมีกำรไปมำหำสู่ เรือ่ งนี้ จึงยังทำได้ยำก

“ยังมีเวลำอีกหลำยเดือน ค่อยๆหำวิธีทำ เวลำนี้ ขนุ นำง

เจียงหนำนเต้ำต่ ำงรู้ว่ำรัชทำยำทประชวรหนัก สุขภำพของรัช
ทำยำทเป็ นอย่ ำ งไรบ้ ำ งแล้ ว ” เกี่ ย วกับ กำรโยกย้ ำ ย เมื่ อ มี
เป้ ำหมำยก็พอจัดกำรได้ เสิ่นไคซันเองก็
่ ไม่รีบ ยังเหลือเวลำอีก
หลำยเดือน เขำสนใจเรื่องสุขภำพของรัชทำยำทมำกกว่ำ นี่ เป็ น
เรือ่ งใหญ่ที่ขนุ นำงต้ำหย่งต่ำงสนใจกันอยู่

ดังนัน้ พี่น้องสองคน จึงเริ่มคุยเรื่องกำรเปลี่ยนแปลงของ

สถำนกำรณ์เมืองหลวง...

คืนส่งท้ำยปี เก่ำ ตระกูลเสิ่นที่ถนนจิ่งไท่จดั งำนเลี้ยงใหญ่

พี่ น้ องบุต รหลำนสำยภรรยำเอกของตระกูลเสิ่ น ชุมนุ มกัน ที่

385
เมืองหลวงเกื อบครบทุกคน งำนเลี้ยงของตระกูลมี ถึงห้ ำโต๊ะ
ใหญ่ ไม่ต้องพูดว่ำครึกครืน้ แค่ไหน

งำนเลี้ยงตระกูลนี้ เสิ่นหนิงได้พบคนที่ ชำติก่อนติดค้ำง

ไว้หลำยคน ปู่ เล็กสองคน อำสองคน ยังมี ลูกผู้พี่ลูกผู้น้องอี ก
หลำยคน โชคดีที่พวกเขำยังอยู่กนั !

ควำมรู้สึกสะท้อนใจและควำมดีใจ เกิดขึ้นทุกครัง้ ที่ เสิ่น

หนิงเห็นคนตระกูลเสิ่นปรำกฏตัว ทำอย่ำงไรก็ระงับไว้ไม่อยู่

ปู่ เล็กเสิ่นไคซันกั
่ บเสิ่นเต๋อซันร่
่ ำงกำยแข็งแรง ใบหน้ ำ
คล้ำยกันมำก คนหนึ่ งเคร่งขรึมอีกคนร่ำเริง ปู่ เล็กไคซันเป็
่ นขุน
นำงหลำยปี เวลำส่ ว นใหญ่ ห น้ ำตำเคร่ ง ขรึ ม เหมำะสมกับ
ตำแหน่ ง มำก ปู่ เล็กเต๋ อซัน่ ดูแลกิจกำรของตระกูลที่ หำงโจว
ทำงำนเก่งกำจ ได้ยินเสียงหัวเรำะฮ่ำๆ แต่ไกล อำเสิ่นเจ๋อเสียก็
ตำมปู่ เล็กเต๋อซันดู่ แลงำนจิปำถะของตระกูล ยิ้มได้อย่ำงเป็ น
กันเอง เสิ่นเจ๋อซีลกู ชำยคนเล็กของ ปู่ เล็กเต๋อซัน่ ยังไม่แต่งงำน
ตำมมำเมืองหลวงครัง้ นี้ ก็เ พื่ อดูว่ ำเมืองหลวงมี เ ด็กสำวบ้ำ น
ไหนที่เหมำะสม...

ควำมคิ ด เสิ่ น หนิ งยุ่ง เหยิ ง ที่ คิ ด ในใจกับ ที่ ยิ น จำกหูด งั

คลอเคล้ำปนกัน จนนำงไม่รวู้ ่ำอำรมณ์ตวั เองเป็ นอย่ำงไร จำได้
386
แต่ว่ำดื่มมำกไปหน่ อยในงำนเลี้ยงของตระกูล ตอนหลังยังต้อง
ให้เสิ่นมี่กบั เสิ่นเหยำประคองกลับไปเรือนชิงจู๋ พอตื่นขึ้นมำ ก็
เป็ นรัชศกฉำงไท่ปีที่สำมสิบแปดแล้ว

รัชศกฉำงไท่ปีที่สำมสิบแปด ปี ใหม่อีกปี มำถึงแล้ว

387
 136 งำนมงคลสมรส

หลัง งำนเลี้ย งส่ ง ท้ ำยปี เก่ ำที่ ค รึกครื้น แล้ ว ตระกูลเสิ่ น

ปฏิ เสธทุ ก งำนเลี้ ย งที่ ถ ูก เชิ ญ เพื่ อ เตรี ย มควำมพร้ อ มงำน
แต่งงำนเสิ่นอวี๋หงเป็ นครังสุ ้ ดท้ำย

นี่ คื องำนมงคลครัง้ แรกของตระกูลเสิ่ น หลัง จำกที่ เ สิ่ น

่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งได้เลื่อนตำแหน่ ง ระดับควำมใหญ่โตและ
หวำซันกั
ควำมครึกครืน้ ของงำนจึงเหนื อกว่ำทุกครัง้ ที่ ผ่ำนมำ ดังนัน้ สิ่ง
ที่ต้องเตรียมกำรจึงมำกเป็ นพิเศษ

เสิ่ นเจ๋ อหย่ วนวุ่ นวำยมำนำนแล้ ว แม้ แต่ เสิ่ นเจ๋ อเสวี ย
กับเสิ่นอวี๋จำงที่ เพิ่งมำจำกหำงโจวก็ยงั เข้ำร่วมช่วยเตรียมงำน
ด้วย

เสิ่นเจ๋อซี ลูกชำยคนเล็กของเสิ่นไคซันโตกว่
่ ำเสิ่นอวี๋หง
สองปี ยั ง ไม่ ไ ด้ แ ต่ ง งำน หลำยปี นี้ เขำสนใจอยู่ แ ต่ เ รื่ อ ง
วรรณกรรม มักรูส้ ึกว่ำยังไม่ถึงเวลำแต่งงำน ปฏิเสธบิดำมำรดำ
เรื่ อ งแต่ ง งำนมำตลอดเวลำ เวลำนี้ เ ห็น ควำมดี อ กดี ใ จที่ ไ ด้
แต่ ง งำนของเสิ่ น อวี๋ หงหลำนอำ เขำไม่ เ ข้ ำใจ กำรแต่ ง งำนดี
เช่นนี้ น่ ำยินดีเช่นนี้ หรือ?

388
 ว่ำที่ เจ้ำบ่ำวเสิ่นอวี๋ หงแย้มยิ้มอย่ำงตัง้ ตำรอคอยทัง้ ยัง
เขินอำยเล็กน้ อย แต่ไม่ตอบคำถำมอำเล็ก กลับเป็ นพวกเสิ่นอวี๋
เล่อกับกู่เหวินหลำนที่ อยู่ข้ำงๆโห่ร้องว่ำ “ต้องดีใจอยู่แล้ว งำน
มงคลหนึ่ งในสี่ประกำรของชีวิต คืนเข้ำหออย่ำงไรล่ะ...”

พูดจบ พวกเขำยังทำหน้ ำล้อเลี ยนเสิ่นอวี๋ หง ไม่ล้อเขำ

ตอนนี้ จะไปรอตอนไหน? เวลำนัน้ เรือนโหย่วไต้ของเสิ่นอวี๋หง
เต็มไปด้วยเสียงหัวเรำะเฮฮำ

วันที่ห้ำเดือนหนึ่ ง ของขวัญ “หำบหน้ ำเกี้ยว” ที่ บ้ำนเสิ่น

ให้บ้ำนเฉิงได้เตรียมแล้วเสร็จ เสิ่นเจ๋อหย่วนนำหน้ ำ ตำมด้วย
พวกเหยียนซำงกับชิวอู๋ ส่งของขวัญไปยังบ้ำนเฉิง

ของขวัญ“หำบหน้ ำเกี้ยว”ที่ ลำ้ ค่ำที่สุดและมีควำมหมำย

มำกที่ สุดก็คือห่ ำนฟ้ ำคู่ที่เสิ่นอวี๋หงไปล่ำมำเอง เพื่อให้ ได้ห่ำน
ฟ้ ำคู่นี้ เขำปี นเขำไปแล้วไม่ร้กู ี่ลูก ควำมจริงของขวัญหำบหน้ ำ
เกี้ยวแค่ห่ำนสองตัวก็พอแล้ว เนื่ องจำกตอนพิธีหมัน้ ได้ให้ห่ำน
ฟ้ ำไปแล้ว แต่ ห่ำนฟ้ ำคู่นี้ให้ด้วยใจของเสิ่นอวี๋หง บ้ำนเฉิงเห็น
ห่ำนฟ้ ำคู่นี้แล้ว ย่อมต้องพอใจมำก

389
 ว่ำที่ เจ้ำบ่ำวเสิ่นอวี๋ หงหลำยวันนี้ กเ็ ปลี่ยนจำกที่ ชอบวิ่ง
ไปโน่ นนี่ เชื่ อฟั งตำมกำรจัดกำรของเสิ่นอวี๋ ซื่อกับ เสิ่นเจ๋อจิ้ง
เตรียมกำรทุกขัน้ ตอนในพิธีแต่งงำน

ตำมประเพณี ต้ำหย่ง ก่อนแต่ งงำนสำมวัน บิดำมำรดำ

ต้องให้ลูกชำยลูกสำวกินซำลำเปำ หอยแครง ขำหมู เกำลัดกับ
ลูกบัวอำหำรห้ำอย่ำง เพื่อควำมหมำยเป็ นมงคลว่ำ“ลูกทัง้ ห้ำจะ
สอบติดกระดำน” เสิ่นอวี๋หงจึงต้องพยำยำมกลำ้ กลืนกินลูกบัว
ที่เขำไม่เคยกิน

ที่ ทุกข์ทรมำนที่ สุดคือ เมื่อแม่สื่อปูที่นอนแล้วเสร็จ เขำ

ยัง ต้ อ งนอนร่ ว มเตี ย งกับ เจ้ ำ เปี๊ ยกเสิ่ น อวี๋ เ ฉิ ง ทัง้ ต้ อ งนอน
ติ ด ต่ อกัน ถึง สำมคื น ตระกูลเสิ่ น เลื อกเด็กที่ ให้ น อนด้ ว ยเป็ น
เสิ่นอวี๋เฉิง เพื่อไม่ให้งำนพิธีมีมลทินแม้แต่น้อย ถึงแม้ขนั ้ ตอน
จะยุ่งยำกเพียงไร เขำก็ทนได้!

ไม่ง่ำยเลย กว่ำจะมำถึงวันที่ แปดเดือนหนึ่ ง เป็ นวันจริง

ของพิธีแต่งงำน เมื่อถึงยำมอิ๋น* เสิ่นอวี๋หงกับเสิ่นอวี๋เฉิงสองคนก็
ถูกเสิ่นอวี๋ซื่อกับแม่สื่อปลุกให้ตื่น

จำกกำรแนะนำของแม่สื่อ เสิ่นอวี๋เฉิงฉี่ อย่ำงสะลึมสะลือ

ใส่ถงั ลูกหลำนที่เตรียมไว้ ดูจนเสิ่นอวี๋หงมึนงง แต่กน็ ึ กได้ทนั ใด
390
โชคดี ที่ ชำติหนึ่ งแต่ ง งำนแค่ ครัง้ เดี ยว ไม่เ ช่ น นั น้ กำรทรมำน
แบบนี้ เขำทนไม่ได้จริงๆ เสิ่นอวี๋หงคิด

เสิ่นหนิงตื่ นแต่ เช้ ำอยู่แล้ว พูดให้ ถกู ต้ องคือ ทัง้ ตระกูล

เสิ่ นตื่ น แต่ เ ช้ ำ กัน หมด ใครก็ น อนต่ อ ไม่ ไ ด้ มี ง ำนต้ อ งท ำ
มำกมำยวันนี้

เสิ่นอวี๋ซื่อกับเสิ่นเจ๋อจิ้งเรื่องมำกเป็ นที่สุด เดี๋ยวก็ถำมว่ำ

แขวนที่ ป ระดับ แล้ ว ยัง เดี๋ ย วก็ถ ำมว่ ำ เครื่ อ งเซ่ น บรรพบุ รุษ
เตรียมเรียบร้อยแล้วหรือยัง เดี๋ ยวก็ตรวจสอบที่ นัง่ แขกเหรื่อ
ที่มำร่วมงำน ยุ่งจนไม่มีเวลำพักเท้ำ

เสิ่ น หนิ งสวมชุด ใหม่ เ อี่ ย ม นุ่ ง ชุด กระโปรงสี ชมพูอ่ อ น

ปิ่นปั กมุกบนศีรษะยังเป็ นสี แดง เปลี่ยนจำกสี เย็นตำตำมปกติ
กลำยเป็ นสดใสน่ ำดูชม

ควำมจริงไม่เพียงแต่ นำงที่ แต่งให้ดูเป็ นมงคล ฝ่ ำยหญิง

ในตระกูลเสิ่นทัง้ หมดก็แต่ ง คล้ ำยกัน มี แต่ ชมพูแดงเหลื อ งดู
สดใสยิ่งนัก

391
 พวกเสิ่นอวี๋ซื่อ เสิ่นหูซื่อกับเสิ่นอันซื่อไปๆ มำๆระหว่ำง
เหอหมิงเชี ยนกับเรือนอวี๋ เฟย ดูว่ำยังมีอะไรหลงลืม เรือนอวี๋
เฟยเป็ นเรือนหอ มีควำมหมำยว่ำเยี่ยนเยี่ยนโบยบิน

เสิ่ น หนิ งเห็น พวกเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ วุ่ น วำยแล้ ว ดี ใ จ รู้สึ ก ถึ ง

บรรยำกำศของของกำรเฉลิมฉลอง มุมปำกมีรอยยิ้มที่ ปิดไม่
มิด ขณะนี้ นำงกับพวกเสิ่นมี่ เสิ่นเหยำ เสิ่นเหมยกำลังรวมตัว
กันอยู่ที่เรือนชิงจูร๋ อฟังข่ำวเฉิงเยี่ยนเยี่ยนเข้ำบ้ำน

สองชัวยำมก่
่ อนหน้ ำนี้ เจ้ำบ่ำวเสิ่นอวี๋หงได้นำเหล่ำเครือ
ญำติฝ่ำยชำยไปรับตัวเจ้ำสำวที่ บ้ำนเฉิง นั บเวลำดู น่ ำจะใกล้
กลับมำแล้ว

“ได้ยินว่ำข้ำวของที่ พี่สะใภ้รองนำมำด้วยมีมำกมำย ได้

ยิ น ว่ ำสี่ สิบ แปดหำบเต็ม...” เสิ่ น เหมยเนื่ องจำกต้ องเดินจำก
บ้ ำ นมำเรี ย นที่ ถ นนจิ่ ง ไท่ ได้ ยิ นข่ ำ วครำวข้ ำ งนอกทุ ก วัน
จำนวนหำบที่บำ้ นเจ้ำสำวให้ตอนแต่งงำนเป็ นเรือ่ งที่เด็กสำวใน
เมืองหลวงสนใจมำกที่สดุ เป็ นหัวข้อยอดนิยมเวลำคุยกัน

“ของแต่ งงำนมำสี่ สิบแปดหำบ พี่ สะใภ้รองเป็ นลูกสำว

คนเดียวของฮูหยินเฉิง ของแต่งงำนมีมำกก็เป็ นเรื่องปกติ เห็น

392
ว่ำสมัยฮูหยินเฉิงแต่งงำนก็มีของสี่สิบแปดหำบเหมือนกัน ของ
มีค่ำมำกมำย...สี่สิบแปดหำบ ใส่ของได้เท่ำไรกันหนอ...”

นี่ เป็ นคำพูดที่เสิ่นเหยำตอบเสิ่นเหมย คำพูดนี้ นำงได้ยิน

จำกเสิ่นหูซื่อ จึงเชื่อถือได้

สำวๆคุยกันจ้อกแจ้กจอแจ เสิ่นหนิงฟั งพวกนำงคุยกัน

นึ กขำในใจ ดูแล้วที่ เด็กสำวสนใจมำกที่ สุดก็คือของแต่ งงำนที่
จะนำไปด้วย!

ของแต่ งงำนมีมำกหรือน้ อย เกี่ยวข้องกับฐำนะเจ้ำสำว

ในบ้ำนเจ้ำบ่ำว เกี่ยวกับควำมมันคงของเจ้
่ ำสำวในบ้ำนเจ้ำบ่ำว
กำรที่พวกนำงสนใจจึงเป็ นเรือ่ งปกติ

ลูกสำวครอบครัวขุนนำงต้ ำหย่งแต่ งงำน ของแต่ งงำน

ปกติกม็ ีสำมสิบหกหำบกับสี่สิบแปดหำบ ถ้ำเป็ นขุนนำงสืบทอด
หรือพระญำติกม็ ีเจ็ดสิบสองหำบ ถ้ำเป็ นองค์หญิงก็มีหนึ่ งร้อย
แปดหำบ

ควำมจริ งในควำมคิ ดเสิ่ นหนิ ง จ ำนวนหำบไม่ ส ำคัญ ที่

สำคัญคือ ของในหำบมีอะไรบ้ำง เสิ่นหนิงนึ กถึงของแต่ งงำน
เฉิงเยี่ยนเยี่ยนในชำติก่อน นอกจำกผ้ำแพรต่วน เครื่องประดับ

393
เครือ่ งใช้แล้ว ยังมีของมีค่ำเช่นบ้ำนสวน ร้ำนค้ำที่มีรำคำ ดูแล้ว
บ้ำนเฉิงก็เป็ นประเภทผ้ำขี้ริ้วห่อทองเหมือนกัน

ขณะที่พวกเด็กสำวคุยกันโขมงโฉงเฉงเรื่องของแต่งงำน
เสียงฆ้องกลองก็ดงั แว่วมำ ตงฟู่ เหล่ำสำวใช้มำรำยงำนว่ำ เกี้ยว
ได้ เ ข้ ำประตูใหญ่ บ้ำนเสิ่น แล้ ว เหล่ ำคุณหนู ทงั ้ หลำยไปที่ โถง
เรือนใหญ่ชมพิธีแต่งงำนได้แล้ว

ส่ วนของแต่ งงำนสี่ สิบแปดหำบของเฉิงเยี่ ยนเยี่ ยน ได้

หำบเข้ ำไปในเรือนอวี๋ เ ฟยแล้ว ตงฟู่ ยังบรรยำยอย่ ำงออกรส
ออกชำติถึงข้ำวของแต่งงำนที่ มำด้วย นำงเห็นของแต่งงำนได้
ชัดเจนในฝำหีบที่เปิดอยู่

ขณะที่ พวกเสิ่นหนิงไปถึงโถงเรือนใหญ่ เสิ่นอวี๋หงกำลัง

ถือแพรแดงน ำเฉิงเยี่ ย นเยี่ ย นเข้ ำ มำ เฉิงเยี่ ย นเยี่ ย นสวมชุ ด
แต่งงำนแดงสด ชุดแต่งงำนปักรูปหงส์โบยบิน นกยวนยำงเล่น
น้ำ ชำยกระโปรงปักทับทิม ตลอดจนผลไม้ที่มีควำมหมำยดีงำม
อย่ำงส้มโอ

นำงถูกคลุมด้วยผ้ำคลุมศีรษะสี แดง ไม่เห็นหน้ ำตำ แต่

รูปร่ำงดูกลมกลึงเช่นเดียวกับที่จำได้เมื่อชำติก่อน

394
 โถงใหญ่เรือนหน้ ำมีคนยืนอยู่ไม่น้อย นอกจำกตระกูล
เสิ่นเอง ยังมีญำติสนิทมิตรสหำยที่ ตระกูลเสิ่นไปมำหำสู่ เสิ่น
เจ๋อจิ้งกับเสิ่นอวี๋ซื่อนัง่ เรียบร้อยอยู่ที่กลำงโถงแล้ว ทุกคนกำลัง
รอกำรทำพิธี โถงใหญ่กลับเงียบสงบ

อธิบดีกระทรวงขุนนำงเสิ่นจิ้งหวำเป็ นพ่อสื่อของเสิ่นอวี๋
หงกับเฉิงเยี่ยนเยี่ยน ทัง้ เป็ นคนทำพิธีกรำบไหว้ ภำรกิจวันนี้ จึง
หนักพอสมควร

ได้ยินเขำร้อง “หนึ่ งกรำบฟ้ ำดิน...” เสียงดังฟังชัด เสิ่นอวี๋

หงกับเฉิงเยี่ยนเยี่ยนภำยใต้กำรนำของเสิ่นจิ้งหวำกับแม่สื่อ ได้
ทำพิธีสำมกรำบเก้ำโขกศีรษะจนเสร็จสิ้น

เมื่อเสิ่นจิ้งหวำร้องว่ำเสร็จพิธี ส่งเข้ำเรือนหอ ทัง้ โถงใหญ่

พลัน ระเบิ ด เสี ย งหัว เรำะยิ น ดี ฝูง คนรุม ล้ อ มตำมเสิ่ น อวี๋ ห ง
กับเฉิงเยี่ยนเยี่ยนไปเรือนอวี๋เฟย ดูเจ้ำสำวกับของแต่งงำนกัน!

ในเรือนอวี๋เฟย เฉิงเยี่ยนเยี่ยนคลุมผ้ำคลุมศีรษะนั ง่ อยู่

บนเตี ยง ได้ยินเสียงหนุ่มสำวรอบๆหยอกล้อกัน ใจเต้นไม่เป็ น
ส่ำ ทัง้ ตื่ น เต้ น ทัง้ เอี ย งอำย พวกน้ องสำมี ท ัง้ ชำยหญิ ง มี ม ำก
จริงๆ นำงฟั งอยู่ รู้สึกศี รษะมีแต่ เสี ยงดังอื้ออึง น่ ำจะมีรำวสิบ
ยี่สิบคน
395
 เสิ่นอวี๋ หงหน้ ำแดงกำ่ ไม่รู้ว่ำอำยหรือตื่ นเต้ น เขำรู้สึก
ล ำคอแห้ ง ผำก แม่ สื่ อ ให้ ทุ ก คนเงี ย บเสี ย ง บอกว่ ำ “พอแล้ ว
ตอนนี้ ให้เจ้ำบ่ำวเปิดผ้ำคลุมศีรษะดูเจ้ำสำวได้แล้ว”

่ เสิ่นอวี๋หง ให้ใช้ ก้ำนนี้ เปิด

พูดเสร็จ นำงส่ งก้ำนตำชังให้
ผ้ำคลุมศีรษะเจ้ำสำวขึน้ มำ

เสิ่นอวี๋ หงกำก้ำนตำชัง่ ใจเต้ นแรง แต่ กด็ ี ใจ ภำพเช่ นนี้

เขำแอบซ้ อมในใจแล้วไม่ร้กู ี่รอบ แต่พอเป็ นจริงแล้ว ทัง้ มือทัง้
เท้ำก็ออกจะสัน่

ไม่ง่ำยนั กกว่ำจะเขี่ ยผ้ำคลุมศี รษะออกได้ เมื่อเขำเห็น

หน้ ำเฉิงเยี่ยนเยี่ยนที่ เอียงอำยหน้ ำแดงเรื่อ ใจก็สงบลง ยิ่งเห็น
ตำกลมใสดังน้ำในลำธำร ใจก็ยิ่งยินดี

เสิ่นหนิงร่วมกับพี่ๆน้ องๆหยอกเย้ำเฉิงเยี่ยนเยี่ยน อี ก
ทัง้ คนที่ แต่ งงำนแล้วร้องกัน “เจ้ำสำวริมฝี ปำกแดงจัง อวี๋หงมี
วำสนำแล้ว” “อวี๋หง หอมเลย...”

เสี ย งร้ อ งหนุ น เนื่ อ งแบบไม่ มี ก ำรเกรงใจท ำให้ ท ัง้ เสิ่ น

หนิง เสิ่นมี่พวกสำวน้ อยที่ ยงั โสดอำยจนหน้ ำแดง รีบเผ่นออก
จำกห้องหอ ไปดูของแต่งงำนของเฉิงเยี่ยนเยี่ยนที่อยู่ห้องข้ำงๆ

396
 สำวใช้ บ้ ำ นเฉิ งกับ ป้ ำดู แ ลงำนบ้ ำ นที่ ม ำพร้ อ มของ
แต่งงำนกำลังกำลังแสดงของกับดูแลของทัง้ สี่ สิบแปดหำบ ใน
ห้ องมีญำติสนิทมิตรสหำยตระกูลเสิ่นไม่น้อยกำลังชมอยู่ เสิ่น
หนิงได้ยินเสียงคนชื่นชมกัน

ตระกูลเฉิงใช้จ่ำยเงินเป็ นของแต่งงำนให้เฉิงเยี่ยนเยี่ยน
เท่ ำไร ดูจำกของที่ แสดงสี่ สิบแปดหำบนี้ ยงั ดูไม่ออก แต่ เห็นมี
ผ้ำแพรต่วนที่ละเอียดสวยงำม เครือ่ งใช้เงินทองเงำวับ เสิ่นหนิง
ดูพวกสำวใช้กบั ป้ ำดูแลบ้ำนที่ มำพร้อมของแต่ งงำน แต่ ละคน
ล้วนดูหน้ ำตำมี บุญวำสนำ ดูแล้วมำตรฐำนกำรเลือกคนของ
ตระกูลเฉิงใช้ได้ดีทีเดียว

งำนเลี้ยงเวลำคำ่ เสิ่นอวี๋หงเดินไปเดินมำอยู่ท่ำมกลำง
แขกเหรื่อ ดื่มสุรำที ละจอกที ละจอก ตำมด้วยกำรแสดงควำม
ยินดี และหยอกล้อ เสิ่นหวำซันกั่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งก็วุ่นวำยไม่หยุด
รับรองแขกเหรือ่ แต่ละคน

งำนเลี้ยงแต่ งงำนนี้ ตระกูลเสิ่นจัดเลี้ยงหกสิบโต๊ะ เชิญ

ขุนนำงเมืองหลวงไม่น้อย ขุนนำงกระทรวงขุนนำง กระทรวง
โยธำกับสำนั กรำชเลขำธิกำรแทบจะมำกันครบ เสนำบดี ฝ่ำย
ขวำเยี่ยเจิ้งฉุน ผู้อำนวยกำรรำชวิทยำลัยระดับกั ๋วจื่อเว่ยฟู่ หลี่ก็

397
มำกันหมด แม้แต่ ซือเที ยนเจี้ยนจวินฟู่ เล่อที่ ไม่ได้ เปิดเผยตัวมำ
นำนก็ยงั ปรำกฏในกำรเลี้ยงแต่งงำนตระกูลเสิ่นครังนี ้ ้ ด้วย

เจ้ำกรมอำลักษณ์ เหวยจิ่งเย่ำ กับเสนำบดีฝ่ำยซ้ำยเซี ยว

โฮ่วเหรินถึงแม้ไม่ได้มำร่วมงำนเลี้ยงเอง แต่กส็ ่งของขวัญมีค่ำ
มำร่วมแสดงควำมยินดี ด้วย ขุนนำงไม่น้อยรู้สึกถึงว่ำตระกูล
เสิ่ น กว้ ำ งขวำงมำก ขุน นำงชัน้ สู ง ในเมื อ งหลวงต่ ำ งเกรงใจ
ตระกูลเสิ่น

สิ่ ง ที่ เ กิ ด ขึ้น ต่ อ มำยิ่ ง ท ำให้ เ หล่ ำ ขุน นำงรู้สึ ก ถึ ง เรื่ อ งนี้
เนื่ องจำกวังองค์ชำยรอง วังองค์ชำยสำมกับวังองค์ชำยห้ำต่ำง
ให้ จ๋ำงสื่ อส่ งของขวัญมำ จ๋ำงสื่ อเหล่ำนี้ ต่ำงมี อธั ยำศัยดี องค์
ชำยสำมดูจะเป็ นคู่แข่งขันชิงบัลลังก์ที่มีโอกำสมำกที่สุด เวลำนี้
พวกเขำต่ำงให้เกียรติตระกูลเสิ่นมำกมำยเพียงนี้ ตระกูลเสิ่นไม่
ธรรมดำจริงๆ

---

*ยำมอิ๋น คือช่วงเวลำตัง้ แต่ 3.00 น. - 4.59 น.

398
 137 สำมวันไม่มีใหญ่เล็ก

เฉิงเยี่ยนเยี่ยนรออยู่ที่ห้องหอในเรือนอวี๋เฟย เรื่องควำม
ครึกครื้น ของงำนเลี้ ย งแขกเหรื่อภำยนอก นำงไม่ ได้ เ ห็น เอง
เพียงแต่ได้ยินจำกปำกเสิ่นหนิงและเสิ่นมี่ถึงควำมครึกครืน้ ของ
งำน งำนยังไม่ทนั เลิกเสิ่นหนิงกับเสิ่นมี่กม็ ำถึงเรือนอวี๋เฟยแล้ว
เป็ นเพื่อนคุยกับเฉิงเยี่ยนเยี่ยน แนะนำสมำชิกตระกูลเสิ่นกับ
เรือ่ งภำยใน เพื่อปัดเป่ ำควำมแปลกที่กบั ควำมตื่นเต้นของนำง

นี่ ก็เ พรำะเสิ่น อวี๋ ซื่อกับ เสิ่นอันซื่ อสังไว้

่ อำรมณ์ สบั สน
ของเจ้ำสำว พวกนำงรูด้ ีที่สดุ

เฉิงเยี่ยนเยี่ยนได้ยินคำบรรยำยของพวกเสิ่นหนิง ใบหน้ ำ
กลมอวบอิ่มมีรอยยิ้ม ควำมหวำดหวันกั ่ บควำมตื่ นเต้ นในใจ
ลดลงไปบ้ำง นำงดูออกว่ำ น้ องสำวสำมีเหล่ำนี้ กำลังพยำยำมตี
สนิทนำง นิสัยใจคอก็ดูจะอยู่ร่วมกันได้ ดี ไม่มีควำมหยิ่งยโส
ของพวกคุณหนูตระกูลใหญ่แม้แต่น้อย เห็นได้ว่ำตระกูลเสิ่นสัง่
สอนมำรยำทกำรครองเรือนได้ดีเยี่ยม

เฉิ งเยี่ ย นเยี่ ย นนึ กถึ ง ค ำพู ด ที่ ม ำรดำคุ ย ในคื น ก่ อ น

แต่งงำน เมื่อเที ยบกับเหตุกำรณ์ ตรงหน้ ำแต่ละอย่ำง รู้สึกว่ำที่
ตัวเองแต่งเข้ำบ้ำนตระกูลเสิ่นเป็ นเรือ่ งโชคดีมำกจริงๆ
399
 “เยี่ยนเยี่ยนเอ๋ย ไปถึงบ้ำนสำมีแล้ว ไม่เหมือนตอนเป็ น
คุณหนูแล้วนะ เจ้ำต้ องปรนนิบัติพ่อแม่สำมี เคำรพรักสำมี รัก
น้ องๆ ดีต่อสะใภ้อื่น ทำส่วนของตัวเองให้ดี ตระกูลเสิ่นสมำชิก
มำกมำยกิจกำรใหญ่ โต แม่สำมีเสิ่นอวี๋ ซื่อเป็ นคนประสำนได้
แปดทิศ นำงชื่นชอบเจ้ำมำก เรื่องควำมขัดแย้งของสะใภ้กบั แม่
สำมี ไม่ ต้ องกัง วลเลย ไม่เ คยได้ ยิ น เรื่องเลอะเทอะหลัง เรื อ น
ตระกูลเสิ่น คิดว่ำลูกหลำนที่ บ่มเพำะจำกตระกูลอู๋เยวี่ยเสิ่นกับ
ชี ซนั ตระกูลอวี๋ คงไม่เลวแน่ เจ้ำก็ระวังปำกระวังค ำระวัง กำร
กระทำแล้วกัน เด็กอวี๋หง สองปี นี้ ข้ำก็เฝ้ ำสังเกตอยู่ นิสยั ดีเยี่ยม
เพี ยงแต่ ควำมผูกพันสำมี ภรรยำไม่เ หมื อนอย่ ำงอื่ น เกิดจำก
กำรอยู่ร่วมกันสองคน ส่ วนจะต้ องอยู่ร่วมอย่ำงไร อยู่ให้ ดีได้
อย่ำงไร ก็ต้องอำศัยตัวเจ้ำเองแล้ว...” ตอนเฉิงเหยี ยนซื่ อพูด
เรื่องพวกนี้ น้ ำตำคลอเบ้ำ นี่ เป็ นคำแนะนำสุดท้ ำยก่ อนที่ ลูก
สำวจะแต่งงำน

คนเป็ นพ่อเป็ นแม่ทงั ้ โลก ต่ ำงหวังให้ ลูกเต้ ำตัวเองได้ดี

โดยเฉพำะต่ อ ลู ก สำวที่ แ ต่ ง งำน เป็ นเรื่ อ งที่ ต้ อ งระลึ ก ถึ ง
แต่งงำนออกไปแล้ว ก็คือคนตระกูลอื่นแล้ว เกรงว่ำนำงจะโดน
รัง แก ยัง ดี ที่ ต ระกูล เสิ่ น เป็ นครอบครัว ที่ มี คุณ ธรรม นำงจึ ง
วำงใจได้ไม่น้อย

400
 มีคำแนะนำของมำรดำ มีควำมใกล้ชิดจำกพวกน้ องสำมี
เช่ น เสิ่ น หนิ ง ท ำให้ เ ฉิ งเยี่ ย นเยี่ ย นมี ค วำมมันใจในชี
่ วิ ต หลัง
แต่งงำนมำกขึน้ ลดควำมหวำดหวันในส ่ ิ่ งแวดล้อมที่แปลกใหม่

เฉิงเยี่ยนเยี่ยนแอบให้กำลังใจตัวเอง ควำมเชื่อมันก็ ่ มำก

ขึ้นเรื่อยๆ นี่ เป็ นอี กขัน้ ตอนหนึ่ งของชี วิต ข้ำจะต้ องใช้ชีวิตอยู่
ให้ดีให้ได้

ดังนัน้ เมื่อเสิ่นอวี๋หงเมำมำยเดินเข้ำห้องหอเฉิงเยี่ยนเยี่ย
นกลับ เป็ นคนเข้ ำ ไปพยุง เขำ เช็ด หน้ ำ เช็ด ตำให้ เ ขำหำยเมำ
ภำยใต้ ใบหน้ ำที่ ยิ้มแย้มของเสิ่นอวี๋ หง และใบหน้ ำที่ แดงซ่ ำน
ของนำง พวกเขำไขว้แขนดื่มสุรำมงคล ผ่ำนคืนสมรสที่ยำกเย็น
แต่ชื่นมื่นสุดแสน

วันรุ่งขึ้น เฉิงเยี่ยนเยี่ยนกับเสิ่นอวี๋หงตื่นแต่ เช้ำมืด เดิม

เสิ่นอวี๋ หงจะให้ นำงนอนต่ ออี กสักพัก เนื่ องจำกควำมเหนื่ อย
อ่ อ นเมื่ อ คื น บิ ด ำมำรดำก็น่ ำ จะเข้ ำ ใจ ไปสำยหน่ อ ยก็ไ ม่ น่ ำ
เป็ นไร

เฉิ งเยี่ ย นเยี่ ย นฟั ง รู้ค วำมหมำยของเสิ่ น อวี๋ ห ง นึ กถึ ง

ควำมน่ ำละอำยเมื่อคืน หน้ ำแดงซ่ำนอีกครัง้ หนึ่ ง กลับยืนกรำน
ว่ำต้ องลุกขึ้นได้แล้ว นี่ เป็ นวันแรกที่ นำงเป็ นสะใภ้ตระกูลเสิ่น
401
ต้องยกน้ำชำทำควำมเคำรพผู้อำวุโส ทัง้ ยังต้องรับควำมเคำรพ
ฉิ่งอันจำกผู้อ่อนวัยกว่ ำ เป็ นครัง้ แรกที่ นำงปรำกฏกำยอย่ ำง
เป็ นทำงกำรในบ้ำนตระกูลเสิ่น นำงเห็นเป็ นเรือ่ งสำคัญมำก

เสิ่นอวี๋ หงมองดูเฉิงเยี่ยนเยี่ยนทัง้ รีบร้อนทัง้ ระมัดระวัง

ในกำรล้ำงหน้ ำล้ำงตำ ก็รวู้ ่ำจิตใจนำงคงตื่นเต้นมำก คิดแล้วจึง
เดินเข้ำไป กุมมือนำงเบำๆ ปลอบนำงว่ำ “ไม่ต้องหนักใจ พ่อ
แม่ ข้ ำ ชอบเจ้ ำ มำก ตระกูล เสิ่ นแม้ จ ะมี ส มำชิ กมำก แต่ อ ยู่
ด้วยกันไม่ลำบำก ทีหลังเจ้ำก็จะรู้ อีกทัง้ ยังมีข้ำ ข้ำจะอยู่ข้ำงเจ้ำ
เจ้ำไม่ต้องตื่นเต้น ต่อไปเจ้ำก็เป็ นคนตระกูลเสิ่นแล้ว พวกเขำก็
จะดีต่อเจ้ำมำก เจ้ำวำงใจได้”

เฉิงเยี่ยนเยี่ยนถูกเขำกุมมือไว้ รูส้ ึกใจเต้นระรัวระคนเขิน

อำย พอได้ยินคำพูดเสิ่นอวี๋หงแล้ว นำงคล้ำยใจลอย มองดูสำมี
ตัวเอง หน้ ำตำหล่อเหลำคมคำย กำลังยิ้มมองดูนำง

สำยตำของเขำให้ควำมหวังและกำลังใจ เฉิงเยี่ยนเยี่ยน
รู้สึกเหมือนอยำกร้องไห้ ห่ำงจำกครอบครัวที่ ค้นุ เคยตัง้ แต่เล็ก
จนโต ห่ ำงจำกพ่อแม่ที่คุ้มครองรักใคร่นำง ไม่รู้ว่ำจะต้ องพบ
สิ่ ง แวดล้ อ มแบบไหน คนตระกูล เสิ่ น อยู่ ด้ ว ยกัน ได้ ดี ห รื อ ไม่
ควำมรูส้ ึกจิตตกกับควำมกลัวที่ยงั ไม่รู้ ถึงแม้นำงไม่พดู แต่กอ็ ึด
อัดอยู่ในอก
402
 แต่เสิ่นอวี๋หงใช้คำพูดง่ำยๆเพียงไม่กี่คำก็ทำให้นำงรู้สึก
สนิทใจ ควำมเศร้ำซึมกับควำมกลัวแม้ยงั คงมีอยู่ แต่มีควำมใส่
ใจแนบชิดกับควำมสนใจรักใคร่มำทดแทน นำงยังจะมี อะไร
ต้องเกรงกลัวอีก?

คิดถึงจุดนี้ แล้ว นำงยิ้มสดใสให้เสิ่นอวี๋หง ผงกศีรษะ

เทียบกับควำมตื่นเต้นของลูกสะใภ้ เสิ่นอวี๋ซื่อกับเสิ่นเจ๋อ
จิ้ งสบำยกว่ ำ มำก ถึ ง แม้ พ วกเขำก็ ตื่ น แต่ เ ช้ ำ แต่ ค่ อ ยๆ
รับ ประทำนอำหำรเช้ ำที่ เ หอหมิง เชี ย นแล้ ว จึง ไปยัง โถงเรื อ น
ใหญ่ นี่ เป็ นกำรแต่ งลูกสะใภ้ครัง้ ที่ สองแล้ว ขัน้ ตอนทุกอย่ ำง
พวกเขำรูห้ มดแล้ว จึงไม่มีอะไรน่ ำตื่นเต้น

ขณะที่ พวกเขำมำถึงโถงเรือนใหญ่ นอกจำกเสิ่นหวำซัน่

เสิ่นไคซันกั
่ บเสิ่นเต๋ อซันสำมคน
่ คนอื่ นมำกันพร้อมหมดแล้ว
จัดที่ ตำมอำวุโส รอเสิ่นอวี๋หงกับเฉิงเยี่ยนเยี่ยนคู่สำมีภรรยำเข้ำ
มำอยู่

ขณะที่ เ สิ่ น อวี๋ ห งน ำเฉิ งเยี่ ย นเยี่ ย นเดิ น เข้ ำ โถงใหญ่ พี่
น้ องเสิ่นหวำซันเพ
่ ิ่ งเข้ำนัง่ ที่ คนทัง้ โถงใหญ่ ชำยหญิงทัง้ แก่เด็ก
ต่ ำงจับจ้องสองคนที่ เพิ่งเดินเข้ำมำ เสิ่นอวี๋หงยังสงบนิ่งดี แต่

403
เฉิงเยี่ยนเยี่ยนเหงื่อซึมฝ่ ำมือ นำงบอกแล้วให้รีบหน่ อย เสิ่นอวี๋
หงก็ยืนยันให้รบั ประทำนมือ้ เช้ำก่อนให้ได้ กลำยเป็ นมำล่ำช้ำ

มำช้ำตัง้ แต่วนั แรก เฉิงเยี่ยนเยี่ยนอำยจนหน้ ำแดง ยังดี

ที่ ป้ ำดู แ ลบ้ ำ นท ำหน้ ำที่ พิ ธี ย กน้ ำ ชำยกน้ ำ ชำขึ้ น มำ ร้ อ งว่ ำ
“สะใภ้ใหม่เชิญดื่มน้ ำชำ! ดื่มน้ำชำแล้ว ทัง้ รำ่ รวยทัง้ มียศถำ...”
เป็ นกำรช่วยเฉิงเยี่ยนเยี่ยนแก้สถำนกำรณ์ไปได้

“ท่ ำนปู่ เชิญดื่มชำ” ภำยใต้ กำรนำของป้ ำดูแลบ้ำน เฉิง

เยี่ยนเยี่ ยนเริ่มพิธีเชิญผู้อำวุโสดื่มชำ ชำถ้วยแรก แน่ นอนคือ
เสิ่นหวำซัน่ เสิ่นหวำซันย ่ ิ้ มแย้มรับถ้วยชำจำกหลำนสะใภ้ พูด
แค่ว่ำ”ดีๆๆ” ไม่ได้พดู อะไรอื่น

ดื่มน้ำชำแล้ว หยิบของขวัญวำงบนถำดชำ เป็ นหยกสลัก

เป็ นนกนำงแอ่ น คู่ รู ป แบบโบรำณแต่ ป ระณี ต เห็ น ชั ด ว่ ำ
ของขวัญนี้ ตงั ้ ใจเสำะหำมำให้

เมื่ อ เป็ นเช่ น นี้ เฉิ งเยี่ ย นเยี่ ย นทัง้ คุก เข่ ำ ทัง้ ลุ ก ขึ้ น ท ำ
ควำมเคำรพผู้อำวุโสบ้ำนเสิ่น รับของขวัญจำกสมำชิกบ้ำนเสิ่น
ของขวัญล้ ว นเป็ นคู่ๆ มี ท องมี หยก มี ท งั ้ ของตัง้ ประดับ เรือน
และเครื่องประดับ มีรำคำแพงหรือมีน้ ำใจงำม รวมควำมแล้ว
จำกของขวัญเหล่ำนี้ เฉิงเยี่ยนเยี่ยนสัมผัสถึงควำมรู้สึกที่ ดีของ
404
สมำชิกตระกูลเสิ่น หลังจำกผ่ำนพิธียกน้ ำชำแล้ว นำงก็ไม่ได้
พะว้ำพะวังมำกนักแล้ว

เสิ่ น อัน ซื่ อ เป็ นคนสุ ด ท้ ำ ยที่ ดื่ ม ชำของเฉิ งเยี่ ย นเยี่ ย น
ที่ ว่ำพี่ชำยคนโตเปรียบดังบ ่ ิ ดำ พี่สะใภ้คนโตเปรียบดังมำรดำ ่
เสิ่นอันซื่อย่อมสมควรรับน้ำชำถ้วยนี้ เห็นนำงดื่มน้ ำชำแล้ว จึง
หยิบของขวัญที่เตรียมไว้แต่แรกออกมำ

ใบหน้ ำของเสิ่นอันซื่ อยิ้มแย้มอย่ำงเป็ นมิตร ทำให้ เฉิง

เยี่ ย นเยี่ ย นแอบถอนหำยใจโล่ ง อก ดูท่ ำ พี่ ส ะใภ้ ใ หญ่ ค นนี้ ค ง
ไม่ใช่คนเข้ำกันได้ยำก เดิมที นำงยังกังวลเรื่องนี้ อยู่ นำงไม่ร้วู ่ำ
เสิ่นอันซื่ อเป็ นคนเช่ นไร คนอื่ นมักพูดเรื่องควำมขัดแย้งของ
สะใภ้ที่อยู่ด้วยกัน นำงจึงกังวลเป็ นอย่ำงยิ่ง

หลังจำกที่ เฉิงเยี่ยนเยี่ยนยกน้ ำชำให้เสิ่นอันซื่ อดื่มแล้ว

พวกเสิ่นอวี๋เล่อ เสิ่นอวี๋ซวงน้ องชำยสำมีกบั พวกเสิ่นหนิง เสิ่น
เหยำน้ องสำวสำมี ก็เข้ำไปคำนั บเฉิงเยี่ ยนเยี่ ยน รับของขวัญ
จำกนำง ตำมธรรมเนี ยมต้ ำหย่ง เจ้ำสำวใหม่จะต้ องให้เสื้อผ้ำ
พวกน้ องๆเจ้ำบ่ำวคนละหนึ่ งชุด ของขวัญเหล่ำนี้ เฉิงเยี่ยนเยี่ย
นเตรียมมำแล้วครึ่งปี แม้แต่หลำนอำเสิ่นชิ่งเต๋อกับเสิ่นชิ่งเจ๋อทัง้
สองคนก็ได้รบั ของขวัญด้วย

405
 จนแม่นมของเสิ่นชิ่งเจ๋อได้รบั ของขวัญเป็ นคนสุดท้ ำย
แล้ว พิธียกน้ ำชำพบปะกันก็เสร็จสิ้น พวกเสิ่นหวำซันออกจำก
่
โถงใหญ่ อ ย่ ำ งเร็ว พวกอ่ อ นอำวุ โ สอย่ ำ งเสิ่ นหนิ งก็อ อกไป
หลังจำกที่ เสิ่นอวี๋ ซื่อแสดงที ท่ำให้ ออกไป ในโถงใหญ่จึงเหลือ
เสิ่นเจ๋อจิ้งสำมีภรรยำกับเสิ่นอวี๋หงสำมีภรรยำเพียงสี่คน

“ของขวัญกลับบ้ำนหลังสำมวัน ข้ำสังคนเตรี
่ ยมไว้หมด
แล้ว เจ้ำไม่ต้องเป็ นห่วง สำมวันนี้ เจ้ำไม่ต้องมำคำรวะที่ เหอห
มิงเชี ยน ให้ปรับตัวอย่ที่เรือนอวี๋เฟยดีๆก่อน หงเอ๋อร์ ให้ดีต่อ
เยี่ยนเยี่ยน อย่ำให้นำงถูกรังแกเด็ดขำด”

เสิ่นอวี๋ซื่อยิ้มบอก ที่นำงให้เสิ่นอวี๋หงกับเฉิงเยี่ยนเยี่ยน รออยู่

ก่อน ไม่ใช่ต้องกำรวำงอำนำจของแม่สำมี แต่ต้องกำรพูดคำที่
เข้ำถึงจิตใจเหล่ำนี้ นำงเองก็เป็ นคนมีลูกสำว ใจเขำใจเรำ นำง
เองก็หวังให้เฉิงเยี่ยนเยี่ยนสำมำรถเข้ำกับตระกูลเสิ่นได้อย่ำง
รวดเร็ว

เสิ่ นเจ๋ อ จิ้ ง ก็ อ บรมเสิ่ นอวี๋ ห งยกใหญ่ ว่ ำ แต่ ง งำนมี

ครอบครัว เป็ นคนมีภำระแล้ว กำรกระทำต่ำงๆ ต้องไตร่ตรอง
รอบคอบ ทำอะไรต้ องมีควำมรับผิดชอบ มำรดำผ่อนบิดำตึ ง
เสิ่นเจ๋อจิ้งกับเสิ่นอวี๋ซื่อสำมีภรรยำคู่นี้ถือว่ำแสดงออกได้ดีมำก

406
 เสิ่นอวี๋หงกับเฉิงเยี่ยนเยี่ยนย่อมต้องผงกศีรษะรับคำสัง่
สอน เฉิงเยี่ยนเยี่ยนมองแม่สำมีอย่ำงซำบซึ้งใจ ถึงแม้นำงจะรู้
ว่ ำค ำพูด เหล่ ำนี้ ล้ว นกำรพูด ตำมบทบำท แต่ ไม่ ว่ ำอย่ ำงไรก็
ตำม แม่สำมีให้เกียรตินำงเต็มที่แล้ว แค่นี้กเ็ พียงพอแล้ว

คำพูดที่ ว่ำ “สำมวันไม่มีใหญ่เล็ก” หลังแต่ งงำนสำมวัน

เฉิงเยี่ยนเยี่ยนไม่ต้องไปคำรวะเสิ่นอวี๋ซื่อที่เหอหมิงเชียน แต่ก็
ไม่ ใ ช่ ว่ ำ จะขลุ ก อยู่ที่ เ รื อ นอวี๋ เ ฟยกับ เสิ่ น อวี๋ ห งทัง้ วัน นำงไป
เยี่ ย มเยี ย นเสิ่ น อัน ซื่ อ ที่ ลิ่ ว เหอเชี ย น ตี ส นิ ทกับ สะใภ้ ด้ ว ยกัน
และไปคุยกับเสิ่นหนิงที่เรือนชิงจู๋ อยู่กบั ใครๆได้อย่ำงรำบรืน่

เฉิงเยี่ ยนเยี่ยนนิสัยเถรตรง เข้ำคนได้ง่ำย ใบหน้ ำกลม

อวบมักมีรอยยิ้ม เพียงแค่สองวัน คนตระกูลเสิ่นตัง้ แต่บนจรด
ล่ำงต่ำงรู้ว่ำคุณนำยน้ อยรองเป็ นคนเข้ำหำได้ง่ำย เพียงแต่ยงั มี
นิ สัย เด็กๆ ไม่เ หมือนคุณนำยน้ อยที่ ดูหนั กแน่ น น่ ำเกรงขำม
เสิ่นอวี๋ซื่อรูส้ ึกพอใจต่อกำรแสดงออกของเฉิงเยี่ยนเยี่ยน เฉิงเห
ยียนซื่ อคงได้สงสอนสะใภ้
ั่ รองคนนี้ แล้ว ท่ ำทำงเป็ นคนเข้ำใจ
อะไรได้ดี นำงก็เลยวำงใจไปไม่น้อย ต่อไปเฉิงเยี่ยนเยี่ยนไม่ใช่
สะใภ้สืบทอดหัวหน้ ำตระกูลเฉินไม่ต้องรับผิดชอบเรือนหลัง
ทัง้ หมดของบ้ ำ นเฉิ น ดัง นั ้น นำงไม่ จ ำเป็ นต้ อ งหนั ก แน่ นแค่
เพี ยงเป็ นมิตรก็พอแล้ว มนุ ษย์นัน้ สำคัญที่ สุดที่ ต้องรู้บทบำท
ของตัวเอง
407
 เสิ่นอันซื่ อก็ร้สู ึ กพอใจกับเฉิงเยี่ยนเยี่ ยนน้ องสะใภ้สำมี
คนนี้ นำงเข้ำใจดี ว่ำตนเองแตกต่ ำงกับเฉิงเยี่ยนเยี่ยน ก่อนที่
เฉิงเยี่ ยนเยี่ ยนจะเข้ ำบ้ำน เสิ่นอวี๋ ซื่อก็หำนำง บอกอะไรนำง
มำกต่ อมำก ว่ำนำงเป็ นสะใภ้คนโตของภรรยำเอกตระกูลเสิ่น
เมื่อเสิ่นอวี๋ ซื่อเสี ยชี วิตแล้ว นำงก็จะเป็ นสะใภ้หวั หน้ ำตระกูล
เสิ่น หน้ ำที่ และฐำนะของนำงไม่เหมือนสะใภ้ธรรมดำ ไม่มีใคร
จะสำมำรถสันสะเทื ่ อนฐำนะของนำงในตระกูลเสิ่นได้ บอกให้
นำงไม่ต้องหนักใจในเรือ่ งเหล่ำนี้

ขณะกลับ บ้ ำ นหลัง สำมวัน ผ่ ำ นไป เฉิ งเยี่ ย นเยี่ ย นน ำ

เสิ่นอวี๋หงกับของขวัญหลำยคันรถกลับไปยังบ้ำนเดิม มองเห็น
ใบหน้ ำเฉิงเยี่ยนเยี่ยนที่ เต็มไปด้วยควำมสุขและรอยยิ้ม เฉิงเห
ยียนซื่อกับเฉิงฟำงหยวนก็แอบวำงใจ

408
 138 รุน่ อวี๋เริ่มมีบทบำท

วันที่ สิบเดือนหนึ่ ง พวกเสิ่นไคซันกั

่ บเสิ่นเต๋อซันก็
่ กลับ
หำงโจว ธุระที่ มำเมืองหลวงได้สำเร็จลุล่วงแล้ว ยังมีงำนที่ หำง
โจวรออยู่อีกมำก อยู่เมืองหลวงนำนกว่ำนี้ ไม่ได้แล้ว

เสิ่นไคซันได้
่ ไปรำยงำนตัวที่ กระทรวงขุนนำงเสร็จแล้ว
เขำทิ้งลูกชำยคนเล็กเสิ่นเจ๋อซี ไว้ที่เมืองหลวง ให้เรียนรู้อยู่ข้ำง
ตัวเสิ่นหวำซัน่ เพิ่มพูนประสบกำรณ์ ชีวิตกับรู้จกั โลกกว้ำงให้
มำกขึ้น ให้ เ สิ่ น หวำซัน่ พี่ ช ำยคนโตช่ ว ยดูแ ลและแนะน ำ ที่ ดี
ที่ สุดคือช่วยเรื่องแต่งงำนแต่งกำรให้เขำได้ นี่ กย็ ี่สิบสองปี แล้ว
อำยุไม่น้อยแล้ว

เสิ่นเต๋อซันให้ ่ ยเสิ่นเจ๋อหรูมำกมำย มี
่ คำแนะนำกับสังเสี
ควำมหมำยสำคัญอยู่สองประกำร หนึ่ งคือดูแลตัวเองให้ ดี ทำ
หน้ ำที่ ขนุ นำงให้ดีๆ สองคือให้หมันไปถนนจ
่ ิ่ งไท่บอ่ ยๆ เพื่อฟัง
คำสังสอนจำกเส
่ ิ่ นหวำซัน่

ใจเสิ่ น เจ๋อหรูไม่อยำกให้ บิ ด ำจำกไป แต่ ก็รู้ว่ ำบ้ำนต้ น

ตระกูลที่ หำงโจวขำดเสิ่นเต๋อซันไม่่ ได้ เกี่ ยวกับคำสังเสี ่ ยของ
บิดำ เขำย่อมฟั งอยู่แล้ว ทัง้ รับปำกว่ำปี นี้ จะพำลูกชำยเสิ่นอวี๋ผ ู
กับเสิ่นอวี๋ป๋อกลับไปปี ใหม่ที่หำงโจว ขอให้บิดำดูแลตัวเองให้ดี
409
 หลัง จำกพวกเสิ่ น ไคซัน่ จำกไป บ้ ำ นเสิ่ น ก็ไ ม่ ไ ด้ ห งอย
เหงำมำกมำยนั ก เพรำะเพิ่มเฉิงเยี่ ยนเยี่ ยนเจ้ำสำวใหม่ ทัง้ มี
เสิ่นเจ๋อซีที่ยงั อยู่ มีงำนต้องจัดกำรไม่น้อย

ก่ อ นเทศกำลหยวนเซี ย ว เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ ได้ ร บั เชิ ญ หลำย

ครอบครัว นำลูกสะใภ้เสิ่นอันซื่อกับเฉิงเยี่ยนเยี่ยนตำมไปงำน
เลี้ย งด้ ว ย แนะน ำเฉิงเยี่ ย นเยี่ ย นให้ เ หล่ ำฮูหยิ น ขุน นำงเมื อ ง
หลวงได้ รู้จ กั เป็ นก้ ำ วแรกที่ น ำเฉิ งเยี่ ย นเยี่ ย นเข้ ำ สู่ว งสัง คม
ตระกูลเสิ่น

กำรแต่งงำนของเสิ่นอวี๋หง รำวกับเป็ นสัญญำณว่ำ รุ่นอวี๋

ตระกูลเสิ่นกำลังเติบโตเข้ำสู่เวทีของตระกูล หลังจำกเสิ่นอวี๋หง
แต่ ง งำนแล้ ว ทั ง้ เสิ่ นหวำซั น่ กับ เสิ่ นเจ๋ อ จิ้ ง พบเรื่ อ งจริ ง ที่
เมื่อก่อนมองข้ำมไป ชำยหญิงของตระกูลเสิ่น ถึงวัยแต่งงำน
มำกขึน้ เรือ่ ยๆแล้ว

นี่ ก็ห มำยควำมว่ ำ มำถึ ง ช่ ว งเวลำกำรขยำยอิ ท ธิ พล

ตระกูลอย่ำงมำกในรอบยี่ สิบปี อี กครัง้ หนึ่ ง กำรแต่ งงำนก็คือ
กำรผูก สัม พัน ธ์ ข องสองตระกูล เป็ นเรื่ อ งใหญ่ ข องตระกูล
เนื่ องจำกกำรแต่ งงำนของชำยหญิงที่ ถึงวัยแล้ว เป็ นหนึ่ งในวิธี
ผูกควำมสัมพันธ์ของตระกูลหนึ่ งกับอีกตระกูลหนึ่ ง

410
 โดยเฉพำะในตระกูลเช่นตระกูลเสิ่น กำรแต่งงำนย่อมมี
ผลเกี่ ยวกับอิทธิพลกำรเมืองกับผลประโยชน์ และชื่ อเสี ยงของ
ตระกูล จึงต้องคำนึ งถึงควำมเหมำะสมของสองตระกูล ทัง้ ต้อง
คำนึ งถึงควำมรุง่ โรจน์ หรือตกตำ่ ในอนำคต เนื่ องจำกมักจะลำก
ให้ รุ่งโรจน์ ด้วยกันหรือตกต่ำด้วยกัน จึงทำให้ ทุกๆตระกูลไม่
กล้ำที่จะประมำท

เสิ่ น หวำซัน่ คิด มำกเข้ ำไปอี กด้ วยว่ ำ เวลำนี้ รชั ทำยำท
ประชวรหนั ก เหล่ำองค์ชำยเริ่มกำรแย่งชิงเป็ นผู้สืบทอด กำร
แต่ ง งำนยิ่ ง ต้ อ งระมัด ระวัง กว่ ำ แต่ ก่ อ น สถำนกำรณ์ เ ปลี่ ย น
แปลงได้ในพริบตำเดียว หำกประมำท ตระกูลเสิ่นทัง้ หมดจะตก
อยู่ในสภำพพลิกฟื้ นไม่ได้อีกแล้ว

ตระกูลเสิ่นได้เลือกองค์ชำยสิบสองแล้ว เวลำนี้ ในกำร

พิ จ ำรณำเลื อ กคู่ส มรสของหลำนลุ ง หลำนปู่ ของเสิ่ น หวำซัน่
อย่ำงน้ อยที่สดุ จะต้องไม่เอียงไปทำงองค์ชำยที่ถึงวัยแล้วคนใด
คนหนึ่ ง เช่ น ตระกูลเฉินเสนำบดี กระทรวง กลำโหมคนก่ อ น
เสิ่ น หวำซัน่ ไม่ ร บั พิ จ ำรณำทัน ที เส้ น ทำงต่ ำ งกัน ไม่ ส มควร
ร่ ว มกัน กำรแต่ ง งำนของสองตระกูล จะต้ อ งมี เ ป้ ำหมำยที่
ร่วมกันจึงจะดี

411
 เกี่ ย วกับ ควำมคิ ดของเสิ่น หวำซัน่ เสิ่ น เจ๋อจิ้ง เห็นด้ วย
อย่ำงยิ่ง เขำพูดแม้กระทังว่ ่ ำหำกไม่มีครอบครัวที่ เหมำะสม ก็
ให้ ผ ดั ผ่ อ นไปอี ก หลำยปี รอให้ เ หตุ ก ำรณ์ ช ัด เจนค่ อ ยว่ ำ กัน
ถึงแม้เวลำนัน้ ลูกชำยหญิงจะเติบใหญ่จนเป็ นหนุ่มใหญ่สำวแก่
ก็ยงั ดีกว่ำหำครอบครัวที่ไม่เหมำะสม

กำรตัด สิ น ใจเช่ น นี้ ไ ม่ ใ ช่ จ ะง่ ำ ยนั ก ในหมู่ ลูก ชำยหญิ ง

ของเขำ มี หลำยคนที่ ถึ ง วัย แต่ ง งำนแล้ ว เสิ่ น อวี๋ ซวนอำยุ สิ บ
แปดแล้ว เสิ่นอวี๋โส่วก็สิบเจ็ดแล้ว กำรแต่งงำนของลูกชำยสอง
คนนี้ ยงั ลำกไปได้อีกหลำยปี แต่ลกู สำวภรรยำเอกเสิ่นหนิงปี นี้ ก็
สิ บ ห้ ำ แล้ ว เดื อ นสิ บ ก็ถึ ง วัย แล้ ว เรื่ อ งแต่ ง งำนก็ต้ อ งน ำมำ
ปรึกษำหำรือกันแล้ว

เรื่ อ งที่ เ สิ่ น หวำซัน่ กับ เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง คุย กัน มำกที่ สุ ด ก็คื อ
เรื่องแต่ งงำนของเสิ่นหนิง เสิ่นหนิงเป็ นลูกสำวภรรยำเอกคน
เดี ยวของเสิ่นเจ๋อจิ้ง และก็เป็ นหลำนสำวภรรยำเอกของเสิ่น
หวำซัน่ หำกเหล่ำองค์ชำยต้องกำรผูกสัมพันธ์ตระกูลเสิ่น เสิ่น
หนิงจะเป็ นคู่แต่งงำนที่ดีที่สดุ !

อำยุเหมำะสม ฐำนะเหมำะสม คิดได้เลยว่ำหลังเสิ่นหนิง

ถึงวัยแล้ว จะต้ องมีองค์ชำยมำขอแต่งงำน เป็ นไปได้ว่ำฮ่องเต้
อำจพระรำชทำนสมรสก็ได้ แต่ ตำมแผนของตระกูลเสิ่น เสิ่น
412
หนิงจะต้ องไม่แต่ งงำนกับองค์ชำยคนใดคนหนึ่ ง เสิ่นหวำซัน่
กับเสิ่นเจ๋อจิ้งกำลังเตรียมแผนที่ จะเผชิญสถำนกำรณ์ เช่ นนั น้
แล้ว

ที่ สำคัญกว่ำคื อ ปี สองปี ที่ เสิ่นหนิงแสดงควำมสำมำรถ

ออกมำ เรื่องของหรูหลิวชู่ เรื่องของหูจ้ำวชำง ทำให้เสิ่นหวำซัน่
เห็นควำมสำคัญมำก ควำมหลักแหลมในกำรรับรู้ทำงกำรเมือง
สำยตำที่เฉี ยบคม ควำมสำมำรถในกำรวำงแผน ควำมเข้ำใจใน
สถำนกำรณ์ บ้ำนเมือง ทำให้เสิ่นหวำซันรู ่ ้สึกลึกๆว่ำ ฝี มือของ
หลำนสำวคนนี้ อ ำจจะเหนื อ กว่ ำ รุ่น อวี๋ ท ัง้ หมด เป็ นคนเก่ ง ที่
ตระกูลเสิ่นขำดแคลนที่สดุ !

ยัง มี อี ก จุ ด หนึ่ ง ขณะที่ อ ยู่ ห้ อ งหนั ง สื อ กับ เสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง

เรียนรู้เรื่องกำรทำรำชกำร หำกให้ แต่ งงำนออกไปง่ำยๆ เก็บ
นำงไว้ในหลังเรือนสำมี ก็น่ำเสียดำยมำก ดังนัน้ เสิ่นหวำซันจึ ่ ง
ตัด สิ นใจเก็บ เสิ่ น หนิ งไว้ อี ก หลำยปี เรื่ อ งกำรแต่ ง งำนต้ อ ง
พิจำรณำ แต่ให้นำงรีบแต่งออกไปไม่ได้

จุดนี้ เสิ่นเจ๋อจิ้งก็เห็นด้วย สองพ่อลูกมีควำมเห็นร่วมกัน

ในเรือ่ งกำรแต่งงำนของเสิ่นหนิง

413
 เรื่องแต่งงำนของเสิ่นอวี๋เล่อกับเสิ่นเจ๋อซี กเ็ ป็ นจุดสำคัญ
ที่ เสิ่นหวำซันพ่ ิ จำรณำ เสิ่นอวี๋เล่อเล็กกว่ำเสิ่นอวี๋หงไม่กี่เดือน
จนถึงเวลำนี้ กย็ งั ไม่ได้หมัน้ หมำยใคร เสิ่นเจ๋อหย่วนกับเสิ่นหูซื่อ
กำลังกังวล ได้เคยมองหำแล้วหลำยครอบครัว แต่เสิ่นอวี๋เล่อก็
ยังพูดชนิดอ้ำงฟ้ ำอ้ำงดินว่ำยังไม่ถึงเวลำยังไม่ใช่เนื้ อคู่ทำนองนี้
จนเสิ่ น เจ๋ อ หย่ ว นกับ เสิ่ น หูซื่ อ ท ำอะไรไม่ ไ ด้ ลำกยำวมำจน
ปัจจุบนั

เสิ่ นเจ๋ อ ซี อ ำยุ ยิ่ งมำก ยี่ สิ บสองแล้ ว แต่ ก็ ย ัง หำคู่ ที่
เหมำะสมไม่ได้ ว่ำไปแล้วเสิ่นไคซันเป็ ่ นผู้ว่ำหำงโจว รำกฐำน
ตระกูลเสิ่นในหำงโจวมันคงยำวนำน ่ เด็กสำวที่ เหมำะสมควร
ต้องมีไม่น้อย แต่ทำไมกำรหำเด็กสำวแต่งงำนสักคนจึงยำกนัก
นะ? หรือหลำนลุงคนนี้ สำยตำสูงจนหำใครไม่ได้?

แรกสุดเสิ่นหวำซันยั ่ งไม่เข้ำใจ จนตำมสังเกตเสิ่นเจ๋อซี

มำหลำยวันแล้ว เขำอดไม่ได้ต้องสันศี ่ รษะถอนใจ มิน่ำเล่ำ จะ
พูดอย่ำงไรดี ชื่อเสียงทำงวรรณกรรมของเสิ่นเจ๋อซีในย่ำนเจียง
หนำนถื อ ว่ ำ มี ชื่ อ เสี ย งพอสมควร แต่ น่ ำเสี ย ดำยที่ อ ำรมณ์
ควำมรู้สึกในบทประพันธ์ไม่ได้แสดงถึงกำรอยู่ในชี วิตจริง ว่ำ
เขำไม่เข้ำใจก็ไม่ใช่ ว่ำเขำทึ่ มทื่ อก็ไม่ใช่ อย่ำงไรก็ตำมเขำไม่
เหมือนหนุ่มๆทัวไป ่ ในสำยตำเขำ เด็กสำวใต้หล้ำล้วนเหมือน
กันหมด แต่งกับคนไหนก็ได้ หรือไม่แต่งกับคนไหนก็ไม่แปลก
414
 แต่ ว่ำ พอเสิ่นไคซันตั
่ ง้ ใจให้ แต่ งกับครอบครัวไหนแล้ว
เขำก็สำมำรถยกเหตุผลร้อยแปดที่ไม่เหมำะสมไม่ถกู ใจออกมำ
ทุกครัง้ เป็ นเช่ นนี้ หลำยครัง้ จนเสิ่นไคซันก็
่ ไม่มีวิธีอีกแล้ว จึง
ต้องปล่อยให้เขำอยู่ที่เมืองหลวง

ยังมีเสิ่นมี่กบั เสิ่นเหยำปี หน้ ำก็จะถึงวัย ต้องพิจำณำเรื่อง

แต่ งงำนแล้ว เด็กสำวไม่เหมือนเด็กหนุ่ ม ครอบครัวที่ มีหน้ ำมี
ตำทัวไป
่ มักจะรับกำรหมัน้ หลังถึงวัย

เสิ่นมี่แม้จะเป็ นลูกสำวอนุภรรยำของเสิ่นเจ๋อจิ้ง แต่กท็ ำ

ลวกๆไม่ได้ ตระกูลเสิ่นแม้แยกลูกสำวภรรยำเอกกับอนุภรรยำ
ชั ด เจน แต่ ไ ม่ ไ ด้ ข ำดตกบกพร่ อ งต่ อ ลู ก หลำนอนุ ภ รรยำ
เพียงแต่ค่แู ต่งงำนของลูกหลำนอนุภรรยำจะมีทำงเลือกได้น้อย
โดยเฉพำะลูกสำวของอนุภรรยำ เกือบทัง้ หมดต้องแต่งงำนกับ
ลูกชำยของอนุภรรยำเท่ำนัน้

เสิ่นหวำซันเชื
่ ่อมำแต่ไหนแต่ไรว่ำหำกลูกสำวอนุภรรยำ
เป็ นลูกสะใภ้ภรรยำเอกจะเป็ นควำมโชคร้ำย ตระกูลเสิ่นจะไม่
ขอลูกสำวอนุภรรยำบ้ำนอื่นมำเป็ นลูกสะใภ้ภรรยำเอก แน่ นอน
ว่ำไม่คิดจะให้ลูกสำวอนุภรรยำแต่งงำนเป็ นลูกสะใภ้ภรรยำเอก
เพรำะลูกชำยอนุภรรยำก็ไม่ใช่ว่ำจะด้อยนัก เสิ่นอี้หลำนแต่งกับ
กู่เหิงถง ก็ไม่ใช่อยู่ด้วยกันได้ดีหรือ?
415
 กำรอยู่กิน จะดีไม่ดี ส่วนใหญ่แล้วต้องอำศัยตัวเอง

เสิ่ นเจ๋ อ จิ้ ง หลัง จำกกลับ มำเหอหมิ ง เชี ย น ได้ คุ ย กับ

เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ ถึ ง เรื่ อ งแต่ ง งำนของลู ก หลำน ให้ น ำงคอยดูเ วลำ
ร่ ว มงำนเลี้ ย งว่ ำ มี ค นเหมำะสมหรื อ ไม่ เรื่ อ งเหล่ ำ นี้ ก็ต้ อ ง
มอบหมำยให้ฮหู ยินในเรือนจัดกำรให้

พูดถึงเรื่องแต่ งงำน เช่ นบ้ำนไหนมีหญิงหรือชำยที่ อำยุ

ถึ ง วัย นิ สัย ใจคอ รูป ร่ ำ งหน้ ำตำ มี ชื่ อ เสี ย งทำงดี หรื อ ทำง
เลวร้ำย เรือ่ งเหล่ำนี้ ฮหู ยินหลังเรือนส่วนใหญ่รแู้ จ้งเห็นจริง กำร
สมำคมตำมปกติ งำนเลี้ยงต่ำงๆก็มีแต่เรื่องทำนองนี้ ฮูหยินข
องเสิ่นหวำซันเสี ่ ยชี วิตไปนำน เรื่องใหญ่เช่ นนี้ ย่อมเป็ นภำระ
ของเสิ่นอวี๋ซื่อ เสิ่นเจ๋อจิ้งเชื่อถือนำงอย่ำงเต็มที่

“เรื่องแต่ งงำนของอวี๋เล่อไม่ยำก แค่เขำต้ องกำร อำศัย

ชื่ อ เสี ย งตระกูล เสิ่ น ก็ ห ำครอบครัว ที่ เ หมำะสมได้ อี ก ทัง้
น้ องสะใภ้กช็ ่วยหำได้ เรือ่ งนี้ ไม่ยำกหรอก

คำสังของพ่
่ อแม่คำพูดของแม่สื่อ เรื่องแต่งงำนของพวก
เขำ ยังต้องให้เหล่ำไท่เหยียกับน้ องรองจัดกำร น้ องเก้ำก็ลำบำก
หน่ อย เขำอำยุไม่น้อยแล้วทัง้ ยังมีนิสัยเช่นนี้ กำรหำเด็กสำวที่
เหมำะสมจึงลำบำก
416
 “ยังดี ที่ช่วงปี ใหม่มีงำนเลี้ยงมำก เห็นเด็กสำวได้ หลำย
ครอบครัว หำกไม่ได้ ก็ยงั มีเทศกำลบุปผำรำชสำนักเดือนห้ ำ”
ได้ยินคำพูดเสิ่นเจ๋อจิ้งแล้ว เสิ่นอวี๋ซื่อก็เริ่มครุ่นคิด ไม่ต้องให้
เสิ่นเจ๋อจิ้งบอกละเอี ยด เสิ่นอวี๋ ซื่อก็รู้ถึงมำตรฐำนคู่แต่ งงำน
ของตระกูลเสิ่น ดูแล้วนำงคงต้องหำวิธีได้สมุดรำยชื่อเด็กสำว
เมืองหลวงสักเล่มแล้ว

ขณะที่เสิ่นอวี๋ซื่อคิดถึงสมุดรำยชื่อเด็กสำว ก็เห็นเสิ่นเจ๋อ
จิ้ ง ยื่ น สมุ ด ให้ น ำงเล่ ม หนึ่ ง บอกนำงว่ ำ “เด็ก สำวในนี้ เจ้ ำ
พิจำรณำดู หำกมีที่เหมำะสม ก็ลองหำวิธีได้เจอหน้ ำกัน”

เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ รับ สมุ ด อย่ ำ งประหลำดใจ ลองเปิ ดดู เป็ น
รำยชื่ อเด็กสำวในเมืองหลวง ดูอีกที ในนั น้ บันทึ กไว้ค่อนข้ำง
ละเอียด อิทธิพลเบือ้ งหลังเด็กสำวเหล่ำนี้ กม็ ีอยู่ด้วย มีสมุดเล่ม
นี้ แล้ว นำงก็สะดวกขึ้นมำก นำงไม่ได้ถำมเสิ่นเจ๋อจิ้งว่ำได้สมุด
เล่มนี้ จำกที่ใด แค่สมุดเล่มนี้ มีประโยชน์ เชื่อถือได้กพ็ อแล้ว

เสิ่นอวี๋ซื่อไม่ร้วู ่ำ สมุดเล่มนี้ เป็ นของเสิ่นหนิงลูกสำวนำง

เอง เสิ่นเจ๋อจิ้งขอยืมเล่มจริงจำกนำงมำ ลอกมำให้ เสิ่นอวี๋ซื่อ
เล่มหนึ่ ง

417
 ขณะที่ เริ่มคุยกับเสิ่นหวำซันเรื
่ ่องแต่ งงำน เสิ่นเจ๋อจิ้งก็
นึ กถึ ง สมุ ด ของเสิ่ นหนิ งเล่ ม นี้ ทัน ที ผ่ ำ นกำรเพิ่ ม เติ มและ
ปรับปรุงมำถึงสองปี กว่ำ สมุดของเสิ่นหนิงยิ่งบันทึกได้ละเอียด
สมบูรณ์ นำมำใช้งำนได้ทนั ท่วงที

ดังนัน้ เสิ่นหนิงรู้ถึงควำมคิดของเสิ่นหวำซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อ
จิ้ง รู้ว่ำมำถึงกำรแต่งงำนครัง้ ใหญ่ของตระกูลเสิ่นในรอบยี่สิบปี
อี กแล้ว เครำะห์กรรมของน้ องสำวทัง้ หลำยเมื่อชำติก่อน เสิ่น
หนิงจำได้แม่นยำ รู้สึกถึงบำปกรรมของตัวเองมำกขึ้นอีก หำก
ไม่เป็ นเพรำะตัวเองกรุยทำงให้ ซงกวนฉำงจืั่ ้อ ชะตำชี วิตของ
พวกนำงก็คงไม่เลวร้ำยเช่นนัน้ พูดไปแล้ว เป็ นเพรำะนำงแท้ๆ
ไม่เช่นนัน้ ทำไมท่ำนปู่ กับบิดำซึ่งเมตตำรักใคร่คนในตระกูล จึง
ได้ยอมผลักไสพวกนำงไปตกนรกหมกไหม้เล่ำ?

โชคดี ที่ ชำตินี้มีกำรเปลี่ยนแปลงแล้ว ผ่ำนกำรฝึ กฝนที่

เจี้ยนหวำถัง เสิ่นหนิงเชื่อในคุณค่ำของน้ องสำวเหล่ำนี้ เชื่อว่ำ
เสิ่นหวำซันไม่
่ ตดั สินใจเช่นเดียวกับชำติก่อน ยิ่งมีควำมเชื่อมัน่
ว่ำวงโคจรของชะตำชีวิต กำลังโคจรไปสู่ด้ำนที่ดี

418
 139 พบท่ำนซือเทียนเจียน

เสิ่นอวี๋ เล่อไม่ร้ตู วั เลยว่ำทัง้ ปู่ ทัง้ บิดำมำรดำกำลังกังวล

เรื่องแต่ งงำนของเขำ ควำมจริงแล้ว เขำไม่เคยสนใจเรื่องกำร
แต่งงำนเลย รู้สึกว่ำเป็ นเรื่องที่ สิ้นเปลืองทัง้ แรงกำยแรงใจโดย
เปล่ำประโยชน์ ทัง้ ยุ่งยำกทัง้ เสียเวลำ

เขำรู้สึกยุ่งมำก ทัง้ ตำรำโจวอี้ และอี่ อี่จนั ้ เขำยังไม่รู้ซึ้ง

เลย คงไม่มีเวลำไปคิดเรือ่ งแต่งงำนแต่งกำร

สิ่ ง ที่ อยู่ในใจเขำ มี เ พี ย งทำงไปสู่ผ้รู ู้ที่ ยิ่ ง ใหญ่ สำมำรถ

คลำยข้อสงสัยให้ ชำวโลกได้จึงเป็ นสิ่งที่ เขำต้ องกำรในชี วิตนี้
นอกนัน้ เป็ นแค่เรือ่ งขี้ปะติ๋ว ไม่เคยอยู่ในสำยตำเขำ

ในเวลำนัน้ เสิ่นหวำซันยั
่ งไม่ร้วู ่ำหลำนชำยคนนี้ ชำตินี้ไม่
สนใจในรัก นอกจำกกังวลเรื่องแต่ งงำนของเขำแล้ว สิ่งที่ เขำ
ห่ วงใยหลำนชำยคนนี้ ยงั มีอีกเรื่อง ก็คือเรื่องกำรออกตัวของ
เขำ

เสิ่นอวี๋ เล่อทัง้ ไม่เก่งเรื่องบุ๋นทัง้ ไม่ชอบเรื่องบู๊ อี กทัง้ ไม่

เหมือนบิดำที่ เก่ งกำจทำงกำรค้ ำ สิ่งเดี ยวที่ ชอบก็คือเรื่องฟ้ ำ

419
เรื่องดิน โชคดีที่ในโครงข่ำยอำนำจของต้ำหย่ง มีที่ไปที่ เหมำะ
กับควำมชอบของเขำ นัน่ ก็คือซือเทียนไถ!

รัชศกฉำงไท่ ปีที่ ส ำมสิ บ ห้ ำ เสิ่ น หวำซัน่ ก็คิ ด ให้ เ สิ่ นอวี๋

เล่ อ เข้ ำ ซื อ เที ย นไถ ไปวิ่ ง หำเจ้ ำ แก่ จ วิ น ฟู่ เล่ อ ซื อ เที ย นเจี ย น
หลำยรอบ อยำกคุยเรื่องเสิ่นอวี๋เล่อกับเขำ แต่กย็ งั ไม่สำเร็จสัก
ที!

ก่อนนัน้ จวินฟู่ เล่อกำหนดวันแต่งงำนของเสิ่นอวี๋หงเป็ น

เดือนหนึ่ งวันที่แปด ขณะที่เสิ่นหวำซันประกำศวั
่ นที่กำหนด พบ
ว่ำเสิ่นอวี๋หงท่ำทำงประหลำด คล้ำยแปลกใจคล้ำยไม่เชื่อ ไม่ใช่
ปฏิกิริยำของว่ำที่เจ้ำบ่ำวตำมปกติ

เสิ่นหวำซันเข้
่ ำใจว่ำเขำไม่อยำกรีบแต่ งงำน เลยถำมดู
“เป็ นอะไรไป? ทำไมเจ้ำทำหน้ ำเช่ นนี้ ? หรือว่ำเจ้ำมีปัญหำกับ
ก ำหนดกำรวัน แต่ ง งำนหรือ ? นี่ เ ป็ นวัน ที่ ท่ ำ นซื อ เที ย นเจี ย น
กำหนดมำ แก้ไขง่ำยๆ ไม่ได้นะ”

“ท่ำนปู่ ข้ำไม่ได้มีปัญหำ เพียงแต่วนั ตำมกำหนด อวี๋เล่อ

เคยบอกข้ำแล้ว ข้ำจึงรู้สึกว่ำมันช่ำงบังเอิญนัก” เสิ่นอวี๋หงรู้ว่ำ
เสิ่นหวำซัน่ เข้ำใจผิด ถึงได้ รีบอธิบำย เล่ ำเรื่องเรือนโหย่วไต้
เมื่อคืนนี้
420
 หลังจำกเสิ่นอวี๋หงที่ได้ออกไปสำรวจศึกษำกลับมำเมือง
หลวงแล้ว ก็เรียกพวกเสิ่นอวี๋เล่อ เสิ่นอวี๋ผิง เสิ่นอวี๋ผมู ำสังสรรค์
กัน หลังรำ่ สุรำแล้ว พี่ น้องสนุ กสนำนกันดี เสิ่นอวี่ ซวนสะอึก
พลำงเอ่ยออกมำว่ำ “พี่รองจะแต่งพี่สะใภ้แล้ว ต่อไปจะมำเรือน
โหย่วไต้บอ่ ยๆ ไม่ได้อีกแล้ว”

เสิ่นอวี๋หงจะแต่งงำน พวกเขำก็รกู้ นั หมด เลยเริ่มล้อ

ในเวลำนี้ เสิ่นอวี๋ เล่อก็พูดแบบมึนๆ ว่ำ “พี่ รองบอกวัน

เดือนปี เกิดพี่สะใภ้รองให้หน่ อย ข้ำจะดูวนั แต่งงำนให้...”

เสิ่นอวี๋หงได้เห็นใบเกิงเถี่ย*ที่ ส่งมำจำกบ้ำนเฉิงแล้ว จำ
วันเดือนปี เกิดเฉิงเยี่ยนเยี่ยนได้แม่นยำ จึงพูดโดยไม่ต้องคิด

เห็นเสิ่นอวี๋เล่อทำไม้ทำมือประหลำด ในปำกพูดพึมพำ
ไม่นำนนักก็บอกว่ำ “พี่รอง ข้ำดูแล้ว วันที่แปดเดือนหนึ่ งเหมำะ
สมที่ สุด ...” พูดจบ ก็ยงั คุยเรื่องอื่นอี กมำกมำย จึงมึนงงอย่ำง
รวดเร็ว

เสิ่นอวี๋ หงได้ยินที่ เขำบอก รู้ว่ำน้ องคนนี้ มกั คุยว่ำรู้ฟ้ำรู้

ดิน ก็ไม่ได้ถือเป็ นเรือ่ งจริงจัง แค่ยิ้มผ่ำนๆ

421
 แต่ ไม่นึกว่ำปู่ ประกำศวันแต่ งงำนก็เป็ นวันที่ แปดเดือน
หนึ่ งเหมือนกัน เป็ นวันที่ กำหนดโดยท่ ำนซื อเที ยนเจี ยนด้ วย
ดังนัน้ เขำจึงประหลำดใจในควำมบังเอิญ

“เล่อเอ๋อร์กว็ ่ำเป็ นเดือนหนึ่ งวันที่ แปด ช่ ำงบังเอิญ เหลือ

เกิน...” ได้ยินคำพูดเสิ่นอวี๋หงแล้ว เสิ่นหวำซันเร ่ ิ่ มครุน่ คิด

เขำรูจ้ กั ฝี มือของจวินฟู่ เล่อ แม้ว่ำไม่ใด้ขนำดติดต่อผีสำง

เทวดำหรือรูจ้ กั สวรรค์นรก แต่ถ้ำเรือ่ งโหรำศำสตร์ เทียบปฏิทิน
ไม่ว่ำมี เหตุกำรณ์ ผิดปกติของดวงอำทิตย์ดวงจันทร์ดวงดำว
ดิ น ฟ้ ำอำกำศวิ ป ริ ต เขำสำมำรถบอกได้ ห มด ฝี มื อ เขำไร้ ข้ อ
สงสัยใดๆ!

แค่กำหนดวันแต่งงำน ย่อมเป็ นแค่เรื่องขี้ปะติ๋ว วันที่เขำ

กำหนดย่อมเป็ นวันที่ดีที่สดุ เล่อเอ๋อร์กห็ ำได้วนั เดียวกัน เพรำะ
บังเอิญหรือเพรำะเขำมีฝีมือจริงๆ นะ?

เดิมที เสิ่นหวำซันค
่ ิ ดว่ำหลำนชำยชอบอ้ำงฟ้ ำอ้ำงดินคง
ไม่ได้เรื่อง แต่ ดูจำกข้อปลีกย่อยเหล่ำนี้ อำจไม่ได้เป็ นอย่ำงที่
เคยคิด ดูแล้วคงจำเป็ นต้ องนั ดจวินฟู่ เล่อออกมำดื่ มอะไรกัน
หน่ อย หลังจำกฟังคำพูดเสิ่นอวี๋หงแล้ว เสิ่นหวำซันก็
่ คิดเช่นนี้

422
 ปี ใหม่หลังเข้ำรำชสำนั ก เสิ่นหวำซันก็ ่ หำเวลำว่ำงไปที่
ซื อเที ยนไถครัง้ หนึ่ ง เพื่อหำซื อเที ยนเจี ยนจวิน ฟู่ เล่ อคุย สำน
สัมพันธ์

ซือเทียนไถปลูกสร้ำงไม่เหมือนหน่ วยรำชกำรอื่นของต้ำ
หย่ ง เป็ นหน่ ว ยรำชกำรแห่ ง เดี ย วในพระรำชวัง ส่ ว นใน ด้ ำน
สถำปัตยกรรมนับได้ว่ำเป็ นเอกของต้ำหย่ง

นอกจำกตำหนักเซวียนเจิ้งแล้ว ซือเที ยนไถก็นับเป็ นสิ่ง

ปลูกสร้ำงที่สูงสุดในเมืองหลวง รูปร่ำงคล้ำยกรวยควำ่ มีเก้ำชัน้
แต่ ละชัน้ ออกแบบจัดแต่ งไม่เหมือนกัน ชัน้ สูงสุดไว้ดูดวงดำว
ว่ ำ กัน ว่ ำ ซื อ เที ย นไถเป็ นสถำนที่ ลึ ก ลับ ที่ ส ำมำรถดูเ งำเวลำ
กลำงวัน ดูดวงดำรำเวลำกลำงคืน ปรับวันเวลำ ทำนำยทุกข์สุข
ได้

แต่ ช นั ้ บนสุด ของซื อ เที ย นไถมี เ พี ย งซื อ เที ย นเจี ย นกับ

ฮ่องเต้เท่ำนัน้ ที่ขึ้นไปได้ มีอะไรบ้ำงนัน้ เสิ่นหวำซันไม่ ่ รู้ แต่เขำ
ก็ไม่ได้สนใจ เขำกำลังคิดว่ำครำวนี้ เจ้ำแก่จวินฟู่ เล่อจะผัดผ่อน
อะไรเขำอีกหรือไม่

จวิ น ฟู่ เล่ อ ได้ ยิ น ค ำพู ด เสิ่ นหวำซัน่ แล้ ว กลับ ดู ส นใจ
เสิ่ นอวี๋ เ ล่ อ เป็ นอย่ ำ งมำก อำศัย วัน เดื อ นปี เกิ ด ก ำหนดวัน
423
แต่งงำน ไม่ใช่เรื่องยำก แต่ที่เสิ่นหวำซันว่ ่ ำ หลำนชำยคนนี้ ยงั
สำมำรถสังเกตท้องฟ้ ำ รูจ้ กั ดูดำวงูพิษ นี่ ไม่ธรรมดำแล้ว

ควรรู้ว่ำดวงดำวบนท้ องฟ้ ำเปลี่ยนแปลงสุดจะคำดเดำ

กำรที่ สำมำรถเห็นปรำกฏกำรณ์ และทำนำยเหตุกำรณ์ ได้อย่ำง
แม่นยำ ไม่ใช่เรื่องง่ำย ขุนนำงในซือเทียนไถมำกมำยก็ยงั ทำไม่ได้
หำกเสิ่นอวี๋เล่อเป็ นต้ นกล้ำพันธุ์ดีกเ็ ป็ น วำสนำของซื อเที ยนไถ
ดังนัน้ เขำจึงเสนอขอพบเสิ่นอวี๋เล่อก่อนค่อยว่ำกัน

ในจิงหวำโหลว เสิ่นอวี๋ เล่อพบซื อเที ยนเจียนจวินฟู่ เล่อ

เป็ นครัง้ แรก เป็ นคนชรำที่ หน้ ำตำสดใส ทัง้ ผมทัง้ หนวดเครำ
ล้วนหงอกขำวหมดแล้ว สวมชุดสี ขำว ไม่มีเครื่อง ประดับบน
ศี ร ษะ หน้ ำ ตำท่ ำ ทำงไม่ เ หมื อ นขุน นำงชัน้ สำมต้ ำ หย่ ง กลับ
เหมือนนั กบวชเต๋ำสำนั กใดสำนั กหนึ่ ง ท่ ำทำงดูออกจะคล้ำย
เซียนอยู่มำก

จวินฟู่ เล่อก็กำลังจับจ้องเสิ่นอวี๋เล่อ คนหนุ่มตรงหน้ ำนี้

ด้ ำ นบนอิ่ มเต็ ม สำยตำแวววำว ด้ ำ นล่ ำ งเรี ย บร้ อ ยมัน่ คง
อำกำศรอบตัวดูสะอำดสะอ้ำน

424
 ซือเทียนไถดูทงั ้ ดวงดำวและโหงวเฮ้ง จวินฟู่ เล่อก็มีตำรำ
ดูโหงวเฮ้งเป็ นพิเศษของเขำเอง ตัง้ แต่เห็นครัง้ แรก เสิ่นอวี๋เล่อ
ก็เข้ำอยู่ในสำยตำเขำ

“พูดเรือ่ ง ‘ต้ำซวี่กว้ำ’ กันเถิด” เสิ่นอวี๋เล่อเพิ่งนัง่ ลง จวินฟู่

เล่อก็พดู เช่นนี้ เสิ่นอวี๋เล่อรู้ว่ำจวินฟู่ เล่อเริ่มทดสอบ เขำแล้ว ก็นำ
สิ่งที่เขำศึกษำทัง้ หมดแสดงให้เขำเห็นเท่ำที่ทำได้

“ต้ ำซวี่ เป็ นลำงดี ไม่ทำมำหำกินที่ บ้ำน แต่ ทำรำชกำร

เหมำะที่ข้ำมน้ำข้ำมทะเล มุ่งเดินหน้ ำโดยอำศัยคำสอนผูร้ ู้ สร้ำง
สมควำมดี มันคงแข็
่ งแรง สำดส่องรัศมีควำมดี มีควำมก้ำวหน้ ำ
... ไม่เกรงอุปสรรคภัยอันตรำย พยำยำมฝึ กใจเพื่อสร้ำงคุณงำม
ควำมดี” 《โจวอี้》หกสิบสี่ ทิศ เสิ่นอวี๋เล่อท่องจำได้คล่องใน
ใจแล้ว

“สุริยปุ รำคำเป็ นเช่นไร?” จวินฟู่ เล่อถำมอีก

“อำทิตย์อ่อนแสงแหว่งกร่อน สีแดงเหลือง ไม่เกินสำมปี

ประเทศที่ มี สุ ริ ยุ ป รำคำจะเกิ ด พิ ธี ศ พแห่ ง ชำติ . ..สุ ริ ยุ ป รำคำ
ด้ำนข้ำงคล้ำยมีกระต่ ำยขำวและกวำงขำว รำษฎรเกิดจลำจล
ขุนนำงก่ อกบฏ ไม่เกินปี นั น้ กองทัพแตกแยก...” เสิ่นอวี๋ เล่อ
บรรยำยสิ่งที่รเู้ กี่ยวกับโหรำศำสตร์
425
 ...

...

หนึ่ งถำมหนึ่ งตอบเช่นนี้ ผ่ำนไปครึ่งชัวยำม

่ เสิ่นหวำซัน่
ที่ อยู่ข้ำงๆ ฟั งจนมึนศีรษะ มีคำเฉพำะมำกมำย ที่ เสิ่นหวำซัน่
ฟั งไม่เข้ำใจ จำกสี หน้ ำจวินฟู่ เล่อ เสิ่นหวำซันก็่ ดูอะไรไม่ออก
เนื่ องจำกสีหน้ ำไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ในที่ สุ ด จวิ น ฟู่ เล่ อ ก็ห ยุ ด เอำมื อ จับ หนวดเครำ ถำม

เสิ่ น อวี๋ เ ล่ อ ค ำถำมสุ ด ท้ ำ ย ค ำถำมที่ ง่ ำ ยแต่ ต อบได้ ย ำกที่ สุด
“อะไรคืออี้เจ่อ? ทำไมจึงเป็ นทำงสำยใหญ่ของอี้?”

เสิ่นอวี๋เล่อฟั งคำถำมของจวินฟู่ เล่อแล้วสี หน้ ำก็เปลี่ ยน

ไป เงียบอยู่นำน คำถำมเช่นนี้ เป็ นคำถำมที่ เขำเคยถำมตัวเอง
มำนับครัง้ ไม่ถ้วน

ในรัชศกฉำงไท่ปีที่สำมสิบห้ำ ในเรือนอี้ สิ่งที่เขำสำมำรถ

เข้ ำ ถึ ง ได้ ผ่ ำ นกำรบ่ ม เพำะมำหลำยปี ยิ่ ง สุ ก งอมและเป็ น
ธรรมชำติมำกขึน้ แล้ว

“อี้ เ จ่ อ คื อ ควำมเปลี่ ย นแปลง ...กำรฝึ กจิ ต สร้ ำ งกุศ ล

อำศัยกำรฝึ กเป็ นทุน ยึดมันคุ่ ณธรรมกลำงใจ ทวนกระแสควำม
426
ยำกลำบำก ไปตำมกำรเปลี่ยนแปลงหยินหยำงของทำงฟ้ ำ ร่วม
กับ ซัน ไฉของทำงดิ น สู่ เ ส้ น ทำงที่ แ ยกแยะดี ร้ ำ ย เพื่ อ ควำม
กระจ่ำงในกุศลของมนุษยธรรม... เพื่อควำมสุขสงบของรำษฎร
บำเพ็ญควำมดีเพื่อสันติหมื่นปี ...”

ขณะที่ จวินฟู่ เล่อคำดว่ำเสิ่นอวี๋เล่อคงจะตอบไม่ได้ เขำก็

ได้ยินคำตอบที่สดุ ยอดดังฟ้ ำสะเทือน!

คำพูดเหล่ำนี้ ออกมำจำกปำกของชำยหนุ่ มอำยุยี่สิบปี

เรือ่ งนี้ ทำให้จวินฟู่ เล่อคำดไม่ถึงและประหลำดใจเป็ นอย่ำงมำก

ชำยหนุ่ มที่ เ พิ่ ง อำยุ ยี่ สิ บ ปี สำมำรถคิ ด เรื่ อ ง’เต๋ ำ ’ ได้

เหนื อกว่ำขุนนำงมำกมำยในซือเทียนไถ!

รำษฎรสุขสงบ สันติสุขหมื่นปี นี่ เป็ นควำมหวังและควำม

ใฝ่ ฝันที่ ยิ่งใหญ่เพียงใด ชำยหนุ่มอำยุยี่สิบปี กลับสำมำรถเข้ำถึง
มันได้!

หำได้ยำก! หำได้ยำกจริงๆ!

เสิ่ น หวำซัน่ ที่ อ ยู่ ข้ ำ งๆ ก็พ ลอยมองเสิ่ น อวี๋ เ ล่ อ อย่ ำ ง

สะดุ้งสะเทือนไปด้วย เกิดเป็ นควำมรู้สึกร้อยแปดในใจ เดิมคิด
แค่ ว่ ำหลำนชำยคนที่ เขำเข้ ำใจว่ำชอบอ้ ำงฟ้ ำอ้ ำงดินคนนี้ มี
427
ควำมรู้ทำงโหรำศำสตร์อยู่บ้ำง จึงจะหำช่องทำงผ่ำนทำงจวินฟู่
เล่อให้ช่วยหำตำแหน่ งให้เขำ ถึงได้เกิดกำรพบปะที่จิงหวำโหลว
ครัง้ นี้ ขนึ้

เขำเพียงแค่คิดว่ำ หำตำแหน่ งให้เสิ่นอวี๋เล่อในซือเที ยน

ไถ จะได้ไม่ว่ำงงำนทัง้ วัน เท่ำนัน้ ก็พอใจแล้ว! ไม่นึกว่ำ...ไม่นึก
ว่ำ...

ที่แท้เขำประเมินหลำนชำยตัวเองตำ่ เกินไปตลอดมำ เขำ

คิดไม่ถึงเขำจะมีควำมมุ่งหวังที่ยิ่งใหญ่เพียงนัน้ นี่ คือหลำนชำย
ที่ชอบอ้ำงฟ้ ำอ้ำงดินตลอดมำหรือ? เหลือเชื่อจริงๆ!

“ที่ แท้ เจ้ำเข้ำถึงแล้วแต่แรก...” จวินฟู่ เล่อคล้ำยถอนใจ

คล้ำยยินดี คล้ำยนับถือ พึมพำด้วยจิตใจที่ บอกไม่ถกู ว่ำ ที่ ขอบ
ทำงใหญ่ ควำมจริงหนุ่มคนนี้ สมั ผัสได้แล้ว!

เขำไม่เคยรู้ว่ำ เด็กหนุ่ มอำยุยี่สิบปี ก็สำมำรถรู้ได้ ด้วย

ตัวเอง จิตใจเขำผ่ำนกำรฝึ กฝนมำอย่ำงไร? หรือเกิดมำเพื่อเป็ น
ผูร้ ?ู้

จวินฟู่ เล่อพบว่ำตัวเองสนใจเสิ่นอวี๋เล่ออย่ำงมำก นับถือ

ในควำมเข้ำถึงและควำมหวังอันยิ่งใหญ่! ถึงแม้ไม่ได้ทำเพื่อเสิ่น

428
หวำซัน่ เขำก็จะต้ องลำกเด็ก หนุ่ ม คนนี้ เ ข้ ำซื อเที ย นไถอย่ ำ ง
แน่ นอน!

พูดไปแล้ว เขำยังต้องขอบใจเสิ่นหวำซันที่ ่พำเสิ่นอวี๋เล่อ

มำพบเขำ! ไม่เช่นนัน้ เขำก็จะพลำดต้นกล้ำที่ดีเช่นนี้ ไปแล้ว!

ซื อ เที ย นไถของต้ ำ หย่ ง เป็ นที่ ชุม นุ ม ของคนที่ มี ค วำม

สำมำรถพิ เ ศษจำกดิ น แดนต่ ำ งๆ ในต้ ำ หย่ ง รู้ป ฏิ ทิ น รู้โ หรำ
ศำสตร์ ก็ยงั ไม่เท่ำไร ที่ยำกยิ่งคือ ควำมใฝ่ ฝันในเรือ่ งรำษฎรสุข
สงบ สันติสุขหมื่นปี ! จวินฟู่ เล่อเชื่อว่ำขณะที่ ตวั เองยังหนุ่มเท่ำ
เสิ่นอวี๋เล่อเวลำนี้ ก็เคยคิดถึงเรือ่ งนี้ เช่นกัน!

เด็กคนนี้ ไม่ใช่ธรรมดำ!

จวินฟู่ เล่อยิ่งมองเสิ่นอวี๋เล่อ ก็ยิ่งพอใจ เขำผงกศีรษะให้

เสิ่นหวำซัน่ ยิ้มจนตำหยี

*ใบเกิงเถี่ย คือใบบันทึกวันเดือนปี เกิดของคู่หมัน้

429
 140 ไม้รำชสำนัก (1)

รัชศกฉำงไท่ ปีที่ สำมสิบแปด ที่ รำชสำนั กเช้ำวันสุดท้ ำย

ของเดือนหนึ่ ง เกิดเรื่องขึ้นเรื่องหนึ่ ง เรื่องนี้ แม้จะเกี่ยวข้องใน
วงแคบ เพียงไม่กี่คน แต่ควำมหมำยกลับมีผลกระทบยำวไกล

ในสำยตำของเสิ่นหวำซันกั
่ บเยี่ยเจิ้งฉุน นี่ เป็ นเรื่องใหญ่
เนื่ องจำกมันเป็ นสัญญำณ สัญญำณอันตรำย เป็ นสัญญำณว่ำ
ฉำงไท่ฮ่องเต้ต้องกำรอำนำจเด็ดขำด เรื่องนี้ บอกชัดว่ำฮ่องเต้
ไม่สำมำรถทนต่อกำรจำกัดอำนำจของเขำได้อีกต่อไป ถึงแม้จะ
จำกัดเพียงเล็กน้ อยก็ตำม

ในที่ นี้ มีควำมจำเป็ นต้องเล่ำถึงประวัติกำรจำกัดอำนำจ

ของฮ่ อ งเต้ ต้ ำ หย่ ง ซัง่ กวนฝูต้ น รำชวงศ์ต้ ำ หย่ ง เป็ นฮ่ องเต้ ที่
ปรำดเปรื่ อ ง เมื่ อ แรกก่ อ ตัง้ รำชวงศ์ต้ ำ หย่ ง เคยตัง้ กฎเหล็ก
ประหลำดไว้ ข้ อ หนึ่ ง เพื่ อ ป้ องกัน ฮ่ อ งเต้ ข ำดสติ ปั ญ ญำไร้
ควำมสำมำรถ ต้ำหย่งจึงแยกอำนำจบริหำร!

ที่ ว่ำแยกอำนำจบริหำร ก็คือนอกจำกอำนำจฮ่องเต้แล้ว

ยังมีอำนำจบริหำร อำนำจนิติบญ ั ญัติทงั ้ สำมอำนำจต่ำงคำนกัน
แฝงอยู่ในอำนำจของตำแหน่ งขุนนำง ตำแหน่ งขุนนำงไม่น้อย

430
 ่ ิ หำรของฮ่องเต้ จำกัดกำรแก้ไขข้อ
สำมำรถยื่นขอยับยัง้ คำสังบร
ละเมิด

หลัง รัช สมัย ต้ น รำชวงศ์ ไท่ จ งซั ง่ กวนเจิ้ ง ปิ่ งสื บ ต่ อ

เจตนำรมณ์ ข องปฐมกษั ต ริ ย์แ ห่ ง รำชวงศ์ คงสื บ เนื่ องกำร
ปกครองโดยแยกอำนำจบริหำร แต่ก่อให้เกิดควำมไม่พอใจใน
หมู่สมำชิกรำชวงศ์ ทำให้มีผลค่อยๆลดอำนำจบริหำร อำนำจ
นิติบญ
ั ญัติลง จำกนั น้ มำฮ่ องเต้ ต้ำหย่งทุกรัชกำล ก็ใช้ วิธีกำร
ทุกรูปแบบเพิ่มกำรรวมศูนย์อำนำจของฮ่องเต้ ลดทอนอำนำจ
และฐำนะกำรบริหำรกับนิติบญ ั ญัติอย่ำงต่อเนื่ อง

ผ่ำนกำรเปลี่ ยนแปลงมำร้อยห้ ำสิบกว่ำปี จนถึงฮุ่ยเหอ

ฮ่ องเต้ ไม่มีใครจำชื่ ออำนำจบริหำรและอำนำจนิติบญ ั ญัติได้
แล้ว คงเหลือตำแหน่ งเก่ยซื่ อจงที่ จำกัดอำนำจฮ่องเต้ แม้เป็ น
เช่ นนั น้ ตัง้ แต่ รชั กำลฉำงไท่ มำ ตำแหน่ งเดี ยวที่ จำกัดอำนำจ
ฮ่องเต้ได้คือ เก่ยซื่อจง ก็เหลือเพียงอำนำจตรวจสอบกับยับยัง้
เท่ำนัน้ อำนำจฮ่องเต้สงู ส่งอย่ำงที่ไม่เคยเป็ นมำก่อน

นี่ คือประวัติควำมเป็ นมำของอำนำจฮ่องเต้ แน่ นอนว่ำ

เรื่องรำวกับควำมจริงตกหำยมำกมำย สูญหำยไปกับกำลเวลำ
มี ไ ม่ น้ อยที่ ก ลำยเป็ นเถ้ ำ ถ่ ำ น แต่ ถ้ ำ หำกพลิ ก หำจำกบัน ทึ ก

431
ประวั ติ ศำสตร์ ก็ ย ั ง พอหำเส้ น ทำงได้ บ้ ำ ง เพี ย งแต่ ก ล้ ำ
เผชิญหน้ ำควำมจริงได้หรือไม่เท่ำนัน้

นี่ คือเรื่องที่ เกิดขึ้นในรำชสำนักเช้ำวันสุดท้ำยของเดือน

หนึ่ ง เกี่ ยวกับเรื่องอำนำจฮ่ องเต้ พูดให้ ละเอี ยดขึ้น เกี่ ยวกับ
ตำแหน่ งเก่ยซื่อจง หรือพูดให้ชดั ขึ้นอีก เกี่ยวกับเก่ยซื่อจงหลี่ว์
อู้โฮ่ว

รัชศกฉำงไท่ปีที่ สำมสิบเจ็ดต้นปี ขุนนำงชัน้ ห้ำสำนักมุข

มนตรีฝ่ำยตรวจสอบเก่ยซื่อจงหลี่วอ์ ้โู ฮ่วเนื่ องจำกเรื่องกำหนด
ชัน้ กำรสอบเลื่อนขัน้ ของโย่วอ๋อง ทำให้ฉำงไท่ ฮ่องเต้ ไม่สบำย
ใจ จนถึงกลำงปี เขำก็ตีกลับเรื่องตัง้ พระสมญำนำมฉื ออี้ไทเฮำ
อีก จนถูกฮ่องเต้หำเรือ่ งตำหนิหลำยครัง้

หลังจำกสองเรื่องนี้ แล้ว ฮ่องเต้ ไม่ชอบใจหลี่วอ์ ู้โฮ่ ว คนนี้

มำก พร้อมกัน นี้ ก็ไม่ชอบเก่ ยซื่ อจงอี กสำมคนของสำนั กมุข
มนตรีฝ่ำยตรวจสอบ ระบบขุนนำงต้ำหย่ง สำนักมุขมนตรีฝ่ำย
ตรวจสอบมีเก่ยซื่อจงสี่คน หลี่วอ์ ้โู ฮ่วเป็ นคนหนึ่ งในนัน้

เกี่ ยวกับหลี่ ว์อู้โฮ่ วมักออกอำกำร“สร้ำงผลงำนดี เด่ น ”

แบบสติฟัน่ เฟื อน เจ้ำสำนักเซินเคอต้องจับจ้องเขำแบบไม่วำง

432
สำยตำ ด้ ว ยเหตุ เ กรงว่ ำ จะต้ อ งพลอยฟ้ ำพลอยฝนโดนผล
กระทบด้วย

บำงครัง้ พวกเถรตรง เนื่ องจำกตัง้ อกตัง้ ใจและยึดมัน่

กลับทำให้เรือ่ งรำวไปถึงขีดสุด ถ้ำไปทำงดีกด็ ีไป แต่สำหรับเซิน
เคอ กำรกระทำของหลี่วอ์ ้โู ฮ่วเป็ นกำรสร้ำงควำมเดือดร้อนโดย
แท้ จริง! เขำคิดว่ำกำรที่ คนหนุ่ มมีควำมยึดมันเป็ ่ นเรื่องดี แต่
ต้ องดูเหตุกำรณ์ ให้ ชดั เจน ไม่ใช่ หวั ชนฝำ เช่ นนั น้ ไม่ใช่ ยึดมัน่
แต่เป็ นควำมโง่เขลำแล้ว!

เนื่ องจำกกำรกระทำของหลี่วอ์ ้โู ฮ่ว หัวใจของเซินเคอมักต้อง

สะดุ้งสะเทือนเป็ นครังครำว้ บำงครังเขำยั
้ งบ่นกับเหวยจิ่งเย่ำว่ำ
ตัว เองอำยุ ม ำกแล้ ว รับ ไม่ ค่ อ ยไหวกับ เรื่ อ ง น่ ำกลัว บ่ อ ยๆ
เผือกร้อนอย่ำงหลี่วอ์ ู้โฮ่ว ต้ องรีบโยนออกไปไวๆ! เขำเริ่มคิด
หำวิธีย้ำยหลี่วอ์ ้โู ฮ่วออกจำกสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบแล้ว

เหวยจิ่งเย่ำก็ผงกศีรษะอย่ำงเห็นด้วย ย้ำยหลี่วอ์ ้โู ฮ่วออก

จำกส ำนั ก มุ ข มนตรี ฝ่ ำยตรวจสอบ พู ด ไปแล้ ว ก็ เ ป็ นกำร
คุ้มครองตัวเขำเองด้วยซำ้

แต่ เขำยังไม่ทนั หำเซี ยวโห้ วเหรินกับอุนกุยจำงจัดกำร

เรื่องนี้ หลี่ ว์อู้โฮ่ วก็ก่อเรื่องก่ อนแล้ว หลังจำกเกิดเรื่องนี้ แล้ ว
433
เซินเคอก็ไม่ต้องพิจำรณำเรื่องย้ำยเขำออกจำกสำนักมุขมนตรี
อีกแล้ว

กลำงเดือนหนึ่ ง ฮ่องเต้เซ็นรำชโองกำร เลื่อนผู้ว่ำไท่โจว

จัวเหลี
่ ยงเจ๋อเข้ำมำเป็ นขุนนำงชัน้ สำมในสำนักมุขมนตรีฝ่ำย
ตรวจสอบตำแหน่ งรองเสนำบดีสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบ
รองเสนำบดี ส ำนั กมุข มนตรี ฝ่ำยตรวจสอบคนเดิมสวี่ ผิง จำง
่ ยงเจ๋อเป็ นคนสนิทฮ่องเต้ แต่ เดิม ไม่กี่ปี
ป่ วยขอลำออก จัวเหลี
ก่อนฮ่องเต้ให้ไปเป็ นผูว้ ่ำไท่โจว เพื่อเพิ่มประวัติกำรทำงำนและ
หำประสบกำรณ์ ไว้ใช้งำนต่อไปภำยหลัง

พอสวี่ผิงจำงลำออก ฮ่องเต้นึกถึงคนแรกที่จะมำแทนเขำ
่ ยงเจ๋อ คิดว่ำจัวเหลี
ก็คือจัวเหลี ่ ยงเจ๋ออยู่ไท่โจว หลำยปี แล้ว ได้
เวลำย้ำยกลับมำเมืองหลวง

หลัง จำกฮ่ อ งเต้ เ ซ็น รำชโองกำรแล้ ว ไม่ นึ กว่ ำ คื น นั ้น

สำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบก็ส่งรำชโองกำรคืนกลับ เหตุผล
คื อจัวเหลี
่ ย งเจ๋อไม่ มีประวัติท ำงำนเพี ยงพอที่ จะรับตำแหน่ ง
สำคัญเช่ นรองเสนำบดีสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบนี้ ขอให้
ฮ่องเต้สรรหำบุคคลใหม่

434
 วันรุ่งขึ้นฮ่องเต้ตำมเซินเคอมำถำมหำควำมเป็ นมำ จึงรู้
ว่ ำเมื่อคื น นี้ หลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว เข้ ำเวรที่ สำนั กมุข มนตรี ฝ่ำยตรวจสอบ
เรือ่ งคืนรำชโองกำรนี้ ย่อมเป็ นฝี มือหลี่วอ์ ้โู ฮ่วแล้ว

ได้ ยินว่ ำเกี่ ยวกับหลี่ ว์อู้โฮ่ วอี กแล้ว ฮ่ องเต้ กลับสงบลง

พูดเรียบๆว่ำ “เจ้ำหลี่วอ์ ้โู ฮ่ว ดีจริงๆ...”

ได้ ยินคำพูดฮ่ องเต้ หัวใจเซินเคอเต้ นไม่เป็ นส่ำอี ก ถึง

ขนำดมี ค วำมคิด โบยหลี่ ว์อู้โฮ่ วให้ ตำยคำมือ ท ำไมเป็ นเขำตี
กลับรำชโองกำรอี กแล้ว ? ในเมื่อฮ่องเต้ พอใจให้ จวเหลี
ั่ ยงเจ๋อ
เป็ นรองเสนำบดีสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบ เจ้ำก็ปล่อยผ่ำน
รำชโองกำรนี้ ไปก็ดีแล้ว จะมำงัดข้ออะไรกับฮ่องเต้!

“เซินอ้ำยชิง ให้จวเหลี
ั่ ยงเจ๋อเป็ นรองเสนำบดีสำนักมุข
มนตรีฝ่ำยตรวจสอบ เจ้ำเห็นว่ำเป็ นอย่ำงไร?!” ฮ่องเต้ เปลี่ยน
แนวคำพูด ออกจำกหลี่ ว์อู้โฮ่ ว ถำมเซินเคอโดยตรงถึงควำม
เห็นของรำชโองกำรนี้

ได้ยินคำถำมฮ่องเต้ เซินเคอร้องว่ำแย่อยู่ในใจ ควำมจริง

กำรที่ หลี่วอ์ ้โู ฮ่วตี กลับรำชโองกำรนัน้ สมเหตุสมผล ไท่ โจวเป็ น
โจวชัน้ กลำงของต้ำหย่ง จัวเหลี ่ ยงเจ๋อเป็ นผู้ว่ำไท่ โจวตำแหน่ ง
เพี ยงขุนนำงขัน้ นสี่ ล่ำง กระโดดขึ้นมำเป็ นรองเสนำบดี สำนั ก
435
มุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบขุนนำงชัน้ สำม ขึน้ สองขัน้ ซ้อน อธิบำย
ได้ยำก

หำกจัวเหลี่ ย งเจ๋อ มี ผ ลงำนยิ่ ง ใหญ่ จ ำกกำรปรำบกบฏ

จลำจล กำรเลื่ อ นชัน้ เช่ น นี้ ก็ถื อ ว่ ำ เป็ นปกติ แต่ ไ ท่ โ จว สงบ
เรี ย บร้ อ ยตลอดมำ เซิ น เคอรู้สึ ก ล ำบำกใจ ในปั ญ หำนี้ แต่ ก็
ช่วยหลี่วอ์ ้โู ฮ่วพูดไม่น้อย พูดควำมลำบำกใจของตัวเอง แต่ ใช้
คำพูดที่ถกู กำลเทศะกว่ำมำก

“ภำยใต้ กำรจัดกำรของจัวเหลี ่ ยงเจ๋อ ไท่ โจวเงี ยบสงบ

รำษฎรสุขสบำย ผลเก็บเกี่ยวได้ดี โจรผู้ร้ำยไม่มี ของที่ ลืมทิ้งก็
ยังคงอยู่ นี่ ไม่ใช่เป็ นผลงำนยิ่งใหญ่หรือ? ข้ำรู้สึกสมเหตุสมผล”
ได้ ฟังควำมลำบำกใจของเซินเคอแล้ว ฮ่ องเต้ ไม่ได้ โกรธกริ้ว
กลับพูดถึงเหตุผลของตัวเอง เขำเชื่อว่ำเหตุผลกำรเลื่อนจัวเหลี ่
ยงเจ๋อมีเพียงพอ

พอฮ่องเต้ พูดเช่ นนี้ เซินเคอก็เงียบเสี ยง ไท่ โจวเป็ นถิ่น

อุดมสมบูรณ์ ของต้ำหย่ง ที่ สำคัญคือ ไท่ โจวเป็ นฐำนทหำรเหอ
เน่ ยเต้ ำ โจรผู้ร้ำยที่ ไหนจะไม่มีลูกตำไปก่ อคดี ที่นัน่ ? นั บเป็ น
ผลงำนจัว่ เหลี ย งเจ๋ อ ได้ ห รื อ ? เซิ นเคอรู้ว่ ำ ฮ่ อ งเต้ พูด เช่ น นี้
จะต้องให้จวเหลี
ั ่ ยงเจ๋อขึน้ แท่นแน่ แล้ว

436
 “ดีแล้ว รำชโองกำรนี้ ข้ำจะต้องให้ผ่ำนลงไป ข้ำไม่อยำก
เห็นรำชโองกำรนี้ ถกู ตี กลับอีก ” ควำมหมำยของฮ่องเต้ชดั เจน
ด้ำนหลี่วอ์ ้โู ฮ่ว ให้เซินเคอไปจัดกำร!

จัดกำรอย่ำงไรดี? เซินเคอนึ กถึงควำมทื่อมะลื่อหัวชนฝำ

ของหลี่วอ์ ้โู ฮ่ว รูส้ ึกมืดแปดด้ำน

หลังออกจำกตำหนักจื่อเฉิงแล้ว เซินเคอไม่ได้ไปหำหลี่ว์
อู้โฮ่ว เขำคิดหำวิธีแก้ปัญหำเรื่องนี้ ได้แล้ว เขำอ้ อมผ่ำนหลี่วอ์ ู้
โฮ่ ว น ำรำชโองกำรให้ เก่ ยซื่ อจงหลู จู่เซิ งกับเป้ ำฉี่ หมิ ง สองคน
จัดกำร ไม่ให้หลี่วอ์ ้โู ฮ่วยุ่งเรือ่ งนี้

เซินเคอคิดได้แล้ว กำรจัดกำรคนทื่ อมะลื่อแบบ หลี่ว์อู้

โฮ่ ว วิธีที่ดีที่สุดคื อสังโดยตรงไม่
่ ให้ ทำเช่ นนี้ ไม่ให้ ทำเช่ นนั น้
ไม่เช่นนัน้ เขำจะไม่ยอมรับรูอ้ ะไรทัง้ นัน้

หลังจำกจัดกำรเรื่องรำชโองกำรแล้ว เซินเคอยังสังสอนห ่
ลี่วอ์ ้โู ฮ่วพักหนึ่ ง ด้วยควำมแข็งกร้ำว “เรื่องจัวเหลี
่ ยงเจ๋อ เจ้ำไม่ต้อง
ยุ่งแล้ว! อยู่ในสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบให้เรียบร้อยหน่ อย
ข้ำไม่อยำกพลอยฟ้ ำพลอยฝนโดนไปด้วย!”

437
 ได้ยินคำพูดเซินเคอแล้ว สีหน้ ำหลี่วอ์ ้โู ฮ่วเปลี่ยนไป เขำ
ไม่เข้ำใจจริงๆว่ำทำไมเซินเคอจึงปฏิบตั ิ ต่อเขำเช่ นนี้ ! เหตุผล
ในกำรตี ก ลับ รำชโองกำรมี ค รบสมบู ร ณ์ จัวเหลี ่ ย งเจ๋อ ไม่ มี
คุณสมบัติพอที่ จะดำรงตำแหน่ งรองเสนำบดี สำนั กมุขมนตรี
ฝ่ ำยตรวจสอบ

เก่ยซื่อจงมีหน้ ำที่ แก้ไขสิ่งผิดกับตรวจสอบควำมถูกต้อง

เขำเพียงแต่ปฏิบตั ิ ตำมหน้ ำที่เท่ำนัน้ ทำไมจึงเป็ นผูท้ ำเรื่องยุ่ง?
ครัง้ แรกก็เช่นนี้ ครัง้ ที่สองก็เช่นนี้ ครัง้ ที่สำมก็ยงั เช่นนี้ อีก! กำร
ที่ ตวั เองมันคงต่
่ อหน้ ำที่ เก่ยซื่อจง กลำยเป็ นควำมผิดหมดเลย
หรือ?!

หลังจำกเซินเคอจำกไป สี หน้ ำหลี่ ว์อู้โฮ่ วกลับเป็ นปกติ

สองตำทอแวววำววับ ไม่รวู้ ่ำเขำกำลังคิดอะไร

แต่ เซินเคอไม่ได้ สนใจว่ำเขำกำลังคิดอะไรแม้แต่ น้ อย

เขำยังต้ องไปที่ มุกขมนตรีฝ่ำยบริหำรหำเซี ยวโห้ วเหริน อุน กุ
ยจำง จะต้องย้ำยหลี่วอ์ ้โู ฮ่วให้เร็วที่สดุ หลี่วอ์ ้โู ฮ่วเป็ นขุนนำงที่ดี
แต่ นิ สัย เช่ น นี้ ไม่เ หมำะที่ จะอยู่ในมุกขมนตรี ฝ่ำยตรวจสอบ!
หำกยังคงทำเช่ นนี้ ต่อไป ไม่แน่ ว่ำแม้แต่ ชีวิตก็ยงั รักษำไม่ได้
หำกไม่มีชีวิตแล้ว ยังจะมำดือ้ อะไรกับกำรยึดมันอี ่ ก?

438
 เซินเคอทอดถอนใจว่ำคนหนุ่มสมัยนี้ ไม่รคู้ ิ ดอะไรกัน แต่
ก็ยงั เสียดำยที่หลี่วอ์ ้โู ฮ่วต้องจบเพียงแค่นี้

เซิ น เคอรี บ เร่ ง เรื่ อ งกำรย้ ำ ยของหลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว แต่ ไ ม่ รู้ว่ ำ

ภำยในใจของหลี่ ว์อู้โฮ่ วก็กำลังก่อตัวพลังนั กสู้มำกขึ้นเรื่อยๆ
เขำนึ กถึงประวัติที่ตวั เองจำกนำยอำเภอหยำงจนเป็ นเก่ยซื่อจง
ตัดสินใจเงียบๆว่ำ จะต้องทำหน้ ำที่เก่ยซื่อจงให้สมหน้ ำที่!

หลูจ่เู ซิงกับเป้ ำฉี่ หมิงได้ปล่อยรำชโองกำรเลื่อนตำแหน่ ง

่ ยงเจ๋อออกไปแล้ว ไม่มีส่วนร่วมของหลี่วอ์ ู้โฮ่ว เรื่องไปได้
จัวเหลี
โดยสะดวก พวกเซินเคอกำลังโล่งใจกัน ก็เกิดเรื่องเหนื อควำม
คำดหมำยพวกเขำขึน้ !

ไม่นึกว่ำหลี่วอ์ ู้โฮ่วอยู่ที่รำชสำนักเช้ ำฟ้ องร้องจัวเหลี

่ ยง
เจ๋ อ ฟ้ องร้ อ งว่ ำ กำรเลื่ อ นของจัวเหลี
่ ย งเจ๋ อ ไม่ มี ห ลัก มี ฐ ำน
“ประจบสอพลอ เพื่อเลื่อนตำแหน่ ง หำกเป็ นตัวอย่ำง ชำติจะมี
ภัย” คำเหล่ำนี้ เท่ำกับว่ำ...ตบหน้ ำฮ่องเต้แล้ว!

“ประจบสอพลอ เพื่อเลื่อนตำแหน่ ง” ควำมหมำยก็คือจัว่

เหลียงเจ๋อใช้วิธีประจบสอพลอจึงได้รบั กำรเลื่อนตำแหน่ ง หรือ
แปลตรงตัวก็คือ ฮ่องเต้ชอบคำประจบสอพลอ เชื่อถือคนที่ไม่มี
ฝี มือ หำกยังทำเช่นนี้ ต้ำหย่งจะมีภยั
439
 นี่ เป็ นคำกล่ำวโทษที่ รุนแรงนั ก เป็ นควำมไม่พอใจและ
ตักเตือนของขุนนำงต่อฮ่องเต้ พูดไปแล้ว นี่ กเ็ ป็ นหน้ ำที่ที่หลี่วอ์ ู้
โฮ่วปฏิบตั ิ ในฐำนะเก่ยซื่อจง

้ ้ ฮ่องเต้ไม่มีควำมอดทนดีเช่นนัน้ อีกแล้ว มีเรือ่ ง

แต่ ครังนี
สอบเลื่อนขัน้ ของโย่วอ๋อง มีเรื่องพระสมญำนำมของไทเฮำ มี
เรื่ อ งจัวเหลี
่ ย งเจ๋อ เจ้ ำ หลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว ท ำทุ ก เรื่ อ งล้ ว นย้ อ นเกล็ด
มังกรฮ่องเต้ ฮ่องเต้โกรธกริ้วรุนแรง!

ในสำยตำฉำงไท่ ฮ่องเต้ หลี่ ว์อู้โฮ่ วกระทำครัง้ แล้ วครัง้

เล่ำตีกลับรำชโองกำร เป็ นกำรอำศัยอำนำจเก่ยซื่อจงมำท้ำทำย
อำนำจฮ่องเต้ อำศัยอำนำจเก่ยซื่อจงมำจำกัดอำนำจฮ่องเต้!

ฉำงไท่ ฮ่องเต้ รู้สึกถึงควำมอึ ดอัดที่ ถกู มัดมือมัดเท้ ำอี ก

ครัง้ หนึ่ ง รู้สึกว่ำแม้เป็ นฮ่องเต้กย็ งั ไม่สำมำรถมีควำมเป็ นอิสระ
ของตัวเอง

อำนำจฮ่ องเต้ สูง เยี่ ย มเที ย มฟ้ ำ ปำกฮ่ องเต้ ค ำบคัมภี ร์

สวรรค์ ทำไมต้องมำถูกขุนนำงจำกัดไว้? ฉำงไท่ฮ่องเต้ไม่พอใจ
ในกฎเหล็ก ที่ ไ ม่ มี เ หตุผ ลของฮ่ อ งเต้ ต้ น รำชวงศ์ม ำนำนแล้ ว
เวลำนี้ หลี่วอ์ ้โู ฮ่วมำชนปังตอเอง เมื่อเป็ นเช่นนัน้ ก็จดั กำรเขำ
เลย ฉำงไท่ฮ่องเต้สงกำร ั่ ตีหลี่วอ์ ้โู ฮ่วด้วยไม้รำชสำนักสำมสิบที
440
 ไม้รำชสำนั กสำมสิบที ... ไม้รำชสำนั กสำมสิบที ... หน้ ำ
ตำหนั กของรำชสำนั กเช้ ำ เสี ยงก้ องของฉำงไท่ ฮ่องเต้ ที่โกรธ
กริ้ว

441
 141 ไม้รำชสำนัก (2)

ขณะที่ ฉ ำงไท่ ฮ่ อ งเต้ ป ระกำศให้ ตี ห ลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว สำมสิ บ ที

แล้ว ทัง้ ตำหนั กเซวี ยนเจิ้งตกอยู่ในควำมเงียบสงัด สี หน้ ำขุน
นำงต่ำงเปลี่ยนไปทันที โดยเฉพำะขุนนำงสำนักมุขมนตรีฝ่ำย
ตรวจสอบ

ไม้รำชสำนั กสำมสิบที หำกตี ลงไปจริงๆ หลี่ว์อู้โฮ่ วแม้ไม่

ตำยก็ต้ อ งเสี ย เนื้ อ หนั ง ไปชัน้ หนึ่ ง มี ขุน นำงที่ เ คยเห็น กำร
ลงโทษนี้ แสดงสีหน้ ำหวำดหวันทั ่ นที

เจ้ ำ ส ำนั ก มุข มนตรี ฝ่ ำยตรวจสอบเซิ น เคอสี ห น้ ำเคร่ง

เครียด ไม่นึกว่ ำหลี่ ว์อู้โฮ่ วถึงขนำดกล้ำทำเช่ นนี้ หน้ ำตำหนั ก
ฟ้ องร้องจัวเหลี
่ ยงเจ๋อ แอบตำหนิฮ่ องเต้ เขำไม่กลัวตำยจริ ง
หรือ?! ไม้รำชสำนักตีสำมสิบที นี่ ไม่ใช่เรือ่ งเล่นๆ?!

เซิ น เคอนึ ก ถึ ง ตัง้ แต่ ร ชั สมัย ฉำงไท่ มี ก ำรลงโทษเช่ น นี้

หลำยครัง้ มีขุนนำงที่ ถกู ตี ตำยหน้ ำตำหนั กทันที ครัง้ นี้ ฮ่องเต้
กำลังโกรธกริ้ว คงไม่ใช่แค่ระบำยอำรมณ์ เท่ำนัน้ ! ครัง้ นี้ หลี่วอ์ ู้
โฮ่วต้องแย่แน่ ๆแล้ว!

442
 ไม่ว่ำหลี่ ว์อู้โฮ่ วจะเป็ นคนเช่ นไร แต่ ถ้ำต้ องมำเสี ยชี วิต
ด้วยเหตุนี้ ก็น่ำเสียดำยเกินไป! คิดดังนี้ แล้วเซินเคอรีบคุกเข่ำ
ลงไป ขออภัยโทษให้หลี่วอ์ ้โู ฮ่ว “ฝ่ ำบำทโปรดอย่ำทรงกริ้วพะย่ะ
ค่ะ! ฝ่ ำบำทโปรดอย่ำทรงกริ้วพะย่ะค่ะ!”

หน้ ำตำหนักนัน้ เก่ยซื่อจงอีกสำมคนได้แก่ หลูจ่เู ซิง เป้ ำ

ฉี่ หมิงกับหลี่จื่อซันได้ ่ คุกเข่ำลงแล้ว พวกเขำล้วนขออภัยโทษ
ให้ ห ลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว เห็น แก่ ห น้ ำ เพื่ อ นร่ว มงำน ทัง้ สำมคนไม่ อ ยำก
เห็นหลี่วอ์ ้โู ฮ่วเลือดสำดตำหนัก

พอเซินเคอคุกเข่ำ ขุนนำงสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบ
ต่ ำงคุกเข่ำลง หำกหลี่ว์อู้โฮ่วถูกไม้รำชสำนั กตี ชื่ อเสี ยงสำนั ก
มุขมนตรีกจ็ ะเสียหำยด้วย!

ที่สำคัญกว่ำนัน้ ขุนนำงสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบไม่
น้ อยเห็นว่ำคำพูดหลี่ ว์อู้โฮ่วไม่ได้ไร้เหตุผล จัวเหลี
่ ยงเจ๋อเป็ น
แค่ผวู้ ่ำไท่โจวขุนนำงชัน้ สี่ กระโดดขึน้ มำเป็ นรองเสนำบดีสำนัก
มุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบ อย่ำงน้ อยต้องมีเหตุผลให้เหล่ำขุนนำง
ยอมรับ ดังนัน้ พวกเขำจึงต่ำงช่วยหลี่วอ์ ้โู ฮ่วขออภัยโทษ ขอให้
ฮ่องเต้ใช้พระคุณ ยกเลิกโทษตีหลี่วอ์ ้โู ฮ่วด้วยไม้รำชสำนัก

443
 หลี่วอ์ ้โู ฮ่วย่อมคุกเข่ำด้วยแน่ นอน แต่เขำไม่ได้ทำเพื่อขอ
ยกเลิกควำมผิดหรือขออภัยโทษ เขำยินดี ยอมรับพระบัญชำ
ฮ่องเต้ กำรฟ้ องร้องจัวเหลี ่ ยงเจ๋อข้อหำเหน็ บแนมฮ่ องเต้ เขำ
ไม่ได้มีอคติส่วนตัวแม้แต่ นิด เขำเชื่ อมันว่ ่ ำจัวเหลี
่ ยงเจ๋อไม่มี
คุณสมบัติพอที่ จะดำรงตำแหน่ งรองเสนำบดี สำนั กมุขมนตรี
ฝ่ ำยตรวจสอบจริง ๆ เขำเชื่ อมันว่ ่ ำกำรที่ ฮ่องเต้ ใช้ วิธี ตำมใจ
ตัวเองเลื่อนตำแหน่ งขุนนำงที่ ใกล้ชิดนั น้ ไม่ถกู ต้ อง หำกเป็ น
เช่นนี้ ต่อไป ระบบขุนนำงจะปัน่ ป่ วนเป็ นภัยต่อต้ำหย่ง

เรือ่ งซื่อตรงต่อหน้ ำที่ เขำเชื่อมันว่ ่ ำไม่บกพร่อง รับโทษตี

จำกไม้รำชสำนักจะเป็ นไรไป? เขำไม่หวันเกรงแม้ ่ แต่ นิด นิสัย
ดัน ทุ ร งั ของหลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว ก ำเริ บ อี ก แล้ ว เมื่ อ ก่ อ นเขำกล้ ำ อำศัย
เพียงตำแหน่ งนำยอำเภอเล็กๆ เปิดโปงผู้ว่ำสือเอี้ยนว่ำทุจริต
รับสินบน ขณะนี้ เขำก็กล้ำอำศัยตำแหน่ งเก่ยซื่ อจงขุนนำงขัน้
ห้ำทูลซักฟอกรำชสำนัก

ทันใดนัน้ เขำไม่รอกำรขออภัยโทษของเซินเคอกับพวก
หลูจู่เซิง โขกศี รษะหลำยครัง้ พูดเสี ยงดังว่ำ “ข้ำยอมรับโทษ!
เพียงแต่จวเหลี ุ สมบัติพอที่ จะดำรงตำแหน่ งรอง
ั ่ ยงเจ๋อไม่มีคณ
เสนำบดี สำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบจริงๆ ขอฝ่ ำบำทโปรด
ถอนรำชโองกำรคื นด้ วยเถิด ข้ำกล้ำพูดตรงๆว่ ำ กำรกระท ำ

444
ของฝ่ ำบำทครัง้ นี้ ไม่ถกู ต้องตำมทำนองคลองธรรม ขอฝ่ ำบำท
ทรงรับไว้พิจำรณำด้วยเถิดพะย่ะค่ะ”

เซินเคอกับเหล่ำขุนนำงสำนั กมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบ
อยำกเด็ดศีรษะหลี่วอ์ ้โู ฮ่วออกมำจริงๆ ดูว่ำข้ำงในยัดด้วยหญ้ำ
แห้ งหรือไม่ ทำไมจึงมี คนไม่รู้จกั กำลเทศะขนำดนี้ ? พูดให้ น่ำ
เกลียดหน่ อยคือ เวลำนี้ ขนุ นำงสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบ
ยังคุกเข่ำกันอยู่เลย เจ้ำหลี่วอ์ ้โู ฮ่วถึงอยำกตำยก็ไม่ควรลำกคน
อื่นไปด้วย สถำนกำรณ์เช่นนี้ จะลงเอยอย่ำงไรดี?

ควำมจริ ง เมื่ อ ฮ่ อ งเต้ เ ห็น เหล่ ำ ขุน นำงส ำนั ก มุข มนตรี
ฝ่ ำยตรวจสอบขออภัยโทษแล้ว สี หน้ ำผ่อนคลำยลง ไฟฟื นก็
ลดลงไปแล้ว หำกหลี่วอ์ ู้โฮ่วก้ำวลงบันไดที่ เหล่ำขุนนำงสำนั ก
มุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบทำไว้ ขออภัยโทษด้วย ฮ่องเต้กต็ งั ้ ใจไป
ตำมน้ำยกเลิกโทษกำรตีด้วยไม้รำชสำนักแล้ว

แต่ พ อค ำพูด หลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว ออกมำ สี ห น้ ำฮ่ อ งเต้ ก็ยิ่ ง ดูน่ ำ

เกลียดขึ้น ขุนนำงทุกคนรู้สึกถึงควำมหนำวที่ ตำหนั กมำกขึ้น
อีกหลำยส่วน

ฮ่องเต้สะกดควำมโกรธกริ้วเต็มอก พูดว่ำ “รำชโองกำร

ออกไปแล้ ว ระงับ ได้ อ ย่ ำ งไร? ไท่ โ จวสุ ข สงบหลำยปี ติ ด กัน
445
 ั ่ ยงเจ๋อบริหำรหรือ? เวินกุ้ยจำง
ไม่ใช่เพรำะคุณควำมดีที่จวเหลี
เจ้ำลองพูดดู ผลงำนจัวเหลี
่ ยงเจ๋อเป็ นอย่ำงไร?”

ฮ่องเต้ เรียกชื่อเสนำบดีกระทรวงขุนนำงรำชโองกำรได้
ผ่ ำ นกำรตรวจสอบของส ำนั ก มุ ข มนตรี ฝ่ ำยตรวจสอบถึ ง
กระทรวงขุนนำงแล้ว เวินกุ้ยจำงเพิ่งเอำประวัติรำชกำรของจัว่
เหลียงเจ๋อมำดูเมื่อสองวันก่อน

ั ่ ยงเจ๋อดำรงตำแหน่ งผูว้ ่ำไท่

“ทูลฮ่องเต้ ช่วงเวลำที่จวเหลี
โจวสี่ปี ปฏิบตั ิ หน้ ำที่ อย่ำงโปร่งใสมือสะอำด รำษฎรมีควำมสุข
สบำย โจรผู้ร้ ำ ยไม่ ป รำกฏ ในไท่ โ จวยัง บัง เกิ ด ปรำกฏกำรณ์
มงคลหลำยครัง้ ด้วยกัน เห็นว่ำกำรบริหำรไท่โจวของจัวเหลี ่ ยง
เจ๋อมีผลงำนยิ่งใหญ่ ” เวินกุ้ยจำงตอบด้วยอำกำรเคำรพนอบ
น้ อม

บันทึ กว่ำเกิดปรำกฎกำรณ์ มงคลในไท่ โจวมี แค่ ไม่ กี่คำ

เพียงแต่เมื่อก่อนฮ่องเต้ไม่ได้นึกถึงจุดนี้ พอได้ยินคำของเวินกุ้
ยจำง สีหน้ ำฮ่องเต้ผอ่ นคลำยลงไปมำก เวลำนี้ กำรเลื่อนจัวเหลี
่
ยงเจ๋อถูกต้องตำมกฎเกณฑ์ ในดินแดนต้ำหย่ง มีสกั กี่แห่งกันที่
มีปรำกฏกำรณ์มงคล?

446
 “ฮ่ องเต้ ปรำกฏกำรณ์ มงคลเชื่ อถือไม่ได้ รำชวงศ์ก่อน
รัช กำลอัน โจ้ ว ฮ่ อ งเต้ ห ลงเชื่ อ ปรำกฏกำรณ์ ม งคลเสื อ ขำว
ก่ อ สร้ ำ งหอคอยเสื อ ขำว จนรำษฎรเดื อ ดร้ อ นแสนสำหั ส
บ้ำนเมืองล่มสลำย เห็นได้ว่ำปรำกฏกำรณ์ มงคลเชื่ อถือไม่ได้
กำรเชื่ อ เรื่ อ งเหล่ ำ นี้ ล้ ว นแต่ ส มองมึ น ทึ บ ไร้ ค วำมสำมำรถ!
ขอให้ ฮ่องเต้ โ ปรดพิ จำรณำให้ ถี่ ถ้ว น” หลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว ได้ ยิ น คำพูด
เวินกุ้ยจำงแล้ว รีบคัดค้ำนเสียงดัง

ปรำกฏกำรณ์ ม งคล ไม่ ส ำมำรถแยกแยะจริ ง เท็ จ จะ

นั บ เป็ นผลงำนปฏิ บัติ รำชกำรได้ อ ย่ ำ งไร? แต่ เ ขำก็ ไ ม่ ไ ด้
ค ำนึ ง ถึ ง ว่ ำ อยู่ ใ นต ำหนั ก เซวี ย นเจิ้ ง ถึ ง ขนำดยกเอำอัน โจ้ ว
ฮ่ อ งเต้ ซึ่ ง ท ำให้ ร ำชวงศ์ ต้ ำ อัน ล่ ม สลำยมำเที ย บกับ ฉำงไท่
ฮ่องเต้!

นี่ ...นี่ ... ฉำงไท่ฮ่องเต้มกั อวดตัวเองว่ำสุดยอดทัง้ บุน๋ ทัง้ บู๊

จะมำเปรียบเทียบเขำกับอันโจ้วฮ่องเต้ได้อย่ำงไร?

สี ห น้ ำ ฉำงไท่ ฮ่ อ งเต้ เหล่ ำ ขุน นำงส ำนั ก มุ ข มนตรี ฝ่ ำย

ตรวจสอบไม่ ก ล้ ำ มองแล้ ว รู้สึ ก แค่ บ รรยำกำศในต ำหนั ก นี้
หนำวจนร่ำงกำยจะทนไม่ได้

447
 เซิน เคอไม่ห่ว งถึ ง มำรยำทหน้ ำต ำหนั ก ตวำดเสี ยงดัง
“หลี่ ว์ อู้ โ ฮ่ ว !” แต่ ก็ไ ม่ ไ ด้ พู ด อะไรต่ อ ได้ แ ต่ ข ออภัย ฮ่ อ งเต้
ติดๆกัน “ฮ่องเต้อย่ำโกรธกริ้ว ฮ่องเต้อย่ำโกรธกริ้ว!”

เดิ ม ที เ ขำยัง คิ ด ย้ ำ ยหลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว ออกจำกเก่ ย ซื่ อ จง เพื่ อ

ช่ ว ยชี วิ ตเขำ เวลำนี้ ดู แ ล้ ว สำยเสี ยแล้ ว ! เวลำนี้ เขำยั ง
ยกตัวอย่ำงอันโจ้วฮ่องเต้อีก ชีวิตหลี่วอ์ ้โู ฮ่วเย็นกว่ำน้ ำแล้ว แค่
หวัง อย่ ำ ให้ เ ขำท ำให้ พ วกหลู จู่ เ ซิ งสำมคนเดื อ ดร้ อ นด้ ว ยก็
พอแล้ว

เห็นสำยตำขอควำมช่ วยเหลือจำกเซินเคอเหวยจิ่งเย่ำ
แอบถอนหำยใจ ชี วิตหลี่วอ์ ้โู ฮ่วเอำไม่อยู่แล้ว แต่เรื่องนี้ มวั ติด
พันกันที่ ตำหนักก็ไม่เข้ำเรื่อง กำรพูดจำของ หลี่วอ์ ้โู ฮ่วไม่ผ่ำน
สมองเลย อำจทำให้เรือ่ งขยำยตัว จะยิ่งไปกันใหญ่

ดังนั น้ เหวยจิ่งเย่ำจึงออกมำทูล “กำรเลื่อนตำแหน่ งจัว่

เหลี ยงเจ๋อเป็ นเรื่องของกระทรวงขุนนำรำชโองกำรก็ถึงแล้ว
กระทรวงขุน นำงก็จ ะอำศัย ผลกำรสอบเลื่ อ นขัน้ กับ ประวัติ
รำชกำรมำตัดสิน เป็ นเรื่องนอกรอบนี้ เหล่ำข้ำยังมีเรื่องสำคัญ
จะทูล เรื่องกำรเพิ่มเสบียงอำหำรของนำยพลใหญ่ เจ็ดต้ ำเว่ย
เมื่อวันก่อน กระทรวงกลำโหมกับกระทรวงกำรคลังมีควำมเห็น
ไม่ตรงกัน ต้องให้ฮ่องเต้ตดั สิน...”
448
 เหวยจิ่งเย่ำเห็นว่ำวิธีจดั กำรที่ ดีที่สุดก็คือไม่จดั กำร ตัง้
ประเด็นใหม่ให้ย้ำยจำกเรื่องจัวเหลี
่ ยงเจ๋อกับ หลี่วอ์ ้โู ฮ่ว มีเรื่อง
กระทรวงกลำโหมกับกระทรวงกำรคลัง ส่วนเรื่องเก่ยซื่อจงหำก
มีอะไร ให้ออกจำกตำหนักเซวียนเจิ้งก่อน

เสนำบดีกระทรวงกำรคลังเจิ้งผูฉุนกับเสนำบดีกระทรวง
กลำโหมเปี้ ยนจือเหอก็ออกมำทูลอย่ำงรู้ทนั ว่ำ “เหล่ำข้ำมีเรื่อง
จะทูล...” ควำมจริงเรื่องนี้ ยังไม่ถึงเวลำทูลฉำงไท่ฮ่องเต้ เนื่ อง
จำกควำมเห็นของกระทรวงกลำโหมกับกระทรวงกำรคลังยังไม่
เป็ นเอกภำพ กำรประชุมร่วมกันก็มีเพียงครังสองครั
้ งเท่
้ ำนัน้

แต่ในเมื่อเหวยจิ่งเย่ำได้พดู เรื่องนี้ แล้ว สองคนนี้ จึงต้อง

พูดเช่นนี้ ในใจก็คิดอยู่ หำกฮ่องเต้ถำมรำยละเอียดจริงจัง ก็ยงั
ไม่รจู้ ะตอบอย่ำงไร

ฉำงไท่ ฮ่ อ งเต้ เ หลื อ บมองหลี่ ว์ อู้ โ ฮ่ ว ที่ คุ ก เข่ ำ อยู่ ใ น

ต ำหนั ก ทัง้ มองเซิน เคอกับ เหล่ ำขุน นำงส ำนั กมุ ข มนตรี ฝ่ ำย
ตรวจสอบที่คกุ เข่ำอยู่ สีหน้ ำที่ขมึงทึงค่อยๆดีขึน้ บอกพวกเซิน
เคอว่ำ “ลุกขึน้ ยืนข้ำงๆ” พูดจบ ไม่รอดูพวกเซินเคอก็ทำมือให้
ขันที ที่อยู่ข้ำงๆ ทุกคนก็ได้ ยินขันที ร้องเสี ยงดัง “เลิกประชุม
รำชสำนัก!”

449
 ฉำงไท่ฮ่องเต้ออกจำกตำหนักเซวียนเจิ้งอย่ำงเร็ว ไม่ได้
มองหลี่วอ์ ้โู ฮ่วที่ ยงั คุกเข่ำอยู่แม้แต่นิด เหล่ำขุนนำง ก็ถอยออก
จำกตำหนักเซวียนเจิ้งอย่ำงรวดเร็ว

“ฮ่องเต้ หลี่วอ์ ้โู ฮ่วกับพวกหลูจ่เู ซิงสี่คนยังคุกเข่ำอยู่นอก

ประตูตำหนั กเซวียนเจิ้ง” หัวหน้ ำขันที จำงเซิ่งรำยงำนฮ่ องเต้
เรื่ อ งหน้ ำต ำหนั ก เซวี ย นเจิ้ ง ในใจยัง หวัน่ เกรง ขณะนี้ ใกล้
อำทิตย์ตกแล้ว ประตูวงั ใกล้จะลงกลอนแล้ว ขุนนำงเหล่ำนัน้ ยัง
คุกเข่ำอยู่ที่ตำหนักเซวียนเจิ้ง จะต้องทำอย่ำงไรดี?

เขำดูสีหน้ ำฮ่องเต้อย่ำงระมัดระวัง ตัง้ แต่ร้วู ่ำพวกหลี่วอ์ ู้

โฮ่วเลิกรำชสำนั กแล้วยังคุกเข่ำอยู่นอกตำหนั ก เซวียนเจิ้ง สี
หน้ ำฮ่องเต้กด็ ไู ม่ออกเลยว่ำชอบหรือโกรธประกำรใด

“เมื่อเป็ นเช่ นนี้ ก็ให้ เขำมี ชื่อเสี ยงเหลื ออยู่ ให้ เขำมี ชื่อ
จำรึกไว้ที่“จูป๋ ัว๋ ” ไม้รำชสำนักตีสำมสิบที จบสิ้นข้อพิพำทฮ่องเต้
ขุนนำง...” เสียงฮ่องเต้เหมือนยิ้มแต่กไ็ ม่เชิง พูดประโยคนี้

จำงเซิ่งติดตำมฮ่ องเต้ มำนำน ย่อมรู้ว่ำฮ่ องเต้ พูดกลับ

ฮ่องเต้ กลบเกลื่อนควำมโกรธและรุนแรงใต้คำพูดจำงเซิ่งรับรู้
ได้หมด จำรึกชื่อใน“จู๋ปัว๋ ”ได้ ย่อมเป็ นคนตำย ฮ่องเต้ ต้องกำร
จะเอำชีวิตพวกเขำเลย
450
 “ไปหนึ่ งเหลือสำม...” ขณะที่จำงเซิ่งถอยออก ฮ่องเต้พดู
เรียบๆเช่นนี้

ฝนตกฟ้ ำร้องล้วนเพรำะฮ่องเต้ จะฆ่ำจะแกงเป็ นอำนำจ

ฮ่องเต้ เรื่องที่ ฮ่องเต้ ตดั สินใจแล้ว ไม่มีใครแก้ไขได้ ครัง้ นี้ เขำ
ต้องกำรให้หลี่วอ์ ้โู ฮ่วเข้ำใจจุดนี้ อย่ำงลึกซึ้ง

ในเวลำนั น้ เอง หลูจู่เซิงที่ คุกเข่ำอยู่หน้ ำตำหนั กเซวียน

เจิ้งยังพยำยำมพูดกับหลี่วอ์ ้โู ฮ่ว ให้เขำออกจำกหน้ ำตำหนั กเซ
วียนเจิ้ง แม้แต่ ท่ำนเจ้ำกรมอำลักษณ์ ยงั บอกว่ำเรื่องนี้ ให้ ออก
จำกต ำหนั ก เซวี ย นเจิ้ ง ค่ อ ยว่ ำ กัน ท ำเช่ น นี้ ไ ม่ ใ ช่ เ หมื อ นกับ
อำศัยกำรคุกเข่ำยำวมำบีบคัน้ ฮ่องเต้หรือ? กำรไม่พอใจฮ่องเต้
ทัง้ ยังแสดงอำกำรให้เห็น ไม่ใช่สิ่งที่คนเป็ นขุนนำงควรกระทำ!

เมื่ อ จำงเซิ่ ง น ำผู้ล งทัณ ฑ์ม ำถึ ง หน้ ำ ต ำหนั กเซวี ย นเจิ้ง
ภำพที่ เห็นจึงเป็ นเช่นนี้ พวกหลูจ่เู ซิงพูดกันปำกเปี ยกปำกแฉะ
หลี่วอ์ ้โู ฮ่วไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย ยังคงทำหน้ ำดื้อรัน้ เจ้ำคนทื่อ
มะลื่ อ จำงเซิ่ ง แอบด่ ำ ในใจ เริ่ ม ประกำศโองกำรฮ่ อ งเต้ “ ขัด
ควำมประสงค์ฮ่องเต้ ไม้รำชสำนักตีสำมสิบที”!

451
 ผูล้ งทัณฑ์ถือกระบองไม้ยำว ด้ำนหนึ่ งแบนด้ำนหนึ่ งกลม
ด้ำนแบนยังหุ้มด้วยเหล็ก พวกหลูจ่เู ซินได้เห็นอุปกรณ์ลงทัณฑ์
ตำมที่เล่ำลือ สีหน้ ำเปลี่ยนเป็ นซีดขำว

แต่กพ็ ดู อะไรไม่ออก ไม่มีอำกำรแม้แต่จะดิ้น อยู่อย่ำงนิ่ง

เฉยรอให้ผลู้ งทัณฑ์มดั มือพวกเขำไว้ ให้พวกเขำนอนควำ่ หน้ ำที่
ม้ ำ นั ง่ เมื่ อ เริ่ ม ต้ น ลงทัณ ฑ์ เสี ย งไม้ ก ระบองตี ล งมำเสี ย งดัง
“เพียะ” พวกเขำต่ำงทนไม่ได้รอ้ งเสียงดังโอดโอย

แต่หลี่วอ์ ้โู ฮ่วเงียบสนิท ก่อนถูกมัดมือ เขำยังหันไปทำง

ต ำหนั กจื่อเฉิงค ำนั บ โขกศี รษะเสี ย งดัง หลำยครัง้ สี หน้ ำสงบ
รำบเรียบ กำรที่ กล้ำทูลซักฟอกรำชสำนักทำให้ชื่อเสี ยงลือลัน่
ทัวหล้
่ ำ แม้หำกต้องตัวตำย มีอะไรหรือที่ต้องกลัว?

452
 142 โศกนำฏกรรมของรำชวงศ์ต้ำหย่ง

เสี ยง“เพียะๆ”ดังอยู่หน้ ำตำหนักเซวียนเจิ้งไม่ขำดสำย

สลับ ด้ ว ยเสี ย งร้ อ งโอดโอย จำงเซิ่ งมองดู ภ ำพกำรลงทัณ ฑ์
ตรงหน้ ำ ใจแน่ นิ่ งไม่ มี ก ำรกระเพื่ อ มแม้ แ ต่ นิ ด รอจนกำรตี
สำมสิบทีผำ่ นไป เพื่อจะได้กลับไปรำยงำนที่ตำหนักจื่อเฉิง

ก่อนกำรลงทัณฑ์ จำงเซิ่งได้สงผู ั ่ ้ลงทัณฑ์เหล่ำนี้ แล้วว่ำ

สำหรับหลี่ ว์อู้โฮ่ ว ต้ อง“ตัง้ ใจตี ” ดังนั น้ ขณะที่ ผ่ำน หลี่ ว์อู้โฮ่ ว
จำงเซิ่งทำปลำยเท้ำชิดกัน เตือนผู้ลงทัณฑ์อีกครัง้ หนึ่ ง จนเห็น
ขัน ที ค นนั น้ ผงกศี รษะแบบไม่ให้ ส งั เกตเห็น แล้ ว จึ ง วำงใจไป
ตรวจดูคนอื่นๆ

หลัง ตี ส ำมสิ บ ที แ ล้ ว หลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว กับ พวกหลี จู่เ ซิ ง อำกำร

ร่อแร่ หมอหลวงกับขันที ที่เฝ้ ำอยู่ข้ำงๆรีบใส่ยำทำแผลให้พวก
เขำ

อำกำรบำดเจ็บ ของหลู จู่ เ ซิ ง เป้ ำฉี่ หมิ ง กับ สวี่ จื่ อ ซัน่ ดู
เหมือนจะสำหัสกว่ำหลี่วอ์ ้โู ฮ่วมำกมำย สะโพกของพวกเขำถูกตี
จนเนื้ อหนั งเละเทะ หลี่วอ์ ู้โฮ่วแม้สะโพกก็มีเลือดออก แต่ กย็ งั
พยำยำมยืนขึน้ มำได้

453
 หลัง ลงทัณ ฑ์ แ ล้ ว จำงเซิ่ ง ไม่ ไ ด้ พูด อะไร น ำพวกผู้ล ง
ทัณฑ์ออกจำกหน้ ำตำหนั กเซวียนเจิ้ง หน้ ำตำหนั กเซวี ยนเจิ้ง
ยังมีพวกขันที อื่นๆกับหมอหลวงจัดกำรต่อ เขำรู้จกั ฝี มือพวกผู้
ลงทัณฑ์ดี กลุ่มหลูจ่เู ซิงดูเหมือนอำกำรสำหัส แต่ พกั ผ่อนไม่กี่
เดือนก็จะเป็ นปกติ หลี่วอ์ ้โู ฮ่วดูบำดเจ็บน้ อยกว่ำ แต่กอ็ ยู่ได้อีก
แค่ ส องสำมวัน เท่ ำนั น้ เขำจึง กลับ ไปรำยงำนฮ่ องเต้ ได้ อ ย่ ำ ง
สบำยใจ

ั ่ ตีพวกหลี่วอ์ ู้โฮ่วด้วยไม้รำชสำนักสำมสิบที
ฮ่องเต้ สงให้
หน้ ำตำหนักเซวียนเจิ้งแพร่ไปอย่ำงรวดเร็ว ตัง้ แต่ หวั คำ่ เหล่ำ
ขุ น นำงเมื อ งหลวงทัง้ หมดต่ ำ งรู้ เ รื่ อ งนี้ กัน แล้ ว แต่ ล ะคนมี
ปฏิกิริยำต่ำงกัน มีทงั ้ แปลกใจ ทัง้ เฉยๆ ทัง้ เกรงกลัว ที่ดีใจก็มี

ขณะที่หลี่วอ์ ้โู ฮ่วดื้อรัน้ คุกเข่ำหน้ ำตำหนักเซวียนเจิ้งไม่ยอม

จำกไปนั น้ เซินเคอก็เดำได้ถึงจุดจบของเขำแล้ว แต่ ไม่นึกว่ำ
พวกหลูจู่เ ซิง ก็ถ กู ลงทัณฑ์ด้ ว ย พวกหลูจู่เ ซิง แม้ จะคุกเข่ ำ อยู่
หน้ ำตำหนั กเซวี ยนเจิ้งเหมือนกัน แต่ ก็อยู่เพรำะต้ องกำรพูด
เกลี้ ย กล่ อ มหลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว กำรถูก ลงทัณ ฑ์ด้ ว ย ถื อ ว่ ำ ไม่ ส มควร
อย่ำงยิ่ง

ปกติ เ ซิ น เคอเข้ ำ ใจนิ สัย ฮ่ อ งเต้ เขำควรจะไม่ ล งทัณฑ์

สำมคนนี้ จึงจะถูก ดังนั น้ เซินเคอจึงปล่อยให้ พวกหลูจู่เซิงทำ
454
เช่ นนั น้ ไม่นึกว่ำจะโดนไปด้วย เก่ ยซื่ อจงขุนนำงขัน้ ห้ ำถูกลง
ทัณฑ์ด้วยไม้รำชสำนักสี่คนพร้อมกัน ไม่ใช่เรือ่ งเล็กแล้ว

เซินเคอนัง่ ในบ้ำนที่ ถนนสื่อฟู่ ไม่ติด รีบไปหำหมอหลวง

ฝ่ ำยเวชโอสถสำนั กพระรำชวังซุนป๋อหยำง ช่ วยรักษำแผลให้
คนเหล่ำนี้

อีกสำมวัน เก่ยซื่อจงสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบหลี่ว์
อู้โ ฮ่ ว เสี ย ชี วิ ต ประตู บ้ ำ นแขวนผ้ ำ ขำวตะเกี ย งขำว ขุน นำง
สำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบกับขุนนำงที่ ไปมำหำสู่ต่ำงได้รบั
กำรแจ้งข่ำวมรณะจำกบ้ำนหลี่

ขุนนำงเหล่ำนี้ ต่ำงรู้สำเหตุกำรเสี ยชี วิตว่ำเพรำะไม้รำช

ส ำนั ก ถูก ตี เ สี ย ชี วิ ต เพรำะไม่ ไ ด้ ใ จฮ่ อ งเต้ ก ำลัง หนั ก ใจว่ ำ
สมควรไปร่วมงำนศพหรือไม่ ทัง้ คิดไม่ตกว่ำจะจัดกำรอย่ำงไรดี
ต่องำนศพหลี่วอ์ ้โู ฮ่ว ต่ำงสอบถำมเซินเคอ ถึงควำมคิดฮ่องเต้

กำรตำยของหลี่ ว์อู้โ ฮ่ ว อยู่ในควำมคำดหมำยของเซิน

เคอ แต่ ไม่คิดว่ำในเวลำอันสัน้ เช่ นนี้ เพี ยงแค่สำมวันเท่ ำนั น้ !
เป็ นเรือ่ งน่ ำเศร้ำนัก!

455
 พวกหลูจู่เซิงยังกำลังรักษำแผลอยู่เลย ซุนป๋อหยำงว่ำ
พวกเขำอำกำรไม่ ส ำหัส เพี ย งแค่ ต้ อ งกำรเวลำพัก ฟื้ นก็จ ะ
แข็งแรงดังเดิม ขณะบ้ำนหลี่แจ้งข่ำวมรณะแล้ว เซินเคอก็กำลัง
พิจำรณำเรื่องงำนศพหลี่วอ์ ้โู ฮ่ว ไม่ว่ำอย่ำงไรก็ตำม หลี่วอ์ ้โู ฮ่วก็
เป็ นข้ำรำชกำรสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบ ในฐำะเจ้ำสำนัก
เขำก็ต้องหำวิธีกำรจัดกำรได้

พิจำรณำว่ำฮ่องเต้ยงั โกรธกริ้ว เซินเคอคิดว่ำงำนศพควร

จัดอย่ำงเรียบง่ำย ขุนนำงสำนักมุขมนตรีไม่ควรแห่ กนั ไปงำน
ศพให้ เ อิ ก เกริ ก เงิ น ช่ ว ยงำนศพมำกหน่ อยก็ดี ย่ อ มเป็ นที่
ต้องกำรมำกกว่ำ

แต่ตำหนักจื่อเฉิงกลับมีคำสังออกมำ
่ งำนศพ หลี่วอ์ ้โู ฮ่ว
ให้ใช้กฏเกณฑ์ของขุนนำงชัน้ ห้ำจัดกำร ต้องปฏิบตั ิ อย่ำงไรก็ให้
เป็ นเช่นนัน้

ขณะที่เหล่ำขุนนำงเช่นเซินเคอกำลังประหลำดใจ วันรุ่งขึน้
ก็มี ร ำชโองกำรเป็ นทำงกำร ให้ จ ัด พิ ธี ศ พหลี่ ว์ อู้ โ ฮ่ ว อย่ ำ ง
สมเกียรติ โดยเลื่อนเป็ นจงต้ำฟูขนุ นำงขัน้ สี่ ทัง้ ยังสังให้
่ ขนุ นำง
ที่ เกี่ยวข้องในสำนักมุขมนตรีจดั งำนศพหลี่วอ์ ้โู ฮ่ว อย่ำงดี! เมื่อ
เป็ นเช่ นนี้ หลี่ ว์อู้โฮ่ วไม่เพี ยงแต่ ไม่อนำถหลังเสี ยชี วิต แต่ ยงั
ได้รบั เกียรติมำกกว่ำขณะดำรงตำแหน่ งเก่ยซื่อจงเสียอีก
456
 รำชโองกำรของฮ่ อ งเต้ นี้ ท ำให้ เ หล่ ำ ขุน นำงส ำนั ก มุ ข
มนตรีฝ่ำยตรวจสอบมึนงง หลี่วอ์ ู้โฮ่วทำให้ฮ่องเต้โกรธกริ้วเป็ น
เรื่องจริงแท้แน่ นอน ฮ่องเต้กลับเลื่อนให้เขำเป็ นจงต้ำฟูขนุ นำง
ตำแหน่ งลอย แสดงว่ำกำรฟ้ องร้องกับคำพูดของหลี่ ว์อู้โฮ่ วที่
ตำหนั กเซวี ยนเจิ้งนั น้ ถูกหรือผิดหนอ? เหล่ำขุนนำงไม่เข้ำใจ
พระทัยฮ่องเต้ยำกแท้หยังถึ ่ ง

แต่ ร วดเร็ว มำก พวกเขำก็เ ข้ ำ ใจแล้ ว ว่ ำ ฮ่ อ งเต้ ห มำย

ควำมว่ำอย่ำงไร ด้วยหลังจำกที่ รำชโองกำรเลื่อนหลี่วอ์ ้โู ฮ่วกับ
จัดกำรพิธีศพให้อย่ำงสมเกียรติ ยังมีคำสังต่ ิ ดมำด้วย เนื้ อควำม
ในคำสังง่
่ ำยมำก นั น่ คื อนอกจำกจัวเหลี
่ ยงเจ๋อเลื่ อนเป็ นรอง
เสนำบดีสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบแล้ว ยังควบตำแหน่ งเส
วียซื่อสำนักศึกษำหงเหวินก่วน

ควำมจริง หลี่วอ์ ้โู ฮ่วคัดค้ำนกำรแต่งตัง้ จัวเหลี

่ ยงเจ๋อเป็ น
รองเสนำบดีสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบจนถูกตี ด้วยไม้รำช
สำนัก หลี่วอ์ ้โู ฮ่วเสียชีวิต จัวเหลี
่ ยงเจ๋อก็ยงั คงได้เลื่อนตำแหน่ ง
ทัง้ ฮ่องเต้ยงั โปรดเป็ นพิเศษ ให้เขำควบตำแหน่ งเสวียซื่อสำนัก
ศึกษำหงเหวินก่วน

แสดงว่ำฮ่องเต้เห็นว่ำกำรกระทำของหลี่วอ์ ้โู ฮ่วที่ตำหนัก

เซวี ย นเจิ้ ง นั ้น ผิ ด กำรลงทัณ ฑ์ก็ถ กู ต้ อ ง ถ้ ำ เช่ น นั ้น กำรตำม
457
เลื่อนตำแหน่ งกับให้ จดั พิธีศพอย่ำงสมเกียรติหมำยควำมเช่น
ไร?

เหล่ำขุนนำงคำดเดำว่ำฮ่องเต้มองงำนไม่มองคน หลี่วอ์ ู้
โฮ่ ว ท ำผิ ด ในงำนจัว่ เหลี ย งเจ๋ อ แต่ ก ำรเป็ นขุน นำง เป็ นคน
จงรักภักดีรกั ษำควำมถูกต้อง มีผิดลงโทษ มีคณ ุ ให้รำงวัล จึงได้
ทัง้ ลงทัณฑ์ทงั ้ เลื่อนตำแหน่ ง เหล่ำขุนนำงจำนวนมำกต่ ำงนึ ก
เองว่ำเข้ำใจควำมคิดของฮ่องเต้ ชื่นชมฮ่องเต้แยกแยะคุณโทษ
เป็ นฮ่องเต้ที่ดี

แน่ นอน มีขนุ นำงไม่น้อยไม่เข้ำใจกำรกระทำเช่นนี้ ของ

ฮ่ อ งเต้ ทัง้ แปลกประหลำดและแปรเปลี่ ย นไปมำ ไม่ ใ ช่ แ ค่
อธิบำยว่ำแยกแยะคุณโทษก็กลบเกลื่อนไปได้

มี ขุนนำงคำดเดำว่ำฮ่ องเต้ ต้องกำรให้ ควำมคิดขุนนำง

สงบนิ่ ง โดยเฉพำะเป็ นกำรปลอบประโลมควำมคิ ด ขุน นำง
สำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบ หลี่วอ์ ้โู ฮ่วได้เสียชีวิตแล้ว ควำม
วุ่นวำยที่เขำก่อขึน้ มำก็สมควรจบได้ กำรเลื่อนตำแหน่ งก็แสดง
ว่ำฮ่องเต้กำลังบอกขุนนำงสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบอย่ำง
เงียบๆว่ำ ให้พวกเจ้ำวำงใจทำงำนต่อไป เรื่องทุกเรื่องของหลี่ว์
อู้โฮ่วจะไม่กระทบถึงสำนักมุขมนตรีอีกแล้ว นี่ คือกำรคำดเดำที่
นำโจวหยำงซวี่รองเสนำบดีกระทรวงขุนนำง
458
 ยังมี ขุนนำงอื่ นๆ เชื่ อว่ ำกำรกระทำเช่ นนี้ ของฮ่ องเต้ มี
ควำมหมำยที่ ลึกซึ้งกว่ำนั น้ เพียงแต่ ขณะนี้ ยงั ไม่ชดั เจน นี่ คือ
ควำมคิดของจงซูซื่อหลำนเสิ่นหวำซันตั ่ วแทนกลุ่มขุนนำงอี ก
กลุ่ ม หนึ่ ง กลุ่ ม นี้ รวมทั ง้ เจ้ ำ กรมอำลัก ษณ์ เ หวยจิ่ งเหยำ
เสนำบดีฝ่ำยซ้ำยขวำเซียวโห้วเหรินกับเยี่ยเจิ้งฉุน

หลังงำนศพหลี่วอ์ ้โู ฮ่ว ตำแหน่ งเก่ยซื่อจงที่ ว่ำงเพรำะเขำ

เสี ย ชี วิ ตยัง ไม่ มี ค นเหมำะสมที่ จ ะด ำรงต ำแหน่ งได้ คนที่
กระทรวงขุน นำงเสนอขึ้น ไป ฮ่ อ งเต้ ไ ม่ ย อมรับ ทัง้ หมด ด้ ว ย
เหตุผลต่ำงๆนำนำ

หลังจำกเรื่องหลี่วอ์ ้โู ฮ่วแล้ว ขุนนำงกระทรวงขุนนำงเห็น

ว่ ำ กำรที่ ฮ่ อ งเต้ ก ำหนดเงื่ อ นไขเคร่ ง ครัด นั ก ก็ มี เ หตุ ผ ล
จนกระทังภำยหลั
่ งกระทรวงขุนนำงก็ไม่เสนอชื่อขึน้ ไปอีก ตัง้ ใจ
ให้เรื่องนี้ เย็นลงก่อน เมื่อกระทรวงขุนนำงไม่เสนอชื่ อ ฮ่องเต้
กับสำนักมุขมนตรีกไ็ ม่เร่งรัด เป็ นเช่นนี้ ตำแหน่ งเก่ยซื่ อจงจึง
ยังคงว่ำงต่อไปเรือ่ ยๆ

หลูจู่เซิง เป้ ำฉี่ หมิงกับกับหลี่จื่อซันเก่

่ ยซื่ อจงทัง้ สำมคน
เนื่ องจำกเรื่องของหลี่วอ์ ้โู ฮ่วจึงถูกลงทัณฑ์ไปด้วย เวลำนี้ ยงั พัก
ฟื้ นอยู่ที่บ้ำน หมอหลวงซุนป๋อหยำงบอกว่ำ บำดแผลทัง้ สำม
คนนัน้ ต้องใช้เวลำสำมถึงห้ำเดือนจึงเป็ นปกติ
459
 ในระหว่ำงนี้ พวกเขำก็ไปรำชสำนักไม่ได้ แต่หน้ ำที่ เก่ย
ซื่ อ จงต้ อ งมี ค นด ำเนิ นกำร ในสถำนกำรณ์ เ ช่ น นี้ ฮ่ อ งเต้ จึ ง
ตัดสินใจย้ำยพวกหลูจ่เู ซิงทัง้ สำมคนออกนอกเมืองหลวง แล้ว
ย้ำยขุนนำงอื่นสำมคนมำแทนพวกหลูจ่เู ซิง ฮ่องเต้ยงั ปรำนี เป็ น
พิเศษให้พวกหลูจ่เู ซิงหำยดีก่อนจึงไปรับตำแหน่ ง

เมื่อเป็ นเช่นนี้ ภำรกิจเก่ยซื่อจงก็คงเป็ นไปตำมปกติ หลู

จู่ เ ซิ ง ก็ว ำงใจพัก ฟื้ นได้ เก่ ย ซื่ อ จงสำมคนใหม่ ที่ ย้ ำ ยมำ คื อ
จันเฉิง กัวฮันหล ่ ิ น หลินฉู่จวิน รับงำนเก่ยซื่อจงทัง้ หมด

ที่ต้องบอกเป็ นพิเศษคือ ทัง้ สำมคนนี้ เป็ นคนสนิทฮ่องเต้

ทัง้ หมด จันเฉิงเป็ นหลำนเขยของฉื ออี้ไทเฮำ เคยจัดกำรเรื่อง
ส่วนตัวต่ำงๆให้ฮ่องเต้ บิดำของกัวฮันหล ่ ิ นกับหลินฉู่จวินเคย
เรียนหนั งสือร่วมกับฮ่องเต้ สมัยที่ ยงั เป็ นรัชทำยำท เป็ นผู้ร่วม
ทำคุณให้ฮ่องเต้ขึ้นครองรำชย์ได้ ฮ่องเต้เชื่อถือกัวฮันหล่ ิ นกับ
หลินฉู่จวินอย่ำงมำกที่สดุ

เวลำสัน้ ๆเพี ย งสิบกว่ำวัน ขุน นำงเก่ ยซื่ อจงได้ เปลี่ ยน

ใหม่หมดทัง้ ชุด หลังจำกพวกจันเฉิงเข้ำดำรงตำแหน่ ง เก่ยซื่ อ
จงก็ก ลับ คื น สู่ ส ภำพปกติ รำวกับ ว่ ำ กำรลงทัณ ฑ์ด้ ว ยไม้ ร ำช
สำนักเมื่อปลำยเดือนหนึ่ งได้ลบเลือนไปจำกใจของขุนนำงไป
ทัง้ หมดแล้ว
460
 แต่ ขุนนำงไม่น้อยเมื่อนึ กถึงเรือ่ งของหลี่วอ์ ้โู ฮ่วแล้ว ยังมี
ควำมหวำดหวัน่ แม้แต่เรื่องทูลฮ่องเต้กน็ ้ อยลงไปมำกมำย ยิ่ง
เรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตำแหน่ งหน้ ำที่ตวั เองยิ่งไม่เหลียวแล ขุนนำง
ไม่น้อยล้วนเป็ นเช่นนี้

โดยเฉพำะขุนนำงของสำนักมุขมนตรีฝ่ำยตรวจสอบกับ
สำนักตรวจกำรรำชสำนัก เกี่ยวกับเรือ่ งฟ้ องร้อง ตรวจสอบก็ยิ่ง
ระมัดระวัง เรื่องที่ หลี่ ว์อู้โฮ่ วถูกลงทัณฑ์ด้วยไม้ รำชส ำนั กจน
ตำยยังจำได้ติดตำ พูดน้ อยหน่ อย จะได้ไม่เจ็บตัว ไยจะไม่ทำ
เล่ำ? ดังนัน้ หลังกำรลงทัณฑ์ รำชสำนักดูสงบเรียบร้อยดีมำก

พู ด ไปแล้ ว กำรลงทั ณ ฑ์ กำรตำยของหลี่ ว์ อู้ โ ฮ่ ว มี

ผลกระทบอย่ ำ งเลวร้ ำ ยต่ อ กำรปฏิ บัติ ง ำนของขุน นำง โดย
สันดำนมนุษย์ย่อมหลีกภัยหำประโยชน์ ถูกลงทัณฑ์จนตำย มี
ขุน นำงกี่ ค นที่ กล้ ำหำญชำญชัย เช่ น นี้ ? เพื่ อชี วิ ต ร่ำงกำยของ
ตัวเอง เงียบเสียงไว้ดีที่สดุ

เป็ นเช่นนี้ แล้ว ตัง้ แต่ขนุ นำงเก่ยซื่อจงจนถึงสำนักตรวจ

กำรรำชสำนั ก จึ งปฏิบตั ิ เพี ยงตรวจสอบฟ้ องร้องเหล่ำขุนนำง
เท่ำนัน้ กลำยเป็ นเบีย้ ที่ฮ่องเต้ใช้ควบคุมเหล่ำขุนนำงทัง้ หมด

461
 ต ำแหน่ ง เก่ ย ซื่ อ จง แม้ ย งั มี อ ยู่ส ำมคน แม้ ย งั มี อ ำนำจ
ยับยัง้ และตรวจสอบ แต่เมื่อพวกจันเฉิงเข้ำดำรงตำแหน่ งแล้ว
อำนำจของเก่ยซื่อจงก็เกิดกำรเปลี่ยนแปลง อำนำจพิเศษที่มีใน
กำรยับยัง้ และตรวจสอบเท่ำกับสูญหำยไปโดยปริยำย

เนื่ องจำกพวกจันเฉิงเป็ นคนสนิทฮ่องเต้ ย่อมต้องรับฟั ง

คำสังฮ่
่ องเต้ อำนำจกำรยับยัง้ รำชโองกำรกับกำรตรวจสอบรำช
ประสงค์เป็ นแค่ตวั หนังสือ ไม่มีวนั ทำจริง จึงพูดได้ว่ำ กำรเข้ำ
ดำรงตำแหน่ งของพวกจันเฉิงแปรสภำพเก่ยซื่อจงจำกที่ให้ช่วย
แก้ไขฮ่องเต้กลำยเป็ นหูตำของฮ่องเต้

ไม่มีกำรจำกัดจำกเก่ยซื่ อจง ทัง้ เหล่ำขุนนำงก็ไม่กล้ำมี

เสียง กำรดำเนินกำรต่ ำงๆของฮ่องเต้กย็ ิ่ งเป็ นไปตำมใจได้ทุก
อย่ำง

กำรลงทัณฑ์ด้วยไม้รำชสำนักในรัชศกฉำงไท่ปีที่สำมสิบ
แปดครัง้ นี้ จึงมีควำมหมำยลึกซึ้งและกว้ำงไกล เป็ นโศกนำฏ
กรรมของรำชวงศ์ต้ำหย่ง เนื่ องจำกกำรลงทัณฑ์ครัง้ นี้ ทำให้
บรรยำกำศของรำชสำนั กเปลี่ยนไป จำกแนวกำรรักษำควำม
ถูกต้องกลำยเป็ นกำรรักษำป้ องกันตัวเอง

462
 ดังนัน้ ประวัติศำสตร์ในยุคหลังจึงมีกำรวิจำรณ์ ว่ำ “เก่ย
ซื่ อจงขำดควำมสง่ำงำมในกำรทูลฟอกรำชสำนั ก เปลี่ ยนจำก
ขุน นำงที่ ใ ช้ ว ำจำทู ล ปรำมกลำยเป็ นขุน นำงตรวจสอบ ที่ ว่ ำ
ยับ ยัง้ ยกเลิ ก รับ ฟั ง ฟ้ องร้ อ ง ทัง้ หมดนี้ เ พี ย งแค่ ต รวจสอบ
เรื่องรำวต่ ำงๆ เป็ นมือเท้ ำแทนฮ่องเต้ ไม่ใช่ ใช้ วำจำทูลปรำม
ฮ่องเต้ เพื่อแก้ไขส่วนผิดของรำชสำนัก”

แต่ นี่ คื อ เรื่ อ งภำยหลัง ในขณะนั ้น ยัง ไม่ มี ขุน นำงสัก

เท่ำไรที่รสู้ ึกถึงโศกนำฏกรรมของรำชวงศ์ต้ำหย่งครังนี ้ ้

463
 143 จิตใจคุณธรรม

กำรลงทัณฑ์ครัง้ นี้ มีเพียงขุนนำงแก่ๆไม่กี่คน ขุนนำงแก่

ที่ มี จ มู ก ไวเหมื อ นสุ นั ข ล่ ำ เนื้ อ ที่ ไ ด้ ก ลิ่ น แม้ เ พี ย งเศษเนื้ อ นิ ด
เดี ยว ได้ กลิ่นล่วงหน้ ำก่ อนแล้ว รู้สึกถึงควำมคิดที่ ไม่ถกู ต้ อง
ของฮ่องเต้

นี่ ไม่ใช่กำรกระทำที่ต้องกำรปลอบขวัญเหล่ำขุนนำง และ

ไม่ใช่ กำรกระทำเนื่ องจำกแก่ชรำเลอะเลือนอย่ำงแน่ นอน แต่
กำรตัง้ ใจควบคุมเก่ยซื่ อจง นั น่ คือ สัญญำณเตื อนกำรควบคุม
ขุนนำง กำรกดหัวขุนนำง!

ขุนนำงที่ ได้กลิ่นนี้ ต่ำงมีสีหน้ ำเปลี่ยนไป เสิ่นหวำซัน่ ก็เป็ น

หนึ่ ง ในนั น้ เขำก็ร บั รู้อ ย่ ำ งชัด แจ้ ง ถึ ง ควำมหมำยของกำรลง
ทัณฑ์ที่ปรำกฏออกมำจำกส่ วนลึกที่ สุด กำรกระทำต่ ำงๆของ
ฮ่องเต้ บอกชัดถึงควำมเป็ นไปได้เพียงอย่ำงเดียวเท่ำนัน้ !

เสิ่นหวำซันย
่ ิ่ งคิดยิ่งหวำดหวัน่ จนรู้สึกจะควบคุมตัวเอง
ไม่อยู่ ขณะทำงำนที่ สำนั กรำชเลขำธิกำร เขำทำถ้วยชำล้มไป
หลำยครัง้ อำกำรจิตใจเลื่อนลอยเช่นนี้ ทำให้เลขำนุกำรข่งเผิง
ประหลำดใจ เจ้ำนำยวันนี้ เป็ นอะไรไป?

464
 รับประทำนอำหำรเย็นแล้ว เสิ่นหวำซันแม้ ่ แต่เสื้อผ้ำก็ยงั
ไม่ได้จดั เรียบร้อย ก็นำเสิ่นเจ๋อจิ้ง ไปหำเยี่ ยเจิ้งฉุ นที่ ถนนสื่อฝู
หลังออกจำกรำชสำนัก เขำรู้สึกไม่วำงใจมำกขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งนัง่
ไม่ติด เขำต้องไปปรึกษำเยี่ยเจิ้งฉุนเรื่องนี้ เพื่อพิสูจน์ สิ่งที่คิดใน
ใจ หำกเป็ นดังที่ เขำคิด ต้ ำหย่งจะอยู่ในสถำนกำรณ์ อนั ตรำย!
ฮ่องเต้กำลังจะนำต้ำหย่งไปสู่จดุ จบ!

มองเห็นเสิ่นหวำซันน ่ ำเสิ่นเจ๋อจิ้งมำพบเวลำนี้ เยี่ ยเจิ้ง

ฉุ นไม่ร้สู ึกประหลำดใจ ใจเขำก็กำลังคิดอยู่ ว่ำจะหำโอกำสคุย
กับเสิ่นหวำซัน่ เขำยังไม่ทนั ออกจำกบ้ำน เสิ่นหวำซันก็
่ มำถึงแล้ว
โอกำสกำลังดี

ดัง นั น้ กำรถกกัน เรื่อ งเกี่ ย วกับ กำรพิ ท ัก ษ์ ร กั ษำควำม

ถูกต้องในบ้ำนเสนำบดีฝ่ำยขวำที่ ถนนสื่อฝูกเ็ ริ่มขึ้น ผู้เข้ำร่วม
แม้มีเพียงเยี่ยเจิ้งฉุน เสิ่นหวำซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งเพียงสำมคน วง
แคบมำก ควำมหมำยกลับกว้ำงไกลใหญ่โต เพรำะเหตุว่ำ กำร
ถกกันครัง้ นี้ เป็ นจุดเริ่มต้ นของ “บรรยำยเต้ ำในสำนั กศึกษำ
สูงสุด”ที่สนสะเทื
ั่ อนทัง้ ต้ำหย่งในวันหลัง!

“ตำแหน่ งหลี่ ว์อู้โฮ่วคงต้ องว่ำงตลอดไป ร่ำงกำยของห

ลี่วอ์ ู้โฮ่ว ข้ำก็ได้ยินลูกน้ องพูดถึง ไม่เห็นบำดเจ็บอะไรมำกนัก

465
แต่อำเจียนเป็ นโลหิตตลอด” เสิ่นหวำซันนึ
่ กถึงที่ ขนุ นำงสำนัก
รำชเลขำธิกำรเล่ำเหตุกำรณ์ น้ำเสียงอมเศร้ำ

สองคนที่เหลือก็เงียบเสียง

“ลงทัณฑ์โดยไม้รำชสำนัก ฆ่ำคนสุดสยอง ไม่งดงำมทำง

กฎหมำย! ฮ่ องเต้ ต้องกำรเอำชี วิตหลี่ ว์อู้โฮ่ วตัง้ แต่ แรกแล้ว!”
เสิ่นหวำซันพู
่ ดเพิ่มเติม น้ำเสียงเปลี่ยนจำกอมทุกข์เป็ นเข้ำใจ

เขำเริ่มวิเครำะห์กำรกระทำของฮ่องเต้ จำกกรณี ไม้รำช

สำนัก

“หลังลงทัณฑ์ด้วยไม้รำชสำนั กแล้ว บุญคุณและควำม

เคำรพระหว่ำงฝ่ ำบำทกับขุนนำงต่ำงจบสิ้น ขุนนำง รำชสำนัก
ที่ไหนจะกล้ำทักท้วง? พูดยังไม่กล้ำเลย! เป็ นเช่นนี้ ต่อไป คำพูด
ของคนภัก ดี ซื่ อ ตรงจะถูก กดไว้ คนประจบสอพลอจะได้ ดี !
ผลกระทบนี้ ใหญ่หลวงนัก ฝ่ ำบำทคิดจะทำอะไรกันแน่ ?” เยี่ย
เจิ้งฉุนพูดต่อ พึมพำคนเดียว

ในสำยตำของเขำ กำรลงทัณ ฑ์ ด้ ว ยไม้ ร ำชส ำนั ก ไร้

เหตุผลสิ้นดี ตัดสินด้ วยอำรมณ์ ฮ่องเต้ เพี ยงคนเดี ยว ทำลำย
ระบบกฎหมำยธรรมเนี ยมปฏิ บ ตั ิ โดยเฉพำะหลี่ ว์อู้โฮ่ ว ถูก ลง

466
ทัณฑ์เพรำะทักท้ วงด้วยคำพูดเถรตรง ผลกระทบนี้ ยิ่งรุนแรง
มำก!

“จันเฉิง กัวฮันหล
่ ิ นกับหลินฉู่ จวินล้วนเป็ นคนที่ เชื่ อฟั ง
ฝ่ ำบำท ควำมจริงเก่ยซื่อจงก็อยู่ในกำมือฝ่ ำบำทแล้ว ตัง้ แต่ต้น
รำชวงศ์ เก่ยซื่อจงก็มีเพื่อจำกัดอำนำจฝ่ ำบำท เพียงแต่รำชวงศ์
ลดทอนตลอดมำ เวลำนี้ กำรจำกัดนี้ ไม่มีเหลืออีกแล้ว”

เสิ่นหวำซันนึ
่ กถึงหนังสือที่ เคยอ่ำน “บันทึกประวัติไท่จ่”ู
พูดอย่ำงกังวล

ควำมคิ ดของฮ่ องเต้ เขำคำดเดำได้ แล้ ว หลี่ ว์อู้โฮ่ วเป็ น

เพี ยงตัวอย่ำง ควำมจริงฮ่องเต้ ไม่พอใจเก่ยซื่ อจงมำนำนแล้ว
กำรเปลี่ยนเก่ยซื่อจงเป็ นคนของตัวเองเป็ นเพียงขัน้ แรก ไม่แน่
ว่ำเรือ่ งเก่ยซื่อจงยังมีขนั ้ ที่สองขัน้ ที่สำม

“ฝ่ ำบำทจะกำเก่ยซื่อจงไว้ในมือทำไม เพื่ออะไรกัน? ทัว่

หล้ำก็เป็ นของฝ่ ำบำทอยู่แล้ว เขำจะทำเพื่ออะไรกัน?!” เสิ่นเจ๋อ
จิ้งถำมอย่ำงงุนงง

467
 ควำมงุนงงนี้ เสิ่นหวำซันกั
่ บเยี่ยเจิ้งฉุนพอมีคำตอบอยู่
แล้ว เพื่ออะไรหรือ? ก็เพื่อลดข้อจำกัดที่ เก่ยซื่อจงมีต่ออำนำจ
ฮ่องเต้!

เมื่ อ นึ ก ถึ ง ค ำสัง่ ต่ ำ งๆตัง้ แต่ ฉ ำงไท่ ฮ่ อ งเต้ ค รองรำชย์

กำจัดเหล่ำอ๋อง ลดขัน้ ขุนนำงสืบทอด ไม่ตงั ้ อัครเสนำบดี ปลด
ขุนนำงที่ทกั ท้วง ลงทัณฑ์เก่ยซื่อจง ที่แท้ฮ่องเต้ไม่เคยหยุดที่จะ
ลดอำนำจเหล่ำขุนนำงเลย

คำสังเหล่
่ ำนี้ ไม่ว่ำจะมี ประโยชน์ หรือมี โทษต่ อต้ ำหย่ ง
จุดหมำยปลำยทำงก็คือ ลดกำรจำกัดอำนำจฮ่ องเต้ เพิ่มกำร
รวมศูนย์อำนำจฮ่องเต้!

“ฝ่ ำบำทต้องกำรเป็ นฮ่องเต้ที่แท้จริง...” เยี่ยเจิ้งฉุนพูดคำที่

ฟั ง แล้ ว เหมื อนไม่มีเ หตุผล ฮ่ องเต้ เ ป็ นฮ่ องเต้ มำแล้ ว สำมสิ บ
แปดปี ทำไมจะมีแท้จริงหรือปลอมแปลงเล่ำ?!

แต่ทงั ้ เสิ่นหวำซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งต่ ำงเข้ำใจควำมหมำยที่
เขำพยำยำมจะสื่อออกมำ

กำรถกยิ่ ง ลึ ก เข้ ำ ไปมำกขึ้ น สี ห น้ ำพวกเขำก็ยิ่ ง ดู น่ ำ

เกลี ย ด ไม่ ใ ห้ ขุน นำงรำชส ำนั ก มี ค วำมเห็น ปฏิ เ สธ ไม่ ต้ อ งมี

468
จำกัดและข้อผูกมัด อำนำจฮ่ องเต้ ยิ่งใหญ่ เที ยมฟ้ ำ นี่ คือสิ่งที่
ฮ่องเต้อยำกได้

พวกเขำถึงขนำดคิดถึงกำรกระทำของฮ่องเต้ในขัน้ ต่อไป
ปลดขุน นำงที่ ทัก ท้ ว ง จัด ตัง้ องค์ก รสำยสื บ ขยำยคุก ตะรำง
จำกัดควำมคิดขุนนำง ทำให้ขนุ นำงไม่กล้ำไต่ถำมงำนรำชกำร

เมื่ อ เป็ นเช่ น นี้ ต่ อ ไป สติ ปั ญ ญำไม่ บ งั เกิ ด ปิ ดกัน้ กำร

วิจำรณ์ รำษฎรกับขุนนำง จะมีอะไรที่ต่ำงกับหุ่นกระบอก?ต้ำหย่ง
ก็จะคับแคบเรื่อยๆ ล้ำหลังเรื่อยๆ เช่นนี้ แล้ว ก็จะห่ ำงกำรล่ม
สลำยในอีกไม่นำนแล้ว

นี่ ไม่ ใ ช่ เ ป็ นควำมคิ ด ง่ ำ ยๆของฮ่ อ งเต้ แต่ . ..เป็ นกำร

นำพำต้ำหย่งไปสู่กำรล่มสลำยเลยที เดียว! ฮ่องเต้ เขำทำเช่นนี้
ได้อย่ำงไร?! เสิ่นหวำซันรู ่ ้สึกหวำดหวันจนควบคุ
่ มตัวเองไม่ได้
อีกครัง้ หนึ่ ง

“ฝ่ ำบำททรงชรำมำกแล้วจริงๆ ใจของคนเดี่ยว ยิ่งวันยิ่ง

ยโส...” เสิ่นหวำซันต
่ ำหนิดังนี้ แล้วก็เงียบ ในใจรู้สึกยิ่งเศร้ำยิ่ง
แค้นนัก

469
 คนเดี่ ยวคนเดี่ ยว คนทัง้ หล้ ำโกรธแค้ นฮ่ องเต้ ดูดงั โจร
โฉด จึงตัง้ ชื่อเป็ นคนเดี่ยว!

ใต้ ห ล้ ำ เหลื อ คนเพี ย งคนเดี ย ว ทิ้ งรำษฎรไว้ ที่ ไ หน?

ฮ่ อ งเต้ ท ำไมจึ ง มี ค วำมคิ ด กับ กำรกระท ำที่ ไ ร้ ส ำระเช่ น นี้ ?
อำนำจฮ่องเต้เวลำนี้ กส็ งู สุดอยู่แล้ว หรือต้องนำต้ำหย่งไปสู่กำร
ล่มสลำยจึงจะนับว่ำอำนำจฮ่องเต้สงู สุดยอดหรือ?

เสิ่ น หวำซัน่ ไม่ รู้จ ะต้ อ งพูด อะไรอี ก แล้ ว หำกปล่ อ ยให้
ฮ่ องเต้ ลุแก่ อำนำจต่ อไป จะเกิดจลำจลวิบตั ิ ! เมื่อเกิดจลำจล
วิบตั ิ แล้ว ตระกูลเสิ่นกับรำษฎร จะเหลือรอดสักกี่ส่วน?

“เป็ นเช่ นนี้ ได้อย่ำงไร เป็ นเช่ นนี้ ได้อย่ำงไร! ไม่ได้ พวก
เรำจะต้ องหยุดยัง้ ควำมคิดและกำรกระทำเช่นนี้ ของฝ่ ำบำท!”
นำนมำก เสิ่นเจ๋อจิ้งทุบโต๊ะอย่ำงแรงหลำยครัง้ น้ำเสียงทัง้ แค้น
ทัง้ เศร้ำ ในที่นี้ เขำหนุ่มที่สดุ จึงสะกดอำรมณ์ตวั เองไม่อยู่

ขณะที่ พูด ด้ ว ยควำมแค้ น ควำมเศร้ ำ นั น้ เขำน้ ำ ตำซึ ม

บอกไม่ถกู ว่ำเพรำะเหตุใด

ตำมใจข้ำก็จะได้ดี คัดค้ำนข้ำก็คือศัตรู หำกฮ่องเต้ เป็ น

เช่ นที่ พวกเขำคำดเดำจริงๆ เพื่อต้ องกำรอำนำจสุดยอดของ

470
ฮ่องเต้ ชกั นำประเทศสู่กำรจลำจลวิบตั ิ เท่ ำกับเป็ นศัตรูกบั คน
ทัง้ หล้ำ!

คนเป็ นขุน นำง ต้ อ งแบ่ง เบำภำระฮ่ อ งเต้ ไม่ ลื ม ควำม

ผูกพัน ฮ่ องเต้ ขุน นำง ในเวลำเดี ย วกัน ก็ค วรมี ท ำงเลื อก กำร
กระทำของฉำงไท่ ฮ่องเต้ เช่ นนี้ แม้แต่ ขุนนำงที่ ถกู สังสอนแต่ ่
เล็ก ให้ ร กั ชำติ ภ ัก ดี ฮ่ อ งเต้ ก็ย ัง ทนไม่ ไ ด้ ยิ่ ง เสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง ไม่ ใ ช่
ประเภทภักดีอย่ำงโง่ๆเท่ำนัน้ !

“จะต้ อ งหยุด ยัง้ ควำมคิ ด และกำรกระท ำเช่ น นี้ ข องฝ่ ำ

บำท! ไม่ว่ำอย่ำงไรก็ต้องหยุดยัง้ ให้ได้!” ผ่ำนไปเนิ่นนำน เสิ่น
เจ๋อจิ้งก็พดู ซำ้ อีก!

ขุน นำงยุค สมัย นี้ ถึ ง แม้ จ ะมี ท ัง้ ทุ จ ริ ต รับ สิ น บนมี ท ัง้ ไร้
ควำมสำมำรถ มีทงั ้ ใช้อำนำจบำตรใหญ่ แต่โดยรวมแล้ว พวก
เขำมีจำนวนไม่น้อยที่ ภำยในตัวเขำจะมีจุดยึดมันของกำรเป็ ่ น
ขุนนำงอยู่จุดหนึ่ ง หรือเรียกว่ำโครงร่ำงที่ แข็งแกร่ง นั น่ ก็คือ
จิตใจที่“ทำให้ถกู ต้อง”!

ฮ่ องเต้ มีโอกำสพลำด ช่ วยได้แก้ได้ กำรบริหำรมี ทุจริต

ตรวจได้แก้ได้ เป้ ำหมำยสุดท้ำยก็เพื่อให้ฮ่องเต้คงคุณธรรม ให้

471
รำษฎรสุขสบำย ให้ประเทศชำติสุขสงบ นี่ คือสิ่งที่จิตใจพวกเขำ
ใฝ่ หำ!

ขุน นำงเหล่ ำ นี้ สำมำรถเลื อ ดไหลนองพื้ น ด้ ว ยค ำพู ด

ฮ่องเต้เพียงคำเดียว หรือสำมำรถสิ้นชีพคำชำยแดนเพื่อควำม
สงบสุ ข ของประเทศ พวกเขำภัก ดี ต่ อ อ ำนำจฮ่ อ งเต้ เ คำรพ
อำนำจฮ่ องเต้ เชื่ อว่ำอำนำจฮ่ องเต้ เป็ นอำนำจสวรรค์ ปฏิบตั ิ
ตำมโองกำรฮ่องเต้อย่ำงสุดกำลัง

แต่ พวกเขำไม่สำมำรถเป็ นคนใบ้ ไม่สำมำรถเป็ นคนหู

หนวก ให้ฮ่องเต้ใช้อำนำจตัวเอง นำพำประเทศนี้ ไปสู่ภยั จลำจล
วิบตั ิ !

ใครไม่ อ ยำกมี ปี ที่ ส ัน ติ สุ ข ใครไม่ อ ยำกมี เ วลำที่ เ จริ ญ

รุ่งเรือง? พวกเขำมีใจทำให้ ถกู ต้ อง ทำสิ่งที่ ถกู ต้ อง ก็เพื่อช่ วย
ผลักดัน ให้ ประเทศไปสู่ค วำมเจริญรุ่ง เรืองตำมต ำนำน นี่ คื อ
เป้ ำหมำยและเกียรติยศสูงสุดของขุนนำงในยุคสมัยนี้ !

จิตใจที่ ทำให้ ถกู ต้ อง ไม่ว่ำจะเป็ นรำชวงศ์ต้ ำอัน ที่ แ ล้ ว

หรือ รำชวงศ์ต้ ำ หย่ ง ปั จ จุบ นั ไม่ ว่ ำ จะอยู่ ที่ ต้ ำ หย่ ง หรื อ อยู่ ที่ ซี
เอี้ ยน ล้ วนแต่ เคยปรำกฏ รำชวงศ์ก่อนรัชสมัยอันโจ้วฮ่ องเต้
ขุนนำงรำชสำนักตำยแล้วตำยเล่ำ รำษฎรลอบสังหำรครัง้ แล้ว
472
ครัง้ เล่ำ จนสุดท้ำยแล้วรำษฎรต้ำอันทัง้ หมดรวมตัวกันต่อต้ำน
อันโจ้วฮ่ องเต้ สุดท้ ำยแล้วได้ล้มล้ำงกำรปกครองของอันโจ้ว
ฮ่องเต้ ก่อตัง้ รำชวงศ์ต้ำหย่ง

ประเทศไร้คุณธรรม แม้จะรำ่ รวย ก็น่ำละอำย ฮ่องเต้ ไร้

ศีลธรรม หำกเชื่อและทำตำม ก็น่ำอัปยศ ประเทศไร้คุณธรรม
ฮ่ อ งเต้ ไ ร้ศี ล ธรรม ย่ อ มถูก ปรำบปรำมจำกรอบทิ ศ นี่ จึ ง เป็ น
ควำมก้ำวหน้ ำของประเทศของยุคสมัย!

พวกเสิ่นหวำซันกั ่ บเยี่ยเจิ้งฉุนต่อต้ำนและเคืองแค้นต่อ
พฤติ ก รรมเช่ น นี้ ข องฉำงไท่ ฮ่ อ งเต้ ก็เ พรำะในตัว พวกเขำมี
จุดยืนและพืน้ ฐำนที่แข็งแกร่ง

อำจพูด ได้ ว่ ำ พลัง ภำยในที่ ผ ลัก ดัน กำรเปลี่ ย นแปลง

ฮ่องเต้หรือรำชวงศ์ ก็คือพืน้ ฐำนที่แข็งแกร่งและจิตใจที่ต้องกำร
ทำให้ถกู ต้อง หรือพูดได้ว่ำ ก็เพรำะควำมแข็งแกร่งและจิตใจที่
ต้องกำรทำให้ถกู ต้องของคนเหล่ำนี้ จึงทำให้อำรยะธรรมของ
แผ่นดินนี้ เกิดขึน้ ได้อย่ำงต่อเนื่ อง ไม่เคยสูญสลำย

“ต้ องหยุด ยัง้ แต่ ต้ องท ำอย่ ำงไรจึง จะหยุดยัง้ ได้ เล่ ำ?”
เยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น พู ด ฉำงไท่ ฮ่ อ งเต้ เ ป็ นนำย พวกเขำกิ น เบี้ ย หวัด

473
ฮ่องเต้ขนุ นำงแบ่งชัดเจน หำกฮ่องเต้ยืนยันจะเดินในเส้นทำงนี้
พวกเขำที่เป็ นขุนนำง จะไปหยุดยัง้ ได้อย่ำงไร?

เชื่อฮ่องเต้ทำตำมฮ่องเต้ ไม่ได้ ถ้ำเช่นนัน้ เกลียดฮ่องเต้

ต้ ำ นฮ่ อ งเต้ ? ก็ไ ม่ ใ ช่ เ วลำนี้ ! ใจเยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น ไม่ ไ ด้ ก ล้ ำ ขนำดนี้
ขณะนี้ ได้ แค่ ฝำกควำมหวังให้ ผ้สู ื บทอดฉำงไท่ ฮ่องเต้ หวังว่ ำ
ฮ่ องเต้ รชั สมัยต่ อไปจะไม่มีจิตใจไร้สำระเช่ น เดี ยวกับ ฉำงไท่
ฮ่องเต้

“ดูแล้ว กำรหยุดยัง้ กำรกระทำเช่นนี้ ของฝ่ ำบำท ต้องรอ

รัชทำยำทขึ้นครองรำชย์แล้ ว” ควำมคิ ดของเยี่ ยเจิ้ งฉุ น ก็เ ป็ น
ควำมคิดของเสิ่นหวำซันด้
่ วย นี่ เป็ นวิธีที่ได้ผลมำกที่สดุ

ฉำงไท่ฮ่องเต้ใช้เวลำสำมสิบกว่ำปี จึงก้ำวมำถึงจุดนี้ อี ก
ไม่กี่ก้ำวต่อไป กำรตัง้ องค์กรสำยสืบ กำรขยำยคุกตะรำง ก็คง
ไม่ใช่ จะก้ำวออกไปง่ำยๆ! เพรำะฉะนัน้ พวกเขำยังมีเวลำและ
ควำมหวัง

เสิ่ นหวำซัน่ ก็ ผ งกศี ร ษะ เห็ น ด้ ว ยกับ เยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น ใน

สถำนกำรณ์ ข ณะนี้ ต้ อ งใช้ วิ ธี อ นุ ร ัก ษ์ ม ำกที่ สุ ด ดู แ ล้ ว คง
จะต้องรีบผลักดันให้รชั ทำยำทครองรำชย์ในเร็ววัน ต้องให้รชั
ทำยำทครองรำชย์ ฮ่องเต้ จึงมีโอกำสเปลี่ยนแปลง ไม่ใช่สิ พูด
474
ให้ถกู ต้ องคือ ขอให้อำนำจฮ่องเต้ ลดลง ถ้ำเช่นนัน้ เรื่องรำวก็
คงยังไม่สิ้นหวัง

หลัง จำกควำมเศร้ ำ ควำมแค้ น เคื อ งในช่ ว งต้ น ผ่ำ นไป

พวกเสิ่นหวำซันก็
่ พ่งุ ควำมสนใจไปที่รชั ทำยำท

475
 144 ฟ้ ำจะเปลี่ยนแล้ว

บ้ำนเสนำบดี ฝ่ำยขวำในถนนสื่ อฟู่ เยี่ ยเจิ้งฉุ น เสิ่นหวำ

่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งกำลังคุยกันต่อเรือ่ งรัชทำยำท
ซันกั

ควำมจริง กำรวิจำรณ์ เรื่องรัชทำยำท ขุนนำงทำไม่ ได้

อำจถือเป็ นโทษหนั ก แต่ เวลำนี้ ทัง้ สำมคนไม่ได้คำนึ งถึงจุดนี้
แม้แต่นิด พวกเขำวำงจุดสนใจไว้ที่องค์ชำยสิบสอง

“องค์ชำยสิบสองแม้ไม่มีชื่อเสี ยง แต่ ดีที่อำยุน้อย ไม่มี

ญำติทำงมำรดำหนุนหลัง หำกได้ครองรำชย์แล้ว ฟูมฟั กอบรม
ดีๆ จิตใจควรจะดีงำม อยู่ในวิสยั ที่ พอจะขัดเกลำได้” เสิ่นหวำ
ซันบอกหนึ
่ ่ งในเหตุผลที่สำคัญที่สุดที่ตระกูลเสิ่นสนับสนุนองค์
ชำยสิบสองเหตุผลหนึ่ ง

อำยุน้อย แสดงว่ำมี โอกำสถูกขัดเกลำได้ สูง ก็แสดงว่ำ

โอกำสเป็ นฮ่องเต้ที่อยู่ในทำนองคลองธรรมก็สงู ด้วยเช่นกัน

เสิ่ น หวำซัน่ อยู่ ว งกำรขุน นำงมำนำน ตัด อคติ

ส่ ว นตัว ออกไป ดูจ ำกองค์ช ำยที่ ถึ ง วัย หลำยคนนี้ พวกเขำก็
ไม่ใช่ผเู้ หมำะสมที่จะเป็ นรัชทำยำทคนต่อไป

476
 องค์ช ำยรองใจไม้ ไ ส้ ร ะก ำ ดูจ ำกควำมแตกต่ ำ งที่ เ ขำ
ปฏิบตั ิ ต่อเฉินหวันโหยวชำยำกั
่ บเจียงซื่ ออนุ ภรรยำ เห็นได้ว่ำ
เพื่อให้ได้ครองรำชย์ เขำสำมำรถสละได้ทุกคนทุกเรื่อง จิตใจ
หมกมุ่น แต่ อ ำนำจรำชศักด์ ิ องค์ช ำยสำมหยิ่ ง ยโสบ้ำ อำนำจ
เหตุ ก ำรณ์ เ ลวร้ ำ ยที่ เ ขำก่ อ ไว้ ใ นเมื อ งหน้ ำด่ ำ นอัน เป่ ย จน
ปัจจุบนั ก็ยงั ไม่เหือดหำย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องลักลอบขำยหน้ ำ
ไม้ของโรงงำนผลิตหน้ ำไม้ ไม่ได้คำนึ งถึงควำมมันคงประเทศ ่
ต้ องกำรเพี ย งผลประโยชน์ ส่ ว นตัว องค์ชำยห้ ำจิต ใจเ**้้ ย ม
เกรียม เพื่อบรรลุเป้ ำหมำย เขำถึงขนำดใช้บณ ั ฑิตทัวหล้
่ ำเป็ น
เครื่องมือ ทำให้กำรสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ปัน่ ป่ วน เห็นได้ชดั
่ ำอยู่ในสำยตำแม้แต่นิด
ว่ำเขำไม่ได้เห็นคนทัวหล้

สำมคนนี้ ไ ม่ ว่ ำ คนไหนขึ้ น ครองรำชย์ จะต้ อ งสำนต่ อ

วิธีกำรของฉำงไท่ฮ่องเต้แน่ นอน เนื่ องจำก พวกเขำต่ำงโหยหำ
อำนำจรำชศักด์ ิ จนเกือบเข้ำขัน้ วิปริต หำกขึ้นครองรำชย์แล้ว
ยิ่งต้ องไขว่ คว้ ำอำนำจฮ่ องเต้ ให้ มำกขึ้น ไม่แน่ ว่ำอำจยิ่ ง กว่ ำ
ฉำงไท่ฮ่องเต้เสียอีก!

ถ้ำเป็ นเช่ นนั น้ แล้ว สิ่งที่ พวกเขำเพิ่งคุยกันเรื่องจลำจล

วิบตั ิ จะต้ องเกิดขึ้นแน่ นอน รำษฎรยังคงสิ้นหวัง กำรหยุดยัง้
ไม่ ใ ห้ ฮ่ อ งเต้ ป ระพฤติ ผิ ด ก็ ต้ อ งไม่ ใ ห้ อ งค์ ช ำยเหล่ ำ นี้ ขึ้ น
ครองรำชย์ ถือเป็ นเรือ่ งเดียวกัน
477
 ขณะที่เสิ่นหวำซันกั ่ บเยี่ยเจิ้งฉุนกำลังคุยเรื่องกำรกระทำ
ของฉำงไท่ฮ่องเต้ ซังกวนฉำงจื
่ อ้ กับเหล่ำเสนำธิกำรก็วิเครำะห์
กำรกระทำของฮ่องเต้ ที่ แตกต่ ำงกับพวกเสิ่นหวำซันก็ ่ คือ ซัง่
กวนฉำงจื้อยินดีต่อกำรกระทำของฮ่องเต้ เนื่ องจำกฮ่องเต้คน
ต่อมำจะเป็ นผูไ้ ด้รบั ผลประโยชน์

“หลี่วอ์ ู้โฮ่ว สมควรตำย! เพียงแต่ ตัวเขำเองอำจไม่ร้วู ่ำ

ตำยเพรำะสำเหตุใด!” รำวกับมองเห็นเลือดสดๆในตำหนักเซ
วียนเจิ้งจำกกำรลงทัณฑ์ ซังกวนฉำงจื
่ อ้ พูด น้ำเสียงไม่ใยดี

ในควำมคิดของซังกวนฉำงจื
่ อ้ อำนำจฮ่องเต้ต้องเพิ่มขึน้
ถ้ำหำกแม้แต่ รำชโองกำรยังโดนตี กลับแล้ว ยังจะเป็ นฮ่ องเต้
อะไรกัน? หำกเป็ นฮ่องเต้แล้วยังมีข้อจำกัดอะไรมำกมำยเช่นนี้
จะบอกว่ำอยู่เหนื อทุกคนได้อย่ำงไร?

คนเป็ นฮ่ องเต้ อย่ำงแรกที่ ต้องเน้ นก็คืออำนำจฮ่ องเต้

นัน้ สูงสุด มิฉะนัน้ จะบริหำรประเทศได้อย่ำงไร? นี่ คือควำมถูก
ต้องอย่ำงที่สุด! ไม่มีข้อสงสัย! หลี่วอ์ ้โู ฮ่วกำแหงถึงขนำดตี กลับ
รำชโองกำรของเสด็จพ่อติดกันหลำยครัง?! ้ สมควรแล้วจริงๆ!

478
 ควำมจริง ยกประโยชน์ ให้หลี่วอ์ ้โู ฮ่วมำกเกินไป เลื่อนให้
เป็ นถึงจงต้ ำฟูขุนนำงชัน้ สี่ ! ขุนนำงเช่ นนี้ ต้ องนั บเป็ นขุนนำง
โจรปัน่ ป่ วนด้วยซำ้ ! ซังกวนฉำงจื
่ อ้ คิดอย่ำงแค้นเคือง

ในกำรเพิ่มอำนำจให้ฮ่องเต้ ควำมคิดของซังกวนฉำงจื ่ อ้ ต
รงกันกับฮ่ องเต้ เพรำะฉะนั น้ เขำจึงเชื่ อว่ำหลี่ ว์อู้โฮ่ ว สมควรตำย
ขุน นำงชนิ ดนี้ เก็บ ไว้ นอกจำกเพิ่ ม ควำมยุ่ ง ยำกแล้ ว ไม่ มี
ประโยชน์ ใดเลย

ส่วนผลกระทบด้ำนลบหลังจำกเพิ่มอำนำจฮ่องเต้ เขำก็
คิดไว้แล้ว เพียงแต่ เขำเชื่อว่ำทุกอย่ำงสำมำรถควบคุมได้ ต้ ำ
หย่งบ้ำนเมืองเจริญรำษฎรสงบสุข ผู้คนชื่ นชมตระกูลซังกวน่
ไม่มีวนั ที่จะเกิดเหตุกำรณ์เช่นเดียวกับอันโจ้วฮ่องเต้

เรื่องลงทัณฑ์โดยไม้รำชสำนัก ทำให้เกิดควำมแค้นเคือง
ในจิตใจเสิ่นหวำซันกั ่ บเสิ่นเจ๋อจิ้ง โดยไม่รตู้ วั อำรมณ์แค้นเคือง
นี้ กม็ ีผลไปถึงคนในตระกูลเสิ่น

พวกคนตระกูลเสิ่นอย่ำงเสิ่นหนิงกับเสิ่นอวี๋หงไม่ต้องพูด
อยู่ แ ล้ ว แม้ แ ต่ ค นที่ ติ ดต่ อ ใกล้ ชิ ด กับ คนตระกูล เสิ่ น ก็เ ริ่ ม รู้
ควำมคิดของฮ่องเต้

479
 ฮ่องเต้ถึงขนำดอยำกเป็ นคนเดี่ยว?! นี่ คือคำถำมในใจที่
ผุดขึ้นตลอดเวลำ แม้กระทัง่ พวกเขำเริ่มมีควำมรู้สึกไม่พอใจ
อย่ำงบอกไม่ถกู ต่อฮ่องเต้ เช่นโหลวเซิ่งไหวกับกู่เหวินหลำนซึ่ง
ปฏิบตั ิ งำนอยู่ที่ตำหนั กจี๋เสี ยน หรือจำงซู่ รองอธิบดี กระทรวง
กำรคลัง

แต่คนเหล่ำนี้ ล้วนเป็ นคนที่ ปิดปำกสนิท ควำมคิดเช่นนี้

ผิดอย่ำงรุนแรง พวกเขำเองยังแอบหวันใจ ่ ได้แต่เก็บไว้ในส่วน
ที่ลึกที่สดุ ของหัวใจ แม้แต่ตวั เองยังไม่กล้ำคิดมำก

เวลำเป็ นสิ่งมหัศจรรย์ ควำมคิดที่ ถกู เก็บไว้อย่ำงมิดชิด

อำจถูกลืมได้ แต่ กอ็ ำจฟูเฟื่ องขยำยตัวจนชัดเจนยิ่งๆขึ้น ตัว
พวกโหลวเซิ่ ง ไหวเองอำจไม่ ไ ด้ คิ ด ว่ ำ ต่ อ ไปพวกเขำจะต้ อ ง
เผชิญหน้ ำกับควำมคิดเช่นนี้ เวลำนี้ อำจเร็วเกินไปที่จะพูด

แค่ พูด ถึ ง ระยะนี้ ติ ด กัน หลำยวัน จิต ใจเสิ่ น หวำซัน่ กับ

เสิ่นเจ๋อจิ้งทัง้ หนักอึ้งทัง้ แค้นเคือง แม้แต่เรื่องมงคลที่เกิดขึน้ ใน
ตระกูลเสิ่น ก็ไม่ได้ทำให้จิตใจพวกเขำดีขึน้

กล่ำวคือ เรื่องมงคลของตระกูลเสิ่น เกี่ยวกับ เสิ่นอวี๋เล่อ

หลังจำกเสิ่นอวี๋เล่อได้พบจวินฟู่ เล่อที่ จิงหวำโหลวแล้ว จวินฟู่

480
เล่อก็บอกเสิ่นหวำซันอย่
่ ำงเร็วว่ำ “สำมำรถเป็ นขุนนำงชัน้ แปด
ผูด้ แู ล”

ประโยคนี้ ผ่ำนเสิ่นหวำซัน่ เข้ำหูเสิ่นเจ๋อหย่วนกับเสิ่นหู

ซื่อ

ลูกชำยจะได้ดำรงตำแหน่ งในซื อเที ยนไถ เป็ น ขุนนำง

ชัน้ แปดผู้ดูแล สำหรับเสิ่นเจ๋อหย่วนกับเสิ่นหูซื่อ นี่ เป็ นข่ำวดี
อย่ำงมโหฬำร! ตัง้ แต่พวกเขำได้ข่ำวนี้ แล้ว รอยยิ้มบนใบหน้ ำก็
ไม่เคยจำงหำย

เวลำนี้ พ วกเขำเชื่ อ แล้ ว ว่ ำ ค ำพูด ลู ก ชำยเมื่ อ ก่ อ นนั ้น

ล้วนมีหลักยึด เขำไม่เพียงแค่อ้ำงฟ้ ำอ้ำงดิน แต่ เป็ นคนมีฝีมือ
ไม่เช่นนัน้ ท่ำนซือเที ยนเจียนคงไม่เลือกเขำ ให้เขำเข้ำไปอยู่ที่
ซือเทียนไถ!

ถึงแม้เป็ นแค่ ขุนนำงชัน้ แปด แต่ สำหรับเสิ่นเจ๋อหย่วน

กับเสิ่นหูซื่อแล้ว ก็พอใจมำกนัก เดิมพวกเขำห่วงแต่เสิ่นอวี๋เล่อ
ไปไม่รอดทัง้ บุ๋นทัง้ บู๊ ทัง้ วันยุ่งแต่ เรื่องทำนำยทำยทัก อนำคต
จะทำอย่ำงไร? ตอนนี้ ดีแล้ว พวกเขำวำงใจได้แล้ว

481
 ชัน้ แปดผู้ดูแ ล เป็ นต ำแหน่ ง ขุน นำงถูก ต้ อ ง ได้ ร บั เบี้ย
หวัดประจำปี ! ต่ อไปลูกชำยคนนี้ มีที่ทำงแน่ นอนแล้ว ส่ วนที่
เหลืออีกครึง่ หนึ่ ง ก็เพียงกังวลเรือ่ งกำรแต่งงำนของเขำก็พอ!

เสิ่นหวำซันถึ
่ งแม้จะรูว้ ่ำจวินฟู่ เล่อพอใจหลำนชำยตัวเอง
อย่ำงมำก แต่ไม่นึกว่ำจวินฟู่ เล่อจะให้เสิ่นอวี๋เล่อเข้ำซือเทียนไถ
อย่ำงง่ำยดำย ทัง้ ด้วยควำมรวดเร็วเช่นนี้ !

เพียงไม่กี่วนั เสิ่นอวี๋เล่อก็เปลี่ยนจำกคนไร้ยศกลำยเป็ น
ขุนนำงของซือเทียนไถแล้ว! อีกทัง้ ทุกขัน้ ตอนของกำรได้ดำรง
ต ำแหน่ ง ขุน นำงของเสิ่ น อวี๋ เ ล่ อ ล้ ว นเป็ นฝี มื อ ของจวิ น ฟู่ เล่ อ
เพียงคนเดียว โดยที่เสิ่นหวำซันไม่ ่ ต้องใช้ควำมคิดใดๆเลย

นี่ หมำยควำมว่ำ จวินฟู่ เล่อเห็นควำมสำคัญของหลำน

ชำยอย่ำงไม่ใช่ ธรรมดำ! เสิ่นหวำซันในฐำนะปู่
่ ย่อมต้ องดี ใจ
แทนเสิ่นอวี๋เล่อ แต่พอนึ กถึงเรื่องลงทัณฑ์โดยไม้รำชสำนัก จิต
ใจเสิ่นหวำซันก็
่ เริ่มตกลงมำอีก

เวลำ ควำมจริงแล้วไม่เพียงเพรำะควำมรู้สึกดี หรือร้ำย

ท ำให้ เ ปลี่ ย นแปลงได้ อี ก เพี ย งไม่ กี่ ว ัน เสิ่ นอวี๋ เ ล่ อ ก็ไ ด้ ร ับ
หนังสือให้ไปดำรงตำแหน่ งที่ ซือเที ยนไถแล้ว กำรกระทำของจ
วินฟู่ เล่อย่อมไม่ใช่ไวอย่ำงธรรมดำเท่ำนัน้ !
482
 เกี่ยวกับกำรดำรงตำแหน่ งที่ซือเทียนไถ เสิ่นอวี๋เล่อก็ใฝ่ ฝัน
อยู่! เขำเคยได้ยินคำเล่ำลือเรื่องชัน้ บนสุดของซื อเที ยนไถมำ
นำนแล้ว เขำอยำกไปดูว่ำเป็ นอย่ำงไร ซือเทียนไถที่ ถกู นับเป็ น
หนึ่ งในสิ่งสุดยอดของเมืองหลวง ด้ำนในเป็ นอย่ำงไรแน่ ?

ตอนนี้ มีโอกำสเช่นนี้ แล้ว ช่ำงดีจริงๆเลย!

เมื่อเสิ่นอวี๋ เล่อเข้ำไปในซื อเที ยนไถทรงกรวยควำ่ แล้ว

เสิ่นอวี๋เล่อก็ร้สู ึกผิดหวังเล็กน้ อย ตำมด้วยกำรหัวเรำะอย่ำงอด
ไม่ได้ เนื่ องจำกสิ่งที่ เห็นก่อนไม่ใช่ขนุ นำงในซือเที ยนไถ และก็
ไม่ใช่ อุปกรณ์ ซือเที ยนไถตำมควำมนึ กคิด แต่ เป็ นข้อกำหนด
ซือเทียนไถที่แขวนอยู่ตรงประตูใหญ่ทำงเข้ำ!

ข้อกำหนดนี้ เป็ นลำยมือฮุ่ยเหอฮ่องเต้คนก่อน ว่ำ “ซื อ

เทียนไถทำนำยดีร้ำย ต้องเก็บเป็ นควำมลับ ได้ยินว่ำระยะนี้ ขนุ
นำงซื อ เที ย นไถ มัก คบหำกับ เหล่ ำ ขุน นำงอื่ น และคนทัว่ ไป
เพื่อให้ระวัง ให้ร้กู ฎเกณฑ์ นับแต่นี้ไป เหล่ำขุนนำงซือเที ยนไถ
ห้ำมไม่ให้ไปมำหำสู่กบั ขุนนำงอื่นและคนทัวไป ่ ให้สำนักตรวจ
กำรรำชสำนักออกตรวจ”

483
 เสิ่นอวี๋เล่อนึ กถึงตัวเองท่ ำนปู่ กับเจ้ำสำนักจวินฟู่ เล่อยัง
ไปรำ่ สุรำกันที่จิงหวำโหลวเลย ไม่เข้ำใจว่ำทำไมป้ ำยประกำศยัง
แขวนอยู่ที่ประตูใหญ่ ไม่ได้ปฏิบตั ิ ตำมสักหน่ อย!

เขำเกำศีรษะ ไม่ไปคิดปัญหำนี้ กลับมำนึ กถึงว่ำซือเที ยน

ไถมีถึงเก้ำชัน้ ตำมระดับชัน้ ปัจจุบนั ของเขำ แค่นึกถึงชัน้ บนสุด
ของซือเทียนไถ ก็ยงั มำกเกินไป ไม่ร้วู ่ำปี ไหนเดือนไหน จึงจะมี
โอกำสขึน้ ไปชัน้ บนสุดได้!

วัน ต่ อ ๆ มำ เสิ่ นอวี๋ เ ล่ อ อยู่ ที่ ซื อ เที ย นไถได้ อ ย่ ำ งน่ ำ

รื่น รมย์ ซื อเที ย นเจี ย นจวิ น ฟู่ เล่ อชอบเขำดูแลเขำอย่ ำงดี สัง่
สอนให้ควำมรู้ดำรำศำสตร์ปฏิทินเขำอย่ำงมำก ทัง้ เรื่องฤดูกำล
เรื่ อ งโหงวเฮ้ ง ก็พูด ด้ ว ย เวลำว่ ำ งยัง คุย ถึ ง เรื่ อ งเวลำกับ กำร
เปลี่ยนแปลง ทำให้เสิ่นอวี๋เล่อได้รบั ประโยชน์ ไม่น้อย

วันนี้ จวินฟู่ เล่อคุยอย่ำงไม่ตงั ้ ใจกับเสิ่นอวี๋เล่อเรื่องหนึ่ ง

เรื่องนี้ เกี่ยวกับรัชทำยำทซังกวนหรู
่ ชู เสิ่นอวี๋เล่อได้ร่วมประชุม
ในห้ องหนั งสื อ ย่ อมรู้ว่ำตระกูลเสิ่น เดิน ในเส้ น ทำงหนุ น องค์
ชำยสิบสอง ดังนัน้ เขำจึงรีบเร่งรำยงำนปู่ เสิ่นหวำซันเรื ่ อ่ งนี้

“ท่ำนปู่ ...ฮ่องเต้ได้เรียกท่ำนซือเทียนเจียนทำนำยดีร้ำย
แล้ว...หลังจำกท่ ำนกลับมำจำกวังตงกง บอกแค่ว่ำโองกำรฟ้ ำ
484
มนุ ษ ย์จ ะล่ ว งละเมิ ด ไม่ ไ ด้ ได้ ส ัง่ ให้ ค นของกระทรวงพิ ธี ก ำร
เตรียม...” ที่ ห้องหนั งสื อของเสิ่น หวำซัน่ เสิ่นอวี๋ เล่ อเล่ ำสิ่ ง ที่
เกิดขึน้ ที่ซือเทียนไถวันนี้

แต่ เห็นสี หน้ ำเสิ่นหวำซันรำบเรี

่ ยบ รำวกับรู้เรื่องนี้ แล้ว
ใช่ แล้ ว ท่ ำนปู่ กับท่ ำนซื อเที ยนเจี ยนสนิทกัน คงได้ ยินเรื่องนี้
แล้ว เช่นนัน้ เรำคงเล่ำซำ้ แล้ว? แม้แต่ลุงที่ อยู่ข้ำงๆ สี หน้ ำก็ไม่
เปลี่ยน หรือว่ำพวกเขำรูก้ นั หมดแล้ว?

“เรื่องนี้ ข้ำรู้จำกซุนป๋อหยำงแล้ว ซุนป๋อหยำงว่ำ อำกำร

ประชวรของรัชทำยำท ก็คงอยู่ในไม่กี่วนั นี้ แล้ ว ” รำวกับ รู้ว่ ำ
เสิ่นอวี๋เล่อพูดอะไร เสิ่นหวำซันบอก
่ พร้อมกันนัน้ ก็เพื่อบอกให้
ลูกชำยได้รดู้ ้วย

เรื่องรัชทำยำทประชวรหนัก ไม่ได้เป็ นควำมลับอะไร แต่

ขุนนำงเมืองหลวงต่ำงรู้ว่ำ รัชทำยำทประชวรหนัก แล้วซุนป๋อห
ยำงยังสำทับเช่นนัน้ อีก ก็หมำยควำมว่ำ รัชทำยำทสิ้นพระชนม์
ก็คงเป็ นเรือ่ งในไม่กี่วนั นี้ แล้ว

“ดูแล้ว ที่ พวกเรำพูดไว้ก่อน...รีบให้รชั ทำยำทขึ้นครอง

คงอี ก ไม่ น ำนแล้ ว ” เมื่ อ ห้ อ งหนั ง สื อ เหลื อ เพี ย งเสิ่ น หวำซัน่
กับเสิ่นเจ๋อจิ้งแล้ว เสิ่นหวำซันพู่ ดอย่ำงหนักอก
485
 พูดแล้วก็พูดไม่ออกจริงๆ รัชทำยำทที่ พวกเขำพูดถึง ที่
หมำยถึงนัน้ ไม่ใช่รชั ทำยำทปัจจุบนั แต่เป็ นรัชทำยำทหลังจำก
รัชทำยำทปั จจุบนั สิ้นพระชนม์ ไม่แน่ ว่ำ ขุนนำงทัง้ เมืองหลวง
ต่ำงรู้กนั ว่ำ อนำคตของต้ำหย่ง กับรัชทำยำทปัจจุบนั ไม่มีอะไร
เกี่ยวข้องกัน

ไม่ อนำคตของต้ ำหย่ง อำจจะยังมีส่วนเกี่ ยวข้องกับรัช

ทำยำทองค์นี้ เนื่ องจำกเขำแข็งแรงหรือสิ้นพระชนม์ เกี่ยวข้อง
กับกำรที่ เหล่ำองค์ชำยที่ เหลือจะทำอะไรต่ อไป นี่ อำจจะเป็ น
ควำมหมำยที่สำคัญที่สดุ ที่เขำมีอยู่

ไม่ รู้ว่ ำ ท ำไม เสิ่ น หวำซัน่ หนำวสะท้ ำ นขึ้ น มำ รู้สึ ก ว่ ำ

อำกำศเดื อนสอง ยังหนำวมำกเกินไป รำวกับว่ ำตัง้ แต่ เดื อน
หนึ่ งถึงเดือนสอง ที่ เขำรู้สึกลึกที่ สุดคือ ควำมหนำวที่ ประเดี๋ยว
มำกประเดี๋ยวน้ อยดังเช่นที่เป็ นอยู่เวลำนี้

หรือว่ำ ฟ้ ำจะเปลี่ยนเสียแล้ว?

486
 145 รัชทำยำทสิ้นพระชนม์

อย่ำงไรก็ตำม เรือ่ งลงทัณฑ์ด้วยไม้รำชสำนักค่อยๆ ผ่ำน

ไปนำนแล้ว มีแค่พวกเสิ่นหวำซันเพี ่ ยงไม่กี่คน ที่ ยงั จำเรื่องลง
ทัณฑ์ไม่รลู้ ืมเลือน ไม่ลืมแม้เพียงเสี้ยวเวลำเดียว

เวลำยังคงเดินหน้ ำต่อไป เรื่องใหญ่ที่เกิดขึ้นปลำยเดือน

สอง ยิ่งทำให้ทงั ้ สำยตำและควำมคิดของขุนนำงทัง้ หมดต่ำงพุ่ง
ไปที่จดุ เดียวกัน พวกเขำไม่มีเวลำมำคิดถึงเรื่องลงทัณฑ์ เรือ่ งห
ลี่วอ์ ้โู ฮ่วอีกแม้แต่นิด

ปลำยเดือนสอง ควำมหนำวเหน็ บเพิ่งจำกไป วสันตฤดู

ใกล้จะมำถึง หลังจำกรัชทำยำทต้ำหย่งซังกวนหรู
่ ชูนอนนิ่งบน
เตียงมำหลำยเดือน ก็ไม่สำมำรถจะทนต่อไปได้อีก สิ้นพระชนม์
ที่วงั ตะวันออก พระชนมำยุสำมสิบห้ำพรรษำ

แคว้นสิ้นรัชทำยำท พอข่ำวออกไป ทัวหล้

่ ำต่ำงโศกเศร้ำ

คนที่ รู้ข่ำวรัชทำยำทสิ้นพระชนม์คนแรกคือหมอหลวง
ฝ่ ำยเวชโอสถสำนักพระรำชวัง พวกเขำรับพระบัญชำจำกฮ่องเต้
ให้ ร ัก ษำรัช ทำยำท เฝ้ ำอยู่ ห น้ ำเตี ย งรัช ทำยำทแทบทุ ก วัน

487
อำกำรรัชทำยำทดี ขึ้นหรือเลวลง เป็ นจุดที่ พวกเขำสนใจมำก
ที่สดุ

วันนี้ พอดี เป็ นหมอหลวงซุนป๋อหยำงมำจับชี พจรให้ รชั

ทำยำท เพิ่ งเข้ ำ ห้ อ งบรรทมรัช ทำยำท ก็ เ ห็ น นำงก ำนั ล ที่
ปรนนิบตั ิ หน้ ำซีดเป็ นไก่ต้ม ตัวสันพู
่ ดไม่ออก

ซุ น ป๋ อหยำงเห็น นำงเป็ นเช่ น นั ้น ก็คิ ด ว่ ำ ท่ ำ จะแย่ รัช

ทำยำทคงไปไม่รอด หรือว่ำวันนัน้ มำถึงแล้วหรือ?

เขำสำวเท้ ำเข้ำไปดู เห็นรัชทำยำทลืมตำโพลง

ม่ำนตำขยำย ครัน้ จับชี พจร ไม่มีชีพจรเหลือแล้ว ร่ำงกำยเริ่ม
เย็นลงอย่ำงรวดเร็ว ทุกอย่ำงชี้ให้เห็นว่ำรัชทำยำทสิ้นพระชนม์
แล้ว! รัชทำยำทต้ ำหย่งเดินไปถึงสุดทำงชี วิตสัน้ ๆของเขำเสี ย
แล้ว

เกี่ยวกับรัชทำยำทสิ้นพระชนม์ ซุนป๋อหยำงได้เตรียมใจ
ไว้นำนแล้ว ถึงแม้จะรู้ว่ำคงเป็ นเพี ยงภำยในไม่กี่วนั นี้ แต่ พอ
เวลำนั ้น มำถึ ง จริ ง ๆ ซุ น ป๋ อหยำงรู้สึ ก ว่ ำ ตัว เองก็ย ัง มี ค วำม
หวำดหวันระคนโศกเศร้
่ ำที่ สะกดไว้ไม่อยู่ แต่ สถำนกำรณ์ในวัง
ตะวันออก จะให้เขำหวำดหวันและโศกเศร้่ ำไม่ได้!

488
 ทัน ใดนั น้ เขำระงับ ควำมเศร้ ำ โศก สัง่ ผู้ร บั ใช้ แ ละนำง
้
ก ำนั ล ในวัง ตะวัน ออกให้ ท ำเฉยไว้ ด้ ว ยน้ ำ เสี ย งเหี้ ยมเกรี ยม
หำกยังไม่มีคำสังจำกฮ่
่ องเต้ ห้ำมไม่ให้ผ้ใู ดแพร่งพรำยข่ำวกำร
สิ้นพระชนม์ของรัชทำยำท หำกฝ่ ำฝื นจะถูกลงโทษสถำนหนัก

หลังจำกส่งนำงกำนัลรำยงำนภรรยำรัชทำยำทแล้ว ซุน
ป๋อหยำงเองก็รีบเร่งไปยังตำหนั กจื่อเฉิงกับวังคุนหนิงขอพบ
ฮ่องเต้ กบั ฮองเฮำ เรื่องนี้ ใหญ่มำก เขำต้ องรำยงำนข่ำวร้ำยให้
พวกเขำด้วยตัวเอง

ฮ่ องเต้ ในตำหนั กจื่อเฉิงรู้สึกใจคอไม่ปกติ คล้ำยมีเรื่อง

อะไรจะเกิดขึน้ มือเท้ำรูส้ ึกจะหำที่วำงไม่ได้

ดูฎีกำจนเมื่อย กำลังนึ กจะหยิบของบนโต๊ะดูเล่น ได้ยิน

เสียงดัง“เพล้ง” คล้ำยมีบำงสิ่งหล่นลงไป ทำให้เขำตกใจสะดุ้ง

จำงเซิ่งรีบคุกเข่ำโขกศีรษะ ไม่กล้ำพูดอะไร ของที่ แตก

บนพืน้ เป็ นหรูอี้หยกขำวที่ฮ่องเต้รกั มำกที่สดุ

หรูอี้ หรูอี้ หรูอี้แตกแล้ว เป็ นลำงบอกเหตุอะไรหรือไม่?

ฮ่องเต้มองหยกหรูอี้ที่แตกละเอียด สีหน้ ำพลันเปลี่ยนไป

ยังไม่ทนั ได้พดู อะไร ขันที ที่เฝ้ ำหน้ ำประตูกร็ ีบมำรำยงำน หมอ
489
หลวงซุนป๋อหยำงอยู่ข้ำงนอกขอเข้ำเฝ้ ำ ว่ำมีเรื่องสำคัญจะทูล
ฮ่องเต้จะให้เฝ้ ำหรือไม่

ซุนป๋อหยำงไม่ใช่ไปวังตะวันออกแล้วหรือ? ทำไมจึงมำ
ตำหนักจื่อเฉิง? ฮ่องเต้พลันนึ กอะไรขึน้ มำ หรือว่ำ...หรือว่ำ...

ซุ น ป๋ อหยำงคุ ก เข่ ำ อยู่ ห น้ ำฉำงไท่ ฮ่ อ งเต้ ยื น ยัน สิ่ ง ที่

ฮ่องเต้คำดเดำในใจ

“ฝ่ ำบำทโปรดยกโทษให้ พ วกกระหม่ อ มด้ ว ย! พวก

กระหม่อม...ไร้ควำมสำมำรถ! รัชทำยำท...รัชทำยำท...” เสี ยง
ซุนป๋อหยำงสันเครื
่ อ แต่กพ็ ยำยำมอย่ำงเต็มที่ กรำบทูลฮ่องเต้
ถึงเรือ่ งนี้

เมื่ อ เขำทู ล ถึ ง เรื่ อ งรัช ทำยำทสิ้ น พระชนม์นั ้น ฮ่ อ งเต้

แม้แต่นัง่ ยังทรงตัวไม่อยู่ ร่ำงกำยสันเท ่ ิ้ ม น้ำตำคลอเบ้ำ

ถึ ง แม้ เ ขำรู้อ ยู่ว่ ำ รัช ทำยำทก็ค งอยู่ ภ ำยในไม่ กี่ เ ดื อ นนี้

แล้ว แต่เมื่อมำถึงจริงๆ กลับยอมรับไม่ได้ โศกเศร้ำยิ่งนัก คน
ผมหงอกส่ ง คนผมด ำ จะทนรับ ได้ อ ย่ ำ งไร! โดยเฉพำะ รัช
ทำยำทของประเทศสิ้นพระชนม์ก่อน สำหรับต้ ำหย่งแล้ว เป็ น
เรือ่ งโชคร้ำยยิ่งนัก!

490
 สิ่งที่ เขำสูญเสีย ไม่ใช่เพียงแค่ลูกชำยคนหนึ่ ง แต่เป็ นถึง
รัชทำยำทของประเทศนี้ ทีเดียว

เรื่องนี้ สำหรับฮ่องเต้ คนหนึ่ งแล้ว เป็ นกำรทำร้ำยจิตใจ

กันแค่ไหน!

กลับไปมองชีวิตที่ สนั ้ ๆของซังกวนหรู

่ ชูนี้ ที่ สะท้อนใจก็
มีแค่“ฟ้ ำลิขิต”สองคำนี้ เท่ำนัน้ ! ฟ้ ำลิขิตถึงแม้จะไม่แน่ นอน แต่
ก็เหมือนกำหนดไว้ ถึงแม้จะเป็ นถึงรัชทำยำท ก็ไม่สำมำรถรับ
บุญวำสนำในโลกมนุษย์นี้ได้เต็มที่ เขำถือครองบุญวำสนำอย่ำง
สูงยิ่ง แต่ กม็ ี ร่ำงกำยที่ เจ็บป่ วย ได้ชื่อเป็ นรัชทำยำท แต่ ไม่ได้
เป็ นรัชทำยำทที่แท้จริง!

จนกระทังส ่ ิ้ นพระชนม์ ในชีวิตของเขำ รำวกับ ไม่มีอะไร

เหลื อ อยู่จ ริ ง จัง ควำมมี อ ยู่ที่ แ ทบจะโปร่ง โล่ ง ของ รัช ทำยำท
จริ ง ๆแล้ ว ไม่ มี ขุน นำงมำกสัก เท่ ำ ไรที่ เ ศร้ ำ เสี ย ใจกับ กำรสิ้ น
พระชนม์ของเขำ ไม่แน่ ว่ำ เหล่ำนำงกำนัลขันทีในวังตะวันออก
ยังรูส้ ึกถึงควำมยินดีที่แทรกอยู่ในควำมตำยของเขำด้วยซำ้

เมื่ อ รัช ทำยำทสิ้ น พระชนม์ พิ ธี ก ำรต่ ำ งๆของงำนศพ

ย่ อ มมี ไ ท่ ฉ ำงซื่ อ กับ ขุน นำงของกระทรวงพิ ธี ก ำรจัด กำร พิ ธี
ศพฉื ออี้ ไ ทเฮำเพิ่ งผ่ ำ นไปไม่ น ำน ขุ น นำงเหล่ ำ นี้ ยั ง มี
491
ประสบกำรณ์ เหลืออยู่ จะต้ องจัดกำรพิธีศพของรัชทำยำทได้
เรียบร้อยแน่ นอน ฮ่องเต้ไม่ต้องไปตำมถำมอะไรมำกนัก

เขำระงับควำมโศกเศร้ำ ไปปลอบขวัญฮองเฮำที่ วงั คุนห

นิง หลังข่ำวรัชทำยำทสิ้นพระชนม์ นำงก็ป่วยลุกไม่ขึ้น ทุกครัง้
ที่ได้สติ ก็น้ำตำรินไหลไม่หยุด ไม่มีใจแม้กระทังบร
่ ิ หำรวังหลัง

หลัง จำกรำยงำนฮ่ อ งเต้ แ ล้ ว ฮองเฮำก็ใ ห้ เ ต๋ อ เฟยกับ

เสี ยนเฟยสองคนบริหำรงำนวังหลัง ส่วนนำงก็ยุ่งแต่เรื่องเศร้ำ
โศกของตัว เอง เวลำนี้ นำงไม่ มี ค วำมสง่ ำ น่ ำเกรงขำมของ
ฮองเฮำเหลืออยู่ ที่ มีนัน้ คือควำมเศร้ำโศกที่ เสี ยโอรส เวลำนี้
นำงเป็ นเพียงมำรดำที่สญ ู เสียบุตรชำยไปเท่ำนัน้

ขณะที่ ฮ่องเต้ มำถึงวังคุนหนิง สิ่งที่ เห็นก็คืออำกำรเศร้ำ

โศกปำนชี วิ ต จะหำไม่ ข องฮองเฮำ เวลำสัน้ ๆเพี ย งไม่ กี่ ว ัน
ฮองเฮำดูเหมือนจะเปลี่ ยนไปเป็ นคนละคน สี หน้ ำที่ เคยดูอม
เหลื อ งยิ่ ง อับ เฉำลงไปอี ก ข้ ำ งหูเ ริ่ ม มี ผ มหงอกขำว สองตำ
ร้องไห้จนบวมชำ้ ไร้แววใส เห็นแล้ว ยิ่งรูส้ ึกชรำเหลือหลำย

ต้องรู้ว่ำฮองเฮำมีพระชนมำยุเพียงห้ำสิบพรรษำเท่ำนัน้
เห็น ได้ ว่ ำกำรสิ้ นพระชนม์ข องรัชทำยำทมี ผลกระทบต่ อนำง
มำกมำยแค่ไหน
492
 ตัง้ แต่ฉืออี้ไทเฮำสิ้นพระชนม์ เจียงฮองเฮำก็เป็ นหญิงสูง
ศัก ด์ ิ ที่ สุ ด ในแผ่ น ดิ น บุ ญ วำสนำในโลกมนุ ษ ย์น ำงมี ม ำครบ
หมดแล้ว แต่ว่ำแล้วจะเป็ นอย่ำงไรเล่ำ? เสียโอรสเมื่อชรำ ทัง้ รัช
ทำยำทก็ไม่เหลือทำยำทไว้ให้ อย่ำงมำก ก็แค่ได้รบั แต่งตัง้ จำก
ฮ่องเต้องค์ต่อไปให้เป็ นพระมำรดำ ฮองไทเฮำเท่ำนัน้

คิดถึงนี่ แล้ว เจี ยงฮองเฮำก็หวั ใจสลำยรู้สึกหมดสิ้นทุก

อย่ำง

ฮ่ อ งเต้ เ ห็น อำกำรของฮองเฮำ ก็ไ ม่ ส ำมำรถหำค ำพูด

ปลอบใจฮองเฮำได้ ทำได้เพียงบอกคร่ำวๆถึงเรื่องงำนพิธีศพ
รัชทำยำทว่ ำ “ข้ำได้ สงให้ั ่ หยุดประชุมรำชสำนั กสำมวัน หลัง
เจ็ดวันก็จะมีโองกำรแจ้งทัวหล้ ่ ำ ข้ำตัง้ ใจจะตัง้ สมัญญำนำมรัช
ทำยำทเป็ น “จิ้ง” เจ้ำมีควำมคิดเห็นอย่ำงไรบ้ำง?”

ที่ ฮ่องเต้ไม่ได้พูดก็คือ กระทรวงพิธีกำรตัง้ สมัญญำนำม

รัชทำยำทว่ำ “ไอ” เจ็บป่ วยจนเสียชีวิตคือ “ไอ” สมัญญำนำมนี้
ก็เหมำะสมกับชีวิตซังกวนหรู
่ ชมู ำก

แต่ฮ่องเต้เป็ นทัง้ ฮ่องเต้เป็ นทัง้ พระบิดำ ถึงอย่ำงไรก็ต้อง

ให้ รชั ทำยำทรับเกี ยรติหลังสิ้นพระชนม์ เพี ยงแต่ เขำไม่ได้ ใช้
สมัญ ญำนำมที่ ก ระทรวงพิ ธี ก ำรเสนอขึ้ น มำ แต่ ต ัว เองตัง้
493
สมัญญำนำมว่ำ“จิ้ง” พูดน้ อยแต่เข้ำเป้ ำ สิ้นสุดด้วยคุณควำมดี
ฮ่องเต้ร้สู ึกพอใจกับสมัญญำนำมนี้ มำกกว่ำ เที ยบกับ“ไอ”แล้ว
ดีกว่ำกันมำก!

ได้ยินคำพูดฮ่องเต้ แล้ว ควำมโศกเศร้ำของฮองเฮำก็ยงั

รู้สึกได้รบั กำรปลอบใจ ควำมสัมพันธ์ของฮ่องเต้ ต่อรัชทำยำท
เป็ นควำมรู้สึกแท้จริง นำงรู้ว่ำสมัญญำนำมนี้ ไม่ตรงกับชีวิตจริง
ของรัชทำยำท และก็ร้ดู ้วยว่ำสมัญญำนำมนี้ เป็ นสมัญญำนำมที่
ฮ่องเต้คิดออกมำได้อย่ำงเหมำะสมที่สดุ แล้ว

แต่คนเป็ นมำรดำ แม้บุตรชำยเสียชีวิตแล้ว นำงก็ยงั ต้อง

มอบสิ่งที่ ดีที่สุดให้เขำ รวมทัง้ สมัญญำนำมที่มีควำมสำคัญมำก
ที่ สุดนี้ ! จำกนี้ ไปนับร้อยปี สมัญญำนำมนี้ จะเป็ นชื่อเรียกโอรส
นำง โอรสข้ำอยู่ในปรโลกได้รบั กำรทำพิธีจำกเหล่ำรำชวงศ์ ชื่อ
ที่เรียก ก็ต้องเป็ นชื่อนี้ ! เมื่อเป็ นเช่นนี้ แล้ว นำงจะต้องช่วยโอรส
แย่งชิงสมัญญำนำมที่ดีที่สดุ มำให้ได้!

“สมัญ ญำนำมที่ ฮ่ อ งเต้ คิ ด ดี ที่ สุ ด แล้ ว สมัญ ญำนำมนี้

หำกโอรสรู้ใ นปรโลก ก็ค งชอบ ร่ ำ งกำยเขำอ่ อ นแอแต่ เ ล็ก
แม้แต่เจียนซื่อฝู่ ก็ไม่ได้ตงั ้ ลองคิดดู กำรพูดน้ อยสุขสบำยพอจะ
ใช่ เขำไม่เคยทำหน้ ำที่ รชั ทำยำทให้ดี ถ้ำว่ำเป็ นกำรสิ้นสุดโดย
ไม่ใช้อำนำจก็เป็ นกำรยกย่องแล้ว เพียงแต่ คัมภีร์ ‘เต้ำเต๋อจิง’
494
พูด ว่ ำ เมื่อได้ มำรดำ รู้ใจบุต รชำย เมื่อได้ บุต รชำย คุ้มครอง
มำรดำ ผ่ำนพ้นอันตรำย แล้วใครจะรูไ้ ด้ว่ำกำรที่มำรดำต้องเฝ้ ำ
คุ้ ม ครองบุ ต รชำยนั ้น เป็ นสิ่ งที่ ล ำบำกแสนสำหัส ในชี วิ ต ?”
ฮองเฮำพูดจบ น้ำตำที่เพิ่งหยุดไหลก็เริ่มพรังพรู ่ ออกมำอีก

ค ำพูด ของนำง ไปกระทบถูก ส่ ว นลึ ก ที่ สุด ในใจฉำงไท่

ฮ่ องเต้ พูดไปแล้วก็เพรำะเสด็จพ่อคนนี้ หำกไม่ใช่ ครำวนั น้ ที่
เล่อเฟยที่ เขำรักมำกที่ สุดวำงยำรัชทำยำทที่ อำยุไม่ถึงสำมขวบ
รัชทำยำทก็คงไม่เป็ นเช่นนี้ มำตลอดชี วิต จนสิ้นพระชนม์กย็ งั
ได้สมัญญำนำมแค่“จิ้ง” นี่ เป็ นสิ่งที่เสด็จพ่อคนนี้ ติดค้ำงเขำอยู่!

ฮองเฮำลอบมองดูสีหน้ ำที่เปลี่ยนแปลงของฮ่องเต้ ในใจ

ผุดควำมแค้นฝังลึกแต่เก่ำก่อนขึน้ มำ ถึงแม้ได้กำจัดเล่อเฟยจน
กระดูกกลำยเป็ นเถ้ำถ่ำนแล้ว ก็ยงั ไม่สำมำรถดับควำมแค้นใน
ใจของนำงไปได้

เรื่องเล่อเฟยวำงยำนำงรู้นำนแล้ว ไม่เช่ นนั น้ นำงคงไม่

วำงแผนให้ เ ล่ อ เฟยลอบคบกับ ทหำรจิ น อู๋เ ว่ ย อำศัย ฉำงไท่
ฮ่ อ งเต้ ก ำจัด เล่ อ เฟยพร้อ มทัง้ ตระกูล เล่ อ ที่ อ ยู่ เ บื้อ งหลัง นำง
อย่ำงถอนรำกถอนโคน! ได้แก้แค้นเรือ่ งที่เล่อเฟย วำงยำ!

495
 แต่ แม้เล่อเฟยกลำยเป็ นเถ้ำถ่ำนแล้ว จะได้อะไร? โอรส
ของนำงเอง ชำตินี้กส็ ญ
ู สลำยไปด้วย!

ที่หลำยปี มำนี้ นำงทำเป็ นไม่รเู้ รือ่ งเล่อเฟยวำงยำ ก็เพรำะ

นำงต้ องกำรให้ ฮ่องเต้ รู้สึกส ำนึ กถึงในควำมผิด และต้ องกำร
ชดเชย! นำงต้องกำรให้โอรสของนำงถึงแม้ไม่สำมำรถร่วมรำช
สำนักได้ ก็ยงั ต้องครองตำแหน่ งรัชทำยำท ให้ฮ่องเต้ไม่ว่ำด้วย
สำเหตุใดก็ถอดถอนรัชทำยำทไม่ได้ จะต้องให้โอรสของนำงได้
เสวยสุขสิ่งสูงศักด์ ิ มำกที่ในโลกนี้ รวมทัง้ เกียรติยศหลังสิ้นพระ
ชนม์

นี่ เป็ นสิ่งที่ฉำงไท่ฮ่องเต้ติดค้ำงพวกนำงสองคนแม่ลกู !

สิ่งที่ ฮองเฮำคิดไว้ในใจ ฉำงไท่ฮ่องเต้ ไม่ร้เู ลย เขำนึ กถึง

สำมสิบปี ที่ผำ่ นมำนี้ ช่วงเวลำที่อยู่อย่ำงอบอุ่นกับรัชทำยำท

คิดถึงควำมหลังอยู่นำน จึงพูดว่ำ “ข้ำพิจำรณำแล้ว “จิ้ง”

ก็ไม่ส้ดู ี แก้หน่ อยดีกว่ำ ใช้ตวั “กง”ดีแน่ จำงเซิ่ง ให้ตำมเสนำบดี
กระทรวงพิธีกำรเว่ยจิ้งตู้เข้ำวัง” ตำมเว่ยจิ้งตู้เข้ำวัง ก็คือจะตัง้
สมัญญำนำมรัชทำยำท

496
 ฮ่ องเต้ รู้ดีว่ำ ตัว“กง”นี้ จะต้ องถูกเหล่ ำขุนนำงวิ จ ำรณ์
คัดค้ำน แต่ฮ่องเต้กไ็ ม่หวันที
่ ่จะทำเรือ่ งหลี่วอ์ ้โู ฮ่วอีกครังหนึ
้ ่ง

ต่ ำงกับควำมคำดหมำยของฮ่องเต้ กบั ฮองเฮำ เหล่ำขุน

นำงกลับ ไม่มีค วำมเห็น คัด ค้ ำนเกี่ ย วกับ สมัญญำนำมของรัช
ทำยำท พวกเจี ย นเฉิ งเก่ ย ซื่ อ จงของส ำนั ก มุ ข มนตรี ฝ่ ำย
ตรวจสอบย่อมไม่มีควำมเห็นแน่ นอน เพรำะพวกเขำเป็ นหูตำ
ฮ่องเต้เองอยู่แล้ว

ที่ แปลกคือไท่ฉำงซื่อกับกระทรวงพิธีกำรก็ไม่ได้คดั ค้ำน

เรื่องหลี่ ว์อู้โฮ่วถูกลงทัณฑ์ด้วยไม้รำชสำนักจนตำยยังปรำกฏ
อยู่ตรงหน้ ำ เหล่ำขุนนำงแม้ไม่เห็นด้วยกับสมัญญำนำมนี้ เห็น
ว่ ำ ไม่ ถ กู ต้ อ งตำมโบรำณรำชประเพณี แต่ ก็ไ ม่ มี ใ ครกล้ ำ ท ำ
หนั งสื อคัดค้ำนกำรตัดสินใจของฮ่องเต้ ฮ่ องเต้ กำลังเจ็บปวด
จำกกำรเสียพระโอรส ใครจะกล้ำไปหำเรือ่ งอีก?

เมื่ อ เป็ นเช่ น นี้ ขณะที่ พิ ธี พ ระศพยัง ไม่ ท ั น เสร็ จ สิ้ น

สมัญญำนำมของเขำก็ตงั ้ เสร็จแล้ว คือ “กงไท่จื่อ”

497
 146 นำรีสำรพัดพิษ

“กงไท่ จื่อ? น่ ำขัน ที่ สุด ! เคำรพเรื่องโลกี ย์คื อ กง ไร้สิ้ น

ศีลธรรมคือกง เขำรับสมัญญำนำมนี้ ไหวหรือไม่?” ที่ วงั ตะวัน
ออก ชำยำรัชทำยำทเยำะเย้ย น้ำเสียงเหยียดหยำมสุดทน

สมัญญำนำมของซังกวนหรู ่ ชูหลังสิ้นพระชนม์ตงั ้ เสร็จ

แล้ว คือกงไท่จื่อ เรือ่ งนี้ ชำยำรัชทำยำทย่อมรูโ้ ดยรวดเร็ว จึงได้
มีคำพูดเยำะเย้ยถำกถำงเช่นนัน้

นำงรู้ดีอย่ำงชัดแจ้งว่ำซังกวนหรู
่ ชูได้ทรมำนเหล่ำกำนัล
ขัน ที ข นำดไหน ซัง่ กวนหรูชู ก็มี “ผลงำนโดดเด่ น สุ ด ยอด”
ทัง้ หมดอยู่เพียงเท่ำนี้ ! แม้พดู กันว่ำสมควรยกย่องเมื่อวำยชนม์
แต่ชำยำรัชทำยำทไม่มีควำมคิดนี้ แม้แต่น้อย ถึงแม้รชั ทำยำท
สิ้นพระชนม์ไปแล้ว ปำกคำนำงก็ไม่มีกำรไว้หน้ ำกันเลย

นำงแต่ งชุดไว้ทุกข์ แต่ สีหน้ ำดูดียิ่ง แววยิ้มแอบผุดขึ้นมำ

กลำงหว่ ำงคิ้ว เอ่ ย ค ำพูด เช่ นนี้ ในเวลำนี้ ดูแล้ ว ช่ ำงน่ ำแปลก
ประหลำดโดยแท้ รัชทำยำทสิ้นพระชนม์แล้ว ชำยำรัชทำยำท
จะยินดี ถึงเพี ยงนี้ เชี ยวหรือ? แต่ นำงกำนั ลที่ อยู่ข้ำงๆ เคยชิน
แล้ ว รัช ทำยำทกับ ชำยำ เป็ นเพี ย งคู่เ วรคู่ก รรมที่ น่ ำสงสำร
เท่ำนัน้
498
 นำงกำนัลคู่ใจคิดเช่นนี้ เกี่ยวกับกำรสิ้นพระชนม์ของรัช
ทำยำท นำงก็คิดเช่ นเดี ยวกับชำยำรัชทำยำท จิตใจโปร่งโล่ง
มำกกว่ ำ เศร้ ำ เสี ย ใจ หลำยปี ที่ ผ่ ำ นมำ นำงได้ เ ห็น ชำยำรัช
ทำยำทมี ชี วิ ต ที่ ห งอยเหงำเพี ย งไร และก็ไ ด้ เ ห็น กำรเปลี่ ย น
แปลงของชำยำรัช ทำยำทจำกเด็ก ผู้ห ญิ ง ที่ ร่ ำ เริ ง ไร้ เ ดี ย งสำ
กลำยเป็ นคนเจ้ำคิดเจ้ำแค้น นำงไม่ร้วู ่ำเป็ นควำมผิดของใคร
กันแน่ อย่ำงไรก็ตำมวันเวลำในวังตะวันออกได้ทำให้ชีวิตกลำย
เป็ นเช่นปัจจุบนั นี้ ไปแล้ว

เทียบกับรัชทำยำท นำงกำนัลคู่ใจเชื่อว่ำชำยำรัชทำยำท
สนใจอี กคนหนึ่ งมำกกว่ำ นำงลังเลว่ำสมควรบอกข่ ำวนั น้ ไป
หรือไม่ ข่ำวที่ นำงรู้โดยไม่ตงั ้ ใจและได้ตรวจสอบอย่ำงละเอี ยด
ไม่รวู้ ่ำชำยำรัชทำยำทรูแ้ ล้วจะมีปฏิกิริยำเช่นไร

ชำยำรัชทำยำทเห็นท่ ำทำงลังเลของนำงกำนัล เลยถำม

ด้วยควำมสนใจว่ำ “มีอะไรหรือ? เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” นำงกำนั ล
คนนี้ ติดตำมนำงตัง้ แต่ ออกจำกบ้ำนหย่งหนิงโหว ควำมสนิท
สนมย่อมเหนื อกว่ำธรรมดำ

หลำยปี ในวังตะวันออก ทัง้ สองคนช่วยเหลือคำ้ ชูซึ่งกัน

และกัน แม้พดู ไม่ได้ว่ำดังพี่น้องกัน แต่กม็ ีควำม สัมพันธ์ลึกซึ้ง
ควำมสนิทสนมของทัง้ คู่ ไม่มีใครสำมำรถเทียบเคียงกันได้ ชำยำ
499
รัชทำยำทคิดว่ำหำกนำงประสบปัญหำยุ่งยำก ตัวเองจะต้องช่วย
นำงแก้ไข

นำงก ำนั ล เห็น ชำยำรัช ทำยำทท ำท่ ำ ห่ ว งใยเพี ย งนั ้น

ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ ง นำงไม่อยำกปิดข่ำวนี้ เลย พระนำงมีสิทธ์ ิ
เต็มที่ที่จะรูเ้ รือ่ งนี้ เช่นนัน้ แล้ว บอกเลยดีกว่ำ

เมื่อคิดเช่นนี้ แล้ว นำงกระซิบที่ ข้ำงหูชำยำรัชทำยำท พอ

พูดจบ นำงเห็นสีหน้ ำชำยำรัชทำยำทเริ่มถอดสี เมื่ออยู่ภำยใต้ชุด
ไว้ทุกข์นัน้ ยิ่งแลดูซีดขำวน่ ำกลัว

“ที่ เจ้ำพูดเป็ นควำมจริงหรือ? ข่ำวนี้ มำได้อย่ำงไร?” ชำยำ

รัชทำยำทพยำยำมกลัน้ น้ำตำ ยืนยังยืนไม่อยู่ ทรุดลงไปที่ เก้ำอี้
ตัวสันเทำถำมเช่
่ นนี้

“เมื่อเช้ ำขณะที่ ข้ำเดินผ่ำนอุทยำนหลวง บังเอิญได้ยิน

ทหำรจิน อู๋เ ว่ ย พูด พวกเขำกำลัง คุย เรื่องนี้ กนั อยู่ มี ค นพูด ว่ ำ
เสียชี วิตไม่กี่วนั หลังปี ใหม่ โลงศพเพิ่งกลับเมืองหลวงไม่กี่วนั นี้
มีคนว่ำ เขำไม่แต่งงำนตลอดชีวิต แต่กม็ ีคนว่ำเขำมีภรรยำแซ่อู๋
เพียงแต่ไม่เคยมีคนพบเห็น... ข้ำก็หำโอกำสออกจำกวังสืบดู ที่
พวกเขำพูดไม่มีผิด” นำงกำนัลตอบ น้ำตำซึม รู้สึกสงสำรระคน
เห็นใจชำยำรัชทำยำท ที่ว่ำชะตำชีวิตพลิกผัน ก็คงเป็ นเช่นนี้
500
 “ไม่ แ ต่ ง งำนตลอดชี วิ ต ... ข้ ำ นึ ก ว่ ำ ตัง้ แต่ เ ขำออกจำก
เมืองหลวงแล้วก็มีชีวิตสุขสบำย... ข้ำผิดต่อเขำเอง...ข้ำผิดต่อ
เขำเอง...” ชำยำรัชทำยำทร้องไห้โศกเศร้ำ ดวงหน้ ำที่ ซีดขำวมี
ควำมเศร้ำเสียใจจนบอกไม่ถกู

นำงนึ กถึงช่วงวันเวลำไร้เดียงสำที่ มีควำมสุขอยู่ด้วยกัน

เหมือนผ่ำนมำแล้ วหลำยชำติ ทัง้ ห่ ำงไกลทัง้ ลึ กซึ้ ง เขำไม่ ได้
แต่งงำนตลอดชีวิต จิตใจกลัดกลุ้ม เสียชีวิตในวัยฉกรรจ์ ได้ยิน
รำยละเอียดจำกนำงกำนัล ที่แท้ทุกสิ่งล้วนเป็ นเพรำะนำง!

หำกไม่ใช่ เ พรำะฮ่ องเต้ ชี้น ำให้ แต่ ง งำน หำกนำงไม่ ไ ด้

แต่ งเข้ำวังตะวันออก หำกไม่ใช่เพรำะนำงไม่มีควำมกล้ำหำญ
หำก...หำก...หำกมำกมำยเช่ น นี้ ล้ ว นแล้ ว แต่ เป็ นควำมแค้ น
เคืองของชำยำรัชทำยำท!

ขณะนี้ ท่ ำ มกลำงบรรยำกำศไว้ ทุ ก ข์ข องวัง ตะวัน ออก

นำงรู้สึกถึงว่ำตัวเองคือส่วนของคู่ที่ยงั ไม่สิ้นอย่ำงแท้จริง ส่วน
ของคู่ที่ยงั ไม่สิ้น เป็ นส่วนของคู่ที่ยงั ไม่สิ้นของคนนัน้ !

“ทูลฮองเฮำ ชำยำรัชทำยำทรู้ข่ำวแล้ว คงจะเป็ นวันสอง

วันนี้ ก่อนเจ็ดวันแรกของรัชทำยำท ชำยำรัชทำยำทก็ไปเฝ้ ำได้

501
เพคะ” ต้ ำ ฉำงชิ วในวัง คุ น หนิ งทู ล ฮองเฮำเรื่ อ งภำยในวัง
ตะวันออกด้วยควำมเคำรพ

ตัง้ แต่รชั ทำยำทสิ้นพระชนม์แล้ว เรื่องเดียวที่ ฮองเฮำยัง

มีใจทำอยู่กเ็ พียงเรื่องนี้ เท่ ำนัน้ ในฐำนะต้ ำฉำงชิวของวังคุนห
นิง นำงต้องสนใจเรื่องนี้ โดยใกล้ชิด เพื่อให้ควำมเศร้ำโศกของ
ฮองเฮำลดน้ อยลง

“รัชทำยำทสิ้นพระชนม์แล้ว นำงจะยังมีชีวิตอยู่ในโลกนี้
ได้ อ ย่ ำ งไร? รัช ทำยำทอยู่ ใ ต้ พื้ น ดิ น เขำจะโดดเดี่ ย วจะเหงำ
หงอยจะรูส้ ึกหนำว...” ฮ่องเฮำพึมพำ น้ำเสียงรำบเรียบ

ควำมเศร้ำโศกที่ มำกเกิน ไป ท ำให้ น้ ำตำฮองเฮำเหื อด

แห้งหมด สีหน้ ำและแววตำนำงกลับกลำยเป็ นรำบเรียบ แต่ต้ำฉำง
ชิวรู้สึกว่ำฮองเฮำที่ทงั ้ ไม่รอ้ งไห้ทงั ้ ไม่มีน้ำตำจึงจะเศร้ำโศกมำก
ที่สดุ ได้แค่หวังให้เรือ่ งชำยำรัชทำยำททำให้ฮองเฮำเบำใจลงไป
บ้ำง

“เจ้ำรู้ไหมว่ำทำไมข้ำจึงไม่สงให้
ั ่ นำงตำยโดยตรง แต่ใช้
วิธีอ้อมค้อมให้นำงรูข้ ่ำวนี้ ” ฮองเฮำถำมต้ำฉำงชิว รำวกับอยำก
รูค้ วำมคิดนำงจริงๆ

502
 “ที่ ฮองเฮำท ำเช่ นนี้ จะต้ องมี เ หตุผล หม่ อมฉั น ทำยว่ ำ
อำจไม่อยำกให้ ฝ่ำบำททรงรู้กระมังเพคะ...” ต้ ำฉำงชิวตรึกต
รอง ตอบตำมกำรคำดเดำของนำง กำรสัง่ ให้นำงตำยโดยตรง
ด้ ำ นหย่ ง หนิ งโหวก็ค งพูด ล ำบำก อำจมี ผ ล กระทบชื่ อ เสี ย ง
ฮองเฮำ ฮ่องเต้อำจไม่พอใจ มีเรือ่ งตำมมำมำกเกินไป

“ข้ ำ ย่ อ มมี เ หตุ ผ ล! ข้ ำ ต้ อ งกำรให้ น ำงยอมตำยพร้ อ ม

โอรสข้ ำอย่ ำงเต็มอกเต็มใจ ข้ ำต้ องกำรให้ ค นทัง้ โลกรู้ว่ ำ รัช
ทำยำทกับชำยำสองสำมีภรรยำมีควำมรักลึกซึ้ ง...” ฮองเฮำพูด
ด้ ว ยสี ห น้ ำ ไร้ค วำมรู้สึ ก น้ ำ เสี ย งก็แ ห้ ง แล้ ง ยิ่ ง นั ก คนฟั ง รู้สึ ก
หนำวเหน็บเข้ำในหัวใจ

ชำยำรัชทำยำทตำมรัชทำยำทไปด้วยกัน หมำยควำมว่ำ
อย่ำงไร? นอกจำกหมำยควำมว่ำสองสำมีภรรยำรักกันลึกซึ้งแล้ว
ยังหมำยควำมว่ำแม้รชั ทำยำทร่ำงกำยอ่ อนแอก็ไม่ใช่ ว่ ำไม่มี
อะไรดีเลย เขำยังมีส่วนที่ให้คนรักใคร่ได้เหนื อกว่ำผูค้ นทัวไป!
่

ต้องให้ชำยำรัชทำยำทเต็มใจตำยด้วยเท่ำนัน้ ฮ่องเต้กบั
ผูค้ นใต้หล้ำจึงจะรู้ว่ำรัชทำยำทมีชื่อเสียงระบือ ชำยำรัชทำยำท
ยอมละทิ้ ง ยศถำบรรดำศักด์ ิ ละทิ้ ง ฐำนะควำมเป็ นอยู่ที่ สูง ส่ ง
เพื่ อ ติ ด ตำมรัช ทำยำท คนทัง้ หล้ ำ จะได้ รู้ว่ ำ แม้ ร ชั ทำยำทจะ
ร่ำงกำยอ่อนแอแต่กย็ งั มีคนไม่ยอมทิ้งห่ำง!
503
 แค่ ก งไท่ จื่ อ ยัง ไม่ พ อ! นำงต้ อ งกำรแก้ ชื่ อ เสี ย งให้ ร ชั
ทำยำทด้วย!

เรื่องชำยำรัชทำยำทก่อนแต่งงำน หลอกผูเ้ ป็ นใหญ่ในวัง

หลังคนนี้ ไม่ได้ ครังนั
้ น้ เป็ นเพรำะฮ่องเต้พระรำชทำนสมรส นำง
ไม่สำมำรถทำอะไรได้ หลังจำกนัน้ ชำยำรัชทำยำทประพฤติตวั
ตำมกรอบในวังตะวันออก ปฏิบตั ิ ต่อรัชทำยำทได้ดีพอสมควร
ฮองเฮำก็ถื อ ว่ ำ พอยอมได้ เพี ย งแต่ น ำงออกค ำสัง่ ไม่ ใ ห้ ข่ ำ ว
ครำวคนนัน้ เข้ำหูชำยำรัชทำยำทได้

ในควำมคิ ด ของฮองเฮำ ต่ อ ให้ ร ัช ทำยำทพิ ก ำรหรื อ

ปั ญ ญำอ่ อ น ชำยำรัช ทำยำทก็ต้ อ งรัก และเคำรพอย่ ำ งไม่ มี
เงื่อนไข ยิ่งไม่ต้องพูดว่ำเพียงแค่ร่ำงกำยอ่อนแอสำรพัดโรค ใน
สำยตำฮองเฮำ กำรที่ในหัวใจของชำยำรัชทำยำทมีคนอื่น เป็ น
เรือ่ งเลวร้ำยชนิดให้อภัยไม่ได้!

ชำยำรัชทำยำทต้ องตำย แต่ จะตำยอย่ำงไร ฮองเฮำยัง

ไม่ได้กำหนดชัด ตัง้ แต่รชั ทำยำทป่ วยหนักเมื่อเดือนสิบสองปี ที่
แล้ว ฮองเฮำก็วำงแผนไว้ ชำยำรัชทำยำท ไม่เพียงแต่ต้องตำย
ตำยแล้วยังต้องสร้ำงชื่อเสียงที่ดีให้รชั ทำยำทด้วย

504
 ไม่เช่นนัน้ แล้ว รำชวงศ์เลี้ยงนำงไว้อย่ำงดีมำตัง้ หลำยปี
เพื่ออะไรกัน!

ดังนั น้ นำงจึงแอบส่ งคนไปสังหำรคนที่ ชำยำรัชทำยำท

เฝ้ ำคิดถึงคนนั น้ ยังคำนวณเวลำ หลังรัชทำยำทสิ้นพระชนม์
แล้วจึงยินยอมให้ ส่งศพคนนั น้ กลับเมืองหลวง และไม่ได้ห้ำม
กำรสื บหำข่ำวของวังตะวันออกอี ก ดังนัน้ นำงกำนั ลคู่ใจชำยำ
รัชทำยำทจึงได้ข่ำวมำอย่ำงละเอียดลออ

ตำมที่ ฮ องเฮำรู้ จ ัก ชำยำรัช ทำยำท เรื่ อ งรำวจะต้ อง

เป็ นไปตำมแนวทำงที่ นำงกำหนดไว้ นำงเพียงแต่ รออยู่เฉยๆ
เท่ำนัน้

“ควำมหรูหรำฟุ่ มเฟื อยในวังตะวันออก นำงได้อยู่ได้ใช้

มำแล้ว ควรจะต้องทำอะไรให้รชั ทำยำทบ้ำงจึงจะถูก...” ฮองเฮำ
พูดนิ่งๆ

ตำแหน่ งชำยำรัชทำยำท ทำให้ตระกูลอู๋กบั หย่งหนิงโหว

ได้รบั เกียรติศกั ด์ ิ ไปแล้วเท่ำไร เวลำนี้ กต็ ้องใช้คืนบ้ำงเล็กน้ อย
ดังนัน้ ฮองเฮำคิดว่ำเป็ นเรือ่ งสมเหตุสมผล

505
 ยังไม่ทนั ถึงกำหนดเจ็ดวันแรกของรัชทำยำท แว่วเสี ยง
ร้องไห้มำจำกวังตะวันออก ที่ แท้ชำยำรัชทำยำทแขวนคอตำย
ตำมรัชทำยำทไปแล้ว

หลังจำกชำยำรัชทำยำทฆ่ ำตัวตำยแล้ว นำงกำนั ลคู่ใจ

ของนำงก็ถกู ขันทีพบว่ำได้ใช้ศีรษะชนเสำเสียชีวิตแล้ว เมื่อเป็ น
เช่นนี้ กำรเพิ่มงำนพิธีศพที่วงั ตะวันออก กำรตกแต่งห้องทำพิธี
กำรจัดพิธีทุกอย่ำงล้วนมีพร้อม ไม่ได้ทำให้ ยุ่งยำกมำกขึ้นนั ก
เพียงแต่รชั ทำยำทไม่มีอนุภรรยำในลำดับต่ำงๆ ทัง้ ไม่มีทำยำท
สืบต่ อ เวลำนี้ แม้แต่ ชำยำรัชทำยำทก็สิ้นพระชนม์ด้วยแล้ว วัง
ตะวันออกที่ใหญ่โต แม้แต่เจ้ำนำยก็ยงั ไม่มีเลย

ข่ ำวชำยำรัชทำยำทติ ด ตำมรัชทำยำทไป ล่ ว งเข้ ำพระ

กรรณฉำงไท่ฮ่องเต้กบั เหล่ำขุนนำง ขณะที่ พวกเขำต่ำงสะท้อน
ใจกำรกระทำของชำยำรัชทำยำท ก็ประเมินกำรปฏิบตั ิ ตนของ
รัช ทำยำทใหม่ กำรที่ ไ ด้ ช ำยำรัช ทำยำทติ ด ตำมไปด้ ว ย รัช
ทำยำทก็ค งเป็ นคนที่ ยึ ด ถื อ มัน่ คงในควำมรัก ควำมดี ด้ ว ย
แน่ นอน

ถึงแม้ชำยำรัชทำยำทสิ้นพระชนม์เป็ นเรื่องที่น่ำโศกเศร้ำ
แต่ฮ่องเต้ได้ประกำศเกียรติคณ
ุ ชำยำรัชทำยำทในรำชสำนัก ว่ำ
หย่งหนิงโหวมีวิธีกำรสังสอนบุ
่ ตรสำวที่ดี ให้รำงวัลหย่งหนิงโหว
506
เป็ นอันมำก ในกำรนี้ ฮ่องเต้ ย่อมเข้ำใจดีถึงควำมเจ็บปวดของ
คนผมขำวส่งคนผมดำ รู้ซึ้งถึงควำมเสียใจของหย่งหนิงโหวต่อ
กำรสูญเสียบุตรสำว

ขณะที่ฮองเฮำคุยกับฮ่องเต้เรื่องชำยำรัชทำยำท น้ำเสียง
ออกจะเศร้ำเสี ยดำย ฮองเฮำอยู่ข้ำงๆปำดน้ ำตำว่ำ “เด็กคนนี้
ไม่น่ำโง่เลย แม้นำงจะรักรัชทำยำทสักเท่ำไร ก็ไม่ควรไปเช่นนี้
รัชทำยำทไม่อยู่ ก็ยงั มีข้ำ ข้ำก็ยงั ให้ ควำมสุขสบำยนำงได้ ...”
พูดไม่ทนั จบ ก็รอ้ งไห้สะอึกสะอื้น

“ฮ่องเฮำโปรดระงับควำมโศกเศร้ำ รัชทำยำทกับชำยำรัก
กันลึกซึ้ง กำรไปอยู่ด้วยกันในปรโลกก็เป็ นเพรำะวำสนำร่วมกัน
คิดว่ำจิตใจทัง้ สองก็คงมีควำมสุขเพคะ” ต้ำฉำงชิวพยุงฮองเฮำ
ปลอบด้วยเสียงเบำๆ นัยน์ ตำแดงกำ่

“เวลำนี้ ชำยำรัชทำยำทก็สิ้นพระชนม์ด้วยแล้ว งำนต่ำงๆ

ในวังตะวันออก ยังต้องมีคนไปจัดกำร ถึงแม้ขนุ นำงของไท่ฉำง
ซื่อกับกระทรวงพิธีกำรดูแลพิธีศพ แต่วงั ตะวันออกก็ต้องมีผ้ทู ี่
เป็ นหลักอยู่” ฮ่องเต้ นึกถึงจุดประสงค์ที่มำวังคุนหนิง ก็เพรำะ
ต้องกำรปรึกษำกับฮองเฮำเรื่องจัดกำรวังตะวันออก

507
 วัง ตะวัน ออกไร้ เ จ้ ำ นำย นี่ เป็ นเรื่อ งที่ ต้ ำ หย่ ง ตัง้ แต่ ต ัง้
รำชวงศ์มำสองร้อยกว่ำปี ยังไม่เคยปรำกฏ เขำก็ไม่ร้จู ะจัดกำร
อย่ำงไร

“ฮ่ อ งเต้ ต้ อ งกำรให้ ใ ครไปจัด กำรวัง ตะวัน ออกดี ?”

ฮองเฮำถำม วังตะวันออกเป็ นที่พกั อำศัยของรัชทำยำท ใครจะ
ุ สมบัติพอที่จะไปจัดกำร? ขณะที่ยงั ไม่ได้แต่งตัง้ รัชทำยำท
มีคณ
ใหม่ ใครจะกล้ำไปจัดกำรเรื่องของวังตะวันออก? องค์ชำยหรือ
พวกพระสนม? พระญำติหรือขุนนำง? ไม่ว่ำให้ใครไป ก็ล้วนไม่
เหมำะสม

ฮองเฮำอยำกไปจัดกำรวังตะวันออกเอง ไปยังที่ อยู่ของ

รัชทำยำทด้วยตัวเอง แต่นำงเป็ นเจ้ำแห่งวังหลังทัง้ หมด ฐำนะ
จำกัดไม่ให้นำงไปจัดกำรวังตะวันออกได้

“จ๋ำงสื่ อของวัง ตะวัน ออกยัง อยู่ ในระยะนี้ งำนของวัง

ตะวั น ออกก็ ใ ห้ เ ขำมำรำยงำนเจ้ ำ แล้ ว กั น ส่ ว นเรื่ อ งวั ง
ตะวันออกจะทำอย่ำงไรต่อ รอให้รชั ทำยำททำพิธีฝังเสร็จแล้ว
ค่อยพิจำรณำกัน” ในเวลำอันสัน้ ก็ยงั นึ กอะไรไม่ออก ฮ่ องเต้
ตัด สิ น ใจว่ ำ ยัง คงให้ ฮ องเฮำควบรวมกำรจัด กำรงำนของวัง
ตะวันออกไปด้วย

508
 147 อิทธิพลของฮองเฮำ

เจ็ด วัน ผ่ ำ นไป ฉำงไท่ ฮ่ อ งเต้ ป ระกำศข่ ำ วมรณะ รัช

ทำยำทสิ้ น พระชนม์ พระนำมหรู ชู พระสมัญ ญำนำมกงใน
ประกำศยังมีเรือ่ งชำยำรัชทำยำทสิ้นพระชนม์ด้วย

รำษฎรทัว่ หล้ ำ ต่ ำ งเสี ย ใจ ทัง้ ซึ้ ง ใจในควำมรัก ของรัช

ทำยำทและชำยำที่สิ้นพระชนม์ด้วยกัน

เพื่อไว้อำลัยรัชทำยำท ฮ่องเต้ยงั ประกำศให้เหล่ำขุนนำง

และรำษฎรไว้ทุกข์หนึ่ งเดื อน ภำยในหนึ่ งเดื อนห้ ำมมี งำนจัด
งำนเลี้ยงมงคลต่ำงๆรวมทัง้ งำนแต่งงำน

เนื่ องจำกรัชทำยำทไม่มีทำยำท ฮ่องเต้ไม่มีหลำนชำย จึงสัง่

ให้หลำนชำยคนรองอำยุแปดขวบของโย่วอ๋อง ซังกวนเฮ่ ่ ำอุ้ม
กระถำงธูปถือธงวิญญำณ เป็ นตัวแทนพระโอรส

ควำมจริ ง ซัง่ กวนฉำงจื้อ ขอท ำหน้ ำ ที่ อุ้ม กระถำงแทน

โอรส กล่ ำ วว่ ำ ยิ น ดี ล ดอำวุโ สลงหนึ่ งระดับ เพื่ อ ไม่ ใ ห้ พี่ ช ำย
ว้ ำ เหว่ ห ลัง สิ้ น พระชนม์ แต่ ฮ่ อ งเต้ เ ห็น ว่ ำ ไม่ ถ กู ต้ อ งตำมรำช
ประเพณี อีกทัง้ กำรที่ องค์ชำยอุ้มกระถำงธูป จะต้องเป็ นเพรำะ
ฮ่องเต้สวรรคตจึงจะกระทำได้ นับเป็ นเรือ่ งอัปมงคล ไม่ต้องอื่น

509
ไกล ไท่ฉำงซื่อกับกระทรวงพิธีกำรก็คงเห็นต่ำงกันวุ่นวำย จึงไม่
ยินยอมตำมคำขอนี้

แต่ เพรำะจุดนี้ ฮ่องเต้ ได้กล่ำวชมเชยซังกวนฉำงจื

่ ้อที่ มี
ใจต่ อเสด็จพี่ เห็นว่ำเขำมีใจยึดมันควำมเป็
่ นพี่น้อง นั บว่ำเป็ น
ควำมปลำบปลืม้ ของฮ่องเต้ที่พอจะมีบำ้ งในช่วง เวลำนี้

ฮ่ องเต้ ไปวังตะวันออกส่ งรัชทำยำทเป็ นครัง้ สุดท้ ำย เมื่อ

โลงศพห่ำงไปจำกสำยตำ ใจของเขำผุดควำมรูส้ ึกอับโชคขึน้ มำ

หลำยปี มำนี้ พิธีศพในพระรำชวังเกิดขึ้นไม่เคยขำด เริ่ม

ที่ ฉืออี้ ไทเฮำ เวลำนี้ ก็รชั ทำยำทกับ ชำยำ ระหว่ ำงนั น้ ยังมี ทงั ้
องค์ชำยทัง้ หลำนกับเฟยผินอีกหลำยคน ยังมีทงั ้ แท้งทัง้ คลอด
ก่อนกำหนด หลำยปี นี้ สมำชิกในรำชวงศ์เริ่มร่อยหรอลง

ฮ่องเต้นึกถึงว่ำตัวเองก็หกสิบกว่ำแล้ว ยังไม่มีหลำนชำย
แม้เพียงคนเดียว นี่ ไม่ใช่เป็ นเรื่องดีต่อควำมสถำพรของแคว้น
เลย ถึงขนำดพูดได้ว่ำเป็ นเครำะห์กรรมของต้ำหย่งด้วยซำ้ !

ไฉนเมื่อก่อนข้ำจึงไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้ เลยหนอ? ข้ำยังนึ ก

ว่ำตัวเองรุง่ เรืองยำวไกล ไม่รสู้ ึกเลยว่ำ สมำชิกของรำชวงศ์รอ่ ย
หรอลงไปถึงเพียงนี้ แล้วเชียว?

510
 นึ กถึงจุดนี้ ฮ่องเต้ อดเหงื่อตกไม่ได้ ลูกหลำนไม่งอกงำม
เป็ นหมำกอันตรำยถึงขนำดหมำกตำยเลยทีเดียว! เขำอดไม่ได้ที่จะ
แค้นเคืองไท่จ่ตู ้นรำชวงศ์ว่ำทำไมต้องบัญญัติให้สมำชิกรำชวงศ์
ชำยต้องครบยี่สิบสองจึงจะแต่งงำนมีบตุ รได้ เมื่อเป็ นเช่นนี้ แล้ว
รำชวงค์ต้ำหย่งจึงมีสมำชิกน้ อยกว่ำบ้ำนขุนนำงไม่รตู้ งั ้ เท่ำไร

เห็นที พอพ้นกำหนดไว้ทุกข์รชั ทำยำท กำรเสกสมรสของ

เหล่ำองค์ชำยจะต้องเร่งรัดให้ไวขึน้ ไม่เช่นนัน้ รำชวงศ์จะขำดผู้
สืบทอดแล้ว ฮ่องเต้จะไม่ปฏิบตั ิ ตำมบทบัญญัตินี้อีกแล้ว!

ตัง้ แต่กงไท่จื่อกับชำยำรัชทำยำททำพิธีฝังเรียบร้อยแล้ว วัง

ตะวัน ออกก็เ งี ย บเหงำอย่ ำ งที่ สุด วัง ตะวัน ออกไม่ มี เ จ้ ำ นำย
แม้แต่คนเดียว จ๋ำงสื่อวังตะวันออกไม่มีอะไรทูลฮ่องเต้ฮองเฮำ
เหตุกำรณ์ เช่ นนี้ เกิดขึ้นได้ ยำกมำกในประวัติศำสตร์ต้ำหย่ง
สองร้อยกว่ำปี วังตะวันออกที่ ใหญ่โตมโหฬำร มีทงั ้ นำงกำนั ล
ขันทีไปๆมำๆ แต่กลับไม่มีเจ้ำนำย!

ฮ่ องเต้ กบั ฮองเฮำถึงแม้ยงั คงโศกเศร้ำ แต่ ดวงอำทิตย์

ยัง คงขึ้ น ตำมปกติ ชี วิ ต ยัง ต้ อ งด ำรงอยู่ ต่ อ ไป สิ่ งที่ ฮ่ อ งเต้
ฮองเฮำต้องจัดกำรอันดับแรกคือ เรือ่ งวังตะวันออก

511
 เคยพูดแล้วว่ำ วังตะวันออกเป็ นที่อยู่ของรัชทำยำท ส่งใคร
ไปจัดกำรวังตะวันออกล้วนไม่เหมำะสม อี กทัง้ รัชทำยำทเพิ่ง
สิ้นพระชนม์ไม่นำน ไม่ว่ำใครก็ไม่กล้ำเสนอตัวขอไปอยู่ที่ ว งั
ตะวันออก ด้วยเพรำะเกรงจะทำให้ฮ่องเต้ ฮองเฮำไม่พอใจ ไม่
ว่ำใครต่ำงก็ไม่กล้ำไปแหย่รงั แตน

ถึ ง แม้ เ หล่ ำ องค์ ช ำยที่ โ ตแล้ ว ต่ ำ งคิ ดอยำกย้ ำ ยเข้ ำ

ตำหนั กตะวันออกใจจะขำด แต่ ด้วยเหตุผลนี้ ทุกคนจึงยังอยู่
เฉย ใครจะรู้ว่ำฮองเฮำที่ กำลังเศร้ำโศกหนักหนำจะมีปฏิกิริยำ
อย่ำงไร? หำกทำให้ ฮองเฮำโมโหโกรธำด้วยเหตุนี้ มี หวังได้
เสียหำยหนัก!

ตัง้ แต่รชั ทำยำทสิ้นพระชนม์แล้ว เหล่ำองค์ชำยต่ำงเห็น

คุณค่ำเจียงฮองเฮำอย่ำงรวดเร็ว ตำแหน่ งสูงสุดในวังหลัง ไม่มี
บุตร เบื้องหลังยังมี กองทหำรแสนสองหมื่นนำยของหล่งโย่ว
เว่ย เปรียบเสมือนเป็ นเหมืองทองคำมโหฬำร น้ ำหนักย่อมมิใช่
ธรรมดำ!

ขณะนี้ กำลังอยู่ในระหว่ำงกำรแย่งชิงเป็ นผู้สืบทอด หำก

คว้ำพระทัยและได้รบั แรงสนับสนุนจำกฮองเฮำได้ น้ำหนักกำร
เป็ นผูส้ ืบทอดก็จะเพิ่มขึน้ อีกมำก

512
 ก่อนที่ ฮ่องเต้จะแต่งตัง้ รัชทำยำท กำรเข้ำหำฮองเฮำเพื่อ
ได้ แ รงสนั บ สนุ น จึ ง กลำยเป็ นควำมจ ำเป็ นอย่ ำ งยิ่ ง นี่ เป็ น
ควำมเห็น ที่ ต รงกัน ของทัง้ สำมองค์ชำยอย่ ำงซัง่ กวนเฉิงโย่ ว
เป็ นต้น

ดัง นั น้ วัง คุน หนิ งระยะนี้ จึง ครึกครื้น ขึ้น เป็ นพิ เ ศษ เต๋ อ
เฟย เสียนเฟย หลี่ก้ยุ ผินไม่ว่ำมีเรื่องไม่มีเรื่องก็จะไปวังคุนหนิง
อ้ ำงว่ ำอยู่ เป็ นเพื่ อนฮองเฮำ ช่ วยให้ ฮองเฮำผ่ อนคลำยควำม
เจ็บปวดที่เสียรัชทำยำท

พอคนมำก เรื่องที่ จะให้ เห็นก็มำกด้ วย มี กำรแสดงทุก

ชนิ ดในวัง คุน หนิ งทัง้ เลี ย แข้ ง เลี ย ขำ ทัง้ ประจบประแจง ทัง้
ห่วงใยสุดซึ้ง

เสี ยนเฟยคิดว่ำระยะนี้ ฮองเฮำผอมจนผิดรูปผิดร่ำง คิด

ทุกวิถีทำงปรุงอำหำรผสมยำบำรุงส่งไปที่วงั คุนหนิง ทัง้ ยังจัดหำ
สูตรลับเครื่องประทินโฉมอีกไม่น้อย เสี ยนเฟยคิดว่ำ ควำมรัก
สวยรักงำมเป็ นธำตุแท้ ของผู้หญิง ถึงแม้จะเป็ นฮองเฮำที่ เสี ย
พระโอรสก็ไม่ยกเว้น

เต๋อเฟยรู้ว่ำฮองเฮำยังคงคิดคำนึ งอยู่แต่กงไท่ จื่อ อย่ำง

มำกที่ สุด จึงไม่ได้ สิ้นเปลืองอะไรให้ วุ่นวำยเหมือนเสี ยนเฟย
513
เพียงแต่ ถวำยบทสวด ‘สู่ภพใหม่’ ที่ คดั ลอกด้วยลำยมือตัวเอง
่ นำงกำนัลผู้รบั ใช้ในวังเหยียนซีอ่ำนบทสวด ‘สู่ภพใหม่’
ทัง้ สังให้
วันละสำมร้อยรอบเพื่อกงไท่ จื่อ แน่ นอนว่ำ สิ่งที่ ทำทัง้ หมดนี้
เต๋อเฟยต้องให้คนส่งผ่ำนให้รถู้ ึงฮองเฮำ

หลี่ ก้ ุยผิ นทัง้ ไม่ ได้ ปรุงอำหำรผสมยำบ ำรุงให้ ฮองเฮำ ทัง้

ไม่ได้คดั ลอกบทสวด ‘สู่ภพใหม่’ เพื่อกงไท่จื่อ แต่ไปฉิ่งอันที่ วงั
คุน หนิ งทุกวัน คุย กับ ฮองเฮำ ย่ อมคุย อย่ ำงเอำอกเอำใจ แต่
ไม่ได้พดู ถึงซังกวนฉำงจื
่ อ้ รำวกับว่ำไม่ได้สนใจ

กำรกระทำของหลี่ ก้ ยุ ผินเช่ นนี้ ทำให้ เสี ยนเฟยกับเต๋ อ

เฟยแอบหัวเรำะเยำะว่ำ คงไม่มีปัญญำ บ้ำนมำรดำ หลี่ก้ยุ ผิน
ขำดทัง้ คนขำดทัง้ เงิน คงไม่มีวิธีใดที่ จะได้ใจฮองเฮำ ทัง้ หลี่ก้ยุ
ผิ น กับ องค์ช ำยห้ ำ ของนำงที่ เ ป็ นเช่ น นี้ จะใช้ อ ะไรมำแข่ ง กับ
โอรสของตัวเองได้?

เสียนเฟยกับเต๋อเฟยดูถกู หลี่ก้ยุ ผินเช่นนี้ ไม่ได้มีนำงอยู่

ในสำยตำแม้แต่นิด

เหล่ำเฟยผินคิดอะไรอยู่ ฮองเฮำรู้อยู่แก่ใจ เพียงแต่นำง

ไม่อยำกไปฉี กหน้ ำพวกเขำ ขณะที่ รบั ควำมสุขสบำยจำกพวก
นำง ก็ยิ่งคิดคำนึ งถึงกงไท่จื่อที่สิ้นพระชนม์ไปแล้ว
514
 ท ำไมคนที่ ร่ำ งกำยอ่ อ นแอเจ็บ ป่ วยจนตำยไม่ ใ ช่ โ อรส
พวกนำง? ทำไมต้องเป็ นโอรสของข้ำ? หำกโอรสข้ำยังอยู่อย่ำง
แข็งแรง ก็จะไม่มีเรื่องอะไรที่ ต้องเกี่ ยวข้องกับคนพวกนี้ แล้ว!
คนพวกนี้ ต้องอำศัยแค่ลมหำยใจของเรำสองแม่ลูกเพื่ออยู่รอด
ภำพที่ สวยงำมเช่นนี้ ฮองเฮำไม่ได้คิดแค่เพียงครัง้ เดียว มองดู
พวกเฟยผินที่มีทงั ้ ลูกชำยลูกสำวอย่ำงอิจฉำริษยำ

วันนี้ ฮ่องเต้ ออกจำกวังคุนหนิงแล้ว ฮองเฮำยิ่งรู้สึกอัด

อัน้ ทัง้ โศกเศร้ำไม่สิ้นสุด

กงไท่ จื่ อ สิ้ น พระชนม์ย งั ไม่ ถึ ง เดื อ น ฮ่ อ งเต้ ก็ส่ ง คนไป

จัดกำรวังตะวันออกสองครัง้ แล้ว หรือในสำยตำของฮ่องเต้ กง
ไท่จื่อจำกไปไกลแล้วหรือ? เป็ นเช่นนี้ ได้อย่ำงไร ถึงแม้กงไท่จื่อ
สิ้นพระชนม์แล้ว วังตะวันออกก็ไม่ควรให้มีใครเข้ำไปอยู่อย่ำง
รวดเร็วเช่นนี้ !

กงไท่จื่ออยู่ในวังตะวันออกสำมสิบกว่ำปี ในสำยตำของ
ฮองเฮำ วังตะวันออกเป็ นของกงไท่จื่อ แม้จะตำยแล้ว ก็ยงั เป็ น
ของเขำ หำกต้องให้ไปเวลำนี้ ถึงอย่ำงไรนำงก็ยงั ไม่ยอม!

แต่ นำงก็ร้วู ่ำเป็ นไปไม่ได้ วังตะวันออกเป็ นที่ อยู่ของรัช

ทำยำท เป็ นเครื่องหมำยแสดงถึงอำนำจของฮ่ องเต้ คนต่ อไป
515
จะต้องมีรชั ทำยำทคนต่อไปย้ำยเข้ำไปอยู่ ในฐำนะพระมำรดำ
แห่ ง ต้ ำ หย่ ง นำงไม่ มี เ หตุ ผ ลที่ จ ะยึ ด วัง ตะวัน ออกเป็ นของ
ตัวเอง!

รัชทำยำทอำศัย ในวัง ตะวัน ออก เป็ นสิ่ ง ที่ ถ กู ต้ องตำม

ระเบียบรำชประเพณี เป็ นสิ่งที่บญ
ั ญัติไว้ตงั ้ แต่ไท่จ่ตู ้นรำชวงศ์

ถ้ ำ เช่ น นั ้น จะมี วิ ธี ใ ดหรื อ ? มี วิ ธี ใ ดที่ จ ะท ำให้ ว งั ตะวัน

ออกเป็ นของโอรสข้ ำ ตลอดไป? ให้ ฮ่ อ งเต้ แ ต่ ง ตัง้ รัช ทำยำท
ชัวครำวหรื
่ อไม่แต่งตัง้ เลย? จะเป็ นไปได้อย่ำงไร?

เนื่ องจำกคิดถึงแต่เรื่องเหล่ำนี้ หลำยวันมำนี้ ฮองเฮำจึงมี

สี หน้ ำเคร่งเครี ยด มิได้ มีสี หน้ ำที่ ดี นักต่ อเสี ยนเฟยกับ เต๋ อ เฟย
ที่มำเอำใจ

ขณะที่ หลี่ก้ยุ ผินมำฉิ่งอันฮองเฮำที่ วงั คุนหนิง ฮองเฮำก็

ไม่ได้สนใจนำงนัก คิดอยู่แต่เรื่องจัดกำรวังคุนหนิง ปล่อยให้ห
ลี่ก้ยุ ผินพูดเองเออเอง

หลี่ ก้ ุย ผิ น เห็น ฮองเฮำใจไม่ อ ยู่ ก ับ เนื้ อ กับ ตัว นั ย น์ ต ำ

กระพริบสองสำมครัง้ นึ กถึงที่ โอรสสังไว้ ่ จึงพูดเสี ยงนิ่มนวลว่ำ
“ระยะนี้ ไ ด้ ยิ น คนกระซิบ กัน ว่ ำฮ่ องเต้ คิ ด ส่ ง คนไปจัด กำรวัง

516
ตะวันออก แต่ วงั ตะวันออกส ำคัญมำก ใครจะกล้ ำไปจัด กำร
เล่ำ?”

ฮองเฮำได้ยินคำพูดหลี่ก้ยุ ผินแล้ว ยิ่งรู้สึกอัดอัน้ มำกขึ้น

เรื่องจัดกำรวังตะวันออก แม้แต่ผ้คู นหลังวังก็ยงั วิจำรณ์ กนั แล้ว
หรือ ดูแล้ว เรื่องนี้ คงต้องรีบจัดกำรให้รวดเร็วแล้ว!

“ฝ่ ำบำทคงมี วิ ธี ต ัด สิ น ไม่ จ ำเป็ นต้ อ งคำดเดำเรื่ อ ง

เช่นนี้ !” ฮองเฮำพูดแบบไม่ใส่ใจ

“ได้ยินว่ำฝ่ ำบำททรงกำลังกังวลเรื่องนี้ อยู่ ควำมจริงตำม

ควำมเห็น ของหม่ อ มฉั น เรื่อ งนี้ มี วิ ธี ที่ ดี . ..” พอพูด ค ำนี้ แ ล้ ว
หลี่ ก้ ยุ ผินทำท่ ำเหมือนพูดมำกไป รี บขออภัยโทษฮองเฮำ ว่ ำ
เรือ่ งกระซิบเหล่ำนี้ นำงไม่ได้ตงั ้ ใจฟัง ว่ำตัวเองลำ้ เส้นแล้ว

“อ๋อ? เจ้ำลองบอกวิธีที่ดีของเจ้ำดู” ฮองเฮำเริ่มถูกชักนำ

ให้สนใจ นำงอยำกฟังว่ำหลี่ก้ยุ ผินมีควำมคิดเห็นอะไร

พวกเฟยผิ น เหล่ ำ นี้ ต่ ำ งมี หูต ำในวัง ไม่ แ น่ ว่ ำ อำจมี วิ ธี

อะไรดี ๆได้ หลี่ ก้ ยุ ผินจะมำขออภัยโทษอะไร นำงไม่ได้ สนใจ
แม้แต่นิด ให้นำงรีบบอกวิธีมำ

517
 “หม่อมฉันคิดว่ำ ก่อนที่รชั ทำยำทจะมีกำรแต่งตัง้ ให้ปิด
วัง ตะวัน ออกไปก่ อ น เช่ น นี้ แล้ ว ก็ไ ม่ ต้ อ งส่ ง คนไปดู แ ลวัง
ตะวันออก ลดควำมยุ่งยำกไปมำก ไม่แน่ ว่ำแต่ งตัง้ รัชทำยำท
คนต่อไปแล้ว ก็ยงั ไม่อยำกย้ำยไปอยู่วงั ตะวันออก ถึงปิดต่อไป
เรื่ อ ยๆก็ ไ ม่ เ สี ย หำยอะไร องค์ ช ำยห้ ำ บอกว่ ำ กำรตกแต่ ง
สวยงำมเช่นวังตะวันออก คงจะมีกงไท่จื่อที่ มีคณ ุ สมบัติพอที่ จะ
อำศัยอยู่ได้ เท่ ำนั น้ เพคะ” หลี่ ก้ ยุ ผิน บอกวิธีของนำงด้ ว ยสุ้ม
เสียงอันนุ่มนวล

คำพูดเหล่ำนี้ ของนำง กลับทำให้ฮองเฮำตำสว่ำง ใช่แล้ว

ปิดวัง ทำไมนำงจึงไม่ได้คิดถึงวิธีนี้นะ!

คำพูดของหลี่ ก้ ยุ ผินมี ควำมหมำยหลำยชัน้ หนึ่ งคือวิธี

จัดกำรวังตะวันออก นัน่ คือปิดวัง ปิดวังตะวันออกชัวครำว
่ รอให้
แต่งตัง้ รัชทำยำทต่อไปค่อยเปิด สองคือรัชทำยำทคนต่อไปจะ
อำศัยในวังตะวันออกหรือไม่กย็ งั ไม่อำจรู้ได้ สำมำรถพิจำรณำ
ได้ สำมคือหำกซังกวนฉำงจื
่ ้อเป็ นรัชทำยำทเขำจะไม่ย้ำยเข้ำไป
อำศัยในวังตะวันออกเด็ดขำด จะเก็บวังตะวันออกไว้ให้ฮองเฮำ

ควำมหมำยหลำยชัน้ นี้ ไม่ต้องอธิบำยชัดเจน คนฉลำด

เฉลี ยวเช่ นฮองเฮำ ย่อมเข้ำใจเรื่องเช่ นนี้ ได้ทะลุปรุโปร่ง สิ่งที่
หลี่ก้ยุ ผินพูดกับที่อยำกจะพูดนัน้ ฮองเฮำเข้ำใจหมดแล้ว
518
 ถึงขนำดสิ่งที่ หลี่ ก้ ยุ ผินไม่ได้ คิดว่ำจะต้ องพูดให้ ฮ่องเต้
ยอมรับกำรปิดวังอย่ำงไร ทำเช่นไร เรื่องเหล่ำนี้ ฮองเฮำได้คิด
หมดแล้ว

นี่ อำจเป็ นวิธีที่ดี กำรปิดวังเพื่ อแก้ ไขเหตุกำรณ์ เฉพำะ

หน้ ำนี้ ก่อน ให้ผำ่ นด่ำนนี้ ไปก่อนค่อยว่ำกัน

ส่ วนกำรที่ รชั ทำยำทคนต่ อไปจะอำศัยในวังตะวันออก

นำงเป็ นฮองเฮำ ทัง้ ยังมี หล่งโย่วเว่ยพี่ ชำยที่ มีทหำรแสนสอง
หมื่นคนในมือ ย่อมมีวิธีขดั ขวำงเรือ่ งนี้ ! เมื่อเป็ นเช่นนี้ วังตะวัน
ออกก็จ ะเป็ นของโอรสนำงตลอดไปแล้ ว ไม่ มี ใ ครเหมำะสม
เท่ำกับโอรสนำงอยู่แล้ว!

519
 148 ปิดวัง

หลี่ก้ยุ ผินเห็นแววตำฮองเฮำวำวโรจน์ ขึน้ มำ ก็ร้วู ่ำคำพูด

ตัวเองเข้ำถึงพระทัยฮองเฮำแล้ว จึงอดยิ้มน้ อยๆไม่ได้ ครำวนี้
โอรสนำงต้องสมหวังแน่ นอน!

โอรสพูด ไม่ ผิ ด แค่ เ อำเหยื่ อ เล็ก น้ อยวำงไว้ ต รง หน้ ำ

ฮองเฮำ อำศัยควำมเจ็บปวดจำกกำรสูญเสียรัชทำยำท ใจอยำก
ให้ คงทุกอย่ ำงไว้เ หมื อนรัชทำยำทยัง อยู่ นำงต้ องติดเบ็ด แน่
จะต้องเห็นด้วยกับวิธีนี้

อี กทัง้ นำงจะไม่คิ ด ลึ กซึ้ ง มำกนั ก แค่ เ ชื่ อว่ ำกำรปิ ดวัง

เป็ นวิ ธี ที่ ดี ที่ ส ำคัญ ที่ สุ ด คื อ นำงไม่ ท ัน คิ ด ว่ ำ เมื่ อ แต่ ง ตัง้ รัช
ทำยำทแล้ ว เหตุ ก ำรณ์ จ ะแปรผัน ไปทำงใดนั ้น ไม่ ใ ช่ สิ่ งที่
ฮองเฮำอย่ำงนำงจะสำมำรถควบคุมได้อีกแล้ว

พูดตรงๆคือ ซังกวนฉำงจื
่ อ้ แค่ใช้วงั ตะวันออกเป็ นเหยื่อ
ล่ อ ให้ ฮ องเฮำเอี ย งมำทำงเขำเท่ ำ นั ้น กำรไม่ ย้ ำ ยเข้ ำ วัง
ตะวันออกเป็ นเพียงคำอ้ำงลอยๆ ของเขำ ควำมจริงแล้ว สิ่งที่
ซังกวนฉำงจื
่ ้อจะทำอย่ำงแรกหำกได้แต่ งตัง้ เป็ นรัชทำยำทคือ
ย้ำยเข้ำไปอำศัยในวังตะวันออก สำหรับเรื่องฮองเฮำ ไม่คณำ
มือเลย
520
 พู ดไปแล้ ว แผนของเขำ ก็แค่ อำศัยควำมโศกเศร้ ำของ
ฮองเฮำที่ เสี ยโอรส ควำมโศกเศร้ำนี้ บดบังสำยตำฮองเฮำ ทำ
ให้ นำงมองเห็นเพี ยงด้ ำนที่ ได้รบั ประโยชน์ เท่ ำนั น้ เช่ นนี้ แล้ว
ฮองเฮำก็จะช่วยให้งำนเขำสำเร็จได้!

ขัน้ ตอนนี้ พู ดแล้ วง่ ำยดำยนั ก แต่ ภำยในประกอบ ด้ ว ย

ควำมสำมำรถในกำรคำดเดำใจคน ฮองเฮำอยู่สูงในวังหลวงมำ
นำน เคยชินกับกำรถูกยกย่อง จะนึ กถึงควำมหมำยที่ ซ่อนอยู่
ข้ำงหลังของวิธีนี้ได้อย่ำงไร? ซังกวนฉำงจื
่ ้อแค่ถือว่ำนำงเป็ น
หมำกในมือตัวหนึ่ งเท่ำนัน้

“น้ ำใจของพวกเจ้ำสองแม่ลูกข้ำขอรับไว้ องค์ชำยห้ำข้ำ

ก็เห็นแต่เล็กจนโต เป็ นคนฉลำดปรำดเปรียว จุดนี้ องค์ชำยรอง
กับองค์ชำยสำมสู้ไม่ได้เลย” ฮองเฮำพูดเช่นนี้ เริ่มมีควำมคิดใน
ใจ

เวลำเพียงสัน้ ๆเมื่อสักครูน่ ี้ นำงได้เปรียบเทียบเหล่ำองค์

ชำยกับ อิ ท ธิ พลเบื้ อ งหลัง นำงแล้ ว เสี ย นเฟยกับ เต๋ อ เฟยมี
ตระกูลเดิมที่ สูงศักด์ ิ แข็งแกร่ง หำกได้ครองรำชย์แล้ว ผู้เป็ นฮ
องไทเฮำอย่ำงนำงคงไม่อยู่ในสำยตำ ไม่แน่ ว่ำอำจต้ องยืนอยู่
ข้ำงๆด้วยซำ้

521
 ในเมื่อต้ องเป็ นฮองไทเฮำ ทำไมไม่เลือกฮ่องเต้ที่มีอิทธิ
พลน้ อยพอฟั งตัวเองได้เล่ำ? ตระกูลแม่องค์ชำยห้ ำไร้แรงหนุน
ต ำแหน่ งหลี่ ก้ ุยผิ นก็ต่ ำต้ อย หำกเขำได้ ขึ้ นครองรำชย์ อำศัย
ตำแหน่ งฮองไทเฮำของตัวเองกับกองทหำรของพี่ชำย วังหลัง
มิใช่ว่ำยังอยู่ในมือตัวเองอย่ำงเหนี ยวแน่ นหรอกหรือ?

ถึงขนำดว่ำ ใต้ หล้ำก็อยู่ในมือตัวเองอย่ ำงเหนี ยวแน่ น

แล้ว!

ควำมคิดนี้ แค่ผดุ ออกมำเพียงแวบเดียว แต่ฮองเฮำรู้สึก

มันช่ ำงน่ ำใฝ่ ฝั นถึง ถึงขนำดที่ ว่ำแววตำแลดูร้อนแรงเล็กน้ อย
แต่ นำงก็ไม่กล้ำรีบร้อน ตัง้ ใจจะเขียนจดหมำยให้เจียงฟู่ เหวิน
นำยพลใหญ่ ห ล่ ง โย่ ว เว่ ย พี่ ช ำย เพื่ อ ฟั ง ควำมคิ ด เห็น ของเขำ
ดูก่อน

เพียงแต่ นำงยังคงยิ้มละไมคุยกับหลี่ก้ยุ ผินว่ำ “พักนี้ ของ

ลำ้ ค่ำที่ส่งมำจำกเส้ำฝู่ เจี้ยน ข้ำไม่ต้องใช้ ฮ่องเต้กำลังกลัดกลุ้ม
คงไปวัง ชุ น ซี บ่ อ ยหน่ อย เช่ น นี้ แล้ ว วัง ชุ น ซี ค งต้ อ งมี ข อง
เพิ่มเติมบ้ำง ข้ำจะสังต้
่ ำฉำงชิวจัดกำรให้

ผ่ำนไปหลำยวัน เมื่อฮ่องเต้ มำวังคุนหนิง ขณะที่ ฮ่องเต้

ฮองเฮำคุยเรื่องจัดกำรวังตะวันออก ฮองเฮำพูดว่ำ “หม่อมฉัน
522
คิดว่ำ วิธีที่ดีที่สุดเวลำนี้ กค็ ือปิดวัง ให้เหลือนำงกำนัลคนรับใช้
ที่ เก็บกวำดไม่กี่คนก็พอ เจ้ำนำยทัง้ หลำยหลังวังห้ำมเข้ำไปใน
วังตะวันออก รอให้แต่งตัง้ รัชทำยำทแล้ว ค่อยเปิดวังตะวันออก
ใหม่ หนึ่ งคือ ไม่ให้วงั ตะวันออกรกร้ำง สองคือ เป็ นกำรเทิดทูน
ฐำนะรัชทำยำท พร้ อมทัง้ ย ้ำเจตนำรมณ์ กฎเกณฑ์ ที่ ไท่ จู่ ต้ น
รำชวงศ์ให้เป็ นวังตะวันออกของรัชทำยำทด้วยเพคะ”

ฮองเฮำไม่ได้พูดถึงเหตุผลที่ ชดั เจนในกำรเปิดวังตะวัน

ออกใหม่ เพี ย งแต่ เ น้ นถึ ง ฐำนะที่ โ ดดเด่ น ของวัง ตะวัน ออก
คำพูดนี้ สมเหตุสมผล ดูไม่ออกแม้แต่นิดถึงควำมคิดที่ซ่อนเร้น
ไว้ นำงเข้ำใจดี จะต้ องพูดโดยยกควำมถูกต้ องควำมเทิ ด ทู น
ฮ่องเต้จึงจะเห็นควรให้ใช้วิธีนี้

“ปิ ดวัง ? ไว้ ข้ ำ คิ ด ดู ก่ อ น” ฮ่ อ งเต้ เ ริ่ ม พิ จ ำรณำควำม

เป็ นไปได้ ต ำมวิ ธี ก ำรของฮองเฮำ เรื่ อ งปิ ดวัง ไม่ ใ ช่ ไ ม่ เ คย
ปรำกฏในรำชวงศ์ต้ำหย่ง แต่มกั ปิดวังฮองเฮำหรือเฟยที่รกั ใคร่
สุดแสน กำรปิดวังหมำยควำมถึงรักใคร่เทิดทูนที่ เป็ นหนึ่ งไม่มี
สอง

ปั จจุบนั สำมำรถนำมำใช้ ในเรื่องวังตะวันออกหรือไม่?

นอกจำกจะไม่ผิดกฎเกณฑ์ของต้ นรำชวงศ์ ยังเห็นชัดถึงกำร
เทิดทูนรัชทำยำท ดูน่ำจะใช้ได้
523
 เมื่อออกจำกวังคุนหนิงแล้ว ฮ่องเต้ตำมไท่ฉำงชิงจี้จื่อไป๋
เสนำบดี กระทรวงพิธีกำรเว่ยจิ้นตู้กบั จงเจิ้งชิงซังกวนถั
่ งมำร่ วม
พิจำรณำเรื่องปิดวัง สอบถำมว่ำต้ องตำมรำชประเพณี หรือ ไม่
ถูกต้ องตำมกฎเกณฑ์ต้น รำชวงศ์หรือไม่ ที่ ส ำคัญกว่ ำนั น้ คื อ
เรื่องนี้ ทำได้หรือไม่ จะทำให้เกิดกำรวิพำกษ์วิจำรณ์ จำกขุนนำง
และรำษฎรหรือไม่

ควำมจริ ง เรื่ อ งปิ ดวัง ตะวัน ออก ไม่ ไ ด้ เ ป็ นเรื่ อ งใหญ่

อะไร? แต่ ใ นขณะที่ ต้ ำ หย่ ง ยัง ไม่ มี ร ัช ทำยำทไม่ มี ผู้สื บ กำร
ครองรำชย์ เรื่องนี้ กด็ ูเหมือนเป็ นเรื่องใหญ่ ถึงขนำดต้ องให้ไท่
ฉำง กระทรวงพิธีกำรกับจงเจิ้งสำมหน่ วยงำนมำพิจำรณำเรื่อง
นี้

ควำมจริงจี้จื่อไป๋กับเว่ยจิ้นตู้เห็นว่ำไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญ
อะไรเลย ปิ ดวังหรื อไม่ จะแตกต่ ำงอะไร? รัชทำยำท ก็คื อ รัช
ทำยำท วัง ตะวัน ออกเป็ นที่ อ ำศัย ของรัช ทำยำท หำกฮ่ อ งเต้
สวรรคตแล้ว รัชทำยำทแม้แต่ วงั ตะวันออกก็ไม่ต้องอยู่ ยังจะ
เกี่ยวอะไรกับเทิดทูนไม่เทิดทูนเล่ำ?

ขุนนำงกับรำษฎรต่ ำงเป็ นห่วงเรื่องผู้สืบทอด ไม่ได้ห่วง

เรื่ อ งปิ ดหรื อ ไม่ ปิ ดวัง ! แต่ พ วกเขำคิ ด อี ก ที ปิ ดวัง ตะวัน ออก

524
ฮ่ อ งเต้ จ ะได้ ไ ม่ อ ยู่ ใ นภำวะที่ เ ห็น สถำนที่ นึ กถึ ง คน จะได้ รี บ
แต่งตัง้ รัชทำยำท ก็อำจเป็ นเรือ่ งดี

จี้จื่อไป๋กับเว่ยจิ้นตู้สองคนเห็นตรงกันแล้ว ด้ำนซังกวน
่
ถังยิ่งไม่มีปัญหำ เขำเป็ นพระญำติว่ำงงำน ถึงแม้มีตำแหน่ งลอย
เป็ นจงเจิ้งชิง แต่ไม่เคยสนใจทัง้ งำนเล็กงำนใหญ่อยู่แล้ว

ควำมจริง จงเจิ้งซื่อทัง้ ปี ไม่เคยมีงำน เรื่องปิดวังเรียกเขำ

มำร่วมพิจำรณำ เขำเองยังรูส้ ึกประหลำดใจด้วยซำ้

“พวกกระหม่อมคิดว่ำ ปิดวังทำได้” ดังนัน้ ทัง้ สำมคนจึง

ตอบพร้อมกัน ว่ำเห็นด้วยกับเรื่องนี้ เป็ นดังนี้ แล้ว เรื่องปิดวังก็
เป็ นที่แน่ นอน

ปิดวังตะวันออก ไม่ได้มีคลื่นกระเพื่อมในรำชสำนั ก เนื่ อง

จำกไท่ฉำงซื่อ จงเจิ้งซื่อกับกระทรวงพิธีกำรซึ่งเป็ นเจ้ำของเรื่อง
ก็เห็นด้วยอยู่แล้ว ขุนนำงอื่นๆ ยิ่งไม่ต้องพูดอะไรมำก

หลังจำกเสิ่นหวำซันได้
่ ยินรำชโองกำรปิดวังแล้ว รู้สึกมี
อะไรแปลกๆอยู่ไม่น้อย แต่กบ็ อกไม่ถกู ว่ำแปลกที่ไหน

ฉำงไท่ฮ่องเต้ต้องบริหำรงำนรำชกำรมำกมำยทุกวันไม่
ต้องบอกอยู่แล้ว ฮองเฮำก็ได้ปิดวังสมปรำรถนำ สีหน้ ำระยะนี้ ดี
525
ขึ้นมำก ส่วนเหล่ำขุนนำง ที่ ปฏิบตั ิ งำนก็คงปฏิบตั ิ งำน ที่ เลื่อน
ย้ำยก็เลื่อนย้ำย ไม่ได้มีอะไรแตกต่ำงกับช่วงรัชทำยำทยังคงมี
ชี วิ ต อยู่ ทัง้ รำชส ำนั ก สงบรำบเรี ย บดัง ผิ ว น้ ำ ที่ เ หมื อ นแผ่ น
กระจกบนทะเลสำบ

แต่คลื่นใต้น้ำภำยใต้ควำมสงบนิ่งนี้ ขุนนำงมำกมำยต่ำง
รูก้ นั เมื่อรัชทำยำทสิ้นพระชนม์ ต้องหำผูส้ ืบทอด เลือกองค์ชำย
เพื่อเป็ นรัชทำยำท เป็ นเรือ่ งที่สำคัญที่สดุ ในเวลำนี้ !

พอถึงเวลำนี้ กำรแย่งชิงเป็ นผู้สืบทอดได้ขึ้นมำวำงบน

โต๊ะแล้ว แคว้นไม่ควรว่ำงเว้นผู้สืบทอดเนิ่นนำน กำรแต่งตัง้ รัช
ทำยำทใหม่รำวกับอยู่ตรงหน้ ำแล้ว ถ้ำเช่นนัน้ องค์ชำยไหนจะ
เป็ นรัชทำยำทใหม่เล่ำ? นี่ เป็ นปั ญหำที่ ขุนนำงต้ ำหย่งทัง้ หมด
ขบคิดตลอดเวลำ

องค์ชำยทัง้ หมดไม่ใช่ มำจำกมเหสี เ อกและไม่ ใช่ โ อรส

องค์โต ฮ่องเต้ ไม่ได้รกั เกลียดคนไหนมำกเป็ นพิเศษ แล้วองค์
ชำยไหนจะได้รบั แต่งตัง้ เป็ นรัชทำยำท เป็ นเรื่องที่ พูดยำกมำก
ขุนนำงไม่น้อยพิจำรณำเรื่องเลือกข้ำงแล้ว กำรเลือกข้ำงนั น้
เสี่ยงภัยมหันต์ แต่ถ้ำหำกสำเร็จ ผลตอบแทนก็มหำศำลเหมือน
กัน

526
 มี ขุน นำงสื บ ทอดน้ อยคนมำกเช่ นเจิ้ง กั ๋วกงกับหย่ งจิ้ง
โหว ไม่เข้ำร่วมกับกำรแย่งชิงเป็ นผู้สืบทอด เนื่ องจำกพวกเขำ
จงรักภักดีต่อฮ่องเต้ต่อรำชวงศ์ตลอดมำ ลูกหลำนในตระกูลก็
เช่นเดียวกัน ฮ่องเต้ที่ผ่ำนมำไม่ได้บกพร่องต่อพวกเขำ ดังนัน้
ไม่ว่ำองค์ชำยไหนขึ้นครองรำชย์ ก็มีผล กระทบต่อพวกเขำไม่
มำก

แค่ ต้ อ งกำรผลได้ ที่ ไ ม่ แ น่ นอนแต่ เ สี่ ย งภัย ใหญ่ ห ลวง

หำกเข้ำผิดแถว อย่ำงเบำคือฮ่องเต้ใหม่ไม่โปรด อย่ำงหนักอำจ
ถึงขนำดถูกฆ่ำล้ำงตระกูล ทำเพื่ออะไรกัน? ดังนัน้ พวกขุนนำง
สืบทอดจึงสงบนิ่งมำก

ไม่ว่ำควำมคิดของเหล่ำขุนนำงรำชสำนักจะเป็ นอย่ำงไร
เหล่ ำ องค์ช ำยของฉำงไท่ ฮ่ อ งเต้ โดยเฉพำะกลุ่ ม ที่ โ ตแล้ ว มี
ควำมหวังมำกที่สดุ ล้วนแล้วแต่เริ่มเคลื่อนไหวกันแล้ว

ณ วัง องค์ช ำยห้ ำ ซัง่ กวนฉำงจื้ อ กับ เสนำธิ ก ำรก ำลัง

ปรึกษำสถำนกำรณ์ เมืองหลวง ครัง้ นี้ ที่ปรำกฏในวังองค์ชำยห้ำ
นอกจำกพวกหลี่ เข่ ออัน สวี่ ซนั ซื อแล้ว ยังมี บุคคลปริศนำอี ก
หนึ่ งคน

527
 คนผู้นี้ เป็ นคนที่ ซงกวนฉำงจื
ั่ ้อเชื่อถือที่ สุดและให้ควำม
สำคัญมำกที่สุด จนถึงปัจจุบนั เป็ นคนสนิทวังองค์ชำยห้ำที่เป็ น
ขุนนำงยศสูงที่สุด แผนกำรและกำรปฏิบตั ิ กำรหลำยๆครัง้ ของ
วังองค์ชำยห้ำ มีไม่น้อยที่เขำเข้ำร่วมด้วย เช่น กำรเข้ำดำรงตำ
รงตำแหน่ งที่ กรมพิธีกำรทูตกับกำรปิดวังตะวันออก ก็เกิดจำก
กำรชี้แนะของเขำ

เหล่ ำ เสนำธิ กำรเห็ น ชัด ว่ ำ รู้ จ ัก กับ บุ ค คลปริ ศ นำผู้นี้

พวกหลี่เข่ออันพอเห็นเขำมำ รีบผงกศีรษะทำควำมเคำรพ พูด
ด้วยควำมเคำรพ “ข้ำน้ อยคำรวะท่ำนหลี่”

ซังกวนฉำงจื
่ ้อก็ยืนขึ้นมำ ทักทำยด้วยน้ ำเสี ยงที่ ค้นุ เคย
มำกให้นัง่ อยู่ข้ำงๆว่ำ “ท่ำนอำเชิญนัง่ ”

จนคนนั น้ นั ง่ เรียบร้อยแล้ว ซังกวนฉำงจื

่ ้จึงให้ สญ
ั ญำณ
พวกหลี่ เข่ ออันพูดต่ อ “หลังปิ ดวังแล้ ว ฮองเฮำใกล้ ชิ ดกุ้ย ผิ น
เหนี ยงเหนี ยงมำกขึ้นไม่น้อย สำยสืบแจ้งว่ำ ก่อนนัน้ ฮองเฮำมี
จดหมำยไปถึงหล่งโย่วเว่ย ดูแล้ว ทุกอย่ำงเป็ นไปตำมแผนพวก
เรำ” หลี่เข่ออันรำยงำนเรือ่ งปิดวังเป็ นเรือ่ งแรก

ควำมจริ ง กำรจัด กำรวัง ตะวัน ออกเป็ นเรื่ อ งเล็ก ถึ ง

่ สำคัญ แต่วงั องค์ชำยห้ำได้พบควำมคิดกับโอกำสที่ดี
กระทังไม่
528
ของฮองเฮำ กำรเสนอวิธีปิดวังตรงกับควำมคำดหวัง ของฮองเฮำ
ที่ สำคัญกว่ำนัน้ คือ ทำให้ฮองเฮำกับอิทธิพล หล่งโย่วเว่ยที่ อยู่
เบื้อ งหลัง ฮองเฮำเอี ย งมำด้ ำ นองค์ช ำยห้ ำ ดูจ ำกเรื่ อ งนี้ แ ล้ ว
แผนกำรนี้ ถือว่ำประสบควำมสำเร็จอย่ำงมำก

“ฮองเฮำเป็ นแค่ สตรี คนหนึ่ ง ไม่ต้องกังวล แต่ จิ้ง จอก

เฒ่ ำ เจี ย งฟู่ เหวิ น จะต้ อ งติ ด เบ็ด ด้ ว ยแน่ บุ ญ คุ ณ ที่ ส นั บ สนุ น
ฮ่องเต้ ขึ้นครองรำชย์ครัง้ ก่อน ทำให้ตระกูลเจียงรุ่งเรืองมำห้ ำ
สิบกว่ำปี เขำจะต้องคิดต่ออีกห้ำสิบกว่ำปี เบือ้ งหลังองค์ชำยรอง
กับองค์ชำยสำมมีตระกูลจำงกับตระกูลโจว หำกสนั บสนุ นสอง
ตระกูลนี้ เขำจะมี ส่วนแค่ยืนอยู่ข้ำงๆ เพรำะฉะนัน้ เขำจะต้ อง
เลือกเจ้ำแน่ ” คนผูน้ ัน้ พูด เสียงนุ่มนวลสุภำพ

ควำมจริงฮองเฮำเป็ นเพียงแค่ทำงเชื่อม จุดประสงค์ เขำคือ

หล่งโย่วเว่ยที่ อยู่เบือ้ งหลังฮองเฮำ อิทธิพลทหำรแสนสองหมื่น
คน อี กทัง้ ตำแหน่ งฮองเฮำ กำรขึ้นครองรำชย์ขององค์ชำยห้ำ
ถึงจะไม่ใช่เก้ำในสิบส่วน แต่กพ็ ดู ได้ว่ำไม่ใช่เรื่องยำกแล้ว เพียง
ลงทุนด้วยควำมจริงใจเพียงเล็กน้ อยเท่ำนัน้

529
 149 เริ่มแย่งชิงเป็ นผูส้ ืบทอด

ในวังองค์ชำยห้ำ กำรวิเครำะห์เกี่ยวกับฮองเฮำกับเจียงฟู่
เหวินยังคงดำเนินต่อไป

“เจียงหลำนจวงหลำนสำวคนโตสำยภรรยำเอกของเจียง
ฟู่ เหวินเพิ่งจะถึงอำยุ ยังไม่มีค่หู มัน้ หมำย รอให้ องค์ชำยห้ำถึง
กำหนดแต่งงำนได้ พวกเรำก็ไปเจรจำขอแต่ งงำนที่ บ้ำนเจียง”
คนผูน้ ัน้ พูดอีก

ขอแต่งงำนกับหลำนสำวภรรยำเอกคนโตของเจียงฟู่ เห
วินเป็ นชำยำองค์ชำยห้ ำ ก็คือควำมจริงใจของวังองค์ชำยห้ ำ
หำกขำดควำมจริงใจที่ มีน้ ำหนักมำกเช่นนี้ ก็คงจะให้เจียงฟู่ เห
วินติดเบ็ดไม่ได้ หำกเจียงฟู่ เหวินเลือกที่ จะรอดู ไม่เข้ำร่วมเรื่อง
แย่งผูส้ ืบทอด วังองค์ชำยห้ำจะเสียหำยมำกที่สดุ

“แต่ งงำนกับหญิงตระกูลเจียง?” พอขำดคำคนผู้นัน้ ซัง่

กวนฉำงจื้อชะงักไปเล็กน้ อย ถึงแม้เขำรู้ว่ำตระกูลเจียงแต่ไหน
แต่ไรมำต้ องใช้ของจริงเข้ำล่อ แต่กำรแต่งงำนกับหญิงตระกูล
เจียง เขำไม่เคยคำดคิดมำก่อน!

530
 เดิมเขำตัง้ ใจว่ำ จะให้ยศศักด์ ิ ขนุ นำงสืบทอดตระกูลเจียง
และถ้ำแต่ งงำนกับหญิงตระกูลเจียง แล้วเสิ่นหนิงจะทำอย่ำงไร?
ซังกวนฉำงจื
่ ้อนึ กถึงนัยน์ ตำดำขลับใสเย็นของเสิ่นหนิง ก็ร้สู ึก
หงุดหงิดขึน้ มำ

“เดิ ม ไม่ ใ ช่ ว ำงแผนแต่ ง งำนกับ หญิ ง ตระกูล เสิ่ น หรอก

หรือ? อี กทัง้ หำกตระกูลเจียงมีฮองเฮำถึงสองรัชกำล เกรงว่ำ
ภำยหลังอิทธิพลจะสูงยิ่งนัก จัดกำรลำบำก หำกวันใดตระกูลเจียง
คิดไม่ซื่อ จะเป็ นภัยร้ำยแรง!” ซังกวนฉำงจื
่ อ้ เยือกเย็นลงอย่ำง
รวดเร็ว นึ กชังน
่ ้ำหนักได้เสียระหว่ำงสองฝ่ ำย

เขำนึ กถึงแผนกำรปูทำงในเมืองหลวงที่สร้ำงไว้แล้ว มิใช่

ว่ำเป็ นกำรเสี ยแรงเปล่ำหรอกหรือไร? ทุกคนต่ำงรู้ว่ำองค์ชำย
ห้ ำ จะแต่ ง งำนกับ หญิ ง ตระกูล เสิ่ น เท่ ำ นั ้น กำรเปลี่ ย นแปลง
เช่นนี้ หำกทำให้ขนุ นำงและรำษฎรขำดควำมเชื่อถือ ก็จะได้ไม่
คุ้มเสีย

“อี กทัง้ เสด็จพ่อก็ไม่ย อมให้ ข้ำแต่ ง งำนกับ หญิงตระกูล

เจียงแน่ นอน มันโจ่งแจ้งเกินไป จะให้เจียงฟู่ เหวินติดเบ็ด คงต้อง
ใช้ วิ ธี อื่น เรื่องแต่ ง งำน ท ำไม่ได้ ” ซัง่ กวนฉำงจื้อพูด เพิ่มเติม
วิเครำะห์เรื่องได้ เสี ยแล้ว หลี่ เข่ออันกับสวี่ ซนั ซื อได้ ยินแล้วก็
ผงกศีรษะ รูส้ ึกว่ำคำพูดองค์ชำยห้ำมีเหตุผล
531
 “ถ้ำเช่นนัน้ องค์ชำยมีอะไรที่ เป็ นควำมจริงใจที่มีน้ ำหนัก
พอ?” เสี ยงสุภำพนุ่ มนวลของคนผู้นัน้ ถำม หำกไม่มีเรื่องเสก
สมรส แล้วทำไมเจียงฟู่ เหวินต้องสนับสนุนวังองค์ชำยห้ำ? หำก
ไม่มีผลประโยชน์ ที่ยิ่งใหญ่ ทำไมบ้ำนพี่ชำยฮองเฮำต้องเสี่ยงภัย
นี้ ? เรื่องนี้ เขำคิดไว้แล้ว เพียงแต่คิดไปคิดมำก็ยงั คงมีแต่เรื่อง
เสกสมรสที่เป็ นหลักประกันที่ได้ผลมำกที่สดุ

“แต่งตัง้ ให้เป็ นกั ๋วกง สืบทอดตลอดไป นอกจำกทหำรห

ล่งโย่วเว่ยแสนสองหมื่นให้ตระกูลเจียงดูแลแล้ว ทหำรกวนเน่ ย
เว่ยอีกแสนสองหมื่น ก็บวกเข้ำไปให้ตระกูลเจียงด้วย! หำกข้ำ
ได้รบั แต่ งตัง้ เป็ นรัชทำยำท ก็ให้ แต่ งหญิงตระกูลเจียงเข้ำมำ”
ซังกวนฉำงจื
่ ้อคิดอีกสักครู่ จึงพูดเช่นนี้ นี่ เป็ นของขวัญชิ้นใหญ่
เพื่อขอควำมสนับสนุนจำกตระกูลเจียง เป็ นควำมจริงใจมำกที่สดุ
ที่จะให้ได้

กน้ อย กำรตัดสินใจตัดแขนขำ
“...” คนผู้นัน้ หวันไหวเล็
่
เช่ นนี้ เขำดูคนไม่ผิดจริงๆ องค์ชำยห้ ำมี ใจใหญ่ พ อที่ จะควบ
รวมทัง้ แผ่นดินได้จริงๆ

“เช่ นนั น้ ก็ตำมนี้ แล้ว ข้ำจะส่ งคนไปเจรจำกับเจี ยงฟู่ เห

วิน เงื่อนไขนี้ เขำคงจะสนใจ สำหรับตระกูลเสิ่น เสิ่นหวำซันเป็ ่ น
ขุนนำงทำงำนรัดกุมมำก เป็ นคนลึกซึ้งดูออกได้ยำก เวลำนี้ ข้ำก็
532
ยังจับทำงตระกูลเสิ่ นไม่ ถ ูก ก็ย ังคงเดิ นตำมแผนเดิ ม ใกล้ ชิ ด
ตระกูลเสิ่นเข้ำไว้ ยังมีด้ำนหย่งหนิงโหว ก็ต้องจับตำดูให้ดี” คนผู้
นัน้ คิดแล้ว ก็เห็นด้วยตำมซังกวนฉำงจื
่ อ้

“หนังสื อทูลขอแต่ งตัง้ ผู้สืบทอดซื่ อจื่อของหย่งหนิงโหว

ถูกข้ำแอบขัดขวำงไว้แล้ว ขณะนี้ มีเรื่องรัชทำยำทสิ้นพระชนม์
เรือ่ งนี้ คงต้องช้ำไปอีกปี ครึ่งปี ไม่เป็ นปัญหำ ขอเวลำอีกนิด ท่ำน
ป้ ำคงกล่อมให้หย่งหนิงโหวกลับใจได้” ซังกวนฉำงจื่ อ้ ตอบ

“เดิมหย่งหนิงโหวสนับสนุนเขำตลอดมำ แต่ถ้ำหำกเจ้ำ
อิงหนำนถูได้เป็ นซื่ อจื่อ ควำมแค้นของท่ ำนป้ ำกับเขำ จะมีผล
ท ำให้ ทิ ศ ทำงหย่ ง หนิ งโหวเปลี่ ย นไปทำงไหนก็พู ด ยำกแล้ ว
ถึงแม้พวกตระกูลขุนนำงสื บทอดไม่มีกำลังอะไร แต่ ถ้ำมี แรง
สนั บสนุนจำกพวกเขำ อย่ำงน้ อยก็มีชื่อว่ำอยู่ในทำนองคลอง
ธรรม กำรกระทำต่ำงๆก็คล่องตัวขึน้ มำก

ขณะที่ วงั องค์ชำยวำงแผนอยู่นัน้ วังองค์ชำยรองกับวัง

องค์ชำยสำมก็ไม่ได้อยู่เฉย เบือ้ งหลังซังกวนเฉ ่ ิ งโย่ว มีอิทธพล
ของเฉินจือเฮ่ำเสนำบดีกระทรวงกลำโหมเดิม ยังมีอิทธิพลของ
ไท่ ผ ูซื่ อ เส้ ำ ชิ ง จำงซิ่ ง หวำ เมื่ อ รวมลู ก หลำนเฉิ นกับ จำงสอง
ตระกูลกับตระกูลของคู่แต่ งงำนแต่ ละคนแล้ว รวมกันเป็ นตำ

533
ข่ำยใหญ่ พวกเขำก็คือขุมพลังที่สำคัญในกำรสนับสนุนองค์ชำย
รองขึน้ ครองรำชย์

ถึงแม้เฉินจือเฮ่ำจะออกทุกข์แล้ว แต่ควำมชำ่ ชองในกำร

วำงแผน ก็ทำประโยชน์ ให้วงั องค์ชำยรองไม่น้อย หำกไม่มีควำม
ช่ วยเหลือจำกตระกูลเฉิน คดี กำรสอบคัดเลือกช่ วงวสันต์ วัง
องค์ชำยรองก็คงไม่สำมำรถเอำตัวรอดได้ง่ำยดำยเช่นนัน้

ตำมควำมคิดของเฉินจือเฮ่ำกับจำงซิ่งหวำ ตำแหน่ งรัช

ทำยำทจะต้ อ งแย่ ง ชิ ง มำให้ ไ ด้ แต่ จ ะแย่ ง ชิ ง อย่ ำ งโจ่ ง แจ้ ง นั ก
ไม่ได้ ทำได้เพี ยงลอบดำเนินกำร ส่ วนที่ เปิดเผย องค์ชำยรอง
เพียงแค่แสดงควำมมีน้ำใจกว้ำงขวำงอยู่ในศีลในธรรม เคำรพ
ฮ่องเต้ฮองเฮำ รักใคร่พี่น้อง ให้เกียรติขนุ นำง ต่ำงๆเหล่ำนี้ ล้วน
ต้ อ งหำวิ ธี ก ำร แสดงออกให้ ฮ่ อ งเต้ ไ ด้ เ ห็ น ส่ ว นที่ ท ำเป็ น
ควำมลับนัน้ ก็คือหำวิธีสร้ำงอุปสรรคให้องค์ชำยอื่น โดยเฉพำะ
องค์ชำยสำมซังกวนหย่
่ งผิง องค์ชำยรองมองเขำเป็ นคู่ต่อสู้ที่มี
พลังมำกที่ สุด คนแรกที่ ซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วอยำกถอนทิ้ง ก็คือองค์
ชำยสำม

“ยังเหลือเวลำอี กสองเดือนกว่ำก็จะครบกำหนดไว้ทุกข์
ให้ฉืออี้ไทเฮำ คำดว่ำพอครบกำหนดแล้ว กำรอภิเษกสมรสของ
องค์ชำยสำมก็คงเริ่มนับวันได้ ฮ่องเต้อยำกอุ้มหลำนนำนแล้ว นี่
534
เป็ นไปตำมควำมคำดหมำย พอครบกำหนดไว้ ทุ กข์ องค์ชำยก็
ต้ องรี บ มี หลำนให้ ฮ่องเต้ จึง จะถูก ” ไท่ ผเู ส้ ำชิง จำงซิ่ง หวำพูด
ควำมจริงเรื่องเช่นนี้ เขำไม่อยำกบอกซังกวนเฉ ่ ิ งโย่ว เพียงแต่
ลุงหลำนเหมือนพ่อลูก เขำก็ห่วงใยสถำนกำรณ์ ขององค์ชำย
รองมำก หำกเฉินหว่ำนโหยวไม่ได้แท้ งบุตร เวลำนี้ คงมีหลำน
ให้ฮ่องเต้แล้ว

“เรื่องกำรแต่งงำนของเจ้ำสำม ต้องระวังไว้ ให้เขำได้ผ้มู ี

อิทธิพลสูงมำอี กไม่ได้ และต้ องส่งคนไปคอยสอดแนมตระกูล
โจว ดูว่ำจะจับผิดอะไรได้ หำกถอนรำกตระกูลโจวได้ เจ้ำสำมก็
เป็ นเสื อไร้เ ขี้ย วเล็บแล้ ว ” ซัง่ กวนเฉิงโย่ ว พูด อยำกถอนรำก
ถอนโคนตระกูลโจว โจวเสียนเฟยกับองค์ชำยสำมออกไปพร้อม
กัน

“องค์ชำยอย่ำเพิ่งใจร้อน พวกเรำจะคอยระวังกำรอภิเษก
ขององค์ชำยสำมอยู่แล้ว สิ่งที่ สำคัญสุดเวลำนี้ คื อต้ องแสดง
ออกให้ฝ่ำบำททรงทอดพระเนตรเห็นมำกๆ พระทัยของฝ่ ำบำท
สำคัญมำกที่ สุด ” เฉินจือเฮ่ ำพูด เขำได้ คุยกับจำงซิ่งหวำแล้ว
กำลังวำงแผนทำบำงเรื่องเพื่อเพิ่มชื่ อเสี ยงให้องค์ชำยรอง ยัง
ต้องปรึกษำกันอีก

535
 ฟำกองค์ชำยสำมก็มีแผนของตัวเอง เสี ยนเฟย บอกให้
เขำรออยู่ก่ อ น กล่ ำ วว่ ำ ฮ่ อ งเต้ เ ป็ นห่ ว งที่ ไ ม่ มี ห ลำน พอครบ
กำหนดไว้ทุกข์ฉืออี้ ไทเฮำ ก็จะให้ รีบอภิเษก ทัง้ ยังว่ ำ ฮ่ องเต้
ตัง้ ใจจะหำตระกูลที่ ดีให้ ถึงแม้ยงั ไม่ร้วู ่ำเป็ นใคร แต่ กำรได้รบั
แรงหนุนมำกขึน้ นัน้ เป็ นที่แน่ นอน

“หำกฮ่ องเต้ หำคนในกองทัพให้ องค์ชำยก็จะดี ที่สุด สิ่งที่

องค์ชำยขำดแคลนเวลำนี้ ก็คือแรงหนุนจำกกองทัพ” เสี่ยนเม่ำ
ซิ่นพูด เป็ นขุนนำงกระทรวงกลำโหม เขำเข้ำใจดีว่ำอิทธิพลของ
กองทัพคืออะไร ทหำรนัน้ เครือ่ งมือของชำติ หำกองค์ชำยสำมมี
แรงหนุนจำกกองทัพ กลัวอะไรจะไม่สำเร็จ!

ได้ยินคำเสี่ยนเม่ำซิ่นแล้ว สีหน้ ำซังกวนหย่

่ งผิงฉำยแวว
แปลกพิกล เขำนึ กถึงเรื่องที่สองปี ก่อนไปเมืองหน้ ำด่ำนอันเป่ ย
พวกคนในกองทัพ ไม่มีคนไหนดีด้วยได้ หญิงสำวในครอบครัว
พวกนี้ ก็คงห้ำวหำญไร้เที ยมทำนกระมัง นึ กถึ งแล้ว สมองวำด
้
ภำพหญิ ง สำวท่ ำ ทำงเหี้ ยมโหดออกมำคนหนึ ่ ง รู้สึ ก สะท้ ำ น
ออกมำอย่ำงไม่รตู้ วั น่ ำกลัวจริงๆ!

คลื่นใต้น้ำของเหล่ำวังองค์ชำย กระทบไปถึงบรรดำพระ
สนมในวังหลัง พระสนมที่ ไม่มีลูกชำยไม่เกี่ ยวด้วย พวกที่ เป็ น
ลูกเล็กก็ยงั ดี พวกเต๋อเฟย เสียนเฟยกับหลี่ก้ยุ ผินที่โอรสโตแล้ว
536
ล้วนเครียดกันมำก พวกนำงนอกจำกเทิดทูนเอำใจฮองเฮำแล้ว
ต่ อ หน้ ำฮ่ อ งเต้ ก็จ ะคอยชี้ ถึ ง จุด เด่ น ของโอรสตัว เองโดยท ำ
เหมือนไม่ได้ตงั ้ ใจ

ควำมคิดของเฟยผินเหล่ำนี้ ฮ่องเต้เข้ำใจดี วันใดที่ ยงั ไม่

มีรชั ทำยำท กำรแย่งชิงก็จะไม่สิ้นสุด เขำย่อมรู้อยู่ เพียงแต่ฟัง
จนน่ ำเบือ่ จำนวนครัง้ ที่ไปวังคุนหนิงก็เลยมำกขึน้

ตัง้ แต่ รชั ทำยำทสิ้น พระชนม์ วัง คุน หนิ งก็เงี ยบไปมำก
สำหรับฮ่องเต้แล้ว ก็นับว่ำเป็ นที่ไปที่ดี ไม่ต้องฟั งพวกนำงสนม
คอยพูดพล่ำม ฮ่องเต้ ร้สู ึกสบำยขึ้นมำก บำงครัง้ ก็คุยเรื่องไม่
สบอำรมณ์เหล่ำนี้ กบั ฮองเฮำ

“ผูส้ ืบทอดยังไม่กำหนด พวกนำงต่ำงคิดหำทำงเพื่อโอรส

ตัวเองก็เป็ นเรือ่ งธรรมดำ” ฮองเฮำเติมน้ำชำให้ฮ่องเต้พลำงพูด
น้ำเสียงนุ่มนวลแผ่วเบำเหมือนรำษฎรธรรมดำคุยกัน

ฮ่ องเต้ ก็ชอบบรรยำกำศผ่อนคลำยเช่ นนี้ อดไม่ ได้ พูด

ควำมในใจออกมำ “โอรสข้ำพวกนี้ มีทงั ้ ส่วนดีส่วนไม่ดี ข้ำก็ยงั
ยำกที่จะตัดสินใจ ฮองเฮำพอมีควำมคิดอะไรหรือไม่?”

537
 “เรื่องรำชบัลลังก์ พวกวังหลังใครจะกล้ำปำกมำก แต่ใน
เมื่อฝ่ ำบำททรงถำมมำ หม่อมฉั นจะลองพูดๆ ดู” ฮองเฮำพูด
ควำมคิดโลดแล่น นึ กถึงจดหมำยตอบของพี่ชำย ควำมคิดในใจ
แน่ วแน่ ขึน้ มำก

“องค์ชำยรอง องค์ชำยสำมกับองค์ชำยห้ำก็ดีทงั ้ นัน้ ข้ำก็

แยกไม่ออกว่ำใครดีกว่ำ เพียงแต่ข้ำคิดดู เต๋อเฟยกับเสียนเฟย
มำจำกตระกูล สู ง ศัก ด์ ิ องค์ช ำยรองกับ องค์ช ำยสำมย่ อมดูมี
ศักด์ ิ สูงกว่ำองค์ชำยห้ำ แน่ นอนว่ำเหนื อกว่ำองค์ชำยห้ำ หำกขึน้
ครองรำชย์ ขุนนำงก็ยอมรับง่ำย” ฮองเฮำ ยิ้มแล้วพูด ยกน้ำชำขึน้
ปิด แอบมองฮ่องเต้ เห็นสีหน้ ำสะดุดน้ อยๆ รูส้ ึกชำหอมขึน้ มำ

“ตระกูลสูงศักด์ ิ ? ขุนนำงยอมรับ?” ฮ่องเต้พึมพำ คำพูด

ฮองเฮำ สะกิดถูกส่วนลึกในใจฮ่องเต้

ครัง้ นั ้น ขณะที่ เ ขำครองรำชย์ มี ขุน นำงไม่ น้ อยแอบ

นินทำว่ำเขำเป็ นลูกสำวใช้ เห็นว่ำเขำไม่ได้สูงศักด์ ิ ไม่เหมำะที่
จะเป็ นฮ่องเต้ มีขุนนำงเสนำบดี ให้ แต่ งตัง้ เซิ่งอ๋องในขณะนั น้
เป็ นฮ่ อ งเต้ เหตุ ผ ลก็คื อ เซิ่ ง อ๋ อ งสูง ศัก ด์ ิ ขุน นำงยอมรับ หำก
ไม่ใช่ เพรำะตระกูลเกำกับตระกูลเจียงคอยช่ วยแก้ คำวิจำรณ์
เห็นว่ำทุกคนล้วนเป็ นเชื้อสำยฮ่องเต้ ย่อมไม่มีศกั ด์ ิ สูงหรือตำ่
กว่ำกัน ไม่แน่ ว่ำตำแหน่ งฮ่องเต้ยงั ไม่มนคงสั ั่ กเท่ำไร!
538
 ร่วมสี่สิบปี แล้ว ควำมเจ็บปวดนี้ เขำลืมเลือนไปนำนแล้ว
พอฮองเฮำพูดออกมำ ฮ่องเต้กเ็ หมือนจำได้ว่ำเวลำนัน้ ทัง้ แค้น
เคืองทัง้ สิ้นหวังแค่ไหน ศักด์ ิ สูงหรือตำ่ ใช่สิ่งที่เขำเลือกได้หรือ?
ทำไมพี่ น้องคนอื่ นต้ องมีศกั ด์ ิ สูงกว่ำเขำหรือ? ศักด์ ิ สูงแล้วจะ
ทำไม? สุดท้ำยแล้วเขำก็ยงั นัง่ อยู่ในตำแหน่ งฮ่องเต้เกือบสี่สิบปี

ควำมคิ ด ต่ ำ งๆเหล่ ำ นี้ ว นเวี ย นในสมองฮ่ อ งเต้ นึ ก ถึ ง

เหล่ ำ องค์ช ำยแย่ ง ชิ ง กัน เป็ นผู้สื บ ทอด ในใจก็รู้สึ ก ผิ ด แผก
เล็กน้ อย สถำนกำรณ์ ของเจ้ำห้ ำ ช่ ำงเหมือนกับตัวเองในครัง้
นั น้ พวกเฟยผินหลังวังกับพวกขุนนำงรำชสำนั ก คิดเหมือนที่
ฮองเฮำคิดหรือไม่? เจ้ำห้ำถูกแอบดูถกู เยำะเย้ยหรือไม่? คล้ำย
ที่ ตวั เองเคยประสบมำ ควำมคิดเหล่ำนี้ วนเวียนปรำกฏในสมอง
ของเขำ จนทำให้เขำนิ่งเงียบไป

539
 150 ซังกวนฉำงจื
่ อ้ เริ่มได้เปรียบ

ควำมนิ่ งเงี ย บของฮ่ อ งเต้ รำวกับ ท ำให้ อุณ หภูมิ ใ นวัง

คุน หนิ งลดลงไปมำก เนื่ อ งจำกควำมนิ่ งเงี ย บนี้ เจื อ อยู่ ด้ ว ย
ควำมเย็นชำอยู่ลึกๆ

ควำมเย็นชำของฮ่องเต้ ทำให้เหล่ำนำงกำนัลที่ปรนนิบตั ิ
อยู่ถึงขนำดหนำวสัน่ แม้แต่ต้ำฉำงชิว สีหน้ ำก็เปลี่ยนไป ได้แต่
พยำยำมทำใจให้นิ่งไว้

ฮองเฮำยัง คงดื่ มด ่ำ อยู่ก บั กลิ่น หอมของน้ ำ ชำ รำวกับ

ไม่ได้สนใจควำมนิ่งเงียบของฮ่องเต้ ทัง้ ไม่ร้สู ึกถึงควำมหนำว
เย็นในวังคุนหนิง

ควำมรู้สึกในเรื่องผู้ให้ กำเนิดของฮ่ องเต้ นำงรู้มำนำน

แล้ว ฮ่องเต้โกรธแค้นเหล่ำขุนนำงที่ว่ำเขำตำ่ ศักด์ ิ มำกที่ สุด ใน
จุดนี้ นำงจะไม่รไู้ ด้อย่ำงไรกัน?

แต่ เดิมเนื่ องจำกตระกูลเจียงสนั บสนุ นให้ เขำขึ้นครอง

รำชย์ ฮองเฮำก็อยู่ข้ำงๆฮ่องเต้มำตลอด เกี่ยวกับควำมรู้สึกนี้
ของเขำ สำมีภรรยำหลำยสิบปี นำงย่อมเข้ำใจอย่ำงแจ่มชัด!

540
 ที่นำงแกล้งพูดเช่นนี้ ก็เพื่อสะกิดให้ฮ่องเต้ระลึกถึงควำม
คับข้องใจในอดีตของตัวเอง ระลึกถึงควำมสิ้นหวังของตัวเอง
ต้ อ งท ำเช่ น นี้ เขำจึ ง จะมี ค วำมรู้สึ ก ว่ ำ ตัว เองประสบเครำะห์
กรรมเดียวกับองค์ชำยห้ำในขณะนี้ จึงจะเพิ่มควำมเห็นอกเห็น
ใจต่อเขำ ใจจึงจะหันเหไปทำงองค์ชำยห้ำได้!

ฮองเฮำกับตระกูลเจียงตัดสินใจแล้ว ว่ำจะสนับสนุนซังกวน่
ฉำงจื้อขึ้นครองรำชย์ รัชทำทสิ้นพระชนม์แล้ว ตระกูลเจียงยัง
อยู่ ที่ ต้ อ งวำงแผนก็ย ัง ต้ อ งวำงแผน คนที่ เ คยชิ น กับ ยศถำ
บรรดำศักด์ ิ ยิ่งไม่สำมำรถทนรับกับยศถำ บรรดำศักด์ ิ ที่จะหลุด
ลอยไป

เวลำเพียงแค่เดือนกว่ำเท่ำนัน้ ฮองเฮำก็สำมำรถเปลี่ยน
จำกควำมคิดที่ หมดสิ้นแล้วทุกสิ่งกลำยเป็ นวำงแผนกลยุทธ์ได้
อีก พูดได้ว่ำ เป็ นผลงำนจำกเวลำ สำมำรถเปลี่ยนแปลง ได้ทุกสิ่ง

ฮองเฮำช่วยเอ่ยถึงควำมดีขององค์ชำยห้ำอย่ำงไม่ให้จบั
ได้ ต่ อหลี่ก้ยุ ผินก็เริ่มใกล้ชิดมำกขึ้น เรื่องนี้ ย่อมเป็ นควำมลับ
อย่ำงน้ อยเต๋ อเฟยกัยเสี ยนเฟยก็ยงั ไม่รู้ตวั พวกนำงยังคงส่ ง
อำหำรผสมยำบำรุงกับอ่ำนบทสวด ‘สู่ภพใหม่’ ต่อไป หวังจะได้
ใจฮองเฮำ โดยไม่รวู้ ่ำฮองเฮำได้เลือกข้ำงแล้ว

541
 ควำมคิดของฮองเฮำหลอกเสิ่นหนิงไม่ได้ มดงำนที่ วำง
ตัวไว้ในวังชุนซี ได้ส่งข่ำวออกมำแล้ว ในทำงส่ วนตัว ฮองเฮำ
ปฏิบตั ิ ต่อหลี่ก้ยุ ผินดีขึน้ มำก ขณะที่หลี่ก้ยุ ผินไปฉิ่งอันที่วงั คุนห
นิง ฮองเฮำจะให้ทุกคนถอยออกไป รวมทัง้ นำงกำนั ลคู่ใจก็ยงั
ไม่ให้อยู่ด้วย

เหตุกำรณ์ทุกอย่ำงบ่งชี้ชดั เจนว่ำ ฮองเฮำกับองค์ชำยห้ำ

ได้ร่วมเป็ นพันธมิตรกันแล้ว ไม่ใช่ พูดให้ถกู ต้องคือ ตระกูลเจียง
กับองค์ชำยห้ำเป็ นพันธมิตรแล้ว ซึ่งหมำยควำมว่ำ ในทำงลับ ซัง่
กวนฉำงจื้ออย่ำงน้ อยมีกองทหำรสนับสนุ นอย่ำงน้ อยถึงแสน
สองหมื่นคน เท่ ำกับทิ้งห่ำงองค์ชำยอื่นไปไกลลิบ องค์ชำยสิบ
สองที่ ตระกูลเสิ่นสนับสนุนควบม้ำอย่ำงไรก็ตำมไม่ทนั ซังกวน ่
ฉำงจือ้ แล้วแน่ นอน

คิดดังนี้ แล้ว เสิ่นหนิงยิ้มเศร้ำๆ ไม่นึกว่ำทหำรแสนสอง

หมื่นของหล่งโย่วเว่ยถูกซังกวนฉำงจื
่ ้อเอำไปจนได้ ขัน้ ตอนไม่
เหมือนกัน แต่ผลเช่นเดียวกับชำติก่อน ชำติก่อนตระกูลเจียงก็
สนับสนุนซังกวนฉำงจื
่ อ้ เพียงแต่ไม่ไวเหมือนชำตินี้

ตอนนั ้น จนกระทัง่ รัช ศกฉำงไท่ ปี ที่ สี่ สิ บ สอง ซัง่ กวน

ฉำงจื้อได้ รบั แต่ งตัง้ เป็ นรัชทำยำทแล้วสองปี ตระกูลเจี ยงจึง

542
สวำมิภกั ด์ ิ ต่อรัชทำยำท ครัง้ นี้ รัชทำยำทยังไม่ทนั ตัง้ เจียงฟู่ เห
วินก็เลือกข้ำงแล้วหรือ? ไม่เหมือนทีท่ำเมื่อชำติก่อน!

องค์ชำยที่ ไร้แรงหนุนคนหนึ่ ง กับฮองเฮำที่ ไร้โอรสคน

หนึ่ ง ดูแล้ว เจียงฟู่ เหวินคงหวังไว้ไม่น้อย!

เสิ่นหนิงนึ กถึงตระกูลเจียงกับเจียงฟู่ เหวิน คิดด้วยควำม

เข้ ำใจอย่ ำงแจ่ มแจ้ ง รู้สึ กถึ งภัยอันตรำย หำกตระกูลเจี ย งเป็ น
พันธมิตรกับองค์ชำยห้ ำ เช่ นนั น้ แล้ว ฮองเฮำต้ องทุ่มเทสุดใจ
เพื่อสนับสนุนซังกวนฉำงจื
่ อ้

จำกข่ำวในวัง เห็น ได้ ว่ำ ฮองเฮำได้ยืน อยู่ข้ำงซั ่งกวน

ฉำงจื้อแล้ว หลังจำกรัชทำยำทสิ้นพระชนม์ ฮ่ องเต้ ยิ่งรู้สึกรัก
ใคร่และเห็นควำมสำคัญฮองเฮำมำกขึ้น เมื่อนำงหันไปข้ำงซัง่
กวนฉำงจือ้ ก็จะทำให้ฮ่องเต้หนั ไปข้ำงซังกวนฉำงจื
่ อ้ ด้วย!

นี่ เป็ นข่ำวร้ำยสำหรับตระกูลเสิ่นจริงๆ เมื่อเสิ่นหนิง

บอกข่ำวนี้ ให้เสิ่นหวำซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้ง ก็มองเห็นสี หน้ ำที่ ออก
อำกำรเคร่งเครียด

“มิน่ำไม่กี่วนั ก่อนที่ ตำหนักจื้อเฉิง ฝ่ ำบำทดูใกล้ชิดกับ

องค์ชำยห้ำมำก เวลำนัน้ ข้ำก็ยงั ไม่เข้ำใจ ดูเช่นนี้ แล้ว ฮองเฮำ

543
คงได้พดู เรื่องดีๆต่อหน้ ำฝ่ ำบำทไม่น้อย” เสิ่นหวำซันหรี
่ ่ตำพูด
นึ กถึงภำพที่เห็นที่ตำหนักจื่อเฉิงเมื่อไม่กี่วนั ก่อน

ตอนนัน้ เขำก็ร้สู ึกค่อนข้ำงประหลำดใจ ในระหว่ำงที่ มี

กำรแย่งชิงเป็ นผู้สืบทอด ทำไมฮ่องเต้จึงแสดงออกถึงกำรเอียง
ข้ำงอย่ำงชัดเจน ที่แท้เป็ นผลงำนของฮองเฮำอยู่ไม่น้อยทีเดียว
สำหรับตระกูลเสิ่นแล้ว นับว่ำไม่ใช่ข่ำวดีนัก

“ท่ ำที ของฝ่ ำบำทที่ ทรงปฏิบตั ิ ต่อหรงกุ้ยผินก็ยงั ไม่ได้

เปลี่ ยน เรื่องรำวยังไม่ได้แย่มำก” เสิ่นเจ๋อจิ้งพูด เกี่ ยวกับข่ำว
ครำวต่ ำงๆของหรงกุ้ยผิน เสิ่นหนิงจะรำยงำนเขำเป็ นระยะๆ
กำรที่ ฮ่องเต้ยงั คงโปรดปรำนหรงกุ้ยผิน ตลอดเวลำอยู่หรือไม่
เกี่ยวข้องกับสถำนภำพโดยรวมของตระกูลเสิ่น เสิ่นเจ๋อจิ้งย่อม
ต้องสนใจ

“ตระกูลทำงมำรดำและชำยำขององค์ชำยรองกับองค์
ชำยสำมต่ ำ งถำงทำงให้ อ งค์ ช ำยของตั ว เอง เริ่ มพำกั น
ดำเนินกำรใหญ่โต องค์ชำยรองกับองค์ชำยสำมชิงดีชิงเด่นกัน
ทัง้ ที่ลบั ที่แจ้ง ต่ำงวำงสิ่งกีดขวำงมำกมำยกัน้ ขวำงฝ่ ำยตรงข้ำม
ได้ ยิ น ว่ ำ องค์ช ำยรองยัง ส่ ง คนไปสอดแนมตระกูล โจว เพื่ อ
จับ ผิ ด ตระกูล โจว วัน ก่ อ นโจวหยำงซวี่ ฟ้ องร้ อ งรองอธิ บดี
กระทรวงพิธีกำรจำงเปิ่นเชี ยน เจ้ำจำงเปิ่นเชี ยน เป็ นหลำนลุง
544
ของจำงซิงหวำ ฝั ง่ องค์ชำยรองไม่ยอม ขุน นำงฝั ง่ ตระกูลจำงก็
ฟ้ องร้องตระกูลโจวว่ำให้คนทำร้ำย จะลำกตระกูลโจวเข้ำไปใน
คดีลกั ลอบค้ำหน้ ำไม้ปีที่แล้ว... ไม่มีที่สิ้นสุด” เสิ่นอวี๋หงเพิ่มเติม
อยู่ข้ำงๆ

ข่ำวเหล่ำนี้ ล้วนสื บรู้มำโดยคนของหรูหลิวชู่ แต่ เป็ น

แค่เรื่องสัพเพเหระ ไม่ส่งผลอะไรถึงองค์ชำยรององค์ชำยสำม
ดังนัน้ เสิ่นอวี๋หงจึงรูส้ ึกเหมือนดูงิ้วดูละคร

แต่เขำพบแนวโน้ มอะไรบำงอย่ำง ตระกูลเสิ่นไม่สนใจ

ไม่ได้

“องค์ชำยห้ำถึงแม้จะเป็ นองค์ชำยที่ถึงวัยแล้ว แต่ฐำนะ

พระมำรดำตำ่ ต้อย อิทธิพลดูเหมือนน้ อยนิด องค์ชำยรองกับองค์
ชำยสำมล้วนมองข้ำมไป ไม่ได้ใส่ใจที่ จะโจมตี อะไร ขณะที่ องค์
ชำยรองกับองค์ชำยสำมกำลังประลองกำลังกัน อิทธิพลองค์
ชำยห้ำกลับกำลังเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ ไม่นับอิทธิพลจำกตระกูล
เจียง ขุนนำงขัน้ สี่ชนั ้ ห้ำในรำชสำนักมีไม่น้อยที่ใกล้ชิดองค์ชำย
ห้ ำ โดยเฉพำะขุนนำงจำกกรมพิธีกำรทูต มี ควำมรู้สึกที่ ดีต่อ
องค์ชำยห้ ำ เส้ ำชิงกรมพิธีกำรทูตฟำงฉงเจ๋อเป็ นคนสนิทองค์
ชำยห้ ำแล้ว ” เสิ่นอวี๋หงพูดถึงกำรวิเครำะห์ของหรูหลิวชู่ต่อ สี
หน้ ำเคร่งเครียดขึน้
545
 องค์ชำยห้ำอำศัยควำมชุลมุนในกำรประลองกำลังของ
สององค์ชำยรับประโยชน์ เต็มๆ หำกเป็ นเช่ นนี้ ต่อไป วังองค์
ชำยห้ำจะเป็ นฝ่ ำยได้รบั ชัยชนะ

เสิ่นอวี๋ หงยิ่งรู้สึกว่ำกำรสนั บสนุ นองค์ชำยสิบสองขึ้น

ครองรำชย์นัน้ เป็ นเรื่องยำกเย็นแสนสำหัส เด็กน้ อยคนหนึ่ ง ไม่มี
ชื่อไม่มีเสียง ยำกกว่ำเข็นครกขึน้ เขำเสียอีก

เสิ่นหนิงฟั งกำรวิเครำะห์ของทัง้ สำมคน สมองครุ่นคิด

ไม่ได้หยุด ทำอย่ำงไรดี ทำอย่ำงไรดี แนวโน้ วที่ เสิ่นอวี๋หงพูด นำง
คิดแต่แรกอยู่แล้ว อีกทัง้ จำกที่นำงรู้มำ อิทธิพลขององค์ชำยห้ำ
ขยำยได้ทงั ้ เร็วทัง้ ลึกกว่ำที่ หรูหลิวชู่วิเครำะห์ไว้ เนื่ องจำกนำง
ได้รบั ข่ำวสำรเพิ่มเติมจำกอิงหนำนถูด้วย

ได้พดู ไว้ก่อนแล้วว่ำ อิงหนำนถูมีสำยอยู่ในวังองค์ชำย

ห้ ำ แต่ แ รก ทัง้ ส่ ง ข่ ำ วสำรเรื่ อ งซัง่ กวนฉำงจื้ อ ให้ อิ ง หนำนถู
กับ เสิ่ น หนิ งไปแล้ ว ไม่ น้ อย แต่ ห ลัง จำกเรื่ อ งหงซิ่ ว ซัง่ กวน
ฉำงจื้อรู้ว่ำมีสำยลับในวังองค์ชำยห้ำ จำกกำรสืบหำ ตำมไปได้
ถึงสำยของอิงหนำนถู สำยของอิงหนำนถูจึงต้องฆ่ำตัวตำยโดย
ไม่มีทำงเลือก

546
 หลังจำกสำยคนนี้ เสียชีวิตแล้ว อิงหนำนถูเคยพยำยำม
วำงคนเข้ำไปในวังองค์ชำยห้ ำหลำยครัง้ แต่ ไม่สำเร็จ ขณะนี้
เหตุกำรณ์ ภำยในวังองค์ชำยห้ำ ทัง้ เสิ่นหนิงและอิงหนำนถูต่ำง
มืดแปดด้ำน

นี่ คือกำรเห็นจำกอี กด้ำนหนึ่ งได้ชดั ว่ำอิทธิพลของซัง่

กวนฉำงจือ้ ลึกลำ้ มำกขึ้นด้วย ถึงแม้เสิ่นหนิงจะมีประสบกำรณ์
ชำติที่แล้ว ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เนื่ องจำกชำตินี้มีกำรเปลี่ยนแปลง
มำกมำย นำงเองก็ไม่รู้ว่ำเวลำนี้ ซงกวนฉำงจื
ั่ ้อทำอะไรไปถึง
ไหนแล้ว

“ที่ สำคัญเร่งด่วนคือ ขัดขวำงไม่ให้ ฮองเฮำเข้ำใกล้ห

ลี่ก้ยุ ผินกับองค์ชำยห้ำ ตระกูลเจียงกับองค์ชำยห้ำเป็ นพันธมิตร
แน่ นอนแล้ว แต่ฮองเฮำก็ไม่ใช่คนของตระกูลเจียงแล้ว พวกเรำ
จะต้ องหำวิ ธี ท ำให้ ฮองเฮำกับองค์ชำยห้ ำแตกแยกกัน แค่ ใ ห้
ฮองเฮำอย่ำได้คอยสรรเสริญควำมดีควำมงำมขององค์ชำยห้ำ
ตระกูลเจียงอยู่ไกลถึงหล่งโย่ว หนทำงห่ำงไกล ยังพอมีโอกำส”
เสิ่นหนิงนึ กถึงจุดนี้ ฮองเฮำ หลี่ก้ยุ ผิน ในวัง...

เสิ่ น หนิ งคิ ด หำวิ ธี ไ ด้ อ ย่ ำ งรวดเร็ว วิ ธี นี้ ต้ อ งได้ ร บั

ควำมช่วยเหลือจำกเหนี ยงเหนี ยงคนนัน้ จึงจะสำเร็จ!

547
 มู่เฟยเหนี ยงเหนี ยงแห่งวังเฉำตุน มีควำมแค้นกับซัง่
กวนฉำงจือ้ ชนิดไม่ตำยไม่เลิก ทำไมจึงจะยอมเพิกเฉยปล่อยให้
ซังกวนฉำงจื
่ อ้ ขึน้ ถึงตำแหน่ งนัน้ ? ภำรกิจนี้ มู่เฟยเหนี ยงเหนี ยง
ต้องยินดีช่วยแน่ นอน!

เสิ่นหนิงนำวิธีของตัวเองบอกพวกเสิ่นหวำซันทั ่ ง้ สำม
คนแล้ว ทัง้ สำมก็เห็นว่ำวิธีนี้ทำได้ แต่กำรฝำกควำมหวัง ทัง้ หมดไว้
ที่ มู่เฟยคนเดียว ดูออกจะเสี่ ยงไปหน่ อย มีวิธีที่ให้ ควำมมันใจ ่
กว่ำนี้ ได้หรือไม่?

เสิ่ น หวำซัน่ กับ เสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง สองคนยัง ไม่ ท ัน พูด อะไร
เสิ่นอวี๋ หงก็โพล่งออกมำก่ อนว่ำ “ถ้ำหำกมู่เฟยเหนี ยงเหนี ยง
วำงมือไม่ย่งุ แล้วจะทำอย่ำงไรดีเล่ำ?”

ควำมจริง คำถำมทัง้ โง่ทงั ้ ง่ำยเช่ นนี้ เสิ่นอวี๋หงไม่ควร

ถำม แต่ เวลำนี้ ตระกูลเสิ่นกำลังหน้ ำสิ่วหน้ ำขวำน เขำไม่กล้ำ
ประมำทแม้แต่นิด พูดตรงๆก็คือ เร่งร้อนจนเสียกระบวนท่ำ

“ไม่หรอก มู่เฟยเหนี ยงเหนี ยงจะต้ องเล่นไม่มีวนั เลิก

กับวังองค์ชำยห้ ำ ควำมแค้นระหว่ำงกัน ไม่ตำยไม่เลิก” เสิ่น
หนิงพูดเนิบๆ ไม่มีใครเข้ำใจควำมแค้นที่ มู่เฟยมีต่อหลี่ก้ยุ ผิน
และมีต่อองค์ชำยห้ำมำกกว่ำนำงอีกแล้ว!
548
 แค้นของกำรฆ่ำลูก สำหรับผู้เป็ นแม่แล้ว ยังฝังลึกกว่ำ
ควำมแค้ น ที่ ถ กู เชื อดหัว ใจตัว เองไปเสี ย อี ก มู่เ ฟยกับ ตระกูล
เปี้ ยนจะต้องแก้แค้นองค์ชำยห้ำแน่ นอน

หลัง มู่เ ฟยสูญเสี ย โอรสทัง้ แท้ ง ลูกในครรภ์แ ล้ ว ก็ไม่

สำมำรถตัง้ ครรภ์ได้อีก เท่ำกับหมดสิ้นควำมหวังในอนำคต! ต่อ
ให้ มีควำมงำมมำกเพียงไร แล้วจะทำไม? ควำมงำมแพ้ควำม
ชรำ เป็ นสัจธรรมที่ไม่มีใครหลีกพ้นได้ มู่เฟยจะอำศัยควำมงำม
อยู่เหนื อบรรดำพระสนมทัง้ วังหลังได้ตลอดชีวิตหรือ?

มู่เฟย คงแค้ นจนอยำกเชื อดเนื้ อเถื อหนั ง หลี่ ก้ ยุ ผิน

กับซังกวนฉำงจื
่ อ้ ทัง้ เป็ นเลยทีเดียว!

ในจุด นี้ ควำมพยำยำมของมู่เ ฟยกับ เสิ่ น หนิ งอยู่ใ น

ทิ ศ ทำงเดี ย วกัน ดัง นั ้น เสิ่ น หนิ งไม่ ต้ อ งห่ ว งเลยว่ ำ มู่ เ ฟยจะ
เลิกรำ

มู่เฟย อำจทำหนั กกว่ำนั น้ อี ก ดันเรื่องนี้ เข้ำไปสู่จุดที่

ส ำคัญกว่ ำ! นำงจะวำงมือไม่ยุ่ง ได้ อย่ ำงไร? ควำมกังวลของ
ท่ำนปู่ กับพี่ชำยไม่มีวนั เกิดขึน้ เป็ นอันขำด!

กำรวิเครำะห์เรือ่ งนี้ นำงมีควำมมันใจอย่

่ ำงเต็มที่!

549
 “ที่องค์ชำยสิบเกิดเรื่อง ก็เพรำะฝี มือของ หลี่ก้ยุ ผินกับ
องค์ชำยห้ำ...” นึ กถึงควำมกังวลของท่ำนปู่ กับพี่ชำย เสิ่นหนิง
จึงเล่ำรำยละเอี ยดกำรสื บหำของมดงำนรวมกับกำรคำดเดำ
ของตัวเองให้พวกเสิ่นหวำซันได้
่ รบั รู้

“ถ้ำเช่นนัน้ ก็ต้องไหว้วำนหรงกุ้ยผินช่วยไปวังเฉำตุน
สักรอบ เรื่องนี้ ช้ำไม่ได้ อำจไม่ทนั กำรณ์ ” เมื่อฟั งเสิ่นหนิงเล่ำ
จบ เสิ่นเจ๋อจิ้งก็ชิงพูดขึน้ ก่อน

เขำเชื่ อกำรวิเครำะห์ของเสิ่นหนิง เรื่องนี้ มอบหมำย

ให้ม่เู ฟยจัดกำร เหมำะสมที่สดุ แล้ว!

550