POSCO

ON-

2. SAIOA
ZORIONEKOAK BIHOTZEZ BEHARTSU DIRENAK
ZORIONEKOAK NEGARREZ DAUDENAK, JAINKOAK KONTSOLATUKO DITUELAKO.

Jesusek minaren eta negarraren ikuspuntu berri bat ematen

digu. Sufritzen daudenei ingurukoek kontsolatuko dituzte.
Baina batzuetan, bertan ere ez dugu bakea aurkitzen.
Orduantxe Jesusek zin egiten digu otoitzaren bidez
berarengana hurbiltzen bagara, Bera izango dela gure
esperantza eta kontsolamendu.
¿Kontsolamendu?
Bihotzeko mina arintzea.
 Otoitz leku edo leku lasai bat bilatu.

1 Bertan erosotu eta kandela bat piztu.

Jesus agurtu eta Rezando voy-eko audioa entzun.

2
Zer egin
Entzundakoaz eta ebangelioaz hausnartu: Zer esaten dau?
behar dot?
3 Zer esan nahi dau? Zer esaten daust neri?

Eskulana egin: Kontsolamendu tiritak. Bitartean

«Siempre estaré ahí» abestia entzun dezakezu.
4

Otoitza irakurri eta Jesusi egindako lana eskeini.

5
ESKULANA

 Folio bat (Eskua eta tiritak margozteko).

 Margoak /errotulagailuak . Egindakoa taldearekin partekatu.
 Artaziak eta kola. 6
 Kontsolamendu tiritak:

Zure eskua orri batean margoztu eta moztu.

Gero tiritak margoztu eta moztu.

Tirita bakoitzak laztan edo maitasun keinu bat

adierazten du. Horregatik tirita bakoitzean zuk
jason duzun maitasun keinu bat idatzi idatzi.

Bukatzeko tiritak eskuan pegatu

Eskua zabalik irudikatu dugu besteok gu laguntzeko, lehendabizi gu

langunduak izateko prest agertu behar garelako. Tiritek kontsolatuak izan
garenean jasotako keinuak eta ekintzak edo kontsolatu gaituzten pertsonen
izenak irudikatzen dituzte.
Ebangelioa: Lc 24, 13-35
Después de que Jesús murió, sus amigos se fueron yendo de Jerusalén. Dos de ellos
caminaban, muy tristes, hacia un pueblo que se llamaba Emaús. Iban charlando y
hablando de todo lo que había ocurrido. Entonces apareció un hombre que se juntó
a ellos, y empezaron a conversar. El que había llegado era Jesús, pero ellos no se daban cuenta.
«¿De qué habláis?» –les preguntó–.

Ellos le contaron que su amigo Jesús había muerto asesinado por las autoridades y lo
disgustados que estaban. Pero él les dijo que no fueran tan ciegos. «¿No veis que las profecías
antiguas ya decían que el Hijo de Dios sufriría mucho, pero que no sería derrotado?» Y así
siguieron, caminando, y charlando.
Al llegar al pueblo, los amigos de Jesús invitaron al peregrino a quedarse con ellos a cenar. Él
aceptó. Y cuando estaban empezando a cenar, agarró un trozo de pan y lo partió con las
mismas palabras de la última cena. Entonces por fin se dieron cuenta de que era Jesús. Pero
cuando quisieron abrazarlo, ya había desaparecido. Tenían el corazón lleno de alegría, y
volvieron todo el camino hasta Jerusalén, corriendo, para contarles a los demás que lo habían
visto y que estaba vivo.
OTOITZA. ¡Poztu!
Bizitzeko mila arrazoi badituzu,
bakarrik sentitzea baztertu baduzu,

abesteko gogoarekin jaikitzen bazara,

Denak hitz egiten badizu: bideko harriek, zeruko

izarrek, ipurtargiak jaraitzen dituzten arrainek

edo itsas gizonek

Haizea aditzen baduzu eta isiltasuna entzuten…

@revuvisipab
Egizu poztasunez salto!

Maiasuna zurekin dabilelako:

zure kidea da, zure anaia-arreba.