3.

☕
Khallie's POV

"Ace <3"

on call

Khallie: hello-

Naputol ang sasabihin ko ng biglang nag salita ang na sa kabilang linya.

??? : Hello po, ikaw po ba yung girlfriend ni Mr. Acel Bautista?

Khallie: Yes po, ako nga po. Bakit po sa inyo yung cellphone ng boyfriend ko?

???: Ah miss, na aksidente po yung boyfriend niyo...

Khallie: Po?! Tama po ba yung narinig ko? Baka iba po yng tao.

I'm panicking right now. Hindi ko alam yung gagawin ko.. Please be safe love...

???: andito po siya ngayon sa (name of hospital)

Khallie: Ah s-sige p-po

My hands are trembling and my heart beat is so fast. Bago ako umalis nag bigay
nalang ako ng tip sa waiter kahit hindi ako nag order.

As soon as nakalabas ako ng restaurant pumara agad ako ng taxi. Sinabi ko sa

driver kung saan pupunta at tinawagan ko yung kapatid ko..

My tears are flowing down my cheeks. I'm getting scared..

Too many what ifs are on mind right now.

*on call*

Khallie: K-kharl na s-saan k-ka?

Kharl: Khallie are you crying right now?! Ano ang nangyari? Nasaan ka?

Khallie: S-si A-ace na aksidente r-raw...

Kharl: Ano?! Ikaw nasaan ka ngayon?

Khallie: P-papunta ng h-hospital

Sinabi ko kung saang hospital siya na rin ang nagsabi sa parents ni Ace at kaibigan
nila

"Ma'am dito napo tayo"

Binigay ko kay manong ang bayad hindi na ako nag hintay ng sukli dahil mabilos
akon lumbas ng taxi at tumakbo papunta sa loob ng hospital

"ma'am"

"Nurse patulong yung bago lang na a-aksidente, nasaan po siya"

"Acel Bautista po ba?"

Tumango ako at sumunod sa nurse

Pumasok kami sa ER, nakita ko ao Ace sa hospital bed na kahiga maramong sugat
sa ulo niya maraming doctor ang nakapaligid sa kanya

I went closer to see Ace and his situation.

"A-ace..."

I can't stop crying, my heart is beating so fast my hands are trembling ang I can feel
my knees getting weak.

Kasalukuyang ni re-revive ng doctor si Ace..

I want to ask them some questions kung ano ang nangyari, but I can't..

"Love, lumaban ka please"

"Khallie!"

I averted my gaze when I heard someone call me. It was my brother together with his
friends and Ace's Parents.

Hindi ko napigilang tumakbo palapit sa kapatid ko upang yumakap at umiyak..

"K-Kharl, si A-A-ce..."

I can hear tita, she's crying right now. Nasa tabi niya si tita na pinipigilan ang
sarili na umiyak..

Hindi ko inalis ang tingin ko sa mga doctor, ilang minuto na ang nakalipas nang
huminto na ang doctor sa kanyang ginagawa sabay iling sa kapwa niya doctor..

No... no... hindi pwede

Bumaling ang tingin ng mga doctor sa amin

"I'm so sorry. Ginawa na namin lahat ng makakaya namin."

Yan ang huling sinabi ng doctor bago sila umalis

Nanghihina na ang mga tuhod ko at natumba na ng tuluyan.

Kharl is trying his best na mapatayo ako ngunit sa huli sumuko na lang at
pinabayaan niya na akong naka upo sa sahig. Nasa kilid ko si Kharl ngayon
umiiyak na..

Ace's friends and brothers are already crying, same with tita and tito..

Gusto kong lapitan si Ace ngunit hindi ko kaya..

Love, bakit mo ako iniwan? Bakit mo kami iniwan?

Love, bangon na please..

May lumpit na nurse sa parents ni Ace at may sinabi.

"Ma'am & Sir, ita-transfer na po namin ang pasyente sa kwarto"

"Sige po" sagot ni tito

Ng umalis ang nurse bumalik rin ito ka agad may mga kasama na siya.

Dinala nila si Ace sa isang kwarto kung saan nandito kami ngayon.

Unang lumapit si tita at tito kasunod ang dalawang kapatid ni Ace.

"Ace anak, gising na. Uuwi na tayo. Diba ayaw na ayaw mo dito sa hospital.
Halika na uwi na tayo." umiiyak na saad ni tita.

"Acel..." tawag ni Asher sa kaptid niya

"You told me that you'll take me and Asher to Bagiuo, right? Let's go na bro." sabi
naman ni Aiden.

His friends also went closer to him. The whole room was full of crying.

Moments later pumunta si tita sa akin.

"ija anak." tawag niya sakin sabay yakap

"t-tita h-hindi ko po a-alam ang gagawin ko" umiiyak kong saad.

"shh...tahan na anak"

Lumabas muna si tita at tito pati narin si kharl at ang mga kaibigan nila kasama
rin ang kapatid ni Ace.

Umpo ako sa upan. Nakatingin kay Ace at hinawakan ang kamay niya.

"Y-Your hands are c-cold l-love.."

"L-Love, b-bakit mo ko iniwan?"

"D-Diba sabi m-mo w-walang i-iwanan?"

"Ang daya mo l-love, i-iniwan mo k-kami"

"G-Gising na l-love"

"D-Diba you told m-me that w-we will reach our d-dreams t-together. Pero
bakit m-mo a-ako iniwan?"

END OF FLASHBACK

Nabalik ako sa realidad ng marinig ang cellphone ko. May tumatawag..

Hindi ko namalayan na umiiyak pala ako. Kumuha ako ng panyo at pinunasan ang
luha ko, he used to wipe my tears every time I cry.

Muling nag ring ang cellphone ko at nakitang si Kharl pala iyon, ngayon ay sinagot
ko ito.

*on call*

"hello"

"Khallie san ka? Hindi ka mahanap nga mga kaibigan mo"

"Ahh..."

"Umiyak kaba?"

"Ha? Hindi ah."

"Nasaan ka ngayon?"

"Binisita ko siya Kharl."

"Bakit hindi ka nag sabi? Sana nasamahan pa kita"

"Okay lang Kharl, alam ko naman na busy ka. Don't worry kasama ko si
manong andun siya sa sasakyan. Pa uwi na rin ako"
"O sige mag-ingat kayo. Pahinga ka pag nakarating kana sa bahay."

"Andito na ako sa pahinga ko Kharl."

"Khallie..."

"Don't worry about me, okay. Enjoy sa date niyo ni Sage."

"Ha?!"

"Wala, hahaha. Sige na uuwi na rin ako"

end call

"Love... Uuwi na po ako. Bago ako aalis, Happy Anniversary Love and
Happy Valentine's day. Bantayan mo kami palagi ha"

I bid my goodbye to him before ako bumalik sa sasakyan. I also wiped my tears
again.

Sumakay ukit ako sa sasakyan at sinabihan ko si manong na uuwi na sa bahay.

Ibabalik ko sana ang panyo ko sa bag nang makita ulit ang pamphlet na binigay ng
lalaki kanina.

Should I go there? Wala naman siguro mawawala kapag pumunta ako diba. Siguro
marketing strategy lang naman nila ito. Para makuha ang attention ng mga
customer. I should bring the girls there.

FAST FORWARD

Dumating na ako sa bahay, I immediately went upstairs sa kwarto ko para mag

pahinga.
...
Nagising ako sa tunog ng katok sa pinto ko. Hindi ko namalayan na naka tulog pala
ako.

Tumayo ako at binuksan ang pinto. Si manang Edna lang pala.

"Iha, sabi ni Kaloy hindi kapa raw nakapag pananghalian. Halika na
kumain ka na sa baba ipinagluto kita ng paborito mong ulam, sinigang."

"Ah sige po, mag-aayos lang po ako."

Pagkatapos kong mag-ayos ay bumaba na rin ako. Nakita ko si manang

naghihintay sa baba.

I sat, and started eating. Umalis si manang sa harap ko, kayo ako nalang naiwang
mag-isa rito.

Narinig kong tumunog yung cellphone ko kaya tiningnan ko iyon.

*Notification iMessage*