Opora terapia grupowa w resocjalizacji osób niedostosowanych społecznie

Psychoterapia - różne rozumienie

XX wiek
Związek jakości życia od funkcjonowania psychicznego - Freud.
Świadome i zamierzone zastosowanie wywodzących się zasady z psychologii metod
klinicznych i postaw interpersonalnych w celu pomagania ludziom w modyfikacji ich
zachowań, procesów poznawczych, emocji i innych cech osobowych w kierunku, który
korzystający z terapii uważają za pożądany.
Odkrywanie tego, co jest potrzebne pacjentowi

Kluczowe elementy psychoterapii:

- odbywają się cyklicznie, a ich celem jest odkrycie dotychczasowego wzorca
zachowań i jego zmiana
- wymaga czasu i zaangażowania obu stron (w tym - współpracy)
- nawiązanie relacji/więzi terapeutycznej - poznanie i otwartość

Czynniki leczące w psychoterapii (co pomaga)?

a. zależne od terapeuty
- tor rozmowy, prowadzenie jej, zadawanie pytań
- poziom wiedzy
- parafrazowanie i inne narzędzia
- budowanie poczucia bezpieczeństwa
b. zależne od pacjenta/klienta
- motywacja, chęć
- wiedza
- budowanie nastroju
- zasoby

Czynniki:
- pozaterapeutyczne (wewnętrzne i zewnętrzne) 40%
- czynniki związane z relacją terapeutyczną 30%
- związane z modelami i technikami terapii 15%
- inne 15%

sojusz terapeutyczny - jakość relacji między pacjentem, a psychoterapeutą, stopień, w jakim

pacjent i terapeuta zgadzają się ze sobą i współpracują w zakresie realizacji celów/zadań
terapii przekłada się na efektywność terapii

!!! czynniki leczące w psychoterapii za Czesław Czabała - 4

1. terapeuci pracują własną metodą, która im odpowiada
2. nurt musi być dostosowany do potrzeb pacjenta
3. nastawienie do pacjenta, nadzieja na zmianę, wiara w to, życzliwy stosunek do
klienta, szacunek, akceptacja,
4. swoboda w dokonywaniu wyborów

Resocjalizacja
powrót do społeczeństwa
przyswojenie społecznie akceptowanych form zachowania, wartości itd

diagnoza problemowa
diagnoza patogenetyczna - diagnoza zaburzenia
diagnoza softogenetyczna?? - wspieranie mocnych stron, odkrycie celów itd

a. problemy, dysfunkcje
-
b. polepszenie zdrowia
- l

modernizm w resocjalizacji:
- za pomocą określonych interwencji, zaplanowanych działań można doprowadzić do
zmiany funkcjonowania wychowanka
- obiektywizacja systemu resocjalizacji, schemat, algorytm

postmodernizm
- rezygnacja z uniwersalnych form zmiany. Jest bardziej indywidualna

- ważna rola języka (wpływ tego co mówi na to co myśli); budowanie znaczenia -

pytanie się co coś znaczy dla pacjenta

relacja pomocowa
- czynniki wpływające na jakość relacji - Eve Lipchik, lata 70 - terapia
skoncentrowana na rozwiązaniach, pacjenci widziani przez pryzmat
psychopatologii; pacjent wyznacza sobie sam cele;
eksperyment:
dwa arkusze:
- kwestionariusz dla klientów
- na początku II sesji i po każdej następnej
- ocena zmian
- związek z doświadczeniami z ostatniej kwestii
- kwestionariusz dla terapeutów
- mają za zadanie przewidzieć, co będzie

- wyniki: klienci bardziej cenią proces terapii (relacja, klimat itd) niż jej zawartość, a
terapeuci przeciwnie (wiedza, techniki)
- czynniki sprzyjające (klienci): autentyczność, zrozumienie, akceptacja i szacunek

Po czym poznajesz:
- że ktoś jest autentyczny
nie zmienia zdania w zależności od opinii innych osób (w sensie tak nadmiernie),

- że ktoś okazuje szacunek

kultura języka
słucha tego co mówię
nie krytykuje, a wyraża konstruktywną opinię
- że ktoś sprawia, że czuję się akceptowany
zwraca się do mnie w tej sposób jaki tego oczekuję
poczucie, że nie muszę się krępować, wstydzić i mogę wszystko powiedzieć

- zrozumiany
gdy ktoś prawidłowo parafrazuje to co chcę przekazać
ktoś ma podobne doświadczenia

- superwizja i terapia własna - potrzebne są psychoterapeucie

1. Podstawa prawna do umieszczenia nieletnich w placówkach

opiekuńczo-wychowawczych itd
- Ustawa z dnia 9 czerwca 2022 r. o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich

- demoralizacja:
- popełnienie czynu zabronionego
- naruszanie zasad współżycia społecznego
- udział w grupach przestępczych
- używanie alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia
- cccccccc
- cccccccccc

środki wychowawcze
upomnienie, nadzór odpowiedzialny opiekunów, nadzór kuratora, zobowiązanie do
uczestnictwa w terapii uzależnień, psychoterapii, psychoedukacji, umieszczenie w
młodzieżowym lub okręgowym ośrodku wychowawczym

środki poprawcze
umieszczenie w zakładzie poprawczym

środki lecznicze
umieszczenie w zakładzie leczniczym np terapia uzależnień lub terapia psychiatryczna

2. Zaburzenia mogące występować u młodzieży niedostosowanej społecznie itd

Z dostępnej w temacie literatury, wiemy, że młodzież niedostosowana społecznie prezentuje
pewne charakterystyczne cechy. Najczęściej spotykane z nich to: niskie kompetencje
szkolne, negatywny obraz własnej osoby i nieadekwatna samoocena, zaburzona
komunikacja interpersonalna z węższym, jak i szerszym otoczeniem społecznym, słaba
zdolność do radzenia sobie ze stresem i lękiem, zewnętrzne umiejscowienie poczucia
kontroli, oczekiwanie natychmiastowej gratyfikacji, niska sprawność w podejmowaniu decyzji
(L. Pytka, 2008, s. 84–86). Zaburzenia te, w połączeniu z zaniedbaniem ze strony
środowiska rodzinnego, prowadzą bardzo często do utrwalonych zachowań dewiacyjnych,
uzależnień i czynów karalnych (M. Sztuka, 2008, s. 132). W strukturze osobowości tej
młodzieży wyraźnie spostrzegamy przewagę struktur popędowo-emocjonalnych nad
strukturami poznawczymi. Konieczność stosowania terapii w resocjalizacji dotyczy nie tylko
nieletnich uzależnionych od różnorakich substancji psychoaktywnych. Konieczność jej
stosowania implikuje obecność wielorakich zaburzeń emocjonalnych i urazów psychicznych
nieletnich, kierowanych do młodzieżowych ośrodków wychowawczych. Należą do nich
między innymi: zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną:
zaburzenia lękowe w postaci fobii, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zespół stresu
pourazowego, uporczywe bóle psychogenne (bóle brzucha, bóle głowy); zaburzenia
zachowania i emocji: zachowania opozycyjno-buntownicze, mieszane zaburzenia
zachowania i emocji (zachowania dysforyczne i reakcje depresyjne), zaburzenia
emocjonalne (lęk separacyjny, lęk społeczny), zaburzenia funkcjonowania społecznego
(mutyzm wybiórczy), tiki, moczenie nocne, zanieczyszczanie się kałem, jąkanie.

3. elementy metodyki twórczej resocjalizacji

najnowsza literatura przedmiotu proponuje metodykę twórczej resocjalizacji nacechowaną
głównie treściami terapeutycznymi. Metodyka ta zawiera metodę teatru resocjalizacyjnego,
metodę resocjalizacji przez sport, resocjalizację przez muzykę, plastykę, dramę. Metodyka
twórczej resocjalizacji nie została zakwalifikowana ściśle do określonego rodzaju
oddziaływań resocjalizacyjnych (wychowawczych czy terapeutycznych). Jednak biorąc pod
uwagę teleologię ich metod, to na potrzeby czysto badawcze należałoby je zakwalifikować
do oddziaływań terapeutycznych. Chociaż zarówno oddziaływania wychowawcze, jak i
terapeutyczne muszą się ze sobą uzupełniać i tworzyć spójny proces resocjalizacji
młodzieży niedostosowanej społecznie.

e. Poprzez działania wyzwalające twórcze potencjały, wychowankowie młodzieżowych

placówek resocjalizacyjnych mogliby korygować swe myślenie, zachowanie, tworząc
parametry nowej osobowości. Głównym celem praktycznych zabiegów twórczej
resocjalizacji jest przemiana tożsamości indywidualnej i społecznej nieprzystosowanej
społecznie młodzieży przez wychowawcze stymulowanie rozwoju jej struktur poznawczych i
twórczych oraz wyposażenie jej w nowe indywidualne i społeczne kompetencje (M.
Konopczyński, 2006, s. 13). Zabiegi te, przybierające metodyczną postać pracy
terapeutycznej, sportowej (MRS), teatralnej (MTR), doświadczeń dramowych, plastycznych
czy muzycznych, mogą wykreować odmienne parametry osobowe młodego człowieka.
Pomóc wyposażyć go w nowe umiejętności, umożliwiające nawiązanie poprawnych
kontaktów międzyludzkich.

4. Jakie elementy poniższych podejść terapeutycznych w resocjalizacji nieletnich

wskazuje autor artykułu
a. podejście behawioralne
- W zakresie terapii behawioralnej do szczególnie przydatnych zaliczyć można trening
sprawności psychologicznych (psychological skills) lub inaczej trening umiejętności
konstruktywnego zachowania się — zaadaptowany przez nurt terapii
poznawczo-behawioralnej) oraz systemy oddziaływań instytucjonalnych oparte na
tak zwanej ekonomii punktowe
b. psychodynamiczne
- wymienić należy: psychoterapię indywidualną, psychoterapię grupową,
psychodramę, socjodramę, a także społeczność terapeutyczną, terapię otoczeniem
c. integracyjne/wielowymiarowe
- swe zastosowanie, z uwagi na swoją uniwersalność metodyczną, powinny mieć w
praktyce młodzieżowych ośrodków wychowawczych, zalicza się Trening
Zastępowania Agresji, ART.
- Z kolei metodyka twórczej resocjalizacji oferuje bogatą gamę metod terapeutycznych
ukierunkowanych na twórczą aktywizację młodzieży niedostosowanej społecznie.
5. socjoterapia -
Socjoterapia jest metodą ukierunkowaną na leczenie występujących u młodzieży zaburzeń,
zwłaszcza zaburzeń zachowania, nadpobudliwości i zahamowania, niektórych zaburzeń
emocjonalnych. Socjoterapia realizuje także cele edukacyjne i rozwojowe. W obszarze
zainteresowania socjoterapii pozostaje młodzież mająca problemy szkolne, które związane
są z parcjalnymi deficytami, co może być przyczyną ich trudnych zachowań,
nadpobudliwości, trudności w nauce ze względu na opóźnienia szkolne i zaniedbanie
dydaktyczne oraz młodzież agresywna wyrządzająca swoim zachowaniem wiele szkód (K.
Sawicka, 1997, s. 10–12). Socjoterapia zainteresowana jest wychowankami zagrożonymi
alkoholizmem, przestępczością i bezrobociem. Nieletnimi hodowanymi, a nie
wychowywanymi, niejednokrotnie wegetującymi w rodzinach nawet w najmniejszym stopniu
niewydolnych wychowawczo. Główne zadanie socjoterapeuty jawi się jako pomoc młodemu
człowiekowi w zrozumieniu i akceptacji własnej osoby, a w dalszej kolejności jako
towarzyszenie w arcytrudnym procesie rozumienia otaczającej rzeczywistości i próbie
odnalezienia własnego miejsca

6. trening interpersonalny w terapii młodzieży niedostosowanej społecznie

Trening interpersonalny służy rozwijaniu właściwości psychicznych, które są niezbędne, aby
w sposób satysfakcjonujący kontaktować się z innymi ludźmi. Wymienia się tu empatię,
otwartość na siebie i innych, umiejętność wyrażania własnych uczuć, nazywanie stanów
emocjonalnych

7. psychoedukacja
Celem psychoedukacji jest uczenie się określonych umiejętności psychologicznych, tj.
komunikowania się, negocjacji, asertywności, podejmowania decyzji. Pomoc psychologiczna
w psychoedukacji realizowana jest zwykle poprzez treningi zadaniowe oraz warsztaty
kompetencji

8. do czego powinna zmierzać terapia nieletnich w resocjalizacji (na podstawie analizy

diagnostycznej potrzeb i dysfunkcji w tej grupie)

terapia zmierzać powinna do tego, aby wychowankowie:

— uczyli się w sposób akceptowany społecznie wyrażać własne emocje;
— konstruktywnie rozładowywali napięcia emocjonalne;
— podnosili poczucie własnej wartości;
— kształtowali komunikację i umiejętności interpersonalne.

Zaburzenia psychiczne młodzieży

jakie zaburzenia
jak mogą być postrzegane przez otoczenie

depresja, lęk społeczny, zaburzenia obsesyjno kompulsywne,

Adolescencja
okres wczesnego dorastania (11-12 lat)
środkowa faza dorastania (14-16 lat)
okres późnego dorastania 17-19 lat)

Psychiatria dzieci i młodzieży przegląd zaburzeń

- upośledzenie umysłowe
- zaburzenia rozwoju psychicznego
- specyficzne zaburzenia rozwoju
- mowy i języka
- umiejętności szkolnych
- funkcji motorycznych
- całościowe zaburzenia rozwojowe
- zaburzenia hiperkinetyczne ADHD
- zaburzenia zachowania
- zaburzenia zachowania i emocji zwykle rozpoczynające się w dzieciństwie:
- tiki
- moczenie mimowolne nieorganiczne/zanieczyszczanie się kałem
nieorganiczne
- zaburzenia odżywiania się w niemowlęctwie i dzieciństwie
- pica
- stereotypie ruchowe
- jąkanie się
- mowa bezładna
- zaburzenia lękowe
- zaburzenia związane ze stresem
- zaburzenia odżywiania się
- zaburzenia nastroju
- schizofrenia

DSM - 5

Zaburzenia neurorozwojowe
- niepełnosprawność intelektualna
- zaburzenia komunikacji
- zaburzenia ze spektrum autyzmu
- ADHD
- Specyficzne zaburzenia uczenia się
- zaburzenia ruchowe:
- rozwojowe zaburzenia koordynacji
- stereotypie ruchowe
- zaburzenia tikowe

Zaburzenia dezorganizujące, kontroli impulsów i zachowania

- zaburzenia opozycyjno-buntownicze
- zaburzenia eksplozywne przerywane
- zaburzenia zachowania
- osobowość antyspołeczna

zaburzenia wydalania
- moczenie się
 - nocne
- dzienne
- dzienne i nocne
- zanieczyszczanie się
- z zaparciami i nietrzymanirm przepełnienia
- bez zaparcia i nietrzymania z przepełnienia
- inne specyficzne zaburzenia wydalania
- niespecyficzne zaburzenia wydalania

Zaburzenia psychiczne dzieci i młodzieży

DSM-5
- reaktywne zaburzenia przywiązania
- rozhamowane nawiązywanie relacji społecznych
- zaburzenia stresowe pourazowe (obejmuje PTSD u dzieci 6 letnich i młodszych)
- ostre zaburzenia stresowe
- zaburzenia adaptacyjne

Pytania na egzamin
- Od czego zależy wielkość grupy?
Liczba osób w grupie zależy od jej celów i stopnia konieczności dopasowania do
indywidualnych potrzeb, jak również do praktycznych aspektów, takich jak dostępna
przestrzeń czy liczba personelu

- Optymalna wielkość grup:

Liczba uczestników w grupie może wahać się między 3 a 8.

- W jakich okolicznościach zaleca się dzielenie grupy na podgrupy?

? gdy jest dużo uczestników, na pierwszych zajęciach (poznanie się, otwarcie), gdy
uczestnicy mają różne problemy

[...] to wszystkie rzeczy, cechy, umiejętności, kontakty międzyludzkie, które pomagają nam
żyć i dzięki którym możemy lepiej radzić sobie w trudnych sytuacjach życiowych - zasoby
osobiste

- Czym charakteryzują się grupy krótkoterminowe?

Krótkoterminowe grupy terapeutyczne zazwyczaj są ukierunkowane na jeden określony
problem i silnie ustrukturyzowane. Zwykle ich zajęcia trwają kilkanaście tygodni.

- Jaka jest zalecana ilość terapeutów do prowadzenia grupy terapeutycznej?

Wskazane jest, aby grupę prowadziło dwóch terapeutów.

- Czemu służy wywiad przeprowadzany przez terapeutę przed włączeniem osoby

do grupy terapeutycznej?
Wywiady przeważnie są skoncentrowane na sposobie postrzegania własnego problemu i
własnych wzorców zachowań

- Co stanowi podstawowe kryterium decydujące o włączeniu kandydata do

grupy?
Podstawowym kryterium podczas podejmowania decyzji o umieszczeniu konkretnego
kandydata w grupie jest fakt niewystępowania u niego zachowań, które by mogły odstraszyć
pozostałych uczestników oraz braku dużych różnic osobowych lub kulturowych poza
akceptowanymi.

- Jakiej grupie odbiorców proponuje się treningi umiejętności społecznych?

Wyróżniamy również treningi umiejętności społecznych dla młodzieży, która wykazuje

różnorodne objawy niedostosowania społecznego.

Do najczęstszych możemy zaliczyć:

- objawy skrajnego wycofania, agresję,

- trudności w zakresie kontrolowania złości, radzenia sobie ze stresem i lękiem,

- kłopoty z funkcjonowaniem w klasie,

- problemy z kontrolowaniem wagi w okresie dojrzewania: anoreksją, bulimią, paleniem,

nadużywaniem alkoholu i narkotyków, depresją, agorafobią, ciążą

- Z jakiego powodu istotne wydaje się kryterium wieku w kompletowaniu składu grupy?
Jest to ważne, ponieważ przy dużej rozbieżności wieku starsza młodzież może próbować
dominować nad młodszymi, wywierając duży wpływ m.in. na podejmowane decyzje. Młodsi
mogą czuć się wtedy niekomfortowo, towarzyszy temu często wycofanie i trudność w
pełnym uczestnictwie w zajęciach.

- Kto pełni rolę głównego modela zachowań społecznych w grupie?

Rolę modela w grupie pełni terapeuta, jednak członkowie grupy, ze względu na wzajemne
podobieństwa, są bardziej skłonni naśladować siebie wzajemnie, zarówno w zakresie
pozytywnych, jak i negatywnych zachowań.

Jaki jest główny cel tzw. fazy orientacji?

a) Aby powstała właściwa relacja pomiędzy terapeutą a członkami grupy.

Jakie jest znaczenie zasady poufności?

a) Nie wolno rozmawiać poza obrębem grupy o problemach, które były omawiane przez
uczestników. Dotyczy także terapeuty.

Co powinien zawierać kontrakt terapeutyczny?

a) Postanowienia, obowiązki, cele, procedury, oczekiwania, zasada pomocy.

Jakich zasad kontraktu nie negocjujemy?

a) Zasad wynikających z okoliczności zewnętrznych i takich, bez których praca
resocjalizacyjna nie byłaby możliwa.

Korzyści wynikające ze sformułowania kontraktu terapeutycznego:

a) Sprecyzowanie efektów, motywacja do odbycia terapii, zachęta do weryfikacji
efektów, poznanie się, plan osiągnięcia celu.
Kontakt z rodzicami/opiekunami - co warto przekazać im przed rozpoczęciem grupy?
a) rodzaj zachowań i sytuacji, nad którymi młode osoby będą pracować

Po co budować integrację w grupie terapeutycznej?

a) pozwala podejmować wyzwania oraz czerpać satysfakcję z procesu poprawy

Jakie strategie sprzyjają integracji grupy?

a) zachęcanie do słuchania siebie nawzajem

Spośród 3 zasad metod projektu, która z wymienionych jest niepoprawna?

a) Podaj dalej - jest to związane z dzieleniem się doznawanym dobrem z innymi
b) Prawdziwe życie - oznacza, że należy działać, a nie tylko deklarować
c) Dobro wypiera zło - zakłada koncentrowanie się na tym, co dobre, u podopiecznych
szuka nie jego mocnych stron, bazuje się na zasobach jakie posiadamy
d) My razem - oznacza szczególne integrowanie się członków grupy poza zajęciami

Jakie 3 strategie spośród 7 sprzyjają budowaniu zaangażowania i motywacji uczestników

grupy?
a) wzajemne szukanie podobieństw wśród uczestników, formułowanie interesujących i
stanowiących wyzwanie grupowych zadań, organizowanie czynności rekreacyjnych

Jakie są podstawowe 4 czynniki motywacji?

a) Rozpoznanie problemu, wyrażenie zainteresowania, zamiar zmiany, optymizm co do
wdrożenia zmiany.

?Jakie są cele diagnozy w terapii grupowej?

- zaplanowane gromadzenie danych
- typy podjętych decyzji

Typy reakcji:
- poznawcza (myśl, przekonanie, oczekiwania, ocena, atrybucja, autoinstrukcja)
- behawioralna (konkretne zachowanie)
- emocjonalna (emocje, uczucia)

Źródła sytuacji problemowych do omówienia na grupie:

- grupa, dzienniczek, odgrywanie ról, rozmowa z rodzicami

Badania ilościowe w diagnozie:

REDUKOWANIE SUBIEKTYWNOŚCI PRZY OCENIE DOKONYWANEJ PRZEZ
OBSERWATORÓW
DOSTARCZANIE INFORMACJI O DOŚWIADCZENIACH Z PRZESZŁOŚCI
PODOPIECZNEGO
WYJAŚNIANIE ZMIENNYCH DOSTRZEGANYCH W TERAŹNIEJSZOŚCI
WYDAJNOŚĆ I EKONOMICZNOŚĆ W ODNIESIENIU DO CZASU I KOSZTÓW
WRAŻLIWOŚĆ NA POJAWIANIE SIĘ RZADKICH SYTUACJI
 MOŻLIWOŚĆ SZCZEGÓŁOWEGO ZANALIZOWANIA PROBLEMU I
POGŁĘBIENIA TEJ ANALIZY W SPECYFICZNYCH OBSZARACH
DOSTARCZANIE DANYCH ILOŚCIOWYCH DOTYCZĄCYCH NASILENIA I
CZĘSTOTLIWOŚCI POZYTYWNYCH I NEGATYWNYCH ZACHOWAŃ

Czym są zasoby osobiste?

Wszystkie rzeczy, cechy, umiejętności, kontakty międzyludzkie, które pomagają nam żyć i
dzięki którym możemy lepiej radzić sobie w trudnych sytuacjach życiowych. Istnieją zasoby
zewnętrzne, mające swoje źródła poza daną osobą np. środki finansowe i wewnętrzne –
bezpośrednio związane z właściwościami osobistymi np. umiejętności

Funkcje określania celów indywidualnych w grupie:

1) Narzucenie uczestnikom i terapeucie stosowania kierunku pracy
2) Proces określania celów może być pomocny w doprecyzowaniu
oczekiwanej przez uczestników pomocy
3) Proces ten pozwala zorientować się terapeutom czy posiadają
odpowiednie kompetencje do dostarczenia pomocy klinetowi
4) Dostrzeganie osiągnięć przez osoby poddające się terapii,
może działać wzmacniająco
5) Dokładne dopasowanie do indywidualnego przypadku zwiększa
prawdopodobienstwo sukcesu

Typy celów indywidualnych:

● cele długoterminowe
● pośrednie, sytuacyjne
● wspólne, socjalne, narzucone

Zasady formułowania celów:

Przy określaniu i dobieraniu celu warto kierować się wieloma zasadami
przydatnymi zarówno terapeucie jak i młodzieży.

Zasady te zależą od:

● stopnia szczegółowości tego co chcemy zmienić
● czasu
● okoliczności
● stosunku podopiecznego do prezentowanego problemu
● poziomu zależności celu
● pozytywnego określenia celu
● stopnia ważności

Reguły zwiększające aktywność podopiecznego w procesie dążenia do celu:

● Zaangażuj podopiecznego i inne ważne dla niego osoby
● Upewnij się, że cel jest ważny dla podopiecznego
● Określ odpowiedni stopień trudności w dążeniu do osiągania celu
● Oceń, czy są dostępne potrzebne do osiągnięcia celu zasoby
● Oceń zagrożenie związane z osiąganiem celu
● Opisz ograniczenia w osiąganiu celów
Zasady i metody w planowaniu interwencji:
Metody:
- zwiększenie wglądu we własną osobę
- modelowanie
- ćwiczenie
- udzielanie informacji zwrotnych
- rozwiązywanie problemów
- dostarczanie wiedzy
- trening umiejętności społecznych

Zasady:
- wybór optymalnych interwencji opartych na dowodach empirycznych
- zwiększenie odpowiedzialności uczestników w planowaniu oddziaływań
terapeutycznych
- elastyczność struktury planu interwencji
- wykorzystywanie różnorodnych interwencji
- monitorowanie efektów interwencji

Funkcje strategii rozwiązywania problemów

- ?pomoc w nabyciu określonych umiejętności podczas samodzielnego rozwiązywania
społecznych problemów

Etapy treningu rozwiązywania problemów

Podaj pierwszy etap treningu rozwiązywania problemów:
- ?zdefiniowanie problemu

Projektowanie i wdrażanie zadań- na czym polega?

Która z podanych cech nie jest cechą idealnego modela?

- kreowanie się na człowieka doskonałego

Jaka zasada jest niepoprawna przy odgrywaniu ról podczas ćwiczenia opartego na
modelowaniu?
- angażowanie tylko osób, które biorą udział w scence

Jaki jest cel proponowania podopiecznym zadań poza zajęciami?

- zachęcanie podopiecznych do wypróbowania tego, czego nauczyli się w trakcie
zajęć.

Jakie są kryteria dobrze sformułowanego zadania interakcyjnego?

- mają charakter społeczny i są wykonywane w określonej sytuacji, czasie i miejscu

Jakie 3 rodzaje zadań można wyróżnić?

- Interakcyjne, symulacyjne, poznawcze

Jakie spośród 13 czynników zwiększają prawdopodobieństwo wykonania zadania?

 - Wystąpienie nagrody, zapisanie zadania, wystąpienie formy kontroli

Kogo uważa się za autora modelu ABC?

- Albert Ellis

Co wchodzi w skład funkcji poznawczej?

- świadomość, przetwarzanie informacji, pamięć i rozumowanie

Która z poniższych działalności wolontaryjnych nie spełnia roli w budowaniu

wsparcia społecznego?
- Odpłatne robienie zakupów osobom starszym

Które z podanych wzmocnień jest najbardziej skutecznym w pracy w grupie?

a. Pochwała od terapeuty lub członków grupy

Na czym polega ekonomia punktowa?

- podopieczni otrzymują żetony lub punkty za pożądane zachowanie

Co może być przykładem wzmocnienia grupowego?

- gromadzenie przez każdego z uczestników określonej liczby punktów i umieszczanie
ich na przeznaczonej do tego tablicy

Ile czasu może trwać procedura odosobnienia? Ile powinien wynosić czas
odosobnienia w pracy indywidualnej?
- od 30 s. do 10 min.

Czym charakteryzuje się strategia odbierania przywilejów?

- za każde zachowanie niepoprawne podopieczny ponosi karę w postaci utraty
punktów.

Jakiej formy nie mogą przyjmować wzmocnienia pozytywne w pracy z grupą?

- pieniędzy