Wanjala, Frederick

Contextual Theology: An Essential

Pillar for the Success of the
Church's Mission

Introduction

This article is divided into four sections. The first section

examines the Church’s mission in light of theological discourse
and approaches. It also underscores the importance
of “context” in theological processes.
ఈ వ్యాసం నాలుగు విభాగాలుగా విభజించబడింది. మొదటి విభాగం వేదాంతపరమైన
ఉపన్యాసం మరియు విధానాల వెలుగులో చర్చి యొక్క మిషన్‌ను పరిశీలిస్తుంది. ఇది
ప్రాముఖ్యతను కూడా నొక్కి చెబుతుంది
వేదాంత ప్రక్రియలలో "సందర్భం".
Insofar as theology presupposes the existence of a philosophy,
also on the basis of the etymological implication of the latter, it
is possible to argue that every culture has a philosophy. The
second section of this article contends with the view that the
Church does not espouse the philosophy of a given culture.
While the Church does not lean towards any given philosophical
orientation, it acknowledges that there is a philosophy, perhaps
1atent, in every culture no matter its habitat or global recognition.
వేదాంతశాస్త్రం ఒక తత్వశాస్త్రం యొక్క ఉనికిని ఊహించినంత వరకు, తరువాతి యొక్క
శబ్దవ్యుత్పత్తి తాత్పర్యం ఆధారంగా, ప్రతి సంస్కృతికి ఒక తత్వశాస్త్రం ఉందని వాదించవచ్చు. ఈ
వ్యాసం యొక్క రెండవ విభాగం చర్చి ఇచ్చిన సంస్కృతి యొక్క తత్వశాస్త్రా న్ని సమర్థించదు అనే
అభిప్రాయంతో వాదిస్తుంది. చర్చి ఏ విధమైన తాత్విక ధోరణి వైపు మొగ్గు చూపనప్పటికీ, ప్రతి
సంస్కృతిలో దాని నివాస స్థలం లేదా ప్రపంచ గుర్తింపుతో సంబంధం లేకుండా ఒక తత్వశాస్త్రం,
బహుశా 1 ఏటెంట్ ఉందని ఇది అంగీకరిస్తుంది.
The third section of this article tries to elucidate on what
is meant by effective theologizing. The common argument is that
the success of the Church’s Mission depends on effective
theologizing. The article first tries to shed light on the concept of
theology. It then explores how Church documents give a proper
understanding of evangelization, especially as expounded in
Evangelii Nuntiandi. Contemporary concepts such as New
Evangelization and Deeper Evangelization are also revisited to shed
light on the Church’s mission. Finally, this section will argue that
for theology to be classified as effective or an essential pillar of
mission the pastoral dimensions retrievable from its inferences must
render visible the fruits of the Word sowed in the hearts of the
hearers. Whether the inculcation of such a gem into actual life is
easy or difficult is immaterial. A useful recommendation retains
its utility even if the human race finds it difficult to make this
innovation part and parcel of practical life.’
ఈ ఆర్టికల్ యొక్క మూడవ విభాగం సమర్థవంతమైన వేదాంతీకరణ
అంటే ఏమిటో వివరించడానికి ప్రయత్నిస్తుంది. చర్చి మిషన్ యొక్క విజయం
ప్రభావవంతమైన వేదాంతీకరణపై ఆధారపడి ఉంటుందనేది సాధారణ వాదన.
వ్యాసం మొదట వేదాంత భావనపై వెలుగు నింపడానికి ప్రయత్నిస్తుంది. చర్చి
పత్రాలు సువార్తీకరణ గురించి సరైన అవగాహనను ఎలా ఇస్తా యో ఇది
విశ్లేషిస్తుంది, ప్రత్యేకించి ఎవాంజెలీ నుంటియాండిలో వివరించబడింది. చర్చి
యొక్క మిషన్‌పై వెలుగునిచ్చేందుకు న్యూ ఎవాంజెలైజేషన్ మరియు డీపర్
ఎవాంజెలైజేషన్ వంటి సమకాలీన భావనలు కూడా పునఃపరిశీలించబడ్డా యి.
చివరగా, వేదాంతశాస్త్రం ప్రభావవంతంగా లేదా మిషన్ యొక్క ఆవశ్యక
స్తంభంగా వర్గీకరించబడాలంటే, దాని అనుమితుల నుండి తిరిగి పొందగలిగే
మతసంబంధమైన కొలతలు వినేవారి హృదయాలలో నాటిన పదం యొక్క
ఫలాలను స్పష్టంగా చూపించాలని ఈ విభాగం వాదిస్తుంది. అటువంటి
రత్నాన్ని అసలు జీవితంలోకి చొప్పించడం సులభమా లేదా కష్టమా అనేది
అసంభవం. మానవ జాతికి ఈ ఆవిష్కరణను ఆచరణాత్మక జీవితంలో
భాగంగా మరియు పార్శిల్‌గా చేయడం కష్టంగా అనిపించినప్పటికీ,
ఉపయోగకరమైన సిఫార్సు దాని ప్రయోజనాన్ని కలిగి ఉంటుంది.
The last section of this article will delve into the cardinal role
of contextual theology in effective evangelization or mission. The
section will also justify the title chosen for this article. The main
argument follows the view that cherished cultural categories of
thought among a people are they best instruments for effectively
analyzing and comprehending God.
ఈ వ్యాసం యొక్క చివరి విభాగం కార్డినల్ పాత్రను పరిశీలిస్తుంది
ప్రభావవంతమైన సువార్తీకరణ లేదా మిషన్‌లో సందర్భోచిత వేదాంతశాస్త్రం. ఈ
వ్యాసం కోసం ఎంచుకున్న శీర్షికను కూడా విభాగం సమర్థిస్తుంది. ప్రధాన
వాదన ప్రకారం, ప్రజలలో ప్రతిష్టా త్మకమైన సాంస్కృతిక వర్గాలు దేవుణ్ణి
సమర్థవంతంగా విశ్లేషించడానికి మరియు అర్థం చేసుకోవడానికి ఉత్తమ
సాధనాలు.

Preliminary considerations
The mission of the Church is unequivocally anchored on Matthew
28:18-20. In this Scripture, Matthew documents how the Risen Lord
commissions the Eleven as follows:
ప్రాథమిక పరిశీలనలు
చర్చి యొక్క మిషన్ నిస్సందేహంగా మాథ్యూ 28:18-20 లో లంగరు
వేయబడింది. ఈ గ్రంథంలో, మాథ్యూ ఈ క్రింది విధంగా ఉత్థా న ప్రభువు
పదకొండు మందిని ఎలా నియమిస్తా డో డాక్యుమెంట్ చేశాడు:
All authority in heaven and on earth has been given to
me. Go, therefore, make disciples of all nations; baptize
them in the name of the Father and of the Son and of the
Holy Spirit, and teach them to observe all the commands
’I gave you. And look, I am with you always; yes, to the
end of time.
పరలోకంలో మరియు భూమిపై సర్వాధికారం నాకు ఇవ్వబడింది.
కాబట్టి వెళ్లి, అన్ని దేశాలను శిష్యులను చేయండి; తండ్రి మరియు
కుమారుడు మరియు పరిశుద్ధా త్మ పేరిట వారికి బాప్తిస్మం
ఇవ్వండి మరియు నేను మీకు ఇచ్చిన అన్ని ఆజ్ఞలను
పాటించమని వారికి బోధించండి. మరియు చూడండి, నేను
ఎల్లప్పుడూ మీతో ఉంటాను; అవును, సమయం ముగింపు
వరకు.

The text above renders overt three aspects of the Church’s

mission, namely: Conversion, baptism and teaching.
In response to Jesus’ command, Evangelii Nuntiandi identifies
four essential objectives of the Church mission: Proclamation,
service, witness and sanctification.' In traditional theology these four
objectives are described as: Kerygma (catechesis or preaching),
diakonia, marturia and liturgia. According to Paul N, “Proclamation
occupies such an important place in evangelization that it has
often become synonymous with it; yet it is only one aspect of it.
This statement underscores the fact that evangelization' is wider
than proclamation. The latter is a subset of the former, and this
is the connotation implied in this article.
పై వచనం చర్చి యొక్క మిషన్ యొక్క మూడు అంశాలను బహిర్గతం
చేస్తుంది, అవి: మార్పిడి, బాప్టిజం మరియు బోధన.
యేసు ఆజ్ఞకు ప్రతిస్పందనగా, ఎవాంజెలీ నుంటియాండి చర్చి మిషన్
యొక్క నాలుగు ముఖ్యమైన లక్ష్యాలను గుర్తించారు: ప్రకటన, సేవ, సాక్షి
మరియు పవిత్రీకరణ.' సాంప్రదాయ వేదాంతశాస్త్రంలో ఈ నాలుగు లక్ష్యాలు
ఇలా వర్ణించబడ్డా యి: కెరిగ్మా (కాటెసిస్ లేదా బోధించడం), డయాకోనియా,
మార్టూరియా మరియు లిటర్జియా. పాల్ ఎన్ ప్రకారం, “ప్రకటన అనేది
సువార్త ప్రచారంలో చాలా ముఖ్యమైన స్థా నాన్ని ఆక్రమించింది, అది తరచుగా
దానికి పర్యాయపదంగా మారింది; ఇంకా అది దానిలోని ఒక అంశం మాత్రమే.
ఈ ప్రకటన సువార్త ప్రకటించడం కంటే విస్తృతమైనది అనే వాస్తవాన్ని నొక్కి
చెబుతుంది. రెండోది పూర్వం యొక్క ఉపసమితి, మరియు ఇది ఈ
వ్యాసంలో సూచించబడిన అర్థం.
There is an assumption among some scholars that one of the
conspicuous dimensions of theologizing is “theological discord.”
Positively viewed, theological discord can serve as a springboard for theological profundity
insofar as such an academic climate challenges thinkers to revisit their prior conclusions.
However, one important question needs to be addressed: What is the breeding ground for
scientific or, more specifically, theological discord?
Some scholars attribute this discord to the different methodologies employed.
Others proffer the categories used in the respective methodologies as the justifiable
explanation for the existence of theological discord. Based on the first school of thought
above, scholars handling the same cultural theme would arrive at different conclusions.
For example, a corroboration of the phraseology “Christ, the Ancestor” would either
basically bear similar results provided the thinkers use the same methodology, or
divergent outcomes if the methodologies employed are dissimilar.
కొంతమంది పండితులలో వేదాంతీకరణ యొక్క ప్రస్ఫుటమైన కోణాలలో ఒకటి "వేదాంత
వైరుధ్యం" అని ఒక ఊహ ఉంది.

సానుకూలంగా చూసినట్లయితే, వేదాంతపరమైన అసమ్మతి వేదాంతపరమైన గాఢతకు

స్ప్రింగ్‌బోర్డ్‌గా ఉపయోగపడుతుంది, అటువంటి విద్యాసంబంధమైన వాతావరణం ఆలోచనాపరులను వారి
ముందస్తు తీర్మానాలను పునఃపరిశీలించమని సవాలు చేస్తుంది. అయితే, ఒక ముఖ్యమైన ప్రశ్నను
పరిష్కరించాల్సిన అవసరం ఉంది: శాస్త్రీయ లేదా, మరింత ప్రత్యేకంగా, వేదాంత వైరుధ్యానికి సంతానోత్పత్తి
స్థలం ఏమిటి?
కొంతమంది పండితులు ఈ వైరుధ్యాన్ని ఉపయోగించిన వివిధ పద్ధతులకు ఆపాదించారు.
ఇతరులు వేదాంతపరమైన వైరుధ్యాల ఉనికికి సమర్థనీయమైన వివరణగా సంబంధిత పద్ధతులలో
ఉపయోగించే వర్గాలను సూచిస్తా రు. పైన పేర్కొన్న ఆలోచన యొక్క మొదటి పాఠశాల ఆధారంగా, ఒకే
సాంస్కృతిక ఇతివృత్తా న్ని నిర్వహించే పండితులు వేర్వేరు నిర్ధా రణలకు వస్తా రు. ఉదాహరణకు, "క్రీస్తు ,
పూర్వీకుడు" అనే పదజాలం యొక్క ధృవీకరణ, ఆలోచనాపరులు ఒకే పద్దతిని ఉపయోగిస్తే,
ప్రాథమికంగా సారూప్య ఫలితాలను అందజేస్తుంది లేదా ఉపయోగించిన పద్ధతులు అసమానంగా ఉంటే
భిన్నమైన ఫలితాలు ఉంటాయి.
The second option tends to disagree with the above logic. The methodologies used may
be the same, or even identical, and still yield differing results. In other words, two scholars
may use the same methodology and draw completely different conclusions. This is what
shapes the originality of theologizing. In this case, the cultural category selected is the
determining factor and not the methodology employed as such.
In my opinion, the above two approaches are not mutually exclusive insofar as the
latent hurdle for agreement rests more on emphasis than on the actual substance of the
contention. What emerges clearly, however, is the importance of the prolegomenon" in
contextual theologies.
The title of this article may be recast in interrogatively as: Do contexts play a role in
theologizing? If the answer is on the affirmative, should these contexts not impact on the way
theology is done? What are the impacts of contexts in theologizing? Evidently, the invitation
foregrounded by the title is not “to theologize” so as to come up with a theology, but on the
“how” of theologizing. Therefore, the focus of the title is on the mode, the way of doing
theology within specific contexts. Differently put, the title invites us to a discourse on the
prolegomenal aspect of theology.
కొంతమంది పండితులలో వేదాంతీకరణ యొక్క ప్రస్ఫుటమైన కోణాలలో ఒకటి "వేదాంత వైరుధ్యం" అని ఒక ఊహ
ఉంది.

రెండవ ఎంపిక పై తర్కంతో విభేదిస్తుంది. ఉపయోగించిన పద్ధతులు ఒకే విధంగా ఉండవచ్చు లేదా ఒకేలా ఉండవచ్చు
మరియు ఇప్పటికీ విభిన్న ఫలితాలను ఇస్తా యి. మరో మాటలో చెప్పాలంటే, ఇద్దరు విద్వాంసులు ఒకే పద్ధతిని
ఉపయోగించవచ్చు మరియు పూర్తిగా భిన్నమైన తీర్మానాలను తీసుకోవచ్చు. ఇది వేదాంతీకరణ యొక్క వాస్తవికతను
రూపొందిస్తుంది. ఈ సందర్భంలో, ఎంచుకున్న సాంస్కృతిక వర్గం నిర్ణయాత్మక కారకం మరియు అటువంటి పద్ధతిలో
 ఉపయోగించబడదు.
నా అభిప్రాయం ప్రకారం, పైన పేర్కొన్న రెండు విధానాలు పరస్పర విరుద్ధమైనవి కావు, ఎందుకంటే ఒప్పందం యొక్క
గుప్త అడ్డంకి వివాదం యొక్క వాస్తవ సారాంశం కంటే ఎక్కువ ప్రాధాన్యతనిస్తుంది. ఏది ఏమైనప్పటికీ,
సందర్భానుసారమైన వేదాంతాలలో ప్రోలెగోమెనన్ యొక్క ప్రాముఖ్యత స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది.
ఈ కథనం యొక్క శీర్షిక ప్రశ్నార్థకంగా తిరిగి ఇవ్వబడవచ్చు: వేదాంతశాస్త్రంలో సందర్భాలు పాత్ర పోషిస్తా యా?
సమాధానం సానుకూలంగా ఉంటే, ఈ సందర్భాలు వేదాంతశాస్త్రం చేసే విధానంపై ప్రభావం చూపకూడదా?
వేదాంతశాస్త్రంలో సందర్భాల ప్రభావం ఏమిటి? స్పష్టంగా, టై టిల్ ద్వారా ముందుగా ఇవ్వబడిన ఆహ్వానం
వేదాంతశాస్త్రంతో ముందుకు రావడానికి “వేదాంతశాస్త్రం” కాదు, కానీ వేదాంతశాస్త్రం యొక్క “ఎలా” అనే దానిపై ఉంది.
అందువల్ల, శీర్షిక యొక్క దృష్టి మోడ్, నిర్దిష్ట సందర్భాలలో వేదాంతాన్ని చేసే విధానంపై ఉంటుంది. విభిన్నంగా
చెప్పాలంటే, వేదాంతశాస్త్రం యొక్క ప్రోలిగోమెనల్ అంశంపై ఉపన్యాసం చేయడానికి శీర్షిక మమ్మల్ని ఆహ్వానిస్తుంది.
The topic is justified by the need for a correct understanding of “real contexts,” on the
one hand, and “successful mission,” on the other. Real contexts imply that the facts (in
this case, socio- anthropological data under the context being studied) on the ground
correspond to what one has in mind. Before one embarks on relating the contextual
findings with revelation, one needs to ensure that the former are correctly grasped
without prejudiced accretions. The anthropological data should genuinely reflect the status
quo. Therefore, since real contexts connote the status quo of the people within that
context in question, then real contexts imply the life situation of the people under
consideration. As such, real contexts refer to the life situations in a given context, or the
worldview of a specific people. It is the philosophy of such a people. This
philosophy can be conveniently adapted to contextual philosophy through which one
interprets revelation so as to come up with a contextual theology.
The main object of our argument, therefore, is that if the Church’s mission is to
bear fruit (or rather, if theologies are to be effective), theologians must construct
theologies that employ contextual philosophy as the fulcrum for interpretation of God’s
self-communication to humanity.' Before we delve into contextual theologies, however, it
is important to briefly refurbish our general notions of theology and of philosophy as the
stepping stone for the scientific claims we shall make.
ఒకవైపు "వాస్తవ సందర్భాలు" మరియు మరోవైపు "విజయవంతమైన మిషన్" గురించి సరైన అవగాహన
అవసరం ద్వారా ఈ అంశం సమర్థించబడుతుంది. వాస్తవిక సందర్భాలు భూమిపై ఉన్న వాస్తవాలు (ఈ
సందర్భంలో, అధ్యయనం చేయబడిన సందర్భంలో సామాజిక-మానవశాస్త్ర డేటా) ఒక వ్యక్తి మనస్సులో
ఉన్నదానికి అనుగుణంగా ఉంటాయని సూచిస్తు న్నాయి. సందర్భానుసారంగా అన్వేషణలను బహిర్గతం
చేయడం ప్రారంభించే ముందు, పక్షపాతం లేకుండా మునుపటి వాటిని సరిగ్గా గ్రహించినట్లు
నిర్ధా రించుకోవాలి. మానవ శాస్త్ర డేటా యథార్థంగా యథాతథ స్థితిని ప్రతిబింబించాలి. కాబట్టి, వాస్తవ
సందర్భాలు ఆ సందర్భంలోని వ్యక్తు ల స్థితిని సూచిస్తా యి కాబట్టి, వాస్తవ సందర్భాలు పరిశీలనలో ఉన్న
వ్యక్తు ల జీవిత పరిస్థితిని సూచిస్తా యి. అలాగే, నిజమైన సందర్భాలు ఇచ్చిన సందర్భంలో జీవిత పరిస్థితులను
లేదా నిర్దిష్ట వ్యక్తు ల ప్రపంచ దృష్టికోణాన్ని సూచిస్తా యి. ఇది అటువంటి ప్రజల తత్వశాస్త్రం. ఈ తత్వశాస్త్రం
సందర్భోచిత తత్వశాస్త్రా నికి సౌకర్యవంతంగా స్వీకరించబడుతుంది, దీని ద్వారా ఒక సందర్భోచిత
వేదాంతశాస్త్రంతో ముందుకు రావడానికి ద్యోతకాన్ని అర్థం చేసుకోవచ్చు.
కాబట్టి, మా వాదన యొక్క ప్రధాన లక్ష్యం ఏమిటంటే, చర్చి యొక్క లక్ష్యం ఫలించాలంటే (లేదా
వేదాంతాలు ప్రభావవంతంగా ఉండాలంటే), వేదాంతవేత్తలు సందర్భోచిత తత్వాన్ని ఉపయోగించుకునే
వేదాంతాలను నిర్మించాలి, ఇది దేవుని స్వీయ-సంభాషణకు వివరణ మానవత్వం.' అయితే, మేము
సందర్భోచిత వేదాంతాలను పరిశోధించే ముందు, వేదాంతశాస్త్రం మరియు తత్వశాస్త్రం యొక్క మన
సాధారణ భావనలను క్లు ప్తంగా పునరుద్ధరించడం ముఖ్యం, మనం చేసే శాస్త్రీయ వాదనలకు సోపానం.
AFRICAN CHRISTIAN THEOLOGY TRACED FROM THE GENERAL NOTION OF THEOLOGY

— Theology is simply understood as reflection about a deity.

— In the African context, theology refers to the formal and informal reflection about a
deity using African categories of thought, or African worldview.
 — Theology can be non-Christian, meaning it is done without the Christian primary
objective of evangelization or edification.
— Theology in Africa, therefore, is the informal reflection about God using categories of
African worldview. It can be non- scientific or scientific.
— Non-scientific/non-academictheo1ogizingis a process of study of God and His self-
revelation outside the rubric of scientific processes of reasoning.
— Scientific/academic theologizing is the formal or scientific reflection about the
Christian deity using African worldview.

ఆఫ్రికన్ క్రిస్టియన్ థియాలజీ థియోలజీ యొక్క సాధారణ భావన నుండి గుర్తించబడింది

- వేదాంతశాస్త్రం కేవలం దేవత గురించి ప్రతిబింబంగా అర్థం చేసుకోవచ్చు.
— ఆఫ్రికన్ సందర్భంలో, వేదాంతశాస్త్రం అనేది ఆఫ్రికన్ ఆలోచనా వర్గాలను లేదా ఆఫ్రికన్ ప్రపంచ దృష్టికోణాన్ని
ఉపయోగించి ఒక దేవత గురించి అధికారిక మరియు అనధికారిక ప్రతిబింబాన్ని సూచిస్తుంది.
— వేదాంతశాస్త్రం క్రైస్త వేతరమైనది కావచ్చు, అంటే ఇది క్రైస్త వ ప్రాథమిక లక్ష్యం అయిన సువార్తీకరణ లేదా
ఎడిఫికేషన్ లేకుండా చేయబడుతుంది.
- ఆఫ్రికాలో వేదాంతశాస్త్రం, కాబట్టి, ఆఫ్రికన్ ప్రపంచ దృష్టికోణం యొక్క వర్గాలను ఉపయోగించి దేవుని గురించి
అనధికారిక ప్రతిబింబం. ఇది నాన్ సైంటిఫిక్ లేదా సైంటిఫిక్ కావచ్చు.
— నాన్-సైంటిఫిక్/నాన్-అకడెమిక్ థియోజిజింగ్ అనేది తార్కికం యొక్క శాస్త్రీయ ప్రక్రియల రూబ్రిక్ వెలుపల
దేవుడు మరియు అతని స్వీయ-ద్యోతకాన్ని అధ్యయనం చేసే ప్రక్రియ.
— శాస్త్రీయ/విద్యాపరమైన వేదాంతీకరణ అనేది ఆఫ్రికన్ ప్రపంచ దృష్టికోణాన్ని ఉపయోగించి క్రైస్త వ దేవత గురించి
అధికారిక లేదా శాస్త్రీయ ప్రతిబింబం.
Liberation theology in Africa examines how Christ would respond to specific African
situations. Here, a scholar analyses the situation at stake (Part I), and then employs Church
Teachings to demonstrate how Christ would have responded to such a situation (Part II).
— In the context of Christian theology in Africa, inculturation refers to one’s use of data
from the African situation to explain Church Teachings (Scripture and Tradition).
Inculturation can be non-speculative or socio-cultural, or speculative in trend.
— The non-speculative/socio-culturaltrend1eanstowardsAfrican theology of
reconstruction, African political theology and African narrative theology. It may take
the form of theological discussions on practical issues such as polygamy, funeral rites,
use of local foodstuffs or beverages for Eucharistic Rituals, etc. It also imbibes
theologies of African independent Churches (largely spontaneously and
unconsciously created usually by people not trained in theology).
— On the other hand, speculative/systematic trend has three main characteristics,
namely: It uses philosophy to interpret Church Teachings and African socio-cultural
data; it is both ontological (from above) and functional (from below), and it
emphasizes the Noetic aspect.

From the etymological angle, as demonstrated above, theology is simply reflection about
God. Such a reflection demands the use of some categories of thought. These categories
can be rendered to a theologian by what we have called “worldview.” All peoples have a
worldview; a way of looking at the world.

ఆఫ్రికాలోని లిబరేషన్ థియాలజీ నిర్దిష్ట ఆఫ్రికన్ పరిస్థితులకు క్రీస్తు ఎలా స్పందిస్తా డో పరిశీలిస్తుంది. ఇక్కడ,
ఒక పండితుడు ఆపదలో ఉన్న పరిస్థితిని విశ్లేషిస్తా డు (పార్ట్ I), ఆపై అటువంటి పరిస్థితికి క్రీస్తు ఎలా
ప్రతిస్పందిస్తా డో ప్రదర్శించడానికి చర్చి బోధనలను ఉపయోగిస్తా డు (పార్ట్ II).
- ఆఫ్రికాలోని క్రైస్త వ వేదాంతశాస్త్రంలో, చర్చి బోధనలను (గ్రంథం మరియు సంప్రదాయం) వివరించడానికి
ఆఫ్రికన్ పరిస్థితి నుండి డేటాను ఒకరు ఉపయోగించడాన్ని సంస్కృతి అనేది సూచిస్తుంది. సంస్కృతి అనేది
ఊహాజనిత లేదా సామాజిక-సాంస్కృతిక లేదా ఊహాజనిత ధోరణి కావచ్చు.
— ది నాన్-స్పెక్యులేటివ్/సోషియో-కల్చరల్ ట్రెండ్1 ఆఫ్రికన్ థియాలజీ ఆఫ్ రీకన్‌స్ట్రక్షన్, ఆఫ్రికన్ పొలిటికల్
థియాలజీ మరియు ఆఫ్రికన్ నేరేటివ్ థియాలజీ. బహుభార్యాత్వం, అంత్యక్రియల ఆచారాలు, స్థా నిక
ఆహారపదార్థా లు లేదా యూకారిస్టిక్ ఆచారాల కోసం పానీయాలు ఉపయోగించడం మొదలైన ఆచరణాత్మక
సమస్యలపై వేదాంతపరమైన చర్చల రూపాన్ని ఇది తీసుకోవచ్చు. ఇది ఆఫ్రికన్ స్వతంత్ర చర్చిల (ఎక్కువగా
ఆకస్మికంగా మరియు తెలియకుండానే సాధారణంగా శిక్షణ పొందని వ్యక్తు లచే సృష్టించబడిన) వేదాంతాలను
కూడా తీసుకుంటుంది. వేదాంతశాస్త్రం).
— మరోవైపు, ఊహాజనిత/క్రమబద్ధమైన ధోరణి మూడు ప్రధాన లక్షణాలను కలిగి ఉంది, అవి: చర్చి బోధనలు
మరియు ఆఫ్రికన్ సామాజిక-సాంస్కృతిక డేటాను అర్థం చేసుకోవడానికి ఇది తత్వశాస్త్రా న్ని ఉపయోగిస్తుంది;
ఇది ఆన్టోలాజికల్ (పై నుండి) మరియు ఫంక్షనల్ (క్రింద నుండి), మరియు ఇది నోయెటిక్ కోణాన్ని నొక్కి
చెబుతుంది.

శబ్దవ్యుత్పత్తి కోణం నుండి, పైన ప్రదర్శించినట్లు గా, వేదాంతశాస్త్రం కేవలం దేవుని గురించి ప్రతిబింబిస్తుంది.
అలాంటి ప్రతిబింబం ఆలోచన యొక్క కొన్ని వర్గాలను ఉపయోగించమని కోరుతుంది. ఈ వర్గాలను మనం
"ప్రపంచ దృక్పథం" అని పిలిచే దాని ద్వారా వేదాంతవేత్తకు అందించవచ్చు. ప్రజలందరికీ ప్రపంచ దృష్టి
ఉంటుంది; ప్రపంచాన్ని చూసే మార్గం.
Love of wisdom
As early as the 600 BC, Pythagoras defined philosophy as “Philiates Sophias” which was
afterwards given the etymological English rendering of Love of Wisdom. Philosophy has a
number of levels. This holds true also in the empirical sciences, politics, law and even in
what is known as common sense. This notwithstanding, at its highest level philosophy is
the science of knowing. It is the wisdom of human as human which he/she acquires by the
labour of human intellect, and this wisdom is gained with much difficulty.

Lumen sub que

During the scholastic age, a new element was added to the understanding of philosophy.
Previously, an affirmation had already been reached by philosophy that human beings
know by what is called the natural light of the human intellect. In current scholarship this is a
quality common to every purely human science. In reference to scholastic language, the rule
of philosophy, or its criterion of truth, is evidence exploration. In other words, the
medium or light by which a science knows its object is its lumen sub quo, technically
construed to mean the light in which the science apprehends the object of its knowledge.
Each of the different sciences has its own distinctive light. Adapting this system to
theological thought, traditional theology envisaged philosophy not exclusively in the
Pythagorean sense of philia tee sophias but also in the lumen sub quo cloak. Therefore,
philosophy could also be construed as fume i sub quo ad studiandum theologiam.
జ్ఞానం యొక్క ప్రేమ
600 BC లోనే, పైథాగరస్ తత్వశాస్త్రా న్ని "ఫిలియేట్స్ సోఫియాస్"గా నిర్వచించాడు, దీని తరువాత లవ్ ఆఫ్ విజ్డమ్
యొక్క శబ్దవ్యుత్పత్తి ఆంగ్ల రెండరింగ్ ఇవ్వబడింది. తత్వశాస్త్రం అనేక స్థా యిలను కలిగి ఉంటుంది. అనుభావిక
శాస్త్రా లు, రాజకీయాలు, చట్టం మరియు ఇంగితజ్ఞానం అని పిలువబడే వాటిలో కూడా ఇది నిజం. ఇది ఏమైనప్పటికీ,
దాని అత్యున్నత స్థా యి తత్వశాస్త్రం తెలుసుకోవడం యొక్క శాస్త్రం. ఇది మానవ మేధస్సు యొక్క శ్రమ ద్వారా అతను /
ఆమె సంపాదించిన మానవుని జ్ఞానం, మరియు ఈ జ్ఞానం చాలా కష్టపడి పొందబడుతుంది.

ల్యూమన్ సబ్ క్యూ

పాండిత్య యుగంలో, తత్వశాస్త్రం యొక్క అవగాహనకు కొత్త అంశం జోడించబడింది. ఇంతకుముందు, మానవ
మేధస్సు యొక్క సహజ కాంతి అని పిలువబడే దాని ద్వారా మానవులకు తెలుసునని తత్వశాస్త్రం ద్వారా ఇప్పటికే ఒక
ధృవీకరణ చేరుకుంది. ప్రస్తు త స్కాలర్‌షిప్‌లో ఇది ప్రతి పూర్తిగా మానవ విజ్ఞాన శాస్త్రా నికి సాధారణమైన నాణ్యత.
పాండిత్య భాషకు సంబంధించి, తత్వశాస్త్రం యొక్క నియమం లేదా దాని సత్యం యొక్క ప్రమాణం సాక్ష్యం అన్వేషణ.
మరో మాటలో చెప్పాలంటే, ఒక శాస్త్రం దాని వస్తు వును తెలుసుకునే మాధ్యమం లేదా కాంతి దాని ల్యూమన్ సబ్ కో,
సాంకేతికంగా విజ్ఞానం తన జ్ఞానం యొక్క వస్తు వును పట్టు కునే కాంతి అని అర్థం. వివిధ శాస్త్రా లలో ప్రతి దాని స్వంత
ప్రత్యేక కాంతి ఉంది. ఈ వ్యవస్థను వేదాంతపరమైన ఆలోచనకు అనుగుణంగా, సాంప్రదాయ వేదాంతశాస్త్రం ప్రత్యేకంగా
ఫిలియా టీ సోఫియాస్ యొక్క పైథాగరియన్ భావంలో కాకుండా ల్యూమన్ సబ్ కో క్లోక్‌లో తత్వశాస్త్రా న్ని ఊహించింది.
కాబట్టి, తత్వశాస్త్రా న్ని ఫ్యూమ్ ఐ సబ్ కో యాడ్ స్టూడియండం థియోలాజియం అని కూడా అర్థం చేసుకోవచ్చు.

C) RELATIONSHIP between PHILOSOPHY AND THEOLOGY

Without retracing the numerous scholastic coinages, some of which are very relevant to
contemporary theo1ogizing, it is important to point out that, just like the postmodern
individual, the early humans could speculate. In fact, speculation is an aspect of common
sense. Even the most primitive civilizations engaged in speculation.
In this article, therefore, we consider people's speculations about the world and life as part of
their “worldview” or “philosophy.” The early humans, consequently, had a philosophy. The
fact that their speculations were undocumented does not preclude them from being classified
as philosophical.

Contextual philosophies as the prerequisite for contextual theology

Fundamentally, there can be no theology without its implied philosophy. Philosophy

supplies the middle term of theological thought. This is true of both rational and intuitive
theology." The assertion by the Encyclical Letter Fides ct Ratio that the Church has no
preferred philosophy affirms the veracity of our argument. The Church has no preferred
philosophy, but it invites all peoples to theologize and this invitation is an acknowledgement
that all peoples have a valid philosophy.

సి) ఫిలాసఫీ మరియు థియాలజీ మధ్య సంబంధం

అనేక పాండిత్య నాణేలను తిరిగి పొందకుండా, వాటిలో కొన్ని సమకాలీన థియోగ్జిజింగ్‌కు చాలా
సందర్భోచితంగా ఉన్నాయి, పోస్ట్ మాడర్న్ వ్యక్తి వలె, ప్రారంభ మానవులు ఊహించగలరని సూచించడం
ముఖ్యం. నిజానికి, ఊహాగానాలు ఇంగితజ్ఞానానికి సంబంధించిన అంశం. అత్యంత ప్రాచీనమైన
నాగరికతలు కూడా ఊహాగానాలలో నిమగ్నమై ఉన్నాయి.
ఈ ఆర్టికల్‌లో, ప్రపంచం మరియు జీవితం గురించి ప్రజల ఊహలను వారి “ప్రపంచ దృష్టి” లేదా
“తత్వశాస్త్రం”లో భాగంగా పరిగణిస్తా ము. ప్రారంభ మానవులు, తత్ఫలితంగా, ఒక తత్వశాస్త్రం కలిగి
ఉన్నారు. వారి ఊహాగానాలు నిరాధారమైనవి అనే వాస్తవం వాటిని తాత్వికంగా వర్గీకరించకుండా
నిరోధించదు.

సందర్భానుసారమైన వేదాంతశాస్త్రం కోసం సందర్భోచిత తత్వాలు ముందుగా అవసరం

ప్రాథమికంగా, దాని సూచించిన తత్వశాస్త్రం లేకుండా వేదాంతశాస్త్రం ఉండదు. తత్వశాస్త్రం వేదాంత

ఆలోచన యొక్క మధ్య కాలాన్ని అందిస్తుంది. ఇది హేతుబద్ధమైన మరియు సహజమైన వేదాంతశాస్త్రం
రెండింటిలోనూ నిజం." చర్చ్‌కు ప్రాధాన్య తత్వశాస్త్రం లేదని ఎన్‌సై క్లికల్ లెటర్ ఫిడ్స్ సిటి రేషియో ద్వారా
నిర్ధా రించడం మా వాదన యొక్క వాస్తవికతను ధృవీకరిస్తుంది. చర్చికి ప్రాధాన్యతనిచ్చే తత్వశాస్త్రం లేదు,
అయితే ఇది ప్రజలందరినీ వేదాంతశాస్త్రం కోసం ఆహ్వానిస్తుంది. ఆహ్వానం అనేది ప్రజలందరికీ చెల్లు బాటు
అయ్యే తత్వశాస్త్రం ఉందని అంగీకరించడం.
Elective theologizing

From the time it came into existence, the Church has developed many strategies to
fulfil the Lord’s commission (cf. Mt 28). In the early Church, for example, Christian
communities served as effective means for concretizing this divine mandate.
In our time, various documents have been issued to guide this noble goal. Secondly, new
models of evangelization have been proposed. Prominent among these are the strategies of
New Evangelization and Deeper Evangelization.
The repeated use of the term new evangelization by John Paul II is reminiscent of the
encyclical on Evangelization in the Modern World by Paul VI. In the encyclical, the latter was
responding to the challenges facing the mission of the Church at the time. According to
Dave Nodar, John Paul II saw a need to redefine and revitalize evangelization as the
primary mission of the Church. Quoting the Pope’s speech to Latin American Bishops, Nodar
rightly maintained that the Pope did not mean to bring a new message. The message of
evangelization cannot be new since its very theme is always the one Gospel given in Jesus
Christ.
ఐచ్ఛిక వేదాంతం
ఇది ఉనికిలోకి వచ్చినప్పటి నుండి, చర్చి ప్రభువు ఆజ్ఞను నెరవేర్చడానికి అనేక వ్యూహాలను అభివృద్ధి చేసింది (cf.
Mt 28). ప్రారంభ చర్చిలో, ఉదాహరణకు, క్రైస్త వ సంఘాలు ఈ దైవిక ఆదేశాన్ని సంక్షిప్తీకరించడానికి సమర్థవంతమైన
సాధనంగా పనిచేశాయి.
మన కాలంలో, ఈ గొప్ప లక్ష్యానికి మార్గనిర్దేశం చేయడానికి వివిధ పత్రాలు జారీ చేయబడ్డా యి. రెండవది,
సువార్త ప్రచారం యొక్క కొత్త నమూనాలు ప్రతిపాదించబడ్డా యి. వీటిలో ప్రముఖమైనవి కొత్త సువార్తీకరణ మరియు
లోతైన సువార్తీకరణ యొక్క వ్యూహాలు.
జాన్ పాల్ II చేత కొత్త సువార్తీకరణ అనే పదాన్ని పదేపదే ఉపయోగించడం పాల్ VI ద్వారా ఆధునిక ప్రపంచంలో
సువార్తీకరణపై ఎన్‌సై క్లికల్‌ను గుర్తు చేస్తుంది. ఎన్‌సై క్లికల్‌లో, రెండోది ఆ సమయంలో చర్చి యొక్క మిషన్
ఎదుర్కొంటున్న సవాళ్లకు ప్రతిస్పందించింది. డేవ్ నోడార్ ప్రకారం, జాన్ పాల్ II చర్చి యొక్క ప్రాధమిక మిషన్‌గా
సువార్తీకరణను పునర్నిర్వచించాల్సిన మరియు పునరుద్ధరించాల్సిన అవసరాన్ని చూశాడు. లాటిన్ అమెరికన్ బిషప్‌లకు
పోప్ చేసిన ప్రసంగాన్ని ఉటంకిస్తూ, పోప్ కొత్త సందేశాన్ని తీసుకురావడం లేదని నోడర్ సరిగ్గానే సమర్థించాడు. సువార్త
సందేశం కొత్తది కాదు, ఎందుకంటే దాని ఇతివృత్తం ఎల్లప్పుడూ యేసుక్రీస్తు లో ఇవ్వబడిన ఒక సువార్త.

As discussed above, theologizing should be aimed at evangelization. On its part,

evangelization is intended to nurture the growth of faith.
Since faith is itself immensurable, it may be difficult to point out whether evangelization
has been effective or not. However, there are some benchmarks that this divine mandate
upholds as pointer to increase in faith. In the same way, contextual theologies,
constructed through the employment of “corresponding” contextual philosophies, are more
likely than general or ’foreign’ theologies to contribute to a people’s faith insofar as:
1. They are built on the cherished cultural heritage of the people.
2. They acknowledge that God communicates Himself to all peoples through their
cultures.
3. They suit the thinking pattern of the various peoples in whose cultural expression
they are constructed.
4. They show that there are elements of revelation outside Israel (Old Testament) and
Christianity.
 5. They explain the fact that all people are “People of God”, not exclusively Israel of
old.
6. They show that the Church recognizes the ecclesial character of Non-Christian
religions.
7. They falsify the erroneous interpretation of the doctrine that outside the Church
there is no salvation.
చర్చి యొక్క మిషన్ విజయంలో సందర్భోచిత వేదాంతశాస్త్రం యొక్క కీలక పాత్ర
విశ్వాసం స్వయంగా అపరిమితమైనది కాబట్టి, సువార్త ప్రకటించడం ప్రభావవంతంగా ఉందో లేదో
సూచించడం కష్టంగా ఉండవచ్చు. అయితే, ఈ దైవిక ఆదేశం విశ్వాసాన్ని పెంపొందించడానికి సూచించే కొన్ని
బెంచ్‌మార్క్‌లు ఉన్నాయి. అదే విధంగా, "సంబంధిత" సందర్భోచిత తత్వాల ఉపాధి ద్వారా నిర్మించబడిన
సందర్భోచిత వేదాంతాలు, సాధారణ లేదా 'విదేశీ' వేదాంతాల కంటే ఎక్కువగా ప్రజల విశ్వాసానికి దోహదం
చేస్తా యి:
1. అవి ప్రజల ప్రతిష్టా త్మకమైన సాంస్కృతిక వారసత్వంపై నిర్మించబడ్డా యి.
2. దేవుడు తమ సంస్కృతుల ద్వారా ప్రజలందరికీ తనను తాను సంభాషించుకుంటాడని వారు
అంగీకరిస్తా రు.
3. వారు ఎవరి సాంస్కృతిక వ్యక్తీకరణలో వారు నిర్మించబడిన వివిధ ప్రజల ఆలోచనా సరళికి సరిపోతారు.
4. ఇజ్రాయెల్ (పాత నిబంధన) మరియు క్రైస్త వ మతం వెలుపల వెల్లడి అంశాలు ఉన్నాయని వారు
చూపుతున్నారు.
5. ప్రజలందరూ "దేవుని ప్రజలు" అనే వాస్తవాన్ని వారు వివరిస్తా రు, పాత ఇజ్రాయెల్ మాత్రమే కాదు.
6. క్రైస్త వేతర మతాల యొక్క మతపరమైన పాత్రను చర్చి గుర్తిస్తుందని వారు చూపిస్తు న్నారు.
7. చర్చి వెలుపల మోక్షం లేదని వారు సిద్ధాంతం యొక్క తప్పు వివరణను తప్పుదారి పట్టించారు.

The fruits of contextual theologies are, certainly, more than outlined above. The encyclical
Evangelii Nwniandi also identifies listening to the message, its acceptance and assimilation, plus
the arousal of genuine adherence to the Word as the benchmarks for a successful mission.

సందర్భోచిత వేదాంతముల యొక్క ఫలాలు, పైన వివరించిన దానికంటే ఎక్కువగా ఉంటాయి. ఎన్సైక్లికల్
ఎవాంజెలి న్వియాండి సందేశాన్ని వినడం, దాని అంగీకారం మరియు సమ్మేళనం మరియు వర్డ్‌కు నిజమైన
కట్టు బడి ఉండటాన్ని కూడా విజయవంతమైన మిషన్‌కు బెంచ్‌మార్క్‌లుగా గుర్తిస్తుంది.
Conclusion

Every theology is grounded on some philosophy. The categories of thought employed in a

philosophy necessarily determine the concepts inherent in the evolving theology.
Therefore, if the categories of thought embedded within a people's philosophy are
used to explicate the divine teaching, there is a high likelihood of comprehension and
subsequent increase in faith among our subjects of theologizing. This means that alien
philosophies may not yield much as the media of interpretation. The resultant theology
bears a greater potentiality in augmenting the faith among the people whose heritage has
been used.

ముగింపు
ప్రతి వేదాంతమూ ఏదో ఒక తత్వశాస్త్రంపై ఆధారపడి ఉంటుంది. తత్వశాస్త్రంలో ఉపయోగించబడిన ఆలోచనల
వర్గాలు తప్పనిసరిగా అభివృద్ధి చెందుతున్న వేదాంతశాస్త్రంలో అంతర్లీనంగా ఉన్న భావనలను నిర్ణయిస్తా యి.
అందువల్ల, దైవిక బోధనను వివరించడానికి ప్రజల తత్వశాస్త్రంలో పొందుపరిచిన ఆలోచనల వర్గాలను
ఉపయోగించినట్లయితే, మన వేదాంతశాస్త్ర విషయాలలో గ్రహణశక్తి మరియు తదుపరి విశ్వాసం పెరిగే
అవకాశం ఎక్కువగా ఉంటుంది. దీనర్థం గ్రహాంతర తత్వాలు వ్యాఖ్యానం యొక్క మీడియా వలె పెద్దగా
ఇవ్వకపోవచ్చు. ఫలితంగా వచ్చిన వేదాంతశాస్త్రం ఎవరి వారసత్వాన్ని ఉపయోగించిన ప్రజలలో విశ్వాసాన్ని
పెంపొందించడంలో ఎక్కువ సామర్థ్యాన్ని కలిగి ఉంటుంది.