Hulyo 12,2017 Mahal kong Jonel, Kumusta na? Matagal-tagal na rin na wala tayong balita sa isa't-isa. Ibig kong ipabatid saiyo ang nangyari sa aming barangay. Ngayong linggong ito ay may mahalaga akong natutuhan. Napagaalaman ko na may pagkakaiba-iba ang bawat isa sa atin. Hayaan mong isalaysay ko ito saiyo.
Halos buong linggo ang malakas na pagbuhos ng ulan kung
kaya't lumubog ang lugar namin sa baha. Mabuti na lamang, maagap ang aming butihing punong barangay na si G. Reyes, na naglagay ng madaming sandbags sa paligid ng aming lugar upang makatulong sa pagpigil sa mabilis na pag daloy ng tubig. Ang lahat ng tao sa amin ay bukas-palad sa paglalagay nito. Sabi nga nila, mas madaling mabibigyan ng solusyon kung sama sama at bukas-loob sa pagtulong para sa kapakanan ng lahat. Pinagtutuunan namin ng pansin ang kasabihang "Ang mabigat ay gumagaan kapag napagtutuwangan."
Umalon ang aking dibdib nang marami nang sandbags ang
naisalansan namin ngunit hindi pa rin napigil ang mabilis na pagdaloy ng rumaragasang baha. Ngunit hindi kami sumuko at nagtiyaga kami upang matamo namin ang layunin sa paglutas ng problema. Magbubukang-liwayway na nang tumila ang ulan. Para kaming lantang gulay matapos ang unos, subalit kami ay nagalak dahil alam naming ligtas na kami sa panganib. Ang samahan namin ay tulad ng isang bigkis na walis. Naramdaman ko ang kaginhawahan dahil ang pagtutulungan ay malaking epekto sa buhay ng bawat isa.