ეროვნული იდენტობისა და ევროპული მუსიკალური

აზროვნების საკითხები ზაქარია ფალიაშვილის

შემოქმედებაში.
ზაქარია ფალიაშვილი, გამოჩენილი ქართველი კომპოზიტორი, მე-19 საუკუნის
ბოლოს და მე-20 საუკუნის დასაწყისში თავის შემოქმედებაში ებრძოდა
ეროვნული იდენტობისა და ევროპული მუსიკალური გავლენის რთულ
საკითხებს. მისი კომპოზიციები ასახავს საქართველოს უნიკალური
კულტურული იდენტობის შენარჩუნების დიქოტომიას დასავლურ
მუსიკალურ ტენდენციებთან ერთად.

ფალიაშვილის მუსიკა გაჟღენთილია ქართული ხალხური მელოდიებითა და

თემებით, რაც ხელს უწყობს მკაფიო ეროვნული მუსიკალური სტილის
ჩამოყალიბებას. ამის მაგალითია მისი ოპერა „აბესალომ და ეთერი“, ქართული
ხალხური სიმღერებითა და ჰარმონიებით.

თუმცა, მან ასევე შეიტანა ევროპული მუსიკალური ელემენტები,

განსაკუთრებით იტალიური და რუსული ტრადიციებიდან. ამ შერწყმამ შექმნა
ქართული და ევროპული მუსიკალური აზროვნების სინთეზი, აჩვენა მისი
მისწრაფება მხატვრული ინოვაციებისკენ.

ამ რთულ ბალანსირებულ აქტში ფალიაშვილი ცდილობდა დაემკვიდრებინა

საქართველოს ყოფნა გლობალურ მუსიკალურ სცენაზე მისი ეროვნული
იდენტობის აღზრდით. მისი ნამუშევარი რჩება იმის დამადასტურებელი
გამოწვევებისა და შესაძლებლობების შესახებ, რომლებიც თან ახლავს
ეროვნული და ევროპული მუსიკალური გავლენების კვეთას.