Postacie realistyczne:

Gospodarz - Włodzimierz Tetmajer, malarz, mieszkaniec Bronowic. Żonaty z chłopką, Anną Mikołajczykówną (siostrą Panny Młodej). Do niego
przybywa Wernyhora, aby przekazać rozkaz i porozmawiać o przymierzu (zespoleniu chłopów i inteligencji w walce o niepodległość). Cieszy się
atencją, autorytetem, ale jest niezdecydowany, niekonsekwentny w działaniu. Rozumie wielkość i godność polskiego chłopa.

Gospodyni - Anna Mikołajczykówna Tetmajerowa, siostra Panny Młodej. Jest wzorową gospodynią. Najważniejsze dla niej to szczęście
rodzinne, dobro męża i dzieci. Na przykład, dla nich chowa złotą podkowę.

Pan Młody - Lucjan Rydel, poeta. Wesele z chłopką, Jadwigą Mikołajczykówną jest przykładem młodopolskiej chłopomanii. Zachwyca się swoją
wybranką, zyje poezją, marzeniami. Jest beztroski, nie myśli nad swoimi decyzjami, nie rozumie praw i obyczajów panujących na wsi. Popada w
sztuczną egzaltację (przesadne demonstrowanie uczuć). Radczynii i żona nie wierzą w prawdziwość jego zachwytu w polską wieś. Panu
Młodemu ukazuje się widmo Hetmana (Franciszek Ksawery Branicki, targowica, zdrada narodu „W górę serca, wiwat Car”). Widmo mówi mu:
„Czepiłeś się chamskiej dziewki”. Pojawieniu się widma, towarzyszy chór, który oskarża go o przekupstwo za pieniądze i złoto.

Panna Młoda - Jadwiga Mikołajczykówna, młoda, piękna, pełna wdzięku. Ma dystans do tego, co siędzieje wokół. Zamierza być gospodynią, jak
jej siostra, Anna. Dyryguje mężem, czepia się jego gadatliwości. Razi ją powierzchowność męża, jest roztropna i rozsądna. Myślą zupełniej
inaczej, mają inne poglądy, zwyczaje, tradycje. Uwydatniają się różnicę między chłopstwem, a inteligencją z miasta. Na przykład: „Trza być w
butach na weselu”.

Poeta - Kazimierz Przerwa-Tetmajer, brat Gospodarza, młodopolski poeta. W jego wierszach dominuje dekadentyzm. W trakcie wesela flirtuje z
Martyną, ale bardziej interesuje go Rachel - uosobienie poezji, kobieta tajemnicza. Traktuje ją, jako kolejną zdobycz, przez co porozumienie
między nimi jest niemożliwe. Cechuje się sztucznością i biernością, pogrąża się w smutku, zatracił szczerość uczuć, prawdziwość i autentyczność
przeżyć.

Dziennikarz - Rudolf Starzewski, redaktow konserwatywnego krakowskiego pisma „Czas”. Ma pobłaźliwy stosunek do chłopów, nie traktuje ich
jako potężnej narodowej siły, lekceważy i nimi pogardza. Podobny charakter ma do kobiety, co ujawnia się w jego rozmowie z Zosią. Traktuje ją
jak lalkę, którą można bawić się w najlepsze. Jest bezkrytyczny, akceptuje wiele rzeczy bez sprzeciwu, bierny. Jego uczucia rozpaczy, smutku,
tragicznego patriotyzmu są fałszywe. Objawia mu się Stańczyk (królewski błazen), który kwituje to słowami: „Acan sięzalewa łzami, ale znać z
Acana mowy, że jest tak przeciętnie zdrowy”. Próbuje obudzić w nim poczucie wstydu, bezwartościowości jego pozy. Dziennikarzowi wydaje
się, że jest kimś, a tymczasem jest zwyczajnym błaznem, który dąży do samozagłady, samozniszczenia.

Rachel - Pepa Józefa Singer, córka Hersza Singera, karczmarza z Bronowic. Jest uosobieniem poezji, przeczuwa niezwykłe, niespodziewane
wypadki. Jest nadwrażliwa, nie tworzy poezji, ale ją czuje. Rachel to także uosobienie kobiecości: jest piękna, ubrana i uczesana zgodnie z modą
modernizmu. Jest niezależna, wolna i wyjątkowa - typowa młodopolka.

Żyd - Hersz Singer, karczmarz z Bronowic. Przychodzi na wesele, choć wie, że nie przez wszystkich jest tam mile widziany. Większość
mieszkańców wsi to jego dłużnicy. Jest rzeczowy i konkretny, pilnuje swoich interesów. Kocha swoją córkęi ją rozumie.

Ksiądz - jest partnerem Żyad w interesach, przez mieszkańców są traktowani jak osoby, które interesują się głównie pieniędzmi. Świadczą o
tym słowa Czepca: „To któż moich groszy złodziej, Czy Żyd jucha, czy dobrodziej!?”.

Dziad - staruszek pamiętający jeszcze rabację galizyjskąz 1846 roku (rzeź szlachty dokonana przez chłopów). Nigdy nie otrząsnął się ze
strasznych wspomnień.

Czepiec - Błażej Czepiec; ma wszystkie cechy idealnego chłopa-kosyniera. Interesuje się polityką. Jest odważny, zawzięty, otwarty do
poznawania nowych rzeczy. Niestety, najpierw działa, później myśli. W każdej chwili jest gotów rozpocząć walkę.

Postaci fantastyczne:
Chocoł - słomiana pałuba, którą przykryto różane krzewy rosnące przed domem weselnym. Symbolizuje idee odrodzeńcze, możliwość
podźwignięcia się z upadku, zmartwychwstania. Jest osłoną życia, a więc ma życiodajną moc. Chcoła wzywa Rachel razem z Poetą, a później
sama Panna Młoda powtarza zaproszenie, aby przyszedł i się bawił. Na końcu chochoł gra hipnotyczną melodię. Jest wtedy symboleme
marazmu, upadku i bierności.

Stańczyk - nadworny błazen Zygmunta Starego, znany z mądrości politycznej. Ukazuje się Dziennikarzowi, aby wytknąc mu bierność i
zakłamanie, oskarża go o usypianie narodu.

Rycerz - Zawisza Czarny; symbol potęgi, męstwa fizycznego i duchowego. Ukazuje się Poeci - dekadentowi, o rozchwianej psychice. Rycerz chce
przekonać go do czynu, ożywić jego twórczość idea walki w imię wolności i niepodległości.
Wernyhora - legendarny poeta-wieszcz, który przybywa do Gospodarza. Zjawia się jako dostojny starzec, budzi respekt. Daje wskazówki co do
przygotowania powstania, obejmują one także wiele gestów rytalnych. Gubi złotą podkowę i daje złoty róg.

Upiór - widmo Jakuba Szeli, symbolizuje zbrodnie z czasów rabacji galicyjskiej, które na zawsze rozdzieliły panów i cłopów. Objawia się
Dziadowi.

Widmo - symbol miłości romantycznej, narzeczony Marysi, który zmarł na suchoty, malarz francuski. Pokazuje się Marysi i rozpamiętuje chwile
gdy byli razem, gdy istniała między nimi jakaś więź.

Nos - Tadeusz Noskowski, malarz

Radczyni - Antonina Domańska, ciotka Rydla, autorka książek dla dzieci i młodzieży
Marysia - Maria Mikołajczykówna, siostra Anny i Jadwigi, była zaręczona z malarzem Ludwikiem de Lavequx, który zmarł na suchoty
Klimina - bronowicka chłopka, matka chrzestna Isi. Jest osobą śmiałą, wygadana, umie sobie poradzić w każdej sytuacji, ale czuje się niższa
wobec inteligencji i ludzi z miasta. Wdowa po wójcie.

Isia - kilkuletnia córeczka Gospodarza. Jej pierwowzorem była Jadwiga Tetmajer-Naimska.

Ojciec - Jacek Mikołajczyk, ojciec Panny Młodej, Gospodyni i Marysi

Maryna i Zosia - siostry Pareńskie