ZADANIE 1.

Co do pytania, dwudziestolecie międzywojenne to okres w historii Polski, który trwał od

zakończenia I wojny światowej w 1918 roku do wybuchu II wojny światowej w 1939 roku.
W tym czasie Polska odzyskała niepodległość i przeszła przez wiele zmian politycznych,
społecznych i kulturowych. Wpływ na kształtowanie się światopoglądu i kultury epoki
miały takie zjawiska i wydarzenia, jak: walka o niepodległość, rewolucja bolszewicka w
Rosji, kryzys gospodarczy, rozwój kultury masowej, modernizacja kraju, rozwój ruchów
społecznych i politycznych, w tym ruchu robotniczego i ruchu kobiecego. Najważniejsze
wydarzenia to m.in. wojna polsko-bolszewicka, plebiscyt na Górnym Śląsku, reforma
rolno-skarbowa, zamach majowy, a także rozwój kultury i sztuki, w tym awangardy
artystycznej.

ZADANIE 2.
W okresie międzywojennym w literaturze polskiej pojawiły się różne koncepcje
filozoficzne, które wpłynęły na kształtowanie się dzieł literackich. Najważniejsze z nich to
filozofia egzystencjalna, marksizm, hermeneutyka, neokantyzm, fenomenologia,
pragmatyzm i egzystencjalizm chrześcijański. Idee te wpłynęły na literaturę
międzywojenną poprzez wprowadzanie nowych tematów, stylów i form literackich, a
także przez zmianę sposobu postrzegania rzeczywistości.

● Filozofia egzystencjalna - skupia się na problemie istnienia człowieka i jego

wolnej woli. Przedstawicielami tej koncepcji byli m.in. Jean-Paul Sartre i Martin
Heidegger.
● Marksizm - skupia się na problemie walki klasowej i rewolucji proletariackiej.
Przedstawicielem tej koncepcji był m.in. Karol Marks.
● Hermeneutyka - skupia się na problemie interpretacji tekstu i zrozumienia jego
sensu. Przedstawicielem tej koncepcji był m.in. Hans-Georg Gadamer.
● Neokantyzm - skupia się na problemie poznania i wiedzy. Przedstawicielem tej
koncepcji był m.in. Wilhelm Windelband.
● Fenomenologia - skupia się na problemie doświadczenia i percepcji.
Przedstawicielem tej koncepcji był m.in. Edmund Husserl.
● Pragmatyzm - skupia się na problemie praktycznego zastosowania wiedzy.
Przedstawicielem tej koncepcji był m.in. William James.
● Egzystencjalizm chrześcijański - skupia się na problemie istnienia człowieka i
jego relacji z Bogiem. Przedstawicielem tej koncepcji był m.in. Gabriel Marcel.

ZADANIE 3.
Jeśli chodzi o główne kierunki artystyczne dwudziestolecia międzywojennego, to można
wyróżnić kilka ważnych tendencji:
 ● Awangarda - to kierunek, który charakteryzował się poszukiwaniem nowych form
i technik artystycznych. Wśród przedstawicieli awangardy można wymienić m.in.
Kazimierza Malewicza, Władysława Strzemińskiego czy Henryka Stażewskiego.
● Ekspresjonizm - to kierunek, który skupiał się na wyrażaniu emocji i nastrojów
poprzez deformację formy i intensywne kolory. Wśród przedstawicieli
ekspresjonizmu można wymienić m.in. Edvarda Muncha, Franza Marca czy
Emila Nolde.
● Surrealizm - to kierunek, który charakteryzował się poszukiwaniem nowych form
wyrazu poprzez eksplorację świata snów i podświadomości. Wśród
przedstawicieli surrealizmu można wymienić m.in. Salvadora Dalego, René
Magritte'a czy Maxa Ernsta
● Nowa Rzeczowość - to kierunek, który skupiał się na przedstawianiu
rzeczywistości w sposób realistyczny i precyzyjny. Wśród przedstawicieli Nowej
Rzeczowości można wymienić m.in. Otto Dix'a, George'a Grosza czy Christiana
Schada.
● Konstruktywizm - to kierunek, który charakteryzował się poszukiwaniem nowych
form i technik artystycznych poprzez wykorzystanie geometrii i abstrakcji. Wśród
przedstawicieli konstruktywizmu można wymienić m.in. Alexandra Rodczenkę, El
Lissitzky'ego czy Theo van Doesburga.

ZADANIE 4.
● Młoda Polska - to ruch literacki, który powstał na przełomie XIX i XX wieku i
charakteryzował się poszukiwaniem nowych form i treści w literaturze. Wśród
przedstawicieli Młodej Polski można wymienić m.in. Stanisława Wyspiańskiego,
Zenona Przesmyckiego czy Kazimierza Przerwę-Tetmajera.
● Skamander - to grupa poetycka, która powstała w latach 20. XX wieku i skupiała
się na poezji o charakterze lirycznym i refleksyjnym. Wśród przedstawicieli
Skamandra można wymienić m.in. Juliana Tuwima, Jarosława Iwaszkiewicza czy
Kazimierza Wierzyńskiego.
● Awangarda Krakowska - to grupa artystyczna, która powstała w latach 20. XX
wieku i skupiała się na poszukiwaniu nowych form i technik artystycznych. Wśród
przedstawicieli Awangardy Krakowskiej można wymienić m.in. Tadeusza Peipera,
Jalu Kurek czy Józefa Rybickiego.
● Kwadryga - to grupa poetycka, która powstała w latach 30. XX wieku i skupiała
się na poezji o charakterze patriotycznym i społecznym. Wśród przedstawicieli
Kwadrygi można wymienić m.in. Jana Lechonia, Jana Brzękowskiego czy Jana
Kasprowicza.
● Nowa Fala - to ruch literacki, który powstał w latach 60. XX wieku i
charakteryzował się poszukiwaniem nowych form i treści w literaturze. Wśród
przedstawicieli Nowej Fali można wymienić m.in. Stanisława Barańcz
 ● Nowa Fala - to ruch literacki, który powstał w latach 60. XX wieku i
charakteryzował się poszukiwaniem nowych form i treści w literaturze. Wśród
przedstawicieli Nowej Fali można wymienić m.in. Stanisława Barańczaka,
Ryszarda Krynickiego czy Adama Zagajewskiego.

ZADANIE 7.
Leśmian to jeden z najwybitniejszych polskich poetów, którego twórczość charakteryzuje
się oryginalnym językiem poetyckim. W jego wierszach można zauważyć wiele środków
słowotwórczych, które nadają jego poezji niepowtarzalny charakter. Środki
słowotwórcze:

● neologizm, czyli nowo utworzone słowo. Poeta często tworzył nowe słowa,
łącząc ze sobą różne wyrazy lub dodając do nich nowe końcówki. Dzięki temu
jego poezja nabierała niezwykłej ekspresji i oryginalności.
● archaizacja, czyli używanie słów i zwrotów przestarzałych lub zanikających.
Dzięki temu poeta nadawał swoim wierszom specyficznego klimatu i nastroju, a
także nawiązywał do tradycji i historii polskiej literatury.
● inwersja, czyli odwrócenie kolejności wyrazów w zdaniu. Dzięki temu jego
wiersze nabierały rytmu i melodyjności, a także zyskiwały na ekspresji i
oryginalności.
● metafora, czyli przenośnia, która pozwala na wyrażenie abstrakcyjnych pojęć w
sposób konkretny i zrozumiały. Poeta często stosował metafory związane z
naturą i światem zwierząt, co nadawało jego poezji niezwykłego uroku i piękna.

ZADANIE 8.
Co do odkrywania codzienności w poezji dwudziestolecia międzywojennego, to był to
ważny temat dla wielu poetów tamtej epoki. Julian Tuwim w swoich wierszach często
poruszał tematykę życia codziennego, ukazując ją w sposób humorystyczny i ironiczny.
W utworze "Do prostego człowieka" Tuwim przedstawia codzienne problemy związane z
pracą i życiem w mieście. Jan Lechoń natomiast w swojej poezji skupiał się na tematach
filozoficznych i metafizycznych, ale w niektórych wierszach, takich jak "Wiersz o miłości
do Warszawy", ukazywał miasto i jego mieszkańców w sposób realistyczny. Maria
Pawlikowska-Jasnorzewska natomiast w swoich wierszach często poruszała tematykę
miłości i relacji międzyludzkich, ale w niektórych utworach, takich jak "Wiersz o kawie",
ukazywała codzienne życie i zwyczaje ludzi. Wszyscy ci poeci w swoich utworach
odkrywali codzienność i ukazywali ją w sposób szczególny, co pozwalało czytelnikom na
lepsze zrozumienie rzeczywistości tamtej epoki.
ZADANIE 10.
Co do obrazu zakochanej kobiety w poezji Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i
Kazimiery Iłłakowiczówny, to obie poetki przedstawiają ją w sposób romantyczny i pełen
emocji. W wierszu "Zakochana" Maria Pawlikowska-Jasnorzewska opisuje kobietę, która
jest zafascynowana swoim ukochanym i oddaje mu całe swoje serce. W wierszu
"Zakochana kobieta" Kazimiera Iłłakowiczówna natomiast przedstawia kobietę, która jest
pełna nadziei i oczekiwania na miłość, ale jednocześnie boi się, że jej uczucia nie
zostaną odwzajemnione. W obu wierszach pojawiają się motywy takie jak tęsknota,
romantyzm i emocje, co pozwala czytelnikowi na lepsze zrozumienie uczuć zakochanej
kobiety.