Professional Documents
Culture Documents
(Epikong Mindanao)
Sumakay si Sulayman sa hangin. Narating niya ang Kabilalan. Wala siyang nakitang tao.
Walang anu-ano ay nayanig ang lupa, kaya pala ay dumating ang halimaw na si Kurita. Matagal
at madugo ang paglalaban ni Sulayman at ni Kurita. Sa wakas, napatay rin ni Sulayman si
Kurita, sa tulong ng kanyang kris.
Nagtungo naman si Sulayman sa Matutum. Kanyang hinanap ang halimaw na kumakain ng tao,
na kilala sa tawag na Tarabusaw. Hinagupit nang hinagupit ni Tarabusaw si Sulayman sa
pamamagitan ng punongkahoy. Nang nanlalata na si Tarabusaw ay saka ito sinaksak ni
Sulayman ng kanyang espada.
Pumunta si Sulayman sa Bundok ng Bita. Wala rin siyang makitang tao. Ang iba ay nakain na
ng mga halimaw at ang natirang iba ay nasa taguan. Luminga-linga pa si Sulayman nang biglang
magdilim pagkat dumating ang dambuhalang ibong Pah. Si Sulayman ang nais dagitin ng ibon.
Mabilis at ubos lakas ng tinaga ito ni Sulayman. Bumagsak at namatay ang Pah. Sa kasamaang
palad nabagsakan ng pakpak ng ibon si Sulayman na siya niyang ikinamatay.
Hinanap ni Indarapatra ang kanyang kapatid. Nagpunta siya sa Kabalalan at nakita niya ang
kalansay ni Tarabusaw. Alam niyang napatay ito ng kapatid niya. Ipinagpatuloy ni Indarapatra
ang paghahanap niya kay Sulayman. Narating niya ang bundok ng Bita. Nakita niya ang patay
na ibong Pah. Inangat ni Indarapatra ang pakpak ng ibon at nakita ang bangkay ni Sulayman.
Nanangis si Indarapatra at nagdasal upang pabaliking muli ang buhay ni Sulayman. Sa di
kalayua'y may nakita siyang banga ng tubig. Winisikan niya ng tubig ang bangkay at muling
nabuhay si Sulayman. Parang nagising lamang ito mula sa mahimbing na pagtulog. Nagyakap
ang magkapatid dahil sa malaking katuwaan.
Pinauwi na ni Indarapatra si Sulayman. Nagtuloy pa si Indarapatra sa Bundok Gurayu. Dito'y
wala ring natagpuang tao. Nakita niya ang kinatatakutang ibong may pitong ulo. Sa tulong ng
kanyang engkantadong sibat na si juris pakal ay madali niyang napatay ang ibon.
Hinanap niya ang mga tao. May nakita siyang isang magandang dalaga na kumukuha ng tubig
sa sapa. Mabilis naman itong nakapagtago. Isang matandang babae ang lumabas sa taguan at
nakipag-usap kay Indarapatra. Ipinagsama ng matandang babae si Indarapatra sa yungib na
pinagtataguan ng lahat ng tao sa pook na iyon. Ibinalita ni Indarapatra ang mga pakikilaban
nilang dalawa ni Sulayman sa mga halimaw at dambuhalang ibon. Sinabi rin niyang maaari na
silang lumabas sa kanilang pinagtataguan. Sa laki ng pasasalamat ng buong tribu, ipinakasal kay
Indarapatra ang anak ng hari, ang magandang babaeng nakita ni Indarapatra sa batisan.
Olympians Apollo
Birth and Childhood: Apollo was the son of Zeus, the king of the gods, and Leto, a Titaness.
However, Apollo's birth was not without challenges. Zeus's wife, Hera, was known for her
jealousy, and when she learned that Leto was pregnant with Zeus's children, she became furious.
Hera placed a curse on Leto, making it nearly impossible for her to find a place to give birth.
After much wandering, Leto found refuge on the island of Delos, which was not fixed to the sea
bed, making it a suitable place for the birth. There, she delivered Apollo and his twin sister
Artemis. Apollo was born first, and immediately after birth, he declared himself to be a master of
the lyre and bow.
The Delphi Oracle: As Apollo grew, he sought a place to establish his cult. He chose Delphi, a
location with a chasm in the earth where the python, a monstrous serpent, dwelled. Apollo slew
the python and claimed Delphi as his own. The Oracle of Delphi, also known as the Pythia,
became one of the most famous and revered oracles in ancient Greece. Pilgrims from all over the
Greek world came to Delphi seeking Apollo's guidance and prophecies.
Musical Talent: Apollo was a master musician and was often depicted playing the lyre. He won
a contest against the satyr Marsyas, who challenged him to a musical duel. Apollo emerged
victorious and, in some versions of the myth, flayed Marsyas alive for his presumption.
Apollo and Daphne: One of Apollo's famous love stories is that of Daphne, a nymph and the
daughter of the river god Peneus. Apollo mocked the god of love, Eros (Cupid), for using a bow
and arrow, claiming that true strength came from more martial pursuits. In retaliation, Eros shot
Apollo with a golden arrow that made him fall in love with Daphne, and he shot Daphne with a
lead arrow, making her averse to love.
Despite Apollo's advances, Daphne fled from him. In the end, she prayed to her father for help,
and he transformed her into a laurel tree. Apollo, devastated, declared the laurel as his sacred tree
and wore its leaves as a crown.
Punishment of Niobe: Apollo was not only a god of music and light but also of justice. When
Queen Niobe of Thebes boasted that she was superior to Leto because she had more children,
Apollo and Artemis took offense. In response, they slew all of Niobe's children, and Niobe
herself was turned into a weeping stone statue.
Hyacinthus: Apollo also had a tragic love affair with Hyacinthus, a mortal youth. One day,
while Apollo and Hyacinthus were playing discus, a strong wind blew the discus off course,
striking Hyacinthus in the head and killing him. In his grief, Apollo created the hyacinth flower
from Hyacinthus's spilled blood.
Apollo and the Trojan War: Apollo played a significant role in the Trojan War. He supported
the Trojans, and his intervention was crucial in various episodes of the epic conflict. He guided
Paris's arrow to the heel of Achilles, the only vulnerable spot on his body, leading to the death of
the Greek hero.
Punishment and Redemption: Despite his many positive attributes, Apollo was not without
flaws. One such incident involved his son, Asclepius, who became an accomplished healer.
Asclepius's ability to resurrect the dead angered the god of the underworld, Hades. In retaliation,
Hades complained to Zeus, who struck Asclepius with a lightning bolt.
Apollo, devastated by the loss of his son, sought revenge by killing the Cyclopes who had forged
Zeus's thunderbolts. As punishment for his actions, Zeus banished Apollo from Olympus and
forced him to serve King Admetus of Thessaly for a year.
After serving his penance, Apollo was reconciled with Zeus and returned to his rightful place
among the Olympian gods.
Apollo's multifaceted nature as a god of music, prophecy, healing, and justice made him a
complex and influential figure in Greek mythology. His stories reflect the interconnectedness of
various aspects of life and the intricate relationships between gods and mortals.
Alamat ng Ampalaya
by Augie D. Rivera, Jr.
Noong araw sa bayan ng Sariwa, naninirahan ang lahat ng uri ng gulay na may kanya-kanyang
kagandahang taglay. Si Kalabasa na may kakaibang tamis, si Kamatis na may asim at
malasutlang kutis, si Luya na may anghang, si Labanos na sobra ang kaputian, si Talong na may
lilang balat, luntiang pisngi ni Mustasa, si Singkamas na may kakaibang lutong na taglay, si
Sibuyas na manipis na balat, at si Patola na may gaspang na kaakit-akit.
Subalit may isang gulay na umusbong na kakaiba ang anyo, siya si Ampalaya na may maputlang
maputlang kulay, at ang kanyang lasang taglay ay di maipaliwanag.
Araw araw, walang ginawa si Ampalaya kung hindi ikumpara ang kanyan itsura at lasa sa kapwa
niya gulay, at dahil dito ay nagbalak siya ng masama sa kapwa niyang mga gulay.
Nang sumapit ang gabi kinuha ni Ampalaya ang lahat ng magagandang katangian ng mga gulay
at kanyang isinuot.
Tuwang tuwa si Ampalaya dahil ang dating gulay na hindi pinapansin ngayon ay
pinagkakaguluhan. Ngunit walang lihim na hindi nabubunyag nagtipon tipon ang mga gulay na
kanyang ninakawan. Napagkasunduan nilang sundan ang gulay na may gandang kakaiba, at
laking gulat nila ng makita nilang hinuhubad nito isa-isa ang mga katangian na kanilang taglay,
nanlaki ang kanilang mga mata ng tumambad sa kanila si Ampalaya.
Nagalit ang mga gulay at kanilang iniharap si Ampalaya sa diwata ng lupain, isinumbong nila
ang ginawang pagnanakaw ni Ampalya.
Dahil dito nagalit ang diwata at lahat ng magagandang katangian na kinuha niya sa mga kapwa
niya gulay ay ibinigay sa kanya.
Laking tuwa ni Ampalaya dahil inisip niya na iyon lamang pala ang kabayaran sa ginawa niyang
kasalanan. Ngunit makalipas ang ilang sandali ay nag iba ang kanyang anyo. Ang balat niya ay
kumulubot dahil ang kinis at gaspang na taglay ni upo at kamatis ay nag-away sa loob ng
kanyang katawan maging ang mga ibat-ibang lasa ng gulay ay naghatid ng di magandang panlasa
sa kanya at pait ang idinulot nito.
Mula noon, naging madilim na luntian ang kulay ni Ampalaya. Ngayon kahit naging
masustansiyang gulay na si Ampalaya ay marami ang hindi nagkakagusto sa kanya. Pero alam
niyo nagsisisi na si Ampalaya.
Sa sususnod na makita niyo siya sa inyong pinggan ay subukan niyo siyang tikman at patawarin
sa kanyang mga kasalanan.
Stone Soup