Umalis si Basilio sa bahay ni Kapitan Tiago, madaling araw pa lamang.

Nagtungo siya
sa libingan ng mga Ibarra sapagkat anibersaryo ng pagyao ng kaniyang ina.

Nag-alay siya ng isang panalangin para sa ina. Matapos iyon ay lumisan na rin si
Basilio at bumalik na sa Maynila.
Muntik nang magpatiwakal si Basilio noon dahil sa mga suliraning hinaharap. Nakita
lamang siya nina Tiya Isabel at Kapitan Tiago at kinupkop at pinag-aral ito sa
Letran. Hirap noong unang taon sa eskwela si Basilio at tanging “adsum” o “narito”
ang kaniyang nababanggit.Nakukutya rin siya dahil sa kaniyang lumang kasuotan.
Gayunman, walang nakapigil kay Basilio na mag-aral.
Nagkaroon ng guro si Basilio na tinangka siyang lituhin sa isang aralin. Ngunit
nasagot ni Basilio nang ilang beses ang tangka ng guro.
Dahil dito ay nagkaroon sila ng alitan at nagkaroon pa ng laban sa sable at baston.
sya rin ay may pinakamataas na marka.

Hinikayat naman siya ni Tiago na mag-aral sa Ateneo Municipal kung saan siya kumuha
ng medisina