Orta Çağ'da Astroloji

Translated from English to Turkish - www.onlinedoctranslator.
com
Tarih Pusulası8/8 (2010): 888–902, 10.1111/j.1478-0542.2010.00703.x
Orta Çağ'da Astroloji

Hilary M. Carey*
Beşeri ve Sosyal Bilimler Fakültesi, Newcastle Üniversitesi
Soyut
Makale, klasik mirası, Bizans ve İslam yönetimindeki yükselişi ve Latin Batı'daki gelişimi dahil olmak
üzere orta çağdaki astrolojinin tarihini gözden geçirmektedir. Ortaçağ astrolojisi öğrenilmiş,
bilimsel kültürün bir parçasıydı. Bununla birlikte, Orta Çağ'ın ileri dönemlerindeki çeviri hareketi,
Latin Batı'ya entegrasyon zorluklarını da beraberinde getirdi; bu, astrolojik yargıların ortodoksluğu
ve ahlakına ilişkin kınama ve kaygılara yansıyordu. Astrolojinin Orta Çağ saraylarında geniş çapta
uygulanmaya başlaması nispeten geç bir zamana kadar gerçekleşmedi ve hiçbir zaman İslam
dönemindeki kadar önem kazanmadı. Son bölümde astroloji, tıp, astroloji ve mahkeme de dahil
olmak üzere astroloji tarihi üzerine yapılan yeni çalışmalar ele alınıyor. Makalede Claudius
Ptolemaeus (Ptolemaios), Seville'li Isidore (c. 600) gibi önemli şahsiyetler ele alınmaktadır.reklam), M-
ash-a'all-ah (Messahallah) (c. 735–815), Ab-u Ma'shar (Albumasar), Ahmad ibn Y-usuf (870–904), John
of Seville (fl. 1135) –1153), Kastilyalı Alfonso X (El Sabio) (1221–1284), Albertus Magnus (1206–1280)
ve on beşinci yüzyıl astrolog tarihçisi Simon de Phares. Astrolojinin Orta Çağ dünya görüşünün
ayrılmaz bir parçası olduğu ve Orta Çağ kültürünü dikkate almadan anlamanın mümkün olmadığı
ileri sürülmektedir.
Astrolojinin geleneksel olarak, beşinci yüzyılın başlarına tarihlenebilen doğum

burçları geleneğinin bulunduğu modern Irak'taki Babil'de ortaya çıktığı söylenir.M.Ö.1
Bununla birlikte, göksel alametlerden ziyade sistematik bir bilgi bütünü olarak
bilimsel (veya 'Helenik') astroloji, ikinci yüzyılda Mısır'da ortaya çıktı.M.Ö. Oradan
ana akım Yunan ve Latin toplumuna geçti ve daha sonra Orta Çağ dünyasının üç
medeniyetine dahil oldu: Bizans, İslam ve Latin Batı. Lynn Thorndike bir zamanlar
astronomi diyordu⁄astroloji ortaçağın en üstün doğa bilimidir ki bu hiç de abartı
sayılmaz.2Ortaçağ entelektüel, kültürel ve politik yaşamının çoğu yönüne nüfuz
etmiştir ve onu anlamadan ortaçağ toplumuna sempatiyle girmek mümkün
değildir. Bu makalenin amacı, bu ödüllendirici ve kapsamlı alanda yolculuğa
başlayacak araştırmacılara bazı pusulalar sunmaktır.
Klasik Miras
Klasik Babil, Yunan ve Roma geleneklerinin tümü ortaçağ astrolojisine katkıda
bulunmuştur. Ancak bu etkilerin çoğu, çok kültürlü Arapça konuşulan dünya aracılığıyla
batıya geldi; bu, birçok astrolojik terim ve kavram için kullanılan terminolojiye de
yansıyor.
Orta çağlarda astroloji her zaman, Arap astrologların 'yıldızların bilimi' olarak adlandırdıkları
gök cisimlerine ilişkin genel çalışmanın bir parçası olarak çalışıldı.ilm al-nuj-hım).3
Bu genellikle hareket bilimi olarak ikiye ayrılıyordu ('ilm el-felak) ve yıldızların
yargıları bilimi ('ilm ahk-ben bir-nuj'um-hım). Bu bölüme, tüm klasik bilim yazarlarının
en ünlüsü olan Claudius Ptolemaeus tarafından özel bir yetki verilmiştir.
ª2010 Yazar
Dergi Derlemesiª2010 Blackwell Yayıncılık Ltd.
Orta Çağ'da Astroloji 889
(Ptolemy), ikinci yüzyılda İskenderiye'de gelişen Mısır şehri c. 331M.ÖBüyük

İskender tarafından. Ptolemaios'a göre yıldızların bilimi iki bölümden
oluşuyordu: İlk bölüm göklerin teorisini ele alırken, ikinci bölüm onun aşağıdaki
dünyaya pratik uygulamasıyla ilgiliydi.4Yüzeysel olarak bu, astronomi ve astroloji
arasındaki modern ayrıma karşılık geliyor gibi görünmektedir; ancak orta çağda
ve rönesansta iki terim arasında gerçek bir anlamsal ayrım yoktu ve her iki
kelime de dönem boyunca aşağı yukarı birbirinin yerine kullanıldı.5
Batlamyus, astroloji üzerine klasik incelemelerin en etkilisi olduğu kanıtlanan eseri
derledi.TetrabiblosLatince olarak bilinenDörtgençünkü dört bölüme veya kitaba
bölünmüştü. Ortaçağ okurları için bu eserin başlıca özelliği, konuyu sistematik bir şekilde
ele alması ve aynı zamanda iddialarını destekleyen bilimsel argümanları etkili bir şekilde
sunmasıydı. Batlamyus, astrolojinin bazı bölümlerinin, özellikle de adli soruların veya
sorgulamaların (bir sorunun sorulduğu andaki göklerin durumuna dayalı olarak
seçimlere rehberlik eden bir teknik) değeri konusunda şüpheciydi. Ancak karakterin,
sağlığın ve şansın doğum anındaki göklerin düzenine dayalı olarak yorumlanması olan
doğum astrolojisinin ilkelerine güçlü bir destek verdi.
Yıldız biliminin yasal ve yasadışı ya da doğal ve batıl inanç dalları arasında ayrım
yapmak yaygındı. Doğal astroloji, bilimin astronomik, biyolojik, tıbbi, tarımsal ve
denizcilikteki kullanımlarını kapsıyordu. Bunu, gerçek bir bilim olarak astronomi ile
sahte bir bilim olarak astroloji arasındaki modern ayrımla eşitlemek cazip gelse de,
bu anakronik olacaktır. Doğal süreçler üzerinde göksel etkileri içeren yasal bir
astroloji biçiminin olduğu kabul edildi. Bununla birlikte, modern anlamda, örneğin
hayvanların doğumu ve ölümü veya hava durumu üzerinde astrolojik gücün iddiası,
bireysel servetleri veya siyasi olayları kontrol ettiği varsayılandan daha fazla (veya
daha az) sözde bilimsel değildi. Her ikisi de göksel etkinin çağrılmasını içeriyordu ve
her ikisi de yıldız biliminin bir parçasını oluşturuyordu.
Ortaçağ'da astrolojiye olan inancın eleştirel olmadığını varsaymak da anakroniktir.
Astrolojinin rasyonel, teolojik ve ahlaki açıdan hem destekçisini hem de aleyhtarını
bulmadığı bir dönem yoktur.6Ortaçağ geleneğine göre astrolojiye karşı çıkan entelektüel
argümanların en önemli kaynağı Cicero'nun görüşleriydi.Kehanet 2.47. Augustine,
Cicero'nun örneklerini özümsedi ama onları çok daha ileri götürdü ve Cicero'nun ilahi
iradenin yansımaları olarak kabul ettiği birçok kehanet türünü reddetti.7Hıristiyan
ilahiyatçılar astrolojik tahminlerin kesinliğine karşı çıktılar; imparatorlar siyasi
güvenliklerini tehdit eden kehaneti yasakladılar ve entelektüeller astrolojik teori ve
uygulamanın rasyonelliği ve tutarlılığında delikler açmaya devam ettiler.8
Erken Ortaçağ Astroloji

Astrolojinin önemli bir parçasını oluşturduğu Yunan bilim kültürü bilgisi
- Roma lejyonlarıyla birlikte Latin batıda hepsi ortadan kayboldu. Sevillalı Isidore
zamanında (yaklaşık 600)reklam), astronom Ptolemy, aynı adı taşıyan Mısır
hanedanıyla karıştırılıyordu. Bu, Ptolemy'nin itibarına zarar vermeyecekti ve
astroloji ile kraliyet ailesi arasında rönesansa kadar devam eden uzun bir ilişkinin
başlangıcı olabilir. Erken Orta Çağ Latin astrolojisi, klasik öncüllerini ayıran
matematiksel ve astronomik titizlikten yoksundu.9Bununla birlikte,
takımyıldızların, gezegenlerin ve zodyak işaretlerinin adları ve önemleri, bunların
mevsimlerle ilişkileri ve ayin yılının hesaplanması, erken orta çağda Latin
astrolojisinin temelini oluşturmuştur ve aşağıdaki gibi çalışmalarda özetlenmiştir:
the EtimolojilerSeville'li Isidore'un (c. 560–636) ve Bede'nin (ö. 735) com-
ª2010 Yazar Tarih Pusulası8/8 (2010): 888–902, 10.1111/j.1478-0542.2010.00703.x

890 Orta Çağ'da Astroloji
putus (Paskalya'yı hesaplama yöntemini öğreten disiplin).10Isidore'un kendisi,

astroloji ve astronomi arasındaki farka ilişkin tanımının da belirttiği gibi,
astrolojiyi onaylamadı:
Astronomi ve astroloji arasında belirli bir ayrım vardır. Çünkü astronomi, göklerin dönmesi,
gezegenlerin doğuşu, batışı ve hareketi ya da bunun hangi sebepten dolayı
tanımlanabileceği ile ilgilidir. Astroloji kısmen doğa bilimi, kısmen de batıl inançtır. Doğal
kısım, güneşin ve ayın seyrini veya yıldızların ve mevsimlerin belirli konumlarını açıklar. Batıl
inanç kısmı, yıldızlardan kehanetlerde bulunan, ayrıca on iki göksel işareti bedenin ve ruhun
tüm bölümleriyle ilişkilendiren ve yıldızların gidişatından insanların doğumlarını ve
geleneklerini tahmin etmeye çalışan kahinlerin takip ettiği kısımdır.11
Isidore ayrıca astronominin ilk olarak Mısırlılar tarafından keşfedildiğini, astroloji ve
doğuşların gözlemlenmesinin ise ilk olarak Keldaniler (Güney Irak'ta Babil'i altıncı
yüzyıldan itibaren yöneten hanedan) tarafından öğretildiğini belirtti.M.Ö). İnanca aykırı
olarak geleceği tahmin etmek için astrolojiyi kullanma girişimlerini kınadı. Valerie Flint,
kilisenin erken orta çağda astrolojiyi iyileştirdiğini savundu, ancak bunun hiçbir zaman
tamamen bastırılmadığını söylemek daha doğru olur.12Göksel etki orta çağ boyunca
temel bir önerme olarak kabul edilmiş ve evrenin doğası hakkındaki çoğu bilimsel
spekülasyonun temelini oluşturmuştur.13Roma astronomisine ilgi yeniden canlanırken
Bruce Eastwood, Helen astrolojisinin Karolenj dünyasının hiçbir bölümünü
oluşturmadığını gözlemledi.14
Arap Astrolojisi
Astroloji Latin Batı'da gerilerken, Bizans ve İslam dünyasında yükselişe geçti.
Merkezi Şam'da bulunan Emevi Halifeliği'nin (660-750) yönetimi altında, İslam ile
Helen kültürü ve onun neo-Platonculuk ve Hermetik mistisizm yükü arasında
yoğun bir alışveriş vardı. Yunan doğa felsefesi, göksel etkinin gerçekliğine ek
bilimsel destek sağlamak için kullanıldı. Astrolojik teori ve uygulamanın diğer
yönleri İslam öncesi Arapçanın yanı sıra Hint, Yahudi, Fars ve diğer kültürel
kaynaklardan alınmıştır.15Tamamı Latince'ye çevrilmemiş ve bu nedenle batıda
tanınamayan otoritelerin sayısı çok fazladır; Sezgin'in on birinci yüzyılın
ortalarına kadar Arapça yazan ortaçağ yazarları hakkında yaptığı kapsamlı
araştırmada bir cildi doldurmaya yeterlidir.16
Astrologlar Orta Çağ'daki nüfuzlarının zirvesine Abbasi halifeliğinin (758-1258) saraylarında
ulaştılar. Bağdat şehri, Mısırlı Yahudi M-ash-a'all-ah (Messahallah) da dahil olmak üzere
astrologlarının tavsiyesi üzerine ikinci halife el-Mansur (754-775) tarafından 30 Temmuz 762'de
kuruldu (c. 735-775). 815). Yedinci halife el-Me'm-un (hükümdarlık dönemi 813-833) kurdu.
Beytü'l Hikmeveya Bağdat'taki Bilgelik Evi, metinleri okumak ve tercüme etmek, gözlemevini
kullanmak ve yıldız bilimi, felsefe, tıp ve diğer ilgili sanatlar üzerinde çalışmak için buraya
gelen Müslüman dünyasının dört bir yanından akademisyenler için bir mıknatıs haline geldi.
Ab-u Ma'shar (Albumasar) gibi astrologlar, cömert bir himaye altında, göksel etki teorisi için
güçlü bir doğrulayıcı felsefe sağlamak üzere klasik Aristotelesçi doğal dünyadaki değişim,
büyüme ve çürüme teorilerini uyarladılar.17Şu anki Afganistan'da bulunan Belh'ten bir İranlı
olan Ab-u Ma'shar, muhtemelen tüm astroloji otoriteleri arasında en etkili olanıydı; astrolojinin
tüm ana dalları hakkında önemli, yetkili açıklamalar da dahil olmak üzere 40'tan fazla eser
yazmıştı.18Yorumlar astrolojinin entelektüel gelişimi açısından da önemliydi. Bunlardan en
önemlisi Ptolemy'nin yorumuydu.Dörtgen sözde Ptolemaik ileCentiloquiumve yorumu,
bunların üçü de

muhtemelen Mısırlı astrolog Ahmed ibn Y-usuf (870–904) tarafından yazılmıştır. Klasik
dünyada olduğu gibi, astrolojinin ahlakı ve rasyonelliği bilgili tartışmaların konusuydu; bazı
düşünürler ve ilahiyatçılar, özellikle de İranlı hekim İbn S-na (Avicenna, 980-1037) ve İberyalı
filozof İbn Rüşd bunu tamamen reddediyordu. (Averroes), diğerleri ise astrolojinin tüm
bölümlerinin Tanrı'nın iradesiyle uyumlu olduğunu kabul etti.
Tüm İslam dünyasında astroloji, astronomi, matematik, müzik, tıp, simya,
büyü, felsefe, teoloji, edebiyat, kaligrafi ve sanatı içeren tutarlı bir entelektüel
araştırma programına dahil edildi. Bilimsel astroloji kültürel seçkinler tarafından
uygulanıp tartışılırken, astroloji ve astrolojik bilginin çeşitli yönlerini birleştiren
coğrafya gibi diğer kehanet biçimleri popüler kültürün bir parçasıydı. Toplumun
en üst düzeylerinde, astrologların ve astrolojinin saray himayesi orta çağların çok
ötesine ve günümüze kadar uzanıyordu. Nitekim Osmanlı Türklerinin
saraylarında ilk kez 15. yüzyılda fark edilen müneccimbaşılık görevi 1924 yılına
kadar devam etmiştir.19
Latin Astrolojisi
Astrolojinin Latin Batı'da İslam'a göre daha sınırlı bir rolü vardı.20
Yine de Latin bilimsel literatüründe merkezi bir yere sahiptir.21Batının bilimsel
astroloji bilgisi, hem Yunan öğreniminin çöküşünden hem de daha önce
bahsettiğimiz Augustine ve Seville'li Isidore dahil Latin Kilise Babalarının
onaylamamasından etkilendi. Ancak astrolojinin bazı biçimleri oldukça iyi bir şekilde
varlığını sürdürdü. Arap kaynaklarının bilgisini gösteren astrolojiye ilişkin en eski
Latince eser, onuncu yüzyıla aittir.AlchandreanaBu, gezegen konumları hakkında
bilgi gerektirmeyen tahminler yapma yöntemini sağladı.22Astrolojinin matematiksel
olmayan bu formu, takvim, büyü ve tıbbi materyallerle birleşerek orta çağ boyunca
toplumun her düzeyinde popüler olmaya devam etti.23
Astroloji de dahil olmak üzere gelişmiş Arapça bilim külliyatının Latince tercümesi ve
aktarımı, onuncu yüzyılda Aurillac'lı Gerbert'in (daha sonra Papa Sylvester II, 999-1003)
seyahatleriyle başladı ve on üçüncü yüzyıla kadar devam etti.24Çeviri için ana yerler
İspanya'nın çok dilli şehirleri, özellikle de Toledo'ydu.25ve Sicilya'nın Norman Krallığı. Bu
yerlerde, aralarında Müslümanların, Yahudilerin ve Hıristiyanların da bulunduğu yeni
fethedilen ve (muhtemelen) yeni din değiştiren Arapça konuşanlar, Hıristiyan piskoposluk ve
kraliyet patronları için çeviriler üretmek üzere Latince uzmanlarla işbirliği yaptı. Astrolojik
eserlerin başlıca çevirmenleri arasında yalnızca Ab-u Ma'shar'ın tercümeleriyle kalmayıp Bathlı
Adelard da (dc 1142) vardı.Astrolojiye giriş, ama aynı zamandazijTüm gezegensel konumların
tartılmasına dayanan bilimsel astrolojinin temeli olan el-Harizmi tarafından tamamen işlenmiş
astronomik tablolar. Diğerleri arasında Ptolemy'nin eserlerini tercüme eden Tivoli Platon da
vardı. Dörtgen, Cremona'lı Gerard (c. 1114–1187) ve Seville'li John (fl. 1135–1153),26
Ab-u Ma'shar ve M-ash-a'all-ah'ın birçok eseri de dahil olmak üzere en fazla sayıda astrolojik
çeviriden sorumlu olan kişi. Santalla'lı Hugh, 1119'dan 1151'e kadar Tarazona piskoposu olan
patronu Michael için astroloji, astronomi ve büyü eserlerini tercüme etti.27
Hıristiyanların yeniden fetihlerine düşen Saragossa'daki kütüphaneye erişimi olmuş
olabilir.
Bu yeni bilimsel astroloji yapısının on ikinci ve on üçüncü yüzyıllarda Latin
Batı'daki kabulü kapsamlı bir şekilde incelenmiştir. Duhem ve Sarton'un öncü
araştırmalarının ardından,28Haskins, '12. yüzyıl Rönesansı' olarak adlandırdığı
kültürel dönüşümün, bir dereceye kadar çeviri hareketinin, özellikle de klasik
Yunan ve Arap doğa felsefesi eserlerine tepkinin ürünü olduğunu savundu.

ve bilim.29Haskins'in yenilikçi tezi Lynn Thorndike'nin çalışmalarıyla desteklendi.30Her ne

kadar ilk başta polemiksel bir argüman olarak geliştirilmiş olsa da, Thorndike'ın, el
yazması kanıtların kapsamı ve derinliğine ilişkin kahramanca araştırmasına dayanan,
ortaçağ kültür tarihinde büyü ve astrolojinin merkezi yeri konusundaki ısrarı, şimdi
sessizce yeni fikir olarak kabul edildi. çağdaş bilim adamlarının ortodoksluğu.31
Astrolojik fikirlerin yalnızca hareketli din adamları sınıfı yerine bir bütün olarak
Avrupa toplumu tarafından benimsenmesinde kritik öneme sahip olan şey yerel dile
çeviriydi. Bir figür bu hareketin hamisi olarak öne çıkıyor. Kastilyalı Alfonso X (El
Sabio) (1221-1284) çok başarılı bir kral değildi, ancak orta çağların en önemli bilimsel
hamisiydi ve kendisini örnek almış olabileceği Abbasilere en yakın olan kişiydi. Bilge
bir prens olarak Alfonso, astroloji, astronomi ve bilim alanındaki eserlerin kendi
ülkesinin yerel diline, yani Kastilya diline çevrilmesini destekledi.Astronomi Kitapları
Astronomik aletlerin yapımı ve astroloji için gerekli diğer konularla ilgili 15
incelemeden oluşur. Ayrıca el-Zarg-al--'in Toledan Tablolarının revizyonuna da destek
verdi (Arzachel,CA. 1029–CA. 1087).32Bu, Paris'te hazırlanan ve Alfonsine Tabloları
olarak bilinen tabloların Latince biçiminde kutlandı, ancak bunların Kastilya
orijinalleriyle ilişkileri konusunda bazı tartışmalar var. Bunlar tüm Avrupa'ya dağıtıldı.
33Alfonso, saltanatını yalnızca zaman ve mekan açısından değil, aynı zamanda dil
açısından da tanımlayan bir bilgi külliyatı yarattı. Evelyn Proctor'a göre kendisinin
sipariş ettiği, tercüme ettiği ve yazdığı birçok astronomi, büyü ve astroloji eserinin
önsözü, Alfonso'nun bir hamiden çok daha fazlası olduğunu gösteriyor.34Halkı için
ısmarladığı metinleri, enstrümanları ve görselleri takdir eden ve kullanan bir ilim
adamı ve aydındı. Avrupa'nın başka yerlerinde çeviriler diğer ana yerel dillere,
genellikle Latince yoluyla ilerledi. Ancak Avrupa'nın herhangi bir yerel dilinde Arapça
ya da Latince'ye yapılan sistematik çeviri hareketinin eşdeğeri yoktu.
Yeni çevirilere erişimin Latin astrolojisini akademik elitlerin entelektüel

tutkusundan müşteri odaklı profesyonel bir uygulamaya dönüştürmesi biraz zaman
aldı. Bununla birlikte, on üçüncü yüzyılda çevirmenler, yalnızca yeni Latince metinler
yaratmayı değil, aynı zamanda astrolojik yargılarda bulunabilecekleri patronlar
kazanmak için kullanabilecekleri bir itibar inşa etmeyi de amaçlayan bir dizi kişiyi
dahil etmeye başladı. Bu aynı zamanda eski öğrencisi İngiltere Kralı II. Henry ile ilgili
burçlar sunmuş olabilecek Bath'lı Adelard gibi ilk çevirmenlerden bazıları için de
geçerliydi.35Bununla birlikte, bu akademisyen uygulayıcılara artık daha fazla sayıda,
aslında yeni bir profesyonel sınıf olan saray astrologları da katılıyordu. Bunlardan en
önemlisi, Toledo'da çalışan, Bologna'da ders veren ve sonunda İmparator II.
Frederick'in hizmetine katılan Michael Scot'tur (1175–c. 1232).36Profesyonel
astrologun kariyer yolu kişisel ve politik tehlikelerle dolu olabilir. Padua
Üniversitesi'nde doktor, astrolog ve tıp öğretim görevlisi olan İtalyan Pietro d'Abano
(c. 1250 – c. 1316) uzun yaşamının sonunda Engizisyon tarafından ölüme mahkum
edildi (ancak fiilen idam edilmedi). ) ve orta çağın ilk bilimsel şehidi oldu.
Orta çağların sonlarında Batı Avrupa'ya gelen astroloji, göklerin ve bunların
aşağıdaki dünya üzerindeki etkilerinin kapsamlı bir teorisini ve yorumunu
sağlayan Yunan, Arap ve İbrani otoritelerin hakimiyetindeydi. Alanın kritik
özetlerinde yansıtıldığı gibi,Spekulum astronomisigenellikle Albertus Magnus'a
(1206–1280) atfedilir.37yıldız bilimi dört veya beş kola ayrılabilir. Burçların ve
gezegenlerin doğası gibi temel konularla ilgili 'girişler' ile başlayan diğer dallar
doğuşlar, devrimler, seçimler ve sorgulamalardı. Yerliler göksel varlığın yeni
doğan üzerindeki izini değerlendirdi

Doğum anında vücutlar. Devrimler, Yeni Yılın doğum gününde göklerin durumunu - güneşin
Koç burcunun birinci derecesine girişi - değerlendirdi ve hava durumu, politika, tarım koşulları,
fiyatlar ve hastalık ve salgınlara ilişkin görünüm hakkında yıllık tahminler sağladı. Aynı
zamanda büyük gezegenlerin kavuşumlarına dayanan tarihsel astrolojiyi de içeriyordu. Bu,
hanedanların, dinlerin yükselişini ve düşüşünü ve uzun vadeli olayları tahmin etmek açısından
iyiydi. Seçimler, düğünler ve taç giyme törenleri gibi etkinlikler için en hayırlı zamanları
belirlemek için bir araç sağladı; ancak saç kesiminin ne zaman yapılacağı, ilaç alınması veya
hapishanedeki birini ne zaman ziyaret edileceği gibi oldukça sıradan konuları da dikkate
alabilirdi. Sorgulamalar bir tür kehanetti ve bir müşteri tarafından sorulan bir soru üzerinde
meditasyon yapmayı, sorunun sorulduğu zaman için bir yıldız falına bakmayı ve gizli
nesnelerin nerede olduğuna, orada olmayan arkadaşların, hamileliğin sonucuna ve diğer
konulara çözümler sağlamayı içeriyordu. Bazen bu liste tıbbi astrolojiyi ve zencilik veya
görüntü büyüsü gibi daha şüpheli sanatları da içerecek şekilde genişletildi.Picatrix(Alfonsine
külliyatının bir parçasını oluşturan Arapça eserlerden bir diğeri).38Ancak bunlar batıda bilinen
astrolojinin ana biçimleriydi.
Zencilik dahil edilmese bile, bu kadar çok yeni ve heterodoks malzemenin
özümsenmesi tamamen kültürel çatışma olmadan gerçekleşmedi. On üçüncü yüzyılın
ortalarından itibaren, astrolojik tahminlerin ahlaki konumu ve Aristotelesçi bilim ile
Hıristiyan teolojisi arasındaki sorunlu ilişki hakkındaki endişelerin arttığına dair işaretler
var. Bunun en önemli yansıması, astrolojik teoriler de dahil olmak üzere bir dizi
önermenin kınanmasıdır.Annus Platonicusveya Büyük Yıl,391270'lerde Paris ve Oxford
Üniversitelerinde. Astroloji, 13. yüzyılın sonlarında hüküm süren Deccal'in gelişiyle ilgili
spekülatif kronolojiler tarafından kolaylıkla özümsenmiş ve Fransisken Roger Bacon
(1214) gibi büyük düşünürlerin ilgisini çekmiştir.⁄1220–1292). 1270'lere gelindiğinde,
hangi metinlerin çalışma ve uygulama için onay alması ve hangilerinin kınanması
gerektiğini belirleme zorluğu o kadar şiddetliydi ki, papa büyük Dominikli bilim adamı
Albertus Magnus'tan (c. 1200-1280) yetkili bir metin hazırlamasını istedi. astronomi,
astroloji ve ilgili bilimlerle ilgili tüm kitapların taranması ve kataloglanması, hangilerinin
yasal, hangilerinin yasal olmadığının belirlenmesi.40gibi çalışmalara ihtiyaç varSpekulum
astronomisiastrolojinin çeviri çağının başlangıcından bu yana ulaşmayı başardığı önemli
konumun en güzel göstergelerinden biridir.
On üçüncü yüzyıl boyunca astroloji genellikle tıpla birlikte çalışıldı. Hem Güney hem de
Kuzey Avrupa'da,çalışma odasıBüyük şehirlerin büyük bir kısmı yıllık tahminlerde
bulunmak, dünyayla ilgili dersler vermek için astrologları işe aldı.kuadriviyumve
doktorlara tıbbi uygulamalar için gerekli olan astroloji konusunda eğitim sağlamak. Bu
şekilde eğitilen astrologlar da bazen kendi yararlarına, bazen de felaketle sarayda
hizmete çekiliyorlardı. Bologna Üniversitesi'nde ders veren ve zamanının en tanınmış
astrologu olarak tanınan Fransisken Forlì'li Guido Bonatti (ö. 1296 ile 1300 arası),
astrolojinin tüm dallarını kapsayan on kitaptan oluşan önemli bir ders kitabı yazmıştır.41
Dante'nin tahminine göre bu, ona Michael Scott (1175–1232?) ile birlikte cehennemde bir
yer kazandırdı.42Başka bir ders kitabı Bonatti'nin çağdaşı, oldukça şüpheli Avusturyalı
Leopold (fl. 1271) tarafından yazılmıştı ve kendisi de muhtemelen kuzeydeki bir
üniversiteye bağlıydı.43Astrolojik öğrenmenin ve imgelemenin giderek yaygınlaşması,
zodyak işaretlerinin dini ve sivil mimariye ve el yazması tezhiplerine, özellikle de
takvimlere dahil edilmesine de yansıyor.44Aby Warburg ve Jean Seznec gibi sanat
tarihçileri için,45Astroloji, klasik öğrenmenin 'yeniden doğuşunu' destekleyen antik çağın
görsel mitolojisinin yeniden canlandırılmasında kritik öneme sahipti.
On dördüncü yüzyıl astroloji tarihinde önemlidir, çünkü bu dönemde
astrologların ve astroloji eğitimi almış doktorların,

saray hizmetine giriyorlardı.46Bunun kanıtı, Fransa Kralı V. Charles (1337-1380) için

hazırlanan bir el yazmasının bir parçasını oluşturan aile üyelerinin doğum günlerinin
toplanması gibi, bireyler için hesaplanan yıldız fallarının ortaya çıkmasını içermektedir.47
Daha sonraki tüm ortaçağ kralları arasında V. Charles, Alfonso el Sabio'nun
programını taklit etmeye en yakın olanıydı; astroloji ve astronomi eserlerinin yerel
dillere tercümesini yaptırdı ve Nicole Oresme'nin (1323-1382) olduğu bilgili
adamların eserlerini yetiştirdi. en seçkinleri ve Paris Üniversitesi'nde bir kütüphane
ve astroloji ve tıp fakültesi kurmak. Bununla birlikte, Nichole Oresme'nin astrolojiye
karşı olması ve bunu yapma nedenlerini açıkladığı - hem Fransızca hem de Latince -
bir inceleme yazması açısından büyük bir fark vardı.48Politika, on dördüncü yüzyıl
boyunca astrolog ve patron arasındaki gelişmiş ilişkiyi etkilemeye başlar. Astroloji,
İngiltere'de ve papalık sarayında büyücülükle ilgili bir dizi karmaşık davaya bulaştı ve
bu, bazı rejimlerin bireysel tahminlerden uzaklaşmasına yol açmış olabilir.
Astrolojinin dünyanın sonuna ilişkin hesaplamalar üzerinde de rahatsız edici bir etkisi
vardır.49
Batı Avrupa'da astrolojinin gerçek gelişmesi, kuzey ve İtalyan rönesansının bir
parçası olarak on beşinci yüzyılda gerçekleşti. Hıristiyanlık ile astroloji arasında veya
doğa bilimleri ile teoloji arasında uzlaşma, başta Pierre d'Ailly olmak üzere önemli
düşünürler tarafından denendi.50Astrolog Simon de Phares'in kendi duruşması
sırasında derlediği astrolog kataloğu da dahil olmak üzere, özel muayenehanenin
kapsamını gösteren çok sayıda kaynak var.51Jean-Patrice Boudet'nin gösterdiği gibi,
Phares'in kataloğu için iddia ettiği astrologların çoğunluğu uydurma olsa da, bunlar
yine de astrologların, astrologların himaye ve şöhret için daha fazla fırsata sahip
olduğu yeni bir topluma tanıklık ediyorlar. Bağdat Hikmet Evi'nin kuruluşu.
Orta çağ otoritelerinin kabul ettiği gibi bilimsel astroloji uygulaması, Arapça, Yunanca
ve Latince dahil olmak üzere öğrenilen çeşitli dillerde yüksek düzeyde okuryazarlığın yanı
sıra astronomi ve matematikte ustalığı da gerektiriyordu. Ancak orta çağın sonuna
gelindiğinde, hesaplama yükünü azaltan ve adli astrolojinin uygulamasını herkese açan
yüksek kaliteli basılı takvimler, astronomi tabloları ve aletlerin üretilmesiyle bu teknik
yükler önemli ölçüde hafifletildi. Ortaçağ astrologlarının yıldız falının hesaplanmasında
attığı adımları yeniden oluşturmak isteyenler John North'un çalışmalarına başvurmalıdır.
52hesaplamaları kontrol etmek için Tuckerman'ın tarihsel efemeris'inin yanı sıra.53
Hartner'ın yıldız falının nasıl yorumlanacağına dair adım adım açıklaması hala yararlı.54
Rönesans edebiyatı okurları için Eade'in yaptığı gibi.55Bilgisayar yazılımı ve çevrimiçi web
siteleri kısa yollar sağlar (her ne kadar benim kişisel deneyimim, çok azının tarihi burçlar
için yararlı sonuçlar sağladığı yönünde olsa da).56Verilerin yorumlanması için ortaçağ ders
kitaplarına başvurmanın yerini hiçbir şey tutamaz.giriişAlcabitius tarafından,57
ve Bonatti ve Haly Abenragel'in ansiklopedileri (her ikisi de ilk baskıların çevrimiçi dijital
kopyalarında mevcuttur) tavsiye edilebilir.58
Batı astrolojisi tarihine ilişkin araştırmalar son 20 yılda hızla genişledi. Bunda
birçok bilim adamının emeği var. İlk olarak, Warburg Enstitüsü'nden Charles
Burnett ve işbirlikçileri, geleneğin anlaşılması için temel oluşturması gereken
Arapça, Latince, Yunanca ve İbranice astrolojinin önemli metinlerinin birçok
bilimsel baskısını yayınladılar.59Aynı zamanda bir dizi temayla ilgilenen
araştırmacılar, astrolojinin ortaçağ bilimi ve tıbbı, siyaset ve saray kültürü
açısından önemine dair anlayışımızı artırdı. İkinci olarak, astrolojiyi çağının
tarihine yerleştirmeyi amaçlayan bir dizi büyük, sentetik çalışma artık ortaya
çıkmıştır. Richard Kiekhefer buraya öncülük etti,60ama daha az uzman var

astroloji araştırmaları.61Bu bakımdan Thorndike'nin çok ciltli tarihinden bu yana

yayımlanmış belki de en önemli eser, Jean-Patrice Boudet'nin 2006'da çıkan astroloji
ve büyünün bilgili tarihidir.62Peter Whitfield'ın Britanya Kütüphanesi için üstlendiği
genel tarih gibi popüler okuyucu kitlesine yönelik çalışmalar dışında, astrolojiyle ilgili
tatmin edici genel tarihlerin bu kadar az olması şaşırtıcıdır.63Boudet artık büyük bir
ihtiyacı karşılamış oldu.
Gelişmekte olan diğer temalar arasında astrolojinin bir yanda tıpla, diğer yanda
büyüyle ilişkisi açısından incelenmesi yer alıyor. Astroloji doktorlar tarafından takdir
edilse de, Cornelius O'Boyle ve diğerlerinin çalışmalarından da anlaşılıyor ki,64o tıp
astrolojik teorinin etkisi altında değildi. William English'in kitabında temsil edildiği şekliyle
astrolojik tıpDe idrar vizesiz, tıp ortağı olmaktan çok bağımsız bir çalışmaydı.65Bununla
birlikte, astroloji konusunda eğitim almış din adamı, daha gelişmiş astrolojik hizmetler
için laik bir pazarın yaratılmasında önemli bir kanaldı.66Monica Azzollini'nin Milano Sforza
vakasında gösterdiği gibi, saray mensubu olarak astrolog-doktorlar, erken rönesansın
mahrem ve tehlikeli saray politikalarının kilit figürleriydi.67Gelişmekte olan bir diğer
önemli alan ise astrolojinin belirli mahkemeler bağlamında incelenmesiyle ilgilidir.
Kaynakların zenginliği nedeniyle, bu çalışmanın en iyileri erken orta çağlardan ziyade on
beşinci yüzyılla ilgili olma eğilimindeydi. Ancak Jan Veenstra sayesinde artık Burgonya
sarayında astroloji hakkında çok daha fazla şey biliyoruz.68ve daha fazla bilim insanının
Avrupa'nın başka yerlerinde yerel çalışmalar üstleneceği umulmaktadır.
Çözüm
Bu bir inceleme makalesidir ve konu hakkında önceden bilgisi olmayanlar için
ortaçağ astrolojisi çalışmalarına bir giriş sağlamayı amaçlamaktadır. Bu alanda
çalışmanın zorlukları var. Her şeyden önce, tüm ortaçağ disiplinleri gibi astrolojinin
de kendi teknik literatürü ve anlayışın ilerlemesi için ustalaşılması gereken bir dili
vardır. Buna ek olarak, astroloji, ortaçağ öğreniminin hemen hemen tüm diğer
dallarından farklı olarak, çağdaş Batı ve İslam toplumunda taraftarları ve muhalifleri
olduğunu iddia etmeye devam eden tuhaf bir engelden muzdariptir. Tuhaf bir
şekilde bu, Orta Çağ'da bazen doğa bilimlerinin en bilimsel, determinist ve
materyalist disiplini olarak düşünülen bir disiplinin, şimdi tam tersi bir şeyi temsil
etmeye başladığı anlamına geliyor. Entelektüel modalar da değişiyor. Ekteki
kaynakça bu eski, çeşitli ve zengin geleneği daha iyi anlamak isteyenler için daha
fazla ipucu içermektedir.
Kısa özgeçmiş
Hilary M. Carey, NSW'deki Newcastle Üniversitesi'nde Tarih Profesörüdür. O, yazarıdır
Felakete Kur Yapmak: Orta Çağ'ın Sonlarındaki İngiliz Sarayında ve Üniversitede Astroloji
Çağlar (Macmillan, 1991),Din İmparatorlukları, ed. (Palgrave, 2008) ve Cambridge
University Press için yakında çıkacak olan din ve sömürgecilik tarihi,Tanrı'nın
İmparatorluğu. Araştırmaları, orta çağ ve erken Rönesans astrolojisi, orta çağ takvimi,
sömürge misyonları, kutsal metin çevirileri ve orta çağcılık dahil olmak üzere geç orta çağ
ve on dokuzuncu yüzyıl kültürel ve dini tarihini kapsamaktadır. En son Orta Çağ
araştırması, William English'in kitabında yansıtılan astrolojik tıp da dahil olmak üzere,
astrolojinin tıptaki rolüyle ilgilidir.De idrar vizesizve Tudor Rönesansının astrolojisi.

Notlar
* Yazışma: Beşeri ve Sosyal Bilimler Okulu, Newcastle Üniversitesi, Newcastle, NSW 2308, Avustralya. E-
posta: hilary.carey@newcastle.edu.au .
1F. Rochberg,Babil Burçları(Philadelphia: Amerikan Felsefe Topluluğu, 1998), 3; F. Rochberg,Göksel Yazı:

Mezopotamya Kültüründe Kehanet, Horoskopi ve Astronomi(New York: Cambridge University Press,
2004).
2 L. Thorndike, 'Barbarossa'nın İlk Doğanlarının Burçları',Amerikan Tarihi İncelemesi, 64 (1959): 319.
3R. Lemay, 'İslam'da Astroloji', H. Selin'de (ed.),Non Bilim, Teknoloji ve Tıp Tarihi Ansiklopedisi,(Dordrecht:
Kluwer, 1997), 81–2.
4Ptolemaios,Tetrabiblos1.Proem.
5Astronomi ve astrolojinin değişen anlamları için bkz. SV Broeke,Etkinin Sınırları: Pico, Louvain ve
Rönesans Astrolojisinin Krizi, Ortaçağ ve Erken Modern Bilim Serisi, No. 4 (Leiden: Brill, 2004), 2–9.
6Klasik tartışma için bkz. T. Barton,Antik Astroloji, Sciences of Antiquity Series (Londra: Routledge, 1994),
1–94. Orta çağlar için, TO Wedel,Özellikle İngiltere'de Ortaçağın Astrolojiye Karşı Tutumu(New Haven, CT:
Yale University Press, 1920).
7Augustine, Tanrının Şehri5.1–11. Barton'un tartışmasına bakın,Antik Astroloji, 66.
8Örnekler için bkz. Barton,Antik Astroloji.
9J. Samso, 'Astroloji, İslam Öncesi İspanya ve Endülüs'ün Fethi',Instituto Egipcio de Estudios Islamicos İncelemesi,
23 (1985–1986), 79–94.
10Bede,Zamanın Hesaplanması15, Bede'nin hukuki astrolojiyi reddi için bkz. F. Wallis (ed.),Bede. Zamanın
Hesaplanması(Liverpool: Liverpool University Press, 1999), 275.
11Etimolojiler3.27, Stephen A. Barney (ed.),Sevillalı Isidore'un Etimolojileri(Cambridge: Cambridge University
Press, 2006), 99.
12VIJ Flint,Erken Ortaçağ Avrupa'sında Büyünün Yükselişi(Oxford: Clarendon, 1991).
13 JD North, 'Ortaçağ Göksel Etki Kavramları: Bir Araştırma', P. Curry (ed.),Astroloji, Bilim ve Toplum,
Tarihsel Denemeler, (Woodbridge: Boydell, 1987).
14BS Eastwood,Gökleri Düzenlemek: Karolenj Rönesansında Roma Astronomi ve Kozmoloji(Leiden: Brill,
2007), 158.
15D. Pingree, 'Astrology', MJL Young, JD Latham ve RB Serjeant (ed.),Abbasiler Döneminde Din, İlim ve Bilim
, (Cambridge: Cambridge University Press, 1990), 290–300.
16F.Sezgin, Geschichte des Arabischen Schrifttums: VIII, Astrologie - Meteorologie und Verwandtes bis ca. 430 saat(Leiden:
EJ Brill, 1979).
17R. Lemay,On İkinci Yüzyılda Abu Ma'Shar ve Latin Aristotelesçiliği: Arap Astrolojisi Yoluyla Aristoteles'in Doğa
Felsefesinin İyileştirilmesi,Fen-Edebiyat Fakültesi Yayını. Oryantal Serisi(Beyrut: Beyrut Amerikan Üniversitesi,
1962).
18C. Burnett, K. Yamamoto ve M. Yano (ed.),Ebu Ma'şar. Astrolojiye Giriş Kısaltması ve Bath'lı Adelard'ın
Ortaçağ Latince Çevirisi(Leiden: EJ Brill, 1994).
19A. Salim, 'Osmanlı Devleti'nde Müneccimbaşılık Müessesesi = Osmanlı Devleti'nde Müneccimbaşılık
Müessesesi',Belleten – Türk Tarih Kurumu, 70⁄257 (2006): 167–264.
20J.-P.'nin belirttiği bir nokta. Boudet, 'Astrology', TF Glick, SJ Livesey ve F. Wallis (ed.),Ortaçağ Bilimi,
Teknolojisi ve Tıp: Bir Ansiklopedi, (New York: Routledge, 2005), 61.
21Latin astrolojisine ilişkin bir inceleme için bkz. C. Burnett, 'Astrology', F.A.C. Mantello ve AG Rigg (ed.),Ortaçağ
Latin Çalışmaları: Giriş ve Bibliyografik Kılavuz, (Washington, DC: 1996), 369–82.
22D. Juste,Les Alchandreana ilkelleri:Etude sur les plus eski özelliklerin astrolojik özellikleri Arap kökenli Latinler(
Xe siecle), Brill'in Entelektüel Tarih Çalışmaları, 0920–8607 (Leiden: Brill, 2007). C. Burnett, 'Kral Ptolemy ve Filozof
Alchandreus: Fleury, Micy ve Chartres'ta Usturlap ve Arap Astrolojisine İlişkin En Eski Metinler',Bilim Yıllıkları, 55
(1998): 329–68.
23I. Taavitsainen ve P. Pahta, (ed.),Geç Orta Çağ İngiltere'sinde Tıbbi ve Bilimsel Yazılar,İngilizce Dili Çalışmaları(
Cambridge: Cambridge University Press, 2004).
24Çeviri hareketi üzerine çalışmalar için bkz. M.-T. Alverny,Modern çağın felsefe ve bilim metinlerinin
aktarımı, C. Burnett (ed.), (Aldershot: Variorum, 1994).
25C. Burnett, 'On İkinci Yüzyılda Toledo'daki Arapça-Latince Çeviri Programının Tutarlılığı',Bağlam İçinde
Bilim, 14 (2001): 249–88.
26C. Burnett, 'Yargıç Iohannes Hispanus: Bir Toledalı Çevirmen Kimliğine Doğru',Doğayı modern çağda
anlayın ve geliştirin. Guy Beaujouan'ın bilim tarihi teklifleri(Cenevre-Paris: 1994), 425–36.
27C. Burnett, 'Hugh of Santalla', TF Glick, SJ Livesey ve F. Wallis (ed.),Ortaçağ Bilimi, Teknolojisi ve Tıp: Bir
Ansiklopedi, (New York: Routledge, 2005), 231–232.
28P. Duhem,Dünyanın Sistemi: Platon ve Kopernik'in Kozmoloji Doktrinleri Tarihi, 10 cilt. (Paris: Hermann,
1913–59). G. Sarton,Bilim Tarihine Giriş, 3 cilt. (Baltimore: Williams ve Wilkins, 1927, 1931, 1947).

29CH Haskins ve AW Titherley,Ortaçağ Bilim Tarihi Çalışmaları, 2. baskı. (Cambridge, MA: Harvard
University Press, 1927).
30L. Thorndike,Büyü ve Deneysel Bilimin Tarihi, 8 cilt. (New York: Columbia University Press, 1923–1958); L.
Thorndike, 'Bilim Tarihinde Astrolojinin Gerçek Yeri',IŞİD, 46⁄3 (1955): 273–78.
31TF Glick, SJ Livesey ve F. Wallis (eds.) dahil olmak üzere yeni bilimsel referans çalışmalarında astrolojinin
sistematik tedavisinde etkili bir şekilde gösterilmiştir.Ortaçağ Bilimi, Teknolojisi ve Tıp: Bir Ansiklopedi(New York:
Routledge, 2005).
32J. Chabás ve BR Goldstein,Toledo'nun Alfonsine Tabloları(Dordrecht: Kluwer Akademik, 2003); M. Rico y
Sinobas (ed.),Don AIfonso X de Castilla'nın Astronomi Kitapları, 5 cilt. (Madrid: Aguado, 1863).
33JD North, 'İngiltere'deki Alfonsine Tabloları', Y. Maeyama ve WG Saltzer (ed.),Prismata:
Naturwissenschaftsgeschichtl. Öğrenci: Willy Hartner'ın Festschrift'i, (Wiesbaden: Steiner, 1977).
34ES Procter, 'Kastilya X. Alfonso Mahkemesinin Bilimsel Çalışmaları',Modern Dil İncelemesi, 40 (1945), 22; ES
Procter,AlfonsoXKastilya, Edebiyat ve Öğrenmenin Patronu(Oxford: Clarendon, 1951).
35JD North, 'Bazı Norman Burçları', C. Burnett (ed.),Bath'lı Adelard: Bir İngiliz Bilim Adamı, (Londra:
Warburg Enstitüsü, 1987), 147–61.
36C. Burnett, 'Michael Scot ve Bilimsel Kültürün Frederick II Hohenstaufen Mahkemesi Aracılığıyla Toledo'dan
Bologna'ya Aktarımı',Le Scienze alla Corte di Federico II. Frederick II Sarayı'nda Bilimler,Mikrolog, 2 (1994), 101–
26.
37Alternatif bir görüş için bkz. A. Paravicini Bagliani,Le Speculum Astronomiae, bir gizem mi? Elyazmalarını okuyun
(Turnhout: Brepols, 2001). Daha ortodoks bir değerlendirme P. Zambelli'nin 'Albert Le Grand et l'astrologie' adlı eseridir.
Eski ve Orta Çağ İlahiyat Araştırmaları, 49 (1982): 141–58; P. Zambelli,The Spekulum Astronomisive Gizemi: Albertus
Magnus ve Çağdaşlarında Astroloji, Teoloji ve Bilim(Dordrecht: Kluwer Akademik, 1992).
38D. Pingree,Picatrix: Ghiyat Al-Hakim'in Latince Versiyonu(Londra: Warburg Enstitüsü, 1986).
39G. De Callatay,Annus Platonicus: Yunan, Latin ve Arap Kaynaklarında Dünya Döngüleri Üzerine Bir Araştırma,
Publications de l'Institut Orientaliste de Louvain 47 (Louvain-La-Neuve: Université Catholique de Louvain Institut
Orientaliste, 1996).
40Zambelli,Spekulum Astronomisi.
41J. Angelus (ed.),Guido Bonatti, astronomi broşürlerini içeriyor(Augsburg: Erhard Ratdolt, 1491). Bonatti'nin hayatı için
bkz. C. Vasoli, 'L'astrologo forlivese Guido Bonatti',Atti del Convegno internazionale di Studi danteschi, bir Ravenna
Komünü ve della Dantesca Italiana Derneği 5(Ravenna: 1979), 239–60.
42Cehennem, XX.
43Derleme Leupoldi, ducatus Austrie fillij, de astrorum scientia, decem continens traktus(Augsburg: Erhard
Ratdolt, 1489). Bilinen bilgiler için, FJ Carmody (ed.) tarafından yapılan Fransızca çevirinin önsözüne bakınız.
Avusturyalı Leopold:Estoilles biliminin derlemeleriKitap I-III(Berkeley: Kaliforniya Üniversitesi Yayınları, 1947).
H. Bober, 'Berry Dükü'nün Très Riches Heures'unun Zodyak Minyatürleri: Kaynakları ve Anlamı', Warburg
44
ve Courtauld Enstitüleri Dergisi, 11 (1948): 1–34; S. Cohen, 'Romanesk Zodyak: Kilise Cephesindeki
Sembolik İşlevi',Arte Ortaçağ, 2. seri, 4⁄1 (1990): 43–54; MC Murray, 'Hook Norton'daki Yazı Tipi Üzerindeki
Hıristiyan Burcu: Teoloji, Kilise ve Sanat',Kilise Tarihi Çalışmaları, 28 (1992): 90–3.
45F. Saxl, 'On İkinci Yüzyılda Yıldızlara İnanç',Dersler, 2 cilt. (Londra: Warburg Enstitüsü, 1957), 1: 85–95; F. Saxl,
'Geç Antik Çağ Astrolojisinin Yeniden Doğuşu',Dersler, 2 cilt. (Londra: Warburg Enstitüsü, 1957), 1: 73–84. J.
Seznec,Pagan Tanrıların Hayatta Kalması. Trans. BF Sessions, Bollingen Serisi, 38. (New York: Pantheon, 1953).
Britanya Kütüphanesi'ndeki elyazmalarındaki görsellerin zengin resimli bir incelemesi için bkz. S. Page, Ortaçağ El
Yazmalarında Astroloji(Londra: Britanya Kütüphanesi, 2002).
46İngiltere için bkz. HM Carey,Felaket Kurmak: İngiliz Mahkemesinde ve Üniversitede Astroloji(Londra: Macmillan,
1992).
47E. Poulle, 'Horoskoplar princiers des xive et xve siècles',Bülten de la Société Nationale des Antiquaires de France, 5
(1971): 63–77. temsilcisi Emmanuel Poulle'da,Modern çağın astronomi gezegeni(Aldershot: Variorum, 1996).
48S. Caroti, 'Nicole Oresme: Quaestio contra divinatores horoscopios',Doctrinale et littéraire du moyen age
arşivleri, 43 (1976): 201–310; GWCoopland,Nicole Oresme ve Astrologlar: 'Livre de divinations' Üzerine Bir
Araştırma(Cambridge, MA: 1952).
49LA Smoller, 'Alphonsine Tabloları ve Dünyanın Sonu: Geç Orta Çağlarda Astroloji ve Kıyamet
Hesaplaması', A. Ferreiro'da (ed.),Orta Çağ'da Şeytan, Sapkınlık ve Büyücülük: Jeffrey B. Russell Onuruna
Yazılar, (Leiden-Boston-Köln: 1998), 211–39.
50Los Angeles Smoller,Tarih, Kehanet ve Yıldızlar. Pierre d'Ailly'nin Hıristiyan Astrolojisi(Princeton: Princeton
University Press, 1994).
Boudet,Lire dans le ciel. La bibliothèque de Simon de Phares, astrologue du xve siècle(Bruxelles: Centre d'étude des
51J.-P.
manuscrits, 1994); J.-P. Boudet (ed.),Simon de Phares: Le 'Recueil des plus célèbres astrologues', Simon de Phares, 2 cilt.
(Paris: Société de l'histoire de France H. Şampiyonu, 1997–1999).
JD Kuzey,Burçlar ve Tarih(Londra: Warburg Enstitüsü, 1986); JD Kuzey,Chaucer'ın Evreni(Oxford:
52
Clarendon Press, 1988).

53B. Tuckerman,Gezegen, Ay ve Güneş Konumları, 2 cilt. (Philadelphia: Amerikan Felsefe Derneği, 1962–
1964).
54W. Hartner, 'Venedikli Marcantonio Michel'in Merkür Horoskopu: Rönesans Astroloji ve Astronomi Tarihi
Üzerine Bir Araştırma',Astronomide Bakışlar, 1⁄1 (1955): 84–138.
55JC Eade,Unutulan Gökyüzü: İngiliz Edebiyatında Astroloji Rehberi(Oxford: Clarendon, 1984).
56Regiomontanus tarzında ortaya konan Orta Çağ yüzyıllarına ait tarihi efemeridler http://www.astro.com/swisseph/
adresinden pdf dosyaları olarak indirilebilir.
C. Burnett, K. Yamamoto ve M. Yano, (ed.),Al-Qabisi (Alcabitius): Astrolojiye Giriş(Londra: Warburg
57
Enstitüsü, 2004).
58Angelus (ed.),Guido Bonatti, astronomi broşürlerini içeriyor; H. Abenragel,De Iudiciis astrorum, (Basel: Henrichus
Petrus, 1551). Bunların ve diğer ilk basılı baskıların dijital kopyalarına bağlantılar için bkz. Patrice Guinard, Dijital
Uluslararası Astroloji Kütüphanesi, http://cura.free.fr/DIAL.html.
59Önemli eserler için bkz. Bibliyografya.
60R.Kieckhefer,Orta Çağ'da Büyü(Cambridge: Cambridge University Press, 1989).

61M. Préaud,Les astrologues à la fin du moyen age(Paris: Lattes, 1984). J. Testçi,Batı Astrolojisinin Tarihi
(Wolfeboro, NH: Boydell, 1987).
62J.-P. Boudet,Bilime giriş vezencilik: Astroloji, kehanet ve büyü dans l'occident médiéval (Xiie-Xve siècle)(Paris:
Publications de la Sorbonne, 2006).

63P.Whitfield,Astroloji: Bir Tarih(Boston Spa: Britanya Kütüphanesi, 2001).
64C. O'Boyle (ed.),Ortaçağ Prognozu ve Astroloji: Aggregationes de crisi et creticis diebus'un Çalışma
Sürümü (Cambridge: Tıp Tarihi için Hoş Geldiniz Birimi, 1991).
65HM Carey, 'Ortaçağ Latin Astrolojisi ve Yaşam Döngüleri: William England and English Medicine in
Cambridge, Trinity College MS O.5.26', A. Akasoy, C. Burnett ve R. Yoeli-Tlalim (ed.),Astro-Tıp: Astroloji ve
Tıp, Doğu ve Batı, (Floransa: Sismel, 2008), 33–74.
66RC Ralley, 'Geç Ortaçağ İngiltere'sinde Rahip Hekim' (Doktora, Cambridge Üniversitesi, 2005).
67M. Azzollini, 'Yıldızlardan Sağlık Okumak: Rönesans Milano'da Politika ve Tıbbi Astroloji', H. Darrel Rutkin,
G. Oestmann'da. ve K. von Stuckrad (ed.),Burçlar ve Kamusal Alanlar: Astroloji Tarihi Üzerine Yazılar,
(Lahey: Walter de Gruyter, 2005), 183–206.
68JR Veenstra,Burgundy ve Fransa Mahkemelerinde Büyü ve Kehanet. Laurent Pignon'un Metinleri ve Bağlamları: Contre
les devineurs (1411)(Leiden: Brill, 1997).
Kaynakça
Astrolojinin tarihsel çalışmasının tüm yönleriyle ilgili eksiksiz bir bibliyografya David Juste tarafından
sağlanmaktadır ve çevrimiçi olarak Warburg Enstitüsü Kütüphanesi'nde mevcuttur: http://www.
astro.com/swisseph/.
BİRİNCİL KAYNAKLAR
İbrahim ibn Ezra,Abrahe Avenaris Judei. . . yeniden iudiciali operasında(Venedik: Petrus Lihtenştayn, 1507).
Latince. Bath'lı Adelard,Yeğeniyle Konuşmalar, Aynı ve Farklı, Doğa Bilimleri ve Kuşlar Üzerine Sorular.
C. Burnett (ed. ve Çev.) (Cambridge: Cambridge University Press, 1998). Latince ve İngilizce çeviri. Albohazen Haly filii
Abenragel [Haly Abenragel],De iudiciis astrorum(Basel: Henrichus Petrus, 1551). Latince. Albümasar [Ebu Ma'sar],Liber
introductorii maioris ad scientiam judiciorum astrorum. R. Lemay (ed.), 9 cilt. (Napoli:
Istituto Universitario Orientale, 1995–1996). Fransızca yorumlu Arapça ve Latince.
Albümasar [Ebu Ma'sar],Harika bir bağlantı. K. Yamamoto ve Charles Burnett (ed. ve Çev.), 2 cilt.
(Leiden: Brill 2000). Arapça ve İngilizce çeviri, Latince.
Albümasar [Ebu Ma'sar],Devrim niteliğindeki doğuş. D. Pingree (ed.), (Leipzig: EJ Brill, 1968). Yunan.
Albümasar [Ebu Ma'sar],Astrolojiye Giriş'in KısaltmasıOrtaçağ Latincesi ile birlikte
Adelard of Bath, C. Burnett, K. Yamamoto ve M. Yano'nun çevirisi (eds.), (Leiden: EJ Brill, 1994). Arapça, Latince
(Bath'lı Adelard) ve İngilizce metin.
El Biruni,Astroloji Sanatının Unsurları Eğitim Kitabı. R. Ramsay Wright (ed. ve Çev.),
(Londra: Luzac, 1934). Arapça ve İngilizce çeviri.
Alcabitius [el-Qabisi],Astrolojiye Giriş. C. Burnett, Keiji Yamamoto ve Michio Yano (ed. ve Trans),
(Londra: Warburg Enstitüsü, 2004). Arapça ve İngilizce çeviri, Latince.
Alkindi [el-Kindi],Orta Çağ'da Bilimsel Hava Tahmini: El-Kindi'nin Yazıları. G. Bos ve C. Burnett
(ed.), (Londra: Warburg Enstitüsü, 2000). İngilizce çeviriyle Arapça, İbranice ve Latince.

Ashenden, J., 'Pronosticationes', KV Snedegar'da (ed.),John Ashenden ve Scientia Astrorum Mertonensis. (DPhil
tezi, Oxford Üniversitesi, 1988). Latince.
Bede, 'De temporumratione', Faith Wallis'in İngilizce çevirisi,Bede: Zamanın Hesaplanması. (Liverpool: Karaciğer-
havuz University Press, 1999) (gözden geçirilmiş baskı 2004).
Bonatti, G.,Aralık, traktus astronomisini içeriyor. J. Angelus (ed.), (Augsburg: Erhard Ratdolt, 1491). Latince. Bonatti, G.,
Astronomi Kitabı [On Kitapta]. Trans. Benjamin N. Dykes (Golden Valley, Minnesota: Cazimi Press, 2007)
İngilizce çeviri.
Grosseteste, R., 'De impresyonibus aëris', L. Baur'da (ed.),Die Philosophischen Werke des Robert Grosseteste(Münster
Ben. W.: Aschendorff, 1912), 42–51. http://www.grossteste.com adresinde mevcuttur. Latince.
Karintiyalı Hermann,Karintiyalı Hermann, De essentiis. C. Burnett (ed.), (Leiden: Brill, 1982). Latince ve İngilizce
tercüme.
Ismaelita, Z. [Sahl ibn Bisr],Seçimler. CM Crofts (ed. ve Trans.), (Doktora tezi, Glasgow Üniversitesi, 1985).
İngilizce tercümesi ile Arapça ve Latince.
Ismaelita, Z., 'Introductorium ad astrologiam seu de iudiciis', CM Crofts'ta (eds.),Liber Quadripartiti Ptolemei
[Hain 13544], fols. (Venedik: Locatellus, 1493), 75v–95. Latince.
Ismaelita, Z., 'Quinquaginta prensibi', CM Crofts'ta (ed.),Liber Quadripartiti Ptolemei[Hain 13544], fols. (Venedik:
Locatellus, 1493), 126–27. Latince.
Ismaelita, Z., 'Liber de interrogationibus', CM Crofts'ta (ed.),Liber Quadripartiti Ptolemei[Hain 13544], fols.
(Venedik: Locatellus, 1493), 127–38. Latince.
Ismaelita, Z., 'Liber designificatione temporis ad iudicia', CM Crofts'ta (eds.),Liber Quadripartiti Ptolemei[Hain
13544], fos. (Venedik: Locatellus, 1493), 141v–42v. Latince.
Avusturyalı Leopold,Derleme ... de astrorum scientia, aralık kıtaları broşürü(Augsburg: Erhard Ratdolt, 1489). Latince.
Avusturyalı Leopold.Li compilacions de 'le science des estoilles, Kitaplar I-III. FJ Carmody (ed.), (Berkeley: University of
California Press, 1947). Fransızca ve İngilizce çeviri.
Magnus, A., 'Speculum astronomie', in. S. Caroti, et al. (ed.), rev. ed. P. Zambelli,Spekulum astronomisi ve onun
Enigma: Albertus Magnus ve Çağdaşlarında Astroloji, Teoloji ve Bilim(Dordrecht: Kluwer Akademik,
1992). Latince ve İngilizce çeviri.
Manilius, M.,Astronomika. Trans. GP Goold (Cambridge, MA.: Harvard University Press, 1977). Latince ve İngilizce
lisa çevirisi.
Messahala [Maşaallah],Astrolojik Tarih: Kavuşumlar, Dinler ve Halklar Üzerine. ES Kennedy ve
D. Pingree (ed. ve Çev.), (Cambridge, MA: Harvard University Press, 1971). Arapça ve İngilizce tercüme
ve şerh.
Lynn'li Nicholas,Kalendarium, S. Eisner (ed.), (Londra: Scolar Press, 1980). Latince ve İngilizce çeviri. Oresme, N.,
'Tractatus contra astronomos', GW Coopland'da (ed.),Nicole Oresme ve Astrologlar: Bir Araştırma
Onun Livre de kehanetleri(Liverpool: Liverpool University Press, 1952). Fransızca ve İngilizce çeviri.
de Phares, S.,Simon de Phares'in Le 'Recueil des plus celebres astrologs'u, 2 cilt. J.-P. Boudet (ed.), (Paris: H. Cham-
Société de l'histoire de France için pion, 1997–1999).
Pietro d'Abano, 'Lucidator dubitabilium astronomiae', GF Vescovini'de (ed.),Bilimsel bir çalışma yapın. giriiş
Eugenio Garin tarafından (Padua: Programma, 1988).
Pignon, L., 'Contre les devineurs (1411)', JR Veenstra'da (ed.),Burgundy Saraylarında Büyü ve Kehanet ve
Fransa(Leiden: Brill, 1997), 223–339. Fransızca ve İngilizce yorum.
D. Pingree (ed.),Picatrix: Ghiyat al-Hakim'in Latince Versiyonu(Londra: Warburg Enstitüsü, 1986). Latince ve
İngilizce.
Sözde Ptolemaios,Centiloquium(Venedik: Erhard Ratdolt, 1484). Latince.
Ptolemaios,Tetrabiblos, FE Robbins (ed. ve Trans.), (Cambridge, MA: Harvard University Press, 1940). Yunan ve
İngilizce çeviri.
Richard of Wallingford, 'Exafrenon pronosticacionum temporis', JD North'da (ed.),Wallingford'lu Richard: Bir
Yazılarının Basımı, 3 cilt. (Oxford: Oxford University Press, 1976), 1: 179–243. Latince ve Orta İngilizce
tercümesi.
Ortaçağ Avrupa'sında Okült. Maxwell-Stuart, PG (ed. ve Çev.), (Houndmills: Palgrave Macmillan, 2005),
163–192. Sözde Bede, Albertus Magnus, Carinthia'lı Hermann vb.'den astroloji üzerine çevrilmiş alıntılar.
İKİNCİL KAYNAKLAR
Aşağıda listelenen ortaçağ astrolojisine ilişkin yararlı kısa değerlendirmeler arasında Boudet (2005), Burnett (1996), Saliba
(1982), Pederson (1982–1989), Pingree (1973) ve Smoller (2000) tarafından yazılan yazılar yer almaktadır.
Alverny, M.-T. D',Felsefe ve bilim metinlerinin modern çağa aktarımı(Aldershot: Variorum, 1994). Azzolini,
M. 'Yıldızlardan Sağlık Okumak: Rönesans Milano'da Politika ve Tıbbi Astroloji', HDR Gün-
Oestmann ve Kocku von Stuckrad (ed.),Burçlar ve Kamusal Alanlar: Astroloji Tarihi Üzerine Yazılar
(Lahey: Walter de Gruyter, 2005), 183–206.

Barney, SA (ed.),Sevillalı Isidore'un Etimolojileri(Cambridge: Cambridge University Press, 2006).

Barton, T.,Antik Astroloji(Londra: Routledge, 1994).
Bober, H., 'Berry Dükü'nün Très zenginliklerinin Zodyak Minyatürü: Kaynakları ve Anlamı',Jour-
Warburg ve Courtauld Enstitüleri'nin finali, 11 (1948): 1–34.
Boudet, J.-P.,Lire dans le ciel. La bibliothèque de Simon de Phares, astrologue du XVe siècle(Brüksel: Centre d'étude
des elyazmaları, 1994).
Boudet, J.-P., 'Astrology', TF Glick, SJ Livesey ve F. Wallis (ed.),Ortaçağ Bilimi, Teknolojisi ve
Tıp: Bir Ansiklopedi(New York: Routledge, 2005), 61–64.
Boudet, J.-P.,Bilim ve Zenciliğe Giriş: Batı Ortaçağında Astroloji, Kehanet ve Büyü (XIIe-XVe siècle)(Paris:
Publications de la Sorbonne, 2006).
Broeke, SV,Etkinin Sınırları: Pico, Louvain ve Rönesans Astrolojisinin Krizi(Leiden: Brill, 2004). Burnett, C.
'Magister Iohannes Hispanus: Toledan Çevirmeninin Kimliğine Doğru', D. Jacquart (ed.),
Doğayı en iyi şekilde öğrenin ve geliştirin. Guy Beaujouan'ın bilim tarihi teklifleri(Genève-Paris: Droz,
1994), 425–436.
Burnett, C. 'Astrology', FAC Mantello ve AG Rigg'de (ed.),Ortaçağ Latincesi: Giriş ve Bibliyografya
cal Kılavuzu(Washington, DC: Amerika Katolik Üniversitesi Yayınları, 1996), 369–82.
Burnett, C., 'Kral Ptolemy ve Filozof Alchandreus: Usturlap ve Arapça Üzerine İlk Metinler
Fleury, Micy ve Chartres'ta Astroloji,Bilim Yıllıkları, 55 (1998): 329–68.
Burnett, C., 'On İkinci Yüzyılda Toledo'daki Arapça-Latince Çeviri Programının Tutarlılığı',Bilim
Bağlamda, 14 (2001): 249–88.
Burnett, C., 'Hugh of Santalla', TF Glick, SJ Livesey ve F. Wallis (ed.),Ortaçağ Bilimi, Teknolojisi ve
Tıp: Bir Ansiklopedi(New York: Routledge, 2005), 231–32.
Carey, HM,Felaket Kurmak: İngiliz Mahkemesinde ve Üniversitede Astroloji(Londra: Macmillan, 1992).
Carey, HM, 'Ortaçağ Latin Astrolojisi ve Yaşam Döngüleri: William England ve İngiliz Tıbbı
Cambridge, Trinity College Bayan O.5.26', A. Akasoy, C. Burnett ve R. Yoeli-Tlalim (ed.),Astro-Tıp:
Astroloji ve Tıp, Doğu ve Batı(Floransa: Sizmel, 2008), 33–74.
Carey, HM, 'Astroloji ve Son Şeyler', Nigel Morgan'da (ed.),Kehanet, Kıyamet ve Kıyamet Günü.
2000 Harlaxton Sempozyumu Bildirileri(Donington, Lincolnshire: Shaun Tyas (Paul Watkins), 2004), 19–
38. Carey, HM, 'Astrolojik Tıp ve Ortaçağ İngiliz Katlanmış Almanağı',Tıbbın Sosyal Tarihi, 17⁄3
(2004): 345–63.
Carey, HM, 'Katlanmış Almanak Nedir? Astro-Tıp için Önemli Bir El Yazması Kaynağının Biçimi ve İşlevi
Geç Ortaçağ İngiltere'sinde Uygulama',Tıbbın Sosyal Tarihi, 16⁄3 (2003): 481–509.
Carey, HM, 'Son Orta Çağlarda Astroloji ve Deccal', G. Jaritz ve G. Moreno-Riaño'da (ed.),Zaman
ve Sonsuzluk: Ortaçağ Söylemi(Turnhout: Brepols, 2003), 515–35.
Carmody, FJ,Latince Çeviride Arapça Astronomi ve Astrolojik Bilimler: Eleştirel Bir Bibliyografya(Berkeley ve
Los Angeles: Kaliforniya Üniversitesi Yayınları, 1956).
Caroti, S., 'Nicole Oresme: Quaestio contra divinatores horoscopios',Doktrin tarihi ve modern edebiyat arşivleri
yaş, 43 (1976): 201–310.
Chabás, J. ve Goldstein, BR,Toledo'nun Alfonsine Tabloları(Dordrecht: Kluwer Akademik, 2003). Charmasson,
Thérèse, 'L'astronomie, la kozmoloji, l'astrologie et les sciences divinatoires', D. Poirion'da (ed.),
Grundriss Der Romanischen Literatüren Des Mittelalters. Cilt 8, La Littérature Française Aux Xive Et Xve Siècles
(Heidelberg: C. Winter Universitèatsverlag, 1988), 325–26.
Cohen, S., 'Romanesk Zodyak: Kilise Cephesindeki Sembolik İşlevi',Arte Ortaçağ, 2. seri, 4
(1990): 43–54.
Coopland, GW,Nicole Oresme ve Astrologlar: Onun 'Livre De Divinacions'ı Üzerine Bir İnceleme(Liverpool: Liverpool
Üniversite Yayınları, 1952).
Curry, P. (ed.),Astroloji, Bilim ve Toplum: Tarihsel Denemeler(Woodbridge: Boydell, 1987).
De Callatay, G.,Annus Platonicus: Yunan, Latin ve Arap Kaynaklarında Dünya Döngüleri Üzerine Bir Araştırma(Louvain-La-Neuve:
Université Catholique de Louvain Institut Orientaliste, 1996).
Duhem, P.,Dünyanın Sistemi: Platon'un Kopernik'teki Kozmoloji Öğretileri Tarihi(Paris: Hermann, 1913–1959).
Eastwood, Bruce S.,Gökleri Düzenlemek: Karolenj Rönesansında Roma Astronomi ve Kozmoloji(- Leiden:
Brill, 2007).
Çakmaktaşı, VIJ,Erken Ortaçağ Avrupa'sında Büyünün Yükselişi(Oxford: Clarendon, 1991).
Goldstein, BR, '1166'da [561 Ah] Satürn ve Jüpiter'in Kavuşumuna Dayalı Bir Tahmin', C. Bur-
nett, JP Hogendijk, K. Plofker ve M. Yano (ed.),David Pingree Onuruna Kesin Bilimler Tarihi Çalışmaları(
Leiden, Boston: Brill, 2004), 735–757.
Grant, E.,Gezegenler, Yıldızlar ve Küreler: Ortaçağ Kozmosu, 1200–1687(Cambridge: Cambridge University Press,
1996).
Hartner, W., 'Venedikli Marcantonio Michel'in Merkür Horoskopu: Rönesans Tarihi Üzerine Bir Araştırma
Astroloji ve Astronomi',Astronomide Bakışlar, 1 (1955): 84–138.

Haskins, CH ve AW Titherley,Ortaçağ Bilim Tarihi Çalışmaları(Cambridge, MA: Harvard Üniversitesi

Basın, 1927).
Hegedus, T.,Erken Hıristiyanlık ve Antik Astroloji(New York: Peter Lang, 2007).
Juste, D.,Les Alchandreana ilkelleri. Étude sur les plus eski özellikler astrologiques latins d'origin arabe (Xe siècle)(- Leiden:
Brill, 2007). Latince metnin eleştirel baskısını içerir.
Kibre, P.,Ortaçağ Bilimi Çalışmaları. Simya, Astroloji, Matematik ve Tıp(Londra: Hambledon Press, 1984).
Kieckhefer, R.,Orta Çağ'da Büyü(Cambridge: Cambridge University Press, 1989). Laird, E. 'Robert Grosseteste,
Albümasar ve Ortaçağ Gelgit Teorisi',IŞİD, 81⁄4 (1990): 684–94.
Laird, E. 'Oxford'daki Charles V Mahkemesinde Astroloji, St. John's College Bayan 164',Elyazmaları, 34 (1990): 167–76.
Lemay, R.,Onikinci Yüzyılda Abu Ma'shar ve Latin Aristotelesçiliği: Aristoteles'in Doğa Felsefesinin Kurtarılması
Arap Astrolojisi aracılığıyla(Beyrut: Beyrut Amerikan Üniversitesi, 1962).
Lemay, R., 'İslam'da Astroloji', H. Selin'de (ed.),Bilim, Teknoloji ve Tıp Tarihi Ansiklopedisi
Batılı Olmayan Kültürler(Dordrecht: Kluwer, 1997), 81–82.
Lemay, R., 'Orta Çağ Bilimi ve Felsefesinde Astrolojinin Gerçek Yeri: Bir Tanıma Doğru', P. Curry'de
(ed.)Astroloji, Bilim ve Toplum(Woodbridge: Boydell, 1987), 57–73. Mentgen, G..
Astrologie und Öffentlichkeit im Mittelalter(Stuttgart: Hiersemann, 2005).
Murray, MC, 'Hook Norton'daki Yazı Tipi Üzerindeki Hıristiyan Burcu: Teoloji, Kilise ve Sanat',Kilise Çalışmaları
Tarih, 28 (1992): 90–3.
North, JD, 'İngiltere'deki Alfonsine Tabloları', Y. Maeyama ve WG Saltzer (ed.),Prizmata: Doğa-
Wissenschaftsgeschichtliche Çalışma: Willy Hartner'ın Festschrift'i(Wiesbaden: Steiner, 1977), 269–
301. Kuzey, JD,Burçlar ve Tarih(Londra: Warburg Enstitüsü, 1986).
North, JD, 'Ortaçağ Göksel Etki Kavramları: Bir Araştırma', P. Curry (ed.),Astroloji, Bilim ve Toplum,
Tarihsel Denemeler(Woodbridge: Boydell, 1987), 5–18.
North, JD, 'Bazı Norman Burçları', C. Burnett (ed.),Barth'lı Adelard: İngiliz Bilim Adamı ve Arap
Onikinci Yüzyılın Başları(Londra: Warburg Enstitüsü, 1987), 147–61.
Kuzey, JD,Chaucer'ın Evreni(Oxford: Clarendon Press, 1988).
Kuzey, JD,Yıldızlar, Zihinler ve Kader. Antik ve Ortaçağ Kozmolojisinde Denemeler(Londra: Ronceverte, 1989) O'Boyle, C.
(ed.),Ortaçağ Prognozu ve Astroloji: Aggregationes de crisi et creticis diebus'un Çalışma Sürümü
(Cambridge: Tıp Tarihi için Hoş Geldiniz Birimi, 1991).
O'Boyle, C., 'Geç Ortaçağ İngiltere'sinde Astroloji ve Tıp. John Somer ve Nicholas'ın Takvimleri
Lynn',Sudhoffs Arşivi: Zeitschrift für Wissenschaftsgeschichte, 89⁄1 (2005): 1–22. Sayfa,
S.,Ortaçağ El Yazmalarında Astroloji(Londra: Britanya Kütüphanesi, 2002).
Page, S., 'Richard Trewythian ve Geç Ortaçağ İngiltere'sinde Astrolojinin Kullanımları',Warburg Dergisi ve
Courtauld Enstitüleri, 61 (2001): 193–228.
Paravicini Bagliani, A.,Le Speculum astronomiae, bir gizem mi? Elyazmalarını okuyun(Turnhout: Brepols, 2001).
Pederson, O., 'Astroloji', içindeOrta Çağ Sözlüğü, 13 cilt. (New York: Charles Scribner, 1982–1989),
1:1604–10.
Pingree, D., 'Astrology', MJL Young, JD Latham ve RB Serjeant'ta (ed.),Din, Öğrenme ve Bilim
Abbasi Dönemi(Cambridge: Cambridge University Press, 1990), 290–300.
Pingree, D., 'Astroloji', PP Wiener'de (ed.)Fikir Tarihi Sözlüğü, rev. baskı, 6 cilt. (New York: Scribner,
1973), 6: 118–26.
Poulle, E., 'Horoskoplar princiers des XIVe et XVe siècles',Fransa Ulusal Antikacılar Topluluğu Bülteni, 5
(1971): 63–77.
Poulle, E.,Latince Astronomi Gezegeni(Aldershot: Variorum, 1996). Préaud,
M.,Les astrologues à la fin du moyen age(Paris: Lattes, 1984).
Ribemont, B.,Observer, lire, écrire le ciel au moyen âge: Actes du colloque d'Orléans, (22–23 Nisan 1989), Toplamak
Sapience, 1 (Paris: Klincksieck, 1991).
Saliba, G., 'İslami Astroloji⁄Astronomi', JR Strayer'da (ed.),Orta Çağ Sözlüğü(New York: Yazar,
1982), 616–24.
Salim, A., 'Osmanlı Devleti'nde Müneccimbaşılık Müessesesi = Osmanlı'da Başmüneccimlik Kurumu
Durum',Belleten – Türk Tarih Kurumu, 70 (2006): 167–264.
Samso, J..Endülüs ve Akşam'da Astronomi ve Astroloji(Aldershot: Ashgate, 2007).
Samsó, J. 'Astroloji, İslam Öncesi İspanya ve Endülüs'ün Fethi',Instituto Egipcio de Estudios'un İncelemesi
İslamiler, 23 (1985–1986): 79–94.
Sarton, G.,Bilim Tarihine Giriş(Baltimore: Williams ve Wilkins, 1927, 1931, 1947).
Saxl, F., 'On İkinci Yüzyılda Yıldızlara İnanç', içindeDersler, 2 cilt. (Londra: Warburg Enstitüsü, 1957),
85–95.
Saxl, F., 'Geç Antik Çağ Astrolojisinin Yeniden Doğuşu', içindeDersler, 2 cilt. (Londra: Warburg Enstitüsü, 1957), 73–84. Sezgin, F.,
Geschichte des arabischen Schrifttums: VII, Astrologie – Meteorologie und Verwandtes bis ca. 430 H.(- Leiden:
EJ Brill, 1979).
Seznec, J.,Pagan Tanrıların Hayatta Kalması. Trans. BF Oturumları (New York: Pantheon, 1953).

Sinobas, RY (ed.),Astronomi Kitapları: Del Rey D. Alfonso X de Castilla(Madrid: Aguado, 1863). Smoller, Los
Angeles,Tarih, Kehanet ve Yıldızlar. Pierre d'Ailly'nin Hıristiyan Astrolojisi(Princeton: Princeton Üniversitesi-
City Press, 1994).
Smoller, LA, 'Alphonsine Tabloları ve Dünyanın Sonu: Astroloji ve Kıyamet Hesaplaması
A. Ferreiro'da (ed.), Geç Ortaçağ'da,Orta Çağ'da Şeytan, Sapkınlık ve Büyücülük: Jeffrey B. Russell
Onuruna Yazılar(Leiden-Boston-Köln: Brill, 1998), 211–239.
Smoller, LA, 'Astroloji ve Sibyller: Legnano'lu JohnChristi'nin macerasıve Doğal Teoloji
Daha sonra Ortaçağ'da,Bağlam İçinde Bilim, 20⁄3 (2007): 423–50.
Smoller, LA, 'Depremler, Dolu, Kurbağalar ve Coğrafyaya Dair: Veba ve Kıyametin Araştırılması
Daha Sonra Orta Çağ', P. Freedman ve C. Bynum'da (eds.),Son Şeyler: Orta Çağ'da Eskatoloji ve Kıyamet(
Philadelphia: Pensilvanya Üniversitesi Yayınları, 2000), 156–87.
Smoller, LA, 'Astroloji', Büyük Britanya'da Ferngren, EJ Larson, DW Amundsen ve ark. (ed.),Bilim Tarihi
Batı Geleneğinde Din ve Din: Bir Ansiklopedi(New York: Garland, 2000), 527–32.
Taavitsainen, L. ve Pahta, P., (eds.),Geç Orta Çağ İngiltere'sinde Tıbbi ve Bilimsel Yazılar(Cambridge: Cambridge
Üniversite Yayınları, 2004).
Taavitsainen, I.,Orta İngiliz Ayları. Türün Bir Araştırması(Helsinki: Société Néophilologique, 1988). İçerir
Orta Çağ İngilizcesi Ay Metinleri örneklerinin yer aldığı ek.
Testçi, J.,Batı Astrolojisinin Tarihi(Wolfeboro, NH: Boydell, 1987).
Thorndike, L.,Büyü ve Deneysel Bilimin Tarihi(New York: Columbia University Press, 1923–1958). Thorndike,
L.,Michael İskoç(Londra: Nelson, 1965).
Thorndike, L., 'Bilim Tarihinde Astrolojinin Gerçek Yeri',IŞİD, 46 (1955): 273–278. Thorndike, L., 'Barbarossa'nın İlk
Doğanlarının Burçları',Amerikan Tarihi İncelemesi, 64 (1959): 319–22. Tuckerman, B.,MS 2'den MS 1649'a kadar
Gezegen, Ay ve Güneş Konumları, Amerikan Felsefesinin Anıları
Society, 59 (Philadelphia: American Philosophical Society, 1962–1964).
Veenstra, JR,Burgundy ve Fransa Mahkemelerinde Büyü ve Kehanet. Laurent Pignon'un Metinleri ve Bağlamları: Contre
Devinatörler (1411), (Leiden: Brill, 1997).
Wedel, TO,Özellikle İngiltere'de Ortaçağın Astrolojiye Karşı Tutumu(New Haven, CT: Yale Üniversitesi
Basın, 1920).
Weill-Parot, N.,Les 'images astrologiques' au moyen çağ ve rönesans. Entellektüel ve sihirli pratik spekülasyonlar
(xiie-xve siecles)(Paris: Onur Şampiyonu, 2002).
Weill-Parot, N., 'Orta Çağ'da ve Erken Rönesans'ta Tılsım Büyüsü için Klasik Referanslar Oluşturmak-
', C. Burnett ve WF Ryan'da (ed.),Büyü ve Klasik Gelenek(Londra: Warburg Enstitüsü, 2006), 163–176.
Whitfield, P.,Astroloji: Bir Tarih(Boston, Spa: Britanya Kütüphanesi, 2001).

Whyte, N.,Hereford'lu Roger'ın Liber De Astronomice Iudicandi'si: On İkinci Yüzyıl Astrologunun El Kitabı(MPhil, Üniversite-
Cambridge şehri, 1991).
Zambelli, P., 'Albert le Grand et l'astrologie',Eski ve Orta Çağ İlahiyat Araştırmaları, 49 (1982): 141–58. Zambelli, P.,
Spekulum Astronomiae ve Gizemi: Albertus Magnus ve Onun Eserlerinde Astroloji, Teoloji ve Bilim
Çağdaşlar(Dordrecht: Kluwer Akademik, 1992).


Orta Çağ&#39;da Astroloji

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Orta Çağ&#39;da Astroloji

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Translated from English to Turkish - www.onlinedoctranslator.

Tarih Pusulası8/8 (2010): 888–902, 10.1111/j.1478-0542.2010.00703.x