Ludzie od zawsze dążyli do szczęścia jako fundamentalnej aspiracji w życiu.

Na przestrzeni dziejów
literatura zgłębiała tę uniwersalną walkę, oferując wiele perspektyw na to, jak jednostki dążą do
własnego dobrobytu. Niniejsza rozprawka ma na celu przedstawienie tego, analizując motywacje i
działania bohaterów.

"Lalka", napisana przez Bolesława Prusa, bada pojęcie szczęścia w kontekście rodzącego się kapitalizmu
w XIX-wiecznej Warszawie. Powieść śledzi losy Stanisława Wokulskiego, utalentowanego i ambitnego
mężczyzny, który dąży do sukcesu i społecznej akceptacji. Pomimo swoich wysiłków, Wokulski
nieustannie napotyka przeszkody, które uniemożliwiają mu osiągnięcie pełnego szczęścia. Jego dążenie
do celu jest utrudnione przez sztywną hierarchię społeczną, walkę o władzę i chciwość burżuazji. Miłość
Wokulskiego do Izabeli Łęckiej, pięknej arystokratki, jest kolejnym przykładem wyzwań, przed którymi
staje. Ich związek jest skazany na porażkę od samego początku ze względu na różnice w ich statusie
społecznym. Walka Wokulskiego o spełnienie uwypuklają ograniczenia narzucane przez społeczeństwo,
podkreślając nieodłączne nierówności i opresyjne struktury tamtych czasów. Prus tworząc głównego
bohatera, dał mu cechy z epoki Romantyzmu. Stanisława miłość była nieszczęśliwa i nieodwzajemniona,
co skłoniło go do depresji i załamań.

W "Panu Tadeuszu" Adam Mickiewicz przedstawia historię epoki napoleońskiej w Polsce i ukazuje
zmagania jednostek w obliczu wojny i konfliktu narodowego. W 1812 roku, w Polaków wstąpiła nadzieja
na odzyskanie niepodległości. Dla Polaków, jak i dla samego autora lektury był to rok nadziei i wiary w to,
że okres zaboru wreszcie się skończy. Adam Mickiewicz, tak wspomina "Ja tylko jedna taką wiosnę
miałem wżyciu". Główny bohater, Tadeusz Soplica, dąży do szczęścia pośród patriotycznych obowiązków i
społecznych oczekiwań. Podczas gdy tłem narracji jest burzliwy okres historyczny, walka o osobiste
szczęście pozostaje na pierwszym planie. Miłość Tadeusza do Zosi jest nieustannie kwestionowana przez
siły zewnętrzne, takie jak zobowiązania rodzinne i podziały polityczne. Pomimo tych trudności, Tadeusz
wytrwale dąży do szczęścia, demonstrując odporność i determinację jednostek w obliczu przeciwności
losu.

W przeciwieństwie do "Pana Tadeusza", "Balladyna" Juliusza Słowackiego zagłębia się w mroczne aspekty
ludzkiej natury i konsekwencje nieustannej pogoni za materialnym bogactwem i władzą. Tytułowa
bohaterka stanowi ucieleśnienie chciwości i ambicji, kierując się wyłącznie chęcią osobistego zysku. Jej
działania ostatecznie prowadzą do jej własnego upadku, ilustrując destrukcyjną naturę niekontrolowanej
pogoni za szczęściem. Dramat Słowackiego stanowi przestrogę przed niebezpieczeństwami wynikającymi
ze stawiania na pierwszym miejscu indywidualnego szczęścia kosztem innych i wynikających z tego
konsekwencji moralnych.
Przytoczone książki rzucają światło na wieloaspektową naturę walki człowieka o szczęście. Poprzez próby
i kłopoty bohaterów jesteśmy świadkami różnych ścieżek, podkreślając, że spełnienie można próbować
osiągnąć poprzez bogactwo materialne, jak w "Lalce", poprzez poczucie obowiązku i patriotyzm, jak w
"Panu Tadeuszu", lub poprzez niemoralne środki, jak przedstawione w "Balladynie". Te różne narracje
zachęcają czytelników do refleksji nad własnym dążeniem do szczęścia, zachęcając ich do rozważenia
konsekwencji swoich działań i znalezienia prawdziwego i trwałego spełnienia. W ten sposób literatura
zapewnia nieoceniony wgląd w uniwersalną walkę o radość, przekraczającą granice czasowe i kulturowe.