Talumpati) Magandang araw sa iyo, kaibigan! Hanap mo ba ay mga halimbawa ng talumpati tungkol sa
kahirapan? Nasa tamang website ka!
Sa pahinang ito ay marami kang mababasang talumpati tungkol sa kahirapan na maaari mong pagkunan ng ideya para sa paggawa ng iyong sariling talumpati. Huwag mo din namang sayangin ang mga aral na maari mong makuha sa bawat talumpating iyong mababasa.
Enjoy reading! SEE ALSO: Ano ang Talumpati, Halimbawa ng Talumpati at mga Uri
Mga Halimbawa ng Talumpati Tungkol sa Kahirapan
Talumpati Para sa Kahirapan Kahirapan, Masusulusyunan pa ba? Kahirapan: Problema ng Bayan Talumpati tungkol sa kahirapan Ang Patuloy na Paglaganap ng Kahirapan sa Bansa Talumpati sa Isyu ng Lipunan: Kahirapan Kahirapan: Hamon sa Bawat Pilipino Talumpati Tungkol Sa Kahirapan Talumpati Para Sa Kahirapan Mga napapanahong isyu ngayon: Kahirapan Sa Problema ng Kahirapan, Hindi ang Gobyerno, mga Politiko, at Mayayaman ang May Kasalanan Kundi ang mga Táong Nabubuhay Nang Lampas sa Kanilang Kakayahan
Talumpati Para sa Kahirapan
Talumpati ni Jhiann Lopez Sa aking magandang mahal na guro, magandang umaga. At sa aking mga masasayahin at kooperatibong mga kaklase, naway sa maikling sandali ay hayaan ninyong hiramin ko ang inyong mga taynga. Ako ay sadyang may isang katanungan sa aking isip, sa tingin niyo, ano ang pinakamalalang problema ng ating lipunan sa ngayon? Pagnanakaw? Korupsyon? Pagbebenta ng droga? O kahirapan? Sa aking matagal at masinsinang pagninilay-nilay, aking napagtanto na lahat ng mga problemang aking nabanggit kanina ay resulta ng kahirapan? Tama. Isa sa pinakamalaking kinakaharap na problema ng ating bansa ay ang kahirapan. Dahil sa kahirapan, maraming tao ang nakakagawa ng kasalanan, dala ng kanilang kakulangan sa pera, ay napipilitan silang gawin ang mga bagay na hindi kanais-nais. Dahil doon, patuloy na dumarami ang bilang ng krimen sa ating bansa. Tayong mga Pilipino ay nahaharap ngayon sa isang matinding krisis. Namumuhay tayo ng salat sa mga pangunahing pangangailangan upang tayo ay mamuhay ng matiwasay. Taon-taon ay mas lumalala pa ang problema ng ating bansa na hindi masolusyunan dala ng kahirapan. Isa sa pangunahing dahilan nito ay ang mga korap na opisyal ng gobyerno. Ninanakaw nila ang ang kaban o pondo ng ating bansa na para sana sa ikauunlad ng mamamayang Pilipino, ngunit napupunta sa sariling bulsa ng mga opisyales, kung kaya naman mas ramdam natin ang krisis. Isa pang dahilan ang kawalan ng mapapasukang trabaho ng mga tao kasabay ng sunod sunod na pagtaas ng bilihin. Paano tayo makararanas ng isang matiwasay na pamumuhay kung ang mga pangunahing pangangailangan pa nga lang ay hindi na natin kayang tustusan? Isa pang dahilang ng kahirapan ay ang katamaran at maling pag uugali nating mga Pilipino. Ang katamaran ang nagunguna sa mga dahilan ng paghihirap ng mga tao. Wala silang tiyaga na maghanap ng mga posibleng paraan kung paano nila iaangat ang buhay nila sa kahirapan na kanilang tinatamasa. Ang mga oportunidad ay nababalewala dahil ang mga tao ay nakukuntento na sa salat nilang pamumuhay. Ang mga nasabing halimbawa ay ilan lamang sa mga kaisipan na maaari kong ibahagi sa inyo. Ilan lang ang mga ito sa mga pangunahing dahilan ng paglaganap ng kahirapan sa ating bansa. Mamarapatin pa ba natin ang mamuhay ng salat? Bakit nga ba hindi tayo makaahon sa kahirapan? Kailan pa tayo kikilos upang magbago ang takbo ng ating buhay? Ako bilang isang kabataan, ay may layunin akong gawin ang aking makakaya para hindi maging isang mahirap at hindi maituring na isang basura lamang sa aking lipunan. Sa simpleng pamamaraan, ako’y magsisikap makapagtapos ng pag-aaral nang sa gayon ay magkaroon ng magandang kinabukasan. Hindi lamang ako kundi pati ikaw, tayong lahat ay kinakailangan ng pagkakaisa tungo sa kaunlaran. Lahat tayo ay may magagawa para sa kinabukasan ng ating bayan, isang bansa na magagamit,maipagmamalaki at higit sa lahat ay maipapamana sa susunod pang henerasyon. Ano pa nga bang hinihintay natin? Ang patuloy pang lumala ang kahirapan na ating natatamasa? Bakit hindi tayo kumilos? Magsikap tayo habang maaga pa upang umunlad ang ating buhay!
Kahirapan, Masusulusyunan pa ba?
Talumpati ni Steven Coral Isang pagbati ng magandang araw sa ating lahat. Tingnan natin ang ating bansang Pilipinas. Maganda, mayaman at masaya. Ngunit, alam ba ninyo na sa kabila ng magandang imahen ng ating bansa ay nagkukubli ang isang suliraning batid ng karamihan pero bulag sa kasagutan. Kahirapan, iyan ang suliraning kinahaharap ng ating bansa. Isang suliranin na deka-dekada nang problema ng ating bansa. Isang suliranin na kahit na anong gawin ay mahirap mawala. At, isang suliranin na hindi lang naninira sa imahen ng ating bansa kundi naninira rin sa kinabukasan ng bawat isa. Ngayon, ang tanong ng karamihan, masusulusyunan pa ba ang kahirapan sa ating bansa? Kung iyan ang tanong, iisa lamang ang kasagutan at iyon ay OO. Mga kababayan, dapat nating unawain na ang kahirapan ay ang naging bunga lamang ng ating pagiging ganid, tamad at pagsasawalang-bahala. Hindi ito dulot ng ating kasaysayan at panahon. Ngunit, sa dinami-dami na ng itinakbo nitong suliranin sa ating bansa, alam kong napapansin ninyo na paliit nang paliit na ang pag-asa natin para mawala ito. At, ito’y dahil sa mga Pilipinong lalo pang pinapairal ang pagkaganid sa pera kapalit ang kinabukasan ng iba. Pinapayaman ang sarili kapalit ang pagpapahirap ng ilan. Isama pa ang mga Pilipinong namimili ng mga trabaho imbes na makuntento lamang dito. Mga kaibigan, dapat natin isipin na walang naaabot na hindi magmumula sa maliit. Kaya, ano ang kinahihinatnan ng ilan? Sila’y nawawalan na ng trabaho. Ang mga pulitikong nagsasawalang-bahala sa ganitong suliranin ay nagdudulot din ng kahirapan. Imbes kasi naito’y bigyan kasagutan ay kanila itong sinasawalang-bahala. Ang mga programa para sa mahihirap ay isa nang malaking ginhawa para sa mararalita. Ngunit, minsan ay hindi ito pinaglalaanan ng pansin at kasagutan. Ngunit, ang pamahalaan ay hindi pagawaan ng kaginhawaan. Mga kapwa kong Pilipino, matutuo tayong magsikap, matuto tayong magsipag at hindi parating nakasandig sa ating pamahalaan. Ang kaginhawaan ay pinaghihirapan at hindi inaasa sa iba. Alam kong sa panahon natin ngayon, mahirap na para masulusyunan ang problema ng kahirapan sa ating bansa. Walang sapat nagamot para rito. Walang tamang sagot para sa tanong na ito. Ngunit, kung tayong lahat ay magsisikap na matugunan ang problemang ito, matitiyak kong masasagot natin ito. Huwag tayo umasa lamang sa pamahalaan. Isipin natin lagi na kung gusto nating guminhawa ay matuto tayong magsikap para rito. Ang kahirapan ay hindi panghabangbuhay. Ang kahirapan ay hindi na dapat natin ipamana sa susunod na henerasyon. May sulusyon ang lahat ng problema at nasa sa atin na lamang ito para tuklasin ito. Nasa sa atin na lamang kung paano tayo giginhawa sa kahirapang minsang sumira ng ating pangarap at pag-asa. SEE ALSO: Mga Talumpati Tungkol sa Magulang
Kahirapan: Problema ng Bayan
Talumpati ni Hannalet Roguel Isa sa pinakamalaking kinakaharap na problema ng ating bansa ay ang kahirapan. Pero bakit nga ba maraming Pilipino ang nagdurusa dahil dito? Dahil sa kahirapan, maraming tao ang nakakagawa ng kasalanan, dala ng kanilang kakulangan sa pera, ay napipilitan silang gawin ang mga bagay na hindi kanais-nais. Dahil doon, patuloy na dumarami ang bilang ng krimen sa ating bansa. Nadadagdagan din lalo ang bilang ng mga namamatay. Pero bakit hindi nakilos ang ating mga pinuno ukol sa mga isyung ito? Sadyang mahirap ang maging isang mahirap pero madaming paraan upang ito’y labanan kung ating gugustuhin.marami na tayong nabalitaan mula sa pagiging maralita ngayon ay natatamasa na ang kaginhawaan, dahil iyon sa kanilang pagsisiskap at pagpupursigi para sa kanilang gusting makamit. Maraming mamamayan ang nakakaranas ng kahirapan, kung mapapansin natin, nagkalat ang mga batang iniwan o inabandona ng kanilang mga magulang na walang ibang matuluyan. Lalo na rin sa mga squatters area. Magulo at tila ba walang kaginhawahan at kapayapaan sa lugar na yaon.kung ating susuriin, mas marami ang bilang ng mga taong sadlak sa kahirapan, pero bakit ang mga taong may mataas na katayuan sa buhay, sa halip na tulungan ang mga itoay lalo pa nilang itinutulak sa kahirapan. Kaya mahihirap lalong naghihirap at ang mga mayayaman lalong yumayaman. Dulot ng walang pagkakaisa, may pag-asa pa ba ang bayan ay umunlad. Ako bilang isang kabataan, may layunin akong iwasan ang pagigingisang mahirap at hindi maituturing na basura lamang sa isang lipunan.sa simpleng pamamaraan, ako’y magsisikap makapagtapos ng pag-aaral. Nang sa gayon ay magkaroon ng magandang kinabukasan. Hindi lamang ako kundi pati ikaw, tayong lahat ay kinakailangan ng pagkakaisa tungo sa kaunlaran. Lahat tayo ay may magagawa para sa kinabukasan n gating bayan, isang bansa na magagamit,maipagmamalaki at higit sa lahat ay maipapamana sa susunod pang henerasyon.
Talumpati tungkol sa kahirapan
Talumpati ni Sen Santuyo Sa aking magandang guro, magandang hapon. At sa aking mga mababait, masasayahing mga kaklase, naway sa maikling sandali ay hayaan ninyong hiramin ko ang inyong mga taynga at hayaan niyo akong ipahayag ang aking ideya. Ako ay nabubuhay na ng labing-anim na taon dito sa lipunang puno ng sakit at problema. Ano ba ang mga ito? Korupsyon ? Kalamidad? o Kahirapan? Sa aking palagay, oo kahirapan. Sinasabing ngayon ay panahon ng teknolohiyang nagpapabilis sa mga Gawain?Pero bakit marami pang tao ang uhaw sa pag-unlad?Maraming kababayan ang nahihirapan sa pagsabay sa agos ng buhay? Bakit marami pa ang naghahanap ng makakain sa tambak ng basurahan? Kayraming katanungan iilan ang nalulutas. Sa pangyayaring ito, ating sinisisi ang gobyerno. Sinasabing sila ang dahilan kung bakit nakakaranas tayo ng ganitong krisis. Hindi ba dapat ay magpasalamat nalang tayo, na kahit papaano, nakapagbibigay sila ng patak ng tulong. Ang pinakamalala, sinisisi natin ang Diyos. Bakit? Ano ba ang kanyang kasalanan? Bakit tayo pa ang may karapatang magsisisi? Ang may kasalanan ay tayo rin. Dahil sa kahirapan, nagagawa nating mandamay ng ibang tao. Nagnanakaw dahil sa pera. Nanakit dahil sa tinapay na makakain lamang. At pumapatay dulot ng drogang gamot sa ating pagkabagot. Ang kahirapan ay tila isang kadenang nakagapos sa ating mga paa. Kadenang pumipigil sa ating pag-unlad. At kadenang unti-unting pumapatay sa atin dahil sa kalawang na matagal nang naka baluktot sa ating mga sarili. Ang isang dahilan ng kahirapan ay ang katamaran. Tinatamad tayong tumayo sa sarili nating paa , upang maghanap ng opurtunidad na pwedeng makakalutas sa problemang ito. Nawawala ang presensya ng pagiging matiyaga. Paano natin maiaangat ang ating buhay kung tinatamad tayo? Hindi lahat ng opisyal ng gobyerno ay may magandang mithiin. Ang iba ay imbes na linulutas ang kahirapan, pinapalala pa nito. Mga opisyal na “korupsyon”ang ginagawang layunin. Hindi lang pera ang kanilang katiwalian pati buhay ng ibang Pilipino. Wag sana tayong “kukurap” pagdating sa mga taong “corrupt”. Hindi na lingid sa ating kaalaman na simula pa noong iminulat natin ang ating mga mata, nagkaroon na tayo ng kamalayan tungkol sa sakit saating lipunang hindi pa nahihilom. Sana, sa paglagas ng mga pahina ng kalendaryo, unti-unti nating malutas ang problema lalong lalo na ang kahirapan. Huwag nating naisin ang mabuhay sa salat, dahil alam kong hindi tayo mananatili dito.
Ang Patuloy na Paglaganap ng Kahirapan sa Bansa
Talumpati ni Lawrence Reyes Gonzales Bakit nga ba laganap ang kahirapan sa ating bansa? Bakit marami ang dumaranas ng isang mahirap at salat na pamumuhay? Masasabi bang isang maunlad na bansa ang pilipinas? Sa iyong palagay tayo ba ay nasa isang maunlad at hindi kapos na antas ng pamumuhay? Marami tayong pangangailangan na hindi masolusyunan ng gobyerno. Narito ang ilang kaisipan na maaring makatulong sa atin upang lutasin ang ating mga suliranin. Tayong mga Pilipino ay nahaharap ngayon sa isang matinding krisis. Namumuhay tayo ng salat sa mga pangunahing pangangailangan upang tayo ay mamuhay ng matiwasay. Taon-taon ay lumalala ang problema ng ating bansa na hindi masolusyunan dala ng kahirapan. Isa sa pangunahing dahilan nito ay ang mga korap na opisyal ng gobyerno. Ninanakaw nila ang kaban o pondo ng ating bansa na para sana sa ikauunlad ng mamamayang Pilipino, ngunit napupunta lamang sa sariling bulsa ng mga opisyales, kung kaya naman mas ramdam natin ang krisis. Isa pang dahilan ay ang kawalan ng mapapasukang trabaho. Sabayan pa ito ng sunod-sunod na pagtaas ng presyo ng bilihin. Paano tayo makararanas ng isang matiwasay na pamumuhay kung ang mga pangunahing pangangailangan pa nga lang ay hindi na natin kayang tustusan? Isa pang dahilang ng kahirapan ay ang katamaran at maling pag-uugali nating mga Pilipino. Ang katamaran ang nagunguna sa mga dahilan ng paghihirap ng mga tao. Wala silang tyaga na maghanap ng mga posibleng paraan kung paano nila iaangat ang buhay nila sa kahirapan na kanilang tinatamasa. Ang mga oportunidad ay nababalewala dahil ang mga tao ay nakukuntento na sa salat nilang pamumuhay. Mamarapatin pa ba natin ang mamuhay ng salat? Bakit nga ba hindi tayo makaahon sa kahirapan? Kailan pa tayo kikilos upang magbago ang takbo ng ating buhay? Ang mga nasabing halimbawa ay ilan lamang sa mga kaisipan na maaari kong ibahagi sa inyo. Ilan lang ang mga ito sa mga pangunahing dahilan ng paglaganap ng kahirapan sa ating bansa. Ano pa nga bang hinihintay natin? Ang patuloy pang lumala ang kahirapan na ating natatamasa? Bakit hindi tayo kumilos? Magsikap tayo habang maaga upang umunlad ang ating buhay!
Talumpati sa Isyu ng Lipunan: Kahirapan
Talumpati ni Lovely Shaine Consuegra Isang magandang bati sa lahat! Iba’t ibang isyu ang kinakaharap ng ating lipunan kung kaya’t kaming mga kabataan ay dapat na may sapat na kaalaman tungkol dito upang hindi na madagdagan ang mga isyung ito. Sa lahat ng isyung kinakaharap ng ating lipunan isa rito’y nakaagaw ng aking pansin, ang kahirapan. Kahirapan ang kadalasang napag-uusapang isyu ng lipunan. Dahil sa isyung ito maraming tao ang naapektuhan at nakagagawa ng kasalan, kumakapit sa patalim kumbaga. Maraming kabataan ang walang natutunan dahil hindi nakakapag-aral bunsod na dala ng kahirapan, walang perang panggastos ang kanilang mga magulang sa kanilang pag-aaral. Sa halip, ang mga kabataang ito’y natututong magtrabaho kahit wala pa sa tamang edad, natututong magnakaw, gumamit ng droga, mamalimos sa lansangan, magsugal at iba pang hindi kaaya-ayang gawain. Ang mga gawaing ito ay hindi nararapat na magpatuloy pa sapagka’t ito ay nakakadagdag ng mga suliranin at nagiging panibagong isyu na naman sa ating lipunan. Sa aking palagay ito’y masosolusyunan kung mabibigyang pansin ang pagkakaroon ng libreng edukasyon ang ating bansa at ang mga magulang na walang trabaho ay bigyan ng pagkakataon na makapagtrabaho upang magkaroon ng sila ng puhunan na magagamit nila sa pang-araw-araw na gastusin at sa pag-aaral ng kanilang mga anak. Sa tingin ko’y isang malaking tulong na ang mga kabataan ay makapag-aral upang magkaroon ng kaalaman kung ano ang tama at ang mali; at nang mababawasan ang mga isyu sa lipunan. Bilang isang mag-aaral na gustong makatulong sa lipunan kahit sa simpleng paraan lamang, hinihikayat ko ang aking mga kapwa kabataan na mag-aral ng mabuti. Ang edukasyon ay isang kayaman na hindi kailan man mananakaw sa atin kaya atin itong pahalagahan dahil ito’y makapagbibigay sa atin ng susi ng ating kinabukasan upang makamit natin ang tagumpay. Dapat tayo ay determinado, may tiwala sa sarili sa bawat gagawin at manalig sa panginoon at humingi ng gabay.
Kahirapan: Hamon sa Bawat Pilipino
Talumpati ni Manny Villar Hindi nakapagtataka na ang bawat administrasyon ay nagsisikap na pagandahin ang larawan ng bansa sa kabila ng matitinding suliranin, pero kung minsan ay tila nakakainsulto dahil sa kalabisan. Isang halimbawa ang mga ginawang pagbabago sa paraan ng pagtaya sa lawak ng kahirapan. Isa sa mga binago ay ang pinakamababang komposisyon ng pagkain ng mga nasa Metro Manila upang ang isang pamilya ay hindi mabilang na dukha. Sa dating panukat, ang food threshold sa almusal ay tortang kamatis, sinangag, kape para sa matatanda at gatas para sa bata. Sa bagong panukat, ang dapat ihain sa almusal ay pritong itlog, kape na may gatas at kanin. Wala na ang gatas para sa mga bata. Marami ring nawala sa bagong panukat para sa tanghalian, meryenda at hapunan. Dahil sa mga pagbabagong ito, bumaba ang katumbas na sustansiya mula sa kinakain ng mga Pilipino para hindi mabilang na dukha. Ibinaba rin ang poverty income threshold o ang halagang dapat kitain ng isang pamilyang may limang miyembro para hindi mabilang na mahirap, mula sa dating P7,953.00 hanggang P7,017.00. Dahil sa mga pagbabagong ito, ang bilang ng mahihirap na pamilya ay bumaba mula 4.9 milyon hanggang 3.9 milyon, at ang bilang ng mamamayang dukha ay bumaba ng isang milyon – mula sa 24.1 milyon hanggang 23.1 milyon. Sa aking pananaw, hindi malulutas ng anumang pagbabago sa panukat ang kahirapan. Kahit ang 23.1 milyong lugmok sa kahirapan ay napakalaking bilang pa rin. Tinatalakay ko ang paksang ito hindi para tuligsain ang pamahalaan kundi para ipakita na ang kahirapan ay isang hamon na dapat harapin ng lahat ng mga Pilipino. Ang unang hakbang para malutas ang kahirapan ay ang pagtanggap na ito ay suliranin ng bansa. Sa isang maysakit, walang magagawa ang sinumang manggagamot hangga’t hindi tinatanggap ng isang pasyente na siya ay maysakit. Sa halip na pagandahin ang larawan ng kahirapan sa pamamagitan ng pagmamanipula sa mga panukat ay dapat pagtuunan ng pansin ng pamahalaan ang mga proyektong makakalikha ng hanapbuhay, na magtataas ng antas sa pamumuhay ng bawat pamilyang Pilipino at sa bandang huli ay tunay na magpapababa sa bilang ng mahihirap. SEE ALSO: Mga Talumpati Tungkol sa Pamilya
Talumpati Tungkol Sa Kahirapan
Mula sa Takdangaralin.ph Walang taong gustong maging mahirap, dahil mahirap ang maging mahirap. Ang antas ng tao sa buhay ay naayon sa sarili nitong pananaw. Ang bawat isa sa atin ay mayroong pagpipilian kung anong uri ng buhay ang gusto natin maging balang araw. Wika nga ng isang kanta, “kung gusto ay may paraan at kapag ayaw ay may dahilan”. Para sa akin walang taong ipinanganak na nakatadhanang maghihirap. Ginawa ng dakilang Lumikha ang buhay na talagang mahirap. Walang bagay na madali, lahat sa mundong ito ay pinagpapaguran muna bago mo ito makamtan. Karamihan sa atin ay mayroong mga negatibong pananaw sa buhay. Halimbawa kapag ang magulang nila ay sadlak sa kahirapan at halos hindi na nakapag-aral, gagawin na rin nila itong basehan kung anong uri ng pamumuhay ang kahihinatnan nila sa hinaharap. Iwaksi at tigilan po natin ang ganitong gawain. Matuto po tayong lumaban at pilit na baguhin kung ano ang hindi maganda na kinasasadlakan natin. Gumawa po tayo ng legal na paraan upang huwag ng tahakin ang landas na alam nating tutungo lamang sa kalunos-lunos na uri ng pamumuhay. Ang karamihan sa bilang ng tao sa ating lipunan ay nasa mahirap na antas. Karamihan dito ay matatagpuan sa mga malalaking lungsod gaya ng Metro Manila. Sino ang itinuturing nating mga maralita sa Maynila? Mga Squatters. Saan galing ang mga ito? – sa probinsiya. Simple at masarap ang mamuhay sa bayang kinagisnan, lalo na sa mga probinsiya. Payak ang pamumuhay, maging ng ating mga suliranin at gastusin at mga pangaraw-araw na pangangilangan. Huwag na po tayong makipagsapalaran sa isang lugar na kung saan tayo ay mga estranghero lamang. Palaguin at pagyamanin natin kung ano ang mayroon tayo sa ating mga kanayunan. Hindi natin kailangang lumipat para umangat at maging sagana sa buhay. Ang ating ikabubuti ay nasa ating sarili. Kung saan mayroong malalang kahirapan ay doon mo rin makikita ang talamak na kamangmangan. Ginagawa nilang sangkalan at dahilan ang pagiging mahirap upang hindi na mag-aral. Sa panahon po ng ating pamahalaan ngayon, ang edukasyon ay ginawa ng karapatan ng bawat indibidwal lalo na ng mga kabataan. Ang pagpupunyagi at sipag na lang po ang ating kailangan na ipuhunan para tayo ay makaahon ng konti sa hirap ng buhay. Walang bagay na pilit na pinagsisikapan ang hindi natin makakamtan. Huwag nating tuldukan ang ating mga pangarap dahil lamang sa pagiging kapos sa buhay. Gawin nating inspirasyon ang ating mga kahinaan para hindi na ito dadanasin pa ng ating mga susunod na anak. Iwasan ang panghihina ng loob bagkus ay tibay ng dibdib ang ating pairalin. Para sa mga magulang na nandito sa okasyong ito, maging huwarang ehemplo po sana tayo sa mata ng mga bata. Magsilbi po tayong mga gabay at patnubay ng ating mga supling. Tumulong po tayo sa ating pamahalaan para hindi na masyadong lumobo ang bilang ng tao. Hikayatin po natin ang ating mga anak na mag-aral at turuan ng tamang disiplina at respeto. Huwag po nating iasa ang kahihinatnan ng ating kinabukasan sa ating pamahalaan. Maging arkitekto at inhiyenero po tayo ng ating sariling pamumuhay. Muli po at aking uulit-ulitin ang kahirapan ay hindi kailanman nakatadhana. Nasa inyo po ang desisyon kung saan ang daan na gusto ninyong tahakin sa buhay. Ang buhay ay parang sugal, matuto tayong dumiskarte at mag-isip. Alamin natin kung ano ang dapat at hindi nararapat. Makuntento tayo kung ano ang mayroon tayo, ang mahalaga ay hindi ka nalilipasan ng gutom at mayroon kang nasisilungan. At ang pinakaimportante sa lahat huwag po tayong bibitaw sa ating mga pangarap at lagi po tayong mananalig sa ating dakilang Lumikha. Ang taos puso ko pong pagbati ng magandang araw sa inyong lahat. Mabuhay po tayo.
Talumpati Para Sa Kahirapan
Talumpati nina Marvelous Grace S. Beldad, Roselle S. Morales, Bretta Taco, Karen Surio, Rica Morales, Wenny Marie Merino, Ernesto Muncada, at Leo Carl Baluyot Ako ay sadyang may isang katanungan sa aking isip, sa tingin niyo, ano ang pinakamalalang problema ng ating lipunan sa ngayon? Pagnanakaw? Korupsyon? Pagbebenta ng droga? O kahirapan? Sa aking matagal at masinsinang pagninilay-nilay, aking napagtanto na lahat ng mga problemang aking nabanggit kanina ay resulta ng kahirapan? Tama. Isa sa pinakamalaking kinakaharap na problema ng ating bansa ay ang kahirapan. Ang Kahirapan ay ang problemang di malutas-lutas Bakit nga ba? Dahil sa kahirapan, maraming tao ang nakakagawa ng kasalanan, dala ng kanilang kakulangan sa pera, ay napipilitan silang gawin ang mga bagay na hindi kanais-nais. Dahil doon, patuloy na dumarami ang bilang ng krimen sa ating bansa. Tayong mga Pilipino ay nahaharap ngayon sa isang matinding krisis. Namumuhay tayo ng salat sa mga pangunahing pangangailangan upang tayo ay mamuhay ng matiwasay. Taon-taon ay mas lumalala pa ang problema ng ating bansa na hindi masolusyunan dala ng kahirapan. Isa sa pangunahing dahilan nito ay ang mga korap na opisyal ng gobyerno. Ninanakaw nila ang ang kaban o pondo ng ating bansa na para sana sa ikauunlad ng mamamayang Pilipino, ngunit napupunta sa sariling bulsa ng mga opisyales, kung kaya naman mas ramdam natin ang krisis. Isa pang dahilan ang kawalan ng mapapasukang trabaho ng mga tao kasabay ng sunod sunod na pagtaas ng bilihin. Paano tayo makararanas ng isang matiwasay na pamumuhay kung ang mga pangunahing pangangailangan pa nga lang ay hindi na natin kayang tustusan? Isa pang dahilang ng kahirapan ay ang katamaran at maling pag uugali nating mga Pilipino. Ang katamaran ang nagunguna sa mga dahilan ng paghihirap ng mga tao. Wala silang tiyaga na maghanap ng mga posibleng paraan kung paano nila iaangat ang buhay nila sa kahirapan na kanilang tinatamasa. Ang mga oportunidad ay nababalewala dahil ang mga tao ay nakukuntento na sa salat nilang pamumuhay. Diba mayroong tinatawag na programang 4P’s? Ito ay ginagamit upang suportahan ang pangangailangan ng mga bata. Pero bakit ang ibang magulang ay ginagamit ito upang gamitin sa masamang bisyo. Minsan andun sila sa Mahjongan, Tong’Its at iba pang gawaing masama o bisyo. Ang mga nasabing halimbawa ay ilan lamang sa mga kaisipan na maaari kong ibahagi sa inyo. Ilan lang ang mga ito sa mga pangunahing dahilan ng paglaganap ng kahirapan sa ating bansa. Mamarapatin pa ba natin ang mamuhay ng salat? Bakit nga ba hindi tayo makaahon sa kahirapan? Kailan pa tayo kikilos upang magbago ang takbo ng ating buhay? Ako bilang isang kabataan, ay may layunin akong gawin ang aking makakaya para hindi maging isang mahirap at hindi maituring na isang basura lamang sa aking lipunan. Sa simpleng pamamaraan, ako’y magsisikap makapagtapos ng pag-aaral nang sa gayon ay magkaroon ng magandang kinabukasan. Hindi lamang ako kundi pati ikaw, tayong lahat ay kinakailangan ng pagkakaisa tungo sa kaunlaran. Lahat tayo ay may magagawa para sa kinabukasan ng ating bayan, isang bansa na magagamit,maipagmamalaki at higit sa lahat ay maipapamana sa susunod pang henerasyon. Ano pa nga bang hinihintay natin? Ang patuloy pang lumala ang kahirapan na ating natatamasa? Bakit hindi tayo kumilos? Magsikap tayo habang maaga pa upang umunlad ang ating buhay! Hindi na palaging sinisisi pa sa gobyerno at sa Presidente! KUNG TAYO AY MAY PANGARAP NA UMUNLAD TAYO AY MAGSUMIKAP! Maraming Salamat po! Nawa’y nagustuhan niyo po ito!
Mga napapanahong isyu ngayon: Kahirapan
Talumpati ni Iris Sicam Ang kahirapan ang isa sa mga mabibigat ng problema ng ating bansa. Madalas nating sisihin ang maling pamamalakad ng mga pinuno ng bansa, pero sila nga ba ang may kasalanan o tayong mga Pilipino na tamad? Sabi nga nila, “Katamaran ay katumbas ng Kahirapan”, tama sila, at tama rin naman ang mga taong nagsasabing nasa gobyerno ang pagkakamali. Ang rason kung bakit patuloy pa rin ang paghihirap ng ating bansa ay ang mga sumusunod: 1. Ang dahilan ng kahirapan sa Pilipinas ay kakulangan ng pagtutulungan 2. Digmaan 3. Pagmamalabis 4. Krisis 5. Maling pagtrato sa mga pulubi at mahihirap 6. Ibang priority ng may hawak ng pera 7. Kakulangan sa pangangalaga sa kapakanan ng mga halaman at hayop 8. Pagtago ng pera ng ilan at hindi pinaiikot 9. Nabalitang corruption 10. Kakulangan ng disiplina ng mga tao Kung patuloy nating paiiralin ang ganoong mga pag-uugali, hindi uunlad ang ating bansa. Walang mangyayari. Walang makakamit na progreso ang Pilipinas. Ngunit ang naisip ko lamang na solusyon sa kahirapan sa ating bansa ay pagkakaroon ng DISIPLINA. Ang hirap lang kasi yung iba wala naman yata sa bokabularyo nila ang salitang disiplina. Yun lang naman ang kelangan natin talaga. Hindi naman magagawa ng iisang tao ang pagbabago ng buong bansa. Tayong lahat ang dapat gumalaw para magbago. Tigilan na rin natin siguro ang crab mentality. Imbes na matuwa dahil may nararating ang iba, naiinggit pa ang iba. Imbes na magsikap para sa sarili nila, naghihintay na may ibigay na lang ang gobyerno sa kanila. Kaya walang nararating ang iba sa atin. Disiplina nga ang kailangan. Karamihan sa atin, lahat na ng pangit na nangyayari sa buhay nila, sa gobyerno nila sinisisi. Hindi sila nakapag aral, gobyerno ang sisisihin, wala sila trabaho, gobyerno nanaman ang may kasalanan. Wala silang makain, gobyerno nanaman. Nakakapagtaka tuloy bakit may mga indibibwal na nagmula din sa miserableng buhay, subalit sa pagsisikap ay nakaahon. Disiplina nga ang kailangan. Kapag may disiplina lahat ng magagandang kaugalian ay susunod na. Matutong magsipag at magtiyaga ang isang tao. Hindi rin gagawa ng mali. Hindi rin aasa lang sa bigay ng gobyerno at lalong hindi nito sisisihin ang gobyerno. Pero ang tanong, paano matuturuan ng disiplina ang taong wala nito? Kumilos na tayo hangga’t may oras pang natitira. Masosolusyunan natin ang kahirapan basta tayo ay nagtutulungan. Kaya kung ako sayo, tulungan mo ang sarili mo na magkaroon ng disiplina at maya-maya kapag talagang sa tingin mong tiyak na mayroon ka ng disiplina, tumulong ka na sa komunidad upang makagawa tayo ng mas maunlad at mabuting bansa. SEE ALSO: Mga Talumpati Tungkol sa Edukasyon
Sa Problema ng Kahirapan, Hindi ang Gobyerno, mga Politiko, at Mayayaman ang