CÁLCULO 1 — E.E. AERONÁUTICA E DO ESPAZO.

PRÁCTICA 4. CURSO 2023–2024

O obxecto desta cuarta práctica é profundizar no polinomio e serie de Taylor.

(1) Declaración de variable simbólica.
(2) Polinomio de Taylor de orde n dunha función centrado nun punto x0 .
(3) Representación gráfica dunha e varias funcións reais dunha variable real.
(4) Serie de Taylor.

1. Declaración de variable simbólica

Mediante o comando
syms x
declaramos que a variable x é simbólica. Deste xeito podemos definir p.ex.
f=sin(x)/x
I
lo

e calcular
lcu

diff(f,x)
Cá

que dará como resultado

cos(x)/x - sin(x)/x^2

Podemos tamén calcular o valor do lı́mite de f cando x → 0 mediante

limit(f,x,0)

que dará como resultado

1
Ademais, para calcular a derivada p.ex. segunda da función f podemos
df2=diff(f,x,2)

que dará como resultado

(2*sin(x))/x^3 - sin(x)/x - (2*cos(x))/x^2
Se agora calculamos o lı́mite de f ′′ (x) cando x → 0
limit(df2,x,0)

dará como resultado

-1/3

Exercicio 1.1. Calcula o lı́mite da derivada terceira de f cando x → 0.

1
2 CÁLCULO 1 — E.E. AERONÁUTICA E DO ESPAZO. PRÁCTICA 4. CURSO 2023–2024

2. Polinomio de Taylor dunha función centrado no punto x0

Mediante o comando
taylor(f)
calculamos o polinomio de Taylor de orde 5 da función f centrado no punto 0.
No noso caso posto que f (x) = sin(x)/x obteremos como resultado
x^4/120 - x^2/6 + 1

Ademais, mediante o comando

taylor(f,’Order’,10,’ExpansionPoint’,pi)
calculamos o polinomio de Taylor de orde 10 da función f centrado no punto π. No noso
exemplo,
(pi - x)^5*(1/(120*pi) - 1/(6*pi^3) + 1/pi^5) + (pi - x)^6*(1/(120*pi^2)
- 1/(6*pi^4) + 1/pi^6) + (pi - x)^9*(1/(362880*pi) - 1/(5040*pi^3)
+ 1/(120*pi^5) - 1/(6*pi^7) + 1/pi^9) + (pi - x)/pi - (1/(6*pi)
- 1/pi^3)*(pi - x)^3 - (1/(6*pi^2) - 1/pi^4)*(pi - x)^4
I
- (pi - x)^7*(1/(5040*pi) - 1/(120*pi^3) + 1/(6*pi^5) - 1/pi^7)
o

- (pi - x)^8*(1/(5040*pi^2) - 1/(120*pi^4) + 1/(6*pi^6) - 1/pi^8)

ul

+ (pi - x)^2/pi^2
lc
Cá

Se agora definimos
f2=exp(x)
f3=sin(x)
f4=cos(x)
f5=log(1+x)
f6=sinh(x)
f7=cosh(x)
f8=tan(x)
podemos calcular os polinomios de Taylor de distintas ordes centrados en distintos pun-
tos. Por exemplo
taylor(f2,’Order’,3,’ExpansionPoint’,0)
dá como resultado
x^2/2 + x + 1
taylor(f3,’Order’,10,’ExpansionPoint’,pi)
dá como resultado
pi - x - (pi - x)^3/6 + (pi - x)^5/120 - (pi - x)^7/5040 + (pi - x)^9/362880

Exercicio 2.1. Calcula os polinomios de Taylor de orde 5 centrados no punto x0 = 0 das

funcións restantes.
 CÁLCULO 1 — E.E. AERONÁUTICA E DO ESPAZO. PRÁCTICA 4. CURSO 2023–2024 3

3. Representación gráfica de funcións

Podemos representar graficamente y = x mediante
ezplot(x)
De feito o comando ezplot ten un número importante de opcións que podemos consul-
tar mediante help ezplot. En particular, por defecto representa as gráficas no intervalo
[−2π, 2π]. Se quixeramos representar, por exemplo y = cos(x) no intervalo [0, 10] só
necesitamos
ezplot(cos(x),[0,10])

Podemos representar y = sen(x) e y = x no intervalo [−1, 1] mediante

ezplot(sin(x),[-1,1])
ezplot(x,[-1,1])
Se ademais queremos ver as dúas gráficas simultaneamente debemos empregar o co-
mando hold. O modo máis directo é solicitar hold all e deste xeito todos os gráficos
que fagamos sairán no mesmo deseño.
Por exemplo, se queremos representar y = sen(x)/x e y = 1 − x2 /6, con x ∈ (−1, 1),
en primeiro lugar pechamos o gráfico; tecleamos hold all; e posteriormente
I
ezplot(f,[-1,1])
lo
lcu

ezplot(1-x^2/6,[-1,1])
Cá

1 - x 2 /6

0.98

0.96

0.94

0.92

0.9

0.88

0.86

0.84

0.82
-1 -0.8 -0.6 -0.4 -0.2 0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
x

Exercicio 3.1. Representa graficamente no mesmo deseño as funcións y = sen(x)/x e os

polinomios de Taylor de ordes 2, 4, 6, 8, para x ∈ (−1, 1). Fai os mesmos gráficos para
x ∈ (−5, 5).

Exercicio 3.2. Representa graficamente no mesmo deseño as funcións y = ln(x + 1) e

y = x con x ∈ (−1, 1).

Exercicio 3.3. Representa graficamente no mesmo deseño as funcións y = sin(x) e os

seus polinomios de Taylor de ordes 2, 4, 6, 8 e 10 con x ∈ (−1, 1).

Exercicio 3.4. Representa graficamente no mesmo deseño as funcións y = cos(x) e os

seus polinomios de Taylor de ordes 2, 4, 6, 8 e 10 con x ∈ (−1, 1).
4 CÁLCULO 1 — E.E. AERONÁUTICA E DO ESPAZO. PRÁCTICA 4. CURSO 2023–2024

4. Serie de Taylor
Mediante o principio de indución matemática é posible demostrar que se

 sen(x) , x ̸= 0,

f (x) = x

1, x = 0,
entón a derivada n-ésima de f no punto x0 = 0 vén dada por
(−1)n/2 ((−1)n + 1)
f (n) (0) =
2(n + 1)
Exercicio 4.1. Demostra que
f (n) (0) (−1)n/2 ((−1)n + 1)
=
n! 2(n + 1)!
Exercicio 4.2. Comproba que a expresión anterior é válida para n = 0, 1, 2, 3, 4, 5 com-
parando o polinomio de Taylor calculado coa axuda de Matlab.
Como consecuencia, podemos deducir que a serie de Taylor da función f (x) = sen(x)/x
centrada no punto x0 = 0 é
∞
(−1)n 2n
I
X
x
lo

(2n + 1)!
lcu

n=0

Exercicio 4.3. É a anterior unha serie de termos positivos? Xustifica a resposta.

Cá

Exercicio 4.4. Estuda, segundo os valores do parámetro x ∈ R o carácter da anterior

serie.