STRESZCZENIE MITU ORFEUSZ I EURYDYKA

Orfeusz był królem Tracji. Był młody, piękny i miał niezwykły talent do śpiewu i gry na lutni. Żoną
Orfeusza była Eurydyka, kobieta tak piękna, że każdy kto ją tylko ujrzał, od razu się zakochiwał.
Eurydyka była nimfą drzewną. Pewnego dnia Aristajos, syn Apollina i nimfy Kyreny, spostrzegł
Eurydykę i zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. Aristajos nie wiedział, że jest ona mężatką i
zaczął ją gonić. Eurydyka uciekała przed natrętem. W trakcie ucieczki, ugryzła ją żmija, przez co
zmarła. Śmierć żony załamała Orfeusza. Ze smutku przestał grać i śpiewać. Błąkał się jedynie po
łąkach wołając imię ukochanej. Pewnego dnia nie wytrzymał, pochwycił lirę i udał się do Hadesu, aby
zmusić władców podziemnego świata do oddania mu Eurydyki. Charon zauroczony piękną muzyką
przewiózł go na drugi brzeg, nie pobierając od niego opłaty. Następnie dotarł przed oblicze Hadesa i
Persefony, bogów podziemia. Jego muzyka wzruszyła królujących tak bardzo, że zgodzili się na
powrót Eurydyki pod jednym warunkiem: będzie ona prowadzona przez Hermesa tuż za Orfeuszem,
któremu nie będzie wolno obejrzeć się za siebie, dopóki nie wyjdą z królestwa zmarłych. Orfeusz nie
mógł oprzeć się pokusie i tuż przed bramami Hadesu spojrzał w tył na żonę. Obietnica została
złamana — Orfeusz na zawsze utracił swoją ukochaną. Gdy zrozumiał co się stało, chciał wrócić do
Hadesu, lecz nie został ponownie wpuszczony. Wrócił więc do Tracji, gdzie śpiewał swe przepełnione
żalem pieśni. Aż napotkał obłąkane bachantki, które rozszarpały go na strzępy. Głowa Orfeusza
wpadła do rzeki i dopłynęła aż do wyspy Lesbos. Tam pochowano ją i na jej miejscu wybudowano
wyrocznię. Od tej pory Lesbos stała się ojczyzną poetów. Natomiast Aristajos został jednym z
dobroczyńców ludzkości. Miał też niezwykłą moc opuszczania swego ciała. Jego dusza wędrowała
wtedy pod postacią jelenia. Ostatecznie Aristajos został przeniesiony na nieboskłon jako
gwiazdozbiór Wodnika.