Ewidencja księgowa - wprowadzenie

Operacja gospodarcza- podlega zapisaniu w księgach rachunkowych. Nie każda transakcja jest
operacją gospodarczą.

Winien- ktoś jest dłużny

Ma- to co posiadamy

Konta dzielimy na bilansowe, wynikowe i pozabilansowe

Bilansowe- ewidencja zmian zachodzących w aktywach i pasywach

Wynikowe- ewidencja operacji wynikowych, związanych z przychodami i kosztami

Pozabilansowe- nie są ujmowane ani w bilansie, ani w RZiS

Konta bilansowe

Powiązane są z bilansem, mają SP, obrót i SK

Konto aktywne- zwiększenie po WN, zmniejszenie po MA, SP po WN

Konto pasywne- SP po MA, zwiększenie po WN, zmniejszenie po WN

Zwiększenia tam gdzie Saldo początkowe, a zmniejszenia tam gdzie saldo końcowe

Konto aktywno-pasywne- dwa salda początkowe i końcowe

Takie konto tworzy się po to, aby łatwo określić płynność finansową jednostki (często łączy się
rozrachunki z dostawcami i odbiorcami)

Konta wynikowe

Efekt pionowego podziału konta „wynik finansowy”. Nie posiadają SP i SK. Koszty po Winien,
przychody po Ma. Rozliczenie następuje poprzez przeniesienie na konto „wynik finansowy”.

Każda operacja zapisywana jest na co najmniej dwóch kontach. Są zapisywane po przeciwnych

stronach kont.

Typy operacji gospodarczych

Zmieniające tylko pozycje aktywów

Zmieniające tylko pozycje pasywów

Zwiększające stan aktywów i pasywów

Zmniejszające stan aktywów i pasywów

Podział kont

Podział poziomy- wydzielenie z konta głównego zapisów debetowych i kredytowych związanych z

określoną grupą operacji gospodarczych
Z kont syntetycznych (konta księgi głównej) powstają konta analityczne, które służą do uzupełnienia i
uszczegółowienia zapisów, np. środki trwałe -> środki transportu, maszyny, budynki i lokale.

Podział pionowy- wyodrębnia po stronie Wn lub Ma konta dzielonego określonych grup operacji. W
wyniku podziału powstaje KG i konto pomocnicze (korygujące). Amortyzacja środka trwałego dzieli
się wówczas na konta środek trwały i umorzenie środków trwałych.

Łączenie kont

Proces odwrotny do podziału, łączenie jest wskazane, jeśli nie jest konieczne dostarczanie
szczegółowych informacji. Przykład: rozrachunki z dostawcami i odbiorcami.

Korygowanie błędów

Storno- zapis korygujący, może być czarne lub czerwone

Storno czarne- zapisy na tych samych kontach, ale po odwrotnej stronie kont (zwiększa obroty)

Storno czerwone- zapisy na tych samych stronach kont, ale ze znakiem odwrotnym.