Bago ang 1759, kaunti lamang ang nalalaman tungkol sa Hacienda de Calamba, maliban sa ito ay pag-

aari ng isang grupo ng mga Espanyol na layko. Si Don Manuel Jauregui, isang Espanyol na walang yaman,
ay sumuko ng mga lupa sa mga Heswita noong 1759 para siya ay pahintulutang manirahan sa
monasteryo ng mga Heswita sa natitirang bahagi ng kanyang buhay. Nagawa lamang ng mga Heswita na
angkinin ang pag-aari ng lugar sa loob ng walong taon bago sila pinalayas mula sa Pilipinas ni Haring
Carlos III noong Pebrero 27, 1767. Bilang resulta ng pagpapalayas, kinumpiska ng gobyerno ang
Hacienda de Calamba at iba pang pag-aari ng mga Heswita at inilagay ang mga ito sa ilalim ng Opisina ng
Temporalidades ng mga Heswita.

Noong 1803, ibinenta ng gobyerno ang lupa kay Don Clemente de Azansa, isang Espanyol na layko, sa
halagang 44,507 pesos. Nang siya ay namatay noong 1833, binayaran ng mga Dominikano ang halagang
52,000 pesos para sa Hacienda de Calamba, kasama ang 16,424 ektarya. Sa panahong ito, maraming
pamilya mula sa kalapit na mga bayan ang lumipat sa hacienda sa paghahanap ng mga pang-
ekonomiyang pagkakataon. Kabilang sa mga pamilyang dumating sa hacienda ang pamilya ni Rizal, at
siya ay naging isa sa mga pangunahing inquilinos ng ari-arian.

Bagama't maraming pamilya ang umupa ng lupa sa Calamba, ang pamilya ni Rizal ay umupa ng isa sa
pinakamalalaking lupa, na may sukat na humigit-kumulang 380 ektarya. Ang asukal ay isa sa mga
pangunahing pananim sa hacienda dahil ito ay may mataas na demand sa pandaigdigang merkado. Dahil
ang mga estateng ito ay nagbigay ng malaking yaman sa pamilya ni Rizal, natural lamang na nag-alala
ang pamilya nang sumiklab ang konflikto noong 1883.