Wytrzymałość materiału - to największe naprężenie jakie może przenieść

dany materiał bez zniszczenia

Rodzaje naprężeń :
● normalne σ - są to naprężenia skierowane prostopadle do płaszczyzny
przekroju
○ naprężenia rozciągające σ - przy dodatniej sile podłużnej otrzymuje się
dodatnie naprężenia normalne; gdy element jest rozciągany

● styczne τ - zwane także naprężeniami tnącymi lub ścinającymi leżą w

płaszczyźnie p
○ ściskające - gdy element jest ściskany
○ ścinające - występuje w momencie, gdy siła zewnętrzna usiłuje przesunąć
wybrany element względem drugiego

σ≤R
τ ≤ Rt
Wartości R i Rt to wytrzymałości obliczeniowe materiału na ściskanie
(rozciąganie) i ścinanie

Rodzaje materiałów ( sprężysty,, plastyczny)

5. Ceramika – nieorganiczne związki metali z tlenem, węglem, azotem, borem lub innymi
pierwiastkami. Źle rozpuszcza się w wodzie, jest krystaliczna w 30%. Atomy połączone
sztywnie z małymi możliwościami poruszania się. Przy działaniu sił zewnętrznych materiał
zachowuje się sprężyście aż do pierwszego przesunięcia się jonów co powoduje rysę w
krysztale, przez jej łatwe rozprzestrzenianie następuje zniszczenie wyrobu. Wytrzymałość
na ściskanie jest przeważnie wysoka przez długą odległość między atomami. Materiały te
są odporne na wysokie temperatury i pod ich wpływem zachowują swoje własności
wytrzymałościowe.

Metale- ciągliwe, kowalne, dobrze przewodzą ciepło i elektryczność.

Nienasycony charakter wiązań metalicznych powoduje, że w metalach jest
możliwe przemieszczanie się atomów względem siebie bez zrywania wiązań, z
udziałem dyslokacji powoduje to, że metale są nadzwyczaj ciągliwe i
plastyczne. Charakterystyczne dla metali są, przemiany alotropowe.

Polimery - wielocząstkowe związki, posiadają cząstki połączone bardzo silnymi wiązaniami

kowalentnymi. Wraz z wydłużeniem cząsteczki rośnie lepkość. Zbudowane są z
powtarzających się sekwencji atomów zwanych merami. Nie są odporne na wysokie
temperatury, są lekkie i niezbyt wytrzymałe. Tworzy się z nich tworzywa sztuczne.

Kompozyt to tworzywo, które powstaje przez połączenie dwóch i więcej materiałów.

Jeden z nich jest wiążącym, natomiast inne spełniają wzmacniającą rolę i
wprowadzane są w postaci włóknistej, ziarnistej albo warstwowej. Na skutek tego
procesu uzyskiwana jest kombinacja własności (chodzi tu najczęściej o właściwości
mechaniczne) niemożliwa do osiągnięcia w wyjściowych materiałach.
Granica wytrzymałości (kr na rozciąganie, g na zginanie, kc na ściskanie)

Granica na zginanie jest zazwyczaj wyrażana jako wartość maksymalnego momentu

zginającego, jaki materiał może wytrzymać, zanim dojdzie do trwałej deformacji lub
uszkodzenia.

Umowna granica sprężystości na naprężenia graniczne Rp dla umownego wydłużenia

nieproporcjonalnego x=0.05%