ΝΕΦ 204

15 / 10 / 20

Μάθημα 2ο

Τολμηρό για σάτιρα εναντίον εκκλησίας, καλογέρων, μιας κοινωνίας ευκατάστατων ανθρώπων στο
Ιάσιο της Βλαχίας. Παλιότερα γνωστό ως Ανώνυμος τοτ 1789, σήμερα Αληθής Ιστορία. Δεν είναι το
μόνο αυτής της περιόδου, μικρό όμως και αυτοτελές.

Σκανδαλιστικο, τολμηρό, με σεξουαλικά υπονοούμενα. Μία από τις διάφορες τάσεις της
προεπαναστατικής ελληνικής πεζογραφίας της περιόδου.

(θέματα σχετικά με έρωτα ελληνόφωνης κοινωνίας της Κωνσταντινούπολης, της «αστικής τάξης» γύρω
στα 1750 με 80, άλλο θέμα σατιρικά απέναντι της εκκλησίας ή συγκεκριμένων ανθρώπων, θέματα
γλωσσικά, πολιτικά και πολιτειακά και ζητήματα παιδείας και εκπολιτισμού του γένους)

Στοιχεία κειμένου

Σώζεται σε ένα μοναδικό αντίτυπο, για πολλές δεκαετίες το είχε ο Κ Θ Δημαράς. Το παρουσίασε κ το
μετέγραψε κ συμπεριέβαλε σε κάποιες μελέτες κ το εξέδωσε φωτοαναστατικά.

Ποιος είναι ο συγγραφέας; Μεγάλο ζήτημα. Ενδεχομένως να είναι και κάποιου άγνωστου.

Εναντίον της εκκλησίας το πρόσωπο που το έχει γράψει. Παρουσιάζει με πολύ αρνητικά
χαρακτηριστικά τον κλήρο. Δεν σημαίνει αυτό ότι είναι άθεος, μπορεί απλά να ενοχλείται από
ατασθαλίες του κλήρου. Επίσης, το έργο μπορεί να είναι απόρροια του ευρωπαικού διαφωτισμού,
επομένως δεν αποκλείευται να είναι και άθεος.

Κείμενο σαν του Λουκιανού. Μορφή ονείρου, σάτιρα, προκλητικός.

Αυτό το κείμενο είχε μπει ως πρόλογος σε ένα βιβλίο με τίτλο «Συλλογισμοί». Ο κάτοχος δεν
ενδιαφερόταν για όλο, έκοψε το προλογικό τμήμα κ πέταξε όλο το υπόλοιπο βιβλίο. Σπάραγμα.
Μάλλον από θεολογικό βιβλίο. Τράβηξε πολύ το ενδιαφέρον των μεταγενέστερων μελετητών το τμήμα
αυτό. Το αγόρασε ο Δημαράς.

Το κείμενο στην αρχική του μορφή σατίριζε και παρωδούσε ταυτόχρονα πώς εκδίδονταν τα βιβλία
εκείνη την εποχή, γιατί είναι ανά σελίδα.

Πρόλογος βιβλίων εποχής λεγόταν Είδηση

Συγγραφέας από τον χώρο των διαφωτιστών, δεν τον ενδιαφέρει η γνώμη των αναγνωστών. Επώνυμο
Αδιαφορώ. Το βιβλίο που προλόγιζε αυτό το κείμενο έφερε τον τίτλο Συλλογισμοί. Αλλά δεν έχει σωθεί.
Αυτό το βιβλίο είναι σχόλιο πάνω σε ένα άλλο βιβλίο «Περί Ανεξιθρησκείας» το οποίο ξέρουμε, του
Ευγένιου Βούλγαρη, terminus post quem.

Απαντά αυτός στον Ευγένιο Βούλγαρη.

Το υποχρεωτικό τμήμα της έγκρισης της λογοκρισίας ειρωνεύεται ο συγγραφέας στη δεύτερη σελίδα.

Στην επόμενη το κείμενο αυτό (μπερδεύει στοιχεία Ανατολής, Δύσης, Χριστιανικού κ Μουσουλμανικού
κόσμου) τα περισσότερα βιβλία αφιέρωναν το βιβλίο σε κάποιον που του είχαν ευγνωμοσύνη, κάποιο
γνωστό κ σημαντικό πρόσωπο. Ηγεμόνες, πλούσιοι, ευγενείς, πρόσωπα της εκκλησίας. Ενώ οι
αφιερώσεις επαινούσαν την ευγένεια κ καλοσύνη του προσώπου, εδώ τπτ δεν είναι ειλικρινές,
σατιρίζει και γεμάτο σεξουαλικά υπονοούμενα.

Γαλλομαθής, ξέρει Μολιέρο

Τίτλος Σατιρικός, γιατί η ιστορία είναι πλαστή, την είδε στον ύπνος του. Παράδοση Λουκιανού.
Μιμείται τους τρόπους του.

Περισσότερες πιθανότητες να είναι συγγραφέας ο Παμπλέκης.

{πρόβλημα = πρόταση, στη γλώσσα της εποχής}

Όλο σάτιρα για τον κόσμο και την εκπαίδευση της εκκλησίας.

Λίβελοι κ σατιρικά φυλλάδια κινούνταν στο χώρο του Διαφωτισμού, της Γαλλικής Επανάστασης. Εξ ου
και Ανώνυμος του 1789, ο Δημαράς το ονόμασε έτσι.

Βηλαρά και Παπατρέχας του Κοραή επόμενη φορά