Rewolucja stanowi sposób na zmianę świata i osiągnięcia konkretnych celów.

Czyn ten może

doprowadzić do zmian w społeczeństwie, przeobrazić aktualną sytuację na świecie. Istnieje również
możliwość, że będzie mieć on tragiczne konsekwencje i doprowadzi życia wielu istnień do
dramatycznej sytuacji. Można jednak jednoznacznie stwierdzić, że przewrót ten odmienia oblicze
otaczającej nas rzeczywistości.

Wielki przewrót w życiu ludzi w wyniku rewolucji w szczególności wdać w „Przedwiośniu”

Stefana Żeromskiego. Te gwałtowne zmiany miały odmienić sytuację tamtejszej Rosji, losy słabszych
miały ulec odmianie. Główny bohater Cezary Baryka początkowo wierzył w sens tego zamachu stanu,
dzięki niemu czuł się bezkarny i swobodny. Był on zafascynowany ideą zmiany ustroju państwa,
uważał on to za konieczność. Uczęszcza on na publiczne egzekucje, bezkrytycznie przyjmuje kolejne
dekrety i się do nich stosuje. W imię idei ujawnia on nawet, gdzie jego własna matka trzyma
oszczędności. Dopiero po czasie młodzieniec dostrzega, z jakimi tragicznymi konsekwencjami wiążę
się rewolucja. W mieście dochodzi do licznych morderstw, samosądów, linczów i grabieży, których
ofiarami padali zazwyczaj ludzie bogaci. Panuje nędza i głód, mieszkańcy nie mają za co przetrwać.
Idea wspólnej własność, wolności i równości i doprowadziła do bezprawnego zajmowania cudzych
majątków i mieszkań. Cezary świadkiem tego, jak pani Barykowa zostaje zmuszona do ciężkiej pracy,
w wyniku której słabnie, a wkrótce później umiera. Dociera wtedy do niego, jak wielki błąd popełnił.
Podczas pracy, przy pochówku ma do czynienia z ogromną ilością ciał ludzi, którzy zginęli podczas
rewolucji. Wśród nich była piękna Ormianka, która w szczególności przykuła jego uwagę. Już sam
fakt, że tak młoda, bezbronna istota znalazła się w tak okrutnym położeniu, świadczy o bestialstwie
tamtego okresu. Baryka zrozumiał, że rewolucja to niszcząca siła, wyzwala w ludziach to, co
najgorsze.

Na podstawie przytoczonego wyglądu przewrotu w Baku widać, że zmienił on dotychczasowy sposób

życia ludzi. Choć miała poprawić ich los, stała się przyczyną ich zagłady. Ludzie stali się żądzy zemsty,
pełni nienawiści. Młody Baryka doświadczył ogromnego rozczarowania tym zamachem stanu. Wiele
istnień doświadczyło mnóstwo cierpienia, a przemoc i morderstwo stało się codziennością.

Podobne okrutne oblicze rewolucji, które odmienia dotychczasowe życie ludzi, jest
przedstawione w „Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego. Ten przewrót jest próbą zmiany
niesprawiedliwego stanu rzeczy, ale jednocześnie jest niszczącą i bezwzględną siłą, która wyzwala w
ludziach to, co najgorsze. Wśród buntowników są reprezentanci różnych klas społecznych: chłopi,
rzemieślnicy, lokaje, rzeźnicy. Są także i dzieci napiętnowane ideologią rewolucji, które wiedzą już
czym jest śmierć i jak się zabija. Rewolucjoniści pragną obalenia starego porządku oraz ukarania tych,
którzy ich wykorzystywali i ciemiężyli. Uznają, iż najlepszą drogą do oswobodzenia jest
wymordowanie rasy panów. Zabijają bez opamiętania i konsekwencji, są bezlitości, nie oszczędzają
nikogo. Zabijają arystokrację, wieszają ich i dręczą, tak jak ci niegdyś dręczyli poddanych. Mają ręce i
ubrania splamione krwią. Rewolucja ta nie rozwiązuje problemów ludności i nie znosi podziałów
społecznych, posiada tylko niszczycielskie działanie.

W tym przypadku rebelia niższej grupy społecznej przyniosła tylko śmierć i cierpienie.
Rewolucjonistów obchodziło tylko zemszczenie się za wszelką cenę. Nie czuli się winni z powodu
krzywd i bólu, jakiego wyrządzali innym.

Motyw rewolucji pojawia się również w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego. Mowa tutaj o
rabacji galicyjskiej z 1846 roku. To wystąpienie chłopów przeciwko szlachcie było krwawe i podzieliło
polskie społeczeństwo. Inteligencja boi się ponownej rzezi galicyjskiej, jest to przyczyną dystansu
między tymi obiema grupami społecznymi. Żadna z tych grup nie potrafi zapomnieć krzywd, jakich
doznała. Ta nierozliczona przeszłość uniemożliwia zawarcia porozumienia.
Chociaż przełom ten miał miejsce w przeszłości, to nadal wpływa na relację między inteligencją a
chłopami. Obie grupy społeczne pamiętają o tym wydarzeniu, panuje przez to między nimi napięta
atmosfera.

Temat konieczności gwałtownej zmiany został poruszony przez Adama Mickiewicza w „Odzie
do młodości”. Poeta wzywa do rewolucji, wie, że w nowym pokoleniu drzemie siła, szlachetność i
zapał i są oni zdolni do wspaniałych rzeczy. Krytykuje on stare pokolenie, które jest zacofane, bierne,
niezdolne do wielkich czynów. Podczas gdy w młodości drzemie moc zdolna do wielkich czynów, jest
ona źródłem energii i otwartości na zmiany. Podmiot liryczny stara się zmotywować młodzież do
działania, aby chciała wykorzystać pełnię swoich możliwości. Jest przekonany, że jeśli młodzi ludzie
się zjednoczą, to będą w stanie zmienić porządek świata.

W sposobie myślenia autora zdecydowanie widać poparcie dla rewolucji. Wierzy on w jej moc
twórczą, która może odmienić sposób myślenia rodaków, jak i stworzyć nową rzeczywistość.

Gwałtowne zmiany i bunt ludności mają ogromny wpływ na sytuację na świecie oraz na to,
jakie wydarzenia rozgrywają się wokół nas. Otaczająca nas rzeczywistość ulega nagłym przemianą. W
„Przedwiośniu” i „Nie-Boskiej komedii” zostały ukazane tragiczne konsekwencje tego
przedsięwzięcia, życie ogromnej ilości ludzi nagle zmieniło się w całkowity koszmar. „Wesele” zaś
ukazuje długotrwałe skutki rebelii, która stała się barierą nie do pokonania między dwoma grupami
społecznymi. Pozytywny aspekt rewolucji został przedstawiony w „Odzie do młodości”, została ona
zaprezentowana jako źródło nadziei na poprawę sytuacji oraz sposobu na odmianę postrzegania
rzeczywistości. Przewrót ten może mieć zarówno korzystny efekt, jak i przynieść cierpienie i śmierć,
ale zdecydowanie przeobraża on bieg życia ludzi.