(gina pangita sang nanay iya bata )

Nanay: (na kita nya iya bata sa kilid dalan) Nak, kanina pa kita hinahanap san ka ba pumunta at anong
ginagawa mo rito?
Anak: Ma, bakit ganito yung buhay natin bakit hindi tayo tulad ng ibang tao na masaya lang yung
buhay at walang problema?
Nanay: Hindi ko nga rin alam, nak. Siguro ito talaga yung buhay na binigay ng Diyos sa atin, kaya para
maka alis tayo sa buhay na ito ang kailangan na lang nating gawin ay ang mag sumikap kaya mag aral
ka nang maayos ha.
Anak: Si papa kasi, Ma napapagod na ako sa kanya.
Nanay: Na pag isip-isip ko nga na mag paka layo-layo na muna tayo ng kapatid mo.
Anak: Pano naman po si papa?
Nanay: Iiwan na natin sya muna, hindi ko pa alam kung babalikan pa ba natin sya.
Anak: Kung ano po desisyon nyo, Ma, sasang-ayon ako.
Nanay: Tara na nga at umuwi na tayo.

*HOUSE
(nag sulod ang tatay nga hubog)
Tatay: Ba’t walang pagkain!? Nasan ang mga tao rito!? (gi pamangkot ang isa ka anak) Nasaan ang
mama at kuya/ate mo?
Anak 2:
( nag abot na sila)
Nanay: ( gin hambalan nya si anak 1 nga mag impake na) I labas mo na lahat ng gamit natin
Tatay: San kayo pupunta?! Aalis kayo?!
Nanay: Oo!
Tatay: At bakit naman kayo aalis?!
Nanay: Pagod na ako sayo!
Tatay: Pagod? Pagod ka na sa akin?
Nanay: Oo! Pagod na pagod na pagod na ako sayo! Pagod na ako mag linis ng mga kalat mo, pagod na
akong intindihin ka palagi! Kaya ngayon aalis na lang kami para wala ng pabigat sa buhay mo.
Tatay: Sige, umalis na kayo at ‘wag na ‘wag na kayong babalik dito.