HISTORIA POSTACIE

WILHELM II (1859-1941)- Był ostatnim cesarzem Niemiec. Na tronie zasiadł w

1888r. Jedną z jego pierwszych decyzji było odsunięcie od rządów Bismarcka.
Odszedł od jego polityki która polegała na sojuszu z Rosją oraz izolowaniu Francji
w Europie. Wprowadził Weltpolitik- politykę globalną mającą na celu uzyskanie
kolonii, rozbudowanej floty i mocarstwowej pozycji dla Niemiec. Jego polityka
stała się jedna z przyczyn wybuchu I wojny światowej!

FERDYNAND FOCH (1851-1929)- Był dowódca i teoretykiem wojennym. We

wrześniu 1914 roku dowodził francuska armia w bitwie pod Marną zatrzymując
niemiecka ofensywę. Dowodził również pod Ypres i Sommą. Znany jako zwolennik
działań ofensywnych, których skutkiem były duże straty liczebne. Od stycznia 1918
roku przewodniczący Rady Wojennej Sprzymierzonych. Jako naczelny wódz wojsk
ententy, przyjął kapitulacje Niemiec. Po wojnie pomógł odradzającej się Polsce,
blokując interwencje niemiecką w czasie powstania wielkopolskiego. Za swoje
zasługi otrzymał tytuł Marszalka Polski.

PAUL VON HINDENBURG-niemiecki dowódca wojskowy i polityk. Urodzony w

Poznaniu. Jako żołnierz pruski walczył z Austria i Francja. Jako dowódca 8 Armii
niemieckiej zwyciężył Rosjan pod Tannenbergiem. Przyniosło mu to szerokie
uznanie w Niemczech. Mianowany feldmarszałkiem objął dowództwo frontu
wschodniego. Został szefem sztabu armii niemieckiej. W 1925-34 był prezydentem
Rzeszy Niemieckiej.

GRIGORIJ RASPUTIN-Jeden z najbardziej wpływowych osób w Rosji w ostatnich

latach caratu. Z pochodzenia chłop, podawał się za mnicha, proroka i uzdrowiciela.
W 1905 roku trafił na dwór carski zdobywając zaufanie cara poprzez zatamowanie
krwotoków księcia Aleksego, który chorował na hemofilie. Będąc zaufaną osobą
zyskał większy wpływ na władze- decydował o obsadzie stanowisk rządowych i
wojskowych. Znienawidzony i uważany za oszusta przez arystokracje.
Zamordowany w spisku.

WLODZIMIERZ ILJICZ LENIN- Przywódca bolszewików i działacz rewolucyjny.

Zesłany na trzy lata na Syberie za udział w antycarskich organizacjach. W Rosji
został współtwórcą Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji, objął
przywództwo nad jej odłamem- bolszewikami. Po rewolucji opuścił kraj. Powrócił
dzięki pomocy Niemców. W trakcie rewolucji lutowej stał na czele bolszewików.
Organizator i lider rewolucji październikowej. Przewodniczący Rady Komisarzy
Ludowych. Przyczynił się do powstania ZSRS i był jej pierwszym przywódcą.
THOMAS WOODROW WILSON- 28 prezydent USA, prawnik, historyk. W trakcie I
wojny światowej opowiedział się za neutralizacją Stanów Zjednoczonych
zapewniając sobie reelekcje. Ze względu na wzrost nastrojów antyniemieckich
wypowiedział wojnę Niemcom i Austro-Węgrom. Podkreślał ze celem USA nie są
zdobywcze terytorialne, lecz zaprowadzenie pokoju. W orędziu przedstawił plan
pokojowy- 14 Punktów Wilsona. Po kapitulacji państw centralnych na konferencji
paryskiej chciał utworzyć Lige Narodów. Udało się założyć organizacje, ale
zablokowano przystąpienie do niej USA. Dostał pokojowa nagrodę Nobla.

JÓZEF PIŁSUDSKI- działacz niepodległościowy, polityk i dowódca wojskowy. Od

młodości wiązał się z organizacjami konspiracyjnymi. W 1886r. aresztowany za
spisek na życie cara. 5 lat spędził na zesłaniu na Syberii. Po powrocie rozpoczął
działalność w Polskiej Partii Socjalistycznej. Uczestniczył w rewolucji w Królestwie
Polskim i prowadził akcje bojowe. Współorganizator oddziałów strzeleckich w
Galicji a w trakcie I wojny światowej- Legionów Polskich. Prognozował fazy
przyszłego konfliktu. Uzależnił taktykę działania najpierw przeciwko Rosji później
państwom centralnym. W 1914r. stworzył konspiracje Polska Organizacje
Wojskowa. W wyniku kryzysu przysięgowego uwięziony w Magdeburgu. Po
odzyskaniu niepodległości przez Polskę stal się naczelnikiem państwa. Dowodził
wojskiem polskim w wojnie bolszewickiej. Był marszałkiem Polski. Wycofał się z
polityki na 3 lata po czym powrócił dokonując zamachu stanu. Dwukrotnie był
premierem.

IGNACY JAN PADEREWSKI-wybitny polski pianista, kompozytor i polityk. Podczas

Wielkiej Wojny wykorzystał sławę by propagować idee niepodległości Polski za
granica. Działał w Komitecie Narodowym Polski w Lozannie. Przyczynił się do
podjęcia sprawy polskiej przez Wilsona. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę,
powrócił do kraju. Jego przyjazd do Poznania stal się pretekstem do wybuchu
powstania wielkopolskiego. W 1919 r. stanął na czele polskiego rządu. Z
Dmowskim reprezentował kraj na konferencji paryskiej. W 1922 roku wycofał się z
polityki i poświęcił działalności artystycznej i charytatywnej.