Etery – organiczne związki chemiczne, w których występują wiązania C−O−C, przy czym żaden

z atomów węgla nie jest związany z więcej niż jednym atomem tlenu.

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Wiązanie C−O−C jest dość trwałe. Rozkłada się dopiero pod wpływem działania
silnych kwasów lub zasad w podwyższonej temperaturze, dzięki czemu etery są dość trwałymi i
niezbyt reaktywnymi związkami. W najprostszym przypadku etery składają się z dwóch grup
organicznych (R, R') połączonych atomem tlenu (R−O−R'), są jednak także znane polietery, w
których występuje więcej niż jedno wiązanie C−O−C. Niektóre cykliczne polietery znane są pod
nazwą eterów koronowych.
Proste etery zawierające tylko grupy alkilowe są bardzo słabo polarnymi związkami (nieco
bardziej polarnymi niż alkeny, jednak mniej niż alkohole i estry). Rozpuszczalność eterów w
wodzie jest podobna do rozpuszczalności alkoholi o tej samej masie cząsteczkowej (np. eter
dietylowy i butan-1-ol ok. 8 g na 100 g wody).
Eter dimetylowy CH
3OCH
3 i etylometylowy CH
3OC
2H
5 są gazami. Począwszy od eteru dietylowego CH
3CH
2OCH
2CH
3 etery alkilowe są cieczami. Część z nich ma działanie narkotyczne, np. niegdyś powszechnie
stosowany w medycynie eter dietylowy.
Etery tworzą kompleksy ze związkami wykazującymi deficyt elektronów (kwasami Lewisa), np.
z BF3 lub ze związkami Grignarda.

Synteza[edytuj | edytuj kod]

Prostą metodą otrzymywania eterów jest reakcja dehydratacji alkoholi (w praktyce jest ona
ograniczona do syntezy eteru dietylowego):
2C
2H
5OH → C
2H
5OC
2H
5+H
2O (wiązana przez H
2SO
4)

lub reakcji alkoholi z chloro- i bromoalkanami

ROH + Cl−R' → ROR' + HCl