Jaką postawę przyjmuje człowiek w obliczu cierpienia innych?

Cierpienie dotyka w życiu każdego z nas. Mamy jednak wybór czy chcemy pomóc drugiej osobie,
która zmaga się z jakimiś przeciwnościami losu. Niektórzy nie angażują się w życie innych, ale są też
tacy, którzy ze względu na charakter czy wyznawane wartości czują ogromną potrzebę pomocy
osobie cierpiącej. Zdarzają się ludzie, którzy potrafią poświęcić całe swoje życie dla dobra innych,
podczas gdy inni potrafią tylko obojętnie przyglądać się całej sytuacji.

W podanym fragmencie “Dżumy” Alberta Camusa mamy opisaną wizytę Ramberta u Tarrou i
doktora Rieux. Doktor Rieux i Tarrou są bardzo zaangażowani w walkę z epidemią. Rambert mówi, że
mimo starań o wyjazd z miasta, postanawia zostać, co budzi zdziwienie. Rieux i Tarrou odpowiadają
mężczyźnie, że nie ma się czego wstydzić, wybierając szczęście u boku ukochanej kobiety. Musi
wybrać między dzieleniem nieszczęścia ludzi, a własnym dobrem. Wydaje się, że Rambert całkowicie
zmienił swoją postawę. Teraz uważa, że sprawa choroby dotyczy ich wszystkich więc również jego.
Chce być jak Rieux i Tarrou, którzy podporządkowali całe swoje życie, aby pomóc cierpiącym
ludziom, których dotknęła choroba. Jego obojętność i egoizm zmieniają się w chęć pomocy. Doktor
mówi o tym, że sam zrezygnował ze swojego szczęścia, a przecież mógł wyjechać do swojej żony. Nie
wie dlaczego tak postąpił. Być może jest bardzo empatycznym człowiekiem i jako lekarz czuł, że jego
obowiązkiem jest pozostanie w mieście i próba zwalczenia choroby. Przemiana Ramberta pokazuje,
że jest on przejęty sytuacją panującą w mieście i widząc ogromne zaangażowanie Rieuxa i Tarrou
chce im towarzyszyć.

Różnorodność zachowań człowieka bardzo dobrze obrazuje literatura wojenna. W opowiadaniu

Tadeusza Borowskiego pt. “U nas w Auschwitzu” można zauważyć obojętność na krzywdę drugiego
człowieka, ale także poczucie wyższości. W bloku dziesiątym przetrzymywane są kobiety, na których
prowadzone są eksperymenty medyczne. Niejednokrotnie włamują się tam więźniowie i je gwałcą.
Patrzą tylko na swoje potrzeby oraz instynkty. Nie dostrzegają, co muszą czuć kobiety, które ciągle są
poddawane różnorodnym eksperymentom i ogromnie cierpią. Szokująca jest postawa Żyda z Mławy,
który zajmował się kierowaniem ludzi do komór gazowych. Pewnego dnia spotkał tam swojego ojca i
nie chcąc narazić się Niemcom, odesłał go razem z innymi. Zrobił to bez wahania. Po jego śmierci
wyjął z kamizelki rodzinną fotografię, która stała się straszną pamiątką czynu, którego dokonał. Nie
miał on żadnej hamulców moralnych, a przecież był to jego ojciec. Główny bohater opowiadań, czyli
Tadeusz w końcu także jest obojętny na los cierpiących. W opowiadaniu “Proszę państwa do gazu”
pracuje z Henrim przy rozładunku bagaży. Rozładowując ciężkie walizki ludzi, którzy dopiero co
zostali wysłani na śmierć lub do wykańczającej pracy, mówi o tym, że ich nienawidzi. Jest to
spowodowane tym, że to przez nich musi wykonywać tak męczącą pracę. Zapomina o tym, że on
może liczyć na wiele korzyści związanych z tą pracą właśnie dzięki tym ludziom. Nie wykazuje żadnej
empatii i współczucia wobec śmierci tak wielu osób. Opowiadania ukazują, jak postawa człowieka
wobec człowieka może ulec zmianie podczas traumatycznych wydarzeń i jak bardzo człowiek potrafi
myśleć tylko o sobie.

Bohaterem, który jest bardzo wrażliwy na cierpienie innych jest Tomasz Judym ukazany w dziele
Stefana Żeromskiego “Ludzie bezdomni”. Sam pochodził z ubogiej rodziny. Chciał pomóc ubogim
ludziom i poprawić ich warunki życia. Uważał, że jest odpowiedzialny za ich los. Gdy wyjechał do
Cisów, zobaczył przerażający obraz ludzi, którzy pracowali i żyli w niedopuszczalnych dla zdrowia
warunkach. Ujrzał fabryki w Warszawie, w których było duszno, brakowało okien a pracownicy
często chorowali na pylicę. Ponadto zobaczył warunki życia ludzi mieszkających w domkach, które
stały na mokrym podłożu i panowała w nich wilgoć. Nie był w stanie pomóc tym ludziom, ponieważ
musieliby oni mieć dobre warunki życia. Gdy bohater przyjął stanowisko pracy w zakładzie
uzdrowiskowym, zaczął od podstaw organizować funkcjonowanie tamtejszego szpitala, z którego
korzystała również miejscowa ludność. Pracował bardzo ciężko, ale ten sposób nie był w stanie ich
wyleczyć. Wszystko było dobrze do momentu przedstawienia projektu podniesienia zdrowotności
Cisów, czego głównym elementem było osuszanie terenu. Od tej chwili Tomasz został znienawidzony
przez zarządców kurortu i dostał wypowiedzenie. Przez swoje poglądy nie był dobrze postrzegany w
środowisku innych lekarzy. Nie zgadzają się z Judymem, że powinni bezinteresownie pomagać
ubogim. Judym dla innych rezygnuje z własnego szczęścia. Odrzuca kobietę, którą kocha, czyli
Joannę. Uważa, że musi w pełni oddać się swojej pracy i nie może założyć z nią rodziny. Judym
przyjmuje postawę absolutnego poświęcenia się dla dobra ubogich nie zwracając nawet uwagi na
własne potrzeby i szczęście.

Każdy człowiek widząc cierpienie zachowa się inaczej. Może wykazać chęć pomocy czy poświęcenie,
ale również obojętność i egoizm. Zależy to też od sytuacji w jakiej znajduje się człowiek. Z pewnością
ciężko oceniać postawy osób znajdujących się w obozach koncentracyjnych. Pełne podziwu jest
oddanie swojego życia dla innych i poświęcenie własnego szczęścia. Czasem trzeba dojrzeć do
altruizmu.