Marcel Polański, kl.

2bg

TEMAT WYPRACOWANIA:
Przedstaw w kilku zdaniach własną ocenę Tomasza Judyma. Rozważ, czy to szlachetny idealista,
społecznik, który całe życie podporządkowuje pomocy potrzebującym, czy egocentryk, z niechęcią
patrzący na środowisko, z którego wyrósł?

Tomasz Judym to główny bohater powieści modernistycznej Stefana Żeromskiego pt. „Ludzie
bezdomni”. Jest on lekarzem – młodym chirurgiem po stażu w Paryżu, który pochodził ze skrajnie
ubogiej części Warszawy. Niektórzy mogą uważać go za egocentryka. Ja natomiast uważam go za
szlachetnego idealistę i społecznika, który całe swoje życie podporządkowuje pomocy potrzebującym.
W latach 90. XIX wieku, czyli w czasie, gdy rozgrywa się akcja utworu medycyna nie była
jeszcze tak rozwinięta, jak w dzisiejszych czasach, a wielkim problemem wówczas była gruźlica. Judym
marzył, by odkryć „potężne światło”, które „odsłoni lekarzowi płuca suchotnika” oraz skuteczną
terapię leczenia tej choroby. Planował też budowanie większej ilości szpitali. Krótko mówiąc marzył,
by poprawić jakość życia społeczeństwa.
Los ludzi ubogich w tamtym czasie był szczególnie marny. Na spotkaniu inteligencji
warszawskiej dr Tomasz wytkną kaście lekarskiej ich obojętność w tej sprawie. Pragną za wszelką
cenę polepszyć byt biedoty, a nawet namawiał lekarzy do wydania uchwały na ten temat. Kierował
się całe życie najwyższymi ideami.
Bohater powieści Żeromskiego przejawiał swoją troskę o ludzi również w urządzaniu własnej
praktyki lekarskiej. Większą część mieszkania przystosował pod wygodę pacjentów. Sam zrezygnował
z mebli w swoim pokoju, gdyż twierdził, iż jego pacjenci nic z tego nie zyskają. Ludzkie życie było dla
niego najwyższą wartością.
Wszystkie przykłady i argumenty świadczą, że Tomasz Judym był człowiekiem bardzo
szlachetnym i oddanym ludziom. Całe swoje życie podporządkował innym. Jego życie może być
wzorem do naśladowania. Moim zdaniem współcześni lekarze powinni brać przykład z Tomasza
Judyma.