1 დღე მეცხრამეტე საუკუნეში როგორც თავადი ძმები

თბილისში ჩვენ ვცხოვრობთ თავადაზნაურები,რადგან

მამაჩვენი რუსული მმართველობის დაწესებულებაში
მსახურობს.მართალია მამაჩვენს რუსეთის
სახელმწიფო უხდის ფულს,მაგრამ ჩვენ მე და ჩემს ძმა
ნიკოლოზს ისინი გვეზიზღებიან.
ჩვენი ყოველი დილა ჩვენს ლამაზ სახლში იწყება
რომლებზეც ევროპელი არქიტექტორები
მუშაობდნენ,ჩვენ ვჭამთ,ვსვავთ და რაღათქმაუნდა
ვკითხულობთ ჩვენს საყვარელ გაზეთ “ცისკარს” ეს
ერთადერთი ქართული გაზეთი იყო და ჩვენთვის
ძალიან მნიშვნელოვან საინფორმაციო წყაროს
წარმოადგენდა.
ჩვენი სკოლა რუსულ ენოვანი იყო,მაგრამ ბევრი
მეგობარი გვყავდა და მაინც ძალიან მოგვწონდა იქ
სიარული.სკოლაში არაფერი განსაკუთრებული
მომხდარა ,მაგრამ სკოლიდან გამოსვლისას
საასპარეზო მოედანთან ჩვენი ყურადღება დიდმა
ბრბომ მიიპყრო.ჩვენ გვეგონა ჩხუბი იყო და საშველად
მივვარდით,მაგრამ აღმოჩნდა რომ ეს უბრალოდ
ლელობურთის შეჯიბრი იყო.გვიყვარდა
ლელობურთის თამაში ამიტომაც დავრჩით
საყურებლად და ნინძლავიც კი დავდეთ
გამარჯვებულზე.საბედნიეროდ ფრე დამთავრდა
დაგადახდა არცერთს არ მოგვიწია.
ლელობურთის მატჩის შემდეგ მე გავეშურე საოპერო
თეატრისკენ სადაც მოწვეულმა იტალიურმა დასმა
პირველი მაგრამ დაუვიწყარი წარმოდგენა გამართა.
ეს დღე დაუვიწყარი იყო,ბევრი საინტერესო რამ ვნახე
და გაჩვენეთ როგორი არის 1 დღე თავადის ოჯახში
1800-იან წლებში.