Ang Diwata Ng Karagatan

Sa isang nayon, ang mga tao ay masaya at masaganang namumuhay.

Mapagpala ang kalikasan sa kanila. Ang pangunahing hanapbuhay nilay ay

ang pangingisda. Sagana sa maraming isda ang karagata. May isang

diwatang nagbabantay at nag-aalaga sa mga isda at ito’y nalalaman ng mga

taganayon. Ngunit may mga taong sakim, ibig nilang makahuli ng

maraming-maraming isda upang magkamal ng maraming salapi. Gumamit

sila ng dinamita kaya’t labis na napinsala ang mga isda, pati ang maliliit ay

namatay.

Nagalit ang diwata sa kasakiman ng mga tao kaya’t mula noon ay

wala nang mahuli kahit na isda ang mga tao. Naghirap at nagutom ang mga

tao at naging pangit na rin ang karagatan na dati’y sakdal ganda.

Nagpulong ang mga taganayon at napagpasyahan nilang humingi ng tawad

sa diwatang nangangalaga sa karagatan. Nakiusap din silang ibalik na ang

dating ganda ng karagatan at gayundin ang mga isda. Nangako sila na

hindi na gagamit ng anumang makasisira sa kalikasan.

Mula nang sila’y humingi ng tawad sa diwata ay bumalik na ang

ganda ng karagatan at muling dumami ang mga isda. Nanaganang muli ang

kabuhayan ng mga tao.