Professional Documents
Culture Documents
Na parte de sociolingüística, poderán entrarvos imaxes ou gráficas das que recollo neste documento.
Preparade as respostas: 250 palabras a partir da teoría dos temas e dos conceptos teóricos básicos
do anexo (estes, non en profundidade, só como posibilidade de referencia se os precisásedes). Para
facelo, fixádevos no documento “Preguntas modelo ABAU”. Como vedes, nas respostas incorpora a
teoría dos dous temas, o tema 3 e o 6, e conceptos básicos de sociolingüística como lingua
minorizada, funcións ou usos lingüísticos, normalización, etc.
a. Praza.gal
Visión crítica
En días pasados deuse a coñecer o 5º Informe do Comité de Expertos do Consello de Europa sobre a
aplicación en España da Carta Europea das Linguas Rexionais ou Minoritarias (CELRM).
Despois de analizar o documento, ProLingua insta os gobernos español e galego a que deixen de
incumprir a Carta –tratado internacional que forma parte do bloque constitucional de leis
españolas-, atendan inmediatamente as recomendacións do Comité de Expertos do Consello de
Europa e cesen nas súas políticas radicais de exclusión e discriminación do galego.
Por mor do Informe elaborado polo Comité de Expertos, o Consello de Ministros da UE emitiu un
comunicado no que exhorta as autoridades competentes a que, entre outras, tomen as seguintes
accións inmediatas:
a) Reformar a Lei orgánica do Poder Xudicial para garantir o uso das linguas cooficiais nos
procedementos xudicias se o solicita algunha das partes.
“Vaite afacendo á idea de que a túa filla mudará de lingua”. Con esta resignación comezan todos os
relatos de nais e pais de crianzas xa grandiñas que sufriron na escola a presión do castellano na
escola. Quen criou en galego a súa filla e o seu fillo sabe que ao chegar á escola imponse o castellano
e regresan a casa falándollo mesmo á familia.
Esta fin de semana en Allariz analizamos esta situación cun pedagogo, un mestre e con nais e pais
que quixeron contarnos as súas experiencias. (...) Un relator que non nos deixou indiferentes foi
Miguel Rodríguez Carnota, autor de Lingua, poder e adolescencia, que puxo o foco no acoso que
sofren as raparigas e rapaces galegofalantes ao seu paso polo ensino secundario, acoso que non está
contemplado como tal nos plans de convivencia nin está espertando as alarmas entre os
orientadores escolares. E sentenciou “Doe ter que mudar de lingua” para visibilizar o trauma que
supón para quen renuncia a expresarse en galego de forma habitual e normalizada no instituto.
Aí vou eu, á defensa da legalidade nas aulas. O Decretazo serviu para desterrar das aulas
definitivamente o galego en beneficio do castellano. Serviu para prohibir impartir en galego as
matemáticas e outras materias de ciencias. Serviu para afortalar os prexuízos contra o galego. E
sobre todo serve para recubrir de impunidade aqueles docentes que, debendo impartir a súa
Como nais e pais, como avós e avoas, como sociedade preocupada polo seu futuro non podemos
ficar resignadas a que as nosas crianzas perdan a nosa lingua, a lingua en que os agarimamos.
Teñámolo presente: tras un incumprimento en cada aula agóchase unha inxustiza, un furtarlle a
oportunidade ás nosas crianzas de valorizar a nosa lingua, de aprender nela.
Por iso dende A Mesa recollemos a luva que nos lanzaron nestas xornadas: servir de canle para a
organización de nais e pais que desexan que as súas fillas e fillos vivan na nosa lingua con
normalidade, poñer o foco nos incumprimentos da impartición de materias en galego. A sociedade
non pode seguir mirando para outro lado mentres baixa a porcentaxe de galegofalantes, mentres
desce o número de adolescentes que teñen o galego como lingua habitual.
E hai esperanza porque cada vez somos máis familias que educamos en galego de forma consciente
e preocúpanos que as nosas crianzas perdan a lingua. Dende A Mesa facemos un chamamento: nais
e pais, unídevos a Familias polo Galego, un colectivo –vinculado á Mesa pola Normalización
Lingüística– constituído por un grupo de persoas preocupadas pola inexistencia de oferta educativa
en galego e polo escaso valor social que segue a ter a nosa lingua. Isto implica a imposibilidade de
escolarizar e socializar as nenas e nenos galegos na súa lingua.
Os falantes tradicionais adoitan ver os neofalantes como entremetidos, neófitos que pretenden
ocupar un espazo social que non lles corresponde. Nada máis lonxe da realidade, pois en
determinadas circunstancias, en determinadas linguas, como xa veño sinalando, eles, os neofalantes,
son o único futuro da lingua.
Daquela, por que son importantes os neofalantes? Como xa indiquei, nas linguas en que a
transmisión xeracional xa rompeu, o neofalante é o único que recupera a lingua rexional. Na teoría,
unha capa social de neofalantes, perfectamente formados desde o punto de vista lingüístico e con
consciencia sociolingüíscitca, poden transmitir o idioma á seguinte xeración. E loxicamente
transmitirán a lingua que eles aprenderon. Para moitos falantes tradicionais isto é unha aberración,
mais nas máis das ocasións, a opción é moi clara: ou fica o idioma neutor dos neofalantes, ou a
lingua estatal dáse imposto sen máis complicacións ao cabo dunha xeración. Con todo, pode
entenderse, até un certo punto, que os paleofantes teñan reticencias. E estas veñen do dominio do
idioma que os neofalantes poidan ter”.