URARTULAR’IN DOĞU ANADOLU’YA GETİRDİĞİ YENİLİKLER

1) Urartu Krallığı’nın Doğu Anadolu’daki geleneksel yaşam biçimini değiştirme çabasını ve

kendine özgü yönetim anlayışını en iyi yansıtan uygulamalar kent inşa projeleridir. (Van
(Tuşpa), Yukarı Anzaf, Toprakkale, Ayanis, Körzüt ve Kef Kalesi gibi)
2) Urartu Krallığı göçebe toplumları yerleşik düzene geçirmek ve bölgede tarımı geliştirmek için
büyük çaba harcadı.
3) Doğu Anadolu’da tarım alanlarını sulayabilmek için uzun kanallar kazdılar, su havzalarına
bentler inşa ederek ilk suni göletleri oluşturdular
4) Başkent ile ülkenin diğer bölgeleri arasındaki ulaşım zorluğunu aşmak için yol ağı kurdular.
5) Doğu Anadolu’daki zengin gümüş, bakır ve demir yataklarını işlettiler, bu dönemde
madencilik çok gelişti.
6) Bazıları dinsel motiflerle süslü, kendilerine özgü kemerler, miğferler, at koşum takımları,
situlalar ve kazanlar ürettiler.
7) Urartular çivi yazısını Doğu Anadolu’ya götüren toplumdur.
8) Demir, Anadolu’da ilk kez Urartular tarafından işlenmiş ve aletler
üretilmiştir.
9) Urartu döneminde yapılan yeniliklerden bir tanesi de lüks kaplardı. Bu kırmızı kaplar sadece
Urartular döneminde üretilmiş ve daha sonrasında kullanılmamıştır.
10) Urartuların ortak din oluşturma çabaları da vardı. Tüm bu toplumların inandıkları tanrılar
hemen hemen ortak. Devlet oluştuktan sonra standart planda tapınaklar yapılıyor. Tanrı ve
tanrıçaların listesi yapılıp hangi tanrıya ne zaman kurban kesileceği, ne zaman ibadet
edileceği belirleniyor.

Urartular M.Ö.900-M.Ö.600 yılları arasında egemenlik sürmüştür.

Hurri Halkı, Kafkaslar üzerinden gelen göçebe kavimlerle karışarak Urartu ulusunu oluşturdular.
Ayrıca Urartu Dili Hurri Dili’nin bir lehçesidir.

Urartu Krallığı göçebe toplumları yerleşik düzene geçirmek ve bölgede tarımı geliştirmek için büyük
çaba harcadı.

Doğu Anadolu’da tarım alanlarını sulayabilmek için uzun kanallar kazdılar, su havzalarına bentler inşa
ederek ilk suni göletleri oluşturdular

Başkent ile ülkenin diğer bölgeleri arasındaki ulaşım zorluğunu aşmak için yol ağı kurdular.

Doğu Anadolu’daki zengin gümüş, bakır ve demir yataklarını işlettiler, bu dönemde madencilik çok
gelişti.

Bazıları dinsel motiflerle süslü, kendilerine özgü kemerler, miğferler, at koşum takımları, situlalar ve
kazanlar ürettiler.