Genoveva Edroza-Matute

Mga Tauhan
Mga Tauhan
Mga Tauhan

Ramon
Rey
Mga Tauhan

Tinang
La? La?
La?
 La, aalis ka
na nga ba
rito?

Aalis ako?
Aba, saan ako
pupunta? Di Ayan!
na nga ako Ayan!
makakilos,
e-diyantreng
rayuma ‘to!
Aalis pa ‘ko?
Batang ire,
kung saan-saan
kinukuha ang
mga
pinagsasasabi.

Saan mo ba nahagilap yan? Pa’no ko pupunta

kina Odet- ni hindi ko alam kung saan nakatira
iyon? Dadalawang beses kong nakikita sa …
ku… kung ga’no na katagal na panahon!
Lydia!
 Inay, gustong-gusto kayong
Ba, ayoko makuha ni Rey- sabik na sabik
‘ron. Sabi daw sa lola ang anak niyang si
mo nga Odet. Kung iisipin nga naman,
hindi kami halos hindi kayo nakikilala ng
halos mga apo ninyo sa anak niyong
nagkakaki- bunso.
lala ng
mga apo Sabi ko nga’y hindi
ko- maski kami papayag ni
manugang Carmen na makuha
ko –kay kayo ng kapatid kong
Rey. iyon, pero.
 Magba-bakasyon
Pero, baka naman magdamdam
ako… sa bahay… ng
si Rey. Sabi ko na la’ng, payag
aking bunso?
kami ni Carmen na magbakasyon
kayo roon.
 Buong kupad na gumapang sa kanyang isipan
ang narinig na iyon sa kanyang panganay.
Hinaplos-haplos ng butuhan niyang kamay ang
buhok niyang simputi ng pilak. Bakasyon nga ba
ang sinabi ng aking panganay? Kina Rey? Saan
nga ba nakatira ang aking bunso? Ano nga ba
ang pangalan ng napangasawa niya? Si Odet ay
apo ko yata sa aking bunsong anak. Hindi ko
maalala ang mukha. A, iba si Lydia. Kilala ko si
Lydia. Bunsong aking panganay. Maganda ang
kaniyang ina. Sinasabong mabuti ang mga kamay
ni Lydia. Bakit kaya? Talaga bang dadalawa ang
aking mga anak? Matagal nang namatay ang
kanilang ama.
 Inay, nakikinig ba kayo?

Napag-usapan na naming ni
Carmen ang bagay na ito, Inay.
Nagkasundo kami- na pagbigyan
ang gusto ni Rey.
Magbabakasyon ba ‘ka mo ako
kina Rey?
 Dadalawa naman ang ating anak. Ang tinig
ay humahakdaw sa maraming taon. Nagbabalik sa
kanya sa buong kabaitan niyon. Sa buong
pagmamahal niyon. Napagtapos na natin silang
dalawa ng karera. Makapagsisimula na sila sa
tulong ng kanilang sariling pagsisikap. Tayo
naman ay maglibot-libot –hanggang Mindanaw
man lamang, hanggang Ilokos. Makita man
lamang natin ang sariling bayan bago tayo matay.
Taong ito, pasasaan ba’t hindi natin
magagawa iyan- alam mong gusting-gusto ko
iyan. Ngunit kailangan pa nila tayo.
 Aba, masama naman yatang ibigay na natin
sa kanila ang lahat ng kanilang kailangan-ubusin
nang lahat sa kanila ang natitira pa sa kaunti
nating natipon.
Aba, baka naman maging masyadong
makasarili ang mga iyan. Ang tinig na ‘yon , sa
buong kabaitan niyon, sa buong pagmamahal
niyon, ay ginapangan ng manipis na ulap ng pag-
aalinlangan. Ngunit ito’y mabilis na pinawi ng
nakasisilaw na liwanag –gaya ng pagkakikilala ko!
Taong ito, ang dalawa kong bunso,
magiging makasarili? Hindi mo nga pala sila
nakikilala gaya ng pagkakakilala ko!
 Sang lula
naman. Sinu gid Sino ang dumating?
bisita ang
magtanung sa imu?
Sang Misti Riy yun
a! Imu na anak, di
mu man kila. Pur
bida.
 Hu, ikaw ba naman, mas mahal mo ang
bunso mong iyan kaysa panganay. At ang tinig
niya sa pagsagot: Taong ito – gaya mo ba, may
paborito. Kung hindi pa halatang-halata ang
pagkiling mo sa panganay mong iyan!
Nakita mo na – wala kang dapat ipangamba,
nauna ka man sa akin. Kukunin na ako ngayon ng
ating bunso. Isasama ako sa bahay nila sa Timog.
Taong ito – nag-aalala nang walang dahilan.
 A ngayon namang hindi
Habang panahon yatang kami ang
niyo na
nagpasan diyan. Ngayon naman ikaw
pinakikinabangan, ano?
ang dapat, marami ka ring
Saka sinabi ko na sa iyo,
idinadahilan
magra-round-the-world
kami, paano?

Ramon Rey
 Naku, sang
matanda na ari –
bakit magbasa ikaw
sang ulan? Halika
sang luub. Anu
nang ibulung sa
imo. Misis Valli,
Misis Valli, Misis
Valli.