PAGSULAT NG

LAKBAY- SANAYSAY
ANO ANG LAKBAY- SANAYSAY?

Isang sanaysay na tumatalakay sa

mga natuklasan ng manunulat mula
sa kaniyang kinalulugaran, hindi
lamang paglalarawan ng kanyang
paglalakbay.
 ANO- ANO ANG DAPAT ISAALANG-ALANG SA
PAGGAWA NG LAKBAY- SANAYSAY?

1. Saliksik- Alamin mo muna ang kultura ng iyong

pupuntahan- kausotan, sa paniniwala, at iba pang salik ng
lipunan. Sa pamamagitan nito, matututuhan mo ang
dahilan kung bakit sila nabubuhay sa ganoong paraan.
2. Pagkamalikhain- Bilang manunulat, isaalang-alang mo ang
kiliti ng mga mambabasa. Ipahayag mmo ang iyong mga
naramdaman habang naglalakbay; at ang mahalaga,
gumamit ng mga tayutay upang maramdaman nilang
kasama sila sa iyong paglalkbay.
3. Ang ‘ikaw bilang manunulat’- Palaging tatandaan na ang
manunulat ay sumusulat upang magpahayag at ang
mambabsa ay nagbabsa upang maramdaman ang
biinabasa,
 Paglalakbay Tungo sa Karunungan

Halina’t tunghayan ang natatanging paglalakbay ng mga gurong

nagnanais mapunan ang uhaw at musmos na kamalayan ng kanilang mga mag-
aaral. Isang paglalakbay patungo sa karunungang maghahatid sa kanila sa
inaasam-asam na pagkatuto. Isang natatanging karanasan na muling
mailalathala sa panid ng kanilang mga talaarawan.

Masaya at maluwalhating natapos ang muling pagdukal ng kaalaman

mula sa gusali o pasilyong tinaguriang “the best campus”. Siya nga naman,
hindi naman ito maipagkakaila dahil sa mga nak adaupang-palad na guro ay
sadyang kawili-wili at pantas sa kani-kanilang larang. Nakangiti kaming lumabas
sa gate ng paaralan at kagyat na sumakay sa kakaibang traysikel. Kakaiba dahil
wala ito sa ibang bayan o lalawigan. Nakamamangha hindi ba? Sabi nga ng
kasamahan namin, “Pak ganern! uwian na, tulog-tulog din pag may time.”
Sabay-sabay naman kaming tumawa nang malakas, dahil dito ibinulalas ng
drayber “aglugan kayo wenno haan?” nakakubling ngiti ang umukit na lamang
sa aming mga labi.

Habang binabagtas ang kahabaan ng daan, ay nawili kaming

matunghayan ang mga mag-aaral na uuwi na sa kanilang tahanan, sabik na
masilayan ang mga magulang nilang uliran at maibalita ang magandang
nagawa sa paaralan. Kasabay nito ay ang pagkalembang ng kampana ng
simbahan o ang Basilica Minore of Our Lady of Charity na ayon sa mga taga -
Agoo, dito raw inilibing ang mga paring nagsilbi sa simbahan, lalo tuloy kaming
namangha sa ganda ng lugar. Siyempre, hindi kumpleto kung hindi ka
makapupunta sa kanilang plaza at palengke. Napaliligiran ng mga samu’t saring
food stand o bilihan ng pagkain. Nakaka-miss kasing mag-ihaw-ihaw o tusok-
tusok. Nakatatakam!

Pagkatapos ng isang nakapapagal na araw ngunit punong -puno ng

kasiyahan ay bigla kaming dinalaw ng antok kung kaya’t naisipan na n aming
bumalik sa Infinity Garden Resort Hotel and Pavillion na may 1.3 kilometrong
layo mula sa DMMMSU at 16 na minuto ang kailangang gugulin upang marating
ito. Kagyat kaming pumunta sa iba’t ibang silid at nahilata sa malam bot na kama
habang idinuduyan ng malamig na simoy ng.........aircon habang hinihintay ang
hapunan. Ang tanong, anong ulam na naman, ngayon, bukas, at
magpakailanman? Kung itlog muli, sabay-sabay nating isigaw, “alam ba ng
DMMMSU ‘yan??????????