Legioniści Rzymscy

Legionista rzymski
hełm

pancerz

oszczep

tarcza

miecz

sandały
Życie legionisty

• Życie rzymskiego legionisty  było z pewnością bardzo trudne i

wymagało ogromnej siły psychicznej, jak i fizycznej. Ochotnicy,
bądź poborowi często nie byli pewni, czy wrócą do domów po 16
latach służby (w 5 roku n.e. zwiększono czas trwania służby do 20
lat). Obowiązki jakie stawiano „orłom” oraz dyscyplina miały
stworzyć z nich prawdziwych mężczyzn, gotowych wygrywać bitwy z
przeważającym przeciwnikiem. Pobór rekrutów  do armii odbywał się
wśród mężczyzn pomiędzy siedemnastym, a dwudziestym rokiem
życia na 16 lat stałej służby wojskowej (reforma Mariusza). Według
Wegecjusza legionista rzymski mierzyć powinien około 170 cm. Do
wojska wstępować mogli jednak także wyżsi obywatele, a standard
dla jeźdźców lub pierwszych kohort legionowych wynosił ok. 180 cm.
 • W epoce cesarstwa armia rzymska
stała się w pełni zawodowa, a
Skoszarowani w fortach żołnierze nie
legiony zostały rozmieszczone w
mogli liczyć na chociażby odrobinę obozach wojskowych rozrzuconych
prywatności. Każdy z nich mieszkał w
przeznaczonym dla ośmiu osób wzdłuż granicy. Życie żołnierza
pomieszczeniu
zwanym contubernium. Miało ono było usystematyzowane i nudne,
powierzchnię od kilkunastu do ok.
dwudziestu pięciu metrów
przeplatane ćwiczeniami, robotami
kwadratowych i dzieliło się na część publicznymi, obowiązkami
mieszkalną oraz magazyn lub stajnię.
Legioniści musieli poświęcić część wartowniczymi i okazjonalnymi
swego wolnego czasu na remonty i
rozbudowę tego lokum, za które byli ekspedycjami wojskowymi. Jak
odpowiedzialni, lecz rozrywek szukali
głównie w obozie i poza nim. A jak się
więc żołnierze zagospodarowywali
okazuje, było czego szukać. czas wolny?