პოლიტიკური

იდეოლოგიებ
ი
 იდეოლოგია
• ეს ტერმინი 1796 წლიდან ფრანგმა ფილოსოფოსმა, დე
ტრესიმ დაამკვიდრა, რომელმაც იდეოლოგიას “მეცნიერება
იდეების შესახებ” უწოდა.
• ეს იმ მნიშვნელობით შემოგვრჩა, რაც მას მე-19 საუკუნეში
კარლ მარქსმა მიანიჭა: ის იდეოლოგიას “მმართველი
კლასის” იმგვარ იდეებთან აიგივებდა, რომელთა
ერთობლიობაც, საბოლოოდ, საზოგადოების უცილობელ
კლასობრივ დაყოფას ქადაგებდა.
მარქსისტული გაგებით, ზოგადად იდეოლოგია სიყალბეა
და მისი უმთავრესი მიზანთაგანი - საზოგადოების ჩაგრული
ფენების მოტყუებაა.
კონსერვატიული იდეები მე-18 საუკუნის ბოლოსა და მე-19
საუკუნის დასაწყისში გაჩნდა. ძველი რეჟიმისკენ
იხრებოდა და ჯიუტად ებღაუჯებოდა ტრადიციულ
სოციალურ წესრიგს.
 3.ადამიანის
1.ტრადიცია
არასრულყოფილება

2.პრაგმატიზმი 4.იერარქია;
ხელისუფლება
კონსერვატიზმი პატივისცემით ეპყრობა ყველაფერს,
რამაც დროის გამოცდას გაუძლო - ტრადიციებს, ადათ-
წესებს...
კონსერვატორთა აზრით, სწორედ ტრადიცია ასახავს
წარსულში დაგროვილ სიბრძნეს.

ტრადიცია ადამიანებს საკუთარი საზოგადოებრივი და

ისტორიული მიკუთვნებულობის განცდას უმყარებს.
კონსერვატორები მხოლოდ და მხოლოდ ისტორიას,
გამოცდილებასა და პრაგმატიზმს ეყრდნობიან: იმ
რწმენას, რომ ქმედებას მუდამ პრაქტიკული გარემოება და
მიზანი უდევს საფუძვლად და შესაბამისად, შედეგზეა
ორიენტირებული.
კონსერვატიული შეხედულების თვალსაზრისით,
ადამიანი შეზღუდული, სხვაზე დამოკიდებული და
მფარველობის მაძიებელი არსებაა.

გარდა ამისა, ზნეობრივადაც მოიკოჭლებს. ამდენად

დანაშაულებისა და არეულობის ფესვები სწორედ
ადამიანშია.

წესრიგის შენარჩუნებისთვის კი ძლიერი სახელმწიფო,

მკაცრი კანონები და დანაშაულის შესატყვისი სასჯელია.
ადამიანთა სოციალური მდგომარეობისა და
სტატუსის მიხედვით დაყოფა ბუნებრივი და
გარდაუვალი ამბავია.

ხელისუფლება, გარკვეული თვალსაზრისით,

ყოველთვის „ზემოდან“ ხორციელდება და
იმათ წინამძღოლობას ნიშნავს, ვისაც
სათავისოდ გონივრული გადაწყვეტილებების
დამოუკიდებლად მიღება არ შეუძლია.
გმადლობთ ყურადღებისთვის!

პრეზენტაციაზე მუშაობდა XI ბ კლასის მოსწავლე:

ეკატერინე მღებრიშვილი