Volume 2, Issue 32 Gusht 9, 2010

Our Words
Weekly Issue
“ N E W L I F E ” J E T A E R E

SPECIAL BELGJIKA VIZAT PER SHQIPERINE BRENDA DHJETORIT 2010

POINTS OF
INTEREST: Belgjika mbështet heqjen e vizave vendimit, e cila çon në lëvizjen vërteta dhe marrëveshje të tjera do
dhe marrjen e statusit të vendit pa viza, të finalizohet në muajt e të nënshkruhen me tej. Dhe nëse
History in the mak- kandidat nga Shqipëria, sikundër ardhshëm. Dhe unë personalisht shihni arkivat me këtë vend, ne
ing by Sali Berisha bën thirrje për zgjidhjen e krizës shpresoj që kjo të bëhet e mun- kemi, unë mendoj, një prej
politike në vend. dur brenda Presidencës belge të kuadrove ligjorë më të plota për
No Sided articles
Këtë mesazh e dha dje kreu i Bashkimit Evropian”. Nga ana e bashkëpunim. Tani ne do të kemi
and no restriction
qeverisë belge, Yves Leterme, tij, kreu i qeverisë shqiptare edhe nga vende të tjera, po nego-
for our members,
gjatë një takimi dhe më pas në një theksoi se Tirana zyrtare po i ciojmë, kjo është një politikë”.
our guest and our
konferencë të përbashkët për plotëson të Lidhur me çështjen e vizave,
friends. shtyp me Kryeministrin Sali Ber- kryeministri Berisha tha se qeveria
Latest needs for our isha, ku ndër të tjera u firmos një ka ndërmarrë një fushatë sensibi-
community and the marrëveshje për të kthyer në lizimi për qytetarët, në mënyrë të
latest resolutions Shqipëri rreth 93 të burgosur që mos përsëritet fenomeni i
shqiptarë, të cilët vuajnë dënimin azilkërkuesve si në fillim të këtij
Our Free Voice në shtetin belg. “Për sa i përket viti. “Vetëm një moment lidhur me
through our words. integrimit në Bashkimin Eu- liberalizimin e vizave, ne po
ropian, shfrytëzoj rastin të theksoj menaxhojmë një fushatë PR shumë
I N S I D E T H I S sërish se Belgjika është plotësisht Sali Berisha intensive për qytetarët tanë, për t‟u
I S S U E : në favor të integrimit në Bashki- shpjeguar atyre se çfarë do të thotë
min Evropian të të gjitha vendeve gjitha kushtet e vendosura nga kjo. E dyta, ne kemi krijuar një
Kryeministri Berisha & Faqe
të Ballkanit Perëndimor në Komisioni Europian për heqjen strategji të tërë për ata që do të
Vizat 1
përgjithësi dhe në veçanti për e regjimit të vizave. I pyetur në riatdhesohen, sepse ata mund të
Faqe integrimin e Shqipërisë në BE. Ne konferencën e përbashkët për kenë menduar se mund të qëndro-
Kryeministri Thaci 1-2 diskutuam hapat e ardhshme për shtyp, nëse marrëveshja e jnë më gjatë. Komisioni kërkoi disa
konsiderimin e aplikimit të nënshkruar mes Shqipërisë dhe kushte dhe ne po i përmbushim të
Besi bekteshi, Andi Shqipërisë për anëtarësimin në BE Belgjikës për rikthimin e të gjitha ato”, - tha Berisha. Kreu i
Bica, Eltion Boshti, dhe udhërrëfyesin e Shqipërisë burgosurve bëhet në shkëmbim qeverisë shqiptare zhvilloi takime
Faqe
Adem Gashi, Zhorzh 2-3, për liberalizmin e vizave”, - tha të marrjes së vizave brenda me Presidentin e Dhomës së Për-
Sand, Anila Kati, Pilo 4-5 Leterme. Duke u ndalur presidencës belge, kreu i qever- faqësuesve, André Flahaut, zv/
Zyba, Fjoralba Brahimaj veçanërisht në çështjen e vizave, isë shqiptare tha se: presidentin e Senatit, Armand De
ai u shpreh se: “ne shpresojmë se “marrëveshja që nënshkruam Decker dhe kreun e Bashkisë së
raporti do të jetë pozitiv, kështu sot nuk ka absolutisht të bëjë, Brukselit, Freddy Thielemans.
Vullnet Mato, Ardi Om- që procedura legjislative e proce- është një koincidencë me presi-
ari, Mimoza Rexhve- sit, e ashtuquajtura procedura e dencën e Belgjikës. Kjo është e
Faqe
laj,Lediana Kapaj, En- 6-7
kelejda Kondi, Gezim Thaçi beson në zgjidhje institucionale edhe për UÇK-në e Maqedonisë
Halili, Vasil Tabaku
Kryeministri i Kosovës, Hashim Thaçi, beson se në vitin 2001.
edhe në Maqedoni do të zgjidhjet statusi i famil- “Secili shtet i ka specifikat e veta të organ-
Enertin Dheskali, Ku- jeve të dëshmorëve dhe invalidëve të luftës, në izimit dhe zhvillimeve politike. Kam besim se
Faqe
jtim Stojku, Parme, 7-8 rrugë institucionale, dhe duke respektuar specifi- atje lidershipi i zgjedhur i shqiptarëve në
Blasfemi Poetike kat e këtij shteti. Maqedoni i përfaqësuar në qeveri dhe jashtë
Në një deklaratë të posaçme për Televizionin qeverisë do të gjejë një mirëkuptim në kup-
Faqe Alsat-M, kreu i qeverisë së Kosovës tha se partia timin e prezantimit në qeveri të angazhimeve
Adresa 8 shqiptare në koalicionin qeveritar në Maqedoni, dhe vlerësimit të punës së njerëzve që kanë
me mbështetjen edhe të partive tjera politike sakrifikuar për prioritete e prezantuar në atë
shqiptare atje, duhet të prezantojë në qeveri angaz- kohë kështu që mendoj se dialogu i brendshëm
Faqe
Anetaresimi 8
himet për të vlerësuar punën e njerëzve që kanë është zgjidhja më e mirë për krijimin e rre-
sakrifikuar për të realizuar prioritetet e prezantuar thanave më të favorshme kudo, por është në
 P a g e 2 O u r
Thaçi beson në zgjidhje institucionale edhe për UÇK-në e Maqedonisë
autoritetin e lidershipit dhe partive
politike shqiptare atje”, deklaroi Hashim
Thaçi, kryeministër i Kosovës.
Javën e kaluar Qeveria e Kosovës mira-
toi projektligjin për të gjitha kategoritë e
dala nga lufta. Kryeministri Thaçi thotë
se është i vetëdijshëm për koston e lartë
të tij, por sipas tij, çdo kosto është mini-
male në raport me sakrificën e atyre që
kontribuuan për lirinë e Kosovës.
“Ky është një ligj i munguar në këto 11
Presidenti i SHBA-ve, Obama mesazh falënderimi Kryeministrit Berisha
Kryeministri i Shqipërisë, Sali Berisha
mori një mesazh falënderimi nga Presi-
denti i SHBA-ve, Barack Obama, ku i
shpreh mirënjohjen për mesazhin e
dërguar për festën e Pavarësisë.
Në mesazhin e Presidentit Obama dre-
Çështja kombëtare, prej 65 vitesh çështje dytësore në Shqipëri Nga Besi BEKTESHI
Nuk ka shtet në Europën e sotme, që
mund të ketë gjysmën e kombasve të tij
jashtë kufijve të shtetit amë. Normalisht,
realiteti përpara viteve 1999 ka qenë një
"re e zezë" ku sovraniteti i mbi katër
milionë shqiptarëve të Shqipërisë, ishte
"sipër" persekucionit, gjenocidit serb dhe
modelit gjysmë persekutues në Mal të Zi
dhe Maqedoni. Sot është shumë shumë
më ndryshe. Sot, ka tjetër realitet në saj
të USA-BE dhe NATO. Por ky realitet
nuk do të vinte nëqoftëse Republika e
Shqipërisë nuk do të ishte një shtet
modern, jashtë koncepteve nacionaliste
dhe shoviniste, pra një shtet që udhëhiqet
në shumë raste nga modele afrues, multi
rracor dhe multi religjionarë, por edhe
etnikë, në respekt të botës moderne dhe
demokracive perëndimore. Absolutisht
nuk jemi një vend agresor që ju biem në
qafë komshinjve, por tashmë edhe me
realitetet e reja, me anëtarësimin në
NATO, zëri dhe të drejtat e Shqipërisë
është dhe janë shumë më të dëgjueshëm
dhe shumë më i konsiderueshëm në
kancelaritë më të larta të botës. Ku e
kam fjalën? E kam fjalën se tani po vjen
momenti që të ndajmë idenë e politikës
shumë agresive të brendshme që nuk e
ka lënë Shqipërinë të trajtohet si vend
serioz me demokracinë. Në një artikull të
"Frankfurter Allgemeine Caitung", në
Ballkan jetojnë 6 milionë shqiptarë dhe
gjysma e tyre janë në periferi të kufijve
të shtetit shqiptar, por jashtë tij. Duke
KETU U BE NJE LUFTE
ketu shpertheu nje lufte
nje lufte bashkekohore me mjete primi-
tive
ku vriteshin pak njerez
po vritej teresisht njerezorja
seç rrodhi gjaku i lodrave
i fletoreve librave vargjeve
viteve e fundit, ka qenë një prioritet i imi
edhe gjatë fushatës elektorale, ka qenë
edhe zotim dhe përkushtim i im moral,
institucional dhe shtetëror. Ka një kosto të
lartë buxhetore, jam shumë i vetëdijshëm
por sakrifica e njerëzve nga periudha e
vitit 1945 deri në qershor të vitit 1999 ka
qenë e madhe, e jashtëzakonshme dhe
kosto buxhetore është minimale në raport
me sakrificën e tyre të madhe të këtyre
njerëzve për lirinë e Kosovës, për shtetin
jtuar kryeministrit Berisha thuhet:
"Dëshiroj t‟ju falënderoj për mesazhin e
ngrohtë dhe urimet e përzemërta, në këtë
moment kur populli amerikan feston
përvjetorin e 234-t të pavarësisë së
Shteteve të Bashkuara.
llogaritur edhe mbi 1 milion shqiptarë në
BE dhe USA... atëhere kemi mbi 7 mil-
ionë shqiptarë, që janë brenda BE-së si
qendër dhe periferinë e saj ballkanike. Por
Shqipëria ka edhe një mërgatë e cila është
mbi 2 milionë... prandaj! Prandaj në një
nga artikujt e një prej të përditshmeve
maqedonase thuhet në titull: Qytetari
(shtetësi) shqiptare 5 milionë shqiptarëve
në Ballkan. Po dhe shqetësimi është se
Presidenti Topi, mund të ndërmarrë një
iniciativë e cila bazohet disi mbi legjisla-
cionin tonë që mund ti jepet qytetari dhe
shtetësi shqiptare, të gjithë bashkëkom-
bësve shqiptarë në Ballkan dhe jashtë.
Është e mundur dhe ju është dhënë shumë
shqiptarëve të rëndësishëm... sidomos
sportistë. Sipas kësaj gazete maqedonase,
një kërkesë e tillë i është bërë presidentit
Topi nga 62 intelektualë shqiptarë dhe
patjetër po ky shkrim pretendon se kjo
kërkesë do që të detyrojë edhe Kushtetue-
sen shqiptare të marrë parasysh futjen e
shqiptarëve të Kosovës, Maqedonisë,
Malit të Zi dhe Çamërisë, por edhe të
Greqisë... dhe ja ku u bë edhe etnia e
madhe. Nejse, shkrimi mund të jetë edhe
provokativ që pastaj ti çelë gojën sipas po
shkrimit në fjalë, edhe ministrit serb të
brendshëm Ivica Dacic, i cili thotë se: Kjo
iniciativë, ka si qëllim të krijojë një
"Shqipëri të Madhe". Megjithatë në fakt,
artikulli qëllon qartë, kur thotë se kjo është
praktikë në popujt e ngatërruar etnikisht të
Ballkanit dhe përmend faktin se është
KETU U BE NJE LUFTE Nga Adem Gashi
gjaku i kujtimeve ne album
fotografish
ketu i be nje lufte im bir
ku u vrame dhe une e ti
pa pranine tone pa graden
hero deshmor
tash veshtrojme pertej varrit
mbitokesor
trajtat tona fosile prej
tonë, për rendin demokratik dhe perspek-
tivën evropiane”, theksoi Thaçi.
Projektligji i miratuar nga Qeveria e
Kosovës përfshin të gjitha kategoritë e
dala nga lufta. Me këtë projektligj statusi
Dëshmor i Kombit iu njihet edhe atyre
veprimtarëve që kanë kontribuar për
çështjen kombëtare, individualisht ose të
organizuar në grup, dhe që janë vrarë nga
armiku, nga data 9 maj 1945 deri më 30
dhjetor 1991, duke përfshirë edhe familjen
Idealet mbi të cilat
Amerika ndërtoi
demokracinë, lirinë
dhe dinjitetin
mbeten po aq të
rëndësishme sot, sa
edhe një popullsi maqedonase që ka
qytetarinë bullgare dhe këtë që mezi po e
presin edhe shqiptarët e Maqedonisë... pra
qytetarinë Shqiptare të Republikës së
Shqipërisë. Artikulli i referohet edhe Safet
Nezirit si deputet, i cili ka sqaruar se janë
praktika në Ballkan këto, dhe se ka shumë
deputetë me qytetari dyfishe në parla-
mentin maqedon, pra paska maqedonaso-
bullgaër dhe maqedonaso - shqiptarë, të
cilët nuk kanë vetëm mbrojtjen e shtetit
akoma pa emrin e tij... Maqedoni, por
edhe mbrojtjen e vendit të madh amë.
Momenti i tanishëm kombëtar është tepër i
rëndësishëm, dhe ky moment është arsyeja
e parë e integrimit europian. Ne kujtojmë
se BE dhe USA janë të interesuar për 28
mijë km katrorë... dhe kaq!!? Dikujt këtu
në Shqipëri i shkon mëndja se europianët
janë të interesuar vetëm për politikën
shqiptare midis Berishës dhe Ramës. Në
fakt, Berisha e di qartë këtë gjë, por nga
ana tjetër...!?Shqiptarëve të Shqipërisë...
ka prej tyre që ju shkon mendja se ne
vërtetë e meritojmë të futemi në Europë
dhe se po lodhen të na fusin sepse jemi
"djem të mirë"...!!?Po ka mundësi që kjo
peshë e integrimit të jetë aty te 20%... dhe
jo më tepër. Problemi i madh i europi-
anëve është kombi shqiptar. Si USA dhe
BE, duan tashmë të stabilizojnë Ballkanin
dhe kombësitë e tij, por edhe demokracinë
në këtë pjesë të rëndësishme të Europës, e
cila e ka futur dy herë në luftërat më të
mëdha kontinentin e vjetër. Së bashku me
letrash e leshi
e shqyhemi se
qeshuri
nje lufte e tmerr-
shme behet ketu
tani
biri im
nje lufte vertet
epike
ku heronjte
W o r d s
e atdhetarit të shquar dhe heroit Shaban
Polluzha, familjen e vëllezërve Gërvalla
etj.
Projektligji që pritet të miratohet së
shpejti në Kuvendin e Kosovës dhe që
do të zbatohet nga 1 janari i vitit 2011,
me një kosto rreth 30 milionë euro, i
njeh statusin e Komandantit Legjendar
për Adem Jasharin, ndërsa familjes së tij
në Prekaz të Skenderajt, i siguron të
drejta dhe benificione.
ç‟ishin edhe në vitin 1776. Është në
besimin tim që këto ideale do të përqafo-
hen një ditë nga popujt e të gjithë botës",
thuhet në mesazhin e presidentit Obama.
Turqinë janë mbi 130 milionë ballkanas që
duhen "rehatuar" sepse janë dreqi vetë, për
të bërë sherre në zemër të Europës. Në
këtë mes, ne jemi disi mbrapa në mos
shumë mbrapa. Politikës shqiptare i duhet
të qetësohet, të mos nxjerrë bishta, të mos
bëjë fëmijën e "poshtër" që nuk pushon
kurrë së qari. Ka 65 vite që 28 mijë km
katrorë nuk çajnë kokën për kombin,
përjashto këto dhjetë vitet e fundit, që
punohet në mënyrë intensive. Tashmë
edhe infrastruktura dhe njerëzit, janë më të
qartë. Sot në Shqipëri, ka rreth 1 milion
shqiptarë nga Kosova, Maqedonia dhe
emigracioni ynë jashtë, që janë turistë në
Shqipëri. Shqiptarët tashmë gjeografikisht
janë një komb. Punojnë për njëri tjetrin,
dhe pushojnë me njëri tjetrin në plazhet e
mëdha në Shqipëri. Këtë gjë e dinë
tashmë serbët, grekët dhe maqedonasit.
Natyrisht që këtë gjë e kanë ditur edhe
amerikanët dhe europianët, prandaj edhe
luftuan në Kosovë. Tani duhet të qetëso-
hen në Tiranë, sidomos "trustet" e ndër-
timit dhe të partive "truste" që nuk duan
t‟ia dijnë për kombin shqiptar sidomos në
të majtën shqiptare. E rëndësishme është
se e kemi kapur vagonin e fundit të BE-së,
dhe jemi në vagonin e parë të NATO-s.
Kjo ka rëndësi, dhe pastaj delirantët e
pushtetit, mbase duhet të qetësohen nga
durimi Europian dhe nga vendimi shqiptar
që beson në kombin e madh shqiptar në
Ballkan.
deshmoret e vrasesit
kerkohet te jetojne tok si ne mite
me ndihma humanitare te Perendimit
te Lindjes
me art modern me piktura kubiste
dhe ne mos qofte parajsa kjo
eshte vete parabota kaotike
ku Eva ne vend te Molles se Adamit
te dhuron virusin e HIV-it
(Menjehere pas lufte, korrik 1999)
 V o l u m e 2 , I ss u e 3 2 P a g e 3

Safet Sokoli, këngëtorja e heshtur e Zanafillës nga Andi Bica

Më 15 Janar të vitit 1926 në një familje patriote
shkodrane u lind sopranoja Safet Sokoli. Ndërsa
ishte fare e vogël nisi të këndonte e kërcente para
njerëzve dhe të afërmve të shtëpisë. Talentin për
muzikë e shfaqi që në moshë të re. Thuhej se
zërin e kish pushkë dhe shpesh përpiqej të
nxirrte ndonjë akute të cilën as ajo vetë nuk ish
koshiente sa lart ish ngjitur në këngëtim. Ish
ende pa mbushur 15 vjeç kur e aktivizuan për të
marrë pjesë në një shfaqje që organizohej me
rastin e mbarimit të vitit shkollor dhe vizitës që
do të kryente në atë shkollë ministri i arsimit i
asaj periudhe, shkëlqesia e tij z. Ernest Koliqi.
Pas shfaqjes së saj të shkëlqyer, ministri e thirri
dhe e pyeti nëse donte të vazhdonte studimet për
artin vokal në Itali. Ishte 11 qershori i vitit 1941.
Safeti e pranoi këtë ofertë dhe për disa kohë jetoi
me këtë ëndërr të bukur, por për arsye objektive
ajo nuk iu realizua kurrë. Kur mbaroi maturën
bota digjej në luftë dhe ishte e pamundur të
shkonte atje. Një rol vendimtar në formësimin e
saj si këngëtare luajti i vëllai Ramadan Sokoli.
Ai i fliste vazhdimisht për muzikën në
përgjithësi dhe për kanton në veçanti duke e familjen e saj dhe vetë atë një serial horror sish nga Gjermania me në krye prof.
mësuar gjithnjë për kujdesin që duhej të mundimesh fizike e psikologjike, me Shtujc, ndërsa kryenin një ekspeditë për
tregonte ndaj burgje e internime e mjaft të folkun në mbarë Shqipërinë,
kordave vokale tjera, të cilat e shoqëruan kërkuan të inçizonin prej saj
për t‟i ruajtur gjatë tërë jetës deri në ditën disa këngë, ninulla, elegji
nga çdo dëm- që ajo vdiq. Ja prenë ëndrrat baritore dhe degëzime të
tim i mund- edhe pse ishte një bilbil i tjera të muzikës popullore.
shëm apo sapolindur, ngase ishte pin- Ajo në këtë periudhë pati
ndonjë për- jolle e një prej familjeve më probleme të rënda si eko-
dorim pa kriter. të njohura në Shkodër e nomiko- familjare ashtu
I mësoi kri- simbas mentalitetit të dik- edhe politike. Megjithatë
jimet e tij të taturës nuk duhej të kishte pranoi t‟i bënte këto regjis-
para në këngë, flatra për të fluturuar. Për fat trime. Kur e regjistruan
i mësoi akordet të mirë ekzistojnë pak in- mbetën të mahnitur nga zëri
e para në kitarë dhe pak solfezh. Po të shfle- çizime të ruajtura nga Insti- dhe talenti i saj. Pasi mba-
tosh shtypin e viteve 40-të gjindesh përballë tuti i Folklorit dhe familja, të bëra në ruan aktin shenjues të regjistrimit e
jehonës që bënin ato shfaqje të organizuara kohën kur punonte në bujqësi, në fushat e pyetën se çfarë planesh artistike kishte
bukur e me mjeshtëri, dhe ku zëri i saj melo- Oblikës, e detyruar nga regjimi komunist, për të ardhmen (ekipi akademik gjerman
dioz spikaste. Ndonëse në moshë të re, Safeti sa për të mbajtur frymën. Zotëronte një zë nuk e dinte që nuk ish një profesioniste
u thirr në Tiranë për të marrë pjesë në the- qiellor, të butë, të kadifenjtë dhe teknikisht dhe që jetonte duke punuar në bujqësi në
melimin e Korit të Shtetit ku qëndroi afro 3 shumë të përpunuar (ndonëse qe amatore vend që të bënte jetën e bukur të skenës).
vjet. E larguan në fundin e viteve „50-të për se nuk mundi të studiojë për kanto). Në
arsye të famëkeqes “luftë e klasave”. Nisi për harkun e viteve „54-„55 një ekip studiue-

Kerkime Mbi Nene Terezen Pamje nga shenimet e saj nga Eltion Boshti

Çelet panairi i librit “Ulqini 2010”

Çelet panairi i librit “Ulqini 2010” Ministrat
e Kulturës të Malit të Zi, Kosovës dhe
Shqipërisë çelën mbrëmjen e së mërkurës
edicionin e 10-të të Panarit të Librit Shqip që
zhvillohet në Ulqin. Ministri i
Kulturës i Malit të Zi, Branislav Miçunoviç,
ai i Kosovës, Lutfi Haziri dhe i Shqipërisë,
Ferdinad Xhaferi, duke përshëndetur çeljen e
panairit të dhjetë të librit shqip “Ulqini
2010”, ritheksuan interesin e qeverive që
përfaqësojnë për këtë aktivitet, si një ngjarje
shumë e rëndësishme kulturore në rajon dhe
një faktor për një zhvillim të harmonishëm
mes këtyre tre vendeve.
Qindra pushues kanë qenë të pranishëm në pjesë edhe botues nga Mali i Zi, Bosnja e nën kujdesin e veçantë të komunës së Ulqinit
ceremoninë e hapjes së pakicat e tjera kombëtare të dhe kryetarit të saj Gëzim Hajdinaga, ky
panairit, i cilësuar si një kësaj Republike. panair konsiderohet nga shumë botues
urë e rëndësishme që Letërsi artistike, autorë shqiptarë pjesëmarrës si një aktivitet që ka ardhur në
lidh popujt e rajonit, e të huaj, histori, botime encik- rritje nga viti në vit. Është traditë e panairit të
ashtu sikundër edhe lopedike, guida turistike e harta librit në Ulqin që të ketë në çdo edicion të
botën mbarëshqiptare. të çdo lloji, letërsi për fëmijë, ftuar të veçantë, personalitete nga fusha e
Të paktën 20 mijë tituj fjalorë e metoda për mësimin e kulturës, akademikë, administrata shtetërore
librash, nga të cilët mbi shqipes dhe të gjuhëve të huaja, apo politika. Kështu në vitet e kaluara shiritin
500 tituj të rinj, janë libra utilitarë për profesione të e përurimit të kësaj veprimtarie e kanë prerë
ekspozuar në stendat e ndryshme, albume e katalogë personalitete të tilla si Dritëro Agolli, Rexhep
këtij panairi, i cili do të qëndrojë i hapur gjithfarësh etj, janë librat që janë ekspozuar Qosja, Ismail Kadare, Luan Starova etj. I
deri në 4 gusht. Veç botuesve nga para lexuesve ulqinakë e pushuesve të huaj. ftuari special i edicionit të sivjetshëm është
Shqipëria, Kosova e Maqedonia, marrin I organizuar nga Shoqata e Botuesve Shqiptarë, botuesi dhe publicisti Besnik Mustafaj.
 P a g e 4 O u r
KURORA ZHORZH SAND NGJARJE E JETUAR
- Ece, me foli nena, - vajzave te mira nuk u ka hije
te qendrojne ne rruge e te shohin djemte...- Me
terhoqi nga dora me indinjate. Koka ime u tund
mbi supe, kacurrelat geshtenje fluturuan e, bashke
me to, kurora pothuaj e padukshme, e ndertuar me
mjeshteri nga duart e nenes per t`i bere pak me te
bindura kacurrelat e mia, po koka u kthye perseri
ne pozicionin e pare. Ishte dite e nxehte. Kthe-
heshim nga vizita ne nje dasme.
- Kane nderruar zakonet, - thosh nena neper
dhembe. - Ne kohen tone njerezia martohej ne
vjeshte, kur mbusheshin hambaret plot, qe ashtu te
mbushej shtepia plot me kolopuce, jo tani, ne mes
te korrikut, - fshinte djerset me shamine e bardhe
dhe nuk harronte te me terhiqte nga dora. Koka
ime po keputej nga supet, qafa m`u rrotullua gjer
ne dhimbje.Sandalja me ngeci ne hapesiren mes
dy pllakave e, po te mos ishte dora e forte e nenes,
do ta kisha thyer hunden. Nena u kthye te me
shihte, po mbeti me goje hapur kur pa djalin. Ai,
mbeshtetur tek pema, nuk m`i ndante syte. Nje
xullufe flokesh te zinj mbi balle dic me kujtoi.
- Nuk po na i ndan syte, - i thashe nenes. – Ti nuk
po ia ndan, - ma ktheu ajo me zemerim. Pa nje, pa
dy iu drejtua djalit: “Mos ke humbur rrugen, mor
bir?” Djali, pa dashje, u shkeput nga pema, po
befas e kuptoi se nuk kish c`te thoshte, dhe u
mbeshtet perseri. E perseri syte nuk po m`i
ndante.Duhej te kish moshen time ose pak me i ri.
Syte e medhenj te zinj i mbante mbi mua. Dukej
sikur kujtonte, ose supozonte dicka. Nuk beri
asnje perpjekje per t`iu pergjigjur nenes. – Do t`i
kete humbur gjuha, - tha ajo, duke me detyruar t`i
shkoj pas. Pak hapa ecem…Ca tinguj te bute
kadife u drodhen pas kokes sime, u futen ne
kacurrelat e mi, dolen, me kaluan perpara dhe ma
zune rrugen. Per pak desh theva qafen per te dyten
here. – Ja edhe nje e re tjeter, - tha nena. – Na
kendoka djali ne mes te rruges, kur cupa ecen
perdore me nenen e saj. Ne kohen tone, - vazhdoi,
- djemte, vertet ia vinin syne ndonje vajze, po…
Nena heshti. Iu kujtua, kur kalonte rruges per te
mbushur uje tek cezma e vetme e fshatit, se si
babai hipte mbi kumbull, varej tek deget qe dilnin
mbi rruge, e duke fishkellyer e qellonte nenen me
kumbulla. Ajo, e skuqur flake, c`arrinte te priste, i
fuste ne xhep….Nena heshti ne kujtimet e saj.
Ne shtepi me priti nje surprize e bukur. Babai kish
gjetur bileta per ate nate, qe ish nata e fundit e
festivalit folklorik mbarekombetar. U gezova
shume, po nuk e di se pse i lidha biletat me djalin
atje ne rruge, prandaj nuk fola. Iu ruajta nenes. U
bera gati shume kohe perpara. Sa te rruhej babai,
sa te pinte kafene…padurimi im rritej, po edhe
frika nga syte e nenes rritej, Mora fryme thelle e iu
ktheva perballe. Per cudi pashe qe ajo po me
shikonte me syte e saj si kadife dhe befas u
drodha, kur perngjasova butesine e ketij shikimi
me butesine e tingujve te kadifenjte te djalit
mbeshtetur pas pemes.
Vendet qe kish gjetur babai ishin shume larg nga
skena. U merzita. Humba vemendjen.Skena atje
larg, xullufja me floket e zinj mbi balle, aty afer.
Skenen e shikoj perhumbshem. Nderrohen kenge-
taret, nderrohen grupet, une perhumbshem. Befas
ca tinguj te kadifenjte me mbeshtjellin te teren. Po
tani me te forte, me gurgullues, me te
ndjeshem….Nje flutur rrahu flatrat mbi zemren
time. Ku i kam degjuar? Kengetaret e grupet
vazhdojne te nderrohen ne skene… Duartrokitjet e
fundit…U ngritem. Nuk e pashe ne sy babain, per
te mos ia prishur, kur i thashe kalimthi: - Me duket
se me teper u merzita! - Babai zakonisht fliste pak,
po fliste shikimi i tij i bute e i kujdesshem. Babai
ishte relativisht i ri, po hynte ne te 50-at, shtatlarte,
syzi, floke te zinj kacurrela,nje luks ky i familjes
sone, me pak pluhur argjendi sperkatur. Har-
monizonte bukur me nenen trupmesatare, me sy
jeshile e me kacurrela te zeza. Une mburresha me
babain tim. E kapja nga krahu, kisha kujdes t`i
rrija gjithnje ne krahun e majte, dhe
ecja krenare ne bulevard. Dikush nje
here me kish pyetur: - I fejuari yt
eshte?
…Ecja me koken ulur, kacurrelat me
bezdisnin, nuk durohen ne vape edhe
pse nena nuk kish hequr dore nga
kurora e holle per te m`i mbajtur pak
ne zap. Nje tingull fare i lehte, i bute
si kadife, me shkeputi nga perhumbja.
I shtrengova krahun babait dhe
vazhduam drejt shtepise. Tingulli i
bute, i kadifenjte u drodh si zog i
plagosur dhe heshti me nje renkim.
Qyteti gumezhin nga hareja, une
qurravitem nga trishtimi,: C`me ka
ndodhur, xhanem? – flas me vete.
- Do te dal, - u thashe prinderve.
S`ma prishen, s`ma kane prishur
kurre. Dola. Kuroren e hoqa nga
floket e po e haja me dhembe. U
drodha e me ra nga dora prej tingujve
te bute, te kadifenjte qe me preken
ballin. Djali e ngriti kuroren, filloi ta
shihte me vemendje, pastaj ngadale
ma vuri tek floket.
- Keshtu duhet? – me pyeti. Une
tunda koken kot. As e pashe si ma
vuri, as po kuptoja pse ma vuri. Me
kapi nga dora dhe me terhoqi nga
mesi i rruges.
- Ke floke te bukur, – me tha. Une
ngrita koken qe t`ia shoh xullufen
mbi ballin e larte. Me tronditen syte e
tij, te medhenj, te zinj, mbeshtetur
butesisht mbi mua.
- Une i njoh…
- Une e njoh…
Ne te njejten kohe folem se i njohim
floket e njeri – tjetrit. Heshtem. Pastaj
ia plasem gazit.
-Neser ne mesdite do te largohemi, -
me tha. – Autobusi i qytetit tim
ndodhet atje, - zgjati krahun ne nje
dre-
jtim. –
Ishte
debu-
timi im
i pare
ne
skene.
Une
tunda
koken
kot.
- Do te
vij, - i
thashe,
- naten
e mire,
- dhe u
largova me koken ulur. Tinguj te
lehte, te kadifenjte me shoqeruan gjer
tek kthesa.
…- Eja, - me tha babai, - t`i per-
cjellim miqte. Do te jete i gjithe
qyteti. Lidha floket me nje kor-
dele,mora ne dore kuroren e zakon-
shme dhe dola pas babait. Qyteti
gumezhinte, po te them te drejten,
nuk e degjoja ate gumezhime. Veshi
im priste tingujt e kadifenjte…
…Autobuset filluan te largohen njeri
pas tjetrit. Djali u zgjat nga dritarja e
autobusit te me pershendeste. Syte e
zinj vazhdonin te rrinin mbeshtetur pa
levizur mbi mua.
- Do te vij perseri, - me
tha. Une ngrita doren me kuroren per
ta pershendetur.
- Ose eja ti, - me tha dhe
butesisht ma mori kuroren nga dora, - qe
ta marresh kete…- Buzeqeshi, e tundi
kuroren lehte e lehte, si nje zog qe kish
frike se mos e trembte. Nderkohe autobusi
filloi levizjen.
Nuk i thashe eja, nuk i thashe do te vij,
nuk i thashe gje,nuk e pershendeta as me
dore, vetem mbeta ngulur aty duke pare se
si largohej, largohej, largohej…kurora
ime.Dielli me binte ne sy. Shkendijat e tij
me pengonin te shihja qarte, por meg-
jithate une e pashe kuroren time….. te
mbushur me lule fushe, pashe dy duar te
vogla qe vazhdonin t`i thurnin ato, deg-
jova nje ze te njome qe m`u lut ta perkul
pak koken dhe ndjeva se si kurora qendroi
mbi floket e mi…….
U trondita. Nisa te vrapoj, po tani po
largoheshin edhe autobuset e fundit dhe
kurora ime e tundur lehte nga nje dore
nxjerre ne dritare, nuk dukej me.
……………
Isha dhjete vjece, kur tezja ime u martua
larg, teper larg, pas atyre maleve qe nuk e
hiqnin kurre
kesulen e
bardhe.
- Nje martese
pajtimi, -
degjoja, po
nuk kuptoja
gje. Pas nuses
do te nisej nje
karvan i gjate
me dasmore.
Nena me kish
qepur nje
fustan te
bukur setapur
me rombe te
bardha e te
kaltra, me
rrudha tek beli dhe me nje rrip te gjere qe
ma lidhte fjongo mbrapa. U muar gjate me
floket e mi. Ulur te dyja tek pragu, ajo
lagte kreherin ne kanacen e madhe
mbushur plot me uje dhe ma ngulte me
kujdes ne floke. Une terhiqja koken nga
dhimbja. Nena vazhdonte me qetesi punen
dhe me fliste per vendin e bukur atje larg,
pas atyre maleve, qe nuk e hiqnin kurre
kesulen e bardhe. Kuroren per te me
mbajtur floket pak ne fre, e kishte thurur
me kohe…
.Dasma ishte e bukur, aq sa mund ta
kuptoja une. Me pelqeu te luaj me femijet
e atij fisi,vajza e djem te moshave te
ndryshme. Nuk e kuptoja se pse e
shikonim njeri – tjetrin me cudi.Edhe
gjuhen sikur nuk e kishim njesoj, por
W o r d s
femijet dine te merren vesh gjithnje ne mes
tyre.
Burra me
mustaqe, me
qeleshe, me veshje
te cuditshme,
burra pa mustaqe,
pa qeleshe, me
veshje qe une i
njihja, rrinin
bashke e bise-
donin paqesisht.
Vajza e nuse te
reja, njera me e
bukur se tjetra,
veshur njera me
bukur se tjetra, me
veshje te cudit-
shme e veshje te
zakonshme ecnin
lehte – lehte dhe sherbenin pa pushim pije,
llokume, embelsira…Te gjithe uronin njeri –
tjetrin e te gjithe se bashku uronin ciftin me
fjalet e cuditshme: - Per hajer pajtimi! –
Tezja ime ishte e bukur yll! Kur u nisem per
rruge ajo kish veshur fustanin e bardhe te
nuserise. Sa u cudita kur e pashe ne krah te
dhendrit veshur me nje kostum te ri qe
shkelqente nga xixat e nga disa grimca te
vogla metalike ne forme ylli. Nje rrobe e
kuqe gjak ia mberthente bukur bustin.
- Ato qe shkelqejne jane temina, - me tha nje
djale i vogel.
- Eja te lozim, - ia prita une.
Djali nuk levizi. E kishin porositur te mos
largohej.
- Tani do te kendoj, - me tha.
- Do te kendosh? – hapa syte une. Djalin e
moren perdore dhe e lane ne mes te burrave.
Sapo kish filluar te rritej. Nje xullufe e zeze
flokesh i qendronte bukur mbi ballin feminor.
Hapi gojen dhe tinguj te kadifenjte u shpern-
dane si flutura te bukura duke rrahur flatrat e
lehta. Burrat levizen nga vendi, nuset e reja
dhe vajzat ngrine me tabakate ne duar. Djali i
vogel m`i nguli syte e medhenj te zinj dhe
humbi ne boten e tij feminore. Kenga e tij i
kendonte nje trimi, gjaku i te cilit kish ngjyro-
sur flamurin. Djali nuk e kuptonte rendesine e
asaj qe po ndodhte. Ishte i vogel, sapo kish
filluar te rritej. Nga gjoksi i vogel i cliro-
heshin tinguj njeri me i embel se tjetri. Duart
ia mbushen me lule, i kishte te vogla, nuk i
mbante dot. Mbushi krahet, iu renduan e nuk
i mbante dot. M`i nguli syte e zinj sikur te me
kerkonte ndihme.
- Eja te lozim, - i thashe dhe i zgjata doren.
Djali ma terhoqi, ma uli koken, ma mori
kuroren.
- Prit pak, - tha. Zgjodhi me kujdes lulet dhe
me gishterinjte e shkathet i thuri ne kurore.
- Ule pak koken, - m`u lut. Ma vuri kuroren
mbi floke.
- Keshtu duhet? - me pyeti.
- Nena ime e quan kurore, - i thashe duke
vazhduar shpjegimin e tij per teminat. Ajo ma
vendos mbi floke qe te mos me ngaterrohen
shume, se nuk mund t`i kreh pastaj. Djali nuk
m`i ndante syte e medhenj, te zinj.
………………………..
A do te takohem ndonjehere me te? Sa kohe
do te kaloje? A do ta njohim njeri – tjetrin?
Ne ajer tundet nje kurore e brishte, qe tani u
mungon flokeve te mi, zbukuruar me lule nga
gishterinjte e shkathet te djalit floke e syzi qe
jeton mbrapa atyre maleve, te cilet nuk e
heqin kurre kesulen e bardhe.
Zhorzh Sand.
V o l u m e 2 , I ss u e 3 2 P a g e 5

ANILA KATI POEZI E BRISHTE...

POEZI E BRISHTE... poezi - heshtje e perzier me eren -toke
poezi e brishte...force qe rjedh... arome engjellore...bar i njome zemre... poezi - lume energjie
burim uji...fantazi...flake... poezi...qe dhemb... qe buron nga venat thesar ujeshmerie
alkimi qe djeg...derdh lot...magji... kembezbathur neper gure... ne token e thelle...poezi e humbur
kafshate e hidhur...pjate dashurie... aty ishe por nuk beje zhurme...
poezi qe fluturon ne ajer...
duke u shndruar ne lule...bryme..re poezi - fryme qe shuhet e zgjohet poezi krahebardhe...flutur fantazie...
pafundesi e kthyer ne vese... belbezim jete ne vesh te vdekjes plot vese e shume ngjyra freskie
pluhur yjesh me arome endrash poezi - pranvere...rizgjim shpresash fluturo me gazin e lire te nje femije
udhetim resh...pa pasaporte... ne barin gjelberor te kesaj toke antike.

NGA CIKLI " ILIRIADA " PILO ZYBA ERDHËN DARDANËT

PILO ZYBA Drini sa herë nisej me ujë e Në Fush – Kosovë me dhunë ta
ERDHËN DARDANËT gjëmime grabitën, Si nuk pyeti bota, vetë si nuk e panë
Neve e Por historia Si nuk e kuptonin, por thoshin, dy Që edhe sharkia ka formën e zemrës,
- fragment poeme - ndalo- firmosur me emra Telat, durimi i saj i tenosur janë
nim i shpatë Ndarë nga një shpirt, një gjuhë, Që dalin prej saj në formën e këngës...
Mirmëngjes, motër, ja ku erdhi vinim Nuk vidhet, në s‟kishin turp,
dita një pritë, kujtesë ka Kur një e vetme e përjetshme ishte Daullen e bukur me lëkurë argasur
Nga afër sytë e bukur për ti parë, Dhe mbetur skali- zëmra Nga goditjet e forta të shkopit e thuprës,
Nuk di sa vite, sa shekuj të prita, fjalët që tur... Që gjakun përcillte në të njëjtin Është gëzimi, dhimbja në shekuj e
Një trup, një zemër, por të binte me trup.. mbartur
ndarë... puthje Në minierë të Mes lindjes Dardane dhe krismës së
dhe Trepçes hynte pushkës...
Ca tela na vunë, i quanin kufinj urime minatori E di që u lodhe nëpër shekuj
Pastaj përcaktuan, ti brënda, ti Ja Me çekiç motër Mëngjeset aguan dhe nusja Dardane
jashtë, kthenim trokiste kudo Duke gdhëndur me pushkë të Me shtatin ujvarë dhe vellon e shkruar,
Përsipër ulërinin ujqër të egër, të në jetë, anë më anë, vërtetën, Ka thirrur dasmorët të gjithë kësaj ane
zinj, ia kthenim në dritë. Si morsë dërgonte një mall që e Kur nuk kishe bukë, qëndrove në Në dasmën e madhe që për të ka
Por zemrën e tokës e kishim ndrynte votër shtruar...
bashkë. I dëgjoj trokëllimat e historisë Me shpirt për vëllanë, larg , tej në Me gjek për të ripërtërirë jetën...
nëpër shekuj Tiranë... Në vëndlindjen time në Frashër duke
Shqiponja e zezë ndaj është me Me potkonjtë e tyre që lëshojnë Rozafa e murosur në gurët e ikur
dy kokë shkëndija, Si mund të kuptonin Serbët dhe legjendës Gjysh Avdyl Frashri hapur e la derën,
Njërën nga Kosova dhe tjetrën Iliriada jote firmosur me hekur Europa, Nga kalaja nxirrte të bardhin, “ Ska kohë lajmëtari të ndalë për të
nga unë, Firmosje të tilla s‟ka parë his- Morsa ishte e shurdhër për veshët gjinë, trokitur
Foleja e saj kishte shtratin në toria. e botës, Nga larg i dërgonte qumshtin dhe Kur të vijë një ditë me flladin dhe erën...
tokë Ata tirrnin fjalë në tryeza të kota këngën,
Dhe krahët për erë e furtunë... Në shekuj, në shekuj dhe grurin Dërgonin përfaqësues me këmbët Të mëkonte përjetësisht his- Dhe ja, Ai erdhi dhe solli Pranverën!...
e artë e rrotes. torinë...

Shkrime Private te Fjoralba Brahimaj

Një ditë kur nuk e prisje më ,kur mendoje se do të mbe-
teshe vetëm duke kuruar plagët ,që nuk po të shëroheshin
dot ,tërë jetën…dikush hyri në jetën tënde dhe të kërkoi
që të jesh me të në rrugën e jetës,”të luftosh”me të ,të
korrësh ato fitore të vogla apo të pësosh humbjet në
betejat e jetës së përditshme.Ky njeri, për ty u bë dita-
ditës, pa e vënë re as ti vetë ,njeriu më i dashur ,u bë i
pandarë në trup e në shpirt , në mendime e
dëshira .Dashuria e tij për ty u bë e pazëvendësueshmë
si heshta e cila shoqëron gjithnjë luftëtarin,në kohë lufte
e paqeje ...
Kjo zgjedhje që bëre të jep fuqi në çdo hap që
hedh,sepse e ke gjithmonë afër në çdo zgjedhje apo
mendim është për të .Kjo heshtë ,prania e tij në jetën
tënde,që nuk I ndahet kurrë luftëtarit sepse në kohë
paqeje ti mbështetesh në të nga lodhja e luftës dhe në
kohë stuhie dhe rrufesh të shërben ,të jep një arsye më
shumë për të luftuar kundër të gjithëve dhe
gjithçkaje…Të mjafton prania e tij që ti të
ndjehesh e fortë e pa frikë për të ardhmen,të
mjafton ta kesh afër dhe çdo rrezik e humb
rëndësinë e tij.Të mjafton një buzëqeshje që
në mes të stuhisë dielli të shkëlqejë me gjithë
forcën e tij,një përkëdhelje dhe bota të të
duket më e sigurtë,ajo fraza e dashur :”-Çdo
gjë do të shkojë mirë më beso!”dhe stuhia që
ke në shpirt të qetësohet.
E kuptove që në fillim që ai ishte luftëtari
yt,të cilin e ke pritur tërë jetën ,ai erdhi duke
i bërë ballë që në fillim, duke I rezistuar me
forcë ,kryengritjes mospërfilljes dhe dhunës
që ishte fryti I dashurisë tënde…diti t‟I bëjë
ballë çdo beteje që I dilte përpara për të fituar
gjënë më të shtrenjtë për ty,zemrën
tënde ,sepse ai nuk kërk-
onte një iluzion por nje
vendqëndrim në shpirtin
tënd dhe luftoi orë e çast
pa u lodhur e pa u trondi-
tur gjersa fitoi dashurinë tënde.Ai ditë të qeta me diell…por që ti I dashuron njësoj sepse I jeton me të
e fitoi atë duke pushtuar njëra pas duke shijon qetësimin e stuhisë atëherë kur nuk e pret. Një stuhi që
tjetrës të fortesat që kishe ngritur ti e dashuron sepse ai ka të njëjtën ndjenjë me ty që arrin t‟ia lexosh
ti dhe sepse ju patët me njëri – në sy sa herë e sheh sepse e di që janë pasqyra e shpirtit…Dhe në
tjetrin një besim reciprok.Ai diti pasqyrimin e tyre sheh vetëm dashurinë e tij për ty edhe atëherë kur
t‟I bëjë ballë stuhive dhe rrufeve është I mërzitur për diçka…
në qiell të hapur që lëshon një
zemër dhe pa u lodhur vazhdon të Të dy jetoni për të qenë heshtë e njëri-tjetrit në këtë jetë që ka
luftojë,vazhdoni të luftoni pa u shumë luftë e pak paqe,jetoni për të qetësuar shpritrat e lodhur
lodhur asnjë herë nga kjo luftë betejash të ashpra,për të shëruar plagët që kjo jetë e ashpër ju sjell…
kaq e ëmbël që e ka emrin dashuri
ndjenjë edhe pse ndonjë herë ka Jetoni dhe luftoni për qetësinë dhe shlodhjen e njëri-tjetrit në
më shumë stuhi dhe rrufe se sa rrugën që nisët të dy,në rrugën e vështirë të jetës…
 P a g e 6 O u r
Tregim
Kosa e mprehur mirë
në kudhrën e skuqur
me prushin e “Zjarrit
të Proletarëve” quhej
Kosta Petrani. Ishte
një kosë prej çeliku
gri që xixëllonte
shkëlqimin e mprehur
hollë dhe u fuste
dridhmat në palcë të
gjithë poetëve të
Luginës Lindore.
Ditën që dy poetët e
Barzenës u dënuan
me heqjen e kokave,
kosa Kosta Petrani
lëshoi mbi kokat e sallës së gjyqit një rrezatim të
zi. Teksa lexohej ekspertiza ideore prej pesë
faqesh, e këtij specialisti të kosave, që i cilësonte
ata dy pëllumba fatzinj të poezisë si armiq të
“Saharës” shqiptare unë ndodhesha nga mesi i
sallës. Sapo mbaroi leximi i tmerrshëm, kosa
Kosta hodhi një vështrim të vëngër nga unë, me të
cilin la të kuptohej se pas tyre më kishte ardhur
radha mua, që kisha shtypur vjershat e tyre me
“Olivettin” tim të vjetër për t‟i vënë te tabela e
letrarëve të rinj të shtëpisë së kulturës. Ai vështrim
prej kobre më futi dridhmat në të gjithë trupin me
një intensitet të tillë, që as tërmeti dhjetë ballësh
nuk do të më kishte tronditur më tepër.
Dita e heqjes së kokave të dy poeteve erdhi shpejt.
Polici i qenit gjurmues të degës, që ishte komshiu
im, më tha rastësisht në mëngjes:
-Në tre gërmime te mali i Zgarës doli shkëmb i zi
dhe mezi i kemi varrosur për gjithë natën.
-Thanë gjë para vdekjes?
-Nuk folën fare, po s‟donin të vdisnin me tre
breshëri plumbash. Plumbi i katërt në kokë i
komandantit të skuadrës së pushkatimit i palosi
përtokë...
M‟u bë një shkëmb i zi në gjoks. Po atë pasdite u
trishtova me dhimbje zemre kur pashë se u kthyen
të lara me lot nënat e tyre shamizeza, që kishin
shkuar t‟i luteshin Strategut të madh t‟u falte jetën.
Oficerët e gardës, jo vetëm nuk i kishin lënë të
afrohen te muri rrethues, por dhe i kishin përzënë
me shkopinj gome.
Prita me ankth ditën kur do të më vinte dhe mua
radha e llahtarshme e plumbit të katërt në kokë.
Ishte një pritje që i ngjante asaj të të dënuarve me
vdekje në hekurat qelive të burgut. Më bëheshin
çdo natë në gjumë një mori kosash që ngriheshin
mbi kokën time si shpatat e gladiatorëve nëpër
filma lashtësie. Dhe atëherë zgjohesha i tmerruar
duke frikësuar keqas gruan dhe fëmijët.
- Shpjet, lutju tavanit, !- më thoshte gruaja e
alarmuar.
Dhe unë çoja kryet nga tavani me kallamishte të
suvatuara, ku mendoja se ishin montuar çimkat
përgjuese të sigurimit dhe bëja ritualin:
- O feneri i madh ndriçues i jetës sonë, që ndriçon
gjithë botën nga Tirana me dritën e kuqe të mark-
sizëm-leninizmit, më shkri edhe mua në dritën
tënde jetëdhënëse, që të bëhem një rreze drite e
bashkuar me tufën shumëmilionëshe të këtij feneri
në dorën heroike të Strategut tonë të lavdishëm....
S‟kishin kaluar as tri javë, kur më thërret në zyrë
Kosëtari i Parë i godinës së partisë, që quhej
Marko, një merceolog trupmadh. Me flokë të
verdhë të lëpira anash, me vetullat e verdheme, me
dy sy gri të mprehtë dhe me egërsinë e shprehjes
së fytyrës, ai kishte pamjen e një nazisti. Një
shoku im hokatar, sa herë e shihte në horizontin e
largët të bulevardit kryesor të qytetit, përsëriste
lehtë nderimin nazist: ”Zig hail!“
Para tij qëndrova krejt i qetë, duke menduar se jam
thirrur për ndonjë punë. Por kur nxori nga sirtari
revistën “Ylli” ku ishte botuar një cikël me poezi
të mia dhe filloi të kërkonte shpjegime për poezinë
Vullnet Mato KOSA QË KOSITI KOKA
“Ndodh edhe dielli” u shtanga krejt i be-
fasuar.
-Ç‟do të thuash ti me këtë vjershë? -
ishte pyetja e parë e Kosëtarit, i cili kishte
marrë impulse nxitëse për parregullsi ideore
të kësaj poezie nga kosa Kosta Petrani, që jo
pa shkak më kishte vështruar vëngër në
sallën e gjyqit të tmerrit.
-Atë që thotë vjersha ! - i thashë
duke u rrekur të mposht turbullimin.
Ai më kundroi qortueshëm me një
vështrim të rëndë.
-Domethënë drita diellore e partisë tonë
qenka e mërzitshme për ty ?
Nënqesha instinktivisht, duke men-
duar se ky ishte një konstatim i mjerë i një
njeriu që dinte të interpretonte llojet ushqi-
more dhe kujtonte se edhe poezitë janë si
frutat e zarzavatet. Apo që kujtonte se mund
të nxirrte Partinë nga rrezet e diellit, siç
nxirrte krunden nga rrezet e miellit.
-Më bëhet qejfi shumë që ju lexoni
poezi, - i thashë me një buzagaz të shtirë.
-Di ti, po dimë dhe ne ! - tha
Kosëtari nazist me ton të ashpër.
-Nuk thashë se ju nuk dini, - shtova
menjëherë - Po duke menduar ngarkesën
tuaj me punë të shumta, shpreha kënaqësi që
gjeni kohë për të lexuar edhe vjershat tona...
Nuk e priti mirë as këtë frazë timen.
-Ti kujton se duke i spërdredhur
fjalët si të do qejfi, mund të tallesh me
diellin e partisë?...- shfryu me një tonalitet
që binte erë padituri dhe arrogancë.
-Ju lutem, shoku Marko, më vjen keq
të bëni një interpretim të tillë, kur vjersha
nuk e thotë këtë në asnjë fjalë, por shpreh
dashurinë përvëluese të dikujt, e cila nuk i
bën përshtypje partnerit që s‟e do. Unë
partinë e shoh tek njerëzit, tek veprat, kudo
në tokë, por jo te dielli përvëlues i koz-
mosit.- thashë me keqardhje të sinqertë,
duke menduar se mund t‟i qartësoj sadopak
keqinformimin e kosës Kosta Petrani.
-Mirë, mirë, do ta shohim ! Ik tani !-
tha ftohtë, duke më përzënë nga zyra edhe
me lëvizjen përçmuese të dorës.
Dola jashtë krejt i verbuar. Dielli i shndrit-
shëm i atij mëngjesi, ishte ngritur lart në
qiell dhe prej andej derdhte mbi tokë flakën
e tij të lëngshme. Te trotuari i tregova
gjithçka shokut tim që ishte drejtor i gjim-
nazit. Ai ma lehtësoi disi dyshimin e llahtar-
shëm që më kishte kapluar. Kjo është fan-
tazi e merceologut Zig hail, - tha ai- sepse
askush nuk ka të drejtë të mendojë e të
thotë budallallëqe të tilla për atë poezi.
Të pasnesërmen më erdhi lajmërimi me
firmën e vetë kosës Kosta Petrani, që ishte
kryetari i degës së lidhjes së shkrimtarëve të
Luginës Lindore, se duhej te paraqitesha
patjetër në mbledhjen e zgjeruar të forcave
krijuese. Dridhmat shtuan intensitetin në
çdo milimetër të perimetrit tim prej mishi
dhe kockash të hallakatura nga terrori
psikologjik dhe pagjumësia.
Gjithçka u kuptua kur instruktori i ardhur
nga kupola qendrore e fenerit të madh të
Tiranës dhe i prirë nga Kosëtari i Parë i
Luginës sonë zunë vend në tryezën krye-
sore. Kosëtari thirri në tryezë edhe kosën
Kosta Petrani, si veglën e tij, të njohur për
vargjet deklarative: “Le të rrjedhë çeliku për
dyfek e plugje/ le të pëlcasë armiku,/ moj
kala e kuqe“ me të cilat u vu përmbi të
tjerët. Ai ishte një krijesë zvarranike që e
kishte çarë rrugën duke rrëshqitur si krimb,
nga një letrar i zakonshëm, deri te kryetari i
forcave krijuese. Por shumë nga qenia e tij
kishte mbetur ende krimb, që gërryente në
tulin e trurit tonë krijues për të na krimbur
të gjithëve nga brenda. Prania e kosës së tij
më trembi më shumë se kushdo tjetër, sepse
si ekspert i Degës së Brendshme, ai u kishte
vënë vulën si krijime të gabuara ideologji-
kisht dhe krejt armiqësore vjershave të
poetëve të Berzanës, kositja e kokave të
cilëve kishte gjakosur edhe krejt atmosferën
e Luginës sonë.
Kosëtari i Parë prezantoi instruk-
torin e dërguar nga truri ideologjik i kupolës
kryesore të fenerit dhe tha se nën frymën e
Plenumit të Katërt, do të diskutohej për
ndikimet e huaja në letërsi e arte edhe me
krijuesit e Luginës Lindore. Pasi hodhi një
sy të përgjithshëm nëpër sallë, Kosëtari
Marko shtroi pyetjen:
-A ka edhe në krijimet tuaja nga ato
të meta që shtroi Plenumi i Katërt? - (Mu
më tingëlloi: Plumbi i Katërt)
Një copë herë askush nuk mori
guximin të fliste.
-Duhet të flasim të gjithë pa përjashtim! -
ngulmoi ai, -Kush ndjen se ka ndikime, të
shprehet lirshëm, për ta pastruar veten!
Pas një pauze të shkurtër, u çuan
njëri pas tjetrit disa pseudokrijues që nuk
kishin arritur të publikonin asgjë nga zhgar-
ravitjet e tyre. Më në fund, Kosëtari drejtoi
vështrimin nga unë dhe më thirri me emër:
- Po ti, ndjen se ke ndonjë të metë në
krijimet e tua ?
I mbushur deri në grykë me ar-
matimin tim kundërshtues, u çova dhe
thashë së pari:
-Mosarritje artistike mund të kem
edhe unë si gjithë të tjerët, po gabime
ideologjike jo.
Kosëtari i Parë shqeu sytë dhe hapi
me vrull faqet e revistës.
-Po ky dielli i partisë që bëhet i
mërzitshëm këtu, nuk të duket gabim ty?...
-Ai aty është dielli i qiellit, jo i
partisë, - thashë vendosmërisht.- Fjala parti
s‟është kërrkund aty dhe as mund të nënk-
uptohet, përderisa flitet për dashurinë midis
dy të rinjve.
-Thellohu, thellohu !- urdhëroi
rreptë Kosëtari Marko, që siç kërkohej
zakonisht, unë të futesha me këmbët e mia
thellë e më thellë gabimeve të paqena, të
cilat do të më çonin në kasaphanën e Plenu-
mit të Katërt si dashin te kasapi. Këto i
dinte ai, po i dija dhe unë...
-Jam ngacmuar nga tragjedia e një
oficeri gramshiot, që vrau në korridorin e
konviktit të universitetit ish të fejuarën, e
cila nuk e donte. Duke gjykuar se ai nuk
kishte të drejtë të impononte dashurinë e tij
sado e flaktë të ishte... Dielli kozmik mund
të bëhet në poezi pjepër, bukë misri, dajre e
gjithshka tjetër në varësi të subjektit poetik
që përdor dhe s‟kam pse akuzohem për
cënimin e figurës së partisë...- vijova duke
ndjerë se sytë po më xixëllonin nga sikleti.
Dihet si punon truri në raste të tilla.
-Ja të pyesim edhe kryetarin tuaj që
është poet i afirmuar, - iu drejtua kosës së
vet Kosëtari Marko.
Në gjysmëerrësirën pas shtyllës së
sallës ku ndodhej karrigia e tij, kosës Kosta
Petrani i shndriti tehu i syve si sytë e ujkut
në muzg. Ai u përtyp një grimë, uli vetullat
e trasha dhe zgjati buzët që u jepte formën e
hinkës sa herë matej të fliste.
-Ashtu është, dielli është fiksuar në
art si simbol i partisë dhe nuk mund të
gatuhen figura negative për të...- tha me një
zë të zvargur e me harenë e grabitqarit që i
ka dalë gjahu në shteg.
W o r d s
Atë çast të tmerrshëm m‟u
duk sikur në vend të gojës së tij, u
hap prapanica e një lope dhe lëshoi
produktin e njohur. Asnjëherë nuk i
deshi ata që shkruanin më mirë se
vetja. Për ta, ai vetëm një gjë kishte
në kokë, t‟ua gërmonte fshehtas.
Truri i tij punonte si një kurth i
vërtetë dhe shpirti i tij ishte i mbushur
me smirë, sa një ferrë e mbushur me
gjemba. Në atë tronditje të fuqishme,
kur koha pushoi së qëni kohë dhe
hapësira nuk ishte më hapësirë, unë
nuk arrita ta komandoj më veten.
Gjithë jetën kisha pasur frikë nga
plumbi, po tani që isha vënë para
skuadrës së tyre të pushkatimit, frika
ime u zbeh krejt. Sepse edhe vdekja
m‟u duk më e ndershme duke zbrazur
të gjithë arsyetimin e trurit, për të
shfryrë dufin e për ta mbrojtur veten
si burrat.
-E more Jago, se ti i thur këto
intriga! – ia plasa, duke menduar se
ngulmonte të më bënte patjetër kur-
ban të kosës së tij edhe mua si ata dy
të mjerët.
-Mos ofendo të tjerët, se për ideal të
vura hekurat që këtu !- klithi me
nervozizëm Kosëtari i Parë, fytyra e
të cilit u shtrembërua keqas dhe sytë e
bardhë sikur i dolën nga orbita.
Nga fjalët e tij ndjeva te
veshët oshtimën e plumbit të katërt në
malin e Zgarës dhe m‟u duk sikur
kafka më shpërtheu në dhjetëra copa.
-Ai si mësues letërsie s‟duhet ta thotë
këtë, se e di mirë që simbolet letrare
krijohen brënda nëntekstit, jo në
mënyrë shabllone. Askush nuk mund
të mohojë faktin se dielli para se të
bëhet simbol, është njëri nga trupat
qiellor dhe gjithësesi për ekzistencën
e tij kozmike do të flitet patjetër, - u
përpoqa ta zbut edhe me shprehjen e
pamjes sime.
Vijuan të japin mendimet e
tyre edhe disa amatorë, apo ndonjë i
vetëquajtur krijues. Madje një ushta-
rak, që pretendonte prej dhjetë
vjetësh se po shkruante një dramë,
tha, pse isha treguar aq mendjemadh
e nuk kisha shkuar të konsultohesha
me të, që si oficer kishte një përga-
titje të lartë ideopolitike. Nja dy, me
të cilët kisha pasur shkëmbime fjalësh
të ashpra, filluan të hidhen drejt meje
si karkalecat. Disa të padëgjuar të
tjerë u bënë aq të mëdhenj aty, saqë të
linin përshtypjen se ishin gati t‟i zinin
vendin Kadaresë dhe Agollit. Vetëm
regjisori i shtëpisë së kulturës dhe
drejtori i gjimnazit më mbrojtën
fuqimisht, duke shprehur konsiderata
se kisha botuar krijime të atij niveli
që ishin recituar në skenë e në RTV.
Nga vlerësimet e tyre mora
zemër dhe vijova të pastroj të gjithë
baltën që më ishte hedhur.
-Në qoftë se do të thosha
“Parti o dielli i jetës sonë” dhe pastaj
të përdorja vargun për të cilin më
akuzoni, atëherë gaboja vërtetë. Po të
merret në sensin sipërfaqësor se dielli
është Partia, atëherë del se dielli
perëndon, kurse Partia jo. Dielli ka
njolla të errëta, partia jo. Dielli është
një trup qiellor i zjarrtë, të cilit sa më
shumë t‟i afrohesh, të djeg e të
shkrumbon. Kurse partia sa më
 V o l u m e 2 , I ss u e 3 2 P a g e 7

Vullnet Mato KOSA QË KOSITI KOKA

shumë t‟i afrohesh, të fut në gjirin e saj e
të lartëson...
Nëse e gjitha ajo që po ndodhte
aty nuk ishte veç një moskuptim apo
keqkuptim i tyre, atëherë duhej të rish-
qyrtoja të gjitha sa kisha besuar deri atë
çast dhe të mendoja plotësisht se ata që
dënoheshin politikisht, pushkatoheshin
apo burgoseshin, ishin fajësuar krejt kot.
Gjyqi im vazhdoi katër orë, gjatë të
cilave herë më fundosnin thellë dhe herë
dilja në sipërfaqe, duke qenë i bindur se
isha vaj, që sado me ujë të më mbulonin,
do dilja sërish përsipër.Më në fund, e
mori fjalën instruktori i kupolës së
madhe të Tiranës, i cili, çuditërisht i
qenësishëm deri në atë çast, kishte
heshtur krejt, duke mbajtur shënime në
bllokun e tij për gjithçka flitej aty. Ishte
një mesoburrë, me flokë të zbardhur
anash, me sy të kaltër e vetulla të shtrira.
-U përgëzoj për diskutimet
serioze e me shqetësim
qytetar, - tha me një ton të
qetë që dëgjohej fare mirë në
qetësinë totale gjatë kohës që
fliste. - Lidhur me poezinë
“Ndodh edhe dielli“ e kuptoj
edhe unë ashtu siç e shpjegoi
krijuesi i saj. Në nëntekstin e
vet vjersha nuk ka Partinë
dhe as mund të nënkuptohet
ajo aty. Megjithatë, duhet
bërë kujdes kur përdoren
simbole negative të tilla, që
njerëzve të mos u shkojë
mendja te Partia. Nuk ia vlen
të zgjatemi më tej për këtë
çështje. - përfundoi duke e
kuptuar fare mirë se smira e
kosës poetike spiune dhe
hekurat e nazistit Marko nuk
bënin për duart e mia të buta.
Megjithatë, arsyen pse pranoi
ai instruktor kompetent të vinte
aty për të diskutuar atë poezi
fare të qartë për të, unë s‟kam
për ta ditur kurrë. Por mendoj
se ndoshta truri i atyre parti-
akëve ishte sajuar në atë
mënyrë që të shihnin te sub-
jekti artistik edhe të keqen
edhe të mirën njëkohësisht. Pas
kësaj ai u çua menjëherë për të
dalë.
-Ne nuk e bëmë
mbledhjen për autorin e kësaj
poezie, - shpejtoi të thotë
Kosëtari i Parë duke nxituar të
dilte pas tij.
-Që e bëtë për mua, e
tregon revista”Ylli” që keni
marrë me vete, - shpejtova t‟i
përgjigjem, gati duke fluturuar
nga gëzimi, që nuk arritën dot
të më rrëzojnë nga teli i
“mëkatarëve” që ishte tendosur mbi
kazanët me bitumin përvëlues të ferrit
ideologjik.
Ai rrudhi buzët dhe në ikje e
sipër sytë i lëshuan një ndriçim të keq.
Disa ditë më vonë u mblodh
plenumi i partisë me ajkën ideologjike
të fshatrave të Luginës dhe kryetari
spiun i forcave krijuese në diskutimin e
tij kishte përmendur sërish emrin tim si
autor me shkarje ideore. Ndonëse e
kundërshtoi drejtori i gjimnazit që
ndodhej në atë mbledhje, me argu-
mentin se kjo çështje ishte sqaruar nga
lart. Shpesh kam menduar se ndoshta
kundërshtari im shterp, meqë kishte
shumë vjet që s‟po botonte dot gjë, i
kishte inat të tjerët, sikurse një qen që
ruan një mullar me bar të thatë, i cili
vërtetë s‟mund të hajë vet asgjë, po nuk
do as të afrohen as të tjerët dhe leh deri
larg.
Sikur të mos mjaftonte e gjitha
ajo që ndodhi, Kosëtari Marko, që
s‟donte kurrsesi të shkonte imja, kishte
lajmëruar redaksitë qendrore të mos më
botonin asgjë, si krijues i kritikuar në
plenumin e rrethit për gabime ideolog-
jike. Përgjigje këto që më jepeshin në
konfindencë nga botuesit njëri pas
tjetrit. Kjo zgjati pesë vjet. Derisa erdhi
dita që Kosëtari u dërgua për të nxjerrë
rrezet e miellit në ministrinë e tregtisë,
sepse analizat e rrezeve të diellit ishin
tepër të vështira për paaftësinë e tij
shkatërrimtare. Madje dhe kosa Kosta
Petrani u transferua në Tiranë për të
mbajtur nën tehun e frikës talentet e
reja të lidhjes së shkrimtarëve. Por
eshtrat e poetëve të varrosur te toka
shkëmbore e malit të Zgarës vazhduan
të akuzojnë kosën e tij të gjakosur deri
në pafundësinë e tretjes së tyre.

MIHALLAQ QILLERI & MIMOZA REXHVELAJ

MIHALLAQ QILLERI
PËRFYTYRIM NEBU-
LOZE
Vija të pjerrta ndajnë
botën e përkohëshme,
Në pjesë mikroplanetesh
që ndizen e shuhen.
Qafë gruaje prej fildishi Tipare bezhë, një buzë, Fotografi e fundit nga akullnajash përhum- për të shuar etjen e O puthje mizore...
ku tri ngjyra pikëzohen, një sy, një luginë pi- stacioni kozmik dërguar, bur... tharë.... puthje e fshetë.
E zeza pjesë sipër, kasone, Amorfe sundon kujtesën e Ja,.. të preka, pa frymë puthja e fshehte
bezha në mes dhe e rozë I etur, a i ngopur aty çoroditur. kam mbetur për besë ! Gërvisht përsëri.......
poshtë.. vërtitem i përndjekur Kështu bota nisi të for- S.e fshiva puthjen...
Një krah karrigeje dhe Jetërroj dhe vdes. mësohej përtej ; MIMOZA REXHVE- mbi buzën e tharë. Sa bukur dinë të shtirren
drojta e llërës që cik.. Një ngërç që nga ameba - Nebulozë je, vorbull ku LAJ Ku cel trëndafili njerzit....
E gjithë galaktika qelizë trashëguar më vërtiten brutalisht qiejt, AH, sikur të binte shi... plot epsh... dhe atëher kur brenda
rrethuar me errësirën e fundos Rrezikun ndjej të përpi- Lulet e kamomilit do të pasion... rrënohen si keshtjella prej
vet, Në origjinën time- një hem krejt nga yll i vet- merrnin jetë. zjarr... rëre...
I gjithë truri i ngarkuar hiç,- një pluhur,- një muar. Por shpirti ulërin ..Eh ,ky mall Buzeqeshin sikur lumturia
prej resh gati pëlcet. vesë.. Rozë, bezhë, e zezë si bishë në grackë. që djeg e vret sapo i preku me magji...
Zemërngrirë po të pres, Trambudanë rozë depër- krijuar nga piktor‟ i Retë shkulin flokët lotë parreshtur derdh. Cudi??
të pres…, ton dhunshëm në krah, çmendur i cjerrin sytë. Të dua! Sytë që shkëlqimin kanë
Ja,..të preka, pa frymë Flakë pa dritë që ngjyra Që vija heq në telajon-tru Asnjë pikë shi.... humbur.
kam mbetur, për besë ! nga zjarri i vjen, rrudharrafshuar. Zhuzhuritën gjingallat Puthmë! Mes lotëve notojnë....
Simbol i dhimbjes, Bota e turbullt hesht nën është stina e tyre... O puthje e fshehtë! Perseri bota të mos kuptoi
E zeza prej flokësh, a trazirës rrebesh, mikrodramat banale, S,u njom buza e tokës, edhe në varr Tentativën e fundit per
magji drithëruese në Ja,.. të preka, pa frymë perversë është Gusht... do të ruaj të shenjtë. dashuri....
terr, kam mbetur, për besë ! Ndërsa unë frymëngrirë Shtatori është pranë Gërvisht përsëri.......

Enertin Dheskali, Enkeleda Kondi, Lediana Kapaj, Gezim Halili & Vasil Tabaku
-Vit i vrazhdë- Marre nga breda teje janë.. Nuk do te mendohesha gjate...! dhe ndonëse kalimtarë në shpirti po më plas....
vellimi i trete poetik, "Gjak ne Folëm. Diskutuam me nerva. rrugën tende mbetëm,
kozmos", Enertin Dheskali Ti gruaja që dikur ishe Debatuam thelle.. Pati lot të një - Te me besh nuse di une si me shpresat po luftoj,të ndjej Vasil Tabaku
vajze e bukur fundi pa kthim! Folëm gjatë. nuseroj...! pak fjalën " jetë"! Javen e Ardhshme
Më ra koka në pragun e ftohtë Koha ikën dhe ti kërkon e çirreshe me zë t'mekur Në Te me besh dhenderr di une si shikim mbi material
E m‟i mahisi mendimet e përgju- njejtë të jesh, çaste qetësie, zemërimi mori dhenderroj...! Po shkrihem e përmbytur në
mura, Dashuri si dikur të mar- hof..... Ndoshta nuk do t‟ta- Te me besh popull di une si ujërat e misterit, VASIL TABAKU
Nga nata njëvjeçare që blatoi resh e të dhurosh, koheshim më. Goja më trad- kuvendoj...! ky trupi i përhumbur mes BALETI I DRERIT TE
lotë Jetës së sotme kuptimin ti hëtoi. Heshtja pllakosi qenien brengave më nget, PLAGOSUR
Me duar thashethemesh dhe gjesh... time. Folëm. Por vesh s‟u - Po pse cfare je, Prift !? se di kur te vije vdekja..!!!A Roman
kyçe të vrara. morëm. Ti as qe deshe të do jem pjesë e ferrit, “Këtë libër ja kushtoj
S'te trembin rudhat në dëgjoje Mërgove përtej syve të - Qesh tek te lexoj... se di...!! Mos vetë parajsa me miqëve të mi poet të
Viti i vrazhdë përplas dallgët fytyrën e bukur mi. Mbeta pa fjalë... - Qaj tek te shikoj..! ngrohje po më pret?! Kosovës.”
mbi mua, Flokët e bardhë që sheh të - Mendoj e perseri mendoj...! Recenzentë
Shkumëzojnë ëndrrat e thyera dalin nga pak, Jo më si dikur... O Zot...jam lebetitur....! Pse Fatos ARAPI
mizorisht, Hapi që do jetë me i - Iku vapa ne qershor, shpirti u është tharë? Agim SHEHU
Nëpër brigjet e shpirtit lundron ngadaltë mbi rrugët Dritëhije n'shpirtin tim erdhi vapa e korrikut, Të gjithë ata që desha, kur- Redaktor
dhimbja, Buzeqeshja në udhetimin lëshohen me egoizëm nga ty... do te vije e do shkoje edhe ajo e rizin më kanë kthyer, Musa VYSHKA
Natës njëvjeçare të lotëve të e saj fluturak E un sërisht i pres ato me gushtit... nuk dua të më quajnë..." të Korrektor letrar
trishtë… buzeqeshje t'vakët, si gjithnjë ti, une, ai, ajo, ne, ju ata e ato... ligë"..dhe as të "marrë", Arti grafik dhe kopertina
S'te tremb shikimi i atij që Vec do rrime e do shohim, mes mureve prej kujtimesh, Agron SEAMINI
ZEMRA E NJË GRUAJE ke prane teje Ardi Omeri do lexojme e do shikojme, një pjesë zemre është thyer!! l.
Enkeleda Kondi Kujtimet e së kalurës, "zgjuarsine e zotesine" e
sekretet e dashurisë, - Ah sikur te kisha ate PUSHTIT ! Por zoti s'më përgjigjet ...vetë Toka e Eposit
Kaq thellë brënda teje rrojnë të Zemra e nje gruaje është "grushtin e fuqishem" te MIG- ëngjëjt janë të zënë,
pa ndara oqean i pa fund JENIT...! Lënduar endem... mes lotëve përgjërohem...s'po
Kujtimet e rinisë vend në zemrën Është lumturia e jetës, e Ah sikur kenga te me behej LEDIANA KAPAJ di kë të thërras,
tënde kanë, pafundësisë… shpate...! O Zot....Përse më jam mbytur në
Puthjen e parë të dhënë nën Ah sikur Zot te isha vec nje bëre?...Lënduar endem vetëm, mendime..gërthas..." Ku je
dritën e hënës Pa fjalë minute...! përmallur nga dëshira, të fle me moj nënë"?
Netët e pa gjumë dhe ëndrrat, Gezim Halili Ah sikur...! shpirt të qetë, mallkimi po më ndjek...!! Ky

Non Profit Charitable
Organization
“ N E W
1774 - 76 street
Suite D3
Brooklyn, New York
11214
Phone: 718-594-0511
Fax: 201-795-4795
E-mail: Endri@newlifeaaco.org
Building a Future One Person At a Time...
Kujtim Stojku
POETËT.
Po.Unë e di se dikush do të
mbledhë buzët
Do t‟ngërdheshet sikur të
ketë pirë farmak
Dhe vargjet që me mundim i
shkruajnë poetët
Atyre s‟do tu pëlqejnë, fare
aspak.
Poetët s‟dinë të shtiren se
kan‟ shpirt fisnik
Ata gjithmonë këshillohen
me profetët
Dhe shpesh ata kanë trazim
në shpirt
Për këtë po deshët
pyesni,Homer,Virgjil,Dante,
Eskil.
Poetët ëndërrojnë dhe i fallen
Lirisë
Çdo njeri,shpend, kafshë,për
ta është një mik i mir‟
Ata gjithmonë janë të çiltër
në shpirt
Lozin, qeshin,gëzohen tamam
si një fëmijë.
Ata i këndojnë dhëmbjes së
popujve anembanë
Lumturisë tyre që me shpirt u
përket
Prandaj për të gjithë, është
ëngjëll çdo poet
Pastaj trazohen në shpirt,
shpërthejnë si tramundanë.
L I F E ”
Ata s‟pajtohen me padre-
jtësinë, kushtrimin lëshojnë
të parët
Dhe kush përdhe e hedh dhe
si zhele, përdor lirinë
Fjalët e tyre janë njëlloj më
pishtarët
E me flakët e tyre ndriçojnë
njerzinë.
Ata u këndojnë
arave,luleve,shesheve,lëndi
nave
I këndojnë qiellit ku retë
ngjajnë si shtëllunga leshi
Kur flet me zem-
rim,uji,pemët,gjithçka
dridhet
Dhe e gjithë kjo i del nga
shpirti,prandaj i thonë
zemrim poeti.
Por ata i këndojnë me
përkushtim, jetës,dashurisë
Erës së detit,yjeve ,hënës
përmbi male
Ata janë të parët dashnor të
lirisë
Dhe për këtë,lozin, qeshin e
hedhin valle.
Por kur ndonjëherë pikël-
limi poetet i pushton
Rima vargu,s‟ka elegancë
por është prish
Atëherë ata drejt qiellit i
drejtohen perëndisë
N‟përkrahje të lirisë,që
rrezikon çdo demon.
WE ARE ALSO ON THE WEB
WWW.NEWLIFEAACO.ORG
Cdo njeri mund te behet anetare dhe te bashkoet
J E T A E R E me misionin tone per te krijuar nje shtet te vogul
ketu ne kete continent te madh. Te ndihmojme
njeri tjetrin qoft dhe me nje keshille te thjeshte.
Kjo eshte nje thirrje per te informuar njeri
tjetrin plus dhe per projekte te ardhshme qe jane
ne pune e siper. Se shpejti nje Shkolle Shqipe
Anglishteje dhe nje vend ku te gjith njerezit te
gjejn nje strehim nga cdo hall apo nevoje. Bash-
kimi ben fuqi dhe Zemra e Vullnetarit nuk ka
cmim.
Parmë: Studentja Shqip- BLASFEMI POETIKE
tare triumfon në Itali AJRI (De Rada)
Për herë të parë AJRI shpirti
në Fakultetin e (De Rada) Në një shpat malcie të butë
Farmacisë Një varr deti në mes Ku pëlcet lëkurë e egër e dhisë
pranë Univer- një qiell amorf përsipër
sitetit të Par- Kangjelat e mallit Përbirohemi fjalësh
mës, është andej-këndej Me lahutarin në të zeza
dhënë një Dhe vdekja neutrale Si të ishim hije që s'i kap rrëfeja
diplomë me Po jemi njerëz ama njerëz jemi
maksimumin e Kaq vite ajo re e Dhe nuk dalim dot mbretërisë së zjarrit të vela-
pikëve, 110, e bardhë dontë
shoqëruar nga Në kokën e mjekrën e Që na djeg me të tëra
një “çertifikatë bardhë lëvaret Veç shpirtit tonë e të Oso Kukës
nderi”, shenjë e Një portret kothere Shpirtin na e ruan ai
vlerësimit tepër buke Ati Ynë Lahutar as në tokë as në qiell
të lartë për një Vizatojnë fëmijët në Thellë në pergamenë dhie të egër
student. leximet letrare
Kjo diplomë e veçantë është marrë nga UJI
shqiptarja Ina Bisha, studente në Fa- Mund të vuajsh të kesh (Lasgushi)
kultetin e Kimisë dhe Teknologjive Far- uri e plagë S'je shenjti larg asaj as qoftëlargu nuk je
maceutike. Dhe përjetësinë e ajërt: Vizëllimë e ujit faqes së liqenit
E lindur në Vlorë, Ina jeton prej 15 vjetësh E hedh me një hap Asgjë s'u lirua teje as pas vdekjes
me familjen në Itali. Përveç pasionit për pellgun e varrtë të detit Kot thonë dhe shkruajnë se ke vdekur
shkencën, ajo ka kultivuar dhe atë për Andej e këndej një
muzikën. kangjele Damarëve të njelmët shëtit etja jote e jona
Si të mos mjaftonin studimet në fushën e Shpirt që nuk dëvaret - Bastuni yt gjarpërush e kapota e qeni
shkencës, ajo është diplomuar edhe në Është parajsa e lashtë Tablo sureale me vija të dredhura
Konservatorin e Rexhios për organo dhe Brenda robërisë lirike Të dorës së Beketit
piano. të ajrit Vullkan i bunkertë koka jote
Ende shpreh keqardhjen që nuk i është Shpërthen te secili prej nesh
përkushtuar tërësisht pianos, por në një ZJARRI Kur mendojmë marrëzinë e të qenit poet
farë mënyre i është përgjigjur etjes së (Fishta) Larg asaj
madhe për te njohur të fshehtat e Nga zjarri bubullak Ti qoftëlargu nuk je as shenjti
shkencës. brafullojnë fjalët Dhe s'ka rëndësi aspak në rron a ke vdekur
tanimë edhe me nënshtetësi italiane, E digjen kockat e mishi Njerëzit duan të jetojnë a të vdesin
studentja e shkëlqyer Ina Bisha i ka rrugët e gjaku Në robërinë e vargjeve tua
të hapura për doktoratura në universitetet Siç digjet jeta e drurit Si vizëllimë ujore
më të njohura italiane apo të huaja. Zjarr i ndezur me fitil A si alge në fundin e liqenit