Sabi nga ng karamihan "kabataan ang pag-asa ng bayan" pero p

aano ito mapapatunayan kung mismo ang ating kabataan ay nawawalan na ng pag-asa
na maayos ang ating lipunan. Kung mismo ang pamahalaan ay hindi marunong tumupad
sa usapan.
Na dapat mismo ang pamahalaan ang nagbibigay ng inspirasyon
at nagtuturo ng tama, ay sila pa yung gumagawa ng mga bagay na hindi tama o pu
ro kalaswaan.
Dahil sa ating kakulangan sa edukasyon ay lalo pa tayong nagi
ging bobo o mangmang na halos di makasalita. O baka patay mali lamang?
Alam mo ba, na sa lahat ng mga problema ngayon ay puro kabat
aan ang halos sinisisi dahil sa mga gawaing di kaaya-aya. Hindi ba nila nakita n
a mismo sila ang nagturo sa atin.
Ngunit bakit pa ba tayo binigyan ng pasanin kung di naman n
atin maisalba? Hihintay pa ba tayo ng himala? O baka sulsul na naman ng gobyerno
? Kailan ba tayo kikilos? Bukas na halos sira na lahat o ngayon na may pag-asa p
ang mabago! Ipakita natin ang tama, imulat ang mga matang bulag at simulan ang p
agbabago.
Imulat ang mga mata sa katotohanan hindi puro pantasya. Kai
lan tayo magsisimula ng pagbabago? Kailan? Kung hindi na halos tayo makatayo sa
ating mga sariling paa at hindi na makasalita? Wag tayong magbubulagbulagan lama
ng sa pantasyang hindi naman makamkam.
Huwag sayangin ang bawat minutong humihinga tayo. Gumawa ng
mabuti at punuin ang mundo ng kabutihan.
Huwag pa nating lalong ikalat ang baho ng lipunan kundi li
nisin natin at pag-ibayuhing maayos pa. Dahil tayo ang boses ng lipunan. Wag lan
g magtunga-tungaga imbis isigaw ang Laban at Kilos!
Wag nating gasgasin pa lalo ang Gasgas na kasabihang "kabat
aan ang pag-asa ng bayan " magsimula tayo ng makabago at linisin ang polusyon o
duming hindi matapon-tapon sa basurahan.
Tara! Kilos na't alisin natin ang mga salut sa lipunan.