Lingid sa kaalaman ng maraming Pilipino ang kalagayan ng mga katutubo sa ating bansa. Marami sa atin ay iniisip na tahimik at payapang namumuhay ang mga katutubo sa mga liblib na lugar. Ngunit sa katotohanan ang kalagayan ng maraming katutubo ay mas malubha pa sa mga taong namumuhay sa syudad. Nararanasan din nila ang kahirapan dulot ng pagkaantala ng kanilang ikinabubuhay, maaaring sanhi ng bagyo, kawalan ng maayos na transportasyon para sa kanilang produkto at iba pa. Karamihan sa mga katutubong nakararanas ng matinding kahirapan ay naiisip na makipagasapalaran sa mga bayan o sentro ng lalawigan, ngunit marami rin sa kanila ang bigo nang dahil sa kakulangan ng kaalaman. Sa usaping pagkakaroon ng kaalaman, mayaman sila sa kaalamang hinubog ng kanilang kultura ngunit sila'y napag-iiwanan sa kaalamang labas sa kanilang kinamulatan. Sa madaling sabi, marami sa mga katutubong Pilipino ang hindi naaabot ng modernong edukasyon. Karamihan sa kanila ay hindi marunong bumasa at sumulat, maging pagkwenta ng pera at pagbilang. Sa usapin naman ng kanilang pamumuhay sa kanilang sariling pamayanan, sila ay nakararanas din ng malaking dagok. Ang kanilang tahimik na pamumuhay ay naaapektuhan ng pansariling interes ng mga taong nais manghimasok at linangin ang kanilang likas na yaman. Ang pagpasok ng mga taong ito, ay malaking banta sa pagkawala ng kanilang ikinabubuhay. Ang mga katutubo ay nalilimitahan at kung minsan ay napapaalis sa kanilang sariling lupaing kinamulatan. Dagdag pa sa malaking dagok na kanilang nararanasan ay ang militarisasyon sa bansa. Ang pagnanais ng gobyerno na masugpo ang mga rebelde sa mga liblib na lugar ay nagdudulot ng takot, dahas at kaguluhan sa mga katutubo. Napipilitang umalis ang mga tribo sa kanilang lugar upang hindi maipit sa opersayon ng militar. Ang iba sa mga katutubo na pinagbibintangang rebelde ay dinarakip, pinahihirapan at pinapatay. Sa akin ngang pakikinig sa isang panayam sa mga katutubong nakararanas ng mga problemang nabanggit, hindi ko maiwasang maawa sa kanilang kalagayan. Tila ba sila ay pinagkakaitan ng maayos at tahimik na pamumuhay. Pinuputol ang pagdaloy ng kaalaman sa mga katutubo upang hindi nila mabatid ang layunin ng mga taong nais magsamantala sa kanilang likas na yaman. At pinagpapatuloy ang militarisasyon sa kabila ng gulong dulot nito sa mga mamamayan. Hindi ko lubos maunawaan kung bakit hindi nakikita ng ating gobyerno ang mga ganitong kalagayan. Ang paglinang kuno ng likas na yaman, pagtatayo ng negosyo, pagpapaunlad ng turismo at militarisayon tungo kapayapaan ay pawang mga kasinungalingan. Ang mga ito ay tila maskara ng salapi at pansariling interes lamang. Nawa'y mabigyan ng pansin ang lahat ng isyung ito na dinaranas ng mga kapatid nating katutubo at sana'y magkaroon ng solusyon dito ang ating gobyerno upang madama rin ng mga katutubo na sila ay bahagi ng lipunang Pilipino.