KALAKALANG PANLABAS NG PILIPINAS

Ni E-Jay M. Borjal Grade 9-Quezon

Kalakalang Panlabas ng Pilipinas: Kahalagahan, Mga Patakaran at Programa

Ang kalakalan bilang isang mahalagang gawaing pang - ekonomiya

 Una, dumarami ang mga uri ng produkto at serbisyong maaaring pamilian o tangkilikin ng mga
tao upang matugunan ang kanilang mga kagustuhan at pangangailangan.
 Ikalawa, mas pinaghuhusay o pinaangat nito ang antas ng produsyon upang mas maging
mahusay ang kalidad ng mga produkto.
 Ikatlo, ang mga produkto ng mga bansa gaya na lamang ng Pilipinas ay nabibigyan ng
pagkakataong makilala at tangkilikin sa ibang bansa dulot sa husay at nagiging pagkakakilanlan
din ng ating bana
 Ikaapat, ang kalakalang panglabas ay nakakatulong upang mas maging matibay ang ugnayan o
relasyon ng mga bansa at maging episyente ang pamilihan para sa mga produkto at serbisyo.

Mga Konsepto at Aplikasyon

 Liberalisasyon sa Sektor ng Pagbabangko ( RA 7721) Ito ay isinabatas upang mapalawak ang

operasyon ng mga dayuhang bangko sa pamamagitan ng pagtayo ng mga sangay nito.
 Foreign Trade Service Corps (FTSC) Ito ay ahensiyang naglulunsad ng iba’t – ibang estratehiyang
pamilihan upang lubusang makilala at mapatanyag ang produktong gawa ng sariling bansa. Ang
pangunahing layunin nito ay maglunsad ng kaalaman o impormasyon tungkol sa kalakarang
pang negosyo sa bansa at sa imprastruktura at pakinabang na dulot nito sa mga nais
mamuhunan o investors.
 Trade and Industry Information Center (TIIC) Ito ang nangangasiwa sa operasyon ng Bureau
Research Center na nagpapalaganap ng mga datos, statistics, impormasyon tubngkol sa
ekonomiya, kalakalan, industriya, pamahalaan, at kapakanan ng mga mamimili.
 Center for Industrial Competitiveness Naglulunsad ng mga programang magtataas sa antas o
kalidad at produktibidad ng mga mangagawa upang sila ay maging kompetitibo sa
pandaigdigang pamilihan ng manggagawa, produkto at serbisyo.

Kalakalang Panlabas

-Ito ay tumutukoy sa pakikipagkalakalan ng isang bansa sa ibang bansa. • Ito ay nagaganap sapagkat
walang bansa ang maaring makatugon ng lahat kanyang pangangailangan sa hilaw na sangkap, yamang
tao, likas na yaman at iba pa ng walang tulong mula sa ibang bansa.
Batayan ng Kalakalang Panlabas

• Absolute Advantage

• Comparative Advantage

Absolute Advantage

- Ang isang bansa ay masasabing may absolute advantage sa pagprodyus sa isang kalakal kung
nakakalikha ito ng mas maraming bilang ng produkto gamit ang mas kaunting salik ng produksyon
kumpara sa ibang bansa.

Comparative Advantage

-Ang isang bansa ay masasabing may comparative advantage sa pagprodyus sa isang kalakal kung ito ay
magkakaroon ng espesyalisasyon sa paglikha ng kalakal.

Ang isang bansa ay may comparative advantage sa produksyon kung marami itong mapagkukunan ng
paggawa, lupa at kapital na ginagamit sa produksyon ng naturang produkto.

Export -Pagluluwas o pagbebenta ng produkto sa ibang bansa.

Import - Pag-angkat o pagbili ng produkto sa ibang bansa.

Balance of Payments (BOP) - Tumutukoy sa kalagayan ng kabayaran ng pagluluwas (export) at

kabayaran sa pag- aangkat (import).

• Mayroong trade deficit kung mas mataas ang import sa export samantalang trade surplus naman kung
mas mataas ang export sa import.

Kabutihan ng Pakikipagkalakalan

 Mas maraming produkto ang mapagpipilian sa pamilihan. Napapataas nito ang kalidad ng mga
produkto na mabibili sa pamilihan.
 Nagkakaroon ng pagkakaunawaan ang mga mamamayan ng bansang nakikipagkalakalan.
 Lumalawak ang pamilihan ng mga produkto sa bansa.

Di-kabutihan ng Pakikipagkalakalan

• Nagiging palaasa ang mga mamamayan sa produktong imported.

• Hindi nalilinang ang pagkamalikhain ng mga mamamayan dahil umaasa na lamang sila sa mga
produktong gawa sa ibang bansa.

• Pagkawala ng sariling pagkakakilanlan bunga ng pagpasok ng dayuhang kultura sa lipunan.

Samahang Pandaigdigang Pang- ekonomiko

1. World Trade Organization • Pormal na pinasinayaan at nabuo noong Enero 1, 1995. Ito ay
kinikilala bilang samahang namamahala sa pandaigdigang patakaran ng sistema ng kalakalan o
global trading system sa pagitan ng mga kasaping estado o member states. Sa kasalukuyan, ito
ay binubuo ng 160 bansang kasapi.

Layunin nito ang:

• Pagsusulong ng isang maayos at malayang kalakalan sa pamamagitan ng pagpapababa sa mga hadlang

sa kalakalan (trade barriers);

• Pagkakaloob ng mga plataporma para sa negosasyon at nakahandang magbigay tulong- teknikal at

pagsasanay para sa mga papaunlad na bansa (developing countries);

• Mamagitan sa mga pagtatalo ng mga kasaping bansa kaugnay sa mga patakaran o magpataw ng trade
sanction laban sa isang kasaping hindi umaayon sa desisyon o pasya ng samahan;

2. Asia-Pacific Economic Council (APEC) • Ito ay isang samahang may layuning isulong ang kaunlarang
pang- ekonomiya at katiwasayan sa rehiyong Asia-Pacific kaugnay na rin ng pagpapalakas sa mga bansa
at pamayanan nito. Ito ay itinatag noong Nobyembre 1989 at ang punong himpilan nito ay matatagpuan
sa Singapore.

3. Asia-Pacific Economic Council (APEC) •

Layunin ng APEC ang mga sumusunod:

• Liberalisasyon ng pakikipagkalakalan at pamumuhunan

• Pagpapabilis at pagpapadali ng pagnenegosyo

• Pagtutulungang pang-ekonomiya at teknikal

4. Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) • Itinatag noong August 8, 1967. Ang samahang ito ay
naglalayong paunlarin ang ugnayan ng mga bansa sa Timog-Silangang Asya. Sa aspektong pang-
ekonomiko, ang samahang ito ay naglalayong paunlarin at isulong ang malayang kalakalan sa bawat
kasapi ng ASEAN pati ang mga bansang dialogue partner nito.

5. Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) • Upang maging ganap ang pagnanais na ito, ay
nagkaroon ng kasunduang tinawag na ASEAN Free Trade Area (AFTA) na nilagdaan noong January 28,
1992 sa Singapore. Ito ay nakabatay sa konsepto ng Common Effective Preferential Tariff (CEPT) o ang
programang nagsusulong ng pag-aalis ng taripa at quota upang maging ganap ang pagdaloy ng produkto
sa mga bansang kasapi ng ASEAN.