Sa palagay ko ang digmaan sa droga ni Duterte ay hindi

mapaniniwalaan ng babariko at lampas na dahilan.Libo-libo na ang

napatay nang walang angkop na proseso, kapwa pulisya at ng mga
grupong vigilante na marahil sa tinatawag na Death Squad ng presidente
na ngayon ay inilipat mula sa Davao City hanggang Metro Manila.
Totoo na ang iligal na kalakalan at paggamit ng mga droga (Malaki man o
maliliit) ay nagiging sanhi ng maraming problema sa bansa at sinisira nito
ang kinabukasan ng maraming buhay at pamilya, kahit na mismo ang
gobyerno natin. Ngunit ang maingay na pag wawalang-bahala ng batas, at
higit sa lahat, ng mga karapatang pantao ay napakalaki ngayon kaya akoy
nabigo at naiinis.

Araw-araw, kapag nanonood ka sa balita magkakaroon ng

coverage tungkol sa mga barilan sa pagitan ng pulisya at ilang mga
indibidwal, karaniwan mula sa marginalized na sektor, na sinasabing mga
pushers at / o mga gumagamit ng droga.Nakikita sila nan aka handusay sa
lansangan, sa mga gutter, sa mga pangunahing kalsada, dugoan at walang
ng buhay. Sinasabi ng pulisya na armado sila at nilabanan ang pag-aresto
kaya napipilitan ang mga pulis na barilin sila. Minsan naman ang akusado
ay pinapatay sa loob ng mga presinto o kulungan.

Ang ilang mga tao ay nagsasabi na ang mga drug pushers at mga
gumagamit ay nararapat lamang na mamatay.Dahil sila ay isang panganib
sa lipunan at tayo ay mas ligtas ang ating mga buhay kung wala ang mga
ito sa paligid natin.Marahil sila ay tama na ang mundo ay magiging mas
mapayapa at ligtas kung walang mga pushers ng bawal na gamot at mga
drug addict.Magiging payapa ang isip ng mga magulang kahit na maglakad
na mag isa ang kanilang mga anak sa lansangan.Hindi na sila mag aalala
sa panganib na maaring idulot ito sa kanilang mga anak. Ayon sa ilan, ang
lahat ng krimen na nangyayari ay dulot ng mga taong gumagamit ng
droga. Hindi iyan totoo. Ang ilang mga adik sa droga ay gumawa ng mga
krimen ngunit hindi lahat ng ito ay ginagawa ng masama Ang ilan ay
nagpasiya na gumamit ng mga ilegal na sangkap sapagkat nalulumbay sila
tungkol sa kanilang sariling buhay at kailangan nila ito upang makatakas sa
kanilang problema. Kahit na gumagamit sila ng droga, hindi naman sila
nakakasakit ng ibang tao. Karapat-dapat ba talaga sila na mamatay? Hindi
ba sila pwedeng makakakuha ng pangalawang pagkakataon upang
maiwasto ang kanilang mga buhay?

Narinig ko ang mga istorya tungkol sa mga taong dating mga drug
adik na pumapasok sa rehabilitasyon at nagpapabuti ng kanilang buhay
para sa ikauunlad nila. Marami sa kanila ang nagsisisi kung ano ang
kanilang ginawa at nagpasyang magbabalik sa komunidad dahil sa
kanilang nakaraan dahil nando ang kanilang pamilya. Ang ilang mga
kilalang tao ay umaamin na gumagamit sila ng droga sa nakaraan ngunit
sinabi nila na nagbago sila at hindi na sila gaya ng dati. Kung minsan, ang
mga gumagamit ng bawal na gamot ay kulang lamang sila sa paggabay
tungkol sa kanilang mga pagkilos. Minsan, kailangan lang nilang
mapaalalahanan na ang buhay ay maaaring maging mabuti at ang mga
ganitong gamot ay hindi solusyon sa kanilang mga problema. Kung
gagawin natin ang mga ito nang hindi sila binibigyan ng pagkakataong
magbago, ano kaya ang pinagkaiba natin mula sa mga kriminal na aating
kina susuklaman?

Naiintindihan ko na ang problema sa bawal na gamot sa aming bansa ay

naging napakalaki. Kailangan ang agarang aksyon upang hini na ito
lumala. Gayunpaman, mayroong iba pang mga paraan upang malutas ang
mga ito nang walang patayan na magaganap.