Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!

«Η ζωή χωρίς «Ο σοσιαλισμός

την πάλη για
το σοσιαλισμό ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ είναι μια
αναγκαιότητα
δεν έχει της οργάνωσης
νόημα»
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ της ζωής»
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ

Περιοδική έκδοση του ΕΚΚ (τ-π), Ελληνικού Τμήματος της Ποσαδικής 4ης Διεθνούς
Δεκέμβριος 2017-Φεβρουάριος 2018, αρ. φύλλου 103, 1,5 € http://pcr-posadista.blogspot.gr/

τικά, σοσιαλιστικά μέλη και στελέχη, αλ-

λά και κοινωνική βάση της, παρά κι ενά-
«Καθαρή έξοδος» από τα μνημόνια και την ντια στη γραφειοκρατία της, ή Δεξιά
και καπιταλισμός, μαζί με όλο το βούρ-
επιτροπεία του ιμπεριαλισμού, μπορεί και κο του συστήματος και το πολιτικό προ-
πρέπει να γίνει μόνο με την έξοδο από το βούρκο σωπικό του.
Καθώς το καπιταλιστικό σύστημα έχει
της κρίσης αποσύνθεσης και διαφθοράς του χάσει κάθε κύρος στα μάτια των λαών,
καπιταλισμού και το διώξιμο του ιμπεριαλισμού που βλέπουν ότι καπιταλισμός-ιμπερια-
λισμός σημαίνουν κρίση αποσύνθεσης,
και του πολέμου του. Ξεκινώντας όχι μόνο διαφθοράς, πολέμου και φασισμού, αυ-
τό το σύστημα έχει εναποθέσει την υπε-
από την «έξοδο» από τα μνημόνια, αλλά από ράσπισή του στη γραφειοκρατία της
την αντι-μνημονιακή (κατάργηση όλων των «αριστεράς» κάθε απόχρωσης. Που μαζί
βέβαια με τους γνήσιους, δεξιούς, πολι-
συνεπειών τους) και αντισυστημική πορεία. τικούς αντιπροσώπους του, προσπαθεί
να δείξει ότι «δεν μπορεί να γίνει δια-
Η «αριστερή υπογραφή» σ’ αυτή την φορετικά», ενώ η γραφειοκρατία για να
«έξοδο», πρέπει και μπορεί να σημαίνει δικαιολογηθεί στα μάτια των κοινωνι-
κών βάσεων των Κομμάτων της Αριστε-
αντιιμπεριαλιστική αντικαπιταλιστική «γραφή» ράς, διατυμπανίζει ότι «οι συνθήκες και
και διέξοδο για τη χώρα και το λαό της. ο συσχετισμός των δυνάμεων δεν ευ-

Η κυβερνητική και κομματική γραφειοκρατία

του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να παρασύρει την
Αριστερά, τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ, στη «λάσπη» του • 100χρόνια ΚΚΕ 5
συστήματος, από την οποία η ίδια ούτε μπορεί, • Εκλογές στην Κύπρο 7
αλλά ούτε και θέλει να μας «ξελασπώσει». • Αντιιμπεριαλιστικό
Αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιταλιστικό Μέτωπο 12
και σοσιαλιστικό Μέτωπο και Κυβέρνηση
Κομμουνιστών, Σοσιαλιστών και Ριζοσπαστών- • Συμφωνία ΚΚ και ΣΚ
Οικολόγων-Εξωκοινοβουλευτικών της Αριστεράς. Βενεζουέλας 14
• Ιρανικοί σπασμοί 16
Ο ελληνικός λαός βρίσκεται μπρο- Το ιστορικό ψευτοδίλημμα είναι: γρα-
στά σε ένα ιστορικό ψευτοδίλημμα και φειοκρατία της «αριστεράς» ή καπι- • Ιράν από Χ. Ποσάδας 19
σ’ ένα συγκεκριμένο, επίκαιρο, πραγμα- ταλισμός. Είναι ψευτοδίλημμα γιατί και
τικό δίλημμα, που εμείς προσπαθούμε οι δύο είναι αντιδραστικοί, διεφθαρμέ-
να δούμε, ν’ αναλύσουμε και να δώσου- νοι κι αντεπαναστατικοί κι ο ένας στη- • Γαλλικός Μάης
με τη μοναδική προοδευτική διέξοδο κι ρίζει τον άλλο, μπροστά στο ενδεχόμε- από Χ. Ποσάδας 23
επιλογή: την αντιιμπεριαλιστική αντικα- νο, ή καλύτερα ειπωμένο και δοσμένο,
πιταλιστική διέξοδο και την Κυβέρνηση μπροστά στην ιστορική βεβαιότητα για •Μαρξισμός και
της Αριστεράς, για να την προωθήσει, την ταυτόχρονη εξαφάνισή τους στη
με Διαρκή μορφή, χωρίς οπισθοδρο- σοσιαλιστική προοπτική και οικοδόμη- Ακαδημία της Αθήνας
μήσεις, καθυστερήσεις κι ανεκπλήρωτα
«στάδια», τη στιγμή που αυτά παραπαί-
ση. Το συγκεκριμένο, επίκαιρο, τωρινό,
πραγματικό δίλημμα είναι: Αριστερά,
από Χ. Ποσάδας 32
ουν μέσα στον καπιταλιστικό βούρκο. με τα έντιμα, προοδευτικά κι επαναστα-

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 1
νοούν και δεν επιτρέπουν την κοινωνι-
κή αλλαγή». Για όλους αυτούς, δεξιούς,
αλλά και γραφειοκράτες «αριστερούς»,
η παραμονή στα πλαίσια αυτού του συ-
στήματος σημαίνει παρασιτισμός, κερ-
δοσκοπία, τοκογλυφία, διαπλοκή και
κάθε είδους υλικά συμφέροντα και μά-
λιστα αυτά πλέον δεμένα κύρια με την
παραγωγή, διακίνηση, χρήση κι εφαρ-
μογή των πολεμικών μέσων και σχεδί-
ων, όπως συμβαίνει τελευταία και στην
Ελλάδα: με την απόπειρα για διακίνη-
ση όπλων από τον Καμμένο, αλλά και
με την παραχώρηση, από το σύνολο
της κυβέρνησης, ακόμα περισσότερων
στρατιωτικών βάσεων, ναυπηγείων, θα-
λασσών, λιμανιών, αεροδρομίων και κά-
θε είδους διευκολύνσεων στον ιμπερια-
λισμό και τα πολεμικά σχέδιά του στην
περιοχή και τον κόσμο. Τα απανωτά
σκάνδαλα της νοβάρτις (φάρμακα), της
ζίμενς, του νουρουάν (ναρκωτικά), της
ούμπερ (ταξί), κτλ,, απλά δείχνουν ότι
η βάση και το εποικοδόμημα που δημι-
ουργεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά εί-
ναι ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός, το
πολιτικό προσωπικό του και η υπηρέτες
του γραφειοκράτες κάθε απόχρωσης.
Και ο σημερινός φασισμός τους, που συ-
νηθίζουν να τον αποκαλούν ξεδιάντρο-
πα, όσο και θρασύδειλα, «έλλειμα δημο-
κρατίας», είναι για να περιορίζει και να
καταργεί όπου μπορεί, την ταξική πά-
λη των εργαζομένων και όλου του λαού,
ενάντια σ’ αυτή την κρίση αποσύνθε-
σης του συστήματος και κύρια ενάντια
στην κύρια έκφραση αυτής της κρίσης,
ενάντια στον πόλεμο και το φασισμό
του. Όσο κι αν η ταξική, επαναστατική
και σοσιαλιστική πάλη, στην Ελλάδα και
όλο τον κόσμο, δεν επέτρεψε και δεν
θα επιτρέψει το «τέλος της ταξικής πά-
λης και της ιστορίας», που ήταν ο κοινός
στόχος καπιταλισμού-γραφειοκρατίας
και οι δύο δεν έπαψαν ποτέ και δεν θα
πάψουν ποτέ, μέχρι να καταργηθούν, να
προσπαθούν να το επιβάλλουν αυτό με
κάθε μέσο.
Αλλά ο ελληνικός λαός, όπως άλλω-
στε και οι λαοί όλου του κόσμου, έχει
δείξει, πρέπει, μπορεί και θα ξαναδεί-
ξει, πριν, τώρα και πάντα, ότι παρά κι
ενάντια στη γραφειοκρατία της αριστε-
ράς, επιλέγουν Αριστερά, τόσο όταν
αυτή διεκδικεί άμεσα την αντιιμπερια-
λιστική αντικαπιταλιστική και Λαϊκή
Εξουσία και το σοσιαλισμό, όπως έγινε
στην επική αντιφασιστική, αντιπολεμι-
κή και αντι-κατοχική πάλη της Εθνικής
του Αντίστασης 1940-49, όσο κι όταν δι-
εκδικεί την Κυβέρνηση, για να πάει προς
αυτή την κατεύθυνση. Γι’ αυτό και ο ελ-
ληνικός λαός, εδώ και πολλές δεκαετίες,
στήριζε κι ανάδειχνε στην καθοδήγη-
ση της χώρας, ακόμα και εκλογικά –πο-
λύ περισσότερο κοινωνικά- το Κόμμα
της Αριστεράς, Κομμουνιστικό, Σοσια-
λιστικό, Ριζοσπαστικό, που διεκδικούσε
αυτή τη μοναδική προοδευτική διέξο-
δο για τη χώρα. Και άλλαζε αυτό το Κόμ-
2 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
μα, όταν η γραφειοκρατία του πρόδιδε
τη δική του ωρίμανση, θέληση και πάλη
ενάντια στο σύστημα!
Στην προδοσία της Εθνικής Αντίστα-
σης και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ από τη γραφει-
οκρατία του ΚΚΕ και στην ατολμία αυ-
τού του Κόμματος να διεκδικήσει στη
συνέχεια την Κυβέρνηση και την Εξου-
σία, ο ελληνικός λαός απάντησε με την
ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ, με το «ΕΟΚ και
ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» -που παρουσι-
άστηκε στην αρχή ακόμα και στ’ αριστε-
ρά του ΚΚΕ- στη διακυβέρνηση της χώ-
ρας. Στη συνέχεια συνέχισε να στηρίζει
το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνησή του, πα-
ρά τις οπισθοδρομήσεις του, αλλά πά-
ντα ενάντια στη δεξιά, με την πολιτική
και τακτική εξυπνάδα που διαθέτει ο λα-
ός. Κι όταν παρουσιάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ να
διεκδικεί την Κυβέρνηση της Αριστεράς,
μ’ ένα πρόγραμμα και πολιτική που θύ-
μιζε την αρχική περίοδο του ΠΑΣΟΚ, σε
συνδυασμό με το οριστικό πέρασμα της
γραφειοκρατίας του ίδιου αυτού ΠΑΣΟΚ
στο καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό στρα-
τόπεδο, ο ελληνικός λαός ανέδειξε αυ-
τόν τον ΣΥΡΙΖΑ στην Κυβέρνηση.
Αυτό πρώτα πρώτα αποδείχνει ότι η
κοινωνική και πολιτική βάση των Κομ-
μάτων της κομμουνιστικής, σοσιαλι-
στικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς
ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΗ ΚΑΙ «ΩΡΙΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙ-
ΑΛΙΣΜΟ» (Χ. Ποσάδας) και σε μια Διαρ-
κή πολιτική, κομματική «Κινητικότητα»,
Κινητοποίηση και Ταξική κι Επαναστα-
τική Πάλη, με όλες τις μορφές της, που
συμπεριλαμβάνουν και την αντιγραφει-
οκρατική πάλη. Είναι γι’ αυτό που απέ-
ναντι στην απροετοιμασία, την ατολμία
και την τελική προδοσία της γραφειο-
κρατίας όλων των αποχρώσεων –που
στην περίπτωση της γραφειοκρατίας
του ΣΥΡΙΖΑ ήδη διαφαίνεται ολοκάθα-
ρα μέσα σε τρία χρόνια-, ο λαός θ’ απα-
ντήσει και πάλι και με πάλη, με την ανα-
ζήτηση και στήριξη ενός νέου σχήματος
των Κομμάτων της Αριστεράς και της
Κυβέρνησής τους, συνδυάζοντας την
αντιδεξιά-αντικαπιταλιστική-αντιιμπε-
ριαλιστική πάλη με την αντιγραφειο-
κρατική. Κι αυτό το σχήμα δεν μπορεί
να είναι άλλο από το Μέτωπο και την
Κυβέρνηση της κομμουνιστικής-σοσια-
λιστικής-ριζοσπαστικής-οικολογικής κι
εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, πα-
ρά κι ενάντια στην αντίσταση, την αντί-
δραση και την προδοσία των γραφειο-
κρατιών της. Οι γραφειοκρατίες αυτές
από τη μεριά τους, σε διαφορετικό βαθ-
μό κι επίπεδο, προσθετικά και ποιοτικά,
αλλά όλες με κοινό στόχο, θα θελήσουν
να συνεργαστούν, για να στηρίξουν –
ακόμα κι απέχοντας κυβερνητικά- η μια
την άλλη κι όλες μαζί να συνεχίζουν να
σώζουν το καπιταλιστικό σύστημα, από
το οποίο και μόνο άλλωστε μπορούν
να τρέφονται και να επιβιώνουν. Αλλά
ο ελληνικός λαός θα προσπαθήσει να
σπρώξει όπως πάντα στην αντικαπιτα-
λιστική αντιιμπεριαλιστική και σοσια-
λιστική διέξοδο, που άλλωστε την έχει
επιβάλλει κατά καιρούς στα προγράμ-
ματα και τους στόχους όλων των Κομμά-
των της Αριστεράς, ανεξάρτητα και ενά-
ντια στην συνεχή προδοσία τους από τις
γραφειοκρατίες.
Η τελευταία απόφαση της Κεντρι-
κής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει την
πλήρη επιβολή της φιλο-καπιταλιστι-
κής γραφειοκρατίας πάνω στο Κόμμα
και στις Ιδρυτικές και Συνεδριακές Απο-
φάσεις του. Δείχνει όχι μόνο την επι-
κράτηση της υποταγής μπροστά στο
«δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά», δη-
λαδή μόνο στα πλαίσια του υπάρχοντος
συστήματος, αλλά και ότι μέσα σ’ αυ-
τό μπορεί να υπάρξει «δίκαιη ανάπτυ-
ξη»!, προσπαθώντας ν’ αντιμετωπίσει
την ολοκληρωτική και τελική, «δομική»
-όπως η ίδια αυτή η απόφαση παρα-
δέχεται, σαν το μοναδικό στοιχείο της
που θυμίζει κάτι από ΣΥΡΙΖΑ!- κρίση
αυτού του συστήματος. Αυτό που κά-
νει στην πράξη αυτή η γραφειοκρατία,
είναι ν’ αποδέχεται, μετά το λεγόμενο
«τέλος των μνημονίων και της επιτρο-
πείας», τη διαρκή επιτροπεία και μνημό-
νια του ιμπεριαλισμού -όπως άλλωστε
συμβαίνει και σε όλες τις καπιταλιστι-
κές χώρες, με κυβερνήσεις υποταγμέ-
νες στο σύστημα-, τις ιδιωτικοποιήσεις,
τις κερδοσκοπικές τοκογλυφικές, παρα-
σιτικές, εικονικές χρηματιστικές «αγο-
ρές» του ιμπεριαλισμού και την παρου-
σία και ενίσχυση του ιμπεριαλισμού και
των πολεμικών βάσεων και σχεδίων του,
του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, στη χώ-
ρα: δηλαδή αποδέχεται περισσότερο
καπιταλισμό και ιμπεριαλισμό – μαζί και
περιορισμό των κοινωνικών, πολιτικών,
συνδικαλιστικών, ατομικών ελευθερι-
ών, που φτάνουν μέχρι τον εναγκαλισμό
με τη φεουδαρχική και σκοταδιστική εκ-
κλησία και την περιουσία της- και ταυτό-
χρονα θέλει ν’ αντιμετωπίσει την κρίση
που όλο αυτό το σύστημα προκαλεί!!! ΤΙ-
ΠΟΤΑ ΠΙΟ ΑΝΕΦΙΚΤΟ.
Πρόκειται για έναν αρνητικά και κατα-
στροφικά αυτοτροφοδοτούμενο φαύ-
λο κύκλο! Είναι αυτό που έχουμε ανα-
λύσει κι απέναντι στη λεγόμενη «κρίση
της πολιτικής», την εποχή της ανόδου
του ΠΑΣΟΚ και των κυβερνήσεών του.
Ότι αν υπάρχει «κρίση της πολιτικής» –
και υπάρχει- είναι γιατί πρόκειται για μια
«πολιτική της κρίσης» του συστήματος
κι όχι για μια αντικαπιταλιστική πολιτι-
κή, δηλαδή ενάντια στο σύστημα που
την προκαλεί. Κι αυτή είναι η αντικαπι-
ταλιστική αντιιμπεριαλιστική πολιτική,
πρόγραμμα, τακτική, στόχοι και δράση
του Ενιαίου και Πλατιού Μετώπου και
της Κυβέρνησης της Αριστεράς, στηριγ-
μένης στα μέλη των Κομμάτων της Αρι-
στεράς και στην ΕΝΙΑΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥΣ.
Άλλη είναι η φύση και η αντιδημοκρα-
τική διάρθρωση και λειτουργία της αντε-
παναστατικής γραφειοκρατίας κι άλλη,
ακριβώς η αντίθετη, η φύση και η αμε-
σο-δημοκρατική διάρθρωση της επα-
ναστατικής σοσιαλιστικής ηγεσίας, των
μελών και των στελεχών κι οπωσδήποτε
της βάσης του Κόμματος της Αριστεράς
και της επαναστατικής κι αγωνιστικής
πρωτοπορίας του, σ’ ένα ενιαίο, διαλε-
κτικά δεμένο και θετικά αλληλοτροφο-
δοτούμενο σύνολο, για την προώθηση
της Διαρκούς Επαναστατικής Σοσιαλι-
στικής Πορείας. Της Μεγάλης Πορείας
προς την Κυβέρνηση κι από εκεί, πριν,
κατά τη διάρκεια ή μετά, προς τη Λαϊ-
κή Εξουσία και Οικονομία, το Εργατικό
Κράτος και το Σοσιαλισμό. Σε μια Διαρ-
κή Πορεία, που από οποιοδήποτε καθυ-
στερημένο σημείο κι αν ξεκινάει -όπως
αυτό του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστι-
κού βούρκου στο οποίο έχει βυθιστεί η
Ελλάδα, όπως κι όλος ο καπιταλιστικός
κόσμος, σ’ αυτή τη φάση της κοινωνικής
ιστορίας της ανθρωπότητας, αυτή του
τέλους του καπιταλιστικού συστήματος,
που αμύνεται μόνο με την αντιλαϊκή επί-
θεση με όλες της τις μορφές, κύρια με τα
όπλα και το φασισμό-, προχωράει, χω-
ρίς ιδιαίτερα «στάδια» που παραμένουν
και υποτάσσονται στα πλαίσια του κα-
πιταλισμού, αλλά με «σταθερά και γρή-
γορα -«Διαρκή»- βήματα προς το σοσι-
αλισμό» (Λένιν-Τρότσκι): Απαλλοτρίωση
των απαλλοτριωτών καπιταλιστών, Κοι-
νωνικοποίηση των Μέσων Παραγωγής
και Διανομής, Εργατικός-Κοινωνικός
Έλεγχος παντού, Άμεση-Σοβιετική Δη-
μοκρατία.
Όλα τα Κόμματα της Αριστεράς στην
Ελλάδα, δικαιώνουν την ύπαρξή τους,
υπάρχουν, γιατί στην πορεία τους έχουν
αποδεχθεί τουλάχιστον μέρος αυτής
της Πορείας, που ευνοεί την παραπέρα
προώθησή της. Διαφορετικά εξαφανίζο-
νται, όπως έχει καταγραφεί στην Πολιτι-
κή Ιστορία της Ανθρωπότητας. Η γρα-
φειοκρατία, από την κορυφή μέχρι τη
βάση αυτών των Κομμάτων, ενταγμένη
και υποταγμένη στο σύστημα, τη δια-
πλοκή και τη διαφθορά του, σαμποτάρει
συνειδητά αυτή την Πορεία. Γι’ αυτό εί-
ναι πάντα επίκαιρη, τώρα όσο ποτέ πριν
και σε όλα τα επίπεδα και «βαθμούς», η
Πολιτική Αντιγραφειοκρατική Επανά-
σταση στο εσωτερικό των Κομμάτων
της Αριστεράς, μαζί με την Αντικαπι-
ταλιστική Αντιιμπεριαλιστική Κοινωνι-
κή και Πολιτική Επανάσταση. Κι αυτό το
συνδυασμένο και επείγον καθήκον, πέ-
φτει κύρια στους ώμους των μελών των
Κομμάτων της Αρφιστεράς και της πρω-
τοπορίας τους.
Η γραφειοκρατία όταν είναι στην
αντιπολίτευση εμποδίζει, συγκρατεί κι
αποπροσανατολίζει την ταξική κι επα-
ναστατική πάλη, το λαϊκό κίνημα, τη
Λαϊκή Αντεπίθεση ενάντια στον κα-
πιταλισμό-ιμπεριαλισμό. Κι όταν αυ-
τή η ταξική πάλη κάνει μια κατάκτηση
σε ανώτερο, πολιτικο-κοινωνικό επίπε-
δο, αναδείχνοντας το Κόμμα ή το Μέ-
τωπο της Αριστεράς στην Κυβέρνηση,
ακόμα και στην Εξουσία -δες πρώην Ερ-
γατικά Κράτη (σοσιαλιστικές χώρες)- η
γραφειοκρατία μετατρέπει αυτή την κα-
τάκτηση για να τα βρει με τον καπιταλι-
σμό, τοπικά και παγκόσμια και τελικά να
ανατρέψει αυτή την ίδια την Κυβέρνη-
ση-Εξουσία των Κομμάτων της Αριστε-
ράς! Προτιμώντας η γραφειοκρατία την
εξασφάλισή της στον καπιταλισμό, πα-
ρά την Πορεία προς το Σοσιαλισμό, που
εξαφανίζει και τη γραφειοκρατία. Είναι
αυτό που συμβαίνει τώρα με τη γρα-
φειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ στην Κυβέρνη-
ση, αλλά και με τη γραφειοκρατία κάθε
άλλης απόχρωσης, στην αντιπολίτευ-
ση. ΑΛΛΑ Η ΤΑΞΙΚΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
ΛΑΟΥ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΟΥ
ΚΟΣΜΟΥ, ΕΒΡΙΣΚΕ, ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙ
ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΚΑΙ-
ΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΣΤΟ-
ΧΟΥΣ ΤΗΣ. ΓΙΑΤΙ «Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ
ΜΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
ΤΗΣ ΖΩΗΣ» (Χ. Ποσάδας).
Η γραφειοκρατία έχει σαν κύριο εχθρό
της το ίδιο της το Κόμμα, το ίδιο το Συν-
δικάτο, την ίδια Πολιτική και Κοινωνική
Οργάνωση, μέσα στην οποία αποτελεί
το Δούρειο Ίππο του καπιταλισμού και
μ’ αυτή την έννοια είναι που αποδείχτη-
κε σε όλο τον κόσμο και με τον πιο τρα-
γικό τρόπο, ότι αποτελεί τον πράκτορα
αυτού του συστήματος στο εσωτερικού
των οργάνων του εργατικού και λαϊκού
προοδευτικού, επαναστατικού και σο-
σιαλιστικού κινήματος, ένα «εξάμβλω-
μα… και ατύχημα της ιστορίας» (Λέον
Τρότσκι).
Στην Ελλάδα η γραφειοκρατία του
ΣΥΡΙΖΑ πήρε τα ψίχουλα του «ταξι-
κού προσήμου» και των «σκληρών δι-
απραγματεύσεων», που συνειδητά και
προμελετημένα, αντιδραστικά κι αντε-
παναστατικά από τη μεριά της, έφεραν
νέα σκληρά μνημόνια και παρατάσεις
τους για δεκαετίες και το κυριότερο, με-
γαλύτερο βύθισμα στο βούρκο του κα-
πιταλιστικού ιμπεριαλισμού του ΝΑΤΟ,
των ΗΠΑ και της ΕΕ και των πολεμικών
τους σχεδίων και δράσεων. Χρησίμευσε
ακόμα και σαν γέφυρα για το βύθισμα σ’
αυτό το βούρκο και άλλων χωρών, κύ-
ρια των γειτονικών πρώην Εργατικών
Κρατών, ενάντια σε όλα τα Συνέδρια του
ΣΥΡΙΖΑ κι ενάντια στα μέλη, τα στελέχη
και την κοινωνική, πολιτική και εκλογική
βάση του, πριν και μετά την άνοδό του
στην Κυβέρνηση. Χρησίμευσε ακόμα
και σαν αιχμή του πολεμικού ιμπεριαλι-
στικού δόρατος στην περιοχή, αρχίζο-
ντας από τη στρατιωτική αντιπαράθε-
ση με την Τουρκία, χρησιμοποιώντας,
πέφτοντας ή/και συμμετέχοντας η γρα-
φειοκρατία –μέσω π.χ. του Καμμένου-
στις οργανωμένες από τον ιμπεριαλι-
σμό προβοκάτσιες, των «8», των «2», των
«αερομαχιών», των «ασκήσεων με πραγ-
ματικά πυρά», κτλ, που βέβαια αφορούν
κι εκτοξεύονται κι από τις δύο εμπλεκό-
μενες καπιταλιστικές χώρες! Χρησίμευ-
σε επίσης στο να μετατραπεί η ονομα-
σία της ΠΓΔΜ σε όχημα για την ένταξη
αυτής της χώρας στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ και
τους πολεμικούς σχεδιασμούς και δρά-
σεις τους! Και όλα αυτά, σε μια χρονική
στιγμή όπου ο ιμπεριαλισμός, που αυτή
η γραφειοκρατία υπηρετεί, οργανώνει
προβοκάτσιες, δολοφονίες και πραξι-
κοπήματα, εμπάργκο, κυρώσεις κι απο-
κλεισμούς, εμπορικούς και όχι μόνο πο-
λέμους, ενάντια σε όποιον αντιστέκεται
στα σχέδιά του, σε όλο τον κόσμο. Ορ-
γάνωσε και οργανώνει, όσο ακόμα του
απομένουν, τους δολοφόνους «τζιχα-
ντιστές» και όλους τους ανά τον κό-
σμο δολοφόνους τρομοκράτες των λα-
ών, των λαών της ίδιας της Ευρώπης
και των ΗΠΑ. Οι κύριοι πράκτορές του
στη Μέση Ανατολή, οι ηγέτες του Ισρα-
ήλ και της Σαουδικής Αραβίας –σύμμα-
χοι (και «εν όπλοις» του Καμμένου) τώρα
της κυβερνητικής γραφειοκρατίας του
ΣΥΡΙΖΑ- σκοτώνουν καθημερινά στην
Παλαιστίνη και την Υεμένη. Οργάνωσε
το πραξικόπημα των «γκιουλενιστών»
στην Τουρκία, τη δολοφονία του προέ-
δρου της χώρας Ερντογάν, με το σχέδιο
«σκορπιός», στη διάρκεια της επίσκεψής
του στην Ελλάδα και την εγκατάσταση
πραξικοπηματιών «γκιουλενιστών» στη
χώρα μας. Οργάνωσε τη δολοφονία των
Σκριπάλ στη Βρετανία, για να επιτεθεί
και πάλι ενάντια στον Πούτιν και τη Ρω-
σία, μετά και τις κυρώσεις εναντίον της,
στις οποίες συμμετέχει και η κυβερνη-
τική γραφειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ. Οργα-
νώνει και προωθεί κυρώσεις, στρατιω-
τικούς κι εμπορικούς πολέμους ενάντια
στη ΛΔ της Κίνας, τη Ρωσία, το Ιράν, τη
ΛΔ της Κορέας. Οργάνωσε και οργανώ-
νει όλο αυτό το αντεπαναστατικό, πρα-
ξικοπηματικό, φασιστικό, εγκληματικό
και πολεμικό φάσμα σε όλες τις γωνιές
της γης, όπως ενάντια στη Σοσιαλιστι-
κή Κούβα, την Επαναστατική Βενεζουέ-
λα, τις Αριστερές Κυβερνήσεις και Ηγε-
σίες όλης της Λατινικής Αμερικής, όπως
τώρα με την απόφαση για φυλάκιση του
Λούλα στη Βραζιλία.
Η γραφειοκρατία, απομακρυσμένη
από την ταξική, επαναστατική και σοσι-
αλιστική πάλη των εργαζομένων και του
εκμεταλλευόμενου και καταπιεσμένου
λαού, απομακρυσμένη ακόμα κι από τη
λειτουργία και τη διάρθρωση της δημο-
κρατικής λειτουργίας του ίδιου της του
Κόμματος, πέφτει αναπόφευκτα στην
αντεργατική και αντιλαϊκή, εκμεταλλευ-
τική και καταπιεστική, πολεμική και φα-
σιστική ταξική πάλη του κεφαλαίου, στη
φάση της «επιθανάτιας αγωνίας του κα-
πιταλισμού» (Λ. Τρότσκι). Τρίτος δρό-
μος δεν υπάρχει. Είναι γι’ αυτό που κά-
θε προοδευτική, ταξική επαναστατική
και σοσιαλιστική διέξοδος πρέπει ανα-
πόφευκτα να συνδυάζει την αντικαπιτα-
λιστική αντιιμπεριαλιστική και σοσιαλι-
στική πάλη, με την αντιγραφειοκρατική.
Ακριβώς μέσα από το Μεταβατικό προς
το Σοσιαλισμό Πρόγραμμα της Κοινωνι-
κής και Πολιτικής Επανάστασης, δηλαδή
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 3
των Κοινωνικοποιήσεων και της Άμεσης,
Σοβιετικής Δημοκρατίας, καθώς και την
ανάλογη κι αναγκαία Στρατηγική, Στό-
χους, Πολιτική, Τακτική, Οργάνωση και
Δράση, για την προώθηση αυτού του
Προγράμματος.
Μπορεί και πρέπει το Μέτωπο και η
Κυβέρνηση της Αριστεράς, στην Ελλά-
δα να ξεκινήσουν από την κατάργηση
όλων των νόμων και των συνεπειών των
μνημονίων και της επιτροπείας και με
τη διαγραφή-κοπή του χρέους, που ση-
μαίνει και χρεο-κοπία του καπιταλισμού
ιμπεριαλισμού στη χώρα και μοναδι-
κός τρόπος για να υπάρξει πραγματικά
ΕΘΝΙΚΟ ΚΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ
ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ. Αντίθετα, «απο-
πληρωμή του χρέους, με ρήτρα ανάπτυ-
ξης», σημαίνει διατήρηση κι εμβάθυνση
της εξάρτησης της χώρας και του λα-
ού-αποπληρωτή, από το ιμπεριαλιστικό
καπιταλιστικό κεφάλαιο, με διατήρηση
των διαρκών μνημονίων και επιτροπεί-
ας του και καμιά ανάπτυξη προς όφε-
λος του λαού! Το Μέτωπο και η Κυβέρ-
νηση της Αριστεράς πρέπει και μπορεί
ταυτόχρονα να προχωρήσει άμεσα στην
πλήρη απελευθέρωση, απ’ όλες τις ιμπε-
ριαλιστικές καπιταλιστικές επιβολές και
δεσμεύεις, της ταξικής, επαναστατικής
και σοσιαλιστικής πάλης των εργαζομέ-
νων και όλου του λαού, με πλήρη συνδι-
καλιστικά, κοινωνικά, πολιτικά, οικονο-
μικά, ατομικά δικαιώματα, που σίγουρα,
σε συμμαχία με μια τέτοια Κυβέρνηση
της Αριστεράς και μαζί με τις νέες, αμε-
σο-δημοκρατικές μορφές οργάνωσης
του κινήματος, θα εξασφαλίζει τη Διαρ-
κή Πορεία προς το Επαναστατικό κι Ερ-
γατικό Κράτος και το Σοσιαλισμό. Και η
λεγόμενη «Συνταγματική Αναθεώρηση»
πρέπει και μπορεί να σημάνει Συντακτι-
κή Λαϊκή Εθνοσυνέλευση και Σύνταγμα
και Επανίδρυση της χώρας, που θα ευνο-
εί και θα κατοχυρώνει αυτή την Πορεία.
Αντίθετα, «αναθεώρηση» του τωρινού
Συντάγματος, στα πλαίσια των κανόνων
και των επιβολών της ΕΕ και του παγκό-
σμιου ιμπεριαλισμού-καπιταλισμού, ση-
μαίνει διατήρηση κι εμβάθυνση της επι-
βολής του υπάρχοντος συστήματος στη
χώρα, που περιλαμβάνει ακόμα και φε-
ουδαρχικές μορφές, όπως την ύπαρ-
ξη και την εξάρτηση και υποταγή στην
εκκλησία, στην αντιδραστική και φασι-
στική –σίγουρα αντιχριστιανική- ηγεσία
της, τη φεουδαρχική-αστική ιδιοκτησία
της και το σκοταδισμό της. Ταυτόχρονα
αυτή η «αναθεώρηση» θα είναι μια αμοι-
βαία υποστήριξη-συνεργασία των γρα-
φειοκρατιών όλων των αποχρώσεων,
σαν αυτή που αποπειράται τώρα, ανά-
μεσα στη γραφειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ
και του ΠΑΣΟΚ, ενάντια στις πραγματι-
κές ανάγκες του λαού και της χώρας.
ΕΞΩ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΟΛΟΣ
ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
ΕΞΩ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΕΞΟΡΥΞΗΣ
ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ
ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΣΤΟΛΟΥ ΤΟΥΣ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ!
ΚΟΙΝΗ, ΑΠ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗ, ΚΑΤΩ
ΑΠΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ, ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ
ΠΛΟΥΤΟΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΠΗΓΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ!
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ
ΕΙΔΟΥΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ, ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ
ΑΛΛΗ, ΓΙΑ ΤΟ «ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ» ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ!
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ!
ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ
ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ!
ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, ΜΕ
ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΚΙΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ!
ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΓΔΜ
Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ
ΤΗΣ ΠΓΔ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, ΤΟΥ ΑΡΚΕΙ ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΝΑ ΕΝΤΑ-
ΧΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ, ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΕ.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΕΝΟΣ
ΑΛΛΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ -ΚΑΛΥΤΕ-
ΡΑ ΜΕ ΛΑΪΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ-, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ
ΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ
ΜΠΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΕΘΝΙΚΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙ-
ΚΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΠΓΔΜ ΣΤΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ,
ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΕΕ, ΣΗΜΑΙ-
ΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΕΧΟΥΜΕ
ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ!
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ ΤΟΥ ΓΙΑ «ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΟ
ΝΑΤΟ» ΚΑΙ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΒΕΤΟ ΓΙΑ ΜΗ ΕΜΠΛΟ-
ΚΗ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΤΗΣ ΠΓΔΜ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΕΝΤΑΞΗΣ ΤΗΣ
ΣΤΗΝ ΕΕ.
ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ! ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ΟΤΙ
«ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ» ΜΟΝΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΜΠΟΡΟΥΝ Ν’ ΑΛ-
ΛΑΞΟΥΝ, ΤΟΣΟ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
ΚΑΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΠΟΥ
ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΕΚΕΙ!

4 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ (Α΄μέρος)
Σαν ξεκίνημα του αφιερώματός μας, από τις σελίδες της Κομμουνιστικής Ενότητας, στα 100 χρόνια του ΚΚΕ,
δημοσιεύουμε αποσπάσματα από σημείωμα του Μάκη Μαΐλη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνου του
Τμήματος Ιστορίας της, πάνω στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, που έγινε 50 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ,
ακριβώς στο μέσο του αιώνα της ύπαρξής του. Τα αποσπάσματα αυτά δημοσιεύτηκαν στο Ριζοσπάστη της
9/2/2018 και δείχνουν την ανάγκη που έχει το ΚΚΕ να επιστρέψει στον πραγματικό μαρξισμό-λενινισμό, που
στην Ελλάδα εφαρμόστηκε από τον ελληνικό τροτσκισμό του Παντελή Πουλιόπουλου, άλλωστε πρώτου Γενικού
Γραμματέα (1924-1926)του ΚΚΕ –σαν ΚΚΕ μπολσεβικοποιημένο και διάδοχο του ΣΕΚΕ, που ιδρύθηκε το 1918-,
γεγονός που καμιά γραφειοκρατία δεν μπορεί να σβήσει από την ιστορία του ΚΚΕ. Από την 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ
(καθαίρεση του Ν. Ζαχαριάδη από Γραμματέα) και την 7η Ολομέλεια (διαγραφή του Ν.Ζ. από το Κόμμα), έπρεπε
να περάσουν 20 χρόνια και να μεσολαβήσει η καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική στρατιωτική δικτατορία το 1967, για
να μπορέσει τελικά –όχι χωρίς οπισθοδρομήσεις στη συνέχεια- το ΚΚΕ, στη 12η Ολομέλεια το 1968, να υιοθετήσει
τη λενινιστική-τροτσκιστική κατάργηση των «σταδίων» και τη Διαρκή Επανάσταση, έτσι όπως την είχε εφαρμόσει
για την Ελλάδα ο Παντελής Πουλιόπουλος, με αποκορύφωμα την επεξεργασία του «Δημοκρατική ή Σοσιαλιστική
Επανάσταση στην Ελλάδα», σε βιβλίο του που δημοσιεύτηκε το 1934 και που γράφτηκε ακριβώς για να κάνει
κριτική σ’ εκείνη την 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ, όταν ο Ζαχαριάδης καθαιρέθηκε γιατί είχε αρχίσει να προσεγγίζει αυτή
τη λενινιστική-τροτσκιστική αντίληψη του Παντελή Πουλιόπουλου και ίσως αυτός ήταν ένας από τους λόγους
της ουσιαστικής δολοφονίας του από τη γραφειοκρατία του ΚΚΣΕ και του ΚΚΕ Ο Μάκης Μαΐλης, 50 χρόνια μετά,
προσπαθεί να επαναλάβει την ίδια αυτή σωστή αντίληψη στις σημερινές συνθήκες, όπου όμως και όπως πάντα, η
γραφειοκρατία του επιβάλλει να την εφαρμόσει με αρκετή δόση σεκταρισμού, που πάντα αυτή η γραφειοκρατία
την ενάλλασσε και την εναλλάσσει με τον οπορτουνισμό, σαν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: ανέγγιχτο
το καπιταλιστικό σύστημα. Η «κατάργηση των σταδίων» της επανάστασης, για το αντικειμενικό επαναστατικό
προτσές και τον υποκειμενικό του παράγοντα, το Κόμμα, σημαίνει ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΤΑΔΙΩΝ ΣΕ ΑΝΩΤΕΡΟ
ΕΠΙΠΕΔΟ, ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ, ενώ για τη γραφειοκρατία σημαίνει συνήθως και στην πράξη ΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ!

αποτελούσαν βήμα προς τα μπρος σε «κοινοβουλευτικού περάσματος στο

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 9/2/2018
Η 12η Ολομέλεια της ΚΕ του
ΚΚΕ: Γεγονότα, συμπεράσματα,
επίκαιρα διδάγματα
….Το υπόβαθρο
Για να κατανοηθούν οι παραπάνω εξε-
λίξεις, είναι αναγκαία η αναδρομή στα
χρόνια που προηγήθηκαν από το τέ-
λος του εμφυλίου πολέμου μέχρι τη 12η
Ολομέλεια, σε συνάρτηση με πολύ σο-
βαρές εξελίξεις που διαδραματίστηκαν
στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα την
ίδια περίοδο.
Αρχικά πρέπει να σημειωθεί ότι η ιδε-
ολογικοπολιτική διαπάλη στο ΚΚΕ ήταν
έντονη πριν από το τέλος του ένδοξου
αγώνα του ΔΣΕ, πολύ περισσότερο αμέ-
σως μετά από αυτόν. Στελέχη του, που
ήταν αντίθετα με την επιλογή του ένο-
πλου αγώνα, έχοντας και τη στήριξη
ηγετικών δυνάμεων του ΚΚΣΕ, έβαλλαν
κατά της πολιτικής του Κόμματος. Οι δι-
αφωνίες, πέρα από την καταδίκη επί της
ουσίας του αγώνα του ΔΣΕ, αφορού-
σαν την τοποθέτηση του Ν. Ζαχαριάδη
(1949) ότι το αστικοδημοκρατικό στά-
διο της επανάστασης ήταν ξεπερασμέ-
νο, όπως και στρατηγικές επεξεργασίες
(Σχέδιο Προγράμματος του ΚΚΕ - 1953).
Αυτές οι επεξεργασίες, παρά τις αντι-
φάσεις που περιέκλειαν (για παράδειγ-
μα τις συνεργασίες με αστικά κόμματα),
σχέση με το παρελθόν, γιατί προσδιόρι-
ζαν ως σοσιαλιστική την αναγκαία επα-
νάσταση στην Ελλάδα. Ακόμα, ο Ν. Ζα-
χαριάδης παρέμενε αταλάντευτα στην
ανάγκη να ανασυγκροτηθούν οι παρά-
νομες Κομματικές Οργανώσεις. Η απο-
στολή για παράδειγμα του Νίκου Μπε-
λογιάννη στην Ελλάδα αποσκοπούσε
στην υλοποίηση αυτού του αντικειμενι-
κού καθήκοντος.
Ωστόσο, κομβικό σημείο για την πο-
ρεία του ΚΚΕ και γενικά του διεθνούς
κομμουνιστικού κινήματος ήταν το 20ό
Συνέδριο του ΚΚΣΕ (1956), που συνι-
στούσε δεξιά οπορτουνιστική στροφή
διεθνούς εμβέλειας. Στο 20ό Συνέδριο
υπερίσχυσε η τάση η οποία θεωρούσε
ότι η ταξική πάλη στο σοσιαλισμό είχε
αμβλυνθεί έως και ξεπεραστεί. Αυτή η
θέση εξέφραζε κοινωνικές δυνάμεις της
Σοβιετικής Ένωσης που αντιδρούσαν
στην επέκταση και εμβάθυνση των σο-
σιαλιστικών σχέσεων παραγωγής (κολ-
χόζνικοι αγρότες, διευθυντικά στελέχη
στη βιομηχανία και στην αγροτική οικο-
νομία, τμήμα της σοβιετικής διανόησης
κ.ά.) και με τον έναν ή άλλο τρόπο τάσ-
σονταν υπέρ της ισχυροποίησης των
εμπορευματοχρηματικών σχέσεων και
της αποδυνάμωσης του κεντρικού σχε-
διασμού. Επίσης το 20ό Συνέδριο γενί-
κευσε την πολιτική της «ειρηνικής συνύ-
παρξης» καπιταλισμού - σοσιαλισμού,
που καλλιεργούσε ουτοπικές αντιλήψεις
για τη δυνατότητα μακρόχρονης ειρηνι-
κής συμβίωσης των δυο αντίθετων κοι-
νωνικοοικονομικών συστημάτων. Ακό-
μα, πρόταξε τη θέση για τη δυνατότητα
σοσιαλισμό», γεγονός που σήμαινε ότι
παραγνωρίζονταν οι νομοτέλειες της
ταξικής πάλης.
Αμέσως μετά το 20ό Συνέδριο συνήλ-
θε η 6η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του
ΚΚΕ, μετά από παρέμβαση 6 ΚΚ (Σοβι-
ετικής Ενωσης, Πολωνίας, Ρουμανίας,
Ουγγαρίας, Βουλγαρίας, Τσεχοσλοβακί-
ας), καθώς και η 7η Ολομέλεια που την
ακολούθησε (1957). Στην πρώτη ο Ν. Ζα-
χαριάδης καθαιρέθηκε από Γραμματέ-
ας της ΚΕ, ενώ ένα χρόνο αργότερα η
7η Ολομέλεια τον διέγραψε από μέλος
του Κόμματος. Η διαγραφή συνοδεύ-
τηκε με απόφαση να διερευνηθεί ολό-
κληρη η ζωή του Ζαχαριάδη, αφού στιγ-
ματίστηκε ως ύποπτος για συνεργασία
με τον ταξικό εχθρό. Ταυτόχρονα, η 7η
Ολομέλεια έθεσε ως στρατηγικό στόχο
του ΚΚΕ την Εθνική Δημοκρατική Αλλα-
γή, δηλαδή ένα μεταρρυθμιστικό πρό-
γραμμα που θα πραγματοποιούνταν σε
συμμαχία με τμήματα της αστικής τάξης
και με αντίστοιχα κόμματα.
Οι Αποφάσεις των παραπάνω Ολομε-
λειών επέδρασαν και στην οργανωτική
συγκρότηση του ΚΚΕ. Η Α’ Συνδιάσκεψη
της ΕΔΑ (1956), η οποία είχε συγκροτη-
θεί ως συνασπισμός κομμάτων (συμμε-
τείχε και το ΚΚΕ, όντας η βασική δύνα-
μη της ΕΔΑ), αποφάσισε τη μετατροπή
της σε ενιαίο κόμμα. Και λίγο αργότερα,
η 8η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1958)
αποφάσισε τη διάλυση των παράνομων
Κομματικών Οργανώσεων και τη διάχυ-
ση των μελών του Κόμματος στην ΕΔΑ.
Ασκούσε σημαντική επίδραση το γεγο-
νός ότι η ΕΔΑ ήταν νόμιμη, ενώ το ΚΚΕ

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 5
ήταν παράνομο. Οι κοινοβουλευτικές
αυταπάτες γνώρισαν έξαρση, ιδιαίτερα
από το 1958, όταν η ΕΔΑ πήρε το 24,42%
των ψήφων και έγινε αξιωματική αντι-
πολίτευση. Με τη σύμφωνη γνώμη και
της ηγεσίας του ΚΚΣΕ, εγκαταλείφθηκαν
οι ηρωικές προσπάθειες για την ανασυ-
γκρότηση των παράνομων Κομματικών
Οργανώσεων και ακυρώθηκε η οργα-
νωτική αυτοτέλεια του ΚΚΕ στο πλαίσιο
μιας ρεφορμιστικής στρατηγικής.
Στρατηγική που δεν αντιστοιχούσε
στην οικονομική και κοινωνική
πραγματικότητα
Οι συνθήκες στις οποίες πραγματο-
ποιήθηκε η 12η Πλατιά Ολομέλεια, ήταν
για το ΚΚΕ εξαιρετικά δύσκολες. Χιλιά-
δες μέλη και στελέχη του είχαν συλλη-
φθεί από τη στρατιωτική χούντα, που
επικράτησε 10 μήνες νωρίτερα (21 Απρί-
λη 1967), ενώ, όπως προαναφέρθηκε, το
ΚΚΕ βρισκόταν δίχως Κομματικές Οργα-
νώσεις.
Το κυριότερο ήταν ότι το ΚΚΕ είχε δι-
αμορφώσει στρατηγική που δεν αντι-
στοιχούσε στην οικονομικο-κοινωνική
πραγματικότητα. Το 8ο Συνέδριο του
Κόμματος (1961) είχε ψηφίσει Πρόγραμ-
μα που προέβλεπε μεταβατική εξουσία
ανάμεσα στον καπιταλισμό και στο σο-
σιαλισμό. Το πρώτο στάδιο καθόριζε
την επανάσταση στην Ελλάδα ως αντι-
ιμπεριαλιστική - δημοκρατική, η οποία
θα μετεξελισσόταν στην πορεία σε σο-
σιαλιστική (δεύτερο στάδιο). Ταυτόχρο-
να, έθετε ως ακόμα πιο άμεσο πολιτικό
στόχο (μίνιμουμ πρόγραμμα) το σχημα-
τισμό μιας πατριωτικής - δημοκρατικής
κυβέρνησης, που θα συνέβαλλε στη συ-
γκέντρωση δυνάμεων ώστε να πραγμα-
τοποιηθεί το πρώτο στάδιο της δημο-
κρατικής επανάστασης. Επρόκειτο για
την πολιτική της συμμαχίας των «δημο-
κρατικών δυνάμεων», προκειμένου να
φύγει από τη διακυβέρνηση η «δεξιά»
(ΕΡΕ), που είχε ηγέτη τον Κωνσταντίνο
Καραμανλή. Με βάση αυτήν τη γραμ-
μή, το ΚΚΕ είχε γίνει από το 1961 ουρά
της Ένωσης Κέντρου, που είχε ηγέτη τον
Γεώργιο Παπανδρέου. Το ΚΚΕ επιδίω-
κε συμμαχία με αυτό το αστικό κόμμα,
καθώς θεωρούσε δυνάμεις του εκφρα-
στές της λεγόμενης εθνικής αστικής τά-
ξης (πατριωτικής), την οποία διαχώριζε
από την υπόλοιπη αστική τάξη, που την
ονομάτιζε ξενόδουλη. Πρέπει να σημει-
ωθεί εδώ ότι η στρατηγική των σταδίων
είχε την αφετηρία της στα χρόνια του
Μεσοπολέμου και δεν αφορούσε μόνο
το ΚΚΕ, αλλά το διεθνές κομμουνιστικό
κίνημα.
Επιπλέον, όταν συγκλήθηκε η 12η
Ολομέλεια, βάραινε αρνητικά το γεγο-
νός ότι η ηγεσία του ΚΚΕ δεν είχε προ-
βλέψει το προετοιμαζόμενο από τους
συνταγματάρχες πραξικόπημα και επο-
μένως δεν είχε προσπαθήσει να πάρει
τα απαιτούμενα μέτρα για να υπάρξει
οργανωμένη λαϊκή αντίδραση στην επι-
6 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
βολή της στρατιωτικής δικτατορίας.
Η επιβολή της στρατιωτικής δικτατο-
ρίας άλλαξε μια σειρά από τα έως τότε
δεδομένα, αφού:
1) Η απουσία Κομματικών Οργανώσε-
ων του ΚΚΕ διευκόλυνε τα χτυπήματα
της δικτατορίας, ενώ έκανε ακόμα πιο
δύσκολη την ανασυγκρότηση του εργα-
τικού - λαϊκού κινήματος.
2) Επαψε να είναι νόμιμη και η ΕΔΑ.
Γεγονός ιστορικής σημασίας η
ρήξη με τον οπορτουνισμό
Σε αυτές τις συνθήκες, μεγάλο μέρος
των στελεχών του ΚΚΕ συνειδητοποίη-
σαν το μέγεθος του προβλήματος που
είχε δημιουργηθεί από τη διάλυση των
Κομματικών Οργανώσεων. Και τάχθη-
καν υπέρ της συγκρότησής τους, ερχό-
μενοι σε σύγκρουση με άλλα στελέχη,
δίχως ωστόσο να βλέπουν αυτοκριτικά
τις επιλογές της 6ης και της 7ης Ολομέ-
λειας, αλλά και την προβληματική στρα-
τηγική του Κόμματος. Έτσι, η διαπάλη
στη 12η Ολομέλεια περιστράφηκε στο
θέμα των Κομματικών Οργανώσεων,
αφού οι διαφωνούντες αναθεωρητές
δρούσαν φραξιονιστικά υπέρ της συ-
γκρότησης οργανώσεων της ΕΔΑ, σα-
μποτάροντας την κατεύθυνση της 11ης
Ολομέλειας της ΚΕ (27 - 30 Ιούνη 1967),
για συγκρότηση Κομματικών Οργανώ-
σεων του ΚΚΕ. Βέβαια, ήταν ζήτημα πο-
λιτικού υπολογισμού το γεγονός ότι με-
τά τη 12η Ολομέλεια η αναθεωρητική
ομάδα, που έως τότε χρησιμοποιού-
σε ως όχημα την ΕΔΑ, συγκρότησε φο-
ρέα με κομμουνιστική ονομασία. Η ΕΔΑ
τούς είχε γίνει περιττή.
Το ΚΚΕ, σε ντοκουμέντα του και ως κα-
ταστάλαγμα συλλογικών διαδικασιών,
έχει επανειλημμένα εκτιμήσει ότι η 12η
Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ είναι ένα από
τα ιστορικής σημασίας γεγονότα στην
100χρονη διαδρομή του. Θα ήταν τελεί-
ως διαφορετική η πορεία του (τότε δια-
κυβευόταν ακόμα και η ύπαρξή του ως
ΚΚ), αν δεν είχε επέλθει ρήξη των κομ-
μουνιστικών δυνάμεων με τον αναθεω-
ρητισμό - οπορτουνισμό. Η 12η Ολομέ-
λεια διαδραμάτισε θετικό ρόλο, γιατί:
1) Έβαλε τις βάσεις για την ιστορική
συνέχεια του ΚΚΕ, για την οργανωτική
του αυτοτέλεια.
2) Έφερε στην πρώτη γραμμή την
υπεράσπιση των αρχών του μαρξισμού
- λενινισμού και του προλεταριακού δι-
εθνισμού.
3) Μέσω της ανασυγκρότησης των
Κομματικών Οργανώσεων και της συ-
γκρότησης, στη συνέχεια, της ΚΝΕ ανα-
κόπηκε η φθίνουσα οργανωτική πορεία
του ΚΚΕ και πολλοί νέοι κομμουνιστές
εντάχθηκαν στο ΚΚΕ και συνέβαλαν
στην άνοδο του αντιστασιακού κινήμα-
τος ενάντια στη δικτατορία των συνταγ-
ματαρχών. Εξάλλου, με τις Αποφάσεις
της 12ης Ολομέλειας συμπαρατάχθη-
κε η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών
κρατουμένων και των πολιτικών προ-
σφύγων και σε μια πορεία η πλειοψηφία
των μελών και οπαδών της ΕΔΑ.
Πολύτιμα συμπεράσματα
Επί 50 χρόνια, η 12η Ολομέλεια παρου-
σιάζεται από τις οπορτουνιστικές - σοσι-
αλδημοκρατικές δυνάμεις ως κορυφαία
στιγμή της σύγκρουσης «ανανεωτικών
και δογματικών», όπου οι πρώτοι έφε-
ραν έναν αέρα «κάθαρσης» του ΚΚΕ και
ευρύτερα του κομμουνιστικού κινήμα-
τος, ενώ οι δεύτεροι παρέμεναν αγκυ-
λωμένοι σε ξεπερασμένα δόγματα και
πρακτικές. Μάλιστα, έφτασαν να ισχυ-
ρίζονται ότι τα σοσιαλιστικά κράτη ανα-
τράπηκαν επειδή δεν υιοθέτησαν έγκαι-
ρα τα «ανανεωτικά» μηνύματα του «ΚΚΕ
εσωτερικού», του Ιταλικού ΚΚ, του Γαλλι-
κού ΚΚ, του Ισπανικού ΚΚ κ.ά., όπως του
Ντούμπτσεκ στην Τσεχοσλοβακία.
Συνακόλουθο είναι το κατηγορώ τους,
ότι το ΚΚΕ ήταν «όργανο της Μόσχας»,
ενώ οι ίδιοι πάσχιζαν για ένα διεθνι-
σμό που θα διέπεται από την αρχή της
μη επέμβασης κάθε ΚΚ στα εσωτερικά
του άλλου. Βέβαια, ποτέ δεν εξήγησαν
πόσο συνεπείς ήταν αυτές οι διακηρύ-
ξεις με την πρακτική τους να υπεξαιρέ-
σουν το Αρχείο του ΚΚΕ με τη συνδρομή
της ρουμανικής αστυνομίας. Και φυσι-
κά, δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα αν το
ΚΚΣΕ είχε πάρει το μέρος τους το 1968,
όπως ζητούσαν επιδιώκοντας συνάντη-
ση με τη σοβιετική ηγεσία. Ακόμα, δεν
είχαν κανένα πρόβλημα και το 1956 (6η
Ολομέλεια), προκειμένου να ανατραπεί
το λεγόμενο «ανώμαλο εσωκομματικό
καθεστώς» που δήθεν είχε επιβάλει στο
ΚΚΕ ο Ν. Ζαχαριάδης. Το «ανώμαλο κα-
θεστώς» και η «προσωπολατρία» αποτέ-
λεσαν το πρόσχημα για τη δεξιά οπορ-
τουνιστική στροφή του Κόμματος.
Η πορεία της επιρροής του λεγόμενου
«ΚΚΕ εσωτερικού» ήταν φθίνουσα, αν
και απολάμβανε τη συμπάθεια των αστι-
κών πολιτικών δυνάμεων και των τότε
μέσων ενημέρωσης, λόγω της αναθεω-
ρητικής και αντισοβιετικής του κατεύ-
θυνσης. Ο αστικός Τύπος της εποχής, δί-
χως να παύει να τους αποκαλεί κάποιες
φορές «βασιλοκομμουνιστές», γενικά
τους περιέβαλε με το χαρακτηρισμό
«ανανέωση», που και οι ίδιοι κατά κόρον
χρησιμοποίησαν, παρότι τίποτα το νέο
δεν έφεραν. Οι απόψεις τους ήταν ανα-
μάσημα, με δήθεν κομμουνιστική φρα-
σεολογία, των σοσιαλδημοκρατικών θε-
ωριών του 19ου αιώνα. Ο «σοσιαλισμός
με δημοκρατία και ελευθερία», που επι-
καλέστηκαν, είναι ουσιαστικά αποδο-
χή της αστικής δημοκρατίας, δηλαδή
της καπιταλιστικής εξουσίας, επομένως
ψευδεπίγραφος, και σημαίνει απευθείας
αποδοχή του βάρβαρου καπιταλιστικού
συστήματος, που δεν εξανθρωπίζεται.
Πραγματική ελευθερία και δημοκρα-
τία υπάρχει για όλο το λαό, μόνο όταν
η εργατική τάξη, σε συμμαχία με τα λα-
ϊκά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων,
κατακτήσει τη δική της εξουσία και κοι-
νωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής,
εφόσον δηλαδή καταργήσει την εκμε-
τάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Επιβεβαιώθηκε διαχρονικά ότι οι φο-
ρείς του οπορτουνισμού, ακόμα και
στην περίπτωση που εντοπίζουν υπαρ-
κτά προβλήματα, δεν οδηγούνται στη
διαμόρφωση πολιτικής που θα τα αντι-
μετωπίζει, αλλά διαμορφώνουν πολιτι-
κή που οδηγεί στην κατεδάφιση εκείνου
που υποτίθεται ότι θέλουν να βελτιώ-
σουν (κόμμα, σοσιαλιστική εξουσία).
Οι επιλογές του «ΚΚΕ εσωτερικού»,
καθώς και συνολικά του «ευρωκομμου-
νιστικού» ρεύματος, σε καμία περίπτω-
ση δεν δικαιώνονται από τις αρνητικές
εξελίξεις που ακολούθησαν την αντεπα-
νάσταση του 1989-1991 στη Σοβιετική
Ένωση και στα άλλα κράτη της Κεντρι-
κής και Ανατολικής Ευρώπης. Οι δυνά-
μεις που εξέθρεψαν την αντεπανάστα-
ση, τροφοδοτήθηκαν από επιλογές που
δανείζονταν συνταγές του καπιταλι-
σμού, προκειμένου να αντιμετωπιστούν
προβλήματα της σοσιαλιστικής οικοδό-
μησης.
Το επιβεβαιώνει όχι μόνο η πορεία του
λεγόμενου «ΚΚΕ εσωτερικού» και των
άλλων πολιτικών σχημάτων που γέννη-
σε αυτό, αλλά και η πορεία του ΣΥΝ με-
τά το 1991. Ο ΣΥΝ, ως «αριστερή» αντι-
ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ: ΕΝΙΣΧΥΣΗ
ΤΟΥ ΑΚΕΛ ΚΑΙ ΨΗΦΟΣ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΛΑ
Η ενίσχυση του ΑΚΕΛ και η ψή-
φος στον υποψήφιό του για την
προεδρία Σταύρο Μαλά, διευκο-
λύνει την αναγκαία και δυνατή
πορεία προς την Ομοσπονδιακή
Ένωση της Κύπρου και την αντι-
ιμπεριαλιστική αντικαπιταλιστι-
κή ολοκλήρωση και Ομοσπον-
δία Ελλάδας-Κύπρου-Τουρκίας
και όλης της περιοχής, ενάντια
στα διχοτομικά, πολεμικά και
φασιστικά, «διαίρει και βασί-
λευε» σχέδια του ιμπεριαλισμού,
του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και της ολι-
γαρχίας και των αστικών τάξεων
της Ελλάδας, της Τουρκίας και
της Κύπρου!
Καλούμε το λαό της Ελλάδας, όλους
τους λαούς της περιοχής και την κομ-
μουνιστική, σοσιαλιστική, αριστερή ρι-
ζοσπαστική, οικολογική κι εξωκοινο-
βουλευτική πρωτοπορία και ηγεσίες
τους, να στηρίξουν προεκλογικά, εκλο-
γικά και μετεκλογικά το ΑΚΕΛ, για να
συγκεντρωθούν οι εργατικές και λαϊ-
κές δυνάμεις, έστω και με κριτική, γύρω
από τη σοσιαλιστική δράση και προο-
πτική που αντιπροσωπεύει αυτό το Κόμ-
μα! Ο λαός πρέπει να το κάνει αυτό, πα-
ρά κι ενάντια στις αντεπαναστατικές και
προδοτικές στάσεις των «ίσων αποστά-
σεων», ακόμα και αντι-ΑΚΕΛ, που έχουν
πολίτευση, στήριξε κρίσιμες επιλογές
της αστικής τάξης της Ελλάδας, π.χ. τη
συμμετοχή στην ΕΕ και στο ευρώ, συ-
νολικά τις μεταρρυθμίσεις που εξυπη-
ρετούσαν τις ανάγκες της κερδοφορίας
του κεφαλαίου, ακόμα και τον ιμπεριαλι-
στικό πόλεμο κατά την επίθεση του ΝΑ-
ΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, τον πόλεμο στο
Ιράκ κ.ά.
Η ιδεολογική χρεοκοπία του «ΚΚΕ
εσωτερικού» δεν ανέκοψε την επιδί-
ωξη να επαναληφθεί το πείραμα της
ΕΔΑ, με τη μετατροπή του σε Ελληνική
Αριστερά (ΕΑΡ) και μέσα από τη δημι-
ουργία του τότε ενιαίου Συνασπισμού.
Αξιοποιώντας και τις αντεπαναστατι-
κές ανατροπές στα κράτη της σοσιαλι-
στικής οικοδόμησης και τη βαθιά κρί-
ση στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα,
η ΕΑΡ, μαζί με στελέχη του ΚΚΕ και άλ-
λους σοσιαλδημοκράτες, επιχείρησαν
να το διαλύσουν (1989-1991). Και αυτή
η προσπάθεια απέτυχε. Μαζί με άλλους
ιστορικούς και πολιτικούς παράγοντες,
η ρήξη στη 12η Ολομέλεια με τον οπορ-
τουνισμό είχε συμβάλει στην καλλιέρ-
γεια κομμουνιστικών αντανακλαστικών
(Κόμμα Νέου Τύπου) για τη διάσωση του
χαρακτήρα του Κόμματος, την εποχή
της κορύφωσης και νίκης της αντεπανά-
στασης.
κρατήσει με κάθε αντιδραστικό τρόπο,
οι γραφειοκρατικές ηγεσίες της αριστε-
ράς, όλων των αποχρώσεων, απέναντι
σ’ αυτές τις εκλογές! Στάσεις που αντι-
κειμενικά ή/και προμελετημένα, συμ-
φεροντολογικά, διευκολύνουν τον ιμπε-
ριαλισμό, τους τοποτηρητές του και τα
σχέδιά τους στο νησί και όλη την περι-
οχή!
Άντρος Κυπριανού (ΓΓ του
ΑΚΕΛ): Η υποψηφιότητα
Σταύρου Μαλά αγκαλιάζεται
από το λαό
Από την ιστοσελίδα http://dialogos.
com.cy/blog/antros-kiprianou-
i-ipopsifiotita-stavrou-mala-
agkaliazete-apo-to-lao/, 31/12/2017
Η υποψηφιότητα Σταύρου Μαλά θα
αγκαλιαστεί από τα ευρύτερα στρώμα-
τα του λαού και μπορεί να κερδίσει τις
εκλογές, εάν ο λεγόμενος ενδιάμεσος
χώρος εννοεί ότι θέλει την απομάκρυν-
ση Αναστασιάδη, τονίζει στη συνέντευ-
ξή του στην «Κυριακάτικη Χαραυγή» ο
Γ.Γ. του ΑΚΕΛ.
Ένα μήνα πριν τις προεδρικές, ο
Άντρος Κυπριανού αντιστρέφει το αφή-
γημα του λεγόμενου ενδιάμεσου και δι-
ερωτάται: Εάν ο κ. Παπαδόπουλος θεω-
Πιο καταφανής έγινε ο ρόλος του
οπορτουνισμού, που από τη φύση του
μεταλλάσσεται πολύ γρήγορα σε αστι-
κό κόμμα (σοσιαλδημοκρατικό), όταν
άρπαξε την ευκαιρία να σχηματίσει κυ-
βέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού.
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, που έχει αντιγρά-
ψει το ΠΑΣΟΚ ακόμα και στην εξαγορά
συνειδήσεων και έχει γοητευθεί από την
ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και τις βάσεις τους,
μπορεί να μην είναι ακριβώς «εικόνα
και ομοίωση» των οπορτουνιστών του
1968, οπωσδήποτε όμως είναι η ακόμα
δεξιότερη φυσική εξέλιξη των ιδεολογι-
κών και πολιτικών επιλογών τους.
Εξάλλου, αυτή είναι η πορεία και όσων
ΚΚ απέβαλαν τις κομμουνιστικές αρχές
και αξίες. Η μεγαλύτερη υπηρεσία τους
στο καπιταλιστικό σύστημα (βλέπε π.χ.
Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία) είναι ότι τσάκι-
σαν μεγάλα εργατικά κινήματα, οδηγώ-
ντας τα στο συμβιβασμό με το κεφάλαιο
και στην ενσωμάτωση, προκειμένου να
υλοποιηθεί η στρατηγική του ιμπεριαλι-
σμού.
Του Μάκη ΜΑΪΛΗ*
* Ο Μ. Μαΐλης είναι μέλος
της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος
του Τμήματος Ιστορίας της
ρεί δεδομένους τους ψηφοφόρους της
Αριστεράς, γιατί οι υποστηρικτές του να
μην στηρίξουν Σταύρο Μαλά στον β’ γύ-
ρο; Ο Άντρος Κυπριανού επικρίνει τον
απερχόμενο Πρόεδρο για τη στροφή
στο Κυπριακό και εξηγεί γιατί η αξιοπι-
στία Σταύρου Μαλά κάνει την ποιοτική
διαφορά. Μιλά ανοικτά για τον Νίκο Κα-
τσουρίδη και εξηγεί γιατί αυτές οι εκλο-
γές μπορούν να αποτελέσουν την αφε-
τηρία για τη μεγάλη αντεπίθεση του
ΑΚΕΛ.
 
Συνέντευξη στους Δημήτρη Στρατή
και Δημήτρη Χατζηιωσήφ
  Οι προεδρικές εκλογές θα
διεξαχθούν σ’ ένα μήνα περίπου
από σήμερα. Γιατί είναι σημαντικό
ο κόσμος να ασκήσει το εκλογικό
του δικαίωμα;
Τα πολιτικά πρόσωπα και οι κυβερ-
νήσεις καθορίζουν τη ζωή μας. Εάν ο
κόσμος δεν συμμετέχει στη διαδικα-
σία ανάδειξης νέας κυβέρνησης, τότε
απλώς θα επιτρέψει σε κάποιους άλλους
ν’ αποφασίζουν για τον ίδιο. Έχει τερά-
στια σημασία, λοιπόν, ο κόσμος να ενη-
μερώνεται ολοκληρωμένα και αντικει-
μενικά και ταυτόχρονα να συμμετέχει σ’
αυτή τη διαδικασία, έτσι ώστε να απο-
φασίζει ποιοι θα είναι αυτοί που θα τον
εκπροσωπούν. Πρέπει να σημειώσω ότι
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 7
είναι δύσκολο να υπάρχει αντικειμενι-
κή ενημέρωση, γιατί δυστυχώς τα Μέ-
σα Ενημέρωσης διαδραματίζουν πολλές
φορές ρόλο αρνητικό. Είναι πάρα πολ-
λές οι περιπτώσεις που διαπιστώνουμε
ότι δεν μεταφέρεται η ουσία των όσων
δηλώνουμε και ότι δεν παρουσιάζονται
καν οι δηλώσεις που γίνονται από μέ-
ρους του ΑΚΕΛ. Γι’ αυτό κι εμείς ακολου-
θούμε τη διαδικασία της άμεσης επαφής
με τον κόσμο, έτσι ώστε να μεταφέρου-
με τα πραγματικά μας μηνύματα.
Πώς βλέπετε τις προεκλογικές
κινήσεις των βασικών
ανθυποψηφίων του
Σταύρου Μαλά;
Τόσο ο Νίκος Αναστασιάδης όσο και ο
Νικόλας Παπαδόπουλος, προεκλογικά,
έχουν μεταμορφωθεί και σε ό,τι αφο-
ρά στο Κυπριακό αλλά και σε ό,τι αφο-
ρά στα οικονομικά ζητήματα. Σε ό,τι
αφορά στο Κυπριακό, ο κ. Αναστασιά-
δης μετακινείται σε θέσεις που έχουν
στόχο να προσεγγίσουν την εθνικιστι-
κή μερίδα του ΔΗΣΥ, στέλνοντας ταυ-
τόχρονα το μήνυμα σε όσους θέλουν
λύση  και ανήκουν στην ίδια παράτα-
ξη ότι μπορεί να μην έλυσε το Κυπρια-
κό στο Κραν Μοντανά, αλλά στη δεύτε-
ρή του θητεία θα είναι προτεραιότητά
του. Προσπαθεί δηλαδή να στέλνει μη-
νύματα που να ικανοποιούν όλους στον
ΔΗΣΥ, για να τους ξεγελάσει για ακόμα
μια φορά. Σε ό,τι αφορά στα κοινωνικο-
οικονομικά, να πω ότι για τεσσεράμισι
χρόνια ακολούθησε μια αντιλαϊκή πολι-
τική, μια πολιτική η οποία το τελευταίο
που την ενδιέφερε είναι πώς πραγματι-
κά ζούσε ο κόσμος. Και ξαφνικά, τρεις
μήνες πριν από τις εκλογές με τα λεφτά
του δημοσίου, έχει μεταμφιεστεί σε Άγιο
Βασίλη, μοιράζοντας απλόχερα στήριξη
και οικονομική βοήθεια προς διάφορες
κατευθύνσεις. Αυτά τα πράγματα είναι
απαράδεκτα.
•«Έχει μεταμφιεστεί προεκλογικά
σε Άγιο Βασίλη ο κ. Αναστασιάδης
και ο κ. Παπαδόπουλος προσπαθεί
να τον ανταγωνιστεί»
 
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος σε ό,τι αφο-
ρά στο Κυπριακό ουσιαστικά αναμασά
ιδέες του παρελθόντος που δοκιμάστη-
καν και απέτυχαν, ζημιώνοντας τη δική
μας πλευρά και την προσπάθεια για λύ-
ση στο Κυπριακό. Στα δε κοινωνικοοικο-
νομικά έχει επίσης μεταμφιεστεί, προ-
σπαθώντας να ανταγωνιστεί τον Νίκο
Αναστασιάδη στο ρόλο του Αϊ-Βασίλη.
Για δέκα σχεδόν χρόνια στήριζε τις πο-
λιτικές ΔΗΣΥ. Είναι άλλωστε γνωστό το
δίδυμο με τον Αβέρωφ Νεοφύτου και
τώρα έχει μεταμορφωθεί σε κάτι διαφο-
ρετικό.
Ο κόσμος που θα έρθει να
ψηφίσει πρέπει να γνωρίζει. Σε
8 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
τι διαφέρει από τους υπόλοιπους
υποψηφίους ο Σταύρος Μαλάς;
Πρώτα και κύρια στο θέμα της αξιοπι-
στίας. Ο Σταύρος Μαλάς ξεκαθαρίζει ότι
δεν πρόκειται να λειτουργήσει λαϊκίστι-
κα έχοντας στις σκέψεις του τις εκλογές.
Και στο Κυπριακό εκφράζει με συνέπεια
τις ίδιες θέσεις που διατύπωνε διαχρο-
νικά και στα κοινωνικοοικονομικά θέ-
ματα με έντονο φιλολαϊκό χαρακτή-
ρα. Ο Σταύρος Μαλάς, ακριβώς επειδή
και ο ίδιος είναι πολύ καθαρός, μπορεί
με αξιοπιστία να περάσει το μήνυμα ότι
μπορεί να συγκρουστεί με τα φαινόμε-
να διαπλοκής και διαφθοράς. Κάτι για το
οποίο τουλάχιστον ο κ. Αναστασιάδης
δεν μπορεί να είναι πειστικός. Επίσης ο
Σταύρος Μαλάς θα προχωρήσει σε προ-
οδευτικές μεταρρυθμίσεις της κοινωνί-
ας και όχι σε μεταρρυθμίσεις οι οποίες
να εξυπηρετούν τα διάφορα κατεστη-
μένα μέσα στην κοινωνία. Είναι λοιπόν
πολύ διακριτές οι διαφορές του με τους
άλλους ανθυποψηφίους του και είναι γι’
αυτό που πιστεύω ότι ο κόσμος της Αρι-
στεράς θα αγκαλιάσει καθολικά αυτή
την υποψηφιότητα.
•«Εμείς δεν ψηφίσαμε
ούτε θα ψηφίσουμε ποτέ
Νίκο Αναστασιάδη»
 
Μπορεί να κερδίσει αυτές τις
εκλογές ο Σταύρος Μαλάς;
Αυτή η υποψηφιότητα θα αγκαλιαστεί
και από ευρύτερα στρώματα του λαού
και θα καταφέρει να κερδίσει τις εκλο-
γές, εάν πολιτικά κόμματα πράξουν αυ-
τό που λένε. Ότι δηλαδή θέλουν να απο-
μακρύνουν από την εξουσία τον Νίκο
Αναστασιάδη.
Οι επιτελείς του κ. Παπαδόπουλου
από τη μια και ο κ. Λιλλήκας
από την άλλη δεν σταματούν
να επαναλαμβάνουν ότι μόνο
αυτοί μπορούν να κερδίσουν
τον κ. Αναστασιάδη στον
β’ γύρο. Πώς απαντάτε;
Οι δημοσκοπήσεις που έχουν τη με-
γαλύτερη αξιοπιστία διαψεύδουν αυτό
που λέει το επιτελείο Νικόλα Παπαδό-
πουλου. Δεύτερο, ο β’ γύρος των προε-
δρικών εκλογών είναι μια εντελώς δια-
φορετική αναμέτρηση. Το τι θα γίνει, θα
εξαρτηθεί από το τι θα πράξουν εκείνες
οι πολιτικές δυνάμεις που δεν θα εκπρο-
σωπούνται με υποψήφιο στο β’ γύρο.
Εάν λοιπόν ο Νικόλας Παπαδόπουλος
θεωρεί ότι οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ είναι
δεδομένοι και θα τον στηρίξουν σύσσω-
μα για να κερδίσει τον Νίκο Αναστασι-
άδη, διερωτώμαι γιατί δεν πιστεύει ότι
και οι ψηφοφόροι των κομμάτων που
τον στηρίζουν, κατ’ αναλογία, θα στηρί-
ξουν την υποψηφιότητα Σταύρου Μαλά.
Μας κατηγορούν ότι εμείς θα εκλέ-
ξουμε τον κ. Αναστασιάδη. Εμείς δεν
ψηφίσαμε ούτε θα ψηφίσουμε ποτέ Νί-
κο Αναστασιάδη. Άλλοι είναι που άμεσα
ή έμμεσα εξέλεξαν τους εκπροσώπους
του ΔΗΣΥ στην προεδρία της Δημοκρα-
τίας.
 
“Ο υποψήφιος που εμείς
στηρίζουμε διαφέρει
από τους υπόλοιπους σε
θέματα αξιοπιστίας”
 
Υπάρχει όμως περιθώριο
συνεργασίας με άλλες πολιτικές
δυνάμεις στο β’ γύρο;
Σε προεδρικές εκλογές οι όποιες προ-
γραμματικές συνεργασίες γίνονται από
τον α’ γύρο. Οι όποιες συνεργασίες στο
β’ γύρο δεν μπορούν να είναι προγραμ-
ματικές, με την έννοια ότι δεν μπορεί ο
υποψήφιος να αναθεωρήσει ριζικά το
πρόγραμμά του για να συναντήσει ανη-
συχίες άλλων κομμάτων. Θα μπορούσαν
να γίνουν συζητήσεις για επιμέρους ζη-
τήματα, όχι για τα μείζονα ζητήματα που
υπάρχουν στα προεκλογικά προγράμ-
ματα. Ως εκ τούτου θεωρώ ότι η όποια
στήριξη θα υπάρξει στο β’ γύρο θα πρέ-
πει είναι στη βάση της κατανόησης ότι
θα πρέπει να απομακρυνθεί ο κ. Ανα-
στασιάδης από την εξουσία και της σύ-
μπτωσης απόψεων σε βασικά ζητήμα-
τα. Διαφορετικά, θα είναι πολύ δύσκολη
η όποια συνεργασία.
Κάποιοι χαρακτηρίζουν τις εκλογές
αυτές νευραλγικής σημασίας για
το ίδιο το ΑΚΕΛ. Ποιο είναι το
μεγάλο στοίχημα για το κόμμα;
Αυτές οι εκλογές είναι εξαιρετικά ση-
μαντικές για την Κύπρο και τον κυπρι-
ακό λαό και μετά έρχονται τα κόμματα.
Το λέω τούτο, διότι πρέπει όλοι να κατα-
λάβουμε ότι το Κυπριακό έχει φτάσει σε
μια πολύ κρίσιμη και οριακή φάση. Είναι
προφανές ότι η Τουρκία έχει περιθωριο-
ποιήσει προς το παρόν το σχέδιο β, αλλά
δεν νομίζω ότι θα δώσει μεγάλο διάστη-
μα μετά τις προεδρικές για να αποφασί-
σει την προώθησή του. Είναι σημαντι-
κό να διαμορφωθούν τέτοια δεδομένα,
που θα επιτρέψουν την επανέναρξη των
διαπραγματεύσεων και την προσπά-
θεια επίλυσής του στον ένα χρόνο που
θα βρίσκεται στην εξουσία ο Μουσταφά
Ακιντζί. Διαφορετικά τα πράγματα θα γί-
νουν πάρα πολύ δύσκολα μετά από αυ-
τή την περίοδο.
Αυτή η αναμέτρηση, σίγουρα, θα επη-
ρεάσει και το σύνολο των πολιτικών
κομμάτων. Το ΑΚΕΛ είναι ένα κόμμα που
διαχρονικά βρέθηκε στο πλευρό του
απλού ανθρώπου, στήριξε με αγώνες
και δράση τις προσπάθειές του ν’ απο-
κτήσει δικαιώματα στην κυπριακή κοι-
νωνία. Όλες οι λαϊκές κατακτήσεις έχουν
έντονη τη σφραγίδα του ΑΚΕΛ. Είναι γε-
γονός ότι τα τελευταία χρόνια, ως απο-
τέλεσμα των συνεπειών της οικονομι-
κής κρίσης και της διαστρέβλωσης που
έγινε για το ποιος ευθύνεται πραγματι-
κά για την παγκόσμια οικονομική κρί-
ση στην Κύπρο, αλλά και των αδυναμι-
ών που εμείς δείξαμε, έχει υπάρξει μια
υποχώρηση του ΑΚΕΛ. Δεν έχουμε πε-
ριθώρια για περαιτέρω υποχώρηση.
Χρειάζεται να υπάρξει ανασύνταξη και
αντεπίθεση. Και θέλω να πιστεύω ότι
οι προεδρικές εκλογές θα αποτελέσουν
την αφετηρία για τη μεγάλη αντεπίθεση
του ΑΚΕΛ. Να ξανακερδίσουμε την εμπι-
στοσύνη του κόσμου μέσα από την κα-
θημερινή μας δράση αλλά και μέσα από
πρωτοβουλίες και πολιτικές που θα προ-
ωθήσουμε. Με αυτή την έννοια, λοιπόν,
είναι ένα μεγάλο στοίχημα για το ΑΚΕΛ
αυτή η εκλογική αναμέτρηση. Εύχομαι
και ελπίζω ο κόσμος να καταλάβει τα δι-
ακυβεύματα αυτής της εκλογής.
Τι σημαίνει η στήριξη της
υποψηφιότητας Μαλά από
τον Νίκο Κατσουρίδη
Εκφράσατε την ικανοποίησή σας
για τη δήλωση στήριξης Νίκου
Κατσουρίδη στον Σταύρο Μαλά.
Να αναμένουμε να δούμε τη σχέση
ΑΚΕΛ-Κατσουρίδη να βελτιώνεται;
Θα δούμε τον Ν. Κατσουρίδη να
εμπλέκεται πιο ενεργά στον ένα
μήνα που απομένει για τις εκλογές;
Το πρώτο που θέλω να πω είναι ότι το
2015 η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος
έλαβε κάποιες αποφάσεις στη βάση έκ-
θεσης που ετοιμάστηκε από την Κεντρι-
κή Επιτροπή Ελέγχου αναφορικά με τα
γεγονότα στην υπόθεση της Δρομολα-
ξιάς. Η Κ.Ε. στη βάση εκείνων των ευ-
ρημάτων αποφάσισε την επ΄ αόριστον
αποβολή του Νίκου Κατσουρίδη. Θέ-
λω να ξεκαθαρίσω ότι δεν λέει το κατα-
στατικό ότι είναι υποχρεωμένη η Κ.Ε. να
επανεξετάσει το θέμα σε ένα χρόνο. Λέ-
ει ότι θα μπορούσε να το επανεξετάσει.
Το Πολιτικό Γραφείο, συζητώντας αυτά
τα ζητήματα, αποφάσισε ότι δεν υπήρ-
χαν λόγοι που επέβαλλαν την επανεξέ-
ταση του ζητήματος στον ένα χρόνο. Σε
αυτή την εκλογική αναμέτρηση εμείς εί-
χαμε πει στον Νίκο Κατσουρίδη από την
αρχή ότι ήταν μια μοναδική ευκαιρία
για τον ίδιο να λειτουργήσει πραγματι-
κά ως μέλος του κόμματος και το ΑΚΕΛ
στη συνέχεια, όπως διαχρονικά συμπε-
ριφερόταν στα στελέχη του, με ένα τρό-
πο θετικό και δημιουργικό, θα συζητού-
σε την τιμωρία που του έχει επιβληθεί
από το 2015. Ο Νίκος έχει αποφασί-
σει να στηρίξει την υποψηφιότητα του
Σταύρου Μαλά. Αυτό μας ικανοποιεί και
εκείνο που εγώ έχω πει από μέρους του
κόμματος είναι ότι μετά τις εκλογές θα
κινήσουμε τη διαδικασία επανεξέτασης
του θέματος. Εκείνο το σώμα που θα πά-
ρει τις αποφάσεις είναι η Κεντρική Επι-
τροπή, δεν υπάρχει οποιαδήποτε προα-
πόφαση.
Τώρα, τι σημαίνει η στήριξη της υπο-
ψηφιότητας Μαλά από τον Νίκο Κα-
τσουρίδη. Ο Νίκος ενίοτε προσκαλείται
από ΜΜΕ να στηρίζει την υποψηφιότη-
τα Μαλά, τουλάχιστον εγώ έτσι το αντι-
λαμβάνομαι. Θα προσκαλείται σε διάφο-
ρες δραστηριότητες που θα αναπτύσσει
ο υποψήφιος και αντιλαμβάνομαι ότι
εκεί και όπου υπάρχουν περιθώρια θα
συμμετέχει. Το επιτελείο του Σταύρου
Μαλά είναι καταρτισμένο και λειτουργεί
εδώ και μερικούς μήνες, θα συνεχίσει να
λειτουργεί  και οι όποιες ιδέες, σκέψεις
και απόψεις είναι ευπρόσδεκτες. Όχι μό-
νο από το επιτελείο αλλά και από εμάς
στο ΑΚΕΛ.
Άντρος Κυπριανού: Μόνο ο
Σταύρος Μαλάς αποδέχεται
πραγματικά το πλαίσιο Γκουτέρες
«Θα ήταν εγκληματικό να εγκαταλεί-
ψουμε όλα όσα έχουν επιτευχθεί μέχρι
σήμερα και να επιδιώξουμε επανέναρξη
των διαπραγματεύσεων από την αρχή.
Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, απλούστατα δεν
πρόκειται να επαναρχίσουν οι διαπραγ-
ματεύσεις και το Κυπριακό σταδιακά θα
διολισθαίνει προς τη διχοτόμηση».
«Η διχοτόμηση δεν θα είναι ανώδυνη
όπως την περιγράφει ο Αρχιεπίσκοπος,
το ΕΛΑΜ και άλλοι. Διχοτόμηση σημαί-
νει ξεπούλημα ενός μεγάλου τμήμα-
τος της Κυπριακής Δημοκρατίας στην
Τουρκία. Σημαίνει ότι θα έχουμε σύνορα
180 χιλιόμετρα με την Τουρκία. Ότι πα-
ραχωρούμε το δικαίωμα στην Τουρκία
να μεταφέρει στο κατεχόμενο τμήμα
της Κύπρου όσους έποικους και όσους
στρατιώτες θέλει».
«Πώς τοποθετούνται έναντι των θέ-
σεων του Αρχιεπισκόπου για την επι-
λογή της διχοτόμησης, πώς τοποθετού-
νται για την καταγγελία του ΕΛΑΜ ότι
έκαναν επαφές μαζί τους για κερδίσουν
την υποστήριξή τους; Πρέπει να τα πού-
νε αυτά τα πράγματα στον κόσμο για να
ξέρει όταν ψηφίζει, τι ψηφίζει. Δεν γίνε-
ται να ψηφίζει κάποιον και να του προ-
κύπτει ΕΛΑΜ μετά τις προεδρικές εκλο-
γές».
 
Μόνο ο Σταύρος Μαλάς τοποθετεί-
ται ξεκάθαρα υπέρ της υιοθέτησης του
πλαισίου Γκουτέρες, τονίζει στο β’ μέρος
της συνέντευξής του στη «Χ» ο Γενικός
Γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπρια-
νού. Επικρίνει ακόμα έντονα τη λεγό-
μενη «Νέα Στρατηγική» του Νικόλα Πα-
παδόπουλου, χαρακτηρίζοντάς την μια
συγγραφή παλαιών ιδεών σε ένα κεί-
μενο που δεν αντέχει στη λογική. Ο
Άντρος Κυπριανού εξηγεί γιατί έχει ση-
μασία η φιλοσοφία του επόμενου Προ-
έδρου στα ζητήματα της υγείας και την
εφαρμογή του ΓεΣΥ. Μιλά για τις προτά-
σεις του Σταύρου Μαλά στα εργασια-
κά και το φαινόμενο των εργαζόμενων
φτωχών.
Ποια εκτιμάτε πως θα είναι η
κατάσταση που θα παραλάβει ο
επόμενος Πρόεδρος στο Κυπριακό;
Το πλαίσιο Γκουτέρες, το οποίο
σχεδόν όλοι αποδέχονται ως βάση
συζήτησης, αποτελεί κεκτημένο
ή θα ξεκινήσουμε από την αρχή;
Δεν είμαι βέβαιος αν αποδέχονται
όλοι το πλαίσιο Γκουτέρες. Ο Νίκος Ανα-
στασιάδης το αποδέχεται, αλλά θέ-
τει όρους και προϋποθέσεις. Ο Νικόλας
Παπαδόπουλος και τα υπόλοιπα πολιτι-
κά κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου
χώρου στο Κραν Μοντανά δεν είχαν το-
ποθετηθεί αρνητικά έναντι του πλαισί-
ου, με την επιστροφή τους όμως στην
Κύπρο τοποθετούνται έντονα αρνητι-
κά έναντι του πλαισίου. Εκείνος ο οποί-
ος το αποδέχεται και λέει πως είναι έτοι-
μος να πάει σε διαπραγματεύσεις στη
βάση του πλαισίου Γκουτέρες αλλά και
στη βάση του άτυπου εγγράφου για τον
μηχανισμό εφαρμογής της λύσης είναι ο
Σταύρος Μαλάς. Θα ήταν εγκληματικό
να εγκαταλείψουμε όλα όσα έχουν επι-
τευχθεί μέχρι σήμερα και να επιδιώξου-
με επανέναρξη των διαπραγματεύσεων
από την αρχή. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο,
απλούστατα δεν πρόκειται να επαναρχί-
σουν οι διαπραγματεύσεις και το Κυπρι-
ακό σταδιακά θα διολισθαίνει προς τη
διχοτόμηση. Και η διχοτόμηση δεν θα
είναι ανώδυνη, όπως την περιγράφει ο
Αρχιεπίσκοπος, το ΕΛΑΜ και άλλοι. Δι-
χοτόμηση σημαίνει ξεπούλημα ενός με-
γάλου τμήματος της Κυπριακής Δημο-
κρατίας στην Τουρκία. Σημαίνει ότι θα
έχουμε σύνορα 180 χιλιόμετρα με την
Τουρκία. Σημαίνει ότι παραχωρούμε
το δικαίωμα στην Τουρκία να μεταφέ-
ρει στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου
όσους έποικους και όσους στρατιώτες
θέλει. Αυτό θα δημιουργήσει μία εκρη-
κτική κατάσταση, η οποία ανά πάσα
στιγμή θα μπορούσε να λειτουργήσει
ως μία ωρολογιακή βόμβα.
Θα βοηθήσει την υπόθεση της
λύσης του Κυπριακού τυχόν
υιοθέτηση των θέσεων του
λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου
και του Νικόλα Παπαδόπουλου;
Η «Νέα Στρατηγική» του Νικόλα Πα-
παδόπουλου δεν είναι τίποτα περισσό-
τερο από μία συγγραφή παλαιών ιδεών
σε ένα κείμενο που περιέχει πράγματα
που δεν αντέχει η κοινή λογική.  Ο κ. Πα-
παδόπουλος λέει πως θέλει να καταλή-
ξουμε σε συμφωνία με την Τουρκία για
τα ζητήματα της ΑΟΖ και μετά να προ-
χωρήσουμε στην εφαρμογή της όποιας
συμφωνίας θα επιτευχθεί. Η Ελλάδα και
η Τουρκία, οι οποίες αναγνωρίζουν η
μία την άλλη, συζητούν σχεδόν για πέ-
ντε δεκαετίες τα θέματα της ΑΟΖ και δεν
έχουν προχωρήσει ούτε ένα εκατοστό
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 9
μπροστά. Η Ελλάδα με την Αίγυπτο που
είναι φίλες χώρες συζητούν σχεδόν για
έξι δεκαετίες και πάλι δεν έχουν προχω-
ρήσει. Πώς είναι δυνατόν εμείς που δεν
μας αναγνωρίζει η Τουρκία και δεν δέ-
χεται να συζητήσει μαζί μας, να κατα-
λήξουμε στα θέματα της ΑΟΖ και μετά
να λύσουμε και το Κυπριακό; Είναι ενά-
ντια στη λογική. Ακόμη κάτι που λέει το
επιτελείο του Νικόλα Παπαδόπουλου,
και είναι ενάντια στη λογική, είναι πως
η συμφωνία Χριστόφια – Ταλάτ για τις
ελευθερίες και ιδιαίτερα η αναφορά για
παραχώρηση δικαιώματος εγκατάστα-
σης σε Τούρκους πολίτες στην Κύπρο
στη βάση της αναλογίας κάθε τέσσερις
Ελλαδίτες και ένας Τούρκος, θα δώσει
το δικαίωμα στα ογδόντα εκατομμύρια
των Τούρκων, λέει το επιτελείο Ν. Παπα-
δόπουλου, να έρθουν στην Κύπρο. Αυ-
τό να μου επιτρέψετε να πω πως είναι
μία μεγάλη ανοησία. Για να μπορέσουν
ογδόντα εκατομμύρια Τούρκοι να έρ-
θουν στην Κύπρο, θα πρέπει η Ελλάδα
να έχει πληθυσμό 320 εκατομμύρια και
όλη η Ελλάδα να έχει αποφασίσει να έρ-
θει στην Κύπρο. Ο πληθυσμός της Ελλά-
δας είναι 9,5 εκατομμύρια. Από το 1960
μέχρι το 2017 εγκαταστάθηκαν στην Κύ-
προ 37 χιλιάδες Ελλαδίτες. Δηλαδή τα
τελευταία 57 χρόνια θα είχαν δικαίωμα
9.250 Τούρκοι να έρθουν στην Κύπρο
και να εγκατασταθούν.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του
στη «Χ» ο κ. Αναστασιάδης είπε
ότι δεν μπορεί να απαγορεύσει
στον Αρχιεπίσκοπο να μιλά,
γιατί έχει δικαίωμα άποψης όπως
κάθε πολίτης… Συμφωνείτε
με αυτή τη στάση;
Πρέπει επιτέλους και ο Πρόεδρος της
Δημοκρατίας και τα πολιτικά κόμματα
να αποφασίσουν εάν θα τοποθετούνται
σε αυτά τα οποία λέει ο Αρχιεπίσκοπος.
Όχι μόνο στο Κυπριακό, που μπορεί κά-
ποια κόμματα να συμφωνούν μαζί του,
αλλά και στα υπόλοιπα ρατσιστικά και
ξενοφοβικά ζητήματα που κατά διαστή-
ματα εκφωνεί. Λυπάμαι να παρατηρήσω
πως κανείς από αυτούς τοποθετείται.
Δεν τοποθετήθηκαν όταν ο Αρχιεπίσκο-
πος υποστήριξε πως η διχοτόμηση είναι
μία καλή επιλογή. Ο ΔΗΣΥ τοποθετήθη-
κε, αλλά όχι ο κ. Αναστασιάδης.
Επίσης, το ΕΛΑΜ είχε πει πως δυο επι-
τελεία υποψηφίων επικοινώνησαν μα-
ζί τους για το ενδεχόμενο να συνεργα-
στούν. Ο Σταύρος Μαλάς είπε από την
πρώτη στιγμή ότι δεν αφορά τον ίδιο
και δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφο-
ρά. Ο Γιώργος Λιλλήκας είπε πως δεν τον
αφορά. Ο κ. Αναστασιάδης περίμενε να
περάσουν αρκετές μέρες για να αναφέ-
ρει σε συνέντευξή του στην εφημερί-
δα της «Χαραυγής» πως δεν τον αφορά.
Το επιτελείο Νικόλα Παπαδόπουλου δεν
έχει τοποθετηθεί. Και διερωτώμαι, για-
τί το επιτελείο Νίκου Αναστασιάδη κα-
10 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
θυστέρησε τόσο πολύ να τοποθετηθεί;
Πώς τοποθετούνται έναντι των θέσε-
ων του Αρχιεπισκόπου για την επιλογή
της διχοτόμησης, πώς τοποθετούνται
για την καταγγελία του ΕΛΑΜ ότι έκα-
ναν επαφές μαζί τους για να κερδίσουν
την υποστήριξή τους; Πρέπει να τα πού-
νε αυτά τα πράγματα στον κόσμο για να
ξέρει όταν ψηφίζει, τι ψηφίζει. Δεν γίνε-
ται να ψηφίζει κάποιον και να του προ-
κύπτει ΕΛΑΜ μετά τις προεδρικές εκλο-
γές.
Ο Σταύρος Μαλάς δεν σταματά
να επαναλαμβάνει ότι μετά
τις εκλογές θ’ ανοίξει ξανά
το θέμα της εφαρμογής ΓεΣΥ,
έτσι είναι τα πράγματα;
Αρχικά να πω πως στο μόνο θέμα που
οι απόψεις της κυβέρνησης Αναστασιά-
δη ήταν διαφορετικές με αυτές της Τρό-
ικας, ήταν στο θέμα του ΓεΣΥ. Η Τρόικα
σε όλες τις συναντήσεις που είχαμε συμ-
φωνούσε μαζί μας, πως για τα δεδομέ-
να της Κύπρου το ενδεικνυόμενο σχέδιο
ήταν το μονοασφαλιστικό. Η κυβέρνη-
ση Αναστασιάδη επειδή διαφωνούσε
πήρε τρεις με τέσσερις παρατάσεις για
το θέμα του ΓεΣΥ, γιατί ήθελε να εισά-
γει το πολυασφαλιστικό. Οι αποφάσεις
πάρθηκαν στη Βουλή των Αντιπροσώ-
πων από τον περασμένο Ιούνιο, αλλά η
κυβέρνηση δεν προχώρησε σε υλοποίη-
ση, γιατί κατά την άποψή μου δεν είναι
σίγουρη ότι θα εφαρμόσει το ΓεΣΥ όπως
έχει εγκριθεί. Αυτό που λέει ο Σταύρος
Μαλάς είναι ότι θα προχωρήσει απο-
φασιστικά στην εφαρμογή του ΓεΣΥ και
πως δεν πρόκειται να ανοίξει συζήτη-
ση για το περιεχόμενο των αποφάσεων
που έχουν ληφθεί. Εμείς λέμε πως πρέ-
πει να προχωρήσουμε με την αυτονό-
μηση των δημόσιων νοσηλευτηρίων και
για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει τα δημό-
σια νοσηλευτήρια να μπορούν να αντα-
γωνιστούν των ιδιωτικό τομέα, αλλιώς
θα καταρρεύσουν όταν αυτονομηθούν.
Για να μπορούν να είναι ανταγωνιστικά
σημαίνει πως πρέπει να δημιουργηθούν
οι απαραίτητες κλινικές, έτσι ώστε να
μπορούν να παρέχουν υπηρεσίες στους
ασθενείς, υποδομές για να στεγάσουν
τις νέες κλινικές και κατάλληλη στελέ-
χωση με ιατρικό και παραϊατρικό προ-
σωπικό.
Έχει μεγάλη σημασία η φιλοσοφία
που θα καθοδηγεί τον επόμενο Πρόε-
δρο της Δημοκρατίας για το ΓεΣΥ.
Άλλη μια έρευνα που δημοσιεύθηκε
πρόσφατα δείχνει ότι οι νέοι
βλέπουν το μέλλον με αβεβαιότητα
λόγω της ανεργίας και άλλων
προβλημάτων. Ποιο μήνυμα
θα θέλατε να τους στείλετε;
Η ανησυχία των νέων ανθρώπων εί-
ναι δικαιολογημένη σε μεγάλο βαθμό.
Πρώτα και κύρια βλέπουν ότι παραμέ-
νουν στην ανεργία και δεύτερο βλέπουν
ότι ακόμη και ορισμένοι από εκείνους
που εργάζονται αμείβονται με μισθούς
φτώχειας. Αυτή τη στιγμή στην Κύπρο
έχουμε το φαινόμενο των εργαζόμε-
νων φτωχών. Ενώ εργάζονται, οι μισθοί
που παίρνουν είναι κάτω από το όριο
της φτώχειας. Ο Σταύρος Μαλάς έχει συ-
γκεκριμένες προτάσεις. Πρώτα απ’ όλα
πρέπει να δημιουργηθούν νέες και ποι-
οτικές θέσεις εργασίας και το δεύτερο,
βέβαια, είναι να εξασφαλιστεί ότι εκεί
και όπου υπάρχουν εργαζόμενοι προ-
στατεύονται. Ο Σταύρος Μαλάς προτεί-
νει αύξηση κονδυλίων από το 2019 κατά
80 εκ. ευρώ για την έρευνα και την και-
νοτομία. Ένας τομέας στον οποίο υστε-
ρούμε πάρα πολύ ως Κύπρος. Είχε υπο-
σχεθεί ο κ. Αναστασιάδης το 2013 κάτι
ανάλογο, αλλά δυστυχώς δεν έχει υλο-
ποιήσει ούτε αυτή του τη δέσμευση. Ο
Σταύρος Μαλάς λέει ότι θα διοχετεύσει
αυτά τα 80 εκατ. στις επιχειρήσεις με την
προϋπόθεση ότι θα επιλέγουν τους κα-
λύτερους από τους άνεργους για να δι-
εξάγουν την έρευνα και την καινοτο-
μία. Με αυτόν τον τρόπο υπολογίζεται
ότι θα δημιουργηθούν έξι χιλιάδες ποι-
οτικές θέσεις εργασίας. Το δεύτερο που
λέει ο Σταύρος Μαλάς είναι ότι πρέπει
να υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις, οι
οποίες να γίνονται σεβαστές και να επε-
κταθούν. Εκεί όπου δεν υπάρχουν συμ-
βάσεις, θα θεσπιστούν νομοθετικά κά-
ποια βασικά δικαιώματα όπως ο μισθός,
ο 13ος μισθός, συντάξεις και άλλα πα-
ρεμφερή δικαιώματα που πρέπει να
έχουν οι εργαζόμενοι.
“Οι ανθρώπινες ζωές είναι
πιο πάνω από το χρήμα”
Ποια ευχή θα θέλατε να
κάνετε για τη νέα χρονιά;
Να ευχηθώ σε όλους του Κυπρίους
υγεία, χαρά, ευτυχία και επιτυχία στη
ζωή τους και τις οικογένειές τους. Πάνω
απ’ όλα όμως να ευχηθώ στον κυπρια-
κό λαό το 2018 επιτέλους να φέρει την
πολυπόθητη λύση στο Κυπριακό.  Μία
λύση που θα δημιουργεί τις συνθήκες
για να ζήσουμε με ειρήνη και ασφάλεια,
όλα τα παιδιά της Κύπρου, Ελληνοκύπρι-
οι, Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες, Αρμένιοι
και Λατίνοι. Εύχομαι και στην ανθρωπό-
τητα ολόκληρη να επικρατήσουν δια-
φορετικές πολιτικές παγκοσμίως. Πολι-
τικές οι οποίες θα προωθούν την ειρήνη
και τη σταθερότητα, θα σέβονται το δι-
εθνές δίκαιο, πολιτικές οι οποίες θα επι-
χειρούν να γεφυρώσουν το οικονομικό
χάσμα σε παγκόσμια κλίμακα. Και επιτέ-
λους, να κατανοήσουν οι πάντες ότι οι
ανθρώπινες ζωές μετρούν περισσότερο
από τα λεφτά, διότι τα τελευταία χρόνια,
και εδώ στην Κύπρο, ορισμένοι μετρούν
τις ανθρώπινες ζωές πιο φτηνά από το
χρήμα, και αυτό είναι επικίνδυνο.

Επιστολή που έστειλε το ΕΚΚ
(Τροτσκιστικό-Ποσαδικό),
Ελληνικό Τμήμα της Ποσαδικής
4ης Διεθνούς, στις 5/4/2004,
για το Σχέδιο Ανάν και το
Δημοψήφισμα στην Κύπρο.
Αγαπητοί σύντροφοι
Όταν πρωτοεμφανίστηκε το σχέ-
διο Ανάν, πριν 2 περίπου χρόνια, δημο-
σιεύσαμε τη θέση μας γι’ αυτό το σχέ-
διο, στην ανακοίνωσή μας του Νοέμβρη
2002 για το γιορτασμό της επετείου της
εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 1973
στην Ελλάδα, ανακοίνωση που την εί-
χαμε στείλει σε σας με το Περιοδικό μας
Κομμουνιστική Ενότητα Νο 42. Εκεί λοι-
πόν θεωρήσαμε ήδη αυτό το σχέδιο
σαν τη «…χρεοκοπία όλης της προσπά-
θειας του ιμπεριαλισμού και των αστι-
κών τάξεων της Ελλάδας, της Τουρκίας
και της Κύπρου, με στρατιωτικές βάσεις,
με πραξικοπήματα και εισβολές, να δο-
λοφονήσουν, να διαιρέσουν και να τσα-
κίσουν τις κυπριακές μάζες και το κίνη-
μά τους. Τώρα προβάλλουν ένα Σχέδιο
Λύσης του Κυπριακού με ενιαίο κράτος.
Πριν δεν δίστασαν να διχοτομήσουν
ακόμα και μια σπιθαμή γης, όπως είναι
η Κύπρος, κύρια για να εμποδίσουν τους
ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους
κομμουνιστές να πάρουν την κυβέρνη-
ση και να προωθήσουν την υπόθεση του
κοινωνικού μετασχηματισμού και της
σοσιαλιστικής ομοσπονδίας στην Κύ-
προ και σ’ όλη την περιοχή. Αλλά και για
να εμποδίσουν την ενεργό και αντιιμπε-
ριαλιστική συμμετοχή της Κύπρου στο
Κίνημα των Αδεσμεύτων. Το μόνο που
κατάφεραν είναι να αναδειχτεί τώρα
το ΑΚΕΛ πρώτο Κόμμα στην Κύπρο και
ο Γενικός Γραμματέας του να γίνει Πρό-
εδρος της Κυπριακής Βουλής. Προσπά-
θησαν να τρομοκρατήσουν τις μάζες κι
αντίθετα αυτοί οι ίδιοι είναι τώρα όλοι
έντρομοι μπροστά στην ωρίμανση των
μαζών, που δεν έπαψαν ποτέ να παλεύ-
ουν για Κύπρο Ενιαία, Ανεξάρτητη και
Σοσιαλιστική. Και στην Κύπρο, αν αυτοί
οι στόχοι δεν πραγματοποιήθηκαν όλα
αυτά τα χρόνια, δεν είναι υπεύθυνες οι
μάζες, αλλά οι γραφειοκρατικές ηγεσίες
τους, που πάντα την πιθανότητα να σω-
θούν απέναντι στον αδηφάγο καπιταλι-
σμό κι απέναντι στην πίεση της βάσης
τους, τη βλέπουν μέσα από τις ενδοκα-
πιταλιστικές αντιθέσεις και με κάθε τρό-
πο στα πλαίσια του συστήματος όπως
είναι οι λεγόμενοι «Κοινοτικοί Θεσμοί
και Κεκτημένα» της ΕΕ και όχι προωθώ-
ντας τις επιδιώξεις και τους στόχους της
βάσης τους, δηλαδή το αντιιμπεριαλι-
στικό και αντικαπιταλιστικό μέτωπο της
αριστεράς, που όπως σε όλο τον κόσμο,
έχει την πλειοψηφία, ακόμα κι αυτής της
αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρα-
τίας, για να προωθήσει -αν το ήθελαν-
δημοκρατικά το μετασχηματισμό. Είναι
γιατί γι’ αυτές τις ηγεσίες, ο λεγόμενος
«δημοκρατικός δρόμος για το σοσιαλι-
σμό» είναι στην πραγματικότητα ο κα-
πιταλιστικός μονόδρομος, που ανεξάρ-
τητα από τη δική τους θέληση, σημαίνει
στρατιωτική, ή/και οικονομική και πο-
λιτική δικτατορία των μονοπωλίων και
των πολυεθνικών. Είναι φανερό ότι η
συμφωνία για ένωση της Κύπρου που
προωθούν τώρα και μάλιστα στα πλαί-
σια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει σαν
σκοπό να ενώσει του καπιταλιστές του
νησιού, ενάντια στις ενωμένες κυπρια-
κές μάζες και την ταξική πάλη τους. Εί-
ναι επειδή υπάρχει αυτή η ταξική πάλη
κι ενότητα που αναγκάζονται να κάνουν
αυτό το βήμα για συμφωνία στην Κύπρο
κι είναι αυτή η ταξική πάλη που θα τινά-
ξει στον αέρα όλα τα σχέδια του ιμπε-
ριαλισμού στο νησί και όλη την περιοχή
και θα μετατρέψει αυτό το βήμα ενότη-
τας των καπιταλιστών και των στόχων
τους, σε βήμα ενότητας των εργαζομέ-
νων του νησιού και των στόχων τους. Η
πορεία από τη διαιρεμένη από τον ιμπε-
ριαλισμό Κύπρο προς μια Ενιαία Κύπρο
είναι μια ιστορική αναγκαιότητα, στο
δρόμο προς τη Σοσιαλιστική Ομοσπον-
δία και Πρόοδο του νησιού και όλης της
Μέσης Ανατολής. Τον ιμπεριαλισμό δεν
τον συμφέρει μια Ενιαία Κύπρος, αλλά
μια Κύπρος διαιρεμένη και διχοτομη-
μένη (όπως είναι σήμερα), για να διαιρεί
τους λαούς της, ενώ ταυτόχρονα αυτός
έχει τους πολυεθνικούς μηχανισμούς για
να ενώνει τους καπιταλιστές γύρω από
τους ιστορικούς ταξικούς στόχους τους.
Το «διαίρει και βασίλευε» είναι ένα από
τα χαρακτηριστικά των καθεστώτων
που καταρρέουν και φεύγουν, όπως ο
καπιταλισμός σ’ αυτή τη φάση. Το «ένω-
νε και προόδευε» είναι το χαρακτηριστι-
κό του σοσιαλισμού που έρχεται.»
Ό,τι μεσολάβησε και κύρια το τελευ-
ταίο σχέδιο Ανάν και οι εκβιασμοί της
ΕΕ και των αμερικανών, επιβεβαιώνουν
το γεγονός ότι η δική τους προσπάθεια
δεν είναι να ενώσουν την Κύπρο, αλλά
αναγκασμένοι από την πολύχρονη ταξι-
κή, ενωτική και προοδευτική πάλη των
κυπριακών μαζών, υποχώρησαν για να
δώσουν μια λύση για ενιαία Κύπρο, αλ-
λά θέλουν αυτή η λύση να είναι και πά-
λι διασπαστική για τους λαούς και βάση
για προκλήσεις των εθνικιστικών, σκο-
ταδιστικών, θρησκευτικών, φασιστικών
κύκλων και των δύο κοινοτήτων, πά-
ντα υποκινούμενων από τα ίδια ιμπε-
ριαλιστικά κέντρα, ώστε αυτά τα κέντρα
να δικαιολογούν στη συνέχεια τις ανοι-
χτές πολεμικές επεμβάσεις και εισβολές
τους, τη στρατιωτική παρουσία και κα-
ταπίεση στην Κύπρο και σε όλη την πε-
ριοχή. Με το τελευταίο «ετεροβαρές και
άδικο» σχέδιο Ανάν, συγκεκριμένα χρυ-
σώνουν το χάπι για την είσοδο της Τουρ-
κίας στην ΕΕ, διασπούν την ενότητα στο
εσωτερικό της Τουρκίας και των τουρ-
κοκυπρίων, σπέρνουν σύγχυση και χτυ-
πούνε την άνοδο του μετώπου ΑΚΕΛ,
ΕΔΕΚ και ΔΗΚΟ στη διακυβέρνηση της
χώρας και τη σχέση αυτού του μετώπου
και των κομμάτων που το αποτελούν,
κύρια του ΑΚΕΛ, του κόμματός σας, με
τη βάση τους και ταυτόχρονα προσπα-
θούν να φέρουν σε αντιπαράθεση τις
δύο κοινότητες, ανάμεσά τους και κύρια
την ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπρια-
κή βάση του ΑΚΕΛ.
Αλλά αυτό αγαπητοί σύντροφοι μπο-
ρούν και το πετυχαίνουν και θα το πετύ-
χουν, μόνο στο βαθμό που η όλη συζή-
τηση και η κινητοποίηση παραμένει και
από τη μεριά σας και τη μεριά μας, σαν
αριστερά, μέσα στα πλαίσια των μηχανι-
σμών του υπάρχοντος συστήματος και
των αντιθέσεών του. Αν είχε προωθηθεί
πολύ περισσότερο και σε βάθος, όλα αυ-
τά τα χρόνια, από εσάς και όλη την αρι-
στερά σε Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία,
αλλά και στην Ευρώπη, η ταξική και ενω-
τική πάλη των λαών, συμπεριλαμβανο-
μένου του κυπριακού, μέσα από κοινές
συνδιασκέψεις, εκδηλώσεις, διαδηλώ-
σεις, δημοψηφίσματα, συμφωνίες, των
ανεξάρτητων κοινωνικών και πολιτικών
οργανώσεων των μαζών, θα ήταν ελάχι-
στη ή και μηδενική η εξάρτηση από αυ-
τούς τους αστικούς και ιμπεριαλιστικούς
μηχανισμούς. Και θα είχε προωθηθεί με
τέτοιες πρωτοβουλίες μια πραγματικά
βιώσιμη, δίκαιη και λειτουργική λύση
Ενιαίας Κύπρου. Και είναι αυτό που πρέ-
πει να γίνει από εδώ και μπρος, οποιοδή-
ποτε κι αν είναι το αποτέλεσμα του Δη-
μοψηφίσματος. Αρχίζοντας άμεσα από
την έκκληση σε ελληνοκύπριους και
τουρκοκύπριους να ψηφίσουν σ’ αυτό
το Δημοψήφισμα, είτε ναι είτε όχι (με βά-
ση το απαράβατο δικαίωμα της αυτοδι-
άθεσης, που σίγουρα και αναπόφευκτα
επηρεάζεται όχι τόσο από συναισθημα-
τισμούς, αλλά από την υπάρχουσα αντι-
κειμενική κατάσταση της ταξικής πάλης,
στην οποία συμβάλλαμε και με τις δικές
μας ελλείψεις σαν αριστερά), αλλά με
τον κοινό προοδευτικό στόχο όλοι, να
συνεχίσουν και να προωθήσουν τις δι-
κές τους ταξικές και προοδευτικές πρω-
τοβουλίες για ενιαία κρατική οντότητα.
Να μετατρέψουν το σχέδιο Ανάν σε ένα
τεράστιο μπούμερανγκ ενάντια στους
ιμπεριαλιστές εμπνευστές του, ψηφίζο-
ντας και προωθώντας άμεσα τα θετικά
σημεία του και ανατρέποντας με την πά-
λη τους τα αρνητικά. Προωθώντας και
βαθύνοντας άμεσα το ταξικό, προοδευ-
τικό και κυβερνητικό μέτωπο της ελλη-
νοκυπριακής πλευράς, σε όλη την έκτα-
ση του νησιού.
Να είστε σίγουροι ότι η συντριπτική
πλειοψηφία του λαού, τόσο αυτοί που
θα ψηφίσουν ναι, όσο και αυτοί που θα
ψηφίσει όχι στο Δημοψήφισμα, θα το κά-
νουν με τον ίδιο προοδευτικό στόχο: να
μην πάνε πίσω οι κατακτήσεις τους και
να προχωρήσουν ένα βήμα μπρος. Οι
τουρκοκύπριοι για να συγκλίνουν άμε-
σα προς τις κοινωνικές, πολιτικές, συνδι-
καλιστικές και οικονομικές κατακτήσεις
των ελληνοκυπρίων, οι ελληνοκύπριοι
για να αμυνθούν απέναντι στην καπιτα-
λιστική καθυστέρηση, σκοταδισμό και
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 11
φασισμό της τουρκοκυπριακής ηγεσίας
και για να επεκτείνουν και να βαθύνουν
την πρόοδό τους σε όλο το νησί.
Με συντροφική αγάπη και ενδιαφέ-
ρον, σας προτείνουμε εν όψει του Δη-
μοψηφίσματος να διαφυλάξετε σαν κό-
ρη οφθαλμού την ενότητα της ηγεσίας,
των στελεχών και της βάσης του ΑΚΕΛ,
ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων και
κατ’ επέκταση του Μετώπου. Οποιαδή-
ποτε κι αν είναι η απόφασή σας σαν ηγε-
σία και παίρνοντας υπόψη σας αυτοκρι-
τικά και κριτικά τους περιορισμούς όλων
των ηγεσιών της αριστεράς, αλλά και το
γεγονός ότι το σχέδιο Ανάν θα είναι –αν
θα είναι τελικά- μόνο ένας μικρός σταθ-
μός στη διαρκή πάλη του λαού, που εί-
ναι αυτή που τελικά αξίζει και καθορί-
ζει, πρέπει να δείτε ότι το κύριο αυτή τη
στιγμή είναι η διατήρηση και ενίσχυση
αυτής της πολύχρονης και διαρκούς πά-
λης και ενότητας του λαού και της ηγε-
σίας του, γύρω από τους ιστορικούς τα-
ξικούς, κοινωνικούς, προοδευτικούς
στόχους τους. Το σύνθημα και η εφαρ-
μογή λοιπόν της αυτοδιάθεσης μπαίνει
αυτή τη στιγμή πάνω από τη δικής σας
θέση. Είναι μ’ αυτή την έννοια που κι
εμείς βάζουμε την αυτοδιάθεση και την
ενωτική πάλη του κυπριακού λαού, πά-
νω από το ναι το δικό μας, του Συνασπι-
σμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και
του ΠΑΣΟΚ, ή το όχι του ΚΚΕ, του ΔΗΚ-
ΚΙ και της συντριπτικής πλειοψηφίας της
ηγεσίας της εξωκοινοβουλευτικής αρι-
στεράς.
Όλοι μας πρέπει να βγάλουμε τα ανα-
γκαία συμπεράσματα από την αντικει-
μενική εξέλιξη, για την ταξική, ενωτική
και προοδευτική διέξοδό της. Το δικό
μας ναι ή το όχι δεν ταυτίζεται καθό-
λου, αλλά αντίθετα αντιπαρατίθεται, με
το ναι ή το όχι ιμπεριαλιστικών, αστικών
και αντιδραστικών δυνάμεων, που ανε-
ξάρτητα από το ναι ή το όχι τους και για
τους δικούς τους στόχους συσπειρώνο-
νται και ενώνονται τελικά γύρω από τη
βάρβαρη νεοφιλελεύθερη πολεμική πα-
γκοσμιοποίησή τους. Στο δικό μας στρα-
τόπεδο, μπορεί να διαφέρουμε στο ναι
ή το όχι, αλλά δεν πρέπει να επιτρέψου-
με μ’ αυτό να υλοποιηθεί ο κύριος στό-
χος του συστήματος, που είναι να δια-
σπάσει το λαϊκό κίνημα. Αλλά με τη δική
μας ενότητα να προχωρήσουμε με την
αντιιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστι-
κή πάλη, πρόγραμμα και μέτωπο, στο
δρόμο προς Ενιαία Κράτη, Επαναστατι-
κά, Δημοκρατικά, Λαϊκά, Συμμετοχικά,
Αλληλέγγυα και στη συνέχεια Εργατι-
κά, Σοσιαλιστικά Κράτη και Ομοσπον-
δίες, στο δρόμο προς τη σοσιαλιστική
παγκοσμιοποίηση. Η ιστορική εμπειρία
έχει δείξει ότι μόνο σ’ αυτή την κατεύ-
θυνση λύνονται και τα εθνικά προβλή-
ματα.
Με συντροφική αγάπη
Για την ηγεσία του Επαναστατικού
Κομμουνιστικού Κόμματος
(Τροτσκιστικού-Ποσαδικού)
Μιχάλης Μπούμης
12 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ,
ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗ Λ.Δ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ
Αναδημοσιεύουμε δύο αναφορές πάνω στη «νέα στρατηγική εθνικής ασφά-
λειας» των ΗΠΑ, που δείχνουν, τον κύριο στόχο της πολεμικής προετοιμασίας και
δράσης του αμερικάνικου και παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, που είναι η επίθεση ενά-
ντια στη Λ.Δ. Της Κίνας και στη Ρωσική Ομοσπονδία, κορυφαίες κατακτήσεις της
παγκόσμιας ταξικής, επαναστατικής και σοσιαλιστικής πάλης στον κόσμο, αλλά,
όπως ξέρουμε, επίσης ενάντια σε όλα τα επαναστατικά και σοσιαλιστικά προτσές
στον κόσμο, στη Λ. Αμερική, την Αφρική, την Ασία, ακόμα και στην Ευρώπη. Το
δημοσίευμα και τα σχόλια του Ριζοσπάστη (Δ. Ορφανάκη), αποκαλύπτουν για μια
ακόμα φορά την αντεπαναστατική αντίληψη της γραφειοκρατίας του ΚΚΕ, με τις
«ίσες αποστάσεις» της ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό από τη μια και το αναγκαίο και
αντικειμενικά υπαρκτό ήδη αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο παγκόσμια, από την άλλη.
Όπως έχουμε αναλύσει, αυτή η γραφειοκρατία, αντίθετη με όλα σχεδόν τα ΚΚ του
κόσμου, θεωρεί ότι αφού έχει γίνει και γίνεται με πολέμους «το μοίρασμα και το ξα-
ναμοίρασμα του κόσμου ανάμεσα στις κύριες ιμπεριαλιστικές χώρες» (5-6 συνο-
λικά, σύμφωνα με τον επαληθευμένο από την ιστορία Λένιν), όλες οι χώρες είναι
ιμπεριαλιστικές, ακόμα και τα εκμεταλλευόμενα και καταπιεσμένα από τον ιμπε-
ριαλισμό έθνη και χώρες!!! Έτσι για τη γραφειοκρατία του ΚΚΕ όλοι οι πόλεμοι και
ανταγωνισμοί είναι ενδοϊμπεριαλιστικοί, καταργώντας έτσι, προς όφελος του κα-
πιταλισμού, κάθε ταξικό κριτήριο.
σκόφ, ενώ υπογράμμισε ότι η Μόσχα
Αθηναϊκό-Μακεδονικό «δεν μπορεί να δεχθεί κάποιες χώρες να
Πρακτορείο Ειδήσεων αντιμετωπίζονται σαν να απειλούν την
ασφάλεια των ΗΠΑ».
17/12/2017 «Παρόλα αυτά εμπεριέχονται (στο κεί-
μενο) θετικά σημεία», εκτίμησε ο ίδιος,
Πεκίνο και Μόσχα επικρίνουν αναφερόμενος συγκεκριμένα «στην
τη νέα στρατηγική εθνικής πρόθεση της Ουάσινγκτον να συνεργα-
ασφάλειας της Ουάσινγκτον στεί με τη Ρωσία στους τομείς που είναι
προς το συμφέρον της».
Ο πρόεδρος Τραμπ παρουσία-
Κίνα και Ρωσία επέκριναν τη νέα στρα- σε τη  Δευτέρα τη «Στρατηγική Εθνι-
τηγική εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ την κής Ασφάλειας» της κυβέρνησής του, η
οποία παρουσίασε ο Αμερικανός πρόε- οποία χαρακτηρίστηκε από συχνά αντι-
δρος Ντόναλντ Τραμπ, με το Πεκίνο να κρουόμενα μηνύματα προς την Κίνα και
καταγγέλλει «την ψυχροπολεμική νοο- τη Ρωσία.
τροπία» της Ουάσινγκτον και τη Μόσχα «Είμαστε αντιμέτωποι με αντίπαλες
«τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της». δυνάμεις, τη Ρωσία και την Κίνα, οι οποί-
«Καλούμε τις ΗΠΑ να σταματήσουν να ες προσπαθούν να αμφισβητήσουν την
παραπληροφορούν σκοπίμως για τους επιρροή, τις αξίες και τον πλούτο της
στρατηγικούς σκοπούς της Κίνας και να Αμερικής», τόνισε ο Αμερικανός πρόε-
εγκαταλείψουν τις ξεπερασμένες από- δρος, εκφράζοντας παράλληλα την επι-
ψεις τους, όπως την ψυχροπολεμική νο- θυμία του να χτίσει «μεγάλες συμμαχί-
οτροπία», δήλωσε η Χούα Τσουνγίνγκ ες» με τις δύο αυτές χώρες.
εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου
Εξωτερικών.
«Σε αντίθετη περίπτωση θα προκαλέ- ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 27-28/1/2018
σουν ζημιά στους ίδιους και σε άλλους»,
υπογράμμισε. «Η Κίνα δεν θα προσπα- Νέα «Στρατηγική Εθνικής Αμυνας»
θήσει ποτέ να αναπτυχθεί εις βάρος των των ΗΠΑ, με ... πάγιους στόχους
συμφερόντων άλλων χωρών. Παράλλη-
λα δεν θα απαρνηθεί ποτέ τα νόμιμα δι- Στο επίκεντρο ο ανταγωνισμός
καιώματα και συμφέροντά της», υπο- με Ρωσία και Κίνα, με κύρια πεδία
γράμμισε η Χούα. συγκρούσεων τις περιοχές Ινδο-
Από την πλευρά του ο Ντμίτρι Πεσκόφ, Ειρηνικού, Ευρώπης και Μέσης Ανατολής
εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, κατήγγει-
λε τον «ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα» της Στην αντιμετώπιση γεωπολιτικών
ομιλίας του Τραμπ, κατηγορώντας την ανταγωνιστών των ΗΠΑ, όπως η Ρω-
Ουάσινγκτον ότι παραμένει αγκιστρω- σία και η Κίνα, αντί της «τρομοκρα-
μένη «σε έναν μονοπολικό κόσμο». τίας», μετατοπίζεται πλέον το κέντρο
«Ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του βάρους των αμερικανικών ιμπεριαλι-
κειμένου είναι προφανής, όπως και η στικών στρατιωτικών επιχειρήσεων. Αυ-
άρνηση (της Ουάσινγκτον) να απαγκι- τή η «στροφή» στις προτεραιότητες της
στρωθεί από έναν μονοπολικό κόσμο, αμερικανικής πολεμικής μηχανής κατα-
μια επίμονη άρνηση», δήλωσε ο Πε- γράφεται με σαφήνεια στη νέα «Στρα-
τηγική Εθνικής Αμυνας» που δημοσι-
οποίησε στις 19 Γενάρη ο Αμερικανός
υπουργός Αμυνας, Τζέιμς Μάτις, στο
πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς.
Στη μη απόρρητη εκδοχή της 11σέλι-
δης «Στρατηγικής Εθνικής Αμυνας»,
που υπογράφει ο ίδιος ο ε.α. στρατηγός
Τζ. Μάτις, δεν καταγράφονται με σα-
φήνεια μόνο οι γεωπολιτικές προτεραιό-
τητες και οι ανταγωνιστές των ΗΠΑ. Πε-
ριγράφονται τα πεδία του μεγαλύτερου
ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού,
με τη βαρύτητα να πέφτει στις περιο-
χές του «Ινδικού - Ειρηνικού Ωκεανού,
στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή».
Παράλληλα, περιγράφονται «οι πιο απα-
ραίτητοι» τομείς εκσυγχρονισμού (όπως
π.χ. η αύξηση και ανάπτυξη του πυρηνι-
κού και πυραυλικού οπλοστασίου των
ΗΠΑ), καθώς και η περαιτέρω ανάπτυ-
ξη των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμε-
ων με βασικά χαρακτηριστικά την πε-
ραιτέρω «επαγγελματοποίηση» του
αμερικανικού στρατού, την αύξηση
της στρατολόγησης νέων Αμερικα-
νών επιστημόνων, ερευνητών και τε-
χνολόγων, την ολοκλήρωση και την
εφαρμογή σύγχρονων τεχνολογι-
κών και επιστημονικών επιτευγμά-
των επειδή «δεν μπορείς να κερδίσεις
τους πολέμους του μέλλοντος με χτε-
σινά όπλα».
Στο πλαίσιο της νέας «Στρατηγι-
κής Εθνικής Αμυνας», που συμπληρώ-
νει την Εθνική Στρατηγική Ασφαλείας
που ανακοίνωσε ο Αμερικανός Πρόε-
δρος Ντόναλντ Τραμπ στις 18 Δεκέμ-
βρη, καλούνται να συνδράμουν, ακό-
μη περισσότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν,
εκατοντάδες αμερικανικά πολεμικά,
τεχνολογικά μονοπώλια, πανεπιστη-
μιακά και τεχνολογικά ερευνητικά
ιδρύματα. Δεν είναι, άλλωστε, μυστικό
πως η κυβέρνηση του Προέδρου Ντό-
ναλντ Τραμπ χρηματοδοτεί (με τη βο-
ήθεια του Κογκρέσου και μονοπωλια-
κών ομίλων) με πολλές εκατοντάδες
δισεκατομμύρια δολάρια τα μεγαλε-
πήβολα σχέδια περαιτέρω εκσυγχρονι-
σμού και ενίσχυσης του αμερικανικού
στρατού. Στόχος; Παραμένει σταθερά
η «πιο αποτελεσματική» προώθη-
ση των αμερικανικών γεωπολιτικών
και μονοπωλιακών συμφερόντων σε
ένα μεταβαλλόμενο, ρευστό «πολυ-
πολικό» κόσμο, που δεν προσφέρει
τίποτα άλλο από σφοδρότατο ενδο-
καπιταλιστικό ανταγωνισμό. Τα σχέδια
αυτά, αν μη τι άλλο, δείχνουν πολλα-
πλασιασμό και περαιτέρω όξυνση των
αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων στο
μέλλον, με ακόμη πιο δυσμενείς συνέ-
πειες για τους λαούς εξαιτίας της συ-
νέχισης της αξιοποίησης κρίσιμων
επιτευγμάτων της επιστήμης και της
τεχνολογίας, που παραμένουν στην
υπηρεσία των κεφαλαιοκρατών.
«Βγαίνουμε από μία περίοδο στρα-
τηγικής ατροφίας, γνωρίζοντας ότι το
ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα δια-
βρώνεται. Αντιμετωπίζουμε αυξημέ-
νη διεθνή αταξία, που χαρακτηρίζεται τεχνολογικού πλεονεκτήματος θα
από μείωση της ισχύος μακροχρόνι- απαιτήσει αλλαγές στη βιομηχανική
ων κανόνων στη βάση της διεθνούς τά- κουλτούρα, στις πηγές επενδύσεων
ξης, δημιουργώντας ένα περιβάλλον και στην προστασία της βάσης και-
πιο περίπλοκο και βίαιο στην πρόσφα- νοτομιών εθνικής ασφάλειας».
τη Ιστορία», επισημαίνεται στην έκθεση, Όσον αφορά την αντιμετώπιση «μη
όπου «ο στρατηγικός ανταγωνισμός κρατικών» αντιπάλων και ανταγωνι-
μεταξύ χωρών και όχι η τρομοκρα- στών, προτείνεται η αύξηση της συνερ-
τία» αναβαθμίζεται ως«η πρώτη γασίας των ΗΠΑ με εταίρους και συμ-
ανησυχία της αμερικανικής εθνικής μάχους, αλλά και η αύξηση αυτών των
ασφάλειας». συνεργασιών, όχι μόνο σε επίπεδο κρα-
Σε αυτήν τη «νέα» στρατηγική: τικό, αλλά «και με πολυμερείς οργανι-
Η Κίνα χαρακτηρίζεται «αναθεωρητι- σμούς, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις,
κή δύναμη», επειδή προσπαθεί να αλ- εταιρείες, φορείς στρατηγικής επιρρο-
λάξει την «ελεύθερη και ανοικτή διεθνή ής που δίνουν ευκαιρίες συνεργασίας».
τάξη» και επιδιώκει να φτιάξει έναν κό- Δεν παραλείπεται η προσπάθεια
σμο «συμβατό με το δικό της αυταρχι- να αξιοποιηθεί η αμερικανική πο-
κό μοντέλο, ασκώντας βέτο σε οικονο- λεμική μηχανή για την τρομοκρά-
μικές, διπλωματικές και στρατιωτικές τηση και «αντιμετώπιση» του «εσω-
αποφάσεις άλλων χωρών». Κατηγορεί- τερικού εχθρού» (π.χ. εργαζομένων,
ται ότι «επιδιώκει την ηγεμονία στην πε- μεταναστών κ.ά.), καθώς αναφέρε-
ριοχή του Ινδικού - Ειρηνικού», θέλοντας ται ως αδιαμφισβήτητο γεγονός «ότι
«να αντικαταστήσει τις ΗΠΑ στην πα- δεν υπάρχει πλέον το καταφύγιο της
γκόσμια κυριαρχία στο μέλλον». εσωτερικής ασφάλειας» στις ΗΠΑ.
Η Ρωσία επίσης χαρακτηρίζεται «ανα- «Η Αμερική είναι στόχος είτε τρομο-
θεωρητική δύναμη», που «επιχειρεί να κρατών είτε κακόβουλων χάκερ, κατά
πετύχει την επιβολή εξουσίας σε άλλες ιδιωτικών και δημόσιων υποδομών. Νέ-
χώρες της περιφέρειάς της», στο πλαίσιο ες απειλές σε επιχειρήσεις, κυβέρνηση,
κυβερνητικών, οικονομικών και διπλω- στρατό δημιουργούν σημαντικές αδυ-
ματικών αποφάσεων. Πως «χρησιμοποι- ναμίες», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
εί καινοτόμες τεχνολογίες για να απαξι-
ώσει και να ανατρέψει τις δημοκρατικές Δ. Ορφανάκη
διαδικασίες σε Γεωργία, Κριμαία, Ανα-
τολική Ουκρανία». Κατηγορείται επί-
σης πως προσπαθεί να πολώσει «τις δο-
μές ασφαλείας και οικονομίας» σε χώρες
- μέλη του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της Μέσης
Ανατολής «προς όφελός της».
Το Ιράν και η Βόρεια Κορέα χαρα-
κτηρίζονται «κράτη ταραξίες» (rogue
states). Το πρώτο κατηγορείται πως «συ-
νεχίζει να σπέρνει τη βία και να παραμέ-
νει η μεγαλύτερη πρόκληση στη Μέση
Ανατολή», επιδιώκοντας «να φτιάξει ένα
τόξο επιρροής και αστάθειας, ενώ επι-
ζητεί την περιφερειακή ηγεμονία». Η Β.
Κορέα κατηγορείται ότι «προβαίνει σε
παράνομες πράξεις και παράτολμη ρη-
τορική παρά τις κυρώσεις του ΟΗΕ».
Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, ανα-
γνωρίζεται ότι οι ΗΠΑ «παλιά απολάμ-
βαναν μία κυρίαρχη ανωτερότητα και
υπεροχή, επιχειρούσαν και ανέπτυσ-
σαν στρατό όπου και όποτε ήθελαν, ενώ
σήμερα κάθε πεδίο συγκρούσεων διεκ-
δικείται σε αέρα, στεριά, θάλασσα, διά-
στημα και κυβερνοδιάστημα»! Τονίζε-
ται ακόμη ότι οι εμπορικές εφαρμογές
της σύγχρονης προηγμένης τεχνολο-
γίας «θα αλλάξουν την κοινωνία και τε- ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
λικά τον χαρακτήρα του πολέμου». Δι-
ακρίνονται «κίνδυνοι» στο γεγονός ότι 3ΜΗΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
«κρατικοί και μη κρατικοί ανταγωνιστές
και αντίπαλοι θα έχουν επίσης πρόσβα- Διευθυντής-Εκδότης-Υπεύθυνος Ύλης
ση σε πολλές τεχνολογικές εμπορικές Μιχάλης Μπούμης
εξελίξεις (...) διαβρώνοντας τη συμβατι- Λεωφ. Δημοκρατίας 35, 14572, Δροσιά
κή υπεροχή μας την οποία το έθνος μας Τηλ. και Φαξ 2108134278
συνήθισε». Προτείνεται ακολούθως η
προώθηση «προστατευτικών» πολι- e-mail: mijboumis@gmail.com
τικών και σε αυτούς τους τομείς, αφού http://pcr-posadista.blogspot.gr
επισημαίνεται ότι «η διατήρηση του
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 13
 ΕΝΩΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ – ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΕΝΩΜΕΝΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
ΤΗΣ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑΣ
 
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΥ ΚΑΙ
ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ, ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ
1)  Το Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, με την αποκατάσταση των παραβιάσε-
της Βενεζουέλας (PSUV) και το Κομμου- στην αναζήτηση ενός παραγωγικού, με- ων εργατικών δικαιωμάτων, σε περιπτώ-
νιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας (PCV), τα-ραντιέρικου μοντέλου κυρίαρχης σεις που έχουν ήδη γίνει ή θα γίνουν στο
ως κληρονόμοι της παρακαταθήκης του ανάπτυξης, με την πρωταγωνιστική ερ- μέλλον σε ιδιωτικούς ή δημόσιους χώ-
Σιμόν Μπολίβαρ και των αγώνων του λα- γατική, αγροτική, κοινοτική και λαϊκή ρους εργασίας. 
ού της Βενεζουέλας στην επιθυμία τους συμμετοχή που θα διαμορφώνει ένα με- 9)  Να εξεταστούν και να ληφθούν
για ανεξαρτησία, κυρίαρχη ανάπτυξη γάλο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο που θα άμεσα τα απαραίτητα μέτρα σχετικά
και λατινοαμερικανική ενοποίηση, υπο- αναβαθμίζεται στη σύσταση μιας οργα- με τις ενέργειες ορισμένων δημοσίων
γράφουμε την παρούσα ΕΝΩΤΙΚΗ ΣΥΜ- νικής ενότητας της συλλογικής διεύθυν- υπαλλήλων, με βάση τις καταγγελίες
ΦΩΝΙΑ-ΠΛΑΙΣΙΟ με την κοινή δέσμευ- σης των πολιτικών, κοινωνικών, πατριω- που έκαναν επαναστατικές οργανώσεις. 
ση της εφαρμογής της σε όλες της τις τικών και επαναστατικών οργανώσεων, 10)  Να προχωρήσει αποφασιστικά η
πλευρές, κατανοώντας ότι η αυξανόμε- για την ανάλυση, την οικοδόμηση, τον κατάλληλη διασύνδεση των εθνικοποι-
νη ανήθικη, παράνομη και εγκληματική συντονισμό των πολιτικών δράσεων και ημένων επιχειρήσεων, οι οποίες πρέπει
επιθετικότητα επέμβασης του ιμπερια- την κυβερνητική διαχείριση.  να επαναενισχυθούν και αναστραφούν
λισμού των Ηνωμένων Πολιτειών βάζει 5)  Η σοβαρότητα και η κρισιμότητα διαδικασίες φθοράς και αποσύνθεσης
σε κίνδυνο, όχι μόνο την προοπτική της της κατάστασης και η όξυνση της ταξι- που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε
εθνικής απελευθέρωσης που πήρε ώθη- κής πάλης σε εθνικό και διεθνές επίπε- επιβλαβή παράλυση για την εθνική πα-
ση με αφετηρία τη λαϊκή νίκη στις προε- δο, απαιτεί άμεσες ενέργειες σε οικο- ραγωγική ανάπτυξη και επιπλέον, να
δρικές εκλογές του 1998, με επικεφαλής νομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο προστατευτούν και να στηριχθούν θε-
τον Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες, αλλά , στις οποίες θα πρέπει να δοθεί προτε- σμικά οι αγροτικές κολεχτίβες που
και την εθνική μας κυριαρχία και εδαφι- ραιότητα σε άμεσα μέτρα αντιμετώπι- έχουν επανενεργοποιήσει εκμεταλλεύ-
κή ακεραιότητα.  σης των λαϊκών απαιτήσεων σε τρόφι- σεις κρατικής ιδιοκτησίας. 
2)  Το PSUV και το PCV καταγγέλλουμε μα, υγεία που θα εδραιωθούν μέσα από 11)  Το PSUV και το PCV θα αξιολο-
σε ολόκληρο τον κόσμο ότι ο ιμπερια- την νίκη των πατριωτικών δυνάμεων γούμε τις εμπειρίες εργατικού ελέγχου,
λισμός, μέσω της Κυβέρνησης των Ηνω- στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές. όπως το  «Plan Guayana Socialista», για
μένων Πολιτειών και με την υποταγμένη   την εγκαθίδρυση ενός νέου μοντέλου
συνενοχή των Κυβερνήσεων της Λατινι- ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ διαχείρισης και πολλαπλής διεύθυνσης
κής Αμερικής και της άκρας δεξιάς της ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ κρατικών επιχειρήσεων υπό εργατικό
Βενεζουέλας, επιμένει στη δημιουργία και λαϊκό έλεγχο της διαδικασίας παρα-
ενός  τεχνητού νομιμοφανούς τετελε- 6)  Το PSUV και το PCV τονίζουν την γωγής, διαχείρισης, διοίκησης και δια-
σμένου ενάντια στη χώρα μας, σε πολύ- σημασία ενίσχυσης του ταξικού συνδι- νομής αγαθών και υπηρεσιών, βασισμέ-
πλευρους οργανισμούς, προσπαθώντας καλισμού και των διάφορων μορφών νου στην συλλογική διαχείριση, για την
έτσι να δικαιολογήσουν μια διεθνή πα- έκφρασης του εργατικού και επανα- καθοριστική αντιμετώπιση της μάστι-
ρέμβαση, καταστώντας πραγματική την στατικού κινήματος, όπως τα Παραγω- γας της διαφθοράς, της αναποτελεσμα-
πιθανότητα οι δεξιές Κυβερνήσεις της γικά Συμβούλια των Εργαζομένων, τα τικότητας και των αυταρχικών και αντι-
Κολομβίας, της Βραζιλίας και της Γκου- Σοσιαλιστικά Συμβούλια Εργατών και δημοκρατικών μεθόδων διαχείρισης. 
γιάνα να πραγματοποιήσουν κάποια Εργατριών, – που έχουν εγκριθεί στον 12)  Να προωθηθούν και υλοποιη-
προκλητική ενέργεια στα σύνορά μας. Βασικό Εργατικό Νόμο  (LOTTT – Ley θούν αποφασιστικές ενέργειες από
3) Το PSUV και ο PCV δηλώνουμε ότι Orgánica del Trabajo, los Trabajadoresy την  Sundde  (Εθνική Επιθεώρηση για
η κρίση του εξαρτημένου και ραντιέρι- las Trabajadoras) – και των άλλων εργα- την υπεράσπιση των κοινωνικοοικονομι-
κου καπιταλισμού της Βενεζουέλας, είχε τικών και επαναστατικών μορφών ορ- κών δικαιωμάτων της Βενεζουέλας)  και
και έχει σοβαρές συνέπειες στην ποιό- γάνωσης, με σεβασμό στην αυτονομία την  SUDEBAN  (Επιθεώρηση Τραπεζών
τητα ζωής του λαού μας, ιδιαίτερα στην τους, αναπτύσσοντας αποτελεσματι- και άλλων χρηματοπιστωτικών οργανι-
αγοραστική του ικανότητα στην προμή- κούς και επίκαιρους μηχανισμούς και σμών)  σε σύνδεση με τις λαϊκές οργα-
θεια αγαθών και υπηρεσιών. Αυτή η κα- κανάλια ώστε να μπορούν οι εργαζόμε- νώσεις, με στόχο την άμεση προστασία
τάσταση επιδεινώθηκε από τη δράση νοι στις δημόσιες και ιδιωτικές μονάδες των εκατομμυρίων χρηστών τραπεζι-
και τις ενέργειες του ιμπεριαλισμού και να διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρό- κών υπηρεσιών, ιδιαίτερα των μισθω-
των πρακτόρων του στο εσωτερικό της λο στην κοινωνική διαδικασία της εργα- τών, συνταξιούχων και των μικρών επι-
χώρας, προωθώντας την δημόσια και σίας.  χειρηματιών. 
ιδιωτική διαφθορά, τον γραφειοκρατι- 7)  Λαμβάνοντας υπ όψη την όξυνση 13) Θεωρούμε άμεσο και επείγον την
σμό, την διαφυγή συναλλάγματος, στο της καπιταλιστικής κρίσης, που πλήττει λήψη και εμβάθυνση μέτρων στην κα-
πλαίσιο της σοβαρής μείωσης του εισο- μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης, τεύθυνση αποδόμησης της εξουσί-
δήματος από εξαγωγές πετρελαίου, φαι- είναι σημαντικό να προστατευτούν και ας των ιδιωτικών μονοπωλίων, την υι-
νόμενα κατά των οποίων, η εθνική κυ- να ενισχυθούν τα εργασιακά δικαιώμα- οθέτηση και προώθηση πολιτικών για
βέρνηση πρέπει να διατηρήσει και να τα, η προστασία της απασχόλησης και την επίτευξη κυρίαρχης και παραγωγι-
εμβαθύνει τον μετωπικό αγώνα, όπως να διευρυνθεί η πολιτική δημιουργίας κής ανάπτυξης, τιμωρώντας παραδειγ-
αυτόν που ξεκίνησε στην PDVSA ( Πε- νέων θέσεων εργασίας.  ματικά τους διεφθαρμένους, τους κερ-
τρέλαια της Βενεζουέλας Α.Ε) και άλ- 8)  Το PSUV και το PCV θα εργαστού- δοσκόπους και τους μαφιόζους. Για την
λους κρατικούς οργανισμούς.  με από κοινού – σύμφωνα με τις δυνα- εμβάθυνση και την προώθηση πολιτι-
4)  Το PSUV και ο PCV θεωρούμε ότι η τότητες και τον χαρακτήρα κάθε ορ- κών εθνικής, κυρίαρχης και παραγωγι-
έξοδος από την καπιταλιστική κρίση δεν γάνωσης, από την Κυβέρνηση και τους κής ανάπτυξης. 
πρέπει να είναι προς όφελος της αστι- κοινωνικοπολιτικούς χώρους – για να 14) Να ιεραρχήσουμε την επίσημη και
κής τάξης και των πολυεθνικών, αλλά προσδιορίζουμε και να δρομολογήσου- με δικαιώματα εργασία ως δραστηριό-
14 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
τητα αξιοπρέπειας για τον άνθρωπο, κα-
θώς επίσης και την ενίσχυση του μισθού
και να αποκατασταθεί ως κύριο και πλει-
οψηφικό κομμάτι του εισοδήματος των
εργαζομένων.
ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΕ
ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ
 
15) Το PSUV και το PCV, σε διμερείς –
περιοδικές συναντήσεις θα αναλύσου-
με στρατηγικές προτάσεις που κατατί-
θενται από το PCV για να συμβάλουν
στην καλή ανάπτυξη των σχεδίων και
των πολιτικών του Κράτους και της Κυ-
βέρνησης προς όφελος του λαού και της
εθνικής απελευθέρωσης, μεταξύ των
οποίων:  νομοθετικών σωμάτων, σε εθνικό, περι-
15.1)    Θέματα σχετικά με τo τραπε-
ζικό  –  χρηματοπιστωτικό σύστημα,
το εξωτερικό εμπόριο, τα δημόσια οικο-
νομικά και το φορολογικό καθεστώς.
ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ-
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
 
 16)  Το PSUV και ο PCV προσδιορίζου-
με τομείς κοινής δράσης που πρέπει να
ενισχύσουμε πολιτικά και οργανωτικά:  έναν ευρύ συνασπισμό πολιτικών, κοι-
16.1)    Το PSUV και το PCV θα πραγ-
ματοποιούν διμερείς συναντήσεις, του-
λάχιστον μία φορά τον μήνα, μεταξύ
αντιπροσωπειών των κεντρικών καθο-
δηγητικών οργάνων των δύο οργανώ-
σεων.  στικού αγώνα, της λατινοαμερικάνικης
16.2) Το PSUV και το PCV θα διατηρή-
σουν την παρακολούθηση των περιφε-
ρειακών και δημοτικών αρχών, ώστε να
αναπτύξουν αποτελεσματικές πολιτικές
φροντίδας στις ευαίσθητες ανάγκες του
πληθυσμού.  έναν συντριπτικό θρίαμβο στις 22 Απρι-
16.3)  Στον διεθνή χώρο, με βάση τους
τομείς δράσης και της προσοχής κάθε
οργάνωσης, θα ενισχυθούν οι σχέσεις
με τους φορείς που έχουν επιδείξει στα-
θερή αλληλεγγύη με τη Βενεζουέλα και
την Μπολιβαριανή διαδικασία.  ται σε (2) όμοια αντίγραφα.
16.4)  Στην παραγωγικό τομέα θα εξα-
σφαλιστεί η υποστήριξη σε προτάσεις
και μεταποιητικά και αγροτοβιομηχανι-
κών έργα, με ιδιαίτερη έμφαση σε όλες
τις πρωτοβουλίες του αγροτικού και κοι-
νοτικού κινήματος.  Yul Jabour T.
16.5)  Το PSUV και ο PCV δεσμεύονται
για την ενίσχυση του εργατικού και συν-
δικαλιστικού κινήματος, διευκολύνο-
ντας το ταξικό και επαναστατικό ρεύμα
στη σύνδεσή του με τους κρατικούς φο-
ρείς για την επίλυση προβλημάτων και
εργασιακών συγκρούσεων, καθώς και
το σεβασμό όλων των δικαιωμάτων των
εργαζομένων .
16.6) Θα υποστηριχθούν όλα τα προ-
γράμματα που σχετίζονται με οπτικοα-
κουστικά και έντυπα μέσα, τα οποία θα
είναι πρωτοβουλία και των δύο οργανώ-
σεων καθώς και του λαϊκού και εργατι-
κού κινήματος, και θα συνεργαστούν
για στην μάχη του μιντιακού κ του πολέ-
μου και των ψυχολογικών επιχειρήσεων.  τις προεδρικές εκλογές στις 22 Απρίλη,
16.7) Οι δύο πολιτικές οργανώσεις θα
προωθήσουν τη σχέση των νεολαιίστι-
κων οργανώσεων τους, της Νεολαίας
του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος
της Βενεζουέλας (J-PSUV) και της Κομ-
μουνιστικής Νεολαίας της Βενεζουέλας
(JCV), μέσω της προώθησης φοιτητικών,
πολιτιστικών, αθλητικών και κοινοτικών
προτάσεων, για την ενίσχυση των δικαι-
ωμάτων της νεολαίας.  στήριξη την «υπογραφή μιας «ενωτικής
16.8)  Με στόχο την προώθηση και
ανάπτυξη της πολιτικής συμμαχιών
PSUV-PCV και του επαναστατικού λαϊ-
κού κινήματος, θα εργαστούμε για να
διασφαλίσουμε μία ενωτική φόρμουλα
εκλογικού χαρακτήρα που εγγυάται την
αποτελεσματική παρουσία και ενίσχυση
των οργανώσεών μας στις εκλογές των
φερειακό και δημοτικό επίπεδο.  λιτικών και κοινωνικών δυνάμεων - ως
ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
17) Το PCV, με βάση αυτή τη συμφωνία
και τα διάφορα σημεία συμφωνίας με το
PSUV για θέματα εθνικής και διεθνούς
πολιτικής, υποστηρίζει την υποψηφι-
ότητα του συμπατριώτη Νικολάς Μα-
δούρο Μόρος, έτσι ώστε, μπροστά σε
νωνικών, πατριωτικών, λαϊκών και επα-
ναστατικών δυνάμεων – σαν το σπέρμα
της ενωτικής και συλλογικής διεύθυν-
σης της διαδικασίας – που εκπροσωπεί
τις λαϊκές φιλοδοξίες του αντιιμπεριαλι-
ενότητας και της κυρίαρχης ανάπτυξης
προς όφελος του λαού της Βενεζουέλας,
για το οποίο θα εργαστούμε από κοινού,
χωρίς να υποσκάπτουμε την αυτονο-
μία κάθε οργάνωσης, για να επιτύχουμε
λίου 2018.   ό,τι μπορεί να ενωθεί και να υπερασπι-
18) Οι δύο οργανώσεις δεσμευόμαστε
να διαδώσουμε αυτή την “Ενωτική Συμ-
φωνία Πλαίσιο PSUV-PCV”.  χία του λαού». Σημείωσε πως αποδέχε-
19)  Η παρούσα συμφωνία συντάσσε-
Nicolás Maduro M.
Jorge Rodríguez G.
Aristóbulo Istúriz A.
 
Oscar Figuera G.
Oswaldo Ramos H.
 
Καράκας, 26 Φεβρουαρίου 2018.
prensa-rebelde
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 28/2/2018
Το ΚΚ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑΣ
Κατέληξε σε συμφωνία με το
ΡSUV για στήριξη Μαδούρο
Τη στήριξη του Νικολάς Μαδούρο,
Προέδρου της Βενεζουέλας και επικε-
φαλής του σοσιαλδημοκρατικού Ενωμέ-
νου Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSUV), για
αποφάσισε το ΚΚ Βενεζουέλας και ανα-
κοίνωσε επίσημα τη Δευτέρα το βράδυ,
στο πανηγυρικό κλείσιμο της 14ης Εθνι-
κής Συνδιάσκεψης, παρουσία του ίδιου
του Μαδούρο.
Είχαν προηγηθεί συναντήσεις αντι-
προσωπειών των δύο κομμάτων στη
βάση της σχετικής απόφασης της Συν-
διάσκεψης, που έθετε ως όρο για τη
συμφωνίας», ώστε να αντιμετωπιστεί η
κρίση του εξαρτημένου και ραντιέρικου
(σ.σ. στηριζόμενου στα εισοδήματα από
τους φυσικούς πόρους) καπιταλισμού
της Βενεζουέλας με πολιτικά και κοινω-
νικοοικονομικά, αντιιμπεριαλιστικά, πα-
τριωτικά και φιλολαϊκά μέτρα».
Αναφερόταν επίσης ότι χρειάζεται η
προώθηση «μια πλατιάς συμμαχίας πο-
φύτρο της απαραίτητης συλλογικής
ενωτικής ηγεσίας της διαδικασίας - που
θα εκφράζει τις διεκδικήσεις των λαϊ-
κών στρωμάτων στην αντιιμπεριαλιστι-
κή πάλη, για την ενότητα της Λατινικής
Αμερικής και την ανεξάρτητη ανάπτυξη
που υπερασπίζεται το έθνος και τα συμ-
φέροντα του βενεζουελάνικου λαού».
Οπως ανακοινώθηκε από τον ΓΓ της
ΚΕ του ΚΚ Βενεζουέλας, Οσκαρ Φιγκέ-
ρα, η «ενωτική συμφωνία» 17 σημείων
υπογράφτηκε παίρνοντας υπόψη το συ-
σχετισμό δυνάμεων, την ιμπεριαλιστική
επιθετικότητα κατά της Βενεζουέλας και
την αναζήτηση κοινών σημείων, παρά
τις διαφορές στη στρατηγική, με την πε-
ποίθηση ότι θα συμβάλει «στην ενότητα
του λαού για την υπεράσπιση της πατρί-
δας και των μέχρι τώρα κατακτήσεων».
Από την πλευρά του ο Ν. Μαδούρο
χαιρέτισε τη συμφωνία, λέγοντας ανά-
μεσα σε άλλα ότι «πρέπει να ενώνουμε
στούμε την πατρίδα, να οικοδομήσουμε
την πρόοδο, την ισότητα και την ευτυ-
ται τις κριτικές παρατηρήσεις του ΚΚ Βε-
νεζουέλας και την ανάλυση ότι σε κρίση
βρίσκεται «ο εξαρτημένος και ραντιέρι-
κος καπιταλισμός», προσθέτοντας ότι
«ο καπιταλισμός που αρνείται να πεθά-
νει γίνεται πιο επιζήμιος για το λαό και
η απάντηση σε αυτό είναι σταθερή πά-
λη με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό», επε-
ξηγώντας ότι αναφέρεται σε σταδιακές
αλλαγές στο πλαίσιο του «μπολιβαρια-
νού σοσιαλισμού», που έχει αποδειχθεί
ότι πρόκειται για σοσιαλδημοκρατική
διαχείριση του συστήματος. Ταυτόχρο-
να, υποσχέθηκε ότι μετά την εκλογική
νίκη στις 22 Απρίλη ξεκινά ένα νέο στά-
διο στη λεγόμενη «μπολιβαριανή διαδι-
κασία».
Σημείωση σύνταξης ΚΕ: Το
σύστημα δεν επιτρέπει πια καμιά
σοσιαλδημοκρατική διαχείρισή
του, γι’ αυτό και ο «μπολιβαριανός
σοσιαλισμός» και αυτή η συμφωνία
PSUV-PCV, πάντα αποτέλεσμα
της ταξικής πάλης, ξεπερνάει και
πάει ενάντια στο σύστημα.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 15

Οι ιρανικοί σπασμοί
Αποσπάσματα επιστολών από 21 έως 31
Δεκεμβρίου 2017, του ανταποκριτή μας
στο Ιράν
Στο Ιράν, ο πόλεμος είναι ανοιχτός.
Στις 19 Δεκεμβρίου του 2017 ο Αχμα-
ντινετζάν είπε ότι ήταν καιρός ο επι-
κεφαλής του δικαστικού σώματος Λα-
ριτζανί, ο αδελφός του προέδρου του
κοινοβουλίου, να παραιτηθεί ή ν’ απο-
μακρυνθεί. Επιπλέον, ένας δικαστής
καταδίκασε τον Μπαγκάι ερήμην σε
63 χρόνια φυλάκιση, επειδή είχε κατη-
γορήσει τον πρόεδρο της δικαστικής
εξουσίας ότι διέθετε 63 μυστικούς τρα-
πεζικούς λογαριασμούς, πράγμα που
επέσυρε τη θανατική ποινή - όπως συ-
νέβη με τον Μαχ Αφρίντ, ένα δισεκατομ-
μυριούχο που καταδικάστηκε από δικα-
στήριο κεκλεισμένων των θυρών. Δεν
ξέρει κανείς αν αυτά τα «63 χρόνια» εί-
ναι μια προβοκάτσια ή όχι, αλλά η κα-
ταδικαστική απόφαση έχει φτάσει ήδη
στην διεύθυνση του κατηγορούμενου.
Η τιμή της βενζίνης αυξήθηκε από 1000
σε 1500 ριάλια και υπάρχουν ήδη εξε-
γέρσεις ενάντια σ’ αυτή την αύξηση των
τιμών. Τότε είπαν ότι ήταν μόνο μια πρό-
ταση ... αλλά η αύξηση πάνω από το
40% διατηρήθηκε. Καταργούν πολλές
επιδοτήσεις στον πληθυσμό και ανα-
μένονται εξεγέρσεις και αναταραχές ....
Το ιρανικό κοινοβούλιο συζητά τον προ-
τεινόμενο προϋπολογισμό της κυβέρ-
νησης Ρωχανί για τα επόμενα τέσσερα
χρόνια. Μειώνουν τις κοινωνικές επιδο-
τήσεις για τις οικογένειες και τα πρόσω-
πα και από την άλλη αυξάνουν την τιμή
του φυσικού αερίου κατά 50%, υποτί-
θεται ότι δημιουργούν θέσεις εργασί-
ας, αλλά δεν λένε τίποτα για το πώς θα
δημιουργήσουν ένα εκατομμύριο θέ-
σεις εργασίας! Επιπλέον, τα δισεκατομ-
μύρια που κερδίζει η κυβέρνηση με
την κατάργηση αυτών των επιδοτήσε-
ων, δεν εμφανίζονται στο νέο σχέδιο
προϋπολογισμού. Αυτό δεν είναι ιδι-
αιτερότητα του Ιράν, όλες οι νεοφιλε-
λεύθερες κυβερνήσεις κάνουν το ίδιο
πράγμα: ενισχύουν τον ιδιωτικό το-
μέα. Αλλά οι άνθρωποι δεν ξεγελιού-
νται από αυτή τη λαϊκίστικη δημαγωγία.
Η επίθεση του Ανώτατου Ηγέτη Χαμε-
νεΐ στον Αχμαντινετζάν και στην ομάδα
του, επικεντρώθηκε στις δραστηριότη-
τές του και στις κατηγορίες του ενάντια
στη δικαστική εξουσία. Είναι δύσκολο
να ερμηνευθεί αυτό, αν δεν ληφθεί υπό-
ψη το αδιέξοδο που υπάρχει σε αυτή
την αποφασιστική στιγμή για ένα άλμα
προς τα εμπρός στο Ιράν. Ο Χαμενεΐ πά-
ντα αρνείται την ύπαρξη ενός πραγματι-
κού διπολισμού στη χώρα. Διαπίστωσε
16 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
σίγουρα την ύπαρξη της διπολικότητας,
όσο αφορά τις θρησκευτικές αντιλήψεις
γενικά, ανάμεσα στο καλό και το κακό,
αλλά όχι τις αντιλήψεις του αρχαίου δυ-
ισμού του Ζωροαστρισμού, ανάμεσα
στο Μαζντά (1) και το Αριμάν (το Θεό
και το Διάβολο), αλλά μόνο ανάμεσα
στο σωστό και το λάθος, αποφεύγοντας
έτσι να θίξει άμεσα όσους βρίσκονται
στην κορυφή της ιρανικής εξουσίας.
Στις 30 Δεκέμβρη 2017 θα γιορταστεί η
επέτειος της ημέρας όπου η αυθόρμητη
εξέγερση των μαζών έβαλε τέλος στην
οκτάμηνη «χρωματιστή» αντεπανάστα-
ση (που ονομάζεται «πράσινη επανά-
σταση»). Οι πρωταγωνιστές αυτής της
-«πράσινης»- αντεπανάστασης είναι
σήμερα επικεφαλής της εκτελεστικής
και νομοθετικής εξουσίας. Η δικαστι-
κή εξουσία είναι τρομερή, απαράδεκτη.
Ο ηγέτης της είναι ο αδελφός του Προ-
έδρου του Κοινοβουλίου και διορίστη-
κε απευθείας από τον Ηγέτη Χαμενεΐ.
Δεν είναι σαφές εάν είναι σε θέση ή όχι
να διευθύνει και να ελέγχει τη δικαστι-
κή εξουσία. Φήμες κυκλοφορούν σχετι-
κά με τη σύλληψη πολλών κατασκόπων
του ιμπεριαλισμού, φήμες που λένε ότι ο
Ρωχανί και ο επικεφαλής των υπηρεσιών
πληροφοριών ζητούν την απελευθέρω-
ση αυτών των κατασκόπων. Ένας από
αυτούς, ο Χαλαλί (2), είχε καταδικαστεί
σε θάνατο. Ο βρετανός υπουργός Εξω-
τερικών Φίλιπ Τζόνσον ταξίδεψε στην
Τεχεράνη την περασμένη εβδομάδα για
ν’ αποτρέψει την καταδίκη του και να
τον απελευθερώσει!
Οι δικαστές συνέλαβαν και στη συ-
νέχεια απελευθέρωσαν τον αδελφό
του προέδρου Ρωχανί και τον αδελφό
του αντιπροέδρου του Γιαχανγιρί. Ταυ-
τόχρονα, δεν παραλείπουν να επιτε-
θούν στον Τσάβες και τον Αχμαντινε-
τζάν και να καταδικάσουν σε 63 χρόνια
στη φυλακή ανθρώπους όπως ο Μπα-
γκάι, της ομάδας του Αχμαντινετζάν.
Ο τελευταίος έχει ξεκινήσει και πάλι
μια περιοδεία, είναι πολύ καλά δεκτός
από τους ανθρώπους, που επαναστα-
τούν ενάντια σε μια τόσο μεγάλη κατά-
χρηση εξουσίας, ενάντια στην αδικία,
την εξαθλίωση κι ενάντια στην ακρί-
βεια. Τι θα κάνει ο Ηγέτης Χαμενεΐ; Θα
τον διατάξει να σταματήσει; Εάν το κά-
νει αυτό, οι άλλοι που τον θέλουν νε-
κρό θα περάσουν στην επίθεση, αλ-
λά ο Αχμαντινετζάν δεν θα σταματήσει
ούτε λεπτό. Αύριο θα πάει στην Μπου-
σέρ, στην πόλη των πυρηνικών εργο-
στασίων, όπου οι βρίσκονται οι Ρώσοι ...
Οι σεισμοί συνεχίζονται στο Ιράν, γεω-
λογικά, πολιτικά και κοινωνικά. Σήμε-
ρα, 30 Δεκεμβρίου 2017, εορτάζουμε τη
λαϊκή εξέγερση πριν από 8 χρόνια, που
έγινε ενάντια στο «χρωματιστό –πράσι-
νο- πραξικόπημα», που αποπειράθηκε
ενάντια στην επανεκλογή του Αχμαντι-
νετζάν. Θα υπάρξουν εορτασμοί σε 1200
πόλεις, με τελικές αποφάσεις που επικε-
ντρώνονται ενάντια στον αμερικάνικο,
βρετανικό, ισραηλινό ιμπεριαλισμό. Ο
Αγιατολάχ Μοχσέν Αρακί στην Τεχεράνη
λέει ότι επιστρέφουμε στην κατάσταση
πριν από τις συμφωνίες για τα πυρηνικά,
ότι αυτές οι συμφωνίες απέτυχαν επειδή
οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν τις σεβάστη-
καν. Εάν συμβεί αυτό, θα είναι ένα ισχυ-
ρό πολιτικό πλήγμα κατά του Ρωχανί και
του άξονα της εξωτερικής του πολιτικής.
Η κυβέρνηση κατηγορείται, χωρίς να λέ-
γεται αυτό άμεσα, ότι έχει σφίξει τα χέ-
ρια με τον εχθρό και ότι προσπαθεί να
κάνει να πιστέψουμε ότι θα υπάρξουν
αποτελέσματα, που βέβαια ποτέ δεν
πρόκειται να έλθουν. Η επιστροφή στην
κατάσταση προ της συμφωνίας, ισο-
δυναμεί με την επανενεργοποίηση του
εμπλουτισμού του ουρανίου για σταθ-
μούς ηλεκτροπαραγωγής, του εμπλου-
τισμού του 20% για τα νοσοκομεία και
των διαστημικών, δορυφορικών και πυ-
ραυλικών δραστηριοτήτων. Εξαρτάται
επίσης από τις αντιδράσεις του Τραμπ,
που μπορούν να επιταχύνουν τη ρήξη.
Οι σημερινές διαδηλώσεις έχουν δεχθεί
πολλές ρητορικές επιθέσεις, ενάντια σε
φανταστικούς «εσωτερικούς» σκευω-
ρούς. Δεν λένε καθαρά αν αυτές οι επι-
θέσεις στοχεύουν στον Αχμαντινετζάν ή
όχι. Το σημαντικό είναι ότι τις δύο τελευ-
ταίες ημέρες, μετά από τις πρώτες ανα-
φορές σε θέματα διεθνούς πολιτικής, η
δυναμική των διαδηλώσεων έχει στρα-
φεί ενάντια στην πραγματική «οικονομι-
κή συνωμοσία», ενάντια στην ακρίβεια,
ενάντια στους κλέφτες, ενάντια στους
υψηλούς μισθούς των διευθυντών, σε
όλες τις σημαντικές πόλεις. Εν τω μετα-
ξύ, το έδαφος του Ιράν τρέμει από σει-
σμούς καθημερινά, απ’ άκρη σ’ άκρη.
Οι διαδηλώσεις ενάντια στη διαφθορά,
ενάντια στην οικονομική κρίση και την
ανεργία, έχουν γίνει χωρίς άδεια από τις
αρχές, υπήρξαν κάποιες προβοκάτσιες,
όπως και μια υποστήριξη από τα διεθνή
μέσα μαζικής ενημέρωσης κι από τον
ίδιο τον Τραμπ, γι’ αυτό και οι ιρανικές
αρχές δεν τις στήριξαν. Οι απανταχού
αντιδραστικοί κατηγόρησαν τον Αχμα-
ντινετζάν για υποκίνηση και πρόκλη-
ση αυτών των διαδηλώσεων, λέγοντας
ότι εμπλέκεται σε μια συνομωσία. Όσον
αφορά την επιθετική παρέμβαση του
Ηγέτη Χαμενεΐ,, πριν από λίγες ημέρες
ενάντια στον Αχμαντινετζάν, δεν μπο-
ρούμε να πούμε αν στοχεύει ή όχι σε μια
συγκεκριμένη δραστηριότητα. Αλλά η
Ηγέτης, σε κάθε περίπτωση, δεν υπερα-
σπίστηκε τη δικαστική εξουσία που δέ-
χεται από παντού επιθέσεις. Σε μία από
τις πόλεις, σήμερα, ένας διοικητής των
Πασνταράν (Φρουρών της Επανάστα-
σης), που ήταν ομιλητής, επιτέθηκε στις
ΗΠΑ. Οι Πασνταράν επεμβαίνουν άμε-
σα και πολιτικά στο υψηλότερο επίπεδο.
Πραγματοποιούν συνεχείς συναντήσεις
με τον Ηγέτη, ενώ από την άλλη πλευρά,
το κοινοβούλιο συζητά τον κυβερνητικό
προϋπολογισμό, ο οποίος είναι φοβερά
αντιλαϊκός.
Το Κοινοβούλιο δεν μπορεί να παρα-
μείνει αδιάφορο απέναντι σε λαϊκές δι-
αμαρτυρίες και κινητοποιήσεις. Επίσης,
δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τις προ-
ηγούμενες διαδηλώσεις που είχαν στόχο
τις εσωτερικές οικονομικές υποθέσεις,
από τα σημερινά διεθνή πολιτικά συν-
θήματα. Στη Μασχάντ, (2η σε πληθυσμό
πόλη του Ιράν), οι άνθρωποι δεν ακο-
λουθούν τα συνθήματα των ομιλητών
που επιτίθενται στον Αχμαντινετζάν,
αλλά σε γενικές γραμμές είχαν μια τάση
να επικρίνουν και να επιτίθενται ενάντια
στους διεφθαρμένους και αυταρχικούς
μηχανισμούς, ιδιαίτερα ενάντια στη δι-
καστική εξουσία και τον πρόεδρό της.
Ο ιμπεριαλισμός ρίχνει λάδι στη φωτιά
των διαμαρτυριών, που έχουν οικονο-
μικό χαρακτήρα, επιδιώκοντας να τους
δώσει ένα χαρακτήρα εθνικό. Αλλά αυ-
τό δεν θα λειτουργήσει. Ακόμη και στο
Κουρδιστάν και στο Σαναντάχ (πρωτεύ-
ουσα του Ιρανικού Κουρδιστάν), υπήρ-
ξαν διαδηλώσεις στήριξης στον Ηγέτη
κι ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Οι παρά-
γοντες αυτοί είναι στο στάδιο του συν-
δυασμού και οι έντονες διαδηλώσεις
θα οδηγήσουν σε μια κοινωνική σύνθε-
ση, στην πορεία προς μια επαναστατική
πολιτική, αλλά δεν είναι ακόμα γνωστό
με ποιο τίμημα. Υπάρχουν ακόμα ορι-
σμένοι τύποι έτοιμοι να κάνουν κι άλλες
προκλήσεις, όπως είναι οι απειλές τους
να ρίξουν βόμβες στο κοινοβούλιο ...
Μετά από πολύ καιρό, ο Αχμαντινετζάν
δηλώνει έκπληκτος μπροστά στις προ-
κλήσεις της κυβέρνησης στο οικονο-
μικό μέτωπο. Φαίνεται να περιμένει τη
λαϊκή αντίδραση. Οι Φρουροί της Επα-
νάστασης λένε ότι είναι έτοιμοι να επέμ-
βουν. Αλλά ο Υπουργός Εσωτερικών –
ένας απαίσιος προβοκάτορας - λέει όχι.
Αρκετά κοινωνικά δίκτυα απαγορεύο-
νται ή φιλτράρονται, συμπεριλαμβανο-
μένων των τηλεγραφημάτων μέσω των
οποίων επικοινωνεί ο Αχμαντινετζάν ...
Αποσπάσματα επιστολών από την 1η
έως τις 4 Ιανουαρίου του 2018, του
ανταποκριτή μας στο Ιράν
Δεν είναι μόνο η αύξηση των τιμών
των αυγών κατά 40%, που θα μπορού-
σε να «ξεχειλίσει το ποτήρι» της λαϊκής
οργής. Είναι εδώ και μήνες και χρόνια,
όχι 4 ή 5 ημέρες, που ο κόσμος διαμαρ-
τύρεται σε όλες τις περιφέρειες, ενάντια
στις επιθέσεις μιας μειοψηφίας ακροβα-
τών κερδοσκόπων και εκποιητών της
δημόσιας περιουσίας που βρίσκονται
στην κυβέρνηση. Είναι μια κυβέρνη-
ση του ίδιου «χρώματος» με εκείνο της
«πράσινης επανάστασης» πριν από 8
χρόνια. Εκείνοι, που στους κόλπους της,
εξαπέλυσαν αυτή την πρόκληση της αύ-
ξησης της τιμής των αυγών, κρύφτηκαν
γρήγορα. Είναι αξιοπερίεργο το γεγονός
ότι το Ιράν, που ήταν εξαγωγέας αυγών,
ξαφνικά έγινε ένας εισαγωγέας ... Αυτή
η πρόκληση έχει αποτύχει μέσα σε λίγες
ημέρες και τώρα είμαστε πιο κοντά στο
ξεκαθάρισμα των λογαριασμών, αυτό
που αναμενόταν εδώ και χρόνια ...
Σήμερα 2 Ιανουαρίου 2018 ο Ηγέτης
Χαμενεΐ εμφανίστηκε δημοσίως. Είχε
μια ήρεμη στάση. Ο κόσμος αντιλαμβά-
νεται την έννοια αυτής της πρόκλησης
και δεν έπεσε στην παγίδα. Μεμονω-
μένες ομάδες έχουν αυξήσει τις βίαιες
ενέργειές τους, ακόμα κι ενάντια στους
ίδιους τους διαδηλωτές. Δεν είναι νέ-
οι από φτωχές γειτονιές, αλλά από αλ-
λού, που πυροβολούν από μακριά και
σκοτώνουν ανθρώπους και στη συνέ-
χεια κάνουν ώστε να κατηγορούνται οι
δυνάμεις ασφαλείας. Επιτέθηκαν σε χώ-
ρους λατρείας, σε αστυνομικούς σταθ-
μούς, κατέστρεψαν σημαίες της Ισλαμι-
κής Δημοκρατίας και φωτογραφίες του
Χαμενεΐ. Υποστηρίζονται από τον ιμπε-
ριαλισμό. Φαίνεται ότι αυτοί οι άνθρω-
ποι ήθελαν να παρεισφρύουν σε λαϊκές
διαδηλώσεις, για να ερεθίζουν το θυμό
και τους αγώνες των μαζών, που παρά-
γονται εδώ και χρόνια κι όχι εδώ και κά-
ποιες λίγες μέρες. Δεν τα κατάφεραν.
Πρέπει να υπάρχουν δύο τάσεις: μία που
ήθελε να κάνει να εμφανιστεί το ISIS, με
τη βοήθεια της ιμπεριαλιστικής εξωτερι-
κής επέμβασης και μια άλλη που θέλη-
σε να εκβιάσει και να εκφοβίσει, για να
κάνει να συνεχιστούν οι διαμαρτυρίες.
Ο εκβιασμός του επικεφαλής της δι-
καστικής εξουσίας είναι σαφής: ο λα-
ός έχει τις διεκδικήσεις του, αλλά πρέ-
πει να γνωρίζει ότι τα πράγματα δεν
πάνε καλά και πρέπει να ενεργούν σύμ-
φωνα με τους επίσημους κανόνες, αλ-
λιώς υπάρχει βία και αντι-βία και η
εξουσία θα ενεργήσει επίσης με βία.
Τώρα ψάχνει για αποδιοπομπαίους
τράγους, για να εκφοβίσει τον κόσμο.
Η ξαφνική αύξηση της τιμής των αυ-
γών είναι πιθανώς η σταγόνα που έκα-
νε να ξεχειλίσει το ποτήρι. Κάτω από
αυτό το πρόσχημα, οι βίαιες ομάδες
άρχισαν να εξαπολύουν επιθέσεις και
να προκαλούν εμπρησμούς, όπως έκα-
ναν πριν από 8 χρόνια (στη λεγόμενη
«πράσινη επανάσταση», σημ. μεταφρ.).
Το Σάββατο ήταν η επέτειος της λα-
ϊκής κινητοποίησης που πριν από 8
χρόνια έβαλε τέλος στη «χρωματι-
στή» επανάσταση ενάντια στην επα-
νεκλογή του Αχμαντινετζάν. Ο Χαμε-
νεΐ έκανε μια ομιλία, ειδικά ενάντια σε
εκείνους που είχαν εμπιστοσύνη στον
ιμπεριαλισμό, τη στιγμή που οι Ηνωμέ-
νες Πολιτείες δεν τήρησαν τη συμφωνία.
Οι προκλήσεις προέρχονται από τα μέ-
σα, από ορισμένους κύκλους της κυ-
βερνητικής εξουσίας, στην προσπά-
θειά τους ν’ αντιμετωπίσουν την
ανοδική πορεία ενάντια στην κυβέρ-
νηση. Ήταν το ίδιο με τις βόμβες στο
κοινοβούλιο, που δεν χρησιμοποιήθη-
καν για ν΄ ανατινάξουν το κοινοβού-
λιο, αλλά για να εκφοβίσουν και να εκ-
βιάσουν και να κάνουν να σταθεί η 2η
κυβέρνηση Ρωχανί κι αυτό συνέβη .
Η κυβέρνηση ετοιμαζόταν να ψηφίσει
τον επόμενο οικονομικό νόμο, με πο-
λύ νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό.
Αφαιρεί όλες τις επιδοτήσεις για τους
ανθρώπους και ελευθερώνει τις τιμές.
Το Κοινοβούλιο, που είναι πιο ευαίσθη-
το στις πιέσεις του κόσμου, επέβαλε αλ-
λαγές και επανάφερε τις επιδοτήσεις
για το πετρέλαιο και για τα φάρμα-
κα. Αυτή η συζήτηση δεν έχει τελειώ-
σει, αλλά οι βουλευτές συνεχίζουν να
λένε ότι ο προϋπολογισμός αυτός εί-
ναι αντιλαϊκός και ότι πρέπει να τρο-
ποποιηθεί μ’ ένα τρόπο πιο ευνοϊκό για
τον πληθυσμό. Ο Αχμαντινετζάν πε-
ριοδεύει στη χώρα. Δηλώνει ότι η κυ-
βέρνηση πρέπει να παραιτηθεί: έξω!
Η κυβέρνηση αν μπορούσε θα επέβα-
λε έκτακτη κατάσταση, αλλά δεν μπο-
ρεί να το κάνει. Το ραδιόφωνο ενημερώ-
νει σήμερα το πρωί ότι οι προβοκάτορες
σκοπεύουν από μακριά και σκοτώνουν
ανθρώπους και στη συνέχεια κατηγο-
ρούν τις δυνάμεις ασφαλείας ότι είναι
αυτές υπεύθυνες. Ενημερώνει επίσης ότι
δεν είναι κάτοικοι της πόλης που δημι-
ουργούν αυτά τα γεγονότα, αλλά οι άν-
θρωποι από έξω, ότι έχουν ταυτοποιη-
θεί, αλλά δεν έχουν συλληφθεί και ότι
υπάρχει κάποια καθυστέρηση στην σύλ-
ληψή τους.
Οι Φρουροί της Επανάστασης δή-
λωσαν ότι είναι διατεθειμένοι να επέμ-
βουν, αλλά ο υπουργός Εσωτερικών
Γκαζλί αντιτάχτηκε σ’ αυτό, φαίνεται για
ν’ αφήσει ανεξέλεγκτους τους προβοκά-
τορες και στο μεταξύ κόβει τα κοινωνικά
δίκτυα. Αντίθετα το κανάλι Αμάντνιους
λειτουργούσε κανονικά μέχρι τις δύο τε-
λευταίες ημέρες και συνεχίζει να υπο-
κινεί και να οργανώνει τις πράξεις βίας,
όπως είναι η προετοιμασία πρόχειρων
βομβών που προκαλούν πυρκαγιές!
Αντίθετα, ο ιστότοπος του Αχμαντινε-
τζάν έχει αποκλειστεί εδώ και ένα μήνα.
Οι προβοκάτορες επιτέθηκαν και έκα-
ψαν αστυνομικά τμήματα για να πάρουν
τα όπλα, κάποιες θέσεις λατρείας, τράπε-
ζες, σημαίες της Ισλαμικής Δημοκρατί-
ας και φωτογραφίες του Ηγέτη Χαμενεΐ.
Οι προκλήσεις άρχισαν την παραμονή
της επετείου των τεράστιων μαζικών
διαδηλώσεων πριν από 8 χρόνια, που
έβαλαν τέλος στη «χρωματιστή επανά-
σταση» κατά της επανεκλογής του Αχμα-
ντινετζάν. Ο εορτασμός αυτός πραγμα-
τοποιήθηκε εν μέσω των διαμαρτυριών
ενάντια στα οικονομικά μέτρα της κυ-
βέρνησης, που διήρκεσαν όχι για μέρες
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 17
αλλά για μήνες. Ταυτόχρονα ο Αχμαντι-
νετζάν επιτέθηκε στο δικαστικό σώμα,
απαιτώντας την παραίτηση του προέ-
δρου του, του Γενικού Δικαστή κι αυτού
της Τεχεράνης και άλλων δικαστών, που
συμμετέχουν σε σκοτεινές υποθέσεις.
Η κατάσταση της χώρας βρίσκεται
εδώ και πολύ καιρό πάνω σε μια γραμ-
μή ρήξης. Από τη μια πλευρά οι αντι-
δραστικοί και διεφθαρμένοι θεσμοί,
μια κερδοσκοπική αστική τάξη, οι νε-
όπλουτοι, που σχετίζονται με τις εγχώ-
ριες και διεθνείς τράπεζες, των οποί-
ων η κυβέρνηση είναι αντιπρόσωπος,
διάφοροι τομείς της εύπορης μικροα-
στικής τάξης, που συμπεριλαμβάνουν
διανοούμενους, ακαδημαϊκούς, καλ-
λιτέχνες και κινηματογραφιστές. Από
την άλλη πλευρά, οι επαναστατικές δυ-
νάμεις, οι οποίες είναι παρούσες κυ-
ρίως στον στρατό, στους Φρουρούς
της Επανάστασης, στις πολιτοφυλακές
και στις μεγάλες λαϊκές μάζες του Ιράν.
Αυτή η ισορροπία πρόκειται να σπάσει
σε βάρος της κυβέρνησης. Η δικαστι-
κή εξουσία, ουσιαστικά αντιδραστική,
βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος,
πρώτα επιτίθεται στις επαναστατικές
τάσεις «για τη δικαιοσύνη», τάση σαν
αυτή του Αχμαντινετζάν κι από την άλλη
συλλαμβάνει τους αδελφούς του Προ-
έδρου Ρωχανί και του αντιπροέδρου
Γιαχανγιρί, που είναι διεφθαρμένοι. Οι
βόμβες που τοποθετήθηκαν στο κοινο-
βούλιο και στο μαυσωλείο του Χομεϊνί
δεν προορίζονταν στο να εκραγούν. Το-
ποθετήθηκαν σαν μια Δαμόκλεια Σπά-
θη, για να επιβάλουν την επανεκλογή
του Ρωχανί. Η επανεκλογή του τελευ-
ταίου ήταν το αποτέλεσμα ενός πραξι-
κοπήματος στο εσωτερικό του μηχανι-
σμού και όχι των κοινωνικών δυνάμεων.
Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων πρώ-
των ετών της κυβέρνησής του, η διε-
θνής κατάσταση έχει αλλάξει: ήττα του
ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, που
έδρασε στην περιοχή με αντιπρόσωπο,
δηλαδή μέσω του ISIS και εκλογή του
Ντόναλντ Τραμπ, που με τη νέα αμερι-
κανική πολιτική, έχει επιτείνει την κρί-
ση της εξωτερικής πολιτικής του Ρωχα-
νί, λόγω της αποτυχίας των πυρηνικών
συμφωνιών κι έχει δικαιώσει τον Ηγέ-
τη Χαμενεΐ, που αντιτάχτηκε σ’ αυτές.
Και τώρα, έξι μήνες μετά την επανεκλο-
γή του, ο Ρωχανί προτείνει ένα νέο οικο-
νομικό πρόγραμμα που αυξάνει ακόμα
περισσότερο τα νεοφιλελεύθερα μέτρα,
τις ιδιωτικοποιήσεις, την κατάργηση
των επιδοτήσεων στις εργατικές οικο-
γένειες, που τους επέτρεπαν να πληρώ-
νουν το νερό, το φυσικό αέριο, το ηλε-
κτρικό ρεύμα, κατήργησε 125 φάρμακα
από τη λίστα με ελεγχόμενη τιμή. Επι-
πλέον, η κυβέρνηση δεν καταβάλλει
τις παροχές των εταιρικών μερισμάτων
στις οικογένειες των εργαζομένων, μει-
ώνει κατά το ήμισυ τις μεγάλες κρατι-
κές παραγωγικές επιχειρήσεις, προωθεί
18 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, κατα-
πνίγει μεγάλες μεικτές επιχειρήσεις, πα-
ραδίδει τις τράπεζες σε ιδιωτικά χέρια,
επιτρέπει μια ελεύθερη και μαζική εισ-
ροή των εισαγωγών, που προκάλεσε το
κλείσιμο ενός μεγάλου αριθμού των εγ-
χώριων επιχειρήσεων, έχει σταματήσει
και παραλύσει τη μεγάλη εταιρεία Γκα-
ραργκάχ Σαζαντεγκί των Φρουρών της
Επανάστασης και το μεγαλύτερο διυλι-
στήριο της Μέσης Ανατολής, το «Αστέ-
ρι του Νότου», του οποίου η κατασκευή
είχε ολοκληρωθεί κατά 90% κι αν ολο-
κληρωνόταν το Ιράν θα είχε αυτάρκεια
στην παραγωγή και την κατανάλωση
των καυσίμων. Ο κατάλογος των σταμα-
τημένων ή εγκαταλελειμμένων έργων
είναι μακρύς και αφορούν ανάμεσα στ’
άλλα τη Λαϊκή Στέγαση, το σιδηρόδρο-
μο Βορρά-Νότου, τον αγωγό που ονο-
μάζεται «της Ειρήνης» προς τα Ανατο-
λικά, τα πυρηνικά εργοστάσια για την
παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο εορτασμός αυτής της επετείου
ήταν τελικά ένα σημείο πολιτικής στρο-
φής και ρήξης με την πολιτική συνδι-
αλλαγής που ακολουθήθηκε μέχρι τώ-
ρα. Ο Χαμενεΐ πριν λίγο καιρό είχε
κάνει μια ενεργητική ομιλία, δίνοντας
ένα σοβαρό χτύπημα σ’ εκείνους που
«ήθελαν να δώσουν το χέρι τους στο
σιδερένιο ιμπεριαλιστικό χέρι, που κα-
λύπτεται με ένα βελούδινο γάντι», δη-
λαδή χτύπημα στην κυβέρνηση Ρωχανί.
Ο πρόεδρος της δικαστικής εξουσίας
Αμολί Λαριτζανί, που ήταν μεταξύ εκεί-
νων που άναψαν το φυτίλι των κινήσεων
των προβοκατόρων, δήλωσε τελικά ότι
ο κόσμος είχε σωστές διεκδικήσεις κι ότι
οι δικαστές πρέπει να τον βοηθήσει να
τις εκφράσει μέσα από επίσημα κανάλια
κι όχι στους δρόμους, έτσι ώστε να μην
ανοίγει το δρόμο για τις προβοκάτσιες.
Αλλά ο κόσμος έχει κατανόηση και
είναι ακόμα στο δρόμο. Τελικά το Κοι-
νοβούλιο ζήτησε σημαντικές αλλαγές
στο οικονομικό σχέδιο που υπέβαλε
η κυβέρνηση: σχεδόν όλες οι αντιλαϊ-
κές πτυχές του σχεδίου ακυρώνονται,
δεν θα υπάρξει καμιά αύξηση των τι-
μών του φυσικού αερίου, του νερού, της
ηλεκτρικής ενέργειας, δεν θα καταρ-
γηθούν οι φιλολαϊκές επιδοτήσεις, δεν
θα αυξηθεί η τιμή της βενζίνης κι άλ-
λα ακόμα μέτρα, έτσι ώστε να πρόκει-
ται σχεδόν για ένα νέο σχέδιο που συ-
ζητιέται. Και ο Αχμαντινετζάν ζήτησε
δημοσίωςτηνπαραίτησητηςκυβέρνησης...
Πέντε μέρες μετά τις μαζικές διαδηλώ-
σεις σε 1.200 πόλεις, για να τιμήσουν την
επέτειο, υπάρχουν νέες διαδηλώσεις,
ακόμη πιο ισχυρές, συμπαγείς, ενεργη-
τικές για να σταματήσουν τις προβοκά-
τσιες των κοινωνικών και διανοουμενί-
στικων «λούμπεν». Εκείνοι που ήθελαν
να ρίξουν λάδι στη φωτιά και να επω-
φεληθούν από τις διαδηλώσεις για να
αποσπάσουν την προσοχή, υπέστη-
σαν ένα μπούμερανγκ, σίγουρα είναι
αυτοί που άναψαν τη φωτιά, αλλά αυ-
τή γύρισε εναντίον τους. Οι λαϊκές δια-
δηλώσεις έγιναν πιο συμπαγείς κι έχουν
ενώσει τους Ιρανούς, τους Πέρσες, τους
Κούρδους, τους Άραβες τους Μπαλού-
τσι, τους Τζιλάκι, όλος ο κόσμος ενώ-
θηκε γύρω από τον Ηγέτη Χαμενεΐ , συ-
μπεριλαμβανόμενων των Φρουρών
της Επανάστασης, των Μπασίχ (Λαϊ-
κής Πολιτοφυλακής), του Εθνικού Στρα-
τού κι έσπασε εκείνη την αντιδραστι-
κή κι αντεπαναστατική αντιπολίτευση,
που δεν είναι οι μια χούφτα προβοκά-
τορες, αλλά ο θεσμικός μηχανισμός
και μέρος της ίδιας της κυβέρνησης.
Ο Διοικητής των Φρουρών της Επανά-
στασης Χαφαρί, δήλωσε ότι έγιναν προ-
βοκάτσιες. Η Νίκη Χέιλι, πρέσβης των
ΗΠΑ στον ΟΗΕ, που επανέλαβε τα συν-
θήματα της αντεπανάστασης πριν από 8
χρόνια, έσκασε από το κακό της, βλέπο-
ντας ότι «η δημοκρατία και τα κοινωνικά
δικαιώματα» στο Ιράν κατέλαβαν όλες
τις ιρανικές πόλεις, για την υπεράσπιση
του Επαναστατικού Κράτους, συσπει-
ρωμένου γύρω από τον Ηγέτη Χαμενεΐ.
Είμαστε σε μια κρίσιμη καμπή κι αυτό
σημαίνει ότι η συνέχεια δεν θα είναι αυ-
τόματη. Σε κάθε περίπτωση, ο οικονομι-
κός νόμος που παρουσιάζεται τώρα από
το Κοινοβούλιο, θα χάσει τον αντιλαϊκό
και φιλελεύθερο χαρακτήρα του. Αυτό
θα έχει άμεσες συνέπειες στα οικονομικά
μέτρα που θα πρέπει να πάρει η κυβέρ-
νηση και μεσοπρόθεσμα στο εσωτερικό
των υπευθύνων των διάφορων εξουσιών.
Υπάρχει μια μεγάλη κρίση στα ευρωπα-
ϊκά μέσα ενημέρωσης που υποστήριζαν
τον Ρωχανί και τώρα δεν ξέρουν με ποι-
ανού τη μεριά να πάνε. Ορισμένοι ηγέ-
τες των ΗΠΑ και της Γαλλίας ανησυχούν
για την ακύρωση των πυρηνικών συμ-
φωνιών. Η Γαλλία επεμβαίνει στην ιρα-
νική πετρελαϊκή βιομηχανία και επιδι-
ώκει να αντικαταστήσει την Ιταλία, η
οποία ήταν ο σημαντικότερος βιομηχα-
νικός εταίρος του Ιράν. Αλλά η ιστορι-
κή ανοησία του Μακρόν τον οδηγεί στο
να υποστηρίξει θέσεις κοντινές μ’ εκεί-
νες του Τραμπ, λέγοντας ότι οι πυρηνι-
κές συμφωνίες θα πρέπει να συμπληρω-
θούν με συμφωνίες για τους πυραύλους,
για το Διάστημα και μη αναφέροντας τί-
ποτα πάνω στη διάλυση του ISIS.
 
Σημειώσεις:
(1) Ο Ahura Mazda - «Άρχων της Σοφίας»
στα Περσικά είναι μια κεντρική θεότητα
της αρχαίας μάζεζας θρησκείας. Ahriman
- δαιμονικό πνεύμα εναντίον του θεού
Ahura Mazda στο Ζωροαστριανισμό.
(2) Jalali Ahmadreza - φυσικός και ερευ-
νητής συνδεδεμένος με το Ινστιτούτο
Karolinska στη Στοκχόλμη, κατηγορού-
μενος για συνεργασία και φυλακισμένος
από τον Απρίλιο του 2016.
 Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ ΣΤΟ ΙΡΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Το κείμενο αυτό του σ. Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ απο-
τελεί μια συνοπτική ανάλυση της κατά-
στασης στο Ιράν του 1978 κι είναι κείμενο
προετοιμασίας και προσανατολισμού μιας
διάλεξης-συζήτησης που έδωσε στις 4-11-
78 σε συντρόφους ιρανούς ποσαδικούς,
κομμουνιστές κι άλλα στελέχη της αριστε-
ράς του Ιράν, πάνω στην κατάσταση και
την προοπτική της στο Ιράν. Η στάση του
σημερινού ανώτατου ηγέτη του Ιράν, του
Χαμενεΐ, αντίστοιχου του Αγιατολάχ Χομε-
ϊνί, είναι επίσης αντίστοιχη, κριτική απένα-
ντι στην αστική και νεοφιλελεύθερη -όσο
αφορά τουλάχιστον τα οικονομικά μέτρα
της- αστική κυβέρνηση του Ιράν. Επίσης
αν στη θέση της τότε Σοβιετικής Ένωσης,
βάλει κανείς την τωρινή Ρωσία και το ρό-
λο που παίζει στον παγκόσμιο συσχετισμό
των δυνάμεων ενάντια στον ιμπεριαλισμό,
μ’ επικεφαλής τον αμερικάνικο, ανάμεσα
στ’ άλλα με τις τωρινές κυρώσεις του ενά-
ντια στο Ιράν και τη χρεοκοπημένη πυρη-
νική συμφωνία του με το Ιράν, ισχύουν στο
ακέραιο αυτές οι αναλύσεις του Χ. Ποσά-
δας. Αυτό το ρόλο της επικαιρότητας παί-
ζουν οι αναφορές του ανταποκριτή της
ιστοσελίδας posadistashoy στο Ιράν που
δημοσιεύουμε.
Πριν μερικούς μήνες, ο Χομεϊνί δήλω-
σε ότι ήταν διατεθειμένος να δεχθεί μια
ανακωχή τριών μηνών, για να δει αν η νέα
κυβέρνηση θα εκπλήρωνε τις υποσχέ-
σεις που είχε δώσει. Όταν τώρα αριστε-
ροποιείται, είναι γιατί θέλει να εμποδίσει
τους σοβιετικούς, τους κομμουνιστές ή
άλλες ηγεσίες να πάνε πιο βαθιά. Κι επι-
πλέον αυτές οι δηλώσεις έρχονται αφού
στο μεταξύ το κίνημα έχει επεκταθεί και
προχωρήσει σε βάθος. 0 ίδιος δεν πήρε
καμμιά πρωτοβουλία πριν από τις μεγά-
λες κινητοποιήσεις. Όταν λοιπόν ό Χομε-
ϊνί λέει ότι, ή θα φύγει ό Σάχης -και δεν
λέει για το ποια μορφή κυβέρνησης θα
τον διαδεχθεί-, ή διαφορετικά θα συνε-
χίσουν την ένοπλη πάλη, είναι γιατί αι-
σθάνεται ότι τον ξεπερνούν και εμφανί-
ζεται για να σταματήσει το προτσές. Κι
αυτή την απειλή που εξακοντίζει για να
πέσει ο Σάχης, την κάνει τώρα ενώ τί-
ποτα δεν τον εμπόδιζε να την έχει κάνει
από πιο παλιά.
0 Χομεϊνί δεν προκαλεί, δεν παροτρύ-
νει και δεν οργανώνει τις κινητοποιή-
σεις, αλλά φαίνεται ότι έχει κάποιο κύ-
ρος. Με κανένα τρόπο δεν σημαίνει ότι
έχει όλο το κύρος που του αποδίδει ο
αστικός τύπος. Γιατί υπάρχουν κι άλλα
ρεύματα και οι απεργίες δεν οργανώθη-
καν απ’ αυτόν. Οι απεργίες δείχνουν ότι
υπάρχει μια μεγάλη ωριμότητα του ερ-
γατικού κινήματος. Αυτός δεν είχε πριν
καμμιά πρωτοβουλία και τώρα ζητάει να
φύγει ο Σάχης, δηλαδή ζητάει να πέσει η
μοναρχία. Αλλά δεν λέει ποια κυβέρνη-
ση θα έλθει μετά. Η πτώση της μοναρ-
χίας είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός,
αλλά ποια κυβέρνηση θα την διαδεχθεί;
Τώρα αυτός δηλώνει έμμεσα ότι δεν θέ-
λει να πάει με τη μεγάλη αστική τάξη,
αλλά με τη μεσαία αστική τάξη και με
άλλους τομείς. Λέει επίσης ότι «δεν εί-
μαι ενάντια στους μαρξιστές». Αυτό εί-
ναι σημαντικό για να δούμε την επιρροή
που έχει πάνω του η Σοβιετική Ένωση
και δείχνει ότι στρέφει το βλέμμα του
προς τη Σοβιετική Ένωση για να δώσει
αυτή υποστήριξη. Συγχρόνως είναι σαν
να λέει στη Σοβιετική Ένωση: «Μη φο-
βάστε κι εγώ δεν θέλω να κάνω τίποτα
που να πηγαίνει ενάντια στη Σοβιετική
Ένωση». Αυτό είναι στο βάθος, γιατί οι
σοβιετικοί φοβούνται μήπως αναπτυ-
χθεί ένα ισλαμικό κίνημα που θα έχει
επιρροή στις μάζες. Αυτός όμως είναι
ένας αδικαιολόγητος φόβος, γιατί για
παράδειγμα, πώς και γιατί δεν αναπτύ-
χθηκαν στη Σοβιετική Ένωση οι μου-
σουλμάνοι;
Οι σοβιετικοί δεν μπορούν να μείνουν
αμέτοχοι. Οπωσδήποτε είναι αναγκα-
σμένοι να επέμβουν. Γι’ αυτό ο Χομεϊνί
δεν επιτίθεται στους σοβιετικούς, ενώ
από την άλλη μεριά λέει: «έξω οι γιάνκη-
δες». Και οι γιάνκηδες συζητούν, όχι τί
θα κάνουν με τους 45 συμβούλους που
έχουν, αλλά τί θ’ απογίνει με το καθε-
στώς του Σάχη. Γιατί η πτώση του σημαί-
νει αριστεροποίηση του Αφγανιστάν, τε-
ράστια επιρροή πάνω στην Ινδία και σ’
όλους τούς υπόλοιπους και εξασθένιση
τής Σαουδικής Αραβίας. Είναι μια ατέλει-
ωτη αλυσίδα. Συγχρόνως χρεωκοπούν
τα σχέδια με την Αίγυπτο. Η διάλεξη θα
έχει σα στόχο βασικά να προωθήσει την
κατανόηση αυτού του προτσές, της πο-
λιτικής που πρέπει να υιοθετηθεί και να
προωθηθεί και συγχρόνως της δικής
μας επέμβασης σαν Κόμμα.
Η ανάλυση είναι ότι αυτό είναι ένα πο-
λύ βαθύ προτσές. Όταν τραβάει τις γυ-
ναίκες, τα παιδιά, τα συνδικάτα κι όλο
τον ενεργό πληθυσμό -αυτόν που ονο-
μάζουν ενεργό πληθυσμό, δηλαδή αυ-
τούς που εργάζονται, αυτούς που επεμ-
βαίνουν καθημερινά στο προτσές- στην
απεργία, αυτό δεν οφείλεται στον Αγια-
τολάχ Χομεϊνί. Αυτός είναι απλώς ένα κέ-
ντρο που επιτρέπει στο λαό να βγει και
να διαμαρτυρηθεί, να βγει και ν’ αγω-
4-11-1978, X. ΠΟΣΑΔΑΣ
νιστεί, να βγει και να επιβάλει. Κι όταν
ενώνονται τα συνδικάτα, είναι γιατί αυ-
τό το κίνημα έρχεται από το πιο σημα-
ντικό κομμάτι της χώρας που είναι ή
εργατική τάξη. Όταν υπάρχει ένας τερά-
στιος αριθμός γυναικών που επεμβαί-
νει, είναι γιατί θέλουν αλλαγές. Οι αλλα-
γές του «Αγιατολάχ» οφείλονται σ’ αυτό.
Αυτό που λέει τώρα, γιατί δεν το έλε-
γε και πριν από λίγο, ή πριν από 2 μή-
νες; Αλλά όταν φτάνει να βάζει τέτοια
προβλήματα αυτό δείχνει ότι δεν είναι
σ’ όλα ενάντια. Μόνο που βάζει όρια,
μέχρι εκεί που είναι διατεθειμένος αυ-
τός να προχωρήσει, που είναι κι αρκε-
τά. Ξαφνικά δεν θέλει να έχει σχέσεις με
τη μεγάλη αστική τάξη και προτείνει «να
φύγουν οι γιάνκηδες». Δηλαδή δεν κά-
νει καμμιά επίθεση ενάντια στους σοβι-
ετικούς. Κατά συνέπεια η πολιτική του
δικού μας κόμματος είναι να τροφοδο-
τήσουμε ένα αστικοδημοκρατικό πρό-
γραμμα, συνδυασμένο με την κρατικο-
ποίηση όλης της περιουσίας του Σάχη
και με την αγροτική μεταρρύθμιση. 0
Σάχης έκανε μια αγροτική μεταρρύθμι-
ση για ν’ αναπτύξει την παραγωγή, αλλά
δεν έχει καμμιά αξία.
Αντίθετα, πρέπει να γίνει μια πραγ-
ματική αγροτική μεταρρύθμιση, μοίρα-
σμα της γης στους αγρότες και αγροτι-
κοί συνεταιρισμοί. Κι έτσι να γίνει ένα
πρόγραμμα παραγωγής για το λαό της
χώρας. Όλος ο προγραμματισμός που
κάνει ο Σάχης είναι για να πλουτίσει ένα
στρώμα που είναι προπάντων εισαγω-
γείς. Είναι όπως στη Βενεζουέλα, όπου
μπαίνει μια τεράστια ποσότητα χρημά-
των, αλλά που κάνει πλούσιους μόνο
τους τύπους που είναι εισαγωγείς, επεν-
δυτές, χρηματιστές, που έχουν κεφά-
λαια που τα διαθέτουν για τη μετατροπή
πρώτων υλών ή σε μισο-βιομηχανοποι-
ημένα είδη και τελειώνουν εκεί. Αυτό
αναπτύσσει μια αστική τάξη, που τώρα
θέλει να κάνει τα πάντα από μόνη της.
Όλες οι διαμάχες προέρχονται απ’ αυτό.
Αλλά αυτή η αστική τάξη έρχεται καθυ-
στερημένα.
Το προτσές στο Ιράν είναι ώριμο για
ν’ ανατραπεί ο Σάχης. Συγχρόνως πρέ-
πει να εξηγήσουμε πάνω στο ρόλο των
αντάρτικων. Τα αντάρτικα δεν πρέπει να
καταργηθούν, αλλά ο βασικός παράγο-
ντας δεν είναι τα αντάρτικα. Σ’ όλη αυ-
τή τη φάση, το Κόμμα πρέπει να προω-
θήσει μια μεγάλη πολιτική εξήγηση και
την αναγκαιότητα να ενωθούν τα συν-
δικάτα, οι αγρότες και οι μικροαστοί, με
τους αστικούς τομείς που είναι ενάντια
στον Σάχη και ζητάνε δημοκρατικά δι-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 19
καιώματα. Έτσι δεν θα αφήσουν την εξέ-
λιξη στα χέρια της αστικής τάξης. Δεν
θ’ αφήσουν να καθορίζει αυτή τη σχέ-
ση της με το κίνημα, με τις κατακτήσεις
που θα γίνουν ή το βήμα προς τη δημο-
κρατία, αλλά θα επεμβαίνουν τα συνδι-
κάτα. Πρέπει να σχηματιστούν συνοικι-
ακές επιτροπές, επιτροπές στον κάμπο
και στις επιχειρήσεις και πρέπει να περι-
λάβουν ένα πρόγραμμα παραγωγής για
την οικονομική ανάπτυξη της χώρας:
παραγωγή τροφίμων και όλων των ανα-
γκαίων για τη ζωή ειδών και μετατροπή
πρώτων υλών. Μ’ αυτή την έννοια πρέ-
πει να κάνουν ένα μέτωπο και απ’ αυτό
το μέτωπο μια ανάπτυξη των συνδικά-
των. Συνδικάτα στον κάμπο και στην πό-
λη για να προωθήσουν ένα πρόγραμμα
για το βάθεμα της επανάστασης.
Αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να προτεί-
νει κανείς ένα σοσιαλιστικό καθεστώς,
ένα Εργατικό Κράτος. Δεν ήλθε ακόμη
η φάση του Εργατικού Κράτους, αλλά η
φάση της αστικοδημοκρατικής μεταρ-
ρύθμισης, σαν ένα βήμα προς το κατο-
πινό, που είναι το Εργατικό Κράτος, για-
τί δεν υπάρχει η πολιτική ηγεσία που
θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο. Δεν
υπάρχει ηγεσία. Η ηγεσία είναι ο Αγιατο-
λάχ πού είναι αστός. Όχι σε όλα αστός
γιατί λέει μερικά από τα πιο ενδιαφέρο-
ντα πράγματα.
Η άλλη όψη είναι ότι το κίνημα τού
Αγιατολάχ, παρ’ όλο που είναι από πρό-
θεση υποκριτικό, δείχνει πόσο μακριά
είναι αναγκασμένα να πάνε αυτά τα κι-
νήματα. Έτσι άρχισε ή Λιβύη και δεί-
τε πού πάει. Το ίδιο θα γίνει και μ’ αυτό
το κίνημα. Δεν μπορεί κανείς να το πά-
ρει σαν μια μανούβρα ή υποκρισία. Αν
επρόκειτο για έναν καθαρόαιμο αστό,
δεν θα έπαιρνε αυτό το δρόμο. Θα προ-
τιμούσε ακόμη και την ήττα. Όταν όμως
συνεχίζει, είναι γιατί αισθάνεται ότι αυ-
τό μπορεί να γίνει. Είναι ενδιαφέρου-
σες οι αναλύσεις που κάνει: «Να φύγουν
οι αμερικάνοι, να φύγει η μεγάλη αστι-
κή τάξη, εγώ δεν είμαι αντιμαρξιστής».
Αυτό απευθύνεται στη Σοβιετική Ένωση
και δεν μίλησε καθόλου για φιλία με τη
Β. Αμερική. Πρέπει να προσέχουμε τί λέ-
ει ό Αγιατολάχ, γιατί λέει ενδιαφέροντα
πράγματα: «Δεν είμαι μαρξιστής, αλλά
δεν είμαι ενάντια στο να έχουν δικαίω-
μα οι μαρξιστές, είμαι ενάντια σ’ αυτό
που πιστεύουν, αλλά έχουν δικαίωμα».
Δηλαδή πρέπει να βλέπουμε συγχρό-
νως τις επιρροές που υπάρχουν πάνω
στον ισλαμισμό, για να μπορούμε να με-
τράμε, τί μπορεί να γίνει τώρα ενάντια
στον Σαντάτ και ενάντια στη Σαουδι-
κή Αραβία. Αρκεί να δούμε πώς αγωνί-
ζονται οι γυναίκες, για να δούμε την τε-
ράστια ανάπτυξη που μπορεί να έχει ή
επανάσταση σ’ αυτές τις χώρες.
4-11-1978
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ
20 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ
ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΟΠΗ
ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΜΕ ΤΟ ΙΡΑΝ
Το πιο σημαντικό συμπέρασμα που
βγαίνει απ’ αυτή την ενέργεια (κυρώ-
σεις των ΗΠΑ ενάντια στο Ιράν και δι-
ακοπή των σχέσεων, με αφορμή την
ομηρία των 52 αμερικανών στην Τεχε-
ράνη, σημ. μεταφρ.) είναι ότι ο ιμπερια-
λισμός δεν μπορεί να καθορίσει την πο-
λιτική, ούτε το προτσές, ούτε το κίνημα.
Πριν έπαιρνε την ίδια στιγμή στρατιω-
τικά και οικονομικά μέτρα. Αυτή τη φο-
ρά παρουσιάζεται στα μάτια των λαών
του κόσμου, της Αφρικής, της Ασίας και
της Λατινικής Αμερικής, με μια αδυνα-
μία, που παροτρύνει την αντιιμπερια-
λιστική επέμβαση. Αλλά ο κόσμος βλέ-
πει ότι αυτή η αδυναμία δεν προέρχεται
από το ότι ο ιμπεριαλισμός δεν διαθέτει
όπλα και χρήματα, αλλά από τον παγκό-
σμιο συσχετισμό των δυνάμεων κι από
το ότι υπάρχουν οι σοβιετικοί. Και οι λα-
οί του κόσμου μαθαίνουν να αντιλαμβά-
νονται, να αξιολογούν και να χαρακτη-
ρίζουν τον παγκόσμιο συσχετισμό των
δυνάμεων, με γεγονότα σαν αυτά. Βλέ-
πουν τον ιμπεριαλισμό να μην μπορεί
να επέμβει στο Ιράν, να μην έχει στρα-
τιωτική δύναμη για να το αντιμετωπί-
σει, ούτε για δύο ώρες και γενικά βλέ-
πουν ότι ο ιμπεριαλισμός δεν μπορεί να
επέμβει. Έτσι αξιολογούν το ρόλο της
Σοβιετικής Ένωσης, τη σημασία των Ερ-
γατικών Κρατών. Αυτό είναι το κυριότε-
ρο στοιχείο μέσα σε όλα αυτά. Κι όταν
ο ιμπεριαλισμός φτάνει σ’ αυτά τα μέ-
τρα, είναι γιατί είναι ανίκανος για άλλα.
Έχει όπλα, έχει χρήματα, έχει στρατό,
αλλά έχει και εσωτερική αντίσταση και
μάλιστα πολύ μεγάλη. Και ταυτόχρονα
υπάρχει η σοβιετική αποφασιστικότητα.
Ο ιμπεριαλισμός προσπάθησε να συ-
γκεντροποιήσει το μέτωπο, για να κα-
ταδικάσει τη Σοβιετική Ένωση για το
Αφγανιστάν (για την επέμβαση των σο-
βιετικών εκεί, σημ. μεταφρ.) και μ’ αυ-
τό να δημιουργήσει ένα αντισοβιετικό
προτσές, χωρίς να κάνει ακόμα τον πό-
λεμο, αλλά οργανώνοντας ένα αντισοβι-
ετικό προτσές, για να διακόψει τις σχέ-
σεις των σοβιετικών με τον υπόλοιπο
κόσμο, αλλά του πήγαν όλα ανάποδα.
Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγαίνει
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 8-4-1980
απ’ όλο αυτό το προτσές.
Ο ιμπεριαλισμός πήρε αυτό το μέτρο
της διακοπής των σχέσεων με το Ιράν,
στην προσπάθειά του να φανεί σταθε-
ρός στα μάτια των συμμάχων του, της
αμερικανικής αστικής τάξης και του
αμερικανικού στρατού. Προσπάθησε να
δείξει ότι αισθάνεται δυνατός και σίγου-
ρος και απειλεί. Αλλά από την άλλη με-
ριά η απάντηση των ιρανών βασίζεται
στην υποστήριξη της Σοβιετικής Ένω-
σης. Οι ιρανοί αισθάνονται ότι μέσα σ’
έναν τέτοιο συσχετισμό των δυνάμεων,
οι σοβιετικοί δεν μπορούν να επιτρέ-
ψουν στους αμερικάνους να επέμβουν
στο Ιράν, ή ακόμα και να επιβάλουν
αποκλεισμό, ώστε να μην το αφήσουν
να ζήσει εμπορικά. Κι αυτό σπρώχνει το
Ιράν πιο κοντά στις σχέσεις με την ΕΣΣΔ.
Ταυτόχρονα, είναι αυτό που συμβαίνει
στην Ασία, την Αφρική, τη Λατινική Αμε-
ρική, όπου υπάρχουν προτσές με επα-
ναστατικά κινήματα, που επιδιώκουν
την απελευθέρωση από την ιμπεριαλι-
στική καταπίεση. Και στην πορεία αυτού
του προτσές, ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη
οι δράσεις του ιμπεριαλισμού ενάντια σ’
αυτά τα κινήματα και οι δράσεις αυτών
των κινημάτων ενάντια στον ιμπεριαλι-
σμό, αυτά τα κινήματα πλησιάζουν την
ΕΣΣΔ και δεν πάνε ενάντια σ’ αυτή. Πά-
νε με τα Εργατικά Κράτη.
Αυτό ταυτόχρονα είναι ένα μεγάλο
χτύπημα στον Μπερλίνγκουερ, στον
Καρίγιο και στην ηγεσία του γιουγκο-
σλάβικου Κομμουνιστικού Κόμματος,
γιατί δείχνει ότι αυτό είναι το αντικει-
μενικό, υπαρκτό, προτσές κι έτσι πρέ-
πει να επεμβαίνουν. Κι ότι δεν μπορούν
να παραβλέπουν την ΕΣΣΔ γι’ αυτά τα
καθήκοντα. Αυτό είναι το βασικό ση-
μείο. Διαφορετικά οι αμερικάνοι θα εί-
χαν το δρόμο ελεύθερο. Οι αμερικάνοι
είναι οι πιο μεγάλοι σφαγείς της ιστορί-
ας. Δολοφόνησαν 12 εκατομμύρια αν-
θρώπους. Για να επιβληθούν οι αμερικά-
νοι, που πριν κριτίκαραν τους άγγλους
και τους άλλους στ’ όνομα της ελευθε-
ρίας και μόνο πριν ο Λίνκολν διακηρύ-
ξει την ελευθερία των νέγρων, δολο-
φόνησαν 12 εκατομμύρια νέγρους και
ινδιάνους δολοφόνησαν 6-7 εκατομμύ-
ρια, σαν τις μύγες. Τώρα απέναντι σ’ ένα
λαό, τον ιρανικό, που σ’ αυτή την περί-
πτωση, αναλογικά, βρίσκεται πιο πίσω
ακόμα κι από τους ερυθρόδερμους, αυ-
τό που μπορούν να πουν οι αμερικά-
νοι είναι μόνο «κόβουμε τις σχέσεις μα-
ζί σας». Κλείνουν με όλη τους τη δύναμη
τις πόρτες, αλλά το κτίριο των ιρανών
δεν κλονίζεται απ’ αυτό, γιατί ο κρότος
και ο θόρυβος απ’ αυτό το κλείσιμο δια-
σκορπίζεται στον αέρα. Αυτή είναι η θε-
μελιώδης όψη του προτσές.
Το άλλο συμπέρασμα είναι βέβαια ότι
ο ιμπεριαλισμός προσπαθεί να τραβή-
ξει και να συγκεντροποιήσει τις υπόλοι-
πες καπιταλιστικές χώρες. Προσπαθεί
να προκαλέσει τέτοιες εσωτερικές συζη-
τήσεις, αμφισβητήσεις και συγκρούσεις
στις καπιταλιστικές χώρες, που να τις
οδηγήσουν στο να τον υποστηρίξουν.
Αυτή η δραστηριότητα των αμερικάνων
πραγματοποιείται την ίδια στιγμή που
εντείνονται οι διαμάχες και ο ανταγωνι-
σμός τους με τον υπόλοιπο παγκόσμιο
καπιταλισμό. Κι ο καπιταλισμός βρίσκε-
ται σε πλήρη κρίση. Κρίση οικονομική,
όπου τα προσεχή χρόνια προβλέπεται
και ήδη υπάρχει, μια αύξηση της ανερ-
γίας, που θα είναι προϊόν της αύξησης
της τεχνολογίας που είναι αναγκασμέ-
νοι να κάνουν. Οι ίδιοι οι γερμανοί δή-
λωσαν ότι σε 25 χρόνια θα μειώσουν κα-
τά 40% τουλάχιστον το προσωπικό. Ένα
40% των εργαζομένων δεν θα τους εί-
ναι αναγκαίοι. Δηλαδή ο καπιταλισμός
αντιμετωπίζει το Ιράν όχι σε καλές συν-
θήκες της καπιταλιστικής οικονομίας
και αγοράς. Η οικονομία μπορεί ακόμα
και να βρίσκεται σε διαρκή άνοδο, αλ-
λά η αγορά όχι, η κατανάλωση όχι. Αυ-
τή μειώνεται συνεχώς, όχι μόνο γιατί
δεν υπάρχουν αρκετοί αγοραστές, αλ-
λά γιατί έχουν ανάγκη ν’ αυξήσουν το
ρυθμό της παραγωγής, πράγμα που έχει
σχέση μ’ αυτό που ονομάζεται κοινω-
νικά αναγκαίος χρόνος εργασίας, για ν’
αντιμετωπίσουν το συναγωνισμό ανά-
μεσα στις καπιταλιστικές χώρες και το
συναγωνισμό, αλλά ταυτόχρονα ιστορι-
κό ανταγωνισμό, ανάμεσα στις καπιτα-
λιστικές χώρες και τα Εργατικά Κράτη.
Στις καπιταλιστικές χώρες μπορούν να
βγάλουν από τη μέση έναν καπιταλιστή
και να τον αντικαταστήσουν αυτοί, αλ-
λά δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο και με
τα Εργατικά Κράτη. Το Εργατικό Κράτος
τείνει να βγάλει από τη μέση συνολικά
την καπιταλιστική μορφή παραγωγής
και το καθεστώς της ατομικής ιδιοκτη-
σίας. Όλο αυτό συμβαίνει σ’ αυτή τη
φάση του καπιταλιστικού συστήματος,
που πλέον δεν μπορεί να ενεργεί και ν’
αναπτύσσει την πολιτική και την προ-
ετοιμασία του πολέμου όπως αυτό θέ-
λει, όταν θέλει και όπου θέλει. Τα μέσα
για τον πόλεμο τα έχει και μάλιστα εδώ
και πολύ καιρό, αλλά δεν μπορεί να τον
κάνει όταν αυτός θέλει, γιατί δεν έχει τις
κοινωνικές συνθήκες που θα του επέ-
τρεπαν να κάνει τον πόλεμο. Έτσι αμφι-
ταλαντεύεται και φοβάται. Ταυτόχρονα
βλέπει το Ιράν να ξεπερνάει την καθυ-
στερημένη κατάσταση που βρισκόταν,
όπου ο σάχης δολοφόνησε στις φυλα-
κές, στους δρόμους, στους κινηματο-
γράφους, μισό εκατομμύριο ανθρώ-
πους. Τα βιβλία των ιρανών υπολογίζουν
τους δολοφονημένους σε 350 χιλιάδες.
Δολοφονήθηκαν μισό εκατομμύριο άν-
θρωποι.
Πρέπει κατά συνέπεια να μετρήσουμε
τον παγκόσμιο συσχετισμό των δυνά-
μεων, σαν τη θεμελιώδη βάση που συ-
γκρατεί και περιορίζει την αντίδραση
του ιμπεριαλισμού κι ότι ταυτόχρονα εί-
ναι ο παγκόσμιος συσχετισμός των δυ-
νάμεων, αυτός που τροφοδοτεί το επα-
ναστατικό προτσές. Για παράδειγμα το
Ιράν θα αισθανθεί αυτή την τροφοδο-
σία και οι αμερικάνοι δεν μπορούν να
επέμβουν με ενωμένες τις δυνάμεις του
καπιταλιστικού συστήματος, γιατί βρί-
σκονται σε πλήρη ανάπτυξη οι εσωτε-
ρικές αντιθέσεις και ανταγωνισμός του.
Είναι οι αντιθέσεις του καπιταλιστικού
συστήματος. Για να ζήσουν οι γερμα-
νοί και οι γάλλοι, οφείλουν ν’ ανταγω-
νιστούν οικονομικά τους αμερικάνους.
Αλλά ταυτόχρονα, για να ζήσουν και να
εξακολουθήσουν να υπάρχουν, οφεί-
λουν στρατιωτικά να υποταχτούν στους
αμερικάνους.
Αν δεν υπήρχαν τα Εργατικά Κράτη
θα είχαν αποφασίσει διαφορετικά, γιατί
τότε δεν θα υπήρχε ο φόβος μήπως ξε-
περαστούν. Θα έκαναν λοιπόν μια ανοι-
χτή πάλη, ακόμα κι έναν πόλεμο ανάμε-
σά τους. Από τη στιγμή που υπάρχουν
τα Εργατικά Κράτη, αισθάνονται ότι θα
ξεπεραστούν. Έτσι συγκρατούν την πά-
λη, τη διαμάχη και τη σύγκρουση ανά-
μεσα στις καπιταλιστικές χώρες, όπως
ανάμεσα στον αμερικάνικο, το γερμα-
νικό και το γαλλικό ιμπεριαλισμό. Έτσι η
σύγκρουση δεν γίνεται άμεσα αλλά έμ-
μεσα. Ταυτόχρονα βαραίνει η κρίση που
υπάρχει σε όλους αυτούς.
Όλο αυτό δείχνει την αδυναμία του
καπιταλιστικού συστήματος κι ότι κά-
θε καταπιεσμένη χώρα που θέλει να
προχωρήσει, οφείλει να συμμαχήσει με
την ΕΣΣΔ. Αυτό είναι μια απόκρουση
της θέσης του ιταλικού, ισπανικού και
γιουγκοσλάβικου Κομμουνιστικού Κόμ-
ματος. Η λογική ανάγκη επιβάλλει σ’ αυ-
τές τις χώρες να συμμαχήσουν με την
ΕΣΣΔ. Αυτός είναι ο προλεταριακός δι-
εθνισμός, έστω κι αν δεν εκπληρώνε-
ται σε όλες τις δυνατές συνθήκες, ανώ-
τερες απ’ ότι είναι σήμερα, από τη μεριά
των Εργατικών Κρατών. Δεν τον εκπλη-
ρώνουν ακόμα όπως πρέπει, αλλά αυ-
τή είναι η μορφή με την οποία δίνεται
σήμερα ο προλεταριακός διεθνισμός.
Και ταυτόχρονα αυτή είναι η μορφή με
την οποία μπορούν να προχωρήσουν
και ν’ αμυνθούν αυτές οι χώρες, μορ-
φή που πάει ενάντια στην πολιτική αυ-
τών των κομμάτων, που τα οδηγεί στην
απομόνωση. Και οι κινέζοι, που θα μπο-
ρούσαν να συμμετέχουν σ’ αυτό το προ-
τσές, κλείνουν το στόμα. Δεν έχουν πο-
λιτική απέναντι σ’ αυτό, ούτε δύναμη,
ούτε κύρος, γιατί έχουν μια εσωτερική
κρίση, που έχει προκληθεί από την ανά-
πτυξη δεξιών τάσεων, όπως φάνηκε από
τα δικά τους «ντατσιμπάο» (εφημερίδες
τοίχου), στο εσωτερικό όλης της Κίνας.
Υπάρχει μια συγκράτηση των κινέζων,
όσο αφορά τις επιθέσεις τους ενάντια
στους σοβιετικούς και τους βιετναμέ-
ζους, που σημαίνει ότι υπάρχουν εσω-
τερικές αντιδράσεις. Αυτό δείχνει ότι η
αντεπαναστατική κινέζικη ηγεσία δεν
μπορεί να συνεχίσει μ’ αυτή την πολι-
τική και τους στόχους της. Αυτό επίσης
διευκολύνει το να εμποδίζεται η πολιτι-
κή του ιμπεριαλισμού. Δεν μπορεί κα-
νείς να λέει ή να περιμένει το αν οι αμε-
ρικάνοι θα πάνε ή όχι πιο μακριά. Αυτό
που είναι ξεκάθαρο είναι ότι οι αμερικά-
νοι δεν μπορούν να κάνουν πολεμικές
προετοιμασίες και να καθορίζουν μό-
νο με βάση το τί αποφασίζουν οι ίδιοι.
Είναι αναγκασμένοι να πάρουν υπό-
ψη τους και τον υπόλοιπο κόσμο κι αυ-
τό τους συγκρατεί. Μπορούν ακόμα να
προετοιμάσουν και να κάνουν τον πόλε-
μο, θα τον κάνουν οπωσδήποτε σε μια
καθορισμένη στιγμή, αλλά δεν καθορί-
ζουν πλέον αυτοί την πορεία της ιστο-
ρίας. Όταν είναι αναγκασμένοι να σκο-
ντάφτουν μπροστά σε μια μικρή χώρα,
όπως το Ιράν, που αντιμετωπίζει όλους
αυτούς τους τύπους που έχουν στη διά-
θεσή τους ατομικά όπλα, που θα αρκού-
σαν για να καταστρέψουν το Ιράν σ’ ένα
δευτερόλεπτο, είναι γιατί η απόφαση
δεν είναι μόνο στρατιωτική. Στρατιωτι-
κά είναι τα μέσα, αλλά η απόφαση είναι
κοινωνική. Οι λαοί του κόσμου βλέπουν
ότι το σοβιετικό Εργατικό Κράτος που
έχει μια σοσιαλιστική κοινωνική διάρ-
θρωση, είναι αυτό που υποστηρίζει το
Ιράν. Και οι αμερικάνοι αναγκάζονται να
συγκρατηθούν, γιατί υπάρχει η Σοβιετι-
κή Ένωση κι όχι γιατί το Ιράν είναι δυνα-
τό οικονομικά και στρατιωτικά.
Οι απειλές και το οικονομικό μποϊκο-
τάζ δεν έχουν σημασία. Αντίθετα, όπως
στην περίπτωση του μποϊκοτάζ που
έκαναν οι αμερικάνοι στην ΕΣΣΔ, αυ-
τό θ’ αναπτύξει την οικονομία, την κρα-
τικοποίηση, τον προγραμματισμό, τις
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 21
κρατικές επενδύσεις για την ανάπτυξη
της οικονομίας. Όπως γίνεται τώρα με
το στάρι στην ΕΣΣΔ. Όταν έγινε το μπο-
ϊκοτάζ στο στάρι της ΕΣΣΔ από τη μεριά
των αμερικάνων, εγώ έγραψα διάφορα
άρθρα, λέγοντας ότι αυτό θα παροτρύ-
νει στη Σοβιετική Ένωση την ανάπτυξη
των σοβχόζ και την αύξηση της παρα-
γωγής. Κι αυτό κάνουν τώρα.
Αυτό δείχνει την παγκόσμια αδυνα-
μία του καπιταλιστικού συστήματος.
Ταυτόχρονα δείχνει ότι τα Κομμουνι-
στικά Κόμματα που θέλουν να κάνουν
μια πολιτική συμμαχίας και συμφωνιών
με τις καπιταλιστικές χώρες κι ανάπτυ-
ξης ρεφορμιστικής σ’ αυτές, δεν έχουν
καμιά προοπτική. Ούτε το ιταλικό, ού-
τε το ισπανικό, ούτε το γιουγκοσλάβικο
ΚΚ. Αυτό δείχνει ότι οι αποφάσεις παίρ-
νονται με βάση τις δύο μεγάλες δυνά-
μεις τις ιστορίας: το καπιταλιστικό σύ-
στημα που αντιπροσωπεύεται από τους
αμερικάνους από τη μια και τα Εργατικά
Κράτη που αντιπροσωπεύονται από την
ΕΣΣΔ από την άλλη. Χωρίς αυτή, το ιτα-
λικό ΚΚ δεν θα είχε καμιά δύναμη στην
Ιταλία. Ο ιταλικός καπιταλισμός θα είχε
ήδη κάνει διάφορα πραξικοπήματα. Δεν
τα κάνει γιατί υπάρχει η ΕΣΣΔ, η Ουγγα-
ρία, η Βουλγαρία.
Ο Κάρτερ κάνει αυτή την πολιτική
για κάποιο εκλογικό συμφέρον, αλλά
το βασικό δεν είναι αυτό. Είναι ότι δεν
μπορεί να πάρει κανένα μέτρο. Ακόμα
και η κρίση που υπάρχει στην Αίγυπτο
και στο Ισραήλ, το δείχνει. Οι αμερικά-
νοι αναζητούν με κάθε τρόπο μια συμ-
φωνία ανάμεσά τους, για να έχουν κά-
ποιο κύρος πάνω στους εβραίους των
ΗΠΑ κι επίσης πάνω στους άραβες και
δεν το έχουν ούτε πάνω στους μεν, ούτε
πάνω στους δε. Μετά από τη συμφωνία
που έκαναν με τον Μπέγκιν, πίστεψαν
ότι όλα θα ρυθμίζονταν, αλλά δεν υπάρ-
χει τίποτα τέτοιο. Αντίθετα, έχει αρχίσει
σε αρκετά ανυψωμένο επίπεδο, η αντί-
σταση και η πάλη ενάντια στον Σαντάτ.
Ήδη έχει αρχίσει μια πάρα πολύ μεγάλη
κρίση. Ο ιμπεριαλισμός θέλησε να κά-
νει με τον υπόλοιπο καπιταλισμό αυτό
που έκανε με την Αίγυπτο και το Ισρα-
ήλ, να κάνει δηλαδή μια συμφωνία, ένα
συνονθύλευμα όπως, όπως, για να τρα-
βήξει σε μάκρος αυτό το προτσές. Για-
τί σ’ αυτή τη συμφωνία με τον Μπέγκιν,
οι αμερικάνοι δεν κάνουν ούτε μια σο-
βαρή, σημαντική και ανθρωπιστικά αξι-
όλογη πρόταση. Είναι απλά δολοφόνοι,
τόσο αυτοί, όσο και οι ισραηλινοί.
Αυτό προωθεί και διαπαιδαγωγεί τις
αμερικάνικες μάζες, κάνοντάς τες να
βλέπουν ότι ο αμερικάνικος ιμπεριαλι-
σμός δεν είναι παντοδύναμος, ότι δεν
έχουν καμιά αξία τα ατομικά όπλα, απέ-
ναντι στην απόφαση των λαών να τον
22 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
διώξουν. Οι αμερικάνικες μάζες βλέ-
πουν και διαπαιδαγωγούνται από το πα-
γκόσμιο προτσές. Όχι από τα προβλή-
ματα της Βόρειας Αμερικής, αλλά από
τα παγκόσμια προβλήματα, που τα ζουν.
Γι’ αυτό ο Κάρτερ δεν κάνει καμιά έκκλη-
ση στον αμερικάνικο λαό να κινητοποι-
ηθεί για να υπερασπίσει την «αξιοπρέ-
πεια» των ΗΠΑ. Γιατί δεν καλεί το λαό σε
μια συγκέντρωση ή σε μια διαδήλωση,
όταν την ίδια στιγμή οι ιρανοί κάνουν
διαδηλώσεις, όπου οι γυναίκες κατεβαί-
νουν με το βέλο στο κεφάλι και με το μυ-
δράλιο στο χέρι;
Το Ιράν δεν έχει καμιά δύναμη, ού-
τε στρατιωτική, ούτε πολιτική. Έχει μια
οικονομική δύναμη, αλλά η οικονομι-
κή διάρθρωσή του είναι πάρα πολύ κα-
θυστερημένη. Παρόλα αυτά λέει στους
αμερικάνους: «Έξω από δω, ληστές!».
Και οι κομμουνιστές της Ιταλίας, της
Ισπανίας και της Γιουγκοσλαβίας θα το
δουν αυτό. Θα δουν ότι αυτή είναι η πο-
λιτική που πρέπει να κάνουν. Η σοβιετι-
κή επέμβαση καθόρισε αυτά τα γεγονό-
τα στο Ιράν.
Ο ιμπεριαλισμός, ανεξάρτητα από
πραγματικές ή όχι αιτίες, ανεξάρτητα
από τη σύγκρουση σε σχέση με τους
ομήρους, αναζητούσε κι αναζητάει να
οξύνει τις αντιθέσεις, για να δικαιολογή-
σει μια πολεμική πολιτική, που δεν γίνε-
ται μόνο ή στενά για εκλογικούς λόγους,
αλλά για λόγους ιμπεριαλιστικούς. Δεν
μπορούν ν’ ανεχθούν τη συνεχή εξα-
σθένισή τους και το γεγονός ότι έχουν
συνεχώς ν’ αντιμετωπίσουν τις προκλή-
σεις που δέχονται και τη με κάθε τρόπο
αντιπολίτευση σ’ αυτούς, από τις διάφο-
ρες χώρες του κόσμου. Επίσης δεν μπο-
ρούν ν’ ανεχθούν την οπισθοδρόμησή
τους σε άλλες χώρες, πράγμα που βλέ-
πουν ότι θα συνεχιστεί, όπως στη Λα-
τινική Αμερική και τη χρεοκοπία της
προσπάθειας να εκμεταλλευτούν την
περίπτωση του Τίτο. Περίμεναν ότι αυ-
τός θ’ ακολουθούσε μια πολιτική πιο επι-
θετική ενάντια στην ΕΣΣΔ και δεν συνέ-
βη κάτι τέτοιο. Αντίθετα, ένα μέλος της
Κυβέρνησης του Τίτο βρίσκεται τώρα
στη Μόσχα. Ο Τίτο ήδη έχει εξαφανιστεί
κι ακόμα δεν υπάρχει μια ανοιχτή αντι-
σοβιετική πολιτική. Οι γιουγκοσλάβοι
αντιστέκονται δεν πάνε στη Διάσκεψη
των Κομμουνιστικών Κομμάτων, αλλά
ταυτόχρονα προσπαθούν να δικαιολο-
γηθούν, λέγοντας ότι δεν πάνε εκεί, όχι
γιατί είναι ενάντια, αλλά γιατί δεν υπάρ-
χει λόγος να γίνει αυτή η Διάσκεψη και
πρέπει να κάνουν άλλη πολιτική. Δη-
λαδή δεν αντιτίθενται, δεν επιτίθενται,
αλλά δικαιολογούνται. Το ίδιο οι ιταλοί.
Δεν πάνε κι αυτοί στη Διάσκεψη, αλλά
πριν λίγο έστειλαν τον τέταρτο σε σημα-
σία ηγέτη τους μετά τον Μπερλίνγκου-
ερ, για να συζητήσει στη Μόσχα.
Αυτή η στάση απέναντι στο Ιράν εί-
ναι μια στάση αδυναμίας του ιμπερια-
λισμού, αλλά μπορεί να είναι και η αρ-
χή μιας πολύ πιο αποφασιστικής φάσης,
όπου θα πρέπει ν’ αποκρουστεί ο ιμπε-
ριαλισμός. Ο ιμπεριαλισμός θα προ-
σπαθήσει να τραβήξει τις άλλες αστι-
κές τάξεις στο να τον υποστηρίξουν.
Αυτό προσπαθεί να κάνει. Προσπαθεί
να τραβήξει τις αστικές τάξεις πίσω του.
Ήδη θέλησε να κάνει το ίδιο απέναντι
στη σοβιετική επέμβαση στο Αφγανι-
στάν, αλλά χρεοκόπησε. Τώρα είναι πιο
επιθετικός και ψάχνει οποιοδήποτε μέ-
σο, οποιαδήποτε δικαιολογία, για να πι-
έσει τις άλλες καπιταλιστικές χώρες, για
να κάνουν ένα αντισοβιετικό ενιαίο μέ-
τωπο. Αυτό δεν είναι μια μερική αντί-
δραση του ιμπεριαλισμού απέναντι στο
προτσές του Ιράν, αλλά ο ιμπεριαλισμός
προσπαθεί να βρει τρόπο για να επιβλη-
θεί στις υπόλοιπες καπιταλιστικές χώ-
ρες και να τους αφαιρέσει ακόμα κι αυτή
τη μικρή ανεξαρτησία τους, όσο αφο-
ρά την πολιτική στάση τους απέναντι
στον υπόλοιπο κόσμο. Δηλαδή ο ιμπε-
ριαλισμός θέλει να εμποδίσει τους σο-
βιετικούς, που αντιπροσωπεύουν όλα
τα Εργατικά Κράτη, να στηρίζονται στον
ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Ταυ-
τόχρονα ο ιμπεριαλισμός βλέπει το προ-
τσές της ανόδου της επανάστασης, που
καταρρακώνει το καπιταλιστικό κύρος,
τη δύναμη και το βάρος του συστήμα-
τος κι αντίθετα αυξάνει το προτσές της
αποσύνθεσης των καπιταλιστικών χω-
ρών και την επιρροή αυτού του προ-
τσές πάνω στις ίδιες τις χώρες του. Σε
κάθε καπιταλιστική χώρα, αυτό το προ-
τσές δείχνει ότι αυτός που είναι αδύ-
ναμος είναι ο καπιταλισμός κι όχι η
Νικαράγουα. Αδύναμος είναι ο ιμπερια-
λισμός. Γι’ αυτό προσπαθεί να σταματή-
σει αυτό το προτσές, έτσι ώστε αν πρό-
κειται να πάρει ένα στρατιωτικό μέτρο
άμεσης σύγκρουσης, να τραβήξει μα-
ζί του τον υπόλοιπο καπιταλιστικό κό-
σμο, για να μην είναι αυτός που θα κρα-
τήσει μόνος το βάρος της. Ο ίδιος έχει
συμφέρον να μείνει ανέπαφος μετά από
μια τέτοια σύγκρουση και να είναι η Ευ-
ρώπη αυτή που θα πληρώσει τις συνέ-
πειές της. Ταυτόχρονα θέλει να τραβή-
ξει τον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο
μαζί του, πρώτα πρώτα για να προετοι-
μάσει τον πόλεμο ενάντια στα Εργατικά
Κράτη και ταυτόχρονα τις συνθήκες για
ν’ αντιμετωπίσει το προτσές της επέκτα-
σης της επανάστασης στη Λατινική Αμε-
ρική, στην Αφρική και στην Ασία. Αυτός
είναι ο στόχος αυτών των μέτρων των
αμερικάνων.
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 10-4-1980
 Αφιέρωμα στα 50 χρόνια από το Γαλλικό Μάη
ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ, ΣΤΗΝ
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΟ-ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 16 Μαΐου 1968
Παρουσίαση: Στην επέτειο των 50 χρόνων από το Γαλλικό Μάη, η ιστορία της παγκόσμιας ταξικής κι επαναστατικής πάλης
συνεχίζει στο δρόμο της Διαρκούς Σοσιαλιστικής, Κοινωνικής και Πολιτικής Επανάστασης, όσο κι αν η προδοσία των γραφει-
οκρατικών ηγεσιών των Κομμουνιστικών και Σοσιαλιστικών Κομμάτων των καπιταλιστικών και εργατικών κρατών προσπάθη-
σε, προσπαθεί, κατάφερε –ποτέ πλήρως- να οπισθοδρομήσει αυτή την επανάσταση προς τον καπιταλισμό. Η «πολιτιστική επα-
νάσταση» των φοιτητών της Γαλλίας του 1968 και η «ανατρεπτική» Γενική Απεργία, οι καταλήψεις των εργοστασίων και όλες οι
μορφές Δυαδικής Εξουσίας που αναπτύχθηκαν τότε, ήταν βαθιές εκφράσεις αυτής της Διαρκούς Επανάστασης, με το κείμενο
αυτό του Χ. Ποσάδας να δίνει, όπως και όλο το έργο του, την αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική προοπτική τους, συνέχεια
των κειμένων και του έργων των μαρξιστών δασκάλων της ιστορίας. Τα 50 χρόνια που μεσολάβησαν απέδειξαν με τον πιο κα-
τηγορηματικό τρόπο, τόσο θετικά, στις δύο πρώτες δεκαετίες μετά από το Γαλλικό Μάη, με την πρόοδο της σοσιαλιστικής επα-
νάστασης στον κόσμο, με τη Μερική Αναγέννηση των Εργατικών Κρατών και την Ιστορική Επανασυνάντηση του Παγκόσμιου
Κομμουνιστικού Κινήματος με το Μαρξισμό-Λενινισμό, ενάντια στην αντεπαναστατική γραφειοκρατία, όσο και αρνητικά, με
την ανοιχτή προδοσία και πτώση της γραφειοκρατίας των ΚΚ και των Εργατικών Κρατών, όπου βέβαια αυτή το κατάφερε, την
πλήρη ισχύ αυτών των αναλύσεων του Χ. Ποσάδας και της προοπτικής που αυτός και ο μαρξισμός-λενινισμός προβλέπει για την
ιστορία της ανθρωπότητας. Ο παγκόσμιος ανταγωνισμός και αντιπαράθεση «συστήματος ενάντια σε σύστημα», του σοσιαλι-
σμού ενάντια στον καπιταλισμό, το «τελικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών ανάμεσά τους», ο πόλεμος που προετοιμάζει και κά-
νει ο ιμπεριαλισμός ενάντια στην ανθρωπότητα, απέναντι σε μια «ανθρωπότητα ώριμη για το σοσιαλισμό», σ’ έναν παγκόσμιο
συσχετισμό των ταξικών δυνάμεων και πάλι ευνοϊκό για τη σοσιαλιστική επανάσταση, με μια ολοκληρωτική κρίση αποσύνθε-
σης του καπιταλισμού, όσο κι αν παίρνουν διαφορετικές μορφές στη σημερινή φάση, καθορίζεται ολοφάνερα από την ανάγκη
της μοναδικής προοδευτικής διεξόδου για την ανθρωπότητα, της σοσιαλιστικής επανάστασης και της οικοδόμησης του σοσι-
αλισμού. Με άμεση προτεραιότητα την οικοδόμηση του Ενιαίου Αντιιμπεριαλιστικού και Αντικαπιταλιστικού Μετώπου και των
Εργατο-Αγροτικών Κυβερνήσεων στην πορεία προς την Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία, το Εργατικό Κράτος, μ’ αυτή την έννοια
Κυβερνήσεων της Αριστεράς –κι όχι της «Αριστεράς» υποταγμένης στον καπιταλισμό- σε κάθε χώρα, περιοχή, ήπειρο, πλανή-
τη Γη, όπως το προβλέπει και το προβάλλει ο Χ. Ποσάδας. Γιατί η ιστορική ανάγκη του σοσιαλισμού βρίσκει και θα βρει τρόπο
να επιβληθεί παντού.

Οι φοιτητές της Γαλλίας έχουν προ-
χωρήσει σε επαναστατικά συνθήμα-
τα. Δεν έχουν πρόγραμμα, δεν έχουν
ακριβείς στόχους. Προωθούν ενδιάμε-
σα συνθήματα, δρουν σποραδικά, χω-
ρίς συνέχεια. Φυσικά θα μπορούσαν να
έχουν διατυπώσει ένα πρόγραμμα για
το πανεπιστήμιο, αλλά για ποιον; μπο-
ρούν να διατυπώσουν ένα αντικαπι-
ταλιστικό πρόγραμμα, αλλά δεν μπο-
ρούν να κάνουν να νικήσουν από μόνοι
τους. Είναι πολύ καθαρό ότι ο καπιτα-
λισμός δεν πρόκειται να τους δώσει τα
όπλα για να μπορέσουν να τα χρησιμο-
ποιήσουν για να τον ανατρέψουν. Ο κα-
πιταλισμός θα κάνει μια σειρά από πα-
ραχωρήσεις στους φοιτητές, γιατί εν
μέρει αυτές οι μεταρρυθμίσεις είναι
απαραίτητες, ακόμη και από καπιταλι-
στική άποψη, επειδή τα προγράμματα
είναι παλιά και ξεπερασμένα. Αυτό δεί-
χνει επίσης ότι ακόμη και χωρίς να πά-
ρουμε την εξουσία, είναι δυνατόν, με μια
επαναστατική δράση, να καταργήσου-
με αναχρονιστικές πτυχές, να πραγμα-
τοποιήσουμε κάποιες μεταρρυθμίσεις,
που είναι απαραίτητες για να συνεχίσου-
με να προχωρούμε στην επανάσταση.
Οι φοιτητές αγωνίζονται για μεταρρυθ-
μίσεις, αλλά για επαναστατικές μεταρ-
ρυθμίσεις. Συμφωνούμε με αυτό, με αυ-
τή την «πολιτιστική επανάσταση», αλλά
δεν το θεωρούμε σαν τελικό στόχο. Οι
φοιτητές πήραν αυτή την «πολιτιστική
επανάσταση» σαν τέτοιο στόχο. Ήταν
στην πορεία που συνειδητοποίησαν ότι
ήταν πολύ περιορισμένο αυτό και τό-
τε κάλεσαν τους εργάτες. Προσέφυγαν
στους εργάτες, γιατί δεν ξέρουν τι να
κάνουν. Πρέπει να αναρωτιούνται: «Και
τώρα, τί κάνουμε;». Πήραν την υποστή-
ριξη και τη συμπόρευση που ήθελαν,
αλλά δεν ξέρουν ακόμη τί να κάνουν.
   Οι φοιτητές κατανοούν ότι πρέπει να
προσφύγουν στους εργάτες, γιατί αυ-
τοί είναι το πρόγραμμα, οι στόχοι και η
δύναμη για την κατάληψη της εξουσίας.
Χωρίς να το λένε, οι φοιτητές αυτό βά-
ζουν στην ημερήσια διάταξη. Οι φοιτη-
τές γίνονται καλά αποδεκτοί από τους
εργάτες. Αλλά οι εργατικές ηγεσίες είναι
αντίθετες. Αυτές προσπαθούν να διακό-
ψουν αυτή την επαφή, για ν΄ αναλάβουν
οι ίδιες την καθοδήγηση, παραμερίζο-
ντας τους φοιτητές, γιατί αυτοί ωθούν
στην κατάργηση της γραφειοκρατίας.
Η γενική τάση αυτού του κινήματος εί-
ναι να διαχωριστεί από τις συντηρητικές
γραφειοκρατικές ηγεσίες, που παίζουν
το παιχνίδι του καπιταλισμού. Αυτός εί-
ναι ο σκοπός αυτού του κινήματος. Μια
τέτοια αντίδραση δείχνει την αναγκαιό-
τητα –και ήδη την πιθανότητα- ν’ ανα-
τραπούν αυτές οι ηγεσίες. Αυτό είπα-
με όταν αναλύσαμε τον «εσωτερικό
εισοδισμό» (*). Τώρα οι συνθήκες συ-
γκεντρώνονται για την εφαρμογή του.
      Η επιτυχία της Γενικής Απεργίας στη
Γαλλία αλλάζει τον ταξικό συσχετισμό
σε ολόκληρη την Ευρώπη και θα τεί-
νει άμεσα στο να καταργήσει τον ευρω-
παϊκό καπιταλισμό, να επιταχύνει την
αποσύνθεσή του. Η Γαλλία είναι ένας
ακρογωνιαίος λίθος για τον παγκόσμιο
καπιταλισμό. Ήταν η γέφυρα ανάμε-
σα στον παγκόσμιο καπιταλισμό και τη
γραφειοκρατία των Εργατικών Κρατών.
Ο Ντε Γκωλ ήταν ο αιχμή του δόρατος
και τώρα γύρω του όλα αποσυντίθενται.
Αυτή η απεργία αποδιαρθρώνει όλους
τους μηχανισμούς που δημιουργούνται
από τον καπιταλισμό. Επιπλέον, η Γενική
Απεργία του γαλλικού προλεταριάτου,
ο θρίαμβος του ιταλικού προλεταριά-
του στις εκλογές, θα ενθαρρύνει τους
αγώνες του υπόλοιπου προλεταριάτου
της Ευρώπης και τους αγώνες του προ-
λεταριάτου των Εργατικών Κρατών.
   Σε μια τέτοια κατάσταση, η γραφειο-
κρατία είναι υποχρεωμένη ν’ απαντήσει
με μέτρα που πηγαίνουν προς τ’ αριστε-
ρά, με αντικαπιταλιστικά μέτρα, ακόμη
και αν δεν είναι αντικαπιταλιστικά παρά
μόνο στη μορφή. Αλλά αυτή τη φορά, η
γραφειοκρατία δεν μπορεί πλέον να μι-
λά για ειρηνική συνύπαρξη: οφείλει να
μιλήσει για σοσιαλιστικές προοπτικές.
Η Γενική Απεργία δεν είναι το προϊόν
της κινητοποίησης των φοιτητών. Αυ-
τοί επέτρεψαν μια συγκεντροποίηση.
Αλλά ακόμη και πριν από αυτές τις φοι-
τητικές κινητοποιήσεις, υπήρξαν στη

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 23
Γαλλία τρεις Γενικές Απεργίες. Οι εργά-
τες είχαν καταλάβει εργοστάσια, έκα-
ναν απεργίες, πάλεψαν, όπως στο Κάεν,
όπου όλος ο πληθυσμός είχε συμμετά-
σχει στην πάλη κατά της αστυνομίας.
Ήταν κυρίως νέοι που ξεκίνησαν, αλ-
λά τράβηξαν και τον υπόλοιπο πληθυ-
σμό. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ενήλικες
εργάτες είχαν αποσυρθεί από τον αγώ-
να, αλλά δεν τόλμησαν να ξεκινήσουν
αυτοί, γιατί έβλεπαν το μηχανισμό που
διέθετε το Κομμουνιστικό Κόμμα. Οι νέ-
οι αισθάνθηκαν εσωτερικά ότι είχαν την
απόφαση να ξεκινήσουν και το έκαναν.
Αυτή είναι η σπουδαιότητα του φοιτητι-
κού κινήματος: έδωσαν την ώθηση, ξε-
κίνησαν και δημιούργησαν ένα κέντρο.
Πριν από αυτούς τους αγώνες, υπήρ-
ξαν ήδη δυναμικές κινητοποιήσεις, μέ-
σω των οποίων το προλεταριάτο έψα-
ξε να βρει πώς θα συγκεντρωθεί και θα
προωθήσει την πάλη. Μέσα σ’ ένα χρό-
νο, τρεις Γενικές Απεργίες παρέλυσαν
σχεδόν εντελώς τη Γαλλία. Είναι γι’ αυτό
το λόγο που γράψαμε στα προηγούμε-
να άρθρα μας: «Η δράση του γαλλικού
προλεταριάτου δείχνει ότι περιμένει μό-
νο μια ευκαιρία, ένα κέντρο, για να ξε-
κινήσει την πάλη». Αλλά αυτό που είναι
πιο σημαντικό τώρα είναι να δούμε, μέ-
σα από αυτή την πάλη, ότι οι συνθήκες
είναι ώριμες για να σπάσουμε με τη γρα-
φειοκρατική ηγεσία. Πρέπει να το δού-
με, γιατί αυτές οι ηγεσίες είναι ένα εμπό-
διο. Μέσα στο προτσές που έχει ανοίξει
εδώ και λίγες μέρες, ξεκίνησε η πτώ-
ση της γραφειοκρατίας. Αυτή η πτώση
δεν θα απαιτήσει πια μεγάλες καθυστε-
ρήσεις. Το πιο σημαντικό καθήκον της
στιγμής είναι η οργάνωση της ηγεσίας,
που θα συγκεντρώσει αυτή την αγωνι-
στική θέληση. Αυτός είναι ο λόγος για
τον οποίο η CGT (Γενική Συνομοσπον-
δία Εργατών, της Γαλλίας) έσπευσε να
πει στην αστική τάξη: «είμαστε ενάντια
στην εξέγερση», αλλά ταυτόχρονα εί-
ναι υποχρεωμένη να μιλάει για σοσιαλι-
στικά μέτρα. Ο Μαντές Φρανς, ο τύπος
που προτάθηκε να είναι ο νέος πρωθυ-
πουργός, είναι επίσης αναγκασμένος να
μιλήσει για σοσιαλιστικά μέτρα. Δηλα-
δή, πρέπει να επιστρέψουν στα μέτρα
που πάρθηκαν το 1945 - 1946, μετά το
τέλος του πολέμου, δηλαδή στη στιγ-
μή όπου πραγματοποιήθηκε μια σειρά
εθνικοποιήσεων. Είναι ένα άμεσο χτύ-
πημα που δόθηκε στην παγκόσμια δι-
άρθρωση του καπιταλισμού. Πράγματι,
η Γαλλία είναι ένας ακρογωνιαίος λίθος
του καπιταλισμού, όχι λόγω της οικο-
νομικής σημασίας της, αλλά λόγω του
πολιτικού της ρόλου, επειδή παρουσι-
άστηκε σαν μια από τις δυνατότητες,
σαν ένα από τα εφόδια που μπορούσε
να συνεχίσει να χρησιμοποιεί ο καπιτα-
λισμός, για να προσπαθήσει να συγκρα-
τήσει την ανάπτυξη της επανάστασης.
Όλα αυτά τώρα σπάνε. Όποια κι αν εί-
ναι η έκβαση κι ακόμα αν o Πομπιντού
δεν παραιτηθεί, όλα αυτά τώρα κατα-
στρέφονται. Αυτή η κυβέρνηση δεν
24 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
θα είναι πλέον σε θέση να διατηρηθεί.
Το προλεταριάτο θα εξαπολυθεί και πά-
λι. Θα το κάνει! Οι συνέπειες αυτής της
πάλης θα είναι άμεσες για τον καπιταλι-
σμό, στην Ιταλία, την Αγγλία, το Βέλγιο,
τη Γερμανία και σε ολόκληρη την Ευρώ-
πη. Αυτή η πάλη καταστρέφει ολόκληρο
το παγκόσμιο σύστημα που έχει εγκα-
τασταθεί από τον καπιταλισμό. Αυτή εί-
ναι μια νέα φάση στο στάδιο που ζούμε!
Επιπλέον θα βαρύνει πάνω στην κρίση
των Εργατικών Κρατών. Οι Κινέζοι δεν
έλαβαν υπόψη, μέχρι τώρα, το ευρωπα-
ϊκό προλεταριάτο: αυτοί οι αγώνες θα
παροτρύνουν τις επαναστατικές τάσεις.
Και στην Κούβα επίσης. Σε όλα τα Εργα-
τικά Κράτη, το προλεταριάτο θα αισθαν-
θεί ενθαρρυμένο στο να επέμβει. Το πιο
σημαντικό συμπέρασμα από όλα αυτά,
το πιο επικίνδυνο μέτρο για τον καπιτα-
λισμό και τη γραφειοκρατία, είναι ότι θα
παροτρύνει την πάλη για την κατάργη-
ση οποιασδήποτε καταπιεστικής εξουσί-
ας. Το κέντρο που ενοποίησε ολόκληρο
το προλεταριάτο, ήταν η πάλη ενάντια
στις διακρίσεις, ενάντια στην αλαζονι-
κή γραφειοκρατία κι ενάντια στην κα-
πιταλιστική επιλογή και κίνητρο. Αυτό
που ένωσε είναι η πάλη ενάντια σε κά-
θε επιβολή και η πάλη για τα σοσιαλιστι-
κά μέτρα. Είναι οι φοιτητές που ξεκίνη-
σαν και τώρα πρόκειται να επεκταθούν
όλο και περισσότερο στο συνδικαλι-
στικό στρατόπεδο, στις συζητήσεις πά-
νω στο πρόγραμμα και τους στόχους.
Επιπλέον, η Γενική Απεργία στη Γαλλία
δεν αποτελεί μεμονωμένο γεγονός: βα-
σίζεται στον θρίαμβο του ιταλικού προ-
λεταριάτου στις εκλογές. Η απεργία στη
Γαλλία θα ενθαρρύνει τώρα το ιταλικό
προλεταριάτο. Η Γαλλία και η Ιταλία εί-
ναι δύο αποφασιστικά κέντρα για ολό-
κληρη την Ευρώπη, για το γερμανικό
προλεταριάτο, το οποίο περιμένει την
ευκαιρία να επέμβει κι αναζητά τρόπους
για να το κάνει. Είναι επειδή υπάρχει αυ-
τή η κατάσταση μέσα στο προλεταριά-
το, που οι διαδηλώσεις του Ρούντι Ντού-
τσκε (ηγέτη του φοιτητικού κινήματος
στη Δ. Γερμανία, σημ. μεταφρ.) έχουν
προκαλέσει έναν τέτοιο αντίκτυπο κι
εκεί. Δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε
δεκάδες μήνες, για να επέμβει με τη σει-
ρά του το γερμανικό προλεταριάτο.
Αυτό σπάει καθοριστικά την ισορρο-
πία στην οποία στηρίζονταν τόσο ο κα-
πιταλισμός όσο και η γραφειοκρατία
των Εργατικών Κρατών. Αυτή η ισορ-
ροπία σπάει πάλι κι αυτό θα εκφραστεί
στις τρέχουσες διαπραγματεύσεις για το
Βιετνάμ. Ο Ρήγκαν, κυβερνήτης της Κα-
λιφόρνια, αναγκάστηκε να πει: «συζη-
τήστε, αν και στο μεταξύ θα εξακολου-
θήσουμε την επίθεση». Αισθάνονται ότι
χάνουν έδαφος συνεχώς. Έτσι κάνουν
παραχωρήσεις. Οι διαπραγματεύσεις
για το Βιετνάμ πραγματοποιούνται σε
μια περίοδο και σ’ ένα κλίμα συνεχούς
προόδου της επανάστασης. Αυτό θα
παροτρύνει τις μάζες σε όλο τον κόσμο.
Ο ηγετικός ρόλος του προλεταριάτου
Ένα από τα σημαντικότερα συμπερά-
σματα που βγαίνουν από αυτή τη Γενι-
κή Απεργία, από αυτή την επαναστατική
κινητοποίηση των μαζών της Γαλλίας,
κάτω από την ηγεσία του προλεταριά-
του, είναι η απόδειξη, για άλλη μια φο-
ρά, του ηγετικού ρόλου της εργατικής
τάξης. Είναι αυτό που έχει το πρόγραμ-
μα, τους στόχους και την καθοδήγηση.
Η εργατική τάξη, λόγω του ρόλου της
στην οικονομία, καθοδηγεί όλο τον πλη-
θυσμό. Οι φοιτητές, αν και είναι ο πιο
αποφασισμένος τομέας, δεν μπορούν
να καθοδηγήσουν τον υπόλοιπο πλη-
θυσμό. Το προλεταριάτο έχει στόχους
που μπορούν, προσωρινά, να αντικα-
ταστήσουν το πρόγραμμα. Το Κομμου-
νιστικό Κόμμα και το Σοσιαλιστικό Κόμ-
μα δεν παρουσιάζουν το επαναστατικό,
αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, το πρό-
γραμμα για την κατάληψη της εξουσί-
ας. Επιδιώκουν μόνο να χρησιμοποιή-
σουν αυτές τις κινητοποιήσεις για να
κατακτηθούν ορισμένα μεταρρυθμι-
στικά μέτρα. Αλλά ο στόχος του προ-
λεταριάτου είναι η απαλλοτρίωση των
καπιταλιστικών επιχειρήσεων, η κρα-
τικοποίησή τους κάτω από εργατικό
έλεγχο, ο σχεδιασμός της οικονομίας.
Κι αυτό είναι ένα πρόγραμμα! Ακόμα και
χωρίς σαφώς διατυπωμένο πρόγραμμα,
χωρίς ηγεσία, το προλεταριάτο οφείλει,
από το δικό του κοινωνικό ρόλο, να πα-
λεύει γι’ αυτούς τους στόχους. Οι φοι-
τητές δεν μπορούν να παίξουν τέτοιο
ρόλο, γιατί η σημασία τους στην κοι-
νωνία δεν είναι καθοριστική. Οι φοιτη-
τές έχουν έναν προπαρασκευαστικό και
δευτερεύοντα ρόλο. Σε δώδεκα μέρες
πάλης, οι φοιτητές δεν κατάφεραν να
τραβήξουν τον υπόλοιπο πληθυσμό. Το
προλεταριάτο, μέσα σε τρεις μέρες, τρά-
βηξε μαζί του, στην πάλη, ολόκληρη τη
Γαλλία. Αυτό δείχνει επίσης ότι το προ-
τσές είναι πολύ βαθύτερο. Αρχικά, το
Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν ενάντια στο
κίνημα, προσπάθησε να το ελαχιστοποι-
ήσει, του αντιτάχθηκε. Αλλά αναγκάστη-
κε ν’ αλλάξει τη στάση και την τακτική
του, όταν αισθάνθηκε και είδε το βά-
θος αυτού του κινήματος. Τότε είναι που
με τη σειρά του κινήθηκε το Κομμουνι-
στικό Κόμμα. Δεν είναι η γραφειοκρα-
τική ηγεσία, οι Ντικλό, οι Βαλντέκ-Ρο-
σέ, που έχουν αισθανθεί αυτό το βάθος.
Ήταν τα μεσαία στελέχη αυτά που μετέ-
φεραν την επιρροή του κινήματος μέσα
στο Κόμμα. Γι’ αυτό η αλλαγή ήταν τό-
σο γρήγορη. Η ηγεσία δεν μπόρεσε να
το δει, να το αισθανθεί, γιατί δεν έχει κα-
μία σχέση με το ίδιο το κίνημα. Ήταν τα
μεσαία στελέχη που προχώρησαν και
μετέφεραν στο Κόμμα το επαναστατι-
κό συναίσθημα που υπήρχε στη βάση
και ανάγκασε το ΚΚ Γαλλίας ν’ αλλάξει
τη θέση του. Τώρα, το ΚΚΓ προσπαθεί
να αντλήσει πολιτικό πλεονέκτημα από
το κίνημα, από την κατάσταση που δη-
μιουργήθηκε, ενώ ταυτόχρονα συγκρα-
τεί τα μεσαία στελέχη, που θέλουν να
επιβάλουν την κομμουνιστική πολιτική.
Γι’ αυτό η ηγεσία είναι υποχρεωμένη να
μιλά για σοσιαλιστικά μέτρα. Ο Μαντές
Φρανς προσπαθεί κι αυτός να φρενάρει.
Προσπαθεί να συγκρατήσει το κίνημα
και όχι να το καθοδηγήσει. Αυτό το κίνη-
μα είναι ώριμο για να στραφεί προς την
κατάληψη της εξουσίας, τώρα!
Οι γαλλικές μάζες επιδιώκουν να πά-
ρουν την εξουσία. Ενήργησαν με το συ-
ναίσθημα, τη συνείδηση, την απόφαση
να παλέψουν μέχρι τον εμφύλιο πόλε-
μο και την κατάληψη της εξουσίας. Κα-
τέλαβαν τα εργοστάσια και καθοδή-
γησαν το κίνημα. Πρέπει να υπάρχουν
ήδη στη Γαλλία οι μορφές λειτουργί-
ας των σοβιέτ, εμπειρικές και ατελείς,
αλλά πρέπει να υπάρχουν μορφές σο-
βιετικής λειτουργίας, επειδή αυτό εί-
ναι το συναίσθημα των μαζών. Απο-
φάσισαν να απαλλαγούν από την
καπιταλιστική ηγεσία και πρόγραμμα,
από τα καπιταλιστικά εκτελεστικά όρ-
γανα και να πάρουν τη θέση τους. Αυ-
τός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ντε
Γκωλ δεν έχει καμία πρωτοβουλία.
Ο Ντε Γκωλ θα όφειλε από τη μεριά του
να είχε χρησιμοποιήσει την αστυνομία,
το στρατό. Γιατί δεν το έκανε; Όταν η
αστυνομία -όπως μόλις δήλωσε η ίδια-
αρνείται να επέμβει, είναι γιατί αισθά-
νεται ότι η επανάσταση πλησιάζει, εί-
ναι γιατί αισθάνεται ότι οποιαδήποτε
νέα σύγκρουση, θα οδηγήσει στην κα-
τάληψη της εξουσίας. Είναι γι’ αυτό που
η αστυνομία υποχωρεί. Ο Ντε Γκωλ δεν
έχει πρωτοβουλία. Αν είναι ακόμα εκεί,
είναι απλά και μόνο γιατί το Κομμουνι-
στικό Κόμμα δεν καλεί για την ανατρο-
πή του και τίποτα περισσότερο! Ο Ντε
Γκωλ δεν μπορεί καν να υπολογίζει στην
κοινοβουλευτική υποστήριξη. Το κοινο-
βούλιο ήταν εντελώς ηλίθιο και άχρη-
στο. Οι κομμουνιστικές ηγεσίες επιδιώ-
κουν τώρα να μεταφέρουν αυτούς τους
αγώνες στο κοινοβουλευτικό πεδίο, να
αφαιρέσουν την πρωτοβουλία δρά-
σης από τις μάζες. Αλλά αυτό το κίνη-
μα οφείλεται εξ ολοκλήρου στην πρω-
τοβουλία των μαζών. Ούτε το ΚΚΓ, ούτε
οι σοσιαλιστές, ούτε τα κοινοβούλια,
ούτε η ηγεσία της CGT δεν υπήρχε εκεί!
Υπήρχε η πρωτοβουλία των μαζών κι όχι
της ηγεσίας της CGT. Αλλά η CGT ήταν
το εργαλείο τους, γιατί μέσα από αυτό,
τα μεσαία στελέχη του ΚΚΓ έσπρωξαν
στην κινητοποίηση. Και το Κομμουνιστι-
κό Κόμμα αναγκάστηκε να τη στηρίξει.
Οι ηγεσίες, τόσο οι σοσιαλιστικές όσο
και οι κομμουνιστικές, επωφελήθηκαν
από μια κατάσταση, για την οποία δεν
είχαν προετοιμαστεί και η οποία δη-
μιουργήθηκε από ένα κίνημα που δεν
οργάνωσαν αυτές. Αντίθετα. Τώρα επι-
διώκουν να το καναλιζάρουν, να το απο-
προσανατολίσουν και να το στρέψουν
στο κοινοβουλευτικό πεδίο, να του στε-
ρήσουν την επαναστατική του έννοια.
Αλλά ανάμεσα στις μάζες υπάρχει ήδη
το Ενιαίο Επαναστατικό Μέτωπο. Αυ-
τό το κίνημα είναι ένα μαζικό επανα-
στατικό ενιαίο μέτωπο. Είναι σύμφωνα
με αυτό το ενιαίο μέτωπο που οι μάζες
έδρασαν στα εργοστάσια. Δεν υπήρ-
χε διαμάχη, ομιλίες, αλλά ένα καθολι-
κό ενιαίο μέτωπο. Αντίθετα, στους φοι-
τητές υπάρχουν επτά ή δέκα τάσεις, δεν
ξέρουν πώς να δράσουν, δεν έχουν ένα
κοινό πρόγραμμα, αν και έχουν ένα πο-
λύ ασαφές πρόγραμμα, αντικαπιταλιστι-
κών, αντι-γκωλικών δράσεων. Επιπλέ-
ον, οι φοιτητές δεν μπορούν να έχουν
πρόγραμμα. Μπορούν να έχουν ένα πο-
λύ γενικό πρόγραμμα. Αντίθετα, στο ερ-
γατικό κίνημα, δεν υπήρχε διάσπαση.
Για όλους η τάση ήταν να καταλάβουν
τα εργοστάσια και όλοι συμφώνησαν
σε αυτό. Γι΄ αυτό και τα Σοβιέτ ξεφυ-
τρώνουν στα εργοστάσια. Όταν κατα-
λαμβάνονται τα εργοστάσια, τη στιγμή
που υπάρχουν τρεις ή τέσσερες ξεχω-
ριστές συνδικαλιστικές συνομοσπονδί-
ες, είναι γιατί υπάρχει λειτουργία σοβι-
ετικού τύπου. Είναι αυτό που επέτρεψε
σε όλους τους εργάτες να συμφωνή-
σουν. Τα Σοβιέτ: αυτή είναι η πορεία γι’
αυτή τη νέα φάση. Η κομμουνιστική
ηγεσία δεν είχε την παραμικρή πρωτο-
βουλία σε αυτό το κίνημα: η νεολαία το
δημιούργησε. Αλλά αν η νεολαία μπό-
ρεσε να παίξει αυτό το ρόλο, είναι γιατί
υπολόγισε στη στήριξη, στη συμφωνία
του παλιού γαλλικού προλεταριάτου. Αν
δεν το έκανε, δεν θα μπορούσε να παί-
ξει αυτό το ρόλο. Αν οι φοιτητές δεν εί-
χαν αισθανθεί ότι μπορούσαν να υπολο-
γίσουν σε μια υποστήριξη, σε μια λαϊκή
βάση, δεν θα μπορούσαν να κάνουν αυ-
τό που έκαναν. Ήταν επειδή το κοινωνι-
κό κλίμα ήταν αυτό της επιδοκιμασίας,
της συμπάθειας, για το ότι οι φοιτητές
τόλμησαν να κινηθούν. Κι όταν το κίνη-
μα έδειξε ότι είναι αρκετά ισχυρό, ώστε
να τραβήξει της ηγεσίες του θεάτρου
(όπως αυτή του Οντεόν), τους πρυτάνεις
και τους κοσμήτορες των σχολών, τους
μεγάλους φυσικούς, τους σκηνοθέτες
του κινηματογράφου, είναι γιατί η αστι-
κή κοινωνία κλονίζεται συθέμελα από
την επανάσταση. Έγινε ολοφάνερη όλη
η ευθραυστότητα του Ντε Γκωλ και του
γαλλικού καπιταλισμού,.
Οι κομμουνιστές θέλουν να βάλουν το
πρόβλημα γύρω από τον Ντε Γκωλ. Αλλά
αυτός που διακυβεύεται είναι ο γαλλι-
κός καπιταλισμός, που παραμένει στην
εξουσία χάρη στον Ντε Γκωλ. Όταν τα
πάντα κλονίζονται και καταστρέφονται
με τέτοια ευκολία σε δέκα ημέρες, είναι
γιατί όλα αυτά ήταν παρόντα από πριν,
στη συνείδηση ​​των μαζών. Υπήρχε ήδη
η θέληση για να γίνουν όλα αυτά. Αυτή
η θέληση είχε ήδη εκφραστεί στις τρεις
Γενικές Απεργίες που έκανε το προλε-
ταριάτο πέρυσι, καθώς και στις 500 ψή-
φους που έλαβαν οι Ποσαδικοί-Τροτσκι-
στές στις εκλογές στο Σαν Ντενίς. Αυτές
οι φωνές σήμαιναν ότι μια πρωτοπορία
ξεπήδησε στους κόλπους των πιο συ-
γκεντρωμένων μαζών στο Κομμουνιστι-
κό Κόμμα και ότι αυτή η πρωτοπορία,
ψηφίζοντας τροτσκιστές, εξέφρασε την
επιθυμία της να πάρει την εξουσία. Αυ-
τό είναι το συμπέρασμα που βγάλαμε
από αυτές τις εκλογές. Με τον ίδιο τρό-
πο, οι απεργίες, οι Γενικές Απεργίες, που
επιβλήθηκαν ενάντια στη θέληση των
ηγεσιών, είχαν εκφράσει τη θέληση του
προλεταριάτου να πάρει την εξουσία.
Δεν είναι απλά μια άμεση ή έμμεση επί-
δραση της επιρροής της Κίνας, του Βι-
ετνάμ, της Κούβας ή της Λ.Δ. της Κο-
ρέας. Τα γεγονότα στην Κίνα, στην
Κούβα, στη Λ.Δ. της Κορέας ή στο Βι-
ετνάμ έχουν μόνο παροτρύνει κάτι που
ήδη υπήρχε στο γαλλικό προλεταριά-
το μεταπολεμικά. Αυτός είναι ο λόγος
που η γαλλική και η παγκόσμια αστι-
κή τάξη φοβούνται από αυτή την απερ-
γία, που είναι η μεγαλύτερη εδώ και 30
χρόνια. Είναι επίσης το γεγονός ότι αυ-
τή η απεργία είναι πολύ παρόμοια με
αυτή που παράλυσε ολόκληρη τη χώ-
ρα το 1936, όταν οι μάζες προσπάθησαν
να πάρουν την εξουσία. Το 1936, το γαλ-
λικό προλεταριάτο επέβαλε την κυβέρ-
νηση Μπλουμ κι επιδίωξε να πάρει την
εξουσία. Και τώρα, για μια ακόμα φο-
ρά, το προλεταριάτο κινείται για να πά-
ρει την εξουσία. Λειτουργεί σαν να έχει
την εξουσία: σταματά τα εργοστάσια, τα
καταλαμβάνει, παίρνει όμηρους, κατα-
λαμβάνει τα πανεπιστήμια, πράγμα που
σημαίνει ότι είναι αυτό που αποφασί-
ζει. Δεν πρόκειται για μια συνδικαλιστι-
κή δράση. Οι διεκδικήσεις δεν είναι οι-
κονομικές και συνδικαλιστικές. Είναι στ’
όνομα όλης της κοινωνίας που το προ-
λεταριάτο επιδιώκει να πάρει την εξου-
σία. Οι κομμουνιστικές και σοσιαλιστι-
κές ηγεσίες προσπαθούν να δώσουν σε
αυτό το κίνημα μια συνδικαλιστική ση-
μασία, για να μειώσουν την προοπτική
και την ώθηση και να το προσανατολί-
σουν προς μια κοινοβουλευτική διέξο-
δο και σε μια κυβερνητική αλλαγή. Αλ-
λά αυτό που θέλουν να χτυπήσουν και
να ανατρέψουν οι γαλλικές μάζες, είναι
ο καπιταλισμός και όχι μόνο ο Ντε Γκωλ.
Οι κομμουνιστές και οι σοσιαλιστές
επιδιώκουν να συμφιλιωθούν, για να κά-
νουν μια αριστερή κυβέρνηση. Δηλαδή,
μια κυβέρνηση που θα ήταν στα αριστε-
ρά αυτής της αστικής κυβέρνησης, αλλά
όχι μια επαναστατική κυβέρνηση. Αλλά
ταυτόχρονα, τα μεσαία στελέχη του ΚΚΓ,
δέχονται την επιρροή της παγκόσμιας
επανάστασης κι ασκούν πίεση στο Κόμ-
μα τους. Ήταν αυτοί που ανάγκαζαν το
ΚΚΓ να αλλάξει τακτική, να εντείνει τις
απαιτήσεις του και να προτείνει σοσιαλι-
στικά μέτρα. Ακόμα και ο Μαντές Φρανς
αναγκάστηκε ν’ αναφερθεί σε σοσιαλι-
στικά μέτρα. Όταν ο Μαντές Φρανς λέ-
ει: «πρέπει να πάρουμε σοσιαλιστικά
μέτρα, αλλιώς δεν θα είναι δυνατόν να
ελέγξουμε αυτό το κίνημα», είναι επειδή
βλέπει ότι όλοι, τόσο ο εργάτης του ερ-
γοστασίου, όσο και ο οδοκαθαριστής,
θέλει ν’ ανατρέψει τον καπιταλισμό.
Αυτό που έχει ενοποιήσει τα συναι-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 25
σθήματα των μαζών είναι η κοινή επι-
θυμία τους να ανατρέψουν τον καπι-
ταλισμό. Αυτή η θέληση υπάρχει εδώ
και πολύ καιρό, εδώ και δεκαετίες. Αν
ήταν ένα αυθόρμητο, τυχαίο κίνημα,
δεν θα είχε μια τέτοια ομοφωνία, ού-
τε έναν τόσο τέλειο συγχρονισμό, όσο
αφορά τα μέτρα που πάρθηκαν. Από το
ένα άκρο ως το άλλο της Γαλλίας, ταυ-
τόχρονα, όλοι οι εργαζόμενοι έκαναν
το ίδιο πράγμα: κατέλαβαν τα εργοστά-
σια, πήραν ομήρους, αποφάσισαν να
κάνουν τα εργοστάσια να δουλεύουν
(όπως στη Βρέστη) κι αποφάσισαν να
δρουν σαν διεύθυνση (όπως στο Καέν).
Στο Καέν οι μάζες έκαναν το ίδιο πράγ-
μα, που έχουν ήδη κάνει οι ιταλικές μά-
ζες στη Σικελία: έχουν διορίσει νέες αρ-
χές και αποφάσισαν να ενεργήσουν με
δική τους πρωτοβουλία, για την επίλυση
των προβλημάτων που έχουν προκύψει:
σεισμός, πλημμύρες, ανεργία, έλλειψη
τροφίμων και στέγης. Αποφάσισαν να
ενεργήσουν σαν ηγεσία της κοινωνίας.
Αυτά τα γεγονότα αποτελούν μια ώθη-
ση για ολόκληρο το προλεταριάτο της
Ευρώπης. Η αστική τάξη εναποθέτει
όλες τις ελπίδες της σε μια συμφιλίω-
ση με τους κομμουνιστές και τους σοσι-
αλιστές. Η αναποφασιστικότητα, η έλ-
λειψη πρωτοβουλίας, η παράλυση του
Ντε Γκωλ, οφείλονται στο γεγονός ότι
δεν μπορεί να εφαρμόσει μέτρα κα-
ταστολής. Εναποθέτει τις ελπίδες του
στις διαπραγματεύσεις. Έκανε συνα-
ντήσεις με τις κομμουνιστικές και σοσι-
αλιστικές ηγεσίες, για να προσπαθήσει
να βρει μια λύση. Αλλά δεν έχει αυτός
την πρωτοβουλία. Για τον καπιταλισμό,
η λογική λύση θα ήταν να εξαπολύσει
την αστυνομία και το στρατό ενάντια
στις μάζες. Γιατί δεν το κάνει; Όλη η
Γαλλία είναι υπό κατάληψη. Όχι μόνο
τα εργοστάσια, αλλά και όλα τα όργα-
να του καπιταλιστικού καθεστώτος.
Γιατί δεν απομακρύνει τους απεργούς;
Είναι ένα έγκλημα που διαπράττει η
κομμουνιστική ηγεσία, το να προσπα-
θεί να κάνει τις μάζες να υποχωρήσουν.
Αντίθετα, έπρεπε να ξεκινήσει από αυ-
τό το κίνημα, για να πάρει την εξουσία.
Γι’ αυτό το λόγο οι κομμουνιστές και οι
σοσιαλιστές ηγέτες δηλώνουν: «είμαστε
ενάντια στη στασιαστική και ανατρε-
πτική απεργία». Αυτές οι δηλώσεις δεν
απευθύνονται στις μάζες, αλλά στον κα-
πιταλισμό, για να του δώσουν εμπιστο-
σύνη και σιγουριά. Αν οι ηγεσίες είχαν
τώρα προβάλλει το σύνθημα της Εργα-
το-Αγροτικής Κυβέρνησης, μ’ ένα πρό-
γραμμα κρατικοποιήσεων, αν έκαναν
έκκληση να καταστραφεί η καπιταλιστι-
κή διάρθρωση, το καπιταλιστικό καθε-
στώς δεν θα διαρκούσε πάνω από δέκα
λεπτά στη Γαλλία. Ο μισός στρατός εί-
ναι έτοιμος να περάσει στο στρατόπεδο
της επανάστασης: η στάση της αστυνο-
μίας το αποδεικνύει. Η αστυνομία αρνεί-
ται να ασκήσει καταστολή ενάντια στις
μάζες. Αντίθετα, όταν οι αστυνομικοί
βρουν την ευκαιρία να κινητοποιηθούν,
26 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
αυτό που προβάλλουν είναι: «θέλουμε
μισθολογικές αυξήσεις». Αυτό δείχνει
ότι αισθάνονται τον ερχομό της επανά-
στασης. Βρίσκονται κάτω από την επιρ-
ροή και το κύρος του προλεταριάτου κι
όχι του καπιταλιστικού κράτους και στη-
ρίζονται σ’ αυτή την επιρροή και κύρος,
για να απαιτήσουν αύξηση των μισθών.
Αν η αστυνομία θεωρούσε ότι ο καπιτα-
λισμός εξακολουθεί να έχει κύρος, θα εί-
χε καταστείλει τις μάζες. Αυτό παραλύει
το γαλλικό καπιταλισμό. Είναι μια εκδή-
λωση της μεγάλης αδυναμίας του καπι-
ταλισμού, όπως και η πολιορκία του Κεν
Σαν (από τους Βιετκόνγκ και το Β. Βιετ-
νάμ, σημ. μεταφρ.) είναι εκδήλωση της
αδυναμίας του αμερικάνικου ιμπεριαλι-
σμού. Ο γαλλικός καπιταλισμός πολιορ-
κείται από τις μάζες και η κομμουνιστική
ηγεσία σπεύδει σε βοήθειά του –η ηγε-
σία αλλά όχι η κομμουνιστική βάση-!-…
Μια νέα ηγεσία είναι αναγκαία στο
εργατικό κίνημα
Το ΚΚΓ φρενάρει τις μάζες. Αντί να τις
οδηγήσει στην επανάσταση, τη στιγμή
που υπάρχουν οι συνθήκες για την ανα-
τροπή του καπιταλισμού, προσανατολί-
ζει το κίνημα στο κοινοβουλευτικό πε-
δίο, προσπαθώντας να συμφιλιωθεί με
τον καπιταλισμό ή με ορισμένους το-
μείς του. Ενώ η κατάσταση τείνει προς
μια επαναστατική διέξοδο, το ΚΚΓ την
προσανατολίζει προς κοινοβουλευτικές
λύσεις. Αλλά ταυτόχρονα το ΚΚΓ υπό-
κειται στην τεράστια πίεση της κομ-
μουνιστικής βάσης, που θέλει να επιβά-
λει την επαναστατική διέξοδο και που
αναγκάζει την ηγεσία του κόμματος να
χρησιμοποιήσει μια γλώσσα πιο κοντά
στην ταξική πάλη. Αυτός είναι ο λόγος
για τον οποίο το ΚΚΓ δεν μιλάει πλέον
μόνο για «δημοκρατικές κατακτήσεις»,
αλλά αναγκάζεται να μιλάει για «δημο-
κρατικές κατακτήσεις που ανοίγουν το
δρόμο προς τον σοσιαλισμό». Αποτε-
λεί απάντηση στην επαναστατική πίε-
ση των κομμουνιστικών μαζών. Αλλά η
ηγεσία προσπαθεί πάντα να φρενάρει.
Η ίδια αυτή ηγεσία είναι αναγκασμέ-
νη να διαφοροποιηθεί από τη σοβιετι-
κή γραφειοκρατία, που δεν έχει κανέ-
να συμφέρον για την πτώση του Ντε
Γκωλ, ενώ το ΚΚΓ, αν θέλει να διατηρή-
σει ένα κύρος πάνω στη βάση του, πρέ-
πει να αγωνιστεί για την πτώση του Ντε
Γκωλ. Η σοβιετική γραφειοκρατία επιδι-
ώκει να υποστηρίξει τον Ντε Γκωλ, για-
τί είναι η βάση της συμμαχίας ανάμεσα
στο γαλλικό καπιταλισμό και τη σοβιε-
τική γραφειοκρατία, στη γραμμή του να
χρησιμοποιεί τον ενδοϊμπεριαλιστικό
ανταγωνισμό ανάμεσα στους γάλλους
και τους αμερικάνους. Η σοβιετική γρα-
φειοκρατία ασκεί κάθε δυνατή πίεση
στο ΚΚΓ, για να εμποδίσει το σημερινό
κίνημα να μετατραπεί σε Γενική Επανα-
στατική Απεργία. Το ΚΚΓ έχει συμφέρον
να διατηρήσει τον Ντε Γκωλ. Αλλά κά-
τω από την τεράστια πίεση της βάσης
του, αναγκάζεται να χτυπήσει τον καπι-
ταλισμό, για να προσπαθήσει να αδρά-
ξει οφέλη, αποφεύγοντας ταυτόχρονα
μια επαναστατική πτώση του Ντε Γκωλ.
Αυτή η επίθεση στη Γαλλία αποτελεί μέ-
ρος της παγκόσμιας αντικαπιταλιστικής
επίθεσης των μαζών, της Διαρκούς Επα-
νάστασης. Ο καπιταλισμός είναι απελπι-
σμένος, επιδιώκει την υποστήριξη του
ΚΚΓ, των σοσιαλιστών, του Μιττεράν. Αυ-
τοί θα του τη δώσουν, αλλά όχι το προ-
λεταριάτο. Σ’ αυτή τη φάση ενώνονται
όλες οι συνθήκες για την υλοποίηση του
σημαντικότερου καθήκοντος: για την
οργάνωση της επαναστατικής τάσης
στα Κομμουνιστικά Κόμματα. Ήταν τα
μεσαία στελέχη του ΚΚΓ, τα στελέχη που
συνδέονταν με το προλεταριάτο στο ερ-
γοστάσιο, τους νέους και τους πιο ηλικι-
ωμένους εργάτες, αυτά που ανάγκασαν
την ηγεσία ν’ αλλάξει. Αυτές οι κινητο-
ποιήσεις δείχνουν τη συγχώνευση που
έχει ήδη επιτευχθεί, ανάμεσα στην πα-
λιά και τη νέα πρωτοπορία. Ήταν τα με-
σαία κομμουνιστικά στελέχη, αυτά που
διαδραμάτισαν το ρόλο της γέφυρας και
της στήριξης. Δεν το έκαναν συνειδητά,
αλλά επέτρεψαν αυτή τη συγχώνευση.
Στην επόμενη φάση, η πρωτοπορία θα
τείνει να ωθήσει την πάλη απευθείας μέ-
σα στο ίδιο το Κομμουνιστικό Κόμμα,
για να καταργήσει τη συντηρητική και
γραφειοκρατική πολιτική και ηγέτες. Το
ίδιο θα συμβεί στα σοσιαλιστικά κόμ-
ματα και στα εθνικιστικά κινήματα της
Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής
Αμερικής. Στην Ιταλία το προλεταριά-
το θα αισθανθεί ενισχυμένο από τους
αγώνες της Γαλλίας. Πριν από τις εκλο-
γές, το προλεταριάτο έδειξε την ενότη-
τά του, τη συγκέντρωση και την έντονη
αντικαπιταλιστική αποφασιστικότητά
του. Κατέκτησε τη νίκη στις απεργίες
των μεταλλεργατών, παρά την ηγεσία
της Ιταλικού ΚΚ. Μετά από 18 χρόνια
χωρίς απεργίες, το προλεταριάτο της
ΦΙΑΤ ρίχτηκε στη μάχη και κέρδισε. Οι
εκλογές στην Ιταλία δεν έγιναν σε μια
φάση παθητικότητας, αλλά σε μια φά-
ση μεγάλων κινητοποιήσεων. Αυτή η
πάλη της Γαλλίας ήταν μέρος ενός ευ-
ρωπαϊκού κύματος. Στην Ισπανία, δεν
μένει πολύς χρόνος για τον Φράνκο.
Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτού του προ-
τσές, σε όλη την Ευρώπη, οι τροτσκιστές
βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή. Επεμ-
βαίνουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο,
σε όλα τα κινήματα. Οι τροτσκιστές δεν
έχουν βάρος αριθμητικό και σαν οργά-
νωση. Αλλά έχουν τη σιγουριά και την
αποφασιστικότητα. Οι πολιτικές τους,
το πρόγραμμά τους, οι στόχοι τους υι-
οθετούνται από τις μάζες: είναι οι κατα-
λήψεις εργοστασίων, οι δημοκρατικές
συνδικαλιστικές εκλογές, ο εργατικός
έλεγχος, η ανακλητότητα των εκλεγ-
μένων αντιπροσώπων, που το γαλλικό
προλεταριάτο επιβάλλει: είναι γι’ αυτά
τα συνθήματα που οι τροτσκιστές αγω-
νίζονται. Αυτά τα συνθήματα δεν προ-
έρχονται από κομμουνιστές, σοσιαλι-
στές ή πρώην τροτσκιστές, όπως ο Πιερ
Φρανκ, ο Μαντέλ κτλ. Αυτοί χασκογε-
λούσαν με την «Πολιτιστική Επανάστα-
ση» στην Κίνα. Και τώρα, το ίδιο συμβαί-
νει στη Γαλλία! Η δράση των φοιτητών
αποτελεί άμεση έκφραση αυτής της Πο-
λιτιστικής Επανάστασης. Οι ίδιοι αποκα-
λούν την πάλη τους «πολιτιστική επανά-
σταση».
Αυτά τα γεγονότα έχουν μια ιστορική
εξήγηση, όπως έχουμε πει σε άλλα άρ-
θρα. Καθώς η πλήρης σοσιαλιστική επα-
νάσταση δεν πραγματοποιήθηκε έγκαι-
ρα, υιοθετήθηκαν εν μέρει μια σειρά
από αναγκαία μέτρα της. Είπαμε ότι δεν
είναι λάθος ο χαρακτηρισμός της «Πο-
λιτιστικής Επανάστασης», αλλά το ότι
πολλοί ηγέτες και αγωνιστές, δεν κατα-
νοούν το βαθύ νόημα αυτών των κινη-
τοποιήσεων. Καθώς δεν υπήρξε μπολσε-
βίκικη επανάσταση στην Κίνα, -υπήρξε
μια ελλιπής σοσιαλιστική επανάσταση-,
ήταν απαραίτητο να προχωρήσει μέ-
χρι τέλους. Οι Κινέζοι πιστεύουν ότι εί-
ναι σταδιακά που πρέπει να γίνει αυτό.
Οι Μπολσεβίκοι δεν χρειάζονταν μια
«πολιτιστική επανάσταση». Αλλά τώ-
ρα χρειάζεται μια πολιτιστική επανά-
σταση στη Σοβιετική Ένωση, επειδή η
γραφειοκρατία επανάφερε τις καπιτα-
λιστικές και γραφειοκρατικές αντιλή-
ψεις, που πρέπει τώρα να διαλυθούν.
Αλλά στη Γαλλία, δεν πρόκειται για την
πολιτιστική επανάσταση, αλλά για την
προλεταριακή επανάσταση. Είναι γι’ αυ-
τό το λόγο που οι φοιτητές, που ξεκίνη-
σαν από μια «πολιτιστική επανάσταση»,
συνειδητοποιούν ότι αυτή δεν οδηγεί σε
καμιά αντικαπιταλιστική λύση, ότι η κα-
πιταλιστική εξουσία διατηρείται, όπως
και η διάρθρωση και η δύναμή της. Είναι
σημαντικό να κατανοήσουμε ότι το πο-
λιτιστικό κίνημα, η πολιτιστική επανά-
σταση, δεν αρκούν για να καταργήσουν
την καπιταλιστική πανεπιστημιακή δι-
άρθρωση, για να κάνει να προοδεύσει η
επιστήμη και ο σοσιαλισμός με την κα-
τάργηση των καπιταλιστικών εμποδί-
ων: πρέπει ν’ ανατραπεί το καπιταλιστι-
κό σύστημα! Οι φοιτητές το βλέπουν.
Πρέπει να κατανοήσουμε το νόημα αυ-
τής της «πολιτιστικής επανάστασης», για
να κατανοήσουμε τη θέληση, την πρό-
θεση των μαζών και τους στόχους που
αυτές θέλουν να πετύχουν. Μέσα στην
«Πολιτιστική Επανάσταση» οι μάζες της
Κίνας πάλεψαν ενάντια στη γραφειο-
κρατία, ενάντια στις δυνάμεις που κα-
ταπιέζουν και συνθλίβουν, ενάντια στις
κοινωνικές διαφοροποιήσεις, ενάντια
στο υλικό κίνητρο. Είναι ενάντια σε όλα
αυτά που πάλεψαν. Εμείς χαρακτηρίσα-
με σαν «Πολιτιστική Επανάσταση» αυτό
που συνέβαινε στην Κίνα, σαν μια δύνα-
μη που τείνει να απελευθερώσει τις πιε-
σμένες και καταπιεσμένες δυνάμεις της
παγκόσμιας επανάστασης. Και να τί συ-
νέβη στη Γαλλία: Οι καταπιεσμένες και
καταπιεσμένες δυνάμεις της γαλλικής
επανάστασης βρήκαν ένα σημείο στή-
ριξης στην «Πολιτιστική Επανάσταση»
της Κίνας. Αλλά το προλεταριάτο επενέ-
βη αμέσως και της έδωσε την αναγκαία
σημασία και συμπέρασμα: ν’ ανατραπεί
το καπιταλιστικό σύστημα! Αυτό είναι
ο στόχος του γαλλικού προλεταριάτου.
Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμμα-
τος ψεύδεται όταν ισχυρίζεται ότι οι μά-
ζες δεν θέλουν να ανατρέψουν τον καπι-
ταλισμό κι ότι αυτή η απεργία δεν είναι
«ανατρεπτική». Για την ηγεσία των κομ-
μουνιστικών και σοσιαλιστικών κομμά-
των, δεν είναι μια «ανατρεπτική» απερ-
γία, δηλαδή αντικαπιταλιστική. Αλλά για
τις μάζες είναι μια αντικαπιταλιστική πά-
λη κι αυτή η πάλη θα συνεχιστεί άμεσα.
Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος
επιδιώκει να τη σταματήσει, να τη φρενά-
ρει, να την παρεκκλίνει. Οι μάζες θέλουν
να καθοδηγήσουν αυτή την πάλη και
να επηρεάσουν ολόκληρη την Ευρώπη.
Από δω και πέρα, θα πρέπει να προβά-
λουμε το σύνθημα: Σοβιετικές Ενωμένες
Πολιτείες της Ευρώπης, Εργατο-Αγροτι-
κή Κυβέρνηση στη Γαλλία, κάτω ο γαλ-
λικός καπιταλισμός, για μια Εργατο-Α-
γροτική Κυβέρνηση σε όλη την Ευρώπη,
Κρατικοποίηση όλων των ιδιωτικών ιδι-
οκτησιών, Μονοπώλιο του Εξωτερικού
Εμπορίου, Σχεδιασμός της Παραγωγής.
Ο Ντε Γκωλ, στ’ όνομα του γαλλικού κα-
πιταλισμού, πήγε στο Ρουμανία, για να
ενθαρρύνει τις οπισθοδρομικές γραφει-
οκρατικές δυνάμεις και για να προετοι-
μάσει ένα ταξίδι στην Τσεχοσλοβακία,
τη στιγμή που υπήρχε μια τέτοια κρίση
στην ίδια τη Γαλλία. Ούτε ο γαλλικός κα-
πιταλισμός ούτε η ηγεσία του Κομμουνι-
στικού Κόμματος περίμεναν και κατάλα-
βαν αυτό που συμβαίνει. Δεν κατάλαβαν
τις μάζες. Ο καπιταλισμός και η γραφει-
οκρατία των εργατικών κομμάτων, ξαφ-
νιάζονται απέναντι σε κάθε σημαντικό
ιστορικό γεγονός, γιατί δεν καταλαβαί-
νουν τα συναισθήματα των μαζών. Αυτή
η κινητικότητα μέσα στο ΚΚΓ προκλή-
θηκε από τα μεσαία στελέχη, που αντα-
νακλούσαν τη θέληση της βάσης και την
πέρασαν στο Κόμμα. Αυτά τα μεσαία
στελέχη έχουν ζήσει την καθημερινή
πάλη των μαζών, στα εργοστάσια, στα
συνδικάτα, στις απεργίες, στις γειτονιές.
Ο Ντε Γκωλ ήθελε να σώσει τον καπιτα-
λισμό με τη μετάβασή του στη Ρουμα-
νία, τη στιγμή που ο ίδιος βρισκόταν σε
τεράστια κρίση. Όλος ο μηχανισμός που
κατασκευάστηκε από τον καπιταλισμό,
για να προσπαθήσει να προσελκύσει σ’
αυτόν τη γραφειοκρατία των Εργατικών
Κρατών, είναι εντελώς αποσυντεθειμέ-
νος. Ο Ντε Γκωλ ήταν το βασικό σημείο
στήριξης αυτής της πολιτικής.
Οι επαναστατικές τάσεις θα εκφρα-
στούν σε όλο το παγκόσμιο κομμου-
νιστικό κίνημα. Στο Βιετνάμ, οι επα-
ναστατικοί τομείς θα πουν: «Γιατί να
συζητήσουμε; Θάνατος στον ιμπερια-
λισμό». Οι Κινέζοι μόλις επανέλαβαν
στους βιετναμέζους: «η λύση δεν βρί-
σκεται στις συζητήσεις, αλλά στο διώ-
ξιμο του ιμπεριαλισμού από το Βιετνάμ
με τη βία και με τα όπλα». Αυτό είναι
σημαντικό, γιατί εκφράζει την ύπαρ-
ξη μιας πτέρυγας που βλέπει το προ-
τσές πιο ρεαλιστικά, πιο αντικειμενικά
κι αισθάνεται ενθαρρυμένη από τη Γε-
νική Απεργία στη Γαλλία. Αυτή η Απερ-
γία θα παροτρύνει τις επαναστατικές
τάσεις στην Κούβα, στην Κίνα, στο Βι-
ετνάμ, στη Λ.Δ. της Κορέας, σε όλα τα
Εργατικά Κράτη. Θα ανυψώσει την κα-
τανόηση, την εμπιστοσύνη, την απο-
φασιστικότητα του προλεταριάτου
να επέμβει στα Εργατικά Κράτη!….
Τώρα, το κεντρικό σύνθημα πρέπει να
είναι: Απαλλοτρίωση του γαλλικού κα-
πιταλισμού μέσα από την ανατρεπτική
Γενική Απεργία. Είναι αναγκαία η κατά-
ληψη των εργοστασίων, να μην επιστρα-
φούν τα εργοστάσια που βρίσκονται
στα χέρια του προλεταριάτου, αλλά να
τα λειτουργήσουν και να οργανώσουν
την παραγωγή κάτω από εργατικό έλεγ-
χο. Πρέπει να καλέσουμε για την κατάλη-
ψη και των υπόλοιπων εργοστασίων και
για το σχεδιασμό όλης της παραγωγής.
Οι διεκδικήσεις των γεωργικών εργα-
τών, που πρέπει να είναι οι ίδιες μ’ αυ-
τές του υπόλοιπου προλεταριάτου, πρέ-
πει να ενσωματωθούν στο πρόγραμμα.
Είναι αναγκαίο να ενσωματωθούν οι μι-
κροί αγρότες στην επανάσταση προ-
βάλλοντας: κατάργηση όλων των χρεών
απέναντι στο κράτος, δωρεάν τεχνική
βοήθεια και πίστωση άτοκη. Πρέπει να
γίνει έκκληση για τη σύσταση σοσιαλι-
στικών συνεταιρισμών, για την απαλ-
λοτρίωση και την κρατικοποίηση όλων
των μεγάλων και μεσαίων γεωργικών
επιχειρήσεων. Είναι αναγκαίο να κά-
νουμε έκκληση για τη δημιουργία, σε
όλη την Ευρώπη, του Ενιαίου Προλε-
ταριακού Μετώπου, με βάση ένα αντι-
καπιταλιστικό πρόγραμμα, ξεκινώντας
από τις μίνιμουμ διεκδικήσεις και για
να προβληθεί η ανάγκη της ανατροπής
του καπιταλισμού και της οικοδόμη-
σης του σοσιαλισμού. Είναι ανάγκη να
προβάλλουμε την Ενιαία Συνδικαλιστι-
κή Συνομοσπονδία και το Ενιαίο Προ-
λεταριακό Μέτωπο. Κάθε αύξηση της
παραγωγικότητας πρέπει να μετατρέ-
πεται σε οφέλη για το προλεταριάτο και
σε βελτίωση των συνθηκών ζωής του.
Είναι αναγκαίο να γίνουν σχέδια λει-
τουργίας για τα πανεπιστήμια. Οι φοι-
τητές και οι επαναστάτες εκπαιδευτικοί,
πρέπει να αναπτύξουν νέα προγράμμα-
τα, σε συνεργασία με το προλεταριά-
το. Είναι αναγκαίο να γίνει αυτός ο προ-
γραμματισμός με βάση αυτά που έχουν
κατακτηθεί μέχρι τώρα και να μη γί-
νει αποδεκτή καμιά οπισθοδρόμηση.
Για τα εργοστάσια είναι αναγκαίο να
προβάλλουμε: τον προγραμματισμό
της κρατικοποιημένης παραγωγής, την
απαλλοτρίωση της τράπεζας. Πρέπει να
καλέσουμε την αστυνομία και το στρατό
να ενταχθούν στην πάλη και να υπόκει-
νται στις αποφάσεις των εργοστασιακών
επιτροπών, μέσα σε κάθε επιχείρηση. Εί-
ναι αναγκαίο να σχηματιστούν επιτρο-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 27
πές εργατών, αγροτών και στρατιωτών,
επιτροπές υπαλλήλων, για παράδειγ-
μα στις τράπεζες, για να οργανωθεί μια
νέα εξουσία και ξεκινώντας απ’ αυτή τη
βάση ν’ απαλλοτριωθεί ο καπιταλισμός.
Ο καπιταλισμός έχει παραλύσει. Δεν εί-
ναι ικανός να πάρει καμία πρωτοβουλία.
Στη διάρκεια των πρώτων ημερών, ένιω-
θε ακόμα δυνατός. Έβγαλε διατάγμα-
τα: «κλείσιμο όλων των πανεπιστημίων»,
«όλοι έξω απ’ αυτά». Αλλά την τέταρ-
τη ημέρα άρχισε να υποχωρεί: «Λοι-
πόν, δεχόμαστε την επαναλειτουργία
των πανεπιστημίων». Έλπιζε ότι μ’ αυ-
τό τον τρόπο θα οδηγήσει έναν φοιτη-
τικό τομέα στη συμφιλίωση. Αλλά η πί-
εση της βάσης ήταν τόσο δυνατή, που
κανείς δεν ενέδωσε και η απεργία συ-
νεχίστηκε. Αυτός ο τυφώνας που έχει
αναστατώσει όλη τη Γαλλία μέσα σε 15
ημέρες, δείχνει ότι το φαινόμενο δεν πε-
ριορίζεται στη Γαλλία, αλλά είναι κοινό
σε όλη την Ευρώπη. Σε σύντομο χρο-
νικό διάστημα αυτό θα οδηγήσει στην
πτώση του καπιταλισμού στη Γαλλία.
Το πιο σημαντικό καθήκον στην τωρι-
νή φάση, είναι να οργανωθούν οι αγώ-
νες, να συζητηθούν οι εμπειρίες των μα-
ζών και να δειχθεί ότι είναι αναγκαίο να
διαλυθούν οι συμφιλιωτικές τάσεις που
υπάρχουν στους κόλπους των εργατικών
ηγεσιών και να πιεστεί το Κομμουνιστι-
κό Κόμμα να παλέψει για την Εργατο-Α-
γροτική Κυβέρνηση. Φυσικά, ο ιμπε-
ριαλισμός θ’ αντισταθεί σ’ αυτό. Αλλά
ο ιμπεριαλισμός αντιστάθηκε και στην
πάλη των μαζών του Βιετνάμ κι ήταν αυ-
τός που τελικά αναγκάστηκε να ζητήσει
διαπραγματεύσεις, που σήμαιναν γι’ αυ-
τόν να πρέπει να συνεχίσει τον πόλεμο
σε χειρότερες συνθήκες από πριν κι ενώ
οι μάζες των ίδιων των ΗΠΑ, άρχισαν
να είναι ευαίσθητες στην επιρροή των
επαναστατικών αγώνων στον κόσμο.
Αυτή η Γενική Απεργία στη Γαλλία θα
έχει μια παγκόσμια επιρροή, όπως κα-
μία άλλη απεργία στην ιστορία. Οι μά-
ζες θα δουν ότι είναι δυνατόν να παλέ-
ψουν ενάντια στους μηχανισμούς των
Κομμουνιστικών και Σοσιαλιστικών
Κομμάτων, ενάντια στους μηχανισμούς
των συνδικαλιστικών οργανώσεων και
να τους επιβάλουμε μια επαναστατική
πολιτική, να τους αναγκάσουν να αντι-
ταχθούν στον καπιταλισμό και να επι-
τευχθεί ένα Ενιαίο Μέτωπο για την ανα-
τροπή του.
Η Γενική Απεργία στη Γαλλία και οι
εκλογές στην Ιταλία: υπάρχουν δύο γε-
γονότα που συμβαίνουν ταυτόχρονα
και που τα δύο δείχνουν ότι οι μάζες
έχουν ήδη πραγματοποιήσει την ενο-
ποίησή τους, γύρω από τη θέλησή τους
ν’ ανατρέψουν τον καπιταλισμό. Είτε
στο Κομμουνιστικό Κόμμα, είτε στο Σο-
σιαλιστικό ή στην Χριστιανοδημοκρατι-
κή Αριστερά, οι μάζες έχουν την ίδια θέ-
ληση, ν’ ανατρέψουν το καπιταλιστικό
σύστημα. Η Γενική Απεργία στη Γαλλία
το αποδείχνει με εντυπωσιακό τρόπο
κι αυτό θα παροτρύνει την επανάσταση
28 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
σε παγκόσμια κλίμακα. Όποιος κι αν εί-
ναι ο απαιτούμενος χρόνος για να συμ-
βεί αυτό, αυτή η πάλη θα είναι μια με-
γάλη παρότρυνση για την παγκόσμια
επανάσταση, για την Πολιτική Επανά-
σταση στα Εργατικά Κράτη και για την
εκκαθάριση των οπισθοδρομικών τά-
σεων που, όπως στην Τσεχοσλοβακία,
θέλουν μια επιστροφή στον καπιταλι-
σμό. Η Γενική Απεργία στη Γαλλία ση-
ματοδοτεί μια νέα φάση στην παγκό-
σμια ανάπτυξη της επανάστασης…
Είναι βέβαιο ότι ο γαλλικός ιμπεριαλι-
σμός ετοιμάζεται ν’ απαντήσει απένα-
ντι στην ανάπτυξη της επανάστασης,
με την αντεπανάσταση ή το πραξικό-
πημα, μια στρατιωτική δικτατορία. Συ-
νοπτικά, η λύση για τη Γαλλία είναι είτε
η συνολική προλεταριακή επανάστα-
ση, η οποία ολοκληρώνεται και υλο-
ποιείται με τη μορφή των οργανισμών,
είτε η στρατιωτική δικτατορία. Αλ-
λά οι καιροί δεν ευνοούν τη στρατι-
ωτική δικτατορία του ιμπεριαλισμού.
Θα πρέπει να συζητήσουμε σε βάθος
αυτές τις εμπειρίες, που δείχνουν ότι το
Ενιαίο Μέτωπο, που είναι η μορφή με την
οποία έδρασαν οι μάζες, είναι πιο ισχυ-
ρό απ’ όλους τους μηχανισμούς που κα-
ταρρέουν και που η Γενική Απεργία τους
έθεσε σε αμφισβήτηση. Αν οι μηχανισμοί
του ΚΚΓ και της CGT, αν οι συντηρητικοί
μηχανισμοί της συμφιλίωσης με τον κα-
πιταλισμό, είναι ακόμα όρθιοι, είναι για-
τί πρόκειται για την πρώτη επίθεση. Θα
έρθουν και άλλες, που θα είναι πολύ πιο
γεροδεμένες και πολύ πιο δυναμικές.
Θα πρέπει να κάνουμε έκκληση για
να συνεχιστεί το προτσές που ξεκίνη-
σε από την προλεταριακή επανάσταση
στη Γαλλία, για να ανοίξει ο δρόμος για
τη νίκη, με την επιβολή Εργατο-Αγροτι-
κών Κυβερνήσεων, καλώντας σε όλη την
Ευρώπη να εγκαθιδρυθούν Εργατο-Α-
γροτικές Κυβερνήσεις και οι Σοβιετικές
Σοσιαλιστικές Ενωμένες Πολιτείες της
Ευρώπης. Πρέπει να κάνουμε έκκληση
στο προλεταριάτο των Εργατικών Κρα-
τών, να επέμβει σ’ αυτή την πάλη, με
την ανατροπή της γραφειοκρατίας, με
την υποστήριξη των Εργατο-Αγροτικών
Κυβερνήσεων στις χώρες της Ευρώπης,
που εξακολουθούν να είναι καπιταλιστι-
κές, με την οργάνωση πολιτοφυλακών,
για να προετοιμαστούν για τον ατομικό
πόλεμο και καλώντας τις μάζες των ΗΠΑ
να κινητοποιηθούν ενάντια στον ιμπε-
ριαλισμό και τον καπιταλισμό. Πρέπει να
κάνουμε έκκληση στις μάζες της Κίνας
και της Κούβας, να πραγματοποιήσουν
συγκεντρώσεις, συνελεύσεις, μαζικές δι-
αδηλώσεις, σε υποστήριξη του γαλλικού
προλεταριάτου, ενάντια στον καπιταλι-
σμό και για την παγκόσμια επανάσταση.
Οι μάζες της Κίνας και της Κούβα θα πρέ-
πει να κάνουν έκκληση σε όλες τις μάζες
της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής
Αμερικής, να παλέψουν για ν’ ανατρέ-
ψουν και να διώξουν ό,τι απομένει από
τον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό
και για να οικοδομήσουν Εργατο-Αγρο-
τικές Κυβερνήσεις, μέσα από τα Εργατι-
κά Κόμματα Βασισμένα στα Συνδικάτα.
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 16/5/1968
(*) Σε αντίθεση με τον «εισοδισμό» του
«παλιού τροτσκισμού», ο «εσωτερικός ει-
σοδισμός» σημαίνει ότι οι μαρξιστικές, λε-
νινιστικές-τροτσκιστικές ιδέες, πρόγραμ-
μα, πολιτική, τακτική, στόχοι και δράση,
γίνεται στο «εσωτερικό» των Κομμουνι-
στικών Κομμάτων, από την κομμουνιστική
πρωτοπορία, επηρεασμένη σίγουρα από
την ανεξάρτητη κομματική διάρθρωση
και λειτουργία του τροτσκιστικού-ποσα-
δικού κόμματος, χωρίς την ανάγκη για λει-
τουργία τροτσκιστικής φράξιας που κάνει
«εισοδισμό» στο εσωτερικό των ΚΚ.
...Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η
ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Χ. Ποσάδας
Συνέχεια από σελ. 32
...κοινωνίας, που στην αυγή της ανθρω-
πότητας αφιερώθηκε σ’ αυτό το καθή-
κον. Γι’ αυτό η Ακαδημία, ο μαρξισμός,
ο κομμουνισμός θα συναντηθούν μετα-
ξύ τους. Και στο μέλλον, στις εικόνες που
θ’ αναφέρονται στις μεγάλες ανθρώπι-
νες δραστηριότητες, θα εμφανίζονται
η Ακαδημία των αρχαίων ελλήνων, ο
Μαρξ, ο Ένγκελς, ο Λένιν, ο Τρότσκι, οι
μπολσεβίκοι και οι καινούργιες κομμου-
νιστικές ανθρώπινες κοινωνίες. Οι κοι-
νωνίες, όχι οι τάξεις, οι χώρες, οι εθνό-
τητες.
Σήμερα στο χώρο της Ακαδημίας
δεν μένουν παρά μερικά λιγοστά ερεί-
πια, πράγμα που δείχνει την ανικανότη-
τα του καπιταλισμού να κατανοήσει την
ιστορία. Καθώς δεν του χρησιμεύει για
την εκμετάλλευση, ούτε για τον αντα-
γωνισμό και το συναγωνισμό, την εγκα-
ταλείπει. Απεναντίας, φροντίζει πολύ για
τα θανατηφόρα όπλα που δολοφονούν
και σκοτώνουν. Στην πραγματικότητα η
Ακαδημία δείχνει ότι η ιστορία της αν-
θρωπότητας δεν είναι αποτέλεσμα του
ότι αυτή είναι κακή, αλλά του ότι υπήρ-
ξαν κοινωνικές συνθήκες που εμπόδι-
σαν μεγαλύτερη ανάπτυξη της ανθρω-
πότητας.
Η ανθρωπότητα ήταν υποταγμένη
στην εξέλιξη της οικονομίας. αλλά ο άν-
θρωπος απέδειξε ότι δεν γεννιόταν κα-
κός, δολοφόνος η φιλοπόλεμος. Ήταν η
ανθρώπινη κοινωνία που του έδινε αυ-
τό το ρόλο. Οι έλληνες το αποδείχνουν:
σε πλήρη δουλοκτητική κοινωνία εμφα-
νίζεται η Ακαδημία. Πάει να πει ότι το αν-
θρώπινο ον δεν γεννιέται με τη πρόθε-
ση να σκοτώνει. Είναι οι κοινωνικές και
οικονομικές συνθήκες αυτές που καθο-
ρίζουν την πορεία της ιστορίας. Και ο
περιορισμός των ελλήνων ήταν ότι δεν
μπορούσαν να προβλέψουν την πορεία
της ιστορίας, γιατί ακόμα δεν είχε ανα-
πτυχθεί ούτε η οικονομία, ούτε η κοινω-
νία, ούτε η επιστήμη, ούτε η τεχνική. Ο
μαρξισμός μπορεί να το κάνει, γιατί ήδη
τώρα έχουν αναπτυχθεί αυτές οι συνθή-
κες που επιτρέπουν την πρόβλεψη.
Οι καλλιτέχνες δίνουν στις πέτρες των
ερειπίων μια ανεξάρτητη ζωή, που δεν
υπάρχει. Αντίθετα, οι πέτρες των ερει-
πίων της αρχαίας Ελλάδας, της Αθήνας,
αντιπροσωπεύουν μέρος της ανθρώ-
πινης προσπάθειας, ικανότητας κι εξυ-
πνάδας. Κάθε πέτρα αντιπροσωπεύει
μια κίνηση καθοδηγημένη από το κεφά-
λι, γιατί ο τρόπος που είναι φτιαγμένη,
τοποθετημένη, στηριγμένη, δείχνει μια
πρόθεση, ένα σκοπό. Κι αυτός ο σκο-
πός αποτελεί μέρος του στόχου, καθο-
ρισμένου από μια φάση. Ο καλλιτέχνης
σήμερα τους δίνει άλλη σημασία, ιδεα-
λιστική, ατομικιστική. Αντίθετα, το να
πας στην Ακρόπολη δεν είναι να πας να
δεις πέτρες, αλλά να βρεθείς σ’ ένα χώ-
ρο από πέτρες, που θυμίζουν μια αντι-
κειμενική φροντίδα για την ανθρώπι-
νη σκέψη. Ο κομμουνισμός είναι η πιο
συγκεντροποιημένη, η πιο εξυψωμένη
και ολοκληρωμένη μορφή της. Επειδή
επεμβαίνει σε μια εποχή όπου μπορεί να
εκπληρώσει αυτό το ρόλο, γιατί η οικο-
νομία, η κοινωνία, η επιστήμη και η τε-
χνική έχουν την αναγκαία ανάπτυξη και
γιατί το καθεστώς της ατομικής ιδιοκτη-
σίας έχει εξαντληθεί. Γι’ αυτό φτιάχνουν
τη βόμβα νετρονίου.
Είναι πολύ σπουδαίο να βγάλουμε αυ-
τά τα συμπεράσματα πάνω στις ιστο-
ρικές φάσεις και τη σχέση τους με τη
μέθοδο σκέψης. Οι Έλληνες δεν μπο-
ρούσαν να έχουν μια μέθοδο σκέψης
με συνοχή, γιατί αντιπροσώπευαν μια
κοινωνία ανταγωνιστική και αντιφατι-
κή. Και δεν μπορούσαν να λύσουν τα
κοινωνικά προβλήματα, γιατί η εποχή
τους δεν επέτρεπε την εκπλήρωση αυ-
τού του καθήκοντος. Γι’ αυτό και η σκέ-
ψη τους ήταν περιορισμένη σε σχέση με
τα κοινωνικά προβλήματα.
Η επιστημονική σκέψη για να έχει
ομοιομορφία και αρμονία, έχει ανάγκη
από την κοινωνική σκέψη, που είναι η
βάση προέλευσης όλων των ανθρώπι-
νων κινημάτων. Ήταν αναγκαία η γέν-
νηση, η δημιουργία και η ανάπτυξη του
προλεταριάτου, για να μπορέσει να εμ-
φανιστεί ο μαρξισμός. Ο μαρξισμός
παίρνει μια από τις μορφές της Ακαδημί-
ας: την έγνοια για αντικειμενική σκέψη.
Κι αυτή η έγνοια για αντικειμενική σκέ-
ψη είναι η πιο οικουμενική και ιστορικά
πιο σπουδαία μορφή της Ακαδημίας της
Αθήνας. Η Ακαδημία της Αθήνας νοια-
ζόταν να σκέφτεται αντικειμενικά, όχι
για τα κοινωνικά προβλήματα, αλλά για
τα προβλήματα των ανθρώπινων σχέσε-
ων, της αστρονομίας, της μεθόδου σκέ-
ψης. Κι αυτό είναι μια συμβολή από τις
πιο αναγκαίες και σπουδαίες στην αν-
θρώπινη ιστορία και για μια καθορισμέ-
νη στιγμή ήταν η πιο σπουδαία.
Ο μαρξισμός λύνει τα σημερινά
προβλήματα που είναι τα προβλή-
ματα όλης της ανθρωπότητας. Υπάρ-
χει κατά ένα τρόπο μια παρένθεση
σ’ αυτή τη δραστηριότητα, στο βαθ-
μό που ο μαρξισμός δεν μπόρεσε να
συνεχιστεί και να εξαπλωθεί, εξ αί-
τιας του σταλινισμού. Απεναντίας
αναπτύχθηκε η κοινωνία, που επέ-
τρεψε να δημιουργηθούν οι συνθή-
κες για την επιστροφή στο μαρξι-
σμό: τα Εργατικά Κράτη. Οι έλληνες
δεν ήταν δυνατό να προχωρήσουν πέρα
από την Ακαδημία. Δεν μπορούσαν να
το κάνουν γιατί δεν υπήρχαν οι κοινωνι-
κές συνθήκες. Αλλά σε τούτη την εποχή
του μαρξισμού, η ταξική κοινωνία φτά-
νει στο τέλος της. Στην εποχή των αρ-
χαίων ελλήνων άρχιζε η ταξική πάλη, η
οργανωμένη πάλη. Στη σημερινή εποχή
του μαρξισμού, το προλεταριάτο που
δημιουργήθηκε από την ανάπτυξη της
ατομικής ιδιοκτησίας, για να μπορέσει
να ζήσει και να προοδεύσει πρέπει να
ανατρέψει αυτό το καθεστώς ιδιοκτη-
σίας, κατά συνέπεια να εξαφανίσει κάθε
μορφή καταπίεσης, εξαφανίζοντας κά-
θε μορφή εξουσίας. Μ’ αυτόν το τρόπο
η σκέψη είναι ελεύθερη να αναπτυχθεί.
Δεν έχει την υποκειμενικότητα, τον πε-
ριορισμό του οικονομικού κοινωνικού
συμφέροντος, ούτε της οικονομικής ή
κοινωνικής αντιπροσώπευσης, ούτε τον
περιορισμό της έλλειψης της οικονομι-
κής κοινωνικής ανάπτυξης, όπως συνέ-
βαινε την εποχή της αρχαίας Ελλάδας.
Το προλεταριάτο για να απελευθερω-
θεί πρέπει να απελευθερώσει την αν-
θρωπότητα, έτσι η σκέψη δεν έχει πε-
ριορισμούς.
Η Ακαδημία αποτελεί ένα σκαλοπάτι
στην κλίμακα της εξέλιξης της ανθρώπι-
νης γνώσης κι εξυπνάδας. Αλλά η κύρια
βάση αυτής της κλίμακας είναι τα στη-
ρίγματα, αυτά που φέρουν πάνω τους τα
σκαλοπάτια. Τα στηρίγματα αυτά αντι-
προσωπεύουν το μαρξισμό, τα σκαλο-
πάτια τους αρχαίους έλληνες, τους φιλο-
σόφους, τους επιστήμονες. Το καλύτερο
της ανθρώπινης σκέψης ταυτίζεται με
το μαρξισμό και που είναι ο διαλεκτικός
υλισμός. Γι’ αυτό ο Τρότσκι πρόβλεπε ότι
στο μέλλον η ανθρωπότητα θα έχει με-
θόδους έρευνας κι ανάλυσης ανώτερες
από το μαρξισμό, ο οποίος θα αποτελέ-
σει μέρος αυτών των νέων μεθόδων. Θα
εξαφανισθεί μέσα στην εξέλιξη της κοι-
νωνίας, γιατί έχει στόχο του ν’ απελευθε-
ρωθεί ο άνθρωπος από κάθε μορφή κα-
ταπίεσης, οικονομικής εξάρτησης και να
οργανώσει τον τρόπο σκέψης σύμφω-
να με το συμφέρον της αντικειμενικής
ανάπτυξης της ανθρωπότητας, δηλα-
δή εξαλείφοντας κάθε μορφή συμφέ-
ροντος και ανάγκης. Μ’ αυτή την έννοια
ενώνεται η αρχαία Ελλάδα με το μαρξι-
σμό της εποχής του Μαρξ, της συνέχι-
σής του από τον Λένιν και της σημερινής
νέας ανάπτυξής του. Όχι νέο μαρξισμό
αλλά νέα ανάπτυξη του μαρξισμού, της
οποίας εμείς αποτελούμε μέρος και νοι-
ώθουμε τεράστια χαρά που συμμετέ-
χουμε σ’ αυτό το καθήκον.
Το κύριο στοιχείο που διαφοροποιεί
το μαρξισμό από κάθε άλλο τρόπο σκέ-
ψης, αρχαίο ή σύγχρονο, είναι ότι αυτός
δίνει την ικανότητα πρόβλεψης, οργά-
νωσης και καθοδήγησης. Κανένας τρό-
πος σκέψης δεν μπορεί ν’ αναπτυχθεί
και να γίνει χρήσιμος αν δεν εκπληρώ-
νει αυτές τις ιδιότητες: να προβλέπει, να
οργανώνει την ικανότητα πρόβλεψης κι
επέμβασης. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα
στην κοινωνία και τη φύση. Υπάρχει κά-
ποια ομοιότητα εξ αιτίας της διαλεκτι-
κής εξέλιξής τους, αλλά στην κοινωνία
το αποτέλεσμα μπορεί να προβλεφθεί,
ενώ στη φύση όχι ακόμα. Στη φύση μπο-
ρεί να προβλεφθεί η εξέλιξη αλλά όχι το
αποτέλεσμα. Απεναντίας στη κοινωνία
προβλέπεται και το αποτέλεσμα.
Ο μαρξισμός και ο κομμουνισμός
αντιπροσωπεύουν τη συγκέντρωση και
τη συγκεντροποίηση της ανθρώπινης
εξυπνάδας όλων των εποχών, με το πρό-
γραμμα της παγκόσμιας οικοδόμησης
του κομμουνισμού. Έτσι εξελίχθηκε η
ανθρώπινη ιστορία και σ’ αυτή την εξέ-
λιξη συνέβαλαν, παρά τις εσωτερικές δι-
αμάχες και συγκρούσεις, οι έλληνες.
Σήμερα ο χώρος της Ακαδημίας της
Αθήνας είναι ένας σωρός από πέτρες,
βαλμένες η μια κοντά στην άλλη, με κά-
ποια αρμονία, αλλά με κάθε τρόπο εκ-
φράζει ότι η ανθρωπότητα, εδώ και τρεις
χιλιάδες χρόνια, σκεφτόταν ήδη πώς να
οργανωθεί συνειδητά και να προβλέπει.
Αν οπισθοδρόμησε δεν φταίει αυτή, αλ-
λά το καθεστώς της ατομικής ιδιοκτη-
σίας και η ανεπάρκεια των μέσων, των
απαιτούμενων για να καλύψουν τις ανά-
γκες. Η ύπαρξη αναγκών μεγαλύτερων
από τις δυνατότητες που υπάρχουν για
να μπορούν να τις ικανοποιήσουν, δημι-
ούργησε στον ανθρώπινο νου τις συν-
θήκες και τη συνείδηση της ατομικής
ιδιοκτησίας.
Η αρμονία των μορφών των ελληνι-
κών έργων είναι εκείνη ενός καθεστώ-
τος, που δεν μπορούσε να συντηρηθεί
γιατί η οικονομία έπρεπε ακόμα να ανα-
πτυχθεί. Για μια ολόκληρη περίοδο της
ιστορίας, η οικονομία καθορίζει την κοι-
νωνική εξέλιξη και με τη σειρά της επι-
τρέπει την ανάπτυξη της εξυπνάδας και
της επιστήμης.
Η συνείδηση της ατομικής ιδιοκτη-
σίας δεν γεννήθηκε μαζί με τη γέννη-
ση της ανθρωπότητας, δημιουργήθηκε
στη συνέχεια. Η συνείδηση του σοσια-
λισμού επίσης δημιουργείται. Είναι πιο
εύκολο να δημιουργηθεί αυτή η τελευ-
ταία, γιατί δεν υπάρχει άλλη διέξοδος
στην ιστορία και γιατί η ανθρωπότητα.
ήδη παγκόσμια, αποχτάει την εμπειρία
της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού.
Τα βιβλία μιλάνε για τα ερείπια της
Αθήνας, στην πραγματικότητα αυτό που
παρατηρεί κανείς είναι τα ερείπια του
παγκόσμιου καπιταλισμού. Μέσα από τα
ερείπια της Αθήνας γεννιέται μια επανα-
στατική ηγεσία για ν’ αναπτύξει την αν-
θρωπότητα, μια ηγεσία που νοιάζεται να
τελειώνει με τον καπιταλισμό, για να κά-
νει την ανθρωπότητα το συνειδητό επι-
στημονικό όργανο για την απεριόριστη
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 29
πρόοδο, που να έλθει σε επικοινωνία με
το Σύμπαν. Όταν έλθει σ’ επαφή μαζί
του θ’ ανακαλύψει αρκετά και θα μάθει
άπειρα πιο πολλά. Σ’ αυτή την πρόοδο
οι επιστημονικές μέθοδοι, από την άλγε-
βρα ως τα ανώτερα μαθηματικά, θα γί-
νουν τόσο απλές όσο σήμερα το να λο-
γαριάσει κανείς πόσο κάνει δύο και δύο.
Η γνώση πάνω στο άτομο, θα οδηγήσει
σε ανακαλύψεις τέτοιες, όπως το ότι ένα
τμήμα εκατομμυριοστού ύλης έχει τέ-
τοια δύναμη, που να μπορεί να κινήσει
όλη την ανθρωπότητα. Κι ό,τι δεν ήξε-
ραν οι έλληνες για το άτομο θα το ανα-
καλύψουμε εμείς και θα φτιάξουμε απ’
αυτό ένα μέσο για να επικοινωνούμε με
το Σύμπαν. Οι έλληνες δεν μπορούσαν
να βάλουν σαν στόχο τους κάτι τέτοιο.
Ούτε ο καπιταλισμός, ούτε ο Στάλιν, ού-
τε η σημερινή κινέζικη ηγεσία έχουν αυ-
τό το στόχο. Ο κομμουνισμός, ναι. Γιατί
αυτός δεν έχει διαφορές με την ιστορία,
ούτε με την πρόοδο, ούτε με τις επιστη-
μονικές μεθόδους. Γιατί αντιπροσωπεύ-
ει την αντικειμενικότητα του ανθρώπι-
νου όντος και την ενοποίησή του με τη
φύση. Δεν γυρίζουμε στο παρελθόν, άλ-
λα παίρνουμε την ανάπτυξη που έχει
γίνει στη φύση για να ενωθούμε μαζί
της. Δεν ταυτιζόμαστε με τις πρωτόγο-
νες μορφές της φύσης, αλλά με τις μορ-
φές που έχουν εξελιχθεί σύμφωνα με
την ανθρώπινη κοινωνία. Αυτό δεν είναι
χρησιμοποίηση της φύσης.
Ανάμεσα στον Μαρξ και στους έλλη-
νες υπάρχουν διαφορές αξιολόγησης
ιστορικής σημασίας. αλλά υπολογίζο-
ντας τη διαφορά των ιστορικών επο-
χών, υπάρχει μια ταύτιση ανάμεσά τους.
Οι έλληνες ήταν η αυγή της ανθρώπι-
νης σκέψης, που ξεκινώντας από την τα-
ξική πάλη, έψαχνε να καταλάβει και να
εξηγήσει αντικειμενικά. Ο Μαρξ εμφα-
νίζεται όταν ήδη η ανθρωπότητα ήταν
ώριμη, γιατί η οικονομία, η επιστήμη,
η κοινωνία ήταν ώριμες. Το προλετα-
ριάτο σήμερα κάνει τα υπόλοιπα. αλλά
το προλεταριάτο σήμερα δεν σημαίνει
απλά εργατική τάξη, αλλά επίσης Λέ-
νιν, παγκόσμια κομμουνιστική πρωτο-
πορία, ποσαδικούς. Η σκέψη του Μαρξ,
του Ένγκελς, του Λένιν, του Τρότσκι και
η δική μας, αποτελεί μια αντιπροσώπευ-
ση του ιστορικού ρόλου του προλετα-
ριάτου.
Οι κομμουνιστές θα έπρεπε επίσης να
κάνουν αυτές τις συζητήσεις. Να κάνουν
σχολές στελεχών του μαρξισμού στην
Ακρόπολη και να δίνουν μια εξήγηση
του ιστορικού ρόλου της σκέψης των
ελλήνων και του περιορισμού που είχε.
Θα έπρεπε να πηγαίνουν εκεί για να δη-
μιουργούν την αντικειμενική αγάπη για
τη πρόοδο της ανθρωπότητας. Απενα-
ντίας, η διαπαιδαγώγηση των κομμου-
νιστών, ακόμα και στη Σοβιετική Ένω-
ση -αλλά σε μικρότερο βαθμό εκεί, γιατί
οφείλει να προχωρήσει αντικειμενικά
περισσότερο-, δημιουργεί συναισθήμα-
τα εξουσίας, κόμματος. Δεν είναι η επο-
χή συναισθημάτων κόμματος. Πρέπει
30 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
να υπάρχει η συνείδηση, το συναίσθη-
μα του αντικειμενικού προγράμματος,
που είναι σύμφωνο με την ανθρωπότη-
τα, δηλαδή οι ιδέες, το πρόγραμμα και οι
στόχοι. Αυτό ήταν ο Μαρξ, ο Ένγκελς, ο
Λένιν, ο Τρότσκι κι αυτό είμαστε κι εμείς.
Πρέπει στις συζητήσεις με τους συ-
ντρόφους κομμουνιστές, να τους προ-
τείνουμε να κάνουν σχολές στελεχών σ’
αυτό το περιβάλλον, όπου να δείχνουν
ότι ο ιστορικός ρόλος των ιδεών είναι
να δρουν στ’ όνομα της ανθρωπότητας
κι όχι στ’ όνομα του ενός η του άλλου,
ή μιας τάξης. Ο μαρξισμός αναπτύσσει
ιδέες στ’ όνομα της ανθρωπότητας. Το
προλεταριάτο είναι το όργανο για να τις
εφαρμόσει. αλλά οι μαρξιστές διανο-
ούμενοι και το Εργατικό Κράτος είναι η
μορφή αντιπροσώπευσης του προλετα-
ριάτου. Το Εργατικό Κράτος με την πολι-
τική του και τον ιστορικό ρόλο του αντι-
προσωπεύει το προλεταριάτο, γι’ αυτό
και στην Αλγερία, όπου το προλεταριά-
το είναι ολιγάριθμο, πρόκειται να οικο-
δομήσουν ένα Προλεταριακό Κράτος:
έχουν τις ιδέες, το πρόγραμμα και τους
στόχους του.
Δεν πρόκειται να μείνουμε στη συ-
ζήτηση της ιστορίας της Αθήνας, αλλά
να συζητήσουμε τα προβλήματα δια-
μόρφωσης της σκέψης, της εξυπνάδας,
της μεθόδου. Ο μαρξισμός αποδείχτη-
κε ανώτερος από κάθε άλλη μορφή σκέ-
ψης, τις έχει παραμερίσει γιατί αντιπρο-
σωπεύει μια φάση της ιστορίας όπου
η εργατική τάξη οφείλει να παίξει αυ-
τό το ρόλο, πρέπει να δράσει αντικει-
μενικά στ’ όνομα όλης της ανθρωπότη-
τας. Και με το να δρα στ’ όνομα όλης της
ανθρωπότητας, δημιουργεί τις συνθή-
κες, τη βάση της οργάνωσης της αντι-
κειμενικής σκέψης και συναισθημάτων.
Πράγμα που σε άλλη φάση της ιστορίας
δεν μπόρεσε να γίνει γιατί δεν υπήρχαν
οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.
Σήμερα υπάρχουν και αποδείχνουν ότι
η μέθοδος σκέψης, ο μαρξισμός, αποτε-
λεί μέρος αυτού του ιστορικού προτσές.
Όχι μόνο γιατί υπάρχει το προλεταριά-
το. Χωρίς το μαρξισμό θα ήταν διαφορε-
τική η φάση της ανθρωπότητας. Ο μαρ-
ξισμός είναι η συγκεντροποίηση όλης
της προόδου της ανθρωπότητας, μέσα
στην όποια συμμετέχει όλη η Αρχαία Ελ-
λάδα.
Οι κομμουνιστές οφείλουν να το συ-
ζητήσουν, χωρίς την αντίληψη ότι το
Κόμμα είναι ένα όργανο για τους ίδιους.
Το Κόμμα είναι ένα όργανο για τη πρόο-
δο της ανθρωπότητας. Πρέπει λοιπόν να
είναι ανοιχτό στη συζήτηση, στον προ-
γραμματισμό, στο παράδειγμα, στην
επιβεβαίωση, στην κριτική σκέψη και
στην έγνοια για μια επιστημονική ανά-
πτυξη της ζωής του κόμματος. Το πιο
επιστημονικό που υπάρχει σε όλη την
ανθρωπότητα είναι οι πολιτικές ιδέες.
Για τους αστούς δεν είναι έτσι, οι πολιτι-
κές τους ιδέες είναι μια απάτη, αλλά στο
επαναστατικό κίνημα είναι το πιο επι-
στημονικό, γιατί συγκεντρώνει όλη την
έγνοια, τα μέσα και την ικανότητα, για
να κάνει το κάθε ανθρώπινο ον να συ-
νειδητοποιήσει την πρόοδο. Και είναι
αναγκαίο οι σύντροφοι κομμουνιστές
να συζητήσουν τα πάντα, για ν’ αλλά-
ξουν τα πάντα.
Στη σημερινή Ελλάδα πρέπει να συζη-
τηθεί το πώς θα βγει από την καθυστέ-
ρηση. Να γίνουν συζητήσεις πάνω στο
Κράτος, πάνω στον ευρωκομουνισμό,
πάνω στο πώς θ’ αναπτυχθεί η οικονο-
μία της χώρας. Και οι κομμουνιστές δεν
συζητούν εμπειρίες που δείχνουν την
ανάγκη της κρατικοποίησης, του προ-
γραμματισμού και της λειτουργίας κά-
τω από εργατικό έλεγχο. Αυτό είναι που
ανταποκρίνεται σήμερα στη σκέψη των
ελλήνων φιλοσόφων. Η Σοβιετική Ένω-
ση, ή Κίνα, η Κούβα, είναι ζωντανά πα-
ραδείγματα. Δεν πρόκειται για αναδρο-
μή στην ιστορία, αλλά απλά για το να
κοιτάξουμε έξω, ν’ ανοίξουμε το παρά-
θυρο και να κοιτάξουμε έξω.
Σήμερα το Κόμμα είναι ένα επιστη-
μονικό όργανο της προόδου της αν-
θρωπότητας, όχι των κομμουνιστών. Οι
κομμουνιστές αντιπροσωπεύουν την
πρόοδο των άλλων, λοιπόν πρέπει να εί-
ναι ανοιχτοί σε όλες τις έγνοιες, τα παρα-
δείγματα και τις διαπιστώσεις. Ένα απλό
παράδειγμα: στη Λατινική Αμερική χρε-
ωκόπησαν όλα τα αστικά πραξικοπήμα-
τα, όλες οι δικτατορίες που προσπαθού-
σαν να προκαλέσουν οπισθοδρόμηση
και όλα τα εθνικιστικά κινήματα, στρα-
τιωτικά, καθολικά, μικροαστικά, που
έψαχναν να προχωρήσουν, αλλά χρε-
ωκόπησαν γιατί κανένα από αυτά δεν
ανταποκρινόταν στην ιστορική ανάγκη.
Η Κούβα δεν χρεωκόπησε, γιατί; Και η
Κούβα ήταν πιο καθυστερημένη από
την Ελλάδα. Ο κόσμος -σύμφωνα με τις
στατιστικές και που στη πραγματικό-
τητα ήταν πολύ χειρότερα- έτρωγε ένα
αυγό το μήνα και οι γυναίκες δεν μπο-
ρούσαν να βγουν τη νύχτα γιατί τις βί-
αζαν, αλλά ούτε και οι άντρες γιατί τους
λήστευαν. Τώρα μπορούν να βγαίνουν
οποιαδήποτε ώρα, χωρίς καμμιά ανη-
συχία και δεν συμβαίνει τίποτα. Τα παι-
διά μπορούν να βγαίνουν στις 2 το πρωί
στο δρόμο χωρίς κανένα πρόβλημα. Και
δεν υπάρχει πείνα. Δεν υποφέρει κανείς.
Κι ο εγγονός των 10 χρόνων βοηθάει τον
παππού των 80 χρόνων να γράψει. Ακό-
μα υπάρχει ένας γραφειοκρατικός μηχα-
νισμός, αλλά εκείνο που καθορίζει στην
Κούβα δεν είναι αυτός ο μηχανισμός άλ-
λα η πρόοδος. Αυτός είναι ο δρόμος της
προόδου. Μέσα σ’ αυτή την πρόοδο
πρέπει να ανυψωθεί η κοινωνική και πο-
λιτική λειτουργία, για να γίνει πιο ικανή,
αλλά υπερασπίζοντας αυτή την πρόοδο
που έχει γίνει και υπερασπίζοντας επί-
σης αυτή την ηγεσία, που ακόμα και με
γραφειοκρατικούς περιορισμούς και λά-
θη, έφτασε σ’ αυτή την πρόοδο. Η κριτι-
κή δεν έχει στόχο να συντρίψει, ν’ αντα-
γωνιστεί και να έλθει αντιμέτωπη αλλά
να καλυτερέψει και να προωθήσει.
Οι κομμουνιστές και οι σοσιαλιστές
δεν συζητούν έτσι. Συζητούν με απο-
κλεισμούς και με αντιεπιστημονικό τρό-
πο. Γι’ αυτό απ’ όσα συμβαίνουν στη
Σοβιετική Ένωση συζητούν σχεδόν μο-
νάχα για τους διαφωνούντες κι όχι για
την πρόοδο της ΕΣΣΔ. Δεν υποστηρί-
ζουν το δικαίωμα των συνδικάτων και
των επαναστατικών τάσεων να επεμβαί-
νουν, αλλά το δικαίωμα του Σολζενίτσιν.
Πρέπει να κάνουμε έκκληση στους
κομμουνιστές και σοσιαλιστές συντρό-
φους, στο εργατικό κίνημα, στους φοι-
τητές, να συζητήσουν αντικειμενικά, για
να συνεχιστεί έτσι η ανάπτυξη μιας ηγε-
σίας, που να είναι ικανή, που να μαθαίνει
να δέχεται, ν’ αναπτύσσει την αντικειμε-
νική έγνοια για την πρόοδο της ανθρω-
πότητας. Και πρόοδος σημαίνει απαλλο-
τρίωση, κρατικοποίηση, σχεδιοποίηση,
εργατικός έλεγχος, σοβιετική δημοκρα-
τία, δικαίωμα σε όλες τις τάσεις μαζί και
στους αριστεριστές να επεμβαίνουν.
Εμείς θ’ αφήναμε να επεμβαίνουν όλοι
οι αριστεριστές και θα χρησιμοποιού-
σαμε την ικανότητά τους, τη θέληση για
πρόοδο και θα βάζαμε τάξη στην αταξία
που έχουν στις ιδέες τους, αλλά όχι και
στις προθέσεις τους.
Πρέπει να συζητήσουμε όλο αυτό μαζί
με τις ιστορικές εμπειρίες, που δείχνουν
ότι εξακολουθεί να υπάρχει ο καπιταλι-
σμός, η ταξική πάλη, ότι το κράτος είναι
καπιταλιστικό και γι’ αυτό πρέπει να το
αλλάξουμε. Να αλλάξουμε τη δομή του
κράτους κι αυτούς που το αποτελούν.
Δεν παίρνουμε το παράδειγμα του
Κράτους της Αρχαίας Ελλάδας που βρι-
σκόταν ακόμα στην αρχή της διάρθρω-
σής του, αλλά του Εργατικού Κράτους,
πού είναι μια από τις πιο ανυψωμένες
μορφές ενός οργάνου, συγκεντρωμέ-
νου στη συνειδητή και αντικειμενική
ανάπτυξη προς όφελος της ανθρωπό-
τητας. Στην πάλη ενάντια στη γραφειο-
κρατία πρέπει να διεκδικήσουμε τα σο-
βιετικά δημοκρατικά δικαιώματα, να
συζητιούνται επιστημονικά κι αντικει-
μενικά όλα τα προβλήματα, τα συνδικά-
τα να συμμετέχουν, ο κόσμος να μιλάει
και να συζητάει στους δρόμους. Για πα-
ράδειγμα, κάθε πλατεία πρέπει να γίνει
πανεπιστήμιο, να γίνονται ανοιχτές συ-
ζητήσεις. Αυτό δεν μειώνει την ικανότη-
τα, δεν δυσκολεύει ούτε παραλύει, άλλα
απεναντίας αναπτύσσει την έγνοια και
οργανώνει την επιστημονική ικανότητα
όλου του κόσμου.
Στη Σοβιετική Ένωση τα παιδιά δεν
χάνονται, περπατάνε στο δρόμο χωρίς
κανένα φόβο. Σε όλα τα Εργατικά Κρά-
τη συμβαίνει το ίδιο. Τα παιδιά περπα-
τάνε στο δρόμο χωρίς φόβο κι αν χρει-
αστούν κάτι το λένε σε οποιοδήποτε
περαστικό κι αυτός τα εξυπηρετεί. Κανέ-
νας δεν σκέφτεται ότι ένα παιδί μπορεί
να χαθεί. Δηλαδή οι σχέσεις είναι άπειρα
ανώτερες. Οπωσδήποτε υπάρχει η γρα-
φειοκρατία, που περιορίζει την ικανότη-
τα αυτής της ανάπτυξης, αλλά αυτή δεν
έχει θέση στην ιστορία, δεν αντιπροσω-
πεύει μια αναγκαιότητα. Λοιπόν πρέπει
να δείξουμε ότι η πάλη ενάντια στη γρα-
φειοκρατία δεν είναι πάλη ενάντια στο
Εργατικό Κράτος, αλλά ενάντια στο πο-
λιτικό μηχανισμό, αλλά ταυτόχρονα δεν
βλάπτουμε το Εργατικό Κράτος.
Πρέπει να εκσυγχρονίσουμε την ανά-
λυση, τη γνώση της ιστορίας, για να
δούμε πού βρισκόμαστε, να δούμε τη
διαφορά ανάμεσα στην επιστημονική
ανάλυση που κάνουμε εμείς της ιστορί-
ας της ταξικής πάλης και στην ανάλυση
που γράφουν τα βιβλία, για να μπορέ-
σουμε έτσι να μάθουμε το πώς η αστι-
κή τάξη έχει κρύψει την επιστημονική
γνώση της ιστορίας, σκόπιμα και προ-
μελετημένα αρχικά και μετά σαν απο-
τέλεσμα και της ανικανότητας και της
αδυναμίας της. Η τωρινή γνώση δεν
βρισκόταν μέσα στους υπολογισμούς
της αστικής τάξης για εκμετάλλευση.
Στην Ελλάδα υπήρχε η πιο ανυψωμένη
μορφή ανθρώπινων σχέσεων, οι σχέσεις
σκέψης. Δεν ήταν το ίδιο από την άπο-
ψη των κοινωνικών δικαιωμάτων, για-
τί ακόμα τότε οργανωνόταν η ανθρώ-
πινη κοινωνία, αλλά αυτές οι σχέσεις
προετοίμαζαν την κατοπινή κατανόη-
ση της ανάπτυξης των ανθρώπινων πο-
λιτισμών. Πρέπει να καταλάβουμε πώς η
Ελλάδα (σαν χώρα) πέρασε απ’ αυτή την
κατάσταση, που ήταν η πιο ανυψωμένη
της εποχής της, σε μια φάση τεράστιας
καθυστέρησης.
Ο καπιταλισμός δεν τα εξηγεί αυ-
τά στους έλληνες. Δεν έχει ενδιαφέρον
ούτε ικανότητα, γιατί πρόκειται για ένα
διαλεκτικό υλιστικό προτσές, για ένα
ταξικό προτσές και σ’ αυτό το ταξικό
προτσές η ιστορία δείχνει ότι ο σοσια-
λισμός είναι η κοινωνία του μέλλοντος.
Και επιπλέον δεν υπάρχει κανένας μέ-
σα στο αστικό στρατόπεδο που να δη-
μιουργεί τη σιγουριά που είναι αναγκαία
για να δοθεί μια τέτοια εξήγηση. Έπειτα
δεν έχουν συμφέρον από μια τέτοια εξή-
γηση, που πραγματικά πηγαίνει ενάντια
στο δικό τους ταξικό συμφέρον.
Γι’ αυτό δεν εξηγούν πώς η ελληνική
ιστορία πέρασε από την κλασσική επο-
χή σε μια τεράστια καθυστέρηση, ενώ
στην πραγματικότητα η ελληνική σκέψη
είναι η βάση της σημερινής σκέψης. Δεν
εξηγούν πού οφείλεται αυτή η καθυστέ-
ρηση, Κρύβουν έντεχνα αυτή την εξή-
γηση, παρουσιάζοντάς το σαν πρόβλη-
μα οικονομικής ανικανότητας, χρόνου,
φύσης, ή μέχρι και αστρονομικών συ-
γκυριών! Την κρύβουν για να μη φανεί
ότι είναι ένα διαλεκτικό υλιστικό πρό-
βλημα, ότι η ανθρωπότητα βρισκόταν
σ’ ένα προτσές οικοδόμησης και η Ελλά-
δα έπαιξε ένα βασικό ρόλο στην ιστορία
κάθε πολιτισμού μέχρι σήμερα κι ακόμα
και αύριο κι ότι ήταν η ατομική ιδιοκτη-
σία που σταμάτησε αυτό το προτσές.
Η ιστορία δείχνει ποια είναι τα όργανα
για να συνεχιστεί αυτό: τα Εργατικά Κρά-
τη. Ο καπιταλισμός δεν εξηγεί τίποτα απ’
όλα αυτά, τα κρύβει γιατί δεν έχει κανέ-
να συμφέρον. Αλλά και μέσα στο μαρξι-
στικό κίνημα πολύ λίγο είναι γνωστό το
κείμενο του Μαρξ πάνω στον Δημόκρι-
το, γύρω από τη Φύση τον Επίκουρο και
το Δημόκριτο, γραμμένο στα 1841, επτά
χρόνια πριν το Κομμουνιστικό Μανιφέ-
στο. Παρόλο που ο Μαρξ ήταν τότε πο-
λύ νέος, το κείμενο είναι πολύ καλό. Δεί-
χνει ότι ο Δημόκριτος ήδη δεχόταν το
διαλεκτικό προτσές και επιπλέον διαπί-
στωνε την ύπαρξη του ατόμου. Χωρίς
να έχει την επιστημονική γνώση, γιατί
δεν είχε τα μέσα για να ερευνήσει, έφτα-
σε σ’ αυτό το αποτέλεσμα ακολουθώ-
ντας μια διανοητική συμπερασματική
μέθοδο πολύ καλή και πολύ βαθιά.
Το προτσές της ελληνικής κλασσικής
εποχής, όπου υπήρξε μια τεράστια ανύ-
ψωση της οργάνωσης της εξυπνάδας,
δεν συνεχίστηκε γιατί η ταξική πάλη πα-
ρέκκλινε προς άλλες μορφές του προ-
τσές. Γι’ αυτό η Ελλάδα έμεινε πίσω. Δεν
έμεινε πίσω γιατί εξαντλήθηκε η εξυ-
πνάδα της ελληνικής εποχής, αλλά γιατί
η οικονομία που κατευθυνόταν και εξε-
λισσόταν από την ταξική πάλη, δεν εί-
χε ανάγκη τους έλληνες, γιατί η ατομική
ιδιοκτησία δεν είχε ανάγκη την εξυπνά-
δα των ελλήνων.
Είναι το Εργατικά Κράτος αυτό που
συγκεντρώνει το κάθε τί που έχουν κά-
νει οι έλληνες. Είναι η Αναγέννηση, το
σοσιαλιστικό και το κομμουνιστικό κί-
νημα που συγκέντρωσαν το έργο των
ελλήνων. Το Εργατικό Κράτος συγκε-
ντρώνει κάθε απομονωμένη εμπειρία.
Αυτή είναι η διαλεκτική υλιστική ανάλυ-
ση. Αντίθετα οι αστοί ιστορικοί κάνουν
μια μυστικιστική ιδεαλιστική ανάλυση,
για να δικαιωθεί ο ισχυρισμός τους ότι
υπήρξε μια εποχή γέννησης, ανάπτυξης
και θανάτου.
Το γεγονός ότι στην Ελλάδα αναπτύ-
χθηκε σε κάθε νησί τέχνη, μόρφωση
και επιστήμη, φανερώνει ποια ήταν η
έγνοια αυτής της κοινωνίας. Όλοι οι άλ-
λοι πήγαιναν στα νησιά για να ληστέ-
ψουν, ενώ οι έλληνες ανύψωσαν την
τέχνη, το θέατρο, τη μόρφωση και την
επιστημονική γνώση. Πώς μπορεί να
πει κανείς ότι αυτό εξαντλήθηκε; Δεν
συνάντησε τις ιστορικές συνθήκες για
να αναπτυχθεί, γιατί το ιστορικό προ-
τσές εξελίχτηκε περνώντας από τη φά-
ση ανάπτυξης της ατομικής ιδιοκτησίας
και είχε ανάγκη από άλλα μέσα: στρα-
τό, στρατιωτική επέκταση, αρπαγή. Έτσι
εξελίχθηκε η ιστορία. Δεν υπάρχει αυτό
που λένε, προτσές γένεσης, ανάπτυξης
και φθοράς.
Χαιρετίζουμε την Αρχαία Ελλάδα, αλ-
λά επίσης χαιρετίζουμε τις ελληνικές μά-
ζες, τους αγρότες, τους εργάτες, τους
μικροαστούς, που στη διάρκεια του
δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, προ-
σπάθησαν να συνεχίσουν τον Αριστο-
τέλη και τον Πλάτωνα, προσπάθησαν να
συνεχίσουν το προτσές της κοινωνικής
απελευθέρωσης και δεν μπόρεσαν να
τα κάνουν. Θα το κάνουμε τώρα.
X. Ποσάδας 20-10-1977
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 31
 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ 200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ (Α΄μέρος)
Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Η σημασία της αρχαίας σχολής της
Αθήνας προβάλλεται σήμερα, με το με-
τασχηματισμό της σε μαρξιστική σχολή.
Δεν πρόκειται για μια αποκατάσταση,
αλλά για μια συνέχιση της επιστημονι-
κής σκέψης της Ακαδημίας, που δίνεται
από το μαρξισμό. Δηλαδή, ο μαρξισμός
συγκεντροποιεί κι ενοποιεί τη σκέψη.
Υπάρχει μια ταύτιση ανάμεσα στους αρ-
χαίους έλληνες και στο μαρξισμό. Και οι
δυο νοιάζονται για το πιο ουσιαστικό. Οι
έλληνες ενδιαφέρονται να γνωρίσουν
τη προέλευσή μας, από πού ξεκινήσαμε
και πού οδηγούμαστε, τί είναι η φύση, τί
είμαστε εμείς, ποιος είναι ο ρόλος μας
στη ζωή, πώς σκεφτόμαστε. Ο μαρξι-
σμός ασχολείται μ’ όλα αυτά και επιπλέ-
ον με το πώς θα τελειώσουμε με τη βία
σαν μορφή ζωής, την εξάρτηση από την
οικονομία, την καταπίεση και κάθε μορ-
φή που περιορίζει τον ανθρώπινο εγκέ-
φαλο και τη σκέψη.
Δεν πρόκειται για μια αποκατάσταση,
ούτε για μια συνέχιση της σκέψης, με τη
στενή σημασία των λέξεων. Είναι ξεχω-
ριστές φάσεις. Στην πρώτη φάση οι έλ-
ληνες προσπάθησαν να παίξουν ένα ρό-
λο που δεν είχε το ιστορικό πεδίο για ν’
αναπτυχθεί, γιατί ακόμα έπρεπε ν’ ανα-
πτυχθεί η εμπειρία, η επιστήμη και η οι-
κονομία.
Στη σημερινή φάση ήδη υπάρχουν
όλα αυτά, αλλά λείπει η σκέψη που ν’
ανταποκρίνεται σ’ αυτή. Η προηγούμε-
νη σκέψη αρκούσε για την πρώτη φάση
του ανθρώπινου πολιτισμού. Σήμερα, η
σκέψη οφείλει ν’ ανταποκριθεί στη φά-
ση της μεγάλης ανάπτυξης της ανθρω-
πότητας, όπου ήδη η οικονομία έχει
αναπτυχθεί ικανοποιητικά για να καλύ-
ψει τις ανθρώπινες ανάγκες. Στο αρχαίο
ελληνικό καθεστώς δεν υπήρχε τέτοια
συνθήκη. Κανένας δεν μπορούσε να επι-
διώξει να βάλει τέρμα στον πόλεμο, για-
τί αυτός ήταν ένα φυσιολογικό όργανο
για την ανάπτυξη. Αυτή ήταν η αντίλη-
ψη του κόσμου που έπρεπε να προχω-
ρήσει μέσα από τις ανάγκες. Σήμερα δεν
συμβαίνει το ίδιο με τη μαρξιστική σκέ-
ψη.
Ο μαρξισμός δεν είναι μια αποκατά-
σταση ούτε μια ανάκληση, αλλά μια συ-
νέχιση της ανθρώπινης εξυπνάδας, που
στους έλληνες ήταν περιορισμένη λό-
γω της εποχής. Ο μαρξισμός δεν αποτε-
λεί ούτε συνέχιση, ούτε αποκατάσταση,
ούτε συμπλήρωση της αρχαίας ελληνι-
κής σκέψης. Πρόκειται για διαφορετικές
ιστορικές φάσεις. Ο μαρξισμός δεν έχει
32 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Χ. Ποσάδας, 20-10-1977
κανένα περιορισμό. Αυτοί που περιορί-
ζουν το μαρξισμό είναι ο Στάλιν, οι ευ-
ρωκομουνιστές και η σοβιετική γραφει-
οκρατία. Η ικανότητα της ανθρώπινης
σκέψης δομήθηκε μαθαίνοντας το αν-
θρώπινο ον να σκέφτεται και κύρια να
προβλέπει, να προβλέπει όχι μια βροχή,
αλλά την πορεία της ιστορίας κι έπειτα
της φύσης.
Οι έλληνες απασχολήθηκαν με το να
λύσουν τα προβλήματα που υπήρχαν
στην εποχή τους. Τότε δεν υπήρχαν επι-
στημονικά μέσα, τα δημιούργησαν. Η
συγκέντρωση διάφορων πολιτισμών
στην Ελλάδα, επέτρεψε στους έλλη-
νες ν’ αναπτύξουν μια βασική απασχό-
ληση, που μέχρι τότε δεν υπήρχε σε κα-
νέναν από τους άλλους πολιτισμούς:
να συστηματοποιήσουν την ικανότητα
σκέψης, να βρουν τη μέθοδο σκέψης,
τη μέθοδο δόμησης του λεξιλογίου, της
γραφής, της φωνητικής. Αυτή η μέθο-
δος δεν υπήρχε ακόμα στη διαμόρφω-
ση της σκέψης και κύρια στις κοινωνι-
κές σχέσεις, που είναι και το βασικότερο
στοιχείο μόρφωσης.
Γι’ αυτό οι έλληνες σ’ εκείνη τη φάση
προόδευσαν πολύ, αναπτύσσοντας την
απασχόληση για την ικανότητα της σκέ-
ψης, αλλά δεν μπορούσαν να προοδεύ-
σουν περισσότερο, γιατί ο βαθμός ανά-
πτυξης της κοινωνίας δεν το επέτρεπε.
Οι έλληνες έπρεπε πρώτα να λύσουν
το πρόβλημα της ταξικής πάλης -πράγ-
μα που δεν μπορούσαν να το κάμουν-
κι έτσι η σκέψη τους περιοριζόταν. Γιατί
ήταν ένα τμήμα της κοινωνίας που σκε-
φτόταν, έχοντας σαν στήριγμα τη δου-
λεία. Δεν μπορούσε να υπάρχει ενότητα
στη σκέψη, αφού ήδη υπήρχε ανταγω-
νισμός ανάμεσα στη μορφή σκέψης και
στη κοινωνική μορφή ζωής. Αυτό δεν
μπορούσε να λυθεί παρά μόνο με δυο
τρόπους: ή η κοινωνία θ’ αναπτυσσόταν
στο επιστημονικό επίπεδο της Σχολής
της Αθήνας, ή θα εξαφανιζόταν. Ήταν η
οικονομία αυτή που καθόριζε την απα-
σχόληση της σκέψης. Ο μαρξισμός είναι
μια συνέχιση της επιστημονικής σκέ-
ψης, αλλά σε μια άλλη φάση της ιστο-
ρίας, όπου το ανθρώπινο ον έχει ήδη
συνείδηση της προέλευσής του. Σαν συ-
νέπεια, δημιουργεί τις συνθήκες για να
δει το πού πηγαίνει και να ενοποιηθεί με
το Σύμπαν, να μη νοιώθει απομονωμένο
μέσα στο Σύμπαν.
Με τον Μαρξ βρισκόμαστε σε άλλη
φάση και το προτσές είναι διαφορετικό.
Η ανθρωπότητα έχει ήδη συνείδηση ότι
φτάνει στο τέλος μιας φάσης της ανθρώ-
πινης ιστορίας: της φάσης της ατομικής
ιδιοκτησίας. Έτσι η κοινωνία μπορεί να
εξαλείψει η ν’ αποδεσμευτεί από κάθε
μορφή καταπίεσης, από κάθε μορφή
ανάγκης. Ήταν ο Μαρξ αυτός που έδω-
σε την εξυπνάδα και την ικανότητα, για
να οργανωθεί η σκέψη γι’ αυτό το σκο-
πό. Είναι δηλαδή ο μαρξισμός μια ποι-
ότητα της ιστορίας μιας εποχής, όπου η
ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνικής,
της οικονομίας, επιτρέπει στο ανθρώπι-
νο ον να μπορεί να είναι τολμηρό, χωρίς
περιορισμό. Την εποχή των αρχαίων ελ-
λήνων μπορούσε να είναι τολμηρό, αλ-
λά με περιορισμούς. Ο Αρχιμήδης βγήκε
από μια μπανιέρα φωνάζοντας «Εύρηκα,
Εύρηκα». Σήμερα, σ’ ένα μεγάλο μέρος
της ανθρωπότητας, στις χώρες της Ασί-
ας, της Αφρικής, της Λατινικής Αμερι-
κής, δεν μπορούν να το φωνάξουν, γιατί
δεν υπάρχουν μπανιέρες. Αλλά αν κατα-
φέρουν να κάνουν μπάνιο, όλοι φωνά-
ζουν «Εύρηκα, Εύρηκα».
Ο περιορισμός της ικανότητας σκέψης
των Ελλήνων, περιόριζε και την εξυπνά-
δα τους. Έπρεπε ν’ αναπτυχθεί ακόμα
η οικονομία, η επιστήμη, και η τεχνική.
Αυτό καθοριζόταν από την ανάπτυξη
των κοινωνικών αγώνων, των κοινωνι-
κών τάξεων και των κοινωνικών καθε-
στώτων στην ιστορία. Η ανθρωπότητα
αναγκάστηκε να περάσει μια ολόκληρη
περίοδο οικονομικής, κοινωνικής κι επι-
στημονικής ανάπτυξης, όπου η τεχνι-
κή αποτελεί ένα συμπλήρωμα, μέχρι να
φτάσει στη σημερινή περίοδο, όπου το
καθεστώς της ατομικής ιδιοκτησίας εξά-
ντλησε τις δυνατότητές του για επιβίω-
ση και δημιούργησε τις συνθήκες για το
σοσιαλισμό.
Ο σοσιαλισμός δεν είναι μια ιδέα ή μια
σκέψη μιας τάξης για την ίδια την τάξη.
Είναι η σκέψη μιας τάξης για όλη την αν-
θρωπότητα. Κι αυτό όχι από καλοσύνη
ή από αλληλεγγύη, αλλά γιατί αυτός εί-
ναι ο ρόλος αυτής της τάξης, της εργα-
τικής τάξης. Δεν μπορεί να οικοδομήσει
το σοσιαλισμό για τον εαυτό της. Από
δω πηγάζει η χωρίς όρια ανάπτυξη της
σκέψης.
Στους έλληνες υπάρχουν ακόμα τερά-
στιοι περιορισμοί: η ιδιοκτησία, το οικο-
νομικό σύστημα, η δουλεία, ο μυστικι-
σμός. Απεναντίας ο μαρξισμός δεν έχει
τίποτα απ’ αυτά. Είναι μια συνέχιση της
επιστημονικής μεθόδου σκέψης μιας...
Συνέχεια στη σελ. 28