พิษรักสั่งตาย

聖女の救済
ฮิงาชิโนะ เคโงะ เขียน
ธนัญ พลแสน แปล
Seijo no Kyusai by Keigo Higashino
2008 Keigo Higashino
All rights reserved.
Original Japanese edition published by Bungeishunju Ltd., Japan
Thai translation rights reserved by Daifuku Creator Co., Ltd.
under the license granted by Keigo Higashino, Japan, arranged with Bungeishunju Ltd., Japan
through Japan UNI Agency, Inc., Tokyo and Arika Interrights Agency, Thailand

พิมพ์ครั้งที่ 1: มีนาคม 2561

จัดทำ�โดย สำ�นักพิมพ์ไดฟุกุ-ลิท
บริษัท ตถาตา พับลิเคชั่น จำ�กัด

เคโงะ, ฮิงาชิโนะ.
พิษรักสั่งตาย.-- กรุงเทพฯ : ตถาตา พับลิเคชั่น, 2561.
304 หน้า.
1. นวนิยายญี่ปุ่น. I. ธนัญ พลแสน, ผู้แปล. II. ชื่อเรื่อง.
895.63
ISBN 978-616-14-0292-1
ประธานกรรมการบริหาร: จินตนา เฉลิมชัยกิจ
กรรมการผู้จัดการ: อลีน เฉลิมชัยกิจ
ที่ปรึกษา:วงศ์สิริ สังขวาสี มิยาจิ
บรรณาธิการบริหาร: วรุตม์ ทองเชื้อ
บรรณาธิการพิเศษ: ลัลตรา วรสุมาวงษ์ นิวะบะระ
บรรณาธิการเล่ม: indyCats
บรรณาธิการประสานงาน: นันทวัชน์ สกลกูล
กองบรรณาธิการ: ณัฐหทัย นำ�ศิริวิวัฒน์, เกวลี ดวงเด่นงาม
ออกแบบปกฉบับภาษาไทย: เชนิสา เพื่อวงษ์
ศิลปกรรม: indyDesign
พิสูจน์อักษร: ธนภรณ์ ก๊กใหญ่, กัญจรี ชาญรอบ,
ภัททิยา หวังพิทักษ์วงศ์, ศิริลักษณ์ เรือนเย็น
ฝ่ายการตลาด: อัคคณัฐ ชุมนุม
ฝ่ายขาย: มนัญชยา ศิริวงษ์, อุดร ปัญญาชัย
ฝ่ายประสานงานโรงพิมพ์: ไพบูลย์ ชาคริยานนท์
พิมพ์ที่: บริษัท เอส.เอ็ม.เค. พริ้นท์ติ้ง จำ�กัด
จัดจำ�หน่ายโดย: สายส่งสุขภาพใจ บริษัท บุ๊ค ไทม์ จำ�กัด
214 ซ. พระรามที่ 2 ซอย 38 แขวงบางมด เขตจอมทอง กทม. 10150
โทรศัพท์: 0-2415-2621, 0-2415-6507

2018-03-09 ������������� .indd 2 6/21/19 10:12 AM

 ค�ำนิยม
ณ ปัจจุบนั อาจารย์ฮงิ าชิโนะ เคโงะ มีผลงานตีพมิ พ์ออกมาแล้ว
ประมาณ 80 เรือ่ ง นีเ่ ฉพาะนิยายเรือ่ งยาว ไม่รวมเรือ่ งสัน้ อีกมากมาย และ
ในจ�ำนวนนิยายที่ได้รับการพิมพ์ออกมาแล้วนั้น มีเรื่องที่เป็นละครกว่า 30
เรื่อง เป็นภาพยนตร์กว่า 10 เรื่อง เป็นนักเขียนในดวงใจของส�ำนักพิมพ์
ญี่ปุ่นที่ต่างอยากจะตีพิมพ์เรื่องของอาจารย์ เพราะถ้ามีหนังสือเล่มใหม่
ออกมา แน่นอนว่าต้องขึ้นอันดับเบสต์เซลเลอร์ไม่ต�่ำกว่าหลักแสนหลัก
ล้านเล่ม หลายเรื่องขายได้เป็นสิบล้านเล่ม (ตาโตมาก)
ผลงานสมัยแรกๆ ของอาจารย์ เช่น ความลับ (Himitsu), พระอาทิตย์
เที่ยงคืน (Byaku Yako), Genya (ยังไม่มีฉบับภาษาไทย) และแน่นอนเรื่อง
กลลวงซ่อนตาย (จัดพิมพ์โดยส�ำนักพิมพ์ Daifuku-LIT เช่นเดียวกับ
พิษรักสัง่ ตาย ในมือนี้) นักเขียนช่างผูกปมได้อย่างชาญฉลาด ซับซ้อน
ซ่อนเงือ่ น ชวนให้ผอู้ า่ นคิดตาม วางไม่ลง อย่าอ่านก่อนนอนเชียว เพราะจะ
ท�ำให้นอนไม่หลับ ตาโหลคล�ำ้ เป็นแพนด้า ดิฉนั ได้ตกเป็นทาสของอาจารย์
ฮิงาชิโนะนับแต่บดั นัน้ ทุกครัง้ ทีไ่ ด้มโี อกาสไปประเทศญีป่ นุ่ จะต้องไปแวะ
ร้านหนังสือเพื่อซื้อหนังสือของอาจารย์โดยเฉพาะ แม้แต่ตอนนี้ที่ลาออก
จากการท�ำงานในส�ำนักพิมพ์แล้ว ก็ยังแวะเวียนไปซื้อหนังสือเรื่องใหม่
ของอาจารย์อยู่เสมอ
ดิฉันซึ่งจบคณะวิศวกรรมศาสตร์ (เช่นเดียวกับอาจารย์ฮิงาชิโนะ)
หลงใหลวิธกี ารด�ำเนินเรือ่ งทีท่ ำ� ให้เราเชือ่ ได้อย่างสนิทใจ ค�ำอธิบายประกอบ

2018-03-09 ������������� .indd 3 6/21/19 10:12 AM

 การสืบสวนเป็นวิทยาศาสตร์ เป็นเหตุเป็นผลซึ่งกันและกัน อาจารย์
สอดแทรกกฎทางวิชาการเข้าไปในเนื้อเรื่องได้อย่างแยบยล สนุกสนาน
คาดว่ า มี ห ลายคนที่ ไ ด้ อ ่ า นแล้ ว รู ้ สึ ก อยากเป็ น นั ก คณิ ต ศาสตร์ หรื อ
นักวิทยาศาสตร์ขึ้นมาทันใด และดิฉันคิดว่าด้วยสาเหตุนี้นั่นเองที่ท�ำให้
คนญี่ปุ่น และคนทั่วโลก ชื่นชมผลงานของอาจารย์อย่างมากมาย
น่าเสียดายที่ผลงานอาจารย์ฉบับภาษาไทยยังมีจ�ำนวนน้อยมาก
เมื่อเทียบกับเรื่องทั้งหมดที่อาจารย์มีอยู่ หากนักอ่านในเมืองไทยช่วยกัน
สนับสนุนส�ำนักพิมพ์ จะได้มเี รื่องใหม่ๆ มาให้พวกเราอ่านอย่างต่อเนื่อง
ขอบคุณคุณอลีน ผูบ้ ริหารของ ส�ำนักพิมพ์ Daifuku-LIT ทีม่ อบหมาย
ให้ ดิ ฉั น ท� ำ หน้ า ที่ อั น ส� ำ คั ญ คื อ เขี ย นค� ำ นิ ย มของหนั ง สื อ เล่ ม นี้ ที่ ไ ด้
คุณธนัญ พลแสน นักแปลฝีมือชั้นเซียนเป็นผู้แปล ได้บรรณาธิการพิเศษ
มือฉมัง พี่แตง ลัลตรา วรสุมาวงษ์ นิวะบะระ มาช่วยท�ำให้หนังสือครบรส
มากยิ่งขึ้น แล้วหนังสือเล่มนี้จะไม่สนุกได้อย่างไรล่ะคะ

ดร.วงศ์สริ ิ สังขวาสี มิยาจิ

2018-03-09 ������������� .indd 4 6/21/19 10:12 AM

 ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์
“พิษรักสั่งตาย” ต้องกลับมายังวงการหนังสือไทยอีกครั้งด้วยเสียง
เรียกร้องของนักอ่าน เคยตีพิมพ์มาแล้วในชื่อ รักต้องฆ่า โดยส�ำนักพิมพ์
JBOOK ผ่านมาเกือบทศวรรษ แฟนคลับอาจารย์ฮงิ าชิโนะ เคโงะ นักเขียน
ที่กลับมาร้อนแรงในปี 2561 ได้ฟื้นคืนชีพขึ้นมา
ผลงานของอาจารย์เคโงะที่ขยี้อารมณ์ความรู้สึก แต่ละความหวั่น
ไหวภายในจิตใจของตัวละครที่อาจารย์บนั ดาลขึ้นผ่านตัวอักษร ได้ชักน�ำ
เราเข้าสู่ห้วงสภาวะด�ำดิ่ง รู้สึกตัวอีกทีก็มาถึงบรรทัดสุดท้ายของเล่มแล้ว
ความเหนื่อยเมื่อยล้าสายตาที่ไล่ล่าตัวอักษรเพราะความอยากรู้ตอนต่อ
ไป จึงผ่อนคลายลง
“พิษรักสั่งตาย” เป็นอีกเรื่องที่อาจารย์เคโงะท�ำให้เราผูกพันกับ
ตัวละครอย่างลึกซึ้ง อ่านจบแล้วแต่ตวั ละครในหัวเรายังไม่จบ
ยุกาว่า หนุ่มนักวิทยาศาสตร์ฟิสิกซ์ที่ท�ำหน้าที่นักสืบจ�ำเป็นมี
แฟนคลับหลงเสน่ห์ไม่น้อย กรมต�ำรวจต้องเชิญเขามาเป็นนักสืบพิเศษให้
ช่วยคลายเงื่อนปริศนาฆาตกรรมที่เกินความสามารถของต�ำรวจจะสืบค้น
ค�ำตอบได้ ยุกาว่า มีชวี ติ ชีวาเกินนักวิทยาศาสตร์ทวั่ ไป ความละเอียดอ่อน
ของจิตใจและความลึกซึง้ ของเหตุผลตรรกะ สมฉายา “กาลิเลโอ” ผูโ้ ลดแล่น
ในนิยายสืบสวนของอาจารย์เคโงะร่วม 10 เรื่องที่ออกมา โดยหลากหลาย
ส�ำนักพิมพ์ท้งั ในญี่ปุ่นและไทย

2018-03-09 ������������� .indd 5 6/21/19 10:12 AM

 ส�ำนักพิมพ์ Daifuku-LIT ตั้งใจน�ำเสนอเรื่องราวสะเทือนใจเพื่อ
ความบันเทิงจากญี่ปุ่น เราท�ำงานออกมาอย่างต่อเนื่อง และท�ำต่อไป
ไม่หยุดยั้ง ขอให้ท่านผู้อ่านติดตามกันให้แน่นแฟ้นดังเดิม
ขอบคุณ คุณแก้วกานต์ ธรรมโน คนกลางผูน้ า่ รักทีท่ ำ� ให้เราประสานงาน
ภาพและเนื้อหาจากญี่ปุ่นได้อย่างรวดเร็วและราบรื่น
ขอบคุณทีมบรรณาธิการ โดยเฉพาะพี่แตง ลัลตรา ที่ช่วยแนะน�ำ
อย่างอบอุ่น ตรวจส�ำนวนภาษาไทยและประสานงานต้นฉบับทุกขั้นตอน
ให้สำ� เร็จลุล่วงออกมาเป็นเล่มในมือของพวกเรา

ส�ำนักพิมพ์ Daifuku-LIT
DaifukuPUB

2018-03-09 ������������� .indd 6 6/21/19 10:12 AM

 ค�ำน�ำผู้แปล
อ่านเล่มนีค้ รัง้ แรกเมือ่ เกือบสิบปีกอ่ น (โอ้โห แก่!)
สมัยนั้น เคยเขียนค�ำน�ำเอาไว้ท�ำนองว่าไม่อยากแนะน�ำอะไรมาก
กลัวจะเป็นการเปิดเผยเนือ้ เรือ่ ง พอกลับมาเขียนค�ำน�ำรอบนีเ้ ลยเกิดค�ำถาม
ในใจว่า “นี่ก็ผ่านมาจะสิบปีแล้ว เปิดเผยเนื้อเรื่องได้หรือยัง เปิดเผยได้
ขนาดไหน ผูอ้ า่ นไม่ใช่รตู้ อนจบกันหมดแล้วรึ?”
ทบทวนอยูพ่ กั หนึง่ ได้ขอ้ สรุปว่าไม่เล่าดีกว่า แต่ทแี่ น่ๆ กลับมาอ่านใหม่
ครั้งนี้ถึงได้รู้ว่าเกือบสิบปีก่อนสนุกอย่างไร ตอนนี้ก็ยังอ่านสนุก ตื่นเต้น
และได้อรรถรสอย่างนั้น กาลเวลาไม่ได้ท�ำให้คุณค่าของหนังสือด้อยลง
แต่อย่างใด ซึง่ ตรงนีต้ อ้ งขอขอบคุณส�ำนักพิมพ์ Daifuku-LIT ทีเ่ ห็นคุณค่า
และน�ำงานของอาจารย์ฮงิ าชิโนะ เคโงะ กลับมาให้ได้อา่ นกันใหม่
ขอให้เพลิดเพลินกับการอ่านนะครับ แนะน�ำว่าควรดืม่ กาแฟหอมๆ
ไปด้วยจะเข้ากับบรรยากาศของเรือ่ งมาก

ธนัญ พลแสน

2018-03-09 ������������� .indd 7 6/21/19 10:12 AM

2018-03-09 ������������� .indd 8 6/21/19 10:12 AM
 聖
女
の
救
済

ฮิงาชิโนะ เคโงะ

2018-03-09 ������������� .indd 9 6/21/19 10:12 AM

 1
ต้นแพนซี ที่ปลูกอยู่รมิ ระเบียงมีดอกเล็กๆ บานแย้มอยู่
หลายดอก แม้ดนิ จะแห้งผาก แต่กลีบดอกไม้
ยังงดงามไร้รอยบอบช�ำ้ และแม้ไม่ใช่ดอกไม้ทเี่ ลิศหรู แต่คณ ุ สมบัตเิ ช่นนี้
ไม่ใช่หรือที่ถือเป็นความแข็งแกร่งที่แท้จริง เดี๋ยวต้องรดน�้ำให้ไม้ต้นอื่น
บ้างแล้ว… อายาเนะคิดขณะทอดสายตาผ่านประตูกระจก…
“ฟังผมพูดอยู่หรือเปล่า” มีเสียงเรียกร้องความสนใจดังมาจาก
ข้างหลัง
อายาเนะหันกลับไปส่งยิ้มน้อยๆ ให้
“ฟังอยู่สิคะ ทุกทีก็ฟังที่คุณพูดมาตลอดนี่นา”
“ถ้าคุณฟังจริงๆ ท�ำไมคุณตอบผมช้าล่ะ” โยชิทากะนัง่ บนโซฟาและ
เปลี่ยนท่าไขว่ห้างใหม่ เขาอุตส่าห์เข้าฟิตเนส เพราะกลัวว่าจะใส่กางเกง
เข้ารูปไม่ได้ เลยต้องคอยระวังไม่ให้กล้ามเนื้อขาและรอบเอวหนาเกินไป
“ฉันใจลอยนิดหน่อยน่ะ”
“ใจลอย? ดูไม่ใช่คุณเลยนะ” โยชิทากะเลิกคิ้วข้างหนึ่งซึ่งถูกกัน
เป็นแนวอย่างดี
“ก็มันน่าตกใจนี่คะ”
“งั้นเหรอ แต่คณ ุ ก็รู้แผนในชีวิตของผมดีอยู่แล้วนี่”
“เรื่องนั้นฉันก็คิดว่าตัวเองรู้นะ”
“หรือคุณอยากจะพูดอะไรอีก” โยชิทากะเอียงคอเล็กน้อย ท่าที

2018-03-09 ������������� .indd 10 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

สบายๆ เหมือนไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร อายาเนะไม่เข้าใจว่า นั่นเป็นการ

เล่นละครตบตาหรือเปล่า
เธอถอนหายใจหนึ่งครั้ง ก่อนหันไปจ้องใบหน้าหล่อเหลาของสามี
“ในชีวิตคุณ เรื่องนั้นส�ำคัญมากเลยหรือคะ”
“เรื่องนั้น?”
“ก็… เรื่องลูก”
สิ้นค�ำตอบ โยชิทากะก็ยิ้มเยาะ เขาเบือนหน้าหนี ก่อนหันกลับมา
มองเธออีกครั้ง
“ที่ผ่านมา คุณได้ยินว่ายังไงล่ะ”
“เพราะได้ยนิ น่ะสิ ฉันถึงต้องถามให้แน่ใจ”
พอถูกอายาเนะจ้องเขม็ง โยชิทากะมีสีหน้าจริงจังอีกครั้ง เขาพยัก
หน้าช้าๆ
“ส�ำคัญสิ ชีวิตผมขาดสิ่งนี้ไม่ได้ ถ้าไม่มีลูกจะแต่งงานไปท�ำไม
ความรักชายหญิงมีแต่จะจืดจางไปตามกาลเวลา แต่สิ่งที่ท�ำให้ใช้ชีวิต
ร่วมกันได้คือการสร้างครอบครัว ชายกับหญิงเมื่อแต่งงานกันก็เป็นสามี
ภรรยา จากนัน้ มีลกู ก็กลายเป็นพ่อแม่ นีแ่ หละถึงเรียกว่าคูช่ วี ติ คุณว่าไหม”
“แต่ฉันว่าไม่น่าจะมีแค่นั้น”
โยชิทากะส่ายหน้า
“ผมคิดอย่างนัน้ เชือ่ อย่างนัน้ และไม่คดิ จะเปลีย่ นความเชือ่ ในเมือ่
ผมไม่เปลี่ยน ก็ไม่มีเหตุผลที่ผมต้องใช้ชีวิตครอบครัวต่อไปโดยไม่มลี ูก”
อายาเนะกุมขมับ รู้สึกปวดหัว ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้ยินเรื่อง
แบบนี้
“สรุปคือแบบนี้ใช่ไหม คุณหมดธุระกับผู้หญิงที่มีลูกไม่ได้อย่างฉัน
เลยจัดการเขีย่ ทิง้ ซะ แล้วไปหาผูห้ ญิงใหม่ทพี่ ร้อมมีลกู ได้… แค่นเี้ องเหรอ”
“คุณก็พูดแรงไป”
“แต่ก็จริงใช่ไหมคะ”
- 11 -

2018-03-09 ������������� .indd 11 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

เพราะอายาเนะเสียงแข็งขึ้นหรือเปล่า โยชิทากะจึงยืดตัวขึ้น เขา

ขมวดคิ้วพลางพยักหน้าเหมือนเหนื่อยใจ
“อาจหมายความอย่างที่คุณพูดก็ได้ แต่ท่แี น่ๆ แผนในชีวิตของผม
เป็นเรื่องส�ำคัญ ส�ำคัญกว่าอะไรทั้งหมดก็ว่าได้”
อายาเนะยิ้ม รอยยิ้มนั้นไม่จริงใจ
“คุณชอบพูดค�ำนีน้ ะคะ แผนในชีวติ ของผมเป็นเรือ่ งส�ำคัญ… ตอน
เจอกันครั้งแรก คุณพูดเรื่องนี้ก่อนเลย”
“นี่ อายาเนะ คุณไม่พอใจเรือ่ งอะไร คุณได้ในสิง่ ทีต่ อ้ งการทุกอย่าง
แล้วไม่ใช่หรือ ถ้ามีอะไรอยากได้อกี ก็บอกมาไม่ตอ้ งเกรงใจ ผมจะให้เท่าที่
ให้ได้ เลิกวุ่นวายกลุ้มเรื่องโน้นเรื่องนี้สักที คิดถึงชีวิตข้างหน้าด้วยสิ หรือ
คุณมีทางเลือกอื่นอีก”
อายาเนะละสายตาจากสามี หันไปมองผนังห้อง ตรงนั้นมีพรม
ผ้าต่อ* ขนาดประมาณหนึ่งเมตรประดับอยู่ เธอใช้เวลาท�ำร่วมสามเดือน
ความพิเศษอยู่ตรงการใช้ผ้าที่สั่งมาจากอังกฤษ
ไม่ต้องรอให้โยชิทากะบอก เธอก็อยากมีลูก มีความฝันเหมือนสามี
เธอเฝ้ารอคอยจะได้อุ้มท้องที่ขยายใหญ่ขึ้นทุกวัน นั่งเย็บผ้าต่ออย่างมี
ความสุขบนเก้าอี้โยก
แต่เหมือนสวรรค์กลัน่ แกล้ง ความฝันสูญสิน้ เธอไม่สามารถมีลกู ได้
อายาเนะยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น และตัดสินใจมีชีวิตคู่กบั โยชิทากะต่อไป
“ขอถามสักอย่างได้ไหมคะ ถึงคุณจะมองว่าเรื่องนี้ไร้สาระก็เถอะ”
“อะไร”
อายาเนะหันมาทางสามี สูดลมหายใจลึก
“ความรักที่มีให้กัน ยังมีเหลืออยู่หรือเปล่า”
โยชิทากะผงะไปกับค�ำถามทีไ่ ม่คาดคิด เขาอึง้ ไปชัว่ ขณะ กว่ารอยยิม้

*งานต่อผ้า คืองานศิลปะที่เย็บชิ้นผ้าต่อกันจนเกิดลวดลาย

- 12 -

2018-03-09 ������������� .indd 12 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

เมื่อครู่จะกลับมา
“เหมือนเดิม” ฝ่ายชายพูด “เรื่องนี้ผมพูดได้เต็มปาก ผมยังรักคุณ
ไม่เปลี่ยนแปลง”
อายาเนะรู้ชดั อีกฝ่ายพูดโกหกค�ำโต แต่กย็ ังฝืนยิ้ม เธอท�ำได้เพียง
เท่านี้
“ก็ดีค่ะ” อายาเนะพูด
“ไปกันเถอะ” โยชิทากะหันหลังกลับ เดินไปยังประตู
เธอมองไปทีโ่ ต๊ะเครือ่ งแป้งขณะเดินตาม นึกถึงผงสีขาวทีซ่ อ่ นอยูใ่ น
ลิ้นชักขวาล่างสุด ซึ่งบรรจุอยู่ในถุงและปิดผนึกอย่างดี
ดูท่าคงต้องใช้มนั แล้ว ไม่มที างเลือกอื่น
อายาเนะจ้องมองแผ่นหลังของโยชิทากะ แล้วร้องเรียกเขาในใจ
ฉันรักคุณหมดหัวใจ ค�ำพูดเมื่อครู่ของคุณได้ฉีกหัวใจฉันเป็นชิ้นๆ เพราะ
ฉะนั้น ตายเสียเถอะ…

- 13 -

2018-03-09 ������������� .indd 13 6/21/19 10:12 AM

 2
เมื่อ
เห็นสามีภรรยามะชิบะเดินลงจากชั้นสอง วาคายามะ ฮิโรมิ
รู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ แม้ทั้งคู่มีสีหน้าสดใส แต่
เห็นได้ชดั ว่าแสร้งท�ำ โดยเฉพาะอายาเนะ แต่ฮโิ รมิเลือกที่จะไม่พูด เพราะ
นั่นยิ่งท�ำให้เรื่องเลวร้ายลง
“ขอโทษที่ให้รอ ครอบครัวอิคาอิติดต่อมาหรือยัง” โยชิทากะถาม
น�้ำเสียงห้วนเล็กน้อย
“เมื่อสักครู่เขาโทรเข้ามือถือฉันค่ะ บอกราวห้านาทีคงจะถึง”
“งั้นเตรียมเปิดแชมเปญก่อนดีไหม”
“ฉันจัดการเองค่ะ” อายาเนะตอบทันที “ฮิโรมิ ช่วยเตรียมแก้วให้
หน่อยสิ”
“ค่ะ”
“ผมช่วยเอง”
เมือ่ เห็นอายาเนะหายเข้าไปในห้องครัว ฮิโรมิกเ็ ปิดตูท้ รงโบราณทีใ่ ช้
เก็บถ้วยชามข้างผนัง ซึง่ ก่อนหน้านีเ้ คยได้ยนิ มาว่ามีราคาเกือบสามล้านเยน
แน่นอนว่าของข้างในต้องมีมูลค่าทั้งสิ้น
ฮิโรมิหยิบแก้วทรงสูงสามใบ และแก้วแชมเปญประดับลายสองใบ
ออกมาอย่างระมัดระวัง ธรรมเนียมของบ้านมะชิบะคือให้แขกใช้แก้ว
ประดับลายเหล่านั้น
ฝ่ายสามีจดั แจงวางแผ่นรองจานส�ำหรับห้าคนบนโต๊ะกินข้าวแปดทีน่ งั่

2018-03-09 ������������� .indd 14 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

เขาคุ้นเคยกับการสังสรรค์ในบ้าน ฮิโรมิก็รู้ข้นั ตอนดีเช่นกัน

เธอวางแก้วแชมเปญบนแผ่นรองจานทีโ่ ยชิทากะจัดไว้ มีเสียงเปิดน�ำ้
ดังมาจากในครัว
“คุยอะไรกับครูคะ” ฮิโรมิถามเบาๆ
“ไม่มีอะไรหรอก” โยชิทากะตอบโดยไม่มองอีกฝ่าย
“คุยกันแล้วเหรอ”
เขาหันมองหน้าฮิโรมิ “เรื่องอะไร”
“ก็…” ทันทีที่จะพูดต่อ เสียงออดก็ดังขึ้น
“พวกเขามาถึงแล้วนะ” โยชิทากะส่งเสียงเรียกไปทางครัว
“ขอโทษค่ะ ฉันก�ำลังง่วนอยู่ คุณออกไปเปิดประตูได้ไหม” อายาเนะ
ส่งเสียงตอบกลับมา
“ตกลง” โยชิทากะพูด แล้วเดินไปยังอินเตอร์โฟนตรงผนัง
สิบนาทีตอ่ มา ทุกคนพร้อมหน้าทีโ่ ต๊ะอาหาร พวกเขามีสหี น้ายิม้ แย้ม
ฮิโรมิมองว่าทุกคนตัง้ ใจท�ำสีหน้าผ่อนคลายเพือ่ ไม่ให้บรรยากาศอันอบอุน่ นี้
ถูกท�ำลาย เธอคิดอยูเ่ สมอว่ามารยาทแบบนีต้ อ้ งฝึกทีไ่ หน ไม่นา่ จะถูกปลูกฝัง
มาตัง้ แต่เกิด ฮิโรมิรวู้ า่ แม้แต่อายาเนะก็ตอ้ งใช้เวลาร่วมปีกว่าจะปรับตัวให้
เข้ากับบรรยากาศเช่นนี้ได้
“คุณอายาเนะท�ำอาหารได้เยีย่ มเหมือนเคยเลยนะคะ ปกติไม่มใี คร
ปรุงซอสมาริเนด* เองแบบนี้หรอก” อิคาอิ ยูคิโกะ ส่งเสียงชื่นชม หลังจาก
ตักปลาเนื้อขาวใส่ปาก การได้เอ่ยชมอาหารแต่ละอย่างนั้นเป็นงานหลัก
ของเธอเสมอ
“ก็คุณชอบใช้ซอสแบบสั่งซื้อแล้วมาส่งถึงบ้านเลยนี่” เสียงมาจาก
อิคาอิ ทัตซึฮิโกะ สามีของเธอที่นั่งอยู่ข้างกัน
“เสียมารยาทจัง บางครั้งฉันก็ท�ำเองนะคะ”

*ซอสมาริเนด ใช้หมักเนื้อหรือปลาให้นุ่ม มีส่วนผสม เช่น ซอสถั่วเหลือง น�ำ้ มันมะกอก น�้ำมะนาว

กระเทียม กะเพรา ผักชีฝรั่ง พริกไทย

- 15 -

2018-03-09 ������������� .indd 15 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

“ซอสชิโซะ** น่ะเหรอ นึกว่าอะไร ที่แท้ก็ท�ำได้แค่น้เี อง”

“แล้วไม่ดตี รงไหน อร่อยออก”
“ฉันชอบซอสชิโซะนะ” อายาเนะพูด
“เห็นไหม แถมยังดีต่อสุขภาพด้วย”
“คุณอายาเนะอย่าเข้าข้างกันมากนัก ดีไม่ดเี ธออาจจะเอาซอสชิโซะ
มาราดสเต๊กด้วยก็ได้”
“อุ๊ย แบบนั้นก็น่าอร่อยนะ คราวหน้าลองดูดกี ว่า”
ทุกคนหัวเราะที่ยูคิโกะพูด ส่วนสามีเธอท�ำหน้าเซ็งอยู่ข้างๆ
ทัตซึฮโิ กะเป็นทนายความ และเป็นทีป่ รึกษาให้กบั หลายบริษทั รวม
ถึงบริษทั ทีโ่ ยชิทากะบริหารอยูด่ ว้ ย บ่อยครัง้ ทีเ่ ขามาช่วยดูแลอย่างขยันขัน
แข็ง ได้ยนิ ว่าทัตซึฮโิ กะกับโยชิทากะอยู่ชมรมเดียวกันสมัยมหาวิทยาลัย
ทัตซึฮิโกะหยิบไวน์ออกมาจากตู้แช่ เตรียมรินใส่แก้วฮิโรมิ
“อ๊ะ พอแล้วค่ะ” เธอเอามือปิดปากแก้ว
“อ้าว ชอบดื่มไวน์ไม่ใช่หรือ”
“ชอบค่ะ แต่พอก่อนดีกว่า ขอบคุณค่ะ”
ทัตซึฮิโกะพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะรินไวน์ขาวใส่แก้วของโยชิทากะ
“ไม่สบายหรือเปล่า” อายาเนะถามฮิโรมิ
“เปล่าหรอกค่ะ ช่วงนี้มีกินเลี้ยงกับเพื่อนบ่อย เลยรู้สึกดื่มเยอะไป
หน่อย…”
“พวกคนหนุ่มสาวนี่ดีจัง” ทัตซึฮิโกะรินไวน์ใส่แก้วอายาเนะ แล้ว
เหลือบมองภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนวางขวดไวน์ข้างแก้วตัวเอง “ยูคิโกะ
ก็เลิกเหล้ามาพักหนึ่งแล้ว คืนนี้มีเพื่อนดื่มก็ดีเหมือนกัน”
“อ้าว งดเหล้าแล้วเหรอ” โยชิทากะวางส้อมที่ถืออยู่ “นั่นสินะ
มันจ�ำเป็นต้องหยุดซะด้วย”

**ซอสชิโซะ ใช้ใส่ในสลัดหรืออาหารเพื่อเพิ่มรสชาติ ใช้ใบชิโซะหั่น ผสมเครื่องปรุงต่างๆ เช่น โชยุ

น�้ำมันมะกอก มิริน (น�้ำส้มสายชูหวาน)

- 16 -

2018-03-09 ������������� .indd 16 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

“เธอต้องให้นมลูกน่ะ” ทัตซึฮิโกะพูดพลางหมุนแก้วไวน์
“เกิดมีแอลกอฮอล์ปนไปกับน�้ำนมล่ะยุ่งเลย”
“ต้องงดเหล้าถึงเมื่อไหร่” โยชิทากะถามยูคโิ กะ
“เอ เห็นหมอบอกว่าประมาณหนึ่งปีน่ะค่ะ”
“ปีครึ่งเถอะ” ทัตซึฮิโกะพูด “งดเหล้าสักสองปีก็ได้ ไม่สิ ถ้าให้ดี
เลิกดื่มไปเลยเป็นไง”
“คุณนี่นะ ฉันต้องอดทนเลี้ยงลูกไปอีกตั้งหลายปี ถ้าไม่ให้ดื่ม
เหล้าบ้าง ฉันทนไม่ไหวหรอก หรือคุณจะเลี้ยงลูกให้ ถ้าเอาจริง ฉันจะคิด
อีกทีก็ได้”
“ครบหนึ่งปีเมื่อไหร่จะดื่มเบียร์หรือไวน์กไ็ ด้ แต่ช่วยเพลาๆ หน่อย”
“เรือ่ งนัน้ รูแ้ ล้วค่ะ” ยูคโิ กะพูดพลางท�ำท่างอน ก่อนจะกลับมายิม้ แย้ม
ในทันทีด้วยใบหน้าสดชื่นเปี่ยมสุข ราวกับการตอบโต้กับสามีเป็นกิจวัตร
แสนสนุกไม่มสี ิ่งใดเทียมได้
ยูคโิ กะเพิง่ คลอดลูกเมือ่ สองเดือนก่อน ซึง่ เป็นลูกคนแรกทีส่ องสามี
ภรรยาเฝ้ารอมานาน ปีนที้ ตั ซึฮโิ กะอายุสส่ี บิ สอง ส่วนยูคโิ กะอายุสามสิบห้า
ทั้งสองคนมักพูดบ่อยๆ ว่ายิงประตูได้ช่วงทดเวลาบาดเจ็บพอดี
งานเลีย้ งคืนนีจ้ ดั ขึน้ เพือ่ ฉลองลูกคนแรกของพวกเขา โยชิทากะเป็น
คนต้นคิด ส่วนอายาเนะคอยเตรียมงาน
“คืนนีค้ งฝากพ่อแม่เลีย้ งใช่ไหม” โยชิทากะมองหน้าสองสามีภรรยา
สลับกัน
ทัตซึฮโิ กะพยักหน้า “พ่อและแม่บอกว่าไม่ตอ้ งรีบกลับ กระตือรือร้น
กันใหญ่ อยู่บ้านใกล้กนั ก็ดีแบบนี้แหละ”
“พูดตรงๆ ก็หว่ งนะ คุณแม่ประคบประหงมมากไปหน่อย พวกเพือ่ น
ยังบอกเลยว่า เด็กร้องนิดร้องหน่อยปล่อยบ้างก็ได้” ยูคิโกะนิ่วหน้า
เมื่อเห็นแก้วของยูคโิ กะว่างเปล่า ฮิโรมิจงึ ลุกขึ้น
“เอ่อ… เดี๋ยวไปเอาน�้ำให้นะคะ”

- 17 -

2018-03-09 ������������� .indd 17 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

“ในตู้เย็นมีน�้ำแร่ ยกมาทั้งขวดเลย” อายาเนะพูด

ฮิโรมิเดินเข้าครัวไปเปิดตูเ้ ย็นขนาดใหญ่แบบสองประตู คงจุได้เกือบ
ห้าร้อยลิตร ในตู้เย็นมีขวดน�ำ้ แร่วางเรียงอยู่ ฮิโรมิหยิบขึ้นมาหนึ่งขวดแล้ว
ปิดตู้เย็น เมื่อกลับมาที่โต๊ะเธอสบตากับอายาเนะ อีกฝ่ายขยับปากคล้าย
ต้องการบอกขอบคุณ
“พอมีลูกเนี่ย ชีวิตก็เปลี่ยนไปเลยใช่ไหม” โยชิทากะถาม
“เรื่องงานก็อีกเรื่องหนึ่ง ชีวิตประจ�ำวันตอนนี้ก็ดูลูกเป็นหลัก”
ทัตซึฮิโกะตอบ
“ก็แหงอยู่แล้ว อีกอย่าง ใช่ว่าจะไม่เกี่ยวกับงานเลยสักหน่อย
พอมีลกู ความรับผิดชอบก็เพิม่ มากขึน้ น่าจะมีไฟท�ำงานมากกว่าทีผ่ า่ นมา
ไม่ใช่เหรอ”
“น่าจะใช่นะ”
อายาเนะหยิบขวดน�้ำแร่จากฮิโรมิ แล้วเริ่มรินใส่แก้วให้ทุกคนด้วย
ใบหน้ายิ้มแย้ม
“แล้วพวกนายล่ะ ใกล้แล้วสิ” ทัตซึฮิโกะมองหน้าโยชิทากะกับ
อายาเนะ “แต่งงานมาหนึ่งปีแล้วนี่ น่าจะเบื่อชีวติ สองคนได้แล้ว”
“นี่คุณ” ยูคิโกะตีแขนสามีเบาๆ เป็นเชิงต�ำหนิ “อย่าพูดอะไร
ไม่เข้าเรื่องสิ”
“หืม เอ่อ แต่ละคนไม่เหมือนกันนีน่ ะ” ทัตซึฮโิ กะหัวเราะกลบเกลือ่ น
แสร้งดื่มไวน์จนหมดแก้ว ก่อนหันไปมองฮิโรมิ “แล้วฮิโรมิล่ะเป็นยังไงบ้าง
ทีถ่ ามนีไ่ ม่ใช่เรือ่ งมีลกู นะ ผมหมายถึงเรือ่ งสอนต่างหาก ราบรืน่ ดีไหม”
“ค่ะ ตอนนี้ก็พอไหว แต่ยงั จับต้นชนปลายไม่ถูกอยู่บ้าง”
“เธอให้ฮโิ รมิรบั ผิดชอบหมดทุกอย่างแล้วเหรอ” ยูคโิ กะถามอายาเนะ
อายาเนะพยักหน้า “ฉันสอนทุกอย่างให้หมดแล้ว”
“เหรอ เก่งจัง” ยูคิโกะมองฮิโรมิด้วยท่าทีชื่นชม
ฮิโรมิยมิ้ เฝือ่ นก่อนหลบตา ว่ากันตามจริง น่าประหลาดทีค่ รอบครัว

- 18 -

2018-03-09 ������������� .indd 18 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

อิคาอิให้ความสนใจกับเรื่องฮิโรมิถึงเพียงนี้ บางทีพวกเขาอาจแค่คิดว่า
ในเมือ่ เธอมานัง่ ผิดทีผ่ ดิ ทางท่ามกลางวงสนทนาของสามีภรรยาสองคูแ่ บบนี้
ก็ควรคุยเรื่องของเธอบ้าง
“ใช่ ฉันมีของขวัญให้พวกเธอสองคนด้วยนะ” อายาเนะลุกไปหยิบ
ถุงกระดาษใบใหญ่หลังโซฟา “นี่ไงคะ”
เมื่อเห็นของที่อายาเนะหยิบออกมา ยูคิโกะร้องเสียงดังด้วยความ
ตื่นเต้นพลางยกสองมือขึ้นปิดปาก
มันคือผ้าคลุมเตียงที่ท�ำมาจากผ้าต่อ เพียงแต่มีขนาดเล็กกว่า
ผ้าคลุมทั่วไปมาก
“ให้เธอใช้เป็นผ้าคลุมเตียงเด็ก” อายาเนะพูด “พอเลิกใช้เตียง
เมื่อไหร่ จะเอามาเป็นพรมประดับผนังห้องก็ได้นะ”
“สวยจัง ขอบคุณนะ อายาเนะ” ยูคิโกะมีสีหน้าตื้นตันใจ มือก�ำ
ชายผ้าต่อแน่น “ฉันจะรักษาอย่างดีเลย ขอบคุณจริงๆ”
“นีม่ นั สุดยอดศิลปะผ้าต่อเลย คงใช้เวลานานพอดูใช่ไหม” ทัตซึฮโิ กะ
หันไปมองฮิโรมิเชิงขอเสียงสนับสนุน
“ใช้เวลาประมาณครึ่งปีใช่ไหมคะ” ฮิโรมิหันไปขอค�ำตอบจาก
อายาเนะ ขั้นตอนในการท�ำงานชิ้นนี้ ฮิโรมิพอประเมินได้ระดับหนึ่ง
“ใช้เวลานานเท่าไหร่นะ” อายาเนะเอียงคอไม่แน่ใจ “แค่เธอชอบ
ฉันก็พอใจแล้ว”
“ชอบมากเลยค่ะ ให้ฉันมาแบบนี้จะดีเหรอ นี่คุณรู้ไหมคะ ของ
พวกนี้แพงมากเลยนะ แถมยังเป็นผลงานของศิลปินมิตะ อายาเนะอีก
ตอนจัดนิทรรศการที่กินซ่า ผ้าคลุมเตียงเดี่ยวราคาสูงเหยียบล้านเยน
เลยนะ”
ทัตซึฮิโกะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ดูท่าคงตะลึงจริงๆ สีหน้า
เหมือนไม่อยากเชื่อว่างานผ้าต่อแค่น้จี ะมีราคาสูงมากขนาดนั้น
“ตั้งใจท�ำเลยล่ะ” โยชิทากะพูด “วันหยุด ผมเห็นเธอนั่งถักอยู่ตรง

- 19 -

2018-03-09 ������������� .indd 19 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

โซฟาตัวนัน้ ตลอด ท�ำได้ทงั้ วัน ผมล่ะทึง่ ” เขายืน่ คางชีไ้ ปยังโซฟาห้องนัง่ เล่น

“โชคดีท่เี สร็จทันเวลา” อายาเนะพึมพ�ำอย่างพอใจ
หลังมื้ออาหารจบลง ก็ย้ายไปที่โซฟา ผู้ชายตกลงจะดื่มวิสกี้ ส่วน
ยูคิโกะอยากดื่มกาแฟ ฮิโรมิท�ำท่าจะไปในครัว
“ครูชงกาแฟเอง ฮิโรมิเตรียมอุปกรณ์ชงเหล้าให้ที น�้ำแข็งอยู่ใน
ตู้เย็นนะ” อายาเนะเปิดก๊อกรองน�้ำใส่กาต้ม
พอฮิโรมิยกถาดอุปกรณ์ชงเหล้ากลับมาในห้องนัง่ เล่น หัวข้อสนทนา
ของครอบครัวอิคาอิก็เปลี่ยนเป็นเรื่องการปลูกสวน สวนบ้านหลังนี้สว่าง
ไปด้วยแสงไฟ แม้ยามค�่ำคืนก็ยังสามารถชมความงามของไม้ประดับ
ในสวนได้
“กว่าจะดูแลต้นไม้ให้สวยได้ขนาดนี้ คงล�ำบากไม่นอ้ ยเลย” ทัตซึฮโิ กะ
พูด
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่อายาเนะดูแลตลอดเวลา บนระเบียงชั้นสอง
ก็มี ขยันรดน�้ำทุกวันเลยล่ะ ฉันว่าคงเหนือ่ ย แต่ดเู หมือนเจ้าตัวไม่คอ่ ยรูส้ กึ
เท่าไหร่ คงเพราะรักต้นไม้เป็นชีวิตจิตใจ” ดูท่าโยชิทากะไม่ค่อยอยากพูด
เรื่องนี้เท่าไร ฮิโรมิรู้ดวี ่าชายผู้นี้ไม่สนใจธรรมชาติหรือต้นไม้
อายาเนะยกกาแฟมาสามถ้วย ฮิโรมิตกใจจึงรีบชงเหล้า
กว่าผู้มาเยือนจะขอตัวกลับ เวลาก็ล่วงเลยไปห้าทุ่ม
“วันนี้กินจนอิ่ม แถมยังได้ของขวัญสุดพิเศษอีก รู้สึกเกรงใจจัง”
ทัตซึฮิโกะพูดขณะลุกขึ้น “ไว้วนั หลังไปเยี่ยมบ้านผมบ้างนะ ถึงแม้ตอนนี้
จะรกไปด้วยข้าวของเด็กก็เถอะ”
“เดี๋ยวจะเก็บให้เรียบร้อยค่ะ” ยูคโิ กะกระทุ้งสีข้างสามี ก่อนยิ้มให้
อายาเนะ “ไว้แวะมาดูหน้าเจ้าชายน้อยที่บ้านบ้างนะ หน้ากลมเหมือน
พระจันทร์เลย”
“แล้วจะไปให้ได้ค่ะ” อายาเนะตอบ
ฮิโรมิกไ็ ด้เวลากลับ จึงบอกลาพร้อมครอบครัวผูม้ าเยือน ทัตซึฮโิ กะ

- 20 -

2018-03-09 ������������� .indd 20 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

จะให้แท็กซี่ไปส่งเธอที่บ้าน
“ตัง้ แต่พรุง่ นีค้ รูไม่อยูบ่ า้ นนะ” อายาเนะส่งเสียงบอกระหว่างทีฮ่ โิ รมิ
ก�ำลังสวมรองเท้าอยู่ตรงทางเข้า
“ตั้งแต่พรุ่งนี้แสดงว่าหยุดสามวันติดกันสินะ เธอจะไปเที่ยวเหรอ”
ยูคิโกะถาม
“เปล่าหรอก ต้องกลับบ้านน่ะ”
“กลับบ้าน? ที่ซัปโปโรน่ะเหรอ”
อายาเนะพยักหน้าตอบด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม
“ได้ยนิ ว่าพ่ออาการไม่คอ่ ยดี เลยว่าจะไปช่วยแม่ดแู ล แต่ไม่ใช่เรือ่ ง
ร้ายแรงอะไรหรอก”
“น่าห่วงเหมือนกันนะ เวลาแบบนีย้ งั อุตส่าห์มาเลีย้ งฉลองคลอดลูก
ให้พวกเราอีก ผมยิ่งเกรงใจเข้าไปใหญ่” ทัตซึฮิโกะยกมือลูบศีรษะแก้เขิน
อายาเนะส่ายหน้า
“ไม่ตอ้ งคิดมากค่ะ ไม่ได้เป็นเรือ่ งร้ายแรง ฮิโรมิมอี ะไรก็โทรเข้ามือถือ
ครูนะ”
“แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่คะ”
อายาเนะเอียงคอคิด “อีกสักพักค่อยโทรบอกแล้วกัน”
“ค่ะ” ฮิโรมิแอบมองโยชิทากะ เขาหันไปทางอื่นอยู่
พอออกจากบ้านมะชิบะ เดินไปถึงถนนใหญ่ ทัตซึฮิโกะก็เรียกรถ
แท็กซี่ ฮิโรมิลงก่อนจึงขึ้นหลังสุด
“พูดเรื่องเด็กมากไปหรือเปล่า” แท็กซี่วิ่งไปได้ไม่เท่าไร ยูคิโกะก็
พูดขึ้น
“ท�ำไมล่ะ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย เรามาฉลองกันเรือ่ งมีลกู นี”่ ทัตซึฮโิ กะ
ที่นั่งข้างคนขับตอบ
“ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันห่วงบ้านโน้นต่างหาก พวกเขาพยายามมีลูก
กันอยู่ใช่ไหมล่ะ”

- 21 -

2018-03-09 ������������� .indd 21 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

“ก่อนหน้านี้ เคยได้ยนิ โยชิทากะพูดท�ำนองนี้เหมือนกัน”

“สงสัยคงมีไม่ได้มั้ง ฮิโรมิรู้เรื่องอะไรบ้างหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ ไม่รู้เรื่องนี้เลย”
งั้นเหรอ ยูคิโกะมีน�้ำเสียงผิดหวัง ฮิโรมิคิดว่าที่พวกเขาอุตส่าห์มา
ส่งถึงบ้าน คงเพราะอยากรู้เรื่องนี้
เช้าวันรุ่งขึ้น ฮิโรมิออกจากบ้านตอนเก้าโมงเหมือนเคย แล้วมุ่ง
หน้าไป ‘อันซึ เฮาส์’ ที่ไดคันยามะ ที่นั่นตกแต่งแมนชันหนึ่งห้องเปิดเป็น
ห้องเรียนถักผ้าต่อ ทว่าผู้ก่อตั้งไม่ใช่เธอ แต่เป็นอายาเนะ นักเรียนราว
สามสิบคนมาเรียนที่นี่เพราะอยากได้ความรู้จากอายาเนะโดยตรง
ฮิโรมิลงจากลิฟต์แมนชันก็เห็นอายาเนะยืนอยู่หน้าห้อง ข้างตัวมี
กระเป๋าเดินทางวางอยู่ และส่งยิ้มให้
“มีอะไรหรือคะ”
“ไม่มีอะไรหรอก แค่จะฝากนี่ไว้กับฮิโรมิน่ะ” อายาเนะหยิบอะไร
บางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อแจ็กเก็ต ของที่อยู่ในมือเธอคือกุญแจ
“นี่มัน…”
“กุญแจบ้านครูเอง อย่างทีบ่ อกเมือ่ วาน ครูไม่รวู้ า่ จะได้กลับเมือ่ ไหร่
เลยเป็นห่วงเรื่องบ้านน่ะ คิดว่าจะฝากกุญแจไว้ท่เี ธอก่อน”
“เอ… งั้นหรือคะ”
“ล�ำบากใจหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ ไม่ได้ล�ำบากใจอะไร แต่ครูมกี ุญแจอีกชุดหรือคะ”
“ครูไม่เดือดร้อนหรอก ตอนจะกลับค่อยติดต่อกันอีกที หรือถ้าเธอ
ไม่สะดวก รอตอนค�่ำสามีก็กลับบ้านแล้ว”
“ถ้างั้นฝากไว้กไ็ ด้ค่ะ”
“ฝากด้วยนะ” อายาเนะกุมมือฮิโรมิ วางกุญแจบนฝ่ามือ แล้วบีบ
มือลงให้อกี ฝ่ายก�ำกุญแจไว้
“งั้นครูไปก่อนนะ” พูดเสร็จ อายาเนะก็ลากกระเป๋าเดินผ่านไป

- 22 -

2018-03-09 ������������� .indd 22 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

ฮิโรมิส่งเสียงเรียก “เอ่อ ครูคะ…”

อายาเนะหยุดก้าว “ว่าไง”
“เปล่าค่ะ รักษาตัวด้วยนะคะ”
“ขอบใจ” อายาเนะโบกมือเล็กน้อย ก่อนเดินจากไป
ห้องเรียนผ้าต่อเปิดสอนถึงค�่ำ นักเรียนหมุนเวียนเปลี่ยนหน้าไป
ฮิโรมิแทบไม่ได้พักเลย ตอนส่งนักเรียนคนสุดท้ายเสร็จ คอและไหล่เธอ
ล้าเต็มทน
เมือ่ เก็บข้าวของเสร็จก�ำลังจะออกจากห้อง มือถือก็ดงั ขึน้ เธอมอง
หน้าจอแล้วกลืนน�้ำลาย โยชิทากะโทรมา
“สอนเสร็จหรือยัง” จู่ๆ เขาก็ถามโพล่งขึ้น
“เพิ่งเสร็จเมื่อกี้นี้เอง”
“งั้นเหรอ ตอนนี้ผมกินข้าวอยู่ เสร็จแล้วจะกลับเลย คุณมาที่บ้าน
ผมสิ”
เมื่อถูกชวนโต้งๆ ฮิโรมิถึงกับอึกอัก
“ว่าไง สะดวกหรือเปล่า”
“ได้ค่ะ แต่… จะดีหรือคะ”
“ก็ตอ้ งดีอยูแ่ ล้วสิ คุณน่าจะรูน้ วี่ า่ อายาเนะจะไม่กลับมาอีกพักใหญ่”
ฮิโรมิมองกระเป๋าสะพายไหล่ ในนั้นมีกุญแจที่เพิ่งได้มาเมื่อเช้า
“อีกอย่าง ผมมีเรื่องจะคุยด้วย” โยชิทากะพูด
“เรื่องอะไรคะ”
“ค่อยคุยกัน เดีย๋ วผมจะกลับไปตอนสามทุม่ ใกล้ถงึ แล้วโทรหาด้วย”
เขาพูดแค่น้แี ล้วตัดบทวางสายไป
หลังทานข้าวเย็นที่ร้านอาหารมีชื่อเรื่องพาสต้าเสร็จ ฮิโรมิก็โทรหา
โยชิทากะ ฝ่ายชายกลับถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว น�้ำเสียงเชื้อเชิญของเขา
ฟังดูคึกคัก
ระหว่างนั่งแท็กซี่ไปบ้านโยชิทากะ ฮิโรมิรู้สกึ เกลียดตัวเอง ใจหนึ่ง

- 23 -

2018-03-09 ������������� .indd 23 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

เธอก็สลดกับท่าทีที่ไร้ส�ำนึกของโยชิทากะ แต่อกี ใจหนึ่งเธอกลับรู้สึกยินดี

โยชิทากะออกมารับเธอด้วยใบหน้าเริงรื่น ไม่มีท่าทีทุกข์ร้อน เมื่อ
เข้ามาในห้องนั่งเล่น เธอได้กลิ่นกาแฟ
“ไม่ได้ชงกาแฟเองตัง้ นาน ไม่รจู้ ะใช้ได้หรือเปล่า” โยชิทากะถือถ้วย
สองใบเดินกลับมาจากในครัว เขาไม่ใช้จานรอง
“เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณเข้าครัว”
“งั้นเหรอ อืม คงจะจริง ตั้งแต่แต่งงานกับอายาเนะ ผมไม่ต้องท�ำ
อะไรเองสักอย่าง”
“เพราะครูปรนนิบัติดีไง” ฮิโรมิจิบกาแฟ รสชาติเข้มและขม แม้แต่
โยชิทากะยังเบะปาก “สงสัยใส่กาแฟมากไป”
“ฉันชงให้ใหม่ไหมคะ”
“ไม่ต้องหรอก ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าแล้วกัน เออใช่” เขาวางถ้วย
กาแฟลงกลางโต๊ะหินอ่อน “เมื่อวานผมคุยกับอายาเนะแล้วนะ”
“ว่าแล้ว…”
“แต่ไม่ได้บอกเรื่องที่คบกับฮิโรมิให้อายาเนะรู้ บอกเพียงว่าเป็น
ผู้หญิงที่หล่อนไม่รู้จกั ไม่รู้จะเชื่อขนาดไหน”
ฮิโรมินึกหน้าอายาเนะตอนฝากกุญแจเมื่อเช้า ยิ้มที่ระบายบน
ใบหน้านั้นดูใสซื่อ
“แล้วครูว่าไงคะ”
“อืม ก็รับได้ทกุ อย่าง”
“จริงเหรอ”
“จริงสิ ก็บอกแล้วไงว่าอายาเนะไม่กล้าหรอก”
ฮิโรมิส่ายหน้า “ฉันพูดเองอาจฟังดูประหลาดแต่… ฉันไม่เข้าใจ”
“มันเป็นกฎน่ะ ถึงจะเป็นกฎทีผ่ มตัง้ ก็เถอะ เอาเป็นว่าไม่มอี ะไรต้อง
ห่วงอีก ทุกอย่างลงตัว”
“ฉันวางใจได้แล้วใช่ไหมคะ”

- 24 -

2018-03-09 ������������� .indd 24 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

“แน่นอน” พูดจบโยชิทากะก็โอบไหล่โน้มตัวเธอเข้ามาหา ฮิโรมิ

เอนกายซบฝ่ายชาย รู้สึกว่าอีกฝ่ายโน้มหน้าเข้ามาใกล้ใบหู “คืนนี้ค้าง
ที่นี่นะ”
“ในห้องนอนเลยเหรอ”
โยชิทากะยิม้ ทีม่ มุ ปาก “มีหอ้ งนอนแขก ตรงนัน้ เตียงใหญ่เหมือนกัน”
ท่ามกลางความลังเล สับสน โล่งอก ระคนความกังวลหม่นหมอง
สุดท้ายฮิโรมิก็พยักหน้ารับเบาๆ

เช้าวันรุ่งขึ้น ฮิโรมิก�ำลังจะชงกาแฟในครัว โยชิทากะก็เดินเข้ามา

บอกท�ำให้ดูหน่อย
“ก็แค่เรียนรู้มาจากครูเอง”
“แค่นั้นก็ดีแล้ว” โยชิทากะกอดอก
ฮิโรมิใส่กระดาษกรองในกรวย จากนั้นใช้ช้อนตวงตักผงกาแฟ
โยชิทากะพยักหน้า เมื่อเห็นปริมาณกาแฟ
“ตอนแรกให้รนิ น�้ำร้อนใส่ลงไปในนี้นิดหน่อย แค่นิดเดียวนะ แล้ว
รอจนกว่าผงกาแฟจะพองตัว” หลังจากรินน�้ำร้อนในกาใส่ลงไปเล็กน้อย
ฮิโรมิรออยู่ราวยี่สิบวินาที ก่อนจะเริ่มเทน�้ำร้อนอีกครั้ง “รินเป็นวงกลมค่ะ
กาแฟจะพองขึ้นมา ปล่อยไว้แบบนั้นแล้วรินต่อไป จากนั้นดูที่ขีด พอถึง
สองถ้วยเมื่อไหร่รีบเอากรวยออกเลย ไม่ง้นั มันจะจาง”
“ยากกว่าที่คิดแฮะ”
“เมื่อก่อนก็ท�ำเองไม่ใช่หรือคะ”
“ใช้เครื่องชงกาแฟน่ะ แต่พอแต่งงานกัน อายาเนะก็เอาไปทิ้ง เธอ
บอกว่าแบบนี้รสชาติดีกว่า”
“เพราะรู้ว่าคุณโยชิทากะติดกาแฟไงคะ ครูเลยอยากชงกาแฟ
อร่อยๆ ให้”
โยชิทากะเบะปาก ส่ายหน้าไปมา ทุกครั้งที่ได้ยินเรื่องอายาเนะ

- 25 -

2018-03-09 ������������� .indd 25 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

ปรนนิบัติดเี พียงใด เขาจะท�ำหน้าแบบนี้เสมอ

“รสชาติดีจริงด้วย” เขาเอ่ยหลังจากดื่มกาแฟที่เพิ่งชงเสร็จ
แม้วันอาทิตย์ ‘อันซึ เฮาส์’ ไม่มีสอน แต่ฮิโรมิต้องไปท�ำงาน
พิเศษเป็นครูในโรงเรียนวัฒนธรรมที่อิเคะบุคุโระ งานนี้เธอรับช่วงต่อจาก
อายาเนะ
เลิกงานแล้วโทรหาผมด้วย โยชิทากะสั่งไว้ ดูเหมือนเขาจะชวนไป
กินข้าวเย็น ฮิโรมิไม่มเี หตุผลอะไรที่จะปฏิเสธ
งานที่โรงเรียนวัฒนธรรมเลิกตอนหนึ่งทุ่มกว่า ฮิโรมิโทรศัพท์ขณะ
เก็บข้าวของ ทว่าไม่สามารถติดต่อโยชิทากะได้ ถึงเสียงโทรศัพท์จะดัง
แต่อีกฝ่ายไม่รบั สาย เธอลองโทรเข้าเบอร์บ้าน แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม
ออกไปไหนหรือเปล่านะ แต่ไม่น่าจะวางมือถือทิ้งไว้
เมื่อไม่มที างอื่น ฮิโรมิตัดสินใจไปที่บ้านของโยชิทากะ ระหว่างทาง
เธอลองโทรเข้าอีกหลายครั้ง แต่ไม่มีคนรับสายเหมือนเดิม
จนฮิโรมิมาหยุดอยู่หน้าบ้านโยชิทากะ มองจากประตู ไฟในห้อง
นั่งเล่นสว่างอยู่ แต่กลับไม่มีคนรับสาย
ฮิโรมิตัดสินใจหยิบกุญแจในกระเป๋า ดอกนั้นเองที่อายาเนะฝากไว้
ประตูทางเข้าล็อก เธอไขกุญแจและเปิดประตูออก ไฟตรงทางเข้า
ก็เปิดทิ้งไว้
ฮิโรมิถอดรองเท้า เดินผ่านระเบียง เธอได้กลิน่ กาแฟจางๆ ไม่น่าจะ
ใช่กาแฟเมื่อเช้า โยชิทากะชงใหม่ง้นั หรือ
หญิงสาวเปิดประตูห้องนั่งเล่น ทันใดนั้น เธอถึงกับยืนตะลึง
โยชิทากะล้มอยู่บนพื้น ถ้วยกาแฟตกอยู่ข้างตัว น�้ำกาแฟสีด�ำ
กระจายอยู่บนพื้นห้อง
ต้องเรียกรถพยาบาล ต้องโทรศัพท์ เบอร์ เบอร์โทรศัพท์ล่ะ…
ฮิโรมิหยิบมือถือออกมาด้วยมืออันสัน่ เทา เธอสับสนคิดไม่ออกเลย
ว่าควรกดหมายเลขใด

- 26 -

2018-03-09 ������������� .indd 26 6/21/19 10:12 AM

 3
บ้านสวย สไตล์หรูหลายหลังตั้งเรียงรายตามถนนซึ่งไม่
ลาดชันนัก แค่แสงไฟข้างทางก็สว่างพอท�ำให้
เห็นแล้วว่าทุกหลังล้วนสร้างขึ้นอย่างประณีต บ้านละแวกนี้ไม่ได้มีไว้ให้
คนฐานะปานกลางอยู่
บนถนนมีรถต�ำรวจจอดหลายคัน พอเห็นแบบนั้น คุซานางิจึงบอก
คนขับแท็กซี่ว่า “จอดตรงนี้แหละ”
เขาลงจากรถ เดินไปตามทางพลางมองดูนาฬิกา คุซานางิคิด
สี่ทุ่มกว่าแล้ว หนังที่อยากดูน่าจะมาแล้ว เป็นหนังที่ไม่ได้ดูตอนเข้าโรง
เสียด้วย พอรู้ว่าจะมีฉายทางโทรทัศน์ ชายหนุ่มอุตส่าห์อดใจรอไม่เช่า
จากร้าน แต่เพราะถูกเรียกตัวออกมาด่วน คุซานางิเลยลืมแม้กระทั่ง
ตั้งเวลาอัดเอาไว้
ดึกแล้วจึงไม่มีคนมุง นักข่าวก็ยังไม่แห่กนั มา เขาแอบหวังอยู่ลกึ ๆ
ถ้าปิดคดีได้เร็ว… ก็คงดี
หน้าทางเข้าบ้านที่เกิดเหตุมีต�ำรวจหน้าตาเคร่งเครียดยืนเฝ้าอยู่
พอคุซานางิแสดงบัตรประจ�ำตัวให้ดู ต�ำรวจผู้น้นั ก็โค้งค�ำนับ
เขาชะเง้อมองตัวบ้านก่อนลอดประตูเข้าไป ได้ยินเสียงคนข้างใน
ดังออกมาถึงถนน ดูเหมือนไฟในบ้านเปิดไว้เกือบทุกจุด
ข้างรั้วไม้มีเงาคนยืนอยู่ ไฟสลัวท�ำให้มองเห็นไม่ชัด คุซานางิ
ประเมินจากทรงผมและรูปร่างที่ดูเล็กว่าเป็นใคร จากนั้นจึงเดินเข้าไปหา

2018-03-09 ������������� .indd 27 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

“ท�ำอะไรน่ะ”
พอส่งเสียงทัก อุซึมิ คาโอรุ ก็หนั หน้ามาทางเจ้าของเสียงช้าๆ โดย
ไม่แสดงท่าทางตกใจแม้แต่น้อย
“สวัสดีค่ะ” น�้ำเสียงหญิงสาวราบเรียบ
“ผมแค่จะถามว่ามาท�ำอะไรตรงนี้ ท�ำไมไม่เข้าไปข้างใน”
“ไม่มีอะไรค่ะ” คาโอรุส่ายศีรษะด้วยสีหน้าเฉยเมย” แค่มาดูรั้วไม้
และพวกดอกไม้ในสวนกับตรงระเบียงเฉยๆ ค่ะ”
“ระเบียง?”
“โน่นไงคะ” เธอชี้ขึ้นไปข้างบน
พอคุซานางิเงยหน้ามองชั้นสอง ก็เห็นทั้งดอกและใบไม้ยื่นออกมา
นอกระเบียงจ�ำนวนมาก แต่ไม่ใช่ภาพแปลกตาอะไร
“ขอโทษที่ถามซ�้ำนะ ท�ำไมไม่เข้าไปข้างในล่ะ”
“ข้างในคนเยอะค่ะ เบียดกันแน่น”
“ไม่ชอบเบียดเสียดว่างั้นเถอะ”
“ฉันว่าใช้คนตั้งเยอะไปดูที่เดียวกันคงไม่มีประโยชน์อะไร แถม
เกะกะกองพิสูจน์หลักฐานอีก เลยออกมาเดินดูรอบบ้านดีกว่า”
“ไม่ได้เดินดูรอบสักหน่อย ก็เห็นเพลินอยู่กับดอกไม้”
“เพิ่งเดินเสร็จไปหนึ่งรอบค่ะ”
“ช่างเถอะ แล้วนี่เข้าไปดูท่เี กิดเหตุหรือยัง”
“ยังไม่ได้ดูหรอกค่ะ ไปแค่ตรงประตูกอ็ อกมาแล้ว”
คุซานางิประหลาดใจหันไปมองคาโอรุที่ตอบสีหน้าเรียบเฉย เขา
คิดว่าตามสัญชาตญาณของต�ำรวจ ทุกคนก็อยากมาถึงจุดเกิดเหตุให้เร็ว
กว่าใคร แต่ต�ำรวจหญิงตรงหน้าท่าจะขาดความใส่ใจในการเข้าถึง
“ผมเข้าใจนะ แต่ช่วยมาด้วยกันก่อน มีหลายอย่างต้องดูให้เห็น
กับตา”
คุซานางิหันหลังกลับเดินไปยังประตู คาโอรุจงึ ตามไปเงียบๆ
- 28 -

2018-03-09 ������������� .indd 28 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

ในบ้านมีเจ้าหน้าที่เพียบอย่างที่เธอว่า ต�ำรวจจากหน่วยอื่นก็มี
หน่วยของคุซานางิก็มี รวมแล้วเต็มไปหมด
พอเห็นคุซานางิ คิชิยะก็ยิ้มฝืดให้ต�ำรวจรุ่นพี่
“สวัสดีครับ วันนี้เข้างานเร็วหน่อยนะครับ”
“ประชดหรือไง ว่าแต่ ศพนี่ถูกฆ่าจริงหรือเปล่า”
“ยังไม่ทราบถึงขั้นนั้นครับ แต่มีความเป็นไปได้สูง”
“หมายความว่ายังไง ช่วยอธิบายให้ฟังสั้นๆ นะ”
“เอาสั้นๆ เลยคือ เจ้าของบ้านหลังนี้เสียชีวิตกะทันหันครับ ที่ห้อง
นั่งเล่นคนเดียวด้วย”
“อยู่คนเดียว?”
“มาดูทางนี้สิครับ”
คิชิยะพาพวกคุซานางิไปห้องนั่งเล่นที่กว้างราวสามสิบเสื่อ มีโซฟา
หนังสีเขียวเรียงต่อกัน และมีโต๊ะหินอ่อนตั้งอยู่ตรงกลาง
พื้นข้างโต๊ะมีเทปกาวสีขาวแปะเป็นรูปคนล้มอยู่ พอคิชิยะหันมา
มองคุซานางิ
“ผู้ตายคือคุณมะชิบะ โยชิทากะครับ เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้”
“อันนั้นรู้ ได้ยนิ ตั้งแต่ก่อนมาแล้ว เป็นประธานบริษัทอะไรสักอย่าง
ใช่ไหมล่ะ”
“เห็นว่าเป็นบริษทั ไอทีครับ วันนีว้ นั อาทิตย์เลยไม่ได้ท�ำงาน แต่ไม่รู้
ว่าตอนกลางวันออกไปไหนหรือเปล่า”
“ดูเหมือนมีอะไรเปื้อนบนพื้นนะ” รอยน�้ำอะไรบางอย่างหกอยู่
“กาแฟครับ” คิชิยะตอบ “มันหกอยู่ตั้งแต่ตอนที่พบศพ เจ้าหน้าที่
เก็บใส่หลอดพิสูจน์หลักฐานเอาไว้แล้ว ถ้วยกาแฟก็ตกอยู่ท่พี ื้นด้วยครับ”
“ผู้พบศพคือ”
“เอ่อ” คิชิยะเปิดสมุดบันทึก เอ่ยชื่อของวาคายามะ ฮิโรมิขึ้นมา
“เห็นว่าเป็นลูกศิษย์ของภรรยาผู้ตายน่ะครับ”

- 29 -

2018-03-09 ������������� .indd 29 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

“ลูกศิษย์?”
“ภรรยาผู้ตายเป็นนักตัดเย็บผ้าต่อชื่อดังครับ”
“ผ้าต่อ? ของแบบนั้นท�ำให้มีช่อื เสียงได้ด้วยเหรอ”
“ได้ยินว่าอย่างนั้นครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” คิชิยะหันไปมองอุซึมิ
คาโอรุ “ผู้หญิงคงรู้มั้ง เธอเคยได้ยนิ ชื่อมิตะ อายาเนะไหม เขียนแบบนี้”
บนหน้ากระดาษสมุดบันทึกของคิชิยะเขียนไว้ว่า มิตะ อายาเนะ
“ไม่เคยได้ยินค่ะ” คาโอรุตอบทันที “ท�ำไมคิดว่าผู้หญิงต้องรู้จัก
ด้วยล่ะคะ”
“เปล่าหรอก ก็แค่เดาเอาน่ะ” คิชิยะเกาศีรษะ
พอเห็นทั้งสองโต้ตอบกัน คุซานางิก็อดข�ำไม่ได้ ต�ำรวจหนุ่มอย่าง
คิชยิ ะ พอมีตำ� รวจหญิงน้องใหม่เข้ามาสักคน คงอยากวางท่าแบบรุน่ พีบ่ า้ ง
แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ถนัดคุยกับผู้หญิง
“เบาะแสก่อนเกิดเหตุล่ะ” คุซานางิถามรุ่นน้อง
“ความจริง ภรรยาผู้ตายเดินทางกลับบ้านเกิดไปตั้งแต่เมื่อวาน
แล้วครับ ก่อนออกเดินทาง เธอฝากกุญแจบ้านไว้กบั คุณฮิโรมิ เห็นว่าไม่รู้
ตัวเองจะกลับมาเมื่อไหร่ เลยฝากไว้เผื่อฉุกเฉิน คืนนี้คุณฮิโรมิเป็นห่วงว่า
คุณโยชิทากะจะมีอะไรติดขัด จึงโทรเข้ามา แต่ผตู้ ายไม่รบั ทัง้ โทรศัพท์บา้ น
และมือถือ เธอใจคอไม่ดเี ลยตามมาดู เธอโทรมาครั้งแรกตอนหนึ่งทุ่มเศษ
และน่าจะมาถึงที่น่เี กือบสองทุ่มได้”
“ก็เลยพบศพงั้นหรือ”
“ใช่ครับ คุณฮิโรมิใช้มอื ถือตัวเองโทรแจ้ง 119 ไม่นานหน่วยกู้ชพี
ก็มาถึง พอเห็นว่าเสียชีวิตแล้ว จึงตามแพทย์แถวนี้มาช่วยดูศพครับ ส่วน
สาเหตุการตายยังมีจุดน่าสงสัยอยู่ หน่วยกู้ชีพจึงแจ้งต�ำรวจ อืม เรื่องก็
ประมาณนี้ครับ”
คุซานางิพยักหน้าช้าๆ พลางมองคาโอรุ เธอไม่ได้อยู่ข้างๆ แล้ว
แต่เดินไปหยุดหน้าตู้เก็บแก้ว

- 30 -

2018-03-09 ������������� .indd 30 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

“แล้วตอนนี้คนพบศพไปไหน”
“คุณฮิโรมิพักผ่อนอยู่ในรถต�ำรวจครับ อยู่กับหัวหน้า”
“หัวหน้ามาแล้วเหรอ ไม่เห็นที่รถต�ำรวจเลยแฮะ” คุซานางิทำ� หน้า
บอกบุญไม่รบั
“แล้วรู้สาเหตุการตายหรือยัง”
“สงสัยว่าโดนสารพิษครับ เป็นไปได้ว่าอาจฆ่าตัวตายเหมือนกัน
แต่ก็มองว่าถูกฆาตกรรมได้ด้วย ถึงต้องเรียกหน่วยของเรามา”
“อืม” คุซานางิไล่สายตามองตามคาโอรุที่เดินเข้าไปในครัว “คน
พบศพนี่ใครนะ วาคายามะ ฮิโรมิใช่ไหม ตอนเธอเข้ามาในบ้าน กุญแจ
ล็อกอยู่หรือเปล่า”
“เห็นว่าล็อกอยู่ครับ”
“หน้าต่างหรือประตูกระจกล่ะ ล็อกหมดหรือเปล่า”
“ได้ยนิ ว่าตอนเจ้าหน้าทีจ่ ากหน่วยอืน่ มา นอกจากหน้าต่างห้องน�ำ้
ชั้นสองแล้ว ส่วนอื่นก็ล็อกหมดครับ”
“มีห้องน�้ำชั้นสองด้วยเหรอ แล้วตรงนั้นคนเข้ามาได้ไหม”
“ยังไม่ได้ลองครับ แต่คิดว่าคงไม่ได้”
“งั้นแสดงว่าฆ่าตัวตายน่ะสิ” คุซานางิทิ้งตัวลงบนโซฟาแล้วนั่ง
ไขว่ห้าง “ใครจะไปวางยาพิษในกาแฟได้ล่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง แล้ว
คนร้ายออกจากบ้านไปได้ยงั ไง ไม่สงสัยกันบ้างเหรอ ต�ำรวจในพื้นที่มอง
ว่าเป็นการฆาตกรรมได้ยงั ไง”
“ถ้ามีแค่น้จี ริง คงมองเป็นฆาตกรรมได้ยาก”
“แล้วยังมีอะไรอีก”
“ได้ยนิ ว่าตอนต�ำรวจในพืน้ ทีม่ าตรวจสอบทีเ่ กิดเหตุ มือถือก็ดงั พอดี
ครับ เป็นโทรศัพท์ของคุณโยชิทากะทีเ่ สียชีวติ พอรับสายเห็นว่าโทรมาจาก
ร้านอาหารย่านเอบิสุ คุณโยชิทากะจองโต๊ะส�ำหรับสองคนตอนสองทุ่ม
คืนนี้ครับ ผู้ตายโทรไปจองเมื่อหกโมงครึ่งนี้เอง แต่พอถึงเวลายังไม่มา

- 31 -

2018-03-09 ������������� .indd 31 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

ทางร้านเลยโทรหา อย่างที่บอก คุณฮิโรมิโทรหาคุณโยชิทากะตอนหนึ่ง

ทุ่มกว่า แต่ตอนนั้นติดต่อไม่ได้แล้ว คนที่เพิ่งโทรจองโต๊ะตอนหกโมงครึ่ง
จะมาฆ่าตัวตายตอนหนึง่ ทุม่ กว่านี… ่ ยังไงก็ผดิ ปกติครับ ผมคิดว่าทีต่ ำ� รวจ
ในพื้นที่วเิ คราะห์ก็เหมาะสมดี”
คุซานางิหน้าเครียดกับเรื่องที่คิชิยะเล่า ก่อนใช้น้วิ เกาขมับ
“ทีหลังบอกให้เร็วกว่านี้หน่อยสิ”
“ผมมัวแต่ตอบค�ำถามรุ่นพี่อยู่จนไม่ทนั ได้เล่าน่ะครับ”
“รู้แล้วน่า” คุซานางิใช้สองมือยันหัวเข่าลุกขึ้น คาโอรุเพิ่งออกมา
จากครัว กลับไปยืนที่หน้าตู้เก็บแก้วอีกครั้ง ต�ำรวจหนุ่มเดินเข้าไปใกล้
“คิชิยะอุตส่าห์เล่าให้ฟังทั้งที เธอมัวเดินดูอะไร”
“ฟังอยู่ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ คุณคิชิยะ”
“ไม่เป็นไร” นายต�ำรวจหนุ่มยักไหล่ตอบ
“ตู้เก็บแก้วมันมีอะไรงั้นหรือ”
“ตรงนี้” เธอชี้ข้างในตู้ “ตรงชั้นนี้ รู้สึกโล่งกว่าต�ำแหน่งอื่นไหมคะ”
จริงอย่างที่โอคารุบอก บริเวณนั้นโล่งผิดปกติ เหมือนเคยมีอะไร
บางอย่างวางอยู่
“นั่นสินะ”
“พอลองไปดูในครัว มีแก้วแชมเปญห้าใบคว�่ำอยู่”
“ถ้างั้นแก้วพวกนั้นน่าจะวางเรียงอยู่ตรงนี้สินะ”
“คิดว่าอย่างนั้นค่ะ”
“แล้วไงล่ะ มีอะไรงั้นหรือ”
ต�ำรวจหญิงคาโอรุเงยหน้ามองคุซานางิ ขยับปากเล็กน้อย แต่แล้ว
ก็ส่ายหน้าคล้ายปฏิเสธความคิดตนเอง
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกค่ะ แค่คิดว่าก่อนหน้านี้คงมีปาร์ตี้กัน
เพราะแก้วแชมเปญคงใช้ในงานเลี้ยงเท่านั้น”
“จริงด้วยสิ ถ้ารวยขนาดนีค้ งจัดปาร์ตที้ บี่ า้ นบ่อย ถึงเพิง่ จัดงานเลีย้ ง

- 32 -

2018-03-09 ������������� .indd 32 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

ก็ใช่วา่ จะทุกข์ใจจนคิดฆ่าตัวตายไม่ได้สกั หน่อย” คุซานางิหนั ไปมองคิชยิ ะ

ก่อนพูดต่อ “มนุษย์เรามีแต่เรื่องคาดไม่ถึงทั้งนั้น ถึงจะเพิ่งสนุกกับปาร์ตี้
หรือเพิ่งจองโต๊ะอาหารมา แต่พออยากตายก็ตายแหละ”
อืม คิชิยะพยักหน้าอย่างไม่แน่ใจ
“แล้วภรรยาล่ะ” คุซานางิถาม
“หือ?”
“ภรรยาผู้เสียหาย… ไม่ใช่สิ ภรรยาผู้ตายน่ะ ติดต่อไปแล้วใช่ไหม”
“เห็นว่ายังติดต่อไม่ได้ครับ จากที่คุณฮิโรมิเล่ามา บ้านเกิดภรรยา
ผู้ตายอยู่ท่ซี ัปโปโร แถมอยู่นอกเมืองออกไปอีกหน่อยด้วย ต่อให้ติดต่อได้
แต่คงมาคืนนี้ไม่ได้อยู่ด”ี
“ซัปโปโรในเกาะฮอกไกโดเลยงั้นเหรอ ถ้างั้นคงมาไม่ได้สนิ ะ”
รอดตัวไป คุซานางิโล่งใจ ถ้าสมมติวา่ ภรรยามาได้จริง คงต้องมีใคร
สักคนอยู่รอที่นี่ ซึ่งต้องเป็นเขาแน่นอน
ค่อนคืนแล้ว กว่าจะสอบถามคนละแวกนี้ได้กต็ ้องเป็นพรุ่งนี้ คืนนี้
มีหวังได้กลับบ้านเร็ว ระหว่างคุซานางิก�ำลังคาดหวังอยู่ ประตูก็เปิดออก
ใบหน้าสี่เหลี่ยมของมามิยะลอยมา
“คุซานางิ มาแล้วเหรอ ท�ำไมช้านัก”
“ผมมาตั้งนานแล้วครับ สถานการณ์คร่าวๆ ก็ถามจากคิชิยะแล้ว”
มามิยะพยักหน้าแล้วหันไปข้างหลัง “เชิญเข้ามาข้างในก่อนครับ”
ผู้ถูกเชิญเข้ามา เป็นหญิงสาวรูปร่างระหง อายุยี่สิบกลางๆ ไว้ผม
ประบ่า ผมสีดำ� ของเธอดูแปลกตากว่าผูห้ ญิงทัว่ ไปทีเ่ ห็น ผมด�ำสลวยขับผิว
ให้ขาวผุดผ่อง หากในเวลานี้ต้องบอกว่าผิวเธอดูซีดเซียวจะชัดเจนกว่า
แต่ถึงอย่างไร นับว่าเป็นคนสวย แต่งหน้าดูดมี ีรสนิยม
คงเป็นวาคายามะ ฮิโรมิ คุซานางิบอกกับตัวเอง
“เมือ่ กีค้ ณ
ุ เล่าว่า พอเข้ามาในห้องก็เห็นศพทันทีใช่ไหมครับ แสดงว่า
มองเห็นศพจากจุดนี้ที่ยนื อยู่”

- 33 -

2018-03-09 ������������� .indd 33 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

ค�ำถามทีล่ อยมา ท�ำให้วาคายามะ ฮิโรมิทเี่ อาแต่ก้มหน้าอยู่มองไป

ทางโซฟา คงก�ำลังหวนนึกถึงเหตุการณ์
“ค่ะ คิดว่าน่าจะแถวนี้” เธอตอบเสียงเบา
หญิงสาวดูซูบผอมแถมสีหน้ายังไม่สู้ดีอีก คุซานางิเห็นเธอยืนแทบ
ไม่ไหว น่าจะเป็นความตกใจที่เห็นศพเป็นแน่
“ก่อนเกิดเหตุ คุณเข้ามาในห้องนี้ล่าสุดเมื่อคืนก่อนใช่ไหมครับ”
มามิยะถามย�้ำ
“ค่ะ” ฮิโรมิพยักหน้า
“ตอนนัน้ กับตอนนีม้ จี ดุ ไหนแตกต่างจากเดิมบ้างไหมครับ เรือ่ งเล็กๆ
น้อยๆ แค่ไหนก็บอกได้”
พอโดนถาม ฮิโรมิก็มองไปรอบห้องด้วยแววตาหวาดกลัว แต่แล้ว
ก็ส่ายหน้าทันที
“ไม่ทราบค่ะ วันก่อนมีคนอืน่ อยูด่ ว้ ยหลายคน แถมเป็นช่วงทีท่ กุ คน
เพิ่งทานข้าวเสร็จอีก…” เธอพูดเสียงสั่น
มามิยะคิ้วขมวดพลางพยักหน้า สีหน้าบอกว่าวันนี้คงพอก่อน
“ขอโทษที่รบกวนตอนนี้ คุณคงยังเพลียอยู่ คืนนี้พักผ่อนให้เต็มที่
นะครับ พรุ่งนี้คงต้องขอรบกวนอีก ไม่ทราบว่าสะดวกไหม”
“ได้ค่ะ แต่เรื่องที่ฉันพอรู้คดิ ว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”
“อาจเป็นอย่างนัน้ แต่เราอยากทราบข้อมูลต่างๆ ให้ละเอียดอีกครัง้
ขอความร่วมมือด้วยครับ”
“ค่ะ” ฮิโรมิตอบรับสั้นๆ ทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่
“เดี๋ยวให้ลูกน้องไปส่งที่บ้านครับ” พูดจบมามิยะก็มองคุซานางิ
“วันนี้นายมายังไง เอารถมาใช่ไหม”
“เปล่าครับ ผมมาแท็กซี่”
“อะไรเนี่ย ท�ำไมต้องมาแท็กซี่เอาวันนี้ด้วย”
“ช่วงนี้ผมไม่ค่อยใช้รถครับ”

- 34 -

2018-03-09 ������������� .indd 34 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

เมื่อมามิยะท�ำท่าไม่พอใจ คาโอรุก็พูดออกมาทันที “ฉันเอารถมา

ค่ะ” คุซานางิตกใจหันกลับไป “รถมีระดับนะ”
“พอดีได้รับแจ้งตอนก�ำลังขับรถไปกินข้าว ขอโทษด้วยค่ะ”
“ขอโทษท�ำไม งั้นเธอไปส่งคุณฮิโรมิได้ไหม” มามิยะถาม
“ได้ค่ะ แต่ก่อนไปฉันขอถามคุณฮิโรมิสักเรื่องได้ไหมคะ”
มามิยะตกใจกับค�ำพูดของลูกน้อง ฮิโรมิมที า่ ทีกงั วลอย่างเห็นได้ชดั
“อะไร” มามิยะถาม
คาโอรุเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ตายังจ้องไปที่ฮโิ รมิ
“ดูเหมือนคุณโยชิทากะล้มลงขณะก�ำลังดืม่ กาแฟ ไม่ทราบปกติเขา
ไม่ใช้จานรองแก้วใช่ไหมคะ”
ฮิโรมิตาเบิกกว้าง แววตาหวั่นไหว “ค่ะ เอ่อ… ตอนดื่มคนเดียว
คงไม่ใช้ม้งั คะ”
“ถ้างัน้ แสดงว่ามีแขกมาบ้าน ไม่เมือ่ วานก็ตอ้ งวันนี้ พอจะนึกอะไร
ออกบ้างไหมคะ”
คุซานางิเหลือบมองใบหน้าด้านข้างของต�ำรวจหญิงรุ่นน้องที่พูด
ด้วยน�้ำเสียงมั่นใจ “ท�ำไมเธอถึงรู้ว่ามีแขกมาที่บ้านล่ะ”
“ก็อา่ งล้างจานในครัวมีถว้ ยกาแฟทีย่ งั ไม่ได้ลา้ งหนึง่ ใบ กับจานรอง
สองใบ ถ้าคุณโยชิทากะใช้แค่ของตัวเอง ก็ไม่น่ามีจานรองค่ะ”
คิชิยะเข้าไปดูในครัวแล้วเดินออกมารายงานทันที
“จริงอย่างที่คาโอรุพูดครับ มีถ้วยกาแฟหนึ่งใบกับจานรองสองใบ”
คุซานางิสบตากับมายิมะ จากนั้นจึงหันมามองฮิโรมิ
“พอจะนึกอะไรออกบ้างไหมครับ”
เธอส่ายศีรษะด้วยสีหน้าเป็นกังวล “ฉัน… ไม่ทราบค่ะ หลังจาก
ออกมาเมื่อคืนวันก่อน ฉันก็ไม่ได้มาอีกเลย ไม่รู้หรอกว่ามีแขกมาที่บ้าน
หรือเปล่า”
คุซานางิหันไปทางมามิยะ อีกฝ่ายพยักหน้าอย่างครุ่นคิดก่อนจะ

- 35 -

2018-03-09 ������������� .indd 35 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

เอ่ยปากพูด
“เข้าใจแล้ว ขอบคุณครับที่อยู่จนดึก… คาโอรุไปส่งเธอหน่อย
คุซานางิ นายก็ไปด้วยนะ”
“ครับ” คุซานางิตอบ เขาอ่านแผนมามิยะออก ท่าทางฮิโรมิปิดบัง
อะไรไว้แน่นอน หัวหน้าคงให้เขาไปค้นหาเรื่องนี้แน่
เมื่อทั้งสามคนออกมาจากบ้าน คาโอรุพูดขึ้นว่า “รอตรงนี้ก่อนค่ะ
เดี๋ยวฉันไปเอารถมา” เพราะหญิงสาวขับรถมาเอง จึงต้องไปจอดตรงลาน
จอดที่หยอดเหรียญ
ระหว่างรอรถ คุซานางิสงั เกตฮิโรมิทยี่ นื อยูข่ า้ งๆ ดูเธอหมดเรีย่ วแรง
ซึ่งไม่น่าจะมาจากอาการช็อกที่เห็นศพเพียงเรื่องเดียว
“หนาวไหมครับ” คุซานางิถาม
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“คืนนี้ต้องไปไหนอีกหรือเปล่าครับ”
“ดึกป่านนี้… จะให้ไปไหนอีกล่ะคะ”
“งั้นหรือครับ ผมนึกว่ามีนดั กับใครต่อซะอีก”
เธอขยับริมฝีปากเล็กน้อย ดูตื่นตระหนก
“คิดว่าบางเรือ่ งคงถูกถามไปบ้างแล้ว แต่ผมขอถามอีกครัง้ ได้ไหม”
“เรื่องอะไรคะ”
“ท�ำไมตอนค�่ำถึงโทรหาคุณโยชิทากะครับ”
“ก็อย่างที่บอกไงคะ ครูฝากกุญแจไว้ เลยคิดว่าควรติดต่อไปบ้าง
เกิดคุณโยชิทากะมีอะไรไม่สะดวกขึ้นมาจะได้ไปช่วย…”
“แต่พอติดต่อไม่ได้ ก็มาถึงบ้านเลย ใช่ไหมครับ”
“ค่ะ” เธอพยักหน้าเบาๆ
คุซานางิเอียงคอสงสัย “มีบอ่ ยๆ ทีม่ อื ถือติดต่อไม่ได้ โทรศัพท์บา้ น
ก็เหมือนกัน ไม่คิดเหรอครับว่าคุณโยชิทากะอาจไม่อยู่บ้าน หรืออาจ
ไม่สะดวกรับโทรศัพท์”

- 36 -

2018-03-09 ������������� .indd 36 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

ฮิโรมิเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนส่ายหน้าเบาๆ “ไม่ทนั คิดค่ะ…”

“ท�ำไมครับ มีอะไรในใจหรือเปล่า”
“แค่รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ด… ี ”
“สังหรณ์ใจไม่ดเี หรอครับ”
“ผิดเหรอคะ ที่ฉันตามมาดูถงึ บ้านเพียงเพราะแค่ลางสังหรณ์”
“อ๋อ เปล่าหรอกครับ ผมแค่รสู้ กึ ทึง่ ไม่คอ่ ยเห็นใครมีความรับผิดชอบ
สูงถึงขนาดนี้ ทัง้ ทีแ่ ค่รบั ฝากกุญแจไว้ ซ�้ำกลายเป็นว่าลางสังหรณ์ของคุณ
แม่นอีก เลยรู้สกึ ว่าเป็นการตัดสินใจที่น่าชื่นชม”
ฮิโรมิหลบหน้า เหมือนเธอยังไม่วางใจตามที่คุซานางิพูด
รถมิตซูบชิ ปิ าเจโรสีเลือดหมูมาจอดหน้าบ้าน คาโอรุเปิดประตูลงมา
“รถโฟร์วิลเลยเหรอเนี่ย” คุซานางิตาโต
“แต่นั่งสบายใช้ได้เลยนะ เชิญค่ะ คุณฮิโรมิ”
เมื่อถูกเรียก หญิงสาวเจ้าของชื่อก็ขึ้นไปนั่งเบาะหลัง คุซานางิ
ตามเธอเข้าไป
เมื่อคาโอรุนั่งประจ�ำที่คนขับ ก็เริ่มกดเนวิเกเตอร์ เธอน่าจะตั้งที่อยู่
ของฮิโรมิไว้แล้ว ดูเหมือนจะอยู่ข้างสถานีมหาวิทยาลัยกักเง
“เอ่อ” รถออกตัวได้ไม่ทันไร ฮิโรมิก็เอ่ยปากขึ้น
“คุณโยชิทากะเขา… ฆ่าตัวตายหรืออุบัติเหตุคะ”
คุซานางิมองที่นั่งคนขับ สายตาประสานกับคาโอรุผ่านกระจก
มองหลังพอดี
“ตอนนี้ยังตอบอะไรไม่ได้ครับ ผลชันสูตรยังไม่ออกมาเลย”
“แต่พวกคุณเป็นต�ำรวจสืบสวนคดีฆาตกรรมใช่ไหมคะ”
“ก็ใช่ครับ แต่ ณ ตอนนี้ได้แค่สงสัยว่าอาจเป็นการฆาตกรรม
รายละเอียดมากกว่านีย้ งั บอกไม่ได้ สรุปว่าพวกผมก็ยงั ไม่ทราบเหมือนกัน”
“งั้นหรือคะ” ฮิโรมิตอบเสียงแผ่ว
“ผมขอถามคุณฮิโรมิบ้าง หากนี่เป็นคดีฆาตกรรม คุณพอจะมี

- 37 -

2018-03-09 ������������� .indd 37 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

เบาะแสอะไรบ้างไหม”
หญิงสาวนิ่งไป คุซานางิจดจ้องริมฝีปากเธอรอค�ำตอบ
“ไม่รู้ค่ะ… รู้แค่ว่าคุณโยชิทากะเป็นสามีของครู นอกนั้นแทบไม่รู้
อะไรเลย” เธอตอบเสียงเบา
“งั้นหรือครับ อืม ไม่ต้องรีบคิดตอนนี้ก็ได้ ถ้านึกอะไรออกบอกด้วย
นะครับ”
ฮิโรมิกลับนิ่งเงียบ ไม่มีปฏิกิริยาอะไรแม้แต่พยักหน้า พอส่งเธอลง
หน้าแมนชัน คุซานางิก็ย้ายมานั่งข้างคนขับ
“คิดว่าไง” คุซานางิถามโดยที่ตามองไปข้างหน้า
“เป็นคนเข้มแข็ง” คาโอรุตอบทันทีพร้อมกับเคลื่อนรถออก
“เข้มแข็ง? จริงสิ”
“ก็ดูเธอกลั้นน�้ำตาไว้ตลอดเลย ต่อหน้าเราไม่เห็นน�้ำตาสักหยด”
“อาจไม่ได้เศร้าอะไรขนาดนั้นก็ได้”
“ไม่ค่ะ เธอน่าจะร้องไปแล้วระหว่างรอรถพยาบาล คิดว่าน่าจะ
ร้องไห้ตลอด”
“รู้ได้ไง”
“รอยเมคอัพรอบดวงตาค่ะ มีรอยเหมือนแต่งหน้าใหม่”
คุซานางิมองหน้าด้านข้างของคาโอรุ “อย่างนั้นหรือ”
“ไม่ผิดแน่ค่ะ”
“ผู้หญิงมองอะไรไม่เหมือนผู้ชาย เดี๋ยวก่อน นี่เป็นค�ำชมนะ”
“ทราบค่ะ” คาโอรุยิ้ม “แล้วคุณคุซานางิคิดว่าไงคะ”
“พูดสั้นๆ เลยก็คือ ฉันว่าน่าสงสัยนะ ถึงจะรับฝากกุญแจไว้ก็เถอะ
แต่ผู้หญิงที่ไหนจะตามไปดูถงึ บ้านที่มีผู้ชายอยู่ล�ำพัง”
“คิดเหมือนกันค่ะ เป็นฉันไม่ไปแน่”
“ไม่รู้ฉันคิดมากไปหรือเปล่าว่าผู้หญิงคนนั้นกับผู้ตายน่าจะมีอะไร
กัน”

- 38 -

2018-03-09 ������������� .indd 38 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

คาโอรุถอนหายใจ “ไม่ใช่คิดมากหรอกค่ะ มองเป็นอย่างอื่นไม่ได้

แล้ว คืนนี้ทั้งสองคนนัดกินข้าวด้วยกัน”
คุซานางิตบเข่าตัวเอง “ร้านอาหารย่านเอบิสุใช่ไหม”
“พอถึงเวลายังไม่มีใครมา ทางร้านเลยโทรถาม รู้สึกจองไว้สองที่
นั่นแสดงว่าไม่ใช่แค่คณ ุ โยชิทากะ แต่อกี คนก็ไม่มาด้วยเหมือนกัน
“หากตีความว่าอีกคนคือคุณฮิโรมิ ก็ปะติดปะต่อเรื่องได้พอดี”
เรื่องนี้ไม่ผดิ แน่ คุซานางิมั่นใจ
“ถ้าทั้งสองคนมีความสัมพันธ์พิเศษด้วยกันจริง คิดว่าเรื่องนั้น
น่าจะยืนยันได้ทันที”
“ท�ำไม?”
“ถ้วยกาแฟที่อยู่ในอ่างล้างจานมีคนใช้สองคนใช่ไหมคะ ถ้าเป็น
อย่างนั้นจริง ถ้วยใบหนึ่งน่าจะมีลายนิ้วมือของเธออยู่แน่นอน”
“นั่นสินะ แต่ถึงสองคนนี้จะมีอะไรกัน ก็ไม่มีหลักฐานว่าเธอเป็น
ผู้ต้องสงสัยสักหน่อย”
“เรื่องนั้นทราบค่ะ” พูดจบ คาโอรุก็จอดรถเข้าข้างทาง “ขอฉัน
โทรศัพท์หน่อยได้ไหมคะ พอดีมีเรื่องต้องตรวจสอบนิดหน่อย”
“ตามใจ แต่จะโทรไปไหนล่ะ”
“จะโทรหาคุณฮิโรมิค่ะ…”
เธอกดมือถือโดยไม่สนว่าคุซานางิตกใจอยู่ สักพักก็มีคนรับสาย
“คุณฮิโรมิหรือคะ นี่คาโอรุจากสถานีตำ� รวจค่ะ เมื่อกี้ขอโทษด้วย
ที่รบกวนเวลา… เปล่าคะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่โต คือฉันลืมถามก�ำหนดการ
พรุง่ นีน้ ะ่ ค่ะ… งัน้ หรือคะ เข้าใจแล้วค่ะ ขอโทษทีร่ บกวนเวลาพักผ่อนนะคะ
ราตรีสวัสดิ์” พูดจบคาโอรุก็วางสาย
“พรุ่งนี้ คุณฮิโรมิท�ำอะไรหรือ” คุซานางิถาม
“ยังไม่มีก�ำหนดค่ะ แต่คงอยู่บ้าน เพราะโรงเรียนสอนเย็บผ้าต่อ
ก็หยุด”

- 39 -

2018-03-09 ������������� .indd 39 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

“อืม”
“แต่จดุ ประสงค์ทฉี่ นั โทรไป ไม่ใช่แค่ถามก�ำหนดการพรุง่ นีอ้ ย่างเดียว
ค่ะ”
“หมายความว่า”
“เสียงเธอร้องไห้ ดูเหมือนเธอพยายามกลบเกลื่อน แต่ร้องไห้
แน่นอนค่ะ คิดว่าพอกลับมาอยู่ในห้องคนเดียว ความรู้สึกที่สะกดไว้คง
พรั่งพรูออกมา”
คุซานางิชันตัวขึ้น “เธอโทรไปเพื่อตรวจสอบเรื่องนี้งั้นหรือ”
“ต่อให้ไม่ใช่คนสนิทเป็นพิเศษ เป็นใครพอเห็นคนตายก็คงตกใจ
ร้องไห้กนั ได้ แต่ถ้าปล่อยเวลาผ่านไปสักพัก จะร้องไห้ใหม่อกี รอบก็คง…”
“หมายความว่าต้องรูส้ กึ อะไรกับผูต้ ายเป็นพิเศษสินะ” คุซานางิยมิ้
มองต�ำรวจสาวรุ่นน้อง “ใช้ได้น่เี รา”
“เรื่องเล็กน้อยค่ะ” คาโอรุยิ้มแล้วปลดเบรกมือ

เช้าวันรุง่ ขึน้ คุซานางิตนื่ ขึน้ เพราะเสียงโทรศัพท์ คนโทรมาคือมามิยะ

เพิ่งจะเจ็ดโมงเศษ
“โทรมาแต่เช้าเลยนะครับ” คุซานางิพูดประชด
“ดีแค่ไหนแล้วที่ได้นอนอยู่บ้านน่ะ วันนี้มีประชุมทีมสอบสวนที่
สถานีเมกุโระแต่เช้า สงสัยต้องนอนค้างที่โรงพักตั้งแต่คนื นี้”
“โทรมาเพราะเรื่องนี้หรือครับ”
“ใช่ที่ไหนล่ะ นายรีบไปฮาเนดะเดี๋ยวนี้”
“ฮาเนดะ? ท�ำไมต้องไปที่นั่นอีก…”
“ฮาเนดะที่ว่า ฉันหมายถึงสนามบินฮาเนดะต่างหาก ภรรยา
คุณโยชิทากะจะกลับมาจากซัปโปโร นายรีบไปรับแล้วช่วยพาเธอมาที่
สถานีต�ำรวจเมกุโระด้วย”
“เจ้าตัวทราบเรื่องหรือยังครับ”

- 40 -

2018-03-09 ������������� .indd 40 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

“เดี๋ยวฉันบอกเอง นายไปกับคาโอรุนะ เธอจะเอารถไป เครื่องบิน

ลงแปดโมง”
“แปดโมง !” คุซานางิกระเด้งตัวขึ้นทันที

ระหว่างที่นายต�ำรวจก�ำลังเร่งรีบ มือถือก็ดังขึ้นอีก คราวนี้คาโอรุ
โทรมา บอกว่ารออยู่หน้าแมนชันแล้ว
คุซานางินงั่ รถมิตซูบชิ ปิ าเจโรของเธอเหมือนเมือ่ คืน แล้วมุ่งหน้าไป
สนามบินฮาเนดะ
“เจองานไม่ถูกโฉลกจนได้น้า เคยเจอญาติผู้ตายก็หลายครั้ง แต่
ยังไม่ชนิ สักที”
“แต่หัวหน้าบอกว่าคนที่คุยกับญาติผู้ตายได้ดีที่สุดคือคุณคุซานางิ
นะคะ”
“เหรอ หัวหน้าว่างั้นเหรอ”
“เพราะหน้าคุณท�ำให้อุ่นใจได้… ค่ะ”
“มีงี้ด้วย หมายความว่าหน้าผมซื่อบื้อใช่ไหม” คุซานางิส่งเสียง
ไม่พอใจ
ทัง้ สองมาถึงสนามบินตอนเจ็ดโมงห้าสิบห้านาที รอตรงล็อบบีร้ อรับ
ผู้โดยสาร เห็นคนทยอยเดินออกมา คุซานางิกับคาโอรุกวาดสายตาหา
เป้าหมาย จุดสังเกตคือเสื้อโค้ทสีครีมกับกระเป๋าเดินทางสีน�้ำเงิน
“ใช่คนนั้นหรือเปล่าคะ” อุซึมิ คาโอรุมองตรงไป
คุซานางิมองไล่ตามสายตาเธอ มีผู้หญิงลักษณะใกล้เคียงเดิน
ออกมา สายตามองทอดลงดูซมึ เซา รอบตัวเธอเต็มไปด้วยบรรยากาศอึมครึม
“คงเป็น… เธอมั้ง” คุซานางิเสียงแผ่ว
นายต�ำรวจหนุม่ ใจเต้น ไม่อาจละสายตาจากเธอได้ เขาไม่เข้าใจว่า
ท�ำไมตัวเองถึงได้หวั่นไหวถึงเพียงนี้

- 41 -

2018-03-09 ������������� .indd 41 6/21/19 10:12 AM

 4
ทันที ที่พวกคุซานางิแนะน�ำตัวเสร็จ มะชิบะ อายาเนะ ก็ถามถึง
ศพของโยชิทากะอยู่ท่ไี หน
“ส่งไปชันสูตรแล้วครับ แต่ผลยังไม่ออกมา มีความคืบหน้าเมื่อไหร่
จะแจ้งให้ทราบครับ” คุซานางิตอบ
“หรือคะ… งั้นคงไม่ได้เจอตอนนี้ใช่ไหมคะ เธอดูเศร้าหมองเหมือน
พยายามกลั้นน�้ำตา อายาเนะผิวแห้งเล็กน้อย ธรรมชาติของผิวเธอไม่น่า
จะเป็นแบบนี้
“เดี๋ยวผมจะประสานให้เจ้าหน้าที่แจ้งผลการชันสูตรให้เร็วที่สุด
นะครับ” คุซานางิรสู้ กึ ว่าน�ำ้ เสียงตนดูเป็นทางการยามเขาตืน่ เต้น แต่ครัง้ นี้
เหมือนมีบางอย่างแตกต่างไปจากปกติ
“ขอโทษค่ะ รบกวนด้วยนะคะ”
เสียงทุ้มต�่ำของอายาเนะดังขึ้น เขาฟังแล้วรู้สกึ ถึงเสน่ห์
“เรามีเรือ่ งอยากสอบถามทีส่ ถานีตำ� รวจเมกุโระ ไม่ทราบว่าสะดวก
คุยไหมครับ”
“ค่ะ มีคนแจ้งเรื่องนี้มาแล้ว”
“ขอโทษนะครับ คงต้องขอรบกวนด้วย เราเตรียมรถไว้แล้วครับ”
หลังจากให้เธอนั่งเบาะหลังของรถคันเดิมที่คาโอรุขับ ต�ำรวจหนุ่ม
ขึ้นนั่งเบาะหน้า
“เมื่อคืน ตอนได้รับการติดต่อคุณอยู่ที่ไหนหรือครับ” คุซานางิ

2018-03-09 ������������� .indd 42 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

เอี้ยวตัวไปถาม
“ทีบ่ อ่ น�ำ้ พุรอ้ นค่ะ ไปพักกับเพือ่ นเก่า ตอนนัน้ ปิดมือถือ เลยไม่ได้
เอะใจว่ามีสายเข้า… ก่อนนอนถึงได้ฟงั ข้อความทีฝ่ ากไว้” พูดเสร็จ อายาเนะ
ก็ถอนหายใจ “ตอนแรกนึกว่ามีคนแกล้ง เพราะไม่เคยมีโทรศัพท์จาก
ต�ำรวจ”
“นั่นสินะครับ” คุซานางิพูด
“เอ่อ… แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นหรือคะ ฉันไม่รู้เลยว่าอะไรเป็นอะไร”
คุซานางิรู้สึกแน่นหน้าอกเมื่อได้ฟังค�ำถามที่ดูท้อแท้ของอายาเนะ
เธอคงอยากถามเรื่องนี้ตั้งแต่แรก แต่ไม่กล้าพูดออกมา
“ได้ฟังทางโทรศัพท์ว่ายังไงบ้างครับ”
“แจ้งเรือ่ งสามีเสียชีวติ กับสาเหตุการตายยังน่าสงสัย ต�ำรวจก�ำลัง
ตรวจสอบอยู่ ส่วนรายละเอียดนั้นยังไม่ทราบ…”
ต�ำรวจทีโ่ ทรหาคงพูดอะไรมากกว่านีไ้ ม่ได้ ทว่าส�ำหรับเธอแล้ว นีค่ ง
เป็นฝันร้ายในค�่ำคืนอันแสนทุกข์ทรมาน แค่จนิ ตนาการว่าเธอนัง่ เครือ่ งบิน
มาด้วยความรู้สกึ เช่นใด คุซานางิก็รู้สึกอึดอัดใจ
“สามีของคุณเสียชีวิตในบ้านครับ” คุซานางิพูด “สาเหตุการตาย
ยังไม่แน่ชัด แต่ไม่มีบาดแผลภายนอก ได้ยินว่าคุณฮิโรมิเป็นผู้พบศพใน
ห้องนั่งเล่นครับ”
“ฮิโรมิ…” รู้สกึ เหมือนอายาเนะกลั้นหายใจ
คุซานางิหันไปมองคาโอรุที่ก�ำลังขับรถ หญิงสาวหันมาสบตาเขา
แวบหนึ่ง
คงคิดเหมือนกัน ต�ำรวจหนุ่มบอกตัวเอง ยังไม่ถึงสิบสองชั่วโมงดี
นับตั้งแต่เขากับคาโอรุคุยกันเรื่องความสัมพันธ์ของฮิโรมิกับโยชิทากะ
ฮิโรมิเป็นลูกศิษย์คนโปรด อายาเนะเอ็นดูเธอเหมือนคนในครอบครัว
สนิทกันถึงขนาดชวนมาปาร์ตที้ บี่ า้ น หากลูกศิษย์คนนัน้ มีความสัมพันธ์กบั
สามีของครูจริง นั่นก็ไม่ต่างอะไรกับการถูกสุนัขเลี้ยงลอบกัด
- 43 -

2018-03-09 ������������� .indd 43 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

อายาเนะรู้เรื่องความสัมพันธ์ของทั้งสองคนหรือเปล่านะ อย่าไป
ตัดสินว่าใกล้แค่น้นี ่าจะรู้ บางเรื่องที่คุซานางิเคยเจอ ใกล้เกินไปจนไม่ทัน
ฉุกคิดก็มี
“สามีคุณมีประวัติเจ็บป่วยอะไรบ้างครับ”
อายาเนะส่ายหน้าปฏิเสธค�ำถามของต�ำรวจหนุ่ม
“เขาตรวจสุขภาพประจ�ำทุกปี แต่ไม่เห็นได้ยินว่าเป็นโรคอะไร
แถมไม่ใช่นกั ดื่มด้วย”
“ก่อนหน้านี้ เคยวูบจนล้มบ้างไหมครับ”
“คิดว่าไม่นะคะ ดิฉันไม่เคยได้ยิน ไม่น่าเป็นไปได้” อายาเนะใช้
ฝ่ามือกดหน้าผากเหมือนเก็บอาการปวดศีรษะ
คุซานางิคิดว่ายังไม่ควรบอกเรื่องผู้ตายดื่มยาพิษ ชายหนุ่มต้อง
ปิดข้อสงสัยว่าเป็นการฆ่าตัวตายหรือฆาตกรรมเอาไว้ก่อน จนกว่าผลการ
ชันสูตรจะออกมา
“ตอนนี้รู ้ แ ค่ ว ่ า เป็ น การตายอย่ า งมีเ งื่อ นง�ำ ครับ ” คุซ านางิพู ด
“ต�ำรวจต้องบันทึกสภาพในที่เกิดเหตุทุกอย่าง ไม่ว่าจะเกี่ยวข้องกับคดี
หรือไม่ เราเลยเชิญคุณฮิโรมิมาให้การ และให้ช่วยตรวจสอบที่เกิดเหตุ
เท่าที่พอท�ำได้ด้วย เพราะตอนนั้นยังติดต่อคุณอายาเนะไม่ได้”
“เรื่องนี้ทราบจากโทรศัพท์เมื่อคืนแล้วค่ะ”
“กลับซัปโปโรบ่อยไหมครับ”
อายาเนะส่ายหน้า “ตั้งแต่แต่งงาน นี่เพิ่งครั้งแรกค่ะ”
“เกิดอะไรขึ้นที่บ้านหรือเปล่าครับ”
“คุณพ่ออาการไม่ดคี ะ่ นานๆ ทีเลยว่าจะกลับไปเยีย่ มเฉยๆ แต่ไปถึง
ท่านดูแข็งแรงกว่าที่คิด ดิฉันเลยไปบ่อน�้ำพุร้อนกับเพื่อน…”
“อย่างนี้นี่เอง แล้วท�ำไมถึงฝากกุญแจไว้กับคุณฮิโรมิครับ”
“เผือ่ เกิดเรือ่ งอะไรขึน้ ตอนดิฉนั ไม่อยูค่ ะ่ เลยฝากกุญแจไว้และเผือ่ มี
อุปกรณ์บางอย่างขาดเหลือต้องใช้ในการสอน เช่น พวกผลงานผ้าต่อหรือ

- 44 -

2018-03-09 ������������� .indd 44 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

เอกสารที่เก็บไว้ในบ้าน”
“ตามที่คุณฮิโรมิเล่า เธอโทรหาสามีคุณเพราะคิดว่าอาจมีอะไร
ติดขัด แต่ติดต่อไม่ได้ เธอรู้สึกกังวล จึงแวะไปดูที่บ้านครับ คุณได้ฝาก
คุณฮิโรมิเรือ่ งดูแลสามีดว้ ยหรือเปล่า” คุซานางิเลือกใช้คำ� อย่างระมัดระวัง
และถามออกไปโดยไม่ท้งิ ประเด็นส�ำคัญ”
เธอขมวดคิ้ว เอียงคอคิด
“ไม่ทราบค่ะ อาจจะเคยก็ได้ แต่เธอเป็นเด็กเอาใจใส่ ถึงไม่สั่งไว้
ก็คงเป็นห่วงว่าสามีอยู่คนเดียวจะล�ำบากหรือเปล่า… เอ่อ มีอะไรหรือคะ
ที่ดิฉันฝากกุญแจไว้กับเธอ มีปัญหาไหม”
“เปล่าครับ ไม่ใช่อย่างนัน้ เมือ่ วานพวกผมแค่ถามทีม่ าทีไ่ ปคุณฮิโรมิ
เลยอยากตรวจสอบเฉยๆ ครับ”
อายาเนะยกสองมือปิดใบหน้า
“ไม่อยากเชื่อเลย เขาไม่ได้ป่วยอะไร คืนวันศุกร์เพิ่งชวนเพื่อนมา
ปาร์ตี้ที่บ้านเองนะคะ ดูท่าทางเขามีความสุขดี…” อายาเนะเสียงสั่น
“ผมเข้าใจความรู้สกึ คุณดีครับ แล้วเพื่อนที่ชวนมางานปาร์ต้คี ือ”
“เพื่อนสามีสมัยเป็นนักศึกษาและภรรยาของเขาค่ะ” อายาเนะ
เอ่ยชื่ออิคาอิ ทัตซึฮิโกะ กับอิคาอิ ยูคิโกะ
อายาเนะเลือ่ นมือออกจากใบหน้า แล้วพูดขึน้ ราวกับอัดอัน้ มานาน
“ดิฉันมีเรื่องขอร้องค่ะ”
“อะไรครับ”
“เดี๋ยวต้องไปสถานีต�ำรวจใช่ไหมคะ”
“มีอะไรหรือครับ”
“ถ้าเป็นไปได้ ขอแวะไปดูที่บ้านก่อนได้ไหม อยากรู้ว่าเขาเสียชีวติ
ในลักษณะไหน… ได้ไหมคะ”
คุซานางิมองไปทางคาโอรุอีกครั้ง แต่คราวนี้อีกฝ่ายไม่สบตาด้วย
สายตาของต�ำรวจหญิงรุ่นน้องมองตรงไปข้างหน้า เธอคงใช้สมาธิในการ

- 45 -

2018-03-09 ������������� .indd 45 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

ขับรถ
“เข้าใจแล้วครับ ผมขอปรึกษาหัวหน้าก่อน” คุซานางิหยิบมือถือ
ขึ้นมา
ชายหนุ่มบอกความต้องการของอายาเนะให้มามิยะที่ปลายสาย
มามิยะครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก่อนตอบตกลง
“อันที่จริง ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปนิดหน่อย มาคุยตรงที่
เกิดเหตุเลยน่าจะดี นายช่วยพาเธอไปที่บ้านหน่อยนะ”
“ที่ว่าสถานการณ์เปลี่ยนคือ”
“แล้วจะเล่าให้ฟังทีหลัง”
“เข้าใจแล้วครับ”
หลังวางสาย คุซานางิบอกอายาเนะว่า “เดี๋ยวเราไปที่บ้านของคุณ
ครับ”
ดีค่ะ เธอตอบเสียงเบา
เขาหันกลับไปมองถนนด้านหน้า ได้ยินเสียงอายาเนะกดโทรศัพท์
มือถือ
“ฮัลโหล ฮิโรมิใช่ไหม ครูพูดนะ”
คุซานางิตกใจเมือ่ ได้ยนิ เสียง ไม่คดิ ว่าเธอจะโทรหาลูกศิษย์ในเวลานี้
แต่ต�ำรวจหนุ่มห้ามไม่ทนั แล้ว
“…อือ เข้าใจ ตอนนี้ครูอยู่กบั เจ้าหน้าที่ต�ำรวจ เราก�ำลังไปที่บ้าน
ฮิโรมิคงล�ำบากน่าดูใช่ไหม”
คุซานางิจิตใจไม่อยู่กับตัว เพราะเขานึกภาพไม่ออกว่าตอนนี้
วาคายามะ ฮิโรมิมีท่าทีแบบไหน เป็นไปได้เหลือเกินว่าความโศกเศร้า
ทีเ่ พิง่ เสียคนรักไป อาจท�ำให้เธอเผยความลับจนหมด ถึงตอนนัน้ อายาเนะ
คงไม่อาจสงบสติอารมณ์ได้อกี
“…คงอย่างนัน้ นะ แล้วเธอไหวไหม สุขภาพโอเคหรือเปล่า… เหรอ
งั้นก็ดี อือ แล้วอีกอย่างนะ ฮิโรมิช่วยมาที่บ้านได้ไหม ใช่ ถ้าไม่ไหวก็

- 46 -

2018-03-09 ������������� .indd 46 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

ไม่เป็นไรหรอก ครูแค่อยากฟังเรื่องราวจากฮิโรมิด้วยน่ะ”
ดูเหมือนปลายสายคุยด้วยความเยือกเย็น แต่คุซานางิไม่คาดคิด
มาก่อนว่าอายาเนะจะเรียกเธอมาด้วย
“ได้ใช่ไหม งั้นเดี๋ยวเจอกัน… อือ ขอบใจมาก ดูแลตัวเองด้วยนะ”
อายาเนะวางสายไปแล้ว เขาได้ยนิ เสียงคัดจมูก
“คุณฮิโรมิจะมาด้วยหรือครับ” คุซานางิขอค�ำยืนยัน
“ค่ะ เอ๊ะ ไม่ได้หรือคะ”
“เปล่าครับ ไม่เป็นไร เธอเป็นผู้พบศพ ถามรายละเอียดจากเธอ
โดยตรงเลยก็ดี” คุซานางิพูดพลางอยู่ไม่เป็นสุข ชักอยากรู้ว่าภรรยาลับ
จะเล่าเหตุการณ์ตอนพบศพต่อหน้าภรรยาผู้ตายได้อย่างไร ถ้าจับสังเกต
อายาเนะให้ดี อาจเช็กได้อกี ว่าเธอรู้เรื่องที่สามีกับลูกศิษย์ลักลอบมีความ
สัมพันธ์กันหรือเปล่า
พอลงทางด่วน คาโอรุขับมิตซูบิชิปาเจโรมุ่งหน้าสู่บ้านตระกูล
มะชิบะ เมือ่ วานต�ำรวจหญิงขับรถคันนีไ้ ปทีน่ นั่ แล้ว จึงไม่มที ที า่ ว่าหลงทาง
เมื่อมาถึงบ้านมะชิบะ มามิยะรออยู่หน้าประตูกบั คิชิยะ
พอลงจากรถ คุซานางิก็แนะน�ำอายาเนะกับหัวหน้า
“เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยนะครับ”
มามิยะโค้งให้อายาเนะอย่างสุภาพ แล้วหันไปทางคุซานางิ
“เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้คณ
ุ อายาเนะฟังหรือยัง”
“เล่าคร่าวๆ ครับ”
มามิยะพยักหน้าแล้วมองอายาเนะอีกครั้ง
“มีหลายเรื่องที่อยากถามครับ ต้องขอโทษด้วยที่รบกวน ทั้งที่เพิ่ง
มาถึงแท้ๆ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“เข้าไปข้างในก่อนดีไหมครับ… คิชิยะเอากุญแจบ้านมา” คิชิยะ
หยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเสื้อ อายาเนะรับไว้ด้วยสีหน้าลังเล

- 47 -

2018-03-09 ������������� .indd 47 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

เมื่ออายาเนะไขกุญแจบ้าน มามิยะก็เดินตามเข้าไป คุซานางิลาก

กระเป๋าของเธอเข้าไปด้วย
“สามีดิฉันเสียชีวิตที่ไหนคะ” อายาเนะถามทันทีที่เข้ามาในบ้าน
“ทางนี้ครับ” มามิยะน�ำทาง
บนพืน้ ห้องนัง่ เล่นยังมีเทปกาวแปะเป็นรูปคนติดอยู่ อายาเนะยกมือ
ปิดปาก ยืนตัวแข็ง เมื่อได้เห็น
“ตามที่คุณฮิโรมิเล่ามา ดูเหมือนสามีคุณจะเสียชีวิตตรงนี้ครับ”
มามิยะอธิบาย
ความสะเทือนใจและความโศกเศร้าจูโ่ จมอายาเนะอีกครัง้ เธอทรุด
ตัวลงพื้น คุซานางิมองไหล่อนั สั่นเทา มีเสียงสะอื้นดังลอดออกมา
“ประมาณกี่โมงคะ” เธอถามเบาๆ
“ตอนที่คณ ุ ฮิโรมิพบศพเป็นเวลาเกือบสองทุ่มครับ” มามิยะตอบ
“สองทุ่ม… เขาท�ำอะไรอยู่คะ”
“ดูเหมือนก�ำลังดื่มกาแฟครับ ตอนนี้ทำ� ความสะอาดหมดแล้ว แต่
จริงๆ มีถ้วยกาแฟกับกาแฟหกอยู่ด้วยครับ”
“กาแฟ… เขาชงเองหรือคะ”
“คุณหมายความว่า” คุซานางิถาม
“ปกติเขาไม่ชงเองค่ะ ดิฉนั ไม่เคยเห็นเขาชงกาแฟเองเลย”
คุซานางิเห็นมามิยะเลิกคิ้วขึ้น
“เขาไม่ชงกาแฟเองแน่หรือครับ” มามิยะถามย�้ำ
“ดูเหมือนก่อนแต่งงานกับดิฉันเคยชงเองค่ะ แต่ใช้เครื่อง”
“เครื่องนั้นไปไหนแล้วครับ”
“ทิ้งไปแล้วค่ะ”
มามิยะเอ่ยปากพูดด้วยสีหน้าเดิม แต่แววตาดูเคร่งขรึมขึ้น
“คุณอายาเนะครับ ผมยังพูดอะไรมากกว่านีไ้ ม่ได้ เพราะผลชันสูตร
ยังไม่มา แต่ดูเหมือนสามีคุณถูกวางยาพิษจนเสียชีวติ ครับ”

- 48 -

2018-03-09 ������������� .indd 48 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

สีหน้าอายาเนะเหม่อลอยแวบหนึง่ ก่อนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“ยาพิษ… ยาพิษอะไรคะ”
“เรื่องนั้นเราก�ำลังตรวจสอบอยู่ แต่กาแฟซึ่งหกในที่เกิดเหตุท่าทาง
มีพิษร้ายแรงครับ สรุปคือสาเหตุการตายของสามีคุณ ไม่ใช่อุบัติเหตุ
ธรรมดาหรือป่วยแน่นอน”
อายาเนะเอามือปิดปาก กะพริบตาถี่ ดวงตาเธอแดงก�่ำขึ้นเรื่อยๆ
“เป็นไปไม่ได้ ท�ำไมเขาถึง…”
“เรื่องนี้ยังเป็นปริศนาอยู่ครับ เราถึงอยากถามว่าพอนึกอะไรออก
บ้างไหม”
ที่มามิยะพูดทางโทรศัพท์ว่า ‘สถานการณ์เปลี่ยนไปนิดหน่อย’
คุซานางิเข้าใจแล้วว่าหมายถึงเรื่องนี้ ทั้งยังเข้าใจเจตนาที่มามิยะก�ำลัง
พูดอยู่ด้วย
“นึกอะไรไม่ออกเลยค่ะ”
“ได้คุยกับคุณสามีครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ครับ” มามิยะถาม
“เช้าวันเสาร์ค่ะ ตอนจะออกจากบ้าน เขายังมาส่ง”
“ตอนนั้นท่าทีของสามีคุณมีอะไรผิดปกติหรือเปล่าครับ เรื่องเล็กๆ
น้อยๆ แค่ไหนก็ได้ครับ”
เธอนิ่งเงียบเหมือนใช้ความคิด แต่ในที่สุดก็ส่ายหน้า
“นึกอะไรไม่ออกเลย”
คุซานางิเข้าใจความรู้สึกของเธอ แค่สามีเสียชีวิตกะทันหันก็ช็อก
มากแล้ว ไหนจะเป็นการตายแบบมีเงื่อนง�ำเพราะยาพิษอีก ไม่แปลกที่
รู้สึกสับสน
“หัวหน้า… ให้คุณอายาเนะพักก่อนดีไหมครับ” คุซานางิพูด “เธอ
เพิ่งกลับมาจากซัปโปโร คงยังเหนื่อยอยู่”
“อืม นั่นสินะ”
“ไม่ค่ะ ไม่เป็นไร” อายาเนะยืดตัวตรง “แต่ขอเปลี่ยนเสื้อหน่อย

- 49 -

2018-03-09 ������������� .indd 49 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

ได้ไหมคะ ใส่ตวั นี้มาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว” เธอสวมสูทสีโทนด�ำ

“ตั้งแต่เมื่อคืน?” คุซานางิถาม
“ค่ะ ดิฉนั คิดตลอดว่าพอจะหาทางกลับโตเกียวได้บา้ งไหม เลยเก็บ
ของพร้อมออกเดินทางได้ทกุ เมื่อค่ะ”
“นี่แสดงว่ายังไม่ได้นอนเลยสิครับ”
“ใช่ค่ะ แต่ถงึ ยังไงก็นอนไม่หลับอยู่แล้ว”
“แบบนี้ท่าจะไม่ด”ี มามิยะพูด “ผมว่าพักสักหน่อยดีไหมครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เปลี่ยนชุดเสร็จจะกลับมาทันทีค่ะ” อายาเนะยืนขึ้น
คุซานางิยืนมองเธอออกไปจากห้อง แล้วจึงถามมามิยะ
“รู้ชนิดยาพิษที่ใช้หรือยังครับ”
มามิยะพยักหน้า “ดูเหมือนจะตรวจพบสารหนูจากกาแฟที่หก”
คุซานางิตาลุกโพลง
“สารหนู? แบบเดียวกับคดีวางยาในแกงกะหรี่คดีนั้นน่ะหรือครับ”
“จากการพิสจู น์เข้าใจว่าอาจเป็นโซเดียม อาร์ซไี นต์ จากความเข้มข้น
ทีป่ นอยูใ่ นกาแฟทีค่ ณ ุ โยชิทากะดืม่ มีปริมาณมากเกินไปท�ำให้เสียชีวติ ทันที
บ่ายวันนี้ผลชันสูตรอย่างละเอียดน่าจะมาถึง แต่ดูจากสภาพศพก็ตรงกับ
ลักษณะของผู้ท่กี ินสารหนู”
คุซานางิพยักหน้าพลางถอนหายใจ สงสัยความเป็นไปได้ว่าตาย
ตามธรรมชาติคงแทบเป็นศูนย์
“จ�ำเรือ่ งทีค่ ณ
ุ โยชิทากะไม่ชงกาแฟเองได้ใช่ไหม ถ้างัน้ ใครเป็นคนชง”
มามิยะท�ำเหมือนพูดกับตัวเอง แน่นอนว่าเขาตั้งใจส่งค�ำพูดนั้นไปถึง
ลูกน้องด้วย
“คิดว่าเขาเคยชงกาแฟเองค่ะ” คนที่จู่ๆ เอ่ยขึ้นจากด้านข้างคือ
คาโอรุ
“ท�ำไมเธอถึงมั่นใจ” มามิยะถาม
“เพราะมีคนให้การเรื่องนี้แล้วค่ะ” คาโอรุมองคุซานางิแล้วพูดต่อ

- 50 -

2018-03-09 ������������� .indd 50 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

“คุณฮิโรมิค่ะ”
“คุณฮิโรมิพูดว่าอะไรนะ” คุซานางิทบทวนความจ�ำ
“จ�ำเรือ่ งทีฉ่ นั ถามเกีย่ วกับจานรองคืนนัน้ ได้ไหมคะ ฉันถามว่าเวลา
คุณโยชิทากะดื่มกาแฟ เขาไม่ใช้จานรองใช่ไหม คุณฮิโรมิตอบว่า เวลาอยู่
คนเดียวคงไม่ใช้ม้งั คะ”
คุซานางินึกถึงค�ำพูดตอนนั้น
“ก็ใช่นะ ฉันเคยได้ยินเรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน” มามิยะพยักหน้า
“ปัญหาคือเรื่องที่ภรรยาไม่รู้ แต่ท�ำไมลูกศิษย์ของภรรยาถึงรู้…ใช่ไหม”
“เกี่ยวกับประเด็นนี้ ผมมีเรื่องอยากเล่า…”
คุซานางิกระซิบข้างหูมามิยะ เล่าเนือ้ หาทีพ่ ดู คุยกับคาโอรุ พวกเขา
สันนิษฐานว่าฮิโรมิกับโยชิทากะอาจมีความสัมพันธ์พิเศษ
มามิยะมองหน้าลูกน้องทั้งสองสลับกันไปมา ก่อนจะยิ้มร่าขึ้น
“พวกนายก็คิดเหมือนกันเหรอ”
“หมายความว่าหัวหน้าก็?” คุซานางิมองกลับด้วยความผิดคาด
“อย่าคิดว่าฉันแก่แต่อายุนะ เมือ่ วานฉันปิง๊ ขึน้ มาตอนสอบสวนน่ะ”
มามิยะใช้น้วิ ชี้ไปยังศีรษะของตัวเอง
“เอ่อ หมายความว่ายังไงหรือครับ” คิชยิ ะถามจากด้านข้าง
“แล้วฉันจะบอกทีหลัง” มามิยะพูดเสร็จก็หันมามองพวกคุซานางิ
อีกครั้ง “อย่าพูดเรื่องนี้กับคุณอายาเนะล่ะ ห้ามเด็ดขาด”
คุซานางิรับค�ำ คาโอรุที่อยู่ข้างๆ ก็พยักหน้า
“แล้วยาพิษที่พบ มีในกาแฟอย่างเดียวหรือครับ” คุซานางิถาม
“เปล่า ยังพบอีกแห่ง”
“คือ…”
“ในกระดาษที่ติดอยู่กับกรวยกรอง ถ้าพูดให้ถูกก็คือในผงกาแฟที่
ใช้แล้ว”
“แสดงว่าผสมยาพิษลงไปในผงกาแฟบดตอนชงกาแฟด้วยหรือ

- 51 -

2018-03-09 ������������� .indd 51 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

ครับ” คิชิยะพูด
“ถ้าคิดแบบทั่วไปก็คงเป็นอย่างนั้น แต่สามารถมองได้อีกวิธี”
มามิยะชูน้วิ ชี้ขึ้น
“ใส่ยาพิษรวมกับผงกาแฟบดตั้งแต่แรก” คาโอรุพูด
มามิยะพยักหน้าอย่างพอใจ
“ตามนัน้ แหละ ผงกาแฟบดเก็บอยูใ่ นตูเ้ ย็น จากการพิสจู น์ดเู หมือน
ไม่เจอยาพิษในนั้น แต่ก็ยังสรุปไม่ได้หรอกว่าไม่มีการผสมยาพิษลงไป
ถ้ายาพิษอยู่ด้านบน อาจถูกตักออกไปหมดตอนใช้ช้อนตักกาแฟก็ได้”
“ถ้าอย่างนั้น มันถูกใส่ไปเมื่อไหร่ครับ” คุซานางิถาม
“เรื่องนี้ยังไม่ชัดเจน เจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานตรวจกระดาษกรอง
หลายแผ่นที่ใช้แล้วในถังขยะ แต่ก็ยังไม่พบยาพิษ ก็ไม่แปลกเพราะถ้าพบ
จริงคงมีใครตายไปก่อนหน้านั้นแล้วล่ะ”
“ในอ่างมีถ้วยกาแฟยังไม่ได้ล้าง” คาโอรุพูด “ประเด็นส�ำคัญคือ
ถ้วยนั้นถูกใช้เมื่อไหร่ และใครเป็นคนใช้”
พอได้ยนิ มามิยะก็เลียริมฝีปาก “เรือ่ งนีร้ ู้ เพราะผลตรวจลายนิว้ มือ
ออกมาแล้ว คนหนึ่งคือคุณโยชิทากะ ส่วนอีกหนึ่งคือคนที่พวกเธอคิด”
คุซานางิกับคาโอรุมองหน้ากัน ดูท่าเรื่องที่พวกเขาคาดเดาได้รับ
การพิสูจน์เรียบร้อย
“หัวหน้าครับ เดีย๋ วคุณฮิโรมิจะมาทีน่ ”ี่ คุซานางิเล่าเรือ่ งทีอ่ ายาเนะ
พูดทางโทรศัพท์ให้ฟัง
มามิยะคิ้วขมวดพลางพยักหน้า
“งั้นดีเลย ไปจัดการสอบถามให้ได้ว่าคุณฮิโรมิด่ืมกาแฟเมื่อไหร่
ระวังอย่าให้ถูกหลอกล่ะ”
“ครับ” คุซานางิตอบ
มีเสียงเดินลงบันไดมา พวกเขาจึงหยุดพูด
“ขอโทษทีใ่ ห้คอยค่ะ” อายาเนะพูดแล้วเดินเข้ามา เธอสวมเสือ้ เชิต้

- 52 -

2018-03-09 ������������� .indd 52 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

สีฟ้า กางเกงขายาวสีด�ำ ดูเหมือนมีสีหน้าระเรื่อขึ้นบ้าง คงแต่งหน้าใหม่

“งั้นขอเริ่มถามใหม่ได้ไหมครับ” มามิยะถาม
“ค่ะ เรื่องอะไรคะ”
“นั่งก่อนครับ คุณอายาเนะคงยังเหนื่อยอยู่” มามิยะชี้ไปที่โซฟา
เธอนั่งลงบนโซฟา มองสวนสวยผ่านหน้าต่างกระจกบานใหญ่
“น่าสงสารจัง เฉาหมดเลย ดิฉนั ฝากให้สามีชว่ ยรดน�ำ้ แต่เขาไม่คอ่ ย
สนใจดอกไม้”
คุซานางิมองตาม ดอกไม้สวยหลากสีบานอยูใ่ นกระถางดินเผาและ
กระถางพลาสติก
“ขอโทษค่ะ ขอรดน�้ำต้นไม้หน่อยได้ไหมคะ ปล่อยไว้อย่างนี้แล้ว
ไม่สบายใจ”
มามิยะมีสหี น้าลังเลอยู่แวบหนึ่ง ก่อนจะยิ้มและพยักหน้าตอบ
“ครับ ไม่มีปัญหา พวกผมไม่รบี เท่าไหร่”
“ขอโทษนะคะ” พูดเสร็จอายาเนะก็ลกุ ขึน้ เธอเดินตรงไปทีห่ อ้ งครัว
เธอรองน�ำ้ ก๊อกใส่ถัง
“ไม่ได้ต่อน�ำ้ ประปาไปในสวนหรือครับ” คุซานางิถามจากด้านหลัง
อายาเนะหันกลับมายิ้ม “น�้ำนี้เอาไปรดดอกไม้ท่รี ะเบียงชั้นสองค่ะ
คือชั้นบนไม่มอี ่างรองน�้ำ”
“อ๋อ จริงด้วย”
คุซานางิจ�ำได้ว่า เมื่อวานตอนมาบ้านครั้งแรก คาโอรุเงยหน้ามอง
ระเบียงชั้นสอง
น�้ำเต็มถังคงค่อนข้างหนัก คุซานางิจึงมาช่วยถือ
“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจครับ ถือไปชั้นสองใช่ไหม”
“ขอโทษนะคะ” อายาเนะเสียงอ่อย
ห้องนอนแบบตะวันตกกว้างราวยีส่ บิ เสือ่ ผนังห้องประดับด้วยผ้าต่อ

- 53 -

2018-03-09 ������������� .indd 53 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

ติ ด ผนั ง ขนาดใหญ่ ม าก การเล่ น สี โ ดดเด่ น ท� ำ เอาคุ ซ านางิ ถึ ง กั บ มอง

ไม่วางตา
“คุณอายาเนะท�ำเองหรือครับ”
“ค่ะ เพิ่งเสร็จเมื่อไม่นานนี้เอง”
“สวยมากเลยครับ ขอโทษนะครับ ตอนแรกผมเข้าใจว่าเป็นแค่การ
เย็บผ้าธรรมดา ไม่คดิ ว่าจะเป็นศิลปะขนาดนี้…”
“ไม่ใช่ศิลปะอะไรหรอกค่ะ งานผ้าต่อเป็นของใช้ ดังนั้นสิ่งส�ำคัญ
คือต้องเอามาใช้ประโยชน์ในชีวิตประจ�ำวันได้ แต่ถ้าดูแล้วเพลินตาด้วย
ก็น่าจะดีกว่าใช่ไหมคะ”
“เห็นด้วยครับ คุณอายาเนะสร้างสรรค์งานได้สวยงามมาก น่าจะ
ยากใช่ไหมครับ”
“งานพวกนี้ใช้เวลาค่ะ ต้องอดทนหน่อย แต่ตอนท�ำก็เพลินดีนะคะ
ต้องมีใจรักด้วย จะสนุกแล้วท�ำออกมาได้ด”ี
คุซานางิพยักหน้า แล้วหันกลับมาดูผ้าประดับผนังอีกครั้ง มอง
ผ่านๆ เหมือนไล่สตี ามใจชอบ แต่พอนึกว่าอายาเนะท�ำงานชิ้นนี้ไปพลาง
เพลิดเพลินกับจินตนาการ เพียงแค่ได้เห็นเขาก็อิ่มเอมใจ
ระเบียงถูกสร้างให้กว้างรับกับขนาดห้อง แต่เพราะมีกระถาง
พลาสติกเรียงเป็นแถว ท�ำให้แค่ออกไปคนเดียวก็รู้สกึ คับแคบแล้ว
อายาเนะหยิบกระป๋องเปล่าตรงมุมขึ้นมา
“อันนี้น่าสนใจไหมคะ” เธอพูดแล้วเอาของในมือให้คุซานางิดู
ก้นกระป๋องเปล่ามีรเู จาะไว้หลายรู เธอเทน�ำ้ ในถังใส่ น�ำ้ ไหลออกมา
ตามรู อายาเนะเริ่มใช้น้�ำนั้นรดดอกไม้ในกระถางพลาสติก
“อ๋อ ใช้แทนฝักบัวรดน�้ำสินะครับ”
“ใช่ค่ะ บัวรดน�้ำตักน�้ำที่อยู่ในถังล�ำบากค่ะ ดิฉันเลยเอาสว่านมา
เจาะกระป๋อง”
“ไอเดียเยี่ยมยอดครับ”

- 54 -

2018-03-09 ������������� .indd 54 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

“ใช่ไหมคะ แต่พอดิฉันบอกสามี เขาไม่เข้าใจว่าแค่ปลูกต้นไม้

ที่ระเบียง ท�ำไมต้องท�ำถึงขนาดนี้ด้วย” เธอนั่งยองลง สีหน้าเคร่งขรึม
ขึ้นทันที น�้ำในกระป๋องยังคงไหลต่อไป
“คุณอายาเนะครับ” คุซานางิเรียก
“ขอโทษค่ะ ดิฉันยังไม่อยากเชื่อเลยว่าสามีได้จากโลกนี้ไปแล้ว…”
“เรื่องแบบนี้ท�ำใจปุบปับไม่ได้หรอกครับ”
“คุณต�ำรวจคงรู้อยู่แล้วว่า ดิฉนั แต่งงานได้แค่ปีเดียวเอง ทัง้ ทีก่ �ำลัง
คุ้นเคยกับชีวิตใหม่ เริ่มรู้ว่าเขาชอบทานอะไร มีเรื่องสนุกๆ อีกมากมาย
รออยู่แท้ๆ”
อายาเนะคอตก ยกมือข้างหนึ่งปิดหน้า คุซานางิไม่รู้จะปลอบเธอ
อย่างไรดี ดอกไม้ที่ดูมีชวี ิตชีวารอบกายเธอกลับสร้างความรู้สกึ เจ็บปวด
“ขอโทษค่ะ” เธอพึมพ�ำ “ถ้าดิฉนั เป็นแบบนี้ คงช่วยอะไรคุณต�ำรวจ
ไม่ได้ใช่ไหมคะ ต้องสงบสติควบคุมอารมณ์ให้มากกว่านี้”
“เอาไว้ค่อยให้การวันหลังไหมครับ” คุซานางิเผลอพูดออกไป นี่ถ้า
หัวหน้าได้ยนิ ต้องท�ำหน้าโมโหแน่
“ไม่ค่ะ ไม่เป็นไร ดิฉันอยากรู้ความจริงเร็วๆ เหมือนกัน แต่คิด
เท่าไหร่กค็ ิดไม่ออก ว่าท�ำไมเขาถึงดื่มยาพิษ…”
ระหว่างนั้นเอง เสียงออดดังขึ้น เธอมีสีหน้านึกอะไรได้ และลุกขึ้น
ยืนมองไปใต้ระเบียง
“ฮิโรมิ” อายาเนะส่งเสียง ยกมือขึ้นเล็กน้อย
“คุณฮิโรมิมาแล้วหรือครับ”
“ค่ะ” พูดเสร็จเธอก็เดินกลับเข้าห้อง
อายาเนะเดินออกจากห้องนอน คุซานางิจึงตามไปด้วย พอลง
บันไดก็เห็นคาโอรุตรงระเบียงทางเดิน เธอคงได้ยินเสียงออด คุซานางิ
พูดเบาๆ ว่าฮิโรมิมา
อายาเนะเปิดประตูบ้าน ฮิโรมิยืนรออยู่ข้างนอกแล้ว

- 55 -

2018-03-09 ������������� .indd 55 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

“ฮิโรมิ” อายาเนะเสียงสั่นเครือ
“ครูเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
“ไม่เป็นไร ขอบใจนะที่มา”
พูดจบอายาเนะก็โผเข้ากอดอีกฝ่าย แล้วเริ่มร้องไห้โฮเหมือนเด็ก

- 56 -

2018-03-09 ������������� .indd 56 6/21/19 10:12 AM

 5
อายาเนะ

ขอโทษเบาๆ
ผละตัวออกพลางใช้นิ้วเช็ดน�้ำตา ก่อนเอ่ย

“อุตส่าห์เก็บอารมณ์มาตลอด พอเห็นหน้าฮิโรมิขึ้นมาก็กลั้นน�้ำตา
ไม่อยู่ แต่ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ครูไม่เป็นไรแล้วจริงๆ”
คุซานางิรสู้ กึ สงสารเมือ่ เห็นอายาเนะพยายามฝืนยิม้ ชายหนุม่ อยาก
ให้เธอได้มเี วลาอยู่ล�ำพังโดยเร็ว
“ครูคะ ฉันพอช่วยอะไรได้ไหม” ฮิโรมิถามพลางเหลือบตามอง
อีกฝ่าย
อายาเนะส่ายหน้า
“แค่เธอมาก็ดีใจแล้ว อีกอย่างตอนนี้ครูคิดอะไรไม่ออกด้วย เข้ามา
ก่อนดีกว่า จะได้ถามรายละเอียด”
“เดี๋ยวครับ เอ่อ คุณอายาเนะ” คุซานางิชิงพูดขึ้นพลางมองผู้หญิง
ทัง้ สอง “พวกเรามีเรือ่ งอยากถามคุณฮิโรมิเหมือนกัน แต่เมือ่ วานยังวุ่นอยู่
เลยไม่ทนั ได้ถามอะไรมาก”
สายตาฮิโรมิลังเล เธอคิดว่าเล่าเรื่องพบศพไปเยอะแล้ว ไม่เห็น
จ�ำเป็นต้องเล่าอะไรอีก
“ได้สคิ ะ คุณต�ำรวจอยูด่ ว้ ยก็ได้” อายาเนะพูดเหมือนไม่รบั รูเ้ จตนา
ของคุซานางิ
“ไม่ใช่ครับ ขอพวกเราสอบถามคุณฮิโรมิตามล�ำพังได้ไหม”

2018-03-09 ������������� .indd 57 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

ได้ยินอีกฝ่ายพูดดังนั้น อายาเนะกะพริบตาด้วยสีหน้าไม่เห็นด้วย
“ท�ำไมเหรอคะ ดิฉนั ก็อยากฟังเรือ่ งของฮิโรมิเหมือนกัน ทีใ่ ห้เธอมา
ที่นี่ก็เพราะเรื่องนี้”
“คุ ณ อายาเนะครั บ ” มามิ ย ะที่ แ อบมายื น ข้ า งๆ พู ด แทรกขึ้ น
“ขอโทษนะครับ งานของต�ำรวจอย่างพวกเรามีขนั้ ตอนอยู่ ขอให้เป็นหน้าที่
ของคุซานางิก่อนได้ไหม อาจดูเป็นทางการไปหน่อย แต่ถ้าไม่ท�ำตามอาจ
กลายเป็นเรื่องยุ่งยากภายหลังได้นะครับ”
อายาเนะท�ำหน้าไม่พอใจเล็กน้อยกับวิธีพูดที่เหมือนจะสุภาพของ
มามิยะ แต่เธอก็พยักหน้า
“ตกลงค่ะ งั้นดิฉันไปรอที่ไหนดีคะ”
“ไม่ต้องขนาดนั้นครับ รอที่นี่ก็ได้ ผมมีเรื่องจะสอบถามคุณอยู่
เหมือนกัน” พูดจบ มามิยะก็มองคุซานางิกับคาโอรุ “พาคุณฮิโรมิไปหา
ที่เงียบๆ คุยซิ”
“ครับ” คุซานางิรับค�ำ
“เดี๋ยวฉันไปเอารถมา” คาโอรุเปิดประตูบ้านเดินออกไป
ราวยีส่ บิ นาทีตอ่ มา พวกคุซานางิกม็ าอยูท่ โี่ ต๊ะมุมหนึง่ ในร้านอาหาร
คาโอรุน่งั ข้างเขา ส่วนฝั่งตรงข้ามเป็นฮิโรมิที่ก้มหน้าเคร่งเครียด
“เมื่อคืนหลับสบายไหมครับ” คุซานางิดื่มกาแฟก่อนเอ่ยถาม
“ไม่ค่อยค่ะ…”
“ท่าทางยังตกใจที่พบศพอยู่สนิ ะครับ”
ฮิโรมิไม่ตอบค�ำถาม ก้มหน้าเม้มปากแน่น ตามที่คาโอรุวิเคราะห์
เมื่อคืนเธอร้องไห้ทันทีที่ถึงบ้าน แม้จะเป็นการลักลอบมีความสัมพันธ์
แต่การได้เห็นศพชายคนรักต่อหน้าต่อตาย่อมเจ็บปวดที่สุด
“มีหลายอย่างที่ยังไม่ได้ถามเมื่อคืน ขัดข้องไหมครับ”
ฮิโรมิสูดลมหายใจลึก “แต่ฉันไม่รู้อะไรเลยนะคะ… ถึงถามก็คง
ตอบไม่ได้สกั เรื่อง”
- 58 -

2018-03-09 ������������� .indd 58 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

“เอ ไม่หรอกครับ ค�ำถามไม่ซับซ้อนขนาดนั้น ขอแค่ตอบตาม

ความจริงก็พอ… ได้ไหมครับ”
ฮิโรมิเหลือบมองต�ำรวจหนุ่ม แววตาเธอไม่พอใจ
“ฉันไม่โกหกหรอกค่ะ”
“งั้นก็ดีแล้ว ขอถามครับ คุณพบศพโยชิทากะราวสองทุ่ม ล่าสุด
ที่คุณไปบ้านเขาคืองานปาร์ตี้เมื่อคืนวันศุกร์ เรื่องนี้มีตรงไหนผิดพลาด
ไหมครับ”
“ไม่มีค่ะ”
“จริงหรือครับ มีคนสับสนจนจ�ำเหตุการณ์ผิดๆ ถูกๆ อยู่บ่อยไป
คุณลองตั้งสติดีๆ แล้วนึกดูใหม่นะครับ ตั้งแต่กลับจากงานปาร์ตี้ในคืน
วันศุกร์ จนถึงคืนเมือ่ วาน คุณไม่เคยไปทีบ่ า้ นเขาสักครัง้ เลยจริงหรือเปล่า”
คุซานางิถามขณะมองขนตายาวเฟื้อยของอีกฝ่าย เขาเน้นเสียงที่ค�ำว่า
‘จริงหรือเปล่า’ เป็นพิเศษ
หลังเงียบไปสักพัก เธอก็เอ่ยขึ้น
“ท�ำไมถึงถามเรื่องพวกนี้คะ ก็บอกแล้วว่าไม่เคย มีเหตุผลอะไรถึง
ต้องถามเรื่องนี้อยู่ได้”
คุซานางิยิ้ม “พวกผมเป็นฝ่ายถามก่อนนะครับ”
“แต่ว่า”
“คิดว่าเป็นค�ำถามยืนยันธรรมดาสิครับ แต่อย่างที่คุณพูด พวกเรา
ถามย�้ำไปขนาดนี้ ก็ขอให้คุณคิดอย่างรอบคอบก่อนตอบดีกว่า พูดแล้ว
อาจดูเสียมารยาท แต่ถา้ คุณเกิดกลับค�ำทีหลัง ทางผมก็ลำ� บากเหมือนกัน”
ฮิโรมิสงบนิ่งปิดปากเงียบอีกครั้ง คุซานางิรู้สึกได้ว่าเธอก�ำลังชั่งใจ
ว่า ต�ำรวจรู้เรื่องที่โกหกหรือเปล่า หรือว่าควรสารภาพทุกอย่างตอนนี้เลย
ทว่าเธอปิดปากเงียบตลอด ตาชั่งในหัวเธอคงหาจุดลงตัวไม่ได้
คุซานางิเริ่มรอไม่ไหว
“เมื่อวานตอนพวกเราไปยังที่เกิดเหตุ ในอ่างล้างจานมีถ้วยหนึ่งใบ

- 59 -

2018-03-09 ������������� .indd 59 6/21/19 10:12 AM

 聖女の救済

กับจานรองสองใบ เท่าที่ถามว่าคุณรู้อะไรบ้าง คุณตอบว่าไม่ แต่หลังจาก

ทางเราได้ตรวจสอบลายนิ้วมือ พบว่าเป็นลายนิ้วมือของคุณ ไม่ทราบว่า
ไปสัมผัสภาชนะพวกนั้นเมื่อไหร่ครับ”
ฮิโรมิหายใจแรงจนไหล่ขยับขึ้นลง
“คุ ณ พบกั บ คุ ณ โยชิ ท ากะระหว่ า งวั น เสาร์ อ าทิ ต ย์ ใ ช่ ไ หมครั บ
แน่นอนว่าตอนนั้นเขายังไม่ตาย”
เธอเอามือกุมหน้าผาก ข้อศอกตั้งอยู่บนโต๊ะ คงก�ำลังหาค�ำอธิบาย
อยู่ แต่คุซานางิมั่นใจว่าดิ้นไม่หลุด
หญิงสาวปล่อยมือจากหน้าผาก ก้มหน้ายอมรับ
“เป็นอย่างที่คุณพูดค่ะ ฉันขอโทษ”
“ได้พบคุณโยชิทากะใช่ไหม”
เธอเว้นระยะครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบว่า “ใช่”
“เมื่อไหร่ครับ”
หญิงสาวไม่ตอบค�ำถามนี้ในทันที คุซานางิชักหงุดหงิดที่เธอคิดช้า
“เรื่องนี้ต้องตอบด้วยเหรอคะ” ฮิโรมิเงยหน้ามองต�ำรวจทั้งสอง
“เกี่ยวกันตรงไหนคะ ถามแบบนี้ละเมิดสิทธิส่วนบุคคลไม่ใช่หรือคะ”
เธอท�ำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แต่นำ�้ เสียงและแววตาคู่นน้ั แฝงความ
โกรธ
คุซานางินึกถึงเรื่องที่เคยได้ยินมาจากต� ำรวจรุ่นพี่ ที่ว่าถึงจะดู
อ่อนแอแค่ไหน แต่ผู้หญิงที่เป็นชู้ก็น่ากลัวอยู่ดี
แต่เขาจะมาเสียเวลาตรงนี้ไม่ได้ คุซานางิจึงตัดสินใจทิ้งไพ่อีกใบ
“ต�ำรวจสรุปสาเหตุการตายของคุณโยชิทากะแล้ว เขากินยาพิษ
ครับ”
ฮิโรมิมีสีหน้าหวาดกลัวขึ้นมา
“ยาพิษ…”
“เราตรวจพบยาพิษจากกาแฟซึ่งหกอยู่ในที่เกิดเหตุครับ”

- 60 -

2018-03-09 ������������� .indd 60 6/21/19 10:12 AM

 ฮิงาชิโนะ เคโงะ

เธอตาโตด้วยความตกใจ “ไม่น่า… เป็นไปไม่ได้”

คุซานางิโน้มตัวมาด้านหน้าเล็กน้อย จ้องใบหน้าอีกฝ่าย
“ท�ำไมถึงเป็นไปไม่ได้ล่ะครับ”
“ก็…”
“เพราะตอนที่คุณดื่มก่อนหน้านี้ ไม่มีอะไรผิดปกติใช่ไหม”
เธอกะพริบตา แม้ยงั ลังเลแต่กพ็ ยักหน้า
“ปัญหาอยู่ตรงนั้นครับคุณฮิโรมิ ถ้าคุณโยชิทากะกินยาพิษเอง
หรือมีหลักฐานอยู่ พวกผมก็คงไม่มปี ญ ั หาอะไร เพราะแสดงว่าเกิดอุบตั เิ หตุ
หรือเป็นการฆ่าตัวตาย ซึง่ เป็นไปได้นอ้ ยมาก คิดได้อย่างเดียวว่า ต้องมีใคร
สักคนวางยาพิษในกาแฟทีค่ ณ ุ โยชิทากะดืม่ ด้วยเหตุผลบางอย่าง แถมเรา
ยังพบยาพิษในกระดาษกรองกาแฟใช้แล้วด้วย ความเป็นไปได้มากที่สุด
คือ ยาพิษถูกใส่ลงในผงกาแฟบด”
ฮิโรมิส่ายหน้าอย่างแรงด้วยความตื่นตระหนก
“ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น”
“ช่ ว ยตอบค� ำ ถามด้ ว ยครั บ เพราะที่ คุ ณ ดื่ ม กาแฟในบ้ า นของ
โยชิทากะเป็นกุญแจส�ำคัญ คนร้าย… ไม่สิ ไม่รวู้ า่ เรียกคนร้ายจะเหมาะสม
หรือเปล่า เพราะยังสรุปอะไรไม่ได้ แต่สิ่งที่เล่ามา ส�ำคัญต่อการค�ำนวณ
เวลาที่ใครบางคนผสมยาพิษลงในกาแฟมากครับ”
“ได้ไหมครับ” คุซานางิถามย�้ำอีก เขายืดตัวตรงมองมายังอีกฝ่าย
จากนี้ชายหนุ่มตั้งใจจะนิ่งเงียบจนกว่าอีกฝ่ายจะเอ่ยปากพูดอะไรบ้าง
เธอยกสองมือปิดปาก สายตาจับจ้องอยู่บนโต๊ะ ในไม่ช้าเธอก็
พูดขึ้น
“ฉันไม่ได้ท�ำ”
“หือ?”
“ไม่ใช่นะ” เธอส่ายหน้าสายตาวิงวอน “ฉันไม่ได้วางยาพิษจริงๆ
นะคะ ได้โปรดเชื่อเถอะ”

- 61 -

2018-03-09 ������������� .indd 61 6/21/19 10:12 AM