==================================

ต ัวละคร
==================================

ฮาจิเมะ
ยูเอะ
 ี
เชย
ทีโอ

คาโอริ
บทนํา

ในความมืดมิดทีแ ่ สงสว่างค่อยๆหายไป เขาเอือ ้ มมือไปจับความว่างเปล่าอย่างไม่รู ้สกึ ตัว และ

ึ ได ้ถึงแรงกดดันจากข ้างล่าง ใบหน ้าของนากูโมะ ฮาจิเมะเต็มไปด ้วยความกลัวเมือ
รู ้สก ่ แสง
สว่างค่อยๆหายไปจากสายตา
ตอนนี้ ฮาจิเมะกําลังล่วงหล่นจากหน ้าผาลึกทีเ่ หมือนปากทางเข ้านรก แสงทีเ่ ขาเห็น
มีเพียงแค่แสงจากด ้านบน และเมือ ่ เขาร่วงหล่นมากขึน ้ เรือ
่ ยๆแสงสว่างก็คอ่ ยๆหายไปเหลือ
เพียงแค่ความ มืดมิดรอบๆตัวเขา ฮาจิเมะมองไปรอบๆ เขาเห็นเพียงแค่ตะเกียงแสงและลมที่
ผ่านเขาไป
เขาเป็ นเพียงแค่คนญีป ่ นที ุ่ ไ่ ม่ได ้รับความเป็ นธรรมเมือ ่ เขามายังโลกนี้ เขาพบว่ามัน
ยากมากทีจ ่ ะบรรยายออกมาเป็ นคําพูดถึงชว่ งทีค ่ วามฝั นได ้โดนดับไป โดยโลกใบนี้ ความซวย
อย่างต่อเนือ ่ งทีไ่ ด ้รับเมือ
่ มายังโลกนี้

----------------------------------------------------------------

วันจันทร์ วันธรรมดาทีเ่ หมือนกับทุกวัน สาํ หรับคนสว่ นมากแล ้ว เมือ ่ มาถึงวันนีไ้ ด ้แต่

ถอนหายใจ ในขณะทีว่ ันอาทิตย์เป็ นเหมือนสวรรค์
นากูโมะ ฮาจิเมะ ก็ไม่ตา่ งกัน เพียงแต่วา่ ในกรณีของฮาจิเมะ ไม่ใชค ่ วามเซง็ ทั่วๆไป
เขารู ้สก ึ ว่าโรงเรียนเต็มไปด ้วยบรรยากาศแย่ๆ ซงึ่ อาจจะเป็ นเพราะเขารู ้สก ึ หดหู่ เหมือนทุกๆครัง้
เมือ
่ กระดิง่ สุดท ้ายของโรงเรียนดังขึน ้ เขาเปิ ดประตูเข ้าห ้องเรียนด ้วยร่างกายทีอ ่ อ
่ นล ้าจากกา
รอดนอนทัง้ คืน
เมือ
่ เข ้าห ้อง ฮาจิเมะรู ้สก ึ ได ้ถึงสายตาและการเดาะลิน ้ ของเพือ ่ นร่วมชน ั ้ ชาย และเพือ ่ น
ร่วมชน ั ้ หญิงก็ไม่แสดงสห ี น ้าทีเ่ ป็ นมิตรเหมือนกัน จะเป็ นการดีกว่านีถ ้ ้าเพือ่ นร่วมชน ั ้ ไม่สนใจเขา
แต่มบ ี างคนทีแ ่ สดงอารมณ์ดถ ู ก
ู เหยียดหยามมาทีเ่ ขา
ฮาจิเมะพยายามทีจ ่ ะไม่สนใจและมุง่ ไปทีโ่ ต๊ะของเขา แต่วา่ มีบางคนพยายามกลัน ่
แกล ้งเขาตลอดเวลา

"เฮย้ คิมต ั ท์แสลงจากน่าขยะแขยง + โอตาคุ) เล่นเกมทัง้ คืนอีกแล ้ว? ใชเ่ กมโป๊

ู ะ(ศพ
หรือเปล่า"
" หวา น่าขยะแขยง อยูท่ งั ้ คืนเพือ
่ เล่นเกมโป๊ น่ารังเกียจทีส
่ ด
ุ "

ผมไม่เข ้าใจมันสนุกตรงไหนทีห ่ วั เราะเสย ้ ั เสย

ี งดังแบบนีน ี งหัวเราะมาจากชายทีช ื่ ฮ ิ
่ อ
ยามะ ไดซุเกะ เขาเป็ นหัวหน ้ากลุม ่ ทีแ่ กล ้งฮาจิเมะมาตลอด อีกสามคนทีอ ่ ยูข
่ ้างๆเขาและกําลัง
หัวเราะแบบโง่ๆ ได ้แก่ ไซโตะ โยชค ิ ิ ,คอนโด เรอิช ิ ,นาคาโนะ ชน ิ จิ 4 คนนีเ้ ป็ นคนทีแ ่ กล ้ง ฮา
จิเมะ บ่อยทีส ่ ดุ
ดังทีฮ ่ ย ิ ามะพูดมา ผมเป็ นโอตาคุ(TL NOTE : จริงๆแล ้ว โอตาคุหมายถึงคนทีห ่ มกมุน ่
สงิ่ ต่างๆมากเกินไป แต่เพีย ้ นกลายเป็ นคนทีอ ่ า่ นนิยาย อ่านการ์ตน ู หรือเล่นเกม) จริงๆแล ้วไม่วา่
รูปร่างหรือนิสย ั ก็ไม่ได ้แย่พอทีจ ่ ะถูกเรียก คิมต ู ะหรือถูกหัวเราะเยาะ ผมของเขาสน ั ้ และทรงผม
ไม่ได ้เหมือนคนตืน ่ นอน เขาไม่ได ้มีนส ั เชอ
ิ ย ื่ มัน ่ ในตัวเองเกินไปและไม่ได ้ต่อต ้านสงั คม จริงๆ
แล ้วเขาโต ้ตอบกับคนอืน ่ ได ้ดี เขาเป็ นคนเงียบขรึม แต่ไม่เงียบมากเกินไป จริงๆแล ้วฮาจิเมะแค่
ชอบ การ์ตน ู ,นิยาย ,เกม ,และหนังเท่านัน ้
 ปกติแล ้วโอตาคุจได ้รับความรู ้สกึ แง่ลบจากสงั คมอย่างมาก และจะถูกล ้อเลียนหลายๆ
แบบ แต่ไม่ถงึ ขัน
้ ความเกลียดอย่างชด ั เจน แล ้วทําไมเด็กผู ้ชายในห ้องถึงโชว์ความไม่เป็ นมิตร
และดูถก
ู แบบไม่ปิดบัง?

คําตอบคือ ผูห
้ ญิง

"นากุโมะคุ
ู ง(TL note : ขอใชคํ้ าว่าคุตอ
่ ท ้ายนะครับ เพือ
่ แสดงความสนิทสนม) อรุณสวัสดิ
เกือบจะสายเป็ นประจําเลยนะ เธอน่าจะมาเร็วกว่านีห ้ น่อย"

ผู ้หญิงคนนีเ้ ดินเข ้าหาฮาจิเมะขณะทีก ้ ในห ้องนี้ ไม่ซ ิ ในโรงเรียนนี้ เธอเป็ นหนึง่ ใน

่ ําลังยิม
ไม่กค
ี่ นทีแ ่ สดงความเป็ นมิตรกับฮาจิเมะ

เธอชอ ื่ ว่า ชริ าซากิ คาโอริ รู ้จักกันในนามของหนึง่ ในสองของเทพธิดาในโรงเรียนนี้ ดังมาก

ในกลุม
่ นักเรียนชายและหญิงในด ้านความสวย คาโอริมผ ี ําเงางามยาวถึงเอว มีขนตา
ี มสด
ึ อ่อนโยน มีจมูกตรงและเล็ก ริมฝี ปากบางสช
ค่อนข ้างยาวทีใ่ ห ้ถึงความรู ้สก ี มพูซากูระ รู ้สก
ึ ถึง
ความสมบูรณ์แบบ

ผู ้หญิงคนนีม ้ รี อยยิม้ ตลอดเวลา คอยชว่ ยเหลือผู ้อืน ่ และจริงจังกับความรับผิดชอบ ทําให ้

คนอืน
่ ๆรวมทัง้ ชนั ้ อืน
่ ๆ คอยพึง่ พิงเธอเสมอ จะเห็นเธอเต็มไปด ้วยความหวังดีโดยไม่รู ้สก ึ อึดอัด
ใจ และนีเ่ ป็ นเหตุผมทีท ื่ ได ้ยากว่าเธอเป็ นเด็ก ม.ปลาย
่ ําให ้เชอ

แล ้วทําไมคนอย่างคาโอริถงึ ได ้ดูแลฮาจิเมะดีเกินไปนัก? คําถามนีท ้ ําให ้ฮาจิเมะและเพือ

่ น
นักเรียนคนอืน ่ นอนไม่หลับเลยทีเดียว (ทําให ้ฮาจิเมะมีผลการเรียนตกลงไประดับปานกลางเลย
ทีเดียว) พวกเขาเชอ ื่ กันว่าน่าจะเป็ นเพราะ นิสย
ั ดีของคาโอริทําให ้ดูแลฮาจิเมะอย่างนี้

จริงๆแล ้ว เพือ ั ้ ควรมองฮาจิเมะในแง่ทด

่ นๆในชน ี่ ขี นึ้ ถ ้าคาโอริทํากับคนทีห ่ ล่อมาก
เสย ี ดายทีฮ ่ าจิเมะเป็ นเพียงคนหน ้าตาธรรมดา ทีม ่ ช ื่ เสย
ี อ ี งในเรือ ่ ง "มีชวี ต
ิ อยูเ่ พือ
่ งานอดิเรก"
ชอื่ เสยี งนีไ้ ม่ได ้ชว่ ยเขาในแง่ทด ี่ ี ผู ้ชายทั่วไปไม่สามารถยอมรับได ้ว่า ผู ้ชายแบบฮาจิเมะสนิท
สนมกับคาโอริ บ่อยครัง้ พวกเขาคิดว่า "ทําไมถึงเป็ นแค่ฮาจิเมะเท่านัน ้ " นักเรียนหญิงต่างเชอ ื่
กันว่า เป็ นเพราะฮาจิเมะเอาเปรียบนิสย ั มองโลกในแง่ดข ี องคาโอริ

"อุหวา นีค ื ซากิจริงๆเหรอ" คือสงิ่ ทีเ่ ขาอยากพูดออกมา แต่วา่ เขาเห็นแสงจากดวงตาและ

่ อ
พยายามปั ้นหน ้าและทักทายตอบกลับคาโอริ
คาโอริแสดงอาการดีใจออกมา ,ทําไมเธอถึงแสดงอาการแบบนี?้ ยิง่ ไปกว่านัน ้ เขารู ้สกึ ถึง
สายตาจากคนรอบข ้างซงึ่ ทําให ้เขารู ้สก
ึ เหงือ ่ แตกด ้วยความกลัว ฮาจิเมะสงสย ั ทุกครัง้ ว่า ทําไม
คนอย่างคาโอริ ผู ้ทีถ
่ ก
ู ขนานนามว่าสวยทีส ่ ด
ุ ในโรงเรียน ถึงมายุง่ กับตนเอง ในสายตาของฮาจิ
เมะ น่าจะเกีย ั ธรรมชาติของคาโอริทเี่ ขายังไม่นก
่ วข ้องกับนิสย ึ ถึง

แต่วา่ เขาจะไม่เข ้าข ้างตนเองว่ามันคือความรัก สว่ นตัวของฮาจิเมะเองแล ้ว ได ้โยนทิง้ เรือ

่ ง
การสนใจตนเองเพือ ่ งานอดิเรกของตนไปแล ้ว และเพราะว่าเขาเลิกสนใจดูแลตนเอง หน ้าตา
และกีฬาจึงธรรมดา ซงึ่ ถ ้าเขาเทียบตัวเองกับเธอแล ้ว ตัวเขานัน้ ไม่อาจเทียบได ้เลย
เพราะฉะนัน ้ สาเหตุทเี่ ธอมาสนิทกับเขายังคงเป็ นปริศนา
 เขาได ้แต่คด ึ ถึงพายุอารมณ์ทก
ิ ในใจว่า ได ้โปรดขอให ้คาโอริรู ้สก ี่ ําลังก่อเค ้าจากซากิด ้วย
เถอะ! ถ ้าผมพูดขึน
้ มาต ้องมีคนลากผมไปหลังโรงยิมแน่นอน

ขณะทีผ
่ มกําลังพยายามตัดจบการสนทนา ก็มน
ี ักเรียนสามคนเข ้าใกล ้พวกเรา

"สวัสดีตอนเชา้ นากูโมะคุง วันนีก้ เ็ ป็ นวันทีว่ น

ุ่ วายเหมือนทุกๆวัน"
"คาโอริดแ
ู ลเขาอีกแล ้วเหรอ คาโอริใจดีจังนะ"
"พูดจริงๆนะ ไม่วา่ เธอพูดยังไงกับหมอนั่น มันก็ไม่ได ้ผลหรอก"

หนึง่ ในสามทีท ่ ักทายเป็ นผู ้หญิงมีชอ ื่ ว่า ยาเอะกาช ิ ชซ ิ ก

ู ุ เพือ
่ นสนิททีส ่ ด
ุ ของคาโอริ เธอมี
ผมยาวสด ี ํามัดเป็ นหางม ้า ตาของเธอคมแต่ถ ้ามองลึกๆจะเห็นความอ่อนโยนในดวงตา ทําให ้
เธอมีลก ั ษณะเท่มากกว่าเย็นชา เธอสูง 172 เซนติเมตร ร่างกายและลักษณะท่าทางของเธอ
สง่างามทําให ้นึกถึง ซามูไร
จริงๆแล ้ว ครอบครับของทําประกอบอาชพ ี โรงเรียนฝึ กดาบเคนจุตซ ึ (TL Note :
โรงเรียนฝึ กดาบญีป ่ นที
ุ่ ร่ วมเคนโดกับอิไอโดเข ้าด ้วยกัน) ตัวของชซ ิ ก
ู เุ องนัน้ เป็ นผู ้เชย ี่ วชาญ
ของโรงฝึ ก เธอไม่เคยพ่ายแพ ้การแข่งขันตัง้ แต่เด็กแม ้แต่ครัง้ เดียว ปั จจุบน ั เธอได ้ขึน ้ นิตรสาร
ในฐานะ "นักดาบสาวสวย" นอกจากนัน ้ เธอยังมีแฟนคลับแดนตายอีกด ้วย
รุน
่ น ้องเรียกขานเธอ "ท่านพี"่ ด ้วยความชน ื่ ชม

คนต่อมา คนทีพ ่ ด
ู แบบซุม ่ ซา่ มหน่อยๆกับคาโอริ คือ อามาโนะกาวะ โคคิ เหมือนดังชอ ื่ ของ
เขา เขาเป็ นคนทีเ่ รียกได ้ว่า สมบูรณ์แบบ หน ้าตาดี ,เรียนเก่ง ,เล่นกีฬาเก่ง ,และมีนส ั ทีด
ิ ย ่ ี (TL
Note : เทพทรูชด ั ๆ) เขามีผมสน ี ํ้ าตายเรียบลืน่ และดวงตาทีด ่ ใู จดี ร่างกายเขาเพรียวสูง 180
โคคิดกี บั ทุกๆคนและรักความยุตธิ รรมมากๆ ตัง้ แต่เด็กเขาเข ้าเรียนทีโ่ รงฝึ ก ยาเอะกาช ิ เคนจุตซ ึ
และเหมือนกับชซ ิ กู ุ เขาเป็ นนักดาบระดับประเทศ ชซ ิ ก
ู แ
ุ ละโคคิเป็ นเพือ ่ นกันตัง้ แต่เด็ก มีสาวๆ
หลายคนทีต ่ กหลุมรักเขา แต่เขาสนิทเพียงแค่ คาโอริกบ ิ ก
ั ชซ ู เุ ท่านัน
้ ทําให ้สาวๆหลายคนไม่
กล ้าทีจ
่ ะสารภาพรักกับเขา ถึงจะเป็ นเชน ่ นัน
้ เขาก็ยังเป็ นคนดังทีโ่ ดนสารภาพรักอย่างน ้อยเดือน
ละ 2 ครัง้

ึ เป็ นคนบ ้าบิน

คนสุดท ้าย เป็ นผู ้ชายทีใ่ ห ้ความรู ้สก ื่ ว่า ซาคากามิ เรียวทาโร เป็ น
่ มาก มีชอ
เพือ
่ นสนิททีส ุ ของโคคิ เขาเป็ นพวกสมองมีกล ้ามทีไ่ ม่สนใจสงิ่ ของเล็กๆน ้อยๆแม ้แต่น ้อย
่ ด
รูปร่างคล ้ายหมีและสูงถึง 190เซนติเมตร ดวงตาของเขาแสดงถึงความขีเ้ ล่นและความหลัก
แหลม เรียวทาโร่เป็ นคนใจร ้อนและต ้องการให ้คนอืน ่ เหมือนเขา เขาไม่ชอบฮาจิเมะเพราะฮาจิ
เมะเหมือนคนไม่มเี ป้ าหมายในชวี ต ิ แม ้แต่ตอนนีเ้ ขาก็ทําเป็ นไม่สนใจ ฮาจิเมะ

"สวัสดีตอนเชา้ ยาเอะกาชซ
ิ งั , ซาคากามิคงุ ,เทนโนกาวะคุง ฮะฮะมันชว่ ยไม่ได ้นีน
่ า
เป็ นความผิดของฉันเอง"

ฮาจิเมะตอบกลับด ้วยรอยยิม ้ เจือ

่ น และคิดในใจว่า "ยัยบ ้า ทําไมถึงพูดเห็นแก่ตวั กับยาเอะกา
ิ งั แบบนี้ " ผมอยากพูดออกไปแต่ด ้วยสายตาคนรอบข ้างทําให ้ผมไม่กล ้าพูด ในแง่ความดัง
ชซ
ิ ก
แล ้ว ชซ ู ด
ุ งั เท่ากับคาโอริเลยทีเดียว

"ถ ้านายรับรู ้แล ้วทําไมนายถึงไม่แก ้? นายพึง่ พิงกับความใจดีของคาโอริมากเกินไป คาโอริ

ไม่ได ้อยากรบกวนนายหรอก" โคคิตอ ่ ว่าฮาจิเมะ ในสายตาของโคคิ ฮาจิเมะไม่ตอบรับ
ความหวังดีของคาโอริด ้วยความจริงใจ

ไม่ใชว่ า่ เขาต ้องการโดนโอ๋ จริงๆแล ้วเขาอยากอยูค ่ นเดียวด ้วยซาํ้ เขาต ้องการเถียงกลับ

แต่ฮาจิเมะรู ้ดีวา่ ถ ้าเถียงกลับจะยิง่ มีปัญหามากขึน ้ ไปอีก ไม่มป ี ระโยชน์ทจ ี่ ะเถียงกลับเพราะโคคิ
่
เชอว่ ื ้ าเขาถูกต ้องเสมอ
ถึงแม ้ว่าพวกเขาต ้องการให ้เขาแก ้งานอดิเรกของเขา แต่งานอดิเรกเป็ นศูนย์กลางของ
ชวี ต ิ ของฮาจิเมะ เพราะว่าพ่อของเขาทํางานเป็ นนักสร ้างเกม แม่เขาเป็ นนักเขียนการ์ตน ู และใน
อนาคตเขาหวังทีจ ่ ะทํางานพิเศษไม่บริษัทของพ่อก็ทท ี่ ํางานของแม่
ฮาจิเมะได ้เริม ่ ต ้นฝึ กฝนความสามารถด ้านนีแ ้ ล ้ว และงานอดิเรกก็พอดีกบ ั แผนของเขา ฮา
จิเมะรู ้สก ึ ไม่ถก ู ต ้องทีจ่ ะเปลีย่ นการดํารงชวี ต
ิ เพราะว่าเขาตัง้ ใจทีจ ่ ะทํา ด ้านนีแ้ ล ้ว จริงๆแล ้วถ ้า
คาโอริไม่สนใจเขา เขาคงจะมีชวี ต ิ ทีส
่ งบสุขกว่านีแ ้ น่

"อา ฮะฮะฮะ"

ฮาจิเมะหัวเราะกลบเกลือ ่ และปล่อยมันไป แต่วา่ โชคชะตาไม่เข ้าข ้าง เทพธิดา(คาโอริ)

ไม่ได ้รับรู ้และทิง้ บอมบ์อก
ี ครัง้ เหมือนทุกที

"โคคิคงุ ทําไมถึงพูดแบบนัน
้ ? ทีฉ
่ ั นพูดกับนากูโมะคุงเพราะฉั นอยากพูด

ฮอื ฮา, เสย ี งในห ้องเรียนเริม

่ ดังขึน ่ ของฮ ิ
้ นักเรียนชายจ ้องมองและกัดฟั นรวมถึงซากิ กลุม
่ คิดว่าจะพาฮาจิเมะไปทีไ่ หนดีในชว่ งกลางวัน(จับไปซอม)
ยามะเริม ้

"โอ? อาาา คาโอรินเี่ ป็ นคนดีจริงๆเลยนะ"

โคคิเหมือนกับตอบรับคําพูดของคาโอริแบบไม่ได ้คิดอะไรมาก โคคิเป็ นคนดีแต่ขาดการ

สงั เกตทีจ
่ ะเข ้าใจประโยคทีค
่ าโอริพด
ู ฮาจิเมะมองท ้องฟ้ าเพือ
่ หลีกหนีสถานการณ์นี้

"ขอโทษด ้วยนะ? ไม่อยากจะหยาบคายกับเธอสองคนแต่.............."

ณ ทีต ่ รงนัน
้ คนทีเ่ ข ้าใจสถานการณ์ทส ี่ ด ิ ก
ุ คือ ชซ ิ ก
ู ,ุ ชซ ู แ
ุ อบขอโทษฮาจิเมะ ฮาจิเมะตอบ
กลับด ้วย "ไม่มท ี างเลือก" ด ้วยยิม
้ และยักไหล่

ในขณะนัน ้ เสย ี งระฆังก็ดงั ขึน

้ เป็ นสญ ั ญาณเข ้าห ้องเรียนและอาจารย์เดินเข ้าห ้องเรียน
อาจารย์เริม
่ ให ้ความรู ้ทั่วๆไปและฮาจิเมะเริม ่ ฝั นกลางวันเมือ
่ คลาสเรียน เริม
่

เมือ
่ มองไปทีฮ
่ าจิเมะ คาโอริก็ยม
ิ้ ขึน ิ ก
้ ,ชซ ู ย
ุ ม
ิ้ กว ้าง ,นักเรียนชายเดาะลิน
้ ,นักเรียน
หญิงมองไปด ้วยสายตาดูถก ู

----------------------------------------------------------------

ผมเริม ึ ตัวเมือ
่ กลับมารู ้สก ึ ว่าห ้องเรียนเริม
่ รู ้สก ่ วุน
่ วาย เขานอนแบบนีจ
้ นเป็ นนิสย ั แล ้ว
ดังนัน
้ เวลาตืน ่ ถึงเวลาชว่ งพักกลาง วัน ฮาจิเมะเงยหน ้าขึน
่ จึงพอดีเมือ ้ จากโต๊ะแล ้วนํ าอาหาร
กลางวันออกมาท่ามกลางเสย ี งวอแวในห ้อง เมือ ่ มองไปรอบๆจะเห็นนักเรียนทีจ ่ ะไปซอ ื้ อาหาร
กลางวันได ้ออกไปแล ้วและจํานวน นักเรียนในห ้องได ้ลดลง แต่กย ็ ังมีนักเรียนสองในสามอยูใ่ น
ี่ ําลังจะสอนคาบสวี่ ช
ห ้องและมีข ้าวกล่องอยู่ ในขณะที่ อาจารย์ทก ิ าสงั คมชอ ื่ ฮาตาเคะยามะ ไอ
โกะ(อายุ 25ปี ) กําลังคุยกับนักเรียนหลายๆคน ใกล ้โต๊ะอาจารย์

จิ~ยูรรู ู ,คิ~ยูพอน (แปลไม่ออก เลยลงแบบไม่แปลครับ น่าจะไม่มผ

ี ลกระทบกับเนือ ่ ง ซงึ่
้ เรือ
ถ ้าให ้เดา มันคือเสยี งเข ้าห ้องเรียน)

ฮาจิเมะพยายามนอนหลับทันทีทท ี่ านอาหารกลางวันเสร็จ แต่วา่ เหมือนเทพธิดาบาง

คนไม่เห็นด ้วยซงึ่ สาํ หรับตัวฮาจิเมะเองแล ้วเธอคือ ปี ศาจ เดินยิม
้ เข ้าหาโต๊ะเขา

ฮาจิเมะแอบสบถในใจ "เวร" เขารู ้สก ึ ว่าเขาง่วงนอนมากกว่าปกติในวันจันทร์ ปกติแล ้ว

ก่อนทีค ่ าโอริและเพือ
่ นจะเข ้ามาคุยกับเขา เขาจะหนีหายไปหาทีน ่ อน แต่การอดนอนมาสองคืน
ทําให ้เขาหนีไม่ทัน

ิ งุ ปกติจะหาเจอเธอยากมากเลยในชว่ งกลางวัน หือ,ข ้าวกล่อง? ทําไมเราไม่กน

"นากูมค ิ
ด ้วยกันละ"

และอีกครัง้ บรรยากาศทีด
่ น
ู ่ากังวลเริม
่ ปกคลุมห ้องเรียนอีกครัง้ ฮาจิเมะเริม
่ กูร่ ้องในใจ
"ไม่ๆๆ ทําไมถึงมาสนใจฉันอีกแล ้ว" อย่างไม่มค ี วามหมาย เขาเกือนพ่นสาํ เนียงทีไ่ ม่รู ้จักออกมา
ฮาจิเมะพยายามปฎิเสธ

"อาาา ขอบคุณสําหรับคําชวน ชริ าซากิซงั แต่วา่ ผมทานข ้าวกลางวันเสร็จแล ้วทําไมไม่

ร่วมกับคนอืน
่ เขาละ?"

อย่างทีผ
่ มบอกไป ผมโชว์ข ้าวกล่องทีว่ า่ งเปล่าให ้เธอดู การปฎิเสธนีจ
้ ะทําให ้คนอืน
่ คิด
กันว่า "ไอ ้หมอนีใ่ ครวะ" แต่มน
ั น่าจะดีกว่าทีจ
่ ะโดนคนอืน
่ กลัน
่ แกล ้ง

แต่วา่ การปฎิเสธง่ายๆแบบนีไ
้ ม่เพียงพอทีจ
่ ะห ้ามไม ้ให ้เทพธิดาพยายามทีจ
่ ะนั่งกินกับ
เขา

"เอ๋ เธอกินแค่นเี้ องเหรอ? ไม่ดน

ี ะ เธอต ้องกินให ้เยอะกว่านี้ เดีย
๋ วฉั นให ้กับข ้าวของฉัน
บางสว่ นละกัน"
(เวรละ สงั เกตหน่อยซ ิ สงั เกตบรรยากาศหน่อยยยยยยยยย)

ขณะทีเ่ ขากําลังหลัง่ เหงือ ี ู ้ชว่ ยเหลือโผล่ออกมา

่ อันเย็นเฉียบจากแรงกดดันก็มผ
กลุม
่ โคคินั่นเอง

"คาโอริ มากินข ้าวกันเถอะ ดูเหมือนว่านากูโมะยังนอนไม่เพียงพอ และฉั นไม่

อนุญาติให ้คนสะลึมสะลือกินอาหารแสนอร่อยของคาโอริ"

คาโอริหวั เราะสดใสกับท่าทางดูสงู สง่ ของโคคิ แต่วา่ สําหรับคนทีไ่ ม่ประสป

ี ระสาด ้าน
ความรักอยากคาโอริแล ้ว รอยยิม
้ และคําพูดของคนหล่อไม่มผ ี ลกับเธอเลย
 "เอ๋ ทําไมเธอถึงไม่อนุญาติละ"

ชซิ กู ห
ุ วั เราะออกมาอย่างห ้ามไม่อยูก ่ บั คําตอบของคาโอริ โคคิเองเองก็หวั เราะและเริม ่
คุยกัน คน4คนทีด ่ งั ทีส
่ ด
ุ ในหมูน
่ ักเรียนรวมกุล
่ มุ่ พูดคุยกันรอบๆตัวฮาจิเมะ ทําให ้สายตาทีม
่ องมา
โต๊ะนีไ
้ ม่น ้อยลงเลย
ฮาจิเมะได ้แต่บน ่ และถอนหายใจ

(เฮอ้ พวกเขาเข ้าสูโ่ ลกสว่ นตัวกันอีกแล ้ว ไม่วา่ จะมองยังไง 4 คนนีเ้ ข ้าสูบ

่ รรยากาศ
สว่ นตัวแล ้ว ได ้โปรดเถอะใครก็ได ้จากโลกอืน ่ เรียกตัวเขาไปที)

ฮาจิเมะพยายามหนีความจริง ขณะทีเ่ ขากําลังหนีออกไปนัน

้ ตัวเขาก็แข็งทือ
่

ตรงหน ้าเขา ปรากฎแสงสข ี าวล ้อมรอบเขา นักเรียนคนอืน ่ สงั เกตเห็นความ

่ ๆก็เริม
แปลกประหลาดรอบๆตัว เขามองไปทีแ ่ สงขณะทีเ่ ริม ่ งแสงและดูดเขากับเพือ
่ สอ ั ้ เรียน
่ ร่วมชน
เขาคิดว่าน่าจะเป็ นรูปแบบเวทมนตร์

รูปแบบของเวทมนตร์เริม
่ สว่างขึน ั ้ เรียน เมือ
้ และขยายไปทั่วชน ่ นักเรียนเริม ึ ตัวก็
่ รู ้สก
พยายามหนีและกรีดร ้องออกมา ขณะทีร่ ป ู แบบเวทมนตร์สอ่ งแสง อาจารย์ไอโกะตะโกนออกมา
"ทุกคน รีบหนี" แต่ขณะทีต
่ ะโกนนัน
้ รูปแบบเวทมนตร์ก็ระเบิดขึน ้

แสงปกคลุมทัง้ ห ้องในเวลาแป็ บเดียว จากวินาทีเป็ นนาที และดับไปเมือ

่ ไม่มค
ี นอยูใ่ น
ห ้องแล ้ว ห ้องเรียนปราศจากคนเหลือเพียงสงิ่ ของของนักเรียนถูกทิง้ ไว ้

ิ ญาณหาย ซงึ่ เราจะคุยกันทีหลัง

ภายหลังโลกเรียกเหตุการณ์นวี้ า่ เหตุการณ์วญ

------------------------------------------------------------------------------------------
 ิ ไปต่างโลก
บทที่ 1 ถูกอ ัญเชญ

ฮาจิเมะยืนเอามือป้ องกันหน ้าและปิ ดตา เมือ ่ เขาได ้ยินเสย ี งเขาจึงค่อยๆเริม ่ เปิ ดตา
ฮาจิเมะมองรอบๆด ้วยความประหลาดใจ สงิ่ ทีเ่ ขาเห็นเมือ ่ เปิ ดตาคือจิตรกรรมฝา
ผนัง จิตรกรรมนีม ้ ค
ี วามสูง 10เมตร บนรูปภาพมีคนยืนอยูไ ่ ม่สามารถจําแนกเพศได ้ มีแสงแห่ง
เทพอยูข ่ ้างหลัง มีผมยาวสน ี ํ้ าตาล มีรอยยิม ้ เล็กน ้อย ภาพพืน ้ หลังประกอบไปด ้วย ทางราบที่
เต็มไปด ้วยหญ ้า ,แม่นํ้า ,และภูเขา บุคคลในภาพกางแขนออกมา มันเป็ นจิตรกรรมทีส ่ วย และ
ยิง่ ใหญ่ แต่สําหรับฮาจิเมะ ดวงตาของบุคคลในภาพดูเย็นชาเกินไป
เมือ่ เขามองไปรอบๆ เขาสงั เกตได ้ว่าทีเ่ ขายืนอยูเ่ ป็ นห ้องโถงขนาดใหญ่ เขาสงสย ั ว่า
ห ้องโถงนีท ้ ําจากหินอ่อนทัง้ หมดหรือ ้เปล่า สงิ่ ก่อสร ้างถูกทําขึน ้ ด ้วยเซรามิกเรียบลืน ่ มีเสาใหญ่
ทีแ ่ กะสลักสวยงามคอยคํ้ายันไว ้ เพดานเป็ นรูปโดม(โค ้งกลม) สงิ่ ก่อสร ้างนีด ้ เู หมือนจะเป็ น
โบสถ์และตัวห ้องโถงนัน ้ ให ้ความรู ้สก ึ เคร่ง ขรึม
ดูเหมือนว่าฮาจิเมะและคนอืน ่ ๆจะอยูบ ่ นแท่นทีอ ่ ยูใ่ จกลางลึกสุดของสงิ่ ก่อ สร ้าง ทีๆ่ พวก
เขายืนอยูส ่ งู กว่ารอบๆ เพือ ่ นร่วมชน ั ้ เรียนเองก็มองไปรอบๆด ้วยความอึง้ และค่อนข ้างชด ั เจนว่า
นักเรียนทีอ ่ ยูใ่ นห ้องตอนนัน ้ อยูท ่ นี่ ท ี่ งั ้ หมด
ฮาจิเมะเหล่มองไปข ้างหลัง เขาเห็นคาโอริมองไปรอบๆด ้วยความอึง้ เหมือนกับคนอืน ่ ๆ
ดูเหมือนว่าเธอจะไม่บาดเจ็บอะไร ซงึ่ ทําให ้ฮาจิเมะโล่งอก
บางทีคนทีอ ่ ยูร่ อบๆพวกเขาจะอธิบายสถานการ์ณทีเ่ กิดขึน ้ นีไ้ ด ้ จริงๆแล ้วกลุม ่ ของฮาจิ
เมะไม่ได ้อยูเ่ พียงลําพัง รอบๆพวกเขามีคนอย่างน ้อย 30คนกําลังคุกเข่าสวดมนตร์โดยแขนสอง
ข ้างอยูท ่ หี่ น ้าอก พวกเขาทัง้ หมดสวมเสอ ื้ คลุมสข ี าวประดับไปด ้วยทองและมีไม ้เท ้าอยูด ่ ้านขวา
ของ พวกเขา บนหัวไม ้เท ้าแผ่ขยายเหมือนพัด และมีชน ิ้ กลมๆสข ี าวอยูร่ อบๆ
มีนักบวชคนหนึง่ ทีด ่ แู ตกต่างกว่าคนอืน ่ อายุประมาณ 30 สงิ่ ทีท ่ ําให ้เขาดูโดดเด่นคือที่
ครอบหัว(TL: ไม่มน ั่ ใจว่าคนไทยเรียกว่ายังไง ทีน ่ ักบวชคริสต์สวมใสอ ่ ะครับ) สูง 30เซนติเมตร
นักบวชคนนัน ้ ก ้าวออกมาหาพวกเขา ถึงแม ้ว่าเขาจะแก่แล ้ว แต่เขาใสเ่ สอ ื้ คลุมทีด ่ โู ดดเด่นเกิน
คนอืน ่ เขาอาจจะทําคนอืน ่ รู ้สก ึ ว่าเขาน่าจะอายุประมาณ 50 ถ ้าเขาไม่มรี อยย่นบนใบหน ้า
นักบวชแก่คนนัน ้ พูดกับพวกเขาด ้วยนํ้ าเสย ี งทีส
่ งบและชด ั เจนเหมือนกับรูปร่างของเขา
โดยมีไม ้เท ้าอยูใ่ นมือ
"ยินดีต ้อนรับสูท ่ อทัสเหล่าผู ้กล ้าและเพือ ่ นร่วมประเทศ พวกเรายินดีต ้อนรับคุณทุกคน
ผมมีชอ ื่ ว่า อิชทาร์ รอมบาร์ด ผมเป็ นโปปของโบสถ์แห่งนักบุญ ยินดีทไี่ ด ้รู ้จักทุกท่าน
หลังจากเขาแนะนํ าตนเองแล ้ว เขาก็ยม ิ้ ทีใ่ ห ้ความรู ้สก ึ เหมือนคุยกับผู ้ใหญ่ทใี่ จดี

---------------------------------------------------------------------

ตอนนี้ ฮาจิเมะและคนอืน ่ ๆเริม

่ เดินออกจากสถานทีแ ่ รก พวกเขาเดินผ่านห ้องโถง
ใหญ่ และเห็นโต๊ะวางเรียงกันยาว 10 เมตรหน ้าพวกเขา ห ้องนีเ้ องก็ประดับระดาไม่แพ ้ทีอ ่ น ื่ ใน
สายตาของคนทั่วไปแล ้ว ดูเหมือนว่างานตกแต่งทัง้ หมดทําโดยชา่ งทีช ่ าํ นาญการ เและป็ นไป
ได ้ว่าทีน่ ค
ี่ อ
ื ทีๆ่ พวกเขาจะได ้กินกัน กลุม ่ ของโคคิ 4 คนและอาจารย์ไอโกะอยูบ ่ นหัวโต๊ะ สว่ นฮา
จิเมะนัน ้ นั่งอยูท ่ ้ายสุด
ไม่มใี ครสง่ เสย
ี งออกมา พวกเขาทําแค่เดินตามทีบ ่ อกและนั่งลง ในใจของพวกเขา
กําลังหาคําอธิบายสงิ่ ทีเ่ กิดขึน ้ ซงึ่ มันขึน ้ กับอิชทาร์ทจ
ี่ ะอธิบายสถานการณ์นี้ แม ้แต่โคคิทม ี่ ส ี
เน่หม ์ ากมายยังเงียบและคิด อาจารย์ไอโกะเองก็รวบรวมนักเรียนดังหน ้าทีท ่ อ
ี่ าจารย์ต ้องทํา
ด ้วยนํ้ าตาบนดวงตา
ขณะทีท ่ กุ คนนั่งเรียบร ้อยแล ้ว ด ้วยเวลาทีป ่ ระจวบเหมาะพอดี สาวใช(maid)ก็ ้ เข็น
ถาดเข ้ามา ใช!่ สาวใชของจริ ้ ง! ไม่ใชส ่ าวใชแก่
้ และอ ้วนทีร่ ะบาดบนโลก สาวใชพวกนี ้ ข
้ องแท ้
และสวยสุดๆ สาวใชแสนสวยที ้ เ่ ป็ นดัง่ ความฝั นของผู ้ชายทุกคน
ผู ้ชายสว่ นใหญ่ในห ้องจ ้องมองสาวใชเพราะอารมณ์ ้ วย
ั รุน
่ ในขณะทีผ ่ ู ้หญิงสง่ สายตา
หนาวยะเยือกไปให ้กลุม ่ ผู ้ชาย
ฮาจิเมะเผลอมองสาวใชที ้ ม่ าเสริฟ์นํ้ าข ้างๆเขา.... แต่วา่ ด ้วยเหตุผลบางอย่างทําให ้
เขาหนาวสน ั หลังขึน ้ มา ทําให ้เขาเลิกมองทันที เมือ ่ เขามองไปยังทิศทางทีท ่ ําให ้เขารู ้สก ึ หนาว
ฮาจิเมะเห็นคาโอริกําลังยิม ้ อยู่ ฮาจิเมะตัดสน ิ ใจทีจ ่ ะเลิกมองในทันที
อิชทาร์เริม ่ ต ้นอธิบายหลังจากเห็นว่าทุกคนดืม ่ เครือ
่ งดืม่ แล ้ว
"ผมมัน ่ ใจว่าทุกคนกําลังสบ ั สน ผมขออธิบายก่อน ระห่วา่ งนีร้ บกวนทุกท่านฟั งจนจบ
ก่อนแล ้วค่อยถามคําถาม"
หลังจากนัน ้ อิชทาร์อธิบายสถานการณ์ในแบบของเขา และมันดูเหมือนแฟนตาซ ี
สรุปง่ายๆ
อย่างแรก โลกนีเ้ รียกว่า ทอทัส ในโลกนีม ้ เี ผ่าพันธุใ์ หญ่ 3 เผ่าพันธุ์ มนุษย์ ,ปี ศาจ ,
ลูกครึง่ มนุษย์ปีศาจ มนุษย์ปกครองด ้านบน ปี ศาจปกครองด ้านใต ้ ลูกครึง่ อาศย ั อย่างสงบในป่ า
ทิศตะวันออก
จาก 3 เผ่าพันธุ์ มนุษย์และปี ศาจทําสงครามกันมาหลายร ้อยปี แล ้ว เมือ ่ เทียบกันแล ้ว
ปี ศาจจะเก่งกว่า แต่มนุษย์จะมีจํานวนมากกว่า มนุษย์และปี ศาจไม่ได ้ทําสงครามใหญ่โตมา
หลายสบ ิ ปี แล ้ว แต่ทงั ้ สองฝ่ ายก็เตรียมพร ้อมตลอดเวลา ซงึ่ ระหว่างนีไ ้ ด ้เกิดเหตุการณ์ไม่ปกติ
ขึน้ การโผล่ขน ึ้ มาของสต ั ว์ประหลาดโดยปี ศาจ

ั ว์ประหลาดว่ากันว่าเกิดจากสต
สต ั ว์ป่าหลายๆแบบทีโ่ ดนเวทมนตร์และเปลีย
่ น แปลง
พวกนีถ้ ก ่ งิ่ มีชวี ต
ู จัดว่าไม่ใชส ิ ของจริง พวกมันมีพลังทีจ ่ ะลอกแบบเวทมนตร์เฉพาะของเผ่าอืน่
และนั่นทําให ้พวกมันเป็ นสต ั ว์ทแ
ี่ ข็งแกร่งและอันตราย

จนถึงปั จจุบนั นี้ น ้อยมากทีม่ นุษย์จะฝึ กพวกมันได ้ ถึงแม ้จะฝึ กได ้ ผู ้ฝึ กก็คบคุมได ้อย่าง
มากแค่ 1 - 2 ตัว ซงึ่ ความคิดนีส้ วนทางกับเหล่าปี ศาจ และนั่นทําให ้ความได ้เปรียบเรือ ่ งจํานวน
ของมนุษย์นัน
้ หายไป ตอนนีม ้ นุษย์กําลังเผชญ ิ กับวิกฤต

"เทพทีเ่ รียกขานพวกท่านมามีนามว่า องค์เทพเอ็ท (Eth-sama) ท่านเป็ นเทพทีป ่ กป้ อง

พวกเรา และเป็ นเทพทีพ ่ วกเราโบสถ์แห่งนักบุญบูชา ท่านเป็ นเทพทีส ่ ร ้างโลกนี้ ท่านองค์เทพ
เข ้าใจสถานการณ์วา่ ถ ้าเป็ นแบบนีต้ อ
่ ไป มนุษย์จะถูกทําลาย และนีเ่ ป็ นเหตุผลทีพ ่ วกคุณถูก
เรียกตัวมาเพือ ่ หลีกเลีย
่ งสถานการณ์นี้ โลกทีพ่ วกคุณจากมามีชน ั ้ ทีส
่ งู กว่าโลกของพวกเรา คน
ของโลกคุณจะมีพลังทีไ่ ม่ธรรมดาบนโลกนี้ ก่อนทีพ ่ วกคุณจะถูกเรียกตัวมา พวกเราได ้อธิฐาน
ต่อองค์เทพเอ็ท และพวกท่านคือผู ้ชว่ ยเหลือทีท ่ า่ นเทพสง่ มาให ้เรา
ด ้วยพลังของพวกท่าน พวกเราจะล ้มล ้างพวกปี ศาจและชว่ ยเหลือมนุษยื นีค ่ อ
ื พระ
ประสงค์ขององค์เทพเอ็ท"

อิชทาร์กล่าวด ้วยอารมณ์ทแ
ี่ น่วแน่ เขายังจําได ้ถึงคําทํานายทีก
่ ล่าวกับเขา มนุษย์
มากกว่า 90% นับถือตามคําสอนของโบสถ์ คนทีไ่ ด ้ยินคําทํานายสว่ นมากจะก ้าวไปตําแหน่งที่
สูง
 ั กับสงิ่ ทีเ่ รียกว่า "พระประสงค์ของพระเจ ้า" เขารู ้สก
ฮาจิเมะสงสย ึ ว่าถูกดัดแปลงความ
เป็ นจริงของโลกใบนีแ ้ ละสงิ่ ทีม่ น ิ คนทีไ่ ม่เห็นด ้วยปรากฎขึน
ั ต ้องเผชญ ้ ทันที และนั่นคือ
อาจารย์ไอโกะ (TL NOTE : อย่างแรกทีผ ่ ู ้แปลชอบตัวเอกนี้ ไม่ได ้ซอ ื่ เชอ ื่ เขาไปซะหมด มี
การคิดวิเคราะห์คําพูด ไม่เหมือนตัวเอกหนังจีน ทีเ่ ขาบอกอะไรเชอ ื่ ไปซะหมด)

"ได ้โปรดอย่ามาพูดตลกหน่อยเลย! ท ้ายทีส ่ ด ุ เด็กๆของพวกเราก็ต ้องไปสูใน้

สงคราม! ฉั นไม่อนุญาติให ้ทําแบบนัน้ เด็ดขาด! ได ้โปรดพาพวกเรากลับไป! แน่นอนว่า
ครอบครัวของเด็กเหล่านีต ่ น่! สงิ่ ทีค
้ ้องกําลังเป็ นห่วงอยูแ ่ ณ
ุ ทําไม่ตา่ งจากการลักพาตัว!"

อาจารย์ไอโกะโกรธมาก ตัวอาจารย์นัน ้ เป็ นอาจารย์สงั คมทีม ่ ค

ี นชน ื่ ชอบมาก เธออายุ
25 ปี มีใบหน ้าเด็กและสูงเพียง 150เซน ผมของเธอตัดเป็ นทรงบ็อบ เพือ ่ นักเรียนของเธอแล ้ว
เธอทําสุดความสามารถและอบอุน ่ มาก มีหลายครัง้ ทีเ่ ธอเข ้าปกป้ องนักเรียนถึงแม ้ว่ารูปร่างเธอ
จะไม่เหมือนผู ้ใหญ่ ก็ตาม
นักเรียนสว่ นมากจะเรียกเธอว่า ไอจัง ถึงแม ้ว่าเธอจะโกรธถ ้ามีคนเรียกเธอชอ ื่ นี้ เธอ
ตัง้ เป้ าไว ้ว่าจะเป็ นอาจารย์ทน ี่ ่านับถือ
เธอโกรธทีถ ่ ก
ู เรียกตัวโดยไม่มเี หตุผลและยืนยันทีจ ่ ะต่อต ้านมัน อาาา, ไอจังพยายาม
อย่างสุดความสามารถอีกแล ้ว มีนักเรียนบางคนทีม ่ องอาจารย์ไอโกะยืนกรานปฎิเสธอิชทาร์ด ้วย
ความรู ้สก ึ เลอะ เลือน แต่คําพูดต่อมาของอิชทาร์ทําให ้ตัวพวกเขาแข็งทือ ่

ึ ของคุณ แต่โชคร ้ายทีพ

"ผมเข ้าใจความรู ้สก ่ วกเราไม่มห ่ ะสง่ พวกคุณกลับ"
ี นทางทีจ

ความเงียบปกคลุมไปทัว่ ห ้องโถง เหมือนมีลมอันเย็นเยือกผ่านไปทัว่ ห ้องโถง ทุกๆคน

จ ้องมองไปทีอ
่ ช
ิ ทาร์ ไม่รู ้ว่าจะพูดยังไงดี

"นั่นเป็ นไปไม่ได ้ คุณหมายความว่ายังไงทีเ่ ป็ นไปไม่ได ้? ถ ้าคุณเรียกตัวพวกเราได ้ คุณ

ก็ต ้องสง่ พวกเรากลับได ้!"

อาจารย์ไอโกะ ตะโกนออกมา

"อย่างทีผ่ มพูดไปก่อนหน ้านี้ คนทีเ่ รียกพวกคุณมาคือองค์เทพเอ็ท เวททีย ่ งุ่ เกีย

่ วกับ
โลกอืน
่ นัน ้ ้ พวกคุณจะกลับได ้หรือไม่นัน
้ มนุษย์ไม่สามารถใชได ้ ขึน
้ อยูก
่ บ
ั องค์เทพเอ็ทตัดสน ิ "

"เรือ
่ งนีม
้ น
ั ......"
อาจารย์ไอโกะรุ ้สก ึ หมดแรงขึน
้ มาทันทีและนั่งลงบนเก ้าอีเ้ หมือนกับหิน เหล่านักเรียน
่ สง่ เสย
เริม ี งออกมา

"โกหก! ทําไมพวกเราถึงกลับไม่ได ้"

"หวาาา ฉั นอยากกลับบ ้าน!"
"อย่ามาตลกหน่อยเลยเกีย ่ วกับสงคราม! อย่ามายุง่ กับฉัน!"
"ทําไม, ทําไม, ทําไม....."

เหล่านักเรียนเริม
่ ตืน ึ ดีกบ
่ กลัวกับสถานการณ์ แม ้แต่ฮาจิเมะเองก็ไม่รู ้สก ั เรือ
่ งนี้ แต่วา่
ด ้วยความเป็ นโอตาคุทําให ้เขาเคยอ่านเกีย่ วกับสถานการณ์แบบนีม ้ าก่อน หลายครัง้ แล ้ว และ
นั่นทําให ้เขาคาดหวังกับสถานการณ์แบบนี้ ซงึ่ สถานการณ์แบบนีส ้ ําหรับตัวเขาแล ้วยังไม่
เลวร ้ายทีส่ ด
ุ เขาจึงสงบนิง่ กว่านักเรียนคนอืน
่ ดีกว่าทีไ่ ปเจอสถานการณ์เลวร ้ายกว่านี้ การเรียก
ตัวเพือ่ มาเป็ นทาส

ขณะทีท ่ ก
ุ คนไม่ระมัดระวังตัว อิชทาร์มองปฎิกริ ย
ิ าของเหล่านักเรียนอย่างสงบและ
ตัดสน ิ ใจทีจ
่ ะปล่อยเหตุการ ณืเป็ นไปตามธรรมชาติ แต่วา่ ฮาจิเมะมองเห็นเบือ ้ งหลังความสงบ
นิง่ นั่นคือสายตาดูถก ู เหล่านักบวชอาจจะคิดว่าเป็ นเกียรติแค่ไหนแล ้วทีไ่ ด ้รับเลือกจากองค์เทพ
เอ็ท

ในสถานการณ์ความแตกตืน ่ ยังไม่หมดไป โคคิลกุ ยืนขึน ี งดังปั ง เสย

้ มาและทุบโต๊ะเสย ี ง
นีท
้ ําให ้เหล่านักเรียนตกใจและหันมาสนใจ หลังจากทีเ่ ขายืนยันแล ้วว่าทุกคนหันมาสนใจ โคคิ
เริม
่ พูดขึน ้

"ทุกๆคน ไม่มเี หตุผลทีจ ่ ะเสยี งดังต่อหน ้าคุณอิชทาร์ เขาไม่ได ้เกีย ่ วข ้องอะไรด ้วย ....
ผม ตัดสน ิ ใจทีจ ่ ะสู ้ มนุษย์บนโลกใบนีก ้ ําลังเจอกับวิกฤต ในความเป็ นจริง หลังจากทีผ ่ มได ้รับรู ้
เรือ
่ งนีแ
้ ล ้ว ผมไม่สามารถไม่สนใจคําขอของพวกเขาได ้ ถ ้าผมถูกเรียกตัวมาเพือ ่ ชว่ ยเหลือ
มนุษย์ พวกเราอาจจะได ้กลับไปถ ้าชว่ ยเหลือพวกเขา อิชทาร์คณ ุ ว่าอย ้างไร?"
"ถูกต ้อง องค์เทพเอ็ทจะตอบขานกับคําขอของผู ้ชว่ ยเหลือ"
"พวกเราทุกคนมีพลังพิเศษใชไ่ หม? ตัง้ แต่ผมมายังโลกนีผ ้ มมีความรู ้สก ึ ถึงพลัง"
"ใช,่ ถูกต ้องแล ้ว พูดง่ายๆว่า พวกคุณแต่ละคนมีพลังมากกว่าหลายเท่าเมือ ่ เทียบกับ
คนบนโลกใบนี"้
"ถ ้าอย่างนัน ้ ก็ตกลง ผมจะสู ้ ผมจะชว่ ยเหลือผู ้คน และหลังจากนัน ้ พวกเราก็จะ
สามารถกลับบ ้าน ผมจะชว่ ยเหลือทัง้ โลกใบนีแ ้ ละชว่ ยเหลือทุกๆคน คอยดูเถอะ!
(TL note : อ่านแล ้วทําให ้ผมแอบคิด จริงๆฮโี ร่ก็แค่หน ุ่ เชดิ ให ้คนเบือ ้ งหลัง ดูจาก
คําพูดของโคคิ พูดแบบฮโี ร่สต ู รสําเร็จเลย)

โคคิกํามือแน่นขณะทีเ่ ขาประกาศออกมา อย่างไร ้ประโยชน์ โคคิโชว์ยม ิ้ ทีส

่ ดใสและ
เป็ นประกาย ในขณะนีไ้ ม่มที างทีจ
่ ะปฎิเสธได ้เลยว่าสเน่หอ์ น
ั มากมายมหาศาลของเขาได ้ผล
อย่างสุดๆ เหล่านักเรียนทีต
่ อนแรกเต็มไปด ้วยความสน ิ้ หวังเริม ่ วามสงบและมีพลัง ตา
่ กลับสูค
ของโคคิเปล่งประกายเจิดจ ้าเหมือนจะค ้นพบความหวังในสถานการณ์นี้ ครึง่ หนึง่ ของนักเรียน
หญิงสง่ สายตานับถือไปทีเ่ ขา

"ฉั นคิดอยูแ ่ ล ้วว่านายต ้องพูดแบบนัน ้ ฉันคงเป็ นห่วงนายแน่นอนถ ้านายทําคนเดียว

ฉั นเองก็จะสูพร้ ้อมกับนายด ้วย
"เรียวทาโร่"
"ในเวลานีแ ้ ล ้วสงิ่ ทีเ่ ราทําได ้ก็มแ
ี ค่นี้ อีกอย่างฉันเองก็ไม่ได ้เกลียดมันด ้วย ฉันเองก็
จะสูด้ ้วย"
"ชซ ิ ก
ู "ุ
"เอ๋ ถ ้าชซิ ก ุ ู ้ ฉันเองก็จะพยายามให ้ถึงทีส
ู ส ่ ด
ุ "
"คาโอริ"

กลุม
่ คนทัง้ 4 เห็นด ้วยกับโคคิ(TL note : ทีผ
่ มแปลมามันเป็ นคาโอริ แต่ผมว่าน่าจะ
เป็ นโคคิมากกว่า เพราะโคคิเป็ นคนนํ า) นักเรียนคนอืน
่ ๆเองก็เห็นด ้วยและไปตามกระแส
อาจารย์ไอโกะ พยายามทีจ
่ ะเถียงไม่เห็นด ้วยด ้วยนํ้ าตานอง แต่การต่อต ้านกลุม
่ โคคิเป็ นเรือ
่ งที่
ไร ้ประโยชน์

ท ้ายทีส ุ แล ้ว ดูเหมือนว่าทุกคนจะเข ้าร่วมสงคราม แม ้ว่านักเรียนสว่ นมากยังไม่

่ ด
เข ้าใจว่าการเข ้าร่วมสงครามคืออะไร พวกเขาเพียงแค่จน ิ ตนาการมัน สว่ นมากดูเหมือนว่าจะตก
ลงเพือ ่ หนีความจริงอันโหดร ้ายทีต ิ อยู่ ไม่อย่างนัน
่ นเองเผชญ ้ แล ้วจิตใจพวกเขาอาจหลีกหนี
ความจริงทีเ่ หมือนความฝั นนี้ ฮาจิเมะสํารวจอิชทาร์ขณะทีก ่ ําลังคิดเรือ
่ งนี้ ดูเหมือนว่านักบวชจะ
โชว์ความพึงพอใจอย่างมากบนใบหน ้า

ฮาจิเมะสงั เกตเห็นว่า ขณะทีอ ่ ช

ิ ทาร์ให ้คําอธิบายอยูน ้ เขาสาํ รวจโคคิไปด ้วย เขาได ้
่ ัน
ยืนยันแล ้วต่อผลตอบรับของพวกเขาต่อเรือ ่ งทีเ่ ล่า ด ้วยความรักความยุตธิ รรมเป็ นอย่างมากของ
โคคิ มันเป็ นการง่ายทีจ ่ ะเห็นผลตอบรับนีเ้ มือ
่ เล่าเรือ่ งน่าเศร ้าของเผ่าพันธุ์ มนุษย์ หลังจากที่
เขาได ้เล่าเรือ
่ งราวความโหดเหีย ้ มของเหล่าปี ศาจ อิชทาร์เน ้นยํ้าถึงความโหดร ้ายทารุณ อิช
ทาร์อาจจะเป็ นคนทีส ่ ายตาแหลมคม เขาถึงเดาได ้ว่าคนไหนมีอท ิ ธิพลมากทีส ่ ด
ุ ในกลุม
่

มันอาจจะเป็ นธรรมชาติสําหรับคนทีเ่ ป็ นเป็ นโปปของศาสนาทีใ่ หญ่ทสี่ ด

ุ ในโลก เมิอ่
มองดูแล ้วเป็ นคนทีห
่ ลอกลวงเก่งจริงๆ ฮาจิเมะเริม่ มองอิชทาร์ในฐานะคนทีค่ วรระวังไว ้ในหัว

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 2 แผ่นการ์ดสเตต ัส

เมือ
่ นักเรียนทุกคนตัดสน ิ ใจทีจ ี ารสู ้ ถึงแม ้ว่า
่ ะเข ้าร่วมใน สงคราม นักเรียนทุกคนต ้องเรียนรู ้วิธก
พวกเขาจะมีพลังพิเศษมากมายและมีศก ั ยภาพ แต่พวกเขาเป็ นแค่นักเรียนญีป
่ นทั ุ่ ่วๆไปทีค
่ ุ ้นเคย
กับความสงบสุข ถ ้าจูๆ่ สง่ พวกเขาไปสูส้ ต ั ว์ประหลาดและปี ศาจคงไม่ดแี น่

แต่วา่ ทางโบสถ์และกลุม ่ ทีเ่ กีย่ วข ้องได ้ทํานายสถานการณ์นไ ี้ ว ้แล ้ว อิชทาร์ได ้

กล่าวไว ้ว่า โบสถ์นต ี้ งั ้ อยูบ
่ น "ภูเขาพระเจ ้า" และฐานของภูเขานีเ้ ป็ นทีต ่ งั ้ ของ "อาณาจักรไฮริฮ"ิ
ทางอาณาจักรได ้จัดเตรียมไว ้แล ้ว อาณาจักรนัน ิ กับทางโบสถ์ เทพทีพ
้ มีความใกล ้ชด ่ วกเขา
บูชานัน
้ คือองค์เทพเอ็ท และอาณาจักรนีก ้ อ
่ ตัง้ โดยตระกูล ชาม เบรียน (Charm Byrne) ที่
ความสม ั พันธ์แนบแน่นเป็ นเพราะทางโบสถ์ให ้การสนับสนุนอาณาจักรนี้

เหล่านักเรียนเดินออกทางประตูหน ้าโบสถ์ พวกเขากําลังลงเขาเพือ ่ ไปที่

อาณาจักรไฮริฮ ิ ทีต ่ งั ้ ของโบสถ์นัน้ ตัง้ อยูบ
่ นยอดสุดของ "ภูเขาพระเจ ้า" เมือ
่ ประตูโบสถ์อน ั
ยิง่ ใหญ่ได ้เปิ ดออกพวกเขาได ้เห็นทะเลก ้อนเมฆต ้อนรับเขา ถึงแม ้พวกเขาจะอยูส ่ งู มากแต่พวก
เขากลับไม่รู ้สก ึ ผลกระทบแรงกดอากาศสูง อาจจะเป็ นเพราะว่าเวทมนตร์ทําให ้สถานทีน ่ งี้ า่ ยต่อ
การดํารงชวี ต ิ พวกเขาตืน ่ ตาตืน
่ ใจกับสุดยอดทัศนียภาพท ้องฟ้ า แสงแดด และทะเลเมฆ

ั ให ้พวกเขาเดินทางต่อขณะทีเ่ ขายกยอเกีย
อิชทาร์กําชบ ่ วกับบางสงิ่ บางอย่าง ใน
ทีส
่ ด
ุ พวกเขาก็เห็นแท่นสขี าวทีร่ ายล ้อมด ้วยลวดกัน ่ งทางเดินทีส
้ ชอ ่ วยงามทําจากวัสดุท ี่
เหมือนกับโบสถ์ พวกเขาไปถึงทีแ ่ ท่นและยืนบนนัน้

บนพืน ้ แท่นมีรปู แบบเวทมนตร์ขนาดใหญ่สลักไว ้อยู่ เพราะว่าอีกฝั่ งหนึง่ ของรัว้ เป็ น

ทะเลเมฆทําให ้เหล่านักเรียนรวมกันอยูต ั กระสา่ ย
่ รง กลางอย่างกระสบ
อิชทาร์เริม
่ ร่ายเวท

่ ํ าทาง เปิ ดออกสําหรับผู ้ศรัทธา "เทนโด""

"ถนนทีน

ทันทีทันใดหลังจากทีเ่ ขาพูดขึน้ รูปแบบเวทมนตร์เริม ่ สอ่ งแสง แท่นขนสง่ เริม

่ ขยับ
อย่างราบลืน ้
่ เหมือนกระเชาลอบฟ้ า มันขยับลงพืน ้ ดินเรือ
่ ยๆ ชดั เจนว่าการ "ร่ายเวท" ให ้อํานาจ
กับรูปแบบเวทมนตร์ทส ี่ ลักบนแท่น สําหรับนักเรียนแล ้ว การทีเ่ ห็นเวทมนตร์เป็ นครัง้ แรกทําให ้
พวกเขาตืน่ เต ้น เมือ
่ แท่นทะลุผา่ นเมฆ มันก่อให ้เกิดความวุน ่ วายขึน้ มา

ท ้ายทีส่ ด
ุ แล ้ว เมือ่ พวกเขาผ่านเมฆและเริม ่ เห็นพืน้ ดิน พวกเขามองเห็นเมืองขนาด
ใหญ่อยูข
่ ้างใต ้ มีปราสาททีถ ่ ก
ู สร ้างอยูใ่ นภูเขาและเมืองรอบๆปราสาทรายล ้อมปราสาท นีค ่ อ
ื
อาณาจักรไฮริฮ ิ แท่นพาพวกเขาไปทีห ่ ลังคาของหอคอยทีด ่ แ ื่ มต่อกับพระราชวัง
ู พงมากทีเ่ ชอ

ฮาจิเมะหัวเราะแบบดูหมิน ่ กับสงิ่ ทีแ่ สดงออกมาให ้พวกเขาเห็น ร่อนลงจากสวรรค์

ผ่านทางก ้อนเมฆ พวกเขถูกเสนอว่าเป็ นตัวแทนจากพระเจ ้า พวกเขาไม่ได ้แค่พยายามแสดงให ้
นักเรียนเห็นด ้านดีเท่านัน
้ ยังแสดงให ้สมาชก ิ ในโบสถ์ด ้วย
 ฮาจิเมะระลึกถึงญีป ่ นชุ่ ว่ งก่อนสงคราม(สงครามโลกครัง้ ที่ 2) ในเวลานัน ้ ศาสนาและ
การเมืองใกล ้ชดิ กันเป็ นอย่างมาก ซงึ่ ทําให ้มีปัญหาในอนาคต อย่างไรก็ตามบนโลกนีอ ้ าจจะตึง
เครียดมากกว่าโลกเก่าเสย ี อีก ท ้ายทีส ่ ด
ุ แล ้วบนโลกใบนีม ้ พี ลังทีส
่ ามารถยุง่ กับโลกอืน
่ ได ้ และ
คนสว่ นใหญ่เชอ ื่ ใน "พระประสงค์ของพระเจ ้า"
ความเป็ นไปได ้ทีจ ่ ะกลับไปโลกเก่านัน ้ ขึน
้ อยูก ั การชว่ ยเหลือโลกและอารมณ์ ของ
่ บ
พระเจ ้า ขณะทีม ่ องไปยังเมืองหลวงและทัศนียภาพเริม ่ ชด ั เจนขึน้ ฮาจิเมะกดความรู ้สก ึ ทีไ่ ม่
สบายใจไว ้ข ้างใน อย่างไรก็ตามเขาก็จะทําสงิ่ ทีเ่ ขาพอจะทําได ้

------------------------------------------------------------------

เมือ
่ พวกเขาไปถึงพระราชวัง พวกเขาถูกพาไปทีห ่ ้องบัลลังค์ทน
ั ที พวกเขาเดินผ่าน
ทางเดินและไม่สามารถทีจ ่ ะอดสงั เกตการประดับประดาอย่างสวยงาม ตามทางเดินนัน ้ พวกเขา
มองเห็นคนทีแ ่ ต่งตัวคล ้ายอัศวิน ทัง้ ยังผ่านสาวใชที้ แ
่ ต่ตวั ครบชุด พวกเขาเหล่านัน ้ มองนักเรียน
ด ้วยความทึง่ ดูเหมือนว่าเหล่านักเรียนจะโด่งดังหรือรู ้จักอย่างกว ้างขวางเรียบร ้อยแล ้ว
ฮาจิเมะเหมือนจะรู ้สกึ ไม่สบายใจ ดังนัน ้ เขาจึงเดินรัง้ ท ้ายขบวน พวกเขาเดินมาถึง
หน ้าประตูบานใหญ่ทต ี่ กแต่งอย่างสวยงาม ทหารสองคนยืนโดดเด่นบนบานประตูทงั ้ สองข ้าง
เมือ่ อิชทาร์และเหล่านักเรียนมาถึง โดยไม่ต ้องรอการตอบกลับ พวกเขาเปิ ดประตู

อิชทาร์เดินเข ้าไปอย่างสบายๆเหมือนกับเป็ นธรรมชาติทต ึ

ี่ ้องทํา เหล่านักเรียนรู ้สก
ถึงความไม่สบายใจเล็กน ้อย ยกเว ้นโคคิ

เมือ
่ ถึงจุดนัน
้ ผมเองก็เดินเข ้าประตูไปด ้วย มีพรมแดงลาดยาวนํ าจากหน ้าประตูไป
ถึงบัลลังค์ทดี่ ห
ู รูหรา บนบันลังค์มช ี ายวัยกลางคนให ้ความรู ้สก ึ ถึงความทะเยอทะยานและ
เกียรติยศนั่ง อยู่ รอบๆข ้างมีคนยืนรอ มีผู ้หญิงยืนอยูข ่ ้างๆบัลลังค์ซงึ่ น่าจะเป็ นราชน ิ ี ข ้างๆเธอมี
เด็กผู ้ชายอายุ 10ขวบ มีผมสน ี ํ้ าตาล ตาสฟ ี ้ า ข ้างๆเขามีผู ้หญิงชว่ งวัยรุน ่ หน ้าตาสะสวยอายุ 15-
16 ยืนอยู่ และมีเด็กผู ้หญิงอายุ 7-8ขวบตามเธอมาด ้วย มีกลุม ่ คนทีด ่ เู หมือนจะเป็ นข ้าราชการ
อยูท
่ างด ้านขวา และทางด ้านซายมี ้ กลุม ่ คนทีด ่ เู หมือนนายทหาร

เมือ่ มาถึงหน ้าบัลลังค์ กลุม

่ ของฮาจิเมะก็หยุดลง ขณะทีอ ่ ช
ิ ทาร์เดินไปทีเ่ บือ
้ ง
หน ้าพระราชา พระราชาจูบไปทีม ่ อ
ื โปบเบาๆเพือ
่ แสดงถึงความเคารพ ดูเหมือนว่าโปบจะใหญ่
ทีส
่ ด ่ ี้ ซงึ่ เป็ นการยืนยันทฤษฎีของฮาจิเมะว่าประเทศนีบ
ุ ในทีน ้ ริหารโดย "พระเจ ้า" ฮาจิเมะถอน
หายใจออกมา

หลังจากนัน
้ พวกเขาเริม่ แนะนํ าตัวเอง พระราชามีชอ ื่ ว่า เอริฮโิ ด เอส. บี. ไฮริฮ ิ
ราชนี รี รู อ
ู าเรีย องค์ชายแรนเดล องค์หญิงลําดับที่ 1 ลิเลียน่า องค์หญิงลําดับที่ 2 มาริเบลเล่
หลังจากนัน ้ นายกรัฐมนตรี หัวหน ้าอัศวิน และคนทีต ่ ําแหน่งสูงแนะนํ าตัวเอง ดูเหมือนว่าสเน่ห ์
ของคาโอริจะเป็ นสากลเพราะว่าองค์ชายน ้อยจ ้องมองเธออย่าง ชน ื่ ชม

งานเลีย ้ งเริม
่ ต ้นหลังจากนัน้ พวกเขาได ้ลิม้ ลองอาหารบนโลกใบนี้ ลักษณะของ
อาณาจักรนีค ้ ล ้ายคลึงกับยุโรปสมัยก่อนบนโลก เครือ ่ งดืม
่ ทีพ
่ วกเขานํ ามาเสริฟ์สช ี มพูแต่ม ี
ประกายสรี ุ ้ง รสชาติอร่อยมาก
ดูเหมือนว่าองค์ชายนัน ้ จะชนื่ ชอบคาโอริเพราะว่าเขาชอบไปคุยกับคาโอริบอ ่ ยๆ
และนั่นทําให ้เด็กผู ้ชายในห ้องดูกลัดกลุ ้ม ฮาจิเมะไม่ได ้คาดหวังองค์ชายองค์นม ี้ ากนักเพราะา
เขาอายุแค่ 10ขวบ

ในพระราชวัง พวกเขาแนะนํ าครูฝึกทีจ ่ ะสอนเหล่านักเรียน ทัง้ ยังจัดหาทีอ

่ ยู่ ,อาหาร
ื้ ผ ้าสําหรับพวกเขาทุกคน ครูฝึกถูกคัดเลือกมาจาก อัศวิน ,นักเวทประจําวัง ,และอืน
, และเสอ ่ ๆ
อีกมากมาย ซงึ่ มันจะทําให ้พวกเขาพัฒนาความสม ั พันธ์เพือ
่ สงครามครัง้ หน ้า

หลังจากพวกเขาทานอาหารเย็นเสร็จแล ้ว แต่ละคนก็แยกย ้ายกันเข ้าห ้อง ฮาจิเมะ

ไม่ใชเ่ พียงคนเดียวทีร่ ู ้สก
ึ ตืน ึ ไม่สะดวกสบายกับห ้องหรูหรา
่ ตากับหลังคาทางเข ้า ฮาจิเมะรู ้สก
แบบนี้ ยังไงก็ตาม ห ้องนีท ้ ําให ้ความเครียดและความล ้าของพวกเขาละลายหายไป เขานอนบน
่ วามฝั น
เตียงและค่อยๆเข ้าสูค

----------------------------------------------------------------------

การฝึ กและบทเรียนเริม
่ ต ้นขึน
้ ในวันต่อมา

่ แรก นักเรียนแต่ละคนถูกแนะนํ าให ้รู ้จักกับแผ่นสเี งิน (12เซนติเมตร × 7

เริม
เซนติเมตร) นักเรียนมองไปทีแ ั หัวหน ้าอัศวิน เมล(หรือ เมลด ไม่มน
่ ผ่นด ้วยความสงสย ั่ ใจ)
ล็อกกิง้ เริม
่ อธิบาย

เขาคิดว่าเป็ นการดีกว่าทีจ่ ะได ้รับความสนใจในการฝึ กตลอดเวลา เขาไม่สามารถ

ปล่อยให ้นักเรียนเหล่านีแ
้ ก ้ปั ญหาด ้วยตัวเอง แต่คนข ้างๆเมลผู ้เป็ นหัวหน ้าผู ้รักษาการหัวเราะ
ออกมา และบอกว่าไม่เป็ นอะไรหรอก ซงึ่ หัวหน ้าผู ้รักษาการอาจถูกต ้องก็ได ้

"โยช ิ ทุกคนได ้รับครบหมดหรือยัง แผ่นเหล่านีเ้ รียกว่าแผ่นค่าสถานะ ตามชอ ื่

ของมัน แผ่นพวกนีจ
้ ะโชว์คา่ พลังและค่าสถานะของพวกเธอ แผ่นพวกนีย ้ นบัตรแสดง
้ งั ถูกใชเป็
ตน ขอเพียงแค่คณ
ุ มีแผ่นนีค
้ ณุ ก็จะไม่หลง เพราะฉะนัน
้ อย่าทําหาย"

เมล มีการพูดทีส ่ บายๆ เขาเป็ นคนทีม

่ ล ี ก
ั ษณะเปิ ดใจ ในเมือ
่ พวกเขาจะเป็ นเพือ
่ น
ร่วมรบในอนาคตดังนัน ้ เขาจึงพูดแบบธรรมดา เขายังแนะนํ าให ้เหล่านักเรียนคุยกับเขาธรรมดา
คุยกันง่ายๆ แต่สําหรับนักเรียนแล ้วไม่สบายใจเลยทีจ ่ ะคุยกับผู ้ใหญ่โดยไม่ให ้ความเคารพ

"นีค
่ อ
ื เวทมนตร์ทส
ี่ ลักอยูบ ่ นแผ่น ผมจะทําให ้มีแผลเล็กน ้อยด ้วยเข็มบนนิว้ คุณ และ
หยดเลือดของคุณบนแผ่น จากนัน ้ เจ ้าของบนแผ่นจะถูกบันทึกไว ้ ถ ้าคุณพูดคําว่า "เปิ ดสถานะ"
แผ่นจะโชว์สถานะของคุณ เอ๋?, เธอไม่เคยได ้ยินมาก่อน? ผมเองก็ไม่คอ ่ ยรู ้อะไรมาก พวกนีเ้ ป็ น
วัตถุ(artifact)จากยุคโบราณนะ
้
"อาติแฟ็ ก?" (ขอใชอาติ ึ ถึงความขลัง
แฟ็ กแทนวัตถุนะครับ คําว่าวัตถุไม่รู ้สก
เท่าไหร่)

"อาติแฟ็ ก คือเครือ่ งมือทีท ่ รงพลัง และไม่สามารถลอกเลียนแบบได ้ในยุคปั จจุบน ั

ว่ากันว่ามันถูกสร ้างมาโดยพระเจ ้าและเหล่าลูกหลานสมัยทีท ่ า่ นยังอยูบ
่ นผืน แผ่นดิน แผ่น
สถานะนีเ้ ป็ นหนึง่ ในอาติแฟ็ คทีถ
่ กู ทิง้ ไว ้และไม่สามารถลอกเลียนได ้ ในบางครัง้ ถูกเรียกว่า
สมบัตข ิ องชาติมากกว่า อาติแฟ็ ก แต่มน ้ น ไอดี
ั ถูกแจกจ่ายให ้คนทัว่ ไป เพราะว่ามันถูกใชเป็
การ์ด
 เมือ
่ เข ้าใจแล ้ว เหล่านักเรียนจึงหยดเลือดและถูเข ้ากับแผ่นเพือ
่ กระตุ ้นเวทมนตร์
ข ้างใน รูปแบบเวทมนตร์สอ ่ งแสงสแ ี ดงออกมาทันที ฮาจิเมะก็ทําเหมือนกันด ้วยเลือดของเขา
บนแผ่น

==================================
นากุโมะ ฮาจิเมะ อายุ 17ปี ผู ้ชาย ระดับ(Level) : 1
อาชพ ี (class) : ผู ้รังสรรค์แปรรูป (สนับสนุน) Transmutation Artist (Synergist)
พลัง(strength) : 10
กําลังกาย(vitality) :10
ความต ้านทาน(resistance) : 10
ความเร็ว(agility) : 10
เวทมนตร์(magic) :10
ความต ้านทานเวทมนตร์(magic resistance) : 10
ทักษะ(skill) : การแปรรูป ,ความเข ้าใจภาษา
==================================

(TL note : เป็ นสถานะทีน

่ ่ากลัวมาก น่าจะตีตวั โปริง่ ตาย.................มัง้ )

ได ้เห็นค่าสถานะโชว์ขน
ึ้ มา ฮาจิเมะอดคิดไม่ได ้ว่าเขาเป็ นตัวละครในเกม นักเรียนคน
อืน
่ มองค่าสถานะของพวกเขาอย่างเคร่งเครียด ค่าสถานะถูกอธิบายต่อพวกเขาโดยเมล

"ทุกคนเห็นข ้อมูลไหม? ให ้ผมอธิบายก่อนนะ อย่างแรก ดูคําว่า "ระดับ" ระดับจะ

เพิม
่ ขึน
้ เมือ
่ มีการเพิม
่ ขึน
้ ของสถานะ ระดับสูงสุดของมนุษย์คอ ื 100 พูดได ้อีกอย่างหนึง่ ว่า ระดับ
แสดงถึงพืน ้ ฐาน และศก ั ยภาพทีค
่ นผู ้นัน
้ จะไปถึง เมือ
่ คุณไปถึงระดับ 100 แปลว่าคุณถึง
จุดสูงสุดของศก ั ยภาพของมนุษย์ ซงึ่ มันหาได ้ยากมากทีจ ่ ะมีคนไปถึงจุดนัน
้ "

ไม่เหมือนเกม การเพิม
่ ระดับไม่ได ้เพิม
่ ค่าสถานะเหมือนทีเ่ ราเล่นเกมบนโลก

"ค่าสถานะของคุณเพิม ่ ขึน
้ ด ้วยการฝึ กฝน ,เวทมนตร์ หรือเครือ ่ งมือเวทมนตร์ สําหรับ
บางคนทีม ่ ค
ี า่ เวทมนตร์สงู จะพัฒนาให ้ค่าอืน ่ เพิม
่ ขึน
้ เร็วขึน
้ ถึงแม ้ว่าพวกเราจะไม่รู ้รายละเอียด
ทัง้ หมด แต่เราเชอ ื่ ว่า พลังเวทมนตร์ชว่ ยให ้ความแข็งแรงร่างกายเพิม ่ ขึน
้
หลังจากดูคา่ เสร็จแล ้ว โปรดมองไปยังอุปกรณ์ป้องกันทีพ ่ วกเราเลือกให ้คุณ
ท ้ายทีส
่ ด
ุ แล ้วพวกคุณคือผู ้กล ้า สมบัตป ิ ระจําชาติจะถูกใชส้ าํ หรับพวกคุณ!"

จากทีเ่ มลกล่าวมานัน ั ว์ปีศาจไม่ได ้รับรองว่าค่าสถานะคุณจะ

้ การฆ่าปี ศาจหรือสต
เพิม
่ ขึน
้ ค่าสถานะเพิม ่ ขึน
้ เรือ
่ ยจากการฝึ กฝนและประสบการณ์

"ต่อมา เราจะไปทีส่ ว่ น "อาชพ

ี " พูดง่ายๆ นีค
่ อ
ื พรสวรรค์ทค ี่ ณ
ุ มี ทักษะของคุณที่
อยูส
่ ด ื่ มโยงตรงกับอาชพ
ุ ท ้ายของค่าสถานะ เชอ ี ของคุณ คนทั่วไปทีม ่ อ
ี าชพ ี นัน
้ หาได ้ยาก
อาชพี แบ่งออกเป็ น 2 ประเภท สายต่อสูกั้ บสายไม่ตอ ้
่ สู(non-combat) ้
สายต่อสูโผล่
มาเพียง
แค่ 1ใน 1000จากคนทีม ่ อ
ี าชพี สว่ นสายไม่ตอ ้
่ สูโผล่ มา 1ต่อ 100 จากคนธรรมดา จากสายไม่
ต่อสู ้ 1ใน 10 คน จะมีอาชพ ี พิเศษ คนสว่ นมากทีอ ่ ยูส
่ ายไม่ตอ ้
่ สูจะเป็ นสายสร ้าง"

ฮาจิเมะมองไปทีแ ่ ผ่นของเขา แน่นอนว่าอาชพี เขาเป็ นสาย "สนับสนุน" เขามี

ความสามารถด ้าน "เสริม" ชว่ ยไม่ได ้ พวกเขามาจากโลกทีส ่ งู กว่า ดังนัน
้ มันจึงเป็ นธรรมชาติท ี่
เขาจะมีความสามารถสูงกว่าคนธรรมดาบนโลกทอรัส ฮาจิเมะหัวเราะให ้ตนเองเล็กน ้อย
ท ้ายทีส
่ ด
ุ แล ้วเขาดีใจทีม ี รสวรรค์ อย่างไรก็ตามความดีใจของเขาชา่ งสน
่ พ ั ้ นัก เพราะว่าเมลเริม
่
อธิบายค่าสถานะ

"ดังนัน
้ ....... เรามาดูคา่ สถานะของทุกคนกัน อย่างเชน ่ คนธรรมดาจะมีคา่ สถานะอยู่
ที่ 10 ในระดับแรก แต่พวกคุณทุกคนน่าจะมีคา่ สถานะมากกว่านีห ้ ลายเท่า ชา่ งน่าเลือ
่ มใสยิง่
นัก! ได ้โปรดรายงานค่าสถานะของคุณทีอ ่ ยูบ
่ นแผ่นด ้วย พวกเราจะได ้พัฒนาโปรแกรมการฝึ ก
ให ้พวกคุณทุกคน"

คนธรรมดาทัว่ ไปที่ ระดับ 1 มีคา่ สถานะประมาณ 10 สถานะของฮาจิเมะเรียงกัน

เป็ น 10 ทัง้ หมด ฮาจิเมะสา่ ยและเกาหัว พร ้อมกับเหงือ่ ทีเ่ ย็นเฉียบไหลออกมา

(เอ๋? ไม่วา่ จะมองยังไง ผมก็มคี า่ ธรรมดา... ธรรมดาสุดๆ ไม่ได ้โกงค่า ผมไม่ใช ่

"เทพทรูๆๆๆๆๆๆๆๆ" แล ้วคนอืน ่ ละ? อาจจะเป็ นไปได ้ว่าคนอืน ่ เริม
่ ต ้นก็คา่ เหมือนเรา)
(TL note : ถ ้าผู ้แปลไม่เคยคิดจะใสค ่ ําว่า เทพทรู แต่ทําไมไม่รู ้ ตัวต ้นฉบับทีแ ่ ปล
ใชคํ้ านี้ "TUEEEEEE" ซงึ่ ฝรั่งเองก็งง อาจจะเป็ นไปได ้ว่า คําว่า "เทพทรู" ไปถึงญีป ่ น ุ่ ถ ้าเข ้าใจ
ผิดขออภัยครับ)

ฮาจิเมะยึดติดกับความหวังขณะทีเ่ ขามองไปทีค ่ รอบๆตัวเขา ซงึ่ สห

่ นอืน ี น ้าของ
คนอืน
่ สดใสต่างจากฮาจิเมะโดยสน ิ้ เชงิ

ทันทีทน ี นตอบรับในสงิ่ ทีเ่ มลร ้องขอ โคคิเดินไปเบือ

ั ใดก็มค ้ งหน ้าและรายงานค่า
สถานะของเขา

==================================
อะมาโนะคาวะ อายุ 17ปี ผู ้ชาย ระดับ 1
อาชพ ี : ฮโี ร่ (ผู ้กล ้า)
พลัง : 100
กําลังกาย : 100
ความต ้านทาน : 100
ความเร็ว : 100
เวทมนตร์ : 100
ความต ้านทานเวทมนตร์ : 100
้
ทักษะ : ถนัดทุกธาติ, ต ้านทานธาตุทงั ้ หมด , ใชเวทมนตร์ ทซ ั ซอนได
ี่ บ ้ ้ , ความสามารถทาง
ดาบ ,พลังระดับเฮอคิวลิส(TL note : เผือ ่ ไม่รู ้จักเฮอคิลส
ิ นะครับ ง่ายๆคือ เป็ นเทพทีย
่ กของ
หนักๆเหมือนเต ้าหู ้ ขนาดแบกโลกแทนเทพคนอืน ่ ได ้) ,เคลือ
่ นไหวรวดเร็ว , มองเห็นล่วงหน ้า ,
ั ลักษณ์ ,ความเข ้าใจเวทมนตร์ ,เกินขีดจํากัด ,ความ
ฟื้ นฟูเวทมนตร์อย่างเร็ว ,ความเข ้าใจสญ
เข ้าใจภาษา
==================================

(TL note : เอ่อ...... พีโ่ คคิเติมบัตรทรูไปกีใ่ บครับค่ามันถึงโหดได ้ถึงขนาดนี)้

นิยามของคําว่า โกง

"โฮ,่ สมแล ้วทีเ่ ป็ นฮโี ร่ มีคา่ สถานะเท่ากับผมทีร่ ะดับ 1......... ผมรู ้สก
ึ เศร ้าเล็กน ้อย
ปกติแล ้วคนทัว่ ไปจะมีทักษะแค่ 2-3 อย่าง...........ไม่น่าเชอ ื่ เชอ
ื่ ถือได ้มากจริงๆ

โคคิเกาหัวและอายกับคําสรรเสริญของเมล อย่างไรก็ตรม เมลมีระดับอยูท ่ ี่ 62

ค่าเฉลีย
่ สถานะของเขาอยูท ่ ี่ 200 และนีถ
่ อ
ื ได ้ว่าเป็ นระดับทีส
่ งู มากของมนุษย์ แต่วา่ โคคิแค่
ระดับที่ 1 ก็มค
ี า่ สถานะครึง่ นึงของเขาแล ้ว ในระดับการเติบโตอย่างนี้ โคคิลํ้าหน ้ากว่าเขาใน
เวลารวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม ความสามารถนัน ้ เทียบเท่ากับความอัจฉริยะ และไม่ใชส ่ งิ่ ทีส

่ ามารถ
เปลีย
่ นแปลงได ้ ยกเว ้นอย่างเดียวคือ "ทักษะทีพ ่ ัฒนา" การพัฒนานีม ้ าจากการฝึ กฝน
ความสามารถเป็ นเวลาหลายปี ความสามารถนีไ ้ ด ้จากการทีค
่ นผู ้นัน
้ "ทําลายขีดจํากัด" และได ้
มันมา ฟั งแล ้วดูเหมือนง่าย แต่ไม่เคยมีคนทําได ้มาก่อน มันหมายถึงการพัฒนาระดับทักษะใน
วันเดียว

ฟั งดูแล ้วดูเหมือนว่ามีเพียงโคคิเท่านัน
้ ทีพ
่ เิ ศษ แต่คนอืน ่ เองก็มค ี า่ สถานะทีด ่ ม
ี าก
เหมือนกัน ถึงแม ้ว่าจะไม่เท่ากับโคคิก็ตาม แต่ก็เรียกได ้ว่าโกง เพือ ่ นร่วมชน ั ้ หลายคนเองก็เป็ น
สายต่อสู ้ ฮาจิเมะมองไปทีช ื่ อาชพ
่ อ ี ของเขา เมือ
่ จินตนาการถึงอาชพ ี ของเขาแล ้วนัน ้ เป็ นไป
่ ะนํ าไปต่อสู ้ และถึงเขาจะมีทักษะสองอย่าง แต่หนึง่ ในนัน
ไม่ได ้เลยทีจ ้ เป็ นความเข ้าใจภาษา ว่า
กันตามจริง เขามีทักษะจริงๆแค่ทักษะเดียวเท่านัน ้ ฮาจิเมะยิม ้ แห ้งๆออกมา เพราะว่าเขาต ้อง
รายงานให ้เมล ฮาจิเมะยืน ่ แผ่นให ้เมล

จนถึงตอนนี้ มีความรู ้สก ึ ทีด

่ ม
ี ากจากการมองแผ่นค่าพลังทีพ ่ เิ ศษเหล่านี้ การทีม
่ เี พือ
่ น
ร่วมรบทีแ ่ ข็งแกร่งนัน ึ ยินดี เขายงคงยิม
้ ทําให ้รู ้สก ้ อยูถ่ งึ แม ้จะพูดว่า "หือ?" เขาทุบแผ่นของฮาจิ
เมะเพือ
่ ดูวา่ เสยี หรือเปล่าและถือขึน ้ มาดูใหม่ เมือ่ ดูใหม่อก ี ครัง้ เขาก็สง่ คืนแผ่นให ้ฮาจิเมะด ้วยส ี
หน ้าทีไ่ ม่สามารถบอกได ้

"อา... คือว่า ถ ้าพูดถึงเกีย ี ชา่ ง มันจะเป็ นประโยชน์ถ ้าเธอ

่ วกับสนับสนุน มันเป็ นอาชพ
ต ้องการเป็ นชา่ งตีเหล็ก...."

เมลอธิบายถึงอาชพ ี ของฮาจิเมะด ้วยความรู ้ทีเ่ ขามี นักเรียนทีไ่ ม่ชอบฮาจิเมะเองก็

เขามาร่วมวงด ้วยเพราะเป็ นโอกาศทีไ่ ด ้ล ้อเลียน ฮาจิเมะ อาชพ ี ของฮาจิเมะนัน ั เจนว่าไม่ใช ่
้ ชด
อาชพี ต่อสู ้ เพือ ี ต่อสู ้ ฮาจิไม่สามารถทีจ
่ นร่วมห ้องเขาทัง้ หมดเป็ นอาชพ ่ ะเป็ นประโยชน์กบ ั การ
้
ต่อสูในอนาคตได ้
 ิ ามะ ไดซุเกะ ตะโกนออกมาขณะทีย
ฮย ่ ม
ิ้ กว ้าง

"เห ้ย เห ้ย นากูโมะ มันคงเป็ นไปไม่ได ้มัง้ แต่นายได ้คลาสทีไ่ ม่สามารถต่อสูได ้ ้

เหรอ? อาชพ ี สายชา่ งจะสูอย่้ างไรละ? คุณเมล อาชพ ี นีห
้ ายากเปล่า?
"อ่า.... ทุกๆ 1ใน 10 ของสายชา่ งจะมีคนนึง ทุกๆประเทศจะมีคนทําอาชพ ี นี้
ค่อนข ้างเยอะ"
้
"เห ้ย เห ้ย นากูโมะ~ นายจะสูในสภาพแบบนี ?้ "

ิ ามะโอบแขนไปทีบ
ฮย ่ า่ ของฮาจิเมะและมันทําให ้ฮาจิเมะรําคาญ ถ ้าคุณมองไปที่
นักเรียนรอบๆ นักเรียนชายสว่ นใหญ่แอบยิม ้ ให ้กับความซวยของเขา

"เอ่อ..... ผมเองก็ไม่รู ้หรอกถ ้าไม่ได ้ลองก่อน

"หยาาา เอาค่าสถานะมาให ้เราดูหน่อย อาชพ ี อาจจะไม่ดแ
ี ต่คา่ สถานะต ้องดีมากเลย
ใชไ่ หม?"

เขาน่าจะเดาได ้ถึงค่าสถานะจากสห ี น ้าของเมลเมือ

่ กี้ เพียงแต่เขาอยากแกล ้งฮาจิ
เมะมากกว่านี้ เขาเป็ นคนทีเ่ ลวจริงๆ ลูกสมุน 3คนของเขาก็มาร่วมวงด ้วย มันเป็ นนิสย ั ทีป่ กติ ที่
ลูกสมุนจะร่วมวงไปกับหัวหน ้าเมือ ่ เขากลัน่ แกล ้งใครซกั คน ในความเป็ นจริง คาโอริกบ ั ชซ ิ ก
ู ไุ ม่
ยินดีกบ
ั การกลัน ่ แกล ้งนีเ้ ลย
ถ ้าไดซุเกะชอบคาโอริ เขาต ้องอ่านไม่ออกแน่วา่ คาโอริเกลียดการกระทําแบบนี?้ ตัว
ฮาจิเมะเองก็ยน ื่ แผ่นให ้เหมือนไม่มอ
ี ะไรเกิดขึน
้

"ฟุ~ฮา่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อะไรเนีย ่ ทุกอย่างธรรมดาหมด"

"ก ้าก~ฮา่ ๆๆๆๆๆๆๆๆ ทัง้ หมดเป็ น 10 เขาอาจจะอ่อนแอกว่าเด็กแถวๆนีอ
้ ก
ี "
"ฮ~ิ ฮา่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หัวเราะจนทนไม่ไหวแล ้ว เขาจะต ้องตายแน่นอน! เขาไม่
สามารถเป็ นได ้แม ้แต่โล่เนือ
้ "

คาโอริเดินเข ้าไปหานักเรียนกลุม
่ ทีห
่ วั เราะด ้วยสห ี น ้าทีโ่ กรธ อย่างไรก็ตาม ก่อนที่
เธอจะเดินไปถึง มีใครบางคนพูดออกมาก่อนด ้วยนํ้ าเสย ี งทีโ่ กรธ ซงึ่ เธอคืออาจารย์ไอโกะ
นั่นเอง

"นี!่ พวกเธอหัวเราอะไรกัน? หัวเราะเพือ

่ นร่วมชน ั ้ เรียนเป็ นสงิ่ ทีฉ
่ ันไม่อนุญาติ! ฉั นไม่
อนุญาติให ้หัวเราะเด็ดขาด! คืนแผ่นให ้นากูโมะคุงเดีย
๋ วนี"้

อาจารย์ไอโกะพยายามแสดงอารมณ์ทโี่ กรธให ้มากทีส ่ ด

ุ ด ้วยร่างกายทีเ่ ล็ก หลังจาก
นัน ู สง่ กลับให ้ฮาจิเมะด ้วยความไม่เต็มใจ
้ แผ่นก็ถก
อาจารย์ไอโกะพยายามให ้กําลังใจฮาจิเมะด ้วยการตบบนบ่าของเขา

"นากูโมะคุง อย่าไปสนใจเลย ฉันเองก็เป็ นอาชพ ี ทีไ่ ม่สามารถต่อสูได

้ ้ เหมือนกับ
ี ของฉันค่าสถานะของฉันก็ธรรมดา เธอไม่ใชต
อาชพ ่ วั คนเดียวฮาจิเมะคุง"

ระหว่างทีพ
่ ด
ู นัน
้ อาจารย์ก็ยน
ื่ แผ่นสถานะให ้ฮาจิเมะ
==================================
ฮาตายามะ ไอโกะ อายุ 25ปี ผู ้หญิง ระดับ : 1
อาชพ ี : (ช)่ ชาวนา
พลัง : 10
กําลังกาย : 10
ความต ้านทาน : 10
ความเร็ว : 5
เวทมนตร์ : 100
ความต ้านทานเวทมนตร์ : 10
ทักษะ : การจัดการดิน , การฟื้ นฟูดนิ , เพาะปลูกแบบกว ้าง ,กระตุ ้นการเติบโต ,คัดเลือกสาย
พันธุ์ , การจําแนกพืช , พัฒนาสว่ นผสม ,เก็บเกีย
่ วอัตโนมัต ิ , กระบวนการการหมัก ,การ
ควบคุมอุณหภูม ิ ,เกราะป้ องกันฟาร์ม ,ฝนตกเยอะ ,การเข ้าใจภาษา
==================================

ฮาจิเมะมองไปทีแ
่ ผ่นด ้วยสายตาปลาตาย

"เอ๋? เกิดอะไรขึน้ ? นากูโมะคุง! อาจารย์ไอโกะเริม ่ เขย่าตัวฮาจิเมะ ใช,่ ค่าสถานะ

โดยรวมของเธอธรรมดา อาชพ ี เธอต่อสูไม่
้ ได ้ แต่ถ ้าเทียบกับเวทมนตร์แล ้วเธอระดับผู ้กล ้า แถม
เธอเองก็มท ั กั ษะค่อนข ้างเยอะ ทรัพยากรเป็ นปั ญหาใหญ่ในสงคราม ไม่เหมือนกับอาชพ ี ของฮา
จิเมะ อาชพี นีม ี ทีด
้ องในอีกแง่หนึง่ เป็ นอาชพ ่ เี ลย ค่าสถานะของไอโกะนัน ้ ดีพอทีจ
่ ะเรียกว่าโกง
ได ้เลยทีเดียว
นั่นทําให ้ทําร ้ายเขามากกว่าเดิมเพราะเขาคิดว่าเขาไม่ได ้ตัวคนเดียว

"แหม แหม, ไอจังหยุดเขย่า..."

"นากูโมะคุง! เป็ นอะไรไหม?"

ฮาจิเมะไม่โต ้ตอบอะไรแล ้ว ชซ ิ ก
ู เุ องก็ยม
ิ้ ให ้แหยงๆ คาโอริวงิ่ เข ้าหาด ้วยความกังวล
ไอโกะขยีห ั สน เป็ นอย่างทีแ
้ ะวตัวเองด ้วยการสบ ่ ล ้วมา อาจารย์ไอโกะเองบาครัง้ ก็เป็ นคนสมอง
กลวง

่ แกล ้งได ้ แต่ดเู หมือนว่าอนาคตของฮาจิเมะชา่ งมืดมน

ถึงแม ้ว่าจะเป็ นการหยุดการกลัน
เหลือเกิน

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 3 ผูท
้ อ
ี่ อ
่ นแอทีส
่ ด
ุ ก ับ การกลน
่ ั แกล้ง

ั ดาห์ผา่ นไปหลังจากทีส
สองสป ่ ถานะของฮาจิเมะรู ้กันไปทั่ว

้
ตอนนี้ ฮาจิเมะใชเวลาว่ างจากการฝึ สํารวจหอสมุดหลวง มีหนังสอ ื ขนาดใหญ่ทมี่ ช ื่ ว่า
ี อ
"รูปภาพแนะนํ าเกีย ั ว์ปีศาจทางทวีปเหนือ" ซงึ่ ฮาจิเมะอ่านเยอะมาก ทําไมถึงอ่าน
่ วกับสต
หนังสอ ื พวกนี?้ เพราะว่าหลังจากทีฝ ่ ึ กไป 2 อาทิตย์ แล ้วความไร ้ทักษะยิง่ โชว์มากกว่าเดิม ใน
เมือ
่ เขาไม่แข็งแรง เขาตัดสน ิ ใจทีจ
่ ะศก ึ ษาเพือ
่ เก็บเกีย
่ วความรู ้และปั ญยาเพือ ้
่ ใชในภายภาค
หน ้า

ฮาจิเมะมองทั่วหนังสอื ชวั่ ขณะหนึง่ แต่แล ้วเขาก็ถอนหายใจและโยนมันลงไปทีโ่ ต๊ะ

เมือ ื กระทบเสย
่ หนังสอ ี งดัง บรรณาธิการจ ้องมองเขม็งไปทีฮ ่ าจิเมะ

หลังจากหลบสายตา ฮาจิเมะขอโทษสําหรับเสย ี ดัง "เฮ!้ ครัง้ หน ้าจะไม่ทําอีกแล ้ว"

หลังจากทีไ่ ด ้รับการจ ้องพวกเขาปล่อยมันไป "นายกําลังทําอะไรอยู!่ ? เขาพูดกับตัวเอง ทําตัว
เหมือนกับเขาเป็ นสุโกมิ เขาถอนหายใจให ้กับสงิ่ ทีท
่ ําเมือ
่ กีน
้ ี้
(TL note : สุโกมิ(Tsukkomi) มีความหมายว่า คนทีช ่ อบวุน
่ เขาไปเรือ่ ย ปกติแล ้ว คน
ทีถ
่ ก
ู เรียกสุโกมิ จะฉลาดกว่าและมีเหตุผลกว่าแต่มก ั จะโดนกลัน ่ แกล ้งเป็ นประจํา ปกติในหนัง
หรือละครจะเป็ นตัวประกอบทีท ่ ําให ้คนดูฮา)

ฮาจิเมะค่อยๆหยิบเอาแผ่นค่าสถานะมาไว ้ทีฝ
่ ่ ามือ

==================================
นากูโมะ ฮาจิเมะ อายุ 17ปี ผู ้ชาย ระดับ : 2
อาชพ ี : นักรังสรรค์แปรรูป (สนับสนุน)
พลังกาย : 12
กําลังกาย : 12
ความต ้านทาน : 12
ความเร็ว : 12
เวทมนตร์ : 12
ความต ้านทานเวทมนตร์ : 12
ทักษะ : การแปรรูป ,ความเข ้าใจภาษา
==================================

นีค ื ผลของการฝึ กอย่างหนัก 2 อาทิตย์ ชา่ งเป็ นการเพิม

่ อ ่ ขึน
้ มากอะไรอย่างนี!้ ผมไม่
น่าจะทําตัวแบบสุโกมิแบบลับๆเลย อย่างไรก็ตาม ของโคคินัน ้
(TL note : ขอคัน ่ เล็กน ้อย เผือ
่ งงนะครับ ตัวเอกทีพ
่ ด
ู นั่นหมายถึง ทําให ้ตัวเองฉลาดและ
มีเหตุผลทีส ่ ด
ุ ในกลุม
่ หรือพยายามเป็ นกุนซอ ื นั่นเอง)

==================================
อะมาโนะคาว่า โคคิ อายุ 17ปี ผู ้ชาย ระดับ : 10
อาชพ ี : ผู ้กล ้า
พลังกาย : 200
กําลังกาย : 200
ความต ้านทาน : 200
ความเร็ว : 200
เวทมนตร์ : 200
ความต ้านทานเวทมนตร์ : 200
ทักษะ : ถนัดทุกธาตุ , ต ้านทานทุกธาตุ , ต ้านทานกายภาพ , ใชเวทมนตร์้ ระดับยุง่ ยากได ้ ,
ความสามารถทางดาบ ,พลังระดับเฮอคิวลิส ,เคลือ ่ นทีอ่ ย่างเร็ว ,ทํานายล่วงหน ้า ,ฟื้ นฟูเวท
ั ลักษณ์ ,ความเข ้าใจด ้านเวทมนตร์ ,เกินขีดจํากัด ,ความเข ้าใจ
อย่างเร็ว ,ความเข ้าใจด ้านสญ
ภาษา
==================================

ค่าของเขาเติบโตมากกว่าฮาจิเมะถึง 5เท่า

เท่านัน
้ ยังไม่พอ ฮาจิเมะพบว่าเขาไม่มที ก
ั ษะความเข ้าใจด ้านเวทมนตร์ จะเกิดอะไรขึน
้
ถ ้าไม่มค
ี วามเข ้าใจด ้านเวทมนตร์? มาดูคําอธิบายเกีย่ วกับแนวคิดเวทมนตร์บนโลกนี้

เวทมนตร์บนโลกทอทัสดําเนินการโดยเวทมนตร์ทอ ี่ ยูใ่ นร่างกายนํ าไปใชกั้ บทํานอง

และรูปแบบเวทมนตร์ เวทมนตร์จะดําเนินการผ่านทางสูตรเวทมนตร์ในรูปแบบเวทมนตร์เพือ ่ ให ้
ได ้ผลลัพธ์ นั่นไม่มท
ี างเลยทีจ
่ ะควบคุมเวทมนตร์ตรงในขณะทีม ่ น
ั ยังเป็ นรูปแบบพืน
้ ฐาน ดังนัน้
คุณจะต ้องจัดเรียงรูปแบบเวทมนตร์ให ้ถูกต ้องเพือ ่ ะใช ้
่ ทีจ

้
เหมือนกันกับปริมาณทีใ่ ชเวทมนตร์ ขนึ้ อยูก่ บ
ั ความยาวในการร่ายเวท จํานวนของสูตร
และรูปแบบของรูปแบบเวทมนตร์ด ้วยการสงั่ ทีซ ั ซอนและขนาดของผล
่ บ ้ กระทบ นีค ื สงิ่ ที่
่ อ
จําเป็ นในการร่ายเวทมนตร์ทแ ี่ รงขึน ้ ถึงแม ้ว่าจะร่ายเวทง่ายๆอย่าง "บอลไฟ(fireball)" ทีม ่ ใี น
คลาสสก ิ อาร์พจ
ี (ี classic rpg) มันต ้องการรูปแบบเวทมนตร์เสนผ่ ้ าศูนย์กลางยาว 20ซ.ม.ใน
การร่าย แนวคิดพืน ้ ฐานได ้แก่ ความถนัด ,พลัง ,ระยะทาง ,ขอบเขต และจํานวนมานาท่ใช ี่ ้ นีค่ อ
ื
สงิ่ ทีต
่ ้องการ สามารถเพิม ่ บางอย่างลงไปในรูปแบบอย่างเชน ่ ระยะเวลา และผลกระทบ เพือ ่
สร ้างเวทให ้รุนแรงขึน ้

อย่างไรก็ตามมีข ้อยกเว ้นสาํ หรับแนวคิดนี้ นั่นคือ "ความถนัด" เมือ

่ มีทก
ั ษะนี้
บางสว่ นของสูตรสามารถยกเว ้นได ้ อย่างเชน ่ ถ ้าคุณมีความถนัดเกีย่ วกับไฟ คุณสามารถข ้าม
การเขียนธาติไฟลงในเวทมนตร์ สว่ นทีล ่ ะเว ้นนีส
้ ามารถทําได ้เพราะคนร่ายสามารถจินตนาการ
ถึงมันแทนทีจ
่ ะเขียน ลงไป นึกถึงธาตุไฟตอนทีร่ า่ ยเวท

และเพราะว่ามนุษย์สว่ นใหญ่แล ้วมีความถนัดบางธาตุ เวทมนตร์เสนผ่ ้ าศูนย์กลาง

ขนาด 20ซม.นัน ้ ระดับปกติ ในกรณีของฮาจิเมะ, เพราะว่าเขาไม่มค ี วามถนัดเวทอะไรเลย เขา
ต ้องเพิม
่ สูตรเข ้าไปอย่างมากเพือ ่ ให ้ได ้ผลทีเ่ หมือนกัน เขาต ้องเพิม
่ แนวคิดเชน่ : ความเร็ว ,
อัตราโค ้ง ,และอืน ่ ๆ สําหรับในกรณีของฮาจิเมะ เขาต ้องใชเวท ้ ขนาด 2เมตรถึงจะสร ้างเวท
"บอลไฟ" ซงึ่ มันไร ้ประโยชน์สด ุ ๆในสนามรบ

สําหรับเวทมนตร์ มี 2หนทางทีจ
่ ะสลักสูตรเวทมนตร์ ลงในโลหะพิเศษหรือแร่ธาตุ
ทีอ ้
่ นุญาติให ้ใชใหม่ ้ ้ว ทิง้ ทางแรกนัน
หรือกระดาษพิเศษทีใ่ ชแล ้ แพงกว่าและรุนแรงกว่าแบบใช ้
่ ระดาษมันจะใหญ่โตเทอะทะมาก คุณไม่สามารถพกมันไปได ้เยอะ (ที)่ ทัง้
แล ้วทิง้ แต่ถ ้าไม่ใชก
ี ในตัวของมันเอง ไม ้เท ้าทีอ
สองอย่างมีทงั ้ ข ้อดีและข ้อเสย ่ ช ้ เ่ ป็ นแบบถาวร
ิ ทาร์ใชอยู

เพราะว่าการทํางานของเวทมนตร์เป็ นแบบนี้ มันจึงใชไม่ ้ ได ้ในระยะประชด ิ มัน

เป็ นไปไม่ได ้ถ ้าคนนัน้ ไม่มค ี วามถนัดทางธาตุ สําหรับสายผลิตอย่าง "สนับสนุน" ซงึ่ ติดอยูก ่ บ
ั
ทักษะไรประโยชน์ทท ี่ ําได ้แค่แปรรูปหรือเปลีย ่ นรูปแบบของธาตุ ไม่มอ ี าติแฟ็ กชน ิ้ ไหนที่
ชว่ ยเหลืออาชพ ี สนัสนุน มีเพียงแค่ถงุ มือทีม ่ ส
ี ต ู รเวทมนตร์สนับสนุนอยูบ่ นนัน
้ เท่านัน ้ เอง อย่าง
น ้อยเขาก็ยังสร ้างให ้เป็ นหลุมลึกหรือ(ป่ อง)นูนออกมา ฮาจิเมะสามารถทําได ้บนพืน ้ ดินและ
ค่อยๆขยายขนาดขึน ้ แต่วา่ มันยังไร ้ประโยชน์ในการสูอยู ้ ด
่ ี

เพือ
่ นร่วมชนั ้ ทุกคนตราหน ้าเขาว่าไร ้ประโยชน์หลังจากทีเ่ ห็นค่าสถานะของเขา
และความก ้าวหน ้าหลังการฝึ ก 2อาทิตย์ อย่างไม่เต็มใจ,เขาเริม่ สะสมความรู ้ เขาไม่มองเห็น
่ ดใสสาํ หรับตัวเขาเลย และนั่นทําให ้เขาถอนหานหายใจเพิม
อนาคตทีส ่ มากขึน ้ ทุกๆวัน

ขณะทีม ่ องทีท ิ ใจแล ้วว่าเขาควรทีจ

่ ้องฟ้ าจากหน ้าต่างห ้องสมุด ฮาจิเมะตัดสน ่ ะ
เดินทาง มันเป็ นทางเลือกท ้ายสุด ฮาจิเมะเริม ่ เหม่อลอยคิดว่าเขาควรจะไปทีไ่ หนดีขณะทีเ่ ขา
เรียนรู ้สงิ่ ต่างๆ อย่างสุดความสามารถใน 2อาทิตย์นี้

(ท ้ายทีส ุ แล ้ว เขาต ้องการสํารจประเทศกึง่ มนุษย์ เขาไม่สามารถพูดได ้ว่าเขามา

่ ด
อีกโลกนึงถ ้าเขาไม่เคยเจอพวกหูแมว อย่างไรก็ตาม พวกเขาอยูใ่ น "ทะเลต ้นไม ้" นอกจากทาส
แล ้ว มันเป็ นการยากทีจ ่ ะเห็นพวกเขาอยูน ่ อกป่ า

ในความรู ้ของฮาจิเมะ เผ่าพันธุค

์ รึง่ คนทีถ
่ ก ั อยูใ่ นป่ าฮาร์ท
ู แบ่งแยก พวกเขาอาศย
เซน่าทีป
่ กคลุมอยูท่ างเหนือและใต ้ของทวีปตะวันออก พวกเขาถูกแบ่งแยกกดขีเ่ พราะว่าพวก
เขาไม่มพ ี ลังเวทแม ้แต่น ้อย

ในสมัยโบราณ โลกนีถ ้ ก
ู สร ้างขึน
้ โดยเวทโบราณทีร่ า่ ยจากองค์เทพเอ็ท เวทมนตร์
้
ทีใ่ ชในสมั ยนีเ้ วอร์ชน ั ลงมาจากเวทโบราณ ดังนัน ื่ ว่าเวทมนตร์เป็ นของขวัญจาก
้ จึงเป็ นการเชอ
พระเจ ้า นีค ื สงิ่ ทีโ่ บสถ์แห่งนักบุญสอนทุกๆคน
่ อ

้ สาํ หรับเผ่าพันธุท
ดังนัน ้
์ ไี่ ม่สามารถใชเวทมนตร์ ้ สําหรับมนุษย์แล ้วเผ่าพันธุน
ได ้นัน ์ ี้
ถูกดูหมิน
่ โดยพระเจ ้า

ถ ้าอย่างนัน
้ แล ้วสตั ว์ปีศาจกลายมาเป็ นสงิ่ มีชวี ต
ิ ได ้อย่างไร สต ั ว์ปีศาจไม่ใชข ่ องขวัญ
จากพระเจ ้า แต่เป็ นภัยธรรมชาติทป ี่ รากฎขึน
้ พวกมันเป็ นแค่สตั ว์ชนั ้ ตํา่ ◌ําฮาจิเมะรู ้สก
ึ รังเกียจ
ข ้างในลึกๆกับพวกคนทีต ่ ี ความสต ั ว์ปีศาจแบบนี้

ปี ศาจนับถือพระเจ ้าคนละองค์กบ ั ทางโบสถ์ และเหมือนกับพวกกึง่ มนุษย์ทนี่ ับถือคน

ละองค์ ปี ศาจมีความถนัดเวททีส ่ งู มาก พวกเขาสามารถร่ายเวทมนตร์ทแี่ ข็งแกร่งกว่าด ้วย
ระยะเวลาทีร่ า่ ยเวทสนั ้ กว่า และเล็กกว่ารูปแบบของมนุษย์

มนุษย์นัน ั รูเพราะว่านับถือเทะคนละองค์ และแบ่งแยกกดขีพ

้ คิดว่าปี ศาจเป็ นศต ่ วกกึง่
มนุษย์ นั่นคือสงิ่ ทีท ึ แบบนีเ้ หมือนกัน สว่ นพวกกึง่ มนุษย์นัน
่ างโบสถ์สอน และปี ศาจเองก็รู ้สก ้ แค่
ต ้องการอยูอ
่ ย่างสงบสุข ทัง้ 3เผ่าพันธุแ ั เจน
์ บ่งแยกชด

( "ถ ้าไปที่ "ทะเลป่ า" คงเป็ นไปไม่ได ้ อาจจะเป็ นไปได ้ถ ้ามุน

่ หน ้าไปทะเลตะวันตก
ถ ้าจําไม่ผด
ิ มีเมืองท่าทีช ื่ เอริเซน
่ อ ็ ถ ้าผมไม่สามารเห็นพวกหูแมว อย่างนัน ้ ก็ขอไปดูนางเงือก
มันคือความฝั นของผู ้ชาย เขาอยากลองอาหารทะเลเหมือนกัน)

ว่ากันว่าเมืองนัน ้ อยูต
่ ด
ิ กับชายฝั่ งทะเลตะวันตกและมีกลุม ่ ชาวประมงกึง่ มนุษย์
อาศยั อยูท ่ น
ี่ ั่น ทีน
่ เี่ ป็ นแห่งเดียวทีพ่ วกกึง่ มนุษย์ถก
ู ปกป้ องโดยอาณาจักร นั่นเป็ นเพราะว่า 80%
ของอาหารทะเลทวีปตอนบนถูกจัดหาโดยพวกเขา มันเป็ นเหตุผลทีต ่ รงมากๆ ผมสงสย ั ว่า
เหตุผลทางด ้านศาสนาทีแ ่ บ่งแยกพวกเขาหายไปไหน? เมือ ่ เขาได ้ยินเรือ
่ งราวนี้ เขาอดทีจ ึ
่ ะรู ้สก
ไม่ได ้ว่าเขาเป็ นสุโกมิ

ผ่านทะเลตะวันตกไปจะเจอทะเลทรายขนาดใหญ่ชอ ื่ กูเรียน ทะเลทรายแห่งนีม

้ ี
ทางผ่านโอเอซส ิ ขนาดใหญ่ไปทีป่ ระเทศทีม ่ ดี ค
ุ๊ ปกครองนามว่า เอ็นคาเกะ(ancarge) และภูเขา
แห่งไฟทีย
่ งิ่ ใหญ่ ภูเขาแห่งไฟทีย
่ งิ่ ใหญ่นเี้ ป็ น 1 น 8 มหาดันเจีย้ น

8มหาดันเจีย ้ นนี้ เป็ นสถานทีอ ่ น

ั ตรายทีส ่ ด
ุ ในโลก ทีพ ่ ด
ู ถึงก่อนหน ้านี้ ป่ าฮาร์ทเซน่า
(hartzena) ก็เป็ นหนึง่ ในนัน
้ อีกทีค ่ อ
ื ดันเจีย้ นออคัสทีอ ่ างตะวันตกเฉียงใต ้ของประเทศไฮริฮ ิ
่ ยูท
เหตุผลทีพ
่ วกนีถ้ ก
ู เรียกว่า 3ใน8 มหาดันเจีย ้ นเพราะว่ามันถูกบันทึกไว ้ในประวัตศ ิ าสตร์ อีก 5
มหาดันเจีย
้ นนัน
้ ไม่เคยถูกค ้นพบ

อีกทีท่ น
ี่ ่าจะเป็ นมหาดันเจีย ้ นนัน ้ คือหุบเขาทีย ่ งิ่ ใหญ่ไรเซน็ ทีซ ่ งึ่ ขยายจาก
ตอนบนถึงตอนล่างของทวีป และทางใต ้ของ(พี)พืน ้ ทีท ี่ งั ไม่สํารวจ ทีท
่ ย ่ เี่ ห็นหิมะและนํ้ าแข็ง
ั ว่ากันว่ามีมหาดันเจีย
อย่างเด่นชด ้ นตัง้ อยู่ ชอื่ ทุง่ นํ้ าแข็งช(ี schnee)(TL note : ภาษาเยอรมัน
แปลว่าหิมะ จริงๆต ้องอ่านประมาณ ช•อี แต่มน ั ยุง่ ยากไปเลยขอใชคํ้ าว่าชล ี ะกัน)

(ทัง้ นีท
้ งั ้ นัน
้ ทะเลทรายคงเป็ นไปไม่ได ้... ไม่มท ี างเลือกนอกจากมองหาทาสที่
อยูใ่ นอาณาจักร แต่ผมเองก็ไม่มน ั่ ใจทีจ
่ ะปฎิบต
ั ก
ิ บ
ั คนอืน
่ เหมือนทาส)

เมือ่ พูดถึงอาณาจักร จะหมายถึงจักรวรรดิเ์ ฮอชาร์(Hersha) ประเทศนีเ้ ป็ นประเทศ

เกิดใหม่ทก ี่ อ ่ ตัง้ จากนักรบรับจ ้างทีส ู้ ก
่ ในศ ึ ขนาดใหญ่ ต่อต ้านพวกปี ศาจเมือ ่ 300ปี กอ่ น
จักรวรรดิม์ ช ี อื่ ในเรือ
่ งจ ้างนักรบรับจ ้างและถูกมองเป็ นประเทศศูนย์กลางด ้าน กําลังทหาร
บ่อยครัง้ ทีน ่ ักผจญภัยจับกลุม ่ อยูท
่ น
ี่ ั่น สนับสนุนในด ้านนํ าหน ้าด ้านพละกําลังและเป็ นประเทศที่
ดํามืดเลยทีเดียว

จักรวรรดิม
์ ค
ี วามคิดเกีย ้ ง่ มนุษย์ ซงึ่ รวมถึงการใชพวกกึ
่ วกับการใชพวกกึ ้ ง่ มนุษย์ใน
ฐานะทาส

่ างตะวันออกของอาณาจักรไฮริฮ ิ และกึง่ กลางสองประเทศนัน

จักรวรรดิเ์ ฮอชาอยูท ้
คือเมืองทีเ่ ป็ นกลางนามว่าฟิ วเร็น(Fyuren)เป็ น เมืองด ้านค ้าขาย ประเทศเป็ นกลางนีเ้ ป็ น
ประเทศอิสระทีไ่ ม่พงึ่ พิงประเทศอืน ่ อาศย ั ความเป็ นกลาง เมืองนีส ้ ามารถทีจ ่ ะมุง่ เน ้นไปทีก
่ าร
ขยายด ้านการค ้าขาย ถ ้าคุณมีสงิ่ ทีต ื่ เมืองฟิ วรันมีสงิ่ ทีค
่ ้องการ เชอ ่ ณุ ต ้องการ
 (แต่ถ ้าอยากกลับโลกเก่า ผมไม่สามารถหนีไปเฉยๆได ้ เวรละ, ใกล ้ได ้เวลาการฝึ ก
แล ้ว)

ในความเป็ นจริงแล ้วมันเป็ นแค่การหนีความจริงจากสถานการณ์ทเี่ ป็ นอยู่ ในเมือ ่ มันใกล ้

จะถึงเวลาฝึ กแล ้ว ฮาจิเมะรีบออกจากห ้องสมุด จากห ้องสมุดนัน ้ มีระยะทีใ่ กล ้กับพระราชวัง
ระหว่างทางคุณจะได ้เห็นและได ้ยินเสย ี งกระวีกระวาดจากผู ้คนในเมืองหลวง มีเสย ี งเด็กเล่นกัน
และพ่อค ้ากําลังโฆษณาสน ิ ค ้า ไกลออกไปคุณจะได ้ยินบางคนดุดา่ ลูกอยู่ นีค่ อื ภาพของความ
สงบสุขเหมือนทุกๆวัน

(เหมือนว่าจะไม่มส ้ ทําไมพวกเขาถึงไม่สง่ พวกเรากลับนะ)

ี งครามเกิดขึน

ฮาจิเมะฝั นถึงสงิ่ ทีเ่ ป็ นไปไม่ได ้ มันคือการหนีความจริงทีจ

่ ะมาถึงข ้างหน ้านี้

-------------------------

เมือ
่ ฮาจิเมะมาถึงสถานทีฝ ่ ึ ก มีนักเรียนจํานวนมากอยูท
่ น ี่ ั่นแล ้ว บางคนกําลังคุยกับ
คนอืน่ ในขณะทีค ่ นอืน่ กําลังฝึ กฝน ดูเหมือนว่าเขาจะมาเร็วกว่าทีค ่ ด
ิ ฮาจิเมะเดินไปหยิบดาบ
ตะวันตกทีว่ างไว ้อยูด่ ้านข ้างและฝึ กขณะทีร่ อ

ั ใดจากด ้านหลัง บางสงิ่ บางอย่างทีท

ทันทีทน ่ ําให ้ฮาจิเมะตกใจทําให ้เขาขยับ โดย
การหมุนตัวเขาจึงหลบพ ้นมันแต่มนั ทําให ้เขาเหงือ
่ ไหลออกมา เขาหันกลับไปด ้วยสห ี น ้าบึง้ ตึง
ดขาแสดงออกถึงการเหนือ ่ ยหน่าย

กลุม
่ คนทีอ ่ ยูต
่ รงนัน้ นํ าโดย ฮย ิ ามะ ไดซุเกะ คือกลุม ่ เลวร ้ายทัง้ ส ี่ (ฮาจิเมะสร ้าง
ขึน
้ มา) ตัง้ แต่การฝึ กเริม่ ต ้นขึน
้ พวกเขาพยายามกลัง่ แกล ้งฮาจิเมะเมือ ่ มีโอกาศ พวกเขาเป็ น
ครึง่ หนึง่ ของเหตุผลทีเ่ ขารู ้สกึ แย่เมือ่ ถึงเวลาฝึ ก (อีกครึง่ หนึง่ มาจากความห่วยของเขา)

"โย่, นากูโมะ กําลังทําอะไรอยู?่ ถึงแม ้ว่านายจะห่วยแตกกับดาบ ห่วยแตกสุดๆ"

"เฮ,้ ไม่ดเี ลยนะ ถึงมันจะเป็ นจริงก็เถอะ~ ก ้าก ฮา่ ๆๆ"
"ทําไมนายมาฝึ กทุกวัน? ถ ้าเป็ นฉัน ฉั นจะอายจนไม่กล ้ามา ฮๆี่ ๆ"
"เฮ,้ ไดซุเกะ ในเมือ ่ ่าสงสารมาก ทําไมพวกเราถึงไม่ชว่ ยเขาฝึ กฝนละ?"
่ หมอนีน

พวกเขาหัวเราะและยิม
้ ไปกับมันเหมือนกับเป็ นเรือ
่ งทีต
่ ลกทีส
่ ด
ุ ในโลก

"เฮ,้ ชน
ิ จินายเป็ นคนดีจงั ในเมือ่ ฉันเองก็เป็ นคนดีเหมือนกัน ฉั นเองก็จะชว่ ยด ้วย"
"เป็ นความคิดทีด่ ี ฉันเองก็เป็ นคนทีด่ ม ้
ี าก ฉั นจะใชเวลาทีม่ ค ่ ชว่ ยนาย นายควร
ี า่ เพือ
จะขอบใจนะ นากูโมะ~"

ฮายามะจะนํ าเขาไปในทีท ่ ค
ี่ นอืน
่ มองไม่เห็น ขณะทีเ่ ขาทําเหมือนสนิทสนมกับฮาจิ
เมะ เพือ ั ้ เองก็สงั เกตเห็นแต่ทําเป็ นมองไม่เห็น
่ นร่วมชน

"หวา, ชอบฝึ กด ้วยตัวเองมากกว่า คุณสามารถปล่อยผมให ้อยูต

่ วั คนเดียวได ้"
 ฮาจิเมะพยายามปฎิเสธอย่างสุภาพ

"เฮ,้ ในเมือ
่ พวกเราอุตสา่ ห์เสย
ี เวลาชว่ ยพวกห่วยแตกอย่างนาย ทําไมนายถึงพูด
แบบนี?้ จริงๆเลย ฉันทนไม่ได ้นะนี่ นายควรทีจ ่ ะอยูน ่ าชว่ ยนาย"
่ งิ่ ๆและขอบคุณพวกเราทีม

ขณะทีเ่ ขาพูดอยูน่ ัน้ เขาต่อยเข ้าทีส ่ ขี ้างของฮาจิเมะ ฮาจิเมะสะดุ ้งพร ้อมกับแสดงส ี

หน ้าทีเ่ จ็บปวดกับหมัดเมือ ่ กี้ ณ จุดนีต้ วั เลวทรามทัง้ 4ไม่ลําบากใจเลยทีจ ้ นแรงยิง่ ขึน
่ ะซอมรุ ้
ถึงแม ้ว่าจะเป็ นเรือ
่ งทีห
่ ลบเลีย ่ งไม่ได ้เมือ
่ วัยรุน
่ ชายรับรู ้ได ้ว่าตัวเอง มีพลัง มันเป็ นการแย่มากที่
กลายเป็ นเป้ าหมายของความรุนแรงของพวกเขา ฮาจิเมะไม่มพ ี ลังพอทีจ
่ ะต่อต ้านพวกเขา เขา
ได ้แต่กน ั ฟั นและยอมรับมัน

เมือ
่ พวกเขาไปถึงทีๆ่ ไม่มค
ี นของสถานทีฝ ิ ามะพุง่ ชนเข ้าหาฮาจิ
่ ึ ก ทีๆ่ ไม่มใี ครเห็น ฮย
เมะ

"เฮ,้ รีบเริม
่ กันเถอะ ถึงเวลาทีฝ
่ ึ กอย่างสนุกสนาน"

ิ ามะ ,นากาโนะ ,ไซโตะ , และคอนโด ล ้อมรอบฮาจิเมะ ฮาจิเมะยืนนิง่

ในขณะนี้ ฮย
และเตรียมตัวเอง

"อัก
้ !"

ในขณะนัน ้ เขาโดนกระแทกทีห ่ ลังจากข ้างหลัง คอนโดตีฮาจิเมะด ้วยดาบทีอ

่ ยูใ่ นฝั ก
ฮาจิเมะกรีดร ้องและก ้มหน ้าล ้มลง แต่พวกเขายังคงไม่ยอมเลิก

"เฮ,้ ทําไมนายถึงนอนหลับละ? ไหม ้~ ฉั นขอสงั่ ไฟ, "kakyu(บอลไฟ)""

นากาโนะร่ายเวท "บอลไฟ" ไปทีฮ ่ าจิเมะทีน่ อนอยูบ

่ นพืน ้ จากการทุบของคอนโด ฮา
จิเมะไม่สามารถลุกได ้เร็วพอจากความเจ็บปวดดังนัน ้ เขาจึงกลิง้ ตัวเพือ
่ หลบ เวท อย่างไรก็ตาม
ขณะทีก่ ําลังกลิง้ ตัวหลบ ไซโตะร่ายเวทเสร็จพอด

"ฉั นขอสงั่ ลม, คาเซดามะ(บอลลม)"

ลมพุง่ เข ้าทีท ี ง "อ ้อก" ได ้ยินออกมา

่ ้องฮาจิเมะอย่างจังทําให ้เขาล ้มลงอีกครัง้ เสย
จากการทีฮ
่ าจิเมะโดนเข ้าทีท่ ้อง เวทมนตร์ทรี่ า่ ยนีย
้ าวแค่ 10ซม.เท่านัน
้

แต่พลังของมันเพียงพอทีจ ่ ะน็อกนักมวยมืออาชพ ี ได ้ จากการทีม

่ อ ั ้ เลิศที่
ี าติแฟ็ กชน
ชว่ ยคนร่ายให ้มีความถนัดสูงและเพิม ่ พลังเวท ระดับสูงซงึ่ ทางอาณาจักหามาให ้ ปกติแล ้วเวท
พวกนีท้ ําได ้แค่จด
ุ ไฟและทําให ้ลมเย็นขึน
้ เท่านัน
้

"ว ้าว ,อ่อนแอสุดๆ! เฮ ้ นากูโมะ , เอาจริงหน่อยยยยยย"

ฮายามะแตะเข ้าไปทีท
่ ้องของฮาจิเมะทีล
่ ้มลงอ ้วกออกมา ฮาจิเมะพยายามควบคุม
อาการอยากอ ้วกในตัวเขา

การกลัน่ แกล ้งทีโ่ มเมว่าเป็ นการฝึ กยังดําเนินต่อไปชวั่ เวลาหนึง่ ฮาจิเมะเกร็งขากรรไกร

่ ทนต่อความเจ็บปวดขณะทีเ่ ขาหงุดหงิดกับความอ่อนแอ ของตัวเอง ปกติแล ้วต่อให ้ต่อสู ้
เพือ
ไม่ได ้ก็ต ้องตอบโต ้ได ้บ ้าง

อย่างไรก็ตามตัง้ แต่เขายังเด็ก เมือ

่ เขาเจอเหตุการณ์แบบนี้ เขาเองก็ไม่รู ้จะทําอย่างไรดี
ได ้แต่ถอยออกไป ฮาจิเมะได ้แต่บอกตัวเองว่าต ้องอดทนอย่างน ้อยก็ดก ี ว่าต่อสู ้

บางคนอาจจะคิดว่าฮาจิเมะใจดีมาก ขณะทีค ่ คิดว่าน่าอนาถ ซงึ่ ตัวฮาจิเมะเองก็ไม่รู ้

่ นอืน
ว่าอันไหนกันแน่

ขณะทีเ่ ขาเริม
่ ทนความเจ็บปวดไม่ไหว ทันใดนัน ี งโกรธของผู ้หญิงดังออกมา
้ ก็มเี สย

"ทําอะไรกันนะ?!"

เมือ ี ง พวกเขาคิดว่าโดนจับได ้แล ้ว ทีพ

่ ตัวเลวร ้ายทัง้ 4 ได ้ยินเสย ่ วกเขาคิดแบบนี้
เพราะว่าเจ ้าของเสย ี งคือคาโอริ คนทีฮ ิ ามะชอบนั่นเอง และไม่ใชแ
่ ย ่ ค่คนโอริคนเดียวเท่านัน้ ยัง
มีกลุม
่ ของคาโอริมาทัง้ กลุม ่

"หวา, อย่าเข ้าใจผิด พวกเราแค่ชว่ ยฮาจิเมะฝึ กเท่านัน

้ เอง"
"นากูโมะคุง!"

คาโอริไม่สนใจฮายามะอย่างสน ิ้ เชงิ และพุง่ ตรงไปทีฮ่ าจิเมะทีก

่ ําลังไออยู่ เมือ
่ เธอเห็น
อาการของฮาจิเมะ อย่างอืน
่ ก็ไร ้ความหมาย อย่างเชน ่ ฮย
ิ ามะ

"ฝึ กฝน? นีม่ น

ั แค่ฝึกฝนฝ่ ายเดียว"
"หวา... มันคือ..."
้ ้ แต่เขาก็เป็ นเพือ
"แค่คําแก ้ตัว ถึงแม ้ว่าฮาจิเมะไม่สามารถสูได ั ้ ของเรา อย่าทํา
่ นร่วมชน
แบบนีอ
้ กี นะ"
"ถ ้าเธอมีเวลามากเกินไปนัก ก็ฝึกฝนกันเอง"

ไม่ต ้องการเถียงอีกต่อไป ฮายามะและคนอืน

่ ๆหัวเราะแบบกลบเกลือ
่ นและจากไปอย่าง
รวดเร็ว คาโอริรก
ั ษาฮาจิเมะด ้วยเวทรักษา

"ขอบคุณ คุณชริ าซากิ เธอชว่ ยผม"

คาโอริสา่ ยหน ้าให ้เขาขณะทีด

่ เู หมือนจะร ้องไห ้

"พวกเขาทําอย่างงีก ั เธอบ่อยไหม? ถ ้าใช ่ ฉันจะ..."

้ บ

คาโอริแสดงหน ้าทีโ่ กรธออกมาและจ ้องเขม็งไปทิศทางทีต ี่ ากไป แต่ฮาจิ

่ วั เลวร ้ายทัง้ สจ
เมะหยุดเธอ
 "อ่า,ไม่บอ ่ ยหรอก ผมสบายดี ไม่ต ้องกังวลหรอกนะ
"แต่วา่ ..."

ฮาจิเมะยิม
้ ให ้คาโอริทด ื่ อย่างไม่เต็มใจ คาโอริตด
ี่ เู หมือนจะไม่เชอ ั สอนใจทีจ
่ ะปล่อยมัน
ไป

"นากูมค
ิ งุ ถ ้านายต ้องการอะไรอย่าลังเลทีจ
่ ะถาม คาโอริยน ี่ ะชว่ ยเสมอ
ิ ดีทจ

ชซิ ก
ู พ
ุ ด
ู ด ้วยรอยยิม
้ แหยงๆขณะทีเ่ ดินไปข ้างๆคาโอริ ฮาจิเมะกล่าวขอบคุณ อย่างไรก็
ตามใครบางคนกลับทําเสย ี บรรยากาศด ้วยแนวคิดผู ้กล ้า

"อย่างไรก็ตาม นากูโมะนายควรจะพยายามมากกว่านี้ การทีอ ่ อ ่ ําแก ้ตัว

่ นแอไม่ใชค
สําหรับการทีไ่ ม่พยายามเพือ ่ ให ้เก่งขึน
้ ถ ้าผมได ้ยินมาไม่ผด ิ หลังจากการฝึ กนายก็ตรงดิง่ เข ้า
ห ้องสมุด ถ ้าผมเป็ นคุณ ผมจะใชเวลาว่้ างเพือ่ ให ้ตัวเองเก่งขึน้ นากูโมะนายควรจะจริงจัง
มากกว่านี้ ผมคิดว่าฮย ิ ามะและเพือ ่ นๆพยายามทีจ ่ ะแก ้ไขนิสย ั ไม่จริงจังของนาย"

ผมจะตีความอย่างไรดี? ฮาจิเมะรู ้สก ึ มึนงงกับคําพูดนัน ื่ ในความดี

้ โคคิเป็ นคนทีเ่ ชอ
ของผู ้อืน
่ ดังนัน้ เขาจึงมองไม่เห็นว่าจริงๆแล ้ว เกิดอะไรขึน ื่ ว่ามนุษย์จะทําสงิ่ เลวร ้าย
้ โคคิไม่เชอ
เขาแค่คด ิ ว่าจะต ้องมีเหตุผลทีด ่ ท
ี พ
ี่ วกเขาทําแบบนัน้ เมือ
่ เขามองดูแล ้ว ฮาจิเมะอาจเป็ นคนก่อ
เรือ
่ ง เหมือนว่านีจ ่ ะเป็ นวิธค
ี ด
ิ ของโคคิ

โคคิไม่ได ้มีความคิดทีไ่ ม่ด ี เขาเพียงแค่แนะนํ าอย่างจริง(จรัง)จังให ้ฮาจิเมะเท่านัน้ ฮาจิ

เมะไม่มพ
ี ลังทีเ่ หลือพอทีจ ่ ะแก ้ความเข ้าใจผิดนี้ เขาคิดว่าเป็ นการเปล่าประโยชน์ทจ
ี่ ะเถียงกับ
คนอย่างโคคิทม ี่ แ
ี นวคิดความ ยุตธิ รรมอย่างแรงกล ้า

ิ ก
ชซ ู ผ
ุ ู ้เข ้าใจทุกอย่างได ้แต่ถอนหายใจและขอโทษต่อฮาจิเมะ

"ขอโทษด ้วยนะ โคคิไม่ได ้คิดเลวร ้ายอะไรหรอก"

"อะฮะฮะ ไม่เป็ นไร ผมเข ้าใจ"

ฮาจิเมะตอบกลับด ้วยรอยยิม
้ เขาลุกขึน ื้ ผ ้า
้ และปั ดฝุ่ นบนเสอ

"หวา การฝึ กจะเริม

่ แล ้ว ไปกันเถอะ"

ฮาจิเมะขอให ้ทุกๆคนกลับไปทีส ่ ถานทีฝ

่ ึ ก คาโอริยงั ดูเป็ นห่วงอยูแ ิ ใจที่
่ ต่ฮาจิเมะตัดสน
จะทําเป็ นไม่มองเห็นมัน ซงึ่ เป็ นเรือ
่ งปกติ เขาไม่ต ้องการโดนผู ้หญิงโอ๋เหมือนเด็กทารก

เมือ่ พวกเขาไปถึงสถานทีฝ ่ ึ ก ฮาจิเมะได ้แต่ถอนหายใจอย่างหนักต่อเหตุการณ์วันนี้

อนาคตชา่ งดูไม่แน่นอนเหลือเกิน
--------------------------------

หลังจากการฝึ กจบลงแล ้ว ปกติแล ้วจะเป็ นชว่ งเวลาว่างก่อนมือ ้ เย็น แต่ครัง้ นีเ้ มลห
ยุดพวกเขาไว ้เพือ ่ งสําคัญ เหล่านักเรียนต่างสงสย
่ ประกาศเรือ ั ในสงิ่ ทีเ่ ขาจะพูด เมลใชเส ้ ย ี งทุ ้ม
ลึกเพือ
่ ประกาศ

"การฝึ กในวันพรุง่ นี้ พวกเราจะเข ้าไปที่ ออคัสดันเจีย

้ น อุปกรณ์จําเป็ นได ้เตรียมพร ้อม
ั ว์ปีศาจนอกเมืองหลวงต่างจากเมืองหลวงโดยสน
ไว ้แล ้ว ขอให ้ระลึกไว ้ว่าสต ิ้ เชงิ เตรียมพร ้อม!
สําหรับวันนีร้ บ
ี นอน เลิกได ้"

หลังจากทีพ
่ ด
ู แล ้วเขาก็รบ ี งพูดคุยเกีย
ี จากไป เหล่านักเรียนรีบกลับไปพร ้อมเสย ่ วกับ
เรือ
่ งทีป
่ ระกาศ ฮาจิเมะมองท ้องฟ้ าและคิดว่า

(....ไม่แน่นอนจริงๆ)

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 4 การพูดคุยใต้แสงจ ันทร์

ออคัสดันเจีย
้ น

นีเ่ ป็ นดันเจีย
้ นขนาดใหญ่ทม ี ที งั ้ หมด 100 ชน ั ้ เป็ นหนึง่ ในแปดดันเจีย ้ นทีย่ งิ่ ใหญ่ ยิง่
คุณลงลึกไปมากเท่าไหร่ สต ั ว์ปีศาจยิง่ แข็งแกร่งขึน ้ เท่านัน ้ แต่มน ั ก็ยงั เป็ นดันเจีย ้ นทีโ่ ด่งดังมาก
สําหรับนักรบรับจ ้างและนักผจญภัย สถานทีน ่ เี้ องก็เป็ นสถานทีฝ ่ ึ กฝนทีด ี ากสาํ หรับคนทีเ่ ริม
่ ม ่ ต ้น
นั่นเป็ นเพราะว่าเป็ นการง่ายทีจ ่ ะวัดความแข็งแกร่งของสต ั ว์ปีศาจจากจํานวน ชน ั ้ ของดันเจีย ้ น
สต ั ว์ปีศาจเองก็มห ี น
ิ เวทมนตร์ทด ี่ ก
ี ว่าสต ั ว์ปีศาจในป่ า

หินเวทมนตร์คอ ื ศูนย์กลางของสต ั ว์ปีศาจและเป็ นสงิ่ ทีใ่ ห ้พลังแก่พวกมัน ยิง่ หินมี

ขนาดใหญ่และคุณภาพดีมากเท่าใด สต ั ว์ปีศาจยิง่ เก่งมากเท่านัน้ หอนเวทมนตร์ถก ้ น
ู ใชเป็
วัตถุดบ
ิ ในการสร ้างสูตรเวทมนตร์ ไม่เพียงแค่เราสามารถวาดรูปแบบเวทมนตร์เพือ ่ ร่ายเวท เรา
ยังสามารถวาดผ่านผงทีส ่ ร ้างจากหินเวทมนตร์ได ้อีกด ้วย ใชหิ ้ นทีไ่ ม่มเี วทมนตร์เพือ ่ สร ้าง
วงกลมเวทจะทําให ้ความแรงลดลงไปหรึง่ ในสาม

สรุปง่ายๆ มันจะเป็ นการดีกว่าทีจ ้ นเวทมนตร์ชว่ ยในการร่ายเพราะมันจะทําให ้มี

่ ะใชหิ
ประสทิ ธิภาพมากขึน ้ และอีกอย่างหินเวทมนตร์ถก ้
ู ใชในการสร ้างเครือ ้ วี ต
่ งมือเวทมนตร์ทใี่ ชในช ิ
ประจําวัน ซงึ่ ทําให ้หินเวทมนตร์เป็ นทีต
่ ้องการอย่างมาก ทัง้ ทหารและคนทั่วไปต ้องการมันเป็ น
อย่างมาก
 อย่างไรก็ตาม สต ั ว์ปีศาจทีม
่ ห
ี อนเวทมนตร์คณ ้
ุ ภาพสูงสามารถใชเวทมนตร์ พเิ ศษได ้
เวทมนตร์พเิ ศษไม่ต ้องการการร่ายเวทย์หรือวงกลมเวทย์ในการใชเวทย์ ้ ั ว์ปีศาจไม่สามารถ
สต
้
ใชเวทมนตร์ ทห ี่ ลากหลายได ้แต่มน ั ไม่ต ้องการการร่ายเวทย์ หรือวงกลมเวทย์ เวทมนตร์พเิ ศษ
นีเ่ องทีท
่ ําให ้สต ั ว์ปีศาจอันตราย

เหล่านักเรียนแะอัศวินนํ าโดยเมลมาถึงเมืองฮอร์แหลด(horlad) ทีๆ่ นักผจญภัยจะมา

พักก่อนทีจ ่ ะตรงไปดันเจีย ้ น พวกเขาพักทีโ่ รงแรมทีอ ่ าณาจักรจัดหาให ้มือใหม่ทเี่ ริม
่ ฝึ กฝน ฮาจิ
เมะทีไ่ ม่ได ้เห็นห ้องธรรมดาเป็ นเวลานานกระโจนเข ้าหาเตียง ห ้องทัง้ หมดถูกออกแบบมาเพือ ่ ที่
พักสองคนแต่มแ ี ค่ฮาจิเมะเท่านัน
้ ทีไ่ ด ้อยู่ คนเดียว เขาสามารถปล่อยตัวตามสบายได ้ เขาไม่
เหงาเลยสก ั นิด

พรุง่ นีจ
้ ะเป็ นวันทีพ
่ วกเขาจะท ้าทายดันเจีย ้ น ณ เวลานีพ ้ วกเขาจะไปถึงแค่ชน ั ้ สบ
ิ
เท่านัน
้ ถ ้าไปถึงแค่นัน ้ คนทีอ ่ อ
่ นแอแบบฮาจิเมะคงไม่เป็ นไรถ ้าอยูด ่ ้านหลัง อย่างไรก็ตามฮาจิ
เมะต ้องการขอโทษทีเ่ ป็ นตัวถ่วงคนอืน ่ ๆ ถ ้าเป็ นไปได ้เขายินดีทจ
ี่ ะอยูท ่ เี่ มือง...เขาจะได ้ไม่ต ้อง
มามองบรรยากาศ (TL note : เอ่อ..จะเอาสายชา่ งทีไ่ ม่มส ี กิลโจมตีไปลุยดันเพือ ่ ...? ไม่ใชเ่ กม
ro นะเหวย อีกอย่างตีไปก็ไม่ได ้ประสบการณ์)

หลังจากทีเ่ ขาอ่านหนังสอ ื เกีย ั ว์ปีศาจทีย

่ วกับสต ่ ม
ื จากห ้องสมุดได ้ระยะเวลา หนึง่ เขา
ตัดสน ิ ใจทีจ ่ ะนอนเชา้ ฮาจิเมะได ้ฝึ กฝนความสามารถการนอนได ้สมบูรณ์แบบตอนทีเ่ ขายังเรียน
หนังสอ ื อยู่ ตอนทีเ่ ขากําลังสปั หงกก็มค ้ ส
ี นเคาะประตูห ้องเขา ถึงแม ้มันจะยังเชาอยู ่ าํ หรับฮาจิ
เมะทีอ ่ ดนอนบ่อยๆตอนอยูญ ่ ปี่ น ุ่ แต่ตอนนีเ้ ทีย่ งคืนแล ้วบนโลกทอทัส ฮาจิเมะกังวลเล็กน ้อยว่า
เป็ นฮย ิ ามะแต่เมือ่ เขาได ้ยินเสย ี งเขาก็คลายความ กังวลลง

"นากูโมะคุง, ตืน ่ รือเปล่า? ฉั นเอง ชริ าซากิ ขอรบกวนสก

่ อยูห ั ครูไ
่ ด ้ไหม?"

"เกิดอะไรขึน้ ? เขาตัวแข็งสก ั ครูห

่ นึง่ ก่อนทีเ่ ขาจะรีบวิง่ ไปทีป
่ ระตู เขาปลดล็อค
และเปิ ดประตู คาโอริยน
ื อยูต
่ รงนัน้ ด ้วยชุดนอนสข ี าว

"พูดว่าอะไรนะ??"
"เอ๋"

่ เจอภาพนีเ้ ข ้า ฮาจิเมะเผลอพูดสาํ เนียงคันไซและทําท่าสุโกมิ (TL note :

เมือ
ท่าทีเ่ วลาตลกใช)้ คาโอริไร ้คําพูดเพราะเธอได ้ยินไม่ชด ั นัก ฮาจิเมะเริม
่ รวบรวมสติอย่างรวดเร็ว
เขาพยายามทีจ ่ ะไม่มองมากนัก ถึงแม ้ว่าเขาไม่สนใจคาโอริมากนักแต่เขาก็ยังเป็ นวัยรุน ่ อยู่ การ
แต่งกายของคาโอริคอ ่ นข ้างกระตุ ้นมากเกินไป

"หวา, ไม่มอี ะไร เอ, เกิดอะไรขึน

้ เหรอ? เธอมีอะไรบอกฉั นหรือเปล่า"
"ไม่มอี ะไรหรอกแค่อยากคุยกับเธอนะ ฉันรบกวนเธอหรือเปล่า?"
ิ เข ้ามาก่อน"
"เชญ

ตอนแรกเขาคิดว่าเกีย
่ วกับการเดินทางในวันพรุง่ นี้ แต่ทา่ ทางของคาโอริทําลาย
ความคิดนีอ ้
้ ย่างรวดเร็ว ภาพชอนตามองช า่ งรุนแรงจริงๆ มันได ้ผลสุดๆ! เธอสงั เกตเห็นประตูท ี่
 ิ
เปิ ดและคําเชญ

"ตกลง"

ไม่มแี ม ้แต่การระมัดระวัง เธอเข ้าห ้องด ้วยความดีใจ เธอนั่งอยูท ่ โี่ ต๊ะใกล ้หน ้าต่าง ฮาจิ
เมะเตรียมนํ้ าชาให ้อย่างไม่รู ้ตัวขณะทีเ่ ขายังดูสบั สนเล็กน ้อย ถึงแม ้ว่ามันจะเป็ นแค่ชาซองทีท ่ ํา
ให ้เหมือนชาดํา เขาเตรียมให ้พอสําหรับสองคนและยืน ่ ให ้เธอ ฮาจิเมะนั่งฝั่ งตรงข ้ามเธอ

"ขอบคุณ"

คาโอริหยิบชาปลอมและดืม ่ อย่างมีความสุข แสงจันทร์ทส ่ งผ่านหน ้าต่างทําให ้เธอดูม ี

ี่ อ
ประกาย ทําให ้ดูเหมือนมีวงแหวนเทพอยูร่ อบๆผมอันเงางามของเธอ เธอดูคล ้ายนางฟ้ า ไม่ม ี
แม ้แต่ความคิดอกุศล ฮาจิเมะตืน่ ตะลึงไปกับความบริสท ุ ธิข
์ องคาโอริ เขาไดสติกลับมาเมือ ่ เขา
ี งวางแก ้วของคาโอริ ฮาจิเมะดืม
ได ้ยินเสย ่ ชาเพือ
่ สงบสติของเขา เขาไอออกมาเล็กน ้อยเพราะ
ดืม
่ ชาเร็วเกินไป น่าอายเหลือเกิน

คาโอริหวั เราะให ้กับท่าทางของเขา ฮาจิเมะรีบพูดขึน

้ มาเพือ
่ กลบเกลือ
่ นความอายของ
เขา

"เธอต ้องการพูดเรือ
่ งอะไรเหรอ? เกีย
่ วกับพรุง่ นีห
้ รือเปล่า?"

คาโอริผงกหัวตอบรับคําถามของฮาจิเมะ ไม่เหมือนกับทีเ่ ธอยิม

้ ออกมาเมือ
่ กีน
้ ี้ เธอทํา
หน ้าไม่สบายใจ

"เกีย
่ วกับการเดินทางไปดันเจีย
้ นวันพรุง่ นี้ ฉั นต ้องการให ้ฮาจิเมะอยูท
่ น
ี่ ี่ ฉั นจะหว่านล ้อม
และอธิบายครูฝึกและทุกๆคนให ้เอง ดังนัน
้ ได ้โปรด!"

เธอยืน่ ตัวเข ้ามาขณะทีเ่ ธอขอร ้องต่อฮาจิเมะ ฮาจิเมะเกิดอาการมึนงง ถึงแม ้ว่าฮาจิเมะจะ

เป็ นตัวถ่วง แต่นไ ี่ ม่เกินไปเหรอ?

"เอ่อ... ผมรู ้ว่าผมเป็ นตัวถ่วง... แต่ในเมือ

่ ผมมาถึงแล ้ว ผมคิดว่าคงไม่สามารถอยูเ่ ฉยๆ
ได ้"
"เธอเข ้าใจผิดแล ้ว ฉั นไม่ได ้หมายถึงเธอเป็ นตัวถ่วง"

คาโอริพยายามแก ้ความเข ้าใจผิด เธอคิดว่าเธอรีบร ้อนเกินไป เธอเอามือไว ้ทีอ

่ อกพร ้อม
กับหายใจลึก มันทําให ้เธอสงบขึน
้ นิดหน่อย เธอรีบขอโทษอย่างสงบ

"ฉั นมีความรู ้สกึ ทีไ่ ม่ด ี ตอนทีฉ

่ ั นนอนหลับเมือ
่ กี้ ฉั นฝั นถึงเธอยืนอยูต
่ รงนัน
้ เมือ
่ ฉั นเรียก
เธอ เธอไม่แม ้แต่รับรู ้ เมือ
่ ฉั นไล่ตามเธอ ฉันไล่ตามเธอไม่ทน ั และสุดท ้าย..."

่ ะพูดสว่ นทีเ่ หลือ ต ้องการทีจ

เธอเหมือนกับกลัวทีจ ่ ะฟั งสว่ นทีเ่ หลือ ฮาจิเมะร ้องขอขอให ้
เธอพูดต่อ
 "สุดท ้าย?"

ด ้วยอาการสะดุ ้ง คาโอริเงยหน ้าขึน ี น ้าทีเ่ หมือนร ้องไห ้ และเธอกัดริมฝี ปาก

้ มาด ้วยสห

"เธอหายไป"
"เข ้าใจละ"

พวกเขานั่งเงียบสก ั ครูห ่ นึง่ ก่อนทีฮ

่ าจิเมะจะมองไปทีค ่ าโอริทยี่ ังก ้มหัวลง มันเป็ นฝั นทีล ่ าง
ไม่ดม ี ากๆแต่มนั ก็ยงั เป็ นแค่ความฝั น ด ้วยเหตุผลแค่นัน ้ พวกเขาต ้องไม่อนุญาติให ้เขาอยูท ่ น
ี่ ี่ ถ ้า
เรือ
่ งนีอ
้ นุญาติ คนในห ้องต ้องมีปัญหาแน่นอน ถ ้าเรือ ่ งนีเ้ กิดขึน
้ เขาต ้องไม่เป็ นทีต ่ ้อนรับอีก
ต่อไป เขาไม่มท ี างเลือกนอกจากไป เพือ ่ ให ้ความมัน
่ ใจกับคาโอริ คาโอริพด ี งที่
ู ด ้วยนํ้ าเสย
อ่อนโยนมากทีส ่ ด
ุ เท่าทีเ่ ป็ นไปได ้

"ความฝั นก็คอ ื ความฝั น ชริ าซากิซงั ตอนนีเ้ รามีทงั ้ เมลและอัศวินทีม

่ ป
ี ระสบการ์ณร่วม
ทางกับเรา มีคนทีแ ่ ข็งแกร่งหลายคนเชน ่ โคคิรว่ มทางกับเรา พูดได ้ว่า หัองเราทัง้ ห ้องนัน
้ สุด
ึ สงสารศต
ยอด ฉันรู ้สก ั รูมากกว่า ฉั นอ่อนแอและอาจเป็ นเพราะว่าฉันโชว์ความอ่อนแอออกมา
และนั่นทําให ้เธอฝั น"

คาโอริจ ้องมองฮาจิเมะด ้วยความกังวลขณะทีเ่ ขาพูด

"แต่...แต่...ฉั นยังกังวล"
"ถ ้าอย่างนัน
้ "

ฮาจิเมะดูอายขณะทีเ่ ขามองตรงไปทีด
่ วงตาของคาโอริ

"เธอจะปกป้ องฉั นได ้ไหม"

"เอ๋?"

เขารับรู ้สงิ่ ทีเ่ ขาพูดเมือ

่ กีแ ี ดง
้ ละในฐานะผู ้ชายมันทําให ้เขาอาย ใบหน ้าของเขาเป็ นสแ
และโชว์ความอับอาย ในห ้องทีถ ่ ก ่ งด ้วยแสงจันทร์ คาโอริเข ้าใจสถานการณ์ด ี
ู สาดสอ

"เธอเป็ นผู ้รักษาใชไ่ หม คาโอริ? ผู ้รักษาเป็ นอาชพ ี ทีม

่ ค
ี วามสารถด ้านเวทรักษา ไม่วา่
อย่างไรก็ตาม ต่อให ้ฉันบาดเจ็บ เธอก็สามารถรักษาฉันได ้ เธอจะปกป้ องฉันด ้วยพลังนีไ้ ด ้ไหม?
ถ ้าได ้, ผมเชอื่ ว่าผมจะไม่เป็ นไร"
(TL note : ผมเห็น death flag ตัวเอกพูดงีท ้ ไี ร ไม่พก ิ ารก็ตาย - -')

คาโอริจ ้องมองไปทีเ่ ขาเล็กน ้อย ฮาจิเมะข่มความอายอย่างถึงทีส

่ ด
ุ และพยายามทีจ
่ ะ
ไม่หลบสายตาของคาโอริ ถึงแม ้ว่าตัวเขาจะสน ั่ ก็ตาม

สาเหตุใหญ่ทท ึ ไม่ปลอดภัยคือความไม่รู ้ คาโอริในตอนนีน

ี่ ําให ้รู ้สก ้ ัน
้ กังวลว่าอาจจะมี
บางสงิ่ บางอย่างโจมตีฮาจิเมะ ซงึ่ เป็ นการง่ายทีจ ่ ะให ้จิตใจสงบลงถ ้ามีความมัน ่ ใจทีจ ิ ใน
่ ะเผชญ
สงิ่ ที(่ ไรู ้)ไม่รู ้ทีน
่ ่าจะโจมตีเขา
 พวกเขามองหน ้ากันชว่ งระยะเวลาหนึง่ ก่อนทีค
่ วามเงียบนัน
้ หายไปเมือ
่ คาโอริเริม
่ ยิม
้ ขึน
้

"เธอไม่เคยเปลีย
่ นเลยนะ นากูโมะคุง"
"?"

ี น ้าสงสย
ฮาจิเมะทําสห ั ออกมาเมือ
่ ได ้ยินสงิ่ ทีค
่ าโอริกล่าว คาโอริหวั เราะออกมาเมือ
่
ี น ้านัน
เห็นสห ้

"นากูโมะคุง, เธออาจจะคิดว่าเราเจอกันครัง้ แรกตอนมัธยมปลาย แต่ฉันรู ้จักเธอตัง้ แต่ ม.

2แล ้ว"

การเปิ ดเผยนีท้ ําให ้ฮาจิเมะตาโตด ้วยความชอ ็ ก เขาพยายามนึกถึงอดีตอย่างรวดเร็ว แต่

เขาจําไม่ได ้เลยว่าเจอกันตอนไหน ฮาจิเมะสง่ เสย ี งครางออกมาขณะทีก ่ ําลังนึกและ(นั)้ นั่นทํา
ให ้คาโอริหวั เราะคิก คักใสเ่ ขา

"มันเป็ นการเจอกันด ้านเดียว ครัง้ แรกทีฉ ่ ั นเจอเธอนัน

้ เธอกําลังอยูใ่ นท่าหมอบกราบ
(dogeza) ซงึ่ เธอทีก
่ ําลังทําท่านัน
้ อยู(่ นัน
้ ) จึงมองไม่เห็นฉั น"
"หมะ-หมอบกราบ!?"

ทําไมเธอถึงเห็นเขาในท่าทีไ่ ม่เข ้าท่าเลย? ร่างกายฮาจิเมะเริม่ สนั่ อีกครัง้ แต่ครัง้ นีด

้ ้วย
เหตุผลทีต
่ า่ งออกไป ทีไ่ หนแะเวลาไหนทีเ่ ธอเห็นเขาในท่านัน ้ ? เขาพยายามค ้นหาความทรงจํา
เขาอย่างควบคุมไม่ได ้ คาโอริหวั เราะคิกคักเมือ่ เธอเห็นฮาจิเมะทําสหี น ้าตลกหลายๆแบบ

"ใช,่ ฉั นเห็นเธอถูกล ้อมรอบด ้วยคนทีน

่ ่ากลัว ถึงแม ้ว่าพวกเขาจะถ่มนํ้ าลายใสเ่ ธอ
ราดนํ้ าใสเ่ ธอ กระทืบเธอ แต่(ที)เธอไม่หยุด สุดท ้ายพวกเขาก็ยอมแพ ้
"ฉั นโชว์ภาพทีไ่ ม่น่าดูซะแล ้ว..."

ฮาจิเมะรู ้สกึ อยากตายนิดหน่อย มันเหมือนกับว่าเธอเห็นเขาในชว่ งทีเ่ ขายังเป็ นจูนิ

เบียว(TL note : เผือ ่ ไม่รู ้จักจูนเิ บียวนะครับ เป็ นอาการของเด็กทีท ่ ําท่าทาง คําพูดและการแต่ง
กายเหมือนตัวละครทีช ื่ ชอบ เชน
่ น ่ ถ ้าชอบเคนชโิ ร่จากฤทธิหมัดดาวเหนือ ก็จะไปเติมจุดเจ็ดจุด
บนอก แต่งชุดหนังโชว์อก และชอบพูดว่า"เจ ้าได ้ตายไปแล ้ว" ถ ้าหนักหน่อยก็จะคิดว่าเป็ นตัว
ละครนัน ้ เลย) และมันเป็ นภาพทีแ ่ ย่ทสี่ ด
ุ ในความทรงจําอันดํามืดของเขา ฮาจิเมะโชว์สห ี น ้าทีฮ
่ า
ไม่ออกออกมา สห ี น ้าเดียวกับตอนทีเ่ ขาพบว่าแม่ของเขาค ้นพบทีซ ่ นกองการ์ตน
่ อ ู โป๊ และวางบน
ั ้ หนังสอ
ชน ื อย่างเรียบร ้อย (TL note : ผู ้แปลเข ้าใจความรู ้สก ึ ดี T_T)

อย่างไรก็ตามคาโอริโชว์รอยยิม
้ ทีอ
่ อ
่ นโยนให ้เขา รอยยิม
้ ทีป
่ ลดปล่อยเขาจากการ
เยาะเย ้ยและดูถก
ู ตนเอง

"ไม่นะ , มันไม่ได ้ไม่น่าดู ในทางตรงกันข ้าม เมือ

่ ฉันเห็นเธอในท่านัน
้ ฉั นคิดว่าเธอ
เป็ นคนทีแ
่ ข็งแกร่งและใจดีมาก"
"หา?"

ื่ ในสงิ่ ทีเ่ ขาได ้ยินได ้ มันไม่ใชภ

ฮาจิเมะไม่สามารถเชอ ่ าพทีน
่ ่าประทับใจเลยเมือ
่ คุณ
เห็นมัน อาจจะเป็ นไปได ้ว่าชริ าซากิซงั มีความชอบสว่ นตัวกับเรือ
่ งแบบนัน
้ ฮาจิเมะคิดว่ามัน
หยาบคายทีจ ่ ะนึกถึงภาพแบบนัน

่ ชว่ ยเหลือคุณยายและหลานชายของเธอ"
"นากูโมะคุง , ฉั นหมายถึง เธอทําไปเพือ

เมือ
่ เธอพูดขึน ่ จําได ้แล ้ว มันเป็ นเหตุการณ์ชว่ งทีเ่ ขาอยู่ ม.ต ้น
้ มา ฮาจิเมะเริม

มันเริม ่ ขึน
้ เมือ
่ มีเด็กชายคนหนึง่ เกิดชนนักเลงเข ้าและกระแทกทาโกยากิใสพ ่ วก เขา
เด็กชายเริม
่ ร ้องให ้ขณะทีน ่ ักเลเริม
่ ต่อว่าคุณยาย คุณยายตืน
่ กลัวด ้วยความกลัว พวกเขาอยูใ่ น
สถานการณ์ทแ ี่ ย่มากจริงๆ

เป็ นเรือ
่ งบังเอิญทีฮ ่ าจิเมะผ่านทางนัน้ พอดี ตอนทีค ่ ณ
ุ ยายเริม่ หยิบกระเป๋ าตังค์ขน
ึ้ มา
ร่างกายเขาขยับโดยไม่รู ้สก ึ ตัว เขาไม่เคยคิดทีจ ้ อนในชวี ต
่ ะสูมาก่ ิ เขาเคยฝึ กแต่ทา่ พิเศษของจู
่ ้าน มันไม่สามารถชว่ ยได ้ในสถานการณ์แบบนีด
นิเบียวทีบ ้ งั นัน
้ เขาจึงทําท่าหมอบกราบในที่ สา
ธารณ มันเป็ นสงิ่ ทีน ่ ่าอับอายเหลือเกินสําหรับคนทีอ ่ ยูต
่ รงนัน ้ เขารู ้สกึ อยากวิง่ ไหนไปไกลๆ แต่
สุดท ้ายแล ้วมันก็เป็ นไปตามแผนและเหล่านักเลงก็จากไป

"คนทีแ ่ ข็งแกร่งจะแก ้สถานการณ์นอ ี้ ย่างง่ายดายด ้วยความรุนแรง โคคิคงปราบคนที่

ก่อปั ญหา แต่ฉันคิดว่ามีคนไม่มากนักหรอกทีก ่ ล ้าชว่ ยเหลือคนอืน ่ ถึงแม ้ว่าเขาจะไม่แข็ง แกร่ง
โดยเฉพาะคนทีย ่ อมหมอบกราบเพือ ่ ชว่ ยเหลือคนอืน ่ ความจริงแล ้วในตอนนัน ้ ฉั นกลัวมาก ฉั น
ใชข้ ้ออ ้างให ้ตัวเองว่าถ ้าฉั นแข็งแรงเหมือนชซ ิ ก ู ฉุ ั นคงชว่ ยแล ้วแต่ในความ เป็ นจริง ฉันยืนอยู่
ตรงนัน ้ และไม่ได ้ทําอะไรเลย ได ้แต่ขอให ้คนอืน ่ ชว่ ยพวกเขา"
"คุณชริ าซากิ..."
"ดังนัน้ ฉั นเชอื่ ว่าเธอแข็งแกร่งทีส่ ด
ุ เท่าทีฉ ่ ั นรู ้จัก เมือ
่ ฉันเห็นเธอตอน ม.ปลาย ฉั นดี
ใจมากทีไ่ ด ้เห็นเธอ ฉั นต ้องการเป็ นเหมือนอย่างเธอและรู ้จักเธอ แต่เธอนอนหลับประจํา..."
"อาฮะฮะ ขอโทษ"

ึ อายและเขินเมือ
ฮาจิเมะรู ้สก ่ เขารู ้ถึงเหตุผลทีค ่ าโอริอยากคุยกับเขามาก เขาหัวเราะ
แกมเหน็บแนมกับ(ความิ)ความเห็นทีด ่ ม
ี ากเกีย ่ วกับตัวเขาของคาโอริ

"ดังนัน ึ ไม่สบายใจเล็กน ้อย ฉั นจะทําให ้มัน

้ , ถึงแม ้ฉั นจะรู ้สก ่ ใจว่าเธอไม่ทําบ ้าๆแบบนี้
ตอนอยูใ่ นดันเจีย
้ นเหมือนตอนทีเ่ ธอ เจอพวกนักเลง"

คาโอริมองไปทีฮ
่ าจิเมะด ้วยความมุง่ มัน
่

"ฉั นจะปกป้ องเธอเอง นากูโมะคุง"

ฮาจิเมะยอมรับความมุง่ มัน
่ ของเธอ เขามองตรงไปทีเ่ ธอและพยักหน ้า

"ขอบคุณ"

หลังจากนัน้ ฮาจิเมะหัวเราะแกมเหน็ บแนมให ้ตัวเอง หน ้าทีข ่ องผู ้ชายและผู ้หญิง

ั เปลีย
สบ ่ นกันโดยสนิ้ เชงิ อย่างไม่ต ้องสงสย
ั คาโอริทําตัวเป็ นผู ้กล ้า ขณะทีฮ่ าจิเมะเป็ นผู ้หญิงที่
 ่ เหลือ เขาไม่สามารถชว่ ยอะไรได ้นอกจากหัวเราะให ้กับสถานการณ์ทแ
รอความชย ี่ ปลก
ประหลาดนี้

พวกเขาคุยกันต่ออีกสก ั ครูก
่ อ
่ นทีค
่ าโอริจะกลับห ้องไป ขณะทีฮ ่ าจิเมะนอนลงบนเตียง
เขาคิดถึงสงิ่ ต่างๆ เขาต ้องการทําบางสงิ่ บางอย่างทีท ่ ําให ้เขามีประโยชน์กบั คนอืน
่ เขาไม่อยาก
เป็ นคนทีไ่ ร ้ความสามารถ มันไม่เหมาะกับตัวเขาเลยทีจ ่ ะคอยแต่พงึ่ พาคนอืน่ ฮาจิเมะนอนหลัว
ด ้วยความมุง่ มัน่ ทีจ
่ ด
ุ ขึน
้ มาใหม่ในใจของเขา

-----------------------------------

ไม่มใี ครสงั เกตถึงคนทีจ

่ ้องมองคาโอริหลังจากออกจากห ้องของฮาจิเมะ เขา(ที)่ ทําส ี
หน ้าบิดเบีย
้ วน่ารังเกียจบนใบหน ้าของเขา

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 5 ก ับด ัก

ตอนนีฮ
้ าจิเมะและปาร์ตรี้ วมตัวกันอยูบ
่ นลานกว ้างหน ้าทางเข ้า ออคัสดันเจีย
้ น

สําหรับฮาจิเมะ เขานึกถึงทางเข ้าทีด ่ ม

ู ด
ื มนแต่ทาเข ้ากลับเหมือนทางเข ้า
พิพธิ ภัณฑ์ มีแม ้กระทัง่ เคาเตอร์ต ้อนรับอยูห่ น ้าทางเข ้า มีพสี่ าวในชุดยูนฟ ิ อร์มยิม
้ อยูข
่ ณะที่
กําลังตรวจเชค ็ คนออกและคนเข ้าดันเจีย ้ น ค่อนข ้างชด ั เจนว่า ทีน่ เี่ ป็ นทีๆ่ คนมาลงทะเบียนด ้วย
แผ่นสถานะ พวกเขาสามารถบันทึกได ้ว่าใครหายไปในดันเจีย ้ นโดยใชส้ งิ่ นี้ ด ้วยการทีส ่ งคราม
ใกล ้เข ้ามาแล ้ว พวกเขาไม่ต ้องการเสย ี คนมากเกินไป

ในลานกว ้างใกล ้ทางเข ้า มีแผงขายของจํานวนมากเรียงกัน ร ้านค ้าต่างแข่งขัน

กันเอง มันเหมือนกับงานเทศกาล สถานทีน ่ เี้ ป็ นสถานทีโ่ ด่งดังในการหาเงินเพราะว่าคน
สว่ นมากมารวมตัวกันตรง นี้ ชน ั ้ บนๆของดันเจีย ้ นนีเ้ ป็ นทีน
่ ย
ิ ม มีคนมากมายหลายคนทีต ่ ้องการ
ท ้าทายดันเจีย ้ น บางคนทําอย่างจริงจัง ในขณะทีบ ่ างคนแค่ต ้องการเอาชวี ต ิ ไปเสย ี่ ง ดูเหมือน
จะมีอาชญากรรมมากมายอยูท ่ างตรอกด ้านหลังใกล ้กับดันเจีย ้ น ในประเทศนี้ ด ้วยความ
ชว่ ยเหลือจากสมาคมนักผจญภัย ได ้ก่อตัง้ ปฎิบต ิ ารและสงิ่ ก่อสร ้างเพือ
ั ก ่ จํากัดอาชญากรรม
เพราะว่าสงครามยัง ไม่จบสน ิ้ ซงึ่ เป็ นประโยชน์อย่างมากเพราะว่าคุณสามารถซอ ื้ และขายวัสดุ
ทีน่ แ
ี่ ละยังใกล ้ กับดันเจีย
้ นอีกด ้วย

ขณะทีเ่ หล่านักเรียนมองไปรอบๆเหมือนคนบ ้านนอก พวกเขาเดินตามหลังเมล

เหมือนลูกเป็ ด

------------------------------

ข ้างในดันเจีย
้ นนัน
้ แตกต่างจากข ้างนอกโดยสน ิ้ เชงิ ไม่มแ
ี สงมากนัก แต่ข ้างหน ้า
ทางเดินมีแสงสอ ่ งอยู่ ทางเดินมีความกว ้างและยาว 5 เมตรมันเป็ นไปได ้ทีจ ่ ะมองออกไปโดย
ปราศจากเวทแสงและคบเพลิง หินพิเศษสเี ขียวทีถ ่ ก
ู ฝั งบนผนัง สอ ่ งแสงไปทั่วดันเจีย
้ น ออคัส
้ นดูเหมือนมีสายแร่ขนาดใหญ่ของหินสเี ขียวเหล่านี้
ดันเจีย

ปาร์ตแี้ ปรรูปขบวนและเดินตรงไปข ้างหน ้า สก ั ครูห

่ นึง่ , ไม่มอ
ี ะไรเกิดขึน
้ จนกระทัง่ พวก
เขาไปถึงห ้องขนาดใหญ่ ห ้องนีม้ รี ป
ู ร่างคล ้ายโดมและมีเพดานสูงประมาณ 7-8เมตร ลูกบอลขน
ปุกปุยสเี ทาไหลออกมาจากรูบนผนัง

"เอาละ , กลุม ้ มาข ้างหน ้า สว่ นคนอืน

่ ของโคคิก ้าวขึน ่ ๆถอยหลัง! พวกเราจะสบั เปลีย
่ น
กันสาํ หรับกองหน ้า เตรียมพร ้อม! สต
ั ว์ปีศาจข ้างหน ้านีเ้ รียกว่า มนุษย์หนู(ratman) พวกมันไม่
แข็งแรงหรืออันตรายมากนักแต่วา่ พวกมันเร็ว ค่อยๆไปอย่างมัน ่ คง"

เหมือนทีเ่ ขาพูด มนุษย์หนูกระโดดมาทีพ่ วกเขาด ้วยความเร็ว ตาสแ ี ดงของมันสอ ่ ง

ประกายอย่างน่ากลัวระหว่างผมสเี ทาของมัน ชอ ื่ เหมาะสมกับพวกมัน มนุษย์หนูยน ื สองขาและมี
้ สว่ นบนและมีลก
กล ้ามเนือ ั ษณะคล ้ายหนู มีแค่หน ้าอกและหน ้าท ้องทีม
่ แ
ี ปดลูกเท่านัน
้ ทีไ่ ม่ได ้
ปกคลุมด ้วยขน เหมือนกับว่าพวกมันกําลังโชว์หน ้าท ้อง
 กองหน ้าประกอบไปด ้วยโคคิและกลุม ่ ของเขา เมือ ิ ก
่ ชซ ู ท
ุ อี่ ยูด ั รู หน ้า
่ ้านหน ้าเห็นศต
ของเธอก็แข็งทือ ่ มนุษย์หนูให ้ความรู ้สกึ ทีน
่ ่าขยะแขยง โคคิ ,ชซ ิ ก ู ุ ,และเรียวทาโร่เข ้าขัดขวาง
มนุษย์หนูทพี่ งุ่ มา ขณะทีผ ่ ู ้หญิงสองคนใกล ้กับคาโอริเริม่ ร่ายเวท สองคนนีค ้ อ
ื นากามูระ เอริ
สาวแว่น ,และทานิกช ู ิ ซูสุ โลลิผู ้ชอบเคลือ
่ ไหว พวกเขาเตรียมพร ้อมทีจ ่ ะร่ายเวท พวกเขาคง
รูปแบบไว ้เหมือนกับทีพ ่ วกเขาโดนสอนมา

โคคิชกั ดาบสอ่ งประกายสข ี าวอย่างรวดเร็วจนแทบมองไม่เห็น เขาจัดการกับศต ั รูจํานวน

หนึง่ อย่างรวดเร็ว ดาบของเขาเป็ นหนึง่ ในอาติแฟ็ กทีท ่ างอาณาจักรมอบให ้เขา "ดาบศก ั ดิส ิ ธิ"์
์ ท
ั รูทโี่ ดนแสงทีอ
ดาบนีเ้ ป็ นธาตุแสง ศต ่ อกมาจากดาบจะอ่อนแอลงและเพิม ่ ความแข็งแกร่งให ้ผู ้
ั ดิส
ถือโดย อัตโนมัต ิ ถึงแม ้ว่าจะถูกเรียกว่า "ศก ิ ธิ"์ แต่มน
์ ท ั มีความสามารถที่ "สกปรก"

อาชพี ของเรียวทาโร่คอ ื "นักต่อสูด้ ้วยหมัด(fist fighter)" ดังนัน ้ บมือและ

้ เขาจึงใชสนั
สนับขาเป็ นเครือ ่ งป้ องกัน พวกมันเองก็เป็ นอาติแฟ็ ก พวกมันก่อให ้เกิดคลืน ่ กระแทกได ้ และยัง
ื่ ว่าไม่สามารถทําลายได ้ เรียวทาโร่ยน
เชอ ื อย่างสง่างามและป้ องกันไม่ให ้ตัวใดก็ตามผ่านเขาไป
ได ้ด ้วยเตะ และต่อย ถึงแม ้ว่าว่าเขาจะไม่มโี ล่ แต่เขาก็เหมือนรถถังหุ ้มเกราะขนาดใหญ่

ิ ก
ชซ ู ท
ุ เี่ หมือนซามูไรหญิง ด ้วยอาชพ ี "นักดาบหญิง" และดาบทีค ่ ล ้ายสว่ นผสมของ
ดาบชามเชอร์(shamshir)และคาตะนะ(katana) ยืนด ้วยท่วงท่าแบ็ตโทจุตซ(ึ battojutsu)และ
ั ดาบออกมา ศต
ชก ั รูทก ั ดาบนัน
ุ ตัวถูกตัดโดยทันที ท่าชก ้ สวยงามจนทําให ้อัศวินตาลาย

ขณะทีน
่ ักเรียนคนอืน
่ ๆตืน
่ ตาตืน ้
่ ใจกับการต่อสูของกลุ
ม ี งร่ายเวทก็ดงั ออกมา
่ โคคิ เสย

"ไฟแห่งความมืดทีก ่ ําลังหมุนอยู่ , จงเผาศต ั รูให ้เป็ นเถ ้าถ่าน ,สง่ พวกมันกลับคืนสู่

โลกดัง่ ขีเ้ ถ ้า, "ไฟหมุน(spiral flame)""(ใครมีชอ ื่ ดีกว่านีน
้ ํ าเสนอได ้นะครับ)

มีสามคนทีร่ า่ ยเวทออกมา และไฟหมุนสามอันก็ล ้อมรอบกลืนกินมนุษย์หนู มนุษย์หนู

ร ้องโหยหวนออกมาขณะทีไ่ ฟเผาผลาญพวกมันเป็ นขีเ้ ถ ้า

พวกเขาสงั เกตเห็นว่ามนุษย์หนูถก ู กวาดล ้างหมดแล ้ว นักเรียนคนอืน

่ ๆไม่มโี อกาศ
ั รูชน
แสดงฝี มือ ดูเหมือนว่าศต ั ้ แรกอ่อนแอเกินไปสาํ หรับกลุม
่ ของโคคิ

"ดี ,ทําได ้ดีมาก! ครัง้ หน ้าพวกเธอลองดู แต่อย่าคลายความระมัดระวังตัว"

เมลเตือนว่าอย่ามัน ่ ใจเกินไป แต่เขายิม ้ ให ้กับความสามารถของนักเรียนทีโ่ ชว์ออกมา

ถึงแม ้ว่าความเครียดจากการเจอสต ั ว์ปีศาจครัง้ แรกในดันเจีย ้ นไม่สามารถทําให ้ หายไปได ้โดย
สนิ้ เชงิ แต่เหล่านักเรียนเริม ี น ้าทีย
่ มีสห ่ ม
ิ้ แย ้ม เมลยักไหล่ของเขาให ้กับปฎิกริ ย
ิ าของเหล่า
นักเรียน

"ถึงแม ้ว่านีจ
่ ะเป็ นการฝึ กฝน , แต่อย่าลืมเกีย
่ วกับหินเวทมนตร์ นีเ่ รียกได ้ว่าทําลาย
มากเกินไปจริงๆ(overkill)"

เมือ
่ ได ้ยินคําพูดของเมล คนทีร่ า่ ยเวทในกลุม
่ ของโคคิหน ้าแดงเขินอาย
 หลังจากนัน ้ ก็ไม่มปี ั ญหาอะไร พวกเขาสูซ ้ าํ้ ๆในรูปแบบเดิมๆ ทุกๆอย่างไปได ้สวยใน
ชนั ้ แรกๆ ในทีส ่ ด
ุ พวกเขาก็มาถึงชน ั ้ ที่ 20 ซงึ่ เรียกได ้ว่าเป็ นจุดสําหรับนักผจญภัยแนวหน ้า
จํานวนชน ั ้ ทีถ
่ ก ู สํารวจของออคัสดันเจีย ้ นคือชน ั ้ ที่ 65 ผลสําเร็จนีม ้ าจากนักผจญภัยเมือ ่ 100ปี ท ี่
แล ้ว ไปถึงชน ั ้ ที่ 40เรียกได ้ว่าเป็ นระดับหัวแถวชน ั ้ ยอด ถ ้ามีใครก็ตามทีผ ่ า่ นเกินชน ั ้ ที่ 20 เรียก
ได ้ว่าระดับหัวแถว ซงึ่ สําหรับเหล่านักเรียนทีม ่ ค ี า่ สถานะเหมือนโกง ผ่านชน ั ้ ที่ 20 ได ้อย่าง
ง่ายดาย ถึงแม ้ว่าพวกเขาจะไม่คอ ่ ยมีประสบการณ์มากนักก็ตาม

กับดักเป็ นสงิ่ ทีน่ ่ากลัวทีส

่ ด
ุ ในดันเจีย ้ น ในบางสถานการณ์ มีกบ ั ดักทําให ้ตายได ้ มี
อุปกรณ์ทช ี่ อ ื่ แฟร์สโคป(fairscope)(ไม่รู ้จะเปลีย ื่ ไทยยังไงให ้ดูด ี ทับศพ
่ นชอ ั ท์เลยละกัน)
สําหรับชน
ั ้ ทีไ่ ม่ลก ึ มากนัก มันเป็ นอุปกรณ์ทต ี่ รวจจับกับดักด ้วยกระแสเวทมนตร์ เพราะว่ากับดัก
เกือบทุกชนิดในดันเจีย ้
้ นใชเวทมนตร์ แฟร์สโคปสามารถตรวจจับได ้มากกว่า 80%ของกับดัก
ระยะของการตรวจจับค่อนข ้างแคบ ดังนัน ้ จึงต ้องอาศย ั ข ้อมูลและประสบการณ์เพือ ่ ให ้ผ่านไป
อย่างราบรืน ่

เหล่าอัศวินนํ าทางพวกเขาอย่างจริงจัง (แลั)และเพราะเหตุนัน ้ พวกเขาจึงผ่านชน ั ้ ต่างๆ

อย่างราบรืน ็ กับดัก ถ ้าพวกเขาไม่รู ้ว่า
่ เมล แนะนํ าต่อพวกเขาพิเศ(ษ่ )ษว่า ถ ้าไม่รู ้แผนผังให ้เชค
มีกบ
ั ดักหรือเปล่าให ้เคลือ
่ นไหวอย่างระมัดระวัง

"เอาละ , พวกเธอ จากจุดนีเ้ ป็ นต ้นไป ไม่เพียงนอกจากจะมีปีศาจชนิดอืน ่ ๆแล ้ว พวก

ึ ว่าง่ายตัง้ แต่เข ้ามา!
มันยังร่วมมือกันโจมตีเรา(ก ้วย)ด ้วย อย่าไม่ระมัดระวังตัวเพราะว่ารู ้สก
ั ้ ที่ 20 เราจะพอแค่นก
หลังจากทีเ่ ราเคลียร์ชน ี้ อ ้
่ น! สูๆ!"

ข ้อความเสย ี งเบาของเมลสะท ้อนได ้ยินทุกคน มาถึงจุดนีแ ้ ล ้ว ฮาจิเมะไม่ได ้ทําอะไร

เป็ นพิเศษ ครัง้ หนึง่ เขาได ้ทดลองฝึ กกับสต ั ว์ปีศาจทีถ่ ก
ู เหล่าอัศวินทําให ้อ่อนแอลง เขาสร ้าง
หลุมลึกสําหรับสต ั ว์ปีศาจเพือ
่ ให ้มันตกลงไปและทิม ่ มันด ้วยดาบ จนถึงบัดนี้ เขาล ้มได ้แค่สตั ว์
ปี ศาจทีเ่ หมือนสุนัขตัวหนึง่ เท่านัน
้

ไม่มใี ครต ้องการให ้เขาเข ้าร่วมกลุม

่ ของพวกเขา โดยพืน
้ ฐานแล ้ว เขายืนอยูด ่ ้านหลัง
แนวป้ องกันจัดหาให ้โดยอัศวิน มันชา่ งน่าเวทนาเหลือเกิน อย่างไรก็ตาม เขาใชท ั ก
ั ษะ"
สนับสนุน"ซาํ้ ๆในการต่อสูเพื
้ อ่ ทีจ
่ ะพัฒนาพลังเวทมนตร์ ค่าเวทมนตร์ของเขาเพิม ่ ขึน้ มาสองจุด
้
ดูเหมือนว่าการได ้สูของจริ งจะเป็ นประโยชน์

(แม ้กระนัน
้ เขาเป็ นตัวดูดในกลุม ิ้ เชงิ ..)
่ อย่างสน

ั ว์ปีศาจทีอ
และอีก(คคั)้ ครัง้ สต ่ อ
่ นแอลงถูกโยนมาทีฮ
่ าจิเมะโดยอัศวินทีท่ ําให ้มัน
อ่อนแอลง เมือ่ มันมาถึง ฮาจิเมะแปรรูปพืน ้ ดินและถอนหายใจออกมา เมือ่ มันถูกยึดจับแล ้ว ฮาจิ
เมะเหวีย
่ งดาบฟั นสตั ว์ปีศาจ

(อย่างน ้อย ดูเหมือนเหมือนว่าความแม่นยําในการแปรรูปจะเพิม

่ ขึน
้ ทําทีละขัน
้ ให ้ดี
ทีส
่ ด
ุ ละกัน)

็ เหงือ
เขาทานยาฟื้ นฟูเวทมนตร์ในขณะทีเ่ ขาเชด ่ บนหน ้าผาก ฮาจิเมะไม่ได ้สงั เกตว่า
มีอศ
ั วินบางคนประทับใจเขา

้
อัศวินไม่ได ้คาดหวังอะไรเขาเลยในตอนแรก แต่วา่ ในการต่อสูเขากล ่ ะสูกั้ บสต
้าทีจ ั ว์
ั ว์ปีศาจทีอ
ปี ศาจและไม่ได ้ยืนอยูเ่ ฉยๆ และแน่นอน สต ่ อ
่ นแอลงแล ้ว

สาํ หรับเหล่าอัศวิน พวกเขาคิดว่าฮาจิเมะจะสูโดยใช ้ ้

ดาบเพี ยงอย่างเดียว แต่ฮาจิเมะ
้
เลือกใชความสามารถด ้านแปรรูปจํากัดความเคลือ ่ นไหวของสต ั ว์ปีศาจ เขา(ล ้มั)ล ้มพวกมันลง
ด ้วยแผนการทีน ื่ ถือทีเ่ หล่าอัศวินไม่เคยเห็นมา ก่อน "สนับสนุน" เรียกได ้ว่าเป็ นอาชพ
่ ่าเชอ ี
ชา่ งฝี มือ พวกเขาไม่คด ิ มาก่อนว่าสามารถใชทั ้ กษะการแปรรูปในการต่อสูแบบนี
้ ไ
้ ด้

ในเมือ ่ เขาไม่มอ
ี ะไรทํา ฮาจิเมะคิดทีจ
่ ะแปรรูปอาวุธ เขาคิดว่าถ ้าเขาสามารถ
ปรับเปลีย ่ นแร่ธาตุได ้ ทําไม(ขึ)้ เขาถึงไม่สามารถปรับเปลีย ่ นพืน
้ ดินได ้? เนือ
่ งจากเขาถูกราย
ล ้อมด ้วยคนทีแ ่ ข็งแกร่งและเขาสามารถ(ล ้ม)ปราบได ้เพียงนิด เดียวเท่านัน ึ ไร ้ค่า นีเ่ ป็ น
้ เขารู ้สก
ครัง้ แรกในทีส่ าธารณทีเ่ ขาโชว์แทกติก ในเมือ ่ เขาโชว์ความอ่อนแอในการฝึ กในเมืองหลวล เขา
จึงคิดค ้นยุทธวิธน ี ข
ี้ น
ึ้

พวกเขาหยุดพักสก ั ครู่ เขามองตรงไปยังตาของคาโอริ เธอมองมาทีฮ ่ าจิเมะและยิม ้

ให ้เขา ดูเหมือนว่าคาโอริจะคอยจ ้องมองเขาหลังจากประกาศเมือ ่ (คิ)คืนว่า จะ "ปกป้ อง" เขา
นั่นทําให ้ฮาจิเมะเขินอายขึน
้ มาและหลบสายตา (ท่าทาง)สห ี น ้าเธอขัดใจเล็กน ้อย ชซ ิ กู ไึ ด ้แอบ
มองสถานการณ์ทเี่ กิดขึน ้ ด ้วยใบหน ้าทีย่ ม
ิ้ น ้อยๆ เธอถามด ้วยเสย ี งอันเบา

่ วามรักตลกนิดๆใน
"คาโอริ ทําไมเธอสองคนถึงมองหน ้ากันตอดเวลา , คงไม่ใชค
้ นนะ ไม่มเี วลาสําหรับสงิ่ นัน
ดันเจีย ้ นะ"

คาโอริเขินอายกับคําล ้อเลียน เธอปฎิเสธอย่างโกรธๆ

ิ (ู กึ)กุจัง อย่าพูดประหลาดแบบนัน
"บู่ , ชซ ั ว่านากูโมะคุงสบายดีหรือเปล่า
้ ฉันแค่สงสย
แค่นัน
้ เอง!"

ิ ก
ชซ ่ บบนัน
ู รุ ู ้ว่ามันไม่ใชแ ้ แต่เธอไม่พด
ู อะไรออกมา เธอไม่อยากพูดอะไรก็ตามทีจ ่ ะ
ทําให ้เธอโกรธมากกว่านี้ แม ้ว่า(ถึ)เธอจะไม่สามารถซอ ่ นสายตาทีก
่ ําลังหัวเราะอยูไ่ ด ้ คาโอริ
เห็นดวงตาและทําท่าโกรธ

ฮาจิเมะมองข ้างๆไปทีพ ่ วกเธอ ทันใดนัน ึ มีคนจ ้องมอง สายตาทีไ่ ม่เป็ นมิตร

้ เขารู ้สก
นัน ึ ด ้านลบและดูเหมือนจ ้องแต่เขา ฮาจิเมะไม่ได ้รู ้สก
้ เต็มไปด ้วยความรู ้สก ึ ไม่คุ ้นเคยกับการจ ้อง
ึ นีไ้ ม่สามารถเปรียบเทียบได ้ ร ้ายแรงกว่ามากนัก
แบบนีใ้ นห ้องเรียน แต่ความรู ้สก

"สงสยั จัง... ผมทําอะไรลงไปงัน ้ เหรอ? ผมคิดว่าผมทําดีทส ี่ ด

ุ แล ้วถึงแม ้จะไม่ได ้เรือ
่ ง
ั ว่านีเ่ ป็ นสาเหตหรือ(เป่ )เปล่า? ผมคงไม่ได ้เริม
ก็ตาม ผมสงสย ่ หยิง่ นะ! หมายหัว?)

ฮาจิเมะถอนหายใจออกมา เขาเริม ึ ทีไ่ ม่ดท

่ มีความรู ้สก ี ค
ี่ าโอริพด
ู ถึง

่ สาํ รวจชน
ปาร์ตเี้ ริม ั ้ ที่ 20 แต่ละชน
ั ้ ของดันเจีย
้ นยาวหลายกิโลเมตรในแต่ละทิศทาง มัน
ต ้อง(ใช)่ ใชคนหลายส
้ บิ คนและหลายเดือนถึงจะวาดแผนทีท ั ้ ทีม
่ งั ้ หมดได ้ มีแค่47ชน ่ ก
ี ารทํา
แผนทีไ่ ว ้ ดังนัน
้ จึงไม่ง่ายนักทีจ
่ ะหลง และไม่น่าเป็ นห่วงมากนักทีจ ่ ะติดกับดัก

ั ้ ในสุดของชน
ชน ั ้ ที2่ 0มีโครงสร ้างทีแ
่ ปลกประหลาด มีกําแพงยืน ่ ออกมาเหมือนกับ
ถํ้าหินย ้อยและแท่งนํ้ าแข็งล ้อมรอบห ้อง บันไดไปชน ั ้ ที2
่ 1อยูด
่ ้านหน ้าห ้องนี้ ถ ้าพวกเขาถึงจุด
นัน้ การฝึ กในวันนีจ ้ ะจบลง ใน(สมัยก่อน)โบราณ พวกเขาสามารถทีจ ่ ะร่ายเวทประเภท
เคลือ่ นย ้ายได ้ แต่ในปั จจุบน
ั เป็ นไปไม่ได ้เลย พวกเขาได ้แต่กลับทางเก่าด ้วยวิธก ี ารเดิม กลุม
่
ปาร์ตผ ี้ อ
่ นคลายเล็กน ้อย เนือ ่ งจากกําแพงมีลก ั ษณะยืน ่ ออกมาทําให ้พวกเขาไปข ้างหน ้าแบบ
แถวตรง

หลังจากนัน้ เล็กน ้อย กลุม ่ า่ งสงั เกตุเริม

่ ของโคคิและเมลด ้านหน ้าหยุดลง นักเรียนทีช ่
ตัง้ ท่าเตรียมต่อสู ้

"พวกมันพรางตัว"! ให ้แน่ใจว่าระวังรอบๆด ้าน"

เมลแนะนํ าพวกเขา กําแพงยืน่ ขึน้ และสเี ริม

่ หายไปเล็กน ้อย ร่างกายทีพ่ รางอยู่
เปลีย
่ นเป็ นสดี ําเทาและพวกมันยืนสองขา มันยืน ่ อกขึน ้ และเริม
่ ทีจ
่ ะทุบเหมือนกลอง เมือ
่ มองไป
ทีพ
่ วกมันดีๆ พวกมันเป็ นปี ศาจคล ้ายกอริลา่ ทีม
่ คี วามสามารถพรางตัว

"ร็อกเมาท์(rockmounts)! ระวังทีแ
่ ขนพวกมัน พวกมันแข็งแกร่ง!"

เสยี งตะโกนของเมลสะท ้อนไปทั่วห ้องทีค ่ ล ้ายถํ้า กลุม

่ ของโคคิตรงเข ้าไปสูพวก ้
มัน เรียวทาโร่สามารถทีจ ่ ะสะท ้อนกลับแรงอัดทีม ่ าจากร็อคเมาท์ โคคิแลพชซ ิ (ู กึ)กุพยายามที่
จะล ้อมกรอบพวกมัน พวกเขาไม่สามารถวางตําแหน่งตัวเองได ้เพราะว่าพืน ้ ทีม
่ สี งิ่ กีดขวางเยอะ
เมือ ึ ว่าไม่สามารถผ่านเรียวทาโร่ไปได ้ มันถอยกลับมาเล็กน ้อยและ
่ ร็อคเมาท์รู ้สก
เริม
่ สูดหายใจลึก

"กู(ก่)กากากาาาาาาาาาาาา------------!!"

แรงชอ็ คไหลผ่านพวกเขา มันไม่ได ้ทําอันตรายแต่ทําให ้พวกเขาตัวแข็ง นีเ่ ป็ น

เวทสายพิเศษของร็อคเมาท์ "คํารามขูข ี งคํารามทีน
่ วัญ" เสย ่ ํ าพาเวทมนตร์ทท
ี่ ําให ้อัมพาต
ชวั่ คราว

แนวหน ้าของโคคิโดนเสย ี งคํารามในระยะประชด ิ ตัว และนั่นทําให ้พวกเขา

ตัวแข็งชวั่ คราว ร็อคเมาท์อาศย ั ชว่ งเวลาทีไ่ ร ้การป้ องกันนีโ้ จมตี มันยกหินและเขวีย ้ งใสก่ ลุม
่ ที่
อยูด
่ ้านข ้างคาโอริ ก ้อนหินลอยไปทีค ่ าโอริและทางแนวหน ้าไม่สามารถขยับตัวหยุดมันได ้

คาโอริและคูห
่ เู ธอยกคถาเวทย์ขน
ึ้ มาเพือ
่ สกัดก ้อนหิน ไม่มท ี วี่ า่ งพอทีจ
่ ะหลบ
มันได ้ อย่างไรก็ตาม ขณะทีพ ้
่ วกเธอกําลังใชเวทนั น
้ พวกเขากลับตัวแข็งทือ ่ อย่างไม่รู ้ตัวเมือ
่
เห็นเหตุการณ์เบือ้ งหน ้า

ก ้อนหินนัน
้ ถูกโยนมาโดยร็อคเมาท์ตวั อืน
่ อีกตัวใกล ้ๆกลุม
่ คาโครินัน
้ มันหมุนตัวที่
น่าตืน
่ ตะลึงและยืดแขนออกมา รูปร่างมันคล ้าย รูนไดเวอร์(rune diver) เสย ี งพูดว่า "คา-โอ-ริ-
จัง~!" เกือบจะได ้ยินออกมา แต่แปลก ตาของมันแดงและลมหายใจขอมันหยาบคาย คาโอริ ,
เอริ ,ซูสุ กรีดร ้องออกมาอย่างไม่รู ้ตัวและหยุดร่ายเวท

"เฮ!้ ทําไมทําแบบนัน
้ ในการต่อสู"้

อย่างเร่งรีบ เมลพุง่ เข ้าไปฆ่าร็อคเมาท์ตวั ทีอ

่ ยูใ่ นท่าพุง่ เหล่าสาวๆขอโทษต่อ
ึ ทีไ่ ม่ดย
เหตุการณ์แต่ความรู ้สก ี งั คงอยู่ หน ้าของพวกเธอซด ี ขาว

ื้ มัน
มีคนทีโ่ กรธอย่างบ ้าคลัง่ กับสถานการณ์นี้ คนทีเ่ ชอ ่ ในความยุตธิ รรมอย่างสุดกู่ ,
อามาโนะคาวะ โคคิ

"ไอ ้เลว... แกกล ้าบังอาจทํากับพวกเธอแบบนัน

้ .... ผมไม่ยกโทษให ้แน่!"

ี และรู ้สก
โคคิเหมือนจะเข ้าใจผิดว่าทําไมเหล่าสาวๆถึงหน ้าซด ึ ไม่ด ี เขาคิดว่าพวกเธอ
กลัวตอนทีก่ ําลังจะตาย , ทําให ้พวกเธอตกใจกลัวแบบนัน
้ ได ้! ไม่สามารถอธิบาย(ไก ้)ได ้
ั ญาณความโกรธเล็กๆโผล่ขเึ นมาบนใบหน ้าเขา ดาบ "โฮลีซ
สญ ่ อร์ด(ดาบศก ั ดิส ิ ธิ)์ " เหมือนจะ
์ ท
สอ่ งประกายตอบรับความรู ้สก ึ

"ปี กทีล
่ อยขึน
้ มากมายนับไม่ถ ้วน , จง(ขึน
้ )เอือ
้ มถึงสวรรค์ , soaring flash (ลําแสงที่
พุง่ ผ่าน)"
"อ๋า เจ ้าโง่!"

ไม่สนใจเสย ี งของเมล โคคิชกั ดาบขึน

้ มาไว ้บนหัวของเขาและฟาดลงมาในคราเดียว
เวททีเ่ ขาร่ายทําให ้ดาบสอ่ งแสงเข ้มออกมา เมือ่ ฟาดลงไปแสงก็ปลดปล่อยออกมา แสงผ่าร็อค
เมาท์ได ้อย่างง่ายดาย แสงของดาบพุง่ ต่อจนกระทัง่ ทําลายผนังด ้านหลัง

เศษหินร่วงลงมาจากกําแพงทีเ่ สย ี หาย โคคิสด ู หายใจและโชว์รอยยิม ้ ทีส

่ ว่างจ ้าไปให ้
สาวๆ เขาได ้ปราบสต ั ว์ปีศาจทีท
่ ําให ้พวกเธอกลัว ไม่เป็ นอะไรแล ้ว! ขณะทีก
่ ําลังจะพูดออกมา มี
คนถึงตัวเขาก่อนยิม
้ ให ้และตบเขา, เมลนั่นเอง

"อู ้!?"
ึ ยังไงแต่คณ
"เจ ้าโง่, ผมเข ้าใจว่าคุณรู ้สก ้ านีใ้ นทางแคบ ถ ้ามันถล่มลงมา
ุ ไม่ควรใชท่
คุณจะทํายังไง?"

ขณะทีเ่ มลด่า เขาสาํ ลัก โคคิพยายามทีจ

่ ะขอโทษ สาวๆเข ้าหาเขาและยิม
้ ให ้อย่างตึง
เครียดเพือ
่ ทีจ
่ ะปลอบประโลมเขา

ในขณะนัน
้ กํา(ลั)แพงทีพ
่ ังลงได ้ดึงดูดความสนใจของคาโอริ

่ งแสง"
"มันคืออะไรนะ? มันสอ

ทุกๆคนมองไปทีก่ ําแพงทีค
่ าโอริพดู ถึง สงิ่ ทีเ่ หมือนบานออกมาคือแร่ธาตุทใี่ ห ้แสงส ี
ี ออกมา มันเหมือนกับคริสตัลทีถ
ขาวซด ่ ก
ู คลุมด ้วยอินดิโคไลท์(แร่ธาตุชนิดหนึง่ ดูในอากูไ๋ ด ้
ครับ) สาวๆตืน
่ ตะลังกับความสวยงามของคริสตัลทีอ
่ ยูต
่ รงหน ้า

"โอ , นั่น(มี)มัน แกรนท์คริสตัล(grantz crystal) ขนาดใหญ่ขนาดนีห

้ าได ้ยากมาก"

เมือ่ พูดถึงเกีย
่ วกับคริสตัลแกรนท์ มันเป็ นแร่ทเี่ หมือนกับเพชรพลอย ตัวคริสตัลนัน ้ ไม่ม ี
อะไรทีพ่ เิ ศษ แต่มน ั เย็นและมีลก ั ษณะสอ ่ งประกาย มันเป็ นทีน่ ย
ิ มในหมูข
่ องผู ้หญิง แหวน ,ตุ ้มหู
,สร ้อยคอ และเครือ ่ งประดับอืน ่ ๆจะมีพวกมันเป็ นสว่ นประกอบเสมอ พวกมันได ้รับการยอมรับใน
วงกว ้างขวาง เพชรพลอยนีต ้ ด
ิ อันดับ 1ใน3ทีจ่ ะเลือกเป็ นแหวนแต่งงาน

"น่ารัก..."

ึ เคลิบเคลิม
รู ้สก ้ , แก ้มของคาโอริแดงขึน ิ ก
้ ฮาจิเมะและชซ ู เุ ท่านัน ่ งั เกตเห็น
้ ทีส

"ถ ้าอย่างนัน
้ , ฉั นจะเอามาให ้เอง!"

คนทีป
่ ระกาศขึน้ มาทันทีทน ั (ใด ้)ใดและเคลือ ิ ามะนั่นเอง เขาเขาไป
่ นทีไ่ ปข ้างหน ้าคือฮย
ใกล ้กําแพงและเอือ้ มคว ้ามันอย่างรวดเร็ว เมลตกใจกับการกระทํานัน ้

"โคละ! อย่าทําตามใจตนเอง! พวกเรายังไม่ได ้ยืนยันว่ามันปลอดภัยหรือเปล่า!"

ิ ามะทําเป็ นไม่ได ้ยินและสุดท ้ายยืนอยูข

ฮย ่ ้างหน ้าคริสตัล เมลไล่ตามฮย ิ ามะเพือ
่ หยุด
เขา ในขณะเดียวกัน หนึง่ ในอัศวินได ้ตรวจสอบเสร็จสน ิ้ ด ้วยแฟร์สโคป เขาหน ้าซด ี ลงเมือ
่ เห็น
ผลตรวจสอบ

"หัวหน ้า! มันเป็ นกับดัก!"

"หา!?"

อย่างไรก็ตามคําเตือนของพวกเขามาชาเกิ ้ นไป ตอนทีฮ ิ ามะจับแกรนท์คริสตัล เวท

่ ย
่ กระจายไปทัว่ คริสตัล กับดักถูกตัง้ ไว ้สําหรับคนทีต
มนตร์เริม ่ น
ื่ ตาตืน่ ใจไปกับคริสตัลจนไปจับมัน
อย่างไม่ ระมัดระวัง , มันเป็ นเนือ
้ เรือ
่ งทีด
่ ี มันเป็ นหนทางของโลกนี้

ในเวลาชวั่ กระพริบตา วงแหวนเวทมนตร์กระจายไปทั่วห ้อง และมันเริม

่ สว่างขึน
้ มัน
เหมือนกับฉบับก็อบปี้ ของเวททีเ่ รียกพวกเขามาโลกนี้

"ถอย! ออกจากห ้องนีเ้ ดีย

๋ วนี!้ "

ตามคํายืนกรานของเมล , ทุกๆคนเริม ่ ออกจากห ้องด ้วยความรวดเร็วแต่พวกเขาเร็วไม่

พอ เมือ
่ แสงเต็มห ้อง ทุกๆคนเหมือนรู ้สกึ ลอยไก ้ เหล่านักเรียนรู ้สก
ึ ถึงบรรยากาศทีเ่ ปลีย
่ นไป
พวกเขาโดนทุม ่ ลงบนพืน ้ (กัง)ดังตุ ้บ

ึ เจ็บทีเ่ พิม
ด ้วยความรู ้สก ่ ขึน
้ บนก ้นของเขาจากการตก ฮาจิเมะมองออกไปรอบๆ
เหมือนกับฮาจิเมะ , เพือ ่ นๆในห ้องต่างล ้มหงายหลัง เมล ,เหล่าอัศวิน และกลุม ่ ของโคคิ ลุกขึน
้
ยืนอย่างรวดเร็วและสาํ รวจไปรอบๆ เหมือนกับว่าเวทมนตร์เมือ ่ ครูน
่ เี้ ป็ นเวทเคลือ
่ นย ้าย
เนือ
่ งจากเป็ นไปไม่ได ้ทีจ
่ ะเป็ นเวทย์ปัจจุบน
ั มันต ้องเป็ นเวทย์โบราณ

พวกเขาถูกเคลือ
่ นย ้ายมาทีส ่ ะพานหินอันใหญ่ ขนาดยาวประมาณ 100เมตร ความสูง
ประมาณ 20เมตร ไม่มแ ี ม่นํ้าผ่านใต ้สะพานเพราะว่าข ้างใต ้นัน
้ มีแต่ความมืด เหมือนกับข ้างใต ้
นัน
้ เป็ นนรก

สะพานกว ้างประมาณ 10เมตรแต่มน ั ไม่มที จ

ี่ บ
ั ถ ้าคุณลืน
่ ลงไปมันจะไม่มอ
ี ะไรให ้จับเลย
และหัวคุณน่าจะลงไปอย่างแรก ทัง้ กลุม
่ นัน
้ อยูต่ รงกลางสะพาน พวกเขามองเห็นทางเดิน
่ น
นํ าไปสูช ั ้ บน

่ เขายืนยันแล ้ว เมลออกคําสงั่ ด ้วยสห

เมือ ี น ้าทีด
่ รุ ้าย

"พวกเธอ , ลุกขึน
้ เดีย
๋ วนี้ ตรงไปทีบ
่ น
ั ได เร็วเข ้า!"

เหล่านักเรียนเคลือ ่ นย ้ายอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม กับดักไม่ได ้ทําให ้ง่ายขนาดนัน ้

การถอยไม่ได ้ง่ายขนาดนัน ั ว์ปีศาจโผล่ขน
้ สต ึ้ มาจากวงแหวนเวทมนตร์ทป ี่ รากฎขึน ้ มาทัง้ สอง
ั ว์ปีศาจขนาดใหญ่ อีกด ้านหนึง่ มีเหล่าปี ศาจจํานวนมาก
ข ้าง ข ้างหนึง่ เป็ นสต

เมลมองไปทีป ี งกระซบ
่ ี ศาจขนาดใหญ่และพูดเสย ิ ว่า

"ไม่มท ี อธ"
ี าง... (มุ)เบฮม

------------------------------------------------------------------------------------------
 ี อธ
บทที่ 6 เบฮม

่ งประกายสแ
รูปแบบเวทมนตร์สอ ี ดงบนปรากฎทัง้ สองข ้างของสะพาน วงกลมเวทมนคร์บนด ้าน
ทางเดินขนาดประมาณ 10เมตร อีกอันหนึง่ ด ้านบันไดประมาณ 1เมตรแต่มจ
ี ํานวนเยอะมาก

จากวงกลมขนาดเล็กจํานวนมากมีสต ั ว์ปีศาจรูปร่างโครงกระดูกถือดาบออกมา พวก

มันถูกเรียกว่า "ทรอม โซลเยอร์(traum soldier)" สต ี าของมันเหมือนกับสขี องวงกลมเวทมนตร์
ตาของมันมีประกายและสอ ่ งแสงขณะทีม ่ องไปรอบๆ ทรอมโซลเยอร์ 100ตัวถูกเรียกออกมาแต่
จํานวนทีถ ่ ก
ู เรียกยังคงเพิม
่ ขึน
้ เรือ
่ ยๆ

ถึงแม ้ว่าจะมีทหารกระดูกจํานวนมากทางด ้านนี้ แต่สต ั ว์ปีศาจอีกด ้านหนึง่ ทําให ้เซนส ์

ด ้านอันตรายร ้องออกมา จากวงกลมเวทมนตร์ขนาด10เมตร , ปี ศาจมีสเี่ ท ้ามีความยาว10เมตรมี
สงิ่ ทีค
่ ล ้ายหมวกเกราะสวมอยูบ ั ว์ทฮ
่ นหัว ถ ้าให ้เปรียบเทียบกับสต ี่ าจิเมะเคยรู ้จัก มันใกล ้เคียง
กับไทเซราทอป อย่างไรก็ตามตาของมันสอ ่ งประกายสแ
ี ดง ขณะทีเ่ ล็บและฟั นของมันเสย ี ดส ี
กัน ไฟรวมตัวกันทีเ่ ขาบนหมวกเกราะ

เมลสง่ เสย
ี งกระซบ
ิ ออกมาว่า "เบฮม
ี อธ" ขณะทีเ่ บฮม
ี อธสูดหายใจลึกและคํารามดัง
มากออกมา

"กุรอ
ู า~า~า~าาาาาาาาาาาาาาาาา"
"สุ!?"

ี งคํารามทําให ้สติของเมลกลับคืนมา เขาเริม

เสย ่ ออกคําสงั่ ให ้ทุกคนอย่างรวดเร็ว

"อลัน! นํ าพวกนักเรียนไปทีบ ่ น
ั ไดและฝ่ าพวกทรอมโซลเยอร์! ไคล ,อีวาน ,เกล! ผม
ต ้องการขยายเวทบาเรียทีด่ ท
ี ส
ี่ ด
ุ ทีส
่ ามารถทําได ้! หยุดเดีย
๋ วนี!้ โคคิ , รีบไปทีบ
่ น
ั ไดเร็วเข ้า!"

"เดีย๋ วก่อน, คุณเมล! พวกเราจะชว่ ยด ้วย! สต

ั ว์ปีศาจทีเ่ หมือนไดโนเสาร์ตวั นัน ้
อันตรายทีส ่ ด
ุ !? พวกเราจะ..."
"โง่! นัน ี อธของจริง ด ้วยความสารถของเธอตอนนีม
้ มันเบฮม ้ น
ั เป็ นไปไม่ได ้ มันเป็ น
ั ้ 65 เมือ
ปี ศาจชน ่ นานมาแล ้ว นักผจญภัยที่ "แข็งแกร่งทีส ุ " สูกั้ บมันและไม่สามารถปราบมันได ้
่ ด
รีบจากไปเร็วเข ้า! ผมไม่สามารถให ้พวกเธอตายได ้"

ถึงแม ้ว่าเมลจะมีสหี น ้าไม่มน

ั่ ใจในตอนทีส ่ ตั ว์ปีศาจอันน่ากลัวอยูข ่ ้างหน ้า เขา "ผมไม่
สามารถทิง้ พวกคุณได ้" คือคําตอบของโคคิขณะทีย ่ นื ตัง้ มัน
่ ในขณะทีเ่ มลพยายามถกเหตุผล
กับโคคิเพือ่ ให ้เขาถอย เบฮม ี อธคํารามและเริม ่ พุง่ มาทีพ ่ วกเขา ถ ้าเป็ นอย่างงีต้ อ
่ ไป เหล่า
นักเรียนทีก
่ ําลังถอยจะโดนเหยียบถึงแก่ความตาย

เพือ
่ ไม่ให ้มันเกิดขึน
้ ทหารทีแ
่ ข็งแกร่งทีส
่ ด ิ างบาเรียสูงสุดหลายชน
ุ ของไฮริฮก ั ้ ออกมา

"ขับไล่ความมุง่ ร ้ายและภัยพิบต ั บูรณ์จากบุตรของพระเจ ้า , ใน

ั ิ , การป้ องกันอย่างสม
สถานทีศ ั ดิส
่ ก ิ ธิแ
์ ท ์ ห่งนี้ ,เจ ้าจะไม่สามารถผ่านได ้ ,"ความบริสท
ุ ธิส ั บูรณ์(absolute virtue)""
์ ม

สูตรเวทมนตร์สําหรับเวทย์นถี้ กู สลักบนกระดาษคุณภาพสูงกว ้างสองเมตร บทร่ายมีส ี่

สว่ นเพือ
่ ให ้มันทํางาน นักรบสามคนร่ายเวทอย่างต่อเนือ่ ง บาเรียปรากฎออกมาและสามารถ
ป้ องกันอะไรก็ตามในหนึง่ เมตร สว่ นหนึง่ ของบาเรียเปล่งประกายสข ี าวบริสท
ุ ธิข
์ ณะทีห
่ ยุดการ
พุง่ ชนของเบฮม ี อธ

ชว่ งขณะทีเ่ บฮม

ี อธชนเข ้ากับบาเรีย คลืน
่ กระแทกโผล่ระหว่างพวกมัน สะพาน
ั่ จากคลืน
ทัง้ หมดสน ่ กระแทก และรอบๆเท ้าของเบฮม ี อธถูกบดขยี้ นักเรียนทีก
่ ําลังถอยนัน
้ กรีด
ร ้องและล ้มลงจากแผ่นดินไหวทีถ ่ ก
ู ทําขึน
้

พวกเขาเคลือ
่ นทีไ่ ปข ้างหน ้าอย่างสะเพร่า ไม่สนใจทีจ
่ ะเรียงเป็ นระเบียบและมัวแต่มงุ่
ตรงไปทีบ ่ น
ั ได อลันพยายามทําให ้พวกเขาสงบอย่างเอาเป็ นเอาตายแต่ไม่มใี ครฟั งเขา
เนือ
่ งจากความ หวาดกลัวเบือ ้ งหน ้า นักเรียนหญิงคนถูกผลักจากด ้านหลังและล ้มลง เธอสง่
เสย ี งครางออกมาขณะทีเ่ ธอเงยหน ้าขึน ้ มาเธอเห็นทหารทรอมชก ั ดาบออกมา เบือ ้ งหน ้าเธอ

"อา"

ทหารเหวีย
่ งดาบฟั นไปทีเ่ ธอ

้ เธอคิดว่าเธอกําลังจะตายแต่ชวั่ ขณะนัน
ขณะนัน ้ เท ้าของทหารทรอมถูกดึงลง เมือ ่
ี บาลานซท
สูญเสย ์ ศ
ิ ทางของดาบจึงพลาดเป้ าและฟะนไปทีพ ่ นื้ แทน ยิง่ ไปกว่านัน
้ การถูกรบกวน
ยังไปต่อเหมือนคลืน่ ไปจนถึงสะพาน ทหารทรอมเกิดการสะดุดล ้มตามทาง และนีท ่ ําให ้ทหาร
ทรอมจํานวนหนึง่ ตกลงไปในหุบเหวลึก

ฮาจิเมะหอบหายใจอย่างแรงห่างออกไปจากสะพานสองเมตรในท่าหมอบ เขาใช ้
ทักษะแปรรูปกับพืน ้ อย่างต่อเนือ
่ ง เหมือนกับพืน ั ว์ปีศาจถูกพาไปหุบเหวลึก อย่าง
้ ไถล เหล่าสต
ไม่รู ้ตัว ความถนัดในการแปรรูปของดีขน ้ างต่อเนือ
ึ้ จากการใชอย่ ่ ง ระยะทางการแปรรูปของเขา
เหมือนจะเพิม ่ ขึน
้ ด ้วย

ขณะทีด ่ ม
ื่ นํ้ ายาเพิม ่ ้มลงอย่างรวดเร็ว เขาชว่ ย
่ พลังเวท ฮาจิเมะเข ้าไปหาเด็กหญิงทีล
ผู ้หญิงให ้ลุกขึน
้ ฮาจิเมะพูดกับเด็กหญิงทีย ็ คอยูด
่ งั ชอ ่ ้วยรอยยิม
้

"รีบไปข ้างหน ้า ไม่เป็ นอะไรแล ้ว ถ ้าเธอสงบใจลงโครงกระดูกพวกนีไ้ ม่น่ากลัวเลย

เพราะว่านอกจากฉันแล ้วทุกคนๆ นัน ้ นับได ้ว่าโกง!"

ฮาจิเมะลูบไปทีห ่ ใจ หลังจากนันแป็ บหนึง่ เธอพูดมีชวี ต

่ ลังเธอด ้วยความมัน ิ ชวี าอย่าง
รวดเร็ว "ขอบคุณ"

ฮาจิเมะทําให ้รอบๆเท ้าของทหารทรอมพินาศลและขังพวกมันไว ้ เขาใชช้ ว่ งเวลานัน ้

สํารวจสนามรบ ทุกๆคนนัน ้ อยูใ่ นสภาพตืน ้
่ กลัวทําให ้สูแบบไม่
คดิ และดูเหมือนยุง่ เหยิงสุดๆ ถ ้า
เป็ นอย่างงีต
้ อ
่ ไป เป็ นไปได ้(สูง)ื้ สูงทีใ่ ครบางคนอาจจะตาย อลันพยายามทีจ ่ ะจัดระเบียบพวก
เขาแต่มน ั ไม่เป็ นผล กองหนุนของทหารทรอมโผล่ออกมามากขึน ้ จากวงแหวนเวทมนตร์อน ั ใหม่
 "พวกเราต ้องการผู ้นํ าทีแ
่ ข็งแกร่งนํ าพวกเรา อะมาโนะคาว่าคุง!"

ฮาจอิเมะเริม
่ ทีจ
่ ะพุง่ ไปข ้างหน ้าหากลุม
่ ของโคคิ

เบฮมิ อธยังคงพุง่ เข ้าชนบาเรียอย่างต่อเนือ ่ ง คลืน

่ กระแทกอย่างรุนแรงถูกสร ้างขึนจาก
การชนเข ้ากับบาเรีย สะพานเริม ่ สง่ เสย
ี งจากแรงกดนี้ บาเรียเริม
่ มีรอยร ้าวขึน
้ และเริม
่ จะพังลงใน
เวลาอีกไม่นาน เมลเข ้าร่วมเสริมบาเรียแต่มน ั เหมือนกับเพิม่ หยดนํ้ าลงในถัง

"อา, เวร! มันไม่สามารถทนได ้มากกว่านีแ

้ ล ้ว! โคคิ รีบถอยไปเร็วเข ้า! พวกนายไปด ้วย!"
"ไม่! ผมจะไม่ทอดทิง้ พวกคุณ! พวกเราทัง้ หมดจะต ้องรอด!"
"คุ, มาหยิง่ ในเวลาแบบนี.้ .."

เมลแสดงสห ี น ้าทีบ
่ ด
ู ขึน
้ จากบทสนทนา ในพืน ้ ทีแ่ คบแบบนี้ มันจะเป็ นการยามากทีจ ่ ะ
หลบเบฮมี อธจากการพุง่ ชน เพราะฉะนัน ้ ทางเลือกทีด่ ท
ี สี่ ด
ุ คือการถอยเพราะว่าเมือ
่ บาเรีย
หายไปพวกเขาจะโดนเหยียบจน แบน การสงั เก(ตุ)ตนัยนีใ้ นสถานการณ์แบบนีม ้ าจาก
ประสบการณ์ เป็ นไปได ้ยากทีโ่ คคิและกลุม่ ของโคคิจะเข ้าใจ

เมลร ้องขอให ้ถอยด ้วยการสรุปอธิบายอย่างละเอียดว่าทําไมต ้องถอย แต่โคคิไม่

ยอมรับคําแนะนํ าของเขาและปฎิเสธทีจ ่ ะ "ทอดทิง้ " พวกเขา ยิง่ กว่านัน
้ จากสายตาของโคคิเขา
ต ้องการสูกั้ บเบฮม
ี อธ

มันน่าจะมาจากจิตใจวัยรุน
่ ของเขา เขามองตัวเองเก่งเกินไปเพราะว่าเขาโดนคําชม
จากคนอืน
่ บ่อยมาก

"โคคิ! ฟั งทีเ่ มลพูดและถอยเดีย

๋ วนี!้ "

ิ ก
ชซ ู เุ ข ้าใจในสถานการณ์ คว ้าแขนของโคคิในการท ้วงติง

"นีไ ่ รัง้ แรกทีโ่ คคิพด

่ ม่ใชค ่ ง! ฉั นจะชว่ ยนายย!"
ู ไม่รู ้เรือ
"ขอบคุณ เรียวทาโร่!"

คําพูดของเรียวทาโร่ยงิ่ จุดไฟในท่าทีของโคคิมากขึน ิ ก
้ ไปอีก ชซ ู เุ ดาะลิน
้ กับสถานการณ์นี้

"อย่ามัวหลงระเริงกับสถานการณ์แบบนี!้ ไอ ้โง่!"
ิ ก
"ชซ ู จ
ุ ัง"

คาโอริกงั วลกับท่าทางโกรธเคืองของคาโอริ
ทันใดนัน
้ มีเด็กชายคนหนึง่ กระโดดมาเบือ
้ งหน ้าโคคิ

"อะมาโนะคาวะคุง"
"นา-นากูโมะ!?"
"นากูโมะคุง!?"
 ทุกๆคนประหลาดใจกับท่าทางเคร่งเครียดของฮาจิเมะ

"รีบถอยเร็วเข ้า! นายต ้องชว่ ยเหลือทุกๆคน!"

"มารีบอะไรตอนนี?้ นายมาทําอะไรในทีแ ่ บบนี?้ นีไ ่ ถานทีท
่ ม่ใชส ่ น
ี่ ายควรอยู!่ ปล่อยให ้
เป็ นหน ้าทีข่ องพวกดรา นากูโมะ..."
"นีใ่ ชส่ ถานการณ์ทคี่ วรพูดแบบนีเ้ หรอ?"

ฮาจิเมะแสดงพลังทีไ่ ม่น่าเชอื่ ในคําพูดและนั่นทําให ้โคคิเงียบลง จนกระทัง่ บัดนี้ พวก

เขาไม่เคยได ้ยินฮาจิเมะใชส้ ําเนียงทีเ่ กีย
้ วกราด ปกติแล ้วเขาจะยิม
้ ตลอดเวลาและเมือ ่ มาเห็น
ภาพนีท
้ ําให ้ตกใจ

"นายไม่เห็นเหรอว่าเกิดอะไรขึน
้ ? ทุกๆคนอยูใ่ นอาการตืน
่ กลัวเพราะว่าผู ้นํ าหายไป!"

ฮาจิเมะชไี้ ปทีน ่ ักเรียนขณะทีข ื้ บนหน ้าอกของงโคคิ ในทิศทางทีเ่ ขาชไี้ ปนัน

่ ยําเสอ ้ เป็ น
เหล่าเพือ่ ร่วมชน ั ้ เรียนกําลังสบั สนท่ามกลางเหล่าทหารทรอม การฝึ กทีถ ่ ก
ู ฝึ กให ้พวกเขาไม่
้
สามารถเห็นได ้เลย พวกเขาสูแบบสถานการณ์ บงั คับ เมือ ้
่ พวกเขาสูแบบไร ิ ธิภาพพวกเขา
้ประสท
เริม
่ พ่ายแพ ้ให ้กับกองหนุน ถึงแม ้ว่าค่าสถานะทีส ่ งู จะชว่ ยป้ องกันพวกเขาในตอนนี้ แต่มน ั จะไร ้
ประโยชน์ในอีกไม่นาน

"พวกเราต ้องการระเบิดทีท ่ ําลายผ่านพวกมันได ้! พลังทีจ

่ ะลบความกลัวในหัวใจของ
ทุกๆคน! และเป็ นนายทีม
่ พ ้ ! อย่ามัวแต่มองข ้างหน ้า มองสงิ่ ทีเ่ กิดขึน
ี ลังนัน ้ ข ้างหลังนายด ้วย!"

ตะลึงเมือ
่ ไปเห็นสภาพวุน
่ วายของเพือ
่ นร่วมห ้อง โคคิพยักหน ้าของเขา

"ผมเข ้าใจแล ้ว! ผมจะไปเดีย

๋ วนี้ ขอโทษด ้วย คุณเมล!"
"ไป!"

ในขณะทีเ่ มลมองไปด ้านหลังทีโ่ คคิตกลงทีจ ่ ะถอย บาเรียไม่อาจรับพลังทําลายของเบ

ฮมี อธได ้อีกต่อไป คลืน
่ กระแทกอย่างรุนแรงทีเ่ กิดจากบาเรียถูกทําลายพุง่ ตรงไปยังฮาจิเมะและ
คน อืน่ ๆ ฮาจิเมะเดินไปข ้างหน ้าและแปรรูปกําแพง แต่มน ั ถูกทําลายอย่างง่ายดาย ดูเหมือนว่า
กําแพงทําให ้คลืน่ กระแทกอ่อนแอลง ฝุนผงวนรอบในขณะทีเ่ บฮม ี อธสง่ เสย
ี งคํารามออกมา

บนพืน
้ นัน
้ มีเมลและอัศวินอีกสามคนครางออกมา ร่างกายของพวกเขาเหมือนจะรับความ
ี หายจากคลืน
เสย ่ กระแทก พวกเขาไม่สามารถขยับตัวได ้ โคคิและกลุม ่ ของเขาล ้มลงแต่ลก
ุ ขึน
้
ได ้อย่างรวดเร็ว กําแพงของฮาจิเมะมีประโยชน์ตอ่ คนทีอ
่ ยูด
่ ้านหลังเมล

ิ ก
"เรียวทาโร่ ,ชซ ู ุ ถ่วงเวลาให ้หน่อยได ้ไหม?"

ถึงแม ้พวกเขาจะมีอาการเจ็บปวดบางสว่ น พวกเขามุง่ ตรงไปข ้างหน ้าตามทีโ่ คคิร ้องขอ

ในเมือ
่ เมลไม่สามารถทําอะไรได ้ เป็ นตาของพวกเขาทีจ่ ะทําบางสงิ่ บางอย่าง

"ฉั นจะทําเท่าทีท
่ ําได ้!"
 "ไม่วา่ อย่างไรก็ตาม ฉันจะทําให ้ได ้!"

ี อธ
ทัง้ สองคนมุง่ ตรงไปทีเ่ บฮม

"คาโอริ , ร่ายเวทรักษาให ้เมลและลูกน ้อง"

"ตกลง"

คาโอริเริม่ ร่ายอย่างรวดเร็ว สว่ นฮาจิเมะได ้ไปยืนข ้างๆเมล เขาสร ้างกําแพงหินขึน้ อย่าง

รวดเร็วเพือ
่ ป้ องกันผลกระทบจากการสูรบเข ้ ้าถึงพวก เขา ถึงแม ้ว่ามันเหมือนจะไร ้ประโยชน์เมือ
่
มองไปทีก ้ แต่มน
่ ารสูรบ ั ยังดีกว่าไม่มอ
ี ะไรเลย

ในขณะนัน
้ โคคิได ้รวมพลังและร่ายเวทเพือ ้ กษะทีด
่ ใชทั ่ ท
ี ส
ี่ ด
ุ ของเขา

"เจตจํานงอันศก ั ดิฟ์สท
ิ ธ์!(ฟ์ ) พินาศเหล่าความชวั่ ด ้วยแสงของท่าน! ลมหายใจแห่ง
พระเจ ้า! ปั ดเป่ าเมฆแห่งลางร ้ายและชาํ ระล ้างโลกนี!้ ความการุณย์ของพระเจ ้า! ยกโทษบาป
ทัง้ หมดด ้วยการโจมตีน!ี้ "อํานาจแห่งสวงสวรรค์!(heaven's might)"

ลําแสงออโรล่าพุง่ ออกมาจาก "ดาบศก ั ดิส

์ ท ิ ธิ"์ หลังจากร่ายเวท ทักษะนีค ้ ล ้ายกับ
"ลําแสงทีพ ่ งุ่ ผ่าน(soaring flash)" แต่พลังของมันคนละระดับอย่างสน ิ้ เชงิ มันทําให ้หลุมบน
สะพานกลายเป็ นทางเรียบและพุง่ ตรงไปทีเ่ บฮม ี อธ เขย่าสะพานด ้วยพลังทําลายของมัน หลัง
ร่ายเวทเสร็จเรียวทาโร่กละชซ ิ (ู กึ)กุได ้หลบออกมาเรียบร ้อยแล ้ว อย่างไรก็ตาม หลังจากการ
ต่อสูกั้ บเบฮม ี อธพวกเขาอยูใ่ นสภาพยํ่าแย่ ไม่น่าเชอ ื่ ว่าจะได ้รับบาดเจ็บในระยะเวลาทีส ั ้ ขนาด
่ น
นี้

ี อธเข ้าอย่างจัง แสงปกคลุมไปทัว่ พืน

การโจมตีดงั่ ระเบิดด ้วยแสงโดนเบฮม ้ ทีท
่ เี่ วท
โดนเข ้ากับปี ศาจ แผ่นดินไหวสะท ้อนไปทัว่ สะพาน รอยร ้าวเกิดขึน้ เต็มไปหมด

"ถ ้าเป็ นอันนีล

้ ะก็.... ฮา-า ฮา-า"
"มันสําเร็จไหม"
"ฉั นหวังว่า"

เรียวทาโร่และชซ ิ ก
ู ก
ุ ลับไปอยูข ้
่ ้างๆโคคิ โคคิหอบหายใจอย่างแรงหลังจากทีใ่ ชเวท
จํานวนมาก ทักษะเมือ ้
่ กีเ้ ป็ นท่าไม ้ตายของเขา พลังเวทของเขาเกือบทัง้ หมดถูกใชในเวทเมื อ
่ กี้
คาโอริได ้จัดการรักษาทหารทีบ ่ าดเจ็บเรียบร ้อยและเมลพยายามทีจ่ ะลุกขึน
้

เมือ
่ แสงและควันจางหายไป...

ี อธทีไ่ ม่เป็ นอะไรเลย

ปรากฎเบฮม

มันสง่ สายตาทีท ึ ถึงความตายไปยังโคคิและคําราม มันยกหัวขึน

่ ําให ้รู ้สก ้ มา, เขาของ
มันตัง้ ขึน
้ และเริม ่ งประกายสแ
่ สอ ี ดงร ้อน แมกม่า, เป็ นคําอธิบายได ้ตรงทีส
่ ด
ุ เมือ
่ มองไปทีห ่ มวก
เกราะของเบฮม ี อธ
 "อย่าเอาแต่ยน
ื อยูต
่ รงนัน
้ ! หลบ!"

เสยี งของเมลทําให ้พวกเขาได ้สติกลับมาและเริม

่ ทีจ
่ ะหลบ เบฮม ี อธพุง่ เข ้าใสพ
่ วกเขา
ด ้วยพลังรูปแบบใหม่ของหมวกเกราะ เหมือนกับอุกาบาตตก เบฮม ี อธพุง่ เข ้าหาโคคิ

ถึงแม ้ว่าพวกเขาหลบออกไปได ้ด ้วยการกระโดดหลบ แต่คลืน ่ กระแทกทีเ่ กิดจากการพุง่

ชนยังอัดใสพ่ วกเขากระเด็นอยูด ่ ี เมือ่ พวกเขาหยุดกลิง้ แล ้ว ตามตัวพวกเขามีรอยแผลเต็มไป
่ ขยับตัวได ้แล ้วพุง่ เข ้าหาพวกเขา สว่ นอัศวินคนอืน
หมด เมลทีเ่ ริม ่ ๆยังคงถูกรักษาจากคาโอริ เบ
ี อธยันตัวขึน
ฮม ้ และถอนหัวออกมา

"พวกเธอยังขยับตัวไหวไหม?"

สงิ่ ทีเ่ ขาได ้รับตอบกลับคือเสย

ี งคราง พวกเขาอัมพาตอีกครัง้ จากคลืน
่ กระแทกทีเ่ กิดจาก
ี อธ ดูเหมือนว่าจะบาดเจ็บภายในไม่น ้อยเลยทีเดียว
เบฮม

เมลเรียกหาคาโอริ เมือ
่ เขาหันไปหาคนโอริ สายตาของเมลไปพบเห็นฮาจิเมะ

"โบสุ! นํ าคาโอริไป แบกโคคิและถอย!"

สาํ หรับเมลทีอ
่ อกคําสงั่ ฮาจิเมะในทิศทางนีเ้ พราะว่าเขาแบกได ้แค่โคคิเท่านัน
้ คําสงั่ นีเ้ ป็ น
การแสดงว่าคนอืน ่ ไม่สามารถหนีรอดได ้ เมลกัดฟั นและเตรียมโล่ของเขา เขาเลือกทีจ ่ ะเสย ี่ ง
ชวี ต
ิ ในสถานการณ์ทย ี่ ํา่ แย่เพือ
่ ทีจ ั ว์ตวั นีไ้ ว ้
่ ะตรึงสต

ในตอนทีเ่ มลกําลังสน ิ้ หวังนัน

้ ฮาจิเมะได ้ให ้คําเสนอแนะกับเขา วิธก ี ารนีเ้ ป็ นทางเดียวที่
ทุกๆคนจะรักษาชวี ต ิ ไว ้ได ้ อย่างไรก็ตาม ความสําเร็จนีต ้ าํ่ มากและะฮาจิเมะจะตกอยูใ่ น
สถานการณ์ทอี่ นั ตรายทีส ่ ด
ุ

เมลเกิดอาการลังเลแต่บาฮมี อธได ้พร ้อมทีจ

่ ะสูอี้ กครัง้ แล ้ว หมวกของมันเริม
่ มีประกาย
แดงร ้อน พวกเขาไม่มเี วลาแล ้ว

"เธอจะทํามันจริงๆเหรอ?"
"ผมจะทํา!"

ั เจน เขาไม่สามารถหยุดให ้ตัวเองยิม

เมลมองเห็นสายตาแน่วแน่ของฮาจิเมะอย่างชด ้
ออกมาได ้

ื่ ว่าผมจะมอบหมายหน ้าทีน
"ผมไม่อยากเชอ ่ ใี้ ห ้คุณ ผมจะชว่ ยเหลือเธอให ้ได ้ ฝาก
หน ้าทีน
่ ใี้ ห ้เธอนะ"
"ไฮ!"้

เมลพุง่ ตรงไปทีเ่ บฮมี อธ เขาปลดปล่อยเวทง่ายๆเพือ ี อธดูเหมือนจะมีนส

่ ล่อมัน เบฮม ั
ิ ย
ทีจ
่ ะโจมตีใครก็ตามทีโ่ จมตีมนั ในขณะนัน้ คนและสตั ว์จ ้องมองกันและกัน
 เมือ
่ หมวกของมันเต็มไปด ้วยไฟ มันพุง่ และกระโดดเข ้ามา เมลยืนอย่างมัน
่ คงตัง้ ใจที่
จะล่อมันจนถึงวินาทีสด
ุ ท ้าย ในขณะนัน ี งร่ายเวทง่ายๆดังออกมา
้ เสย

"ระเบิด "กําแพงลม!""

เขาถอยหลังก ้าวออกมาในเวลาเดียวกับทีเ่ ขาร่ายเวท เหมือนกับดาวตก , เบฮม ี อธ

พุง่ ลงมาทีบ ่ ริเวณทีเ่ มลยืนอยูก่ อ
่ นหน ้านี้ "กําแพงลม" สามารถทีจ
่ ะสะท ้อนคลืน
่ กระแทกและ
เศษซากจากการชน เนือ ่ งจากเป็ นการโจมตีทเี่ ดาง่าย เขาสามารถหลบพ ้นมัน เขาคงถูกทําลาย
อย่างสน ิ้ เชงิ ถ ้าเขาต ้องปกป้ องโคคิ

และอีกครัง้ ทีห ี อธติดกับหินหลังจากทีโ่ จมตี ฮาจิเมะพุง่ เข ้าหามันแต่ความ

่ วั ของเบฮม
ร ้อนทีห
่ ลงเหลือเริม
่ เผาฮาจิเมะ เขาทนความเจ็บปวดและเริม ่ ร่ายเวท มันไม่สามารถทีจ ่ ะเรียกว่า
เป็ นการร่ายเวทได ้เพราะว่าเขาเพียงแค่เรียกชอ ื่ ของคาถาเท่านัน ้

"แปรรูป"

เบฮมี อธทีเ่ ริม

่ ขยับตัวเพือ ่ ทีจ่ ะเอาหัวออกมาจากหินถูกหยุดลงจากหินทีฝ ่ ั ง หัวมันอยู่ ไม่
ว่ามันจะทําลายหินเพือ ่ ให ้มันหลุดไปมากเท่าใด ฮาจิเมะก็ซอ ่ มแซมด ้วยการแปรรูปมากเท่านัน ้
ยันขึน
้ ด ้วยขาของมัน เบฮม ี อธกําลังจะปล่อยตัวมันเองด ้วยแรงของมัน แต่ฮาจิเมะแปรรูปรอบๆ
ขาของมัน เขาแปรรูปหินและทําให ้มันแข็งอย่างต่อเนือ ่ งจนกระทั่งมันถูกฝั งเข ้าไปในหิน
ประมาณหนึง่ เมตร พลังของเบฮม ี อธน่ากลัวมากถึงขนาดว่าถ ้าเขาปล่อยไปแป็ บเดียวก ้อนหินจะ
เริม
่ แตกออกและมันจะพยายามหนีออกมา เพือ ่ ป้ องกันไม่ให ้เกิดขึน
้ ฮาจิเมะไม่หยุดทีจ ่ ะแปรรูป
อย่างต่อเนือ่ ง เขาสงั เกตไปทีเ่ บฮม ี อธทีพ่ ยายามหลุดพ ้นออกมาในขณะทีห ่ วั ถูกฝั งอยู่ ถ ้าคนอืน ่
มาเห็นดข ้ามันจะเป็ นภาพทีด ่ โู ง่เง่ามาก

ในชว่ งเวลานัน
้ คาโอริและเหล่าอัศวินทีถ ่ ก ู รักษาแล ้วมารมตัวกันและแบกกลุม ่ ของโค
คิกลับมา ทางด ้านฝั่ งของทหารทรอม เหล่านักเรียนเริม ่ ฟื้ นคืนสติและร่วมมือกัน เหตุผลทีพ
่ วก
่ าจิเมะชว่ ยเหลือเมือ
เขาได ้สติมาจากผู ้หญิงทีฮ ่ ครูน
่ ี้ ผลงานง่ายๆของฮาจิเมะ

"รอก่อน! ยังเหลือนากูโมะคุง"

คาโอริคด
ั ค ้านเมลทีก
่ ําลังถอนตัว

"นีเ่ ป็ นแผนของเขา! พวกเราจะกวาดล ้างทหารพวกนีแ ้ ละสร ้างพืน ่ ลอดภัยสาํ หรับ

้ ทีป
พวกเรา หลังจากนัน ้ พวกเราจะระดมยิงเวทลงไปทีส ั ว์ตวั นัน
่ ต ้ และแน่นอนว่า พวกเราจะอนุญาติ
ให ้เขาถอยด ้วย! เขาสามารถล่าถอยเมือ ่ เวทย์ทรี่ ะดมยิงหยุดมันไว ้ หลังจากนัน ้ เราสามารถถอย
กลับสูด่ ้านบนได ้
"ถ ้าอย่างนัน ้ ฉั นจะอยูท
่ น ี่ ละชว่ ยเขา"
ี่ แ
"เป็ นไปไม่ได ้! ความสามารถด ้านรักษาของเธอต ้องใชในการสนั ้ บสนุนโคคิเพือ ่ ให ้พวก
เราล่าถอย!"
"แต่!"

เมลตะโกนไปทีค
่ าโอริทย
ี่ ังคัดค ้านอยู่
 "อย่าทําให ้ความพยายามของเขาไร ้ประโยชน์!"
"สุ!?"

นอกจากเมลแล ้ว คนทีม ่ พ
ี ลังมากทีส่ ด
ุ อย่างไม่ต ้องสงสยั คือ โคคิ ถ ้าเธอไม่ใชเวท
้
รักษาให ้เป็ นประโยชน์ทส ี่ ดุ พวกเขาอาจจะขาดพลังเพียงพอทีจ ่ ะหยุดเบฮม ี อธ และนั่นเป็ น
เหตุผลทีเ่ ธอจําเป็ นทีจ
่ ะต ้องเข ้าร่วมในกลุม่ ล่าถอย พวกเขาไม่มเี วลาพอทีจ ่ ะหยุดและรักษา
ด ้วยเหตุผลอืน่ ทีท ้
่ ําให ้ชาลง และถ ้าพวกเขาชาเกิ ้ นไป ฮาจิเมะจะหมดพลังเวททีจ ่ ะขังเบฮมี อธ
ไว ้

"ลมหายใจแห่งสวรรค์ , เติมจนล ้น ,ชาํ ระล ้างและรักษา, "คําอวยพรจากสวรรค์

(heaven's bleesing)""

ถึงแม ้ว่าเธอมีใบหน ้าทีเ่ หมือนกับร ้องไห ้ เธอยังคงร่ายเวท แสงสซ ี ด

ี ปกคลุมทัว่ ร่างโคคิ
ผลจากเวทรักษาของเธอรักษาร่างกายทีบ ่ าดเจ็บของโคคิในเวลาเดียวกันมันห่อหุ ้ม เขา เม
ลวางมือไปบนทีบ ่ า่ ของคาโอริและพยักหน ้าให ้ และเธอพยักหน ้ากลับ และอีกครัง้ คาโอริหน ั
กลับไปมองภาพฮาจิเมะกําลังแปรรูปสูกั้ บเบฮม ี อธ พวกเขาทัง้ หมดเริม
่ ล่าถอยหลังจากนัน ้

จํานวนของทหารทรอมเพิม ่ ขึน
้ เรือ
่ ยๆ ในตอนนี้ จํานวนของมันอยูท ่ ป
ี่ ระมาณ 200 พวก
มันยืนเต็มไปหมดบนบันได แต่ถ ้ามองดีๆแล ้วนีอ ่ าจจะเป็ นสงิ่ ทีด ่ งว่างเกิดขึน
่ ี ถ ้ามีชอ ้ เหล่า
นักเรียนจะพยายามฝ่ ามันไปแต่จากการทีพ ่ วกเขาขาดประสบการณ์ มันอาจจะทําให ้พวกเขาถูก
ล ้อมกรอบและถูกฆ่า เพราะเพียงแค่ 100ตัวพวกเขายังลําบากเลย

โชคดีทไี่ ม่มใี ครตาย ต ้องขอบคุณเหล่าอัศวินทีป ่ ฎิบต

ั ห
ิ น ้าทีป
่ ้ องกันพวกเขาอย่างถึง
ทีส
่ ดุ ไม่เกินเลยไปนักทีจ ่ ะพูดได ้ว่าพวกเขาป้ องกันชวี ต
ิ นักเรียนอย่างเอาเป็ นเอา ตาย ผลที่
ได ้รับจากการกระทํานีค ้ อ
ื บาดแผลบนร่างของพวกเขา

ถ ้าพวกเขาขาดการสนับสนุนจากเหล่าอัศวิน จํานวนนักเรียนทีเ่ พิม ่ ขึน

้ จากการแตกตืน
่
และไม่รู ้จักเวทมนตร์ทก
ี่ อ
่ ให ้ให ้ เกิดการเพิม
่ ขึน
้ เรือ ั ว์ปีศาจจะทําให ้พวกเขาพ่ายแพ ้ใน
่ ยๆของสต
เวลาไม่กน ี่ าที

ความสน ิ้ หวังก่อตัวในใจของคนทีร่ ับรู ้ในจุดนี้ กลุม ่ าจิเมะชว่ ยไว ้

่ ทีร่ ว่ มมือกับเด็กหญิงทีฮ
้ างกล ้าหาญแต่ใบหน ้าของ พวกเขาแสดงออกมาว่าใกล ้ถึงขีดจํากัดแล ้ว ในตอนทีพ
สูอย่ ่ วกเขา
ิ้ แล ้ว...
คิดว่าใกล ้จบสน

"ลําแสงพาดผ่าน(soaring flash)"

ี าวระเบิดผ่านแถวของทหารทรอม ทหารทีใ่ กล ้กับขอบของสะพานถูกเป่ า

แสงตัดสข
กระเด็นลงไปในเหว หลังจาก(การั)การฟั น ทหารทีเ่ หลืออยูม่ าเติมตําแหน่งทีว่ า่ งจากการใช ้
ทักษะ พวกเขามองเห็นบันไดทีจ ่ ้านบน บันไดทีพ
่ ะนํ าพวกเขาไปสูด ่ วกเขาต ้องการเห็นมันแต่
มันถูกปกคลุมไปด ้วยทะเลดาบ

"ทุกๆคน! อย่ายอมแพ ้ , ผมจะเปิ ดทางให ้เอง!"

 เขาพูดออกมาในขณะทีใ่ ช ้ "ลําแสงพาดผ่าน" ผ่าผ่านศต
ั รู เหล่านักเรียนเริม
่ มีชวี ต
ิ ชวี า
จากสเน่หข
์ องโคคิทแ
ี่ สดงออกมา

"พวกนายทําอะไรกันในชว่ งทีผ
่ า่ นมา? จดจําถึงการฝึ กฝนของพวกนาย และเริม
่ ร่วมมือ
กันได ้แล ้ว! ไอ ้โง่!"

ผู ้นํ าทีท
่ ก
ุ คนพึง่ พิงปล่อยทักษะทีไ่ ม่ด ้อยกว่า "ลําแสงพาดผ่าน" ไปยังศต ั รู ความรู ้สกึ
ทีน ื่ ถือกลับมาสูเ่ สย
่ ่าเชอ ี งของเขา ร่างกายของเขาเต็มไปด ้วยพลังและจิตใจของเขาปลอดโปร่ง
เวทมนตร์ของคาโอริเริม ่ ทํางานของมัน เวทมนตร์ทท ี่ ําให ้จิตใจสงบ เวทมนตร์นเี้ ป็ นแค่เวททีท ่ ํา
ให ้ผ่อนคลายแต่เมือ ่ รวมกับการแสดงของโคคิทําให ้ มันได ้ผลอย่างสุดๆ

คนทีม่ ค
ี วามถนัดด ้านรักษาเริม
่ รักษาทุกๆคน คนทีม ่ ค
ี วามถนัดเวทสูงไปเป็ นกอง
หลังและเริม
่ ร่ายเวท กองหน ้าตัง้ แถวอย่างมัน ่ คง พวกเขาเคลือ
่ นทีอ่ ย่างต่อเนือ
่ งแต่ให ้
ความสาํ คัญกับการป้ องกันกองหลัง

เหล่าอัศวินทีฟ
่ ื้ นคืนกลับมาร่วมกับพวกเขา จากนัน ั ญาณทีจ
้ สญ ่ ะโต ้กลับก็มาถึง ห ้อง
นักเรียนทีโ่ กงค่าโชว์ศลิ ปะการต่อสูและเวทมนตร์
้ พวกเขาลดจํานวนของศต ั รูเหมือนคลืน
่ ทีถ
่ า
โถม สต ั ว์ปีศาจล ้มตายอย่างรวดเร็วเกินกว่าการเกิดจากวงแหวนเวทมนตร์

้
ในเวลาไม่นาน เสนทางไปสู
บ ่ น
ั ไดก็เปิ ดออก

"ทุกๆคน เคลือ
่ นทีไ่ ปข ้างหน ้า! พวกเราต ้องยึดบันไดให ้ได ้!"

โคคิเริม
่ ทีจ ิ ก
่ ะวิง่ พร ้อมกับตะโกนออกมา ชซ ู แ
ุ ละเรียวทาโร่ทฟ ี่ ื้ นคืนสภาพแล ้วเข ้า
ร่วมกับโคคิในการบุก ถวกเขาตัดผ่านทหารทรอมทีก ่ ําลังล ้อมกรอบเหมือนมีดผ่าเนย ในทีส ่ ด
ุ
พวกเขาก็ตด ั ผ่านการโอบล ้อม โคคิรา่ ยเวทอย่างรวดเร็วเพือ ่ งว่างตรงสะพานทีพ
่ ไม่ให ้ชอ ่ วกเขา
สร ้างขึน
้ มา ถูกแทนทีด ่ ้วยทหารอีกครัง้

เพือ
่ นร่วมห ้องมองด ้วยความสงสย ั และน่าจะเป็ นอย่างนัน ้ ข ้างหน ้าพวกเขาคือบันไดและ
เป็ นธรรมชาติทพ ี่ วกเขาต ้องการไปทีป
่ ลอดภัยอย่าง รวดเร็วทีส่ ด
ุ

"รอก่อนทุกๆคน! พวกเราต ้องชว่ ยนากูโมะคุงก่อน! เขาสะกดปี ศาจตัวนัน

้ ไว ้ด ้วยตัวคน
เดียว!"

ห ้องของคาโอริมองเธอด ้วยสห ี น ้าสงสยั พวกเขาต่างคิดว่ามันเป็ นไปไม่ได ้เพราะว่าพวก

เขาคิดว่านากูโมะนัน
้ เป็ นตัวไร ้ ประโยชน์ เมือ
่ เพือ
่ นร่วมห ้องทีอ
่ ยูใ่ นสภาพมึนงงมองไปทีส
่ ะพาน
พวกเขาพบว่าฮาจิเมะอยูท ่ น
ี่ ั่น

"เขาทําอะไรนะ?"
"ปี ศาจถูกฝั งลงไป!"

เมลตอบคําถามของเหล่านักเรียน
 "มันเป็ นความจริง! มันเป็ นเพราะว่าเขาหยุดปี ศาจตัวนัน
้ ทําให ้เราล่าถอยได ้! กองหน ้า
อย่าให ้ทหารใกล ้พวกเราแม ้แต่ตนเดียว! กองหลังเตรียมพร ้อมทีจ ้
่ ะใชเวทระยะไกล! เขาใกล ้ที่
จะหมดพลังเวทแล ้ว พวกเราจะทําให ้เขาสามารถหลบหนีได ้ขณะทีเ่ ราถล่มเวทลงบนเบฮม ี อธ!"

เหล่านักเรียนกระตุ ้นตัวเองเมือ ี งดังก ้องในตัวพวกเขา มีบางคนมองไปที่

่ ได ้ยินเสย
บันไดด ้วยอาการเสย ี ดาย ซงึ่ ไม่น่าแปลกใจ พวกเขาพึง่ เจอกับประสบการณ์เฉียดตาย มันเป็ น
ธรรมชาติทพ ี่ วกเขาต ้องการไปยังจุดทีป ่ ลอดภัยให ้เร็วทีส่ ดุ อย่างไรก็ตาม เมือ
่ เมลตะโกนเร่ง
ด ้วยความโกรธ พวกเขาก็กลับไปสูส ่ นามรบ

ในนัน ้ รวมถึง ฮยิ ามะ ไดซุเกะ ถึงแม ้ว่าเขาจะมองตัวเองว่ายิง่ ใหญ่ แต่เขากลัวสุดๆ เขา
ต ้องการวิง่ หนีอย่างเร็วทีส
่ ด
ุ ทีเ่ ป็ นไปได ้

ในชว่ งเวลานัน้ ภาพของวันนัน ้ ย ้อนกลับมาในความทรงจํา มันเป็ นเมือ ่ วานตอนทีพ่ วก

เขาพักทีฮ ่ อร์หลาด เขากําลังถูกความกังวลกลืนกลินจากวันพรุง่ นีจ ้ นไม่สามารถนอนหลับได ้
และเดิน ออกไปสูดอากาศข ้างนอกหลังจากนัน ้ เดินเข ้าห ้องนํ้ า ลมเย็นทําให ้เขาผ่อนคลายขึน ้
และเขาเริม ่ เดินกลับไปทีห ้ เขาเห็นบางสงิ่ เข ้า เขาเห็นคาโอริในชุดนอน นีเ่ ป็ นครัง้
่ ้อง ระหว่างนัน
แรกทีเ่ ขาเห็นเธอในสภาพแบบนี้ และเขาแอบซอ ่ นอย่างไม่รู ้ตัวและเผลอกลัน ้ หายใจจากสงิ่ ที่
เห็น คาโอริผา่ นเขาไปโดยทีไ่ ม่สงั เกตเห็นเขา

ไดซุเกะเกิดความสนใจและแอบตามเธอ จนกระทัง่ เธอหยุดตรงหน ้าห ้องหนึง่ และ

เคาะประตู คนทีเ่ ปิ ดประตูคอ
ื ...ฮาจิเมะ สติของฮย ิ ามะว่างเปล่าจากภาพนัน้ เขานัน ้ ชอบคาโอริ,
อย่างไรก็ตาม เขาคิดว่าเขาไม่ดพ ี อสําหรับเธอ เมือ ึ เหมือน
่ เปรียบเทียบเขากับโคคิแล ้ว เขารู ้สก
เขาห่างไกลคนละโยชน์ ดังนัน ้ เขาจึงตัดสนิ ใจยอมแพ ้

แต่ในกรณีของฮาจิเมะนัน ้ แตกต่างกัน ไดซุเกะคิดว่าฮาจิเมะด ้อยกว่าเขา เขาพบว่า

การทีเ่ จอฮาจิเมะใกล ้กับคาโอริมนั แปลกเหลือเกิน เขาคิดว่าถ ้าเป็ นอย่างนี้ ทําไมไม่เป็ นเขา
ไดซุเกะได ้ยินทุกๆคําในหัว เขาอดสงสย ั ไม่ได ้ว่าหัวของเขาปกติหรือเปล่า? เขาคิดอย่างจริงจัง
ซาํ้ ไปซาํ้ มา ความไม่พอใจของเขาทีม ่ ต
ี อ่ ฮาจิเมะค่อยๆสะสมมากขึน ้ เรือ
่ ยๆ จนตอนนีม
้ น
ั
กลายเป็ นความเกลียด เมือ ่ เขาเห็นภาพคาโอริหลงใหลแกรนทคริสตัล อาจจะเป็ นความรู ้สก ึ นี้
ทําให ้เขาเอือ้ มไปจับ

ฮยิ ามะจําได ้ทุกอย่าง มองไปทีฮ

่ าจิเมะทีก
่ ําลังสะกดเบฮมี อธด ้วยตัวคนเดียว คาโอริ
มองไปทีฮ่ าจิเมะด ้วยความกัวลและคนอืน่ ๆภาวนาให ้เขา... รอยยิม ่ วั่ ร ้ายโผล่ออกมาบน
้ ทีช
ใบหน ้าของไดซุเกะ

ึ ว่าพลังเวทย์ของเขาจะหมดแล ้ว เขามองไปรอบๆอย่างรวดเร็วและ
ฮาจิเมะรู ้สก
สงั เกตเห็นว่าคนอืน
่ ๆได ้อยไปหมดแล ้ว แถวถูกตัง้ ขึน
้ และเวทมนตร์กําลังถูกเตรียมตัวทีจ ้
่ ะใชใน
แผนการสุดท ้าย

ี อธยังคงต่อต ้าน ถ ้ายังคงเป็ นแบบนีต

เบฮม ้ อ
่ ไป เขาจะมีเวลาไม่กวี่ ท
ิ จ
ี่ ะพักผ่อนต่อให ้
เขาหยุดแปรรูป ในเวลาเดียวกันเขาต ้องหาทางออกห่าง เหงือ ่ ไหลเข ้าตาของเขา ฮาจิเมะไม่
เคยเจอสถานการณ์ทท ี่ ําให ้หัวใจเขาเต ้นดังมากจนเขาได ้ยิน การกะเวลาเป็ นสงิ่ ทีส่ ําคัญทีส
่ ด
ุ
ในตอนนี้

รอยแตกนับโหลเริม ่ เกิดขึน ้ ในทีค

่ ม ี อธ และมันเริม
ุ ขังเบฮม ่ ทีจ
่ ะไม่สามารถทีย
่ น
ั ไว ้ได ้
ในเวลาเดียวกัน ฮาจิเมะเริม
่ ทีจ
่ ะพุง่ ออกมา

5วิหลังจากทีฮ
่ าจิเมะวิง่ หนี เบฮมี อธหลุดออกมาได ้ในทีส ่ ดุ และคําราม ความโกรธ
เกรีย
้ วโผล่บนนัยน์ตาอย่างชด ั เจน มันมองหาศต ั รูคอ
ู่ าฆาตอย่างรวดเร็วและได ้พบกับฮาจิเมะ เบ
ฮมี อธได ้คํารามอย่างโกรธเกรีย้ วอีกครัง้ และรวมพลังไว ้ทีข ่ าเพือ
่ ทีจ
่ ะไล่ตามฮาจิเมะ

อย่างไรก็ตาม การระดมยิงของเวทมนตร์ได ้หยุดมันไว ้

เหมือนกับดาวตกทีส ่ งสว่างในเวลากลางคืน เวทมนตร์หลากหลายสรี ะดมยิงไปทีเ่ บ

่ อ
ี อธ มันไม่ได ้รับบาดเจ็บแต่การกระทํานัน
ฮม ้ หยุดการเคลือ
่ นไหวของมัน

ฮาจิเมะย่อหัวลงและพุง่ เข ้าหาเพือ่ นร่วมห ้องในขณะทีร่ ะมัดระวังไม่ให ้ตก ฮาจิเมะไม่

่ ะโดนเอาชวี ต
กลัวทีจ ิ จากเวททีอ
่ นั ตรายทีก ่ ําลังผ่านหัวเขา มันไม่มท
ี างทีค่ นทีม
่ ค
ี า่ โกงพวกนัน
้
จะยิงพลาด ระยะห่างระหว่าเขากับเบฮม ี อธยังห่างกัน 30เมตรอีกด ้วย

ฮาจิเมะเริม
่ ผ่อนคลายจากเหตุผลนัน
้

อย่างไรก็ตาม บางสงิ่ ทีเ่ กิดขึน

้ ทําให ้ตัวเขาแข็งทือ
่

หนึง่ ใน "บอลไฟ" จากในเวทจํานวนนับไม่ถ ้วน ได ้เหวีย

่ งลงและพุง่ ไปทางหัวเขา มัน
ั เจนว่ามันหมายหัวเขา
ชด

(ทําไม!?)

ความสงสย ั และความสบ ั สน ทัง้ หมดนีว้ งิ่ ผ่านสมองเขาและทําให ้เขากลัว

ฮาจิเมะไถลและยันตัวเองขึน ้ และ "บอลไฟ" ติดอยูบ ่ นพืน
้ เบือ
้ งหน ้าเขา เขาถูกกระแทก
กลับไปทิศทางทีเ่ ขาจากมาจากคลืน ่ กระแทก ไม่มอ ี าการบาดเจ็บเกิดขึน ้ เพราะเขาหลบจากการ
ึ สมดุลย์ของเขาเพีย
ถูกโดยตรง แต่ความรู ้สก ้ นไป เหมือนกับว่าแก ้วหูของเขาได ้รับการ
กระทบกระเทือน

เขาเกิดอาการมึนงงทําให ้การยืนยังเป็ นไปได ้ยาก เบฮม ี อธแน่นอนว่าไม่ยอมร่วงไปตัว

เดียว เมือ
่ ฮาจิเมะลุกขึน
้ มันคํารามอีกครัง้ ฮาจิเมะมองไปทีเ่ บฮม ี อธและเกิดอาการตัวแข็งทือ
่
จากสายตาทีท ่ มิ่ แทงของมัน และครัง้ นีเ้ ป็ นครัง้ ทีส
่ ามทีม
่ น
ั เริม
่ พุง่ เข ้าชนฮาจิเมะ

ฮาจิเมะยังมีอาการมึนงง เมือ ่ มองด ้วยสายตาทีพ ี อธคํารามและเสย

่ ร่ามัว เขาเห็นเบฮม ี ง
กรีดร ้องจากเพือ ั ้ ในทีห
่ นร่วมชน ่ า่ งไกล

ฮาจิเมะพยายามอย่างถึงทีส
่ ด
ุ ทีจ
่ ะรวบรวมพลังเพือ
่ ทีจ
่ ะกระโดดหนี แต่แรงกระแทกทีเ่ กิด
จากการโจมตีของเบฮม ี อธกระแทกผ่านสะพานอย่างรุนแรง รอยแตกแผ่ขยายจากตรงกลาง
สะพานกรีดร ้องพังทลายลง
 ท ้ายทีส
่ ด
ุ จากการถูกกระแทกมานาน สะพานก็พงั

สะพานถึงจุดทีม
่ น
ั รับไม่ไหวแล ้วและพังทลายลง

"กวาาาาาาาา!"

ี อธข่วนพืน
เบฮม ้ อย่างเอาเป็ นเอาตายเพือ ่ หาทีย
่ ด
ึ อย่างไรก็ตาม แม ้แต่พน
ื้ ทีต
่ ด
ิ กับสะพานก็
พังลงเชน่ กันและตกลงไปยังเหวลึก เสย ี งร ้องอย่างเจ็บปวดดังมาจากเบฮม ี อธ

ฮาจิเมะคลานเพือ
่ ทีจ
่ ะหนี แต่ไม่วา่ จะเกาะทีไ่ หนมันก็ยังถล่มอยูด
่ ี

"อา, ไม่ได ้ประโยชน์"

ขณะทีเ่ ขาคิดนัน
้ เขามองไปทีเ่ พือ ่ นร่วมห ้อง เขาเห็นชซ ิ กู แ
ุ ละโคคิรงั ้ คาโอริไว ้เพราะดู
เหมือนว่าเธอจะกระโดดตามเขาลงมา ยังเหวนี้ คนอืน ่ หน ้าซดึ และเอามือไว ้ทีป ่ ากและตา เมล
และเหล่าอัศวินแสดงสห ี น ้าทีอ
่ บ
ั อาย

ยกพืน้ ทีย
่ น
ั ฮาจิเมะไว ้สุดท ้ายก็พงั ลงมา เขาร่วงลงไปในเหวอันมืดมิดขณะทีพ
่ ยายามคว ้า
หาแสงอันน ้อยนิด

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 7 ความมุง ่ ชา้
่ ร้ายอ ันตํา

เสย ี งร ้องอย่างเจ็บปวดต่อความตายของเบฮม ิ อ ธทีด่ งั ก ้องได ้เงียบลง สะพานหินเสย ี งดังอย่าง

รุนแรงและพังทลายลง ฮาจิเมะได ้หายไปในเหวพร ้อมกับเศษซาก ภาพนัน ้ ( โชว์)เหมือนภาพ
นัน ้
้ จะชาลงในสายตาคาโอริ และนั่นทําให ้เธอสนิ้ หวัง

ในสมองของเธอนัน ้ ภาพเหตุการณ์เมือ ่ คืนนีไ

้ ด ้ย ้อนกลับมา ในห ้องทีอ ่ าบไล ้ไปด ้วย
แสงจันทร์ เธอนั่งคุยกับฮาจิเมะพร ้อมกับดืม ่ ชาดําปลอม นั่นเป็ นครัง้ แรกทีพ ่ วกเขาได ้คุยกัน
อย่างลึกซงึ้ ถูกกระตุ ้นด ้วยฝั นร ้าย เธอไปหาฮาจิเมะในทันทีทน ั ใด ถึงแม ้ว่าเขาจะตกใจแต่เขาก็
พูดกับเธอด ้วยความจริงใจ หลังจากนัน ้ ไม่นาน เธอสงั เกตได ้ว่าการคุยกับเขานัน ้ ทําให ้ความ
กังวลของเธอหายไป

เธอกลับไปทีห ่ เธอกลับถึงห ้อง เธอพึง่ สงั เกตได ้ว่า

่ ้องของเธอด ้วยอารมณ์ทรี่ า่ เริง เมือ
เธอแต่งชุดล่อแหลมขนาดไหนและทําให ้เธอบิดตัวด ้วยความอาย คาโอริรู ้สก ึ เศร ้าใจ(เล็กน ้อย)
เพราะว่าฮาจิเมะไม่มป ี ฎิกริ ยิ าเลย ในสายตาของเธอ ในมุมมองของเธอ เธอรู ้สก ึ ว่าตัวเองไม่มส ี
เน่ห ์ เมือ
่ คาโอริเห็นชซิ กู จ ี น ้าดูตลก เธอต ้องการทีจ
ุ ับได ้ว่าเธอแสดงสห ่ ะทําเป็ นไม่เคยเกิดขึน ้

ในคืนนัน ้ เหตุการณ์ทส ี่ าํ คัญทีส

่ ด ั ญาว่าจะ "ปกป้ องฮาจิเมะ"
ุ (ค ้อ)คือ การทีเ่ ธอได ้ให ้สญ
ั ญาทีฮ
สญ ่ าจิเมะพูดถึงเพือ
่ ทีจ่ ะทําให ้คาโอริผอ ่ นคลาย ในขณะทีเ่ ธอมองเห็นภาพ ฮาจิเมะ
หายไปกับเหวลึก ภาพของคืนนัน ้ หมุนกลับไปกลับมาซาํ้ แล ้วซาํ้ เล่า

ณ ทีใ่ ดทีห ี งกรีดร ้องได ้ยินออกมา เมือ

่ นึง่ (ห่) เสย ึ ตัวว่าเป็ นเสย
่ คาโอริรู ้สก ี งของเธอเอง
เธอหน ้าตาบูดบึง้ ในขณะทีเ่ ธอกลับเข ้าสูค ่ วามจริง

"ปล่อยฉันนะ! ถ ้าฉั นไม่ไปหานากูมค ั ญา! ฉันจะ...ฉั นจะปกป้ องเขา! ปล่อย

ิ งุ ! ฉันสญ
ฉั น!"

ชซ ิ ก ู แ
ุ ละโคคิได ้รัง้ เธอไว ้ เพราะดูเหมือนว่าคาโอริจะกระโดดตามเขาไป คาโอริแสดงถึง
แรงทีน
่ ่าเหลือเชอ ื่ จนทําให ้พวกเขาสงสย ั ว่าเธอเอาแรงมาจากไหน จากรูปร่างเพรียวบางเชน
่ นี้
โชคไม่ดส ี าํ หรับพวกเขา เธอใชพลั ้ งนีเ้ พือ่ ทีจ
่ ะเป็ นอิสระจากพวกเขา

ถ ้าเธอขัดขืนแบบนีต้ อ่ ไป เธออาจทําร ้ายตัวเองได ้ ไม่วา่ อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่

สามารถปล่อยเธอไปได ้อย่างแน่นอน ถ ้าพวกเขาปล่อยเธอ เธอต ้องกระโดดลงหน ้าผาเป็ นแน่
เธอไม่ได ้อยูใ่ นสภาพทีม่ ส ี น ้าทีบ
ี ติแม ้แต่น ้อย ตอนนีเ้ ธอมีสห ่ ้าคลัง่ หรืออาจะพูดได ้ว่าอาจจะเป็ น
สหี น ้าของคนทีใ่ จ สลาย

"คาโอริ! เธอไปไม่ได ้นะ! คาโอริ!"

ึ ของคาโอริ เธอไม่สามารถหาคําพูดพูดออกมาได ้ ที่

เป็ นเพราะว่าเธอเข ้าใจในความรู ้สก
เธอทําได ้นัน
้ คือการเรียกชอื่ ของคาโอริอย่างสน
ิ้ หวัง
 "คาโอริ! เธอเองก็ต ้องการทีจ่ ะตายเหมือนกันเหรอ! มันสายไปแล ้วสาํ หรับนากูโมะ! สงบ
สติหน่อย! เธอกําลังทําร ้ายตัวเองนะ!"

โคคิพยายามอย่างยิง่ ทีจ ่ ะแสดงความเป็ นห่วงเธอ แต่สําหระบคาโอริในสภาพแบบนีแ

้ ล ้ว
่ ําพูดทีถ
นั่นไม่ใชค ่ ก ี เลย
ู ต ้องเสย

"เธอหมายความว่ายังไงว่า "สายไปแล ้ว"? นากูโมะคุงยังไม่ตาย! ถ ้าฉั นไม่ไปหาเขา เขา

จะต ้องร ้องขอความชว่ ยเหลือแน่นอน!"

นากูโมะ ฮาจิเมะไม่สามารถชว่ ยเหลือได ้อีกแล ้ว นั่นคือสงิ่ ทีค ่ นอืน

่ ๆคิด เขาตกลงจากหน ้า
ผาไปสูเ่ หวอันมืดมิด คาโอริตอนนีไ ้ ม่สามารถสงบใจยอมรับความจริงได ้ ถ ้ามีคนพูดถึงเรือ ่ งนี้
ถ ้าจะไม่ยอมรับซาํ้ แล ้วซาํ้ เล่า เรียวทาโร่และคนอืน
่ ๆไม่รู ้ว่าจะทํายังไง ได ้แต่ยน
ื ด ้วยความสบั สน

ขณะนัน ้ เอง เมลเข ้าหาพวกเขาและทุบลงตรงท ้ายทอยของคาโอริโดยไม่ได ้พูดอะไร เธอ

กระตุกแป็ บนึงก่อนทีจ ่ ะสลบไป โคคิ(อุ ้ม)จับคาโอริและจ ้องมองไปทีเ่ มล ขณะทีเ่ ขากําลังจะเริม
่
บ่น ชซิ ก
ู ก
ุ ้มหัวให ้ก่อนและพูดว่า

"ฉันขอโทษและขอบคุณ"
"อย่า...อย่าขอบคุณผมเลย ผมไม่สามารถให ้มีคนตายอีกได ้ เราต ้องพยายามอย่างเต็มทีท
่ ี่
จะออกจากดันเจีย้ นนีใ้ ห ้ได ้ ผมขอฝากเธอไว ้ทีค
่ ณ
ุ "
"คุณไม่จําเป็ นเลยทีจ ่ ะขอ"

เธอมองเขาจากไป เธอตรงไปหาโคคิและยืน ี น ้าผิดหวังจาก

่ คาโอริให ้เขา โคคิยังแสดงสห
การถูกขัดจังหวะ

"ในเมือ่ พวกเราไม่สามารถหยุดเธอได ้ เมลจึงจําเป็ นต ้องทํา เธอเข ้าใจใชไ่ หมว่าเราไม่ม ี

ี งร ้องไห ้ของเธอจะกระทบกับกําลังใจของทุกคน เราต ้องหยุดเธอก่อนทีเ่ ธอ
เวลาแล ้ว ก่อนทีเ่ สย
จะเสยี สติ "เฮ,้ นายต ้องเป็ นคนนํ าทางเพือ
่ ทีพ
่ วกเราจะได ้ออกจากทีน
่ "ี่ นีค ื สงิ่ ทีน
่ อ ่ ากูโมะคุง
น่าจะพูด"

จากคําพูดของเธอ โคคิพยักหน ้ารับ

"เธอพูดถูกแล ้ว พวกเรารีบไปกันเถอะ"

พวกเขาเห็นภาพหนึง่ ในเพือ ่ นร่วมชนั ้ ตายต่อหน ้าต่อตา และ(นั)้ นั่นทําให ้เกิดความเสยี หาย

และสลักลงไปในจิตใจต่อสูของเหล่ ้ านักเรียน ทุกๆคนมองไปทีท ่ เี่ คยเป็ นสะพานด ้วยสห ี น ้าตก
ตะลึง มีเด็กผู ้หญิงคนหนึง่ พูดว่า "ไม่เอาแล ้ว" และนั่งลง เหมือนกับทีฮ ่ าจิเมะเคยพูดไว ้ กลุม ่
ในตอนนีต ้ ้องการผู ้นํ าเดีย
๋ วนี้

โคคิเพิม ี งไปทีเ่ พือ

่ เสย ั้
่ นร่วมชน

"ทุกๆคน! ตอนนีเ้ ราต ้องคิดถึงแค่หนทางรอดเท่านัน

้ พวกเราต ้องถอย!"
 เหล่านักเรียนเคลือ
่ นทีอ ่ ย่างงุ่มง่ามตอบรับคําของเขา วงกลมเวทมนตร์ทใี่ ห ้กําเนิดทหาร
ทรอมยังคงทํางานอยู่ จํานวนของพวกมันเพิม ่ ขึน
้ เรือ
่ ยๆ ด ้วยจิตใจของพวกเขาในตอนนีก ้ ารสู ้
กับพวกมันเรียกได ้ว่าเสย ี่ งสุดๆ อีกอย่างพวกเขาไม่จําเป็ นทีจ ่ ะต ้องสู ้ โคคิตะโกนไปทีเ่ พือ
่ นร่วม
ชนั ้ ร ้องขอให ้พวกเขาหนี เมลและเหล่าอัศวินเองก็ให ้กําลังใจนักเรียน

ท ้ายทีส
่ ด
ุ แล ้ว ทุกๆคนหนีไปโดยบันได

ทางเดินไปชน ั ้ บนนัน
้ ยาว มันสูงมากจนพวกเขาไม่เห็นอะไรเลยยกเว ้นบันได พวกเขารู ้สก ึ
ว่าพวกเขาเดินขึน ้ ไปมากกว่า30ชน ั ้ ถึงแม ้ว่าร่างกายพวกเขาจะถูกเสริมโดยเวทมนตร์ พวกเรา
เริม
่ ทีจ
่ ะเหนือ
่ ยล ้าในเร็วๆนี้ บาดแผลจากการต่อสูเมื ้ อ
่ กีย
้ ังคงอยู่ เมือ
่ รวมกับบันไดทีย ่ าวและแสง
สลัวๆทําให ้เหล่า(นี)นักเรียนหดหูม ่ ากกว่าเดิม ตอนนี้ เมล(ตัส)ิ ตัดสน ิ ใจทีจ ั ครูแ
่ ะพักสก ่ ต่เปลีย
่ น
ใจเมือ่ เขาเห็นกําแพงขนาดใหญ่ม ี รูปแบบเวทมนตร์วาดลงบนกําแพง

ใบหน ้าของเหล่านักเรียนเริม ่ กลับมามีชวี ต ิ ชวี า เมลพุง่ เข ้าหากําแพงอย่างรวดเร็วและ

สํารวจมัน พวกเขาไม่ลม ื ทีจ ้
่ ะใชแฟร์ สโคป จากการสํารวจของพวกเขา เป็ นไปได ้ยากทีจ ่ ะเป็ น
กับดัก จุดประสงค์ของสูตรเวทมนตร์ทส ี่ ลักอยูเ่ พือ
่ ทีจ่ ะย ้ายกําแพงข ้างหน ้าของพวกเขา เมลเริม ่
ร่ายเวทและสง่ พลังเวทไปทีส ่ ต
ู รเวทมนตร์ เหมือนกับประตูลบ ้
ั ทีใ่ ชโดยพวกนินจา กําแพงหมุน
ตัวเปิ ดออกและโชว์ทางไปยังห ้องข ้างหลังมัน

ห ้องทีโ่ ชว์ออกมาคือห ้องทีพ ั ้ ที2

่ วกเขาเคยมา ห ้องชน ่ 0

"พวกเรากลับมาแล ้ว?"
"พวกเรากลับมาได ้แล ้ว!"
"พวกเราทําสาํ เร็จ... พวกเรากลับมาแล ้ว..."

เหล่านักเรียนต่างถอนหายใจโล่งอกอย่างถ ้วนหน ้า มีนักเรียนบางคนนํ้ าตาไหลออกมา

และคนอืน ่ ๆนั่งลงกับพืน้ แม ้แต่กลุม
่ ของโคคิเองก็พงิ กําแพง แต่พวกเขายังอยูใ่ นดันเจีย
้ น
ถึงแม ้ว่าจะเป็ นชนั ้ บนๆ แต่กอ
็ าจจะมีสต ั ว์ปีศาจโผล่ขน
ึ้ มาได ้ พวกเขาต ้องหลบหนีกอ่ นทีจ
่ ะ
สามารถผ่อนคลายได ้

เมลสะกดความรู ้สก ึ ทีอ

่ ยากพักไว ้ เขาทําใจให ้เข ้มแข็งในขณะทีต
่ ะโกนไปทีเ่ หล่า
นักเรียนให ้พวกเขาลุกขึน
้

"พวกคุณ! อย่าพึง่ นั่ง! ถ ้าพวกเธอหมดแรงตอนนี้ พวกเธอจะไม่สามารถกลับไปได ้! เพือ ่

หลบเลีย ่ ะสูกั้ บสต
่ งทีจ ั ว์ปีศาจตัวอืน
่ ๆ พวกเราต ้องหลบหนีให ้เร็วทีส ุ เฮ,้ ทนอีกนิด!"
่ ด

สาํ หรับนักเรียนทีต่ ้อง(ก่)การพักมากกว่านี้ พวกเขาจ ้องมองอย่างอย่างเงียบเชย ี บ

เพือ่ ทีจ
่ ะประท ้วง เหล่านักเรียนลุกขึน ้ อย่าง(งิ)อิดๆออดๆขณะทีม ่ นึ งงเล็กน ้อย โคคิแอบความ
เหนือ ่ ยล ้าไว ้และเดินนํ าหน ้า บนทางเดินออกนัน ้ เหล่าอัศวินมุง่ มัน
่ ทีส ู ้ บศต
่ กั ั รูให ้น ้อยทีส
่ ด
ุ เท่าที่
เป็ นไปได ้ พวกเขาตรงดิง่ สูท ่ างออกในอึดใจเดียว

ท ้ายทีส่ ด
ุ พวกเขาไปถึงชน ั ้ หนึง่ และเห็นทางเข ้าทีค่ ุ ้นเคย ถึงแม ้ว่าพวกเขาจะอยูใ่ น
ดันเจีย
้ นไม่ถงึ วัน แต่มห
ี ลายคนรู ้สก ึ ว่ามันชา่ งเป็ นเวลานานเหลือเกินทีไ่ ด ้เห็นมัน
 ตอนนีเ้ หล่านักเรียนผ่อนคลายจริงๆหลังจากออกจากดันเจีย ้ น มีนักเรียนบางคนคลาน
ออกไปทีล ่ านกว ้างหน ้าดันเจีย ้ น พวกเขาทัง้ หมดรู ้สก ึ ดีใจทีร่ อดชวี ติ แต่นักเรียนบางคนกลับไม่
ึ เชน
รู ้สก ่ นัน
้ ชซ ิ กู ท
ุ ยี่ งั แบกคาโอริทย ี่ ังไม่ได ้สติ ,โคคิ ,เรียวทาโร่ ,เอริ ,ซูสุ และเด็กผู ้หญิงทีฮ
่ า
จิเมะชว่ ยไว ้มีสห ี น ้าทีม ่ ด
ื มน

เมลตรงไปรายงานทีโ่ ต๊ะต ้อนรับในขณะทีช ่ าํ เลืองมองไปทีน ่ ักเรียน มีกบ

ั ดักใหม่ท ี่
อันตรายในชนั ้ ที่ 20 ในเมือ
่ สะพานพังลงมาแล ้วแลพพวกเขาไม่อาจรู ้ได ้ถึงจุดประสงค์ของกับ
ดักแต่พวก เขายังต ้องรายงานอยูด ่ ี เขาไม่สามารถชว่ ยเหลืออะไรได ้นอกจากรายงานการตาย
ของฮาจิเมะ เมลรู ้สก ึ ยากมากทีจ่ ะไม่แสดงสห ี น ้าทีห ่ ดหูบ
่ นใบหน ้าของเขา เขาทําอะไรไม่ได ้
นอกจากถอนหายใจออกมา

------------------------------------------

เมือ
่ กลุม
่ ของพวกเขากลับถึงฮอร์ลาร์ด พวกเขากลับไปทีห
่ ้องแบบไม่มวี ญ
ิ ญาณมาก
นัก มีนักเรียนบางคนปรึกษากับคนอืน่ แต่นักเรียนสว่ นมากหลับบนเตียงไปแล ้ว

สว่ นฮย ิ ามะ ไดซุเกะนัน

้ อยูท
่ ด
ี่ ้านนอกโรงแรมและนั่งอยูท ่ มี่ ม
ุ สงบของเมือง เขาเลือกที่
จะนั่งในทีไ่ ม่สะดุดตาและเอามือกอดเข่า ใบหน ้าของเขาจมลงไปยังระหว่างเข่า ถ ้ามีเพือ ่ นร่วม
ห ้องมองเห็นเขา พวกเขาจะคิดว่าเขารู ้สก ึ หดหูท
่ เี่ พือ ั ้ ได ้จากไป แต่วา่ ...
่ นร่วมชน

"ฮ,ี่ ฮฮ
ิ ฮ
ิ ี่ มัน-มันเป็ นความผิดของเขา! สําหรับแมลงตัวเล็ก...เขา-เขาได ้ใจเกินไป...
มัน-มันเป็ นการลงโทษจากสงิ่ ศก ั ดิส ิ ธิ์ ฉั นไม่ผด
์ ท ่ ผลประโยชน์ของชริ าซากิ... เจ ้าแมลง
ิ ...เพือ
ตัวนัน
้ ...ไม่เป็ นปั ญหาอีกต่อไป..,.ฉันไม่ผด ิ ...ฮๆี่ ๆ"

ด ้วยรอยยิม
้ ทีด
่ ํามืดและดวงตาทีไ่ ร ้ประกาย เขาพยายามทีจ
่ ะเข ้าข ้างตัวเอง

บอลไฟทีเ่ ปลีย
่ นทิศทางและพุง่ เข ้าชนฮาจิเมะถูกร่ายโดยฮย ิ ามะ การหลบหนีไปที่
สะพานและการชว่ ยเหลือฮาจิเมะ ภาพของฮาจิเมะและคาโอรินัดเจอกันตอนกลางคืน ฮย ิ ามะได ้
ิ บอกเขา ถ ้าเขาฆ่าฮาจิเมะตอนนีจ
ยินปี ศาจกระซบ ้ ะไม่มใี ครสงั เกตเห็น ในตอนนัน
้ เองทีเ่ ขาขาย
วิญญาณให ้กับปี ศาจ

เพือ
่ ไม่ให ้ถูกพบเห็น ฮย ิ ามะกะเวลาทีย ่ งิ อย่างระมัดระวังและเล็งบอลไฟไปทีฮ ่ าจิเมะ ใน
สถานการณ์ทถ ี่ ล่มยิงอย่างยุง่ เหยิง มันเป็ นการยากทีจ ่ ะหาว่าใครเป็ นคนร่ายเวท เขาเลือกทีจ ่ ะ
้
ใชบอไฟเพราะว่ าเขาถนัดลม มันไม่มห ี ลักฐานทีจ ่ ะทําให ้เกิดความสงสยั ในตัวเขา ฮย
ิ ามะบอก
กับตัวเองทัง้ หมดนีแ ้ ละหัวเราะออกมาอย่างชวั่ ร ้าย

ทันใดนัน
้ เอง มีคนตะโกนเรียกเขา

"เฮ,้ เป็ นนายจริงๆด ้วย สําหรับฆาตกรรมครัง้ แรกจากโลกอืน

่ คือเพือ ั ้ ... นายทํา
่ นร่วมชน
ได ้ไม่เลวเลย!"
"ค-ใคร?"

ิ ามาะมองหันหลังกลับไปด ้วยความตืน
ฮย ่ กลัว คนทีท
่ ก
ั เขาเป็ นเพือ ั ้ ทีเ่ ขารู ้จัก
่ นร่วมชน
 "แก-แก แกมาทําอะไรทีน ่ ?ี่ "
"อย่ากังวลไปหน่อยเลย ยิง่ ไปกว่านัน ึ อย่างไรบ ้างในตอนนี?้
้ ... คุณฆาตกร? นายรู ้สก
ึ อย่างไรบ ้างทีไ่ ด ้ฆ่าคูแ
รู ้สก ่ ข่งด ้านความรักในชว่ งทีส ั สน"
่ บ

เขาคนนัน ้ หัวเราะเล็กน ้อยเหมือนกับว่าเขาเห็นเรือ ่ งตลก ฮย ิ ามะพูดกับตัวเองว่าเพือ

่ น
ั ้ พึง่ ตายแต่ดเู หมือนว่าคนๆนีไ้ ม่สนใจ เพือ
ร่วมชน ่ นร่วมชน ั ้ คนอืน่ ๆอยูใ่ นอาการชอ็ กและดูเหมือน
ตกอยูใ่ นความทุกข์แต่ชายคน นีไ ้ ม่มค ึ เหล่านีเ้ ลย แม ้แต่นด
ี วามรู ้สก ิ เดียวก็ไม่ม ี

"นีค
่ อ
ื ตัวตนทีแ
่ ท ้จริงของแก?"

"นิสย ั ของแท ้? มันไม่ได ้ซบ ั ซอนขนาดนั

้ ้ ไม่ใชเ่ รือ
น ่ งปกติหรือทีค
่ นเราจะมีความลับกัน
่ ําคัญไปกว่านัน
บ ้าง? ทีส ้ ...จะเกิดอะไรขึน ้ ถ ้าผมบอกข ้อมูลนีใ้ ห ้ทุกๆคนรู ้? โดยเฉพาะ... ถ ้าเธอ
ได ้ยินเข ้า"
"เรือ่ งแบบนัน
้ ...ไม่มใี ครเชอ ื่ หรอก...และหลักฐานละ?"
"ไม่ม ี แต่พวกเขาจะเชอ ื่ ในคําพูดของผม ในตอนนี้ คุณคิดว่าจะมีใครเชอ ื่ คําพูดของคุณ
เหรอ?

ฮยิ ามะโดนไล่ต ้อนจากคําพูดทีเ่ หมือนกับไล่ต ้อนหนู(ฟู)(ฟุ)ทีอ ่ อ

่ นแรง ต ้องไม่มใี คร
ื่ แน่วา่ เจ ้าหมอนีม
เชอ ่ น
ี ส ั แบบนี้ ไดสุเกะไม่อยากดเชอ
ิ ย ื่ ว่าคนนีม
้ ส
ี องลักษณะนิสย ั คนๆนัน ้ มอง
ลงไปทีไดซุเกะด ้วยสห ี น ้าซาดิสซ ์

"แกต ้องการอะไร?"
"น่าเสย ี ดาย มันเหมือนกับว่าผมกําลังข่มขูค ุ ใชไ่ หม? ฟุฟุ ผมไม่ได ้ต ้องการอะไรจาก
่ ณ
คุณในตอนนีห ้ รอก ตอนนีห ้ น ้าทีข
่ องคุณคือเป็ นมือและเท ้าให ้ผม"
"เรือ
่ งแบบนี.้ .."
(TL note : ผมไม่รู ้ว่าคนทีเ่ ป็ นปริศนาเป็ นใครหรือเพศไหนนะครับ แต่ผมไม่รู ้(ฟุ)ว่าจะ
เรียกตัวเองยังไงให ้ไม่รู ้เพศ เลยขอสมมุตค ิ นทีเ่ ป็ นปริศนาเป็ นผู ้ชายไปก่อน (ใจจริงผมคิดว่า
เป็ นผู ้หญิงนะ))

มันเหมือนกับประกาศความเป็ นทาส เป็ นเรือ ่ งปกติทฮ ิ ามะจะลังเล เขาต ้องการที่

ี่ ย
จะปฎิเสธแต่ถ ้าเขาทํา คนๆนีจ ้ ะต ้องกระจายข่าวลือเรือ่ งทีเ่ ขาทําอย่างไร ้ความปราณี จิตใจทีต ่ ี
กันของฮยิ ามะเริม
่ คิดว่า "ทํางานให ้คนพวกนีด้ ก
ี ว่าถูกจองจํา" คนผู ้นีม ้ องเห็นความขัดแย ้งของฮ ิ
ยามะและตัดสน ิ ใจทีจ่ ะล่อลวงเขา

"นายไม่ต ้องการ ชริ าซากิ คาโอริ?"

"ก-แกพูดอะไรนะ?"

ความคิดอันมืดมัวของฮย ิ ามะถูกเป่ ากระจุยในทันทีและจ ้องมองคนผู ้นี้ บุคคลนีย

้ ม
ิ้ เยาะ
ให ้กับใบหน ้าทีต ิ ามะและดําเนินการล่อลวงเขาต่อ ไป
่ กตะลึงของฮย

"ถ ้านายตามฉัน... วันใดวันหนึง่ นายจะได ้เธอไป ฉั นกําลังทีจ

่ ะไปหานากูโมะคุงดเวยข ้อ
เสนอนีแ้ ต่นายฆ่าเขาเสยี ก่อน นายอาจจะเหมาะกับสงิ่ ทีฉ ่ ันจะทํา ดังนัน้ (ฉัน)ิ ฉั นคิดว่ามันได ้ผล
ในท ้ายทีส่ ด
ุ อยูด
่ "ี
 "...เป้ าหมายของนายคืออะไร? (นายต ้องการบรรลุวัตถุประสงค์ไหนกันแน่?)
วัตถุประสงค์ของนาย(ค ้อ)คืออะไร?"

ในสถานการณ์ทเี่ ขาไม่รู ้อะไรเลย เขาเพิม ี งขึน

่ เสย ้ มาอย่างไม่รู ้ตัว
่ วอะไรกับนาย ฉันค ้นหาบางสงิ่ และนั่นเป็ นเท่าทีบ
"ฟุฟุ มันไม่เกีย ่ อกได ้...แล ้วการ
ิ ใจของนาย?"
ตัดสน

ิ ามะไม่ต ้องการทีจ
ฮย ่ ะรบกวนเขาและลบความทรงจําทีค ่ นผู ้นีท
้ ํากับเขาเหมือนกับ เป็ น
คนโง่ ไดซุเกะกลัวมาก(ลับ)กับนิสยั ทีเ่ ปลีย
่ นแปลงของคนผู ้นี้ เขาไม่มท ี างเลือกมากนัก
นอกจากผงกหัว

"...ผมจะทําตาม"
"อะฮา่ ฮา่ ฮา่ ดีมาก ถ ้าต ้องฟ้ องร ้องเพือ ั ้ คงต ้องเจ็บปวดน่าดู เรามาสนิทสนมกัน
่ นร่วมชน
เถอะคุณฆาตกร อะฮา่ ฮา่ ฮา่ "

ฮยิ ามะมองคนผู ้นีเ้ ดินกลับไปยังทิศทางของโรงแรมในขณะทีห

่ วั เราะอย่างมีความสุข
คําพูดเล็กๆ "ฉิบหาย" หลุดจากปากของเขา

ถึงแม ้ว่าเขาต ้องการทีจ ่ ะลืมแต่การปฎิเสธไม่ได ้หมายถึงลบมันได ้ ภาพนีจ

้ ะติดไปกับ
เขา ภาพของสห ี น ้าคาโอริเมือ
่ เห็นฮาจิเมะตกลงไปในเหว คําพูดแบบไหนถึงจะอธิบาย
ึ ของเธอได ้ชด
ความรู ้สก ั เจน?

(ณ เวลานี้ ขณะทีเ่ หล่านักเรียนทีอ ่ อ

่ นล ้าสุดขีด(อื)่ นอนหลับเหมือนคนตาย ฮาจิเมะตาย
ในเหวชว่ ยให ้รับรู ้ความรู ้สก ึ ของคาโอริ คาโอริไม่ได ้ดูแลฮาจิเมะด ้วยไมตรีจต ิ เมือ
่ มองไปทีค
่ า
โอริทห
ี่ มดแรงนีท ิ ามะเสย
่ ําให ้รับรู ้ถึงสาเหต ฮย ี่ งอันตรากับ)(เปลีย่ นประโยคครับ กว่าจะแปล
ออกประโยคนีอ ้ า่ นยากมาก)

ตอนนี้ , ขณะที(่ ทุ)ขณะทีเ่ หล่านักเรียนทีอ ่ อ่ นล ้านอนหลับเหมือนขอนไม ้ การตายของ

ฮาจิเมะชว่ ยให ้เข ้าใจความรู ้สก ึ ของคาโอริ คาโอริไม่เคยดูแลฮาจิเมะเพียงเพราะ(ไม่)ไมตรีจต ิ
เท่านัน
้ เมือ
่ มองไปทีค ่ าโอริทห ่ งั เกตได ้ถึงสาเหตุ ฮย
ี่ มดแรงนีส ิ ามะทําให ้ตัวเองตกอยูใ่ น
อันตรายด ้วยการทําอย่างไม่ระมัดระวัง

เขาต ้องทําตัวเองให ้ดูด ี เพือ

่ ทีจ ิ ามะได ้ก ้าวผ่านเสนและมั
่ ะรักษาสถานทีไ่ ว ้ ฮย ้ นไม่
สามารถหยุดได ้แล ้ว จากคําพูดของคนผู ้นัน ้ มีความเป็ นไปได ้ทีเ่ ขาจะหายไปและความเป็ นไป
ได ้ทีเ่ ขาจะได ้คาโอริ

"ฟุฟุ มันจะต ้องราบรืน

่ ทุกๆอย่างต ้องไปได ้สวย ผมไม่ผด
ิ ..."

ิ ามะ(กั)กลับไปทีต
ฮย ่ ําแหน่งของเขาเมือ
่ กีแ
้ ละพูดพึมพํากับตัวเองอีกครัง้ ครัง้ นีไ้ ม่มใี คร
มารบกวนเขา
------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 8 ขุมนรก

ซา่ , เสย
ี งของนํ้ าไหล สายลมเย็น(ผ ้)ผ่านแก ้มของเขาและทําให ้ตัวเขาสน
ั่ มีความรู ้สก
ึ ทีแ
่ ข็ง
โดนใบหน ้าเขาและความรู ้สกึ เย็นเสย
ี ดแทงตรงชว่ งล่างของ เขา ฮาจิเมะสง่ เสย ี งครางออกมา
ในขณะทีเ่ ขาลุกขึน ้

ึ ตัว , เขาพยายามนั่งลงในขณะทีร่ า่ งกายเขาสง่ เสย

อย่างไม่รู ้สก ี งร ้องเหมือนกับรับความ
เจ็บปวดตลอดเวลา

"โอ , นีค
่ อ
ื ...ผมคิดว่า..."

ประคองหัวทีย ่ ้วยมือข ้างหนึง่ เขาสาํ รวจไปรอบๆในขณะทีฟ

่ งั ไม่คงทีด ่ ื้ นคืนความทรงจํา
ถึงแม ้ว่ารอบๆจะดูสลัวๆ ต ้องขอบคุณแสงทีม ่ าจากหินสเี ขียวทําให ้เขาไม่เหมือนคนตาบอดใน
ความมืด ข ้างหน ้าของฮาจิเมะเป็ นแม่นํ้ากว ้าง 5เมตร และร่างกายของเขาจมอยูใ่ นแม่นํ้านีเ้ มือ ่ กี้
นี้ ร่างกายสว่ นบนของฮาจิเมะนัน ้ ดูเหมือนว่าติดและเกยตืน ้ โดยหินทีย่ น
ื่ ออกมาที่ อยูด ่ ้านข ้าง
แม่นํ้า

"ใช.่ ..ผมตกลงมาจากสะพานทีพ
่ ัง...เพราะฉะนัน
้ ..."

สมองของเขาทีเ่ หมือนมีหมอกบังเริม ่ ะทํางานอีกครัง้ ฮาจิเมะมีชวี ต

่ ทีจ ิ รอดจากการตก
ด ้วยดวงล ้วนๆ ระหว่างทางการตกนัน ้ เขาพบกับบริเวณทีม ่ ห
ี น ้าผามีรเู ล็กๆ จากรูนมี้ น
ี ํ้ าไหล
ออกมาเหมือนนํ้ าท่วม มีนํ้าตกอยูท ่ น
ี่ เี่ ป็ นจํานวนมาก และนํ้ าตกนีพ ้ ัดพาฮาจิเมะครัง้ แล ้วครัง้ เล่า
จนกระทัง่ เขาโดนผลักเข ้ากําแพง ท ้ายทีส ่ ดุ เขาก็ถกู ผลักออกจากอุโมงค์เหมือนกับทางนํ้ าไหล
มันเป็ นปาฎิหาริยอ ื่ ตอนทีเ่ ขาบินออกจากอุโมงค์ฮาจิเมะพุง่ ชนเข ้ากับหัวของเขา
์ ย่างไม่น่าเชอ
และทําให ้เขาหมดสติ ลง โดยสว่ นตัวแล ้ว ฮาจิเมะไม่รู ้ว่า(ปาฎิหาร์ย)ปาฎิหาริยแ ์ บบนีเ้ กิดขึน้ ได ้
อย่างไร

"อย่างไรก็ตาม ผมรอดชวี ต ั ชวิ้ !หน-หนาวจัง"

ิ ...ฮด

เขาจมอยูใ่ นทางนํ้ าใต ้ดินทีเ่ ย็นตลอดเวลาและเพราะเหตุนที้ ําให ้ทัง้ ตัวเขา เย็นยะเยือก

ถ ้าปล่อยเป็ นยังงีต
้ อ
่ ไปมีโอกาศทีเ่ ขาจะเกิดอาการตัวเย็นเกิน ฮาจิเมะรีบเอาตัวเขาขึน ้ มา ด ้วย
ตัวทีส ั่ เขาถอดเสอ
่ น ื้ อกและบิดมัน

้
ด ้วยการใชการแปรู
ป เขาสร ้างแผ่นกระดาษหนึง่ แผ่นขึน
้ มา บนก ้อนหินทีแ
่ ข็งเขาเริม
่ ทีจ
่ ะ
สลักวงแหวนการแปรรูป

"มันหนาวเกินไปทีจ
่ ะมีสมาธิ..."

(เข ้า)เขาต ้องการเวท "ประกายไฟ" มันเป็ นเวททีง่ า่ ยดายขนาดทีแ ่ ม ้แต่เด็กยังสามารถ

ร่ายได ้ด ้วยรูปแบบเวทมนตร์ ขนาด 10ซม. ในตอนนีเ้ ขาไม่มก ี ้อนหินเวทมนตร์ทจ ้ อ
ี่ ะใชเพื ่ เพิม
่
ประสทิ ธิภาพของเวทมนตร์ เพราะว่าฮาจิเมะต ้องการมัน ด ้วยความถนัดเวทมนตร์ทเี่ ป็ นศูนย์ ฮา
จิเมะต ้องใชสู้ ตรเวทมนตร์ทย
ี่ งุ่ ยากขนาด 1เมตรเพือ ่ ทีจ
่ ะร่ายเวท "ประกายไฟ" หลังจากนัน
้ 10
นาที เขาวาดรูปแบบเวทมนตร์เสร็จสน ิ้ และเริม
่ ร่ายเวทเพือ ่ ให ้มันทํางาน

"ผมต ้องการไฟ, พลังแห่งแสงสว่าง, ปรากฎออกมา, "ประกายไฟ"... ทําไมต ้องร่าย

เวททีด
่ เู หมือนเวอร์เพียงเพือ
่ ทีจ ้
่ ะ(ร่าย)สร ้างไฟธรรมดา? น่าอายจัง...(ฮา)เห ้อออ"

การถอนหายใจเหมือนกับว่ากลายเป็ นนิสย ั ของเขาไปแล ้ว แต่เขายังคงร่ายเวทไฟ

ขนาดเท่ากําปั น
้ และผึง่ มันเพือ
่ ทําให ้ตัวเองอบอุน ื้ ของเขาไว ้ข ้างๆไฟเพือ
่ เขาจัดเสอ ่ ให ้มันแห ้ง

ั จังว่าทีน
"สงสย ่ ท
ี่ ไี่ หน...ผมคิดว่าน่าจะตกลงมาลึกพอดู...จะกลับได ้ไหมนะ?"

ทําตัวเองให ้อบอุน ่ ด ้วยไฟ เขารู ้สกึ ตัวเองสงบลง ความกังวลเริม ่ ปกคลุมหัวใจของเขาที

ละเล็กทีละน ้อย ฮาจิเมะต ้องการทีจ ่ ะร ้องไห ้ออกมา นํ้ าตาเริม
่ ปริม
่ ทีด
่ วงตาของเขา แต่เขากลัน ้
มันไว ้เพราะว่าถ ้าเขาร ้องไห ้ตอนนีจ้ ติ ใจของเขาจะพังทลาย เขาเชด ็ นํ้ าตาทีอ
่ ยูต
่ รงดวงตาออก
และตบแก ้มตัวเอง

"ไม่มท
ี างเลือกอืน
่ ผมต ้องหาทางกลับ ไม่เป็ นไร ผมมัน
่ ใจว่ามันต ้องราบรืน
่ "

ใบหน ้าของฮาจิเมะเปลีย่ นเป็ นใบหน ้าของคนทีต

่ ด ิ ใจแล ้วหลังจากทีเ่ ขาพูดให ้
ั สน
กําลังใจกับตัวเอง ในขณะทีจ
่ ้องมองไฟ

หลังจากนัน ้ 20นาที เสอ ื้ ของเขาก็แห ้งและอุน ่ ดังนัน ้ ฮาจิเมะจึงลุกขึน้ ฮาจิเมะไม่มนั่ ใจว่า

เขาอยูช ั ้ ไหนแต่เขามัน
่ น ้ น มันไม่ใชเ่ รือ
่ ใจว่าเขายังอยูใ่ นดันเจีย ่ งแปลกทีจ ั ว์ปีศาจ(ซ)ึ ซุม
่ ะมีสต ่
อยู่ เขาเดินไปอย่างระมัดระวังไปทางเดินขนาดใหญ่ทน ี่ ํ าลงไปลึกขึน้

ทางทีฮ ่ าจิเมะเดินไปนัน้ เหมือนกับถํ้า แทนทีจ ่ ะเป็ นทางเดินสเี่ หลีย

่ มไม่คอ ่ ยสูงมากนัก
ทางเดินมีหน ิ และกําแพงยืน ่ ออกมาหลายๆที่ มันเรียงตัวอย่างยุง่ เหยิง มันเหมือนกับห ้องสุดท ้าย
ของชน ั ้ ที2
่ 0 สงิ่ ทีแ
่ ตกต่างคือขนาด ทางเดินทีด ่ ยู งุ่ เหยิงเต็มไปด ้วยสงิ่ ขวางกัน้ มี
้ าศูนย์กลาง ประมาณ20เมตร ถึงแม ้ว่ามันจะเป็ นทางทีเ่ ดินไม่ง่ายนักแต่มน
เสนผ่ ั เต็มไปด ้วยที่
หลบและฮาจิเมะ เดินหน ้าแบบเงียบๆจากการซอ ่ นทีห ่ นอีกทีห
่ นึง่ ไปซอ ่ นึง่

เขาเริม ั ว่าเขาเดินมาเท่าไหร่แล ้ว ฮาจิเมะเริม

่ สงสย ่ ทีจ ึ เหนือ
่ ะรู ้สก ่ ย จนกระทัง่ เขาไปถึง
ทางแยกทางแรก ทางแยกขนาดใหญ่อยูต ่ รงหน ้าเขา ฮาจิเมะซอ ่ นตัวอยูห ั
่ ลังก ้อนหิน เขาสงสย
ว่าเขาควรไปทางไหน

หลังจากทีเ่ ขาคิดสกั ครูห

่ นึง่ เขาคิดว่าเขาเห็นบางสงิ่ อยูท
่ ส
ี่ ดุ ขอบของสายตาและเขา
ซอ่ นหลังก ้อนหินอย่าง รวดเร็ว เขายืน ้
่ หัวของเขาออกมาอย่างชาๆและรอที จ
่ ะดูมน ้
ั จากเสนทาง
เดินตรงไป ลูกบอลกลมๆสข ี าวกระโดดเข ้ามาอยูใ่ นสายตา มันมีหท ู ย
ี่ าวและมันเหมือนกับ
กระต่าย อย่างไรก็ตาม มันมีขนาดเท่ากับสุนัขระดับกลางๆและขาหลังเต็มไปด ้วยกล ้ามเนือ ้ เจ ้า
้ แ
"กระต่าย" ยังมีเสนส ี ดงดําพาดตัวเหมือนกับ(เป้ )เป็ นเสนเลื
้ อด เจ ้าเสนนี ้ ย
้ ังเต ้นเป็ นจังหวะ
เหมือนการเต ้นหัวใจ และนั่นทําให ้ดูน่าขยะแขยง

ั เจนว่า มันเป็ นปี ศาจทีอ

ชด ่ น ิ ใจทีจ
ั ตรายมาก ฮาจิเมะตัดสน ้
่ ะหลบโดยการไปซายหรื
อขวา
แทนทีจ ่ ะตรงไป ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถไปทางขวาได ้เพราะว่ากระต่ายอยูใ่ กล ้มันฮาจิเมะ
กลัน
้ หายใจและรอให ้มันผ่านไป ทันใดนัน้ เอง กระต่ายหมุนตัวกลับมาและเริม
่ ดมกลิน
้ บนพืน้ ใน
ตอนทีเ่ ขากําลังจะขยับ

(เวร! ม-มันหาผมเจอไหม? ผมปลอดภัยใชไ่ หม?)

เขาทําตัวติดก ้อนหินเพือ ่ ทีจ ่ นตัวเอง และเขาพยายามทีจ

่ ะซอ ่ ะควบคุมหัวใจทีเ่ ต ้นอย่างเร็ว
เจ ้าหูนัน
้ ดูเหมือนว่าจะได ้ยินเสยี งหัวใจทีเ่ ต ้นเร็ว เขาเหงือ
่ แตกออกมาขณะทีก่ ําลังคิด

อย่างโชคดี มันเป็ นเหตุผลอืน

่ ทีท
่ ําให ้กระต่ายตืน
่ ตัว

"กูร~
ุ อาว!"

ปี ศาจทีด ี าวกระโดดออกมาและคํารามใสก
่ เู หมือนหมาป่ ามีขนสข ่ ระต่าย หมาป่ าสขี าวมี
สองหางและขนาดเท่ากับหมาตัวใหญ่ เหมือนกับกระต่าย หมาป่ ามีเสนเลื ้ อดสด ี ําแดงอยูร่ อบตัว
หลังจากทีห ่ มาป่ ากระโดดออกมา หมาป่ าอีกสองตัวกระโดดออกมาจากก ้อนหินก ้อนอืน ่ ๆเพือ่
เข ้าร่วม

่ หัวออกมาและสํารวจสถานการณื์ ไม่วา่ มองอย่างไรก็ตาม หมาป่ ากําลังจะล่า

ฮาจิเมะยืน
กระต่ายน ้อย(ถึงแม ้ว่ามันจะไม่น่ารักพอทีจ
่ ะเรียกให ้น่ารัก ได ้) ด ้วยสถานการณ์ทช
ี่ ล
ุ มุน ฮาจิเมะ
เตรียมทีจ
่ ะขยับ(เท่)เท ้า แต่วา่ ...

"เคี๊ ยว!"

ี งร ้องน่ารักดังออกมาจากกระต่ายและมันกระโดดหมุนตัวบนอากาศ กระต่ายเตะเหวีย
เสย ่ ง
ด ้วยขาขนาดใหญ่และทุบลงบนกระต่ายตัวแรก

ตูม

เตะนัน ี งทีไ่ ม่น่าจะเป็ นไปได ้ กระต่ายน ้อยเตะไปทีห

้ ให ้เสย ่ วั ของหมาป่ า

กร็อบ

ี งทีส
มันเป็ นเสย ่ ะท ้อนไปทั่วและฮาจิเมะเห็นหัวของหมาป่ าหมุนไปผิดทาง

้
ฮาจิเมะตัวแข็งไปกับภาพทีเ่ ห็น ใชแรงเคลื อ
่ นทีห
่ นีจากศูนย์กลางจากเตะเหวีย ่ ง กระต่าย
หมุนตัวในอากาศจนกระทั่งหัวอยูด ่ ้านล่าง กระต่ายถีบไปทีอ ่ ากาศและตกลงมาบนพืน ้ เหมือน
อุกกาบาต ก่อนทีจ่ ะถึงพืน
้ มันหมุนตัวตัง้ ฉากกับพืน
้ และฟาดสนเท ้ ้าทีท ่ มาป่ าทีใ่ กล ้
่ รงพลังใสห
กับจุดที่ ลง

โผล๊

ไม่มโี อกาศทีแ
่ ม ้แต่จะร ้องเป็ นครัง้ สุดท ้าย หัวหมาป่ าทัง้ สองตัวถูก(กระทืบ)บดขยี้ หมาป่ า
อีกสองตัวโผล่ออกมาและกระโดดเข ้าหากระต่ายตอนลงพืน ้ ฮาจิเมะคิดว่าตอนนีก
้ ระต่ายน่าจะ
แพ ้แล ้ว แต่กระต่ายสามารถทีจ ่ ะใชมื้ อยันพืน
้ และหมุนขาเหมือนกับเบรกแดนเซอร์ หมาป่ าทัง้
สองตัวถูกเหวีย ่ งเข ้าหาและทุบกับมัน เพราะว่าการเตะหมุนทีเ่ หมือนกับทอร์นาโด เลือดสาดไป
ทั่วกําแพง และศพของมันล ้มลง

หมาป่ าตัวสุดท ้ายตัง้ หางขึน้ ในขณะทีค

่ ําราม หลังจากนัน
้ หางเริม
่ ทีจ
่ ะปลดปล่อย
กระแสไฟฟ้ า มันพยายามทีจ ่ ะร่ายเวทพิเศษ

"กรรรรร!"

สายฟ้ าพุง่ เข ้าหากระต่ายด ้วยการหอน เมือ ่ สายฟ้ าความเร็ว(สุ)สูงมาถึง กระต่ายหลบอย่าง

สวยงามโดยการก ้าวเท ้าซก ิ แซก เมือ่ สายฟ้ าสลายตัว กระต่ายเตะซม ั เมอซอลท์ไปทีค่ างของ
หมาป่ าอย่างรวดเร็ว หมาป่ ากระเด็นลอยจากลูกเตะนีแ ้ ละมันร่วงลงบนพืน ้ กลับหลังและงอ ดู
เหมือนว่าคอมันจะหักจากลูกเตะนี้

"เคี๊ ยว!"

ี งร ้องชย
เสย ั ชนะ? มันยกขาหน ้าขึน
้ มาทําความสะอาดหู

"แม่จา๋ , ได ้โปรดบอกฉันทีวา่ มันเป็ นเรือ

่ งโกหก"

ฮาจิเมะยังคงตัวแข็งทือ่ ทําได ้แค่ยมิ้ แห ้งๆออกมา นีม่ น

ั อันตรายมากไม่ใชห ่ รือ? ทหาร
ทรอมทีเ่ หล่านักเรียนรับมืออย่างยากลําบากเหมือนกับตุก ๊ ตาไปเลยเมือ ่ เทียบกับกระต่ายตัวนี้
เจ ้ากระต่ายตัวนีอ
้ าจจะแข็งแรงกว่าเบฮม ี อธทีส ้ ้แต่ทา่ พืน
่ ามารถใชได ้ ๆ

เขารู ้ว่าถ ้าเขาโดนจับได ้มันจะเป็ นการตายอย่างแน่นอน ความกลัดกลุ ้มทําให ้เขาถอยหลัง

อย่างไม่รู ้ตัว และนั่นคือความผิดพลาด

แกร๊บ

ี งดังสะท ้อนไปทั่วถํ้า ฮาจิเมะเตะไปโดนกรวดใกล ้เท ้าของเขาทําให ้มันตกลงและมี

เสย
ี งดังออกมา มันเป็ นความผิดพลาดร ้ายแรงทีเ่ ห็นบ่อยๆ เหงือ
เสย ่ เย็นจํานวนมากไหลท่วมหน ้า
ของเขา กระต่ายหันหัวกลับมาเหมือนกับเครือ ี ง
่ งจักรทีไ่ ม่ได ้หยอดนํ้ ามันมองไปทีเ่ สย

"ฮาจิเมะถูกพบเห็นอย่างแน่นอน

ี ดงของมันแคบขึน
ตาสแ ้ เมือ
่ มันมองเห็นฮาจิเมะ เขาตัวแข็งเหมือนกบถูกงูจ ้องมอง เสย ี ง
ั ญาณเตือนภัยดังขึน
สญ ้ ในหัวของเขาและวิญญาณของเขาบอกเขาว่าให ้งสุด ชวี ต ิ แต่รา่ งกาย
ของเขากลับไม่ทําตาม

ท ้ายทีส่ ด
ุ แล ้ว กระต่ายทีเ่ อาแต่จ ้องมองฮาจิเมะด ้วยหัวของมัน เริม
่ เอียงทัง้ ตัวเข ้าหาเขา
มันเริม
่ ทีจ
่ ะปลดปล่อยพลังงานไปทีข ่ าของมัน
 "มันมาแล ้ว!"

เขารู ้โดยสญ ั ชาตญาณว่าปี ศาจกระต่ายกําลังพุง่ ตรงเข ้ามาหาเขา มันพุง่ เข ้าหาเขาด ้วย

ื่ เร็วจนเห็นภาพตกค ้างข ้างหลังมัน
ความเร็วทีไ่ ม่น่าเชอ

เมือ ึ ตัว เขากระโดดไปด ้านข ้างด ้วยพลังทีม

่ เขารู ้สก ่ ี

สถานทีท่ ฮ
ี่ าจิเมะยืนอยูร่ ะเบิดออกมาเหมือนกับโดนปื นใหญ่ มันขุดพืน ้ ออกมา(ด ้วย)
เหมือนกับโดนระเบิด ฮาจิเมะกลิง้ ตัวในขณะทีพ ่ น ั่ และหยุดลงด ้วยหลังชนกับพืน
ื้ สน ้ เขาถอย
ออกมาจากจุดศูนย์กลางด ้วยสห ี น ้าทีซ ี
่ ด

อย่างๆชา้ กระต่ายยืนขึน ้ ด ้วยท่าทางสบายๆ หลังจาก(ที)่ นัน ้ มันเริม

่ บุกต่อ ฮาจิเมะสร ้าง
กําแพงหินด ้วยการแปรรูปอย่างรวดเร็ว กําแพงหินโดนกระต่ายเตะและถูกทําลายจากลูกเตะ
อย่างง่ายดาย ด ้วยปฎิกริ ย ้ น
ิ าอย่างไม่รู ้ตัว เขายกมือซายขึ ้ มาป้ องกัน โชคดีทห ี่ วั ของเขายังไม่
ยุบแต่ด ้วยแรกกระแทกทําให ้เขาพุง่ ลงไปบนพืน ้ ความเจ็บปวดไหลผ่านมือซายของเขาเมื้ อ
่ เขา
รวบรวมตัวเอง

"อัก
้ "

เมือ
่ เขามองไปที(่ ข ้)แขนซายช ้ ว่ งข ้อศอกกับข ้อมือ มันหักและเอนไปในทิศทางทีด ่ ต
ู ลก
ดูเหมือนว่ามันจะถูกบดขยีอ ิ้ เชงิ คลานอย่างเจ็บปวด เขาพยายามทีจ
้ ย่างสน ่ ะหนีจากมันอย่าง
สนิ้ หวัง แต่สงิ่ ทีเ่ ขาเห็นนัน
้ กระต่ายเดินเข ้ามาด ้วยท่าทีสบายๆต่างกับเมือ ิ้ เชงิ มันน่าจะ
่ กีโ้ ดยสน
เป็ นจินตนาการของเขา แต่สายตาของมันจ ้องเขาในความหมายเหยียดหยาม ดูเหมือนว่ามัน(จุ)
จะสนุกทีไ่ ด ้กลัน ่ แกล ้งเขา

ในเมือ ่ เขาควํ่าลง เขาไม่สามารถถอยหนีได ้ดีนัก มีกระต่ายยืนอยูข

่ ้างหน ้าของเขา
เหมือนว่ามันมองลงมาทีเ่ ขา เหมือนมองหนอนทีก ่ ําลังคลานบนพืน ้ โลก กระต่ายยกเท ้าขึน้ มา
เพือ
่ โชว์ให ้ฮาจิเมะเห็น

ั ว่านีจ
"(...สงสย ่ ะเป็ นจุดจบ...)"

ความสน ิ้ หวังจูโ่ จมฮาจิเมะ เขามองด ้วยสายตาทีม ่ น

ึ งงและยอมแพ ้เมือ
่ เขาเห็นเท ้าของ
กระต่าย ในทีส
่ ด ุ (เท ้)ลูกเตะทีท่ ําให ้ตายในทีเดียวเริม
่ เหวีย่ ง

ฮาจิเมะปิ ดตาลง หวาดกลัวไปกับความตายทีก

่ ําลังจะมาถึง

..........................................................

ไม่วา่ จะผ่านไปนานเท่าใดก็ตาม ลูกเตะก็ไม่มาถึง เขาเปิ ดตาด ้วยความหวาดกลัวและ

ตรงหน ้าของเขาคือเท ้าของกระต่าย ลูกเตะนัน ้ ถูกหยุดก่อนทีม ่ นั จะกระทบกับเขา คงไม่ใชว่ า่
มันยังอยากเล่นอยูแ ้ ? ฮาจิเมะสงั เกตได ้ถึงบางสงิ่ บางอย่าง เมือ
่ ละทําให ้เขาเจ็บปวดมากยิง่ ขึน ่
เขามองใกล ้ๆ กระต่ายตัวสน ั่ ด ้วยความกลัว
 ั่ ...เหมือนมันกําลังกลัว...)
(อะ-อะไร? ทําไมมันถึงสน

ไม่ , ไม่ใชเ่ หมือน แต่มน

ั กลัวจริงๆ ฮาจิเมะพยายามวิง่ ไปทางเดินขวาแต่เขากลับเห็น
ปี ศาจตัวใหม่เสยี ก่อน

ใหญ่ , เป็ นคําทีอ ั ว์ตวั นีส

่ ธิบายถึงมันได ้ สต ้ งู 2เมตรและทั่วร่างมีขนปกคลุมสข ี าว
เหมือนกับสต ั ว์ปีศาจทีเ่ ขาพอเห็น(ก ้)ก่อนหน ้านี้ สต ั ว์ตวั นีม ้ อดสแ
้ เี สนเลื ี ดดําไปทั่วร่าง ถ ้าให ้เขา
เปรียบเทียบกับสต ั ว์อน
ื่ แล ้วมันเหมือนกับหมี แต่สงิ่ ทีแ ่ ตกต่างออกไปคือมันมีแขนทีย ่ าวไปถึง
เท ้าและทีแ
่ ขนของมันกงเล็บ 3 อันยืน ่ ออกมายาวประมาณ 30ซม.

กว่าทีเ่ ขาจะรู ้ตัวหมีมน

ั ก็มาใกล ้เขาแล ้วและมันจ ้องมองไปทีเ่ หยือ
่ ความเงียบปกคลุมไป
ทั่วห ้อง ทัง้ ฮาจิเมะและกระต่ายต่างตัวแข็งและไม่สามารถขยับตัวได ้ เหมือนกับทีฮ ่ าจิเมะเจอ
เมือ่ กี้ สายตาของหมีทําให ้พวกเขาพวกเขาไม่สามารถขยับตัว

"...กรร"

เบือ
่ กับสถานการณ์ หมีเริม
่ คํารามออกมา

"ซุ!"

นีท
่ ําให ้กระต่ายกลับสูค ่ ามจริง มันรีบหันหลังกลับหนีด ้วยความรวดเร็ว ความเร็วทีม ั ใช ้
่ น
ในการบดขยีศ ั รูถก
้ ต ู ใชส้ ําหรับการถอยหนี เสย ี ดายที(่ มี)มันเปล่าประโยชน์

้
ใชความเร็ วทีไ่ ม่เข ้ากับตัว หมีพงุ่ กงเล็บแหลมคมไปทีก ้
่ ระต่าย กระต่ายใชความคล่องตัว
ของมันบิดตัวเพือ
่ หลบกงเล็บ ฮาจิเมะมัน ่ ใจว่ากงเล็บต ้องพลาดเป้ า และเขาเห็นกระต่าย
กระโดดหลบได ้สาํ เร็จ

เมือ
่ กระต่ายถึงพืน ้ เลือดไหลออกมาจากตัวมันจากบาดแผลทีถ ่ ก
ู ตัดหลายแผลบนร่าง
ของมัน เลือดไหลออกมามากขึน ้ เรือ ่ ยๆจนกระทั่งฮาจิเมะสงั เกตว่าร่างกายของมันไม่ได ้ เป็ น
สว่ นเดียวอีกต่อไป ชน ิ้ ต่อชน ิ้ ของร่างกายกระต่ายหลุดออกมาหลายทิศทางและเลือดพุง่ ออกมา
เหมือน นํ้ าพุเมือ ิ้ สว่ นทีใ่ หญ่ทส
่ ชน ี่ ด
ุ (หลุด)ิ หลุดออก

ภาพของเลือดทําให ้ฮาจิเมะเกิดความขยะแขยง ปี ศาจกระต่ายทีแ ่ ข็งแกร่งมากถูกล ้มลง

อย่างง่ายดายโดยไม่ต ้องทําอะไรมาก ตอนนีเ้ ขารู ้แล ้วว่าทําไมมันถึงกลัว เจ ้าปี ศาจหมีมน
ั ไม่
ธรรมดา มันสามารถทําลายทุกสงิ่ ทีฮ
่ าจิเมะรู ้จักได ้

เคลือ ี งของการกินอย่างตะกละได ้ยิน

่ นทีร่ า่ งกายใหญ่โตของมัน หมีเข ้าไปหาศพใหม่ เสย
มาจากหมี

ฮาจิเมะไม่สามารถขยับตัวได ้จากความกลัว ตาของมันจ ้องมองไปทีฮ

่ าจิเมะ

ไม่เหลือแม ้แต่ซากกระต่ายหลังจากมันเคีย
้ วไปสามครัง้ มันหันกลับมาและคํารามไปทีฮ
่ าจิ
เมะ ตาของมันบอกว่า "ต่อไปตาแก"
 ิ้ )สงิ่ ทีเ่ ขาทําได ้คือความสน
ถูกมองด ้วยตาของนักล่า (สน ิ้ หวัง

"อุหวาาาาา"

ฮาจิเมะวิง่ ไปทางฝั่ งตรงกันข ้ามของหมีและกรีดร ้องอย่างบ ้าคลัง่ และลืมเรือ

่ งแขนทีห
่ ก
ั ไป

ถ ้าแม ้แต่กระต่ายยังไม่สามารถหลบได ้ ฮาจิเมะเองก็หมดหวัง มีเสย ี คํารามของลมและจาก

้
ด ้านซายของฮาจิ ึ ถึงความเจ็บปวดอย่าง รุนแรงขณะทีเ่ ขาพิงไปกับกําแพง
เมะเขารู ้สก

"อัก
้ "

แรงกระแทกทําให ้เขาหายใจไม่ออก เขาไถลไปกับกําแพงและล ้มลงไอ ตัวของฮาจิเมะ

้ เขาสงั เกตเห็นว่าหมีกําลังเคีย
แกว่งไปมาจากแรงกระแทกแต่เขายังคงจ ้องมองหมี ทันใดนัน ้ ว
บางอย่าง

มันเคีย
้ วอะไรของมัน? กระต่ายถูกกินไปแล ้ว ด ้วยเหตุใดเหตุหนึง่ แขนทีม ่ น ึ
ั กินรู ้สก
ึ สบ
คุ ้นเคยเหลือเกิน ฮาจิเมะรู ้สก ั สนจากเหตุการณ์ เพราะว่าเขารู ้สก
ึ ว่าด ้านขวาของเขาเบาขึน ้
้
พูดแบบเจาะจง แขนซายของเขา...

"อะ-อะไร?"

ใบหน ้าของฮาจิเมะแข็งทือ
่ ทําไมเขาถึงไม่มแ ี ขน? ทําไมเลือดของเขาพุง่ ออกมา? เขา
เอียงคอ ฮาจิเมะไม่สามารถหาเหตุผลได ้ว่าเกิดอะไรขึน ้ (แต่)สุดท ้ายความจริงของสถานการณ์
ได ้กลับมา ความเจ็บปวดทําให ้เขารับรู ้ได ้ว่านีไ ่ ามฝั น
่ ม่ใชค

"อ๋าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!"

เสย ี งของเขาตะโกนด ้วยความหวาดกลัวลัน

่ ไปทั่วห ้อง ทุกอย่างทีอ ้
่ ยูใ่ ต ้ข ้อศอกซายของ
เขาได ้หายไป

สตั ว์ตวั นีย

้ งั คงมีเวทพิเศษ กงเล็บสามอันของมันสามารถสร ้างใบมีดสายลมทีม ่ ข
ี นาด
กว ้างถึง 30ซม. เมือ ี แค่แขนเดียวเป็ นเรือ
่ คิดดูดๆี แล ้วเสย ่ งทีโ่ ชคดี ไม่สามารถรู ้ได ้ว่ามันหยอก
ล ้อฮาจิเมะเล่นหรือว่าฮาจิเมะดวงดี เมือ ่ เทียบกับกระต่ายทีถ ่ ก ู จัดการไปก่อนหน ้านี(้ ด ้)อย่างเร็ว

หลังจากทีม ่ น
ั กินเสร็จแล ้ว (หมี)มันเดินเข ้าหาฮาจิเมะ ตาของมันไม่ได ้มองฮาจิเมะเป็ น
ั ว์ชน
สต ั ้ ตํา่ เหมือนกระต่าย มันมองฮาจิเมะเป็ นอาหาร

มันยืน ่ าจิเมะ ดูเหมือนว่ามันกําลังจะกินฮาจิเมะแบบยังมี(ช)ิ (ช ี

่ ขาหน ้าของมันตรงไปทีฮ
บิ)(ช)ึ ชวี ต
ิ อยู่

"อะ , อะ , อุกกก , แปร "แปรรูป(rensei)!"

 ขณะทีน ่ ํ้ ามูกและนํ้ าตาไหล นํ้ าลายไหลออกมาจากปาก เขาแปรรูปกําแพงด ้วยแขนข ้าง
เดียว มันเป็ นการกระทําทีไ่ ม่รู ้สก ึ ตัว พลังอย่างเดียวทีฮ
่ าจิเมะมีมค ี วามสามารถทีต ่ ํา่ มาก ใชเวท ้
ทีป ้
่ กติใชในการทํ าอาวุธเท่านัน
้ อย่างไม่ต ้องสงสย ั อาชพี นีเ้ ป็ นอาชพ ี สายชา่ ง ถึงแม ้จะถูกมอง
ว่ามันไร ้ประโยชน์ในการต่อสูแต่ ้ (ต่)คนต่างโลกได ้โชว์ให ้ อัศวินเห็นว่ามันทําอย่างอืน ่ ได ้ ทักษะ
ทีช ่ ว่ ยชวี ต
ิ เพือ่ ยร่วมห ้อง ในชว่ งเวลาแห่งความตายมเขาเลือกทีจ ่ ะพึง่ ทักษะนี้ และมันตอบรับ
เขาด ้วยทางออก

หลุมลึก 50ซม. กว ้าง 120ซม. และ(ลุ)ลึก 2เมตรจากกําแพงทีส ่ ร ้างขึน

้ มา ฮาจิเมะกลิง้
ไปทีห
่ ลุม และหลบกงเล็บ(ทุ)่ ทีพ
่ งุ่ เข ้ามาหาเขาได ้อย่างหวุดหวิด

ึ โกรธอย่างมากทีเ่ หยือ
มันรู ้สก ่ ของมันหลบพ ้น

"กรรรรรรร!!"

มันร่ายเวทพิเศษขณะทีม ่ น
ั คําราม มันเล็งําปทีห
่ ลุมทีฮ
่ าจิเมะสร ้างขึน
้ การถล่มอย่างน่า
กลัวเกิดขึน
้ หลังจากกําแพงถูกถอนออกด ้วยกงเล็บทีท ่ รง(พลุ ง)พลัง

"อ๋าาาาาา--! "แปรรูป"! "แปรรูป"! "แปรรูป"!"

ตืน
่ ตระหนกจากปี ศาจทีเ่ ข ้ามาใกล ้ ฮาจิเมะเริม ่ ร่ายเวทแปรรูปอย่างต่อเนือ
่ งและจมลงไป
ในกําแพงมากขึน ้ เขาไม่(แม่)แม ้แต่มองไปข ้างหลัง อย่างไม่สนใจ เขาร่ายเวทซาํ้ ไปซาํ้ มา
เคลือ
่ นทีไ่ ปข ้างหน ้าด ้วยการคลาน ความเจ็บปวดทัง้ หมดหรือความคิดอืน ่ ๆถูกทิง้ ไว ้ข ้างหลัง
พลังเวทย์ถก ู ใชซ ้ าํ้ แล ้วซาํ้ เล่าเหมือนกับว่าสญ
ั ชาตญาณได ้ควบคุมร่างเขา

ฮาจิเมะไม่รู ้ว่าเขาไปได ้เท่าไหร่ แต่เขาไม่ได ้ยินเสย ี งทีน

่ ่ากลัวอีกแล ้ว ในความเป็ นจริง เขา
ไม่ได ้ไปไกลเท่าไหร่นัก ทุกๆการร่าย "แปรรูป" ทําให ้เขาเคลือ ่ นไปข ้างหน ้าได ้ 2เมตร(ซงึ่ มัน
มากกว่าสองเท่าของเขาในสมัยก่อน) ปั ญหาทีใ่ หญ่ทส ี่ ด
ุ ของเขาคือการเลือดออก เขาจะไม่
สามารถขยับตัวได ้ในเร็วๆนี้

ึ ตัวขออเขาได ้หายไปจากการสูญเสย
การรู ้สก ี เลือดจํานวนมาก แต่รา่ งกายของเขายังคง
เดินหน ้าต่อไป

""แปรรูป" ... "แปรรูป" ... "แปรรูป" ... "แปรรูป" ... "

ไม่วา่ เขาจะร่ายไปอีกกีค
่ รัง้ กําแพงก็ไม่เปลีย
่ นแปลง พลังเวทของเขาหมดลงก่อนที่
ร่างกายจะทรุด อย่างหมดแรง แขนของเขาร่วงลงจากกําแพง

ฮาจิเมะ(ล่วง)ร่วงลงไปบนหลังของเขาและสติ(รู ้สก ึ ตัว)ของเขาสุดท ้ายก็จากไป เขาเริม

่
ไปสวรรค์อย่างไร ้จุดมุง่ หมายแต่สงิ่ ทีเ่ ขาเห็นมีเพียงความมืดมิด เท่านัน
้

่ มองเห็นอดีตของตัวเอง มันเหมือนกับโคมไฟ ชวี ต

ฮาจิเมะในตอนนีเ้ ริม ิ ของเขาย ้อนกลับ
มาตรงหน ้าเขา ชว่ งอนุบาลและประถม ,ม.ต ้น ,และม.ปลาย ความทรงจําทีห ่ ลากหลายได ้พุง่
เข ้ามาในใจเขาจนกระทั่งความทรงจําสุดท ้าย ในห ้องนอนทีอ ่ าบไปด ้วยแสงจันทร์ การคุยของ
เขาและนางฟ้ าและ(ส)ี สญ
ั ญาทีพ
่ วกเขาได ้ตกลงกันไว ้ ใบหน ้าทีย
่ ม
ิ้ แย ้มของเธอ

หลังจากจําได ้ถึงภาพทีส ่ วยงาม ความมืดก็ได ้ล ้อมรอบเขา ก่อนทีค่ วามง่วงนอนจะชนะ

ึ ได ้ถึงหยดนํ้ าบนแก ้มของเขา เหมือนกับว่ามีใครบางคนได ้ร ้องไห ้เพือ
เขา เขารู ้สก ่ เขา

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 9 เปลีย
่ นแปลงอย่างหมดจรด

แปะ... แปะ...

ฮาจิเมะ(เรอ่)เริม ึ ตัวขึน
่ รู ้สก ้ มาเรือ
่ ยๆ ขณะทีห
่ ยดนํ้ ากระทบกับแก ้มของเขาและไหลเข ้า
ั ว่ามาจากไหน , เขาค่อยๆลืมตาขึน
ปาก สงสย ้

(...ผมยังมีชวี ต
ิ ?...ผมถูกชว่ ยไว ้?...)

พยายามทีจ
่ ะลุกขึน
้ เขาถูกหยุดเมือ
่ หน ้าผากของเขาชนเข ้ากับเพดานล่างของหลุม

"อัก
้ !?"

เขาลืมไปเสย ี สนิทว่สหลุมทีเ่ ขาสร ้างขึน

้ นัน
้ สูงแค่ 50ซม. ฮาจิเมะยืน ่ แขนออกไปทีเ่ พดาน
เพือ่ ทีจ
่ ะแปรรูปให ้(ผั)ผนังสูงขึน ้ แต่แขนข ้างเดียวเท่านัน ้ ทีอ ี
่ ยูใ่ นสายตา เขาจําได ้ว่าเขาสูญเสย
้
แขนซายและรู ึ ถึงความเจ็บปวดทีส
้สก ่ ญ ี แขน และนั่นทําให ้เขายกสงิ่ ทีเ่ หลืออยูข
ู เสย ่ องแขน
้
ซายลง ถึงแม ้มันยังพองอยูร่ อบๆแต่แผลได ้ปิ ดแล ้ว

"ย-อย่างไร?... มีเลือดมากมายขนาดนี.้ .."

เขาไม่สามารถมองเห็นได ้ในความมืดแต่ถ ้าเขามีแสงสก ั เล็กน ้อยเขาสามารถทีจ ่ ะ เห็นกอง

เลือด จํานวนเลือดทีเ่ ขาสูญเสย ี ถ ้าเป็ นคนธรรมดาได ้ตายไปแล ้ว เพือ ่ สาํ รวจรอบๆเขาใชมื้ อคลํา
ึ ถึงบางสงิ่ ทีเ่ หนียวหนืด เลือดของเขาอยูต
และรู ้สก ่ รงนัน
้ และยังไม่แห ้งลง ท ้ายทีส่ ด
ุ แล ้ว มัน
เหมือนว่าเขาจะเลือดออกและดูเหมือนว่าเวลาจะผ่านไปไม่นานนักหลังจากเขา สลบไป

ั ถึงบาดแผลของเขา หยดนํ้ าอีกหยดก็ตกลงบนแก ้มของเขา ในตอนทีม

ขณะทีเ่ ขาสสสย ่ น
ั
ึ ได ้ว่าร่างกายกลับมามีชวี ต
เข ้าปากของเขา เขารู ้สก ิ ชวี า

"...ไม่มท
ี าง...มันคืออะไรกันแน่?"
 ้
ใชแขนของเขาร่ ายเวทแปรรูปตรงจุดทีห ่ ยดนํ้ าตกลงมาในขณะทีเ่ ขาไม่สนใจความ
เจ็บปวดหลอก(TL note : เผือ ่ งงนะครับ คนทีส่ ญ ี อวัยวะใหม่ๆ จะมีความรู ้ว่ายังมีแขนทัง้ ๆที่
ู เสย
ี ล ้ว และสว่ นมากจะเจ็บปวดอย่างมากจนต ้องฉีดมอร์ฟีนกันเลยทีเดียว) ดําเนินไปสูงขึน
ไม่มแ ้
และสูงขึน ้ ในขณะทีเ่ ขารู ้สกึ เบลอเล็กน ้อย อย่างน่าสงสย ั เมือ
่ เขาดืม
่ ของเหลวนีเ่ ข ้า พลังเวท
ของเขาจะฟื้ นคืน ไม่วา่ เขาจะแปรรูปไปมากเท่าไหร่ มานาของเขาก็ไม่หมด ฮาจิเมะเปลีย ่ นรูป
อย่างต่อเนือ ่ งเพือ
่ ค ้นหาต ้นตอของนํ้ า

ในทีส
่ ด
ุ จํานวนของนํ้ าปริศนาเพิม
่ มากขึน ี งกระทบมากขึน
้ และได ้ยินเสย ้ ฮาจิเมะเจอ
ต ้นเหตุในทีส่ ด
ุ

"นี.่ ..มัน..."

มันเป็ นแร่ทม ี่ ข
ี นาดเท่ากับลูกบาสเก็ตบอล (เล่)เปล่งแสงออกมาอยูต ่ รงนัน
้ แร่นถี้ ก
ู ฝั ง
และหลอมรวมเข ้ากับหินรอบๆและหยดของเหลวออกมา มันเป็ นหินทีส ่ วยและดูเป็ นปริศนา แร่นี้
สะท ้อนแสงสฟ ี ้ ามืดมากกว่าอความารีน อย่างน ้อยนั่นก็เป็ นสงิ่ ทีเ่ ขาพอนึกขึน
้ ได ้ ความเจ็บปวด
แขนหลอกของเขานัน ้ ถูกลืมเลือนไป

ตืน
่ ตาตืน
่ ใจไปกับหิน ฮาจิเมะยืน ั ผัสกับมันด ้วยปาก ความเจ็บปวดและอาการมึนงง
่ ไปสม
ทีร่ า่ งกายและจิตใจของเขาได ้รับนัน ้ ถูกทําให ้หายไป และความเหนือ ่ ยล ้าก็หายไป ดูเหมือนว่า
ของเหลวจากหินนีไ้ ด ้ชว่ ยเขาไว ้ นํ้ านัน
้ ดูเหหมือนว่ามันมีพลังรักษา ความเจ็บปวดแขนหลอก
ยังคงเกิดขึน ้ แต่ความเจ็บปวดอืน่ ๆหรือผลกระทบด ้านลบได ้ถูกรักษาแล ้ว

ฮาจิเมะไม่รู ้ว่าหินนีเ้ ป็ นสมบัตท ิ (ี่ มี)สูงทีส ่ ดุ ของระดับมีชอ ื่ ว่า "คริสตัลของพระเจ ้า (god's

crystal) คริสตัล(นี)่ นีเ้ ป็ นสมบัตใิ นตํานานทีถ ่ ก
ู คิดว่าเป็ นแค่เรือ
่ งเล่า รูปแบบของคริสตัลนีเ่ ป็ น
สงิ่ มหัศจรรย์ เพราะว่ามันตกผลึกจากบ่อเวททีถ ่ กู สะสมโดยบังเอิญและต ้องการ 1000ปี เพือ ่ ตก
ผลึก จากทีด ่ แ
ู ล ้ว คริสตัลนีม ้ าศูนย์กลาง 30-40ซม. หลังจากทีม
้ เี สนผ่ ่ น
ั ตกผลึกแล ้ว มันใชเวลา้
อีกหลายร ้อยปี เพือ ่ ให ้มันอิม ่ ตัวและก่อให ้เกิดการล ้นออกมา นํ้ าทีล ่ ้นออกมานีถ้ ก
ู เรียกว่า "นํ้ า
ศกั ดิสทิ ธิ(์ sacred water)" และเมือ ่ ดืม่ มันจะทําให ้หายจากการเจ็บป่ วยและโรคภัย ถึงแม ้ว่ามัน
จะไม่มพ ี ลังทีจ ่ ะฟื้ นฟูชนิ้ สว่ นร่างกายและถ ้าดืม ่ อย่างต่อ เนือ
่ งว่ากันว่าทําให ้เป็ นหนุ่มสาวตลอด
กาล เรือ ่ งราวทีเ่ อ็ทรักษาผู ้คนด ้วยนํ้ าศก ั ดิสทิ ธิใ์ นสมัยโบราณถูกเล่าขานบ่อยๆ

เขาสงั เกตว่าเขาได ้รอดพ ้นจากชว่ งทีใ่ กล ้ตาย ฮาจิเมะทีพ

่ งิ ผนังค่อยๆร่วงลงมา ยกเข่า
ทัง้ สองข ้างขึน
้ เขาวางหัวไว ้ระหว่างกลางขณะทีต ั่ จากการทีใ่ กล ้ตาย เขาไม่มพ
่ วั สน ี ลังพอที่
แม ้แต่พยายามจะหนี จิตใจของเขาได ้แตกสลายไปแล ้ว

ิ หน ้ากับความมุง่ ร ้ายและความเป็ นศต

ฮาจิเมะอาจจะได ้เผชญ ั รู การชว่ ยเหลือจะทําห ้
สํานึกบุญคุณ และเขาอาจจะลุกขึน ้ ได ้อีกครัง้ อย่างไรก็ตาม ตาของหมีตวั นัน ้ ทําให ้เขากลัว เขา
ไม่ต ้องการเจอกับสายตานักล่าทีต
่ ้องการกินเขา ตาทีเ่ ขาไม่เคยเจอมาก่อนเพราะว่าเขาเคยอยู่
จุดสูงสุดของห่วงโซอ่ าหาร ตาดวงนัน ้ เป็ นสาเหตทีท ่ ําให ้แขนของเขาถูกกินและจิตใจของเขา
แตกสลาย

"ใครก็ได ้...ชว่ ยด ้วย..."

 ี งของเขาไม่อาจสง่ ถึงคนอืน
ในนรกแห่งนี้ เสย ่ ได ้เลย

--------------------------------------

เขากําลังทําอะไร?
ฮาจิเมะนอนขดเป็ นวงในท่าเด็กทารก

4วันผ่านไปหลังจากทีเ่ ขาล ้มลง ตลอดเวลาทีผ ่ า่ นมาเขาไม่ได ้ขยับตัวมากนักและนํ้ าศกั ดิ

ิ ธิค
สท ์ อยพยุงชวี ต
ิ เขา นํ้ าศกั ดิสท
ิ ธิจ์ ะทําให ้คนๆนัน
้ มีชวี ต ี จากเหตุการณ์ร ้ายแรงมาก
ิ ยกเว ้นเสย
ึ หายหิว เขาจะไม่ตาย แต่เขาจะเจ็บปวดจากเจ็บปวดแขนหลอกและ
และ มันไม่ได ้ทําให ้รู ้สก
ึ หิว
ความรู ้สก

(ผมมาอยูใ่ นสภาพนีไ้ ด ้อย่างไร?)

คําถามทีเ่ ขาถามตัวเองซาํ้ แล ้วซาํ้ เล่า จิตใจของเขาฟื้ นคืนจากการดืม ั ดิสท

่ นํ้ าศก ิ ธิแ
์ ม ้ว่า
ึ เจ็บปวดและหิว โชคไม่ดน
เขาจะรู ้สก ี ัก เพราะว่าเขารับรู ้อย่างชดั เจนตลอดเวลา เขารู ้สก ึ ถึง
ความเจ็บปวดได ้ชด ั เจน

วันหนึง่ ฮาจิเมะหยุดดืม ั ดิสท

่ นํ้ าศก ิ ธิ์

(ถ ้าความเจ็บปวดรวดร ้าวนีย
้ ังคงดําเนินต่อไปอีกเรือ
่ ยๆ... ผมควรจะ...)

หลังจากทีเ่ ขาบ่นออกมา เขาสลบลงไป

สามวันผ่านไป ความหิวทีส
่ งบลงได ้กลับมาอีกครัง้ ความเจ็บปวดแขนหลอกไม่ได ้ถูกกด
ลงไป

"(ยัง...ผมยังไม่ตาย...ผมยังไม่อยากตาย...)

่ ะตาย บางสว่ นของเขาอยากมีชวี ต

ถึงแม ้ว่าเขาปราถนาทีจ ิ อยู่ ความคิดทัง้ สองนีช้ นกันใน
จิตใจของเขา เขาไม่สามารถทีจ ี งบ่นของเขาเริม
่ ะคิดแบบปกติได ้ เสย ่ ไม่ตอ
่ เนือ
่ งและคลุ ้มคลัง่

ั ดิสท
สามวันต่อมาผ่านไป นํ้ าศก ิ ธิไ์ ด ้สูญเสยี ประสท
ิ ธิภาพของมันไป ถ ้าเป็ นอย่างงีต
้ อ
่ ไป
อีกสองวันเขาจะอาจจะตาย ถ ้าเขาไม่ดม ื่ นํ้ าหรืออาหาร

ความผิดปกติเริม ึ้ มาในจิตใจของฮาจิเมะในชว่ งนี้

่ โผล่ขน

(ทําไมผมต ้องทรมาน... ผมทําผิดอะไร...)

(ทําไมสงิ่ นีเ้ กิดขึน ้ ... อะไรคือสาเหตุ...)
(พระเจ ้าลักพาตัวผมออย่างไม่มเี หตุผล...)
(เพือ
่ นร่วมชน ั ้ ทรยศผม...)
(กระต่ายตัวนัน ้ ดูถกู เหยียดหยามผม...)
 ทีละเล็กทีละน ้อย ความคิดของเขาเริม ่ ดํามืดขึน้ เรือ
่ ยๆ ใครเป็ นคนผิด? ใครบังคับความไม่
มีเหตุผลไปทีเ่ ขา? ใครทําร ้ายเขา? ความเจ็บปวดเริม ่ เปลีย ้ นเป็ นความเดือดดาลทีละน ้อย ความ
เดือดดาลนํ าไปสูค ่ วามเกลียดชงั (เข ้)เขาค ้นหาศต ั รู ทุกอย่างทีเ่ กิดขึน้ ได ้ทําให ้จิตใจของเขา
เลวร ้ายขึน
้ เหตุกาณ์ความเจ็บปวดและความหิวได ้ทําร ้ายร่างกายเขา และเหตุการณ์ทน ี่ ํ าเขา
่ วามมืดทีไ่ ม่มท
ไปสูค ี ส ิ้ สุด
ี่ น

(ไม่มใี ครมาชว่ ยผม...)

(ถ ้าไม่มใี ครมาชว่ ยผม ,ผมจะทํายังไงต่อไป?)
(ทํายังไงผมถึงจะหายจากความเจ็บปวดนี?้ )

วันที่ 9 ความคิดของฮาจิเมะได ้ก ้าวหน ้าขึน

้ จากสถานการณ์ปัจจุบน
ั ด ้วยจิตใจทีต
่ ้องการ
ปลดปล่อยความทรมานนี้ (เข ้)เขาต ้องกําจัดความเกลียดชงั และความโกรธทีไ่ ม่จําเป็ นออกไป
เพราะว่าความทรมานไม่ได ้หายไปเมือ ่ จิตใจของเขาดํามืด

(อะไร...ผมปราถนาสงิ่ ใด?)
(ผมปราถนาทีจ ่ ะมี "ชวี ต
ิ ")
(คนแบบไหนทีข ่ ด
ั ขวางผม?)
ั รูของผม)
(ศต
(ถ ้าอย่างนัน
้ ผมควรทําอย่างไร?)
(ผ-ผม...)

วันทีส ิ จิตใจของเขาหลุดพ ้นจากความเกลียดและความโกรธ พระเจ ้าทีท

่ บ ่ ําให ้เขาเจ็บ
แค ้น ,เพือ
่ นร่วมชนั ้ ทีแ
่ ทงข ้างหลัง ,ปี ศาจทีเ่ ป็ นอันตราย ,คนทีย ่ ม
ิ้ ให ้เขา ต ้องการปกป้ องเขา,
ทัง้ หมดไม่มคี วามหมาย เพือ ่ ะมีชวี ต
่ ทีจ ิ เพือ ิ ธิทจ
่ มีสท ี่ ะอยูร่ อด นอกจากนัน ้ ไม่มคี วามหมาย ฮา
จิเมะสุดท ้ายได ้คําตอบสําหรับคําถามของเขา
นั่นคือ...

(ฆ่า)

ไม่ใชเ่ พือ่ ความมุง่ ร ้าย ,ความเกลียดชงั ,ความเกลียด เพือ ่ ทีจ่ ะมีชวี ต

ิ อยู่ เขาจะฆ่าด ้วย
เจตนาทีบ
่ ริสท
ุ ธิ
ทุกๆคนทีข ่ ม
่ ขูค
่ วามอยูร่ อดของเขาคือศตั รู และสําหรับศต
ั รู...

(ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า ,ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า ,ฆ่า ,ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า,
ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า,
ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า,
ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า,
ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า,
ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า, ฆ่า,)

เพือ
่ หนีจากความหิว

(ฆ่าและกลืนกิน!)
 ณ ตอนนี้ ฮาจิเมะที่ อบอุน ่ และสุภาพ ขอโทษทีค ่ รัง้ ทีม
่ ป
ี ั ญหาด ้วยรอยยิม
้ ทีข
่ มขืน
่
ฮาจิเมะทีค
่ าโอริคด
ิ ว่าแข็งแกร่ง ได ้ร่วงหายไปอย่างสนิ้ เชงิ

ฮาจิเมะคนใหม่โผล่ออกมาแทนที่ นากูโมะ ฮาจิเมะทีจ ่ ะกําจัดใครก็ตามทีข

่ วางทาง
อยูร่ อดของเขาอย่างไร ้ปราณี หัวใจทีแ ่ ตกสลายได ้แตกสลายอีกครัง้ หัวใจอันใหม่นไ ่ วั ใจ
ี้ ม่ใชห
อ่อนแอทีต ่ อ
่ ขึน
้ ใหม่อย่างหยาบๆ ไม่, หัวใจอันใหม่นถ
ี้ ก
ู หล่อหลอมด ้วยไฟแห่งความทรมาน ,
ความสน ิ้ หวัง และความมืดมิด

ฮาจิเมะเริม
่ ขยับร่างกายทีอ ่ อ
่ นล ้าสุดๆ ไม่กวี่ น
ั ทีผ
่ า่ นมา เขาได ้ดืม ั ดิสท
่ นํ้ าศก ิ ธิท ี่
รวบรวมไว ้เหมือนกับหมาทีถ ่ ก
ู ให ้ถ ้วยใสน ่ ํ้ า ความหิวและความเจ็บปวดแขนหลอกไม่ได ้หายไป
ั ทําให ้ร่างกายกลับมามีชวี ต
แต่มน ิ ชวี าอีกครัง้

ตาของเขาเปล่งประกาย ปากของเขาทีเ่ ต็มไปด ้วยนํ้ าทีต ่ ้องถูออกและใบหน ้าทีม

่ ี
รอยยิม
้ อย่างไร ้ความ กลัว เขีย
้ วขอเขาในปากทีบ
่ ด
ิ เบีย
้ วเปล่งประกาย (น ้)การแสดงออกของ
เขาเปลีย
่ นอย่างรวดเร็วเหมือนกับความคิดของเขา เขาลุกขึน ้ เพือ
่ ประกาศคามเปลีย ่ นแปลงนี้
และเขาพูดพึมพําอีกครัง้ ...

"ฆ่า"

-----------------------------------------------------

ในเขาวงกตแห่งนีม ้ ฝี งู หมาป่ าสองหางอาศย ั อยู่ ฝูงหมาป่ าฝูงนีป

้ กติประกอบไปด ้วย 4-6
ตัว เนือ
่ งจากเป็ นปี ศาจทีอ
่ อ่ นแอทีส ่ ด
ุ ในชนั ้ นี้ มันจึงแก ้ไขด ้วยการทํางานเป็ นกลุม ่ กลุม
่ ทีฮ
่ าจิ
เมะเห็นก็ไม่ตา่ งกัน มันมีจํานวนทัง้ หมด 4ตัว

อย่างระมัดระวัง ฮาจิเมะสํารวจรอบๆข ้างจากทีซ ่ นของเขาซงึ่ อยูใ่ กล ้กําแพงและรอ

่ อ
สําหรับสนามล่า ทีด ่ ท ี ส
ี่ ด
ุ พืน ่ ําคัญทีส
้ ฐานทีส ่ ดุ ของ(วิ๊ )วิธกี ารล่าคือการดักซุม ่ โจมตี เขาปล่อย
ให ้หมาป่ าเดินไปเดินมาชว่ งระยะเวลาหนึง่ จนกระทัง่ ค ้นพบจุดทีเ่ หมาะ กับการซุม ่ โจมตีทส
ี่ ด
ุ จุด
นีม
้ หี น
ิ ล ้อมรอบทัง้ สดี่ ้านและตอนนีเ้ ขารอเหยือ ่ ทีจ
่ ะมาติดกับดัก ในตอนทีพ ่ วกมันโผล่ออกมา
พวกมันจะถูกเชอ ื ดโดยกลายเป็ นแซนวิชระหว่างหินและกําแพง ฮาจิเมะเกิดอาการนํ้ าลายไหล
ขึน้ เมือ
่ นึกถึงเหยือ
่ ของเขา จนกระทั่งเขารู ้สก ึ ว่าบางสงิ่ ผิดแปลกไป

สงิ่ ทีส ่ ําคัญทีส ุ ของการอยูร่ อดของหมาป่ าคือการร่วมมือ พวกมันมีสงิ่ ทีค

่ ด ่ ล ้ายๆกับโทร
จิตติดต่อกันและกัน หัวหน ้าฝูงไม่สามารถติดต่อกับลูกฝูงโดยตรงได ้ แต่พวกมันสามารถรู ้ได ้ว่า
ตัวอืน
่ ๆอยูท ่ ไี่ หนและกําลังทําอะไร อย่างไรก็ตาม มีสงิ่ ทีผ ่ ด
ิ ปกติเกิดขึน ปกติพวกมันรวมกลุม ่
กันทัง้ หมด4ตัวแต่ตอนนีห ้ วั หน ้ากลุม ั ผัสได ้ว่าในกลุม
่ สม ่ มีแค่3ตัว สญั ญาณของหมาป่ าตัวหนึง่
ทีอ
่ ยูด
่ ้านตรงข ้ามกําแพงได ้หายไป

มันได ้แต่เก็บความสงสย ั ไว ้ , เมือ

่ มันลุกขึน
้ มาจากท่าหมอบ มันได ้ยินเสย ี งกรีดร ้องของ
ตัวทีอ
่ ยูใ่ น(ฝุ)ฝูง ความกระสบ ั กระสา่ ยถูกสง่ ไปยังหมาป่ าอีกตัวทีใ่ กล ้กับตัวทีห
่ ายไป เพือ ่ นร่วม
ฝูงถูกจับและติดอยูก ั บางสงิ่ บางอย่างและไม่สามารถหนีออกมาได ้ หมาป่ าสองตัวทีอ
่ บ ่ ยูด่ ้าน
ตรงข ้ามรีบพุง่ ไปหาเพือ ่ ชว่ ยมัน อย่างไรก็ตามสญ ั ญาณของตัวทีก่ ําลังดิน้ รนได ้หายไปแล ้ว
 อย่างสบ ั สน , พวกมันรีบตรงไปทีก ่ ําแพงและเชค ็ พืน
้ ทีร่ อบๆแต่ไม่มอี ะไรอยูต
่ รงนัน
้ หมา
ป่ าสองตัวทีก ้ กดมพืน
่ ําลังงงใชจมู ้ ทีร่ อบๆทีห่ มาป่ าสองตัวหายไปเพือ ่ หาคํา ตอบ

ในตอนนัน ้ เอง พืน

้ ได ้ยุบตัวลงและกําแพงได ้ยืน ่ ออกมาเพือ ่ ปกคลุมมัน เมือ
่ พวกมันกําลัง
จะกระโดดไปด ้านข ้าง พืน ้ ทีย
่ บ
ุ ตัวกลับมาเป็ นสภาพก่อนหน ้านีอ ้ ย่างทันทีทน
ั ใด จริงๆแล ้วหมา
ป่ าพวกนีห ้ ลบหนีจากกับดักนีไ้ ด ้ง่ายมากถ ้าพวกมันไม่สบ ั สนด ้วย การเจอกับประสบการณ์ใหม่
พวกมันจะไม่ถก ู จับง่ายดายขนาดนี้ ผู ้โจมตีได ้วางแผนไว ้สําหรับการสบ ั สนของพวกมันและใน
วินาทีทพี่ วกมันลังเลนัน้ จะเป็ นโอกาศอันดีทส ี่ ด
ุ ในการจับพวกมัน

"โบร๋ว-วว"

หมาป่ าสองตัวกรีดร ้องออกมาก่อนทีก

่ ําแพงจะกลืนพวกมัน...หลังจากนัน
้ ไม่มอ
ี ะไร
เหลืออยู่

ฮาจิเมะเป็ นคนทีจ ่ บ ี่ วั ต่อสูกลั

ั หมาป่ าทัง้ สต ้ บด ้วยความมุง่ มัน ่ , เขาสามารถทีจ
่ ะกด
ึ หิวและความเจ็บปวดแขนหลอก นํ้ าศก
ความรู ้สก ั ดิสท
ิ ธิไ์ ด ้พยุงชวี ต
ิ ของเขาไว ้มาจนถึงตอนนี้
มันเป็ นเรือ
่ งทีด
่ ท
ี เี่ ขาได ้ฝึ กการแปรรูปและเพิม ่ พลังเวทอย่างจริงจัง

เขาสามารถแปรรูปได ้เร็วขึน
้ แม่นยําขึน
้ และขยายระยะทางได ้มากขึน ้ ในตอนนี้ ถ ้าเขา
สลบไปในตอนนี้ เขาอาจจะตายได ้ เขาได ้ฝึ กฝนอย่างต่อเนือ่ งในห ้องทีม
่ ค
ี ริสตัลแห่งพระเจ ้า
ฮาจิเมะต ้องการขัดเกลาอาวุธของเขาให ้ได ้มากทีส่ ด
ุ และแน่นอนว่าอาวุธของเขาคือ การแปร
รูป

ถึงแม ้ว่าเขาจะสามารถทนกับความเจ็บปวดได ้ แต่มน ั ก็ยังโจมตีเขา ความเจ็บปวดนี้

อาจจะเป็ นสาเหตุทท ี่ ําให ้ฮาจิเมะเพ่งความสนใจไปทีก ่ ารฝึ กที่ ร ้ายแรงมาก และนีท
่ ําให ้เขา
แสดงเวทได ้เร็ว(ขุ)ขึน้ มากกว่าปกติหลายเท่า และระยะทางของการแปรรูปําลายเป็ นสามเมตร
ในตอนนี้ แน่นอนว่าเขาไม่มค ี วามถนัดเวททีท ้
่ ําให ้เขาใชในการโจมตี

เขามีภาชนะเล็กๆทีบ ั ดิสท
่ รรจุด ้วยนํ้ าศก ิ ธิแ
์ ละเริม ั รูของเขา ด ้วยการใชการแปรรู
่ หาศต ้ ปทํา
ี่ วั พบ ฮาจิเมะตัดสน
ให ้เขาค ้นหาหมาป่ าสต ิ ใจทีจ ่ ะตามมัน มีหลายครัง้ ทีเ่ ขาเกือบถูกค ้นพบ แต่
เขาสามารถหลุดพ ้นจากการถูกค ้นพบจากการซอ ่ นตัวในจุดทีเ่ ขาแปรรูปขึน้ หลังจากนัน ้ เขาก็
้
วางกับดักและใชการแปรรู ปของเขาดึงพวกมันเข ้าไปในกําแพง

"เอาไงดี? ทักษะแปรรูปของผมไม่มพ
ี ลังทีจ
่ ะฆ่าโดยตรง ดูเหมือน่วา่ ทัง้ ความเร็วและ
พลังการแปรรูปไม่เพียงพอทีจ
่ ะฆ่ามัน"

ฮาจิเมะมองผ่านรูเล็กๆด ้วยตาทีเ่ ป็ นประกาย ฝูงหมาป่ าทีไ่ ม่สามารถขยับตัวได ้หอน

ออกมาขณะทีม่ น
ั ติดอยูใ่ นกําแพง

ดูเหมือนว่าเขาจะถูกต ้อง ฝูงหมาป่ ายังไม่ตาย ก่อนหน ้านีเ้ ขาโจมตีพวกมันด ้วยเศษหิน

แต่ดเู หมือนว่ามันไม่มพ
ี ลังและความเร็ว ทีเ่ พียงพอในการฆ่ามัน นีอ ่ าจจะเป็ นไปได ้ว่าเพราะว่า
(พื)้ บนโลกนี้ เวทของเขาใชแค่ ้ ในการเปลีย ่ นรูปแร่ธาตุ ดังนัน ้ งนีเ้ พือ
้ การใชพลั ่ ฆ่าดูเหมือนจะ
เกินเอือ
้ ม ด ้วยเหตุนก
ี้ ารขังพวกมันไว ้เป็ นทางออกทีด
่ ท
ี ส
ี่ ด
ุ

ั ว่าถ ้าผมทําให ้พวกมันหายใจไม่ออก...แต่ผมไม่สามารถรอได ้ถึงขนาดนัน

"ผมสงสย ้ "

ตาของฮาจิเมะเริม ่ ยิม
้ ออกมาในขณะทีส ่ ง่ แสงนักล่าออกมา เขากดมือขวาไปทีก ่ ําแพง
และร่ายเวท ชน ิ้ สว่ นของหินถูกตัดออกและเขาเปลีย ้
่ นรูปร่างอย่างชาๆในขณะที เ่ ขาเพ่งสมาธิ
ไปทีร่ ป
ู ภาพ เมือ่ เขาทําเสร็จสน ิ้ หินได ้กลายเป็ นหอกควงสว่าน ยิไ่ ปกว่านัน
้ มันมีสว่ นทีเ่ พิม
่
ขึน
้ มาเหมือนกับเป็ นทีจ่ ับ

"เอาละ ถึงเวลาขุด"

หอกถูกทิม
่ ไปกับพืน
้ ทีพ
่ วกหมาป่ าถูก(ขุ)ขังอยู่ ขนและผิวหนังทีห ั ผัสกับสว่ นบน
่ นาสม
ของหอก

่ พวกมันได ้ นั่นเป็ นการยืนยันในสงิ่ ทีผ

"อย่างไรก็ตาม ผมไม่สามารถทิม ่ มคิดไว ้"

ทําไมเขาถึงไม่(ใช)่ ใชดาบหรื
้ อมีด? เพราะว่าเป็ นการรู ้โดยทั่วกันว่ายิง่ ปี ศาจแข็งแกร่ง
มากเท่าไหร่หนังยิง่ หนา มากขึน ้ มีแค่สว่ นน ้อยเท่านัน
้ เท่านัน ้ ทีย ึ ษาจํานวน
่ กเว ้น ฮาจิเมะได ้ศก
มากเพือ
่ ทีจ
่ ะได ้ก ้าวพ ้นความไร ้ประโยชน์ของเขา และจากทีเ่ ขาศก ึ ษาดาบหรือมีดธรรมดาไม่
สามารถต่อต ้านพวกมันได ้

ดังนัน ่ หมุนตรงสว่ นทีจ

้ ฮาจิเมะจึงเริม ่ บ
ั ของหอก หอกเริม ่ หมุนควงสว่านตามการกระทํา
้
ของฮาจิเมะ เขากําลังใชหอกนี เ้ หมือนกับทีข ่ ด
ุ เจาะเพือ
่ ทะเลาะผ่านผิวหนังทีห
่ นาของปี ศาจ

"รวมเข ้ากับนํ้ าหนักของเขาเพือ

่ หมุนมัน และในทีส
่ ด
ุ มันเริม
่ ทีจ
่ ะขุดทะลุผด
ิ หนังของหมา
้
ป่ าอย่างชาๆ"

"เอ๋ง-งง"

หมาป่ ากรีดร ้องออกมา

"มันเจ็บหรือเปล่า? ผมไม่ขอโทษหรอกนะ ผมทําแบบนีเ้ พราะต ้องการมีชวี ต

ิ พวกนายเอง
ต ้องการกินผมเหมือนกันไม่ใชเ่ หรอ? พวกเราต่างรู ้สก
ึ เหมือนกันทัง้ คูน
่ ะ

ขณะทีก ่ ําลังพูด เขาหมุนทีข ่ ด

ุ เจาะนีอ้ ย่างต่อเนือ
่ ง หมาป่ าพยายามดิน ้ รนอย่างสน ิ้ หวัง แต่
มันเป็ นไปไม่ได ้เพราะมันไม่มท ี วี่ า่ งพอทีจ ่ ะสูมั้ น
ท ้ายทีส
่ ดุ ตัวขุดเจาะนีไ ้ ด ้เจาะผ่านชน ั ้ ผิวหนังของมัน ตัวขุดเจาะได ้ทําลายเครือ่ งในของ
มันอย่างไร ้ปราณี เสย ี งร ้องก่อนตายออกจากปากของมัน มันกรีดร ้องเล็กน ้อยหลังจากนัน ้
กระตุกเล็กน ้อยก่อนทีจ ่ ะนิง่ ไปตลอดกาล

"เอาละ รวบรวมอาหารอันดับแรก"

ื ดอีกสามตัวด ้วยวิธก
หัวเราะอย่างร่าเริง เขาเชอ ี ารเดียวกัน เมือ ิ้ ซากของมันถูก
่ เขาเสร็จสน
นํ าขึน ้
้ มาด ้วยการใชการแปรรู
ป ขนของมันถูกเอาออกอย่างทุลก
ั ทุเลเพราะว่าเขามีแขนเดียว

ความหิวของเขาได ้กระตุ ้นความต ้องการทีจ

่ ะกิน

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 10 กําเนิดศาสตราวุธ

่ งสว่างไปทัว่ พืน
ในความมืด หินแสงได ้สอ ้ ที่

แสงได ้ฉายความมืดบางสว่ น(ขึ)้ ออกมา หนึง่ ในความมืดเหล่านี้ เป็ นภาพเงาของบาง

คนกําลังก ้มลงเบือ ั ว์ในขณะทีเ่ สย
้ งหน ้าของสต ี งเคีย
้ วได ้ยิน ออกมา

"อัก , อุก , รถชาติหว่ ยจริงๆ

้ หมาป่ าไปสาปแชง่ ไป เนือ

ฮาจิเมะกินเนือ ้ นัน
้ เหนียวมากและเลือดได ้ไหลออกมาใน
ขณะทีเ่ ขากัดและกลืนมันลงไป นีเ่ ป็ นอาหารมือ ้ แรกในรอบอาทิตย์ กระเพาะของเขาตกใจที่
ได ้รับเนือ
้ ในทันที ความเจ็บปวดผ่านร่างกายของเขาจากการทีก ่ ระเพาะประท ้วง ฮาจิเมะรู ้ว่าเขา
ต ้องได ้การตอบรับแบบนีแ ้ ละไม่สนใจมันเพือ
่ ทีจ
่ ะกินต่อไป

รูปร่างหน ้าตาของเขาตอนนีเ้ หมือนสต ั ว์ป่า ถ ้าคนทีม ่ อี ารยธรรมมาเห็นเข ้าย่อมรังเกียจ

อย่างแน่นอน ด ้วย(กลิ)้ กลิน
่ ทีน
่ ่ารังเกียจและรสชาติทท ี่ ําให ้พวกเขาหมดความอยากอาหาร ฮาจิ
เมะไม่เคยคิดสนใจในความคิดเหล่านีเ้ พราะว่าเขามีความสุขทีไ่ ด ้ทานอาหาร เขากินต่อไปด ้วย
ความมึนงง

หลังจากทีก
่ น
ิ เนือ
้ จํานวนมากจนท ้องของเขาป่ องและดืม ั ดิสท
่ นํ้ าศก ิ ธิท
์ ท
ี่ ําให ้ โบสถ์
แห่งนักบุญอิจฉา เหตุการณ์ผด ิ ปกติเกิดขึน
้ กับร่างกายของเขา

"อา?...อัก
้ !?"

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงลาไปทั่วร่างของเขา การ(กรั)กัดกร่อน, นั่นเป็ นคําทีด ่ ที ส

ี่ ด
ุ ที่
ึ ทีแ
จะอธิบายถึงความรู ้สก ึ ทั่ว ร่างกายของเขา ความเจ็บปวดเพิม
่ ย่มากทีเ่ ขารู ้สก ่ ความรุนแรงขึน ้
เรือ
่ ยๆ

"อ๋าาา! อะ-อะไร...อุก!"

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงกัดกร่อนร่างกายของเขา ฮาจิเมะดิน
้ ไปดิน
้ มาบนพืน
้ ความ
เจ็บปวดนัน
้ รุนแรงมากทําให ้เขาลืมความเจ็บปวดหลอกไปเลย

ด ้วยมือทีส ั่ ของเขา ฮาจิเมะเอือ

่ น ้ มมือไปทีก
่ ระเป๋ าหน ้าอกและหยิบหลอดทดลองทีท ่ ํา
จากหิน เขาเคีย ้ วขอบของหลอดอย่างรวดเร็วและดืม ่ สงิ่ ทีอ
่ ยูใ่ นนัน ั ดิสท
้ นํ้ าศก ิ ธิไ์ ด ้ทํางานอย่าง
รวดเร็วและความเจ็บปวดได ้จางหายไป แต่เวลาไม่นานหลังจากนัน ้ ความทรมานก็กลับมา
ดําเนินต่อไป

"อุกอ๋าา! อะไร...มันไม่ชว่ ย? อัก

้ !"

ร่างกายของเขาเริม ่ เต ้นเป็ นจังหวะด ้วยความเจ็บ ตุบ, ตุบ, ร่างกายของเขาเต ้นเป็ น

ี งยังได ้ยินจากร่างกายของเขา
จังหวะ แม ้แต่เสย

อย่างไรก็ตามชวั่ ขณะต่อมา ความสามารถของนํ้ าศก ั ดิสทิ ธิเ์ ริม

่ ฟื้ นฟูรา่ งกายของเขา
เมือ
่ มันรักษาเขาเสร็จสนิ้ แล ้ว ความเจ็บปวดก็กลับมา หลังจากนัน้ มันก็รก ั ษาอีกครัง้

ฮาจิเมะกรีดร ้องออกมาในขณะทีต ่ ะเกียกตะกายไปมาบนพืน ้ เขาเอาหัวทุบไปกับ

กําแพงซาํ้ ไปซาํ้ มากับความรู ้สก
ึ เหมือนนรกทีไ่ ม่มที ส ิ้ สุด ถึงแม ้ว่าเขาอยากตายแต่ไม่มใี ครทํา
ี่ น
ความปราถนานีใ้ ห ้เขา ดังนัน
้ เขาไม่มท ี างเลือกยกเว ้นทนไปกับมัน

มีปรากฎการณ์ทเี่ รียกว่า การชดเชยเกิน มันเป็ นกระบวนการของร่างกายผ่านทางการ

ฝึ กฝนกล ้ามเนือ้ กล ้ามเนือ
้ ทีฉ
่ ีกขาดจากการใชอย่้ างหนักหน่วงเพือ
่ ทีจ
่ ะชดเชยและปรับตัวให ้
เข ้ากับความตึงเครียดด ้วยการสร ้างกล ้ามเนือ
้ จํานวนมากขึน
้ และแข็งแรงขึน ้ เมือ
่ ร่างกายฟื้ นตัว
(รั)ระบบนีเ้ กิดขัน
้ กับระบบกระดูกเหมือนกัน ร่างกายฮาจิเมะกําลังเจอกับปรากฎการณ์นี้

้ ปี ศาจเป็ นยาพิษร ้ายแรงมากสาํ หรับมนุษย์ พวกมันทัง้ หมดมีหน

เนือ ิ เวทมนตร์ใน
ร่างกาย และนีท ่ ําให ้พวกมันมีความสามารถร่างกายทีว่ เิ ศษพร ้อมกับพลังเวท ในร่างกายของเขา
เวทมนตร์(นี)่ นีแ้ พร่กระจายอย่างรุนแรงไปทัว่ กล ้ามเนือ
้ และ กระดูก

เวทมนตร์นเี้ ป็ นเวทมนตร์พเิ ศษทีไ่ ม่ต ้องการวงกลมเวทมนตร์หรือการร่ายเวท และเวท

มนตร์ของเขากําลังถูกปรับเปลีย ่ น การเปลีย
่ นแปลงแก ้ไขแบบนีท ้ ําให ้มนุษย์ถงึ ตายได ้ จาก
ภายในร่างกายยาพิษนีจ ้ ะกัดกร่อนร่างกายและทําลายเซล ในสมัยก่อน ใครก็ตามทีก ่ น
ิ เนือ
้
ปี ศาจนัน
้ จะหลุดเป็ นชน ิ้ ๆและตาย ฮาจิเมะเองก็รบ ั รู ้เรือ
่ งนี้ แต่ความหิวของเขาทําให ้เขาไม่
สามารถจําความรู ้พวกนีไ ้ ด้

ปกติแล ้ว ถ ้าฮาจิเมะได ้ทานเนือ ้ ปี ศาจมากกว่าทีเ่ ขารับไหวเขาจะล ้มลงและตาย

อย่างไรก็ตาม นํ้ าศก ั ดิสท ิ ธ์ได ้ป้ องกันเหตุการณ์นัน ้ ไว ้ มันจะรักษาสว่ นทีพ ี หายอย่างทันที
่ งั เสย
และจากการทีแ ่ ตกหักและรักษาอย่างต่อเนือ ่ ง , การชดเชยเกิน , ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึน ้
ด ้วยความเร็วทีไ่ ม่น่าเชอื่

ทําลาย, รักษา, ทําลาย, และรักษา ร่างกาย(เปลีย ้ น)เปลีย ่ นแปลงขณะทีเ่ ต ้นเป็ น

จังหวะ มันเหมือนกับเขาได ้เกิดใหม่ พิธก
ี ารการเกิดทีโ่ ยนความอ่อนแอของร่างกายทิง้ , การ
เปลีย
่ นแปลทีส ี งกรีดร ้องของฮาจิเมะเหมือนกับเสย
่ มบูรณ์ เสย ี งร ้องของเด็กเกิดใหม่
 เมือ ่ ยอ่อน ผมของเขากลายเป็ นส ี
่ การหยุดเต ้นนีไ้ ด ้หยุดลง ฮาจิเมะอยูใ่ นสภาพเหนือ
ขาวล ้วน เสนส้ แ
ี ดงโผล่ขนึ้ มาบนร่างกายของเขา เขาเหมือนกับสต ั ว์ปีศาจทีอ ั อยูใ่ นชน
่ าศย ั ้ นีเ้ สย
ี
แล ้ว

มือขวาของฮาจิ(เมั)เมะกระตุกขึน ้ ตาของเขาทีป ้ ตาทีเ่ บลอ

่ ิ ดอยูไ่ ด ้เปิ ดออกอย่างชาๆ
อยูข่ องเขาจ ้องมองไปทีม ่ อ
ื ขวา กํามือของเขาให ้เป็ นหมัด เขาครูดออกไปกับพืน ้ ฮาจิเมะค่อยๆ
กํามือและปล่อยมือเพือ ่ พิสจู น์วา่ เขายังมีชวี ต
ิ อยู่ เมือ
่ เขาตรวจร่างกายว่าควบคุมได ้หรือไม่เสร็จ
เรียบร ้อยแล ้ว เขาค่อยๆลุกขึน ้

"โอ ้, ใช ่ เราไม่ควรทีจ
่ ะกินเนือ ั ไม่สามารถชว่ ยได ้เรา
้ ปี ศาจ...เรามันโง่...แต่มน
จําเป็ นต ้องกิน"

หมดแรงอย่างสน ิ้ เชงิ ฮาจิเมะกรนออกมา ทัง้ ความหิวและความเจ็บปวดแขนหลอกได ้

หายไปจากเหตุการณ์นี้ ในทางตรงกันข ้าม ร่างกายของเขารู ้สก ึ เบาอย่างประหลาดและรู ้สก ึ เต็ม
ไปด ้วยพลัง ถึงแม ้เขาจะผ่านเหตุการณ์นัน ้ มา ร่างกายก็ยงั อยูใ่ นสภาพทีด ่ ท
ี สี่ ด
ุ กล ้ามเนือ
้ ที่
พัฒนาได ้อย่างชดั เจนทีส่ ด ุ คือแขนและท ้อง ความสูงของฮาจิเมะเองก็สงู ขึน ้ 10ซม. ทําให ้
ตอนนีเ้ ขาสูง 175ซม.แล ้ว

"เกิดอะไรขึน ึ ทีแ
้ กับร่างกายของผม? มันมีความรู ้สก ่ ปลกประหลาด..."

ไม่เพียงแค่รา่ งกายภายนอกทีเ่ ปลีย่ นแปลงเท่านัน ึ ถึงบางสงิ่ แปลก

้ เขาเองยังรู ้สก
ประหลาดในร่างกาย ความรู ้สก ึ แปลกๆทีร่ ู ้สกึ ทัง้ ร ้อนและหนาวในเวลาเดียวกัน และเมือ ่ เขา
ึ ตัวมากขึน
รู ้สก ้ เขามองไปทีเ่ สนส้ แ
ี ดงทีอ
่ ยูบ ่ นแขนของเขา

่ ย่อะไรแบบนี้ อ ้อใช,่ แผ่นค่า

"ว ้าว, ดูไม่ดเี ลย มันทําให ้เราเหมือนกับปี ศาจ... ตลกทีแ
สถานะ!"

สาํ รวจไปทัว่ กระเป๋ าของเขา เขาค ้นหาแผ่นสถานะทีล ื ไปแล ้ว เป็ นสงิ่ ทีด
่ ม ่ ท
ี เี่ ขาไม่ได ้ทํา
มันหายไป แผ่นค่าสถานะแสดงค่าสถานะของฮาจิเมะในปั จจุบน ั มันอาจจะแสดงให ้เห็นว่าเกิด
อะไรขึน
้ กับร่างกายของเขา

==================================
นากุโมะ ฮาจิเมะ อายุ17ปี (รั)ระดับ 8
อาขีพ : ผู ้รังสรรค์แปรรูป (สนับสนุน)
พลัง : 100
กําลังกาย : 300
ความต ้านทาน : 100
ความเร็ว : 200
เวทมนตร์ : 300
ความต ้านทานเวทมนตร์ : 300
ั ใยเวท ไม่รู ้อันไหนดีกว่ากันครับ ต ้อ
ทักษะ : การแปรรูป ,(ลี)่ (จั)ควบคุมเวท(TL note : หรือชก
รบกวนผู ้อ่านเสนอครับ), กะเพาะเหล็ก, ปกคลุมด ้วยสายฟ้ า(สายฟ้ าปกคลุม) ,ความเข ้าใจ
ภาษา
==================================

"...อะไรนะ!?"

เหมือนกับทุกที เมือ่ ไหร่ก็ตามทีเ่ ขาประหลาดใจเขาจะเปลีย ่ นสําเนียงเป็ นคันไซและ

ทําท่าตัดมุข ค่าของเขาเพิม่ ขึน ้ ทุกอย่างอย่างชด ั เจน และเขายังมีทักษะเพิม ่ ขึน
้ อีกสามทักษะ
เขาไม่อยากจะเชอ ื่ และ(ยอ่)ยิง่ ไป(ก่)กว่านัน
้ เขายังคงระดับ 8 ระดับนัน ้ หมายถึงจํานวนทีพ่ ัฒนา
ของบุคคลนัน ้ สําหรับฮาจิเมะ นีห ่ มายถึงเขายังพัฒนาเพิม ่ ขึน
้ ได ้อีกมาก

"การจัดการเวท?"

เขาสงสย ั ว่าเขาควบคุมเวทมนตร์ได ้โดยตรงหรือเปล่า เขาพิจารณาว่าความรู ้สก ึ ทีร่ ู ้สก

ึ
เมือ
่ กีค้ อื เวทมนตร์ เพือ ่ ยืนยันความคิดเขาเพ่งความสนใจเพือ ่ ทีจ่ ะใช ้ "การจัดการเวท" เสนส ้ ี
แดงโผล่ขน ึ้ มาอีกครัง้ เมือ ่ ฮาจิเมะพุง่ ความสนใจไปทีค ่ วามรู ้สกึ นัน้ เขาจินตนาการถึง(รูป)ภาพที่
เขารู ้สก ึ ถึงรวบรวมอยูท ่ มี่ อ ึ กลับมาอย่างชาๆและเขารู
ื ขวา ความรู ้สก ้ ึ ได ้ถึงการไหลของเวท
้สก
มนตร์

"ว ้าว!"

เมือ
่ เขาพยายามเพิม
่ เสย ี งขึน ึ นี้ เวทมนตร์เริม
้ ในความรู ้สก ่ รวบรวมไปทีร่ ป
ู แบบเวทมนตร์
บนถุงมือของเขา ฮาจิเมะทีก่ ําลังตกตะลึงลองแปรรูป และพืน ้ ดินพุง่ ขึน
้ มาอย่างง่ายดาย

"เอาจริงดิ? เราไม่ต ้องร่ายเวท? แต่(พื)้ ทฤษฎีของเวทมนตร์บอกไว ้ว่าการควบคุมเวท

มนตร์โดยตรงนัน ้ (ทํา)เป็ นไป ไม่ได ้ มีเพียงปี ศาจเท่านัน
้ ทีท
่ ําได ้ อาจจะเป็ นไปได ้ว่าหลังจาก
ทานเนือ
้ ปี ศาจ ผมได ้ความสามารถนีม ้ า?"

ถูกเผง! ฮาจิเมะได ้ทักษะนีม

้ าอย่างแน่นอน เขาต ้องการทดสอบ "สายฟ้ าปกคลุม" ต่อ

"ใชมั้ นยังไงนะ? ถ ้าพูดถึงสายฟ้ าปกคลุม มันน่าจะเกีย ่ พ

่ วข ้องกับสายฟ้ า ใชท ี่ วกหมาป่ า
ร่ายด ้วยหางหรือเปล่า?

เขาพยายามหลายวิธเี พือ ่ ให ้มันร่ายออกมาแต่ไม่มอ ี ะไรเกิขน

ึ้ ฮาจิเมะไม่รู ้ว่าเวทมนตร์นี้
ึ ยังไงดังนัน
ควรจะรู ้สก ้ เขาไม่รู ้ว่าควรจะทํา อย่างไร ครางออกมา , เขาจําได ้ถึงชว่ งทีเ่ ขาเรียนรู ้
้
การใชแปรรู ป และจําได ้(ถึง)ว่าจินตนาการนัน ้ สาํ คัญมาก เวทมนตร์ไม่ได ้มีเพียงแค่การสร ้าง
รูปแบบเวทมนตร์เท่านัน ้ มอีกสว่ นหนึง่ คือ การสร ้างภาพขึน ้ มา

ฮาจิเมะจินตนาการถึงรูปภาพของไฟฟ้ าสถิตแตกออกมา บนปลายของมือขวาเปล่ง

ประกายไฟฟ้ าออกมา

"โอ ้! มันออกมาแล ้ว เราเข ้าใจละ สาํ หรับปี ศาจ สงิ่ ทีส

่ ําคัญทีส
่ ด
ุ คือการจินตนาการถึง
เวทมนตร์"

หลังจากทีเ่ ขาเข ้าใจมันแล ้ว เขาปลดปล่อยกระแสไฟฟ้ าอย่างต่อเนือ

่ ง ไม่เหมือนกับ
หมาป่ า เขาไม่สามารถปล่อยสายฟ้ าออกมาได ้ อาจจะเป็ นเพราะสาเหตุนท ี้ ําให ้มันถูกเรียกว่า
่ ะหุ ้มตัวเองด ้วยสายฟ้ าได ้ การฝึ กฝนเป็ นสงิ่ ทีจ
"สายฟ้ าปกคลุม" เขาสามารถทีจ ่ ําเป็ นในการ
ควบคุมกระแสไฟฟ้ าและความต่างศก ั ย์

และสุดท ้ายทักษะ "กะเพาะเหล็ก" อาจจะเป็ นไปได ้ว่าครัง้ หน ้าทีเ่ ขากินเนือ ้ ปี ศาจ เขา
ี หายด ้วยความเจ็บปวด ไม่มอ
จะไม่เสย ี าหารในดันเจีย ้ นแห่งนี้ เขาต ้องเลือกว่าจะอดอยากหรือ
เจ็บปวด? แต่ทกั ษะนีไ้ ด ้ชว่ ยแก ้ปั ญหานีใ้ ห ้เขา และเขาคาดหวังในทักษะนี้

ฮาจิเมะหยิบเนือ้ หมาป่ าขึน

้ มาและสุกมันด ้วยสายฟ้ า หลังจากความอดแยากได ้หายไป
แล ้ว เขาไม่ต ้องการทีจ
่ ะกินเนือ ี ํ้ าตาล
้ ดิบ เขาสุกมันจนกระทัง่ มีสน

เมือ ิ ใจได ้แล ้ว เขาก็กน

่ ตัดสน ิ มัน 10วิ...1นาที...10นาทีผา่ นไปและไม่มอี ะไรเกิดขึน ้ ฮา
จิเมะเริม่ ทีจ
่ ะย่างเนือ
้ มากขึน
้ และกินมัน ไม่มค ี วามเจ็บปวดมาโจมตีเขา เขาสงสย ั ว่ามันเป็ น
เพราะว่าทักษะของเขาหรือพัฒนาความอดทนสาํ หรับมัน ฮาจิเมะไม่รู ้แต่เขายินดีกบ ั มัน ด ้วย
เหตุนเี้ ขาไม่ต ้องเหมือนตกนรกตลอดเวลา

ฮาจิเมะกินจนกระทั่งเขาอิม่ และตัดสน ิ ใจทีจ

่ ะกลับฐาน ในทีส ่ ด
ุ เขาก็มโี อกาศล ้มปี ศาจหมี
ิ ใจอย่างแน่วแน่ เขาตัดสน
ตัดสน ิ ใจทีจ่ ะฝึ กฝนหนักขึน ้ เพือ
่ ทีจ
่ ะพัฒนาความสามารถใหม่ของเขา

หมาป่ าตัวอืน
่ ถูกแล่ออกมาเพือ ่ เนือ
้ ของมัน เมือ
่ เทียบกับครัง้ แรกกับพวกมันแล ้ว ในครัง้
นีง้ า่ ยกว่า เขากลับไปพืน ้ ทีท
่ ม
ี่ ค
ี ริสตัลของพระเจ ้าและสร ้างสถานทีเ่ ก็บเพือ ่ เก็บ เนือ
้ ทีแ
่ ล่แล ้ว
ด ้วยการแปรรูป

--------------------------------------

ผ่านไปไม่กวี่ น
ั หลังจากฮาจิเมะกลับฐาน และตลอดเวลาทีผ
่ า่ นมานัน
้ เขาได ้ฝึ กฝนการ
แปรรูปและทักษะใหม่

ทุกๆอย่างผ่านไปด ้วยดี และทักษะของเขาได ้พัฒนาอย่างต่อเนือ

่ ง ทักษะแปรรูปของ
เขาได ้ผ่านการเปลีย่ นแปลง ทักษะนีไ้ ด ้ทักษะย่อยจาก "ตรวจสอบแร่ธาตุ" ในเมืองหลวงของ
อาณาจักร , มีเพียงแค่นักตี(เหล ้)เหล็ก(แค่)ระดับสูงทีม
่ ท
ี ก
ั ษะนี้

โดยปกติ รูปแบบเวทมนตร์ทต ี่ ้องการเพือ

่ ให ้พลังเวทย์ตรวจสอบนัน ้ ใหญ่กว่ารูปแบบทีใ่ ช ้
ในการโจมตี สถานทีท ่ ส
ี่ ามารถแสดงรูปแบบเวทย์ทใี่ หญ่โตนีม ี ํากัด สําหรับคนทีม
้ จ ่ ท
ี ก
ั ษะนี้
พวกเขาสามารถตรวจสอบแร่ธาตุได ้อย่างง่ายดายด ้วยการร่ายเวทและรูปแบบเวทมนตร์ ตราบ
เท่าทีพ
่ วกเขาแตะมัน ทักษะย่อยนีไ้ ด ้มาโดยการฝึ กฝนทักษะแปรรูปหลายปี มันไม่ใชท ่ ก
ั ษะ
โดยกําเนิด

ิ ใจทีจ
ฮาจิเมะตัดสน ็ แร่ธาตุรอบๆ(รั)ตัวด ้วยทักษะทีพ
่ ะเชค ่ งึ่ ค ้นพบใหม่(นี)่ เมือ ้ ้
่ ผู ้ใชใช
ทักษะนีค
้ ําอธิบายจะแสดงออกมาบนแผ่นค่าสถานะ อย่างเชน ่
==================================
หินแสงสเี ขียว
หินนีม ี วามสามารถในการดูดเวทมนตร์ แสงสเี ขียวเกิดขึน
้ ค ้ จากเวททีถ
่ ก
ู เก็บ ถ ้ามันถูกผ่าออก
เวทมนตร์ทส ี่ ะสมอยูจ
่ ะปล่อยออกมาในทันทีทน
ั ใด
==================================

เป็ นคําอธิบายทีเ่ ข ้า(ใจ่)ใจง่ายมาก มันทํางานได ้ดีทเี ดียว ฮาจิเมะยิม้ และหัวเราะกับ

ความคิดทีโ่ ผล่มา จากจุดนีเ้ ขาสามารถหาแร่ธาตุเพือ ่ สร ้างอาวุธทีท่ รงประสท ิ ธิภาพทีจ
่ ะ
กลายเป็ น ไพ่ตายของเขา

==================================
หินสน ั ดาป
แร่ทเี่ ผา(ไหม่)ไหม ้ได ้ สว่ นประกอบโครงสร ้างทีใ่ ชในการเติ
้ มเชอื้ เพลิงสน ั ดาป ; เผาไหม ้อย่าง
ต่อเนือ ่ งจะทําให ้ขนาดเล็กลงจนกระทัง่ หายไป การระเบิดอาจเกิดขึน ้ ถ ้าถูกจุดหลายๆชนิ้ ใน
พืน
้ ทีจ ่ ํากัด พลังของมันเท่ากับเวทเพลิงขัน
้ สูง ; ทัง้ นีข
้ น
ึ้ อยูก
่ บ
ั จํานวนอัตราการบีบอัดทีใ่ ชใน ้
การหลอม
==================================

เมือ ่ เขาอ่านคําอธิบายนี้ เขาเกิดความคิดแล่นผ่านสมองของเขา หอนนีอ ้ าจจะทํา

หน ้าทีค่ ล ้ายกับดินปื น ถ ้าลักษณะเป็ นเชน ่ นี้ เขาจะสร ้างอาวุธทีม ่ (ี พั)พลัง(ทําลาย ้)ทําลายล ้าง
สูงด ้วยการแปรรูป ฮาจิเมะตืน ่ เต ้นเป็ นอย่างมาก มันจะต ้องการการลองผิด(ลิ)ลองถูกจํานวน
มาก เวลาทีต ้
่ ้องการใชในการออกแบบไม่ ใชน ่ ้อยๆเลย ถึงแม ้ว่าการแปรรูปของเขาจะชว่ ยชวี ต ิ
เขาหลายครัง้ มาก่อน แต่มน ั ยังขาดการโจมตี ความคิดทีว่ า่ เขาจะได ้อาวุธทีแ ่ ท ้จริงทําให ้เขา
ยินดี

ิ วันผ่านไปหลังจากทีเ่ ขากินเนือ
สบ ้ หมาป่ า ในทีส ุ โครงการของเขาก็สาํ เร็จ
่ ด

ด ้วยการโจมตีทค ี่ วามเร็วเหนือเสย ี งในระยะใกล ้ มันคืออาวุธสมัยใหม่ทม ี่ พ

ี ลังทําลาย
มหาศาล ความยาวทัง้ หมด 35ซม. มันมีรงั เพลิงแบบหมุนทีใ่ สก ่ ระสุนได ้ 6 นัด กระสุนทําจากแร่
ทอรุ(tauru) ; แร่ทแ ี่ ข็งทีส ่ ด
ุ ในพืน
้ ที่ ลํากล ้องปื นยาวออกมา กระสุนทําจากแร่ทอรุเป็ นตัวหลัก
เพือ ้
่ ใชในการพุ ง่ ผงหินสน ั ดาปถูกบีบอัดเพือ ้
่ ใชในการขั บเคลือ
่ น ปื นพกลูกโม่(revolver)ทีม ่ ี
ขนาดใหญ่กว่าปกติน่าจะเป็ นการอธิบายได ้ดีทส ี่ ด ั ดาปไม่เพียงแค่ระเบิดเพือ
ุ หินสน ่ เป็ นแรงสง่
เมือ ้ ษะ "สายฟ้ าปกคลุม" เขาสามารถสร ้างแรงแม่เหล็กไฟฟ้ าเพือ
่ ใชทั ้
่ ใชในการเร่ งกระสุน ;
เหมือนกับปื นเรลกัน(rail gun)ขนาดเล็ก พลังทําลายของมันแรงกว่าปื นไรเฟิ ลต่อต ้านวัตถุ
(anti-material rifle)ถึง 10 เท่า เขาเรียกมันว่า "ดอนเนอร์(donner)" ฮาจิเมะต ้องการ(คู ้)คูห ่ ท
ู ี่
พึง่ พาได ้

"เราทําสาํ เร็จ! ด ้วยสงิ่ นีผ

้ มสามารถทีจ ั ว์ปีศาจพวกนัน
่ ะจัดการสต ้ ได ้แล ้ว"

ฮาจิเมะได ้ออกแบบ "ดอนเนอร์" ด ้วยการใชรู้ ปแบบปื นสมัยใหม่ เขามองไปทีผ ่ ลงานชน ิ้

เอกของเขาและหัวเราะเล็กน ้อย ชา่ งฝี มือบนโลกนีร้ ู ้จักแต่การทําอาวุธและชุดเกราะทีด่ ี แต่
ตอนนี้ อาวุธชนิดใหม่ถก
ู สร ้างขึน
้ บนโลกนีท ้
้ ใี่ ชดาบและเวทมนตร์
==================================
แร่ทอรุ
แร่ทแ ี ํา ความแข็งระดับ8 (ตามสเกล 10แข็งทีส
ี่ ข็งมีสด ่ ด
ุ ) ต ้านทานการชนและความร ้อน
อ่อนแอต่อความเย็น เปราะบางถ ้าโดนความเย็น ยึดติดถ ้าโดนความร ้อน
==================================

------------------------------------------------------------------------------------------

ั เก่า
ิ ศตรู
บทที่ 11 พิชต

"หงับ, หงับ... แม ้แต่เนือ

้ กระต่ายยังห่วย"

ฮาจิเมะเป็ นคนทีก
่ น
ิ เนือ
้ กระต่ายในตอนนี้ ถูกต ้องแล ้ว , เนือ้ กระต่ายปี ศาจ ครัง้ หนึง่
ี่ วชาญการเตะมองเขาอย่างดูถก
เจ ้าพวกเชย ู แต่ตอนนีพ
้ วกมันเป็ นเพียง แค่อาหารให ้เขา เขา
คาดหวังว่าเนือ ้ มันจะอร่อยเพราะว่ามันเป็ นกระต่าย แต่มน ั ยังคงเป็ นเนือ
้ ปี ศาจ มันรสชาติหว่ ย
เหมือนตัวอืน ่ ๆ

กระต่ายทัง้ ตัวถูกกอนในครัง้ เดียว เมือ

่ เขาได ้ "กะเพาะเหล็ก" เขาดําเนินการกินมาก
เท่าทีเ่ ขาต ้องการและสามารถ ฮาจิเมะหิวเป็ นพิเศษเมือ ้
่ เขาใชเวทมนตร์ เพือ่ ทีจ ่ ะฆ่ากระต่ายตัว
้ งค่อนข ้างมากเลยทีเดียว เขาจะไม่ตายเพราะเขามีนํ้าศก
นี้ เขาใชพลั ั ดิสท
ิ ธิแ
์ ต่เขาต ้องใชพลั ้ ง
ของเขาอย่างระมัด ระวัง เขาจะรู ้สก ึ หิวถ ้าเขาใชพลั
้ งมากเกินไปและนั่นไม่ใชส ่ งิ่ ทีเ่ ขาต ้องการ

กระต่ายได ้พ่ยแพ ้เพราะว่าเขาดักมัน ล่อกระต่ายไปทีแ ่ ม่นํ้านัน

้ เป็ นจุดเริม
่ ต ้น เมือ
่ มัน
่ ระต่าย หลังจากนัน
ผ่านแม่นํ้าเขาฉีดนํ้ าใสก ้ เขาสร ้างสายฟ้ าทีร่ น
ุ แรง ดอนเนอร์ถก ู ยิงใสม ่ นั และ
ตามทีค
่ าดหวังไว ้กระต่ายระเบิดออกท่ามกลางกลุม ่ ควัน

กระสุนถูกเร่งด ้วยแรงแม่เหล็กไฟฟ้ า พุง่ ด ้วยความเร็ว 3.2กม.ต่อวินาที (9.3มัค) ถูก

หลบได ้ยากมาก หัวของกระต่ายระเบิดออกเป็ นชน ิ้ เล็กๆเมือ
่ มันชนเข ้ากับกระสุน บางทีมน
ั อาจ
ไม่จําเป็ นทีจ ้
่ ะต ้องใชแรงแม่ เหล็กไฟฟ้ า แค่พลังทําลายของดอนเนอร์ก็ร ้ายการมากอยูแ ่ ล ้ว

"นีเ่ ป็ นครัง้ แรกทีเ่ รากินกระต่าย...สถานะ!"

==================================
นากุโมะ ฮาจิเมะ อายุ17ปี ระดับ :12
อาชพี : นักรังสรรค์แปรรูป (เสริม)
พลัง : 200
กําลังกาย : 300
ความต ้านทาน : 200
(คว่)ความเร็ว : 400
เวทมนตร์ : 350
ต ้านทานเวทมนตร์ : 350
ทักษะ : การแปรรูป[ประเมินแร่ธาตุ][การแปรรูปอย่างแม่นยํา][สบ ื สวนแร่ธาตุ] , ควบคุมเวท ,
ั ดิสท
กะเพาะเหล็ก , สายฟ้ าปกคลุม , ก ้าวย่างศก ิ ธิ[์ เดินบนอากาศ][พริบตา] , ความเข ้าใจ
ภาษา
==================================

ดูเหมือนว่าค่าสถานะของเขาจะเพิม ่ ขึน
้ เมือ ้ ปี ศาจ เขาสงั เกตุวา่ กินเนือ
่ กินเนือ ิ้ เดิมๆซาํ้ ๆกันจะ
้ ชน
ได ้ผลน ้อยลง และกินเนือ
้ ปี ศาจชนิดใหม่จะเพิม ่ ค่าสถานะของเขาเป็ นอย่างมาก

ฮาจิเมะต ้องการทดสอบ "ก ้าวย่างศกั ดิสท

ิ ธิ"์ อย่างแรก , เขานึกถึงภาพของทักษะนี้ ,
่ าํ คัญมากคือความเร็ว ; ความเร็วทีเ่ ร็วมากจนมองเห็นเป็ นภาพ
การก ้าวย่างของกระต่าย จุดทีส
เบลอ เขาต ้องเดาว่า [พริบตา]ทําอะไร ฮาจิเมะจําได ้ว่า(ถู)มันถูกรู ้จักในฐานะของการเคลือ
่ นที่
อย่างรวดเร็วทีโ่ ด่ง ดัง

เขาจินตนาการถึงพืน ้ ระเบิดขึน
้ จากการเคลือ
่ นทีข
่ องเขา เวทมนตร์ได ้รวบรวมไปทีเ่ ท ้า
อย่างทันทีทน ั ใด การก ้าวของเขาทําให ้พืน ึ ตัวคือตอน
้ ยุบลงและเขาหายไป ครัง้ ต่อมาทีเ่ ขารู ้สก
ทีเ่ ขาเอาหน ้าชนกําแพง

"อิตา! ค-ควบคุมลําบากมาก"

ั ยังคงประสบความสาํ เร็จ ถ ้าเขาฝึ กฝนอย่างต่อเนือ

แต่มน ่ งเขาจะสามารถทีจ
่ ะเคลือ
่ นที่
ได ้เ◌ํามือนกระต่าย เมือ
่ รวมกับปื นของเขา มันจะเป็ นการจับคูท
่ ท
ี่ รงพลัง

ตรอไปคือ [เดินบนอากาศ] การเคลือ ่ นไหวนีไ้ ม่สามารถทําให ้มันแสดงออกมาง่ายๆ

ื่ ของมันไม่เพียงพอทีจ
เพียงแค่รู ้จักชอ ่ ะแสดงผลทักษะนี้ เขาจําได ้ถึงชว่ งทีก่ ระต่ายสร ้างยกพืน
้
ขึน
้ มาจากอากาศ ทันทีทน ั ใด ฮาจิเมะเริม
่ จินตนาการถึงโล่ลอ ่ งหนในอากาศ เขากระโดดไปที่
มันเพือ
่ ทดสอบ

หน ้าของเขาพุง่ ตรงไปทีพ
่ น
ื้

"อุก!?"

แขนของเขาชูขน ึ้ เพือ
่ กันหน ้าของเขาขณะทีร่ ว่ งลงบนพืน
้ บิดตัวด ้วยความเจ็บปวด, เขา
ั ดิสท
หยิบนํ้ าศก ิ ธิอ
์ อกมาเพือ ่ จิบเพือ
่ ทีจ
่ ะลดความเจ็บปวด

"อย่างน ้อยเราก็ทําได ้..."

เหตุผลทีเ่ ขาพุง่ ลงพืน

้ นัน ่ เขากระโดดชว่ งล่างของเขาโดน(กั)ยก พืน
้ เพราะว่าเมือ ้ สงิ่ ที่
สําคัญคือ(ตุ)อะไรทีเ่ ขาสะดุด ดูเหมือนว่า [เดินบนอากาศ] เป็ นเวทมนตร์พเิ ศษทีอ ่ นุญาติให ้เขา
สร ้างพืน
้ ลอยล่องหนบนอากาศ

มันเป็ น(ส)ิ่ ความรู ้สก

ึ ทีด
่ ท
ี ไี่ ด ้เวทพิเศษสองเวทในครัง้ เดียว ทักษะเหล่านีแ ้ ยกย่อยจาก
ั ดิสท
"ก ้าวย่างศก ิ ธิ"์ ด ้วยความรู ้สก ึ นีเ้ ขาเริม
่ ทีจ
่ ะฝึ กฝน เป้ าหมายของเขาคือหมี ฮาจิเมะอาจจะ
สามารถล ้มมันได ้ในระยะไกลแต่เขาฝึ กเผือ ่ กรณี(ฉึ)ฉุกเฉิน มีโอกาศเป็ นไปได ้ว่าจะมีปีศาจที่
แข็งแกร่งกว่านี(้ โผ่)โผล่ออกมา คนที(่ มี)มองโลกในแง่ดค ี อ
ื คนทีต
่ ายแล ้วในดันเจีย
้ นนี้
หลังจากทีเ่ ขาล ้มหมีแล ้วเขาต ้องหาทางออกจากทีน ่ ี่

ฮาจิเมะให ้กําลังใจตนเอง

---------------
ในทางเดินวงกต มีเงาทีเ่ คลือ
่ นทีเ่ ร็วมากจนมองเห็นแค่ภาพเบลอ

เงานัน
้ คือฮาจิเมะนัน ้ เอง ฮาจิเมะได ้เชย ี่ วชาญทักษะทัง้ หมดของ "ก ้าวย่างศก ั ดิสท
ิ ธิ"์ เขา
ก ้าวอย่างรวดเร็วรอบๆทางเดิน ด ้วยการใชทั ้ กษะเดินบนอากาศเขาก ้าวข ้ามสงิ่ กีดขวางและ
เคลือ ่ ย่างรวด เร็วซาํ้ ๆเพือ
่ นทีอ ่ ทีจ
่ ะหาศตั รูคฟู่ ้ าของเขา โดยปกติแล ้วคนทั่วไปจะให ้
ความสาํ คัญกับการหนีพน ื้ ทีน่ แ
ี้ ต่ไม่วา่ อย่างไรก็ ตามฮาจิเมะต ้องการฆ่าหมีตวั นัน ้ หัวใจของเขา
ได ้แตกสลายไปครัง้ หนึง่ , ชว่ ยไม่ได ้ทีเ่ ขาต ้องการสูกั้ บสต ั ว์ปีศาจทีเ่ ป็ นสาเหตุของมัน

"(กี)กรรร!"

เมือ
่ เขาพบกับฝูงหมาป่ า หนึง่ ในนัน ้
้ กระโดดเข ้าหาเขา ใชสายไฟ, เขายิงดอนเนอร์
อย่างระมัดระวัง ; ซงึ่ ติดอยูก
่ บ
ั เอวขวาของเขา ขณะทีเ่ ขาหมุนตัวบนอากาศ

ปั ง!

กระสุนทีถ
่ ก
ู ดันโดยการระเบิดของผงสน ั ดาปและแรงแม่(เหล๋)เหล็กไฟฟ้ าโดนจังๆ ไป
ทีเ่ ป้ าหมายแรก หัวของหมาป่ าถูกบดอย่างทันทีทน ั ใด ใช ้ "เดินบนอากาศ" เขาลอยอยูบ ่ น
อากาศ เขาปลดปล่อยการยิงไปทีห ่ มาป่ าทีก
่ ระโดดอย่างต่อเนือ ่ ง เป้ าหมายทัง้ หมดนัน
้ ไม่โดน
ตลอด แต่ทางใดทางหนึง่ ศต ั รูของเขาได ้ตายทัง้ หมดก่อนทีก ่ ระสุนเขาจะหมด

ฮาจิเมะวางดอนเนอร์ไปทีร่ ก ้
ั แร ้ซายและเติ
มกระสุนอย่างรวดเร็ว เขาดําเนินภารกิจของ
เขาต่อไปโดยไม่หนั หลังกลับไปมองซากของหมาป่ า

หลังจากฆ่าหมาป่ าและกระต่ายจํานวนหนึง่ ในทีส

่ ด
ุ เขาก็เจอเป้ าหมายของเขา

หมีกําลังกินอาหารอย่างมีความสุข อาหารของมันดูเหมือนจะเป็ นพวกกระต่าย มันเขา

ั รูคฟ
แน่ใจแล ้วว่ามันเป็ นศต ู่ ้ าของเขา ฮาจิเมะหัวเราะหัวเราะอย่างไร ้ความกลัวและเดินหน ้าไป
หามัน

หมีนัน ั ว์ปีศาจทีแ
้ เป็ นสต ่ ข็งแกร่งทีส่ ด
ุ ในชนั ้ นี้ ; คุณสามารถเรียกมันว่าลอร์ดได ้ มีหมา
ป่ าและกระต่ายหลายตัวบนชน ั ้ นีแ ้ ต่มหี มีเพียงแค่ตวั เดียว ในชน ั ้ นีห
้ มีนับได ้(มั)ว่าไม่สามารถ
เอาชนะได ้ ปี ศาจทัง้ หมดในชน ั ้ นีค
้ อยระมัดระวังทีจ ่ ะหลบเลีย ่ งมัน ถอยหนีอย่างเต็มทีน ้ เป็ นสงิ่
่ ัน
ทีพ
่ วกมันทําถ ้าพบเจอหมี ไม่มแ
ี ม ้แต่ตวั เดียวทีจ
่ ะคิดต่อต ้าน ไม่มใี ครต ้องการทีจ
่ ะเจอมัน

อย่างไรก็ตาม มีบางสงิ่ ต่างออกไปเบือ

้ งหน ้ามัน

"โย่ , หมี ไม่ได ้เจอกันนาน แขนของผมอร่อยไหม?"

มันหรีส ่ ายตาทีแ ่ หลมคมของมัน ทีอ

่ ยูเ่ บือ
้ งหน ้ามันเป็ นตัวอะไร? ทําไมมันไม่แสดง
ข ้างหลังให ้เห็น? ทําไมมันไม่ตวั แข็งไปด ้วยความกลัวหรือมีสายตาสน ิ้ หวัง? ในสถานการณ์ทไี่ ม่
ปกติเชน่ นี้ สงิ่ ทีห
่ มีทําได ้คืองุนงง

ั รู ไม่ใชเ่ หยือ
"มันเป็ นนัดล ้างแค ้น ผมจะทําให ้คุณรู ้ว่าผมเป็ นศต ่ "

เขาถอนดอนเนอร์ออกมาและยกปากกระบอกปื นไปทีห ่ มี ขณะทีเ่ ขาอยูใ่ นท่านัน้ เขา

ถามตัวเองว่ากลัวไหม? คําตอบคือ ไม่ ตาของเขาไม่ได ้สน ิ้ หวัง ร่างกายของเขาไม่ได ้สน ั่ ด ้วย
ความกลัว มีเพียงแค่ความมุง่ มัน ่ ะมีชวี ต
่ ต ้องการทีจ ิ อยูแ
่ ละกําจัดศต ั รู

ริมฝี ปากของฮาจิเมะยกขึน
้ และ(เปลีย
้ น)เปลีย
่ นเป็ นรอยยิม
้ ทีไ่ ร ้ความกลัว

"ผมกําลังจะฆ่าคุณหลังจากนัน
้ กลืนกินคุณ"

ด ้วยคําประกาศนัน ี งระเบิดดังขึน
้ เขาปลดปล่อยดอนเนอร์ ปั ง! เสย ้ ไปทัว่ และกระสุนที่
ทําจากแร่ทอรุพงุ่ ตรงเข ้าหาหมีด ้วยความ เร็ว 9มัค

"กู-อู"

หมีทม ุ่ ตัวเองลงบนพืน ้ ทันทีทันใดเพือ

่ หลบกระสุน มันหลบกระสุนทีม ่ น ั มองไม่เห็น ;
การหลบนีเ้ กิดขึน ้ ก่อนทีจ
่ ะปล่อยกระสุน เป็ นไปได ้สูงว่ามันรับรู ้การยิงจากความกระหายเลือดที่
ปล่อยออกมาจากฮาจิเมะ เป็ นอย่างทีค ่ าดหวังสาํ หรับลอร์ดบนชน ั ้ นี้ สาํ หรับสงิ่ ทีส
่ งู ถึง 2เมตร
มันมีปฎิกริ ย
ิ าทีร่ วดเร็ว แต่มนั ไม่สามารถหลบได ้อย่างสน ิ้ เชงิ สว่ นของไหล่ของมันถูกคว ้านออก
; เลือดพุง่ ออกมาบนขนสข ี าวของมัน

ั รู
ความโกรธอยูใ่ นตาของหมี สุดท ้ายมันยอมรับแล ้วว่าฮาจิเมะคือศต

"กาาา!"

คํารามออกมา มันพุง่ ตรงด ้วยความเร็วทีน ื่ มองไปจะเห็น สต

่ ่าเหลือเชอ ั ว์ขนาด 2เมตรอ ้า
แขนทีแ
่ ข็งแรงของมัน มันเป็ นภาพทีน่ ่าประทับใจ

"ฮา่ ๆ! ใชแ
่ ล ้ว! ผมคือศต
ั รูของคุณ! ไม่ใชเ่ หยือ
่ ทีค
่ ณ
ุ สามารถล่าได ้"

ขณะทีร่ บ
ั แรงกดดันทีน ่ ่ากลัวจากหมี ฮาจิเมะไม่ได ้เลิกยิม้ (ที)่ นีค่ อ
ื จุด(เปลีย
้ น)เปลีย
่ น
ความทรงจําทีส ่ ญ
ู เสย ี แขนและหัวใจทีแ ่ หลกสลายได ้(ทําลาย)ทรมานสมองของเขา ต ้นเหตุท ี่
ทําให ้เขาเลิกเชอ ื่ สงิ่ อืน
่ จะต ้องล ้มลง นีค
่ อ
ื พิธก
ี ารทีต
่ ้องการเพือ
่ มุง่ หน ้าไปอนาคต ถ ้าเขาไม่ทํา
หัวใจของเขาคงไม่ยน
ิ ยอม นีค ื สงิ่ ทีเ่ ขาเชอ
่ อ ื่

หมีพงุ่ กลับมาและดอนเนอร์ถก ู ยิงออก กระสุนความเร็วเหนือเสย ี งพุง่ เข ้าไปทีร่ ะหว่างตา

ของหมี แต่(ดื)ด ้วยเหตุใดเหตุหนึง่ หมีทพ ี่ งุ่ เข ้ามากลับหลบได ้ มันสามารถมีปฎิกริ ย ิ าทีเ่ ร็ว
ขนาดนีบ
้ นรูปร่าทีใ่ หญ่โตได ้อย่างไร?

เมือ
่ หมีเข ้าไปในระยะโจมตีของมัน มันชก ั กงเล็บออกมา เวทพิเศษทีม
่ น
ั มีเริม
่ ดําเนินการ
และกงเล็บสามอันของมันดูเหมือนบิดเบีย ้ ว ในความคิดของฮาจิเมะ ความทรงจําขอกระต่ายที่
ถูกทีถ ู แยกสว่ นจากการทีพ
่ ก ่ ยายามหลบท่านัน ้ ปรากฎขึน้ ในความคิดของเขา แทนทีจ ่ ะหลบใน
วินาทีสด ุ ท ้าย เขาเลือกทีจ่ ะก ้าวถอยหลังด ้วยความเร็วสูงสุด

กงเล็บหมีผา่ นบริเวณทีฮ
่ าจิเมะเคยยืนอยู่ กงเล็บไม่ได ้แตะพืน
้ แม ้แต่น ้อย รอยข่วนสาม
รอยสลักอยูบ
่ นพืน
้

หมีคํารามด ้วยความหงุดหงิดทีพ ่ ลาดเป้ าหมาย แคร ้ง-แคร ้ง บางสงิ่ บางอย่างกลิง้ มา

ใกล ้หมี สงิ่ ของรูปร่างเหมือนบอลสเี ขียวดําเสนผ่้ าศูนย์กลาง 5 ซม.ดึงความสนใจของหมี
ขณะทีม ่ น
ั กลิง้ อยูบ
่ นเท ้า ในขณะทีห ึ ษามัน (ส)่ สงิ่ นีเ้ ปล่งแสงเข ้มข ้นออกมา
่ มีกําลังศก

ฮาจิเมะได ้สร ้างระเบิดแสงนี้ ทฤษฎีนัน ้ ง่ายมาก เติมหินแสงสเี ขียวลงไปจนเต็ม เคลือบ

ผิวหน ้าของหินนีไ้ ว ้เพือ
่ ไม่ให ้แสงลอดออกมา หินสน ั ดาปถูกอัดไว ้ทีต ่ รงกลางของระเบิดแสง
้
เสนของหิ นสนั ดาปถูกใชเป็ ้ นชนวน เสนถู้ กลากไปสว่ นตรงกลาง ด ้วยการใช ้ "สายฟ้ าปกคลุม"
ฮาจิเมะได ้จุดผงด ้านนอกและมันจะไปจุดตรงกลาง เมือ ่ การเผาไปถึงตรงกลาง เราจะได ้ระเบิด
ในตอนทีม ่ น
ั แตกออก หินจะปลดปล่อยแสงทัง้ หมดทีม ่ นั สะสมไว ้ ฮาจิเมะได ้สร ้างชนวนให ้อยู่
นานสามวินาที มันมีปัญหาเกิดขึน ้ หลายอย่าง แต่มนั เป็ นผลผลิตทีฮ ่ าจิเมะภูมใิ จ

หมีไม่เคยเจออาวุธชนิดนีม ้ มันจึงตาบอดชวั่ คราวเมือ

้ าก่อน ดังนัน ่ มันจ ้องมองไปทีร่ ะเบิด
แสง มันคํารามออกมาในขณะทีก ่ วาดมือไปมาอย่างสบ ั สน ไม่สามารถมองเห็นอะไรเลยทําให ้
ั สน
มันสบ

ฮาจิเมะไม่ปล่อยให ้โอกาศนีห้ ลุดรอดไป ดอนเนอร์ถกู ยิงขึน

้ อีกครัง้ กระสุนทีถ
่ ก
ู เร่งด ้วย
้
แรงแม่เหล็กไฟฟ้ าชนเข ้ากับไหล่ซายของหมี และเป่ าแขนกระเด็นออกจากตัวมัน

"โฮก-กกก"

เสย ี งกรีดร ้องทีน

่ ่ากลัวดังออกมาจากหมีเมือ
่ มันเจ็บปวดกับความรู ้สกึ ทีไ่ ม่ เคยเจอมา
ก่อนในชวี ต
ิ ของมัน เลือดจํานวนมากเริม ่ ไหลออกมาจากแผล แขนซายที ้ ถ่ กู เป่ าหมุนคว ้างและ
ตกลงบนพืน ้ ดังตุ ้บ

"ว ้าว, ชา่ งบังเอิญอะไรเชน

่ นี.้ .."

้ นักแม่นปื น เขาได ้สูกั้ บศต

เขาไม่ได ้ตัง้ ใจเล็ง ฮาจิเมะยังไม่ถงึ ขัน ั รูจํานวนมากทีไ่ ด ้พุง่ เข ้า
มา ถ ้าคุณไม่รู ้การเคลือ ่ นไหวของมัน มันยากมากทีจ ่ ะยิงอย่างแม่นยํา ดังนัน ้ การทีก
่ ระสุนได ้เอา
้
แขนซายไปไม่ ได ้วางแผนมาก่อน
 ฮาจิเมะยิงอย่างต่อเนือ
่ งไปทีห
่ มีทก ี่ ําลังอาละวาดและยังไม่ฟื้น ถึงแม ้ว่าหมีมน ั สน
ั จะสบ
มันตอบโต ้ตามสญั ชาติญาณต่อความต ้องการฆ่าจากการยิง มันกระโดดไปด ้านข ้างเพือ ่ หลบ ใช ้
ทักษะ "พริบตา" ฮาจิเมะร่อนลงไปทีท ่ แ ้
ี่ ขนหมีตกอยู่ เขายกแขนซายของหมี ขนึ้ มาโชว์ให ้หมีดู

"กรุ๊บ...กรุ๊บ...เหมือนทุกที รสชาติหว่ ยแตก คิดว่าจะอร่อยกว่าอันอืน

่ ซะอีก"

ขณะทีเ่ ขาพูดนัน้ ฮาจิเมะก ้มลงในขณะทีค่ อยระวังหมี แต่หมีไม่ขยับ ไม่มค

ี วาม(กั)กลัว
ในสายตาของมัน แต่มน ั ไม่สามารถขยับอย่างไม่ระมัดระวังได ้เพราะว่าตาของมันเริม
่ หายพร่า
และ การแสดงทีม่ น
ั เห็น

้ มีสงิ่ ไม่คาดคิดเกิดขึน
ในเวลาพักนี้ เขาดําเนินการกินต่อไป ทันใดนัน ึ เจ็บปวด
้ เขารู ้สก
อย่างรุนแรงเหมือนกับตอนกินเนือ ้ ปี ศาจครัง้ แรก

"อึก
้ !?"

อย่างรวดเร็ว , ฮาจิเมะพยายามทีจ ั ดิสท

่ ะหยิบนํ้ าศก ิ ธิ์ ถึงมันจะไม่รน
ุ แรงเหมือนครัง้ ที่
แล ้วแต่เขาไม่สามารถทนต่อมะนได ้ออ่าง สมบูรณ์ เขาร่วงลงโดยเข่าข ้างหนึง่ แตะพืน ้ และสห ี น ้า
ของเขาบิดเบีย ้ วไปด ้วยความเจ็บ ปวด ซงึ่ มันเป็ นเพราะว่าหมีมพ ี ลังมากกว่าหลายเท่าเมือ
่ เทียบ
กับหมาป่ า(แลั)และ กระต่าย มันทําให ้เขาเจ็บปวด

หมีไม่ได ้สนใจในสถานการณ์ของเขา สงิ่ ทีม ่ น

ั เห็นคือโอกาศ มันพุง่ เข ้ามาอีกครัง้ ฮาจิ
เมะไม่ได ้ขยับตัวจากท่าก ้มลงซงึ่ ถ ้าเป็ นแบบนีต
้ อ
่ ไปเขาจะโดนกระทืบ มันเหมือนกับ
สถานการณ์เดิมกลับมาอีกครัง้ เหมือนตอนทีพ ่ วกเขาเจอกันครัง้ แรก แต่รมิ ฝี ปากของฮาจิเมะ
แสยะยิม้ ขึน
้

เขาใส(่ ดิ)ดอนเนอร์ไปทีซ ่ ื น และเอามือขวากดลงไปทีพ

่ องใสป ่ น
ื้ แขนของเขามีสายฟ้ า
ล ้อมรอบ พลังเต็มทีข ่ อง "สายฟ้ าปกคลุม" ไหลผ่านของเหลวบนพืน้ เมือ ่ หมีเหยียบไปทีบ
่ ริเวณ
นัน
้ สายฟ้ าโจมตีมน ั อย่างไม่ปราณี

ของเหลวทีอ ่ ยูบ
่ นพืน
้ คือเลือดของหมี ทะเลเลือดกระจายเหมือนนํ้ าพุ ฮาจิเมะหยิบแขน
้
ซายของหมี ทเี่ ลือดไหลออกมาและสะบัดเลือดไปบนอากาศ เขาเชอ ื่ มต่อรอบๆแอ่งนํ้ าเลือดกับ
ตัวเขา การกินเนือ ้ มันในขณะทีต ่ อ ้ อ
่ สูเพื ่ แสดงให ้มันเห็นไม่ใชว่ ต ั ถุประสงค์ทแ ี่ ท ้ จริง ถึงแม ้ว่า
เขาจะไม่ได ้คิดถึงโอกาศทีจ ่ ะเจ็บปวดจากการกินเนือ ้ มัน ฮาจิเมะได ้วางแผนกับดักเพือ ่ ล่อมัน
เขาต ้องการกินเนือ ้ ของมันเพือ ่ ให ้มันโกรธมากพอทีม ่ น
ั จะพุง่ ตรงมาหาเขา แผนของเขา
ผิดพลาดเล็กน ้อย แต่ผลลัพธ์เป็ นไปด ้วยดี

เมือ
่ หมีเหยียบไปทีท ่ ะเลเลือด กระแสไฟฟ้ าทีร่ นุ แรงและแรงดันไฟฟ้ าทําลายร่างกายมัน
้
เสนประสาทต่ ้
อ(เว ้น)เสนประสาทถู กชว่ งชงิ และเผากล ้ามเนือ
้ ถึงแม ้จะเป็ นพลังเต็มที่ เวท
พิเศษของงฮาจิเมะพลังทําลายไม่เท่ากับต ้นแบบอีกทัง้ เขาไม่สามารถปล่อย กระแสไฟฟ้ า
ออกมาโดยตรงได ้(นั)้ นั่นทําให ้พลังทําลายลดครึง่ หนึง่ ในเวลานีม ้ น
ั เพียงพอทีจ่ ะทําให ้หมี
อัมพาตสก ั ครูห ั ไม่(เช)ื ใชเ่ รือ
่ นึง่ แต่มน ่ งแปลประหลาดถ ้าพลังเวทนีแ ้ รงเพียงพอทีจ่ ะมนุษย์
กลาย เป็ นไอ
 "รูกกู-กู!"

ี งดังตุ ้บลงบนแอ่งนํ้ าเลือดของมัน ตาของมันยังสดใสและจ ้องมองไปทีฮ

หมีรว่ งลงเสย ่ าจิ
เมะ

ฮาจิเมะจ ้องมองกลับไปทีม ่ น
ั เขาลุกขึน ้
้ ยืนอย่างชาๆในขณะที
ท ่ นต่อความเจ็บ ปลดดอน
เนอร์ออกมา , เขาชล ี้ ํากล ้องปื นไปทีห่ วั หมี

"จงกลายเป็ นอาหารของผมซะ"

หลังจากทีเ่ ขาพูด เขาลัน

่ ไกปื น กระสุนทําตามความคิดเจ ้านายอย่างภักดี มันระเบิดหัว
ิ้ ๆ
หมีเป็ นชน

เสย ี งปื นดังสะท ้อนไปทั่วทางวงกต ไม่แม ้แต่วน

ิ าทีเดียวทีห
่ มีเลิกมองฮาจิเมะ ไม่
จนกระทัง่ มันตาย และฮาจิเมะเองก็เหมือนกัน

มันไม่ได ้ทําให ้เขาดีใจอย่างทีเ่ ขาคิด แต่เขาก็ไม่ได ้รู ้สก ึ ว่างเปล่าเชน่ กัน เขาเพียงแค่ทํา
ในสงิ่ ทีเ่ ขาต ้องทํา เพือ ่ ะมีชวี ต
่ ทีจ ิ อยู่ เพือ
่ ทีจ ิ ธ์ในการอยูร่ อดในพืน
่ ะมีสท ้ ทีน
่ ี้

ฮาจิเมะปิ ดตาลง และมองไปทีจ ่ ต

ิ ใจของเขา เขาตัง้ มัน
่ ว่า(นีค ื )เขาจะมีชวี ต
่ อ ิ แบบนี้ เขา
ไม่ได ้ชอบทีจ ่ ะต่อสู ้ ความเจ็บปวดไม่ใชเ่ พือ ่ นร่วมทางทีเ่ ขาต ้องการ ความหิวเป็ นสงิ่ สุดท ้ายที่
เขาอยากเจอ มีชวี ต ิ , นั่นคือสงิ่ ทีเ่ ขาต ้องการ เขาทําลายความไม่มเี หตุผลนีเ้ หมือนกับทีเ่ ขาทํา
ั รู ทัง้ หมดเพือ
กับศต ่ ทีจ่ ะมีชวี ต
ิ อยู่

เขาจะมีชวี ต
ิ ในแบบนี.้ ..และ...กลับบ ้าน

ใช ่ , เราต ้องการกลับบ ้าน อย่างอืน

่ ไม่ต ้องสนใจ เราจะหาทางกลับบ ้านของเรา เราจะทํา
ความปราถนานีใ้ ห ้สําเร็จ ใครก็ตามทีข่ วางทางของเรา , ไม่วา่ จะเป็ นสงิ่ ไหนก็ตาม..."

ฮาจิเมะลืมตาขึน
้ และหัวเราะอย่างไร ้ความกลัวออกมา

"ฆ่า"

--------------------------
==================================
นากุโมะ ฮาจิเมะ อายุ17ปี ระดับ : 17
อาชพ ี : นักรังสรรค์แปรรูป (เสริม)
พลัง : 300
กําลังกาย : 400
ความต ้านทาน : 300
ความเร็ว : 450
เวทมนตร์ :400
ความต ้านทานเวท : 400
ทักษะ : การแปรรูป[ประเมินแร่ธาตุ][แปรรูปอย่างแม่นยํา][สบ ื เสาะแร่ธาตุ][แยกแร่ธาตุ ][รวม
ั ดิสท
แร่ธาตุ] , ควบคุมเวท ,กะเพาะเหล็ก , สายฟ้ าปกคลุม , ก ้าวย่างศก ิ ธิ[์ เดินบนอากาศ]
[พริบตา] , กงเล็บลม , ความเข ้าใจภาษา
==================================

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 12 ด้านเพือ ั้ I ความท้อแท้ และ การต ัดสน

่ นร่วมชน ิ ใจ

ย ้อนกลับไปเล็กน ้อย

พระราชวังหลวง ในห ้องทีถ ่ ก ่ ยาเอะกาช ิ ชซ

ู ให ้แก่(เห่)เหล่าผู ้ถูกเรียกตัวจากโลกอืน ิ ุ
กุจ ้องมองไปทีเ่ พือ
่ นสนิททีส
่ ด
ุ ของเธอทีก ่ ําลังหลับอยูใ่ นความมืด

ห ้าวันผ่านมาแล ้วหลังจากทีพ ่ วกเธอได ้ลิม้ รสการต่อสูและพ่ ้ าย(แพ่)แพ ้ในดัน เจีย ้ น

นัน
้ เมือ
่ พวกเธอออกจากดันเจีย ้ น พวกเธอได ้พักค ้างคืนทีฮ ่ อลาร์ด พวกเธอได ้กลับมายังเมือง
หลวงด ้วยรถม ้าความเร็วสูงชว่ งเวลาเชามื ้ ด ไม่มคี นไหนทีม ่ อี ารมณ์ทจ ี่ ะฝึ กฝนต่อในดันเจีย ้ น ไร ้
ความสามารถคือสาเหตุทท ี่ ําให ้คนทีก ่ ล ้าหาญต ้องตายไป ทัง้ พระราชาและโบสถ์ต ้องได ้ยิน
รายงานนี้ พวกเธอไม่สามารถทีจ ่ ะล ้มในสถานทีน ่ ไี้ ด ้ ก่อนทีจ ่ ะเกิดสงิ่ ทีเ่ ลวร ้ายมากกว่านี้ พวก
เขาต ้องเอาใจใสก ่ ลุม
่ ของผู ้กล ้า

(ชซ ิ )ึ ชซิ ก
ุ จ
ุ ําได ้ถึงตอนทีพ
่ วกเธอได ้กลับมาถึงอาณาจักร เธอต ้องการปลุกคาโอริในตอน
้ งนัน
เชาดั ้ เธอจึงนอนเร็ว เมือ ่ พวกเธอกลับมาด ้วยข่าวการตายของฮาจิเมะ ทุกๆคนประหลาดใจ
แต่พวกเขาถอนหายใจด ้วยความโล่งอกเมือ ่ ฮาจิเมะที่ "ไร ้ประโยชน์" ได ้จากไป แม ้แต่
พระราชาและอิชทาร์กเ็ หมือนกัน ไม่มผ ี ู ้กล ้าทีแ
่ ข็งแกร่งตายในดันเจีย
้ น ถ ้าพวกเธอไม่สามารถ
กลับมามีชวี ต ิ รอดจากการสํารวจดันเจีย ้ น พวกดขาจะสูกั้ บพวกปี ศาจได ้อย่างไร? ผู ้กล ้าทีถ ่ ก
ู
เลือกจากพระเจ ้าต ้องไร ้ผู ้ต ้าน
 พระราชาและอิชทาร์ได ้ไตร่ตรอง มีคนในกลุม ่ ของพวกเขาทีส ่ บประมาทและข่มเหงฮาจิ
เมะ มันไม่ได ้พูดถึงในทีส ่ าธารณะแต่มน ั ถูกพูดในทีล ่ บ ั ในสงั คมชนชน ั ้ สูง พวกเขาคิดว่ามันเป็ น
เรือ
่ งทีด
่ ท
ี ค
ี่ นทีไ่ ร ้ความสามารถตาย เป็ นธรรมชาติทส ี่ าวกของพระเจ ้าทีไ่ ร ้ประโยชน์ต ้องตาย
ตอนนีพ ้ วกเขาพูดในเรือ ่ งทีแ
่ ย่ตามทีต
่ ้องการ ชซ ิ ก
ุ ตุ ้องการทีจ ่ ะคลัง่ และฆ่าคนพวกนีห ้ ลายครัง้

โคคิและกรรักความเป็ นธรรมของเขาอย่างสุดๆไม่ได ้ลุกขึเนมาต่อต ้านการกระทํา ทีแ ่ ย่นี้

เธอคิดว่ามีบางอย่างทีแ ่ ปลกเกิดขึน ้ หรือว่าเขาคิดว่าถ ้าเขาต่อต ้านพระราชาและโบสถ์จะทําให ้
พวกเขารู ้สกึ แย่ คนทีส ่ าปแชง่ ฮาจิเมะดูเหมือนจะถูกลงโทษ...มีขา่ วลือกระจายออกไปว่าโคคิ
เป็ น กังวลกับผู ้กล ้าทีก
่ ล ้าหาญทีเ่ ป็ นกังวลกับความไร ้ความสามารถของตนเอง

ในตอนนัน ้ มันไม่สามารถปฎิเสธได ้ว่าใครเป็ นคนชว่ ยพวกเขา ฮาจิเมะเป็ นคนทีต

่ ้านเบ
ฮมี อธไว ้เพือ ่ ให ้พวกเธอได ้หลบหนี เมือ
่ คิดว่าเขาตายเพราะกระสุนเวทหักเห...ถึงแม ้ว่านั่นจะ
เป็ นสงิ่ ทีเ่ ขาพูด

เธอไม่ได ้พูดกับเพือ ั ้ เกีย

่ นร่วมชน ่ วกับความคิดของเธอทีม
่ ค
ี นพยายามยิงพวก เดียว
กันเองในเวลานัน้ พวกเขาน่าจะควบคุมเวทตัวเองได ้ เมือ ่ เธอพยายามเข ้าใกล ้ผู ้ต ้องสงสย ั มันไม่
สามารถสอบถามได ้ เพราะว่ามีการร่ายเวทเยอะมากในเวลานัน ้ เพราะว่ามันจะพิสจ ู น์ได ้ว่าเขา
เป็ นฆาตกร

เพือ
่ หลีกหนีความจริง เธอสงสย ั ว่าฮาจิเมะทําอะไรถึงเกิดเหตุการณ์เชน ่ นี้ คนตายไม่
สามารถบอกเรือ ่ งราวได ้ จะดีกว่าทีม
่ องหาผู ้ต ้องสงสย ั อย่างไม่ยงั ้ คิด ถ ้าเธอปล่อยมันไปดีกา่
ค ้นหามัน นั่นคือความคิดของเพือ ่ นร่วมชนั ้ ทีไ่ ปในทางเดียวกันและพวกเขาไม่พด ู ถึง เรือ
่ งนี้

เพือ่ เข ้าใจรายละเอียดในชว่ งนัน้ เมลคิดว่ามันจําเป็ นทีจ

่ ะสอบถามเหล่านักเรียน
เหมือนกับเหล่านักเรียนทีเ่ ลือกทีจ
่ ะหนีความจริง ถึงแม ้ว่ามันจะยากทีจ ื่ ได ้ว่าเป็ นความผิด
่ ะเชอ
พลาดถึงแม ้มันจะถูกไม่สนใจเขา ก็ยงั คงดําเนินต่อไปเพือ ่ ผลประโยชน์ของเหล่านักเรียน ถ ้า
ปล่อยเรือ ้ ปมันจะเป็ นปั ญหาในภายภาคหน ้า เหนือสงิ่ อืน
่ งนีไ ่ ใด เมลต ้องการให ้มันกระจ่าง เมล
ไม่(สามารัถ)สามารถรักษาสญ ั ญาทีจ
่ ะชว่ ยฮาจิเมะและนั่นทําให ้หัวใจของเขา เจ็บปวด

การกระทําของเมลไม่สําเร็จ อิชทาร์ได ้ห ้ามตรวจสอบใดๆก็ตามกับเหล่านักเรียน เม

ลต ้องการทําต่อ แต่แม ้แต่พระราชายังห ้ามเขา

คาโอริไม่ตน
ื่ ขึน
้ ตัง้ แต่วนั นัน
้ ไม่มอี าการผิดปกติถก
ู ค ้นพบจากการตรวจของหมอ อาจจะ
เป็ นไปได ้ว่าจากการทีจ ่ ต
ิ ใจชอ ็ กทําให ้ร่างกายหลับลึกซงึ่ เป็ นกลไกป้ อง ป้ องตัวเอง เวลาจะเดิน
ปกติถ ้าพวกเขามีสติ

ิ ก
ชซ ุ ก
ุ ม
ุ มือของคาโอริ เธอภาวนาให ้เพือ
่ นของเธอไม่เจ็บมากไปกว่านี้

มือของคาโอริกระตุกจากการภาวนานัน
้

"คาโอริ!เธอได ้ยินฉั นไหม?! คาโอริ!"

 ิ ก
ชซ ุ เุ รียกอย่างสุดความสามารถ ตาของคาโอริทป ี่ ิ ดอยูเ่ ริม ั่ ไหว ฃิซก
่ สน ุ เุ รียกคาโอริมาก
ขึน
้ ตอบรับคําเรียกนัน ้ คาโอริกม
ุ มือเพือ
่ นของเธอจากนัน
้ เธอค่อยๆตืน ่ ขึน
้

"คาโอริ"
ิ ก
"ชซ ุ จ
ุ ัง?"

นอนบนเตียง คาโอริเห็นชซ ิ ก
ุ ต
ุ รวจสอบเธอด ้วยนํ้ าตา คาโอริมองผ่านๆไปรอบๆตัวของ
ิ ก
เธอ ชซ ุ ม ึ ตัวมากกว่านีก
ุ องไปทีเ่ ธอและรอจนกระทั่งคนโอริรู ้สก ้ อ
่ นทีจ
่ ะเรียก เธอ

"ใช ่ ฉังเองคาโอริ ร่างกายของเธอเป็ นอย่างไรบ ้าง? รู ้สก

ึ แย่ตรงไหนไหม?"
ึ เพลียเพราะนอนหลับ..."
"ฉั นสบายดี รู ้สก
"เธอนอนไปตัง้ 5วัน..."

ชซิ ก
ุ ฝ
ุ ื นยิม ่ ะชว่ ยคาโอริยน
้ และพยายามทีจ ื ขึน
้ ขณะทีพ ิ ก
่ ยายามถามชซ ุ วุ า่ เธอนอนไป
นานแค่ไหน คาโอริตอบกลับคําพูดนัน ้

"5วัน? ทําไม...ฉั น...ฉั นไปทีด

่ น
ั เจีย
้ น...และหลังจากนัน
้ ..."

ตาของเธอค่อยๆกลับมาโฟกัส ชส ิ ก
ุ พ
ุ ยายามทีจ
่ ะเปลีย
่ นเรือ
่ งเมือ ึ ทีไ่ ม่ด ี
่ เธอมีความรู ้สก
อย่างไรก็ตาม คาโอริฟื้นความทรงจําเร็วเกินไป

"หลังจากนัน ้ ...นากุโมะคุง..."
"...นั่นคือ"

ใบหน ้าของชซ ิ ก
ุ เุ ปลีย ี น ้าทีเ่ จ็บปวดเมือ
่ นเป็ นสห ั ว่ า่ าควรบอกเธออย่าง ไร คาโอริ
่ สงสย
รับรู ้ถึงเหตุการณ์ร ้ายแรงในความทรงจําของเธอเมือ ่ เธอเห็นท่าทางของช ิ ซุกุ อย่างไรก็ตาม มัน
ไม่ง่ายเลย(สาํ หรภั)สาํ หรับเธอทีจ ่ ะยอมรับความจริง

โกหกใชไ่ หม? ชซ ิ ก ุ จ ่ ันสลบ พวกเธอได ้ชว่ ยเหลือนากุโมะคุงใชไ่ หม? ใช ่

ุ ัง ตอนทีฉ
ไหม? ถูกหรือเปล่า? ทีน ่ คี่ อื ห ้องของปราสาท ทุกๆคนได ้กลับมาใชไ่ หม? ฉันสงสย ั ว่านากุโมะ
กําลังฝึ ก ในศูนย์กลางการฝึ ก ฉันจะไปทีน ่ ั่นเดีย
๋ วนี้ ฉั นต ้องขอบคุณนากุโมะคุง (ได ้)พูด
อะไรบ ้างซ ิ ชซ
ิ ก
ุ (ุ จุ)จัง..."

คาโอริทตี่ ้องการหนีความจริงอันโหดร ้ายพูดออกมาซาํ้ แล ้วซาํ้ เล่า ในขณะทีพ ่ ด

ู ถึง
เกีย
่ วกับการค ้นหาฮาจิเมะ ชซ ิ ก
ุ จ
ุ ับแขนของเธอและไม่ให ้เธอไป เธอมีสห ี น ้าทีเ่ ศร ้าหมอง แต่
ยังคงจ ้องมองไปทีค ่ าโอริ

"...คาโอริเธอเข ้าใจใชไ่ หม? ...เขาไม่อยูท

่ น
ี่ "ี่
"หยุด..."
"คาโอริ นึกให ้ออกซ"ิ
"ได ้โปรด หยุด..."
"เขา นากุโมะคุง..."
"ไม่ หยุดเถอะ... ได ้โปรดหยุดเถอะ..."
 "คาโอริ! เขาตายไปแล ้ว"
"ผิด! เขาตายไม่ได ้! เขาไม่มที างทีจ่ ะตาย! เธอพูดเรือ
่ งร ้ายกาจอย่างนีไ
้ ด ้อย่างไร?
ิ ก
ถึงแม ้จะเป็ นชซ ุ จ
ุ ัง ฉันก็ไม่ยกโทษให ้นะ"

ครโอริเขย่าเธอและเริม
่ ทีจ ิ ก
่ ะหนีจากการจับของชซ ิ ก
ุ ุ ชซ ุ ไุ ม่ปล่อยให ้เธอไปและกอดเธอ
ิ ก
ชซ ุ พ
ุ ยายามทีจ่ ะพยาบาลเธอด ้วยการกอด

"ปล่อยฉันไป! ปล่อยฉันไป! ถ ้าฉันไม่ค ้นหานากุโมะคุงละก็! ฉันขอร ้องเธอ...เขาจะต ้อง

มีชวี ต
ิ อยูแ
่ น่ๆ...ปล่อยฉั นไป~"

คาโอริก ้มหน ้าไปทีอ

่ กชซ ิ ก ุ ข
ุ ณะทีต
่ ะโกน "ไปฉันไป!" และสะอืน
้ ออกมา กอดกันและกัน
เธอเริม
่ ทีจ
่ ะตะโกนดังขึน้ ชซ ิ ก ุ งั คงกอดเธอ หวังว่ามันจะชว่ ยบรรเทาความเจ็บปวดของเธอ
ุ ย

พวกเขาอยูใ่ นท่านัน ี ดงจากพระอาทิตย์ตก คาโอริไม่ขยับ

้ นานเท่าใด? ท ้องฟ้ าเป็ นสแ
เขยือ
้ นในแขนของชซ ิ ก
ุ ใุ นขณะทีเ่ ธอสะอืน
้ เล็กน ้อย ชซ ิ ก
ุ ถ
ุ ามด ้วยความกังวล

"คาโอริ..."
ิ ก
"...ชซ ุ จ
ุ ัง...นากุโมะคุง...เขาตกลงไป...เขาไม่อยูท
่ น
ี่ .ี่ .."

คาโอริกระซบ ิ ด ้วยเสย
ี งแผ่วเบาทีเ่ หมือนกับว่ามันจะหายไป ชซ ิ ก
ุ ไุ ม่ต ้องการทีจ
่ ะพูด
เพือ ึ ดีขขึน
่ ให ้เธอดีใจ มันจะเป็ นการทําให ้เธอรู ้สก ้ ชวั่ คราวเท่านัน
้ การโกหกจะย ้อนกลับมาและ
ทําให ้เจ็บปวดมากกว่าทําให ้น ้อยลง เธอไม่ต ้องการเห็นเพือ ่ นของเธออยูใ่ นความเจ็บปวด

"ถูกต ้องแล ้ว"

"ตอนนัน ้ เวทของใครโดนนากูโมะคุง? ใคร?
"ฉั นไม่รู ้ ไม่มใี ครต ้องการพูดถึงตอนนัน ้ มันน่ากลัว จะเกิดอะไรขึน
้ ถ ้าเป็ นฉั น..."
"อย่างงัน ้ หรือ"
"เธอไม่พอใจใชไ่ หม?"
"...ฉั นไม่มน ั่ ใจ ถ ้ามีคนรู ้...ฉั นต ้องโทษพวกเขาแน่นอน แต่...ไม่มใี ครรู ้...ฉั นคิดว่าแบบนี้
ดีกว่า ฉั นมัน
่ ใจว่าฉันไม่สามารถรับมันได ้แน่..."
"เข ้าใจละ..."

คาโอริมองไปบนพืน ็ หน ้าและตาและมองหน ้าชซ

้ ขณะทีเ่ ธอพูด เธอเชด ิ ก
ุ ุ และประกาศ
อย่างแน่วแน่

ิ ก
"ชซ ุ จ ื่ ว่าเขาตายแล ้ว นากุโมะคุงยังมีชวี ต
ุ ัง ฉัน , ฉั นไม่เชอ ิ อยู"่
"คาโอริ นั่นมัน..."

ิ ก
ชซ ุ ม
ุ ส ี น ้าทีเศร ้าหมองอีกครัง้ และพยายามโน ้มน ้าวคาโอริ คาโอริจับแก ้มของชซ
ี ห ิ ก
ุ ุ
ด ้วยมือทัง้ สองข ้าง และพูดด ้วยรอยยิม ้

่ ะ(คิด)่ คิดว่าจะมีคนรอดชวี ต
"ฉั นรู ้ ฉั นรู ้ว่ามันแปลกทีจ ิ จากเหตุการณ์นัน
้ ... แต่พวกเรายัง
ไม่ได ้ตรวจสอบ ความเป็ นไปได ้นัน ้ น ้อยกว่า 1% ถ ้าพวกเรายังไม่ได ้ตรวจสอบ มันยังไม่ 0%
 ื่ แบบนัน
ฉั นจะเชอ ้ "
"คาโอริ..."
"ฉั นจะแข็งแกร่งขึน ้ ฉั นจะแข็งแกร่งพอทีจ
่ ะป้ องกันเหตุการณ์นัน ้ ไม่ให ้เกิดขึน
้ อีก ฉั น
จะต ้องยืนยันด ้วยตาของฉั นเอง ชะตากรรมของนากุโมะคุง...ชซ ิ ก
ุ จ
ุ ัง"
"อะไรหรือ?"
"ได ้โปรดชว่ ยฉั น"
"..."

้ สญ
พวกเธอทัง้ สองต่างจ ้องมองกันและกัน ตา(ขิ)ของคาโอริไม่ใชโชว์ ั ญาณความเสย ี
สติ เธอจะไม่ยอมแพ ้จะกระทั่งเธอค ้นพบชะตนกรรมของฮาจิเมะ คาโอริทเี่ ป็ นแบบนีจ
้ ะไม่
เปลีย
่ นใจ คาโอรินัน
้ รู ้กันดีวา่ ดือ
้ รัน
้ ถ ้าเธอตัง้ ใจจะทํา

โดยปกติแล ้ว คุณจะไม่ฟังสงิ่ ทีค่ าโอริพด ื่ ว่าจะมี

ู อย่างจริงจังและปล่อยมันไป การทีเ่ ชอ
คนทีร่ อดชวี ต
ิ จากการตกครัง้ นัน
้ บ ้าบอเกินไป ทุกๆคนต ้องพยายามโน ้มน ้าวเธอ และด ้วยเหตุนัน ้
...

"แน่นอน ฉันตกลง จนกว่าเธอจะพอใจ ฉันจะร่วมมือกับเธอ"

ิ ก
"ชซ ุ จ
ุ ัง!"

คาโอริกอดและขอบคุณเธอ ชซ ิ ก
ุ พ
ุ ด
ู ว่า "ไม่ต ้องขอบคุณหรอก ไม่อย่างนัน
้ เพือ
่ นมีไว ้
ทําไม?" ฉายาซามูไรเกริลไ์ ม่ได ้มีไว ้โชว์เเฉยๆ

ณ เวลานัน
้ ประตูเปิ ดออก

ิ ก
"ชซ ุ ุ คาโอริตน
ื่ แล ้ว..."
"โอ , สบายดีหรือเปล่า คาโอริ?"

สองคนนัน ้ คือโคคิและเรียวทาโร่ พวกเขามา(ดู)่ ดูวา่ เธอเป็ นอย่างไรบ ้าง การฝึ กพึง่ เสร็จ
ิ้ และพวกเขาเลือกทีจ
สน ่ ะมาทีน่ ห
ี่ ลังจากนัน
้ จาก "วันนัน
้ " พวกเขาตัง้ ใจฝึ กมากขึน้ สงสยั ว่า
พวกเขาคิดยังไงเกีย ่ วกับการตายของฮาจิเมะ พวกเขาถอยหนีอย่างไม่เต็มใจและต ้องการล ้าง
แค ้น ฮาจิเมะเป็ นคนทีช่ า่ วพวกเขาในยามคับขัน พวกเขาจะไม่ไร ้ประโยชน์อก ี ต่อไป

มีอก
ี สองคนเดินเข ้ามาและนั่นทําให ้พวกเขาแข็งทือ ิ (ุ กึ)กุสงสย
่ ชซ ั

"พวกเธอ อย่างไร..."
"ข-ขอโทษ"
"พ-พวกเราขัดบรรยากาศ"

พวกเขารีบออกจากห ้องไปอย่างรวดเร็วและไม่ได ้ตอบคําถามของเธอ สุดท ้ายเธอเข ้าใจ

ิ ก
แล ้วว่าพวกเขาเห็นอะไร คาโอริจ ้องมองพวกเขาดเวยสายตาว่างเปล่า ชซ ุ เุ ข ้าใจสาเหตุแล ้ว

ตอนนี้ คาโอรินั่งบนเข่าของชซ ิ ก
ุ ุ ขณะทีเ่ ธอจับแก ้มทัง้ สองข ้างของชซ ิ ก
ุ ุ มันดูเหมือนว่า
ิ ก
พวกเธอทัง้ สองกําลังจูบ ชซ ุ ไุ ด ้สนับสนุนคาโอริแต่มน ั ดูเหมือนชซ ิ กุ ก
ุ ําลังโอบกอดคาโอริ
 ภาพนีด
้ เู หมือนภาพยูร(ิ หญิงxหญิง)และมันเป็ นภาพทีส
่ มบูรณ์แบบ ถ ้านีเ่ ป็ นโลกของ
การ์ตน
ู จะต ้องมีดอกไม ้บานอยู(่ ด ้าน)ฉากหลังอย่างแน่นอน

ิ ก
ชซ ุ ถ
ุ อนหายใจอย่างเหนือ
่ ยหน่าย เธอไม่สามารถทนสถานการณ์แบบนีไ
้ ด ้ดังนัน
้ เธอจึง
ตะโกนออกมา

"เร็วเข ้าและกลับมาเดีย
๋ วนี้ เจ ้าพวกโง่!"

------------------------------------------------------------------------------------------

้ ทางหลบหนี
บทที่ 13 เสน

"เวร , ไม่มอ
ี ะไรเลย"

สามวันผ่านไปหลังจากฆ่าหมี ฮาจิเมะได ้ค ้นหาทางออกไปชน ั ้ บน เขาได ้ค ้นหา

ประมาณ 80% ของชน ั ้ นีแ
้ ล ้ว หลังจากทีก ่ น
ิ หมีไป ค่าสถานะของเขาสูงขึน ี งิ่ ทีน
้ ไม่มส ่ ่าสนใจใน
นีอ
้ ก
ี แล ้ว เขาได ้ค ้นหาพืน ้ ทีน
่ อี้ ย่างกว ้างขวางด ้วยความเร็ว อย่างไรก็ตามเขาไม่พบอะไรเลย
ถึงแม ้ว่าเขาจะค ้นหาไปมากมาย

ไม่ , การที(่ บอก่)บอกว่าเขาไม่พบอะไรเลยเป็ นการพูดทีผ ่ ด

ิ ฮาจิเมะได ้ค ้นพบบันได
สองวันทีแ ั ้ ล่างลงไปชน
่ ล ้ว ; มันนํ าไปชน ั ้ ทีต ั ้ จะต ้องมีบน
่ ํา่ ลง ปกติแล ้วทุกๆชน ั ไดขึน ่ ้านบน
้ สูด
ั ้ นีด
แต่ชน ้ เู หมือนจะไม่ม ี

ทําไมถึงไม่สร ้างทางขึน ้ ไปชน ั ้ บนละ? วิธนี ัน

้ ได ้ถูกละเลยหลังจากพยายามลองแล ้ว ใน
ระยะทีจ
่ ํากัด การแปรรูปของเขาไม่ได ้ผลกับกําแพง ขณะทีบ ่ นพืน
้ เขาแปรรูปได ้อย่างง่ายดาย
แต่บนสุดและล่างสุดของชน ั ้ นีม
้ ก
ี ารป้ องกันบางอย่าง "โอลคุสดันเจีย ้ น" ถูกสร ้างในยุคสมัย
โบราณและมันเต็มไปด ้วยความลับ เมือ ่ เขาค ้นพบอะไรใหม่ๆ มันไม่ได ้ไม่ถก ู คาดหวังมาก่อน

และนั่นเป็ นเหตุผลว่าทําไมเขาถึงหาทางขึน ิ ใจว่าถ ้าเขาหามันไม่เจอ

้ ไปแต่เขาต ้องตัดสน
ี่ งภัยลงไปข ้างล่างหรือไม่
เขาจะเสย

ั เหลือเกินว่าเกิดอะไรขึน
"...ทางตัน? ในจุดนีเ้ ราได ้ค ้นแยกทุกแยกแล ้ว สงสย ้ "

ฮาจิเมะตัดสน ิ ใจทีจ่ ะหยุดหาทางขึน ิ ใจนัน

้ และถอนหายใจให ้กับการตัดสน ้ เขามุง่ หน ้าไป
ทีห
่ ้องทีม
่ บ
ี น ่ ้านล่าง
ั ไดลงสูด
 บันไดนีด
้ เู หมือนว่าจะถูกสร ้างขึน
้ อย่างชุย ่ ๆ มันจะถูกต ้องกว่าถ ้าจะเรียกว่าทางชน
ั ทีไ่ ม่
เท่ากันมากกว่าบันได เขามองล่วงหน ้าไปทีบ ่ นั ไดและสงั เกตุวา่ มันมีบรรยากาศน่าขยะแขยง
กระจายออกมา ด ้วยความมืดสนิทและไม่มห ี น ิ แสงสเี ขียวอยูใ่ นนัน
้ เหมือนกับปากของสต ั ว์
ปี ศาจขนาดใหญ่กําลังกลืนเขา ฮาจิเมะรู ้สก ึ ว่าเมือ ่ เขาเข ้าไปแล ้ว จะไม่มท
ี างกลับออกมา

"ฮา่ ! เอามาเลย! อะไรก็ตามทีข

่ วางทางเรา เราจะฆ่าและกลืนกิน"

ขณะทีก ่ ําลังคิดเกีย
่ วกับความคิดนัน ้ ออกมา เขาก ้าวเข ้าสู่
้ ฮาจิเมะหัวเราผ่านจมูกและยิม
ความมืดอย่างไม่ลงั เล

ชน ั ้ นีม
้ ด
ื มาก ถึงแม ้ว่ามันจะถูกคาดหวังจากดันเจีย ้ นใต ้ดิน แต่ชนั ้ ก่อนๆทีเ่ ขาผ่านมามีหน ิ
แสงสเี ขียวอยู่ มันไม่เหมือนกับว่าเขาถูกตัดจากการมองเห็นทัง้ หมด แต่ชน ั ้ นีไ
้ ม่มแ
ี หล่งแสง
แม ้แต่น ้อย ฮาจิเมะเลือกทีจ ่ ะพักเล็กน ้อยเพือ
่ ให ้ตาของเขาชน ิ กับความมืด เขาคาดหวังว่าเขาจะ
เห็นเพิม่ ขึน ้ เล็กน ้อยแต่มน
ั ไม่แตกต่างเลย เขาตัดสน ิ ใจทีจ ่ ะหยิบตะเกียงหินเขียวออกมาจาก
กระเป๋ าทีไ่ ม่ได ้เตรียมมาก่อน มันถูกต่อเข ้ากับสายไฟทีท ่ ําจากขนหมี

มันเป็ นการฆ่าตัวตายทีจ ั ว์ปีศาจถูกดึงดูดไปทีม

่ ะมีแสงในความมืดถ ้าสต ่ น
ั อย่างไรก็ตาม
้
เขาไม่สามารถไปต่อได ้ถ ้าเขามองไม่เห็น ฮาจิเมะไม่ต ้องการใชแขนที เ่ หลืออยูข่ ้างเดียวของ
เขาถือตะเกียง ดังนัน้ เขาจึงมัดไว ้ทีเ่ อวของเขา

เขามีความรู ้สก ึ ว่ามีบางสงิ่ บางอย่างสอ ่ งแสงในความมืดของทางเดินเมือ ่ เขา เดินไปได ้

ซกั ครูห่ นึง่ นั่นทําให ้เขาเพิม ่ ความระมัดระวังถึงขีดสุด เดินหน ้าในขณะทีซ ่ นตัวให ้มากทีส
่ อ ่ ด
ุ
เท่าทีเ่ ป็ นไปได ้ เขารู ้สก ึ ถึงสญั ญาณทีไ่ ม่ชอบมาพากลทางด ้านซายของเขา
้ เขาชต ี้ ะเกียงไป
ทิศทางนัน ี ํ้ าตาลขนาดความยาวประมาณ 2เมตรเกาะอยูท
้ กิง้ ก่าสน ่ กี่ ําแพงและจ ้องมองไปทีฮ ่ า
จิเมะด ้วยตาส(ี น ้)ทอง

ี องถูกสะสมด ้วยแสง และในตอนนัน

ตาสท ้ เอง

"หือ!?"

้
มือซายของฮาจิ เมะเริม
่ ให ้เสยี งทีแ
่ ปลกประหลาดและสงั เกตุได ้ว่ามันกําลังถูก ทําให ้เป็ น
หิน ในทันทีทนั ใด ตะเกียงทีถ ่ ก
ู มันเข ้ากับแขนของเขาถูกทําให ้กลายเป็ นหินอย่างสมบูรณ์ และ
แตกออกเป็ นล ้านๆชน ิ้ ด ้วยการทีแ ่ หล่งแสงได ้หายไป ความมืดกลับเข ้ามาพืน ้ ทีน
่ อ
ี้ ก
ี ครัง้ การ
้
แข็งกลายเป็ นหินด ้านซายของเขาได ้ลามถึงบ่าของเขาเรียบร ้อยแล ้ว

ฮาจิเมะเดาะลิน ั ดิสท
้ ในขณะทีเ่ ขาหยิฃนํ้ าศก ิ ธิบ
์ างสว่ นจากชอ
่ งเก็บของตรง หน ้าอก ซงึ่
มันทําจากขนของปี ศาจและลวด อย่างทีค ่ าดหวังไว ้ การแข็งกลายเป็ นหินได ้หยุดลงและแขน
้
ซายของเขาค่ ่ กติ
อยๆกลับสสูป

มันต ้องทําแน่นอน! เขาสาปแชง่ ข ้างในเขา และหยิบระเบิดแสงออกจากถุงเล็กๆตรงเอว

ฮาจิเมะโยนมันไปที(่ จิ)้ กิง้ ก่า ในเวลาเดียวกัน ตาสท ี องเริม
่ ทีจ
่ ะเปล่งแสงอีกครัง้ ในความมืด ฮา
จิเมะออกจากพืน ่ โี้ ดนการใช ้ "พริบตา" และไม่เห็นการจ ้องมองนัน
้ ทีน ้ ก ้อนหินทีอ ่ ยูห
่ ลังสถานที่
ทีฮ่ าจิเมะเคยยืนอยูไ ่ นส ี ไม่นานหลังจากนัน
่ ด ้เปลีย ้ มันถล่มลงในขณะทีผ ่ กุ ร่อน ตาทีช ่ วั่ ร ้ายทีท
่ ํา
ให ้กลายเป็ นหิน นั่นคือสงิ่ ทีฮ ื่ มเข ้ากับตาสท
่ าจิเมะเชอ ี อง กิง้ ก่าตัวนีเ้ หมือนกับบาซล
ิ ซ
ิ
(basilisk)ทีพ่ บ(เห ้)เห็นบ่อยในเกม rpg

ฮาจิเมะปิ ดตาของเขาในขณะทีห
่ ยิบดอนเนอร์ออกมาและควงมัน

(ปั ง)แปง! รอบๆนัน

้ ถูกอาบไปด ้วยแสงทีเ่ ข ้มข ้นในขณะที(่ รั)ระเบิดแสงระเบิดออก

"คู-อู!"

สาํ หรับสงิ่ ทีเ่ ติบโตในความมืดแล ้ว นีเ่ ป็ นครัง้ แรกทีม ่ น ั ผัสกับแสงทีม

ั ได ้สม ่ ากมายขนาดนี้
(รู ้)รูปร่างของกิง้ ก่าทีส ั สนโผล่ออกมาในความมืด ฮาจิเมะยิงโดยไม่คด
่ บ ิ แม ้แต่น ้อย เขาเล็งไป
ได ้ดีและหลังจากนัน ้ กระสุนได ้พบเป้ าหมายของมันนั่คอ ื ในกระโหลกของ บาซล ิ ซ ิ มันสมอง
กระจายออกมาไปโดนผนังในขณะทีห ่ วั ระเบิดออกเป็ นชน ิ้ ๆ กระสุนผ่านกระโหลกของมันตรงไป
ทีก
่ ําแพงและเสย ี งหินทีห ่ ลอมละลายได ้ยินออกมา เนือ ่ งจากแรงแม่เหล็กไฟฟ้ าถูกใชในการเร่ ้ ง
กระสุน สถานทีท ่ โี่ ดนมันจะปลดปล่อยความร ้อนสูงออกมา มันเป็ นความร ้อนทีร่ น ุ แรงมากจน ณ
ตอนนีม ้ เี พียงแร่ทอรุเท่านัน ้ ทีท
่ นมันได ้

ฮาจิเมะเข ้าหาบาซลิ ซ
ิ ในขณะทีเ่ ขายังคงระมัดระวังรอบๆข ้างของเขา อย่างทันท่วงที
เขาแล่เนือ
้ อกมาจากศพและออกจากพืน ้ ทีน่ ัน ึ ไม่ปลอดภัยพอทีจ
้ เขารู ้สก ่ ะกินในพืน
้ ทีท
่ ี่
มองเห็นได ้น ้อยมาก ฮาจิเมะตัดสนิ ใจทีจ
่ ะเดินหน ้าต่อไปและค ้นหาต่อในชว่ งนี้

เขาค ้นหามาหลายชวั่ โมงแต่เขาไม่ค ้นพบบันได หินจํานวนมากถูกสะสมและปี ศาจถูก

ฆ่าในชว่ งระหว่างนี้ ในเมือ ่ ะขนมันทัง้ หมด เขาได ้สร ้างฐานสําหรับตัว
่ มันเป็ นการไม่สะดวกทีจ
เขาเอง

เมือ ้
่ เขาค ้นพบสถานทีเ่ หมาะสม เขาใชการแปรรู ปเพือ ่ สร ้างชอ ่ งว่าง เขาสามารถทีจ ่ ะ
สร ้างฐานของเขาโดยไม่มป ี ั ญหาใดๆ ฮาจิเมะแปรรูปอย่างต่อเนือ ่ งจนกระทัง่ เขาได ้ห ้องขนาด 6
ทาทามิ(2.73ม.×3.64ม.) โดยไม่ลม ื เขาวางแร่ทม ี่ ข
ี นาดบาสเก็ตบอลทีส ่ งแสงจางๆในหลุม
่ อ
เว ้าของกําแพง แร่นค ี้ อ
ื คริสตัลของพระเจ ้า ข ้างใต ้ของแร่นถ
ี้ ก ู วางด ้วยทีเ่ ก็บเพือ
่ สะสมนํ้ าทีไ่ หล
ออกมา

ฮาจิเมะเริม
่ ทีจ ั่ (potion stone)" และนํ้ าศก
่ ะเรียกคริสตัลนีว้ า่ "หินโพชน ั ดิสท
ิ ธิว์ า่ "โพชน
ั่
(potion)" มันเหมือนกับในเกม แต่ผลของมันดีกว่าเยอะ

"เอาละ ถึงเวลาอาหาร"

ฮาจิเมะนํ าเนือ ้ ออกมาจากกระเป๋ าหลังของเขา เขาใชพลั ้ งสายฟ้ าเพือ่ ทําอาหาร รายการ

อาหารวันนีค
้ อื เนือ
้ บิซลิ ซ
ิ , เนือ
้ นกฮูกทีส
่ ามารถยิงขนของมันเหมือนกับปื นชอ ็ ตกัน , และแมว
หกขา ไม่มเี ครือ่ งปรุง

"ทานแล ้วนะครับ"

หลังจากทีก
่ น
ิ ความเจ็บเริม
่ ลามทัว่ ร่างกายของเขา ร่างกายของเขาถูกทําให ้แข็งแกร่ง
ขึน ั ว์ปีศาจชน
้ อีกครัง้ ดูเหมือนว่าสต ั ้ นีแ
้ ข็งแกร่งกว่าหมี มันเป็ นความจริงทีส
่ ภาพแวดล ้อมและ
ความมืดทําให ้มันมีปัญหา ฮาจิเมะไม่รู ้สก ึ มากนักเพราะดอนเนอร์ได ้เป่ าพวกมัน

หลังจากดืม่ "โพชนั่ " เขาก็กน

ิ ต่อในขณะทีไ่ ม่สนใจความเจ็บปวด ความเจ็บปวดแขน
หลอกได ้กลับมาและมันเริม่ เจ็บมากกว่าเดิม

้ , ฟู่ -- อิม
"ชอม ่ แล ้วครับ เอาละ สถานะ..."

เขาหยิบแผ่นค่าสถานะออกมาในขณะทีเ่ ขาพูด ค่าสถานะของฮาจิเมะในตอนนี.้ ..

==================================
นากุโมะ ฮาจิเมะ อายุ 17ปี ระดับ : 23
อาชพ ี : นักรังสรรค์แปรรูป (เสริม)
พลัง : 450
กําลังกาย : 550
ความต ้านทาน : 350
ความเร็ว : 550
เวทมนตร์ : 500
ต ้านทานเวท : 500
ทักษะ : การแปรรูป[ประเมินแร่ธาตุ][ประเมืนอย่างแม่นยํา][สบ ื เสาะแร่ธาตุ][แยกแร่ธาตุ ][รวม
แร่ธาตุ] , ควบคุมเวท , กะเพาะเหล็ก , สายฟ้ าปกคลุม , ก ้าวย่างศก ั ดิสท
ิ ธิ[์ เดินบนอากาศ]
[พริบตา] , กงเล็บลม , มองเห็นกลางคืน , การรับรู ้ , (ป้ ก)ั ต ้านทานการเป็ นหิน , ความเข ้าใจ
ภาษา
==================================

ค่าสถานะของเขาสูงขึน ้ ดัง่ ทีค ่ าดหวังไว ้ เขายังได ้ทักษะเพิม ่ มาใหม่อก ี 3 ทักษะ และ

ตอนนัน ้ เองเขาสงั เกตุได ้ว่าเขามองรอบข ้างได ้ชด ั ขึน
้ ดูเหมือนว่านีจ
่ ะเป็ นลักษณะของ
"มองเห็นกลางคืน" ดันเจีย ้ นนีม้ ค
ี วามมืดครืม ้ (ถับ)ทับถมกันอยู่ และชน ั ้ นีด
้ เู หมือนว่ามันจะเป็ น
ความได ้เปรียบ ทักษะอืน ่ ๆเป็ นทักษะติดตัว น่าเศร ้าใจ ทักษะทีเ่ ขาได ้จากบิซล ิ ซ
ิ คือ "ต ้านทาน"
่ ก
ไม่ใชท ั ษะ "ทําให ้เป็ นหิน ตาทีช ่ วั่ ร ้ายทีท
่ ําให ้กลายเป็ นหิน! เขาผิดหวังทีเ่ ขาพลาดทักษะทีเ่ ท่
แบบนี้

ฮาจิเมะเริม ่ แปรรูปเพือ
่ ทีจ่ ะเติมสงิ่ ทีเ่ ขาใชไปแล
้ ้ว การทีจ่ ะสร ้างกระสุนหนึง่ นัด เขา
ต ้องการสมาธิเป็ นอย่างมาก กระบวนการนีต ้ ้องการความแม่นยําเป็ นอย่างมาก มันต ้องเข ้ากัน
พอดีกบ ่ ระสุนของดอนเนอร์ ต ้องคํานวนว่าต ้องการแรงดันกระสุนเท่าไหร่ด ้วยการบีบอัด
ั ทีใ่ สก
และวัดอย่างระมัด ระวัง กระสุนหนึง่ นัดต ้องใชเวลาในการสร้ ้าง 30นาที และเขาคิดว่าเขาทํา
กระบวนการนีไ้ ด ้ดีมาก เขาชน ื่ ชมตัวเองสาํ หรับการทีส ่ ามารถแสดงพลังมหาศาลในชว่ งเวลา
ความเป็ นและความ ตาย

พลังของเขาน่ากลัวเป็ นอย่างมากแต่มน ั ต ้องการทัง้ เวลาและความอุตสาหะในการ ใช ้ เขา

ไม่ได ้ท ้อใจเพราะว่าเขาได ้ฝึ กฝนการแปรรูปในขณะทีท ่ ํามัน ต ้องขอบคุณสาํ หรับการทํากระสุน
เขาสามารถทีจ ่ ะแยกและกําจัดความไม่บริสท ุ ธิของแร่ธาตุได ้อย่างง่ายดาย การรวมกันของแร่
ธาตุกง็ ่ายเหมือนกัน (สงิ่ )คนทีท
่ เี่ ปรียบเทียบได ้กับความสามารถแปรรูปของฮาจิเมะคือหัวหน ้า
ชา่ ง ของอาณาจักร

ฮาจิเมะดําเนินการแปรรูปอย่างต่อเนือ ่ งในความเงียบ เขายังไม่ลงไปชน ั ้ ทีล

่ ก
ึ กว่านี้ เขาไม่
รู ้ว่านรกแห่งนีจ้ ะนํ าไปไหน เมือ ่ การแปรรูปเสร็จสน ิ้ เขาวางแผนทีจ่ ะค ้นหาต่อ การได ้กลับบ ้าน
เร็วทีส ่ ด
ุ เท่าทีเ่ ป็ นไปได ้คือภารกิจของเขา ฮาจิเมะแสดงออกทางสห ี น ้าออกมาในขณะทีเ่ ขา
ประกาศภารกิจนีก ้ บ
ั ตัวเขาเอง ในนรกทีม
่ ด
ื มิดทีม
่ แ ี สงจางๆจาก "หินโพชน ั่ " สห ี น ้าทีแ
่ น่วแน่ได ้
ปรากฎออกมา

ยกเว ้นจากชว่ งทีเ่ ขาต ้องเติมเสบียงทีฐ

่ าน ; ฮาจิเมะได ้สาํ รวจพืน ้ ทีต
่ อ
่ ไม่รู ้ว่าเมือ
่ ไหร่เขา
จะได ้พักในขณะทีเ่ ขาค ้นหาทั่วเขาวงกตทีใ่ หญ่โตแห่งนี้ ความมืดไม่เป็ นปั ญหาอีกต่อไปจาก
ทักษะ "มองเห็นในความมืด" และเขาสามารถทีจ ึ ถึงสงิ่ มีชวี ต
่ ะรู ้สก ิ ระยะ 10เมตรรอบๆตัวเขา
เพราะว่าเขาได ้ทักษะ "รับรู ้" ด ้วยทักษะเหล่านี้ เขาสามารถเร่งความเร็วในการค ้นหา

ในทีส
่ ด
ุ เขาก็พบกับบันได เขาลงบันไดโดยปราศจากความลังเล

ั ้ นี้ พืน
ในชน ้ นัน
้ ดูเหมือนว่าจะเป็ นบึงเหนียวชนิด(นั)้ หนึง่ มันเป็ นการยากมากทีจ ่ ะ
เคลือ
่ นไหว(ดื)ด ้วยขาทีต ่ ด
ิ เขาขมวดคิว้ และสร ้างพืน
้ ลอยเพือ ่ เดินด ้วยทักษะ "เดินบนอากาศ"
และค ้นหาต่อไป

ฮาจิเมะเดินหน ้าต่อในขณะทีต ่ รวจสอบแร่ธาตุรอบๆพืน

้ ทีด
่ ้วยทักษะ "รับรู ้แร่ธาตุ" เขา
ค ้นพบแร่ธาตุชนิดหนึง่ ทีน
่ ่าสนใจในขณะทีส่ ํารวจ

[Note : คุณจะเห็นได ้ว่าไม่มท ี ักษะนีใ้ นรายการทักษะบนแผ่นค่าสถานะ ชอ ื่ ทักษะทีเ่ ขียนเป็ น

่ กัน ดังนัน
คันจิเองก็ไม่มเี ชน ้ เป็ นไปได ้ว่า ทางผู ้แต่งลืมทีจ ่ ก
่ ะใสท ั ษะนีห
้ รือทักษะนีห้ รือมัน
ทํางานร่วมกันระห่วา่ ง ทักษะ "รับรู ้" และ "สบ ื เสาะแร่ธาตุ" ความเป็ นไปได ้สุดท ้ายคือเขาเขียน
ทักษะผิด

==================================
แร่ฟล
ู แฮม (fulham ore)
แร่ทส ่ งแสงเป็ นสด
ี่ อ ี ํา เมือ
่ หลอมละลายจะมีลก ั ษณะคล ้ายนํ้ ามันดิน จุดหลอมเหลวอยูท ่ ี่ 50ºC
ในรูปแบบนํ้ ามันดิน , จุดติดไฟอยูท ่ ี่ 100ºC ความร ้อนจากการจุดไฟนีส ้ งู ถึง 3000ºC เวลาเผา
ไหม ้ขึน ้ อยูก
่ บ
ั จํานวนของนํ้ ามันดิน
==================================

"...ไม่มท
ี าง"

ฮาจิเมะแสดงรอยยิม ้ ทีแ
่ ข็งทือ ่ ออกมาและยกเท ้าของเขาขึน ้ เขาเหยียบบน
้ อย่างชาๆ
ของเหลวทีเ่ หมือนกับนํ้ ามันดินบนพืน ้ ไปบางครัง้ และมันหยดจากรองเท ้าของเขา ของเหลวที่
เหมือนนํ้ ามันดินนีป
้ กคุลมไปทั่วชน ั ้ และมันทําให ้เหมือนกับบึง

"เรา-เราไม่สามารถใชปื้ น..."

ื่ ว่าปื นของเขาสร ้างความร ้อนได ้ถึง 100ºC แต่เขาไม่ต ้องการทีจ

ถึงแม ้ว่าเขาจะไม่เชอ ่ ะ
 ี่ งการจุดระเบิดอย่างต่อเนือ
เสย ั ้ นีท
่ งที่ 3000ºC บนชน ั่ " เขาไม่มน
้ งั ้ หมด ถึงเขาจะมี "โพชน ั่ ใจว่า
เขาจะรอด(ช)ึ ชวี ต
ิ ได ้

้
"เราไม่สามารถใชเรลกั
นหรือ "สายฟ้ าปกคลุม""

ดอนเนอร์เนอาวุธทีท ่ รงประสท ิ ธิภาพถึงแม ้ว่าจะไม่มแ ี รงแม่เหล็กไฟฟ้ า มันมีพลัง

เพียงพอจากแร่สน ั ดาป อย่างน ้อยเมือ ่ เทียบกับปี ศาจธรรมดา (อข่าง)อย่างเชน ่ สูกั้ บทหาร
ทรอม มันเพียงพอทีจ ่ ะให ้ปื นดอนเนอร์ทพ ี่ ลังทําลายลดลงจัดการมันได ้ มันอาจจะทําความ
เสยี หายให ้แก่เบฮมี อธ แต่ปีศาจในนรกแห่งนีค ้ นละเรือ
่ งเลย สต ั บ์ปีศาจในชน
ั ้ นีท
้ ล
ี่ กึ ขึน
้ เป็ นแค่
ั ว์ เขาจะสามารถล ้มปี ศาจทีอ
สต ่ ยูใ่ นชน ั ้ นีด้ ้วยดอนเนอร์ทเี่ ต็มไปด ้ยอุปสรรคหรือ เปล่า?

เมือ
่ ความคิดทีไ่ ม่สบายใจผ่านความคิดของเขา มุมปากของเขายกขึน
้

่ นสงิ่ ทีเ่ ราต ้องทํา แค่ฆา่ และกิน"

"ไม่เป็ นไร , มันไม่ได ้เปลีย

ฮาจิเมะสํารวจต่อหลังจากผนึก "เรลกัน" และ "สายฟ้ าปกคลุม"

ทางแยกสามทางตัดกันปรากฎขึน ้ ในสายตาหลังจากเดินทางไปเล็กน ้อย เขาก ้าวไป

้
ทางซายของทางเดิ
นเพือ ็ กําแพงใกล ้ๆ
่ เชค

ในขณะนัน
้ เอง

ตึง!

"ช!ิ ?"

ปี ศาจทีเ่ หมือนฉลามกระโดดออกมาจากนํ้ ามันดิน มันแสดงปากทีใ่ หญ่เรียงไปด ้วยฟั นที่

แหลมคม มันปิ ดปาดของมันไปทีห ่ วั ของฮาจิเมะ ฮาจิเมะเอียงตัวและหลบขากรรไกร แตมันทํา
ให ้เขาตัวสนั่

("รับรู ้"ไม่เจอมัน)

นับตัง้ แต่เขาได ้ทักษะนี้ ฮาจิเมะได ้ใชมั้ นอย่างต่อเนือ

่ ง ทักษะนีค
้ วรทีจ
่ ะสามารถตรวจจับ
ั ว์ปีศาจในระยะ 10เมตรของเขา อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถรู ้สก
สต ึ ถึงฉลามได ้แม ้แต่น ้อย

ี งดังปึ ง ฉลามได ้กลับสูน

ด ้วยเสย ่ ํ้ ามันดิบ และฮาจิเมะไม่สามารถรู ้สก
ึ ถึงมันได ้อีกครัง้

ึ ถึงมัน)
(เวร! เราไม่รู ้สก

ี เปรียบนี้ เขาหยุดอย่างรวดเร็วเพือ
ฮาจิเมะกัดฟั นกับสถานการณ์ทเี่ สย ่ ทีจ ้ กษะ "เดิน
่ ะใชทั
บนอากาศ"

เหมือนกับว่ามันรอชว่ งเวลานัน
้ ฉลามกระโดดออกมาอีกครัง้
 "อย่าสบประมาทผมนะ!"

ฮาจิเมะยิงไปทีฉ่ ลามทีอ
่ ยูบ
่ นอากาศเมือ
่ เขากระโดดและตีลงั กากลับหัว อากาศแหวกออก
ในขณะทีก
่ ระสุนถูกยิงจากดอนเนอร์ แต่มน ั ไม่เพียงพอทีจ ั รู การยิงนีจ
่ ะทะลุผา่ นศต ้ งั หวะเหมาะ
มากและโดนเข ้ากลาง(หัง)ตัวของฉลาม

อย่าาไรก็ตาม

"เวร! มัน(จัะ)จะเป็ นแบบนีเ้ หรอ?"

้ เหมือนกับยางลบสําหรับฉลาม และมันทําได ้แค่ทําให ้เกล็ดเป็ นรอยบุม

กระสุนนัน ๋ ในขณะที่
สะท ้อนกลับ ดูเหมือนว่าเกล็ดของมันจะทําให ้การชนทางกายภาพลดน ้อยลง

"กู!"

้
ใชแรงเหวี ย
่ งทีม
่ น
ั มี มันกระโดดลงไปทีน ่ ํ้ ามันดิน ฉลามกลับตัวได ้อย่างยอดเยีย ่ มและ(เล๋ง)
เล็งไปพืน ้ ทีท
่ ฮ
ี่ าจิเมะจะร่อนลงจาก ท่าตีลงั กากลับหัว ฮาจิเมะสามารถทีจ ่ ะหลบมันด ้วยการบิด
ร่างกายแต่ฉลามได ้ด ้านข ้างเล็กๆของเขา ด ้วยความชอ ็ ก ฮาจิเมะตกลงไปทีน ่ ํ้ ามันดิน เขาลุก
ขึน้ อย่างรวดเร็วและกระโดดไปบนอากาศด ้วยร่างกายทีถ ่ ก ี ํา(ด ้)จาก นํ้ ามันดิน ฉลาม
ู ย ้อมสด
โผล่ขน ึ้ มากข ้างใต ้ของจุดทีฮ ่ าจิเมะเคยยืนอยูแ
่ ละกัดฟั นเข ้าด ้วยกัน

ฮาจิเมะหลัง่ เหงือ
่ ทีเ่ ย็นเยียบออกมาในขณะทีเ่ ขากระโดดผ่นอากาศด ้วย "เดินบนอากาศ"
ถึงแม ้ว่าเขาจะจนตรอก แต่หน ้าของเขายังยิม ้ อยู่

"มาเลย!"

่ นทีใ่ นขณะทีเ่ ขาใช ้ "เดินบนอากาศ" และเขามองหาจังหวะทีจ

เขาไม่หยุดเคลือ ่ ะโจมตี
ด ้วยการแสดงสมาธิทห ี่ ล่อหลอมจากการฝึ กแปรรูป เมือ ่ สมาธิสงู ขึน
้ เขาตัดความคิดทีไ่ ม่จําเป็ น
และรอบข ้างออก ถึงแม ้ "รับรู ้"จะไม่สามารถรู ้สกึ ได ้ก็ไม่มป
ี ั ญหา ตัง้ แต่แรกแล ้วทีเ่ ขาไม่มท
ี ักษะ
นี้ ฉลามต ้องโผล่ออกมาแน่นอนเมือ ่ มันโจมตี

ฮาจิเมะกระโดดไปมาอย่างต่อเนือ
่ ง ทันใดนัน
้ เขาก ้าวเท ้าพลาดขึน ี
้ และทําให ้เขาเสย
สมดุลฉลามไม่ปล่อยโอกาศนี้ และกระโจนจากด ้านหลังในจุดบอดของฮาจิเมะ

"ความเรียบง่าย ชว่ ยเสมอ"

ทันใดนัน
้ ฮาจิเมะกลับคืนความสมดุล ด ้วยการทีฉ
่ ลามลอยอยูบ
่ นอากาศในขณะทีโ่ จมตี
้
ฮาจิเมะหยิบดอนเนอร์ออกมาด ้วยมือ(ซ)ขวา

เลือดกระจายไปบนพืน้ ในขณะทีด ่ ้านข ้างของฉลามถูกฉีกออกและหล่นไปบนนํ้ ามันดิน

ฉลามดิน
้ ไปมาในขณะทีต
่ กลงบนนํ้ ามันดิน
 ฮาจิเมะตัง้ ใจทีจ
่ ะแสดงจุดอ่อนเพือ
่ ล่อฉลามเข ้ามาเพือ
่ ทีเ่ ขาจะได ้กะเวลา และสถานที่
เพือ
่ ยิง เขาไม่ได ้ยิงดอนเนอร์แบบปกติ ; เขารวมมันเข ้ากับเวทมนตร์ "กงเล็บลม" ไปทีก ่ ระสุน
ทักษะทีเ่ ขาได ้จากหมี

เข ้าหาฉลามทีร่ ว่ งลง ฮาจิเมะเหวีย

่ งดอนเนอร์ไปทีห ่ วั ของมัน ด ้วย "กงเล็บลม" เขาแยก
ชนิ้ สว่ นของหัวฉลาม ถึงแม ้ว่าเขาจะไม่สามารถสร ้างสามกงเล็บเหหมือนกับหมี แต่ความคมของ
มันคม(ก่)กว่าดาบใดๆบนโลกนี้ เวทมนตร์นม ี้ ป ้
ี ระโยชน์มากถ ้าถูกใชในระยะใกล ้

็ กันว่าทําไมผมถึงไม่รู ้สก
"เอาละ มาเชค ึ ถึงมัน"

ฮาจิเมะเลียริมฝี ปากในขณะทีเ่ ขาพูด

้ ของฉลามออกมาและรักษามันไว ้ใเขาสํารวจต่อจนกระทั่งเขาพบบันได
หลังจากคว ้านเนือ

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 14 ห้องทีถ
่ ก
ู ผนึกในขุมนรก

ฮาจิเมะตรวจสอบดันเจีย ้ นต่อ
หลังจากชน ั ้ ทีเ่ ป็ นนํ้ ามันดิน เขาได ้เดินลงไปลึกขึน ้ 50ชนั ้ และเพราะว่าฮาจิเมะไม่
สามารถรับรู ้เรือ
่ งเวลาทีต ่ รงนัน
้ ได ้ เขาไม่รู ้ว่าผ่านไปนานเท่าใดแล ้ว แต่ความก ้าวหน ้าทีเ่ ขาทํา
นัน
้ เร็วจนน่าประหลาดใจ

ในชว่ งเวลานัน ้ างสน

้ เขาได ้ต่อสูอย่ ิ้ หวัง หลายๆครัง้ ทีเ่ ขาเจอปี ศาจทีแ
่ ข็งแกร่งกว่า
้ อ
และตรอสูเพื ่ เอาชวี ต
ิ รอด

อย่างเชน ่ มีชน
ั ้ หนึง่ ทีม
่ ห
ี มอกพิษบางๆทัง้ ชน ั ้ ชน
ั ้ นัน ี ายรุ ้ง)พ่น
้ มีกบขนาด2เมตร(สส
เมือกพิษใสเ่ ขา และผีเสอ ื้ สะบัด(ปี ก)ื ปี กทีท
่ ําให ้เกิดอัมพาต ถ ้าเขาไม่ได ้ดืม
่ "โพชนั่ " เขาต ้อง
ตายทีช ั ้ นัน
่ น ้ แล ้ว

พิษสสี ายรุ ้งของกบทําให ้เสนประสาทของเป้

้ าหมายเจ็บปวดเป็ นอย่างมาก ความ
เจ็บปวดทีเ่ ขาได ้รับนัน
้ เทียบเท่ากับตอนทีก่ น
ิ เนือ
้ ปี ศาจครัง้ แรก เขาต ้องตายแน่นอนถ ้าเขน
ไม่ได ้ดืม
่ "โพชนั่ " ในฟั นกรามของเขา ฮาจิเมะได ้วางภาชนะใสข ่ องขนาดเล็กทีส
่ ามารถเคีย
้ วได ้
หลังฟั นกรามของเขาที่ บรรจุด ้วย "โพชน ั่ " เขาดีใจทีเ่ ขาได ้เตรียมเอาไว ้ในกรณีฉุกเฉิน

โดยธรรมชาติแล ้ว เขาได ้ดืม่ ไปสองขวด มีการเสย ี ดสภ ี ายในขึน ้ เมือ ื้ เพราะว่า

่ เขากินผีเสอ
เจ็บปวดเกินกว่าทีจ
่ ะรับ ไหวเขาจึงตัดสนิ ใจทีจ
่ ะดืม
่ "โพชน ั่ " เขารู ้สก
ึ หงุดหงิดจากความจริงที่
 ื้ นัน
(ว ้)ว่าผีเสอ ้ อร่อยกว่ากบ

อีกชน ั ้ หนึง่ นัน

้ ดูเหมือนป่ าทึบ มันมาอยูใ่ นใต ้ดินเขาวงกตไดีอย่างไรทําให ้ฮาจิเมะสงสย ั
ฮาจิเมะคิดว่านีเ่ ป็ นสถานทีไ่ ม่สบายใจมากทีส ่ ด
ุ ตัง้ แต่อยูใ่ นดันเจีย
้ นเพราะ ว่ามันร ้อนมากและมี
ความชน ื้ ทีส
่ งู มาก ปี ศาจทีอ ั ้ นีค
่ ยูใ่ นชน ื ตะขาบขนาดใหญ่และต ้นไม ้มีชวี ต
้ อ ิ

เมือ
่ เขาเดินผ่านป่ า ตะขาบขนาดใหญ่ได ้ร่วงลงมาจากต ้นไม ้ในทันทีทันใด ฮาจิเมะรู ้สก ึ
แย่เมือ
่ เห็นมัน และทําให ้ขนตัง้ ชน ั ขึน
้ ทัว่ ร่างกายของเขา ทุกๆครัง้ ทีโ่ ดนสว่ นหนึง่ ของมัน มันจะ
แยกออก สูกั้ บตะขาบหนึง่ ตัวเหมือนสูกั้ บปี ศาจ30ตัว ดอนเนอร์ร ้อนขึน ้ จากการใชแต่้ มห
ี ลายตัว
มากทีต ่ ้องจัดการ เติมกระสุนนัน ้ นานเกินไปดังนัน ่ นไปใช ้ "กงเล็บลม" เขาเองยังเริม
้ เขาเปลีย ่ ที่
จะเตะอย่างไม่มป ี ระสบการณ์เพราะเขาอยูใ่ นสถานการณ์ท ี่ อันตรายมาก หลังจากการต่อสูครั ้ ง้ นี้
ฮาจิเมะตัง้ ใจทีจ ่ ะพัฒนาความเร็วเติมกระสุนและการเตะ นีเ่ ป็ นสงิ่ ทีเ่ ขาตัดสน ิ ใจในขณะทีเ่ ขา
ล ้างของเหลวสช ี มพูจากตะขาบ

ปี ศาจต ้นไม ้เหมือนกับต ้นไม ้พูดได ้ในเกม rpg รากทีอ ่ ยูใ่ ต ้ดินจะพุง่ ออกมาจนกพืน ้ ดิน
และเถาวัลย์ทําหน ้าทีเ่ หมือนแสส้ าํ หรับ พวกมัน อย่างไรก็ตามลักษณะพิเศษใหญ่(ท่)ทีส ่ ด
ุ ของ
มันไม่ใชก ่ ารโจมตีธรรมดาเหล่านี้ เมือ ่ มันเข ้าตาจน , มันจะเขวีย ้ งผลไม ้สแ ี ดงทีก
่ ระจัดกระจาย
อยูบ
่ นหัวของมัน ทักษะนีไ ้ ม่มก
ี ารโจมตี เมือ ่ ฮาจิเมะลองทานดู เขาตัวแข็งทือ ่ ไปหลายนาที มัน
ไม่ได ้มียาพิษแต่กลับกันผลไม ้มันอร่อยมาก ผลไม ้สแ ี ดงนีท
้ งั ้ สดและอร่อยเทียบได ้กับแตงโม
ไม่เหมือนแอบเปิ้ ล

ความรู ้สกึ ไม่ดท ึ ในชน

ี เี่ ขารู ้สก ั ้ นีไ
้ ด ้หายไป ความคิดทุกอย่างได ้หายไปจากหัวของเขา
ชวั่ คราว นีเ่ ป็ นครัง้ แรกในหลายสบ ิ วันทีเ่ ขาได ้ทานอย่างอืน
่ ทีไ่ ม่ใชเ่ นือ
้ ตาของฮาจิเมะ
เปลีย ่ นเป็ นตาของนักล่าอย่างสมบูรณ์แบบ และเหยือ ่ ของเขาคือต ้น(ไม่)ไม ้เหล่านี้ หลังจากที่
เขาพอใจเขาจึงเดินทางต่อ ถึงแม ้ว่าจะทําให ้ต ้นไม ้ใกล ้สูญพันธุ์

ึ นัน
ด ้วยความรู ้สก ั ้ ที่ 50 ยังไม่มส
้ เขาเดินผ่านชน ั ญาณว่าจะจบในเร็วๆนี้ ค่าสถานะของ
ี ญ
ฮาจิเมะตอนนี.้ ..

==================================
นากุโมะ ฮาจิเมะ อายุ 17ปี ผู ้ชาย ระดับ :49
อาชพ ี : นักรังสรรค์แปรรูป
พลัง : 880
กําลังกาย : 970
ต ้านทาน : 860
ความเร็ว : 1040
เวทมนตร์ : 760
ต ้านทานเวทมนตร์ : 760
ทักษะ : แปรรูป[ประเมินแร่ธาตุ][แปรรูปอย่างแม่นยํา][สบ ื เสาะแร่ธาตุ][แยกแร่ธาตุ ][รวมแร่
ธาตุ][แปรรูปทําซาํ้ ] , ควบคุมเวท , กะเพาะเหล็ก , หุ ้มด ้วยสายฟ้ า(ลุ) , ก ้าวย่างศก ั ดิสท
ิ ธิ[์ เดิน
บนอากาศ][ก ้าวในพริบตา][เตะทีน ่ ่าเกรงขาม] , กงเล็บลม , มองในความมืด , มองเห็น
ระยะไกล , รับรู ้ , รับรู ้เวทมนตร์ , ซอ ่ นตัวตน , ต่อต ้านพิษ , ต่อต ้านอัมพาต , ต่อต ้านการ
กลายเป็ นหิน , ความเข ้าใจภาษา
==================================

ฮาจิเมะอยูใ่ นฐานทีเ่ ขาสร ้างขึน ั ้ ที่ 50 เขาเพิม

้ ในชน ่ การฝึ กของเขาสําหรับ การแปรรูป
, เทคโลโนยีปืน , และการเตะ ถึงแม ้ว่าเขาจะพบบันไดขัน ้ ต่อไป เขายังไม่ลง เพราะว่าเขาพบ
บริเวณทีแ
่ ตกต่างออกไปในชน ั ้ นี้

บรรยากาศรอบๆบริเวณนีน ้ ่ากลัว สุดทางของบริเวณด ้านนีม ้ ป

ี ระตูคด
ู่ ย
ู งิ่ ใหญ่และน่าขน
ลุกสูงประมาณ 3 เมตร ด ้านข ้างของประตูมรี บ ู ปั น
้ บูชาของยักษ์ ตาเดียว 2 ตัวในกําแพง ดู
เหมือนว่ามีแค่สว่ นบนของลําตัวเท่านัน้ ทีป
่ ัน
้ ขึน
้

ความหนาวเหน็ บไหลผ่านร่างกายในขณะทีเ่ หยียบเข ้าสถานทีแ ึ ว่า

่ ห่งนี้ เขามีความรู ้สก
ทีน
่ อ
ี่ น
ั ตรายขึน้ มาชวั่ คราว เขาไม่มค ี วามคิดทีจ่ ะหนีมนั และเตรียมพร ้อมอุปกรณ์ของเขา ทีส ่ ด
ุ
แล ้วเมือ่ มีการ "เปลีย ึ้ มา อย่าเข ้าไปสาํ รวจมัน
่ น" โผล่ขน

ึ คาดหวังและรู ้สก
ฮาจิเมะรู ้สก ึ ไม่ดใี นเวลาเดียวกัน ถ ้าเขาเปิ ดประตู เขามัน
่ ใจว่าจะมีภัย
พิบต
ั ริ ออยูต
่ รงหน ้าเขา อย่างไรก็ตาม สายลมใหม่ได ้พัดเข ้าหาดันเจีย ้ นนี้

ั เหลือเกินว่าความปราถนาแบบไหนอยูใ่ น
"เหมือนกับว่ามันคือกล่องแพนโดร่า... สงสย
นัน
้ "

อาวุธทีเ่ ขามีคอ ื อาวุธ , ศล ิ ปะการต่อสู่ , และทักษะ เขาเชค ็ ชนิ้ ต่อชนิ้ และเตรียมพวก

มันเพือ
่ ให ้มัน
่ ใจว่าอยูใ่ นสภาพทีด ่ ที ส
ี่ ดุ เมือ ิ้ ภารกิจนี้ ฮาจิเมะปลดดอนเนอร์ออกมา
่ เขาเสร็จสน
เขา(ผิ)ปิ ดตาอย่างเบาๆ เขาได ้ตัดสน ิ ใจแน่วแน่แล ้ว มันไม่เลวเลยทีจ ่ ะตัดสน ิ ใจเด็ดขาดอีกครัง้
ฮาจิเมะมองไปทีต ่ วั เขาเองและตัง้ คําสาบาน

"เราต ้องรอดชวี ต ิ และกลับบ ้าน กลับไปญีป

่ น ุ่ กลับบ ้าน... เราต ้องกลับไป ใครก็ตามที่
ขวางทางคือศต ั รู สาํ หรับศต
ั รู...ฆ่า!"

ตาของฮาจิเมะเปิ ดขึน
้ และรอยยิม
้ ทีก
่ ล ้าหาญปรากฎขึน
้ บนหน ้าของเขา

อย่างระมัดระวัง , ฮาจิเมะไปทีป ่ ระตูและเดินหน ้าต่อไป ไม่มอี ะไรเกิดขึน ้ หลังจากทีเ่ ขาถึง

ประตู เมือ
่ เขาเข ้าใกล ้ประตูเขาเห็นเครือ่ งประดับทีด
่ ม
ู หัศจรรย์มากขึน้ เรือ
่ ยๆ ตรงกลางนัน
้ ,
รูปแบบเวทมนตร์สองอันถูกวาดขึน ้ ในโพรง

ึ ษามาเยอะมาก แต่ผมไม่เคยเห็นสูตรแบบนีม
"ผมไม่เข ้าใจ ผมศก ้ าก่อน"

เมือ่ ตอนทีเ่ ขาถูกเรียกว่าไร ้ประโยชน์ ฮาจิเมะกําหนดให ้เน ้นยํ้าไปทีค ่ วามรู ้เพือ

่ ทดแทน
ความสามารถทางร่างกายทีต ่ าํ่ เขาไม่ได ้เรียนรู ้ทัง้ หมดแต่มน
ั แปลกทีเ่ ขาไม่เคยเห็นสูตรเวท
มนตร์ทอ
ี่ ยูต
่ รง หน ้าเขามาก่อน

"หรือว่ามันจะเป็ นระบบเก่า?"

่ าดเดา ฮาจิเมะได ้สํารวจทีป

ขณะทีค ่ ระตู แต่เขาไม่สามารถทีจ
่ ะเข ้าใจมากขึน
้ เลย
เพราะว่ามันดูสําคัญมาก เขาจึงคอยระวังกับดัก ฮาจิเมะไม่สามารถทีจ
่ ะถอดรหัสเหล่านีไ้ ด ้เลย
ด ้วยความรู ้ทีม
่ อ
ี ยูใ่ นตอนนี้

"ชว่ ยไม่ได ้ แก ้ด ้วยการแปรรูปเหมือนปกติละกัน"

เขาพยายามทีจ ่ ะดึงและพลักอย่างไร ้ประโยชน์ เหมือนปกติ เขาพยายามทีจ

่ ะเข ้าไปด ้วย
การแปรรูป ฮาจิเมะวางมือขวาบนประตูและเริม ่ แปรรูป

อย่างไรก็ตาม , ทันใดนัน
้

แครก!

"อุหวา!?"

กระแสไฟฟ้ าสแ ี ดงไหลผ่านประตูเข ้าสูแ

่ ขนของฮาจิเมะ ควันลอยออกมาจากแขนของ
เขา อย่างเหงือ
่ แตก เขารีบดืม ั่ " ทันใดนัน
่ "โพชน ้ เองมีเหตุการณ์เกิดขึน
้

โอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!

ทันใดนัน ี งร ้องไห ้ทีต

้ เอง เสย ่ าํ่ สะท ้อนไปทั่วห ้อง ฮาจิเมะถอยห่างออกไปจากประตูด ้วย
การก ้าวถอยหลัง เขาวางแขนไปทีซ ่ องปื นตรงเอวเพือ ่ เตรียมพร ้อมทีจ ้
่ ะใชดอนเนอร์
ทกุ เวลา

ี งร ้องไห ้ยังคงสะท ้อนต่อไป และเจ ้าของเสย

เสย ี งนัน
้ เริม
่ ขยับ

"นั่นมันมุข(เห่)เก่าๆ"

ขณะทีฮ ่ าจิเมะบอกตัวเองและยิม้ ให ้กับตัวเอง รูปปั ้นยักษ์ทงั ้ สองตัวทีอ

่ ยูด
่ ้านข ้างของ
ประตูเริม ่ ะถล่มลงมา ผิวสเี ทาทีก
่ ทีจ ่ ลมกลืนกับประตูได ้เริม
่ เปลีย ่ นเป็ นสเี ขียวดํา

ยักษ์ ตาเดียวนัน ้ เหมือนไซคลอปในแฟนตาซ ี ดาบยาว 4เมตรโผล่ออกมาจากมือของมัน

่ าจิเมะและปลดปล่อยสว่ นล่างของมัน
ถึงแม ้ว่าเขาไม่รู ้ว่ามันมาจากไหน มันหมุนตามาทีฮ
เพือ
่ ทีจ
่ ะกําจัดผู ้บุกรุก

ทันใดนัน
้ เอง

ปั ง!

กรสุนทีท ่ ําจากแร่ทอรุทถ ี่ ก
ู เร่งผ่านทางเรลกัน ทะลุตาทีม ่ อ
ี น
ั เดียวของไซคลอป มัน
หมุนรอบสมองเล็กน ้อยก่อนทีจ ่ ะระเบิดออกจากหัวของมัน และบดขยีก ้ ําแพงทางด ้านหลัง ไซ
คลอปทีอ ่ ยูด ้
่ ้านซายมองอย่ างว่างเปล่าไปทีส ่ งิ่ ทีเ่ กิดขึน
้ กับไซคลอปที่ ตายแล ้ว หลังจากถูกยิง,
ร่างของไซคลอปยังคงสน ั่ อย่างแรงในขณะทีล ่ ้มลงไปข ้างหน ้า แรงกระแทกทําให ้เกิดการสน ั่ ทัง้
ห ้อง และฝุ่ นทีห่ นาลอยไปทั่วห ้อง
 ่ วั ร ้ายทีต
"ขอโทษ ผมไม่ใชต ่ ้องรอ(ณ์)บรรยากาศก่อนหรือรอคอย"

เหมือนกับปี ศาจ ไม่ , จากประสบการณ์ความโหดเหีย ้ มทีฮ

่ าจิเมะได ้รับมันจึงเป็ นแค่
ปฎิกริ ย
ิ าตาม ธรรมชาติ แต่มน ั ก็น่าสงสารสาํ หรับไซคลอป(ใชไหม)

เป็ นไปได ้ว่า มันเป็ นสงิ่ ทีค

่ อยเฝ้ าประตูทผ ี่ นึกอะไรซกั (อย่างิ)อย่าง ยิง่ ไปกว่านัน
้ มันอยู่
ใต ้นรก ไม่มคี นมา(ยื)่ เยือนมันมากนัก เมือ ่ มันตอบรับหน ้าทีข ่ องมัน บางทีมน ั อาจจะเต็มไปด ้วย
ความดีใจ มันไม่ได ้เห็นคนทีม ่ านานนักก่อนทีห ่ วั มันจะระเบิดออก ถ ้าคุณไม่ได ้เรียกมันว่าน่า
สงสาร คุณจะเรียกมันอย่างไร?

สหี น ้าทีห ้
่ วาดกลัวของไซคลอปทางด ้านซายปรากฎออกมาในขณะที ม
่ น
ั จ ้องมองฮาจิเมะ
ตาของมันเหมือนกับสง่ ความหมายออกมาว่าม"แกทําอะไร?" ฮาจิเมะจ ้องเขม็งไปทีไ่ ซคลอป
ไซคลอปไม่รู ้จักปื นดังนัน ้ มันจึงคอยระวังและย่อเอวลงเพือ
่ ทีจ
่ ะขยับตลอดเวลา หลังจากนัน ้ ไม่
นานเสย ี งคํารามก็ออกมาจากปากของมัน จากการทีไ่ ซคลอปสูญเสย ี ความเยือกเย็นต่อฮาจิเมะ
ทีไ่ ม่ขยับตัว

ไม่นานหลังจากนัน
้ หน ้าของมันพุง่ ลงไปบนพืน
้

ขณะทีม ่ น
ั ก ้าวไปข ้างหน ้ามันสูญเสยี พลังทีข ั สน , ไซคลอปพยายามที่
่ าและล ้มลงไป สบ
จะลุกขึน
้ อย่างรุนแรงและขยับ แต่มน ั ไม่สามารถรวบรวมพลังได ้

ฮาจิเมะเข ้าไปหาไซคลอปทีค ่ ํารามออกมาอย่างชาๆ ้ ฝี เท ้าทีม

่ น
ั่ คงเหมือนกับนับถอย
ี้ ํากล ้องปื นไปทีห
หลัง หยิบปื นออกมา(ยิ)และชล ่ วั ของไซคลอป คลิ๊ ก, เสย ี บกดดังขึน
้ โดย
ปราศจากความลังเล

ปั ง!

เสยี งปื นดังขึน

้ ไปทัว่ ห ้อง อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ทไี่ ม่คาดคิดได ้เกิดขึน
้ ร่างของไซ
คลอปได ้ออกมาสก ั ครู่ และในตอนนัน ้ เองผิวของมันได ้สะท ้อนลูกปื น

"มู"

้
ฮาจิเมะเดาว่ามันใชเวทพิ
เศษ เวททีม
่ อ
ี ยูข
่ องมันเพิม ั
่ การป้ องกันอย่างเห็นได ้ชด

ปากของเขนบูดเบีย ้ วขึน้ ไปทีไ่ ซคลอปทีล ่ ้มลงทีเ่ ขาคิดว่ามันโง่ ฮาจิเมะเอาลํากล ้องปื น

ออกจากไซคลอปและเตะไปทีห ่ วั ของมัน "เตะทีน่ ่าเกรงขาม" การเตะของเขานัน ้ สวยงาม
เหมือนกับการเตะของกระต่าย มันบังคับให ้ไซคลอปหันหน ้าไปทางด ้านหลัง และอีกครัง้ ปาก
กระบอกปื นถูกกดไปทีต
่ าทีเ่ ปิ ดออกมา

ึ เหมือนกับว่าไซคลอปพูดว่า "รอสก
ฮาจิเมะรู ้สก ั ครู"่ แต่เขาไม่สนใจและลัน ่ ไกปื น อย่างที่
คิด, กระสุนทะลุผา่ นหัวของมัน ; ดูเหมือนว่ามันไม่สามารถทําให ้ตาแข็งขึน้ ได ้

้
"หืม, ประมาณ20วินาที ค่อนข ้างชา...เพราะว่
าขนาดหรือเปล่า?"
 ฮาจิเมะมองไปทีไ่ ซคลอปเพือ ่ วิเคาะห์ผลการทดลอง ทําไมไซคลอปถึงล ้มลงอย่าง
ทันทีทนั ใด และไม่สามารถขยับได ้? เพราะว่า "ระเบิดอัมพาต" ระเบิดทําขึน ้ โดยการรวบรวม
สะเก็ดของผีเสอื้ และใสไ่ ว ้ในระเบิด มันถูกปลดปล่อยจากระเบิดด ้วยแรงระเบิดขนาดเล็ก ; ผล
ของมันเห็นได ้จากไซคลอป เมือ ้
่ ไซคลอปซายมองไปที ไ่ ซคลอปอีกตัวตอนนัน้ ฮาจิเมะปล่อย
ระเบิดออกมา

"ยังไงก็ด ี ผมจะเก็บเนือ
้ ทีหลัง..."

ฮาจิเมะ(ตัส)ิ พิจารณาชาํ เลืองมองไปทีป

่ ระตู ด ้วยการใช ้ "กงเล็บลม" ฮาจิเมะเอาหินเวท
มนตร์ออกมาจากร่างกายของไซคลอป ปราศจากการสนใจเลือด เขาแล่เนือ ้ ไซคลอปทัง้ สองตัว
เพือ่ หินเวทมนตร์ของมันและเข ้าหาประตูเพือ่ เปรียบเทียรูหน ิ ขนาดเท่ากําปั ้นทัง้ สองรู พวกมัน
เข ้ากันพอดี

ทันใดนัน
้ เวทสแ ี ดงแตกออกมาจากหินและเข ้าไปทีล ั ครู่
่ านเวทมนตร์ แสงเปล่งออกมาซก
หลังจากนัน ี งเปิ ดออกได ้ยินออกมา เวทมนตร์กระจายไปรอบๆกําแพงและ
้ แป็ บ(นุ)นึง เสย
เปล่งแสงออกมา ; ฮาจิเมะไม่ได ้เห็นเป็ นเวลานาน

ั ครู่ เขาเปิ ดประตูอย่างระมัดระวังและเงียบๆ

ตาของฮาจิเมะกระพิบสก

ไม่มแ ี หล่งกําเนิดแสงสว่างแม ้แต่น ้อยด ้านหลังประตู ความมืดกระจายไปทัว่ พืน ้ ทีก

่ ว ้างของ
ห ้อง ด ้วยการชว่ ยจาก "มองในความมืด" และแสงทีล ่ อดเข ้ามา ฮาจิเมะสามารถมองเห็นทีละ
น ้อยๆ เสาสองต ้นเรียงกันเข ้าไป ห ้องถูกสร ้างจากหินอ่อนทีถ ่ ก
ู สกัดอย่างดีและมันเหมือนกับ
ห ้องของโบสถ์ทพ ี่ วก เขาถูกเรียกมายังโลกนี้ ตรงกลางของห ้องมีหน ิ รูปลูกบาศก์ขนาดใหญ่ท ี่
สะท ้อนแสงและมันเงา

ฮาจิเมะมองไปทีล ู บาศก์ , เขาสงั เกตุได ้ถึงบางสงิ่ ทีง่ อกออกมาตรงหน ้าตรงกลางของ

่ ก
ลูกบาศก์

พยายามทีจ่ ะยืนยันสงิ่ ทีเ่ ขาเห็น , ฮาจิเมะผลักเปิ ดประตูและสํารวจรอบๆ เหมือนกับหนัง

สยองขวัญ, ประตูจะเหวีย่ งปิ ดประตูเมือ ่ คุณมีปัญหา

อย่างไรก็ตาม ก่อนทีฮ
่ าจิเมะจะยึดประตูทเี่ ปิ ด, มันขยับออกมา

ี งทีค
เสย ่ ล ้ายหมาฮสั กีท
้ ด
ี่ ค ี งของ(หญิง)เด็กสาวทีด
ู ล ้ายเป็ นเสย ่ บ
ู อบบาง ฮาจิเมะจ ้องไป
่ รงกลางของห ้องด ้วยความประหลาดใจ สงิ่ ที"่ งอกออกมา"เริม
ทีต ่ ขยับตัว ด ้วยการทีแ
่ สงได ้ทะลุ
ผ่านความมืดได ้ในทีส ่ ด
ุ ตัวตนของมันเปิ ดเผยออกมา

"มันเป็ น...มนุษย์?"

สงิ่ ทีง่ อกออกมาคือคน มีเพียงหน ้าเท่านัน

้ ทีเ่ ห็น สว่ นอืน
่ ๆอยูใ่ ต ้ลูกบาศก์ ผมยาวส(ี น ้)
ทองห ้อยออกมาล ้อมรอบผู ้หญิง เหมือนกับผีทอ ี่ ยูใ่ นหนังสยองขวัญ ลูกตาสแ ี ดงแอบมองจาก
่ งว่างของผม มันเหมือนกับดวงจันทร์ทเี่ ข ้ามาใกล ้ จากลักษณะของเธอ เธอดูเหมือนมีอายุ
ชอ
ประมาณ 12-13ปี ผมทีห ี เซย
่ ้อยออกมาดูซด ี วแต่มน
ั ยังคงมีลก
ั ษณะทีส
่ วยงาม

ึ ตัว ตาสแ
ฮาจิเมะตัวแข็งอย่างไม่รู ้สก ี ดงของเธอจ ้องมองเขา ฮาจิเมะสูดหายใจลึกและ
ี น ้าทีต
ด ้วยสห ่ ด ิ ใจแล ้วพูดออกมาว่า
ั สน

"ผมขอโทษ ผมเข ้าผิด"

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 15 โกงซะยิง่ กว่าผูก

้ ล้า

"ผมขอโทษ ผมเข ้าห ้องผิด"

ในขณะทีเ่ ขาพูดนัน้ เขาพยายามทีจ ่ ะปิ ดประตูอย่างเงียบๆ เด็กสาวตาสแ ี ดงผมส ี

ทองตกใจและพยายามหยุดเขา เสย ี งทีเ่ ธอไม่ได ้ใชมาเป็
้ นปี นัน
้ แผ่วเบาจนเหมือนบ่นพึมพํา แต่
ิ้ หวังของเธอนัน
ความสน ้ ได ้แสดงออกมา

"ร-รอก่อน!ได ้โปรด!ชว่ ยฉั น..."

"ไม่ละ"

ฮาจิเมะพูดขึน
้ และปิ ดประตูตอ
่ เขาเป็ นปี ศาจหรือเปล่า?

"ท-ทําไม? ฉั นยินดีทําทุกอย่างเลย"

เด็กสาวนัน
้ เข ้าตาจน มีเพียงหัวเท่านัน
้ ทีเ่ ห็นแต่หน ้าของเธอนัน ่ ะสง่
้ เพียงพอทีจ
ึ ของ เธอ ฮาจิเมะตอบกลับด ้วยท่าทางมืดมน
ความรู ้สก

"เฮ,้ นีม
่ นั อยูข
่ ้างใต ้ของนรก เป็ นไปไม่ได ้ทีผ
่ มจะปลดปล่อยคนทีถ ่ ก
ู ผนึกอยูใ่ นนี้ มัน
จะต ้องเป็ นเรือ
่ งทีอ่ นั ตรายมากแน่นอน นอกจากผนึกทีอ ่ ยูใ่ นนีแ
้ ล ้ว ไม่มอ
ี ย่างอืน่ ในนีอ
้ ก
ี เลย...
ไม่มอี ะไรเลยทีจ ่ ะชว่ ยให ้คุณหนีไปได ้ ด ้วยเหตุผลนัน
้ ..."

เหตุผลของเขานัน
้ ดูถก ่ นธรรมดาทีจ
ู (ต่)ต ้อง เขาไม่ใชค ่ ะตอบสนองกับคําขอร ้องของ
เด็กสาวทีถ ู จับและปลดปล่อย เธออย่างไร ้ความลังเล ถ ้าเป็ นฮาจิเมะทีใ่ จดีคนเก่าต ้องชว่ ยเธอ
่ ก
อย่างแน่นอน

ี งทีเ่ ย็นเฉียบ เด็กสาวทีส

ถูกปฎิเสธด ้วยนํ้ าเสย ิ้ หวังเพิม
่ น ี งขึน
่ เสย ้ ในขณะทีเ่ ธอใกล ้จะ
ร ้องไห ้ออกมาแล ้ว
 ่ นไม่ด!ี ...รอก่อน! ฉั น..."
ไม่! ค็อก...ฉันไม่ใชค

ฮาจิเมะยังคงปิ ดประตูโดยไม่คด ิ จะเปลีย่ นใจ เหลือเวลาอีกนิดเดียวก่อนทีป ่ ระตูจะปิ ด

อย่างสมบูรณ์ ฮาจิเมะเริม
่ ทีจ
่ ะกัดฟั นของเขา ถ ้าเขาปิ ดประตูได ้เร็ว(ก่)กว่านีล
้ ะก็ เขาต ้องไม่ได ้
ยิน...

"ฉั นถูกทรยศ"

ประตูทก ี่ ําลังปิ ดลงทีเ่ หลือชอ ่ งว่างเพียงเล็กน ้อยหยุดลงเมือ ี งร ้องไห ้ ของเด็กสาว

่ เสย
มาถึงเขา มีเพียงแสงเล็กน ้อยทีล ่ อดผ่านชอ ่ งว่างเข ้าไปในห ้องทีม
่ ด
ื 10วินาทีและ20วินาทีผา่ น
ไป สุดท ้ายประตูเริม ่ เปิ ดใหม่อกี ครัง้ ฮาจิเมะยืนอยูต ่ รงหน ้าประตูทําหน ้าบูดบึง้ เหมือนกับว่าเขา
ถูกแมลง100ตัวกัด และเคีย ้ วลงไป

เขาไม่มคี วามคิดใดๆทีจ ่ ะชว่ ยเธอ มันต ้องมีเหตุผลทีเ่ หมาะสมทีจ ่ ะผนึกเธอไว ้ทีน ่ ี่ มันไม่
มีหลักฐานทีจ ่ ะพิสจู น์วา่ จะไม่มอ ี น
ั ตรายใดๆ การทีถ ู หลอกโดยสงิ่ มีชวี ต
่ ก ิ ทีช่ วั่ ร ้ายมีความเป็ นไป
ได ้สูงมาก มันเหมาะสมแล ้วทีจ ่ ะทิง้ เธอไป

ั เหลือเกินผมกําลังทําอะไรอยู"่
"ผมสงสย

ฮาจิเมะถอนหายใจออกมา หัวใจของเขาสน ั่ ไหวเมือ

่ เธอพูดว่า "ถูกทรยศ" อดีตควรทีจ ่ ะ
(อยู)่ ถูกทิง้ ไว ้ข ้างหลัง พยายามทีจ ่ ะทําความปราถนาทีจ ่ ะ "มีชวี ต
ิ " ให ้สําเร็จนัน
้ ยากเหลือเกิน
ความบาดหมางทําให ้ไขว ้เขวโดยไม่จําเป็ น ถ ้าคําพูดของเธอมีผลต่อเขาถึงขนาดนีแ ้ สดงว่า
อาจจะมีบางสว่ นของเขาทีย ่ ังไม่ ยอมเดินหน ้าต่อไป ความรู ้สก ึ ผิดชอบชวั่ ดีอาจจะยังคงอยูใ่ น
ตัวของเขาถ ้าเขารู ้สก ึ ต่อเด็กสาวคน นีท ้ เี่ จอเหตุการณ์เหมือนกับเขา

ฮาจิเมะเกาหัวของเขาขณะทีเ่ ดินเข ้าหาเด็กสาว และแน่นอนว่าเขาไม่ได ้ลดการป้ องกัน

ลง

"เธอบอกว่าถูกทรยศ? ผมไม่เชอ ื่ ว่านีค ื เหตุผลทีเ่ ธอถูกผนึกไว ้ ถ ้าสงิ่ ทีเ่ ธอพูดนัน

่ อ ้ จริง
ทําไมคนทีท
่ รยศเธอถึงผนึกเธอไว ้ทีน
่ ?ี่ "

เด็กสาวตะลึงเมือ่ ฮาจิเมะเดินกลับมา ตาสแ ี ดงขอเธอจ ้องไปทีฮ

่ าจิเมะผ่านผมสท ี อง
สกปรกทีม ี ากมายของเธอ ฮาจิเมะหงุดหงิดทีเ่ ธอไม่ตอบสนอง "เฮ ้ , เธอฟั งอยูห
่ ม ่ รือเปล่า? ถ ้า
เธอไม่พด
ู อะไรออกมา ผมไปละนะ" ขณะทีเ่ ขาพูดเขา(หมุ)เอียงตัว ด ้วยความประหลาดใจ เธอ
รวบรวมตัวเองและเริม่ บอกเหตุผลทีเ่ ธอถูกผนึก

"ฉันเป็ นเวมไพร์ทม
ี่ ค ี วามสามารถ(ล ้)ทีห ่ ายไปของบรรพบุ(รึ)รุษ...ฉั นได ้รับ พลังที่
ยิง่ ใหญ่...เพราะเหตุผลนัน ้ ฉันจึงทํางานหนักเพือ ่ ประเทศ แต่...วันหนึง่ ...ผู ้ติดตามของฉั นทุก
คน...บอกฉันว่าฉันไม่เป็ นทีต ่ ้องการอีก แล ้ว ลุง...กลายเป็ นพระราชาของฉั น...ฉั นไม่มป ี ั ญหา
กับมัน...อย่างไรก็ตาม , ฉั นอันตรายเกินไปเพราะพลังของฉั น...พวกเขาไม่สามารถฆ่าฉันได ้...
ดังนัน้ พวก เขาจึงผนึกฉั น...ในนี"้
 เธอพูดอย่างสนิ้ หวังและเสย ี งเริม
่ แห ้งลงทีละน ้อยๆ ฮาจิเมะครางออกมาในขณะทีเ่ ขาได ้
ยินเรือ
่ งราว ดูเหมือนว่าเรือ
่ งราวของเธอนัน ้ เต็มไปด ้วยบทละคร มีบางสงิ่ ทีก
่ วนใจเขา เขา
สอบถามเธอในขณะทีก ่ ดความรู ้สกึ เดือดเอาไว ้

"เธอ , เธอมาจากราชวงศไ์ หน"

"...(สายสะกดจิต)"
"เธอหมายความว่ายังไงทีไ่ ม่สามารถถูกฆ่า"
"ฟื้ นฟูอต
ั โนมัต ิ บาดแผลรักษาในทันที แม ้จะถูกตัดศรีษะ"
"...น-นั่นน่าประหลาดใจ...นีค ่ อ
ื พลังทีย
่ งิ่ ใหญ่ของเธอหรือ?
"ไม่เพียงแค่นัน้ ...เวทมนตร์ , ควบคุมโดยตรง...ทัง้ ยังไม่ต ้องการรูปแบบ"

ฮาจิเมะเข ้าใจในสงิ่ นัน้ เขาได ้ทักษะควบคุมเวทมนตร์โดยตรงจากการกินปี ศาจ การร่าย

และรูปแบบเวทมนตร์นัน ้ ไร ้ประโยชน์กบ ั เขาจากการทีร่ า่ งกายของเขานัน ้ แข็งแกร่งขึน ้ เขาไม่
ต ้องการร่ายเวทสาํ หรับการใชทั ้ กษะแปรรูปและทักษะอืน ่ ๆของเขา ในกรณีของฮาจิเมะ เขาไม่
สามารถเปลีย ่ นความจริงทีว่ า่ เขายังต ้องพึง่ พิงรูปแบบเวทมนตร์ทใี่ หญ่ โตเพือ ่ ทีจ่ ะร่ายเวทปกติ
เพราะว่าความเหมาะสมต่อธาตุของเขานัน ้ เป็ นศูนย์ ทักษะควบคุมเวทมนตร์โดยตรงของเขานัน ้
ไม่ได ้ชว่ ยในแง่นัน้ และนั่นทําให ้การใช ้ เวทมนตร์ปกติของเขานัน ้
้ ไม่สามารถใชในสถานการณ์
จริงได ้ ถ ้าเธอมีความเหมาะสมต่อธาตุอน ื่ ๆ , เธอสามารถทีจ ้
่ ะใชเวทที ท
่ รงพลังได ้และนั่นทําให ้
เธอเหมือนกับเล่นโกงเลยที เดียว ขณะทีค ่ นอืน่ ต ้องเตรียมตัวทีจ ่ ะร่ายเวทและรูปแบบเวทมนตร์
, เธอสามารถทีจ ่ ะยิงเวทไปทีพ ่ วกเขาโดยทีพ ่ วกเขาไม่รู ้ตัว ว่ากันตามจริง มันไม่สามารถสูกั้ นได ้
(เล ้ย)เลย และอีกอย่าง , อมตะ มันอาจจะไม่สมบูรณ์ แต่มน ั ยังคงโกงกว่าผู ้(กว่)กล ้า

"...ชว่ ยฉัน..."

ขณะทีฮ
่ าจิเมะกําลังคิดในใจอยูน
่ ัน
้ เด็กสาวขอร ้องเขา

"..."

ฮาจิเมะจ ้องมองเธอแบบไม่ขยับเขยือ
้ นและเธอเองก็เชน่ กัน พวกเขามองกันเองนานแค่
ไหนกัน...เขาถอนหายใจและเกาหัวของเขา และวางมือไปทีล ่ ก
ู บาศก์ทผี่ นึกเด็กสาวไว ้

"อา"

เด็กสาวสงั เกตุได ้ถึงความหมายและลืมตาโตขึน

้ ฮาจิเมะไม่สนใจปฏิกริ ย
ิ าของเธอ
ขณะทีเ่ ขาพุง่ สมาธิไปทีก
่ ารแปรรูป

เวทมนตร์สแี ดงเข ้มปล่อยเข ้าหาเขา เวทมนตร์ของเขาได ้เปลีย ่ นไปหลังจากทานปี ศาจ

เข ้าไป อย่างไรก็ตาม , ลูกบาศก์นัน
้ ต่อต ้านการแปรรูปของฮาจิเมะ มันเหมือนกับเตียงหินทีบ่ น
และร่างของระดับ ลูกบาศก์ไม่ได ้ต่อต ้านทัง้ หมด ทีละเล็กทีละน ้อย เวทมนตร์ของฮาจิเมะเริม่ ที่
จะกัดกร่อนบริเวณรอบๆลูกบาศก์

"คุ , การต่อต ้านนัน

้ แข็งแกร่ง...แต่ด ้วยตัวยตัวผมในตอนนี!้ "
 ฮาจิเมะเริม ้ งมากขึน
่ ใชพลั ้ เทียบเท่ากับพลังเวทหกสว่ น สุดท ้าย, เวทมนตร์ทะลุผา่ นการ
ป้ องกันของลูกบาศก์ ในขณะทีร่ อบๆนัน้ มันถูกอาบไปด ้วยแสงสแี ดงเข ้มจากเวทมนตร์ของฮาจิ
เมะ

ฮาจิเมะต ้องการพลังเวทมากกว่านี้ เขาสง่ พลังเวท 7สว่ น... 8สว่ น... หินทีอ

่ ยูร่ อบๆผนึก
ของเธอเริม ั่ ไหว
่ สน

"ต ้องมากกว่านี!้ "

เขาเร่งตัวเองในขณะทีเ่ ขาเทพลังเวท9สว่ นลงไป ถ ้ามันเป็ นเวทธาตุ มันจะเป็ นถึงเวท

ระดับทีน ่ ่าเกรงขาม ไม่ , จํานวนเวทมนตร์อาจจะมากกว่านัน ้ แสงสแ ี ดงเข ้มสว่างขึน
้ อย่าง
ต่อเนือ
่ ง เด็กสาวแวมไพร์ยงั คงเปิ ดตามองในขณะทีเ่ ธอจ ้องไปทีค ่ วามสว่างของฮาจิเมะ

เหงือ
่ เริม ้
่ ไหลออกมาจากร่างกายของเขา , นีเ่ ป็ นครัง้ แรกของฮาจิเมะทีใ่ ชเวทระดั บใหญ่
ขนาดนี้ ถ ้าการควบคุมของเขาหลุดออกไปแม ้แต่นด ิ เดียวพลังเวทของเขาต ้องอาละวาดแน่นอน
แต่วา่ เขาจะใชพลั ้ งทัง้ หมดนี้ ลูกบาศก์กย
็ ังไม่เปลีย
่ นรูปร่าง ฮาจิเมะเข ้าตาจน ; เขาปล่อยพลัง
เวททัง้ หมดของเขา

ฮาจิเมะไม่เข ้าใจว่าทําไมเขาทําถึงขนาดนีเ้ พือ ่ เด็กสาวทีเ่ ขาพึง่ พบเจอ เขาไม่สามารถชว่ ย

ได ้กับความคิดนีเ้ พราะว่าเขาไม่ต ้องการทิง้ ให ้เธออยูต ่ าม ลําพัง ในตอนนี้ ฮาจิเมะต ้องการทีจ
่ ะ
อุทศิ ชวี ต
ิ ของเขากับการกําจัดศต ั รูและกลับบ ้านแต่...เขา ได ้ถามตัวเองว่า "นายกําลังทําอะไร"
อยูข
่ ้างใน (ข ้)เขาต ้องการทีจ่ ะทํากับทุกสงิ่ ทุกอย่างด ้วยทางออกทีเ่ ด่นชด ั เขากลายเป็ นคนที่
จริงจัง

ร่างกายของเขาเริม
่ เปล่งแสงสแ ี ดง แท ้จริงแล ้ว , เขากําลังทีจ
่ ะปลดปล่อยเวททัง้ หมด
พลังเวททัง้ หมดของเขาสง่ ไปทีก ่ ทําให ้เป้ าหมายสาํ เร็จ
่ ารแปรรูปเพือ

ลูกบาศก์รอบๆเด็กสาวเริม ่ ทีจ
่ ะละลายทีละเล็กทีละน ้อย (ทํา)เธอกําลังจะถูกปลดปล่อย
จากสงิ่ ทีล ่ า่ มเธอไว ้ หลังจากนัน
้ ไม่นานร่างกายของเธอเป็ นอิสระมากขึน ้ เรือ
่ ยๆ หน ้าอกทีพ่ อง
ออกมานัน ้ เปลือยเปล่า หลังจากนัน ้ ก็เป็ น เอว, แขน, และต ้นขา ภาย(ใตี)ใต ้ลูกบาศก์นัน้ เธอ
ไม่ได ้ใสอ ่ ะไรเลย ถึงแม ้ร่างกายเธอจะซูบผอม เธอยังคงมีความงดงามทีล ่ ก
ึ ลับ เธอหล่นไปที่
้ าํ หรับเด็กหลังจากทีร่ า่ งกายของเธอถูกปล่อย ร่างกายของเธอนัน
เห ้าอีส ้ ดูเหมือนว่าจะปราศจาก
พลังงานในการยืน

ฮาจิเมะเองก็นั่งลงเชน ่ กัน ไหล่และลมหายใจของเขาหอบออกมา ความรู ้สก ึ เหนือ

่ ยล ้า
อย่างมากเข ้าโจมตีเขาเมือ ึ ว่าเขาไม่มพ
่ เขารู ้สก ี ลังเวท เหลือแล ้ว ด ้วยลมหายใจทีห ่ นักหน่วง
และมือทีส ั่ ของเขา เขา(เอือ
่ น ่ ม)เอือ้ มไปที"่ โพชน ั่ " แต่เด็กสาวกํามือของเขาไว ้แน่น มือที่
ปราศจากพลังใดๆ ; เล็กและกําลังสน ั่ เมืด
่ ฮาจิเมะมองไปทีเ่ ธอ เธอเองก็จ ้องมองเขา สห ี น ้า
ของเธอปราศจากการแสดงอารมณ์ แต่ตาของเธอบอกความรู ้สก ึ ทีแ
่ ท ้จริง

ี งทีเ่ ล็กและสน
ด ้วยเสย ั่ เธอพูดอย่างชด
ั เจน

"...ขอบคุณ"
 เขาควรตอบกลับการขอบคุณของเธอด ้วยอารมณ์แบบไหน? ลึกเข ้าไปข ้างในหัวใจที่
ควรจะดําสนิทของเขายังคงมีแสงสว่างเล็กๆทีย
่ ังไม่จาง หายไป

จับมือซงึ่ กันและกันอย่างแนบแน่น , เวลาได ้ผ่านไปนานเท่าใดแล ้ว? จากความรู ้ของฮา

จิเมะ แวมไพร์ได ้สูญพันธุไ์ ปหลายร ้อยปี แล ้ว เขาจําได ้ว่าเขาได ้อ่านเกีย
่ วกับมันเมือ
่ ตอนทีเ่ ขา
ยังศกึ ษาประวัตศ
ิ าสตร์ของ โลกนี้

ถึงแม ้ว่า(ถึ)เธอจะพูดแต่สห ี น ้าเธอไม่เปลีย ่ นเลย หรือจะพูดได ้ว่า เธอได ้ลืมไปนานแล ้ว

ว่าจะพูดและแสดงสห ี น ้ากับคนอืน ้
่ อย่างไร เธอได ้ใชเวลาที น
่ านมากอยูใ่ นความมืดดเวยตัวเธอ
เองคนเดียว ถูกทรยศโดยคนทีเ่ ธอเชอ ื่ ใจ เด็กสาวทําได ้ดีมากแล ้วทีไ่ ม่บ ้าไปเสย
ี ก่อน อาจจะ
เป็ นเพราะความสามารถฟื้ นฟูอต ั โนมัตข ิ องเธอ อย่างไรก็ตาม มันอาจจะนับได ้ว่าเป็ นการทรมาน
แบบนึง เพราะว่ามันไม่อนุญาติให ้เธอกลายเป็ นบ ้า เธอต ้องรับรู ้ทุกสงิ่ ทุกอย่างและจํามันไว ้

สามารถทีจ
่ ะดืม
่ "โพชน ั่ "ได ้แล ้ว , รอยยิม
้ ทีบ
่ ด
ิ เบีย
้ วโผล่ขน
ึ้ มาบนหน ้าของเขาหลังจาก
นัน
้ เขากลับไปจับแขนทีอ ่ อ
่ นแอของเธอต่อ เธอตอบกลับด ้วยการจับด ้วยตัวเธอเอง

ื่ อะไร?"
"...คุณชอ

ี งกระซบ
เด็กสาวถามฮาจิเมะด ้วยเสย ิ ฮาจิเมะพึง่ จะนึกได ้ว่าพวกเขายังไม่ได ้แนะนํ า
ตัวเองกันเลย

"ฮาจิเมะ , นากุโมะ ฮาจิเมะ , เธอละ?"

เธอพึมพําว่า "ฮาจิเมะ" ซาํ้ ไปซาํ้ มา เหมือนกับว่าเธอจะสลักคํานีไ

้ ว ้ในจิตใจของเธอ
เหมือนกับเป็ นสงิ่ ทีส
่ ําคัญ เธอตอบกลับคําถามทีถ่ ามด ้วยคําถาม

ื่ , ตัง้ ให ้ฉั น"

"...ชอ

ื่ ตัวเองไปแล ้ว"
"เอ? หมายความว่ายังไงทีใ่ ห ้ตัง้ ให ้เธอ? อย่าบอกนะว่าเธอลืมชอ

ฮาจิเมะถามเธอ(เป้ )เป็ นเพราะการจองจําทีย

่ าวนานหรือเปล่า แต่เธอตอบกลับด ้วยการ
สา่ ยหัว

"ฉันไม่ต ้องการชอ ื่ เก่าอีกต่อไป ชอ ื่ ทีฮ

่ าจิเมะตัง้ ให ้ดีกว่า"
"...ฮา่ , ถึงแม ้เธอจะพูดแบบนัน ้ "

เป็ นไปได ้อย่างสูงว่าเธอได ้เจอสงิ่ เดียวกันกับทีฮ่ าจิเมะ(เปลีย

้ น)เปลีย
่ น ตัวเอง โยนตัวตน
เก่าทิง้ ; มีชวี ต
ิ ใหม่ด ้วยคุณค่าแบบใหม่ ฮาจิเมะ(เปลีย ้ น)เปลีย่ นแปลงจาก ความเจ็บปวด ,
ความหิว , และความโกรธ เธอต ้องการเปลีย ่ นตัวเองด ้วยความตัง้ ใจของเธอ ขัน ้ แรกนั่นคือการ
ื่ ใหม่
ได ้ชอ

""ยูเอะ"เป็ นอย่างไร? ผมไม่คอ ็ สด

่ ยมีเซน ์ ้านการตัง้ ชอ
ื่ เท่าไหร่ ถ ้าเธอต ้องการชอ
ื่ อืน
่ ..."
 "ยูเอะ?...ยูเอะ...ยูเอะ"
"อา, ผมไม่ได ้หมายถึงยูเอะใน[โรมันจิ] จากบ ้านเกิดของผม ชอ ื่ นัน
้ หมายถึง "พระจันทร์"
ตอนทีผ ่ มเข ้ามาในห ้องครัง้ แรกนัน้ ผมคิดว่าดวงตาคู(่ ฟู่ )นัน
้ ทีส ่ งแสงออกมาจากผมของเธอ
่ อ
นัน
้ ดูเหมือนกับพระ จันทร์ทล ี่ อยอยูใ่ นตอนกลางคืน...เป็ นอย่างไร?"

เด็กสาวตกใจกับการตอบรับของเขาและกระพริบตาของเธอ อย่างทีค
่ าดไว ้ , หน ้าของ
่ งประกายด ้วยความสุข
เธอยังคงไร ้อารมณ์แต่ตาของเธอสอ

"ใช ่ , ตัง้ แต่นเี้ ป็ นต ้นไป ฉันคือยูเอะ ขอบคุณ"

"โอ , สําหรับในตอนนี.้ .."
"!?"

ยูเอะปลดมือทีพ
่ วกเขาจับกันไว ้และมองไปทีฮ
่ าจิเมะ เขาเริม
่ ทีจ ื้ คลุมออกและ
่ ะถอดเสอ
ยืน
่ ให ้เธอ

่ ไ
"ใสน ี่ ว ้ เธอไม่สามารถทีจ
่ ะเปลือยตลอดกาล"

ยูเอะรับเสอื้ คลุมอย่างไม่รู ้ตัวในขณะทีเ่ ธอมองสภาพของเธอ เธอในตอนนีต ้ วั เปลือยเปล่า

สว่ นสาํ คัญทัง้ หมดของเธอเปิ ดเผยออกมาทัง้ หมด เสอ ื้ คลุมของฮาจิเมะพันรอบตัวของเธออย่าง
รวดเร็ว ขณะทีเ่ ธอมีสห ี น ้าทีแ
่ ดงจัด (ยู ้)ยูเอะมองไปทีฮ่ าจิเมะและพึมพําว่า

"ฮาจิเมะเป็ นคนลามก"
"..."

ฮาจิเมะเลือกทีจ ่ ะเงียบ เพราะว่าไม่วา่ จะพูดอะไรก็ตามมันจะทําให ้แย่ลง เสอ ื้ คลุมถูก

่ ย่างร่าเริง เธอสูงเพียงแค่ 140cm ดังนัน
ยูเอะใสอ ื้ คลุมจึงมีขนาดใหญ่กว่าเธอ มือของเธอ
้ เสอ
ถือขอบของเสอ ื้ คลุมด ้วยสหี น ้าทีด ี น ้าของเธอ
่ ใี จบนสห

ในระหว่างชว่ งนัน
้ ฮาจิเมะได ้ดืม
่ "โพชน ั่ "ของเขา กําลังกายของเขากลับคืนมาและสมอง
ของเขนทํางานอีกครัง้ ด ้วยการใช ้ "รับรู ้"...ตัวเขาแข็งทือ
่ เขาสม ั ผัสได ้ถึงปี ศาจทีน
่ ่ากลัวมากใน
พืน
้ ทีน
่ ี้

สถานทีค
่ อ
ื ...ข ้างบนหัว!

เมือ
่ ฮาจิเมะรับรู ้ได ้ถึงมัน นั่นเป็ นตอนทีม
่ น
ั ร่วงลงมาจากหลังคา ด ้วยความพยายามทัง้ หมด
้ และใช ้ "ก ้าวพริบตา" หลังจากที(่ ที)่ เขาเคลือ
เขาอุ ้มยูเอะขึน ่ นไหวเสร็จสน ิ้ เขามองกลับไปทีๆ่
เขาเคยอยู่ เสย ี งดังตุ ้บมาจากบริเวณทีเ่ ขาเคยอยูแ ่ ละมองเห็นว่ามันคืออะไร

ั ว์ปีศาจทีม
สต ี วามยาว 5เมตร มันมี 4แขนทีใ่ หญ่-ยาว-คล ้ายกรรไกร และ8ขาสง่ เสย
่ ค ี ง
กรอบแกรบไปมา เข็มแหลมแสดงออกมาจากหางของมันสองหาง สกอร์เปี้ ยนคือสงิ่ ที่
เปรียบเทียบกับมันได ้ดีทส ุ สําหรับทัง้ สองหางของมันนัน
ี่ ด ้ มัน(จั)จะเป็ นการฉลาดกว่าทีจ
่ ะเดา
ว่ามันมีพษ ึ ว่าเมือ
ิ ฮาจิเมะรู ้สก ่ เทียบกับปี ศาจตัวอืน
่ ทีเ่ ขาเจอมานัน้ มันแข็งแกร่งกว่าอย่างเห็น
ั
ได ้ชด
 เหงือ
่ ไหลออกมาบนหน ้าผากของเขา ตอนทีเ่ ข ้าห ้องนีก ้ อ
่ นหน ้านี้ พลังเต็มทีข ่ องการ
"รับรู ้" ไม่สามารถตรวจจับได ้เลยแต่ตอนนีม ้ น
ั ร ้องเตือนอย่างบ ้าคลัง่ นีแ
่ ปลได ้ว่าปี ศาจทีเ่ หมือน
สกอร์เปี้ ยนนีถ ้ ก
ู ปล่อยออกมาหลังจากเขาปลดปล่อย ยูเอะออกจากผนึก วิธส ี ด
ุ ท ้ายเพือ่ ไม่ให ้
เธอหลบหนี ถ ้าเขาทิง้ ยูเอะไว ้เป็ นไปได ้ว่าเขาจะหลบหนีได ้

เขาจ ้องมองไปทีเ่ ด็กสาวในแขนของเขา เธอมองฮาจิเมะอย่างตัง้ อกตัง้ ใจและไม่สนใจ

สกอร์เปี้ ยน ตาของเธอนัน้ เหมือนกับผิวของนํ้ าทีส
่ งบนิง่ ; การตกลงใจของเธอเอง ดวงตาที่
ึ ของเธอด ้วยความหมาย ยูเอะได ้มอบชะตาของเธอแก่ฮาจิเมะแล ้ว
แสดงถึงความรู ้สก

ในวินาทีทด ี่ วงตาทัง้ สองเจอกัน มุมฝี ปากของเขายกขึน ้ และรอยยิม ้ ทีไ่ ร ้ความกลัวได ้

โผล่ขน
ึ้ มาอีกครัง้ ฮาจิเมะ , คนทีไ่ ม่สนใจเกีย่ วกับคนอืน ่ , รู ้สกึ สงสารยูเอะ แสงนัน ้ ยังคงอยูใ่ น
หัวใจทีเ่ กือบแตกสลายของเขา สําหรับเด็กสาวทีถ ่ ก
ู ทรยศนี้ เขาขอมอบตัวเองให ้ ถ ้าเขาไม่
สามารถตอบกลับคําขอร ้องของเธอ เขาไม่ใชผ ่ ู ้ชายอีกต่อไป

"มาเลย! พยายามมาฆ่าผมถ ้าคุณทําได ้"

ฮาจิเมะหยิบโพชน ั่ ขึน
้ มาอย่างรวดเร็วจากถุงของเขา เขากอดเธอไว ้และป้ อนบางสว่ น
ของมันให ้ยูเอะทีเ่ กาะอยูบ่ นบ่าของเขา

"อู(มึ)มุ!"

ั ดิสท
นํ้ าศก ิ ธิไ์ หลผ่านร่างกายเธอจากทีเ่ ก็บขนาดหลอดทดลอง ตาของเธอ(ป็ )เต็มไป
ด ้วยนํ้ าตาจากการทีถ ่ ก
ู บบังคับให ้ดืม
่ สารประหลาด แต่ประหลาดใจเมือ
่ พลังกายของเธอนัน
้ ฟื้ น
คืน

ฮาจิเมะเคลือ่ นย ้ายยูเอะจากบ่าของเขาไปทีห่ ลังด ้วยมือของเขา ขาของเธอยังคงอ่อนแอ

ั จะฟื้ นคืนในไม่ชา้ เขาไม่ต ้องการต่อสูในขณะที
แต่มน ้ ต่ ้องปกป้ องเธอ

"จับให ้แน่น! ยูเอะ"

ร่างกายของเธอยังคงห่างไกลทีจ ้ งทีก
่ ะฟื้ นคืนเต็มที่ แต่เธอใชพลั ่ ลับคืนมาเกาะร่างกาย
ของฮาจิเมะไว ้แน่นด ้วยแขนของเธอ

สกอร์เปี้ ยนเริม ่ ะสง่ เสย

่ ทีจ ี งใน(ข ้)ขณะทีม ึ ถึงยูเอะทีเ่ กาะหลัง
่ งุ่ หน ้าเข ้าหาพวกเขา รู ้สก
ของเขา , เขาประกาศด ้วยรอยยิม ้ ทีก
่ ล ้าหาญ

"ถ ้าแกจะมาขวางทางผม...ผมจะฆ่าและกลืนกินแก"

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 16 ปี ศาจแห่งห้องผนึก

ของเหลวสม ี ว่ งพุง่ ออกมาจากเข็มบนหางของสกอร์ เปี้ ยน ฮาจิเมะโดดไปด ้านข ้างทันทีทันใด

บนพืน
้ เริม
่ ทีจ
่ ะละลายเมือ ี ว่ งกระจายบนพืน
่ ของเหลวสม ้ ดูเหมือน(น่)ว่ามันจะเป็ นกรด

หลังจากทีเ่ ขามองไปรอบๆและยืนยันรอบข ้างของเขาแล ้ว ฮาจิเมะยิงดอนเนอร์

ออกมา

ปั ง!

ดอนเนอร์ถก
ู ยิงด ้วยพลังเต็มที่ กระสุนวิง่ ด ้วยความเร็ว 3.9กม.ต่อวินาทีชนเข ้ากับหัว
ของสกอร์เปี้ ยนและระเบิดออก คนทีอ ่ ยูห
่ ลังของเขานัน ้ ตกใจ เธอไม่เคยเห็นอาวุธแบบนีม ้ าก่อน
; อาวุธทีโ่ จมตีในพริบตา มันไม่มแ ี ม ้แต่เค ้าลางของเวทมนตร์ ไฟฟ้ าสถิตย์เล็กน ้อยรู ้กได ้จาก
แขนขวาของเขาแต่ไม่มก ี ารร่ายเวทหรือรูปแบบ เวทมนตร์ ยูเอะสงั เกตุได ้ว่าฮาจิเมะนัน ้
เหมือนกับเธอ เขาสามารถทีจ ่ ะควบคุมเวทมนตร์โดยตรง เหมือนกับเธอและด ้วยวิธใี ดก็ตามเขา
ได ้มาอยูใ่ นนรกแห่งนี้ เธอไม่มน ั่ ใจว่าด ้วยสาเหตุนห ี้ รือเปล่า แต่เธอหันไปมองสกอร์เปี้ ยนและ
ฮาจิเมะ

ฮาจิเมะวิง่ ไปรอบๆอย่างต่อเนือ
่ งด ้วย "เดินบนอากาศ" บนหน ้าของเขานัน ้ แสดงสห ี น ้า
เคร่งขรึมทีเ่ ขาไม่เคยทํามาก่อน ด ้วยการใช ้ "รับรู ้" และ "รับรู ้เวทมนตร์" เขาสงั เกตุได ้ว่าสกอร์
เปี้ ยนนัน
้ ไม่ขยับตัว

เพือ
่ พิสจ
ู น์ให ้เขาเห็น เข็มทีอ
่ ยูบ
่ นหางอันหนึง่ เล็งไปทีฮ ่ าจิเมะ หางใหญ่ขน
ึ้ มาใน
ทันทีทน
ั ใดและเข็มถูกยิงออกมาด ้วยความเร็วสูง ในขณะทีฮ ่ าจิเมะกําลังจะหลบ เข็มได ้ระเบิด
กลางอากาศและกลายเป็ นกระสุนปราย(TL note : เผือ ่ จําชอ ื่ ภาษาไทยผิด(ขึ)ครับ กระสุนทีถ่ ก
ู
ยิงจากชอ็ ตกันครับ)

"คุ!"

ฮาจิเมะครางออกมาในขณะทีย ่ งิ ดอนเนอร์จนหมด เตะกวาดด ้วย "ลูกเตะ(น่)ทรงพลัง"

และสบ ั ด ้วย "กงเล็บลม" ถึงแม ้เขาจะถูกกดดัน เขาสามารถทีจ่ ะยิงจากดอนเนอร์ เขาโยนดอน
เนอร์ขน ึ้ ไปบนอากาศหลังจากยิงและโยนระเบิดจากถุงเก็บของ

และอีกครัง้ หนึง่ สกอร์เปี้ ยนทนต่อการยิงของดอนเนอร์ มันเตรียมตัวทีจ

่ ะปล่อยกรดและ
กระสุนปรายอีกครัง้ ก่อนทีม่ น
ั จะพร ้อม , ระเบิดเสเนผ่าศูนย์กลางประมาณ 8ซม. กลิง้ ไปใกล ้กับ
มันและระเบิดออก ระเบิดกระจายนํ้ ามันดินทีล ่ ก
ุ ไหม ้บนสกอร์เปี้ ยน

ฮาจิเมะเรียกมันว่า "ระเบิดเพลิง" สว่ นประกอบทีท ่ ําให ้เกิดการแผดเผาคือแร่ฟล

ุ แฮมที่
ฮาจิเมะเจอในชน ั ้ ทีม
่ ี นํ้ ามันดิน ด ้วยความสามารถทีจ
่ ะลุกไหม ้ที่ 3000องศาเซลเซย ี สและการ
จุดทีง่ า่ ย มันจึงเป็ นทางเลือกทีส ่ มบูรณ์แบบ
 "ระเบิดเพลิง" นัน้ ใกล ้จะดับลงเมือ
่ นํ้ า(มิ)มันดินนได ้เผาไหม ้หมด ควันได ้ลอยออกมา
จากสกอร์เปี้ ยนและดูเหมือนว่ามันจะได ้รับความเสย ี หาย แต่ก็ทําให ้มันโกรธเหมือนกัน

"คิฉาาาาาา!!"

้
ด ้วยการใชขาแปดขา มันพุง่ เข ้าหาด ้วยความดุร ้ายในขณะทีร่ ้องออกมา แขนสข ี่ ้างทีย
่ ด
ื
ออกมาเหมือนยิงปื นใหญ่และพุง่ เข ้าหาฮาจิเมะด ้วยความเร็ว เขาหลบแขนข ้างหนึง่ ด ้วย "ก ้าว
พริบตา" และเขาหลบข ้างอืน ่ ด ้วย "เดินบนอากาศ" แขนอันทีส ่ ามถูกกระแทกกลับด ้วย "ลูกเตะ
(ที)่ ทรงพลัง" เขาสูญเสย ี การทรงตัวและแขนอันทีส ี่ ําลังจะโดนเขา เขายิงดอนเนอร์ออกมา
่ ก
้
ทันทีและใชแรงของการยิ งทําให ้เขาสามารถทีจ ่ ะบิดตัวและ หลบพ ้นการโจมตี การขยับตัว
ทัง้ หมดนัน ้ กดดันยูเอะเป็ นอย่างมากแต่เธอสามารถทีจ ่ ะทนได ้

ขณะทีอ่ ยูบ
่ นอากาศ , เขาพุง่ ลงบนหลังของสกอร์เปี้ ยน ฮาจิเมะสามารถทีจ
่ ะทรงตัว
ตัวเองบนหลังสกอร์เปี้ ยนทีย
่ งั อารมณ์คก
ุ รุน ิ
่ และยิง ดอนเนอร์ในระยะประชด

เปรีย
้ ง!

ี งระเบิดทีน
เสย ่ ่ากลัวสะเทือนไปทัว่ พืน ้ ที่ และปี ศาจทีโ่ จมตีกระแทกลงไปบนพืน้
อย่างไรก็ตามมีเพียงเปลือกเท่านัน ้ ทีเ่ ป็ นรอยและไม่ได ้เสย ี หายมากนัก กัดฟั นของเขา , เขา
เตรียมทีจ่ ะใช ้ "กงเล็บลม" ด ้วยดอนเนอร์ เมือ ่ ทักษะของเขาชนเข ้ากับเกราะของสกอร์เปี้ ยน มัน
ี งคลิง้ ไม่มอ
มีแค่เสย ี าการบาดเจ็บแสดงให ้เห็น

ผิดหวัง , สกอร์เปี้ ยนเล็งหางของมันและยิงเข็มออกมา

ฮาจิเมะกระโดดออกในทันทีทน ั ใดด ้วยการบิดตัว เขายิงไปยังจุดทีเ่ ข็มถูกยิงออกมา

กระสุนโดนเข ้าทีห
่ างและทําให ้หางของมันสะบัด แต่ยังคงไม่มค
ี วามเสยี หายเพราะเปลือกด ้าน
นอก เขาขาดพลังทีจ ่ ะโจมตีแล ้ว

ี่ องมันเริม
แจนทัง้ สข ่ ทีจ
่ ะโจมตีฮาจิเมะทีล ่ อยอยูเ่ หมือนกับพายุ ในภาวะทีล ่ อ
่ แหลม ,
ฮาจิเมะกระโดดลงกลับหลังและโยน "ระเบิดเพลิง" ไปทีห ่ ลังของมัน และอีกครัง้ หนึง่ ทีน
่ ํ้ ามัน
ดินกระจายไปทัว่ สกอร์เปี้ ยน แต่มน ั ทําได ้แค่ถว่ งเวลาเท่านัน ้

ี งกรีดร ้องทีไ่ ม่คาดคิดดังขึน

ในตอนทีเ่ ขาคัดว่าควรจะทํายังไงดี , เสย ้ จากสกอร์เปี้ ยน

"เคีย
้ ยยยย!!"

ความเย็นยะเยือกไหลผ่านร่างกายของเขาและเขาพยายามทีจ ่ ะหลบหนีทันทีทน ั ใดด ้วย

"ก ้าวพริบตา" ;แต่มน
ั สายไป ถืน
้ ทีร่ อบๆเริม
่ เป็ นคลืน
่ และเศษเล็กๆนับไม่ถ ้วนพุง่ ออกมาจากพืน
้

"เวร!"

มันเป็ นการโจมตีทไี่ ม่ได ้ตัง้ ตัว ฮาจิเมะกําลังหลบหนีอย่างเข ้าตาจนไปบนอากาศ แต่เขา

บิดร่างกายของเขาเพือ ่ ป้ องกันยูเอะจากเศษเล็กๆทีพ ่ งุ่ เข ้ามา กระกระทํานีท ี การ
้ ําให ้เขาสูญเสย
 ่ ะหลบด ้วยการใช ้ ดอนเนอร์และ "ลูกเตะทรงพลัง" เมือ
ทรงตัว เขาสามารถทีจ ่ เขาหลบแล ้วมุม
สายตาของเขาเห็นสกอร์เปี้ ยนเตรียมตัวกรดของมันและกระสุน ปราย

หน ้าของฮาจิเมะแข็งทือ
่ เมือ่ มันเตรียมพร ้อมเสร็จสน ิ้ , สกอร์เปี้ ยนยิงอาวุธของมัน เขา
เกร็งตัวเอง ในสถานการณ์นี้ การหลบทัง้ สองคนนัน ้ เป็ นไปไม่ได ้ ฮาจิเมะกัดฟั น ด ้วยการใช ้
"เดินบนอากาศ" เขาสามารถทีจ ่ ะหลบกรดได ้ หลังจากนัน ้ อย่างรวดเร็วเขาเริม ่ ทีจ
่ ะปกป้ อง
้
ร่างกายของตัวเอง แขนซายไปที ห
่ วั ใจและแขนขวาไปทีห ้
่ น ้า ฮาจิเมะใชเวทตั วเองในการทําให ้
ร่างกายแข็งแกร่งขึน
้ ถึงขีดสุด หลังจากนัน ้ เข็มนับโหลได ้ทะลวงผ่านร่างกาย

"กาาาาา!!"

เขาหลบเลีย ่ งจากอาการบาดเจ็บรุนแรงในขณะทีก ่ รีดร ้อง ในเมือ

่ ยูเอะอยูข
่ ้างหลังของเขา
เขาตัดสน ิ ใจทีจ
่ ะรับเข็มและหยุดมันด ้วยร่างกาย ฮาจิเมะกระเด็นออกไปด ้วยแรงกระแทกและ
กลิง้ ไปบนพืน้ ขณะทีค ่ วามเจ็บปวดอย่างรุนแรงผ่านไปทัว่ ร่างกายของเขา ยูเอะลอยออกจาก
หลังของเขาด ้วยความ(ชอ ็ ก)ตกใจ

ในขณะทีเ่ ข็มนับโหลทะลุผา่ นร่างกายของเขา , ฮาจิเมะหยิบ "ระเบิดแสง" ออกมาและ

โยนไปทีส
่ กอร์เปี้ ยน ระเบิดโค ้งเป็ นวงกลมและระเบิดออกมาตรงหน ้าของตาสกอร์เปี้ ยน

"เคีย
้ ชาาา!!"

ตาบอดจากแสงทีว่ าบออกมาในพริบตา สกอร์เปี้ ยนถอยหลังตามสญ ั ชาติญาณ มันได ้

ติดตามการเคลือ ่ นไหวของฮาจิเมะตัง้ แต่เริม
่ แรก มันได ้ประเมินไว ้แล ้วว่าควรก ้าวแบบไหนและ
มันไม่ได ้ผิดพลาด

ฮาจิเมะดึงเข็มทีท
่ ม ั่ " ใกล ้กับฟั นคุดของเขา
ิ่ ร่างกายออกมาและกินเม็ด "โพชน

"กุ!"

เสยี งครางเล็ดลอดออกมาระหว่างฟั นทีก่ ด

ั ไว ้ ฮาจิเมะ(มิ)มองหายูเอะในขณะทีด
่ งึ เข็ม
ออกมา แต่ยเู อะพบเขาก่อนและเดินเข ้ามาหาเขา

"ฮาจิเมะ!"

ี น ้าทีไ่ ร ้ความรู ้สก

ยูเอะวิง่ เข ้าหาฮาจิเมะด ้วยคามกังวล สห ึ ของเธอนัน
้ หายไป ; เธอกําลังที่
จะร ้องไห ้ออกมา

ี่ ้างป้ องกัน
"ผมไม่เป็ นไร เกราะของมันแข็งเกินไป ผมนึกแผนการไม่ออกเลย...แขนทัง้ สข
ปากของมันและตา...กามิกาเซ?่ "

ไม่นกึ ถึงความกังวลของยูเอะ ฮาจิเมะยังคงครุน

่ คิดถึงสกอร์เปี้ ยน มองไปทีฮ
่ าจิเมะ , เธอ
เริม
่ ทีจ
่ ะร ้องไห ้
 "...ทําไม?"
"อา?"
"ทําไมคุณถึงไม่หนีไป?"

ถ ้าเขาทิง้ เธอไว ้ , เขาอาจจะหลบหนีได ้ ยูเอะหยิบหัวข ้อนีข

้ น
ึ้ มาเพราะว่าเธอรู ้ว่ามัน
เป็ นไปได ้ อย่างไรก็ตาม, ฮาจิเมะเพ่งด ้วยความประหลาดใจ

ั รูทแ
"พูดอะไรของเธอในตอนนี?้ เพียงแค่ศต ี่ ข็งแกร่งกว่าหน่อยโผล่มาเท่านัน
้ อย่ายอม
แพ ้ซ"ิ

เพือ ่ ะมีชวี ต
่ ทีจ ิ รอด , ฮาจิเมะยินดีทจ ี่ ะทําทุกอย่าง : หลอกลวง , โกหก , โจมตีอย่างไม่
ทันได ้ตัง้ ตัว , เล่นคดโกง และอะไรก็ตามทีท ่ ําให ้เขาชนะ ยกเว ้นเพียงแค่ตอนทีเ่ ขาต่อสูกั้ บหมี
้ เขาคิดง่ายๆว่าคุณสามารถเล่น "ตรงไปตรงมา" สูต่้ อไปจนถึงทีส
เท่านัน ่ ด
ุ ทีน
่ ไ ่ ถานที่
ี่ ม่ใชส
สําหรับความคิดทีซ ่ อ ื่ ตรง ทีน
่ ไี่ ม่มค ึ ผิด คุณต ้องมีชวี ต
ี วามรู ้สก ิ แบบนี้

แต่เขาจะไม่อนุญาติให ้ตัวเองกลายเป็ นคนไร ้หัวใจ เขายังคงรู ้ว่าอะไรถูกอะไรผิด ,

มนุษยธรรมและความยุตธิ รรม เหตุผลทีเ่ ขาจําเหล่านีไ ้ ด ้และได ้มันคืนเพราะว่ายูเอะ และนั่นคือ
เหตุผลว่าทําไม , เขาไม่มท ี างเลือกนอกจากชว่ ยเธอ เธอได ้มอบความไว ้ใจของเธอให ้เขา ใน
วินาทีทเี่ ขารับมัน เขาไม่สามารถกลายเป็ นคนไร ้หัวใจได ้อีกต่อไป

่ กันกับทีเ่ ธอเข ้าใจมากกว่าทีเ่ ขาพูด และเธอกอดเขา

ยูเอะพยักหน ้าให ้เขาเชน

"ฮ-เฮ ้ , เกิดอะไรขึน
้ ?"

ี้ ม่ใชเ่ วลาทีเ่ หมาะสม เธอกําลังทําอะไร? สกอร์เปี้ ยนกําลังจะฟื้ นฟูเร็วๆนี้

สถานการณ์นไ
บาดแผลของเขาได ้รักษาแล ้ว เขาต ้องการการเตรียมตัวเพือ ่ ให ้พร ้อมกับการต่อสู ้ ยูเอะไม่สนใจ
สงิ่ นัน
้ และวางมือของเธอไปทีค ่ อของเขา

ื่ ฉัน"
"ฮาจิเมะ , ได ้โปรดเชอ

ยูเอะจูบไปทีค
่ อของฮาจิเมะหลังจากทีเ่ ธอพูด

"สุ!?"

ไม่ , ไม่ใชก ่ ารจูบ เขาถูกกัด ฮาจิเมะรู ้สกึ ถึงความเจ็บทีค ึ ทีไ่ ม่สบาย

่ อ มันเป็ นความรู ้สก
ในขณะทีเ่ ขารู ้สก ึ ว่าพลังของเขาถูกดึงออกไป ด ้วยความรู ้สก ึ นัน
้ เขาพยายามทีจ ่ ะเขย่าให ้เป็ น
อิสระ แต่เขาจําได ้ว่ายูเอะได ้แนะนํ าตนเองว่าเธอเป็ นแวมไพร์ เธอกําลังดูดเลือดของเขา พูดว่า
"ได ้โปรดเชอ ื่ ฉัน" ในขณะทีแ ่ วมไพร์ดด
ู เลือดนัน ้ น่ากลัว , ถึงแม ้เขาจะไม่ชอบแต่เขาไม่สามารถ
ทีจ
่ ะวิง่ หนีและบ่นเกีย ่ วกับมัน

ฮาจิเมะแสดงรอยยิม ้ ทีบ
่ ด
ิ เบีย ้ และชว่ ยยูเอะด ้วยการกอดเธอ สก
้ วขึน ั ครูห
่ นึง่ , ยูเอะตัว
ั่ ขึน
สน ้ แต่ไม่นานหลังจากนัน
้ เธอฝั งหน ้าเข ้าไปทีต ่ ้นคอของเขาและ กอดกลับแน่นกว่าเดิม มัน
อาจจะเป็ นจินตนาการของเขาแต่เขาคิดว่าเธอดีใจ
 "เคีย
้ ชา!!"

เสยี งคํารามของสกอร์เปี้ ยนดังไปทัว่ มันได ้ฟื้ นคืนจาก "ระเบิดแสง" พืน ้ ทีเ่ ป็ นคลืน
่
ตัง้ ขึน
้ มาอีกครัง้ ; ดูเหมือนว่ามันจะรู ้ว่าพวกเขาอยูท
่ ไี่ หน อาจจะเป็ นไปได ้านีค
่ อื เวทพิเศษของ
มัน , ทักษะทีท ่ ําให ้มันควบคุมพืน้ ทีร่ อบๆได ้

"แต่นั่นมันจุดเด่นของผม"

ฮาจิเมะวางแขนขวาไว ้บนพืน
้ และแปรรูป กําแพงหินสูงสามเมตรตัง้ ขึน
้ ล ้อมรอบยูเอะ
และฮาจิเมะ

(เข็ม)สะเก็ดเล็กๆทรงกรวยพุง่ เข ้าหาฮาจิเมะรอบทิศทางแต่กําแพงทีป ่ ้ องกันเขา หยุด

มันไว ้ ทุกๆครัง้ ทีส
่ ะเก็ดชนเข ้ากับกําแพงมันพังทลายลง , แต่หลังจากนัน ้ ไม่นานฮาจิเมะสร ้าง
อันใหม่เพือ่ ทดแทนของเก่า เมือ ่ เทียบขนาดและพลังแล ้ว , สกอร์เปี้ ยนทําได ้ดีกว่าฮาจิเมะ แต่
ว่า , ฮาจิเมะเร็วกว่าสกอร์เปี้ ยน ดูเหมือน(น่)ว่าสามเมตรจะเป็ นระยะทีจ ่ ํากัดของ(มั)เขา หนาม
นัน
้ ไม่สามารถบินได ้ ดังนัน ้ มันจึงทําหน ้าทีเ่ ป็ นการป้ องกันฮาจิเมะ

ฮาจิเมะพุง่ สมาธิไปทีก ่ ารป้ องกันด ้วยการแปรรูป และยูเอะปล่อยปากของเธอออกจาก

คอของเขาในทีส ่ ดุ เธอเลียริมฝี ปากด ้วยสห ี น ้าทีเ่ พ ้อ ฮาจิเมะรู ้สกึ หลงใหลถึงแม ้ว่าเธอจะมี
รูปร่างเหมือนเด็ก ผิวของเธอทีด ่ ซ ี เซย
ู ด ี วได ้หายไปอย่างสน ิ้ เชงิ และตอนนีผ
้ วิ ของเธอนัน ้ เป็ นมัน
วาวคล ้ายกับเครือ่ งกระเบือ
้ งสขี าว สส ี น
ั ได ้กลับคืนแก ้มของเธอและมันดูเหมือนสแ ี ดงกุหลาบที่
เหมือนฝั น ตาสแี ดงเข ้มสอ ่ งประกายแสงทีอ ่ บอุน
่ ออกมา แขนทีเ่ ล็กของเธอสม ั ผัสแก ้มของฮาจิ
เมะด ้วยความรัก

"...ขอบคุณสาํ หรับอาหาร"

เธอค่อยๆยกมือขึน
้ ไปทีส
่ กอร์เปี้ ยน

คําหนึง่ ได ้ถูกพึมพําออกมา

"ท ้องฟ้ าทีไ่ ร ้เมฆ"

ี ้ าขาวเสนผ่
เสาไฟสฟ ้ าศูนย์กลาง 6-7เมตรโผล่ขน
ึ้ มาบนหัวของสกอร์เปี้ ยน

แค่อยูใ่ กล ้ๆมันก็ทําไห ้สกอร์เปี้ ยนกรีดร ้องออกมาเหมือนกับมันถูกเผาและถอย หนี แต่

ว่า , องค์หญิงแวมไพร์แห่งนรกไม่อนุญาติให ้มันทําเชน ่ นัน
้ นิว้ ทีส
่ วยงามยืน
่ ออกมาอย่าง
นุ่มนวลเหมือนกับไม ้ของวิทยากร เสาไฟทําตามคําสงั่ ของผู ้ควบคุมโดยไม่ผด ิ พลาด มันไล่ตาม
สกอร์เปี้ ยนทีก
่ ําลังหลบหนี หลังจากนัน ้ ...โดนเข ้าตรงๆ

"กู-อูกอีเยีย
้ ยยยย!"

ี งกรีดร ้องทีไ่ ม่เคยได ้ยินมาก่อนดังออกมาจากสกอร์เปี้ ยน เสย

เสย ี งกรีดร ้องเต็มไปด ้วย
ความทรมาน เสาไฟระเบิดออกเป็ นแสงวาบและทุกๆอย่างถูกแสงของมันกลบไป ฮาจิเมะมอง
ไปทีเ่ วทอันสูงสง่ ด ้วยความทึง่ สุดขีดในขณะทีเ่ ขาป้ องกันตาของเขา ด ้วย(มือ)แขน

หลังจากนัน ้ ไม่นาน , ไฟได ้หายไปและเวทมนตร์ได ้เสร็จสน ิ้ ทีต

่ รงกลางนัน้ มีสกอร์
เปี้ ยนทีท
่ ําท่าเจ็บปวดด ้วยการที(่ ผิว)เปลือกนอกของมัน ละลายจากไฟ เปลือกนอกทีไ่ ม่ละลาย
แม ้แต่ทอ ี่ ณ
ุ หภูม ิ 3000องศาเซลเซย ี ส เปลือกอันเดียวกันไม่ไม่แม ้แต่จะแตกเมือ ่ ถูกยิงจากเรล
กัน เขา(คื)ควรชน ื่ ชมยูเอะทีล
่ ้มปี ศาจระดับนีไ ้ ด ้อย่างง่ายดายไหม? หรือเขาควรชมความอึดของ
สกอร์เปี้ ยนที(่ ก่)รับพลังโจมตีระดับนีแ ้ ล ้วยังคงมี ชวี ติ อยู?่ เขาเลือกไม่ถก ู เลย

ี งทีด
ฮาจิเมะได ้ยินเสย ่ งึ เขากลับมาจากภาพทีน
่ ่าทึง่ ยูเอะนั่งลงในขณะทีห
่ อบหายใจ
้
อย่างรุนแรง ดูเหมือนว่าเธอจะใชเวทไปหมด(แล่ )แล ้ว

"ยูเอะ , เธอยังสบายดีไหม?"
"...เหนือ่ ย...สุดๆ"
"ฮา่ ๆ เธอควรจะเป็ นอย่าง(งั)งัน
้ เธอชว่ ยพวกเราไว ้ ผมจะจัดการทีเ่ หลือเอง พักก่อน"
"ไปเลย"

ฮาจิเมะเขย่ามือของเขาและใช ้ "ก ้าวพริบตา" เพือ

่ ร่นระยะทาง สกอร์เปี้ ยนยังมีชวี ต
ิ อยูใ่ น
ขณะทีเ่ ปลือกนอกได ้ละลายไปแล ้ว , มันคํารามด ้วยความโกรธ , และเล็งกระสุนปรายไปทีฮ ่ าจิ
เมะทีพ
่ งุ่ เข ้ามา

"ระเบิดแสง" ถูกโยนอย่างรวดเร็วโดยฮาจิเมะ เขายิงกระสุนจากดอนเนอร์กอ ่ นทีเ่ ข็มจะ

ถูกปล่อยออกมา "ระเบิดแสง"ถูกยิงโดยกระสุนทีไ่ ม่ได ้ถูกเร่งด ้วยแรงแม่เหล็กไฟฟ้ า , และ
ระเบิดขึน
้ คุ ้นเคยกับสถานการณ์นี้ , สกอร์เปี้ ยนค ้นหาฮาจิเมะในพืน
้ ทีท
่ เี่ ต็มไปด ้วยแสง

ไม่วา่ มันจะมองหาไปมากเท่าไหร่กต
็ าม , มันไม่สามารถหาฮาจิเมะพบ สกอร์เปี้ ยนงุนงง
กับการทีไ่ ม่พบตัวตนของฮาจิเมะ ในตอนนัน
้ เองฮาจิเมะร่อนลงหลังของมัน

"คิชวั ร์?"

เสยี งทีป
่ ระหลาดใจดังขึน ั ว่าตัวตนทีห
้ จากสกอร์เปี้ ยน มันสงสย ่ ายไปอยูด่ ๆี โผล่ขน ึ้ มาบน
หลังของมันได ้อย่างไร เมือ
่ "ระเบิดแสง" ระเบิดออก ฮาจิเมะใชทั ้ กษะ "ซอ
่ นตัวตน" เพือ ่ ตัด
ตัวตนของเขาและไปยังหลังของสกอร์เปี้ ยน

ฮาจิเมะถูกเผาเล็กน ้อยเนือ ่ งจากเปลือกนอกของสกอร์เปี้ ยนยังคงแดงร ้อน เขาไม่ได ้

สนใจในสงิ่ นัน ้ ดอนเนอร์ถก ู กดไปทีบ ่ ริเวณทีเ่ ปลือกบางและยิงจนหมดรัง ความต ้านทานเกราะ
ทีม
่ อ
ี ยูป
่ กตินัน
้ (น ้)ได ้หายไปแล ้ว ปฏิกริ ยิ าตอบกลับสําหรับการถูกยิงด ้วยเรลกันในระยะประชด
ิ
คือ การทีเ่ กราะสมบูรณ์แบบนัน ้ แตกละเอียด

สกอร์เปี้ ยนฟาดด ้วยฟางทัง้ (ส)ิ สองของมันโดยไม่สนใจว่าจะโดนตัวมันเองหรือไม่ แต่ฮา

จิเมะเคลือ
่ นไหวเร็วกว่ามัน

"ผมยังคงกินคุณ"
 ฮาจิเมะหยิบระเบิดออกมาจากกระเป๋ าเล็กและบังคับมันลงรูทเี่ ขาสร ้างขึน ้ ด ้วย ดอนเนอร์
แทงแขนของเขาไปทีร่ เู ขาทิง้ ของขวัญงานเลีย ั ว์ตวั นี้ การทําเชน
้ งให ้สต ่ นีท
้ ําให ้แขนของเขาถูก
เผาแต่เขาไม่สนใจ

ก่อนทีเ่ ขาจะถูกโจมตีโดยสกอร์เปี้ ยน เขาเคลือ

่ นย ้ายออกมาด ้วย "ก ้าวในพริบตา" สกอร์
เปี้ ยนหันไปทางฮาจิเมะ(อีกครัง้ )เพือ
่ โจมตีอก
ี ครัง้

อย่างไรก็ตาม เวลาของมันหมดลงแล ้ว

โกบา!

ี งทีเ่ หมือนถูกอุดเอาไว ้ระเบิดผ่านพืน

เสย ้ ทีต ั่ ไปมา
่ า่ งๆและในเวลาเดียวกันสกอร์ เปี้ ยนสน
ฮาจิเมะและสกอร์เปี้ ยนจ ้องหน ้าซงึ่ กันและกันโดยไม่ขยับเขยือ ้ น และความเงียบระหว่างพวก
เขายังคงดําเนินต่อไป

้ สกอร์เปี้ ยนเริม
อย่างชาๆ ่ ทีจ
่ ะเอียงลง มันล ้มลงบนพืน ี งดังตุ ้บ
้ ด ้วยเสย

ฮาจิเมะเข ้าหาสกอร์เปี้ ยนทีไ่ ม่ขยับเขยือ้ น เขาวางดอนเนอร์ไปทีป ่ ากของมันและยิงอีก

สามครัง้ เพือ
่ ให ้มัน
่ ใจ ; เมือ
่ เขาพอใจแล ้วเขาผงกหัวให ้ตัวเอง เป็ นทีแ
่ น่นนอนว่ามันตายแล ้ว นี่
คือนโยบายทีเ่ ขาตัง้ ขึน ้ ในเวลานี้

ี น ้าทีไ่ ร ้อารมณ์แต่ตาของเธอนัน
มองกลับไป เห็นยูเอะนั่งลงและจ ้องมองฮาจิเมะด ้วยสห ้
แสดงถึงความสุข เขาไม่รู ้ว่าการเดินทางผ่านดันเจีย้ นนัน
้ จะจบเมือ่ ไหร่ แต่ดเู หมือนว่าเขาจะได ้
คูห
่ ท
ู ไี่ ว ้ใจได ้แล ้ว

กล่องแพนโดร่านัน ้ ถูกพูดถึงว่าบรรจุไว ้ด ้วยภัยพิบต

ั แ
ิ ละความหวังหยิบมือ หนึง่ ชดั เจนว่า
, คําอุปมาทีเ่ ขาพูดถึงก่อนทีจ่ ะเข ้าห ้องนัน
้ จะเป็ นความจริง ฮาจิเมะเดินไปทีย
่ เู อะในขณะทีเ่ ขา
คิดในสงิ่ นี้

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 17 พูดคุยสบายๆ

ฮาจิเมะได ้นํ าวัสดุและเนือ้ จากสกอร์เปี้ ยนและ ไซคลอปกลับสูฐ ่ านของเขา เขายกชน ิ้ ใหญ่ด ้วย
ความพยายาม เมือ ่ ยูเอะทีอ ่ อ่ นแรงได ้ดืม
่ เลือดฮาจิเมะอีกครัง้ , เธอฟื้ นคืนในพริบตาและร่างกาย
ของเธอได ้แสดงถึงพลังทีย ่ อดเยีย
่ มออกมาในขณะ ทีเ่ ธอได ้พลังเหนือมนุษย์กลับคืนมา ทัง้
สองคนสามารถทีจ ่ ะนํ าสงิ่ ของกลับฐาน

่ ะใชห้ ้องปิ ดผนึก แต่เมือ

พวกเขาควรทีจ ่ ถูกเสนอะแนะยูเอะได ้ปฎิเสธอย่างแน่วแน่ซงึ่
ไม่น่าประหลาดใจ มันเป็ นธรรมชาติทจ ี่ ะ(กี)เกลียดสถานทีท ่ ค
ี่ ณ
ุ ผนึกไว ้เป็ นเวลานาน เมือ
่ เขา
เติม(ส)ี เสบียงพวกเขาไม่สามารถทีจ ่ ะขยับไปไหนได ้ ดังนัน ้ ยิง่ ออกไปเร็วมากเท่าไหร่ยงิ่ ดีตอ่
สุขภาพจิตใจของเธอเท่านัน ้ ในตอนนี้ พวกเขากําลังคุยกันในขณะทีเ่ ติมเสบียง

"ดังนัน
้ ...สรุปแล ้วยูเอะอายุอย่างน ้อย300ปี ?"
"...ไร ้มารยาท"

ยูเอะมองฮาจิเมะด ้วยสายตาทีเ่ ต็มไปด ้วยตําหนิตเิ ตียน การพูดถึงอายุดเู หมือนจะเป็ น

สงิ่ ต ้องห ้ามสาํ หรับผู ้หญิงทุกคนไม่วา่ โลกไหนก็ ตาม

จากความทรงจําของเขา ฮาจิเมะจําได ้ว่าเผ่าแวมไพร์ได ้สูญสน ิ้ ไปหลังจากสงครามครัง้

ยิง่ ใหญ่ 300ปี ทแ
ี่ ล ้ว ยูเอะอาจจะไม่รู ้อายุตวั เองทีแ
่ ท ้จริงเพราะว่าไม่สามารถรับรู ้เวลาได ้ในห ้อง
มืด มันไม่น่าแปลกใจถ ้าเธอไม่รู ้ว่าผ่านมานานแค่ไหนแล ้วเพราะว่าถูกผนึก เธอถูกผนึกตอนที่
เธออายุ 20ปี นีทํา(ห่)ให ้เธออายุมากกว่า300ปี เล็กน ้อย

"แวมไพร์อายุยน ื แบบนีห
้ รือเปล่า?"
"ฉั นพิเศษกว่าคนอืน
่ "การฟื้ นฟู" ป้ องกันอายุมากขึน
้ "

ตอนทีอ่ ายุ12ปี การควบคุมเวทมนตร์โดยตรวและ "ฟื้ นฟูอต ั โนมัต"ิ ของเธอได ้ตืน ่ ขึน

้
และทําให ้เธอหยุดการเติบโต เผ่าแวมไพร์มอ ี ายุยนื ยาวกว่าเผ่าพันธุอ ์ น
ื่ เพราะว่าโดยปกติแล ้ว
พวกเขาดืม่ เลือด แต่ยังคงไม่เกิน200ปี อายุขย ั เฉลีย
่ ของ(มั)มนุษย์อยูท ่ ี่ 70ปี ปี ศาจประมาณ
120ปี สําหรับกึง่ มุนษย์นัน
้ ขึน
้ อยูก
่ บ
ั เผ่า เอลฟ์ สามารถทีจ ่ ะอยูไ
่ ด ้หลายร ้อยปี

ยูเอะจัดได ้ว่าแข็งแกร่งทีส
่ ด
ุ ในเวลาไม่กป ี่ ี หลังจากทีพ
่ ลังบรรพบุรษ ุ ของเธอ ได ้ตืน
่ ขึน
้
ตอนทีอ ่ ายุ 17ปี เธอเหมาะสมกับบัลลังก์ เวททีล ่ ะลายเปลือกของสกอร์เปี้ ยนถูกยิงในพริบตา
เธอยังมีรา่ งกายทีใ่ กล ้เคียงอมตะ ถึงจุดทีว่ า่ เธอถูกเรียกเป็ น "พระเจ ้า" (หีอ)หรือ "อสุรกาย
(ปี ศาจ)" ยูเอะพูดว่าเป็ นอย่างหลัง ลุงของเธอหน ้ามืดตามัวไปกับความโลภ , กระจายข่าวลือ
ไปรอบๆเพือ ่ ให ้มองเธอว่าเหมือนอสุรกาย พวกเขาพยายามทีจ ่ ะฆ่าเธอด ้วยเหตุผลที่ "เทียง
ธรรม" แต่ "ฟื้ นฟูอต ั โนมัต"ิ ของเธอนัน้ ไม่อนุญาติให ้เธอตาย

ในตอนนัน ้ เองพวกเขาเลยเลือกทีจ ่ ะผนึกเธอ เธอนัน้ ตกใจกับการทรยศอย่างทันทีทน ั ใด

สบั สนมากจนทําให ้เธอไม่ตอ ่ ต ้านและพวกเขาได ้วางผนึกไว ้บนตัวเธอ เธอได ้สติกลับคืนมาเมือ ่
เธออยูใ่ นห ้องทีถ
่ กู ปิ ดผนึก และนั่นเป็ นสาเหตุวา่ ทําไมเธอถึงไม่รู ้เกีย
่ วกับวิธก
ี ารผนึก , สกอร์
เปี้ ยน หรือสถานทีท
่ เี่ ธอถูกผนึก ฮาจิเมะคิดว่าเขาได ้ค ้นพบหนทางกลับบ ้านแล ้วและนั่นทําให ้
เขาผิดหวัง

พวกเขาคุย(เหี)่ เกีย่ วกับพลังของยูเอะ ดูเหมือนว่าเธอจะมีความเหมาะสมทุกธาตุ ฮาจิ

เมะทึง่ กับความโกงของเธอ แต่เธอกล่าวว่าเธอนัน ้ อ่อนแอในระยะประชด ิ สงิ่ ทีเ่ ธอทําได ้คือวิง่
ไปรอบๆด ้วยร่างกายทีแ ่ ข็งแกร่งของเธอในขณะทีย ่ งิ เวท อย่างต่อเนือ
่ ง และเป็ นเพราะว่าเธอมี
พลังเวททีน ื่ ทําให ้มันไม่เป็ นอุปสรรคมากนัก
่ ่าเหลือเชอ

เธอสามารถทีจ ้
่ ะใชเวทมนตร์โดยทีไ่ ม่ต ้องร่ายแต่เธอพูดชอ ื่ ออกมาด ้วยความเคย ชน
ิ มี
หลายคนทีใ่ ชคํ้ าพูดและท่าทางเพือ
่ ให ้เข ้าใจง่ายกับภาพทีช่ ว่ ยเสริมเวทมนตร์ พวกเขา ยูเอะก็
ไม่ตา่ งกัน

"ฟื้ นฟูอตั โนมัต"ิ ของเธอนัน้ ถูกจัดได ้ว่าเป็ นเวทพิเศษ ถ ้าเวทของเธอยังคงเหลือ , เธอจะ

ไม่ตายยกเว ้นพวกเขาจะสามารถทีจ ่ ะสลายเธอเป็ นฝุ่ นผงในพริบตาเดียว ในทางกลับกัน ,
อาการบาดเจ็บใดๆก็ตามทีไ่ ด ้รับในขณะทีเ่ วทของเธอหมดนัน ้ ไม่สามารถรักษาได ้ เวทของเธอ
นัน
้ หมดเกลีย ้ งหลังจากทีถ ่ ก
ู จองจําเป็ นเวลานาน ยูเอะต ้องตายอย่างแน่นอนถ ้าสกอร์เปี้ ยนได ้
โจมตีเธอ

"ดังนัน้ ...มันเป็ นการหารือทีส ่ ําคัญมาก เธอรู ้อะ(ไร ้)ไรบ ้างไหมเกีย

่ วกับสถานทีน
่ ?ี้
้
เสนทางออกใดๆก็ ตามทีน ่ น
่ ํ าไปสูพ ื้ ดิน"
"...ฉั นไม่รู ้ แต่..."

ฮาจิเมะหยุดการแปรรูปของเขากับคําพูดทีไ่ ม่ปกตินแ
ี้ ละมองไปทีย่ เู อะ เธอได ้มองเขา
ทํางานและเมือ
่ เขาหยุดลงเธอมองไปทีเ่ ขา เขาพยักหน ้าให ้เธอเพือ
่ ให ้เธอบอกเรือ่ งราวต่อ

"คนทรยศ...พวกเขาเป็ นผู ้ติดตามของพระเจ ้าทีท

่ ้าทายท่านในสมัยโบราณ...พวกเขา
สร ้างมันขึน
้ มาเพือ
่ ทําลายโลก"

"เนือ
่ งจากยูเอะนัน
้ เป็ นเด็กสาว(ไร ้)ไม่แสดงความรู ้สก ึ ทีไ่ ม่คอ่ ยพูดมากนัก คําอธิบายของ
เธอนัน ้
้ ใชเวลานาน ฮาจิเมะยังต ้องการเวลามาก(ก่)กว่านีเ้ พือ ่ ทีจ่ ะเติเสบียง เขาตระหนักได ้ว่า
เขาต ้องพัฒนาอาวุธชนิดใหม่เพือ ่ สูกั้ บทักษะการโจมตีท ี่ อ่อนแอทีป ่ รากฎชดั ขึน
้ มาในการต่อสู ้
กับสกอร์เปี้ ยน ขณะทีท่ ํางานอย่างระมัดระวัง เขาได ้รับฟั งเธออย่างเยือกเย็น"

ยูเอะเล่าเรือ ่ งราวต่อ คนทรยศมีทงั ้ หมด 8คน แปดคนนัน ้ ได ้ทรยศต่อพระเจ ้าเพือ ่ ทีจ

่ ะ
ทําลายโลก อย่างไรก็ตามเมือ ่ พวกเขาล ้มเหลว พวกเขาหนีไปสุดขอบโลก สถานทีท ่ พี่ วกเขา
หนีไปคือ ดันเจีย ้ นทีย ่ งิ่ ใหญ่ทงั ้ แปด หนึง่ ในนัน
้ ค ้อ "โอลคุสดันเจีย
้ น" ดันเจีย
้ นปั จจุบนั ทีพ ่ วก
เขาอยู่ ว่ากันว่าชน ั ้ ลึกสุดของดันเจีย ้ นมีคนทรยศอาศย ั อยู่

"...ถ ้ามันอยูต
่ รงนัน
้ มันจะต ้องมีทางออก..."
"เข ้าใจละ ผมไม่คด ิ ว่านรกแห่งนีถ
้ ก
ู สร ้างขึน
้ ด ้วยความพยายามอย่างมาก ถ ้าพวกเขาเป็ น
นักเวทในยุคสมัยของพระเจ ้า มันไม่น่าแปลกใจทีพ ่ วกเขาจะมีเวทเคลือ
่ นย ้ายทีจ
่ ะนํ าพวกเขา
ออกมา"
 ฮาจิเมะหย่อนแก ้มลงเมือ
่ รู ้ว่ามีความเป็ นไปได ้ เขามองกลับไปทีม
่ อ
ื ของเขาและทํางาน
ของเขาต่อ ตาของยูเอะเองก็กลับไปมองมือของเขาเหมือนกันและจ ้องมอง

"...มันน่าสนใจขนาดนัน
้ เลยหรือ"

ยูเอะพยักหน ้าให ้กับคําถามนัน ้ ภาพของเธอทีส ่ วมเสอื้ คลุมทีใ่ หญ่เกินไปและใชมื้ อเล็กๆ

จับเข่าไว ้นัน
้ ดูน่า หลงใหล ด ้วยรูปร่างหน ้าตาทีด
่ ด
ู อ
ี ย่างไม่น่าเชอื่ และด ้วยท่าทางทีท
่ ําให ้อยาก
กอดด ้วย ความรักใคร่นัน ้ ทําให ้เธอน่ารักมาก

(แต่เธออายุ 300ปี อย่างทีค

่ าดหวังได ้ในโลกอืน
่ โลลิ-บาบา นัน
้ มีจริง)

ถึงแม ้ว่าลักษณะนิสย ั ของเขานัน

้ (น ้)เปลีย่ นไป เขายังคงมีความรู ้เกีย่ วกับโอตาคุอยู่
ในขณะทีเ่ ขาได ้คิดเกีย
่ วกับความคิดทีไ่ ม่ดอี ย่างไม่ตงั ้ ใจนัน
้ ยูเอะได ้ตอบกลับความคิดเขา

"...ฮาจิเมะ คุณกําลังคิดบางสงิ่ บางอย่างทีป

่ ระหลาด"
"ไม่ ไม่มอี ะไร"

ทําเป็ นไม่รู ้เรือ

่ งนัน
้ สายเกินไป เขาเริม
่ เหงือ
่ แตกออกมาเพราะสญั ชาติญาณผู ้หญิงที่
แหลมคมของเธอ เขาพยายามทีจ ่ ะหลอกเธอด ้วยการทํางานอย่างเงียบๆ ยูเอะปล่อยไปเมือ
่ เธอ
ต ้องการถามคําถาม

"ฮาจิเมะ , ทําไมคุณถึงมาอยูท
่ น
ี่ "ี่

มันเป็ นคําถามตามธรรมชาติ ในนรกแห่งนี้ นอกจากว่าคุณจะเป็ นปี ศาจแล ้ว ทีน ่ ไี่ ม่เหมาะ

กับอาศยั อยู่ ยูเอะต ้องการถามสงิ่ นีเ้ ป็ นอย่างมากว่าทําไมเขาถึงควบคุมเวทได ้โดยตรง? ทําไม
้
เขาถึงสามารถใชเวทมนตร์ ทด
ี่ เู หมือนว่าเป็ นเวทพิเศษ? เขากินเนือ้ ปี ศาจแล ้วยังสบายดีอยูไ่ ด ้
อย่างไร? เกิดอะไรขึน ้
้ กับแขนซายของเขา? เขาเป็ นมนุษย์หรือเปล่า? อาวุธทีเ่ ขาใชคื้ ออะไร?

ทีละเล็กทีละน ้อย , ฮาจิเมะตอบคําถามอย่างเคร่งครัด เป็ นไปได ้ว่าเขาปราถนาทีจ ่ ะพูดคุย

ตลอดเวลาทีอ ่ ยูค
่ นเดียว การพูดคุยดําเนินต่อไปและฮาจิเมะนัน ้ ดูไม่มป ี ั ญหากับคําถามของเธอ
ยูเอะอาจจะเป็ นคนทีฮ ่ าจิเมะต ้องการตกหลุมรัก อาจจะเป็ นเพราะว่าเธอคือสงิ่ สุดท ้ายทีป ่ ้ องกัน
ึ แบบนัน
ไม่ให ้เขากลายเป็ นคนทีไ่ ร ้ หัวใจ เขารู ้สก ้ กับเธออย่างไม่รู ้ตัว

ฮาจิเมะเริม ่ ด ้วยตอนทีห ่ ้องเรียนของเขาถูกเรียกตัวมายังโลกนี้ การทีเ่ ขาถูกทุกๆคนเรียก

(ก่)ว่าไร ้ประโยชน์ได ้อย่างไร ต่อจากนัน ้
้ เป็ นการสูของเขากั บเบฮม ี อธและถถูกทรยศโดยเพือ ่ น
ร่วมชน ั ้ และนั่น ทําให ้เขาตกลงมายังนรกแห่งนี้ ได ้กินปี ศาจหลายๆแบบและจํานวนของปี ศาจ
ความต ้องการทีจ ่ ะสูกั้ บหมี สงิ่ ทีโ่ พชน
ั่ ทําได ้ เขาพูดเกีย ่ วกับว่าเขาพัฒนาอาวุธได ้อย่างไรโดย
การอิงกับอาวุธทีเ่ ขาเห็นใน โลกทีเ่ ขาเกิด เสย ี งร ้องไห ้ดังขึน
้ จากยูเอะอย่างต่อเนือ
่ ง เกิดอะไร
ขึน้ ? เมือ่ เขามองไปทีเ่ ธอ , เธอกําลังเชด ็ นํ้ าตา สะดุ ้งขึน้ , ฮาจิเมะเอือ
้ มมือออกไปตามสญ ั ชาติ
ญาณและเชด ็ นํ้ าตาของเธอ

"เกิดอะไรขึน ้ อย่างกระทันหัน"
"...คุส.ุ ..ฮาจิเมะ...เจ็บปวด...เหมือนกับฉั น..."
 ั เจนว่า , เธอได ้ร ้องไห ้เพือ
ชด ่ ฮาจิเมะ เขาเริม
่ ลูบหัวเธอด ้วยรอยยิม
้ ทีข
่ มขืน
่ หลังจากทีเ่ ขา
หายตกใจแล ้ว

"ลืมมันไปเถอะ เรือ
่ งราวเพือ ่ นร่วมชนั ้ ของผมนัน
้ ไม่สําคัญอีกแล ้ว อย่าไปกังวลเรือ่ ง
เล็กน ้อยเลย หลังจากทีผ ่ มได ้ล ้างแค ้นแล ้ว หลังจากนัน ้ ผมจะทําอะไรละ? แทนทีจ ่ ะคิดเกีย่ วกับ
สงิ่ นัน
้ ผมต ้องการทีจ ้ งทัง้ หมดไปในการอยูร่ อดและหาทางกลับบ ้าน"
่ ะใชพลั

ในขณะทีพ
่ น
่ ลมออกจากจมูก , ยูเอะดูเหมือนแมวทีพ ั ผัสของฮาจิเมะ
่ งึ พอใจจากการสม
เธอตอบสนองกับคําพูดของเขาทีว่ า่ กลับบ ้าน

"...กลับบ ้าน?"
"ใช?่ ไปยังโลกทีผ ่ มเคยอยู่ แน่นอนว่าผมต ้องการกลับไป...ผมเปลีย
่ นไปมากแต่...บ ้าน
...ผมต ้องการกลับบ ้าน"
"...ฉั นเข ้าใจ"

ี น ้าทีย
ยูเอะก ้มหน ้าด ้วยสห ่ ํ่าแย่ หลังจากนัน
้ ก็พม
ึ พําว่า

"...ฉั นไม่มส
ี ถานที.่ ..ทีจ
่ ะกลับไป..."

ฮาจิเมะเริม ่ เกาหัวของเขาด ้วยแขนทีถ ่ อนออกมาจากการลูบหัวยูเอะ เขาไม่ได ้ทือ ่ ขนาด

นัน ึ ได ้ว่ายูเอะมองหาสถานทีใ่ หม่ทเี่ ธอเป็ นสว่ นหนึง่ นั่นเป็ นเหตุผลทีเ่ ธอต ้องการชอ
้ เขารู ้สก ื่
ใหม่ ถ ้าฮาจิเมะได ้จากโลกนีไ้ ป ยูเอะต ้องอยูอ ่ ย่างเดียวดายอีกครัง้

ฮาจิเมะคิดกับตนเองว่า

"ถึงแม ้ว่าหลังจากทีผ ิ ใจว่าจะมองแต่เป้ าหมายเท่านัน

่ มตัดสน ้ ผมคิดว่าผมยังคงใจอ่อน
อยู"่

"ถ ้าอย่างนัน
้ เธอต ้องการมากับผมไหม?"
"เอ๋?"

ยูเอะเปิ ดตากว ้าขึน

้ ด ้วยความประหลาดใจในคําพูดของฮาจิเมะ เขาไม่สามารถสงบนิง่ ได ้
หลังจากทีเ่ ขาเห็นดวงตาสแ ี ดงทีเ่ ต็มไปด ้วยนํ้ าตา และนีท
่ ําให ้เขาพูดอย่างรวดเร็ว

"ไม่ , ผมหมายถึงกลับโลกเดิมของผม โลกทีม ่ แ

ี ต่มนุษย์ธรรมดา ถึงแม ้มันจะยุง่ ยากถ ้า
ไม่มที ะเบียนครอบครัว...อีกทัง้ ตัวผมในตอนนี้ ผมไม่มนั่ ใจว่าจะเกิดอะไรขึน
้ ...แต่ถ ้ายูเอะ
ต ้องการละกัน"

ั พักก่อนทีค
ยูเอะอึง้ ไปซก ่ วามคิดของเธอจะกลับมา เธอถามอย่างขีข ้ ลาดว่า "นั่นจะดี
เหรอ?" ตาของเธอไม่สามารถทีจ ่ ะปกปิ ดความตาดหวังทีอ
่ ยูข
่ ้างใน ตาของเธอนัน ่ งประกาย
้ สอ
ขึน ่ เขาสงั เกตเห็นตนเองเขาลนลานและสา่ ยศรีษะของเขา
้ และฮาจิเมะพยักหน ้ารับ เมือ
 ไม่สามารถทีจ่ ะมองยูเอะได ้ ฮาจิเมะมุง่ ไปทีก
่ ารทํางานของเขา ยูเอะสนใจอย่างมากใน
งานของเขา ระยะห่างเขาพวกเขานัน ้ หดสนั ้ ลง ฮาจิเมะ(ชกั จูง)โน ้มน ้าวตัวเองให ้ไม่สนใจมัน

"...มันคืออะไรเหรอ?"

ทีละเล็กทีละน ้อย ฮาจิเมะได ้เสร็จสว่ นต่างๆด ้วยการแปรรูป บนด ้านหนึง่ มีทอ

่ กลมยาว
ขนาด 1เมตร กระสุนสแ ี ดงยาวประมาณ 12ซม. และสว่ นอืน ่ ๆกระจายรอบๆ

"นีค
่ อ ่ เรลกัน เธอเห็นปื นของผมใชไ่ หม? สงิ่ นีเ้ ป็ นรุน
ื ...ไรเฟิ ลต่อต ้านสสาร : รุน ่ ทีม
่ พ
ี ลัง
ทําลายมาก(ก่)กว่า กระสุนถูกทําขึน ้ เป็ นพิเศษ

่ สว่ นต่างๆประกอบเข ้าด ้วยกัน ไรเฟิ ลจะมีความยาว1เมตร50ซม. ฮาจิเมะได ้พิจารณา

เมือ
ว่าเขาจะทําอะไรได ้บ ้างเพือ ่ ทีจ
่ ะเพิม
่ พลังทําลายของปื นของ เขา การเร่งด ้วยแม่เหล็กไฟฟ้ า
และแรงสน ั ดาปนัน้ เป็ นเขตจํากัดสูงสุดของดอนเนอร์ ดอนเนอร์ไม่สามารถทีจ ่ ะพัฒนามากไป
กว่านีเ้ พราะการออกแบบของมัน ดังนัน ้ เขาจึงต ้องสร ้างปื นใหม่

โดยปกติแล ้ว คําตอบของการเพิม ่ พลังทําลายคือการทําให ้ขนาดของลํากล ้องปื นใหญ่

ขึน
้ และขยายความ ยาวลํากล ้องปื นเพือ ่ เพิม
่ ความเร่ง มันสามารถทีจ่ ะบรรจุกระสุนได ้อันเดียวแต่
ตามทฤษฎีแล ้วพลังทําลายของมันนัน ้ มหาศาล ดอนเนอร์มพ ี ลังทําลายมากกว่าปื นธรรมดาถึง
10เท่า ปื นปี ศาจทีส
่ ามารถบดขยีร้ า่ งกายคนธรรมดาถ ้าถูกยิง

ปื นนีม
้ ช ื่ ว่า : สคลาเก็น(schlagen) ตามทฤษฎีแล ้ว มันมีพลังทําลายมากกว่าดอนเนอร์
ี อ
ถึง10เท่า...ตามหลักทฤษฎี เปลือกของสกอร์เปี้ ยนเป็ นวัตถุทถ ี่ ก ้
ู ใชในการสร ้าง เมือ
่ เขา
วิเคราะห์เปลือกด ้วย "ประเมินแร่ธาตุ" มันบอกว่า...

==================================
แร่สตอล
มีความเหมาะสมแร่ธาตุสงู แร่พเิ ศษทีจ
่ ะแข็งขึน
้ จากจํานวนเวททีถ
่ ก
ู ใช
==================================

แร่นอ
ี้ าจจะเป็ นเหตุผลว่าทําไมสกอร์เปี้ ยนถึงมีเปลือกทีแ
่ ข็ง มันอาจจะมีเวทมนตร์
สํารองจํานวนมหาศาลทีจ ่ ะเติมให ้กับเกราะ

ถ ้ามันเป็ นแร่ , ฮาจิเมะสามารถดําเนินการมันได ้ เมือ

่ เขาได ้ทดลองแปรรูปกับตัวอย่าง
ของมัน ด ้วยการแปรรูปของเขาเป็ นไปได ้ว่าจะค ้นพบบางสงิ่ จากมัน เขาจําได ้ดีวา่ มันแข็ง
่ เขาสูกั้ บมัน
เท่าไหร่เมือ

ฮาจิเมะมี(วัส)ุ วัสดุทด
ี่ จ ้ เขาเดาว่ามันต ้องสาํ เร็จ ด ้วยการใช ้
ี ํานวนมากในการทํา ดังนัน
วัสดุเหล่านีเ้ ขาเริม
่ พัฒนาลํากล ้องปื นสคลาเก็น เนือ
่ งจากเขามีทกั ษะมากกว่าตอนทีเ่ ขาสร ้าง
ดอนเนอร์ งานของเขาดําเนินไปด ้วยดี

เขาหลงใหลไปกับกระสุน กระสุนทีท
่ ําจากแร่ทอรุทเี่ คลือบด ้วยแร่สตอล มันสามารถ
เรียกได ้ว่ามันเหมือนกับเกราะกันกระสุน ในแต่ละกระสุนนัน ั สว่ นทีเ่ หมาะสมและหินสน
้ มีสด ั ดาป
ทีถ ู อัดไว ้ใสเ่ ข ้าไป ด ้วยการ [สําเนาการแปรรูป] เขาสามารถทีจ
่ ก ่ ะผลิตกระสุนเป็ นจํานวนมาก
ด ้วยความสะดวกสบาย

ฮาจิเมะคุยกับยูเอะในขณะทีท ่ ํางานด ้วยความระมัดระวัง หลังจากนัน ้ สคลาเก็นก็เสร็จ

ิ้ ปื นมีพลังทําลายทีร่ น
สน ุ แรงมากและมีรป ู ร่างทีด
่ โู หดร ้าย เขาพอใจกับตัวเองและปื น หลังจาก
ิ้ เขาสงั เกตุได ้ว่าเขาหิวแล ้ว พวกเขาตัดสน
ทีเ่ ขาทําปื นเสร็จสน ิ ใจทีจ
่ ะย่างเนือ
้ สกอร์เปี้ ยนและ
ไซคลอปเป็ นอาหาร

"ยูเอะ อาหารพร ้อมแล ้ว...มันแย่ขนาดนัน

้ เลยเหรอ? การกินเนือ
้ นีจ
้ ะทําให ้เจ็บปวดหรือ
เปล่า...แวมไพร์ทานมันได ้ไหม?"

เนือ ั ว่ามันจะ
้ ปี ศาจได ้กลายเป็ นอาหารประจําวัน ฮาจิเมะชวนยูเอะกินกับเขาแต่เขาสงสย
ปลอดภัยกับเธอในการกินหรือเปล่า

ยูเอะสา่ ยหัวและพูดว่า "ฉั นไม่ต ้องการอาหาร" ให ้ฮาจิเมะ

"เธอถูกผนึกไว ้300ปี ปราศจากการกินและมีชวี ต ึ หิว?"

ิ ...เธอไม่รู ้สก
ึ ...แต่ฉันสบายดี"
"ฉั นรู ้สก
"สบายดี? เธอได ้กินอะไรหรือเป่ า?"

ฮาจิเมะมองไปทีท
่ ้องของเธอด ้วยสายตาทีส ั ยูเอะชไี้ ปทีฮ
่ งสย ่ าจิเมะ

"เลือดของฮาจิเมะ"
"อา , เลือดของผม นั่นหมายความว่าอาหารของแวมไพร์คอ
ื เลือด"
"...พวกเรายังคงกิน...แต่ดม
ื่ เลือดได ้ผลกว่า"

ดูเหมือนว่าตราบเท่าทีพ่ วกเขาดืม่ เลือด แวมไพร์พอใจกับมัน เธอได ้ดูดเลือดฮาจิเมะ

ก่อนหน ้านีแ
้ ละพึงพอใจ เมือ่ เขาถูกโน ้มน ้าวด ้วยคําตอบ เขามองไปทีย
่ เู อะ ดเวยเหตุผลบาง
ประการยูเอะได ้เลียริมฝี ปากของเธอ

"...ทําไมเธอถึงเลีย(ริม)ี ริมฝี ปาก?"

"...ฮาจิเมะ...อร่อย..."
"ธ-เธอบอกว่าอร่อย ผมคิดว่าผมจะมีรสชาติทแ
ี่ ย่พจ
ิ ารณาจากการทีผ
่ มกินเนือ
้ ปี ศาจ
เป็ นจํานวนมาก"
"...รสชาติผู ้ใหญ่..."
"..."

จากคําอธิบายของยูเอะ เลือดของเขานัน ้ มีรสชาติทห ี่ นักและลึกเหมือนกับซุป ซุปของ

เขานัน
้ เป็ นแบบข ้นใสผ ่ ัก(แล ้)และเนือ
้ หลายชนิด ครัง้ แรกทีเ่ ขาถูกดูดเลือดนัน
้ เธอถึงกับอยูใ่ น
ภวังค์ ซงึ่ นีไ่ ม่ใชส
่ งิ่ ทีเ่ ขาจินตนาการเอาเอง ทุกๆจากดีหมดถ ้าอดอยากมานาน

ฮาจิเมะต ้องการทีจ
่ ะหยุดเธอเลียริมฝี ปากทีด
่ ย
ู ั่วยวน เขาตระหนักดีวา่ ยูเอะนัน
้ แก่กว่า
เขา อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ทําให ้เขาสงบลงเลยเมือ
่ เขาเห็นรูปร่างทีเ่ หมือนเด็กกําลังแสดงท่าทาง
ี ธรรม , ชา่ งเป็ นการผสมผสานอย่างสุดยอด
ผิดศล

"...ละเอียดอ่อน"
"ได ้โปรดยกโทษให ้ผมเถอะ"

คูห
่ ข
ู องเขาอาจจะอันตรายเล็กน ้อยในหลายๆแง่ ฮาจิเมะหลัง่ เหงือ
่ ทีเ่ ย็นออกมา

----------------------------

==================================
นากุโมะ ฮาจิเมะ อายุ17ปี ระดับ : 51
อาชพ ี : นักรังสรรค์แปรรูป (เสริม)
พลัง : 980
กําลังกาย : 1090
ต ้านทาน : 970
ความเร็ว :1260
เวทมนตร์(ฟ์ )(รื) : 980
ต ้านทานเวท : 980
ทักษะ : แปรรูป[ประเมินแร่ธาตุ][ประเมินอย่างแม่นยํา][สบ ื เสาะแร่ธาตุ][แยกแร่ธาตุ ][รวมแร่
ธาตุ][แปรรูปทําซาํ้ ] , ควบคุมเวท[ปลดปล่อยพลังเวท][กดพลังเวท] , กะเพาะเหล็ก , หุ ้มด ้วย
ั ดิสท
สายฟ้ า , ก ้าวย่างศก ิ ธิ[์ เดินบนอากาศ][ก ้าวในพริบตา][ลูกเตะทรงพลัง] , กงเล็บลม ,
มองในทีม ่ ด ่ นกลิน
ื , มองระยะไกล , รับรู ้ , รับรู ้เวทมนตร์ , ซอ ่ อาย , ต ้านทานพิษ , ต ้านทาน
อัมพาต , ต ้านทานกลายเป็ นหิน , วัชร , ทะลวงเวท , ความเข ้าใจภาษา
==================================

ตอนพิเศษ(ไม่เกีย
่ วกับเนือ
้ เรือ
่ งหลัก)

"...ช"ิ
"ค-คาโอริ? เธอกระเดาะลิน ้ ..."
" เอ๋? เกิด(อั)อะไรขึน ้ ชซ ิ ก ุ จุ ัง..."
"ม-ไม่ ไม่มอ ี ะไร..."
"...แมวขโมย"
"คาโอริ!?"
"ฟุฟุ , ไม่มอี ะไร , ชซ ิ ก
ุ จุ ัง ฉันรู ้สก ึ เหมือนว่าใครบางคนกําลังสน
ั่ คลอนตําแหน่งของฉัน"
"ถ ้าอย่างนัน
้ ฉันคิดว่ามันไม่ไม่เป็ นไรหรอก..."

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 18 ด้านเพือ ั้ II ฝันร้ายอีกครงั้
่ นร่วมชน

ในวันทีฮ ้ อ
่ าจิเมะได ้พบยูเอะและได ้ต่อสูเพื ่ เอาชวี ต
ิ รอดจากสกอร์เปี้ ยน

กลุม
่ ของโคคิ , คณะผู ้กล ้าได ้มาที่ "โอลคุสดันเจีย ้ น" อีกครัง้ คณะนีม
้ ี กลุม
่ ของโคคิและ
กลุม
่ (อั)เถือ
่ นกลุม
่ เล็กๆ กลุม
่ นีป
้ ระกอบด ้วยผู ้หญิงและผู ้ชายจํานวน5คน นํ าโดยนากายามะ จูโก
, หนุ่มยูโดรูปร่างใหญ่

เหตุผลนัน ้ ง่ายมาก ถึงแม ้พวกเขาจะไม่พด ู ถึงมัน , การตายของฮาจิเมะทําให ้มีเงาดําใน

ใจของพวกเขา พวกเขารู ้สก ึ อย่างรุนแรงถึง "การตายในการต่อสู"้ และนีท่ ําให ้พวกเขาไม่
สามารถทีจ ้
่ ะสูโดยตรง บาดแผลทางจิตใจนีท ้ ําให ้พวกเขาหยุดชะงัก

แน่นอนว่า พวกเขาไม่ได ้ให ้ทางโบสถ์มายุง่ เกีย่ วกับเรือ ั ผัสการต่อสู ้

่ งนี้ ถ ้าพวกเขาได ้สม
้ ้อีกครัง้ ทุกๆวันพวกเขากระตุ ้นตัวเองให ้
อย่างจริงจังอีกครัง้ เป็ นไปได ้ว่าพวกเขาจะกลับมาสูได
กลับไปสูต่ วั ตนเดิม อย่างไรก็ตาม อาจารย์ไอโกะต่อต ้านในสงิ่ ทีพ ่ วกเขาทํา

ไอโกะไม่ได ้เข ้าร่วมคณะเดินทาง อาชพ ี "ชาวนา" ของเธอนัน

้ หายากและพิเศษ ในชว่ ง
ทีฝ่ ึ กนัน
้ ทางโบสถ์ต ้องการให ้เธอยุง่ เกีย
่ วกับการพัฒนาเกษตรกรรม ถ ้าเป็ นอาจารย์ไอโกะ เธอ
ต ้องสามารถแก ้ปั ญหาเรือ ่ งอาหารได ้อย่างแน่นอน

เธอได ้ล ้มหมอนนอนเสอ ื่ บนเตียงของเธอหลังจากทีเ่ ธอได ้ข่าวการตายของฮาจิเมะ

ในขณะทีเ่ ธออยูใ่ นเมืองอย่างปลอดภัย นักเรียนของเธอได ้ตายไป พวกเขาไม่สามารถทีจ ่ ะกลับ
ญีป ่ นได
ุ่ ้ครบทุกคนอีกแล ้ว สําหรับอาจารย์ไอโกะทีม
่ ค ึ รับผิดชอบอย่างแรงกล ้า มันเป็ น
ี วามรู ้สก
เรือ
่ งทีท่ ําให ้เธอตกใจสุดขีด

ดังนัน
้ เธอจึงไม่อนุญาติให ้เหล่านักเรียนกลับสูส ่ นามรบอีกแล ้ว ด ้วยอาชพ
ี ของเธอ , เธอ
สามารถทีจ ่ ะเปลีย
่ นแปลงปั ญหาด ้านอาหารของโลกใบนีไ้ ด ้ อาจารย์ไอโกะคนนัน ้ ต่อต ้านการ
ฝึ กของเหล่านักเรียนด ้วยความมุง่ มัน
่ ทีไ่ ม่อาจ สน ั่ คลอนได ้ ทางโบสถ์ยอมแพ ้ให ้กับการต่อต ้าน
ของเธอเพราะไม่ต ้องการให ้ความสม ั พันธ์เลว ร ้ายมากไปกว่านี้

และด ้วยผลลัพธ์นัน ้ ทําให ้มีกลุม

่ คนทีแ
่ ยกออกมาฝึ กดเวยตนเอง มีเพยงแค่กลุม ่ ของจู
โกเท่านัน ้ ที(่ นั)ยังคงฝึ กต่อ เพราะว่าพวกเขาต ้องการทีจ่ ะท ้าทาย "โอลคุสดันเจีย
้ น" อีกครัง้ ใน
ครัง้ นีเ้ มลและอัศวินหลายคนก็เข ้าร่วมด ้วย

นีเ่ ป็ นวันที6่ หลังจากเดินทางเข ้ามาในดันเจีย ้ น ตอนนีพ

้ วกเขาอยูท ่ ชี่ นั ้ 60 เหลืออีก
เพียงแค่ห ้าชน ั ้ ก็จะถึงชน
ั ้ ทีส
่ งู สุดทีเ่ คยบันทึกไว ้ อย่างไรก็ตาม กลุม
่ ของโคคิตด ั ้ นัน
ิ อยูใ่ นชน ้ ไม่,
น่าจะเป็ นไม่สามารถไปต่อได ้มากกว่า พวกเขาได ้รับฝั นร ้ายทีเ่ กิดขึน ้ ในวันนัน
้ ตลอดเวลา

ถึงแม ้ว่ามันจะเป็ นคนละหน ้าผากับในวันนัน ้ มันยังคงให ้ความรู ้สก ึ อย่างเดียวกัน พวก

เขาต ้องผ่านสะพานชวั่ คราวทีห ่ ้อยอยูต
่ รงหน ้าผาเพือ
่ ทีจ ั ้ ต่อไป มันไม่มป
่ ะไปชน ี ั ญหาอะไรแต่
พวกเขายังคงจําวันนัน ้ ได ้ โดยเฉพาะคาโอริ เธอไม่ขยับตัวในขณะทีจ ่ ้องมองไปในความมืดของ
เหวลึก

"คาโอริ..."

ี งเรียกทีด
เสย ่ ก
ู งั วลดังมาจากชซ ิ ก
ุ ุ ครโอริสา่ ยหัวของเธออย่างชาๆในขณะที
้ จ ่ ้องมอง
อย่างแข็งกร ้าวไปทีท
่ วิ ทัศน์ และยิม้ ให ้กับชซ ิ ก
ุ ุ

"ฉั นไม่เป็ นไร ชซ ิ ก

ุ จ
ุ ัง"
"ฉั นเข ้าใจ...ได ้โปรดอย่าฝื นตัวเอง ไม่จําเป็ นต ้องสงวนท่าทีกบ
ั ฉั นนะ"
"เอเฮะเฮะ ขอบคุณ ชซ ิ ก
ุ จ
ุ ัง"

ชซิ ก ุ แ
ุ สดงรอยยิม ่ นรัก ตาของคาโอริสง่ ประกายทีแ
้ ให ้เพือ ่ ข็งกร ้าวออกมา ไม่มค ี วาม
ิ้ หวังหรือหนีความจริงในตาของเธอ ชซ
สน ิ ก
ุ ท
ุ ม
ี่ ส
ี ายตาแหลมคมทีร่ ับรู ้ได ้ถึงข ้อปลีกย่อยของ
มนุษย์นัน
้ รู ้ว่าเธอพูดความจริง

(แน่นอนว่า คาโอริมจ
ี ต
ิ ใจทีแ
่ ข็งแกร่ง)

มีความเป็ นไปได ้สูงมากทีฮ ่ ะมองว่าเขายังมีชวี ต

่ าจิเมะจะตาย มันเป็ นการไม่เต็มใจทีจ ิ
อยู่ อย่างไรก็ตาม , มันไม่ใชก ่ ารไม่ยอมรับหรือหนีความจริง คาโอริโน ้มน ้าวตัวเองให ้ก ้าวเดิน
ไปข ้างหน ้า และชซ ิ ก ึ ภูมใิ จกับเพือ
ุ รุ ู ้สก ่ นรักของตน

อย่างไรก็ตาม , คนทีม ่ ค
ี ณ
ุ สมบัตข
ิ องผู ้กล ้าในกลุม
่ ไม่สามารถอ่านบรรยากาศออก โคคิ
คิดว่าคาโอริ โศกเศร ้ากับการตายของฮาจิเมะในขณะที(่ ถึ)เธอจ ้องมองไปยังก ้นบึงของเหวลึก
เขาสรุปว่าครโอริทใี่ จดีนัน
้ ทุกข์ทรมานกับการตายของเพือ ่ นร่วมชนั ้ ความเชอ
ื่ ของเขานัน
้ กรอง
ความคิดของเขา และรอยยิม ้ ของคาโอรินัน ้ ฝื นออกมา

"คาโอริ...ฉั นชอบความใจดีของเธอ แต่เธอไม่สามารถทีจ ่ ะรู ้สก ึ กับการตายของเพือ ่ นร่วม

ั ้ ตลอดเวลา เธอต ้องกก ้าวเดินไปข ้างหน ้า แน่นอนว่า , นีเ่ ป็ นสงิ่ ทีน
ชน ่ ากุโมะคุงต ้องการ"
"รอก่อน โคคิ..."
"เงียบก่อนชซ ิ กุ !ุ ถึงแม ้ผมจะพูดจารุนแรง อย่าหยุดผมเพราะว่าเธอเป็ นเพือ ่ นสมัยเด็ก...
คาโอริ , มันไม่เป็ นไร ผมอยูข ่ ้างเธอ ผมจะไม่ตาย ผมจะไม่ให ้มีใครตาย ผมสญ ั ญาว่าจะไม่ทํา
ให ้คาโอริเศร ้าอีกตีอไป"
้
"ฮาาา....เหมื อนปกติ บ ้าบิน ่ เหลือเกิน...คาโอริ..."
"ฮาฮา ไม่เป็ นไร ชซ ิ ก
ุ จุ งั ...ฉั นเข ้าใจในสงิ่ ทีโ่ คคิต ้องการบอก ฉั นสบายดี"
"ฉั นเข ้าใจว่าเธอเข ้าใจ!"

ครโอริไม่สามารถทําอะไรได ้นอกจากยิม ้ ฝื นๆให ้กับการเข ้าใจผิดของโคคิ ถึงแม ้ว่าเธอจะ

บอกเขาในสงิ่ ทีเ่ ธอรู ้สก ึ จริงๆ โคคิก็คงั ยังไม่เข ้าใจ ฮาจิเมะได ้ตายไปแล ้วในจิตใจของโคคิ เขา
จะต ้องไม่เข ้าใจในเหตุผลที(่ ถึ)เธอฝึ กอย่างหนักและเข ้าร่วมคณะเดินทาง ฝึ กฝนในดันเจีย ้ น
เป็ นเพราะว่าเธอเชอ ื่ มัน
่ ว่าฮาจิเมะยังมีชวี ติ รอด ธรรมชาติของโคคินัน ั ในสงิ่ ทีเ่ ขาเชอ
้ ไม่สงสย ื่
เขาจะต ้องตีความรู ้สก ึ ของคาโอริวา่ เป็ นการหนีความจริง พวกเธอรู ้จักกันและกันเป็ นเวลานาน
ดังนัน้ คาโอริจงึ คุ ้นเคยกับวิธค ี ด
ิ ของโคคิ และนั่นคือเหตุผลว่าทําไมทัง้ สองคนถึงเงียบไว ้
 เขาคิดว่าคําพูดของเขานัน ้ เป็ นหนทางเดียวทีจ ่ ะจูงใจเธอได ้อย่างสมบูรณ์ เขาไม่ม ี
ความคิดลับหลังในคําพูด คาโอริและชซ ิ กุ ค ั ของเขาแต่เด็กสาวคนอืน
ุ ุ ้นเคยกับนิสย ่ ๆจะต ้องตก
หลุมรักเขา ด ้วยเปลือกนอกทีด
่ ด
ู ข
ี องเขาและบรรยากาศ

โดยปกติแล ้ว , คนหล่อทีม ่ บ
ี ค
ุ ลิกภาพและทักษะทีด ่ จ
ี ะต ้องถูกนับถือโดยเพือ ่ นสมัยเด็ก
ิ ก
ชซ ุ ไุ ด ้อยูใ่ นโดโจผู ้ใหญ่ตงั ้ แต่ยงั เด็ก เพราะพ่อทีเ่ ข ้มงวดของเธอและการสงั เกตุอย่างลึกซงึ้
ของเธอทําให ้เธอรู ้ว่า ความรู ้สก ึ ยุตธิ รรมของเขาจะกลายเป็ นจุดอ่อน ดังนัน ึ ทีม
้ ความรู ้สก ่ ากกว่า
เพือ
่ นสมัยเด็กจึงไม่เกิดขึน ้ กับเธอ และอีกฝั่ งเองก็เหมือนกัน

ชซิ ก
ุ บุ อกคาโอริบอ
่ ยๆว่าเธอเป็ นคนทือ ่ ด ้านเมือ
่ เกีย
่ วกับเรือ
่ งความรัก ดังนัน
้ นิสย ั ของ
โคคิจงึ ไม่มผ ี ลกับเธอ เขาเป็ นคนทีด
่ แ
ี ละเป็ นเพือ
่ นสมัยเด็กทีส ่ ําคัญ แต่ไม่มค ึ โรแมนติก
ี วามรู ้สก
มาเกีย
่ วข ้อง

"คาโอริจัง ฉั นเชย ี ร์เธอนะ ถ ้าต ้องการอะไรก็ตามบอกฉันได ้เลย"

่ ล ้ว ซูสจ
"ใชแ ุ ะชว่ ยเหลือคาโอริตลอดไป"

คนทีอ
่ ยูด
่ ้านข ้างนัน
้ ได ้ยินบทสนทนาของโคคิ ทานิกช ุ ิ ซู(ส)ึ สุ และ นาคามูระ เอริ ได ้
เข ้าร่วมวงสนทนา หลังจากทีพ ่ วกเขาได ้เข ้าเรียน ม.ปลาย พวกเขาทัง้ สองได ้กลายเป็ นเพือ ่ น
สนิทของคาโอริ พวกเขาได ้เข ้าร่วมกลุม ่ ทีน
่ ํ าโดยโคคิ

นาคามูระ เอริ เป็ นผู ้หญิงทีส

่ วยมีผมสด ี ําทรงบล็อบและใสแ่ ว่น เธอมีลก
ั ษณะทีอ
่ อ
่ นโยน
และโดยปกติแล ้วเธอจะเป็ นคนทีอ ่ ้างหลังและคอยมอง ทุกสงิ่ ทุกอย่างอย่างเงียบๆ เอริรัก
่ ยูข
ื เธอให ้ความรู ้สก
หนังสอ ึ ว่าเธอจะต ้องอยูใ่ นชมรมหนังสอ ื และว่ากันตามความจริงแล ้วเธอก็อยู่
ในชมรมจริงๆ

ุ ิ ซูสุ เป็ นเด็กหญิงราสงเล็กทีส

ทานิกช ่ งู แค่ 142ซม. เธอมีพลังงานทีล ่ ้นเหลือ จนทําให ้
คนอืน
่ ๆอดสงสย ั ไม่ได ้ว่าเธอเอาพลังงานมาจากไหนในร่างเล็กๆของเธอ ซูสม ุ ค ึ มี
ี วามรู ้สก
ความสุขตลอดเวลาและกระฉั บกระเฉงไปรอบๆ ด ้ยรูปร่างทีท ึ อบอุน
่ ําให ้รู ้สก ่ ใจ เธอได ้กลายเป็ น
มาสค็อตในห ้องเรียน

ึ ของคาโอริในวันทีฮ
พวกเธอเข ้าใจในความรู ้สก ่ าจิเมะได ้หายไป ดังนัน
้ พวกเธอจึง
ิ ใจของเธอ
สนับสนุการตัดสน

"(ใช)่ ขอบคุณนะ เอริจัง , ซูสจ

ุ ัง "

คาโอริยม
ิ้ ให ้กับเพือ
่ นสนิททีเ่ ธอเจอตอน ม.ปลายทัง้ สองคน

"โอ~...คาโอริชา่ งกล ้าหาญเหลือเกิน~ นากุโมะคุง! ทําให ้ซูสแ ุ ละคาโอริเศร ้าขนาดนี!้

ถ ้าเธอยังมีชวี ต
ิ อยู่ ซูสจ
ุ ะฆ่านายแน่นอน!"
"ซ-ซูส?ุ ฉันไม่คด ี วี ต
ิ ว่าเธอจะฆ่าเขาได ้ถ ้าเขาไม่มช ิ อยู"่
"อย่ากังวลกับรายละเอียด ถ ้าเขาตาย พวกเราสามารถใชเนโครเมนซ ้ ี่ องเอริรน
ข ิ เพือ
่ คา
โอริ"
"ซู-ซูสุ เธอไม่มค ึ ละเอียดอ่อนซะเลย คาโอริจังเชอ
ี วามรู ้สก ื่ ว่านากุโมะคุงยังมีชวี ต
ิ อยู่ ยิง่
ไปกว่านัน ี องฉัน..."
้ เนโครเมนซข

ซูสท
ุ ําโดยไม่คด ั ปกติของพวกเธอ : คาโอริและชซ
ิ และเอริคอยตักเตือน นั่นเป็ นนิสย ิ ก
ุ ุ
แสดงสห ี น ้าทีม
่ ค
ี วามสุขกับการแสดงของทัง้ สองคน ถึงแม ้ว่าโคคิจะห่างไปไม่ไกลนักแต่เขา
ไม่ได ้ยินบทสนทนา โดยธรรมชาติแล ้ว โคคิตด ิ ตัง้ ทักษะทีท่ ําให ้ไม่ได ้ยินและทํางานตลอดเวลา
เมือ
่ มีคําพูดหรือการพูด คุยทีส ่ ําคัญ

"เอริจงั ฉันไม่คดิ มากหรอก"

"ซูสพ
ุ อได ้แล ้ว เอริดม
ู ป
ี ั ญหา"

ซูสพ ่ คาโอริและช(ิ ซ)ํ ซูกห

ุ องแก ้มออกมาเมือ ุ วั เราออกมาเมือ
่ ได ้ยินคําพูดเหล่า นัน
้ เอริ
ึ ผ่อนคลายเมือ
รู ้สก ่ คาโอริไม่ได ้ถือคําพูดของซูสอ ี น ้าของเธอซด
ุ ย่างจริงจัง สห ี ขาวเมือ
่ พูดถึง
"เนโครเมนซ"ี่

"เอริจงั เนโครเมนซไี่ ม่ดเี หรอ? เป็ นอาชพ ี พิเศษแท ้ๆ..."

"...ใช ่ , ขอโทษด ้วยนะ ถ ้าฉันสามารถใชมั้ นได ้ดีกว่า(ยี)้ นี้ มันต ้องชว่ ยได ้มากแน่..."
"เอริ ทุกๆคนมีทงั ้ จุดแข็งและจุดอ่อน เธอมีความเหมาะสมต่อเวทมนตร์สงู ดังนัน ้ อย่า
กังวลไปเลย"
"ใชแ่ ล ้ว เอริจัง ถึงแม ้จะเป็ นอาชพี ของเธอ ก็ต ้องมีเวลาทีถ่ นัดและชว่ งทีเ่ หมาะกับ
ความสามารถ เวทมนตร์ทแ ี่ ม่นยําและเถรตรงของเธอชว่ ยเหลือพกเราได ้มากจริงๆ"
"ใช ่ , ฉั นจะก ้าวผ่านมันได ้ถ ้าฉันพยายามถึงทีส ุ ฉั นต ้องการชว่ ยเหลือคนอืน
่ ด ่ มากกว่านี"้

เอริกําแขนเล็กๆของเธอให ้กลายเป็ นหมัดเพือ ่ แสดงถึงความตัง้ ใจของเธอ ซูสก ุ ระโดดไป

่ ล ้วละ , เอริรน
รอบๆและพูด(ด่)ว่า "ใชแ ิ ก
ิ !" ในสถานการณ์นี้ ชซ ุ แ
ุ ละคาโอริยม
ิ้ ให ้กับความมุ
มานะของเธอ

อาชพ ี ของเอริคอื "เนโครแมนเซอร์(ผู ้ใชศพ)"้ เวทแห่งความมืดทีเ่ กีย่ วข ้องกับวิญญาณ

และการรับรู ้ เวทมนตร์ชนิดนีส
้ ามารถทีจ
่ ะร่ายทําให ้ศต ั รูตด
ิ สถานะทีแ ั )ในการต่อสู ้ เนโค
่ ย่(ดีบฟ
รเมนซเี วททีใ่ ชงานได
้ ้ยากมากในสายเวทแห่งความมืด ; มันตอบสนองกับความคิดทีเ่ หลืออยู่
ของคนตาย มีนักบวชเล็กน ้อยในโบสถ์ทฝ ี่ ึ กฝนมัน นักบวชดึงความคิดทีห ่ ลงเหลือของผู ้ตายแะ
ถ่ายทอดออกมาให ้กับครอบครัวผู ้ตาย

อย่างไรก็ตาม , นั่นไม่ใชส ่ ว่ นทีแ

่ ท ้จริงของเวทมนตร์นี้ พลังทีแ ่ ท ้จริงของเวทมนตร์นค ี้ อ
ื
ทักษะนํ าความคิดทีห ่ ลงเหลือของผู ้ตายเข ้าไป ในศพเพือ ่ ทํางานและควบคุมพวกมันเหมือนกับ
(ตุ)หุน่ เชดิ ถึงแม ้ว่าคนตายทีฟ ่ ื้ นขึน ้ มาจะมีระดับทักษะทีต ่ ํา่ ลงจากชว่ งทีพ ่ วกเขายังมี ชวี ต
ิ อยู่
อีกทัง้ ยังมีหนทางในการควบคุมและเข ้าสงิ มนุษย์ทย ี่ งั มีชวี ต ิ อีกด ้วย

หุน
่ เชดิ พวกนีต ้ อบสนองได ้แค่ในระดับนึง พวกมันยังเคลือ่ นไหวไม่ดแ ี ละซด ี เหมือนกับผี
ยิง่ ไปกว่านัน
้ เธอรู ้สกึ ผิดจริยธรรมในการใชคนตายแบบนี
้ ่ ะไม่เข ้าถึงสว่ นนีล
้ เอริเลือกทีจ ้ ก
ึ
เกินไปนัก

ด ้วยรูปร่างของเด็กสาวทัง้ ส ี่ มีใครบางคนได ้จ ้องมองคาโอริจากด ้านข ้างด ้วยดวงตาทีม

่ ด
ื
มิด และคนนัน ิ ามะ ไดซุเกะ เมือ
้ คือ ฮย ่ พวกเขาได ้กลับมายังอาณาจักรและเหล่านักเรียนได ้สงบ
สติลง , มีการต่อว่าทีร่ น ิ ามะอยูจ
ุ แรงรอฮย ่ ากสงิ่ ทีเ่ ขาทํา [ทําให ้กับดักทํางาน]

ฮยิ ามะคาดหวังในสงิ่ นีแ

้ ละขอโทษด ้วยท่าหมอบกราบ เขารู ้ว่าการเถียงหรือพยายามทํา
สงิ่ ใดก็ตามไม่ได ้ชว่ ยในสถานพารณ์นี้ เวลาและสถานทีใ่ นการขอโทษนัน ้ สําคัญ

เวลาทีด ่ ที ส
ี่ ด
ุ มาถึงเมือ่ เขาสามารถทีจ่ ะขอโทษต่อโคคิตอ ่ หน ้าทุกๆคน เขารู ้ว่าถ ้าเขาขอ
โทษต่อโคคิ โคคิจะยอมรับมันและพยายามทีจ ่ ะไกล่เกลีย ่ กับคนในห ้อง แผนของเขาสําเร็จ คํา
ติเตียนทีเ่ ล็งไปทีฮ ิ ามะได ้สลายหายไปด ้วยโคคิ คาโอริเป็ นคนทีใ่ จดีอยูแ
่ ย ่ ล ้ว , ดังนัน
้ เธอจึง
ไม่ได ้ต่อว่าโดยเฉพาะต่อฮย ิ ามะทีข
่ อโทษด ้วยนํ้ าตา เป็ นไปตามทีเ่ ขาวางแผนไว ้ อย่างไรก็ตาม
, ชซิ ก ุ งั เกตุได ้ถึงเบือ
ุ ส ้ งหลังการกระทําของฮย ิ ามะ เธอรังเกียจทีเ่ ขาใชเพื้ อ ่ นสนิทของเธอ

ยิง่ ไปกว่านัน
้ , เขาได ้ทําตามทีค ้ สงั่ มันเป็ นคําสงั่ ทีน
่ นๆนัน ่ ่ากลัวและน่าขยะแขยง ฮย ิ า
มะต ้องการทีจ ่ ะหลบเลีย่ งมันแต่เขาได ้ก ้าวข ้าม(เส)ี เสนไปแล
้ ้ว เขาไม่สามารถทีจ ่ ะหยุดได ้
ในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม , ฮย ิ ามะมีความรู ้สก ึ ดีใจกับเกรงขามต่อคนผู ้นัน ้ ทีส
่ ามารถวางแผนทีน ่ ่า
กลัวนี้ ออกมา ในขณะทีค ่ นผู ้นัน
้ ดูเป็ นธรรมชาติและกลมกลืนเข ้ากับเพือ ั้
่ นร่วมชน

(คนผู ้นัน
้ ต ้องบ ้าแน่ๆ...แต่คาโอริต ้องเป็ นของข ้า...)

เขาต ้องได ้คาโอริแน่นอนถ ้าเขาฟั งคนผู ้นัน ิ ามะยิม

้ ฮย ้ ออกมาตามทีค
่ วามคิดอันดํามืด
ของเขาคิด

่ ้นอ ้อยนะครับ) , ไดซุเกะ มีอะไรผิดปกติเหรอ?"

"(อ่)อ ้อย(คําเรียกไม่ใชต

คอนโด , นาครมูระ , และไซโตะ สง่ สายตาทีส ่ งสยั ต่อท่าทางของฮย ิ ามะ ทัง้ สามคนนี้
ยังคงติดตามฮย ิ ามะ คนประเภทเดียวกันมักรวมกลุม ่ กันสําหรับพวกเขาทัง้ ส ี่ ฮย ิ ามะเก ้งก ้าง
ออกมาซก ั ครูห
่ นึง่ ก่อนทีจ ่ า่ ทางเป็ นมิตร แต่ถ ้าความเป็ นเพือ
่ ะกลับคืนสูท ่ นนัน ้ เป็ นของจริงมันจะ
เป็ นสงิ่ ทีล
่ ะเอียดอ่อน

"ม-ไม่ , ไม่มอ
ี ะไร ข ้าแค่ดใี จทีพ
่ วกเราผ่านชน ั ้ ที่ 60"
"โอ , แน่นอนว่า ถ ้าพวกเราผ่านอีก 5ชน ั ้ พวกเราจะทําลายสถิต"ิ
"พวกเราเองก็แข็งแกร่งขึน ้ เหมือนกัน กลุม ่ ทีไ่ ม่มาชา่ งไม่มค
ี วามกล ้าเอาซะเลย"
"อย่าพูดแบบนัน ้ น่า พวกเรามันพิเศษ"

พวกเขาทัง้ สามคนดูเหมือนจะไม่สนใจทีส ่ อบถามการหลอกลวงของฮย ิ ามะ คนทีส ู้

่ โดย
ทีค
่ ด
ิ ว่าตัวเองนัน
้ พิเศษและเกิดการเย่อหยิง่ ขึน ้ นัน
้ เป็ นตัว ร ้ายของตัวร ้าย พวกเขามีทัศนคติท ี่
คิด(ด่)ว่าตัวเองใหญ่กว่ากลุม
่ ทีท
่ งิ้ ไว ้ในพระราชวัง คําบ่นนัน ้ ถูกพูดไปมาในท่าทางหยิง่ ทะนง
อย่างไรก็ตาม , พวกเขามีความสามารถทีจ ่ ะผ่านชน ั ้ 60ได ้ ดังนัน
้ พวกเขาจึงไม่หยุดทัศนคตินี้

ไม่เหมือนกับพวกเขาทีม
่ ท
ี า่ ทางเอะอะ ด ้านของโคคินัน
้ เงียบ ท่าทางนัน
้ บ่งบอกได ้ถึง
ลักษณะนิสยั

โดยไม่ลําบากมากนัก กลุม ั ้ สูงสุดทีม

่ นักเรียนได ้มาถึงชน ั ้ ที6
่ าถึงได ้ ชน ่ 5
 "เตรียมตัวให ้พร ้อม! แผนทีช ั ้ นีไ้ ม่สมบูรณ์ พวกเราไม่รู ้ว่าจะเกิดอะไรขึน
่ น ้ "

ี งของเมลดังขึน
เสย ้ กลุม ี น ้าทีแ
่ ของโคคิแสดงสห ่ ข็งขึน
้ และก ้าวไปในพืน
้ ทีท
่ ไี่ ม่รู ้จักมา
ก่อน

ห ้องโถงใหญ่ปรากฎออกมาหลังจากเดินหน ้าไปสก ั ครูห ิ ทุกคนเกิดความรู ้กไม่

่ นึง่ สมาชก
ดีเกิดขึน ึ นัน
้ ความรู ้สก ้ พิสจ
ู น์วา่ เป็ นความจริง เวทมนตร์ปรากฎขึน ้ ตรงกลางของห ้องในตอนที่
พวกเขาก ้าวเข ้ามา รูปแบบเวทมนตร์ขนาด 10เมตรเต ้นไปด ้วยพลังงานสด ี ําแดง นั่นเป็ นภาพที่
พวกเขาคุ ้นเคย

"ม-ไม่มท
ี าง...เป็ นมันหรือเปล่า?"

โคคิร ้อออกมาในขณะทีเ่ หงือ ิ คนอืน

่ ทีเ่ ย็นไหลออกมาจากหน ้าผาก สมาชก ่ ๆก็มส ี น ้าที่
ี ห
ตึงขึน
้

"เอาจริงดิ มันยังไม่ตาย?"

ี งทีส
เรียวทาโร่ตะโกนออกมาด ้วยความประหลาดใจ เมลตอบกลับพวกเขาด ้วยนํ้ าเสย ่ งบ
ี น ้าทีเ่ ข ้มงวด
และมีสห

"เราไม่รู ้ต ้นกําเนิดของปี ศาจในดันเจีย

้ นนี้ ถึงแม ้คุณจะปราบมันได ้หนึง่ ครัง้ คุณก็ต ้องเจอ
กับมันอีกหลายครัง้ (รั)ระวังไว ้! อย่าลืมทีจ ้
่ ะรักษาเสนทางหนี ไว ้"

เพือ
่ ทีจ่ ะหนีได ้อย่างแน่นอนถ ้าอยูใ่ นกรณี(ฉึ)ฉุกเฉิน ความสาํ คัญอันดับแรกของเมลคือ
การออกคําสงั่ เพือ ่ ใจว่ามีทางหนี ลูกน ้องเขาทําตามคําสงั่ ทันที แต่โคคิต ้องการพูด
่ ให ้มัน
ความคิดในใจของเขา

"เมล พวกเราไม่เหมือนครัง้ ทีแ ่ ล ้ว ผมแข็งแกร่งขึน

้ มากกว่าเดิมหลายเท่า และจะไม่แพ ้
อีกครัง้ ! แน่นอนว่าพวกเราจะชนะ!"
"เฮ่ , นั่นเป็ นความจริง พวกเราไม่ได ้แพ ้เสมอไป ครัง้ นีเ้ ป็ นนัดล ้างแค ้น"

เรียวทาโร่ตะโกนออกมาด ้วยรอยยิม
้ ทีไ่ ร ้ความกลัว เมลยักไหล่ของเขาเหมือนกับว่าเขา
ไม่สามารถชว่ ยได ้ ด ้วยความสามารถในตอนนีพ ้ วกเขาน่าจะปลอดภัย คล ้ายๆกัน ตอนนีเ้ ขามี
รอยยิม
้ ทีเ่ หมือนกัน

รูปแบบเวทมนตร์สอ ่ งแสงออกมาในทีส
่ ด
ุ และระเบิดออก ฝั นร ้ายของพวกเขาได ้ปรากฎ
ออกมาตรงหน ้าอีกครัง้

"กูๆๆๆๆๆกาๆๆๆๆๆ"

ั ว์ตวั นีค
สต ้ ํารามออกมาและทุบลงบนพืน ้ สายตาทีเ่ ต็มไปด ้วยความต ้องการทีต ่ ้องการฆ่า
ถูกสง่ ไปทีก
่ ลุม่ ของโคคิโดยเบ ฮม ี อธ ในกลุม
่ นัน
้ มีเด็กสาวคนนึงจ ้องกลับไปทีส ั ว์ปีศาจ ;
่ ต
ความเครียดได ้เพิม ้ สาํ หรับคนอืน
่ สูงขึน ่
 "เด็กสาวคนนัน
้ คือคาโอริ คาโอริประกาศกับตัวเอง โดยทีค
่ นอืน
่ ไม่ได ้ยิน

"ฉั นจะไม่ยอมให ้แกเอาคนอืน

่ ไปได ้อีก ฉันจะก ้าวผ่านแกและลงไปหาเขา"

้ อ
และแล ้วก็มาถึง การต่อสูเพื ่ ทีจ
่ ะเอาชนะอดีตได ้เริม
่ ต ้นขึน
้ แล ้ว

==================================

[คนแต่งได ้โน ้ตไว ้ว่า เบฮม ี อตแข็งแกร่งทีส ่ ด ุ ของชน ั ้ ที่ 65 แต่มน

ั ก็แค่ชน ั ้ นั ้ โอลคัสดันเจีย้ นลึก
ลงไปมากกว่า 100ชน ั ้ มากกว่าทีผ ่ ู ้คนรับรู ้ ฮาจิเมะตกลงไปตํา่ กว่าชน ั ้ 100 สต ั ว์ปีศาจในชนั ้ บนๆ
ของนรกนัน
้ แข็งแกร่งกว่าชน ั ้ ล่างๆของดันเจีย ้ นทีโ่ ค คิอยูม ่ าก]

สําหรับค่าสถานะของโคคิ

==================================
อะมาโนะคาว่า โคคิ อายุ17ปี ระดับ : 46
พลัง : 560
กําลังกาย : 560
ต ้านทาน : 560
ความเร็ว : 560
เวทมนตร์ : 560
ต ้านทานเวท : 560
ทักษะ : เหมาะสมทุกธาตุ , ต ้านทานทุกธาตุ , ต ้านทานกายภาพ , เวทมนตร์ผสมผสาน , วิชา
ดาบ , พลังมหาศาล , ย่นปฐพี , อ่านล่วงหน ้า , ฟื้ นฟูเวทความเร็วสูง , รับรู ้ตัวตน , รับรู ้เวท
มนตร์ , ทะลวงขีดจํากัด , เข ้าใจภาษา
==================================

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 19 ด้านเพือ ั้ II ก้าวข้ามอดีต
่ นร่วมชน

โคคิเริม
่ โจมตีกอ
่ น

"ปี กทีบ
่ น
ิ สูงขึน ่ วงสวรรค์ , "(พุผ
้ อันมากมาย , สูส ่ )่ พุง่ ออกในพริบตา!"

แสงโค ้งชนเข ้ากับเบฮมี อธด ้วยเสย

ี งคําราม ก่อนหน ้านีเ้ ขาไม่สามารถทําให ้มันบาดเจ็บ
้ กษะทีแ
ได ้แม ้จะใชทั ่ ข็งแกร่งทีส
่ ดุ ของเขา "อํานาจแห่งสวรรค์" อย่างไรก็ตาม , เขาต ้องการ
แสดงว่าเขาไม่เหมือนครัง้ ก่อนและมันได ้ถูกพิสจ ู น์แล ้ว

"กูรก
ุ าาา"

้
เสนดาบที แ ี อธ มันขูดไปกับพืน
่ ทยงมุมโผล่ออกมาบนหน ้าอกของเบฮม ้ และกรีดร ้อง
ออกมาในขณะทีเ่ ลือดดําแดงของมันหยดลงบนพืน้

"พวกเราทําได ้! พวกเราแข็งแกร่งขึน ้ ฮย
้ ! นากายามะไปด ้านซาย ิ ามะไปด ้านหลัง เมลไป
ด ้านขวา! ด ้านหลังเตรียมพร ้อมเวทมนตร์! เวทมนตร์ระดับสูง!"

โคคิออกคําสงั่ อย่างต่อเนือ
่ ง ซงึ่ เป็ นผลจากการฝึ กของเมล

"โอ , เขาออกคําสงั่ ทีด

่ โี ดยไม่ลงั เล พวกนายได ้ยินไหม? ทุกๆคน ทําตามคําสงั่ ของ
โคคิ!"

ี อธกับอัศวินของเขา ทุกๆคนเริม
เมลตะโกนออกมาและวิง่ ไปด ้านขวาของเบฮม ่ ขยับและ
ี อธ
ล ้อมรอบเบฮม

้ องกันอย่างรวดเร็วอย่างเอาเป็ นเอาตายเพือ
กองหน ้าสร ้างเสนป้ ี อธที่
่ ป้ องกันไม่ให ้เบฮม
กําลังคลัง่ ไปถึงกองหลัง

"กูรอ
ู าาา"

ี งคํารามของเบฮม
ด ้วยเสย ี อธทีเ่ หยียบลงบนพืน
้ และกระทืบลงไปในขณะทีพ
่ งุ่ เข ้ามา

"เหมือนกับว่าเราจะให ้แกทํา"
"เราไม่ให ้แกทําหรอก"

ิ ทีต
เรียวทาโร่และจูโก สมาชก ่ วั ใหญ่ทส
ี่ ด ี อธอย่างรวดเร็ว
ุ ในห ้องทัง้ สองคน ไล่ต ้อนเบฮม
และเริม
่ เข ้าไปชนกับมัน

"พลังทีส
่ ามารถทําลายโลกได ้ "พลังเฮอร์ควิ เลียน!""
 ้ งทางกายภาพ เสริมด ้วยเวทมนตร์ พวกเขาชนเข ้ากับการพุง่ เข ้ามาของเบ
ด ้วยการใชพลั
ี อธในขณะทีเ่ ท ้าไถไปกับพืน
ฮม ้

"กาาา"
"ราาาา"
"โอ๋ๆๆๆๆๆๆ"

ทัง้ สองคนและหนึง่ ตัวต่างตะโกนออกมาและเกร็งกล ้ามเนือ ้ มนุษย์ทม

ี่ รี า่ งเล็กนัน
้ ไม่
สามารถทีจ ่ ะหยุดมันได ้อย่างสมบูรณ์แบบแต่มน
ั เพียงพอทีจ
่ ะหยุดแรงพลักของมัน มันกระทืบ
เท ้าไปทีพ ่ นื้ แสดงอาการโกรธจากการถูกขวาง

ิ คนอืน
สมาชก ่ ๆไม่พลาดโอกาศทีม
่ าถึงนี้

"ความเร็วระดับสูงสุดทีต
่ ด
ั ทุกอย่าง "ตัดออกสมบูรณ์!"

บัตโตจุตซข ึ องชซ
ิ ก ี อธ ถึงแม ้จะเป็ นดาบขัน
ุ โุ ดนเข ้าทีเ่ ขาของเบฮม ้ อาติแฟ็ กทีถ
่ ก
ู ทําให ้
แหลมคมขึน
้ ด ้วยเวทมนตร์ มันทําได ้แค่หยุดตรงกลางและไม่สามารถผ่าออกได ้อย่างสมบูรณ์

"แข็งมากจริงๆ"
"ปล่อยให ้เป็ นหน ้าทีผ
่ มเอง บด , ขยี้ , ระเบิด , "ค ้อนมหากาฬ!""

เมลกระโดดออกมาและเหวีย ่ งดาบของเขาไปทีด ่ าบของชซ ิ ก

ุ ท
ุ ต
ี่ ด
ิ อยูต ่ รงกลาง ด ้วยความ
คมและกระแทกอย่างรุนแรงทีถ ู เสริมด ้วยเวทมนตร์ชว่ ยให ้ดาบของชซ
่ ก ิ ก
ุ ุ พุง่ ไปต่อ

และจากการกระทํานัน ี อธถูกผ่าออก
้ เขาของเบฮม

"กาาาา!?"

เบฮม ี อธอาละวาดอย่างรุนแรงด ้วยพลังของมันทัง้ หมดหลังจากทีถ

่ ก
ู ตัด การอาละวาดนีเ้ ป่ า
ี่ นกระเด็นออกไป
คนสค

"ลําแสงอ่อนโยนทีล
่ ้อมรอบพวกเราทัง้ หมด "รัศมี!""

่ ําจากแสงพุง่ ออกมาและล ้อมรอบคนทัง้ ส ี่ อย่าง

ตาข่ายจํานวนมากทีไ่ ม่สามารถนับได ้ทีท
อ่อนโยน หลังจากพวกเขาชนเข ้ากับพืน ้ และสูญเสย ี การหายใจ สงิ่ ทีค
่ าโอริใชคื้ อเวทมนตร์
ป้ องกันทีท ็ ก
่ ําลายอาการชอ

ในพริบตา , คาโอริเริม
่ ร่ายเวทมนตร์รักษา

"คําอวยพรของสวรรค์ รักษาทัง้ หมด "สวรรค์ฟื้นฟู!""

ี่ ะไม่ถก
ถึงแม ้พวกเขาทัง้ สจ ู รักษาพร ้อมกันแต่พวกเขาเริม
่ (มุ)ถูกรักษา เวทนีเ้ ป็ นเวทฟื้ นฟู
ระยะไกลทีอ่ ยูใ่ นระดับกลาง มันสามารถทีจ ่ ะรักษาหลายคนพร ้อมกัน "สวรรค์ฟื้นฟู" เป็ นระดับที่
สูงขึน ้ อน
้ ของ "คําอวยพรของสวรรค์(คื)" ทีเ่ ธอใชมาก่

โคคิใชท่้ าพุง่ และพุง่ ตรงเข ้าไปทีเ่ บฮม

ี อธทีก
่ ําลังอลหม่าน เขาจิม
้ ดาบลงไปทีแ
่ ผลเก่าที่
เขาฟั นไว ้

"ระเบิดแสง"

เวทมนตร์จํานวนมากทีส ั ดิสท
่ ะสมไว ้ในดาบศก ิ ธิผ
์ า่ นเข ้าไปในแผลและเกิดารระเบิดขึน
้

"กาาาาา!!"

ี อธเหวีย
เลือดจํานวนมากไหลออกมาจากบาดแผล เบฮม ่ งกงเล็บทีแ
่ หลมคมของมันไปที่
โคคิทห ้ กษะ
ี่ ยุดเล็กน ้อยหลังจากใชทั

"คุ!"

่ ะท ้อนกงเล็บกลับแต่แรง
โคคิครางออกมาและกระเด็นออกไป เกราะของนักบุญทีโ่ คคิใสส
กระแทกยังคงผ่านเกราะไปและ ทําให ้เขาไอออกมา ความเจ็บปวดนัน้ ชวั่ พริบตาเดียว คาโอริ
ตามมาอย่างรวดเร็วและรักษา

"คําอวยพรของสวรรค์ ,ฟื้ นคืนพลังของเขา , "สวรรค์ไร ้การพัก!""

เวทนีส
้ ญ
ู เสยี ความสามารถทีจ่ ะรักษาหลายคนแต่มน
ั เพิม
่ พลังรักษาให ้เป้ าหมาย เดียว
โคคิฟื้นคืนทันทีทนั ใดหลังจากทีแ
่ สงล ้อมรอบเขา

ี อธเป่ าสมาชก
เบฮม ิ คนอืน
่ ๆออกไปในตอนทีโ่ คคิกระเด็กออกมา มันไม่สนใจอาการ
บาดเจ็บและเริม
่ ทีจ
่ ะเปล่งแสงสแ ี ดงร ้อน

้
"....ถึงแม ้เขามันจะหายไป มันยังคงใชเวทนั น
้ ได ้ มันมาแล ้ว!"

ิ ก
ชซ ุ เุ ตือนออกมาและเบฮม ี อธกระโดดเข ้ามาในเวลาเดียวกัน ทุกๆคนเคยมีประสบการณ์
กับเวทพิเศษของเบฮม ี อธ อย่างไรก็ตาม , พวกเขาคาดไม่ถงึ กับระยะกระโดดของเบฮม ี อธ มัน
กระโดดผ่านกองหน ้าอย่างง่ายดายและพุง่ ไปทีก ่ องหลัง มันไม่เคยกระโดดแบบนีม
้ าก่อนตอน
อยูบ่ นสะพานและพวกเขาไม่ได ้คาดคิดว่ามันจะ กระโดดได ้สูงขนาดนัน ิ กองหน ้าแสดง
้ สมาชก
สหี น ้าทีไ่ ม่สามารถอดทนได ้

ุ ิ (ซุ)ซูสุ
หนึง่ ในกองหลังหยุดการร่ายและเดินออกมาข ้างหน ้า เธอคิ ทานิกช

"ในสถานทีศ ั ดิสท
่ ก ิ ธิแ ั รูของพระเจ ้าไม่สามารถผ่านได ้ , "บริสท
์ ห่งนี้ , ศต ุ ธิส ั บูรณ์!"
์ ม

โดมแสงปรากฎออกมาในขณะทีเ่ บฮม ี อธร่วงลงมาเหมือนดาวตก เสย

ี งระเบิดและคลืน
่
กระแทกทีน
่ ่ากลัวกระจายออกไปทั่วบริเวณและพืน้ ล ้อมรอบ แตกออกมา
 อย่างไรก็ตาม การป้ องกันทีส ี อธ แต่ฉบับ
่ มบูรณ์แบบของซูสรุ ับแรงกระแทกของเบฮม
ของเธอนัน ่ บ
้ เป็ นแค่สองบทไม่ใชส ี่ ท ดังนัน
้ มันจึงมีพลังไม่เท่าปกติ

โล่เริม
่ มีรอยร ้าว ถ ้าซูสไุ ม่ใชอ ่ าชพ
ี "ผู ้ชาํ นาญบาเรีย" มันไม่สามารถแม ้แต่จะตัง้ ขึน
้ มาได ้
ซูสก
ุ ด
ั ฟั นของเธอในขณะทีส ่ ง่ พลัง(พั)เวทระดับสองบทไปทีเ่ วทในระดับที่ มากกว่าปกติ เธอ
วาดรูปภาพของคาถาในจิตใจอย่างต่อเนือ ่ งในขณะทีเ่ ธอชูแขนสออข ้างขึน
้ อย่าง เอาเป็ นเอา
ตาย บาเรียทีม ่ รี อยร ้าวได ้หายไป เธอเชอ ื่ ว่าการป้ องกันของเธอนัน
้ สมบูรณ์แบบ

"อูๆๆๆ! ฉันไม่ยอมแพ ้หรอก!"

ฝั่ งเบฮม ี อธนัน้ ตาของมันนัน

้ เต็มไปด ้วยความต ้องการฆ่าและทะลุผา่ นบาเรียไปทีซ ่ ส
ู ุ
ร่างกายของเธอแข็งเกร็งไปด ้วยความกลัวและแขนของเธอสน ั่ เธอตะโกนออกมาอย่างเอาเป็ น
เอาตายเพือ ่ แสดงขีดจํากัดของเธอ เบฮม ี อธโจมตี(อ่)อย่างต่อเนือ
่ งและเธอไม่สามารถป้ องกัน
ได ้มากกว่าสบ ิ วินาที

มันกําลังจะแตกแล ้ว! ในตอนทีซ

่ ส
ู ค
ุ ด
ิ ในใจของเธอ

"คําอวยพรของสวรรค์ , ความลึกลับทีน
่ ี่ , "สวงสวรรค์ยอมจํานน!""

ร่างกายของซูสถ ุ ก
ู ล ้อมรอบด ้วยแสงและจากแสงนัน ้ จํานวนของพลังเวททีส ่ ง่ ผ่านไป ที่
บาเรีย(พื)เพิม ่ ขึน
้ นีเ่ ป็ นเวทของคาโอริทช ี่ ว่ ยฟื้ นฟูเวทมนตร์ โดยปกติแล ้ว , มันเป็ นเวททีฟ ่ ื้ นฟู
เวทผู ้อืน
่ เคลือ ่ นไหวตามทีเ่ วทถูกนํ าทางด ้วยสูตรของมัน เวททีไ่ หลเวียนชว่ ยขยายพลังเวท
ดัง้ เดิม นั่นคือวิธกี ารทํางานของเวทนี้ คาโอริสามารถใชเวทนี ้ ไ
้ ด ้เพราะว่าเธอเป็ นอาชพ ี
"ผู ้รักษา"

"ถ ้าเป็ นเวทนีล ั ้ รักเธอตายเลยคาโอริ!"

้ ะก็ ชน

ุ ง่ พลังเวทเทียบเท่ากับสบ
ซูสส ี่ ทไปทีโ่ ล่และมันฟื้ นคืนอย่างสมบูรณ์แบบ รอยร ้าวทัง้ หมด
ถูกรักษาในพริบตา ด ้วยความผิดหวังทีม ่ น
ั ไม่สามารถทําลายบาเรียได ้ มันทําหน ้าบึง้ ตึงโกรธ
เกรีย
้ วไปทีน่ ักเวททีย
่ งุ่ ไม่เข ้าเรือ
่ ง เธอไม่สะดุ ้งสะเทือนกับการจ ้องมองและจ ้องมองกลับแทน

ในทีส่ ด
ุ , เขาของมันเริม ี แสงสแ
่ สูญเสย ี ดงร ้อน เบฮม
ี อธสูญเสย
ี การทรงตัวและล ้มลงกับ
พืน
้ บาเรียของซูสห ุ ายไปในเวลาเดียวกัน

ี อธพยายามเล็งไปทีซ
เบฮม ่ ส
ู ท
ุ ห
ี่ อบอยู่ แต่กองหน ้าได ้อยูเ่ บือ
้ งหน ้ามันแล ้ว

"กองหลังถอย!"

กลุม
่ ทีอ
่ ยูด
่ ้านหลังถอยไปทีต ั ว์ปีศาจ ยุทธวิธ ี
่ ําแหน่งของโคคิ และกองหน ้าล ้อมกรอบสต
ตีและหลบถูกใชกั้ บเบฮม ี อธ จนกระทัง่ ด ้านหลังร่ายเวทเสร็จสน
ิ้

"ถอยไป!"
 ั ญาณ โคคิและคนอืน
เอริ ตัวแทนของกองหลังให ้สญ ั ญาณออกห่างจากเบ
่ ๆทีไ่ ด ้สญ
ี อธ
ฮม

หลังจากทีพ
่ วกเขาถอยออกมา เวทสายไฟได ้พุง่ ออกมา

"ดวงอาทิตย์แผดเผา"

จอมเวทห ้าคนได ้ร่ายเวทระดับสูงนี้ ไฟความร ้อนสูงถูกรบรวมในวงกลมและเผาพืน้ ที่

รอบๆเหมือนกับดวงอาทิตย์ "ดวงอาทิตย์แผดเผา" ถูกสร ้างขึน ี อธและมีเสนผ่
้ บนหัวของเบฮม ้ า
ศูนย์(ยื)กลาง 8เมตร และในพริบตาหลังจากนัน ี อธ
้ มันได ้ตกไปทีเ่ บฮม

ความร ้อนมหาศาลได ้โจมตีเบฮม ี อธ ระดับของพลังนัน ้ มากมายจนกระทัง่ เพือ

่ นร่วมทีม
อาจจะได ้รับบาดเจ็บ ดังนัน
้ พวกเขาจึงรีบสร ้างบาเรีย "ดวงอาทิตย์แผดเผา" ไม่ให ้เวลาทีจ ่ ะให ้
ี อธหลบหนี และในเวลาไม่นานเปลือกภายนอกทีแ
เบฮม ่ ข็งแกร่งของมันเริม
่ ละลาย

"กูๆๆๆรูๆๆๆๆอาาาากาาาา!!"

ี งโหยหวยของการตายของเบฮม
เสย ี อธดังไปทัว่ ห ้องโถง เสย
ี งร ้องทีค
่ ุ ้นเคยในวันนัน ี ง
้ เสย
ร ้องของมันทําให ้ปวดหูทแต่ไม่นานหลังจากนัน้ มันก็หมดแรงเหมือนกับว่ามัน ถูกเผาโดยไฟ

ณ ตรงกลางพืน
้ ทีส ี ํา สง่ิ ทีเ่ หลืออยูข
่ ด ่ องมันคือซาก

"พ-พวกเราชนะหรือยัง?"
"ฉ-ฉั นคิวา่ พวกเราชนะแล ้ว..."
"พวกเราชนะ..."
"เอาจริงดิ?"
"จริงหรือเปล่า?"

ทุกๆคนมองไปอย่างอึง้ ๆไปทีบ
่ ริเวณทีเ่ บฮม ี อธเคยอยู่ ทีละเล็กทีละน ้อยเสย
ี งกระซบ
ิ ของ
ั ชนะกระจายไปทั่ว โคคิตะลึงและเมือ
ชย ึ ตัว เขาชูดาบขึน
่ เขารู ้สก ้ บนหัวและยืดหลังตรง

่ ล ้ว! นีค
"ใชแ ่ อ ั ชนะของพวกเรา!"
ื ชย

ดูเหมือนว่าดาบจะตอบสนองกับความรู ้สก ึ ของเขาและเริม ี ง

่ เปล่งประกายออกมา ในเสย
ร ้องของชย ั ชนะของเขา คนอืน ่ ๆรับรู ้ในสงิ่ เดียวกันและเปล่งเสย
ี งออกมา พวกผู ้ชายแตะบ่ากัน
และกัน ในขณะทีเ่ หล่าผู ้หญิงกอดกันแะกัน เมลและเหล่าอัศวินต่างประทับใจ

ิ ก
ชซ ุ เุ รียกหาคาโอริทย ี อธอยู่
ี่ งั คงมองไปทีๆ่ เบฮม

"คาโอริ? มีอะไรหรือเปล่า?"
ิ ก
"เอ , อาา , ชซ ุ จ
ุ ัง....มัน , มันไม่มอ
ี ะไร ฉั นแค่คด
ิ ว่าพวกเรามาไกลแค่ไหนแล ้วนะ"

ิ ก
คาโอริตอบกลับชซ ุ ด
ุ ้วยรอยยิม
้ ทีฝ
่ ื นๆ เธอได ้หมกมุน
่ กับอารมณ์ของเธอหลังจากทีล
่ ้ม
ฝั นร ้ายก่อนหน ้านีแ
้ ละได ้ยืนยัน ว่าเธอแข็งแกร่งขึน
้ แล ้ว

"ใชแ ่ ล ้ว , พวกเราแข็งแกร่งขึน ้ แล ้ว"

"ใช.่ ...ชซ ิ ก
ุ จ
ุ ัง ข ้างหน ้านีค
้ อ
ื นากุโมะคุง..."
"เธอกําลังจะไปตรวจสอบใชไ่ หม? มันคือเหตุผลทีท ่ ําให ้เธอทําอย่างสุดความสามารถ"
"เอแหะแหะ ถูกต ้องแล ้ว"

เพือ
่ มุง่ ไปข ้างหน ้า เพือ
่ ยืนยันสภาพของฮาจิเมะเพราะว่าความเป็ นไปได ้นัน ้ กลัวว่าจะ
ไม่มค
ี ําตอบ เธอได ้กลายเป็ นคนทีจ ่ ต ิ ก
ิ ใจอ่อนแอ ชซ ุ เุ ห็นใจเธอและจับมือคคโอริไว ้

คาโอริแสดงรอยยิม ้ ไปทีก
่ ารจับอย่างแรง
โคคิเริม
่ ทีจ
่ ะมายืนรอบๆทัง้ สอง

"ทัง้ สองคนปลอดภัยไหม? การรักษาของเธอนัน

้ สุดยอดทีส
่ ด
ุ ถ ้าเธออยูท
่ น
ี่ ี่ ผมไม่กลัว
ิ้ !"
อะไรทัง้ สน

รอยยอ ้มทีท ื่ โผล่ขน

่ ําให ้(ดื)่ สดชน ึ้ มาบนหน ้าของเขาในขณะทีเ่ ขาขอบคุณทัง้ สอง

"เอ , ฉั นสบายดี แล ้วเธอสบายดีไหมโคคิ?"

"ไม่ม(ี หั)ปั ญหา โคคิคงุ ฉั นดีใจทีเ่ ป็ นประโยชน์ตอ
่ ทุกๆคน"

ทัง้ สองคนต่างมอบรอยยิม
้ ให ้กัน อย่างไรก็ตาม คําพูดของโคคิทก
ี่ ําลังพูดถึงได ้ทําให ้
หัวใจของพวกเขาแย่เล็กน ้อย

"ด ้วยการกระทํานี้ นากุโมะคุงสามารถทีจ

่ ะจากไปอย่างสงบ เพราะว่าเพือ ั ้ ทีเ่ ขา
่ นร่วมชน
ปกป้ องสามารถทีจ ่ ะปารบและฆ่ามันได ้"
"..."

โคคิไม่ได ้สงั เกตุถงึ สห

ี น ้าของคาโอริและชซ ิ ก
ุ ุ ในขณะทีเ่ ขาจมดิง่ ไปกับอารมณ์ของเขา
ในความคิดของโคคินัน ้ สาเหตุทท ี่ ําให ้ฮาจิเมะตกลงไปในเหวคือเบฮม ี อธ ไม่ผด ิ พลาดไปจานี้
สาเหตุสําคัญทีท ่ ําให ้สะพานพังลงคือแรงกระแทกจากเบฮม ี อธ อย่างไรก็ตาม สาเหตุทแ ี่ ท ้จริง
นัน
้ คือการทีฮ
่ าจิเมะโดนเวทโจมตี

ในตอนนี้ พวกเขาได ้มีการตกลงทีไ่ ม่สามารถพูดถึงได ้เกีย ่ วกับว่าเกิดอะไรขึน

้ ในตอน
นัน
้ ◌ิแต่ความจริงไม่ได ้เปลีย ่ นไป ดูเหมือนว่าโคคินัน
้ ลืมไปแล ้วหรือไม่รับรู ้ความจริงและคิดว่า
การล ้มเบฮม ี อ ธนัน
้ ทําให ้ฮาจิเมะจากไปอย่างสงบ เขาเชอ ื่ อย่างไม่สสย ั เลยว่าทุกๆคนนัน้ คิดใน
แง่ดเี ท่านัน
้ คนทีท ่ ําผิดนัน
้ จะไม่ถก
ู ต่อว่าตลอดกาล นอกจนกนัน ้ เขายังไม่แม ้แต่จะฝั นว่าจะมี
คนตัง้ ใจทํา

อย่างไรก็ตาม ถึงแม ้เธอจะไม่สนใจ แต่เธอไม่ลม ื มัน ในเมือ

่ เธอไม่รู ้ว่า "ใคร" เธอได ้แต่
ทน เธอจะต ้องทรมานแสนสาหัสแน่ถ ้าเธอรู ้ และนั่นเป็ นเหตุผลว่าเธอตกใจกับการทีโ่ คคิลม ื
ความจริงนี้
 ิ ก
ชซ ุ ถุ อนหายใจออกมา เธอต ้องการทีจ ่ ะต่อว่าเดีย๋ วนัน
้ แต่โคคิไม่ได ้คิดในแง่ร ้ายใน
คําพูด ตามจริงแล ้ว , คําพูดเขานัน ้ ดีทส
ี่ ด
ุ เมือ
่ คิดถึงเกีย ่ วกับฮาจิเมะและคาโอริ ในแง่ความรู ้สก ึ
แล ้ว นั่นคือเหตุผลว่าการทีย ่ น
ื เคียงข ้างเขานัน ้ แย่มากๆ ในตอนนี้ เพือ ่ นร่วมชน ั ้ กําลังเฉลิมฉลอง
ชซิ ก
ุ เุ ป็ นผู ้หญิงทีอ
่ า่ นบรรยากาศออกดังนัน ้ เวลานีจ ้ งึ ไม่ใชเ่ วลาทีจ
่ ะพูด ถึง

เด็กสาวทีม ี วี ต
่ ช ิ ชวี าได ้เข ้ามาในบรรยากาศทีล
่ ะเอียดอ่อนนี้

"คาโอริน!"

ซูสก
ุ อดคาโอริหลังจากทีเ่ รียกเธอในลักษณะแปลกๆ

"ฟูวะ!?"
"เอแหะแหะ , คาโอริน ฉันรักเธอมากมายเหลือเกิน ถ ้าคาโอรินไม่ได ้สง่ เสริมชน
ั ้ ฉันคง
แบนแต๋ดแต๋ไปแล ้ว"

ุ ัง เธอกําลังจับสว่ นไหนอยูน
"ม-โม๋ว , ซูสจ ่ ะ"
"เกแฮะแฮะ ตรงนีด ้ ห
ี รือเปล่า ฉันว่าตรงนีก
้ ็ไม่ดเี หมือนกัน"

เธอเขินอายจากสงิ่ ทีซ ่ สู พ
ุ ด
ู ซูสน
ุ ัน
้ เกิดอาการหลงไหลและเริม ่ ทีจ
่ ะนวดร่างกายของคา
โอริเหมือนคนแก่ลามก ชซ ิ ก
ุ ตุ อบกลับด ้วยสน ั มือ การตัดมุขอย่างรุนแรงนัน ้ โดนไปทีห
่ วั ของซูสุ

"หยุดเดีย ๋ วนี!้ ใครเป็ นของซูส?ุ ... คาโอริเป็ นของฉัน"

"ชซิ กุ จ
ุ ัง!?"
"ฟุ , ฉั นไม่อนุญาติน ้าา~ มีเพียงแค่ซส ู (ุ ส)ึ เท่านัน
้ ทีท
่ ําแบบนีก
้ บ
ั คาโอริได ้"
"ซูสจุ ัง!? เธอกําลังคิดอะไรอยูน ่ ะ!?"

คาโอริตด ิ ก
ิ อยูร่ ะหว่างชซ ุ แ
ุ ละซูสุ ดังนัน
้ เธอจึงตัดมุขอย่างรวดเร็ว บรรยากาศที่
เปราะบางนัน
้ หายไป

จากจุดนีเ้ ป็ นต ้นไป , พวกเขาจะเข ้าไปในพืน

้ ทีๆ่ ไม่รู ้จัก พวกเขาได ้สลัดอดีตของพวก
เราและก ้าวไปข ้างหน ้า

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 20 ความสามารถของคูห
่ ู

"ว-เวร"
้
"...ฮาจิเมะ , สู..."
"เธอทําตัวสบายๆเกินไปแล ้ว!"

ในตอนนีพ้ วกเขากําลังตัดผ่านหญ ้ารกโดยทีย

่ เู อะอยูบ
่ นหลังของเขา หญ ้าพวกนีส
้ งู ถึง
160ซม. และสูงถึง ไหล่ของเขา ถ ้ายูเอะลงมาเดิน ตัวเธอจะหายไปอย่างแน่นอน จากนีค ้ อื
เหตุผลทีพ
่ วกเขาวิง่ หนีผา่ นหญ ้า

"ฉ่า!!"

มีปีศาจจํานวนเกือบ 200ตัววิง่ ไล่พวกเขา

หลังจากทีฮ ั ้ อุปกรณ์และ
่ าจิเมะได ้เติมเสบียงแล ้ว พวกเขาได ้มุง่ หน ้าไปต่ออีก 10ชน
ทักษะของฮาจิเมะมีประโยชน์ตอ ่ การเดินทางของเขา และเวทของยูเอะเป็ นสว่ นสาํ คัญต่อการ
เดินทางของพวกเขา

ยูเอะสามารถใชเวททุ้ กอย่างได ้และฮาจิเมะสนับสนุนเธอด ้วยทักษะ เวทบาเรียและเวท

ฟื้ นฟูของเธอไม่ได ้ดีมาก อาจจะเป็ นเพราะว่าเธอมีทักษะ "ฟื้ นฟูอต ั โนมัต"ิ เธอจึงด
ิ ว่าทักษะ
พวกนีไ ้ ม่จําเป็ น สว่ นฮาจิเมะไม่มป
ี ั ญหาเนือ ั่ "
่ งจากเขามี "โพชน

นีเ่ ป็ นวิธท
ี พ
ี่ วกเขาบุกมาจนถึงชน ั ้ ปั จจุบน ั ้ นีม
ั ชน ้ ล
ี ก
ั ษณะเป็ นป่ า , ป่ าทีก
่ ว ้างใหญ่ ป่ า
รกชฏั อุดมสมบูรณ์ทม ี่ ต
ี ้นไม ้สูง 10 เมตรเรียงไปทั่วป่ า และมีบรรยนกาศชน ื้ โชคดีทม ี่ น
ั ไม่
เหมือนป่ าเขตร ้อนทีเ่ ขาเคยเจอมาก่อน

ในตอนทีฮ ่ าจิเมะและยูเอะค ้นหาบันไดลงชน ั ้ ล่าง มีเสย

ี งดังครืนบนพืน้ ดังออกมา ปี ศาจที่
ทําให ้ฮาจิเมะนึกถึงสต ั ย์เลือ
้ ยคลานขนาดใหญ่ปรากฎออกมาตรงหน ้าพวกเขา มันเหมือนกับกับ
ไทเรนโนซอรัส เร็ก แต่มน ั มีดอกไม ้บนหัวของมัน ฟั นแหลมคมทีด ่ ก
ู ระหายเลือดจากสตั ว์ทที่ รง
พลัง และดอกไม ้ทีค ่ ล ้ายดอกทานตะวันสะบัดไปมาบนหัวของมัน มันเป็ นประสบการณ์ทเี่ หมือน
ฝั นเหลือเกิน

ไทเรนโนซอรัส เร็ก คํารามออกมาและพุง่ เข ้าหาพวกเขา

ฮาจิเมะหยิบดอนเนอร์ออกมาอย่างใจเย็น...แต่กอ
่ นหน ้านัน
้ ยูเอะได ้ชูมอ
ื ของเธอขึน
้

"หอกเพลิง"

ไฟปรากฎทีม ่ อ
ื ของยูเอะและหมุนวนในรูแปบบหอก หอกถูกยิงออกมาและพุง่ เข ้าปาก
ของทีเร็กและทะลุออกหลังของมัน ชวี ต ี งดัง
ิ ของมันได ้จบลงในขณะทีร่ อบๆข ้างมันละลาย เสย
ครืนดังขึน
้ จากทีเร็กทีล ่ ้มลงบนพืน
้ และดอกไม ้บนหัวของมันตกลงบนพืน ้
 "..."

ฮาจิเมะเงียบสกั ครูห ่ นึง่ ยูเอะดูเอาจริงเอาจังมากในชว่ งนี้ ในตอนแรกนัน ้ เธออุทศ ิ ตัวเอง

ให ้กับการคุ ้มครองฮาจิเมะ ในการเดินทางของพวกเขา เธอเริม ั ว์ปีศาจทีต
่ ฆ่าเหล่าสต ่ อ
่ ต ้านฮาจิ
เมะในพริบตา เขาเริม ึ ท ้อแท ้จากการทีต
่ รู ้สก ่ วั เองนัน
้ ไร ้ประโยชน์ หรืออาจจะเป็ นเพราะว่ามันจบ
ก่อนทีเ่ ขาจะได ้ทําอะไรซะอีก? ใจของเขาเต็มไปด ้วยความกังวลว่าถ ้ามันเป็ นความจริง ความ
มัน
่ ใจของเขาต ้องหายไปอย่างแน่นอน

เขาเรียกยูเอะด ้วยรอยยิม
้ ทีฝ
่ ื นออกมาในขณะทีเ่ ก็บดอนเนอร์ทอ
ี่ ยูใ่ นมือ

"อา , ยูเอะ? มันเป็ นการดีทเี่ ธอกระตือรือล ้น...แต่ชว่ งนีเ้ รารู ้สก

ึ ว่าไม่ได ้ทําอะไรเลย..."

ยูเอะหันกลับมามองฮาจิเมะและฮาจิเมะสงั เกตุถงึ ความภูมใิ จเล็กน ้อยบนสห

ี น ้าทีไ่ ร ้
ึ ของเธอ
ความรู ้สก

"...ฉั นต ้องการทีจ
่ ะมีประโยชน์...เพราะว่าฉั นเป็ นคูห
่ ข
ู องเธอ..."

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่พอใจทีป ่ ้ องกันฮาจิเมะเท่านัน ้ เขาคิดว่าในเมือ

่ พวกเขาร่วม
เดินทางตัง้ แต่นเี้ ป็ นต ้นไป ในฐานะคูห
่ ู พวกเขาควรทีจ ่ ะพึง่ พากันและกัน ในตอนนัน ้ , ยูเอะได ้
้
ล ้มลงหลังจากทีเ่ ธอได ้ใชเวทจนหมดส นิ้ ฮาจิเมะได ้บอกกับเธอแบบนีเ้ พือ ่ ทีจ
่ ะปลอบโยนเธอ
หลังจากทีถ ่ ก
ู ปล่อย...ดู เหมือนว่าคําพูดนีจ ้ ะฝั งลึกอยูใ่ นจิตใจของเธอ เธอต ้องการแสดงคุณค่า
ของเธอในฐานะคูห ่ ู

"ฮา่ ๆ ,ไม่, เธอได ้ชว่ ยเหลือเรามากมายแล ้ว เวทมนตร์ของยูเอะนัน

้ ทรงพลังมากดังนัน ้
ได ้โปรดถอยออกมาด ้านหลังเพราะเธอไม่ ถนัดด ้านระยะประชด ิ ด ้านหน ้านัน
้ เป็ นหน ้าทีเ่ ราเอง"

"...ฮาจิเมะ...ตกลง..."

ยูเอะเงียบขึน
้ จนกคําแนะนํ าของฮาจิเมะ เขายิม ้ ไปทีย
่ เู อะทีพ
่ ยายามอย่างมากทีจ ่ ะมี
ประโยชน์ตอ่ ฮาจิเมะ เพือ
่ เป็ นการแสดงว่าเขาไม่ได ้ไม่ชอบเธอ เขาลูบหัวทีม ้
่ เี สนผมที
อ ่ อ
่ นนุ่ม
ของเธอ สหี น ้าของยูเอะกลับมาเป็ นปกติ ฮาจิเมะไม่สามารถพูดอะไรออกมาได ้

เป็ นเพราะว่าเขาไม่ต ้องการพึง่ พิงคนอืน

่ ดังนัน
้ เขาต ้องระวัง... ในขณะทีเ่ ขาคิดว่าเขาได ้
ขาดความเอาใจใสใ่ นการดูแลตนเอง ฮาจิเมะได ้หระหลาดใจกับสงิ่ นัน ้

ในความเป็ นจริงนัน ั ญาณของปี ศาจจาก

้ ทัง้ สองคนกําลังจีบกัน แต่ฮาจิเมะรับรู ้ได ้ถึงสญ
ทักษะ "รับรู ้" มีประมาณ 10ตัวทีก ่ ําลังตรงเข ้ามา จากการเคลือ
่ นไหวของหัวหน ้านัน้ ดูเหมือนว่า
มันจะเป็ นหมาป่ าสองหาร? เขาต ้องการทีจ ่ ะตรวจสอบมันและขอให ้ยูเอะขยับออกไป ฮาจิเมะ
ต ้องการไปทีท ่ เี่ ขาได ้เปรียบเพราะจํานวนของมัน

ในตอนทีม ่ นั พยายามทีจ
่ ะล ้อมกรอบเขา ฮาจิเมะพุง่ เข ้าหาหนึง่ ในนัน้ ก่อนทีเ่ ขาจะได ้
ั ว์เลือ
จัดการกับสต ้ ยคลานขนาด 2เมตรทีร่ ว่ งลงมาจากต ้นไม ้ทีส ั ว์เลือ
่ งู ใหญ่ สต ้ ยคลานนีม
้ ี
รูปร่างคล ้ายกับเร็พเตอร์ และมีต ้นทิวลิปโผล่ขน
ึ้ มาบนหัวของมัน

"...น่ารัก..."
"...นีม
่ น ั่ หรือเปล่า?"
ั เป็ นแฟชน

ึ ผ่อนคลาย ฮาจิเมะหันไปมองทีป
ยูเอะพึมพําออกมาอย่างไม่ตงั ้ ใจในขณะทีเ่ ธอรู ้สก ่ ี ศาจ
และพึมพําออกมาในลักษณะทีเ่ ดาไม่ได ้
เร็พเตอร์และทีเร็กต่างก็มด
ี อกไม ้บนหัว! ดูเหมือนมันจะกระจายความกระหายเลือดใน
ขณะทีม ั คํารามออกมา เตรียมพร ้อมสําหรับสงคราม ดอกไม ้แกว่งและพัดไปมา
่ น

"ฉ่าๆๆๆๆๆ"

เร็พเตอร์กระโจนเข ้าหาฮาจิเมะทีก ่ ําลังสนใจดอกไม ้ของมัน มันมีกงเล็บทีย

่ าว 20ซม. ติด
อยูบ
่ นขาทีแ ่ ข็งแรงของมัน แสงทีส ่ งประกายชวั่ ร ้ายบนกงเล็บของมัน ฮาจิเมะและยูเอะถอย
่ อ
หลังและแยกออกซายขวา ้ ฮาจิเมะไปบนหัวของมันด ้วย "เดินบนอากาศ" หลังจากนัน ้ เขาก็ยงิ
ไปทีท่ วิ ลิปเพือ
่ ทดสอบมัน

ิ้ สว่ นทัง้ หมดของดอกไม ้ได ้กระจายออกด ้วยเสย

ชน ี งของการยิงปื น ดูเหมือนเร็พเตอร์จะ
กระตุกสก ั ครูห่ นึง่ และมันกลิง้ ลงเหมือนกับว่ามันร่อนลง ผิดพลาด มันตีลงั กาไปทีต่ ้นไม ้และหยุด
เคลือ
่ นไหวและเกิดความเงียบปกคลุม ยูเอะเข ้ามาใกล ้ฮาจิเมะในขณะทีเ่ ธอมองไปทีเ่ ร็พเตอร์
และทิวลิปทีถ ่ กู ยิงจน กระจาย

"...ตายหรือยัง?"
"ยัง , ดูเหมือนว่ามันยังมีชวี ต
ิ อยู.่ .."

ตามทีฮ ่ าจิเมะบอก ร่างกายของมันเริม

่ ทีจ่ ะขยับ เร็พเตอร์ยนื ขึน
้ และมองไปรอบๆ มันมอง
ไปทีต
่ ้นทิวลิปทีร่ ว่ งลงไปและกระทืบมันโดยทีไ่ ม่สนใจศต ั รูของมันเลย

"เอ , ปฏิกริ ยิ าแบบนัน ้ หมายความว่ายังไง?"

"...เล่นพิเรน"
"...ไม่ใช ่ มันไม่ใชเ่ ด็กนักเรียนทีจ
่ ะติดกระดาษไว ้ทีห
่ ลังของมัน"

เมือ่ มันพอใจแล ้ว มันหันไปมองท ้องฟ้ าเหมือนกับมันจะบอกว่า "ฟิ้ ว , ทําได ้ดีมาก!"

ี งร ้องได ้ดังขึน
เสย ้ มา เร็พเตอร์หน
ั ไปมองฮาจิเมะและสะดุ ้ง

"เธอได ้สงั เกตุไหม? มันอยูใ่ นภวังค์"

"...ท ้ายทีส
่ ด
ุ มันถูกกลัน
่ แกล ้ง"

ฮาจิเมะตัดมุขและยูเอะมองไปทีม
่ น ่ ชวั่ ระยะเวลาหนึง่
ั ด ้วยความสงสาร เร็พเตอร์ตวั แข็งทือ
ก่อนทีม่ น
ั จะย่อตัวลงและงอกเล็บออกมา และกระโดดเข ้าหา ฮาจิเมะยิงดอนเนอร์ไปทีป ่ ากที่
เปิ ดออกของเร็พเตอร์

กระสุนทะลุผา่ นปากของเร็พเตอร์และพุง่ ออกจากหลังหัวของมันและสูญหายไปกับป่ า

ด ้านหลัง

ด ้วยแรงเหวีย
่ งของการกระโดดของมัน เร็พเตอร์ไถลไปกับพืน
้ ฮาจิเมะและยูเอะมองไปที่
ศพของเร็พเตอร์โดยทีไ่ ม่พด
ู อะไรออกมา

"เอาจริงดิ เกิดอะไรขึน ้ กันแน่"

"...มันถูกกลัน
่ แกล ้ง ถูกล ้มลง...น่าสงสาร"
"ไม่ใช ่ มันไม่ได ้ถูกกลัน
่ แกล ้ง แน่นอนว่ามันไม่ใช"่

ฮาจิเมะหยุดความคิดทีพ ่ ยายามจะเข ้าใจมันเพราะว่าเขาไม่เข ้าใจว่าปี ศาจคิด อย่างไร

พวกเราเริม
่ ทีจ
่ ะเคลือ
่ นย ้ายไปยังทีท ั ว์ปีศาจทีล
่ ไี่ ด ้เปรียบเพราะว่าสต ่ ้อม กรอบใกล ้เข ้ามา

ต ้นไม ้ทีม ้ าศูนย์กลาง 5เมตร จํานวนนับไม่ถ ้วนได ้แผ่ขยายออกในพืน

่ เี สนผ่ ้ ทีใ่ หม่ทพ
ี่ วก
เขาเข ้าไป กิง่ ของต ้นไม ้นีซ ้
้ อนกั นไปมา ฮาจิเมะใช ้ "เดินบนอากาศ" และยูเอะใชเวทลม้
เพือ่ ทีจ
่ ะกระโดดขึเนไปบนกิง่ ไม ้ทีอ ่ ยูส
่ งู ขึน ่ งระบายอากาศ ฮาจิเมะกําลังทีจ
้ ไป เหมือนกับชอ ่ ะ
ล ้างบางปี ศาจพวกนีโ้ ดยการทีซ ุ่ ยิงพวกมันจากบนหัว
่ ม

หลังจากนัน้ ไม่เกิน 5นาที เร็พเตอร์ได ้ปรากฎออกมาใต ้ล่างพวกเขา ฮาจิเมะตัง้ ใจทีจ

่ ะโยน
ระเบิดเพลิงไปทีพ ่ วกมันอย่างไรก็ตามตัวของเขาแข็งเสย ี ก่อน ยูเอะเองก็มอ
ื แข็งในขณะทีเ่ ธอ
พร ้อมทีจ
่ ะปล่อยเวท นั่นเป็ นเพราะว่า...

"ทําไมพวกมันถึงมีดอกไม ้?"
"สวนดอกไม ้..."

ด ้านล่างมีเร็พเตอร์มากกว่า 10ตัว และพวกมันทุกตัวมีดอกไม ้บนหัว และยังมีหลากหลาย

ชนิดอีกด ้วย

ฮาจิเมะตัดมุขอย่างไม่ตงั ้ ใจและดึงดูดความสนใจเร็พเตอร์ทงั ้ หมด เร็พเตอร์ตงั ้ ท่าทีจ ่ ะ

กระโดดเพือ ่ โจมตี ยุทธวิธข ี องฮาจิเมะคือการทีอ ่ อกห่างจากระยะของมันหลังจากนัน ้ ซุม่ ยิงด ้วย
ดอน เนอร์และหย่อนระเบิดเพลิงเพือ ่ เริม
่ เกม ปื นถูกยิงอย่างต่อเนือ
่ ง แสงวาบสข ี าวชว่ ยเสริม
ความตายให ้แก่พวกมัน ทีละตัวๆ เหล่าเร็พเตอร์ถก ู ฆ่าตายด ้วยการระเบิดหัว ยูเอะใชเวท้ "หอก
เพลิง" เพือ
่ ฆ่าเร็พเตอร็ทลี่ ้อมรอบ

สามวินาทีตอ่ มา ระเบิดเพลิงได ้ระเบิดออกกลางวงของเร็พเตอร์ นํ้ ามันดินทีเ่ ผาไหม ้ที่

3000องศาเซลเซย ี ซกระจายไปบนเร็พเตอร์ ฮาจิเมะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกหลังจากที่
เขาเห็นว่าอาวุธของเขาได ้ผลกับ สตั ว์ปีศาจชน
ั ้ นี้ ดูเหมือนสกอร์เปี้ ยนนัน
้ จะเป็ นกรณีพเิ ศษ

ไม่เกิน 10วินาทีหลังจากนัน ้ ศตั รูทงั ้ หมดนัน

้ ได ้หายไป อย่างไรก็ตามฮาจิเมะมีสายตาที่
่ ยูเอะสงั เกตุถงึ ฮาจิเมะและเอียงคอของเธอในขณะทีเ่ ธอเดินเขาไปหาเขา
เบือ

"...ฮาจิเมะ?"
"...ยูเอะ ไม่รู ้ากแปลกหรือ?
"?"
 "พวกมันอ่อนแอเกินไป"

ยูเอะได ้สงั เกตุถงึ หลังจากคําพูดของเขาว่านั่นเป็ นความจริง ทีเร็กและเร็พเตอร์ถก ู กําจัด

อย่างง่ายดายเพราะว่าพวกมันมีการเคลือ ่ นไหวที่ คาดเดาง่ายและการรโจมตีทธ ี่ รรมดา การ
เคลือ
่ นไหวทีผ่ ดิ ปกตินัน ้ เหมือนกับหุน
่ ยนต์และแม ้แต่ความกระหายเลือดของ มัน หลังจากที่
เห็นภาพเร็พเตอร์กระทืบดอกไม ้ด ้วยความโกรธ เขารู ้สก ึ ว่าดอกไม ้นัน
้ ไม่ควรอยูบ่ นหัวของพวก
มัน

ในขณะทีฮ ่ าจิเมะกําลังจะบอกให ้ยูเอะเคลือ ่ นทีไ่ ปข ้างหน ้าอย่างระมัดระวัง "รับรู ้" ของเขา

ั ผัสถึงปี ศาจทีเ่ ข ้ามาใกล ้ ปี ศาจจํานวนมากได ้รวมตัวทุกทิศทาง การรับรู ้ของเขามีระยะที่
ได ้สม
20เมตรและปี ศาจทัง้ หมดทีเ่ ขารู ้สก ึ ได ้ต่างก็ตรงเข ้ามาหาพวกเขา

ยูเอะ , สถานการณ์ไม่ดเี ลย เราสม ั ผัสได ้ถึงปี ศาจ 30 , ไม่ , 40ตัว หรือมากกว่านี้ ต่างเข ้า
มาหาเรา ดูเหมือนว่าจะมีใครบางคนสงั่ ให ้พวกมันล ้อมเราทุกทิศทาง
"...ควรหนีไหม?
"...ไม่ , ด ้วยจํานวนขนาดนีเ้ ป็ นไปไม่ได ้ ทางทีด ่ ท
ี ส
ี่ ด
ุ คือกําจัดมันบนต ้นไม ้ทีส
่ งู ทีส
่ ด
ุ "
"อือ...ไปทีต ่ ้นใหญ่"
"โอ , ผมจะนํ าเอง"

เคลือ
่ นทีด
่ ้วยความเร็วสูง , พวกเขาค ้นหาต ้นทีส
่ งู ทีส
่ ด
ุ อย่างรวดเร็ว พวกเขาทําลายกิง่ ที่
จะชว่ ยให ้พวกปี ศาจตามขึน้ มา

ฮาจิเมะรออย่างสงบในขณะทีถ ่ อ
ื ดอนเนอร์ไว ้ ยูเอะเข ้าใจและจับทีข
่ อบเสอ ื้ ของเขา มือ
้ ด
ของเขาถูกใชอยู ้ เขาจึงใชร่้ างกายเป็ นทีย
่ งั นัน ่ ด
ึ การจับของเธอรุนแรงขึน ้ เล็กน ้อย

หลังจากนัน้ กลุม
่ แรกก็มาถึง ไม่เพียงแค่เร็พเตอร์ยงั มีทเี ร็กอีกด ้วย ทีเร็กชนเข ้ากับต ้นไม ้
้
และเร็พเตอร์ใชกงเล็ บของมันในการไต่ต ้นไม ้

ฮาจิเมะลัน่ ไกดอนเนอร์ เขายิงไปทีพ ่ นื้ เพือ

่ ทีจ
่ ะยิงเร็พเตอร์ทกี่ ําลังปี น เมือ
่ ลํากล ้องปื นนัน
้
ถูกยิงจนหมด เขาก็เปิ ดกระบอกออก ด ้วยการหมุนเขาใชไม ้ ้ขับออกเพือ ่ ทําความสะอาดลํา
กล ้องปื นและโหลดกระสุนปื นใน ท่านีด ้ ้วยรักแร ้ซาย้ ในระหว่างห ้าวินาทีนี้ ระเบิดเพลิงทีเ่ ขาเขวี้
ยงลงก่อนทีจ ่ ะยิงได ้ระเบิดออกไปทีเ่ หล่าสต ั ว์ปีศาจ ไฟได ้ลุกไหม ้ไปทัว่ บริเวณ ดอนเนอร์ได ้ถูก
ยิงอีกครัง้ หลังจากใสล ่ ก ั ว์ปีศาจได ้ล ้มลงไป 15ตัว แต่มน
ู กระสุน สต ั ยังไม่เพียงพอ

ไม่นานหลังจากนัน เร็พเตอร์ 30ตัวและทีเร็ก 4ตัวได ้โผล่ขน ึ้ มาในสายตาของพวกเขา

พวกมันพยายามโค่นต ้นไม ้ทีฮ
่ าจิเมะอยูห
่ รือปี นต ้นไม ้เพือ
่ ทีจ
่ ะโจมตีเขา

"ฮาจิเมะ?"
"ยังไม่ถงึ เวลา... อีกแป็ บนึง"

ฮาจิเมะตอบยูเอะในขณะทีเ่ ขายิงไปทีเ่ ร็พเตอร์ เธอยังคงมุง่ งความสนใจของเธอไปทีก

่ าร
ื่ มัน
ระดมยิงเวทมนตร์ ในขณะทีเ่ ธอเชอ ่ ในตัวเขา
 ในทีส่ ด ั ว์ปีศาจมากกว่า 50ตัวอยูเ่ บือ
ุ มีสต ้ งล่างพวกเขา มันเป็ นการคาดเดาจํานวน
เท่านัน
้ เพราะมันเป็ นการยากทีจ ั ญาณกับยูเอะเพือ
่ ะแยกแยะจํานวนได ้ถูก ต ้อง เขาได ้ให ้สญ ่
บอกว่าสต ั ว์ปีศาจทีเ่ ขารับรู ้ได ้ได ้มาถึงหมด แล ้ว

"ยูเอะ!"
"ตกลง! "นรกเยือกแข็ง!""

เมือ ่ ยูเอะจุดเวทของเธอ พืน ้ ทีใ่ ต ้พวกมันนัน้ ถูกแชแ ่ ข็งและลามออกไป พืน ้ ทีน

่ ัน
้ ถูกปก
คลุมด ้วยนํ้ าแข็งสฟ ี ้ า เมือ
่ นํ้ าแข็งสม ั ผัสโดนปี ศาจ นํ้ าแข็งปกคลุมพวกมันเหมือนกับโลงศพ
พวกมันไม่มแ ี ม ้กระทัง่ เวลาทีจ ่ ะต่อต ้าน ตาของสต ั ว์ปีศาจได ้สูญเสย ี ประกายไปหลังจากทีถ ่ ก
ู ขัง
ไว ้ในนํ้ าแข็ง พืน้ ทีส่ เี่ หลีย
่ ม 50เมตร มันเหมาะสมทีจ ่ ะถูกเรียกว่า "เวทล ้างบาง"

้
"ฮาาาา...ฮ ้
าาา..."
"ทําได ้ดีมาก สมแล ้วทีเ่ ป็ น "องค์หญิงแวมไพร์""
"...คุฟฟ
ุ .ุ .."

ื่ ชมยูเอะจากภาพทีเ่ ขาเห็น เหมือนกับชอ

ฮาจิเมะชน ื่ ของเวทนี้ มันเหมือนกับนรกเยือก
้
แข็งรอบๆบริเวณนี้ ยูเอะหมดพลังเวทหลังจากทีใ่ ชเวทขั น
้ สูงสุด เธอสูดหายใจ อาจจะเป็ นไป
ได ้ว่าเธอมีอาการล ้า

เขานั่งลงข ้างๆเธอและวางมือของเขาไปทีส ่ ะโพกของเธอเพือ ่ ทีจ

่ ะพยุงเธอและ แสดง
ต ้นคอเพือ ่ ทีจ
่ ะให ้เธอฟื้ นคืนด ้วยการดืม
่ เลือดของเขา ถึงแม ้ว่าเธอจะฟื้ นฟูได ้จากการดืม่
"โพชน ั่ " แต่มน ้
ั ใชเวลานานส าํ หรับแวมไพร์ในการฟื้ นฟู ดูเหมือนว่าเลือดนัน้ จะดีทส
ี่ ด
ุ

ยูเอะนัน
้ เกิดความเขินอายตรอคําชมของฮาจิเมะและหัวเราะออกมา ถึงแม ้ว่าสห ี น ้าของ
เธอนัน
้ จะแสดงการสห ี น ้าไร ้ความรู ้สก
ึ ก็ตาม เธอเกิดความเขินอายในขณะทีเ่ ธอเอาปากไว ้ทีค ่ อ
ของเขา
แต่ฮาจิเมะยืนขึน้ ด ้วยสห ี น ้าทีเ่ คร่งขรึม เขาสม
ั ผัสได ้ถึงสต
ั ว์ปีศาจทีม
่ ากกว่า100ตัว

"ยูเอะ มีพวกมันมาอีกหลายเท่าตัว"
"ถ ้ามันเยอะขนาดนี้ ต ้องมีบางสงิ่ เกิดขึน
้ แน่นอน พวกเราพึง่ จะกํา8จัดพวกมันทัง้ หมด
เมือ
่ กีน
้ ี้ แต่กลับมีกลุม
่ อืน่ โจมตีแบบฆ่าตัวตายอีก...เหมือนกับว่าพวกมันถูกบังคับ... ดูเหมือนว่า
...จะเป็ นดอกไม ้พวกนัน ้ "

"...ปรสติ "
"ยูเอะเองก็คด
ิ เหมือนกัน?"

เธอพยักหน ้าเพือ
่ ยืนยันการเดาของเขา

"...มันน่าจะมีรา่ งหลัก"
"ดูเหมือนว่า ตราบใดทีม ่ ด
ี อกไม ้บนตัวพวกมัน พวกมันก็เป็ นแค่หน ิ พวกเราต่อสูกั้ บ
ุ่ เชด
ั ้ นีท
ปี ศาจชน ้ งั ้ หมด"
 ก่อนทีเ่ ขาจะถูกถล่มด ้วยจํานวนมากถึงขนาดนี้ เขาควร(จั)จะมองหาร่างหลักของมัน มัน
จะเป็ นการยากถ ้ามองหาทางลงชน ั ้ ต่อไปโดยทีไ่ ม่ได ้จัดการพวกมัน ถึงแม ้ว่าพวกเขาจะหามัน
เจอระหว่างทาง

เขาไม่มเี วลาพอทีจ
่ ะให ้ยูเอะดืม
่ เลือดของเขาดังนัน ั ดิสท
้ พยายามให ้นํ้ าศก ิ ธ์ กับเธอ
อย่างไรก็ตาม ยูเอะปฎิเสธมัน เธอยืน ่ แขนทัง้ สองไปทีฮ
่ าจิเมะทีย ั สนอยูแ
่ ังสบ ่ ละพูดว่า

"ฮาจิเมะ...แบกหน่อย..."
"เธออายุเท่าไหร่กน
ั แน่? หรือว่าเธอพยายามทีจ
่ ะดูดเลือดเราในขณะทีเ่ คลือ
่ นที?่ "

ฮาจิเมะนัน
้ ถูกต ้องแล ้ว ยูเอะผงกหัวของเธอเพือ ่ ให ้คําตอบเขา การฟื้ นฟูเวทมนตร์ของ
ยูเอะนัน ้ ้าใชนํ้ ้ าศก
้ ชาถ ั ดิสทิ ธิแ
์ ละพวกเขาควรจะมีแผน สํารองสําหรับการฟื้ นฟู เมือ ่ เขาพยายาม
ยุง่ กับตัวเขาเอง ; เขารู ้สก ึ ได ้ถึงการต่อต ้านเพียงเล็กน ้อยแต่ความจําเป็ นนัน
้ ไร ้กฎ {ประโยคนีผ
้ ู้
แปลงงงมาก อาจจะเป็ นเพราะทํางานข ้ามคืนเลยเบลอ อาจกลับมาแก ้วันหลัง}

เขายินยอมทีจ ่ ะแบกเธอ...เพราะว่าเธอคงยืนกรานอยูด
่ ี เขาแบกเธอไว ้บนหลังในขณะที่
เขาเริม
่ ค ้นหาร่างหลักของมัน

และนีค
่ อ
ื เหตุผลว่าทําไมพวกเขาถึงกลายมาเป็ นสถานการณ์ปัจจุบน
ั

พวกเขาถูกสตั ว์ปีศาจประมาณ 200ตัวไล่ตาม พุม

่ ไม ้นัน
้ ทําให ้เขารําคาญ ยูเอะได ้ทาน
อาหารของเธอเสร็จแล ้วแต่ยงั ไม่ยอมลงจากหลังของเขา

ั ว์ปีศาจข ้างหลัง
จากสต

โดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ั ว์ปีศาจเข ้าหาพวกเขาในขณะทีส
สต ่ ง่ เสย
ี งออกมา เร็พเตอร์วงิ่ มาข ้างๆในขณะทีซ ่ นตัว
่ อ
ในหญ ้าทีส่ งู และกระโจนออกมาทัว่ ทิศทาง ฮาจิเมะวิง่ ไปทีท
่ เี่ ขาตัดสนิ ใจว่าสถานทีน
่ ัน
้ น่าสงสยั
ทีส
่ ด
ุ ในขณะทีเ่ ขาตอบ โต ้กลับ ยูเอะไม่ยอมให ้การไล่ตามนีล ้ ้อมกรอบพวกเขาได ้ด ้วยการใช ้
เวทมนตร์ของเธอ

คาปุ ชู่

ทัง้ สองจ ้องมองไปทีท ่ างออกของป่ าข ้างหน ้า ด ้านตรงข ้ามของกําแพงวงกตนัน ้ มันมี

ลักษณะเหมือนกับถ ้าทีม ่ รี อยแตกจากตรงกลาง ทําไมสถานทีน ่ ถ
ี้ งึ เป็ นเป้ าหมาย? ปี ศาจทีโ่ จมตี
พวกเขานัน้ มีลก ั ษณะการเคลือ ่ นไหวทีเ่ หมือนกัน ฮาจิเมะได ้สงั เกตุถงึ ในขณะทีพ ่ วกเขามุง่ หน ้า
มา การเคลือ ่ นไหวของพวกมันรุนแรงขึน ้ เมือ
่ พวกเขาพยายามทีจ ่ ะหนีไปทิศทางเฉพาะ
เหมือนกับว่าพวกมันพยายามทีจ ่ ะนํ าพวกเขาจากไปทางอืน ่ พวกเขาตัดสน ิ ใจทีจ่ ะพุง่ ไปใน
ทิศทางนัน
้ เพราะว่าสต ั ว์ปีศาจนัน ้ เพิม
่ จํานวนมาก ขึน ้ และพวกเขาไม่สามารถคงอยูใ่ น
สถานการณ์นต ี้ ลอดไป

ในความเป็ นจริงนัน
้ การทีซ ่ นตัวในพงหญ ้านัน
่ อ ้ ไม่สามารถทําได ้ ฮาจิเมะกระโดดไป
ข ้างหน ้าด ้วย ก ้าวในพริบตา และ เดินบนอากาศ

คาปุ ชู่ [เสย

ี งดูดเลือด]

"ยูเอะซงั !? หยุดดูดเลือดก่อนได ้ไหม?"

"...เลีย
่ งไม่ได ้"
"โกหก! เธอไม่ได ้หมดแรงแล ้ว"
"...ดอกไม ้พวกนัน ้ ...ฉันเองก็...คุ"
"ทําไมเธอถึงครางออกมาไม่เป็ นธรรมชาติแบบนัน
้ ? อย่าพยายามทีจ
่ ะโทษคนอืน
่ นะ
ยัยบ ้า! เราไม่สามารถรับได ้นะ เฮ!" ้

ทัง้ ๆทีอ
่ ยูใ่ นสถานการณ์แบบนี้ ยูเอะยังคงหมกมุน ่ อยูก
่ บ
ั เลือดของฮาจิเมะ มันไม่แปลก
ทีค
่ นในราชวงศน ์ ัน
้ ไม่สามารถควบคุมความรู ้สกึ ตนเองได ้ ถึงแม ้เขาจะถูกล ้อเล่น เขาก็ตอบโต ้
ได ้เป็ นอย่างดี ฮาจิเมะกระโดดไปทีร่ อยแตกในขณะทีล ่ ากสต ั ว์ปีศาจ 200ตัวไปด ้วย

รอยแตกของถํ้านัน ้ เป็ นทางทีก

่ ว ้างเพียงพอให ้ผู ้ใหญ่สองคนเดินเคียงข ้างกันไป ได ้
และแน่นอนว่าทีเร็กไม่สามารถผ่านเข ้ามาได ้และเร็พเตอร์ผา่ นมาได ้ทีละตัว หนึง่ ในเร็พเตอร์เข ้า
ิ หน ้ากับฮาจิเมะด ้วยกงเล็บทีย
มาเผชญ ่ ดื ยาวออกมา ก่อนทีม ่ น
ั จะได ้โจมตีมน
ั ถูกฮาจิเมะยิงด ้วย
ดอนเนอร์ หลังจากนัน ้
้ เขาใชการแปรรู ปของเขาเพือ ่ ทีจ
่ ะปิ ดรอยแยกของถํ้า

"ฟิ้ ว ด ้วยการปิ ดนีพ

้ วกเราน่าจะปลอดภัยสก ั ครูห
่ นึง่ "
"...ทําไดดีมาก"
ึ อย่างงัน
"ถ ้าเธอรู ้สก ้ ก็ถงึ เวลาลงแล ้ว"
"...มู...ไม่มท ี างเลือก"

ยูเอะลงมาอย่างไม่เต็มใจจากคําพูดของฮาจิเมะ ดูเหมือนว่าหลังของเขานัน
้ ให ้
ึ ทีส
ความรู ้สก ่ บายมาก

"พวกมันดูกระวนกระวายมาก น่าจะเป็ นสถานทีน

่ ?ี้ บิงโก อย่าลดการป้ องกันลงนะ"
"ตกลง"

เมือ่ พวกเขาได ้ปิ ดทางเข ้าลงด ้วยการแปรรูปของฮาจิเมะ ทัง้ สองเดินหน ้าเข ้าไปถํ้า
อย่างต่อเนือ
่ ง

พวกเขามาถึงข ้างในถํ้าทีม ่ ข
ี นาดเท่าห ้องโถงใหญ่หลังจากเดินทางได ้ซก ั ครู่ รอยแตก
นัน
้ ยังคงต่อเนือ ่ งเข ้าไปในสว่ นลึกของห ้องโถง อาจจะเป็ นไปได ้ว่ามันเป็ นบันไดลงชน ั ้ ล่าง ฮาจิ
เมะสม ั ผัสบริเวณนี้ เขาไม่รู ้สกึ ถึงสงิ่ มีชวี ต
ิ แต่เขายังคงคอยระวังป้ องกันเพราะว่าเขามีความ รู ้สก ึ
ั ว์ปีศาจหลายชนิดในดันเจีย
ทีไ่ ม่ด ี มีสต ้ นนีท้ ส
ี่ ามารถหลุดรอดการรับรู ้ของเขาได ้

เมือ
่ พวกเขามาถึงกึง่ กลางห ้องก็เกิดเหตุการณ์ขน ึ้ มีลก ู ปิ งปองสเี ขียวจํานวนมากจน
นับไม่ได ้จากทั่วทิศทางบินเข ้ามา ยูเอะและฮาจิเมะถอยหลังอย่างต่อเนือ ่ งและสกัดลูกบอลบิน
เหล่านัน
้ ฮาจิเมะตัดสน ิ ใจทีจ
่ ะสร ้างกําแพงหินเพือ่ ป้ องกันเนือ ่ งจากจํานวนของพวกมัน มากกว่า
100 กําแพงนัน ้ แข็งแกร่งเพียงพอทีจ ่ ะต ้านลูกบอลเหล่านัน ้ ไม่ให ้ทะลุผา่ น ดูเหมือนว่าลูกบอล
เหล่านัน
้ จะมีพลังไม่มากนัก ยูเอะสามารถทีจ
่ ะสกัดลูกบอลเหล่านัน
้ ด ้วยเวทลมของเธอด ้วย
ความเร็วทีด่ เี ยีย มนัน
้ โดยไม่มป
ี ั ญหา

"ยูเอะ อาจจะเป็ นไปได ้ว่าการโจมตีนัน

้ มาจากร่างหลักของมัน เธอรู ้หรือเปล่าว่ามันอยู่
ทีไ่ หน?"
"..."
"ยูเอะ?"

ฮาจิเมะถามเธอว่ารู ้สถานทีข
่ องมันไหม ยูเอะไม่มท ี ก
ั ษะค ้นหาเหมือนกับ "รับรู ้" แต่ด ้วย
การทีเ่ ป็ นแวมไพร์เธอมีประสาทสม ั ผัสดีเยีย
่ มกว่าฮาจิเมะ อย่างไรก็ตามเธอไม่ได ้ตอบคําถาม
ของเขา น่าสงสย ั มาก ฮาจิเมะเรียกหาเธออีกครัง้ แต่คําตอบทีเ่ ขาได ้รับคือ...

"...วิง่ หนีไป...ฮาจิเมะ!"

ก่อนทีเ่ ขาจะรู ้ตัว มือของเธอได ้อยูท่ ห

ี่ น ้าของฮาจิเมะ ลมมารวมตัวกันทีม
่ อ
ื ของ
เธ สญั ชาติญาณเขาร ้องเตือนอย่างรุนแรงและฮาจิเมะโดดไปด ้านข ้างทันทีด ้วยพลังขา เต็มที่
มีดสายลมได ้ผ่านสถานทีท ่ ฮ
ี่ าจิเมะเคยยืนอยูแ่ ละผ่าหน ้าผาทีอ
่ ยูด
่ ้านหลัง

"ยูเอะ!?"

ฮาจิเมะต ้องการถามถึงการลอบโจมตีนี้ แต่เขาเข ้าใจได ้ทันทีเมือ

่ เห็นดอกไม ้บนหัวของ
เธอ มีดอกไม ้ทีบ่ านออกมาอยูบ ่ นหัวของยูเอะ ถ ้าถามว่ามันเหมาะกับยูเอะไหม? มันเป็ นกุหลาบ
สแี ดงทีเ่ หมาะกับเธอยิง่ นัก

"เวร หรือเป็ นเพราะลูกบอลสเี ขียวลูกนัน

้ !?"

เขาต ้องการทุบตัวเองสําหรับการไม่ระมัดระวังของเขา ฮาจิเมะหลบการโจมตีของเวทลม

จากยูเอะอย่างต่อเนือ
่ ง

"ฮาจิเมะ...อึก
้ ..."

ยูเอะเปลีย
่ นสหี น ้าจากไม่แสดงสห ี น ้าอะไรเลยเป็ นสห ี น ้าทีเ่ ศร ้าหมอง เมือ
่ เขายิงไปที่
ดอกไม ้ของเร็พเตอร์หลังจากนัน ้ มันก็กระทืบไปทีด ่ อกไม ้ นั่นแสดงว่าเหยือ ่ ของมันนัน้ ยังมีสติอยู่
ในขณะทีถ ่ ก
ู ควบคุม เพียงแค่ถกู ยึดร่างกายเท่านัน ้

แต่เขารู ้วิธที จ
ี่ ะปลดปล่อยเธอแล ้ว ฮาจิเมะพยายามทีจ ่ ะลัน
่ ไกในขณะทีเ่ ล็งไปทีด
่ อกไม ้
อย่างไรก็ตามผู ้ควบคุมรู ้จักปื นแล ้วจากการยิงดอกไม ้ครัง้ นัน้ ร่างกายของยูเอะขยับตัวปกป้ อง
ดอกไม ้ เธอเคลือ ่ นทีไ่ ปมาทําให ้มีโอกาศทีจ
่ ะยิงเข ้าทีห
่ น ้าของเธอ ฮาจิเมะเข ้าไปใกล ้เพือ่ ทีจ
่ ะ
ตัดมันแต่ยเู อะตีหวั ตัวเอง

"...แกกล ้ามากนะ..."

มันเป็ นการเตือนให ้ฮาจิเมะถอยไป ยูเอะจะกลายเป็ นเป้ าหมายของเวทมนตร์ถ ้าเขาไม่ทํา

ตาม แน่นอนว่ายูเอะนัน้ เกือบจะกลายเป็ นอมตะแต่วา่ เขาไม่สามารถทีจ่ ะปฎิเสธได ้ว่า เธออาจจะ
มีเวททีจ
่ ะสลายเธอและป้ องกันการฟื้ นฟูของเธอ และยูเอะยังสามารถยิงมันได ้ในพริบตาอีกด ้วย
เขาต ้องการทีจ
่ ะหลีกเลีย ี่ งทีจ
่ งความเสย ่ ะทําให ้เกิดการฆ่าตัวตาย

สตั ว์ปีศาจโผล่ออกมาจากรอยแตกทีม
่ ด
ื มิดเหมือนกับว่ามันรับรู ้ได ้ถึงความไม่มน
ั่ ใจของ
ฮาจิเมะ

สตั ว์ปีศาจทีม ู ร่างเป็ นสว่ นผสมระหว่างผู ้หญิงและต ้นไม ้ได ้ก ้าวออกมา มันมีลก
่ รี ป ั ษณะ
คล ้ายไดรแอด(dryad)หรืออะรุราอุเน่(aruraune)ในเกม rpg ปี ศาจตัวนีไ้ ด ้ปรากฎต่อหน ้าฮาจิ
เมะ ในตํานานกล่าวว่าไดรแอดถ ้าไม่คด ิ ร ้ายจะนํ าโชคดีมาให ้และพวกมันมีรป ู ร่างเป็ น ผู ้หญิงที่
สวย แต่ไดรแอดข ้างหน ้าเขาไม่ได ้ให ้ความรู ้สก ึ นัน
้ เลย แน่นอนว่ามันรูปร่างเหมือนมนุษย์ผู ้หญิง
แต่มนั มีหน ้าตาทีน่ ่าเกลียดเหมือน กับว่าความน่าเกลียดในจิตใจของมันทะลักออกมาข ้างนอก
อีกทัง้ มันยังมีเถาวัลย์นับไม่ถ ้วนรอบๆตัวมันและให ้ความรู ้สก ึ น่าขยะแขยง ปากของเธอนัน ้ ยิม
้
เยาะและหัวเราะออกมากับบางสงิ่ บางอย่าง

ี้ ื นไปทีม
ฮาจิเมะชป ่ น
ั ในทันทีทันใด อย่างไรก็ตาม ยูเอะได ้เข ้ามาขวางวิถก
ี ระสุน

"ฮาจิเมะ...ขอโทษ..."

ี น ้าทีเ่ สย
ยูเอะกัดฟั นด ้วยสห ี ใจ การทีไ่ ม่สามารถบังคับตัวเองได ้นัน
้ อาจจะทําให ้เธอไม่
อาจจะทนได ้ เธอพยายามทีจ ่ ะต่อต ้านมันอย่างเอาเป็ นเอาตาย เลือดไหลออกมาจากริมฝี ปาก
ของเธอในขณะทีเ่ ธอขยับปากเพือ ่ ขอโทษ เขีย ้ วทีแ
่ หลมคมของเธออาจจะเป็ นสาเหตุทท ี่ ําให ้
เลือดออก ตอนนีเ้ ธอกําลังท ้อแท ้กับตัวเองหรือสาปแชง่ ตัวเอง หรืออาจจะทัง้ สองอย่าง?

ไดรแอดยิงลูกบอลสเี ขียวในขณะทีใ่ ชยู้ เอะเป็ นโล่ ฮาจิเมะปั ดมันไปด ้วยดอนเนอร์ มัน

ถูกทําลายแต่ไม่ได ้หายไปและอาจจะกระจายไปรอบๆ ไม่มส ั ญาณว่าจะมีดอกไม ้บนตัวฮาจิ
ี ญ
เมะและนัน ี งหัวเราะเงียบลงและ มันเกิดอาการสบ
้ ทําให ้เสย ั สน ดูเหมือนว่าสปอร์จะไม่ได ้ผลกับ
ฮาจิเมะ

(เป็ นไปได ้สูงว่า เป็ นเพราะความต ้านทานทัง้ หมดทีเ่ รามี)

ดัง่ ทีฮ
่ าจิเมะคาดเดาไว ้ สปอร์นเี้ ป็ นสารพิษต่อระบบประสาทชนิดหนึง่ ด ้วยทักษะ
"ต่อต ้านพิษ" ของเขาทําให ้เขาต ้านทานมันได ้ มันเป็ นความโชคดีของฮาจิเมะ มันไม่ใช ่
ความผิดของยูเอะ ดังนัน ้ เธอจึงไม่ควรทีจ ึ ใจสลายเชน
่ ะรู ้สก ่ นี้

้ ไม่สามารถทําอันตรายกับฮาจิเมะได ้ ปี ศาจสงั่ ให ้ยูเอะ

ด ้วยการตระหนักได ้ว่าสปอร์นัน
ร่ายเวทของเธอด ้วยความอารมณ์เสย ี และอีกครัง้ หนึง่ ทีด
่ าบสายลมถูกร่ายขึน
้ มาอีกครัง้ ฮาจิเมะ
คิดว่าไดรแอดไม่สามารถดึงความสามารถของเหยือ ่ ออกมาได ้อย่างเต็ม สมรรถภาพ ซงึ่ การ
เคลือ
่ นไหวของเร็พเตอร์นัน
้ เป็ นการพิสจู น์อย่างดี

(มันเป็ นความโชคดีในโชคร ้าย)

ถ ้าเขาพยายามทีจ
่ ะหลบเลีย
่ งดาบสายลม ไดรแอดคงขูท
่ จ ้ กษะ
ี่ ะทําร ้ายยูเอะ เขาใชทั
"วัชระ" ทีไ่ ด ้จากไซคลอป เพือ ่ ต ้านทานเวท ทักษะนีท ้ ําให ้ร่างกายทนขึน้ และแผ่ขยายเวท
มนตร์ไปทัว่ ร่างกาย เป็ นทักษะทีเ่ ชอ ื่ ถือได ้มากในการแสดงพลังป้ องกันเหมือนกับชอ ื่ ของมัน
เนือ ่ งจากเขายังไม่มป
ี ระสบการณ์กบ ั ทักษะนีด ้ งั นัน
้ ฮาจิเมะจึงใชได ้ ้แค่หนึง่ ในสบิ ของพลัง
ดัง้ เดิมของมัน ดาบนัน ้ ไม่มพ
ี ลังมากนัน ้ ถึงจะแหลมคมดังนัน ้ เขาจึงสามารถทีจ ่ ะทนมันได ้

(มีวธิ ท
ี จ
ี่ ะจัดการมันได ้ในทีเดียว...แต่หลังจากนัน
้ ต ้องน่ากลัวแน่ๆ...หรือว่าจะโยน
ระเบิดเพลิงดี?)

ในขณะทีฮ ่ คริดถึงสถานการณ์ ยูเอะก็สง่ เสย

่ าจิเมะครุน ี งร ้องทีเ่ ศร ้าโศกออกมา

"ฮาจิเมะ...ฉั นไม่เป็ นไร...ยิงมาเลย!"

ยูเอะได ้เตรียมตัวเตรียมใจกับสถานการณ์นแ ี้ ล ้ว ถ ้าเธอไม่สามารควบคุมตัวเองได ้เธอ

ต ้องการให ้ฮาจิเมะยิงเธอ สายตาของเธอนัน้ สง่ ความตัง้ ใจนัน ้ ออกมาให ้ฮาจิเมะเห็น

ไม่มที างทีเ่ ขาจะทําแบบนัน้ ได ้ แน่นอนว่าเขาจะต ้องชว่ ยเธอ ปกติแล ้วคําพูดทีใ่ ห ้

ความรู ้สก ึ อบอุน
่ แบบนัน ้ จะต ้องโผล่ออกมาในฉากนีเ้ พือ
่ ทีจ่ ะทีจ่ ะทําให ้ความสม ั พันธ์กบ
ั นางเอก
มัน
่ คงยิง่ ขึน
้ ฮาจิเมะคนเก่าต ้องพูดออกมาแน่นอนแต่ฮาจิเมะคนปั จจุบน ั นัน้ ต ้องผิดหวังแน่ถ ้า
พลาดโอกาศนีไ ้ ป

้ ละก็ ชว่ ยเราได ้มากเลย"

"อา , ถ ้าเป็ นแบบนัน

ปั ง!

ี งปื นดังก ้องไปทั่วห ้อง เมือ

เสย ่ เขาได ้ยินคําพูดของยูเอะ เขาลัน
่ ไกปื นทันทีโดยไม่ลงั เล
ทั่วห ้องโถงนัน
้ เต็มไปด ้วยอากาศทีเ่ ย็นยะเยือกและความเงียบ ใบของกุหลาบทีเ่ ต ้นไปมาบน
อากาศร่วงลงมาบนพืน ้

ยูเอะกระพริบตาด ้วยความประหลาดใจ ไดรแอดนัน ้ เองก็ประหลาดใจ เพือ ่ ยืนยันว่ามันได ้

หายไปแล ้ว ยูเอะวางมือทัง้ สองข ้างไว ้บนหัวของเธอ บนนัน ้
้ มีเสนผมส ี องทีห
ท ่ งิกงอหรือฉีกออก
ไดรแอดเข ้าใจในสถานการณ์และจ ้องมองฮาจิเมะด ้วยสายตาทีก ่ ล่าวโทษ

"อย่ามองเราด ้วยสายตาแบบนัน
้ "

ปั ง!

เขาปล่อยกระสุนออกมาในขณะทีต ั มุข หัวของไดรแอดระเบิดออกกลายเป็ นนํ้ าสเี ขียว

่ ด
มันร่วงลงบนพืน
้ ในขณะทีก
่ ระตุกไปมา

"ยูเอะ ไม่เป็ นอะไรใชไ่ หม? รู ้สก

ึ ไม่ดห
ี รือเปล่า?"

ึ สบายๆ อย่างไรก็ตามยูเอะจ ้องมอง

ฮาจิเมะยืนยันความปลอดภัยของยูเอะด ้วยความรู ้สก
ฮาจิเมะในขณะทีล ่ บ
ู หัวของเธอไปมา
 "...นายยิง"
"เอ๋? เธอบอกให ้ยิงนีน
่ า"
"...นายไม่ลงั เล..."
"นั่นเป็ นเพราะเราตัดสน ิ ใจทีจ ่ ะยิงและเรามัน่ ใจในการเล็ง อย่างทีค ่ าดคิดไว ้ ยูเอะทนต่อ
มันได ้โดยทีไ่ ม่ถามคําถาม ตัง้ แต่นตี้ อ่ ไป เราจะเอาสงิ่ นีไ
้ ปในการตัดสน ิ ใจด ้วย
"...หนังศรีษะของฉั นถูกโกนออกมาเล็กน ้อย...อาจจะ..."
"ถ ้ามันเป็ นถึงขนาดนัน
้ เธอสามารถฟื้ นฟูมน ั ได ้หนิ? ไม่มป
ี ั ญหา"
"อีกกกกกก..."

ยูเอะเริม
่ ทีจ
่ ะทุบท ้องของฮาจิเมะอย่างต่อเนือ
่ งด ้วยสห ี น ้าทีบ
่ อกว่า "นั่นเป็ นความจริง แต่
..." ถูกต ้องแล ้วทีเ่ ธอบอกให ้เขายิง และตัวเธอเองก็เตรียมตัวเตรียมใจไว ้แล ้ว แต่ยเู อะนัน ้ เป็ น
ผู ้หญิง เธอฝั นเอาไว ้ว่าเขาจะต ้องอย่างน ้อยลังเลซกั เล็กน ้อย และด ้วยการตอบรับแบบนีท ้ ําให ้
เธอต ้องการบ่นออกมา

ฮาจิเมะไม่กงั วลกับยูเอะหลังจากทีเ่ ขาพบว่ายูเอะทีโ่ ดนควบคุมไว ้นัน้ ไม่ สามารถทีจ ่ ะใช ้

เวทระดับสูงได ้ มีเวทน ้อยมากทีจ
่ ะมีพลังทําลายมากกว่าความเป็ นอมตะของเธอ มันรู ้สก ึ ไม่ดที ี่
่ ะ ลังเลในการต่อสู ้ เขาเกาหัวด ้วย
ยิงออกไปโดยไม่ลงั เลถึงแม ้ว่ามันเป็ นข ้อห ้ามร ้ายแรงทีจ
ความสงสย ั ว่าเธอไม่พอใจอะไร และนั่นทําให ้เธอยอมแพ ้ให ้กับฮาจิเมะทีเ่ ป็ นแบบนี้ และหัน
หน ้าออกจากเขาด ้วยอาการงอน

ั ว่าเขาจะแก ้บรรยากาศนีย
ฮาจิเมะถอนหายใจออกมาและสงสย ้ งั ไงดี มันดูยากกว่าการล ้ม
ไดรแอดเสยี อีก

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 21 ผูพ
้ ท ั้ กสุด
ิ ักษ์แห่งชนลึ

เป็ นทีแ
่ น่นอนว่าไดรแอดนัน
้ ได ้ตายไปแล ้วแต่ ยูเอะนัน
้ ยังเจ็บใจอยู่ หลังจากเหตุการณ์นัน
้ เธอ
ดูดเลือดของฮาจิเมะจนเขาเป็ นลม และนั่นทําให ้เธอกลับมาอารมณ์ด ี หลังจากนัน ้ พวกเขาก็
เดินทางต่อ

พวกเขาเดินทางต่อจนกระทัง่ พวกเขาถึงชนั ้ ที่ 100จากจุดเริม่ ต ้นของฮาจิเมะ ทุกๆชน ั ้ ฮาจิเมะจะ

ตรวจสอบอุปกรณ์และเสบียง และเหมือนกับทุกๆครัง้ เมือ ่ ฮาจิเมะตรวจสอบอุปกรณ์ ยูเอะจะจ ้อง
มองเขาทํางาน เธอจ ้องมองเขาทํางานมากกว่างานของเขา แม ้แต่ตอนนีเ้ ธอเองก็มองเขา
ทํางานจากด ้านขวาของเขาในขณะทีผ ่ อ
่ นคลาย สห ี น ้าของเธอนัน ้ ไม่เข ้ากับบบรยากาศของ
ดันเจีย
้ นแห่งนี้

พวกเขาไม่รู ้ว่าได ้ผ่านมานานแค่ไหนแล ้วตัง้ แต่พวกเขาได ้เจอกัน นั่นเป็ นเพราะว่าพวกเขาไม่

อาจรับรู ้เวลาได ้ในดันเจีย ้ นแห่งนี้ ในชว่ งนีย
้ เู อะเริม ี น ้าทีอ
่ แสดงสห ่ บอุน
่ มากขึน
้ เธอยังเริม
่ เอาแต่
ใจตัวเองเล็กน ้อยขึน ้ ด ้วย

เมือ
่ ไหร่ก็ตามทีพ
่ วกเขาพักผ่อนทีฐ ่ าน เธอจะทําตัวติดกับเขา ถ ้าเขานอนลงเธอจะเกาะทีแ ่ ขน
ของเขาในขณะทีน ่ อนเคียงข ้างกัน ยูเอะจะกอดเขาจากด ้านหลังเมือ ่ เขานั่งลง เมือ
่ เธอดืม
่ เลือด
เขาเสร็จเธอจะโอบกอดเขาจากด ้านหน ้า เธอจะยังคงค ้างอยูท ่ า่ นัน้ ถึงแม ้เธอจะดูดเลือดเสร็จ
แล ้วหลังจากนัน
้ เธอจะถู หน ้าของเธอไปกับหน ้าอกของเขาด ้วยสห ี น ้าทีพ
่ งึ พอใจ

ฮาจิเมะนัน้ เป็ นผู ้ชาย สําหรับยูเอะทีม่ รี ป

ู ร่างเหมือนเด็กอายุ 12ปี เธอนัน ้ มีสเน่หแ์ ต่ไม่น่าจะทํา
ให ้เกิดความใคร่มากนักทัง้ ๆทีเ่ ธอนัน ้ อายุ มากกว่าภายนอกมากมายนัก การทีเ่ ขาหลงสเน่หจ ์ าก
การมองแป็ บเดียวนัน ้ ทําให ้เขาลําบากใจนัก แต่ยังโชคดีทเี่ ขายังคงอยูใ่ นดันเจีย ้ น ด ้วยแรง
กดดันทําให ้เขาทนได ้ แต่ถ ้าพวกเขากลับไปยังพืน ้ ดิน เขาไม่มน
ั่ ใจว่าเขาจะต่อต ้านการรุกของ
เธอแบบผู ้ใหญ่ได ้

"ฮาจิเมะ...ระวังตัวเหมือนปกติ..."
"หืมม? อา นั่นเป็ นเพราะว่าชน ั ้ ต่อไปเป็ นชน ั ้ ที่ 100แล ้ว เราคิดว่ามันอาจจะมีบางอย่างอยูท
่ น
ี่ ั่น
ดันเจีย
้ นด ้านบนนัน ื่ กันว่ามี 100ชน
้ เชอ ั ้ ...ในกรณีน.ี้ .."

เมือ
่ ฮาจิเมะผ่านชน ั ้ ที่ 80 เขาคิดว่ามีความเป็ นไปได ้ว่าชน ั ้ ต่อไปนีไ้ ม่เหมือนกับ "โอลคุ
สดันเจีย้ น" ทีเ่ คยเจอ เขามีความรู ้สก ึ เดียวกันเมือ
่ ตอนทีเ่ ขาตกลงไปในนรกแห่งนี้ ตัดสน ิ จาก
ความรู ้สกึ ของเขาหลังจากทีผ ั ้ นี้ เป็ นไปได ้ว่านีเ่ ป็ นชน
่ า่ นชน ั ้ ใต ้ดินลึกสุดของดันเจีย
้ น

--------------------------
เปลีย
่ น font นะครับ ตัวเล็กไป
--------------------------

ิ ปะการต่อสู ้ , เวทพิเศษ , อาวุธ , และการแปรรูป หลังจากทีเ่ ขาขัดเกลาทักษะ

อาวุธปื น , ศล
เหล่านีจ้ นเขามัน
่ ใจว่าเขาจะไม่ถกู ล ้มอย่างง่ายๆ แต่วา่ สาํ หรับชน
ั ้ นีม
้ น
ั น่ากลัวเพียงพอทีจ
่ ะฆ่า
เขา

และนั่นทําให ้เขาต ้องเตรียมพร ้อมให ้ได ้มนกทีส ุ สาํ หรับค่าปั จจุบน

่ ด ั ของฮาจิเมะ...

==================================
นากุโมะ ฮาจิเมะ อายุ 17ปี ระดับ : 76
อาชพ ี : ผู ้รังสรรค์แปรรูป (เสริม)
พลัง : 1980
กําลังกาย : 2090
ต ้านทาน : 2070
ความเร็ว : 2450
เวทมนตร์ : 1780
ต ้านทานเวท : 1780
ทักษะ : แปรรูป [ประเมินแร่ธาตุ][ประเมินอย่างแม่นยํา][สบ ื เสาะแร่ธาตุ][แยกแร่ธาตุ][รวมแร่
ธาตุ][แปรรูปทําซาํ้ ] , ควบคุมเวท[ปลดปล่อยพลังเวท][บีบอัดพลังเวท][ควบคุมระยะไกล] ,
กะเพาะเหล็ก , หุ ้มด ้วยสายฟ้ า , ก ้าวย่างศกั ดิสท
ิ ธิ[์ เดินบนอากาศ][ก ้าวในพริบตา][ลูกเตะทรง
พลัง] , กงเล็บลม , มองในทีม ่ ด ่ นกลิน
ื , มองระยะไกล , รับรู ้ , รับรู ้เวทมนตร์ , ซอ ่ อาย ,
ต ้านทานพิษ , ต ้านทานอัมพาต , ต ้านทานกลายเป็ นหิน , วัชระ , ทะลวงเวท , รังสก ี ดดัน ,
สอื่ สารทางโทรจิต , เข ้าใจภาษา
==================================

ค่าสถานะของเขายังคงเพิม ่ ขึน
้ อย่างต่อเนือ ่ ง ถึงแม ้ว่าเขาจะได ้รับเวทพิเศษมากนัก ค่าสถานะ
ของเขาไม่เพิม่ ขึน
้ จากการกินสต ั ว์ปีศาจธรรมดาอีกแล ้ว แต่สําหรับตัวหัวหน ้าหรือสต ั ว์ปีศาจ
ระดับสูงยังคงเพิม
่ อยู่ เหมือนกับสต ั ว์ปีศาจทีไ่ ม่ได ้รับเวทพิเศษจากการกินสต ั ว์ปีศาจตัวอืน่ และ
ค่า สถานะในปั จจุบน ั นัน
้ เริม
่ เพิม ่ ยากขึน ้

เมือ ั ้ ต่อไป
่ ฮาจิเมะและยูเอะเตรียมตัวเสร็จเรียบร ้อยแล ้ว พวกเขาเดินลงบันไดไปชน

ชนั ้ ทีพ
่ วกเขาลงมามีพน ื้ ทีก
่ ว ้างขวางมีเสารองรับไว ้เป็ นจํานวนมาก เสาแต่ละต ้นมี
เสนผ่ ้ าศูนย์กลาง 5เมตร และแต่ละต ้นมีรป ู แบบหมุนวนและเถาวัลย์สลักอยู่ ระยะห่างของเสาแต่
ละต ้นมีความห่างเท่ากันพอดี ชน ั ้ นีม ั ้ อืน
้ เี พดานสูง 30เมตร ไม่เหมือนชน ่ ๆก่อนหน ้านี้ สถานทีน
่ ี้
เป็ นพืน ้ ทีร่ าบทีส
่ วยงาม ห ้องนีใ้ ห ้ความรู ้สก ึ ทีส
่ งบ

พวกเขาก ้าวเข ้ามาในห ้องในขณะทีช ื่ ชอมมัน เสาทุกต ้นเริม

่ น ่ เปล่งแสงออกมาเล็กน ้อยและนั่น
ทําให ้พวกเขากลับมาระมัดระวังตัว เสาสอ ่ งสว่างเรียงกันจากด ้านหลังห ้อง

ฮาจิเมะระมัดระวังตัวสก ั ครูห
่ นึง่ ก่อนทีจ ิ ใจเดินต่อไปเนือ
่ ะตัดสน ่ งจากไม่ม ี อะไรเกิดขึน ้ พวกเขา
้
เดินหน ้าต่อไปในขณะทีใ่ ชประสาทส ั ผัสกับทักษะการรับรู ้อย่างเต็มที่ หลังจากทีเ่ ข ้ามา
ม
ประมาณ 200เมตร พวกเขาพบทางตันด ้านหน ้า ไม่ , ไม่ใชท ่ างตันกต่เป็ นประตูขนาดใหญ่
ประตูคส
ู่ งู 10เมตรมีรป
ู แกะสลักสวยงามสลักอยู่ เมือ ่ มองอย่างชด ั ๆแล ้ว ลวดลายบางสว่ นนัน ้ ถูก
วาดบนรูปแบบแปดเหลีย ่ ม

"...มันดูน่าประหลาดใจ เป็ นไปได ้ว่า..."

"ทีอ
่ ยูข
่ องกบฎ?"

เขามีความรู ้สก ึ ว่านีเ่ ป็ นห ้องของหัวหน ้าตัวสุดท ้าย สญ

ั ชาติญาณสง่ เสย
ี งร ้องเตือนเขา ในขณะ
ทีไ่ ม่มป
ี ฎิกริ ย
ิ าจากทักษะการรับรู ้ ทางข ้างหน ้าจะต ้องอันตรายอย่างแน่นอน ดูเหมือนว่ายูเอะ
เองก็สม ั ผัสได ้ถึงมันด ้วยเพราะว่ามีเหงือ ่ ไหลออกมาจากหน ้า ผากของเธอ

"นีไ ่ ม
่ ม่ใชด ี ากหรือ? พวกเรามาถึงเป้ าหมายในทีส
่ ด
ุ "

ั ชาตญาณของเขาและสง่ รอยยิม
ฮาจิเมะไม่สนใจสญ ้ ทีก
่ ล ้าหาญออกมา เขาไม่มท
ี างเลือก
นอกจากเดินหน ้าต่อไปไม่วา่ จะมีอะไรอยูด
่ ้านหลังก็ตาม

"...อือ!"

ยูเอะจ ้องมองไปทีป ี น ้าทีบ

่ ระตูด ้วยสห ่ อกว่าเธอพร ้อมแล ้ว

ทัง้ สองเดินผ่านเสาต ้นสุดท ้ายและมุง่ หน ้าไปทีป

่ ระตู
ในขณะนัน ้ เอง รูปแบบเวทมนตร์ขนาดใหญ่กว ้างประมาณ 30เมตรปรากฎออกมาระห่างพวกเขา
กับประตู แสงสแ ี ดงเข ้มเปล่งออกมาจากเวทมนตร์เป็ นระยะๆ

ฮาจิเมะจําได ้ถึงเวทนี้ เขาไม่มท

ี างลืมมัน มันเป็ นเวททีป
่ รากฎขึน
้ มาจากกับดักในวันนัน้ และทํา
ให ้เขาร่วงลงมายังนรกแห่ง นี้ แต่รปู แบบเวทมนตร์ของเบฮม ี อธมีขาดเสนผ่
้ าศูนย์กลางแค่ 10
เมตร สําหรับรูปแบบเวทมนตร์ตรงหน ้าพวกเขานีใ้ หญ่มากกว่าถึงสามเท่า และมันดูซบ ั ซอนและ
้
มีรายละเอียดมากกว่า

"เฮ ้ เฮ ้ ขนาดใหญ่ขนาดนี?้ มันเป็ นหัวหน ้าตัวสุดท ้ายจริงเหรอ?"

"...ไม่เป็ นไร...พวกเราจะไม่แพ ้..."

ฮาจิเมะยิม ี น ้าทีต
้ ออกมา ยูเอะเกาะแขนข ้างหนึง่ ของเขาอย่างแน่นด ้วยสห ่ ด ิ ใจแล ้ว
ั สน

ฮาจิเมะผงกหัวให ้กับคําพูดของยูเอะและจ ้องมองไปทีร่ ป ู แบบเวทมนตร์ ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่

ั ว์ปีศาจทีอ
สามารถเดินหน ้าต่อไปได ้ถ ้าไม่ล ้มสต ่ อกมาจาก รูปแบบเวทมนตร์เสยี ก่อน

รูปแบบเวทมนตร์นัน ้ เปล่งแสงมากขึน
้ เรือ
่ ยจนกระทัง่ ระเบิดออกมา ฮาจิเมะและยูเอะยกมือขึน
้
เพือ
่ ป้ องกันไม่ให ้ตาพร่าจากแสง เมือ่ แสงหายไป ทีน ่ ั่นมี...

ั ว์ปีศาจทีย
สต ่ าวถึง 30เมตร มีคอยาวและมีหกหัว , ฟั นทีแ
่ หลมคม , และ(ด ้)ดวงตาแดงดํา
เทียบได ้กับไฮดร ้าในตํานาน

"คูรอ
ุ าาาาา!"

ตาของมันทัง้ หกคูจ
่ ้องไปทีฮ ่ าจิเมะและสง่ เสย ี งคํารามแปลกๆออกมา ดูเหมือนว่ามันต ้องการ
พิพากษาให ้กับเหล่าผู ้บุกรุกทีไ่ ม่รู ้จักเจียมตัว สายตาแหลมคมทีก่ ระหายเลือดทีท
่ ําให ้คน
ธรรมดานัน
้ หัวใจหยุดเต ้นนัน ้ จ ้องไปที่ ฮาจิเมะ
หนึง่ ในหัวทีม
่ ย ี ดงเปิ ดปากออกมาในขณะทีเ่ ปลวไฟเปล่งออกมา ไฟนัน
ี อดสแ ้ มีขนาดเทียบเท่า
กับกําแพงใหญ่

้
ฮาจิเมะและยูเอะกระโดดออกซายขวาและเริ
ม ่ โจมตีกลับ ฮาจิเมะยิงดอนเนอร์ไปทีห
่ วั ทีม
่ ส ี ดง
ี แ
กระสุนระเบิดหัวแดงของมัน

ในตอนทีฮ ่ าจิเมะชูมอ ื ขึน

้ ในอากาศแสดงถึงชย ั ชนะ หัวอันหนึง่ ของมันทีม
่ ล
ี ก ี าวตะโกน
ั ษณะสข
ออกมา แสงสข ี าวล ้อมรอบหัวสแ ี ดงและฟื้ นฟูกลับมาอย่างสมบูรณ์เหมือนกับว่าเวลาได ้
ย ้อนกลับไป ดูเหมือนว่าหัวสข ี าวจะสามารถใชเวทรั
้ กษาได ้

ยูเอะยิงแท่งนํ้ าแข็งออกไปทีห ่ วั สเี ขียวและระเบิดหัวมันออกเป็ นจุณ อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ทไี่ ด ้

เหมือนกับหัวสแ ี ดงเมือ ี าวร่ายเวท
่ หัวสข

ฮาจิเมะพูดกับยูเอะผ่านทาง "โทรจิต" ในขณะทีเ่ ขาถาม

("ยูเอะ! เล็งไปทีห ี าว! ไม่งน

่ วั สข ิ้ แน่!")
ั ้ ไม่จบสน
("ตกลง")

ี ้ ายิงก ้อนนํ้ าแข็งเล็กๆออกมาจากปากของมัน ฮาจิเมะและยูเอะเล็งไปทีห

หัวสฟ ี าวในขณะที่
่ วั สข
หลบเลีย ่ งจากกระสุนนํ้ าแข็ง

ปั ง!
"หอกเพลิง!"

แสงวาบและหอกเพลิงถูกยิงไปทีห ี าว อย่างไรก็ตาม ในขณะทีก

่ วั สข ่ ําลังจะโดนเป้ าหมาย หัวส ี
เหลืองตรงเข ้ามาแนวยิงอย่างรวดเร็วและพองออก หัวของมันเปล่งแสงสเี หลืองออกมาและรับ
การโจมตีทงั ้ สอง หลังจากการโจมตีจบลง ปรากฎหัวสเี หลืองทีไ่ ม่เป็ นอะไรเลยจ ้องมองมาที่
พวกเขา

"ช!ิ โล่ป้องกัน หัวทีม

่ โี ล่ป้องกันหัวทีร่ ก
ั ษา สมดุลดีจริงๆ"

ฮาจิเมะโยนระเบิดเพลิงไปทีห ่ วั ในเวลาเดียวกัน เขายิงดอนเนอร์ไปทีห ่ วั ขาวอย่างเต็มพลัง

ยูเอะชว่ ยด ้วยการยิง "หอกเพลิง" อย่างรวดเร็วและต่อเนือ ่ ง เวท "ท ้องฟ้ าสฟ ี ้ า" อาจจะทะลุผา่ น
หัวสเี หลืองและโดนหัวสข ี าวแต่หลังจากนัน้ เธอจะกลายเป็ นเหยือ ่ เพราะเวทนัน ้ ทําให ้เธอ
อ่อนเพลีย เธออาจจะฟื้ นฟูได ้รวดเร็วถ ้าได ้ดืม
่ เลือดแต่หวั อืน่ ๆของมันอาจจะไม่อนุญาติ ให ้เธอ
ทําเชน ่ นัน
้ ยกเว ้นจากว่าหัวของมันเหลือครึง่ เดียว เธอไม่สามารถใชเวทที ้ ด
่ ที สี่ ด ุ ได ้เลย

หัวสเี หลืองรับการโจมตีทงั ้ หมดและหลังจากนัน ี หายจากทีไ่ ม่เป็ น

้ ไไม่นายมันก็แสดงความเสย
อะไรเลย

"คุรอ
ุ าาาา"
หัวสขี าวรักษาหัวสเี หลืองในทันทีทน ี าวทําหน ้าทีร่ ักษาได ้อย่างสมบูรณ์แบบ อย่างไร
ั ใด หัวสข
ก็ตาม ในตอนนัน ้ เองระเบิดเพลิงได ้ระเบิดออกบนหัวสข ี าว นํ้ ามันดินทีอ
่ ณ
ุ หภูม ิ 3000องศาเซล
ี สได ้กระจายไปรอบๆ เมือ
เเซย ่ มันกระจายไปบนหัวสข ี าว มันกรีดร ้องด ้วยความเจ็บปวด

อย่าพลาดโอกาศนี!้ ฮาจิเมะสง่ ข ้อความของเขาด ้วยโทรจิต พวกเขาวางแผนโจมตีอย่าง

ต่อเนือ
่ ง แต่กอ
่ นทีพ ี งกรีดร ้องของยูเอะก็ดงั ขึน
่ วกเขาจะได ้ทําตามแผน เสย ้

"ไม่ๆๆๆๆ!!"
"!?ยูเอะ!"

เขาพยายามพุง่ เข ้าหาเธออย่างรวดเร็วแต่ถก ู ขัดขวางเสย ี ก่อนจากดาบสายลมและบอล ไฟทีม ่ า

จากหัวสเี ขียวและหัวสแ ี ดงตามลําดับ ยูเอะยังคงกรีดร ้องออกมา ฮาจิเมะสงสย ั ว่าเกิดอะไรขึน
้
ในขณะทีก ่ ด ี ําไม่ได ้ทําอะไรเลยตัง้ แต่เริม
ั ฟั น เขาตระหนักได ้ว่าหัวสด ่

(ไม่ , ผิดแล ้ว มันได ้ทําอะไรบางอย่างไปแล ้ว)

ฮาจิเมะยิงดอนเนอร์ไปทีห ี ําในขณะทีห
่ วั สด ่ ลบไปรอบๆด ้วย "ก ้าวในพริบตา" และ "เดินบน
อากาศ" จากเสย ี งของปื น หัวสด ี ําทีจ่ ้องมองยูเอะได ้ระเบิดออกและยูเอะได ้ล ้มลงในเวลา
เดียวกัน เขาเห็นสห ี น ้าของเธอนัน ี าวถึงแม ้จะมองจากระยะไกล หัวสฟ
้ สข ี ้ าอ ้าออกและยืดตรง
ไปทีย่ เู อะเพือ
่ ทีจ
่ ะกลืนเธอ

"ทําอย่างกับว่าข ้าจะให ้แกทํา"

ฮาจิเมะฮาจิเมะเตรียมพร ้อมทีจ ่ ะรับความเสย ี หายในพายุของดาบสายลมและบอลไฟใน ขณะที่

เขาใช ้ "ก ้าวในพริบตา" เขาหลบเลีย ่ งการโจมตีทรี่ น ้
ุ แรงด ้วยการใชดอนเนอร์ และ "กงเล็บลม"
ในวินาทีสด ุ ท ้าย เขาได ้มาถึงระหว่างหัวสฟ ี ้ าและยูเอะ แต่เขาไม่มเี วลาพอทีจ ่ ะตอบโต ้มัน ดังนัน
้
เขาจึงใชทั้ กษะ "วัชระ" ฮาจิเมะไม่สามารถใชทั ้ กษะนีไ้ ด ้ในขณะทีเ่ คลือ
่ นไหว และนั่นเป็ น
เหตุผลว่าทําไมเขาถึงยืนอยูเ่ บือ ้ งหน ้ายูเอะและป้ องกันการโจมตี เวทมนตร์ได ้ครอบคลุม
ร่างกายในเวลาเดียวกับทีห ่ วั ของมันกัดเขา

"คุรรุ "ุ
"อีกก!"

ในขณะทีส ่ ง่ เสย
ี งครางเบาๆออกมา หัวสฟ
ี ้ าได ้กลืนฮาจิเมะเข ้าไปทัง้ ตัว เมือ่ มันพยายามปิ ดปาก
ของมัน ฮาจิเมะงอตัวไปข ้างหน ้าและยันขาเอาไว ้เพือ ่ ป้ องกันไม่ให ้มันปิ ด เขาดันดอนเนอร์ไปที่
เหงือกด ้านบนและลัน ่ ไก

ี ้ าระเบิดออกมาจากแรงระเบิดและสมองของมันบางสว่ นได ้ลอยออกไป ฮาจิเมะใช ้ "ลูก

หัวสฟ
เตะทรงพลัง" ไปทีห ่ วั ทีไ่ ม่ขยับ หลังจากนัน ี งไปทีไ่ ฮดร ้า
้ เขาก็โยนระเบิดแสงและระเบิดเสย

ี ง" ถูกพัฒนาขึน
"ระเบิดเสย ้ จากปี ศาจทีส่ ามารถเปล่งเสยี งอุลตร ้าโซนิคทีช ั ้ ที8
่ น ่ 0 ปี ศาจตัวนัน
้ มี
อวัยวะพิเศษในร่างกายทีส ่ ามารถสร ้างเสย ี งออกมาเพือ
่ โจมตี ฮาจิเมะไม่ได ้รับเวทพิเศษ
หลังจากกําจัดสต ั ว์ปีศาจตัวนี้ แต่เขาสามารถใชอวั
้ ยวะพิเศษของมันในการสร ้างระเบิดชนิดใหม่
ระเบิดทัง้ สองปกคลุมไฮดร ้าด ้วยแสงสว่างจ ้าและคลืน ี งอุลตร ้าโซนิค ฮาจิเมะแบกยูเอะและ
่ เสย
ซอ่ นหลังเสาจากโอกาศทีส่ ร ้างขึน
้ ด ้วยระเบิดทัง้ สอง

"เฮ!้ ยูเอะ! รวบรวมสติหน่อย!"

"..."

เธอไม่ได ้ตอบรับคําพูดของเขานอกจากการแสดงสห ี น ้าทีซ ี ขาวและร่างกายทีส

่ ด ั่ เจ ้าหัวสด
่ น ี ํา
มันทําอะไรกับเธอ? ในขณะทีเ่ ขากําลังสาปแชง่ อยูน ่ ัน
้ เขาก็ตบไปทีแ ่ ก ้มของเธอ ฮาจิเมะเรียก
เธอด ้วยโทรจิตและให ้เธอดืม ั ดิสท
่ นํ้ าศก ิ ธิบ
์ างสว่ น หลังจากนัน ั ครูห
้ สก ่ นึง่ ประกายตาของเธอก็
เริม
่ กลับมาจากดวงตาทีไ่ ร ้ประกาย

"ยูเอะ!"
"...ฮาจิเมะ"
"ใช ่ ฉั นเอง เธอสบายดีไหม? เกิดอะไรขึน
้ ?"

ยูเอะยืนยันตัวตนของฮาจิเมะด ้วยการกระพริบตา เธอยืน ่ แขนเล็กๆของเธออกมาและจับไปที่

ใบหน ้าเขา เสย ี งถอนหายใจทีโ่ ล่งใจออกมาจากปากของเธอในขณะทีเ่ ธอตระหนักได ้ว่าฮาจิ
เมะ อยูท่ เี่ บือ
้ งหน ้าเธอจริงๆ และนํ้ าตาเริม
่ เอ่อล ้นอยูท
่ ห
ี่ างตาของเธอ

"...ดีจริงๆ...ฉั นคิดว่าฉั นโดนทิง้ ไว ้...ท่ามกลางความมืดโดยลําพังอีกแล ้ว..."

"เอ๋? เธอพูดอะไรของเธอนะ"

ฮาจิเมะงุนงงไปกับท่าทางของเธอ ยูเอะบอกกับเขาว่าเธอเห็นภาพทีฮ ่ าจิเมะทิง้ เธอไปและผนึก

เธออีกครัง้ เมือ
่ เธอเห็นภาพนัน ึ ไม่ปลอดภัยตรึงเธอไว ้ เธอยึดติดกับความกลัว
้ เธอถูกความรู ้สก
และทําให ้ร่างกายและจิตใจเธอแข็งทือ ่

"ช!ิ เวททีท ี ําทําให ้คูต

่ ําให ้เกิดผลร ้าย! ดูเหมือนว่าหัวสด ่ อ ้ ดความกลัว เวรเอ๊ย! สต
่ สูเกิ ั ว์ปีศาจ
ตัวนัน
้ มีทก
ั ษะทีส ่ มดุลจริงๆ!"
"...ฮาจิเมะ"

ยูเอะจ ้องมองฮาจิเมะกําลังสบถด่าศต ั รูทม ี ั ญหาสําหรับเขาด ้วยสายตาทีส

ี่ ป ่ งสย ั ภาพทีเ่ ธอถูกฮา
จิเมะทิง้ นัน
้ เป็ นภาพทีน
่ ่ากลัวมากเหลือเกิน เขาเป็ นบุคคลทีเ่ สย ี่ งชวี ต
ิ ปลดผนึกเธอหลังจาก
300ปี เขาเป็ นคนทีป ่ ฎิบต ั ต
ิ อ
่ เธอไม่แตกต่างจากคนอืน ่ ถึงแม ้ว่าเธอจะบอกเขาว่าเธอ เป็ นแวม
ไพร์และอนุญาติให ้เธอดืม ่ เลือดเขาทุกๆวัน เป็ นทีแ ่ น่นอนว่าหัวใจของเธอนัน ้ จะตกเป็ นของเขา

สถานทีแ ่ ห่งเดียวสาํ หรับยูเอะนัน ้ คือยืนอยูเ่ คียงข ้างฮาจิเมะ มันเป็ นการดีแค่ไหนทีพ ่ วกเขาได ้

สาบานกันไว ้ว่าจะกลับบ ้านเกิดของฮาจิเมะด ้วย กัน เธอไม่ต ้องการจะคิดว่าเธอจะอยูค ่ นเดียว
อีกครัง้ และนั่นทําให ้ฝั นร ้ายทีถ
่ กู สง่ มาในหัวของเธอกลืนกินเธอ ฮาจิเมะลุกขึน ้ หลังจากเห็นน่า
ไฮดร ้าได ้หายจากอาการสบ ั สนแล ้ว ยูเอะยึดเขาไว ้อย่างไม่รู ้ตัวเมือ ื้ เขา
่ เธอจับเสอ

"...ฉั น..."
เธอตัวสนั่ และสห
ี น ้ายํา่ แย่ทใี่ กล ้เคียงกับสห ี น ้าทีก
่ ําลังร ้องไห ้ ฮาจิเมะเข ้าใจแล ้วว่าเธอเห็นฝั น
ร ้ายแบบไหนและกําลังคิดอะไร ตามนิสย ั ปกติแล ้ว เขาสามารถทีจ ่ ะรับรู ้ความรู ้สกึ ของเธอ ไม่วา่
อย่างไรก็ตาม เขาได ้สญ ั ญากับเธอแล ้วว่าจะนํ าเธอไปญีป ่ นด
ุ่ ้วย ไม่มเี หตุผลทีจ ่ ะทําเป็ นไม่รู ้
เรือ่ ง

เขาอาจจะสามารถปลอบประโลมเธอด ้ยคําพูดแต่ตอนนีไ ้ ม่ใชเ่ วลาสําหรับทําสงิ่ นัน

้ ถ ้าเขาพูด
ด ้วยคําพูดทีไ่ ม่ใสใ่ จนัก เธอจะกลายเป็ นเหยือ ่ ให ้กับเวทมนตร์ของหัวสด ี ําอีกครัง้ มีความเป็ นไป
ได ้ทีเ่ ขาจะทําให ้มันแย่ลงแต่ถ ้าเป็ นแบบนัน
้ เขายินดีทจ ี่ ะตามเธอ ไป ในขณะทีเ่ ขากําลังคิดอยู่
นัน
้ ฮาจิเมะเกาหัวของเขาและย่อตัวลงไปเบือ ้ งหน ้าของยูเอะเพือ ่ มองตาเธอ

และหลังจากนัน
้ ...

"?...!?"

ฮาจิเมะก ้มหัวลงและจูบยูเอะ

ริมฝี ปากของพวกเขาได ้แตะกันเพียงเล็กน ้อยแต่ยเู อะกลับมีปฏิกริ ย

ิ าตอบกลับอย่างรวดเร็ว เธอ
จ ้องมองไปทีฮ
่ าจิเมะอย่างจริงจัง

เขาเบีย ่ ชว่ ยเธอลุกขึน

่ งสายตาอย่างอายๆ และจับมือเธอเพือ ้ ยืน

"พวกเราจะฆ่ามันและมีชวี ต
ิ รอด หลังจากนัน
้ เราจะกลับขึน
้ ไปบนพืน
้ ดินและ...กลับบ ้านด ้วยกัน"

ยูเอะจ ้องมองไปทีฮ ่ าจิเมะด ้วยความประหลาดใจอย่างสุดๆ หลังจากนัน ี น ้าทีไ่ ม่เคยแสดง

้ สห
ึ ได ้พังทลายลงกลายเป็ นรอยยิม
ความรู ้สก ้ ทีส
่ วยงาม

"ตกลง!"

ฮาจิเมะกระแอมออกมาและบอกยูเอะถึงแผนของเขา

้
"ยูเอะ , ผมจะใชสคลาเก็ น มันไม่สามารถยิงต่อเนือ
่ งได ้ ดังนัน
้ ได ้โปรดปกป้ องผมด ้วย"
"...ปล่อยให ้เป็ นหน ้าทีฉ
่ ันเอง"

ยูเอะกลับมามีชวี ต ิ ชวี าในทันทีทันใด เสยี งแผ่วเบาทีค

่ ล ้ายเสย ี งกระซบ
ิ ของเธอได ้หายไปแทนที่
ี งทีเ่ ต็มไป ด ้วยจุดมุง่ หมาย ความกังวลก่อนหน ้านีไ
ด ้วยเสย ้ ด ้หายไปอย่างสนิ้ เชงิ

ดูเหมือนว่าเขาได ้บรรลุผลในหลายๆอย่าง ฮาจิเมะย ้อนนึกไปถึงชว่ งทีเ่ ขายังไม่มอ

ี ส
ิ ระ และ
กลับไปนึกถึงอนาคตของเขา เขาอาจจะกระทําอย่างรีบร ้อนเกินไป อย่างไรก็ตาม ไฮดร ้าได ้ร่าย
เวทออกมา มันคํารามในขณะทีร่ ะดมเวทบอลไฟ , ดาบสายลม , และสะเก็ดนํ้ าแข็งไปทีๆ่ ฮาจิ
เมะและยูเอะยืนอยู่

ทัง้ สองคนกระโดดออกมาจากจุดทีโ่ ดนระดมยิงเวทและตอบโต ้มัน

"หอกเพลิง!" "ปื นใหญ่จักรพรรดิ!" "ฝนนํ้ าแข็ง!"

เวทได ้ถูกร่ายออกมาอย่างต่อเนือ ่ ง เวทมนตร์ได ้โผล่ออกมาด ้วยความเร็วทีไ่ ม่น่าเชอ ื่ พายุ

นํ้ าแข็งพร ้อมกับหอกทีล ่ ้อมรอบไปด ้วยดาบสายลมและเข็มทีแ ่ หลมคมได ้โจมตีไป ทีไ่ ฮดร ้า
พร ้อมกัน เธอเล็งไปทีช ่ อ่ งว่างของการโจมตีของมันและยิงเวทไปทีห ี ดง , เขียว , และฟ้ า
่ วั สแ
พร ้อมกันเพือ ่ บังคับให ้หัวสเี หลืองตอบโต ้ แต่มน ่ งจากมันสงั เกตุได ้ว่าฮาจิเมะเล็งไป
ั ไม่ขยับเนือ
ทีห ี าวของมัน มันคํารามออกมา
่ วั สข

"คุรอ
ุ าาาา!"

หลังจากนัน ่ นแปลงรูปร่างกลายเป็ นโล่อย่างกระทันหัน ดูเหมือนว่าหัวส ี

้ เสาใกล ้ๆมันก็เปลีย
เหลืองสามารถใชทั้ กษะทีเ่ หมือนกับสกอร์เปี้ ยนถึงแม ้ว่ามัน จะเล็กกว่าก็ตาม

เวทของยูเอะโดนเข ้ากับกําแพงหินและมันทะลุกําแพงไป เวทมนตร์พงุ่ เข ้าชนเข ้ากับหัวทัง้ สาม

ของมันอย่างตรงๆ

"กุรๆุ ๆๆๆๆๆๆๆ"

หัวทัง้ สามกรีดร ้องและบิดไปมา หลังจากนัน ี ําจ ้องไปทีย

้ หัวสด ่ เู อะและเริม ้
่ ใชเวทที
ท ่ ําให ้เกิดฝั น
ร ้ายอีกครัง้

ึ ทีไ่ ม่ดข
ความรู ้สก ี องยูเอะได ้กลับมาอีกครัง้ อย่างไรก็ตามยูเอะจําได ้ถึงการจูบของเธอกับฮาจิ
เมะก่อนทีจ ่ ะถูกความรู ้สกึ ไม่ ดีนกี้ ลืนกิน หลังจากนัน ึ นีแ
้ ร่างกายได ้รับรู ้ถึงความรู ้สก ึ
้ ละความรู ้สก
กระวนกระวายของ เธอนัน ้ ได ้หายไป

"...มันไม่ได ้ผลอีกต่อไปแล ้ว!"

เพือ
่ ทีจ
่ ะปกป้ องฮาจิเมะ ยูเอะร่ายเวทอย่างต่อเนือ
่ งโดยคํานึงถึงจํานวนมากกว่าความแรงของ
เวท

ี ดง ,เขียว ,และฟ้ าได ้รับการรักษาและกลับมาโจมตีตอ

หัวสแ ่ และยูเอะได ้ดึงความสนใจของมัน
ไป พวกเขาได ้ตอบโต ้กันไปมา

ในขณะทีห ่ วั ทัง้ สามได ้ยุง่ อยูก

่ บ
ั ยูเอะ ฮาจิเมะได ้พุง่ เข ้าหาพวกมัน เขาเล็งไปทีก ่ ารโจมตีในครัง้
เดียว เพราะมันจะเป็ นปั ญหาได ้ถ ้ามันยังมีไพ่ตายและยังไม่ได ้ใช ้ เมือ ี ํารับรู ้ได ้ว่าเวทของ
่ หัวสด
มันไม่ได ้ผลกับยูเอะ มันหันไปมองทีฮ ่ าจิเมะ ความเจ็บ , ความหิว , และความกังวลของเขา
ในชว่ งทีอ
่ ยูใ่ นนรกได ้ปรากฎขึน ้ อีกครัง้ แต่...

"แล ้วทําไมละ?"

มันเป็ นอดีตทีเ่ ขาได ้รับเมือ

่ นานมาแล ้ว ในตอนนีค ึ เหล่านัน
้ วามรู ้สก ้ ไม่ใชเ่ รือ
่ งใหญ่อก
ี ต่อไป ฮาจิ
ี ําด ้วยดอนเนอร์ของเขา
เมะเป่ าหัวสด
หัวสขี าวพยายามทีจ
่ ะรักษาหัวทีถ
่ ก
ู ยิงในวินาทีตอ
่ มา แต่กอ
่ นทีม
่ น
ั จะร่ายนัน
้ ฮาจิเมะได ้กระโดด
ขึน
้ และเล็งสคลาเก็นไปทีม่ น
ั

ดัง่ ทีเ่ ขาคาดคิดไว ้ หัวสเี หลืองได ้ขวางเสนทางกระสุ

้ ี าว
นไปยังหัวสข

"ถ ้าอย่างนัน
้ ก็แหลกไปพร ้อมกัน!"

ฮาจิเมะกําเนิดประกายสายฟ้ าในสคลาเก็นด ้วยทักษะของเขา กระสุนนัน ้ ประกอบไปด ้วยแร่ทอรุ

ทีถ
่ ก
ู เคลือด ้วยแร่สตอลจากสกอร์เปี้ ยน แร่สตอลมีความสม ั พัทธ์กบั เวทมนตร์สงู และเข ้ากับ
ั ดาปทีถ
ทักษะสายฟ้ าได ้เป็ นอย่างดี ดินปื นสน ่ ก
ู อัดไว ้ได ้ถูกจุดพร ้อมกันด ้วยประกายสายฟ้ า

ปั ง!!

กระสุนสแ ี ดงทีถ
่ ก
ู เร่งด ้วยแรงแม่เห็กไฟฟ้ าผ่านลํากล ้อง 1.5เมตรด ้วยเสย ี งระเบิดทีเ่ สย
ี งดัง ปื น
นีม
้ ค
ี วามแรงมากกว่าความแรงสูงสุดของดอนเนอร์ถงึ สบ ิ เท่า ด ้วยการคํานวนง่ายๆ ปื นไรเฟิ ลนีม ้ ี
ความแรงมากกว่าปื นต่อต ้านสสารถึง 100เท่า อาวุธทีน ่ ับว่าเป็ นสตั ว์ประหลาดนีไ ้ ม่อาจเป็ นไป
ได ้เลยถ ้าปราศจากแร่พเิ ศษและ เวทมนตร์บนโลกนี้

เมือ
่ มันถูกยิงออกมา กระสุนก่อให ้เกิดสายสแ ี ดงทีค
่ ล ้ายกับเลเซอร์เข ้มข ้น สมัยก่อนนัน
้ เพือ
่ น
ร่วมห ้องเรียนต่างคิดว่าเวททีโ่ คคิยงิ ไปทีเ่ บฮมี อธนัน
้ เป็ นท่าไม ้ตาย แต่มน
ั เหมือนกับ
ของเด็กเล่นไปเลยเมือ ่ เทียบกับกระสุนนี้ หัวสเี หลืองโดนเข ้ากับกระสุนอย่างจังๆและถูกเผา
สลายไปกับอากาศ

ถึงแม ้ว่าหัวสเี หลืองจะมีการป้ องกันคล ้ายกับทักษะ "วัชระ" ...แต่กระสุนทะลุผา่ นมันไปทีห ่ วั ส ี

ขาวเหมือนกับว่าไม่มห ี วั สเี หลืองอยูต
่ รง นัน
้ กระสุนทะลุผา่ นทุกๆอย่างเหมือนกับว่าไม่มอ ี ะไร
ขวางมันและระเบิดทะลุกําแพง ด ้านหลัง ชน ั ้ นีท ั ้ สน
้ ังชน ั่ สะเทือนอย่างรุนแรงเหมือนกับว่ามี
แผ่นดินไหว

สงิ่ ทีเ่ หลืออยูน

่ ัน
้ คือคอสองคอทีเ่ หมือนกับว่าไม่เคยมีหวั มาก่อน บาดแผลของมันได ้ถูกปิ ดไว ้
ด ้วยความร ้อนและทําให ้มันเหมือนกับว่าไม่เคยมีหวั มา ก่อน เศษซากปรักหักพังได ้กระจายไป
ทั่วและไม่มใี ครรู ้ว่ากระสุนนีจ
้ ะทะลุตอ่ ไปอีก แค่ไหน สงิ่ ทีห
่ ลงเหลือมีเพียงแค่รข
ู นาดใหญ่บน
กําแพง

หัวอืน่ ๆไม่คดิ ว่าหัวเกือบครึง่ หนึง่ ของมันจะหายไปในชวั่ พริบตาเดียว แม ้แต่ยเู อะก็จ ้องมองไปที่

ฮาจิเมะด ้วยความประหลาดใจอย่างสุดๆถึงกับลืมเลือน ศต ั รูของเธอ ฮาจิเมะร่อนลงบนพืน ้ เรียบ
มีควันพวยพุง่ ออกมาจากสคลาเก็นในขณะทีเ่ ขาปลดกระสุน เมือ ่ ปลอกกระสุนกระทบเข ้ากับพืน ้
หัวทัง้ สามทีเ่ หลืออยูไ ่ ด ้สติกลับคืนมา ตาทัง้ สามคูจ่ ้องมองไปทีฮ ่ าจิเมะแต่พวกมันลืมเลือนไป
ว่าคูต
่ อ ้
่ สูของมั น เมือ
่ กีน
้ ไ ่ นทีพ
ี้ ม่ใชค ่ วกมันไม่สนใจได ้

"เผาผลาญสวรรค์!"

ครัง้ หนึง่ เคยเป็ นองค์หญิงแวมไพร์ สงิ่ มีชวี ต

ิ ทีท
่ ําให ้คนในเผ่าพันธุเ์ ดียวกันเกิดความหวาดกลัว
และทําให ้พวกเขา ผนึกเธอไว ้ พลังเวทถูกถ่ายเทไปทีเ่ วทนีแ ้ ละมันดูเหมือนกับว่าการล ้างแค ้น
ของสวรรค์นัน
้ พุง่ เป้ าไปทีม
่ น
ั

ทันทีทน ั ใดหลังจากนัน้ กระแสไฟฟ้ าได ้มารวมตัวกันรอบๆหัวทัง้ สามของมันและบอลสายฟ้ าทัง้

หกได ้ล ้อมรอบ หัวของมัน หลังจากนัน ้ ไม่นานกระแสไฟฟ้ าได ้ยืดยาวขึน ื่ มบอลสายฟ้ า
้ และเชอ
เข ้าด ้วยกัน และก่อเกิดลูกบอลสายฟ้ าขนาดใหญ่อยูต ่ รงกลาง

เปรีย
้ งๆๆๆๆ!

เมือ
่ ลูกบอลสายฟ้ าได ้ระเบิดออกมา มันมีสายฟ้ าพุง่ ลงมาอย่างรุนแรงในระยะของลูกบอล
สายฟ้ าทีข ่ นาดเล็กกว่าทัง้ หก หัวทัง้ สามพยายามทีจ
่ ะหลบหนี แต่รอบๆลูกบอลสายฟ้ านัน ้ ทํา
หน ้าทีเ่ หมือนกับกําแพง เหมือนกับว่าความโกรธเกรีย ้ วของพระเจ ้านัน
้ ได ้พุง่ ลงมาจากท ้องฟ้ า
สายฟ้ าและประกายของมันสอ ่ งไปทัว่ ห ้อง

อย่างหมดหนทาง หัวทัง้ สามกรีดร ้องออกมาด ้วยความทรมานเหมือนกับว่ามันเป็ นถ่านทีถ

่ ก
ู ลบ
ด ้วย เวทมนตร์ขน
ั ้ สูงสุดทีค
่ งอยูม ิ วินาที
่ ากกว่าสบ

้
เหมือนกับครัง้ ก่อนๆ ยูเอะล ้มลงไปในท่านั่งหลังจากใชเวทที ม
่ พี ลังทําลายรุนแรงนี้ เธอหอบ
หายใจอย่างหนักหน่วงเนือ ่ งจากไม่เหลือพลังเวทและตาของเธอแสดงความ รู ้สก ึ ทีพ
่ งึ พอใจ
ออกมา เธอโชว์นวิ้ โป้ งให ้กับฮาจิเมะเพือ
่ แสดงถึงความพึงพอใจของเธอ ฮาจิเมะตอบกลับด ้วย
นิว้ โป้ งและรอยยิม
้ เขาเดินเข ้าหายูเอะในขณะทีแ่ บกไรเฟิ ลไว ้บนบ่า สว่ นทีเ่ หลืออยูข ่ องไฮดร ้า
อยูด ่ ้านหลังเขาในขณะทีเ่ ขาเดินเข ้าหายูเอะ

หลังจากนัน
้ ไม่นาน

"ฮาจิเมะ!"

เสยี งทีส ิ้ หวังดังขึน

่ น ้ เมือ
่ เขาสงสยั ว่าเกิดอะไรขึน้ เขามองตามสายตาของยูเอะ ณ ทีต ่ รงนัน
้ มี
หัวไฮดร ้าหัวทีเ่ จ็ดงอกขึน ้ มาและจ ้องมองไปทีเ่ ขา ฮาจิเมะตัวแข็งค ้างโดยไม่ตงั ้ ใจ

อย่างไรก็ตาม หัวทีเ่ จ็ดหันกลับไปจ ้องมองทีย

่ เู อะและปล่อยลําแสงออโรล่าออกมาโดยทีไ่ ม่ได ้
เตรียมตัวมาก่อน เหมือนกับการยิงของสคลาเก็น ลําแสงออโรล่าถูกยิงออกมาในทันทีทันใด
เธอไม่สามารถขยับตัวได ้เนือ ่ งจากหมดพลังเวทแล ้ว

ในตอนทีห ่ วั สเี งินหันไปทีย

่ เู อะ ฮาจิเมะได ้กระโดดออกมาเหมือนกับว่าร่างกายของเขาถูกโจมตี
ด ้วยความหนาวเย็น

เหมือนกับตอนหัวสฟ ี ้ า ฮาจิเมะสามารถทีจ ่ ะกระโดดขวางการโจมตีเพือ ่ ชว่ ยยูเอะ แต่ในตอนนี้

ผลลัพธ์ได ้เปลีย
่ นไป แสงออโรล่าได ้กลืนฮาจิเมะเข ้าไปทัง้ หมด ร่างของยูเอะได ้กระเด็น
ออกมาจากหลังจากทีล ่ ําแสงนัน
้ โดนฮาจิเมะถึงแม ้ว่าจะ ไม่โดนโจมตีตรงๆก็ตาม

หลังจากนัน
้ ออโรล่าได ้หายไปและยูเอะได ้นั่งลงในขณะทีท
่ ั่วร่างเธอเต็มไปด ้วย ความเจ็บปวด
เธอมองหาฮาจิเมะหลังจากทีเ่ ขารับการโจมตีแทนเธอ
ฮาจิเมะไม่ได ้ขยับเขยือ
้ นออกจากพืน
้ ทีท
่ เี่ ขารับการโจมตี เขาอยูใ่ นท่วงท่าทีน
่ ่าประทับใจใน
ขณะทีค่ วันลอยออกมาจากร่างของเขา บนพืน ้ นัน
้ คือเศษซากทีถ
่ กู หลอมของสคลาเก็น

"ฮ-ฮาจิเมะ?"
"..."

ั่ ไปมาและล ้มลง
เขาไม่ได ้ตอบรับ ร่างกายเขาสน

"ฮาจิเมะ!"

ยูเอะพุง่ เข ้าหาเขาอย่างรวดเร็วโดยทีไ่ ม่สนใจอาการปวดของร่างกายเนือ ึ ทีไ่ ม่

่ งจาก ความรู ้สก
สบายใจ เนือ ่ งจากว่าเวทของเธอนัน ้ หมดแล ้ว เธอไม่สามารถรวบรวมแรงทีเ่ หลืออยูแ ่ ละล ้มลง
ด ้วยความรู ้สก ึ ทีไ่ ม่สามารถอดทนรอได ้ เธอหยิบนํ้ าศก
ั ดิสท
ิ ธิอ
์ อกมาและดืม
่ มันลงไป แรงของ
เธอค่อยๆกลับมาอย่างชาๆและเธอพุ้ ง่ เข ้าหาเขาอีกครัง้

เลือดค่อยๆไหลออกมาจากท ้องของเขา การโจมตีนไ ี้ ด ้ทะลุทักษะ "วัชระ" ของฮาจิเมะและทํา

ความเสย ี หายอย่างรุนแรง ถ ้าเขาไม่ได ้ใชสคลาเก็
้ นเป็ นโล่แล ้ว ค่อนข ้างเป็ นทีแ
่ น่นอนว่าเขาจะ
ตาย โชคดีทส ี่ คลาเก็นทําจากเปลือกของสกอร์เปี้ ยนทีส ่ ามารถทนต่อเวท "ท ้องฟ้ าไร ้เมฆ" ของ
ยูเอะได ้

เมือ
่ เธอดันตัวเขาขึน
้ มา อาการของฮาจิเมะนัน ้ สาหัสมาก เล็บ , บ่า , และด ้านข ้างของเขาถูก
เผาและเปื่ อย บางสว่ นของร่างกายนัน ้ เห็นถึงกระดูก หน ้าด ้านขวาถูกเผาและดวงตาขวามีเลือด
ไหลออกมา ขาของเขานัน ี หายมาก มันเป็ นความโชคดีในโชคร ้าย
้ ไม่เสย

ั ดิสท
ยูเอะกําลังจะป้ อนนํ้ าศก ิ ธิใ์ ห ้กับเขาแต่ไฮดร ้าไม่อนุญาติให ้เธอทําเชน
่ นัน
้ มันยิงบอลแสง
ขนาด 10ซม. ออกมาจํานวนมาก ความหนาแน่นจองมันเทียบเท่าได ้กับการยิงปื นแกตลิง
(gatling gun)

เธอประคองฮาจิเมะอย่างรวดเร็วและใชแรงที้ ม
่ ท
ี งั ้ หมดของเธอพาเขาไปหลบหลังเสา บอลแสง
ถูกยิงออกมาอย่างต่อเนือ
่ งไปทีเ่ สาและทําให ้เสาแหว่ง มันไม่น่าจะทนได ้เกินหนึง่ นาที บอล
แสงแต่ละอันเต็มไปด ้วยพลังทําลายทีน ่ ่ากลัว

ยูเอะหยดนํ้ าศกั ดิสท

ิ ธิล
์ งบนแผลของฮาจิเมะอย่างรวดเร็วและพยายามให ้เขาดืม ่ มัน อย่างไรก็
ตาม เขาไม่มแ ี รงพอทีจ ่ มันและทําให ้เขาสําลักบางสว่ นออกมา เพือ
่ ะดืม ่ ทีจ
่ ะทําให ้ฮาจิเมะดืม
่ ได ้
ยูเอะอมมันไว ้และจูบเขาและบังคับให ้เขาดืม ่ ลงไป

ั ดิสท
แต่ดเู หมือนว่านํ้ าศก ิ ธิไ์ ม่สามารถรักษาแผลได ้ โดยปกติแล ้ว การรักษาต ้องเกิดขึน
้ ทันที
แต่ดเู หมือนว่ามีบางสงิ่ บางอย่างขัดขวางมัน

"ทําไม!?"

ั ดิสท
ยูเอะนํ าเอานํ้ าศก ิ ธิอ
์ อกมาในขณะทีก
่ ําลังร ้อนรน
สาเหตุทท ี่ ําให ้นํ้ าศกั ดิสทิ ธิไม่แสดงผลคือลําแสงออโรล่านัน ้ มีพษิ พิษทีล ่ ะลายเนือ ้ เยือ
่ โดย
ปกติแล ้วมันจะสามารถละลายสงิ่ มีชวี ต ิ อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตาม การฟื้ นฟูของนํ้ าศก ั ดิสท
ิ ธิ์
นัน
้ เร็วกว่าการละลายเนือ ้ เยือ ้
่ ของยาพิษ ความเร็วของการฟื้ นฟูจงึ ชาแต่ ด ้วยร่างกายที่
ปรับเปลีย่ นของฮาจิเมะนัน ้ ต ้อง การเวลาในการรักษา แต่ตาขวาของเขานัน ้ ได ้ระเหยไปแล ้วด ้วย
ลําแสงออโรล่า เขาไม่สามารถนํ ามันกลับมาได ้เพราะว่านํ้ าศก ั ดิสท
ิ ธิท์ ําได ้แค่ฟื้นฟูแต่ไม่
สามารถนํ าสว่ นทีห ่ ายไปกลับมาใหม่

อีกไม่นานเสาก็จะโดนทําลายและดูเหมือนว่าฮาจิเมะจะไม่สามารถขยับตัวได ้ก่อน ทีเ่ สาจะพัง

ยูเอะจ ้องมองไปทีฮ ี น ้าทีบ
่ าจิเมะด ้วยสห ่ ง่ บอกถึงความตัง้ ใจและจูบเขา เธอหยิบดอนเนอร์และ
ยืนขึน
้

"...ครัง้ นี้ ฉั นจะชว่ ยคุณเอง..."

หลังจากทีเ่ ธอพูดถึงความตัง้ ใจของเธอแล ้วเธอก็กระโดดออกมาจากหลังเสา เธอมีเวทมนตร์

เหลือเพียงเล็กน ้อยเท่านัน ั ดิสท
้ และนํ้ าศก ิ ธิท ู ใช ้ ไปแล ้ว ด ้วยร่างกายของแวมไพร์ท ี่
์ งั ้ หมดก็ถก
พึง่ พิงการเสริมร่างกาย เธอสามารถใชได ้ ้เพียงแค่ดอนเนอร์และทักษะ "ฟื้ นฟูอต ั โนมัต"ิ ทีไ่ ม่
สามารถเชอ ื่ มัน
่ ได ้

หัวสเี งินของไฮดร ้าจ ้องไปทีย่ เู อะทีก

่ ระโดดออกมาจากเสาทีม ่ นั ถล่มยิง เนือ
่ งจากเวทมนตร์ท ี่
เธอมีอยูเ่ หลือน ้อย เธอจึงตัดสน ิ ใจทีจ ู ้ นด ้วยเวทมนตร์ เธอเลือกทีจ
่ ะไม่สมั ่ ะวิง่ และหลบเพราะว่า
เธอไม่สามารถยิงดอนเนอร์ได ้เหมือนฮาจิเมะ โดยปกติแล ้ว ยูเอะไม่ถนัดในการต่อสูในระยะ ้
ประชด ิ เธอจึงถูกไล่ต ้อน

สุดท ้ายหนึง่ ในบอลแสงก็โดนเข ้าทีบ

่ า่ ของยูเอะ

"อัก
้ !"

เธอครางออกมาด ้วยความเจ็บปวด เธอทนต่อความเจ็บและกลับมาวิง่ ต่อหลังจากทีเ่ ธอกลับมา

ได ้จังหวะ เวลาทีเ่ ธอจะหยุดด ้วยความเจ็บปวดคือตอนทีเ่ ธอล ้มลงเท่านัน้ ทักษะ"ฟื้ นฟู
อัตโนมัต"ิ ของเธอเริม ่ ทํางานแต่มน ้ าปกติ ดูเหมือนว่ายาพิษจากแสงออโรล่าเองก็มผ
ั ชากว่ ี ลกับ
การฟื้ นฟูของเธอและทําให ้พลังเวท ของเธอนัน ้ เหลือน ้อยลงไปอีก ถ ้าเป็ นอย่างงีต
้ อ
่ ไป พลัง
เวททีค ่ อ
่ ยเสริมความแข็งแกร่งให ้ร่างกายเธอจะหมดเร็วๆนี้

ยูเอะพยายามทีจ ่ ะเข ้าใกล ้มันแต่จํานวนเวททีถ

่ ก
ู ยิงออกมาไม่อนุญาติให ้เธอทํา ได ้ เธอไม่
สามารถยิงดอนเนอร์ออกไปได ้ถ ้าเธอไม่เข ้าไปใกล ้กว่านี้ เธอต ้องการแผนการทีจ ่ ะให ้เธอเข ้า
ใกล ้มัน อย่างไรก็ตาม การถล่มยิงของมันนัน ้ ไม่มคี วามปราณีและสุดท ้ายมันก็ทําให ้เธอจนตรอก

ในความสน ิ้ หวัง เธอยิงดอนเนอร์ออกมาเพือ ่ ทีจ

่ ะเปลีย ้
่ นสถานการณ์ เธอใชเวทสายฟ้ าเพือ
่ ลอก
เลียนทักษะสายฟ้ าของฮาจิเมะเพือ ่ ทีจ
่ ะเร่งกระสุน ด ้วยความโชคดีของเธอ กระสุนพุง่ ตรงผ่าน
่ งว่างของเวททีถ
ชอ ู ระดมยิงและโดนเข ้ากับขมับของหัวส ี เงิน
่ ก

แต่...
"เอ๋"

เธอสง่ เสย ี งออกมาโดยไม่ตงั ้ ใจ แรงปะทะน่าจะมีมากกว่านีถ

้ งึ แม ้ว่าเธอจะเร่งกระสุนไม่เพียงพอ
แต่หวั สเี งินไม่ได ้รับบาดเจ็บมากมายนัก สห
ี น ้าของเธอแสดงความสน ิ้ หวังออกมา แต่ถ ้าเธอ
ยอมแพ ้ตอนนีน ้ ั่นหมายถึงความตายของฮาจิเมะ เธอกัดฟั นและเตรียมตัวหลบอีกครัง้

อย่างไรก็ตาม การหลบหนีแบบเดิมๆนัน ้ ไม่ได ้ผลตลอดการ ตาของหัวสเี งินสอ่ งสว่างออกมา

และยิงแสงออโรร่าทีส ั่ สะเทือนพืน
่ น ้
้ ทีร่ อบๆออก มาอีกครัง้ เสนทางการหลบหนี ของยูเอะนัน้ ถูก
จํากัดด ้วยการระดมยิงบอลแสง ดังนัน ้ เธอจึงตัดสน ิ ใจทีจ
่ ะโดนเข ้ากับบอลแสงเพือ
่ ทีจ
่ ะหลบ
เลีย
่ งแสงออโรล่า

สงิ่ ตอบแทนทีเ่ ธอต ้องจ่ายคือการทีบ

่ อลแสงโดนเข ้าทีท
่ ้องของเธอและล ้มลงกับพืน
้

"อุก...อุก..."

ร่างกายของเธอไม่สามารถขยับต่อไปได ้อีก แต่ถ ้าเธอไม่ขยับบอลแสงจํานวนมากจะเข ้าชนเธอ

ยูเอะรู ้สถานการณ์นดี้ แ
ี ละต่อต ้านอย่างเอาเป็ นเอาตายแต่รา่ งกายของเธอไม่ยอม ทําตาม การ
ฟื้ นฟูรา่ งกายของเธอนัน ้ นไป เธอเริม
้ ชาเกิ ่ หลังนํ้ าตาออกมาโดยไม่รู ้ตัว มันน่าอับอายเหลือเกิน
น่าอับอายจริงๆทีเ่ ธอไม่สามารถปกป้ องฮาจิเมะด ้วยตัวเธอเองได ้

่ วั สเี งินมัน
หลังจากทีห ่ ใจว่าชนะแล ้ว มันคํารามออกมาและยิงบอลแสงออกไป

บอลแสงพุง่ เข ้าหายูเอะแต่เธอไม่ยอมปิ ดตาเพือ่ ทีจ

่ ะแสดงให ้มันเห็นว่ามันไม่ สามารถโค่นล ้ม
จิตใจของเธอได ้และเธอจ ้องมองไปทีม ่ น
ั หลังจากนัน ้ สงิ่ ทีเ่ ธอมองเห็นคือแสงจากบอลแสง ถ ้า
มันโดนเข ้ากับเธอตรงๆ นั่นคือความตายของเธอ เธอพยายามทีจ ่ ะขอโทษทีไ่ ม่สามารถปกป้ อง
เขาได ้ในเวลาเดียวกันเธอก็พดู ว่าเธอ จะไปก่อน

ทันทีทน
ั ใดนัน
้ ...สายลมก็พัดมา

"เอ๋?"

ยูเอะตระหนักได ้ว่าเธออยูใ่ นอ ้อมแขนของใครบางคนและบอลแสงชนเข ้าทีด ่ ้านข ้าง เมือ

่ เธอ
มองไปทีค ่ นๆนัน
้ เธอไม่สามารถเชอ ื่ ในสายตาตนเองได ้ เขาคนนัน ้ คือฮาจิเมะ เขาหอบหายใจ
อย่างรุนแรงจากบาดแผลและตาข ้างหนึง่ นัน ้ ปิ ดลงแต่เขากอดยูเอะไว ้ อย่างแน่น

"อย่าร ้องไห ้ยูเอะ นีค

่ อ ั ชนะของเธอ"
ื ชย
"ฮาจิเมะ!"

เธอกอดฮาจิเมะด ้วยอารมณ์ทต ื้ ตัน บาดแผลสว่ นใหญ่ของเขายังไม่หายดี เขายืนด ้วยกําลังใจ

ี่ น
ล ้วนๆ

่ วั สเี งิน หัวสเี งินจ ้องกลับในขณะทีส

ฮาจิเมะจ ้องไปทีห ่ ร ้างกระสุนแสงงลอยล ้อมรอบมัน มันยิง
บอลแสงออกไปเพือ ่ ทีจ
่ ะโค่นล ้มทัง้ สองคน
 ้ นไป..."
"ชาเกิ

ฮาจิเมะไม่ขยับเขยือ
้ นจนกระทัง่ วินาทีสด
ุ ท ้าย เขาหมอบลงเพือ
่ ทีจ
่ ะหลบกระสุน

หัวสเี งินหรีต
่ าลงและเริม
่ ทีจ
่ ะยิงบอลแสงจํานวนมาก

"ฮาจิเมะ หนีไป!"

ยูเอะบอกฮาจิเมะด ้วยสห ี น ้าทีส ิ้ หวังแต่สห

่ น ี น ้าของฮาจิเมะนัน
้ ไม่เปลีย
่ น แปลง เขากอดและ
เต ้นรําเป็ นวงกลมกับยูเอะ พวกเขาล ้มลงและหลบบอลแสง เมือ ่ บอลแสงไม่โดนฮาจิเมะ ยูเอะ
งงกับสถานการณ์นี้

เธอเบิกตาขึน
้

"ยูเอะ ดืม
่ เลือดผม"

ตาทีม
่ น ี งทีน
ั่ คงและเสย ่ งิ่ ร ้องขอเธอ ถึงแม ้จะเป็ นเวลาปกติเธอก็ไม่มน
ั่ ใจทีจ
่ ะดูดเลือดเขา
ในขณะทีห ่ ลบบอลแสงอยูน ่ ัน
้ ฮาจิเมะกอดยูเอะไว ้และแสดงต ้นคอ

"เวทมนตร์ของเธอคือไพ่ตาย...ดืม
่ เลือดยูเอะ พวกเราจะชนะ"
"...ตกลง!"

คําพูดทีม่ น
ั่ คงของเขาฝั งเข ้าไปในตัวเธอและเธอพยักหน ้า เธอเชอ ื่ มัน
่ ในตัวเขาและฝั งหน ้าเข ้า
ไปทีต่ ้นคอพร ้อมกับเขีย
้ ว ร่างกายของยูเอะฟื้ นฟูอย่างรวดเร็วเมือ
่ พลังของฮาจิเมะไหลเข ้าไปใน
ตัวเธอ ทัง้ สองคนเต ้นรําไปรอบๆและหลบบอลแสงจํานวนมากในขณะทีก ่ อดกันและกัน

ในตอนนี้ ในสายตาของเขานัน้ โลกกลายเป็ นสข ี าวดํา ในโลกทีไ่ ร ้สน

ี ี้ ทุกสงิ่ ทุกอย่าง
เคลือ ้ มีเพียงแค่ฮาจิเมะทีเ่ คลือ
่ นไหวอย่างชาๆ ่ นไหวอย่างปกติ

ฮาจิเมะมองไปทีภ ้
่ าพการต่อสูของยู เอะในขณะทีพ ่ ยายามครองสติ เธอต่อสูอย่้ างเอาเป็ นเอา
ตายในขณะทีถ ่ อ
ื ปื นของเขาไว ้ทีม
่ อ
ื เมือ
่ เธอล ้มลงกับพืน
้ และมันเริม
่ ปล่อยแสงออโรล่าเพือ่ ทีจ
่ ะ
จัดการกับเธอ

ึ ถึงความโกรธอย่างรุนแรง เขาต ้องทําอย่างไร? เขาพอใจทีจ

ฮาจิเมะรู ้สก ่ ะนอนตรงนีห ้ รือ?
ทําไมเขาถึงยอมให ้คูห ่ ข
ู องเขาตกอยูใ่ นสถานการณ์น?ี้ นีเ่ ขาจะยอมแพ ้ให ้กับมันหรือ?

ไม่! ไม่มท ั รูทท

ี าง! ศต ี่ ้าทายเขา , ไม่ , การรอดชวี ต ั ร
ิ ของพวกเขา! คือศต

"ฆ่า!"

ทันทีทน
ั ใดนัน ึ ถึงกระแสไฟฟ้ าวิง่ ผ่านหัวของเขาและปลุกทักษะอันหนึง่ ของเขา
้ ฮาจิเมะรู ้สก
ทักษะย่อยอันสุดท ้ายของ "ก ้าวย่างศก ั ดิสท
ิ ธิ"์ , [ความเร็วแสง] ด ้วยการขยายความสามารถใน
การรับรู ้ เขาเพิม ิ ธิภาพทัง้ หมดของทักษะทีเ่ กีย
่ ประสท ั ดิสท
่ วข ้องกับ "ก ้าวย่างศก ิ ธิเ์ ป็ นอย่าง
มาก และอีกครัง้ หนึง่ ทีฮ่ าจิเมะ "ทะลุขด
ี จํากัด"

ี้ ววินาทีด ้วยทักษะของเขาและหลบบอลแสงอย่างง่ายดาย
ฮาจิเมะเข ้าหายูเอะในเสย

ในทีส
่ ด
ุ ยูเอะก็ดด
ู เลือดเสร็จและฟื้ นคืนพลังของเธอ

"ยูเอะ เมือ ั ญาณ ร่าย "ท ้องฟ้ าสฟ

่ ผมให ้สญ ี ้ า" จนกว่าจะถึงตอนนัน
้ มุง่ ความสนใจไปทีก
่ าร
หลบ"
"ตกลง...แล ้วฮาจิเมะ?"
"ผม , เตรียมการ"

่ ลังเสาและวิง่ ตรงเข ้าหาหัวสเี งิน

ฮาจิเมะวางยูเอะไว ้ทีห

เขาหลบดงบอลแสงและยิงดอนเนอร์ออกไปในขณะทีใ่ ช ้ "ก ้าวในพริบตา" ไฮดร ้าไม่สามารถที่

จะทนต่อการโดนกระสุนอีกครัง้ ได ้ดังนัน
้ มันจึงเลือกทีจ
่ ะ หลบ สุดท ้ายกระสุนจากดอนเนอร์โดน
เข ้ากับกําแพงเป็ นรู

ฮาจิเมะเปลีย
่ นสถานทีย่ งิ ไปเรือ ื้ ทีร่ อบๆ หัวสเี งินสง่ สายตาเยาะ
่ ยๆ แต่กระสุนทําได ้แค่สร ้างรูพน
เย ้ยออกมา ยูเอะเกิดความไม่สบายใจแต่เธอเชอ ื่ มันในตัวเขา เธอรอสญ ั ญาณทีจ ่ ะร่ายเวทของ
เธอ

เขากระโดดไปในอากาศด ้วย "เดินบนอากาศ" การก ้าวทีย

่ งุ่ ยากนีก
้ ลายเป็ นเป็ นไปได ้จาก
เป็ นไปไม่ได ้มาก่อน ฮาจิเมะกระโดดไปรอบๆในอากาศใกล ้กับเพดานเพือ ่ ทีจ่ ะหลบการยิง

ด ้วยความหงุดหงิด หัวสเี งินยิงแสงออโรล่าออกมาอย่างไม่ระมัดระวัง ฮาจิเมะหลบมันอย่าง

ง่ายดายด ้วยรอยยิม
้ เขารู ้แล ้วว่า หัวของมันจะแข็งทือ ้
่ หลังจากการใชออโรล่ า เขาใสก่ ระสุน
ดอนเนอร์และยิงไปทีต ่ า่ งๆหกสถานที่ เสย ี งระเบิดดังขึน ั่ ไปทั่วเพดาน หลังจากความ
้ และสน
เงียบอย่างกระทันหัน เพดานเริม ่ ถล่มลงมาพร ้อมๆกัน เศษซากเพดานขนาดเสนผ่ ้ าศูนย์กลาง
10เมตรและหนักหลายสบ ิ ตันหล่นทับหัวสเี งิน

ฮาจิเมะสร ้างรูบนเพดานด ้วยดอนเนอร์และเตรียมระเบิดไว ้ในขณะทีห ่ ลบ เขาทําให ้บางสว่ นของ

เพดานอ่อนลงด ้วยการแปรรูป หลังจากนัน ้ เขาก็ยงิ ไปหกทีแ
่ ละมันก็ระเบิด

การโจมตีนไ ี้ ม่ได ้ผลมากมาย ถ ้าเศษหินธรรมดานีส ้ ามารถล ้มสตั ว์ปีศาจนีไ

้ ด ้ เขาจะไม่มป
ี ั ญหา
ยุง่ ยากถึงขนาดนี้ ฮาจเมะเข ้าหาหัวสเี งินทีต
่ ดิ อยูก
่ บั เศษหินด ้วย "ก ้าวในพริบตา" ด ้วยการใช ้
การแปรรูปของเขา ฮาจิเมะเปลีย ่ นเศษหินให ้กลายเป็ นทีก ่ ก
ั ขังมันไว ้ เขาสร ้างเตาหลอมทีไ่ ม่ได ้
เตรียมมาก่อนล ้อมรอบไฮดร ้า เขาโยนถุงทีบ ่ รรจะไปด ้วยระเบิดเพลิงไปทีเ่ ตาหลอมและตะโกน

"ยูเอะ!"
ี ้ า!"
"ตกลง! "ท ้องฟ้ าสฟ

่ นๆปรากฎไปทีเ่ ตาหลอมและหลอมหัวสเี งินทีถ

ดวงอาทิตย์ออ ่ ก
ู ขังอยู่ มันเกิดการระเบิดอย่างต่อ
เนือ
่ วอยูข
่ ้างใน พลังทําลายทะลุการป้ องกันของมันและไม่สามารถรับพลังโจมตีนไ
ี้ ด ้

"กุรอ
ุ าาาาาา!!"

ี งร ้องก่อนตายดังออกมาจากหัวสเี งิน มันพยายามทีจ

เสย ่ ะหนีอย่างรุนแรงและยิงกระสุนแสง
อย่างมัว่ ซวั่ กําแพงหลอมเริม
่ แตกแต่ฮาจิเมะอยูต
่ รงนัน ้ และซอ ่ มแซมมันเพือ่ ทีจ
่ ะไม่ให ้มัน
หลบหนี ไฮดร ้าพยายามทีจ ้
่ ะใชแสงออโรล่ าแต่หวั สเี งินของมันได ้หลอมละลายไปแล ้วด ้วย
ความร ้อนสูงและมันไม่สามารถยิงได ้

ฮาจิเมะไม่สามารถรับรู ้ได ้ถึงไฮดร ้าอีกต่อไปเหมือนกับว่ามันได ้หายไปจากการรับรู ้ของเขา

ื่ ว่ามันตายแล ้วและล ้มลงกับพืน
ตอนนีเ้ ขาเชอ ้

"ฮาจิเมะ!"

ยูเอะคลานไปทีเ่ ขาเนือ
่ งจากเธอไม่มพ
ี ลังเหลือแล ้ว

"ตอนนีผ
้ มหมดพลังแล ้ว...จริง..."

สติของฮาจิเมะเริม ้
่ หลุดลอยไปอย่างชาๆในขณะที
ย ่ เู อะกอดเขา

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 22 ทีพ
่ ักพิงของผูท
้ รยศ

ึ ว่าถูกบางอย่างทีอ
ฮาจิเมะรู ้สก ่ น ึ ทีค
ุ่ และนุ่ม กอดรัดตัวเขาไว ้ มันเป็ นความรู ้สก ่ ุ ้นเคยเหมือนกับ
ว่านอนบนเตียง มีหมอนรองอยูท ่ ห
ี่ วั และหลังของเขา ความอ่อนนุ่มของขนนกโอบอุ ้มร่างกาย
ของเขา สติทค ี่ รึง่ หลับครึง่ ตืน
่ ของเขาเกิดอาการงง

(นีค
่ อ
ื อะไร? ทีน
่ น
ี่ ่าจะเป็ นดันเจีย
้ น...ทําไมถึงมีเตียง...)

เขางุ่มง่ามไปมาในขณะทีส ่ ติของเขายังกลับมาเต็มที่ อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถขยับ

แขนขวาได ้ มันถูกโอบล ้อมไปด ้วยความรู ้สก ึ ทีอ
่ อ ึ ต่างจากเตียง มือของเขา
่ นนุ่มทีใ่ ห ้ความรู ้สก
ั ผัสได ้ถึงบางสงิ่ ทีอ
สม ่ น
ุ่ และอ่อนนุ่ม

(นีค
่ อ
ื อะไร?)

ฮาจิเมะขยับแขนไปมาในขณะทีค ่ วามคิดยังโล่งอยู่ เขาสม ั ผัสได ้ถึงความยืดหยุน

่ ระหว่างมือและ
บางสงิ่ ทีอ
่ อ
่ นนุ่มเมือ ั ผัส มัน เขารู ้สก
่ เขาสม ึ ดีกบ ึ นีแ
ั ความรู ้สก ้ ละทําให ้เขาจับไปมาเรือ
่ ยๆ

"...อ๋า..."
(!?)

ี งหอบหายใจทีเ่ ย ้ายวนเป็ นอย่างมาก และตอนนัน

ด ้วยเหตุผลบางอย่างเขาได ้ยินเสย ้ เอง
หลังจากสติเขากลับมาเขาก็ลม ื ตามองรอบๆ

ฮาจิเมะสงั เกตุเห็นว่าตัวเองอยูบ ่ นเตียงในขณะทีล ่ ก

ุ ขึน
้ อย่างกระวนกระวาย บนเตียงมีผ ้าปูสข ี าว
ึ ทีห
และมันให ้ความรู ้สก ่ รูหราและมีแม ้กระทัง่ ท ้องฟ้ า ดูเหมือนว่าเตียงจะอยูบ ่ นหินทีย
่ กขึน
้ มา
จากระเบียงห ้องโถงใหญ่ สายลมทีส ื่ พัดผ่านแก ้มของฮาจิเมะและท ้องฟ้ า รอบๆตัวเขา
่ ดชน
ล ้อมรอบไปด ้วยเสาและผ ้าม่านบางๆ คุณสามารถนึกไดถึงเตียงทีอ ่ ยูต
่ รงกลางวิหารเพ็นธิอ็อน
(partheon) ทั่วทัง้ พืน
้ ทีเ่ ต็มไปด ้วยแสงทีอ ่ บอุน
่ ทีเ่ ขาไม่ได ้เห็นเป็ นเวลานาน

ั สน เมือ
เขาเกิดอาการสบ ่ กีน ้ างจนตรอกกับไฮดร ้าในดันเจีย
้ เี้ ขายังสูอย่ ้ น

(ทีน
่ ค
ี่ อ
ื ทีไ่ หน? ทีน
่ .ี่ ..อย่าบอกนะว่านีค
่ อ
ื โลกหลังความตาย...)

สถานทีน
่ ใี้ ห ้ความรู ้สกึ เคร่งขรึมและนั่นทําให ้เขาเกิดความคิดในแง่ร ้าย ความคิดของฮาจิเมะถูก
รบกวนด ้วยเสย ี งทีเ่ ต็มไปด ้วยความรักข ้างๆเขา

"...อือ...ฮาจิเมะ...อา..."
"!?"

ั สนและมองไปทีผ
ฮาจิเมะเกิดความสบ ่ ะไรเลยกําลังเกาะแขน
่ ้าปู เขาพบว่ายูเอะทีไ่ ม่ใสอ
ด ้านขวาของเขาและนอนในสภาพเปลือย เปล่า สุดท ้ายเขาสงั เตุได ้ว่าตัวเขาเองก็เปลือย
เหมือนกัน

"จริงๆเลย...นีต ี งลูกไก่...นั่นไม่ถก
่ ้องเป็ นเสย ู ต ้อง!"

ฮาจิเมะทีอ ั สนตัดมุขตัวเองกับการทีม
่ ยูใ่ นสภาพสบ ่ ค
ี วามคิดโง่ๆ ยูเอะเริม
่ ตืน
่ ขึน
้ เล็กน ้อย

"ยูเอะ ตืน
่ ก่อน ยูเอะ"
"อือ..."

เมือ
่ เขาพยายามทีจ ่ ะปลุกเธอ ยูเอะงอตัวขึน
้ มาและสนั่ หัวไปมาด ้วยความหงุดหงิด มือขวาของ
เขาอยูท่ รี่ ะหว่างต ้นขาของยูเอะและมันเลือ่ นเข ้าหาสถานทีอ ่ น
ั ตราย

"อุก...อย่าบอกนะว่านีค
่ อ
ื โลกหลังความตายจริงๆ...หรือว่านีค
่ อ
ื สวรรค์?"

ฮาจิเมะพูดออกมาแบเบลอๆและเขาพยายามทีจ
่ ะเอามือขวาออกไป แต่วา่ ทุกๆครัง้ ทีเ่ ขาทํานัน
้
...

"...อือ...อือ..."

ยูเอะหอบหายใจอย่างยั่วยวน

"อุก เราต ้องสงบใจไว ้ ไม่วา่ ในตอนนีเ้ ธอจะอายุเท่าไหร่แต่ภายนอกของเธอนัน

้ ยังเป็ นแค่เด็ก
ไม่มท ่ เต ้น! เราไม่ใชโ่ ลลิคอนอย่างแน่นอน!"
ี างทีเ่ ราจะตืน

ฮาจิเมะพยายามสะกดจิตตัวเองในขณะทีส ี น ้าของเขานัน
่ ห ้ ใกล ้เคียงกับคนลามก เขายอมแพ ้กับ
การทีเ่ อาแขนออกไปและพยายามปลุกสาเหตุทท ี่ ําให ้เขาอยูใ่ นสภาพนี้ แต่ไม่ได ้ผลเลย

เขาเริม่ หงุดหงิดขึน
้ ทีละเล็กทีละน ้อย ฮาจิเมะไม่สามารถรับได ้กับสถานการณ์อน ั สนนีแ
ั น่าสบ ้ ละ
หน ้าผากของเขาปราก ฎเสนเลื ้ อดขึน ้ จากการทีเ่ ธอนอนอย่างสบายๆตรงนี้
ในทีส่ ดุ ความหงุดหงิดของเขาก็มาถึงจุดสูงสุด...

"พอได ้แล ้ว ลุกขึน

้ เดีย
๋ วนี!้ องค์หญิงแวมไพร์ทย
ี่ วั่ ยวนได ้อย่างเป็ นธรรมชาติ!"

เขาสร ้างสายฟ้ าของเขา กระแสไฟฟ้ าเริม

่ รวบรวมอยูท
่ ม
ี่ อ
ื ขวา

"!? อะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

ยูเอะถูกชอ ็ ตด ้วยกระแสไฟฟ้ า สุดท ้ายเธอก็ปล่อยแขนของฮาจิเมะและลืมตาขึน

้ ในขณะทีเ่ ธอ
สนั่ เล็กน ้อย

"...ฮาจิเมะ?"
"ใช ่ , ฮาจิเมะซงั เอง ยัยขีเ้ ซา ตืน
่ เดีย
๋ วนี.้ .."
"ฮาจิเมะ!"
"!?"

เธอตืน
่ ขึน
้ และเบิกตาเมือ่ เธอเห็นฮาจิเมะ วินาทีตอ
่ มาเธอก็กระโดเข ้าหาฮาจิเมะในสภาพเปลือย
และนั่นทําให ้ฮาจิเมะตัวสน ั่

ิ ว่ามัน
ยูเอะจมหน ้าของเธอเข ้าไปในต ้นคอของฮาจิเมะและเขาเห็นว่าเธอกําลังดมอยู่ เขาตัดสน
ชว่ ยไม่ได ้และลูบหัวของเธอด ้วยรอยยิม
้

"ความผิดผมเอง ดูเหมือนว่าผมจะทําให ้เธอกังวลมาก"

"ใช.่ ..ฉั นกังวลมาก..."

ดูเหมือนว่าเธอไม่ต ้องการทีจ
่ ะหยุดเกาะเขาในเร็วๆนี้ เขาปล่อยให ้เธอเกาะต่อไปจนกระทั่งเธอ
พอใจเพราะว่าเธอดูแลเขา ฮาจิเมะยังคงลูบหัวของเธออย่างอ่อนโยนต่อไป

เมือ
่ ยูเอะสงบสติลงแล ้วหลังจากผ่านไปไม่กน
ี่ าที ฮาจิเมะถามเธอว่าเกิดอะไรขึน
้ ในขณะทีเ่ ขา
ห่อตัวเธอด ้วยผ ้าคลุม

"เกิดอะไรขึน
้ หลังจากนัน
้ ? ทีน
่ ค
ี่ อ
ื ทีไ่ หน?"
"...หลังจากนัน
้ ..."

เธอกล่าวว่าหลังจากการสู ้ เธอเกิดอาการมึนหัวจากการทีพ ่ ลังเวทหมดและพิงข ้างๆฮาจิเมะที่

ล ้มไปแล ้ว หลังจากนัน
้ ประตูคท
ู่ อี่ ยูใ่ นห ้องก็เปิ ดออกอัตโนมัต ิ ยูเอะยังคงระมัดระวังแต่ไม่มอ
ี ะไร
ออกมา เมือ ่ ร่างกายของเธอเริม ่ ฟื้ นฟูทล ี ะเล็กทีละน ้อย เธอตัดสน ิ ใจทีจ
่ ะเข ้าไปในประตู

นํ้ าศก ั ดิสท

ิ ธิคอ ่ ยๆฟื้ นฟูฮาจิเมะทีละเล็กทีละน ้อย แต่เขายังคงอยูใ่ นสภาพทีเ่ ป็ นอันตรายจาก
บาดแผลทีห ่ นักหนาสาหัส ร่างกายทีแ ่ ข็งแกร่งของเขาได ้หลบหนีออกมาจากความแตายแต่
ยูเอะไม่รู ้ว่านํ้ า ศกั ดิสทิ ธิจะแพ ้ให ้กับยาพิษเมือ่ ไหร่ เขาทัง้ สองคนจะต ้องตายอย่างแน่นอนถ ้ามี
สต ั ว์ปีศาจตัวใหม่โผล่ออกมา ดังนัน ้ เธอจึงตัดสนิ ใจทีจ
่ ะเข ้าไปในประตู

"...บ ้านของผู ้ทรยศ"

ข ้านในนัน
้ มีพน
ื้ ทีก
่ ว ้างขวางทีม
่ บ
ี ้านทีด
่ ดู อ
ี ยูต่ รงกลาง เมือ ่ เธอมัน
่ ใจว่าไม่มอ ั ตราย เธอสงั เกตุ
ี น
เห็นเตียงนอนและพาฮาจิเมะทีไ่ ม่ได ้สติมาพยาบาลทีเ่ ตียง ในชว่ งนีห ้ ยดนํ้ าจากคริสตัลของพระ
เจ ้าลดลงอย่างเห็นได ้ชด ั ฮาจิเมะได ้ดืม่ นํ้ าศก ั ดิสท
ิ ธิอ
์ ย่างต่อเนือ่ ง

ั ดิสท
สุดท ้ายนํ้ าศก ิ ธิก
์ ก
็ ําจัดยาพิษได ้หมดและมันเริม
่ แสดงถังความสามารถในการฟื้ นฟู ยูเอะ
หมดแรงหลังจากนัน ้ ไม่นาน

"...เข ้าใจละ ยูเอะคอยดูแลผม ขอบใจมากนะยูเอะ"

"อือ!"

เมือ
่ ฮาจิเมะแสดงความรู ้สก ึ ขอบคุณ ตาของยูเอะสอ
่ งสว่างขึน
้ ด ้วยความดีใจจากข ้างในหัวใจ
ของเธอ สห ี น ้าของเธอนัน
้ ไม่แสดงออกมาแต่สายตาของเธอนัน ้ แสดงออกมาทัง้ หมด
"อีกอย่างหนึง่ ...ทําไมผมถึงเปลือย?"

ั ฮาจิเมะไม่ได ้ไม่ชอบยูเอะ...เพียงแต่วา่ เขาต ้องการเวลาทําใจ

เขาเกิดความสงสย

"...ฮาจิเมะสกปรก...ฉันทําความสะอาดเธอ..."
"...ทําไมเธอถึงเลียริมฝี ปาก?"

ยูเอะแสดงรอยยิม
้ ทีท
่ ําให ้ลุม่ หลงเหมือนกับตอนทีเ่ ธอดืม
่ เลือดและเลียริมฝี ปาก ด ้วยเหตุผล
บางอย่างตัวของเขาก็สน ั่ ขึน
้ มา

"ทําไมยูเอะถึงนอนข ้างๆผม? แถมยัง...เปลือย..."

"...ฟุฟ.ุ .."
"เดีย
๋ วก่อน เธอหัวเราะเรือ
่ งอะไร? เธอทําอะไรหรือเปล่า? อย่าเลียริมฝี ปากนะ!"

ในขณะทีฮ่ าจิเมะถามเธออย่างเอาเป็ นเอาตาย ยูเอะไม่ตอบคําถามเขาและจ ้องมองฮาจิเมะด ้วย

สายตาทีย
่ วั่ ยวน
ฮาจิเมะยังคงถามต่อชวั่ ระยะเวลาหนึง่ แต่เธอยังคงเงียบอยูใ่ นขณะทีแ ่ สดงส ี หน ้าทีด ่ ใี จออกมา
เขาตัดสน ิ ใจยอมแพ ้ทีจ ่ ะถามเธอและสํารวจบ ้านนี้ ยูเอะยืน่ เสอ ื้ ผ ้าทีด
่ มู รี าคาทีเ่ ธอเจอให ้ฮาจิเมะ
เป็ นไปได ้มากว่านีเ่ ป็ นของผู ้ทรยศ หลังจากทีฮ
่ าจิเมะมัน่ ใจว่าร่างกายเขาปกติเขาก็เตรียม
อุปกรณ์ของเขา มันอาจจะมีกบ ั ดักหรือแผนหลอกรออยูด ้ เขาจึงเตรียมตัวเขาเองสําหรับ
่ งั นัน
กรณี นี้

เมือ ิ้ เขาก็มองกลับไปทีย
่ เขาเตรียมตัวเสร็จสน ่ เู อะและพบว่าเธอแต่งตัวแล ้ว ยูเอะนัน
้ ...

...เธอใสเ่ สอ
ื้ ขนาดใหญ่คลุมทัง้ ตัว

"ยูเอะ...นีเ่ ธอกําลังหวังอะไรอยู?่ "

"?...ขนาดไม่พอดี"

อา , เสอ ื้ ของผู ้ชายนัน

้ ใหญ่กว่ายูเอะทีส่ งู แค่ 140ซม. อย่างไรก็ตาม หน ้าอกทีพ ่ อเหมาะและขา
ทีข
่ าวนัน
้ แสดงออกมา ภาพของเธอนัน ้ ทําให ้เขาตืน่ เต ้นเหลือเกินซงึ่ ตรงกันข ้ามกับรูปร่างทีเ่ ป็ น
เด็กของเธอ นั่นเป็ นเพราะว่าการแสดงท่าทางและการปฏิบต ั ต
ิ วั ของยูเอะ ฮาจิเมะมีปัญหากับ
การทีไ่ ม่รู ้ว่าจะมองไปทางไหน

"...ถ ้านีเ่ ป็ นธรรมชาติ ถ ้าอย่างนัน

้ ก็น่ากลัวเกินไปแล ้ว..."

เขาไม่มน
ั่ ใจว่าเธอเล็งไว ้อยูห ึ ว่าเธอนัน
่ รือว่านีเ่ ป็ นธรรมชาติของเธอ ฮาจิเมะรู ้สก ้ น่ากลัวใน
หลายๆความหมาย

เมือ
่ ออกจากเตียงนอน เขาตืน ่ ใจไปกับสงิ่ ทีอ
่ ตาตืน ่ ยูร่ อบๆตัวเขา

อย่างแรก , แสงอาทิตย์ได ้สอ ่ งตาเขา มันดูไม่เป็ นความจริงเพราะพวกเขาอยูช ั ้ ใต ้ดิน ทีเ่ พดาน

่ น
มีลก
ู บอลทีม่ ท
ี รงกรวยติดอยูแ ่ ละมันลอยและสอ ่ งแสงอยูต
่ รงนัน ึ ได ้ถึงความอบอุน
้ เขารู ้สก ่
ึ ว่ามันเหมือนแสงจากหลอดไฟ ฮาจิเมะเผลอเรียกมันว่า "ดวงอาทิตย์"
เล็กน ้อยและเขาไม่รู ้สก

"...มันเหมือนกับพระจันทร์เมือ
่ ถึงเวลากลางคืน"
"เอาจริงดิ..."

ต่อมา , เขาได ้ยินเสย ี งของนํ้ าไหล ทีห

่ ลังห ้องนัน
้ มีประตูทน ่ นามกีฬาขนาดเล็ก หลัง
ี่ ํ าไปสูส
ห ้องนีม้ น ี ํ้ าตกอยู่ นํ้ าจํานวนมากไหลผ่านกําแพงจากเพดานและไหลรวมเข ้ากับแม่นํ้าทีไ่ หลอยู่
ทีถ
่ ํ้า ด ้านหลัง สายลมทีเ่ ย็นทีเ่ ต็มไปด ้วยไอออนลบทีม ่ าจากนํ้ าตกนัน ึ ทีด
้ ให ้ความรู ้สก ่ ี เมือ
่ เขา
มองเข ้าไปใกล ้แม่นํ้า เขาเห็นปลาว่ายอยูใ่ นนัน ้ เป็ นไปได ้ว่าปลานัน ้ ว่ายมาจากแม่นํ้าบนโลก

ไกลออกไปจากแม่นํ้านัน ้ มีสนามขนาดใหญ่ ทีต ่ รงนัน

้ ไม่มพ ี ชื ทีถ
่ ก
ู ปลูกอยูใ่ นเวลานี.้ .. มันขยาย
้ ทีร่ อบๆซงึ่ อาจจะมีคอกสต
ไปทัว่ พืน ั ว์เลีย
้ งอยู่ ในตอนนีไ ้ ม่มสี ญั ญาณของสต ั ว์เลีย
้ งแต่มอ
ี ป
ุ กรณ์
เพียงพอทีจ ่ ะทํามันได ้ พืชหลากหลายแบบเติบโตอยูบ ่ ริเวณนี้

ฮาจิเมะอยูด ่ งิ่ ก่อสร ้างทีอ

่ ้านตรงข ้ามของแม่นํ้าและสนาม เขาบอกตัวเองให ้เดินไปทีส ่ ยูต
่ ด
ิ กับ
ห ้องนอน สงิ่ ก่อสร ้างนัน
้ เหมือนกับกองหินทีก
่ ําลังปรับแต่งและไม่เหมาะกับทีอ ั
่ ยู่ อาศย

็ รอบๆเล็กน ้อย มีหลายๆห ้องทีย

"...ฉั นได ้เชค ่ ังไม่ได ้เปิ ด..."
"เข ้าใจละ...ยูเอะ อย่าประมาทนะ"
"ตกลง..."

บ ้านหินนัน ี าวและมีลายเหมือนกับหินอ่อนซงึ่ ทัง้ หมดนัน

้ สข ้ ดูสะอาด ตรงทางเข ้ามีลก
ู บอลแสงที่
อยูป่ ลายของเสาทีส ่ งสว่างตรงเพดาน ฮาจิเมะมึนงงไปกับมันเพราะว่าเขาอยูก
่ อ ่ บ ั ความมืดเป็ น
เวลานาน ตึกนีด ้ เู หมือนว่าจะมีสามชนั ้ และมีห ้องโถงใหญ่อยูด
่ ้านบนสุด

อันดับแรก พวกเขาต ้องการทีจ ่ ะสํารวจชน ั ้ แรก พวกเขาพบเตาผิง , พรมทีน ่ ุ่ม , พืน

้ ทีอ่ าศย ั ทีม ่ ี
โซฟา , ห ้องครัว , และห ้องนํ้ า ไม่มส ั ญาณบ่งบอกเลยว่าของพวกนีถ
ี ญ ้ ก
ู ทิง้ เอาไว ้เป็ นปี ทีน ่ ไ
ี่ ม่
มีสญั ญาณของสงิ่ มีชวี ต ิ ...แต่มน ั ให ้ความรู ้สก ึ เหมือนกับว่าได ้กลับ บ ้านหลังจากท่องเทีย ่ ว ฮาจิ
เมะคิดว่ามันมีบรรยากาศทีท ่ ําให ้เขารู ้สกึ ว่ามันไม่ได ้ถูกใชช้ วั่ ระยะ เวลาหนึง่ ไม่มค ี นอาศย ั อยู่
ทีน
่ แี่ ต่สงิ่ ของยังคงถูกดูแล...

ฮาจิเมะและยูเอะยังคงสํารวจอย่างระมัดระวังต่อไป เมือ ่ พวกเขาเข ้าไปด ้านในพวกเขาโผล่

ออกมาด ้านนอกอีกครัง้ มีหลุมอยูใ่ นสถานทีอ ่ น
ั ใหญ่โตนี้ และมีรปู ปั ้นสงิ โตตัง้ อยูต
่ รงนัน
้ ถัดจาก
รูปปั น
้ มีรป
ู แบบเวทมนตร์อยู่ เมือ ่ เขาถ่ายทอดเวทลงไป นํ้ าอุน ่ ก็ไหลออกมาจากปากสงิ โต ดู
เหมือนว่าสงิ โตตัวนีจ ั แห่งบนโลกนี้
้ ะนํ านํ้ ามาจากทีไ่ หนสก

"ห ้องอาบนํ้ า นีเ่ ป็ นเรือ

่ งทีด
่ ี กีเ่ ดือนแล ้วทีเ่ ราไม่ได ้อาบนํ้ า?"

เขามีสหี น ้าผ่อนคลายอย่างไม่รู ้ตัว ในตอนแรกนัน้ ฮาจิเมะไม่สนใจฝุ่ นทีอ

่ ยูต
่ ด
ิ ตามตัว แต่
่ งจากว่าเขากังวลกับอาการคัน เขาจึงใชนํ้ ้ าทีร่ วบรวมมาจากการสลักรูปแบบเวทมนตร์ขนาด
เนือ
ใหญ่และทําความสะอาด ร่างกาย

อย่างไรก็ตาม ฮาจิเมะนัน
้ เป็ นคนญีป ่ น ุ่ เขาเองก็ไม่ตา่ งจากคนอืน
่ ทีช ื่ ชอบในการอาบนํ้ า
่ น
หลังจากทีเ่ ขายึดสถานทีน่ แ
ี้ ล ้ว เขาอดไม่ได ้ทีจ ่ ะยิม
้ ออกมา

ยูเอะทีม
่ องฮาจิเมะยิม
้ พูดขึน
้ มาว่า...

"...เข ้าไป? พร ้อมกัน..."

"...ได ้โปรดให ้ผมอยูค่ นเดียวแบบสบายๆ"
"บู.่ .."

ยูเอะเตะนํ้ าอุน
่ ด ้วยเท ้าทีเ่ ปลือยเปล่า ทีฮ
่ าจิเมะปฎิเสธนัน้ เป็ นเพราะว่าถ ้าพวกเขาเข ้าไปด ้วยกัน
นัน
้ เขาไม่สามารถ ทีจ ่ ะผ่อนคลายได ้ สห ี น ้าของยูเอะนัน
้ แสดงความไม่พอใจออกมา

หลังจากนัน้ ไม่นานพวกเขาได ้พบกับห ้องหนังสอ ื และห ้องทํางานทีช ั ้ สอง แต่ดเู หมือนว่ามันจะ

่ น
ถูกผนึกไว ้เพือ
่ ป้ องกันไม่ให ้เปิ ดห ้องเหล่านัน
้ เนือ
่ งจากไม่มท
ี างเลือกอืน ่ พวกเขาเลือกทีจ ่ ะ
สํารวจต่อ
 ั ้ สาม ชน
ทัง้ สองตรงไปยังหลังห ้องชน ั ้ นีม
้ เี พียงแค่ห ้องเดียว เมือ
่ พวกเขาเปิ ดประตูเข ้าไปข ้างใน
พวกเขาเห็นรูปแบบเวทมนตร์ทก ี่ ว ้าง 7-8เมตรทีด ่ ซ
ู บั ซอนสลั
้ กไว ้อยูท
่ ก
ี่ งึ่ กลางห ้อง รูปแบบนัน
้
พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน มันดูสมมารตและเหมือนกับศล ิ ปะ

อย่างไรก็ตาม มีบางสงิ่ ทีน ่ ่าสนใจมากกว่านัน ้ ด ้านข ้างของรูปแบบเวทมนตร์มบ ี างสงิ่ นั่งอยูท

่ ี่
เก ้าอีท
้ ด ู รูหรา สงิ่ นัน
ี่ ห ้ คือศพ มันเหลือแค่กระดูกและมีผ ้าคลุมสด ี ําทีข
่ ลิบไปด ้วยทองบนร่างกาย
ของมัน ไม่มรี อยขีดข่วนอยูบ ่ นนัน
้ และมันดูเหมือนกับของประดับทีอ ่ ยูใ่ นบ ้านผีสงิ

ศพนัน ้ ห ้อยหัวลงมาในขณะทีพ
่ งิ กเบเก ้าอี้ มันได ้เน่าสลายในท่านัน
้ คนนัน
้ คิดอย่างไรกับห ้องนี้
ทีม
่ แ
ี ต่รป
ู แบบเวทมนตร์? ทําไมเขาเลือกทีจ ่ ะตายในห ้องนีแ
้ ทนทีจ
่ ะตายในห ้องนอนหรือ
ห ้องนั่งเล่น?

ั ...นายอยากทําอะไรกันแน่?"
"...น่าสงสย

ั เกีย
ยูเอะเองก็สงสย ่ วศพนี้ คนนีอ ้ าจจะเป็ นหนึง่ ในผู ้ทรยศ ไม่มส ั ญาณทีบ
ี ญ ่ ง่ บอกถึงความ
ทรมานจากท่าทางทีน ่ ั่งเก ้าอีน
้ ี้ มันดูเหมือนว่าเขากําลังคอยใครบางคนอยู่

"อย่างไรก็ด ี ถ ้าพวกเราต ้องการกลับไปบนพืน ้ โลก ผมคิดว่าห ้องนีค้ อ

ื กุญแจทางออก ห ้องสมุด
และห ้องทํางานทีถ ่ ก
ู ผนึกอยูต่ อ
่ ต ้านการแปรรูปของเรา...ดังนัน
้ เราจํา เป็ นต ้องสพรวจห ้องนี้
ยูเอะรอคอยตรงนีก ้ อ ่ นและถ ้าเกิดอะไรขึน้ ผมจะปล่อยให ้เป็ นหน ้าทีข่ องเธอ"
"ตกลง...ระมัดระวังตัวด ้วย"

ฮาจิเมะก ้าวเข ้าไปในรูปแบบเวทมนตร์ วินาทีทเี่ ขาก ้าวเข ้าไปตรงกลางรูปแบบเวทมนตร์ แสงส ี

ขาวนวลสว่างขึน ้ และทั่วห ้องเต็มไปด ้วยแสง

เนือ ่ ้าเกินไปทําให ้ฮาจิเมะปิ ดตา บางสงิ่ บางอย่างได ้บุกรุกเข ้าไหในสมองของ

่ งจากแสงสว่างทีจ
เขาหลังจากนัน
้ ไม่นานและเขารู ้สกึ เหมือนกับชว่ งทีเ่ ขาตกลงไปในนรกเหมือนกับโคมไฟที่
ล่องลอย

แสงค่อยๆดับลงและฮาจิเมะเปิ ดตาของเขา เบือ

้ งหน ้าของเขานัน
้ ...คือชายหนุ่มทีอ
่ ยูใ่ นผ ้าคลุม
ี ํา
สด

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 23 ประว ัติศาสตร์ทแ
ี่ ท้จริง

รูปแบบเวทมนตร์สอ ่ งแสงออกมาเล็กน ้อยและปกคลุมห ้องไปด ้วยแสงทีแ ่ ปลกประหลาด

้ งหน ้าฮาจิเมะ และถ ้ามองใกล ้ๆแล ้วจะเห็นว่าเขาใสเ่ สอ
มีชายหนุ่มคนหนึง่ ยืนอยูเ่ บือ ื้ คลุม
เหมือนกับศพทีน
่ ั่งเก ้าอี้

"เจ ้าได ้มาถึงทีน่ หี่ ลังจากผ่านบททดสอบแล ้ว เรามีนามว่า ออสคาร์ โอลคุส เราเป็ นคนทีส
่ ร ้าง
ดันเจีย้ นทีน
่ ี่ หรือจะบอกว่าหนึง่ ในกบฎ เจ ้าจะเข ้าใจไหม?"

ดูเหมือนว่าคนทีพ
่ ด
ู อยูค
่ อ
ื ออสคาร์ โอลคุส ผู ้สร ้าง "โอลคุสดันเจีย
้ น" ฮาจิเมะนัน
้ เกิดความ
ประหลาดใจแต่ยังคงฟั งต่อไป

"อา , ได ้โปรดอย่าถามคําถาม นีเ่ ป็ นแค่บน ั ทึกเท่านัน

้ โชคไม่ดเี ลยทีเ่ ราไม่สามารถตอบคําถาม
เจ ้าได ้ สําหรับบุคคลทีม
่ าถึงทีน
่ ไี่ ด ้ เราจะบอกความจริงของโลกใบนีแ ้ ละสงิ่ ทีพ ้ .่ ..นี่
่ วกเราสูอยู
คือข ้อความก่อน ตาย ได ้โปรดรับฟั งด ้วยเถิด...พวกเราคือกบฎแต่ก็ไม่ใชก ่ บฎ"

หลังจากนัน้ โอลคุสก็เริม ่ เรือ

่ งราวของเขา เรือ ่ งราวของเขานัน ้ แตกต่างจากประวัตศ
ิ าสตร์ทโี่ บสถ์
และข ้อมูลทีย ิ้ เชงิ และนั่นทําให ้เขาตกใจ
่ เู อะเล่า ให ้เขาฟั งอย่างสน

ตํานานการต่อสูระหว่ ้ างพระเจ ้าทีบ

่ ้าคลัง่ และลูกหลานของเขา
ในชว่ งปี แรกหลังจากยุคสมัยของพระเจ ้า โลกใบนีเ้ ต็มไปด ้วยการต่อสูของ ้ มนุษย์ , ปี ศาจ ,
และกึง่ มนุษย์ พวกเขาต่อสูกั้ นตลอดเวลา เหตุผลของการต่อสูของพวกเขานั ้ น
้ แตกต่างกันไป
ชงิ พืน
้ ที่ , ขยายอาณาเขต , มุมมองด ้านศล ี ธรรม , ความละโมภ , และอืน ่ ๆอีกมากมาย แต่
เหตุผลใหญ่ทส ี่ ด
ุ คือ "ศตั รูของพระเจ ้า" ในชว่ งนัน้ เผ่าพันธุแ
์ ละประเทศต่างแยกออกอย่าง
สนิ้ เชงิ แต่ละเผ่าพันธุแ ์ ละประเทศต่างก็บช ู าพระเจ ้าของตัวเอง ด ้วยคําทํานายของพระเจ ้าทํา
ให ้พวกเขายังคงสูต่้ อไปเรือ ่ ยๆ

ผ่านไปหนึง่ ร ้อยปี หลังจากสงครามมากมายมหาศาล มีบค ุ คลทีต

่ ้องการหยุดยัง้ สงครามนี้ พวก
เขาเรียกตัวเองว่า "ผู ้ปลดปล่อย" ในชว่ งระหว่างนัน
้

พวกเขาทัง้ หมดมีสงิ่ ทีเ่ หมือนกันคือ เป็ นเชอ ื้ สายตรงของพระเจ ้าทีต ิ ตามในชว่ งยุคสมัยของ
่ ด
พระเจ ้า ผู ้นํ าของ "ผู ้ปลดปล่อย" บังเอิญรับรู ้ความต ้องการทีแ ่ ท ้จริงของพระเจ ้า พระเจ ้า
ต ้องการสงครามด ้วยความตัง้ ใจว่าจะให ้ผู ้คนบนโลกนีเ้ ป็ นหมากบนกระดาน ของเกมสงคราม
ของพวกเขา เมือ ่ ผู ้นํ าผู ้ปลดปล่อยรับทราบความจริงนี้ เขาเริม่ ต ้นภารกิจในการรวบรวมผู ้คนทีไ่ ม่
สามารถทนต่อการถูกชก ั ใยโดยพระเจ ้า และสง่ พวกเขาไปสูรบส
้ าํ หรับเกมของพระเจ ้า

พวกเขาค ้นพบสถานทีท ่ พ ิ เจ็ดคนทีม

ี่ ระเจ ้าสถิตอยู่ "โลกของพระเจ ้า" พวกเขามีสมาชก ่ พ
ี ลัง
เทียบเท่ากับบรรพบุรษ
ุ และด ้วยพลังนีพ ้ วกเขาจะท ้าทายต่อพระเจ ้า
อย่างไรก็ตาม แผนของพวกเขาล ้มเหลวก่อนทีจ ่ ต่อสู ้ พระเจ ้านัน
่ ะได ้เริม ้ เป็ นนักชกั ใยผู ้คน และ
พระเจ ้าทําให ้ผู ้คนเข ้าใจว่า "ผู ้ปลดปล่อย" นัน ั รูของพระเจ ้าและต ้องการทําลายล ้างโลก
้ เป็ นศต
นี้ เหล่าผู ้ปลดปล่อยคือศต ั รูของคนทีอ ่ ยูบ
่ นโลกใบนี้ และนั่นทําให ้สถานการณ์นัน ้ ยุง่ เหยิง เหล่า
ผู ้ปลดปล่อยไม่สามารถสูกั้ บคนทีพ ่ วกเขาพยายามปกป้ องได ้ เมือ ่ พวกเขาพ่ายแพ ้พวกเขาถูก
เรียกว่า "ผู ้ทรยศ" ผู ้ทรยศทีล ่ ม
ื คุณความดีของพระเจ ้าและต ้องการทําลายโลกนี้

ในตอนจบนัน ้ กลุม ่ ของพวกเขาได ้แยกออกมาเป็ นเจ็ดกลุม ่ ทีแ

่ ข็งแกร่งทีส ่ ด
ุ ตอนนีพ ้ วกเขาเป็ น
ั รูกบ
ศต ั โลกใบนีแ ้ ล ้วและสรุปว่าพวกเขาไม่มพ ี ลังพอทีจ
่ ะล ้ม พระเจ ้าได ้ แต่ละกลุม ่ แตกออกไป
รอบๆทวีปและสร ้างเจ็ดดันเจีย ้ นอันยิง่ ใหญ่และหลบซอ ่ นตัว อยูใ่ นนัน้ ดันเจีย ้ นนีค
้ อื บททดสอบ
หาบุคคลทีค ่ คู่ วรต่อการมอบพลังของพวกเขา และด ้วยพลังนีพ ้ วกเขาจะสามารถทําสงิ่ ทีเ่ หล่าผู ้
ปลดปล่อยไม่สามารถทําได ้

โอลคุสยิม
้ ออกมาอย่างอบอุน
่ หลังจากเล่าเรือ
่ งยาวของเขา

"เราไม่รู ้ว่าเจ ้าคือใครหรือมีเหตุผลอะไรถึงมาทีน ่ ี่ เราจะไม่บงั คับเจ ้าในการฆ่าพระเจ ้า อย่างไรก็

ตาม เราอยากให ้เจ ้ารู ้ว่า สงิ่ ทีเ่ รายืนหยัดคืออะไร
...สําหรับเจ ้า ข ้าขอมอบพลังให ้ เจ ้ามีอส ิ ระในการใชมั้ นตามทีเ่ จ ้าคิด
ได ้โปรดอย่าใชพลั ้ งนีเ้ พือ
่ สนองความต ้องการของปี ศาจในหัวใจของเจ ้า
การสนทนาของพวกเราได ้สน ิ้ สุดลงแล ้ว ขอบคุณสําหรับการรับฟั ง ในตอนนีเ้ จตจํานงค์อส ิ ระ
ของเจ ้าไม่ถก ู ควบคุมอีกต่อไปแล ้ว

ิ้ สุดการพูด บันทึกของโอลคุสก็หายไป มีบางสงิ่ ได ้บุกรุกจิตใจของฮาจิเมะใน

หลังจากทีเ่ ขาสน
เวลาเดียวกัน จิตใจของเขาเกิดความเจ็บปวดแต่เขาทนไว ้เนือ่ งจากมันบันทึกความรู ้ของเวท
บางอย่างไว ้

หลังจากนัน ้
้ ไม่นาน ความเจ็บและเวทมนตร์ได ้หายไป ฮาจิเมะถอนหายใจอย่างชาๆ

"ฮาจิเมะ...สบายดีหรือเปล่า?"
"อา , เราสบายดี...น่าจะ เราได ้ยินบางอย่างทีน ื่ "
่ ่าเหลือเชอ
"...อือ...แล ้วนายต ้องการทําอะไรต่อไป?"

ยู ้เอะถามเขาว่าต ้องการทําอะไรต่อไปหลังจากทีฟ
่ ั งเรือ
่ งราวของโอลคุส

"อา? ไม่มอี ะไรเป็ นพิเศษ การถูกเรียกตัวมาทีน ่ โี่ ดยไม่ได ้รับอนุญาติและถูกขอร ้องให ้เข ้าร่วม
สงคราม นัน ้ น่ารําคาญ เราเองก็ไม่รรู ้ว่าเกิดอะไรขึน ้ บนโลกนี้ เป้ าหมายอย่างเดียวของเราคือ
่ น
กลับไปสูพ ื้ ดินและกลับบ ้าน...ลําบากใจไหมยูเอะ?"

ถ ้าเป็ นฮาจิเมะคนเก่าเขาอาจจะทําบางอย่าง อย่างไรก็ตาม มุมมองของเขาตอนนีไ้ ด ้เปลีย ่ นไป

และทําให ้เขาไม่สนใจต่อคําขอร ้องของโอลคุส ปั ญหาของโลกใบนีก ้ ็ควรให ้คนบนโลกนี้
แก ้ปั ญหาเอาเอง แต่ยเู อะนัน้ เป็ นคนบนโลกนีแ
้ ละเขาไม่สามารถทิง้ เธอวิง้ ตามลําพังได ้ เขาต ้อง
พิจารณาว่ายูเอะต ้องการสงิ่ ใด เขาไม่สามารถไม่สนใจยูเอะเหมือนกับโอลคุสได ้เพราะ
ความสม ั พันธ์ของพวกเรานัน้ แนบแน่นมาก ฮาจิเมะถามความคิดเห็นของเธอ แต่หลังจากลังเล
เล็กน ้อยเธอก็สา่ ยหัว
"สถานทีข
่ องฉั นคือทีน
่ .ี่ ..อย่างอืน
่ ฉันไม่สนใจ"

เธออิงแอบฮาจิเมะและจับมือเขาไว ้ ยูเอะพยายามถ่ายทอดความรู ้สก ึ ทีแ่ ท ้จริงของเธอในขณะที่

จับมือของเขาไว ้ ในอดีตนัน ้ เธออุทศ ิ ทุกสงิ่ ทุกอย่างให ้กับประเทศของเธอแต่เธอกลับถูกทรยศ
โดยคนทีเ่ ธอ เชอ ื่ ใจและไม่มใี ครเลยทีช่ ว่ ยเธอ สาํ หรับยูเอะทีถ
่ ก
ู ขังเป็ นระยะเวลานานแล ้ว โลก
้ ็ไม่ตา่ งจากกรงขังสําหรับเธอ
แห่งนีก

ฮาจิเมะเป็ นคนเดียวทีช ่ ว่ ยเธอออกมาจากกรงขัง และนั่นคือเหตุผลว่าการทีอ

่ ยูเ่ คียงข ้างฮาจิเมะ
้ คือทุกสงิ่ ทุกอย่างของเธอ
นัน

"...อย่างนัน
้ หรือ"

ฮาจิเมะออกอาการอายเล็กน ้อย เขากระแอมออกมาเพือ

่ กลบเกลือ
่ นและบอกความจริงทีน
่ ่าตก
ตะลึงโดยทีป
่ ราศจากความลังเล

"อา , เราเองก็ได ้เรียนเวทมนตร์ใหม่...ดูเหมือนว่าจะเป็ นเวทมนตร์ในยุคสมัยของพระเจ ้า"

"...จริงหรือ?"

ยูเอะแสดงสห ี น ้าไม่เชอ
ื่ เขาซงึ่ เป็ นอย่างทีเ่ ขาคาดเดาไว ้ เวทมนตร์ในยุคสมัยของพระเจ ้านัน ้ ได ้
สูญหายไปในยุคปั จจุบน ั อย่างเวทเคลือ ่ นย ้ายทีน
่ ํ าเขาและคนอืน
่ ๆมาทีน
่ เี่ องก็เป็ นเวทในยุคสมัย
ของพระ เจ ้า

"รูปแบบเวทมนตร์นส ่ ะเข ้าไปในสมองและสอนการใชมั้ น ดูเหมือนว่าจะเป็ นแบบนัน

ี้ ามารถทีจ ้ "
"...นายสบายดีหรือเปล่า?"
"สบายดี ไม่มป ี ั ญหา เวทมนตร์น.ี้ ..ดูเหมือนว่าจะเป็ นเวทมนตร์สาํ หรับเรา"
"...เป็ นเวทแบบไหน?"
"อือ เราคิดว่ามันถูกเรียกว่าเวทแห่งการสรรค์สร ้าง เราสามารถเพิม ่ เวทมนตร์ลงไปในแร่ธาตุและ
เพิม
่ เวทมนตร์ทใี่ ห ้คุณสมบัตพิ เิ ศษ ต่อแร่ธาตุ"

ยูเอะอ ้าปากค ้างต่อคําอธิบายของฮาจิเมะ

"...นายสามารถสร ้างอาติแฟ็ ก"

"อา , เราสามารถทําได ้"

เวทสร ้างสรรค์ถก ้
ู ใชในการสร ้างอาติแฟ็ กในชว่ งยุคสมัยของพระเจ ้า ดูเหมือนว่าเวทย์นถ
ี้ ก
ู สร ้าง
้ สาํ หรับอาชพ
ขึน ี "ผู ้เชยี่ วชาญการแปรรูป" ในความเป็ นจริงแล ้วโอลคุสเองก็มอ ี าชพี
ี่ วชาญการแปรรูป"
"ผู ้เชย

"ทําไมเธอไม่ลองเรียนรู ้มันละยูเอะ? เดินเข ้าไปในเวทมนตร์นแ ี้ ละมันจะสาํ รวจความทรงจําของ

เธอ โอลคุสพูดเกีย ่ วกับบททดสอบและเธออาจเรียนรู ้มันได ้ถ ้ามันตัดสนิ ว่าเธอผ่านบท ทดสอบ"
้ กษะการแปรรูป..."
"...ฉั นไม่ได ้ใชทั
"อา นั่นเป็ นความจริงแต่...มันเป็ นเวทย์ในยุคสมัยโบราณ มันไม่น่ามีปัญหาทีจ ่ ะเรียนรู ้มัน"
"...ตกลง...ถ ้าฮาจิเมะบอกอย่างนัน
้ "

ยูเอะเดินเข ้าไปตรงกลางรูปแบบเวทมนตร์เหมือนกับทีฮ ่ งสว่าง

่ าจิเมะเสนอ รูปแบบเวทมนตร์สอ
ในขณะทีม ั สํารวจความทรงจําของยูเอะ และตอนนีม
่ น ้ น
ั กําลังตัดสนิ ...

"เจ ้าได ้มาถึงทีน

่ ห
ี่ ลังจนกผ่านบททดสอบแล ้ว เรามีนามว่าออสคาร์..."

โอลคุสโผล่ขน
ึ้ มาอีกครัง้ ฮาจิเมะและยูเอะไม่สนใจเรือ
่ งราวของโอลคุสและคุยกันเอง

"เธอได ้เรียนมันไหม?"
"อือ แต่...อาติแฟ็ กนัน
้ ยากเหลือเกิน"
"อืม ดูเหมือนว่าเวทย์โบราณนัน ้ ต ้องมีความถนัดและความเหมาะสม"

ในขณะทีท่ งั ้ สองคุยกันเองนัน
้ ใกล ้ๆพวกเขามีโอลคุสพูดและยิม ่ นเดียว มันอาจจะเป็ นสงิ่ ที่
้ อยูค
เขาคิดไปเองแต่ฮาจิเมะคิดว่าเขาเห็นว่าศพนัน ้ ดูเศร ้าใจ แต่เขาตีไปว่านัน
้ เป็ นจินตนาการของ
เขา

"อา ในตอนนี้ สถานทีต

่ รงนีเ้ ป็ นของพวกเราแล ้ว เธอต ้องการทําความสะอาดศพไหม?"

ฮาจิเมะไม่มค ึ เห็นใจเลย
ี วามรู ้สก

"อือ...ทําเป็ นปุ๋ย..."

ยูเอะเองก็ไม่มค ึ เห็นใจ
ี วามรู ้สก
ถึงแม ้มันจะไม่มลี มแต่ศพของโอลคุสนัน
้ ห ้อยลงไปมากกว่าเดิม

ร่างของโอลคุสถูกฝั งไว ้ทีป

่ ลายสวนและมีหน
ิ บนหลุมฝั งศพตัง้ อยู่ อย่างทีค
่ ด
ิ ไว ้ การทีท
่ ําให ้เขา
กลายเป็ นปุ๋ยนัน
้ น่าสงสารเกินไป

เมือ่ พวกเขาฝั งเสร็จแล ้ว ฮาจิเมะและยูเอะไปทีห่ ้องทีถ

่ ก
ู ผนึกไว ้ พวกเขาได ้รับแหวนจากร่าง
ของโอลคุสและอย่าเรียกพวกเขาว่าคนขโมยสุสาน บนแหวนนัน ้ สลักเป็ นรูปแบบทีล่ ากผ่านกัน
เป็ นวงกลม และรูปแบบนีเ้ หมือนกับผนึกทีผ ่ นึกห ้องสมุดและห ้องทํางาน

ก่อนอืน ่ พวกเขาตรงไปยังห ้องทํางาน

เป้ าหมายอันดับแรกของพวกเขาคือการหาทางกลับไปพืน ั้
้ ดิน ฮาจิเมะและยูเอะได ้ปลดล็อกชน
หนังสอ ื และสํารวจดูวา่ มีอะไรน่าสนใจบ ้าง พวกเขาค ้นพบแบบทัง้ หมดของตึกทีพ ่ วกเขาอยู่
้ พิมพ์เขียว มันเป็ นบันทึกว่าสงิ่ ก่อสร ้างไหนอยูต
ถึงแม ้ว่ามันจะไม่ถงึ ขัน ่ รงไหนบ ้าง

"บิงโก! เราเจอมันแล ้วยูเอะ!"

"อือ"

เสย ี งทีด
่ ใี จดังออกมาจากฮาจิเมะและยูเอะเองก็ดใี จ ตามแบบแปลนแล ้ว รูปแบบเวทมนตร์บน
ชนั ้ สามนัน ื่ มต่อกับพืน
้ ได ้เชอ ้ ดินทางใดทางหนึง่ เวทมนตร์นัน
้ จะไม่ทํางานถ ้าไม่มแ
ี หวนของ
โอลคุส ขโม...รับแหวนมานัน
้ เป็ นความคิดทีด
่ ี

่ พวกเขาสํารวจแบบแปลนต่อ พวกเขาพบว่ามีโกเลมทีไ่ ร ้เจ ้าของอยูใ่ นห ้องทํางาน มันทํา

เมือ
หน ้าทีด
่ แ
ู ลทีพ
่ ักอาศย ั นีเ้ ป็ นประจํา แสงจากลูกบอลบนเพดานมีคณ ุ สมบัตเิ หมือนกับพระอาทิตย์
ธรรมชาติและนั่นหมายความ ว่าพืชและสงิ่ อืน ่ ๆทีต ่ ้องการแสงอาทิตย์สามารถเติบโตทีน ่ ไี่ ด ้ ดู
เหมือนว่าสาเหตุทส ี่ ถานทีน ่ ส
ี้ ะอาดมากถึงแม ้ว่าจะไม่มค ั อยูน
ี นอาศย ่ ัน
้ เป็ นเพราะว่าโกเล็มตัวนี้

้ ําหน ้าทีเ่ หมือนกับห ้องเก็บของสาํ หรับวัสดุและอาติแฟ็ กทีโ่ อลคุ สทําไว ้ในชว่ ง

ห ้องทํางานนีท
ชวี ต
ิ ของเขา สงิ่ ของพวกนีถ ้ ก
ู ขโมย...เคลือ
่ นย ้ายมาทีพ
่ วกเขา อุปกรณ์เหล่านีม้ มี ากมายนัก

"ฮาจิเมะ...นีม
่ น
ั "
"หือ?"

ยูเอะได ้สํารวจเอกสารอืน ่ าจิเมะสํารวจแบบแปลนและนํ าหนังสอ

่ ๆในขณะทีฮ ื หนึง่ ใน นัน
้ มาให ้
เขา หนังสอ ื นัน
้ เป็ นบันทึกของโอลคุส ในบันทึกนัน้ เขียนชวี ต
ิ ประจําวันของเพือ
่ นร่วมรบ
โดยเฉพาะแกนหลักทัง้ แปดคนของ "ผู ้ปลดปล่อย"

ในบทความนัน
้ หนึง่ ในนัน
้ พูดถึงดันเจีย
้ นทีค
่ นอืน
่ ๆอีกเจ็ดคนได ้สร ้างไว ้

ิ ดันเจีย
"...พูดอีกในแง่หนึง่ ว่า ถ ้าพวกเราพิชต ้ นอืน
่ ๆ พวกเราจะได ้รับเวทโบราณอืน
่ ๆ?"
"...อาจจะ"

ตามทีบ ่ น
ั ทึกไว ้ เหมือนกับโอลคุส คนอืน
่ ๆทัง้ เจ็ดคนได ้เตรียมทีจ ่ ะสอนเวทโบราณของพวกเขา
ให ้กับคนทีพ่ ช ิ ดัน เจีย
ิ ต ้ นของพวกเราและไปถึงชน ั ้ สุดท ้าย โชคไม่ดท
ี ไี่ ม่ได ้บันทึกไว ้ว่าเป็ นเวท
แบบไหน

"...พวกเราอาจจะค ้นพบหนทางกลับบ ้าน"

ดัง่ ทีย ่ นย ้ายสงิ่ มีชวี ต

่ เู อะได ้พูดไว ้ มันมีความเป็ นไปได ้ เวทเคลือ ิ จากโลกอืน
่ นัน
้ เป็ นเวทโบราณ

ิ ดันเจีย
"ดูเหมือนว่าพวกเราจะมีเป้ าหมายต่อจากนี้ การพิชต ้ นทีย
่ งิ่ ใหญ่ทงั ้ เจ็ดหลังจากทีก
่ ลับไป
พืน
้ โลกแล ้ว"
"อือ"

ฮาจิเมะผ่อนคลายลงเมือ
่ เขามีหนทางแล ้ว เขาลูบหัวของยูเอะอย่างไม่ตงั ้ ใจและสายตาของเธอ
เต็มไปด ้วยความสุข

พวกเขามองหาข ้อมูลอืน ่ ๆแต่พวกเขาไม่สามารถหาทีต ่ งั ้ ทีแ

่ น่นอนของดันเจีย ้ น อืน
่ ๆได ้
ในตอนนีด ้ น
ั เจีย
้ นทีย
่ น
ื ยันได ้คือ "ภูเขาไฟทีย ่ งิ่ ใหญ่" รอบๆทะเลทรายกูรเุ ยน(guruyuen)และ
"ทะเลป่ าฮาร์เซน่า(hartzena)" ดันเจีย ้ นทีเ่ ป็ นข่าวลือคือ "หุบเขาทีย ่ งิ่ ใหญ่ไรเซน็ (raisen)"
และ "ทุง่ นํ้ าแข็งชอี(schnee)" พวกเขาไม่มท ี างเลือกอืน ่ นอกจากสํารวจพวกมันทัง้ หมด

ึ ษา ทัง้ สองเคลือ
พึงพอใจกับการค ้นหาและศก ่ นย ้ายไปทีห
่ ้องทํางาน
ทีน
่ ั่นมีห ้องเล็กหลายๆห ้องในห ้องทํางานและพวกเขาสามารถเปิ ดมันได ้ทัง้ หมด ด ้วยแหวนของ
โอลคุส ในนัน ้ มีแร่และอุปกรณ์ทํางานหลายๆอย่างทีพ ่ วกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน หนังสอ ื ทฤษฎี
เต็มไปทั่วพืน ้ ทีแ่ ละมันอาจจะถูกเข ้าใจผิดว่าเป็ นสวรรค์ของผู ้ ชาํ นาญการแปรรูปก็เป็ นได ้

ฮาจิเมะกอดอกและครุน
่ คิดในขณะทีเ่ ขามองไปรอบๆห ้องทํางาน เมือ
่ ยูเอะเห็นเขาครุน
่ คิด เธอ
งงและถามเขาว่า

"...มีอะไรหรือ?"

หลังจากทีค
่ ด ั ครู่ ฮาจิเมะเสนอต่อยูเอะ
ิ เพลินๆไปสก

"อือ คือว่านะยูเอะ พวกเราจะจะอยูท ่ น ี่ ว่ งระยะเวลาหนึง่ ได ้ไหม? เราเองก็ต ้องการไปบนพืน

ี่ ช ้ ดิน
ให ้เร็วทีส ุ แต่วา่ ...มีหลายสงิ่ ทีเ่ ราต ้องการเรียนรู ้และนีเ่ ป็ นฐานทีด
่ ด ่ ที ส
ี่ ด
ุ เมือ ิ
่ คิดถึงการพิชต
ดันเจีย ้ นอืน่ ๆ เราต ้องการทีจ
่ ะเตรียมพร ้อมให ้ได ้มากทีส ่ ดุ คิดว่าเป็ นอย่างไร?"

ยูเอะถูกผนึกไว ้ในใต ้ดินถึง 300ปี และไม่ต ้องการสูญเสยี เวลาแม ้แต่วน

ิ าทีเดียวในการกลับสูพ่ น
ื้
โลก อย่างไรก็ตาม หลังจากทีฟ ่ ั งคําขอของฮาจิเมะ เธอเห็นด ้วยในทันที ฮาจิเมะคิดว่ามันน่า
แปลกเหลือเกิน...

"...ทุกๆทีด
่ ห
ี มดถ ้ามีฮาจิเมะ"

นั่นคือเหตุผลนั่นเอง ฮาจิเมะพยายามซอ ่ นความอายจากการประกาศของยูเอะ

ทัง้ สองคนตัดสน ิ ใจทีจ
่ ะฝึ กและเตรียมอุปกรณ์ให ้กับตัวเองให ้ได ้มากทีส
่ ด
ุ

---------------------------------------------------------------------

บทแถม

ในเย็นวันนัน้ พระอาทิตย์บนเพดานได ้เปลีย ่ นเป็ นพระจันทร์และให ้แสงอ่อนๆออกมา ฮาจิเมะ

ปล่อยให ้ร่างกายผ่อนคลายในขณะทีอ ่ ยูใ่ นอ่างอาบนํ้ า หลังจากทีร่ ว่ งลงมาในนรก นีเ่ ป็ นครัง้
แรกทีเ่ ขาได ้ผ่อนคลาย มีการพูดกันว่าการอาบนํ้ าคือการชาํ ระจิตใจ

"ฟิ้ ว , นีม
่ น
ั สุดยอดเลย"

เสย ี งทีไ่ ม่น่าจะเป็ นไปได ้สําหรับฮาจิเมะในตอนนีด ้ งั ออกมา เมือ

่ เขาผ่อนคลายร่างกายเขาได ้ยิง
เสย ี งเท ้า ฮาจิเมะทีไ่ ม่ได ้ระวังตัวเลยตัวสน ั่ ขึน
้ มา ถึงแม ้ว่าเขาจะบอกเธอว่าเขาจะเข ้ามาคน
เดียว!
เป็ นทีแ่ น่นอนว่าคนทีท ่ ําเสยี งเดินและเข ้ามาในห ้องอาบนํ้ าคือ...

ึ ดีจงั ..."
"...อา...รู ้สก

ยูเอะนั่งข ้างๆฮาจิเมะในทันทีทันใดในสภาพเปลือยเปล่า
"...ยูเอะซงั เราไม่ได ้บอกเหรอว่าเราจะเข ้ามาคนเดียว?"
"...เราปฎิเสธ"
"รอก่อน! เรารู ้จักฉากนี!้ "
"..."
"...อย่างน ้อยก็ปิดด ้านหน ้า ทีน
่ ม
ี่ ผ
ี ้าขนหนูตงั ้ เยอะ"
"ปล่อยให ้มองดีกว่า"
"..."
"...เอ"
"...อา โดนเข ้าเต็มๆ"
"...ไม่นายยังไม่โดน"
"ทําไมเธอถึงรู ้จักฉากนี?้ โอเค เราจะไปเอง!"
"เราไม่ยอมให ้นายไป!"
"ร-รอก่อน! อา อ๋าๆๆๆๆ!!!"

ผมจะทิง้ ทีเ่ หลือให ้กับจินตนาการของคุณ

บทแถม 2

"เกิดอะไรขึน
้ ? อยูด
่ ๆี ก็มจ ิ สงั หาร..."
ี ต
"คาโอริ? ทําไมถึงมีหน ้ากากยักษ์ (haanya)อยูข
่ ้างหลังเธอ"

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 24 ออกเดินทาง

สองเดือนผ่านไปหลังจากทีย ่ เู อะได ้แสดงให ้ฮา จิเมะให ้เห็นถึงฐานะของรุน

่ พี่ และมีหลายอย่าง
ได ้พัฒนาขึน ้ สําหรับฮาจิเมะทีไ่ ด ้พัฒนาร่างกายและจิตใจในการต่อสูกั้ บสต
้ ในคืนนัน ั ว์ปีศาจใน
นรกนัน ้ ได ้พ่ายแพ ้ต่อการบุกจูโ่ จมของยูเอะ เขาตัดสน ิ ใจว่าจะยึดถืออย่างจริงจังและรับมัน

ฮาจิเมะเองก็รบ ึ ของยูเอะและยิง่ ไปกว่านัน

ั รู ้ได ้ถึงความรู ้สก ั ญา กับเธอไว ้ว่าจะพา
้ เขาก็ได ้สญ
เธอไปด ้วย เหตุผลทีเ่ ขาทนต่อการยัว่ ยวนของเธอได ้นัน ้ คือการทีเ่ ขาไม่อนุญาติให ้มี บางอย่าง
มาดึงความสนใจของเขาก่อนทีเ่ ขาจะบรรลุเป้ าหมาย แต่ในตอนนีเ้ ขาได ้พิชต ิ ดันเจีย
้ นและได ้
สร ้างฐานทีป
่ ลอดภัยแล ้ว เป้ าหมายของเขาได ้บรรลุเมือ ่ เขาได ้พบข ้อมูลและแผนการในการ
กลับบ ้าน และนั่นทําให ้เขาสามารถทีจ ่ ะคิดถึงเรือ
่ งอืน
่ ได ้ เหตุผลอันอ่อนบางของเขาไม่สามารถ
ต่อต ้านการจูโ่ จมของยูเอะได ้ ยิง่ ไปกว่านัน ้ เขาไม่มเี หตุผลทีจ ่ ะต่อต ้านอีกต่อไป

ทัง้ สองคนได ้ใชฐานนี้ อ

้ ย่างเต็มประสท ิ ธิภาพ ถ ้ามีคนภายนอกมาเห็นพวกเขาทัง้ สองคนละก็
จะต ้องตะโกนออกมาว่า "คนทีม ่ แี ฟนควรทีจ ้
่ ะระเบิดตายไปซาาา!!" ณ ทีห ่ า่ งไกล ทุกๆวัน จะมี
หน ้ากากยักษ์ ลอยรอบๆนักเรียนหญิงผู ้หนึง่ เพือ ่ นสนิทของเธอนัน ้ ได ้กลัวบ่อยๆกับการทีไ่ ด ้เห็น
แต่นั่นเป็ นเรือ
่ งอืน
่ ทีจ
่ ะพูดถึง นีค ่ อื การเตรียมพร ้อมทีจ่ ะละเลงเลือดในอนาคตอันใกล ้นี้

"...ฮาจิเมะ , รู ้สก ึ ดีหรือเปล่า?"

"อา , ดีสด ุ ๆ"
"ฟุฟ.ุ ..ถ ้าอย่างนัน ้ ตรงนีล้ ะ?"
"อา , ตรงนัน ้ ก็รู ้สกึ ดีเหมือนกัน"
"ดีกว่านี.้ ..ฉันจะทําให ้นายรู ้สก ึ ดีกว่านี"้

ในตอนนี้ ยูเอะกําลังนวดให ้กับฮาจิเมะ พวกเขาไม่ได ้ทําอะไรทีล ่ ามก ถ ้าถามว่าทําไมถึงนวด?

้
นั่นเป็ นเพราะว่าแขนซายของฮาจิ เมะ การนวดนัน
้ เป็ นวิธเี บือ
้ งต ้นในการทําให ้ร่างกายของเขา
คุ ้นเคยกับแขนเทียมที่ ติดอยูก
่ บ
ั แขนซาย้

แขนเทียมของเขานัน้ เป็ นอาติแฟ็ ก และมันให ้ความรู ้สก ึ เหมือนกับแขนจริงด ้ยการควบควมเวท

มนตร์โดยตรง แขนนีม ้
้ เี สนประสาทเที ึ ถึงการจับโดยการใชเวทมนตร์
ยมและมันทําให ้รู ้สก ้ ในการ
สง่ สญ
ั ญาณไปทีส
่ มองเพือ ่ ให ้มันรับรู ้ แขนเทียมนัน
้ มันวาวและมีเสนส ้ ด
ี ําไหลผ่าน ในบางจุด
ของแขนมีรปู แบบเวทมนตร์และลวดลายสลักไว ้อยู่

แขนเทียมนัน ้ ติดตัง้ ด ้วยกลไกหลายอย่าง เขาได ้ออกแบบมันเหมือนกับอุปกรณ์ของโอลคุสแต่

ฮาจิเมะได ้เพิม ่ ผลงานของตัวเขา เองเข ้าไปด ้วย แร่พเิ ศษหลายอย่างและเวทสร ้างสรรค์ถก ู ใช ้
ถ ้ามันถูกนํ าออกไปภายนอก อาติแฟ็ กทีส ่ วยงามนีจ้ ะต ้องกลายเป็ นสมบัตข
ิ องชาติอย่างไม่ต ้อง
สงสย ั แน่นอนว่าคนธรรมดาไม่อาจใชงานมั ้ นได ้เนือ
่ งจากมันต ้องการการควบคุมเวทโดยตรง
เพือ่ ให ้มันทํางาน

ในสองเดือนทีผ่ า่ นมาทักษะและอุปกรณ์ของพวกเขาได ้พัฒนาขึน

้ มาก พวกเขาไม่เหมือนคน
เดิมอีกต่อไป สําหรับค่าสถานะของฮาจิเมะในตอนนี้
==================================
นากุโมะ ฮาจิเมะ อายุ 17ปี ผู ้ชาย ระดับ : ???
อาชพ ี : นักรังสรรค์แปรรูป (สนับสนุน)
พลัง : 10950
กําลังกาย : 13190
ต ้านทาน : 10670
ความเร็ว : 13450
เวทมนตร์ : 14780
ต ้านทานเวท : 14780
ทักษะ : แปรรูป [ประเมินแร่ธาตุ][ประเมินอย่างแม่นยํา][สบ ื เสาะแร่ธาตุ][แยกแร่ธาตุ][รวมแร่
ธาตุ][แปรรูปทําซาํ้ ][กดอัดการแปรรูป] , ควบคุมเวท [ปลดปล่อยเวท][บีบอัดเวท][ควบคุมเวท
ระยะไกล] กะเพาะเหล็ก , หุ ้มด ้วยสายฟ้ า , ก ้าวย่างศก ั ดิสทิ ธิ์ [เดินบนอากาศ][ก ้าวในพริบตา]
[ลูกเตะทรงพลัง][ความเร็วแสง] , กงเล็บลม , มองในทีม ่ ด
ื , มองระยะไกล , รับรู ้ [รับรู ้พิเศษ] ,
ซอ ่ นกลิน่ อาย [เดินอย่างแผ่วเบา] , ต ้านทานพิษ , ต ้านทานอัมพาต , ต ้านทานการกลายเป็ น
หิน , ป้ องกันการตืน ่ กลัว , ป้ องกันทุกธาตุ , วัชระ , แขนทรงพลัง , คาดการณ์ลว่ งหน ้า , ขู่
กรรโชก , สอ ื่ สารทางโทรจิต , ติดตาม , ฟื้ นคืนเวทอย่างเร็ว , เปลีย ่ นแปลงเวท [พลังกาย]
[การรักษา] , ทะลุขด ี จํากัด , สร ้างเวท , ความเข ้าใจภาษา
==================================

ระดับนัน ้ บ่งบอกถึงพัฒนาการของบุคคลผู ้นัน

้ และเต็มอยูท ่ ี่ 100 อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู ้ว่าจาก
การทีร่ า่ งกายเปลีย้ นแปลงไปอย่างมากจากการทีก ่ น
ิ เนือ
้ ปี ศาจ มากมายหรือเปล่า? ระดับของ
เขาได ้หยุดลงแต่คา่ สถานะของเขากลับเพิม ่ ขึน
้ เรือ
่ ยๆจนกระทัง่ ระดับ ของเขาแสดง ???
ออกมา

การเติบโตของฮาจิเมะหลังจากทีเ่ ขาได ้กินเนือ ้ ปี ศาจนัน

้ ไม่ธรรมดา ถ ้าคุณคิดถึงค่าสถานะ
เริม
่ ต ้นและการเติบโตของเขา เมือ ่ ร่างกายของเขาได ้เปลีย ่ นแปลง ดูเหมือนว่าขีดจํากัดการ
เติบโตได ้เพิม
่ ขึน
้ เหมือนกับทีค
่ า่ สถานะได ้เพิม
่ ขึน
้ เขาสงสย ั ว่าแผ่นค่าสถานะไม่อาจวัดขีดจํากัด
ของเขาได ้อีกต่อไป

อนึง่ , ขีดจํากัดของอาชพ ี ผู ้กล ้าของโคคิอยูท ่ ี่ 1500สําหรับทุกค่า เขาสามารถเพิม ่ ค่าสถานะขึน

้
สามเท่าชวั่ คราวได ้จากการใช ้ "ทะลุขด ี จํากัด" แต่มน ั ยังคงเป็ นแค่หนึง่ ในสามของสถานะฮาจิ
เมะ ยิง่ ไปกว่านัน
้ ฮาจิเมะสามารถเพิม ่ ค่าสถานะของเขาได ้มากถึงห ้าเท่าจากการใชทั ้ กษะและ
การควบ คุมเวท คุณสามารถเข ้าใจได ้ว่าเขากลายเป็ นสุดยอดโกงได ้อย่างไร

เมือ
่ เปรียบเทียบแล ้ว มนุษย์ธรรมดามีคา่ สถานะเต็มอยูท ่ ี่ 100-200 ถ ้าพวกเขามีอาชพ ี พวกเขา
จะมีคา่ เต็มอยูท่ ี่ 300-400 สําหรับปี ศาจและกึง่ มนุษย์ ขึน ้ อยูก
่ บ
ั ลักษณะชนเผ่า ค่าเต็มจะอยูท
่ ี่
300-600 ถ ้าบอกว่าอาชพ ี ผู ้กล ้าโกงแล ้ว ถ ้าอย่างนัน
้ สําหรับฮาจิเมะต ้องเรียกว่าสต
ั ว์ประหลาด
และนีไ ่ วามผิดพลาดเพราะว่าร่างกายและจิตใจของเขาได ้เปลีย
่ ม่ใชค ่ นไปแล ้ว

เรามาดูอป
ุ กรณ์ใหม่ของเขากัน

อย่างแรก ฮาจิเมะได ้รับอุปกรณ์ทมี่ ป

ี ระโยชน์ทม ี่ ช ื่ ว่า "กล่องสมบัต"ิ
ี อ
นีเ่ ป็ นอาติแฟ็ กแบบแหวนทีอ
่ อสคาร์ได ้เก็บไว ้ ทีแ่ หวนมีอญ ี ดงขนาด 1ซม. ติดอยู่
ั มณีสแ
และอัญมณีนส ี้ ามารถสร ้างชอ่ งว่างทีส
่ ามารถเก็บสะสมสงิ่ ของได ้ เรียกง่ายๆว่ามันเหมือนกับ
กระเป๋ าเครือ ่ งมือของผู ้กล ้า ฮาจิเมะไม่รู ้ขนาดทีแ
่ น่นอนของชอ ่ งว่างนีแ
้ ต่มน
ั น่าจะมีขนาดใหญ่
เลยทีเดียว ดูเหมือนว่ามันยังมีทวี่ า่ งหลังจากทีใ่ สอ ่ ป
ุ กรณ์ , สงิ่ ของ , และแร่ธาตุทงั ้ หมดลงไป
ทุกสงิ่ ทุกอย่างสามารถเก็บหรือถอนได ้โดยการถ่ายเทเวทลงไปในรูปแบบเวทมนตร์บน แหวน
สงิ่ ของทีถ่ ก
ู ถอนออกมาสามารถวางไว ้ตรงไหนก็ได ้ในรัศมีรอบๆ 1เมตร

มันเป็ นอาติแฟ็ กทีส่ ะดวกสบายเป็ นอย่างมาก โดยเฉพาะกับฮาจิเมะทีม ่ แ

ี ขนเดียว ถ ้าแหวน
สามารถเคลือ ่ นย ้ายทุกๆสงิ่ ทุกๆอย่างไปทีไ่ หนก็ได ้ ฮาจิเมะ(คื)คิดว่ามันสามารถใชได ้ ้กับการ
เติมกระสุน เมือ่ เขาได ้ทดสอบมัน ปรากฎว่ามันสําเร็จครึง่ นึง มันไม่มค ี วามแม่นยําทีเ่ พียงพอกับ
การย ้ายกระสุนไปทีช ่ งบรรจุกระสุน ขีดจํากัดคือการเคลือ
่ อ ่ นย ้ายนัน
้ ต ้องอยูใ่ นระยะหนึง่ และมัน
ต ้องอยูใ่ นแนวเดียว กันกับกระสุน เขาอาจจะสามารถใชมั้ นได ้ถ ้าเขามีทักษะการเคลือ ่ นย ้ายที่
ดีกว่านี้

ฮาจิเมะตัดสนิ ใจทีจ ่ ะฝึ กการเติมกระสุนด ้วยทักษะเคลือ ่ นย ้ายกลางอากาศ สว่ นสาํ คัญทีส

่ ดุ คือ
การเติมกระสุนกลางอากาศ ดอนเนอร์นัน ้ เป็ นปื นพกทีร่ งั เพลิงจะเหวีย
่ งออก เนือ
่ งจากการเปิ ด
ของรังเพลิงนัน้ น ้อยกว่ารุน่ สุดยอดของปื นพก มันต ้องการเทคนิคของสุดยอดมนุษย์ในการเติม
กระสุนกลางอากาศ เขาต ้องการใชมั้ นในการสูรบจริ ้ งๆ ไม่ใชก ่ ารแสดงกลางถนน และนั่นทําให ้
มันยากขึน
้ ไปอีก ตอนแรกฮาจิเมะคิดจะออกแบบใหม่แต่เปลีย ่ นใจเนือ
่ งจากมันจะทําให ้พลัง
ทําลายลดลง

หลังจากการฝึ กหนักหน่วงหนึง่ เดือน ฮาจิเมะได ้ชาํ นาญการเติมกระสุนในอากาศ ทําไมเขาถึง

สามารถทีจ ่ ะชาํ นาญทักษะระดับยอดมนุษย์ได ้ในหนึง่ เดือน? ความลับของเขาคือทักษะ
"ความเร็วแสง" ทักษะพิเศษนีม ้ ค
ี วามสามารถในการเพิม ่ การรับรู ้ของผู ้ใช ้ ด ้วยสงิ่ นีเ้ ขาสามารถ
้
ทําให ้โลกชาลงในจิ ตใจของเขาและทําให ้การเติมกระสุนกลาง อากาศนัน ้ เป็ นไปได ้ มันทําให ้
ร่างกายของเขารับภาระหนักเป็ นอย่างมากในการใชมั้ นและทําให ้เขาใชไม่ ้ ได ้นานนัก อย่างไรก็
ตาม มันเหมาะเป็ นอย่างมากในการเติมกระสุนอย่างเร็ว

อย่างต่อมา ฮาจิเมะได ้สร ้าง "เวทสองล ้อและสล ี่ ้อ"

พูดง่ายๆ นีค ่ อ
ื รถยนต์สองล ้อและสล ี่ ้อทีข ่ บ
ั เคลือ ่ นโดยเวทมนตร์ สองล ้อนัน ้ มีรปู ร่างเหมือนกับ
ของอเมริกน ั และสล ี่ ้อนัน้ เหมือนกับรถยนต์ทาง ทหารรุน ่ ฮม ั เมอร์ เขาใชนํ้ ้ ามันฉลามหล่อลืน ่ ล ้อ
เพราะมันมีความยืดหยุน ่ สูง แร่ทอรุนัน ้ เป็ นสว่ นประกอบทุกชน ิ้ สว่ น ในห ้องเก็บของของห ้อง
ทํางานมีแร่ทม ี่ ช ื่ ว่า อซานเทียม(azantium) นั่นคือชอ
ี อ ื่ ทีห่ นังสอ ื ของออสคาร์บอกไว ้ พืน ้ ผิว
ของชน ิ้ สว่ นถูกเคลือบด ้วยแร่นี้ แร่ทม ี่ คี วามแข็งแกร่งมากทีส ่ ด ุ ในโลก แม ้แต่พลังทําลายสูงสุดก็
อาจจะไม่สามารถทะลุความแข็งนีไ ้ ด ้ รถนีไ ้ ม่มช
ี น ิ้ สว่ นทีซ ่ บั ซอนเหมื ้ อนกับเครือ ่ งยนต์ รถนีถ ้ ก
ู
ขับเคลือ ่ นโดยเวทของฮาจิเมะหรือเวทมนตร์ทส ี่ ะสมอยูใ่ นชน ิ้ สว่ นของ คริสตัลของพระเจ ้า
ความเร็วนัน ้ ขึน ้ อยูก ่ บ ั จํานวนเวททีถ ่ า่ ยเทลงไป

นอกจากนีย ้ ังมีอปุ กรณ์ทอ ี่ ยูใ่ ต ้รถทัง้ สองคันนี้ เมือ

่ เวทมนตร์ถก ู ถ่ายเทไปทีอ ่ ป
ุ กรณ์นี้ มันจะเริม
่
ปรับพืน
้ ดินด ้วยเวทการแปรรูป และนั่นทําให ้พวกเขาสามารถเดินทางไปเกือบทุกสถานทีไ่ ด ้ ยัง
ไม่พอ รถคันนีม ้ อ
ี ปุ กรณ์เสริมเต็มทีเ่ หมือนกับรถสายลับ ฮาจิเมะนัน ้ เป็ นผู ้ชาย เขามีความ
หลงใหลทุกๆอย่างทีเ่ กีย ่ วกับทหาร เมือ ่ เขาทุม่ เทให ้กับมันมากไปจะทําให ้ยูเอะจะเริม ่ งอน แต่
อารมณ์ของเธอดีขน ึ้ หลังจากทีฮ ่ าจิเมะตามใจเธอในหลายๆแบบ
"ตาปี ศาจ" คืออีกหนึง่ อุปกรณ์ทฮ ี่ าจิเมะพัฒนาขึน ้ มา
ี ตาขวาในตอนทีส
ฮาจิเมะได ้สูญเสย ู ้ บไฮดร ้า ตาขวาทัง้ หมดของเขาได ้สลายไปกับความร ้อน
่ กั
ของการโจมตีด ้วยออโรล่าและเขาไม่ สามารถนํ ามันกลับมาได ้ด ้วยนํ้ าศก ั ดิสท
ิ ธ์เพราะว่าเขาได ้
สูญเสยี มันก่อนทีจ ่ ลงไป ยูเอะกังวลกับสงิ่ นี้ ดังนัน
่ ะ ได ้ดืม ้ เธอจึงคิค ้นและสร ้าง "ตาปี ศาจ"

ถึงแม ้จะมีเวทสร ้างสรรค์ มันเป็ นไปไม่ๅด ้ทีจ ้

่ ะสร ้างลูกตาธรรมดา อย่างไรก็ตามด ้วยการใชเวท
สร ้างสรรค์ เธอสามารถใส่ "รับรู ้เวท" และ "มองเห็นล่วงหน ้า" ไปทีค ่ ริสตัลของพระเจ ้า ตา
ปี ศาจนัน ้ ได ้สาํ เร็จและให ้การมองทีพ
้ สร ้างขึน ่ เิ ศษ

้ กการเดียวกันกับเสนประสาทที
ใชหลั ้ ้
ใ่ ชในแขนเทียม ตาปี ศาจสามารถสง่ ภาพไปทีส ่ มอง ตา
ปี ศาจไม่ได ้ให ้การมองเห็นทีธ
่ รรมดา มันมองเห็นการไหลเวียน , ความเข ้มข ้น , และธาตุของ
เวทมนตร์ด ้วยส ี เขาสามารถมองเห็นถึงแกนเวททีถ ่ ก
ู ร่าย

อะไรคือแกนเวท? มันคือสงิ่ ทีร่ ักษาให ้คงอยูแ ่ ละทํางานของเวททีถ ่ ก

ู ร่าย...ดูเหมือนว่าหลังจาก
ทีร่ า่ ยเวทแล ้ว เขารู ้ว่าเวทมนตร์ทํางานด ้วยรูปแบบเวทมนตร์ อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดเลยว่า
สูตรนัน ้ สามารถเชอ ื่ มต่อกับเวททีย ่ งิ ออกไปได ้อย่างไร ไม่มหี นังสอ ื หรือผู ้ฝึ กสอนได ้พูดถึงเรือ
่ ง
นีเ้ ลย อาจจะเป็ นไปได ้ว่านีค ่ อ
ื การค ้นพบครัง้ ใหม่เพราะแม ้แต่ยเู อะเองก็ไม่รู ้ เรือ
่ งนี้

"รับรู ้เวท" โดยปกตินัน ้ เหมือนกับ "รับรู ้" มันสามารถรับรู ้ได ้ถึงจํานวนและสถานทีอ ่ ย่างลางๆ
เพียงแค่นัน ั ว์ทส
้ สต ี่ ามารถซอ ่ นต่อการรับรู ้ไดนัน
้ เกีย
่ วพันกับความสามารถของทักษะ ด ้วยตา
ปี ศาจ , เขาสามารถรับรู ้ได ้ถึงชนิดของเวทมนตร์และความแรงของเวททีอ ี ฝ่ ายใช ้ ฮาจิเมะ
่ ก
สามารถทําลายเวทมนตร์ได ้ถ ้าเขาทําลายแกนของเวท อย่างไรก็ตาม ยิงไปทีแ ่ กนนัน ้
เหมือนกับการยิงไปทีร่ เู ข็ม มันต ้องการความแม่นยําเป็ นอย่างมาก

้ สตัลของพระเจ ้านัน
การทีใ่ ชคริ ้ เป็ นเพราะว่ามันสะสมเวทได ้ดีกว่าสงิ่ ของชนิด อืน ่ ฮาจิเมะสงสยั
ว่าน่าคือเหตุผลทีม
่ น
ั สามารถสะสมเวทมนตร์ได ้เป็ นจํานวนมาก ในเมือ ่ เขายังไม่มป ี ระสบการณ์ท ี่
เพียงพอกับเวทสร ้างสรรค์ เขาจึงไม่สามารถใสเ่ วทได ้ถึงสามหรือมากกว่านัน ้ ด ้วยความสามารถ
ของคริสตัลของพระเจ ้า พวกเขาอาจจะสามารถใสเ่ วทลงไปได ้มากกว่านีถ ้ ้าเขามีทักษะที่
เพียงพอ ฮาจิเมะได ้แต่หวังเอาไว ้

เนือ
่ งจากการใชคริ ้ สตัลของพระเจ ้าสําหรับตาปี ศาจ มันใสแสงจางๆออกมาตลอดเวลา
้ ตาขวา
ของฮาจิเมะสอ ่ งแสงออกมาตลอดเวลาและไม่มท ี างทีจ ่ งแสง ฮาจิเมะทําได ้เพียง
่ ะไม่ให ้มันสอ
แค่ใสผ่ ้าปิ ดตาสดี ําทีท
่ ําจากผ ้าบางๆ

ผมขาว แขนเทียม และผ ้าปิ ดตา ฮาจิเมะได ้กลายเป็ นตัวละครจูนอ ิ ย่างสมบูรณ์แบบ(TL note
: เผือ
่ ไม่รู ้จักนะครับ ลองหาคําว่า chuunibyou ดูนะครับ) "จงสงบลงแขนซายของข ้ ้า!" ดู
เหมือนว่าท่าทางของเขาจะบอกออกมาเชน ่ นี้ เมือ
่ เขาเห็นตัวเองในกระจกเขาเกิดความสน ิ้ หวัง
และอยูใ่ นท่าคุกเข่าเอามือยัน พืน้ เขาล ้มหมอนนอนเสอ ื่ อยูบ
่ นเตียงทัง้ วันและนั่นทําให ้ยูเอะ
ปลอบใจเขาในหลายๆ แบบ...ทีท ่ ก
ุ ๆคนไม่ต ้องการพูดถึงมัน

เกีย่ วกับอาวุธใหม่ สคลาเก็นได ้ถูกชุบชวี ต

ิ ขึน
้ มาใหม่อก
ี ครัง้ หลังจากถูกทําลายไปด ้วยไฮดร ้า
ปื นถูกทําให ้แข็งแกร่งขึน
้ ด ้วยแร่อซานเทียม และเนือ่ งจากเขาไม่ต ้องกังวลกับการทีต ่ ้องแบกมัน
เขายืดลํากล ้องออกไปเป็ น 3เมตร กล ้องขยายถูกสร ้างด ้วยการทีม ี ักษะ "มองระยะไกล" ใส่
่ ท
เข ้าไปและติดเข ้ากับปื น และนีท
่ ําให ้มันมีระยะยิงสูงสุดถึง 10กิโลเมตร

ฮาจิเมะจําได ้ถึงชว่ งทีเ่ ขาหนีจากฝูงแร็พเตอร์ เขาได ้พัฒนาแกตริง้ แรลกันขึน ้ มามีชอื่ ว่า เม็ตซ ึ
ไร(metsurai) ยิงด ้วยกระสุนขนาด 30มม. ด ้วยอัตราการยิงที่ 12,000นัดต่อนาทีผา่ นทางหกลํา
กล ้อง ลํากล ้องนัน้ ถูกสร ้างขึน
้ ด ้วยแร่พเิ ศษทีม
่ คี ณ ่ ความเย็นใสเ่ ข ้าไป ด ้วยเวท
ุ สมบัตเิ พิม
สร ้างสรรค์ แต่มนั ไม่สามารถใชได ้ ้เกิน5นาทีตด ิ ต่อกัน ถ ้ามันร ้อนเกิน มันต ้องการ10นาทีในการ
ทําให ้เย็น

เพือ ่ ทีจ
่ ะครองพืน ้ ฮาจิเมะได ้พัฒนาจรวดและทีย
้ ดินในการสูรบ ่ งิ ขีปนาวุธนามว่า ออคาร์(orca)
ซงึ่ มาจากความสนใจของเขาอย่างเดียว ข ้างหลังนัน ้ มีกระสุนทีห ่ มุนอย่างต่อเนือ
่ งยิงได ้12นัด
สําหรับการยิงอย่างต่อ เนือ ่ ง และมันมีลํากล ้องทีย
่ ด
ื ยาวออกมา เขายังมีจรวดในรูปแบบอืน ่ ๆอีก
ด ้วย

เขายังสร ้างปื นพกอีกอันหนึง่ เพือ ่ คูก

่ บ
ั ดอนเนอร์นาว่า ชเล็ก ฮาจิเมะสามารถใชทั ้ ง้ สองอัน
หลังจากทีเ่ ขามีแขนเทียม ด ้วยการใชทั ้ ง้ สองในเวลาเดียวกัน ฮาจิเมะสามารถทีจ ่ ะใชกั้ นกาต ้า
(gun kata (ศล ิ ปะการยิงปื นสองอันโดยแต่ละปื นอยูค ่ นละข ้าง)) สําหรับยุทธวิธเี บือ ้ งต ้นได ้
ด ้วยการทีย่ เู อะนัน
้ เป็ นกองหลัง เขาตัดสน ิ ใจว่าจะทําให ้การต่อสูในระยะประช
้ ิ มีประสท
ด ิ ธิภาพ
สูงสุดเพือ
่ ร่วม มือกับยูเอะ อย่างไรก็ตาม ฮาจิเมะทําได ้ทุกหน ้าทีถ ่ ้าเขามีอป
ุ กรณ์ทเี่ หมาะสม

สว่ นอุปกรณ์และเครือ่ งมืออืน่ ๆนัน ้ อยูใ่ นระหว่างการพัฒนา อย่างไรก็ตาม เมือ ่ เทียบการการ

เตรียมตัวอย่างเต็มทีแ่ ล ้ว คริสตัลของพระเจ ้าได ้สูญเสย ี นํ้ าศก
ั ดิสท
ิ ธิไ์ ปในทีส
่ ดุ มีเหลือเพียงแค่
12ขวดเท่านัน้ พวกเขาพยายามถ่ายทอดพลังเวทไปทีค ่ ริสตัลของพระเจ ้า แต่มน ั ไม่ได ้ผล
อาจจะเป็ นไปได ้ว่าหลังจากนีอ ้ ก
ี หลายปี มน ั จะกลับมาอีกครัง้

โยนคริสตัลของพระเจ ้าทิง้ ไปนัน ้ เป็ นการเสย ี ของ มันได ้รักษาชวี ต

ิ เขาไว ้...หินโชคดีของเขา
โชคดีแล ้วโชคดีเล่า เขาจะต ้องตายอย่างแน่นอนถ ้าเขาไม่เจอคริสตัลนี้ เพราะเหตุนัน ้ ทําให ้ฮาจิ
เมะยึดติดมันเป็ นอย่างมาก ความเหงานัน ้ ไม่สามารถทนได ้กับผู ้รอดชวี ต ิ และทําให ้เขายึดติดกับ
สงิ่ ของ เหมือนกับว่าการตัง้ ชอ
ื่ ให ้มันและชน ื่ ชมมัน

้
ฮาจิเมะใชความสามารถของคริ สตัลทีส ่ ามารถเก็บเวทมนตร์เป็ นจํานวนมากได ้ เพือ
่ สร ้าง
สร ้อยคอ , ต่างหู , แหวนและอืน่ ๆด ้วยการแปรรูป เขายืน่ มันให ้ยูเอะ เธอสามารถทีจ ้
่ ะใชเวทที ่
ทรงพลังได ้แต่เวททีท ่ รงพลังของเธอเกือบทัง้ หมดใช ้ เวทของเธอเป็ นจํานวนมาก การยิงครัง้
เดียวอาจจะทําให ้เธอหมดพลังเวทได ้ ถ ้าเธอสะสมพลังเวทของเธอไว ้ในแบตเตอรีไ่ ด ้ เธอ
สามารถใชเวทที้ ท
่ รงพลังอย่างต่อเนือ ่ งและไม่หมดพลังเวท

ื่ ชุดเครือ
เขาตัง้ ชอ ่ งประดับว่า "ชุดคริสตัลเวทมนตร์" และมอบให ้กับยูเอะ ปฏิกริ ย
ิ าตอบรับของ
เธอในตอนนัน ้ คือ...

"...ขอแต่งงาน"
"พูดว่าอะไรนะ?"

้
ยูเอะกระโดดเป็ นครัง้ แรกหลังจากทีไ่ ด ้ยินฮาจิเมะใชภาษาคั
นไซโดยไม่รู ้ตัวพร ้อมกับการตัดมุข
"มันใชเพื้ อ ่ การป้ องกันไม่ให ้พลังเวทหมด เราคิดว่ามันจะชว่ ยปกป้ องยูเอะตัง้ แต่นเี้ ป็ นต ้นไป"
"...มันคือการขอแต่งงาน"
"ไม่ใช ่ นั่นผิดแล ้ว นั่นเป็ นแค่อป ุ กรณ์ใหม่"
"...ฮาจิเมะ ขีอ ้ ายจัง"
"...ชว่ งนีเ้ ธอไม่ฟังคนอืน ่ พูดแล ้ว"
"...แม ้แต่บนเตียงก็ขอ ี้ าย"
"จะหยุดไหมนี!่ ? เครียดกับเรือ ่ งนีน
้ ะเนีย
่ "
"ฮาจิเมะ..."
"อา , มีอะไรเหรอ"
"ขอบคุณ...ฉันชอบมัน"
"โอ"

้
ได ้โปรดระเบิดไปซาาาา! ทัง้ สองได ้สร ้างบรรยากาศสว่ นตัว พวกเขาได ้พร ้อมสําหรับทุกๆอย่าง
ในหลายๆความหมาย

ิ วันหลังจากนัน
สบ ้ ฮาจิเมะและยูเอะออกเดินทางไปสูพ ่ น
ื้ โลก
ในขณะทีพ ่ วกเขากระตุ ้นเวททีอ
่ ยูช ั ้ สาม ฮาจิเมะพูดกับยูเอะด ้วยเสย
่ น ี งเบาว่า

"ยูเอะ...อาวุธของเรา และพลังของพวกเรานัน ้ ถือว่านอกรีตสาํ หรับคนบนพืน ้ โลก โบสถ์และ

ประเทศจะไม่เงียบเฉยกับเรือ ่ งนี"้
"อือ..."
"พวกเขาจะต ้องการอาวุธและอาติแฟ็ กของพวกเรา มีความเป็ นไปได ้สูงว่สพวกเขาจะบังคับ
พวกเราให ้เข ้าร่วมในสงคราม"
"อือ..."
"นีอ
่ าจจะเป็ นการเดินทางทีอ
่ นั ตรายทีท ั รูกบ
่ ําให ้ทัง้ โลกเป็ นศต ี่ วี ต
ั เรา ไม่วา่ เธอจะมีกช ิ มัน
อาจจะไม่เพียงพอ"
"มาพูดอะไรในเวลานี.้ .."

ฮาจิเมะยิม้ ออกมาอย่างๆฝื นๆกับคําพูดของเธอ เขาลูบหัวเธออย่างอ่อนโยนในขณะทีเ่ ธอจ ้อง

มองเขา
ยูเอะหรีต ึ ดี เขาหยุดเล็กน ้อยและจ ้องมองไปทีด
่ าลงจากความรู ้สก ่ วงตาสแี ดงอันสดใสของเธอ
ฮาจิเมะนํ าความปราถนาและความตัง้ ใจไปสูค ่ ําพูดในขณะทีเ่ ขาเอาคําพูดนัน
้ สลักไว ้ ใน
วิญญาณของเขา

"เราจะปกป้ องยูเอะ ยูเอะจะปกป้ องเรา และนั่นทําให ้เราแข็งแกร่งทีส

่ ด
ุ ทุกๆอย่างต ้องถูก
ทําลายและพวกเราจะข ้ามโลก"

ด ้วยคําพูดของเขา ยูเอะจับแขนทัง้ สองข ้างไว ้ทีห

่ น ้าอกอย่างแน่นหนาเหมือนกับการกอด
ี น ้าของเธอได ้หายไปและแสดงรอยยิม
หน ้าทีไ่ ร ้สห ้ ทีง่ ดงามออกมา และตอบเหมือนอย่างทุกที

"อือ~!"
------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 25 ด้านเพือ ั้ III จ ักกรวรรดิ์ ก ับ เหล่าผูก
่ นร่วมชน ้ ล้า ตอนที่ 1

เรากลับไปก่อนหน ้านีส ั นิดหนึง่

้ ก

ในชว่ งทีฮ ้
่ าจิเมะต่อสูชนะไฮดร ้า กลุม ้ นชวั่ คราวและเดินทางกลับ
่ ของผู ้กล ้าได ้ยกเลิกลุยดันเจีย
อาณาจักรไฮริฮ ิ

ความเร็วในการพิชต ิ แต่ละชน
ั ้ ได ้ตกลงเนือ
่ งจากขาดความเข ้าใจในชน ั ้ ทีไ่ ม่เคย ไปมาก่อนและ
เหล่าสตั ว์ปีศาจนัน
้ แข็งแกร่งหลอกล่อมากยิง่ ขึน ้ ด ้วยเหตุนท
ี้ ําให ้สมาชก ิ ในกลุม ่ เกิดความ
เหนือ
่ ยล ้า และทําให ้คนในกลุม ่ ตัดสนิ ใจว่าจะหยุดพัก

หลังจากทีพ ่ วกเขากลับเมืองโฮรูอาโด(TL note : บทนีเ้ ปลีย่ นคนแปลอังกฤษครับ ชอ ื่ เมืองจะ

เริม
่ เพีย
้ นไปมา จะกลับเป็ นเหมือนเดิมหลังจากนีอ
้ ก
ี 2-3บทครับ)และได ้รับการพักผ่อนเป็ น
อย่างดีแล ้ว มีใครบางคนถูกสง่ มาเพือ
่ พบพวกเขาเพือ ่ สง่ สารว่าพวกเขาต ้องกลับไปพระราชวัง
เนือ่ งจากฑูตจากจักรวรรดิโฮลเซอร์(hoelscher)ต ้องการพบกับเหล่าผู ้กล ้า
ชา่ งประจวบเหมาะอะไรเชน ่ นี้

เนือ
่ งจากระยะเวลาระหว่างการได ้นิมติ รของพระเจ ้าเอ็ทและการเรียกกลุม ่ ของโค คิมาโลกนีไ้ ม่
ห่างมากนักและทางจักรวรรดิทเี่ ป็ นพันธมิตรเองก็ไม่ได ้เข ้าร่วม การอัญเชญิ เหล่าผู ้กล ้าทําให ้
ิ มา
ทางจักรวรรดิไม่มโี อกาศได ้พบกับเหล่าผู ้กล ้าที่ ถูกอัญเชญ

อย่างไรก็ตาม มีการคาดการณ์ไว ้ว่าทางจักรวรรดิเองก็ไม่น่าจะเคลือ ่ นไหวถึงแม ้จะรู ้ว่า เหล่าผู ้

ิ มาเนือ
กล ้าถูกอัญเชญ ่ งจากจักรวรรดินัน ้ ก่อตัง้ เมือ
่ 300ปี กอ
่ นโดย ทหารรับจ ้างทีโ่ ด่งดังและ
กลายเป็ น "ดินแดนศก ั ดิสท
ิ ธิ" สําหรับนักผจญภัยและนักรบรับจ ้าง

สาํ หรับจักรวรรดิแล ้ว การพูดถึงเหล่าผู ้กล ้าทีโ่ ผล่ออกมาอย่างกระทันหันและกลายเป็ นผู ้นํ าของ

เหล่า มนุษยชาติดไู ม่น่าเชอ ื่ ถือเอาซะเลย ทางจักรวรรดิเองก็มโี บสถ์และมีผู ้นับถือเหมือน
อาณาจักรฮาริฮแ ิ ต่พวกเขาเชอ ื่ ถือน ้อยกว่าทางอาณาจักร คนสว่ นมากในจักรวรรดินเี้ ป็ นนักรบ
รับจ ้างหรือเกีย่ วข ้องกับธุรกิจประเภทนี้ และนีท ่ ําให ้ผู ้คนในจักรวรรดิเชอื่ ในเงินมากกว่าความ
เชอ ื่ สาํ หรับพวกเขา ผู ้กล ้านัน้ เป็ นแค่นท ิ านเท่านัน้ เป็ นการยากทีจ ่ ะยึดถือเป็ นจริงเป็ นจัง

จากข ้อมูลนี้ มีความเป็ นไปได ้ว่าพวกเขาจะไม่สนใจทีจ ่ ะพวกกับโคคิและคนอืน ่ ๆหลังจากถูก

อัญเชญิ มา แน่นอนว่าพวกเขาไม่กล ้าพอทีจ ่ ะแสดงกิรย ิ าก ้าวร ้าวต่อพระเจ ้าต่อหน ้าโบสถ์ ถึงแม ้
อาณาจักรไฮริฮจิ ะดีใจทีจ ่ ะได ้พบกับเหล่าผู ้กล ้า แต่ทางจักรวรรดิ , โดยเฉพาะองค์จักรพรรดิไม่
มีความสนใจในเรือ ่ งนีเ้ ลย และนั่นทําให ้พวกเขาไม่ขอยุง่ เกีย ่ วด ้วย

อย่างไรก็ตาม ความจริงทีว่ า่ กลุม ั ้ ที6

่ ของผู ้กล ้าผ่านชน ่ 5ได ้สําเร็จและทําลายสถิตอเก่านัน
้ ทํา
ให ้ทาจักรวรรดิเกิดความสนใจ และนั่นทําให ้พวกเขาสง่ สารมาว่าต ้องการพบกับเหล่าผู ้กล ้า
ทางโบสถ์และอาณาจักรไฮริฮต ิ อบรับด ้วยความยินดี

หลังจากข่าวนีม
้ าถึง เหล่าผู ้กล ้านั่งรถม ้าและมาถึงอาณาจักร รถม ้าเข ้าไปในพระราชวังและ
ขณะทีพ่ วกเขาลงจากรถม ้านัน ้ ได ้มีเด็กคนหนึง่ เข ้า มาหาพวกเขา เขาน่าจะอายุประมาณ10ขวบ
ี องและตาสฟ
มีผมสท ี ้ า บรรยากาศรอบๆตัวเขานัน ้ เหมือนกับโคคิแต่มบ
ี รรยากาศทีช
่ อบก่อกวน
มากกว่า เด็กคนนีค ื เร็นเดล เอ็ส บี ไฮริฮ ิ เจ ้าชายของอาณาจักรแห่งนี้ ภาพของเขาตอนนี้
้ อ
เหมือนกับสุนัขทีก
่ ระดิหแ ู ละหางในขณะทีว่ งิ่ เข ้าหาพวกเขาและ ตะโกนออกมาเสย ี งดังว่า

"คาโอริ! เธอกลับมาได ้สําเร็จ! ผมรอคุณอยูน

่ ะ!"

เป็ นทีแ
่ น่นอนว่า ไม่ได ้มีเพียงคาโอริเพียงคนเดียวทีอ ่ ยูต
่ รงนัน
้ ยังมีคนอืน
่ ๆทีเ่ ข ้าร่วมการลุย
ดันเจีย
้ นนีด ึ อย่างไรจากการกระทําของเขา
้ ้วย เป็ นการเดาได ้ง่ายมากว่าเร็นเดลมีความรู ้สก
นอกจากคาโอริแล ้วคนอืน ่ ๆไม่อยูใ่ นสายตาของเขาเลย

ในความเป็ นจริงแล ้ว เจ ้าชายเร็นเดลได ้เข ้าจีบคาโอริตงั ้ แต่วันแรกทีพ่ วกเขาถูกอัญเชญิ แต่

เนือ ่ งจากเจ ้าชายอายุเพียงแค่10ขวบเท่านัน ้ ในสายตาของคาโอรินัน ้ เขาเป็ นเพียงแค่เด็กทีต
่ ด
ิ
ผู ้ใหญ่เท่านัน้ และความรู ้สก ึ ของเธอไม่มากไปกว่านัน
้ สาํ หรับคนทีใ่ จดีอย่างเธอนัน้ เขาเป็ นได ้
แค่น ้องชายทีน ่ ่ารักเท่านัน
้

ั พักหนึง่ แล ้วนะเพคะองค์ชายเร็นเดล"
"ไม่ได ้พบกันซก

หางในจินตนาการขององค์ชายสา่ ยไปมาอย่างแรงต่อรอยยิม ้ นิดๆของคาโอริในขณะที่ หน ้าของ

ี น ้าลูกผู ้ชายออกมาแป็ บหนึง่ ก่อนทีจ
เขาแดงแป็ ด เขาแสดงสห ่ ะเข ้าจีบคาโอริตอ
่

"อา , ไม่ได ้พบกันนานแล ้วจริงๆ ตอนทีค

่ ณ
ุ บอกว่าจะไปในดันเจีย ึ เหมือนกับว่าเรา
้ น เรารู ้สก
กําลังจะตาย ท่านได ้รับบาดเจ็บไหม? ถ ้าเราแข็งแกร่งกว่านี้ เราจะไม่อนุญาติให ้ท่านทําแบบนี้
เด็ดขาด..."

เร็นเดลกัดริมฝี ปากแสดงถึงความหงุดหงิด ถึงแม ้คาโอริปฎิเสธทีจ

่ ะถูกปกป้ องอยูฝ
่ ่ ายเดียว
ึ ของเด็กชายนัน
ความรู ้สก ้ ทําให ้คาโอริผอ
่ นคลาย

"ขอบคุณในความห่วงใยของพระองค์ แต่หม่อมฉันสบายดีอก
ี ทัง้ หม่อมฉันเองก็ต ้องการทําใน
สงิ่ นี"้

"ไม่ คาโอริไม่เหมาะกับการต่อสู ้ ม-มันน่าจะมีสงิ่ ทีป

่ ลอดภัยมากกว่านีท
้ จ
ี่ ะให ้ท่านทํา"

"ปลอดภัยมากกว่านี?้ "

คาโอริเอียงหัวของเธอให ้กับคําพูดของเขาและนั่นทําให ้ใบหน ้าของเขาแดงขึน ้ ไป อีกชซิ ก

ู ผ
ุ ู ้ที่
มองการตอบโต ้อันน่าสนใจนีจ ้ ากด ้านข ้างยิม
้ ฝื นๆออกมาต่อความ กล ้าหาญในการเข ้าจีบของ
องค์ชายผู ้นี้

่ หญิงรับใชเป็
"อืมมมม ยกตัวอย่างเชน ้ นอย่างไร? ท่านสามารถทํางานขึน
้ ตรงกับเราผู ้เดียว
นับตัง้ แต่วันนี"้

"หญิงรับใช?้ ขอโทษด ้วยเพคะ หม่อมฉันเป็ นผู ้รักษา..."

"ถ-ถ ้าอย่างนัน
้ การทํางานให ้กับสถาบันการแพทย์ก็ดเี หมือนกัน ไม่จําเป็ นทีจ
่ ะต ้องไปใน
สถานทีอ ่ น ่ ดันเจีย
ั ตรายอย่างเชน ้ นและแนวหน ้าใชไ่ หม?"

สถาบันนีเ้ ป็ นโรงพยาบาลทีต ่ งั ้ อยูข

่ ้างๆพระราชวัง พูดง่ายๆ เร็นเดลเกลียดทีจ
่ ะแยกห่างจากคา
ึ ของเด็กชายนัน
โอริ อย่างไรก็ตามความรู ้สก ้ ไม่อาจเปลีย
่ นความตัง้ ใจของคาโอริ

"ไม่เพคะ หม่อมฉันไม่อาจรักษาพวกเขาในทันทีได ้ถ ้าไม่ได ้อยูใ่ นแนวหน ้า ขอบคุณสําหรับ

ความห่วงใยเพคะ"

"อือ..." เร็นเดลครางออกมาอย่างเบาๆ รับรู ้ได ้ว่าเขาไม่อาจเปลีย

่ นความตัง้ ใจของคาโอริได ้

"องค์ชายเร็นเดล , คาโอริเป็ นเพือ ่ าํ คัญของหม่อมฉัน ตราบเท่าทีม

่ นสมัยเด็กกทีส ่ ห
ี ม่อมฉั นอยู่
ข ้างๆ หม่อมฉันจะปกป้ องเธอตลอดไปอย่างแน่นอน!"

ในมุมมองของโคคินัน้ เขาได ้ปลอบโยนเด็กน ้อยเต็ม100% แต่ในเวลานีน ่ ําพูดที่

้ ั่นไม่ใชค
ถูกต ้อง ในสายตาของเร็นเดลผู ้ตกอยูใ่ นห ้วงแห่งความรักแปลออกมาว่า

"กระหม่อมจะไม่ยอมให ้ผู ้หญิงของหม่อมฉันห่างออกจากหม่อมฉั น หม่อมฉั นจะไม่ยอมให ้คาโอ

ริแก่ใครหน ้าไหนทัง้ นัน
้ !"

ภาพในสายตาขององค์ชายนัน ้ ผู ้กล ้าและผู ้รักษาต่างอิงแอบกันและกัน สห ี น ้าของเขาบิดเบีย

้ ว
ึ ทีร่ ําคาญ เร็นเดลสง่ สายตา "แกเป็ นศต
ไปด ้วยความรู ้สก ั รูคฟ
ู่ ้ าของข ้า" ไปให ้โคคิ สําหรับองค์
ชายแล ้วพวกเขาเป็ นเหมือนคูร่ ก ั

"ท่านพูดอะไรเชน ่ นัน
้ ? ท่านไม่ได ้คิดอะไรทัง้ สน ิ้ ในการสง่ คาโอริไปในทีอ
่ น
ั ตราย ข ้าจะไม่ยอม
แพ ้เจ ้า! การทีค
่ าโอริอยูเ่ คียงข ้างข ้าเป็ นการตัดสน ิ ใจทีด
่ ท
ี ส
ี่ ด
ุ "

"อืมมม , คือว่า"

จากคําพูดทีม ่ งุ่ ร ้ายของเร็นเดล คาโอริสญ ู เสย ี คําพูดและยิม

้ อย่างหมดแรงออกมาในขณะทีโ่ คคิ
นัน
้ ไร ้คําพูด ชซ ิ ก
ู ทุ เี่ ห็นโคคิเป็ นแบบนีไ
้ ด ้แต่ถอนหายใจออกมา

ก่อนทีโ่ คคิจะได ้โต ้ตอบอะไรกับองค์ชายทีก ี งทีเ่ ย็นแต่แฝงไปด ้วยอํานาจได ้ดัง

่ ําลังโกรธนี้ เสย
ออกมา

"เร็นเดล สาํ รวมหน่อย ไม่เห็นเหรอว่าท่านคาโอรินัน

้ ยุง่ ยาก?"

"พ-พีส
่ าว!...ต-แต่!"

"ไม่มแ ี ต่ ถึงแม ้ทุกคนจะเหนือ

่ ยอ่อนแต่เจ ้ากับกักพวกเขาไว ้ทีน
่ .ี่ ..ใคร , ใครกันแน่ทไี่ ม่คด
ิ ถึงคน
อืน
่ ?"
"อึก...ต-แต่!"
"เร็นเดล!?"

"ธ-ธุระ! ข ้าพเจ ้าจําได ้แล ้วว่ามีมธี รุ ะทีต

่ ้องจัดการ! ขอตัวก่อน!"

ปฎิเสธทีจ
่ ะยอมรับความผิดพลาด เร็นเดลได ้หนีออกไป มองหลังของเขาหายไปจากสายตา
องค์หญิงได ้ถอนหายใจและพูดออกมาว่า

"คาโอริ , โคคิซงั เราขอโทษต่อน ้องชายของเรา เราขอโทษแทนน ้องชายของเราด ้วย"

ริเลียน่าก ้มหัวลงในขณะทีก ี องอันสวยงามไหลลงมา

่ ล่าวออกมา และทําให ้ผมสท

"อืมม , อย่ากังวลไปเลยริร ิ องค์ชายเร็นเดลแค่เป็ นห่วงเท่านัน

้ "

"หม่อมฉันเห็นด ้วย เพียงแต่วา่ หม่อมฉันไม่เข ้าใจว่าทําไมเขาถึงโกรธ...หม่อมฉั นไม่ได ้พูด

หยาบคายเพียงพอทีจ ่ ะต ้องขอโทษ"

คาโอริและโคคิพดู ออกมาในขณะทีร่ เิ ลียน่ายิม

้ ออกมาบางๆ เข ้าใจดีวา่ ถึงความรักของพีน
่ ้อง
ระหว่างพีส
่ าวและน ้องชาย คาโอริเห็นใจต่อริเลียน่าต่อการทีน ึ ของ
่ ้องชายไม่สนใจความรู ้สก
พีส
่ าว

ั รูคฟ
อย่างไรก็ตาม การพบกันระหว่างเร็นเดลและ "ศต ู่ ้ า" ของเขานัน
้ ทําให ้เกิดเหตุการณ์วน
ุ่ วาย
ใหญ่โตขึน้ ...แต่เราจะพูดถึงในภายหลัง

ริเลียน่าเป็ นหญิงสาวผู ้มีพรสวรรค์อายุ14ปี มีผมสท ี องและตาสฟ

ี ้ า เธอนัน
้ สวยงามและได ้ความ
นิยมต่อหมูป ่ ระชาชน เอาจริงเอาจังแต่ไม่ดอ ื้ รัน
้ เกินไปและอ่านสถานการณ์ได ้เป็ นอย่างดี เธอ
เองยังสามารถพูดได ้อย่างเปิ ดเผยต่อคนรับใช ้

เธอในฐานะเจ ้าหญิงและบุคคล ค่อนข ้างกังวลกับท่าทางของโคคิและนักเรียนทีถ ่ ก

ู อัญเชญ ิ มา
คนอืน ่ ๆ เนือ ึ ผิดทีล
่ งจากเธอรู ้สก ่ ากพวกเขามายุง่ เกีย
่ วกับปั ญหาของโลกของเธอทัง้ ๆ ทีค
่ วรจะ
เป็ นแค่พวกเธอทีก ่ งั วลในปั ญหานี้

และด ้วยเหตุผลนี้ เธอเธอเริม ่ ทําความรู ้จักเหล่านักเรียนและไม่นานนักทีเ่ หล่านักเรียนจะคุ ้น เคย

กับเธอ เธอสนิทสนมเป็ นอย่างดีกบ ิ ก
ั ชซ ู แุ ละคาโอริทอ ี่ ายุเท่ากันกับเธอและจากจุดนัน ้ เองพวก
เขาได ้เลิกทีจ
่ ะพูดอย่างเป็ นทางการต่อกันและกันและพูดกันอย่างสบายๆ และพูดชอ ื่ เล่นกัน
และกัน

"ไม่ โคคิซงั ไม่จําเป็ นทีจ

่ ะกังวลเกีย ่ วกับเร็นเดล เขามีนส ั ทีค
ิ ย ่ อ ่ าํ คัญไปกว่า
่ นข ้างไม่ยงั ้ คิด ทีส
นัน
้ ...เราขอพูดอีกครัง้ หนึง่ ยินดีต ้อนรับกลับมาทุกๆคน เราดีใจมากทีท ่ ก
ุ ท่านได ้กลับมาอย่าง
ปลอดภัย"

ริเลียน่าพูดออกมาพร ้อมกับยิม ้ อย่างอ่อนโยน แม ้แต่เพือ ั ้ ทีค

่ นร่วมชน ่ ุ ้นเคยกับความสวยของคา
โอริและชซ ิ ก
ุ เุ องก็ยงั เขิน เมือ
่ เห็นรอยยิม้ ของเธอ มีความงดงามของสายเลือดราชวงศท ์ ถ
ี่ ก
ู ขัด
เกลามาอย่างดีในตัวเธอทีค ิ ก
่ าโอริและ ชซ ู ไุ ม่ม ี บางสงิ่ ทีห
่ ญิงสาวทีอ
่ อ
่ นวัยไม่อาจเทียบได ้ด ้วย
ความสวยเพียงอย่างเดียว

ในความเป็ นจริง กลุม ่ นากายามะและกลุม ่ นักเลงอืน

่ ๆก็ถกู ขโมยหัวใจไปแม ้แต่สมาชก ิ ผู ้หญิงใน
กลุม ้ เล็กน ้อย สาํ หรับเหล่านักเรียนในยุคปั จจุบน
่ ก็หน ้าแดงขึน ั นัน
้ ออร่าของเจ ้าหญิงนัน
้ มาก
เกินไป สําหรับคนทีท ่ นได ้อย่างเชน ่ คาโอริและคนทีส ่ นิทกับเจ ้าหญิงในดูไม่ปกติกบ
ั กรณีนเี้ ลย

"ขอบคุณริร ิ รอยยิม
้ ของเธอทําให ้ความเหนือ
่ ยล ้าของเราหายไป เราดีใจทีไ่ ด ้เจอเธออีกครัง้ "

โคคิพด ู ประโยคทีท ่ ําให ้หลงออกมาด ้วยรอยยิม ้ ทีส ื่ ถึงแม ้จะถูกบอกหลายครัง้ แล ้วว่าโคคิ

่ ดชน
ไม่มจ
ี ด
ุ มุง่ หมายอยูข ่ ้างในในการพูดนี้ เขาเพียงแค่ดใี จทีม ี วี ต
่ ช ิ อยูแ
่ ละได ้พบเพือ
่ นอีกครัง้ เขา
ไม่ได ้รับรู ้เลยว่าคําพูดและการกระทํานัน ้ จะสง่ ผลแบบไหน

"จ-จริงหรือ? อ-อืม..."

ในฐานะเจ ้าหญิง ริเลียน่าได ้คุ ้นเคยกับคําชมของชนชน ั ้ สูง , ฑูตของจักรวรรดิ , และประชาชน

ในเมือง และด ้วยเหตุนี้ เธอได ้ฝึ กตนเองในการมองผ่านหน ้ากากและรับรู ้ถึงจุดประสงค์ของพวก
เขา และนั่นทําให ้เธอเห็นว่าคําพูดโคคิของโคคิไม่มค ี วามรู ้สก ึ เชน่ นี้ ไม่คุ ้นเคยกับประสบการณ์
นีน
้ อกจากครอบครัวของเธอ แก ้มของริเลียน่าแดงขึน ้ และเธอรู ้สก ึ ปั่ นป่ วนและไม่สามารถตอบรับ
ได ้

โคคิ , เหมือนกับทีเ่ คยทําปกติ ยังคงยิม ้ และหัวเราะต่อไปโดยไม่รับรู ้เลยว่าการกระทําของเขา

จะให ้ผลอย่างไร และนั่นทําให ้ชซ ิ ก
ู ถุ อนหายใจยาวออกมา บางคนทีน ่ ่ากังวลนัน้ ได ้ยืนขึน
้ บน
เวทีแต่คนผู ้นัน
้ กลับไม่รับรู ้แม ้แต่น ้อย

"อืม , อย่างไรก็ตาม ขอบคุณทุกท่านในการทํางานหนัก เราได ้เตรียมอาหารและอ่างอาบนํ้ า

เรียบร ้อยแล ้ว ได ้โปรดทําเหมือนกับอยูบ ่ ้านของท่าน ฑูตของจักรวรรดิจะมาถึงใน(นิ)อีก2-3
วันนี้ ดังนัน
้ อย่าได ้เป็ นกังวลกับเรือ
่ งนัน
้ "

เมือ
่ ได ้สติกลับคืนมา ริเลียน่าพูดกับพวกเขา

ในขณะทีโ่ คคิและคนอืน ่ ๆได ้รับความอ่อนล ้าจากการลุยดันเจีย

้ น กลุม
่ ทีอ
่ ยูท
่ น
ี่ ไี่ ด ้ยินถึงการล ้มเบ
ี อธตะโกนออกมาอย่างยินดีให ้กับพวกเขา หลังจากนัน
ฮม ้ , นักเรียนทีก่ ลับคืนสูแ ่ นวหน ้าได ้
เพิม
่ ขึน
้ การทีอ
่ าจารย์ไอโกะได ้ฉายาว่า "เทพีแห่งความอุดมสมบูรณ์" เองก็กลายเป็ นหัวข ้อทีม ่ ี
การพูดถึงและนั่นทําให ้เธอโวยวายออกมาบ่อยๆ

โคคิและคนอืน
่ ๆค่อยๆพักร่างกายของพวกเขาจากการทีห
่ มดแรงจากการลุยดันเจีย
้ น

แต่ข ้างในของคาโอรินัน
้ กระวนกระวาย เธอต ้องการกลับไปดันเจีย
้ นอีกครัง้

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 26 ด้านเพือ ั้ III จ ักกรวรรดิ์ ก ับ เหล่าผูก
่ นร่วมชน ้ ล้า ตอนที่ 2

สามวันหลังจากนัน
้ ฑูตของจักรวรรดิกม
็ าถึง

ิ ทีร่ ว่ มตะลุยในดันเจีย
ในตอนนี้ โคคิ , สมาชก ้ น , ผู ้นํ าราชอาณาจักร , และคณะผู ้แทนนักบวชที่
นํ าโดยอิชทาร์ ออกมาต ้อนรับฑูตทัง้ ห ้าคนอย่างพร ้อมเพรียง คนทีย ่ น
ื อยูต
่ รงกลางพรมสแี ดงคือ
องค์ราชาเอริฮดิ

"มันเป็ นการดีทท
ี่ า่ นมาเยือนทีน
่ ี่ ท่านฑูต ทัง้ นีเ้ พือ
่ เป็ นการยืนยันถึงผู ้กล ้าของเราผู ้ทีม
่ ค
ี วามกล ้า
หาญ"

"องค์ราชา เราขอขอบคุณทีท ่ า่ นตอบรับคําขอกระทันหันของพวกเรา ...ไม่ทราบว่าเราขอเห็น

หน ้าผู ้กล ้าของเราได ้ไหม?"

"อืม ถ ้าอย่างนัน
้ เราขอแนะนํ าเขาก่อนละกัน ท่านโคคิ ได ้โปรดก ้าวเข ้ามาข ้างหน ้าด ้วย"

"ตกลง"

โคคิทเี่ ผยตัวออกมาและคนอืน ่ ๆติดตามเขาทันทีหลังจากคําทักทายอย่างเป็ นทางการ ระหว่าง

พระราชาและผู ้สง่ สาร หลังจากทีพ ่ ระราชาร ้องขอเขาก็ปรากฎตัวขึน้ ต่อหน ้าพวกเขา ถึงแม ้ว่า
พวกเขาจะมาถึงดินแดนนีย ้ ดูไม่เกรงกลัวสงิ่ ใดเลย ไม่เหมือนกับตอนที่
้ ังไม่ถงึ สองเดือน โคคินัน
ถูกอัญเชญ ิ มายังโลกนีใ้ นครัง้ แรก

ถ ้าคนรับใชหญิ้ งในวัง , ผู ้หญิงชนชน ั ้ สูงและคนทีห ่ ลงโคคิมาเห็นเขาในตอนนี้ เป็ นทีแ ่ น่นอนว่า

พวกเขาจะเริม ่ หน ้าแดงและปล่อยความชน ื่ ชมออกมา คนทีร่ ก ุ โคคิในตอนนีน ้ ัน
้ มีมากถึงสองหลัก
...แต่เนือ
่ งจากบือ ้ เกินเหตุ การรุกของสาวๆนัน ้ เป็ นแค่ "คนทีอ ่ และเป็ นกันเอง" สาํ หรับโคคิ
่ บอุน
เท่านัน
้ ผู ้กล ้าทีบ
่ อ ื้ เกินเหตุได ้มาเดินอยูบ ่ นโลกนีแ ้ ล ้ว

หลังจากทีผ
่ ู ้กล ้าได ้รับการแนะนํ าตัว โดยเริม
่ จากโคคิกอ
่ น

"โอ เธอคือผู ้กล ้าคนนัน

้ เหรอ ดูแล ้วยังเด็กอยูเ่ ลย ขอโทษทีไ่ ม่สภ ั ้ ที6
ุ าพด ้วย แต่เธอผ่านชน ่ 5
ได ้จริงๆเหรอ? ถ ้าจําไม่ผด ั ว์ปีศาจทีช
ิ สต ื่ เบฮม
่ อ ี อธโผล่ออกมาในชน ั ้ นัน
้ ..."

ในขณะทีซ ั ถามโคคิอย่างละเอียด ผู ้สง่ สารสง่ สายตาสงสย

่ ก ั ไปทีเ่ ขา และหนึง่ ในผู ้คุ ้มกันฑูต
เองก็มองผู ้กล ้าด ้วยท่าทีตรวจสอบ

รู ้สก ึ กระอักกระอ่วนจากสายตาของพวกเขา โคคิตอบกลับพวกเขา

"อืม ขออนุญาติพด ู หน่อยนะครับ ถ ้าถามว่าเราล ้มมันได ้จริงๆเหรอ... อา ท่านต ้องการดูแผนที่
ชน ั ้ ที6่ 6ไหม?"

ู ได ้สา่ ยหัวและยิม
โคคิเสนอหลักฐานหลายๆอย่าง แต่ฑต ้ ออกมา
"ไม่ ขอบคุณ เรามีวธิ ก
ี ารพิสจ
ู น์ทเี่ ร็วกว่านี้ ท่านสามารถประลองกับหนึง่ ในผู ้คุ ้มกันของเราได ้
ไหม? ด ้วยวิธน
ี ัน
้ ผมสามารถเห็นความแข็งแกร่งของท่านได ้ทันที ท่านผู ้กล ้า

"อือ ผมไม่มป
ี ั ญหา แต่วา่ ..."

โคคิมองไปทีพ ่ ระราชาในท่าทางงงเล็กน ้อย เมือ ่ รับรู ้ถึงการมอง พระราชาก็มองไปทีอ ่ ช

ิ ทาร์เพือ่
ขอคําอนุญาติ และอิชทาร์กพ ็ ยักหน ้า ด ้วยอํานาจของเอ็ททีส ่ นับสนุนเขา มันเป็ นการง่ายทีจ ่ ะ
ั จูงให ้จักรวรรดิยอมรับว่าโคคิคอ
ชก ื ผู ้นํ าของมวลมนุษย์ ชาติ แต่การสูจริ ้ งนัน
้ เป็ นหนทางทีเ่ ร็ว
กว่าทีจ
่ ะให ้จักรวรรดิยอมรับในตัวของผู ้ กล ้า

"ถ ้าอย่างนัน
้ ท่านโคคิ แสดงพลังของท่านได ้ตามทีท
่ า่ นต ้องการ"

"ถ ้าอย่างนัน
้ เป็ นอันตกลง ทางเราขอให ้คุณเตรียมตัวสถานที"่

การดวลระหว่างโคคิและองครักษ์ ฑต
ู ได ้กําหนดแล ้ว

คูต
่ อ ้
่ สูของโคคิ
ไม่ตา่ งไปจากคนธรรมดา เขาไม่สงู และเตีย ้ เกินไป ไม่มสี ว่ นทีเ่ ด่น และมีหน ้าตา
ทีก่ ลมกลืนไปกับฝูงชนได ้อย่างง่ายดาย เมือ
่ มองผ่านครัง้ แรกนัน ้ ตัวของเขาไม่ได ้ให ้ความรู ้สก ึ
ว่า "แข็งแกร่ง" แม ้แต่น ้อย

ี้ งล่างอย่างสบายๆ ท่วงท่าทีท
เขาถือดาบไร ้คมขนาดใหญ่ชล ึ ถึงการต่อสูไม่
่ ําให ้รู ้สก ้ โผล่ขน
ึ้ มา
เลย

โคคิโกรธขึน ้ เล็กน ้อยจากการกระทําขององค์รักษ์ เขาจะแสดงให ้เห็นถึงความตัง้ ใจของเขาใน

การฟั นครัง้ แรก และทําให ้เขากลับมาจริงจัง

"ผมเริม
่ ละนะ!"

โคคิพงุ่ เข ้าหาเหมือนกับลม ทักษะ "เคลือ ่ นทีอ่ ย่างเร็ว" ของเขาย่นระยะทางทัง้ สองอย่าง

รวดเร็วและเขาเหวีย ่ งดาบไม ้ลงด ้วยเสย ี งทีท่ รง พลัง ถ ้านีเ่ ป็ นนักรบธรรมดา เขาอาจจะไม่
สามารถรับรู ้ถึงการโจมตีนไี้ ด ้ และแน่นอนว่าโคคิตงั ้ ใจทีจ ่ ะหยุดก่อนทีจ ั ผัสคูต
่ ะสม ่ สู ้ แต่ไม่ม ี
่ อ
ประโยชน์ทเี่ ขาจะกังวลในเรือ ิ ้องบอกว่าเป็ นโคคิเองนั่นแหละทีไ่ ด ้รับการ "พิสจ
่ งนี้ ไม่สต ู น์"
จากผลการทดลองนี้

"ปึ ก!"

"อัก
้ !"

คนทีก ่ ระเด็นออกไปคือโคคิ องครักษ์ เตรียมพร ้อมดาบของเขาอีกครัง้ หลังจากทีเ่ หวีย

่ งดาบและ
จ ้องมองเขา โคคิได ้หยุดการโจมตีอย่างต่อเนือ ่ งและผ่อนคลายหลังจากทีใ่ กล ้ถึงองครักษ์ และ
นั่นทําให ้คูต
่ อ ้
่ สูของเขาเหวี
ย ่ งดาบไปด ้านบน ทําให ้โคคิกระเด็นถอยหลัง
"ฮา่ า... เฮ ้ เฮ ้ ผู ้กล ้า นีค
่ อ
ื ทัง้ หมดของนายเหรอ? ทัง้ หมด? เกิดอะไรขึน
้ กับความกระตือรือล ้น
เมือ
่ กี?้ "

คําหยาบคายทีไ่ ม่เข ้ากับใบหน ้าธรรมดาขององค์รักษ์ ดงั ขึน ี น ้าตอนแรกของเขานัน

้ มา สห ้
ตืน
่ เต ้นและต่อมาแสดงถึงความผิดหวัง

แน่นอนว่าโคคิฟันแบบประมาทเนือ่ งจากเขาตัดสน ิ ความเก่งขององครักษ์ ด ้วยหน ้าตา และนั่น

ทําให ้เขารังเกียจสภาพของตนเองในเวลานี้ รับรู ้ได ้ถึงความผิดพลาดของตนเองจาก
ประสบการณ์นี้ เขาเกิดอาการโกรธตัวเอง

"ผมขอโทษด ้วย ได ้โปรดประลองกับผมอีกครัง้ "

ณ ตอนนี้ ตาของโคคิบอกถึงความจริงจัง เมือ

่ องครักษ์ เห็นเขาเป็ นแบบนัน ี น ้า
้ เขาได ้แสดงสห
ไม่พอใจและพูดออกมาว่า

"ไม่ม ี "ครัง้ ต่อไป" บนสนามรบ"

ถึงแม ้จะพูดอย่างนัน ่ ว่ งท่าของเขา บ่งบอกได ้ว่าเขาพร ้อมทีจ

้ เขาเองก็กลับมาสูท ่ ะประลองอีก
ครัง้

โคคิพงุ่ เข ้าใสใ่ นขณะทีต

่ ะโกนออกมา

ถูกเสริมด ้วย "เคลือ

่ นทีอ
่ ย่างเร็ว" ดาบไม ้ถูกเหวีย
่ งลงล่าง , ขึน ี บ ความเร็วนัน
้ บน , และเสย ้ ทํา
ให ้เห็นถึงภาพตกค ้างเลยทีเดียว

แต่แม ้จะสูกั้ บความเร็วในการฟั นดาบถึงขนาดนี้ องครักษ์กลับหลบได ้ด ้วยการเคลือ่ นไหวเพียง

เล็กน ้อยและมองหาชอ ่ งว่างในการตอบ โต ้กลับ ถึงแม ้เขาไม่อาจตามการเคลือ
่ นไหวของโคคิ
และถูกโจมตีตรงจุดบอด เขายังคงสามารถป้ องกันการโจมตีของผู ้กล ้าได ้

การเคลือ่ นไหวขององครักษ์ นัน ้ ทําให ้โคคินก

ึ ถึงกัปตันเมล ถึงแม ้ว่าจะมีคา่ สถานะต่างกัน
ค่อนข ้างมาก แต่จนบัดนีเ้ ขายังไม่สามารถล ้มเมลในการประลองได ้ เหตุผลนัน ้ คือความแตกต่าง
ในประสบการณ์คอ ่ นข ้างมาก

เป็ นไปได ้สูงว่ากับองครักษ์ นเี้ หมือนกัน ได ้เข ้าร่วมสนามรบหลายๆครัง้ และประสบการณ์ในการ

รบของเขานัน ้ ชว่ ยอุดชอ
่ งว่าง ของค่าสถานะ พูดง่ายๆ คนๆนีม ้ รี ะดับเดียวกับเมลหรืออาจจะสูง
กว่า

"อืมมม ผมเดาว่าทักษะและร่างกายของคนธรรมดาไม่อาจจะเทียบกับท่านได ้ แต่วา่ มีบางสงิ่

ขาดหายไป ท่านไม่คุ ้ยเคยกับสนามรับมาก่อนใชไ่ หม?"

"หือ? อืม ใช ่ นั่นเป็ นความจริง ผมเป็ นแค่นักเรียนมาก่อน"

้ ายได ้กลายมาเป็ นตัวแทนของพระเจ ้า ฮ"ึ

"และตอนนีน
อิชทาร์และคนทีเ่ กีย ี น ้าไม่พอใจต่อองครักษ์
่ วข ้องแสดงสห

"เฮ ้ ผู ้กล ้า เตรียมตัวเองให ้พร ้อม เราจะโจมตีอย่างเต็มที่ อย่าได ้ประมาทไม่งัน

้ ท่านอาจถูกฆ่า
ตายได ้"

หลังจากประกาศเขาก็พงุ่ เข ้าหา การพุง่ เข ้ามานีไ ิ ้องบอกว่า มัน

้ ม่เร็วถึงระดับของโคคิ ไม่ซต
้
เหมือนกับว่าชา...แต่
วา่ "

องครักษ์ พงุ่ เข ้าหาและฟั นดาบจากล่างขึน

้ บนและทําให ้โคคิถอยหลังด ้วยความตกใจ แต่มน
ั
เหมือนกับแม่เหล็ก ดาบยังคงรักษาระยะห่างระหว่างพวกเขาและเคลือ ่ นไหวเหมือนกับแส ้

วิถข
ี องดาบนัน ้ ไม่ธรรมดาและการเคลือ ่ นไหวนัน ้ ยากต่อการมองเห็น ในขณะทีใ่ ช ้ "มองเห็น
ล่วงหน ้า" ทําให ้เขาห่างออกไปได ้ชวั่ ขณะแต่เขาไม่สามารถถอยออกมาจากวิถด ี าบได ้ ถึงแม ้
เขาพยายามจะใช ้ "เคลือ ่ นทีอ
่ ย่างเร็ว" เพือ
่ หลุดออกมาในทีเดียวแต่คต ู่ อ ้
่ สูของเขาเหมือนกับ
มองเห็นล่วงหน ้าและฟั น ดักทางทําให ้เขาไม่สามารถใชได ้ ้ สห
ี น ้าทีไ่ ม่อาจอดทนได ้ค่อยๆ
แสดงออกมาบนหน ้าของโคคิ

"ทะลุ , สายลมโจมตี"

สายลมสว่ นหนึง่ โผล่ขน

ึ้ มาและโจมตีเข ้าทีข
่ าของโคคิ

"อุหวา!?"

โดนระหว่างก ้าว ขาของโคคิเหวีย่ งไปข ้างหน ้าและทําให ้เขาหลุดการทรงตัว ในชว่ งนัน

้ เอง รังส ี
กระหายเลือดทีแ ่ หลมคมได ้ผ่านทะลุเขา สายตาจ ้องมองขององครักษ์ ทเี่ ย็นยะเยือกสง่ มาถึง
เขาและองครักษ์ เหวีย
่ งดาบลง มาด ้วยแรงกดดันทีไ่ ม่น่าเชอ ื่

โคคิรับรู ้ได ้ว่า "เขากําลังจะฆ่าเรา"

จริงๆแล ้ว องครักษ์ตงั ้ ใจไว ้ว่าถ ้าโคคิไม่อาจรับการโจมตีนไ ี้ ด ้ เขาตัง้ ใจทีจ

่ ะฆ่าโคคิดก ี ว่าทีจ
่ ะให ้
เด็กทีไ่ ม่มค
ี วามรู ้ในการฆ่าเลยมาเป็ น ผู ้นํ าของมวลมนุษยชาติ การกระทํานีจ ้ ะทําให ้ทางโบสถ์
ประท ้วงแต่มน ั เป็ นการยากกว่าทีจ ่ ะยืนอยูเ่ คียง ข ้างพันธมิตรทีไ่ ม่ได ้เรือ
่ งบนสนามรบ และนี่
อาจจะเป็ นทางเลือกทีด ่ ก ึ แบบนัน
ี ว่า เขารู ้สก ้

แต่การฟั นนีก
้ ลับไม่เกิดขึน
้

ตูมมมม

"อึก!?"

ภาพเดียวกับเมือ่ กีน
้ แ
ี้ ต่ในตอนนีค
้ นทีก
่ ระเด็นออกไหคือองครักษ์ กลิง้ ไปมาหลายครัง้ โดยที่
แขนทัง้ สองข ้างพยายามทรงตัว องครักษ์ มองไปทีโ่ คคิและเห็นร่างกายทัง้ หมดของเขา
เปล่งแสงออร่าขาวบริสท
ุ ธิ ออกมา และเขาฟั นดาบไปทีห
่ น ้าคูต
่ อ ้
่ สูในขณะที
ต ่ งั ้ ท่า

ในขณะทีอ ั ชาติญาณการเอาตัวรอดของโคคิได ้เริม

่ งครักษ์กําลังฟั นมาทีโ่ คคิ สญ ่ ทํางานและใช ้
ทักษะ "เกินขีดจํากัด" เทคนิคนีท
้ ําให ้ทักษะของโคคิสงู ขึน
้ ถึงสามเท่า "เทคนิคตอนจวนตัว"
เฉพาะตัวของตัวเอก

ี น ้าของโคคิยากทีจ
อย่างไรก็ตาม สห ่ ะสงบนิง่ ได ้ เขาพยายามกดความกลัวทีใ่ กล ้ตายและถือ
ดาบขึน
้ มา

มองเห็นการกระทําของโคคิ องครักษ์ก็ยม
ิ้ อย่างไร ้ความกลัวออกมา

"เฮ ้ , สห
ี น ้าดีขน
ึ้ แล ้วนี่ เมือ ี น ้าทีอ
่ เปรียบเทียบกับสห ่ อ
่ นแอเมือ
่ ครูน
่ น
ี้ ะ"

ี น ้าอ่อนแอ? ผมกลัวต่างหาก คุณพยายามจะฆ่าผมเมือ

"สห ่ กีน ่ ารประลองหรือ?"
้ ?ี้ นีไ่ ม่ใชก

้
"แล ้วไง? นายคิดเหรอว่าในการต่อสูของจริ
งเพียงแค่พด ู ว่า "ตกลง , มันจบแล ้ว" แล ้วจะจบ
เหรอ? นายจะตายจากสงิ่ นัน้ นายถูกคาดหวังให ้ยืนอยูเ่ หนือเรา , เหล่ามนุษย์ และนํ าพวกเรา
นายรู ้ตัวหรือเปล่า?"

"ผมรู ้...แน่นอนว่าผมจะชว่ ยทุกคน!"

"เด็กน ้อยทีก
่ ลัวการบาดเจ็บจะทําอะไรได ้? คนทีไ่ ม่มค
ี วามคิดทีจ
่ ะฆ่าในดาบของเขาไม่ควรทีจ ่ ะ
พูดใหญ่โต ว่าแต่นายพร ้อมแล ้วหรือยัง? เราบอกตัง้ แต่แรกแล ้วว่า...นายจะตายถ ้าไม่เอาจริง!"

และอีกครัง้ หนึง่ ทีอ ึ กระหายเลือดทีไ่ ม่ธรรมดาแผ่ออกมาจากเขา

่ งครักษ์ พงุ่ เข ้ามา ความรู ้สก
กดดันต่อโคคิทก ี่ ําลังรวบรวมแรงทีข ่ า ใบหน ้าของเขาบิดเบีย
้ วไปด ้วยความเจ็บปวด

แต่เขาพุง่ มาไม่สาํ เร็จ กําแพงแสงได ้คัน

่ ระหว่างเขาและโคคิ

"แค่นกี้ ็พอแล ้ว ถ ้าดําเนินต่อไปมันจะเปลีย

่ นการประลองกลายเป็ นการฆ่ากัน ท่านได ้ทําเกินไป
แล ้ว ลอร์ดกาฮาร์ด(gahard)"

"ช ิ ถูกพบจนได ้ ฉลาดเหมือนเดิมนะลุง"

อิชทาร์ได ้สร ้างกําแพงแสงและดําเนินการเทผ ้าเปี ยกบน "ลอร์ดกาฮาร์ด" ทีส

่ บถออกมา เขา
เก็บดาบและปลดตุ ้มหูขวาออกมา

อากาศรอบๆองครักษ์กลายเป็ นหมอกและเมือ
่ จางหายไป รูปร่างได ้เปลีย ิ้ เชงิ
่ นไปอย่างสน

คนๆนัน้ มีอายุประมาณ40 ผมสเี งินตัดสน

ั ้ และมีตาสฟ
ี ้ าคล ้ายๆกับหมาป่ า มีรป
ู ร่างทีผ
่ อมแต่เต็ม
ไปด ้วยกล ้ามเนือ ื้ ของเขาพันรอบๆอย่างแน่นหนาจนเกือบจะปริขาดออกมา
้ เสอ

เมือ
่ เห็นเขา ความชุลมุนวุน
่ วายก็เกิดขึน
้
"ลอร์ดกาฮาร์ด!"

"องค์จักรพรรดิ!"

ชายคนนีค
้ อ
ื กาฮาร์ด ดี โฮลเซอร์ องค์จก ั รพรรดิของจักรวรรดิโฮลเซอร์ในปั จจุบน
ั ในสภาพ
ปลอมแปลง เมือ่ เห็นสงิ่ นี้ พระราชาเอริฮดิ ย่นหน ้าและถามว่า

"ท่านมีจด
ุ ประสงค์อะไร องค์จักรพรรดิกาฮาร์ด"

"เอาน่า พระราชาเอริฮด ิ เราขอโทษด ้วยทีไ่ ม่ได ้แนะนํ าตัวเอง อย่างไรก็ตาม การต่อสูเล่ ้ นๆนี้
เป็ นหนทางทีเ่ ร็วทีส
่ ด
ุ ทีท
่ ําให ้เรามัน ้
่ ใจ นีเ่ ป็ นการต่อสูในอนาคตที
ส ่ ําคัญมาก ได ้โปรดยกโทษ
ให ้กับความหยาบคายของเราด ้วย"

ี น ้าแทบจะไม่แสดงถึงเลย "เฮอ้ ไม่เป็ นไร" เอริฮด

ถึงแม ้กาฮาร์ดจะขอโทษออกมาแต่สห ิ ตอบ
ออกมาพร ้อมกับถอนหายใจ

โคคินัน
้ ประหลาดใจเป็ นอย่างมาก ดูเหมือนว่า องค์จก ั รพรรดินจ ้
ี้ ะเป็ นนักสูและการทํ าให ้
"ประหลาดใจ" ของเขานัน ้ ดูจะเป็ นเรือ
่ งปกติของเขาอีกด ้วย

และนั่นทําให ้การประลองจบลงและในมือ้ เย็นทางจักรวรรดิได ้รับรองผู ้กล ้าอย่าง เป็ นทางการ

ิ้ แล ้ว
ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าจุดประสงค์ของพวกเขาได ้เสร็จสน

แต่ในคืนนัน้ เมือ
่ ลูกน ้องเขาถามถึงจุดประสงค์ทแ
ี่ ท ้จริงในห ้อง พระราชาให ้คําตอบด ้วยท่าที่
เบือ
่ หน่าย

"เหอะ เขาไร ้ประโยชน์ เป็ นแค่เด็กเท่านัน ื่ สุดๆในเรือ

้ เชอ ่ งของความยุตธิ รรมและแนวคิด ความ
หุนหันพันแล่นและความมีสเน่หเ์ ป็ นการรวมกันทีแ ่ ย่และเขาเป็ นคนทีย
่ อมตาย เพือ
่ แนวคิดของ
ตนเอง แต่พวกเราไม่อาจเมินเฉยต่อเขาได ้เนือ ่ งจากเขาเป็ น "ตัวแทนของพระเจ ้า" โดยรวม
แล ้ว เขาไม่ดพ
ี อ"

"ถ ้าอย่างนัน
้ ท่านก็ตงั ้ ใจฆ่าเขาในการประลองนัน
้ จริงๆ?"

ั ขีข
"หา? ไม่ละ เราคิดจะแก ้นิสย ้ ลาดด ้วยการทุบตีเท่านัน
้ เราไม่มค
ี วามคิดทีจ
่ ะฆ่าเขาถึงแม ้โปบ
จะไม่ยงุ่ เกีย
่ วด ้วย"

ดูเหมือนว่าจักรพรรดิเห็นว่าโคคิและคนอืน ่ ะสนใจ ซงึ่ นีไ

่ ๆไม่คุ ้มค่าพอทีจ ่ ม่ไร ้เหตุผล จนถึง
เดือนทีแ
่ ล ้วพวกเขาเป็ นแค่นักเรียนธรรมดาในญีป ่ นไม่
ุ่ มากไปกว่านัน
้ พวกเขาไม่มค ี วามพร ้อม
ในสนามรบพอทีจ ่ ะให ้นักรบทีม
่ ป
ี ระสบการณ์ให ้ความสนใจ

"สงครามกับปี ศาจน่าจะเกิดขึน
้ ในเร็วๆนี้ พวกเราค่อยมองใหม่อก
ี ครัง้ ในตอนนี้ เราควรมุง่ เป้ าใน
การถอยห่างจากเด็กนั่น...และและคอยสอดสอ ่ งโปบ"
"ตามทีท
่ า่ นต ้องการ"

เขาไม่มค
ี วามตัง้ ใจทีจ
่ ะเผยการคาดเดาทีแ ่ ท ้จริงของเขา อย่างไรก็ตามในวันพรุง่ นีโ้ คคิและผู ้
่ ๆจะมองสง่ เขากลับประเทศ เนือ
กล ้าคนอืน ่ งจากเขาเสร็จสนิ้ ภารกิจแล ้ว ไม่มเี หตุผลทีเ่ ขาจะอยู่
ต่อมากไปกว่านี้ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็ นจักรพรรดิทไี่ ม่ชอบอยูก่ บ
ั ที่

อย่างไรก็ตาม มีเหตุการณ์ทอ ี่ งค์จักรพรรดิในเจอชซ ิ ก ้

ู ใุ นการฝึ กตอนเชาของเธอและช ื่ ชอบเธอ
น
เขาร ้องขอเธออย่างตรงไปตรงมาให ้มาเป็ นคนรักของเขา เมือ ่ ได ้รับการปฎิเสธอย่างสุภาพจาก
เธอ เขาหัวเราะและพูดว่า "ข ้าไม่รบ ่ งนีไ้ ม่สําคัญสําหรับเขา ในตอนนัน
ี " บ่งบอกว่าเรือ ้ เอง เขา
เห็นโคคิและหัวเราะเขาผ่านทางจมูก ทําให ้สว่ นหนึง่ ของโคคิมค ี วามรู ้สก ึ ว่าพวกเขาไม่อาจเข ้า
ึ ไม่พอใจชวั่ ขณะหนึง่
กันได ้และมีความ รู ้สก

ิ ก
และนั่นทําให ้ชซ ู ถ
ุ อนหายใจเพิม
่ มากขึน
้ ไปอีก

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 27 มหาหุบเขาไรเซ็น ก ับ กระต่ายผูน

้ า
่ อเนจอนาถใจ

สายตาของพวกเขาเต็มไปด ้วยแสงจากวงกลม เวทมนตร์ อากาศนัน ้ ได ้เปลีย ิ้ เชงิ

่ นไปอย่างสน
ถึงแม ้จะมองไม่เห็น มันแตกต่างเป็ นอย่างมากเมือ
่ เทียบกับอากาศชนั ้ ใต ้ดินของนรก รับรู ้ได ้ถึง
อากาศจากทีอ ่ น ึ ผ่อนคลาย
ื่ ฮาจิเมะรู ้สก

สงิ่ ทีเ่ ห็นหลังจากแสงดับไปคือ

ถํ้า

"พูดว่าอะไรนะ?"

ื่ ว่าอีกด ้านหนึง่ ของวงกลมเวทมนตร์คอ

ไม่ได ้คิดอะไรมากไปกว่านี้ ฮาจิเมะทีเ่ ชอ ื พืน
้ โลกเผลอ
ตัดมุขกับภาพ ทีเ่ ห็น เขาเกิดความผิดหวังเป็ นอย่างมาก

เขามองไปทีย
่ เู อะทีด ื้ เขาอยูด
่ งึ เสอ ี น ้าสงสย
่ ้วยสห ั ยูเอะบอกความคิดเห็นของเธอด ้วยท่าทาง
สบายๆ

้
"...เสนทางลับ...โดยปกติถก ่ นไว ้"
ู ซอ
"อะ อา อย่างงัน
้ หรือ? มันน่าจะเป็ นอย่างนัน
้ ไม่มท ้
ี างทีเ่ สนทางที
ต ่ รงไปฐานกบฎจะไม่ถก ่ น
ู ซอ
ไว ้"
 ึ อับอายเป็ นอย่างมาก เขาดึงสติกลับมาใน
การทีไ่ ม่ได ้ตระหนักถึงความคิดง่ายๆนี้ ฮาจิเมะรู ้สก
ขณะทีเ่ กาหัว ปราศจากการใชหิ ้ นเรืองแสงสเี ขียว ฮาจิเมะและยูเอะเดินหน ้าต่อไปในถํ้าทีม
่ ด
ื มิด
โดยทีไ่ ม่เป็ นปั ญหา

ระหว่างเดินทางนัน ้ พวกเขาผ่านหลายประตูทถ ี่ งึ ผนึกและมีกบ

ั ดักแต่แหวนโอลคุสจะยกเลิกกับ
ดักและ ผนึกทัง้ หมด ทัง้ สองระมัดระวังตัวในตอนแรกแต่หลังจากนัน ้ พวกเขาก็เลิกระมัดระวัง
เนือ
่ ง จากไม่มอี ะไรเกิดขึน้ และเดินหน ้าต่อไปจนกระทั่งพวกเขาพบเจอแสงสว่าง แสงทีส ่ ง
่ อ
จากพืน ้ ดิน แสงทีฮ่ าจิเมะไม่ได ้เจอมานานเป็ นเดือนและสําหรับยูเอะและนีค ่ อ
ื แสงทีต
่ ้องการ
เห็นมานานนับ300ปี

ฮาจิเมะและยูเอะหยุดเดินเมือ ่ พวกเขาเห็นแสง ทัง้ สองมองกันและกันและยิม

้ ให ้แก่กน
ั และกัน
และเริม
่ วิง่ เข ้าหาแสงทีพ
่ วกเขาอยากเห็นมานาน

เมือ
่ พวกเขาเข ้าใกล ้แสงทีใ่ หญ่ขน
ึ้ เรือ ั ผัสและสูดได ้ถึงอากาศจากโลกภายนอก
่ ยๆ พวกเขาสม
มันแตกต่างจากอากาศทีไ่ ม่หมุนเวียนในนรก อากาศนีใ้ ห ้ความรู ้สก ึ เย็นและสดชนื่ ฮาจิเมะไม่
ึ ว่าอากาศนัน
เคยรู ้สก ้ หอมหวานเท่านีม ้ าก่อน

ดังนัน
้ ฮาจิเมะและยูเอะจึงกระโดดเข ้าหาแสง...และเข ้าหาโลกภายนอกทีร่ อคอยมานาน

สําหรับมนุษย์ธรรมดาทีอ ่ ยูบ
่ นพืน
้ ทีน
่ ค
ี่ อื นรก , ลานประหาร ใต ้หน ้าผานีก ้
้ ารใชเวทมนตร์ นัน
้
เป็ นไปได ้ยากมาก ถึงแม ้จะเป็ นอย่างนัน ้ สตั ว์ปีศาจทีแ
่ ข็งแกร่งและโหดร ้ายเป็ นอย่างมากอาศย ั
อยูใ่ นนี้ ใต ้หน ้าผานีม
้ ค
ี วามลึก1-2กิโลเมตร และกว ้างประมาณ900เมตร มีความยาวถึง8
กิโลเมตรจาก "ทะเลทรายอันยิง่ ใหญ่กเู รียวเอ็น(guryuen)" ทางด ้านตะวันตกไปถึง "ทะเลป่ า
ฮาร์เซน่า(harzena)" ทางด ้านตะวันออก หลุมลึกนีเ้ ป็ นเสนแบ่ ้ งทวีปเหนือและใต ้และนีค ื สงิ่ ที่
่ อ
ผู ้คนเรียกมัน

็ (raisen)"
"หุบเขา(ฃอันยิง่ ใหญ่ไรเซน

ตอนนีฮ ้ าจิเมะและยูเอะอยูข
่ ้างนอกถํ้าทีอ ็ ถึงแม ้พวกเขาจะอยูด
่ ยูใ่ ต ้หุบเขาไรเซน ่ ้านล่างจาก
พืน
้ ดิน พระอาทิตย์จากบนฟ้ าสอ ่ งแสงสว่างจ ้าทีใ่ ห ้ความอบอุน
่ กลินของพืน้ ดินทีผ
่ สมกับลมทํา
ให ้จมูกของพวกเขาคัน

เมือ
่ เทียบกับสถานทีอ ่ น
ื่ ทีพ
่ วกเขาเคยอยูม ่ าก่อนนัน
้ ทีน
่ ต
ี่ ้องอยูบ
่ นพืน
้ ดินแน่นอน พวกเขามอง
ไปทีพ ่ ระอาทิตย์เหนือพวกเขาในท่าทางมึนงง สห ี น ้าของฮาจิเมะและยูเอะเต็มไปด ้วยรอยยิม้
แม ้แต่ยเู อะทีไ่ ม่แสดงออกทางสห ี น ้าก็ยม
ิ้ ออกมาอย่างเต็มที่

"...พวกเรากลับมาแล ้วใชไ่ หม...?"

"...อือ"

ึ ได ้ถึงความสุขสุดๆจากความจริง พวกเขาเลิกมองพระอาทิตย์และหันกลับมามองกัน
ทัง้ สองรู ้สก
และกัน หลังจากนัน ้ ทัง้ สองก็กอดกันอย่างเต็มแรง
"เย ้ๆๆๆๆๆๆๆๆ พวกเรากลับมาแล ้ว เยสสส!"
"อือออออออ!!"

ขณะทีก ่ อดยูเอะทีม
่ รี ป
ู ร่างเล็กกว่าฮาจิเมะก็หมุนไปมา ไม่นานหลังจากนัน ้ เสย ี งหัวเราะก็ดงั ขึน
้
ในสถานทีๆ่ ผู ้คนเรียกขานว่านรก ระหว่างทางนัน ้ ถึงแม ้จะเหยียบบนพืน
้ ดินทีไ่ ม่เรียบพวกเขายัง
ึ ตลกมากๆ ทัง้ สองยักไหล่และหัวเราะออกมา
รู ้สก

ในทีส
่ ด
ุ หลังจากทีท
่ งั ้ สองหยุดหัวเราะ พวกเขานัน ั ว์ปีศาจ
้ ถูก...ล ้อมรอบไปด ้วยเหล่าสต

"ฮา่ า พวกนีแ
้ ข็งแกร่งใชไ่ หม? ...ถ ้าฉั นจําไม่ผด ้
ิ พวกเราไม่สามารถใชเวทมนตร์ ่ ใี้ ช ่
ในสถานทีน
ไหม?"

ฮาจิเมะเอียงหัวในขณะทีช ั ปื นดอนเนอร์และชเล็กออกมา ฮาจิเมะทีต

่ ก ึ ษารู ้ว่าถ ้าสถาน
่ งั ้ ใจศก
ทีน
่ ม
ี้ ช ื่ ว่าหุบเขาอันยิง่ ใหญ่ไรเซน
ี อ ็ พวกเขาไม่อาจใชเวทมนตร์
้ ในทีน่ ไ ี้ ด ้

้ ้ถึงแม ้จะต ้องใชเวทมากขึ

"...เรารู ้ อย่างไรก็ตาม เรายังคงใชได ้ น ้ "

้
สาเหตุทเี่ วทมนตร์ไม่สามารถใชในสถานที น
่ ไ
ี้ ด ้นัน ้
้ เป็ นเพราะว่าพลังเวทที่ ใชในการเรี ยกและ
ร่ายเวทมนตร์ถก ู สลายออกไป แน่นอนว่าเวทของยูเอะก็ไม่ตา่ งกันแต่ยเู อะนัน ้ เคยถูกเรียกว่าองค์
หญิงแวมไพ ร์ นอกจากทีเ่ ธอจะมีพลังเวททีน ่ ่ากลัวแล ้วเธอยังมีถงั เก็บเวทภายนอกทีช ่ อื่ คริ
สตัลเวท

พูดได ้อีกอย่างหนึง่ ว่า ยูเอะจะกําจัดพวกมันก่อนทีเ่ วทจะสูญสลายไป

้ งเต็มที.่ ..ปรสท
"ใชพลั ิ ธิภาพเหลือเท่าไหร่?"
"...ประมาณ10%"

้
ดูเหมือนว่าถ ้าจะใชเวทระดั
บเบือ
้ งต ้นนัน ้ งเวทระดับสูงแถมระยะทางก็ลดลงไปเป็ น
้ ต ้องใชพลั
อย่างมาก

"อาา ถ ้าอย่างนัน ้ ฉันทําเอง ยูเอะมุง่ เป้ าไปทีก

่ ารป้ องกันตัวเอง"
"อือ... ...แต่"
้
"ไม่เป็ นไร ใชคนให ้เหมาะกับสถานที่ สถานทีน ่ แ
ี้ ย่ตอ ้
่ ผู ้ใชเวทใชไ่ หม? ปล่อยให ้เป็ นหน ้าทีผ
่ ม
เอง"
"อือ... ...ตกลง"

ยูเอะถอยออกมาอย่างไม่เต็มใจ ถึงแม ้ว่าพวกเขาจะมาถึงพืน ้ โลกหลังจากทีพ ่ วกเขารอคอยเป็ น

ระยะเวลานาน มันเป็ นการยากทีจ ี ว่ นในศก
่ ะยอมรับว่าเธอไม่มส ึ แรกนี้ ความภูมใิ จของเธอถูก
ทําลายเล็กน ้อย ริมฝี ปากเธอแสดงออกถึงความไม่พอใจ

ฮาจิเมะทีม ่ องยูเอะทีแ ่ สดงท่าทางไม่พอใจยิงดอนเนอร์ออกมาทันทีในขณะทีย ่ ม

ิ้ ฝื นๆออกมา
เขาชปี้ ื นไปทีส ั ว์ปีศาจทีเ่ ผลอกลืนนํ้ าลายโดยทีไ่ ม่ได ้มองและยิงปื นออกมา อย่างเป็ น
่ ต
ธรรมชาติ
หัวของสต ั ว์ปีศาจทีอ
่ ยูร่ อบๆระเบิดและกระจายไปรอบโดยทีไ่ ม่ได ้รับรู ้ถึงการ โจมตีกระทันหันนี้
ผลทีไ่ ด ้คือการตายโดยทีไ่ ม่ได ้ต่อต ้านแม ้แต่น ้อย มีเพียงแค่เสย ี งสะท ้อนของปื นดังอยูใ่ นพืน
้ ทีน
่ ี้
สตั ว์ปีศาจตัวแข็งทือ่ โดยทีไ่ ม่อาจรับรู ้ได ้ว่าเกิดอะไรขึน
้ แน่นอนว่าถ ้าเวทใชได ้ ้แค่ 10% เขาก็
ยังสามารถใชสายฟ้ ้ าของเขาได ้ และเขาสามารถใชเรลกั ้ นได ้อย่างไม่มปี ั ญหา

ั ว์ปีศาจทีอ
กับสต ่ ยูใ่ นอาการตกตะลึง ฮาจิเมะยิม
้ อย่างกล ้าหาญออกมา

ั ว์ปีศาจจากนรกเมือ
"เอาละ สต ่ เทียบกับพวกเจ ้าแล ้ว ตัวไหนเก่งกว่ากัน... ให ้ฉันทดสอบละกัน"

ฮาจิเมะตัง้ ท่ากันคาต ้าอย่างรวดเร็วและตาของเขาเต็มไปด ้วยความต ้องการฆ่า เมือ ั ว์ปีศาจ

่ สต
รอบๆมองเห็นดวงตานี้ พวกมันถอยหลังอย่างไม่รู ้ตัว ถึงแม ้พวกมันจะไม่สงั เกตุเห็นแต่
ั ชาตญาณของมันรู ้สก
สญ ึ ได ้ว่าพวกมันได ้เป็ น ศต
ั รูกบ ั ว์ประหลาด" ทีพ
ั "สต ่ วกมันไม่ควรต่อกร
ด ้วย

ั ว์ปีศาจไม่
คนธรรมดาทั่วไปจะต ้องสลบอย่างแน่นอนถ ้าอยูใ่ นแรงกดดันนี้ สุดท ้ายแล ้วหนึง่ ในสต
สามารถทนต่อแรงกดดันได ้อีกต่อไปคํารามและ กระโดดออกมา

"กรรรรร!!"

ปั ง!!

ในเวลาเดียวกันทีม ่ น
ั กระโดดออกมามีเสย ี งปื นดังขึน
้ พร ้อมกับแสงทีเ่ ป็ นเสน้ ตรง แทนทีจ
่ ะหลบ
ไปทีอ
่ น ั ว์ปีศาจไม่มเี วลาทีแ
ื่ สต ่ ม ้แต่จะตอบโต ้และระเบิดออกมา

เหตุการณ์หลังจากนัน ้ ไม่อาจเรียกได ้ว่าการต่อสูอี้ กต่อไป มันเป็ นการฆ่าเพียงฝ่ ายเดียว สต ั ว์

ปี ศาจไม่มโี อกาศทีจ
่ ะได ้ถอยหนีแม ้เพียงก ้าวเดียว เหมือนกับเป็ นเรือ ่ งธรรมชาติวา่ หัวของมัน
จะต ้องระเบิดออกมาและเครือ ่ งใน กระจายออกไป ศพของสต ั ว์ปีศาจเต็มไปทัว่ พืน
้ ทีส
่ ด
ุ ลูกหูลกู
ตาในเวลาเพียงแค่ห ้านาที

ฮาจิเมะเก็บดอนเนอร์และชเล็กไว ้ทีป
่ ลอกปื นตรงต ้นขา เขามองไปทีศ
่ พทีก
่ องเป็ นภูเขาพร ้อม
กับเอียงคอเล็กน ้อย

ยูเอะเดินเข ้าหาอย่างแผ่วเบาจากข ้างหลัง

"...มีอะไรผิดปกติเหรอ?"
"ไม่มอี ะไร เพียงแค่ผด ิ หวังเล็กน ้อย...สต ั ว์ปีศาจในหุบเขาไรเซน็ แห่งนีโ้ ด่งดังในเรือ
่ ง ความ
โหดร ้ายจนฉั นคิดว่านีไ่ ม่ใชส่ ถานทีท่ พ
ี่ ด
ู ถึง"
ั ว์ประหลาด""
"...ฮาจิเมะเป็ น "สต
"โหดร ้ายนะเนีย ่ ไม่เป็ นไร , นั่นหมายความว่าสต ั ว์ปีศาจในนรกนัน
้ แข็งแกร่งเกินไป"

ฮาจิเมะพูดออกมาในขณะทีย่ ักไหล่ และเบีย ั ว์ปีศาจออกไปเหมือนกับว่า

่ งสายตาจากศพของสต
เขาได ้หมดความสนใจกับมันแล ้ว
"เอาละ สําหรับหน ้าผสแห่งนีฉ ้ ั นคิดว่าพวกเราน่าจะปี นได ้...พวกเราควรทําอะไรต่อไป? ถ ้าพูด
ถึงหุบเขาไรเซน ็ มันน่าจะมีหนึง่ ในเจ็ดดันเจีย
้ นอันยิง่ ใหญ่อยูใ่ นบริเวณนี้ หลังจากผ่านปั ญหานี้
พวกเราควรจะไปทีท ่ ะเลป่ าและค ้นหาไปด ้วยหรือเปล่า?"
"...ทําไมถึงเป็ นทะเลป่ า"
"ไม่มอี ะไรมาก แค่หลังจากทีอ ่ อกจากหุบเขานีแ ้ ล ้ว เธอเองก็ไม่ต ้องการข ้ามทะเลทรายในทันที
เลยใชไ่ หม? ถ ้าเป็ นทีท
่ ะเลป่ า มันน่าจะมีหมูบ่ ้านอยูใ่ กล ้ๆ"
"...แน่นอนว่าจะเป็ นอย่างนัน ้ "

ยูเอะพยักหน ้าให ้กับคําร ้องขอของฮาจิเมะ เมือ ั ว์ปีศาจทีอ

่ เทียบกับสต ่ อ่ นแอเหล่านีแ ้ ล ้วไม่น่าจะ
เป็ นไปได ้ว่าทีน
่ ี่ คือดันเจีย
้ น ถ ้าเป็ นอย่างนัน
้ มันน่าจะมีทางเข ้าดันเจีย
้ นอยูท่ อ ื่ ถ ้าพวกเขาใช ้
ี่ น
"เดินบนอากาศ" ของฮาจิเมะและเวทสายลมของยูเอะ พวกเขาจะสามารถปี นหน ้าผาได ้อย่าง
ง่ายดายแต่พวกเขาควรทีจ ่ ะสํารวจหุบเขาไรเซน ็ มากกว่าและพวกเขาไม่มป ี ั ญหาอะไรกับเรือ ่ งนี้
ด ้วย

ฮาจิเมะสง่ พลังเวทไปที่ "คลังสมบัต"ิ ทีอ ่ ยูต

่ รงนิว้ กลางและหยิบรถยนต์เวทมนตร์สองล ้อ
ออกมาและคร่อมรถในทันทีทันใด ยูเอะนั่งทีด ่ ้านหลังและกอดเอวฮาจิเมะ รถคันนีไ้ ม่ได ้ใชแก็ ้ ซ
โซลีนเหมือนกับบนโลก มันใชเวทมนตร์ ้ ในการดําเนินการและขยับสว่ นต่างๆทีเ่ ชอ ื่ มกับล ้อและ
ี งเครือ
นั่นทําให ้ เสย ่ งยนตร์นัน ้ เงียบเหมือนกับการใชเครื ้ อ
่ งยนตร์ไฟฟ้ า ฮาจิเมะนัน ้ คิดว่าเสย ี ง
เครือ
่ งยนตร์นัน ้ ให ้บรรยากาศทีโ่ รแมนติกมากกว่าแต่ เขาไม่รู ้เรือ ่ งกลไกไปมากกว่าการใช ้
โครงสร ้างทีเ่ รียบง่ายและนั่นทําให ้เขา ไม่สามารถสร ้างเสย ี งขึน
้ มาได ้ นอกเหนือไปจากนัน ้
ความเร็วของสงิ่ นีข ้ นึ้ อยูก ่ บ
ั พลังเวททีถ ู สง่ มา ภายใต ้สถานการณ์นแ
่ ก ิ ธิภาพในการใช ้
ี้ ล ้ว ประสท
เวทในสถานทีน ่ แ
ี้ ย่ทส ี่ ด
ุ ดังนัน้ มันไม่อาจจะใชเป็ ้ นระยะเวลานานได ้

หุบเขาอันยิง่ ใหญ่ไรเซน ็ นัน

้ ทอดยาวจากตะวันออกไปตะวันตก หุบเขานีไ้ ม่คอ ่ ยมีทางแยกมาก
นักดังนัน้ การตรงไปเรือ
่ ยๆจะนํ าพวกเขาไปทีท ่ ะเล ป่ าได ้โดยไม่หลงและนั่นทําให ้ฮาจิเมะและ
ยูเอะไม่กงั วลกับการหลงทาง พวกเขาเดินทางพร ้อมกับค ้นหาทางเข ้าดันเจีย ้ นอย่างระมัดระวัง
ในขณะทีเ่ ดินทางนัน ้ ใต ้รถนัน้ มีเครือ
่ งกลทีท
่ ําให ้พืน
้ ดินทีไ่ ม่ราบเรียบกลายมาเป็ นราบเรียบโดย
้
การใชการแปรรู ป และนั่นทําให ้การเดินทางนัน ้ สะดวกสบาย

ในชว่ งระหว่างเดินทางนัน ้ ฮาจิเมะขยับแขนอย่างต่อเนือ

่ งโดยทีไ่ ม่ปล่อยออกจากคันเร่ง ขา
ของฮาจิเมะเตะไปทีก ่ ลุม
่ ของเหล่าสตั ว์ปีศาจทีพ
่ ยายามโจมตีพวกเขา

หลังจากนัน ้ ไม่นานหลังจากทีข ่ บ ี งคํารามของสต

ั รถยนต์เวทสองล ้อ เสย ั ว์ปีศาจก็ดงั ขึน
้ มาไม่
ไกลจากทีพ ่ วกเขาอยูน
่ ัก มันดูทรงพลัง อย่างน ้อยก็สงู มากกว่าหนึง่ ขัน ้ เมือ
่ เปรียบเทียบกับสต ั ว์
ปี ศาจทีพ
่ วกเขาพบ เมือ ้ ี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาน่าจะต ้องสูกั้ บมันไม่เกิน30วินาที
่ กีน

พวกเขาขับรถยนต์เวทสองล ้อไปทีห ่ น
ิ ทีย
่ น
ื่ ออกมาหลังจากนัน ั ว์ปีศาจขนาด ใหญ่ก็โผล่
้ สต
ั ว์ปีศาจทีเ่ หมือนกับไทเรนโนซอรัส ถึงแม ้ว่ามันจะมีสองหัวก็ตาม
ออกมา มันเป็ นสต

แต่สงิ่ ทีด่ งึ ดูดความสนใจไม่ใชไ่ ทเรนสองหัวแต่เป็ นเด็กผู ้หญิงทีม

่ ห
ี ก
ู ระต่ายกระโดดไปมาอย่าง
ต่อเนือ ่ งด ้วยสห ี น ้าทีเ่ กือบจะร ้องไห ้
 ั ไปทีเ่ ด็กสาวหูกระต่ายทีใ่ กล ้จะถูกกิน
ฮาจิเมะหยุดรถและมองอย่างสงสย

"...นั่นคืออะไร?"
"...เผ่ากระต่าย?"
"ทําไมถึงมาอยูใ่ นสถานทีน ่ ?ี้ เผ่ากระต่ายอาศย ั อยูท
่ น
ี่ ห
ี่ รือ?"
"...ไม่เคยได ้ยินมาก่อน"
"ถ ้าอย่างนัน
้ เธอถูกทิง้ ไว ้ทีน ่ ใี่ นฐานะอาชญากร? สถานทีน ่ ไ
ี้ ม่ได ้ถูกเรียกว่าแดนประหารหรอก
เหรอ?"
"...กระต่ายนิสย ั ไม่ด?ี "

ฮาจิเมะและยูเอะเอียงหัวไปมาในขณะทีพ ่ ด
ู อย่างสบายๆกับเรือ
่ งของเด็กสาวหู กระต่าย ดู
เหมือนว่าพวกเขาไม่มค ่ ะชว่ ยเหลือเธอ โดยเฉพาะอย่างยิง่ จากความจริงทีว่ า่
ี วามต ้องการทีจ
็ นีเ้ ป็ นทีท
หุบเขาไรเซน ้ นแดนประหารแต่พวกเขาไม่ ได ้คิดว่าเด็กสาวหูกระต่ายนีอ
่ ใี่ ชเป็ ้ าจจะ
เป็ นอาชญากร พวกเขาคิดแค่วา่ เป็ นคนแปลกหน ้าและคิดว่ามันยุง่ ยากทีจ ่ ะชว่ ยและไม่มค
ี วาม
สนใจในการชว่ ยเลย

เป็ นอย่างทีค่ าดคิดไว ้นีค

่ อ
ื ผลกระทบหลังจากการเปลีย ่ นแปลงนิสย ั ด ้วยวิธท
ี ี่ โหดร ้ายและถึงแม ้
สถานการณ์จะต่างจากยูเอะ เขาไม่มค ึ สงสารสาวหูกระต่ายเลยแม ้แต่น ้อย ยิง่ ไปกว่านัน
ี วามรู ้สก ้
ไม่มคี ณ
ุ ธรรมทีจ ่ ะไปกระทบหัวใจของฮาจิเมะได ้เลยแม ้แต่น ้อย ถ ้าเขาตอบรับการร ้องขอให ้ชว่ ย
มันจะไม่มวี น
ั จบสน ิ้ ฮาจิเมะในตอนนีไ
้ ด ้ทอดทิง้ โลกใบนีไ้ ปแล ้ว

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเด็กสาวหูกระต่ายสมั ผัสได ้ถึงฮาจิเมะและยูเอะทีม่ ท

ี า่ ทางสบายๆ
หลังจากทีก่ ระเด็นจากการโจมตีของไทเรนสองหัวและร่วงลงมาทีเ่ งาของหิน เธอลุกขึน ้ อย่าง
รวดเร็วในขณะทีแ ่ ขนและขาเตรียมพร ้อมทีจ
่ ะวิง่ หนี ในท่านัน
้ เธอจ ้องมองไปทีฮ ่ าจิเมะ

และอีกครัง้ หนึง่ ทีไ่ ทเรนสองหัวเหวีย ่ งกงเล็บไปทีห ่ น ่ นตัว อยู(่ ฟู่ )และระเบิดมัน

ิ ทีเ่ ธอซอ
ออกเป็ นเสย ี่ งๆ เธอกลิง้ ตัวไปกับพืน
้ ในขณะทีบ ่ น
่ ไปมา ในขณะทีเ่ ธอหนีจากการโจมตีอน ั รุนแรง
เธอพุง่ เข ้าหาฮาจิเมะ

ถึงแม ้พวกเขาจะอยูห ี งตะโกนทีส

่ า่ งกัน เสย ิ้ หวังจากเด็กสาวหูกระต่ายดังก ้องไปทั่วหุบเขาและ
่ น
ไปถึงทีท่ ฮ
ี่ าจิเมะอยู่

"ชว่ ยยยยด ้วยยยย! หวาาาา ฉันกําลังจะตาย! ฉั นจะตายแล ้วววว! ชว่ ยด ้วยยยยย ได ้

โปรดดดดด!"

เธอวิง่ อย่างเต็มทีใ่ นขณะทีน

่ ํ้ าตาไหลนองไปทั่วหน ้า ข ้างหลังเธอนัน
้ เป็ นไทเรนสองหัวที่
ต ้องการกัดเด็กสาวหูกระต่าย ถ ้าเป็ นอย่างนีต
้ อ
่ ไป เด็กสาวหูกระต่ายจะต ้องถูกกินก่อนทีจ่ ะไป
ถึงฮาจิเมะ

่ น่นอนว่าการถูกขอร ้องให ้ชว่ ยขนาดนี้ แม ้แต่ฮาจิเมะเองก็...

เป็ นทีแ

ั ว์ปีศาจ อย่าเอาฉั นไปร่วมด ้วย"

"อุหวา นั่นมันขบวนสต
"...มันยุง่ ยาก"
แน่นอนว่าพวกเขาไม่มอ ี ารมณ์ทจ ี่ ะชว่ ย ถึงแม ้จะมีเสย ี งร ้องอย่างสน
ิ้ หวังแต่พวกเขาก็ไม่สนใจ
นอกจากนีพ ้ วกเขายังคิดว่ามันยุง่ ยากซะมากกว่า อาจจะเป็ นไปได ้ว่าเธอรู ้สก ึ ได ้ว่าฮาจิเมะทีม
่ อง
ไปทางอืน ่ จากการจ ้องมองของ เธอนัน ้ ไม่ต ้องการชว่ ยเธอและนั่นทําให ้นํ้ าตาของเธอไหลมาก
กว่าเดิม

"รอก่อนนนน อย่าทิง้ ฉั นปายยยย! ได ้โปรดดดดดด!"

ี งของเด็กสาวหูกระต่ายดังขึน
เสย ้ ไปอีก

ถึงแม ้จะเป็ นอย่างนัน

้ ฮาจิเมะยังคงไม่มอ
ี ารมณ์ทจี่ ะชว่ ยเธอ ถ ้าเป็ นอย่างนีต
้ อ
่ ไป เด็กสาวหู
กระต่ายจะต ้องถูกกินอย่างแน่นอน ใช ่ , ถ ้าไทเรนสองหัวไม่ได ้เลิกสนใจเด็กสาวหูกระต่ายและ
สง่ ความต ้องการฆ่ามาทีพ ่ วก เขาแทน

"กรูอาาาาาาาา"

ึ นัน
ฮาจิเมะตอบรับกับความรู ้สก ้

"อา?"

ในตอนนี้ ตัวตนของเขาถูกมองข ้าม เหยือ ั รูทก

่ ถูกมองเห็น ศต ี่ ําลังขวางทาง! จากความต ้องการ
ฆ่าของไทเรนสองหัว ร่างกายของฮาจิเมะตอบรับกับความรู ้สก ึ นัน ั รูทต
้ กับศต ี่ ้องการฆ่าเขา และ
ทําให ้เขา...

ไทเรนสองหัวไล่ทน ั เด็กสาวหูกระต่ายและหนึง่ ในหัวของมันเปิ ดปากขึน

้ เด็กสาวหูกระต่ายรับรู ้
ได ้ถึงมันและมองไปข ้างหลังและมองเห็นฟั นทีแ ่ หลมคม จํานวนมากเข ้าใกล ้เธอ "อา เราคงจบ
ิ้ ทีน
สน ่ แ
ี่ ล ้ว..." คําพูดทีส ิ้ หวังนัน
่ น ื่ ออกมาจากตาของเธอ
้ สอ

อย่างไรก็ตาม ในวินาทีตอ
่ มา

ปั ง!!

เสย ี งระเบิดแห ้งๆทีเ่ ธอไม่เคยได ้ยินมาก่อนดังก ้องไปทั่วหุบเขาและแสงสข ี าว และพุง่ ตรงผ่านหู

กระต่ายทีย ่ น
ื อยูก
่ บ
ั ทีเ่ นือ
่ งจากความกลัว และตอนนัน
้ เอง หนึง่ ในหัวของไทเรนทีพ่ งุ่ เข ้ามาถูก
ิ้ ๆต่อหน ้าต่อตาเธอ
ป่ นเป็ นชน

ี พลังไปและชนเข ้ากับพืน
อีกหัวหนึง่ สูญเสย ้ ตามกฎแรงดึงดูดและไหลไปกับพืน ้ ไทเรนสองหัว
(เหลือหัวเดียว)สูญเสย ี สมดุลและหมอบไปกับพืน ้ พร ้อมกับสง่ เสย
ี ง ครางออกมา

จากแรงกระทบนัน
้ เด็กสาวหูกระต่ายได ้กระเด็นลอยไปอีกครัง้ สถานทีๆ่ เธอลงนัน
้ อยูเ่ บือ
้ งหน ้า
ฮาจิเมะ

"หวาาา! ด-ได ้โปรดชว่ ยด ้วย!"

ในขณะทีต ่ กลงไปเบือ ้ งหน ้าฮาจิเมะ มือของเด็กสาวหูกระต่ายเอือ ้ มมือไปทีฮ ื้ ผ ้าของ
่ าจิเมะ เสอ
เธอนัน้ เต็มไปด ้วยรอยขาดและทีท ่ ห
ี่ ญิงไม่อยากให ้มองเห็นนัน ้ ถูก เห็นอย่างชดั เจนแถมด ้วยส ี
หน ้าร ้องไห ้อย่างน่าสงสาร มันเป็ นภาพทีผ ่ ู ้ชายทุกคนจะต ้องชว่ ยเธออย่างไม่ลงั เลเลย

"โง่หรือเปล่า? เจ ้าคนอวดดี"

อย่างไรก็ตามนีค
่ อ ้ เองเขาได ้สง่ พลังเวทไปทีร่ ถยนต์เวทสองล ้อเพือ
ื ฮาจิเมะ วินาทีนัน ่ ถอยหนี
และหลบหนีเด็กสาวหูกระต่ายได ้อย่างงดงาม

"เอ๋~"

ี งตกใจของเด็กสาวหูกระต่ายดังออกมาในขณะทีร่ ว่ งลงไปกับพืน
เสย ้ ต่อหน ้าฮาจิ เมะ กระตุกไป
มาในขณะทีก่ ้มหน ้าลงไปกับพืน
้ โดยทีแ
่ ขนและขายืดออกมา เธอไม่ได ้สลบไปแต่ดเู หมือนว่า
เธอไม่สามารถขยับตัวได ้ในขณะทีท ่ นต่อความเจ็บ ปวด

"...น่าหัวเราะ"

ยูเอะมองไปทีภ ่ าพทีน
่ ่าอับอายทีเ่ ด็กสาวหูกระต่ายทีอ ่ รงบ่าของฮาจิเมะ และสง่ แรงกดดันอัน
่ ยูต
น่ากลัวเล็กน ้อยออกมา ในระหว่างนัน ้ เอง อีกหัวหนึง่ ของไทเรนสองหัวทีย ่ งั เหลืออยูไ
่ ด ้กินหัวที่
ตายแล ้วและได ้ความ สมดุลกลับคืนมา ตอนนีม ้ น
ั เหมือนไทเรนตัวจริงแล ้ว

ไทเรนทีโ่ กรธเกรีย
้ วคํารามออกมา เด็กสาวหูกระต่ายตืน ่ ขึน ี งคํารามและแสดงความกล ้า
้ จากเสย
หาญอย่างไม่น่าเชอ ื่ หรืออาจจะเป็ นความดือ้ รัน
้ ออกมา เด็กสาวหูกระต่ายพยายามยืนขึน ้ อย่าง
เอาเป็ นเอาตายด ้วยนํ้ าตานองหน ้า และด ้วยความรวดเร็วทีเ่ หลือเชอ ื่ หลบหลังฮาจิเมะ

ดูเหมือนว่าเธอพร ้อมทีจ ุ ท ้าย ซงึ่ ไม่น่าแปลกอะไรเนือ

่ ะพึง่ พิงฮาจิเมะจนวินาทีสด ่ งจากเธอต ้อง
ตายอย่างแน่นอนถ ้าเธออยูต ่ วั คนเดียวและ เธอเข ้าใจว่าฮาจิเมะได ้ทําบางสงิ่ บางอย่างทีท
่ ําให ้
หัวนัน
้ ระเบิดออกมา

"เฮย้ ยัยนี่ มุขตลกสมกับหูกระต่าย! ทําไมเธอถึงทําเป็ นว่าพวกเราคือโล่ของเธอโดยทีไ่ ม่ได ้รับ

อนุญาติ อย่าลากพวกเราเข ้าไปร่วมด ้วย ทําตัวให ้สมเป็ นลูกผู ้ชายหน่อยและโจมตีแบบทีพ่ ร ้อม
จะตาย"

สาํ หรับเด็กสาวหูกระต่ายทีเ่ กาะชายเสอ

ื้ ของฮาจิเมะไว ้สง่ สายตาออกมาว่า "ฉั นไม่มท ี างปล่อย
แน่!" จากก ้นบึงของฮาจิเมะสง่ สายตาออกมาว่ารําคาญ ยูเอะทีน ่ ั่งอยูข
่ ้างหลังดันเด็กสาวหู
กระต่ายด ้วยขาของเธอเหมือนกับบอกว่า "ปล่อยเดีย ๋ วนี"้

ี าง นายจะทิง้ ฉันถ ้าฉั นปล่อยมือใชไ่ หม?

"ม-ไม่มท

"ไม่ใชเ่ ป็ นเรือ
่ งปกติหรอกเหรอ? ทําไมฉั นต ้องชว่ ยกระต่ายทีน
่ ่ารําคาญทีไ่ ม่ได ้รู ้จักกันมาก่อน
ด ้วย?"
"ตอบในทันที!? สว่ นไหนกันทีเ่ ป็ นเรือ
่ งปกติ! นายเองก็น่าจะมีคณ ุ ธรรมในหัวใจใชไ่ หม! นายไม่
 ึ ผิดในหัวใจเหรอทีท
รู ้สก ่ อดทิง้ สาวสวยทีไ่ ม่อาจชว่ ยตนเองได ้?!"
"ฉั นได ้ทอดทิง้ มันไปแล ้วในนรก ยิง่ ไปกว่านัน ้ อย่าเรียกตัวเองว่าสาวสวย!"
"ถ-ถ ้าอย่างนัน้ ถ ้านายชว่ ยฉั น... ...ฉ-ฉันจะรับฟั งคําร ้องขอหนึง่ อย่างจากนาย ขอได ้ทุกอย่าง
เลย"

เด็กสาวหูกระต่ายเข ้าไปใกล ้มากขึน ้

้ ด ้วยท่าทางอายและชอนตาขึ น
้ เจ ้าเล่ห ์ , เป็ นการกระทําที่
เจ ้าเล่หจ
์ ริงๆ ถ ้าหน ้าไม่ได ้เต็มไปด ้วยนํ้ าตาและนํ้ ามูกมันจะต ้องเป็ นภาพทีน ่ ่าหลงใหลอย่าง
แน่นอน ว่ากันตามจริง ถ ้ามองไปใกล ้แล ้ว เธอทีเ่ รียกตัวเองว่าสวยมีหน ุ่ ทีค
่ อ่ นข ้างดีเป็ นเด็กสาว
ทีส
่ วยมีผมสข ี าวและ ตาสฟ ี ้ า ถ ้านีเ่ ป็ นคนธรรมดา เขาจะต ้องคล ้อยตามถึงแม ้ใบหน ้าของเธอ
ในตอนนีจ ้ ะสกปรกก็ตาม

แต่คนทีอ
่ ยูเ่ บือ
้ งหน ้าของเธอนัน ่ นปกติทั่วไป
้ ไม่ใชค

"ฉั นไม่ต ้องการมัน ยิง่ ไปกว่านัน

้ อย่าเอาใบหน ้าทีส
่ กปรกเข ้ามาใกล ้ มันสกปรก"

มันเป็ นการตอบทีท
่ ําร ้ายจิตใจเหลือเกิน

"ส-สกปรก!? คําแรกทีพ ู ออกมาคือคําว่าสกปรก! ฉันขอคัดค ้าน ฉ- หวาาาา! ชว่ ยด ้วยยยย!"

่ ด

ี งของเธอสูงขึน
ในตอนทีเ่ สย ้ เพือ
่ คัดค ้านคําพูดฮาจิเมะ ไทเรนคํารามทีส ื่ อกมาว่า "พวกเจ ้า
่ อ
บังอาจมากทีไ่ ม่สนใจข ้า" และเริม่ งอตัวเพือ่ ทีจ
่ ะพุง่ เข ้ามา

เด็กสาวหูกระต่ายกรีดร ้องออกมาในขณะทีเ่ ข ้าไประหว่างฮาจิเมะและยูเอะ ดูเหมือนว่ายูเอะจะ

รําคาญ เธอเตะไปทีเ่ ด็กสาวหูกระต่ายทีพ
่ ยายามนั่งรอยนต์เวทสองล ้อไปด ้วยเพือ่ ให ้เธอ หล่น
ลงไป เด็กสาวหูกระต่ายเกาะอย่างเอาเป็ นเอาตายเหมือนกับบอกว่า "ฉั นไม่มท ี างปล่อยยย"
ในขณะทีม่ รี อยเท ้าบนแก ้มของเธอ

ึ ถูกเยาะเย ้ยจากภาพทีเ่ ห็น ไทเรนจ ้องไปทีฮ

เหมือนกับว่ามันรู ้สก ่ าจิเมะและคนอืน
่ ๆด ้วยสายตาที่
โกรธมากกว่าเดิม สุดท ้ายมันก็พงุ่ เข ้ามา

ทันทีทน
ั ใดนัน
้ เอง ฮาจิเมะชูมอ
ื ขึน
้ และล็อกเป้ าไปทีห
่ วั ของไทเรน น ้อยกว่า0.1วินาทีหลังจาก
นัน ้
้ กระบวนการเล็งและยิงได ้เสร็จสมบูรณ์ ด ้วยการยิงเพียงครัง้ เดียว แสงทีเ่ ป็ นเสนตรงทะลุ
ผ่านระหว่างตาของไทเรน

ทันทีทน
ั ใดนัน
้ เอง หลังจากทีส ั่ อย่างแรง ไทเรนค่อยๆล ้มลงด ้านข ้างด ้วยเสย
่ น ี งอันดัง

ด ้วยการสนั่ สะเทือนนัน
้ เด็กสาวหูกระต่ายเผลอสง่ เสยี งออกมาว่า "หือ?" เหมือนกับคนโง่ และ
โชว์หน ้าอย่างขีข้ ลาดระหว่างแขนของฮาจิเมะเพือ ่ ดูจดุ จบของไทเรน

"มันตายแล ้ว... เจ ้าไดเฮโดอาตายด ้วยการประทะครัง้ เดียว..."

เด็กสาวหูกระต่ายเบิกตากว ้างขึน ี น ้าประหลาดใจ ดูเหมือนว่าไทเรนสองหัวนี้

้ พร ้อมกับแสดงสห
ื่ ว่า "ไดเฮโดอา(daihedoa)"
จะมีชอ
เด็กสาวหูกระต่ายตืน ่ ตะลึงและจ ้อไปทีซ ่ ากของไดเฮโดอาในขณะทีถ ่ ก
ู เตะจากฮาจิ เมะและ
เกาะฮาจิเมะไว ้ ตัง้ แต่เมือ
่ กีน
้ ี้ หูทย
ี่ าวของกระต่ายได ้ถูเข ้ากับตาของฮาจิเมะ ด ้วยอารมณ์ท ี่
เคร่งเครียด ฮาจิเมะตอกหัวของเธอด ้วยข ้อศอกเพือ ่ ทีจ
่ ะให ้เธอหล่นลงไป

"แอ ้กก!!"

เธอสง่ เสย
ี งครางออกมาในขณะทีต ่ ะโกนว่า "หัวของฉันนนน หัวของฉั นนนนน" เด็กสาวหู
กระต่ายใชมื้ อทัง้ สองข ้างกุมหัวในขณะทีด ่ น
ิ้ ไปมาบนพืน
้ หลังจากทีม ่ องด ้วยสายตาทีเ่ ย็นยะ
เยือก ฮาจิเมะก็สง่ พลังเวทไปทีเ่ ครือ่ งยนต์เวทสองล ้อและเคลือ
่ นทีไ่ ปข ้างหน ้า เหมือนกับว่าไม่
มีอะไรเกิดขึน้

รับรู ้ได ้ถึงสงิ่ นี้ เด็กสาวหูกระต่ายทีก

่ ลิง้ ไปมาบนพืน
้ และดิน
้ ไปมากระโดดขึน
้ มาทันทีทน
ั ใดด ้วย
พลังทีน ่ ่ากลัวเหมือนกับปรกาศว่า "ฉันจะไม่ปล่อยให ้นายหนีไปแน่~" และกระโดดเกาะเอวฮาจิ
เมะอีกครัง้ หนึง่ เธอฟื้ นตัวได ้เร็วอย่างไม่น่าเชอ ื่

"ขอบคุณมากสําหรับการชว่ ยเหลือ! ฉั นมาจากเผ่ากระต่ายหนึง่ ในเผ่าฮอเลีย(hauria) ฉั นมีชอ

ื่
ี า! ตอนนีไ
ว่า ชอ ้ ด ้โปรดชว่ ยเหลือเพือ
่ นๆของฉันด ้วย!"

และหน ้าด ้านอีกด ้วย

ฮาจิเมะจ ้องมองด ้านข ้างไปทีเ่ ด็กสาวหูกระต่าย หลังจากทีอ

่ อกมาจากนรกเขาก็พบตัวปั ญหา
ในทันที เขาได ้แต่ถอนหายใจออกมา

------------------------------------------------------------------------------------------
 ี ฮาวเลีย
บทที่ 28 สถานการณ์ของ เชย

"ได ้โปรดชว่ ยเผ่าของฉั นด ้วย!"

เด็กสาวหูกระต่ายทีม ่ น
ี ามว่าเชยี สง่ เสย
ี งกังวาลไปทัว่ หุบเขา ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได ้อยูต ่ วั คน
เดียว ยังมีเพือ
่ นร่วมเผ่าคนอืน ่ ๆทีต่ กอยูใ่ นสถานการณ์เดียวกัน เธอตกอยูใ่ นภาวะสน ิ้ หวังเป็ น
อย่างมากและถึงแม ้ยูเอะจะเตะเธอแรงขึน ้ แต่เธอก็ ไม่ยอมปล่อยถึงแม ้จะมีรอยเท ้าบนหน ้าเธอก็
ตาม
และเนือ
่ งจากเธอดิน ้ รนเป็ นอย่างมาก ฮาจิเมะชว่ ยไม่ได ้ทีจ ้ กษะสายฟ้ าของเขา
่ ะ... ใชทั

"อะบาบาบาบาบาบา!?"

หลังจากทีป ่ รับกระแสและแรงดันไฟฟ้ าไปทีไ่ ม่ถงึ ตายแต่ก็อาจทําให ้เธอไม่อาจ ขยับตัวได ้

สกั ครูห ี ตัง้ ตรงและมีควันลอยออกมาจากผมของเธอ เมือ
่ นึง่ หูกระต่ายของเชย ่ ไฟฟ้ าหยุดลง
เธอล ้มลงและกระตุกไปมา

"ช ิ , เป็ นกระต่ายทีไ่ ร ้ยางอายอะไรเชน

่ นี้ พวกเราไปกันเถอะ ยูเอะ"
"อือ..."

เนือ
่ งจากพวกเขาไม่มอ ่ สง่ พลังเวทไปทีร่ ถจักรยานยนต์เวท
ี ะไรทําอีกแล ้ว ฮาจิเมะเริม

แต่...

"ฉ-ฉันไม่ปล่อย"

ี ลุกขึน
เชย ้ มาเหมือนซอมบีแ
้ ละเกาะเข ้าทีข ่ กใจจึงหยุดการสง่ พลังเวท
่ าของฮาจิเมะ ฮาจิเมะทีต
ไปทีจ่ ก
ั ยานยนต์เวทในทันทีทันใด

"ธ-เธอนีเ่ หมือนกับซอมบีเ้ ลย ถึงแม ้มันจะไม่ถงึ ตาย...แต่เธอลุกขึน ้ มาได ้อย่างไร? เธอทําให ้ฉั น

กลัวแป็ บนึงเลยนะเนีย ่ ..."
"...น่าขยะแขยง"
"อู~ นายพูดว่าอะไรนะ! ฉันเองก็มส ี งิ่ ทีต
่ ้องพูดเหมือนกัน! ทัง้ เตะและชอ็ ตฉัน นั่นมันโหดร ้าย
่ เป็ นการขอโทษฉั น ได ้โปรดชว่ ยเหลือเผ่าของฉันด ้วย
เกินไป! ฉั นจะฟ้ องร ้องนาย! เพือ

ี าทีก
ชอ ่ ําลังโกรธแสดงความต ้องการของเธอด ้วยท่าทางทีส ่ งบอย่างไม่น่าเชอ ื่ ถึงแม ้ฮาจิเมะคิด
จะลากเธอไปในสภาพแบบนี้ แต่เมือ ่ เขาคิดว่าเธอจะไม่ปล่อยขาเขาในเร็วๆนีแ ้ น่และนึกถึงภาพ
ของเด็กสาวหู กระต่ายทีโ่ ชกเลือดเกาะขาของเขา... ภาพนัน ั่
้ ทําใเขาตัวสน

"ช ิ , มีอะไร? ตอนนีฉ ้ ปล่อยได ้แล ้ว เฮ ้ , อย่าเชด

้ ันยอมรับฟั งเธอแล ้วดังนัน ็ หน ้าของเธอด ้วยเสอ
ื้
ของฉัน"
เมือ
่ ฮาจิเมะพูดว่าเขายอมรับฟั งเธอ นั่นทําให ้หน ้าของเธอสดใสขึน ้ ด ้วยรอยยิม
้ และเธอเชด็ หน ้า
ทีส
่ กปรกของเธอด ้วย เสอ ื้ ของฮาจิเมะ ชา่ งเป็ นมารยาททีด่ จ
ี ริงๆ ฮาจิเมะทีห่ งุดหงิดทุบเธอและ
เธอเปล่งเสย ี งออกมาว่า "อ๋อย!" ในขณะทีก ่ ้มลงไป

"แม ้แต่พอ
่ ของฉั นก็ไม่เคยตีฉันมาก่อน! ดูความสวยงามของฉั นซะก่อน ด ้วยสด ั สว่ นนี.้ .. หรือว่า
นายชอบผู ้ชาย... นั่นคือเหตุผลว่าทําไมนายถึงต่อต ้านสเน่หข
์ องฉั น! แอ ้ก!?"

ขาของเธอนัน ้ เรียวยาว มีหก

ู ระต่ายและหางทีเ่ คลือ ่ ฮาจิเมะได ้ยินคําพูดนี้ เขาตอกสน้
่ นไหว เมือ
เข ้ากับหัวของเชย ี ทีห ้ อดปรากฎขึน
่ มอบอยู่ เสนเลื ้ มาบนหน ้าผากของเขา

"บอกว่าใครเป็ นโฮโม เจ ้ากระต่ายทีน ่ ่ารําคาญ ถ ้าพูดอีกครัง้ โดนอีกแน่!"

"แล ้วเธอรู ้เรือ
่ งพวกนีไ ้ ด ้อย่างไร ทัง้ เธอและยูเอะ พวกเธอเรียนรู ้เรือ ่ งพวกนีม
้ ากจากไหนกันนะ?
เอาเถอะชา่ งเรือ ่ งนัน
้ ไปก่อน ถึงแม ้ฉั นจะไม่รู ้ว่ามุขยั่วนัน
้ มาจากไหนแต่เหตุผลทีฉ ่ ันปฎิเสธการ
ยั่วยวน นัน
้ เป็ นเพราะว่ามีเด็กสาวทีส ่ วยกว่าเธออยูเ่ คียงข ้างฉันแล ้ว มองไปทีค ่ วามสง่างามของ
ยูเอะซะก่อนและฉั นเองก็ไม่เข ้าใจว่าเธอกล ้าทีจ ่ ะ ยั่วยวนฉั นได ้อย่างไร"

เมือ
่ ยูเอะได ้ยินคําพูดของเขา เธอก็จับแก ้มทีแ
่ ดงของเธอในขณะทีต ่ วั สนั่ ผมของเธอสะท ้อน
แสงอาทิตย์และสอ ่ งประกายเหมือนกับดวงดาวในยามคํา่ คืน ผิวขาวทีเ่ หมือนกับตุก๊ ตาของเธอ
แดงขึน ้ เล็กน ้อย เพียงพอทีจ
่ ะทําให ้ทุกคนหลงสเน่หข
์ องเธอโดยไม่มข ี ้อยกเว ้น

เธอใสเ่ สอ
ื้ สขี าวบริสท
ุ ธิและกระโปรงสด ี ํามินส
ิ เกริตประดับไปด ้วยจีบ มีเสอ ื้ คลุมทีม ้ ฟ
่ เี สนส ี ้ าลาก
ยาวจากด ้านบน อีกทัง้ ยังมีรองเท ้าสน ั ้ และถุงเท ้า ทัง้ หมดนีถ
้ ก
ู สร ้างขึน
้ จากเสอ ื้ ของออสคาร์และ
หนังของสต ั ว์ปีศาจด ้วยฝี มือของ เธอเอง มันยังมีคณ ุ สมบัตท
ิ ท ี่ นทานป้ องกันผู ้สวมใส่

ในขณะเดียวกัน ฮาจิเมะก็ใสเ่ สอ ื้ ผ ้าทีค

่ ล ้ายกันประกอบไปด ้วยสด ี ําและแดงใสเ่ สอ ื้ คลุมสดี ําและ
มีลายสแ ี ดง เสอ
ื้ ของเขาเองก็ถก ู ทําด ้วยมือของยูเอะ ในตอนแรกยูเอะทําเสอ ื้ สข
ี าวให ้เพือ่ ให ้
เข ้าคูก่ บ ั เธอ และแน่นอนว่าเขาอายทีจ ่ ะใสช ่ ด
ุ นีม
้ ากเลยทีเดียว เนือ ่ งจากเขามีผมสข ี าวซงึ่ ถ ้าใส่
เสอ ื้ สขี าวจะทําให ้ทัง้ ร่างของเขาขาวทัง้ หมด ฮาจิเมะรู ้สก ึ ไม่ดที จ ่ ข
ี่ ะใสส ี าวและเปลีย ่ นมาเป็ นส ี
ปั จจุบน ั

ี ผงะออกมาพร ้อมกับครางว่า "อู" เมือ

เชย ่ เธอเห็นความสวยของยูเอะแต่มส ี งิ่ หนึง่ ทีเ่ ธอต ้องการ
แก ้ไขคําพูดของฮาจิ เมะ เนือ ่ งจากคําพูดของเขาไม่ได ้รวมไปถึงทรวดทรงด ้วย หรือพูดอีกใน
แง่หนึง่ ว่า ถ ้ารวมเรือ
่ งรูปร่างไปด ้วยแล ้ว เชยี ไม่แพ ้ในเรือ
่ งความสวยอย่างแน่นอน

ผมของเธอยาวและตรงและมีสเี ทาอ่อนสะท ้อนเป็ นสฟ ี ้ าและมีตาสฟ

ี ้ าสดใส มีควิ้ และขนตาสข ี าว
เข ้ากับผิวของเธอและทําให ้เธอดูลก ึ ลับ มือของเธอชว่ ยเพิม ่ ความสวยของเธอมากขึน ้ ไปอีก ถ ้า
พวกทีช ่ อบหูแมวได ้เห็นเข ้าละก็ เขาจะต ้องร ้องไห ้แสดงควาขอบคุณแน่นอน

ยิง่ ไปกว่านัน ้ ... เธอมีสงิ่ หนึง่ ทีย

่ เู อะขาดไป นั่นคือ เธอมีหน ้าอกทีใ่ หญ่และมันยิง่ เด่นขึน
้ ไปอีก
ด ้วยเสอ ื้ ผ ้าทีข
่ าดของเธอ มันเป็ นอาวุธทีค ่ นธรรมดาไม่อาจเงียบเฉยได ้ มันเด ้งอย่างรุนแรงทุก
ครัง้ ทีเ่ ธอเคลือ ่ นไหว พูดง่ายๆว่า ความมัน ้ ไม่ใชเ่ รือ
่ ใจในรูปร่างของเธอนัน ่ งแปลก มันสามารถ
พูดได ้ว่าฮาจิเมะนัน ้ แปลกออกไป ถ ้าเป็ นเขาเมือ ่ ก่อนละก็ เขาจะต ้องพูดว่า "หูกระต่าย!" และ
พุง่ เข ้าหาด ้วยท่าลูปิน
 ้ สําหรับเชย
ถึงแม ้จะเป็ นอย่างนัน ี ทีส
่ ญ ี ความภาคภูมใิ จได ้พูดคําต ้องห ้ามออกมา
ู เสย

"อกแบน" "อกแบน" "ยัยอกแบน"

ี งตะโกนของเธอดังก ้องไปทั่วหุบเขา ยูเอะทีอ

เสย ่ ยูใ่ นสภาพเขินอายลงจากมอตอไซค์โดยทันที
โดยทีส ี น ้าของเธอนัน
่ ห ่ นอยูใ่ นผม
้ ซอ

"..."
"...จงตาย! จงตายไปซะ!"

ฮาจิเมะได ้แต่พม
ึ พําว่า "อา" ในขณะทีม
่ องไปบนท ้องฟ้ าและทําท่าทางเหมือนกับภาวนา หู
กระต่ายเอ๋ย ขอให ้จากไปอย่างสงบ...

ยูเอะสง่ เสย
ี งกระซบ
ิ ทีไ่ ด ้ยินเพียงแค่เชย
ี

"...เจ ้าภาวนาเสร็จหรือยัง?"
"...ราวกับว่าการขอโทษจะได ้รับการยกโทษ"

"พายุจักรพรรดิ"

พายุทอร์นาโดโผล่ขน ี ลงไปและสง่ เธอขึน

ึ้ มาในทันทีทันใดและกลืนเชย ี ง
้ ไปบนท ้อง ฟ้ า เสย
กรีดร ้องของเธอดังก ้องไปทั่วหุบเขาและหลังจากนัน ี งตูม เธอตกลงเบือ
้ 10วินาทีก็มเี สย ้ งหน ้าฮา
จิเมะและยูเอะ

เธอชก ั ไปมาในขณะทีถ ู ฝั งลงไปซงึ่ เหมือนกับตัวละครอิโนะอุเอะ หุน

่ ก ี นัน
่ ของเชย ้ ไม่ธรรมดา
เมือ
่ บวกกับเสอ ื้ ผ ้าทีข
่ าดวิน่ ทีเ่ หมือนกับเศษขยะ นอกจากนัน ้ สว่ นทีไ่ ม่ควรมองเห็นก็ถก ู มองเห็น
จากการทีห ่ วั เธอลงล่างขาชข ี้ นึ้ ข ้างบน สงิ่ เหล่านีท
้ ําให ้คนธรรมดาหลงรักได ้เป็ นร ้อยปี เลย
ทีเดียว

เพียงแต่วา่ เธอสูกั้ บยูเอะ...

็ เหงือ
ยูเอะเชด ่ และเดินเข ้าหาฮาจิเมะทีน
่ ั่งบนมอตอไซค์และจ ้องมองเขาพร ้อมกับถามว่า

"...นายชอบแบบใหญ่หรือเปล่า?"
ถ ้าเขาตอบว่าใช ่ ชะตากรรมของเขาก็ไม่ตา่ งกับกระต่ายทีช ่ กั หงิกๆอยูต
่ รงนัน
้ เขาต ้องเลีย
่ ง
คําถามนี้
่ วกับขนาด สงิ่ ทีส
"...ยูเอะ มันไม่เกีย ่ ําคัญทีส
่ ด
ุ คือคูห
่ น
ู ัน
้ เป็ นใคร"

แทนทีจ ่ รือไม่ ฮาจิเมะเลือกทีจ

่ ะตอบ่าใชห ่ ะตอบแบบเลีย
่ งๆ ยูเอะหรีต
่ ายอมรับและนั่งบนเบาะ
ด ้านหลังมอตอไซค์อย่างเงียบๆ

ฮาจิเมะทีห
่ ลัง่ เหงือ
่ เย็นเฉียบพยายามหาหัวข ้อเพือ
่ ทําลายความเงียบแต่ไม่มอ
ี ะไรปรากฎในใจ
เขาเลย

อย่างไรก็ตาม หลังจากทีเ่ ขาเห็นเชย ี พยายามเอาหัวออกมาจากพืน ้

้ โดยทีใ่ ชแขนทั
ง้ สองข ้างยัน
พืน
้ ไว ้ เขาก็ได ้หัวข ้อในการสนทนา

"เธอยังคงขยับตัว...เหมือนกับซอมบีจ
้ ริงๆ ความอึดของเธอไม่ธรรมดาจริงๆ"
"...............อือ"

ึ โล่งใจ ในเวลาเดียวกัน เสย

หลังจากทีเ่ งียบมานานเธอก็ตอบรับและนั่นทําให ้เขารู ้สก ี ง "ป็ อบ"
ดังออกมาเมือ ี ดึงหัวออกมาจากโคลน
่ เชย

"อู~ ถูกมองด ้วยสายตาอันโหดร ้าย ถึงแม ้ฉั นเองก็ไม่อยากถูกเห็นในสภาพแบบนี"้

เชยี ทีน ื้ ขาดๆของเธอและพึมพําบางอย่างพร ้อมกับคลานเข ้าไปหาฮาจิเมะ

่ ํ้ าตานองหน ้า ปั ดเสอ
มันเหมือนกับหนังผีเลยทีเดียว

"ฮา่ าา ร่างกายของเธอทนได ้มากถึงไหนนะ? มันไม่ปกติรู ้ไหม...เธอเป็ นตัวอะไรกันแน่?"

ี นั่งลงท่ามกลางความสงสย
เชย ั ของฮาจิเมะและบอกถึงปั ญหาของเธอ สห
ี น ้าของเธอนัน
้
เคร่งเครียดในขณะทีน่ ั่งอยูห
่ น ้าฮาจิเมะและยูเอะทีน
่ ั่งมอ ตอไซค์

"ขอแนะนํ าตัวใหม่อก ื่ ว่า เชย

ี ครัง้ ฉันมีชอ ี ฮาวเรียจากเผ่าพันธุก
์ ระต่ายฮาวเลีย ความจริงคือ..."

ในทีส
่ ด
ุ เธอก็ได ้เล่าเรือ
่ งราวของเธอ

เชยี และเผ่าของเธออาศย ั อยูใ่ นทะเลป่ าฮาวทิน่า(haltina)อย่างสงบสุข เผ่ากระต่ายมีการฟั ง

และทักซะซอ ่ นเร ้นทีย
่ อดเยีย ่ มแต่รา่ งกายของพวกเขานัน ้ อ่อนด ้อยกว่าเผ่ากึง่ มนุษย์เผ่าอืน่
พวกเขานัน ้ อ่อนโยนและเกลียดการต่อสูและปฎิ ้ บต
ั ต
ิ อ
่ คนในเผ่าเหมือนคนในครอบ ครัว ยิง่ ไป
กว่านัน
้ พวกเขายังมีห ่ นุ่ ทีด ี ากซงึ่ แตกต่างจากความสวยของเผ่าเอลฟ์ พวกเขาให ้ความรู ้สก
่ ม ึ
น่ารักและนั่นทําให ้จักรวรรดิจับพวกเขาเพือ ่ ให ้กลายเป็ น ทาสและเป็ สนิ ค ้าทีไ่ ด ้รับความนิยม

วันหนึง่ ในเผ่าฮาวเลีย , หนึง่ ในเผ่ากระต่าย ได ้มีเด็กสาวคนหนึง่ เกิดมาด ้วยความผิดปกติ

โดยทั่วไปเผ่ากระต่ายจะมีผมสด ี ําฟ้ าแต่เด็กคนนัน
้ มีสเี ทาสะท ้อนสฟ
ี ้ า ยิง่ ไปกว่านัน
้ เด็กคนนัน
้
ยังสามารถควบคุมเวทมนตร์ได ้โดยตรงซงึ่ เผ่ากึง่ มนุษย์ทวั่ ไปไม่อาจ ทําได ้ เด็กคนนัน ้ ยัง
้
สามารถใชเวทพิ เศษได ้อีกด ้วย

แน่นอนว่าคนในเผ่าตกตะลึงเป็ นอย่างมาก เด็กทีเ่ ป็ นไปไม่ได ้ทีจ ่ ะเกิดในเผ่ากระต่าย ไม่ซ ิ ไม่

แม ้แต่เผ่าพันธุก
์ งึ่ มนุษย์ มันมีพลังเหมือนกับสตั ว์ปีศาจ โดยปกติแล ้วเด็กคนนัน
้ ต ้องถูกกําจัด
อย่างไรก็ตาม เธอเกิดในเผ่ากระต่ายทีใ่ กล ้ชด ิ กันและกันเหมือนกับคนในครอบครัว และพวกเขา
ตัดสนิ ใจทีจ่ ะเลีย
้ งดูเธอ

อย่างไรก็ตาม ถ ้าตัวตนของเธอถูกค ้นพบโดยคนในประเทศกึง่ มนุษย์ทม

ี่ น
ี ามว่า "เฟอา เบลกา
เอ็น(faea belgaen) เธอจะต ้องถูกประหารอย่างแน่นอน พวกเขารังเกียจสต ั ว์ปีศาจเป็ นอย่าง
มากและตัง้ กฎไว ้ว่าถ ้าค ้นพบสต ั ว์ปีศาจ เมือ
่ ไหร่ต ้องกําจัดมันเท่านัน ้ มีบน
ั ทึกไว ้ว่ามีคนถูกขับ
ไล่จากการทีป ั ว์ปีศาจหนีไป นอกจากนีย
่ ล่อยให ้สต ้
้ งั มีเผ่าทีไ่ ม่ได ้รับความเป็ นธรรม เผ่าทีใ่ ชเวท
้
ได ้จะต ้องถูกประหารโดยมนุษย์และกึง่ มนุษย์ เผ่าทีใ่ ชเวทมนตร์ ได ้เมือ
่ เข ้ามาในทะเลป่ าจะต ้อง
ถูกประหารในทันที

ด ้วยเหตุนัน ่ นเธอเอาไว ้และแอบเลีย

้ เอง เผ่าฮาวเรียจึงซอ ้ งดูเธอมานานถึง16ปี อย่างไรก็ตาม
ตัวตนของเธอถูกค ้นพบจนได ้ และด ้วยเหตุนัน ้ เอง เผ่าฮาวเรียจึงหลบหนีออกมาจากทะเลป่ า
ก่อนทีจ่ ะถูกจับตัว

มีบางคนตัดสน ิ ใจไปบริเวณภูเขาด ้านเหนือชวั่ คราวเนือ

่ งจากพวกเขาเป็ นสว่ น หนึง่ ของภูเขา
ถึงแม ้มันจะไม่มคี วามเจริญแต่มน
ั ยังดีกว่าถูกจับโดยจักรวรรดิหรือพ่อค ้าทาส อย่างไรก็ตาม
ความพยายามของพวกเขาล ้มเหลวโดยจักรวรรดิ ถึงแม ้พวกเขาพึง่ จะออกจากทะเลป่ าแต่พวก
เขากลับถูกทหารจักรวรรดิค ้นพบโดย ทันที พวกเขาไม่รู ้ว่าทําไมทหารถึงอยูต ่ รงนัน้ แต่จากการ
ถูกค ้นพบจากทหารจักรวรรดิ หนึง่ กองร ้อย เผ่าฮาวเรียไม่มท ี างเลือกนอกจากหนีลงใต ้

ถึงแม ้ผู ้ชายในเผ่าจะพยายามขัดขวางเพือ ่ ให ้ผู ้หญิงและเด็กได ้หนีไป แต่ความแตกต่างด ้าน

้
ต่อสูของทหารจั ้
กรวรรดิทไี่ ด ้รับการฝึ กฝนและใชเวทมนตร์ ได ้และเผ่ากระต่ายผู ้รักสงบนัน
้ มาก
เกินไป กว่าพวกเขาจะรู ้สก ึ ตัว ครึง่ หนึง่ ของเผ่าก็โดนจับไปซะแล ้ว

พวกเขาวิง่ หนีอย่างเอาเป็ นเอาตายเพือ ่ ทีจ

่ ะหลบเลีย
่ งการสูญพันธุแ ์ ละมาถึง มหาหุบเขาไรเซน ็
ทีเ่ ป็ นทางเลือกสุดท ้าย แน่นอนว่าทหารจักรวรรดิไม่กล ้ามาทีน ่ เี่ นือ ้
่ งจากไม่สามารถใชเวทมนตร์
ในที่ นีไ ้ ด ้ จนกว่าทุกอย่างๆจะปลอดภัยเผ่าฮาวเลียเลือกทีจ ่ ะรออยูท ่ น
ี่ ี่ พวกเขาเลือกทีจ ี่ ง
่ ะเสย
ว่าระหว่างทหารจักรวรรดิถอยออกไปก่อนหรือจะถูกสต ั ว์ ปี ศาจโจมตีกอ ่ น

อย่างไรก็ตามทหารจักรวรรดิไม่คด ิ ใจทีจ
ิ จะถอยแม ้แต่น ้อย พวกเขาตัดสน ่ ะรออยูห
่ น ้าทางเข ้า
หุบเขาทีๆ่ กองร ้อยตัง้ ฐานอยูต
่ รง หน ้าบันได พวกเขารอเผ่ากระต่ายออกมาเนือ ่ งจากถูกสต ั ว์
ปี ศาจโจมตี

และสงิ่ ทีเ่ กิดขึน ั ว์ปีศาจโจมตีคนในเผ่าฮาวเลีย หลังจากเรือ

้ คือ สต ่ งทีเ่ กิดขึน
้ พวกเขาไม่อาจที่
จะยอมแพ ้ให ้กับจักรวรรดิอก ี ต่อไป ระหว่างหลบหนีจากหุบเขาหรือหลบหนีสต ั ว์ปีศาจ
ทางเลือกเดียวของพวกเขาคือการหลบหนีเข ้าไปในหุบเขาและนั่นคือเหตุผลทีพ ่ วก เขา
กระโดดเข ้าหาความตาย

"...เมือ
่ พวกเรามาถึงทีน
่ ี่ จาก60คนเหลือเพียงแค่ 40คน พวกเราจะสูญพันธุถ
์ ้าเป็ นอย่างงีต
้ อ
่ ไป
ใครก็ได ้ชว่ ยพวกเราที!"

ตัง้ แต่เริม ี พยายามแสดงถึงความเสย

่ ต ้นเชย ี ใจและความขมขืน่ บนใบหน ้าของเธอ ชด ั เจนว่าเชย
ี
นัน้ เหมือนกับยูเอะและฮาจิเมะ เป็ นคนทีแ
่ ตกต่างจากคนอืน
่ บนโลกใบนี้ เธอนัน
้ เป็ นเหมือนกับ
ยูเอะทีม ่ พี ลังเหมือนกับบรรพบุรษ
ุ

หลังจากทีฟ
่ ั งเรือ ั เจนโดยทีไ่ ม่เปลีย
่ งราวจบลง ฮาจิเมะตอบอย่างชด ี น ้าว่า
่ นสห

"ขอปฎิเสธ"
------------------------------------

ผู ้แต่งได ้เขียนนิสย ั ของฮาจิเมะไว ้ว่า

- มองคนบนโลกนี้ "ไม่แตกต่าง"
- "ไม่มเี มตตา" กับศต ั รูทข
ี่ วางทาง
- "ซน ึ เดเระ" กับคนทีเ่ ขาคิดว่าเป็ นคนในครอบครัว
- "หวาน" กับยูเอะ
- "รักษา" สญ ั ญา
- พร ้อมทีจ ่ ะ "คืนอย่างเต็มที"่
- บางครัง้ ก็ตด ั มุข

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 29 ข้อตกลงเสร็ จสมบูรณ์

"ขอปฎิเสธ"

คําพูดทีต่ รงไปตรงมาของฮาจิเมะทําให ้เกิดความเงียบ ชอ ิ าทีแ ี น ้าทีบ

่ สดงสห ่ ง่ บอกว่าเธอไม่
เข ้าใจคําพูดของเขาเปิ ดปากและแสดงท่าทาง โง่ออกมาและจ ้องเขม็งไปทีฮ ่ าจิเมะ หลังจาก
นัน
้ ฮาจิเมะทีร่ ับฟั งเรือ ่ สง่ พลังเวทไปทีม
่ งราวของเธอแล ้วก็เริม ่ อตอ ไซค์เวท เสย ี งตะโกน
ประท ้วงดังขึน้ มา

"ด-ด-เดีย๋ วก่อน! ทําไม! ไม่วา่ จะคิดยังไง คําพูดต่อไปควรจะเป็ น "ชา่ งน่าสงสารเหลือเกิน!

อย่ากังวลไปเลย! ฉั นจะทําบางสงิ่ บางอย่างเกีย ่ วกับมัน!" ด ้วยรอยยิม
้ ทีท ึ มัน
่ ําให ้รู ้สก ่ คงหรือ
ใกล ้เคียงกัน! ฉั นว่ามันน่าจะเป็ นแบบนัน้ ! ทําไม? ได ้พบกับสาวสยกระทันหันแล ้วทําไมนายไม่
สนใจแม ้แต่น ้อย! เอ , เอ๋ , ยังคงเมินฉั นและจากไป! ฉันไม่ปล่อยนายแน่นอนนนนน"

การประท ้วงของเธอถูกเมินเฉยดังนัน ้ เธอจึงเกาะทีข ่ าของฮาจิเมะอีกครัง้ บรรยากาศทีจ

่ ริงจัง
และเยือยเย็นเมือ
่ กีน
้ ไ
ี้ ด ้หายไปและกระต่ายทีไ่ ร ้ยางอาย ได ้กลับมาอีกครัง้

ฮาจิเมะทีจ
่ ้องไปทีช ิ าทีไ่ ม่ยอมปล่อยขาของเขาอย่างเด็ดขาดได ้แต่ถอนหายใจออกมา
่ อ

"เอาละ...ถ ้าฉั นชว่ ยเธอแล ้วจะได ้ประโยชน์อะไร?"

"...ด-ได ้อะไร?"
"ถูกไล่ลา่ จากจักรวรรดิ ถูกไล่ลา่ จากป่ า เธอไม่ได ้เป็ นอะไรนอกจากเมล็ดพันธุแ์ ห่งความยุง่ ยาก
ทัง้ หมดนีม้ แ ี สมมุตวิ า่ เธอหนีออกมาจากหุบเขาได ้ แล ้วจะทําอะไรต่อไปละ? ไม่ใชว่ า่
ี ต่ข ้อเสย
หลังจากนัน
้ จะโดนพวกจักรวรรดิจับไป? หรือว่าจะหนีเข ้าไปในหุบเขาอีกครัง้ ? ถ ้าอย่างนัน
้ เธอ
จะทําอะไรละ? พึง่ พาฉั นอีกครัง้ ? ครัง้ ต่อไปคือปกป้ องเธอจากทหารจักรวรรดิและหลบหนีออก
จากหุบเขาด ้านเหนือ ใชไ่ หม?"

"อุ น-นั่นมัน... ต-แต่!"

"พวกเราทัง้ สองคนมีจด ุ ประสงค์ในการเดินทางครัง้ นี้ พวกเราไม่มเี วลาทีจ
่ ะแก ้ปั ญหาอย่างอืน
่ "
"นั่นเป็ นไปไม่ได ้...แต่ , นายเองก็น่าจะมีเหตุผลทีจ ่ ะทําให ้นายต ้องปกป้ อง!"
"...นั่น ทีเ่ ธอพูดเมือ
่ กีห
้ มายความว่าอย่างไร?... มันเกีย ่ วข ้องกับเวทพิเศษของเธอหรือเปล่า?"

ฮาจิเมะไม่อาจเข ้าใจถึงความหมายของเรือ ิ า เมือ

่ งราวทีเ่ คล ้านํ้ าตาของชอ ่ เขาคิดถึงเรือ
่ งนีอ
้ ก
ี
ครัง้ เขาสงสย ั ว่าทําไมชอ
ิ าถึงแยกออกจากพรรคพวก ฮาจิเมะถามเธอว่ามีอะไรมาเกีย ่ วข ้องกับ
เรือ
่ งนีห
้ รือเปล่า

"เอ๋ , อา ใช ่ มันถูกเรียกว่า "มองอนาคต" ฉันสามารถเห็นอนาคตทีส ่ ามารถทํานายได ้ ถ ้าฉั นใช ้

ทักษะนี้ ฉั นสามารถเห็นบางสงิ่ ...อีกทัง้ ถ ้าฉั นตกอยูใ่ นอันตราย ฉั นจะเห็นอนาคตโดยอัตโนมัต ิ
แต่อนาคตทีเ่ ห็นนัน ้ ไม่แน่นอนเสมอไป... ช-ใชแ ่ ล ้ว ฉั นเองก็มป ี ระโยชน์นะ ด ้วย "มองเห็น
อนาคต" ฉั นสามารถบอกได ้ว่าจะมีอน ั ตรายหรือเปล่า! เมือ ้ ั นเห็นนายจะชว่ ยเหลือพวกเรา!
่ กีฉ
ในความเป็ นจริง มันชว่ ยให ้ฉั นพบนาย"

ชอิ ายังคงอธิบายอย่างต่อเนือ ่ ง "มองอนาคต" ของเธอสามารถทํานายอนาคตทีข ่ น

ึ้ อยูก
่ บ
ั
ทางเลือกของเธอ มันต ้องใชเวทจํ ้ านวนมากเพือ ่ ทีจ
่ ะให ้มันทํางานและเธอจะหมดแรงด ้วยการ
ใชใน้ ครัง้ เดียว ยิง่ ไปกว่านัน ้ มันมีชว่ งเวลาทีม ่ น
ั ทํางานด ้วยตัวเองไม่วา่ เธอจะต ้องการหรือไม่ก็
ตามเมือ ่ เกิดสถานการณ์ทอ ี่ นั ตรายต่อชอ ิ า ถึงแม ้มันจะใชพลั ้ งเวทเป็ นจํานวนมากแต่ดู
เหมือนว่ามันจะใชแค่ ้ หนึง่ ในสามจาก ปกติ

เป็ นทีช ั เจนว่า การทีเ่ ธอออกจากกลุม

่ ด ่ เพือ
่ ตามหาฮาจิเมะมาจากเหตุผลนี้ เธอเห็นอนาคตทีฮ ่ า
จิเมะจะปกป้ องเธอและเผ่าของเธอจากการกระทําของเธอ หลังจากนัน ้ เธอออกจากเผ่าเพือ
่ ทีจ
่ ะ
หาฮาจิเมะ เธอนัน ้ ตืน
่ เต ้นเกินไปและทําให ้เธอมาอยูใ่ นทีท
่ อ
ี่ น
ั ตรายโดยตัวคนเดียว

"ถ ้าเธอมีเวทพิเศษทีด
่ ถ
ี งึ ขนาดนัน
้ ทําไมพวกเขาหาเธอเจอ? ถ ้าเธอสามารถทํานายอันตรายที่
จะเกิดขึน ่ ยูใ่ น เฟอา เบลกาเอ็น ใชไ่ หม?"
้ ในอนาคตได ้ เธอไม่น่าจะถูกพบระหว่างทีอ

เมือ
่ ถูกฮาจิเมะสอบถามถึงจุดทีน ั ชอ
่ ่าสงสย ิ าตอบกลับด ้วยคําว่า "อึก" และเบีย
่ งตาไปรอบๆ

"ถ-ถ ้าฉั นใชด้ ้วยความตัง้ ใจของตัวเอง ฉันจะไม่สามารถใชมั้ นได ้ซก ั ระยะเวลาหนึง่ "
"นั่นหมายความว่าเธอใชมั้ นก่อนทีพ ้ จะเจอเธอ... เธอใชมั้ นสําหรับอะไรก่อนหน ้านี?้ "
่ วกนัน
"ฉั นใชมั้ นดูเสนทางรั
้ กของเพือ
่ นสนิท"
"นั่นมันเหมือนกับการแอบดู! ทําไมเธอถึงใชเวทพิ ้ เศษกับเรือ
่ งแบบนี"้
"อุ ฉันจะแก ้ไขตัวเองอย่างจริงจังตัง้ แต่นเี้ ป็ นต ้นไป"
"อย่างทีค ่ ด
ิ ไว ้ มันไร ้ประโยชน์ ถ ้าเธอถามว่าอะไรไร ้ประโยชน์ ตัวเธอนั่นแหละทีไ่ ร ้ประโยชน์
เจ ้ากระต่ายจอมล ้มเหลว"

ฮาจิเมะมองออกไปด ้วยความประหลาดใจในขณะทีช ิ านัน

่ อ ้ ร ้องไห ้และยังคงเกาะเขา ในตอนที่
ฮาจิเมะเตรียมทีจ ื่ ของชอ
่ ะไปต่อ พันธมิตรทีไ่ ม่น่าเชอ ิ าก็ได ้พูดขึน
้

"...ฮาจิเมะ นํ าเธอไปด ้วย"

"ยูเอะ?"
"!? ฉั นนึกตัง้ แต่แรกแล ้วว่าเธอจะต ้องเป็ นผู ้หญิงทีด
่ งี าม! ฉั นขอโทษเธอด ้วยทีเ่ รียกเธอว่าอก
แบน -แอ ้ก!"

ฮาจิเมะตกตะลึงเมือ
่ ได ้ยินคําพูดของยูเอะในขณะทีช ิ านัน
่ อ ่ เต ้นพร ้อมกับ สง่ สายตาเป็ น
้ ตืน
ประกาย เธอพยายามพูดแต่เรือ ่ งดีๆอย่างต่อเนือ
่ งแต่กลับล ้มเหลวในคําสุดท ้าย เธอทนต่อ
อาการเจ็บบนแก ้มของเธอจากการถูกตบโดยยูเอะ

"...ให ้ทําหน ้าทีน

่ ํ าทางไปทีท
่ ะเลป่ า"
"อา"

เล่ากันว่ามีเพียงแค่กงึ่ มนุษย์เท่านัน
้ ทีไ่ ม่หลงในทะเลป่ าและถ ้าพวกเขามี เผ่ากระต่ายนํ าพวก
เขาพวกเขาจะไม่หลง ถึงแม ้ว่าเขาจะมีหนทางในการแก ้ปั ญหาในเรือ ่ งนีแ
้ ต่มน
ั เป็ นแค่ไอเดีย
เบือ้ ง ต ้นและยังไม่แน่นอน ในกรณีเลวร ้ายทีส ่ ด
ุ พวกเขาจะจับพวกกึง่ มนุษย์บางคนไว ้และถาม
ถึงหนทางไปแต่จะ ดีกว่าทีจ ่ ะมีพวกกึง่ มนุษย์ยน ิ ดีทจ
ี่ ะนํ าทางพวกเขาไป อย่างไรก็ตาม ฮาจิเมะ
นัน
้ ลังเลเนือ่ งจากชอิ านัน
้ มีปัญหาในมือมากเกินไป

ยูเอะจ ้องไปทีฮ
่ าจิเมะเพือ
่ ทําลายความลังเลของเขา

"...ไม่เป็ นไร พวกเราแข็งแกร่งทีส

่ ด
ุ "

นั่คอ
ื คําพูดของฮาจิเมะตอนทีอ่ ยูใ่ นนรก พวกเขาจะไม่ออมมือกับโลกใบนี้ เมือ ่ พวกเขาทัง้ สอง
คนปกป้ องกันและกัน พวกเขาจะแข็งแกร่งทีส ่ ด
ุ ฮาจิเมะได ้แต่ฝืนยิม
้ ออกมาเมือ
่ ได ้ยินคําพูด
ของตัวเองใชต่้ อต ้านตัวเอง

ด ้วยความชว่ ยเหลือจากเผ่ากระต่าย มันจะเป็ นการง่ายกว่าทีจ ่ ะค ้นหาไปรอบๆทะเลต ้นไม ้ พวก

เขาอาจจะมีปัญหาได ้ถ ้าถูกทหารจักรวรรดิและเผ่ากึง่ มนุษย์อน ื่ ๆพบ แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได ้
กลัวยุง่ ขนาดนัน
้ ถ ้ามันหลีกเลีย ั รูทข
่ งไม่ได ้และมีศต ี่ วางทางพวกเขา เขาตัดสน ิ ใจทีจ
่ ะ "ฆ่า" สงิ่
ทีข่ วางทาง

"อย่างนัน ่ ดีใจเถอะเจ ้ากระต่ายผู ้ล ้มเหลว ฉันจะให ้เธอเป็ นผู ้นํ าทางผ่านทะเลต ้นไม ้
้ หรือ โฮย
ผลตอบแทนคือความปลอดภัยของเธอ"

เขาพูดอย่างไม่ผด ิ พลาดแต่แนวทางพูดของเขานัน ้ เหมือนกับพวกยากูซา่ สุดๆ อย่างไรก็ตาม

คําสญั ญาทีจ ่ ะทําให ้พวกเธอปลอดภัยจากผู ้ชายทีแ ั ว์ปีศาจ ในหุบเขานี้
่ ข็งแกร่งถึงขนาดฆ่าสต
ได ้อย่างง่ายดายนัน ิ าดีใจมาก
้ ทําให ้ชอ

"ข-ขอบคุณมาก! อุ~ โล่งใจ~ โล่งใจจริงๆ~"

ิ าร ้องไห ้ด ้วยความดีใจ อย่างไรก็ตามเธอลุกขึน

ชอ ้ มาทันทีทน
ั ใด นั่นเป็ นเพราะว่าเธอรู ้ว่าจะ
 ี เวลาตรอไปอีกไม่ได ้แล ้ว
เสย

"อ-อืม ด ้วยความเคารพ! ฉ-ฉันควรเรียกนายว่าอย่างไร..."

"หือ? เมือ
่ พูดถึงเรือ ื่ ฮาจิเมะ , นากุโมะ ฮาจิเมะ"
่ งนี.้ .. ฉั นชอ
"...ยูเอะ"
"เข ้าใจละ ฮาจิเมะซงั และยูเอะจัง"

ิ าพูดชอ
ชอ ื่ ของพวกเขาหลายครัง้ เพือ
่ ให ้จําได ้ แต่ยเู อะไม่พอใจและท ้วงเธอ

"...ใช ้ ซงั เจ ้ากระต่ายผู ้ล ้มเหลว"

"ฟุเอะ!?"

ชอ ิ ามึนงงกับนํ้ าเสยี งบังคับของยูเอะ ดูเหมือนว่าชอ ิ าจะคิดว่ายูเอะนัน

้ เด็กกว่าเธอจากรูปร่าง
ของเธอ เมือ ่ เธอได ้ยินว่ายูเอะนัน้ เป็ นแวมไพร์และแก่กว่าเธอ เธอคุกเข่าขอโทษทันที สําหรับ
ตัวของยูเอะเองแล ้ว เธอไม่ได ้เกลียดชอ ิ า แต่ไม่รู ้ทําไมเมือ
่ เธอมองไปทีบ ่ างสว่ นของชอ
ิ าแล ้ว
รู ้สกึ เกลียด ถึงแม ้เธอจะไม่รู ้เหตุผลดีนัก!

"เข ้ามา เจ ้ากระต่ายผู ้ล ้มเหลว มาอยูข

่ ้างหลังเบาะ"

ฮาจิเมะทีค ่ ุ ้นเคยกับความคิดอันแสนชาญฉลาดของยูเอะบอกให ้ชอ ิ าขึน

้ มาบนมอตอไซ ค์ และ
นั่นทําให ้ชอิ าสบ ั สน ซงึ่ มันชว่ ยไม่ได ้เนือ ้
่ งจากไม่เคยมีมอตอไซค์สองล ้อทีใ่ ชเวทมนตร์
ขับเคลือ่ น มาก่อนบนโลกนี้ อย่างไรก็ตาม ชอ ิ าเข ้าใจว่านีเ่ ป็ นรถชนิดหนึง่ และครอยๆนั่งข ้าง
หลังยูเอะ

ถึงแม ้มันจะเป็ นทีน

่ ั่งสองคนทีใ่ ชหนั้ งของสต
ั ว์ปีศาจ แต่เนือ
่ งจากยูเอะนัน ้ ตัวเล็กทําให ้มีทน
ี่ ั่งพอ
สําหรับพวกเขาและชอ ิ านัน้ ประหลาดใจกับความนุ่มของทีน ่ ั่ง ยูเอะค่อยๆเอนตัวไปข ้างหน ้า
และกดอาวุธของเธอไปทีย ่ เู อะ

ยูเอะทีป
่ ระหลาดใจกับความรู ้สก ึ และเปลีย ่ นไปนั่งข ้างหน ้าฮาจิเมะ ด ้วยหุน
่ ทีเ่ ล็กบอบบางของ
เธอพอดีกบ ั อ ้อมแขนของฮาจิเมะ แน่นอนว่ายูเอะไม่สามารถทนต่อความรู ้สก ึ ของอาวุธทีส ่ มั ผัส
หลังของเธอ ฮาจิเมะฝื นยิม
้ ออกมาเมือ ่ เดาถึงเหตุผลทีเ่ ธอมาข ้างหน ้าได ้ในขณะทีย ่ เู อะที่ ทิง้ ตัว
ลงมาบนตัวฮาจิเมะแสดงสห ี น ้าทีข่ มขืน่ ออกมา

ชอ ิ าพูดออกมาว่า "เอ๋? ทําไมละ?" โดยทีไ่ ม่อาจเข ้าใจว่าเกิดอะไรขึน้ แต่เธอก็กอดเข ้ากับเอว

ของฮาจิเมะด ้วยส ี หน ้าทีด่ ใี จสว่ นฮาจิเมะนัน
้ ถ่ายพลังเวทและขับไปเรือ
่ ยๆ ถ ้าถามฮาจิเมะว่า
รู ้สกึ อย่างไร เขาต ้องตอบว่าไม่รู ้สก
ึ อะไร แน่นอนว่าเขาโกหก

โดยทีไ่ ม่รบ ิ าถามคําถามผ่านหัวไหล่ของฮาจิเมะ

ั รู ้ถึงจิตใจของฮาจิเมะและยูเอะ ชอ

"อ-อือ ถึงแม ้จะบอกว่ายิง่ เร็วยิง่ ดี... แต่วา่ นีเ่ ป็ นรถใชไ่ หม? เป็ นแบบไหน? ยิง่ ไปกว่านัน
้ ฮาจิเมะ
้
และยูเอะเป็ นผู ้ใชเวทมนตร์ ใชไ่ หม? ถึงแม ้ว่าปกติแล ้วไม่น่าจะใชเวทในที ้ น
่ ไ
ี้ ด ้..."
"อาา , ฉันจะอธิบายระหว่างทางละกัน"
ในขณะทีพ ู เขาก็สง่ เวทมากขึน
่ ด ้ และเร่งความเร็วของมอตอไซค์เวท มอตอไซค์แล่นไปอย่าง
ราบรืน
่ และชอ ี าร ้อง "หวาาา" ข ้ามหัวไหล่ฮาจิเมะ พืน
้ และกําแพงเหมือนกับไหลผ่านพวกเขาไป

ทีใ่ ต ้หุบเขา ชอิ าเกาะฮาจิเมะอย่างแน่นหนาในขณะทีป ่ ิ ดตาเนือ่ งจากความเร็วทีเ่ หลือเชอ ื่

หลังจากนัน ้ ไม่นานเธอก็ชน ิ กับมันและเริม ่ ตืน
่ เต ้นมากขึน
้ เรือ
่ ยๆ เมือ
่ ฮาจิเมะขับเหวีย
่ งโค ้งเพือ
่
หลบหนีก ้อนหินขนาดใหญ่ ชอ ิ าสง่ เสย
ี งตืน
่ เต ้นออกมา

้
ระหว่างการเดินทาง ฮาจิเมะได ้อธิบายว่าทําไมพวกเขาใชเวทและขีม่ อตอไซค์ได ้ และเกีย
่ วกับ
ิ าเบิง่ ตาด ้วยความประหลาดใจ
แขนของเขาทีเ่ ป็ นอาติแฟ็ ก ชอ

"เอ๋ ถ ้าอย่างนัน ้
้ ทัง้ สองคนสามารถควบคุมเวทได ้โดยตรงและสามารถใชเวทพิ
เศษได ้..."
"อาา แบบนัน ้ แหละ"
"...อือ"

จิตใจของชอ ิ านัน
้ ขาวไปหมดด ้วยความประหลาดใจชวั่ ขณะหนึง่ ทันทีทน
ั ใดนัน
้ เองเธอก็ก ้มหน ้า
ไปทีบ่ า่ ของฮาจิเมะและสะอืน
้ ออกมา

"...เกิดอะไรอีก? ตอนแรกก็โหวกแหวกต่อมาก็หดหูแ ่ ละมาคราวนีเ้ ธอร ้องไห ้... เธอนีม ่ อ

ี ารมณ์
ไม่คงทีจ ่ ริงๆ"
"...สายเกินไป?"
"อะไรคือสายเกินไป? เธอหมายความว่าอย่างไร? ฉั นเป็ นปกติด!ี ... เพียงแค่วา่ เมือ ่ ฉั นคิดว่าฉั น
ไม่ได ้เป็ นแบบนีค ึ ดีใจ..."
้ นเดียว...ทําให ้ฉั นรู ้สก

ดูเหมือนว่าเนือ ่ งจากเธอมีทก ั ษะเหมือนกับสต ั ว์ปีศาจทําให ้เธอคิดว่าเธอเป็ น เพียงแค่คนเดียว

ในโลกและทําให ้เธอรู ้สก ึ แปลกแยก ครอบครัวของเธอเลีย ้ งดูเธอมาตลอด16ปี และเรียกเธอเป็ น
สว่ นหนึง่ ในครอบครัวถึง แม ้มันจะทําให ้พวกเขาเผชญ ิ อันตรายและทําให ้พวกเขาหนีออกจาก
ทะเลป่ าเพือ ้ ไม่ส ิ เพราะเหตุนัน
่ เธอ ถึงแม ้จะเป็ นอย่างนัน ึ ว่า "เธอนัน
้ ทําให ้เธอรู ้สก ้ แตกต่างจาก
คนอืน่ "

ยูเอะทีไ่ ด ้ยินคําพูดของชอ ิ าเงียบและคิดในใจ ดูเหมือนว่าสห

ี น ้าของเธอนัน
้ จะซด ี ขึน
้ ฮาจิเมะ
เข ้าใจในสงิ่ ทีย ึ ในตอนนี้ อาจจะเป็ นเพราะว่าสถานการณ์ของยูเอะนัน
่ เู อะรู ้สก ้ คล ้ายกับชอิ า ทัง้
สองคนสามารถควบคุมเวทมนตร์โดยตรงและใชเวทพิ ้ เศษได ้และไม่มใี ครทีเ่ หมือน พวกเขาใน
ยุคของพวกเขาเลย

แต่ชวี ต
ิ ทัง้ สองมีความแตกต่างกันอย่างหนึง่ ในขณะทีย ่ เู อะไม่มค ั เธอเหมือนกับช ิ
ี รอบครัวทีร่ ก
ึ สบ
อา และนั่นทําให ้เธอมีความรู ้สก ั สนและอิจฉา สว่ นมุมมองของชอ ิ านัน
้ ยูเอะคือ "คนที่
เหมือนกับเธอ" ทีเ่ ธอได ้เจอในทีส ่ ดุ มันชา่ งเป็ นสถานการณ์ทส ั สน
ี่ บ

ฮาจิเมะลูบและสา่ ยหัวของยูเอะไปมา สาํ หรับฮาจิเมะทีเ่ ติบโตขึน ้ มาในประเทศทีร่ ํา่ รวยทีช ื่

่ อ
ญีป่ นและได
ุ่ ้รับความ รักจากครอบครัวถึงแม ้จะไม่มค
ี นเหมือนเขาในตอนนี้ ความรู ้สก ึ แปลกแยก
ของเขาไม่อาจเทียบได ้เลยกับตัวตนทีเ่ หมือนกับราชน ิ ข
ี องยู เอะ และด ้วยเหตุนัน
้ เขาไม่อาจหา
่ ะชว่ ยปลอบประโลมเธอได ้ เขาทําได ้เพียงแค่แสดงให ้เธอเห็นว่าตอนนีเ้ ธอไม่ได ้อยู่
คําพูดทีจ
คนเดียวอีกต่อไป
ถึงแม ้ฮาจิเมะจะได ้เปลีย ่ นไปอย่างสน ิ้ เชงิ แต่เขายังคงมีความใจดีหลงเหลือให ้ กับคนทีเ่ ขาใส่
ใจ ไม่สต ิ ้องบอกว่า ถ ้าเขาไม่ได ้พบกับยูเอะ เขาคงไม่มค ี วามใจดีหลงเหลืออีกต่อไป ยูเอะเป็ น
สงิ่ เดียวทีห ่ ยุดฮาจิเมะตกลงไปสูห ่ นทางขยะสงั คมทีแ ่ ย่งทุกสงิ่ จาก คนอืน ึ และ
่ โดยไร ้ความรู ้สก
เพราะว่ายูเอะอยูต ่ รงนัน
้ ฮาจิเมะสามารถนํ าความเป็ นมนุษย์กลับคืนมาได ้ เพือ ่ เป็ นการพิสจ ู น์ ฮา
จิเมะตัดสน ิ ใจทีจ่ ะสญ ั ญากับชอ ิ าว่าจะปกป้ องเผ่าฮาวเรียจากทหารจักรวรรดิ เพือ ่ ให ้พวกเขานํ า
ทางเขาเข ้าไปทีท ่ ะเลป่ าได ้

ึ ของฮาจิเมะได ้สง่ ไปหรือไม่แต่ยเู อะเริม

ไม่วา่ ความรู ้สก ่ ผ่อนคลายลงและเอนหลังไปทีฮ
่ าจิเมะ
เหมือนกับว่าเธอต ้องการให ้เขาเอาใจ

"อืออ ลืมฉันไปแล ้วหรือเปล่า? ฉั นบอกว่า "นีเ่ ป็ นข่าวใหญ่ ฉั นไม่ได ้โดดเดีย

่ วอีกต่อไปเพราะว่า
ฉั นมีนายอยูเ่ คียงข ้าง" ประมาณนัน้ และเริม
่ ร ้องไห ้ ฉ-ฉั นเองก็ต ้องการปลอบโยนรู ้ไหม?
ต ้องการเอาใจรู ้ไหม? ถึงแม ้จะเป็ นอย่างนัน้ ทําไมพวกเธอสองคนกลับไปอยูโ่ ลกสว่ นตัว! ฉัน
เหงานะ! ได ้โปรดเอาฉั นไปด ้วย! ถึงแม ้ว่าทัง้ สองคน..."

"เงียบเดีย ๋ วนีเ้ จ ้ากระต่ายผู ้ล ้มเหลว"

"...ได ้...ฮอื ..."

กับชอ ี ะทีร่ ้องไห ้ครํ่าครวญทีอ

่ ยูด
่ ๆี ก็โหวกแหวกโวยวายขึน ้ มาทําให ้ฮาจิเมะและ ยูเอะตะโกน
ขึน ้ มาอย่างไม่รู ้ตัว อย่างไรก็ตามการทิง้ ให ้เด็กสาวร ้องไห ้อยูค ่ นเดียวและเข ้าไปอยูใ่ นโลก
สว่ นตัว ทัง้ สองคนเรียกได ้ว่าโหดร ้าย บวกกับการทีเ่ ธอถูกตะโกนใสท ่ ําให ้เธอดูน่าสงสาร
ยิง่ ขึน
้ ไปอีก แต่จด ุ เด่นของเธอคือความอึด ในความคิดเธอนัน ้ "ก่อนอืน ื่
่ ต ้องให ้พวกเขาเรียกชอ
ของฉันนน อย่างน ้อยพวกเขาก็เป็ นพรรคพวกทีฉ ่ ั นได ้พบ ฉันจะไม่ปล่อยพวกเขาไปปปป!" และ
นั่นคือเป้ าหมายใหม่ของเธอ

ในเวลาเดียวกันกับตอนทีย่ เู อะและฮาจิเมะตะโกนออกมา เสย ี งคํารามของสต

ั ว์ปีศาจได ้ยินจาก
ระยะไกล ดูเหมือนว่าจะมีสต ั ว์ปีศาจจํานวนมากอยูข
่ ้างหน ้าพวกเขา

"! ฮาจิเมะซงั ! พวกเราจะถึงแล ้ว! เสย

ี งของสต
ั ว์ปีศาจนัน
้ ...ใกล ้! ใกล ้กับทีๆ่ พ่อกับคนอืน ั
่ ๆอาศย
อยู!่ "

"หาาา อยูม
่ าตะโกนใกล ้หู! ได ้ยินไหม! จับให ้แน่นเพราะฉั นจะเพิม
่ ความเร็วมากขึน
้ ไปอีก"

ฮาจิเมะสง่ พลังเวทมากขึน
้ ไปอีกและมอตอไซค์เวทก็เร่งความเร็วมากขึน ้ ไปอีก พืน
้ และกําแพง
ไหลผ่านพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากนัน ้ สองนาที พวกเขาหยุดด ้วยการดริฟท์เมือ
่ พวกเขาเห็นผู ้คนเผ่ากระต่ายหลายสบ ิ คน
กําลังถูกโจมตี

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 30 สมทบก ับเผ่าฮาวเลีย

ี งกรีดร ้องดังไปทัว่ มหาหุบเขาไรเซน

เสย ็

เผ่ากระต่ายดิน ุ ชวี ต
้ รนหนีสด ิ ไปทีห
่ ลังก ้อนหินและถ ้ามองไปรอบๆจะเห็นเผ่า กระต่าย20คนที่
หลบหลังก ้อนหินอยู่ ถ ้ารวมกับคนทีห ่ ลบซอ ่ นแล ้ว จะรวมเผ่ากระต่ายได ้ทัง้ หมด 40คน

บนท ้องฟ้ านัน ั ว์ปีศาจประเภทบินได ้ทีห

้ มีสต ่ าได ้ยากในหุบเขาแห่งนีก
้ ําลังจ ้อง มองเผ่ากระต่าย
ทีก
่ ําลังตืน
่ กลัว สตั ว์ปีศาจตัวนีเ้ หมือนกับตัวไวเวิรน์ในแฟนตาซ ี มันมีความสูงประมาณ 3-5เมตร
มีเล็บและฟั นทีแ ่ หลมคม อีกทัง้ ยังมีหนามทีแ ่ หลมคมบนปลายหางของมันเหมือนกับค ้อนดาว
ตก

"ฮ-ไฮเวอเรีย(Hyveria)..."

เสย ี งทีต
่ น ิ ะดังลอดผ่านไหล่ของฮาจิเมะ ดูเหมือนว่าสต
ื่ กลัวของชอ ั ว์ทเี่ หมือนไวเวิรน์ตวั นีจ
้ ะมี
ชอื่ ว่า "ไฮเวอเรีย" พวกมันมีทงั ้ หมด6ตัวทีพ
่ ยายามทีจ
่ ะพยายามจับเผ่ากระต่ายในขณะทีห ่ มุน
วนรอบๆ ท ้องฟ้ า

ในทีส ่ ด
ุ หนึง่ ไฮเวอเรียก็เริม
่ เคลือ
่ นไหวหลังจากทีม
่ น
ั วนรอบๆท ้องฟ้ า มันพุง่ ไปทีก ่ ้อนหินทีใ่ หญ่
ทีส
่ ดุ ทีเ่ ผ่ากระต่ายแอบอยูม ่ น
ั กระแทกหินด ้วยหาง ของมันทีร่ วมกับแรงเหวีย ่ ง หินแตกออกด ้วย
เสยี งอันดังและทําให ้เผ่ากระต่ายวิง่ หนีออกมาพร ้อมกับกรีดร ้อง

เหมือนกับมันพูดว่า "รอมานานแล ้ว" ไฮเวอเรียเริม ่ กินเผ่ากระต่าย2คนด ้วยฟั นอันแหลมคมของ

มัน สงิ่ ทีเ่ หลืออยูข
่ องเหยือ
่ คือร่างกายทีไ่ ม่มเี อวและมีเด็กทีไ่ ม่ขยับตัวและ คนในเผ่าทีพ
่ ยายาม
ปกป้ อง

เมือ
่ มองเห็นภาพนัน้ เผ่ากระต่ายคนอืน
่ ๆเริม
่ สนิ้ หวังเพราะว่าพวกเขาไม่รู ้ว่ารอดจากการ
กลายเป็ น เหยือ
่ ไปได ้อีกนานเท่าไหร่ แต่แล ้วสถานการณ์ก็เปลีย ่ นไป

ปั ง! ปั ง!

แสงไฟกระพริบสองครัง้ จากการยิงปื นดังทั่วหุบเขา หนึง่ ในนัน ้ เล็งไปทีห

่ วั ตรงกลางของหนึง่
ในไฮเวอเรียทีก่ ําลังโจมตีเผ่า กระต่าย มันร่วงลงไปข ้างๆเผ่ากระต่ายสองคนทีก ่ ําลังคลานอยู่
ี งคํารามทีห
พร ้อมกับรูบนหัวของมันและ ทําให ้ฝุ่ นฟุ้ งกระจายพร ้อมกับเสย ่ ยุดไป

ในเวลาเดียวกันเสย ี งทีด
่ งั เหมือนฟ้ าผ่าดังจากข ้างหลังพวกเขา เผ่ากระต่ายทีต ่ กตะลึงมองไปที่
จุดนัน้ และเห็นหนึง่ ในไฮเวอเรียได ้สูญเสย ี แขน ไปและมีเลือดพุง่ ออกมาในขณะทีค ่ รางด ้วย
ความเจ็บปวด สว่ นหนึง่ ของเผ่ากระต่ายก็ตกใจหมดแรงจากภาพทีเ่ ห็น พวกเขาเกือบจะถูกกิน
เนือ
่ งจากพุง่ ความสนใจไปทีต ่ วั แรกทีถ
่ กู ยิงและไม่ได ้สงั เกตุเห็นว่ามีอก ี ตัวเข ้ามาใกล ้พวกเขา
ก่อนทีพ ่ วกเขาจะถูกกิน หนึง่ ในกระสุนทีถ ่ กู ยิงพุง่ เข ้าไปทีแ
่ ขนไฮเวอเรียตัวทีส
่ องทีเ่ ข ้ามาใกล ้
และ ฉีกกระชากแขนของมัน มันสูญเสย ี การทรงตัวและครางด ้วยความเจ็บปวด
"ก-เกิดอะไรขึน
้ ..."

ชายทีพ
่ ยายามปกป้ องพึมพําออกมาในขณะทีม
่ องสลับไปมาระหว่างไฮเวอเรียทีห
่ วั ระเบิดตัว
แรกและไฮเวอเรียทีค
่ รางออกมาตัวทีส
่ อง

ในความเป็ นจริง สงิ่ ทีเ่ ขาเห็นหลังจากเสย ี งปื นคือแสงไฟทีพ ่ งุ่ เข ้าไปทีไ่ ฮเวอเรีย หลังจากนัน
้
ี งอันดังและเมือ
มันก็ล ้มลงด ้วยเสย ่ มันหยุดเคลือ ่ นไหวมันก็ได ้ตาย ไปแล ้ว

ไฮเวอเรียตัวอืน
่ ๆเมือ่ ได ้เห็นพรรคพวกของมันตายก็คํารามด ้วยความโกรธเกรีย ้ ว เผ่ากระต่ายที่
กําลังหวาดกลัวอยูน ่ ัน ี งทีไ่ ม่ได ้ยินเสย
้ ได ้ยินเสย ี งมาก่อน ด ้วยการฟั งอันยอดเยีย ี ง
่ ม เสย
"ฟ้ าววว" เหมือนกับเสย ี งของเจ็ต เสย ี งได ้ดังขึน
้ มาอีกครัง้ และเมือ
่ พวกเขาหันไปมองทางต ้น
เสยี ง พวกเขาเห็นเครือ ่ งยนต์สด ี ําและมีสามคนอยูบ ่ นนัน
้ เข ้าหาพวกเขาด ้วยความเร็ว

หนึง่ ในสามคนนัน้ คือคนทีพ่ วกเขารู ้จักทีไ่ ด ้หายไปในตอนเชาและเป็้ นเด็กสาว ทีพ

่ วกเขาค ้นหา
ในตอนแรก เด็กสาวรู ้สกึ ว่านีเ่ ป็ นความผิดของเธอทีท ่ ําให ้เผ่าตกอยูใ่ นสภาพนีแ้ ละพยายาม
ปกปิ ดมันด ้วยความร่าเริงแต่สห ี น ้าของเธอนัน ้ แสดงความเจ็บปวดออกมา พวกเขาคิดว่าจะไม่ม ี
โอกาศจะได ้ค ้นหาเธออีกแล ้ว...

เด็กสาวคนนัน้ ได ้โบกมือมาทีพ
่ วกเขาจากรถยนต์สด ี ํา สห
ี น ้าของเธอนัน
้ ร่าเริงและทําให ้คนใน
เผ่ากระต่ายจ ้องมองเธอด ้วยสหี น ้าทีไ่ ม่ เชอ
ื่ ในตาตัวเอง

"ทุกๆคนนนน ฉั นได ้หาคนมาชว่ ยแล ้วววว"

เมือ ี งเธอ พวกเขาค่อยเชอ

่ พวกเขาได ้ยินเสย ื่ ว่านีค
่ อ
ื ความจริง วินาทีตอ ื่ เธอ
่ มาพวกเขาก็เรียกชอ

ิ ะ?"
"ชอ

ฮาจิเมะแสดงสห ี น ้าหงุดหงิดในขณะทีข ่ บ
ั มอตอไซค์ด ้วยความเร็วสูง ในขณะทีช ิ ะทีม
่ อ ่ น
ั่ ใจว่า
ครอบครัวของเธอนัน ้ ปลอดภัยยืนบนมอตอไซค์และโบกมือ ไปทีพ ่ วกเขาด ้วยความสุข เพือ ่ ทีจ
่ ะ
ไม่หล่นจากมอตอไซค์ทเี่ คลือ ่ นทีด
่ ้วยความเร็วสูง เธอได ้เอียงตัวไปทีฮ
่ าจิเมะและอาวุธอันทรง
พลังของเธอทีเ่ ด ้งขึน้ ลงตีเข ้ากับ หัวของฮาจิเมะ และนั่นทําให ้เขาเล็งพลาดและทําให ้ตัวทีส ่ อง
รอดตาย

ทันใดนัน ื้ ของชอ
้ เอง ฮาจิเมะจับไปทีเ่ สอ ิ ะทีก
่ ระโดดขึน
้ ลงด ้วยเสยี ง "พิโกะพิโกะ" เพือ ่ หยุดเธอ
ชอิ ะทีส
่ งั เกตุเห็นพยายามถามเขา ถึงแม ้เธอจะไม่เห็นสห ี น ้าเขาแต่เธอรับรู ้ได ้ว่าบรรยากาศได ้
อึมครึมและถามเขา ว่า

"อ-อืออ ฮาจิเมะซงั ? เกิดอะไรขึน ้ ? ทําไมนายถึงมาจับเสอ ื้ ของฉัน?"

่ เธอร่าเริงเกินไปจนขัดขวางการต่อสู ้ ฉั นคิดว่าให ้เธอทําหน ้าทีน
"...ในเมือ ่ ด
ี้ ก
ี ว่า"
"ห-หน ้าที.่ .. ฉ-ฉั นควรทําอะไร?"
"ง่ายมาก แค่ไปทีเ่ บือ ้ งหน ้าของสตั ว์ปีศาจทีห
่ วิ กระหายเท่านัน้ ง่ายมากเลยใชไ่ หม?"
"!? หวา นายพูดอะไร , อ๋า , อย่ายกฉันนน อย่าหมุนฉั นนนน"
ชอิ ะทีด
่ น ี น ้าทีต
ิ้ รนด ้วยสห ่ น
ื่ กลัวถูกฮาจิเมะทีม
่ ค
ี า่ พลัง(strength)มากกว่า10,000ยกขึน
้ อย่าง
ง่ายดาย

ฮาจิเมะทีข
่ ม
ี่ อตอไซค์ด ้วยมือเดียวโยนชอ ิ ะไปบนท ้องฟ้ าด ้วยแรงเหวีย ี น ้าที่
่ งและแสดงสห
เหมือนกับบอกว่าไม่มป ี ระโยชน์ทจ ี่ ะพูดอีกต่อไป

"ไป! เจ ้ากระต่ายผู ้ล ้มเหลว"

"หวาาาาาา!!"

เด็กสาวหูกระต่ายได ้บินผ่านท ้องฟ้ าด ้วยความเร็วสูง เสย ี งกรีดร ้องของชอ ิ ะดังไปทั่วหุบเขา และ

นั่นทําให ้คนในเผ่าร ้องออกมาว่า "ชอ ิ ะ!?" พวกเขาพูดออกมาพร ้อมกับมองภาพทีไ่ ม่น่าเชอ ื่ ด ้วย
ตาทีถ ่ ลนออกมา ไฮเวอเรียเองก็คํารามและพยายามจับเหยือ ่ ทีพ ิ ะทีต
่ งุ่ เข ้าหามัน แต่ชอ ่ วั แข็ง
ทือ่ และจ ้องมองไปทีท ่ ้องฟ้ าได ้ผ่านพวกมันไป

ฮาจิเมะไม่ปล่อยให ้โอกาศหลุดมือ ไฮเวอเรียทีบ

่ น
ิ อยูน
่ ัน ี งปื นดังขึน
้ เป็ นเป้ าทีง่ ่านดาย เสย ี่ รัง้
้ สค
และทะลุกรามของพวกมันและหัวของพวกมันได ้ระเบิดออก

ไฮเวอเรียทีไ่ ม่มแ
ี ม ้แต่โอกาศทีจ ่ ะได ้กรีดร ้องร่วงลงมาบนพืน ้ พวกมันแข็งแกร่งกว่าไทเรนโน
สองหัวทีโ่ จมตีชอ ิ ะ รู ้กันดีกว่าพวกมันทัง้ อันตรายทัง้ ทําให ้ยุง่ ยากและยากทีจ ่ ะรับการโจมตีของ
พวกมัน และนั่นทําให ้เผ่ากระต่ายทีเ่ ห็นตานักล่าของพวกมันนัน ้ ตัวแข็งทือ
่

ี งกรีดร ้องของเด็กสาวใกล ้เข ้ามา

หูของพวกเขาได ้ยินเสย

"อ๋าาาาา ชว่ ยด ้วยยยยยย ฮาจิเมะซงั งงงงง!"

ฮาจิเมะผ่านเผ่ากระต่ายทีว่ งิ่ ไปรับเธอและเขาเข ้ารับรับชอิ ะอย่างสวยงามด ้วย มอตอไซค์และ

หยุดด ้วยการดริฟท์ หลังจากนัน ิ ะไปอีกครัง้
้ เขาก็โยนชอ

"อะฟุ! อูๆๆ , ฉั นต ้องการให ้นายอ่อนโยนกว่านีๆ้ ๆ ฉันต ้องการการปฎิบต

ั ท
ิ ด
ี่ ก
ี ว่านีๆ้ ๆ ฉันต ้องการ
ให ้นายทํากับฉันเหมือนกับยูเอะซงั งง"

ชอ ิ ะประท ้วงพร ้อมกับร ้องไห ้ ชอ

ิ ะนัน
้ ไม่ได ้รักฮาจิเมะ มันเพียงแค่วา่ ในยามทีเ่ ธอตกอยูใ่ นความ
สนิ้ หวัง เธอ "เห็น" ความหวังในตัวฮาจิเมะและทําให ้ความรู ้สก ึ เชอ
ื่ มัน
่ โผล่ขน ั ของ
ึ้ มา ถึงแม ้นิสย
เขานัน ้ ไม่มค
ี วามปราณีแม ้แต่น ้อยแต่เขาไม่กลับคําสญ ั ญาของเขา บวกกับการทีฮ ่ าจิเมะและ
ยูเอะนัน ้ ตกอยูใ่ นสถานเดียวกันกับเธอ เธอรู ้สก ึ คุ ้นเคยกับตัวเขาและการทีฮ ่ าจิเมะ "เอาใจใส"่
ยูเอะทีเ่ หมือนกับเธอนัน ้ ทําให ้เธอคาดหวังว่าเขาจะทํากับเธอเหมือนกับทีท ่ ํากับ ยูเอะ

การทีถ่ ก
ู โยนไปมานัน ้ ทําให ้เสอ ื้ ผ ้าทีข
่ าดวิน
่ อยูแ่ ล ้วขาดมากขึน
้ ไปอีก เมือ
่ รวมกับความจริงทีว่ า่
เธอกําลังร ้องไห ้พร ้อมกับใบหน ้าทีเ่ ต็มไปด ้วยฝุ่ น ทําให ้เธอดูน่าสงสารเป็ นอย่างมาก ฮาจิเมะที่
คิดว่าทํามากเกินไปหยิบเสอ ื้ โค ้ทจากโกดังสมบัตแ ิ ละโยนไปบนหัวของช ิ อะพร ้อมกับคิดว่าไม่
อยากยุง่ อีกต่อไปโดยทีไ่ ม่มค ี วามรู ้สก ึ ใดๆทัง้ สนิ้
อย่างไรก็ตาม การกระทํานีท ้ ําให ้อารมณ์ของชอ ิ ะกลับมาเป็ นอารมณ์ดใี จหลังจากทีเ่ ห็นว่าสงิ่ ที่
ตกลงมาบนหัวของเธอนัน ื้ โค ้ท เธอเริม
้ เป็ นเสอ ่ หัวเราะและสวมใสม ่ น ื้ โค ้ทที่
ั ในทันที มันเป็ นเสอ
มีปลายสฟี ้ าเหมือนกับยูเอะ ตัวเดียวกันกับทีย ่ เู อะทําให ้กับฮาจิเมะเพือ
่ ให ้ดูเป็ นคู่

"มุ มู ฮาจิเมะปากไม่ตรงกับใจนีน ื้ ทีเ่ หมือนกับยูเอะ... หรือว่าเป็ นเพราะ "สเน่ห ์

่ าาา มันเป็ นเสอ
ผู ้หญิงของฉัน"? มันไม่ดรี ู ้ไหมมม ฉันไม่ไดง่ายขนาดนัน ้ รู ้ไหมมม ได ้โปรดใสอ่ ารมณ์มากไป
กว่านีน้ นน"

เธอพูดพร ้อมกับจับขอบเสอ ื้ พร ้อมกับแสดงท่าทาง "iyaniyan(ไม่รู ้ว่าคืออะไรลงภาษาอังกฤษ

ไปก่อนนะครับ)" และนั่นทําให ้ฮาจิเมะกลับมาหงุดหงิดอีกครัง้ เขาหยิบดอนเนอร์ออกมาอย่าง
เงียบๆ เล็งไปทีช ิ ะและยิง
่ อ

"แอ ้ก!"

กระสุนทีถ ่ ก
ู ยิงนัน
้ ไม่อนั ตราย มันถูกหุ ้มด ้วยหนังทีเ่ หมือนยางจากสต ั ว์ปีศาจ แต่เนือ
่ งจากพลัง
ในการยิงทําให ้ชอ ิ ะกระโดดถอยหลังและล ้มลงกับพืน ้ พร ้อมกับ กลิง้ ไปรอบๆด ้วยความเจ็บปวด
เธอร ้องว่า "หัวของฉันนน หัวของฉันนน" แต่ด ้วยความอึดของเธอทําให ้เธอลุกขึน ้ มาทันที อีก
ด ้านหนึง่ เผ่ากระต่ายได ้เริม่ เข ้ามาล ้อมรอบชอ ิ ะ

ิ ะ! เจ ้าเป็ นอะไรหรือเปล่า"
"ชอ
"พ่อ!"

คนทีเ่ รียกเธอนัน ้ เป็ นเผ่ากระต่ายชายชว่ งวัยกลางคนและมีผมสน ั ้ สด

ี ําฟ้ า มันเป็ นการง่ายทีจ
่ ะ
เดาว่าเขาเป็ นใครเพราะมีบรรยากาศทีด ู งู สง่ อยูร่ อบๆตัว เขา หลังจากนัน
่ ส ้ ชอิ ะกับพ่อของเธอได ้
เริม
่ คุยกับคนในเผ่าคนอืน ่ ๆว่าเกิดอะไรขึน้ หลังจากทีพ ่ วกเขามัน
่ ใจว่าปลอดภัยแล ้ว พวกเขาหัน
ไปมองทีฮ ่ าจิเมะ

"เป็ นอะไรไหมทีพ
่ วกเราจะเรียกคุณว่าท่านฮาจิเมะ ผมชอ ื่ ว่าคามเป็ นพ่อของชอ ิ ะและหัวหน ้า
เผ่าฮาวเรีย ผมขอบคุณมากทีช ่ ว่ ยชอ
ิ ะและเผ่าของเราจากสถานการณ์นแ ี้ ถมยังชว่ ยพวกเรา
หลบ หนี... ในฐานะของพ่อและหัวหน ้าเผ่า ขอแสดงความขอบคุณเป็ นอย่างมาก"

คามทีแ่ นะนํ าตนเองว่าเป็ นหัวหน ้าเผ่าฮาวเรียโค ้งหัวให ้ในทันทีทน

ั ใดและทีข
่ ้างหลังของเขา
เผ่าฮาวเรียคนอืน่ ๆก็ทําเหมือนกัน

"อา ได ้โปรดยกหัวขึน้ แต่ขอบอกก่อนว่ามันจะสน ิ้ สุดลงเมือ

่ นํ าทางไปถึงทะเลป่ าอย่า ลืมตรง
สว่ นนัน
้ และอีกอีกอย่างพวกนายเชอ ื่ พวกเราง่ายเกินไปไหม? ถึงแม ้ว่าความสม ั พันธ์ของมนุษย์
และกึง่ มนุษย์จะไม่ได ้ดีมากก็ตาม..."

ิ ะ ในโลกนีพ
ถ ้าไม่นับชอ ้ วกกึง่ มนุษย์นัน
้ ไม่ได ้รับความเป็ นธรรม ในความเป็ นจริงทีพ ่ วกเขาตกอยู่
ในสภาพนีเ้ ป็ นเพราะว่ามนุษย์ แต่ถงึ แม ้จะเป็ นอย่างนัน้ พวกเขาก็โค ้งให ้กับฮาจิเมะและรับการ
ชว่ ยเหลือจากฮา จิเมะ ถึงแม ้จะเป็ นวิธเี ดียวทีเ่ หลืออยูแ
่ ต่มน ั
ั ไม่งา่ ยเกินไปหรือ? ฮาจิเมะสงสย
พวกเขาพร ้อมกับเก็บความรังเกียจเอาไว ้
คามตอบคําถามนัน
้ ด ้วยรอยยิม
้ ทีฝ
่ ื นออกมา

ิ ะเชอ
"ชอ ื่ ในตัวท่านและนั่นทําให ้พวกเราเชอ
ื่ ในตัวท่านด ้วย นั่นเป็ นเพราะว่าพวกเราเป็ น
ครอบครัวเดียวกัน..."

เมือ
่ ได ้ยินคําตอบนัน
้ ทําให ้ฮาจิเมะนัน
้ กึง่ ชน ื่ ชมกึง่ ประปลาดใจ สาํ หรับเผ่าทีต่ ้องจากบ ้านเกิด
เพือ่ เด็กสาวเพียงคนเดียวและสามารถเชอ ื่ ใจ มนุษย์ทพ ี่ งึ่ พบเจอ พวกเขาระมัดระวังตัวน ้อยมาก
หรืออาจจะพูดได ้ว่านิสย ั ของพวกเขาใจดีเกินไป

"เอะเฮะเฮะ ไม่เป็ นไรหรอกพ่อ ถึงแม ้ตัวฮาจิเมะจะไม่มค ี วามเมตตาแม ้แต่ผู ้หญิงและ

เคลือ่ นไหวโดยทีไ่ ม่สนใจ คนอืน
่ โหดร ้ายจนถึงขัน ้
้ ใชคนอื น
่ เป็ นตัวล่อได ้อย่างง่ายดายแต่เขา
ั ญา เขาไม่ใชค
เป็ นคนรักษาสญ ่ นเลวร ้ายทีเ่ หยียบยํ่าความหวังของคนอืน ่ ! เขาจะปกป้ องพวก
เราอย่างแน่นอน!"

"ฮา่ ๆๆ อย่างนัน
้ หรือ พูดได ้อีกอย่างหนึง่ ว่าเป็ นคนขีอ
้ ายงัน
้ หรือ ถ ้าอย่างนัน ื่ ในตัวเขา"
้ ฉันเชอ

คนในเผ่าคนอืน่ ๆทีไ่ ด ้ยินคําพูดของชอ ิ ะและคามเองก็พด

ู ว่า "เข ้าใจละ คนขีอ
้ ายนีเ่ อง" ในขณะ
ทีม
่ องฮาจิเมะด ้วยสายตาทีอ ่ บอุน
่ และผงกหัวไปมา

ฮาจิเมะทีม ้ อดบนหน ้าผากโผล่ขน

่ เี สนเลื ึ้ มาเริม
่ ดึงดอนเนอร์ออกมา แต่เขากลับโดนลอบโจมตี
จากด ้านหลังเข ้าซะก่อน

"...อือ ฮาจิเมะเป็ นคนขีอ

้ าย"บนเตียง""
"ยูเอะ!?"

ในขณะทีฮ่ าจิเมะกําลังตกตะลึง สต ั ว์ปีศาจเริม

่ มารวมตัวกันรอบๆพวกเขาและมันจะต ้องมีปัญหา
อย่าแน่นอนถ ้าพวก เขาอยูต่ รงนีน
้ านมากไปกว่านี้ ดังนัน ิ ใจทีจ
้ พวกเขาจึงตัดสน ่ ะจากไป

เป้ าหมายของพวกเขาในตอนนีค
้ อ
ื ไปทีท ็
่ าวออกของมหาหุบเขาไรเซน

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 31 ทหารจ ักรวรรดิ์

มีคน42คนทีเ่ ดินทางผ่านหุบเขา

ั ว์ปีศาจจํานวนมากพยายามทีจ
โดยธรรมชาติแล ้ว สต ่ ะโจมตีพวกเขาแต่มน ั ไม่สาํ เร็จ ใครก็ตามที่
พยายามโจมตีเผ่ากระต่ายต่างก็หวั ระเบิดออกเป็ นชนิ้ ๆโดยไม่มข
ี ้อ ยกเว ้น

แสงไฟทีต่ ามมาหลังจากทีถ ่ กู ยิงนัน ั ว์ปีศาจจํานวนมากตาย เกลือ

้ ทําให ้คุณเห็นศพของสต ่ น
กลาดรอบๆมหาหุบเขาไรเซน ็ และทําให ้เผ่ากระต่ายตกตะลึงและจ ้องมองด ้วย ความชนื่ ชมไปที่
่ ําให ้เกิดสงิ่ นี้
ฮาจิเมะทีท

ื่ ของฮาจิเมะและมองเขาเป็ นดัง่ ผู ้กล ้าด ้วย

โดยเฉพาะเด็กๆ พวกเขาจ ้องมองพลังทีเ่ หลือเชอ
ประกายตา

ุ ุ ฮาจิเมะซงั เด็กน ้อยกําลังจ ้องมองเธออยูร่ ู ้ไหมมม ทําไมนายถึงไม่โบกมือให ้พวกเขา

"ฟุฟฟ
ละ?"

ิ ะล ้อเลียนฮาจิเมะทีอ
ชอ ี จากการทีถ
่ ารมณ์เสย ่ ก
ู จ ้องมองด ้วยสายตาอันบริสท
ุ ธิของเด็กๆ

ฮาจิเมะทีม ้ อดขึน
่ เี สนเลื ้ บนหัวยิงปื นของเขาออกมา

ปั ง!ปั ง!ปั ง!

"อะหวาหวาหวาหวาหวา!?"

จากการทีถ ่ ก
ู ยิงด ้วยกระสุนยางไปทีเ่ ท ้าของเธอทําให ้ชอิ ะทีพ
่ ยายามหลบกระสุน เต ้นไปมา
เหมือนแทปเดนซ ์ จากการมองภาพนัน ิ ะ , คาม แสดงรอยยิม
้ ทําให ้พ่อของชอ ้ ฝื นๆออกมาใน
ขณะทีย่ เู อะจ ้องมองด ้วยความสนใจ

"ฮา่ ๆๆ ดูเหมือนว่าชอ
ิ ะและฮาจิเมะจะสนิทกันมาก มันเหมือนกับว่า... เธอถึงวัยนัน
้ แล ้วงัน
้ หรือ
มันทําให ้พ่อเหงาเล็กน ้อยแต่ถ ้าเป็ นท่านฮาจิเมะละก็ ผมเองก็วางใจ..."

ถึงแม ้ลูกสาวของเขายังคงถูกยิงอยูแ
่ ต่คามกลับมองเธอว่าจะลาไปแต่งงานพร ้อม กับมีนํ้าตา
รอบๆหางตาของเขา คนในเผ่าคนอืน ่ ๆเองก็มองเธอด ้วยสายตาทีอ
่ บอุน
่ ถึงแม ้เธอจะร ้องว่า
"ชว่ ยด ้วย~" ก็ตาม

"ไม่ , รอเดีย
๋ วก่อน หลังจากทีม
่ องสถานการณ์นแ
ี้ ล ้ว นายสรุปแบบนัน
้ ได ้อย่างไรกัน?"
"...ไม่น่าเชอื่ "

่ เู อะได ้พูดไว ้ ดูเหมือนว่าเผ่ากระต่ายจะขาดสามัญสาํ นึกและดูเหมือนจะเป็ นเรือ

เหมือนกับทีย ่ ง
ธรรมชาติ สําหรับเผ่านี้ แม ้ว่าเราไม่รู ้ว่าเผ่าอืน
่ ๆจะเป็ นแบบนีด
้ ้วยหรือไม่
หลังจากทีเ่ ดินเป็ นระยะเวลานาน กลุม ่ ของพวกเขาก็มาถึงทางเข ้าของมหาหุบเขาไรเซน ็ ใน
ทีส่ ด
ุ ฮาจิเมะมองเห็นบันไดทีถ่ กู สร ้างเป็ นอย่างดีด ้วยทักษะมองระยะไกล บันไดถูกสร ้างขึน้ มา
ด ้วยการตัดผนังและมีทางยูเทิรน ์ ทุกๆ50เมตร สามารถเดินทางไปถึงทะเลป่ าได ้ประมาณครึง่ วัน

ในขณะทีฮ ิ ะเริม
่ าจิเมะพยายามมองระยะไกล ชอ ่ พูดขึน ี งไม่แน่ใจ
้ มาด ้วยนํ้ าเสย

"ยังคงมีทหารจักรวรรดิอยูต ่ รงนัน
้ ไหม?"
"อืม? จะพูดอย่างไรดี ถึงแม ้มันจะมีความเป็ นไปได ้ว่าพวกเขาจะถูกกําจัดจนหมดแล ้วก็ตาม..."
"ค-คือ สมมุตวิ า่ ถ ้ายังมีทหารจักรวรรดิอยูร่ อบๆบริเวณนี.้ ..ฮาจิเมะซงั ...คุณจะทําอะไรต่อไป?"
"? เธอหมายความว่าอย่างไร?"

ฮาจิเมะสา่ ยหัวของเขาไปมาเหมือนกับบอกว่าเขาไม่เข ้าใจคําถามชอ

ิ ะ คนในเผ่ากระต่ายยืน
่
หน ้าเขามาเพือ
่ ฟั งคําตอบของเขา

"ไม่เหมือนกับสต ั ว์ปีศาจ ศต ั รูคราวนีค้ อ

ื ทหารจักรวรรดิ...เป็ นเผ่าพันธุม
์ นุษย์เหมือนกับฮาจิเมะ
ซงั ...นายมัน ่ ใจหรือว่าจะสามารถสูกั้ บพวกเขาได ้?"
"กระต่ายผู ้ล ้มเหลว เธอไม่ได ้มองเห็นอนาคตแล ้วหรอกเหรอ?"
"ใช ่ ฉั นเห็นมัน ฮาจิเมะเผชญ ิ หน ้ากับทหารจักรวรรดิและ..."
"ถ ้าอย่างนัน้ ...มีปัญหาอะไรละ?"
"ฉั นต ้องการยืนยัน เพือ ่ ปกป้ องพวกเราเผ่ากระต่ายจากทหารจักรวรรดิและเผชญ ิ หน ้ากับ
เผ่าพันธุ์ มนุษย์ นายไม่มป ี ั ญหาอะไรใชไ่ หมทีจ ่ ะสูกั้ บมนุษย์..."

เมือ
่ ได ้ยินคําพูดของชอ ิ ะ เผ่ากระต่ายทีอ
่ ยูร่ อบๆมองไปทีฮ ่ าจิเมะอย่างเป็ นกังวล เด็กๆไม่เข ้าใจ
ว่าเกิดอะไรขึน ั ผัสได ้ถึงบรรยากาศทีจ
้ แต่สม ่ ริงจังและเริม
่ มองสบ ั ไปมาระหว่างผู ้ใหญ่ในเผ่ากับ
ฮาจิเมะอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตามภายใต ้บรรยากาศทีเ่ คร่งเครียดฮาจิเมะกล่าวอย่างสบายๆว่า

"แล ้วมันผิดตรงไหนละ?"
"เอ๋?"

ั สนของชอ
ฮาจิเมะยังคงพูดต่อไปโดยทีเ่ มินเฉยต่อความสบ ิ ะ

"เหมือนทีเ่ คยพูดมาก่อน ฉันไม่มป ี ั ญหาอะไรกับการต่อสูกั้ บเผ่าพันธุม

์ นุษย์"
"น-นั่น ไม่ใชว่ า่ นายมาจากเผ่าพันธุเ์ ดียวกัน..."
"ไม่ใชว่ า่ เผ่าของเธอก็ถกู เผ่าพันธุเ์ ดียวกันไล่มาหรอกเหรอ"
"นั่นมัน ถึงแม ้จะมองในแง่นัน ้ ..."
"ถึงแม ้ว่าเธอจะเข ้าใจพืน
้ ฐานผิดก็ตาม"
"พืน้ ฐาน?"

ิ ะสา่ ยหัวของเธอและคนในเผ่ารอบๆมองอย่างสบ
ชอ ั สน
"ฟั ง ฉั นจ ้างเผ่าของเธอในฐานะผู ้นํ าทางและนั่นทําให ้ฉั นปกป้ องเธอนั่นเป็ นเพราะว่า มันจะมี
ปั ญหาถ ้าพวกเธอคนใดคนหนึง่ ตาย ฉั นไม่มค ี วามสงสารหรือความเห็นใจในการทําสงิ่ นัน ้ ยิง่ ไป
กว่านัน้ ฉันไม่ได ้คุ ้มครองเธอตลอดไป เธอยังจําได ้ใชไ่ หม?"
"อึก , ใช.่ ..ฉั นจําได ้..."
"ถ ้าอย่างนัน ้ ฉันจะปกป้ องเธอไปจนกว่าธุระทีท ่ ะเลป่ าจะเสร็จสน ิ้ ทุกๆอย่างทีท
่ ําเพือ
่
ผลประโยชน์ของฉันเองและด ้วยเหตุนัน ้ ไม่วา่ จะเป็ นสต ั ว์ปีศาจหตือมนุษย์ ถ ้าพวกเขาพยายาม
ขวางทางของฉั น พวกเขาคือศต ั รูและศต
ั รูจะต ้องถูกฆ่า ง่ายๆแค่นัน ้ "
"ฉ-ฉันเข ้าใจละ..."

ชอิ ะรับฟั งคําตอบด ้วยรอยยิม ้ ทีฝ

่ ื นออกมา ถึงแม ้เธอจะเห็นฮาจิเมะเผชญ ิ หน ้ากับฮาจิเมะด ้วย
ทักษะ "มองอนาคต" แต่เนือ ่ งจากว่าอนาคตนัน ้ ไม่แน่นอนและเธอไม่รู ้ว่ามันจะเป็ นจริงหรือไม่
มันมีอนาคตอืน ่ ทีม
่ ค
ี วามเป็ นไปได ้มากกว่านีท ้ เี่ ธอมองเห็น อนาคตทีพ ่ วกเธอได ้กลายเป็ นทาส
ของจักรวรรดิและมีชวี ต ิ ทีเ่ จ็บปวดมากกว่าตาย เธอคิดว่า "เธอนัน ้ เป็ นต ้นเหตุ" ถึงแม ้คนอืน
่ จะ
ไม่คดิ แบบนีก ้ ็ตาม เธอพยายามทําอย่างเต็มทีเ่ พือ ่ ให ้มัน
่ ใจว่าอนาคตจะกลายเป็ นแบบไหน

"ฮา่ ๆๆ มันเป็ นการดีทเี่ ข ้าใจในเหตุผลนัน

้ ได ้โปรดปล่อยให ้เป็ นหน ้าทีข
่ องพวกเราในการนํ าทาง
คุณไปทีท ่ ะเลป่ า"

คามหัวเราะออกมาอย่างร่าเริง มันเป็ นเหตุผลทีด ่ ก ึ ยุตธิ รรมอันโง่เขลา ถ ้าทุกๆอย่าง

ี ว่าความรู ้สก
อยูภ
่ ายใต ้เงือ
่ นไขการให ้และรับอย่างนัน
้ มันน่าเชอ ื่ ถือมากกว่า ใบหน ้าของเขาบ่งบอกออกมา

กลุม
่ ของพวกเขาได ้มาถึงบันไดและฮาจิเมะได ้นํ าหน ้าพวกเขาอย่างระมัดระวัง เพือ ่ ทีจ
่ ะหลบหนี
จากทหารจักรวรรดิพวกเขาไม่มโี อกาศทีจ ่ ะได ้ดืม
่ หรือกินแต่ การก ้าวเท ้าของพวกเขานัน ้ แผ่ว
้
เบา ดูเหมือนว่าข่าวลือทีว่ า่ เผ่ากึง่ มนุษย์ทใี่ ชเวทไม่ได ้จะมีความสามารถทาง ร่างกายสูงนัน ้ เป็ น
ความจริง

ในทีส
่ ด
ุ กลุม ็
่ ของฮาจิเมะก็ได ้หลบหนีออกจากมหาหุบเขาไรเซน

สงิ่ ทีพ
่ วกเขาเห็นเมือ
่ ผ่านหุบเขาไปคือ...

้ เอาจริงดิ พวกเขาคือผู ้รอดชวี ต

"เฮยๆ ิ ถึงแม ้ว่าข ้าจะไม่เต็มใจนักทีจ
่ ะอยูท
่ น ี่ ากคําสงั่ ของ
ี่ จ
หัวหน ้า แต่ถ ้าเป็ นแบบนี้ ข ้ามีของฝากทีด
่ ก
ี ลับบ ้านแล ้ว"

มีทหารจักรวรรดิประมาณ30คนอยูต ่ รงนัน ้ ข ้างหลังพวกเขามีรถม ้าทีม

่ ส ั ลักษณ์ของค่ายนีอ
ี ญ ้ ยู่
ทหารทัง้ หมดแต่งตัวเหมือนกับชุดคาคิ(khaki(ผมไม่รู ้ว่าคืออะไรนะครับ))และพก ดาบหรือหอก
และโล่ มองอย่างประหลาดใจไปทีก ่ ลุม
่ ของฮาจิเมะ

อย่างไรก็ตาม นั่นคงอยูไ
่ ม่กวี่ น
ิ าที หลังจากนัน
้ พวกเขาดีใจทีไ่ ด ้เห็นเผ่ากระต่าย

"ผู ้นํ ากองร ้อย! สาวผมเทาเผ่ากระต่ายเองก็อยูท ่ น ่ นทีผ

ี่ !ี่ เธอไม่ใชค ่ ู ้บังคับบัญชาต ้องการหรอก
เหรอ?"
"โออ ดูเหมือนว่าพวกเราจะโชคดี มันไม่เป็ นไรทีพ ่ วกเราจะฆ่าคนแก่แต่สาวคนนัน ้ ต ้องรอดชวี ต
ิ "
"ผู ้นํ ากองร ้อย~ มีผู ้หญิงบางสว่ นอยูท
่ น
ี่ เี่ หมือนกัน ให ้พวกเราลองชม ิ สก ั หน่อยได ้ไหม? พวกเรา
รอทีน ่ ต
ี่ งั ้ สามวัน ได ้โปรดมองข ้ามไปด ้วย~"
"ช ิ อย่าเอาไปทัง้ หมด ถ ้าแค่สอง ไม่ซส ิ ามคนก็ไม่เป็ นไร"
"ยะฮู ้ อย่างทีค ่ าดหวังได ้จากผู ้นํ ากองร ้อย! ท่านเข ้าใจพวกเราจริงๆ!"

สาํ หรับทหารของจักรวรรดิ เผ่ากระต่ายนัน ้ ถูกมองเป็ นเหยือ ่ ทีจ

่ ับได ้อย่างง่ายดาย พวกเขาเดิน
เข ้ามาพร ้อมกับเลียริมฝี ปากและมองไปทีผ ่ ู ้หญิงเผ่ากระต่าย เผ่ากระต่ายทีเ่ ห็นทหารพวกนัน้ ทํา
อะไรไม่ได ้นอกจากตัวสน ั่ ด ้วยความกลัว

ท่ามกลางทหารทีโ่ หวกแหวกไปมา ชายทีถ

่ ก
ู เรียกว่าผู ้นํ ากองร ้อยทีก
่ ําลังยิม ่ สงั เกตุได ้ถึงฮา
้ กริม
จิเมะได ้ในทีส
่ ด
ุ

่ นในเผ่ากระต่าย"
"เอ๋? แกเป็ นใคร? ดูเหมือนว่า...แกจะไม่ใชค

ฮาจิเมะทีค
่ ด
ิ ว่ามันคงเป็ นไปไม่ได ้ทีจ
่ ะผ่านทหารพวกนัน
้ ไปเฉยๆตอบง่ายๆว่า

"อา , ใชข่ ้าคือมนุษย์"

"หาา? ทําไมมนุษย์ถงึ เดินทางมาด ้วยกับเผ่ากระต่าย? มิหนํ าซาํ้ ยังมาจากหุบเขา อา แกคือ
พ่อค ้าทาสใชไ่ หม ถ ้าอย่างนัน
้ ขอโทษด ้วยแต่แกต ้องสง่ พวกมันมาเดีย ๋ วนี"้

ผู ้นํ ากองร ้อยได ้ข ้อสรุปแบบนัน

้ เมือ
่ มองไปทีส ื่ ในความคิดของเขาและสงั่ ฮา
่ ถานการณ์นี้ เขาเชอ
จิเมะ

แน่นอนว่าฮาจิเมะไม่จําเป็ นทีจ
่ ะต ้องฟั งเขา

"ขอปฎิเสธ"
"...แกพูดว่าอะไรนะ"
"แกไม่ได ้ยินหรือว่า "ขอปฎิเสธ" พวกเขาเป็ นของข ้าแล ้วและข ้าจะไม่มอบให ้แกแม ้แต่คนเดียว
ข ้าขอแนะนํ าแกว่ายอมแพ ้ซะและกลับจักรวรรดิไป"

ผู ้นํ ากองร ้อยคิดว่าได ้ยินผิดไปแต่คําตอบและคําสงั่ ของฮาจิเมะทําให ้เขาโกรธมาก

"......ไอ ้หนู ระวังคําพูดของแกหน่อย หัวของแกมีอะไรผิดปกติหรือเปล่าถึงไม่เข ้าใจว่าพวกเรา

คือใคร?"
่ ะถูกถามว่าหัวของแกผิดปรกติหรือเปล่าใชไ่ หม"
"ข ้ารู ้ทุกอย่าง แม ้แต่แกเองก็ไม่ชอบทีจ

ผู ้นํ ากองร ้อยจ ้องเขม็งไปทีฮ ่ าจิเมะหลังจากทีไ่ ด ้ยินคําตอบของฮาจิเมะ ทหารคนอืน ่ ๆเองก็มอง

เขม็งไปทีฮ ่ าจิเมะและสร ้างบรรยากาศทีอ ่ ดึ อัด และตอนนัน ้ เองอาจจะเป็ นเพราะบรรยากาศทีอ ่ ดึ
อัดทําให ้ผู ้นํ ากองร ้อยสงั เกตุยู เอะทีอ
่ ยูห
่ ลังฮาจิเมะได ้ในทีส ่ ด
ุ ในบรรยากาศทีอ่ ด
ึ อัดนีม
้ เี ด็กสาว
อยูแ ่ ละอาจจะเป็ นเพราะความแตกต่างนัน ้ ทําให ้ เขาถึงกับหลงไปกับความสวยของเธอสก ั ครู่
หนึง่ ในขณะทีม ่ องเธอจับเสอ ื้ ของฮาจิ เมะอย่างแน่น สุดท ้ายเขาก็ยม ิ้ ออกมา

"อา~ เข ้าใจละ ในทีส

่ ด
ุ ข ้าก็เข ้าใจแล ้ว~ แกไม่ได ้เป็ นอะไรเลยนอกจากเด็กโง่เง่าคนหนึง่ ให ้
ข ้าสอนแกถึงความโหดร ้ายบนโลกใบนีเ้ อง คุๆๆ เด็กสาวทีอ ่ ยูต
่ รงนัน
้ สวยงามดีหนิ หลังจากทีข
่ ้า
 ั ร่างแกออกข ้าจะข่มขืนเธอต่อหน ้าแกหลังจากนัน
สบ ้ ข ้าจะขายเธอ ให ้กับพ่อค ้าทาส"

และด ้วยคําพูดนีท
้ ําให ้คิว้ ของฮาจิเมะขมวดและแม ้แต่ยเู อะทีไ่ ม่แสดงสหี น ้าก็ รับรู ้ไดถึงความ
รังเกียจต่อคนทีม
่ องเธอ ยูเอะทีไ่ ม่อาจยกโทษให ้กับตัวตนของคนผู ้นัน ้ แบมือขวาออกมา

อย่างไรก็ตาม ฮาจิเมะได ้หยุดเธอ ฮาจิเมะได ้พูดคํานึงออกมาต่อหน ้ายูเอะทีก

่ ําลังงง

ั รูใชไ่ หม"
"สรุปแล ้วแกเป็ นศต
"หาา!? แกยังไม่เข ้าใจสถานการณ์อก
ี เหรอ! แก , ไอ ้บ ้าทีค ั่ กลัวพร ้อมกับการร ้องขอต่อ
่ วรจะสน
การยกโทษ-!?"

ปั ง!!

ผู ้นํ ากองร ้อยทีก

่ ําลังโกรธเกรีย
้ วไม่สามารถพูดจนจบได ้ เหตุผลคือ เมือ ี งปื นหนึง่ นัดดังขึน
่ มีเสย ้
และหัวของเขาถูกยิง หัวของเขามีรใู หญ่อยูต ่ รงกลางบนหน ้าผากเขาและสมองได ้กระจาย
ออกมาจากหลังหัว ของเขาและล ้มลงไปในสภาพนัน ้

ไม่อาจเข ้าใจได ้ว่าเกิดอะไรขึน

้ ทหารคนอืน
่ ๆได ้แต่มองอย่างตกตะลึงไปทีผ
่ ู ้นํ ากองร ้อย

ปั ง!

ปื นได ้ดังขึน
้ อีกครัง้ และในเวลาเดียวกัน หัวของทหารจักรวรรดิก็ถก ู ยิง จริงๆแล ้วมันเป็ นการยิง
หกครัง้ แต่ความเร็วในการยิงของฮาจิเมะนัน ้ เร็วมากจน กระทั่งได ้ยินเป็ นแค่การยิงครัง้ เดียว

เป็ นเรือ
่ งปกติทห
ี่ ลังจากได ้เห็นหัวหน ้าและพรรคพวกโดนยิงทีห ่ วั พวกทหารจะตกใจและหัน
ิ ใจที่
อาวุธเข ้าหาฮาจิเมะ ถึงแม ้ว่าทําอย่างไรแต่พวกเขารู ้ว่าใครทํา ฮาจิเมะคิดว่าเป็ นการตัดสน
เยีย่ มยอดสมกับเป็ นทหารจักรวรรดิ

ทหารกองหน ้าเดินไปข ้างหน ้าทันทีในขณะทีก ่ ร่ายเวท อย่างไรก็ตามมีบางสงิ่ ถูกโยน

่ องหลังเริม
มาทีข
่ าของพวกเขาในทันทีทันใด มันมีรปู ร่างทรงกลมสด ี ํา ทหารสงสยั กับสงิ่ นัน
้ แต่เพียงแค่
มองเท่านัน
้ และยังคงร่ายต่อไป พวกเขาได ้กลายเป็ นศพในวินาทีตอ ่ มา

ตูม!!

ี ําคือ "ระเบิด" ได ้ระเบิดออกมา ยิง่ ไปกว่านัน

นั่เป็ นเพราะว่าวัตถุสด ้ เศษเหล็กได ้พุง่ ออกมาจาก
มันเหมือนกับ "ระเบิดแบบสะเก็ด" ถ ้าเทียบกับของจริงแล ้ว พลังของมันรุนแรงกว่ามากเพราะว่า
มันถูกสร ้างจากแร่พเิ ศษบนโลกใบนี้

ด ้วยการกระทําครัง้ เดียว ทหารประมาณ10คนได ้ตายลงไปพร ้อมกับการทีช ิ้ สว่ นของพวกเขา

่ น
ได ้ระเบิดออกและ ชน ิ้ สว่ นได ้กระจายไปทัว่ นอกจากนีย
้ ังมีอก
ี เจ็ดคนทีค
่ รางออกมาด ้วยความ
เจ็บปวด

จากการระเบิดจากข ้างหลังพวกเขาทําให ้ทหารทีเ่ ป็ นกองหน ้าเจ็ดคนหยุดเดินและมอง ไปข ้าง

หลังด ้วยความสงสย ั ว่าเกิดอะไรขึน ้ ในเวลาเดียวกันกับทีพ ่ วกเขาหันไปมองทหารกองหน ้าหก
คนก็ล ้มลงเพราะว่าถูกยิง ทีห ่ วั และเลือดได ้กระจายไปทัว่ อย่างไรก็ตามยังมีผู ้รอดชวี ต ิ เหลืออยู่
อีกหนึง่ คนและได ้สูญเสย ี แรงทัง้ หมด ทีม ่ อี ยูเ่ ฉยๆตรงจุดนัน ้ เพียงแค่พริบตาเดียวเพือ่ นร่วมรบ
ของเขาได ้ถูกกวาดล ้างไปทัง้ หมด มันไม่ใชว่ า่ กองกําลังของพวกเขาอ่อนแอ ในความเป็ นจริง
พวกเขาเป็ นทหารระดับแนวหน ้าทีบ ่ น
่ เมือ่ ได ้รับคําสงั่ นี้ ทหารหนึง่ เดียวทีเ่ หลือรอดมองไปรอบๆ
พร ้อมกับแสดงสหี น ้าทีเ่ หมือนกับถามว่า เขาอยูใ่ นฝั นร ้ายหรือเปล่า

หลังจากนัน ี งของผู ้ทีท

้ เขาก็ได ้ยินเสย ่ ําให ้เกิดโศกนาฏกรรมนี้

่ าดคิดไว ้ ถ ้าสูกั้ บมนุษย์ไม่จําเป็ นทีจ

"อืม เหมือนอย่างทีค ้
่ ะต ้องใชสายฟ้ าในการเร่ง กระสุน
ธรรมดาก็เพียงพอแล ้ว หินสนั ดาปนีม ่ น
ั สะดวกสบายจริงๆ"

ทหารคนนัน้ ประหลาดใจและเริม ่ มองไปทีฮ ่ าจิเมะด ้วยความหวาดกลัว ฮาจิเมะทีว่ างดอนเนอร์ไว ้

บนบ่าค่อยๆเดินเข ้าหาทหารคนนัน ้ รูปร่างของเขาทีม
้ อย่างชาๆ ่ อบความตายพร ้อมกับเสอ ื้ โค ้ทที่
สะบัดไปมาทําให ้เขาเหมือนกับ ยมฑูต อย่างน ้อยทหารทีเ่ หลือรอดก็มองอย่างนัน ้

"หวาา อ-อย่าเข ้ามา ม-ไม่ ข ้ายังไม่อยากตาย ค-ใครก็ได ้! ชว่ ยด ้วย!"

้ พยายามร ้องขอชวี ต
ทหารคนนัน ิ หน ้าของเขาเต็มไปด ้วยความกลัวและฉี่ได ้ไหลออกมาจากเป้ า
กางเกงของเขา ฮาจิเมะมองไปทีท ่ หารทีพ
่ ยายามจะหนีอย่างเย็นชาและค่อยๆยิงอย่างต่อเนือ
่ ง

"หวาา!"

ทหารคนนัน ้ ไม่ได ้โดนยิง ฮาจิเมะได ้ยิงไปทีท

่ หารทีบ
่ าดเจ็บหนักจากระเบิด เมือ ่ ทหารทีเ่ หลือ
รอดคนสุดท ้ายรับรู ้ว่าไม่ได ้โดนยิง เขามองไปรอบๆอย่างหวาดกลัว ครัง้ นีเ้ ขารับรู ้ได ้ถึงภาพการ
ทําลายล ้างด ้วยตัวของเขาเอง

สุดท ้ายกระบอกปื นได ้ชไี้ ปทีท่ หารทีย่ ังแข็งทือ

่ อยู่ และอีกครัง้ หนึง่ ทหารผู ้นีต ั่ พร ้อมกับร ้อง
้ วั สน
ขอชวี ต ี น ้าทีห
ิ ด ้วยสห ่ วาด กลัวเป็ นอย่างมาก

"ผ-ผมขอร ้อง! ได ้โปรดอย่าฆ่าผม! ผมยินดีทําทุกอย่าง! ได ้โปรด!"

"อย่างนัน
้ หรือ? ถ ้าอย่างนัน
้ จงบอกมาว่าเกิดอะไรขึน ้ กับเผ่ากระต่ายคนอืน
่ ๆ พวกเขาน่าจะมี
มากกว่านี.้ ..พวกเขาโดนย ้ายไปทีจ่ ักรวรรดิแล ้วหรือยัง?"

สงิ่ ทีฮ ้
่ าจิเมะพยายามจะถามคือ มันใชเวลาในการเคลื อ
่ นย ้ายคน100คนรวมทัง้ เผ่ากระต่ายและ
มันไม่มป ่ ะ ชว่ ยพวกเขาถ ้าอยูใ่ กล ้ๆ แต่ถ ้าพวกเขาได ้ไปถึงจักรวรรดิแล ้วมันไม่มเี หตุผล
ี ั ญหาทีจ
ทีจ ่ ะชว่ ยพวกเขา

"...ท-ท่านจะปล่อยผมไหมถ ้าผมบอก?"
ิ ธิในการถามข ้า? เหอะ ข ้าเองก็ไม่ได ้ต ้องการข ้อมูลนัน
"แก , ทําไมแกถึงคิดว่ามีสท ้ มากมายนัก
ถึงเวลาทีแ
่ กจะตายหรือยัง?"
"ด-ได ้โปรดรอก่อน! ผมจะพูด! ผมจะพูดเดีย ๋ วนี!้ ... พวกเขาอาจจะถูกขนย ้ายไปหมดแล ้ว
เพราะว่าพวกเราได ้จํานวนตามทีก ่ ําหนดไว ้แล ้ว..."
ได ้ตามทีก
่ ําหนดนัน้ หมายถึงว่าคนทีไ่ ม่สามารถขายได ้อย่างเชน ่ คนแก่จะถูกฆ่า ตาย เมือ
่ เผ่า
กระต่ายได ้ยินคําพูดนัน
้ ก็แสดงสห ี น ้าทีข
่ มขืน ี น ้าของพวกเขาและ
่ ออกมา ฮาจิเมะแอบดูสห
ทันทีทนั ใดนัน้ เองเขาก็หนั หน ้ากลับมาทีท ่ หาร คนนัน
้ และในตาของเขานัน ้ แสดงถึงความ
ต ้องการฆ่าออกมา

"รอก่อน! ได ้โปรดรอก่อน! ผมจะบอกสงิ่ ทีท

่ า่ นต ้องการรู ้ทุกอย่าง! ไม่วา่ จะเกีย
่ วกับจักรวรรดิ
หรืออะไรก็ตาม! ได ้โปรดเถอะ!"

ั รู ้ได ้ถึงความต ้องการฆ่าของฮาจิเมะขอให ้ฮาจิเมะละเว ้นชวี ต

ทหารทีร่ บ ิ เขาอย่างสุดชวี ต
ิ และ
คําตอบของคําขอนัน ้ คือ....

ปั ง!

กระสุนหนึง่ นัด

และภาพนีท้ ําให ้เผ่ากระต่ายถึงกับลืมหายใจ เมือ่ บวกกับความไม่ปราณีแม ้แต่น ้อยทําให ้คนใน

ิ ะเองก็กลัวหรือไม่ เธอถามเขาอย่างหวาดกลัวว่า
เผ่าบางคนเกิดอาการกลัว ไม่มใี ครรู ้ว่าชอ

ี ั ญหาไม่ใชเ่ หรอถ ้าจะปล่อยเขาไป"

"ม-มันไม่มป

ี น ้าทีป
หาา? ฮาจิเมะจ ้องไปทีเ่ ธอด ้วยสห ่ ระหลาดใจและชอ ิ ะทําได ้แค่พม
ึ พําว่า "อุก" กับคนทีฆ
่ า่
คนในสมาชก ิ ของพวกเขาและพยายามจับตัวไปเป็ นทาสแต่ดเู หมือนว่าเผ่า กระต่ายจะยอมยก
โทษให ้ ในขณะทีฮ ่ าจิเมะจะได ้พูดออกมา ยูเอะได ้พูดขึน
้ มาก่อนว่า

"...เมือ
่ อาวุธถูกแสดงขึน ั รูจะอ่อนแอถึงเพียงไหนแต่สด
้ มาแล ้ว ไม่วา่ ศต ุ ท ้ายแล ้วมันจะ
กลายเป็ นปั ญหาเร็วๆนีห
้ รือภายหลัง..."
"น-นั่นมัน..."
"...ก่อนอืน่ เธอมองฮาจิเมะด ้วยสายตาแบบนัน ้ ได ้อย่างไรทัง้ ๆทีเ่ ขาปกป้ องเธอ..."
"..."

ดูเหมือนว่ายูเอะจะโกรธ ถึงแม ้ว่าตอนนีพ้ วกเขาจะปกป้ องเผ่ากระต่ายแต่เธอไม่อนุญาติให ้ใครก็

ตามคิดใน แง่ร ้ายต่อฮาจิเมะ ถึงแม ้มันจะเป็ นธรรมชาติทจ ึ
ี่ ะเกิดความกลัวแต่เผ่ากระต่ายก็รู ้สก
ผิดทีก
่ ลัว ฮาจิเมะ

"ฟุมุ , ท่านฮาจิมเมะ ผมขอโทษด ้วย , ไม่ใชว่ า่ พวกเราโทษท่านแต่นเี่ ป็ นครัง้ แรกทีเ่ ราเห็นภาพ

แบบนัน ่ ล ้ว พวกเราเพียงแค่ประหลาดใจเท่านัน
้ ...ใชแ ้ "
"ฮาจิเมะซงั ขอโทษนะ"

เมือ ิ ะและคามขอโทษเขาในฐานะตัวแทนของเขา เขาเพียงแค่สา่ ยมือของเขา

่ ฮาจิเมะได ้ยินชอ
เพือ่ บอกว่าอย่ากังวลไปเลย

หลังจากนัน
้ ฮาจิเมะก็ไปทีม
่ ้าและรถม ้าและบอกให ้เผ่ากระต่ายขึน ้
้ มา ถึงแม ้มันจะใชเวลาเพี
ยง
แค่ครึง่ วันในการเดินไปทะเลป่ าแต่ถ ้าพวกเขามีม ้าและ รถม ้าพวกเขาก็ควรใชมั้ น เขานํ าเอามอ
ตอไซค์เวทออกมาจากโกดังสมบัตแ ิ ละต่อมันเข ้ากับรถม ้า กลุม
่ ของเขาเดินทางต่อไปยังทะเล
ป่ า

้
ยูเอะเองก็ใชเวทลมเพื
อ ่ โยนศพของทหารจักรวรรดิลงเหวไป สงิ่ ทีห
่ ลงเหลืออยูม
่ เี พียงแค่แอ่ง
เลือดเท่านัน
้

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 32 นทีแห่งไม้ ฮาร์ทเซน่า และ ความรูส ึ ของเชย

้ ก ี

หนึง่ ในเจ็ดมหาดันเจีย้ น "ทะเลป่ าฮาวทิน่า" ทีป

่ ระเทศของเหล่ากึง่ มนุษย์ทม ี่ น
ี ามว่าเฟอา เบล
กาเอนตัง้ อยู่ ต ้องขอบคุณรถมอตอไซค์สองล ้อทีช ่ ว่ ยลากรถม ้าทําให ้พวกเขามาถึงเร็วมาก

บนมอตอไซค์ ฮาจิเมะนั่งข ้างหลังยูเอะและชอ ิ ะนั่งข ้างหลังเขา ในตอนแรกเขาบอกให ้ชอ ิ ะเข ้า

ไปในรถม ้าแต่เธอยืนยันทีจ ่ ะนั่งรถมอตอไซค์ ถึงแม ้ยูเอะจะถีบเธอตลอดเวลาแต่เธอยังคงเกาะ
เหมือนกับซอมบีจ ิ ะทีไ่ ด ้พบสองคนทีเ่ หมือนกับเธอต ้องการคุยกับ
้ นกระทั่งยูเอะ ยอมแพ ้ ชอ
พวกเขาหลายๆอย่างและเธอยังคง กอดฮาจิเมะ ดูเหมือนว่าชอ ิ ะชอบทีจ
่ ะนั่งบนมอตอไซค์
ด ้านหลังของฮาจิเมะ...และบางครัง้ เธอ ก็เคลือ ่ นไหวบางสว่ นของร่างกายเธอตามใจชอบ! นั่น
คือสงิ่ ทีย
่ เู อะคิด

ฮาจิเมะทีถ
่ ก ิ ะทีช
ู ขนาบข ้างระหว่างยูเอะทีไ่ ม่ชอบพูดเล่นกับชอ ่ อบพูดเล่นได ้แต่เหม่อลอยพร ้อม
กับขีม
่ อตอไซค์

ในสภาพนัน ี งของยูเอะ
้ เขาได ้ยินเสย

"...ฮาจิเมะ ทําไมเธอถึงสูด้ ้วยตนเอง?"

"หือ?"

ยูเอะพูดถึงเหตุการณ์ทส ู ้ บทหารจักรวรรดิ ในตอนนัน

ี่ กั ้
้ เขาได ้หยุดเธอไว ้จากการใชเวทมนตร์
และสูด้ ้วยตัวเองคนเดียว ถึงแม ้ผลทีไ่ ด ้จะไม่แตกต่างกันมากนัก เธอคิดว่าฮาจิเมะชอบทีจ
่ ะสู ้
ด ้วยตัวคนเดียวและนั่นทําให ้ยูเอะเป็ นกังวล

"อืม~ ไม่มไี รมาก เพียงแค่จะยืนยันบางสงิ่ ..."

"......ยืนยัน?"

ี น ้าทีส
ยูเอะถามเขาด ้วยสห ั ชอ
่ งสย ิ ะเองก็เริม ึ แปลกใจ
่ รู ้สก
"อา , นั่นคือ..."

สงิ่ ทีฮ
่ าจิเมะบอกสรุปได ้ว่า

อย่างแรก ฮาจิเมะหยุดยุเอะนัน ้ เป็ นเพราะว่าเขาต ้องการสูกั้ บทหารจักรวรรดิเพือ ่ "ทดสอบ"

ถึงแม ้จะดูเหมือนว่าเขาจะยิงไปทีห ่ วั ทัง้ หมดแต่จริงๆแล ้วเขาก็ยงิ ไปทีเ่ หราะ เหมือนกัน เหตุผล
ทีเ่ ขาทําสงิ่ นีน ้ เป็ นเพราะว่าการสูกั้ บมนุษย์โดยทีใ่ ชเรลกั
้ ัน ้ นนัน ้ งทําลายมากเกินไป มัน
้ ใชพลั
อันตรายเกินไปทีจ ้
่ ะใชในเมื องหรือสถานทีอ ่ น
ื่ ๆเพราะพลังทําลายของมันทะลุ ทะลวงเกินไป
ถึงแม ้มันจะไม่มป ี ั ญหาทีจ่ ะทําให ้โจรกลายเป็ นฝุ่ นแต่มน ั อาจทะลวงไปบ ้านคนอืน ่ และฆ่าคนใน
้ ! ทําเหมือนกับพวกขยะมนุษย์ สาํ หรับตัวของฮาจิเมะ เขาไม่ต ้องการทีจ
นัน ่ ะฆ่าคนทีไ่ ม่
เกีย ่ วข ้องดังนัน้ มันจําเป็ นทีจ่ ะวัดว่าควรใช ้ พลังเท่าไหร่ หลังจากทีไ่ ด ้เห็นการทดลองนีแ ้ ล ้ว เขา
สามารถปรับมันให ้พอดี

เหตุผลอีกอย่างหนึง่ คือ เพือ่ จะยืนยันว่าเขาจะลังเลไหมถ ้าจะต ้องฆ่ามนุษย์ ถึงแม ้เขาจะได ้

เปลีย
่ นไป/เกิดใหม่แต่เขายังไม่เคยฆ่าคนมาก่อนดังนัน ้ เขาต ้อง การดูผลกระทบก่อนและหลัง
ฆ่าทหารพวกนัน ึ อะไรเลย" อย่างทีค
้ ผลทีไ่ ด ้คือ "เขาไม่รู ้สก ่ ด ั รู เขา
ิ ไว ้ ถ ้าพวกมันเป็ นศต
สามารถฆ่าพวกมันโดยไม่มค ี วามสงสารแม ้แต่น ้อย

"และถึงแม ้นีจ ่ ะเป็ นครัง้ แรกในการฆ่ามนุษย์เมือ

่ คิดว่าฉั นได ้เปลีย ึ อะไรกับ
่ นไปแล ้ว เพราะไม่รู ้สก
สงิ่ นีเ้ ลย มันทําให ้รู ้สกึ สะเทือนอารมณ์..."
"...นั่น...นายไม่เป็ นอะไรใชไ่ หม?"
"อา ไม่มป ี ั ญหา นีค ่ อ
ื ตัวของฉันในเวลานี้ ฉันเพียงแค่ดใี จทีจ ้ างสะดวกตัง้ แต่นเี้ ป็ นต ้น
่ ะได ้สูอย่
ไป"

เมือ
่ ได ้ยินเรือ
่ งราวของฮาจิเมะ ชอ ิ ะประหลาดใจทีน ่ เี่ ป็ นการฆ่าคนครัง้ แรกของเขา ในเวลา
เดียวกันเธอชน ื่ ชมยูเอะทีส
่ ามารถสงั เกตุการเปลีย ่ นไปเล็กน ้อยของฮาจิ เมะ(อาจจะเฉพาะฮาจิ
ึ โดดเดีย
เมะ) และอีกครัง้ หนึง่ ทีเ่ ธอรู ้สก ่ วเพราะว่าเธอไม่รู ้อะไรเกีย่ วกับพวก เขาเลย

"อือ , คือ ฉันขอฟั งเรือ ่ งราวของฮาจิเมะและยูเอะมากกว่านีไ ้ ด ้ไหม?"

"ไม่ใชว่ า่ พวกเรากําลังพูดถึงหรอกเหรอ?"
"อ่า สงิ่ ทีฉ่ ันอยากรู ้ไม่ใชท ่ ักษะของพวกเธอแต่บางอย่างเชน ่ ทําไมพวกเธอถึงอยูใ่ น นรก?
จุดประสงค์ของพวกเธอคืออะไร? พวกเธอทําอะไรบ ้างจนถึงตอนนี?้ ฉันต ้องการรู ้เรือ ่ งเกีย่ วกับ
พวกเธอทัง้ สองคนมากกว่านี"้
"...หลังจากทีไ่ ด ้ยินแล ้วจะทําอะไรละ?"
"ถึงแม ้จะถามแบบนัน ้ ฉั นเพียงแค่ต ้องการรู ้...... ฉั น , เพราะสถานการณ์ของฉั นได ้ทําให ้
ครอบครัวได ้รับปั ญหามากมาย ฉั นรู ้สก ึ ไม่ชอบเลยเมือ ่ ฉันยังเด็ก......แต่แน่นอนว่าทุกๆคนบอก
ฉั นว่าอย่า สนใจและนั่นทําให ้ฉันไม่เกลียดตัวเองอีกต่อไปแล ้ว......แต่ถงึ แม ้จะเป็ นอย่าง นัน ้ ฉัน
ยังคงรู ้สกึ แปลกกว่าคนอืน ่ บนโลกนี.้ .....เพราะฉะนัน ้ ฉันดีใจทีไ่ ด ้พบ เธอทัง้ สองคน ดีใจทีไ่ ด ้พบ
คนทีเ่ เหมือนกับฉั นและรู ้ว่าฉันไม่โดดเดีย ่ วอีกต่อไป ความรู ้สก ึ ทีเ่ อ่อล ้นนี.้ .....ถึงแม ้มันจะเป็ น
ความเห็นแก่ตวั ของฉันแต่ฉัน อยากกลายเป็ นพรรคพวกของพวกเธอ......และนั่นคือเหตุผล เธอ
สามารถบอกเรือ ่ งราวเกีย ่ วกับพวกเธอมากกว่านีไ้ ด ้ไหม......เท่าทีพ ่ วกเธอ จะบอกได ้..."
ดูเหมือนว่าชอ ิ ะจะอายกับคําพูดของเธอและนั่นทําให ้เสย ี งของเธอเบาลงและพยายาม ซอ ่ น
หน ้าไปทีห ่ ลังของฮาจิเมะ เมือ ่ ฮาจิเมะและยูเอะคิดถึงครัง้ แรกทีพ ่ วกเขาได ้พบกับชอิ ะ พวกเขา
จําได ้ว่าเธอดีใจขนาดไหน ในตอนนัน ึ ทีส
้ ยูเอะมีความรู ้สก ั สน ในตอนทีพ
่ บ ่ วกเขาได ้ชว่ ยเหลือ
เผ่าฮาวเรียจากสต ั ว์ปีศาจและเธอพบว่าพวกเขา สามารถใชเวทในหุ ้ บเขาได ้ แน่นอนว่าเธอ
จะต ้องรู ้สกึ สงสยั ตัง้ แต่นัน
้ มา

แน่นอนว่าบนโลกใบนี้ คนทีม ่ คี วามสามารถเหมือนกับสต ั ว์ปีศาจจะไม่ได ้รับการยอมรับ มัน

เป็ นไปได ้ทีจ ึ ถึงความเป็ นพรรคพวก แต่สําหรับฮาจิเมะและยูเอะพวกเขาไม่มค
่ ะรู ้สก ึ นัน
ี วามรู ้สก ้
เลย แต่...เนือ ้
่ งจากมันใชเวลาระยะหนึ ง่ กว่าจะไปถึงทะเลป่ าอีกทัง้ พวกเขาไม่ม ี อะไรทีจ
่ ะต ้อง
หลบซอ ่ นและมันเป็ นการฆ่าเวลาทีด ่ ี ฮาจิเมะและยูเอะเริม่ เล่าเรือ
่ งราวของเขา

และผลทีไ่ ด ้คือ...

ึ ...โหดร ้าย โหดร ้ายยิง่ นัก ฮาจิเมะและยูเอะลําบากเหลือเกิน~ เมือ

"อุ ฮก ่ เปรียบเทียบกันแล ้ว
ฉั นโชคดีมาก...อู~ฉั นไม่ขาดอะไรเลยแม ้แต่น ้อย~"

เธอร ้องไห ้ ในขณะทีร่ ้องไห ้บางครัง้ จะพูดว่า "ฉันใจแคบเกินไป" หรือ "ฉั นจะไม่บน ่ อีกต่อไป"
หลังจากนัน ็ หน ้าของเธอด ้วยเสอ
้ เธอก็เชด ื้ โค ้ทของฮาจิเมะเหมือนกับว่ามันเป็ น เรือ
่ งปกติ เธอ
คิดว่าสถานการณ์ของเธอนัน ้ เลวร ้ายแต่เมือ ่ เปรียบเทียวสถานการณ์ของฮาจิ เมะและยูเอะแล ้ว
มันทําให ้เธออับอายทีค ่ ด
ิ แบบนัน้

ั ครูห
หลังจากทีร่ ้องไห ้ไปสก ี น ้าทีต
่ นึง่ เธอกําหมัดในทันทีทันใดพร ้อมกับสห ่ ด ิ ใจแล ้วและ
ั สน
ประกาศว่า

"ฮาจิเมะซงั ! ยูเอะซงั ! ฉันตัดสน

ิ ใจแล ้ว! ฉันจะไปกับพวกเธอด ้วย! ตัง้ แต่นเี้ ป็ นต ้นไป ชอ
ิ ะคนนี้
ไม่วา่ จะเป็ นแสงสว่างหรือความมืด ฉันขอสญ ั ญาว่าฉั นจะชว่ ยเหลือเธอทัง้ สองคน! ไม่จําเป็ นที่
จะเกรงใจ พวกเราทัง้ สามคนคือเพือ ่ นร่วมทีม มาผ่านความยากลําบากและค ้นหาความหวัง
ด ้วยกันเถอะ"

สําหรับชอ
ิ ะทีป
่ ระกาศอย่างกระทันหัน ฮาจิเมะและยูเอะสง่ สายตาทีเ่ ย็นยะเยือกให ้เท่านัน
้

"เจ ้ากระต่ายทีอ ่ อ
่ นแอและต ้องการให ้ปกป้ องพูดอะไรออกมา? เธอเป็ นได ้แค่ตวั ถ่วงเท่านัน ้ "
"......เปลีย
่ นคําพูดจาก "ฉันต ้องการร่วมทีม"เป็ น"พวกพ ้อง"อย่างสบายๆ......เจ ้ากระต่ายทีไ่ ร ้
ความอาย"
"ท-ทําไมถึงมองอย่างเย็นชาแบบนัน ึ ซาบซงึ้ เหรอ......เมือ
้ ?......พวกเธอไม่รู ้สก ่ พูดถึงแล ้ว ได ้
โปรดเรียกชอ ื่ ของฉันอย่างถูกต ้องด ้วย"

ิ ะนัน
ชอ ั่ เนือ
้ ตัวสน ี น ้าทีเ่ ย็นชาและนั่น
่ งจากความความกระตือรือร ้นของเธอถูกตอบกลับด ้วยสห
ทําให ้ความกระตือรือล ้นของเธอกระเด็นไปไกล

".......เธอ ไม่ใชว่ า่ เธอแค่ต ้องการเพือ

่ นร่วมทางในการเดินทางหรอกเหรอ?"
"!?"
 ิ ะตกใจจากคําพูดของเขา
ชอ

"เมือ
่ เผ่าของเธอปลอดภัยแล ้ว เธอเองก็คงต ้องการอยูห ่ า่ งจากพวกเขาอยูแ ่ ล ้วใชไ่ หม? และนี่
เหมาะเจาะพอดีกบ ั การทีเ่ จอพวกเราที่ "เหมือน"กับเธอและนั่นทําให ้เธอตัดสน ิ ใจไปกับพวก
เรา? และแน่นอนว่าการทีม ่ ส ี มต่างไปจากคนในเผ่าคนอืน
ี ผ ่ ๆทําให ้เป็ นการยากทีจ ่ ะเดิน ทาง
ตามลําพัง"
"......อือ นั่น ถึงแม ้นายจะพูดแบบนัน ้ ......ฉั นเพียงแค่ต ้องการ..."

บางทีคําพูดนัน ้ อาจโดนเข ้าในใจตรงๆและนั่นทําให ้ชอิ ะไม่อาจพูดอะไรออกมา ความจริงก็คอ ื

เธอตัง้ ใจไว ้ว่าหลังจากทีไ่ ด ้ความร่วมมือจากฮาจิเมะและเผ่าของ เธอปลอดภัย เธอจะจากพวก
เขาไป นั่นเป็ นเพราะว่า ตราบเท่าทีเ่ ธอยังอยู่ เผ่าของเธอจะตกอยูใ่ นอันตรายตลอดเวลา แม ้แต่
ตอนนีส ้ มาชก ิ ในเผ่าจํานวนมากได ้สูญหายไปและไม่มใี ครรู ้ว่าพวกเขาจะสูญ พันธุค ์ รัง้ หน ้าหรือ
เปล่าและทําให ้ชอ ิ ะไม่อาจทนต่อไปได ้ แน่นอนว่าเผ่าของเธอไม่ได ้คิดแบบนัน้ และมันจะทําให ้
เธอเหมือนกับว่าเธอได ้ ทรยศต่อเผ่าของเธอ แต่ "ถึงแม ้จะเป็ นแบบนัน ้ " เธอก็ได ้ตัดสน ิ ใจไป
แล ้ว

อย่างแย่ทสี่ ด
ุ เธอจะไปเพียงลําพังแต่มน
ั จะทําให ้เผ่าของเธอกังวลมากกว่าเดิม แต่ถ ้าเธอบอก
ไปว่ามันเป็ นการตอบแทนบุญคุณฮาจิเมะและยูเอะทีม ่ พ
ี ลังอันสุดยอด มันจะเป็ นการง่ายกว่าที่
จะกล่อมให ้เผ่าของเธออนุญาติให ้เธอไป "ความสน ิ้ หวัง" ปรากฎบนการกระทําและคําพูดของ
เธอ

แน่นอนว่ามันเป็ นความจริงทีช ิ ะนัน

่ อ ้ สนใจในตัวของยูเอะและฮาจิเมะ เหมือนกับทีฮ ่ าจิเมะได ้
บอกไว ้ เมือ
่ เธอพบว่าฮาจิเมะและยูเอะนัน ึ อันรุนแรงถึง
้ "เหมือน" กับเธอทําให ้เธอมีความรู ้สก
พรรคพวกกับพวกเขา เมือ ่ เธอคิดถึงสถานการณ์ของเผ่าเธอ มันเหมือนกับว่ามันเป็ น "ชะตา
กรรม" ทีจ่ ะได ้พวกกับพวกเขา

"ไม่ใชว่ า่ ฉันโทษเธอทีค
่ ด
ิ แบบนัน ้ แต่ถงึ แม ้จะเป็ นอย่างนัน
้ อย่าได ้คาดหวัง อะไรนัก จุดประสงค์
ของพวกเราคือมหาดันเจีย ้ นทัง้ เจ็ด เป็ นไปได ้สูงว่าข ้างในดันเจีย
้ นนัน ั ว์ปีศาจที่
้ จะมีสต
เหมือนกับนรก เธอจะถูกฆ่าในทันทีและนั่นคือจุดจบของเธอ ดังนัน ้ ฉันไม่อนุญาติให ้เธอไปกับ
พวกเรา"

ิ ะเงียบ ฮาจิเมะและยูเอะทีไ่ ม่สนใจเธอยังคงโจมตี

คําพูดทีไ่ ร ้ความปราณีของฮาจิเมะทําให ้ชอ
เธอด ้วยคําพูดต่อไป

ี น ้าทีอ
และนั่นทําให ้เธอนั่งอย่างเงียบๆบนมอตอไซค์ด ้วยสห ่ า่ นยาก

้ หลายชวั่ โมงต่อมา กลุม

หลังจากนัน ่ ของพวกเขาก็ได ้มาถึงฮาวทิน่าทะเลป่ าในทีส
่ ด
ุ เมือ
่ มอง
จากข ้างนอก พวกเขาจะเห็นเพียงแค่ป่ารกทึบ แต่ถ ้าเข ้าไปข ้างในพวกเขาจะถูกล ้อมรอบด ้วย
หมอก

"เอาละ ท่านฮาจิเมะ ท่านยูเอะ ได ้โปรดอย่าออกห่างจากพวกเราหลังจากเข ้าไป ถึงแม ้จะ

เป็ นไปได ้ว่าท่านจะเดินทางด ้วยตัวเองได ้แต่มน
ั จะมีปัญหาถ ้าท่านหลง ทางในนี้ อีกอย่าง
เป้ าหมายของพวกเราอยูใ่ นสว่ นลึกขออป่ า , ใต ้มหาต ้นไม ้ใชไ่ หม?"
คามต ้องการยืนยันเป้ าหมายของฮาจิเมะทีจ ่ ะเข ้าไปในทะเลป่ า สงิ่ ทีค ่ ามเรียกว่ามหาต ้นไม ้นัน ้
ี่ ยูใ่ นสว่ นลึกของทะเลป่ า ฮาวทิน่า มันมีอก
เป็ นต ้นไม ้ใหญ่ทอ ื่ หนึง่ ว่า "อูเอาท์(ualt)" โดย
ี ชอ
พวกกึง่ มนุษย์และดูเหมือนว่ามันจะเป็ นสถานทีศ ่ กั ดิสท
ิ ธิท
์ ไี่ ม่มใี ครกล ้า เข ้าใกล ้ มันเป็ นเรือ
่ งราว
ทีเ่ ล่าโดยคามระหว่างทีห ่ ลบหนีจากหุบเขา

ในตอนแรกฮาจิเมะคิดว่า "ทะเลป่ าฮาวทิน่า" นัน ้ เป็ นดันเจีย ้ นขนาดใหญ่ แต่หลังจากทีส ่ งั เกตุ

มันเป็ นไปไม่ได ้เลยทีพ ่ วกกึง่ มนุษย์จะอาศย ั อยูท่ นี่ ไ ั ว์ปีศาจที่ นีแ
ี้ ด ้ถ ้าสต ่ ข็งแกร่งเท่ากับสต ั ว์
ปี ศาจทีอ
่ ยูใ่ นนรก แม ้แต่มหาดันเจีย ้ นโอลคุสพวกเขาเองก็ทําได ้แค่เดาทางเข ้าทีแ ่ ท ้จริงว่าอยู่
ตรงไหนเท่านัน ้ ดังนัน
้ เขาจึงเริม่ สงสยั เมือ
่ ได ้ยินถึง "มหาต ้นไม ้" จากคาม

คามทีพ่ ยักหน ้าให ้กับคําพูดของฮาจิเมะสง่ สญ

ั ญาณให ้เผ่ากระต่ายคนอืน
่ ๆตัง้ กระบวนแถวโดยมี
ฮาจิเมะอยูต่ รงกลาง

"ท่านฮาจิเมะ ถ ้าเป็ นไปได ้รบกวนลบตัวตนของท่าน มหาต ้นไม ้นัน ้ เป็ นสถานทีศ ั ดิสท
่ ก ิ ธิด
์ งั นัน
้
มันจึงห ้ามคนอืน
่ เข ้าใกล ้ แต่มนั มีความเป็ นไปได ้ทีจ
่ ะพบคนจากเฟอา เบลกาเอ็นหรือคนจาก
หมูบ
่ ้านอืน
่ ๆ พวกเราในตอนนีก ้ ลายเป็ นผู ้ต ้องหาและมันจะมีปัญหาถ ้ามีคนพบเรา"
"อา ฉันทําได ้ ยูเอะและผมสามารถทําได ้ในระดับนึงดังนัน ้ มันไม่น่ามีปัญหา"

้ กษะลบตัวตน ยูเอะเองก็ทําให ้ตัวตนเบาบางลงโดยการใชวิ้ ธเี ดียวกับทีส

ฮาจิเมะใชทั ่ ร ้างขึน
้ ใน
นรก

"!? นีม
่ น
ั ......ท่านฮาจิเมะ ถ ้าเป็ นไปได ้ ท่านสามารถปรับให ้มันเท่ากับท่านยูเอะได ้ไหม"
"อืม? แบบนี?้ "
"แบบนีล ่ นตัวมากเกินไปเหมือนเมือ
้ ะ ถ ้าท่านซอ ้ ี้ แม ้แต่พวกเราก็หาท่านไม่เจอ ไม่ซ ิ ต ้อง
่ กีน
บอกว่าสมกับเป็ นท่านจริงๆ!"

้
ถึงแม ้ความสามารถด ้านการต่อสูของพวกเขาจะตํ า่ แต่เผ่ากระต่ายนัน ้ ถนัดในการ ซอ่ นตัวและ
ค ้นหาโดยการใชเส ้ ย
ี ง และดูเหมือนว่าทักษะของยูเอะทีช ่ ว่ ยซอ
่ นตัวตนของเธอทีถ่ กู สร ้างขึน
้ ใน
นรก นัน ้
้ จะใชงานได ้ดีมากเมือ ้
่ ใชบนผื นดินนี้ อย่างไรก็ตาม ทักษะ"ลบตัวตน" ของฮาจิเมะนัน ้
ทรงพลังกว่า ถ ้าเป็ นสถานทีธ ่ รรมดาพวกเขาสามารถหาฮาจิเมะได ้แต่ถ ้าในทะเลป่ า แม ้แต่เผ่า
กระต่ายทีม ่ ค
ี วามถนัดด ้านนีก
้ อ็ าจไม่สามารถหาเขาได ้"

การทีค
่ วามถนัดของเผ่าถูกนํ าหน ้าโดยมนุษย์นัน
้ ทําให ้คามได ้แต่ฝืนยิม ้ ออกมา ข ้างๆเขา , ยูเอะ
้ แสดงความภูมใิ จออกมา สว่ นชอ
ยืดอกขึน ิ ะนัน ึ ซบ
้ มีความรู ้สก ั ซอนซ
้ งึ่ อาจจะเป็ นเพราะว่าเห็นถึง
ความแตกต่าง ความสามารถของฮาจิเมะ

"ถ ้าอย่างนัน
้ พวกเราจะเดินทางแล ้ว"

ภายใต ้คําพูดของคาม กลุม

่ ของพวกเขาก็เริม ิ ะตรงเข ้าไปในทะเลป่ าด ้วย
่ เดินหน ้า คามและชอ
ึ หดหู่
ความรู ้สก

หลังจากนัน ั ครูห
้ อีกสก ่ นึง่ พวกเขาก็ไม่เห็นถนนอีกต่อไป และในทันทีทันใดนัน
้ เอง หมอกหนา
ได ้ล ้อมรอบพวกเขาและการมองเห็นของพวกเขาถูกขัดขวาง อย่างไรก็ตาม การก ้าวเท ้าของ
คามนัน ้ ไม่มค
ี วามลังเล ดูเหมือนว่าเขาจะรู ้ว่าสถานทีอ ่ ยูต ่ รงไหนและควรเดินทางไปทางไหน
ถึงแม ้จะไม่รู ้ว่าทําไมมีเพียงแค่เผ่ากึง่ มนุษย์เท่านัน
้ ทีร่ ับรู ้ได ้ถึง ตําแหน่งของพวกเขาและ
เคลือ่ นทีใ่ นทะเลป่ าโดยไม่ผด ิ พลาด

ในขณะทีเ่ ดินหน ้าอยูน่ ัน

้ คามและเผ่าของเขาก็หยุดในทันทีทันใดและเริม ่ มองไป รอบๆพวกเขา
เพราะพวกเขาสม ั ผัสได ้ถึงสตั ว์ปีศาจ ฮาจิเมะและยูเอะเองก็สม ั ผัสได ้ถึงพวกมันและดูเหมือนว่า
พวกเขาจะถูกล ้อมรอบไป ด ้วยสต ั ว์ปีศาจ เผ่ากระต่ายเริม่ หยิบมีดทีฮ่ าจิเมะทําให ้ตอนทีพ
่ วกเขา
เข ้ามาในทะเลป่ าขึน้ มา โดยปกติแล ้ว พวกเขาจะหลบหนีด ้วยทักษะของพวกเขาแต่พวกเขาไม่
สามารถทําได ้ในตอนนี้ คนในเผ่าเริม ่ มีบรรยากาศทีเ่ คร่งเครียดปรากฎออกมา

และทันทีทันใดนัน ้
้ เอง ฮาจิเมะยิงปื นจากมือซายของเขาอย่ ี งเบาๆทีเ่ หมือนกับบางสงิ่
างเร็ว เสย
บางอย่างบินดัง "ฟิ้ ว" ดังอย่างต่อเนือ
่ ง

ทันทีทน
ั ใดนัน
้ เอง

แซก ่ , แซก
่ , แซก
่
"กีๆ้ ๆๆ!?"

ี งกรีดร ้องดังขึน
เสย ี งบางอย่างสามเสย
้ พร ้อมกับเสย ี งล ้มลงและรับรู ้ได ้ถึง ความตกใจกลัวจาก
บริเวณหมอก สงิ่ ทีเ่ หมือนลิงสามตัวทีม่ ค
ี วามสูง 60ซม. และมีสแ ี่ ขนสามารถเห็นได ้ว่ามันขยับ
รอบๆ

ยูเอะยกมือขึน
้ และเล็งไปทีห ้ และสง่ เสย
่ นึง่ ในนัน ี งแผ่วเบาว่า

"คมมีดพายุ"

เมือ
่ พูดชอ ื่ เวทมนตร์ของเธอออกมา คมมีดสายลมก็ปรากฎออกมาและพุง่ ไปข ้างหน ้า ลิงตัวนัน ้
่ ะกรีดร ้องด ้วยซาํ้ มัน
ถูกผ่าครึง่ กลางอากาศโดยทีไ่ ม่อาจต่อต ้านอะไรได ้เลย มันไม่มโี อกาศทีจ
ทําได ้เพียงแค่ล ้มลงไปกับพืน
้

อีกสองตัวเคลือ
่ นไหวแยกออกจากกัน ตัวหนึง่ เข ้าหาเด็ก ในขณะทีอ ่ ก ี ตัวหนึง่ เล็งไปทีช่ อิ ะ ชอ
ิ ะ
และเด็กคนนัน
้ ไม่อาจขยับตัวได ้ตามสญ ั ชาตญาณ ในขณะเดียวกันผู ้ใหญ่ทอี่ ยูข่ ้างๆได ้ตวาด
ออกมา...แต่มน ั ไม่ใชเ่ รือ
่ งทีน
่ ่า กังวลเลย

และอีกครัง้ หนึง่ ทีฮ ้

่ าจิเมะขยับมือซายของเขาและมี ี ง "ปุ" ดังขึน
เสย ้ และหัวของลิงทีพ
่ ยายาม
ิ ะและเด็กคนนัน
เข ้าใกล ้ชอ ้ ก็เต็มไปด ้วยเข็มที่ ยาว 10ซม.จํานวนนับไม่ถ ้วน

สงิ่ ทีฮ
่ าจิเมะใชคื้ อปื นเข็มทีเ่ ขาติดตัง้ ไว ้ทีแ
่ ขนเทียมด ้านซาย ้ เขาได ้ไอเดียจากสกอร์เปี้ ยนทีเ่ ขา
้ อน เขาใชสายฟ้
สูมาก่ ้ าในการยิงมันและถึงแม ้มันจะไม่มพ ี ลังเทียบเท่ากับ ดอนเนอร์หรือซเล็ก
แต่มน ั ก็มพ ี ลังทําลายทีเ่ พียงพอ และถึงแม ้มันจะมีระยะเพียงแค่10เมตรแต่มน ั เงียบและถูก
เคลือบด ้วยยาพิษ มันสามารถพูดได ้ว่ามันเป็ นหนึง่ ในรุน ่ อาวุธมืด เนือ่ งจากว่าพวกเขาอยูใ่ น
ทะเลป่ าและไม่ต ้องการทีจ ่ ะดึงความสนใจ เขาจึงไม่ใชดอนเนอร์ ้ และซเล็ก
"ข-ขอบคุณฮาจิเมะซงั "
"ขอบคุณมากพีช
่ าย!"

ชอิ ะและเด็กชายคนนัน้ ขอบคุณเขาและฮาจิเมะแสดงท่าทางว่าไม่ต ้องกังวล เด็กชายคนนัน ้ มอง

เขาด ้วยสายตาทีส ่ งประกายในขณะทีช
่ อ ่ อ ิ ะไหล่ตกในทันทีทน
ั ใด เนือ
่ งจากว่าไม่สามารถทํา
อะไรได ้เลยนอกจากตัวแข็งทือ่ ในตอนนัน
้

หลังจากนัน้ ถึงแม ้จะมีสตั ว์ปีศาจเข ้ามาโจมตีพวกเขาแต่ฮาจิเมะและยูเอะได ้ จัดการพวกมัน

ั ว์ปีศาจในทะเลป่ าทีถ
สต ่ กู มองว่าร ้ายกาจนัน
้ ไม่มป
ี ั ญหากับพวกเขาเลย

อย่างไรก็ตาม หลังจากทีผ ่ า่ นไปหลายชวั่ โมงตัง้ แต่ทพ

ี่ วกเขาเข ้ามาในทะเลป่ าแห่งนี้ พวกเขา
ั ผัสได ้ถึงบางสงิ่ บางอย่างจํานวนมากแบบทีไ่ ม่เคยเจอมาก่อน ฮาจิเมะและกลุม
สม ่ ของเขาหยุด
การเดินไปต่อ รังสส ี งั หารและความร่วมมือในทีมไม่สามารถเทียบเท่ากับสต ั ว์อสูรทีพ่ วกเขาเจอ
เมือ
่ กี้ คามและเผ่าของเขาเริม ่ ค ้นหาตําแหน่งของพวกเขาอย่างกระวนกระวาย

และในตอนนัน ั ผัสได ้ถึงพวกนัน

้ เองพวกเขาก็สม ี น ้าทีบ
้ พร ้อมกับสห ่ ด ้ น สาํ หรับชอ
ิ เบีย ิ ะนัน ี น ้า
้ สห
ของเธอนัน ี ลง
้ ซด

ฮาจิเมะและยูเอะทีร่ บ ึ ว่าจะมีเรือ
ั รู ้ได ้ถึงตัวตนของฝ่ ายตรงข ้ามรู ้สก ่ งยุง่ ยากแน่นอน

อีกฝั่ งหนึง่ คือ

"แกคือ...ทําไมพวกแกถึงมากับมนุษย์! พวกแกมาจากเผ่าไหนบอกมาเดีย
๋ วนี!้ "

มันคือพวกกึง่ มนุษย์ทม
ี่ ก
ี ล ้ามและมีหแ ื
ู ละหางเหมือนกับเสอ

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 33 เผ่าฮาวเลียนนไร้
ั้ ยางอายอย่างทีค
่ ด
ิ

มนุษย์และกึง่ มนุษย์เดินเคียงข ้างกันในทะเลป่ า

เมือ
่ มองเห็นภาพนัน
้ เหล่ากึง่ มนุษย์ทม
ี่ ล
ี ก
ั ษณะคล ้ายเสอ ื มองไปทีค
่ ามและคนในเผ่าของเขา
เหมือนกับ คนทรยศ พวกเขาตัง้ ท่าและเริม ่ ชก ั ดาบสองคมออกมา มนุษย์เสอื สบ
ิ คนเดินล ้อมรอบ
พวกเขาและแสดงความต ้องการฆ่าอย่างชด ั เจน

"พ-พวกเรา"

คามทีเ่ ต็มไปด ้วยเหงือ

่ อันเย็นยะเยือกพยายามหาข ้ออ ้างให ้กับพวกเขา ในเวลาเดียวกันมนุษย์
ื มองไปเห็นชอ
เสอ ิ ะและเบิกตากว ้างออกมา

"นั่นมันไม่ใช.่ ..มนุษย์กระต่ายผมสข ี าวหรอกเหรอ?......สารเลว...พวกแกคือ เผ่าฮาวเรีย...พวก

แกทําให ้เผ่ากึง่ มนุษย์เสอ ื่ มเสย
ี ! พวกแกหลอกพวกเราและเลีย ้ งเด็กต ้องห ้ามมาเป็ นเวลาหลาย
ปี และคราวนีพ้ วกแกพา มนุษย์มาทีน ่ !ี่ ไอ ้พวกกบฎ! ข ้าจะไม่รบ ิ้ ! พวกแก
ั ฟั งข ้อแก ้ตัวใดๆทัง้ สน
ทุกคนจะต ้องตายทีน ่ !ี่ ทุกๆคนเตรีย-!?"

ปั ง!!

ในตอนทีพ ่ วกมนุษย์เสอ ื ไม่รบ

ั ฟั งอะไรอีกแล ้วและเตรียมทีจ
่ ะโจมตี แขนของฮาจิเมะก็
เคลือ่ นไหวและยิงออกไปพร ้อมกับแสงวาบ และทําให ้บางอย่างมองแก ้มของตนและเห็นต ้นไม ้
ด ้านหลังเป็ นรูเรียงเข ้าไปในสว่ น ลึกของป่ า

คนทีม่ องคือมนุษย์เสอ ื นั่นเอง เขาตัวแข็งทือ

่ และไม่เข ้าใจว่าเกิดอะไรขึน
้ ถ ้าหูของเขาอยู่
ด ้านข ้างเหมือนกับมนุษย์ หูของเขาจะถูกเป่ าหายไปอย่างแน่นอน ทุกๆคนตัวแข็งทือ ี ง
่ จากเสย
ระเบิดทีไ่ ม่เคยได ้ยินมาก่อนบวกกับการโจมตีทรี่ วด เร็วจะไม่อาจตอบโต ้ได ้

ในทีน
่ ัน ี งของฮาจิเมะก็ดงั ขึน
้ เอง เสย ้ บวกกับแรงกดดันทีม
่ ากมายมหาศาล มันมาจากผผของ
ทักษะ "กดดัน" ทีส ่ ร ้างแรงกดดันทางกายภาพโดยตนงให ้แก่ศต ั รู

"ในการโจมตีเมือ่ กีน
้ ี้ ข ้าสามารถยิงต่อเนือ ิ ครัง้ และข ้ารู ้ตําแหน่งของพวกแก
่ งได ้ทัง้ หมดสบ
หมดแล ้ว พวกแกทัง้ หมดได ้มาอยูใ่ นระยะยิงของข ้าแล ้ว"
"อ-อะ....ร่ายเวท..."

ปราศจากการร่ายคาถาและสามารถโจมตีระยะไกลทีไ่ ม่สามารถมองเห็นได ้อย่างต่อ เนือ ่ งและรู ้

ตําแหน่งของมนุษย์เสอ ื ทัง้ หมดทําให ้มนุษย์เสอ
ื พูดตะกุกตะกักโดย ไม่ตงั ้ ใจ เพือ
่ พิสจู น์คําพูด
ของเขา ฮาจิเมะชกั ปื นซเล็กออกมาและเล็งไปยังตําแหน่งหนึง่ ทีม ่ นุษย์เสอ ื คนหนึง่ อยูใ่ น
ตําแหน่งนัน ึ กระสบ
้ ความรู ้สก ั กระสา่ ยแผ่ออกมาจากหมอก

"ข ้าจะไม่ปราณีใครก็ตามทีข
่ ด
ั ขวาง จนกว่าเผ่ากระต่ายจะทําหน ้าทีท
่ ส ั ญาไว ้เสร็จสมบูรณ์ ข ้า
ี่ ญ
จะปกป้ องชวี ต
ิ พวกเขา...... อย่าแม ้แต่จะคิดว่าพวกแกจะฆ่าได ้แม ้แต่คนเดียว"

นอกจากแรงกดดันแล ้ว ฮาจิเมะเริม ื ทีร่ ู ้จักกันดีวา่ หัว

่ ปล่อยความต ้องการฆ่าออกมา มนุษย์เสอ
ทึบและชอบสงครามหลัง่ เหงืออันเย็นยะเยือกออก มา บางคนเริม ่ กระวนกระวายและกรีดร ้องใน
ขณะทีห
่ นึง่ ในนัน
้ พยายามทีจ
่ ะสงบจิตใจ อย่างสุดความสามารถ

(นีม
่ น
ั ต ้องเป็ นเรือ ั ว์ประหลาดแน่ๆ)
่ งตลกแน่ๆ! นั่นเป็ นมนุษย์ได ้อย่างไร! เขาต ้องเป็ นสต

กับมนุษย์เสอื ทีพ
่ ยายามคิดอย่างหนักเพือ
่ ไม่ให ้พ่ายแพ ้ต่อความกลัว ฮาจิเมะได ้พูดต่อพร ้อมกับ
เตรียมพร ้อมปื นดอนเนอร์และซเหล็ก(schlag มีวธิ อ ื่ มันแปลกๆ)
ี า่ นดีกว่านีไ้ หมครับ ชอ

"อย่างไรก็ตาม ถ ้าพวกแกยอมถอยในตอนนี้ ข ้าจะไม่ไล่ฆา่ พวกแก ถ ้าพวกแกไม่ใชศ ่ ต

ั รู ข ้าก็ไม่
มีเหตุผลทีจ ั รูกบ
่ ะฆ่า เอาละถึงเวลาต ้องเลือกแล ้ว พวกแกจะเป็ นศต ั ข ้าและถูกฆ่าทัง้ หมดอย่าง
ไร ้ความหมายหรือจะกลับไปอย่าง เงียบๆ"

มนุษย์เสอ ื เชอ
ื่ ว่าในวินาทีทเี่ ขาออกคําสงั่ ให ้โจมตี แสงวาบทีเ่ ป็ นเมือ
่ กีน
้ จ
ี้ ะกลับมา และถ ้าเรือ
่ ง
นัน
้ เกิดขึน
้ พวกเขาจะไม่มโี อกาศทีจ ่ ะรอดชวี ต ิ เลย

มนุษย์เสอื คนนีเ้ ป็ นรองหัวหน ้าของกองกําลังป้ องกันของ เฟอา เบลกาเอ็น งานของเขาคือการ

ป้ องกันบริเวณรอบๆระหว่างเฟอา เบลกาเอ็นและหมูบ ่ ้านรอบๆนี้ มันเป็ นความภาคภูมใิ จและ
ความมุง่ มัน
่ ในงานของเขาทีจ ่ ะปกป้ องคนของเขาจากผู ้ บุกรุกและสต ั ว์ปีศาจ ดังนัน
้ มันเป็ นการ
ไม่ง่ายเลยทีจ ่ ะเลือกระหว่างถอยกลับไปและชวี ต ิ ของลูกน ้อง

"......ก่อนทีจ
่ ะตอบ ข ้าขอถามอย่างหนึง่ "

ื พยายามอย่างสุดความสามารถทีจ
มนุษย์เสอ ี งแหบพร่า ฮาจิเมะบอกให ้
่ ะถามฮาจิเมะด ้วยเสย
เขาถามด ้วยสายตาของเขา

".......แกมีจด
ุ ประสงค์อะไร"

เป็ นคําถามทีต ่ รงไปตรงมา อย่างไรก็ตาม ขึน ้ อยูก

่ บั คําตอบว่าจะเป็ นแบบไหน เขาบ่งบอกว่าเขา
พร ้อมทีจ ่ ะสูถึ้ งแม ้เขาจะต ้องตายก็ตาม สาํ หรับเผ่ามนุษย์เสอ ื มันเป็ นไปไม่ได ้ทีจ
่ ะให ้ใครก็
ตามทีพ ่ ยายามทําร ้ายเผ่ากึง่ มนุษย์คนอืน ่ ๆที่ อาศยั อยูใ่ นเฟอา เบลกาเอ็นและหมูบ ่ ้านรอบๆผ่าน
ไปโดยไม่ทําอะไร ดังนัน ้ เขาจึงจ ้องมองตรงๆอย่างกล ้าหาญไปทีฮ ่ าจิเมะด ้วยสายตาทีไ่ ม่มวี ัน
ยอม แพ ้

"สว่ นลึกของทะเลป่ า ข ้าต ้องการไปทีใ่ ต ้พืน

้ ของมหาต ้นไม ้"
"แกบอกว่า...ข ้างใต ้มหาต ้นไม ้? แกมีจดุ ประสงค์อะไร"

ื คิดว่าจุดประสงค์ของฮาจิเมะคือจับเผ่ากึง่ มนุษย์ไปเป็ นทาส แต่เมือ

มนุษย์เสอ ่ เขาได ้ยินว่า
จุดประสงค์ของฮาจิเมะคือสถานทีศ ั ดิสท
่ ก ิ ธิ์ "มหาต ้นไม ้" เขาทําได ้แค่มองด ้วยความฉงน
สําหรับพวกกึง่ มนุษย์แล ้ว "มหาต ้นไม ้" นัน
้ เป็ นแค่หนึง่ ในสถานทีข่ องทะเลป่ าเท่านัน
้
"ทีน
่ ั่นอาจจะมีทางเข ้าทีแ ่ ท ้จริงของมหาดันเจีย้ นตัง้ อยู่ พวกเราเดินทางเพือ ่ ทีจ ิ เจ็ดมหา
่ ะพิชต
ดันเจีย ้ นและนั่นคือเหตุผลว่าทําไมพวก เราถึงจ ้างเผ่าฮาวเรียเป็ นคนนํ าทางของพวกเรา"
"ดันเจีย ้ นทีแ่ ท ้จริง? พวกแกหมายความว่าอย่างไร? ทะเลป่ าแห่งนีค ้ อ
ื หนึง่ ในเจ็ดมหาดันเจีย ้ น
ดันเจีย ้ นทีไ่ ม่มใี ครยกเว ้นเผ่ากึง่ มนุษย์สามารถเข ้าไปโดยทีไ่ ม่หลง"
"อย่างงัน ้ มันก็แปลก"
"หา?"

ื ถามอย่างสงสย
มนุษย์เสอ ั ต่อฮาจิเมะทีม
่ น
ั ใจในคําพูดของเขา

"สาํ หรับมหาดันเจีย ้ น สต ั ว์ปีศาจทีน่ อ

ี่ อ
่ นแอเกินไป"
"อ่อนแอ?"
"ใชแ ่ ล ้ว สําหรับสต ั ว์ปีศาจทีอ ั อยูใ่ นมหาดันเจีย
่ าศย ้ น พวกมันควรทีจ ่ ะแข็งแกร่งเป็ นอย่างมาก
อย่างน ้อยก็น่าจะอยูใ่ นระดับของนรกในดันเจีย ้ นโอลคุส อีกอย่าง..."
"อะไรอีก?"
"มหาดันเจีย ้ นเป็ นสถานทีท ่ ดสอบที่ "ผู ้ปลดปล่อย" ได ้ทิง้ เอาไว ้ การทีเ่ ผ่ากึง่ มนุษย์เข ้าไปสว่ น
ลึกได ้อย่างง่ายดายจนไม่น่าจะเรียกว่าบท ทดสอบ และนั่นคือเหตุผลว่ามันถึงแปลกถ ้าทะเลป่ า
แห่งนีค ้ อื มหาดันเจีย ้ น"
"......"

มนุษย์เสอื ไม่อาจปิ ดบังความสบ ั สนของเขาได ้หลังจากทีไ่ ด ้ยินคําพูดของฮาจิเมะ นั่นเป็ น

เพราะว่าเขาไม่สามารถทีจ ่ ะเข ้าใจได ้ว่าฮาจิเมะหมายถึงอะไร ไม่วา่ จะเป็ น สต ั ว์ปีศาจในทะเลป่ า
นัน
้ อ่อนแอ , นรกในโอลคุสดันเจีย ้ น , บดทดสอบของดันเจีย ้ เป็ นสงิ่ ทีเ่ ขาไม่รู ้ โดยปกติ
้ น... นัน
แล ้วเขาจะต ้องพูดว่า "ไร ้สาระ"

แต่ในตอนนี้ ในสถานทีแ ่ ห่งนี้ สงิ่ ทีฮ

่ าจิเมะพูดนัน ื่ ถือ สําหรับฮาจิเมะทีม
้ น่าเชอ ่ พ
ี ลังพอทีจ่ ะ
กําจัดพวกเขา ไม่มป ี ระโยชน์อะไรเลยทีจ ่ ะโกหก นอกจากนีค ้ ําพูดของเขาทําให ้พวกเขาเชอ ื่ ถือ
อย่างแปลกประหลาด ความจริงคือถ ้าจุดประสงค์จริงๆของเขาคือมหาต ้นไม ้ไม่ใชเ่ ผ่ากึง่ มนุษย์
หรือ เฟอา เบลกาเอ็น แทนทีจ ่ ะโยนชวิ ต ิ ของลูกน ้องทิง้ ไปอย่างไร ้ประโยชน์ มันเป็ นการดีกว่าที่
จะให ้เขาไปทีๆ่ เขาต ้องการและจากไป

ื ได ้ตัดสน
มนุษย์เสอ ิ ใจแล ้ว แต่เขาไม่สามารถปล่อยให ้ฮาจิเมะไปรอบๆอย่างอิสระได ้ ดังนัน
้
มนุษย์เสอื จึงยืน
่ คําขอต่อฮาจิเมะ

"......ถ ้าแกไม่ได ้คิดจะทําร ้ายประเทศของข ้าและพรรคพวกของข ้า ข ้าตัดสนิ ใจว่าจะไม่ยงุ่ กับ

แกถ ้าจุดประสงค์ของแกมีเพียงแค่มหาต ้นไม ้ ไม่มป ี่ ะโยนชวี ต
ี ระโยชน์ทจ ิ ของลูกน ้องของข ้าทิง้
ไป"

เมือ
่ ได ้ยินคําพูดของเขา พวกกึง่ มนุษย์รอบๆก็เริม
่ คุยกัน นั่นเป็ นเพราะว่าเขามองข ้ามการบุกรุก
ของมนุษย์ในทะเลป่ าแห่งนี้

"อย่างไรก็ตาม ข ้าเองก็ต ้องการถามหัวหน ้าของกองกําลังป้ องกันก่อน อีกอย่างหนึง่ ข ้าต ้อง

รายงานเรือ่ งนีต ่ ประเทศของข ้า ผู ้อาวุโสอาจจะรู ้บางสงิ่ เกีย
้ อ ่ วกับเรือ
่ งราวของแกว่าสถานทีน
่ ัน
้ มี
จริงหรือ ไม่ พวกแกรอทีน ่ ก
ี่ บ
ั พวกเราก่อน"
ในขณะทีเ่ หงือ
่ ออกมาด ้วยความหนาวเหน็บ มนุษย์เสอื ก็จ ้องมองด ้วยจิตใจอันมัน
่ คงทีม
่ องเห็น
ด ้วยสายตาและคําพูดของเขา ฮาจิเมะพยายามทีจ ่ ะคิดเกีย่ วกับเรือ
่ งนี"้

มันอาจจะเป็ นขีดจํากัดทีส ่ ด
ุ ของมนุษย์เสอ ื ปกติแล ้ว ถ ้าเขาได ้ยินว่ามีคนบุกรุกเข ้ามาในทะเล
ป่ า พวกเขาพร ้อมทีจ ่ ะฆ่าโดยไม่พด ู จาอะไรเลย แม ้แต่ตอนนีพ ้ วกเขาเองก็ต ้องการลงโทษฮาจิ
เมะและกลุม ่ ของเขา อย่างไรก็ตาม ลูกน ้องของเขาจะต ้องสูญเสย ี ชวี ต
ิ อย่างแน่นอนถ ้าทําอย่าง
นัน ้ เพือ่ หลีกเลีย
้ งมันและเพือ ่ ไม่ให ้คนทีอ
่ นั ตรายมากอย่างฮาจิเมะเดินทางอย่าง อิสระ เขาได ้
ยืน่ ข ้อเสนอนี้

ฮาจิเมะชน ื่ ชมเล็กน ้อยต่อการตัดสน ิ ใจอย่างมีสติของเขาในสถานการณ์แบบนี้ หลังจากที่

เปรียบเทียบกันระหว่างเดินทางต่อหลังจากฆ่าพวกนัน ้ ทัง้ หมดหรือได ้ รับคําอนุญาติและลด
ความเสย ี่ งทีจ่ ะถูกเฟอา เบลกาเอ็นล ้อมโจมตี...เขาเลือกอย่างหลัง ถ ้ามหาต ้นไม ้ไม่ใชท ่ างเข ้า
ของมหาดันเจีย ้ นเขาจําเป็ นทีจ ่ ะค ้นหามันต่อไป ซงึ่ ถ ้าเป็ นอย่างนัน
้ มันจะสะดวกกว่าถ ้าได ้รับคํา
อนุญาติจากเฟอา เบลอาเก็น แน่นอนว่ามีความเป็ นไปได ้ทีพ ่ วกเขาจะกลายเป็ นศต ั รู แต่มน
ั จะ
กลายเป็ นอย่างนัน ้ เขาก็ไม่มท ี างเลือกอืน ่ มันไม่ใชใ่ นการตัดสน ิ ใจในแบบมนุษย์ เขาเพียงแค่
คิดว่ามันจะยุง่ ยากเกินไปทีจ ่ ะค ้นหาพร ้อมกับฆ่าไปด ้วย

"...ข ้ายอมรับข ้อเสนอ รายงานคําพูดของพวกเราโดยทีไ่ ม่เปลีย ่ นแปลงตกลงไหม?"

"แน่นอน ซาม! แกได ้ยินแล ้วใชไ่ หม! รายงานต่อผู ้อาวุโสเดีย
๋ วนี!้ "
"รับทราบ!"

แรงกดดันกลับมาเป็ นปกติ และด ้วยเหตุนเี้ องทําให ้พวกกึง่ มนุษย์ทม ี่ องฮาจิเมะด ้วยความสงสย ั

เริม
่ ผ่อน คลายพร ้อมกับโล่งอก ในความคิดของพวกกึง่ มนุษย์บางคิดว่า "ถ ้าเป็ นตอนนีล ้ ะก็!"
พร ้อมกับเตรียมพร ้อมทีจ ่ งั เกตุเห็นได ้หัวเราะออกมาอย่างไม่เกรงกลัวและหัน
่ ะโจมตี ฮาจิเมะทีส
ไปจ ้องมองพวก เขา

"ระหว่างการโจมตีของแกและของข ้า...แกต ้องการทดลองไหม?"

"......อย่าคิดทีจ
่ ะเคลือ
่ นไหวรู ้ไหม พวกเราอาจจะเผลอตอบโต ้กลับได ้"
"ข ้ารู ้"

ถึงแม ้พวกเขาจะถูกล ้อมไว ้แต่สด

ุ ท ้ายก็มข
ี ้อสรุป คามและคนในเผ่าของเขารู ้สก ึ โล่งอกในทีส ่ ด
ุ
อย่างไรก็ตามสายตานัน ้ หันกลับมามองทีพ ่ วกเขา มันร ้ายกาจกว่าและชวั่ ร ้ายกว่าทีม
่ องฮาจิเมะ

ผ่านไปซก ั ครูห่ นึง่ แรงกดดันได ้ปกคลุมรอบๆบริเวณ แต่อาจจะเป็ นเพราะพวกเขาเริม ่ ทีจ

่ ะเบือ ่
หน่ายแล ้ว ยูเอะเริม ่ ทีจ
่ ะดูแลฮาจิเมะและชอ ิ ะทีม่ องเห็นความกลมเกลียวของพวกเขาเริม ่ ทีจ
่ ะ
ทนไม่ได ้และพูดเบาๆว่า "ฉันด ้วย~" ฮาจิเมะทําได ้แค่ยม ิ้ ออกมาอย่างฝื นๆและบรรยากาศเริม ่
เบาบางลง ในสถานทีข ่ องศตั รู พวกเขาเริม
่ ทีจ่ ะพลอดรักกัน(จากมุมมองของพวกกึง่ มนุษย์) ฮา
จิเมะรับรู ้ได ้ถึงสายตาทีป ่ ระหลาดใจพุง่ ตรงมาทีเ่ ขา

หลังจากนัน ้ หนึง่ ชวั่ โมง ชอ

ิ ะทีต
่ อนนีถ้ ก
ู ล็อกข ้อต่อโดยยูเอะพูดออกมาว่า "ย-ฉั นยอมแพ ้~"
ในขณะทีต ่ บมือของเธออย่างสุดชต ิ เผ่ากึง่ มนุษย์ทอ ี่ ยูร่ อบๆมองพวกเขาด ้วยกึง่ ความประหลาด
ใจและกึง่ ความอบอุน ่ หลังจากนัน ้ พวกเขารับรู ้ได ้ว่ามีคนเข ้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว
ความตึงเครียดเริม
่ ปรากฎขึน
้ อีกครัง้ พร ้อมๆกับการทีช ิ ะปวดข ้อต่อ
่ อ

พวกกึง่ มนุษย์หลายคนโผล่ออกมาจากหมอก ผู ้อาวุโสทีอ ่ ยูต

่ รงกลางได ้ดึงดูดความสนใจของ
พวกเขา ผมสท ี องทีส
่ วยงามและตาสฟ ี ้ าทีแ
่ สดงถึงความรอบรู ้ ร่างของเขาผอมจนเหมือนกับว่า
จะถูกพัดตามสายลม ลักษณะทีด ู งู สง่ นัน
่ ส ้ มีรอยเหีย
่ วย่นอยูแ ่ ต่มน
ั ก็ไม่ได ้ทําให ้ความสวยงาม
ของ เขาลดถอยลงไป ยิง่ ไปกว่านัน ้ หูของเขายาวและชต ี้ รง เขามาจากชนเผ่าป่ า(หรือจะเรียก
ได ้ว่า เอลฟ์ )

ฮาจิเมะเดาได ้ในทันทีทันใดว่าเขาจะต ้องเป็ น "ผู ้อาวุโส" และการคาดเดาของเขานัถ

้ ก
ู ต ้อง

้ ใชไ่ หม? เธอมีนามว่าอะไรหรือ?"

"ฟุมุ เธอคือมนุษย์คนนัน
"ฮาจิเมะ นากุโมะ ฮาจิเมะ แล ้วท่าน?"

เมือ
่ ได ้ยินคําพูดของฮาจิเมะ เผ่ากึง่ มนุษย์รอบๆเริม ่ คิดว่า "แกกล ้าปฎิบตั ก
ิ บ
ั ผู ้อาวุโสแบบนัน
้ ได ้
อย่างไร!" และเริม ่ ทีจ
่ ะไม่เห็นด ้วย ด ้วยแขนข ้างเดียวของชายผู ้ทีม่ าจากเผ่าป่ าทําให ้พวกเขา
สงบลงและเริม ่ แนะนํ าตัว ของเขา

"เรามีชอ ื่ ว่า อัลเฟอริก ไฮปิ สท์(alfrerick hypist) หนึง่ ในผู ้อาวุโสของเฟอา เบลกาเอ็น เราได ้
ยินคําร ้องขอของท่านแล ้ว...แต่กอ ่ นอืน
่ เราขอถามท่านบางอย่างก่อน ท่านค ้นพบเกีย ่ วกับ "ผู ้
ปลดปล่อย" ได ้อย่างไร
"นั่น? จากนรกในโอลคุสมหาดันเจีย ้ น หนึง่ ในผู ้ปลดปล่อย ทีซ ่ นของออสคาร์ โอลคุส"
่ อ

ฮาจิเมะตอบอัลเฟอริกทีส ่ นใจกับคําว่าผู ้ปลดปล่อย ทางด ้านของเขานัน ้ อัลเฟอริกนัน้ ตืน

่ เต ้น
ถึงแม ้จะไม่แสดงออกทางสห ี น ้าก็ตาม เหตุผลนัน
้ เป็ นเพราะคําว่าผู ้ปลดปล่อยและชอ ื่ ของออส
คาร์ โอลคุสทีม่ เี พียงแค่ผู ้อาวุโสบางคนเท่านัน ้ ทีร่ ู ้

"ฟุมุ จากนรก อืม...เราเองก็ไม่ได ้ยินคํานีม

้ านานแล ้ว...ท่านสามารถพิสจ
ู น์ได ้ไหม"

อัลเฟอริกถามคําถามนัน ้ ต่อฮาจิเมะนัน ้ เป็ นเพราะว่ามันมีความเป็ นไปได ้ที่ ข ้อมูลนีจ

้ ะรั่วไหลจาก
ชนชน ั ้ สูงของเผ่ากึง่ มนุษย์ เมือ่ ได ้ยิน ฮาจิเมะแสดงสห ี น ้าทีย
่ งุ่ ยากเนือ
่ งจากถึงแม ้จะบอกให ้เขา
ู น์แต่สงิ่ ที่ เขาทําได ้มีเพียงแค่โชว์พลังให ้เห็นเท่านัน
พิสจ ้ ยูเอะทีเ่ อนหัวเล็กน ้อยให ้คําแนะนํ า
แก่ฮาจิเมะ

"......ฮาจิเมะ ถ ้าเป็ นของสบ ื ทอดของโอลคุสละ อย่างเชน

่ หินเวทมนตร์?
"อา! ใชแ ่ ล ้ว ถ ้าเป็ นสงิ่ นัน
้ ละก็..."

เขาตบมือเข ้าด ้วยกันและมีเสยี งดัง "ป็ อง" เขาหยิบหินเวทมนตร์ทม ี่ คี ณ

ุ ภาพสูงมากถึงขนาดหา
ั ว์ปีศาจบนพืน
จากสต ้ โลกไม่ได ้ จาก "กล่องสมบัต"ิ และยืน่ ให ้แก่อล ั เฟอริก

"น-นีม
่ น
ั ... ข ้าไม่เคยเห็นหินเวทมนตร์ทม
ี่ ค
ี วามบริสท
ุ ธิแบบนีม
้ าก่อน..."

่ นความประหลาดใจไว ้แต่กงึ่ มนุษย์ข ้างๆเขาได ้พูดด ้วยนํ้ าเสย

ถึงแม ้อัลเฟอริกจะซอ ี งประหลาด
ใจอย่างไม่รู ้ตัวออกมา

"และนีค
่ อ ้ อน..."
ื แหวนทีโ่ อลคุสเคยใชมาก่

ั ลักษณ์ทส
ในขณะทีเ่ ขาพูด เขาก็แสดงแหวนของโอลคุส อัลเฟอริกทีไ่ ด ้เห็นสญ ี่ ลักไว ้บนแหวย
เบิกตากว ้างขึน
้ และเขาเริม ้
่ หายใจชาลงเพื
อ ่ ควบคุมอารมณ์

"เป็ นเรือ
่ งจริง......ท่านได ้ไปถึงทีอ
่ ยูข ี หลายสงิ่ ทีเ่ รา
่ องออสคาร์ โอลคุสจริงๆ ถึงแม ้จะมีอก
ต ้องการถามท่าน......เอาละ ตอนนีท ้ า่ นสามารถเข ้ามาทีเ่ ฟอา เบลกาเอ็นโดยไม่มป
ี ั ญหา อา ,
แน่นอนว่ารวมถึงเผ่าฮาวเลียด ้วย

เมือ
่ ได ้ยินคําพูดของอัลเฟอริก ไม่เพียงแค่เผ่ากึง่ มนุษย์ทอ ี่ ยูร่ อบๆ แม ้แต่คามเองก็ประหลาดใจ
มนุษย์เสอ ื เริม
่ เป็ นผู ้นํ ากลุม ่ ระท ้วงไม่เห็นด ้วย ซงึ่ นีเ่ ป็ นเรือ
่ ทีป ่ งปกติเนือ
่ งจากมนุษย์ถก ื้ เชญ
ู เชอ ิ
เข ้ามาในเฟอา เบลกาเอ็น

"พวกเจ ้าต ้องรับรองเขาเหมือนกับแขกและพวกเขามีคณ

ุ สมบัตท ี่ ะได ้รับสงิ่ นัน
ิ จ ้ อีกทัง้ นีเ่ ป็ น
คําสงั่ ทีต
่ ด ิ ใจจากหนึง่ ในผู ้อาวุโส"
ั สน

อัลเฟอริกผ่อนคลายบรรยากาศรอบๆด ้วยการมองอย่างจริงจัง อย่างไรก็ตามครัง้ นีก ้ ลับเป็ นฮาจิ

เมะทีป
่ ระท ้วง
"รอก่อน ทําไมท่านถึงตัดสน ิ ใจกําหนดการแทนผม? ผมมีเป้ าหมายทีจ ่ ะไปมหาต ้นไม ้และไม่ม ี
ความสนใจในเฟอาเบลอาเก็น ถ ้าไม่มค ี ําถามมากไปกว่านี้ ผมจะตรงไปทีม่ หาต ้นไม ้เดีย
๋ วนี"้
"อืม ท่านไม่รู ้หรอว่ามันเป็ นไปไม่ได ้"
"ท่านพูดว่าอะไรนะ?"

ท ้ายทีส
่ ด ่ ?ี นั่นคือสงิ่ ทีฮ
ุ ท่านก็จะขัดขวางอยูด ่ าจิเมะคิด แตรอัลเฟอริกกลับมองด ้วยความงุนงง

"หมอกรอบๆมหาต ้นไม ้นัน ้ หนามากจนแม ้กระทั่งกึง่ มนุษย์ก็หลงทาง แต่มน ั มีชว่ งเวลาทีห

่ มอก
จะเบาบางลงและนั่นคือเหตุผลว่าทําไมท่านควรไปชว่ ง นัน ้ เร็วทีส
่ ด
ุ ทีท
่ า่ นจะไปได ้คือ10วัน
ข ้างหน ้า...... เผ่ากึง่ มนุษย์ทงั ้ หมดน่าจะรู ้เรือ
่ งนีด
้ "ี

่ าจิเมะและสง่ สายตาทีเ่ หมือนกับบอกว่า "ท่านคิดอะไรขึน

อัลเฟอริกมองไปทีฮ ้ มาถึงไปในเวลา
แบบนี"้ และมองไปทีค
่ าม ฮาจิเมะเข ้าใจในทีส ุ และหันไปมองคามเหมือนกับอัลเฟอริก สว่ น
่ ด
คามนัน
้ ...

"อา"

้ อดบนหน ้าผากของฮาจิเมะปรากฎขึน
ดูเหมือนว่าเขาจะพึง่ จําได ้และนั่นทําให ้เสนเลื ้

"คาม?"
"อ่า คือ จะพูดยังไงดี.......คือว่า มีหลายสงิ่ เกิดขึน
้ และนั่นทําให ้ผมลืมมันไป...ผมเองก็ไปทีน
่ ั่น
ตอนยังเป็ น เด็กเท่านัน
้ ดังนัน ่ งชว่ งเวลา..."
้ ผมจึงลืมเรือ
คามทีด ่ น
ิ้ รนหาคําแก ้ตัวเริม
่ ปั่ นป่ วนเพราะว่าเขาไม่อาจรับสายตาของฮาจิเมะและยูเอะได ้และ
เขาเริม
่ โทษคนอืน ่

"เอ่ออ , ชอ ิ ะและคนอืน ่ ๆ ทําไมไม่บอกพวกเราก่อนละ! เจ ้าเองก็น่าจะรู ้เรือ ่ งชว่ งเวลาเหมือนกัน

ใชไ่ หม!"
"อะ , พ่อ , โกรธผิดทีแ ่ ล ้ว! ฉันนเองก็ , เพราะว่าพ่อเองดูมน ั่ ใจเป็ นอย่างมาก ดังนัน ้ ฉันจึงคิดว่า
ชว่ งเวลานัน ้ ใกล ้มาถึงแล ้ว...พูดอีกนัยหนึง่ ว่า เพราะพ่อนั่นแหละ~"
"ใชแ ่ ล ้ว , แม ้แต่พวกเรา , หือ? มันไม่แปลกเหรอ? เมือ ่ คิดดูแล ้วหัวหน ้าเผ่าดูมนั่ ใจเป็ นอย่าง
มากและนั่นทําให ้พวกเราคิดว่าเรา จําผิดไป..."
"หัวหน ้าเผ่า นั่นเป็ นเพราะท่านตืน ่ เต ้นกับสงิ่ อืน
่ มากไป..."

คามทีก ิ ะถูกชอ
่ ล่าวโทษชอ ิ ะกล่าวโทษกลับ ในขณะทีค
่ นในเผ่าคนอืน
่ ๆพยายามทีจ
่ ะมองไปทาง
อืน
่ และผลักความรับผิดชอบไปทีค ่ นอืน
่

"พ-พวกเจ ้า! นีค ื สงิ่ ทีค

่ อ ่ รอบครัวทํากันรึ! มารับผิดชอบร่วมกัน! ท่านฮาจิเมะ ได ้โปรดไม่เพียง
แค่ผมเท่านัน ้ ขอให ้ท่านลงโทษคนอืน ่ ๆด ้วย!"
"หวา สกปรกเหลือเกิน! พ่อสกปรกจริงๆ~! เพราะกลัวทีจ ่ ะถูกทําโทษคนเดียว พ่อจึงลากคนอืน ่
ไปด ้วย!"
"หัวหน ้าเผ่า! ได ้โปรดอย่าลากพวกเราไปด ้วย!"
"เจ ้าพวกโง่! ระหว่างการเดินทางพวกเจ ้าก็เห็นท่านฮาจิเมะแล ้วว่าเป็ นอย่างไร ข ้าไม่ต ้องการ
ถูกลงโทษคนเดียวอย่างแน่นอน!"
"ท่าน... ท่านเรียกตัวเองว่าหัวหน ้าเผ่าได ้อย่างไร!"

เผ่ากระต่ายทีร่ ู ้กันดีวา่ มีความเห็นใจคนอืน ่ มากกว่าเผ่าอืน่ ๆแต่ตอนนีพ้ วก เขาพยายามผลัก

ความรับผิดชอบไปทีค ่ นอืน ี งดัง ดูเหมือนว่าความเห็นใจของพวกเขาจะหนีไปซะแล ้ว
่ อย่างเสย
...... อย่างทีค
่ าดหวังจากครอบครัวของชอ ิ ะ พวกเขานัน
้ เป็ นกระต่ายทีไ่ ร ้ยางอายเหมือนกัน

้ อดบนหน ้าผากว่า
ฮาจิเมะพึมพําออกมาพร ้อมกับเสนเลื

".......ยูเอะ"
"อือ"

เมือ
่ ได ้ยินคําพูดของฮาจิเมะ ยูเอะก ้าวไปข ้างหน ้าและยกมือขวาขึน ่ งั เกตุถงึ สงิ่ นี้
้ เผ่าฮาวเลียทีส
แสดงสห ี น ้าแข็งค ้าง

"ด-ได ้โปรดรอก่อน ยูเอะซงั ! ถ ้าเธอต ้องการลงมือ ได ้โปรดลงมือแค่พอ ่ เท่านัน

้ !"
"ฮา่ ๆๆ พวกเราจะอยูด่ ้วยกันตลอดไป"
"อยูด่ ้วยกันในนรกนะซ!ิ "
"ท่านยูเอะ ได ้โปรดลงโทษแค่หวั หน ้าเผ่าด ้วยเถิด!"
"มันไม่ใชค ่ วามผิดของผม มันไม่ใชค ่ วามผิดของผม คนทีผ ่ ด
ิ คือหัวหน ้าเผ่า!"

ยูเอะทีเ่ ห็นเผ่าฮาวเลียอยูใ่ นความวุน

่ วายพูดเบาๆออกมาว่า
"พายุจักรพรรดิ"

เผ่ากระต่ายถูกโยนขึน้ ไปบนอากาศ เสย ี งกรีดร ้องของพวกเขาดังก ้องไปทัว่ ทะเลป่ า ถึงแแม ้

พวกเขาจะเห็นเผ่ากึง่ มนุษย์เหมือนกันโดนโจมตีแต่อล ั เฟอริกและคนอืน ่ ๆ ไม่ได ้โกรธแม ้แต่น ้อย
ในความเป็ นจริงดูเหมือนว่าความไร ้ยางอายของเผ่าฮาวเรียนัน ้ รู ้กันไปทั่ว

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 34 การประชุมเหล่าอาวุโส

พวกเขาเดินทางเข ้าไปในหมอกทีห
่ นาทึบทีน ื ทีช
่ ํ าโดยมนุษย์เสอ ื่ ว่า กิล
่ อ

เป้ าหมายของพวกเขาคือเฟอา เบลกาเอ็น พวกเขาเดินทางประมาณหนึง่ ชวั่ โมงพร ้อมด ้วยฮาจิ

เมะ , ยูเอะ , เผ่าฮาวเลีย , และอัลเฟอริกโดยมีเผ่ากึง่ มนุษย์คนอืน ั เจนว่า
่ ๆล ้อมรอบ ค่อนข ้างชด
ซามทีเ่ ป็ นผู ้สง่ สารใชการเคลื
้ อ ่ นไหวอย่างรวดเร็วในการสง่ สาร

หลังจากเดินไปได ้ซก ั ครูห

่ นึง่ พวกเขาก็มาถึงจุดทีห
่ มอกได ้จางไป ถึงแม ้หมอกจะไม่หายไป
ทัง้ หมดแต่สามารถมองเห็นถนนผ่านหมอกได ้ ถ ้ามองใกล ้ๆจะเห็นว่ามีก ้อนคริสตัลขนาดเท่ากํา
่ ้างๆถนนและให ้แสงส ี ฟ้ า ดูเหมือนว่าคริสตัลนีจ
มือฝั งอยูข ้ ะมีความสามารถในการขจัดหมอก

อัลเฟอริกสงั เกตุเห็นว่าฮาจิเมะสนใจคริสตัลสฟ
ี ้ าเริม
่ อธิบาย

"มันถูกเรียกว่า เฟอาเดรนคริสตัล(faeadrain) ถึงแม ้เราจะไม่รู ้เหตุผลแต่หมอกและสต ั ว์ปีศาจ

้
ไม่กล ้าเข ้าใกล ้มัน มันยังถูกใชรอบๆเฟอา เบลกาเอ็นและหมูบ
่ ้านรอบๆบริเวณนี้ แต่มน
ั ก็ขน ึ้ อยู่
กับ "ชนิด" ของสต ั ย์ปีศาจด ้วยละนะ"
"เข ้าใจละ มันน่าจะรู ้สก ึ หดหูถ
่ ้าต ้องอยูใ่ นหมอกตลอดเวลา อย่างน ้อยทีส่ ด
ุ ผมเองก็ต ้องการอยู่
ในทีท ่ ไี่ ม่มห
ี มอก"

ดูเหมือนว่าจะไม่มห ี มอกในตัวเมืองทีอ ่ ยูใ่ นเฟอา เบลอาเก็น มันเป็ นข่าวดีเพราะพวกเขาต ้องรอ

ทีน
่ ถ ิ วันและทําให ้ยูเอะทีร่ ู ้สก
ี่ งึ สบ ึ ว่า หมอกนัน ้ ทําให ้หดหูด
่ ใี จเมือ
่ ได ้ยินคําสนทนานี้

หลังจากนัน ้ สก ั ครูห่ นึง่ พวกเขาก็เห็นประตูอน ั ใหญ่โต มันถูกสร ้างขึน

้ จากต ้นไม ้ใหญ่ทม ี่ ก
ี งิ่ พัน
ร ้อยเข ้าด ้วยกันพร ้อมกับมีประตู ทีม ่ รี ะยะห่างสบิ เมตร กําแพงต ้นไม ้นัน
้ สูงอย่างน ้อย30เมตร มัน
ให ้ความรู ้สก ึ ว่านีค
่ อื "ประเทศ" ของเหล่ากึง่ มนุษย์จริงๆ

กิลกิลให ้สญั ญากับกึง่ มนุษย์ทด

ี่ เู หมือนจะเป็ นยามเฝ้ าประตู หลังจากนัน
้ ประตูก็เปิ ดออก
ี งอันดัง จากด ้านบนของต ้นไม ้ทีล
เล็กน ้อยด ้วยเสย ่ ้อมรอบ มีสายตาทีท่ มิ่ แทงมาทีฮ ่ าจิเมะและ
คนอืน่ ๆ ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่สามารถปกปิ ดความไม่สบายใจทีว่ า่ มีมนุษย์เข ้ามา พวกเขาจะมี
ิ โดยปราศจากอัลเฟอริก อาจจะเป็ นไปได ้ว่าผู ้อาวุโสเดาว่าสงิ่ นีจ
ปั ญหาแน่ถ ้ามีผู ้นํ าทางแค่กล ้ ะ
เกิดขึน้ เขาจึงมาด ้วยตนเอง

หลังจากผ่านประตูไป เบือ ้ งหน ้าของพวกเขาคือโลกอีกโลกหนึง่ ทีน ่ ม

ี่ ต
ี ้นไม ้ขนาด,หญ่จํานวน
มากทีม ่ เี สนผ่้ าศูนย์กลางสบ ิ เมตรและข ้างใน ต ้นไม ้มีแสงไฟจากตะเกียงสอ ่ งออกมาจากลําต ้น
ต ้นไม ้ทีด ่ เู หมือนจะเป็ นหน ้าต่าง คนจํานวนมากเดินบนทางเดินทีท ่ ํามาจากการพันกันของกิง่ ไม ้
จํานวนมาก เถาวัลย์ใหญ่ของต ้นไม ้ถูกใชเป็ ้ นลิฟท์ทใี่ ชการดึ
้ งและมีทางเดินนํ้ าทีถ ู สง่ ผ่าน
่ ก
ระหว่างต ้นไม ้ ต ้นไม ้เหล่านีม ้ ค
ี วามสูงประมาณตึก20ชน ั้

ฮาจิเมะและยูเอะนัน้ อ ้าปากกว ้างด ้วยความตกตะลึง ตืน่ ตาตืน ่ ใจไปกับความสวยงามของเมือง

ี ง "อะแฮม
พร ้อมกับเสย ่ " ดังขึน
้ ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่รู ้ตัวเองเลยว่าได ้หยุดเดินและอัลเฟอริก
พยายามดึงสติ ของพวกเขากลับมา

"ฟุฟุ ดูเหมือนว่าพวกท่านจะชอบบ ้านเกิดของพวกเรา เฟอา เบลกาเอ็น"

ี น ้าดีใจและเผ่ากึง่ มนุษย์ทอ
อัลเฟอริกแสดงสห ี น ้าภูมใิ จ
ี่ ยูร่ อบๆรวมถึงเผ่าฮาวเลียแสดง สห
ออกมา ฮาจิเมะทีเ่ ห็นท่าทางของพวกเขาชมเมืองนีอ ้ ย่างบริสท
ุ ธิใจ

"อา มันเป็ นครัง้ แรกของผมทีเ่ ห็นเมืองทีส ่ วยงามขนาดนี้ บรรยากาศของทีน

่ ท ึ ดี เป็ น
ี่ ําให ้รู ้สก
เมืองทีเ่ ข ้ากันกับธรรมชาติอย่างแท ้จริง"
"อือ...สวยงาม"

เมือ่ ได ้ยินคําชมอย่างตรงไปตรงมาของฮาจิเมะทําให ้พวกกึง่ มนุษย์ประหลาดใจเล็ก น ้อย การที่

บ ้านเกิดของตัวเองถูกชมทําให ้พวกเขาดีใจ พวกเขาพยายามมองไปทางอืน ี ง
่ พร ้อมกับเสย
"ฮม ึ่ " แต่หก
ู บ ้ กลับสา่ ยอย่างแรง
ั หางของพวกเขานัน

ั ในเฟอา เบลกาเอ็นมองไปทีฮ
ผู ้อาศย ่ าจิเมะและกลุม
่ ของเขาด ้วยความสนใจและหลบเลีย ่ ง มี
สายตาหลากหลายทีเ่ ต็มไปด ้วยความเกลียดชงั หรือความฉงนพร ้อมๆกับทีฮ ่ าจิเมะ เดินไปยัง
สถานทีท ่ อ
ี่ ล
ั เฟอริกได ้เตรียมเอาไว ้

"......เข ้าใจละ , บททดสอบในการรับเวทในยุคสมัยพระเจ ้า อีกทัง้ เกีย

่ วกับเกมของพระเจ ้า..."

ตอนนีฮ
้ าจิเมะและยูเอะได ้คุยกับอัลเฟอริก หัวข ้อนัน ้ เกีย
่ วกับ "ผู ้ปลดปล่อย" และเวทในสมัย
ของพระเจ ้าทีฮ่ าจิเมะได ้ยินมาจากออสคาร์ โอลคุสและเรือ ่ งราวทีว่ า่ เขามาจากโลกอืน
่ และ
พยายามพิชต ิ มหาดันเจีย ่ จะได ้รับเวทในยุคสมัยของพระเจ ้าและสามารถสง่ เขา
้ นทัง้ เจ็ดเพือ
กลับโลกของเขาได ้

สหี น ้าของอัลเฟอริกไม่เปลีย ่ นแปลงถึงแม ้จะได ้ยินเรือ

่ งราวเกีย ่ วกับพระเจ ้า บนโลกนี้ ฮาจิเมะ
คิดว่ามันแปลกและถามเขาและได ้คําตอบว่า "แม ้แต่ตอนนี้ โลกใบนีไ ้ ม่ได ้ดีตอ
่ เผ่ากึง่ มนุษย์
เลย" ดูเหมือนว่าต่อให ้พระเจ ้าไม่ได ้บ ้าการปฎิบต ั ต
ิ อ
่ เผ่ากึง่ มนุษย์ก็ไม่ได ้ เปลีย่ นแปลงแม ้แต่
น ้อย ทีน่ ไี่ ม่ได ้ตกอยูใ่ นการครอบงําของโบสถ์แห่งนักบุญอีกทัง้ พวกเขาเองก็ไม่ม ี ความศรัทธา
ต่อพระเจ ้าบนโลกนี้ พวกเขาขอบคุณในธรรมชาติเท่านัน
้

หลังจากทีเ่ รือ
่ งราวของฮาจิเมะได ้จบสน ิ้ ลง อัลเฟอริกได ้เริม
่ พูดถึงเกีย่ วกับกฎของตําแหน่งผู ้
อาวุโสในเฟอา เบลอาเก็น มันมีประเพณีปากเปล่าว่าถ ้ามีใครก็ตามทีม ่ ส ั ลักษณ์ของเจ็ดมหา
ี ญ
ดัน เจีย
้ นปรากฎขึน ้ จงอย่าเป็ นปรปั กษ์กบ ั เขาและถ ้าบุคคลผู ้นัน
้ ต ้องการไปในสถาน ทีใ่ ดพวก
เขาต ้องพาไป

ผู ้สร ้างมหาดันเจีย ื่ ว่า รูรโู อ ฮาวทิน่า(luluo haltina) ตัวตนทีเ่ รียก

้ น[ทะเลป่ าฮาวทิน่า]มีชอ
ตัวเองว่า "ผู ้ปลดปล่อย"(แต่เธอไม่ได ้บอกพวกเขาว่า "ผู ้ปลดปล่อย" คืออะไร) อีกทัง้ ยังบอก
ชอื่ ของพวกพ ้องของเธอ เธอได ้บอกชนเผ่าทีน ่ ก
ี่ อ
่ นจะก่อตัง้ ประเทศหลายครัง้ จนแทบนับไม่ได ้
ว่าอย่า เป็ นปรปั กษ์ กบั พวกเขาเพราะพวกเขาคือคนทีไ่ ด ้ผ่านการทดสอบในมหาดันเจีย ้ นและ มี
ทักษะทีส ่ งู มากกว่าคนปกติ

ั ลักษณ์บนแหวนของโอลคุสจากอนุสาวรียห
อัลเฟอริกรู ้จักสญ ์ น
ิ ทีม
่ ส ั ลักษณ์ทงั ้ เจ็ดสลักไว ้อยู่
ี ญ
และอยูท
่ รี่ ากของมหาต ้นไม ้

"นั่นหมายความว่าผมได ้ผ่านการทดสอบ..."

จากคําอธิบายของอัลเฟอริก เขาเข ้าใจแล ้วว่าทําไมถึงเชอ ื้ เชญ ิ มนุษย์เข ้ามายังทีต ่ งั ้ ของเผ่ากึง่

่ งั ้ หมดของเผ่ากึง่ มนุษย์จะรับรู ้เรือ
มนุษย์ อย่างไรก็ตาม ไม่ใชท ่ งนี้ ดังนัน
้ มันจําเป็ นทีจ ่ ะบอก
กล่าวในอนาคต

ในตอนทีฮ ่ าจิเมะและอัลเฟอริกพยายามจบบทสนทนา ข ้างล่างก็เกิดเสย ี งดังจอแจ ฮาจิเมะและ

คนอืน่ ๆอยูบ
่ นชนั ้ บนสุดในขณะทีช ิ ะและคนในเผ่าฮาวเลียอยูช
่ อ ่ นั ้ ล่าง ดูเหมือนว่าพวกเขาจะ
เถียงกับใครบางคน ฮาจิเมะและอัลเฟอริกมองหน ้ากันและลุกขึน ้ มาพร ้อมกัน

ชนั ้ ล่างนัน
้ มีมนุษย์หมีขนาดใหญ่ , มนุษย์เสอ ื , มนุษย์จงิ้ จอก , มนุษย์นก , และดวารฟ์ ทีม่ อง
ไปทีเ่ ผ่าฮาวเรียอย่างไม่มน ั่ ใจ ในมุมของห ้องนัน
้ มีคามทีพ ่ ยายามปกป้ องชอิ ะ ดูเหมือนว่าพวก
เขาจะโดนโจมตีเพราะว่าบนแก ้มของชอ ิ ะและคามห ้อเลือดอยู่

ฮาจิเมะและยูเอะทีเ่ ดินลงมาข ้างล่างสง่ สายตาทิม

่ แทงไปทีท
่ งั ้ หมด มนุษย์หมีเริม
่ พูดด ้วย
ี งไม่มน
นํ้ าเสย ั่ ใจ

"อัลเฟอริก...เจ ้าบ ้า นีม

่ น
ั หมายความว่าอย่างไร ทําไมถึงเชอ ื้ เชญ ิ มนุษย์เข ้ามา? ยังมีเผ่า
กระต่ายเหล่านีอ้ กี ด ้วย การทีใ่ ห ้เด็กต ้องห ้ามมาทีน ่ .ี่ .....ขึน
้ อยูก่ บ
ั คําตอบของแกว่าอย่างไร ข ้า
พร ้อมทีจ
่ ะปลดแกออกจากเก ้าอีก ้ ารประชุมผู ้อาวุโส"

ดูเหมือนว่าเขาพยายามเป็ นอย่างมากทีจ ่ ะควบคุมความโกรธเกรีย ้ วเอาไว ้ หมัดของเขานัน ้ กําอยู่

และสน ั่ สําหรับพวกเขาแล ้วมนุษย์นัน ั รู ยิง่ ไปกว่านัน
้ เป็ นศต ิ เผ่าฮาวเลียทีแ
้ การทีเ่ ชญ ่ อบเลีย
้ งดู
เด็กต ้องห ้ามเข ้ามาทําให ้ เผ่าอืน
่ ๆเองก็มองอัลเฟอริกด ้วย

อย่างไรก็ตาม อัลเฟอริกนัน
้ คิดว่ามันเป็ นลมพัดผ่านเท่านัน
้
"ข ้าแค่ทําตามประเพณีเท่านัน ้ ท่านทัง้ หมดเองก็มาจากเผ่าทีห ่ ลากหลาย พวกท่านไม่สามารถ
เข ้าใจในสถานการณ์นเี้ หรอ?"
"ลงนรกไปซะกับคําว่าประเพณี! พวกมันไม่ใชแ ่ ค่คําโกหกหรอกหรือ? นับตัง้ แต่เฟอา เบลกา
เอ็นถูกก่อตัง้ ขึน ้ ไม่เคยมีเหตุการณ์นแ ี้ ม ้แต่คนเดียว!"
"ดังนัน ้ นีจ
่ งึ เป็ นครัง้ แรก ถ ้าพวกท่านเป็ นผู ้อาวุโสก็จงทําตามประเพณี มันคือกฎ พวกเราคือคน
ทีไ่ ด ้ตําแหน่งผู ้อาวุโสแล ้วทําไมพวกท่านถึงละทิง้ กฎซะละ"
"ถ ้าอย่างนัน ้ แกหมายความว่าเด็กมนุษย์คนนัน ้ มีคณุ สมบัตเิ หรอ! คนทีแ
่ ข็งแกร่งจนพวกเราไม่
ควรจะเป็ นปรปั กษ์ด ้วย!"
"ใชแ ่ ล ้ว"

ี งไม่แตกต่าง มนุษย์เสอ
อัลเฟอริกตอบด ้วยนํ้ าเสย ื ไม่อาจเชอ
ื่ ในคําพูดของอัลเฟอริกได ้และจ ้อง
มองไปทีฮ ่ าจิเมะ

ในเฟอา เบลอาเก็นแห่งนี้ คนทีจ ่ ะเป็ นผู ้อาวุโสได ้จะต ้องมีความสามารถทีส ่ งู และดูเหมือนว่า

ระบบการ ประชุมผู ้อาวุโสจะเป็ นการตัดสน ิ แนวทางของประเทศและเป็ นทีท ่ ผี่ ู ้อาวุโสจะ
ตัดสน ิ ใจในเรือ
่ งต่างๆ ในตอนนีด
้ เู หมือนว่าเผ่ากึง่ มนุษย์ทรี่ วมกันอยูใ่ นทีน
่ จ
ี้ ะเป็ นผู ้อาวุโส
ปั จจุบนั อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าพวกเขาจะตัดสน ิ ประเพณีแตกต่างกันไป

อัลเฟอริกนัน ื่ ในความสาํ คัญของประเพณีในขณะทีค

้ เป็ นประเภททีเ่ ชอ ่ นอืน
่ ๆอาจจะ แตกต่าง
เล็กน ้อย อัลเฟอริกนัน ้ มาจากชนเผ่าป่ าและมีอายุยน ื ยาวเมือ
่ เทียบกับอายุของเผ่ากึง่ มนุษย์เผ่า
อืน่ ๆ ตามความทรงจําของฮาจิเมะเผ่ากึง่ มนุษย์มอ ี ายุขย
ั เฉลีย
่ อยูท
่ 2
ี่ 00ปี ถ ้าเป็ นอย่างนัน้ อายุ
ของอัลเฟอริกและผู ้อาวุโสคนอืน ่ ๆทีอ
่ ยูต
่ รงหน ้าเขามีความแตกต่างด ้าน อายุเป็ นอย่างมาก และ
นีท
่ ําให ้พวกเขามีความเห็นแตกต่างกันไป อีกเรือ ่ งหนึง่ อายุขย ั เฉลีย ่ ของมนุษย์อยูท ่ 1
ี่ 00ปี

เพราะเหตุนี้ ผู ้อาวุโสคนอืน
่ ๆนอกจากอัลเฟอริกไม่อาจทนทีจ
่ ะเห็นมนุษย์และอาชญากรอยูใ่ น
ทีน
่ ไ
ี้ ด ้

"......ถ ้าอย่างนัน
้ ข ้าขอทดสอบแกตอนนีเ้ ลย!"

เมือ
่ พูดจบลง มนุษย์หมีก็พงุ่ เข ้าหาฮาจิเมะทันทีและเพราะว่ามันกระทันหันเกินไปคนอืน ่ ๆไม่
อาจตอบสนองได ้รวมทัง้ อัลเฟอริกด ้วย อัลเฟอริกไม่คด ิ ว่าเขาจะโจมตีทน
ั ทีและทําได ้แค่เบิกตา
กว ้างออกมาด ้วยความ ประหลาดใจ

และในทันทีทเี่ ข ้าในระยะโจมตี มนุษย์หมีทส ี่ งู สองเมตรครึง่ พร ้อมกับแขนทีใ่ หญ่โตเต็มไปด ้วย

กล ้ามเนือ
่ เหวีย
่ งแขนไปทีฮ ่ าจิเมะ
แม ้แต่ในเผ่ากึง่ มนุษย์ มนุษย์หมีนับได ้ว่ามีพลังและความอึดมหาศาล แขนอันใหญ่โตนัน ้
สามารถล ้มต ้นไม ้ออกเป็ นสองท่อนและด ้วยพลังทําลายอันนีท ้ ําให ้ เขากลายเป็ นผู ้อาวุโสของ
เผ่า นอกจากเผ่าฮาวเลียและยูเอะ คนอืน ่ ๆเชอ ื่ มัน
่ ว่าฮาจิเมะจะกลายเป็ นกองเนือ ้

อย่างไรก็ตาม วินาทีตอ
่ มาพวกเขาก็ตวั แข็งทือ ื่ นี้
่ จากภาพทีไ่ ม่น่าเชอ

ตูม!
หมัดทีเ่ หวีย ี งอันดังถูกฮาจิเมะจับและหยุดด ้วยแขนซายอย่
่ งลงมาพร ้อมกับเสย ้ างง่ายดาย

"......เป็ นหมัดทีเ่ บาอะไรอย่างนี้ อย่างไรก็ตามมันมีความต ้องการฆ่าอยู่ แกได ้เตรียมพร ้อมแล ้ว

ใชไ่ หม?"

ในขณะทีพ ่ ด
ู ฮาจิเมะควบคุมเวทตรงแขนซายเพื ้ อ
่ ให ้การจับแรงขึน ี งกระดูกร ้าวของมนุษย์
้ เสย
ื ดังออกมา มนุษย์หมีรู ้สก
เสอ ึ ได ้ว่าอยูใ่ นห ้วงคับขันพร ้อมกับความประหลาดใจ เขาพยายามทีจ ่ ะ
ออกห่างอย่างสุดความสามารถ

"อุ ้ก ปล่อยข ้า!"

ถึงแม ้เขาจะพยายามดึงแขนออกมาอย่างสุดความแต่ฮาจิเมะทีต ่ วั เล็กก่าเขาครึง่ หนึง่ ไม่ขยับ

แม ้แต่ปลายนิว้ จริงๆแล ้วในตอนนัน ้ ฮาจิเมะได ้แปรรูปแผ่นเหล็กบนรองเท ้าของเขาให ้กลายเป็ น
หนามแหลมทีเ่ จาะพืน ้ เข ้าไปเพือ่ ยึดกับตําแหน่ง มนุษย์หมีทไี่ ม่รู ้เรือ
่ งนีค
้ ด
ิ ว่าฮาจิเมะเหมือนกับ
ต ้นไม ้ใหญ่ทไี่ ม่อาจขยับ เขยือ ้ นได ้

ฮาจิเมะสง่ พลังเวทอย่างเงียบๆไปทีแ
่ ขนเทียมเพือ
่ เพิม
่ แรงให ้มากขึน
้

กร ้อบ!

"อัก
้ !?"

ี งของบางสงิ่ ทีแ
เสย ่ ตกหักดังมาจากแขนของมนุษย์หมี ถึงแม ้จะไม่มเี สย ี งกรีดร ้องเนือ
่ งจากว่า
ื นัน
เขาเป็ นผู ้อาวุโสแต่ฮาจิเมะรู ้ว่า มนุษย์เสอ ้ เต็มไปด ้วยความเจ็บและความตกใจ

หลังจากนัน ้
้ แขนซายของฮาจิ
เมะก็พงุ่ เข ้ามาด ้วยท่าฝ่ ามือคาราเต ้และพุง่ เข ้าไปทีก
่ ลางอก
ื
มนุษย์เสอ

"บิน"

ตูม!

้ กษะ "แขนทรงพลัง" และยิงปื นออกมาจากแขนทีท

เขาได ้ใชทั ่ ําหน ้าทีผ
่ ลัก ในเวลาเดียวกันแรง
กระแทกนัน ้ มาจากขัอศอกพร ้อมกับปลอกกระสุนลอยออกมาในอากาศ หมัดนีป ้ กติก็แรงอยูแ
่ ล ้ว
เมือ
่ รวมกับความเร่งมันยิง่ เพิม
่ พลังทําลายมากขึน
้ ไปอีก

้
หมัดทีใ่ ชกลไกนี ม้ พ
ี ลังมหาศาลทีส
่ ามารถทะลุผา่ นท ้องของมนุษย์หมีอย่างง่าย ดาย ในเวลา
เดียวกันแรงกระแทกของหมัดนัน ้ ทําให ้มนุษย์หมีกระเด็นออกมา มนุษย์หมีทไี่ ม่มโี อกาศทีจ ่ ะ
กรีดร ้องงอตัวเป็ นรูป < และทะลุหายไปกับกําแพง หลังจากนัน ั ครูห
้ สก ี งกรีดร ้องก็ดงั
่ นึง่ เสย
ขึน
้ มาจากพืน้

สงิ่ ทีฮ
่ าจิเมะใชคื้ อปื นลูกซอง(ชอ ็ ตกัน)ทีย
่ งิ มาจากข ้อศอก แรงดันหมัดนีม ้
้ าจากการทีใ่ ชแรง
กระแทกของกระสุนทีอ ่ ยูใ่ นหมัด เขาทํามันเพือ ้ ชเล็
่ ว่าในขณะทีใ่ ชใช ้ กเขาก็สามารถยิงศต ั รูทอ
ี่ ยู่
ข ้างหลังใน เวลาเดียวกัน ตอนนีเ้ ขาใชแรงดั ้ นของมันเท่านัน
้ เมือ
่ รวมกับ "แขนทรงพลัง" ทําให ้
พลังทําลายของมันเต็มที่ (เผือ ่ งงนะครับ นึกง่ายๆยิงลูกซองจากหลังศอกพร ้อมกับแรงกระแทก
ทีท่ ําให ้หมัดพุง่ ไปข ้างหน ้า)

ในขณะทีท ่ ก ี คําพูด เสย

ุ ๆคนอึง้ และสูญเสย ี ง "เชง"
้ ดังมาจากอุปกรณ์ หลังจากนัน
้ ฮาจิเมะก็มอง
ไปทีผ
่ ู ้อาวุโสคนอืน
่ ๆพร ้อมกับรังสสี งั หาร

ั รูของฉันหรือเปล่า?"
"เอาละ พวกแกเป็ นศต

และจากคําพูดนัน
้ ไม่มใี ครสามารถพยักหน ้าได ้

หลังจากทีฮ ่ าจิเมะได ้เป่ ามนุษย์หมีออกไป อัลเฟอริกได ้ไกล่เกลีย

่ เรือ
่ งราวด ้วยวิธใี ดวิธห
ี นึง่ และ
ทําให ้ผู ้อาวุโสคน อืน
่ รอดพ ้นจากการถูกฮาจิเมะกระทืบ ภายในของมนุษย์หมีฉก ี ขาดและกระดูก
เกือบทัง้ หมดของเขาร ้าวแต่ดเู หมือนว่าเขา ยังคงมีชวี ต ้ ้ นฟูราคาแพง อย่างไรก็
ิ ด ้วยการใชยาฟื
ตามชวี ติ นักรบของเขาได ้จบสน ิ้ ลงแล ้ว...

ตอนนีผ้ ู ้อาวุโสเซลจากเผ่าเสอ ื , เหมาจากเผ่าปี ก , รูอาจากเผ่าจิง้ จอก , กูเซจ

่ ากเผ่าดิน
(ดวารฟ์ ) , และอัลเฟอริกจากเผ่าป่ านั่งตรงข ้ามกับฮาจิเมะ ยูเอะและคามนั่งข ้างๆฮาจิเมะสว่ น
ชอิ ะและคนอืน ่ ๆนั่งข ้างหลังฮาจิเมะ

ี น ้าของผู ้อาวุโสทุกคนยกเว ้นอัลเฟอริกเต็มไปด ้วยความเครียดสว่ นมนุษย์ หมี(มีชอ

สห ื่ ว่าจิน)ไม่
สามารถเข ้าร่วมได ้เพราะตอนนีอ ้ ยูใ่ นสภาพปางตายและไม่ สามารถขยับแขนและขาได ้

"เอาละ? พวกท่านคิดจะทําอย่างไรกับพวกเรา? ผมแค่ต ้องการไปทีใ่ ต ้มหาต ้นไม ้เท่านัน ้ และถ ้า

พวกท่านไม่ขด ั ขวางผมเองก็จะไม่ ยุง่ กับพวกท่าน.....เผ่ากึง่ มนุษย์นัน้ <<...>> คิดว่าถ ้าไม่
ี ั ญหาหรอกหรอถ ้าไม่รู ้ ว่าสงิ่ ไหนดี? มีการกล่าวไว ้ว่า
รวมความตัง้ ใจเข ้าด ้วยกันแล ้วคิดว่าไม่มป
ในเวลาสงครามสงิ่ ทีส ่ าํ คัญคือการแยกออกระหว่างมิตรกับศต ั รู บอกไว ้ก่อนว่าผมไม่ได ้เป็ นคนดี
รู ้ไหม" (tl note : งงไม่ต ้องแปลกใจครับ คนแปลก็งง)

่ ได ้ยินคําพูดของฮาจิเมะ เหล่าผู ้อาวุโสเกิดอาการพูดไม่ออก พวกเขาสงั เกตุได ้ว่าคําพูด

เมือ
ของเขานัน ้ หมายถึงเขาไม่ลงั เลเลยทีจ่ ะเริม
่ สงคราม กับเผ่ากึง่ มนุษย์

"เพือ
่ ผลประโยชน์ของเพือ
่ นผู ้อาวุโสทีป
่ างตายนัน
้ นี.่ ..นีม
่ ท
ี างเป็ นไปได ้หรือทีจ
่ ะเป็ นมิตรต่อ
กัน"

่ รางออกมาอย่างแผ่วเบาพร ้อมกับสห
กูเซค ี น ้าทีข
่ มขืน
่ และยอมแพ ้

"หือ? ท่านพูดถึงเรือ ่ งอะไร? ไม่ใชว่ า่ มนุษย์หมีคนนัน้ ทีโ่ จมตีด ้วยความต ้องการฆ่าก่อนหรอก

เหรอ? ผมเองก็แค่ตอบแทนคืนกลับไป สาเหตุทเี่ ขาปางตายแบบนีม ้ าจากตัวของเขาเอง"
"ก-แก! จินแค่! จินแค่คด ิ ถึงประเทศของเขาเท่านัน ้ !"
"แล ้วนั่นทําให ้เขาฆ่าคนทีพ่ บกันครัง้ แรกโดยทีไ่ ม่เคยคุยกันมาก่อนนโดยไม่ผด ิ หรือ?"
"น-นั่นมัน! แต่!"
"ท่านอย่าเข ้าใจผิด ผมเป็ นผู ้ถูกกระทําในขณะทีม ่ นุษย์หมีเป็ นผู ้โจมตี ไม่ใชว่ า่ หน ้าทีข
่ องผู ้
 ิ คดีหรอกเหรอ? ถ ้าอย่างนัน
อาวุโสคือการตัดสน ้ ไม่ใชว่ า่ ผู ้อาวุโสคนนัน
้ เป็ นคนทีผ
่ ด
ิ พลากหรอก
หรือ?"

่ ัน
อาจจะเป็ นไปได ้ว่ากูเซน ้ สนิทกับจิน ดังนัน
้ ถึงแม ้เขาจะเข ้าใจในหัวว่าฮาจิเมะนัน ้ ถูกต ้องแต่เขา
ไม่อาจยอมรับได ้ อย่างไรก็ตาม การสนใจความรู ้สก ึ ของคนอืน่ นัน ่ งิ่ ทีฮ
้ ไม่ใชส ่ าจิเมะจะทํา

"กูเซ ่ ถึงแม ้เราจะเข ้าใจความรู ้สก

ึ ท่านแต่ได ้โปรดปล่อยมันไปเถอะ เขาพูดถูกต ้องแล ้ว

เมือ ่ พ
่ ได ้ยินคําแนะนํ าของอัลเฟอริก กูเซท ี่ ยายามจะลุกขึน ี น ้าทีบ
้ ก็นั่งลงด ้วยสห ่ ด
ิ เบีย
้ วและเงียบ
ไม่พด ู อะไรออกมา

"เด็กคนนีม
้ ห
ี นึง่ ในสญั ลักษณ์และความสามารถของเขาเพียงพอทีจ ิ มหาดันเจีย
่ ะพิชต ้ น เรา
ยอมรับว่าเขามีคณ ุ สมบัตติ ามทีป
่ ระเพณีได ้บอกไว ้"

คนทีพ
่ ด
ู นัน
้ คือผู ้อาวุโสรูอาจากเผ่าจิง้ จอก หลังจากทีม
่ องฮาจิเมะแล ้ว เขาก็มองไปทีค
่ นอืน
่ และ
ถามว่าพวกท่านคิดอย่างไร

เมือ
่ ได ้รับการมอง เหมาจากเผ่าปี กและเซลจากเผ่าเสอ ื ทีไ่ ม่รู ้ว่าข ้างในคิดอย่างไรแต่พวกเขา
พูด ว่ายอมรับ ในฐานะตัวแทนคนอืน ่ อัลเฟอริกได ้กล่าวกับฮาจิเมะว่า

"นากุโมะ ฮาจิเมะ พวกเราเหล่าผู ้อาวุโสยอมรับว่าท่านมีคณ ุ สมบัตติ ามทีป่ ระเพณีได ้บอกไว ้และ

มัน เป็ นหน ้าทีข ่ องพวกเราทีจ ่ ะไม่ตอ
่ ต ้านท่าน.......เท่าทีเ่ ป็ นไปได ้ เราจะบอกพวกเขาไม่ให ้
แตะต ้องท่าน.......อย่างไรก็ตาม......."
"ยังไม่หมดงัน ้ หรือ...หือ?"
"อา อย่างทีท ่ า่ นรู ้ เผ่ากึง่ มนุษย์บางคนไม่ชอบมนุษย์ จริงๆแล ้วต ้องบอกว่าพวกเขาเกลียด
มนุษย์ มีความเป๋ นไปได ้ทีบ ่ างคนจะไม่สนใจการประกาศนี้ โดยเฉพาะเผ่าของจิน ความโกรธ
ของเผ่าหมีไม่อาจกดลงได ้โดยง่ายและมีความเป็ นไปได ้ทีจ ่ ะโจมตีเพราะ ว่าเขาเป็ นทีช ื่ ชอบ
่ น
ของชนเผ่า......"
"แล ้ว...?"

สหี น ้าของฮาจิเมะไม่เปลีย ่ นแปลงถึงแม ้จะได ้ยินคําพูดของอัลเฟอริก สงิ่ ทีเ่ กิดขึน

้ ไปแล ้วก็เกิด
ไปแล ้ว เขาก็ทําในสงิ่ ทีเ่ ขาต ้องทําเท่านัน
้ นีค ื สงิ่ ทีฮ
่ อ ่ าจิเมะสง่ ออกมาจากสายตา อัลเฟอริกที่
เข ้าใจในความหมายมองกลับไปด ้วยจิตใจของผู ้อาวุโส

"เราต ้องการให ้ท่านละเว ้นคนทีโ่ จมตีทา่ น"

"....ท่านหมายถึงให ้ผมออมมือให ้กับคนทีต ่ ้องการฆ่า?"
"ใชแ ่ ล ้ว ด ้วยพลังของท่านน่าจะเป็ นไปได ้ไม่ใชห ่ ริอ?"
"ถ ้าเป็ นคนทีม ่ ค
ี วามสามารถประมาณมนุษย์หมี ผมไม่อาจจะมัน ่ ใจว่าจะทําได ้ อย่างไรก็ตาม ผม
ไม่เคยออมมือให ้เมือ ่ ต ้องฆ่ากัน ถ ้าพวกท่านไม่อยากให ้พวกพ ้องต ้องตาย พวกท่านก็หยุดพวก
เขาอย่างจริงจัง"

นั่นคือบทเรียนทีเ่ ขาได ้รับตอนอยูใ่ นนรก เขาเรียนรู ้ว่าต ้องฆ่าเท่านัน ้ ถ ้าเป็ นศตั รูและมันฝั งลึก
เข ้าไปในจิตใจของเขา ถึงแม ้เขาจะไม่รู ้ว่าจะเกิดอะไรขึน ้ ถ ้าต ้องฆ่ากันในทีอ ่ นื่ ๆแต่ถ ้าเขาออม
มือ มันก็เหมือนกับทีบ
่ อกกันว่าหนูทจ
ี่ วนตัวทําให ้แมวบาดเจ็บรุนแรงได ้ และนั่นทําให ้ฮาจิเมะไม่
ยอมรับคําขอร ้อง

ื ได ้พูดขัดขึน
อย่างไรก็ตาม เซลจากเผ่าเสอ ้ มา

"ถ ้าอย่างนัน
้ พวกเราก็ขอปฎิเสธท่านทีจ ่ ะนํ าทางไปใต ้มหาต ้นไม ้ ถึงแม ้มันจะเป็ นประเพณีแต่
พวกเราก็ไม่จําเป็ นทีจ
่ ะต ้องนํ าทางให ้กับคนทีพ ่ วก เราไม่ชอบ"

เมือ ่ ได ้ยินคําพูดนัน้ ฮาจิเมะก็เกิดอาการอึง้ ตัง้ แต่แรกแล ้วทีเ่ ขาปล่อยหน ้าทีน

่ ใี้ ห ้กับชนเผ่าฮาว
เลียและไม่คด ่ ะขอ ความชว่ ยเหลือคนอืน
ิ ทีจ ่ ๆในเฟอา เบลกาเอ็นแห่งนี้ และพวกเขาเองก็น่าจะ
รู ้ดี อย่างไรก็ตาม คําพูดต่อมาของเซลก็ได ้บอกถึงความตัง้ ใจของเขา

"เราไม่คด
ิ ว่าเผ่าฮาวเลียจะนํ าทางท่านได ้ พวกเขาเป็ นอาชญากร พวกเขาจะถูกตัดสน ิ ด ้วยกฎ
ของเฟอา เบลอาเก็น ถึงแม ้พวกเราจะไม่รู ้ว่าเกิดอะไรขึน ้ แต่พวกท่านต ้องแยกกันตรงนี้
ความผิดของพวกเขาคือการทีแ ่ อบเลีย
้ งเด็กทีม
่ พ
ี ลังเหมือนกับสตั ว์ปีศาจเอาไว ้ มันทําให ้เฟอา
เบลอาเก็นเสย ี่ งต่ออันตราย การประชุมของผู ้อาวุโสได ้ตัดสนิ แล ้วว่าโทษของพวกเขาคือการ
ประหารชวี ติ "

เมือ
่ ได ้ยินคําพูดของเซลชอ ิ ะก็ตวั สน
ั่ ด ้วยนํ้ าตาในขณะทีค
่ ามและคนอืน
่ ๆถอน หายใจออกมา
แม ้แต่ตอนนีก ้ ็ไม่มใี ครทีค
่ ด
ิ จะโทษชอ ิ ะและนั่นแสดงให ้เห็นถึงความสมั พันธ์ ของพวกเขา

"ผู ้อาวุโสทีท
่ รงเกียรต์ ได ้โปรดปล่อยเผ่าของฉันไปด ้วยเถิด! ได ้โปรด!"
"ชอ ิ ะ! หยุดพูดเดีย ่ วามผิดของเจ ้า ไม่มใี ครที่
๋ วนี!้ พวกเราได ้เตรียมใจไว ้แล ้วและมันไม่ใชค
ต ้องการมีชวี ติ รอดด ้วยการขายคนในครอบครัว มันได ้พูดถึงหลายครัง้ แล ้วในเผ่าฮาวเลีย เจ ้าไม่
ต ้องกังวลในเรือ ่ งนี"้
"แต่ , พ่อ!"

ิ ะจะพยายามขอร ้องพร ้อมกับก ้มกราบแต่ไม่มค

ถึงแม ้ชอ ี ําพูดยกโทษให ้จากปากของเซล

ิ แล ้ว เผ่าฮาวเลียทุกคนจะต ้องถูกประหาร ถึงแม ้พวกเจ ้าจะไม่หนีออกจากเฟอา

"มันได ้ถูกตัดสน
เบลกาเอ็น พวกเจ ้าก็ต ้องถูกขับไล่อยูด่ ข
ี ้อหาเลีย
้ งเด็กต ้องห ้ามเอาไว ้"

คามและคนอืน ่ ๆปลอบใจชอ ิ ะทีก ิ จากทีป

่ ําลังร ้องไห ้ การตัดสน ่ ระชุมผู ้อาวุโสนัน
้ เป็ นความจริง
และผู ้อาวุโสคนอืน ่ ไม่ได ้ พูดอะไรออกมา อาจจะเป็ นเพราะว่าการแอบเลีย ้ งเด็กต ้องห ้ามนัน
้ เป็ น
อันตรายต่อเฟอา เบลอาเก็นและนั่นทําให ้โทษของพวกเขาหนักมาก มันอาจจะพูดได ้อีกอย่าง
ึ รักครอบครัวอันรุนแรงของพวกเขา นัน
หนึง่ ว่าความรู ้สก ้ ทําให ้สถานการณ์แย่ขน ึ้ ไปอีก

"และด ้วยเหตุนัน
้ เอง วิธก
ี ารทีจ ่ ะไปมหาต ้นไม ้ของท่านก็หมดไป ท่านจะทําอย่างไรละ? ท่านจะ
ั แค่ดวงในการไปถึงทีน
อาศย ่ ั่นหรือ?"

เซลนัน
้ ได ้บอกเป็ นนัยๆว่าฮาจิเมะควรทีจ ่ ะยอมรับข ้อเสนอถ ้าไม่อยากหลง ผู ้อาวุโสคนอืน
่ ๆเองก็
ี น ้าขมขืน
ไม่ได ้โต ้แย ้งอะไร อย่างไรก็ตาม ฮาจิเมะทีไ่ ม่ได ้แสดงสห ่ ออกมาเลยได ้โต ้ตอบกลับ
พวกเขาเหมือนกับว่า ไม่มอ ี ะไรเกิดขึน
้
"แก , แกโง่หรือเปล่า?"
"ห-หา!"

เซลตาโตออกมาเมือ ิ ะและคนในเผ่าของเธอเองก็มองไปทีฮ
่ ได ้ยินคําคัดค ้านของฮาจิเมะ ชอ ่ าจิ
เมะอย่างไม่รู ้ตัว ยูเอะทีเ่ ข ้าใจในความคิดของฮาจิเมะคนเดียวแสดงสห ี น ้าเข ้าใจ

"อย่างทีบ
่ อก ฉันเองก็ไม่เข ้าใจในสถานการณ์ของพวกคุณแต่ถ ้าพวกคุณจะเอาพวกเขาไปจาก
ั รูทข
ข ้า พวกแกก็เป็ นศต ี่ วางทางของข ้า"

ฮาจิเมะจ ้องไปทีเ่ หล่าผู ้อาวุโสและเอามือของเขาไปวางไว ้ทีห ิ ะที่ กําลังร ้องไห ้ ชอ

่ วั ของชอ ิ ะที่
ประหลาดใจกับการกระทํานัน ้ จ ้องมองไปทีฮ
่ าจิเมะ

"ถ ้าพวกแกต ้องการนํ าพวกเขาไปจากข ้า....ข ้าหวังว่าพวกแกคงเตรียมใจไว ้แล ้ว"

"ฮาจิเมะซงั ......"

สงิ่ ทีฮ่ าจิเมะบอกคือเขาจะไม่ยกโทษให ้กับใครก็ตามทีข ่ วางทางเขาไปมากกว่านี้ อย่างไรก็ตาม

เพือ ่ เผ่าฮาวเลีย เขาไม่ลงั เลทีจ ่ ะก่อสงครามกับเฟอา เบลอาเก็น , ฐานทีม ่ น
ั่ ของเผ่ากึง่ มนุษย์
ความตัง้ ใจนัน ้ ได ้ทะลุเข ้าไปในหัวใจของชอ ิ ะทีต
่ กอยูใ่ นความสนิ้ หวัง

"ท่านจริงจังใชไ่ หม?"

อัลเฟอริกมองไปทีฮ
่ าจิเมะด ้วยสายตาทีแ
่ หลมคมเหมือนกับบอกว่าจะไม่ยอมถูกหลอกแน่นอน

"แน่นอน"

อย่างไรก็ตาม ฮาจิเมะไม่มค ี วามลังเลแม ้แต่น ้อย ความตัง้ ใจทีไ่ ม่มวี ันเปลีย

่ นแปลงได ้แสดง
ออกมา เขาไม่เคยนับถือโลกนี้ ใครก็ตามทีข ่ วางทางเขาไม่จําเป็ นต ้องประณีประณอมหรือยก
โทษให ้ นีค ื สงิ่ ทีเ่ ขาตัดสน
่ อ ิ ใจเมือ
่ ตอนทีเ่ ขาอยูใ่ นนรก

"ถึงแม ้เราจะบอกว่าเราจะเป็ นผู ้นํ าทางเอง?"

การประหารนัน ้ ถูกตัดสน ิ แล ้วโดยทีป ่ ระชุมผู ้อาวุโส ยิง่ ไปกว่านัน ้ มันจะกระทบต่อภาพพจน์ของ

ประเทศถ ้ายอมให ้กับคําขูน ่ ัน
้ อีกทัง้ ในอนาคตข ้อต่อรองในการนํ าทางจะไม่สามารถต่อรองได ้
อีกต่อไปเพราะว่าพวก เขาอาจจะโจมตีฮาจิเมะและกลุม ่ ของเขาเพราะการตัดสน ิ ของเหล่าผู ้
อาวุโสไม่ สามารถเปลีย ่ นแปลงได ้ ดังนัน ้ อัลเฟอริกจึงยืน ่ ข ้อเสนอนี้ อย่างไรก็ตามฮาจิเมะแสดง
ให ้เห็นว่าไม่จําเป็ นต ้องต่อรองอีกต่อไป

"อย่าให ้ข ้าต ้องพูดอีกครัง้ คนนํ าทางของข ้าคือฮาวเลีย"

"ได ้โปรดบอกเหตุผลทีท ่ า่ นต ้องยึดติดกับพวกเขา ถ ้าท่านต ้องการแค่ไปทีม
่ หาต ้นไม ้ ถ ้าอย่าง
นัน
้ ใครๆก็พาไปได ้"

เมือ
่ ฮาจิเมะได ้ยินคําพูดของอัลเฟอริกเขนก็แสดงสห ี น ้าว่ามันยุง่ ยากพร ้อมกับ การทีช
่ อิ ะแอบ
มองไปทีเ่ ขา ตัง้ แต่เมือ
่ กีแ ิ ะจ ้องมองไปทีฮ
้ ล ้ว ชอ ่ าจิเมะและสายตาจ ้องมองกันสก ั ครูแ
่ ละนั่นทํา
 ั ครูห
ให ้หัวใจเธอเต ้น เล็กน ้อย ถึงแม ้สายตาของพวกเขาจะจ ้องกันสก ่ นึง่ แต่นั่นทําให ้หัวใจเธอ
เต ้นเร็วมาก ขึน
้

"เราได ้สญั ญากับพวกเขาแล ้วว่าเราจะชว่ ยพวกเขาแลกกับการนํ าทาง"

"...สญั ญา ถ ้าเป็ นสงิ่ นัน
้ ไม่ใชว่ า่ ได ้บรรลุแล ้วหรอกหรือ? ไม่ใชว่ า่ ท่านได ้ปกป้ องพวกเขาจาก
สตั ว์ปีศาจในหุบเขาและทหารจักรพรรดิแล ้ว หรอกหรือ? ถ ้าอย่างนัน ้ มันก็เหลือแค่รางวัลทีท
่ า่ น
ควรจะได ้รับเท่านัน ้ มันไม่น่าจะมีปัญหาถ ้าคนให ้รางวัลจะเป็ นคนอืน ่ "
"มีปัญหาใหญ่อย่างหนึง่ เราได ้สญ ั ญาว่าจะรับประกันความปลอดภัยของพวกเขาตราบเท่าที่
พวกเขานํ าทางเรา ถ ้าเพียงแค่วา่ มีสงิ่ ทีด ่ ก
ี ว่าระหว่างทางและทอดทิง้ พวกเขา นั่นมัน..."

ฮาจิเมะหยุดพูดและมองไปทีย ่ เู อะ ยูเอะเองก็มองไปทีฮ
่ าจิเมะและยิม
้ เล็กน ้อย เมือ
่ ได ้ยินคําพูด
ของฮาจิเมะ อัลเฟอริกทําได ้แค่ยักไหล่และฝื นยิม้ ออกมา

"ไม่เท่ใชไ่ หม?"

ลอบโจมตี , โจมตีอย่างไม่ระมัดระวังตัว , โจมตีหลอกล่อ , แสดงความขีข ้ ลาด , โกหกเลว

ทราม , หลอกลวง เมือ ่ ถึงเวลาต ้องฆ่ากันและกัน ฮาจิเมะไม่คด
ิ ว่าการกระทําเหล่านีผ
้ ด
ิ
เพือ
่ ทีจ ่ ะต ้องทําสงิ่ นัน
่ ะอยูร่ อดมันจําเป็ นทีจ ้

อย่างไรก็ตาม นอกเหนือจากการฆ่ากันแล ้วเขาเองก็ต ้องการรักฟษาสญ ั ญาของเขา ถ ้าเขาไม่

อาจทําสงิ่ นัน ้ เขาก็เป็ นตัวเลวทรามอย่างแท ้จริง ฮาจิเมะเองก็เป็ นผู ้ชายและไม่ต ้องการให ้
ผู ้หญิงทีเ่ ขาเจอในนรกเห็นการกระทํา ทีแ ่ ย่ของเขามากเกินจําเป็ น

อาจจะเป็ นเพราะว่าเขารับรู ้ได ้ว่าฮาจิเมะคิดอะไรอยู่ อัลเฟอริกทําได ้แค่ถอนหายใจยาวออกมา

ผู ้อาวุโสคนอืน่ ๆมองกันและกันเหมือนกับถามว่าจะทําอย่างไรดี ความเงียบได ้ปกคลุมห ้องสก ั ครู่
หนึง่ ก่อนทีอ
่ ล ่ ข ้อเสนอด ้วยส ี หน ้าทีเ่ หนือ
ั เฟอริกจะยืน ่ ย

"ถ ้าอย่างนัน ้ ก็ทําให ้พวกเขาเป็ นทาสของท่าน ตามกฎของเฟอา เบลอาเก็นใครก็ตามทีอ ่ อกไป

ทะเลต ้นไม ้และไม่ได ้กลับมา ใครก็ตามทีถ ่ ก
ู จับไปเป็ นทาสให ้ตีความไปว่าได ้ตายไปแล ้ว ถึงแม ้
จะมีความเป็ นไปได ้ทีพ ่ วกเราจะชนะในหมอกของทะเลป่ าแต่ก็มค ี นทีส ้
่ ามารถ ใชเวทจากข ้าง
นอกได ้และนั่นทําให ้โอกาศชนะของพวกเราน ้อยมาก ดังนัน ้ พวกเราขอตัดสน ิ ว่าพวกเขาได ้ตาย
ไปแล ้วเพือ ่ ทีจ่ ะไม่มใี ครสนใจทีจ่ ะล่า พวกเขาอีกและทําให ้ความเสย ี หายขยายเป็ นวงกว ้าง...
คนทีถ ่ ก
ู ตัดสน ิ ไปแล ้วว่าตาย ไปแล ้วไม่สามารถถูกประหารอีกได ้!"
"อัลเฟอริก! นั่นมัน!"

ื่ ถือสุดๆและนั่นทําให ้สห
มันเป็ นเหตุผลทีไ่ ม่น่าเชอ ี น ้าของผู ้อาวุโสคนอืน
่ ๆอ ้าปากค ้าง เซล
ออกมาข ้างหน ้าอย่างไม่รู ้ตัวและประท ้วงออกมา

"เซล เจ ้าควรเข ้าใจว่าด ้วยพลังของเด็กคนนัน ้ ทีแ

่ สดงออกมา ถ ้าท่านประหารเผ่าฮาวเรียและทํา
ให ้เขากลายเป็ นศต ั รู ถ ้าอย่างนัน
้ เราจะต ้องเสยี สละชวี ต
ิ ไปอีกเท่าไหร่...ในฐานะของผู ้อาวุโส
พวกเราต ้องหลีกเลีย ่ งอันตรายนัน ้ "
"อย่างไรก็ตาม เราจะบอกกับประชาชนอย่างไร! ถ ้ามีขา่ วลือว่าพวกเรายอมแพ ้ต่อพลังของเขา
และปล่อยเด็กปี ศาจนั่นไปกระจายออก ไป เกียรต์ของผู ้อาวุโสจะต ้องตกลงอย่างแน่นอน!"
"อย่างไรก็ตาม..."

ผู ้อาวุโสคนอืน่ ๆก็เข ้ามาพูดคุยในเรือ ่ งนีด

้ ้วยและทําให ้สถานทีน ่ เี้ ต็มไป ด ้วยเสย ี งดัง การที่
มองข ้ามและปล่อยให ้มีความเสย ี่ งและไม่สามารถลงโทษพวกเขาได ้ไม่ใช ่ เรือ ่ งง่ายสําหรับ
เหล่าผู ้อาวุโสเลย ถ ้าให ้ตัวอย่างทีไ่ ม่ดนี เี้ กิดขึน
้ มันอาจจะทําให ้ประชุมผู ้อาวุโสตกตํา่ ลงและ
อาจจะมีบางคนสงสย ั ว่าอนุญาติเพราะมี อะไรข ้างในหรือเปล่า

อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางการถกเถียง ฮาจิเมะได ้พูดออกมาโดยไม่สนใจสถานการณ์วา่

"อา~ , ถึงแม ้มันจะแย่ถ ้าพูดในตอนนีแ

้ ต่ไม่ใชว่ามันสายเกินไปแล ้วหรือไงทีจ
่ ะมองข ้ามเพียง
ิ ะ?"
แค่ชอ

การประชุมได ้หยุดลงเมือ
่ ได ้ยินคําพูดของฮาจิเมะ หลังจากนัน
้ ผู ้อาวุโสก็จ ้องมองไปทีฮ
่ าจิเมะ
และถามเขาว่าหมายถึงอะไร

ฮาจิเมะค่อยๆเลิกแขนเสอ ื้ ข ้างขวาขึน ้ และแสดงการควบคุมเวทมนตร์โดยตรงออกมา ในการทํา

อย่างนัน ้ แ
้ เสนส ี ดงก็ได ้โผล่ขน ึ้ มาทีม
่ อ ื ขวาและมีประกายไฟออกมาจาก มือขวาของเขา

เหล่าผู ้อาวุโสตาถลนออกมาเพราะเวทมนต์ถก ู แสดงออกมาโดยไม่มวี งกลมเวทมนตร์ หรือการ

ร่าย พวกเขาเพียงแค่คดิ ว่าทีเ่ ขาล ้มจินได ้นัน
้ เป็ นเพราะแขนเทียมของเขานัน
้ เป็ นอา ติแฟ็ ก

"เรานัน้ เหมือนกับชอ ิ ะสามารถควบคุมเวทมนตร์ได ้โดยตรงและมีเวทพิเศษ ต่อมาคือยูเอะ เธอ

เองก็เป็ นหนึง่ ในคนทีพ ั ว์ประหลาด อย่างไรก็ตาม ไม่ใชป
่ วกเจ ้าบอกว่าเป็ นสต ่ ระเพณีบอกหรอก
หรือว่า "ไม่วา่ คนนัน
้ จะเป็ นใครก็ตาม อย่าเป็ นศต ั รูกบ
ั เขา" ตามกฎของท่าน ท่านต ้องมองข ้าม
สตั ว์ประหลาดเหล่านี้ ถึงแม ้มันจะสายเกินไปสําหรับชอ ิ ะก็เถอะ"

ั ครูก
เหล่าผู ้อาวุโสอึง้ ไปสก ่ อ
่ นทีจ
่ ะเริม
่ คุยกันด ้วยเสยี งอันแผ่วเบา หลังจากนัน
้ พวกเขาก็ได ้
ข ้อสรุปและอัลเฟอริกทีเ่ ป็ นตัวแทนของกลุม ่ ได ้ประกาศ ผลการประชุมพร ้อมกับการถอนหายใจ

"ฮา่ า~ เด็กต ้องห ้ามทีม ่ น

ี ามว่าชอ ิ ะ ฮาวเลียนัน
้ เรียกได ้ว่าเป็ นญาติกบ ั นากุโมะ ฮาจิเมะทีเ่ ป็ น
เด็กต ้องห ้ามเหมือนกัน แต่เนือ ่ งจากว่านากุโมะ ฮาจิเมะได ้ผ่านคุณสมบัตแ ิ ละทําให ้พวกเราไม่
อาจเป็ นศต ั รูกบ
ั เขาได ้แต่วา่ พวก ข ้ามจะถูกห ้ามเข ้ามาในเฟอา เบลกาเอ็นและหมูบ ่ ้านรอบๆ
บริเวณนีเ้ ป็ นอันขาด อีกเรือ ่ งหนึง่ ถ ้ามีใครก็ตามพยายามทําร ้ายครอบครัวนากุโมะ ฮาจิเมะพวก
เขาจะต ้องรับผิดชอบการกระทําของพวกเขาเอง...มีใครต ้องการจะพูดอีก ไหม?"
"ขอเพียงแค่ไปถึงมหาต ้นไม ้ก็พออย่างอืน ่ ไม่มปี ั ญหา อีกอย่างพวกนัน ้ เป็ นผู ้นํ าทางให ้เราอยู่
แล ้ว"
"......เข ้าใจละ ถ ้าอย่างนัน ้ ก็รบ ี ไปเถอะ ถึงแม ้เราจะเจ็บปวดทีไ่ ม่ได ้ต ้อนรับผู ้ทีผ ่ า่ นคุณสมบัต ิ
ตามทีป ่ ระเพณีได ้บอกไว ้...."
"อย่าสนใจเลย ไม่จําเป็ นทีจ ่ ะพูดทุกอย่างเพราะว่ามันจะทําให ้ผมได ้ยินข ้อคิดเห็นทีไ่ ร ้สาระ อีก
เยอะแยะ ถึงแม ้จะเป็ นอย่างนัน ้ ผมเองก็ขอบคุณการตัสน ิ ใจทีม่ เี หตุผลในชว่ งเวลาแบบนี"้

อัลเฟอริกได ้แต่ฝืนยิม ่ ได ้ยินคําพูดของฮาจิเมะ สว่ นผู ้อาวุโสคนอืน

้ ออกมาเมือ ่ ๆแสดงสห ี น ้าขม
ขืน
่ และเหนือ
่ ยมากกว่าทีจ ่ ะแสดงสหี น ้าขม ขืน่ และโกรธแค ้น สงิ่ ทีพ
่ วกเขาคิดมีแค่ รีบจากไป
 ้ ฮาจิเมะทีเ่ ห็นสงิ่ นัน
เร็วๆ!เท่านัน ้ ก็ยก ิ ะ , และคนอืน
ั ไหล่และขอให ้ยูเอะ , ชอ ่ ๆในเผ่าลุกขึน
้ ยืน

ยูเอะทีไ่ ม่ได ้แสดงสห ี น ้าอะไรเลยตัง้ แต่ต ้นจนจบและฟั งพวกเขาพูดกันโดยไม่ได ้กล่าวอะไร

ออกมาได ้ลุกขึน ้ ยืนพร ้อมกับฮาจิเมะ

อย่างไรก็ตาม ชอ ิ ะและคนในเผ่าคนอืน ่ ๆยังคงไม่เชอ ื่ ว่านีเ่ ป็ นความจริงแลทําให ้ไม่มใี ครลุก ขึน

้
ยืนเนือ
่ งจากยังอึง้ อยู่ พวกเขาได ้เตรียมพร ้อมทีจ ่ ะตายจนกระทั่งเมือ ่ กีน
้ โี้ ทษตายได ้กลายเป็ น
ถูกไล่ "เอ จากไปแบบนีไ ้ ด ้จริงเหรอ" คือสงิ่ ทีว่ นเวียนอยูใ่ นใจพวกเขา

"หุ ้ย เมือ
่ ไหร่จะเลิกฝั นกลางวัน? พวกเราต ้องรีบไปแล ้ว"

เมือ
่ ได ้ยินคําพูดของฮาจิเมะพวกเขาก็รบี ลุกขึน
้ ยืนในทีส
่ ด
ุ และตามฮาจิเมะออก ไปข ้างนอก
อัลเฟอริกและผู ้อาวุโสคนอืน่ ๆสง่ พวกเขาไปถึงหน ้าประตู

ิ ะถามฮาจิเมะด ้วยความรู ้สก

ชอ ึ ปั่ นป่ วน

"อ-อืม มันไม่เป็ นไรหรือ...ทีพ ่ วกเรายังมีชวี ต

ิ อยู?่ "
"? เธอไม่ได ้ยินทีพ ่ ดู กันเมือ
่ ครูน
่ ห
ี้ รือ?"
"อ-อือ แต่ถงึ แม ้จะได ้ยิน......มันกลับดูไม่เหมือนจริงทีพ ่ วกเราสามารถรอดจาก สถานการณ์นัน
้
.....มันทําให ้ฉันรู ้สกึ ว่ามันเป็ นสถานการณ์ทไี่ ม่น่าเชอ ื่ ..."

คนในเผ่าคนอืน่ ๆก็แสดงสห ี น ้าทีง่ ุนงงออกมาเหมือนกัน นั่นเป็ นเพราะว่าสาํ หรับเผ่ากึง่ มนุษย์

แล ้ว การตัดสนิ ของทีป
่ ระชุมผู ้อาวุโสนัน้ เด็ดขาด ยูเอะคุยกับชอิ ะทีง่ น
ุ งงเหมือนกับไม่เข ้าใจใน
สถานการณ์

".......มันเป็ นการดีทจ
ี่ ะดีใจไปกับมัน"
"ยูเอะซงั ?"
".....ฮาจิเมะชว่ ยพวกคุณไว ้ นั่นคือความจริง มันเป็ นการดีทจ
ี่ ะยอมรับมันและดีใจไปกับมัน"

เมือ ิ ะก็มองไปทีฮ
่ ได ้ยินคําพูดของยูเอะ ชอ ่ าจิเมะทีเ่ ดินอย่างเงียบๆข ้างๆเธอ ฮาจิเมะยักไหล่
พร ้อมกับมองตรงไป

ั ญา"
"มันเป็ นคําสญ
"อู......"

ไหล่ของชอ ิ ะสน ั่ เมือ

่ ได ้ยิน เพือ
่ เป็ นการแลกเปลีย ่ นกับการนํ าทางเข ้าไปในทะเลป่ า ชอ ิ ะคนอืน่ ๆ
จะถูกปกป้ องนั่นคือคําสญ ั ญาทีช ่ อ ิ ะพยายามยึดติดกับฮาจิเมะ ก่อนหน ้านีเ้ ธอได ้ใช ้ "มอง
อนาคต" และเห็นอนาคตทีฮ ่ าจิเมะปกป้ องครอบครัวของเธอ อย่างไรก็ตามอนาคตนัน ้ ไม่
แน่นอน ขึน ้ อยูก่ บ ั การกระทําของชอ ิ ะมันสามารถเปลีย ่ นแปลงได ้มากมาย และเพราะเหตุนเี้ อง
ิ ะ "พยายามอย่างเต็มที"่ ทีจ
ชอ ่ ะให ้ฮาจิเมะร่วมมือ เขาเป็ นเผ่าพันธุม ์ นุษย์ทก
ี่ ดขีข
่ ม
่ เหงเผ่ากึง่
มนุษย์และชอ ิ ะไม่มท ี รัพย์ สมบัตอ ิ ะไรทีจ ่ ะเสนอให ้เลย สงิ่ ทีเ่ ธอมีคอื ตัวเธอเองในฐานะ
"ผู ้หญิง" และ "ความสามารถพิเศษ" แต่ถงึ แม ้จะยืน ่ ข ้อเสนอนัน ้ มันกลับถูกปั ดทิง้ อย่างง่ายดาย
และนั่นเกือบทําให ้เธอร ้องไห ้เนือ ่ งจากไม่รู ้ ว่าจะทํายังไงดี
ถึงแม ้จะเป็ นอย่างนัน
้ เธอกลับทําให ้เขาสญ ั ญาได ้และในขณะทีเ่ ดินทาง เธอรู ้สก ึ ว่าถ ้าเป็ นฮาจิ
เมะเขาจะรักษาสญ ั ญา นั่นอาจจะเป็ นเพราะถึงแม ้เธอจะเป็ นเผ่ากึง่ มนุษย์แต่เธอไม่เคยรู ้สก ึ ว่า
เขามองอย่าดูถก ู เหยียดหยามเลย อย่างไรก็ตามมันเป็ นแค่ความรู ้สก ึ ของเธอและมันไม่ใชส ่ งิ่ ที่
แน่นอนและนั่น คือเหตุผลว่าทําไมเธอพ่ายแพ ้ให ้กับความกังวลนี้ เขาได ้พูดกับ "คนทีเ่ ขา
สญั ญาว่าจะปกป้ อง" ว่า "จะปกป้ องแม ้ศต ั รูจะเป็ นมนุษย์" ทีจ
่ ริงแล ้วตอนทีเ่ ขาสูกั้ บทหาร
จักรวรรดิโดยทีไ่ ม่ลงั เลเลยนัน
้ ทําให ้เธอผ่อน คลายยิง่ นัก

อย่างไรก็ตามครัง้ นีฮ
้ าจิเมะจะไม่ทําเหมือนกับทหารจักรวรรดิเพราะว่ามัน เหมือนกับว่าเป็ นการ
ประกาศสงครามต่อหน ้าจักรพรรดิแต่เขารักษาสญ ั ญาของเขาโดย ทีไ่ ม่ลงั เลแม ้แต่น ้อยถึงแม ้จะ
ทําเพือ
่ ตัวเขาเองก็ตาม เหมือนกับทีย ่ เู อะได ้บอกไว ้ว่าครอบครัวของเธอจะถูกปกป้ องอย่าง
แน่นอน

ตัง้ แต่เมือ
่ กีแ
้ ล ้วทีห ึ บางอย่างเต ้น
่ วั ใจของเธอเต ้นเร็วมาก หน ้าของเธอร ้อนผ่าวและมีความรู ้สก
ไปมาขึน ้ บนลงล่างเหมือนกับ ว่ามันติดอยูท ่ ค
ี่ อ นีค
่ อ
ื ความดีใจทีค
่ รอบครัวของเธอปลอดภัยหรือ
เปล่าหรือว่า...

เธอพยายามทําตามคําแนะนํ าของยูเอะทีจ ่ ะแสดงความรู ้สก ึ ดีใจออกมาตรงๆและไม่สนว่า

ึ นัน
ความรู ้สก ้ คืออะไร ปล่อยทุกสงิ่ ทุกอย่างให ้ความรู ้สก
ึ นีแ
้ สดงออกมาอย่างดีทส
ี่ ด
ุ นั่นคือ เกาะ
ฮาจิเมะอย่างเต็มกําลัง!

"ฮาจิเมะซ~ั ง! ขอบคุณมากๆเลย~!"
"อุหวา!? อยูด
่ ๆี ทําอะไรเนีย
่ !?"
"มู..."

ฉั นจะไม่มวี นั ยอมแยกห่างจากเขาอย่างแน่นอนต่อให ้ถูกลงโทษจนร ้องไห ้ก็ตาม! นั่นคือสงิ่ ที่

ชอ ิ ะพูดพร ้อมกับกดหน ้าของเธอไปทีบ ี น ้าของเธอเริม
่ า่ ของฮาจิเมะและถูไปมา สห ่ ผ่อนคลาย
และแก ้มของเธอกลายเป็ นสช ี มพู

ยูเอะทีเ่ ห็นภาพนีค
้ รางออกมาอย่างอารมณ์เสย ี และคิดว่าเธอควรจะทําบางอย่าง แต่สด
ุ ท ้ายแล ้ว
เธอแค่จบ ั มือของฮาจิเมะไว ้เท่านัน
้ ไม่มอ
ี ะไรพิเศษเกิดขึน
้

เหล่าฮาวเลียทีเ่ ห็นชอ ิ ะแสดงความดีใจไปทีฮ ่ าจิเมะเริม

่ เข ้าใจแล ้วว่าพวกเขา หนีออกมาพร ้อม
กับมีชวี ต
ิ รอดได ้ในทีส
่ ดุ พวกเขาเริม ึ ดีใจนีไ
่ แบ่งปั นความรู ้สก ้ ปทีค
่ นอืน
่ ๆ

ึ ทีห
เหล่าผู ้อาวุโสได ้แต่มองพวกเขาด ้วยความรู ้สก ่ ลากหลายอีกทัง้ ยังมีหลายคนทีม
่ องไปทาง
อืน
่ ด ้วยสายตาทีเ่ กลียดและไม่สบายใจ

ฮาจิเมะทีเ่ ข ้าใจว่าเกิดอะไรขึน
้ ได ้แต่ฝืนยิม
้ ออกมาเพราะเขาได ้กลิง้ เข ้าหาปั ญหายุง่ ยากอีกครัง้
แล ้ว

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 35 ทางรอดชวี ต
ิ เพียงหนึง่ เดียว

"เอาละ ฉันคิดว่าถึงเวลาทีจ ้ ้พวกนายเล็กน ้อย"

่ ะฝึ กการต่อสูให

ฮาจิเมะและคนอืน ่ ๆทีถ
่ ก
ู ขับไล่ออกจากเฟอา เบลอาเก็นพักผ่อนทีฐ ่ านชวั่ คราวใกล ้กับมหา
ต ้นไม ้ ถึงแม ้จะเรียกว่าฐานแต่มน ั เป็ นแค่บาเรียทีถ ่ ก
ู สร ้างจากคริสตัลของเฟอาทีฮ ่ า จิเมะขโมย
มาอย่างไม่สนใจ เขาพูดออกมาในตอนทีน ่ ั่งอยูข
่ อนไม ้และทําให ้เผ่ากระต่ายแสดงสห ี น ้าทีง่ น
ุ งง

"น-นั่น....ฮาจิเมะซงั ฝึ กการต่อสูหมายความว่
้ า..."

เธอถามเขาแทนเผ่าของเธอทีง่ น
ุ งงอยู่

"อย่างทีไ่ ด ้บอกไว ้ พวกเราไม่อาจไปทีม ่ หาต ้นไม ้จนกว่าจะผ่านไปอีกสบิ วันใชไ่ หม? ถ ้าอย่าง

นัน ้
้ เราก็ควรใชเวลาให ้เป็ นประโยชน์ ฉั นคิดว่าจะทําให ้พวกเธอทีอ่ อ
่ นแอ , บอบบาง , และ
แสดงนิสย ั ขีแ้ พ ้ตลอดเวลา กลายเป็ นคนทีเ่ ชย ี่ วชาญในการสูรบ"
้

ั่ กับบรรยากาศข่มขูท
เผ่ากระต่ายตัวสน ่ อ ิ ะถามอย่าง
ี่ อกมาจากตาและร่างกายของฮาจิเมะ ชอ
สงสยั กับการประกาศขึน ้ มาทันทีทันใดของฮาจิเมะ

"ทําไม? เธอถามว่าทําไมงัน ้ หรือ? เจ ้ากระต่ายผู ้ไร ้ยางอาย"

ื่ ฉันแบบนัน
"อุก นายยังคงเรียกชอ ้ ..."

ด ้วยสายตาทีส ั ฮาจิเมะอธิบายให ้กับชอ

่ งสย ิ ะทีร่ ู ้สก
ึ หดหู่

ั ญาทีท
"ฟั งให ้ดี สญ ่ ําไว ้กับพวกเธอนัน
้ คือการปกป้ องจนกว่าจะถึงมหาต ้นไม ้ แล ้วพวกเธอจะทํา
อย่างไรต่อไปหลังจากนํ าทางแล ้ว พวกเธอได ้คิดบ ้างไหม?"

สมาชก ิ เผ่าฮาวเลียมองหน ้ากันและกันและสา่ ยหัวไปมาและคามเองก็แสดงสห ี น ้าที่ ลําบากใจ

แต่พวกเขาก็รู ้สกึ ไม่สบายใจเล็กน ้อยเท่านัน ่ วกเขาได ้เจออุปสรรคซาํ้ แล ้วซาํ้
้ ดูเหมือนว่าการทีพ
เล่าทําให ้จิตใจของพวกเขา ด ้านชา หรืออาจจะเป็ นไปได ้ว่าพวกเขาไม่ได ้คิดอะไรเลย

"เอาละ ดูเหมือนพวกเธอจะไม่ได ้คิดอะไรทัง้ นัน ้ ไม่มใี ครบอกฉั นเลยว่าจะทําอะไรต่อไปแม ้แต่

น ้อย พวกเธอนัน
้ อ่อนแอ ดังนัน ้ สงิ่ ทีพ
่ วกเธอทําได ้คือการวิง่ หนีและหลบสงิ่ ทีม
่ งุ่ ร ้ายและความ
เป็ นไป ใดๆก็ตามทีท ่ ําให ้เจ็บปวด กับเผ่าทีใ่ จดีอย่างพวกเธอสถานทีๆ่ หลบหนีได ้ทีเ่ รียกว่าเฟ
อา เบลกาเอ็นนัน้ ได ้สูญเสย ี ไปแล ้ว หรือพูดอีกนัยหนึง่ ว่า หลังจากทีฉ ่ ั นหยุดปกป้ องแล ้ว พวก
เธอจะกลับไปอยูส ่ ถานการณ์เดิมอีกครัง้ "

เนือ
่ งจากว่าคําพูดนัน้ ถูกต ้อง ทุกคนๆจากเผ่าฮาวเลียก ้มลงอย่างเศร ้าหมอง ในขณะเดียวกัน
พวกเขาก็ได ้ยินสงิ่ ทีฮ
่ าจิเมะพูดต่อไป

"พวกเธอไม่มท
ี างหนีอก
ี ต่อไป ไม่มท
ี ท
ี่ จ ่ นได ้อีกต่อไป ไม่วา่ อย่างไรก็ตาม
ี่ ะปกป้ องหรือหลบซอ
สตั ว์ปีศาจและมนุษย์จะเล็งไปทีต ่ วั ตนอันอ่อนแอของพวกเธอ โดยไม่ปราณีแม ้แต่น ้อย ถ ้าเป็ น
อย่างนีต ้ อ
่ ไป หนทางข ้างหน ้าคือการสูญสน ิ้ เผ่าพันธุ.์ ... พวกเธอพอใจกับสงิ่ นัน
้ ? พอใจทีจ
่ ะ
อ่อนแอต่อไปด ้วยเหตุผลต่างๆนาๆ?

ไม่มใี ครพูดอะไรออกมาและบรรยากาศอึดอัดเต็มไปทั่วพืน
้ ที่ จนกระทั่งมีคนพูดขึน
้ มาว่า

"ไม่มท ่ วกเราจะยอมรับในสงิ่ นัน

ี างทีพ ้ "

เผ่าฮาวเลียเริม
่ เงยหน ้าขึน
้ เมือ
่ ได ้ยินคําพูดประทับใจคํานัน ิ ะพูดออกมาด ้วยความตัง้ ใจอัน
้ ชอ
แน่วแน่

"ใชแ ่ ล ้ว มันยอมรับไม่ได ้ ถ ้าอย่างนัน

้ เธอจะทําอะไรต่อไปละ คําตอบนัน้ ง่ายมาก จงกลายเป็ น
คนทีแ ่ ข็งแกร่ง จงโจมตีปัญหาทุกอย่างทีเ่ ข ้ามาและทําลายมัน เธอต ้องชงิ สท ิ ธิในการมีชวี ต
ิ อยู่
ด ้วยมือของเธอเองเท่านัน ้ "
".......แต่พวกเราคือเผ่ากระต่าย พวกเราไม่มรี า่ งกายทีแ ่ ข็งแรงเหมือนกับเผ่าเสอื และเผ่าหมีอกี
ทัง้ พวกเรายัง ไม่มท ี ักษะพิเศษเหมือนกับเผ่าปี กและเผ่าดิน....."

เป็ นทีร่ ู ้กันดีวา่ เผ่ากระต่ายนัน ึ แย่เท่านัน

้ อ่อนแอและคําพูดของฮาจิเมะทําได ้แค่ทําให ้ รู ้สก ้
เพราะว่าพวกเขาอ่อนแอ พวกเขาจึงไม่สามารถต่อสูได ้ ้ไม่วา่ จะพยายามทีจ่ ะแข็งแกร่งขึน ้ มาก
เท่าไหร่ก็ ตาม นั่นคือสงิ่ ทีพ ่ วกเขาคิด

มองเห็นเผ่าฮาวเรียในสภาพนัน
้ ฮาจิเมะหัวเราออกมาทางจมูก

"พวกเธอรู ้ไหมว่าฉันเคยถูกเรียกว่า "ไร ้ประโยชน์" โดยเพือ ่ นร่วมทีมสมัยก่อน?"

"เอ๋?"
""ไร ้ประโยชน์" ได ้ยินไหมว่า "ไร ้ประโยชน์" ค่าสถานะและทักษะของฉันนัน ้ ธรรมดาเหมือนกับ
คนทัว่ ไป อ่อนแอทีส ่ ด
ุ ในเพือ
่ นร่วมทีม ไม่มอี ะไรไปมากกว่าตัวถ่วงในการต่อสู ้ ดังนัน
้ ฉั นจึงถูก
เรียกว่า "ตัวไร ้ประโยชน์" จากเพือ ่ นร่วมทีมสมัยก่อน และนั่นเป็ นความจริง"

สมาชก ิ เผ่าฮาวเลียทุกคนประหลาดใจกับคําสารภาพของฮาจิเมะ พวกเขาไม่อาจเชอ ื่ ว่าฮาจิเมะ

ทีป
่ ราบสตั ว์ปีศาจทีด ็ และผู ้อาวุโสเผ่าหมีทเี่ ก่งกาจในการต่อสู ้ จะถูก
่ รุ ้ายในมหาหุบเขาไรเซน
เรียกมาก่อนว่า "ไร ้ประโยชน์" และ "อ่อนแอสุดๆ"

"อย่างไรก็ตาม ฉันได ้ตกลงไปในนรกและเรียนรู ้ทีจ ่ ะแข็งแกร่งขึน

้ ฉั นไม่เคยถามตัวเองว่าทําได ้
หรือทําไม่ได ้ ถ ้าฉั นไม่ทําฉั นก็ตายและนั่นคือเหตุผลว่าทําไมเราถึงสูอย่้ างสุดแรงในวิกฤตตอน
นัน
้ .....กว่าจะรู ้ตัวอีกทีเราก็กลายเป็ นแบบนีไ
้ ปแล ้ว"

เขาพูดทัง้ หมดออกมาเหมือนกับว่าไม่มอ ี ะไร อย่างไรก็ตามเผ่าฮาวเลียทัง้ หมดรู ้สก ึ ว่าความ

หนาวเย็นได ้ไหลผ่านไปทัง้ ตัว เพราะว่าได ้ยินเรือ ่ งราวนัน
้ การทีม่ คี า่ สถานะเท่ากับคนธรรมดา
นัน้ หมายความว่าสมัยก่อนนัน ้ เขาอ่อนแอกว่า เผ่ากระต่ายเสย ี อีก ในสถานการณ์แบบนัน ้ เขา
ยังคงสามารถล ้มสต ั ว์ปีศาจทีแ ่ ข็งแกร่งกว่าสตั ว์ปีศาจ ในมหาหุบเขาไรเซน ็ แห่งนีท
้ พ ี่ วกเขาไม่ม ี
ปั ญญาจะแตะต ้อง ความสามารถของเขาและความจริงทีว่ า่ ถึงแม ้จะอ่อนแอทีส ุ กลับมีชวี ต
่ ด ิ รอด
จาก สต ั ว์ปีศาจเหล่านัน
้ ทําให ้เผ่ากระต่ายตัวสน ั่ ด ้วยความกลัวเมือ่ คิดถึง สถานการณ์นัน ้ ถ ้าเป็ น
พวกเขา พวกเขาจะถูกความสน ิ้ หวังกลืนกินและยอมรับความตายโดยสดุด ี เหมือนกับทีพ
่ วกเขา
ิ ของทีป
ยอมรับในการตัดสน ่ ระชุมผู ้อาวุโส

"สถานการณ์ของพวกเธอเหมือนกับของฉั น ถึงเวลาแล ้วทีจ ่ ะสาบานกับตัวเองว่า เราจะทําลาย

ความสน ิ้ หวังให ้กลายเป็ นชนิ้ ๆ ฉั นไม่สนใจว่าพวกเธอจะคิดว่าเป็ นไปไม่ได ้หรือไม่เพราะครัง้
หน ้าพวกเธอก็จะ สูญพันธุ์ สุดท ้ายแล ้วฉันจะไม่ชว่ ยเธอหลังจากทีค ั ญาได ้เสร็จสน
่ ําสญ ิ้ ลงแล ้ว
มันก็ดท
ี จ ้
ี่ ะใชเวลาที
เ่ หลืออยูเ่ ล็กน ้อยนีเ้ ลียแผลกันและกันเหมือนกับไอ ้ ขึแ
้ พ ้"

เอาละพวกเธอจะทําอะไรต่อไป? คือสงิ่ ทีฮ ่ าจิเมะถามด ้วยสายตา ไม่มค ี ําตอบออกมาจาก

สมาชก ิ เผ่าฮาวเลียไม่ซต ิ ้องบอกว่าไม่มค ี ําตอบทีพ ่ ด
ู ออกมา ได ้เลย พวกเขาเข ้าใจแล ้วว่าไม่ม ี
ทางเลือกอืน ่ ในการรอดชวี ต ิ นอกจากการแข็งแกร่งขึน ้ ฮาจิเมะเองก็ไม่ได ้ปกป้ องพวกเขาด ้วย
ความยุตธิ รรมและแน่นอนว่สเขาจะทอดทิง้ พวกเขาไปหลังจากทีท ่ ําตามสญ ั ญาเรียบร ้อยแล ้ว
อย่างไรก็ตาม ถึงแม ้พวกเขาจะเข ้าใจแต่ธรรมชาติของพวกเขานัน ้ รักสงบและอ่อนโยน เผ่า
กระต่ายนัน ้ เป็ นเผ่าพันธุท
์ อ ี่ อ่ นโยนทีส ่ ด
ุ และนั่นคือเหตุผลว่าทําไมข ้อ เสนอของฮาจิเมะนัน ้
เหมือนกับการก ้าวเข ้าไปในพืน ้ ทีๆ่ ไม่รู ้จักมาก่อน มันเป็ นการยากสาํ หรับพวกเขาทีจ ่ ะเปลีย่ นวิถ ี
ชวี ต
ิ ยกเว ้นจะตกอยูใ่ นสถานการณ์ เดียวกันกับฮาจิเมะ

เผ่าฮาวเลียตกอยูใ่ นความเงียบและหันไปมองหน ้ากันและกัน อย่างไรก็ตาม ชอ ิ ะทีเ่ มือ ั ครูน

่ สก ่ ี้
แสดงสห ี น ้าทีม
่ งุ่ มัน
่ ออกมามองไปทีพ
่ วกเขาด ้วยสายตา ทีส ั และลุกขึน
่ งสย ้ มา

"ฉั นจะทํา ได ้โปรดสอนวิธก ้ ้กับฉัน! ฉันไม่ต ้องการทีจ

ี ารสูให ่ ะเป็ นคนอ่อนแออีกต่อไปแล ้ว!"

เสย ี งตะโกนของเธอดังก ้องไปทั่วทะเลป่ า การประกาศทีบ ่ อกว่าไม่จําเป็ นทีจ ่ ะต ้องคิดอีกต่อไป

แล ้ว เธอเกลียดการต่อสู ้ มันน่ากลัวและเจ็บปวด ยิง่ ไปกว่านัน ึ เศร ้าทีจ
้ มันรู ้สก ่ ะบาดเจ็บหรือทํา
ให ้คนอืน่ บาดเจ็บ อย่างไรก็ตาม มันเป็ นความจริงทีว่ า่ เธอเป็ นสาเหตุทท ี่ ําให ้เผ่าของเธอตกอยู่
ในสถานการณ์นี้ ดังนัน ้ เธอจะไม่ยอมให ้เผ่าของเธอหายไปเป็ นอันขาด ด ้วยความตัง้ ใจนัน ้ เอง
ชอิ ะต ้องการทีจ
่ ะแข็งแกร่งขึน
้ ถึงแม ้มันจะเป็ นการฝื นธรรมชาติของเผ่ากระต่าย ก็ตาม

ชอิ ะจ ้องมองตรงไปทีฮ ่ าจิเมะด ้วยความตัง้ ใจทีไ่ ม่มวี ันเปลีย

่ นแปลง คามและคนอืน ่ ๆในเผ่าอึง้
กับการกระทํานัน ้ ค่อยๆเปลีย ี น ้าเป็ นสห
่ นสห ี น ้าทีต
่ ด ิ ใจเด็ดขาดแล ้ว ทีละคนๆพวกเขาลุกขึน
ั สน ้
สุดท ้ายแล ้ว ไม่เพียงแค่ผู ้ชายเท่านัน
้ ผู ้หญิงและเด็กของเผ่าฮาวเลียก็ลก ุ ขึน
้ ยืนทัง้ หมดและ
คามทีเ่ ป็ นตัวแทนของพวก เขาก ้าวเข ้ามาข ้างหน ้า

"ท่านฮาจิเมะ.......ได ้โปรดสอนพวกเราด ้วย"

เขาไม่ได ้พูดมากมายแต่มค
ี วามตัง้ ใจอยูใ่ นคําพูดนัน ่ ะสูกั้ บความอยุตธิ รรมทีเ่ ข ้า
้ ความตัง้ ใจทีจ
มาโจมตีพวกเขา

"ตกลง พวกนายพร ้อมหรือยัง? พวกนายจะแข็งแกร่งขึน ้ มากแค่ไหนขึน้ อยูก

่ บ
ั ความตัง้ ใจ ฉั นแค่
แนะนํ าแนวทางให ้เท่านัน้ อ ้อ อีกอย่าง ฉันจะไม่ใจดีให ้กับคนทีย
่ อมแพ ้ระหว่างทาง เรามีเวลา
ิ วันเท่านัน
เพียงแค่สบ ้ เพราะฉะนัน ิ กับความตายซะ หนทางทีเ่ หลืออยูม
้ ...เคยชน ่ แ ี วี ต
ี ค่มช ิ รอด
หรือตายเท่านัน้ เอง"
เมือ
่ ได ้ยินคําพูดของฮาจิเมะ เผ่าฮาวเรียก็พยักหน ้าตกลงด ้วยความตัง้ ใจ

---------------------------------

ก่อนทีเ่ ขาจะเริม
่ ฝึ กเผ่าฮาวเรีย ฮาจิเมะหยิบอาวุธทีเ่ ขาลองสร ้างออกมาจาก "กล่องสมบัต"ิ
และยืน
่ ให ้แก่พวกเขา มันเป็ นมีดแหลมคมด ้านเดียวทีเ่ หมือนกับดาบญีป ่ นที
ุ่ ม
่ ช ื่ ว่าโคดาช ิ ฮาจิ
ี อ
เมะสร ้างมันด ้วยความแม่นยําจนทําให ้มันแหลมคมมากเพราะเขาใชมั้ นฝึ กฝนในการ สร ้างมีดที่
บางมาก มันมีความทนในการกระแทกสูงเพราะทําจากแร่ทอรุ มันมีความคงทนมากถึงแม ้จะบาง
ก็ตาม

หลังจากทีเ่ ขายืน ่ อาวุธให ้แล ้ว เขาก็สอนวิธเี คลือ

่ นไหวเบือ ้ งต ้น แน่นอนว่าฮาจิเมะไม่เคยมี
ความรู ้เรือ ิ ปะป้ องกันตัวมาก่อนและเขาก็ไม่ได ้ ใชความรู
่ งศล ้ ้จากเกมหรือการ์ตน ้
ู มาใชในการ
สอนด ้วย สงิ่ ทีเ่ ขาสอนนัน้ เป็ น "การเคลือ
่ นไหวทีส ่ มเหตุผล" ทีเ่ ขาได ้รับและฝึ กฝนจากการต่อสู ้
ั ว์ปีศาจในนรก จากการต่อสูกั้ บพวกมันเขาก็เก็ประสบการณ์ตอ
กับสต ้ งกับสต
่ สูจริ ั ว์ปีศาจ จุดเด่น
ของเผ่าฮาวเรียคือความสามารถในการค ้นหาและหลบซอ ่ น สรุปแล ้วเขาคิดว่ามันจะดีกว่าทีจ ่ ะ
สอนการร่วมมือกันและลอบโจมตี

จะว่าไปแล ้วชอ ิ ะนัน

้ ถูกยูเอะสอนโดยตรงเกีย ่ วกับเวทมนตร์ นั่นเป็ นเพราะว่าเธอสามารถใชเวท ้
มนตร์ได ้ถึงแม ้ว่าเธอจะเป็ นเผ่ากึง่ มนุษย์ ก็ตามอีกทัง้ เธอยังสามารถควบคุมเวทมนตร์โดยตรง
ได ้อีกด ้วยดังนัน ้
้ เธอน่าจะ สามารถใชเวทโดยที ้
ไ่ ม่ต ้องร่ายหรือใชวงกลมเวทมนตร์ ตราบเท่าที่
เธอมีความรู ้ เกีย่ วกับมัน บางครัง้ บางคราวเสย ี งกรีดร ้องของชอ ิ ะจะดังออกมาจากอีกด ้านหนึง่
ของหมอกแต่ดู เหมือนว่าการฝึ กจะเป็ นไปด ้วยดี

อย่างไรก็ตามมีบางสงิ่ บางอย่างเกิดขึน ้ ในวันทีส

่ องของการฝึ ก ฮาจิเมะนัน ้ ดูหงุดหงิดเป็ นอย่าง
มากในขณะทีฝ ่ ึ กสอนให ้แก่เผ่าฮาวเลีย แน่นนอนว่าเผ่าฮาวเลียทีต ่ อ
่ ต ้านธรรมชาติของตัวเอง
นัน
้ ฝึ กฝนอย่างตัง้ ใจมาก พวกเขายังสามารถล ้มสต ั ว์ปีศาจโดยทีไ่ ม่ได ้บาดเจ็บมากได ้อีกด ้วย

เพียงแต่วา่ ....

ฉึก!

ั ว์ปีศาจตัวหนึง่ ถูกโคดาชแ
สต ิ ทงจนตาย

"อา ได ้โปรดยกโทษให ้ข ้าทีเ่ ป็ นคนบาปคนนีด

้ ้วยเถิด~"

คนทีพ ่ ด
ู ออกมานัน
้ พูดพร ้อมกับกอดไปทีซ ่ ากนัน
้ คือผู ้ชายจากเผ่าฮาวเลีย มันเหมือนกับว่าเขา
ได ้ฆ่าเพือ
่ นสนิททีร่ ู ้จักกันมาตัง้ แต่เด็ก

ฉั บ!

ั ว์ปีศาจอีกตัวหนึง่ ถูกฟั นตาย

สต

"ฉั นขอโทษ! ฉันขอโทษ! ถึงแม ้จะเป็ นอย่างนัน

้ แต่ฉันก็จําเป็ นต ้องทํา~"
โคดาชถ ิ กู จับทัง้ สองข ้างและฟั นไปทีค่ อจนหลุดออกมาโดยผู ้หญิงทีก ั่ มันเหมือนกับ
่ ําลังตัวสน
รักอันบ ้าคลัง่ ของผู ้หญิงทีฆ
่ า่ คนรัก

ปึ ก!

ั ว์ปีศาจทีใ่ กล ้ตายใชแรงเฮ
สต ้ อื กสุดท ้ายในการโจมตีคามและทําให ้เขากระเด็นออกไป เขา
พึมพําหัวเราะเยาะตัวเองขณะทีล ่ ้มลง

"อึก หรือว่านีค
่ อ
ื บทลงโทษของผมทีช ั ดาบขึน
่ ก ้ มา.......มันคือผลทีเ่ ราควรได ้รับจริงๆ...."

เผ่าฮาวเรียทีอ
่ ยูร่ อบๆเมือ
่ ได ้ยินคําพูดนัน
้ ก็เริม
่ ร ้องไห ้ หลังจากนัน
้ พวกเขาก็ตะโกนไปทีค
่ ามด ้วย
สหี น ้าอันหดหู่

"หัวหน ้าเผ่าได ้โปรดอย่าพูดอย่างนัน ้ ! คนทีผ่ ดิ คือพวกเราเอง!

"ใชแ่ ล ้ว! เรารู ้ดีวา่ ต ้องรับกรรมทีก
่ อ
่ ไว ้ แต่ไม่ใชต ่ อนนี!้ ได ้โปรดลุกขึน
้ ! หัวหน ้าเผ่า!"
"พวกเราไม่มท ี างเลือกอีกต่อไปแล ้ว เราต ้องเดินตรอไปข ้างหน ้าด ้วยกันจนกว่าจะตาย"
"พ-พวกเจ ้า....ใช ่ ข ้าไม่สามารถล ้มตรงนีไ ้ ด ้เพือ
่ ไม่ให ้การตายของเขานัน ้ สูญเปล่า(สต ั ว์ปีศาจ
ตัวเล็กทีเ่ หมือนกับหนู) พวกเราจะก ้าวเดินต่อไปข ้างหน ้าจนกว่าจะตาย!"
""""หัวหน ้าเผ่า!""""

บรรยากาศทีด
่ ล
ี ้อมรอบคามและเผ่าของเขา ฮาจิเมะทีไ่ ม่สามารถทนไปมากกว่านีแ
้ ล ้วพูดผ่า
กลางออกมา

"อ ้ากก---! หนวกหูเจ ้าพวกโง่! ทําไมพวกแกถึงทําท่าเกินจริงขนาดนัน ้ ทุกๆครัง้ ทีฆ

่ า่ สต ั ว์ปีศาจ!
เพือ
่ อะไร! ทําไปเพือ
่ อะไร? การแสดงถูกๆแบบนัน ้ ! ทําไมถึงทําท่าโศกเศร ้าขนาดนัน ้ ? แค่ฆา่
มันอย่างเงียบๆเท่านัน ั ว์ปีศาจว่า "เขา"! มันน่า
้ ! แค่ฆา่ มันในพริบตา! แล ้วก็อย่าเรียกสต
ขยะแขยง!"

ิ เผ่าฮาวเลียนัน
ถึงแม ้เขาจะรู ้ว่าสมาชก ้ พยายามสุดความสามารถแต่ด ้วยธรรมชาติ ของพวกเขา
ทุกๆครัง้ ทีพ
่ วกเขาฆ่าสต ั ว์ปีศาจพวกเขาจะแสดงบทโศกออกมา นีเ่ ป็ นการฝึ กวันทีส ่ องและเขา
ได ้เห็นการแสดงหลายครัง้ เขาได ้ชถ ี้ งึ จุดนีห
้ ลายครัง้ และนั่นทําให ้เขาหมดความอดทนอย่าง
้
ชาๆ

ฮาจิเมะตอนนีก ้ ําลังโกรธมากและอาจจะเป็ นเพราะเขาพยายามควบคุมนํ้ าเสย ี งจนทําให ้ เขาตัว

ั่ ด ้วยความโกรธทุกครัง้ ทีเ่ ขาได ้ยินคนในเผ่าฮาวเลียพูดว่า "ถึงแม ้คุณจะพูดแบบนัน
สน ้ ..." หรือ
"ถึงแม ้พวกมันจะเป็ นสตั ว์ปีศาจแต่พวกมันน่าสงสาร..."

ตอนนีห ้ อดหลายอันโผล่ออกมา
้ น ้าผากของฮาจิเมะมีเสนเลื

เด็กชายคนหนึง่ จากเผ่าฮาวเลียไม่สามารถจะทนได ้อีกต่อไปและพยายามเข ้าหาฮาจิ เมะเพือ ่

สงบอารมณ์เขา เด็กคนนีค ื คนทีเ่ ขาชว่ ยไว ้จากไฮเวอเรียอย่างเฉียวเฉียด ดูเหมือนว่าเขาจะติด
้ อ
ฮาจิเมะเป็ นอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม เด็กทีพ
่ ยายามเข ้าหาและพูดบางอย่างต่อฮาจิเมะจูๆ่ ก็กระโดดถอยหลัง

ฮาจิเมะทีง่ น
ุ งงกับภาพทีเ่ ห็นสอบถามเด็กคนนัน
้

"? เกิดอะไรขึน
้ ?"

เด็กคนนัน
้ ตอบกลับในขณะทีค
่ ลานเข ้ามาด ้วยแขนทัง้ สองข ้าง

"อ่า คือผมเกือบเหยียบดอกไม ้ซงั ...ขอบคุณจริงๆทีส

่ งั เกตุเห็นมัน ถ ้าผมไม่เห็นมันมันจะถูก
เหยียบแน่นอน มันสวยงามมากจนมันจะแย่มากถ ้าเหยียบมัน"

แก ้มของฮาจิเมะกระตุก

เด็กคนนัน
้ ยิม
้ ออกมาด ้วยรอยยิม
้ ทีส
่ ดใส คนในเผ่าฮาวเลียรอบๆเองก็มองไปทีเ่ ด็กคนนัน
้ ด ้วย
รอยยิม
้

ี าวของเขาปิ ดบังใบหน ้าและสห

ฮาจิเมะค่อยๆก ้มตํา่ ลง ผมสข ี น ้าของเขา ต่อจากนัน
้ เขาก็พด
ู
ี งอันแผ่วเบา
ออกมาด ้วยเสย

่ นไหวบางครัง้ ..... นั่นเป็ นเพราะดอกไม ้ซงั หรือ

".......บางครัง้ พวกเจ ้าก็ก็กระโดดตอนทีเ่ คลือ
เปล่า?"

เหมือนกับทีฮ่ าจิเมะไดพูดไว ้ ในระหว่างการฝึ กสมาชก ิ ของเผ่าฮาวเลียจะเปลีย่ นการเคลือ

่ นไหว
ในบางครัง้ และ นั่นทําให ้เขาสงสยั ถึงแม ้เขาจะสงสย
ั แต่มน
ั ต่อเนือ
่ งกับการกระทําต่อไปจนทํา
ให ้มันเหมือนกับว่าพวก เขาหาตําแหน่งทีเ่ หมาะสมในการฆ่า

"ไม่ ไม่ เป็ นไปไม่ได ้ ไม่มเี รือ

่ งแบบนัน
้ "
"ฮา่ ๆ ใชแ
่ ล ้ว ใชไ่ หม?"

ฮาจิเมะเริม
่ ผ่อนคลายเมือ
่ ได ้ยินคามทีฝ
่ ื นยิม
้ ตอบ อย่างไรก็ตาม

"ไม่เพียงแค่ดอกไม ้เท่านัน
้ พวกเรายังระมัดระวังแมลง ในตอนทีพ
่ วกเราต ้องเคลือ
่ นไหวพวกเรา
จะหลีกเลีย
่ งทีจ
่ ะเหยียบพวกมัน"

เมือ่ ได ้ยินคําพูดของคาม สห ี น ้าของฮาจิเมะก็มด ื มนขึน ่ ยๆ ร่างของเขาสา่ ยไปมาเหมือนกับผี

้ เรือ
พร ้อมกับทีเ่ ผ่าาฮาวเลียเริม
่ คิดว่ากําลังจะมี เรือ่ งแย่ๆเกิดขึน ้ และหันไปมองหน ้ากันด ้วยความไม่
สบายใจ ฮาจิเมะเดินเข ้าหาเด็กคนนัน ้
้ อย่างชาๆและโชว์ รอยยิม ้ ออกมาในขณะทีเ่ ด็กคน นัน
้ ก็ยัง
ยิม
้ อยู่

หลังจากนัน
้ ฮาจิเมะ......ก็เหยียบลงไปทีด
่ อกไม ้ด ้วยรอยยิม
้ และขยีม
้ น
ั อย่างสุภาพ...

เด็กทีเ่ ห็นภาพนัน ่ ฮาจิเมะเอาเท ้าออกมา สง่ิ ทีเ่ หลืออยูค

้ เกิดอาการอึง้ และเมือ ่ อ
ื ซากของดอกไม ้
ทีถ
่ ก
ู ขยีอ
้ ย่างโหดร ้าย

ั ง!"
"ด-ดอกไม ้ซ~

เสยี งร ้องไห ้ของเด็กคนนัน

้ ดังไปทั่วทะเลป่ า "ท่านทําอะไรนะ!" คือสงิ่ ทีส ี น ้าของเผ่าฮาวเลีย
่ ห
บ่งบอกออกมาพร ้อมกับมองไปทีฮ ่ าจิเมะ จากนัน ้ ฮาจิเมะก็มองไปทีพ
่ วกเขาพร ้อมกับยิม ้ ออกมา
โดยทีม ้ อดโผล่ออก มาบนหน ้าผาก
่ เี สนเลื

"อาา ข ้าเข ้าใจแล ้ว ข ้าเข ้าใจแจ่~มแจ ้งแล ้ว ข ้าใจดีเกินไป มันเป็ นความผิดของข ้าเองทีห ่ วังไว ้
กับพวกของพวกแก ฮา่ ๆ ไม่อยากจะเชอ ื่ ว่าในเวลาความเป็ นความตายพวกเจ ้ายังคงสนใจกับ
"ดอกไม ้ซ~ ั ง" และ "แมลง"....... ทักษะการต่อสูกั้ บประสบการณ์ในการต่อสูจริ ้ งไม่ใชป
่ ั ญหา
หลักของพวกเจ ้า ข ้าควรสงั เกตุให ้เร็วมากกว่านี้ ข ้าโกรธทีต ่ วั เองยังอ่อนประสบการณ์กบ ั เรือ่ งนี้
.....ฮุๆๆๆ"
"ท-ท่านฮาจิเมะ?"

ี งหัวเราะอันน่ากลัวของฮาจิเมะ คามก็ถามเขาอย่างกลัวๆ และคําตอบของ

หลังจนกได ้ยินเสย
เขาคือ...

ปั ง!

ี งปื นดังออกมาจากดอนเนอร์และทําให ้คามกระเด็นไปข ้างหลังและกลิง้ ไปกับพืน

เสย ้ ลูกกระสุน
ยางหล่นลงมาจากหน ้าผากของคาม

พืน
้ ทีต
่ รงนัน
้ เงียบสนิทและมีเสย ี งลมพัดดัง "ฟิ้ ว" ฮาจิเมะเข ้าหาคามทีส
่ ลบตาเหลือกและเล็ง
ต่อจากนัน ้ ก็ยงิ ไปทีท
่ ้องของคาม

"อุ ้กกก!"

คามตืน ่ ขึน
้ มาด ้วยเสย ี งร ้องและไอออกมาพร ้อมกับมองไปทีฮ ่ าจิเมะด ้วยนํ้ าตา ถึงแม ้จะเห็นภาพ
ทีไ่ ม่น่าเชอ ื่ ทีเ่ ห็นคนแก่เผ่ากระต่ายมีเคราและตาเต็มไป ด ้วยนํ้ าตานั่งท่าผู ้หญิงก็ตาม ฮาจิเมะ
ยังคงประกาศว่า

"เจ ้าพวก "บิพ

้ (เซน็ เซอร์)" สกปรก ตัง้ แต่นเี้ ป็ นต ้นไป พวกแก "บิพ ั ว์ปีศาจพวกนัน
้ " ต ้องฆ่าสต ้
เหมือนกับว่าพวกแกต ้องพร ้อมทีจ ่ ะตาย ในอนาคตพวกแกต ้องไม่สนใจดอกไม ้หรือแมลง! ถ ้า
ไม่อย่างนัน
้ ข ้าจะ "บิพ
้ " สอนแกเอง ถ ้าพวกเแกเข ้าใจแล ้วก็ไปล่าสต ั ว์ปีศาจเดีย
๋ วนี!้ เจ ้าพวก
"บิพ
้ ""

เผ่าฮาวเรียตัวแข็งทือ ่ ได ้ยินคําหยาบคายของฮาจิเมะ และสําหรับพวกเขา ฮาจิเมะยิงไปที่

่ เมือ
พวกเขาโดยไร ้ความปราณี

ปั ง! ปั ง! ปั ง! ปั ง! ปั ง! ปั ง! ปั ง! ปั ง! ปั ง! ปั ง! ปั ง! ปั ง! ปั ง! ปั ง! ปั ง!

เผ่าฮาวเลียหนีไปทั่วทิศทางของทะเลป่ าเหมือนกับลูกแมงมุมพร ้อมกับกรีดร ้องไปด ้วย เด็กชาย

 ั่
เกาะฮาจิเมะพร ้อมกับตัวสน

"พีช
่ ายฮาจิเมะ! เกิดอะไรขึน
้ ! ทําไมท่านถึงทําแบบนี!้ ?"

ฮาจิเมะจ ้องไปทีเ่ ด็กคนนัน

้ ทีจ
่ ้องมองเขาด ้วยตาเป็ นประกายจากนัน
้ ก็มองไป รอบๆและมัน
่ ใจว่า
เห็นดอกไม ้รอบๆบริเวณนี้ สุดท ้ายเขาก็ยงิ ไปทีด่ อกไม ้

ดอกไม ้ทีละดอกๆถูกบดขยีแ
้ ละนั่นทําให ้เด็กชายคนนัน
้ กรีดร ้องออกมา

"ทําไม~ ทําไมทําแบบนี~ ้ ได ้โปรดหยุดเถอะพีช ่ ายฮาจิเมะ!"

"หุบปากไอ ้เด็กนรก รู ้ว่าด ้วยว่าทุกๆครัง้ ทีแ
่ กพูดคําพูดไร ้สาระ ข ้าจะบดขยีด
้ อกไม ้ทีอ
่ ยูร่ อบๆ
บริเวณนี้ ถ ้าแกสนใจดอกไม ้ ข ้าจะขยีม ้ นั มต่อให ้แกไม่ทําอะไรเลย ข ้าก็จะบดขยีม
้ นั ถ ้าแกไม่
อยากให ้เกิดขึน้ ไปฆ่าสต ั ว์ปีศาจเดีย
๋ วนี!้

เมือ
่ พูดเสร็จแล ้วฮาจิเมะก็ยงิ ไปทีด
่ อกไม ้อีกครัง้ เด็กชายคนนัน
้ ร ้องไห ้และวิง่ หายเข ้าไปใน
ทะเลป่ า

หลังจากนัน
้ ในทะเลป่ าก็มค
ี ําว่า "บิพ ี งกรีดร ้องและร ้องไห ้ของเผ่าฮาว
้ " ดังออกมาพร ้อมกับเสย
เลีย

มันคือวิธก ี ารฝึ กเพือ

่ เปลีย
้ นแปลงนิสยั ของเผ่ากระต่ายทีไ่ ม่เก่งเรือ ้
่ ง ต่อสูตามธรรมชาติ ด ้วยการ
ฝึ กนีแ
้ ม ้แต่ทก ้
ั ษะการต่อสูและนิ ั ก็สามารถปรับเปลีย
สย ่ นได ้ พูดได ้ว่ามันเป็ นวิธเี ดียวกันกับฮา**
แมนบนโลก...

------------------------------------------------------------------------------------------
 ี ก ับ ศก
บทที่ 36 เชย ึ ใหญ่ครงหนึ
ั้ ง่ ในชวี ต
ิ

ตูม! เปรีย
๋ ! ฉั วะ! ฉัวะ! บรึม!

ี งทําลายล ้างอันมหาศาลดังขึน
เสย ้ ในทะเลป่ า ต ้นไม ้บางต ้นกลายเป็ นสองท่อน มีหลุมลึก
กระจายไปทัว่ เหมือนกับว่าอุกกาบาตตก ยิง่ ไปกว่านัน
้ ต ้นไม ้บางต ้นก็ถก
ู เผาในขณะทีบ
่ างต ้นถูก
แชแ่ ข็ง

สาเหตุของการทําลายล ้างธรรมชาตินม
ี้ ากจากเด็กสาวสองคน แม ้แต่ตอนนีก
้ ารทําลายล ้างก็ยงั
ดําเนินต่อไป

"ไฮย้ ้ากกกก(รับซะ)!!"

ต ้นไม ้ทีม
่ ข ้ าศูนย์กลางหนึง่ เมตรถูกล ้มลงด ้วยเสย
ี นาดเสนผ่ ี งอันดัง มันหักตรงกลางและลอยเข ้า
ไปหาเป้ าหมาย ด ้วยมวลและความเร็วขนาดนีท ้ ก ุ ๆทีท
่ ม
ี่ น
ั ผ่านเต็มไปด ้วยความเสยี หาย

"...หอกเพลิง"

มันคือหอกเพลิงทีเ่ ผาเป้ าหมายของมันและทุกๆอย่างทีอ ่ ยูห

่ น ้ามันให ้กลายเป็ น เถ ้าถ่าน ถึงแม ้
สงิ่ นัน
้ จะมีมวลมหาศาลก็ถกู เผาถ ้าไปโดนมัน มันถูกยิงสวนไปทีต ่ ้นไม ้ทีล
่ อยเข ้ามาเหมือนกับ
ลูกปื นใหญ่และเผามันกลายเป็ น เถ ้าถ่านลอยไปในอากาศ

"ยังไม่หมด!"

แรงกระแทกทีเ่ กิดจากการชนกันระหว่าง "หอกเพลิง"และขอนไม ้ได ้สลายหมอกรอบๆบริเวณนี้

และทําให ้เห็นว่ามีเงากําลังวิง่ อยู่ ทันทีทันใดนัน
้ เองก็มข
ี อนไม ้ตกลงมาเหมือนกับอุกกาบาต
และปั กไปทีพ่ น ี งอันดัง เป้ าหมายหลบออกจากระยะของแรกกระแทกและป่ อยหอก
ื้ ด ้วย เสย
เพลิงออกมาอีกครัง้

อย่างไรก็ตามมีเงาพุง่ ออกมาด ้วยความเร็วสูงพร ้อมกับใชเตะอั้ นทรงพลังเตะไป ทีข ่ อนไม ้ทีอ ่ ยู่

บนพืน้ ไม่รู ้ว่าลูกเตะนัน
้ ทรงพลังมากเท่าไหร่แต่ขอนไม ้ทีโ่ ดนเตะนัน
้ ระเบิดออกและ เศษชน ิ้
เล็กๆของมันพุง่ เข ้าหาเป้ าหมาย

"คุ! "ปราสาทไฟ""

ทันทีทน ั ใดนัน้ ก็มกี ําแพงไฟทีร่ ้อนแรงออกมาและเผาผลาญเศษขอนไม ้ทีพ

่ งุ่ เข ้ามา ไม่มเี ศษไม ้
แม ้แต่อนั เดียวทีส่ ามารถหลุดรอดไปได ้

อย่างไรก็ตาม...

"เสร็จละ!"
"คุ!"

ในตอนนัน ้ เองเงานัน
้ ก็ได ้ไปอยูท
่ ข
ี่ ้างหลังเธอ หลังจากทีเ่ ธอเตะเศษขอนไม ้ออกไปเพือ
่ ให ้มัน
เป็ นตัวล่อแล ้วก็หลบเข ้าไปในหมอก เธอนัน ้ ถือค ้อนทีใ่ หญ่มากและทุบมันลงไป

"กําแพงลม"

ค ้อนสองมือทุบพืน ้ ด ้วยแรกกระแทกอันมหาศาลและบดขยีม ้ น
ั จากแรงกระแทกนัน ้ หินได ้
กระเด็นออกไปทัว่ ทิศทาง อย่างไรก็ตามเป้ าหมายของเธอนัน ้ สามารถป้ องกันการโจมตีอนั น่า
กลัวนัน ้
้ ได ้ด ้วย การใชบาเรี ยทีท
่ ํามาจากลม เนือ
่ งจากว่าเป้ าหมายได ้หลบเข ้ามาในบริเวณที่
ปลอดภัยแล ้ว เธอก็ยงิ เวทออกไปอีกครัง้ โดยไม่มค ี วามปราณีแม ้แต่น ้อย

"โลงศพเยือกแข็ง"
"ฟุเอะ! ห-หวา!"

เมือ
่ เธอรู ้ว่าเวททีถ
่ ก
ู ยิงมานัน
้ คืออะไร เธอพยายามขอร ้องให ้มันหยุดแต่มน ั ไม่มป
ี ระโยชน์ ผู ้
โจมตีพยายามออกไปจากทีๆ่ ยืนอยูแ ่ ต่เวทนํ้ าแข็งได ้เริม ่ ข็งเท ้าของเธอ ในพริบตา......และ
่ แชแ
ลามไปทัง้ ร่างกายของเธอจนกลายเป็ นก ้อนนํ้ าแข็ง ยกเว ้นหัว

"ห-หนาว ได ้โปรดรีบปลดเวทเถอะนะ~ คุณยูเอะ~"

"......ฉันชนะ"

ใชแ ่ ล ้ว สองคนทีส ู ้ นอยูน

่ กั ่ ัน
้ คือยูเอะกับชอ ิ ะ วันนีค
้ อ
ื การฝึ กวันทีส ิ และประลองกันในฐานะการ
่ บ
ทดสอบครัง้ สุดท ้าย กฎนัน ้ มีอยูว่ า่ ถ ้ายูเอะได ้รับบาดเจ็บแม ้แต่นด ิ เดียวชอิ ะก็จะชนะการประลอง
นี้ ผลคือ...

"อู~ , นั่นมัน~ , เอ๋ , นั่น! แก ้มของคุณยูเอะ! มีรอยอยูต ้ ! รอย! ฉันโจมตีโดน! อะฮา่ ๆ~

่ รงนัน
ฉั นทําได ้แล ้ว! ฉั นชนะแล ้ว!

แน่นอนว่ามีแผลบนแก ้มของบูเอะจริงๆ มันอาจจะมาจากเศษหินทีท ่ ะลุผา่ นการป้ องกันของยูเอะ

ถึงแม ้มันจะเป็ นรอยเล็กมากแต่มน ั ชนะของชอ
ั ก็ยงั เป็ นรอย มันคือชย ิ ะ หลังจากทีบ ่ อกแล ้วหน ้า
ของชอ ิ ะก็เต็มไปด ้วยความดีใจ เธอยิม ้ กว ้างออกมาถึงแม ้ร่างกายของเธอจะหนาวสน ั่ และมี
นํ้ ามูกไหล หูกระต่ายของเธอกลับแกว่งไปมาด ้วยความดีใจใซงึ่ ไม่น่าแปลกใจเนือ ่ งจากสญ ั ญา
อันสาํ คัญกับยูเอะทีไ่ ด ้ให ้ไว ้ตอนประลอง

"เพียงแต่วา่ สําหรับยูเอะแล ้วสญ

ั ญานัน
้ ไม่ดแ
ี ม ้แต่น ้อย ดังนัน
้

".....ไม่มรี อยแผล"

แผลของเธอได ้หายไปในพริบตาจาก "ฟื้ นฟูอต ี งว่า "ฮม

ั โนมัต"ิ เธอเอียงคอพร ้อมออกเสย ึ่ "

"อ-อะ-!? ไม่ยต
ุ ธิ รรม! มันต ้องมีรอยแน่นอน...ถึงแม ้ตอนนีจ้ ะไม่มแ
ี ล ้วก็ตาม! แต่กน
็ ับได ้ว่ามี!
มันโหดร ้ายนะทีโ่ กง! เอาละหลังจากทีไ่ ด ้พูดแล ้วได ้โปรดปลดเวทด ้วยเถอะ~ มันหนาวมาก
ตัง้ แต่เมือ
่ กีน
้ แ
ี้ ล ้ว.....หือ ฉั นง่วงนอนยังไงก็ไม่รู ้

จากความหนาวเย็นและนํ้ ามูกชอ ิ ะเริม

่ สะลึมสะลือ เธอตายแน่ถ ้าเธอหลับไปนั่นคือสถานการณ์
ในตอนนี้ ยูเอะทีเ่ ห็นภาพนัน
้ ถอนหายใจและปลดเวทของเธอออก

ั เชย!
"ฮด ้ ฮด
ั เชย!
้ อู หนาวเหลือเกิน~ ฉันเกือบจะไม่ได ้กลับมาแล ้ว"

หลังจากทีจ่ ามอย่างน่ารัก เธอก็ปิดจมูกของเธอด ้วยใบไม ้ข ้างๆ หลังจากนัน ิ ะก็มองไปทีย

้ ชอ ่ เู อะ
ด ้วยความจริงจัง ยูเอะแสดงสห ี น ้าไม่สบายใจเมือ
่ ถูกมอง

"คุณยูเอะ ฉันชนะ"
".........อือ"
"มันคือสญ ั ญาใชไ่ หม?"
"..................อือ"
"ถ ้าฉันชนะแม ้แต่ครัง้ เดียวในสบ ิ วันนี.้ .....ฉั นจะสามารถร่วมทางไปกับคุณฮาจิเมะและคุณยูเอะ
ได ้ใชไ่ หม?
"..............................อือ"
"อย่าน ้อยทีส ุ เธอต ้องชว่ ยฉันเกลีย
่ ด ้ กล่อมฮาจิเมะใชไ่ หม?"
"..............................อาหารเชาวั ้ นนีค ้ อ
ื อะไร?"
"เดีย๋ วววววว! ทําไมเปลีย ่ นเรือ ่ งกระทันหัน! ยิง่ ไปกว่านัน ้ ไม่ใชว่ า่ คุณยูเอะดูดเลือดของฮาจิเมะ
ก็พอไม่ใชห ่ รือ! ทําไมอยูด ่ ๆี ถามถึงอาฟารเชา! ้ ได ้โปรดร่วมมือกับฉั น! ถ ้าคุณยูเอะร่วมมือด ้วย
ละก็ มันจะต ้องสําเร็จเกิน90%แน่นอน"

ิ ะสง่ เสย
ชอ ี ง อิหยาๆ ยูเอะมองไปทีส ี น ้านัน
่ ห ้ ทีอ
่ อกมาจากหัวใจ

อย่างทีช ิ ะได ้พูดออกมา ยูเอะได ้สญ

่ อ ั ญากับเธอไว ้ว่าถ ้าชอ
ิ ะสามารถทําบาดแผลแม ้แต่นด
ิ เดียว
ในการประลอง ซอมส ้ บิ วันนีไ้ ด ้ เธอจะอนุญาติให ้ชอ
ิ ะเดินทางไปกับเธอและฮาจิเมะได ้อีกทัง้
เธอจะต ้องชว่ ยชอ ิ ะ ในการเกลีย ้ กล่อมอีกด ้วย

ชอิ ะต ้องการอย่างจริงจังทีจ
่ ะเดินทางไปกับฮาจิเมะและยูเอะ เหตุผลครึง่ หนึง่ นัน้ มาจากการที่
เธอไม่ต ้องการเป็ นภาระกับครอบครัวอีกต่อไป สว่ นอีกครึง่ หนึง่ นัน
้ เธอต ้องการอยูร่ ว่ มกับฮาจิเมะ
และยูเอะและสนิทสนมกับ ทัง้ สองคน

อย่างไรก็ตามความปราถนาของเธอถูกปฎิเสธอย่างเย็นชา แม ้แต่ตอนนีย
้ เู อะและฮาจิเมะก็ยงั ปฎิ
เสธอยู่ และนีท
่ ําให ้เธอนึกถึงเรือ ั ญา
่ งสญ

ในสายตาของชอ ิ ะนัน
้ ฮาจิเมะเอาใจใสด ่ แ
ู ลยูเอะและทําตามทีเ่ ธอต ้องการ ยิง่ ไปกว่านัน้ ชอิ ะ
ึ ของยูเอะต่อฮาจิเมะ เธอเองก็มค
เองก็เป็ นผู ้หญิงและเข ้าใจความรู ้สก ึ แบบนัน
ี วามรู ้สก ้ เหมือนกัน
ในทางกลับกัน ยูเอะเองก็เข ้าใจในความรู ้สก ึ ของชอ
ิ ะ และนั่นคือเหตุผลว่าทําไมเธอต ้องทําให ้
ยูเอะยอมรับในตัวตนของเธอ

ไม่ใชว่ า่ ชอ
ิ ะต ้องการแย่งฮาจิเมะไปจากยูเอะ เธอไม่เคยคิดแบบนัน
้ สงิ่ ทีเ่ ธอต ้องการคือการที่
ฮาจิเมะยอมรับในตัวตนของเธอเหมือนกับยูเอะแม ้ เพียงเล็กน ้อยก็ยังดี อาจจะเป็ นเพราะว่าเธอ
กับยูเอะนัน
้ เหมือนกัน พูดอีกนัยหนึง่ ว่า เธอแค่ต ้องการเป็ น "เพือ
่ น" กับพวกเขาเพือ
่ ทีเ่ ธอจะรัก
ใครสก ั คนและมีเพือ
่ นทีร่ ักเขาคนนัน
้ เหมือนกันอยู่ เคียงข ้างเธอ นัน
้ คือความฝั นของเธอ

อีกแง่หนึง่ ทีว่ า่ ทําไมยูเอะถึงสญ ั ญากับชอิ ะ มันไม่ได ้มาจากคุณความดีของเธอ 20%นัน ้ มาจาก

ความเห็นใจทีม ่ ตี อ ิ ะ ในตอนทีเ่ ธอได ้ยินเรือ
่ ชอ ่ งราวของชอ ิ ะครัง้ แรกในมหาหุบเขาไรเซน ็ ถึงแม ้
ึ หลากหลายเนือ
เธอจะรู ้สก ่ งจากสถานการณ์ของชอ ิ ะนัน
้ ดีกว่าเธอแต่ลก ึ ๆใน หัวใจของเธอนัน้
ยอมรับว่าชอ ิ ะนัน ้ "เหมือน" กับเธอ และด ้วยการทีเ่ ธอมองชอ ิ ะนัน้ เป็ นพรรคพวกนิดนึงในใจของ
เธอทําให ้เธอตามใจชอ ิ ะ

อีก80%นัน ้ มาจาก......ความดือ ้ รัน

้ ของผู ้หญิง ยูเอะนัน
้ เข ้าใจในความหมายของคําสญ ั ญานั่นคือ
"ได ้โปรดมองด ้วยตาตัวเองว่าฉั นเป็ นแค่ตวั ถ่วงหรือไม่ ถึงแม ้มันจะเป็ นไปไม่ได ้แต่ได ้โปรด
ยอมรับว่าฉันเองก็อยูเ่ คียงข ้างฮาจิเมะ ได ้" มันคือการท ้าทายเพือ ่ แย่งคนรักของเธอ เธอไม่คด ิ
่ ล ้าจะสูกั้ บเธออยูใ่ กล ้เธอ อย่างไรก็ตามเธอคิดว่าชอ
ว่าจะมีผู ้หญิงทีก ิ ะนัน
้ "เหมือน" กับเธอและ
เป็ นคูต
่ อ ้
่ สูของเธอบวกกั บรูปร่างของเธอและความตัง้ ใจอันแน่วแน่ทํา ให ้ลึกๆในใจของเธอนัน ้
คิดว่าเธอไม่อาจนิง่ เงียบอีกต่อไป

และนีท ิ ะชนะในคําสญ
่ ําให ้ชอ ั ญานี้

".......ฮา่ าา ฉันเข ้าใจ ฉันจะทําตามสญ

ั ญา....."
"จริงหรือ!? อย่าลืมนะ!"
"..................อือ"
"ไม่รู ้ส ิ ฉั นคิดว่าเธอหยุดคิดนานไปหน่อย........เธอจะรักษาสญ
ั ญาจริงๆหรือ?"
".......ดือ ้ "

ไม่เต็มใจ ด ้วยความรู ้สก ึ ไม่เต็มใจสุดๆ ยูเอะได ้แต่ยอมรับในชย ั ชนะของชอ

ิ ะ ชอิ ะรู ้สก
ึ ไม่สบาย
ใจกับคําตอบของยูเอะเล็กน ้อยแต่เธอก็โยนความรู ้สก ึ นัน
้ ทิง้ ไปและแสดงสห ี น ้าดีใจออกมา
เพราะว่าเธอรู ้ว่ายูเอะนัน
้ เหมือนกับฮาจิเมะทีไ่ ม่ เคยผิดสญ ั ญา

้
เวลาได ้เดินไปอย่างชาๆจนกระทั ิ้ สุดลง ยูเอะทีห
่งการฝึ กฝนของเผ่าฮาวเลียได ้สน ิ ะที่
่ ดหู ้และชอ
ร่าเริงได ้กลับมาหาฮาจิเมะและคนอืน
่ ๆ

--------------------------------------------------

เมือ
่ ยูเอะและชอ ิ ะได ้มาถึงทีท
่ ฮ
ี่ าจิเมะอยู่ พวกเธอเห็นฮาจิเมะปิ ดตาและไขว ้แขวนพร ้อมกับเอียง
ไปทีต ่ ้นไม ้ข ้างๆ

้
อาจจะเป็ นเพราะว่าเขารับรู ้ได ้ถึงทัง้ สองคน เขาค่อยๆเปิ ดตาอย่างชาๆและหั นไปหาพวกเธอ
พร ้อมกับมองอย่างงงๆไปทีท ่ งั ้ สองคน ทีอ ิ้ เชงิ เขากวักมือและเรียก
่ ารมณ์ตรงข ้ามกันอย่างสน
ทัง้ สองคน

"โย่ , ทัง้ สองคนประลองเสร็จแล ้วหรือ?"

ฮาจิเมะได ้ยินมาว่ามีการพนันของทัง้ สองคนเกีย

่ วกับการประลอง ฮาจิเมะเป็ นคนทีเ่ ตรียมค ้อน
สองมือทีห ่ นักอึง้ ให ้กับชอ ิ ะเพราะชอ
ิ ะทีแ่ สดงส ี หน ้ากระตือรือล ้นต ้องการสูชนะยู
้ เอะและร ้อง
ขอให ้เขาทําอาวุธใหม่ให ้เธอ เขายังจําได ้เพราะว่ายูเอะไม่ได ้ไม่เห็นด ้วยและเขาได ้สร ้างมัน
เขาเองก็ไม่รู ้ว่าทัง้ สองคนพนันกันเรือ ่ งอะไรและทัง้ สองคนไม่ยอมบอกเขาอีก ทัง้ การทําค ้อนนี้
ไม่ได ้ทําให ้ยูเอะเสย ี เปรียบแต่อย่างใด

จริงๆแล ้วฮาจิเมะมัน่ ใจว่าต่อให ้สูกั้ น8-9ครัง้ ยูเอะก็ชนะอยูด

่ เี พราะว่าฮาจิเมะรู ้ว่ายูเอะเก่งขนาด
้
ไหนจากการต่อสูในนรก เนือ
่ งจากว่าเธอเคยชน ิ กับความสงบสุขต่างจากพวกเขาทีต ้
่ ้องสูในนรก
้
ถึงแม ้เธอ จะใชเวทโดยตรงได ้ก็ตาม

อย่างไรก็ตามจากสห ี น ้าทัง้ สองคนทําให ้เขาประหลาดใจทีผ ิ ะ

่ ลลัพธ์ตา่ งจากทีเ่ ขาคิดเอาไว ้ ชอ
ได ้พูดกับฮาจิเมะอย่างร่าเริง

"คุณฮาจิเมะ! คุณฮาจิเมะ! ได ้โปรดฟั งฉันหน่อย! สุดท ้ายฉั นก็ชนะยูเอะ! มันเป็ นชย ั ชนะอัน
ยิง่ ใหญ่! จริงๆแล ้วฉั นต ้องการให ้ฮาจิเมะเห็นการต่อสูอั้ นงดงามนี!้ ตอนทีย
่ เู อะยอมรับในความ
พ่าย-อ ้อก!?"

ชอิ ะพยายามทีจ่ ะอธิบายว่าเธอชนะได ้อย่างไรด ้วยท่าทาง แต่เนือ

่ งจากว่าเธอดีใจเกินไปทําให ้
ยูเอะกระโดดเตะด ้วยเสยี ง "ตูม" และร่างของชอิ ะก็กระเด็นออกไปและตัวหมุนพุง่ ลงไปทีพ่ น
ื้
การเตะนัน
้ รุนแรงมากจนทําให ้เธอชก ั กระตุกไปมาและไม่อาจลุกขึน ้ มาได ้

ยูเอะหันกลับไปพร ้อมสง่ เสย

ี ง "ฮม
ึ่ " ด ้วยอารมณ์ทเี่ สย
ี จากนัน
้ ฮาจิเมะก็ถามเธอด ้วยรอยยิม
้ ที่
ฝื นออกมา

"คือ? เกิดอะไรขึน
้ เหรอ?"

แทนทีจ ่ ะถามถึงผลการประลอง ฮาจิเมะถามถึงชว่ งระหว่างการประลอง พูดตามจริงความจริง

ทีว่ า่ ยูเอะนัน
้ พ่ายแพ ้นัน ื่ ได ้ง่ายๆ ถ ้าไม่รู ้ว่าเกิดอะไรขึน
้ ไม่อาจทําให ้เขาเชอ ้ ไม่วา่ ใครก็คงคิดว่า
มันเป็ นคําโกหก

ยูเอะแสดงท่าทางไม่อยากพูดเรือ่ งนีแ
้ ต่เธอเองก็ไม่ต ้องการปิ ดบังเหมือนกัน เธอตอบคําถาม
ของฮาจิเมะด ้วยความไม่เต็มใจ

"...........ความถนัดเวทของเธอคงทีเ่ หมือนกับฮาจิเมะ"
"นั่นเป็ นเรือ
่ งดีไม่อย่างนัน ี ดาย.....แล ้ว? มันยังไม่หมดใชไ่ หม?การทีย
้ ก็น่าเสย ่ งุ่ ยากลําบากกับ
ค ้อนสองมือระดับนัน ้ ...."
".....อือ เธอถนัดในด ้านเสริมความแข็งแกร่งให ้กับร่างกาย พูดตามจริงมันอยูใ่ นระดับสต ั ว์
ประหลาด"
"......หืม นั่นเทียบกับพวกเราหรือเปล่า?"

ฮาจิเมะหรีต ่ าลงเมือ
่ ได ้ยินการประเมินของยูเอะ พูดตามจริงผลการประเมินนีส ้ งู กว่าทีเ่ ขาคิด
เอาไว ้ เขาสงั เกตุเห็นว่าสห ี น ้าทีไ่ ร ้อารมณ์(ฟ์ )ของเธอนัน
้ เปลี(่ ลี)้ ยนเป็ นส ี หน ้าทีข
่ มขืน ่ เมือ
่ พูด
ถึงเรือ
่ งนี้ เธอตอบคําถามของเขาพร ้อมกับทีม ่ องไปทีต
่ าของเขา
".......เทียบกับฮาจิเมะทีร่ า่ งกายปกติ....ประมาณ60%"
"จริงดิ.....นั่นสูงสุดหรือยัง?"
"อืออ....แต่ยังมีโอกาศพัฒนาได ้อีก อาจจะ..."
"โอออ นั่นมันระดับสต ั ว์ประหลาดแล ้ว"

ฮาจิเมะแอบประหลาดใจเมือ ่ ได ้ยินยูเอะพูดถึงพลังทีเ่ หมือนกับสต ั ว์ประหลาดของ ชอ ิ ะจากนัน ้

เขาก็มองไปทีช ิ ะโดยทีไ่ ม่พด
่ อ ู อะไรออกมา ถ ้ามันอยูท ่ ป
ี่ ระมาณ60%ของฮาจิเมะทีย ่ งั ไม่ได ้
เสริมร่างกายด ้วยเวท ค่าสถานะพลังของชอ ิ ะน่าจะประมาณ6000 มันมากกว่าสองเท่าของผู ้กล ้า
ทีเ่ สริมเวทไปแล ้ว มันเป็ นพลังทีเ่ รียกได ้ว่า "ระดับสต ั ว์ประหลาด" พูดได ้ว่าเธอมีความสามารถ
ทีจ ่ ะไปถึงระดับของยูเอะ มันไม่อาจเชอ ื่ ได ้เลยว่านีเ่ ป็ นความจริงจากท่าทางร ้องไห ้ครํ่าครวญ
เป็ นประจํา ของชอ ิ ะ

ชอิ ะรับรู ้ถึงสายตากึง่ ทึง่ กึง่ ประหลาดใจของฮาจิเมะ เธอลุกขึน ้ ยืนอย่างร่าเริงและเดินเข ้าหาฮาจิ

เมะด ้วยสห ี น ้าทีจ่ ริงจังพร ้อม กับพยายามควบคุมอารมณ์ทต ี่ น
ื่ เต ้นของเธอ ท่าทางของเธอนัน ้ ตัง้
ตรง ผมสเี ทาปลายฟ้ าสะบัดไปตามลมและหูของเธอตัง้ ตรง นับจากนีเ้ ธอจะร ้องขอคําขอครัง้
หนึง่ ในชวี ต ิ .....มันอาจจะเรียกได ้ว่าเป็ นคํา สารภาพ ร่างกายของเธอตัวสน ั่ ด ้วยความตืน
่ เต ้น
แม ้แต่สหี น ้าของเธอก็แข็งทือ ่ แต่ตาของ เธอนัน้ บ่งบอกออกมาว่าเธอจะไม่มวี ันยอมแพ ้ เธอเดิน
ไปข ้างหน ้าทีละก ้าวๆจนกระทัง่ เธอมองเห็นตาของฮาจิเมะ เธอพูดความปราถนาออกมา

"คุณฮาจิเมะ ได ้โปรดนํ าฉั นร่วมทางไปด ้วย ได ้โปรด!"

"ขอปฎิเสธ"
"ตอบอย่างไม่ลงั เลเลย!?"

ชอิ ะทีไ่ ม่คด ิ ว่าจะถูกปฎิเสธเบิกตาและมองด ้วยความประหลาดใจ สายตาของฮาจิเมะสอ ื่ ออกมา

ว่า"อยูด ่ ๆี เธอก็พดู อะไรออกมา"พร ้อมกับมองไปทีช่ ิ อะเหมือนกับมองคนทีไ่ ร ้ยางอาย

ิ ะนัน
ชอ ้ ไม่พอใจและคิดว่าต ้องตือ
้ มากกว่านี้

"ค-คุณฮาจิเมะโหดร ้าย! ปฎิเสธคําขออย่างจริงจังของฉั นอย่างง่ายดาย..."

"เฮอ้ จริงๆฉันก็ไม่อยากรู ้หรอกถึงเธอจะพูดขึน ้ มาก็ตาม อย่างแรก , คามและคนอืน ่ ๆละ? อย่า
บอกนะว่าจะพาพวกเขาไปด ้วย?"
"ม-ไม่ใช!่ ฉันเดินทางของฉันเองงแล ้ว! ฉั นได ้พูดเรือ่ งนีก
้ บ
ั พ่อและคนอืน
่ ๆแล ้ว ถึงแม ้พวกเขา
จะไม่คดิ ว่าฉันทําให ้พวกเขาได ้รับอันตราย....แต่...."
"แต่? อะไร?"

ิ ะเริม
ดูเหมือนว่าชอ ่ แสดงความอายออกมา เธอเหลือบตามองไปทีฮ ่ าจิเมะและเริม
่ เล่นปลายนิว้
ของเธอ ฮาจิเมะมองไปทีช ิ ะด ้วยความสงสย
่ อ ั ในขณะทีย
่ เู อะแสดงความหงุดหงิดพร ้อมกับ จ ้อง
ไปทีช
่ อิ ะ

"นั่น.....ฉ-ฉั นต ้องการทําตามทีฉ่ ั นคิดไว ้...."

"หาา? เธอพยายามทําตามอะไร? ในตอนนีเ้ ธอไม่เป็ นตัวถ่วงของเผ่าอีกต่อไปใชไ่ หม? ถ ้าเธอมี
พลังถึงขัน ้ นัน
้ ไม่น่าจะมีใครมารังแกเผ่าเธอได ้"
"........."
ชอิ ะทีย
่ งั คงเขินอายนัน
้ ทําให ้ฮาจิเมะหมดความอดทนและหยิบดอนเนอร์ออกมา ไม่รู ้ว่าเธอรู ้
เรือ
่ งนีห
้ รือไม่แต่ในใจของเธอนัน ้ ตะโกนออกมาว่า "ความกล ้าของลูกผู ้หญิง" และพูดสงิ่ ทีเ่ ธอ
ปราถนาออกมา

"ฉั นต ้องการอยูเ่ คียงข ้างคุณฮาจิเมะ! ฉันรักคุณ!"

".......หา?"

"ฉั นพูดออกไปแล ้ว ถึงเวลารับผลของมัน" นั่นคือสงิ่ ทีเ่ ธอคิดพร ้อมกับความหวั่นวิตก เบือ

้ งหน ้า
ของเธอนัน ้ ฮาจิเมะแสดงท่าทางอึง้ ออกมาเหมือนกับว่าเขาเป็ นนกพิราบ ทีก ่ น
ิ กระสุนเด็กเล่น
เข ้าไป ท่าทางของเขาบ่งบอกว่าเขาไม่เข ้าใจว่าเกิดอะไรขึน ้ อย่างไรก็ตามเมือ่ ผ่านไปซก ั ครู่
เหมือนกับว่าสมองของเขารับรู ้แล ้ว ถามออกมาอย่างไม่รู ้ตัวว่า

"ไม่ๆๆๆ ไม่คด ่ ไหร่? ถึงแม ้จะไม่อยากพูดถึงมัน แต่ไม่ใช ่

ิ ว่ามันแปลกหรือ?ฉั นไปปั กธงตัง้ แต่เมือ
ว่าฉั นปฎิบต
ั ก
ิ บ ่ รือ......อย่าบอกนะว่าเธอ มีรสนิยมแบบนัน
ั เธออย่างโหดร ้ายไม่ใชห ้ ?"

ิ ะไม่คด
ชอ ิ เลยว่าเขาจะมองแบบนัน
้ และก ้าวถอยหลังหนึง่ ก ้าว จากนัน
้ เธอก็ท ้วงอย่างรุนแรง

"ใครบอกว่าฉั นเป็ นแบบนัน ้ ! ฉันไม่มงี านอดิเรกแบบนัน ้ ! เอาจริงแล ้วถ ้านายรู ้ว่าปฎิบต

ั ก
ิ บ
ั ฉัน
อย่างโหดร ้าย ทําไมไม่ปฎิบต ั ก
ิ บ
ั ฉั นดีขนึ้ กว่านีล้ ะ...."
"คือ...มันไม่จําเป็ นสาํ หรับฉันทีจ ่ ะปฎิบตั ก ิ บ
ั เธอดีขน ึ้ ....อย่างแรกเลย , เธอหลงรักฉั นจริงเหรอ?
ไม่ใชว่ า่ สถานการณ์มน ั พาไปหรอกนะ?"

เหตุผลทีฮ ื่ ถือความรู ้สก

่ าจิเมะไม่เชอ ึ ของชอ ิ ะนัน
้ เป็ นเพราะว่าเขาคิดว่ามัน เป็ นผลมาจากสภาวะ
สะพานขาด(suspension bridge(เวลาตกอยูใ่ นเวลาอันตรายร่วมกันจะทําให ้รู ้สก ึ รักคนทีร่ ว่ ม
อันตรายไป ด ้วย ผลจะหมดไปเมือ ่ ปลอดภัยระยะเวลาหนึง่ )) มันไม่น่าแปลกใจทีเ่ ขาจะคิดแบบ
นัน
้ เพราะว่าเขาไม่เคยปฎิบต ั ก
ิ บ
ั ชอิ ะด ้วยดี เลย อย่างไรก็ตามชอ ิ ะทีถ
่ ก ั ในความรู ้สก
ู สงสย ึ ของ
เธอขําไม่ออก

"มันไม่เกีย
่ วกับสถานการณ์นัน ้ แม ้แต่น ้อย ไม่วา่ นายจะชว่ ยฉั นกีค่ รัง้ มุมมองของฉันก็ไม่
เปลีย่ นไป....ถึงแม ้ตอนนัน
้ ฉัน จะดีใจทีน ่ ายรักษาสญ ั ญาทีใ่ ห ้ไว ้ต่อหน ้าเหล่าผู ้อาวุโส....มันอาจ
สง่ ผลกระทบ ฉั นแต่ความรู ้สก ึ นีไ
้ ด ้เกิดขึเนมาแล ้วแล ้วจะให ้ฉันทํายังไง ถึงแม ้บางครัง้ ฉันเองก็
คิดว่า "ทําไมถึงเป็ นคนๆนี"้ คุณฮาจิเมะทีไ่ ม่เคยเรียกชอ ื่ ฉันตรงๆและทําให ้ฉั นเจ็บปวด คนที่
เหมือนกับปี ศาจ คนทีต ่ อบในสงิ่ ทีอ ่ ยากตอบ คนทีช ่ อบอยูก ่ ลางวงสต ั ว์ปีศาจตลอดเวลา ไม่ม ี
ความปราณีเหมือนกับปี ศาจ ไม่เคยดีกบ ั ฉัน เอาใจแค่คณ ุ ยูเอะเท่านัน ้ ......หือ?พูดตามจริงแล ้ว
ทําไมฉันถึงตกหลุมรักนาย ได ้นะ? หือ~?"

ขณะทีพ ่ ด
ู อยูน ่ ัน
้ ชอ ิ ะเริม ั ในความรู ้สก
่ สงสย ึ ของเธอ ชอ
ิ ะเอียงคอด ้วยความสงสย ั สว่ นฮาจิเมะมี
้ อดโผล่ขน
เสนเลื ึ้ มาบนหน ้าผาก เขาพยายามต่อต ้านความต ้องการทีจ ่ ะยิงดอนเนอร์ออกไป
อย่างไม่รู ้ตัวในตอนที่ ฟั งคําตอบของเธอ

ึ อย่างไรก็ตาม"
"ม-ไม่วา่ อย่างไรก็ตาม ฉันพาเธอไปด ้วยไม่ได ้ไม่วา่ เธอจะรู ้สก
"นั่น! นั่นมันล ้อเล่นใชไ่ หม? ฉั นรักนายจริงๆนะ ได ้โปรดพาฉันไปด ้วยเถอะ!"
"รู ้ไหมว่าความรู ้สก ึ เธอนัน
้ .....ชา่ งมันเถอะ ถึงแม ้ว่ามันจะเป็ นความรู ้สกึ ของเธอจริงๆแต่เธอไม่
เข ้าใจเหรอว่าฉั นมียเู อะ แล ้ว? พูดตามจริง , การทีเ่ ธอมาสารภาพต่อหน ้ายูเอะ...มันทําให ้ฉั นคิด
ตัง้ แต่เมือ
่ ครูน
่ แ ี้ ล ้วว่า อาวุธอันดับหนึง่ ของเธอไม่ใชก ่ ารเสริมร่างกายแต่เป็ นหัวใจทีท ่ ําด ้วยอะ
ซาน เทียม"
"ใครกันแน่ทห ี่ วั ใจทําด ้วยแร่ทท ี่ นทานทีส ่ ด
ุ ในโลกนี!้ อู~ มันกลายเป็ นอย่างทีค ่ ด
ิ ไว ้จริงๆ.....
เฮอ้ ฉั นเข ้าใจ ทุกสงิ่ ทุกอย่างทีเ่ กีย ่ วกับฮาจิเมะ มันยากอย่างทีค ่ ด
ิ ไว ้จริงๆ"

อยูด ิ ะก็หวั เราะ "ฟุฟฟ

่ ๆี ชอ ั ออกมาพร ้อมกับมองไปทีฮ
ุ "ุ อย่างน่าสงสย ่ าจิเมะ

"ฉั นเองก็คด
ิ ไว ้แล ้วว่าจะมีเรือ
่ งนีเ้ กิดขึน ี่ งชวี ต
้ ! ฉั นเองก็ได ้รับพันธมิตรมาจากการเสย ิ เหมือนกัน!
เอาละ อาจารย์ยเู อะ! ได ้โปรดชว่ ยฉันด ้วย!"
"หาาา? ยูเอะ?"

ฮาจิเมะกระพริบตาของเขาเมือ ื่ ของยูเอะ เสร็จละ! , สห

่ ได ้ยินชอ ี น ้าของชอ
ิ ะบ่งบอกออกมาแบบ
นัน
้ จากนัน
้ เธอก็มองไปทีย
่ เู อะ

สหี น ้าของยูเอะนัน
้ เศร ้าหมองเหมือนกับว่าเธอได ้กัดแมลง100ตัวในทีเดียว จากนัน
้ ก็พด
ู กับฮาจิ
เมะอย่างไม่เต็มใจ

"..............................................................ฮาจิเมะ พาเธอไปด ้วย"

"ไม่ๆๆ ทําไมถึงเงียบนานขนาดนัน ้ เธอต ้องไม่ชอบแน่นอน.....อย่าบอกนะว่ามันคือรางวัลของ
การชนะ...."
"........เสยี ใจจริงๆ"

ฮาจิเมะเข ้าใจสถานการณ์ของยูเอะทีไ่ หล่ตก เขาไม่รู ้สก ึ โกรธแล ้วมีเพียงแค่ความประหลาดใจ

ชอิ ะมัน ่ ใจว่าแค่คําพูดของเธอคงไม่เพียงพอและเธอจําได ้ว่าฮาจิเมะถือคําพูดของ ยูเอะเป็ นที่
หนึง่ ดังนัน ้ เธอต ้องทําให ้ยูเอะเป็ นพันธมิตรกับเธอ มันไม่เกินเลยไปนักทีจ ่ ะบอกว่ามันเป็ นวิธท
ี ี่
"เสย ี่ งชวี ติ " เพราะเธอรู ้ว่าทางอืน ่ นัน
้ เป็ นไปไม่ได ้เมือ
่ มองไปทีค ึ ของยูเอะ ในสบ
่ วามรู ้สก ิ วันนีม้ น
ั
สามารถพูดได ้ว่าเธอพยายามหานิสย ั ของยูเอะในการต่อสูอย่ ้ างเอา เป็ นเอาตาย พูดอีกนัยหนึง่
ได ้ว่าชอ ิ ะจริงจังกับเรือ
่ งนีเ้ ป็ นอย่างมาก

ฮาจิเมะเกาหัวของเขา ถึงแม ้ยูเอะจะชว่ ยพูดให ้อย่างไม่เต็มใจแต่เขาก็ไม่มเี หตุผลทีจ ิ ะ

่ ะพาชอ
ไป ด ้วย สุดท ้ายแล ้วสงิ่ ทีส
่ าํ คัญทีส
่ ด ึ ของฮาจิเมะ
ุ คือความรู ้สก

ยูเอะยักไหล่ของเธอเหมือนกับบอกว่าชว่ ยไม่ได ้ นั่นเป็ นเพราะว่าในสบ ิ วันนี้ เธอ , มากกว่าใครก็

ตามได ้มองเห็นความพยายามของชอ ิ ะและการทําลายปั ญหาทีข ่ วางหน ้าของ เธอและนั่นทําให ้
เธอยอมให ้ชอ ิ ะร่วมทางไปด ้วย ตัง้ แต่เริม
่ แรกเธอก็ไม่เคยรังเกียจชอ ิ ะถึงแม ้จะรับรู ้ความรู ้สก
ึ ของ
เธอที่ มีตอ
่ ฮาจิเมะก็ตาม

อีกทางด ้านหนึง่ ชอิ ะทีข

่ อความชว่ ยเหลือจากยูเอะด ้วยท่าทางผู ้ชนะเริม ึ ไม่สบายใจแต่เธอ
่ รู ้สก
ี างแล ้ว สงิ่ ทีเ่ ธอทําได ้ตอนนีค
ปลุกปลอบตัวเอง นั่นเป็ นเพราะว่าเธอได ้ทําทุกวิถท ้ อ
ื การรอคอย
ว่าจะเป็ นอย่างไรต่อไป
ฮาจิเมะสูดและถอนหายใจลึกและมองตรงไปทีต ิ ะ และเริม
่ าของชอ ่ ยืนยันคําพูดของเธอทีละ
ิ ะได ้พลังกลับคืนมาเมือ
คําๆ ชอ ่ ได ้ยินคําพูดของเขา

"การไปกับพวกเรานัน ้ ไม่ใชว่ า่ เธอรู ้คําตอบแล ้วหรอกหรือ?"

"นายไม่รู ้เหรอว่าอนาคตไม่แน่นอนเสมอไป?"

้ ออกมาเพราะว่าเธอสามารถเห็นอนาคตได ้สว่ นหนึง่ เธอเชอ

เธอพูดแบบนัน ื่ ว่าอนาคต
เปลีย
่ นแปลงได ้จากความตัง้ ใจและการกระทํา

"มันเป็ นการเดินทางทีเ่ ต็มไปด ้วยอันตราย"

"ฉั นดีใจทีม
่ พ ั ว์ประหลาดเพราะนั่นทําให ้ฉันไปกับนายได ้"
ี ลังเหมือนกับสต

มันเป็ นคําสบประมาทจากเหล่าผู ้อาวุโสแต่ตอนนีเ้ ธอภูมใิ จกับคําๆนีแ ้ ล ้ว นั่นเป็ นเพราะว่าเธอรู ้ว่า

มีบางสงิ่ ทีเ่ ธอทําไม่ได ้ถ ้าไม่มพ ั ว์ประหลาดแบบนี้
ี ลังเหมือนกับ สต

"จุดมุง่ งหมายของฉั นคือการกลับไปบ ้านเกิด(โลกเดิม) เป็ นไปได ้ว่าเธอจะไม่ๅด ้พบกับ

ครอบครัวอีกต่อไป รู ้ไหม?"
"ฉั นได ้พูดกับพวกเขาแล ้ว "อย่างไรก็ตาม" พ่อและคนอืน่ ๆเข ้าใจ"

พวกเขาคือครอบครัวทีป ่ กป้ องเธอตัง้ แต่เกิดจนถึงบัดนีจ ้ นเธอไม่สามารถแสดง ความขอบคุณ

ด ้วยคําพูดได ้ ครอบครัวทีอ่ ยูด
่ ้วยกันไม่วา่ จะอยูท
่ ไี่ หนก็ตาม เมือ
่ เธอบอกพวกเขาเรือ ึ
่ งความรู ้สก
ของเธอ พวกเขาจะสง่ ยิม ้ ให ้โดยทีไ่ ม่ต ้องพูดอะไรออกมาอย่างแน่นอน

"บ ้านเกิดของฉันไม่ใชท ่ ๆี่ เธอจะอยูไ

่ ด ้อย่างง่ายดาย"
"ฉั นได ้พูดไปแล ้วว่า "ไม่วา่ อย่างไรก็ตาม""

ชอ ิ ะได ้แสดงความรู ้สก

ึ ของเธอแล ้วว่ามันไม่สามารถหยุดได ้ด ้วย "คําพูด" มันไม่สามารถหยุดได ้
นีค
่ อ ึ ของเธอ
ื ความรู ้สก

"..........."
"ฟุฟุ หมดแล ้วหรือ? ถ ้าอย่างนัน
้ นีก
่ ็คอ ั ชนะของฉันใชไ่ หม?"
ื ชย
"ชนะอะไร....."
ึ ของฉั นทีช
"มันคือความรู ้สก ่ นะ....คุณฮาจิเมะ"
"......หา"

ิ ะได ้พูดความปราถนาของเธออย่างชด
ชอ ั เจนอีกครัง้ หนึง่

".........ได ้โปรดพาฉันไปด ้วย"

ิ ะมองกันและกัน ฮาจิเมะมองไปทีต
ฮาจิเมะและชอ ี ้ าของเธอเพือ
่ าสฟ ่ ยืนยันถึงความตัง้ ใจของ
เธอ

จากนัน
้ .............
"..................ฮา่ า~ ทําตามทีเ่ ธอต ้องการ เจ ้าคนอยากรู ้"

อาจจะเป็ นเพราะว่าเขาเห็นบางสงิ่ ในตาเธอและทําให ้เขาถอนหายใจออกมายาวนานก่อนทีจ

่ ะ
บอกเธอว่าเขายอมแพ ้

ในทะเลป่ าแห่งนีม ี งตะโกนด ้วยความดีใจและเสย

้ เี สย ี งพ่นลมไม่พอใจดังสะท ้อนไป ทั่วป่ า ฮาจิ
เมะทีเ่ ห็นภาพนัน
้ ทําได ้แค่ฝืนยิม
้ ออกมาเหมือนกับสอื่ ออกมาว่านับแต่นี้ เป็ นต ้นไปจะต ้องมี
ปั ญหาตามมามากมายอย่างแน่นอน

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 37 การเปลีย
่ นแปลงอย่างฉ ับพล ันของเผ่าฮาวเลีย

ี่ ี่ , คุฟฟ
(เอเฮะเฮะ , อุฮฮ ุ ฟ
ุ )ุ

การได ้รับการอนุญาติให ้ร่วมทางกับพวกเขาทําให ้ขีอา(Shia)นัน ้ มีความสุข ด ้วยการทีว่ างมือทัง้

ี น ้าทีผ
สองไว ้บนแก ้ม สห ่ อ
่ นคลายบนใบหนาของเธอ
้ และเสย ี งหัวเราะทีแ ่ ปลกประหลาดทีด ่ งั มา
จากเธอในขณะทีบ ิ ตัว มันชา่ งเป็ นลักษณะทีแ
่ ด ่ ปลกประหลาด ท่าทางทีน ่ ่าอับอายจนทําให ้
เหมือนว่าความเคร่งเครียดของเธอทีเ่ ผชญ ิ หน ้ากับฮา จิเมะเมือ
่ กีน
้ เี้ ป็ นของปลอม

"...น่าขยะแขยง"

นั่นคือสงิ่ ทีย ี าได ้ยินคํา

่ เู อะพึมพําออกมานั่นเป็ นเพราะว่าเธอไม่สามารถทนได ้อีกต่อไป ชอ
พึมพําของยูเอะจากหูอน ั ดีเยีย
่ มของเผ่ากระต่าย

"...หวา ใครบอกว่าน่าขยะแขยง! ทําไมเธอถึงบอกฉั นว่าน่าขยะแขยง? มันแค่ฉันดีใจมากเท่า

้ เองและมันชว่ ยไม่ได ้นี่ ท ้ายทีส
นัน ่ ด
ุ แล ้ว นีไ
่ ม่ใชค ่ รัง้ แรกของฉันเหรอทีไ่ ด ้เห็นด ้าน เดเระ(◌ึ
ึ รัก) ของฮาจิเมะ? เธอไม่เห็นเมือ
ความรู ้สก ่ กีเ้ หรอ? จากการแสดงสห ี น ้าของเขาเมือ ่ กี้ มันทําให ้
อกของฉันนัน ้ กลายเป็ น "เต ้นตึกตัก" ด ้วยสงิ่ นี้ เวลาทีฮ ่ าจิเมะจะตกหลุมรักฉั นอย่างถอนตัวนัน ้
อีกไม่นานแล ้ว"

"...กระต่ายทีน
่ ่ารําคาญ"
"อ-อะไร นั่นคืออะไร เรียกฉั นว่ากระต่ายทีน
่ ่ารําคาญ! ได ้โปรดเรียกชอ ื่ ฉันได ้แล ้ววว พวกเราเป็ น
เพือ
่ นร่วมทางนะะะ อย่าบอกนะว่าเธอไม่ต ้องการทีจ ื่ ฉันตัง้ แต่แรกแล ้ว ใชไ่ หม? ใช ่
่ ะเรียกชอ
ไหม?"
"..."
"ทําไมเธอถึงเงียบละ? เดีย
๋ วก่อน ได ้โปรดอย่าหันไปมองทางอืน ื่ ของฉันคือ ชอ
่ นนน ชอ ี า ช-ี อา
สะกดตามฉันนะ ช-ี อา"

ในขณะทีช ี าพยายามอย่างเอาเป็ นเอาตายทีจ

่ อ ่ ะให ้พวกเขาเรียกชอ ื่ เธอ ฮาจิเมะและยูเอะหรีต
่ า
ลงและเริม่ ทีจ่ ะพูดคุยถึงแผนในอนาคต หลังจากนัน ้ ชอี าเกาะพวกเขาด ้วยนํ้ าตาและพูดว่า "อย่า
ไม่สนใจฉันนนนน" ฉันไม่ต ้องการถูกทิง้ เอาไว ้ๆๆๆๆ" ถึงแม ้หลังจากทีเ่ ธอได ้เป็ นเพือ
่ นร่วมทาง
แล ้ว พวกเขายังปฎิบ ้ติกบ ั เธออย่างโหดร ้ายเหมือนเมือ่ ก่อนอยูด
่ ี

ี งอึกทึกครึกโครม(ชอ
ในขณะทีใ่ ครบางคนทําเสย ี า) เผ่าฮาวเลีย(Haulia)หลายคนได ้โผล่ขน ึ้ มา
ท่ามกลางหมอก พวกเขากลับมาหลังจากผ่านบททดสอบของฮาจิเมะ ; การปราบสต ั ว์ปีศาจ
และกลับมาด ้วยหลักฐานในมือ เมือ
่ มองอย่างละเอียดแล ้ว หนึง่ ในนัน
้ คือ คาม(kam)

ชอี ายิม
้ ออกมาอย่างกว ้าง นีเ่ ป็ นครัง้ แรกทีเ่ ธอเห็นในสบ ิ วันนี้ ครัง้ สุดท ้ายทีเ่ ธอเห็นพวกเขาคือ
ตอนทีเ่ ธออธิบายความรู ้สก ึ ของเธอให ้พวกเขา ฟั ง ก่อนทีก ่ ารฝึ กของเธอจะได ้เริม ่ ต ้นขึน
้ ถึงแม ้
มันจะเป็ นแค่สบ ิ วันแต่การฝึ กทุกๆวันนัน ้ เป็ นการฝึ กทีเ่ ฉียดความตายมาก การฝึ กในตอนนัน ้ ต ้อง
้
ใชสมาธิ เป็ นอย่างมากและด ้วยเหตุนัน ้ สําหรับชอ ี าแล ้วมันเหมือนกับว่าเธอไม่ได ้พบพวกเขา
เป็ นเดือน

อย่างทันทีทน ี าเริม
ั ใด ชอ ่ ทีจ
่ ะเข ้าไปคุยกับพ่อของเธอ,คาม มีเรือ
่ งราวทีอ
่ ยากเล่ามากมายนัก
อย่างไรก็ตาม ก่อนทีเ่ ธอจะได ้พูดอะไรนัน ้ เธอได ้กลืนคําพูดของเธอก่อน เธอสงั เกตุได ้ถึง
บรรยากาศทีแ ่ ปลกประหลาดได ้ลายร ้อมคามและคนอืน ่ ๆ

ี าได ้ยิม
เคมทีเ่ ห็นชอ ้ ออกมาเล็กน ้อย ทันทีทน ั ใดนัน
้ เขาก็จ ้องไปทีฮ
่ าจิเมะ และ...
"หัวหน ้า เกีย
่ วกับสต ั ว์ปีศาจ , พวกเราได ้ล่ามันตรงตามเวลาไหม?"
"ห-หัวหน ้า? พ-พ่อ? เสย ี งของพ่อได ้เปลีย
่ นไป...แทนทีจ ่ ะบอกแบบนัน ้ ต ้องบอกว่าบรรยากาศ
ของพ่อ..."

เสยี งของชอ ี าทีง่ งดังออกมาจากการทีค

่ ําพูดและท่าทางของพ่อเธอนัน ้ ได ้เปลีย
่ น ไป อย่างไรก็
ตาม เธอนัน ้ ไม่ได ้รับความสนใจในขณะทีค ่ ามและคนอืน ิ้ สว่ นของสต
่ ๆได ้หยิบชน ั ว์ ปี ศาจทีถ
่ ก
ู ได ้
ว่าระดับสูงในทะเลต ้นไม ้

"...ข ้าคิดว่าข ้าบอกอันเดียวก็พอ..."

การฝึ กฝนของฮาจิเมะจะสําเร็จหลังจากทีพ ่ วกเขานัน ั ว์ปีศาจระดับสูงใน แต่ละทีม

้ ได ้ล่าสต
อย่างไรก็ตามมันมีชน ิ้ สว่ นเพียงพอทีน ิ ตัว คามและคนอืน
่ ับได ้ถึงสบ ่ ๆตอบกลับคําถามของฮาจิ
เมะด ้วยรอยยิม
้ ทีไ่ ร ้ความกลัว

"ใช ่ นั่นคือสงิ่ ทีน

่ ายท่านสงั่ ใชไ่ หม? ในขณะทีพ ่ วกเราทําอยูน ่ ัน
้ พรรคพวกของมันก็โผล่ออกมา
...เพราะว่าพวกมันโอหังทีก ่ ล ้าปล่อยความคิดสงั หาร มาทีพ ่ วกเรา พวกเราจึงตอบรับพวกมัน
ด ้วยความสุภาพ ใชไ่ หม? พวกเรา?"
"ใชแ ่ ล ้วหัวหน ้า พวกมันยโสโอหังเกินไปสาํ หรับสต ั ว์ปีศาจ"
"พวกเราปราบมันได ้อย่างสน ิ้ เชงิ ไม่สญ
ู เสยี แม ้แต่คนเดียวใชไ่ หมพวกเรา?"
"ถึงแม ้พวกมันจะน่ารําคาญ...แต่เสย ี งเห่าของพวกมันชา่ งไพเราะเหลือเกิน ฟุฟ"ุ
"มันเป็ นการดีสาํ หรับการเตือนพวกมัน..."
"อย่างน ้อยพวกเราก็ได ้สบั มันเป็ นชน
ิ้ นั่นยังไม่เพียงพอเหรอ?"

มันเป็ นขบวนความคิดเห็น พวกเขาทุกคนนัน ้ ไม่มต ี วั ตนทีด

่ งั ้ เดิมเหลืออยูเ่ ลย จากทีเ่ คยเป็ นเผ่า
ทีร่ ักสงบและเป็ นเผ่ากระต่ายทีแ
่ สดงถึงความอ่อนโยน พวกเขารายงานถึงผลลัพธ์ของการสูรบ ้
อันตรายของพวกเขาต่อฮาจิเมะด ้วยรอยยิม ้ ทีไ่ ร ้ความกลัวและการถลึงตา

ี าจ ้องมองและพูดออกมาได ้คําเดียว
ด ้วยความอึง้ ชอ
"...ใคร?"

"ก-เกิดอะไรขึน ้ ? ฮาจิเมะซงั ! เกิดอะไรขึน ้ กับพ่อและคนอืน ่ ๆ!?"

"จ-ใจเย็นก่อน! ม-ไม่มอ ี ะไรเกิดขึน้ ... มันเป็ นแค่ผลของการฝึ ก..."
"ไม่ๆๆ เกิดอะไรขึน ้ กับพวกเขาถึงทําให ้พวกเขากลายเป็ นแบบนี!้ ? ไม่ใชว่ า่ พวกเขาได ้
กลายเป็ นคนละคนไปแล ้วเหรอ!? เดีย ๋ ว ได ้โปรดอย่าเพิง่ มองไปทางอืน ่ ! มองฉันก่อน!"
"...มันไม่ใชว่ า่ จะมีอะไรเปลีย ่ นแปลงไปมากซะหน่อย ใชไ่ หม?"
"ตาของนายมันเป็ นเครือ ่ งประดับหรือไง! ได ้โปรดมองทีพ ่ วกเขา เมือ่ กีน้ ม
ี้ ค ่้ ดอาการ
ี นทีเกิ
หลงใหลจากจ ้องมองมีด อา เมือ ่ กีม ี นทีเ่ รียกมีดตัวเองว่าจูเลียด ้วย! โดยปกติแล ้ว , นั่นไม่ใช ่
้ ค
สงิ่ ทีน
่ ่ากลัวหรอกเหรอ?"

เสย ี งทีโ่ กรธของชอ ี าทีเ่ ต็มไปด ้วยความไม่พอใจดังก ้องไปทัว่ ทะเลป่ า มันเกิดอะไรขึน ้ ? นั่นคือ
สงิ่ ทีเ่ คมและคนอืน ่ ๆคืดในขณะทีแ ่ ลกเปลีย ่ นสานตาระหว่างฮาจิเมะและช ี อาด ้วยสห ี น ้าทีส ั สน
่ บ
พวกเขาแลกเปลีย ่ นสายตาจ ้องมองสก ั ครูห
่ นึง่ ก่อนทีค
่ นอืน
่ ๆของเผ่าฮอเลียกลับ มา พวกเขาทุก
คนนัน ้ ...บอกได ้ว่า...พวกเขาดูป่าเถือ ่ น ไม่เพียงแค่ผู ้ชายทีโ่ ตแล ้วเท่านัน
้ แต่ยงั รวมถึงผู ้หญิง .
เด็ก . และแม ้กระทั่งคนแก่

ชอี าชไี้ ปทีค

่ รอบครัวของเธอทีเ่ ปลีย ิ้ เชงิ ในขณะทีเ่ ข ้าหาฮาจิเมะ ด ้วยความต ้องการ
่ นไปอย่างสน
คําอธิบายอย่างเต็มที่ ฮาจิเมะหันไปจ ้องมองทางอืน ่ ด ้วยความอึดอัดในขณะทีถ ู สอบสวนโดนช ี
่ ก
อา

อาจจะเป็ นไปได ้ว่าเธอตัดสนิ ได ้ว่าเธอไม่สามารถสอบถามมากไปกว่านีไ

้ ด ้ ขีอาเปลีย
่ น
เป้ าหมายไปทีเ่ คมและคนอืน่ ๆ

"พ่อ! ทุกๆคน! เกิดอะไรขึน ้ กันแน่? มันเหมือนกับว่าพวกท่านได ้เปลีย

่ นไปเป็ นคนอืน
่ ๆ? ก่อน
หน ้านีพ
้ วกท่านได ้แต่พด
ู ถึงความกลัว...ได ้โปรดได ้สติกลับมาเถอะ!"

คามทีถ่ ก
ู เกาะโดยชอ ี าเริม
่ ทีจ
่ ะผ่อนคลายสห ี น ้าทีจ
่ ้องมองหาเรือ
่ งและกลับกลายเป็ นสห ี น ้าที่
อ่อนโยนในขณะทีป ่ ระกาศด ้วยความมัน ่ ใจว่า
"พูดอะไรของเจ ้านะ ชอ ี า? พวกเราปกติดท ี กุ อย่าง มันเพียงแค่วา่ พวกเรารับรู ้ได ้ถึงความจริงบน
โลกนี้ ทัง้ หมดนีต
้ ้องขอบคุณหัวหน ้า"
"ค-ความจริง? ความจริงอะไร?"

ด ้วยความรู ้สก ึ ทีไ่ ม่ด ี ชอ

ี าถามออกมาในขณะทีแ
่ ก ้มของเธอกระตุก และคามประกาศด ้วย
ี งทีม
นํ้ าเสย ่ น
ั่ ใจว่า
"90%ของปั ญหาบนโลกนีแ ้ ก ้ได ้ด ้วยความรุนแรง"
"เปลีย ิ้ เชงิ ? พ่อทีแ
่ นไปอย่างสน ่ สนอ่อนโยนนัน ้ ได ้ตายไปแล ้ว อุหวาาา"

ด ้วยความชอ ็ ก ชอ
ี าวิง่ และหายเข ้าไปในป่ าในขณะทีก ่ ําลังร ้องไห ้ อย่างไรก็ตาม ก่อนทีเ่ ธอจะ
เข ้าไปในหมอก เงาเล็กๆได ้โผล่มาอย่างทันทีทน ั ใดต่อหน ้าเธอและเธอล ้มกระแทกก ้นลงไปใน
ขณะที่ ร ้องออกมาว่า "หวาาา" เปล่งเสย ี งทีเ่ จ็บปวดออกมา

เงาเล็กๆนัน
้ สามารถทีจ
่ ะทรงตัวได ้โดยทีไ่ ม่ล ้มลงไปหลังจากนัน
้ ก็ยน
ื่ มือไปทีช ี า
่ อ

"ข-ขอบคุณมาก"
"ไม่มอ
ี ะไรมากหรอก ลูกพีห ี า มันเป็ นเรือ
่ ญิงชอ ่ งธรรมชาติสําหรับผู ้ชาย!"
"ล-ลูกพีห
่ ญิง"

สงิ่ ทีป
่ รากฎออกมาจากหมอกนัน ้ คือเด็กชายจากเผ่าฮอเลียทีเ่ รียกได ้ว่าเป็ นแค่ เด็ก บนบ่าของ
เขานัน ้ มีหน ้าไม ้ขนาดใหญ่ในขณะทีม ่ ด
ี สองอันและอาวุธทีเ่ หมือน หนังสติ๊ กติดอยูท ่ เี่ อว เป็ น
เด็กชายทีม ่ รี อยยิม ื่ ว่าโลกนีม
้ ทีเ่ ชอ ี ต่สงิ่ ดีงาม ชอ
้ แ ี าผู ้ทีไ่ ม่เคยถูกเรียก "ลูกพีห ่ ญิง" มองขึน ้
ตรงหน ้าเธอคือเด็กชายทีเ่ รียกเธอเป็ นประจําว่า "ท่านพีช ี า" และนั่นทําให ้เธอมึนงงไปกับมัน
่ อ

ี าด ้วยสายตาทีส
ด ้วยการจ ้องมองของชอ ั เด็กชายเดินอย่างเชอ
่ งสย ื่ งชาไปที
้ เ่ บือ
้ งหน ้าฮาจิเมะ
และทําความคํารพอย่างสูงสุดต่อเขา

"หัวหน ้า! กระผมขอโทษด ้วยทีก

่ ลับมามือเปล่า! แต่มบ
ี างอย่างทีร่ ายงานให ้ท่านทราบ! ขอคํา
อนุญาติในการพูดครับท่าน"
"อ-โอ? มีอะไร?"

มองไปทีเ่ ด็กชายทีใ่ ห ้บรรยากาศเหมือนทหารผ่านศก ึ ถึงแม ้มันจะสายเกินไปแต่ฮาจิเมะคิดว่าช ี

อานัน
้ ถูกต ้องแล ้วและนีม่ น
ั มากเกิน ไป และหลังจากนัน
้ เขาก็พดู ติดอ่างออกมาเล็กน ้อย แต่
เด็กชายคนนัน ้ รายงานต่อโดยไม่สนใจ

"รับทราบ! พบปั ญหาในขณะทีไ่ ล่ลา่ สต ั ว์ปีศาจ กระผมค ้นพบเผ่าหมีมอ

ี าวุธครบมือ กําลังมุง่
หน ้าไปทีต่ ้นไม ้อันยิง่ ใหญ่ เป็ นไปได ้ว่าพวกมันคิดจะลอบโจมตีพวกเรา!"
"อาาา พวกมันมาตามทีค ่ ด
ิ ไว ้ ถึงแม ้ว่าข ้าจะคิดว่ามันมาในทันทีทน
ั ใด... เข ้าใจละ พวกมัน
ต ้องการทีจ่ ะบดขยีพ ้ วกเราเบือ ้ งหน ้าเป้ าหมายของพวกเรา หึ มันเป็ นพฤติกรรมทีด ่ ย
ี งิ่ นัก...ถ ้า
อย่างนัน
้ ?"
"รับทราบ! ถ ้าอย่างนัน ้ ปล่อยให ้เป็ นหน ้าทีพ ่ วกเรา ฮอเลีย!
"อืมมม ว่ายังไง คาม? นายมีอะไรจะพูดไหม?"

เมือ่ ได ้ยินคําพูดนัน ั่ ขึน

้ ตัวของคามก็สน ่ งจากสงิ่ ทีเ่ ขาต ้องการเขาเริม
้ และเนือ ่ ทีจ
่ ะยิม
้ ออกมา
ด ้วยรอยยิม ้ ทีไ่ ร ้ความ กลัวและพยักหน ้า

"ด ้วยเหตุผลทัง้ หมด ปล่อยให ้เป็ นหน ้าทีข

่ องพวกเรา พวกเราต ้องการรู ้ถึงพลังของพวกเรา...
พลังของพวกเราไปได ้ไกลถึงไหนเมือ ่ เทียบ กับพวกมัน หาาาา , มันไม่ใชว่ า่ พวกเราจะแสดงถึง
ความน่าอับอายซะหน่อย"
เมือ่ ได ้ยินคําพูดของผู ้นํ าเผ่า สมาชกิ รอบๆเผ่าทัง้ หมดได ้แสดงสห ี น ้ากระหายสงครามออกมา
จํานวนคนทีเ่ รียกชอ ื่ อาวุธตนเองเพิม
่ มากขึน
้ ความชน ื่ ชมนัน ึ ได ้ สห
้ รู ้สก ี น ้าของชอ
ี านัน
้ เต็มไป
ด ้วยความสน ิ้ หวัง

"...พวกแกทําได ้ไหม?"
"รับทราบ!"

คนทีต
่ อบคําถามของฮาจิเมะด ้วยความร่าเริงคือเด็กชายคนนัน
้ ฮาจิเมะปิ ดตาอีกครัง้ และสูด
หายใจลึกและ "ฮา่ " เขาเปิ ดตาขึน
้

"ฟั งข ้า! ทุกๆคนจากเผ่าฮอเลีย! พวกแกทุกคนเป็ นนักรบทีก ่ ล ้าหาญและแน่วแน่! วันนี้ , พวกแก

ได ้หลุดพ ้นจากแมลงโสโครกแล ้ว! พวกแกไม่ใชพ ่ วกไร ้ค่าทีจ ่ ะถูกถอนออกไปอีกแล ้ว! บดขยี้
ความอยุตธิ รรมด ้วยพลัง! กักความไม่เป็ นมิตรไว ้ด ้วยความรู ้! โอ นักรบทีแ ่ ข็งแกร่งทีส ่ ด
ุ เอ๋ย!
สอนเจ ้าพวกหมี "บิพ ็ เซอร์จน
้ (เซน ิ ตนาการเอาครับ)" ว่าการทีจ ่ ดุ ชนวนความไม่พอใจของพวก
เราโดยการทีท ่ ําให ้พวกเราเป็ นแบบนีน ้ ัน้ เป็ นอย่างไร! พวกมันไม่มค ี า่ อะไรนอกจากจะเป็ นหิน
รองเท ้าให ้พวกเรา! พวกมันเป็ นแค่ "บิพ ้ "! สร ้างภูเขาด ้วยด ้วยศพของพวกมัน และสร ้างแม่นํ้า
ด ้วยเลือดของพวกมัน เพือ ่ เป็ นการพิสจ ู น์! พิสจ ู น์วา่ พวกแกได ้เกิดใหม่แล ้ว! พิสจ ู น์ให ้ทุกๆคน
ในทะเลป่ าว่า พวกฮอเลียได ้เกิดใหม่แล ้ว!"
""""""ทราบ รับ ทราบ""""""
"ตอบข ้ามา! ทุกๆคน! นักรบทีย ่ งิ่ ใหญ่และแข็งแกร่งทีส ุ ! สงิ่ ทีพ
่ ด ่ วกแกปราถนาคืออะไร!"
"""""ฆ่าพวกมัน!!ฆ่าพวกมัน!!ฆ่าพวกมัน!!"""""
"ความถนัดของพวกแกคืออะไร"
""""""""ฆ่า!!ฆ่า!!ฆ่า!!""""""""
"ถ ้ามีศตั รู พวกแกจะทําอะไร"
""""""ฆ่าพวกมันทัง้ หมด!!ฆ่าพวกมันทัง้ หมด!!ฆ่าพวกมันทัง้ หมด!!""""""
"ใช!่ ฆ่าพวกมันให ้หมด! พวกแกทําได ้! เอาสท ิ ธิในการมีชวี ต ิ ด ้วยมือของพวกแกเอง!"
""""""""ทราบ รับ ทราบ"""""""
"จิตวิญญาณแบบนัน ้ แหละ!ทุกๆคนจากเผ่าฮาวเลีย! ข ้ามีแค่คําสงั่ เดียวเท่านัน ้ ! ค ้นหาและ
ทําลาย! ไปได ้!!"
""""""""ยะฮา่ าาาาาาาาาาาาาาาาาา"""""""""
"อุ-หวา สมาชก ิ ครอบครัวของฉั นทัง้ หมดได ้ตายไปแล ้วววว"

ภายใต ้คําสงั่ ของฮาจิเมะ ความดุร ้ายของสมาชก ิ เผ่าฮาวเลียก็ได ้กลับมาและพวกเขาได ้หายไป

กับหมอก เผ่าทีเ่ คยอ่อนโยน รักสงบ และเหนือสงิ่ อืน ่ ใดอ่อนแอต่อการต่อสู... ้ ...พวกเขา
หายไปไหน? นั่นคือสงิ่ เดียวทีเ่ ธอพูดออกมาได ้หลังจากการเห็นการเปลีย ่ นแปลงอย่างสน ิ้ เชงิ
ของครอบครัวเธออีกครัง้ ในขณะทีล ี งร ้องไห ้ของชอ
่ ้มลงเสย ี าได ้ดังก ้องไปทั่วทะเลป่ าเพราะ
เธอไม่สามารถ รับได ้อีกต่อไป ยูเอะตบเบาๆและลูบหัวของชอ ี าเพือ
่ ปลอบประโลมเธอ

เมือ
่ เด็กชายทีอ
่ ยูข ี าทีก
่ ้างๆชอ ี า
่ ําลังร ้องไห ้พยายามจะไปด ้วย เขาถูกหยุดโดยชอ

"พอลคุง!(pal) รอก่อน! ม-มองดูซ ิ เธอไม่เห็นดอกไม ้ทีส ่ วยงามอยูต

่ รงนัน
้ เหรอ? ถึงแม ้ว่าเธอ
จะไม่ไป... ...เธอรออยูต
่ รงนีก
้ บ
ั พีส
่ าวเป็ นอย่างไร? ดีไหม? ว่าอย่างไร?"
 ั เจนว่าเธอกําลังพยายามทีจ
ชด ่ ะอย่างน ้อยทีส
่ ด ้ ลับมาเป็ นตัว ตนเดิม เธอชไี้ ป
ุ ให ้เด็กน ้อยคนนีก
ทีด
่ อกไม ้ทีบ
่ านออกมาอย่างสวยงามในขณะทีพ ่ ยายามอย่างเอาเป็ นเอาตาย ทีจ ั จูงเขา
่ ะชก
้
เหตุผลทีเ่ ธอใชดอกไม ้นัน
้ เป็ นเพราะว่าเด็กชายคนนัน ้ รักดอกไม ้มากจนเขาเรียก ดอกไม ้ว่า
"ดอกไม ้ซงั " มาก่อน

เด็กชายผู ้รักดอกไม ้ทีช ื่ พอลทีถ

่ อ ่ ก
ู หยุดจากชอี า สา่ ยหัวและยักไหล่ในขณะทีถ
่ อนหายใจ
้
"ฟู่ ๆๆ" มันเหมือนกับการทําท่าเกินจริงทีใ่ ชในคนยุ โรปและคนอเมริกา

"ลูกพีห
่ ญิง ได ้โปรดอย่าเปิ ดแผลเก่าของกระผมเลย กระผมได ้กําจัดอดีตออกไปหมดแล ้ว คน
จิตใจอ่อนแอทีม ่ ค
ี วามสุขไปกับความสวยงามของดอกไม ้นัน
้ ไม่มอ
ี ก
ี แล ้ว"

อนึง่ เด็กชายทีถ
่ ก
ู เรียกว่า พอล อายุ 11ปี

"ผ-แผลเก่า? กําจัดอดีตของตัวเอง? รอก่อน , ฉันไม่เข ้าใจทีเ่ ธอพูดแต่เธอหมายความว่าเธอไม่

ชอบดอกไม ้อีกต่อไปแล ้ว?"
"ใช ่ กระผมได ้โยนความรู ้สก
ึ นัน
้ ทิง้ ไปแล ้วพร ้อมกับอดีตของกระผม"
"นั่น... ถึงแม ้ว่าเธอจะชอบดอกไม ้มากมายขนาดนัน ้ ..."
"ฟุ , นั่นเป็ นความผิดพลาดสมัยยังเด็ก"

ขอยํ้าอีกครัง้ พอลอายุ 11ปี ในปี นี้

่ ําคัญมากกว่านี้ , ลูกพีห
"ทีส ่ ญิง"
"อ-อะไร?"

เมือ
่ ได ้เห็นการเปลีย่ นแปลงของเด็กชายทีเ่ ด็ดดอกไม ้ในบางครัง้ และเรียกเธอ อย่างน่ารักว่า
"ท่านพีช ี า! ท่านพีช
่ อ ี า!" จิตใต ้สํานึกของชอ
่ อ ี าเริม
่ หนีความจริง เธอแทบจะไม่สามารถตอบ
รับคําของพอลได ้เลย อย่างไรก็ตาม มันกลายเป็ นสญ ั ญาณทีท่ ําให ้เธอหนีความจริงมากไป
กว่าเดิม

"กระผมเองได ้โยนชอ ื่ ทีอ ่ อ

่ นแอทิง้ ไปพร ้อมกับอดีต ตอนนีช ้ อื่ ของกระผมคือ "บัลโทเฟริด
(baltoferd)" ตัง้ แต่นต ี้ อ่ ไปได ้โปรดเรียกกระผมว่า "บัลโทเฟริดผู ้มอบความตายอย่างแน่นอน
(baltoferd of certain death)
"นั่นคือใครกัน? คําว่า บัลโทเฟริดนั่นมาจากไหน? แล ้วคําว่าตายอย่างแน่นอนนั่นคืออะไร!?"
"โอ ขอโทษด ้วยลูกพีห ่ ญิง พรรคพวกขอข ้าพเจ ้ารออยูด ่ งั นัน
้ ถึงเวลาทีก
่ ระผมต ้องไปแล ้ว ไป
ละ!"
"อะ เฮ ้ หมายความว่ายังไงทีบ ่ อกว่า "ไปละ"! ตอนนีเ้ รายังคุย เอ๋ เร็ว! รอก่อน! ได ้โปรดรอ
ก่อนนนน"

เหมือนกับผู ้หญิงทีถ ่ ก
ู คนรักทิง้ ชอ ี าล ้มลงในขณะทีแ่ ขนของเธอพยายามเอือ ่ มไปยังอีกฟาก
หนึง่ ของหมอก แต่ไม่มใี ครตอบรับเธอ , ครอบครัวของเธอ พวกเขานัน ้ มุง่ ตรงไปยังสนามรบ
อย่างดุร ้าย ชอ ี าผู ้ทีห ิ ฮก
่ วั ใจได ้แตกสลายได ้ร ้องไห ้ออกมา "ฮก ิ "อีกครัง้ ครอบครัวทีเ่ ธอรู ้จักนัน
้
ไม่อยูอ ี แล ้ว มันชา่ งเป็ นภาพทีน
่ ก ่ ่าสงสารจริงๆ
ท่าทางของชอ ี าถูกมองโดยยูเอะทีแ ี ก
่ สดงสล ึ ลับโยนออกมาเพราะเธอไม่สามารถพูด อะไรกับช ี
ึ อึดอัดแปลกๆหันไปมองทางด ้านอืน
อาได ้ ฮาจิเมะทีร่ ู ้สก ่ ยูเอะจ ้องมองฮาจิเมะจากนัน
้ พึมพํา
ออกมาอย่างตรงๆว่า

"...อย่างทีค
่ าดหวังได ้จากฮาจิเมะ สามารถทีจ ่ ะสําเร็จในสงิ่ ทีค
่ นอืน
่ ไม่สามารถทําได ้อย่างเยือก
เย็น"
"อึก เหมือนกับทีเ่ ราพูดมาก่อน เธอเอาข ้อมูลนัน ้ มาจากไหน..."
"...สามารถทีจ ้
่ ะใชเวทแห่ งความมืด "ล ้างสมอง" ชา่ งน่าประหลาดใจจริงๆ"
"...เอาจริงๆนะ เราเองก็วา่ มันมากเกินไป ถึงแม ้ว่าทางเราจะไม่มค ึ ผิดหรือความต ้องการ
ี วามรู ้สก
ไตร่ตรองในสงิ่ ทีท่ ําก็เถอะ"

ชวั่ ระยะเวลาหนึง่ สถานทีท

่ ถ
ี่ ก ี งร ้องไห ้ของชอ
ู ทิง้ ไว ้โดยเผ่าฮาวเลียมีเสย ี าและบรรยากาศ
ลึกลับอยูใ่ นอากาศ

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 38 ความผิดพลาดของฮาจิเมะ

เรจิน บานตอน เป็ นชายทีแ่ ข็งแกร่งทีล

่ อ
ื กันว่าจะเป็ นหัวหน ้าเผ่าคนต่อไปของเผ่าบานตอน หนึง่
ในเผ่าหมี เขาให ้ความเคารพกับหนึง่ ในผู ้อาวุโสทีม
่ ช ื่ ว่า จิน บานตอน เป็ นอย่างมากและเป็ น
ี อ
มือขวาของจิน

จินนัน้ ถูกนับถือจากคนในเผ่าทัง้ หมดโดยเฉพาะเด็กๆ เหตุผลทีค ่ นในเผ่าชน ื่ ชอบจินนัน

้ มาจาก
การทีม ่ จ ิ ใจกว ้าง , มีความรักชาติอย่างเต็มเปี่ ยม , และเหนือสงิ่ อืน
ี ต ่ ใดคือความแข็งแกร่งทีน ่ ับ
ได ้ว่าเป็ นหนึง่ ในชนชน ั ้ สูงทีส
่ ด
ุ ในเผ่ากึง่ มนุษย์

และนั่นทําให ้คนในเผ่ารู ้ข่าวของเขาแต่ละคนคิดว่ามันเป็ นตลกทีแ่ ย่มาก พวกเขาไม่สามารถเชอ ื่

ได ้ว่าผู ้อาวุโสของพวกเขาจะถูกจัดการโดยมนุษย์ อย่างไรก็ตามความจริงอันไร ้ปราณีได ้พิสจ ู น์
แล ้วว่ามันเป็ นความจริง พวกเขาได ้เห็นจินนอนอย่างไร ้เรีย
่ วแรงทีศ
่ น
ู ย์พยาบาลและรับรู ้ได ้ว่ามัน
เป็ น ความจริง

เรจินเกิดอาการพูดไม่ออกเมือ ่ เห็นสภาพปั จจุบนั ของจินและนั่นทําให ้เขาเกิด ความรู ้สกึ โกรธ

และเกลียดเป็ นอย่างมากพร ้อมกับเก็บความรู ้สก ึ นีไ้ ว ้ในใจ เขาถามเหล่าผู ้อาวุโสและรับรู ้ถึง
เรือ
่ งราวทัง้ หมดและนั่นทําให ้เขาออกเดิน ทางเพือ ่ ทีจ่ ะล ้างแค ้น

เนือ
่ งจากว่าเหล่าผู ้อาวุโสและเผ่าอืน
่ ๆโน ้มน ้าวพวกเขาไม่ให ้ล ้างแค ้นทําให ้ มีคนตามเรจินไป
แค่บางสว่ น มีเพียงแค่วัยรุน่ จากเผ่าบานตอนเท่านัน ้ ทีต
่ ามจินไปล ้างแค ้นมนุษย์คนนัน ้ พวกเขา
มีประมาณ50คน เรจินและคนอืน ่ ๆรู ้ถึงจุดประสงค์ของศต ั รูเป็ นอย่างดีและคิดว่าการโจมตีท ี่ หน ้า
มหาต ้นไม ้นัน
้ เป็ นการล ้างแค ้นทีด
่ ท
ี สี่ ด
ุ พวกเขาคิดว่า"การทําให ้ศต ั รูตายตรงหน ้าเป้ าหมายเป็ น
การล ้างแค ้นทีด่ ที ส
ี่ ด
ุ "

ั รูของพวกเขามีแค่มนุษย์และเผ่ากระต่ายเท่านัน
ศต ้ ถึงแม ้จินจะพ่ายแพ ้แต่พวกเขาคิดว่าเป็ น
เพราะถูกลอบโจมตี พวกเขาคิดว่าไม่จําเป็ นต ้องกลัวมนุษย์ทจ ี่ ะกลายเป็ นบ ้าเมือ
่ ไม่สามารถรู ้ทิศ
ทางในหมอกทะเลป่ ายิง่ ไปกว่านัน
้ เผ่ากระต่ายเองก็ออ
่ นแอ ปกติแล ้วเรจินเป็ นคนทีย ่ อดเยีย
่ ม
และจะไม่เดาว่ามันจะง่ายแบบนี้ แต่ตอนนีจ้ ต
ิ ใจของเขาเต็มไปด ้วยความโกรธ

อย่างไรก็ตามต่อให ้ตาของเขามืดมัวมันก็ไม่ควรเป็ นแบบนี.้ ..

"นีม ั ไม่ใช!่ ?"

่ น

เรจินร ้องออกมาอย่างไม่อยากเชอ ื่ ซงึ่ เตุผลนัน

้ มาจากการทีเ่ ขาได ้เห็นภาพทีเ่ ป็ นไปไม่ได ้ เผ่า
กระต่ายทีถ ่ ก
ู จัดว่าอ่อนแอทีส
่ ด
ุ ในเผ่ากึง่ มนุษย์กําลังไล่ต ้อนเผ่าหมี ทีร่ ู ้กันดีวา่ แข็งแกร่งทีส
่ ด
ุ ใน
การต่อสู ้

้ ้ดูหน่อย! ถ ้าไม่อย่างนัน
"เข ้ามาเข ้ามาเข ้ามา! แสดงไฟในการต่อสูให ้ ข ้าจะหัน ิ้ ๆละนะ"
่ แกเป็ นชน
"อะฮา่ ๆๆๆๆๆๆๆๆ จงกรีดร ้องเหมือนหมู"
"ถึงเวลาต ้องทําความสะอาดสงิ่ โสโครกนีแ่ ล ้ว! ฮา่ ๆๆๆๆๆ!"

ขณะทีเ่ ผ่าฮาวเลียโจมตีอย่างรุนแรงพวกเขาก็ตะโกนเสย ี งดังไปด ้วย พวกเขาไม่ใชเ่ ผ่ากระต่าย

ทีอ
่ อ ้ อ่อนแอในการต่อสูอี้ กต่อไป เสย
่ นโยน , รักสงบ , และยิง่ ไปกว่านัน ี งกรีดร ้องดังมาจากเผ่า
หมีทพ ี่ ยายามจะโต ้กลับอย่างสุดความสามารถ

"เวรเอ๊ย! นีม
่ น
ั เกิดอะไรขึน
้ ! พวกมันเป็ นตัวอะไรกันแน่!"
"พวกมันต ้องไม่ใชเ่ ผ่ากระต่าย!"
"อุหวาาาา! ออกไป! ออออออกไป!"

พวกเขาถูกลอบโจมตีจากศต ั รูทพ ี่ วกเขาต ้องการลอบโจมตี เผ่ากระต่ายทีล ่ อบโจมตีนัน ้ ได ้

แสดงถึงพลังโจมตีอน ั ไม่น่าเชอ ื่ ทีแ ่ ม ้แต่เผ่า อืน
่ ก็ไม่อยากเชอื่ ธนูและหินโจมตีอย่างแม่นยําจาก
ไหนก็ไม่รู ้บวกกับการประสานงานอันยอดเยีย ่ ม พวกเขาสนุกสนานกับการได ้เหวีย ่ งดาบ , แสดง
ี น ้าอันบ ้าคลัง่ , และหัวเราะเสย
สห ี งดังตลอดเวลา! เมือ ่ รวมทัง้ หมดเข ้าด ้วยกันทําให ้กลายเป็ รู
ปลักษณ์อน ั ป่ าเถือ
่ น ในสถานการณ์นค ี้ วามสามารถของพวกเขายังมากกว่าเผ่าหมีเสย ี อีก

้ ง่ ต่อหนึง่ กับเผ่าหมีได ้ อย่างไรก็ตามหลังจากผ่านสบ

จริงๆแล ้วเผ่ากระต่ายไม่สามารถจะสูหนึ ิ
วันนีม
้ า เผ่าฮาวเรียสามารถทําลายความต่างได ้แล ้ว ต ้องขอบคุณให ้กับการฝึ กดัง่ นรกของฮาจิ
เมะ

โดยปกติแล ้วความสามารถในการต่อสูของเผ่ ้ ากระต่ายนัน

้ ตํา่ กว่าเผ่าอืน
่ ๆ อย่างไรก็ตามเพือ
่ ทีจ
่ ะ
อยูร่ อดและหลบหนีการต่อสู ้ พวกเขาได ้ขัดเกลาทักษะในการซอ ่ นและรับรู ้ถึงอันตราย
ท ้ายทีส่ ด
ุ มีแต่ทําแบบนัน
้ เท่านัน
้ ถึงจะอยูร่ อดได ้
ผลจากการฝึ กนัน ั รูถงึ ขัน
้ ทําให ้พวกเขารับรู ้ถึงศต ้ ทีว่ า่ สามารถลอบโจมตีได ้ มันสามารถพูดได ้ว่า
ทักษะเผ่าพันธุข์ องพวกเขานัน ้ เหมาะกับการลอบฆ่า อย่างไรก็ตามนิสย ั ตามธรรมชาติของพวก
เขานัน
้ ได ้ลบจุดเด่นนีไ้ ป

ั ชาตญาณด ้านนีข
มันอาจจะพูดได ้ว่าการฝึ กของฮาจิเมะได ้ปลุกสญ ้ องพวกเขา ฮาจิเมะกล่าว
เหยียดหยามพวกเขาและไล่ต ้อนพวกเขาและให ้พวกเขาเหวีย ั รู , และทําให ้
่ งอาวุธ , เฉือนศต
พวกเขาจดจําการหลบหลีกโดยทีไ่ ม่ให ้พักแม ้แต่น ้อย จากการใชคํ้ าพูดของจ่าฮาร์ท**นในสบ ิ
วันนี้ จิตใจของพวกเขาได ้เปลีย
่ นแปลงไปอย่างสน ิ้ เชงิ กลายเป็ นการชนื่ ชอบการต่อสู ้ ถึงแม ้เขา
จะคิดว่ามันมากเกินไปก็ตาม.......

เผ่ากระต่ายทีโ่ จมตีโดยไม่มคี วามลังเลอีกต่อไปได ้แสดงถึงการสูรบอั้ นยอด เยีย ่ ม และ

เนือ
่ งจากการทีพ ่ วกเขาคิดว่าทัง้ เผ่านัน
้ เหมือนกับครอบครัวทําให ้ความร่วม มือในทีมนัน
้ สูงมาก
มันแสดงให ้เห็นว่าได ้ผลขนาดไหนเมือ ้ กษะให ้เหมาะสมบวกกับความร่วมมือใน ทีม
่ ใชทั

เหตุผลอีกอย่างหนึง่ ทีท ้
่ ําให ้ทักษะการต่อสูของพวกเขาสู
งขึน
้ มาจากอาวุธของฮาจิเมะ มันทํา
ให ้การโจมตีของพวกเขาได ้ผล

แต่ละคนจะถือโคดาชส ิ องอันทีผ่ า่ นกระบวนการฝึ กฝนและเทีย

่ งตรงจนทําให ้มันบาง มากและ
สามารถตัดหญ ้าได ้ด ้วยการสม ั ผัสมัน พวกมันทําจากแร่ทอรุและทําให ้มันทนทานมาก เผ่าฮาว
้ ้างไปอีกด ้วย
เลียยังขนมีดทีใ่ ชขว

อีกทัง้ ยังมีหนังสติกและหน ้าไม ้ทีม่ สี ายทีย่ ด

ื หยุน ั ว์ปีศาจ แมงมุมในนรก พวกเขา
่ สูงทําจากสต
ทํามันเพือ ่ ให ้กับเด็กๆใจเผ่าฮาวเลียเนือ ่ งจากว่าการรบในระยะประชด ิ นัน
้ ยากเกินไปสําหรับพวก
เขา แม ้แต่เด็กๆก็สามารถยิงไปทีศ ่ ตั รูจากฝั่ งตรงข ้ามของหมอกด ้วยการใชทั ้ กษะค ้น หาพร ้อม
กับทําตามฮาจิเมะอย่างไม่รู ้ตัว

แม ้แต่พอล.....บัลโทเฟิ รดผู ้มอบความตายเองก็หลงไปกับการยิงหน ้าไม ้พร ้อมกับแสดง

ั ชาตญาณซุม
สญ ่ ยิงออกมา

"หนึง่ นัดตาย! "จงทํา"หน ้าทีข

่ องเจ ้าในการระเบิดหัวพวกมัน ในนามของ"ผู ้มอบความตาย"

ชว่ งนีพ
้ อล....บัลโทเฟิ รดผู ้มอบความตายมีนส ั ในการพูดแบบนี้ เขาเรียกตัวเองว่า"ผู ้มอบความ
ิ ย
ตาย" คําแรกทีเ่ ขาพูดบ่อยๆคือ "เล็งและยิง" แต่มน ั ถูกหยุดจนกฮาจิเมะ เขาดูไม่พอใจมาก

กลับไปพูดถึงเรือ ่ งเมือ
่ กี้ เผ่าหมีทส ั สนอลหม่านพ่ายแพ ้อย่างง่ายดายโดยทีพ
ี่ บ ่ วกเขาไม่อาจ
ต่อต ้านเผ่า กระต่ายได ้เลยและจํานวนของพวกเขาลดลงอย่างรวดเร็ว ตอนนีพ ้ วกเขาโดนฆ่าไป
ครึง่ หนึง่ แล ้ว

"ท่านเรจิน! ถ ้าเป็ นอย่างนีต

้ อ
่ ไป-"
"ถอย!"
"ให ้ผมทําหน ้าทีใ่ นการนํ าถอ-อ ้อก!?"
"ทอนทู!?"
เมือ
่ ได ้ยินลูกน ้องแนะนํ าให ้ถอย เรจินเกิดความลังเลเพราะเขาโกรธทีล ่ ก
ู น ้องถูกฆ่าตายและจินก
ลายเป็ นคนไร ้ความ สามารถ เผ่าฮาวเลียไม่พลาดความลังเลนีแ ่ ยิง ลูกน ้องทีช
้ ละซุม ื่ ทอนทู
่ อ
แนะนํ าให ้หัวหน ้าของเขาถอยอีกครัง้ ถูกลูกธนูพงุ่ ทะลุหมับ ของเขา

เนือ ั สนอลหม่าน คามและ

่ งจากเรจินและลูกน ้องของเขาอยูใ่ นความกลัวและตกอยูใ่ นความสบ
คนอืน ่ ๆคิดว่านีค
่ อ
ื โอกาศและโจมตีพร ้อมกัน

ธนูพงุ่ เข ้ามาปั กข ้อเท ้าพวกเขาอย่างแม่นยํา เมือ่ พวกเขาหันไปสนใจทีธ ่ นูหวั ของพวกเขาก็แยก

ออกจากการฟั นด ้วยเวลาทีค ่ ล ้อง จองกัน คนทีต
่ ้องการจะฆ่าคนทีย
่ งิ ธนูจากด ้านหลังจะเจอกับ
หอกบนพืน ้

อาจจะเป็ นเพราะว่าพวกเขาชอบทีจ ่ ะโจมตีแบบนี้ พวกเขาจะโผล่ขน ึ้ ทีด

่ ้านหลังและฆ่าคนๆนัน
้
อย่างไม่รู ้ตัว เหมือนกับว่าพวกเขาเล่นสนุกกับเรจินและลูกน ้องของเขา เรจินและลูกน ้องตัวสน ั่
ด ้วยความกลัวและคิดว่า "เผ่าเขาเป็ นเผ่ากระต่ายทีแ่ สนอ่อนแอจริงหรือ!?"

"การตรอสูดํ้ าเนินต่อไปสก
ั ครูห
่ นึง่ ก่อนทีเ่ รจินและคนอืน ั สนในขณะทีป
่ ๆจะตัง้ ตัวจากความ สบ ่ ิด
ปากแผล พวกเขายืนโดยการใชอาวุ ้ ธในการชว่ ย หลังจากการโจมตีจบลงพวกเขาทุกคนอยูใ่ น
สภาพหอบหายใจ เรจินและคนอืน ่ ๆถูกล ้อมกรอบจากคามและคนในเผ่าของเขาด ้วยการใช ้
ต ้นไม ้ใหญ่ใน การตัดทางถอย

"เกิดอะไรขึน ้ เจ ้า"บิพ
้ "!? มีแค่นเี้ หรอ!? ถุ ้ย!"
"ได ้ยินมาว่าพวกแกเป็ นเผ่าทีแ ่ ข็งแกร่งทีส ่ ด
ุ ! เจ ้า"บิพ
้ "! พวกแกมัน"บิพ
้ ""
ั อาวุธพวกแกออกมาเร็วๆ! "บิพ
"ชก ้ "อย่างพวกแกหมดแรงแล ้วเรอะ!?"

เผ่าหมีคดิ ว่านีไ่ ม่ใชเ่ ผ่ากระต่ายเพราะพวกเขาด่าเผ่าอืน ่ ด ้วยคําหยาบ เผ่าหมีทต ั่ ด ้วยความ

ี่ วั สน
กลัวได ้แต่คด ิ ว่า"เกิดอะไรขึน ้ กับพวกนัน ้ !?"ด ้วย จิตใจทีแ
่ ตกสลาย บางคนตัวสน ั่ ด ้วยความกลัว
พร ้อมกับกุมหัว ผู ้ชายตัวใหญ่ทม ี่ ข
ี นรุนรังคนหนึง่ พูดออกมาว่า"ปล่อยพวกเราได ้ไหม"ด ้วยนํ้ าตา
นองหน ้า......ชา่ งเป็ นภาพทีน ่ ่าเหลือเชอ ื่ จริงๆ

"คุๆๆ มีอะไรจะพูดอีกไหม? โอ เผ่าทีแ

่ ข็งแกร่งทีส
่ ด
ุ ?"

คามถามถางด ้วยสห ี น ้าทีช

่ วั่ ร ้าย ดูเหมือนว่าพวกเขาทีไ่ ด ้ปลุกสญั ชาตญาณการตรอสูขึ้ น
้ มาจะ
นึกถึงตอนทีพ
่ วกเขา เคยโดนดูถก ู มาก่อน คําพูดทีไ่ ม่มวี น
ั ออกมาจากคามในอดีต

"อุ ้ก..."

เมือ
่ ได ้ยินคําถามของคาม สหี น ้าของเรจินก็บด
ิ เบีย
้ วด ้วยความรู ้สก ึ ผิด เขาได ้ฟื้ นคืนจากความ
ั สนและตาของเขาแสดงให ้เห็นถึงความมีเหตุผล ถึงแม ้เขาจะถูกปลุกด ้วยการโจมตีของเผ่า
สบ
ฮาวเลียแต่เขายังคงโกรธอยูข ่ ้างในจาก ภาพของจิน แต่เนือ ่ งจากเขารู ้สก ึ ถึงความรับผิดชอบใน
การสง่ ลูกน ้องกลับไปอย่างปลอดภัยทํา ให ้เขาได ้สติ เขารู ้ว่านีเ่ ป็ นความผิดของเขาทีท ่ ําให ้
พวกเขาตกอยูใ่ นสภาพนีเ้ พราะเขาพาลูก น ้องมาติดกับ
"..........เจ ้าจะต ้มข ้าหร ้อย่างข ้าหรือใดๆก็ได ้ทัง้ นัน
้ ขอเพียงแค่ปล่อยพวกเขากลับไปก็พอเพราะ
ข ้าเป็ นคนบังคับพวกเขามาเอง"
"หา- ท่านเรจิน!?"
"ท่านเรจิน นั่นมัน"

เมือ ่ สง่ เสย

่ ได ้ยินคําพูดของเรจิน ลูกน ้องของเขาเริม ี งออกมาเพราะเรจินพยายามชว่ ยชวี ต
ิ
ลูกน ้องของเขาแลก กับชวี ต ิ ของเขาเอง เรจินหันไปดุลก ู น ้องของเขาว่า

"เงียบ!..........มันเป็ นความรับผิดชอบของข ้าทีย ่ อมให ้ความโกรธมาบดบังความ นึกคิด เผ่า

กระต่าย.....ไม่ซ ิ หัวหน ้าเผ่าฮาวเลีย ข ้ารู ้ว่ามันเป็ นความเห็นแก่ตวั ของข ้าแต่ข ้าต ้องการรักษา
ชวี ต
ิ ของพวกเขา ไว ้!"

เรจินปล่อยอาวุธของเขาจากนัน ้ ก็คก
ุ เข่าพร ้อมกับก ้มหัว ลูกน ้องของเขารู ้ดีวา่ เรจินภูมใิ จในความ
เป็ นนักรบของเขาแค่ไหนและเข ้าใจว่า เขาต ้องเตรียมใจขนาดไหนในการก ้มหัวให ้กับศต ั รู และ
นั่นทําให ้พวกเขาไม่อาจนิง่ เงียบได ้

คามได ้ตอบกลับเรจินทีก
่ ้มหัวอยูว่ า่ ......

"ขอปฎิเสธ"

พร ้อมกับโยนมีดออกไป

"อุก!?"

เรจินหลบได ้อย่างฉิวเฉียดแต่หลังจากทีค
่ ามโจมตี เรจินและคนอืน
่ ๆก็ถก
ู โจมตีด ้วยหินและธนู
ความเร็วสูงรอบทิศทาง เรจินและลูกน ้องพยายามป้ องกันตัวเองด ้วยขวานและโล่ เผ่าฮาวเลีย
หัวเราะออกมาจากข ้างในและโจมตีตอ ่ ไป

"ทําไม!?"

เรจินสง่ เสย
ี งเบาออกมาเหมือนกับครางถามถึงเหตุผลทีพ
่ วกเขาโจมตี

่ ต
"ทําไม? พวกแกไม่ใชศ ั รูหรอกเหรอ? จําเป็ นต ้องมีเหตุผลอืน
่ ด ้วยเหรอ?"

คามตอบออกมาด ้วยเหตุผลง่ายๆ

"อุก แต่!"
"ยิง่ ไปกว่านัน ้ วกและหัวเราะให ้กับความจองหองของพวกแก! ฮา่ ๆๆ"
้ ...ข ้าสนุกสนานในการขยีพ
"ห-หา!? ไอ ้บ ้า! พวกแกมัน-!"

่ ามได ้พูดออกมา เผ่าฮาวเลียสนุกสนานไปกับมันจริงๆ พวกเขาหัวเราะเยาะด ้วยการใช ้

อย่างทีค
หนังสติก้ และหน ้าไม ้จากทีป
่ ลอดภัย ตอนนีพ ้ วกเขาเหมือนกับคนทีม ่ น
ึ เมาไปกับพลัง ดู
เหมือนว่าพวกเขาไม่คด ิ มากทีจ
่ ะฆ่าคนครัง้ แรกแม ้แต่เผ่ากึง่ มนุษย์ก็ตาม พูดง่ายๆว่าพวกเขาบ ้า
คลัง่ ไปแล ้ว

ด ้วยการโจมตีทรี่ นุ แรงขึน
้ เรือ
่ ยๆ เรจินและลูกน ้องของเขาทีร่ วมกลุม ่ กันและพยายามป้ องกันก็
......ถึงขีดสุด ถึงแม ้พวกเขาจะหลบเลีย ่ งการโจมตีทรี่ น
ุ แรงแต่ทงั ้ ตัวของพวกเขาเต็มไปด ้วย
บาด แผล พวกเขาไม่สามารถทนการโจมตีครัง้ ต่อไปได ้

คามทีย ิ้ ออกมาอย่างชวั่ ร ้ายยกมือขึน

่ ม ้ เผ่าฮาวเลียทีเ่ ต็มไปด ้วยสายตาอันบ ้าคลัง่ เริม
่ เล็งด ้วยธนู
และหิน เรจินทีค
่ ด
ิ ว่าทีน
่ ไ
ี่ ม่ควรเป็ นสถานทีต่ ายรวบรวมเฮอ ื กสุดท ้ายและในจิตใจของ เขาขอ
โทษต่อลูกน ้อง

แขนของคามทีเ่ หมือนกับเคียวของเทพแห่งความตายทีล ่ า่ ชวี ติ ของเรจินและลูกน ้อง ค่อยๆลด

ตํา่ ลง ธนูและหินถูกปล่อยออกมาทันที เรจินมองภาพนีท
้ เี่ คลือ ้
่ นไหวอย่างชาๆโดยไม่ ยอมปิ ดตา
จนกระทัง่ .....

"หยุดเดีย
๋ วนี!้ !!"

ตูมมมม!!!

ี าวทีเ่ ป่ าทุกอย่างกระเด็นออกไปโผล่ออกมา
ภาพของค ้อนสข

"หา!?"

เรจินทีอ ้ สง่ เสย

่ งึ้ กับภาพนัน ี งออกมาโดยไม่รู ้ตัว อย่างไรก็ตามนั่นเป็ นเรือ
่ งชว่ ยไม่ได ้เพราะ
หลังจากทีพ ่ วกเขาเตรียมใจยอมรับ ความตายแล ้วก็มภ ี าพเด็กสาวหูกระต่ายพร ้อมกับค ้อนอัน
มหึมาหล่นลงมาจากท ้องฟ้ า จากนัน ้ ก็ทบ ุ ลงไปทีพ่ น
ื้ และนั่นทําให ้ธนูและหินทีย ่ งิ เข ้ามา
กระเด็นออกไป เผ่าหมีทเี่ ห็นภาพนีต ้ า่ งก็พด
ู ไม่ออก

พวพเขารับรู ้ได ้ถึงความโกรธทีส ั่ สะเทือนพืน

่ น ิ ะ ค ้อนทีถ
้ ดินได ้จากชอ ่ ก
ู ย่อลงไปด ้วยวิธก
ี ารกด
มวลมีนํ้าหนักมหาศาล เหมือนกับว่าเธอไม่รู ้สก ึ ถึงความหนักนีเ้ ลย เธอเหวีย่ งค ้อนจนเกิดแรงลม
และชไี้ ปทีค
่ าม

"อ ้ากก! จริงๆเลย อ ้ากก! พ่อและทุกๆคน ได ้โปรดกลับมามีสติได ้แล ้ว!"

คามและคนอืน
่ ๆทีอ
่ งึ้ เมือ
่ กีม
้ องไปทีช ิ ะและสง่ เสย
่ อ ี ง "หา" พร ้อมกับตําหนิเธอ

ิ ะถึงแม ้พ่อจะไม่รู ้ว่าเจ ้าทําแบบนีท

"ชอ ้ ําไมแต่ได ้โปรดออกไปจากตรงนัน
้ ถ ้าไม่อย่างนัน
้ เราจะ
ไม่สามารถฆ่าคนทีอ ่ ยูข ่ ้างหลังเจ ้าได ้รู ้ไหม?"
"ไม่ หนูจะไม่ขยับ หนูจะไม่ยอมให ้ทํามากกว่านีอ ้ ก
ี แล ้ว!"

เมือ ิ ะ คามและคนอืน
่ ได ้ยินคําพูดของชอ ่ ๆหรีต
่ าลง

"ไม่ยอม? ชอ ิ ะอย่าบอกนะว่าเจ ้าต ้องการร่วมกับศต

ั รูของพวกเรา? ขึน
้ อยูก
่ บ
ั คําตอบ..."
"ไม่ หนูไม่สนใจว่าพวกนัน
้ จะตายหรือไม่"
"""อย่างนัน
้ จะดีเหรอ!?"""

เผ่าหมีทค
ี่ ด
ิ ว่าเธอมาเพือ
่ หยุดเผ่าของเธอเผลอตอบกลับโดยไม่รู ้ตัว

"แน่นอน ถ ้าฉันออมมือให ้กับคนทีม ่ ค

ี วามต ้องการฆ่า ฉันคงไม่สามารถทนต่อการฝึ กของคุณ
ยูเอะได ้ ฉั นเองก็ไม่มค
ี วามคิดโง่ๆแบบนัน้ อีกต่อไปแล ้ว
"ฟุมุ ถ ้าอย่างนัน
้ ทําไมลูกถึงหยุดพวกเรา"

ั เชน
คามถามเธอ เผ่าของเธอเองก็สสย ่ กัน

"แน่นอนว่า! ถ ้าปล่อยพ่อและคนอืน
่ ๆเป็ นอย่างนีต
้ อ ั ของทุกคนจะแย่ลงเรือ
่ ไปนิสย ่ ยๆ!"
"แย่ลง?"

เมือ ิ ะ คามและคนอืน
่ ได ้ยินคําพูดของชอ ี น ้าทีไ่ ม่เข ้าใจ
่ ๆได ้แต่แสดงสห

"ใชแ ่ ล ้ว! ลองนึกถึงคุณฮาจิเมะ ถึงเขาจะไร ้ความปราณีกบ ั ศตั รูและไม่พด

ู ในสงิ่ ทีไ่ ม่จําเป็ นแต่
เขาก็ไม่ได ้ สนุกกับมัน แต่พอ ่ และคนอืน ่ ๆกลับโหดเหีย
้ มกว่าทีส่ นุกสนานไปกับการฆ่า แม ้แต่ใน
การฝึ กพ่อก็ไม่ควรสนุกสนานไปกับมัน"
"ค-คือ พวกเราไม่ได ้สนุกไปกับมัน..."
"เมือ่ กีร้ ู ้มัย
้ ว่าพ่อและคนอืน
่ ๆแสดงสห ี น ้าแบบไหน?"
"สหี น ้า? ถึงแม ้ลูกจะพูดแบบนัน ้ ..."

เมือ
่ ได ้ยินคําพูดของชอ ิ ะเผ่าฮาวเรียก็เริม ้
่ มองหน ้ากัน เธอถอนหายใจอย่างชาๆออกมาและบอก
กับพวกเขาอย่างชด ั เจนว่า

ี น ้าของทหารจักรวรรดิทเี่ ข ้ามาโจมตีพวกเรา"
"......มันเหมือนกับสห
"อุก!?"

มันทําให ้พวกเขาชอ ็ กถึงขัน

้ ทีท
่ ําให ้ความบ ้าคลัง่ หายไปเหมือนกับว่าถูกสาดดเวย นํ้ าเย็น การที่
มีสห ี น ้าเหมือนกับคนทีเ่ หยียดหยามครอบครัวของพวกเขาอย่างมีความสุขและ จับพวกเขาไป
.... การทีเ่ ห็นภาพนัน ้ ทําให ้พวกเขารับรู ้แล ้วว่าการกระทําของพวกเขานัน ้ ยํ่าแย่ขนาด ไหน การ
ทีเ่ หมือนกับคนทีจ ่ บ
ั ครอบครัวของตนเองไปนัน ้ ....ไม่อาจยอมรับได ้เลย

"ช-ชอ ิ ะ.... พ่อ...."

"ฟู่ ดูเหมือนว่าพ่อจะใจเย็นลงแล ้ว ขอบคุณพระเจ ้า ฉันคิดว่าอาจจะต ้องล ้มทุกคนซะแล ้ว"

พร ้อมกับสง่ เสย ี ง"ฟุรฟ ิ ะเหวีย

ิ รุ "ิ ชอ ิ ะพูดออกมาเกิด
่ งค ้อนสองมือไปรอบๆ เผ่าฮาวเรียทีไ่ ด ้ยินชอ
อาการตัวสน ั่ ต่อหน ้าค ้องสองมือ สห ี น ้าของชอ
ิ ะผ่อนคลายเล็กน ้อย

"ยังไงก็ตามมันก็เป็ นศกึ แรกของพ่อและคนอืน ่ ๆ ถ ้าพ่อรับรู ้แล ้วก็ดแ

ี ล ้วละ! สุดท ้ายแล ้วมันคือ
ความผิดของคุณฮาจิเมะ! ถึงแม ้ฉั นจะเข ้าใจถึงความสําคัญของจิตวิญญาณในการต่อสูแต่ ้ นมี่ น
ั
มากเกินไป! แทนทีจ ่ ะบอกว่าเป็ นวิญญาณนักสู ้ ต ้องบอกว่าพ่อกลายเป็ นนักรบคลัง่ มากกว่า!"
ตอนนีช ิ ะทําหน ้าโกรธไปทีฮ
้ อ ่ าจิเมะและพึมพําออกมาอย่างแผ่วเบาว่า "ทําไมฉั นถึงตกหลุมรัก
คนแบบนัน ้ กันนะ"

และในตอนนัน ี งปื นก็ได ้ดังขึน

้ เอง เสย ้

เสยี ง "อุหวา" ดังออกมาจากข ้างหลังชอ ิ ะพร ้อมด ้วยเสย

ี งครางจากนัน ี งบางอย่างล ้ม
้ ก็เป็ นเสย
ลง พวกเขาพึง่ นึกขึน ้ มาได ้ว่าเขาเผลอลืมมนุษย์หมีไปซะแล ้วและหันกลับไปมองด ้าน หลัง ณ
ทีต
่ รงนัน
้ มีเรจินทีค
่ รางออกมาด ้วยความเจ็บปวดพร ้อมกับกุมหัวเอาไว ้

"ทําไมพวกแกถึงพยายามหนีไปในตอนทีพ ิ้ จง
่ วกเขาไม่ได ้สนใจ? จนกว่าพวกเขาจะพูดเสร็จสน
นั่งท่าหมอบกราบเดีย
๋ วนี!้ "

ฮาจิเมะและยูเอะโผล่ออกมาจากหมอก ดูเหมือนว่าในตอนทีช ิ ะและคนอืน

่ อ ่ ๆจะยุง่ อยูก
่ บ
ั การพูด
เรจินและคนอืน ้
่ ๆพยายามใชเวลานั ้ หนีไปและถูกยิง อย่างไรก็ตามไม่รู ้ว่าทําไมฮาจิเมะถึงใช ้
น
กระสุนยาง

ถึงแม ้พวกเขาจะได ้ยินคําพูดของฮาจิเมะแต่เผ่าหมีก็ยงั คงสํารวจพืน

้ ทีร่ อบๆ เพือ
่ หลบหนีตอ ่ ไป
แต่ฮาจิเมะหยุดพวกเขาด ้วย "แรงกดดัน" พร ้อมกับจ ้องไปทีพ ่ วกเขา หลังจากนัน ้ ฮาจิเมะและ
ยูเอะก็มองไปทีช ิ ะและคนอืน
่ อ ่ ๆ

เมือ
่ ฮาจิเมะหันไปมองคามและคนอืน ึ อัดอัดและหันไปมองทางอืน
่ ๆ บางคนรู ้สก ่ อย่างไรก็ตาม
พวกเขาได ้ยินคําขอโทษจากฮาจิเมะ

"อ่า คือ จะพูดยังไงดี ขอโทษด ้วย ถึงแม ้ฉันจะไม่มป ็ ก

ี ั ญหาในการฆ่าแต่ฉันก็ได ้ลืมอาการชอ
ิ้ เชงิ มันเป็ นความผิดของฉันเอง อึก ขอโทษด ้วย"
จากการฆ่าครัง้ แรก อย่างสน

ิ ะและคนอืน
ชอ ี น ้าตกใจพร ้อมกับอ ้าปากค ้าง นั่นเป็ นเพราะว่าพวกเขาได ้ยินคําขอโทษ
่ ๆแสดงสห
ื่
ทีไ่ ม่น่าเชอ

"ห-หัวหน ้า!? หัวหน ้าสบายดีหรือเปล่า!? หัวไปกระแทกกับอะไรเข ้าหรือเปล่า"

"หมอ! หมอ! มีคนบาดเจ็บหนักอยูท ่ น
ี่ !ี่ "
"หัวหน ้า! กลับมาเป็ นคนเดิมเถอะ!"

นั่นคืออาการตอบสนองของเผ่ากระต่าย ฮาจิเมะทีไ่ ด ้ยินแสดงปากทีบ

่ ด
ิ เบีย ้ อดบน
้ วและเสนเลื
หน ้าผาก

ครัง้ นีฮ
้ าจิเมะคิดว่ามันเป็ นความผิดพลาดของเขาจริงๆ เนือ ึ อะไรเลยตอนที่
่ งจากว่าเขาไม่รู ้สก
ฆ่า เขาไม่ได ้นึกถึงอาการชอ ็ กจากการฆ่าครัง้ แรก ไม่วา่ เขาจะแข็งแกร่งขนาดไหนก็ตามแต่เขา
ไม่มป ี ระสบการณ์ในการสอนเลยและนั่น เกือบทําให ้จิตใจของเผ่าฮาวเลียเกือบแตกสลาย นั่น
คือเหตุผลว่าทําไมเขาถึงขอโทษ.....แต่พวกเขากลับสงสย ั ความปกติทางจิตของ เขาซะนี่ ใน
ใจของฮาจิเมะเริม ่ คิดว่า "ควรจะโกรธดีไหม?"

ฮาจิเมะโยนความคิดนีไ้ ปด ้านข ้างก่อนและเดินเข ้าหาเรจิน จากนัน

้ เขาก็เล็งปากกระบอกปื นไป
ทีห
่ น ้าผากของเรจิน

"เอาละ ระหว่างตายอย่างกล ้าหาญกับมีชวี ต

ิ อยูอ
่ ย่างอับอาย แกจะเลือกทางไหน?"

เผ่าหมีและเผ่าฮาวเลียทีไ่ ด ้ยินคําพูดของฮาจิเมะก็หน ั ไปมองเขาด ้วยสห ี น ้า ประหลาดใจ จาก

คําพูดของเขานัน ้ เขาจะปล่อยเผ่าหมีไปหรือไม่ขน ึ้ อยูก่ บั หนทางทีจ ่ ะเลือก มันคือการถามอย่าง
จริงจังทีม ่ าจากฮาจิเมะผู ้ทีไ่ ม่เคยปราณีตอ ั รูและไม่ เคยอ่อนข ้อให ้ คามและคนอืน
่ ศต ่ ๆมองไปที่
ฮาจิเมะด ้วยความเศร ้าหมองพร ้อมกับคิดว่า "อย่างทีค ่ ดิ ไว ้เลย หัวของเขาจะต ้อง..." เสนเลื ้ อได ้
โผล่ขน ึ้ มาบนหน ้าผากของฮาจิเมะมากขึน ้ ไปอีก แต่ตราบใดทีย ่ งั ไม่เสร็จเรียบร ้อย เขาจะปล่อย
มันไปก่อนชวั่ คราว

เรจินมองไปทีฮ ี น ้าประหลาดใจ เขาคือคนทีท

่ าจิเมะด ้วยสห ่ ําให ้เผ่าฮาวเลียเปลีย
่ นแผลงไป
อย่างสนิ้ เชงิ เขาคิดว่าคนๆนีจ ้ ะต ้องไม่มค
ี วามปราณีอย่างแน่นอน

"....นั่นหมายความว่าอย่างไร แกจะปล่อยพวกเราไปอย่างนัน
้ หรือ?"
"อา แกสามารถกลับได ้ถ ้าแกต ้องการ"
"เงือ
่ นไข?"

มันง่ายเกินไปทีบ ่ อกว่าสามารถกลับไปได ้ นอกจากเรจินแล ้วคนอืน ่ ๆก็สบั สน มีเสย ี งดังขึน

้ จาก
ข ้างหลังว่า "ถ ้าตีหวั ของเขาตอนนีม ั อาจชว่ ยเขาได ้..." คนทีพ
้ น ่ ด
ู คือชอิ ะทีพ ่ ด
ู ออกมาพร ้อมกับ
สหี น ้าทีจ
่ ริงจังและหันไปมองระหว่างค ้อน สองมือและหัวของฮาจิเมะ เสย ี งเห็นด ้วยดังมาจาก
คามและคนอืน ่ ๆ

และครัง้ นีท
้ ําให ้ฮาจิเมะคิดจะลงโทษพวกเขาอย่างจริงจังพร ้อมกับเสนเลื ้ อดบน หน ้าผากมาก
ขึน
้ ไปอีก อย่างไรก็ตามเขาอดทนอย่างทีส ่ ด
ุ ทีจ
่ ะให ้เรือ ้ า่ นไปก่อนชวั่ คราว
่ งนีผ

"อา เงือ ่ นไขงัน้ หรือ เอาเป็ นว่าเมือ

่ พวกแกกลับไปทีเ่ ฟอา เบลอาเก็น ข ้าต ้องการให ้เอาคําพูดนี้
ไปบอกต่อเหล่าผู ้อาวุโส"
"...ผู ้สง่ ข่าว?"

ในขณะทีเ่ ขาคิดอย่างตึงเครียดว่าเงือ
่ นไขคืออะไร ปรากฎว่าเงือ ่ นไขมีแค่ผู ้สง่ ข่าวเท่านัน
้ และ
นั่นทําให ้เขาเผลอถอยหลัง อย่างไรก็ตามเมือ ่ เขาได ้ยินคําพูดทีเ่ ขาต ้องบอก ตัวของเขาก็แข็งทื่

"พวกเจ ้าติดหนีข
้ ้า"
"...อุก นั่น"
"เอาละ พวกแกจะเลือกแบบไหน? พวกแกยอมรับเงือ
่ นไขนีห
้ รือเปล่า?"

เรจินทีเ่ ข ้าใจในความหมายของคําพูดนีเ้ ผลอตะโกนออกมาอย่างไม่รู ้ตัว "พวกเจ ้าติดหนีข

้ ้า"
หมายความว่าการทีใ่ ห ้ผู ้ทีเ่ ข ้ามาโจมตีกลับไปนัน
้ พวกเขาจะต ้องคืนหนีใ้ นภาย หลัง

ี หนึง่ ในผู ้อาวุโสและการละเลยคําเตือนของผู ้อาวุโสทีว่ า่ ต ้องไม่ไป ยุง่ กับเขา ถ ้า

การสูญเสย
พวกเขาบอกคําพูดนีต ้ อ
่ ผู ้อาวุโส พวกเขาต ้องยอมรับคําร ้องขอของฮาจิเมะอย่างไม่มเี งือ่ นไข
เมือ่ มองจากภายนอกแล ้ว จากเหตุการณ์ของจินและเรจินจะทําให ้ความศก ั ดิสทิ ธิของทีป ่ ระชุม
เหล่าผู ้ อาวุโสตกตํา่ ลง พวกเขานัน ้ จะถูกเรียกว่าพวกนอกกฎหมายจากการทีฝ ่ ่ าฝื นผู ้อาวุโส อีก
ทัง้ ไม่แน่วา่ วันใดวันหนึง่ ฮาจิเมะอาจหันคมเขีย้ วมาทีเ่ หล่าผู ้อาวุโส

พูดได ้อีกอย่างหนึง่ ว่าการทีเ่ รจินและลูกน ้องจะมีชวี ต ิ รอดต่อไปได ้นัน ้ พวกเขาจะทําให ้บ ้านเกิด

มีจด ุ อ่อน พวกเขาจะต ้องแบกหนีน ้ ไี้ ว ้บนบ่าของพวกเขา ยิง่ ไปกว่านัน ้ การทีก
่ ลับไปโดยทีเ่ หลือ
ครึง่ เดียวทัง้ ๆทีก
่ อ
่ นหน ้านัน
้ อวด ว่าเป็ นเผ่าทีแ่ ข็งแกร่งทีส
่ ด
ุ ...... อย่างทีฮ
่ าจิเมะบอกไว ้ พวก
เขาจะต ้องมีชวี ต ิ อย่างอับอาย

ฮาจิเมะเลือกทีจ
่ ะโจมตีด ้วยคําพูดต่อไปไปทีเ่ รจินทีท
่ ําหน ้าบิดเบีย
้ ว

"บวกกับอย่าลืมนะว่าการทีล ่ ก
ู น ้องของแกตายนัน
้ เป็ นความรับผิดชอบของเจ ้าพร ้อมกับการการ
ิ้ เชงิ ให ้กับเผ่าฮาวเลีย"
พ่ายแพ ้อย่างสน
"อุก"

และนั่นคือเหตุผลว่าทําไมฮาจิเมะถึงยืน
่ เงือ่ นไขนี้ เขาไม่ได ้ทําด ้วยคุณธรรมใดๆทัง้ สน ิ้ มันเป็ น
เพราะว่ามีข ้อมูลบางสว่ นของมหาดันเจีย้ นทีเ่ ขายังไม่รู ้ ถึงแม ้ว่าเฟอา เบลอาเก็นจะเป็ นประเทศ
โดดเดีย ่ วแต่เขาอาจจะต ้องกลับมาอีกครัง้ เขาคิดว่าถึงแม ้จะมีประเพณีทจ ี่ ะต ้อนรับผู ้พิชติ
ดันเจีย
้ นแต่มน ั อาจผิดพลาด ระหว่างทางได ้ เขาคิดว่ามันควรจะมีการรับประกันเอาไว ้

ฮาจิเมะกดปากกระบอกปื นเข ้าไปทีเ่ รจินทีย

่ งั กังวล

ิ ใจในห ้าวินาที หลังจากนัน

"ตัดสน ิ ใจอย่างรวดเร็ว" ไม่ใช ่
้ ข ้าจะฆ่าพวกแกทีละคนๆ "ตัดสน
ทักษะเบือ
้ งต ้นของผู ้นํ าหรอกหรือ"

หลังจากนัน
้ ฮาจิเมะก็เริม
่ นับ หนึง่ ~ , สอง~ , และนั่นทําให ้เรจินเริม
่ ลนลาน สมองของเขาไม่
สามารถคิดอะไรได ้เลย

"ข ้า-ข ้าเข ้าใจ ข ้าต ้องการให ้พวกเราได ้กลับไป!"

"ตกลง ถ ้าอย่างนัน ้ ก็รบ
ี ไปซะแล ้วก็อย่าลืมข ้อความทีต ่ ้าต ้องใชส้ งิ่ นัน
่ ้องบอกด ้วย ถ ้าถึงเวลาทีข ้
และพบว่าพวกแกหลอกข ้าละก็..."

ี งั หารอันหนักหน่วงหลัง่ ไหลออกมาจากทัง้ ร่างกายของฮาจิเมะบวกกับแรงกด ดันจาก

รังสส
ี งกลืนนํ้ าลายดัง "กรึบ
ร่างกายทําให ้เกิดเสย ้ " ดังขึน
้ ไปทั่ว

"วันนัน
้ จะเป็ นจุดจบของเฟอา เบลอาเก็น"

ไม่วา่ จะมองอย่างไร เขาก็ได ้เจอกับเจ ้าหนีท ้ แ ิ รณีนต

ี่ ย่มากซะแล ้ว ไม่ซก ี้ ้องบอกว่าเขาเจอเข ้า
กับผู ้ก่อการร ้ายเข ้าซะแล ้ว จากข ้างหลังฮาจิเมะได ้ยินเสยี งพูดออกมาว่า "ขอบคุณพระเจ ้า คุณ
ฮาจิเมะกลับมาเป็ นปกติแล ้ว" และ "หัวหน ้าได ้สติกลับมาแล ้ว" ฮาจิเมะยอมให ้มันผ่านไปก่อน
เขาไม่ต ้องการให ้บรรยากาศทีเ่ ขาสร ้างขึน ี ไป แต่บทลงโทษอันรุนแรงต ้องตามมาอย่าง
้ มานีเ้ สย
แน่นอน
จากการทีถ ู ทําลายความภาคภูมใิ จโดยเผ่าฮาวเลียและได ้ยินตอนทีเ่ รจินร ้องขอช ี วิตลลูกน ้อง
่ ก
อย่างเอาเป็ นเอาตาย พวกเขาไม่มพ ี ลังทีจ
่ ะคัดค ้านอีกต่อไปปละกลับบ ้านไปอย่างไม่ยน ิ ยอม
มันอาจจะเป็ นเพราะว่าสว่ นมากยังเป็ นแค่วย ั รุน
่ พวกเขายอมรับความพ่ายแพ ้โดยไม่ขด ั ขืน แต่
สําหรับเรจินแล ้วอิทธิพลของเขาในเฟอา เบลกาเอ็นจะต ้องหายไปอย่างแน่นอน มีความเป็ นไป
ได ้ว่าเขาอาจจะถูกปฎิบตั เิ หมือนกับนักโทษด ้วยซาํ้ อย่างไรก็ตามนีเ่ ป็ นโทษทีน
่ ับได ้ว่าไม่
รุนแรงมากนักเพราะเขาพยายามเอาชวี ต ิ คนอืน ่ อย่างไม่ยต
ุ ธิ รรม

หลังจากนัน ้ เผ่าหมีก็หายไปในหมอก หลังจากทีย ่ น ื ยันแล ้วฮาจิเมะก็หนั ไปมองชอิ ะและคนอืน ่ ๆ

ตอนแรกพวกเขาไม่เห็นสห ี น ้าของฮาจิเมะเพราะเขาก ้มหน ้าลงจากนัน ้ บรรยากาศก็ เริม่ แปลก
ประหลาดขึน ้ คามและคนอืน ึ ว่าไร ้เกียรติทต
่ ๆทีร่ ู ้สก ี่ กลงไปในความบ ้าคลัง่ แบบนัน ้ เริม
่ พุค่ วาม
สนใจไปทีฮ ่ าจิเมะเพือ
่ ทีจ
่ ะพูดหลายๆอย่างพร ้อมกับลืมทีจ ่ ะมอง บรรยากาศตอนนี้ มีเพียงแค่
ิ ะทีพ
ชอ ่ ด
ู ออกมาว่า "หือ รู ้สก ึ แย่แล ้ว" พร ้อมกับหลัง่ เหงือ ่ เย็นออกมา

ฮาจิเมะเริม
่ เงยหน ้าขึน้ และแสดงรอยยิม
้ กว ้างออกมา อย่างไรก็ตามตาของเขานัน
้ ไม่ได ้ยิม
้ ไป
ด ้วย สุดท ้ายคามทีค่ ด
ิ ว่าท่าทางของฮาจิเมะได ้แปลกไปเริม
่ ถามเขาว่า

"ห-หัวหน ้า"
"ใช ่ นีไ
่ ม่ใชห่ รอจริงจังหรอกหรือ? ฉั นคิดว่านีเ่ ป็ นความผิดของฉัน การทีพ ่ วกเจ ้ากลายมาเป็ น
แบบนี"้
"ม-ไม่ ถึงแม ้หัวหน ้าจะพูดแบบนัน ้ ....มันเป็ นเพราะความอ่อนด ้อยของพวกเราเอง..."
"ไม่ไม่มน ั ถูกต ้องแล ้ว ครัง้ นีฉ
้ ันผิดเอง และนั่น , และนั่นทําให ้ฉันคิดจะขอโทษอย่างจริงจัง.....
แต่พวกเจากลับมาตอบสนองแบบนัน ั ของเราเป็ นแบบ
้ ไม่เป็ นไรข ้าเข ้าใจว่ามันเป็ นเพราะนิสย
นัน
้ ....แต่ , แต่.....ฉั นต ้องเอาความรู ้สก ึ นีอ
้ อกมา....เจ ้าเข ้าใจในความหมายใชไ่ หม?"
"ม-ไม่ พวกเรา..."

คามคิดในใจว่า "แย่แล ้ว เขาโกรธจริงๆแล ้ว" พร ้อมกับเหงือ

่ ไหลออกมาอย่างรวดเร็ว เขาเริม
่
ถอยหลังทีละก ้าวๆแต่อาจเป็ นเพราะการฝึ กทําให ้คนในเผ่าฮาวเลียยืนเฉยๆ พร ้อมกับร ้องไห ้
และครํ่าครวญออกมา

และในตอนนัน ้ เอง ชอิ ะทีค ่ ด

ิ ว่า "โอกาศมาแล ้ว" เริม ิ ชวี ต
่ วิง่ หนีอย่างไม่คด ิ นอกจากนัน
้ เธอยังไม่
่ ะใชผู้ ้ชายทีอ
ลืมทีจ ่ ยู่ ข ้างๆเป็ นโล่ด ้วย

อย่างไรก็ตาม...

ปั ง!!

กระสุนหนึง่ นัดได ้ผ่านระหว่างขาของชายคนนัน

้ และโดนไปทีพ
่ น
ื้ พร ้อมกับกระเด ้งออกมาเข ้าไป
ทีก
่ ้นของชอ ิ ะ

"แอ ้ก"

มันเป็ นหนึง่ ในทักษะปื นทีม

่ ช ื่ ว่า "กระสุนสะท ้อน" มันเป็ นทักษะปื นทีไ่ ร ้ประโยชน์ทเี่ ขาไม่คด
ี อ ิ
ว่าไร ้ประโยชน์ขนาดนัน ้ และใช ้ เวลาในการฝึ กฝน จากแรงกระแทกของกระสุนนัน ิ ะร ้อง
้ ทําให ้ชอ
ออกมาและกระโดดจากนัน ้ ก็ล ้มลงไปที่ พืน
้ โดยทีก ี้ น
่ ้นของเธอชข ี งควันลอยออกมา
ึ้ ฟ้ า "ฉู่"เสย
จากก ้นของเธอ ร่างกายของชอ ิ ะกระตุกด ้วยความเจ็บ

การทีไ่ ด ้เห็นสภาพของชอ ิ ะและทักษะปื นของฮาจิเมะทําให ้คามและคนอืน ั่ ด ้วยความ

่ ๆตัวสน
กลัว ชายทีถ ่ ก
ู ยิงกระสุนผ่านระหว่างขากุมเป้ าของเขาด ้วยสองมือพร ้อมกับนํ้ าตาไหล ออกมา
เขาลูบไปทีเ่ ป้ าเพราะตอนทีก ่ ระสุนผ่านนัน
้ เป้ าของเขาได ้รับแรงกระแทก จากกระสุน

หลังจากนัน
้ ฮาจิเมะก็เก็บปื นไว ้ทีซ
่ องปื นจากนัน
้ เขาก็แสดงรอยยิม
้ ทีค
่ ล ้ายยักษ์ ออกมาพร ้อมกับ
ตะโกนออกมาด ้วยนํ้ าเสยี งอันโกรธเกรีย ้ ว

"ตอนนีพ
้ วกเจ ้าต ้องโดนยิงคนละครัง้ "

หวาาาาาา--!!

สมาชก ิ เผ่าฮาวเลียทุกคนแตกออกเหมือนกับลูกแมงมุมเพิง่ เกิดใหม่ จากนัน ั ครูห

้ สก ี งกรีด
่ นึง่ เสย
ร ้องและเสย ี งคํารามอันโกรธเกรีย
้ วได ้ดังไปทั่ว ทะเลป่ า

คนทีเ่ หลืออยูใ่ นทีน

่ ม ิ ะทีม
ี้ เี พียงแค่ชอ ่ ค
ี วันลอยออกมาจากก ้นและ

".......พวกเราจะไปถึงมหาต ้นไม ้เมือ

่ ไหร่กน
ั ?"

ี งพึมพําของยูเอะทีไ่ ม่ได ้ยุง่ เกีย

เสย ่ วกับเรือ
่ งนีด
้ ้วยดังขึน
้ มา

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 39 ความล ับของมหาพฤกษา

ภายในหมอกนัน ้ มีฮาจิเมะและกลุม ่ ของเขาเดิน หน ้าเข ้าไปหามหาต ้นไม ้ พวกเขาปล่อยให ้

้ นของคามในขณะทีค
หน ้าทีใ่ นการต่อสูเป็ ่ นอืน ่ ๆออกไปรอบๆเพือ ่ คนหาศต ั รูในฐานะสว่ นหนึง่
ั รูทย
ของการฝึ ก ความจริงทีว่ า่ ศต ี่ งิ่ ใหญ่ทสี่ ด
ุ ของพวกเขาคือการไม่เตรียมพร ้อมได ้ฝั ง เข ้าไปใน
จิตวิญญาณของพวกเขาและนั่นทําให ้พวกเขาทําหน ้าทีน ่ อ
ี้ ย่างเคร่งเครียด

ึ ชาอยูเ่ ลย~"
"อูย~ ยังรู ้สก

ิ ะบ่นออกมาพร ้อมกับถูไปทีก
ชอ ่ ้น ตัง้ แต่เมือ
่ กีแ
้ ล ้วทีเ่ ธอมองฮาจิเมะด ้วยสายตาทีโ่ กรธเคือง

"หยุดมองฉั นแบบนัน ้ ได ้แล ้ว มันน่ารําคาญ"

"การทีบ ่ อกว่ามันน่ารําคาญนัน ้ มันเกินไป มันไม่ใชเ่ รือ
่ งปกติเลยทีย ่ งิ ไปทีก
่ ้นผู ้หญิง ยิง่ ไปกว่า
นัน
้ ยังใชทั้ กษะสูงแบบไร ้ค่าแบบนัน ้ ด ้วย-"
"ในทางกลับกัน เธอเองก็คด ิ ทีจ่ ะตีหวั ของฉันและใชคนอื ้ น
่ เป็ นโล่เพือ่ หนีไป...นั่นไม่ใชส ่ งิ่ ทีค
่ น
ปกติทํา"

ชายคนหนึง่ ทีใ่ กล ้ก ้บพวกเขาพยักหน ้าเห็นด ้วย

"อุก มันเป็ นผลจากการฝึ กสอนของคุณยูเอะ..."

"...ฉั นเป็ นคนทีส ิ ะเอง"
่ อนชอ
"...ฉั นไม่สามารถวิจารณ์ในเรือ่ งนัน
้ ได ้"

่ าจิเมะเหมือนกับบอกว่า "ชมฉั นซ"ิ ฮาจิเมะเสมองไป

ยูเอะแสดงความภูมใิ จพร ้อมกับมองไปทีฮ
ทางอืน ้ กษะ "ปล่อยมันไป"
่ และใชทั

หลังจากทีเ่ ดินต่อไปอีก15นาทีพร ้อมกับคุยกันอย่างสนุกสนาน พวกเขาก็ได ้มาถึงมหาต ้นไม ้ใน

ทีส
่ ด
ุ

ความเห็นแรกของฮาจิเมะหลังจากทีม
่ องไปยังมหาต ้นไม ้คือ

"......นีม
่ น
ั อะไรกันเนีย
่ "

ั ครึง่ หนึง่ ยูเอะเองก็แสดงสห

เขามองด ้วยความประหลาดใจครึง่ หนึง่ และสงสย ี น ้าทีเ่ หมือนกับว่า
ความคาดหวังได ้แตกสลายลง พวกเขาคิดว่ามันจะเป็ นต ้นไม ้ทีม ่ ข
ี นาดใหญ่มากกว่าต ้นไม ้ในเฟ
อา เบลอาเก็นซะอีก

แต่วา่ สภาพของมหาต ้นไม ้ของจริงคือ.......เหีย ื่

่ วเฉาอย่างไม่น่าเชอ

ขนาดของมันไม่ตา่ งจากทีจ
่ น
ิ ตนาการไว ้ มันมีขนาดเสนผ่ ้ าศูนย์กลางประมาณ 50เมตรอีกทัง้ มัน
ยังมีลก
ั ษณะแตกต่างจากต ้นไม ้รอบๆ ในขณะทีต ่ ้นไม ้รอบๆขยายกิง่ ก ้านสเี ขียวออกมา มหา
ต ้นไม ้นัน
้ กลับเหีย
่ วเฉา

"มหาต ้นไม ้ได ้เหีย่ วเฉาก่อนทีจ่ ะมีการก่อตัง้ เฟอา เบลอาเก็นเสย ี อีกอย่างไรก็ตามมันไม่เคยเน่า

และไม่เคยเปลีย ่ นสภาพเหีย่ วเฉา เลย ด ้วยหมอกทีอ ่ ยูร่ อบๆมหาต ้นไม ้ทีเ่ หีย่ วเฉาแต่ไม่เคยเน่า
สถานทีน ่ ไ
ี่ ด ้กลายเป็ นสถานทีศ่ กั ดิสท
ิ ธิ แต่ถงึ แม ้จะพูดแบบนัน ้ สถานทีน ่ ไ ี้ ด ้กลายเป็ นสถานที่
ท่องเทีย
่ ว"

คามได ้อธิบายต่อฮาจิเมะและยูเอะทีแ ี น ้าสงสย

่ สดงสห ั ฮาจิเมะทีไ่ ด ้ยินคําอธิบายมองไปที่
บริเวณรากของมหาต ้นไม ้ อย่างทีอ
่ ล
ั เฟอริกได ้พูดไว ้ มันมีสลักหินถูกสร ้างไว ้อยูต
่ รงนัน
้

"นั่นมัน.....เหมือนกับประตูของโอลคุส..."
".....อือ สญั ลักษณ์เหมือนกัน"

้ สลักด ้วยสเี่ หลีย

หินนัน ่ มเจ็ดอันโดยมีสญ ั ลักษณ์เจ็ดอันสลักไว ้ทีห
่ วั มันเหมือนกับหนึง่ ในประตู
ของโอลคุส เพือ ่ เป็ นการพิสจู น์ฮาจิเมะหยิบแหวนโอลคุสออกมาดู ลายของมันนัน ้ เหมือนกับ
ลายทีส ่ ลักไว ้บนหิน

"มันเป็ นทางเข ้ามหาดันเจีย

้ นจริงๆ...แต่.....จะเข ้าไปยังไงหละ?"

ฮาจิเมะเดินเข ้าหามหาต ้นไม ้และตีมน ั แน่นอนว่าไม่มอี ะไรเกิดขึน

้ จากนัน ้ เขาก็ถามคามและคน
อืน
่ ๆว่ารู ้อะไรเกีย่ วกับต ้นไม ้นีบ
้ ้างไหม พวกเขาได ้แต่ตอบว่าไม่รู ้ ถึงแม ้เขาจะได ้ยินเรือ
่ งเกีย
่ วกับ
ประเพณีทต ี่ ้องต ้อนรับพวกเขามาแล ้ว แต่เหล่าผู ้อาวุโสไม่ได ้พูดถึงทางเข ้าเลย มีความเป็ นไป
ได ้ว่าพวกเขาจะเก็บเป็ นความลับเอาไว ้ ฮาจิเมะเริม ่ คิดว่า "ควรไปทวงหนีบ ้ ญ
ุ คุณดีไหม?"

ในตอนนัน ่ ํารวจภาพสลักหินได ้พูดออกมาว่า

้ เอง ยูเอะทีส

"ฮาจิเมะ...มองตรงนีซ ้ "ิ
"หือ? ตรงนัน้ มีอะไรเหรอ?"

สงิ่ ทีย
่ เู อะสงั เกตุเห็นคือสงิ่ ทีอ
่ ยูอ
่ ก ่ งว่างทีเ่ กีย
ี ด ้านของภาพสลักหิน มันมีชอ ั ลักษณ์
่ วข ้องกับสญ
ทัง้ เจ็ดทีอ ่ ยูอ
่ ก
ี ด ้านหนึง่

"นีม
่ น
ั ..."

่ หวนโอลคุสไปทีช
ฮาจิเมะใสแ ่ งว่างทีส
่ อ ั ลักษณ์ของโอลคุส
่ อดคล ้องกับสญ

จากนัน
้ ....ภาพสลักหินก็คอ
่ ยๆเรืองแสง

ิ เผ่าฮาวเลียทีร่ ะวังภัยอยูเ่ ริม

สมาชก
ภาพสลักหินทีเ่ รืองแสงออกมาสก
แทน บางอย่างถูกเขียนไว ้บนนัน ้
่ ามุงดูด ้วยความสงสบ ั ว่าเกิดอะไรขึน
้ ภาพเขาได ้มองไปที่
ั ครูห
่ นึง่ ก่อนทีจ
่ ะค่อยๆจาง หายไปและปรากฎตัวอักษะออกมา

ั ลักษณ์พส
"สญ ิ จ ี่ น
ู น์สอ ั "
"พลังในการเกิดใหม่"
"มิตรภาพของผู ้นํ าทาง"
"การทดสอบครัง้ ใหม่จะเปิ ดขึน
้ ให ้กับคนทีม ี งิ่ นัน
่ ส ้ "

"...หมายความว่าอย่างไร?"
ี่ น
"...สอ ั ....อาจจะหมายถึงสญ ั ลักษณ์พส
ิ จ
ู น์จากดันเจีย
้ นอืน
่ ๆ?"
"...ถ ้าอย่างนัน้ คําว่าพลังในการเกิดใหม่กบั มิตรภาพของผู ้นํ าทางหมายถึงอะไร?"

ิ ะตอบคําถามฮาจิเมะทีย
ชอ ่ ังงงกับความหมาย

"อือ~ มิตรภาพของผู ้นํ าทางอาจจะหมายถึงว่าสามารถพาเผ่ากึง่ มนุษย์มานํ าทางได ้หรือไม่ มี

เพียงแค่เผ่ากึง่ มนุษย์ทเี่ คลือ
่ นไหวในทะเลป่ าได ้อย่างอิสระและการทีจ
่ ะทํา ให ้เผ่ากึง่ มนุษย์นํา
ทางนัน ้ ยากยิง่ กว่ายาก"
"...เข ้าใจละ มันน่าจะประมาณนัน ้ "
"...ต่อไปคือพลังในการเกิดใหม่...ฉั นหรือเปล่า?"

ยูเอะชไี้ ปทีต
่ วั เองทีม ่ เี วทพิเศษทีช ื่ ว่า "ฟื้ นฟูอต
่ อ ั โนมัต"ิ และเพือ
่ เป็ นการพิสจ ู น์ เธอเฉือนนิว้
บางๆเพือ ่ ให ้ "ฟื้ นฟูอตั โนมัต"ิ ทํางานพร ้อมกับวางมือไปทีม ่ หาต ้นไม ้...แต่ไม่มอ
ี ะไรเกิดขึน
้

"บู.่ ..ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช"่
"...อืม~ กับต ้นไม ้ทีเ่ หีย ่ วเฉา.......พลังในการเกิดใหม่.......พร ้อมกับสญ ั ลักษณ์ พิสจ ู น์สชี่ น
ิ้
......สช ี่ น
ิ้ นีเ้ ป็ นไปได ้ว่ามันหมายถึงว่าพวกเราต ้องพิชต ิ เจ็ดมหาดันเจีย ้ นได ้อย่างน ้อยครึง่ หนึง่
จากนัน ้ พวกเราอาจจะได ้เวทในสมัยของพระเจ ้าทีเ่ กีย ่ วข ้องกับการเกิดใหม่ มันน่าจะเป็ นแบบนัน ้
ไหม?"

ั ว่าพวกเขาต ้องใชเวทนั
ฮาจิเมะสงสย ้ น
้ เพือ
่ ฟื้ นฟูต ้นไม ้ทีเ่ หีย ี น ้าทีเ่ ห็นด ้วย
่ วเฉานี้ ยูเอะแสดงสห

้ เวร แปลว่ามันเป็ นไปไม่ได ้ทีจ

"เฮอ~ ิ มันในตอนนี.้ ......ถึงแม ้มันจะยุง่ ยากแต่ พวกเราก็
่ ะพิชต
ไม่สามารถทําอะไรได ้นอกจากไปทีม ่ หาดันเจีย ้ นอืน
่ ๆ..."
"อือ..."

ฮาจิเมะกัดฟั นเจ็บใจทีอ ุ สา่ ห์มาถึงขนาดนีแ

่ ต
เขาไม่สามารถเข ้าไปในมหาดัน เจีย
่ งชว่ ยไม่ได ้ พวกเขาต ้องเปลีย
เรือ
้ ล ้ว ยูเอะเองก็เสยี ดายอย่างไรก็ตามเนือ่ งจากพวก
้ นได ้ในตอนนี้ ถึงแม ้มันจะทําให ้พวกเขากังวลแต่มน ั เป็ น
่ นเป้ าหมายเป็ นการได ้รับสญ ั ลักษณ์พสิ จ
ู น์อก
ี สามชนิ้

จากนัน
้ ฮาจิเมะก็เรียกเผ่าฮาวเรียเข ้ามารวมกัน

"อย่างทีไ่ ด ้ยินไปแล ้ว ตอนนีพ

้ วกเราเปลีย ่ นเป้ าหมายเป็ นพิชต ิ มหาดันเจีย้ นอืน ่ ๆก่อน สญ ั ญาที่
ิ้ สุดลงแล ้ว ถ ้าเป็ นพวกเจ ้าในตอนนี้ ถึงแม ้จะไม่มค
พวกเจ ้าได ้ตกลงไว ้ว่าจะนํ าทางได ้สน ี วาม
คุ ้มครองจากเฟอา เบลอาเก็น พวกเจ ้าสามารถทีจ ้ ด ้ สงิ่ ทีจ
่ ะอยูร่ อดในทะเลป่ านีไ ื่ คือ ลา
่ ะสอ
ก่อน"

้ เขาก็ชาํ เลืองมองไปทีช
จากนัน ิ ะ ตาของเขาถามเธอว่าต ้องการพูดอะไรก่อนไปไหม ชอ
่ อ ิ ะรู ้ว่านี่
คือเวลาเหมาะสมทีส ่ ด
ุ ทีจ ิ สามมหา
่ ะบอกความตัง้ ใจของเธอ ถึงแม ้เธอจะกลับมาแต่การพิชต
ดันเจีย ้
้ นน่าจะต ้องใชเวลานานมาก เธอไม่สามารถมาเยีย ่ มครอบครัวของเธอในเวลานัน ้ ได ้

ิ ะพยักหน ้าและก ้าวไปข ้างหน ้าเพือ

ชอ ่ พูดกับคามและคนอืน
่ ๆ

"พ่- "หัวหน ้า! พวกเรามีบางสงิ่ ทีต

่ ้องการบอก!"... หือ พ่อ? นีเ่ ป็ นเวลาพูดของฉั น..."

คามก ้ามมาข ้างหน ้าในขณะทีเ่ มินชอ ิ ะทีอ

่ ยูข
่ ้างๆ "พ่อ? รอก่อนพ่อ?" ดังออกมาแต่คามก็ยงั ยืน
้
ตรงเหมือนกับว่าเป็ นผู ้คุ ้มกันชาวอังกฤษ เขามองไปข ้างหน ้าพร ้อมกับยืนตรงเป็ นเสนตรง

"หัวหน ้า ได ้โปรดพาพวกเราไปด ้วย!"

"หา! ทุกๆคนก็ต ้องการไปกับคุณฮาจิเมะงัน
้ เหรอ!?"

ชอิ ะประหลาดใจกับคําพูดของคาม เกิดอะไรขึน ิ วันทีแ

้ กับบรรยากาศสบ ่ วยพรสง่ เธอ คือ
่ ล ้วทีอ
คําพูดของเธอทีก
่ ล่าวออกมา

"พวกเราคือฮาวเลียแต่ในเวลาเดียวกันก็ไม่ใชฮ ่ าวเลน! พวกเราคือลูกน ้องของหัวหน ้า! ไม่วา่

อย่างไรก็ตามพาพวกเราไปด ้วย! นีค ่ อ
ื การตัดสน ิ ของเผ่าของเรา!"
"รอก่อน พ่อ! ฉันไม่ได ้ยินเรือ
่ งนัน้ มาก่อน! ไม่ซต ิ ้องบอกว่าแล ้วอย่างงีฉ
้ ั นจะลําบากแบบนัน
้ ไป
ทําไม..."
"ผมยอมรับว่าพวกเราอิจฉาชอ ิ ะ!"
"พ่อยอมรับเรือ
่ งนัน
้ ! เขาพูดออกมาจริงๆ เกิดอะไรขึน ิ วันนัน
้ ในสบ ้ กันแน่!"

ในตอนทีค ิ ของเผ่า เขาก็ไม่สนใจในคําพูดของชอ

่ ามบอกถึงการตัดสน ิ ะ "เกิดอะไรขึน
้ ?" คือสงิ่
ทีฮ
่ าจิเมะคิดและตอบออกไปอย่างตรงๆว่า

"ขอปฎิเสธ"
"ทําไมละหัวหน ้า"

คามถามถึงเหตุผลทีฮ ิ คนอืน
่ าจิเมะตอบปฎิเสธอย่างรวดเร็ว สมาชก ่ ๆของเผ่าฮาวเลียก็เข ้าหาฮา
จิเมะโดยทีไ่ ม่อาจอดทนได ้

"แน่นอนว่าเป็ นเพราะพวกเจ ้าเป็ นได ้แค่ตวั ถ่วง เจ ้าพวกโง่-"

"แต่!"
"อย่าคิดว่ามันง่ายแบบนี้ สําหรับการเดินทางของพวกเรานัน ้ 180วันยังถือว่าเร็วเกินไปเลย!"
"จริงเหรอ!?"

ในกรณีของคามและคนอืน ่ ๆทีต
่ ด
ิ ตามเขา พวกเขาเริม ่ คิดว่า "ถึงเขาจะไม่อนุญาติ พวกเราก็จะ
ตามไปอยูด ่ "ี ดูเหมือนว่าการฝึ กทีเ่ หมือนกับนายพลฮาร์ทแมนจะก่อให ้เกิดความรู ้สก ึ เชอ
ื่ ใจ
และการเคารพบูชา ถ ้าเป็ นอย่างนีต ้ อ
่ ไปพวกเขาจะตามฮาจิเมะเข ้าไปในเมือง เนือ ่ งจากว่าเขา
ไม่ต ้องการให ้มีการจลาจลเกิดขึน ้ เขาบอกเงือ ่ นไขออกมา

"ถ ้าอย่างนัน
้ ข ้าต ้องการให ้พวกเจ ้าอยูท
่ น
ี่ แ
ี่ ละฝึ กฝนต่อไป ครัง้ หน ้าทีต
่ ้องเข ้ามาในทะเล่ป่าแห่ง
 ้
นี้ ถ ้าพวกเจ ้าสามารถใชงานได ้ข ้าจะอนุญาติให ้เป็ นลูกน ้อง"
"...หัวหน ้าไม่โกหกแน่นะ?"
"ไม่แน่นอน"
"ถ ้าหัวหน ้าโกหก พวกเราจะตะโกนเรียกชอ ื่ ของหัวหน ้าในเมืองของมนุษย์เหมือนกับว่าพวกเรา
สร ้างศาสนาใหม่ ตกลงไหม?"
"จ-เจ ้ามีความคิดทีแ่ ย่มาก..."
"นั่นเป็ นเพราะว่าพวกเรามีความภูมใิ จในฐานะลูกน ้องของหัวหน ้า"

ชา่ งเป็ นลูกน ้องทีก ่ นีแ

่ ล ้าอะไรเชน ้ ละนั่นทําให ้แก ้มของฮาจิเมะกระตุก ยูเอะตบบ่าของเขา
เพือ ่ ทีจ
่ ะปลอบเขา ฮาจิเมะถอนหายใจออกมาและมองขึน ้ ไปบนท ้องฟ้ าพร ้อมกับคิดว่าครัง้ หน ้า
ทีม่ า ทะเลป่ าจะต ้องยุง่ ยากอย่างแน่นอน

ื ' ไม่มใี ครมองฉันเลย...ถึงแม ้วันนีจ

" 'ฮอ ้ ะเป็ นวันทีฉ
่ ั นต ้องไปก็ตาม..."

ชอิ ะทีก
่ ลายเป็ นตัวประกอบข ้างทางได ้แต่เขียนตัวอักษรลงบนพืน
้ แน่นอนว่าไม่มใี ครสนใจเธอ
เลย

------------------------------------------------------------

ฮาจิเมะ , ยูเอะ , และชอ ิ ะถูกนํ าทางโดยคามและคนอืน ่ ๆไปทีช

่ ายแดนทะเลป่ าและอีกครัง้ หนึง่
ทีพ ้
่ วก เขาใชมอตอไซค์ เวทมนตร์สองล ้อในการเดินทางในทีร่ าบ อันดับทีน ่ ั่งนัน
้ เรียงจาก ยูเอะ
, ฮาจิเมะ , จากนัน ิ ะ ฮาจิเมะรู ้สก
้ ก็ชอ ึ ว่าชอ
ิ ะได ้เกาะเขามากขึน ้ เรือ่ ยๆนับตัง้ แต่มหาหุบเขาไร
เซน็ ฮาจิเมะพยายามไม่สนใจมันแต่การตอบสนองของเขาก็ถก ู ค ้นพบโดยยูเอะทีน ่ ั่งอยู่ หน ้า
เขาในทันที

ิ ะถามออกมาว่า
บนบ่าของเขา ชอ

"คุณฮาจิเมะ ฉันพึง่ นึกขึน

้ มาได ้ว่าฉันไม่เคยได ้ยินเลยว่าจุดหมายข ้างหน ้าคือทีไ่ หน?"
"อา? ฉันไม่เคยพูดเหรอ?"
"ฉั นไม่เคยได ้ยินเลย"
".....ฉั นรู ้"

เมือ ิ ะครางออกมาอย่างไม่เห็นด ้วย

่ ได ้ยินคําพูดของยูเอะ ชอ

"ฉ-ฉันเป็ นเพือ
่ นร่วมทีมของนายแล ้วดังนัน
้ ได ้โปรดบอกฉั นเกีย
่ วกับเรือ
่ งนัน ื่ สาร
้ ด ้วย! การสอ
สําคัญนะ!"
"ฉั นผิดเอง เป้ าหมายต่อไปคือมหาหุบเขาไรเซน ็ "
"มหาหุบเขาไรเซน ็ "

ชอ ิ ะทีไ่ ด ้ยินคําพูดของฮาจิเมะแสดงสห ี น ้าสงสย ั ออกมา ในตอนนีเ้ จ็ดมหาดันเจีย ้ นทีม่ ก

ี ารยืนยัน
แล ้วไม่รวมกับ [ทะเลป่ าฮาวทิน่า] คือ [มหาทะเลทรายภูเขาไฟกูเรียวเอ็น] และ [ทุง่ นํ้ าแข็งถํ้า
นํ้ าแข็งชูเน่] เนือ ่ งจากเรารู ้ทีอ
่ ยูท
่ แ
ี่ น่นอนแล ้ว มันไม่ดก ี ว่าเหรอทีจ่ ะไปสถานทีน ้ ? คือสงิ่ ทีช
่ ัน ิ ะ
่ อ
คิด อาจจะเป็ นเพราะฮาจิเมะเดาได ้ถึงสงิ่ ทีช ิ ะสงสย
่ อ ั ฮาจิเมะเริม
่ อธิบายถึงสาเหตุทเี่ ขาเลือก
"ตอนนีฉ ้ ั นเองก็ไม่รู ้ว่ามีมหาดันเจีย ้ นในมหาหุบเขาไรเซน ็ หรือเปล่าแต่ทงุ่ ราบนํ้ าแข็งชูเน่อยูใ่ น
พืน
้ ทีข
่ องเผ่าปี ศาจดังนัน ้ มันจะต ้องยุง่ ยากแน่นอน ถึงแม ้หนทางทีด ่ ท
ี ส
ี่ ด
ุ ในตอนนีค ้ อ
ื การไป
มหาภูเขาไฟแต่พวกเราก็ต ้องผ่านมหา หุบเขาไรเซน ็ ทีท่ อดยาวจากตะวันออกไปตะวันตกอยูด ่ ี
ในเมือ
่ พวกเราต ้องผ่านอยูแ ้ นระหว่างทางก็เป็ นได ้ใชไ่ หม?"
่ ล ้ว พวกเราก็อาจเจอดันเจีย

แก ้มของชอ ิ ะกระตุกอย่างไม่รู ้ตัว มหาหุบเขาไรเซน

็ โด่งดังในเรือ
่ งแดนประหาร ทีผ่ า่ นมาเร็วๆนี้
ั่ จิตใจของเธอ
มันคือทีๆ่ ครอบครัวของเธอเกือบสูญพันธุ์ การคิดว่าดินแดนนีเ้ ป็ นทางผ่านได ้สน

ิ ะตัวสน
ฮาจิเมะรู ้ว่าชอ ั่ เพราะเธอนั่งติดกับเขาแสดงสห
ี น ้าประหลาดใจ

"รู ้ไหม เธอควรเชอื่ ใจในพลังของเธอสก ั นิดนึง เธอในตอนนีน ้ สําหรับสต

้ ัน ั ว์ปีศาจในหุบเขาไม่
ต่างจากทะเลป่ าเลย เธอเองก็รู ้ไม่ใชเ่ หรอว่าพวกเราไม่สามารถใชเวทมนตร์ ้ ในนีไ้ ด ้? สําหรับ
เธอทีถ ่ นัดในการเสริมความแข็งแกร่งให ้ร่างกาย เป็ นไปได ้ว่าเธอสามารถเคลือ ่ นไหวโดยไม่
ติดขัดอะไรเลย จริงๆต ้องบอกว่านีค ื เวทีสาํ หรับเธอด ้วยซาํ้ "
่ อ
"......ฉันละอายในฐานะอาจารย์"
"บู~ ่ ละอายจัง~"

ยูเอะมองไปทีช ิ ะด ้วยสายตาทีป
่ อ ิ ะพยายามเบีย
่ ระหลาดใจ ชอ ่ งประเด็น

"ถ-ถ ้าอย่างนัน
้ ในเมือ
่ พวกเราจะไปทีม ็ พวกเราจะตัง้ แค ้มป์ ไหม? หรือว่าจะไป
่ หาหุบเขาไรเซน
หมูบ
่ ้านหรือเมืองใกล ้ๆ?"

"ถ ้าเป็ นไปได ้ฉั นต ้องการหาเครือ ่ ในอนาคต มันจะเป็ นการดีถ ้าเราได ้สงิ่ นีจ
่ งปรุงอาหารไว ้เผือ ้ าก
ในเมือง ตามทีเ่ ห็นในแผนที่ มันน่าจะมีเมืองรอบๆบริเวณนี"้

ฮาจิเมะเองก็ต ้องการกินอาหารรสชาติอร่อยเหมือนกัน อีกทัง้ ในอนาคตเขาอาจจะต ้องการใช ้

เงินในการซอื้ ของในเมือง เขาต ้องการแลกเปลีย่ นวัตถุดบ ิ ในมือก่อนทีม
่ น
ั จะเน่า อีกอย่างหนึง่
เขาต ้องการพักในห ้องก่อนทีจ
่ ะลุยไปทีม
่ หาหุบเขาไรเซน ็

"เอ๋~ อย่างนัน
้ หรือ...ขอบคุณพระเจ ้า"

ชอิ ะทีไ่ ด ้ยินคําพูดของฮาจิเมะแสดงสห

ี น ้าทีโ่ ล่งอกออกมา ฮาจิเมะทีง่ งกับคําพูดของเธอ ถาม
เธอว่า "มีอะไรงัน ้ หรือ"

"คือ~ จากเรือ ่ งราวของคุณฮาจิเมะ ฉั นคิดว่านายพอใจกับการกินเนือ ้ สตั ว์ปีศาจมหาหุบเขาไร

เซน ็ .......คุณยูเอะ ต ้องการแค่เลือดของคุณฮาจิเมะเท่านัน ้ ดังนัน
้ เธอจึงไม่มป ี ั ญหา......ฉั นเคย
คิดว่าจะชก ั จูงให ้นายมากินอาหารทีฉ ่ ันชอบยังไงดี~ ฉั นดีใจทีม่ นั เป็ นแค่จน ิ ตนาการของฉัน
คุณฮาจิเมะเองก็กน ิ อาหารปกติเหมือนกัน!"
"แน่นอน! ใครกันทีช ่ อบกินเนือ ั ว์ปีศาจ!...เธอ , เธอคิดว่าฉันเป็ นอะไรกันแน่..."
้ สต
"สตั ว์ปีศาจพันธุใ์ หม่ทม ี่ ช ื่ ว่านักล่า?"
ี อ
"เอาละ เธอ! ฉันจะมัดเธอไว ้จนกว่าจะถึงเมือง"
"หวา- , หยุด , นายเอามันมาจากไหน? ปลอกคออันนัน ้ ! หยุด~ อย่าใสม ่ น
ั ทีต่ วั ของฉัน~ คุณ
ยูเอะอย่าเอาแต่มองซ ิ ชว่ ยฉันด ้วย!"
"......เธอต ้องรับในสงิ่ ทีต
่ วั เองทํา"

เมือ ั พันธ์ทด
่ มองดูแล ้ว การโต ้ตอบของทัง้ สามคนแสดงถึงความสม ี่ ี

หลังจากทีข่ บ ั ต่อไปอีกหลายชวั่ โมง สุดท ้ายพวกเขาก็มาถึงเมืองในตอนคํา่ ฮาจิเมะรู ้สก ึ ดีใจ

เพราะนับตัง้ แต่เขาออกมาจากนรกและเห็นท ้องฟ้ า ในทีส ่ ด
ุ เขาก็มค ึ ว่า "กลับมาแล ้ว"
ี วามรู ้สก
ยูเอะเองก็ดต ู นื่ เต ้น เธอหันไปมองตาของฮาจิเมะและยิม
้ ให ้แก่กน
ั

"อืม~ ถึงแม ้ตอนนีจ ้ ะมีบรรยาการศทีด ่ ม

ี ากแต่ปลอกคอนีน ้ ายเอาออกได ้ไหม? ด ้วยเหตุผลบาง
ประการฉั นเอามันไม่ออก......อืมม นายได ้ยินเปล่า? คุณฮาจิเมะ? คุณยูเอะ? เดีย ๋ ว , อย่าพึง่ เมิน
ฉั น~ ฉั นจะร ้องไห ้แล ้วนะ! ฉั นจะร ้องไห ้หนักมาจนนายรู ้สก ึ หดหูเ่ ลย!"

ฮาจิเมะและยูเอะตอบกลับด ้วยรอยยิม
้ ของพวกเขาเท่านัน
้

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 40 เมืองบรูค
๊ - ตอนแรก

พวกเขามองเห็นเมืองได ้ในระยะไกล มันเป็ นเมืองขนาดเล็กทีล ่ ้อมรอบไปด ้วยคูนํ้าและแนวพุ่ม

ไม ้ มีประตูเมืองหันหน ้าไปทางหลวงและมีกระท่อมอยูใ่ กล ้ๆประตูซงึ่ มันอาจจะเป็ น บ ้านพักคน
เฝ้ าประตู ถึงแม ้เมืองนีจ
้ ะเป็ นเมืองทีเ่ ล็กแต่ก็ยงั มีทหารเฝ้ าประตู และด ้วยเหตุนัน
้ เองทําให ้ฮาจิ
เมะคิดว่าน่าจะได ้ของคุณภาพดีและยิม ้ ออกมาเล็ก น ้อย

"......ถ ้านายอารมณ์ด ี นายเอาปลอกคออันนีอ

้ อกไปได ้ไหม?"

ิ ะทีแ
ชอ ่ สดงสหี น ้าผิดหวังถามฮาจิเมะทีย ่ ม ิ้ และมองไปรอบๆเมืองอย่างตรงไปตรง มา สงิ่ ทีต ่ ด
ิ
อยูบ่ นคอของชอ ิ ะคือปลอกคอสด ี ําประดับด ้วยคริสตัลอันเล็กๆ มันคือสงิ่ ทีฮ ้
่ าจิเมะใชลงโทษ
ชอิ ะในฐานะทีพ ่ ดู ออกมาโดยไม่คด ิ ไม่รู ้ด ้วยเหตุใดเธอไม่สามารถถอดมันออกมาได ้ ชอ ิ ะ
ขอร ้องให ้ฮาจิเมะถอดมันออกแต่มน ้
ั เหมือนกับหูซายทะลุ หขู วา

้
อย่างชาๆฮาจิ เมะและพรรคพวกของเขาก็เห็นเมืองอย่างชด ั เจนและนั่นทําให ้เขา เก็บมอตอไซค์
เวทมนตร์สองล ้อลงไปในกล่องสมบัตแิ ละเปลีย
่ นเป็ นมาเดินแทนเพราะ มันจะกลายเป็ นเรือ ่ ง
ใหญ่ถ ้าเขาโผล่ออกมาด ้วยมอตอไซค์เวทมนตร์

ระหว่างทางชอ ิ ะยังคงบ่นไม่หยุดและมันเพียงแค่ทะลุหเู ขาผ่านไปเท่านัน ้ สุดท ้ายพวกเขาก็

มาถึงหน ้าประตูเมือง อย่างทีเ่ ขาคิดเอาไว ้ กระท่อมทีเ่ ห็นนัน
้ คือบ ้านพักทหารรักษาประตู
 ้ ชายติดอาวุธก็ออกกมาจากบ ้านพัก เขาใสเ่ กราะหนังและมีดาบยาวห ้อยไว ้ทีเ่ อว เขาดู
จากนัน
เหมือนนักผจญภัยมากกว่าทหารเสยี อีก เขาตะโกนให ้ฮาจิเมะและพรรคพวกหยุด

"หยุดก่อน แสดงค่าสถานะออกมา แล ้วก็บอกจุดประสงค์ทม

ี่ าเมืองนีด
้ ้วย?"

มันอาจจะเป็ นกฎระเบียบของทีน
่ เี่ พราะดูแล ้วทหารคนนัน ี เลย ฮาจิเมะ
้ ดูไม่กระตือรือร ้นเอา เสย
หยิบแผ่นค่าสถานะออกมาพร ้อมกับตอบคําถามของยาม

"จุดประสงค์ของพวกเราคือการสะสมเสบียงเพือ ้
่ ใชในการผจญภั ย"
ยามสง่ เสย
ี งออกมาว่า "อืมม" ด ้วยนํ้ าเสย
ี งเบือ
่ หน่ายพร ้อมกับเชค็ แผ่นค่าสถานะของฮาจิเมะ
หลังจากนัน ้ เขาก็กระพริบตา เลือ ่ นแผ่นสถานะห่างออกไปจากนัน ้ ก็ขยีต้ า ฮาจิเมะทีเ่ ห็นยาม
ทําท่าแบบนัน ้ หลัง่ เหงือ
่ ออกมาและคิดในใจว่า "อ่า แย่แล ้ว ลืมทีจ่ ะปกปิ ดค่าสถานะ"

ในแผ่นค่าสถานะมีระบบทีซ ่ นค่าสถานะได ้ สําหรับนักผจญภัยและทหารรับจ ้างแล ้ว การที่

่ อ
เปิ ดเผยค่าสถานะออกไปอาจจะทําให ้มีอน
ั ตรายได ้ ฮาจิเมะพยายามหลอกยามด ้วยการแต่ง
เรือ
่ งโกหกออกมา

"เมือ
่ กีน
้ ผ
ี้ มโดนสต ั ว์ปีศาจโจมตี ดูเหมือนว่าการโจมตีครัง้ นัน ี "
้ จะทําให ้มันเสย
"ม-มันเสย ี ? นั่นมัน..."

ยามแสดงอาการมึนงงออกมา ซงึ่ มันไม่น่าแปลกใจ ค่าสถานะของฮาจิเมะไม่ได ้แสดงระดับ

(???)และค่าสถานะและทักษะได ้แสดงออกมา เต็มไปหมด ถึงเขาจะเคยได ้ยินว่ามีคนเคยทํา
แผ่นค่าสถานะหายแต่เขาไม่เคยได ้ยินว่ามันเสย ี มาก่อน ปกติเขาจะต ้องหัวเราะแล ้วเมือ ่ ได ้ยิน
ว่ามันเสยี แต่คา่ สถานะทีแ ื่ มากกว่าอีกและนั่นทําให ้เขาไม่รู ้ว่าควรจะ
่ สดงออกมายิง่ ไม่น่าเชอ
ตัดสน ิ อย่างไร

เพือ
่ ให ้ได ้ผล ฮาจิเมะยักไหล่เหมือนกับคนทีย
่ งุ่ ยากกับแผ่นค่าสถานะของเขา

ี ค่าทีแ
"ถ ้าบอกว่ามันไม่เสย ่ สดงออกมาไม่แปลกเกินไปเหรอ? มันเหมือนกับบอกว่าผมเป็ นสต ั ว์
ประหลาด คุณยาม ผมเหมือนกับสต ั ว์ประหลาดทีส
่ ามารถทําลายเมืองด ้วยปลายนิว้ ได ้หรือ
เปล่า?"

ฮาจิเมะแสดงท่าทางขําโดยงายแขนทัง้ สองข ้างออกมาสว่ นยามได ้แต่ฝืนยิม ้ ออกมา ถ ้าแผ่นค่า

สถานะแสดงออกมาโดยถูกต ้องละก็เขาจะต ้องเป็ นสต ั ว์ประหลาดที่ เก่งกว่าผู ้กล ้าและราชา
ปี ศาจอย่างง่ายดาย ถึงแม ้เขาจะไม่ได ้ยินคําอธิบาย แต่ใจของเขาคิดว่ามันเสย ี เรียบร ้อยแล ้ว

ั ว์ประหลาดจริงๆแล ้วละก็ เขาจะต ้องเป็ นลมอย่างแน่นอน ฮาจิเมะที่

ถ ้าเขารู ้ว่าฮาจิเมะเป็ นสต
โกหกออกมาอย่างหน ้าด ้านมองไปทีย ิ ะทีแ
่ เู อะและชอ ่ สดงสหี น ้าประหลาด ใจ

"ฮา่ ๆ ฉันเองก็ไม่เคยเห็นกรณีนม
ี้ าก่อนและไม่เคยได ้ยินว่าแผ่นค่าสถานะรวนมาก่อน แต่อย่างที่
เขาบอกกัน ทุกๆอย่างจะต ้องมีครัง้ แรกเสมอ......แล ้วสองคนนัน ้ ละ...."

ยามหันไปมองทัง้ สองคนและถามหาแผ่นค่าสถานะ จากนัน

้ เขาก็องึ้ และหน ้าแดงพร ้อมกับมอง
สบั กันระหว่างยูเอะและชอ ิ ะด ้วยอาการ เหม่อลอย อย่างทีเ่ คยพูดมาก่อนว่า ยูเอะนัน ้ เป็ นเด็กสาว
ทีส่ วยทีม
่ รี ป ๊ ตา สว่ นชอ
ู ร่างเหมือนกับตุก ิ ะนัน
้ เป็ นเด็กสาวทีส
่ วยทีใ่ ห ้บรรยากาศลึกลับ ยามนัน ้
ถูกทําให ้หลงด ้วยความงามของทัง้ สองคน

่ " ยามหันกลับมามองฮาจิเมะด ้วยท่าทางลนลาน

ฮาจิเมะเผลอกระแอมคออย่างไม่รู ้ตัว "อะแฮม

"ในระหว่างทีพ ่ วกเราโดนสต ั ว์ปีศาจโจมตี เด็กสาวคนนัน

้ ได ้ทําแผ่นค่าสถานะหายไป สว่ นเผ่า
้ ...นายเข ้าใจใชไ่ หม?"
กระต่ายนัน

อาจจะเป็ นเพราะว่าเขาเข ้าใจ ยามพยักหน ้าเห็นด ้วยและคืนแผ่นค่าสถานะให ้กับฮาจิเมะ

"ถึงแม ้จะบอกแบบนัน ้ แต่นายไปได ้เธอมาจากไหน เธอเป็ นเผ่ากระต่ายทีม ี มสเี ทาทีห

่ ผ ่ ายาก
ไม่ใชเ่ หรอ? จริงๆแล ้วนายเป็ นคนรวย?"

ื่ ชมและอิจฉาพร ้อมกับแอบมองทัง้ สองคน ฮาจิเมะได ้แต่ยก

ยามถามฮาจิเมะด ้วยความชน ั ไหล่
โดยทีไ่ ม่ตอบคําถาม

"เอาเถอะ นายผ่านเข ้าไปได ้"

"อา ขอบคุณ อุ ้บ แป็ บนึง ผมจะขายวัตถุดบ ิ ได ้ทีไ่ หน?"
"อืมม? ถ ้าเป็ นนั่นละก็ เรามีสมาคมนักผจญภัยอยู่ ถ ้านายเดินตรงจากถนนตรงกลางก็จะเห็นเอง
ถ ้าต ้องการขายร ้านด ้วยตนเองก็ถามสมาคมเอา พวกเขาจะมอบแผนทีห ่ ยาบๆของเมืองนีใ้ ห ้"
"อาา คุณใจดีกบ ั พวกเราจริงๆ ขอบคุณ"

หลังจากทีไ่ ด ้รับข ้อมูลจากยาม ฮาจิเมะและพรรคพวกของเขาก็ผา่ นประตูและเข ้าไปในเมือง ดู

เหมือนว่าเมืองนีจ ้ ะมีชอ ื่ ว่าเมืองบรูค
๊ ในเมืองมีบรรยากาศทีร่ า่ เริงถึงแม ้มันจะไม่ใหญ่โตถึงขัน
้
เมืองฮอลาร์ดที่ อยูด ่ ้านนอกของโอลคุสดันเจีย ้ นแต่มซ ุ้
ี มขายของจํ านนมากพร ้อมกับเสยี ง
โฆษณา สน ิ ค ้าของตัวเองและเสย ี งของคนต่อราคาดังออกมา

ความสดชน ื่ นีท ึ ดี ไม่เพียงแต่ฮาจิเมะเท่านัน

้ ําให ้ผู ้คนเกิดความรู ้สก ้ ยูเอะเองก็ดด ิ ะนัน
ู ใี จแต่ชอ ้
ั่ และจ ้องมองฮาจิเมะด ้วยนํ้ าตาตัง้ แต่ เมือ
กลับตัวสน ่ กีแ
้ ล ้ว

เธอจ ้องมองเขาด ้วยนํ้ าตาโดยทีไ่ มพูดอะไรทําให ้เขากังวลและถอนหายใจออกมา ฮาจิเมะบ่น

ในใจว่า "ขัดชว่ งอารมณ์ดซ ี ะได ้"พร ้อมกับมองกลับไปทีช ิ ะ
่ อ

"มีอะไร? ถึงแม ้พวกเราจะเข ้ามาในเมืองแล ้วแต่เธอกลับทําหน ้าเหมือนกับกอริลา่ สต ั ว์ปีศาจที่

พยายามกันหินทีร่ ว่ งลงมาอย่างสุดชวี ต ิ "
"ใครเป็ นกอริลา่ ! ไม่ซต ิ ้องบอกว่านายรู ้จักตัวขีแ
้ พ ้แบบนัน
้ ได ้ยังไง! ถ ้าเป็ นคุณฮาจิเมะละก็
จะต ้องเป่ ามันได ้ด ้วยท่าเดียว! แค่คด ิ ก็อนาถแล ้ว!"
".........เหมือนกับทีจ ่ ม
ิ้ ไปข ้างๆเธอด ้วยนํ้ าตาคลอหน ้า"
"นั่นเป็ นการโจมตีตอ ่ เนือ ่ ง? นั่นมันโหดร ้ายเกินไปแล ้ว! อุก ไม่ใชแ ่ บบนัน้ !"

ชอ ิ ะโต ้แย ้งด ้วยความโกรธอย่างเอาเป็ นเอาตาย เธอพยายามแสดงให ้เห็นว่า "ฉั นไม่มค

ี วามสุข"
ด ้วยท่าทางของเธอ จะว่าไปแล ้ว เรือ ่ งราวเกีย
่ วกับกอริลา่ นัน ้
้ เขาใชในการทดลองกดดันสว่ นรวม
เขาไม่ได ้สนุกสนานในการกลัน
่ แกล ้งคนอืน ่ ยูเอะเองก็แหย่อย่างมีความสุขอีกทัง้ กอริลา่ ตัวนีม
้ ี
ทักษะ "แขนทรงพลังอีกด ้วย" (tl note : ประโยคนีข ้ ้ามไปเลยก็ได ้นะครับ ทักษะการแปลของ
ผมไม่เพียงพอต่อประโยคนี้ ยิง่ แปลยิง่ งง สุดท ้ายยอมแพ ้ไปแปลสว่ นอืน่ ต่อดีกว่า)

"เจ ้านี!่ ปลอกคออันนี!้ เพราะมันทําให ้ฉันถูกเข ้าใจผิดว่าเป็ นทาส! คุณฮาจิเมะ ถ ้านายเข ้าใจ
แล ้วก็ปลดมันซะ! บู่ มันโหดร ้าย~ พวกเราไม่ใชห ่ วกห ้องหรอกเหรอ~"

ดูเหมือนว่านั่นคือสาเหตุทช ี่ อิ ะโกรธ เธอตกตะลึงทีถ ่ กู มองว่าเป็ นทาสทัง้ ๆทีพ

่ วกเขาเป็ นเพือ
่ น
ร่วมทาง ตามจริงแล ้วปลอกคอทีฮ ่ าจิเมะใสใ่ ห ้ไม่ใชป่ ลอกคอทาสและไม่มพ ี ลังในการควบคุม
ชอ ิ ะ ชอ
ิ ะเองก็เข ้าใจในสงิ่ นัน้ แต่ไม่วา่ พูดอย่างไร ตกตะลึงก็คอ ื ตกตะลึง

ิ ะได ้เกาหัวและมองไปทีต
ฮาจิเมะทีเ่ ห็นท่าทางของชอ ิ ะ
่ าของชอ

"เธอรู ้ไหมว่าเผ่ากึง่ มนุษย์ทไี่ ม่ใชท่ าสโดยเฉพาะเผ่ากระต่ายทีม ่ ค

ี วามต ้อง การสูงไม่สามารถ
เดินไปมาในเมืองได ้อย่างอิสระ? บวกกับผมสเี ทาของเธอจะยิง่ ดูดความสนใจมากขึน ้ ไปอีก เมือ
่
รวมกับรูปร่างและท่าทางถ ้าเธอประกาศออกมาว่าไม่ใชท ่ าส เธอจะต ้องถูกหมายหัวทันทีเมือ่
เข ้าเมืองอย่างแน่นอน หลังจากนัน ้ จะต ้องมีฝงู นักลักพาตัวตามมาและนั่นจะก่อให ้เกิดปั ญหา
....... ทําไมเธอถึงทําท่าเขินอายแบบนัน ้ ?"

ในตอนทีอ ิ ะทําท่าอายแก ้มแดงเมือ

่ ธิบาย ฮาจิเมะเห็นชอ ่ เธอได ้ยินคําอธิบาย ยูเอะมองไปทีช ิ ะ
่ อ
ด ้วยสายตาเย็นชา

"ม-มู คุณฮาจิเมะ การพูดแบบนัน ้ ต่อหน ้าทุกๆคน การทีบ

่ อกว่าฉั นมีรป
ู ร่างและท่าทางทีส
่ ด
ุ ยอด
, น่ารักทีส
่ ด ็ ซ ี่ มันน่าอา--แอ ้ก!?"
ุ ในโลกและเซก

แสงสท ี องของยูเอะพุง่ ตรงเข ้าไปทีแ ิ ะทีย

่ ก ้มของชอ ่ ังอยูใ่ นโลกสว่ นตัว ชอิ ะทีเ่ พ ้อด ้วยความรัก
ร ้องออกมาและล ้มลงไป โดยทีไ่ ม่ได ้เสริมร่างกายเธอลุกขึน ้ มาและถูแก ้มแดงทีไ่ ม่ได ้มาจาก
สาเหตุเดิม

".....อย่าหลงตัวเอง"
".....ฉั นขอโตดคุนนยูเอะ"

ิ ะทีไ่ ด ้ยินคําพูดอันเย็นชาของยูเอะตัวสน
ชอ ั่ ด ้วยความกลัว ฮาจิเมะทีป
่ ระหลาดใจกับท่าทางของ
ทัง้ สองคนยังคงอธิบายต่อ

"อา~ สรุปเลยละกัน ในพืน ้ ทีข่ องมนุษย์ ฉั นจะปกป้ องเธอด ้วยการบอกว่าเธอเป็ นทาส ถ ้าฉันไม่
ทําแบบนัน ้ ปั ญหาจะตามมาอีกมากมายและสาเหตุนัน ้ มาจากเธอ"
"นั่นมัน......ถึงแม ้ฉั นจะเข ้าใจ..."

เธอเข ้าใจในเหตุผลและความหวังดีแต่เธอยังคงแสดงสห ี น ้าไม่ดใี จและรู ้ว่ามัน ยากทีจ

่ ะยอมรับ
ได ้เพราะเธอคาดหวังเป็ นอย่างมากทีจ ่ ะถูกเรียกว่าเป็ นพรรคพวก ของพวกเขา เธอไม่สามารถ
ยอมรับอย่างง่ายๆได ้ ครัง้ นีเ้ ป็ นยูเอะทีพ
่ ด ิ ะ
ู กับชอ
"....อย่าไปสนใจว่าแมลงตัวเล็กๆว่าจะคิดกับเธอยังไง"
"คุณยูเอะ!?"
"....สงิ่ ทีส
่ าํ คัญทีส
่ ด
ุ คือคนทีม ่ คี วามสาํ คัญกับเธอทีส่ ด ่ รือ?ไ
ุ เข ้าใจเธอ.......ไม่ใชห
"................ช-ใชแ ่ ล ้ว นั่นใชแ่ ล ้ว"
".....อือ ถึงแม ้ฉันจะไม่คอ ่ ยเต็มใจ......ชอ ิ ะเป็ นคนทีฉ
่ ันคิดว่าเป็ นพรรคพวก.....อย่าไปสนใจ
เรือ
่ งเล็กน ้อย"
".......คุณยูเอะ.....อะฮๆี่ ขอบคุณมากๆเลย"

เธอเคยเป็ นเจ ้าหญิงแวมไพร์ทถ ี่ อื ครองพลังอันมหาศาลและรับฟั งมวลชน ถึงแม ้เธอจะถูกทรยศ

มาก่อนแต่เธอรู ้ว่าถึงแม ้จะเป็ นคําพูดเล็กน ้อยแต่ถ ้าสะสม ไปเรือ ่ ยๆก็จะกลายเป็ นเรือ ่ งใหญ่ได ้
และนั่นคือเหตุผลว่าทําไมคําพูดของเธอถึงทําลายหินทีอ ่ ยูใ่ นใจของชอ ิ ะได ้ เผ่าฮาวเลียทุกๆ
คนรวมถึงฮาจิเมะและยูเอะรู ้ว่าชอ ิ ะกลายเป็ นคนสําคัญของชอ ิ ะ และยูเอะ มันไม่จําเป็ นทีจ ่ ะต ้อง
ให ้คนอืน
่ นับพันคนมาเข ้าใจตรงนี้ แน่นอนว่าถึงแม ้พวกเขาจะเข ้าใจได ้แต่กไ ็ ม่จําเป็ นจะต ้อง
สนใจ...

ชอิ ะทีไ่ ด ้ยินคําพูดของยูเอะยิม

้ อย่างอายๆพร ้อมกับแอบมองไปทีฮ
่ าจิเมะ เธอคาดหวังให ้ฮาจิ
เมะพูดอะไรออกมา

ึ ว่ามันชว่ ยไม่ได ้ เริม

ฮาจิเมะทีร่ ู ้สก ่ พูดออกมาอย่างไม่เต็มใจ

"อย่างทีบ่ อก ฉันจะไม่ทอดทิง้ เธอถ ้าเธอถูกโจมตีเนือ ่ งจากคนอืน ่ ค ้นพบว่าเธอไม่ใชท ่ าส"

"ถึงแม ้จะทําให ้ทุกๆคนในเมืองนีก ้ ลายเป็ นศต ั รู?"
"เธอเองก็รู ้ไม่ใชเ่ หรอ ไม่ใชว่ า่ ฉั นทําสงิ่ นัน
้ กับทหารจักรวรรดิแล ้วหรอกเหรอ?"
"ถ ้าอย่างนัน
้ นายก็จะทําเหมือนกันต่อให ้ศต ั รูคอ
ื ประเทศก็ตาม! ฮุๆ!"
"เธอหมายถึงอะไร? ไม่วา่ จะเป็ นโลกนีห ้ รือพระเจ ้าฉันก็ไม่เปลีย ั รูไม่วา่ เป็ นใครก็
่ นใจ ถ ้าเป็ นศต
ตาม ฉันก็จะสู"้
"ฮุๆๆ เธอได ้ยินหรือเปล่า? คุณยูเอะ เธอได ้ยินทีฮ ่ าจิเมะพูดเมือ
่ กีห้ รือเปล่า? พวกเราสําคัญต่อ
เขาใชไ่ หม?"
"......คนสาํ คัญของฮาจิเมะคือฉั น"
"หว- ได ้โปรดอ่านบรรยากาศหน่อย! ในตอนนี้ เธอจะต ้องพูดอย่างทีเ่ คยว่า "...อือ"!"

ชอิ ะนัน
้ ดีใจและสนุกไปกับมันถึงแม ้เธอจะบ่นก็ตาม การทีไ่ ด ้ยินว่าถ ้าถึงเวลานัน ั รูเป็ น
้ ต่อให ้ศต
โลกใบนีเ้ ขาก็จะสูกั้ บมัน มันคือคําพูดทีท
่ ําให ้ผู ้หญิงดีใจ โดยเฉพาะคนทีไ่ ด ้ยินคือคนทีห ่ ลงรัก
เขา

ฮาจิเมะหรีต
่ าลงและมองทัง้ สองคนคุยเล่นกัน(เขาคิด) เริม ิ ะ
่ อธิบายถึงปลอกคอของชอ

"อีกเรือ่ งหนึง่ ปลอกคอนัน ื่ สารและแร่พเิ ศษ จงใชมั้ นในตอนทีจ

้ ทําจากหินสอ ่ ําเป็ น สามารถใช ้
โดยการสง่ พลังเวทไปทีม ่ น ั "
ื่ สารและแร่พเิ ศษ?"
"แร่สอ

แร่สอื่ สารคือแร่ทสี่ ามารถสง่ ผ่านความคิดได ้ มันเป็ นแร่ทถี่ ก

ู สร ้างด ้วยเวทสร ้างสรรค์ทท ี่ ําให ้ผู ้ใช ้
้ กษะ "สอ
ใชทั ื่ สารทางจิต" ได ้ จํานวนทีจ ้
่ ะต ้องใชเวทขึ น
้ อยูก ่ บ ่ ําคัญทีส
ั ระยะห่าง ทีส ่ ด
ุ คือในยุค
นีไ ื่ สารทางจิตหรือโทรศพ
้ ม่เคยมีสอ ั ท์มาก่อนซงึ่ เป็ น การดีเพราะคนทีม
่ แ
ี ร่นจ
ี้ ะสามารถแอบฟั ง
คําพูดได ้

แร่พเิ ศษถูกสร ้างด ้วยเวทสร ้างสรรค์ทท ้ ้รับทักษะ "รับรู ้ตัวตน[+รับรู ้เฉพาะจุด]" เมือ
ี่ ําให ้ผู ้ใชได ่
รับรู ้เฉพาะจุดถูกใช ้ มีความเป็ นไปได ้ว่าจะรับรู ้คนทีต ่ ้องการท่ามกลางหมูค ่ นและรู ้ว่าเขาคือใคร
เมือ่ มันถูกใช ้ มันจะทําหน ้าทีเ่ หมือนกับเครือ ่ งบอกตําแหน่งโดยสง่ พลังเวทไปทีม ่ น
ั ความรุนแรง
ขึน
้ อยูก ่ บ ่ ง่ ไป
ั พลังเวททีส

เมือ ิ ะก็ชมออกมา
่ ได ้ยินคําอธิบายของฮาจิเมะ ชอ

"อีกเรือ ่ งหนึง่ ปลอกคอนนัน ้ เอาออกด ้วยการสง่ พลังเวทจํานวนหนึง่ "

"เข ้าใจละ~ พูดได ้อีกอย่างหนึง่ ว่า......เพราะว่านายต ้องการได ้ยินเสย ี งของฉั นตลอดเวลา และ
รู ้ว่าฉันอยูไ่ หน นั่นคือสงิ่ ทีค
่ ณ ึ ? คิก นายชอบฉันถึงขนาดนีเ้ ลยเหรอ? มันค่อนข ้าง-
ุ ฮาจิเมะรู ้สก
อา ไม่ซ ิ ไม่ใชว่ า่ ฉันเกลียด-แอ ้ก!?"
"....อย่าหลงตัวเอง"
" "ฮอ ื " , หนูขอโตด"

ด ้วยรูปร่างขาอันสวยงาม ยูเอะเตะเข ้าไปทีห ่ ลังหัวชอิ ะทีล

่ ้มลงหลังจากร ้องออกมา และเสย ี งอัน
เย็นชาได ้ดังออกมาจากยูเอะ ถึงแม ้เธอจะด ้อยในการต่อสูระยะประช้ ิ .......แต่เธอก็เตะได ้อย่าง
ด
ยอดเยีย ่ ม จากนัน ิ ะก็ขอโทษด ้วยนํ้ าตา ถึงแม ้ยูเอะจะยอมรับว่าเธอเป็ นพรรคพวกแต่ดู
้ ชอ
เหมือนว่าเธอจะไม่ยอมให ้อภัยถ ้า ชอ ิ ะพยายามเข ้าหาฮาจิเมะ ยิง่ ไปกว่านัน ้ มันเป็ นทีส ั ว่า
่ งสย
ท่าทางและคําพูดของเธอนัน ้ นับว่าเเป็ นการเข ้าหาได ้หรือไม่

พวกเขาเดินต่อไปอย่างอารมณ์ด(ี ?)จนกระทั่งเจอป้ ายทีม

่ รี ป
ู ดาบใหญ่วาดอยู่ มันเป็ นป้ ายอัน
เดียวกับทีเ่ ห็นในสมาคมนักผจญภัยเมืองฮอลาร์ดถึงแม ้ทีน
่ จ ี่ ะ มีขนาดเล็กกว่าก็ตาม

หลังจากทีย
่ น
ื ยันป้ ายแล ้ว ฮาจิเมะเดินเข ้าไปอย่างเยือกเย็น

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 41 เมืองบรูค
๊ - ตอนสอง

โดยปกติแล ้วคําว่าสมาคมนัน ้ จะทําให ้คิดถึงสถาน ทีๆ่ คนเถือ ่ นๆมารวมตัวกันและนั่นทําให ้ฮาจิ

เมะคิดว่ามันจะต ้องเป็ นสถานที่ สกปรกแต่กลับกลายเป็ นว่ามันสะอาดอ่างไม่น่าเชอ ื่ มีเคาน์เตอร์
อยูท่ างด ้านหน ้าทางเข ้าและร ้านอาหารอยูท ้ มีบางคนทีด
่ างด ้านซาย ่ เู หมือนว่าะเป็ นนักผจญภัย
ทีก
่ ําลังกินและนั่งคุยกัน จากทีด ู ล ้วไม่มใี ครสงั่ สาเกซงึ่ นั่นอาจจะเป็ นเพราะทีน
่ แ ่ ไี่ ม่ขาย คนที่
อยากดืม ่ ก็ไปทีบ
่ าร์

ในตอนทีฮ ่ าจิเมะและพรรคพวกของเขาเข ้ามาในสมาคม เป็ นเรือ ่ งธรรมชาติทนี่ ักผจญภัยจะต ้อง

หันไปมองพวกเขา ในตอนแรกเพราะพวกเขาเห็นว่ามากันสามคนและไม่ได ้สนใจมากนัหแต่เมือ ่
พวกเขาหัน ไปเห็นชอ ิ ะและยูเอะ ความสนใจของพวกเขาก็มากขึน ้ มีบางคนสง่ เสยี งออกมาว่า
"โฮ"่ ด ้วยความชน ื่ ชม บางคนมองชน ื่ ชมอย่างเงียบเหมือนกับยามและบางคนก็โดนแฟนทุบตี ดู
เหมือนว่านักผจญภัยจะไม่หยุดมองถึงจะโดนตบก็ตาม

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะโชคดี ถึงแม ้มีบางคนจะพยายามยุง่ พวกเขาแต่ดเู หมือนว่าพวกเขาจะมีสติ

ดีพอและจ ้องมอง เฉยๆ เนือ
่ งจากว่าไม่มค
ี นต่อแถว ฮาจิเมะเดินเข ้าหาเคาเตอร์อย่างมีความสุข

ข ้างหลังเคาเตอร์มคี ณ
ุ ป้ ายิม
้ อยู่ รูปร่างของเธออยูใ่ นเกณฑ์ด ี มีความกว ้างมากกว่ายูเอะสองเท่า
จริงๆต ้องบอกว่าการทีม ่ ส
ี าวสวยอยูห ้ เป็ นแค่แฟนตาซ ี เหมือนกับว่าสาวรับใชมื้ อ
่ ลังเคาเตอร์นัน
อาชพ ี บนโลกจะเป็ นอายุคราวป้ าแล ้ว ไม่วา่ คุณอยูโ่ ลกไหนความเป็ นจริงอันโหดร ้ายนีก ้ ็
เหมือนกัน จะว่าไปแล ้ว ฮาจิเมะนัน ้ เป็ นคนปกติ เขาไม่ได ้คาดหวังว่าจะมีสาวสวยมาเป็ น
พนักงานต ้อนรับ ถ ้าเขาบอกว่าไม่สนใจก็คอ ื ไม่สนใจ และนั่นคือเหตุผลว่าทําไมฮาจิเมะต ้องการ
ิ ะเลิกมองเขาอย่างเย็น ชาได ้แล ้ว ตัง้ แต่เมือ
ให ้ยูเอะและชอ ่ กีแ
้ ล ้วทีพ
่ วกเขาจ ้องมองอย่างทะลุ
ทะลวง

อาจจะเป็ นเพราะว่าเธอรู ้ว่าฮาจิเมะและกลุม

่ ของเขาคิดอะไรอยู่ คุณป้ ายังยิม
้ อย่างมีสเน่หใ์ ห ้อยู่

"ถึงแม ้เธอจะมีดอกไม ้ทัง้ สองข ้างก็ยังไม่พออีกเหรอ? ขอโทษด ้วยทีฉ ่ นักงานต ้องรับ

่ ั นไม่ใชพ
สาวสวยนะ"

...คุณป้ าอาจจะไม่มเี วทพิเศษหรืออ่านใจได ้ แก ้มทีก

่ ระตุกของฮาจิเมะน่าจะเป็ นคําตอบ

"ไม่ ผมไม่เคยคิดแบบนัน ้ เลย"

"ฮา่ ๆๆๆๆๆ เธอดูถก ั ชาตญาณผู ้หญิงมากไปหรือเปล่า? ฉันเข ้าใจในธรรมชาติของผู ้ชายดี
ู สญ
อย่าพยายามหลบตามากเกินไป มันจะทําให ้ความน่าเชอ ื่ ถือของเธอลดลงรู ้ไหม?"
"....ผมประทับใจมาก"

คําตอบของฮาจิเมะคือ "การทีอ ่ ายุเยอะแล ้วมาเทศนาเลย นีเ่ ป็ นครัง้ แรกทีเ่ จอกัน ยกโทษให ้ผม
ได ้ไหม" การขอโทษทีไ่ ม่เหมือนกับการขอโทษต่อป้ าคนนัน ้ จริงๆแล ้วก็ไม่ใชว่ า่ เขาเกลียดคุณ
ป้ าคนนัน
้ นักผจญภัยทีก
่ ําลังกินอยูแ่ อบชาํ เลืองมองฮาจิเมะพร ้อมกับพูดว่า "อา~ เขาก็โดนป้ า
แกสวดเหมือนกัน" ดูเหมือนว่าการทีน ่ ักผจญภัยทําตัวสงบเสงีย่ มเพราะคุณป้ าคนนี้
"เอาละ ขอพูดอีกครัง้ นะ ยินดีต ้อนรับสูส ่ มาคมนักผจญภัยสาขาบรู๊ค เธอมีธรุ ะอะไรหรือ?"
"อา ผมต ้องการรู ้ว่าจะขายวัตถุดบ ิ ได ้ทีไ่ หน"
"ขายวัตถุดบิ อย่างนัน ้ หรือ ถ ้าอย่างนัน
้ เธอแสดงแผ่านค่าสถานะออกมาก่อนได ้ไหม"
"หือ? มันจําเป็ นด ้วยหรือทีจ่ ะต ้องแสดงแผ่นค่าสถานะเพือ ื้ ของบางอย่าง"
่ ซอ

ี น ้าออกมาประมาณว่า "แหมๆ"
คุณป้ าทีไ่ ด ้ยินคําถามของฮาจิเมะ แสดงสห

"เธอไม่ใชน ่ ักผจญภัยหรอกเหรอ? แน่นอนว่าแผ่นค่าสถานะไม่จําเป็ นในการซอ

ื้ ของแต่ถ ้ายืนยัน
ได ้ว่าเธอเป็ นนัก ผจญภัย เธอจะขายของได ้ราคาสูงขึน
้ 10%
"เข ้าใจละ"

อย่างทีค ่ ณุ ป้ าได ้บอกไว ้ นักผจญภัยนัน ้ มีอภิสทิ ธิหลายอย่าง นั่นเป็ นเพราะว่านักผจญภัยคือคน

ทีร่ วบรวมวัตถุดบ ิ อย่างเชน่ หินเวทมนตร์และ สมุนไพรทีจ ่ ําเป็ นในชวี ต
ิ ประจําวันของทุกคนอีกทัง้
ไม่รู ้ว่าเมือ
่ ไหร่ทเี่ มือง จะถูกสต ั ว์ปีศาจโจมตีดงั นัน้ จึงไม่เคยมีมอ ื สมัครเล่นรวบรวมวัตถุดบิ มัน
เป็ นธรรมชาติทจ ิ ธิพเิ ศษกับคนทีเ่ ผชญ
ี่ ะให ้สท ิ หน ้ากับอันตราย

"ยังมีสท ิ ธิประโยชน์อย่างอืน
่ อีก อย่างเชน ่ สว่ นลด10-20%สาํ หรับร ้านค ้าและโรงแรมที่
เกีย
่ วข ้องกับสมาคมและเป็ นไปได ้ว่า ถ ้ามีระดับชน ั ้ ทีส ้
่ งู จะสามารถใชรถม ้าได ้ฟรี เธอจะทําไหม
ละ? เธอต ้องการสมัครไหม? ค่าทําอยูท ่ ี่ 1000รูต ้า"

รูต ้าคือหน่วยเงินบนโลกนีท ้ ใี่ ชกั้ นในทวีปเหนือทอร์ทรอย แร่ซาการูต ้าเป็ นแร่พเิ ศษทีใ่ ชในการ ้
สร ้างค่าเงินนี้ ความแตกต่างของสถ ี ก
ู สร ้างขึน ้ ด ้วยการผสมกับแร่อน
ื่ ด ้วยวิธพ
ี เิ ศษพร ้อมกับตรา
ประทับ สฟ ี ้ า , แดง , เหลือง , ม่วง , เขียว , ขาว , ดํา , เงิน , และม
ทอง ค่าของมันนับจากซายคื ้ อ 1 , 5 , 10 , 50 , 500 , 1000 , 5000 , และ 10000รูต ้า น่า
แปลกประหลาดทีค ่ า่ ของมันเหมือนกับญีป ่ น
ุ่

"อื-ม เข ้าใจละ ถึงแม ้คุณจะอธิบายอย่างเต็มทีแ ่ ต่ผมลงทะเบียนตอนนีไ ้ ม่ได ้ ขอโทษด ้วยตอนนี้

ผมไม่มเี งินเหลืออยูเ่ ลย เป็ นไปได ้ไหมว่าจะขอขายของก่อน?แน่นอนว่าราคาก็ให ้ตามปกติไป
ก่อน"
"อย่าพูดแบบนัน ้ ต่อเด็กสาวทีน ่ ่ารักทัง้ สองคนซ ิ ฉั นจะชว่ ยเอง มันไม่ได ้ลําบากต่อฉันเลยรู ้
ไหม?"

คุณป้ านัน ิ ใจทีจ

้ เท่มาก ฮาจิเมะตัดสน ่ ะรับความหวังดีและยืน
่ แผ่นค่าสถานะให ้

เขาตรวจสอบจนมัน ่ ใจว่าครัง้ นีเ้ ขาได ้ปกปิ ดค่าสถานะแล ้ว มันแสดงออกมาเพียงแค่ ชอ ื่ , อายุ ,

เพศ , และอาชพ ี ถึงแม ้คุณป้ าจะถามถึงยูเอะและชอ ิ ะแต่เขาตัดจบไปก่อน ถึงแม ้ทัง้ สองคนจะ
ไม่มแ
ี ผ่นค่าสถานะแต่มนั ก็เป็ นไปได ้ทีจ ่ ะขอมัน อย่างไรก็ตามค่าสถานะและทักษะของพวกเธอ
จะถูกคุณป้ าเห็น

จริงๆแล ้วฮาจิเมะเองก็ต ้องการเห็นค่าสถานะของพวกเธอ เขามัน่ ใจว่าเวทพิเศษจะต ้องถูกเขียน

ไว ้บนแผ่นอย่างแน่นอน ถ ้าตัวตนของพวกเขาทัง้ สามคนถูกเปิ ดเผยละก็มน ั จะต ้องมีปัญหา
แน่นอนดังนัน้ พวก เขาจึงตัดสน ิ ใจทีจ
่ ะไม่สนใจไว ้ก่อน
ข ้อมูลใหม่ปรากฎขึน้ บนแผ่นค่าสถานะทีถ ู สง่ กลับคืนมา มันมีแถวของอาชพ
่ ก ี โผล่ขน
ึ้ มาข ้างๆ
งาน(tl note:ขอโทษด ้วยนะครับ ผมใชคํ้ าว่าjobกับอาชพ ี ไปแล ้ว เนือ
่ งจากติดความหมายใน
เกม พอเจอoccupationทีแ ่ ปลว่าอาชพี เลยชนกัน ให ้ถือว่า job เป็ นคําว่า งาน ไปก่อนนะครับ)
ี ้ าอยูด
มีคําว่า "นักผจญภัย"พร ้อมกับมาร์คสฟ ่ ้านข ้าง

มารค์สฟ ี ้ านีบ
้ ง่ งบอกถึงสถานะของนักผจญภัย จากนัน ้ ก็เป็ น แดง , เหลือง , ม่วง , เขียว , ขาว
, ดํา , เงิน , และทอง...คุณอาจจะสงั เกตุได ้ว่าสข ี องมันเหมือนกับค่าเงิน พูดได ้อีกอย่างหนึง่ ว่า
ระดับสฟ ี ้ านัน ้ หมายถึง "คุณมีคา่ แค่ 1รูต ้า" หรือความหมายทีน ่ ่าจะประมาณนัน้ แน่นอนว่า
หัวหน ้าสมาคมคนก่อนทีค ่ ด
ิ ค ้นระบบนีจ
้ ะต ้องไม่ปกติ

จะว่าไปแล ้วคนทีม ่ อ ี าชพ ี ทีไ่ ม่ได ้เกีย

่ วข ้องกับการต่อสูคื้ อสด
ี ํา ดูเหมือนว่านั่นจะเป็ นเพราะว่า
ี ํานัน
ระดับสด ้ คือตัวเลขสห ี่ ลักและจะถูกตบมือ ให ้ทีท ่ ํามาได ้ถึงขนาดนี้ คนทีไ่ ปถึงขัน ี องจะ
้ สท
กลายเป็ นบุคคลทีถ ่ ก ื่ ชม
ู ชน

"ถ ้าเธอเป็ นผู ้ชายละจงทํางานหนักเพือ ี ํารู ้ไหม? อย่าแสดงด ้านไม่เท่ให ้สาวๆเห็นละ"

่ ให ้ได ้สด
"อา ผมจะทํา ถ ้าอย่างนัน ้ ก็ขายได ้แล ้วใชไ่ หม?"
"ไม่มป ี ั ญหา ฉั นมีคณ
ุ สมบัตใิ นการตรวจสอบดังนัน ้ เอาออกมาเลย"

ดูเหมือนว่าคุณป้ าแกจะไม่ใชพ ่ นักงานต ้อนรับเพียงอย่างเดียวยังสามารถตรวจสอบ ของทีข ่ าย

ได ้อีกด ้วย เธอเป็ นคุณป้ าทีย ่ อดเยีย
่ มมาก ฮาจิเมะหยิบเอาวัตถุดบ ิ ออกจากกล่องสมบัตแ ิ ละวาง
ไว ้ทีก
่ ระเป๋ าเรียบร ้อยแล ้ว ของพวกนัน ้ มี หนังของสตั ว์ปีศาจ , เล็บ , ฟั นและหินเวทมนตร์ เมือ ่ ที่
บรรจุของเหล่านีว้ างบนเคาเตอร์และวัตถุดบ ิ ถูกมองเห็น คุณป้ าแสดงสห ี น ้าประหลาดใจเป็ น
อย่างมาก

"น-นีม
่ น
ั "

เธอมองมันอย่างขลาดๆ จากนัน ้ เธอก็พลิกกลับไปมาเพือ่ ให ้แน่ใจ หลังจากทีล

่ มื หายใจด ้วย
ความตืน
่ เต ้นสุดท ้ายคุณป้ าก็มองขึน
้ มา จากนัน
้ เธอก็ถอนหายใจและมองไปทีฮ ่ าจิเมะ

ื่ มา นีม
"เธอนํ าของทีไ่ ม่น่าเชอ ่ น ่ ต
ั ...ไม่ใชส ั ว์ปีศาจจากทะเลป่ าหรอกหรือ?"
"อา ถูกแล ้ว"

เขาไม่ต ้องการให ้เกิดภาพเดียวกันดังนัน ้ เขาจึงไม่หยิบวัตถุดบิ จากสต ั ว์ปีศาจ ในนรกออกมา ถ ้า

วัตถุดบ
ิ ทีไ่ ม่มใี ครรู ้จักหยิบขึน
้ มาละก็ มันจะต ้องทําให ้เกิดความวุน่ วายใหญ่โตเป็ นแน่ ถึงแม ้เขา
จะลังเลทีจ ่ ะหยิบวัตถุดบ ิ จากทะเลป่ าออกมาแต่เขาไม่มท ี างเลือกอืน่ ดังนัน้ เขาจึงขายมัน

ถ ้าเขาหยิบวัตถุดบ ิ จากนรกมาละก็หวั หน ้าสมาคมจะต ้องโผล่ออกมาอย่างแน่นอน! ระดับจะต ้อง

ถูกเลือ่ นอย่างรวดเร็ว! ตาของพนักงานต ้อนรับสาวสวยจะต ้องกลายเป็ นรูปหัวใจ! มันจะต ้อง
กลายเป็ นแบบนีอ ้ ย่างแน่นอน.......มันเป็ นเรือ
่ งดีทเี่ ขาไม่ทําอย่าง นัน
้ และนั่นคือเหตุผลว่า
ทําไมฮาจิเมะถึงต ้องการให ้ยูเอะและชอ ิ ะหยุดมองเขาด ้วยสาย ตาทีเ่ ย็นชาได ้แล ้วเพราะมันทํา
ให ้ตัวเขาสนั่
"....เธอเองก็เป็ นคนทีไ่ ม่คาดคิดเหมือนกัน"

คุณป้ ามองฮาจิเมะด ้วยความประหลาดใจ

"ผมไม่เข ้าใจว่าป้ าหมายถึงอะไร"

ถึงแม ้เขาจะเปลีย่ นไปแต่วญ ิ ญาณโอตาคุของเขาไม่เคยจางหาย.....และกลายมาเป็ นแบบนี้ ฮา

จิเมะทีท่ ําเหมือนไม่รู ้เรือ
่ งหนีออกจากความจริง

"เนือ
่ งจากว่ามีวัตถุคณ
ุ ภาพดีจากทะเลป่ าจํานวนมาก ขอบคุณทีข
่ ายพวกมัน"

คุณป้ าทําเหมือนไม่รู ้เรือ

่ งและพูดต่อไป ดูเหมือนว่าเธอมีความสามารถในการอ่านบรรยากาศ
เธอเป็ นป้ าทีน
่ ่าคบหาและยอดเยีย ่ มจริงๆ

"พวกมันหายากขนาดนัน ้ เลยเหรอ?"
"รู ้ไหมว่ามนุษย์จะสบ ั สนทิศทางเมือ่ อยูใ่ นทะเลป่ าและเพราะว่าเมือ ่ เธอหลงทาง ไปแล ้วเธอจะ
ไม่มโี อกาศทีส ่ อง มันเป็ นสถานทีเ่ สย ี่ งเป็ นอย่างมาก และนั่นคือเหตุผลว่าทําไมถึงไม่มใี ครไปที่
นั่น ถึงแม ้จะมีความเป็ นไปได ้ทีจ่ ะซอ ื้ ทาสกึง่ มนุษย์เพือ
่ เข ้าไปในนัน
้ แต่มน
ั ได ้ เงินมากกว่าถ ้า
ขายพวกนัน ้ ทีเ่ มืองหลวง พวกเขาขายได ้ในราคาสูงมากและเป็ นการง่ายกว่าทีจ ื่ เสย
่ ะสร ้างชอ ี ง"

คุณป้ าชาํ เลืองมองไปทีช ิ ะ เธออาจจะคาดเดาว่าพวกเขาได ้รับการชว่ ยเหลือจากชอ

่ อ ิ ะในการ
เข ้าไปในป่ า ดูเหมือนว่าต ้องขอบคุณชอ ิ ะทีท ั ว่าเอาวัตถุดบ
่ ําให ้เธอไม่สงสย ิ จากทะเลป่ าออก มา
ได ้อย่างไร

หลังจากทีค
่ ณุ ป้ าได ้รับวัตถุดบิ เรียบร ้อยแล ้วเธอก็เสนอจํานวนเงิน ของทัง้ หมดนัน
้ มีราคา
487,000รูปี มันเป็ นจํานวนทีม ่ ากมายเลยทีเดียว

"ราคาประมาณนีพ ้ อไหม? ฉั นคิดว่าเธอจะขายได ้ราคามากกว่านีท

้ เี่ มืองหลวง"
"ผมไม่มป
ี ั ญหาจํานวนเงินนี"้

ฮาจิเมะได ้รับค่าเงินรูต ้าจํานวน51ชน ิ้ อาจจะเป็ นเพราะลักษณะพิเศษของแร่นท ี้ เี่ บาทําให ้ไม่ม ี

ปั ญหาในการขนเงิน51ชน ิ้ นี้ จริงๆแล ้วต่อให ้มันหนักเขาก็สามารถใสใ่ นกล่องสมบัตไิ ด ้

"จะว่าไปแล ้วผมได ้ยินจากยามมาว่าผมสามารถขอแผนทีห ่ ยาบๆจากทีน ่ ไ

ี่ ด ้..."
"อา รอสกั ครู.่ .....รับ อันนีล
้ ะ ได ้โปรดตรวจสอบมันเพราะมีร ้านค ้าและโรงแรมทีแ ่ นะนํ าเขียนไว ้
อยู"่

แผนทีท ิ้ นี้
่ ใี่ ห ้มามีข ้อมูลทีเ่ ป็ นประโยชน์และมีคําอธิบายเขียนไว ้อย่างง่ายๆและ ทําให ้ของชน
ยอดเยีย
่ มเป็ นอย่างมาก เขาแทบจะไม่เชอ ื่ ว่านีเ่ ป็ นการให ้ฟรี

"เฮๆ้ นีม ่ น
ั ดีหรือ? ให ้ฟรีกบ ั แผนทีท
่ ย
ี่ อดเยีย ้ นประมาณหนึง่ ใน
่ มขนาดนี้ ผมคิดว่ามันต ้องใชเงิ
การสร ้างแผนทีอ ่ น
ั นีข
้ น
ึ้ มา"
"ไม่มปี ั ญหา ฉั นทํามันเป็ นงานอดิเรก สาํ หรับคนทีม ่ อ
ี าชพี ในการทํามัน แผนทีน ่ ท
ี้ ําขึน
้ แบบ
หยาบๆเท่านัน
้

คุณป้ าเป็ นคนทีย

่ อดเยีย
่ มจริงๆจนเขาถึงกับสงสย ั ว่าทําไมคนๆนีถ
้ งึ มาเป็ น พนักงานต ้อนรับ
ให ้กับสมาคม แน่นอนว่ามันต ้องมีเบือ
้ งหลังเป็ นแน่

"เข ้าใจละ มันชว่ ยได ้มากเลย"

"นั่นเป็ นคําพูดทีด
่ ี ยิง่ ไปกว่านัน้ ในเมือ
่ เธอมีเงินแล ้วได ้โปรดพักทีน
่ ซ ั ระยะหนึง่ ถึงแม ้ความ
ี่ ก
สงบเรียบร ้อยของเมืองนีก ้ ็ไม่ได ้แย่มากแต่อาจจะมีพวกบ ้าอยูเ่ พราะ เด็กสาวทัง้ สองคน"

คุณป้ าให ้ความเอาใจใสจ่ นวินาทีสด

ุ ท ้ายเป็ นคนทีด
่ ม
ี ากจริงๆ ฮาจิเมะตอบกลับไปว่า"ตกลง"
พร ้อมกับยิม้ ออกมา จากน ้นเขาก็กลับไปทางประตู ยูเอะและชอ ิ ะตามเขาไปหลังจากทีโ่ ค ้งให ้
นักผจญภัยบางคนในร ้านอาหารกระซบ ิ กันแผ่วเบาพร ้อมกับมองตามชอ ิ ะและยูเอะจนสุด ทาง

"ฮุๆ พวกเขาเป็ นคนน่าสนใจในหลายๆความหมายจริงๆ..."

คุณป้ าพึมพําออกมาอย่างมีความสุขอยูข
่ ้างหลังพวกเขา

---------------------------------------------

ฮาจิเมะดูแผนทีท ่ น
ี่ ่าจะเรียกได ้ว่าหนังสอ ื นํ าทาง จากนัน
้ ก็ตด ิ ใจเลือก "โรงแรมมาซากะ"
ั สน
ตามทีเ่ ขียนไว ้โรงแรมนีบ ้ ริการอาหารอร่อยและมีความปลอดภัยทีด ่ อี ก
ี ทัง้ มัน ยังมีห ้องอาบนํ้ า
อีกด ้วยและห ้องอาบนํ้ านีเ่ องทีท่ ําให ้ตัดสนิ ใจเลือก ถึงแม ้โรงแรมนีจ ้ ะมีราคาทีแ ่ พงแต่พวกเขา
ไม่มป
ี ั ญหาเพราะพวกเขามีตงั ค์จา่ ย

บนชน ั ้ แรกของโรมแรมนัน
้ มีห ้องอาหารทีม ่ ผ
ี ู ้คนกินอาหารอยู่ ในตอนทีฮ ่ าจิเมะและกลุม
่ ของเขา
เข ้ามา สายตาก็จ ้องมองไปทีย ่ เู อะและชอ ิ ะอย่างทีค ่ ด
ิ ไว ้ ฮาจิเมะและกลุม
่ ของเขาทําเป็ นไม่
สนใจและเดินเข ้าหาเคาเตอร์ คนทีอ ่ ยูต
่ รงนัน ้ คือเด็กผู ้หญิงอายุประมาณ15ปี เธอต ้อนรับพวก
เขาอย่างร่าเริง

"ยินดีต ้อนรับ- ยินดีต ้อนรับสู่ "โรงแรมมาซากะ"! วันนีค ุ มาเชา่ ห ้องพัก? หรือว่ามาแค่ทาน

้ ณ
อาหารเท่านัน ้ ?"
"ห ้องพัก ถึงแม ้จะเห็นคําอธิบายในหนังสอ ื นํ าทางแล ้วแต่ทนี่ ด
ี่ อ
ี ย่างทีเ่ ขียนไว ้จริงเหรอ?"

เด็กสาวพยักหน ้าให ้เมือ

่ ฮาจิเมะแสดงแผนทีพ
่ เิ ศษของคุณป้ า

"อา , ได ้รับคําแนะนํ าจากคุณแคเธอรีน , ใช ่ อย่างทีเ่ ขียนไว ้เลย คุณต ้องการจองห ้องพักกีค

่ น
ื "

่ งเชา่ ห ้องต่อแต่ฮาจิเมะกําลังคิดเรือ
ถึงแม ้เด็กสาวจะถามเรือ ่ งอืน ็ กทีค
่ อยู่ เขาชอ ่ ณ
ุ ป้ าคนนัน ื่
้ ชอ
แคเธอรีน เด็กสาวเรียกสติเขา "อืม~ คุณลูกค ้า?"

"เอ๋ , อา , ขอโทษ , พักแค่คน ื เดียวทีม ่ พ

ี ร ้อมอาหารและห ้องอาบนํ้ า"
"ตกลง ห ้องอาบนํ้ าคิดเป็ น 100รูต ้าต่อ15นาที ในตอนนีห ้ ้องอาบนํ้ ากําลังว่างอยู"่
เด็กสาวแสดงตารางเวลาให ้เขาดู เนือ ่ งจากเขาต ้องการเพลิดเพลินไปกับมันเขาจึงจองด ้าน
ผู ้ชายและผู ้หญิงทัง้ หมดสองชวั่ โมง หลังจากทีเ่ ธอได ้ยินคําพูดของฮาจิเมะ เธอก็ประหลาดใจ
และพูดว่า "เอ๋ ตัง้ สองชวั่ โมง!?" ซงึ่ มันเป็ นเรือ ่ ว่ ยไม่ได ้เพราะฮาจิเมะเป็ นคนญีป
่ งทีช ่ นนั ุ่ ่นเอง

"แล ้วก็ อืม~ , เกีย

่ วกับห ้องทีจ
่ อง จะเป็ นแบบนอนสองคนหรือสามคน..."

เด็กสาวมองฮาจิเมะและกลุม ่ ของเขาด ้วยความสนใจ เนือ ่ งจากเธออยูใ่ นวัยอยากรู ้อยากเห็น

อย่างไรก็ตามฮาจิเมะรู ้สก ึ ว่าลูกค ้าคนอืน ่ ๆทีก ่ น ่ ําลังตัง้ ใจฟั ง ถึงแม ้เขาจะรู ้ว่ายูเอะและช ิ
ิ อยูก
อะนัน
้ เป็ นคนทีส่ วยแต่ดเู หมือนว่าเธอทัง้ สองคน เด่นมากกว่าทีเ่ ขาคิดเอาไว ้ เนือ ่ งจากมีคนที่
พวกเขาไม่รู ้จักจํานวนมากอยูท ่ น
ี่ ี่ ฮาจิเมะรู ้สกึ ติดขัดเล็กน ้อย

"อา ขอห ้องสําหรับสามคน"

ฮาจิเมะพูดออกมาโดยไม่มค ี วามลังเล ทันใดนัน ี งดังขึน

้ รอบๆก็เสย ้ และแก ้มของเด็กสาวก็แดง
เล็กน ้อย อย่างไรก็ตามมีคนคัดค ้านคําพูดของฮาจิเมะ

"........มันไม่ด ี ขอห ้องสองคนสองห ้อง"

คนทีพ่ ด
ู คือยูเอะ ลูกค ้าทีอ
่ ยูร่ อบๆโดยเฉพาะผู ้ชายจ ้องมองฮาจิเมะด ้วยท่าทางทีเ่ หมือนกับบอก
ว่า "สมนํ้ าหน ้า!" พวกเขาตีความคําพูดของยูเอะว่าแยกห ้องระหว่างผู ้ชายและผู ้หญิง อย่างไรก็
ตามคําพูดต่อมาของยูเอะทําให ้พวกเขาตกอยูใ่ นความสน ิ้ หวัง

".....ห ้องหนึง่ เอาไว ้สาํ หรับฉันและฮาจิเมะ ชอ

ิ ะอยูอ
่ ก
ี ห ้องหนึง่ "
"หว- นั่นมันอะไร! ฉั นไม่ต ้องการถูกทิง้ คนเดียว! ห ้องสําหรับสามคนดีกว่ารู ้ไหม!"

ิ ะทีป
ยูเอะตอบกลับชอ ่ ระท ้วงอย่างรุนแรง

"........มันจะเป็ นการรบกวนถ ้าชอ ิ ะอยูใ่ นห ้อง"

"รบกวน....เธอหมายความว่าอย่างไร"
"......นั่นมัน.......อะไร?"
"บู!่ ? หว- อย่าพูดในทีต ่ รงนี!้ มันลามก!"

หลังจากทีไ่ ด ้ยินคําพูดของยูเอะ ผู ้ชายทีอ

่ ยูใ่ นความสน ิ้ หวังเริม
่ มองฮาจิเมะด ้วยสายตาทีบ่ ง่ บอก
ถึงความอิจฉา อันลุกโชติชว่ ง เด็กสาวโรงแรมทีห ่ น ้าแดงเถือกมองสบ ั กันไปมาระหว่างฮาจิเมะ
และยูเอะ ฮาจิเมะคิดว่าถ ้าปล่อยเป็ นยังงีต
้ อ่ ไปจะยิง่ น่าอายมากขึน ้ พยายามทีจ ่ ะหยุด การ
สนทนา แต่เขาชาเกิ ้ นไป

"ถ-ถ ้าอย่างนัน้ คุณยูเอะได ้โปรดอยูอ

่ ก
ี ห ้องหนึง่ ! ฮาจิเมะและฉันจะอยูห
่ ้องเดียวกัน!"
"......โฮ่ , จากนัน
้ ?"

ยูเอะมองอย่างเย็นชาและทิม ่ แทงไปทีช ิ ะทีช

่ อ ี้ วิ้ อยู่ ด ้วยสายตานัน
่ น ้ ทําให ้เธอจําได ้ถึงวันทีฝ
่ ึก
และตัวสน ั่ จากนัน
้ เธอก็พม
ึ พําว่า "ความกล ้าของผู ้หญิง" จากนัน ้ ก็จ ้องมองกลับพร ้อมประกาศ
เสยี งอันดังว่า
"จ-จากนัน
้ ฉันก็จะมอบความบริสท
ุ ธิให ้กับคุณฮาจิเมะ!"

เงียบกริบทัง้ ห ้อง ไม่มใี ครทีพ่ ด ี งดังนิดเดียวก็ไม่ม ี ตอนนีท

ู ออกมาแม ้แต่คําเดียว เสย ้ ก
ุ ๆคนใน
โรงแรมพุง่ ความสนใจไปทีฮ ่ าจิเมะและสาวๆของเขา ในห ้องนัน ้ ครอบครัวของเด็กสาวพูด
ออกมาว่า "แหมๆ"และ"วัยรุน ่ นีด่ จ
ี ริงๆ"

ยูเอะจ ้องมองด ้วยสายตาทีเ่ ย็นชาเป็ นนํ้ าแข็ง

".....วันนีเ้ ป็ นวันตายของเธอ"
"อุก ฉันจะไม่แพ ้! ฉันจะล ้มคุณยูเอะและกลายเป็ นนางเอกตัง้ แต่นเี้ ป็ นต ้นไป!"
".....ฉั นจะแสดงให ้เห็นเแงว่า ไม่มล
ี ก ิ ย์คนไหนเก่งกว่าอาจารย์"
ู ศษ
"ฉั นจะชงิ มาเอง!"

ิ ะทีต
แรงกดดันทีไ่ ม่ธรรมดาพุง่ ออกมาจากยูเอะ และชอ ั่ ไปพร ้อมกับค ้อนสองมือทีอ
่ วั สน ่ ยูบ
่ นบ่า
ของเธอ มันเป็ นภาพของความโกลาหลจริงๆ ทุกๆคนเครียดพร ้อมกับกลืนนํ้ าลายให ้กับ
บรรยากาศทีอ ่ น
ั ตรายนี้

จากนัน
้ .....

ตุ ้บ! ตุ ้บ!

"อิ๊ !?"
"อ๋อย!?"

เสยี งของหมัดทีท ่ บ
ุ หัวทัง้ สองคนตามมาด ้วยเสย ี งร ้องของยูเอะและชอ
ิ ะ ทัง้ สองนั่งยองๆพร ้อม
กับกุมหัวด ้วยนํ้ าตา คนทีท ่ บ
ุ หัวทัง้ สองคนคือฮาจิเมะนั่นเอง

"จิ๊ พวกเธอทําให ้คนอืน

่ เดือดร ้อน ยิง่ ไปกว่านัน
้ มันทําให ้ฉั นอาย"
".....อุ ความรักของฮาจิเมะนัน้ เจ็บปวด...."
"อ-อีกนิดเดียว ขอเวลาอีกนิดเดียว.......ด ้วยการเสริมร่างกาย ความเจ็บปวดจะต ้อง...."
"พวกเธอทําตัวเอง โง่จริงๆ-"

ฮาจิเมะมองอย่างเย็นชาไปทีท ่ งั ้ สองคนจากนัน
้ ก็หน
ั กลับไปมองเด็กสาว เด็กสาวปรับท่าทางให ้
เรียบร ้อยเมือ
่ ฮาจิเมะมองทีเ่ ธอ

"ขอโทษสาํ หรับเมือ ่ กี้ ขอห ้องสามคนด ้วย"

"......ห-ห ้องสามคนในสถานการณ์แบบนี.้ .......พูดได ้อีกนักหนึง่ ว่า สามคน? ส-สุดยอด..... หะ
อย่าบอกนะว่าทีจ ่ องห ้องอาบนํ้ าไว ้สองชวั่ โมงเพือ ่ สงิ่ นัน
้ ด ้วย? ทําความสะอาดร่างกายให ้แก่กน
ั !
จากนัน ้ ......ทําสงิ่ นีแ
้ ละสงิ่ นัน
้ .......ชา่ งไม่ธรรมดาจริงๆ!"

สติของเธอได ้หลุดลอยไปแล ้ว ภรรยาเจ ้าของโรงแรมไม่อาจทนได ้อีกต่อไปและลากเด็กสาว

เข ้ามาข ้างใน ผู ้ชายทีด
่ เู หมือนเป็ นพ่อของเธอเข ้ามาดําเนินการต่อจนเสร็จสมบูรณ์ ในตอนที่
เขายืน
่ กุญแจให ้เขาขอโทษว่า "ผมขอโทษแทนลูกสาวด ้วย" และในสายตาสอ ื่ ออกมาว่า
"ยังไงนายก็เป็ นผู ้ชายใชไ่ หม? ฉั นเข ้าใจความรู ้สกึ นายดี" มันคือการเข ้าใจผิดทีไ่ ม่อยากเจอ
เลย แน่นอนว่าเขาจะต ้องเป็ นคนทีพ ่ ด
ู ในตอนเชาว่ ้ า "คุณเพลิดเพลินไปกับเมือ ่ คืนไหม?"อย่าง
แน่นอน

เนือ
่ งจากไม่วา่ เขาจะพูดยังไงก็ตามคนอืน ่ ก็เข ้าใจผิดอยูด ่ ี ทัง้ ลูกค ้าทีม
่ องมาด ้วยสายตาทีว่ า่ ง
เปล่า ยูเอะและชอ ิ ะทีน ่ ั่งยองๆอยูข่ ้างๆกัน ฮาจิเมะตัดสน ิ ใจวิง่ หนีไปทีช ั ้ สามทีเ่ ขาจองห ้องไว ้
่ น
หลังจากนัน ั ครูห
้ สก ่ นึง่ เวลาก็กลับมาเดินอีกครัง้ และชน ั ้ ล่างก็มเี สย ี งดัง อีกครัง้ ฮาจิเมะทีร่ ู ้สก
ึ
เหนือ่ ยแปลกๆตัดสน ิ ใจทีจ ่ ะไม่สนใจ ในตอนทีย ่ เู อะและชอ ิ ะเข ้ามาในห ้อง พวกเธอเคลือ ่ นย ้าย
เตียงในขณะทีฮ ่ าจิเมะได ้หลับไปบนเตียงแล ้ว

่ อนไปหลายชวั่ โมง ฮาจิเมะถูกยูเอะปลุกเนือ

หลังจากทีน ่ งจากถึงเวลาอาหารเย็น จากนัน
้ ทัง้ สาม
คนก็ตรงไปยังห ้องอาหาร ไม่รู ้ทําไมลูกค ้าทีอ
่ ยูต
่ อนกลางวันยังคงอยูท
่ เี่ ดิม

ฮาจิเมะรู ้สกึ แก ้มกระตุกสก ั ครูห

่ นึง่ จากนัน
้ เขาก็กลับมาแสดงท่าทางสงบนิง่ และนั่งลงบนทีน่ ั่ง
ทันทีทน ั ใดนัน้ ก็มเี ด็กสาวของโรงแรมทีเ่ จอกันตอนกลางวันเข ้ามาในฐานะสาวเส ริฟ์และพูด
ด ้วยสหี น ้าทีแ
่ ดงว่า "ขอโทษด ้วยเรือ ่ งตอนกลางวัน"ถึงเธอจะขอโทษแต่เธอไม่สามารถซอ ่ น
ความอยากรู ้ อยากเห็นในดวงตาเธอได ้ อาหารทีเ่ ขาสงั่ นัน ้ อร่อยและมันเป็ นอาหารธรรมดาทีเ่ ขา
ไม่มโี อกาศได ้กินเป็ น ระยะเวลานานดังนัน ้
้ เขาค่อยๆกินอย่างชาๆแต่เขาก็แอบถอนหายใจไป
ด ้วย

ในห ้องอาบนํ้ าถึงแม ้เวลาของผู ้ชายและผู ้หญิงจะต่างกันแต่ยเู อะและชอ ิ ะก็ บุกรุกเข ้าไป และมัน
ก็เกิดความโกลาหลอีกครัง้ หนึง่ และสุดท ้ายถูกฮาจิเมะทุบเข ้าทีห ่ วั เด็กสาวโรงแรมค่อยๆเคลือ ่ น
ตัวอย่างเงียบๆเพือ่ แอบดู ในตอนทีเ่ ธอถูกพบว่าแอบดู เธอถูกแม่ของเธอตีเข ้าทีก ่ ้น...

แม ้แต่เวลานอนยูเอะและชอ ิ ะก็เข ้ามาทีเ่ ตียงของฮาจิเมะอย่างธรรมชาติ ยูเอะเกาะแขนขวาของ

เขาไว ้ในขณะทีช ิ ะร ้องไห ้ออกมาเพราะแขนซายนั
่ อ ้ น ึ ได ้ถึงชอ
้ เป็ นแขน เทียมทีเ่ ย็น เขารู ้สก ิ ะ
้
จากเสนประสาทของแขนเที ยม โดยเฉพาะความรู ้สก ึ ของอาวุธอันร ้ายกาจของเธอและมันทําให ้
ใจของเขาไม่สงบ เมือ ่ เขาถูกพบโดยยูเอะ เธอมองด ้วยสายตาคนตายมาทีเ่ ขา ภาพแบบนี้
ดําเนินต่อไปทัง้ คืน....

้
รุง่ เชาฮาจิเมะหาวออกมา ครัง้ หน ้าเขาจะสงั่ ห ้องสองคนสาํ หรับเขาและยูเอะโดยไม่ให ้แย ้งมาก
ไปกว่านีไ ิ ะจะโกรธเพราะเรือ
้ ม่ ว่าชอ ่ งนีห
้ รือไม่ สุดท ้ายแล ้วความเงียบของยูเอะไม่ดต
ี อ
่
สุขภาพจิตของเขาจริงๆ

หลังจากทีท่ านอาหารเชา้ ฮาจิเมะยืน ่ เงินให ้ยูเอะและชอิ ะ และขอให ้พวกเขาซอ ื้ ของทีจ

่ ําเป็ นใน
การเดินทาง มันยังมีเวลาก่อนทีจ ่ ะถึงเวลาออก ดังนัน ้ ระหว่างทีย ิ ะซอ
่ เู อะและชอ ื้ ของเขาจะ
ทํางานทีค
่ ้างไว ้ในห ้องให ้เสร็จ สนิ้

"งานอะไร?"

"มีบางอย่างทีฉ ่ ันต ้องการทํา เนือ

่ งจากว่ามันถูกออกแบบไว ้แล ้ว ฉั นมัน ้
่ ใจว่าจะใชเวลาสร ้างไม่ก ี่
ชวั่ โมง ถึงแม ้ฉันคิดว่ามันจะเสร็จเมือ่ คืน........แต่ไม่รู ้ทําไมเมือ ึ เหนือ
่ วานถึงรู ้สก ่ ยแปลกๆ"
".....อ-อย่างนัน้ หรือ คุณยูเอะ ม-มันดีไหมทีฉ ื้ เสอ
่ ันจะไปซอ ื้ ผ ้า?"
"......อือ ไม่มป
ี ั ญหา ฉั นต ้องการดูเต็นท์ขายของ"
"อา ความคิดทีด ่ !ี เมือ
่ วานพวกเราได ้เห็นแป็ บเดียว หลังจากทีซ ื้ ของไปหาอะไรกินกัน"
่ อ

หลังจากทีห
่ ลบสายตา ยูเอะและชอ ิ ะเริม ี งดังเกีย
่ คุยกันเสย ื้ ของ ถึงแม ้พวกเธอจะรู ้ว่า
่ วกับซอ
พวกเธอคือต ้นเหตุ แต่พวกเธอไม่อยากยอมรับ ดังนัน ้ พวกเธอจึงเปลีย ่ นบทสนทนาอย่างใจเย็น

"......พวกเธอ จริงๆแล ้วเข ้ากันได ้ดีเลยทีเดียว"

ี งพึมพําของฮาจิเมะผ่านเข ้ามาในหูทงั ้ สองคน

เสย

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 42 เมืองบรูค
๊ – ตอนจบ

ณ ตอนนีย ้ เู อะและชอิ ะได ้เข ้าไปในเมืองเพราะอีกไม่กช

ี่ วั่ โมงก็จะเทีย ่ งแล ้วและ พวกเขาต ้องทํา
ตามแผนทีก ่ ําหนดไว ้ จุดประสงค์ของพวกเขาคืออาหารและเสอ ื้ ผ ้าสําหรับชอ ิ ะอีกทัง้ ยารักษา
ด ้วย อาวุธและชุดเกราะไม่จําเป็ นเพราะพวกเขามีฮาจิเมะ

ี งจับจ่ายซอ
ในเมืองตอนนีเ้ ต็มไปด ้วยเสย ื้ ของ คนขายของเรียกลูกค ้าอย่างร่าเริง อีกทัง้ ยังมี
แม่บ ้านและนักผจญภัยกําลังต่อราคาอย่างดุเดือด มีเต็นท์ขายอาหารทีม ่ ล
ี ก
ู ค ้ามากมายจนทําให ้
คุณคิดว่า "ไม่เยอะเกินไปสําหรับตอนเชาเหรอ?"
้ พร ้อมกับกลิน
่ ของเนือ
้ ย่างและซอสลอยมาตา
มลม

เนือ
่ งจากร ้านเครือ ู ค ้าจํานวนมากในชว่ งเวลานี้ ทัง้ สองตัดสน
่ งมือและร ้านขายอาหารมีลก ิ ใจทีจ
่ ะ
หาชุดให ้ชอ ิ ะก่อน

จากข ้อมูลของคุณป้ าแคเธอรีนได ้เขียนเกีย ื้ ผ ้าสาํ หรับชวี ต

่ วกับ ร ้านเสอ ิ ประจําวัน , ร ้านเสอ ื้ ผ ้า
สําหรับชนชน ั ้ สูง , และร ้านเสอ ื้ ผ ้าทีแ่ นะนํ าสาํ หรับนักผจญภัยและนักเดินทาง อย่างทีค ่ ด
ิ ไว ้คุณ
ป้ -.....แคเธอรีนเป็ นคนทีม ่ ท
ี ักษะทีย ่ อดเยีย ่ ม เธอสามารถทําได ้ทุกอย่างตราบเท่าทีเ่ ธอต ้องการ

ื้ ผ ้าสําหรับนักผจญภัย ทัง้ สองตัดสน

ทัง้ สองไปทีร่ ้านเสอ ิ ใจทีจ ื้ เสอ
่ ะซอ ื้ ผ ้าประจําวันในตอนที่
กลับไปโรงแรม

ข ้างในนัน้ ดีอย่างทีค่ ณ ื้ ผ ้าจํานวนมาก , คุณภาพดี , และใชได

ุ แคเธอรีนได ้แนะนํ า มีเสอ ้ ้จริง มัน
เป็ นร ้านทีจ
่ ะไม่ทําให ้คุณผิดหวัง
อย่างไรก็ตาม ข ้างในนัน
้ มี...

"แหมๆ~ ยินดีต ้อนรับ♥ ชา่ วเป็ นเด็กสาวทีน ่ นี้ การทีเ่ ธอทัง้ สองมาทีน
่ ่ารักอะไรเชน ่ ท
ี่ ําให ้พีส
่ าวดี
ใจมากๆเลย~ รับ~รองว่าจะให ้บริการอย่างดี~เลย"

มันคือสต ั ว์ประหลาดทีม ่ คี วามสูง2เมตร หุ ้มไปด ้วยเกราะทีเ่ รียกว่ากล ้ามเนือ ้ และใบหน ้าเต็มไป

ด ้วยเครือ ่ งสําอาง บนหัวนัน ้ ล ้านเลีย่ นสว่ นหนึง่ และมีผมยาวออกมาเฉพาะจุดเท่านัน ้ (chokon)
ผมนัน ้ ร ้อยไว ้และมีรบ ิ บ ้อนสช ี มพูตด ิ อยู่ ในตอนทีม ่ น
ั ขยับ กล ้ามเนือ ้ จะสน ั่ ร ้อง "เปรีย
้ ๆ" พร ้อม
กับเอามือทัง้ สองข ้างไว ้ทีแ ่ ก ้ม สว่ นเสอ ื้ ผ ้านัน้ ...ไม่ซเิ รียกเสอ
ื้ ผ ้าไม่ได ้ ต ้องบอกกล ้ามเนือ ้ ที่
ประดับด ้วยเสอ ื้ ผ ้าบางจนเห็นกล ้ามเนือ ้ ได ้ชด ั

ิ ะตัวแข็งทือ
ยูเอะและชอ ่ ชอ ิ ะได ้เป็ นลมเรียบร ้อยแล ้วในขณะทีย
่ เู อะปลุกปลอบใจตัวเอง
ั ว์ประหลาดทีน
หลังจากได ้เห็น สต ั ว์ปีศาจในนรก
่ ่ากลัวกว่าสต
"แหมๆ? เกิดอะไรขึน ้ กับทัง้ สองคน? เด็กสาวน่ารักไม่ค~วรทําหน ้าแบบนัน ้ มามา ยิม
้ หน่อยๆ?"

"ไม่วา่ จะพูดอย่างไรสาเหตุทงั ้ หมดมาจากคุณ คุณทําให ้ฉั นยิม ้ ออกมาไม่ได ้" คือคําพูดทีช ิ ะ

่ อ
และยูเอะพยายามอย่างมากทีจ ่ ะไม่พด
ู ออกมา ถึงแม ้ทัง้ สองคนจะมีความสามารถสูงมากเมือ ่
เทียบกับคนในโลกนีแ ้ ต่ทส
ั ้ องคนไม่ คิดว่าจะเอาชนะสต ั ว์ประหลาดตัวนีไ้ ด ้

อย่างไรก็ตามเนือ ั ว์ประหลาดตัวนัน
่ งจากสต ้ ได ้เดินเข ้ามาด ้วยรอยยิม
้ กว ้าง ยูเอะไม่อาจทนต่อได ้
และพึมพําอย่างแผ่วเบาว่า

".........มนุษย์?"

และในตอนนัน ั ว์ประหลาดตัวนัน
้ เอง สต ้ ก็พด
ู อย่างโกรธเคืองออกมา

"ใคร~คนไหนกันทีส ่ ามารถทําให ้สต ั ว์ปีศาจในตํานานหนีไปได ้? อย่างทีเ่ ธอเห็นว่าข่าวลือนัน

้
ิ ้องติดลบด ้วยซาํ้ เธอเรียกฉันว่าสต
เป็ นไปไม่ได ้ ไม่ซต ั ว์ประหลาดได ้อย่างไร!!"

ั่ ด ้วยนํ้ าตา สว่ นชอ

ยูเอะตัวสน ิ ะนัน
้ ...เปี ยกชว่ งล่างตัง้ แต่เมือ
่ กีแ
้ ล ้ว หลังจากทีย ั ว์
่ เู อะขอโทษ สต
ประหลาดตัวนัน ้ ก็ยม ิ้ และเริม
่ ให ้บริการอีกครัง้

"ไม่เป็ นร~าย ถ ้าอย่างนัน ื้ ของแบบหน~าย?"

้ ? พวกเธอต ้องการซอ

ชอิ ะยังคงตัวแข็งจนถึงตอนนีใ้ นขณะทีย ่ เู อะปลุกปลอบใจตัวเองให ้มองหาเสอ ื้ ผ ้า ของชอ ิ ะ

อาจจะเป็ นเพราะว่าเธอต ้องการกลับโรงแรมแล ้ว ชอ ิ ะจับกระโปรงของยูเอะเขย่ากระโปรงและ
หัวของเธอ อย่างไรก็ตามสต ั ว์ประหลาดตัวนัน ้ กลับยิม
้ ให ้และพูดว่า "ปล่อยให ้เป็ นหน ้าทีข่ องฉั น
เอง~" มันแบกชอ ิ ะไว ้บนบ่าและพาเข ้าไปในร ้าน ในชว่ งเวลานัน ้ ยูเอะมองไปทีต ่ าของชอ ิ ะ เธอ
เห็นสห ี น ้าทีเ่ หมือนกับหมูทก ี่ ําลังโดนจับไปเชอ ื ด

ั ว์ประหลาดตัวนัน
สรุปแล ้ว สต ้ ทีม
่ ช ื่ ว่าผู ้จัดการคริสตาเบลเป็ นผู ้จัดการทีย
ี อ ่ อด เยีย ิ ะทีถ
่ ม ชอ ่ ก
ู
พาเข ้าไปนัน้ ก็คด
ิ เหมือนกัน และนั่นคือเหตุผลว่าทําไมตอนทีถ ่ ก
ู เสนอให ้ไปห ้องแต่งตัว เธอดี
ใจมาก
ยูเอะและชอ ิ ะแสดงสห ี น ้าขอบคุณให ้กับผู ้จัดการคริสตาเบล เมือ
่ ทัง้ สองขอบคุณแล ้ว ทัง้ สอง
ึ ถึงเสน่หร์ อยยิม
รู ้สก ้ ของผู ้จัดการ มันคือคุณงามความดีของผู ้หญิง

"เฮอ~้ ตอนแรกฉั นสงสย ั ว่าจะเกิดอะไรขึน

้ กับฉันแต่ปรากฎว่าคุณผู ้จัดการเป็ นคนดีอย่างไม่น่า
ื่ "
เชอ
"อือ.......พวกเราไม่สามารถตัดสน ิ คนจากภายนอกได ้"
"ใช~ ่ "

ในตอนทีท ่ งั ้ สองคุยกัน ทัง้ สองเดินไปรอบๆเป้ าหมายต่อไปนั่นคือร ้านเครือ ่ งมือ อย่างไรก็ตาม

ทัง้ สองเด่นเกินไป กว่าทีจ ่ ะรู ้ตัวทัง้ สองก็ถก ี แล ้ว เกือบทัง้ หมดดูเหมือนจะ
ู ผู ้ชายล ้อมรอบเสย
เป็ นนักผจญภัยแต่บางคนก็ใสผ ่ ้ากันเปื้ อนจากร ้านที่ ไหนซกั แห่ง

ผู ้ชายหนึง่ ในนัน
้ ก ้าวออกมาข ้างหน ้า ถึงแม ้ยูเอะจะจําไม่ได ้แต่ชายคนนัน
้ คือหนึง่ ในนักผจญภัย
ทีอ ่ ยูใ่ นสมาคมตอนที่ ฮาจิเมะและสาวๆพูดคุยกับแคเธอรีน

ื่ ว่ายูเอะจังและชอ
"ทัง้ สองมีชอ ิ ะจังใชไ่ หม?"

"?.......ถูกแล ้ว"

่ าของเธอ สว่ นชอ

ยูเอะทีไ่ ม่รู ้ว่าเขาต ้องการอะไรหรีต ิ ะนัน
้ เนือ
่ งจากทีเ่ ธอเป็ นเผ่ากึง่ มนุษย์จงึ
ตกใจทีม ่ ค
ี นเรียกเธอว่า "จัง"

ชายทีไ่ ด ้ยินคําตอบของยูเอะมองกลับไปทีช
่ ายคนอืน ่ ๆและพยักหน ้าให ้ ยูเอะเห็นว่าพวกเขา
กําลังปลุกปลอบใจตัวเอง ผู ้ชายคนอืน
่ ๆเองก็ก ้าวเข ้ามาข ้างหน ้าทีห ิ ะ
่ น ้ายูเอะและชอ

จากนัน
้ ....

"""""ยูเอะจัง ได ้โปรดคบกับผมด ้วย"""""

"""""ชอิ ะจัง! ได ้โปรดมาเป็ นทาสของฉัน"""""

พูดได ้อีกนัยหนึง่ ว่าคําพูดทัง้ หมดประมาณนัน ้ คําพูดทีพ

่ ดู ต่อยูเอะและชอ ิ ะแตกต่างกันเพราะว่า
ิ ะนัน
ชอ ้ เป็ นเผ่ากึง่ มนุษย์ ถึงแม ้พวกเขาต ้องได ้รับอนุญาติจากเจ ้าของก่อนถึงจะเปลีย ่ นเจ ้าของ
ได ้แต่พวก เขารู ้ว่าความสม ั พันธ์ของฮาจิเมะและสาวๆใกล ้ชด ิ กันขนาดไหนจากการพูดคุยใน
โรงแรม ดังนัน ้ เพือ ่ ทีจ
่ ะโน ้มน ้าวฮาจิเมะพวกเขาต ้องได ้ชอิ ะก่อน........นั่นคือสงิ่ ทีพ
่ วกเขาคิด

จะว่าไปแล ้วอาจจะเป็ นเพราะผลกระทบจากการคุยในโรงแรมเมือ ่ คืนรุนแรงเกินไปจน ทําให ้

ั ญาทาสนัน
ความจริงทีว่ า่ สญ ้ สร ้างขึน
้ เพือ
่ ไม่ให ้ทาสต่อต ้านเจ ้านายได ้ บินออกไปจากความคิด
ของพวกเขา ถ ้าไม่อย่างนัน้ พวกเขาน่าจะรู ้แล ้วว่าชอ ิ ะนัน
้ ไม่ใชท่ าส ถึงแม ้สญ
ั ญาทาสจะอ่อนลง
ได ้แต่ไม่มใี ครเคยทําแบบนัน้

ิ ะทีถ
ยูเอะและชอ ่ ก
ู สารภาพตอบออกมาว่า...
 ิ ะ ร ้านขายอุปกรณ์อยูต
"......ชอ ่ รงนัน้ "
"อา ใช ่ จะดีมากเลยถ ้าพวกเราซอ ื้ ของได ้ครบหมดทุกอย่าง"

พวกเธอยังเดินต่อไปเหมือนกับว่าไม่มอ
ี ะไรเกิดขึน
้

"หย- หยุดก่อน! คําตอบของพวกเธอละ? บอกคําต- ""ขอปฎิเสธ"".......อุก......."

อาจจะเป็ นเพราะว่าท่าทางของพวกเธอเหมือนกับว่าไม่แม ้แต่จะคิดทําให ้ชายคนนัน ้ คราง

ออกมา ผู ้ชายบางคนคุกเข่าลงตรงนัน ้ (ท่าORZ) อย่างไรก็ตามบางคนก็ไม่ยอมแพ ้ และนั่นทํา
ให ้เห็นว่าความสวยของทัง้ สองสูงถึงระดับไหน และนั่นเป็ นเรือ ่ ว่ ยไม่ได ้ทีบ
่ งทีช ่ างคนเกิดอาการ
บ ้าบิน
่ ขึน
้

"ถ ้าอย่างนัน
้ ฉันจะทําให ้เธอเป็ นของฉันด ้วยกําลัง!"

ชายทีบ่ ้าบิน
่ คนนัน
้ ตะโกนออกมา จากนัน ้ "ชงิ้ " แสงก็ออกมาจากตาของชาคนอืน
่ พวกเขา
ล ้อมรอบทัง้ สองเพือ่ ทีจ
่ ะจับพวกเธอ พวกเขาไม่อาจอดทนได ้อีกต่อไป

ในทีส
่ ด
ุ ชายทีเ่ ข ้ามาพูดคุยกับพวกเธอในตอนแรกก็กระโดดออกมาเพือ
่ จับยูเอะ ถ ้าคนญีป
่ นมา
ุ่
เห็นท่านีจ
้ ะต ้องตะโกนออกมาว่า "ท่าพุง่ หลาวลูปิน" ประมาณนัน
้

ยูเอะพึมพําออกมาอย่างเย็นชาคําหนึง่

"โลงศพเยือกแข็ง"

ทันใดนัน
้ เองชายคนนัน้ ก็ถก ู ขังไว ้ในโลงศพนํ้ าแข็งทัง้ ตัวยกเว ้นหัวและร่วงลง ไปตามแรงโน ้ม
ถ่วง "หวาาา!?" คือเสยี งร ้องของชายคนทีท ่ ําท่าพุง่ หลาวลูปินในตอนทีร่ ว่ งลงบนพืน
้

ผู ้ชายคนอืน ั ้ สูงและชอ
่ ๆรู ้ว่าโลงศพเยือกแข็งเป็ นเวทนํ้ าชน ็ กจากการทีย ้
่ เู อะ ใชเวทนี
โ้ ดยทีไ่ ม่
ต ้องร่าย พวกเขาคิดกันเอาเองว่า "เธอร่ายเวทล่วงหน ้าก่อนหน ้านี"้ และ "วงกลมเวทมนตร์
จะต ้องอยูใ่ นเสอ ื้ ของเธอ" หรือประโยคทีส ื่ ความหมายคล ้ายๆกัน
่ อ

ยูเอะเดินเข ้าหาชายทีถ ู นํ้ าแข็งหุ ้มไว ้ สว่ นผู ้ชายรอบๆกําลังชอ

่ ก ็ กกับความสามารถทางเวทของ
เธอ เนือ
่ งจากว่ากําลังจะมีลป ู ิ นคนทีส่ อง เธอจึงต ้องลงมือเพือ ่ เป็ นการเตือน

ยูเอะละลายนํ้ าแข็งทีห่ ุ ้มชายคนนัน

้ อยูอ
่ ย่างชาๆ ้ ชายคนนัน
้ ดีใจมากเพราะเขาอาจจะได ้ออกจาก
นํ้ าแข็ง ตอนนีเ้ ขามองยูเอะด ้วยสายตาตืน ่ เต ้น

"ย-ยูเอะจัง ผมขอโทษทีร่ บ
ี ร ้อนเกินไป! แต่ผมคิดกับคุณ..."

ถึงแม ้ชายทีถ ่ ก
ู นํ้ าแข็งห่อหุ ้มไว ้จะพยายามแสดงความรู ้สก ึ ไปให ้ยูเอะแต่คําพูด ของเขาหยุด
เสยี ก่อน ถ ้าถามว่าทําไม นั่นเป็ นเพราะเขาสงั เกตุได ้ว่าสว่ นทีล่ ะลายคือ....

"อ-อืออ, ยูเอะจัง? ทําไม คืออ ทําไม...ถึงละลายแค่เป้ าของผมเท่านัน

้ ?"
ใชแ ่ ล ้ว ยูเอะละลายแค่ตรงเป้ ากางเกงของเขาเท่านัน ้ ชายคนนัน
้ ยังถูกผนึกอย่างสมบูรณ์
เนือ
่ งจากเขารู ้สกึ ว่ากําลังจะมีเรือ
่ งร ้ายๆเกิดขึน
้ เขาพูดออกมาด ้วยเหงือ
่ อันเย็นยะเยือกว่า
"แน่นอนว่าต ้องไม่ใชแ ่ บบนัเนใชไ่ หม? ใชไ่ หม? ใชไ่ หม?" ในตอนทีเ่ ขาเห็นสห ี น ้าของยูเอะ

ยูเอะยักปากเล็กน ้อยไปทีช
่ ายคนนัน
้

".......เล็งและยิง"

จากนัน
้ กระสุนก ้อนกรวดก็พงุ่ เข ้าทีส
่ งวนของชายคนนัน
้

---- อ ้ากกก---!!
---- หยุดเถอะ-
---- แม่~จ๋า!

เสยี งกรีดร ้องของชายคนนัน ้ ดังก ้องไปทั่วถนนในตอนเชา้ เสย ี งมาริโอ ้เก็บเหรียญดังออกมา

(เพือ่ รือ
้ ฟื้ นความทรงจํากับเสย ี งนี้ นึกถึงมาริโอ ้สมัยก่อน) ไข่ของชายคนนัน ้ ทีถ
่ ก
ู ยิงอย่าง
ต่อเนือ่ ง แน่นอนว่ามันต ้องเหมือนกับโดนหมัดเดมซโี รล(tl note : ไม่มน ั่ ใจเขียนถูกหรือเปล่า
นะครับ ท่าของอิปโปทีห ่ มุนตัวต่อย จากเรือ ่ งั เวียน)
่ งก ้าวแรกสูส

ชายทีอ่ ยูร่ อบๆ ไม่ซไิ ม่เพียงแต่พวกเขา คนทีไ่ ม่เกีย

่ ยข ้องทีแ
่ อบมองและเจ ้าของร ้านใกล ้ๆ ต่าง
ล ้มลงพร ้อมกับกุมไข่ด ้วยมือทัง้ สองข ้าง

การระดมยิงทีย ่ าวนานเหมือนตลอดกาลและสุดท ้ายก็ได ้หยุดลงเนือ ่ งจากรู ้ว่าชาย คนนัน ้ หมด

สติแล ้ว ถึงแม ้จะเป็ นไปไม่ได ้ทีจ
่ ะสลบด ้วยการโจมตีครัง้ เดียวแต่ถ ้าโดนโจมตีตอ ่ เนือ
่ งด ้วย
เวทย์ลม ยูเอะทีเ่ ป่ าปาก "ฟู่ " ทีน ี้ องเธอ พูดก่อนลาจากว่า
่ วิ้ ชข

"......ดี , นายได ้กลายเป็ นผู ้หญิงแล ้ว"

ในวันนี้ ชายคนนัน ้ ได ้ตายไปและกําเนิดเป็ นคริสตาเบลคนทีส่ องทีม

่ น
ี ามว่ามาเรียเบล คนๆนี้ ,
ด ้วยการฝึ กจากผู ้จัดการคริสตาเบลได ้กลายเป็ นผู ้จัดการสาขาลูกและทําให ้ร ้าน นีม
้ ช ื่ เสย
ี อ ี งมาก
ขึน
้ ไปอีก.........เป็ นเรือ
่ งราวทีเ่ ราค่อยพูดถึงวันหลัง

ยูเอะได ้อีกชอื่ หนึง่ ว่า "นักบดขยีไ้ ข่" ชอ ื่ นัน

้ ทําให ้เกิดความโกลาหลในสมาคมนักผจญภัยและ
ชอื่ เสย
ี งโด่งดังไปถึงเมือง หลวง ชอ ื่ ทีท
่ ําให ้นักผจญภัยชายสน ั่ กลัวแต่เรือ
่ งนีเ้ ป็ นเรือ
่ งทีว่ า่ กันที
หลัง

ิ ะเมินสายตาทีห
ยูเอะและชอ ่ วาดกลัวและซอ ื้ ของต่อ ระหว่างทางพวกเธอจะได ้ยินเด็กสาวคนอืน
่
พูดออกมาว่า "ท่านพีย
่ เู อะ........." พวกเธอเมินเฉยและซอ ื้ ของต่อ

--------------------------

ในตอนทีย ิ ะกลับโรงแรม ฮาจิเมะก็เสร็จงานของเขา

่ เู อะและชอ
"ทําได ้ดีมาก จะว่าไปแล ้วไม่รู ้ทําไมในเมืองวุน
่ วาย มีอะไรเกิดขึน
้ งัน
้ หรือ?"

ดูเหมือนว่าเขาจะสงั เกตุเห็นเหตุการณ์เมือ
่ กี้

".......ไม่มป
ี ั ญหาอะไรเลย"
"อา~ อือ ใชแ ่ ล ้ว ไม่มป ิ้ "
ี ั ญหาใดๆทัง้ สน

ั ว์ประหลาดทีเ่ ป็ นผู ้จัดการร ้านและการสง่ ชายคนนัน

การทีเ่ ห็นสต ้ ขึน
้ สวรรค์ ทัง้ สองคนกลับบอก
ไม่มป
ี ั ญหาอะไร ถึงแม ้ฮาจิเมะจะรู ้สก ึ สงสย ั แต่เขาก็ยก
ั ไหล่และไม่สนใจต่อ

"พวกเธอได ้ซอ ื้ ของจําเป็ นทัง้ หมดไหม?"

"......อือ อย่าห่วง"
"ใชแ ่ ล ้ว มีอาหารมากมายแต่ไม่มป ี ั ญหา มันสะดวกจริงๆทีม
่ ก
ี ล่องสมบัต"ิ

เพือ
่ ทีจ
่ ะซอื้ ของ ฮาจิเมะฝากกล่องสมบัตไิ ว ้ทีพ
่ วกเธอ การทีเ่ ห็นชอิ ะมองแหวนอย่างอิจฉา ฮาจิ
เมะได ้แต่ฝืนยิม ้ ออกมา ด ้วยความสามารถของเขาในตอนนี้ เขายังไม่สามารสร ้าง "กล่อง
สมบัต"ิ ขึน้ มาได ้ แน่นอนว่ามันทําให ้สะดวกสบาย เมือ่ ไหร่ทเี่ ขาสามารถสร ้างมันได ้ละก็ เขา
จะต ้องให ้พวกเธออย่างแน่นอน

"ถ ้าอย่างนัน ิ ะ , นีข

้ ชอ ่ องเธอ"

ในตอนทีพ
่ ด
ู นัน
้ ฮาจิเมะยืน่ วัตถุทรงกระบอกทีม ้ าศูนย์กลาง40ซม. และยาว50ซม. วัตถุ
่ เี สนผ่
ทรงกระบอกสเี งินทีม
่ ด
ี ้ามจับอยูด่ ้านข ้าง

ิ ะทีไ่ ด ้รับของขวัญจากฮาจิเมะสบ
ชอ ั สนขึน
้ มาทันทีหลังจากรับรู ้ถึงนํ้ าหนักและทําให ้เธอใช ้
ทักษะเสริมร่างกาย

"น-นีม่ น
ั อะไร? มันหนักจริงๆ..."
"คือ , เนือ ่ งจากมันเป็ นค ้อนสองมืออันใหม่ของเธอ มันจึงเป็ นการดีทม
ี่ น
ั หนัก"
"เอ๋ , นี.่ .....มัน?"

การทีช ิ ะสงสย
่ อ ั นัน ั้
้ ไม่แปลก วัตถุทรงกระบอกนีไ้ ม่เหมือนกับค ้อนแม ้แต่น ้อยและด ้ามจับก็สน
เกินไป ไม่วา่ จะพูดยังไง มันก็ไม่สมดุลจริงๆ

"อา , นั่นมันชว่ งเตรียมพร ้อม ตอนนีเ้ ธอลองสง่ พลังเวทไปทีม ั ซ"ิ

่ น
"อืมม แบบนี?้ เอ๋!?"

อย่างทีเ่ ขาบอก ในตอนทีเ่ ธอสง่ พลังเวทไปทีค ่ ้อนนี้ เสย ี ง "ตึง!ตึง!" ของกลไกดังขึน

้ จากค ้อน
และด ้ามจับก็ยาวขึน
้ ตอนนีม ั เหมาะสาํ หรับเหวีย
้ น ่ งแล ้ว

ค ้อนสองมือนีเ้ ป็ นอาติแฟ็ กทีม ่ น ้ ้แค่ชอ

ี ามว่า "โดเรียวเค็น" มันถูกติดตัง้ ด ้วยกลไกทีใ่ ชได ิ ะ มัน
ทํางานด ้วยการแปลงชน ิ้ สว่ นของอาวุธทีถ ู พลังเวทสง่ ผ่านเข ้าไป
่ ก
สงิ่ ทีฮ
่ าจิเมะต ้องการทําให ้เสร็จคืออาวุธนี้ ในตอนทีช ิ ะและยูเอะซอ
่ อ ื้ ขแงในตอนเชา้ เขาใช ้
เวลานัน ิ ะ
้ สร ้างอาวุธใหม่ให ้ชอ

"นีค
่ อ
ื ขีดจํากัดของฉั นในเวลานี้ ฉันจะออกแบบใหม่อก ี ครัง้ เมือ
่ ความสามารถสูงขึน ้ เพราะพวก
เราไม่รู ้ว่าจะมี อะไรเกิดขึน้ ในอนาคต ถึงแม ้เธอจะได ้รับการฝึ กจากยูเอะแต่มน ิ วัน
ั ก็เพียงแค่สบ
เท่านัน้ มันยังอันตรายสําหรับเธออยู่ และนั่นคือเหตุผลทีส ่ ร ้างมันขึน
้ มาพร ้อมกับคิดว่าจะทํา
ยังไงให ้เธอใชพลั ้ งได ้ สูงสุด ได ้โปรดใชมั้ นชาํ่ ชองด ้วยละตกลงไหม? เพราะว่าเธอได ้
กลายเป็ นพรรคพวกของพวกเรา อย่าตายโดยทีไ่ ม่ได ้รับอนุญาติ เข ้าใจใชไ่ หม?"

ชอิ ะนัน
้ ดีใจมากพร ้อมกับกอดโดเรียวเค็น เนือ ึ ขําไม่ออกเล็กน ้อย
่ งจากเธอดีใจมาก ยูเอะทีร่ ู ้สก
คิดในใจว่าชว่ ยไม่ได ้และยักไหล่ ฮาจิเมะได ้แต่ฝืนยิม
้ ออกมา ถึงแม ้เขาจะไม่ได ้พูดออกมา แต่
การได ้เห็นภาพของสาวสวยดีใจทีไ่ ด ้รับค ้อนสองมือเป็ นของขวัญทําให ้เขา รู ้สก ึ ว่ามันเป็ นภาพ
ลวงตา

ิ ะทีร่ า่ เริง แม ้แต่ตอนนีพ

พวกเขาคืนห ้องให ้กับโรงแรมพร ้อมกับชอ ้ วกเขาก็ทําเป็ นไม่เห็นเด็กสาว
ทีม
่ องพวกเขาด ้วยแก ้มทีแ
่ ดง

ในตอนทีพ่ วกเขาออกมา พระอาทิตย์ก็มาอยูต

่ รงกลางแล ้วและแสงอันร ้อนแรงของมันทําให ้
พวกเขาอบอุน ่ ฮาจิเมะสูดหายใจลึกๆและกางแขนออกทัง้ สองข ้าง เมือ
่ เขาหันกลับไป เขาเห็น
ยูเอะและชอิ ะก็ยม
ิ้ ออกมาเหมือนกัน

ฮาจิเมะพยักหน ้าให ้ทัง้ สองคนและเริม ิ ะและยูเอะ

่ ก ้าวเดินไปข ้างหน ้าตามไปด ้วยชอ

ถึงเวลาเดินทางอีกครัง้

------------------------------------------------------------------------------------------
 ้ น “ไดเซน”
บทที่ 43 มหาด ันเจีย

กองซากศพ

คือภาพทีบ ่ รรยายภาพของมหาหุบเขาไรเซน ็ ได ้มากทีส ่ ดุ ในตอนนี้ หัวของสตั ว์ปีศาจบางตัวถูก

ขยีไ้ ปพร ้อมกับพืน้ ในขณะทีบ ิ้ ๆ ยิง่ ไปกว่านัน
่ างตัวถูกบดเป็ นชน ้ บางตัวได ้ระเหยกลายเป็ นไอ
ด ้วยซาํ้ ถึงแม ้พวกมันจะถูกฆ่าด ้วยหลากหลายวิธแ ี ต่ทงั ้ หมดตายด ้วยการโจมตีครัง้ เดียว

โดยธรรมชาติแล ้วในนรกแห่งนีค
้ อ
ื สถานทีค
่ นกลัวและเรียกขานมันว่าแดนประหารแต่ตอนนี.้ ..

"ทีเดียวตาย~!"

ตูม!!

"...เกะกะ"

โผล๊ะ!!

"หุบปาก"

ปั ง!!

ทัง้ สามคนนัน้ คือฮาจิเมะ , ยูเอะ , และชอิ ะ หลังจากทีฮ ่ าจิเมะและกลุม ่ ของเขาออกจากเมือ

งบรู๊ค(พร ้อมกับเหล่าแฟนๆของยู เอะและชอ ิ ะตามไปสง่ ) พวกเขาใชมอตอไซค์
้ เวทมนตร์ผา่ น
เข ้าไปในมหาหุบเขาไรเซน ็ ในตอนนีห ้ ลังจากทีแ ่ ล่นไปเรือ
่ ยๆและตัง้ แค ้มป์ ระหว่างทาง พวก
เขาก็ได ้ผ่านถํ้าทีซ ่ นทางเข ้าของโอลคุสดันเจีย
่ อ ้ นมาได ้สองวันแล ้ว

ั ว์ปีศาจทีอ
สต ่ ยูใ่ นมหาหุบเขาโจมตีพวกเขาอย่างต่อเนือ ่ งเหมือนปกติ ชอิ ะใชค้ ้อนสองมือเกวีย่ ง
ด ้วยแรงอันมหาศาลทุบเข ้ากับสต ั ว์ปีศาจและเป็ นการ ฆ่าในการโจมตีครัง้ เดียว สต
ั ว์ปีศาจถูกทุบ
จนตายด ้วยการโจมตีธรรมดาทีม ่ พี ลังทําลายมากกว่าการป้ องกัน มหาศาล แม ้แต่กระต่ายบน
ดวงจันทร์ก็ไม่มพ ี ลังทําลายเท่านี้

ยูเอะเข ้าใกล ้สต ั ว์ปีศาจและฆ่าพวกมันด ้วยเวทมนตร์ทเี่ ธอร่ายในพริบตาโดยใช ้ พลังเวทจาก

อุปกรณ์ ถึงแม ้ยูเอะจะมีพลังเวทในร่างกายมากมายมหาศาลอยูแ ่ ล ้วแต่เมือ
่ รวมกับเครือ
่ ง
ประดับทีม ่ ช ื่ ว่าคริสตัลเวทมนตร์ยงิ่ ทําให ้พลังเวทของเธอยิง่ มหาศาลมากขึน
ี อ ้ ไปอีก การโจมตี
ของเธอเหมือนกับการทิง้ บอมบ์อย่างไม่มท ี ส ิ้ สุด ถึงแม ้พลังเวทของเธอจะลดลงจากสถานที่
ี่ น
อีกทัง้ เวลาร่ายเวทเพิม ่ มากขึน
้ และระยะทางสน ั ้ ลง เธอกลับสามารถใชเวทไฟความร
้ ้อนสูงมาก
ในพริบตา สต ั ว์ปีศาจทุกตัวถูกเผาจนกลายเป็ นไออย่างไม่มข ี ้อยกเว ้น

สว่ นฮาจิเมะนัน
้ ไม่ต ้องพูดอะไรมาก เขายิงหัวพวกมันด ้วยดอนเนอร์ในขณะทีข
่ มี่ อตอไซค์เวท
้ งสายฟ้ าในการยิงและสง่ เวทไปทีม
มนตร์ ถึงแม ้เขาจะต ้องใชพลั ่ อตอไซค์พร ้อมกัน แต่เขาไม่ม ี
ทีทา่ ว่าพลังเวทจะหมดแม ้แต่น ้อย

ั ว์นรกทีค
สต ่ รอบครองพืน
้ ทีแ
่ ห่งนีถ
้ ก
ู กําจัดจนเกือบสูญพันธุ์ ฮาจิเมะและกลุม
่ ของเขาฆ่าพวกมัน
เหมือนงานเสริมพร ้อมกับหาทางเข ้าดันเจีย ้ นไป ในตัว ซากศพนอนตายเกลือ ่ นกลาดตาม
ทางเดินของพวกเขา

พวกเขาเดินทางพร ้อมกับหาไปด ้วยว่ามีถํ้าหรือไม่ ถึงแม ้พวกเขาจะค ้นหาแต่พวกเขากลับไม่

เจอถํ้าเลย ฮาจิเมะเผลอบ่นออกมาไม่รู ้ตัว

"เอาเถอะไม่วา่ จะหาเจอหรือไม่พวกเราก็ไปถึงภูเขาไปอยูด ่ ี ถึงแม ้จะไม่เจอเลยก็ไม่มป

ี ั ญหา มัน
อาจจะมีเงือ ่ นงําอยูท่ ภ
ี่ เู ขาไฟก็ได ้"
"อือ น่าจะเป็ นยังงัน้ แหละ"
"อือ.......แต่สตั ว์ปีศาจพวกนัน ึ หดหู"่
้ ทําให ้รู ้สก
"อา~ คุณยูเอะก็ไม่ชอบพืน ้ ทีน
่ เี้ หมือนกัน"

ในขณะทีบ ่ น
่ และแสดงอาการรังเกียจพวกมันทีเ่ ข ้ามาตลอดเวลา พวกเขายังคงเดอนทางต่อ
สามวัน วันนีไ ้ ม่ได ้ผลอะไรเลยและความมืดได ้เข ้ามาแล ้ว คุณสามารถเห็นดวงจันทร์ครึง่ เสย ี้ วที่
่ งแสงสวยงามถ ้ามองขึน
สอ ้ ไป ดังนัน
้ ฮาจิเมะและสาวๆจึงเริม ่ เตรียมแค ้มป์ หลังจากทีไ่ ด ้ตัง้
แคมป์ แล ้ว พวกเขาเตรียมอาหารเย็นด ้วยเครือ ่ งปรุงทีซ ื้ มาจากเมือง เต ้นท์และอุปกรณ์ในการ
่ อ
ปรุงทําขึน
้ โดยฮาจิเมะ

้
เต ้นถูกสร ้างโดยการใชเวทสร ้างสรรค์ "หินร ้อน"และ"หินเย็น"ถูกติดตัง้ ไว ้ในเต ้นท์เพือ
่ ให ้ได ้
อากาศทีเ่ หมาะสม มันยังถูกติดตัง้ ด ้วย"ตู ้เย็น"และ"เครือ ่ ข็ง"ทีท
่ งแชแ ่ ําจากหินเย็น ยิง่ ไปกว่า
นัน
้ โครงของมันถูกติดตัง้ ความสามารถ "รับรู ้ตัวตน" จาก "หินทําร ้ายจิต" และทําให ้พวกเขารับรู ้
ั รูได ้อย่างง่ายดาย
ได ้ถึงศต

สาํ หรับอุปกรณ์ในการปรุงอาหารนัน ้ กะทะและกานํ้ านัน้ สามารถปรับความร ้อนได ้ด ้วยการ

ควบคุมการสง่ พลังเวทไปทีพ ่ วก มัน มีดทําครัวนัน้ ติดตัง้ ด ้วย "กงเล็บสายลม" ตรงทีด ่ ้านคม
ของมีดและทําให ้มันทํางานด ้วยการสง่ พลังเวทเข ้าไป พวกเขายังมีเครือ ่ งขจัดไอนํ้ าอีกด ้วย
ของเหล่านีค ้ อ ่ ว่ ยในการปรุงอาหารระหว่างการเดินทาง เนือ
ื ลูกรักของฮาจิเมะทีช ่ งจากพวกมัน
สามารถใชด้ ้วยการควบคุมเวทโดยตรงเท่านัน ้ ทําให ้สามารถพูดได ้ว่าป้ องกันการขโมยอีกด ้วย

"เวทในสมัยของพระเจ ้าทําให ้สะดวกสบายจริงๆ"

นั่นคือคําพูดของฮาจิเมะในตอนทีเ่ ขาสร ้างเครือ่ งครัวและเต ้นท์ทมี่ รี ะบบปรับ อุณหภูม ิ มัน

เหมือนกับเทคโลโนยีทไี่ ร ้ประโยชน์ทจ
ี่ ริงๆแล ้วไม่ได ้ไร ้ประโยชน์

จะว่าไปแล ้ว อาหารเย็นคืนนีค ้ อ
ื ไก่ครุ รุ ท
ุ หี่ มักด ้วยมะเขือเทศ ไก่ครุ รุ ค
ุ อื ไก่ทสี่ ามารถบินได ้
คุณภาพของเนือ ้ และรสชาติเหมือนกับไก่ พวกมันเป็ นเนือ ้ ไก่ทโี่ ลกนีน้ ยิ มกินกัน จานนีป้ ระกอบ
ไปด ้วยเนือ้ ของมันทีถ่ ก
ู หัน
่ ในขนาดพอดีปาก มันมีรสชาติของเนยในขนาดพอดีและนํ้ าของเนือ ้
ไก่อยูใ่ นเนือ
้ (Tl note:ผมข ้ามประโยคนีบ ้ างสว่ นนะครับ ฉบับทีเ่ อามาหมึกหายไปทําให ้อ่านข ้าม
ไปข ้ามมา เลยตัดเอามาท่อนทีพ ่ ออ่านได ้ครับ ถ ้ามีเวลาจะกลับมาเติมให ้อีกทีครับ)
อาหารเย็นถูกทานจนหมดด ้วยความพึงพอใจและในตอนทีก ่ ําลังอินกับรสชาติอยูน่ ัน
้ ฮาจิเมะ
และสาวๆก็คย ุ กันเหมือนทุกทีอยูข
่ ้างในเต ้นท์ พวกเขาคุยอย่างไม่ต ้องระวังมมากนักเนือ ่ งจาก
หินทีท ั รูกลัวทํางานอยู่ ทําให ้พวกมันไม่กล ้าเข ้าใกล ้ ถึงแม ้จะมีบางครัง้ ทีส
่ ําให ้ศต ่ ตั ว์ปีศาจเข ้า
มาใกล ้ ฮาจิเมะเพียงแค่ยน ื่ แขนออกไปนอกหน ้าต่างทีต ่ ด
ิ ตัง้ ในเต ้นท์และยิงออกไป ยิง่ ไปกว่า
นัน
้ ในเวลาทีพ ่ วกเขาหลับ ทัง้ สามสบ ั เปลีย
่ นหน ้าทีเ่ ฝ้ าระวังจนถึงเชา้

วันนีเ้ ป็ นคิวของยูเอะและชอ ิ ะทีน

่ อนก่อน ฮาจิเมะทําหน ้าทีเ่ ฝ้ าระวังคนแรก เนือ
่ งจากในเต ้นท์
มีฝกู ทีน ่ ุ่มทําให ้พวกเขานอนหลับอย่างสบายถึงแม ้จะอยูใ่ น เต ้นท์ก็ตาม ชอ ิ ะออกไปข ้างนอก
เต ้นท์กอ ่ นทีจ่ ะเข ้าไปในฝูก

ิ ะพูดกับฮาจิเมะทีส
ชอ ั ว่าเกิดอะไรขึน
่ งสย ี น ้าทีส
้ ด ้วยสห ่ งบนิง่

"ฉั นจะไปเด็ดดอกไม ้สก ั ครูห

่ นึง่ "
"เธอไม่รู ้หรือว่าในหุบเขาแห่งนีไ ้ ม่มด
ี อกไม ้?"
"คุณ-ฮา-จิ-เม~ะ!"

คําพูดของฮาจิเมะทีข่ าดความละเอียดอ่อนทําลายสห ี น ้าทีส ิ ะไป เธอจ ้องมองทีเ่ ขา

่ งบของชอ
อย่างโกรธเคือง ฮาจิเมะทีร่ ู ้ดีวา่ คําพูดนัน ้ หมายถึงอะไรพูดออกมาว่า "ฉันผิดเองๆ" พร ้อมกับฝื น
ยิม
้ ออกมาโดยทีร่ อยยิม
้ นัน
้ ไม่รู ้สก ึ ผิดอะไรเลย ชอ ิ ะไปด ้านข ้างของเต ้นท์อย่างรวดเร็วด ้วย
อาการโกรธเคือง หลังจากนัน ้ สก ั ครูห่ นึง่ ...

"ค-คุณฮาจิเม~ะ! คุณยู~เอะ! นีเ่ ป็ นเรือ

่ งด่วน! มาทีน
่ ห
ี่ น่อ~ย!"

ั ว่าชอ
ด ้วยความสงสย ิ ะตะโกนทําไมฮาจิเมะและยูเอะทีอ
่ อกมาจากเต ้นท์มองหน ้ากันและวิง่
ออกไปพร ้อมกัน

เมือ
่ พวกเขาไปทีต ี งของชอ
่ ้นกําเนิดเสย ิ ะ พวกเขาเห็นเสาทีย ่ น
ื่ ออกมาจากหน ้าผาหลังจากทีล ่ ้ม
ลงไปและชอ ่ งว่างของเสาและ กําแพง ชอ ิ ะทีอ ่ งว่างนัน
่ ยูใ่ นชอ ื่ และ
้ เห็นบางอย่างทีไ่ ม่น่าเชอ
แสดงสห ี น ้าทีเ่ ต็ม ไปด ้วยความตืน ่ เต ้นออกมา

"ทีน่ ี่ , อยูท
่ นี่ !ี่ ฉั นเจอแล ้ว!"
"เข ้าใจแล ้วแต่ตอนนีอ ้ อกมาจากตรงนัน ้ งเสริมร่างกายเต็มทีเ่ ลย เธอ
้ ก่อน ดูเหมือนเธอจะใชพลั
ไม่ได ้ตืน ่ เต ้นเกินไปหรอกหรือ?"
".....รําคาญ"

ฮาจิเมะและยูเอะถูกดึงเข ้าไปด ้วยชอ ิ ะไปทีร่ ะหว่างชอ

่ งว่างของก ้อนหิน ตอนทีพ
่ วกเขาเข ้าไป
พวกเขาเห็นกําแพงทีเ่ ป็ นโพรงและดูเหมือนมันจะกว ้างกว่าที่ คิด ในตอนทีเ่ ข ้าไปนัน ิ ะไม่ได ้
้ ชอ
พูดอะไรออกมา มีเพียงสห ี น ้าทีแ
่ สดงความภูมใิ จและชไี้ ปทีก่ ําแพง

ฮาจิเมะและยูเอะมองเข ้าไปทีท
่ ถ ู ช ี้ จากนัน
ี่ ก ้ เผลอสง่ เสย
ี งออกมาว่า "หา?" พร ้อมกับกระพริบตา
ด ้วยความประหลาดใจ

เบือ
้ งหน ้าของทัง้ สองนัน
้ มีป้ายประกาศทีด
่ เู หมือนว่าถูกตัดจากกําแพง และมีตวั อักษร
ประหลาดๆลายมือผู ้หญิงสลักไว ้บนนัน
้

่ หาดันเจีย
"ยินดีต ้อนรับ! สูม ็ อันน่าตืน
้ นมิเรดิ(miledi)ไรเซน ่ เต ้น★(tl note : จริงๆเป็ นรูปตัวโน๊ต
นะครับแต่เครือ ่ งgalaxyผมไม่ม ี ไว ้ค่อยเปลีย
่ นทีหลังนะครับ)

ั ลักษณ์ "!" และ "★" ทําให ้รู ้สก

สญ ึ หงุดหงิดแปลกๆ

"......นีม
่ น
ั อะไรกัน"
"......มันคืออะไร"

ฮาจิเมะและยูเอะพูดออกมาพร ้อมเพรียงกัน "ตอนนีฉ ื่ !" คือสงิ่ ทีส

้ ั นเห็นภาพทีไ่ ม่น่าเชอ ี น ้าของ
่ ห
ื่ อกมา พวกเขาทัง้ สองมองอย่างอึง้ ๆไปทีป
ทัง้ สองสอ ่ ้ ายประกาศในหุบเขา

"ถ ้าถามว่ามันคืออะไร , มันคือทางเข ้า! มหาดันเจีย

้ น! มันถูกพบโดยบังเอิญในตอนทีฉ ่ ันกําลัง
....อะแฮม่ , เด็ดดอกไม ้ มันเป็ นความจริงทีม
่ ม
ี หาดันเจีย ็ "
้ นอยูใ่ นมหาหุบเขาไรเซน

ในตอนทีน ่ ํ้ าเสยี งดีใจของชอ ิ ะดังออกมา อาจจะเป็ นเพราะฮาจิเมะและยูเอะหายประหลาดใจ

แล ้ว แสดงสห ี น ้าทีไ่ ม่อาจบรรยายได ้ออกมา พวกเขามองกันเองด ้วยความงุนงง

"......ยูเอะ , เธอคิดว่าของจริงไหม?"
".................................อือ"
"เว ้นชว่ งนานมาก ทําไมเธอถึงคิดว่าของจริง?"
".......มิเรดิ"
"ชอื่ นัน
้ จริงๆ..."

"มิเรดิ" คือชอ ื่ แรกของไรเซน็ ทีป

่ รากฎในบันทึกของโอลคุส ถึงแม ้ชอ ื่ ของไรเซน
็ จะรับรู ้กันดีบน
โลกนีแ้ ต่ชอื่ แรกของเธอนัน้ ไม่มใี ครรู ้ เลย ดังนัน
้ โอกาศทีส
่ ถานทีน
่ จ
ี้ ะเป็ นความจริงสูงมาก

แต่ไม่วา่ อย่างไรก็ตาม สาเหตุทพ ื่ คือ...

ี่ วกเขาไม่อยากเชอ

ั แบบนี.้ .."
"ทําไมถึงเป็ นลักษณะนิสย

เหตุผลทีฮ
่ าจิเมะคิดอย่างนัน
้ มาจากประสบการณ์ของเขาในโอลคุสดันเจีย ้ นและดัน เจีย
้ นอืน่ ก็
น่าจะเหมือนกัน และนั่นคือสาเหตุวา่ ความใจอ่อนทําให ้เขาสูญเสย ี พลังไป ยูเอะเองก็เข ้าใจใน
ความโหดของดันเจีย ้ นดีและนั่นทําให ้เธอคิดว่ามันเป็ นการ กลัน
่ แกล ้งของใครบางคน

"แต่ดเู หมือนว่าจะไม่เห็นทางเข ้าใชไ่ หม? ข ้างในนัน

้ เป็ นทางตัน...."

ไม่รับรู ้ถึงข ้างในจิตใจของฮาจิเมะและยูเอะ ชอิ ะสงสย

ั ว่าทางเข ้าอยูต
่ รงไหนและมองไปรอบๆ
จากนัน้ เธอก็ทบ ุ เข ้าไปทีโ่ พรงของกําแพง

่ , ชอ
"ฮุย ิ ะอย่า..."
ก็อง

"หวาาา?"

"อย่าเคลือ่ นไหวโดยประมาท" คือคําพูดทีฮ ่ าจิเมะยังพูดไม่จบในตอนทีช ิ ะจับกําแพงและทํา

่ อ
ให ้มันหมุนและพาช ิ อะไปอีกด ้าน มันเหมือนกับประตูกลในบ ้านนินจา

"".......""

ป้ ายประกาศนั่นทําให ้แน่ใจว่ามหาดันเจีย ้ นไรเซน็ จะต ้องอยูท

่ น
ี่ อ ี่ ย่างแน่นอน ถึงแม ้พวกเขาจะมี
คําบ่นกองเป็ นภูเขา อย่างเชน ่ "มันดีแน่เหรอสําหรับมหาดันเจีย ้ น" และ "เอาความจริงจังทีอ ่ ยู่
ในโอลคุสกลับคืนมา" และคําอืน ่ ๆทีค
่ วามหมายใกล ้เคียงกันหลังจากทีไ่ ด ้เห็นป้ ายประกาศที่
เหมือนกับ เชญ ิ ชวนมาเทีย ่ วสวนสนุก ฮาจิเมะและยูเอะทีเ่ ห็นชอ ิ ะหายไปกับประตูกลทําได ้แค่
มองหน ้ากันและถอนหายใจ ออกมาก่อนทีจ ่ ะผลักมือเข ้าไปในประตูกลเหมือนกะบชอ ิ ะ

ฮาจิเมะและยูเอะสม ั ผัสกับทางเข ้าและถูกสง่ ไปอีกด ้านหนึง่ เหมือนกับชอ

ิ ะ ข ้างในนัน
้ มืดสนิท
และประตูดงั "กึง้ " หมุนกลับไปตําแหน่งเดิม และในตอนนัน ้ เอง

ฟิ้ วๆๆ!

ี งของบางอย่างกําลังพุง่ เข ้ามาในตอนทีพ
เสย ่ วกเขาไม่เห็นอะไรเลยในความมืด ฮาจิเมะใช ้
"มองในทีม ่ ดื " ทันทีและพบว่าพวกมันคืออะไร พวกมันคือธนู ธนูจํานวนมากทีท ี ําเพืรอ
่ าสด
ไม่ให ้สะท ้อนแสงและกําลังพุง่ เข ้าหาผู ้บุกรุก

ฮาจิเมะทีถ
่ อ
ื ดอนเนอร์อยูท
่ ม
ี่ อื ขวาใชมื้ อซายปั
้ ดลูกธนูดงั "กิ๊ งๆๆ" เสย
ี งของเหล็กกระทบกันดัง
ออกมาโดยไม่พลาดแม ้แต่อน ั เดียว

เมือ่ นับดูแล ้ว มีธนูทงั ้ หมด20อัน ธนูดํานีท ้ ําจากเหล็กทีไ่ ม่สะท ้อนแสง พวกมันกระจายบนพืน

้ ไป
ทั่ว เมือ่ ดอกสุดท ้ายถูกปั ดพืน้ ทีก
่ ก ่ วามเงียบ
็ ลับสูค

ในเวลาเดียวกันกําแพงก็เริม ่ งสว่าง บริเวณทีฮ

่ สอ ่ าจิเมะและกลุม
่ ของเขายืนอยูน ่ ัน
้ เป็ นห ้องทีม
่ ี
ความกว ้าง10เมตรทุก ทิศทางและมีทางเดินตรงไป อีกทัง้ ยังมีอก ั ษรสลักอยูใ่ นห ้อง อักษรนี้
เขียนแนวทางเหมือนกับป้ ายทีอ ่ ยูด
่ ้านนอก

"เธอกลัวไหม? เฮ ้ , สงิ่ นีท

้ ําให ้เธอกลัวหรือเปล่า? ถ ้าใช ่ เธอก็เป็ นเด็กน ้อย เหมียวๆ"
"หรือว่ามีใครบาดเจ็บ? หรือว่ามีใครตาย?.....ฮุๆ-"

""........""

ในหัวของฮาจิเมะและยูเอะคิดอยูอ ่ ย่างเดียวว่า "น่ารําคาญ" อีกทัง้ คําพูด "เหมียวๆ" กับ "ฮุๆ"ที่

สลักอยูน
่ ัน
้ เหมือนกับยั่วให ้พวกเขาโกรธและนั่นทําให ้พวกเขาหงุดหงิด มากขึน ้ ไปอีก
โดยเฉพาะถ ้ามีใครในกลุม ้ ําให ้พวกทีร่ อดชวี ต
่ ตายจริงๆ คําพูดนีท ิ สาปแชง่ ไปถึงสวรรค์ได ้เลย
ฮาจิเมะและยูเอะหงุดหงิดมากถึงขนาดมีเสนเลื ้ อดจํานวนมากโผล่ขน
ึ้ มาบนหน ้าผาก ทันใด
นัน ิ ะก็พม
้ เองชอ ึ พําบางอย่างกับสงิ่ ทีเ่ ธอพึง่ นึกได ้

ิ ะ?"
".........ชอ
"อา"

เมือ
่ ได ้ยินคําพูดของยูเอะ ฮาจิเมะค่อยนึกได ้จากนัน ้ ก็มองกลับไปทีป ่ ระตูหมุนอย่างกระวน
กระวายเนือ ่ งจาก ประตูหมุนได ้ทีละครัง้ การทีเ่ ธอไม่ได ้อยูท
่ น
ี่ ม
ี่ ค
ี วามเป็ นไปได ้สูงมากว่าเธอ
ออกไปในเวลาเดียวกัน กับพวกเขาเข ้ามา มันทําให ้เขารู ้สก ึ ไม่ดเี พราะผ่านมาตัง้ นานแล ้วเธอก็
ยังไม่เข ้ามาเสย ี ที ดังนัน
้ ฮาจิเมะจึงเริม
่ กลไกประตูทนั ที

อย่างทีค
่ ด ิ ะนัน
ิ ไว ้ ชอ ้ .......ตรึงอยูก
่ บ
ั ประตู

ื , ฮก
"ฮอ ึ , คุณฮาจิเมะ.......ได ้โปรดอย่ามอง~ ,แต่ ฉันก็ต ้องการให ้เอามันออกไป ฮก
ึ , ได ้
โปรดเอามันออกไปโดยทีไ่ ม่มองฉัน~"

มันเป็ นภาพทีน ่ ่าสงสารจริงๆ ถึงแม ้ชอ ิ ะจะไม่สามารถเห็นธนูทบ ี่ น

ิ เข ้ามาแต่อาจจะเป็ นได ้ว่าเธอ
ใช ้ สญ
ั ชาตญาณในการหลบพวกมันด ้วยเสย ี ง อย่างไรก็ตามกว่าเธอจะรู ้ตัวมันก็เป็ นวินาที
สุดท ้ายแล ้วและทําให ้เสอ ื้ ภาพของ เธอถูกเฉี่ยวไปทัง้ ตัว หูของเธองอเหมือนกับฟ้ าผ่าเพือ ่ หลบ
ลูกธนู เนือ ่ งจากเธอรู ้ดีวา่ เธอทําท่าทีไ่ ม่น่าจะเป็ นไปได ้ ร่างกายของเธอยังกระตุกอยูแ ่ ม ้แต่
ตอนนีก ้ ็ตาม ยิง่ ไปกว่านัน ้ ทีช ิ ะร ้องไห ้ไม่ใชม
่ อ ่ าจากกลัวความตาย สาเหตุนัน ้ คือ.......เท ้าของ
เธอเปี ยกอย่างเห็นได ้ชด ั

"จะว่าไปแล ้วฉั นจําได ้ว่าเธอกําลังจะไปเด็ดดอกไม ้.......เอ่อ จะว่าไงดีละ เธอทําเพราะมัน

จําเป็ น...."
"ผิด! ฮอ ื ~ ทําไมฉันไม่ทําให ้เสร็จก่อนนะ อดีตของฉั น!"

มันคือสงิ่ ทีผ่ ู ้หญิงไม่ต ้องการให ้ใครๆก็ตามมาเห็นเธอในสถาพนี้ ยิง่ ไปกว่านัน ้ สาํ หรับชอ

ิ ะที่
ร ้องไห ้นัน
้ เป็ นเพราะว่าเธอแสดงสภาพนีใ้ ห ้ชาย ทีเ่ ธอตกหลุมรักเห็นและทําให ้หูกระต่ายของ
เธอลูล่ งมา ทีส ่ ําคัญมันอาจจะเป็ นความรักทีไ่ ม่มโี อกาศอีกนับร ้อยปี ฮาจิเมะคิดว่ามันสายไป
แล ้วทีจ่ ะทําเป็ นไม่มองและนั่นทําให ้เขาไม่เบือนหน ้าหนี และมองเธอด ้วยความประหลาดใจ
และนั่นทําให ้หัวใจของเธอแตกสลายมากขึน ้ ไปอีก

"......อย่าขยับ"

ี น ้าของยูเอะแสดงความเห็นใจและ
อาจจะเป็ นเพราะว่าเธอเองก็เป็ นผู ้หญิงเหมือนกัน สห
ปลดปล่อยชอ ิ ะออกจากการถูกตรึง

".......ฉั นจะทําบางอย่างเกีย ่ วกับมันเอง เธอยังเป็ นมือใหม่อยูน

่ ะ"
"ฉั นอาเหลือเกิน~ ฮอ ื "
".....ฮาจิเมะ เสอื้ ผ ้าสาํ หรับเปลีย่ น"
"อยูท่ น
ี่ "ี่
เสอ ื้ ผ ้าสําหรับเปลีย ิ ะถูกดึงออกมาจากกล่องสมบัต ิ จากนัน
่ นของชอ ้ เธอก็เปลีย
่ นอย่างรวดเร็ว
ด ้วยความอาย

ในทีส
่ ดุ เธอก็เปลีย ิ ดันเจีย
่ นเสร็จและตะโกนออกมาอย่างกระตือรือล ้นว่า "ถึงเวลาพิชต ้ น!"
จากนัน้ เธอก็เห็นอักษรทีส ่ ลักอยู่

เธอมองลงไปทีพ ่ นื้ และผมของเธอปิ ดบังใบหน ้า ชอ ิ ะเงียบไปสก ั ครูห

่ นึง่ จากนัน
้ เธอก็คอ
่ ยๆหยิบ
โดเรียวเค็นออกมาอย่างชาๆและ้ ทุบเข ้ากับอักษรทีส
่ ลักไว ้อย่างเต็มแรง "ย ้าก" คือเสย ี งทีม
่ า
พร ้อมกับอักษรทีส
่ ลักไว ้ถูกทําลาย

อาจจะเป็ นเพราะว่าเธอไม่สามารถทนได ้อีกต่อไป เธอเหวีย

่ งโดเรียวเค็นอย่างเต็มแรงหลายครัง้
เหมือนกับว่าโจมตีศตั รูของพ่อแม่

จากนัน ้ ตรงทีส
่ ถานทีท
่ อ
ี่ ก
ั ษรทีส
่ ลักไว ้ถูกทําลาย ตัวอักษรทีส
่ ลักไว ้บนพืน
้ โผล่ออกมา มันเขียน
ไว ้ว่า

"ขอโทษด ้วยน ้~า ตัวอักษรนีจ

้ ะถูกฟื้ นคืนกลับมาโดยอัตโนมัตห
ิ ลังจากนีร้ ะยะเวลาหนึง่ ~ ฮุ-คิก
คิก!!"

"มุก-ี้ -!!"

ิ ะโกรธจริงๆแล ้วและเริม
ชอ ่ เหวีย
่ งโดเรียวเค็นแรงขึน
้ ห ้องเล็กๆนีส ั่ ไหวเหมือนกับว่า
้ น
แผ่นดินไหวเล็กๆเกิดขึน
้ เสย ี งกระแทกอย่างไม่น่าเชอ ื่ ดังออกมาหลายครัง้

ิ ะอย่างสงสย
ฮาจิเมะจ ้องมองชอ ั และพึมพําออกมาอย่างไม่รู ้ตัว

"มิเรดิ ไรเซน ็ , แทนทีจ ั รูกบ

่ ะบอกว่าเป็ นหนึง่ ใน "ผู ้ปลดปล่อย" น่าจะเป็ นศต ั มวลมนุษยชาติซะ
มากกว่า"
"....เห็นด ้วยอย่างทีส
่ ด
ุ "

ั เจนว่า มหาดันเจีย
ชด ็ จะต ้องเป็ นสถานทีย
้ นไรเซน ่ งุ่ ยากทีแ
่ ตกต่างกับดันเจีย
้ นโอลคุสอย่าง
แน่นอน

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 44 มิเรดิ ไรเซ็น - ตอนแรก

มหาดันเจีย ็ ยุง่ ยากมากกว่าทีพ

้ นไรเซน ่ วกเขาคิด

อย่างแรก เวทมนตร์ไม่สามารถใชในที ้ น
่ ไี้ ด ้เพราะการสลายของพลังเวทนัน ้ รุนแรงมากกว่าใน
หุบเขาเสย ี อีก สําหรับยูเอะทีม ่ ค
ี วามถนัดในด ้านเวทมนตร์ สถานทีน ่ เี้ ป็ นอุปสรรคกับเธอมาก เธอ
้
ไม่สามารถใชเวทมนตร์ ขน ั ้ สูงและระยะของเวทมนตร์ทเี่ ธอใชได ้ ้ได ้หดสน ั ้ ลง เป็ นอย่างมาก
ระยะทีไ่ กลทีส ่ ด ้ ้คือ5เมตรเท่านัน
ุ ทีเ่ ธอใชได ้ ด ้วยเหตุผลบางประการ พลังเวทของเธอในตอนนี้
เพียงพอทีจ ่ ะต่อสูแต่ ้ ไม่เพียงพอทีจ ่ ะฆ่าด ้วยการยิง ครัง้ เดียว

ยิง่ ไปกว่านัน
้ ถึงแม ้พลังเวททีบ ่ รรจุอยูใ่ นคริสตัลเวทมนตร์จะไม่ได ้ลดลงมากนักแต่เธอไม่
สามารถใชมั้ นได ้ จํานวนเวททีต ่ ้องใชนั้ น
้ หนักหนาสาหัสมากเกินไป ยูเอะสามารถใชได ้ ้แค่เวท
ระดับกลางเท่านัน ้
้ ทีเ่ ธอใชในระดั บกลางได ้เพราะเธอเป็ นอัจฉริยะ คนสว่ นมากเมือ
่ เจอ
สถานการณ์นไ ี้ ม่สามารถทําอะไรได ้เลย

แม ้แต่ฮาจิเมะก็ได ้รับผลกระทบเป็ นอย่างมาก เวทพิเศษทีแ่ สดงผลข ้างนอกร่างกายไม่สามารถ

ใชได้ ้เลย อย่างเชน
่ "เดินบนอากาศ" และ "กงเล็บสายลม" แม ้แต่เวทสายฟ้ าของฮาจิเมะก็
ลดลงไปเป็ นจํานวนมากเหมือนกัน พลังทําลายของดอนเนอร์และซเล็กลดลงไปมากกว่าครึง่
สว่ นพลังทําลายสูงสุดของซลาเก็น(tl note : ปื นไรเฟิ ลantimatter)เท่ากับพลังทําลายปกติ
ของดอนเนอร์และซเล็ก

่ ําคัญทีส
ด ้วยเหตุนเี้ วทเสริมร่างกายกลายเป็ นเวททีส ่ ด
ุ ในมหาดันเจีย
้ นแห่งนี้ ในกลุม
่ ของฮาจิ
เมะ ชอ ิ ะได ้กลายเป็ นตัวละครเอกของสถานทีน ่ ี้

ดังนัน
้ กระต่ายทีพ
่ งึ่ พาได ้ของกลุม
่ นัน
้ ..,

"รู ้ไหมฉันจะทํา.......อย่างแน่นอน ในตอนทีไ่ ปถึงทีอ

่ ยูข
่ องเธอฉั นจะถล่มมันให ้เหมือนกับว่ามี
พายุผา่ นเลย"

ด ้วยโดเรียวเค็นทีอ ่ นบ่า เธอสํารวจพืน

่ ยูบ ้ ทีร่ อบๆเหมือนกับว่าเธอกําลังพยายามค ้นหาเหยือ ่
ความโกรธของเธอนัน ้ แน่นอนว่า สุดๆเป็ นอย่างมาก แม ้แต่คําพูดขีเ้ ล่นของเธอก็เปลีย
่ นไป
สาเหตุนัน้ มาจากการกลัน ่ แกล ้งของมิเรดิ ไรเซน ็

เพราะว่าพวกเขาเข ้าใจในความรู ้สก ึ ของชอ ิ ะดี ฮาจิเมะและยูเอะจึงไม่สามารถพูดอะไรออกมา

ได ้ เพราะว่าโดยปกติแล ้วถ ้ามีใครคนหนึง่ กําลังปั่ นป่ วน ข ้างๆของเธอนัน ้ จะต ้องสงบตรงข ้ามกับ
เธอ และในตอนนีฮ ้ าจิเมะและยูเอะก็มส ี ภาพแบบนัน ้ ในตอนนีข ้ ณะทีฮ
่ าจิเมะและกลุม ่ ของเขา
เดินต่อไปข ้างหน ้าพวกเขาก็เจอเข ้ากับ กับดักจํานวนมากและคําพูดทีน ่ ่ารําคาญสลักไว ้ และนี่
คือเหตุผลว่านอกจากชอ ิ ะทีโ่ กรธเป็ นอย่างมากแล ้ว ฮาจิเมะและยูเอะก็รู ้สก ึ หงุดหงิดเหมือนกัน

ี ง "ฟุฮฮ
สุดท ้ายเสย ิ "ิ , เสย
ี งหัวเราะแปลกๆดังออกมาจากชอ
ิ ะและฮาจิเมะนึกถึงสงิ่ เลวร ้ายสุดๆ
ทีพ
่ วกเขาพบเจอระหว่างเดินทาง
------------------------------------

หลังจากทีช ิ ะได ้ทําลายตัวอักษรทีส

่ อ ่ ลักไว ้แล ้ว ฮาจิเมะและกลุม
่ ของเขาเดินไปตามทางต่อ
และแล ้วพวกเขาก็มาถึงสถานทีท ่ ก
ี่ ว ้างมาก

ข ้างในนัน
้ มีบน ั ไดและทางเดิน ทางเดินต่อจากทางเข ้านัน ้ สบ ั สนไร ้ความสมํา่ เสมอโดยสน ิ้ เชงิ
เหมือนกับว่ามัน ถูกสร ้างขึน
้ มาด ้วยตัวต่อlego บันไดจากชน ั ้ แรกเชอ ื่ มกับบันไดชน ั ้ สามและ
ทางเดินชน ั ้ สามค่อยๆกลายเป็ นทาง ลืน่ ลงชนั ้ หนึง่ ในขณะทีบ ่ น
ั ไดชน ั ้ สองนัน
้ กับไม่ได ้ต่ออะไร
เลยนอกจากกําแพง มันเป็ นทางเดินยุง่ เหยิงจริงๆ

"อีกครัง้ หนึง่ ทีต่ ้องบอกว่าสมกับเป็ นดันเจีย ้ นจริงๆ"

"......อือ ดูสบ ั สน"
"สนุกอย่างทีค ่ าดไว ้ว่าถูกสร ้างโดยคนทีเ่ น่าข ้างใน ความยุง่ เหยิงนีบ
้ ง่ บอกถึงข ้างในจิตใจของ
เธอ"
".......เพราะว่าพวกเราเข ้าใจความรู ้สก ึ เธอดี ถึงเวลาทีเ่ ธอจะสงบได ้แล ้ว"

แม ้แต่ตอนนีช ิ ะก็ยงั โกรธอยู่ ฮาจิเมะทีก

้ อ ่ งึ่ เห็นใจกึง่ ประหลาดใจพูดออกมาว่า "เอาละ, พวกเรา
ควรเดินหน ้าแบบไหนดี"

"........ฮาจิเมะ ไม่วา่ จะคิดยังไงพวกเราก็ไม่มวี ธิ อ

ี น
ื่ อีก"
"อืมม เธอพูดถูก ในตอนนีพ ั ลักษณ์ไว ้และทําแผนทีไ่ ปใน
้ วกเราทําได ้แค่เดินหน ้าโดยทําสญ
ตัว"
"อืออ..."

ฮาจิเมะพยักหน ้าให ้กับคําพูดของยูเอะ การทําแผนทีน ้ เป็ นสงิ่ ทีต

่ ัน ่ ้องทําอันดับแรกในการสํารวจ
้ น อย่างไรก็ตามฮาจิเมะก็ทําหน ้าเซง็ ไม่รู ้ตัวเมือ
ดันเจีย ่ คิดว่าจะยุง่ ยากในการทํา แผนทีอ ่ ย่าง
ละเอียดขนาดไหนในดันเจีย ้ นทีย
่ งุ่ เหยิงแบบนี้

อีกอย่าง สงิ่ ทีฮ

่ าจิเมะหมายถึงกับคําว่า "ทําสญ ั ลักษณ์" นัน ้
้ คือการใชเวทพิ เศษทีเ่ รียกว่า
"ติดตาม" เวทพิเศษนีท ้ ํางานโดยการทิง้ "สญ ั ลักษณ์" ทีม
่ าจากพลังเวทมนตร์บนสถานทีท ่ เี่ ขา
สมั ผัส เมือ
่ "สญ ั ลักษณ์" ถูกทิง้ ไว ้บนสงิ่ มีชวี ต
ิ ฮาจิเมะสามารถติดตามได ้ว่ามันเคลือ ่ นย ้ายไป
ทางไหน ในกรณีสถานทีน ั ลักษณ์"ไว ้บนกําแพง และเนือ
่ ี้ ฮาจิเมะทิง้ "สญ ่ งจาก"สญั ลักษณ์"ถูก
ทําให ้มองเห็น ยูเอะและชอ ิ ะสามารถเข ้าใจมันได ้ อาจจะเป็ นเพราะว่าเป็ นการใชพลั ้ งเวท
โดยตรง การกัดกร่อนเวทดูเหมือนว่าจะไม่แสดงผล

ั ลักษณ์ไว ้ทันทีตรงทางเดินใกล ้กับทางเข ้าและเดินหน ้าต่อไป

ฮาจิเมะทิง้ สญ

ทางเดินมีความกว ้างสองเมตรและทําจากบล็อกจํานวนมากทีเ่ หมือนกับก ้อนอิฐ เนือ ่ งจาก

กําแพงสอ่ งแสงสลัวๆออกมา พวกเขาจึงไม่มป ี ั ญหาในการมองเห็น มันอาจจะทําขึน
้ ด ้วยวัสดุ
ต่างกับหินแสงสเี ขียวเพราะมันให ้แสงสฟ
ี ้ าออกมา

่ าจิเมะพยายามใช ้ "ตรวจสอบแร่ธาตุ" เขาพบว่ามันเรียกว่า "แร่ฟอสฟอรัส" ชด

ในตอนทีฮ ั เจนว่า
มันจะให ้แสงก็ตอ ่ เมือ ั ผัสกับอากาศ ทีห
่ สม ่ ้องแรกไม่มแ
ี สงนัน้ อาจจะเป็ นเพราะว่ามันเป็ นห ้อง
แรก ภาพทีเ่ ข ้ามาในถํ้านัน้ เหมือนกับลาพิวต ้า(tl note : ชอ ื่ การ์ตน
ู เรือ
่ งหนึง่ ) ในตอนทีห
่ น
ิ เล
เวียธานปรากฎขึน ้ มาจากนัน ้ ก็มเี สยี งคนแก่ดงั ออกมาจากหิน อย่างไรก็ตามหินฟอสฟอรัสนีจ ้ ะ
ให ้แสงตลอดเวลาตราบเท่าทีส ่ มั ผัสกับอากาศ

มันเป็ นการตูนอนิเมระดับสุดยอดของญีป
่ นที
ุ่ ฮ
่ าจิเมะเผลอนึกถึงในระหว่างการเดินตามทางที่
ยาว ทันใดนัน้ เอง

ก็อง

ี งมาจากหนึง่ ในบล็อกฮาจิเมะเหยียบ บล็อกนัน

เสย ้ จมลงไปในพืน
้ ดินตามนํ้ าหนักของฮาจิเมะ
ฮาจิเมะและกลุม
่ ของเขาเผลอพูดออกมาว่า "เอ๋?" และมองไปทีเ่ ท ้าของพวกเขา

และในตอนนัน
้ เอง

ฉั บบบบ!

ี งเลือ
เสย ่ นของใบมีดดังขึน
้ มาจากชอ ่ งว่างระหว่างบล็อกบนกําแพง ใบเลือ ่ ยขนาดใหญ่ออกมา
พร ้อมกับหมุนด ้วยความเร็วสูงในขณะทีส ่ า่ ยไปมา ใบเลือ
่ ยเข ้าหาพวกเขาในความสูงระดับคอ
จากด ้านขวา สว่ นทางด ้านซายนั
้ น้ อยูร่ ะดับเอว

"หลบ!"

ฮาจิเมะตะโกนออกมาทันทีและหลบมันด ้วยการเอียงตัวไปด ้านหลังเหมือนกับหนัง เรือ ่ งmatrix

ในขณะทีท ่ งั ้ สองคนข ้างหลังเขาก็พยายามหลบเหมือนกัน ยูเอะนัน ้ ตัวเล็กตัง้ แต่แรกแล ้วและ
เพียงแค่นั่งยองๆก็หลบได ้แล ้ว ดูเหมือนว่าชอ ิ ะเองก็หลบได ้เหมือนกัน เสย ี งจากข ้างหลังทีส ั่
่ น
ดังออกมาว่า "ฮะหวาๆๆ อะหวาๆๆๆ" เนือ ่ งจากเสย ี งของเธอนัน
้ ไม่แสดงความเจ็บปวดทําให ้ฮา
จิเมะคิดว่าเธอน่าจะ ปลอดภัย ถึงแม ้ทีจ ่ ริงแล ้วปลายขนตรงหูของเธอจะถูกตัด.......แต่ก็นับได ้
ว่าไม่ม ี ปั ญหาแม ้แต่น ้อย

ใบมีดทัง้ สองทีม่ จ
ี ด
ุ ประสงค์ในการฆ่าไม่สามารถทําอะไรกับฮาจิเมะและกลุม ่ ของ เขาได ้และ
หายไปกับกําแพง ฮาจิเมะคอยระมัดระวังสอดสอ ่ งการโจมตีทส
ี่ องทีอ
่ าจจะมีสกั ครูห
่ นึง่ แต่ดู
เหมือนว่ามันจะไม่มอ ี ก
ี แล ้ว ฮาจิเมะรู ้สก ึ โล่งอกและถอนหายใจออกมาจากนัน ้ ก็มองไปด ้านหลัง
ึ เย็นยะเยือกทีอ
ด ้วยความรู ้สก ่ ยูด
่ ๆี ก็รู ้สกึ ขึน
้ มา

ฮาจิเมะพุง่ ออกไปโดยสญ ั ชาติญาณเพือ

่ หลบหนีและใชช้ ว่ งจังหวะนัน้ จับยูเอะและ ชอ ิ ะไปด ้วย
ทันทีทน ั ใดนัน
้ เอง ใบมีดจํานวนมากร่วงลงมาทีท ่ ฮ
ี่ าจิเมะและสาวๆยืนอยูเ่ หมือนกับกิโยตินและ
ตัด พืน
้ เหมือนกับว่ามันทํามาจากเนย อย่างทีค ่ ด
ิ ไว ้มันหมุนด ้วยความเร็วสูงและมันสนั่ ไปมา
เหมือนกับใบมีดเมือ ่ กี้ นี้

ฮาจิเมะมองไปทีใ่ บมีดทีร่ ว่ งลงมาไม่กม

ี่ ล
ิ ข ้างหน ้าด ้วยเหงือ ิ ะก็ตวั
่ ทีเ่ ย็นยะเยือก ยูเอะและชอ
แข็งจากเหตุการณ์ทเี่ กิดขึน ้
".......มันเป็ นเวททางกายภาพล ้วนๆ ฉั นไม่สามารถรับรู ้มันด ้วยตาเวทมนตร์ได ้"

จนถึงตอนนีฮ ้ าจิเมะสามารถหลบเลีย
่ งกับดักได ้อย่างสมบูรณ์เพราะพวกมันเป็ นกับ ดักเวทมนตร์
กับดักทัง้ หมดทีเ่ ขาเคยเห็นในมหาดันเจีย
้ นมีเวทมนตร์ทงั ้ หมด และนั่นคือเหตุผลว่าถ ้ามันเป็ น
กับดักเวทมนตร์ ตาเวทมนตร์ของฮาจิเมะสามารถเห็นมันได ้ เพราะฉะนัน ้ เขาจึงคิดไปก่อนว่ามัน
จะไม่มปี ั ญหาตราบเท่าทีต่ าเวทมนตร์ไม่ม ี ปฎิกริ ย ื่ ในพลังตัวเองมาก
ิ า พูดง่ายๆว่า เขาเชอ
เกินไป

"ฮู่ , ฉ-ฉั นคิดว่าจะต ้องตายแล ้ว~ ไม่ซต

ิ ้องบอกว่าคุณฮาจิเมะ! ได ้โปรดหยุดมันถ ้ามีเพียงแค่
้ ! นั่นไม่ใชเ่ หตุผลทีน
นัน ่ ายมีแขนเทียมหรอกเหรอ!?"

"เธอไม่คด ิ หรอกเหรอว่าใบมีดมันคมมาก? ถึงแม ้มันไม่สามารถตัดแขนเทียมได ้แต่มน ั ก็อาจจะ

ทําให ้เป็ นรอยเพราะว่าตอนนี้ ไม่สามารถใชวั้ ชระได ้"
"ป-เป็ นรอย.........ระหว่างอุปกรณ์และฉั น อันไหนสําคัญกว่ากัน!?"
"..........คือ , ยังไงเธอก็ปลอดภัยดี , แค่นัน ้ ก็พอแล ้ว"
"อะ- , การหลบเลีย ่ งหัวข ้อนั่นมันคืออะไร! นั่นมันคําโกหกใชไ่ หม? ฉันเป็ นคนทีส
่ าํ คัญกว่าใช ่
ไหม? ใชไ่ หม?"

ิ ะพยายามถามฮาจิเมะทีท
ชอ ิ ะในตอนนี้
่ ําเหมือนกับเธอเป็ นคนโง่ และยูเอะก็เสริมด ้วยการด่าชอ

"......กระต่ายรัว่ เธอตายเพราะความไร ้ประสบการณ์ของเธอเอง"

"ร-รั่ว , ได ้โปรดเอาคํานัน
้ กลับไปคุณยูเอะ! ไม่วา่ อย่างไรก็ตาม มันคือคําทีน
่ ่าอับอายของฉั น!"

ชอื่ ทีน
่ ่าอับอายได ้เพิม ิ ะอีกครัง้ พร ้อมกับการประท ้วงของชอ
่ ให ้กับชอ ิ ะ นับตัง้ แต่เข ้ามาในดันเจีย ้
นแห่งนีถ ้ งึ แม ้เธอเกือบจะตายสองครัง้ ในเวลาไล่ เลีย ่ กันแต่เธอก็ยังร่าเริงอยู่ อย่างทีค ่ ด
ิ เอาไว ้
จุดแข็งของชอ ิ ะคือการรับการโจมตีถงึ แม ้เจ ้าตัวจะไม่อยาก ยอมรับก็ตาม

เหมือนอย่างทีช ิ ะบ่น เขามีทางเลือกอืน

่ อ ่ นอกจากการหลบการลอบโจมตี อย่างน ้อยฮาจิเมะก็
สามารถหยุดใบมีดเมือ ่ กีน
้ ด ื้ คลุมของเขาเองก็ยงั ทําด ้วยหนังของสต
ี้ ้วยแขนเทียม เสอ ั ว์ปีศาจที่
ชว่ ยเพิม
่ พลังในการ ป้ องกันและมันถูกใสไ่ ว ้ข ้างในเพือ่ ป้ องกันจุดสําคัญ ถูกต ้องแล ้วทีเ่ ขาจะไม่
ตายจากสงิ่ นัน้

อย่างไรก็ตาม กับดักเมือ
่ กีน ี้ ับได ้ว่ามากเกินไปสําหรับมนุษย์ธรรมดา ถ ้าเป็ นเกราะป้ องกัน
้ น
ธรรมดา มันจะถูกผ่าเป็ นสองท่อนอย่างง่ายดาย ต ้องบอกว่าถ ้าคุณไม่มอ ี ป ุ กรณ์เหมือนฮาจิเมะที่
ทํามาจากวัสดุทมี่ าจากนรก คุณไม่มท ี างรอดชวี ต
ิ นอกจากหลบมัน

"ไม่มป
ี ั ญหาถ ้ามีแค่นัน
้ "

ฮาจิเมะบอกกับตัวเองในขณะทีม ่ องชอ ิ ะและยูเอะเถียงกันด ้วยสายตาทีส ั ไม่วา่ มันจะทรง

่ งสย
พลังแค่ไหน ถ ้าเป็ นกับดักทางกายภาพมันไม่ทางทีจ ่ ะฆ่าฮาจิเมะได ้ ยูเอะเองก็ม ี "ฟื้ นฟู
อัตโนมัต"ิ เธอจะไม่ตายด ้วยกับดักแน่นอน พูดได ้อีกอย่างว่า......ชอ ิ ะเป็ นคนเดียวทีต ่ กอยูใ่ น
ิ ะรู ้เรือ
อันตราย ถึงแม ้เขาจะไม่รู ้ว่าชอ ่ งนีห้ รือเปล่า อาจจะเป็ นเพราะว่าความเครียดของชอ ิ ะนัน
้
สูงไปถึงสวรรค์เลยทีเดียว
"หือ? คุณฮาจิเมะ ทําไมถึงมองด ้วยความสงสารละ..."
"มีชวี ต
ิ อยูอ
่ ย่างแข็งแรงนะชอ ิ ะ...."
"เอ , เอ๋? อยูด ่ ๆี ก็พด ึ ไม่ดก
ู อะไรออกมา? ถึงแม ้ฉันจะรู ้สก ี บ
ั คํานัน
้ ก็ตาม..."

--------------------------------------------

ฮาจิเมะและกลุม
่ ของเขาเดินทางต่อพร ้อมกับระมัดระวังกับดักไปด ้วย

แม ้แต่ตอนนีพ ้ วกเขาก็ยังไม่เจอสต ั ว์ปีศาจแม ้แต่ตวั เดียว ถึงแม ้พวกเขาจะคิดว่ามีความเป็ นไป

ได ้ว่าดันเจีย
้ นนีไ้ ม่มส ั ว์ปีศาจแต่นั่น มันเป็ นแค่การมองโลกในแง่ดเี ท่านัน
ี ต ้ มันจะไม่แปลกเลย
ถ ้าพวกมันจะโผล่มาในตอนนีเ้ พราะมันก็นับเป็ นกับดักได ้เหมือน กัน

ฮาจิเมะและกลุม
่ ของเขามาถึงพืน ้ ทีเ่ ปิ ดกว ้างหลังจากออกมาจากทางเดิน ทางเดินแยกออกเป็ น
สามทาง ตอนนีฮ ั ลักษณ์ไว ้จากนัน
้ าจิเมะทิง้ สญ ้ ดไปทีบ
้ ก็เลือกทางซายสุ ่ น
ั ไดลง

ึ ทีไ่ ม่ด ี ดูซ ิ , หูกระต่ายของฉั นเหวีย

"อู~ , ไม่รู ้ทําไมฉันถึงมีความรู ้สก ้
่ งจากซายไปขวาอย่
าง
รุนแรง"

หลังจากทีเ่ ดินลงไปได ้ไม่กก ิ ะอยูด

ี่ ้าวชอ ่ ๆี ก็พด
ู ขึน
้ มา อย่างทีเ่ ธอพูดจากหูกระต่ายทีต
่ งั ้ ตรง
ตอนนีม
้ น
ั เริม
่ เหวีย ้
่ งซายไปขวาแล ้ว

"เธอ , อย่าพึง่ มาปั กธงตอนนี้ ถ ้าเธอพูดแบบนัน

้ ละก็จะต ้องมีอะไรเกิดขึน
้ แน่ "กึง้ " ...เห็นไหม!"
"ม-มันไม่ใชค่ วามผิดของฉัน!?"
"....กระต่ายปั กธง!"

ในตอนทีฮ ่ าจิเมะและชอิ ะพูดเสยี งแปลกๆก็ดงั ขึน ้ มาและบันไดลงชน ั ้ ล่างก็ได ้หาย ไป ตอนนีม

้ น
ั
ได ้กลายเป็ นทางเอียงไปเสย ี แล ้ว ยิง่ ไปกว่านัน
้ สงิ่ ทีเ่ หมือนนํ้ ามันได ้เริม
่ ไหลลงมาจากรูเล็กๆที่
อยูด
่ ้านบน

"คุ , นีม
่ น
ั "

ในตอนทีข ่ น
ั ้ บันไดได ้กลายเป็ นทางเอียง ฮาจิเมะแปรรูปแร่ธาตุตรงรองเท ้าให ้กลายเป็ นหนาม
นิว้ ของแขนเทียมก็ได ้ถูกแปรรูปให ้กลายเป็ นหนามเหมือนกันเพือ ่ ทีจ
่ ะไม่ลน
ื่ ลง ไป ยูเอะ
กระโดดไปหาฮาจิเมะทันทีกอ ่ นทีเ่ ธอจะลืน
่ ลงไป ฮาจิเมะทีอ่ า่ นการเคลือ่ นไหวของเธอออก
เกร็งร่างกายเพือ ่ รับแรง อย่างทีค
่ ด
ิ ไว ้ พวกเขาทัง้ สองคนร่วมมือกันได ้อย่างดีเยีย ่ มถึงแม ้จะอยู่
ในนีก ้ ็ตาม

อย่างไรก็ตาม มีอก ิ ะ
ี คนหนึง่ ทีไ่ ม่สามารถร่วมมือแบบนีไ้ ด ้ ไม่จําเป็ นต ้องบอกก็รู ้แล ้วว่านั่นคือชอ

"อุหวาาา!?"

ในตอนทีม
่ น ิ ะร ้องออกมาและหลังหัวของเธอฟาดเข ้ากับพืน
ั กลายเป็ นทางเอียง ชอ ้ อย่างแรง
เธอครางออกมาอย่างเจ็บปวดว่า "อูย!" จากนัน ้ ก็ไหลลงมาตามของเหลว ในสภาพนัน
้ ขาของ
เธอกลายเป็ นรูปตัวMและกระแทกเข ้าทีห
่ น ้าของฮาจิเมะ

"อุก!?"

หนามทีแ ่ ขนหลุดออกมาจากแรงกระแทก ฮาจิเมะเริม่ ไหลลงมาโดยทีม ่ อ ้

ื ซายกอดยูเอะไว ้
จากนัน้ หนามทีข
่ าของเขาก็หลุดและลืน ิ ะเองก็รว่ งเหมือนกันโดยทีอ
่ ลงไปโดยเอาหัวลง ชอ ่ ยู่
ด ้านบนของฮาจิเมะในทิศทางตรงกันข ้าม

่ ซา่ ม! ขยับเดีย
"เธอ! กระต่ายซุม ๋ วนี!้ "
"ฉั นขอโทษแต่จะให ้ขยับนัน ้ ~"

ในตอนทีร่ ว่ งลงไปความเร็วในการร่วงของพวกเขามากขึน ้ เรือ

่ ยๆ ฮาจิเมะพพยายามดิน ้ รนในการ
้
ใชหนามที แ
่ ขนเทียมและขาในการเกาะพืน้ แต่พวกเขา ร่วงเร็วเกินไปดังนัน ้ มันจึงไม่ได ้ผล
จากนัน
้ เขาพยายามแปรรูปทางลาดแต่เนือ ่ งจากทีน่ ม
ี่ ก
ี ารสลายเวททีส ่ งู ทําให ้มัน ไม่ได ้ผล
เหมือนกัน

ิ ะทีด
ชอ ่ น
ิ้ รนสามารถลุกขึน
้ ได ้ ตอนนีเ้ หมือนกับว่าเธอกําลังขีฮ
่ าจิเมะ

้
"ใชหนามของโดเรี
ยวเค็น"

ฮาจิเมะแนะนํ าชอิ ะ ค ้อนสองมือโดเรียวเค็นทีช ิ ะถือไว ้นัน

่ อ ่ นไว ้ หนึง่ ในนัน
้ มีกลบางอย่างซอ ้ คือ
การสร ้างหนามทีส ่ ว่ นหัวของค ้อน มันเป็ นกลไกทีช ่ ว่ ยเพิม
่ พลังในการทะลุทะลวงในจุดๆเดียว
ถ ้าหนามนัน
้ เจาะเข ้ากับพืน้ พวกเขาอาจจะสามารถหยุดไหลลงไปได ้

"ต-ตกลง ปล่อยให ้เป็ นหน ้าทีข

่ องฉันเอง!? คุณฮาจิเมะ! ถนนมัน-!"

ิ ะพยายามเอาโดเรียวเค็นออกมาจากทีส
ชอ ่ ะพายหลัง จากนัน ิ ะทีม
้ ชอ ่ องเห็นทา
ด ้านหน ้าก็สง่ เสย
ี งไม่สบายใจออกมา

ฮาจิเมะสามารถรับรู ้ได ้ว่าเกิดอะไรขึน

้ จากการลืน ิ ะเมือ
่ ลงของชอ ่ กีน
้ ี้ มีความเป็ นไปได ้ว่ามันจะ
เป็ นเหว

"ช!ิ ยูเอะ!"
"อือ!"

ื่ ของยูเอะทันที ถึงแม ้จะพูดแค่นัน

ฮาจิเมะเรียกชอ ้ แต่ยเู อะก็รับรู ้ถึงสงิ่ ทีฮ
่ าจิเมะต ้องการได ้เป็ น
อย่างดี

สุดท ้ายเมือ่ พวกเขามาถึงสุดปลายของทางลาดลงพวกเขาก็ลอยไปในอากาศ ในวินาทีทล

ี่ อย
อยูน
่ ัน ้
้ ยูเอะได ้ใชเวทของเธอ

่ !"
"ซูม
มันเป็ นเวทสายลมเบือ ้ งต ้น เป็ นเวททีส
่ ร ้างลมรุนแรงพัดพาขึน ้ ไปและชว่ ยเพิม
่ พลังในการ
กระโดด คนทีเ่ ชย ี่ วชาญสามารถทําให ้เหมือนกับว่าบินได ้โดยการใชเวทนี ้ ้ อย่างไรก็ตามการคง
รูปเวทมนตร์ในทีน ่ เี้ ป็ นการยากมาก และนั่นคือเหตุผลทีย ้
่ เู อะใชเวทในวิ นาทีสด ุ ท ้ายและผลทีไ่ ด ้
คือทําให ้ฮาจิเมะ และกลุม ่ ของเขาลอย

"มันเพียงพอ"

เสยี งของฮาจิเมะทีป ื่ ชมดังขึน

่ นไปด ้วยความชน ้ มา สาํ หรับฮาจิเมะแล ้วมันเพียงพอทีจ
่ ะให ้เขา
สํารวจไปรอบๆ ยูเอะตอบสนองความคาดหวังของเขาได ้อย่างดีเยีย ่ ม

ฮาจิเมะทีก
่ อดยูเอะไว ้ทีแ ้
่ ขนซายและชอิ ะขีค
่ อเหวีย ้ ก็สง่ พลังเวทของ
่ งแขนไปทีเ่ พดาน จากนัน
เขาขึน
้ ไป....

ฉึก!

ี งของเสนลวดบางที
เสย ้ ม ่ ส
ี มอติดอยูพ
่ งุ่ ออกมาจากแขนเทียม และด ้วยสมอนีเ้ องทําให ้พวกเขา
ไม่รว่ งลงไป

ตอนนีฮ
้ าจิเมะและกลุม ่ ของเขาห ้อยอยูก
่ บ ้
ั เสนลวดที
ต ่ ด
ิ อยูก
่ บ ึ โล่งใจ
ั เพดาน พวกเขารู ้สก
หลังจากทีม่ น
ั่ ใจว่าสมอไม่หลุดออก

หลังจากนัน ึ แย่เมือ
้ พวกเขาก็รู ้สก ่ ได ้เห็นว่าอะไรอยูเ่ บือ
้ งล่างของพวกเขา

่ ๆๆๆๆ ฟ่ อๆๆๆๆ กีๆ้ ๆๆๆๆ"

"แซก

ี งนัน
เสย ้ คือแมงป่ องจํานวนมากทีช ่ ห
ู างไปมา ขนาดของมันยาวประมาณ10ซม. ถึงแม ้มันจะ
ึ เหมือนกับแมงป่ องแต่มน
ไม่ได ้ให ้ความรู ้สก ึ ขยะแขยง อยูด
ั ก็ทําให ้รู ้สก ่ ี ถ ้าพวกเขาไม่สามารถ
หยุดกลางอากาศได ้ พวกเขาจะต ้องตกลงไปกลางดงแมงป่ องอย่างแน่นอนและนั่นทําให ้พวก
เขาขนลุกไปทัง้ ร่างกายเมือ ่ คิดถึงมัน

"""............"""

ทัง้ สามเงียบไม่พด
ู อะไรออกมา เนือ ่ งจากพวกเขาไม่ต ้องการมองข ้างใต ้ พวกเขาจึงหันไปมอง
เพดานแทน จากนัน ้ พวกเขาก็สงั เกตุเห็นแสงเปล่งออกมาเป็ นตัวอักษร มันสายเกินไปทีจ ่ ะไม่
อ่านมัน ฮาจิเมะและสาวๆเผลออ่านมันไปซะแล ้ว

"พวกนัน ้ ไม่มพ
ี ษ
ิ ทีร่ ้ายแรง"
"แต่มนั จะทําให ้พวกคุณเหน็บชา"
"ได ้โปรดพึงพอใจไปกับการนอนเล่นกับเด็กๆทีน
่ ่ารักเหล่านี้ , pugya-!!"

อาจจะเป็ นเพราะเธอวางแร่ฟอสฟอรัสไว ้ตรงนัน้ ทําให ้ตัวอักษรนัน

้ เด่นมาก คนทีร่ ว่ งลงไปและ
ถูกแมงป่ องล ้อมรอบร่างพวกเขา จากนัน
้ ก็พยายามขยับตัวและพยายามเอือ ้ มไปทีเ่ พดาน
(สวรรค์) จากนัน
้ พวกเขาก็จะได ้เจอคําพูดขีเ้ ล่นนี้

"""............"""

ฮาจิเมะและสาวๆได ้ตกอยูใ่ นความเงียบอีกครัง้ หนึง่ แต่ครัง้ นีม

้ าจากสาเหตุ อืน
่ "อย่าไปสนใจ
่ วกเขาบอกตัวเอง และทําให ้พวกเขามีสมาธิในการสํารวจพืน
อย่าไปสนใจ" คือคําพูดทีพ ้ ทีร่ อบๆ

"ฮาจิเมะ ตรงนัน
้ "
"หือ?"

่ งจากยูเอะสงั เกตุเห็นบางสงิ่ เธอจึงชไี้ ปทีท

เนือ ่ ห
ี่ นึง่ ทีอ
่ ยูข
่ ้างล่าง มันเป็ นอุโมงค์วา่ งเปล่า

"อุโมงค์... พวกเราควรทําอย่างไรดี? ระหว่างปี นกลับไปทีเ่ ก่าหรือจะไปทีต ่ รงนัน้ ?"

"ฉ-ฉันทําตามทีฮ ่ าจิเมะตัดสน ิ ใจ ยังไงฉั นไม่ได ้เป็ นอะไรนอกจากตัวถ่วง..."
"ไม่จําเป็ น บทลงโทษจะมาจากดันเจีย ้ น , ดังนัน
้ ไม่ต ้องสนใจ"
"นั่นทําให ้ฉันกังวลยิง่ ไปกว่าเดิม! มันจะไม่ดก ี ว่าเหรอทีจ ่ ะพูดว่า "อย่าสนใจเลย"~"
"....โอหัง บทลงโทษจะเพิม ่ เป็ นสองเท่า"
"ห-หา คุณยูเอะก็รว่ มกับเขาด ้วย!? บู่ , ถึงแม ้จะพิชต ิ ดันเจีย
้ นได ้แต่อนาคตก็มดื มนอยูด
่ "ี

ิ ะทีก
ฮาจิเมะและยูเอะยกโทษให ้กับชอ ่ ําลังเศร ้าโศก

"ฮะ ไม่วา่ อย่างไร มันจะมีประโยชน์กว่านีถ ้ ้าเธอใช ้ "เลือกอนาคต"~"

"อู , นั่นมันยัง ฉั นกําลังฝึ กฝนอยู.่ .."

"เลือกอนาคต"คือเวทพิเศษของชอ ิ ะ มันสามารถมองเห็นอนาคตเล็กน ้อยภายใต ้ทางเลือก

อย่างไรก็ตามมันใชได ้ ้เพียงวันละครัง้ เท่านัน ้
้ มันไม่สามารถฝึ กฝนได ้เพราะมันต ้องใชเวท
จํานวนมากในการใช ้ ถึงแม ้ชอ ิ ะจะมีความถนัดในเวทเสริมร่างกายแต่ถ ้าเวทของเธอหมด เธอจะ
เป็ นได ้แค่กระต่ายทีไ่ ร ้ยางอายเท่านัน
้ ถึงแม ้จํานวนเวททีต ้
่ ้องใชจะลดลงจากการฝึ กทุกวัน...แต่
มันก็ยังห่างไกลทีจ ่ ะ เรียกได ้ว่าสมบูรณ์

"ชา่ งเถอะ มันชว่ ยไม่ได ้ถ ้าพวกเราไม่สามารถใชมั้ นได ้ แทนทีจ

่ ะกลับไปฉั นคิดว่าควรเดินหน ้า
มากกว่า ดังนัน้ ไปทางอุโมงค์เถอะ"

ฮาจิเมะยิงสมอออกมาอีกอันเล่นเคลือ
่ นไหวเหมือนกับทาร์ซานจนไปถึงอุโมงค์อย่างปลอดภัย

ฮาจิเมะและกลุม ่ ของเขาเดินต่อไปในทางเดินทีส ่ งแสงด ้วยแร่ฟอสฟอรัสพร ้อมกับระมัดระวัง

่ อ
ตัวกับกับดักทีอ
่ าจจะโผล่ขนึ้ มา

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 45 มิเรดิ ไรเซ็น - ตอนกลาง
ณ ประตูทางเข ้าเดินทางหนึง่ คุณจะสงั เกตุเห็นได ้ว่าทางเดินนีม้ แ
ี ค่กําแพงเท่านัน
้ ปกติแล ้วคุณ
จะคิดว่ามันเป็ นทางตัน อย่างไรก็ตามไม่กน ี่ า่ นมาบางสว่ นของกําแพงยังเชอ
ี่ าทีทผ ื่ มกับห ้องอืน
่
อยู่ เลย

ตอนแรกพืน้ ทีน
่ ม
ี้ แ
ี ต่ความเงียบ ทันใดนัน
้ เองแสงเริม่ โผล่ขน
ึ้ มาจากกําแพงทีด ่ เู หมือนทางตัน
และมีหลุมทีพ
่ อให ้ คนคลานเข ้าไปได ้โผล่ขน ึ้ มา คนทีห
่ วาดหวั่นกับภาพนีค
้ อ
ื ...

"แฮก ่ ๆ ร-รีบหน่อย"
"........อือ มันจะยุง่ ยากแน่ถ ้าถูกมันบดขยี"้
"ฉั นไม่คด ้ ใชไ่ หม? ไม่ใชว่ า่ ปกติแล ้วจะต ้องตายหรอกหรือ?"
ิ ว่ามันจะแค่ยงุ่ ยากเท่านัน

นั่นคือกลุม ิ ะ ฮาจิเมะและกลุม
่ สามคนของฮาจิเมะประกอบไปด ้วย ฮาจิเมะ , ยูเอะ , และชอ ่ ของ
เขาเดินสาํ รวจไปรอบๆหลังจากหลบหนีห ้องแมงป่ องด ้วยอุโมงค์ จากนัน้ พวกเขาก็มาถึงห ้องทีม
่ ี
กับดักทัว่ ไปทีม
่ เี พดานร่วงลงมาและบดขยีพ
้ วก เขา

พวกเขาไม่สามารถหนีออกมาจากห ้องได ้เพราะระยะมันกว ้างเกินไป ทันทีทน ั ใดนัน้ เองฮาจิเมะ

และชอ ิ ะใชหลั้ งในการยันเพดานไว ้และด ้วยโอกาศนัน ้ เองเขาแปรรูปเพดานให ้กลายเป็ นหลุม
การแปรรูปนัน ้ ยากขึน้ เรือ
่ ยๆเพราะการกัดกร่อนเวทในสถานทีน ่ ี้ ความเร็วในการแปรรูปนัน ้ เหลือ
เพียงหนึง่ สว่ นสแี่ ละระยะเหลือเพียงหนึง่ เมตร เท่านัน้ สว่ นพลังเวททีต ่ ้องใชนั้ น
้ กลับมากกว่า
เดิมถึงสบิ เท่า และนั่นคือเหตุผลว่าทําไมฮาจิเมะถึงแปรรูปเพดานให ้เป็ นหลุมได ้เพียงพอแค่ยน ื
สามคนเท่านัน ้ จากนัน ้ พวกเขาก็มงุ่ หน ้าไปทีท
่ างออก

"เวรเอ๊ย แม ้แต่ "ฟื้ นฟูเวทความเร็วสูง" ก็ยงั ไร ้ประโยชน์ จํานวนทีฟ

่ ื้ นฟูนัน
้ น ้อยมาก"
"......ตอนนีน
้ ายต ้องการดืม ั่ ฟื้ นฟูหรือเปล่า?"
่ .....โพชน
"เอาละๆ ดืม
่ ให ้เต็มทีเ่ ลย~"
"พวกเธอ , ไม่ใจเย็นไปหน่อยเหรอ..."

ึ เหนือ
ฮาจิเมะทีร่ ู ้สก ่ ยเล็กน ้อยนั่งและพิงไปทีก ่ ําแพง สว่ นยูเอะทําท่าทางเหมือนกับป้ อนชอ ็ กโก
แล็ตให ้ใครบางคน ในขณะทีช ิ ะหยิบยาฟื้ นฟูพลังเวทขึน
่ อ ้ มาจากกระเป๋ า ถึงแม ้ว่าจะเป็ นไปได ้ที่
้ นคริสตัลเวทมนตร์ในการฟื้ นฟูเวทมนตร์ ในขณะทีม
จะใชหิ ่ น
ั สะดวกในการเอาพลังเวทจากมัน
้ เขาต ้องการสงวนมันไว ้ นอกจากนีส
มาใชแต่ ้ ถานการณ์นเี้ หมาะสมในการใชนํ้ ้ ายาฟื้ นฟูพลังเวท
มากกว่า

ึ ว่าเขากําลังสวมบทบาทพนักงานเงินเดือนกับยูเอะและชอ
ฮาจิเมะรู ้สก ิ ะและคิดว่า "ไม่สามารถ
หาข ้อคัดค ้านได ้เลย"ในขณะทีร่ บ ั นํ้ ายาฟื้ นฟูและดืม
่ มันอย่างรวด เร็ว รสชาติมนั เหมือนกับลิ
วิธาน ดี(แกเตอเลต) ฮาจิเมะรู ้สก ึ ว่าความเร็วและจํานวนในการฟื้ นฟูจะเท่ากับหินคริสตัลเวท
มนตร์ แต่เขารู ้สก ึ ว่ากําลังกายฟื้ นฟูเยอะมาก "ฮา่ !" คือคําพูดทีเ่ รียกพลังกลับคืนมาและยืนขึน ้

และอีกครัง้ หนึง่ ทีพ

่ วกเขาเจอกับประโยคน่ารําคาญอีกครัง้

"ฮุๆ- รีบร ้อนจัง? ไม่มม

ี าร-ยาทเลย"
ดูเหมือนว่าประโยคทีน
่ ่ารําคาญเหล่านีถ
้ ก ็ ........เป็ นคนทีต
ู วางไว ้พร ้อมกับกับดัก มิเรดิ ไรเซน ่ งั ้
อกตัง้ ใจในการก่อกวนคนอืน ่ มาก

"พ-พวกเราไม่ได ้รีบร ้อน! ไม่มท ่ นไร ้มารยาท!"

ี าง! พวกเราไม่ใชค

ิ ะทีม
ชอ ่ องตามสายตาของฮาจิเมะและเห็นประโยคทีน ่ ่ารําคาญเหล่านัน ้ สง่ เสย
ี งออก มาว่า
"กรอด!" พร ้อมกับประท ้วงไปทีต ้ ดูเหมือนว่าสําหรับชอ
่ วั อักษรนัน ิ ะแล ้วความเป็ นศต ั รูตอ
่ มิเรดิ
็ นัน
ไรเซน ี ดฟ้ าเลยทีเดียว อาจจะเป็ นไปได ้ว่าถ ้ามิเรดิยงั มีชวี ต
้ สูงเสย ิ อยูล
่ ะก็ เธอจะต ้องพูด
ออกมาว่า "เหยือ ่ ทีย
่ อดเยีย
่ มมาแล ้ว" พร ้อมกับยิม
้ ออกมา

"อย่าไปสนใจมัน , ไปเถอะ เธอไม่ต ้องสนใจมันทุกครัง้ ก็ได ้"

".......สงิ่ ทีเ่ ธอคิดคือสงิ่ ทีส
่ าํ คัญทีส
่ ด
ุ "
"อืออ ตกลง"

หลังจากนัน ้ พวกเขาก็เดินหน ้าต่อไปในทางเดินและไปถึงห ้องทีม ่ กี บ

ั ดับอย่าง อืน
่ รอคอยอยู่
ลูกศรพิษยิงเข ้ามาทุกทิศทางอย่างกระทันหัน , กรดทีเ่ หมือนซล ั ฟิ วริกละลายทุกๆอย่างทีร่ ว่ ง
ลงไป , อีกทัง้ ยังมีห ้องทีเ่ ต็มไปรังด ้วยเอนทริอ ้อนทีต่ รงกลางมีสต ั ว์ปีศาจเหมือน หนอนอยู่
กลางห ้อง อีกทัง้ ยังมีประโยคทีน ่ ่ารําคาญเหล่านัน้ อีก คามเครียดของฮาจิเมะและกลุม ่ ของเขา
มากขึน
้ เรือ
่ ยๆอย่างรวดเร็ว

ถึงแม ้จะเป็ นอย่างนัน้ พวกเขาก็ผา่ นกับดักทัง้ หมดมาได ้และมาถึงทางเดินที่ ใหญ่ทสี่ ด

ุ ทีพ
่ วก
เขาเคยพบเจอมา มันมีความกว ้างประมาณ6-7เมตร มันค่อยๆกลายเป็ นทางเลือ ่ นไปทางขวา
เป็ นไปได ้ว่ามันเป็ นทางลงหมุนวน

ฮาจิเมะและกลุม
่ ของเขายังคงระมัดระวัง ไม่มท
ี างทีท
่ างเดินแบบนีจ
้ ะไม่มก
ี บ
ั ดัก

หลังจากนัน ้ สกั ครูห่ นึง่ ความคิดของพวกเขาก็ถก ี งทีไ่ ม่อยากได ้ยินดัง "คลิ๊ ก!" เสย
ู ต ้อง เสย ี ง
กลไกดังขึน ้ มา ทันใดนัน ้ เองพวกเขารับรู ้แล ้วว่าไม่ได ้เหยียบหรือผลักปุ่ มไหนๆเลย ถ ้าอย่างนัน ้
คุณก็ไม่ต ้องการปุ่ มตัง้ แต่แรกแล ้ว! คือคําโต ้ทีอ ่ ยูใ่ นใจของฮาจิเมะ แน่นอนว่ามิเรดิ ไรเซน ็
จะต ้องดีใจทีไ่ ด ้ยินประโยคนี้

กับดักในตอนนีค้ อื อะไร? คือสงิ่ ทีฮ ่ ของเขาคิดพร ้อมกับสาํ รวจรอบข ้างอย่าง

่ าจิเมะและกลุม
ระมัดระวัง จากนัน
้ พวกเขาก็ได ้ยินบางอย่าง

ตึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ี งของบางอย่างทีห
มันเป็ นเสย ่ นักมากกลิง้ ลงมา

"""..........."""

ทัง้ สามเงียบและมองหน ้ากัน จากนัน้ พวกเขาก็มองไปด ้านบนในเวลาเดียวกะน พวกเขาไม่เห็น

อะไรเลยเพราะทางเลือ่ นลงนัน ั มาก เสย
้ ชน ี งประหลาดนัน้ ดังมากขึน
้ เรือ
่ ยๆ จากนัน
้ .........ก ้อน
หินขนาดใหญ่เท่ากับทางเดินไหลลงมาจากด ้านบน ก ้อนหินนีเ้ หมือนกับบอลขนาดใหญ่ มัน
เป็ นกับดักทีจ่ ะต ้องมีทก ุ ครัง้ แน่นอนว่าหลังจากพวกเขาหนีอย่างเอาเป็ นเอาตายตัวอักษรทีน
่ ่า
รําคาญนัน ้ ก็ได ้ โผล่ขนึ้ มาอีกครัง้

ยูเอะและชอิ ะได ้เริม

่ วิง่ หนีอย่างเอาเป็ นเอาตาย อย่างไรก็ตามพวกเขากลับหยุดทันทีเนือ
่ งจาก
ฮาจิเมะไม่ขยับตัวแม ้แต่น ้อย

"........อือ ฮาจิเมะ"
"คุณฮาจิเมะ? รีบหนีเถอะไม่งน
ั ้ พวกเราเละแน่!"

ทัง้ สองเรียกเขาแต่ฮาจิเมะกลับไม่ได ้ตอบกลับ จากนัน ้ เขาก็ยอ

่ เข่าลงพร ้อมกับยืดแขนขวาไป
ด ้านหน ้า ฝ่ ามือของเขาเล็งไปทีล่ ก ้
ู บอลขนาดใหญ่ สุดท ้ายเขาก็ดงึ แขนซายออกไปดั ง "กร
อดด" จนสุด และ "กริ๊ ก" เสย ี งของกลไกทํางานดังขึน
้

"ฉั นไม่ทําตามทีแ ่ ส
่ กคิดทุกๆครัง้ หรอก! มันไม่ใชน ั ของฉั น!"
ิ ย

ี ง "ฉี่!!" ดังขึน
จากแขนเทียมของเขาเสย ้ เรือ
่ ยๆตามคําพูดของฮาจิเมะ

จากนัน
้ ....

ตูม!!!

ี งดังของบางสงิ่ กําลังถูกทําลายดังออกมาหลังจากแขนเทียมชนเข ้ากับลูกบอล แรงของลูก

เสย
บอลยักษ์ผลักฮาจิเมะได ้แค่เพียงเล็กน ้อยซงึ่ ต ้องขอบคุณหนามแหลมตรง รองเท ้าของเขา ใน
ตอนทีฮ่ าจิเมะโจมตีบอลยักษ์ ในตอนทีช ่ นกัน บอลยักษ์ก็มรี อยร ้าวไปทั่ว พลังของบอลยักษ์ไม่
เหลืออีกต่อไป

บรึม!!

้
ฮาจิเมะเขย่าหมัดซายพร ้อมกับกูร่ ้องเนือ
่ งจากความทนทานของบอลยักษ์ น ้อยกว่า หมัดของฮา
ี งดังปานฟ้ าผ่าดังออกมาเมือ
จิเมะเล็กน ้อยมันจึงพังทลายและหมัของฮาจิเมะเป็ นผู ้ชนะ เสย ่
บอลยักษ์ แตกกระจายและแตกออกเป็ นเสย ี่ งๆ

ฮาจิเมะดึงหมัดกลับพร ้อมกับเขย่ามัน จากนัน

้ ก็ระบายลมหายใจ "ฟู่ " และยืนตรง เสย ี งของ
กลไกจากแขนไม่ดงั แล ้ว ฮาจิเมะสํารวจแขนเทียมซายเพื ้ อ
่ ดูวา่ มีอะไรผิดปกติหรือไม่พร ้อมกับ
ตบมือและ หงายมือ จากนัน ้ ก็หน
ั ไปหายูเอะและชอ ิ ะ

ี น ้าของเขาผ่อนคลายเป็ นอย่างมากพร ้อมกับสง่ ความรู ้สก

สห ึ ออกมาว่า "สาํ เร็จแล ้ว!" ดู
เหมือนว่าฮาจิเมะจะไม่สามารถทนได ้อีกต่อไปเพราะเขาสะสมความเครียดจากกับ ดักทีต ่ รวจ
ไม่ได ้และคําพูดทีน
่ ่ารําคาญนัน
้ มากเกินไป

สงิ่ ทีฮ ้ เ้ ป็ นท่าเดียวกับทีใ่ ชกั้ บผู ้อาวุโสในเฟอา เบลอาเก็น การผสมกันระหว่าง

่ าจิเมะใชในตอนนี
แรงระเบิดของกระสุนและ "แขนทรงพลัง" ยิง่ ไปกว่านัน ้
้ เขาใชแขนเที ั่ เพือ
ยมร่ายเวทสน ่ ขยีก
้ ้อน
หิน พูดง่ายๆว่าทําลายด ้วยคลืน ่ ความถี่ เนือ
่ งจากมันภาระในภายหลังหนักมาก มันจึงใชได้ ้แค่
ครัง้ เดียว ปกติแล ้วมันคือท่าไม ้ตายของเขา.........แต่เขาไม่สามารถทนได ้อีกต่อไปและใช ้ ท่า
นี้

ฮาจิเมะทีแ ี น ้าพึงพอใจหันไปหายูเอะและชอ
่ สดงสห ิ ะทีต
่ น
ื่ เต ้น

"คุณฮาจิ-เมะ! คาดหวังได ้จริง! เท่มากๆเลย! เจ๋งจริงๆ!"

".....อือ เจ๋ง"
"ฮา่ ๆๆๆ แน่นอน แน่นอน ด ้วยท่านี้ ทางเดิน...."

ฮาจิเมะต ้องการตอบกลับคําชม อย่างไรก็ตามคําพูดของเขาถูกขัดขึน ี ก่อน

้ เสย

ตึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พวกเขาได ้ยินเสย ี งอีกครัง้ และทําให ้รอยยิม ิ ะเองก็ยม

้ ของฮาจิเมะแข็งค ้าง ชอ ิ้ แข็งและยูเอะทีส ่ ี
หน ้าไร ้อารมณ์แก ้มกระตุก ฮาจิเมะหันไปดัง "กริ๊ กๆๆ" เหมือนกับว่าเขาเป็ นเครือ ่ งยนต์ทถ
ี่ ก
ู ลืม
ทานํ้ ามันและสงิ่ ทีต
่ ้อนรับเขา คือ...

------------บอลเหล็กขนาดใหญ่ทส ่ งแสงมันเงาสด
ี่ อ ี ํา

"โกหก"

ฮาจิเมะพึมพําออกมาไม่รู ้ตัวพร ้อมกับยิม

้ ค ้าง

ิ ตนาการของฉันแต่สงิ่ นัน
"อ-อืมม คุณฮาจิเมะ มันอาจจะเป็ นแค่จน ้ มันกระจายของเหลวออกมา
..."
".....มันละลาย"

่ ล ้ว บอลเหล็กขนาดใหญ่ทเี่ ข ้าหาพวกเขาพร ้อมกับกระจายของเหลวจากรูเล็กๆบนพืน

ใชแ ้ ผิว
ของมันและสงิ่ ทีโ่ ดนของเหลวนีจ ี งทีบ
้ ะละลายดัง "ฉ่า" มันคือเสย ่ อกถึงอันตรายได ้ดี

หลังจากทีไ่ ด ้ยืนยันแล ้ว ฮาจิเมะถอนหายใจออกมาดัง "ฟู่ " พร ้อมกับหันไปยิม ้ ให ้ยูเอะและชอ ิ ะ

หลังจากนัน้ เขาก็ตะโกนออกมาทัง้ ๆทีย ่ ม
ิ้ อยูว่ า่ "หนีเร็ว! เวรเอ๊ย!" และเขาวิง่ ลงทางเลือ ่ นทันที
เหมือนกับก
ั วิง่ ระยะสนั้

ิ ะหันไปมองหน ้ากันซก
ยูเอะและชอ ั ครูห
่ นึง่ จากนัน
้ "หวา" วิง่ ตามฮาจิเมะทีพ
่ งุ่ ออกไป

ข ้างหลังของพวกเขานัน ี งบอลเหล็กกระทบกับพืน
้ มีเสย ี งละลายของนํ้ าพร ้อมกับ
้ พร ้อมกับเสย
ความเร็วทีม
่ ากขึน
้ เรือ
่ ยๆ

"ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!! ฉั นไม่อยากโดนละลาย~!"
"......อือ ตอนนีว้ งิ่ เถอะ"
 ี งครํ่าควญของชอ
เสย ิ ะดังไปทั่วทางเดิน

"คุณฮาจิเ~มะ! โหดร ้ายมากเลยทีว่ งิ่ นํ าหน ้าพวกเรา! ใจดํา! ปี ศาจ!"

ิ ะประท ้วงฮาจิเมะทีว่ งิ่ นํ าหน ้าพวกเธอ

ชอ

"หนวกหู! มันเป็ นการคํานวนพลาด คํานวนพลาดเท่านัน ้ ! หุบปากและวิง่ !"

้ กับฉันเลยใชไ่ หม? อุหวา~ ฉันจะ
"คําแก ้ตัวนั่นมันอะไรกัน! นายไม่สนใจว่าถ ้ามีอะไรเกิดขึน
กลับมาหลอกหลอนนายถ ้าฉั นตาย"
ิ ะใจเย็นอย่างเหลือเชอ
"......ชอ ื่ ?"

ิ ะก็ยังสามารถบ่นได ้อยูแ
แม ้แต่ตอนทีว่ งิ่ อย่างเอาเป็ นเอาตาย ชอ ่ ละนั่นทําให ้ยูเอะประหลาดใจ

สุดท ้ายพวกเขาเห็นทางออก เขายืนยันด ้วยการใช ้ "มองระยะไกล" ดูเหมือนว่ามันจะค่อนข ้าง

ใหญ่และมีพน ่ ว ้างขวาง อย่างไรก็ตามสงิ่ ทีเ่ ขาเห็นค่อนข ้างแปลกเลยทีเดียวเพราะหลังจาก
ื้ ทีก
มองมานานก็ ยังไม่เห็นพืน ี ที อาจจะเป็ นไปได ้ว่าทางออกจะอยูด
้ เสย ่ ้านบนเพดานของห ้อง

"มันเป็ นทางร่วงลงไป"
"อือ"
"ใช!่ "

ฮาจิเมะและกลุม
่ ของเขาลืน
่ ไถลลงหลังจากเข ้ามาในห ้อง พวกเขาร่วงลงไปยังทางออก

จากนัน
้

้
"เฮย!?"
"หือ!?"
"อี!๋ ?"

ี งอุทานสามเสย
เสย ี งดังขึน
้ มา สง่ิ ทีอ
่ ยูใ่ ต ้ทางออกคือบ่อทีเ่ ต็มไปด ้วยสารอันตราย

"ไอ ้บ ้าเอ๊ย!"

ฮาจิเมะยิงมีดออกมาจากแขนเทียมทันที จากนัน ้ ยมพร ้อมกับใชมื้ อขวาจับ

้ ก็ใชสมอจากแขนเที
ยูเอะไว ้เพือ
่ ไม่ให ้ร่วงลงไป

ในเวลาเดียวกันบอลเหล็กทีก
่ ระจายกรดออกมาพุง่ ออกไปตรงบริเวณด ้านบนหัวของของ ฮาจิ
ี ง"บุม
เมะและร่วงลงไปในบ่อต่อหน ้าต่อตาพวกเขา มันจมลงไปด ้วยเสย ๋ ๆ"พร ้อมกับมีควันลอย
ขึน
้ มา

"กําแพงลม"

้
ยูเอะใชเวทของเธอเพื
อ ่ กระจายกรดรอบๆ หลังจากนัน ั ครูห
้ สก ่ นึง่ พวกเขาค่อยๆสาํ รวจรอบข ้าง
อย่างระมัดระวังและไม่ม ี อะไรเกิดขึน
้ สุดท ้ายฮาจิเมะก็เริม
่ ผ่อนคลาย

ข ้างๆของยูเอะมีเสย ี งร ้องไห ้ของชอ

ิ ะดังขึน
้ มา ถ ้ามองดูดๆี แล ้วจะพบว่าเธอถูกตรึงโดยมีดทีต
่ รึง
เสอ ื้ ผ ้าของเธอไว ้

"ฮก ึ ฮอื ทําไมถึงมีแค่ฉัน...แค่ฉัน...อู ฮอ ื "

"?ทําไมอยูด ่ ๆี เธอถึงร ้องไห ้?
"....อารมณ์แปรปรวน?"
"ถ ้าเธอเห็นสภาพตอนนีข ้ องฉั นเธอจะเข ้าใจเอง ทําไมถึงอ่อนโยนแค่คณ ้ สว่ นฉั น
ุ ยูเอะเท่านัน
กับโดนตรึงไว ้ คุณฮาจิ~เมะ ได ้โปรดอ่อนโยนกว่านีห ้ น่อยได ้ไหม?"
"ไม่ใชว่ า่ ฉันชว่ ยเธอหรอกเหรอ?"
"ผิดแล ้ว ฉันต ้องการโดนชว่ ยเหลือแบบผู ้หญิง...นายเข ้าใจใชไ่ หม? ฉันต ้องการถูกชว่ ยเหลือ
พร ้อมกับโอบกอดไว ้เหมือนกับคุณยูเอะ!"
"........ชอ ิ ะ"
"ฮอื มีอะไรหรือคุณยูเอะ?"
"......มองความเป็ นจริง"
"หมายความว่าอย่างไร!?"
"คือว่านะชอ ิ ะ เธอเป็ นแค่เพือ ่ นร่วมทีมเท่านัน
้ และนั่นคือการทีฉ ่ ันปฎิบต
ั กิ บ
ั เธอ...
...สว่ นยูเอะคือคนทีฉ ่ งชว่ ยไม่ได ้เพราะร่างกายมันขยับไปเอง
่ ันรัก นั่นคือเหตุผลว่ามันเป็ นเรือ
ถูกไหม?"
"อู~"

หลังจากทีบ่ น
่ จนพอใจและได ้พูดคําทีอ ่ ยากพูดออกมา ในตอนทีถ ่ ก
ู ตรึงไว ้นํ้ าตาได ้มาอยูท ่ ห
ี่ าง
ตาของชอ ิ ะและสง่ เสย ี งครํ่าครวญออกมา สว่ นยูเอะนัน ้ ในตอนทีฮ ่ าจิเมะพูดว่า "คนทีฉ ่ ันรัก"
แก ้มของเธอก็แดงขึน ้ และในตอนทีถ ่ ก
ู ฮาจิเมะอุ ้มเธอก็ถแ
ู ก ้มของเธอไปทีห ่ น ้าอก ของเขา

"ฉั นจะทําให ้นายตกหลุมรักฉันและชว่ ยฉันด ้วยการอุ ้มให ้ได ้คอย~ดูเถอะ!"

"เป็ นคนทีม ้ งๆ~"
่ ใี จสูจริ
้
".......เธอมีใจสู.......ฉั นจะระมัดระวัง"

ข ้างใต ้ของพวกเขาคือบ่อกรด ในตอนทีห

่ ้อยโหนอยูน
่ ัน
้ ฮาจิเมะและกลุม
่ ของเขากําลังแสดง
ความรักแบบตลกๆกัน อยู่ พวกเขาใจเย็นกันมากเลยทีเดียว

ฮาจิเมะและกลุม
่ ของเขาเคลือ
่ นไหวเหมือนลูกตุ ้มด ้วยสมอ จากนัน
้ ก็ลงมาทีพ
่ น
ื้ หลังจากกระโดด
ข ้ามบ่อกรด

มันเป็ นห ้องสเี่ หลีย

่ มมุมฉากขนาดใหญ่ ทัง้ สองข ้างเป็ นกําแพงมีชด ุ เกราะอัศวินสูงสองเมตร
ประดับด ้วยดาบขนาดใหญ่และ โล่ ไกลออกไปมีบน ั ได ก่อนทีจ่ ะถึงบันไดมีแท่นบูชาและประตู
ทีท
่ ําให ้เกิดความรู ้สกึ เกรงขาม บนแท่นบูชานัน
้ มีคริสตัลสเี หลืองมีรปู ทรงเหมือนเพชร

ฮาจิเมะทีม
่ องรอบข ้างทําหน ้าบึง้ เล็กน ้อย

"นั่นเป็ นประตูทเี่ ด่นทีเดียว มันเป็ นงานอดิเรกของมิเรดิ? ถ ้าเป็ นอย่างนัน ื่ ชม......มัน

้ ก็ต ้องขอชน
เป็ นแค่ฉันหรือเปล่าทีเ่ กราะอัศวิน นั่นให ้ความรู ้สกึ ทีแ
่ ย่ออกมา"
"......ไม่เป็ นไร มันจะเป็ นอย่างทีค
่ ด
ิ ไว ้นั่นแหละ"
"พวกมันจะโจมตีพวกเราไหม? มันไม่มท ี างไม่เป็ นไรอย่างแน่นอน"

ฮาจิเมะและกลุม
่ ของเขาเดินหน ้าไปทีก
่ ลางห ้องพร ้อมกับพูดว่าแน่นอนว่าเป็ นไปตามทีค
่ ด
ิ

ี งทีพ
เสย ่ วกเขาคุ ้นเคยดังขึน
้ มา

กึง้ !

ฮาจิเมะและกลุม่ ของเขาหยุดทันที พวกเขาคิดว่า "อย่างทีค ่ ด

ิ ไว ้" พร ้อมกับมองไปรอบๆและ
จากชอ ่ งดวงตาของหมวกอัศวินมีแสงออกมา จากนัน ้ "กึง้ ๆๆ" เสย ี งของเหล็กเสยี ดสไี ปมาดัง
ออกมาในตอนทีอ ่ ศ
ั วินเหล่านัน
้ ขยับออกมาจากที่ เดิม จํานวนประมาณ50ตัว

อัศวินเหล่านัน
้ ยกโล่ขน
ึ้ พร ้อมกับถือดาบขนาดใหญ่ในท่าแทงโดยเอวย่อลงตํา่ เล็กน ้อย จากนัน
้
พวกมันก็เข ้ามาล ้อมกรอบ

"ฮา่ ๆ อย่างทีค ่ ด
ิ ไว ้จริงๆ ถึงแม ้มันจะเป็ นการดีกว่าทีท่ ําลายมันก่อนทีจ ่ นไหว ชา่ งเถอะ ,
่ ะเคลือ
ไม่จําเป็ นต ้องพูดไปมากกว่านี.้ .....ยูเอะ , ชอ ิ ะ พร ้อมยัง?"
"อือ"
"ม-ไม่มากเกินไปเหรอ? ชา่ งเถอะ ยังไงก็ต ้องทําอยูด ่ .ี .."

ฮาจิเมะหยิบดอนเนอร์และซเล็กออกมา ถึงแม ้ปื นกลแกตริง่ จะได ้ผลกว่าในการสูกั้ บศต ั รูจํานวน

มากแต่เขาไม่รู ้ว่ามี กับดักเหลือในห ้องนีอ้ ก
ี เท่าไหร่ ดงกระสุนทีถ
่ ก
ู ยิงออกมาอาจจะทําให ้กับ
ดักทัง้ หมดทํางาน ดังนัน ้ เขาจึงเลือกใชปื้ นเรลกันทัง้ สองอัน

ยูเอะตอบรับคําพูดของฮาจิเมะด ้วยการตะโกนออกมาด ้วยไฟนักสู ้ เธอเข ้าใจดีวา่ พลังของเธอ

น ้อยลงมากเมือ ่ อยูใ่ นดันเจีย
้ นนี้ อย่างไรก็ตามเธอไม่ต ้องการเป็ นตัวถ่วง ในฟฐานะคูห ่ ข
ู องฮาจิ
เมะ เธอไม่ต ้องการแพ ้ในเรือ ่ งแบบนี้ นับจากนีไ้ ปจะต ้องมีคแ
ู่ ข่งด ้านความรักปรากฎตัวขึน
้
แน่นอน ดังนัน้ เธอจะต ้องไม่แสดงความอ่อนแอใดๆออกมา

ทางด ้านชอ ิ ะนัน้ เธอย่อเอวลงเล็กน ้อย ในกลุม ่ นีเ้ ธอมีความสําคัญน ้อยทีส ่ ด

ุ แต่ไม่ใชพ่ ลังของ
้
เธอ เธอรู ้ดีวา่ ประสบการณ์ในการสูรบของเธอยั งน ้อย อย่างแรก การต่อสูกั้ บสต ั ย์ปีศาจในหุบ
เขานัน้ มีเพียงแค่ห ้าวันเท่านัน
้ ถึงจะรวมกับการซอมต่ ้ อสูกั้ บยูเอะมันก็เพียงแค่สองสป ั ดาห์
เท่านัน้ เพราะเธอ มาจากเผ่าฮาวเลียทีข ่ น ื่ ในเรือ
ึ้ ชอ ่ งความอ่อนโยน มันเป็ นไปไม่ได ้ทีเ่ ธอจะมี
ท่าทางเตรียมพร ้อมในการรบ ไม่ซต ิ ้องบอกว่าเธอแสดงความกล ้าหาญมากทีเดียวในการถือโด
เรียวเค็นในตอนที่ เจอหน ้าศต ั รู

ิ ะ"
"ชอ
"อ-อือ! มีอะไรหรือคุณฮาจิเมะ"

ิ ะตอบด ้วยนํ้ าเสย

ชอ ี งตืน ี งของเขาอ่อนโยนมากกว่า
่ ตกใจในตอนทีไ่ ด ้ยินฮาจิเมะเรียกเธอ เสย
ปกติ......หรือมันอาจจะเป็ นแค่จนิ ตนาการของชอ ิ ะ
"พวกเรารับรองได ้ว่าเธอแข็งแกร่ง เธอจะไม่แพ ้ต่อโกเล็มพวกนี้ และนั่คอ
ื เหตุวา่ อย่าคิดว่า
ตัวเองอ่อนแอ ถ ้ามันันตรายฉั นจะเข ้ามาชว่ ยแน่นอน"
"........อือ เป็ นหน ้าทีข ิ ย์"
่ องฉันในการดูแลปั ญหาลูกศษ

เมือ
่ ได ้ยินคําพูดของฮาจิเมะและยูเอะ ชอ ิ ะนํ้ าตาคลออย่างชว่ ยไม่ได ้ เธอดีใจจริงๆ ถึงแม ้เธอจะ
ถูกปฎิบต ั อ
ิ ย่างทารุณแต่เมือ
่ เธอคิดว่าเพราะเธอเป็ นตัวถ่วง มันทําให ้เธอรู ้สก ึ ไม่สบายใจ..........
มันเป็ นความกังวลทีไ่ ม่จําเป็ นเลย มือใหม่กค ็ วรทําในสงิ่ ทีม่ อ
ื ใหม่ทําได ้อย่างสุดความสามารถ
ของเธอ ชอ ิ ะใชเวทเวริ
้ มร่างกายทัง้ ตัว จากนัน ้ ก็กระทืบพืน
้ อย่างรุนแรงและมัน ่ คง

"ฟุฟุ , คุณฮาจิเมะเริม
่ แสดงด ้านรักแล ้ว ตอนนีฉ
้ ั นพร ้อมเต็มทีแ
่ ล ้ว! คุณยูเอะวันทีฉ
่ ั นจะนํ าหน ้า
เธอใกล ้มาถึงแล ้ว"
""........อย่าเหลิงไป""

ถึงแม ้ฮาจิเมะและยูเอะจะพูดออกมาด ้วยสายตาทีป ิ ะนัน

่ ระหลาดใจแต่ชอ ้ ตึงเครียด สุดขีดแล ้ว
และไม่ได ้ยินคําพูดนัน
้ เธอมองไปข ้างหน ้าและจ ้องไปทีอ่ ศ
ั วิน

"ฉั นมาแล ้ว!"

"ไม่ , เธอไปเอาคําพูดนีม ้ าจากไหน.....อา เธอไปแล ้ว"
"..........ดาา~"
".......ฉั นจะไม่โต ้ ฉันจะไม่โต ้แน่นอน"

ด ้วยโกเลมอัศวิน50ตัวอยูข ี น ้าเหน็ ดเหนือ

่ ้างหน ้าเขา ฮาจิเมะแสดงสห ่ ะสู ้ เหมือนกับว่า
่ ยก่อนทีจ
มันเข ้าใจสภาพจิตใจของฮาจิเมะ........โกเลมอัศวินเริม
่ โจมตีผู ้ บุกรุกทันที

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 46 มิเรดิ ไรเซ็น – ตอนท้าย

การเคลือ ี งของมันในตอนทีเ่ ข ้า
่ นไหวของอัศวินรวดเร็วมากทัง้ ๆที่ ตัวของมันใหญ่ "ตึงๆ"คือเสย
ึ กดดันพร ้อมกับอาวุธเป็ นประกายของมัน เหมือนกับว่ากําแพง
มาอย่างรวดเร็ว มันให ้ความรู ้สก
ได ้พุง่ เข ้ามาทุกทิศทาง

ฮาจิเมะเล็งไปทีอ ่ ศ
ั วินโกเล็ม ถึงแม ้ปื นแรลกันทัง้ สองในมือของเขาจะมีพลังทําลายล ้าง
แค่ครึว่ หนึง่ แต่พลัง ทําลายของมันก็ยังมากกว่าปื นไรเฟิ ลโดยปกติหลายเท่าอยูด ่ ี และมันถูกยิง
ไปทีอ่ ศั วินโกเล็ม

ปั งๆ!

แสงไฟสองอันพุง่ เข ้าไปทีห ่ วั ของอัศวินโกเล็มสองตัวอย่างแม่นยํา อัศวินล ้มลงไปทางด ้าน

หลังจากแรงกระแทกทีห ่ วั ในตอนทีอ ่ ศ
ั วินตัวอืน
่ ๆเข ้ามาใกล ้ ฮาจิเมะโดดเบาๆจากนัน
้ เขาก็ยงิ
อย่างต่อเนือ
่ งและทําให ้วงล ้อมแตกออก

พวกมันทนต่อการยิงอย่างต่อเนือ ่ งของฮาจิเมะด ้วยโล่ , ดาบขนาดใหญ่ , และร่างของพวกพ ้อง

มัน ในทีส
่ ด
ุ พวกมันเข ้ามาใกล ้ฮาจิเมะและกลุม
่ ของเขา

อย่างไรก็ตามนั่นเป็ นพืน้ ทีท ิ ะทีเ่ ตรียมพร ้อมค ้อนสองมือที่ หนักมาก ไม่

่ ําลายล ้างของชอ
จําเป็ นต ้องพูดอีกต่อไปด ้วยการเสริมร่างกายถึงขีดสุด เธอเหวีย ่ งค ้อนทําลายทุกอย่างทีอ
่ ยู่
ตรงหน ้า

"ย่าห์!"

ตูม!

หลังจากทีต่ ะโกน เธอก็เหวีย ี งกระแทกอันรุนแรงหนึง่ ใน

่ งค ้อนสองมือ, โดเรียวเค็น, ด ้วยเสย
อัศวินโกเล็มก็แบนราบ ถึงแม ้ว่าอัศวินจะยกโล่ขน
ึ้ มากันแต่การป้ องกันของมันก็ถกู ทําลายอยูด่ ี

พืน
้ นัน
้ เป็ นหลุมและมีรอยแตกจากโดเรียวเค็น การโจมตีนค ี้ อ
ื หารโจมตีสด
ุ แรงของเธอ อาจจะ
เป็ นไปได ้ว่าหลังจากทีย
่ น
ื ยีนการตายของพวกพ ้องแล ้วมันสามารถยกโล่ขน ึ้ มาป้ องกันและทน
ต่อแรงกระแทกพร ้อมกับพยายามผ่าชอ ิ ะออกเป็ นสองซก
ี ด ้วยดาบยักษ์

เธอรับรู ้ถึงการโจมตีจากหางตาและเอียงมุมของหัวโดเรียวเค็นจากนัน
้ ก็กดปุ่ ม

ตูม!

ี งระเบิดดังออกมาจากโดเรียวเค็นทีอ
เสย ่ ยูบ
่ นพืน
้ และพุง่ ขึน ิ ะปลอกกระสุน
้ มา ด ้านข ้างของชอ
ได ้พุง่ ออกมา ด ้วยการอาศย ั แรงเหวีย่ งของโดเรียวเค็น ชอ ิ ะหมุนตัวของเธอและสง่ แรงเหวีย่ ง
มหาศาลไปทีด ่ ้านข ้างของอัศวินทีพ
่ ยายาม ฟั นดาบยักษ์
อ๊าา!

เธอตะโกนออกมาด ้วยเสย ี งอันทรงพลัง อัศวินทีโ่ ดนเข ้าอย่างจังนัน

้ ตัวงอเหมือนกับว่าโดน
รถบรรทุกความเร็วสูงชน มันกระเด็นไปด ้านหลังอย่างไม่น่าเชอ ื่ และชนเข ้ากับอัศวินตัวอืน
่ ๆที่
เข ้ามา ร่างของอัศวินตัวนัน
้ บุบบีแ
้ ละไม่เคลือ
่ นไหว

ฟั บๆ

ี งของลมดังเข ้ามาทีห
เสย ่ ข
ู องชอิ ะ เมือ
่ เธอชาํ เลืองมอง เธอเห็นดาบยักษ์ ทอ ี่ ศ
ั วินตัวนัน
้ ชูขน
ึ้
หมุนอยูก ่ ลางอากาศหลังจากทีห ่ ลุดออก มาจากมือของอัศวิน ชอ ิ ะกระโดดและจับดาบยักษ์
เอาไว ้ จากนัน้ ด ้วยสุดแรงของเธอ เธอเหวีย ้ งมันไปทีอ
่ ศ
ั วินโกเล็มทีเ่ ข ้ามา

ดาบยักษ์พงุ่ เข ้าหาพวกมันด ้วยความเร็วมหาศาลและชนเข ้ากับโล่ทถ ี่ อ

ื อยูแ
่ ละทํา ให ้โล่กระเด็น
ออกไป ไม่ปล่อยโอกาศนีไ้ ป ชอ ิ ะเหวีย
่ งโดเรียวเค็นจากด ้านล่าง อัศวินโดนกระแทกเข ้าทีท ่ ้อง
และลอยขึน ้ ไปบนอากาศ ถึงแม ้มันจะเหวีย ่ งดาบยักษ์อย่างจนตรอกแต่ชอ ิ ะเหวีย
่ งโดเรียวเค็น
ขึน
้ ด ้วย แนงเหวีย่ งและชนเข ้ากับดาบยักษ์ และครัง้ นีก
้ ารโจมตีของโดเรียวเค็นพุง่ มาจาก
ด ้านล่าง

เหมือนกับอัศวินตัวทีแ ่ ล ้ว มันกระเด็นออกไปเหมือนกับกระสุนปื นใหญ่และพุง่ เข ้าชนอัศวินโก

เล็มทีอ
่ ยู่ ใกล ้ ทับตัวนัน
้ ไว ้และนอนอยูบ่ นพืน
้

ิ ะยิม
ชอ ้ ออกมา ไม่ใชว่ า่ เธอมีความสุขทีไ่ ด ้ต่อสู ้ เธอดีใจทีเ่ ธอสามารถต่อสูได
้ ้ เธอรู ้สก
ึ ว่าเธอ
สามารถเดินทางไปกับฮาจิเมะและยูเอะได ้แล ้ว และในตอนนัน ้ เองเธอเหม่อไปเล็กน ้อย

การกระทํานัน ้ ในสนามรบอันตรายมาก และในตอนทีเ่ ธอรู ้สก ึ ตัว โล่อศ

ั วินจํานวนมากได ้เข ้ามา
ใกล ้แล ้ว อัศวินโกเล็มตัดสน ิ ใจทีจ
่ ะเหวีย
่ งโล่เข ้าหาชอ ิ ะ และด ้วยพลังของโกเล็ม มันเหวีย ่ งด ้วย
พลังทีไ่ ม่ธรรมดา ถึงแม ้มันจะไม่รน ุ แรงเพียงพอทีจ ่ ะทําอันตรายร ้ายแรงต่อร่างทีเ่ สริมพลังของช ิ
อะแต่มน ั ก็เพียงพอทีจ ่ ะกระแทกเธอ ถ ้าสงิ่ นัน
้ เกิดขึน้ ละก็ มันเป็ นการง่ายมากทีจ ่ ะจินตนาการว่า
จะเกิดอะไรขึน ้ ต่อไป

ประมาทเกินไป! เธอไม่มเี วลาทีจ ่ ะคิดแบบนัน ้ และพยายามเกร็งร่างกายเพือ ่ รับการโจมตี

จากนัน้ คลืน่ นํ้ าทีเ่ หมือนเลเซอร์พงุ่ เข ้าชนกับโล่กอ
่ นทีจ
่ ะชนเข ้ากับชอ ิ ะและ เปลีย
่ นทิศทางของ
โล่ โล่บนิ ผ่านเหนือหัวของชอ ิ ะและชนเข ้ากับอัศวินโกเล็มทีอ ่ ยูข
่ ้างหลังเธอ

".........การไม่เตรียมพร ้อมคือศต ั รูทอ

ี่ น
ั ตรายทีส
่ ด
ุ การลงโทษเพิม่ ขึน
้ สามเท่า"
"ฟุเอะ!? เมือ ่ กีม
้ าจากยูเอะ? ฉ-ฉันขอโทษ , ขอบคุณมาก! เดีย ๋ วก่อน , การลงโทษเพิม
่ ขึน
้ สาม
เท่า!?"
"อืม....อย่าฝั นหวาน"
"อุ , คะ! ฉั นจะพยายามสุดความสามารถ"

ึ ว่ายูเอะดุเธอ เธอเองก็รู ้ดีวา่ เธอประมาทเล็กน ้อยและยอมรับมัน และอีกครัง้ ทีเ่ ธอ

ด ้วยความรู ้สก
พยายามล ้มอัศวินทีใ่ กล ้เข ้ามา ด ้วยความชว่ ยเหลือของเลเซอร์นํ้าทีพ ่ งุ่ มาจากด ้านหลังของเธอ
อัศวินโกเล็มทีล ิ ะถูกกวาดไป
่ อบโจมตีด ้านหลังชอ

ิ ะรู ้สก
ชอ ึ อุน
่ ใจเมือ
่ รู ้ว่ายูเอะป้ องกันด ้านหลังของเธอ เพือ
่ ไม่ให ้อับอายต่อหน ้าอาจารย์ เธอปลุก
้
ใจสูของเธอมากขึ น
้

หลังจากนัน
้ กระแสนํ้ าอันเดียวกันพุง่ เข ้าไปทีอ ่ ศ
ั วินทีพ
่ ยายามเข ้าหาจุดอับ ของชอ ิ ะและผ่ามัน
ด ้วยความคมทีเ่ หนือกว่ามีด สงิ่ ทีย
่ เู อะใชคื้ อเวทนํ้ าระดับกลางทีม ่ ช ื่ ว่า "ฉีก" มันคือนํ้ าทีถ
ี อ ่ ก
ู ยิง
ไปในอากาศด ้วยแรงกดดันอันมหาศาล

ในแขนของยูเอะคือขวดนํ้ าเหล็กขนาดใหญ่ เธอยังมีอก ี สองขวดอยูท ่ สี่ ายรัดบนบ่า มันถูกนํ า

ออกมาจากล่องสมบัตข ิ องฮาจิเมะ ทุกๆครัง้ ทีย
่ เู อะเรียกชอื่ เวท นํ้ าทีค
่ มเฉียบจะพุง่ ออกมาจาก
ขวดนํ้ าทีเ่ ธอถือ

้
ถึงแม ้ยูเอะจะใชความช ื้ ในอากาศได ้แต่เธอคิดว่ามันใชพลั
น ้ งเวทมากไปในการ กลัน ่ มันใน
อากาศ ยิง่ ไปกว่านัน
้ นํ้ าทีพ ่ งุ่ ออกไปจากขวดไม่มพ
ี ลังเวทอยูใ่ นนัน
้ ดังนัน
้ มันจึงไม่มผี ลกระทบ
จากการสลายพลังเวท

ิ ะถูกสนับสนุนด ้วยมีดนํ้ าของยูเอะและป้ องกันจุดบอด ของเธอ

พลังทําลายเป็ นวงกว ้างของชอ
อัศวินไม่สามารถทําลายการร่วมมือของทัง้ สองได ้และถูกทําลายไปทีละตัวๆเหมือน กับว่าถูก
เล่นอยู่

ฮาจิเมะชาํ เลืองมองไปทีก
่ ารร่วมอย่างยอดเยีย ิ ะ ยิม
่ มของยูเอะและชอ ้ เหยๆออกมา

้ ในทีส
"ฮุยๆ ่ ด ั เหลือเกินว่าฉั นเองทําแบบนัน
ุ เธอก็ทําได ้ สงสย ้ ได ้ไหม?"

ในขณะทีข
่ ําตัวเอง ฮาจิเมะเริม ้
่ ต่อสูในระยะประชดิ ด ้วยดอนเนอร์และชเหล็ก

เขากันดาบยักษ์ ทเี่ หวีย

่ งลงมาด ้วยทีบ
่ รรจุกระสุนของชเหล็กและยิงไปทีห ่ มวก ของมันทีร่ ะยะที่
ศูนย์ด ้วยดอนเนอร์บนมือขวา โดยไม่ต ้องมองไปทีอ ่ ศ
ั วินทีล
่ อยไปด ้านหลัง เขากันการโจมตี
จากด ้านหลังด ้วยชเหล็กและยิงไปทีอ ่ ศ
ั วินด ้านหลังโดยทีไ่ ม่ ต ้องมอง จากนัน
้ เขาก็กลิง้ ตัว
พร ้อมกับหมุนตัวเพือ่ หลบดาบยักษ์ ทเี่ หวีย ่ งลงมา มือของอัศวินตัดกันและเขายิงไปทีด ่ ้านข ้าง
ของมัน

การยิงโดยไม่ใชสายฟ้ ้ าสะท ้อนจากโล่ของอัศวินและชนเข ้ากับข ้อต่อขาของอัศวิน ทีอ ่ ยูใ่ กล ้

และทําให ้มันเสย ี ศูนย์ จากนัน
้ เขาก็กระโดดพร ้อมกับหมุนตัวและยิงเข ้าไปทีห ่ วั ของอัศวินและ
อัศวินที่ อยูใ่ กล ้กันในเวลาเดียวกันและทําลายมัน เขาหักเหดาบยักษ์ ด ้วยหลังมือ จากนัน ้
ขณะทีอ ่ ยูก
่ ลางอากาศเขายิงไปทีห ี่ วั ในเวลาเดียวกัน และบดขยีห
่ วั อัศวินทัง้ สต ้ วั ของมัน ในตอน
ทีเ่ ขาลงทีพ ่ น
ื้ เขาเอากระสุนออกมาจากกล่องสมบัตแ ่ ระสุนด ้วยการ หมุนมัน เขากลับไป
ิ ละใสก
ยิงต่อพร ้อมกับหมุนตัว อัศวินทีอ ่ ยูร่ อบๆกระเด็นออกไป

ด ้วยท่านัน
้ พวกเขาทําลายอัศวินโกเล็มทีละตัวๆโดยทีม
่ น
ั ไม่มโี อกาศแตะต ้องพวกเขาเลย

อย่างไรก็ตาม....
".......?"

ในระหว่างทีต ั ขึน
่ อบโต ้อัศวินโกเล็ม ฮาจิเมะเกิดความสงสย ้ เพราะถึงแม ้อัศวินโกเล็มจะถูก
ทําลายเป็ นจํานวนมากแต่จํานวนของมันไม่ได ้ลดลงเลย

ดูเหมือนว่ายูเอะและชอิ ะเองก็สงสย ั เหมือนกัน ในทีส ุ พวกเขาก็สาํ รวจสนามรบอย่างระมัดระวัง

่ ด
และพบว่าไม่เห็นอัศวินโกเล็มทีถ่ ก
ู ล ้มเลย

"........แบ่งตัว?"
"ดูเหมือนจะเป็ นอย่างนัน ้ "
"ไม่มท ี าง! ถ ้าอย่างนัน
้ มันก็ไม่มวี ันหมด!"

ใชแ่ ล ้ว , หลังจากทีอ
่ ศ ี แสงทีต
ั วินโกเล็มถูกทําลายและสูญเสย ่ าไป อัศวินทีเ่ หมือนกับตัวเมือ
่ กีก
้ ็
ถูกผลิตออกมาใหม่ในพริบตา

ิ ะสง่ เสย
ชอ ี งตืน่ กลัวออกมาในขณะทีท ่ บ
ุ ๆปทีอ
่ ศ
ั วินทีพ
่ งุ่ เข ้ามา พูดได ้ว่าไม่วา่ เธอจะทําลายไป
มากเท่าไหร่มน ั ก็ไม่มค
ี วามหมาย อย่างไรก็ตามฮาจิเมะและยูเอะยังสงบอยู่ ไม่มอ ี าการลนในส ี
หน ้าของพวกเขาพร ้อมกับเตะไปทีอ ่ ศ
ั วินโกเล็ม อาจจะบอกได ้ว่านีค ่ อ
ื ความแตกต่างด ้าน
ประสบการณ์ พวกเขาเจอกับสถานการณ์แบบนีห ้ ลายครัง้ ในนรก เป็ นเรือ ่ งปกติทพ ี่ วกเขา
แข็งแกร่งมากกว่าเดิม

"........ฮาจิเมะ ถ ้าเป็ นโกเล็มละก็ มันจะต ้องมีศน

ู ย์กลาง"

อย่างทีย่ เู อะบอก มันเป็ นเรือ

่ งปกติทโี่ กเล็มจะมีศน ู ย์กลาง , คอร์ในร่างของมันและคอร์นัน ้ จะ
เป็ นแหล่งพลังงานของมัน คอร์ถก ู ทําขึน้ จากหินเวทมนตร์ของสต ั ว์ปีศาจ มันถูกเขียนไว ้ในแบบ
ของหุน่ ทําความสะอาดของออสคาร์ สงิ่ ทีย ่ เู อะบอกคือทําลายคอร์ของมัน

อย่างไรก็ตาม ฮาจิเมะแสดงอาการขมขืน
่ ออกมาเมือ
่ ได ้ยินคําพูดของยูเอะ

"จะพูดอย่างไรดี พวกมันไม่มค ี อร์แม ้แต่น ้อย"

".....จริงหรือ?"
้
"อา ฉันยืนยันด ้วยการใชตาเวทมนตร์ และไม่มท ี างผิดพลาด ถึงแม ้ว่าฉั นจะสามารถพบพลังเวท
ทีน
่ ่าสงสยั จากโกเล็ม....."
"ส-สุดท ้ายก็จบแบบนัน ้ ! แย่แน่ถ ้าเป็ นอย่างนีต
้ อ
่ ไป!"

ิ ะพูดออกมาด ้วยนํ้ าเสย

ชอ ี งทีไ่ ม่สามารถทนต่อไปได ้ ฮาจิเมะไม่สนใจเสย ี งของชอ
ิ ะลแะใชท่ ้ า
"ตรวจสอบแร่ธาตุ" ไปทีโ่ กเล็มทีท ่ ํางานโดยทีไ่ ม่มค ั ว่า "พวกมันทําด ้วยแร่พเิ ศษ
ี อร์ เขาสงสย
หรือเปล่า?"

ความคิดของเขาถูกต ้องแล ้ว

------------------------------------------
แร่เหนีย
่ วนํ า

แร่ทเี่ หนีย
่ วนํ าเวทตามธรรมชาติ มันสามารถเชอ ื่ มต่อพลังเวทระหว่างแร่เหนีย ่ วนํ าทัง้ สองได ้
ด ้วยการใชแร่ ้ หนึง่ อัน มันจะเชอ ื่ มต่อพลังเวทกับแร่อก ี อันและควบคุมมันระยะไกลได ้
-----------------------------------------
(Tl note : เผือ ่ งงนะครับ(ผู ้แปลแปลไม่รู ้เรือ
่ ง) เรียกง่ายๆว่ามันคือแร่ทที่ ําให ้เราควบคุม
ระยะไกลๆได ้เหมือนกับควบคุมด ้วย รีโมทคอนโทรล ซงึ่ ฮาจิเมะจะใชแร่ ้ นส ี้ ร ้างอาวุธทีค่ วบคุม
ระยะไกลได ้)

อัศวินโกเล็มพวกนีท ้ ส
ี่ ร ้างขึน ้ ด ้วยหินเหนีย่ วนํ าจะต ้องมีบางอย่างทีค ่ วบคุม พวกมันจากระยะไกล
ถึงแม ้ฮาจิเมะและกลุม ่ ของเขาจะคิดว่ามันคือการแบ่งตัว แต่ทจ ี่ ริงแล ้วมันคือการควบคุมแร่โดย
ใสช่ น
ิ้ สว่ นเข ้าไปแทนทีช ิ้ สว่ นที่ เสย
่ น ี เรียกได ้ว่าเป็ นการสร ้างใหม่แทนทีจ ่ ะเรียกว่าแบ่งตัว

ถ ้ามองดีๆแล ้ว จะพบว่าบนพืน ้ นัน

้ ทําด ้วยแร่เหนีย ิ้ สว่ นทีถ
่ วนํ าและเห็นชน ่ ก
ู สร ้างขึน
้ มาด ้วย การ
ตัดพืน ้
้ เป็ นไปได ้ว่ามันถูกใชในการสร ิ้ สว่ นอันใหม่ของโกเล็ม มันไม่มท
้างชน ี างหมดสน ิ้ ถ ้าพวก
เขาไม่สามารถทําลายตัควบคุมได ้

"ยูเอะ , ชอิ ะ, มันจะต ้องมีบางอย่างทีค

่ วบคุมพวกมัน เนือ
่ งจากมันไม่มท ิ้ พวกเรา
ี างหมดสน
จะต ้องฝ่ าออกไป!"
"อือ"
"ฝ-ฝ่ าออกไป? รับทราบบ!"

ภายใต ้สญั ญาณของฮาจิเมะ ยูเอะและชอ ิ ะพุง่ ไปทีแ ่ ท่นบูชาทันที ฮาจิเมะพุง่ ไปด ้านหน ้าด ้วย
้
การใชดอนเนอร์ และชเหล็กยิงอย่างต่อเนือ ่ งไปที่ อัศวินและทําให ้พวกมันกระเด็นออกไปและ
สร ้างทางขึน
้ เขาโยนระเบิดสองลูกไปทีอ ่ ศั วินทีพ
่ งุ่ เข ้ามาด ้านหลัง ด ้วยระเบิดอันใหญ่โตจาก
ด ้านหลัง อัศวินโกเล็มหลายตัวล ้มลงด ้วยระเบิดและแรงระเบิด

ชอิ ะพุง่ ตรงไปทีช ่ งว่างทีฮ

่ อ ่ าจิเมะสร ้างขึน
้ มาพร ้อมกับหมุนโดเรียวเค็นและ บีอ้ ศ
ั วินทีข
่ วางทาง
อัศวินโยนโล่และดาบยักษ์อย่างชาํ นาญไปทีช ิ ะแต่มน
่ อ ั ถูกขวางด ้วยเวท "ฉีก"ของยูเอะ

ฮาจิเมะทีม่ ห
ี น ้าทีป
่ ้ องกันด ้านหลังยิงไปทีโ่ กเล็มทีพ
่ งุ่ เข ้ามาจากด ้านหลัง อย่างต่อเนือ ิ ะใช ้
่ ง ชอ
โอกาศนีใ้ นการฝ่ าวงล ้อมและไปถึงหน ้าแท่นบูชา ตามด ้วยยูเอะทีม ่ าถึงหน ้าประตูหลังจาก
กระโดดข ้ามแท่นูชา"

"คุณยูเอะ! ประตู-!?"
"อือ.......มันถูกผนึกไว ้"
"อู , อย่างทีค่ ด
ิ ไว ้!"

เบือ
้ งหน ้าของพวกเขาคือแท่นบูชาทีน ั และประตู พวกเขาเดาว่ามันน่าจะถูกผนึกและนั่น
่ ่าสงสย
คือเหตุผลทีพ ่ วกเขาคิดว่ามันยุง่ ยากและ เลือกทีจ
่ ะทําลายอัศวิน ในตอนทีพ
่ วกเขาตัดสนิ ใจที่
จะปลดผนึกบนประตู ชอ ิ ะยังคงบ่นเหมือนเดิมและผลทีไ่ ด ้คืออัศวินลอยไปทีป
่ ระตู

"ฉั นจะปล่อยให ้เป็ นหน ้าทีย ้

่ เู อะ มันใชเวลามากเกิ
นไปทีจ
่ ะฝ่ าออกไปด ้วยการแปรรูป"
ฮาจิเมะยืนข ้างๆชอ ิ ะเพือ
่ ระวังหลังให ้กับเธอ อย่างทีฮ
่ าจิเมะบอก การฝ่ าประตูออกไปด ้วยการ
แปรรูปนัน
้ ถึงแม ้จะเป็ นไปได ้แต่มน ้ งเวท มหาศาลและใชเวลานานมาก
ั ต ้องใชพลั ้ นั่นคือเหตุผล
ว่าทําไมพวกเขาถึงเลือกทีจ ่ ะปลดผนึกตามปกติ ฮาจิเมะทีค ่ ด
ิ แบบนัน้ ปล่อยให ้เป็ นหน ้าทีข
่ องยู
เอะ

"อือ....ปล่อยให ้เป็ นหน ้าทีฉ

่ ันเอง"

ยูเอะตอบรับและหยิบคริสตัลสเี หลืองจากแท่นบูชาทันที คริสตัลนีเ้ ป็ นรูปทรงแปดด ้าน ถ ้ามอง

ดีๆแล ้วจะพบว่ามันถูกทําขึน
้ มาจากบล็อกหลายๆอันมาผสมกัน

ยูเอะมองกลับไปทีป ่ ระตูข ้างหลังเธอ ประตูนัน

้ มีรอยบุม
๋ อยูส ั ครูจ
่ ามอัน ยูเอะหยุดคิดสก ่ ากนัน
้
แยกชน ิ้ สว่ นสเี่ หลีย
่ มปิ รามิด เธอต่อบล็อคใหม่เพือ ่ ให ้เข ้ากับรอยบุม๋

ในระหว่างทีป
่ ระกอบชน ิ้ สว่ น ยูเอะสาํ รวจรอยบุม ้ เธอก็สงั เกตุเห็นตักอักษร
๋ ตรงประตู จากนัน
ขนาดเล็กสลักไว ้อยู่ มันเขียนไว ้ว่า.....

"สงสย ั จังเลยว่าเธอจะแก ้ได ้ไหมน ้า~ , สงสย ั จัง~"

"รู ้ไหมว่าเธอจะตายถ ้าไม่เร็วพอ~"
"เอาเถอะมันชว่ ยไม่ได ้นีน
่ าถ ้าเธอแก ้ไม่ได ้! สุดท ้ายแล ้วยังไงเธอก็เป็ นแค่คนธรรมดาไม่
เหมือนกับฉัน!"
"อย่ากังวล! ถึงแม ้เธอจะโง่แต่เธอก็มช ี วี ต
ิ -.......เธอไม่มท ่ ะมีชวี ต
ี างทีจ ี -ดาย
ิ อยูไ่ ด ้! น่าเสย
จริงๆ! ปุหยาาา-!"

มีประโยคทีน
่ ่ารําคาญโผล่ขน ึ้ มาเหมือนปกติและนํ าทําให ้ยูเอะหงุดหงิดจริงๆแล ้ว เธอเพ่งสมาธิ
ี น ้าไร ้อารมณ์ถงึ แม ้จริงๆแล ้วเธอต ้องการ ต่อยประตูก็ตาม
ในการแก ้ปริศนาด ้วยสห

ไม่รู ้ด ้วยเหตุใดฮาจิเมะและชอ ิ ะรับรู ้ถึงความโกรธได ้จากด ้านหลังของยูเอะ และทําได ้แค่สบถใน

ใจในขณะทีพ ่ งุ่ ความสนใจไปทีท่ ําลายอัศวินโกเล็ม

"คุณฮาจิเ~มะ ได ้โปรดใช ้ ตูม เหมือนเมือ

่ กีน
้ -ี้ "

เหมือนกับตัวสด ี ําทีอ ึ อันน่ารังเกียจ และนั่นทํา

่ ยูใ่ นครัว(แมลงสาบ) ดงอัศวินโกเล็มให ้ความรู ้สก
้
ให ้เธอขอร ้องฮาจิเมะให ้ใชระเบิ ด

"ยัยโง่ , จะใชได้ ้ก็ตอ

่ เมือ ่ มัน
่ ใจว่าไม่มก ี บ
ั ดักเหลืออยูแ ่ ล ้ว เธอเอก็น่าจะรู ้ว่าเกิดอะไรขึน
้ ถ ้าโยน
ไปใกล ้บันได"
"นายพูดถึงเรือ่ งนัน
้ ทัง้ ๆทีโ่ ยนใสอ ่ ศั วินโกเล็มเมือ ่ กี?้ "
"เอาเถอะ มันเป็ นสงิ่ ทีม ่ เิ รดิ ไรเซน ็ สร ้าง ไม่ใชว่ า่ จะเป็ นไปไม่ได ้ทีม ่ น
ั จะไม่ทํางานต่อโกเล็ม?"
"อุก เถียงไม่ได ้แฮะ..."

มองไปแล ้วเหมือนกับว่าฮาจิเมะและชอ ิ ะกําลังเล่นอยูก

่ บ
ั อัศวินโกเล็มเพราะพวก เขาคุยเรือ
่ ย
ิ ะไม่อาจอดทนรอได ้แต่เมือ
เปื่ อยกันอยู่ ในตอนแรกชอ ่ เธอเห็นว่าฮาจิเมะและยูเอะนัน
้ สงบเป็ น
อย่างมาก นั่นทําให ้เธอใจเย็นไปด ้วย

"แต่มน
ั ทําให ้ฉันดีใจ"
"หา?"

อีกครัง้ หนึง่ ทีช ิ ะพูดออกมาในขณะทีเ่ ตะอัศวินโกเล็มจนลอย

่ อ

"ก่อนหน ้านีฉ ้ ันทําได ้แค่วงิ่ หนี แต่ตอนนีฉ้ ันสามารถร่วมสูกั้ บคุณฮาจิเมะ....มันทําให ้ฉันดีใจ

มาก"
".......เธอนีช ่ า่ งสงสย ั จริงๆเลย"
"เอะเฮะๆ , ในทีส ่ ด
ุ ฉันก็สามารถจีบฮาจิเมะได ้หลังจากทีพ ่ วกเราผ่านดันเจีย ้ นนี!้ เย ้"
"ฮุย้ , ทําไมเธอถึงสอ ื่ ออกมาแบบนัน ้ ได ้ มันเหมือนกับปั กธงตายชด ั ๆ การเป็ นนางเอกทีม ่ จ
ี ด
ุ จบ
้ มันมากเกินไปสําหรับเธอดังนัน
เศร ้านัน ้ หยุดพูดซะ ไม่รู ้จะโต ้แย ้งยังไงดี แต่เธอเคยเห็นฉากนี้
มาก่อนใชไ่ หม?"
"ใชแ ่ ล ้ว "ฉันจะไม่ปล่อยให ้เธอตายอย่างแน่นอนทีร่ ัก☆" ประมาณนัน ้ หรือเปล่าคุณฮาจิเมะ?
จุ๊บ!"
"เธอเปลีย ่ นมันมากไป! ชว่ งนีฉ ้ ันยังกลัวการมองโลกในแง่ดข ี องเธอเลย....ฉั นเองก็ไม่รู ้จะ
โต ้แย ้งยังไงดี..."

พวกเขายังคุยต่อไปอีกหลายนาทีระหว่างดันอัศวินเหล่านัน้ ออกไป จากนัน

้ ก็มเี งาปรากฎขึน
้
ระหว่างทัง้ สองทีจ
่ บ
ี กันอยู่ เงานัน
้ คือยูเอะนั่นเอง

".....ห ้ามจีบกันนะ"
"พวกเราไม่ได ้ทําแบบนัน ้ "
"อุฟฟุ ุ , มองเป็ นอย่างนัน้ เหรอ? น่าอายจริงๆ~"
"มันจะดีกว่าทีเ่ ธอเงียบปากไป..."

่ าจิเมะชาํ เลืองมองชอ
หลังจากทีฮ ิ ะด ้วยสห
ี น ้าทีเ่ หนือ
่ ยหน่าย เขาก็หน ั ไปหายูเอะทีท ่ ําหน ้าไม่
พอใจ อย่างไรก็ตามยูเอะไม่คด ิ อะไรมากกับสถานการณ์เมือ ่ กีน
้ ี้ เธอทําหน ้าภูมใิ จเล็กน ้อย
เหมือนกับว่าทํางานใหญ่สําเร็จ

"......มันเปิ ดแล ้ว"

ิ ะ, ถอย!"
"เร็วจัง, คาดหวังได ้กับยูเอะจริงๆ ชอ
"อือ
้ !"

ฮาจิเมะชาํ เลืองมองไปด ้านหลังและเหมือนกับทีย ่ เู อะบอกไว ้ ผนึกได ้คลายแล ้วและประตูได ้

เปิ ดออก ดูเหมือนว่าไม่มส ี งิ่ ผิดปกติอยูใ่ นห ้องนัน
้ ฮาจิเมะบอกให ้ชอ ิ ะถอย จากนัน ้ เขาก็ถอยไป
ทีป
่ ระตู อัศวินโกเล็มไม่สามารถตามพวกเขามาได ้ถ ้าพวกเขาปิ ดประตูทถ ี่ ก
ู ผนึกไว ้ ยูเอะเป็ นคน
แรกทีถ ่ อย จากนัน ้ ก็เป็ นชอ ิ ะทีก ่ ระโดดข ้ามประตูไป และเนือ ่ งจากมันเป็ นประตูคท ู่ งั ้ คูย
่ น
ื อยูค
่ น
ละฝั่ งเพือ่ ปิ ดมัน

ฮาจิเมะโยนระเบิดหลายลูกเป็ นของขวัญจากลาและพุง่ เข ้าไปในห ้องนัน

้ ถึงแม ้อัศวินโกเล็มจะ
ตามพวกเขาทีห่ นีไปแต่พวกมันกระจายออกจากแรงระเบิดของ ระเบิดเสย ี ก่อนและทําให ้พวก
 ี สมดุล ไม่ปล่อยให ้โอกาศผ่านไป ยูเอะและชอ
มันเสย ิ ะปิ ดประตู

ในห ้องนัน ้
้ ถึงแม ้จะใชมองระยะไกลแต่ ดเู หมือนว่าไม่มอ ้ แน่นอนว่าถึงแม ้มันจะไม่ใช ่
ี ะไรทัง้ นัน
ห ้องของมิเรดิ ไรเซน ็ แต่มน
ั น่าจะมีเบาะแสไปทีน ่ ั่นใชไ่ หม? นั่นคือสงิ่ ทีพ
่ วกเขาคิดในตอนทีเ่ สย ี
การทรงตัว

"นีม
่ น
ั ? ถึงแม ้พวกเราจะปลดผนึกทีน่ ่าสงสยั มาได ้แต่ข ้างในกลับไม่มอ
ี ะไรเลย นีม
่ น
ั มุข
อย่างนึง?"
".....ไม่มที าง"
"อุก มิเรดิ เธอต ้องการเห็นพวกเราเป็ นตัวตลกมากเท่าไหนกันนะ!"

ทัง้ สามหดหูเ่ พราะนั่นเป็ นความเป็ นไปได ้มากสุด ทันใดนัน ี งคุ ้นเคยทีไ่ ม่

้ เองพวกเขาก็ได ้ยินเสย
อยากได ้ยิน

กึง้ !

"""!?"""

ี งกลไกเริม
พร ้อมกับเสย ่ ทํางาน ห ้องนีส ั่ ไปมา จากนัน
้ น ้ แรงดึงดูดดูดไปทีฝ
่ ั่ งฮาจิเมะและสาวๆ

"อุก!? เกิดอะไรขึน
้ !? เมือ
่ กีห
้ ้องเคลือ
่ นไหว!?"
".....ดูเหมือนจะเป็ นอย่างนัน
้ !?"
"หวาาา!?"

ในเวลาเดียวกันกับทีฮ
่ าจิเมะพูด ครัง้ นีแ
้ รงดึงดูดมาจากด ้านบน เนือ่ งจากตําแหน่งเปลีย
่ นไป
ยูเอะอาจจะเผลอกัดลิน ั่ ชอ
้ ทําให ้เธอปิ ดปากด ้วยนํ้ าตาบนหน ้าพร ้อมกับสน ิ ะหล่นจากเพดาน
ด ้วยท่าของกบ

ห ้องเปลีย ่ นตําแหน่งต่ออีกหลายครัง้ มันหยุดลงหลังจากนัน ้ 40วินาทีหลังจากทีเ่ มินแรง

เฉื่อย ฮาจิเมะสามารถทนต่อการกระแทกจากการหยุดกระทันหันด ้วยหนามบนรองเท ้า ในขณะ
ทีช
่ อิ ะทีไ่ ม่สามารถทนได ้กลิง้ ไปรอบๆ, บินไปมา, และกระแทกกําแพงด ้วยหัวอย่างรุนแรง เธอ
กลิง้ ไปตรงนู ้น, เธอกลิง้ ไปตรงนี,้ และสง่ เสย ี งร ้องออกมาทุกๆครัง้ ทีม
่ น
ั เปลีย
่ นทิศทาง และนั่น
ทําให ้เธอในตอนนีย ้ ํา่ แย่มากเหมือนกับคนเมา เธอล ้มลงเหมือนกับคนเมาด ้วยความเจ็บปวด
อย่างรุนแรงทีห ่ ลังหัว จะว่าไปแล ้วตัง้ แต่แรกนัน
้ ยูเอะได ้เกาะฮาจิเมะไว ้และทําให ้เธอไม่มป
ี ั ญหา
กับ เรือ่ งนีเ้ ลย

"ฟู่ ~ , หยุดเสยี ที....ยูเอะ, ปลอดภัยหรือเปล่า?"

".......อือ ไม่มปี ั ญหา"

ฮาขิเมะปล่อยหนามและยืนขึน ่ เขาสาํ รวจดูแล ้วปรากฎว่าไม่มอ

้ เมือ ี ะไรเปลีย
่ นไปเลย เมือ
่ ดูด
จากการเคลือ ื่ มต่อทีอ
่ นไหวแล ้ว ประตูทางเข ้าน่าจะเชอ ่ น
ื่ แล ้ว

"คะ-คุณฮาจิเมะ ทําไมถึงไม่ถามฉั นเลย?"

 ิ ะทีเ่ อามือปิ ดปากสห
ชอ ี น ้าเหมือนกําลังจะอ ้วกจ ้องมองไปทีฮ
่ าจิเมะ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่พอใจ
ทีฮ
่ าจิเมะถามแค่ยเู อะเท่านัน้

"คือ , ถ ้าฉั นถามเธอในตอนนีท้ กี่ ําลังเมาทิศทาง.......และทําให ้เธอคลืน ้

่ ไสและอ ้วก ออกมา
และได ้ฉายาใหม่วา่ กระต่ายจอมอ ้วก เธอไม่ต ้องการให ้เป็ นแบบนัน ้ ใชไ่ หม?"
"แน่นอน! ถึงแม ้จะเป็ นอย่างนัน
้ แต่ฉันเองก็ต ้องการถูกถามเหมือนกันเพราะนั่นเป็ นความฝั นของ
หญิง- อุ ้บ"
"เห็นไหม, มันจะดีกว่าถ ้าเธอพักสก ั ครูใ่ นตอนนี"้
"อือ อุ ้บ"

ิ ะทีน
ดูเหมือนว่าชอ ่ ะอ ้วกออกมา ฮาจิเมะและยูเอะสํารวจรอบๆและพบว่าไม่ม ี
่ อนแผ่ราบพร ้อมทีจ
อะไรเลยและหันหน ้าไปทางประตู

"เอาละ, พวกเราควรทําอะไรต่อไปดี?"
".....คนทีค ่ วบคุมอยูต ่ รงนัน
้ ?"
"มีความเป็ นไปได ้ มิเรดิน่าจะตายไปแล ้ว...... ถ ้าอย่างนัน ้ ใครเป็ นคนควบคุมอัศวินโกเล็มกันละ"
"...ไม่วา่ จะเป็ นใครก็ตามก็ไม่มป ี ั ญหา ฉั นจะปกป้ องฮาจิเมะเอง.......จากนัน ิ ะ"
้ ก็เป็ นชอ
"ฉั นไม่ได ้ยินทีเ่ ธอพูด~ อุ ้บ"

ฮาจิเมะยิม
้ ออกมาเมือ ่ ได ้ยินคําพูดของยูเอะ เขาใชมื้ อลูบหัวของยูเอะอย่างอ่อนโยน ยูเอะที่
ต ้องการอ ้อนเข ้ามาใกล ้พร ้อมกับหรีต
่ าอย่างมีความสุข

่ ๆี ก็เข ้าไปในโลก สว่ นตัวของทัง้ สอง

".........ถึงแม ้ฉันจะจําได ้ว่าเคยพูดมาก่อนแต่ได ้โปรดอยูด
คนได ้ไหม? จะพูดยังไงดี มันทําให ้ฉันเหงามากๆเลย อุ ้บ"

ในขณะทีอ ี น ้า "ฉันไม่อยากถูกทิง้ ไว ้คนเดียว" และคลานเข ้ามา

่ ยูใ่ นอาการเวียนหัว เธอแสดงสห

".........ถึงแม ้จะเคยพูดมาก่อนแต่มน ั ก็โผล่มาอยูด ่ ี เธอหยุดท่าทีเ่ หมือนหนังผีแบบนัน ้ ได ้ไหม?

จะพูดยังไงดี , มันน่ากลัวนะถ ้าโผล่ขน ึ้ มาในความฝั น"
"ดะ-ดีแล ้ว ได ้อยูเ่ คียงข ้างนายเพิม
่ ขึน ้ แม ้เพียงนิดเดียวก็เป็ นความฝั นของหญิง- อุ ้บ ฉั นเองก็
ต ้องการถูกลูบหัวเหมือนคุณยูเอะ ได ้โปรดกอดฉันและลูบหัวฉั น! อุ ้ก อุ ้บ"
"การทีพ ่ ด
ู แบบนัน ี น ้าของคนทีพ
้ ด ้วยสห ่ ร ้อมทีจ
่ ะอ ้วกทุกวินาที......ยิง่ ไปกว่านัน
้ ยังเพิม่ ข ้อ
เรียกร ้องอีกด ้วย"
"......มันยังเร็วเกินไปสําหรับชอ ิ ะทีจ
่ ะถูกฮาจิเมะลูบหัว"

ิ ะคลานเข ้ามาถึงฮาจิเมะและยูเอะ เธอมองไปทีฮ

ด ้วยแรงใจล ้วนๆ ชอ ่ าจิเมะด ้วยสายตาคาดหวัง
และหน ้าซดี ฮาจิเมะเหล่ไปมองประตูอย่างเงียบๆ ข ้างหลังเขามีเสย
ี งร ้องว่า "ทําไม! อุ ้บ" แต่
เขาทําเหมือนไม่ได ้ยิน

อีกด ้านหนึง่ ของประตูจะเป็ นทีอ ่ ยูข

่ องมิเรดิ, ทีค
่ วบคุมโกเล็ม, หรือว่าเป็ นแค่กบ
ั ดักกันนะ....นั่น
คือสงิ่ ทีฮ
่ าจิเมะคิด จากนัน ้ เขาก็คด ิ ในใจว่า"มาเถอะไม่วา่ จะเป็ นอะไรก็ตาม"พร ้อมกับเปิ ดประตู
ด ้วย รอยยิม ้ ทีไ่ ร ้ความกลัว
ทีต
่ รงนัน
้ คือ.....

"........ห ้องนีเ้ คยเห็นมาก่อนไหมหว่า"

"........แน่นอน โดยเฉพาะตัวอักษรทีส ่ ลักไว ้ตรงนัน
้ "

ข ้างหน ้าของประตูทเี่ ปิ ดคืออีกห ้องหนึง่ ทีม

่ ต ้ อของ
ี วั อักษรสลักไว ้และมีทางเดินทางด ้านซายมื
ห ้อง พวกเขาน่าจะจําห ้องนีไ ้ ด ้เพราะ...

"มันเหมือนกับ.....ห ้องแรกใชไ่ หม?"

ชอิ ะคิดว่าถึงแม ้เธอจะพูดแบบนัน

้ แต่เธอไม่ต ้องการให ้เป็ นแบบนัน
้ อย่างไรก็ตาม อย่างทีช ิ ะ
่ อ
บอกเลย มีตวั อักษรสลักไว ้ด ้วยคําพูดทีน
่ ่ารําคาญเหมือนกับห ้องแรกแต่มน ั มีความแตกต่าง
เล็กน ้อย หลักฐานคือหลังจากหลายวินาทีทเี่ ปิ ดประตู ตัวอักษรได ้โผล่ขน ึ้ มาจากพืน้ ของห ้อง
แรก

"นี่ , ตอนนีร้ ู ้สกึ อย่างไรบ ้าง?"

"ถึงแม ้เธอจะผ่านด ้วยความยากลําบาก สุดท ้ายกลับมาจุดเริม ึ อย่างไรบ ้าง"
่ ต ้น เธอรู ้สก
ึ อย่างไรบ ้าง? ตอนนีเ้ ธอรู ้สก
"นี่ นี่ , รู ้สก ึ อย่างไร? นี่ นี"่

"""..........."""

สหี น ้าของฮาจิเมะและสาวๆตอนนีเ้ หมือนกับว่าสวมหน ้ากากยักษ์ ไว ้(หน ้าการโน) ทัง้ สามมอง

ตัวอักษรทีเ่ คลือ ้ จากนัน
่ นไปอย่างชาๆ ้ ตัวอักษรอืน
่ ๆเริม
่ โผล่ออกมา

"อา , ลืมบอกไปว่าดันเจีย ้ นนีจ

้ ะปรับเปลีย
่ นภายใน"
"เหมือนทุกครัง้ มิเรดิจังอยากให ้คุณมีความสุขกับดันเจีย ้ นด ้วยประสบการณ์ใหม่"
"เธอดีใจไหม? เธอดีใจใชไ่ หม? ไม่จําเป็ นทีต ่ ้องให ้รางวัลฉั นนะ! ทีจ่ ริงแล ้วทีฉ
่ ั นทําเพราะฉั น
ชอบมันละ!"
"จะว่าไปแล ้ว เนือ
่ งจากมันเปลีย ่ นแปลงทุกๆครัง้ การทําแผนทีน ่ ัน
้ ไร ้ประโยชน์"
"อย่าบอกนะว่าเธอทํามัน? ด ้วยความยากลําบาก? ขอโทษด ้วยน ้า! ปุหยาาา-"

"ฮา่ ๆๆๆๆ"
"ฟุๆๆๆๆ"
"คิกๆๆๆๆ"

ทัง้ สามหัวเราะแตกต่างกันเหมือนคนบ ้า หลังจากนัน ี งกรดร ้องก็ดงั ไปทั่วดันเจีย

้ เสย ้ น หลังจาก
ทีผ่ า่ นทางเดินแรก มันเป็ นเหมือนอย่างทีม่ เิ รดิบอก บันไดนัน ้ เปลีย
่ นแปลงไปเป็ นอย่างมาก
พร ้อมกับมุมและตําแหน่งทีเ่ ปลีย ่ นไป ไม่จําเป็ นต ้องพูดก็รู ้ว่าพวกเขาสบถออกมาอีกครัง้
เนือ่ งจากตําแหน่งได ้เปลีย่ น ไป

ทางใดทางหนึง่ พวกเขากลับมาใจสูอี้ กครัง้ ฮาจิเมะและสาวๆพยายามพิชต ิ ดันเจีย

้ นนีอ
้ ก
ี ครัง้
หนึง่ อย่างไรก็ตามมันไม่ได ้ง่ายอย่างทีค
่ ด ิ ะทีโ่ ดนกับดักอย่างต่อเนือ
ิ ไว ้ โดยเฉพาะชอ ่ ง(อ่าง
ทอง,กาวเหนียว, ถูกยิงด ้วยนํ้ าทีม
่ ก
ี ลิน ่ ๆ) "ไม่ใชว่ า่ พวกนัน
่ แปลกๆ ,และอืน ้ เป็ นอันตรายต่อ
จิตใจหรอกเหรอ?" และทําให ้เธออยูใ่ นสภาพคลัง่ เอาเถอะเรือ ่ งยุง่ ยากมักจะมีปัญหาเสมอ

จากนัน
้ พวกเขาก็กลับมาจุดเริม
่ ต ้นใหม่อก
ี ครัง้

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 47 คนทีอ
่ ยูใ่ นโกเล็ ม

ในห ้องแห่งหนึง่ แสงสลัวๆแผ่ออกมาจากกําแพงและสะท ้อนเงาของคนสามคนออกมา นั่นคือ

ิ ะนั่นเอง
ฮาจิเมะ, ยูเอะ, และชอ

ยูเอะนัน ่ างขวามือของฮาจิเมะ สว่ นชอ

้ อยูท ิ ะนัน
้ อยูท ้
่ างด ้านซายและทั ง้ คูพ
่ งิ บ่าของฮาจิเมะ ห ้อง
นีไ
้ ม่มเี สยี งใดเลยนอกจากเสยี ง "ฟี้ ๆ" ทีด
่ งั ออกมาจากยูเอะและชอ ิ ะ ทัง้ คูก่ อดแขนของฮาจิเมะ
ไว ้และใชบ่้ าของฮาจิเมะเป็ นหมอน

ได ้ผ่านไปหนึง่ สป ั ดาห์แล ้วหลังจากทีฮ ่ าจิเมะและพรรคพวกได ้เข ้ามาในดันเจีย ็ แห่งนี้

้ น ไรเซน
ระหว่างนีไ้ ด ้มีกบ
ั ดักและคําพูดอันน่ารําคาญปรากฎออกมาอย่างต่อเนือ ่ งและทําให ้ พวกเขาล ้า
ทัง้ กายและใจ พวกเขาได ้กลับมาจุดเริม ่ ต ้นทัง้ หมดเจ็ดครัง้ และถูกโจมตีด ้วยกับดักอันแสน
อันตราย48ครัง้ และกับดักทีด ่ ไู ร ้ความหมายทัง้ หมด169ครัง้ ถึงแม ้ในตอนแรกใจของพวกเขา
เต็มไปด ้วยความโกรธต่อมิเรดิ ไรเซน ็ แต่หลังจากผ่านมาได ้สวี่ ันดูเหมือนว่าข ้างในจิตใจของ
พวกเขากลายเป็ น "ไม่วา่ จะมีอะไรโผล่ออกมาก็ไม่สําคัญอีกต่อไป~"

พวกเขามีเสบียงจํานวนมากและค่าสถานะร่างกายทีส ่ งู มากจนทําให ้พวกเขาไม่ตายด ้วย กับดัก

มันเป็ นความโชคดีในโชคร ้าย ตอนนีพ ้ วกเขาพักผ่อนหลังจากเดินหน ้าค ้นหาเงือ ่ นงําระยะหนึง่
ผลทีไ่ ด ้คือพวกเขาเข ้าใจรูปแบบการเปลีย
่ นแปลงของดันเจีย ้ นนี้ ด ้วยการใช ้ "สญ ั ลักษณ์" พวก
เขาสามารถยืนยันได ้ว่าบล็อกแต่ละอันเคลือ ่ นย ้ายไปไหน

้ นับตัง้ แต่นเี้ ป็ นต ้นไปคือสงิ่ ทีฮ

พวกเขาอาจจะก ้าวหน ้าขึน ่ าจิเมะคิดและหันไปมองสาวๆทีอ
่ ยู่
ข ้างๆเขา

"พวกเขาหลับสบายจริงๆ....ทีน
่ ม
ี่ น ่ หาดันเจีย
ั ไม่ใชม ้ นหรอกเหรอ?"

ฮาจิเมะพึมพําและยิม้ แหยๆออกมา เขาตืน

่ ขึน
้ มานานแล ้วในฐานะคนเฝ้ า ฮาจิเมะปล่อยแขนที่
ถูกกอดไว ้อย่างเงียบๆและลูบผมของยูเอะและเห็นเธอยิม
้ น ้อยๆออกมา ตาของฮาจิเมะกลับมา
ยังทีเ่ ดิม
จากนัน้ เขาก็หน ั ไปมองชอ ิ ะทีอ ่ ยูอ
่ กี ด ้านหนึง่ เธอนํ้ าลายไหลบนบ่าของฮาจิเมะพร ้อมกับพึมพํา
ว่า "มุเนีย้ ว มุเนีย้ ว" มันเป็ นสหี น ้าทีผ ่ อ
่ นคลายเป็ นอย่างมาก เขาจําได ้ว่าเธอเองก็ต ้องการโดน
ลูบหัวดังนัน ้ เขาจึงลูบผมชอ ิ ะอย่างเงียบๆ ทันใดนัน ้ เองเขาก็รู ้สกึ ได ้ถึงขนอันอ่อนนุ่มของหู
กระต่ายและนั่นทําให ้เธอ แสดงสห ี น ้าผ่อนคลายทีเ่ ธอไม่เคยแสดงให ้เห็นในเวลาปกติ มันเป็ นส ี
หน ้าทีผ ่ นคลายจริงๆ โดยสว่ นมากแล ้วมันจะเกิดขึน
่ อ ้ ในตอนทีฮ ่ าจิเมะเฝ้ ายาม มันอาจจะพูดได ้
ว่าเธอรู ้สก ึ ผ่อนคลายในตอนทีฮ ่ าจิเมะอยูเ่ คียงข ้างเธอ

ฮาจิเมะทีล
่ บ ี น ้าทีซ
ู ผมเทาปลายฟ้ าอย่างอ่อนโยนและลูบหูกระต่ายแสดงสห ั ซอนออกมา
่ บ ้

"เฮอ้ , คนแบบฉั นมันดีตรงไหนกัน......ทีท

่ ําให ้เธอตามมาถึงแม ้แต่ทน
ี่ "ี่

เขามองไปทีช ่ อิ ะด ้วยสายตาอ่อนโยนพร ้อมกับสบถด่าตัวเอง สงิ่ ทีช ่ อิ ะต ้องการเทียบเท่าได ้กับ

ึ ทีย
ความรู ้สก ่ เู อะมี ถึงแม ้จะเป็ นอย่างนัน
้ การมองโลกในแง่ดข ี องชอ ิ ะ, ความร่าเริง, และการที่
เธอร ้องไห ้แต่ไม่เคยยอมแพ ้........กระทบต่อความปราถนาของฮาจิเมะ เป็ นอย่างมาก และนั่น
ทําให ้การลูบหัวของเขาอ่อนโยนมากขึน ้ และในเวลานัน
้ เอง เธอเริม
่ พูดระหว่างหลับออกมาว่า

"มุเนีย
้ ว......อู........คุณฮาจิเมะไม่มย
ี างอาย~ มาทําข ้างนอก~...........ทุกๆคนจะเห็นหมด
นะ~"
"............."

ฮาจิเมะทีม่ องเธอด ้วยสายตาอ่อนโยนหุบยิม ้ ทันที เขาเคลือ ้

่ นไหวมือทัง้ สองข ้างอย่างชาๆไปปิ ด
จมูกและปากของชอ ิ ะ สหี น ้าทีผ
่ อ
่ นคลายของเธอกลายเป็ นสห ี น ้าทีท
่ รมานแต่เขาไม่สนใจและ
ยังคงปิ ดต่อ ไป

้ --! อือ--! ปุฮา่ ! ฮา่ า ฮา่ า น-นายทําอะไร!? ถึงแม ้จะเป็ นการโจมตีตอนหลับแต่นี่

"อือ~, อือ? อือ
มันผิดความหมาย!"

ิ ะทีส
ชอ ่ ด ้ า่ าๆ" เหงือ
ู หายใจ"ซูดฮ ่ แตกและตืน
่ มาประท ้วงอย่างรุนแรง ฮาจิเมะหันไปมองเธอด ้วย
สายตาทีเ่ ย็นเฉียบ

"เหรอ? ในใจของเธอคิดว่าฉันเป็ นคนลามกแบบไหนกัน? เธอจะทําอะไรทีข ่ ้างนอก? หือ?"

"เอ๋?.........หาา นั่นมันความฝั น!? ทําไมเหรอ~ ถึงแม ้สุดท ้ายแล ้วฮาจิเมะกลายมาเป็ นเดเระ
มันเป็ นไปไม่ได ้ทีจ่ ะกดความปราถนาทีพ ่ งุ่ พล่านออกมา และฉั นทีข่ อ
ี้ ายเจ็บปวดจากคําพูดนัน้
ตัดสนิ ใจทีจ ่ ะทําในทีส่ าธา-แอ ้ก!?"

ไม่ต ้องการทีจ
่ ะฟั งอีกต่อไป ฮาจิเมะเสริมพลังทีน ิ ะหน ้าหงายจากแรง
่ วิ้ และดีดหน ้าผากเธอ ชอ
กระแทกและท ้ายทอยของเธอชนเข ้ากับกําแพงข ้างหลังเธออย่าง รุนแรง และนั่นทําให ้เธอนั่ง
ยองๆนํ้ าตาคลอหน ้า อย่างทีค ่ ด
ิ ไว ้ความไร ้ยางอายของเธอโผล่ออกมาเป็ นประจํา

ในขณะทีล ่ บ ึ ว่าบางสงิ่ ทีด

ู ท ้ายทอยของเธอ เธอบ่นพึมพําว่า "ไม่รู ้ทําไมฉันถึงรู ้สก ่ เี กิดขึน
้ แต่มนั
เป็ นแค่จน ิ ตนาการของ ฉั นอย่างนัน้ เหรอ?" อาจจะเป็ นไปได ้ว่าในตอนทีเ่ ธอไม่รู ้สก ึ ตัวเธอรู ้สก
ึ
ได ้ว่าฮาจิเมะลูบหัวเธอ อย่างไรก็ตามเพราะเขารู ้ว่าเธอจะคิดไปไกลถ ้าเขาบอกเธอ ฮาจิเมะ
ตัดสน ิ ใจทีจ ่ ะไม่สนใจเธอ
เนือ
่ งจากชอิ ะตืน
่ แล ้ว(ด ้วยกําลัง) ฮาจิเมะเขย่ายูเอะอย่างอ่อนโยนเพือ ่ ปลุกเธอ ยูเอะสง่ เสย
ี ง
น่ารักออกมาว่า "...........อือ อะ..........หือ?" และค่อยๆลืมตาอย่างชาๆ ้ จากนัน
้ เธอมองตรงไป
โดยทีไ่ ม่แสดงสห ี น ้าและยืนยันว่าฮาจิเมะอยูต่ รงนัน
้ และอีกครัง้ หนึง่ เธอถูปากของเธอบนบ่า
ของฮาจิเมะ จากนัน ้ เธออกห่างจากฮาจิเมะอย่างเงียบๆและยืดตัวตรง

"อุก, คุณยูเอะน่ารักจังเลย.........นีค ื สงิ่ สงิ่ ทีเ่ ด็กสาวทําเวลาตืน

่ อ ่ ~, เทียบกับฉั นแล ้ว...."

ตอนนีเ้ ธอกลายมาเป็ นหดหูแ ั และปล่อยให ้มันผ่านไปด ้วย

่ ละยูเอะมองเธอด ้วยความสงสย
คําอธิบายทีว่ า่ "เพราะเป็ นชอิ ะนั่นเอง"

"ดูซ ิ ตัง้ แต่แรกแล ้วทีเ่ ธอเข ้าใจในความแตกต่างของพลัง(สเน่หผ ์ ู ้หญิง)เป็ นอย่างมากใชไ่ หม?

แทนทีจ ่ ะหดหู่ เริม
่ มองหาศต ั รูดก
ี ว่า"
"..........ไร ้ความอ่อนโยนอะไรเชน ่ นี้ , นายไม่ได ้ทํามันหายไปใชไ่ หม?"
"..........?ฮาจิเมะไม่ได ้ทําของแบบนัน ้ หายไป"
"บู่ เพียงแค่คณ ุ ยูเอะ"

หลังจากค ้นหาเล็กน ้อยชอ ิ ะก็ยน

ื ขึน
้ ยูเอะและฮาจิเมะเองก็เตรียมพร ้อมแล ้ว ครัง้ นีพ
้ วกเขาหวัง
ว่าจะไม่กลับไปจุดเริม
่ ต ้นและพวกเขาก็กลับมาพิชต ิ ดัน เจีย
้ นต่ออีกครัง้

อีกครัง้ หนึง่ ทีพ

่ วกเขาต ้องเจอกะบกับดักทีไ่ ม่น่าอภิรมย์และคําพูดทีน
่ ่ารําคาญอีกครัง้ พวกเขา
ทําจิตใจและร่างกายให ้ปลอดโปร่ง

จากนัน ้ ฮาจิเมะและสาวๆมาถึงห ้องทีพ ่ วกเขาเคยมาแล ้วอีกครัง้ หนึง่ หลังจากผ่าน มาแล ้วหนึง่

สปั ดาห์ มันเป็ นห ้องทีม่ อ
ี ศ
ั วินโกเล็มทีท
่ ําให ้พวกเขาจําได ้ว่าโกรธขนาดไหนเมือ ่ กลับมา
จุดเริม
่ ต ้นอีกครัง้ ในตอนแรก อย่างไรก็ตามประตูทถ ี่ ก
ู ผนึกไว ้เปิ ดออกตัง้ แต่ตอนแรกและในนัน
้
ไม่ใชห ่ ้องแต่ เป็ นทางเดิน

"นีม
่ น
ั .......มันจะเป็ นปั ญหาถ ้าพวกมันมาล ้อมกรอบอีกครัง้ เรามาวิง่ เข ้าไปทีป
่ ระตูทเี่ ปิ ดไว ้พร ้อม
กัน!"
"อืออ!"
"ตกลง!"

ฮาจิเมะและสาวๆพุง่ เข ้ามาในห ้องอัศวินโกเล็มทันที ในตอนทีพ ่ วกเขามาถึงกลางห ้อง เสย ี งวิง่ "

กึง้ ๆ"ของอัศวินโกเล็มจากทัง้ สองข ้างดังขึน
้ มา ตัง้ แต่เริม
่ แรกพวกเขาวิง่ พร ้อมกับเตะแะยิงไปที่
อัศวินโกเล็มและนั่นทําให ้ พวกเขามีเวลามากขึน ้ ฮาจิเมะและกลุม ่ ของเขาวิง่ อย่างเร็วเพือ
่ ไปถึง
แท่นบูชาก่อนทีจ ่ ะโดนอัศวินโก เล็มล ้อมกรอบ ถึงแม ้อัศวินโกเล็มจะวิง่ ตามพวกเขาแต่พวกมัน
ไม่สามารถไปถึงฮาจิเมะและพรรค พวกทีไ่ ด ้ผ่านประตูไปแล ้ว การทีห ่ ลบหนีสาํ เร็จทําให ้ฮาจิ
เมะยิม ้ ออกมา

อย่างไรก็ตามรอยยิม
้ ของฮาจิเมะได ้หายไปในวินาทีตอ
่ มา ครัง้ นีอ
้ ศ
ั วินโกเล็มยังคงวิง่ ไล่ตาม
พวกเขาผ่านประตูเข ้ามา อีกทัง้ ...
"อะ-!? พวกมันวิง่ บนเพดานได ้!?"
"........น่าประหลาดใจ"
"คุณแรงโน ้มถ่วงได ้โปรดทํางานหน่อย~"

ใชแ่ ล ้ว, อัศวินโกเล็มทีไ่ ล่ตามพวกเขาเหมือนกับว่าได ้ไม่กระทบต่อแรงดึงดูด วิง่ บนกําแพงและ

เพดานและสง่ เสย ี ง "กึง้ ๆ" ของเกราะหนัก และด ้วยเหตุนท ี้ ําให ้ฮาจิเมะและกลุม ่ ประหลาดใจ ฮา
จิเมะมองไปทีท ่ างเดินและใชทั ้ กษะ "ตรวจสอบแร่ธาตุ" ทันที แต่เขารู ้จักแร่ธาตุทงั ้ หมดแล ้ว
เขาไม่สามารถตรวจจับได ้ถึงแร่ธาตุทต ี่ อ
่ ต ้านแรงดึงดูดหรืออะไรก็ตามทีค ่ ล ้าย กัน

"พวกมันทําได ้อย่างไร?"

เขาพึมพําอย่างไม่ตงั ้ ใจออกมาและหันไปมองอัศวินโกเล็มทีอ
่ ยูข
่ ้างหลังเขาและประหลาดใจ
มากกว่าเดิมเมือ
่ หันไปมอง

หนึง่ ในอัศวินโกเล็มบนเพดานทีว่ งิ่ อยูแ

่ ละกระโดดเหมือนกับลูกปื นใหญ่และทํา ให ้มันเคลือ
่ นไป
ข ้างหน ้าด ้วยแรงเหวีย
่ งอันมหาศาลหาพวกเขาในขณะทีก ่ ระโดดกลาง อากาศ

"หะ-หา!? ไอ ้บ ้าเอ๊ย!"

ฮาจิเมะสง่ เสย
ี งประหลาดใจออกมาและยิงดอนเนอร์อย่างต่อเนือ ่ ง กระสุนทีถ
่ ก
ู ยิงมาพร ้อมกับ
แสงและทําให ้หมวกและบ่าของอัศวินโกเล็มถูกทําลาย ชน ิ้ สว่ นหัวของอัศวินโกเล็มแยกออก
จากตัวและดาบยักษ์ และโล่เองก็หล่น อย่างไรก็ตามมันไม่ได ้ตกลงบนพืน ้ แต่กลับมุง่ หน ้ามาที่
ฮาจิเมะและพรรคพวก

"หลบ!"
"อือ"
"หวา!"

พวกเขาหลบสว่ นหัวของอัศวินโกเล็ม, ลําตัว, ดาบยักษ์, และโล่ทเี่ ข ้ามาอย่างรวดเร็วด ้วยการ

กระโดดและเบีย
่ งร่างกาย ชนิ้ สว่ นอัศวินโกเล็มผ่านฮาจิเมะและพรรคพวกและบินไปทีก ่ ําแพง
และเพดานโดยไม่ เปลีย ่ นความเร็วแม ้แต่น ้อยและจากนัน ้ ก็ชนและกลิง้ ไปทีพ
่ น
ื้

้ นั่นมันไม่ใช.่ ..."
"ฮุยๆ
"อือ.....ดูเหมือนว่ามัน "หล่น""
"คุณแรงโน ้มถ่วงทํางานแล ้ว ฉั นเข ้าใจ"

มันเป็ นอย่างทีย ่ เู อะและชอ ิ ะพูดไว ้ ดูเหมือนว่าอัศวินโกเล็มพวกนีส ้ ามารถควบคุมแรงโน ้มถ่วงได ้

ถึงแม ้จะไม่มใี ครเข ้าใจว่าทําไมมันถึงไม่ใชครั ้ ง้ ทีแ
่ ล ้ว อาจจะเป็ นเพราะว่าก่อนหน ้านีม
้ น
ั เป็ นห ้อง
พวกมันจะใชได ้ ้ก็ตอ ่ เมือ
่ ห ้องกลายเป็ นทางเดิน

ในขณะทีต ่ งั ้ สมมุตฐิ านนัน

้ ฮาจิเมะและกลุม ่ ของเขาถูกรบกวนด ้วยอัศวินโกเล็มที่ "ตก" ลงมา
บางตัวพุง่ เข ้ามาพร ้อมกับหมุนดาบยักษ์ เหมือนกับการควงดาบจากนักรบทีม ่ ี ประสบการณ์อน ั
โชกโชน ฮาจิเมะและกลุม ่ ใชปื้ นและ "ฉีก" สําหรับโจมตีระยะไกลในขณะทีช ่ อิ ะจัดการกับอันที่
เข ้ามาใกล ้ พวกเขาเคลือ
่ นไปด ้านหน ้าโดยทีไ่ ม่หยุดแม ้แต่น ้อย

หลังจากนัน ั ครูห
้ สก ่ นึง่ ฮาจิเมะและกลุม ึ ได ้ถึงตัวตนอืน
่ ของเขารู ้สก ่ จากอัศวินเหล่านัน
้

"มู.....ฮาจิเมะ"
"อา รู ้แล ้ว เพราะดันเจีย
้ นนีส
้ ามารถสร ้างใหม่ด ้วยตัวเอง มันน่าจะเป็ นแบบนัน
้ "
"พะ-พวกเราโดนล ้อม"

หลังจากอัศวินโกเล็มตกลงไป ต่อมาพวกมันก็สร ้างใหม่อก ี ครัง้ ฮาจิเมะและกลุม ่ ของเขา

ตัดสน ิ ใจทีจ่ ะรอพวกมันมา อัศวินมาพร ้อมกับโล่ทย ี่ กขึน
้ และเคลือ ่ นไหวอย่างสง่างามเหมือนกับ
ว่ามันได ้ กลายเป็ นกําแพง อัศวินโกเล็มตัง้ แถวเรียงสองแถวโดยอัศวินทีอ ่ ้างหลังชว่ ย
่ ยูข
ป้ องกันอัศวิน ทีอ่ ยูด
่ ้านหน ้า อาจจะเป็ นไปได ้ว่าพวกมันรู ้ว่าถ ้าเป็ นแถวตอนเรียงเดีย ่ ว พวกมันจะ
ถูกบดขยีด ้ ้วยพลังอันมหาศาล

"ช ิ ยุง่ ยากอะไรเชน

่ นี"้

ในขณะทีเ่ ดาะลิน
้ ฮาจิเมะเก็บดอนเนอร์-ชเหล็กไปทีซ
่ องปื น หลังจากนัน
้ เขาก็หยิบอาวุธออกมา
จากกล่องสมบัต ิ

ในมือของเขานัน ้ คืออาวุธทีม ู ร่างสเี่ หลีย

่ รี ป ่ มมุมฉากและทีใ่ สม่ ไิ ซล์แบบ หมุน12อัน มันคือ
จรวด&ทีย ่ งิ มิไซล์ทม ี่ น
ี ามว่าออร์คาน(orkan) จรวดมีความยาว30ซม.และแต่ละอันมีพลังทําลาย
มากกว่าระเบิดโดยทั่วไป ด ้วยการใชเวทสร ้ ้างสรรค์ หัวจรวดบรรจุด ้วยหินทีใ่ ห ้กําเนิดสายฟ้ า
เนือ่ งจากหินเหล่านัน ้ ให ้กําเนิดสายฟ้ าตลอดเวลา พวกมันถูกรวมเข ้ากับหินสน ั ดาปทีจ ่ ะถูกจุด
ด ้วยหัวจรวดในตอนทีก ่ ระทบเป้ าหมาย

ฮาจิเมะยิม
้ ออกมาในตอนทีต
่ งั ้ ออร์คานไว ้ด ้านข ้างเขา

"ยูเอะ, ชอิ ะ! ปิ ดหูซะ! ฉันจะระเบิดมันให ้เป็ นจุล!"

"อือ"
"เอ๋~ นั่นมันอะไร!?"

ิ ะทีเ่ ห็นรูปร่างแปลกประหลาดของออรร์คานเป็ นครัง้ แรกทําได ้แต่เปิ ดตากว ้างขึน

ชอ ้ ยูเอะเป็ น
คนแรกทีอ ุ หูด ้วยนิว้ ช ี้
่ ด

ิ ะตัง้ ตรง ฮาจิเมะไม่สนใจและกดปุ่ มออร์คาน

หูของชอ

ฟิ้ ว!

จรวดถูกยิงพร ้อมกับเสยี งและหลงเหลือร่องรอยของสายฟ้ าไว ้ข ้างหลัง มันถูกเล็งไปทีก

่ องพล
อัศวินโกเล็มทีร่ อคอยอยูแ
่ ละชนเข ้าอย่างจัง

ในวินาทีตอ ี งดังกึกก ้องมาพร ้อมกับระเบิดอันใหญ่โต แรงกดดันทีม

่ มาเสย ่ าจากการจุดหิน
ั ดาปจํานวนมากเขย่าทางเดินอย่างรุนแรง อัศวินโกเล็มทีอ
สน ่ ยูใ่ นแนวของการยิงและรับการ
โจมตีโดยตรงกระเด็นเข ้ากับกําแพง ทัง้ สองข ้างและเพดานอย่างรุนแรง พวกมันถูกทําลายถึง
้
ขนาดว่าไม่อาจเดาได ้ถึงรูปร่างในตอนแรก มันคงต ้องใชเวลาพอดู ในการก่อสร ้างใหม่อก
ี ครัง้

ฮาจิเมะและกลุม
่ ของเขากระโดดข ้ามซากของอัศวินโกเล็มพร ้อมกัน

"หูกระต่ายมัน-~, หูกระต่ายของฉันมัน-~"

ในขณะทีฮ่ าจิเมะและกลุม่ ของเขาวิง่ ชอ ิ ะห่อหูกระต่ายของเธอและใชสองมื ้ อจับไว ้ด ้วยความ

เจ็บปวดและนํ้ าตา เผ่ากระต่ายนัน
้ มี...........การฟั งทีย
่ อดเยีย
่ มทีส
่ ด
ุ ในเผ่าพันธุก
์ งึ่ มนุษย์

"ฉั นถึงบอกให ้ปิ ดหูไง"

"เอ๋? อะไรเหรอ? ฉั นไม่ได ้ยินทีน ่ ายพูด"
"...........ชา่ งเป็ นกระต่ายทีไ่ ร ้ยางอายจริงๆ......"

ถึงแม ้ฮาจิเมะและยูเอะมองไปทีช ิ ะด ้วยสห

่ อ ี น ้าประหลาดใจแต่ชอ
ิ ะทีต
่ กอยูใ่ นความเจ็บปวดอยู่
ไม่สงั เกตุเห็น

หลังจากจัดการกับอัศวินโกเล็มทีร่ ว่ งลงมาอีกครัง้ พวกเขาวิง่ ไปตามทางเดิน5นาที จนกระทั่ง

พวกเขาเห็นทางออก ข ้างหน ้าทางเดินเป็ นห ้องทีใ่ หญ่และกว ้าง ถนนนัน้ ถูกตัดขาดและพวกเขา
้ สเี่ หลีย
เห็นยกพืน ่ มอยูข ิ เมตร
่ ้างหน ้าสบ

ิ ะ! กระโดด!"
"ยูเอะ, ชอ

ยูเอะและชอ ิ ะทีไ่ ด ้ยินเสย

ี งตะโกนของฮาจิเมะพยักหน ้า ข ้างหลังของพวกเขามีอศั วินโกเล็มทีว่ งิ่
ไล่ตามมา ในขณะทีพ ่ วกเขาพยายามขัดขวาง ฮาจิเมะและกลุม ่ ของเขาทีห
่ ลบเลีย
่ งพวกมันถึง
จุดสนิ้ สุดทางเดินและกระโดด

้
พลังในการกระโดดของฮาจิเมะและสาวๆทีใ่ ชการเสริ มร่างกายมากยิง่ กว่านัก กระโดดโอลิมปิ ก
ี อีก ฮาจิเมะและสาวๆทําลายสถิตโิ ลกได ้อย่างง่ายดายและกระโดดไปทีย
เสย ้ สเี่ หลีย
่ กพืน ่ ม ที่
อยูห
่ น ้าพวกเขา

แต่ลก
ั ษณะของดันเจีย้ นนีม ั ทําในสงิ่ ทีค
้ ก ่ าดไม่ถงึ อยูเ่ สมอ บล็อกสเี่ หลีย
่ มเบือ
้ งหน ้าของพวก
เขาเริม
่ เคลือ
่ นไหว

"หาา!?"

ฮาจิเมะตะโกนออกมาเหมือนทุกทีเนือ ่ งจากระยะห่างทีพ
่ วกเขาต ้องกระโดดได ้ เปลีย
่ นไป พวก
เขาจะตกลงไปถ ้ายังคงอยูใ่ นสภาพนี้ พวกเขามองลงไหข ้างล่างและพบว่ามันลึกมากเลย
ทีเดียว ในตอนทีเ่ ขาเตรียมทีจ
่ ะยิงสมอออกมา เสย ี งของยูเอะดังขึน ี ก่อน
้ เสย

""ทะยานขึน
้ "!"

้
ใชเวทลมในการดั
นตัวขึน
้ ระยะกระโดดของฮาจิเมะและสาวๆเพิม ้ ถึงแม ้มันจะชวั่
่ มากขึน
พริบตาเดียวแต่มน
ั ก็เพียงพอแล ้ว เขาสามารถจับปลายบล็อคทีเ่ คลือ่ นทีไ่ ด ้สาํ เร็จ ด ้วยการใช ้
หนามบนแขนเทียมเพือ ่ ยึดกับบล็อก ฮาจิเมะห ้อยโหนอยูบ
่ นบล็อกโดยยูเอะและชอ ิ ะเกาะเขา

"ดะ-ดีมาก ยูเอะ"
"สมกับเป็ นคุณยูเอะ!"
"...ชมฉั นมากกว่านี"้

ในขณะทีย
่ ม
ิ้ ออกมาอย่างไม่รู ้ตัวเนือ
่ งจากรอดจากการตกลงไป ฮาจิเมะและชอ ิ ะชมยูเอะ ยูเอะที่
้ งเวทเป็ นปริมาณมากรู ้สก
ใชพลั ึ เหนือ ั ชนะ
่ ยเล็กน ้อยแต่ยงั คงแสดงท่าทาง ชย

อย่างไรก็ตามบรรยากาศอันสงบนัน ้ ถูกรบกวนด ้วยอัศวินโกเล็มทีบ

่ น ่ ล ้ว, อัศวินโกเล็มนัน
ิ อยู่ ใชแ ้
กําลังลอยอยูบ
่ นอากาศ อาจจะเป็ นไปได ้ว่าพวกมันสามารถควบคุมแรงโน ้มถ่วงดังนัน ้ พวกมันจึง
ไม่ตกลงไป พวกมันบินเข ้ามาทีฮ
่ าจิเมะและสาวๆทีห ่ ้อยโหนอยู่ ด ้วยความเร็วสูง

"ช,ิ ยูเอะ, ชอ
ิ ะ ปี นฉั นเร็วเข ้า!"

ในขณะทีส ่ งั่ นัน

้ ฮาจิเมะก็หยิบดอนเนอร์ออกมาและระดมยิงไปทีอ ่ ศ
ั วินโกเล็มที่ พุง่ เข ้ามา ยูเอะ
และชอ ิ ะปี นขึน ้ ร่างฮาจิเมะ จากนัน้ ฮาจิเมะรวบรวมกําลังและดึงตัวเองขึน ้ มาบนบล็อกด ้วยแขน
ข ้างเดียว วินาทีตอ ่ มาสถานทีๆ่ ฮาจิเมะโหนอยูถ ่ ก
ู ทิม
่ ด ้วยดาบยักษ์ ทถี่ ก
ู เขวีย้ งมาด ้วย ความเร็ว
สูง หลังจากนัน ้ ฮาจิเมะยิงขึน
้ ไปบนหัวไปทีอ่ ศ
ั วินโกเล็มทีไ่ ม่ขยับตัวเนือ ่ งจาก พึง่ เขวีย
้ งดาบ
ยักษ์ มา

"เวรเอ๊ย, ฉันไม่รู ้ว่ามันเกิดจากการควบคุมแรงโน ้มถ่วงของพวกมันหรือเปล่า แต่การเคลือ

่ นไหว
และแทคนิกของพวกมันดีกว่าเดิม
".....อาจจะเป็ นไปได ้ว่าสาเหตุคอ ื ทีน
่ "ี่
"อะฮา่ ๆ นั่นมันเรือ
่ งปกติ ไม่ใชว่ า่ ทุกๆอย่างในนีล
้ อยอยู?่ "

เหมือนทีช ิ ะพูด ทุกๆอย่างรอบๆนีล

่ อ ้ อยอยู่

สถานทีท ่ ฮ ี่ าจิเมะและสาวๆเข ้ามาคือห ้องทรงกลมขนาดใหญ่ มีเสนผ่ ้ าศูนย์กลางสองกิโลเมตร

ในห ้องนีม ้ บ ี ล็อกหลากหลายรูปร่างและขนาดลอยอยูแ ่ ละเคลือ่ นไหวอย่างไม่ปกติ มันคือพืน ้ ทีท
่ ี่
ไม่กระทบต่อแรงโน ้มถ่วงโดยสน ิ้ เชงิ อย่างไรก็ตามด ้วยเหตุผลบางประการฮาจิเมะและสาวๆยัง
ึ ได ้ถึงแรงโน ้มถ่วง อาจจะเป็ นไปได ้ว่ามีวัสดุบางอย่างในห ้องนีท
รู ้สก ้ ไี่ ม่สนใจต่อแรงโน ้มถ่วง

ในห ้องนีอ
้ ศั วินโกเล็มสามารถลอยได ้อย่างอิสระ ทิศทางการหล่นขอพวกมันถูกควบคุมและ
่ นทิศทางอย่างรวดเร็ว ถ ้าพวกมันเป็ นสงิ่ มีชวี ต
เปลีย ิ มันจะไม่แปลกเลยถ ้ามันจะตายด ้วยแรงจี
อันมหาศาล เมือ ่ เขาคิดว่าการเคลือ
่ นไหวและเทคนิกของพวกมันดีขน ึ้ ไได ้อย่างไรตอนทีเ่ ข ้า มา
สถานทีน่ ี้ อาจจะเป็ นไปได ้ว่า...

"คนทีค
่ วบคุมโกเล็มอาจอยูใ่ นนี้ คิดว่านะ?"

เมือ
่ ได ้ยินการคาดเดาของฮาจิเมะ ยูเอะและชอ ิ ะชอ ิ ะเองก็เห็นด ้วยและไม่แสดงสหี น ้าออกมา
ไม่รู ้ว่าทําไมแต่อศ
ั วินโกเล็มทีล
่ ้อมกรอบอยูไ่ ม่เข ้ามาโจมตี ในตอนนีเ้ นือ
่ งจากไม่มอี ะไรเกิดขึน
้
พวกเขาสํารวจบริเวณรอบๆ พวกเขาไม่รู ้ว่านีเ่ ป็ นจุดหมายสุดท ้ายแล ้วหรือยังหรือว่ายังต ้อง
เดินทางต่อ หลังจากนี้ อย่างไรก็ตามห ้องนีน้ ่าจะใกล ้เคียงกับห ้องทีอ
่ ยูช ั ้ ในสุด พิสจ
่ น ู น์ได ้จาก
ความสามารถของอัศวินโกเล็มนัน ้ เพิม
่ ขึน
้ และความเป็ นเอกเทศของ ห ้องนี้

ฮาจิเมะใช ้ "มองไกล" เพือ

่ สาํ รวจชอ
่ งว่างทรงกลมขนาดใหญ่ด ้วยตาตัวเอง และในวินาทีตอ
่ มา
ี งทีไ่ ม่สบายใจของชอ
เสย ิ ะก็ดงั ออกมา

"วิง่ งง!"
""!?""

ฮาจิเมะและยูเอะกระโดดทันทีโดยไม่ถามสาเหตุในตอนทีไ่ ด ้ยินคําเตือนของชอ ิ ะ โชคดีทม ี่ ี

บล็อกผ่านมาอยูต่ รงหน ้าหลายเมตร และทําให ้พวกเขาออกจากบล็อกทีย ่ น
ื อยูเ่ มือ
่ กีน
้ ม
ี้ าได ้

ทันใดนัน
้ เอง

ตูม!

ภาพทีเ่ หมือนกับอุกกาบาตชนเข ้ากับบล็อกทีฮ ่ าจิเมะและสาวๆยืนอยูเ่ มือ

่ กีน
้ ี้ และทําลายมันเป็ น
ิ้ ๆ คําว่าอุกกาบาตนัน
ชน ิ แม ้แต่น ้อย บางสงิ่ ขนาดใหญ่เหมือนลูกไฟร่วงลงมาและด ้วยพลัง
้ ไม่ผด
ของมัน มันทําลายบล็อกและผ่านไป

ฮาจิเมะหลัง่ เหงือ ่ เย็นยะเยือกออกมา เขาจะโดนโดยตรงอย่างแน่นอนถ ้าไม่มค ี ําเตือนของชอ ิ ะ

ด ้วยการทีเ่ ขาไม่สามารถใช ้ "วัชระ" มันจะต ้องเป็ นการตายอย่างแน่นอน เขาไม่รู ้สก ึ เลยว่ามันจะ
เข ้ามาแต่ถ ้าเป็ นหลังจากทีช ิ ะเตือน เขาน่ารู ้สก
่ อ ึ ถึงมันได ้ทันที อย่างไรก็ตามด ้วยความเร็วของ
มัน มันเป็ นไปไม่ๅด ้ทีจ ่ ะหลบมันในตอนทีเ่ ขาสม ั ผัสได ้ถึงมัน

"ชอิ ะ, เธอชว่ ยพวกเรา ขอบคุณ"

"...อือ, ผลงานอันยอดเยีย ่ ม"
"อะเฮะๆ, มันเป็ นเรือ ้
่ งดีท ี่ "มองอนาคต" ทํางาน ถึงแม ้พลังเวทของฉันจะถูกใชหมด......"

ดูเหมือนว่าเวทพิเศษของชอ ิ ะ "มองอนาคต" ทํางานเร็วกว่าการรับรู ้ของฮาจิเมะ "มองอนาคต"

สามารถมองเห็นอนาคตและผลของทางเลือกถ ้าเธอใชมั้ นด ้วยตนเอง อีกทัง้ มันยังสามารถ
ทํางานโดยอัตโนมัตไิ ด ้อีกด ้วย เหมือนกับครัง้ นีท
้ ท
ี่ ําให ้เธอมองเห็นอันตรายอันใหญ่หลวงทีท
่ ํา
ให ้ตายได ้และ มันกระทบต่อเธอทัง้ ทางตรงและทางอ ้อม

พูดได ้อีกอย่างว่าถ ้าพวกเขาโดนอย่างจังอย่างน ้อยชอ ิ ะจะตายจากการกระแทกนัน ้ ด ้วย

ึ หวาดกลัว ฮาจิดมะมองไปทีส
ความรู ้สก ่ งิ่ ทีเ่ หมือนอุกกาบาตทีผ ่ า่ นพวกเขาไป เขาชาํ เลืองมอง
จากขอบของบล็อกและในตอนทีเ่ ขาคิดว่ามีบางอย่างขยับอยูข ่ ้าง ล่าง มันบินขึน ้ มากระทันหัน
ด ้วยความเร็วสูง มันบินอยูเ่ หนือหัวพวกเขาในพริบตาและลอยอยูต ่ รวนัน
้ "กึง้ " ตาของมันสอ่ ง
แสงออกมาและจ ้องมองไปทีฮ ่ าจิเมะและกลุม ่ ของเขา

้
"เฮยๆ, เอาจริงดิ"
".....ใหญ่......มาก"
 ึ ว่าเป็ นบอสใหญ่"
"มันให ้ความรู ้สก

ฮาจิเมะและกลุม่ ของเขาพึมพําออกมาด ้วยความประทับใจแตกต่างกัน ถึงแม ้คําพูดของยูเอะจะ

ดูอน
ั ตรายเล็กน ้อยแต่มน
ั ยังอยูใ่ นระดับทีไ่ ม่เกิน เลย.....น่าจะเป็ นอย่างนัน
้

สงิ่ ทีป
่ รากฎเบือ ้ งหน ้าของฮาจิเมะและสาวๆคืออัศวินโกเล็มขนาดใหญ่ทล ี่ อยอยู่ กลางอากาศ
ถีงแม ้เกราะจะเหมือนกันแต่มน ั มีความยาวประมาณ20เมตร มือขวาของมันลุกไหม ้เหมือนกับ
เป็ นหมัดเพลิง และมันน่าจะเป็ นสาเหตุทท ี่ ําให ้บล็อกเมือ
่ กีน
้ แ
ี้ ตกออกเป็ นเสย ี่ งๆ มือซายของมั
้ น
คือโซท ่ ต
ี่ ด
ิ ตัง้ ด ้วยลูกตุ ้มเหล็ก

ฮาจิเมะและสาวๆตัง้ ท่าในตอนทีเ่ ห็นโกเล็มยักษ์ และพวกเขาได ้ยินเสยี ง "ฟิ้ วๆ" จากอัศวินโก

เล็มทีบ
่ น
ิ เข ้ามาล ้อมกรอบพวกเขา อัศวินโกเล็มทีย
่ น ้
ื เป็ นเสนตรวชู
ดาบขึน้ ไปทีเ่ บือ
้ งหน ้าอกของ
พวกมัน เหมือนกับว่าพวกมันทําความเคารพแก่พระราชา

ฮาจิเมะและสาวๆถูกล ้อมกรอบโดยสน ิ้ เชงิ และรู ้สก

ึ ถึงความตึงเครียดทีเ่ พิม
่ ขึน
้ ความเงียบปก
คลุมพืน้ ทีเ่ หมือนกับว่านีเ่ ป็ นสถานการณ์ฉุกเฉิน วินาทีทพ ี่ วกมันขยับ เกมทีจ ่ ะเดิมพันด ้วยชวี ต
ิ
จะเริม
่ ขึน
้ แต่แล ้วบรรยากาศนีก ้ ็สลายไปจากสงิ่ ทีไ่ ม่น่าเชอ ื่ นั่นคือ...

...การทักทายตลกๆจากโกเล็มขนาดยักษ์

"ยะโฮ~ ่ , ยินดีทไี่ ด ้รู ้จัก~, มิเรดิ ไรเซน

็ ทีเ่ ป็ นทีร่ ักของทุกคนอยูท
่ น
ี่ แ
ี่ ล ้ว~"
"""........หา!?"""

------------------------------------------------------------------------------------------
 ้ นไรเซ็น และ บททดสอบสุดท้าย
บทที่ 48 มหาด ันเจีย

้ ยินดีทไี่ ด ้รู ้จัก, มิเรดิ ไรเซน

"ยะโฮ~, ็ ทีเ่ ป็ นทีร่ ักของทุกคนอยูท
่ น
ี่ แ
ี่ ล ้ว~"

จากโกเล็มขนาดยักษ์ทส ่ ป
ี่ วมใสอ ุ กรณ์อนั ตรายและชุดเกราะเต็มตัวและหมวกเกราะ ทีม ่ แ
ี สง
จากดวงตาทีท ่ ําให ้คนตัวแข็งด ้วยความกลัวนัน ้ กําลังทักทาย คําพูดทีม่ นั พูดออกมาไม่สามารถ
เข ้าใจได ้แม ้แต่ฮาจิเมะก็ตาม จิตใจของเขาพยายามหนีความจริงทีอ ่ ยูต
่ รงหน ้าเขา แม ้แต่ชอิ ะ
และยูเอะก็ลม ื ไปแล ้วว่าถูกล ้อมกรอบอยูแ ่ ละทําได ้แค่จ ้องมองด ้วยสาย ตาว่างเปล่าพร ้อมกับอ ้า
ปากค ้าง

เนือ ่ อยู่ โกเล็มยักษ์ สง่ เสย

่ งจากทัง้ สามคนยังแข็งทือ ี งผิดหวังออกมา มันเป็ นเสย
ี งของผู ้หญิง

"รู ้ไหม~, เนือ

่ งจากฉันกล่าวคําต ้อนรับแล ้ว ตอนนีต ้ ้องตอบกลับซ ิ มันเป็ นมารยาทรู ้ไหม? จิส,์
นั่นคือเหตุผลว่าทําไมวัยรุน
่ สมัยนี.้ .........ควรมีมารยาทมากกว่านี"้

มันคือคําพูดทีเ่ ต็มไปด ้วยความหงุดหงิด ยิง่ ไปกว่านัน ้ โกเล็มยักษ์ ยกมือขวาทีล ่ กุ ไหม ้และมือ

้
ซายที ถ
่ อ
ื หนามแหลมไว ้ ทีค ่ วามสูงบ่า มันเป็ นท่าทางทีเ่ หมือนกับมนุษย์ทบ ี่ อกว่า"ยาเระ ยาเระ
ดาเซะ" พร ้อมกับยักไหล่และซา่ ยหัว แต่ในความเป็ นจริงแล ้วฮาจิเมะและกลุม ่ ของเขาเป็ นคนที่
หงุดหงิดจริงๆ มันเหมือนกับว่าพวกเขาได ้เห็นข ้อความอันน่ารําคาญอีกครัง้ ถึงแม ้สงิ่ ทีเ่ รียก
็ " อาจจะเป็ นคนทีอ
ตัวเองว่า "มิเรดิ ไรเซน ่ ยูเ่ บือ
้ งหลังประโยคนีแ้ ต่ผู ้หญิงคนนัน ้ น่าจะตายแล ้ว
เพราะ สุดท ้ายแล ้วเธอคือมนุษย์นั่นเอง

ในตอนนี้ ฮาจิเมะสํารวจรอบๆ

"ขอโทษด ้วยสําหรับเรือ ่ งนัน

้ แต่มเิ รดิ ไรเซน ็ น่าจะเป็ นมนุษย์และตายไปแล ้วใชไ่ หม? ยิง่ ไปกว่า
นัน
้ ฉั นก็ไม่เคยได ้ยินเกีย
่ วกับโกเล็มทีม ่ ค
ี วามรู ้สก ึ มา ก่อน.......และนั่นทําให ้ฉั นประหลาดใจ
ดังนัน
้ ได ้โปรดยกโทษให ้พวกเราด ้วย หลังจากนัน ้ ได ้โปรดอธิบายด ้วยว่าเธอคือใคร อย่างย่อๆ
นะ"
"อาเร่~ คนๆนี้ ถึงจะตกอยูใ่ นสถานการณ์นก ี้ ย
็ ังจองหอง"

ไม่มค ่ ะต ้องสาํ รวจอีกต่อไป สูถามตรงๆไปเลยดี

ี วามจําเป็ นทีจ ้ กว่า อย่างทีค ่ าดไว ้, เนือ
่ งจากการ
ี น ้าทีย
ตอบกลับทีไ่ ม่ธรรมดา โกเล็มยักษ์ทเี่ รียกตัวเองว่ามิเรดิแสดงสห ่ งุ่ ยาก อย่างไรก็ตามมัน
กลับคือสภาพเดิมในทันที มันตอบกลับฮาจิเมะและกลุม ่ ของเขาด ้วยนํ้ าเสย ี งทีท
่ ําให ้จินตนาการ
ว่าคนพูด กําลังยิม
้ อยู่ เหมือนกับว่ามันเป็ นมนุษย์

"อืม~? คุณมิเรดิเป็ นคุณโกเล็มตัง้ แต่เริม่ แรกแล ้วรู ้ไหม~ การทีบ

่ อกว่าเป็ นมนุษย์......"
"ฉั นได ้อ่านเรือ
่ งราวเกีย
่ วกับเธอเล็กน ้อยจากบันทึกของโอลคุส มันเขียนอย่างไม่มต ี กหล่นว่า
เธอเป็ นมนุษย์ผู ้หญิงรู ้ไหม? ไม่ซติ ้องบอกว่าฉันไม่อยากได ้ยินคําพูดไร ้สาระ ฉั นพูดตัง้ แต่เมือ
่ กี้
แล ้วว่าให ้บอกแบบย่อๆ ถึงแม ้เธอจะพยายามขัดขวางพวกเราแต่สงิ่ ทีพ ่ วกเราต ้องทําก็
เหมือนเดิม ฉันจะทําให ้เธอกลายเป็ นเศษเหล็กและเดินหน ้าต่อไป ดังนัน ้ ก่อนทีเ่ ธอจะพูดไม่ได ้
อีกต่อไป จงบอกทุกๆอย่างมาซะ"
"โอ, อู, เนือ่ งจากนีเ่ ป็ นการสนทนาครัง้ แรกของฉันหลังจากผ่านเวลามานาน ไม่วา่ นายจะพูด
อย่างไรมันก็ทําให ้ฉันมีความสุขอยูข ่ ้างในอยูด
่ ี จะว่าไปแล ้วนายพูดถึงฤออสคาร์? อย่าบอกนะ
ว่านายพิชต ิ โอจังดันเจีย ้ นไปแล ้ว?"
"อา, ถ ้าเป็ นออสคาร์โอลคุสดันเจีย ้ นละก็ พวกเราพิชต ิ มันไปแล ้ว ไม่ซต
ิ ้องบอกว่าพวกเราควร
จะเป็ นคนทีถ ่ ามมากกว่า ถ ้าเธอไม่พด ู พวกเราก็จะสูรู้ ้ไหม? เอาเถอะใชว่ า่ พวกเราอยากรู ้
มากมายนัก จุดประสงค์ของพวกเราคือเวทสมัยพระเจ ้าเท่านัน ้ เอง"

ฮาจิเมะหันดอนเนอร์ไปทีโ่ กเล็มยักษ์ สว่ นยูเอะทําหน ้าเข ้าใจ ชอ ิ ะพูดขึน

้ มาว่า"อุหวาา~, เขา
ั่ แม ้แต่น ้อย"ด ้วยกึง่ ประหลาดใจกึง่ ทึง่ พร ้อมกับมองไปทีฮ
ไม่สน ่ าจิเมะ

"........นายพูดว่าเวทในสมัยพระเจ ้า, อย่างทีค ่ ด

ิ ไว ้, เอาไปเพือ่ สงั หารพระเจ ้า? เอาไว ้เพือ
่
สงั หารและทําลายพวกมัน? ถ ้านายพิชต ิ โอจังดันเจีย ้ น นายน่าจะรู ้สถานการณ์นใี้ ชไ่ หม?"
่ าม สงิ่ ทีพ
"ฉั นพูดไปแล ้วว่ามันต ้องเป็ นพวกเราทีถ ่ วกเราต ้องการคือคําตอบ ดังนัน ้ จงตอบ
คําถามเมือ ่ กีม
้ า"
"เจ ้านี~
่ จองหองจริงๆ~ เอาเถอะไม่เป็ นไร~ อืม ถามว่าอะไรนะ.......อา ตัวตนของฉัน อื~อ"
"อย่างคร่าวๆ ฉันไม่ต ้องการคําอธิบายยืดยาวเหมือนออสคาร์"
"อะฮา่ ๆ แน่นอนว่าคําพูดของโอจังนัน ้ ยาวมาก~ และมีทฤษฎีมากเกินไป~"

โกเล็มยักษ์ มองขึน้ ไปบนเพดานผ่านเพดานไปไกลทีเ่ ต็มไปด ้วยความรู ้สก ึ มันเป็ นโกเล็มทีท

่ ํา
ี น ้าปกติในขณะทีช
ท่าทางเหมือนมนุษย์จริงๆ ยูเอะจ ้องมองไปทีโ่ กเล็มยักษ์ ด ้วยสห ิ ะ
่ อ
กระสบั กระสา่ ย เนือ
่ งจากถูกอัศวินโกเล็มล ้อมกรอบ

"อือ, ฉันจะพูดอย่างคร่าวๆอย่างทีน ่ ายต ้องการละกัน

ฉั นคือมิเรดิ ไรเซน ็ ตัวจริง
สงิ่ ทีเ่ กีย
่ วกับโกเล็มอธิบายได ้ด ้วยเวทในสมัยพระเจ ้า!
ถ ้านายต ้องการรู ้มากกว่านี้ จงพยายามล ้มฉันซะ!, น่าจะเป็ นแบบนัน ้ "
"สุดท ้ายแล ้วก็ไม่ได ้อธิบายอะไรเลย...."
"ฮา่ ๆๆ นั่นเพราะก่อนทีน ิ ดันเจีย
่ ายจะพิชต ้ น นายควรไม่ได ้รับข ้อมูลใดๆ ถูกไหม? ถ ้าไม่ทําแบบ
นัน้ การพิชต ิ ก็ไม่มค ี วามหมายนะซ ิ รู ้ไหม?"

ครัง้ นีโ้ กเล็มยักษ์ทมี่ ช

ี อื่ ว่ามิเรดิ ไรเซน
็ ใชนิ้ ว้ ของเธอเหมือนกับบอกว่า "จุ๊ๆๆ" ถึงแม ้พวกเขาจะ
ไม่มน ั่ ใจว่ามิเรดิ ไรเซน ็ อยูข ่ ้างในหรือไม่ ถ ้าพวกเขาเอานิสย ั นีอ
้ อกไป โกเลมนีก้ ็มเี สน่หข ์ องมัน
ยูเอะพึมพําอย่างไม่เกรงกลัวว่า "........ปั ญหาอย่างเดียวของมันคือข ้างใน"มและมีสห ี น ้าที่
เหมือนกับฮาจิเมะ

สุดท ้ายแล ้วเรือ ่ งเกีย

่ วกับตัวตนข ้างใน พวกเขาไม่สามารถเข ้าใจได ้แม ้แต่นดิ เดียว ถ ้ามันเป็ น
มิเรดิจริงๆ มันจะต ้องเป็ นเพียงแค่สว่ นหนึง่ ของความคิด ฮาจิเมะจําได ้อย่างไม่ชด ั เจนเกีย่ วกับ
เพือ
่ นราวมชน ั ้ นาคามูระ เอริ เป็ นเนโครเมนเซอร์ อาชพี ทีจ
่ ัดการเกีย
่ วกับความคิดตกค ้าง
อย่างไรก็ตามด ้วยทักษะปลุกศพกับความคิดตกค ้างไม่เคยมีความคิดทีแ ่ จ่มใสแบบ นีม ้ าก่อน
พูดได ้อีกอย่างว่ามันยังอยูใ่ นขอบเขตทีเ่ ดาว่าการฝั งความตัง้ ใจของเจ ้าของลง ไปในโกเล็มมา
จากเวทในยุคสมัยพระเจ ้า

ไม่วา่ อย่างไร มันไม่ใชเ่ วททีส

่ ามารถเคลือ
่ นย ้ายคนไปโลกอืน
่ ทีเ่ ขาตามหาอยู่ ดังนัน
้ ฮาจิเมะที่
 ิ เิ รดิโกเล็ม
ผิดหวังเล็กน ้อยถามคําถามต่อโกเล็มยักษ์ , ไม่ซม

"เวทในยุคสมัยพระเจ ้าของเธอเกีย ่ วข ้องกับความคิดตกค ้างหรือเปล่า? ถ ้าเป็ นอย่างนัน

้ ไม่
เหตุผลทีฉ ่ ั นจะมาอยูท
่ นี่ "ี่
"เอ๋~? ท่าทางแบบนัน ้ , นายมีเหตุผลอืน ่ ในการได ้รับเวทในยุคสมัยพระเจ ้าหรือ? จะว่าไปแล ้ว
เวทในสมัยของพระเจ ้าของฉั นไม่ใชอ ่ น ้ ~ ฉั นได ้รับความชว่ ยเหลือจากราคุงในการ
ั นัน
เคลือ
่ นย ้ายวิญญาณมาร่างนี~ ้ "

จุดประสงค์เพียงอย่างเดียวของฮาจิเมะคือการกลับโลกเดิม เนือ ่ งจากเขาไม่เข ้าใจเกีย่ วกับ

วิญญาณและความคิด การได ้รับเวทในยุคสมัยพระเจ ้าทีเ่ กีย ่ วข ้องกับการควบคุมเรือ ่ งแบบนัน ้ ไร ้
ประโยชน์ พูดได ้ว่าหลังจากทีเ่ ขาถามคําถามนัน คําตอบของมิเรดิไม่ได ้ตรงตามทีเ่ ขาคาดหวัง
ไว ้ ถึงแม ้ว่าเขาจะไม่รู ้ว่าราคุงคือใคร อาจจะเป็ นไปได ้ว่าเขาเป็ นหนึง่ ใน "ผู ้ปลดปล่อย" เป็ นคน
ทีใ่ ห ้วิญญาณมิเรดิแก่มเิ รดิโกเล็มก่อนทีเ่ ธอจะตายและบรรจุไว ้ในโก เล็ม

"ถ ้าอย่างนัน
้ เวทในสมัยของพระเจ ้าของเธอคืออะไร? ขึนอยูก ่ บ
ั คําตอบของเธอ พวกเราอาจจะ
กลับไปทีๆ่ เข ้ามา"
"อืม~, อืม~, นายต ้องการรู ้งัน
้ หรือ? นายต ้องการรู ้งัน
้ หรือ?"

อีกครัง้ หนึง่ ทีม ี งแสยะยิม

่ เิ รดิถามด ้วยนํ้ าเสย ี ง
้ และฮาจิเมะทีร่ อคอยคําตอบหงุดหงิดจากนํ้ าเสย
นัน
้

"ถ ้านายต ้องการรู ้~ ตอบคําถามของฉันมาก่อน"

มีเพียงแค่คําพูดสุดท ้ายทีน ี งเปลีย

่ ํ้ าเสย ่ นไป บรรยากาศขีเ้ ล่นตัง้ แต่เมือ
่ กีไ้ ด ้จางหายไปและ
กลายเป็ นความจริงจังแทนที่ ฮาจิเมะและกลุม ่ ของเขาประหลาดใจเล็กน ้อยจากการเปลีย ่ น
บรรยากาศ ฮาจิเมะถามกลับโดยไม่แสดงออกทางสห ี น ้าออกมา

"มีอะไร?"
"จุดประสงค์ของนายคืออะไร? นายต ้องการเวทในสมัยของพระเจ ้าไปเพือ
่ อะไร?"

'ฉันไม่ยกโทษให ้ต่อการโกหกใดๆทัง้ สน ิ้ ' คือสงิ่ ทีน่ ํ้ าเสยี งของเธอบ่งบอกออกมา แม ้แต่

บรรยากาศหยอกล ้อก็หายไปในตอนทีม ่ เิ รดิถามคําถามนัน ้ อาจจะเป็ นไปได ้ว่านีค ่ อ
ื นิสย ั ที่
แท ้จริงของผู ้หญิงคนนี้ เมือ่ คิดดูแล ้ว เธอกล ้าทีจ ่ ะท ้าทายพระเจ ้าเพือ ่ ประชาชน นั่นคือเหตุผล
ว่าเธอไม่ต ้องการมอบเวทของเธอให ้กับคนทีไ่ ม่รู ้วัตถุประสงค์ มันต่างจากความตัง้ ใจของโอลคุ
สทีบ่ น
ั ทึกไว ้ ไม่วา่ จะผ่านไปอีกกีร่ ้อยปี เธอยังคงตัง้ ใจทีจ ่ ะรออยูใ่ ต ้ดันเจีย
้ นแห่งนีเ้ พือ
่ ให ้มัน
่ ใจ
ต่อวัตถุ ประสงค์ของผู ้ท ้าทายถึงขนาดเรียกได ้ว่ามันเป็ นการทรมานสําหรับเธอโดยทีเดียว
แม ้แต่ทา่ ทางขีเ้ ล่นของเธอก็เป็ นการหลอกลวง นิสย ั ทีแ ่ ท ้จริงของเธอคือคนทีม ่ ค
ี วามอดทนสูง
และมีจต ิ ใจทีแ ่ น่วแน่ พูดได ้ว่าเธอมีความรับผิดชอบ

อาจจะเป็ นเพราะยูเอะคิดว่าเธอเป็ นแบบนัน ้ เธอมองไปทีม ่ เิ รดิโกเล็มด ้วยสายตาทีแ

่ ตกต่าง
ออกไปตัง้ แต่เมือ
่ กี้ ยูเอะเข ้าใจดีกบ ั ความทรมานทีต ่ ้องอยูค่ นเดียวภายใต ้ความมืด นั่นคือ
เหตุผลว่าสําหรับมิเรดิทต ี่ งั ้ ใจทิง้ วิญญาณไว ้เพือ
่ ทีจ ึ
่ ะเฝ้ าคอยอยู่ ใต ้ความมืดมิดแห่งนี้ ยูเอะรู ้สก
บางอย่างมากกว่าความสงสาร
ฮาจิเมะมองตรงไปทีด
่ วงตาของมิเรดิโกเล็มและตอบออกไปโดยไม่มก
ี ารโกหกแม ้แต่น ้อย

"จุดประสงค์ของฉั นคือการกลับบ ้านเก ด ฉันถูกบังคับมาทีโ่ ลกนีโ้ ดยสงิ่ ทีเ่ ธอเรียกว่าพระเจ ้าผู ้

บ ้าคลัง่ ฉันมองหาเวทในยุคสมัยพระเจ ้าทีส ่ ามารถเคลือ่ นย ้ายคนไปอีกโลกหนึง่ ......ฉั น ไม่ม ี
ความตัง้ ใจทีจ่ ะล ้มพระเจ ้าแทนทีเ่ ธอ ฉันไม่มค
ี วามคิดแม ้แต่น ้อยทีจ ี่ งชวี ต
่ ะเสย ิ เพือ
่ โลกนี"้
"......."

มิเรดิโกเล็มจ ้องมองไปทีฮ ั ครูห

่ าจิเมะสก ่ นึง่ จากนัน
้ อาจจะเป็ นเพราะเธอได ้คิดอะไรบางอย่าง
เธอพยักหน ้าเล็กน ้อย หลังจากจากนัน ้ เธอพึมพําว่า "เข ้าใจละ" และวินาทีตอ่ มาบรรยากาศ
เคร่งเครียดขอเธอได ้หายไปเหมือนกับว่ามันเป็ นภาพลวง ตาและความขีเ้ ล่นของเธอได ้กลับคืน
มา

"อือ~ เข ้าใจละ เข ้าใจละ เป็ นเพราะเหตุนัน ้ นั่นเอง~ นายมาจากอีกโลกนึง~ อือฮ ึ นั่นคือปั ญหา
สําหรับนาย~ ตกลง, ถึงเวลาทีจ ่ ะต่อสู!้ จงล ้มฉั นอย่างยอดเยีย ่ มและรับเวทยุคสมัยของพระเจ ้า
ไป!"
"ถึงแม ้ว่าลําดับเหตุผลของเธอนัน ้ ประหลาดมากจนทําให ้ฉั นไม่เข ้าใจ......"ถี งเวลา" นัน้ คือ
อะไร ไม่ซต ิ ้องบอกว่าเธอไม่ได ้ยินคําพูดของฉันหรือ? ถ ้าเวทของเธอไม่ใชเ่ วทเคลือ ่ นย ้ายมันก็
ไม่มค
ี วามหมาย รู ้ไหม? หรือเธอจะบอกว่ามันคือเวทเคลือ ่ นย ้าย?"

มิเรดิทําเพียงแค่หวั เราะ "อุฟฟ

ุ "ุ ทีไ่ ม่น่าฟั งออกมา จากนัน ี งที่
้ ตอบด ้วย "นั่นคือ..." ด ้วยนํ้ าเสย
บ่งบอกว่าต ้องการยืดคําตอบของเธอออกไป ท่าทางของเธอเหมือนกับมิโน**ทีพ ่ ยายามบอก
คําตอบสุดท ้าย

่ งจากมันจะเป็ นการต่อสูนั้ บแต่นเี้ ป็ นต ้น

สุดท ้ายความหงุดหงิดของฮาจิเมะก็มาถึงสุดขีด และเนือ
ไป ฮาจิเมะหยิบออร์คานออกมาและมิเรดิกต ็ ะโกนออกมาเหมือนกับว่าเธอคาดเดาไว ้แล ้ว

"ม่~ายบอก!"
"ตาย"

ไม่ถามอีกต่อไป ฮาจิเมะยิงจรวดจากออร์คานออกไป ทิง้ ร่องรอยของประกายไฟเอาไว ้ พายุ

ทําลายพุง่ เข ้าหามิเรดิโกเล็มและโดนเข ้าอย่างจัง

ตูม!

ี งระเบิดเสย
เสย ี งดังดังไปทัว่ ห ้องและสน
ั่ ห ้อง ควันลอยออกมาจากการระเบิด

"สาํ เร็จไหม?"
ิ ะ อย่าปั กธง"
"........ชอ

ชอิ ะทีต
่ ะโกนออกมาว่า "โจมตีครัง้ แรกสาํ หรับชย ั ชนะ!" ด ้วยท่าทางดีใจถูกยูเอะตบมุข ผลทีไ่ ด ้
เป็ นอย่างทีย
่ เู อะบอกไว ้ ข ้างในควันนัน
้ มีมอ
ื ขวาทีไ่ ฟลุกโผล่ออกมาและสลายควันออกไป
เมือ
่ ควันหายไปมิเรดิกป
็ รากฎขึน้ มา โดยมีบางสว่ นของปลายแขนทัง้ สองข ้างแตกหักไป มิเรดิ
โกเล็มหยิบบล็อกทีล่ อยอยูแ่ ละย่อยสลายมันเพือ ิ้ สว่ นแขน ทีช
่ ให ้กลายเป็ นชน ่ าํ รุดไป

"ฟุฟุ เป็ นการโจมตีลว่ งหน ้าทีเ่ ร็วอะไรอย่างนี~ ้ , เข ้ามา, เวทในยุคสมัยของพระเจ ้าของฉั น

อาจจะเป็ นสงิ่ ทีน
่ ายตามหาอยูก ่ ไ
็ ด ้~ แต่เนือ ้ างสุดความสามารถ
่ งจากฉั นแข็งแกร่ง~, สูอย่
เพือ
่ ทีจ
่ ะไม่ตาย~"

ในขณะทีห ่ วั เราะอย่างมีความสุข มิเรดิโกเล็มยิงลูกตุ ้มเหล็กจากมือซายไปที้ ฮ

่ าจิเมะและพรรค
พวก มันไม่ได ้ถูกโยน อยูด ่ ๆี ลูกตุ ้มเหล็กก็บน
ิ เข ้ามาด ้วยความเร็วสูงโดยไม่มก
ี ารเคลือ่ นไหวเริม
่
ต ้นแม ้แต่น ้อย อาจจะเป็ นไปได ้ว่าทิศทางของแรงโน ้มถ่วงถูกปรับและทําให ้มันเหมือนกะบ "ร่วง
ลงมา" เหมือนโกเล็มตัวอืน ่ ๆ

ฮาจิเมะและพรรคพวกหลบลูกตุ ้มเหห็มโดยการกระโดดไปทีบ ่ ล็อกทีล

่ อยอยูท่ อี่ ยู่ ใกล ้ๆ ลูกตุ ้ม
เหล็กทําลายบล็อกทีฮ ่ าจิเมะและพรรคพวกยืนอยูเ่ มือ
่ กีใ้ ห ้กลายเป็ น ชนิ้ ๆ หลังจากนัน ้ มันก็วน
กลับมาทีม
่ อ
ื ของมิเรดิโกเล็ม

ิ ะ, มาทําลายมิเรดิกน
"มาลุยกันเถอะ! ยูเอะ, ชอ ั !"
"อือ!"
"รับทราบ!"

พร ้อมกับการตะโกนของฮาจิเมะทีอ ่ ยูข
่ ้างในหนึง่ ในเจ็ดมหาดันเจีย
้ นทีม
่ ช ื่ ว่ามหาดันเจีย
ี อ ้ นไร
็ การต่อสูครั
เซน ้ ง้ สุดท ้ายได ้เริม
่ ขึน
้ แล ้ว

อัศวินโกเล็มทีย
่ กดาบขึน
้ มาในท่ารอคอยเริม
่ เคลือ ่ นไหวเหมือนกับว่ามันตอบ สนองต่อการ
ตะโกนของฮาจิเมะ เหมือนกับในทาาเดินเมือ ่ กีน
้ ี้ พวกมันพุง่ เข ้าหาฮาจิเมะและพรรคพวก

ยูเอะหยิบขวดนํ้ าทีก
่ ระทบกับขวดอืน ่ ออกมาและใชมั้ นในแนวนอนเพือ ั รู นํ้ าถูกดันด ้วย
่ ทําลายศต
แรงดันถึงขีดสุด แทนทีจ ิ้ ๆเหมือนกับว่าเป็ นเลเซอร์
่ ะเรียกว่าคมมีดนํ้ า มันตัดอัศวินโกเล็มเป็ นชน

"อะฮา่ ๆ ในทีส
่ ด ั รูคอ
ุ นายก็ทําได ้~ แต่ศต ื 50อัศวินทีฟ ั จังว่านาย
่ ื้ นคืนตลอดกาลและฉัน ฉั นสงสย
จะรับมือพวกเราพร ้อมกันได ้ไหม~"

ในขณะทีพ ่ ด ู ด ้ยนํ้ าเสย ี งเยาะเย ้ย มิเรดิยงิ ลูกตุ ้มเหล็กอีกครัง้ ชอ

ิ ะกระโดดสูงไปทีบ ่ ล็อคพิรามิด
เคลือ
่ นทีท่ ลี่ อยอยูด ่ ้านบน ฮาจิเมะไม่ได ้ขยับเขยือ ้ นและหันดอนเนอร์ไปทีล ่ กู ตุ ้มเหล็มและยิง
ต่อเนือ
่ ง

ปั ง!

ี งปื นดังเพียงแค่ครัง้ เดียว อย่างไรก็ตามจํานวนทีย

มีเสย ่ งิ ออกไปคือหก การโจมตีนัน ้ ชวั่ พริบตา
และเล็งไปทีล ่ ก
ู ตุ ้มเหล็กทีพ
่ งุ่ เข ้ามาและชนเข ้ากับ มันด ้ยความเร็วสูง มันเป็ นลูกบอลเหล็กทีม ่ ี
มวลจํานวนมหาศาลจริงๆ มันไม่ได ้เปลีย ่ นแปลงมากมายนักถึงแม ้จะถูกยิงด ้วยปื นเรลกันหกครัง้
ในเวลา เดียวกัน แต่ทศ ิ ทางของมันห่างออกจากฮาจิเมะโดยสน ิ้ เชงิ
ในเวลาเดียวกันชอิ ะกระโดดไปทีบ
่ ล็อกทีล
่ อยอยูเ่ หนือหัวมิเรดิ เธอเหวีย
่ งโดเรียวเค็นลงมา
เหมือนกับว่าเธอตก

"ฉั นคาดเดาไว ้ก่อนแล ้ว~"

พร ้อมกับการพูดนัน
้ มิเรดิโกเล็มเคลือ ิ ะต
่ นไหวไปด ้านข ้างในทันทีด ้วยความเร็วสูงและทําให ้ชอ
กลงไปด ้านข ้าง

"อุก, แก-!"

จากการทีเ่ ล็งพลาด ชอิ ะกัดฟั นและกดปุ่ มของโดเรียวเค็น จากนัน ้ ระเบิดก็พงุ่ ออกมา และด ้วย
การทีป
่ ลอกกระสุนเด ้งออกมาด ้านข ้างทําให ้ตําแหน่งนัน้ ถูกแก ้ให ้ถูกต ้อง หลังจากทีห
่ มุนไป
สามรอบ แรงกระแทกจากกระสุนเพียงพอทีจ ่ ะเหวีย
่ งไปโดนมิเรดิโกเล็ม

ตูม!

้ น
มิเรดิโกเล็มยกมือซายขึ ้ มาทันทีเพือ ี งกระแทกดังออกมาจากแขนซาย
่ ป้ องกัน เสย ้ อย่างไรก็
ตามเหมือนกับว่าไม่มอี ะไรเกิดขึน ้
้ มิเรดิโกเล็มกวาดแขนซายไปตามแนวขวางง

"หวาาา!!"
ิ ะ!"
"ชอ

ชอิ ะทีโ่ ดนเข ้าอย่างจังร ้องออกมา เธอกดปุ่ มโดเรียวเค็นอย่างรวดเร็วและปรับท่าทางของเธอให ้

ถูกต ้องด ้วยแรง ระเบิด และใชแรงย้ ้อนกลับในการลงฉุกเฉินไปทีบ ่ ล็อกข ้างๆ

"ฮา่ , ในทีส ่ ด ิ ะแบบไหนกัน"

ุ เธอก็ทําได ้ ยูเอะ,เธอฝึ กชอ
".......แค่ทําให ้เธอจนตรอก"
"......เข ้าใจละ, มันเหมือนกับขัดเกลาสญ ั ชาติญาณในการรอดชวี ต
ิ ให ้ถึงจุดสูงสุด"

้
ฮาจิเมะใชมองระยะไกลเพื อ
่ ดูสภาพของชอ ิ ะทีก
่ ระโดดไปมาบนบล็อคเพือ ่ กลับมา ด ้วยสายตาที่
ื่ ชม ทันใดนัน
ชน ้ เองบนบล็อคทีฮ่ าจิเมะและยูเอะยืนอยู่ อัศวินโกเล็มได ้พุง่ เข ้ามาเนือ
่ งจากยูเอะ
ไม่สามารถขัดขวางพวกมันด ้วยตัวคน เดียวอีกต่อไป

ฮาจิเมะหยิบแกตริงกันทีม ่ ช ื่ ว่าเมเธอไรจากกล่องสมบัต ิ จากนัน

ี อ ั ว์ประหลาด
้ เขาก็ปลดปล่อยสต
ทีย
่ งิ ออกมาได ้12000นัดต่อนาที

ตรืดดดด!

่ หมุนในตอนทีเ่ ขายิงพร ้อมกับสง่ เสย

ลํากล ้องทัง้ หกเริม ี งเฉพาะตัวของอาวุธชน
ิ้ นีอ
้ อกมา แสง
ไฟจํานวนมากพุง่ ออกไปทัว่ ห ้อง ในขณะทีศ ั รูทโี่ ดนกระสุนนีก
่ ต ้ ลางอากาศได ้กลายเป็ นเศษ
ขยะและร่วงลงไป ตัวทีห ่ ลบหนีไปด ้านข ้างตรงจุดบอดของปื นถูกเลเซอร์นํ้าของยูเอะตัด

อัศวินโกเล็มมากกว่า40ตัวร่วงลงไปยังพืน
้ ห ้องในสภาพเละเทะในเวลาแป็ บเดียว แต่หลังจาก
ผ่านไปอีกสก ั ครูห
่ นึง่ พวกมันน่าจะซอ ่ มแซมเสร็จและกลับมาสมรภูม ิ อีกครัง้ แต่มน
ั ก็ชว่ ยถ่วง
เวลาไม่ให ้มันมายุม ั ครูห
่ ย่ามได ้สก ่ นึง่

"อะ-นั่นมันอะไร!? ฉั นไม่เคยเห็นและได ้ยินถึงอาวุธแบบนีม

้ าก่อน"

เมือ
่ ได ้ยินมิเรดิโกเล็มตะโกนออกมาด ้วยความประหลาดใจ ฮาจิเมะเก็บเมเธอไรกลับเข ้ากล่อง
สมบัตแ ิ ละหยิบดอนเนอร์ออกมา และตะโกนออกมาดังจนแม ้แต่ชอ ิ ะทีอ
่ ยูร่ ะยะไกลยังได ้ยิน

"คอร์ของมิเรดิอยูท
่ เี่ ดียวกับหัวใจ! ทําลายมันซะ!"
"หะ-หา! นายรู ้ได ้อย่างไร!"

และอีกครัง้ หนึง่ ทีม

่ เิ รดิตะโกนด ้วยความประหลาดใจออกมา แน่นอนว่าเธอไม่รู ้ว่าฮาจิเมะมี
ดวงตาเวทมนตร์ทส ี่ ามารถเห็นทิศทางการไหลของ พลังเวทได ้ เนือ ้
่ งจากตําแหน่งคอร์ทใี่ ชใน
การล ้มโกเล็มได ้ถูกยืนยันแล ้ว สายตาของยูเอะและชอ ิ ะสอ
่ งประกายออกมา

ในตอนนีม
้ อ
ี ศ ิ ตัวทีย
ั วินโกเล็มประมาณสบ ่ งั ลอยอยู่ ทัง้ สองปลดปล่อยการโจมตีโดยเพ่งเล็งไปที่
หัวใจของมิเรดิ

ฮาจิเมะพยายามเข ้าใกล ้มิเรดิโกเล็มอย่างรวดเร็วด ้วยการใชบล็ ้ อคทีล

่ อยอยู่ รองรับเท ้า ด ้วย
พลังทําลายของเรลกันในขณะนี้ มันเป็ นการยากทีจ ่ ะยิงทะลุรา่ งกายของมิเรดิโกเล็มและทําลาย
คอร์ ด ้วยเหตุนัน ิ ใจทีจ
้ เอง เขาตัดสน ่ ะยิงระยะประชด ิ เพือ
่ ทําลายเกราะและหย่อนระเบิดเข ้าไป

อย่างไรก็ตาม มันไม่งา่ ยอย่างนัน

้

ในตอนทีเ่ ขาสงั เกตุเห็นตาของมิเรดิโกเล็มสอ

่ งแสงออกมาสก
ั ครูห
่ นึง่ บล็อกทีอ
่ ยูบ
่ นหัวของเธอ
พุง่ เข ้าหาฮาจิเมะด ้วยความเร็วสูง

"!?"

"ฉั นไม่เคยบอกว่าควบคุมได ้แค่อศ

ั วินโกเล็มซะหน่อย~"

ด ้วยเสยี งอันดังทีอ
่ าจจะทําให ้ท ้องมวนได ้ เสย ี งระเบิดดังขึน
้ และแรงกระแทกทีม ่ าขจาก
ด ้านหลังของแขนเล็งไปทางด ้านหน ้า เรียกได ้ง่ายๆว่ามันเป็ นการปลดปล่อยอันรุนแรงของชอ ็ ต
กัน(ปื นลูกซอง) ถึงแม ้จะไม่สามารถใชคลื ้ น ั สว่ นของหินสน
่ แม่เหล็กไฟฟ้ าได ้แต่สด ั ดาปนัน
้
มากกว่าดอนเนอร์และทําให ้แรงกระแทกรุนแรงมากกว่า ทิศทางของฮาจิเมะเปลีย ่ นกลาง
อากาศและหลบบล็อกทีพ ่ งุ่ เข ้ามา หลังจากนัน
้ เขาก็รอ่ นลงบนบล็อกเป้ าหมาย

โดยธรรมชาติแล ้ว มิเรดิโกเล็มจะต ้องพยายามทําให ้บล็อกทีฮ ่ าจิเมะยืนอยูร่ ว่ งลงไป แต่กอ ่ นที่

ิ ะได ้มาอยูท
เธอจะรู ้ตัว ชอ ่ ห
ี่ ลังของเธอแล ้วและเธอกระโดดพร ้อมกับเหวีย
่ ไปทีห ่ วั ของมิเร ดิโก
เล็มเข ้าอย่างแรง สงิ่ ทีเ่ ธอต ้องการอย่างแรกคือการทําลายสว่ นดวงตาบนหัวทีส ่ อ่ งแสงอันน่า
สงสย ั ออกมา

ิ ะนัน
มิเรดิโกเล็มรับรู ้ได ้ว่าชอ ้ เข ้ามาใกล ้ เธอสงั่ ให ้อัศวินโกเล็มโจมตีชอ
ิ ะทีล
่ อยอยูจ
่ ากการ
กระโดด ชอ ิ ะนัน
้ ไร ้การป้ องกันในตอนทีอ
่ ยูก
่ ลางอากาศ และในตอนนัน
้ เองเธอเกือบโดนดาบ
ยักษ์ ผา่ ออกเป็ นสองซก ี

"......ฉันไม่ยอมหรอก"

ครัง้ นีเ้ ป็ นยูเอะทีเ่ คลือ ้

่ นไหวก่อนจะรู ้ตัว เธอใชเวท "เฉือน" ผ่าอัศวินโกเล็มทีพ ิ ะ
่ ยายามโจมตีชอ

"สมกับเป็ นคุณยูเอะ"

พร ้อมกับการพูดนัน ิ ะกระโดดตรอและเธอเหวีย
้ ชอ ่ ว่ นหัวด ้วยแรงทัง้ หมดทีม
่ งค ้อนเข ้าไปทีส ่ ี

"โกเล็มไม่ยอมแพ ้ในแง่ของพลังหรอก~"

เหมือนกับว่าต ้องการพิสจ
ู น์คําพูดของเธอ มิเรดิหมุนตัวและเหวีย
่ งแขนขวาทีล
่ ก ิ ะ
ุ ไหม ้เข ้าหาชอ
อย่างรวดเร็ว

ตูม!

เสยี งกระทบอันรุนแรงดังออกมาในตอนทีค ่ ้อนโดเรียวเค็นและหมัดของมิเรดิโกเล็ม ชนเข ้าหา

กัน อย่างไรก็ตามสมกับทีเ่ ป็ นพลังของโกเล็ม ชอิ ะนัน ั่ จากแรงกระแทกและกระเด็นไปด ้วย
้ สน
หมัด

"หยาา!!"

เธอร ้องออกมาและเนือ ่ งจากไม่มบ ี ล็อกลอยอยูใ่ นทิศทางทีเ่ ธอกระเด็น เธอคิดว่าเธอจะต ้องตก

ลงไปแน่ ยูเอะพุง่ ออกมาจากด ้านข ้างและกอดชอ ิ ะไว ้ เธอใชเวท
้ ั ครูห
"พยุง" สก ่ นึง่ เพือ
่ ปรับ
ทิศทางและร่อนลงไปทีบ ่ ล็อหทีล
่ อยอยูใ่ กล ้ๆพวกเขา

"เป็ นการร่วมมือทีย
่ อดเยีย
่ มมาก~"

มิเรดิโกเล็มพูดออกมาด ้วยนํ้ าเสยี งทีน

่ งิ่ ในขณะทีม
่ องไปทีย ิ ะและ ทัง้ สองก็มองกลับ
่ เู อะและชอ
ี งทีไ่ ม่คาดคิดก็ดงั ออกมาจากระยะประชด
มรเหมือนกัน แต่แล ้วเสย ิ

"ใชไ่ หม?"
"!?"

มิเรดิโกเล็มเปล่งเสย ี งลนลานและประหลาดใจออกมาและเปลีย ่ นทิศทางในการมอง ก่อนทีเ่ ธอ

ึ ตัว ฮาจิเมะลอดเข ้ามาทีห
จะรู ้สก ่ น ้าอกพร ้อมกับยึดติดสถานทีด ้
่ ้วยการใชสมอและสอดขาเข ้า
ไปทีร่ อยแตกของเกราะ เขาเล็งปื นขนาดใหญ่ทม ี่ ช ื่ ว่า "สลาเก็น" ไปทีห
ี อ ่ วั ใจและยิง ประกายส ี
แดงสดใสพุง่ ออกมาจากสลาเก็น

"ตะ-ตัง้ แต่เมือ
่ ไหร่-!?"
ปั ง!"

คําพูกตกใจของมิเรดิถก ู รบกวนด ้วยเสย ี งปื นของสลาเก็น ด ้วยการยิงอาวุธสุดอันตรายไปทีร่ ะยะ

ประชด ิ มันเป่ ามิเรดิโกเล็มออกไปและเกราะหน ้าอกของเธอแตกออกเป็ นเสย ี่ งๆ ถึงแม ้สายฟ้ า
จะไม่สามารถใชได ้ ้แต่มนั ก็เท่ากับพลังทําลายสูงสุดของปื นดอน เนอร์ มันมีพลังทําลาย
เพียงพอกับเกราะเหล็ก แม ้แต่เกราะอัศวินโกเล็มยังแตกออกอย่างง่ายดายด ้วยพลังของดอน
เนอร์ในตอนนี้ ดังนัน ้ เกราะของมิเรดิโกเล็มทีท ่ ําด ้วยวัสดุเดียวกันถึงแม ้มันจะหนากว่าเล็ก น ้อย
แต่มน
ั สามารถถูกทําลายด ้วยพลังของสลาเก็น

ควันลอยออกมาจากหน ้าอกของมิเรดิโกเล็มทีโ่ ดนกระแทกจนถอยหลัง ฮาจิเมะเองก็ลอยไป

ด ้านหลังเหมือนกัน เขายิงสมออกไปและเปลีย ้
่ นทิศทางกลางอากาศ เขาใชแรงสง่ ในการร่อน
ลงไปทีบ ้ เขาก็สํารวจสภาพของมิเรดิโกเล็ม
่ ล็อกใกล ้ๆ จากนัน

"......พวกเราทําสาํ เร็จไหม?"
"มันยังมีปฎิกริ ย
ิ าอยู.่ .."
"ด ้วยการโจมตีนี้ ฉันหวังว่ามันจะจบ"

เมือ
่ ได ้ยินเสย ี งตอบรับของยูเอะ ชอ ิ ะตอบกลับด ้วยความปราถนาของเธอ สว่ นฮาจิเมะนัน ้ ไม่
แสดงสห ี น ้าออกมา ถึงแม ้ว่าเกราะอกของมิเรดิโกเล็มนัน ้ จะถูกทําลายแต่พวกเขาก็ไม่รู ้ว่ามันจะ
สําเร็จไหม จากนัน ้ บล็อกทีล
่ อยอยูใ่ กล ้ๆเริม
่ เคลือ ี ง ทีเ่ ต็ม
่ นไหวและฮาจิเมะและสาวๆได ้ยินเสย
ไปด ้วยความชน ื่ ชม

"ว ้าว~ เธอนีม

่ น
ั ไม่ธรรมดาเลย, เมือ ่ กีเ้ กือบไปแล ้ว ถ ้าไม่มก
ี ารสลายเวทละก็ พลังทําลายที
แท ้จริงของอาติแฟ็ กอันนัน ้ จะต ้องอันตรายอย่างแน่นอน~ ใช,่ ด ้วยการสร ้างดันเจีย ้ นนีอ
้ ย่างมุ
มานะ มิเรดิจงั นัน
้ เป็ นอัจฉริยะจริงๆ!!"

มิเรดิโกเล็มชมตัวเองแต่คําพูดนัน้ ไม่ได ้เข ้าไปในหูของฮาขิเมะเลย สห ี น ้าของฮาจิเมะนัน ้ เฉียบ

ขาดเพราะเขาเห็นเกราะสด ี ําทีอ
่ ยูใ่ ต ้เกราะทีแ
่ หลก ละเอียด และฮาจิเมะรู ้จักวัสดุนเี้ ป็ นอย่างดี

"นู~, มันทําให ้เธอสนใจงัน

้ เหรอ~"

มิเรดิโกเล็มรับรู ้ได ้ถึงสายตาของฮาจิเมะและชไี้ ปยังเกราะสด

ี ําด ้วยนํ้ าเสย
ี ง หัวเราะ ด ้วยนํ้ าเสย
ี ง
ราวกับว่าเป็ นคนสําคัญ "นีม ั รู ้ไหม~" เธอพยายามอธิบายถึงสงิ่ นี้ แต่ฮาจิเมะขัดขึน
่ น ้ ก่อนด ้วยคํา
ทีห
่ ยาบคาย

".....อะซานเทีย
่ มงัน
้ รึ, ไอ ้สารเลวเอ๊ย"

แร่อะซานเทียมนัน ้ ถูกเรียกว่าแร่ทแ
ี่ ข็งแกร่งทีส
่ ด
ุ ทีแ ้ อุปกรณ์บางสว่ นของ
่ ม ้แต่ฮาจิเมะก็ใชใน
เขา การหุ ้มบางๆด ้วยแร่ชนิดนีส ้ ามารถทนต่อพลังโจมตีสงู สุดของดอนเนอร์ได ้ และนั่คอ ื เหตุผล
ทีว่ า่ ทําไมการโจมตีของสลาเก็นไม่สามารถสร ้างรอยขีดข่วนได ้ หน ้าผากของฮาจิเมะย่นขึน ้ นั่น
เป็ นเพราะว่ามันเป็ นการยากทีจ ่ ะทําลายเกราะอะซานเทียม

"แหมๆ? เธอรู ้จักมันงัน ิ ้องบอกว่าถูกต ้องแล ้ว เธอสามารถล ้มโอคุงดันเจีย

้ หรือ~ ไม่ซต ้ นได ้
ดังนัน ้
้ มันเป็ นไปไม่ได ้ทีเ่ ธอจะไม่รู ้วิธใี ชเวทสร ้างสรรค์~ เอาละเนือ
่ งจากเธอรับรู ้ถึงขีดจํากัดและ
ึ ไร ้ความหวัง เรามาเริม
รู ้สก ่ รอบสองกันเถอะ!"

มิเรดิฉวยวัสดุจากบล็อกทีถ ่ ก
ู ทําลาย หลังจากทีเ่ กราะหน ้าอกถูกสร ้างขึน
้ ใหม่แล ้ว เธอพุง่ เข ้ามา
อย่างรวดเร็วพร ้อมกับยิงลูกตุ ้มเหล็กออกไป

"พะ-พวกเราควรทําอย่างไรดีคณ ุ ฮาจิเมะ!"
"ยังพอมีหนทางอยู่ ไม่วา่ อย่างไรก็ตาม จํากัดความเคลือ
่ นไหวของเธอซะ!"
"....อือ รับทราบ"

ด ้วยสภาพในตอนนีท ้ ไี่ ม่มพ

ี ลังทําลายเพียงพอ ชอ ิ ะทีต ั่ ถามฮาจิเมะ ฮาจิเมะยังมีไพ่ตายอยู่
่ วั สน
และการจะใชมั้ นนัน ้ จะต ้องจํากัดการเคลือ ่ นไหวของมิเร ดิโกเล็มเสย ี ก่อน อีกทางด ้านหนึง่ ยูเอะ
และชอ ิ ะรู ้สก
ึ โล่งอกและพยายามหลบลูกตุ ้มทีพ ่ งุ่ เข ้ามา โดยกระโดดไปทีบ ่ ล็อกใกล ้ๆ อย่างไรก็
ตาม

"ฉั นไม่ยอมให ้ทําหรอก~"

พร ้อมกับเสย ี งของมิเรดิโกเล็ม บล็อกทีล่ อยอยูท

่ รี่ องรับพวกเธอไว ้เริม
่ หมุนด ้วยความเร็วสูง จาก
การทีม ่ น
ั หมุนอย่างกระทันหัน ฮาจิเมะและสาวๆสูญเสย ี การทรงตัว จากนัน ้ ลูกตุ ้มก็พงุ่ เข ้าชน
บล็อกทีฮ ่ าจิเมะและสาวๆยืนอยูด ่ ้วยพลังอันมหาศาล ฮาจิเมะและสาวๆละทิง้ บล็อกทีพ ่ วกเขายืน
อยูท ี่ ลายเป็ นเศษผงไปแล ้ว ฮาจิเมะโหนเข ้ากับโซ่ สว่ นยูเอะใชเศษช
่ ก ้ ิ้ สว่ นของบล็อกร่วมกับ
น
เวท"พยุง" ในขณะทีช ิ ะใชแรงตี
่ อ ้ กลับของระเบิดจากโดเรียวเค็นในการลงอย่างฉุกเฉนไปยัง
บล็อกทีเ่ ธอเห็น

บางทีนั่นอาจจะเป็ นสงิ่ ทีม

่ เิ รดิหวังไว ้ เธอปล่อยหมัดไฟไปทีพ
่ วกเขา

"คุ!!"
"อือ!!"

พวกเขาหลบรอดจากการโจมตีโดยตรงแต่ได ้รับผลกระทบจากแรงทีผ ี งทีบ

่ า่ นไป เสย ่ ง่ บอกถึง
ความเจ็บดังออกมาจากปากของยูเอะและชอ ิ ะ ถึงแม ้จะเป็ นอย่างนัน
้ พวกเขากลับทําเหมือนกับ
ว่าความเจ็บปวดเป็ นของคนอืน
่ ยูเอะเล็งไปทีแ
่ ขนของมิเรดิโกเล็มและใชเวท ้ "เฉือน" สว่ นชอิ ะ
้
ใชกลไกของโดเรี ยวเค็นในการเพิม ่ ความยาวด ้านจับและทิม ่ ลงไปทีเ่ กราะ ของมิเรดิโกเล็ม

เวท "เฉือน" สามารถตัดบางสว่ นของมือขวาของมิเรดิโกเล็ม แต่มน ั ไม่สามารถผ่าได ้อย่าง

สมบูรณ์ และยูเอะร่อนลงบล็อกทีล
่ อยอยูอ
่ ก ี น ้าอับอาย
ี อันด ้วยสห

ิ ะทีห
อีกด ้านหนึง่ ชอ ่ ้อยอยูก
่ บ ้
ั บ่าซายของมิเรดิโกเล็มเหวีย
่ งโดเรียวเค็นเข ้าไปทีห
่ วั ของมิเรดิ
้
อย่างไรก็ตามมิเรดิใชการ"ร่ ิ ะสูญเสย
วง"กระทันหันและทําให ้ชอ ี การทรงตัวและ ลอยไปใน
อากาศ

"หยาา!"
 ิ ะสง่ เสย
ชอ ี งร ้องออกมา ฮาจิเมะทีห
่ ้อยอยูก
่ บ ่ องลูกตุ ้มเหวีย
ั โซข ้
่ งตัวเองและใชแรงเหวี
ย ่ งนัน
้ ใน
การกระโดดและจับชอ ิ ะกลางอากาศ

"คุณฮาขิเมะ!"

ชอิ ะเรียกชอ ื่ ของฮาจิเมะด ้วยนํ้ าเสย

ี งดีใจ มันเป็ นการชว่ ยเหลือด ้วยการกอดอย่างทีเ่ ธอต ้องการ
ถึงแม ้เธอจะรู ้ดีถงึ สถานการณ์ในตอนนี้ แต่ตอนนีเ้ ธอมีความสุขมาก อย่างไรก็ตาม สมกับทีเ่ ป็ น
ฮาจิเมะ ชอ ิ ะถูกโยนไปกลางดงของสต ั ว์อสูรด ้านหน ้าพวกเขา

"คะ-คุณฮาจิเมะ!?"
"พวกเราลุยกันอีกครัง้ !"

ี งขึน
ด ้วยเสย ้ กล ้อง เขาบรรจุกระสุนไปทีแ ้
่ ขนเทียมและยิงออกไป ฮาจิเมะใชแรงสะท ้อนในการ
หมุนตัวและเหวีย ่ งชอ ิ ะไปทีโ่ กเลมมิเรดิด ้วยแรง เหวีย
่ ง

"บะ-บ ้าทีส
่ ด
ุ ดดดด"

ในตอนทีเ่ ธอคิดว่าความฝั นของเธอเป็ นจริงแล ้ว ในวินาทีตอ ่ มาเธอกลับมาอยูใ่ นสถานการณ์ท ี่

่ สุดตัวในการต่อสูอี้ ก ครัง้ เธอเปล่งเสย
ต ้องทุม ี งทีส ิ้ หวังออกมาและเตรียมโดเรียวเค็นออกมา
่ น

ึ ว่าการกระทําของฮาจิเมะนัน
แม ้แต่มเิ รดิก็รู ้สก ้ เย็นชาเกินไป อย่างไรก็ตามเธอเตรียมพร ้อมทีจ่ ะ
สกัดการโจมตี เธอเงือ ้ หมัดไฟไปด ้านหลังและกําหมัดเอาไว ้ แต่ในวินาทีตอ ี งระเบิด
่ มา เสย
ขนาดใหญ่ดงั ออกมาจากโซท ่ เี่ ชอ
ื่ มต่อลูกตุ ้มเหล็กเอาไว ้

"อะ อะ เกิดอะไรขึน
้ !?"

มิเรดิสง่ เสย
ี งตกใจออกมา สงิ่ ทีส
่ ง่ เสย ี งระเบิดออกมาคือระเบิดจํานวนมากทีฮ ่ าจิเมะติดไว ้กับโซ ่
ด ้วยพลังทําลายล ้างอันรุนแรง โซน ่ ัน
้ ระเบิดออกผ่ากลางในขณะทีม ่ อ ้
ื ซายที
พ ่ ันมันเอาไว ้
เสย ี หายอย่างร ้ายแรง จากการระเบิดนีเ้ องทําให ้ท่าเตรียมพร ้อมของมิเรดิเพีย ้ นไป

ิ ะพุง่ เข ้าหาเธอพร ้อมกับเหวีย

ชอ ่ งค ้อนโดเรียวเค็น

"ย๊าาาาาา!!"

พร ้อมกับเสย ี งตะโกน เธอดึงปุ่ มตรงด ้ามจับและทําให ้กระสุนปื นด ้านในยิงออกมา โดเรียวเค็น

พุง่ เข ้าหาโกเล็มมิเรดิด ้วยแรงเหวีย
่ งทีถ
่ ก
ู เร่งด ้วยแรงกระแทก ของกระสุนทีส
่ ามารถแหวก
อากาศได ้

มิเรดิโกเล็มยังคงให ้ความสนใจกับแขนซายที ้ ไ่ ด ้รับความเสยี หายอย่างรุนแรง ในวินาทีนัน

้ เอง
โดเรียวเค็นได ้ทุบลงมาทีม ่ อ
ื ขวาของเธอ โดยไม่มค ี วามปราณี โดเรียวเค็นทุบอย่างรุนแรงจน
แหลกเป็ นชน ิ้ เล็กชน
ิ้ น ้อยไปถึงไหล่

ด ้วยแรงเหวีย ้
่ งจากการใชโดเรี
ยวเค็นทําให ้เธอลอยกลางอากาศ มิเรดิต ้องการแก ้แค ้นให ้กับมือ
 ้
ซายของเธอ เธอปล่อยหมัดไฟไปทีช ิ ะ
่ อ

อย่างไรก็ตามในตอนทีท ่ เี่ ธอมุง่ ความสนใจไปทีช ่ อิ ะ เลเซอร์นํ้าได ้พุง่ เข ้ามาทีส่ ว่ นล่างของเธอ

และถูกตัดอย่างแม่นยําตรงจุดทีม ่ ี ลอยตัดเล็กน ้อย และนั่นทําให ้บาดแผลทีถ ่ ก
ู ตัดนัน ้ ถูกตัดมาก
กว่าเดิม ในทีส
่ ด
ุ แขนขวาของมิเรดิก็ถก ู ตัดออก

"...ฉั นทําได ้แล ้ว"

คนทีพ
่ ด
ู พร ้อมกับรอยยิม
้ คือยูเอะนัน
้ เอง

"อุก แก-! อย่าเหลิงเกินไปนะ!"

มิเรดิตะโกนออกมาด ้วยความหงุดหงิด ในวินาทีนัน ้ เอง ฮาจิเมะยิงสมอไปทีบ ่ ล็อกลอยทีอ่ ยูบ

่ น
หัวและเคลือ ิ ะทีก
่ นทีไ่ ปในอากาศเหมือนกับ ลูกตุ ้มและรับชอ ่ ําลังร่วงลงมา อย่างไรก็ตามมัน
ไม่ใชก่ ารกอดแต่เป็ นการจับต ้นแขนเอาไว ้

"คุณฮาจิเม~ะ ไม่ใชว่ า่ จะให ้การกอดเป็ นของขวัญหรอกหรือ? ได ้โปรดอ่านสถานการณ์ด ้วย

ค่าา~"
"อย่าพูดเหมือนกับว่าฉั นเป็ นพระเอกหนัง เธอต่างหากทีต
่ ้องการเติมเต็มความต ้องการใน
สถานการณ์แบบนีต ้ า่ งหากทีต่ ้องดูสถานการณ์"

ในตอนทีท ่ พี่ วกเขาร่อนลงบล็อกลอยทีอ ิ ะสง่ เสย

่ ยูใ่ กล ้ ชอ ี งไม่พอใจออกมาพร ้อมกับทําแก ้ม
ป่ อง จากนัน
้ ฮาจิเมะก็ตบมุขกลับพร ้อมกับทําท่าเหลือเชอ ื่ ไปด ้วย มิเรดิทส
ี่ ญ ี แขนทัง้ สอง
ู เสย
ข ้างกลับไม่เรียกบล็อกทีอ ่ มแซมแขน เธอมองไปทีเ่ พดานพร ้อมกับสอ
่ ยูใ่ กล ้ๆมาซอ ่ งแสงทีต่ า
ออกมา

เนือ
่ งจากรู ้สกึ ถึงลางร ้ายสุดๆ สห
ี น ้าของฮาจิเมะแสดงถึงความเคร่งเครียด ชอ
ิ ะชว่ ยสนับสนุน
ึ นีด
ความรู ้สก ้ ้วยสหี น ้าทีซ ี
่ ด

"คุณฮาจิเมะ คุณยูเอะ! หลบเร็ว! มันกําลังร่วงลงมา......!"

ฮาจิเมะคิดว่าเวทพิเศษของชอ ิ ะอาจจะทํางาน นั่นหมายความว่ากําลังจะเกิดสถานการณ์ทถ ี่ งึ แก่

ชวี ต
ิ กับใครคนใดคนหนึง่ หรือ อาจจะเป็ นตัวชอ ิ ะเอง เขายืนยันถึงตําแหน่งของยูเอะทีอ่ ยู่
ด ้านหลังเขาเล็กน ้อยด ้วยหางตา จากนัน้ ฮาจิเมะก็ตงั ้ ท่าเตรียมพร ้อมต่อสถานการณ์ทกี่ ําลังจะ
เกิดขึน้

ทันทีทน
ั ใดนัน
้ เอง มันก็เกิดขึน
้

ทัง้ ห ้องสนั่ ไหวอย่างรุนแรง เสย ี งสน

ั่ บนพืน ิ้ สว่ นบนเพดานร่วงลงมา ไม่
้ ดินดังก ้องไปมา เศษชน
ซ ิ ไม่ใชเ่ ศษชน ิ้ สว่ นแต่เป็ นทัง้ เพดานทีร่ ว่ งลงมา

"อุก!? ไอ ้บ ้าเอ๊ย!"
"ฟุๆๆ มันคือการตอบแทน ถึงแม ้ฉั นจะไม่สามารถควบคุมหลายๆอย่างพร ้อมกันได ้ยกเว ้นอัศวิน
แต่ถ ้าแค่ทําให ้มัน "ร่วง" ลงมาละก็ ฉันสามารถทําได ้เป็ นร ้อยตัว~ แสดงให ้ฉันดูหน่อยซวิ า่ เธอ
จะผ่านมันไปได ้อย่างไร~"

ี งหงุดหงิดเจือปนออกมาจากคําพูดทีด
ถึงแม ้จะมีนํ้าเสย ่ ส ่ ะสงั เกตุเห็น
ู บายๆ แต่เขาไม่มเี วลาทีจ
มันเพราะผนังห ้องนีท ้ ําจากบล็อกจํานวนมากและ นั่นหมายถึงเพดานเองก็ทําจากบล็อกจํานวน
มากเชน ่ กัน บล็อกแต่ละอันนัน ้ ใหญ่โตและมีนํ้าหนักมากกว่า10ตัน พวกมันร่วงลงมาเหมือนกับ
ฝน ฮาจิเมะหลัง่ เหงือ ่ อันเย็นยะเยือกตรงทีห
่ น ้าผาก

"คะ-คุณฮาจิเมะ!"
"มารวมตัวกันทีย
่ เู อะ!"

ิ ะสง่ เสย
ชอ ี งทีส ั่ กลัวออกมาพร ้อมกับถูกอุ ้ม เขาใชสมอในการเคลื
่ น ้ อ
่ นไหวแบบลูกตุ ้มและ
กระโดดเข ้าไปหายูเอะ ยูเอะเองก็กระโดดโดยการใชหิ ้ นลอยเข ้าไปหาพวกเขา ในระหว่างนัน ้
โกเล็มมิเรดิยังคงจ ้องมองเพดาน อาจจะเป็ นอย่างทีเ่ ธอพูด นอกจากอัศวินโกเล็ม เธอบังคับได ้
แค่อย่างหรือสองอย่าง ด ้วยเหตุนัน ้ เองในการทีจ ่ ะทําให ้พวกมันร่วงลงมา เธอต ้องพุง่ ความ
สนใจในการเคลือ ่ นย ้ายหินขนาดใหญ่นับร ้อยทีล่ อยอยูบ ่ นเพดาน

ในตอนทีก
่ ลุม
่ ของฮาจิเมะมารวมตัวกัน หินขนาดใหญ่นับร ้อยก็รว่ งลงมา

ตูมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!! บรึม!!"

บล็อกทีม ่ าจากเพดาน กลุม ่ ของหินขนาดใหญ่รว่ งลงมาและสง่ เสย ี งดังอันรุนแรงในขณะที่

แรงสน ั่ สะเทือน บนพืน้ ได ้หยุดลง ยิง่ ไปกว่านัน
้ เธออาจจะสามารถควบคุมทิศทางได ้เพราะพวก
มันร่วงลงไปตรงจุดทีฮ ่ าจิเมะและพรรค พวกยืนอยู่ แม ้แต่มเิ รดิเองก็คงไม่ฆา่ ตัวตายไปพร ้อมกัน
ดังนัน
้ มันน่าจะปลอดภัยทีจ ่ ะอยูข
่ ้างใต ้เธอ เขาเลืองมองไปทีม
่ เิ รดิและพุง่ เข ้าหาด ้วยคามเร็วสูง
แต่ถงึ แม ้เขาจะเคลือ
่ นทีอ่ ย่างรวดเร็วในตอนนี้ เขาก็คงไม่ทันอยูด ่ ี

ิ ะ! เกาะให ้แน่น! อย่าปล่อยมือเป็ นอันขาด"

"ยูเอะ! ชอ
"อืออ!"
"ค่าา!"

เมือ
่ เขาได ้ยินคําตอบรับจากทัง้ สองคน เขาหยิบออร์คานจากกล่องสมบัตข ิ น
ึ้ มาอีกครัง้ และยิง
จรวด12ลูกออกมาอย่างต่อ เนือ ่ ง พวกมันพุง่ เข ้าหาความตายทีอ
่ ยูด
่ ้านบนพร ้อมกับทิง้ ประกาย
ไฟเอาไว ้ ทีละลูกๆ จรวดพุง่ เข ้าหาหินขนาดใหญ่และระเบิดอย่างรุนแรง

ทรรศนียภาพถูกปกคลุมด ้วยฝุ่ นและทําให ้มองไม่เห็นหินขนาดใหญ่และทําให ้พวกเขา ยิม ้

ออกมาเล็กน ้อยจากการโจมตีของออร์คาน ในทีส ุ พวกเขาก็เห็นบางสว่ นของเพดาน ฮาจิเมะ
่ ด
่ อร์คานกลับไป จากนัน
ใสอ ้ ก็ตด
ิ ตัง้ ดอนเนอร์-ซแลก จากนัน ้ ก็ยงิ พวกมันไปทีก ่ ําแพง เขา
พยายามทําให ้พืน
้ ทีท
่ พ
ี่ วกเขายืนอยูป ่ ลอดภัย เขายิงไปทีเ่ ศษชน ิ้ สว่ นของหินขนาดใหญ่ด ้วย
ความแม่นยํา

อย่างไรก็ตาม การขัดขวางของฮาจิเมะมาได ้ไกลแค่นเี้ อง ในทีส

่ ด
ุ กลุม
่ ก ้อนหินขนาดใหญ่ก็รว่ ง
ลงมาทีพ
่ วกฮาจิเมะด ้วยความเร็วสูง ฮาจิเมะยืนยันแล ้วว่ายูเอะและชอ ิ ะนัน
้ เกาะเขาไว ้อย่างแน่น
หนา จากนัน
้ เขาก็ใชเวทพิ ้ เศษทีม
่ ช ื่ ว่า "ความเร็วแสง" โลกของฮาจิเมะสูญเสย
ี อ ี สท
ี น
ั ที เขา
ิ้ สว่ นแห่งความตายทีร่ ว่ งลงมาทีละชน
สามารถรับรู ้ได ้ถึงชน ิ้ ๆ

้
เขาผ่านดงเศษหินด ้วยการใชการเคลื อ
่ นไหวเพียงเล็กน ้อย ในเวลาเดียวกันเขาก็ดด ี กระสุน
ออกมาและบรรจุกระสุนใหม่ เขาใชสมาธิ ้ ในการยิงหินทีไ่ ม่สามารถหลบได ้ เปลีย ่ นทิศทางพวก
มัน เขาไม่อาจสูญเสยี เวลาได ้แม ้แต่นด ิ เดียวเหมือนกับตอนทีส ู ้ บผู ้พิทก
่ กั ั ษ์ ของ ดันเจีย้ น
โอลคุส แต่ระดับการรับรู ้ทีข
่ ยายด ้วย "ความเร็วสูง" นัน้ ยังไม่เพียงพอ เขาต ้องทะลุขด ี จํากัดมาก
ไปกว่านี!้

้
ฮาจิเมะใชเวทพิ เศษทีม ่ ชี อื่ ว่า "ทะลุขด
ี จํากัด" ทันใดนัน ้ เองร่างกายของฮาจิเมะหุ ้มแสงสแ ี ดง
จากนัน้ ก็สลายไป ถ ้าเป็ นในเวลาปกติสมรรถภาพทางร่างกายของฮาจิเมะจะต ้องเพิม ่ ขึน
้ เป็ น
สามเท่า แต่เวทพิเศษนีถ ้ กู ทําให ้อ่อนลงจากคุณสมบัตส ิ ลายเวทของดันเจีย ้ นนี้ "ทะลุขด ี จํากัด"
เหมือนกับการหุ ้มร่างกายด ้วยชุดจักรกลทีถ ่ ก
ู ทําขึน
้ ด ้วยเวทมนตร์ มันต่างกับความสามารถทาง
ร่างกายทีแ ่ สดงผลข ้างใน พูดได ้อีกอย่างหนึง่ ว่า ถึงแม ้ความแข็งแกร่งทางร่างกายจะถูกยกเลิก
ไปแต่ประสาทสม ั ผัสนัน
้ ดีขน ึ้ และ ขยายขอบเขตได ้มากขึน ้ นัน
้ ไม่ถก
ู ยกเลิกไป

อีกอย่างหนึง่ การทะลุขด ี จํากัดนัน ่ งิ่ ทีไ่ ด ้มาฟรีๆ ภาระทางร่างกายนัน

้ ไม่ใชส ้ มากกว่าปกติ ยิง่ ไป
กว่านัน
้ เขายังทําให ้ประสาทสม ั ผัสทํางานถึงขีดสุดด ้วยทักษะ "ความเร็วแสง" ร่างกายของเขา
จะต ้องทนไม่ได ้อย่างแน่นอนถ ้าเขาไม่ได ้กินเนือ ้ ของสต ั ว์อสูร เนือ
่ งจากมันเกินขีดจํากัดทีเ่ ขาจะ
้ อดสแ
รับไหว เสนเลื ี ดงตรงตาแสดงออกมาและมีเลือดไหลออกมาจากจมูกเล็กน ้อย

ยูเอะและชอ ิ ะถูกเหวีย
่ งไปมาในตอนทีเ่ ขาเคลือ ่ นไหวพร ้อมกับเกาะฮาจิเมะที่ กําลังหลบความ
ตายทีร่ ว่ งลงมาด ้วยการเคลือ ่ นไหวเล็กน ้อย เขายืนอย่างสมดุลบนพืน ้ ทีส ั่ ไปมาจากการถูก
่ น
กระแทก บางครัง้ เขาก็ใชช้ น ิ้ สว่ นทีร่ ว่ งลงมาเป็ นทีย
่ น
ื เขาเร่งเร ้าจิตใจให ้เฉียบแหลมและทําให ้
เขาสามารถรับรู ้ถึงรอยแตกของหินที่ ตกลงมาทีละอันๆ จากการทะลุขด ี จํากัด เขาใช ้
ความสามารถทีม ่ นุษย์ธรรมดาไม่อาจใชได ้ ้ในการหลบหนีจากความตาย!

ี่ ํารวจฮาจิเมะและคนอืน
มิเรดิทส ่ ๆจากด ้านข ้างของกําแพงเห็นพวกเขาหายไปกับกอง หินอัน
ใหญ่โต ถึงแม ้พวกเขาจะต่อต ้านแต่พวกเขาไม่สามารถผ่านหินใหญ่อย่างทีค ่ ด
ิ ไว ้ จากนัน
้ เธอก็
ยกเลิกการ "ร่วง" ลงมาด ้วยความผิดหวัง

จากการทีก
่ ารร่วงลงมานัน ิ้ สว่ นหินใหญ่ลอยขึน
้ ถูกหยุด ชน ิ้ สว่ น
้ มาพร ้อมกับบล็อก จากเศษชน
เพดานก็ลอยขึน ้ มา

"อื~ม อย่างทีค
่ ด
ิ ไว ้ว่ามันเป็ นไปไม่ได ้~ แต่ถ ้าพวกเขาทําไม่ได ้ถึงขนาดนี้ พวกเขาก็ไม่มห
ี วังที่
จะชนะไอ ้พวกเฮงซวยนั่น~"

มิเรดิพม
ึ พําออกมาพร ้อมกับค ้นหาศพของฮาจิเมะและสาวๆ และในตอนนัน
้ เอง

"ฉั นไม่มค
ี วามสนใจไอ ้พวกเฮงซวยนัน
้ "
"เอ๋?"
เธอได ้ยินเสยี งทีค ี งของเด็กชายทีห
่ ุ ้นเคย เสย ่ ยาบคายและทําตามทีค ่ ด
ิ มีผมสข ี าวและผ ้าปิ ดตา
้
ใชอาติ แฟ็ กทีเ่ ธอไม่เคยเห็นมาก่อน ใชแ ่ ล ้ว,เสยี งนั่นคือฮาจิเมะนั่นเอง มิเรดิหน
ั ไปด ้านหลัง
พร ้อมกับสง่ เสย ี งทีต ่ กใจผสมยินดีเล็กน ้อยออกมา

แน่นอนว่าทีน
่ ั่นมีฮาจิเมะทีย
่ น
ื อยูบ
่ นบล็อกทีล ่ อยอยูพ
่ ร ้อมกับหอบหายใจและเลือดไหลออกมา
จากตาและจมูกพร ้อมกับจ ้องมองไปทีม ่ เิ รดิ

"ทะ-ทําได ้อย่างไร..."

เนือ
่ งจากว่าเธอเห็นฮาจิเมะหายไปกับกลุม ่ หินขนาดใหญ่ตอ ่ หน ้าต่อตาเธอ มิเรดิทําได ้แค่สง่
เสย ี งสงสย
ั ออกมาอย่างไม่ตงั ้ ใจ จากการเห็นภาพนัน
้ ทําให ้ฮาจิเมะยิม
้ ออกมา

"ถึงแม ้มันจะไม่เป็ นไรทีจ

่ ะอธิบาย.......แต่มันจะดีแน่เหรอทีพ
่ งุ่ ความสนใจมาทีฉ
่ ันเท่านัน
้ ?"
"เอ๋?"

มิเรดิสง่ เสย
ี งสงสย
ั ขึน
้ มาอีกครัง้ แต่ในครัง้ นีค ั ของเธอถูกตอบด ้วยเวทมนต์มนตร์ท ี่
้ วามสงสย
โจมตีเข ้ามา

"ฉีกกระชาก"

ี งร่ายเวทของยูเอะดังขึน
เสย ้ มา จากนัน
้ เลเซอร์นํ้าก็พงุ่ เข ้าไปทีห่ ลังของโกเล็มมิเรดิและก
ระแทกเข ้าทีห
่ ลัง, เท ้า, หัว, และบ่า คัตเตอร์นํ้าฉีกกระชากชน ิ้ สว่ นแต่ละชน
ิ้ ออกมา

"ไม่วา่ เธอจะทําอีกกีค
่ รัง้ มันก็ไม่แตกต่างกัน~ ฉั นเพียงแค่โค่นล ้มเธ หลังจากทีส
่ ร ้างแขนขึน
้ มา
ใหม่"
"อืม พวกเราไม่ให ้เวลาเธอในการทําแบบนัน ้ หรอก"

กับโกเล็มมิเรดิทย
ี่ งั คงสงบอยูป ้
่ ลังจากรับการโจมตีของยูเอะ ฮาจิเมะใชสมอในการเข ้าหาเธอ
อย่างรวดเร็ว มืออีกข ้างหนึง่ ถือสคลาเก็นเอาไว ้

"อะฮา่ ๆๆ เหมือนเดิมอีกแล ้ว? มันเป็ นไปไม่ได ้ทีจ

่ ะทําลายเกราะอะซานเทียมของฉัน~"

มิเรดิยงั คงใจเย็นอยู่ เธอคิดว่าฮาจิเมะทีเ่ กาะเธออยูพ ่ ยายามยิงเกราะสว่ นอกทีส ่ คลาเก็นเล็งไว ้

อยู่ เธอไม่คดิ จะขัดขวางเขาด ้วยหินทีล ่ อยอยูแ ่ ม ้แต่น ้อย มันเป็ นเรือ
่ งธรรมชาติทเี่ ธอจะทําแบบ
นัน
้ เพราะเธอได ้พิสจ ู น์แล ้วว่าอาวุธของฮาจิเมะไม่สามารถยิงทะลุเกราะของมิเรดิ ได ้ ถึงแม ้ผล
มันจะเป็ นแบบนัน ้ แต่เขาก็ยังคงเลือกวิธน ี ี้ มิเรดิคด ิ ว่าเขาพยายามต่อต ้านอย่างไร ้ประโยชน์โดย
ไม่มแ ี ผนการใดๆทัง้ สน ิ้

อย่างไรก็ตามความคิดของเธอนัน
้ ผิดพลาดอย่างร ้ายแรง

"ฉั นรู ้อยูแ

่ ล ้ว!"

ประกายไฟออกมาจากสคลาเก็นพร ้อมกับคําพูดของฮาจิเมะ เขายิงกระสุนเหล็กทีถ

่ ก
ู เร่งด ้วย
กระแสแม่เหล็กไฟฟ้ าไปทีเ่ กราะของโกเล็มใน ระยะประชดิ เสย
ี งกระแทกอันรุนแรงและแรง
กระแทกออกมาจากโกเล็มมิเรดิพร ้อมกับการทีเ่ ธอ กระเด็นไปด ้านหลัง

อย่างไรก็ตามฮาจิเมะไม่ได ้ถอยออกไปเหมือนกับครัง้ ทีแ ่ ล ้ว เขายังคงเกาะอยูด่ ้วยสมอทีย

่ ด
ึ ไว ้
แขนเทียมของเขาดันเข ้าไปทีอ ่ กของโกเล็มมิเรดิทแี่ ตกอยู่ หลังจากทีแ่ ขนเข ้าไปแล ้วเขาก็ยงิ
กระสุนทีแ่ ขนอย่างต่อเนือ
่ งจนหมดแม็ก แรงกระแทกอย่างรุนแรงเป่ าโกเล็มมิเรดิไปไกล
กว่าเดิม และถูกเหวีย
่ งไปทีบ่ ล็อกลอยทีอ
่ ยูด
่ ้านหลัง

"ถึงจะโดนขนาดนี้ ฉันก็ยงั ..."

"ยูเอะ!"

ื่ ของยูเอะ จากนัน
ไม่สนใจในคําพูดของมิเรดิ ฮาจิเมะเรียกชอ ้ ยูเอะก็กระโดดเข ้ามาพร ้อมกับ
ปล่อยเวท

"จงแข็งไปซะ! "โลงศพเยือกแข็ง"!"

อย่างทีเ่ ธอต ้องการ เธอปลดปล่อยเวททีใ่ ชในการขั ้ งสงิ่ ทีต

่ ้องการในโลงศพนํ้ าแข็ง อย่างไรก็
ตามเวทมนต์นเี้ ป็ นเวทขัน ้ สูง เวทตัง้ แต่ระดับกลางเป็ นต ้นไปไม่ควรทีจ ่ ะสามารถร่ายได ้ในพืน
้ ที่
นี้ ถึงแม ้จะเป็ นอย่างนัน
้ เวทนีก ้ ็จําเป็ นในการกักขังมิเรดิโกเล็มไว ้

ก ้อนหินเพดานทีเ่ ธอเหวีย่ งออกไปพร ้อมกับหลังของโกเล็มมิเรดิถก ่ ข็งทันที และนั่นทําให ้

ู แชแ
ก ้อนหินทีล
่ อยอยูค่ งที่

"ทําไม!? ร่ายเวทขัน
้ สูงได ้อย่างไร!?"

มิเรดิสง่ เสยี งไม่อยากจะเชอ

ื่ ออกมา มันเป็ นเรือ ่ งง่ายสาํ หรับยูเอะทีจ ้
่ ะใชเวทนํ ้ าแข็งระดับสูง
เหมือนกับเวท "ฉีกกระชาก" โดยการเตรียมนํ้ าไว ้ก่อนจะทําให ้เธอลดการใชเวทลงได ้ ้ และนั่น
คือเหตุผลว่าทําไมก่อนหน ้านีจ ้ งึ ใชนํ้ ้ าสาดไปทั่วก ้อนหินทีโ่ กเล็มมิเร ดิถก
ู โยนเข ้าไปอีกทัง้ นํ้ า
เองก็ถก ู สาดกระจายไปทั่วหลังของโกเล็มมิเรดิ นีค ่ อื จุดประสงค์ของการใชเวท ้ "ฉีกกระชาก"
ก่อนหน ้านี้

แต่ถงึ แม ้จะเป็ นอย่างนัน ้ งเวทจํานวนมาก ยูเอะใชพลั

้ มันก็ยงั ต ้องใชพลั ้ งเวททัง้ หมดทีเ่ ธอเก็บ
ไว ้ในก ้อนหินเวทมนตร์ ยูเอะถอยกลับไปทีบ ่ ล็อกลอยข ้างๆพร ้อมกับหอบหายใจ

"ทําได ้แล ้ว ยูเอะ!"

ฮาจิเมะทีย
่ น ื อยูบ ้
่ นหน ้าอกของโกเล็มมิเรดิหยิบอาวุธทีใ่ ชในยามคั บขันทีส ่ ดุ ออกมาจาก "กล่อง
สมบัต"ิ สงิ่ ทีป
่ รากฎออกมาจากความว่างเปล่าคือกระบอกเรียวยาวทีม ่ ค
ี วามยาวสองเมตร ครึง่ มี
กลไกจํานวนมากถูกติดตัง้ ไว ้ด ้านนอกในขณะทีข ่ ้างในมีแท่งสด ี ําทีม ้ า ศูนย์กลาง20ซม.
่ เี สนผ่
บรรจุเอาไว ้ สว่ นล่างของมันมีแขนทีด่ แ
ู ข็งแรงสขี่ ้างติดตัง้ เอาไว ้ และมันเริม ่ ทํางานสอดคล ้อง
กับกลไกข ้างในแขนกลของฮาจิเมะ

ฮาจิเมะทะลวงอาวุธพร ้อมกับแขนเข ้าไปทีโ่ กเล็มมิเรดิทไี่ ม่อาจขยับเขยือ

้ น และยิงสมอทีถ
่ ก
ู
ติดตัง้ ไว ้ทีถ
่ กู ติดตังไว ้ด ้านนอกของอาวุธ แขนทัง้ หกเจาะลึกเข ้าไปบนพืน ้ ผิวและยึดติดอย่าง
มัน
่ คง ในเวลาเดียวกันฮาจิเมะถ่ายเทพลังเวทไปทีม ่ น
ั จากนัน
้ กระบอกขนาดใหญ่ก็มปี ระกายส ี
ไฟฟี แดงสอ ่ งออกมา แท่งสด ี ําทีถ
่ ก
ู บรรจุไว ้เริม
่ หมุนอย่างรุนแรง

กีๆ้ ๆๆๆๆ (tl note : นึกภาพเวลาสว่านหมุนครับ)

ท่วงทํานองนีม ้ าจากการหมุนด ้วยความเร็วสูงดังออกมาและนั่นทําให ้ฮาจิเมะแสยะ ยิม ้ ออกมา

ถ ้าไม่ได ้อยูใ่ นร่างของโกเล็มละก็ สห ี น ้าของมิเรดิจะต ้องกระตุกอย่างแน่นอน อาวุธทีด ่ ช ู วั่ ร ้ายที่
ติดอยูก่ บ
ั แขนกลนีม ้ ช ี อ ื่ ว่า "แท่งทะลวงป้ อม(pile bunker)" (tl note : ผู ้แปลนึกชอ ื่ ไทยเท่ๆไม่
ค่อยออก ขอใชช้ อ ื่ นีไ ้ ปก่อนนะครับ ตอนแรกว่าจะเขียน เข็มทะลวงป้ อม,เสาเข็มทะลวงป้ อม
ปราการ คิดไปคิดมาเอาอันนีด ้ ก
ี ว่า สน ั ้ ดี) ด ้วยการใชทั
้ กษะ "แปรรูปบีบอัด" นํ้ าหนักสต ี่ นั ถูกบีบ
อัดกลายเป็ นแท่งทีม ่ เี สนผ่ ้ าศูนย์กลาง20ซม. และมีความยาว1.2เมตร พืน ้ ผิวของมันถูกเคลือบ
ด ้วยแร่อะซานเทียม มันเป็ นแท่งทีห ่ นักทีส ่ ด
ุ และทนทานทีส่ ด
ุ บนโลกนี้ มันถูกยิงออกไปด ้วยผง
สนั ดาปจํานวนมากทีถ ่ ก ู บีบอัดและกระแสแม่เหล็กไฟฟ้ าที่ ถูกติดตัง้ ไว ้บนสว่ นบนของกระบอก
อันใหญ่โตนี้

"จงรับไปให ้เต็มความสามารถและตายไปซะ"

พร ้อมกับคําพูดนัน ี ําทะลุทะลวงเข ้าไปใน

้ เหมือนกับการทะลวงแท่งไปบนตัวแวมไพร์ แท่งสด
คอร์ของโกเล็มมิเรดิ

กึงๆๆๆๆ!!!

แท่งทะลวงป้ อมทํางานพร ้อมกับเสย ี งกระแทกอันน่ากลัว แท่งสด ี ําทะลุทะลวงผ่านเข ้าไปในการ

ป้ องกันทีส่ มบูรณ์แบบของโกเล็มมิเรดิ เกาะอะซานเทียมบนอกนัน ้ แตกทันทีและแท่งฝั งเข ้าไป
ในตัวมันอย่างไร ้ความปราณี เนือ ่ งจากแรงกระแทกนีท ้ ําให ้ร่างของโกเล็มมิเรดิจมเข ้าไปและทํา
ให ้บล็อกทีล ่ อย อยูน
่ ัน
้ มีรอยแตกไปทั่ว และนั่นทําให ้บล็อกลอยนีร้ ว่ งลงไปทันที ร่างของโกเล็ม
้ มีควันลอยออกมาจากสว่ นอก ควันนีเ้ กิดจากการเสย
มิเรดินัน ี ดสขี องแท่งทีห่ มุนด ้วยความเร็วสูง

.......อย่างไรก็ตาม แสงทีด
่ วงตาของมิเรดิยงั ไม่จางหายไป

"ฮา่ ฮะ ดูเหมือนว่าพลังของมันจะไม่เพียงพอนะ แต่ไม่ใชอ ่ าวุธนัน

้ มันสุดยอดไปเลยหรอก
เหรอ? ฉั นว่ามันน่าจะเจาะเกราะเข ้าไปสาวสว่ นีไ
่ ด ้?"

ดูเหมือนว่าเสย ี งของเธอนัน ้ จะแสดงถึงความอึดอัดแต่กย ็ ังคงไม่สติแตก ทีจ ่ ริงแล ้วเธอแอบหลัง่

เหงือ่ เย็นออกมา ถึงแม ้แท่งทะลวงป้ อมนีจ ้ ะเป็ นอาวุธทีม
่ นั่ ใจได ้เลยว่าตายแน่นอน แต่เนือ ่ งจาก
มันไม่มก ี ารเร่งสนามแม่เหล็กไฟฟ้ าทีเ่ พียงพอทําให ้พลังทําลายที่ แท ้จริงไม่แสดงออกมา มัน
เป็ นเรือ
่ งทีน
่ ่าผิดหวังทีไ่ ม่สามารถทะลุทะลวงการป้ องกันโดยสน ิ้ เชงิ

อย่างไรก็ตามตาของฮาจิเมะไม่ได ้แสดงถึงความท ้อแท ้แต่อย่างใด ดูเหมือนว่าเขาจะคํานวน

เรือ
่ งนีเ้ อาไว ้แล ้ว

ิ ะ!"
"ลงมือเลย! ชอ
ฮาจิเมะนํ าทุกอย่างกลับคืนกล่องสมบัตย
ิ กเว ้นแท่ง จากนัน
้ เขาก็กระโดดหนีออกจากอกของโก
เล็มมิเรดิอย่างรวดเร็ว

คนทีม ิ ะทีห
่ าปรากฎแทนทีเ่ ขาคือชอ ่ ก
ู ระต่ายถูกพัดด ้วยแรงลมและโดเรียวเค็น เธอร่วงลงมาจาก
ด ้านบน

"อุก!?"

ิ ะกําลังจะทําอะไร ตอนนีโ้ กเล็มมิเรดิพยายามทีจ

เป็ นไปได ้ว่ามิเรดิเดาได ้ว่าชอ ่ ะหนี แต่เธอรู ้ดีวา่
ด ้วยความเร็วของชอ ิ ะในตอนนี้ ต่อให ้เธอเคลือ
่ นย ้ายบล็อกลอยตอนนีก ้ ไ
็ ม่ทน
ั แล ้ว......เธอยอม
แพ ้และหยุดหนี

ิ ะใชแรงส
ชอ ้ ง่ ทีม
่ าจากแรงสะท ้อนปื น เหวีย
่ งค ้อนด ้วยแรงทัง้ หมดทีม
่ ไี ปทีแ
่ ท่ง

ตูม!!!

แท่งจมเข ้าเข ้าไปมากยิง่ ขึน ี งดังกังวาล อย่างไรก็ตาม มันยังคงไม่เพียพอทีจ

้ พร ้อมกับเสย ่ ะเจาะ
เข ้าไปในเกราะ ชอ ิ ะตัดสนิ ใจทีจ ้
่ ะใชกระสุ นทีม่ ท
ี งั ้ หมด จากนัน
้ เธอก็กดปุ่ ม

ตูม! ตูม! ตูม! ตูม! ตูม! ตูม!

"อ๊าาาาาา!!"

เสยี งตะโกนของชอ ิ ะดังออกมา เธอตัดสน ิ ใจทีจ

่ ะแสดงความตัง้ ใจของเธอทัง้ หมดและสง่ ผ่าน
เข ้าไปยังค ้อนสองมือ ทีเ่ ป็ นคูห
่ ข ้ งทัง้ หมด
ู องเธอ ด ้วยพลังและจิตใจทัง้ หมดของเธอ เธอใชพลั
ทีม
่ ี พร ้อมกับการโจมตี บล็อกลอยจมลงไปอย่างรุนแรงจากการกระแทก

ในทีส่ ด
ุ ด ้วยเสยี งของบล็อกลอยทีก ่ ระแทกเข ้ากับพืน้ แท่งสดี ํานีท
้ ะลุทะลวงผ่านการป้ องกันอัน
สมบูรณ์แบบของอะซานเทียมด ้วยการโจมตี ครัง้ สุดท ้าย และทะลวงเข ้าไปถึงคอร์ของโกเล็ม
มิเรดิ ถึงแม ้มันจะเป็ นแค่สว่ นนอก แต่กท ี ง "เปรีย
็ ําให ้คอร์แตกร ้าวไปทัว่ พร ้อมกับเสย ้ "

ในตอนทีม ่ น
ั ชนเข ้ากับพืน ิ ะใชโดเรี
้ ชอ ้ ยวเค็นเป็ นจุดเริม
่ ต ้น และด ้วยมือข ้างนึงเธอตีลงั การกลับ
หลัง จากนัน ้ ด ้วยการเสริมพลังทัง้ หมดไปทีเ่ ท ้า เธอเตะด ้วยแรงเหวีย ่ ะดันแท่งส ี
่ งทีเ่ พียงพอทีจ
ดําเข ้าไป

แท่งทีไ่ ด ้รับแรงเตะจากการเตะของชอ ิ ะทะลวงเข ้าไปลึกมากยิง่ ขึน

้ และทําให ้เกิด รอยร ้าวมาก
ขึน
้ ไปอีก.......จนกระทั่งมันแตกละเอียดอย่างสนิ้ เชงิ

แสงจากดวงตาของมิเรดิจางหายไป เมือ ิ ะได ้ยืนยันแล ้ว เธอจึงค่อยๆผ่อนแรงทัง้ หมดทีม

่ ชอ ่ ี
และครางออกมาอย่างโล่งอก ในตอนนัน ้ เอง เธอได ้ยินเสย ี งร่อนลงข ้างหลังเธอ และอย่างทีค ่ ด
ิ
ิ ะหันไปหาพวกเขาด ้วยรอยยิม
ไว ้นั่นคือฮาจิเมะและยูเอะนั่นเอง ชอ ้ ทีบ
่ ง่ บอกถึงเรือ
่ งราว
ทัง้ หมด ฮาจิเมะและยูเอะเองก็ยม
ิ้ ทีบ
่ ง่ บอกออกมาว่า

หนึง่ ในมหาดันเจีย
้ น ; บททดสอบสุดท ้ายของมหาดันเจีย ็ ได ้สน
้ นไรเซน ิ้ สุดลงแล ้ว

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 49 เธอทําได้ดม
ี าก

ควันเริม่ กระจายหายไปจากบริเวณรอบๆและมีรอย แตกจํานวนมากอยูบ ่ นพืน

้ ดิน บนบล็อกลอย
ทีถ
่ ก
ู กระแทกกลายเป็ นเศษซากขนาดใหญ่ และบนบล็อกนัน ้ มีโกเล็มขนาดยักษ์นอนอยูโ่ ดยมี
แท่งสด ี ําโผล่ออกมาจากจากชว่ งอก

ชอิ ะทีอ ่ ้านบนของโกเล็มมิเรดิหอบหายใจออกมาดัง "ฟู่ ฮา่ ฟู่ ฮา่ " โดยใชโดเรี

่ ยูด ้ ยวเค็นยันพืน
้
เอาไว ้ ฮาจิเมะหรีต ื่ ชม สว่ นยูเอะมองด ้วยสายตาทีอ
่ ามองด ้วยความชน ่ อ
่ นโยน

"เธอทําได ้แล ้วชอิ ะ ตอนจบนัน ้ เต็มไปด ้วยพลัง มันทําให ้ฉั นมองเธอในมุมมองทีด ่ ข ึ้ ใชไ่ หมยู
ี น
เอะ?"
".......อือ เธอทําเต็มทีแ่ ล ้ว"
"อะเฮะเฮะ ขอบคุณมากค่า แต่วา่ นะคุณฮาจิเมะ มันจะดีกว่านีถ ้ ้าเติมคําว่า "ฉันตกหลุมรักเธอ
แล ้ว" รู ้ไหมคะ"
"ฉั นไม่มวี นั ตกหลุมรักเธอตัง้ แต่เริม
่ แรกแล ้ว"

ถึงแม ้เธอจะมีทา่ ทางเหนือ

่ ยอ่อน แต่คําชมของฮาจิเมะและยูเอะนัน ้ ทําให ้เธออาย จริงๆแล ้วเธอ
้
ไม่ได ้คิดอะไรเลยนอกจากการต่อสูจนกระทั ่งเมือ
่ กีน
้ ี้ ในความคิดของเธอมีเพียงแค่ต ้องการอยู่
ระดับเดียวกันกับฮาจิเมะและยูเอะและ ต ้องการอยูเ่ คียงข ้างทัง้ สองคน นั่นคือความปราถนาขอ
ชอิ ะ ด ้วยความปราถนาทีร่ นุ แรงและฝั งอยูข
่ ้างใน ชอ ิ ะเผชญ ิ หน ้ากับบททดสอบของหนึง่ ในมหา
ดันเจีย้ นด ้วยความสามารถทัง้ หมดของเธอ และผลลัพธ์ทไี่ ด ้คือเป็ นคนปิ ดฉากจบในการต่อสู ้
ครัง้ นี้

แม ้แต่ฮาจิเมะเอง ฉากสุดท ้ายทีช ิ ะเป็ นคนปิ ดเกมนัน

่ อ ้ ก็อยูใ่ นการคํานวนของเขา เพราะเขารู ้ดี
ว่าเข็มทะลวงป้ อมนัน้ มีพลังไม่เพียงพอ เขาจึงเผือ ่ ทางเลือกอืน ่ ไว ้ อย่างไรก็ตามถึงแม ้เผ่า
กระต่ายนัน้ จะรักสงบและไม่มท ี ักษะในการต่อสูแต่ ้ ช ิ อะนัน้ ไม่เคยบ่น ไม่เคยพูดว่า "ฉั นต ้องการ
กลับบ ้าน" ในตอนทีเ่ ธอสู ้ แต่แน่นอนว่าเธอจะต ้องมีความรู ้สก ึ กังวลและกลัวหลังจากเข ้ามาด ้าน
ในของมหา ดันเจีย ้ น และนั่นทําให ้เขาคิดทีจ ิ ะเป็ นคนปิ ดเกม
่ ะให ้ชอ

ผลลัพธ์ทไี่ ด ้นัน
้ เยีย
่ มยอดมาก เธอปิ ดเกมด ้วยพลังทําลายอันรุนแรง มันทําได ้ดีมากจนทําให ้
แม ้แต่ฮาจิเมะต ้องชมเธอ ฮาจิเมะเองก็รบ ั รู ้ได ้ถึงความต ้องการทีจ ิ ะ แต่ถงึ แม ้
่ ะแข็งแกร่งของชอ
จะเป็ นอย่างนัน ึ ของฮาจิเมะนัน
้ ความรู ้สก ้ ไม่ถงึ ขัน
้ ทีช
่ อิ ะนัน
้ หวังไว ้ แต่ความต ้องการปกป้ องและ
ความตัง้ ใจของเธอนัน ้ ทําให ้ฮาจิเมะนัน
้ รับรู ้ถึงสาย สม ั พันธ์ และนั่นคือเหตุผลว่าทําไมฮาจิเมะ
จ ้องมองชอ ิ ะด ้วยสายตาทีอ ่ อ
่ นโยน

"ฟูเอะ? ร-รู ้สกึ ว่า.......คุณฮาจิเมะจะจ ้องมองฉันด ้วยสายตาทีอ ่ อ

่ นโยน.......น-นีม่ น
ั คือความฝั น
หรือเปล่า?"
"รู ้ไหมว่า.......ชา่ งมันเถอะ มันเป็ นเรือ ่ ว่ ยไม่ได ้เมือ
่ งทีช ่ ฉันนึกถึงชว่ งทีท
่ ํากับเธอเป็ นปประจํา"

เนือ่ งจากสายตาของฮาจิเมะนัน ้ ทําให ้เธอคิดว่านไปทําให ้เธอหยิกแก ้มตัวเอง ถึงแม ้ฮาจิเมะ

ต ้องการบ่นถึงการกระทําของเธอ แต่เมือ ่ เขาคิดถึงตอนทีเ่ ขาปฎิบต
ั ก
ิ บ
ั เธอมาจนถึงตอนนี้ ทําให ้
เขาคิดว่าการกระทําของชอ ิ ะนัน้ เป็ นเรือ
่ งปกติ

ยูเอะเดินเข ้าหาชอ ิ ะทีย

่ ังคงหยิกแก ้มของตัวเองอยู่ จากนัน ื้ ของชอ
้ เสอ ิ ะก็โดนดึงลงมาเพือ
่ เธอ
ก ้มหัวจากนัน้ หัวของเธอก็ถก ้ ผมทีย
ู ลูบ อย่างชาๆ ่ งุ่ เหยิงของเธอถูกจัดเข ้าทีแ ้
่ ละชาๆและ
อ่อนโยน

"อะ-อือ คุณยูเอะ"
ู หัวเธอ ถึงแม ้มันจะเป็ นสงิ่ ทีอ
"........เพราะฮาจิเมะไม่ลบ ี ใจในภายหลัง แต่ฉันจะ
่ าจจะทําให ้เสย
ทําแทนเอง เธอทําได ้ดีมาก"
"คะ-คุณยูเอะ อือ หือ ท-ทําไมก็ไม่รู ้? นํ้ าตาของฉันไม่หยุดไหล ฟูเอะ"
"......เด็กดี เด็กดี"

ในตอนแรกนัน ้ ชอิ ะงงกับการกระทําของยูเอะ แต่เมือ ่ เธอเข ้าใจว่าเธอกําลังถูกชม เหมือนกับว่า

้
เสนความตึ งเครียดได ้ถูกตัดออก ชอิ ะเริม
่ ร ้องไห ้และเข ้าไปกอดยูเอะ เป็ นอย่างทีค ่ ด
ิ เอาไว ้ เธอ
พยายามอดทนต่อความยากลําบากในการผจญภัยครัง้ แรกในการสูกั้ บมหาดันเจีย ้ น ทัง้ เจ็ด
เนือ
่ งจากเธอปราถนาทีจ ่ ะเดินทางไปกับฮาจิเมะและยูเอะ การโดนชมและการยอมรับนัน ้ ทําให ้
เธอไม่สามารถหยุดนํ้ าตาได ้

จะว่าไปแล ้ว อย่างทีย ่ เู อะบอกไว ้ ฮาจิเมะไม่มท ี างทีจ่ ะลูบหัวเธอ ชอ ิ ะนัน

้ เป็ นประเภททีเ่ หลิงได ้
ง่าย ถ ้าฮาจิเมะลูบหัวเธออย่างอายๆละก็ เธอจะต ้องเข ้าใจผิดว่านีค ่ อื การแสดงความรัก ตัง้ แต่นี้
ต่อไปฮาจิเมะจะปฎิบต ั ก ิ บ
ั เธอดีขน
ึ้ แต่ไม่มเี หตุผลที่ คนอืน่ ๆจะให ้ความรู ้สก ึ แบบเดียวกันกับยูเอะ
ึ พิเศษ" ของเธอ จะว่าไปแล ้วฮาจิเมะไม่คด
นั่นคือ "ความรู ้สก ิ ว่ายูเอะจะเศร ้าเพราะเรือ ่ งแบบนัน ้

ยิง่ ไปกว่านัน ้ เสยี งครางอย่างมีความสุข "ฟูเอะ~" ดังออกมาจากอกของยูเอะ มันคือเสย ี งร ้อง

ของชอ ิ ะทีผ
่ อ ่ นคลายและถูกตามใจ และนั่นทําให ้ภาพของยูเอะทีล ่ บ
ู หัวและมองด ้วยสายตาอัน
อ่อนโยนนัน ้ เหมือน กับ.......ชา่ งมันเถอะ ดูเหมือนจะอนาคตจะทํานายได ้แล ้ว

ยูเอะนัน
้ กําลังปลอบโยนชอิ ะในขณะทีก ่ อดเธอเอาไว ้ และฮาจิเมะนัน ้ มองภาพนีด ี น ้าทีไ่ ม่
้ ้วยสห
อาจอธิบายได ้ ในขณะทีท ี งดังขึน
่ งั ้ สามกําลังอยูใ่ นบรรยากาศ จูๆ่ ก็มเี สย ้ มา

"อือออ~ ถึงแม ้มันจะเป็ นบรรยากาศทีด

่ ม
ี ากกกก แต่ฉันจะลงมือแล ้วน ้า ดังนัน
้ ฉั นขอเวลาของ
เธอหน่อยน ้าา"
 ี งทีค
มันเป็ นนํ้ าเสย ่ ุ ้นเคยเหลือเกิน ฮาจิเมะและสาวๆต่างก็สง่ เสย ี งออกมาว่า "หา" และหันไป
มองทีโ่ กเล็มมิเรดิ ไม่รู ้ว่าทําไมแสงทีเ่ มือ่ กีห
้ ายไปนัน
้ ได ้กลับมาแล ้ว อย่างรวดเร็ว ฮาจิเมะและ
ปาร์ตก ี้ ระโดดถอยหลังเพือ ่ งว่าง เนือ
่ สร ้างชอ ่ งจากพวกเขามัน ่ ใจว่าคอร์นัน
้ ได ้ถูกทําลายไปแล ้ว
ทําให ้พวกเขาตัง้ ท่าด ้วย ความเหนือ ่ ยอ่อนในใจ

"เดีย
๋ ว รอก่อน มันไม่เป็ นราย~ บททดสอบจบลงแล ้ว! มันเป็ นชย ั ชนะของพวกเธอ! เนือ
่ งจาก
เหลือพลังอีกเล็กน ้อยในเศษชน ิ้ สว่ นของคอร์ ฉันขอเวลาเล็กน ้อยในการพูดคุยยย~ ใชเวลา
้
ไม่กน ี่ าทีเท่านัน
้ "

เหมือนกับว่าเพือ
่ เป็ นการพิสจ
ู น์ในคําพูดของเธอ โกเล็มมิเรดินัน
้ ไร ้การเคลือ่ นไหวโดยสน ิ้ เชงิ
ในขณะทีแ ่ สงจากดวงตานัน ้ กระพริบไปมาเหมือนกับว่ามันพร ้อมทีจ ่ ะดับทุกเวลา และนั่นคือ
เหตุผลว่ามันน่าจะเป็ นความจริงทีเ่ ธอพูดว่าเธอเหลือเวลาอีกไม่ก ี่ นาที

ฮาจิเมะผ่อนคลายและพูดกับโกเล็มมิเรดิ

"แล ้ว? มีอะไร? ยัยผีดบ ิ ? ถึงขนาดไร ้ความสามารถในการดูบรรยากาศแม ้จะตายไปแล ้ว......ถัง

แม ้มันจะเป็ น เรือ
่ งน่าเสยี ดายสําหรับ "ผู ้ปลดปล่อย" ทีจ ่ ะมาในอนาคต แต่ฉันควรจะสง่ เธอไปสู่
สุขติจะดีกว่า"
"หวา- หยุดน ้าา~ คําพูดข่มขูน ึ ไม่ดส
่ ั่นคืออะไรกัน มันทําให ้รู ้สก ี ด
ุ ๆไปเลย"
"แล ้ว? บอกไว ้ก่อนว่าฉั นจะไม่ฟังเกีย ่ วกับ "ฆ่าพวกเลวร ้ายพวกนัน ้ " รู ้ไหม?"

ึ ฝื นยิม
ต่อหน ้าคําพูดผู ้เหนือกว่าของฮาจิเมะ มิเรดิให ้ความรู ้สก ้ ออกมา

"ฉั นจะไม่พด ้ มันไม่จําเป็ นเลย สงิ่ ทีฉ

ู แบบนัน ่ ั นต ้องการพูดนัน ้ .......เหมือนกับเป็ นคําเตือน
มากกว่า เธอแม ้จะไม่มเี วทยุคสมัยพระเจ ้าในดันเจีย ้ นทีเ่ ธอเข ้าไป แต่พยายามรับเวทยุคสมัย
พระเจ ้าให ้หมด........เพราะมันจําเป็ นต่อความปราถนา ของเธอ......"

อาจจะเป็ นเกราะว่าพลังงานของมิเรดินัน ้ ใกล ้จะหมดลงแล ้ว คําพูดของเธอนัน

้ เริม ั เจนและ
่ ไม่ชด
เริม
่ ไม่ประติดประต่อ แต่ฮาจิเมะไม่กงั วลในเรือ่ งนัน
้ และบอกเธอถึงปั ญหาของเขา

"ทัง้ หมดงัน้ หรือ......ถ ้าอย่างนัน ้ ก็บอกทีอ

่ ยูข
่ องดันเจีย ้ นอืน
่ ๆมา เพราะตํานานของพวกมันได ้
สูญหายไปแล ้ว ฉันเองก็ไม่รู ้ทีอ ่ ยูม
่ ากไปกว่านี"้
"อาา อย่างนัน ้ เหรอ....... เข ้าใจละ สถานทีด ่ น
ั เจีย
้ นอืน
่ ๆนัน
้ ไม่รู ้.........มันผ่านมานานมากแล ้ว
.......อืม ทีอ่ ยู.่ ......ทีอ
่ ยูน
่ ัน
้ ......"

ทีละเล็กทีละน ้อย เสยี งพูดของโกเล็มมิเรดินัน ้ เริม ี พลัง นํ้ าเสย

่ สูญเสย ี งของเธอนัน ้ เต็มไปด ้วย
อารมณ์ ยูเอะและชอ ิ ะนัน ี น ้าทีเ่ คร่งเครียด หลังจากระยะเวลามานาน เพือ
้ มีสห ่ หน ้าทีข่ องเธอ
มากกว่าความปราถนาของเธอ ใสว่ ญ ิ ญาณเข ้าไปในคอร์ เป็ นการกระทําทีท ่ ําให ้พวกเธอทัง้ สอง
คนมองด ้วยความนับถือ

มิเรดิพด ้ งสถานทีท
ู อย่างชาๆถึ ่ เี่ หลือของเจ็ดมหาดันเจีย
้ น คําพูดของเธอเกีย
่ วกับสถานทีน
่ ัน
้ ทํา
ให ้พวกเขาประหลาดใจ
"หมดแล ้ว..........ขอให ้โชคดี"
".........อยูด
่ ๆี เธอก็กลายมาเป็ นสงบเสงีย
่ ม เกิดอะไรขึน ี งทีน
้ กําคําพูดและนํ้ าเสย ่ ่าหงุดหงิด
นัน
้ ?"

เหมือนอย่างทีฮ ่ าจิเมะพูดไว ้ มิเรดิในตอนนีใ้ ห ้บรรยากาศทีไ่ ม่เหมือนกับมิเรดิทเี่ ตรียมคําพูด

หงุดหงิดนัน
้ ในดันเจีย ้ นซะเลย ด ้วยนํ้ าเสย ี งทีแ ่ ตกต่างออกไป เต็มไปด ้วยความอ่อนน ้อมและ
ความจริงจัง เธอเคยแสดงนํ้ าเสย ี งแบบนีค ้ รัง้ หนึง่ ในตอนทีถ่ ามถคงจุดประสงค์ของฮาจิเมะ มัน
อาจจะเป็ นตัวตนทีแ ่ ท ้จริงของเธอ เหมือนกับว่ามันไม่มค ี วามจําเป็ นในการทีจ ่ นอีก
่ ะต ้องซอ
ต่อไปก่อนทีเ่ ธอจะหาย ไปโดยสน ิ้ เชงิ

"อา ฮะๆ ฉันขอโทษด ้วยน ้าาา แต่........ไอ ้พวกนัน ้ มัน.........ไม่น่าคบห่อย่างสน ิ้ เชงิ .........พูด
แต่ เรือ่ งทีไ่ ม่ด.ี .......นั่นคือเหตุผลว่าถึงจะเพียงนิดเดียว.......ฉั นต ้อง การให ้พวกเธอชน ิ กับมัน
....."
"เฮ ้ เธอนี,่ ฉั นบอกไปแล ้วไงว่าฉันจะไม่ล ้มพระเจ ้า เพราะฉะนัน ้ อย่าพูดเหมือนกับว่าฉันจะไปสู ้
กับพวกนัน ้ "

ต่อหน ้าคําพูดทีห ื่ มัน

่ งุดหงิดของฮาจิเมะ มิเรดิตอบกลับด ้วยความเชอ ่ และความจริงจังอย่างไม่
ื่
น่าเชอ

"......เธอจะสูกั้ บพวกมันอย่างแน่นอน ตราบเท่าทีเ่ ธอยังคงเป็ นตัวเธอ......แน่นอนว่า........เธอ

จะต ้องฆ่าพระเจ ้าพวกนัน ้ "
".......ฉั นไม่เข ้าใจว่าเธอพูดถึงอะไร ชา่ งมันเถอะ ถ ้าพวกมันพยายามขวางทางฉั น ถ ้าอย่างนัน ้
มันก็ชว่ ยไม่ได ้......"

ฮาจิเมะแสดงท่าทางไม่แน่ใจออกมา มิเรดิทเี่ ห็นท่าทางแบบนัน

้ หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข

"ฟุๆ......ดีแล ้ว......ตราบเท่าทีเ่ ธอยังคงเป็ นแบบนัน

้ ......ทางเลือกของ เธอ.......จะต ้อง..........
ดีทสี่ ด
ุ ........ต่อโลกใบนี.้ ......"

หลังจากนัน ้ ร่างของโกเล็มมิเรดิก็หุ ้มไปด ้วยแสงสลัวๆและสอ ่ งสว่างออกมาเหมือนกับว่ามัน ได ้

กลายเป็ นหิง่ ห ้อย แสงแบ่งออกเป็ นแสงเล็กๆและพุง่ ขึน ้ ไปบนสวรรค์ มันเหมือนกับวิญญาณที่
ตายแล ้วขึน ่ วรรคิ เป็ นภาพทีด
้ สูส ่ แ
ู ล ้วลึกลับเป็ นอย่างมาก

ระหว่างนัน
้ ยูเอะค่อยๆเคลือ
่ นกายเข ้าหาโกเล็มมิเรดิ จากนัน
้ เธอก็จ ้องมองทีแ
่ สงนัน
้

"มีอะไรหรือ?"

ี งเบาๆนัน
เสย ้ มาจากมิเรดิ ยูเอะกระซบ ิ คําพูดของเธอกับมิเรดิ เป็ นของขวัญสาํ หรับ "ผู ้
ปลดปล่อย" ทีย ่ งิ่ ใหญ่ทก
ี่ ําลังจะหายไป

".........ขอบคุณสําหรับทีผ
่ า่ นมา เธอทําได ้ดีมากแล ้ว"
"..........."
มันเป็ นคําพูดขอบคุณ โดยสว่ นตัวของเธอต่อสงิ่ มีชวี ต ิ อันยิง่ ใหญ่ทรี่ อคอยความหวังใต ้ความมืด
มิด ของขวัญเล็กน ้อยจากผู ้ทีย ่ ังมีชวี ต
ิ อยู่ โดยปกติแล ้วมันเป็ นคําพูดทีไ่ ม่สภ
ุ าพนักทีม
่ าจากคน
ทีอ
่ ายุน ้อยกว่า แต่คําพูดทีไ่ ม่คาดคิดนัน ้ เป็ นคําพูดเดียวทีป
่ รากฎขึน ้ มาในจิตใจของยูเอะ

".......ขอบคุณ"
".......อือ"

จะว่าไปแล ้วเบือ ้ งหลังของยูเอะและมิเรดิทแี่ ลกเปลีย ่ นคําพูดกันนัน ี งอัน

้ ฮาจิเมะพูดด ้วยนํ้ าเสย
หงุดหงิดออกมาว่า "พอได ้แล ้วน่า รีบหายไปได ้แล ้ว" สว่ นชอ ิ ะทีไ่ ด ้ยินคําพูดนัน
้ ตอบกลับมาว่า
"ใครกันแน่ทอ ี่ า่ นบรรยากาศไม่ออกในตอนนี!้ ? ได ้โปรดเงียบก่อน!" และปิ ดปากเขา มิเรดิและ
ยูอไิ ม่ได ้ยินคําพูดนัน ้ และบรรยากาศทีด ู าบซงึ้ นีไ้ ม่ได ้หายไป
่ ซ

".......เอาละ........ได ้เวลาแล ้ว.........ตัง้ แต่นเี้ ป็ นต ้นไป.........เธอมีอส ่ ะทําในสงิ่ ที่

ิ ระ........ทีจ
เธอต ้องการ......."

คําพูดนัน
้ เหมือนกับออสการ์ทโี่ ผล่ตอ
่ หน ้าฮาจิเมะและปาร์ต ี้ หนึง่ ใน "ผู ้ปลดปล่อย" มิเรดิได ้ก
ลายเป็ นและหายขึน ้ ไปบนสวรรค์

ความเงียบครอบคลุมพืน ิ ะมองตามแสงไปขณะทีจ
้ ที่ ยูเอะและชอ ่ มอยูใ่ นความคิด

".......ตัง้ แต่เริม
่ แรก ฉันคิดว่าเธอเป็ นคนทีม
่ น
ี ส ั แเลวร ้ายทีส
ิ ย ่ ด
ุ แต่มน
ั เป็ นการแสดงทีเ่ ธอ
พยายามให ้เหมือนทีส ่ ด
ุ "
".......อือ"

ยูเอะและชอ ิ ะแลกเปลีย่ นคําพูดกันในบรรยากาศทีเ่ งียบสงบ อย่างไรก็ตามมีชายคนหนึง่ ทีไ่ ม่ได ้

คิดเกีย ี น ้าทีเ่ ซง็
่ วกับมิเรดิเหมือนกับพวกเธอ ฮาจิเมะคุยกับทัง้ สองคนด ้วยสห

"ฮา่ าา ยังไม่พออีกเหรอ? ได ้เวลาทีพ ่ วกเราต ้องไปแล ้ว อีกอย่างหนึง่ พวกเธอคิดจริงๆหรือว่า

นิสยั แบบนัน้ จะเป็ นเรือ
่ งโกหก? นิสย ั เลวร ้ายแบบนัน ้ ไม่ใชร่ ะดับของการแสดงแล ้ว"
"เดีย๋ วก่อนนะ คุณฮาจิเมะ การพูดกับคนตายแบบนัน ้ มันนโหดร ้ายมากเลยนะ คุณฮาจิเมะอ่าน
บรรยากาศไม่ออกจริงๆ"
".......ฮาจิเมะ อ่านบรรยากาศไม่ออก" (tl note : จริงๆใชคํ้ าว่าkuki yomenai ทีบ ่ อกถึงคนที่
ไม่ทําตามบรรยากาศของคนอืน ่ ๆ เชน ่ มีคนนึงด่าอาจารย์ คนอืน ่ ๆเห็นด ้วย สว่ นเราบอกอาจารย์
เป็ นคนดีมากเลย คนอืน ่ ๆจะบอกว่าเราเป็ น kuki yomenai :KY แต่ผมไม่รู ้จะเขียนแบบไหนดี
เลยเขียนเป็ นอ่านบรรยากาศไม่ออก"
"ยูเอะ, แม ้แต่เธอ......เฮอ, ้ ไม่เป็ นไร แต่ทเี่ ธอบอกมา ขอบอกไว ้ก่อนว่าไม่ใชอ ่ า่ นบรรยากาศไม่
ออก แต่ฉันไม่ต ้องการ"

ในขณะทีพ่ วกเขาคุยกันอยูน ้ ฮาจิเมะและปาร์ตไี้ ม่ได ้สงั เกตุถงึ แสงทีย

่ ัน ่ งิ ออกมาจากผนัง เมือ ่
พวกเขาสงั เกตุเห็น พวกเขาเคลือ ่ นเข ้าหามัน พวกเขากระโดดบนบล็อกลอยทีอ ่ ยูด
่ ้านบน
กําแพงพร ้อมกัน จากนัน ้ เมือ
่ พวกเขาร่อนลง บล็อกลอยทีพ ่ วกเขายืนอยูก ่ ็เริม
่ เคลือ่ นที่ มันพาฮา
จิเมะและปาร์ตเี้ ข ้าหากําแพงทีส ่ งสว่าง
่ อ
"......"
"หวะหวาาเจ ้านีอ้ ยูๆ่ ก็เคลือ
่ นไหว สะดวกสบายดีจงั "
"......บริการ?"

เนือ
่ งจากบล็อกลอยนัน ้ เคลือ
่ นย ้ายฮาจิเมะและปาร์ตก ิ ะนัน
ี้ ระทันหัน ชอ ้ ประหลาดใจ ยูเอะเอียง
คอด ้วยความสงสย ั สว่ นฮาจิเมะแสดงสห ี น ้าทีด
่ หู งุดหงิด พวกเขาเคลือ ่ นทีเ่ ข ้าหากําแพงทีส ่ ง
่ อ
สว่างในเวลา10วินาทีและหยุดอยูก ่ บ
ั ที่ ห่างออกจากกําแพง5เมตร หลังจากนัน ้ กําแพงทีส ่ ง
่ อ
สว่างเหมือนกับรอเวลานี้ มันเริม ่ สูญเสย ี แสงทีส ่ อ่ งสว่าง ตามด ้วยเสย ี ง "ซู"่ สว่ นของกําแพงที่
ยังคงสอ่ งสว่างเริม
่ แยกออกกลายเป็ นทางเดินทีม ่ ก
ี ําแพงสข ี าว

บล็อกลอยทีฮ ่ าจิเมะและปาร์ตยี้ นื อยูน

่ ัน
้ ลอยเข ้าไปในทางเดิน ดูเหมือนว่าพวกเขากําลังจะเข ้า
ไปในทีอ ่ ยูข ็ หลังจากทีล
่ อง มิเรดิ ไรเซน ั ครูห
่ อยเข ้าไปสก ่ นึง่ เหมือนกับประตูทน ี่ ํ าทางเข ้าไปที่
อาศยั ของออสการ์ในมหาดันเจีย ้ นโอลคุส บนกําแพงนัน ้ มีเจ็ดสญั ลักษณ์สลักเอาไว ้ ฮาจิเมะ
และปาร์ตเี้ ข ้าหากําแพง และเหมือนกับว่าประตูรอเวลานี้ มันเคลือ ่ นทีไ่ ปด ้านข ้างและพวกเขา
เดินเข ้าไปข ้างใน บล็อกลอยลอยเข ้าไปโดยไม่หยุดแม ้แต่น ้อย

หลังจากเข ้าไปด ้านใน สงิ่ ทีร่ ออยูต

่ รงกําแพงฝั่ งตรงข ้ามคือ.......

"ยะฮู ้ ไม่เจอกันตัง้ แป็ บนึง! มิเรดิจงั เองจ ้า!"

โกเล็มมิเรดิขนาดเล็ก

""...............""
"ว่าแล ้วเชย ี วว่าจะต ้องเป็ นแบบนี"้

ยูเอะและชอ ิ ะนัน
้ ม่รู ้ว่าจะพูดอะไรดี ฮาจิเมะทีค ่ าดเดาไว ้ก่อนหน ้านีท ้ ําหน ้าเซง็ ทีฮ ่ าจิเมะคาด
เดาได ้เป็ นเพราะเขามองทะลุถงึ นิสย ั ของมิเรดิทเี่ อาจริงเอาจัง กับขีแ ้ กล ้งนัน
้ ต่างก็เป็ นนิสย ั ที่
แท ้จริงของเธอ คําพูดทีน ่ ่ารําคาญและกับดักทีท ้ ไม่ใชร่ ะดับทีค
่ ําให ้หงุดหงิดนัน ่ นทีจ ่ ริงจัง จะ
ลอกเลียนแบบได ้ อีกทัง้ มิเรดินัน ้ เลือกทีจ
่ ะทิง้ วิญญาณเอาไว ้เพือ ่ ทดสอบผู ้ทีจ ่ ะมาท ้าทาย ด ้วย
ตัวเอง มันไม่มท ี างเป็ นไปได ้ทีจ ่ ะเธอจะจากไปเพียงแค่พา่ ยแพ ้ให ้กับผู ้ท ้าทายเพียง แค่ครัง้
เดียว ถ ้าเป็ นแบบนัน ้ จริง การทดสอบอันสุดท ้ายนัน ้ จะต ้องหายไปหลังจากทีม ่ ค ี นผ่านด่าน

เพราะเหตุผลนัน ้ เอง ฮาจิเมะคาดเดาว่าตัวของมิเรดินัน ้ จะไม่หายไปถึงแม ้โกเล็มมิเรดิจะโดน

ทําลายก็ ตาม การคาดเดาของของนัน ้ กลายเป็ นความมัน ่ ใจเมือ่ บล็อกลอยเริม่ เคลือ่ นไหวเพือ
่
นํ า ทางให ้แก่ฮาจิเมะและปาร์ต ี้ ท ้ายทีส
่ ด
ุ แล ้วมีเพียงแค่มเิ รดิคนเดียวเท่านัน
้ ทีส่ ามารถ
เคลือ่ นย ้ายบล็อก เหล่านีไ
้ ด้

เบือ ิ ะทีก
้ งหน ้าของยูเอะและชอ ่ ้มมองบนพืน ี บ มิเรดิพด
้ อย่างเงียบเชย ี ง
ู กับพวกเขาด ้วยนํ้ าเสย
สบายๆ

"อาเระ? อาเระ? ความตึงเครียดมันไม่น ้อยไปหรอกเหรออออ~? มันเป็ นการดีทจ

ี่ ะประหลาดใจ
มากกว่านีร้ ู ้ไหมมม~? อา หรือว่าจะตกใจเกินไปจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได ้? ถ ้าอย่างนัน
้
ละก็ การทําให ้ประหลาดใจของฉันสาํ เร็จอย่างงดงาม ☆"
โกเล็มมิเรดิขนาดเล็กนัน ้ ถูกออกแบบให ้เหมือนคนมากกว่าขนาดใหญ่ มันมีรป ู ร่างทีเ่ พรียวบาง
และหุ ้มไปด ้วยสข ี าวนํ้ านม สวมผ ้าคลุมยาวและใสห ่ น ้ากากสข ี าว ท่าทางเหมือนกับนิโกะจังนัน ้
ึ หงุดหงิด พร ้อมกับคําพูดของมิเรดิทล
ทําให ้รู ้สก ี่ งท ้ายด ้วย คิระ! ดวงดาวกระพริบแสง(tl note :
ผู ้แปลไม่รู ้จักครับ ข ้อมูลอาจมัว่ ได ้นะครับ) เธอเดินเข ้ามาทีเ่ บือ ้ งหน ้าของฮาจิเมะและปาร์ต ี้
แม ้แต่ตอนนีช ิ ะและยูเอะก็ยงั ก ้มหน ้า สห
้ อ ี น ้าของพวกเธอซอ ่ นไว ้ในผม อาจจะเป็ นไปได ้ว่าเขา
เดาได ้ว่าจะเกิดอะไรขึน ้

ฮาจิเมะถอยไปข ้างหลัง

ิ ะ
ไม่รู ้ว่าใครเป็ นคนพูดออกมาระหว่างยูเอะและชอ

".......ก่อนหน ้านี?้ "

"หือ~? ก่อนหน ้านี?้ พวกเธอคิดจริงๆหรือว่าฉันจะหายไป? ไม่มท ี าง,ม่าย-มี-ทาง! มันเป็ นไปไม่
ด ้ายยยย~!"
"แต่วา่ , ไม่ใชเ่ ธอหายกลายเป็ นแสงแล ้วหรอกหรือ?"
"ฟุๆๆ มันเป็ นการเตรียมพร ้อมทีด่ เี ลยใชไ่ หม? การแสดง (การเล่น)! โอ ้ ไม่ มิเรดิม ี
ความสามารถในการแสดงจริงๆ! เป็ นผู ้หญิงทีน ่ นี!้ "
่ ่ากลัวอะไรเชน

มินโิ กเล็มมิเรดิออกท่าทางทีท่ ําให ้ดูหงุดหงิด ณ เบือ้ งหน ้าของมินม ิ เิ รดินัน

้ ยูเอะยืน
่ มือออกไป
สว่ นชอิ ะเตรียมพร ้อมโดเรียวเค็นเอาไว ้ เป็ นอย่างทีค
่ ดิ เอาไว ้ มินม
ิ เิ รดิหยุดเคลือ ่ นไหวพร ้อมกับ
คิดว่า "อาเระ? ฉั นทําเกินไปหรือเปล่า?"

"อะ-อืมมมม......"

ิ ะสา่ ยไปมาพร ้อมกับเข ้าหามิเรดิ มินม

ยูเอะและชอ ิ เิ รดิสา่ ยคอไปมาพร ้อมกับพูดทีอ
่ ยูใ่ นใจของ
เธอออกมาอย่างไม่มน ั่ ใจ

"เทเฮะ เปโร ☆(tehe pero)" (tl note : มันคืออะไรหว่า ผู ้แปลไม่เข ้าใจมุขอย่างแรง)

"........ตาย"
"ได ้โปรดตายไปซะ"
"ดะ-เดีย ๋ ว! เดีย
๋ วก่อน! ร่างนีม
้ นั อ่อนแอนะ! มันจะแย่มากเลยนะถ ้าพวกเธอทําลายมัน! ใจเย็น
ก่อนนะ! ฉันจะขอโทษเดีย ๋ วนีแ
้ หละ!"

หลังจากนัน้ สก ั ครูห
่ นึงก็มเี สยี ง "dotabata, dokanbakih" เสย ี งทําลายล ้างพร ้อมกับ "อิหยาาา
(iyaa~)" เสย ี งร ้องทีด ่ งั ออกมา ฮาจิเมะไม่สนใจเสย ี งและสํารวจห ้อง ห ้องนัน ี าวทังหมด
้ เป็ นสข
ไม่มอ
ี ะไรเลยนอกจากวงแหวนเวททีส ่ ลักไว ้บนพืน
้ ตรงกลางของห ้อง ฮาจิเมะเดาว่าทีอ ่ ยูอ ั
่ าศย
ของมิเรดินัน
้ จะอยูอ ่ ก
ี ฝากหนึง่

ฮาจิเมะเดินเข ้าหาวงแหวนเวทอย่างชาๆ ้ จากนัน ้ ก็สาํ รวจอย่างละเอียด มินมิ เิ รดิทเี่ ห็นภาพนัน ้

เกิดอาการลนพร ้อมกับเดินเข ้าหาฮาจิเมะ ข ้างหลังของเธอนัน ้ มีองค์หญิงแวมไพร์ทไี่ ร ้สห ี น ้า
ี งประกอบ "โอ๊ะๆๆ( tl note : ผู ้แปลเดาว่าเป็ นเอ็ฟ
และสาวหูกระต่ายเดินเข ้าหา พร ้อมกับเสย
เฟ็ กเวลาตัวละครเบ่งพลัง)
"นีเ่ ธอออ~ มันไม่ดน ่ ะสาํ รวจโดยไม่ได ้รับอนุญาติ ยิง่ ไปกว่านัน
ี ะทีจ ้ พวกเขาเป็ นเพือ
่ นร่วมทาง
ของเธอ! ได ้โปรดอย่าทําเป็ นไม่สนใจพวกเธอ, หยุดพวกเธอ!"

ในขณะทีก
่ ําลังบ่นอยูน
่ ัน
้ มินม ้
ิ เิ รดิหลบหลังฮาจิเมะและใชเขาเป็ นโล่กน
ั คูห
่ ป
ู ี ศาจ

"......ฮาจิเมะ, ได ้โปรดหลบออกไป, ฉันไม่ฆา่ เธอหรอก"

"คุณฮาจิเมะได ้โปรดหลบออกไป ฉันจะฆ่าเธอ ณ ทีน ่ เี่ วลานี"้
"ฉั นไม่คด
ิ เลยว่าจะได ้ยินฉากแบบนี้ ณ เวลานี้ ยิง่ ไปกว่านัน ้ เลิกเล่นและจริงจังได ้แล ้ว"

ฮาจิเมะแนะนพข ้อเสนอพร ้อมกับแสดงสห ี น ้าประหลาดใจต่อความใจอ่อนของชอ ิ ะและยู เอะ

ข ้างหลังของเขานัน
้ มินม
ิ เิ รดิพด ่ ล ้ว ใชแ
ู ว่า "ใชแ ่ ล ้ว ต ้องจริงจังได ้แล ้ว!" และได ้รับกงเล็บเหล็ก
จากแขนของฮาจิเมะ เขาเพิม ่ พลังลงไปในแขนและมีเสย ี ง "เปรียะๆ" เสย ี งของรอยร ้าวทีม
่ าจาก
บนหัวของมิเรดิ

"มันจะต ้องกลายเป็ นฉากทีแ ่ ย่แน่ๆถ ้ายังดําเนินต่อไป ดังนัน

้ จงยืน
่ เวทยุคสมัยพระเจ ้าออกมา
เดีย๋ วนี"้
"อืมมม~ เธอสงั เกตุไหมว่าคําพูดและท่าทางของเธอเหมือนกับตัวร ้า- "เปรียะ ๆ ๆ" รับทราบ!
ฉั นจะยืน ่ ให ้เดีย
๋ วนีแ
้ หละ! เพราะฉะนัน ้ ได ้โปรดหยุดก่อน! ฉั นจะต ้องแหลกแน่ๆถ ้ายังดําเนิน
ต่อไป!"

อาจจะเป็ นเพราะว่าความขมขืน ่ ของพวกเธอลดลงไปหลังจากเห็นมินม ิ เิ รดิใกล ้จะ แหลกคามือ

ยูเอะและชอิ ะกลับมาทําท่าเหมือนเดิม มินม ิ เิ รดิทเี่ ข ้าใจแล ้วว่าเธอจะต ้องถูกทําลายอย่าง
แน่นอนถ ้ายังคงเล่นต่อไป ท ้ายทีส
่ ด
ุ ก็เริม
่ กระตุ ้นวงแหวนเวทมนตร์

ฮาจิเมะและปาร์ตเี้ ดินเข ้าไปในวงแหวน ครัง้ นีเ้ นือ

่ งจากมิเรดิเองรู ้ว่าพวกเขาผ่านบททดสอบ
ดังนัน
้ จึงไม่จําเป็ นทีจ
่ ะต ้องค ้นหาความทรงจําเหมือนกับตอนมหาดันเจีย ้ นโอลคุส และจากนัน
้
ข ้อมูลและวิธใี ชก็้ สลักเข ้าไปในสมองของพวกเขา ฮาจิเมะและยูเอะทีเ่ คยมีประสบการณ์แบบนี้
มาก่อนไม่ได ้แสดงท่าทางออกมา แต่ชอ ิ ะทีม
่ ป
ี ระสบการณ์ครัง้ แรกนัน ้ กระโดด

การสง่ ผ่านข ้อมูลจบสน

ิ้ ลงในเวลาไม่กวี่ น
ิ าที ฮาจิเมะและปาร์ตไี้ ด ้รับเวทสมัยพระเจ ้าของ มิเรดิ
็ อย่างง่ายดาย
ไรเซน

"นีม่ นั ........เวทควบคุมแรงโน ้มถ่วงอย่างทีค่ ด

ิ เอาไว ้จริงๆ"
"ใชแ ่ ล ้วววว~ เวทของมิเรดิจงั นัน
้ คือเวทควบคุมแรงโน ้มถ่วงนั่นเอง ใชอย่ ้ างถูกต ้อง.......คือสงิ่
ทีฉ่ ันต ้องการพูด แต่เธอและเผ่ากระต่ายนัน ้ ไม่มค ี วามถนัดด ้านนี~
้ มันเป็ นระดับทีท
่ ําให ้แม ้แต่
ฉั นยังต ้องประหลาดใจ!"
"หนวกหู ฉั นรู ้แล ้วน่า"

อย่างทีม่ น
ิ ม
ิ เิ รดิบอก ฮาจิเมะและชอ ิ ะทีม
่ ข
ี ้อมูลของเวทแรงโน ้มถ่วงทีส
่ ลักเข ้าไปในสมองนัน ้ ไม่
สามารถใชงานมั ้ นได ้อย่างเต็มที่ เหมือนกับกรณีของยูเอะทีส ้
่ ามารถใชเวทสร ้างสรรค์ได ้แค่
เล็กน ้อยเท่านัน ้ ทัง้ หมดนีม้ น
ั อยูท
่ ค
ี่ วามถนัด

้ ้แค่การปรับนํ้ าหนักร่างกาย สว่ นเธอ......เนือ

"ดูเหมือนว่าสาวเผ่ากระต่ายจะใชได ่ งจากเธอ
 ้
สามารถใชเวทสร ้างสรรค์ได ้ ดังนัน ิ เอาเอง สาวผมทองเป็ นคนเดียวทีม
้ ตัดสน ่ ค
ี วามถนัด ด ้วย
การฝึ กฝน เธอจะชาํ นาญในการใชมั้ น"

เมือ่ ได ้ยินคําอธิบายของมิเรดิด ้วยนํ้ าเสย ี งจริงจัง ฮาจิเมะทําได ้แค่ยักไหล่ สว่ ยยูเอะนัน ้ พยัก
หน ้าและชอ ิ ะนัน
้ ผิดหวัง นั่นเป็ นเพราะเธอไม่มค ี วามถนัดกับเวทสมัยพระเจ ้าทีเ่ ธอได ้รับมาใน
ทีส่ ดุ เธอทําได ้แค่ปรับนํ้ าหนักตัวเองเท่านัน ้ และนั่นทําให ้เธอผิดหวังเป็ นอย่างมาก ยิง่ ไปกว่า
นัน
้ มันเป็ นไปไม่ได ้ทีจ่ ะทําให ้ตัวเองหนักขึน ้ แม ้แต่ทําให ้ตัวเองเบาลงก็มป ี ั ญหาเหมือนกัน
เพราะมันอาจจะทําให ้เธอไม่สนเรือ ่ งนํ้ าหนักและทันจะทําให ้เธอหุน ่ ไม่ด ี ไม่ซต ิ ้องบอกว่าทุกข์
ในประโยชน์ของมัน.......,เธอทําได ้แค่ผด ิ หวังเท่านัน
้

ฮาจิเมะทีช่ าํ เลืองมองไปทีช
่ อ ิ ะทีผ
่ ด
ิ หวังแบบผ่านๆ เรียกร ้องความต ้องการมากยิง่ ขึน
้ เขาไม่
จําเป็ นจะต ้องเกรงใจอยูแ
่ ล ้ว

"เฮ ้ มิเรดิทยืน
่ หลักฐานในการผ่านมาได ้แล ้ว จากนัน
้ ก็ยน
ื่ อาติแฟ็ กทัง้ หมดพร ้อมกับวัตถุดบ
ิ
ประหลาดต่างๆอย่างเชน ่ หินเหนีย
่ วนํ า"
"......เธอ, ประโยคของเธอมันเหมือนกับขโมยเลยไม่ใชเ่ หรอ? เธอรู ้ตัวเองหรือเปล่า?"

จากสห ี น ้าทีบ
่ ด
ิ เบีย
้ วของหน ้ากากนิโกะจัง ฮาจิเมะรับรู ้ได ้ถึงการจ ้องมองแต่เขาไม่สนใจมัน มินิ
มิเรดิดงึ แหวนออกมาออกมาจากชอ ่ งอกจากนัน
้ ก็โยนให ้กับฮาจิเมะ แแะฮาจิเมะก็รับมันไว ้ บน
แหวนไรเซน ็ สลักไว ้ด ้วยรูปวงรีบนและล่างถูกเข็มทะลุเอาไว ้

จากนัน้ มินมิ เิ รดิกน ็ ํ าเอาแร่จํานวนมากออกมาจากอากาศ อาจจะเป็ นไปได ้ว่าเธอเองก็ม ี "กล่อง

สมบัต"ิ แร่ธาตุทน ี่ ํ าออกมานัน ่ ้างใน การทีไ่ ด ้เห็นเธอหยิบออกมาตามคําสงั่ นัน
้ ได ้เก็บอยูข ้
เป็ นไปได ้ว่าเธอตัดสน ิ ใจทีจ
่ ะยืน ื่ มัน
่ ให ้พวกเขาตัง้ แต่แรกแล ้ว นั่นเป็ นเพราะว่ามิเรดิเชอ ่ ว่าฮาจิ
เมะจะต ้องต่อสูกั้ บพระเจ ้าทีบ ่ ้า คลัง่ พวกนัน้ และนั่นคือเหตุผลว่าทําไมเธอถึงร่วมมือด ้วย

ั ของฮาจิเมะนัน
อย่างไรก็ตรม นิสย ้ ไม่พงึ พอใจเพียงแค่นี้ หลังจากทีห ่ ยิบแร่ธาตุทงั ้ หมดเข ้าไป
ใน "กล่องสมบัต"ิ เองแล ้ว ฮาจิเมะหันมามองมินม ิ เิ รดิด ้วยสายตาเลือดเย็น

"เห ้ย, นั่นมัน "กล่องสมบัต"ิ ไม่ใชเ่ หรอ? ถ ้าอย่างนัน

้ ก็ยน
ื่ มันมาซะ เป็ นไปได ้ว่าอาจจะมีอาติ
แฟ็ กบางสว่ นอยูข ่ ้างใน"
"นะ-นี่ เธอ~ จะไม่ยน ื่ ให ้มากกว่านีอ
้ ก
ี "กล่องสมบัต"ิ และอาติแฟ็ กชน ิ้ อืน
่ ๆจําเป็ นในการคง
สภาพดันเจีย ้ นแห่งนี"้
"ทํายังกับว่าฉั นจะสนใจ จงยืน ่ มันมา"
"อา, บอกแล ้วว่าไม่ไง!"

เนือ
่ งจากฮาจิเมะพยายามจะหยิบมันไปจริงๆ มินม ิ เิ รดิถอยหลังด ้วยสห ี น ้ากระวนกระวาย อาติ
แฟ็ กทีเ่ ธอมีทงั ้ หมดจําเป็ นสําหรับดันเจีย ้ น ยิง่ ไปกว่านัน ้ มันมีประโยชน์เพียงแค่นัน ้ ดังนัน
้ มันไม่
มีประโยชน์ทฮ ี่ าจิเมะจะนํ ามันไป เมือ
่ ได ้ยินคําอธิบายนัน ู ว่า "โฮว่ ๆ เข ้าใจละ ถ ้า
้ ฮาจิเมะก็พด
อย่างนัน ้ ก็ยนื่ มันมาซะ" บอกถึงข ้อเรียกร ้องอย่างไม่มค ี วามสงสาร ไม่วา่ จะมองยังไง มันก็คอ ื
การปล ้นชด ั ๆ

"แอ~ะ ฉั นบอกแล ้วไงว่าไม่ให ้! บู,่ กลับไปได ้แล ้ว"

ต่อหน ้าฮาจิเมะทีเ่ ดินเข ้ามาอย่างหงุดหงิด มินมิ เิ รดิถอยหลังกลับและวิง่ ไปทีก
่ ําแพงเต็ม
ความสามารถ จากนัน ้ ก็ไปทีบ
่ ล็อกลอย เคลืน
่ ย ้ายไปทีเ่ พดาน

"อย่าหลบหนี ฉั นแค่ต ้องการรางวัลในการพิชต ิ ดันเจีย

้ นนีเ้ ท่านัน
้ มันการเรียกร ้องทีถ
่ ก
ู ต ้องแล ้ว"
"ยังกล ้าทีจ
่ ะพูดแบบนัน
้ อีก, ได ้โปรดทําอะไรสก ั อย่างกับมุมมองของเธอหน่อย! อู, การที่
จะต ้องมาพูดเหมือนกับโอจังทีพ ่ ดู แบบนีป
้ ระจํา...."
"จะว่าไปแล ้ว, มุมมองของฉันสงั่ สมมาจากข ้างในดันเจีย ้ นของโอจัง"
"โอจาาาา-ง"
(Tl note : โอจังคือโอลคุสนะครับ)

ในขณะทีเ่ ธอยังคงจ ้องมองฮาจิเมะด ้วยสหี น ้าทีอ่ งึ้ ยูเอะและชอ ิ ะทีย

่ ังคงแค ้นหลังจากถูกล ้อเล่น
เข ้ามาร่วมวงด ้วย พวกเขาตีวงล ้อมกรอบมิเรดิ ถึงแม ้ครึง่ หนึง่ นัน ้ จะมาจากสงิ่ ทีเ่ ธอทําลงไป อีก
ครึง่ หนึง่ นัน
้ มาจากความผิดของพวกพ ้องทีส
่ ร ้างดันเจีย ้ นนีข
้ น
ึ้ มา

"ฮา่ ~ การทีม ี วกผิดปกติพวกนีเ้ ป็ นคนท ้าทายคนแรก......มู, ไม่ไหวแล ้ว ฉันจะสง่ พวกเธอไป

่ พ
ข ้างนอกด ้วยกําลัง! อย่ากลับมาอีกนะ!"

ณ เบือ้ งหน ้าของฮาจิเมะและปาร์ตท

ี้ พ
ี่ ร ้อมจะตะครุบ มินม
ิ เิ รดิจบ ื กทีห
ั เชอ ่ ้อยอบูต
่ รงเพดานและ
ดึงมัน

"""?"""

วินาทีตอ ่ มา ฮาจิเมะและปาร์ตแ ี้ สดงสหี น ้าทีบ ั ว่าเธอกําลังทําอะไรอยู่ จากนัน

่ ง่ บอกว่าสงสย ้
เสยี งทีไ่ ม่น่าอภิรมย์ทพ
ี่ วกเขาเคยได ้ยินมาก่อนก็ได ้ยินอีกครัง้

กึง!!

่ ล ้ว, มันคือเสย
ใชแ ี งของกับดักทํางาน ในตอนทีเ่ สยี งดังขึน ี่ ้างด ้วย
้ น ้พุง่ ออกมาจากผนังทัง้ สข
ความเร็วสูง นํ้ าจํานวนมากพุง่ ออกมาเหมือนกับนํ้ าท่วม ไม่ได ้มาจากข ้างหน ้าแต่มาจากข ้างบน
และนํ้ าก็เริม
่ ท่วมห ้องในเวลาแป็ บเดียว ในเวลาเดียวกัน วงแหวนเวทมนตร์ทอ ี่ ยูต
่ รงกลางก็จม
ลงไป กระแสดดนํ้ าพุง่ ลงไปทีร่ ู

"เธอ! นีม
่ น
ั -?"

่ งั เกตุเห็นถึงสงิ่ ผิดปกติ แสดงสห

ฮาจิเมะทีส ี น ้าทีบ
่ ด
ิ เบีย ี น ้าทีอ
้ วเต็มไปด ้วยสห ่ บ
ั อาย

ห ้องสขี าวทีม
่ รี อ ่ รงกลาง อีกทัง้ ยังมีนํ้าจํานวนมากไหลลงไป.......ใชเ่ ลย, มันคือ "สวม"
ู ยูต ้
นั่นเอง

"ของทีไ่ ม่ดจ
ี ะต ้องถูกดูดลงไป☆"

มินม ิ เิ รดิขยิบตาให ้ ยูเอะพยายามทีจ ้

่ ะใชเวทมนตร์ ในการกระโดด เนือ ่ งจากห ้องนีม
้ วี งแหวนเวท
ตัง้ อยู่ ดังนัน
้ ห ้องนีจ
้ งึ ไม่มก
ี ารสลายเวท นั่นคือเหตุผลว่าถึงจะมีพลังเวทเหลือเพียงแค่เล็กน ้อ
ยูเอะสามารถทีจ ้
่ ะใชเวทชว่ ยทุกคนในการหนีนํ้าวน

"เอาละ-"
"ฉั นไม่ให ้ทําหรอก~"

ก่อนทีย
่ เู อะจะได ้พูดคําว่า "ลอย" เพือ ้
่ ใชเวท มินม
ิ เิ รดิยน
ื่ มือขวาออกมา และในเวลาเดียวกัน
้
แรงกดทีไ่ ม่ธรรมดาก็โจมตีฮาจิเมะและปาร์ต ี้ เป็ นไปได ้ว่าเธอจะใชเวทแรงโน ้มถ่วงในการทําให ้
แรงโน ้มถ่วงมากขึน ้ อีกหลาย เท่า

"โชคดี~ ขอให ้โชคดีในการพิชต ิ ดันเจีย

้ นอืน
่ ๆ~"
"อ ้อก.......เธอ! เธอคิดว่าพวกเราเป็ นสงิ่ สกปรกหรือไง!? จะต ้องมีวันใดวันหนึง่ ทีฉ
่ ันจะทําลาย
เธออย่างแน่นอน!"
"อุ ้ก.......ยกโทษให ้ไม่ได ้"
"เธอทําจนได ้! ฟูกะ"

ฮาจิเมะและปาร์ตส ี้ บถคําอาฆาตออกมาก่อนทีจ ่ ะถูกกระแสนํ้ านํ าลงไปในหลุม ก่อนทีพ

่ วกเขาจะ
่ งบางสงิ่ ออกไป กระแสนํ้ าไหลออกไปพร ้อม
เข ้าไปในรู มีเพียงแค่ฮาจิเมะทีโ่ ต ้คืนด ้วยการเหวีย
กับฮาจิเมะและปาร์ตท ี้ โี่ ดนดูดเข ้าไปในหลุม จากนัน้ พืน
้ ก็กลับมาและห ้องกลับมาเหมือนเดิม

ฟู่ ~, เป็ นคนทีแ

่ ข็งแกร่งจริงๆ~ จะว่าไปแล ้ว การทีม่ ค
ี วามถนัดเหมือนกับโอจังงัน
้ หรือ ฟุๆ มัน
เหมือนกับโชคชะตา จงต่อสูต่้ อไปตามทีเ่ ธอต ้องการ......เอาละ ฉั นคงยุง่ ไปอีกซก ั พักในการ
ซอ ่ มแซมดันเจีย ้ นและโกเล็ม......หือ? นีม
่ น
ั อะไรนะ"

ถึงแม ้จะไม่มค
ี วามสามารถในกรหลัง่ เหงือ ่ แต่มน
ิ ม ็ เหงือ
ิ เิ รดิก็ทําท่าเหมือนกับเชด ่ บนหน ้าผาก
หลังจากนัน้ เธอก็เจอกับสงิ่ ของทีเ่ ธอไม่คุ ้นเคยมาก่อนทีป ่ ลายสายตาของเธอ มีดทีป ่ ั กบน
กําแพงและมีวัตถุสด ี ําห ้อยอยูบ ้ "มันคืออะไรนะ" คือสงิ่ ทีเ่ ธอคิดขณะทีเ่ ดินเข ้าไปดู สุดท ้าย
่ นนัน
เธอก็จําได ้แล ้วว่ามันคืออะไร

"เหหห!? นีม
่ น
ั , อย่าบอกนะว่า-!?"

วัตถุสดี ําคือระเบิดมือทีฮ ่ าจิเมะสร ้างขึน ้ มานั่นเอง มันเป็ นอย่างเดียวทีเ่ ขาจะตอบโต ้ได ้;การปา
มีดโดยมีระเบิดติดไปด ้วยก่อนทีจ ่ ะ โดนดูดเข ้าไปในหลุม เนือ ่ งจากเขาใชส้ งิ่ นีม
้ าหลายครัง้ แล ้ว
ในดันเจีย ้ นทําให ้มิเรดิรู ้ามันคือ ระเบิด เธอลอยขึน ้ ทันทีเพือ่ ทีจ
่ ะหลบหนีอย่างรวดเร็ว จริงๆแล ้ว
้ งงานเปลืองในการใชเวทแรงโน
มิเรดิในร่างนีใ้ ชพลั ้ ้มถ่วง เธอเกือบใชพลั ้ งทัง้ หมดในการทําให ้
พวกเขาร่วงลงไป นีค ่ อ
ื เหตุผลว่าทําไมเธอถึงไม่สามารถจัดการระเบิดได ้

ิ ชวี ต
ถึงแม ้มิเรดิหมุนตัวอย่างไม่คด ิ แต่มน ้ นไป วินาทีทม
ั ชาเกิ ี าวนัน
ี่ เิ รดิหมุนตัว ห ้องสข ้ เต็มไป
ด ้วยแสงสว่างและตามมาด ้วยแรงกระแทกอย่างรุนแรง

ในดันเจียนนัน ี งผู ้หญิงร ้องดังก ้องไปทั่ว หลังจากนัน

้ มีเสย ้ ก็มโี กเล็มขนาดเล็กทีต ่ ม
่ ้องการให ้ซอ
ด่วนร ้องไห ้อยูต
่ รงนัน
้ เอ,หรือไม่ อยูต ่ รงนัน
้ .......

อีกทางด ้านหนึง่ ฮาจิเมะและปารตีท

้ ถ
ี่ ก
ู ดูดลงไปโดนพัดพาเข ้าไปในอุโมงค์ด ้วยความเร็วสูง มัน
 ่ ถานทีจ
ไม่ใชส ่ ะหายใจได ้ พวกเขาทําได ้แค่เคลือ
่ นไปข ้างหน ้าโดยจมอยูใ่ ต ้นํ้ า พวกเขา
พยายามจะควบคุมร่างกายไม่ให ้ชนกับกําแพงและสลบไป ถึงแม ้จะไม่ชาํ นาญก็ตาม

ิ ะทีพ
พวกเขาไม่รู ้เลยว่า หนึง่ ในปลาทีว่ า่ ยข ้างๆใบหน ้าของชอ ่ ยายามจะไม่หายใจหายใจนัน
้ มอง
หน ้าเธอ

ตาของมัน

ปลา, ไม่ซ ิ ปลาทีม ่ ห

ี น ้าคนมีตาเหมือนกับคนทีผ ่ า่ นประสบการณ์มามาก อาจจะเป็ นเพราะว่ามัน
ไม่รู ้ว่าจะพูดอย่างไร มันจึงไม่พด ู อะไรออกมา ชอ ิ ะจ ้องไปทีป ่ ลาหน ้าคน หน ้าคนแก่ของปลานัน ้
ให ้ความรู ้สกึ ยะโสโอหังและคคามเฉือ ึ เดียวกับตัวละครทีช
่ ยชา มันให ้ความรู ้สก ื่ ชม
่ อ ิ า(tl note :
ถ ้าผมจําไม่ผด ิ มันคือการ์ตน ู ทีม
่ เี ด็กสองคนและมีมนุษย์ปลามีขาหน ้าแก่ๆ อาจจะไม่ใชน ่ ะครับ
มันนานมากแล ้ว)

ิ ะทีต
ชอ ่ กใจ เบิกตาขึน
้ เธอลนลานทีจ ่ ะปิ ดปากด ้ยมือของเธออย่างสุดความสามารถเพือ
่ ไม่ให ้
อากาศออกไป อย่างไรก็ตาม เธอตกใจจนลืมทีจ ่ ะไม่หน
ั ไปมองทางอืน ิ ะและปลา(หน ้าแก่)
่ ชอ
ไหลตามกระแสนํ้ าพร ้อมกับจ ้องหน ้ากัน

จากนัน้ เวลาทีด ิ ะและปลา(หน ้าแก่)ดูเหมือนจะจบลง เสย

่ เู หมือนจะตลอดกาลระหว่างชอ ี งดัง
ก ้องขึน
้ ในหัวของชอ ิ ะ

--- เจ ้ามองอะไร

ี งเดาะลิน
พร ้อมกับเสย ้ ครัง้ นีช
้ อิ ะไม่อาจทนได ้อีกต่อไป ในนํ้ านัน
้ เธอหายใจเข ้าไป แน่นอนว่า
ปลา(หน ้าแก่)นัน้ เป็ นหนึง่ ในสต ั ว์ปีศาจ มันอาจจะมีเวทพิเศษทีเ่ หมือนกับ "โทรจิต" แต่ดเู หมือน
ไม่อาจจะพิสจ ู น์ได ้ เพราะมันว่ายนํ าหน ้าไปก่อนอย่างรวดเร็ว

-------------------------

จากเมือหนึง่ สูอ ่ ก
ี เมืองหนึง่ รถม ้าและม ้าหลายตัวเดินทางอย่างสงบสุขบนทางหลวงทีเ่ ชอ ื่ มต่อ
ระหว่างหมูบ ่ ้าน ดัง "กุบกับกุบกับ" แน่นอนว่าจะต ้องมีคนขีม ่ ้าอยู่ บนนัน
้ มีชายสามคนและมี
ผู ้หญิงทีแ
่ ต่งกายคล ้ายนักผจญภัย บนทีน ้ มีเด็กผู ้หญิงอายุ15-16ปี และมอนสเ์ ตอร์
่ ั่งคนขับนัน
.........ที่ เหมือนจะเป็ นทัง้ สองเพศทีม ่ ข
ี นาดใหญ่

"โซนะจาง~ เนือ
่ งจากเราใกล ้จะถึงแล ้ว มาพักกันตรงนัน ั ครูเ่ ถอะ~"
้ สก
"รับทราบ คุณคริสตาเบล"

สงิ่ ทีไ่ ม่ระบุเพศได ้นีค

้ อ
ื คริสตาเบลทีเ่ ป็ นผู ้จัดการร ้านเสอ ื้ ในเมืองบรู คทีย
่ เู อะและชอ ิ ะติดค ้างหนี้
ไว ้ อีกทัง้ เด็กสาวทีอ ่ ยูข
่ ้างๆคริสตาเบลคือเด็กสาวโรงแรม "มาซากะ" ทีม ่ ช ื่ ว่า โซนะ มาซากะ
ี อ
นั่นเอง ถึงแม ้ด ้วยเหตุผลบางประการชอ ื่ ของเธอจะทําให ้คนอืน ่ ประหลาดใจ แต่จริงๆแล ้วเธอ
เป็ นแค่เด็กสาวธรรมดาทีม ่ ค ั มากมายและมีเรือ
ี วามสงสย ่ งหวาน แหวในสมองมากเกินไป

ทัง้ สองกําลังกลับเมืองบรูคจากเมืองข ้างๆและมีผู ้คุ ้มกันเป็ นนักผจญภัย เป็ นทีเ่ ข ้าใจดีวา่ คริส
ตาเบลนัน ้ แข็งแรงเหมือนกับยักษ์ เธอเก็บเกีย ่ ววัตถุในการทําเสอื้ ผ ้าได ้เป็ นจํานวนมาก เพือ ่ ให ้
ได ้วัตถุทงั ้ หมด เธอเลือกทีจ ้
่ ะออกจากเมือง โซนะใชโอกาศที ญ
่ าติทอ ี่ ยูเ่ เองข ้างๆเจ็บป่ วยใน
การเสนอตนเองเป็ นตัวแทนในการ สง่ ของขวัญแทนพ่อ-แม่ทไี่ ม่อาจจะออกจากโรงแรมได ้ นัก
ผจญภัยนัน ้ มาจากเมืองบรูค หลังจากเสร็จสนิ้ งาน พวกเขาก็มาบังเอิญมาทําหน ้าทีค ่ นคุ ้มกันให ้
พวกเธอ

เหลืออีกแค่วน
ั เดียวพวกเขาก็จะถึงเมืองบรู ้ค คริสตาเบลและคนอืน ิ ทีจ
่ ๆตัดสน ่ ะพักทีน
่ ํ้ าพุข ้าง
ทางหลวงในตอนกลางวัน

บุม
๋ ๆๆ

ี งนัน
เสย ้ อยูด
่ ๆี ก็ดงั ขึน
้ มา ฟองเริม
่ ผุดขึน
้ มาตรวกลางของนํ้ าพุ

"หวาา!"
"โซนะจัง!"

โซนะสง่ เสย
ี งร ้องขึน
้ และตูดล ้มลง คริสตาเบลอุ ้มเธอด ้วยแขนเดียวอย่างรวดเร็วและกลับไปทีท ่ ี่
นักผจญภัยยืนอยู่ ในชว่ งนัน้ ฟองอากาศมากขึน ้ เรือ
่ ยๆ จนกระทั่งมีเสานํ้ าทีม
่ ค
ี วามสูงมากกว่า10
เมตรโผล่ขน ึ้ มา

นํ้ าพุนเี้ ป็ นทีร่ ู ้จักกันดีในฐานะสถานทีพ ่ ก

ั ผ่อนตามทางหลวง และปรากฎการณ์แบบนีไ ้ ม่เคย
ปรากฎขึน ้ มาก่อน ดังนัน ้ คริสตาเบล, โซนะ, และนักผจญภัยทําได ้แค่อ ้าปากตกตะลึงพร ้อมกับ
จ ้องมองอย่างงงๆ พวกเขาจ ้องมองไปทีเ่ สานํ้ าขนาดใหญ่

สงิ่ ทีต
่ ามมา

"อุหวาาาา--!!"
"อือ---!!"
"............."

จากนํ้ าทีพ่ งุ่ ออกมา ทัง้ สามคน......เสย ี งร ้องทัง้ สองคนร ้องออกมาหลังจากพุง่ ออกมา ตามด ้วย
เสย ี งพูด "เกิดอะไร-!" จากคริสตาเบลและคนอืน ่ ๆทีต
่ าถลนออกมา ทัง้ สามทีอ ่ อกมากระเด็นขึน
้
ไปสบ ิ เมตรพร ้อมกับเสย ี งร ้อง จากนัน
้ พวกเขาก็โดนเหวีย ่ งไปฝั่ งตรงข ้ามของคริสตาเบลและคน
อืน
่ ๆดัง ตู ้ม!

""".........."""
"เกิดอะไรขึน ้ -........"

นักผจญภัยและคริสตาเบลไร ้คําพูด สงิ่ ทีโ่ ซนะพูดขึน ึ ของทัง้ หมด

้ มาแสดงถึงความรู ้สก

----------------------------------

ิ ะ, ปลอดภัย
"อุ ้กๆ อ็อก, --อึก แย่มากเลย ฉันจะทําลายเธอในครัง้ หน ้าอย่างแน่นอน ยูเอะ, ชอ
หรือเปล่า"
"แค่กๆ......อือ ฉันสบายดี"

หลังจากทีอ ิ ะหลังจาก
่ อกมาจากกระแสนํ้ า ฮาจิเมะถามยืนยันความปลอดภัยยูเอะและชอ
สาบแชง่ อย่างไรก็ตามมีเพียงแค่ยเู อะเท่านัน
้ ทีต
่ อบรับ

ิ ะ? เฮ,้ ชอ
"ชอ ิ ะ! ตอบหน่อย!"
"ชอิ ะ......เธออยูไ่ หน?"

ถึงแม ้พวกเขาจะเรียกหาเธอ แต่กลับไม่มส ั ญาณของเธอในบริเวณนีเ้ ลย ฮาจิเมะรีบร ้อนดําเข ้า

ี ญ
ไปในนํ้ าเพือ
่ ค ้นหาเธอ จากนัน ิ ะนัน
้ , อย่างทีเ่ ขาคิด ชอ ี สติ เธอไม่
้ จมอยูใ่ ต ้นํ้ าและสูญเสย
สามารถลอยขึน ้ มาได ้เพราะนํ้ าหนักของโดเรียวเค็น

ี่ ดอัดไว ้และมีนํ้าหนักมหาศาลออกมาจาก "กล่องสมบัต"ิ และใชมั้ นใน

ฮาจิเมะหยิบแร่ธาตุทก
การชว่ ยในการจม จากนัน ิ ะขึน
้ เขาก็อุ ้มชอ ้ มา

เขาเข ้าหาฝั่ งในขณะทีล

่ ากชอิ ะไปด ้วย สห
ี น ้าของเธอนัน ี และมีตาขาวนัน
้ ซด ้ โชว์ขน
ึ้ มา ในขณะ
ทีเ่ ธอหยุดหายใจและหัวใจอยุดเต ้น อาจจะเป็ นเพราะว่าเธอเห็นสงิ่ ทีไ่ ม่น่าอภิรมย์บางอย่าง ทํา
ให ้เธอหมดสติด ้วยสหี น ้าแบบนี้

"ยูเอะ ทํา CPR"

"........C-....คืออะไร"
"คือ~ การชว่ ยให ้เธอหายใจ..."
"???"

หลังจากได ้เห็นสภาพของชอ ิ ะ เขาบอกให ้ยูเอะทํา CPR แต่ยเู อะนั่นกลับมีแต่ ? อยูบ ่ นหัว ใน

โลกนีเ้ ป็ นไปได ้ว่าอาจจะไม่ม ี CPR เพราะไม่มบ ี าดแผล สว่ นการเดิม ั ดิสท
่ นํ้ าศก ิ ธิน ้ ก็ไม่ชว่ ย
์ ัน
และอาจจะทําให ้ทําสาํ ลักนํ้ ามากกว่า เดิมก็เป็ นได ้ ยูเอะนัน
้ อ่อนในเรือ่ งของเวทรักษา เป็ นไป
ได ้ว่าเธอน่าจะไม่รู ้จักเวททีจ
่ ะเอานํ้ าออกจากตัวของชอ ิ ะ

ถึงแม ้จะไม่รู ้เวลาทีแ ั ทีช

่ น่ชด ิ ะหมดสติไปแต่มน
่ อ ั ไม่มเี วลาคิดแล ้ว ฮาจิเมะทีต
่ ด ิ ใจในชว่ ง
ั สน
ความเป็ นความตายทํา CPR ให ้กับชอ ิ ะทีห
่ มดสติ

เป็ นเรือ
่ งธรรมชาติทจ ึ ไม่พอใจขึน
ี่ ะต ้องประกบปากต่อปาก ยูเอะทีเ่ ห็นภาพนีร้ ู ้สก ้ มากระทันหัน
แต่เนือ่ งจากเธอรู ้ดีวา่ นีเ่ ป็ นหนทางเดียวการชว่ ยชอิ ะ ดังนัน ้ ใช ่
้ เธอทําได ้แค่เฝ้ าดูเงียบๆเท่านัน
แล ้ว, เธอทําได ้แค่ จ ้องงง และ จ ้อง- เขาเท่านัน ้

ฮาจิเมะพยายามเมินสายตาของยูเอะอย่างเต็มทีแ
่ ละทําCPRอีกครัง้

้ เมือ
"เฮอ, ่ คิดดูแล ้ว การมาตายหลังจากจบเรือ
่ งลงนี.่ ...........เป็ นคนทีน
่ ่าสงสารจริงๆ"

หลังจากทีผ ิ ะก็สําลักนํ้ าออกมา

่ ายปอดหลายครัง้ สุดท ้ายชอ
"ค็อกๆ.......คุณฮาจิเมะ"
"อา, ใชแ่ ล ้วคุณฮาจิเมะเอง เฮอ,
้ อย่าตายเพราะเรือ
่ งแบ-!?"

ขณะทีฮ
่ าจิเมะแสดงท่าทางทึง่ ใกล ้กับชอิ ะทีน
่ อนอยูแ ่ ละสําลักนํ้ าออกมา ฮาจิเมะแสดงสห
ี น ้าโล่
งอกออกมา สว่ นชอ ิ ะมองไปทีฮ
่ าจิเมะ จากนัน ้ ก็ จุบ
๊ ! จูบเขาพร ้อมกับกอดเขาไปด ้วย มันเป็ น
การกระทําทีไ่ ม่คาดคิดมาก่อน และทําให ้ฮาจิเมะทีอ ่ ยูใ่ กล ้เธอไม่สามารถหลบได ้

"หือ!? อือ-!?"

ิ ะจับหัวของเขาไว ้ด ้วยมือทัง้ สองข ้าง ขาของเธอกอดรัดเอวของเขาไว ้เพือ

ชอ ่ ไม่ให ้เขาหลบหนี
และสอดลิน ้ ของเธอเขาไปในปากของเขาอย่างเต็มที่ ฮาจิเมะไม่สามารถสลัดชอ ิ ะทีม ่ พ
ี ลังมหาา
ศาลออกไปได ้

จริงๆแล ้วในตอนทีผ่ ายปอดซาํ้ ไปซาํ้ มานัน ิ ะรู ้ว่าเธอถูกฮาจิเมะจูบ ถึงแม ้ร่างกายเธอจะขยับ

้ ชอ
ไม่ได ้แต่สติของเธอนัน
้ กลับมาแล ้ว เป็ นไปได ้ว่านีค่ อ
ื ผลพวงของการเสริมร่างกายในตอนทีท ่ ี่
เธอจมนํ้ า

หลังจากโดนจูบหลายครัง้ เครือ ึ ของชอ

่ งวัดความรู ้สก ิ ะก็ทะลุขด
ี จํากัดระเบิดออก เพือ
่ ไม่ให ้เขา
หลบหนีไป เธอจับร่างกายขอฮาจิเมะไว ้และปล่อยให ้เป็ นไปตามอารมณ์ จูบเขาคืน

อีกทางด ้านหนึง่ ยูเอะทีเ่ ห็นภาพนี.้ ........ งุนงงและไม่พอใจ ถึงแม ้เธอจะไม่พอใจกับภาพนีแ ้ ต่

เธอก็ไม่ได ้ห ้าม เธอกระซบ ิ กับตัวเองว่า "แค่ครัง้ นีเ้ ท่านัน
้ ในฐานะรางวัล......." จริงๆแล ้วเธอ
ึ ของชอ
เองก็เข ้าใจในความรู ้สก ิ ะและอนุญาติให ้ในฐานะรางวัลที่ สูอย่ ้ างหนักหน่วงในดันเจีย ้ น

"หวาๆๆ นีม ่ น
ั !? สถานการณ์แบบนีม ้ น
ั อะไรกัน!? สะ-สุดยอด.......ตัวเปี ยกในขณะทีก
่ อดกันและ
กัน......ดะ-ดุเดือดอย่าง มาก.......นีข่ นาดอยูข
่ ้างนอก! ผ-ผิดปกติสด ุ ๆ!"

นั่นคือภาพรวมทีม ่ าจากจินตนการเกินขอบเขตของโซนะจังทีเ่ ป็ นเด็กสาวทีท ่ ํางาน โรงแรม ตาม

ด ้วย "เอ๋? พวกเธอคือ......." คริสตาเบลพยายามนึกถึงยูเอะและชอิ ะในขณะทีบ ิ ตัวไปมา สว่ น
่ ด
นักผจญภัยชายทีด ื่ ถึงความอิจฉาสุดๆพยายามตัวเองสุดๆไม่ให ้ชก
่ วงตาสอ ั ดาบ ขึน ้ มา สว่ นนัก
ผจญภัยผู ้หญิงนัน
้ มองด ้วยสายตาเย็นชา

เนือ ิ ะนัน
่ งจากชอ ้ เกาะติดเขาอยู่ ฮาจิเมะยืนขึน
้ และกําก ้นทีอ ิ ะอย่างรุนแรง
่ วบของชอ

"อา!"

ิ ะเผลอปล่อยมืออกมาไม่รู ้ตัว วินาทีตอ

ชอ ่ มา ฮาจิเมะทีย
่ ังคงจับอยูด ิ ะขึน
่ งึ ชอ ้ และเหวีย ิ ะไป
่ งชอ
ทีน
่ ํ้ าพุ

"หยาาาา!"

ตูม!
ฮาจิเมะทีม
่ องอย่างเย็นชาไปทีช ิ ะทีร่ ว่ งลงไปในนํ้ าพร ้อมเสย
่ อ ี งร ้องจัดผมให ้เข ้าทีพ
่ ร ้อมกับหอบ
หายใจ

"ผะ-เผลอไม่ได ้เลยจริงๆ โจมตีหลังจากฟื้ นขึน

้ มา.........แม ้แต่ฉันเองก็เดาไม่ออก"

ี น ้าเหมือนกับตัวสน
ฮาจิเมะแสดงสห ั่ ต่อหน ้าชอ
ิ ะทีค
่ ลานออกมาจากนํ้ าเหมือนกับ ซาดา(โกะ)

"อูย~ โหดร ้ายจัง~ ทัง้ ๆทีค ่ ณ

ุ ฮาจิเมะทําแบบนัน ้ ~"
"หา? นั่นมันการชว่ ยชวี ต ิ ......ไม่ซ,ิ นีเ่ ธอรู ้สก
ึ ตัวตัง้ แต่ตอนนัน้ แล ้ว?"
"อื~อ ถึงแม ้จะแค่รู ้สก ึ ก็ตาม......แต่ฉันก็รู ้ว่าเกิดอะไรขึน ้ การทีฉ่ ันโดนคุณฮาจิเมะจูบ เฮะๆ"
"หยุดหัวเราะได ้แล ้ว......ฟั งนะ, จริงๆแล ้วมันคือการชว่ ยชวี ต ิ ไม่มค ี วามหมายอย่างอืน ่ อย่า
คาดหวังอะไรแปลกๆละ เข ้าใจไหม?"
"อย่างนัน ้ หรือ? แต่จบ ู ก็คอ ื จูบ เวลาทีฮ ่ าจิเมะจะเดเระจะมาถึงเร็วๆนีถ ้ ้าเป็ นอย่างนีต
้ อ
่ ไป"
"ไม่มท ี าง ยิง่ ไปกว่านัน ้ ยูเอะ, ชว่ ยฉั นหยุดเธอหน่อย"
".......แค่ครัง้ นี.้ ......แต่เนือ ่ งจากชอ ิ ะทําเต็มที.่ ......ไม่......แต่......"

ทางด ้านยูเอะนัน
้ เธอจ ้องมองไปทีอ ่ ากาศและพึมพําไปมา ฮาจิเมะทําได ้แค่ถอนหายใจพร ้อม
กับคิดว่า "รายนีก
้ ็ไม่มห
ี วัง" จากนัน
้ เขาก็มองไปทีค
่ ริสตาเบลและคนอืน่ ๆทีเ่ ข ้ามาใกล ้เพือ ็
่ เชค
สภาพของฮาจิ เมะและปาร์ต ี้

สายตาของเคลือ่ นออกจากนักผจญภัยมาหยุดทีช ิ ะสก

่ อ ั แป็ บหนึง่ จากนัน
้ เมือ
่ เขาเห็นคริสตาเบล
เขาหันกลับไปมองโซนะ เขาทําเหมือนไม่เห็นสงิ่ นัน้

ร่างของโซนะทีถ
่ ก ั่ ไปมา จากนัน
ู ฮาจิเมะจ ้องมองบิดตัวและสน ้ หน ้าเธอก็แดง

"ขะ-ขอโทษทีร่ บกวน! ได ้โปรดอย่าสนใจพวกเราและดําเนินการต่อได ้เลย!"

คริสตาเบลจับโซนะทีพ ่ ยายามวิง่ หันหลังหลังจากพูดคํานัน ้ ออกมาด ้วยคอเสอ ื้ จากนัน ้ พวกเธอก็

เดินตรงมาทีฮ
่ าจิเมะและปาร์ต ี้ เนือ
่ งจากสต ั ว์ประหลาดตัวนีเ้ ข ้ามาหาพวกเขา ฮาจิเมะพยายาม
หยิบดอนเนอร์ขน ิ ะทีอ
ึ้ มา แต่ชอ ่ ยูข
่ ้างๆเขาขึน ี งคนรู ้จักและ
้ มาว่า "อา, คุณผู ้จัดการ" ด ้วยนํ้ าเสย
พูดคุยกัน

ผลทีไ่ ด ้คือ ตําแหน่งของพวกเขาตอนนีอ ้ ยูห

่ า่ งจากเมืองบรูคหนึง่ วัน ฮาจิเมะและปาร์ตต ี้ ด
ั สนิ ใจ
จะไปเยีย่ มเมืองอีกครัง้ พวกเขาได ้รัความสะดวกสบายจากรถม ้าของคริสตาเบล เสอ ื้ ผ ้าทีเ่ ปี ยก
ของพวกเขาถูกเปลีย ่ นระหว่างทางพร ้อมกับพูดคุยหลายสงิ่ หลายอย่าง พวกเขาเดินหน ้าต่อไป
ท่ามกลาาแสงแดดอันอบอุน ่ พร ้อมกับเสยี งม ้าเดินเป็ นฉาก หลัง

ิ ดันเจีย
พร ้อมกันกับพวกพ ้องคนใหม่ ฮาจิเมะพิชต ้ นทีส่ องสําเร็จ ขณะทีน
่ อนอยูข
่ ้างในรอม ้าและ
จ ้องมองแสงจากดวงอาทิตย์ ฮาจิเมะคิดถึงสงิ่ ทีจ่ ะเกิดขึน
้ ในอนาคตและยิม ้ ออกมา

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 50 ผูค
้ ม
ุ ้ ก ันของไอจ ัง

ิ าสงั คม
ฮาทายามะ ไอโกะ อายุ25ปี อาจารย์วช

ในฐานะอาจารย์เธอสอนวิชาสาขาเฉพาะให ้แก่นักเรียน อีกทัง้ เธอยังพยายามผลการเรียนของ

เล่าเด็กนักเรียน เธอไม่ใชค ่ นทีท
่ ําหน ้าทีเ่ พียงแนะนํ าแนวทางแต่ยังปฎิบต ั ใิ ห ้ดูเป็ นตัวอย่างอีก
ด ้วย แน่นอนว่าสงิ่ เหล่านีเ้ ป็ นเรือ
่ งจริงจังสาํ หรับเธอ และนั่นทําให ้เธอมีพน ั ธมิตรมากมาย
พันธมิตรเหล่านีค้ อ ื คนทีค
่ ด ิ ว่าเธอคือคนทีส ่ ําคัญทีส
่ ด
ุ พูดง่ายๆว่า เธอคือผู ้ใหญ่ทเี่ ด็กๆจะพึง่ พิง
นอกเหนือจากคนในครอบครัว

การกระทําของเธอนัน้ ได ้รับผลมาจากเหตุการณ์ใหญ่ในวัยเรียนแต่เราจะทิง้ เรือ

่ ง นัน
้ ไว ้ก่อน ใน
ฐานะของพันธมิตรกับเหล่าเด็กๆทีอ ่ อกจากบ ้าน ความภูมใิ จของไอโกะนัน
้ กลายมาเป็ นเสา
รองรับตัวเธอในการเรียกตัวเองว่า อาจารย์

ถึงกระนัน
้ ไอโกะในตอนนีไ้ ม่พอใจเป็ นอย่างมาก ทันทีทันใดทีเ่ ธออึง้ กับการถูกเรียกตัวไปยัง
โลกอืน่ และถูกบังคับไปสู่ สถานการณ์แฟนตาซน ี ี้ นักเรียนทีม
่ ส
ี เน่หท
์ ส
ี่ ด
ุ ในห ้องเรียนพูดแทนที่
่ ําคัญของเธอก็เตรียมตัวจะไปรบซะแล ้ว
เธอ และกว่าเธอจะรู ้ตัว นักเรียนทีส

ไม่วา่ เธอจะพยายามชกั จูงพวกเขามากเท่าใด กระแสทีต ่ ด ิ ใจไปแล ้วทําให ้ความคิดเห็นเธอ

ั สน
ไม่มค ี วามหมาย เธอไม่สามารถหยุดยัง้ นักเรียนของเธอได ้แม ้แต่น ้อย

"เพราะอย่างนี้ อย่างน ้อยทีส ุ ฉันจะต ้องปกป้ องนักเรียนของฉันให ้ได ้!" คือสงิ่ ทีเ่ ธอตัง้ ใจจะทํา
่ ด
เธอถูกบอกว่าเธอมีประโยชน์ในหน ้าทีท ่ อ
ี่ ยูน ้
่ อกการต่อสู(การส ง่ เสริมและ พัฒนาการเกษตร)
ถึงแม ้เธอพยายามจะปฎิเสธแต่เธอก็ถก ู ชก ั จูงโดยเหล่านักเรียน ตัวของไอโกะเองนัน ้ ไม่สามารถ
้
ปฎิเสธได ้ว่า ใชคนต ้องต ้องถูกกับงาน

ทุกๆวันของเธอนัน ้ กังวลกับเหล่านักเรียนทีต่ อ ้
่ สูและเธอไม่ อาจเอือ
้ มมือไป ถึงได ้ เธอถูกปกป้ อง
จากอัศวินทีม่ าจากโบสถ์นักบุญและทหารจักวรรดิจาก อาณาจักรHerrlicht(tl note : หมด
ปั ญญาอ่านชอ ื่ ลงเป็ นภาษาอังกฤษละกันครับ) เธอเยีย ่ มทุกๆเมืองการเกษตรและพืน ้ ทีท ่ ย
ี่ ัง
ไม่ได ้พัฒนาแต่หลังจากทีเ่ ธอทํา หน ้าทีข ่ องเธอเสร็จสน ิ้ และกลับสูพ
่ ระราชวัง สงิ่ ทีร่ อเธออยูค ่ อ
ื
การตายของนักเรียน

ในตอนนัน ้ ไอโกะโทษตัวเองซาํ้ แล ้วซาํ้ เล่ากับการทีไ่ ม่สามารถบังคับให ้ตัวเองอยูก ่ บ

ั พวก เขา
ได ้ "ท ้ายทีส ุ แล ้ว ไม่ใชว่ า่ ฉั นหลงตัวเองหลังจากทีค
่ ด ่ ด
ิ ว่าตัวเองเป็ นอาจารย์อด
ุ มคติหรอก
หรือ!?" แน่นอนว่าไอโกะนัน ้ กําลังสบ ั สนเพราะเธอเองก็ไม่แน่ใจว่าต่อให ้เธอไปเธอก็ไม่ รู ้ว่าจะ
เปลีย ่ นแปลงได ้ไหม แต่อบ ุ ต ั เิ หตุนไี้ ด ้ติดอยูใ่ นหัวของไอโกะในฐานะอาจารย์ พูดได ้อีกอย่าง
หนึง่ ว่ามันได ้ทําให ้เธอตืน
่ แล ้ว

เหล่านักเรียนทีส
่ ามารถลุกขึน ้ ได ้เนือ
่ งจากความกลัวสุดขีดต่อ "ความตาย" ทางโบสถ์และ
อาณาจักรยังคงหวังให ้พวกเขากลับมาเตรียมพร ้อมรบอีกครัง้ ในใจของไอโกะนัน ้ คิดว่า "ทํายัง
กะฉันจะให ้มันเกิดขึน
้ อีกเป็ นครัง้ ทีส
่ อง!" เธอลุกขึน ั ้ สูงของอาณาจักร
้ ต่อต ้านโบสถ์และชนชน
ด ้วยการใชตํ้ าแหน่งและทักษะของเธอเป็ นโล่ให ้กับตัวเธอ เธอตะโกนออกมาว่า "อย่าเข ้ามา
ใกล ้นักเรียนของฉั น" เพือ
่ ต ้องพวกเขา

ผลทีไ่ ด ้นัน
้ ดูเหมือนว่าเธอจะได ้รับชยั ชนะ ไม่มน
ี ักเรียนคนไหนทีป ่ ะสู ้ แต่หวั ใจของ
่ ฎิเสธทีจ
พวกเขาสน ั่ ไหวเนือ
่ งจากการต่อต ้านของอาจารย์ไอโกะ และนั่นทําให ้ความนิยมในตัวเธอนัน ้
มากขึน ้ ไปอีก ถึงแม ้เธอจะไม่สามารถออกรบได ้แต่ผลทีไ่ ด ้คือการทีท ่ ําให ้นักเรียนบางคนทีถ ่ กู
ปลุกใจกลายมาเป็ นคนคุ ้มกันให ้อาจารย์ไอโกะในตอนทีท ่ ําออกไปทํางานตามสถานที่ ต่างๆ

่ ะต ้องสูอี้ กแล ้ว" และ "เนือ

"ไม่จําเป็ นทีจ ่ งจากเหล่าอัศวินคอยอุ ้มกันฉัน ฉันจะไม่เป็ นไร" คือ
คําพูดทีเ่ ธอชก ั จูงพวกเขาไม่ให ้ตามมา แต่นักเรียนบางคนยืนขึน ้ และพูดว่า "พวกเราจะปกป้ อง
ไอจัง" ด ้วยความตัง้ ใจอันหนักแน่น และนั่นทําให ้เธอซงึ้ และหลังจากนัน ้ พวกเขาก็ตามเธอไป
รอบทุง่ นา และทําให ้เธอคิด "ฉันตามกระแสอีกแล ้ว ฉั นเป็ นอาจารย์ทแ ี่ ย่จริงๆ..." จนถึงบัดนี้

จะว่าไปแล ้ว ครัง้ นีแ

้ ม ้แต่เหล่าอัศวินทีเ่ คร่งกับหน ้าทีก
่ ็สนับสนุนในคําพูดของไอโกะ แต่ไม่รู ้
ทําไมถึงกลายมาเป็ นสถานการณ์ทเี่ หล่านักเรียนปฎิเสธทีจ ่ ะยอมแพ ้ ถ ้ามีคนถามพวกเขาว่า
ทําไมถึงต่อต ้านอัศวินองค์รก ั ษ์ เหล่านักเรียนจะพูดกันเป็ นเสย ี งเดียวว่า

"ทํายังกะพวกเราจะปล่อยไอจังไปกับใครก็ไม่รู ้"

สญั ญาณเตือนของเหล่าเด็กนักเรียนไม่ได ้พุง่ ตรงไปทีโ่ จรหรือสต ั ว์ปีศาจบนถนน แต่เป็ นเหล่า

อัศวินทีอ
่ ท
ุ ศ
ิ ให ้กับไอโกะ เหตุผลก็คอ ิ ทัง้ หมดขององค์รักษ์ นัน
ื สมาชก ้ หน ้าตาดีทงั ้ หมด นีค
่ อ
ื
แผนการของเบือ ้ งบนทีต่ ้องการผูกมัดทักษะของไอโกะไว ้กับอาณาจักรและ โบสถ์หรือเรียก
ง่ายๆว่าแผนกับดักความรัก หนึง่ ในนักเรียนสงั เกตุเห็นถึงสงิ่ นีแ
้ ละเตือนนักเรียนคนอืน ่ ๆและได ้
กําเนิด "กองพันปกป้ องไอจังจากเหล่าทหารหน ้าตาดี" ขึน ้

อย่างไรก็ตามเหล่านักเรียนได ้คาดผิดไปอย่าง คนทีเ่ ป็ นนักล่ากลับกลายเป็ นถูกล่า เพือ

่ เป็ นการ
พิสจ
ู น์ นีค
่ อ
ื คําพูดจูงใจของเหล่าอัศวินทีค
่ ย
ุ กับเหล่านักเรียน

หันหน ้าอัศวินโบสถ์และองค์รก ั ษ์ เดวิด-

"ไม่จําเป็ นทีจ
่ ะกังวล ผมจะปกป้ องไอโกะ จะไม่ยอมให ้เธอเป็ นแผลแม ้แต่นด ิ เดียว ไอโกะคือ
.........ทุกๆสงิ่ ของผม"
รองหัวหน ้าอัศวินโบสถ์ แชส-
"เพือ่ เธอแล ้ว ผมพร ้อมทีจ่ ะโยนความเชอ ื่ ของผมทิง้ ไป ผมตัดสน ิ ใจทีจ
่ ะมอบทุกอย่างให ้กับไอ
โกะ ถึงขนาดนีพ ้ วกเธอยังไม่วางใจอีกเหรอ?"
อัศวินจักรวรรดิ คริส-
"มันคือโชคชะตาของผมทีไ่ ด ้พบกับไอโกะจัง พวกเธอคิดเหรอว่าผมจะปล่อยให ้คนทีเ่ ป็ นดัง่
โชคชะตาของผมตาย?"
อัศวินจักรวรรดิ เจด-
"..........ผมสาบานทีจ ่ ะเสยี่ งชวี ต ่ เธอ ไม่ใชใ่ นฐานะอัศวินจกักรวรรดิ แต่เป็ นในฐานะผู ้ชาย"
ิ เพือ

นั่นทําให ้เหล่านักเรียนคิดว่า "เกิดบ ้าอะไรขึน

้ เนีย
่ !? พวกเขาทัง้ หมดได ้เปลีย
่ นไป!" ประมาณนัน
้
พูดได ้อีกอย่างหนึง่ ว่า ในตอนแรกพวกเขาคิดว่าไอโกะนัน ้ จะตกหลุมพรางเกมความรักนี้ แต่
หลังจากทีไ่ ด ้ฟั งคําเหล่านัน
้ แล ้วพวกเขาก็ตะโกนออกมาว่า "พวกเราไม่มอบไอจังให ้กับคนทีไ่ ม่
รู ้จัก!" เหมือนกับว่าพวกเขาเป็ นผู ้ปกครองของเธอ พวกเขาไม่ต ้องการออกห่างจากไอโกะ

จริงๆแล ้วควรพูดถึงเรือ
่ งทีเ่ กิดขึน
้ ระหว่างไอโกะกับองค์รก
ั ษ์ ......แต่ เนือ
่ งจากมันเป็ นเรือ
่ งทีย
่ าว
จนอาจจะทําให ้อ ้วกออกมาเลยขอข ้ามไป แต่ด ้วยอาการเหม่อลอยของไอโกะและความพราก
เพียรตามธรรมชาติดงึ ดูดหัวใจพวกเขา บวกกับความจริงใจของเธอต่อรอบๆข ้าง กว่าพวกเขาจะ
รู ้ตัวพวกเขาได ้กลายมาเป็ นสาวกของไอโกะะซะแล ้ว ถ ้าให ้เล่าเรือ ่ งละก็มน ั จะกลายเป็ นเรือ่ ง
ใหม่เลยทีเดียว........หลายๆสงิ่ ได ้เกิดขึน ้ หลายๆสงิ่

ด ้วยเหตุนัน้ เองทําให ้เหล่านักเรียนแตกออกเป็ นสองสว่ น สว่ นแรกคือกลุม ่ ของฮโี ร่โคคิทย

ี่ ังคง
ฝึ กฝนอยูใ่ นมหาดันเจีย ้ นโอลคุส และกลุม
่ องค์รักษ์ไอโกะทีอ ่ ยูข
่ ้างหลัง

หลังจากนัน ้ สองเดือนหลังจากทีค ่ นสอื่ สารของจักรวรรดิได ้มาเยีย ่ ม อาณาจักรHerrlicht(tl note

: ผู ้แต่งน่าจะเอาภาษาเยอรมันมาใช ้ ผู ้แปลอ่านไม่ออก T_T) ไอโกะและปาร์ตท ี ท
ี่ ําหน ้าที่
สง่ เสริมและพัฒนาพืน ้
้ ทีเ่ กษตรกําลังใชรถม ้าเพือ
่ พัฒนาพืน
้ ทีเ่ กษตรใหม่ จุดมุง่ หมายคือเมือง
ติดทะเลสาบทีม ่ ช ื่ ว่า อูล
ี อ

"ไอโกะเหนือ ่ ยไหมครับ? ไม่จําเป็ นทีจ

่ ะต ้องทนนะครับถ ้าเหนือ่ ยรู ้ไหมครับ? พวกเราจะหยุดพัก
ทันที ตกลงไหมครับ?"
"ไม่เป็ นไรฉันสบายดีคะ คุณเดวิด ยิง่ ไปกว่านัน ้ พวกเราพึง่ จะพักไปเองไม่ใชเ่ หรอคะ? ฉันไม่ได ้
อ่อนแอขนาดนัน ้ นะคะ?"

ข ้างในรถม ้าทีโ่ อ่โถงกว ้างขวาง หัวหน ้าองค์รักษ์ ไอโกะ;เดวิด พูดอย่างกังวลกับไอโกะ ไอโกะ

ฝื นยิม
้ ตอบกลับ

"ฮา่ ๆ หัวหน ้าไม่สามารถหยุดกังวลเกีย ่ วกับคุณไอโกะเพราะเมือ ่ กีค

้ ณ
ุ เหนือ
่ ยจากการ เดินทาง
เป็ นวัน.......และนั่นทําให ้ผมเองก็กงั วล อย่าฝื นตัวเองนะครับ"
"ฉั นขอโทษทีท ่ ําให ้ครัง้ นัน
้ ไม่สะดวกนะคะ นั่นเป็ นครัง้ แรกทีฉ
่ ันโดยทางโดยรถม ้า......,แต่ฉัน
ไม่เป็ นไรจริงๆเพราะฉัน เริม ิ กับมันแล ้ว ขอบคุณสําหรับความหวังดีนะคะ คุณเชส"
่ ชน

ในตอนแรก ไอโกะแสดงท่าทางไม่เรียบร ้อยเพราะเธอไม่ชน ิ กับรถม ้า เธออายเพราะเธอนึกถึง

อดีต และขอบคุณรองหัวหน ้าองครักษ์;เชส ต่อหน ้าทีเ่ ขินอายของไอโกะ เชสปิ ดปากด ้วยความ
เจ็บปวด และพยายามทีจ ่ ะจับแขนไอโกะ....... "อุ ้ก" มือของเขาถูกหยุดด ้วยเสย ี งไอและสายตา
คนทีห่ ยุดเขานัน ้ เป็ นเด็กสาวนักเรียนทีม
่ ช ื่ ว่า โซโนเบะ ยูกะ ทีน
ี อ ่ ั่งอยูเ่ บือ
้ งหน ้าไอโกะ เธอเป็ น
สมาชก ิ ของ "กองพันปกป้ องไอจังจากเฟล่าทหารหน ้าตาดี" เนือ ่ งจากพวกเขาไม่รู ้ว่าจะเกิด
อะไรขึน ้ ถ ้าปล่อยไอโกะทิง้ ไว ้กับทหารหน ้าตา ดีเหล่านีไ ้ ว ้ในข ้างในรถม ้า สมาชก ิ หลายคนเองก็
โดยสารมาเหมือนกัน

อีกอย่างหนึง่ มีแปดคนทีอ ่ ยูใ่ นรถม ้า ข ้างนอกนัน้ เป็ นอัศวินในระดับกองพล พวกเขาพยายามที่

จะอดทนเพราะมันสายเกินไปทีจ ่ ะตบมุขเกีย่ วกับว่าทําไมหัวหน ้า กับรองหัวหน ้าถึงได ้รับ
อนุญาติขบ ั รถม ้า ชายหน ้าตาดีเหล่านีเ้ องก็พยายามหาเหตุผลทีจ ่ ะขับรถม ้า ดูเหมือนว่าพวกเขา
ไม่ต ้องการออกห่างจากไอโกะ
"หวาๆ ผมถูกจ ้องมอง การทําให ้หน ้าผากมีรอยย่นจะไม่ทําให ้หน ้าทีน
่ ่ารักของเธอน ้อยลงเหรอ"

เชสพูดพร ้อมกับรอยยิม้ เทพบุตร มันเป็ นรอยยิม ่ ําให ้ผู ้หญิงธรรมดาเขินอายอย่างชว่ ยไม่ได ้

้ ทีท
แต่ปฎิกริ ย ี น ้าของคนทีพ
ิ าของยูกะกลับเป็ น "แหวะ!" ด ้วยสห ่ ร ้อมจะอ ้วกตลอดเวลา

"ไม่เพียงแค่อาจารย์ไอโกะ คุณยังเรียกผู ้หญิงคนอืน

่ ว่า "น่ารัก "? อาจาร์ไอจัง, คนๆนีเ้ ป็ นคน
เจ ้าชู ้ ต ้องระวังรู ้ไหม?"

ยูกะเชอ ื่ ว่าผู ้ชายทีส่ ามารถเรียกผู ้หญิงคนอืน ่ ว่า "น่ารัก" ต่อหน ้าคนทีร่ ก

ั ไม่ใชค่ นดี พวกเขาเอง
ก็รู ้ตัวดีวา่ ถูกใชเป็ ้ นสว่ นหนึง่ ของแผนความรัก พวกเขารู ้ดีวา่ หน ้าตาพวกเขานัน ้ สามารถทําให ้
หัวใจผู ้หญิงสน ั่ ไหว เนือ
่ งจากเธอรู ้เรือ
่ งพวกนีด
้ ี ยูกะนัน
้ หงุดหงิดทีเ่ ชสสามารถยิม ้ ออกมาอย่าง
ไม่อาย และทําให ้เธอตอบกลับเล็กน ้อย

"คะ-คุณโซโนเบะ อย่าแสดงอาการต่อต ้านแบบนัน ้ ถึงแม ้คุณจะเรียกฉั นแล ้วว่า "อาจารย์" แต่

คุณก็ยังเรียก "ไอจัง" .......มันจะไม่ดก ี ว่าเหรอทีจ ่ ะเรียกฉั นว่าอาจารย์ไอโกะ?"
"ทําไม่ได ้ อาจารย์ไอจังคือ "ไอจัง" ไม่มค ี ําทีด่ ก
ี ว่านีอ
้ กี แล ้วยกเว ้นอาจารย์ไอจัง นั่นคือมติของ
เหล่านักเรียน"
"นะ-นั่นมันคืออะไร ฉันไม่เข ้าใจเลย ยิง่ ไปกว่านัน ้ นั่นคือความคิดเห็นทัว่ ไปของนักเรียน? นั่น
คือวิธท
ี ค
ี่ นรุน
่ นีค
้ ด
ิ ? ฉันต ้องตัง้ ใจมากขึน
้ นีค่ อ
ื บททดสอบศก ั ดิศรีและคามน่าเชอื่ ถือในฐานะ
อาจารย์! ฉั นต ้องเข ้าใจวิธค ี ด
ิ ของเหล่านักเรียนให ้ได ้!"

ต่อหน ้าอาจารย์ไอจังทีพ ่ ด ้ ยูกะและเชสทีอ

ู กับตัวเองว่า "สู!" ่ ดึ อัดกับสถานการณ์กลายมาเป็ น
บรรยากาศเริม่ กลายมาเป็ นอบอุน ่ และคลุมเครือ นีค ่ อ
ื เหตุผลว่าทําไมไอโกะถึงถูกเรียกว่า "ไอ
จัง" แต่เธอไม่รู ้ตัว เป้ าหมายทีจ ่ ะเป็ นอาจารย์ทท ี่ รงเกียรตินัน
้ อีกยาวไกล

ถึงจะเป็ นอย่างนัน ้ สว่ นทีเ่ กีย

่ วกับความน่าเชอ ื่ ถือนัน
้ เหล่านักเรียนนัน ้ ต่างพึง่ ผิงไอโกะ แม ้แต่
มุมมองของคนภายนอก เธอเป็ นผู ้ใหญ่ทส ี่ ด
ุ ในกลุม ่ นักเรียน ผู ้คนรู ้จักเธอมากขึน ้ ในตอนทีเ่ ธอ
ต่อต ้านผู ้นํ าอาณาจักรและโบสถ์ โดยเฉพาะกับนักเรียนทีใ่ จแหลกสลายจากการตายของฮาจิ
เมะ ไอโกะได ้กลายมาเป็ นคนทีป ่ ระคับประคองจิตใจพวกเขา

ว่ากันตามจริงแล ้ว แม ้แต่นักเรียนทีข
่ อเป็ นคนคุ ้มกันไอโกะนัน ้ เหตุผลครึง่ หนึง่ นัน
้ คือต ้องการ
เข ้าใกล ้ไอโกะ อีกอย่างหนึง่ สมาชก ิ ทีเ่ ป็ นผู ้คุ ้มกันไอจังนอกจาก โซโนบะ ยูกะ แล ้วยังมี สุกา
วาระ ทาเอโกะ, มิยาซากิ นานะ, ไอคาว่า โนโบรุ, คาวาฮาระ อากิระ, ทามาอิ อะสุช,ิ และชม ิ ส
ิ ุ
ยูกโิ ทช,ิ ทัง้ หมดเจ็ดคน

้ วกเขาเดินทางเป็ นเวลาสวี่ ัน
จากจุดนีพ

เหล่าทหารชายหน ้าตาดีพยายามจีบําอโกะ แต่ไอโกะนัน ้ คิดว่าทุๆอย่างทีพ ่ วกเขาพูดนัน

้ เพือ
่
เจ ้านายและปล่อยให ้มันผ่าน หูไป ไอโกะไม่ได ้รู ้ตัวเลยว่าพวกเขาตกหลุมรักเธอ บวกกับการ
จ ้องมองเฟล่านักเรียนมาทีพ่ วกเขาในตอนทีพ ่ วกเขาพยายามจีบเธอมาก เกินไปทําให ้
บรรยากาศอึดอัดเป็ นชว่ งๆ แต่มน ั กลายเป็ นอบอุน ่ อย่างรวดเร็วจากคําพูดและท่าทางของไอโกะ
........ และเหตุการณ์เกิดซาํ้ ไปซาํ้ มาจนกระทั่งถึงเมืองติดทะเลสาบทีม ่ ช ื่ ว่า อูล
ี อ
หลังจากฟื้ นจากความเหน็ ดเหนือ ่ สาํ รวจรอบนอกพืน
่ ยในการเดินทาง พวกเขาเริม ้ ทีเ่ กษตรเมือง
อูลและวางแผนในการสง่ เสริม ถึงแม ้จะมีละครตลก-รักเกิดขึน ้ กับไอโกะทีต่ รงกลางเมืองในชว่ ง
นัน
้ ....... นั่นเป็ นเรือ
่ งราวทีจ
่ ะกล่าวถึงในอนาคต

ท ้ายทีส ่ ด
ุ พวกเขาก็เริม ่ ปรับปรุงพืน ้ ทีเ่ กษตร และชว่ งนัน
้ เองเธอได ้รับการขนานนามว่า "เทพธิดา
แห่งการเก็บเกีย ่ วทีด ื่ ทีส
่ "ี เป็ นชอ ่ องขแงเธอและเริม ่ แพร่ขยายจากเมืองอูล และนีเ่ ป็ นเหตุการณ์
อีกครัง้ หนึง่ ทีจ
่ ะกดดันจิตใจของเธอ

หนึง่ ในนักเรียนได ้หายไป

ไอโกะทํางานหนักเท่าทีจ ่ ะเป็ นไปได ้ ทัง้ หมดนัน

้ เพือ
่ เหล่านักเรียนทีเ่ ธอรัก ท ้ายทีส ุ สงิ่ ทีร่ อ
่ ด
เธออยูน
่ ัน
้ คือการเจอกันทีก
่ ระทบต่อจิตใจและผลรับทีไ่ ม่ ต ้องการ

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 51 เมืองบรูค
๊ อีกครงหนึ
ั้ ง่

"ฮุๆๆ เจ ้าพวกโง่เขลา ถึงเวลาโชว์ความแนบแน่นของพวกเจ ้าให ้ข ้าดูแล ้ว"

พระจันทร์ครึง่ เสย ี้ วซอ่ นอยูห

่ ลังเมฆในตอนกลางคืน มีรา่ งๆหนึง่ ทีม ่ ใี บหน ้าเปล่งปลัง่ เคลือ
่ นไหว
ดุจลม แสงเริม ่ สาดสอ ่ งตึกๆหนึง่ ทีอ
่ ยูบ
่ นพืน ั เจนละก็ มีเชอ
้ ถ ้าพูดให ้ชด ื กห ้อยอยูจ
่ ากหลังคาตึก
และสงิ่ ทีส
่ ะท ้อนแสงคือเด็กสาวคนหนึง่ ทีม ่ ที ก
ั ษะเหาะเกีย ่ วสูงเยีย
่ มเหมือน กับหน่วยรบพิเศษ
จากทีใ่ ดทีห่ นึง่

ปึ ดๆๆ เธอค่อยๆลงมายังหน ้าต่างห ้องหนึง่ ทีอ

่ ยูช ั ้ สาม เธอควํ่าหัวลง ขณะทีห
่ น ่ ้อยหัว หน ้าของ
เธอยืน่ ออกมายังสว่ นบนของหน ้าต่าง

"เพือ่ เหตุการณ์นี้ ฉั นขอให ้คุณคริสตาเบลสอนเทคนิคการปี นให ้กับฉัน! ฉั นไม่เคยคิดเลยว่า

จะต ้องใชมั้ นในสถานทีน ่ ี้ ฮุๆๆ เอาละ,พวกเขาจะเล่นกันพิศดารแบบไหนนะ ฉันจะต ้องยืนยันให ้
ได ้!"

"ฮา่ าา ฮา่ าา" เสยี งหอบหายใจดังออกมาจากเด็กสาวทีต ่ น

ื่ เต ้นเป็ นอย่างมากในขณะทีแ
่ อบมอง
เข ้า ไปในห ้องทีอ่ ยูเ่ บือ
้ งหน ้า เด็กสาวคนนีเ้ ป็ นคนอืน ่ ไม่ได ้นอกจากโซนะจังนั่นเอง;เด็กสาวที่
ทํางานใจโรงแรม ของเมืองบรูคทีม ่ ช ื่ ว่า "โรงแรมมิซากะ" เธอเป็ นคนทีส
ี อ ่ ดใสและ
กระฉั บกระเฉง พูดโดยไม่ลงั เล เป็ นเด็กสาวทีท ่ ๅงานหนัก ถึงแม ้จะไม่อาจเรียกเธอได ้ว่าสวย
แต่เด็กสาวโรงแรมคนนีน ้ ่ารักเปรียบเหมือนกับดอกไม ้ทีง่ อกในทุง่ หญ ้า มีผู ้ชายในเมืองนีจ้ ํานวน
ไม่น ้อยเลยทีส ่ นใจเธอ
เด็กสาวในตอนนีใ้ ชเทคนิ้ คทัง้ หมดทีเ่ ธอมีในการ "แอบดู" แขกกลุม ่ หนึง่ ด ้วยความสามารถ
ทัง้ หมดทีเ่ ธอมี ถ ้าสห ี น ้าของเธอในตอนนีถ ้ ก
ู ผู ้ชายทีห
่ ลงรักเธอละก็พวกเขาจะต ้องคิดว่าภาพ
ลวง ตาอย่างแน่นอน......สห ี น ้าของเธอเหมือนกับคนแก่ลามก

"อุก มันมืดเหลือเกิน มองไม่เห็นอะไรเลย ถ ้าเปลีย ่ นมุมซะหน่อยละก็..."

"แบบนี?้ "
"ใชแ ่ ล ้ว, ถ ้าจากมุมนีล ี ง
้ ะก็.....จะว่าไปแล ้ว มันไม่เงียบไปหน่อยเหรอ? ฉั นคิดว่าจะได ้ยินเสย
ครางเสย ี อีก..."
"เป็ นไปได ้ไหมทีจ ้
่ ะใชเวทมนตร์ ในการสกัดกัน ี ง?"
้ เสย
"หา! มีเวทแบบนัน ้ ด ้วย! อุก, ชา่ งพลิกแพลงนัก! แต่ฉันจะไม่ยอมแพ ้! ถึงจะเห็นแค่ภาพ ฉันจะ
จดจําไว ้ในสมองตลอดไป..."

ขอพูดอีกครัง้ หนึง่ ทีน

่ อ
ี่ ยูข ั ้ สาม ต่อให ้เธอโง่ขนาดไหนเธอก็ไม่อยาก
่ ้างนอกหน ้าต่างห ้องชน
ื่ อว่าเธอได ้ยินเสย
เชอ ี งใกล ้ๆเธอ เธอเหงือ ่ แตกเหมือนกับนํ้ าตก และหันกลับไปเก ้ๆกังๆ
เหมือนกับเครือ่ งยนต์ทไี่ ม่ได ้หยอดนํ้ ามัน ทีต
่ รวนัน ้ มี....

ฮาจิเมะทีย
่ น
ื อยูบ
่ นท ้องฟ้ า ด ้วยรอยยิม
้ อันเย็นชาอยูบ
่ นหน ้า

"นะ-นีม่ น ั ไม่ใชอ ่ ย่างทีค ่ ณุ คิดนะคุณลูกค ้า อืมมม ใชแ ่ ล ้ว! การตรวจสอบโรงแรมตามปกติ!"

"โฮ~ ่ ตอนเทีย ่ งคืนเนีย ่ นะ?"
"ชะ-ใชแ ่ ล ้ว~ คิดดูซ ิ ถ ้าฉั นไม่ทําตอนเทีย ่ งคืนแล ้วทําตอนกลางวัน ลูกค ้าจะต ้องเห็นการ
ซอ่ มแซม เพราะว่านีค ่ อื โรงแรม มันจะทําให ้เสย ี ชอ
ื่ เสยี ง ถูกไหม?"
"เข ้าใจละ ชอ ื่ เสย ี งเป็ นสงิ่ สาํ คัญใชไ่ หม?"
"ชะ-ใชแ ่ ล ้ว! ชอ ื่ เสยี งนัน ้ สาํ คัญมาก!"
"จะว่าไปแล ้ว ดูเหมือนว่าชว่ งนีจ ้ ะมีนักแอบดูในโรงแรมนี้ เธอรู ้เรือ่ งนีไ
้ หม?"
"นะ-นั่นเป็ นเรือ ่ งร ้ายแรงมาก! กะ-การแอบดู ยะ-ยกโทษให ้ไม่ได ้ ถูกไหม?"
"อา อย่างทีเ่ ธอพูดนั่นแหละ การแอบดูยกโทษให ้ไม่ได ้ใชไ่ หม?"
"เอ่อ อ่า, ฉันคิดว่ายกโทษให ้ไม่ได ้..."

ฮาจิเมะและโซนะต่างมองหน ้ากันและกันและหัวเราะออกมาพร ้อมกันว่า "ฮา่ ๆๆๆ" , "ฮุๆๆๆ"

อย่าไรก็ตามตาของฮาจิเมะนัน ั่ พร ้อมกับ
้ ไม่หวั เราะด ้วย และถึงแม ้โซนะจะหัวเราะแต่เธอตัวสน
เหงือ ั ครูแ
่ ไหลมาได ้สก ่ ล ้ว

"ตาย"
"อี๊ -, ฉั นขอโท~ษ"

ฮาจิเมะเปลีย ี น ้าจริงจังอย่างรวดเร็วและใชมื้ อเหล็กคว ้าไปทีห

่ นเป็ นสห ่ น ้า ของโซนะ โซะนะที่
ทําได ้แค่ห ้อยอยูก่ ลางอากาศทําได ้แค่ร ้องและขอให ้ยกโทษให ้ โซนะเป็ นเด็กสาวธรรมดา และ
นั่นทําให ้ฮาจิเมะปรับพลังแขนให ้ไม่มากเกินระดับของการลงโทษ ถ ้านีเ่ ป็ นความผิดครัง้ แรกเขา
จะยอมผ่อนปรนให ้ แต่ในวันทีเ่ ขากลับมาจากมหาดันเจีย ็ ทุกๆคืนตัง้ แต่พวกเขาพักที่
้ นไรเซน
โรงแรมนี้ เธอจะพยายามแอบมองด ้วยวิธท ี ห
ี่ ลากหลาย และนั่นทําให ้ความอดทนของเขา
หายไป จะว่าไปแล ้วเหตุผลทีพ ่ วกเขานัน
้ ยังพักอยูเ่ นือ
่ งจากอาหารนัน้ อร่อย
ฮาจิเมะทําได ้แค่ถอนหายใจและแบกโซนะทีต ่ อนนีท
้ ําได ้แค่กระตุกในแขนของเขา โซนะ
สามารถวางใจในทีส ่ ด
ุ ในตอนทีเ่ ธอถูกปล่อย แต่ตอนทีเ่ ธอมองไปด ้างล่าง.....ทีต ่ รงนัน
้ คือปี ศาจ
ถึงแม ้ว่าพวกเขาจะยิม ้ ก็ ตาม พวกเขาคือพ่อแม่ของเธอนั่นเองทีด ่ เู หมือนปี ศาจแะดวงตาไม่ได ้
ยิม
้ ไปด ้วย เหมือนกับฮาจิเมะ

"หยาา!!"

พวกเขารู ้ว่าโซนะเห็นพวกเขา เธอค่อยๆลงไปยังแขนของพวกเขาทีย

่ น
ื่ แขนมารับ มันเหมือนกับ
ื้ เชญ
การเชอ ิ เข ้าสูน
่ รก

"ครัง้ นี,้ ผมอาจจะยกโทษให ้หลังจากทีเ่ ธอถูกฟาดหนึง่ ร ้อยครัง้ "

"หยาาาาาา-!"

ได ้ยินคําพูดของฮาจิเมะ โซนะนึกถึงบทลงโทษของเธอจนถึงบัดนีแ ้ ละสง่ เสยี งร ้องออกมา ใน

้
ตอนเชาเขาจะเห็ ้
นเธอถูก ้นด ้วยนํ้ าตา ทุกๆคืนและทุกๆเชาฮาจิ
เมะทําได ้แต่ถอนหานหายใจกับ
เหตุการณ์ซาํ้ ๆนี้

หลังจากยืน
่ เธ ให ้กับครอบครัว ฮาจิเมะกลับห ้องและล ้มตัวลงนอน

"...ขอบคุณทีท ่ ํางานหนัก"
"ยินดีต ้อนรับกลับบ ้าน"

แน่นอนว่าคนทีท ่ ก
ั ทายฮาจิเมะคือยูเอะและชอ ิ ะ ห ้องนัน
้ มีแสงจันทร์สาด่องเข ้ามาและเห็นถึง
รูปร่างของคนทัง้ สอง เด็กสาวทัง้ สองนั่นอยูต ่ รงข ้างเตียงโดยไร ้ความเขินอายและสวมแค่ชด ุ
ชนั ้ ใน ภาพของพวกเธอนัน ้ ทําให ้หืน
่ อย่างง่ายดายเมือ ่ บวกกับหน ้าตาทีส
่ วย ถ ้าพวกเขาถูกวาด
ละก็ มันจะต ้องถูกเรียกว่างานสมบูรณ์แบบถึงแม ้จะมาจากนักวาดขัน ้ รอง

"เฮอ้ อะไรทําให ้เด็กคนนัน

้ .......ถึงขนาดปี นลงมาจากหลังคา มันไม่ปกติใชไ่ หม? อย่างทีค
่ ด
ิ ไว ้
จริงๆ ต่อให ้อาหารอร่อยแค่ไหน พวกเราก็ควรจะหาโรงแรมอืน ่ ดีกว่า"

ฮาจิเมะพูดด ้วยความทึง่ พร ้อมกับยืนขึน ้ ชอ ิ ะหัวเราะและนั่งลงบนเตียงของฮาจิเมะ ยูเอะเองก็

ลุกขึน ้
้ ยืนอย่างชาๆและก ้าวไปยังเตียงของฮาจิเมะ จากนัน ้ เธอก็เอาเข่าไว ้ใต ้หัวของฮาจิเมะ ผล
ก็คอื พวกเขากลายเป็ นทีห ่ นุนตักก
"แน่นอนว่าความสม ั พันธ์ของพวกเราจุดประกายไฟจิตใจเด็กสาวของโซนะจัง มันชว่ ยไม่ได ้ที่
เธอจะอยากรู ้อยากเห็น มันไม่ใชว่ า่ น่ารักหรอกเหรอ"
".........แต่จากการทีเ่ ธอเก่งขึน ้ เรือ
่ ยๆ......มันทําให ้ฉันกังวล"
"เมือ่ วานเธอใชท่ ้ อลมซอ ่ นอยูใ่ ต ้อ่างอาบนํ้ า.......เมือ
่ มองเห็นเธอมองด ้วยตาเป็ นประกาย มัน
ึ หนาวขึน
ทําให ้รู ้สก ้ ไม่รู ้ตัว"
"อื~อ แน่นอนว่ามันเป็ นการกระทําทีไ่ ม่ดส ี าํ หรับลูกสาวเจ ้าของโรงแรม......ตอนนีม ้ แ
ี ค่พวกเรา
แต่......."

ในตอนทีพ ั ทีเ่ กินเลยไปของโซนะ ชอ

่ วกเขาพูดถึงนิสย ิ ะเข ้าใกล ้ร่างของฮาจิเมะอย่างเงียบๆ
เธอยืน
่ แขนออกไปอย่างธรรมชาติและนํ าทางมือของฮาจิเมะไปทีอ ิ ะนัน
่ กของเธอ หน ้าของชอ ้
แดงเถือกและเธอกังวลว่าจะเกิดอะไรขึน
้ ในสถานการณ์นี้

ฮาจิเมะจับมือของชอ ิ ะอย่างอ่อนโยน หมับ, เขาเพิม ั่ เนือ

่ แรงลงไปและทําให ้เธอตัวสน ่ งจากเธอ
กําลังดีใจทําให ้เธอเองก็เพิม่ แรงในการกํามือ ฮาจิเมะเพิม
่ แรงในการกํามากขึน
้ ไปอีก

อือ.....ปึ ด, เอ๋....กร็อบ, อ๋า.......กร็อบๆๆ, โอ๊ย......กร็อบๆๆๆๆ

"หวา-! คุณฮาจิเมะ! มือจะหักแล ้ว! มือของฉั นจะหักแล ้ว!"

กร็อบ!

"หยา-! ฉันขอโทษ, ฉันขอโทษจริงๆนะ! ฉันลืมตัวไปเล็กน ้อย! เพราะฉะนัน ้ ปล่อยเถอะ! มันจะ

หักแล ้ว! มือฉันจะหักแล ้วถ ้าเพิม
่ แรงไปมากกว่านี!้ "
"เธอพยายามทําอะไรถึงทําเป็ นบรรยากาศดี? จะว่าไปแล ้วห ้องของเธออยูข
่ ้างๆ ทําไมเธอถึงมา
อยูท
่ น
ี่ ?ี่ "

ิ ะพยายามปล่อยแขนทีถ
ชอ ่ ก
ู ฮาจิเมะจับไว ้ในขณะทีต ั่ แต่เธอไม่สามารถปล่อยได ้
่ วั สน

"นะ-นั่นฉันแค่สงสย ั ~ ถ ้าฉั นสามารถนอนเตียงเดียวกัน☆,ประมาณนัน ้ แหละ ยิง่ ไปกว่านัน

้
ความสม ั พันธ์ของพวกเราก็ไปถึงขัน ้ จูบกันแล ้ว มันเป็ นเรือ
่ งปกติถ ้าจะไปถึงขัน
้ นัน้ "
ี าง ฉันบอกแล ้วไงว่ามันเป็ นการชว่ ยชวี ต
"ไม่มท ิ "
"แหม, จากการคาดการณ์ของฉัน คุณฮาจิเมะจะต ้องเริม ่ เดเระ! เปรียบเทียบจากตอนแรกแล ้ว
คุณใจดีขน ึ้ ! เนือ
่ งจากมันเป็ นความจริง จากนัน้ ก็......เฮะๆๆ "กร็อบ!!"ม่าายย-! มันจะแตกแล ้ว-
!"

ไม่อาจทนต่อแผนการลามกของชอ ิ ะได ้อีกต่อไป ฮาจิเมะเพิม ิ ะทีถ

่ แรงในการกํามือ ชอ ่ กู ปล่อย
ั่ อยูท
มือตัวสน ่ ม
ี่ ม
ุ ของเตียงในขณะทีย ่ อ
่ ตัวจับแขนเพือ
่ ทน ต่อความเจ็บ ฮาจิเมะเมินชอ ิ ะและหัน
ไปหายูเอะ ยูเอะมองตรงไปทีฮ ่ าจิเมะทันที

้ ยูเอะ,ชว่ งนีเ้ ธอไม่ใจกว ้างไปหน่อยเหรอ?เธอเปลีย

"ยิง่ ไปกว่านัน ่ นใจเหรอ?"

ยูเอะเอียงคอและคิดถึงคําถามของฮาจิเมะ อย่างทีฮ ่ าจิเมะพูด หลังจากทีก ่ ลับมาจากมหา

ดันเจีย ็ มุมมองของยูเอะต่อชอ
้ นไรเซน ิ ะนัน
้ ปราณีมากขึน ้ ก่อนหน ้านีถ ิ ะพยายามเข ้าใกล ้ฮา
้ ้าชอ
ิ ะออกไปทันทีโดยไม่พด
จิเมะ เธอจะเป่ าชอ ู แม ้แต่คําเดียว แต่หลังๆมานีเ้ ธอไม่วา่ อะไรกับการที่
ชอิ ะพยายามแตะเนือ ้ ต ้องตัวแม ้แต่น ้อย แต่ถ ้าเกินเลยไปละก็......ตัวอย่างเชน ่ ในตอนทีช ิ ะพ
่ อ
ยายามจูบเขา เธอจะไม่พอใจทันที...

ิ ะพยายามอย่างเต็มที่ และในอนาคตเธอก็จะทําต่อไปเพราะเธอชอบฮาจิเมะและฉั น"

".........ชอ
"หืม?นั่นมัน..."
"...ฉั นเองก็......ไม่เกลียดเธอ"
ิ ะเป็ นอย่างอย่างมาก ฉันเข ้าใจดีจากการเฝ้ าดู
"ไม่วา่ อย่างไรก็ตาม เธอดูเหมือนสนิทกับชอ
อืม~"
ใจความสาํ คัญทีฮ ิ ะ ยูเอะนัน
่ าจิเมะเดาจากคําพูดเล็กน ้อยของชอ ิ ะแต่ไม่ถคงขัน
้ พอใจกับชอ ้ ที่
มองเธอเป็ นคนสาํ คัญ

นั่นเป็ นความจริง ในมหาดันเจีย ้ นไรเซน็ นัน

้ ถูกสลายเวทมากกว่าหุบเขาเสย ี อีกและทําให ้ยูเอะ
แสดง พลังของเธอได ้ไม่เต็มที่ ฮาจิเมะเองก็เหมือนกัน พวกเขาได ้ว่าจะยากขนาดไหนถ ้ามี
เพียงแค่พวกเขาทัง้ สองคน แน่นอนว่าฮาจิเมะตัวคนเดียวนัน ้ สามารถพิชต ิ ๆได ้ แต่โอกาศทีเ่ ขา
อาจจะต ้องใชนํ้ ้ าศก
ั ดิสท
ิ ธิน
์ ัน
้ สูงมาก การทีพ ่ ช ิ ดันเจีย
ิ ต ้ นได ้โดยไม่ใชมั้ นนัน้ ต ้องขอบคุณชอ ิ ะ

ก่อนหน ้านีไ้ ม่นานตัวตนของชอ ิ ะนัน

้ ไม่เกีย ้ ้แต่น ้อย ไม่ซต
่ วข ้องกับการต่อสูแม ิ ้องบอกว่าเธอ
เกลียดการต่อสู ้ เธอจะต ้องรู ้สก
ึ กลัวและๆม่สบายใจเป็ นอย่างมาก แต่เธอก็ยงั คงติดตามฮาจิเมะ
และยูเอะโดยทีไ่ ม่ปริปากบ่นแม ้แต่น ้อย ในตอนทีพ ่ วกเขาเข ้าไปทีม่ หาดันเจีย
้ นทีเ่ ปรียบ
เหมือนกับนรก เธอกัดฟั นทนและในทีส ่ ด
ุ เธอสามารถพิชต ิ มันอย่างงดงาม

เธอทําไปเพือ่ ความรักของเธอต่อฮาจิเมะและมิตรภาพต่อยูเอะโดยไม่เปลียนใจแม ้ แต่น ้อย

ิ ะได ้เปลีย
เพราะเธอต ้องการอยูเ่ คียงข ้างพวกเขา ชอ ่ นตัวเองและก ้าวไปข ้างหน ้าด ้วย
ความสามารถทัง้ หมดทีเ่ ธอมี

แน่นอนว่ายูเอะนัน ้ อิจฉาและมีความต ้องการครอบครองเขาเพียงผู ้เดียว ดังนัน ้ ความรู ้สก ึ ของ

ชอิ ะทีม
่ ต
ี อ
่ ฮาจิเมะนัน ้ ไม่อาจทําให ้เธอยอมรับได ้อย่าง ง่ายดาย นีค ่ อ
ื เหตุผลว่าทําไมในตอน
แรกมันยากทีจ ่ ะสนับสนุน......ชอ ิ ะทีส่ ามารถกระโดด ตรงไปข ้างหน ้าถึงแม ้จะถูกปฎิบต ั อ ิ ย่าง
โหดร ้าย มิตรภาพของพวกเธอนัน ้ มากขึน ้ เรือ
่ ยๆ ตามด ้วยการพิสจ
ู น์ตวั เองจากการพิชต ิ มหา
ดันเจีย
้ น.......นั่นกลายเป็ นหลักฐาน ทีไ่ ม่อาจเมินได ้

คิดดูแล ้วในความทรงจํานัน ้ เธอไม่เคยมีเพือ ่ นมาก่อน ก่อนทีเ่ ธอจะถูกผนึก เธอยุง่ กับการเรียนรู ้

การเมือง ไม่มใี ครทีส ่ ามารถเป็ นเพือ ่ นเธอในระดับเดียวกันได ้เลย พูดได ้อีกอย่างว่า เธอนัน้ ตัว
คนเดียว นั่นคือเหตุผลว่าต่อหน ้าชอ ิ ะทีพ ู ว่า "พวกเราคือพวกพ ้อง~!"อย่างตรงๆ ยกเว ้นสว่ นที่
่ ด
เกีย
่ วกับฮาจิเมะ ตัง้ แต่เริม
่ แรกแล ้วทีเ่ ธอไม่สามารถเกลียดชอ ิ ะได ้

จากเหตุผลนัน ิ ะละก็นด
้ เอง ทําให ้เธอคิดว่า "ถ ้าเป็ นชอ ิ หน่อยคงไม่เป็ นไร..." เธอแสดงความใจ
กว ้างออกมา

".......อย่างไรก็ตาม"
"หือ?"

ยูเอะมองไปทีฮ ่ าจิเมะในขณะทีพ ่ ด
ู ตาของเธอนัน
้ น่าหลงใหลและเต็มไปด ้วยความจริงใจ,
ความมัน่ ใจ, และการตัดสน ิ ใจอย่างเด็ดขาด บวกกับรอยยิม
้ ทีส ่ ะท ้อนถึงสงิ่ ทีก
่ ว่างไสวทีส ่ ล่าว
มาแล ้ว ทําให ้เธอน่ารักสุดๆ น่าหลงใหลสุดๆ และทําให ้ฮาจิเมะเผลอลืมหายใจ เหมือนกับว่า
เธอมีแรงดึงดูด ฮาจิเมะไม่สามารถละสายตาและทําได ้แค่มองด ้วยความชน ื่ ชม อีกครัง้ หนึง่ ทีฮ
่ า
จิเมะหันกลับไปมองทีย ่ เู อะ

"........หัวใจของฮาจิเมะเป็ นของฉันแล ้ว"

"........"
ไม่วา่ ใครก็ตามทีห ่ ลงรักฮาจิเมะ ไม่วา่ ใครก็ตามหลงสเน่หเ์ ขา คนสาํ คัญทีส
่ ด
ุ , คนทีเ่ ป็ อันดับ
หนึง่ คือ...ฉั น นีค
่ อ ื การประกาศ การประกาศสงครามของยูเอะ ประกาศสงครามต่อผู ้ทีเ่ คยเจอ
มาแล ้วและคนทีจ ่ ะเจอในอนาคต

ฮาจิเมะนัน
้ ไร ้คําพูด เขาถึงดึงดูดจากประกายตาของเธอ อีกครัง้ หนึง่ ทีเ่ ธอเหมือนกับผูกติดกับ
เขา ยูเอะได ้ดึงดูดสายตาของฮาจิเมะอีกครัง้ มือของฮาจิเมะจับแก ้มของยูเอะในขณะทีม ่ อ
ื ของ
ยูเอะจับแก ้มเขา แสงจันทร์สะท ้อนเงาทัง้ สองบนกําแพง เงาของพวกเขาค่อยๆเข ้าหากันอย่าง
ชาๆ้ ในวินาทีทเี่ งาจะชนกัน.......

"อะฮกื , อืม, อย่างน ้อยก็อย่าลืมตัวตนของฉันได ้ไหม? ฉั นรู ้สก

ึ ว่าเปล่าและหงอยเหงา........
ื "
อะฮก

ชอ ิ ะนั่งกอดเข่าบนมุมเตียง ในขณะทีร่ ้องไห ้และเชด

็ นํ้ าตา เธอมองฮาจิเมะและยูเอะสร ้างโลก
สว่ นตัวของทัง้ สองคน

มันเป็ นภาพทีน ึ ผิดและยูเอะบอกให ้เธอเข ้ามาใกล ้ "คุ~ณยูเอะ"

่ ่าสงสารจนทําให ้ฮาจิเมะรู ้สก
เธอตะโกนพร ้อมกับพุง่ เข ้าหาหน ้าอกและสะอืน ิ ะนัน
้ หัวของชอ ้ ถูกลูบอย่างอ่อนโยน เนือ
่ งจาก
ึ ดีเธอปิ ดตาลง จากนัน
เธอรู ้สก ้ ก็หลับไปในท่านัน ้

ฮาจิเมะทีม
่ องภาพนัน
้ ได ้แต่ฝืนยิม
้ ออกมา

"แทนทีจ ่ ะบอกว่าเพือ ่ น ไม่ใชว่ า่ เหมือนกับแม่มากกว่าหรอกเหรอ?"

"........ฉั นชอบทีจ ่ ะมีลก ู กับฮาจิเมะมากกว่า"
"........."
".........อ่อนโยนกับชอ ิ ะหน่อยนะ"
".........เรือ
่ งนัน
้ ฉันจะทําให ้ดีทส ี่ ด
ุ "
"อืม......ฉั นรักเธอ"
".........อา"

ท ้ายทีส
่ ด ิ ะก็อยูท
ุ ชอ ้
่ างด ้านซายของเขา สว่ นยูเอะอยูด
่ ้านขวา ทัง้ สามคนนอนหลับพร ้อมกัน
หลังจากวันนัน ิ ะได ้รับอนุญาติให ้นอนห ้องเดียวกันทําให ้เธอเต ้นด ้วยความ ดีใจและหลงระเริง
้ ชอ
พยายามจูโ่ จมฮาจิเมะทุกๆคืน และถูกเขาลงโทษ

จะว่าไปแล ้วตอนทีช ิ ะร ้องออกมาในตอนทีโ่ ดนกํามือ โซนะทีไ่ ด ้ยินเสย

่ อ ี งนัน ั
้ เข ้าใจผิด,สงสย
,และจินตนาการมากขึน ้ ไปอีก จากนัน
้ เธอก็กลายเป็ นเด็กสาวโรงแรมทีม ่ ที ก
ั ษะลอบเร ้นสูงมาก
.....แต่นั่นเป็ น เรือ
่ งราวในภายภาคหน ้า

--------------------------------

กริ๊ งๆ

ี งนัน
ตามด ้วยเสย ้ ประตูของนักผจญภัยสาขาบรู ้คก็เปิ ดออก เงาสามเงาเดินเข ้ามา พวกเขาคือ
ฮาจิเมะ,ยูเอะ,และชอ ิ ะทีก
่ ลายมาเป็ นจุดสนในหลังจากผ่านมาหลายวัน ข ้างในร ้านอาหารของ
กิลมีนักผจญภัยหลายคนทานอาหารตามปกติ มีบางสว่ นทักทายฮาจิเมะและปาร์ตโี้ บกมือให ้กับ
พวกเขา สําหรับผู ้ชายพวกเขามองยูเอะและชอ ิ ะเหมือนทุกที จากนัน
้ ก็หน
ั ไปมองฮาจิเมะด ้วย
ความชน ื่ ชมแต่ไม่มใี ครคิดร ้ายในนี้

พวกเขาได ้พักในเมืองบรู ้คหนึง่ สปั ดาห์แล ้ว มีหลายคนทีไ่ ม่เคยคิดจะเรียนรู ้และท ้าเขาประลอง

เพือ ิ ะในชว่ ง นัน
่ แย่งยูเอะและชอ ้ ในอดีตพวกเขาไม่สามารถชก ั จูงยูเอะทีร่ ู ้กันดีในนามว่า "นัก
บดขยีไ้ ข่" เพราะพวกเขากลัวเธอ และนั่นทําให ้พยายามจับฮาจิเมะและฝั งเขานอกกําแพงเมือง

แน่นอนว่าฮาจิเมะไม่ทําเรือ่ งยุง่ ยากแบบนัน

้ สุดท ้ายถ ้ามีคนพูดว่า "มาประลองกัน!" ในตอนที่
ฝ่ ายตรงข ้ามพูดคําว่า "ประลอง" เขาก็ยงิ ปื นแล ้ว สงิ่ ทีถ
่ ก
ู ยิงออกไปนัน
้ เป็ นยางทีอ
่ น
ั ตรายถึงกับ
ชวี ต
ิ และระเบิดออกในตอนที่ โดนหัวของผู ้ท ้าชงิ ทีน ่ ่าอนาถและทําให ้เขาหมุนสามครัง้ จากนัน ้ ก็
จูบกับพืน
้

ด ้วยเหตุนัน
้ เอง ยูเอะทีถ ่ กู เรียกขานว่า "นักบดขยีไ้ ข่" และคนรักของเธอทีส ่ ามารถฆ่าศต ั รูใน
พริบตาก่อนทีก ่ ารประลองจะเริม ี อีก ทัง้ สองคนถูกเรียกขานว่า "คูห
่ เสย ่ จ
ู อมบดขยี"้ ทัง้ สอง
กลายเป็ นทีร่ ู ้จักของทุกคน ถึงพวกเขาจะไม่ได ้ลงทะเบียนชอ ื่ ปาร์ตก
ี้ บ
ั ทางกิลแต่ชอ ื่ "คูร่ ักนัก
บดขยี"้ ก็โด่งดังไปทัว่ แล ้ว ฮาจิเมะทีค ่ ้นพบชอ ื่ ทีถ
่ ก
ู เรียกขานทําได ้แค่มองไปสุดหูลก ู ตาสก ั ครู่
หนึง่ จาก ประสบการณ์อน ั ใหม่นี้

ิ ะทีร่ ู ้สก
ชอ ึ ว่าตัวตนเบาบางขึน
้ เรือ
่ ยๆทําได ้แค่หลัง่ นํ้ าตาออกมา

"หืม, วันนีท
้ งั ้ สามคนมาพร ้อมกัน?"

ฮาจิเมะและปาร์ตม ี้ าทีเ่ คาเตอร์ เหมือนทุกทีป้า.....แคเธอรีนอยูต่ รงนัน

้ และเธอเป็ นคนทีท ่ ักพวก
เขาเมือ ี งของแคเธอรีนนัน
่ กี้ นี้ เสย ้ เต็มไปด ้วยความประหาดใจเพราะในอาทิตย์ทผ ี่ า่ นมาคนทีม่ า
กิลปกติจะเป็ นฮาจิเมะคนเดียวหรือชอ ิ ะและยูเอะทีม
่ าพร ้อมกัน

"อือ, พวกเราจะออกจากเมืองในวันพรุง่ นีแ

้ ละเนือ
่ งจากพวกเราเป็ นหนีบ
้ ญ
ุ คุณคุณ พวกเราจึง
แวะมาทักทาย ยิง่ ไปกว่านัน
้ พวกเราคิดจะรับภารกิจทีไ่ ปทางเดียวกับจุดหมายของพวกเรา"

หนีท
้ พ
ี่ วกเขาพูดถึงคือการทีฮ ่ าจิเมะยืมห ้องของกิลฟรี เนือ ่ งจากในทีส ่ ด
ุ เขาก็ได ้รับเวทแรงโน ้ม
ถ่วง เขาต ้องการทดลองมัน เมือ ่ บวกกับเวทสร ้างสรรค์ทําให ้เขาต ้องการห ้องทีก ่ ว ้างขวาง แค
เธอรีนทีไ่ ด ้ยินเกีย
่ วกับเรือ
่ งนีย ื่ ข ้อเสนอให ้ใชห้ ้องของกิลโดยไม่คด
้ น ิ ค่าใชจ่้ าย

สว่ นยูเอะและชอ
ิ ะฝึ กการใชเวทแรโน
้ ้มถ่วงนอกเมือง

"เข ้าใจละ พวกเธอกําลังจะเดินทาง นั่นทําให ้ฉั นรู ้กเหงา ทีน ่ ค

ี่ รึกครืน้ ตัง้ แต่เธอกลับมา"
"เรือ
่ งนัน
้ ขอเถอะ มีคนโรคจิตอยูใ่ นโรงแรม,มีคนโรคจิตในร ้านเสอ ื้ ผ ้า,อีกทัง้ ยังมีพวกโรคจิตที่
ก ้มกราบเมือ่ ยูเอะและชอ ิ ะเดินผ่านและยังมีสตอคเกอร์ลามกทีเ่ รียกยูเอะและช ิ อะว่า "ท่านพี"่
ยังมีคนโง่ทท ี่ ้าฉันประลอง.........ไม่มคี นปกติในนีแ ้ ม ้แต่น ้อย ผู ้ชายทีเ่ จอทัง้ หมด 70%เป็ นคน
ลามกและ20%เป็ นไอ ้งั่ง......เมืองนีผ ้ ดิ ปกติสด
ุ ๆ"
คําบ่นของฮาจิเมะนัน้ เป็ นความจริง เมือ
่ พูดถึงโซนะ, และทุกๆครัง้ ทีฮ
่ าจิเมะพบกับคริสตาเบล
เขาจะเลียริมฝี ผากและมองฮาจิเมะเหมือนนักล่า เขาลืมไปแล ้วด ้วยซาํ้ ว่ากีค ึ
่ รัง้ แล ้วทีเ่ ขารู ้สก
หนาวสน ั่

้ ในเมืองบรูคแบ่งออกเป็ นสามฝั่ งใหญ่ๆ พวกเขาสูกั้ นและกันทุกๆวัน ฝ่ ายแรกคือ

ยิง่ ไปกว่านัน
"กองพันพวกเราต ้องการโดนยูเอะเหยียบ" ฝ่ ายทีส ่ องคือ "กองพันพวกเราต ้องการเป็ นทาสของ
ชอ ิ ะ" และฝ่ ายสุดท ้าย "กองพันพวกเราต ้องการเป็ นญาติกบั ท่านพี"่ พวกเขาแบ่งออกตามความ
ปราถนาของตนเอง และดูเหมือนจะแข่งกันว่าฝ่ ายไหนจะเป็ นฝ่ ายหลัก

ฮาจิเมะและปาร์ตท ี้ ําได ้แค่สําลักนํ้ าออกมาเพราะชอ ื่ เหล่านัน ้ มาจากความคิดเห็น ของคนสว่ น

ใหญ่ อยูด ่ ๆี ก็มค
ี นในเมืองก ้มกราบให ้กับยูเอเและพูดว่า "ได ้โปรดเหยียบพวกเรา!" และทําให ้
เธอตัวสน ั่ ไม่รู ้ว่าความคิดของพวกเขาบ ้าคลัง่ ขนาดไหนกับกรณีของชอ ิ ะ;เผ่ากึง่ มนุษย์ท ี่ มัก
โดนเหยียดหยาม การทีพ ่ วกเขาต ้องการเป็ นทาสของเธอนัน ้ เป็ นโอกาศทีจ ่ ะตบมุขสุดๆแต่เธอ
ทําเพียง แค่ปฎิเสธเพราะเมือ ่ คิดลึกกับคําพูดนี้ กลุม ่ สุดท ้ายนัน้ มีแต่ผู ้หญิง อาจจะเป็ นเพราะว่า
พวกเธอเห็นเขาเป็ นเครือ ่ งกีดขวางของยูเอะและชอ ิ ะ พวกเธอพยายามทีจ ่ ะกําจัดฮาจิเมะ มีออยู่
ครัง้ หนึง่ มีเด็กสาวกรีดร ้องขึน ้ มาว่า "เจ ้าปรสติ ทีเ่ ป็ นอันตรายต่อท่านพี!่ ฉันจะตัดไข่ของ
้
มันซาาาาา--!!" พร ้อมกับแทงมีดมาทีเ่ ขาด ้วยมือข ้างเดียว

เนือ่ งจากมันจะเป็ นเรือ

่ งยุง่ ยากทีจ
่ ะฆ่าเด็กสาวในเมือง ฮาจิเมะทําได ้แค่ทําให ้เธอเปลือยและมัด
ไว ้ด ้วยท่าเต่า หลังจากทีห่ ้อยเธอไว ้บนตึกทีส่ งู ทีส
่ ด
ุ และติดแผ่นกระดาษทีเ่ ขียนไว ้ว่า "ฉั นจะฆ่า
เธอในครัง้ หน ้า" หลังจากเหตุการณ์นี้ การกระทําสุดกูข ่ องเด็กสาวเริม ่ นมากขึน
่ ซอ ้ และนั่นเป็ น
เรือ
่ งทีด่ ี

ฮาจิเมะทีน
่ ก
ึ ถึงเหตุการณ์เหล่านัน
้ ทําได ้แค่ทําหน ้าหงุดหงิด ในขณะทีแ
่ คเธอรีนฝื นยิม
้ ออกมา

"เอาละๆ แต่สว่ นทีค ่ รึกครืน

้ นีเ่ ป็ นความจริงนะ"
"ใช ่ มันเป็ นแบบนัน
้ จริงๆ"
"แล ้วเมืองไหนทีเ่ ธอจะไปละ?"
"ฟุเร็น"

ถึงแม ้พวกเขาจะพูดกันแบบนัน
้ แต่แคเธอรีนนัน
้ มุง่ มัน
่ ให ้กับงาน เธอค ้นหางานทีเ่ กีย
่ วกับฟุเร็น
ทันที

ฟุเร็นเป็ นเมืองการค ้าทีไ่ ม่ฝักฝ่ ายฝ่ ายใด เป้ าหมายต่อไปของฮาจิเมะและปาร์ตค ี้ อ

ื "มหา
ทะเลทรายกูเรียวเอ็น" ทีๆ่ หนึง่ ในมหาดันเจีย ้ นทีม
่ ช ื่ ว่า "ภูเขาไฟกูเรียวเอ็น" อยูต
ี อ ่ รงนัน
้ ก่อน
อืน
่ พวกเขาต ้องไปทางตะวันตกของทวีปและเมืองทีอ ่ ยูร่ ะหว่างทางคือเมือง "เมืองแห่งการค ้า
ไม่ฝักฝ่ ายฝ่ ายใดฟุเร็น" ดังนัน ้ เพือ่ เขาจึกต ้องการแวะไปทีเ่ มืองแห่งการค ้าอันดับหนึง่ ของทวีป
เป้ าหมายต่อไปหลังจาก "ภูเขาไฟกูเรียวเอ็น" เป้ าหมายของต่อไปของพวกเขาอยูท ่ างตะวันตก
ของมหาทะเลทราย มหาดันเจีย ้ นทีต่ กลงไปใต ้ทะเลทีมช ื่ ว่า "ซากปรักหักพังเมลจิน"
ี อ

"อื~ม แหมๆ ฉันเจออันทีด่ ๆี ละ ร ้องขอคนคุ ้มกันขบวนพ่อค ้าใมีทวี่ า่ งอยูค

่ นนึง.......เป็ นอย่าว
ไร? เธอจะรับงานนีไ
้ หม?"
ฮาจิเมะยืนยันถึงเนือ
้ หาทีไ่ ด ้รับจากแคเธอรีน แน่นอนว่าเนือ
้ หานัน
้ เกีย
่ วกับการร ้องขอคนคุ ้มกัน
ขบวนพ่อค ้า มันเป็ นขบวนพ่อค ้าระดับกลางและดูเหมือนว่าจะร ้องขอคนคุ ้มกัน15คน เนือ ่ งจาก
ยูเอะและชอิ ะนัน ่ ักผจญภัย มันจึงเป็ นงานทีเ่ หมาะกับฮาจิเมะ
้ ไม่ใชน

"เป็ นไรไหมทีจ ่ ะนํ าเพือ

่ นร่วมทางไปด ้วย?"
"อา, ไม่มป ี ั ญหา ถึงแม ้อาจจะบ่นทีม่ คี นเยอะเกินไปแต่ก็มค ี นทีจ ่ ้างคนขนของ, ยังมีนักผจญภัย
บางคนทีน ่ ํ าทาสไปด ้วย ยิง่ ไปกว่านัน
้ ยูเอะจังและชอ ิ ะจังนัน
้ เป็ นคนทีม่ ช ื่ เสย
ี อ ี ง การทีม
่ ส
ี องคน
เพิม
่ ขึน
้ จากการจ ้างเพียงคนเดียว ไม่มเี หตุผลทีจ ่ ะปฎิเสธเลย"
"เข ้าใจละ, อืม~, เอาไงดี?"

ฮาจิเมะทีล่ งั เลเล็กน ้อยหันกลับไปมองยูเอะและชอ ิ ะเพือ่ ถามความคิดเห็น จริงๆแล ้วเขาคิดจะ

รับงานถ ้าเกีย ่ วกับการสง่ ของ ถ ้ามีเพียงแค่ฮาจิเมะและปาร์ต ี้ พวกเขาสามารถทีจ ้
่ ะใชรถยนต์ เวท
มนตร์และไปถึงฟุเร็นเร็วกว่าใชรถม ้ ้า มันเป็ นเรือ
่ งยุง่ ยากเกินไปทีจ
่ ะเดินทางความเร็วเดียวกันกับ
คนอืน่ ในภารกิจ คุ ้มกัน

"........ไม่จําเป็ นทีจ่ ะต ้องรีบเดินทาง"

"ใชแล ้ว~ บางครัง้ มันก็เป็ นเรือ ่ งทีด่ ที จ
ี่ ะเดินทางไปกับนักผจญภัยคนอืน
่ ๆ พวกเราอาจจะได ้
เรียนรู ้บางอย่างจากนักผจญภัยทีม ่ ปี ระสบการณ์ ใชไ่ หม?"
"........จริง, ในเมือ่ พวกเราไม่รย ี บางครัง้ มันเป็ นเรือ
่ งทีด
่ .ี .."

ฮาจิเมะทีไ่ ด ้ยินความคิดเห็นของพวกเธอ ถอนหายใจ"ฟู่ " และบอกแคเธอรีนว่ารับงานนี้ อย่างที่

้
ยูเอะบอก มันจะต ้องใชเวลานานมากในการพิ ิ เจ็ดมหาดันเจีย
ชต ้ น ไม่มอ
ี ะไรบอกว่าพวกเขาจะ
ผิดพลาดถ ้าพวกเขาเร่งเกินไป และบวกกับประสบการณ์ของนักผจญภัยทีม ่ ป
ี ระสบการณ์อาจมี
ข ้อมูลทีม
่ ป
ี ระโยชน์ กับพวกเขาในอนาคต

"เรียบร ้อย ฉันจะบอกผู ้ร ้องขอให ้ ได ้โปรดรอทีห ้

่ น ้าประตูพรุง่ นีใ้ นตอนเชา"
"รับทราบ"

หลังจากทีเ่ ธอยืนยันแล ้วว่าฮาจิเมะได ้รับสําเนา แคเธอรีนหันไปมองยูเอะและชอ

ิ ะทีอ
่ ยูข
่ ้างหลัง
เขา

"พวกเธอจะต ้องทําให ้ตัวเองสุขภาพดีรู ้ไหม? เมือ่ ไหร่ทเี่ ด็กคนนีท

้ ําให ้พวกเธอร ้องไห ้ ได ้โปรด
กลับมาทีน ่ ี่ ฉันจะจัดการเขาให ้พวกเธอเอง"
"........อือ พวกเราเป็ นหนีค ้ ณ
ุ ของคุณ"
"ตกลงคุณแคเธอรีน ขอบคุณมากทีด ่ แ
ู ลพวกเรา!"

คําพูดทีแ ่ สนใจดีของแคเธอรีนทําให ้ยูเอะและชอ ิ ะยิม

้ โดยเฉพาะชอ ิ ะนัน
้ มีความสุขดูเหมือนเธอ
จะลืมไปว่าเธอเป็ นเผ่ากึง่ มนุษย์ ตัง้ แต่มาถึงเมืองนี้ แน่นอนว่ามีคนคิดแตกต่างกันและไม่ใชค ่ น
ทัง้ หมดทีจ ่ ะยอมรับ แต่แคเธอรีนนัน ้ เป็ นแกนนํ า อีกทัง้ โซนะ,คริสตาเบลและคนทีช ่ น ื่ ชอบเธอ
อย่างเชน ่ แฟนคลับทีไ่ ม่ได ้ดูถกู เธอ ถึงแม ้เธอจะเป็ นเผ่ากึง่ มนุษย์ก็ตาม ไม่รู ้ว่าเป็ นเพราะจิตใจ
ของคนในเมืองนีห ้ รือว่าเป็ นเพราะกระแสของเมืองนีพ ้ า ไป แต่สาํ หรับชอ ิ ะแล ้ว ทีน่ เี่ ป็ นทีท
่ ี่
อบอุน ่ เกือบจะเหมือนกับบ ้านเกิดของเธอในทะเลป่ า
"เธอด ้วย, อย่าทําให ้สาวๆร ้องไห ้รู ้ไหม? ฉันจะลงโทษเธอถ ้าเธอไม่ให ้ความสําคัญกับพวกเธอ
เข ้าใจไหม?"
ี ์ ชา่ งเป็ นคนทีย
".......ชส ่ งุ่ ยากจริงๆ ฉันทําแบบนัน
้ อยูแ
่ ล ้วโดยทีไ่ ม่ต ้องบอก"

ฮาจิเมะตอบกลับแคเธอรีนด ้วยรอยยิม
้ แกนๆ แคเธอรีนยืน
่ จดหมายให ้กับฮาจิเมะ ฮาจิเมะแสดง
ี น ้าสงสย
สห ั และรับจดหมาย

"นีม
่ น
ั ?"
"ยังไงเธอก็พกอาวุธอันตรายหลายอย่าง มันเป็ นการขอโทษกับปั ญหาทัง้ หมดทีเ่ กิดจากคนใน
เมืองนี้ ในตอนทีเ่ ธอไปถึงกิลเมืองอืน
่ ๆและมีปัญหา แสดงจดหมายนีใ้ ห ้กับคนทีด
่ แ
ู ลทีน
่ ั่น มัน
อาจจะมีประโยชน์"

แคเธอรีนขยิบตาให ้และฮาจิเมะแก ้มกระตุกพร ้อมกับคิดว่า "การทีจ

่ ดหมายสามารถเปลีย
่ นความ
คิดเห็นของกิลสาขาอืน ี น ้าของเขาปรากฎความสงสย
่ ๆ เธอเป็ นใครกันแน่?" สห ั

"แหมๆ มันจําเป็ นทีจ ่ ะค ้นหาข ้อมูลของฉั นเหรอ? ผู ้หญิงทีด

่ จ
ี ะต ้องมีความลับรู ้ไหม"
้ เข ้าใจแล ้ว ฉั นยินดีทจ
"....เฮอ, ี่ ะรับมัน"
"การเชอ ื่ ฟั งเป็ นสงิ่ ทีด
่ !ี ถึงแม ้อาจจะมีปัญหาเกิดขึน
้ ในอนาคต อย่าตายละ"

แคเธอรีนเป็ นพนักงานของกิลในเมืองบ ้านนอกและมีความลับหลายอย่าง เธอสง่ ฮาจิเมะและ

ปาร์ตด
ี้ ้วยรอยยิม
้ ทีด
่ งึ ดูด

หลังจากนัน ้ ฮาจิเมะและปาร์ตไี้ ปทีร่ ้านของคริสตาเบล ถึงแม ้ฮาจิเมะจะปฎิเสธทีจ ่ ะมาด ้วย แต่

เขาทําได ้แค่ฝืนใจมาเพราะยูเอะและชอ ิ ะ........แต่ตอนทีค ่ ริสตาเบลได ้ยิน ว่าพวกเขาจะออก
จากเมือง เธอกลายมาเป็ นมอนสเ์ ตอร์ยักษ์และพยายามโจมตีฮาจิเมะเนือ ่ งจากเป็ นโอกาศสุด
ท ้ายแล ้ว ฮาจิเมะทีก ้
่ ลัวเป็ นอย่างมากใชการโจมตี ข ้อต่อและฝั งเธอไว ้ ถึงแม ้ยูเอะและชอ ิ ะสามา
รถทีจ่ ะหยุดเหตุการณ์ให ้เลวร ้ายมากกว่านีไ ้ ด ้..... แต่รายละเอียดเหตุการณ์นัน ้ ก็ยังน่าอ ้วกอยูด
่ ี

ในตอนทีเ่ ธอได ้ยินว่านีเ่ ป็ นคืนสุดท ้าย ในทีส

่ ด
ุ โซนะก็สามารถบุกเข ้าไปในห ้องนํ้ า เหตุการณ์นัน้
เริม
่ จากเธอบุกเข ้ามาในห ้อง จากนัน ้ ครอบครัวทีโ่ กรธเธอเป็ นอย่างมากก็มด ั เธอด ้วยเงือ
่ นเต่าทัง้
คืน เหตุการณ์ทเี่ ธอถูกแขวนไว ้หน ้าโรงแรมนัน ้ ไม่น่าจดจํา เหตุใดทีค
่ รอบครัวของเธอถึงผูก
เงือ่ นแบบเต่าได ้ก็ไม่น่าจดจํา

ในตอนเชา้

ด ้วยความทรงจําทีด่ (ี ?)ต่อคนในเมืองบรูค ฮาจิเมะและปาร์ตม ี้ าถึงหน ้าประตูเมือง และเดินทาง

ไปพร ้อมกับขบวนพ่อค ้าและนักผจญภัยคนอืน ่ ๆทีเ่ ข ้าร่วมเควสนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาเป็ น
กลุม่ สุดท ้าย ตอนทีม
่ าถึงคนทีด่ แ
ู ลขบวนและนักผจญภัยหันมามองกลุม ่ ของฮาจิเมะทีพ
่ งึ่ มาถึง

"เฮๆ้ อย่าบอกนะว่าสามคนทีเ่ หลือคือ "คูห ่ นู ักบด-คูร่ ัก!"!?

"มันเป็ นความจริง! ถึงแม ้มันจะทําให ้ฉันดีใจและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน!"
"มองทีม ื ฉันซ ิ มันไม่หยุดสน
่ อ ั่ ตัง้ แต่เมือ
่ กีแ
้ ล ้วเห็นมัย
้ ?"
๋ วก่อน, ไม่ใชเ่ พราะว่านายเมาหรอกหรือ?"
"เดีย
มีบางคนทีไ่ ด ้เห็นยูเอะและชอ ิ ะ บางคนกุมเป้ าด ้วยมือทัง้ สองข ้างพร ้อมกับนํ้ าตาซม
ึ และโดนตบ
มุขจากเพือ
่ นร่วม ทาง และอีกหลายหลายการตอบรับ ฮาจิเมะเข ้าหาพวกเขาด ้วยสห ี น ้า
หงุดหงิด จากนัน ้ คนดูแลก็เรียกพวกเขา

่ สุดท ้ายใชไ่ หม?"

"พวกเธอเป็ นคนคุ ้มกันกลุม
"อืม, นีค
่ อ
ื เอกสาร"

ฮาจิเมะแสดงเอกสารทีห ื้ หลังจากยืนยันแล ้ว ผู ้ดูแลชายพยักฟน ้าให ้

่ ยิบออกมาจากกระเป๋ าเสอ
และเริม
่ แนะนํ าตัวเอง

"ฉั นชอ ื่ มอตโต ้ ยังเกอร์ เป็ นหัวหน ้าขบวนสนิ ค ้านี้ ถึงแม ้ระดับนักผจญภัยของเธอยังสฟ ี ้ าแต่ฉัน
ได ้ยินมาว่าเธอเป็ นนักผจญภัยที่ ยอดเยีย ่ มจากคุณแคเธอรีน ฉันคาดหวังพวกเธอในการคุ ้มกัน
พวกเราตามทางนะ"
".......มอตโต ้(มอร์) ยังเกอร์?........มันจะต ้องยากมากแน่นอนทีจ ่ ะมาเป็ นผู ้นํ าขบวนพ่อค ้า
......"

ื่ ทีท
มันเป็ นชอ ่ ําให ้เขานึกถึงเครือ
่ งดืม
่ ชูกําลังของญีป ่ น ุ่ และทําให ้สายตาของฮาจิเมะเต็มไปด ้วย
ความเห็นใจ มอตโต ้ทีไ่ ม่เข ้าใจว่าทําไมฮาจิเมะถึงมองเขาด ้วยสายตาแบบนัน ้ ทําได ้เอียงคอ
และ ตอบกลับว่า "มันยุง่ ยากแต่ฉันชน ิ กับมันแล ้ว" และฝื นยิม้ ออกมา

ื่ ฮาจิเมะและทัง้ สองคนคือยูเอะและชอ
"ฉั นจะไม่ทําให ้ผิดหวัง ฉั นชอ ิ ะ"
"นั่นทําให ้สบายใจ...จะว่าไปแล ้ว เด็กสาวทีม ่ าจากเผ่ากระต่าย.......เธอไม่สนใจจะขายเธอ
เหรอ? ถึงแม ้ฉั นจะจ่ายได ้แค่ตามสมควรเท่านัน ้ ก็ตาม"

มอตโต ้จ ้องมองชอ ิ ะพร ้อมกับชมเธอ เธอเป็ นเด็กสาวทีส ่ วยจากเผ่ากระต่ายทีไ่ ม่ได ้มีผมสฟ ี ้า

เหมือนเผ่ากระต่าย ทัว่ ไปแต่กลับมีผมสเี ทาแทน ตามนิสย ั ของพ่อค ้าแล ้ว เขาไม่สามารถห ้าม
ตัวเองไม่ให ้สนใจของหายากแบบนีไ้ ด ้ เขาตัดสน ิ ว่าเธอเป็ นทาสจากปลอกคอ และยืน ่ ข ้อเสนอ
ให ้กับฮาจิเมะทีเ่ ป็ นเจ ้าของทันที เขาจะต ้องเป็ นพ่อค ้าทีย่ อดเยีย
่ มอย่างแน่นอน

ชอิ ะทีถ
่ ก
ู มองครางออกมาอย่างไม่พอใจ "ฮม ึ่ " และซอ่ นอยูห่ ลังฮาจิเมะ ยูเอะมองมอตโต ้ด ้วย
สายตาทีเ่ ฉียบขาด มุมมองของคนทัว่ ไปนัน ้ เมือ่ เจอเผ่ากระต่ายนอกทะเลป่ าจะคิดว่าเป็ นทาส
มันเป็ นเรือ
่ งปกติทจ ่ ข ้อเสนอสําหรับทาสทีไ่ ม่ธรรมดานี้ ไม่มเี หตุผลทีจ
ี่ ะยืน ่ ะโทษมอตโต ้

"โฮ,่ เธอดูตด
ิ คน......อีกทัง้ ยังน่าทะนุถนอม ฉันยินดีให ้มากกว่าเดิม คิดว่าไง?"
้ นายเองก็ดเู หมือนว่าจะเป็ นพ่อค ้าทีย
"เฮอ, ่ ม.......ไม่ใชร่ ู ้คําตอบแล ้วหรอกเหรอ?"
่ อดเยีย

ถึงแม ้มอตโต ้จะเห็นหน ้าตาของชอิ ะและสนใจมากยิง่ ขึน ้ พร ้อมยืน่ ข ้อเสนอให ้ มากกว่าเดิมแต่ฮา

จิเมะตอบกลับอย่างง่ายๆ ไม่วา่ อย่างไรก็ตามมอตโต ้รู ้สก ึ า่ เขาไม่ควรปล่อยโอกาศนีใ้ นการ
เจรจากับฮาจิ เมะ เพราะมันจะทําให ้เขาได ้กําไรเป็ นอย่างมากจากสเน่หข ์ องชอิ ะ นั่นทําให ้เขา
พยายามยืน ่ ข ้อเสนอมากกว่าเดิมเพือ่ ขยายเวลาการเจรจานี้

อย่างไรก็ตามฮาจิเมะอ่านใจของเขาออก ถึงแม ้จะเป็ นคําพูดธรรมดา เขาบอกมอตโต ้ด ้วยความ

ตัง้ ใจทีไ่ ม่มวี ันแปรเปลีย
่ น

"ต่อให ้พระเจ ้าต ้องการเธอ ฉันก็จะไม่ปล่อยเธอไป........เท่านีน ้ ายก็น่าจะเข ้าใจแล ้ว"

"......เอ่อ, ฉั นเข ้าใจ ฉั นจะไม่พด
ู ต่อแล ้ว อย่างไรก็ตามถ ้านายเปลีย
่ นใจ ได ้โปรดติดต่อบริษัท
จังเกอร์ของฉัน เอาละ,เกือบจะถึงเวลาออกเดินทางแล ้ว สําหรับข ้อมูลในการเดินทาง โปรด
ติดต่อหัวหน ้าทีอ ่ ยูต่ รงนัน
้ "

คําพูดของฮาจิเมะนัน ้ เป็ นอันตรายเป็ นอย่างมาก ถ ้าเขาพูดโดยไม่ระวัง คําพูดของเขาจะทําให ้

เขาถูกประกาศเป็ นคนนอกศาสนาจากโบสถ์แห่งนักบุญ สําหรับข ้อมูลเพิม ่ เติม เผ่าปี ศาจเชอ ื่ ใน
พระเจ ้าคนละองค์ พวกเขาบูชาพระเจ ้าองค์อน ื่ มากกว่าพระเจ ้าทีแ
่ ข็งแกร่งทีส
่ ด
ุ ในประวัตศ ิ าสตร์
"เอฮโี ต ้" แต่พวกเขาไม่ได ้พยายามสูโดยตรงกั
้ บโบสถ์แห่งนักบุญ สําหรับฮาจิเมะทีไ่ ม่คด ิ จะ
เปลีย
่ นแปลงคําพูด นั่นทําให ้มอตโต ้เข ้าใจว่าฮาจิเมะจะไม่มสี นั ยอมปล่อยเธอไป"

้ เขาก็สงั เกตุเห็นว่ารอบๆ
ฮาจิเมะมองมอตโต ้ถอยกลับขบวนพ่อค ้าไปด ้วยความผิดหวัง จากนัน
ี งพูดคุยดังขึน
เขามีเสย ้

"ว ้าว.....การทีก่ ล ้าพูดถึงขนาดนีเ้ พือ

่ ผู ้หญิง.....มันทําให ้ฉันตัวชาเลย!"
"อย่างทีค ่ ด
ิ จากคูห
่ นู ักบดขยี้ เขาไม่ยกโทษให ้กับคนทีม ่ ายุง่ กับผู ้หญิงของเขา......ฟู่ , ลูกผู ้ชาย
จริงๆ"
"สุดยอดเลย~ ฉั นเองก็อยากให ้มีคนพูดแบบนีก ้ บ
ั ฉั นเหมือนกัน"
"เดีย๋ วก่อน, นายเป็ นผู ้ชายไม่ใชเ่ หรอ? ใครจะมาพูด-, ขอโทษ ข ้าขอโทษ หยุ- อ๋า-!!"

เมือ ่ ได ้ยินคําสนทนาอย่างมีความสุขของเพือ ่ นร่วมทาง ฮาจิเมะทําได ้แค่กม ุ หัวเนือ

่ งจากปวดหัว
คนจากเมืองบรู ้คนัน ้ ติงต็องอย่างทีค
่ ด
ิ ไว ้จริงๆ ในขณะทีเ่ ขาคิดนัน ี ง "ฮๆิ " จากนัเนเขาก็
้ มีเสย
รู ้สกึ ถึงบางสงิ่ ทีน
่ ุ่มจากข ้างหลังของเขา จากนัน ้ เขาก็โดนกอดจากแขนทีม ่ าจากข ้างหลังเมือ
่ กีน
้ ี้

ฮาจิเมะหันไปมองข ้างหลังและเห็นหน ้าของชอ ิ ะในระยะติดกันเนือ

่ งจากเธอเท ้าคาง ไว ้บนบ่า
ของเขา หน ้าของเธอนัน
้ แดงทัง้ หน ้าและเนือ
่ งจากเธอดีใจจริงๆ สห ี น ้าของเธอนัน
้ มีความสุข

"........ฟั งนะ คําพูดนัน

้ ไม่มค
ี วามหมายพิเศษ ดังนัน
้ อย่าเข ้าใจผิดนะ ตกลงไหม?"
"ฮุๆๆ รู ้แล ้ว~ ฮุๆๆๆ"

ถึงแม ้ฮาจิเมะจะพยายามอธิบายว่ามันก็เหมือนกับไม่ทอดทิง้ เชอ ื้ สายเดียวกัน ไม่ใชเ่ พราะ "เป็ น

ผู ้หญิงของเขา" อย่างทีค่ นรอบๆเข ้าใจ แต่คําอธิบายของเขาไม่สามารถสอ ื่ ให ้ชอ
ิ ะได ้เพราะคน
ทีเ่ ธอหลงรักประกาศว่า "แม ้แต่พระเจ ้าก็ไม่มวี ันยกให ้" ไม่วา่ ความตัง้ ใจในการประกาศนีค ้ อ
ื
อะไร คําพูดทีส่ ด
ุ ยอดก็คอ ื คําพูดทีส
่ ด
ุ ยอด

ถึงแม ้คําพูดนัน ้ จะจบบทสนทนาอย่างรวดเร็ว แต่ในหลายๆความหมายมัน "มากเกินไป" และทํา

ึ เสย
ให ้ฮาจิเมะรู ้สก ี ใจภายหลัง ยูเอะเดินเข ้าหาฮาจิเมะและดึงขากางเกงเขา

"? มีอะไรเหรอ ยูเอะ?"

"อือ.......อย่ากังวลไปเลยเพราะมันเท่มาก"
".......ขอบคุณสาํ หรับคําปลอบใจ"
 ึ เห็นใจกับความรู ้สก
รู ้สก ึ ของฮาจิเมะ ยูเอะพยายามปลอบใจเขาและฮาจิเมะลูบแก ้มเธออย่าง
อ่อนโยนพร ้อมกับขอบคุณ ยูเอะปิ ดตาลงเหมือนกับว่าเธอพึงพอใจกับมัน

้ ท
ณ หน ้าประตูเมืองในยามเชาตรู ่ า่ มกลางผู ้คน ชายคนหนึง่ มีเด็กสาวเผ่ากระต่ายทีส ่ วยทําหน ้า
ดีใจเกาะหลังของเขา และอีกคนหนึง่ เป็ นเด็กสาวสวยผมทองทีม ่ ต ี ดงอยูท
ี าสแ ่ ม
ี่ อ
ื ขวา คนนัน้ คือ
นากูโมะ ฮาจิเมะนั่นเอง

ผู ้หญิงทีร่ ว่ มขบวนพ่อค ้ามองด ้วยสายตาทีเ่ ป็ นมิตร ในขณะทีผ

่ ู ้ชายมองภาพนีด
้ ้วยสายตาปลา
ตาย การถูกจ ้องมองด ้วยสายตาอันน่าหงุดหงิดและคําพูดทีเ่ สย ี งแทงเขานัน
้ มาจากการ ทีเ่ ขา
ทําตัวเองทัง้ นัน ้

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 52 งานของน ักผจญภ ัย

ระยะทางระหว่างเมืองบรูคและเมืองแห่งการค ้าขายฟุเร็นนัน ้
้ ใชเวลาในการเดิ
นทางด ้วยรถม ้าหก
วัน

พวกเขาเคลือ ่ นขบวนก่อนพระอาทิตย์ขน ึ้ และตัง้ แค ้มป์ ก่อนพระอาทิตย์ตก กิจวรรตนีด้ ําเนินน

ซาํ้ ๆกันเป็ นเวลาสามวัน ฮาจิเมะและปาร์ตเี้ ดินทางอีกสามวันก็จะถึงเมืองฟุเร็นหรือพูดได ้ว่า
เดินทาง มาครึง่ หนึง่ แล ้ว ตัง้ แต่เดินทางมายังไม่มเี หตุการณ์ใดๆเกิดขึน ้ ถึงแม ้ฮาจิเมะและปาร์ต ี้
จะคุ ้มกันด ้านหลังแต่มน
ั ก็สงบสุขดี

วันนีก ้ ย
็ ังไม่มอ
ี ะไรเกิดขึน
้ และพวกเขาเริม ่ ตัง้ แค ้มป์ เกีย
่ วกับเรือ
่ งอาหารนัน
้ นักผจญภัยนัน ้ ต่างก็
กินอาหารของตัวเอง พวกเขาต ้องกินไปพร ้อมกับระมัดระวังรอบๆไปด ้วย นั่นทําให ้เวลากินพวก
เขาไม่สามารถมานั่งรวมกลุม ่ กันได ้ อีกทัง้ ดูเหมือนว่าจะมีกฎว่าจะต ้องกินของตัวเองเท่านัน ้ ใน
ระหว่างภารกิจ นักผจญภัยกินแต่อาหารทีห ่ ยาบๆและง่ายๆ การเตรียมอาหารทีอ ่ ร่อยนัน
้ จะทําให ้
นํ้ าหนักกระเป๋ าเดินทางเพิม ่ มากขึน้ และทํา ให ้มีปัญหาชว่ งเวลาฉุกเฉินได ้ จากเหตุผลนีเ้ อง มัน
กลายเป็ นเหมือนกฎสาํ หรับพวกเขาว่าถ ้าไปถึงเมืองแล ้วพวกเขาจะกินอาหารที่ อร่อยจนกว่าจะ
อิม ่ เต็มท ้องในฐานะรางวัล

เรือ
่ งราวนีฮ
้ าจิเมะและปาร์ตไี้ ด ้ยินจากนักผจญภัยในตอนทีพ
่ วกเขากินอาหารใน วันทีส
่ อง ฮาจิ
เมะและปาร์ตเี้ ตรียมขนมปั งอุน ่ ๆทีช่ บ
ุ ด ้วยสตูว ์

"อึก- เยีย
่ ม! มันอร่อยมากจริงๆ~ อย่างทีค ิ ะจัง! ผมไม่สนว่าเธอเป็ นเผ่ากึง่
่ าดหวังได ้จากชอ
มนุษย์อกี แล ้ว ดังนัน
้ สนใจแต่งงานกับผมไหม?"
"กรุบๆ กรึบ ฮา่ , ไอ ้บ ้า, อย่าพูดหมาๆแบบนี!้ ชอ ิ ะคือภรรยาของฉัน!"
"เหอะ, หมูสกปรกตัวเล็กๆอย่างนายพยายามพูดอะไรออกมา? ดูตวั เองซะบ ้าง, จะว่าไปแล ้ว
ชอิ ะจัง สนใจทานอาหารกับผมหลังจากถึงเมืองไหม? แน่นอนว่าผมเลีย ้ ง"
"ถะ-ถ ้าอย่างนัน
้ ฉันก็จะพาชอ ิ ะจังไปเหมือนกัน! ชอิ ะจังได ้โปรดไปทานอาหารกับผมด ้วยเถิด!"
้
"ซอมของช ิ ะจัง........ฮา่ ....ฮา่ ....."
อ

นักผจญภัยต่างก็ยงุ่ กับการกินหม ้อสตูวท ์ ช ิ ะทําและต่างก็ชมว่าอร่อย ในวันแรกพวกเขาต่างก็

ี่ อ
กินอาหารแห ้งทีเ่ หมือนกับอาหารตัง้ แค ้มป์ ในตอนทีฮ ่ าจิเมะและปาร์ตเี้ ริม่ ทําอาหารข ้างๆพวก
เขาด ้วยการใชวั้ ตถุดบิ และ เครือ ่ งครัวทีเ่ อาออกมาจาก "กล่องสมบัต"ิ เหมือนปกติ เหล่านัก
ผจญภัยต่างก็ถก ู กลิน่ หอมของอาหารดึงดูดความสนใจ เมือ ่ มองไปทีต ่ ้นกําเนิดกลิน ่ พวกเขา
เห็นฮาจิเมะและปาร์ตก ี้ ําลังกินอาหารทีร่ ้อนและกําลังเป่ าอาหารอยู่ ใกล ้ๆ มันทําให ้เกิด
เหตุการณ์ทเี่ หล่านักผจญภัยต่างก็หน ั มามองด ้วยตาทีแ ่ ดงและ นํ้ าลายไหล ชอ ิ ะทีร่ ู ้สก
ึ ว่าพวก
เขาน่าสงสารเสนอทีจ ่ ะแบ่งอาหารให ้และทําให ้เกิดสถานการณ์ ทีว่ า่ นีข ้ น
ึ้ มา

ในตอนแรกนัน ้ ต่อหน ้าเหล่าคนทีห ่ วิ โซ ฮาจิเมะก็ยงั คงกินอย่างสงบ ในตอนแรกเขาไม่คด ิ ทีจ

่ ะ
แบ่งอาหารให ้แม ้แต่น ้อย อย่างไรก็ตามเนือ ่ งจากชอ ิ ะทําหน ้าทีเ่ ตรียมอาหารในตอนตัง้ แค ้มป์
เขาจึงต ้องพึง่ เธอในการทําอาหารทีอ ่ ร่อย ไม่ใชว่ า่ ฮาขิเมะและยูเอะจะไม่สามารถทําอาหารได ้
แต่รถชาติทพ ี่ วกเขาทํานัน ้ เรียบๆ ฮาจิเมะทําได ้แค่อาหารจํานวนมาก สว่ นยูเอะนัน ้ ไม่ม ี
ประสบการณ์การทําอาหารเนือ ่ งจากเมือ ่ ก่อนเธอเป็ นชนชน ั ้ สูง และนั่นคือเหตุผลทีฮ ่ าจิเมะไม่
สามารถปฎิเสธข ้อเสนอของชอ ิ ะทีส
่ ามารถทําอาหาร อร่อยทีจ ่ ะแบ่งปั นได ้ง่ายๆ

ตัง้ แต่นัน
้ มา ถึงแม ้เริม
่ แรกเหล่านักผจญภัยต่างก็มารุมล ้อมเหมือนฝูงไฮยีน่าต่างก็ขอบคุณ
หลังๆพวกเขาเริม ่ ชนิ และเริม
่ พูดตลกๆในการพยายามทีจ ิ ะและยูเอะ
่ ะหว่านล ้อมชอ

ฮาจิเมะทีเ่ ห็นนักผจญภัยทําแบบนัน ้ ใช ้ "แรงกดดัน" ออกมาอย่างเงียบๆ ถึงแม ้ร่างของนักผจญ

ภัยจะถูกอุน ึ เย็นยะ เยือกและทําได ้แค่ยน
่ ด ้วยสตูวร์ ้อนแต่พวกเขากลับรู ้สก ื ขึน ี น ้าทีซ
้ ด ้วยสห ี
่ ด
ฮาจิเมะกลืนเนือ ้ ลงไปและพูดเบาๆออกมาอย่างชาๆว่ ้ า

"เอาละ ในเมือ
่ อิม
่ แล ้ว ใครต ้อการทีจ่ ะโดนโยนออกไป?"
"""""พวกเราขอโทษด ้วยครับทีล ่ ม
ื ตัว"""""

เหล่านักผจญภัยต่างก็ขอโทษด ้วยท่าหมอบกราบอย่างพร ้อมเพรียงกัน ถึงแม ้พวกเขาจะเป็ นรุน ่

พีแ่ ละมีประสบการณ์ในอาชพ ี นักผจญภัยมากกว่าฮาจิเมะ แต่พวกเขากลับไม่มศ ั ดิศรีแม ้แต่
ี ก
น ้อย บวกกับแรงกดดันทีฮ ่ าจิเมะใช ้ พวกเขาไม่กล ้าสูกั้ บฮาจิเมะแม ้แต่น ้อยเพราะพวกเขารู ้ดีา่
เกิดอะไรขึน้ ในเมือ งบรู ้ค

"บู,่ คุณฮาจิเมะ, ในเมือ ่ เป็ นชว่ งทานอาหารดังนัน

้ ตลกเล็กน ้อยนัน
้ ไม่เป็ นไร อะ-อีกทัง้ ไม่วา่ พวก
เขาจะพูดอย่างไร ฉะ-ฉั นก็เป็ นของฮาจิเมะ รู ้ไหม?"
"ฉั นไม่สนเกีย่ ยกับเรือ
่ งนัน
้ "
"อุก!?"

ิ ะจะพยายามหว่านสเน่หฮ
ถึงแม ้ชอ ์ าจิเมะพร ้อมกับแสดงท่าทางเขินอาย แต่ฮาจิเมะตัดคําพูด
ของเธอด ้วยประโยคเดียว
"........ฮาจิเมะ"
"หือ?.....มีอะไรเหรอยูเอะ?"

ฮาจิเมะสน ั่ เล็กน ้อยจากสายตาคาดโทษของยูเอะ ยูเอะชน ี้ วิ้ ชแ

ี้ ละพูดว่า "...........ไม่ด!ี " สรุป
ง่ายๆว่า มันเกีย ั ญาทีเ่ ขาให ้ไว ้ว่าจะดูแลชอ
่ วข ้องกับสญ ิ ะให ้ดีขน ึ้ ฮาจิเมะทีไ่ ม่มค ึ รักชอ
ี วามรู ้สก ิ ะ
แม ้แต่ตอนนีค ้ ดิ ว่าทํากับเธอเป็ นแค่ญาติก็ เพียงพอแล ้ว.......อย่างไรก็ตามมันดูเหมือนว่ามันไม่
ถูกต ้องสําหรับยูเอะ

"คุณฮาจิเมะ! ถ ้ายังทําท่าทางแบบนีล
้ ะก็ ฉันจะไม่ทําเนือ
้ ย่างให ้แล ้ว!"

ดูเหมือนว่าชว่ งนีช ิ ะจะไม่สลดง่ายๆแล ้ว เธอไม่สะดุ ้งกับกับคําพูด ซน

้ อ ึ -ของฮาจิเมะแม ้แต่น ้อย
ถึงแม ้เธอจะได ้รับความกระทบกระเทือน เธอก็ฟื้นขึน ้ มาทันทีและกลับมาจูโ่ จมอย่างแง่ดต ี อ
่ ไป

"........อย่างทีเ่ คยพูด เธอรู ้จักฉากนี.้ ........ไม่ ชา่ งมันเถอะ ฉันเข ้าใจแล ้วดังนัน
้ จงยืน
่ เนือ
้ มา
เร็วๆ"
"ฮุๆ นายต ้องการกินมัน? ถะ-ถ ้าอย่างนัน ้ อ ้~าม"
"......."

ชอิ ะยืน
่ เนือ
้ ย่างอย่างดีให ้กับฮาจิเมะพร ้อมกับท่าทางเขินอาย ดูเหมือนว่าเขาต ้องการมันจริงๆ
และนั่นทําให ้ฮาจิเมะชาํ เลืองมองไปทีย ่ เู อะ ยูเอะนัน
้ ยืนอยูข
่ ้างๆเขาพร ้อมกับเนือ
้ ย่างในมือ
เรียบร ้อยแล ้ว เป็ นไปได ้ว่าเธอจะป้ อนหลังจากชอ ิ ะ "อ ้~าม"

ฮาจิเมะถอนหายใจออกมาพร ้อมกับรู ้สก ึ ถึงสายตาของเหล่านักผจญภัย เขาเปิ ดปากให ้กับชอ

ิ ะ
ี น ้าของชอ
สห ิ ะนัน
้ เต็มไปด ้วยความสุข

"อ ้~าม"
"......."

ฮาจิเมะกันและเคีย ้ วเนือ
้ อย่างเงียบๆ สห ี น ้าของชอ
ิ ะนัน
้ เต็มไปด ้วยความสุขในขณะทีม
่ องฮาจิ
เมะ จากนัน้ เนือ
้ ย่างอีกอันก็ยนื่ มาทีเ่ ขาจากอีกด ้านหนึง่

"อ ้~าม"
"......"

เขากัดและเคีย
้ วอย่างเงียบๆอีกครัง้ หนึง่ จากนัน
้ ก็กด ิ ะจากอีกด ้านหนึง่ อีกครัง้ และหัน
ั ของชอ
กลับไปกินของยูเอะอีกครัง้

ี งในใจของผู ้ชายทีเ่ ห็นภาพนีต

เสย ้ า่ งก็กรู่ ้องออกมาว่า "พวกเราขอสาปแชง่ ท่าน จงระเบิดตาย
้
ไปซาาาาา!!" เสย ี งในใจของพวกเขาพูดคําสุภาพเพราะพวกเขาต่างก็เกรงกลัวในพลังของฮาจิ
เมะ

หลังจากนัน
้ ก็ผา่ นไปอีกสองวัน เหลืออีกแค่วันเดียวก็จะถึงทีห
่ มาย ในทีส
่ ด
ุ ก็มค
ี นทีข
่ ด
ั ขวางการ
เดินทางและโจมตีพวกเขาจนได ้

ิ ะเป็ นคนแรกทีส
ชอ ่ งั เกตุเห็น หูกระต่ายของเธอเคลือ ่ นไหวและชไี้ ปทางป่ าข ้างทางหลวง สห
ี น ้า
สบายๆของเธอเริม่ เคร่งเครียดขึน ้ เธอเตือนคนอืน
่ ๆ

ั รูบก
"ศต ุ ! จํานวนของพวกมันมากกว่าหนึง่ ร ้อย! พวกมันมาทางป่ า"

เมือ
่ พวกเขาได ้ยินคําเตือนของเธอ เหล่านักผจญภัยต่างก็มส ี น ้าทีเ่ คร่งเครียด ทางหลวงที่
ี ห
พวกเขากําลังเดินทางนัน ้ ปกติแล ้วไม่มอี น
ั ตรายจากป่ าทีต
่ ด
ิ กันแม ้ แต่น ้อย เนือ ่ งจากทางนีเ้ ป็ น
ทางเดียวทีจ ่ ะเข ้าสูเ่ มืองค ้าขายในทวีปนี้ การทีท ่ างหลวงนีป ้ ลอดภัยนัน ้ รับประกันได ้เลยทีเดียว
ต่อให ้เจอกับศต ั รู อย่างมากก็เป็ นสต ั ว์ปีศาจ20ตัว ต่อให ้มากทีส ่ ด
ุ ก็ไม่เกิน40ตัว

"เวรเอ๊ย, บอกว่ามากกว่า100ตัวงัน้ เหรอ? ชว่ งนีไ้ ม่ได ้ยินเลยว่ามีการโจมตีด ้วย พวกมันสะสม

กําลังอย่างนัน ึ ษาการโจมตีบนทางหลวงมาไม่มป
้ เหรอ? เวร, ศก ี ระโยชน์เลย!"

ผู ้นํ าคนคุ ้มกันทีม

่ ช ื่ ว่ากาลิทม
ี อ ี น ้ายํา่ แย่ จํานวนคนคุ ้มกันขบวนพ่อค ้ามีแค่15คน
ิ า่ สบถด ้วยสห
ถ ้ารวมชอ ิ ะและยูเอะไปด ้วยก็เป็ น17คน ดูจากจํานวนแล ้ว เป็ นไปได ้ยากมากทีจ ่ ะคุ ้มกันขบวน
พ่อค ้าโดยปลอดภัยเพราะพวกเขามีจํานวนน ้อย กว่ามาก

จะว่าไปแล ้ว เหตุผลทีพ ่ วกเขารวมชอ ิ ะไเป็ นหน่วยต่อสูไปด้ ้วยถึงแม ้ปกติจะรู ้กันดีวา่ ธรรมชาติ

ของเผ่ากระต่ายนัน ้ อ่อนโยนนัน
้ เป็ นเพราะว่ามีครัง้ หนึง่ ทีช ิ ะโมโห สุดขีดจากการกระทําสุดโต่ง
่ อ
ของ "กองพันพวกเราต ้องการเป็ นทาสของชอ ิ ะจัง" เธอเป่ าพวกนัน ้ กระเด็นและกลายเป็ น
เหตุการณ์ทรี่ ู ้จักกันดีและทําให ้พวกเขา ทึง่

ในตอนทีก่ าลิทม ่ คิดว่าจะให ้สว่ นมากของคนคุ ้มกันสูที

ิ า่ เริม ้ น่ เี้ พือ
่ ให ้ ขบวนพ่อค ้าหนีไปได ้
ข ้อเสนอก็ดงั ออกมาและทําให ้เขาหลุดจากห ้วงความคิด

ั สน, ให ้พวกเราฆ่าพวกมันไหม?"
"ถ ้านายสบ
"เอ๋?"

มันเป็ นการพูดด ้วยนํ้ าเสยี งสบายๆเหมือนกับว่าคนทีพ่ ด ื้ ของ ข ้อเสนอทีไ่ ม่น่า

ู กําลังจะไปเดินซอ
เชอ ื่ นีม
้ าจากใครคนอืน ่ ไม่ได ้นอกจากฮาจิเมะ กาลิทมิ า่ จับใจความของฮาจิเมะได ้และถามกลับ
ด ้วยนํ้ าเสยี งโง่ๆ

"อย่างทีบ ่ อก, ให ้พวกเราทําลายพวกมันไหม?"

"คะ-คือ, นั่นแน่นอนอยูแ ่ ล ้ว เนือ
่ งจากมันเป็ นการยากทีจ
่ ะป้ องกันขบวนพ่อค ้าโดยไม่มป ี ั ญหาถ ้า
เป็ นอย่างนี้ ต่อไป.....อืมมม, นายทําได ้เหรอ? ถึงแม ้บริเวณนีส ั ว์ปีศาจจะไม่แข็งแกร่งแต่
้ ต
จํานวนของพวกมัน..."
"ไม่มปี ั ญหาเรือ
่ งจํานวน มันจะจบอย่างรวดเร็วด ้วยยูเอะ นั่นละ"

ฮาจิเมะพูดพร ้อมกับวางมือไปทีบ ่ า่ ของยูเอะทีอ

่ ยูด
่ ้านข ้างเขา ยูเอะนัน
้ ดูยน
ิ ดีเหมือนกับว่ามัน
เป็ นงานทีง่ ่ายสําหรับเธอ เธอตอบกลับว่า "อือ..."
กาลิทมิ า่ ลังเลเล็กน ้อย อย่างน ้อยเขาก็ได ้ยินข่าวลือมาว่ายูเอะนัน ้
้ เป็ นผู ้ใชเวทหายาก ต่อให ้เธอ
ไม่สามารถทําลายพวกมันได ้หมดแต่จากท่าทางของฮาจิเมะแล ้ว อย่างน ้อยพวกเขาน่าจะลด
จํานวนของพวกมันได ้ระดับหนึง่ และนั่นทําให ้เขาตัดสน ิ ใจแทนทีจ ่ ะให ้ขบวนพ่อค ้าหนีไปโดย
้
การใชคนคุ ้มกันดึง ความสนใจ เขาคิดถึงแผนอีกแผนนึงขึน ้ มา

"เข ้าใจแล ้ว, ฉั นขอยกหน ้าทีม

่ อ
ื แรกให ้กับยูเอะ ต่อให ้เธอทําลายพวกมันไม่หมดก็ไม่มป
ี ั ญหา
ตราบเท่าทีจ ่ ํานวนของพวกมันลดลงระดับ หนึง่ จากนัน ้ พวกเราก็ลดจํานวนพวกมันมากขึน ้ ไป
อีกด ้วยเวทมนตร์ของพวกเราและสุดท ้าย ก็โจมตีพวกมันโดยตรง ทุกๆคน, เข ้าใจไหม?"
""""รับทราบ""""

นักผจญภัยคนอืน ่ ๆตอบรับการตัดสน ิ ใจของกาลิทม ิ า่ ด ้วยนํ้ าเสย ี งทีม

่ พ
ี ลัง ดูเหมือนว่าพวกเขาจะ
ไม่เชอ ื่ ว่ายูเอะจะทําลายพวกมันได ้หมดด ้วยตัวคนเดียว ฮาจิเมะคิดในใจว่า "ไม่จําเป็ นต ้อง
กังวลมากขนาดนัน ่ งจากว่ามันไม่ใชเ่ รือ
้ ~" แต่เนือ ่ งปกติทผ ้
ี่ ู ้ใชเวทย์ จะสามารถทําลายสต ั ว์ปีศาจ
นับร ้อยได ้ เขาคิดว่ามันเป็ นเรือ ่ ว่ ยไม่ได ้ทีจ
่ งทีช ่ ะคิดแบบนัน ้ และยักใหล่

เหล่านักผจญภัยตัง้ แถวเรียงเบือ ้ งหน ้าขบวนพ่อค ้า ถึงแม ้บรรยากาศนัน้ จะตึงเครียดแต่สห ี น ้า

ของพวกเขานัน ้ พร ้อมทีจ ่ ะตาย ตอนนีไ ้ ม่มบ
ี รรยากาศตลกๆเหมือนกับตอนทานอาหารอีกแล ้ว
ถึงแม ้ฮาจิเมะและปาร์ตจ ี้ ะได ้ยินเรือ่ งราวผจญภัยต่างจากนักผจญภัยทีม ่ ี ประสบการณ์ แต่ครัง้
ทําให ้ฮาจิเมะยอมรับว่าพวกเขาเป็ นนักผจญภัยทีม ่ ป
ี ระสบการณ์จริงๆ พ่อค ้าทีอ่ ยูใ่ นขบวนต่างก็
หวาดกลัวเมือ ่ ได ้ยินว่ามีสต ั ว์ปีศาจจํานวนมากบุก เข ้ามา ตอนนีพ ้ วกเขาทําได ้แค่แอบมองจาก
รถม ้า

ฮาจิเมะและปาร์ตย
ี้ น
ื อยูบ
่ นหลังคารถม ้า

"ยูเอะ ตอนนีเ้ ริม่ ร่ายเวทได ้แล ้ว ถ ้าไม่ทําละก็มน

ั จะเป็ นเรือ
่ งยุง่ ยากภายหลัง"
".......ร่าย.........ร่าย.........?"
"........เธอไม่รู ้บทร่ายเวทแม ้แต่บทเดียว?"
"........ไม่ต ้องเป็ นห่วง ไม่มป ี ั ญหา"
"บทพูดนีม ั .....ชา่ งเถอะ"
้ น
"ศตั รูจะโผล่ในสบ ิ วินาที"

เนือ
่ งจากมันจะเป็ นเรือ่ งยุง่ ยากถ ้าคนอืน ่ รู ้เรือ
่ งเกีย่ วกับยูเอะดังนัน
้ ฮา จิเมะจึงบอกให ้ยูเอะร่าย
เวทแต่สาํ หรับยูเอะทีไ่ ม่มค ี ว่มจําเป็ นทีจ
่ ะต ้องร่าย เวททําได ้แค่แสดงเครือ ่ งหมาย "?" อยูบ ่ นหัว
ถึงแม ้จะเป็ นอย่างนัน
้ มันจะเป็ นการดีกว่าทีเ่ ธอจะทําเป็ นร่ายเวทเพือ ่ ให ้พวก เขาเข ้าใจว่าเธอร่าย
เวทโดยการขมุบขมิบทีป ่ าก ถึงแม ้มันจะไม่ใชป ่ ั ญหาใหญ่โต คําตอบของเธอนัน ้ กลับทําให ้ฮาจิ
เมะกังวล

ในขณะทีเ่ ขาคิดเรือ ่ งนัน ี งเตือนของชอ

้ อยู่ เสย ิ ะก็ดงั ขึน
้ มา ยูเอะหันไปมองและยืน
่ มือขวาไปที่
ป่ า จากนัน
้ ก็ทําเป็ นเหมือนร่ายเวท

"เจ ้า, ผู ้ทีน

่ ํ าแสงสว่างสแ ี ดงท่ามกลางความมืดมิด ผู ้ทําลายกรงขังผู ้อยูม
่ านานนับอสงไขย, เจ ้า
, ผู ้ทีม
่ พี ลังเทียบเท่าผู ้นัน ้ งอันมากมายของเจ ้า, ร่วมกับพลังของผู ้นัน
้ , จงใชพลั ้ , จงกลายเป็ น
แสงทีก ่ ลืนกินได ้แม ้กระทั่งสวรรค์, "มังกรสายฟ้ า""
หลังจากยูเอะร่ายจบ เธอก็เริม ้
่ ใชเวท ในตอนนัน ้ เองมังกรทีท
่ ําจากสายฟ้ าปรากฎขึน้ มา
ท่ามกลางเมฆสด ี ําเหมือนกับทีเ่ ธอ ร่าย รูปร่างของมันเหมือนกับงูทเี่ หมือนกับมังกร

"นะ-นั่นมันคืออะไร..."

ไม่รู ้ว่าใครทีพ
่ ด
ู คํานัน
้ ขึน ั ว์ปีศาจ ตาของพวกเขากลับเอาแต่จ ้องมองท ้องฟ้ าไป
้ มา ต่อหน ้าฝูงสต
ทีม
่ งั กรสายฟ้ าทีป ่ ล่อยกระแสไฟฟ้ าส ี ฟ้ าออกมา แม ้แต่คนทีใ่ ชเวทที
้ อ ่ ยูด
่ ้านหลังทําได ้แค่อ ้า
และหุบปากของพวกเขาต่อเวทมนตร์ ทีไ่ ม่เคยได ้ยินหรือเห็นมาก่อน

จากนัน้ เหมือนกับว่าพวกมันไม่มพ ี รรคพวกเหลืออีกแล ้ว สต ั ว์ปีศาจทีต

่ รงเข ้ามาด ้วยความคิด
สงั หารเหยือ
่ จากป่ าต่างก็หยุดอยูก
่ บ
ั ที่ ระหว่างขบวนพ่อค ้าและป่ า พวกมันต่างก็จ ้องมองไปที่
มังกรสายฟ้ าขนาดใหญ่ เหมือนกับว่าพวกมันเป็ นกบทีถ ่ ก
ู งูจ ้องมอง

จากนัน
้ เหมอืนกับเป็ นการตัดสน ิ ของสวรรค์ ยูเอะขยับนิว้ ทีเ่ รียวและสวยงามและทําให ้มังกร
สายฟ้ าอ ้าปากทีก
่ ลืนกินได ้แม ้ แต่สวรรค์และโจมตีสตั ว์ปีศาจ

กรรรรรรรรร!!!

"อุหวาาาา!?"
"เหวอออออ!?"
"กริ๊ ดดดดดด!?"

มังกรสายฟ้ าคํารามออกมาจากปากอันใหญ่โตและสต ั ว์ปีศาจบางตัวก็กระโดดเข ้าหาปาก ของ

มันด ้วยความสมัครใจ จากนัน
้ มันก็กลายเป็ นผงจากสายฟ้ าและหายไปโดยไม่มโี อกาศขัดขืน
แม ้แต่น ้อย

ยิง่ ไปกว่านัน ้ ดัง่ ทีย่ เู อะสงั่ มังกรสายฟ้ าวนล ้อมรอบเหล่าสตั ว์ปีศาจ สต

ั ว์ปีศาจทีก ่ ําลังหนีวงิ่ ฝ่ า
เข ้าไปในกําแพงสายฟ้ าและกลายเป็ นผงต่อหน ้าต่อตา พวกเขา และอีกครัง้ หนึง่ ณ ด ้านบน
เหล่าสต ั ว์ปีศาจทีห ่ มดทางหนี มังกรสายฟ้ าอ ้าปากของมันและคําราม จากนัน ้ เหล่าสต ั ว์ปีศาจ
ต่างก็กระโดดเข ้าไปในปากของมังกรเหมือนกับว่ามัน เลือกทีจ ่ ะตาย ไม่มโี อกาศทีจ ่ ะเจ็บปวด
แม ้แต่น ้อย พวกมันกลายเป็ นฝุ่ น ณ เบือ ึ อันศก
้ งหน ้าของมังกรและให ้ความรู ้สก ั ดิสท ิ ธิ หลังจาก
ทีไ่ ด ้กลืนสตั ว์ปีศาจทัง้ หมดแล ้ว มังกรสายฟ้ าก็คํารามเป็ นครัง้ สุดท ้ายก่อนจะหายไป

นักผจญภัยทุกๆคนทีต ่ งั ้ แถวป้ องกันและพ่อค ้าต่างก็คก ุ เข่าและกรีดร ้องอย่าง ไม่รู ้ตัวเนือ

่ งจาก
แสงสว่างวาบและเสย ี งสายฟ้ าบวกกับแผ่นดินไหวอย่างรุนแรง สุดท ้ายความกลัวต่อความตายก็
โจมตีพวกเขาและทําให ้พวกเขากลายมาเป็ นสภาพนัน ้ และในตอนทีพ ่ วกเขาลืมตาขึน ้ เล็กน ้อย
เพือ
่ ดูวา่ เกิดอะไรขึน
้ .......ไม่มอ ี ะไร เหลือแม ้แต่น ้อย มีเพียงแค่พน ื้ ดินทีถ
่ ก
ู ไหม ้ขดเป็ นรูป
วงกลม มันเป็ นการพิสจ ื่ เมือ
ู น์วา่ ภาพทีไ่ ม่น่าเชอ ่ กีเป็ นความจริง

".......อือ, สงสยั จะทําเกินไป"

"เฮๆ,้ เวทนั่นมัน แม ้แต่ฉันก็ไม่รู ้จัก"
"มันเป็ นเวททีค่ ณุ ยูเอะคิดใชไ่ หม? ดูเหมือนมันจะเป็ นการรวมเวททีม
่ าจากเรือ
่ งราวของมังกรที่
คุณฮาจิเมะเคยเล่า"
"การทีส ่ ร ้างเวทนค ้ขึน
้ มาในขณะทีฉ
่ ันหมกตัวอยูใ่ นกิลด์......ยิง่ ไปกว่านัน
้ , ยูเอะ, เว่นั่นมัน....."
"อือ......บทเพลงของการพบกันและอนาคต"

ยูเอะมองไปทีฮ ี น ้าไร ้อารมณ์ทใี่ ห ้บรรยากาศ "เป็ นอย่างไรละ!" เธอภูมใิ จกับมัน

่ าจิเมะด ้วยสห
มากเพราะมันเป็ นสงิ่ ทีเ่ ธอสร ้างขึน ้ เอง ฮาจิเมะใชมื้ อลูบหัวของยูเอะอย่างอ่อนโยนและยิม ้ แกนๆ
การทีใ่ ห ้เธอร่ายเวทให ้จบเพือ ่ หลีกเลีย่ งปั ญหา ถึงแม ้ตอนนีม
้ น
ั จะไร ้ประโยชน์แต่การระวังภัย
ของเขาได ้หายไปหลังจากเห็นยูเอะ แสดงความภูมใิ จ

เวทของยูเอะทีม ่ ช ื่ ว่า "มังกรสายฟ้ า" เป็ นเวทผสมทีใ่ ชเวทระดั

ี อ ้ บสูงทีช ื่ "ค ้อนสายฟ้ า" ทีท
่ อ ่ ํา
ให ้เกิดเมฆดําและมีฟ้าผ่าลงมาผสมกับเวทแรงโน ้มถ่วง สายฟ้ าทีป ่ กติจะผ่าลงมาถูกควบคุมด ้วย
เวทแรงโน ้มถ่วงเพือ ่ ทําให ้มันเป็ นรูป ร่างของมังกรจากนิยายทีม ่ าจากฮาจิเมะ มังกรสายฟ้ าตัวนี้
บรรจุด ้วยเวทแรงโน ้มถ่วงไว ้ทีส ่ ว่ นปาก และนั่นทําให ้สงิ่ ต่างๆถูกดูดเข ้าไปเมือ ่ มันเปิ ดปาก มัน
ทําให ้ดูเหมือนสต ั ว์ปีศาจพร ้อมใจกระโดดเข ้าไปในปากของมัน เมือ ่ เทียบขัน้ ของเวทมนตร์ เวท
นีอ
้ ยูใ่ นระดับขัน
้ สูงสุดของเวทขัน ้ สูง เมือ
่ มองไปทีส ี น ้าของยูเอะ คุณจะรู ้เลยว่ามันคือความ
่ ห
ภาคภูมใิ จของงเธอ

เหล่านักผจญภัยทีท
่ ําหน ้าเอ๋อพร ้อมกับมองไปทีพ ่ น
ื้ ทีไ่ หม ้เริม่ ได ้สติกลับมา จากนัน
้ พวกเขาก็
หันไปมองระหว่างฮาจิเมะและปาร์ตอ ี้ ย่างรุนแรง จากนัน ่ สง่ เสย
้ ก็เริม ี งเซง็ แซ่

้
"เฮๆๆๆๆ, นั่นมันคืออะไร? นั่นมันคืออะรายยยยย!"
"สะ-สต ั ว์ประหลาด.......จากท ้องฟ้ า.......จากท ้องฟ้ า........อ ้อ, มันเป็ นความฝั นนีเ่ อง"
"เหอๆ, เรา, เมือ ่ ถีงเมืองแล ้ว เราจะแต่งงานทันที"
"ฉั นรู ้ดีวา่ นายสน ั่ ขนาดไหนแต่สงบสติหน่อย จําได ้หรือเปล่าว่านายไม่มค ี นรัก แม ้แต่แฟนก็ไม่
มี"
"มันสามารถสร ้างด ้วยเวทมนตร์! มันไม่แปลกทีจ ั ว์ประหลาดแบบนัน
่ ะสร ้างสต ้ ได ้! ฉันไม่ผด ิ
แน่นอน!"
"คือ, รู ้ไหมว่ามันไม่มเี วททีเ่ กีย ่ วพันกับชวี ต
ิ และความตายแบบนัน ้ ? นั่นทําให ้สงิ่ นีม
้ น
ั ผิดปกติ ,
ถูกไหม?"
"หา!? ไอ ้บ ้า, แกจะบอกว่าคุณยูเอะไม่ปกติงัน ้ เหรอ!? หาา!?"
"ทุกๆคน สงบสติหน่อย! ฟั งก่อน, คุณยูเอะจริงๆแล ้วคือเทพธิดา นั่นสามารถอธิบยได ้ทัง้ หมด!"
""""จริงด ้วย!""""

อาจจะเป็ นเพราะว่าเวทของยูเอะกระทบต่อจิตใจมากเกินไป เหล่านักผจญภัยต่างก็ดเู หมือนสติ

ไม่สมประกอบ ไม่แปลกทีจ ่ ะเป็ นแบบนัน ้ เพราะไม่เคยมีเวททีท
่ ําให ้ออกมาเป็ นรูปร่างของสต ั ว์
ได ้ ยิง่ ไปกว่านัน
้ นักเวททีข
่ น ึ้ ตรงกับประเทศต่างๆก็ไม่สามารถใชเวทนี ้ ไ
้ ด ้ พูดได ้ว่าเวทค ้อน
สายฟ้ านัน ้ ้แค่นักเวทระดับชน
้ ใชได ั ้ สูงสุดเท่านัน
้

กลุม
่ ของนักผจญภัยไม่สมประกอบเริม ่ ตะโกนออกมาว่า "คํานับท่านยูเอะ!" หรือประโยคที่
คล ้ายๆกันนัน
้ มีคนสมประกอบเพียงแค่คนเดียวนั่นคือ กาลิทม ิ า่ เขาทําได ้แค่ถอนหายใจ
หลังจากทีม่ องพวกพ ้องและเดินเข ้าหาฮาจิเมะและปาร์ต ี้

้ ก่อนอืน
"เฮอ, ่ ต ้องขอขอบคุณ ขอบคุณยูเอะจังทีท
่ ําให ้พวกเราผ่านเหตุการณ์นไ
ี้ ปได ้โดยไม่
เสยี หายแม ้แต่น ้อย"
"........อือ ฉันก็แค่ทําหน ้าทีข
่ องฉั น"
"ฮะๆ เข ้าใจละ.....แบบนัน ้ นั่นเองแต่เมือ
่ กีม
้ น
ั คืออะไรเหรอ?"

กาลิทม ั ได ้
ิ า่ ถามโดยไม่สามารถปกปิ ดความสงสย

"......เวททีค ่ ดิ ขึน
้ มาเอง"
"คิดขึน ้ มาเองเอง? เธอหมายถีงเวททีเ่ ธอสร ้างขึน ้ สูง, ไม่ซ,ิ หรือว่ามันจะเป็ น
้ มาเอง? เวทขัน
เวทขัน ้ สูงสุด?"
"........ไม่ได ้สร ้าง, มันเป็ นเวทผสม"
"เวทผสม? แต่มน ั ผสมยังไงถึงเป็ นแบบนัน
้ ......"
".......นั่นเป็ นความลับ"
"อุ.......นั่นมัน,ชา่ งเถอะ มันควรจะเป็ นแบบนัน ้ ไม่มน ี ักผจญภัยคนไหนบอกท่าไม ้ตายตัวเอง
หรอก...."

ตามด ้วยเสย ี งถอนหายใจ, กาลิทม ิ า่ ยอมแพ ้ทีจ ่ ะตามเรือ

่ งนีต
้ อ
่ ดูเหมือนเขาจะเข ้าใจดีเกีย ่ วกับ
กฎของนักผจญภัยทีม ่ ป
ี ระสบการณ์ ในขณะทีเ่ ขายักไหล่ เขาก็หน ั ไปมองพวกพ ้องทีย ่ ังไม่
สมประกอบ ฮาจิเมะคิดในใจว่า "พวกเขาจะก่อกําเนิดศาสนาใหม่ทม ี่ ช ื่ ว่า "ศรัทธาต่อยูเอะ" ถ ้า
ี อ
เป็ นอย่างนีต
้ อ่ ไป และนั่นทําให ้กาลิทม ิ า่ ต ้องทํางานอย่างหนัก"

ในขณะทีถ
่ ก
ู มองจากทุกๆคนจากขบวนพ่อค ้าด ้วยสายตาทีผ ื่ ชมและนับถือ กลุม
่ สมไปด ้วยชน ่
ของพวกเขากลับมาเดินทางต่อ

-----------------------------

หลังจากทีย ่ เู อะทําให ้คนในขบวนพ่อค ้าและนักผจญภัยต่างก็ยําเกรง เธอก็ไม่มอ ี ะไรทําแล ้ว

ท ้ายทีส
่ ด
ุ กลุม ่ ของพวกเขามาถึงเมืองแห่งการค ้าขายทีไ่ ม่ฝักใฝ่ ฝ่ ายใดทีม ื่ ว่า "ฟุเร็น"
่ ี ชอ

ทีน
่ ั่นมีโต๊ะตรวจหกโต๊ะทีป่ ระตูตะวันออก สน ิ ค ้าทีถ
่ ก ็ ทีน
ู นํ ามาจะต ้องถูกเชค ่ ี่ ฮาจิเมะและปาร์ต ี้
ต่อแถวและรออีกสก ั ครูห
่ นึง่ ถึงจะถึงตาของพวกเขา

บนเพดานรถม ้า มอตโต ้เข ้าหาฮาจิเมะทีน ่ อนบนลงตักของยูเอะพร ้อมกับมีชอ ิ ะชว่ ยอํานวยความ

สะดวก สบาย ดูเหมือนว่ามีสงิ่ ทีเ่ ขาต ้องการพูด มอตโต ้มองไปทีฮ
่ าจิเมะด ้วยสหี น ้าทีท
่ งึ่
จากนัน
้ ฮาจิเมะก็พยักฟน ้าและกระโดดลงมาจากหลังคา

้ นายนีก
"เฮอ, ่ ล ้าจริงๆ นายไม่รบ
ั รู ้ถึงสายตาคนรอบข ้างเลยเหรอ?"

อย่างทีม
่ อตโต ้พูด สายตารอบๆข ้างนัน ้ เต็มไปด ้วยความอิจฉาและชน ื่ ชมต่อฮาจิเมะ ตามด ้วย
สายตาทีส ั และเกลียดต่อชอ
่ งสย ิ ะและยูเอะ ดูเหมือนว่าสายตาทีช ื่ ชมชอ
่ น ิ ะนัน
้ จะเพิม ่ ขึน
้ อย่างที่
คาดคิดจากหน ้าประตูเมืองใหญ่ ในสถานทีม ่ ผ
ี ู ้ชายหลายประเภทมารวมกัน ไม่เพียงแค่มส ี ายตา
ทีม
่ องยูเอะและชอ ิ ะด ้วยความคิดทีส
่ กปรกแต่มค ี นทีม
่ องพวก เขาเป็ นสน ิ ค ้าทีก่ อ
่ กําไรอีกด ้วย

"ถึงแม ้พวกเขาจะน่ารําคาญแต่ฉันไม่สามารถทําอะไรได ้ ดังนัน

้ มันไร ้ประโยชน์ทจ
ี่ ะกังวลกับมัน"
ฮาจิเมะพูดขึน
้ พร ้อมกับยักไหล่และมอตโต ้ทําได ้แค่ฝืนยิม
้ ออกมา

"มันจะมีปัญหามากกว่านีถ
้ ้านายเข ้าไปในเมืองฟุเร็น อย่างทีบ
่ อก ขายเธอ...."

ถึงแม ้มอตโต ้จะเสนอการซอ ื้ ขายชอ ิ ะด ้วยท่าทางสบายๆ แต่ฮาจิเมะตอบกลับด ้วยความเงียบที่

สอื่ ถึงว่า "เรือ
่ งนีค ุ จบแล ้วไม่ใชเ่ หรอ?" และทําให ้มอตโต ้ยกมือขึน
้ ย ้ ทีส ื่ ถึงว่ายอมแพ ้
่ อ

"นายคงไม่ใชเ่ รียกมาคุยเรือ่ งนีใ้ ชไ่ หม? นายต ้องการติดต่อเรือ่ งอะไร?"

"คือ, มันเกีย
่ วกับอาติแฟ็ คทีน
่ ายถืออยู่ นายขายพวกมันไหม? ในตอนทีฉ ่ ั นไปถึงทีบ
่ ริษัท
ท่ามกลางพยานทังหลาย ฉั นยินดีจา่ ยนายในจํานวนเงินทีท ่ ําให ้ไม่ต ้องทํางานทัง้ ชวี ต
ิ อาติแฟ็ ค
ของนาย โดยเฉพาะ "กล่องสมบัต"ิ เป็ นสงิ่ ทีพ ่ อ่ ค ้าทุกคนต ้องการอย่างมาก"

พร ้อมกับคําพูด "ตัองการอย่างมาก" สายตาทีไ่ ม่ได ้ยิม ้ ไปด ้วยของมอตโต ้นั่นสอ ื่ ออกมาว่า "แม ้
จะต ้องฆ่าก็ตาม" นั่นเป็ นเพราะว่า "กล่องสมบัต"ิ สามารถทีจ ่ ะแก ้ปั ญหาในเรือ ่ งการขนสง่ ทีถ่ ก
ู
และปลอดภัยจํานวนมากได ้ นั่นเป็ นสงิ่ ทีพ่ อ
่ ค ้าต่างก็คดิ มันเป็ นเรือ
่ งทีเ่ ข ้าใจได ้

ในตอนทีเ่ ขาเห็นของหลายอย่างออกมาจาก "กล่องสมบัต"ิ ในระหว่างการเดินทาง สห ี น ้าของ

มอตโต ้นัน
้ เหมือนกับคนทีเ่ ดินทางบนทะเลทรายสบ ิ วันและได ้ใจโอเอซส
ิ ในตอนทีก ่ ําลังใกล ้
ตาย เนือ
่ งจากเขายังไม่ยอมล ้มเลิกทีจ
่ ะต่อรอง ฮาจิเมะจึงปล่อยออร่าฆ่าฟั นออกมาเล็กน ้อย
อาจจะเป็ นเพราะสญั ชาติญาณพ่อค ้าร ้องเตือนเขา มอตโต ้ยอมถอยออกมาโดยไม่ยน ิ ยอม
เท่าไหร่

อย่างไรก็ตาม สุดท ้ายเขาก็ไม่สามารถยอมแพ ้ได ้ ณ เบือ

้ งหน ้าปื นดอนเนอร์และซเหล็ก เขาเข ้า
หาฮาจิเมะเพือ
่ ต่อรองอีกครัง้

"จะขอพูดอีกครัง้ และอีกครัง้ ฉันไม่ขายแม ้แต่ชน ิ้ เดียว ยอมแพ ้ซะเถอะ"

"แต่อาติแฟ็ กนัน
้ มันมีประโยชน์มากเกินไปทีจ ่ ะเป็ นของสว่ นบุคคล มันไม่ใชเ่ ป็ นการดีกว่าเหรอที่
จะอยูใ่ นมือของคนทีร่ ู ้จักคุณค่าของมัน? ถ ้าไม่ละก็ มันอาจจะมีปัญหามากกว่านี.้ ........
อย่างเชน ่ สาวๆพวกนัน ้ -!?"

มอตโต ้ชาํ เลืองมองไปทีย ี ะทีอ

่ เู อะและชอ ่ ยูบ
่ นหลังคาเล็กน ้อยด ้วยท่าทางข่มขู่ และในวินาที
้ เอง "ชงิ้ " บางสงิ่ ทีเ่ ย็นและแข็งได ้มากดทีห
นัน ่ น ้าผากของเขาพร ้อมกับออร่าฆ่าฟั น ไม่มค ี นที่
ึ ตัวแม ้แต่น ้อย เหตุผลหนึง่ ในนัน
อยูใ่ กล ้ๆรู ้สก ่ งจากพวกเขาอยูใ่ ต ้เงาของรถม ้า สว่ นอีกข ้อนัน
้ เนือ ้
เนือ่ งจากฮาจิเมะพุง่ ออร่าฆ่าฟั นไปทีม ่ อตโต ้คนเดียว

"นั่น, ถือว่าเป็ นการประกาศสงครามได ้ไหม?"

คํานัน ี งทีไ่ ม่ดงั นัก อย่าไรก็ตามเสย

้ พูดด ้วยนํ้ าเสย ี งนัน
้ เย็นยะเยือกเหมือนกับทําด ้วยนํ้ าแข็งและ
ทําให ้มอตโต ้ตัว แข็งทือ ่ ตาของฮาจิเมะนัน ้ เต็มไปด ้วยความมืดมิด ร่างของมอตโต ้ทัง้ ร่างนัน ่
้ ชุม
ไปด ้วยเหงือ
่ และเขาพยายามทีจ ่ ะเปล่งเสยี งออกมา

"มะ-ไม่ใช.่ .........เนือ
่ งจาก.............ฉั นไม่.............สามารถปกปิ ด ความคิดต่อนายได ้
............นั่นทําให ้ฉัน.............พูดออกมาเท่านัน
้ เอง............อึก"

อย่างทีม่ อตโต ้พูด ฮาจิเมะไม่คด ิ จะซอ ่ นอาติแฟ็ กและทักษะเหล่านัน ้ อย่างจริงจังเนือ

่ งจากเขา
คิด ว่าจะหลบหลีกเรือ ่ งเล็กน ้อยเพือ ่ หลีกหนีปัญหา อย่างเชน ่ ในกรณีของการร่ายของยูเอะ แต่
ในทางกลับกัน ถ ้ามันมากกว่าเรือ ่ ง "เล็กน ้อย" เขาไม่คด ิ จะซอ ่ นมัน ฮาจิเมะตัดสน ิ ใจทีจ
่ ะ "ไม่
ออมมือ" ต่อโลกใบนี้ เขาจะบดขยีศ ้ ตั รูทงั ้ หมดลงไป เขาพร ้อมทีจ ่ ะทําแบบนัน ้

"เข ้าใจละ ถ ้าอย่างนัน

้ ก็หยุดอยูแ
่ ค่นัน
้ "

หลังจากพูดคํานัน ้ ฮาจิเมะก็เก็บปื นและยกเลิกปล่อยออร่าฆ่าฟั นออกมา มอตโต ้ทรุดนั่งตรงทีๆ่

ยืนอยู่ ตัวเขานัน
้ เต็มไปด ้วยเหงือ
่ และหอบหายใจ

"อืม, มันขึน ้ อยูก

่ บั นายว่าจะทําอย่างไรต่อไป อย่างเชน ่ นายปล่อยข่าวให ้คนอืน ่ รู ้และคนๆนัน
้ เข ้า
มาโจมตี ฉั นก็ไม่สนใจ อย่างไรก็ตามถ ้านายกลายเป็ นศต ั รูทข
ี่ วางทางฉั น...........นายคิดเหรอ
ว่าจะมี ชวี ติ รอดต่อไป? ฉันไม่สนว่ามันจะเกีย ่ วพันกับประเทศหรือโลกใบนี้ ฉันพร ้อมทีจ ่ ะทําให ้
ทุกๆอย่างจมลงไปในทะเลเลือด"
"..............แฮก ่ ๆ, จริงด ้วย ถ ้าเป็ นอย่างนัน
้ มันจะกลายเป็ นธุรกิจทีไ่ ร ้ผลกําไร"

ถึงแม ้เขาจะยังหน ้าซด ี อยู่ แต่มอตโต ้ทีย

่ งั สามารถตอบกลับได ้ต ้องถือว่าเป็ นพ่อค ้าทีย
่ อดเยีย ่ ม
เลยที เดียว แม ้แต่ปฎิกริ ย ิ าต่อพ่อค ้าคนอืน ื่ ชอบเขา ปกติแล ้วมันเป็ นไปไม่ได ้ทีเ่ ขาจะ
่ เองก็ชน
้ ถึงขนาดนี้ สงิ่ ทีด
ตือ ่ งึ ดูดใจเขาเป็ นอย่างมากและทําให ้เขากลายเนบ ้านัน ้ มาจากอาติแฟ็ กของ
ฮา จิเมะนั่นเอง

"ครัง้ นีฉ
้ ันจะยกโทษให ้ แต่ไม่มค ี รัง้ หน ้าอีกแล ้ว ตกลงไหม?"
".........เห็นแก่พระเจ ้าเถอะ ฉั นเองแหละทีเ่ ริม ่ แก่แล ้ว การทีฉ
่ ั นไปเตะตูดมังกรทีอ
่ ยูต
่ รงหน ้านี่
มัน......"

"เตะตูดมังกร" นัน ้ เป็ นวลีของโลกใบนี้ มันพูดถึงเผ่าเรียวจินและมังกร เผ่านีม ้ น

ั่ ใจในพลังป้ องกัน
ว่าเป็ นการป้ องกันทีไ่ ม่สามารถทําลายได ้เพราะทัง้ ร่างของพวกเขานัน ้ ปกคลุมไปด ้วยเกล็ด
ยกเว ้นทีต ่ า,ปาก,และรูตด ู ทีไ่ ม่ได ้ปก คลุมด ้วยเกล็ดและสามจุดนั่นคือจุดอ่อนของพวกเขา
เนือ่ งจากพวกเขามีการป้ องกันทีส ่ งู มากและเนือ ่ งจากพวกเขาเป็ นพวกหลับลึก พวกเขาจะไม่ตน ื่
ถ ้าหลับไปแล ้ว แต่พวกเขาจะตืน ่ ขึน ้ ทันทีถ ้าตูดทีเ่ ป็ นจุดอ่อนของพวกเขาถูกกระตุ ้น พวกเขาจะ
บ ้าคลัง่ เหมือนกับไฟทีล ุ โชติชว่ ง นานมาแล ้ว ไม่มใี ครรู ้ว่าทําไมถคงทําเชน
่ ก ่ นี้ มีคนโง่คนหนึง่
ถูกบดขยีจ ้ ากสาเหตุนัน ้ และจากเรือ ่ นัน
้ เอง มันกลายเป็ นคําพูดทีห ่ มายถึงใครก็ตามทีโ่ ง่พอทีจ ่ ะ
รบกวนคนทีด ่ ไู ม่อนั ตราย ตราบเท่าทีไ่ ม่มใี ครรบกวนพวกเขา

จะว่าไปแล ้ว เผ่าเรียวจินนัน ้ หายสาบสูญไปมากกว่า500ปี แล ้วถึงแม ้จะไม่มใี ครรู ้ว่าทําไมก็ ตาม

คนในเผ่านีม
้ เี วทเฉพาะทีม ่ ช ื่ ว่า "ร่างมังกร" ทีท
ี อ ่ ําให ้พวกเขาอยูร่ ะหว่างคนและสต ั ว์ปีศาจ มี
หลายหลายความเห็นเกีย ่ วกับการสาบสูญนีอ ้ ย่างเชน ่ พวกเขาแยกตัวออกไปเนือ ่ งจากการถูกดู
ถูกเหยียดหยามและถูกล ้างเผ่าพันธุจ ์ าก พระเจ ้าเนือ
่ งจากเป็ นเผ่าทีไ่ ม่สมประกอบ

"จะว่าไปแล ้ว เวทของยูเอะก่อนหน ้านีก ้ ็เหมือนกับมังกร ต ้องขอโทษด ้วยถ ้าเป็ นมังกรจริงๆ แต่

มันจะเป็ นการดีกว่าถ ้าไม่มใี ครรู ้เรือ
่ งนี้ ท ้ายทีส่ ด
ุ ดแล ้วฉันเองก็ไม่เคยได ้ยินเรือ
่ งราวเกีย
่ วกับเผ่า
เรียวจิน อืม, ฉั นคิดว่ามันไม่เป็ นไรเพราะมันเหมือนกับงูมากกว่ามังกร"

มอตโต ้ทีก
่ ลับมาสภาพเดิมแล ้ว สามารถทีจ ่ ะยืนขึน
้ และเสนอแนะต่อฮาจิเมะในขณะทีจ ่ ด ื้ ผ ้า
ั เสอ
ของเขา นับได ้ว่าเขาเป็ นคนทีก
่ ล ้าหาญเลยทีเดียว ถึงแม ้เขาเกืบจะโดนฆ่าแล ้ว การทีเ่ ขา
สามารถทีจ ่ ะพูดกับฮาจิเมะในท่าทางสบายๆนัน ้ บ่งบอกได ้ดีวา่ ความกล ้านัน
้ ไม่ธรรมดาเลย
ทีเดียว

"อย่างนัน ้ หรือ?"
"เอ, พวกเขาเป็ นสงิ่ ทีอ ่ ยูร่ ะหว่างคนและสต ั ว์ปีศาจ ไม่วา่ อย่างไรก็ตามพวกเขาแข็งแกร่งเลย
ทีเดียว แต่พวกเขาไม่นับถือพระเจ ้าแม ้แต่องค์เดียว และนั่นทําให ้ฉั นเองก็เห็นด ้วยว่าพวกเขา
เป็ นตัวตนทีแ ่ ปลกประหลาดสําหรับผู ้กุม อํานาจทางโบสถ์"
"เข ้าใจละ, จะว่าไปแล ้วดูนายก็โอเคกับเรือ ่ งนี้ นายเป็ นหนึง่ ในคนทีไ่ ม่เชอ ื่ ถือ?"
"ฉั นไม่พระเจ ้าทีฉ่ ั นเชอื่ , พระเจ ้าทีไ่ ม่ได ้เกีย่ วข ้องกับ "ผู ้คน" ผู ้คนนัน
้ เป็ น "ลูกค ้า" เท่านัน
้ เอง"
"..........ดูเหมือนว่าฉันจะโยงสงิ่ ทีน ่ ายพูดออกมาได ้ นายนีเ่ กิดมาเพือ ่ เป็ นพ่อค ้าจริงๆ จากทีด่ ู
แล ้ว ฉั นยอมรับในความบ ้าบิน ่ ของนายจริงๆ"

มอตโต ้ทีอ
่ ยูเ่ บือ ี น ้าขอโทษและภูมใิ จ เรียกได ้ว่าเป็ สห
้ งหน ้าฮาจิเมะแสดงสห ี น ้าทีซ ั ซอนจริ
่ บ ้ งๆ
ท่าทางพ่อค ้าของเขาได ้หายไปแล ้วและออร่าฆ่าฟั นของฮาจิเมะนัน ้ เหมือนกับอาบ นํ้ าเย็น
สําหรับเขาในตอนนี้

"ถึงแม ้ฉันจะก่อเรือ่ งขึน

้ แต่ถ ้านายมีข ้อเสนออะไร ได ้โปรดมาทีบ
่ ริษัทของฉั น นายต่างออกไป
จากนักผจญภัยคนอืน ้
่ ๆ และนั่นทําฝห ้ฉันอยากมีเสนสายกั บคนทีม ่ ล
ี ก
ั ษณะเฉพาะอย่างนาย ฉัน
ยินดีทจ ี่ ะมอบสว่ นลดให ้"
"...........จริงๆเลย ยอมรับในจิตวิญญาณพ่อค ้าเลย"

ในขณะทีเ่ ขาถูกฮาจิเมะมองด ้วยสายตาประหลาดใจ หลังจากทีเ่ ขาพูด "เอาละ, ขอตัวก่อน" จบ

เขาหันกลับไปทีด่ ้านหน ้า

แม ้แต่ตอนนีย
้ เู อะและชอ ิ ะก็ดงึ ดูดสายตามากขึน้ เรือ่ ยๆ ถ ้ามองตามหลังมอตโต ้ไป คุณจะเห็น
คนทีเ่ หมือนกับพ่อค ้าทีก่ ําลังพูดคุยกันพร ้อมกับชไี้ ปทีย่ เู อะและช ิ อะ ถึงแม ้การเดินทางนีค ้ วรจะ
เป็ นการเดินทางทีผ ่ นคลายไปสูเ่ มืองฟุเร็น ฮาจิเมะได ้แต่คด
่ อ ิ ว่าปั ญหาทีม
่ ากยิง่ ขึน
้ ไปอีกกําลัง
รอเขาอยู่

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 53 กิลด์น ักผจญภ ัยสาขาฟุเร็น

เมืองแห่งการค ้าขาย ฟุเร็น

กําแพงล ้อมรอบเมืองนีม ้ คี วามสูง20เมตร มีความยาวทัง้ หมด 200กิโลเมตร ธุรกิจทุกประเภท

และการแข่งขันทางธุรกิจดําเนินในเมืองนีท ้ ก ่ ําความฝั นตัวเองสําเร็จ อีกสว่ น
ุ ๆวัน มีบางคนทีท
หนึง่ กลายเป็ นคนยากไร ้ทีไ่ ม่มเี งินแม ้แต ้นิดเดียวและจากไปอย่างไม่ ยินยอม พูดได ้ว่าเมืองนี้
เป็ นอันดับหนึง่ ในทวีปนีท
้ มี่ น
ี ักท่องเทีย
่ วและคนค ้าขาย มากทีส ่ ด
ุ

เนือ
่ งจากมันใหญ่โตมาก เมืองฟุเร็นนัน ้ แบ่งออกเป็ นสส ี่ ว่ น พืน ้ ทีส่ ว่ นกลางเป็ นทีๆ่ ติดต่อทํา
ธุรกรรมต่างๆรวมกัน พืน ้ ทีท่ อ่ งเทีย
่ วเป็ นทีๆ่ มีแหล่งบันเทิงมารวมตัวกัน พืน ้ ทีช ่ า่ งเป็ นทีๆ่ สร ้าง
อาวุธ, ชุดเกราะ, และเฟอร์นเิ จอร์ตา่ งๆขายโดยตรง และพืน ้ ทีก ่ ารค ้า เป็ นทีๆ่ มีร ้านและธุรกิจทุก
รูปแบบ เมืองนีม ้ ถี นนหลักทีท ่ อดยาวไปทิศตะวันออก, ตะวันตก, เหนือ, และใต ้ มันเป็ นเรือ ่ ง
ปกติทจ ี่ ะมีร ้านค ้าตัง้ อยูห่ นาแน่นใกล ้กับสว่ นกลาง สถานทีห ่ า่ งไกลจากถนนใหญ่และสว่ นกลาง
ของเมืองเป็ นสถานทีค ่ ้าขายใต ้ดิน หรือพูดได ้อีกอย่างว่า มีร ้านตลาดมืดจํานวนมากในบริเวณ
นัน
้ บางครัง้ ร ้านพวกนีก ้ ็มข
ี องประหลาดๆมาขาย คนทีเ่ คยชน ิ กับสน ิ ค ้าพวกนีอ ้ ย่างเชน ่ นักผจญ
ภัยและทหารรับจ ้างจะแวะมาร ้าน เหล่านี้

ข ้อมูลพวกนีฮ ้ าจิเมะและปาร์ตไี้ ด ้ยินมาระหว่างทานอาหารว่างในคาเฟ่ ของกิลนัก ผจญภัยสาขา

ฟุเร็น คนทีบ
่ อกพวกเขาเป็ นผู ้หญิงทีม ่ อ ี คนนํ าทาง เนือ
ี าชพ ่ งจากเมืองนีใ้ หญ่โตมาก อาชพ ี คน
นํ าทางจึงเป็ นทีต ่ ้องการอย่างมาก และทําให ้อาชพ ี นีพ
้ เิ ศษในเมืองนีแ ้ ละมีฐานะทางสงั คมที่
พิเศษ ถึงแม ้ทีน ่ จี่ ะมีร ้านนํ าทางเยอะมาก แต่พวกเขาก็มช ื่ เสย
ี อ ี งทีส
่ งู เพราะพวกเขาพัฒนาด ้าน
การบริการลูกค ้าตลอดเวลา เพือ ่ แย่งลูกค ้า
ฮาจิเมะและปาร์ตม ี้ าถึงกิลด์นักผจญภัยพร ้อมกับเอกสารทีไ่ ด ้รับการยืนนยัน หลังจากแยกออก
จากขบวนสน ิ ค ้าของบริษัทของมอตโต ้ จากนัน ้ เนือ
่ งจากพวกเขาไม่รู ้ว่าโรมแรมและร ้านค ้าอยู่
ตรงไหน พวกเขาพยายามหาคูม ่ อื นํ าทางจากกิลด์นักผจญภัย และนั่นทําให ้พวกเขารู ้จักอาชพ ี
คนนํ าทาง

ณ ปั จจุบน ่ นะนํ าตัวเองว่า ริช ี่ พวกเขาได ้ยินข ้อมูล

ั หลังจากพวกเขาจ่ายเงินกับให ้คนนํ าทางทีแ
เบือ
้ งต ้นเกีย
่ วกับเมืองนีใ้ นขณะทีท
่ านอาหารว่าง

"และนั่นคือเหตุผลทีแ ่ นะนํ าให ้มองหาโรงแรมในสว่ นนักท่องเทีย ่ ว ถึงแม ้จะมีโรงแรมอยูท ่ ี่

สว่ นกลางแต่คนทํางานสว่ นมากชอบพักทีต ่ รงนัน ้ และทําให ้มีการบริการน ้อยกว่าพืน ้ ที่
ท่องเทีย ่ ว"
"อืม, ถ ้าอย่างนัน ้ พวกเราก็จะมองหาโรงแรมในพืน ้ ทีท่ อ
่ งเทีย
่ วตามทีบ ่ อก ไม่ทราบว่าเธอแนะนํ า
โรงแรมไหน?"
"มันขึน
้ อยูก่ บ
ั ว่าคุณลูกค ้าต ้องการแบบไหน ทีน ่ ม
ี่ โี รงแรมหลากหลายแบบ"
"จริง, โอเค, ไม่ขออะไรมาก ขอแค่อาหารอร่อย, และมีห ้องอาบนํ้ าก็พอแล ้ว สถานทีต ่ งั ้ นัน
้ ไม่
สําคัญ อีกอย่างถ ้าเป็ นสถานทีไ่ ม่ต ้องรับผิดชอบจะยิง่ ดีมาก

ี่ ม
ริชย ิ้ ให ้กับคําขอของฮาจิเมะ คําขอสองข ้อแรกนัน
้ เธอมีตวั เลือกแล ้ว อย่างไรก็ตามหลังจาก
เธอได ้ยินคําต่อมา เธอพูดออกมาว่า "หือ?" พร ้อมกับเอียงคอ

"อืมมม~, สถานทีไ่ ม่ต ้องรับผิดชอบ?"

"อา, อย่างเชน ่ ฉั นโดนลากเข ้าไปพัวพันกับการต่อสูที้ แ
่ นะนอนว่าฉันนัน
้ เป็ นผู ้ ถูกกระทํา ดังนัน
้
ฉั นไม่ต ้องการทีจ
่ ะรับผิดชอบความเสย ี หายของโรงแรม ฉั นต ้องการพักโรแรมทีด ่ แ
ี ละฉันเองก็ม ี
อุปกรณ์ในตัวหลายอย่าง มันจะยุง่ ยากถ ้าต ้องรับผิดชอบให ้พวกเขา
"อืม~, ฉั นคิดว่าเธอไม่น่าจะยุง่ เกีย
่ วบ่อยขนาดนัน
้ แต่......."

ฮาจิเมะทําได ้แค่ฝืนยิม ี่ ก
้ ให ้กับริชท ั สน
ี่ ําลังสบ

"เฮอ, ้ ถ ้าเป็ นคนปกติธรรมดาก็น่าจะเป็ นแบบนัน ้ แต่พวกเราเด่นเกินไป มีโอกาศสูงทีจ

่ ะมีผู ้ชาย
ทีไ่ ร ้สติในพืน้ ทีท
่ อ
่ งเทีย่ วและพ่อค ้าทีช
่ อบบีบ บังคับจํานวนมากจะโผล่ออกมา แต่มน ั ก็เป็ แค่
การคาดเดาเท่านัน ้ ถ ้ามันยากเกินไปก็ไม่จําเป็ นทีจ
่ ะต ้องคิดถึงมัน"

จากคําพูดของฮาจิเมะ ทําให ้ริชห ี่ น

ั ไปมองยูเอะและชอ ิ ะทีน
่ ั่งข ้างๆฮาจิเมะทีก
่ ําลังสนใจอยูก่ บ
ั
การ กิน จากนัน้ เธอก็พยักหน ้าเห็นด ้วย แน่นอนว่าหญิงสาวทัง้ สองนีเ้ ด่นเกินไป แม ้แต่ตอนนี้
พวกเธอก็ดงึ ดูดสายตาจากคนบริเวณรอบๆนี้ โดยเฉพาะชอ ิ ะทีม
่ าจากเผ่ากระต่าย ถึงแม ้มันจะ
เป็ นอาชญากรรมทีจ ่ ะแย่งชงิ ทาสจากคนอืน ่ แต่มน
ั ไม่สามารถบอกได ้ว่าจะะม่มพ ี อ
่ ค ้าคนไหน
พยายามต่อรองหรือจะไม่มผ ี ู ้ชาย ทีบ่ ้าคลัง่ คนไหนโผล่ออกมา

"ถ ้าอย่างนัน
้ โรงแรมทีม ่ ค
ี นคุ ้มกัน? มีหลายโรงแรมทีม ่ แ
ี บบนัน
้ และฉั นสามารถแนะนํ าโรงทีม่ ี
บริการยอดเยีย ่ มได ้....,,"
"อา, นั่นก็โอเค อย่างไรก็ตามคนทีจ ่ ะต ้องถูกกิเลศบดบังจะต ้องโผล่ออกมาแน่นอน ดังนัน้ จึง
ควรคิดอันดับแรกว่าฉันจะโน ้มน ้าวด ้วยกําลัง เพราะคนคุ ้มกันนัน ้ ไม่แน่นอนเสมอไป"
"ดะ-ด ้วยกําลัง........... เข ้าใจละ, นั่นคือเหตุผลทีไ่ ม่อยากรับผิดชอบ"

ริชเี่ ข ้าใจความคิดของฮาจิเมะอย่างแจ่มแจ ้งแล ้ว และทําให ้คําพูดทีว่ า่ "ถ ้าเป็ นไปได ้" นัน ้
ทําลายจิตวิญญาณคนนํ าทางของเธอ จากนัน ้ เธอก็รับคําขอและพูดว่า "ปล่อยให ้เป็ นหน ้าทีข ่ อง
ฉั นเอง" ด ้วยสห ี น ้าทีม
่ งุ่ มัน
่ จากนัน
้ เธอก็หน
ั ไปมองยูเอะและชอ ิ ะและถามความต ้องการของพวก
เธอ เรียกได ้ว่าเธอพยายามตอบรับคําขอของลูกค ้าให ้มากทีส ่ ด
ุ เท่าทีเ่ ป็ นไปได ้ แน่นอนว่า
นโยบายนีม ้ ากจากร ้านคนนํ าทางทีเ่ ธอสงั กัดอยู่

"...............มีห ้องอาบนํ้ าใหญ่โตก็ด ี อย่างไรก็ตามจําเป็ นต ้องมีห ้องอาบนํ้ ารวมทีจ

่ องได ้"
"อืมม, ฉั นต ้องการโรงแรมทีม ่ เี ตียงขนาดใหญ่"

หลังจากคิดเล็กน ้อย, ยูเอะและชอ ิ ะก็บอกถึงความต ้องการของพวกเธอ ถึงแม ้จะบอกว่าเป็ นคํา

ขอ แต่ถ ้ารวมคําขอของยูเอะและชอ ิ ะเข ้าด ้วยกันจะสามารถเห็นถึงความต ้องการของพวก เธอ
ั เจน หลังจากเดาถึงสงิ่ นัน
ได ้ชด ้ ริชกี่ พ็ ด
ู ขึน
้ มาว่า "ฉั นรับคําขอ ปล่อยให ้เป็ นหน ้าทีข
่ องฉั นเอง"
ด ้วยสหี น ้าทีม
่ นั่ ใจ แต่แก ้มของเธอนัน ้ แดงเล็กน ้อย และเธอก็หน ั ไปมองสบ ั กันระหว่างฮาจิเมะ,
ยูเอะ, และชอ ิ ะ และนั่นทําให ้หน ้าเธอแดงมากขึน ้ ไปอีก

จะว่าไปแล ้ว ผู ้ชายทีก
่ น
ิ อยูร่ อบๆโต๊ะต่างก็จ ้องไปทีฮ่ าจิเมะดัง่ เหมือนกับบอกว่า "ถ ้าสามารถฆ่า
คนด ้วยการจ ้องมองได ้ละก็" แต่เนือ ่ งจากเขาชน ิ กับสายตาพวกนีแ ้ ล ้ว ฮาจิเมะปล่อยผ่านมันไป
อย่างทุกที

จากนัน ้ พวกเขาก็ได ้ยินเรือ

่ งราวเกีย
่ วกับพืน
้ ทีอ
่ น
ื่ ๆ จากนัน ้ ฮาจิเมะและปาร์ตข ึ ได ้ถึง
ี้ องเขารู ้สก
สายตาทีจ ่ ้องมองอย่างรุนแรง มันจ ้องเขม็งไปทีช ิ ะและยูเอะ มันเป็ นการกระทําทีน
่ อ ่ ่ารังเกียจ
ทีส
่ ด ่ งจากมันสายเกินไปสําหรับยูเอะและชอ
ุ เนือ ิ ะทีจ่ ะสนใจการจ ้องมองนี้ พวกเธอทําได ้แค่หรี่
ตาเนือ่ งจากการจ ้องมองอันไม่พงึ ประสงค์นี้

ฮาจิเมะพยายามทีจ ่ ะชาํ เลืองมองตัวต ้นเหตุของสายตาและตรงนัน ้ มี...........หมู อยู่ ด ้วย

ร่างกายทีอ ่ ้วนทีม่ น
ี ํ้ าหนักเกิน100กิโลกรัม มีใบหน ้าทีม่ นั พร ้อมกับจมูกทีเ่ หมือนหมูและผมส ี
นํ้ าตาลทีม
่ น
ั เยิม
้ อยูบ ่ นหัว ถ ้ามองแค่การแต่งตัวจากระยะไกล จะเห็นได ้ชด ั เจนว่าแต่งตัวราคา
แพง มนุษย์หมูตวั นัน ้ เป็ นคนทีจ ิ ะด ้วยสายตาหืน
่ ้องมองยูเอะและชอ ่ กาม

ในขณะทีอ ่ าจิเมะคิดว่า "ยุง่ ยากจริงๆ" มนุษย์หมูเคลือ ่ นย ้ายร่างกายอันใหญ่โตเข ้ามาพร ้อมกับ

ั่ ไปมา เขาเข ้าหาฮาจิเมะและปาร์ตอ
สน ี้ ย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่มเี วลาทีเ่ พียง
พอทีจ ่ ะหลบหนี แต่เอาจริงๆแล ้วฮาจิเมะก็ไม่คด ิ จะหลบหนีอยูแ ่ ล ้ว

อาจจะเป็ นเพราะริชเี่ องก็รู ้สก ึ ได ้ถึงบรรยากาศทีไ่ ม่ดห

ี รืออาจะเป็ นเพราะว่า มนุษย์หมูนัน
้ เด่น
มาก ในตอนทีม ่ นุษย์หมูเข ้ามาด ้วยท่าทางยะโส เธอลืมทีจ ่ ะยิม
้ และอุทานออกมาว่า "เวร!" ด ้วย
ี งทีร่ ู ้สก
นํ้ าเสย ึ ไม่ด ี

จากนัน ้ หมูตอนก็มาถึงด ้านข ้างโต๊ะทีฮ ่ าจิเมะและปาร์ตนี้ ั่งอยู่ จากนัน ้ ก็หน

ั ไปมองทีย
่ เู อะและชอ ิ ะ
ด ้วยตาทีย่ ม
ิ้ และในตอนทีเ่ ขาเห็นปลอกคอของ ชอ ิ ะเขาก็หรีต ่ าด ้วยความไม่ชอบใจ จากนัน ้ เขา
ก็หนั มามองทีฮ ่ าจิเมะทีเ่ ขาไม่เคยคิดทีจ่ ะมองจนถึงตอนนีเ้ หมือน กับว่าเขาพึง่ เห็นฮาจิเมะ เขา
แสดงท่าทางและเรียกร ้องความต ้องการฝ่ ายเดียวด ้วยท่าทางหยิง่ ยะโส

"ฮะ-เฮย, ้ ไอ ้หนู ขะ-ข ้าจะให ้เงินแกหนึง่ ล ้านรูตะ จ-จงยืน

่ กระต่ายตัวนัน
้ มา สาวผมทองคนนัน
้
ด ้วย ข ้าจะให ้เธอเป็ นสนม มะ-มากับฉัน"

เขาพูดคําเหล่านัน ี งตะกุกตะกักผสมกับเสย
้ ด ้วยนํ้ าเสย ี ง คิๆ หมูตอนพยายามจะจับตัวยูเอะ ดู
เหมือนว่าในความคิดของเขายูเอะเป็ นของเขาเรียบร ้อยแล ้ว และในตอนนัน ้ เองแรงกดดันฆ่าฟั น
อันรุนแรงก็แผ่ออกมา สห ี น ้าคนทีอ่ ยูร่ อบๆต่างก็หน ้าซดี พร ้อมกับหล่นจากเก ้าอี้ จากนัน
้ พวกเขา
ก็พยายามออกห่างจากฮาจิเมะอย่างเอาเป็ นเอาตาย

หมูตอนทีร่ ับแรงกดดันฆ่าฟั นโดยตรงนัน

้ ..............กรีดร ้อง "เหวอ!" อย่างน่าอดสูออกมาและ
ล ้มลงกับพืน้ จากนัน
้ เขาก็ถอยกลับไปโดยทีเ่ ป้ ากางเกงนัน ื้
้ เปี ยกชน

ถ ้าฮาจเมะปล่อยแรงกดดันออกมาเต็มทีล ่ ะก็ เขาจะต ้อสลบไปอย่างแน่นอน แต่เนือ

่ งจากมันจะ
ไร ้ประโยชน์ถ ้าเป็ นแบบนัน
้ เขาจึงปล่อยออกมาแค่จํานวนหนึง่

ิ ะ, พวกเราไปหาสถานทีอ
"ยูเอะ, ชอ ่ น
ื่ กัน"

เนือ
่ งจากมีนํ้าสกปรกเจิง่ นองออกมา ฮาจิเมะยืนขึน ้ จากเก ้าอีแ ิ ะ เอาจริงๆ
้ ละเรียกยูเอะและชอ
แล ้ว เขาอยากยิงไอ ้หมูนใี่ ห ้ตายตอนนีเ้ ลย แต่อย่างทีบ
่ อกมันจะเป็ นเรือ
่ งราวใหญ่โตถ ้าเขาฆ่า
ตรงนีแ
้ ละทําให ้ฮาจิเมะยอม ผ่อนปรน ยามป้ องกันเมืองไม่โง่พอทีจ ่ ะปล่อยให ้การฆาตกรรมผ่าน
ไป ยกเว ้นเป็ นการป้ องกันตัว ฮาจิเมะคิดว่าจะทําให ้แค่กงึ่ ตายก็พอ

ริชท ี่ ําได ้แค่พด

ู ออกมาว่า "เอ๋ๆ?" พร ้อมกับกระพริบตาด ้วยความมึนงงเนือ ่ งจากฮาจิเมะและ
ปาร์ตล ี้ ก ี่ ัน
ุ ออกจากเก ้าอี้ ริชน ้ ปลอดภัยถึงแม ้จะอยูใ่ นระยะแรงกดดันเพราะเขายกเว ้นเธอจาก
แรงกดดัน นี้ มันเป็ นสว่ นกลับของ "แรงกดดัน" แบบเจาะจงทีม ่ อตโต ้เจอเพือ ่ ไม่ให ้คนอืน
่ ไม่
ึ มันเป็ นผจากการฝึ กของเขา และนั่นทําให ้มันเป็ นเรือ
รู ้สก ่ งปกติทรี่ ช ี่ ัน
ิ น ้ สบั สนเพราะในตอนที่
เธอคิดว่าหมู ตอนตัวนัน ้ เห็นแก่ตวั สุดๆ อยูด ่ ๆี เขาก็ล ้มลงและฉี่ราดออกมา

จะว่าไปแล ้ว "แรงกดดัน" ทีก ่ ระทบต่อรอบข ้างนัน ้ เป็ นการจงใจ เหตุผลของเขานัน้ เขาต ้องการ
ให ้ผู ้ชายทีอ
่ ยูร่ อบๆรับสารประมาณว่า "อย่าคิดแม ้แต่จะจับพวกเธอ" ดูจากสห ี น ้าทีซ ี เผือกของ
่ ด
ผู ้ชายทีอ่ ยูร่ อบๆ ดูเหมือนว่าเขาไม่จําเป็ นทีจ
่ ะต ้ออเตือนมากไปกว่านี้

แต่ในตอนทีเ่ ขาสลายแรงกดดันและพยายามออกจากกิลด์ มนุษย์รา่ งใหญ่เข ้ามาขวางเสนทาง ้

ฮาจิเมะและปาร์ตแ ี้ ละยืนเหมือนกับรูปปั น
้ ยักษ์ เขามีรป
ู ร่างทีใ่ หญ่ มีนํ้าหนักประมาณ100
กิโลเมตรเต็มไปด ้วยกล ้ามเนือ้ ต่างจากมนุษย์หมู มีดาบยาวห ้อยไว ้ทีเ่ อว ท่าทางของเขาบ่งบอก
ว่าเป็ นทหารทีม
่ ป
ี ระสบการณ์

อาจจะเป็ นเพราะเขาเห็นรูปร่างใหญ่โตนัน ี ง คิๆ อีกครัง้

้ หมูตอนกลับมาตะโกนผสมกับเสย

"ชะ-ใชแ ่ ล ้ว เรกานิด! ฆ่าไอ ้หนูนั่นซะ! มะ-มันพยายามฆ่าข ้า! ฆ่ามันอย่างชาๆ!"

้
"นายน ้อย, การฆ่าเขาจะทําให ้เกิดเรือ ่ งยุง่ ยาก ทําให ้กึง่ ตายก็พอ"
"ลงมือ! ข-ข ้าไม่สนใจว่าจะเป็ นแบบไหนขอแค่ลงมือก็พอ! ตะ-แต่อย่าทําให ้สาวๆบาดเจ็บ! พะ-
พวกเธอเป็ นของข ้า!"
"รับทราบ อย่าลืมเพิม ่ เงินรางวัลให ้ละ"
"ขะ-ข ้าจะมอบเงินให ้ตามทีต ่ ้องการ! ลงมือเดีย ๋ วนี!้ "

มนุษย์ยักษ์ทม ี่ ช ื่ ว่าเรกานิดนัน
ี อ ้ ถูกหมูตอนจ ้างในฐานะคนคุ ้มกัน เขาพูดกับหมูตอนโดยทีไ่ ม่หน ั
ไปมองฮาจิเมะแม ้แต่น ้อย จากนัน ้ เขาก็ยม ิ้ ออกมาเมือ
่ ได ้ยินเกีย
่ วกับเงินรางวัล เขาไม่ได ้คิด
เกีย
่ วกับยูเอะและชอ ิ ะแม ้แต่น ้อย ซงึ่ นั่นไม่ธรรมดาเลย เขาไม่มองไปทีพ ่ วกเธอและยิม
้ ออกมา
เมือ่ ได ้ยินคําว่ารางวัล

"เฮย,้ ไอ ้หนู, ขอโทษด ้วยทีข ่ ้าจะต ้องทําให ้แกกึง่ ตายเพือ

่ เงินของข ้า หือ, ข ้าไม่ได ้คิดจะฆ่าแก
สว่ นสาวน ้อยพวกนัน้ .......ตัดในซะเถอะ"

หลังจากพูดคํานัน
้ เรกานิดก็เตรียมหมัด เขาไม่คด ้
ิ จะใชดาบยาวเพราะสถานที
น ่ ไ
ี้ ม่ควรทีจ
่ ะทํา
แบบนัน ี งฮอ
้ เสย ื ฮาจากรอบข ้างดังขึน
้ มาเมือ
่ ได ้ยินชอื่ เรกานิด

้ ชอ
"เฮๆ, ื่ เรกานิดนัน
้ หมายถึง เรกานิด "ดํา" คนนัน ้ หรือเปล่า?"
""สายลมมืดมิด" เรกานิด!? ทําไมเขาถึงกลายมาเป็ นคนคุ ้มกันให ้คนแบบนัน ้ ........"
"ไม่ใชเ่ พคาะเงินหรอกเหรอ? เขามีอก ื่ ว่า เรกานิดจอมรักเงิน รู ้ไหม?"
ี ชอ

ฮาจิเมะสามารถทีจ
่ ะเดาลางๆได ้ถึงตัวตนของชายคนนัน ี งพูดคุยรอบข ้าง เขาเป็ นนัก
้ จากเสย
ผจญภัยขัน
้ ดํา ขัน
้ ทีส
่ ามจากสูงสุด ดังนัน
้ จึงมีคนรู ้จักเขาไปทั่ว

้ ออกมาจากตัวเรกานิด ฮาจิเมะคิดว่ามันไม่น่าจะมีปัญหาถ ้าทําให ้เขากึง่ ตายเพราะ

ออร่านักสูแผ่
มันเป็ นการป้ องกัน ตัวอย่างถูกต ้อง ในตอนทีเ่ ขากําลังจะเหวีย ี งมาห ้ามเขา
่ งหมัดกลับมีเสย
เสยี ก่อน

"...........รอก่อนฮาจิเมะ"
"? มีอะไรเหรอยูเอะ?"

ก่อนทีเ่ ธอจะตอบฮาจิเมะ ยูเอะทีถ ่ ก ิ ะลากมาใกล ้ โผล่ออกมาระหว่าฮาจิเมะและเรกานิด

ู ชอ
ในขณะทีฮ ่ าจิเมะและเรกานิดงุนงงกับภาพนัน ้ ยูเอะตอบกลับพร ้อมกับหันไปมองรอบๆ

"...........ให ้พวกเราจัดการเขา"
"เอ๋? คุณยูเอะหมายถึงฉันด ้วยเหรอ?"

ิ ะ ก่อนทีฮ
ยูเอะเมินคําถามของชอ ่ าจิเมะจะได ้ตอบกลับ เรกานิดหัวเราะออกมาซะก่อน

"ฮา่ ๆๆๆๆๆๆๆ สาวน ้อยคิดจะเป็ นคูต่ อ ้

่ สูของข ้า? นั่นมันเรือ
่ งตลกจริงๆ ,หา? ข ้าจะยกโทษให ้ถ ้า
เธอมาเป็ นคูต
่ อ ้
่ สูในตอนกลา- "..........หุบปากขยะ" อุก!?"

ก่อนทีเ่ รกานิดจะได ้พูดหยาบโลนจบ ยูเอะตัดจบคําพูดของเขาอย่างรวดเร็วด ้วยคมมีดสายลม

และเฉือนแก ้มของเขา และทําให ้เลือดของเขาไหลออกมา ดูเหมือนว่ามันจะเป็ นแผลทีบ ่ กึ เลย
ทีเดียว เรกานิดเงียบตามทีย ่ เู อะสงั่ เพราะเวทของยูเอะนัน ้ เร็วเกินไปจนแม ้กระทัง่ เขา เองก็ตงั ้ ตัว
ไม่ทนั ในความคิดของเขาคิดว่า "เธอร่ายเวทตอนไหน? วงกลมเวทอยูต ่ รงไหน?" เขาดิน ้ รน
พยายามทีจ ่ ะวิเคราะห์เธอในขณะทีห ่ ลัง่ เหงือ
่ ทีเ่ ย็นยะเยือกออกมา

ฮาจิเมะทีไ่ ม่เข ้าใจว่ายูเอะหมายถึงอะไรมองไปทีช ิ ะทีไ่ ม่เข ้าใจจุดมุง่ หมายของยูเอะเหมือนกัน

่ อ
จากนัน้ ยูเอะก็พด ู ต่อ

".......พวกเราจะแสดงให ้เห็นว่าพวกเราไม่ใชเ่ จ ้าหญิงทีท ่ ําได ้แค่ให ้คนอืน

่ มาปกป้ อง"
"อา, เข ้าใจละ, พวกเราจะแสดงให ้พวกเขาเห็นว่าพวกเราสามารถโต ้ตอบอย่างเจ็บปวด
อย่างไร"
่ ล ้ว เนือ
"........ใชแ ่ งจากพวกเรามาถึงทีน ี่ ล ้ว ฉั นจะใชส้ งิ่ นัน
่ แ ้ "

หลังจากพูดคํานัน ื ดเฉือนและชไี้ ปทีเ่ ขา

้ เธอหันไปมิงเรกานิดด ้วยสายตาเชอ

"อือ, ฉันเข ้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร แน่นอนว่าถ ้าเจ ้าหญิงทีพ ่ วกเขาคิดจริงๆแล ้วเป็ นสต ั ว์ป่า
กระหายเลือด นั่นจะทําให ้พวกเขาตืน ่ โชคดีทมี่ ค
ี นเห็นหลายคน.........อืม, มันเป็ นเรือ
่ งทีด ่ ใี ช ่
ไหม?"
ั ว์ป่ากระหายเลือดนัน
"..............สต ้ มันเกินไป"

ฮาจิเมะยอมรับในคําพูดของยูเอะและถอยออกมาด ้วยรอยยิม ้ ฝื นๆ หลังจากทีย ่ เู อะยืนยันแล ้วว่า

ฮาจิเมะถอยออกไป เธอสง่ สญ
ั ญาณให ้กับชอ
ิ ะทีอ
่ ยูข
่ ้างเธอ ชอิ ะทีไ่ ด ้รับสญ
ั ญาณเอือ ้ มจับโด
เรียวเค็นทีอ
่ ยูข
่ ้างหลังเธอ จากนัน
้ ก็หมุนมันในมือเธอเหมือนกับว่ามันไม่มน
ี ํ้ าหนัก

้ เด็กสาวจากเผ่ากระต่ายจะทําอะไรได ้? เนือ
"เฮๆ, ่ งจากเป็ นข ้อร ้องขอจากนายจ ้าง เธออยู่
เงียบๆได ้ไหม?"

ยูเอะพูดคํานัน ิ ะโดยทีไ่ ม่ยอมหันออกจากยูเอะแม ้แต่น ้อย อย่างไรก็ตามชอ

้ ต่อชอ ิ ะเมินคําพูด
ของเรกานิดและเสนอกลับ

"ดาบยาวตรงเอวของนายไม่คด ั ออกมาเหรอ? ถึงแม ้ฉันจะออมมือให ้แต่มน

ิ จะชก ั ไม่เป็ นอันตราย
ถ ้าใชมื้ อเปล่าเหรอ?"
"ฮา่ ๆ, คําพูดใหญ่โตจากเผ่ากระต่าย นายน ้อย! ยกโทษให ้ข ้าด ้วยถ ้าทําให ้เธอเป็ นแผลสอง
แผล!"

เรกานิดไม่ให ้ความสนใจมากนักต่อชอ ิ ะและมุง่ ความสนใจไปทีย ่ เู อะ ในขณะทีห ่ มูตอนทีอ ่ ยู่

ใกล ้ๆไม่คด
ั ค ้าน แน่นอนว่าเขาตัดสน ิ ว่ามันเป็ นการยากทีจ่ ะจับกุมยูเอะโดยทีไ่ ม่ทําอันตรายเธอ
อย่างไรก็ตามเรกานิดควรจะรู ้สก ึ ตัวถ ้าเขาใชสามั
้ ญสํานึก เขาควรจะรู ้สก ึ ไม่ถก
ู ต ้องทีเ่ มือ
่ เทียบ
กันระหว่างทาสทีถ ่ ก
ู ดูแลกับเผ่า กระต่ายทีค ่ วงค ้อนสองมือ เขาควรจะรับรู ้ถึงความแตกต่างของ
เธอต่อคนในเผ่าคนอืน ่ ๆเมือ
่ ดูจากฮาจิเมะและ ยูเอะ

ิ ะถือค ้อนใกล ้กับเอว..........และพุง่ เข ้าหาทันที จากนัน

ไม่พรูดพรํา่ ทําเพลงมากไปกว่านี้ ชอ ้ เธอ
ก็อยูเ่ บือ
้ งหน ้าเรกานิด

"อุก!?"
"ย่าห์"

เธอพุง่ เข ้าหาด ้วยความเร็วสูงพร ้อมกับเปล่งเสย ี งร ้องอันน่ารักออกมาและ เหวีย

่ งค ้อนสองมือที่
หนักสุดๆ มันพุง่ เข ้าหาอกของเรกานิดทีอ ่ งึ้ อยู่ ก่อนทีเ่ ขาจะโดนเต็มๆ เรกานิดยกมือขึน ้ มากันได ้
อย่างเฉียวเฉียด แต่....

"นีม
่ น
ั หนักเกิน!?"

เขาไม่สามารถทําอะไรได ้เลยต่อให ้ยกมือขึน้ มากันก็ตาม ดังนัน

้ เขาจึงเลือกทีจ
่ ะกระโดดถอย
หลังเพือ
่ ผ่อนแรงลง แต่การเหวีย ่ งของเธอนัน้ เร็วเกินไปและทําให ้การกระทําของเขานัน
้ ไร ้
ประโยชน์ ผลทีไ่ ด ้รับคือ.....

เปรีย
้ ง!"

เรกานิดกระเด็นออกไปและหลังของเขากระแทกเข ้ากับกําแพงของกิลด์ด ้วยเสยี งอัน ดัง เรกา

นิดพ่นลมในปอดทังหมดออกมาและในสายตาทีส ั่ ไหวนัน
่ น ิ ะทีห
้ เขาเห็นชอ ่ มด ความสนใจ เอา
จริงแล ้วเธอคิดว่าเขาทนได ้มากกว่านี้

สาํ หรับนักผจญภัยขัน ี ําอย่างเขา การทีโ่ ดนเด็กสาวเผ่ากระต่ายอย่างง่ายดายและเธอหมด

้ สด
ความสนใจในการสูกั้ บเขา นัน ้ ทําให ้เขาทําได ้แค่หวั เราะเยาะตัวเอง เขาแสดงรอยยิม
้ ทีเ่ หมือน
ยิม ้
้ เยาะตัวเองและพยายามใชแขนดั นตัวเองขึน ึ ถึงความเจ็บปวดพุง่ เข ้ามาและทําให ้
้ แต่เขา รู ้สก
เขาล ้มลงไปอีกครัง้ เขาหันไปมองต ้นกําเนิดความเจ็บปวดและเห็นแขนทีถ ่ ก
ู บดขยีข ้ องตัวเอง

โชคดีทแ
ี่ ขนทีโ่ ดนบดขยีน ้ ัน
้ มีแค่ข ้างขวาแขนเดียว ดังนัน ้ เขาจึงสามารถลุกขึน ้ ได ้โดยการใช ้
แขนอีกข ้าหนึง่ ในขณะทีอ ่ ดทนต่อความ เจ็บปวด ถึงแม ้สายตาของเขาจะยังไม่คงทีแ ่ ต่เขาก็
สามารถกลับมายืนได ้อย่างมัน ่ คงอีก ครัง้ ถึงแม ้มันจะเป็ นเรือ
่ งไร ้ประโยชน์ก็ตาม ถ ้าเขาไม่
กระโดดถอยหลังเมือ ่ กีล
้ ะก็ แม ้แต่ยน ื เขาก็ทําไม่ได ้

อย่างไรก็ตามมันจะเป็ นการดีกว่าทีเ่ ขาไม่ยน

ื ขึน
้ มา ถึงแม ้เรกานิดจะสามารถกลับมายืนได ้ด ้วย
พลังใจล ้วนๆ ในตอนทีเ่ ขาเห็นยูเอะทีม่ องเขาด ้วยสายตาเย็นชาในขณะทีย ่ น
ื่ มือขวาออกมา เขา
ทําได ้แค่โหยหวนในใจของเขา

"ขอโทษด ้วยนายน ้อย มันขาดทุนเกินไป......"

ทันทีทน ้ เอง สาํ หรับเป็ นประสบการณ์ครัง้ แรกในชวี ต

ั ใดนัน ิ ของเรกานิด เขาได ้รับประสบการณ์ท ี่
มีคา่ และประสบการ์อน ั สุดเลวร ้ายจากการ "เต ้นในอากาศ"

"ได ้รับการโอบอุ ้มจากสายลม จงเต ้นรําไปมาเหมือนกับดอกไม ้และถูกบดขยี้ "ดอกไม ้สายลม"

มันเป็ นเวทอันทีส
่ องทีย่ เู อะคิดค ้นขึน้ เวทผสมระห่างเวทแรงโน ้มถ่วงและกระสุนเวทลม;เวทที่
ยิงบอลลมออกมา โดยการควบคุมบอลลมหลายๆอัน บอลลมจะวนล ้อมรอบตลอดเวลาและ
"โจมตีอย่างต่อเนือ่ ง" เพือ ้
่ ตรึงเป้ าหมายโดยการใชสนามแรงโน ้มถ่วง มันเป็ นเวททีท
่ ําให ้
เป้ าหมายกลายเป็ นกระสอบทรายกลางอากาศ จะะาไปแล ้วมันก็เหมือนกับทีร่ า่ ยเวทนั่นแหละ

ในตอนทีก ่ ารเต ้นรําจบลง เรกานิดล ้มลงบนพืน ี งทีไ่ ม่น่าอภรมย์โดยทีไ่ ม่กระตุกแม ้แต่

้ ด ้วยเสย
น ้อย จริงๆแล ้วเขาได ้สลบไปหลังจากโดนโจมตีหลายครัง้ แต่ถงึ แม ้เธอจะรู ้เรือ
่ งนัน ้ เธอยังคง
โจมตีตอ ่ ไปโดยไม่ปราณีแม ้แต่น ้อย เธอเน ้นการโจมตีไปทีไ่ ข่ของเขาและทําให ้ผู ้ชายรอบๆกุม
ไข่ไปตามๆกัน ต่อหน ้าการโจมตีอน ั สุดสยอง ฮาจิเมะทําได ้พูดออกมาว่า "อูว"์ ด ้วยนํ้ าเสยี งที่
ั่ ไหวเต็มไปด ้วยความเห็นใจ
สน

การแสดงต่อเนือ ่ งทัง้ สองอย่างได ้จบลง ตามด ้วยเสย ี งเงียบฉี่ข ้างในกิลด์ ไม่มแ

ี ม ้แต่คนเดียวที่
จะขยับตัว พวกเขาทําได ้แค่มองไปทีฮ ่ าจิเมะและปาร์ต ี้ ถ ้ามองดีๆแล ้วจะเห็นคนทีด ่ เู หมือนเป็ น
พนักงานกิลด์พยายามหยุดการต่อสู ้ แต่เมือ ่ มาถึงโซนอาหาร พวกเขาอึง้ ในตอนทีพ ่ ยายาม
เอือ
้ มมือไปจับฮาจิเมะและปาร์ต ี้ ดูเหมือนภาพนีช ็ คพกเขาทีเ่ คยเห็นนักผจญภัยมามากต่อมาก
้ อ
แล ้ว

ในขณะทีท
่ ก
ุ ๆคนอึง้ อยูน
่ ัน
้ ความเงียบค่อยๆหายไป ฮาจิเมะเริม่ เดิน สายตาทัง้ หมดในกิลด์พงุ่
ความสนใจไปทีฮ่ าจิเมะ เป้ าหมายของฮาจิเมะคือ.........ไอ ้หมูตอน

"เหวอออ! อะ-ออกไป! พวกแกคิดว่าข ้าคือใคร! ข ้าคือ พูม หมิง! แกต่อต ้านต่อบารอนหมิง!"

"........ขอโทษต่อแฟนๆของตัวละครนีบ ้ นโลกซะ ไอ ้หมูตอน" (tl note : ผมไม่รู ้จักตัวละครนี้
อาจจะแปลชอ ื่ ผิดนะครับ ผู ้อ่านท่านใดรู ้จักรบกวนชท
ี้ างสว่างให ้ด ้วยครับผม ^ ^")
ตัวละครจากโลกโผล่ขน ึ้ มาในใจของฮาจิเมะในตอนทีเ่ ขาได ้ยินชอ ื่ หมูตอนคนนัน
้ และนั่นคือ
เหตุผลทีเ่ ขาหงุดหงิดข ้างในและเหยียบลงบนใบหน ้าหมูตอนทีน ่ ั่งลง กับพืน
้

"อ ้อก!?"

หมูตนคนนัน ้ สง่ เสยี งร ้องออกมาในขณะทีใ่ บ ้หน ้าเขากลายนัน ้ อยูร่ ะหว่างรองเท ้า และพืน

้
จากนัน ้ กระโหลกของเขาเริม ่ สง่ เสย
ี ง "เปรี๊ ยๆ" และทําให ้เขาร ้องออกมาด ้วยความกลัว อาจจะ
เป็ นเพราะว่าเสย ี งของเขามันน่ารําคาญมาก ยิง่ เขาร ้องมากเท่าใด แรงกดบนกระโหลกของเขา
ยิง่ มากเท่านัน ้ หน ้าของเขาน่าเกลียดมากกว่าเดิม ตาและจมูกของเขาถูกปกคลุมด ้วยเนือ ้ แก ้ม
จากนัน ้ ไม่นาน อาจจะเป็ นเพราะเขารู ้แล ้วว่ายิง่ ร ้อง ความเจ็บก็ยงิ่ มาก เขาจึงเริม่ เงียบเสย ี งลง
หรืออาจจะเป็ นไปได ้ว่าเขาหมดแรงร ้องแล ้ว

้
"เฮอย, ไอ ้หมูตอน อย่าโผล่หน ้ามาให ้ฉันเห็นอีกครัง้ ครัง้ หน ้าไม่วา่ จะโดยตรงหรือทางอ ้อม
.........จะไม่มคี รัง้ หน ้าอีกแล ้ว"

ถึงแม ้พูมทีย
่ ังคงถูกเหยียบอยู่ เขาพยายามพยักหน ้าอย่างเอาเป็ นเอาตายพร ้อมกับตัวสน ั่ ไปด ้วย
จริงๆแล ้วเขาไม่มพ ี ลังทีจ
่ ะข่มอีกต่อไป จิตใจของเขาแตกสลายโดยละเอียดซะแล ้ว อย่างไรก็
ตามฮาจิเมะไม่โง่พอทีจ ่ ะปล่อยเขาไปถ ้าทําแค่นี้ เพือ ่ ไม่ให ้เกิดเหตุการณ์ "ลืมความร ้อน
หลังจากผ่านคอไป" (tl note : น่าจะเป็ นวลีของทางนู ้น) คลาวกลัวชวั่ ครัง้ ชวั่ คราวนัน ้ ไม่
เพียงพอ เนือ ่ งจากการฆ่านัน ่ างเลือกทีด
้ ไม่ใชท ่ น ้
ี ัก เขาจึงเลือกใชการฝั งความกลัวลงไปเพือ ่ ให ้
จําเหตุการณ์นไ ี้ ด ้ตลอดชวี ต ิ

จากเหตุผลนัน
้ เอง เขายกขาขึน
้ เล็กน ้อย จากนัน
้ ฮาจิเมะก็แปรรูปพืน
้ รองเท ้าให ้มีหนามและ
เหยียบลงไปอย่างรุนแรงอีกครัง้

"อ ้ากกกกกกกกกกกก!!"

หนามแหลมเจาะเข ้าไปทีห ่ น ้าพูมและทําให ้ใบหน ้าของเขาเป็ นรูจํานวนมาก ตาของเขาข ้างหนึง่

ถูกเจาะและมีเลือดทะลักออกมา พูมสลบจากความเจ็บปวดนีท ้ ันที ในตอนทีฮ ่ าจิเมะยกเท ้าขึน
้
สงิ่ ทีเ่ ขาเห็นคืออนาถ..........ไม่ซห ิ น ้าปกติกอ
็ นาถอยูแ
่ ล ้ว ดังนัน้ มันจึงไม่เปลีย
่ นแปลงมากนัก
ตอนนีห ้ น ้าทีเ่ ต็มไปด ้วยเลือดถูกปลดปล่อยออกจากรองเท ้า

ฮาจิเมะทีม
่ ส
ี หี น ้าสบายใจเดินเข ้าไปหายูเอะและชอ ิ ะ ยูเอะและชอ ิ ะต ้อนรับด ้วยรอยยิม
้ อันแสน
น่ารัก จากนัน้ ฮาจิเมะก็เดินไปหาคนนํ าทางริชที่ ย ่ ร ้อมกับสง่ ยิม
ี่ ังอึง้ อยูพ ้ ไปให ้

"เอาละคุณคนนํ าทาง ได ้โปรดพาพวกเราไปโรงแรมได ้แล ้ว"

"คะ-ค่าา! คะ-คือจะพูดยังไงดี"

อาจจะเป็ นเพราะว่าเธอกลัวรอยยิม ้ ของฮาจิเมะ ริชล ี่ นลานเป็ นอย่างมาก สห ี น ้าบ่งบอกออกมา

อย่างชด ั เจนว่าไม่ต ้องการเกีย
่ วข ้องกับพวกเขา อย่างน ้อยทีส ่ ดุ นั่นเป็ นเพราะฮาจิเมะและปาร์ต ี้
นัน
้ ไม่ใชค ่ นธรรมดา ฮาจิเมะเดาจากท่าทางนัน ้ ได ้และคิดว่าการหาคนนํ าทางคนใหม่นัน ้ จะต ้อง
เป็ น เรือ
่ งยุง่ ยากอย่างแน่นอน ดังนัน ้ เขาจึงไม่ปล่อยริชไี่ ป ยูเอะและชอ ิ ะทีร่ ับรู ้ได ้ถึงความคิด
ของฮาจิเมะยืนขนาบข ้างริช ี่ "อ๊าา" ริชท
ี่ รี่ ู ้สก
ึ ตัวร ้องเสย
ี งหลงออกมา

และแล ้วก็คนมาชว่ ยเธอ ถึงแม ้มันจะสายเกินไปก็ตาม พนักงานของกิลด์นั่นเอง

"คือ, ขอโทษด ้วยครับ ได ้โปรดร่วมมือในการตอบคําถามทางด ้านโน ้นด ้วยครับ"

พนักานผู ้ชายร ้องขอต่อฮาจิเมะและพนักงานอีกสามคนก็เข ้ามาล ้อมรอบฮาจิเมะและ ปาร์ต ี้

อย่างไรก็ตามร่างของพวกเขานัน ้ ค่อนข ้างเกร็งทีเดียว สว่ นคนอืน
่ ๆเข ้าไปดูอาการของพูมและเร
กานิด

"ถ ้าถามถึงเหตุการณ์ละก็ ไอ ้หมูตอนพยายามทีจ ่ ะจับตัวเพือ ่ นร่วมทางของฉั น จากนัน้ เขาก็ไม่

สามารถควบคุมอารมณ์และเข ้ามาโจมตีพวกเราในตอนทีฉ ่ ั นปฎิเส ธดังนัน
้ ฉันก็ตอบโต ้คืนเท่า
นัน
้ เอง ไม่มค
ี ําอธิบายมากไปกว่านี้ คนนํ าทางและผู ้ชายทีอ ่ ยูร่ อบๆและพ่อค ้าคือพยาน
โดยเฉพาะผู ้ชายทีน ่ ั่งอยูใ่ กล ้ๆนัน
้ ตัง้ ใจฟั งอย่างมาก ถูกไหม?"

ในขณะทีเ่ ขาพูดนัน
้ เขาก็หน
ั ไปจ ้องมองผู ้ชายทีอ
่ ยูร่ อบๆ ตาของเขาบอกว่า "จะเกิดอะไรขึน ้ กับ
หัวของพวกแกถ ้าโกหกใชไ่ หม?" และนั่นทําให ้พวกชายเหล่านัน ้ พยักหน ้าให ้อย่างรุนแรง

"ถึงแม ้ะวกเราจะรู ้เรือ่ งนัน

้ แต่มน
ั มีปัญหาเนือ
่ งจากเกิดเหตุการณ์ขน ึ้ ในกิลด์ ดังนัน
้ พวกเราจะ
ตัดสน ิ อย่างยุตธิ รรมจากคําบอกเล่าจากทัง้ สองฝ่ าย........... มันเป็ นกฎทีน ่ ักผจญภัยต ้องปฎิบต
ั ิ
ตาม......"
"ทัง้ สองฝ่ าย.......งัน
้ รึ"

ฮาจิเมะชาํ เลืองมองไปทีพ่ ม
ู และเรกานิด ดูเหมือนทัง้ สองจะไม่ตนื่ ขึน
้ มาในเร็วๆนี้ ถึงแม ้
พนักงานจะเรียกผู ้รักษามาชว่ ย กว่าพวกเขาจะตืน่ ก็อกี สองถึงสามวัน

"จนกว่าพวกเขาจะตืน ่ ? นายบอกว่าพวกเราต ้องรอจนถึงตอนนัน ี หารไม่ใช ่

้ ? พวกเราเป็ นผู ้เสย
เหรอ? ...............หรือว่าฉันควรลากเขาไปนอกเมืองและฆ่าทิง้ ซะ?"

ฮาจิเมะมองอย่างกล่าวโทษไปทีพ ่ นักงาน พร ้อมกับคําพูดทีบ ่ ง่ บอกว่าตัวเองถูก พนักงานผู ้ชาย

ตอบกลับว่า "อย่ามองพวกเราแบบนัน ้ , มันเป็ นหน ้าทีข
่ องพวกเราดังนัน ้ จึงชว่ ยไม่ได ้" ด ้วยส ี
หน ้าทีก
่ ระวนกระวาย จากนัน
้ เมือ
่ พวกเขาได ้ยินคําพูดประโยคสุดท ้ายทีฮ ่ าจิเมะพูดเบาๆ พวก
เขาพยายามหยุดฮาจิเมะด ้วยท่าทางลนลาน

ฮาจิเมะทีไ่ ม่คอ
่ ยเต็มใจนักเดินเข ้าหาพูมและเรกานิดเพือ ่ ปลุกพวกเขาให ้ตืน ่ ด ้วยความเจ็บปวด
ถูกพนักงานหยุดไว ้และเริม ่ โต ้เถียงกัน ทันใดนัน ี งทีด
้ เองเสย ่ น ื่ ถือก็ดงั ขึน
ู ่าเชอ ้ มา

"นีม
่ น
ั อะไรกัน? เกิดอะไรขึน
้ ในนี?้ "

เมือ
่ มองไปทีต ี ง คุณจะเจอชายทีม
่ ้นเสย ่ รี ป
ู ร่างผอมเพรียวและใสแ ่ ว่นปลดปล่อยบรรยากาศคนมี
การศก ึ ษา ออกมา เขามองไปทีฮ ่ าจิเมะและปาร์ตด ี้ ้วยสายตาทีเ่ อาจริงเอาจัง

"หัวหน ้าเลขาเด็ท! นายมาเหมาะเจาะพอดี! สง่ิ ทีเ่ กิดขึน

้ คือ......."
"พนักงานต่างก็คดิ ว่าโชคดีจริงๆและเรียกหาชายทีถ่ ก
ู เรียกว่าหัวหน ้าเลขาเด็ท ในตอนทีเ่ ด็ทได ้
ยินเรือ
่ งราวจากพนักงานเสร็จสน ิ้ เขาก็หน
ั ไปมองฮาจิเมะและปาร์ตด ี้ ้วยสายตาแหลมคม"

ดูเหมือนว่าพวกเขายังคงไม่ได ้รับอิสระ

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 54 คําขอร้องจากห ัวหน้าสาขา

หัวหน ้าเลขาเด็ทดันแว่นขึน ี งทีส

้ ด ้วยนิว้ กลางและพูดกับฮาจิเมะด ้วยนํ้ าเสย ่ ข
ุ ม
ุ

"ฉั นพอเข ้าใจเรือ

่ งราวคร่าวๆละ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได ้โกหกเนือ ่ งจากมีพยานหลายคน แต่ฉัน
คิดว่าเธอทําเกินไป....... อืม, แต่กบ ็ อกได ้ว่ามันยังอยูใ่ นระดับทีไ่ ด ้รับอณุญาติเนือ
่ งจากพวกเขา
ไม่ได ้ตาย ตอนนีฉ ้ ันขอให ้พวกเธออยูท ่ ฟ
ี่ เุ ร็นก่อนจนกว่าพวกเขาจะฟื้ นและให ้ข ้อมูลฝั่ ง พวกเขา
ดังนัน
้ ฉั นขอยืนยันตัวตนและทีอ ่ าํ หรับติดต่อ.........เธอคงไม่ปฎิเสธถ ้า ขอแค่นัน
่ ยูส ้ ใชไ่ หม?"

คําพูดนัน ื่ ได ้ว่า "ฉันไม่ยอมผ่อนปรนให ้มากกว่านีแ

้ สอ ้ ล ้ว" ดังนัน
้ ฮาจิเมะตอบกลับหัวหน ้าเลขา
เด็ทพร ้อมกับยักไหล่ไปด ้วย

"อืม, ฉั นไม่สนใจอยูแ
่ ล ้ว ถ ้าไอ ้หมูตอนนั่นพยายามจะร ้องเรียนละก็ ฉั นต่างหากทีต
่ ้องการถูก
เรียก ฉั นจะพยายามเกลีย ้ กล่อมในทางทีส ่ ภ
ุ าพกว่านีใ้ นครัง้ หน ้า"

ฮาจิเมะไม่ได ้ปฎิเสธเขา จากนัน

้ ฮาจิเมะก็ยน
ื่ แผ่นค่าสถานะให ้กับเด็ท

"ทีอ
่ ยูข
่ องพวกเรานัน ิ ใจว่าจะพักทีไ่ หน........นายสามารถถามคนนํ าทางได ้ พวก
้ ยังไม่ได ้ตัดสน
เราจะพักโรงแรมทีเ่ ธอแนะนํ า"

เนือ ี่ ําท่าไหล่ตกด ้วยท่าทางกลุ ้มใจเนือ

่ งจากฮาจิเมะหันมามองทีเ่ ธอ ริชท ่ งจากเธอยังคงเป็ น
ผู ้นํ าทางพวกเขา

้ เหรอ, สว่ นว่าชายทีน

"อืมๆ, ตกลง.......... "ฟ้ า" งัน ่ อนตรงนัน ี ํา".............. แล ้วแผ่น
้ เป็ น "สด
ค่าสถานะของคนทีอ ่ ยูต
่ รงนัน
้ ละ?"

เด็ทประหลาดใจเล็กน ้อยทีเ่ ขาเห็นค่าสถานะของฮาจิเมะนัน ี ้ า อย่างไรก็

้ อยูใ่ นระดับตํา่ สุด;สฟ
ตามเนือ
่ งจากเขาได ้ยินมาว่าเด็กสองคนนัน้ เป็ นผู ้ล ้มเรกานิด ทําให ้เขาคิดว่าเด็กสาวทัง้ สองนัน ้
แข็งแกร่งกว่าฮาจิเมะและขอให ้ยูเอะและชอ ิ ะ สง่ แผ่นค่าสถานะมาให ้เขาดู
 ิ ะ.........ทําแผ่นค่าสถานะหายและพวกเรายังไม่ได ้ขอแผ่นใหม่ มันแพงมาก
"คือ, ยูเอะและชอ
ไม่ใชเ่ หรอ?"

ฮาจิเมะโกหกด ้วยท่าทางสบายๆ ถึงแม ้มันจะไม่มป ี ั ญหาถ ้าจะให ้พวกเขาเห็นพลังทีไ่ ม่ธรรมดา

ของทัง้ สองคน แต่ถ ้าเป็ นไปได ้เขาก็อยากทีห
่ ลีกเลีย่ งการให ้คนอืน
่ รู ้ข ้อมูล

"แต่ตอให ้ฉันไม่สามารถยืนยันตัวตนพวกเธอแต่มน ั ก็ถกู บันทึกอยูด ่ ี ดังนัน

้ ถ ้าพวกเธอก่อปั ญหา
บ่อยๆละก็ พวกเธอจะถูกขึน ้ บัญชดี ําไม่วา่ จะเป็ นผู ้กระทําหรือผู ้ถูกกระทําก็ตาม ถ ้าเป็ นไปได ้
พวกเธอสามารถจ่ายค่าปรับเพือ ่ ขออันใหม่ได ้ไหม?"

จากนํ้ าเสยี งของเด็ท ดูเหมือนว่ามันจําเป็ นทีจ

่ ะยืนยันตัวตนของพวกเธอไม่วา่ ทางใดก็ตาม แต่
ถ ้าพวกเธอได ้รับแผ่นค่าสถานะ เวทเฉพาะของทัง้ สองคนจะต ้องแสดงออกมาในชอ ่ งทักษะ
ก่อนทีพ ่ น เมือ
่ วกเขาจะได ้ซอ ่ บวกกับเวทยุคสมัยพระเจ ้า มันจะต ้องทําให ้เกิดโกลาหลอย่าง
แน่นอน ถึงแม ้มันจะเป็ นไปได ้สําหรับฮาจิเมะและปาร์ตท ี้ จ
ี่ ะล ้มทุกๆคนทีพ ่ ยายามเข ้ามา ทําร ้าย
พวกเขาในระหว่างโกลาหลแต่พวกเขาก็จะไม่สามารถอยูท ่ น
ี่ ไี่ ด ้อีกต่อไป ฮาจิเมะคิดถึงปั ญหาที่
จะตามมาในภายหลัง ยูเอะทีอ ่ า่ นใจของเขาออก พูดกับฮาจิเมะว่า

"..........ฮาจิมะ, จดหมาย"
"? อา, จดหมายอันนัน ้ งัน
้ เหรอ....."

จากคําพูดของยูเอะทําให ้ฮาจิเมะจําๆได ้ว่าเขาได ้รับจดหมายจากแคเธอรีนจากสาขาบ รูคใน

ตอนทีพ ่ วกเขากําลังจะออกจากเมือง จากนัน ้ เขาก็หยิบจดหมายออกมาจากกระเป๋ าเสอ ื้ และยืน
่
ให ้กับเด็ท เนือ
่ งจากเขาฟั งแคเธอรีนแค่ครึง่ เดียว เขาจึงไม่รู ้ว่าข ้างในเขียนไว ้ว่าอะไร และทําให ้
ฮาจิเมะเสย ี ดายทีไ่ ม่ได ้เชค
็ เนือ
้ หาข ้างในเสยี ก่อน

"ถึงแม ้ฉันจะไม่รู ้ว่ามันแทนตัวตนของพวกเราได ้หรือเปล่า ฉั นถูกบอกให ้ยืน

่ กับคนทีด
่ แ
ู ลกิลด์นี้
จากพนักงานกิลด์ทรี่ ู ้จักกันในตอนที่ มีปัญหา"
"? รู ้จักกับพนักงานของกิลด์?...........ให ้ฉั นดูหน่อย"

จากคุณภาพของเสอ ื้ ของฮาจิเมะและปาร์ต ี้ พวกเขาดูเหมือนกับไม่มป ่ งค่าใชจ่้ าย และ

ี ั ญหาเรือ
นั่นทําให ้เด็ทสงสย ั กับท่าทางของฮาจิเมะทีป ่ ฎิเสธจะรับแผ่นค่าสถานะอัน ใหม่แต่หลังจากที่
พวกเขายืน ่ จดหมายมาให ้ ในตอนทีเ่ ขาเปิ ดจดหมายออกมาดูและอ่านข ้อความในจดหมาย ส ี
หน ้าของเขานัน ้ เหวอออกมา

"จากนัน ้ เขาก็สบั กันหันไปมองระหว่างฮาจิเมะและปาร์ตแ ี้ ละจดหมายหลายครัง้ พร ้อมกับอ่าน

้ หาข ้างในซาํ้ ไปซาํ้ มา จากท่าทางของเขาทีอ
เนือ ่ า่ นจดหมายพร ้อมกับตาโต ดูเหมือนเขาจะ
พยายามหาว่าเป็ นของปลอมหรือไม่ ไม่นานนักเด็ทก็พับจดหมายใสก ่ ลับซองอย่างระมัดระวัง
จากนัน้ เขาก็หนั ไปมองฮาจิเมะและปาร์ต ี้

้
"ถ ้าจดหมายนีเ้ ป็ นของจริง มันสามารถใชแทนในการยื นยันตัวตนของพวกเธอได ้........ฉั นไม่
สามารถตัดสน ิ ใจ ได ้เองว่าคนสง่ เป็ นของจริงหรือไม่ ฉั นต ้องยืนยันกับหัวหน ้าสาขาก่อน พวก
เธอรอทีห่ ้องอืน ้
่ ก่อนได ้ไหม? รับรองว่าใชเวลาไม่ นาน ฉั นจะกลับมาในสบ ิ ,ไม่, สบ
ิ ห ้านาที"
เนือ
่ งจากท่าทางของเด็ทนัน ้ เกินกว่าทีฮ
่ าจิเมะจะคาดคิด ฮาจิเมะและปาร์ตต
ี้ า่ งก็คด
ิ ว่า "จริงๆ
แล ้วแคเธอรีนเป็ นใครกันแน่?"

"ไม่มป ้
ี ั ญหาถ ้าใชเวลาแค่
นัน
้ ฉันเข ้าใจ พวกเราจะรอ"
"ให ้พนักงานของเรานํ าทางไปอีกห ้องหนึง่ เอาละ,แล ้วเจอกัน"

เด็ทเรียกพนักงานทีอ ่ ยูด
่ ้านข ้างและบอกให ้พวกเขานํ าทางฮาจิเมะและปาร์ตไี้ ป อีกห ้องหนึง่
จากนัน ้ เขาก็หายเข ้าไปในกิลด์ทน ั ทีพร ้อมกับจดหมายในมือ พนักงานทีไ่ ด ้รับมอบหมายนํ าทาง
ฮาจิเมะและปาร์ตใี้ นการเปลีย ่ นห ้อง ฮาจิเมะและปาร์ตเี้ ดินตามอย่างงงๆ ทันใดนัน ี งหนึง่
้ ก็มเี สย
ดังขึน
้ มา

"คือ~, แล ้วให ้ฉั นทําอะไรละ?"

ี งนัน
เสย ้ คือริช ี่ พร ้อมการสายตาทีส ื่ ออกมาว่า "ถ ้านายต ้องคุยกับทางกิลด์ ให ้ฉั นไปได ้ไหม?"
่ อ
แน่นอนว่าเธอต ้องการแยกออกจากต ้นกําเนิดปั ญหาอย่างเชน ่ ฮาจิเมะและปาร์ต ี้

ี น ้าทีท
ฮาจิเมะด ้วยสห ื่ ออกมาว่าแน่นอนอยูแ
่ ําหน ้าสอ ่ ล ้ว พยักหน ้าให ้และตอบกลับว่า

ี ใชไ่ หม?"
"รอพวกเรา..........อย่าหนีไปละกัน เธอเป็ นมืออาชพ
"..........ค่ะ"

ริชหี่ อ
่ ไหล่และเดินไปนั่งข ้างในโซนอาหาร หลังของเธอบอกออกมาว่าถึงแม ้จะไม่ต ้องการงาน
นีแ
้ ต่เธอก็รบ ี ลอยออกมา
ั มาแล ้ว และออร่ามืออาชพ

หลังจากทีฮ ่ าจิเมะและปาร์ตถ
ี้ ก
ู พาเข ้าไปในห ้องต ้อนรับ หลังจากนัน ิ นาทีก็มเี สย
้ สบ ี งเคาะประตู
ดังขึน
้ ฮาจิเมะตอบกลับด ้วยคําพูด จากนัน ้ ประตูก็เปิ ดออก คนทีป
่ รากฎเป็ นผู ้ชายนัยน์ตาแหลม
คมทีม ่ อี ายุประมาณสามสบ ิ ปลายๆ มีผมสท ี องและมีทรงผมหวีเรียบไปด ้านหลังพร ้อมกับเด็ทที่
เจอเมือ ่ กีน
้ ี้

ื่ อิลวะ จาง หันหน ้ากิลด์นักผจญภัยสาขาฟุเร็น ฮาจิเมะคุง,ยูเอะคุง,ชอ

"ยินดีทไี่ ด ้รู ้จัก ฉันชอ ิ ะคุง
.........มันโอเคไหมทีจ ่ ะเรียกพวกเธอแบบนัน ้ ?"

"อา, พวกเราไม่ตด ิ ใจทีจ ่ ะถูกเรียกแบบนัน ้ ชอ ื่ นัน

้ มาจากจดหมาย?"
"อย่างทีเ่ ธอบอก มันถูกเขียนไว ้ในจดหมายของอาจารย์ เธอดูเหมือนจะชน ื่ ชอบ.........ให ้ความ
สนใจพวกเธอมาก อนาคตของพวกเธอนัน ้ รุง่ เรืองชช ั วาลย์ แต่เนือ่ งจากพวกเธอมักจะชอบเรียก
ปั ญหา ถ ้าเป็ นไปได ้เธอต ้องการให ้พวกเราดูแลพวกเธอ นีค ่ อ
ื เนือ
้ ความในจดหมาย"
"เรียกปั ญหางัน ้ หรือ.......... มันก็จริงทีม ี ั ญหาในเมืองบรูคตลอดเวลา,ชา่ งมันเถอะ, แล ้วมัน
่ ป
แทนตัวตนพวกเราได ้ไหม? หรือมีคําถามอืน ่ ๆอีก?"
"อืม......, อาจารย์เขียนทุกอย่างมาแล ้วดังนัน ้ จึงไม่จําเป็ นต ้องถามพวกเธออีกต่อไป เธอมี
สายตาแหลมคมในการมองคน อีกทัง้ เธอยังตัง้ ใจเขียนจดหมายนีใ้ ห ้ ดังนัน ้ ฉันจะถือว่าจดหมาย
นีเ้ ป็ นการยืนยันตัวตนของพวกเธอ"
ดูเหมือนว่าจดหมายของแคเธอรีนเป็ นประโยชน์อย่างมากและทําให ้พวกเขาได ้พบกับคน ที่
ิ ะทีน
ดูแลกิลด์ อีกทัง้ เขาดูเหมือนจะสนิทกับเธอมากถึงขนาดเรียกเธอว่า "อาจารย์" ชอ ่ ั่งข ้างฮา
จิเมะได ้รับความชว่ ยเหลือแคเธอรีนเป็ นอย่างมากสนใจใน เรือ
่ งราวของพวกเขาและถามอิลวะ
อย่างอายๆ

"แล ้ว~ ตกลงคุณแคเธอรีนเป็ นใครเหรอ?"

"หือ? เธอไม่ได ้เล่าเรือ ่ งราวให ้พวกเธอเหรอ? เธอเคยเป็ นหัวหน ้าเลขาของหัวหน ้ากิลด์สาขา
หลักทีอ ่ ยูใ่ นเมืองหลวงของจักร วรรดิ์ หลังจากนัน ้ เธอก็ทําหน ้าทีใ่ นการฝึ กฝนทุกๆคนที่
เกีย
่ วข ้องกับการดูแลกิลด์ พูดได ้ว่าปั จจุบน ั นีห
้ วั หน ้าสาขาทีอ ่ ยูใ่ นเมืองต่างๆ 60%เป็ นลูกศษ ิ ย์
ของเธอ ฉั นเองก็เป็ นหนึง่ ในนัน ้ ดังนัน
้ ฉันไม่สามารถปฎิเสธเธอได ้ เนือ ่ งจากความสวยและนิสย ั
ดีของเธอ ตอนนัน ้ เธอเหมือนกับมาดอนน่าของพวกเรา หรือจะเรียกได ้อีกทางหนึง่ ว่าเธอก็
เหมือนกับพีส ่ าวของพวกเรา หลังจากนัน ้ เธอก็แต่งงานและย ้ายไปทีก ่ ลิ ด์สาขาบรูค เนือ
่ งเธอ
บอกว่าเธอต ้องการเลีย ้ งลูกในชนบท การประกาศแต่งงานของเธอนัน ้ เหมือนกับฟ้ าผ่าและมัน
กลายเป็ นพายุหลังจากนัน ้ ถ ้าถามว่าทีไ่ หน ทีน ่ ั่นคือกิลด์สาขาหลักนั่นเอง"
"อืม~ เธอเป็ นคนทีส ่ ด
ุ ยอดจริงๆ~"
"...........แคเธอรีนสุดยอด"
"ถึงแม ้ฉันจะคิดไว ้แล ้วว่าเธอจะไม่ใชค ่ นธรรมดา........แต่ไม่เคยคิดเลยว่า เธอจะเป็ นคนสําคัญ
ถึงขนาดนี้ ยิง่ กว่านัน้ การทีเ่ ธอนัน ้ ดังมากมาก่อน..........แต่ตอนนี.้ ............ไม่ ละ หยุดคิด
ดีกว่า"

ฮาจิเมะและปาร์ตต ื่ ชมเธอในตอนทีร่ ู ้ตัวตนทีแ

ี้ า่ งก็ชน ่ ท ้จริงของแคเธอรีน ดูเหมือนพวกเขาจะ
คิดไว ้แล ้วว่าเธอเป็ นคนสําคัญ ฮาจิเมะมองออกไปสุดขอบฟ้ าและนึกถึงความโหดร ้ายของ
กาลเวลา
"อืม,ชา่ งมันเถอะ, ถ ้าไม่มค ี ําถามอีกแล ้ว พวกเราไปได ้หรือยัง?"

จุดประสงค์ตงั ้ แต่เริม
่ แรกทีพ่ วกเขามาทีน ่ เี่ พือ
่ ทีจ
่ ะยืนยันตัวตนเท่านัน
้ ดังนัน
้ ฮาจิเมะจึงถามอิลวะ
ว่าจบหรือยังเนือ ่ งจากอยูต่ อ
่ ไปก็ไม่มคี วามหมาย อย่างไรก็ตามตาของอิลวะก็สอ ่ งสว่างออกมา
เสยี ก่อนและพูดว่า "พวกเธอรอสก ั ครูไ่ ด ้ไหม?" เหมือนกับว่าเขาพยายามจะหยุดฮาจิเมะและ
ปาร์ตล ี้ ก
ุ ออกไป มันทําให ้พวกเขารู ้สก ึ ถึงลางร ้าย

อิลวะขอให ้เด็ททีย
่ น
ื อยูข
่ ้างๆเขายืน
่ เอกสารต่อหน ้าฮาจิเมะและปาร์ต ี้

"จริงๆแล ้วฉั นเองก็คาดหวังต่อความชว่ ยเหลือของพวกเธอ ฉั นต ้องการให ้พวกเธอรับคําร ้องขอ

อันนี"้
"ขอปฎิเสธ"

ในวินาทีทอ
ี่ ล
ิ วะร ้องขอพวกเขา ฮาจิเมะพยายามปฎิเสธและลุกออกจากทีน ิ ะก็
่ ั่งและยูเอะและชอ
ลุกตามเขา พวกเขาหยุดเท ้าหลังจากอิลวะพูดประโยคต่อมา

"ฮๆึ , อย่างน ้อยก็ฟังเรือ

่ งราวหน่อยนะ ถ ้าพวกเธอรับฟั ง ฉันจะทําเป็ นไม่เห็นเหตุการณ์วน
ุ่ วายที่
ผ่านมา....."
"........."
คําพูดนัน ื่ อกมาประมาณว่า "ถ ้าพวกเธอไม่ฟังฉั นละก็ ฉันจะทําให ้พวกเธอยุง่ ยากกับการ
้ สอ
ตรวจสอบเหตุการณ์วน ุ่ วายทีพ ้
่ งึ่ ผ่านไป" ต่อให ้ใชพยานจากคนรอบข ้าง และถึงแม ้ฮาจิเมะและ
ปาร์ตจี้ ะไม่ผด ิ ในการทําต่อพูมและเรกานิด แต่พวกเขาก็ป้องกันตัวหนักเกินไป ดังนัน ้ ตากฎโดย
ปกติแล ้ว ทางกิลด์จะตัดสน ิ อย่างตรงไปตรงมาโดยการฟั งความจากทัง้ สองฝ่ ายและ
กระบวนการ นีจ ้ ะกินเวลานาน และผลทําให ้ต่อให ้ฮาจิเมะและปาร์ตไี้ ม่ผด ิ แต่ในทางกลับกัน
พวกเขาก็จะต ้องรอเวลานานมากในการรอจนกว่ากระบวนการตรวจสอบจะ เสร็จ อีกทัง้ ถ ้าพวก
เขาหนีจากกระบวนการตรวจสอบพวกเขาจะโดนขึน ี ํา และทําให ้มีปัญหาในอนาคตเพราะ
้ บัญชด
พวกเขาไม่สามารถใชบริ ้ การจากกิลด์ได ้

ฮาจิเมะจ ้องมองอิลวะสก ั ครูห ่ นึง่ ก่อนทีจ

่ ะพูดว่า "ฉันจะฟั งเรือ
่ งราวละกัน" แทนทีจ ่ ะพูด "ฉั น
ยอมรับคําร ้องขอ" เพราะเขาคิดว่ามันไม่เสย ี หายทีจ ่ ะอย่างน ้อยก็ฟังเขาเพือ
่ หลีเลีย
่ งปั ญหา
จากนัน้ เขาก็กลับไปนั่งทีน
่ ั่ง

"ดูเหมือนว่าเธอจะยอมฟั งแล ้ว ขอบคุณมากนะ"

"............อย่างทีค
่ าดหวังได ้จากหัวหน ้ากิลด์เมืองใหญ่ นิสย ั นายนีไ ่ ม่ธรรมดาเลย"
"ไม่เท่านายหรอก, เอาละ, สําหรับเนือ ้ หาคําขอร ้องทีเ่ ขียนไว ้นัน
้ เกีย
่ วกับการหาคนหาย เป็ น
ปาร์ตน ี้ ักผจญภัยทีร่ ับคําขอร ้องในการตรวจสอบบริเวณของภูเขาทางด ้านเหนือ และยังไม่
กลับมา ดังนัน ้ ครอบครัวของหนึง่ ในนักผจญภัยร ้องขอให ้ชว่ ยตามหาคนผู ้นัน ้ ประมาณนัน
้ "

อิลวะสรุปเรือ
่ งราวทีเ่ ขียนไว ้

เร็วๆนีม้ ก ี ารปรากฎฝูงของสต ั ว์ปีศาจบริเวณของภูเขาทางทิศเหนือ และทําให ้ทางกิลด์ยน ื่ คําร ้อง

ขอในการตรวจสอบ บริเวณของภูเขาทางทิศเหนือนัน ้ เป็ นภูเขาทีไ่ ม่มค
ี นอาศย ั อยู่ ถึงแม ้มันจะ
ไม่แข็งแกร่งเท่ากับตัวทีอ ่ ยูใ่ นมหาดันเจีย ้ นแต่พวกมันก็แข็ง แกร่งระดับทีน ่ ักผจญภัยระดับสูงถึง
จะปราบได ้ เพียงแต่วา่ นอกจากจะมีแค่สมาชก ิ ทีร่ ับคําร ้องขอยังมีอก ี คนหนึง่ ทีพ่ ยายาม บังคับ
ให ้พวกเขาพาไปด ้วย หลังจากผ่านเหตุการณ์บางอย่าง เขาได ้กลายเป็ นสมาชก ิ ชวั่ คราวกับ
ปาร์ตนี้ ัน
้

บุคคลผู ้นัน
้ เป็ นลูกชายคนทีส ่ ามของเคาท์คเู ดต ้า;วิล คูเดต ้า เคาท์คเู ดต ้าแอบให ้คนติดตามลูก
ชายเขาตลอดเวลาเนือ ่ งจากลูกชายเขามีนส ั รัก การผจญภัย คล ้ายๆกับการหนีไป แต่จาก
ิ ย
เหตุการณ์คําขอร ้องในการตรวจสอบนี้ และการติดต่อจากผู ้จ ้างวานนัน ้ หายไป เนือ่ งจาก
เหตุการณ์นไี้ ม่ใชเ่ รือ ั สนและยืน
่ งปกติทําให ้เขาสบ ่ คําร ้องขอในการหา คน

"ถึงแม ้เคาท์พยายามทีจ ่ ะใชอํ้ านาจของจระกูลในการตัง้ ทีมค ้นหา แต่มป ี ั ญหาเยอะแยะมากมาย

โผล่ขน ี ก่อนและทําให ้เขายืน
ึ้ มาเสย ่ คําร ้องขอผ่านทาง กิลด์ มันพึง่ ถูกยืน ่ เมือ
่ วานนีเ้ อง
เนือ
่ งจากปาร์ตท ี้ หี่ ายไปนัน ้ มีความสามารถทีส ่ งู ทีเดียว ถ ้าพวกเขาไม่สามารถรับมือได ้ การสง่
นักผจญภัยธรรมดาไปจะก่อให ้เกิดหายนะเลยทีเดียว และนั่นคือเหตุผลว่าคนทีม ่ ค
ี วามสามารถ
สูงมากรับคําร ้องขอนี้ แต่โชคไม่ดท ี นี่ ักผจญภัยระดับนัน ้ ออกไปทําภารกิจหมด ดังนัน ้ การทีพ
่ วก
เธอโผล่ออกมาในเวลาเหมาะเจาะพอดี ฉั นต ้องการให ้พวกเธอรับคําร ้องขอนี"้
"จากทีเ่ ล่ามา พวกเราไม่มค ี วามสามารถเพียงพอ และนั่นไม่ทําให ้พวกเราไร ้ประโยชน์หรอก
หรือ? โชคไม่ดท ี ฉ ี่ ันเองเป็ นแค่ขนั ้ "สฟ ี ้ า" "

สงิ่ ทีฮ ื่ ออกมาคือเขาไม่สามารถรับได ้เพราะความสามารถไม่ถงึ

่ าจิเมะสอ
"ไม่ใชพ ่ วกเธอจัดการเรกานิดทีอ ่ ยูใ่ นขัน้ "สดี ํา" ในท่าเดียวหรอกเหรอ? อีกอย่าง...........
สําหรับคนทีค ่ ้นหาบางอย่างบริเวณรอบๆพืน ้ ทีม่ หาหุบเขาไร เซน ็ อย่างง่ายดายนัน
้ ต ้องพูด
มากกว่านีอ ้ ก
ี เหรอ?"
" ! รู ้ได ้อย่างไร............จดหมายนัน ้ ? แต่ฉันไม่เคยเล่าให ้ฟั งมาก่อน......."

ไม่มใี ครเคยได ้ยินเรือ

่ งราวทีฮ่ าจิเมะและปารืตค ี้ ้นหาไปรอบๆบริเวณมหาหุบเขา ไรเซน ็ ดังนัน
้ ถ ้า
ไม่ได ้มาจากจดหมายอิลวะไม่มท ี างรู ้เรือ
่ งนีเ้ ด็ดขาด แต่เขาสงสย ั ว่าแคเธอรีนรู ้ได ้อย่างไร
ในขณะทีฮ ่ าจิเมะสงสย ั ในหัวของเขา ชอ ิ ะยกมือขึน ้ อย่างกลัวๆ

ฮาจิเมะหันไปมองด ้วยสายตาทีส ั
่ งสย

"มีอะไรเหรอชอ ิ ะ?"
"คะ-คือ, ฉั นบอกไปอย่างไม่รู ้ตัวในตอนทีค
่ ย
ุ กัน......เฮะๆ"
"..........ฉั นจะลงโทษเธอทีหลัง"
"!? คะ-คุณยูเอะเองก็พด ู เหมือนกัน!"
"..........ชอ ิ ะคนทรยศ"
"ฉั นจะลงโทษทัง้ สองคนวันหลัง"

ดูเหมือนว่าคนทีบ่ อกคือชอิ ะและยูเอะและนั่นทําให ้ฮาจิเมะบอกว่าจะลงโทษทัง้ สองคนและทํา

ให ้ทัง้ สองคนเหงือ
่ แตก อิลวามองท่าทางของพวกเขาด ้วยรอยยิม ้ แกนๆและพูดต่อ

"ถึงแม ้โอกาศรอดของพวกเขาจะตํา่ แต่กไ ่ น

็ ม่ใชศ ู ย์ เนือ
่ งจากเคาท์เป็ นเพือ
่ นของฉัน ฉันจึง
ต ้องการให ้เริม
่ เร็วทีส
่ ด
ุ เท่าทีเ่ ป็ นไปได ้ แล ้วเธอคิดว่าอย่างไร? ไม่มค ี นอืน
่ อีกแล ้วนอกจากเธอ
นายจะยอมรับคําร ้องขอไหม?"

ท่าทางของอิลวะนัน ้ เหมือนกับว่าขอร ้องเขา ปกติแล ้วทางกิลด์จะทําแค่การสง่ งานแต่ครัง้ นีอ้ วิ ะ

ใสอ่ ารมณ์เข ้าไปด ้วย จากการทีเ่ ขารู ้จักกับเคาท์ เป็ นไปได ้ว่าเขาเองก็สนิทกับวิลทีห
่ ายไป
ดังนัน
้ เขาจึงเป็ นกังวลในความปลอดภัยของวิลมาก

"ถึงแม ้จะบอกแบบนัน้ ก็ตาม แต่พวกเรามีจด

ุ หมายปลายทางตัง้ แต่แรกแล ้ว พวกเรามาทีน
่ เี่ พราะ
มันเป็ นทางผ่านแค่นัน
้ พวกเราไม่คด
ิ จะไปบริเวณภูเขาทางทิศเหนือ ดังนัน
้ ขอปฎิเสธ"

่ วข ้องกับชวี ต
ถึงแม ้มันจะเกีย ิ ของลูกชายคนทีส
่ ามของเคาท์ ฮาจิเมะนัน
้ ปฎิเสธอย่างไม่ลงั เล
อย่างไรก็ตามอิลวะอาจจะคิดไว ้แล ้วและเสนอรางวัลก่อนทีฮ ่ าจิเมะจะลุกจาก เก ้าอี้

"ฉั นสามารถเพิม ่ รางวัลได ้นะ ถึงแม ้จะมีรางวัลให ้ในเอกสารแล ้ว แต่ให ้ฉันเพิม ่ มันมากขึน้ เพือ
่ ให ้
นายสนใจ.........ฉั นจะยกระดับกิลด์ของเธอ ด ้วยความสามารถของเธอการให ้ระดับ "สด ี ํา" เป็ น
เรือ
่ งทีโ่ อเคเลย"
"คือ, ฉั นไม่สนทัง้ เงินและยศ ดังนัน ้ ......"
"ถ ้าอย่างนัน้ ในอนาคตในตอนทีเ่ ธอมีปัญหาเกีย ่ วข ้องกับทางกิลด์ ฉั นจะสนับสนุนเธอเป็ น
อย่างไร? การทีม ่ ห
ี น
ั หน ้ากิลด์สาขาฟุเร็นสนับสนุนทําให ้นายมีอทธิพลในกิลด์เลยทีเดียว เธอ
และปั ญหาดึงดูดกันอยูแ ่ ม่ใชร่ างวัลทีด
่ ล ้ว นีไ ่ เี ยีย
่ มหรอกเหรอ?"
"นั่นมันเกินไปสาํ หรับฉั น นายไม่ได ้พยายามมากเกินไปสําหรับลูกเพือ
่ นหรอกเหรอ?"

สหี น ้าของอิลวะเศร ้าาหมองลงหลังจากๆด ้ยินคําพูดของฮาจิเมะ สห

ี น ้าของเขาเต็มไปด ้วยความ
เสย ี ใจ

"เขา.........รับคําร ้องนีห้ ลังจากฉั นแนะนํ า เป็ นฉั นเองทีค ่ ย

ุ กับปาร์ตท ี้ รี่ ับคําร ้องในการสาํ รวจ
ถึงแม ้ว่ามันมีโอกาศทีจ ่ ะเกิดอุบต ั เิ หตุ แต่ฉันคิดว่ามันไม่เป็ นไรถ ้าเขาไปกับปาร์ตท ี้ ม
ี่ พ
ี ลัง
เพียงพอ ฉั นไม่ได ้คิดร ้ายทีท ่ ําแบบนัน ้ แต่วล ิ ไม่เหมาะกับเป็ นชนชน ั ้ สูง และเขาอยากเป็ นนัก
ผจญภัยมาเป็ นเวลานาน.........แต่เขาไม่มท ี างเลือกนัน
้ ดังนัน ้ ฉันจึงคิดว่าถ ้าเขาไปกับกลุม ่ นัก
ผจญภัยทีเ่ ก่งกาจจากนัน ้ ก็ไปสถานที่ ทีอ ่ น
ั ตราย ฉันต ้องการให ้เขารู ้ตัวว่ามันเป็ นไปไม่ได ้ทีจ ่ ะ
เป็ นนักผจญภัย เขาติดฉั นมาตัง้ แต่เล็กแล ้ว........และนั่นคือเหตุผล ถึงแม ้ฉั นต ้องการให ้เขา
ยอมแพ ้หลังจากคําร ้องนี.้ ......."

หลังจากทีฟ ่ ั งคําพูดของอิลวะ ฮาจิเมะคิดในใจว่าดูเหมือนความสม ั พันธ์ของอิลวะและวิลจะ

มากกว่าทีเ่ ขาคิด ถึงแม ้ฮาจิเมะจะปฎิเสธอย่างมัน ่ ใจไปแล ้ว แต่ในใจของอิลวะยังคงยึดมัน ่ กับ
ความหวังสุดท ้ายนี้ ยิง่ เวลาผ่านไปโอกาศรอดของวิลจะลดลงน ้อยลงไปเรือ ่ ยๆ การยืน
่ ข ้อเสนอ
ทีน
่ ่าเหลือเชอ ื่ นีแ
้ สดงให ้เห็นว่าอิลวะนัน
้ เข ้าตาจน

ฮาจิเมะเองก็เบือ ่ ทีจ
่ ะแก ้ตัวในตัวตนของยูเอะและชอ ิ ะทุกๆครัง้ ทีเ่ ข ้าใกล ้ เมือง และนั่นจะทําให ้
เป็ นเรือ
่ งสะดวกสบายถ ้าชอ ื่ ของคนๆนีใ้ นการใชส้ งิ่ อํานวยความ สะดวกของเมือง ยิง่ ไปกว่านัน ้
เขาไม่มค ี วามทีจ ่ ะชว่ ยโบสถ์แห่งนักบุญแม ้แต่น ้อยและในอนาคต เขาอาจถูกประกาศว่าเป็ นพวก
นอกรีต ถ ้าเกิดเหตุการณ์นัน ้ มันเป็ นการยากมากสําหรับพวกเขาทีจ
้ ขึน ่ ะพักอยูใ่ นเมือง มันเป็ น
เรือ
่ งดีทม ี่ ค
ี นรู ้จักทีช ่ ว่ ยเคลียร์วถานการณ์นไี้ ด ้

ดังนัน
้ ฮาจิเมะจึงคิดว่าถ ้าเขาต ้องการการสนับสนุนจากหัวหน ้าสาขาเมืองใหญ่ ในกรณีนพ ี้ วกเขา
ต ้องบอกอิลวะถึงสถานการณ์ของพวกเขาและห ้ามเขาบอกต่อเพือ ้
่ ที่ พวหเขาจะใชประโยชน์
เขาได ้ในเวลาจําเป็ น เนือ่ งจากดูเหมือนว่าอิลวะจะสนิทกับวิลมาก ถ ้าพวกเขานํ าเขากลับมา
อย่างปลอดภัย อิลวะจะต ้องซาบซงึ้ ในบุญคุณ

"ในเมือ ่ นายพูดถึงขนาดนีก ้ ไ
็ ม่จําเป็ นทีจ
่ ะต ้องคิดแล ้ว.......แต่ฉันมีเงือ
่ นไข"
"เงือ่ นไข?"
"อืม, มันไม่ใชเ่ รือ
่ งยากอะไร ฉันต ้องการแผ่นค่าสถานะให ้ชอ ิ ะและยูเอะ หลังจากนัน
้ ฉั นต ้องการ
ให ้นายสญ ั ญาว่าจะไม่บอกใครว่ามีอะไรเขียนไว ้ในนัน ้ และอีกอย่างถึงแม ้มันจะไม่เกีย่ วกับกิลด์
้
ฉั นก็ขอใชการติ ดต่อกับนายเพือ ่ ความสะดวกของพวกเรา มีทงั ้ หมดสองข ้อ"
"นั่นมันเกิน......."
"ถ ้าไม่สามารถทําได ้ ก็ถอื ซะว่าพวกเราไม่เคยคุยกันมาก่อน พวกเราไปละ"

เนือ ่ งจากฮาจิเมะพยายามลุกออกจากทีน ่ ั่ง อิลวะและเด็ทแสดงสห ี น ้าทีไ่ ม่อาจรอต่อไปได ้และ

สนิ้ หวัง ถึงแม ้คําขอแรกนัน
้ จะไม่มป
ี ั ญหา แต่คําขอทีส ่ องนัน
้ นัน
้ หมายถึงเขาต ้องการให ้หัวหน ้า
กิลสาขาฟุเร็นเข ้าข ้างนัก ผจญภัยคนๆเดียว เนือ ่ งจากเขาเองก็มภ ี าระหน ้าทีข ่ องเขา เขาไม่
สามารถรับทันทีได ้

"ขอถามหน่อยได ้ไหมทําไมถึงขอแบบนัน
้ ?"
"ไม่จําเป็ นต ้องคิดในแง่ร ้าย พวกเราไม่คด ิ จะขออะไรทีเ่ ป็ นไปไม่ได ้ เพียงแค่ตวั ตนของพวกเรา
ไม่ใชเ่ รือ
่ งปกติ และนั่นทําให ้มีโอกาศทีจ ่ ะถูกทางโบสถ์หมายหัว..........ไม่ซต ิ ้องบอกว่า ใน
อนาคตพวกเราจะโดนหมายหัวอย่างแน่นอน และในเวลานัน ้ ฉันต ้องการใชช้ อ ื่ นายในการทําให ้
เรือ
่ งง่ายขึน ้ อีกทัง้ มันยังเป็ นการดีทนี่ ายจะกลายมาเป็ นพันธมิตรกับพวกเราในอนาคต
อย่างเชน ่ ไม่ปฎิเสธทีจ ่ ะให ้พวกเราใชส้ งิ่ อํานวยความสะดวกในเวลาทีพ ่ วกเราต ้อง การ........"
"มัน่ ใจเหรอว่าพวกเธอจะโดยหมายหัว? อืมๆ, โดยสว่ นตัวแล ้วความลับของพวกเธอทําให ้ฉัน
สงสย ั ถึงแม ้อาจารย์แคเธอรีนจะบอกว่าพวกเธอไม่ใชค ่ นไม่ดก ี ็ตาม..........จะว่าไป แล ้ว ชอ ิ ะ
คุงทีอ ่ ยูต
่ รงนัน
้ มีพลังการยทีไ่ ม่น่าเชอ ื่ และถึงแม ้จะไม่เห็นแต่ จากรายงานนัน ้ บอกว่ายูเอะคุง
สามารถร่ายเวททีไ่ ม่เคยเห็นมา ก่อน..............ความลับของพวกเธอน่าจะมีพวกนัน ้ รวมอยูด
่ ้วย
............. และการทีเ่ ธอพูดว่าในอนาคตอันใกล ้จะต ้องถูกทางโบสถ์หมายหัว.............เธอ ไม่
คิดจะปิ ดบังแม ้แต่น ้อย และดูเหมือนว่าเธอจะเตรียมพร ้อมสําหรับเรือ ่ งนัน
้ แล ้ว.........แน่นอนว่า
มัน เป็ นการยากทีจ ่ ะเข ้าไปในเมืองเมือ ่ เกิดเหตุการณ์ขน ึ้ ..............และนั่น ทําให ้พวกเธอสบาย
ขึน
้ ......"

ั ครู่ จากนัน
สมกับเป็ นหัวหน ้ากิลสาขาเมืองใหญ่ เขาคิดอย่างรวดเร็วในหัวของเขา อิลวะคิดสก ้
เขาก็หน
ั ไปมองตาของฮาจิเมะเนือ ิ ใจแล ้ว
่ งจากตัดสน

"ฉั นไม่สามารถชว่ ยเหลือเธอถ ้าเธอขอให ้ชว่ ยก่ออาชญากรรมเนือ ิ ธรรม ดังนัน

่ งจากขัดต่อศล ้
ฉั นขอฟั งคําขอร ้องของเธอก่อน จากนัน ้ ค่อยตัดสน ิ ใจจะทําหรือไม่ แต่ฉันสญ
ั ญาว่าจะเป็ นมิตร
กับพวกเธอ......ฉั นไม่สามารถให ้มากกว่านีไ ้ ด ้ เธอคิดว่าอย่างไร?"
"อืม, ถ ้าเป็ นแบบนัน
้ ........ฉั นตกลง อีกอย่างมันจะดีกว่าถ ้าให ้รางวัลพวกเราหลังจากทําภารกิจ
เสร็จ ฉั นจะนํ านายน ้อยกลับมาไม่วา่ จะเป็ นหรือตายก็ตาม ตกลงไหม?

สาํ หรับฮาจิเมะ ความสําคัญอันดับแรกคือการได ้รับแผ่นค่าสถานะของชอ ิ ะและยูเอะ มันเป็ น

่ งยุง่ ยากสําหรับพวกเธอทีไ่ ม่มแ
เรือ ี ผ่นค่าสถานะเพราะพวกเขาถูกขอให ้ แสดงตลอดเวลา นีค ่ อ
ื
เหตุผลแรก อีกข ้อนัน ้ คือมันยุง่ ยากทีจ่ ะแก ้ตัวตลอดเวลาทีเ่ ข ้าไปในเมือง

ปั ญหาเดียวคือการทีค ่ นทีค ่ นเตรียมแผ่นสถานะให ้คนแรกจะต ้องตืน ่ ตกใจและเขา ต ้องการ

หลีกเลีย ่ งเหตุการณ์นัน
้ การทีอ ิ วะเข ้ามาชว่ ยแก ้ปั ญหานัน
่ ล ้ อย่างไรก็ตามถึงเขาจะสญ ั ญาใน
ข ้อตกลงแต่เขาก็ยังสงสย ั เคลือบแคลงอยู่ ไม่ชาก็ ้ เร็วตัวตนเฉพาะของฮาจิเมะจะต ้องรู ้กันไปทั่ว
และเขาอาจจะเปลีย ่ นข ้างทันที และนั่นทําให ้ฮาจิเมะบอกให ้ยืน ่ แผ่นค่าสถานะมาให ้หลังจากที่
ทํางานเสร็จ ไม่วา่ สภาพของวิลจะเป็ นอย่างไรก็ตาม ฮาจิเมะสามารถได ้รับคําตอบนัน ้ จากอิลวะ
ทีไ่ ด ้รับผลกระทบทางจิตใจ และเขาสมารถคํานวนได ้ว่าอิลวะนัน ้ ดีหรือไม่

อิลวะเองก็ดเู หมือนจะเดาความคิดของฮาจิเมะได ้ด ้วยรอยยิม

้ ทีข
่ มขืน ึ โล่งใจทีห
่ เขารู ้สก ่ าคนรับ
ภารกิจนี้

"พูดตามตรง ถึงแม ้ความลับของพวกเธอจะทําให ้ฉั นสงสย ั .........แต่จะเป็ นการดีกว่าทีจ ่ ะรอ ให ้

พวกเธอเสร็จภารกิจ อย่างทีฮ
่ าจิเมะคุงพูด ไม่วา่ สภาพของเขาจะเป็ นแบบไหน ฉั นอยากให ้พวก
เธอหาร่องรอยของวิลและคนอืน ่ ๆ....................ฮาจิเมะคุง, ยูเอะคุง, และชอ ิ ะคุง................
ขอฝากพวกเธอแล ้ว"

สุดท ้ายอิลวะก็มองฮาจิเมะและปาร์ตด ้ ก็ก ้มหัวให ้ มันไม่ใชเ่ รือ

ี้ ้วยความจริงใจจากนัน ่ งปกติท ี่
หัวหน ้ากิลด์สาขาเมืองใหญ่ก ้มหัวให ้นักผจญภัย มันเป็ นเพราะการสอนของแคเธอรีนทําให ้เขา
เป็ นคนดี

ฮาจิเมะละปาร์ตท
ี้ เี่ ห็นท่าทางของอิลวะลุกขึน ึ กระตือรือร ้นและตอบกลับ
้ ยืนโดยไร ้ความรู ้สก
อย่างสบายๆว่า

"เค"
"......อือ"
"ค่ะ"

หลังจากนัน้ พวกเขาก็รับเงินค่าใชจ่้ ายและจดหมายแนะนํ าสาํ หรับเมืองแลคไซด์ท ี่ อยูต ่ น

ี ภูเขา
พวกเขายังได ้รับข ้อมูลเกีย
่ วกับภารกิจตรวจสอบทีใ่ ห ้กับนักผจญภัย และแล ้วฮาจิเมะและปาร์ตก ี้ ็
ออกจากห ้องไปและปิ ดเสย ี งประตูอน
ั ดัง "ปึ ง" อิลวะทีม ั ครูห
่ องประตูสก ่ นึง่ ก็ถอนหายใจออกมา
ในห ้องไม่มใี ครพูดอะไรออกมา จากนัน ้ เด็ทก็ถามอิลวะด ้วยความสงสย ั

"หัวหน ้าสาขา...........นั่นไม่เป็ นอะไรเหรอ? รางวัลขนาดนัน ้ ......."

"..........ชะตากรรมของวิลอยูใ่ นมือของพวกเขา ฉันไม่สามารถขอคนอืน ่ นอกจากพวกเขา
ดังนัน้ มันจึงเป็ นเรือ
่ งทีช่ ว่ ยไม่ได ้ ยิง่ ไปกว่านัน ้ พวกเขาตกลงทีจ ิ ก่อนว่าจะให ้เขา
่ ะให ้ฉั นตัดสน
ยืมพลังไปหรือไม่ มันไม่น่าจะมีปัญหา อีกทัง้ เรือ ่ งความลับของพวกเขา......."
"สงิ่ ทีป
่ รากฎในแผ่นค่าสถานะจะต ้อง "ไม่ธรรมดา" ใชไ่ หม........."
"ฮๆึ เด็ทคุง เธอเคยได ้ยินเกีย ่ วกับปาร์ตผี้ ู ้กล ้าของอาณาจักรเฮอร์ลช ิ ไหม? ดูเหมือนว่าพวกเขา
เองก็มค ี า่ สถานะทีไ่ ม่น่าเชอ ื่ เหมือนกัน"

เด็กตาโตเนือ
่ งจากข ้อมูลทีพ
่ ด
ู ขึน
้ มากระทันหัน

" ! หัวหน ้าสาขา คนทีถ ่ ก

ู อัญเชญิ ........ท่านหมายถึงหนึง่ ในนัน ้ เป็ น "ตัวแทนพระเจ ้า"? แต่จาก
นํ้ าเสย ี งของเขานัน
้ เขาต่อต ้านโบสถ์ ไม่ใชว่ า่ ปาร์ตผ ี้ ู ้กล ้าอยูใ่ นความดูแลของโบสถ์แห่งนักบุญ
หรอกเหรอ?"
"ใช,่ อย่างทีเ่ ธอพูด แต่...........ประมาณสเี่ ดือนก่อน ดูเหมือนหนึง่ ในนัน ้ จะตายในโอลคุ
สดันเจีย ้ น เขาตกลงไปพร ้อมกับสต ั ว์ปีศาจฎ
".........อย่าบอกนะว่า คนๆนัน ้ ยังมีชวี ต
ิ อยู?่ ถ ้าท่านบอกว่าสเี่ ดือนทีแ ่ ล ้ว ไม่ใชว่ า่ ตอนนัน ้ ปาร์ต ี้
ผู ้กล ้ายังอ่อนหัดอยูห่ รอกเหรอ? ถึงแม ้ผมจะไม่รู ้ว่าใต ้นัน ้ เป็ นอย่างไร แต่การรอดชวี ต ิ นัน
้ ......."

เด็ทนัน ื่ เขาสะบัดหัวไปมาและปฎิเสธการคาดเดาของอิลวะ อย่างไรก็ตามอิลวะ

้ ไม่อยากจะเชอ
ทีแ
่ สดงท่าทางสนใจออกไปจ ้องมองไปทีป ่ ระตูทฮ
ี่ าจิเมะและ ปาร์ตอ
ี้ อกไปอีกครัง้

"นั่นเป็ นคคามจริง แต่ถ ้าเป็ นแบบนัน ้ ...........มันจะต ้องมีเหตุผลบางอย่างทีท ่ ําให ้เขาไม่กลับ

ไปร่วมกับเพือ ่ นๆและเลือกทีจ ่ ะเดินทางแทนถูกไหม? เขาเห็นอะไรในความมืดมิดนัน ้ เขาได ้
อะไรจากในนัน ้ ?"
"สงิ่ นัน
้ .......คืออะไร......."
"อืม, ไม่วา่ จะเป็ นอะไรก็ตาม มันจะต ้องสําคัญมากพอทีจ ่ ะทําให ้เขาต่อต ้านทางโบสถ์ พูดตาม
ตรง เขาตัง้ ใจทีจ ่ ะต่อต ้านทัง้ โลกด ้วยซาํ้ "
"ทัง้ โลก........"
"สาํ หรับฉั น ฉั นอยากติดต่อรู ้จักกับชายทีม่ ล
ี ก
ั ษณะเฉพาะตัวแบบนัน
้ ไม่วา่ จะทางใดก็ตาม ต่อให ้
พวกเขาโดนทางโบสถ์และอาณาจักรไล่ลา่ ก็ตาม อาจารย์อาจจะเดาเรือ ่ งนัน้ ออก และทําให ้เธอ
ให ้จดหมายนีก ้ บั พวกเขา"
"หัวหน ้าสาขา..........ได ้โปรดมัน ่ ใจว่าเวลาไหนควรจะถอย ตกลงไหม?"
"แน่นอน"

จากทีไ่ ด ้ฟั งเรือ

่ งราวระดับใหญ่โต หัวของเด็ทนัน ้ หมุนติว้ ๆ อย่างไรก็ตามในฐานะของหัวหน ้า
เลขาของอิลวะ เขาไม่ลม ื ทีจ
่ ะเตือนเขา อย่างไรก็ตามอิลวะทีย ่ ังคงอยูใ่ นภวังค์ตอนทีเ่ ด็ท
แนะนํ า ตอบรับอย่างใจลอย

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 55 การพบเจออีกครงในเมื
ั้ องติดแม่นํา้

ท่ามกลางทีร่ าบอันกว ้างใหญ่มท ี างหลวงทีท ่ อด ยาวไปสูท่ างทิศเหนือ ถึงแม ้มันจะถูกเรียกว่า

ทางหลวงแต่จริงๆแล ้วมันเป็ นแค่ทท ี่ ไี่ ม่มห ี ญ ้างอก ขึน
้ มาเนือ ่ งจากมีการเหยียบยํา่ ตลอดเวลา
และทําให ้มันกลายมาเป็ นถนนในทีส ่ ด ุ เนือ ่ งจากโลกใบนีย ้ งั ไม่มสี งิ่ ทีเ่ รียกว่าเบาะนั่ง คนขับรถ
ม ้านัน
้ แน่นอนว่าต ้องเมือ
่ ยตูดในตอนทีถ ่ งึ ทีห่ มาย

ทันใดนัน ้ เอง มีเงาวิง่ ผ่านพืน

้ ทีข ื่ ตัวมันมีถงั สด
่ รุขระด ้วยความเร็วทีเ่ หลือเชอ ี ําและมีสองล ้อ
กําลังวิง่ อยูบ่ นทางขรุขระ บรรทุกคนสามคน

พวกเขาคือฮาจิเมะ, ยูเอะ, และชอ ิ ะนั่นเอง พวกเขาเคลือ ่ นทีไ่ ปบนทางหลวงหลวงด ้วยความเร็ว

ทีม
่ ากกว่าในตอนทีเ่ ดินทางใน มหาหุบเขาไรเซน ็ เป็ นอย่างมาก มันอาจจะมีความเร็วมากกว่า
80กม/ชมเนือ ่ งจากไม่มอ ี ะไรขวางทางมอตอไซค์นท ี้ ําให ้สมถรรภาพทีแ
่ ท ้จริงของมัน แสดง
ออกมา ลําดับการนั่งเหมือนกับทุกๆครัง้ : ยูเอะในอ ้อมแขนของฮาจิเมะ และชอ ิ ะอยูข
่ ้างหลังเขา
หูของชอิ ะนัน
้ ลูไ่ ปกับลม

แสงแดดอบอุน ่ สาดสอ ่ งลงมาเนือ

่ งจากตอนนีเ้ ป็ นชว่ งอากาศดีและจากการทีย ้
่ เู อะ ใชเวทของ
เธอปรับแรงต ้านลม สามารถบอกได ้เลยว่ามันอากาศดีเหมาะสําหรับปิ กนิค จริงๆแล ้วตอนนีย ้ เู อะ
และชอ ิ ะทีส ั ผัสได ้ถึงแสงแดดทีอ
่ ม ่ บอุน
่ และสายลมทีอ ่ อ
่ น โยนทีก
่ ําลังพัดร่างกายกําลังปิ ดตา
อยูเ่ นือ
่ งจากรู ้สกึ ดีมาก

"ฮูว่ ~, ดีจาง~, คุณยูเอะ~ะ พวกเรามาแลกทีก ่ น

ั เถอะตอนขากลั~บ"
"..............ไม่ด ี นีท
่ ข
ี่ องฉั น"
"เอ๋~, อย่าพูดยังงัน ้ ซ ิ มาแลกเปลีย
่ นทีก
่ น
ั เถอ~ อยูข่ ้างหลังนีส
่ บายดีน ้~า"
ชอิ ะขอให ้ยูเอะแลกเปลีย ่ นทีก
่ บ ี งสบายๆและเนือยๆ ฮาจิเมะทีส
ั เธอด ้วยนํ้ าเสย ี น ้าไม่คอ
่ ห ่ ยดีนัก
หันกลับไปมองทีห ่ น ้าของชอิ ะและตอบแทนยูเอะ

"เธอน่าจะรู ้ใชไ่ หมว่าเธอนั่งข ้างหน ้าไม่ได ้? เธอจะบังทางฉั น โดยเฎพาะหูกระต่ายอันนัน

้ มันจะ
ตีเข ้ามาทีต่ าของฉันในตอนทีล ่ มพัด"
"อ~า, จริงด ้ว~ย"
"...........ไม่ดแ
ี ล ้ว เธอจะหลับแล ้ว"

ดูเหมือนชอ ิ ะใกล ้จะหลับแล ้วเนือ

่ งจากมัน สบายมาก เธอวางหัวของเธอไว ้ทีไ่ หล่ของฮาจิเมะ
ด ้วยนํ้ าหนักตัวทัง้ หมด จริงๆแล ้วเธอเองก็กงึ่ หลับกึง่ ตืน
่ ตัง้ แต่คย
ุ กับยูเอะแล ้ว

"อืม, ด ้วยความเร็วระดับนีน
้ ่าจะถึงในหนึง่ วัน ฉั นจะไปแบบไม่หยุดพัก ดังนัน
้ พวกเราจะพักผ่อน
กันในตอนทีน ่ อน"

อย่างทีฮ ่ าจิเมะพูด ฮาจิเมะและปาร์ตส ี้ ามารถไปถึงเมืองนัน้ ในเวลาแค่หนึง่ วัน เมืองทีว่ า่ นีต

้ ด
ิ อยู่
กับภูเขาทางทิศเหนือทีป ี้ องวิลรับคําร ้องในการ สํารวจ พวกเขาเดินทางโดยทีไ่ ม่หยุดพัก
่ าร์ตข
และพวกเขาน่าจะถึงในตอนเย็นและจะเริม ่ การค ้น หาหลังจากพักผ่อนหนึง่ คืน เหตุผลทีพ ่ วกเขา
รีบร ้อนเป็ นเพราะยิง่ เวลาผ่านไปนานมากเท่าไหร่ โอกาศรอดของปาร์ตวี้ ล ิ ยิง่ ลดน ้อยลงเท่านัน ้
เนือ
่ งจากฮาจิเมะห่วงสถานการณ์ของคนอืน ่ ยูเอะหันไปมองด ้วยความสงสย ั

".............เป็ นห่วง?"
"อา, มันจะดีกว่าถ ้าเขายังมีชวี ต
ิ อยู่ ถ ้าเป็ นแบบนัน
้ เขาจะยินดีมาก ท ้ายทีส ่ ด
ุ แล ้วปั ญหาจากทาง
อาณาจักรและโบสถ์รอพวกเราอยูใ่ นอนาคต ดังนัน ้ มันน่าจะดีกว่าถ ้ามีคนสนับสนุนมากว่านี้ ฉั น
ไม่ต ้องการจัดการพวกมันทีละแห่งๆ"
".............อืม"

ความจริงแล ้วเขาก็ไม่รู ้ว่าการสนับสนุนของอิลวะนัน ้ ทําอะไรได ้บ ้าง จริงแล ้วมีความเป็ นไปได ้สูง

ว่าการสนับสนุนของเขานัน ้ ไร ้แระโยชน์มากกว่า แต่ถ ้ามันได ้จากการทํางานเล็กน ้อยมันก็ไม่
เสยี หาย

"ฉั นเองก็ได ้ยินมาว่าเป้ าหมายของพวกเรา,เมืองติดแม่นํ้านี้ มีแม่นํ้าจํานวนมาก และทําให ้มัน

กลายเป็ นแหล่งผลิตข ้าวอันดับหนึง่ ของทวีปนี"้
"............นาข ้าว?"
"อืม, พูดได ้อีกอย่างว่าข ้าว, ข ้าวเป็ นอาหารทีบ ่ ้านเกิดของฉัน,ญีป ่ นกิ
ุ่ นกันเป็ นประจํา ฉั นไม่ม ี
โอกาศได ้กินมันตัง้ แต่มาถึงโลกนี้ ดังนัน ้ ถึงฉั นจะไม่รู ้ว่ามันจะเหมือนกันหรือเปล่า ฉันต ้องการ
ลองกินมันเป็ นอย่างมาก"
"..........อือ, ฉันเองก็ต ้องการกิน..........เมืองนีช ื่ ?"
้ อ

ฮาจิเมะเหม่อมองไปไกลบนท ้องฟ้ าพร ้อมกับนึกถึงจานข ้าว หน ้าของฮาจิเมะเต็มไปด ้วยความ

พึงพอใจ ยูเอะยังไม่เคยได ้ยินชอ ื่ เมืองนีถ
้ ามเขา ฮาจิเมะสะดุ ้งและร ้องออกมาว่า "ฮะ" เขาทํา
หน ้าละอายใจเมือ
่ รับรู ้ได ้ถึงสายตาของยูเอะ จากนัน ้ เขาก็ตอบด ้วยเสย ี งอันดังเพือ
่ กลบ
เกลือ่ นความอาย
"มันคือเมืองติดแม่นํ้าทีม
่ น
ี ามว่า อูล"

----------------------------------------

ฮา่ า, วันนีก
้ ็ยงั คงไม่มรี อ ิ ซ
่ งรอยเหมือนเดิม............. ชม ิ ค
ุ งุ , เธอไปทีไ่ หนกันนะ.........."

ไหล่ของเธอตกด ้วยความเสย ี ใจ และคนๆนีก ้ ําลังเดินอยูบ

่ นทางหลักของเมืองอูล เธอเป็ นหนึง่
ในคนทีถ
่ ก
ู อัญเชญ ิ หรืออาจารย์ทม ี่ นี ามว่า ฮาตายามะ ไอโกะ นั่นเอง อารมณ์ดท ี เี่ ธอแสดงใน
ยามปกตินัน้ ได ้หายไป ตอนนีเ้ ธอถูกทรมานด ้วยความสงสย ั และกังวล ด ้วยบรรยากาศหดหูท ่ อี่ ยู่
ึ เหมือนกับว่าสส
รอบๆเธอ ทําให ้รู ้สก ี นั ของทางหลักหรือแม ้กระทัง่ โคมไฟนัน ้ สลัวมากกว่า ทีเ่ คย

"ไอโกะ, อย่าพึว่ ผิดหวัง พวกเรายังไม่รู ้อะไรทัง้ นัน้ เขาอาจจะยังปลอดภัยดีอยูก ่ ็ได ้ เธอจะทํา

ื่ "
อะไรได ้ถ ้าไม่แม ้แต่จะเชอ
"ถูกแล ้วอาจารย์ไอจัง ดูเหมือนห ้องของชม ิ ซ
ิ ค ้ ไม่ใชว่ า่ เขาจะออกไปเอง
ุ งุ ไม่ได ้ถูกบุกรุก ดังนัน
มากกว่าหรอกเหรอ? หยุดคิดในทางเลวร ้ายได ้แล ้ว"

เนือ่ งจากไอโกะกําลังหดหู่ หัวหน ้าองค์รักษ์พเิ ศษของไอโกะทีม่ ช ื่ ว่าเดวิด และนักเรียนทีม

ี อ ่ ช ื่
ี อ
ว่ายูกะ ต่างก็เข ้ามาคุยกับเธอ รอบๆเธอนัน้ ประกอบไปด ้วยอัศวินและนักเรียนชุดเดิม พวกเขา
เป็ นห่วงไอโกะเป็ นอย่างมากและพยายามคุยกับเธอ

หนึง่ ในนักเรียนทีม ่ ช ื่ ว่า ชม

ี อ ิ ซ
ิ ุ ยูกโิ ตช ิ ได ้หายไปสองสปั ดาห์แล ้ว ไอโกะและคนอืน ่ ๆพยายาม
หาตัวเขาทุกๆที่ อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ยงั หาไม่พบอยูด ่ ี ไม่มรี อ
่ งรอยของตัวเขาในเมืองนี้
แม ้แต่น ้อย ดังนัน ้ พวกเขาจึงสง่ ข ้อความไปทีเ่ มืองและหมูบ ่ ้านอืน่ ๆทีอ
่ ยูร่ อบๆนี้ แต่สดุ ท ้ายก็
ไม่ได ้เรือ
่ งอยูด
่ ี

ถึงแม ้ในตอนแรกพวกเขาจะคิดว่าเขาจะเกิดอุบต ิ ซ
ั เิ หตุแต่ห ้องของชม ิ น
ุ ัน ิ ซ
้ สะอาด เรียบร ้อย ชม ิ ุ
นัน ี "นักเวทย์ความมืด" อาชพ
้ มีอาชพ ี ทีม
่ ค
ี วามถนัดสูงในด ้านเวทมนตร์ดํา อีกทัง้ เขายังมีความ
ถนัดในเวทอืน่ ๆสูงอีกด ้วย และนั่นทําให ้เขาไม่น่าจะโดนโจรทําร ้าย มีหลายคนทีค ่ ด
ิ ว่าเขาจาก
ไปด ้วยตัวของเขาเอง

ยิง่ ไปกว่านัน้ ชม ิ ซ ่ ยเข ้าสงั คมนัก แม ้แต่ในกลุม

ิ เุ ป็ นพวกชอบอยูใ่ นห ้องทีไ่ ม่คอ ่ เพือ
่ นร่วมห ้องเขา
ก็ไม่มแี ม ้แต่เพือ ่ นสนิท อีกทัง้ มันยังเป็ นเรือ
่ งประหลาดใจทีเ่ ขาสมัครใจทีจ ่ ะมาเป็ นคนคุ ้มกันไอ
โกะ จัง ด ้วยเหตุนัน ้ เองนอกจากไอโกะแล ้ว คนอืน ่ ๆต่างก็คดิ ว่าเขาปลอดภัยดี พวกเขาเป็ นห่วง
ไอโกะทีห ่ ดหูม ่ ากขึน ้ ทุกๆวันมากกว่า ไม่จําเป็ นต ้องพูดว่าอัศวินองค์รักษินัน้ เป็ นห่วงมากขนาด
ไหน

ดูเหมือนว่าเขาจะสง่ ข ้อมูลไปทีอ ่ าณาจักรและโบสถ์และพวกเราเริม ่ ตัง้ กลุม

่ ค ้น หาและกําลังมุง่
หน ้ามาทีน ิ ซ
่ ี่ ชม ิ เุ ป็ นคนทีถ
่ ก
ู อัญเชญ ิ และมีความสามารถทางเวทสูง ไม่เหมอนกับกรณีของฮาจิ
เมะทีเ่ บือ
้ งบนไม่คด ิ จะมองในแง่ดแ ี ม ้แต่น ้อย ปาร์ตค
ี้ ้นหาจะมาถึงในสองถึงสามวันนี้

เนือ
่ งจากคําพูดทีเ่ ป็ นห่วงนัน้ เข ้ามาอย่างต่อเนือ
่ งทําให ้ไอโกะนัน
้ ทําร ้ายจิต ใจตัวเอง ไม่วา่ มัน
จะเกีย่ วข ้องกับอุบต
ั เิ หตุหรือหายตัวไปเอง ไม่วา่ จะเป็ นแบบไหนมันไม่ได ้เปลีย ่ นความจริงทีว่ า่
มันทําให ้เธอเป็ นห่วง อย่างไรก็ตามเธอต ้องวางมันไว ้ด ้านข ้างก่อน หน ้าทีข ่ องเธอในตอนนีค ้ อ
ื
การทําให ้นักเรียนทีอ่ ยูร่ อบๆอารมณ์ดข
ี น
ึ้ และทําให ้เธอสูดหายใจลึกและตบแก ้มของเธอพร ้อม
กับคิดว่า "ฉั นเป็ นอาจารย์ของเด็กพวกนี!้ " เพือ
่ ทําให ้อารมณ์ดข
ี น
ึ้

"ทุกๆคน, ขอโทษด ้วยทีท ่ ําให ้เป็ นห่วง อย่างทีพ่ วกเธอบอก มันไม่ได ้แก ้ปั ญหาอะไรเลยถ ้ามัว
แต่คด ิ ถึงมัน ชมิ ซิ นุ ัน
้ เป็ นนักเวททีย ่ อดเยีย
่ ม เขาจะต ้องปลอดภัยดีอย่างแน่นอน ตอนนีพ ้ วกเรา
ต ้องเชอื่ ว่าเขาปลอดภัยดี ตอนนีพ ้ วกเราไปกินอาหารเย็นกัน! มากินกันให ้อิม ่ และเตรียมพร ้อม
สําหรับวันพรุง่ นี!้ "

"ถึงแม ้ทุกๆคนจะรู ้ว่าเธอฝื นตัวเอง เหล่านักเรียนต่างก็ตอบรับด ้วยการตะโกนว่า "คร ้~าบ/ค่~า"

เหล่าอัศวินเองก็ดใี จกับท่าทางของเธอ

กริ๊ ง กริ๊ ง

เสยี งประตูของโรมแรมดังขึน ้ ในตอนทีไ่ อโกะและนักเรียนทีพ ่ ักทีน

่ เี่ ปิ ดประตู มันเป็ นโรงแรม
อันดับหนึง่ ในเมืองอูล มันมีชอื่ ว่า "โรงแรมแฟรีน ่ ํ้ า" นานมาแล ้วมีคส ู่ ามีภรรยาแฟรีอ ั อยูใ่ น
่ าศย
ทะเลสาบอูลเดียและนั่นคือทีม ่ าของ ชอื่ แม่นํ้าอูลเดียเป็ นแม่นํ้าทีใ่ หญ่ทส ี่ ด
ุ ในทวีป และไหล
ผ่านชานเมืองของอูล ขนาดของมันใหญ่กว่าแม่นํ้าบิวะของญีป ่ นถึ ุ่ งสเี่ ท่า

ชนั ้ แรกของโรงแรมแฟรีน ่ ํ้ านัน

้ เป็ นร ้านอาหาร พวกเขาให ้บริการอาหารทีเ่ ป็ นเอกลักษณ์ของ
เมืองอูล บรรยากาศของร ้านนัน ้ เงียบสงบ มีโต๊ะและบาร์ทท ึ สูงสง่ การแกะสลักของพวก
ี่ ําให ้รู ้สก
มันนัน ้ ทําอย่างละเอียดแต่ไม่ได ้ทําให ้เด่นมากนัก ยิง่ ไปกว่านัน ้ ยังมีโคมไฟเทียนอยูบ ่ นเพดาน
และดอกไม ้ทีจ ่ ัดวางเพือ
่ เพิม ่ ความ รู ้สก ึ สงบ มันทําให ้นึกถึงคําพูดทีว่ า่ "สร ้างอย่างดี" โรงแรมที่
ึ ประวิตศาสตร์ของมัน
ทําให ้รู ้สก

ในตอนเริม ่ แรกไอโกะและเหล่านักเรียนต่างก็ไม่สามารถสงบอารมณ์ได ้เพราะโรงแรม นีม ้ น

ั หรู
เกินไป มันเป็ นไปไม่ได ้ทีไ่ อโกะและเหล่านักเรียนจะพักอยูโ่ รงแรมธรรมดาได ้เพราะชอ ื่ เสย ี ง
ของพวกเธอ เนือ ่ งจากผู ้คนต่างเริม
่ เรียกขานพวกเขาว่า "ตัวแทนพระเจ ้า" และ "เทพธิดาแห่ง
การเกีบ่ เกีย ่ วอุดมสมบูรณ์" หลังจากการกล่อมของเหล่าอัศวิน พวเขาตกลงทีจ ่ ะพักทีน
่ ต ี่ ราบ
เท่าทีอ
่ ยูใ่ นเมืองอูล

ความจริงแล ้วพวกเขาเคยใชเวลาช ้ ว่ งหนึง่ อยูใ่ นห ้องหรูหราของพระราชวัง ทําให ้ไอโกะและ

เหล่านักเรียนต่างก็เริม ิ กับมัน ตอนนีโ้ รงแรมนีไ
่ ชน ้ ด ้กลายเป็ นทีท
่ แ
ี่ ห่งเดียวทีพ
่ วกเขาจะได ้ผ่อน
คลาย สําหรับไอโกะและคนอืน ่ ๆทีห
่ มดแรงจากการปรับปรุงทีน ่ าและตามหาชม ิ ซ
ิ น
ุ ัน
้ อาหาร ของ
โรงแรมนีไ้ ด ้กลายเป็ นความบันเทิงเพียงหนึง่ เดียว

พวกเขาทัง้ หมดต่างนั่งทีน ่ ยูใ่ นสว่ นลึกทีส

่ ั่ง vip ทีอ ่ ด
ุ ของโรงแรม และพวกเขามีความสุขกับการ
ทานอาหารเย็น

"อา, ไม่วา่ กินกีค ่ รัง้ ก็อร่อย~ ฉั นไม่เคยคิดเลยว่าจะได ้ทานแกงกระหรีบ ่ นโลกอืน ่ "

"อือ, ถึงมันจะคล ้ายสตูวก ์ ็เถอะ..............ไม่ซ,ิ หรือว่ามันจะเป็ นแกงกระหรีข ่ าว?"
"ไม่ใช,่ มันมีทงั ้ ถ ้วยข ้าวทีม ่ เี ทมปูระวางบนนัน ้ จําได ้ไหม? แม ้แต่ซอสก็ยอดเยีย ่ มถูกไหม? ไม่
คิดว่าญีป่ นแพ
ุ่ ้ในเรือ ่ งรสชาติหรอกเหรอ?"
"ไม่ใชแ่ ล ้ว เพราะทามาอิคงุ กินแต่แบบสาํ เร็จรูปหรือเปล่า? มันไม่ดท ี จ
ี่ ะคิดว่ามันมีรสชาติ
เหมือนกับโฮคาเบน"
"ชา่ งเถอะ, ยังไงฉันก็เลือกแล ้วข ้าวทอด ดังนัน
้ พวกเราเลิกเถียงกันได ้แล ้ว"

ทุกๆคืนความเครียดของเหล่านักเรียนจะเพิม ่ ขึน้ เรือ

่ ยๆเพราะอาหารนัน ้ ใกล ้ เคียงกับโลกทีพ
่ วก
เขาจากมา ถึงแม ้รูปร่างและราสชาติของอาหารจะต่างกันเล็กน ้อย แต่พน ื้ ฐานของมันนัน
้
ใกล ้เคียงกับบนโลก เครือ่ งปรุงจํานวนมากนัน
้ เป็ นเหตุผลหลักทีช่ ว่ ยเพิม่ คุณภาพอาหารของ
เมืองอูล นอกจากข ้าวแล ้วยังมีปลาจากทะเลสาบอูลเดีย และสมุนไพรและเครือ ่ งเทศจากพืน้ ที่
ภูเขา

ในขณะทีไ่ อโกะและคนอืน่ ๆทานอาหารอย่างมีความสุข ชายไว ้หนวดอย่างสวยงามอายุ

ประมาณ60ปี เข ้าหาพวกเขาด ้วยรอยยิม
้

"ทุกๆคน รสชาติอาหารของวันนีเ้ ป็ นอย่างไรบ ้าง? ถ ้ามีคําติชมอะไร ได ้โปรดบอกพวกเราโดย

ไม่ต ้องเกรงใจ"
"อา, คุณเจ ้าของ"

คนทีค
่ ย
ุ กับไอโกะและคนอืน่ ๆเป็ นเจ ้าของโรงแรมแฟรีน่ ํ้ าทีม
่ ช ื่ ว่า ฟอส เซโล เขายืดหลังตรง
ี อ
สายตาของเขานัน ้ อบอุน
่ และผมขาวนัน ้ แซมกับผมดํา เขาเป็ นชายทีเ่ หมาะกับบรรยากาศทีส ่ งบ
ของโรงแรมแห่งนี้

้ ร่อยมาก มันชว่ ยเยียวยาพวกเราทุกๆวัน"

"ไม่ม,ี อาหารวันนีอ

เมือ
่ ไอโกะตอบกลับด ้วยรอยยิม ้ ฟอสพูดอย่างยินดีวา่ "ขอบคุณสาํ หรับคําติชม" และยิม้ แต่
วินาทีตอ ่ มาสห ี น ้าของเขาก็เศร ้าหมองเหมือนกับว่าเขาต ้องการขอโทษ มันไม่สมกับสห ี น ้าของ
ฟอสทีย ่ ม ิ้ อย่างใจดีเลย ทุกๆคนทีส ั ว่าทําไมหยุดกินและพุง่ ความสนใจไปทีฟ
่ งสย ่ อส

"พูดตามตรงถึงแม ้มันจะน่าอับอายก็ตาม...........แต่ผมทําอาหารทีม ่ เี ครือ

่ งเทศมากมายขนาดนี้
ได ้แค่วน
ั นีเ้ ท่านัน
้ "
"เอ๋!? หมายถึง, พวกเราไม่สามารถทานนิลเชส ็ เซยี ร์(รูปแบบหนึง่ ของแกงกระหรีบ ่ นโลกนี)้ ได ้
อีกแล ้ว?"

โซโนบะ ยูกะ ทีช ื่ ชอบในแกงกะหรีช

่ น ็ กและพยายามถามใหม่อก
่ อ ี ครัง้

"ใชแ ่ ล ้วครับ ทางผมต ้องขอโทษด ้วย ปกติแล ้วไม่วา่ จะใชเครื ้ อ

่ งปรุงมากมายเท่าใดก็ตาม
...........มันก็เพียงพอ ถ ้าเป็ นสถานการณ์ปกติ...........อย่างไรก็ตาม มีเหตุการณ์ไม่สงบเกิดขึน ้
บนบริเวณภูเขาทางทิศเหนือในเดือนนี้ มันทําให ้จํานวนคนเก็บเกีย ่ วนัน้ ลดลงไปอย่างมาก
แม ้แต่สองสามวันทีแ ่ ล ้ว ปารืตขี้ องนักผจญภัยทีเ่ ข ้ามาสาํ รวจสถานการณ์ก็หายตัวไป และทําให ้
คนไม่อยากไปทีน ่ ั่นมากขึน ้ ไปอีก มันกลายเป็ นสถานการณ์ทรี่ ้านค ้าเองก็ไม่รู ้ว่าสน ิ ค ้าจะเข ้ามา
เมือ
่ ไหร่
"อืมมม...........เหตุการณ์ไม่สงบทีว่ า่ หมายถึงอะไร?"
"ประมาณว่าเห็นฝูงของสต ั ว์ปีศาจ..........ปกติแล ้วทีน่ ป
ี่ ลอดภัยตราบเท่าที่ ไม่ไปใกล ้บริเวณ
ภูเขาทางทิศเหนือ ถึงแม ้ดูเหมือนจะมีสต ั ว์ปีศาจทีแ
่ ข็งแกร่งอาศย ั อยูใ่ นภูเขา แต่พวกมันไม่เคย
ออกมาอย่างตัง้ ใจ อย่างไรก็ตามมีการรายงานว่ามีการพบเห็นฝูงของสต ั ว์ปีศาจในบริเวณทีๆ่ มัน
ไม่ ควรอยู"่
"นั่นทําให ้น่ากังวลจริงๆ......."

ไอโกะนัน ้ ย่นหน ้า สว่ นคนอืน

่ ๆนัน้ ดูผด
ิ หวังและหันไปมองกันและกัน ฟอสพูดด ้วยสห ี น ้าขอโทษ
ประมาณว่า "มันไม่ใชเ่ รือ ่ งทีค
่ วรพูดในตอนกินงัน ้ หรือ?" จากนัน
้ เขาก็พด ี งทีด
ู ด ้วยนํ้ าเสย ่ ข
ี น
ึ้ เพือ
่
ทําให ้บรรยากาศดีขน ึ้

"อย่างไรก็ตามภัยพิบต ั น
ิ จ
ี้ ะสามารถแก ้ไขได ้ในเร็วๆนี"้
"หมายความว่ายังไง?"
"จริงๆแล ้ววันนีม
้ ลี ก
ู ค ้าคนใหม่มาถึงก่อนตะวันตกดิน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไปบริเวณภูเขาทาง
ทิศเหนือเพือ ่ ค ้นหานักผจญภัยทีห ่ ายไป พวกเขาได ้รับมอบหมายจากหัวหน ้าสาขาฟุเร็น ดู
เหมือนว่าพวกเขาจะเป็ นระดับสูง พวกเขาน่าจะสามารถหาสาเหตุของภัยพิบต ั ค
ิ รัง้ นีไ
้ ด ้"

ถึงแม ้ไอโกะและเหล่านักเรียนจะยังนั่งอยูแ ่ ต่อศ ั วินองค์รกั ษ์ ทถ

ี่ ก
ู นํ าโดยเด วิดทีก ่ ําลังกินอยูน
่ ัน
้
สง่ เสย ี งออกมาว่า "โฮว่ " ด ้วยนํ้ าเสย
ี งกึง่ ชน ื่ ชมและกึง่ สนใจ ท่ามกลางสมาชก ิ พนักงานของ
กิลด์ หัวหน ้าสาขาฟุเร็นนัน ้ จัดได ้ว่าระดับสูงสุด สําหรับคนทีไ่ ด ้รับมอบหมายคําร ้องนีจ ้ าก
หัวหน ้าสาขาหมายถึงว่าพวกเขาสามารถ กําจัดสงิ่ ทีท ่ ค
ี่ นเก่งกาจเท่านัน ้ ถึงจะทําได ้ คนสนใจ
ของพวกเขาพุง่ สูงขึน ้ เพราะพวกเขาต ้องการร่วมต่อสูกั้ บคนเหล่านัน ้ ในหัวของเหล่าอัศวินเรียง
ราชอ ื่ ของนักผจญภัยระดับ "ทอง" ขึน ้ มา

ไอโกะและเหล่านักเรียนต่างก็หน ั ไปมองท่าทางพูดคุยทีไ่ ม่ปกติของเดวิดและ อัศวิน จากนัน ้

ี งบันไดทีต
พวกเขาก็ได ้ยินเสย ่ ด
ิ อยูก
่ บ
ั ชนั ้ สอง มันเป็ นเสย
ี งของเด็กผู ้ชายหนึง่ ผู ้หญิงสอง ดู
เหมือนเด็กสาวหนึง่ ในนัน
้ จะบ่นเด็กผู ้ชายคนนัน ้ ฟอสตอบรับต่อเสย ี งนัน
้

"หวา, ผู ้แล ้วก็มาเลย เป็ นพวกเขาเองคุณอัศวิน ถ ้าพวกท่านต ้องการคุยกับพวกเขา ได ้โปรดคุย

ตอนนีเ้ ลยเพราะพวกเขาจะออกเดินทางพรุง่ นีเ้ ชาแล ้ ้ว"
"เราเข ้าใจ แต่เสย ี งนัน
้ ยังเด็กอยูเ่ ลย มีระดับ "ทอง" ทีอ
่ ายุน ้อยขนาดนัน
้ ด ้วยหรือ?"

เดวิดและเหล่าอัศวินต่างก็จําได ้ถึงคนทีเ่ ป็ นคลาส "ทอง" แต่พวกเขาจําได ้ดีวา่ ไม่มค

ี นไหนทีม
่ ี
ี งเด็กแบบนัน
เสย ้ บางคนมองกันและกันด ้วยความสบ ั สน

ในขณะทีพ ั สน ทัง้ สามก็เดินเข ้ามาในขณะทีค

่ วกเขายังสบ ่ ย
ุ กันอยู่

เก ้าอีท
้ ไี่ อโกะและคนอืน ่ ๆนั่งนัน
้ อยูข
่ ้างในสุดทีถ ่ ก
ู ปิ ดด ้วยกําแพงสามด ้าน มันเป็ นสถานทีท ่ พ
ี่ วก
เขาจะไม่เห็นพืน ้ ทีต
่ า่ งๆในโรงแรมได ้ทัง้ หมด ตอนนีม ั ถูกทําให ้เป็ นเหมือนห ้องสว่ นตัวด ้วย
้ น
ผ ้าม่าน เหตุผลนัน ้ เป็ นเพราะไอโกะทีถ ่ กู เรียกอีกชอ ื่ หนึง่ ว่า "เทพธิดาแห่งการเก็บเกีย ่ วอุดม
สมบูรณ์" นัน ้ ดึงดูดความสนใจเป็ นอย่างมาก ทําให ้พวกเขาใชผ้ ้าม่านปิ ดทุกๆครัง้ ทีท ่ านอาหาร
วันนีพ
้ วกเขาก็ปิดผ ้าม่านเหมือนเดิมเพือ ่ ไม่ให ้คนอืน ่ มองเห็น

ี งสนทนาของเด็กชายและเด็กสาวสองคนจากอีกด ้านหนึง่
พวกเขาได ้ยินเสย

"บู,่ จะต ้องบอกอีกกีค่ รัง้ ถึงจะเข ้าใจ ได ้โปรดอย่าทําให ้ฉันเหงาด ้วยการสร ้างโลกกันเองสองคน
มันทําให ้ฉั นเหงาม ้ากมา~ก ได ้ยินหรือเปล่า? "คุณฮาจิเมะ" "
"ได ้ยิน ได ้ยินแล ้ว ก็อยูอ
่ ก
ี ฟ้ องหนึง่ ก็พอจะได ้ไม่ต ้องเห็น"
"หงะ! ได ้ยินหรือเปล่าคุณยูเอะ? "คุณฮาจิเมะ" พูดอย่างเลือดเย็นมากเลย"
"......."ฮาจิเมะ".........ไม่ด!ี "
"ครับ ครับ"

ท่ามกลางคําสนทนาของพวกเขา มีชอ ื่ ทีส ั่ ไหวไอโกะอย่างรุนแรง เมือ

่ น ่ กีเ้ ด็กสาวพวกนัน
้ พูดว่า
อะไรนะ? เด็กชายคนนัน ้ ถูกเรียกชอื่ ว่าอะไร? เสย ี งของเด็กคนนัน
้ ....... ไม่ใชเ่ หมือนกับ
"เด็กชายคนนัน
้ " เหรอ? คําถามนัน ้ วนไปวนมาในสมองของไอโกะ เธอตัวแข็งเหมือนกับมีอะไร
บางอย่างยึดเอาไว ้ เธอทําได ้แค่จ ้องมองไปทีผ ่ ้าม่าน

เหตุการณ์นัน
้ เกิดขึน ้ เหมือนกันกับ โซโนเบะ ยูกะ และนักเรียนคนอืน ่ ๆ ในใจของพวกเขานึกถึง
เด็กชายคนนัน ้ ทีร่ ว่ งหายไปในนรกสเี่ ดือนทีแ
่ ล ้วขึน
้ มา เขาเป็ นเด็กชายทีพ ื่ มัน
่ วกเขาต่างเชอ ่ ว่า
"ตายในโลกอืน ่ " เด็กชายทีพ ่ วกเขาต ้องการลืม

เนือ่ งจากท่าทางไม่ปกติของไอโกะและเหล่านักเรียน ฟอสและอัศวินพยายามเรียกพวกเขาด ้วย

สหี น ้างุนงงแต่ไม่มใี ครขานรับ เหล่าอัศวินต่างก็สงสย
ั ว่าเกิดอะไรขึน
้ กันแน่ในขณะทีม
่ องหน ้าไป
ทีไ่ อโกะและ นักเรียน จากนัน ้ ไอโกะก็พด ื่ ออกมาว่า
ู ชอ

"..........นากูโมะคุง?"

จากคําพูดทีเ่ ธอไม่ตงั ้ ใจพูดขึน้ มา ร่างของเธอทีแ ่ ข็งทือ

่ เพราะสถานการณ์ทไี่ ม่น่าเชอ ื่ กลับมา
ขยับได ้อีกครัง้ ไอโกะยืนขึน ้ ทันทีและเก ้าอีล
้ ้มลงไปกองทีพ ่ น
ื้ จากนัน
้ เธอเลือ
่ หน ้าต่างให ้เปิ ด
ออกอย่างรุนแรงจนมันเกือบขาด

ชา่ าาาาา!

เนือ
่ งจากเสยี งทีไ่ ม่คาดคิดมาก่อนจากการทีผ
่ ้าม่านถูกดึง เด็กชายและเด็กสาวสองคนทําได ้แค่
มองด ้วยสหี น ้าแข็งทือ่

ื่ ของนักเรียนคนสําคัญของ
ไอโกะตะโกนออกมาโดยทีไ่ ม่สนว่าอีกฝ่ ายหนึง่ เป็ นใคร มันเป็ นชอ
เธอ

"นากูโมะคุง!"
"เอ๋?..................อาจารย์?"

คนทีอ ่ ยูเ่ บือ

้ งหน ้าเธอตาโตขึน ้ ด ้วยความประหลาดใจ เขามีผ ้าคาดปิ ดตาหนึง่ ข ้าง, ผมสข ี าว เขา
ดูแตกต่างจากสน ิ้ เชงิ เมือ
่ เทียบกับ นากูโมะ ฮาจิเมะ คนทีอ ่ ยูใ่ นความทรงจําของเธอ ไม่ใชเ่ พียง
แค่รป ู ร่างหน ้าตาเปลีย ่ นไป แม ้แต่บรรยากาศก็แตกต่างอย่างสน ิ้ เชงิ นากูโมะ ฮาจิเมะทีไ่ อโกะ
รู ้จักนัน้ เป็ นคนทีฝ ่ ั นกลางวันตลอดเวลา, ใจดี, และเงียบ จริงๆแล ้วในใจของเธอก็เคยแอบคิดว่า
ท่าทางยิม ้ ฝื นๆนัน ้ เหมาะกับเขา อย่างไรก็ตามเด็กผู ้ชายทีอ ่ ยูต่ รงหน ้าเธอนัน ้ มีสายตาทีแ่ หลม
คม, ปกคลุมไปด ้วยบรรยากาศทีไ่ ม่สามารถเข ้าถึง เขานัน ้ ต่างไปจากความทรวจําเธอมาก ถ ้า
เธอสวนกับเขาในเมือง เธอมัน ่ ใจว่าเธอจะต ้องจําไม่ได ้ว่าเด็กชายตรงหน ้านีค ้ อ
ื นากูโมะ ฮาจิ
เมะ
แต่ถ ้าเธอมองดีๆแล ้ว เสย ี งและหน ้าของเขาเหมือนกับทีอ ่ ยูใ่ นความทรงจําของเธอ ยิง่ ไปกว่า
นัน
้ ..........การทีเ่ ด็กคนนัน ้ เรียกเธอว่า "อาจารย์" ทําให ้ไอโกะเชอ ื่ มัน
่ ยิง่ ขึน้ ไปอีก ถึงแม ้ท่าทาง
และบรรยากาศจะเปลีย ่ นแปลงไปอย่างมาก แต่เด็กคนนีค ้ อื นักเรียนทีม ่ ช
ี อื่ ว่า "นากูโมะ ฮาจิ
เมะ"ของเธออย่างแน่นอน!

"นากูโมะคุง.............เธอคือนากูโมะคุงใชไ่ หม? เธอยังมีชวี ต

ิ อยู.่ ..........เธอยังมีชวี ต
ิ อยูจ
่ ริงๆ
........."
"ไม่ใช,่ เธอจําผิดคนแล ้ว ลาก่อน"
"หงะ?"

การทีไ่ ด ้พบกันนักเรียนทีค
่ ด
ิ ว่าตายแล ้วนัน ้ ทํา ให ้เธอซงึ้ เป็ นอย่าง
้ เรียกได ้ว่าเป็ นปาฏิหาร์ยนัน
มากและนํ้ าตาของเธอกําลังเริม ่ ไหล "เขาไปอยูไ ่ หนมาจนถึงตอนนี?้ เกิดอะไรขึน ้ ? ฉั นดีใจมาก
จริงๆทีเ่ ธอปลอดภัย" คือหนึง่ ในหลายๆคําพูดทีเ่ ธอต ้องการพูดออกมาแต่กลับไม่สามารถพูด
ออกมาได ้ อย่างไรก็ตามคําตอบกลับนัน ้ เป็ นคําทีเ่ ธอไม่คาดคิดมาก่อน

เธอเผลออุทานโง่ๆออกมาและนํ้ าตาทีจ่ ะไหลกลับมาอยูท

่ ต
ี่ าเหมือนเดิม เธอทําได ้แค่มองด ้วย
สายตาไปทีฮ่ าจิเมะทีต ้ สติของเธอกลับมาและวิง่ ตามเขาไปอย่างลน
่ รงไปยังทางออก "ฮา"
ลานและจับข ้อมือเขาไว ้

"ได ้โปรดรอสก ั ครู่ เธอไม่ใชน ่ ากูโมะคุงหรอกเหรอ? ไม่กเ็ ธอเรียกฉั นว่าอาจารย์ไม่ใชเ่ หรอ? มัน
จะผิดคนได ้อย่างไรกัน"
"ไม่ใช,่ เธอฟั งผิดไป นั่นมัน.......ใชแ ่ ล ้ว, เสย
ี งมันเพีย้ นคําว่า "เล็ก" อุก"
"หยาบคายมากเลย! ไม่มท ี างทีจ
่ ะเพีย้ นแบบนัน ้ ได ้ ทําไมเธอถึงพยายามหลอกฉัน? ท่าทาง
แบบนัน ้ ด ้วย..............เกิดอะไรขึน้ กันแน่? ทํามาทําอะไรทีน ่ ?ี่ ทําไม, ทําไมเธอถึงไม่กลับไป
หาเพือ่ นๆทันที? นากูโมะคุง! ได ้โปรดตอบด ้วย! อาจารย์จะไม่ยอมให ้เธอหลอกแน่!"

เสยี งโกรธของไอโกะดังก ้องไปทั่วร ้านอาหาร ผู ้คนและแขกจํานวนมากมองไปที่ "เทพธิดาแห่ง

การเก็บเกีย
่ วอุดมสมบูรณ์" ทีก ่ ําลังจับและตะโกนไปทีผ่ ู ้ชายคนนัน
้ และคิดในใจอย่างเข ้าใจผิด
ว่า"อุหวา เขาเป็ นผู ้ชายของเทพธิดา!?" ตาของพวกเขาเป็ นประกายด ้วยความสงสย ั เหล่า
นักเรียนและเหล่าองค์รักษ์ อศั วินต่างก็เดินออกมาด ้านนอก

นักเรียนทีเ่ ห็นรูปร่างหน ้าตาของฮาจิเมะต่างก็ตะลึงและไม่อาจทําใจเชอ ื่ สงิ่ ทีพ

่ วกเขาเห็น
้ มาจากการทีเ่ ขายังมีชวี ต
ตรงหน ้า ครึง่ หนึง่ นัน ิ อยู่ ในขณะทีอ
่ ก
ี ครึว่ หนึง่ นัน้ มาจากการ
เปลีย
่ นแปลงอย่างรุนแรงของรูปร่างหน ้าตา และบรรยากาศ อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่รู ้ว่าควรทํา
อย่างไรดีดงั นัน้ เขาทําได ้แค่มองไปทีไ่ อโกะ และฮาจิเมะ

อีกทางด ้านหนึง่ ถึงแม ้ท่าทางของฮาจิเมะจะดูสงบแต่จต ิ ใจของเขานัน้ ลนลานไม่ น ้อย หลังจาก

ทีเ่ ขามาถึงเมืองหลังจากทีร่ บ
ั ภารกิจจากหัวหน ้าสาขากิลด์ เขากลับได ้พบเจอคนรู ้จักอย่าง
บังเอิญ เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีโอกาศทีไ่ ด ้เจอกับไอโกะและเพือ ่ นร่วมชนั ้ อีกครัง้

เนือ
่ งจากมันเป็ นเหตุการณ์กระทันหัน ทําให ้เขาเผลอพูดขึน
้ มาว่า "อาจารย์" ในใจของเขานัน
้
คิดว่า "ไม่น่าจะเป็ นไปได ้~" เหมือนกับว่าเขาพยายามจะหลอกตัวเอง หนทางรอดของเขาจาก
การรัวคําถามจากไอโกะทีโ่ กรธอยูค ่ อ
ื "การหนี" ตามด ้วย "ทําตัวเป็ นต่างชาติทน ั " และ
ี่ ่าสงสย
ี เี่ ขาคิดในใจของเขา เขาไม่รู ้ด ้วยซาํ้ ว่าอันสุดท ้ายคิดขึน
"จับตัวไอจังไป" ทัง้ หมดเป็ นวิธท ้ มาได ้
อย่างไร

และแล ้วฮาจิเมะก็ถกู ชว่ ยจากคูห

่ ท ่ ระต่ายทีน
ู ไี่ ว ้วางใจได ้ แน่นอนว่าไม่ใชก ่ ่าอนาถตัวนัน
้ แต่จาก
องค์หญิงแวมไพร์,ยูเอะ เธอเดินมาระหว่างกลางฮาจิเมะและไอโกะจากนัน ้ ก็ปัดมือของไอโกะที่
จับฮาจิเมะ ไว ้ ทางด ้านของอัศวินทีเ่ ห็นภาพนีป ้ ล่อยความกระหายเลือดออกมาเล็กน ้อย

".......ปล่อย, ฮาจิเมะถูกรบกวน"
"ธะ-เธอคือ? ตอนนีอ ่ งสาํ คัญพูดกับนากูโมะคุง......."
้ าจารย์มเี รือ
".......ถ ้าอย่างนัน
้ ก็สงบสติลง"

เนือ ่ งจากเด็กสาวสวยคนนัน ้ จ ้องมองด ้วยสายตาทีเ่ ป็ นผู ้ใหญ่ ไอโกะถอยหลังเล็กน ้อย ทัง้ สอง
นัน
้ มีความสูงไม่ตา่ งกันมากนัก ปกติแล ้วถาพนีจ ้ ะถูกมองว่าเป็ นการสูกั้ นของเด็กสองคน
อย่างไรก็ตาม พูดตามจริงแล ้วไอโกะนัน ้ มีอายุน ้อยกว่า และยูเอะนัน ึ ลุม
้ ให ้ความรู ้สก ่ หลงออก
มาถึงจะมีรป ู ร่างแบบนัน้ ไม่วา่ จะมองยังไงมันก็เหมือนกับผู ้ใหญ่(ยูเอะ)และเด็กทีก ่ ําลังโกรธ(ไอ
โกะ) ไอโกะนัน ้ หวาดกลัวยูเอะเล็กน ้อยและถอยห่างออกมาจากฮาจิเมะเงียบๆ สห ี น ้าของเธอ
นัน้ แดงเนือ่ งจากคําพูดของเธอและท่าทางทีเ่ ธอโกรธเขา เธอยืดหลังตรงขึน ้ เพือ่ แสดงถึงฐานะ
ผู ้ใหญ่ถงึ แม ้มันจะสายไปก็ตาม ไอโกะนัน ้ ..........เหมือนกับเด็กกําลังยืดตัว

"ฉั นขอโทษ, ฉั นลืมตัวไป พวกเรากลับมาพูดกันใหม่, เธอคือนากูโมะคุงใชไ่ หม?"

ี งปกติแต่นํ้าเสย
ครัง้ นีไ้ อโกะพูดด ้วยนํ้ าเสย ี งของเธอนัน
้ เต็มไปด ้วยความมัน ่ ใจในขณะทีถ ่ ามฮา
จิเมะและมองไปทีเ่ ขา ฮาจิเมะทีเ่ ห็นท่าทางของไอโกะเชอ ื่ ว่าไม่วา่ จะหลอกเธออย่างไร เธอก็
ไม่เปลีย ่ นความมัน
่ ใจและเธอจะไล่ตามเขาไม่วา่ จะเขาจะไปทีไ่ หนก็ตาม ดังนัน ้ เขาจึงเกาหัว
และตอบด ้วยท่าทางถอนหายใจ

"อา, ไม่ได ้เจอกันนานนะ, อาจารย์"

"อย่างทีค ิ เธอคือนากูโมะคุงจริงๆ.........เธอยังมีชวี ต
่ ด ิ อยู.่ .,.,,.,"

ึ ขึน
นํ้ าตาของไอโกะซม ้ มาอีกครัง้ แต่ฮาจิเมะไม่ได ้คิดอะไรกับภาพนัน
้ และยักไหล่

"ประมาณนัน ่ งมากมาย, ฉั นก็ยงั คงมีชวี ต

้ ,หลังจากทีเ่ กิดเรือ ิ อยู"่
"ฉั นดีใจ ฉันดีใจจริงๆ"

หลังจากทีเ่ ขาชาํ เลืองมองไปทีไ่ อโกะทีไ่ ม่สามารถพูดมากกว่านัน ้ ได ้ ฮาจิเมะหันไปนั่งโต๊ะ

ใกล ้ๆ ยูเอะและชอ ิ ะทีเ่ ห็นภาพนัน
้ ก็ตามไปนั่งเหมือนกัน ชอ ิ ะนัน
้ มีทา่ ทางสบ ั สน ฮาจิเมะได ้
กลับมาควบคุมสติอก ี ครัง้ และกลับมาไม่สนใจรอบๆข ้าง เขาทําเพียงเรียกฟอสทีจ ่ ้องมอง
สถานการณ์ด ้วยความสนใจในขณะทีอ ่ ยูข
่ ้างหลัง เหล่านักเรียน

"อืมมม, ฮาจิเมะคุงดีแล ้วเหรอ? เธอไม่ได ้รู ้จักพวกนัน

้ เหรอ? ถึงแม ้จะเป็ นแค่การคาดเดาของ
ฉั น..........จากโลกอืน
่ .........."
"เรือ
่ งเหล่านัน ้ ไม่สําคัญอีกต่อไป ฉั นเพียงแค่ประหลาดใจทีพ ่ วกเขาโผล่ออกมากระทันหันแค่
นัน
้ เอง จริงๆแล ้วพวกเรามาทีน ่ เี่ พือ่ ทานอาหารเย็นดังนัน ้ พวกเรามาสงั่ กันเถอะ ฉั นคาดหวังกับ
อาหารมือ ้ นีร้ ู ้ไหม? แกงกระหรีน ่ .ี้ .........อา, เธอไม่รู ้จักมันหนิ จานเผ็ดนีม ้ ช ื่ ว่านิวชซ
ี อ ิ เซย
ี ร์ แค่
คิดก็มค ี วามสุขแล ้ว........"
"..........ถ ้าอย่างนัน ้ ฉันจะสงั่ มันด ้วย ฉันต ้องการรู ้สก ึ ถึงรสชาติทฮ ี่ าจิเมะชอบ"
"อา, ทําให ้หลงด ้วยท่าทางปกติ.............สมกับเป็ นคุณยูเอะ ถ ้าอย่างนัน ้ ฉั นด ้วย คุณบ๋อย~ สงั่
อาหารหน่อย~"

ในตอนแรกชอ ิ ะแอบมองไปทีไ่ อโกะและเหล่านักเรียนอย่างอย่างเกร็งๆ แต่เธอเปลีย ่ นใจ

หลังจากทีฮ
่ าจิเมะพูดคําเหล่านัน
้ จากนัน
้ ฟอสก็เข ้ามารับรายการด ้วยรอยยิม
้ ทีล
่ ําบากใจ

อย่างไรก็ตามนีเ่ ป็ นเรือ
่ งปกติเพราะพวกเขาไม่มเี วลามากนัก ไอโกะทีอ ่ งึ้ อีกครัง้ จากการทีฮ
่ าจิ
เมะเดินไปนั่งโต๊ะข ้างๆและเริม ่ สงั่ อาหาร เธอเริม
่ คืนสติกลับมาและเดินเข ้าหาโต๊ะของฮาจิเมะ
พร ้อมกับพูดว่า "อาจารย์โกรธแล ้วนะ" ด ้วยท่าทางโกรธและทุบลงไปทีโ่ ต๊ะ

"นากูโมะคุงการพูดคุยของพวกเรายังไม่จบ ทําไมเธอถึงสงั่ อาหารเหมือนกับว่ามันเป็ นเรือ

่ งปกติ
ิ ้องถามแต่แรกว่า เด็กสาวพวกนีค
บนโลกนี้ ไม่ซต ้ อ
ื ใครกัน?"

สงิ่ ทีไ่ อโกะพูดนัน ึ ของทุกคนทีอ

้ เป็ นความรู ้สก ่ ยูร่ อบๆพวกเขา เหล่าอัศวินทีส ั ว่าฮาจิเมะนัน
่ งสย ้
เป็ นหนึง่ ในเหล่านักเรียนของไอโกะทีไ่ ด ้ ยินมาว่าตายไปเมือ ่ สเี่ ดือนทีแ
่ ล ้ว เหล่านักเรียนทีร่ อ
อยูข ่ ้างหลังไอโกะและคนอืน ่ ๆต่างก็พยักหน ้า "อือ ้ อือ
้ " และรอคําตอบของฮาจิเมะ

ฮาจิเมะย่นหน ้าเพราะคิดว่ามันเป็ นเรือ

่ งยุง่ ยาก เขาคิดว่าการทีเ่ ขาไม่มโี อกาศได ้ทานอาหาร
อย่างสงบสุบนัน ้ ต ้องขอบคุณไอโกะที่ ยังคงรอคอยเขาตอบคําถามทุกคําทีเ่ ธอถามถึงแม ้พวก
เขาจะยังกินอยูก ่ ็ตาม เขาหันไปมองไอโกะด ้วยความไม่เต็มใจ

"พวกเราพึง่ มาถึงทีน
่ ใี่ นวันเดียวโดยทีไ่ ม่หยุดพักเพราะคําขอภารกิจ และทําให ้ฉันหิวมาก ดังนัน
้
ขอให ้ฉันทานอาหารหน่อย สว่ นพวกเธอคือ....."

ฮาจิเมะหันไปมองยูเอะแงะชอ ิ ะ ทัง้ สองเริม

่ แนะนํ าตัวทีก
่ ระทบรอบข ้างอย่างรุนแรงต่อไอโกะ
และคนอืน่ ๆก่อนทีฮ
่ าจิเมะจะได ้พูด

".........ยูเอะ"
"ฉั นชอื่ ชอ
ิ ะ"
""ฉันเป็ นผู ้หญิงของ(คุณ)ฮาจิเมะ""
"ผะ-ผู ้หญิง?"

ไอโกะพูดซาํ้ ไปซาํ้ มาว่า "เอ๋? เอ๋?" และเธอมองสบ ั กันระหว่างฮาจิเมะและเด็กสาวทีส ่ วยทัง้

สองคน ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถประมวลผลข ้อมูลนีไ้ ด ้ นักเรียนทีอ ่ ยูข
่ ้างหลังเธอเองก็
ั สน สห
สบ ี น ้าของนักเรียนผู ้ชายสอ ื่ อกมาว่า "เป็ นไปไม่ได ้!" พร ้อมกับหันไปมองระหว่างยูเอะ
และชอิ ะอย่างบ ้าคลัง่ ทีละเล็กทีละน ้อย,สห ี น ้าของพวกเราแดงขึน ้ เนือ
่ งจากตะลึงในความสวย
ของพวกเธอ
 ิ ะเธอต่างออกไปไม่ใชเ่ หรอ?"
"หุ ้ย, ยกเว ้นยูเอะ ชอ
"นั่น! คุณฮาจิเมะใจร ้าย ทัง้ ๆทีน่ ายขโมยจูบแรกของฉั นไปแล ้ว!"
"ไม่ใช,่ เธอจะพูดถึงเรือ ้ ปอีกนานแค่ไหน นั่นมันชว่ ย- "นากูโมะคุง?".......มีอะไรเหรอ
่ งนีไ
อาจารย์?"

จากคําพูดทีว่ า่ "ขโมยจูบแรกของชอ ิ ะ" ทําให ้สติของไอโกะกลับมาทํางานอีกครัง้ ในหัวของไอ

โกะนัน
้ นึกถึงภาพของฮาจิเมะหัวเราะอย่างเสย ี งดังพร ้อมกับโอบสาว งามทัง้ สองไว ้ สห
ี น ้าของ
เธอบอกสงิ่ ทีเ่ ธอคิดออกมาทุกอย่าง

ไอโกะทีห่ น ้าแดงขัดคําพูดของฮาจิเมะ สหี น ้าของเธอนัน้ เต็มไปด ้วยความตัง้ ใจทีจ ่ ะนํ าเด็ก

ั แย่คนนีก
นักเรียนนิสย ้ ลับ มายังหนทางทีถ
่ กู ทีค
่ วร จากนัน้ ฟ้ าผ่าอันรุนแรงทีช ื่ ว่า "ความโกรธ
่ อ
ของอาจารย์" ตกลงมายังเมืองอูลและโรงแรมหรู

"การทีข ่ โมยจูบแรกของผูหญิง, และแม ้กระทั่งสองใจ! การทีเ่ ธอไม่กลับมาทันทีเพราะต ้องการ

เล่นทีอ
่ นื่ ! ถ ้าเป็ นอย่างนัน
้ จริง........ยกโทษให ้ไม่ได ้! เอ,อาจารย์จะไม่มวี ันยกโทษให ้! ตอนนี้
ถึงเวลาดุดา่ แล ้ว! รอตรงนีน ้ ะนากูโมะคุง!"

ฮาจิเมะมองไปทีไ่ อโกะอย่างไม่เต็มตาและถอนหายใจออกมาพร ้อมกับคิดว่า มันจะกลายเป็ น

เรือ
่ งยุง่ ยาก

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 56 ความก ังวลของไอโกะ

จากการโวยวายของไอโกะ ฮาจิเมะและปาร์ตจ ี้ งึ ถูกเชญิ ไปนั่งทีว่ ไี อพีทห

ี่ า่ งไกลจากสายตาของ
แขกคนอืน่ จากนัน ้ ไอโกะ, โซโนบะ ยูกะ, และนักเรียนคนอืน ่ ๆต่างก็รม ุ ถามคําถามของเขา
อย่างไรก็ตามฮาจิเมะนัน ้ กลับพุง่ ความสนใจไปทีน ่ ล ิ เซย
ิ ชซ ี ร์(แกงกระหรีข ่ อง โลกนี)้ เขาตอบ
กลับคําถามทีท
่ ําให ้งุนงงมากกว่าเดิม

ถาม: หลังจากทีต ่ กสะพานไป เกิดอะไรขึน ้ หลังจากนัน

้ ?
ตอบ: ทําดีทส ี่ ด
ุ
ถาม: ทําไมผมถึงเป็ นสข ี าว?
ตอบ: ผลของการทําดีทส ี่ ด ุ
ถาม: เกิดอะไรขึน ้ กับตาของนาย?
ตอบ: ผลของการทําดีทส ี่ ด ุ ของทีส
่ ดุ
ถาม: ทําไมกลับมาทันทีหลังจากนัน ้ ?
ตอบ: ไม่มเี หตุผลให ้ทําอย่างนัน ้

หลังจากได ้ยินคําตอบมาระยะหนึง่ ไอโกะก็โวยวายอย่างโกรธเกรีย ้ วโดยแก ้มของเธอพอง

ออกมา "โปรดตอบคําถามจริงจังได ้แล ้ว!" แน่นอนว่าการทีเ่ ธอไม่สามารถแสดงความตึงเครียด
จากท่าทางนัน ้ ได ้เป็ นเรือ
่ ง ทีน
่ ่าเศร ้านัก เหมือนทุกๆครัง้ ทาาทางฮาจิเมะเองนัน้ เหมือนกับตอไม ้
ทีม
่ ล
ี มพัดผ่าน เขาสุขใจไปกับการทานนิลชซ ิ เซยี ร์โดยไม่คด
ิ จะสบตาไอโกะแม ้แต่น ้อย
บางครัง้ เขาก็นั่งฟั งยูเอะและชอ ิ ะเถียงกัน สหี น ้าของเขาเต็มไปด ้วยความพึงพอใจ

หัวหน ้าองค์รกั ษ์ ไอโกะทีม

่ ช ื่ ว่าเดวิดโกรธมากทีเ่ ห็นฮาจิเมะทําท่าทางแบบ นัน
ี อ ้ เขาไม่สามารถ
ทนมองเห็นผู ้หญิงทีเ่ ขาตกหลุมรักถูกเมินได ้ และนั่นทําให ้เขาเหวีย ่ งหมัดทุบลงไปทีโ่ ต๊ะและ
ี งดังขึน
ก่อให ้เกิดเสย ้ มา

"เฮ,้ แก! แกกําลังถูกถามจากไอโกะ! ตอบคําถามจริงจังได ้แล ้ว!"

ฮาจิเมะมองด ้วยหางตาไปทีเ่ ดวิดจากนัน ้

้ ก็ถอนหายใจ "เฮอ"

"ไม่ใชว่ า่ พวกเรากําลังกินอยูห
่ รือ? รักษามารยาทหน่อย"

การประท ้วงของเดวิดนัน ้ ถูกเมิน อย่างไรก็ตามเดวิดนัน ้ มีความภาคภูมใิ จในตัวเองมากเนือ ่ งจาก

เขาเป็ นอัศวิน โบสถ์ เขาถูกแต่งตัง้ ให ้เป็ นหัวหน ้าองค์รักษ์คุ ้มกันคนสําคัญ และนั่นทําให ้เขาไม่
สามารถทนต่อการกระทํานีไ ้ ด ้และหน ้าของเขานัน ้ แดง และนั่นทําให ้เขาเปลีย ่ นเป้ าหมายจากฮา
จิเมะทีไ่ ม่คด
ิ จะตอบคําถามทีส ั ไปที่ ชอ
่ งสย ิ ะแทน

ึ่ , เมือ
"ฮม ่ กีเ้ จ ้าเองบอกให ้รักษามารยาทใชไ่ หม? คําพูดนัน
้ ข ้าขอคืนกลับไปทีเ่ จ ้า การทีอ
่ นุญาติ
ั ว์สกปรกมาร่วมกินโต๊ะเดียวกันกับมนุษย์ เจ ้าเองนั่นแหละทีไ่ ม่มม
ให ้สต ี ารยาท อย่างน ้อยเจ ้าก็
ควรตัดหูทน ี่ ่ารังเกียจออกไปไม่ใชห ่ รือ? เธอจะเหมือนมนุษย์มากกว่าถ ้าทําแบบนัน ้ "
ร่างของชอ ิ ะสน
ั่ เทิม
้ พร ้อมกันกับทีถ
่ กู จ ้องมองด ้วยสายตาทีเ่ ต็มไปด ้วยความ รังเกียจ ในเมืองบ
รูค จากความประทับใจของเธอทีม ่ ตี อ่ โรงแรมไปจนถึงแคเธอรีน เมือ ่ บวกกับตัวตนของฮาจิเมะ
ทีน่ ั่นเต็มไปด ้วยคนทีเ่ ป็ นมิตร ถึงแม ้จะมีหลายคนในเมืองฟุเร็นทีม ่ องด ้วยความดูถก ู และบางคน
ยังมองเธอเป็ นทาส ด ้วยซาํ้ แต่ไม่มใี ครคิดจะดูถก ู เธอด ้วยการพูดตรงๆ

หรือพูดได ้อีกแง่หนึง่ ว่าตัง้ แต่เริม

่ ต ้นการผจญภัยกับฮาจิเมะ นีเ่ ป็ นครัว้ แรกทีเ่ ธอถูกคําพูดดูถกู
เหยียดหยามตรงๆในฐานะของเผ่ากึง่ มนุษย์ ถึงแม ้เธอต ้องการจะไม่คด ิ ถึงมันแต่เนือ่ งจากมัน
เป็ นคําพูดทีค
่ อ
่ นข ้างกระทัน หันทําให ้เธอทีจ ่ ะเริม ิ ในโลกภายนอกยังคงรู ้สก
่ คุ ้นชน ึ เจ็บปวดจาก
คําพูดนี้ เธอดูหงอยเป็ นอย่างมาก

ถ ้าเธอมองดีๆแล ้ว เธอจะเห็นว่าไม่เพียงแค่เดวิดเท่านัน ้ แชสและอัศวินคนอืน ิ ะ

่ ๆเองก็มองชอ
ด ้วยสายตาเหมือนกันกับเดวิด ไม่วา่ พวกเขาจะสนิทสนมกับไอโกะและเหล่านักเรีนมากเท่าไหร่
แต่พวกเขายังเป็ น อัศวินของโบสถ์และอาณาจักรอยูด ่ ี พวกเขาเป็ นคนจากโบสถ์และอาณาจักร
ดังนัน ึ เหยียดหยามต่อเผ่าพันธุ์ กึง่ มนุษย์จงึ สูงมาก จริงๆแล ้วแล ้วสาเหตุหลักของการ
้ ความรู ้สก
ดูถกู นีก
้ ็มาจากทางโบสถ์แห่งนักบุญและ อาณาจักรนั่นเอง ถึงแม ้เดวิดและอัศวินจะได ้อิทธิพล
จากไอโกะและคิดเองเป็ น แต่พวกเขาไม่มท ี างเปลีย ่ นแปลงมุมมองในเวลาเพียงแค่ไม่กเี่ ดือน
เพราะมุมมอง ของพวกเขานัน ้ ถูกปลูกฝั งรากลึก

เนือ่ งจากการกระทํานีไ้ ม่สมเหตุผลสาํ หรับไอโกะ เธอพยายามประท ้วงตามสญ ั ชาติญาณ แต่

ก่อนทีเ่ ธอจะได ้กระทํานัน ้ ยูเอะจับมือชอ ิ ะทีห
่ งอยลงไปก่อน เธอมองด ้วยสายตาเย็ชาไปทีเ่ ดวิด
สายตาเย็นชาพอทีจ ่ ะแชแ ่ ข็งร่างกายของคนทีแ ่ ข็งแกร่งทีส
่ ด
ุ ,สายตาของเด็กสาว สวยทีเ่ หมือน
ตุก
๊ ตา เดวิดสะท ้านไปสก ั ครูก่ อ
่ นทีจ
่ ะโกรธมากหลังจากทีเ่ ขาเห็นว่าแรงกดดันนัน ้ มา จาก
เด็กผู ้หญิงทีร่ ปู ร่างเหมือนเด็ก ปกติแล ้วเขาจะไม่โกรธง่ายขนาดนีแ ้ ต่จากคําพูดทีเ่ ขาพูดออกไป
และสายตาทีม ่ อง จากไอโกะทีร่ ักทําให ้เขาสูญเสย ี การควบคุมอารมณ์

"อะไร, สายตานั่นมันอะไรกัน? มันเป็ นการกระทําทีห ่ วั แทนพระ

่ ยาบคาย! ทัง้ ๆทีเ่ ธอเองก็ไม่ใชต
เจ ้า เธอกําลังพยายามต่อต ้านอัศวินโบสถ์!"

เดวิดยืนขึน้ อย่างรวดเร็ว ถึงแม ้รองหัวหน ้าจะพยายามห ้ามเขาก็ตามแต่ยเู อะทีเ่ ร็วกว่านัน

้ พูด
คําพูดทีท
่ ําใฟ้ บ ้าคลัง่ ยิง่ ขึน
้ ไปอีก

"..........ชายใจแคบ"

คําพูดนัน
้ บ่งบอกถึงความสมเพช คําพูดทีส ่ อื่ ว่ามันน่าสมเพชในความใจแคบของเขาถึงขนาด
ไหน การทีต ่ ะโกนออกมาเพราะอีกฝ่ ายเป็ นคนละเผ่าและสูญเสย ี การควบคุมอารมณ์โกรธ เมือ ่
ถูกเด็กสาวจ ้องมองนัน
้ ทําให ้เดวิดทีส ่ ญ
ู เสยี การควบคุมอารมณ์โกรธเรียบ ร ้อยแล ้วเมือ
่ ถูกด่าว่า
ใจแคบต่อหน ้าไอโกะนัน ้ ยิง่ ทําให ้เขาทนไม่ได ้อีกต่อไป

".......พวกนอกรีต ข ้าจะสง่ เจ ้าไปนรกพร ้อมกับสต

ั ว์ตวั นัน
้ "

เดวิดพึมพําคําพูดนัน
้ โดยปราศจากอารมณ์และเอือ ้ มมือไปทีด
่ าบ เนือ
่ งจากเหตุการณ์
เปลีย ั สนวุน
่ นแปลงอย่างรวดเร็วกระทันหันทําให ้เหล่านักเรียน สบ ่ วาย สว่ นไอโกะ,แชส,และ
เหล่าอัศวินพยายามห ้ามปรามเขา อย่างไรก็ตามเหมือนกับว่าเขาไม่ได ้ยินเสย ี งรอบข ้างแล ้ว
 ั ดาบออกมาจากฝั ก
สุดท ้ายเดวิดก็ชก

เวลาเดียวกันนัน
้

ปั ง!!

เสยี งระเบิดแห ้งๆดังไปทั่วโรงแรมแฟรีน ่ ํ้ า ในเวลาเดียวกันเดวิดทีก่ ําลังเตรียมจะโจมตีถก

ู ยิงไป
ทีห
่ วั และกระเด็นออกไป ท ้ายทอยของเดวิดกระแทกเข ้ากับกําแพงด ้านหลังของเขาอย่างแรง
และเสย ี งดังอันน่า กลัวดังก ้องไปทัว่ ตาของเขาสข ี าวโพลนพร ้อมกับล ้มลงไป ดาบถูกปล่อย
ออกมาจากมือของเดวิดและหล่นลงไปทีพ ่ น
ื้ ดัง "กิง้ "

ไม่มใี ครสามารถรับรู ้ได ้เลยว่าเกิดอะไรขึน ้ กันแน่และทําได ้แค่ตวั แข็งทือ่ สายตาทัง้ หมดหันไป

มองทีเ่ ดวิดทีล ่ งไปกองกับพืน ้ โดยทีต ่ าขาวแสดงออกมา จากนัน ้ ก็มค
ี นๆหนึง่ ทีส
่ งสยั ว่าอะไรที่
ทําให ้เกิดเสยี งดังขึน
้ กันแน่ เขาคนนัน ้ คือฟอสนั่นเอง เขาดึงผ ้าม่านออก จากนัน ้ ตาของเขาก็
เบิกกว ้างขึน
้ และตัวแข็งทือ ่ เมือ
่ เห็นภาพพังพินาศที่ เบือ้ งหน ้าเขา

สว่ นอีกด ้านหนึง่ นัน

้ ไอโกะและคนอืน่ ๆได ้สติกลับมาในตอนทีฟ
่ อสเข ้ามา สายตาของพวกเขาที่
จ ้องมองเดวิดในตอนแรกนัน ้ หันไปมองทีต
่ ้นเหตุของเสยี ง

ณ ทีต ่ รงนัน ้ มีสงิ่ ทีไ่ อโกะและเหล่านักเรียนรู ้จักดีแต่ไม่เคยเห็นของจริง มันเป็ นสงิ่ ทีม ่ าจากโลก
่ สงิ่ ทีเ่ หล่าอัศวินไม่มท
อืน ี างรู ้จักแน่นอน ภาพทีเ่ ขาเห็นนัน
้ คือภาพทีฮ
่ าจิเมะนั่งอยูโ่ ดยทีถ่ อ
ื
"ปื น" เอาไว ้ ควันสข ี าวลอยออกมาจากดอนเนอร์ อย่างน ้อยกระสุนทีฮ ่ าจิเมะยิงนัน
้ ก็เป็ นกระสุน
ยาง

ถึงแม ้พวกเขาจะไม่จมไปกับความต ้องการฆ่าของฮาจิเมะ แต่เพียงแค่แรงกดดันจากฮาจิเมะก็

เพียงพอให ้ไอโกะและคนอืน ั่ หน ้าซด
่ ๆตัวสน ี ได ้แล ้ว

ี งทีไ่ ม่เป็ นธรรมชาติออกมา จุดประสงค์ของมันคือการขู่

ฮาจิเมะวางปื นไว ้บนโต๊ะดังปึ ง มันให ้เสย
พวกเขา จากนัน ้ เขาก็ประกาศอย่างชดั เจนถึงจุดยืนของเขาและถามไอโกะและคนอืน ่ ๆว่าจะ
เข ้าข ้างฝ่ ายไหน

"ฉั นไม่มค ี วามสนใจคนอืน ่ ๆ ฉั นไม่มค ี วามคิดทีจ ่ ะต ้องการจะเชอ ื่ มความสม ั พันธ์กบ ั พวกเธอ ยิง่
ไปกว่านัน ้ ฉันไม่คด ิ ทีจ่ ะพูดสงิ่ ทีเ่ คยเกิดขึน้ กับฉั นและสงิ่ ทีค ่ ดิ จะทํา ฉันมาทีน ่ เี่ พือ
่ ทํางานเท่านัน้
ดังนัน
้ ฉั นจะกลับไปเดินทางต่อหลังจากงานนีจ ้ บ สน ิ้ และจากนัน ้ พวกเราก็จะจากไป อีกทัง้ ฉั น
เองก็ไม่มค ี วามคิดทีจ่ ะยุง่ ในเรือ่ งของคนอืน ่ ๆ ไม่วา่ พวกเธอจะต ้องการทําแบบไหนก็ตาม อย่า
ขวางทางฉันก็พอ อย่างเมือ ่ กีน
้ ถี้ ้าพวกเธอกลายมาเป็ นศต ั รู............ฉั นจะฆ่าทิง้ ซะ"

เข ้าใจ? คือสงิ่ ทีต

่ าของฮาจิเมะถามแต่ไม่มใี ครพูดอะไรออกมา เขาก็หน ั ไปมองแชสและอัศวินที่
พยายามทนต่อแรงกดดันอย่างเต็มความสามารถ สงิ่ ทีพ ่ วกเขาทําได ้คือพยักหน ้าเท่านัน
้

จากนัน้ ฮาจิเมะก็หนั ไปมองไอโกะและเหล่านักเรียน ไอโกะไม่ได ้พูดอะไรออกมา ไม่ซต ิ ้องพูด

ว่าเธอไม่สามารถพูดได ้ มันไม่เพียงแค่แรงกดดันทีแ ่ ผ่ออกมาเท่านัน ้ รวมถึงคําพูดของฮาจิเมะ
และการทีน ่ นไปโดยทีเ่ ธอไม่รู ้ นั่นเป็ นสงิ่ ทีค
่ ักเรียนของเธอเปลีย ่ วามภาคภูมใิ จของไอโกะนัน้ ไม่
สามารถยอมได ้

ฮาจิเมะถอนหายใจและยักไหล่และยกเลิก "แรงกดดัน" ถึงแม ้จะไม่มค ี ําตอบจากไอโกะ ฮาจิ

เมะนัน ึ ถึงความรู ้สก
้ รู ้สก ึ ของไอโกะได ้บางสว่ นดังนัน
้ เขาจึงไม่บงั คับขอ คําตอบจากเธอ แน่นอน
ว่านักเรียนคนอืน ่ นัน
้ หวาดกลัวดังนัน ่ ๆคงไม่ กล ้าสูกั้ บเขา
้ ฮาจิเมะจึงคิดว่าคนอืน

หลังจากทีแ่ รงกดดันอัมหาศาลนัน ้ หายไป เหล่าอัศวินก็ล ้มลงและถอนหายใจออกมา ไอโกะ

และนักเรียนคนอืน่ ๆเองก็หมดแรงและนั่งลงบนเก ้าอี้ ฮาจิเมะทําเหมือนไม่มอ ี ะไรเกิดขึน
้ และ
กลับมากินต่อและพูดกับชอ ิ ะทีย
่ งั หดหู่

"เฮ,้ ชอ
ิ ะ นั่นเป็ นเรือ
่ งปกติสาํ หรับ "โลกภายนอก" มันไม่จําเป็ นทีจ ่ ะต ้องคิดจริงจังรู ้ไหม?"
"ใช,่ ถูกแล ้ว.........ถึงแม ้ฉั นจะเข ้าใจดีแต่.........อย่างทีค ิ สําหรับมนุษย์แล ้วหูอน
่ ด ั นีม้ น
ั น่า
ขยะแขยง"

ชอ ิ ะทีห
่ วั เราะเยาะตัวเองพร ้อมกับลูบหูของตัวเองและยิม
้ อย่สงขมขืน
่ ออกมา ยูเอะทีเ่ ห็นสภาพ
นัน
้ กระซบ ิ คําพูดปลอบใจเธอด ้วยสายตาทีซ ื่ ตรง
่ อ

"......หูของชอิ ะนัน
้ น่ารักมาก"
"คุณยูเอะ........จริงหรือ?"

ถึงแม ้จะอย่างนัน ิ ะก็ยงั ไม่เชอ

้ ชอ ื่ ดังนัน
้ ครัง้ นีฮ
้ าจิเมะทีต
่ ามดูดนัน
้ จึงแสดงสห ี น ้าทีป
่ ระหลาดใจ
เนือ ่ งจากยูเอะชอบพูดกับเขาว่า "แย่!" ทําให ้การกระทําของฮาจิเมะต่อชอ ิ ะนัน
้ อ่อนลงทีละเล็ก
ทีละน ้อย และเขาพยายามปลอบใจชอ ิ ะด ้วยความสามารถทัง้ หมดทีเ่ ขามี (tl note : ประโยคนี้
ประโยคชว่ งแรกๆผมแปลแล ้วอ่านไม่รู ้เรือ ่ งเลย แปลยังไงก็ทําให ้อ่านเข ้าใจไม่ได ้ เลยขอแปล
มัว่ ๆข ้ามไปก่อนนะครับ)

"รู ้ไหมว่าการเรียนของพวกเขาโดนล ้างสมองโดยทางโบสถ์และชนชน ั ้ สูงของอาณาจักร ดังนัน ้

ความรู ้สก ึ ของพวกเขาจึงถูกปลูกฝั งด ้วยความเกลียดชงั เธอไม่รู ้เหรอว่าเผ่ากระต่ายนัน ้ เป็ นทาส
เลีย ้ งทีช
่ นื่ ชอบทีส
่ ด
ุ ? พูดได ้อีกอย่างว่า โดยปกติแล ้วไม่มใี ครรังเกียจเธอหรอก"
"ยะ-......อย่างนัน ้ หรือ...............อะ-อืมมม .......แล ้วนายคิดว่าไง.......เกีย่ วกับหูของฉัน?"

ชอิ ะทีเ่ ดาว่าคําพูดเหล่านัน

้ เป็ นแนวคําพูดปลอบใจของฮาจิเมะและทําให ้เธอดีใจ ขึน ้ มา
เล็กน ้อย จากนัน ้
้ เธอก็ชอนตาถามเขาด ้วยแด ้มทีแ
่ ดงเหมือนกับบอกว่า "ฉั นต ้องการรู ้แต่ในทาง
กลับกันฉันก็ไม่ต ้องการรู ้" หูกระต่ายของเธอห่อลงและเอียงเข ้าหาฮาจิเมะ

"....ฉะนไม่ได ้คิดอะไรเกีย
่ วกับพวกมัน......"

ฮาจิเมะทีเ่ บือนหน ้าหนีหก

ู ระต่ายกลับไปจ ้องมองอาหารต่อเหมือนกับว่าเขา พยายามหลอกเธอ
และตอบเธออย่างรวดเร็ว หูกระต่ายของเธอลูล ่ งไปมากกว่าเดิมเหมือนกับเสยี ใจทีถ
่ ามออกไป
อย่างไรก็ตามประโยคต่อไปของยูเอะนัน ้ ทําให ้พลังของมันกลับขึน
้ มาทันทีและหู ของเธอตัง้
ตรงอย่างรวดเร็ว

"........มันเป็ นสงิ่ ทีฮ ื่ ชอบทีส

่ าจิเมะชน ่ ด ั ผัสมันด ้วยความรักในตอนทีช
ุ เขาสม ิ ะนอนหลับ"
่ อ
"ยูเอะ!? ไม่ใชเ่ ธอสญ
ั ญาแล ้วเหรอว่าจะไม่บอกเธอเรือ
่ งนัน
้ !?"
"คะ-คุณฮาจิเมะ......ชอบหูกระต่ายของฉัน......เอะเฮะเฮะ"

ด ้วยแก ้มทีแ ิ ะพยายามจะกลบรอยยิม

่ ดงของเธอ ชอ ้ กว ้างของเธอด ้วยมือทัง้ สองข ้าง หูกระต่าย
ของเธอขยับไปมาเหมือนกับบอกว่า "เย ้~" ด ้วยความดีใจ

บรรยากาศอึดอัดและเคร่งเครียดของบรรยากาศฆาตกรรมเมือ ่ กีน
้ จ
ี้ างหายไปเหมือน กับว่ามัน
เป็ นภาพลวงตา บรรยากาศกลับกลายมาเป็ นสช ี มพูอย่างน่าฉงน และนั่นทําให ้ไอโกะและเหล่า
นักเรียนรวมถึงเหล่าอัศวินกระพริบตาด ้วยความ อัศจรรย์ใจ พวกเขาจ ้องมองการตอบโต ้ตลก
หวานแหวนของฮาจิเมะสก ั ครูห
่ นึง่ ก่อนทีห
่ นึง่ ในนัก เรียนผู ้ชาย; ไอกาวะ โนโบรุจะพึทพําขึน ้ มา

"หือ? แปลก เมือ ่ กีน

้ น
ี้ ากูโมะยังน่ากลัวมากอยูเ่ ลย แต่ตอนนีบ ้ รรยากาศการฆ่าไม่ได ้พุง่ ออก
มาแล ้ว....."
"หือ นายด ้วยเหรอ ยิง่ กว่านัน ้ ถึงแม ้ทัง้ สองจะน่ารักมาก..........ถึงแม ้ทัง้ สองคนจะโดนสเป็ ก
เข ้า เต็มๆ.........แต่การมาจีบกันต่อหน ้าฉันนีม ่ น
ั ทรมานกันชดั ๆ...."
".......อย่างทีน่ ากูโมะบอก เรือ ่ งเหล่านัน ้ ไม่สําคัญอีกต่อไปแล ้ว แต่การทีม ่ ท
ี ก
ั ษะในการเป็ น
เพือ่ นกับสาวต่างโลกนีม ่ น
ั ..........ฉั นต ้องการ ถามเขาว่าทํายังไง!........โนโบรุ! อากิระ!"
""เฮะ, พวกเราพร ้อมจะลงนรกไปพร ้อมกันกับนาย อัตสุช!ิ ""

ด ้วยสายตาทีเ่ ดือดพล่านไปด ้วยความอิจฉา พวกเขาหันไปมองทีฮ ่ าจิเมะทีท ั่

่ ําให ้พวกเขาตัวสน
เมือ่ กี้ มันเป็ นความเห็นพ ้องกันของผู ้ชายสามคนจากนักเรียนทีเ่ ป็ นคนคุ ้มกันให ้กับไอ โกะ
บรรยากาศเคร่งเครียดเมือ ่ กีถ
้ ก
ู เป่ าหายไป นักเรียนผู ้หญิงเริม
่ กลับมามีสห ี น ้าเหมือนเดิมและหัน
ไปมองเหล่านักเรียน ผู ้ชายด ้วยสายตาเย็นชาอย่างน่ากลัว

ึ ว่าบรรยากาศเมือ
แชสทีร่ ู ้สก ่ กีส
้ งบลงแล ้ว เริม ่ หันกลับมารักษาเดวิด ในเวลาเดียวกันหลังจากที่
เขากดความรู ้สก ึ ระวังภัยและเป็ นศต
ั รู เขาหันกลับมาถามฮาจิเมะด ้วยรอยยิม ้ นอกเหนือจาก
สถานการณ์ของฮาจิเมะแล ้ว ยังมีอก ี สงิ่ หนึง่ ทีเ่ ขาต ้องได ้ยินให ้ได ้ไม่วา่ อย่างไรก็ตาม

ี มารยามไหมทีจ
"เสย ่ ะเรียกเธอว่านากูโมะคุง? เมือ ่ กีน
้ ห ี มารยาทแล ้ว ไม่วา่
ี้ วั หน ้าของเราเสย
อย่างไรก็ตามพวกเราคือผู ้คุ ้มกันคุณไอโกะดังนัน
้ พวกเราจึงโกรธง่าย เกินไปถ ้าเกีย ่ วข ้องกับคุณ
ไอโกะ ผมต ้องขอให ้เธอยกโทษให ้กับพวกเราด ้วย"

ถึงแม ้ฮาจิเมะต ้องการจะสวนกลับไปว่า "แล ้วการโกรธง่ายเกินไปเปลีย ่ นเป็ นความต ้องการฆ่า

้ ทําให ้เขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได ้ และนั่นทําให ้เขาสา่ ย
ไดไง?" แต่คําพูดทีว่ า่ "ฆ่า" นัน
มืออย่างเงียบๆเพือ ่ บอกให ้เขาหยุดพูด การกระทําลวกๆนีท ้ ําให ้แก ้มของแชสกระตุกแต่สห ี น ้า
ยิม
้ จอมปลอมของเขายังไม่หาย ไป จากนัน ้ ด ้วยการคิดอย่างเร็วเพราะเขาไม่อาจให ้สถานการณ์
อย่างนีด้ ําเนินต่อไป เขาถามตรงๆเกีย ่ วกับอาติแฟ็ กตรงหน ้าเขา

"ผมคิดว่า.......นั่นมันอาติแฟ็ ก ถึงแม ้จะไม่มนั่ ใจนักด ้วยความรู ้ทีจ

่ ํากัด แต่ผมรับรู ้ได ้ว่ามันทรง
พลังทีเดียว มันเร็วกว่าธนู อีกทัง้ ไม่ต ้องร่ายเวทหรือวงกลมเวท เธอไปได ้มันมาจากทีไ่ หน
กัน?"

ถึงแม ้เขาจะยิม
้ แต่ตาของเขาไม่ ดูจากคําพูดของเขาแล ้วประมาณว่า ในเมือ ่ งรอยการใช ้
่ ไม่มรี อ
เวท ดังนัน ้
้ มันจะต ้องเหมือนกับธนูทใี่ ชกลไกล ้วนๆและสามารถผลิตเป็ นจํานวนมากได ้ ถ ้าเป็ น
อย่างนัน้ มันจะชว่ ยอย่างมากในการได ้เปรียบศต ั รูกอ
่ นทีส่ งครามจะเริม ่ อย่างไรก็ตามอัศวินนัน
้
ฝี มือไม่เท่ากับฮาจิเมะดังนัน
้ อย่างน ้อยเขาต ้องการ ทีจ ่ ะรู ้ข ้อมูลจากเขา

ฮาจิเมะถูกดึงดูดด ้วยสายตาของแชส แต่กอ ่ นทีเ่ ขาจะได ้พูดอะไร คําพูดของเขาโดนขัดขวาง

ี งทีต
ด ้วยนํ้ าเสย ่ น ี ก่อน เสย
ื่ เต ้นเสย ี งนัน
้ มาจากเด็กนักเรียนผู ้ชายทีม่ ช ื่ ว่า ทามาอิ อัตสุช ิ
ี อ

่ ล ้ว นากูโมะ นั่นมันปื นไม่ใชเ่ หรอ!? นายไปได ้มันมาได ้อย่างไรกัน!?"

"ชะ-ใชแ

ี งตะโกนของทามาอิ
แชสตอบสนองต่อเสย

"ปื น? ทามาอิ, เธอรู ้เรือ

่ งเกีย ่ วกับมันงัน
้ เหรอ?"
่ ล ้ว, ฉั นรู ้จักมัน มันเป็ นอาวุธจากโลกของเรา"
"เอ๋? อา ใชแ

่ งประกายขึน
ตาของแชสสอ ้ จากคําพูดของทามาอิ แต่หลังจากนัน
้ เขาหันกลับไปมองทีฮ
่ าจิเมะ

"โฮ,่ พูดได ้อีกอย่างว่า มันไม่ใชอ ่ าติแฟ็ กจากโลกใบนี.้ ........ถ ้าอย่างนัน

้ มันต ้องถูกสร ้างจาก
ใคร บางคนทีม ่ าจากโลกอืน ่ .........และแน่นอนว่าผู ้สร ้างคือ......."
"ฉั นเอง"

ฮาจิเมะตอบอย่างง่ายดายว่าเขาสร ้างมันเอง แชสทีเ่ ข ้าใจว่าฮาจิเมะนัน

้ เป็ นคนทีช
่ อบเก็บ
ความลับประหลาดใจทีฮ ่ าจิเมะยอมรับอย่างง่ายดาย

"เธอยอมรับง่ายดายจัง นากูโมะคุง เธอรู ้ไหมว่าการถืออาวุธนัน ้ หมายความว่าอย่างไร? มัน

.........."
"มันสามารถเปลีย่ นสถานการณ์ของสงครามบนโลกนีไ ้ ด ้อย่างสนิ้ เชงิ ......ใชไ่ หม? ถ ้าพวกนาย
สามารถผลิตเป็ นจํานวนมากได ้ เป็ นไปได ้สูงว่านายต ้องการให ้ฉั นกลับไปพร ้อมกับนายและสอน
้ ใชไ่ หม? แน่นอนว่าขอปฎิเสธทัง้ หมด ยอมแพ ้ซะเถอะ"
นายว่าทํายังไง หรือประมาณนัน

คําพูดของฮาจิเมะทําให ้เขาหมดหวังอย่างสมบูรณ์ คําพูดนัน ้ เหมือนกับว่าเตรียมตัวมาตัง้ แต่แรก

แล ้ว แต่แชสไม่คด
ิ จะยอมแพ ้ นั่นแสดงให ้เห็นว่าปื นดึงดูดเขาได ้ถึงขนาดไหน

"แต่มน ั จะทําให ้ทหารทีม ่ รี ะดับตํา่ สามารถโจมตีอย่างรุนแรงได ้ถ ้าผลิตเป็ นจํานวน มาก ถ ้าสงิ่ นัน
้
เกิดขึน ้ พวกเราสามารถใชคนเพิ ้ ม่ ขึน
้ ในสงครามทีจ
่ ะถึงนีไ
้ ด ้และโอกาศชนะของพวกเราจะ
เพิม
่ ขึน ้ เป็ นอย่างมาก ถ ้าเธอร่วมมือ มันหมายถึงเธอจะชว่ ยอาจารย์และเพือ ่ นไปด ้วยไม่ใช ่
เหรอ? ถ ้ายังไง......"
"ไม่วา่ จะพูดยังไงฉันก็ไม่รว่ มมือ ถ ้านายพยายามแย่งมันไปนั่นหมายถึงนายเป็ นศต ั รู และใน
ตอนนัน ้ ........จงเตรียมใจทีจ ่ ะถูกล ้างบางก่อนทีส
่ งครามจะเริม ี อีก"
่ เสย

ั หลังและทําให ้เขาหุบปาก จากนัน

คําพูดของฮาจิเมะทําให ้ร่างกายของแชสหนาวไปถึงไขสน ้ ไอ
โกะก็เข ้ามาพูดต่อ

"คุณแชส นากูโมะคุงเองก็มเี หตุผลของเขา ได ้โปรดอย่าบังคับนักเรียนฉั นเลยนะคะ นากูโมะคุง

เองก็เหมือนกันอย่าพูดเรือ
่ งร ้ายแรงแบบนัน
้ พูดในแนวทางสน ั ติมากกว่านี.้ ......นากูโมะคุงเธอ
จะไม่กลับไปจริงๆเหรอ?"
้
"อา, ผมไม่ต ้องการกลับไปพร ้อมกับอาจารย์ พรุง่ นีเ้ ชาหลั ิ้ ภารกิจ ผมจะจากไป
งจากเสร็จสน
ทันที"
"ทําไม....."

ไอโกะมองฮาจิเมะด ้วยสห ี น ้าเจ็บปวด เธอต ้องการรู ้เหตุผลของเขา แต่ฮาจิเมะลุกออกจากทีน ่ ั่ง

ก่อนทีเ่ ธอจะได ้ถาม พวกเขาไม่รู ้ตัวเลยว่ายูเอะและชอ ิ ะเองก็กนิ เสร็จแล ้วเหมือนกัน ถึงแม ้ไอ
โกะจะพยายามหยุดเขาแต่ฮาจิเมะไม่สนใจเธอและเดินขึน ้ บันไดไปชน ั ้ สอง ตามด ้วยยูเอะและ
ชอิ ะ

สว่ นไอโกะและคนอืน ่ ๆทีถ

่ กู ทิง้ ไว ้ต่างก็มบี รรยากาศทีเ่ ข ้าใจยากและพูดไม่ ถูกลอยอยูร่ ะหว่าง
พวกเขา พวกเขาดีใจทีเ่ พือ ่ นร่วมหห ้องทีพ ่ วกเขาคิดว่าตายแล ้วจริงๆยังมีชวี ติ อยู่ แต่ตวั ตนของ
พวกเขานัน ้ เหมือนจะไม่อยูใ่ นสายตาของฮาจิเมะเลยแม ้แต่น ้อย ยิง่ ไปกว่านัน ้ เขากลับกลายเป็ น
คนแข็งแกร่งถึงขนาดทีว่ า่ เป็ นไปไม่ได ้เลยที่ จะเทียบตัวตนของเขาในอดีต เขาไม่ใชค ่ น
เดียวกันกับคนทีถ ่ ก
ู เรียกว่า "ไม่ได ้เรือ ่ ง" คนทีพ ่ วกเขาพึงพอใจคิดว่าตัวตนของพวกเขาสูงกว่า

ยิง่ ไปกว่านัน
้ พวกเขายังทําเป็ นมองไม่เห็นฮย ิ ามะและเพือ
่ นของเขารังแกฮาจิเมะ ตามด ้วย
เหตุการณ์ "ยิงพวกเดียวกันเอง" ทีเ่ ป็ นอุบต ึ ติดหนีม
ั เิ หตุ พวกเขายิง่ รู ้สก ้ ากขึน
้ ไปอีกเพราะ
ท่าทางทีไ่ ม่คลุมเครือของฮาจิเมะ และนั่นทําให ้ไม่มใี ครกล ้าเข ้าหาฮาจิเมะแม ้แต่น ้อย

ไอโกะนัน
้ ตัวสน ั่ อย่างมากจากการทีน ่ ักเรียนของเธอเปลีย ่ นแปลงไปอย่างมากและ โกรธ
สถานการณ์ทด ี่ ําเนินตอนนีใ้ นจิตใจของเธอ ดังนัน้ เธอจึงไม่สามารถหยุดฮาจิเมะ

แชสทีก
่ ําลังเฝ้ าอาการฟื้ นฟูของเดวิดนัน
้ ดูเหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่าง

เนือ
่ งจากอาหารนัน้ เย็นมากแล ้วทําให ้ความอยากอาหารของพวกเขาหมดไป ทัง้ หมดไม่คด ิ จะ
มองไปทีอ ่ าหารอีกแล ้วและเริม
่ คิดในใจอย่างหนักว่า "ฮาจิเมะเอาตัวรอด" หลังจากแยกจาก
พวกเขาได ้อย่างไร

มันเกิดอะไรขึน ้ ถึงขนาดเปลีย่ นแปลงคนๆหนึง่ ได ้อย่างสน ิ้ เชงิ ฮาจิเมะคิดอย่างไรในตอนทีเ่ กิด

เหตุการณ์ "ยิงพวกเดียวกันเอง" ในตอนนีฮ ้ าจิเมะคิดยังไงกับพวกเขา........ เป็ นไปได ้อย่าง
มากว่าฮาจิเมะจะมีความแค ้นต่อพวกเขา ด ้วยความคิดเหล่านัน ้ วนไปมาในจิตใจของพวกเขา
ทัง้ หมดนัน
้ รู ้สกึ อารมณ์หดหู่ และวันนัน
้ ได ้จบลง

กลางดึกคืนนัน ้ พวกเขาต่างก็หมดแรงทัง้ กายและใจซงึ่ ต ้องขอบคุญเหตุการณ์ท ี่ ไม่คาดฝั นนี้

พวกเขาทัง้ หมดต่างหลับหมดแล ้ว ยกเว ้นไอโกะทีย ่ งั ไม่สามารถหลับได ้ ห ้องของไอโกะนัน ้ เป็ น
ห ้องเดีย
่ วดังนัน้ มันจึงเป็ นห ้องทีไ่ ม่ใหญ่โตนัก มีชด ุ โต๊ะและเตียงทีม่ ไี ม ้แกะสลักไว ้ทีฐ
่ าน, เตา
ผิงขนาดเล็ก ,และโซฟาหนังทีอ ่ ยูด่ ้านหน ้าเตาผิง ในหน ้าหนาวไฟในห ้องนีจ ้ ะสว่างขึน ้ และ
แขกพักจะรู ้สก ึ อบอุน่ เมือ
่ เห็นมัน

ไอโกะนัน
้ กําลังคิดถึงเรือ
่ งทีเ่ กิดขึน
้ เมือ
่ กลางวันนี้ เธอจ ้องมองเตาผิงในขณะทีน ่ ั่งลงไปทีโ่ ซฟา
ในสมองของไอโกะนัน ้ เหมือนกับตู ้หนังสอ ื ทีไ่ ม่ได ้จัดเรียง เหมือนกับว่าข ้อมูลทัง้ หมดนัน
้ ยุง่
เหยิง

ถึงแม ้เธอจะไม่สามารถคิดเกีย ่ วกับเรือ่ งนีไ

้ ด ้แต่เธอก็อยากคิด และตัง้ แต่คด ิ หัวของเธอก็หมุนวน
ไปวนมาเหมือนวงกลมและไม่สามารถหาทางออกดีๆ ได ้เลย เธอนึกถึงในตอนทีเ่ ธอยิม ้ ในตอน
้ ยังมีชวี ติอยู่ จากนัน
ทีเ่ ธอรู ้ว่านักเรียนคนนัน ้ เธอก็ยน่ คิว้ เมือ
่ นึกถึงท่าทางไม่เป็ นมิตรของฮาจิเมะ

เธอได ้เห็นสว่ นหนึง่ ของพลังของฮาจิเมะผ่านคําพูดและการกระทําของเดวิด เธอคิดต่อว่าเขา

ไม่อาจจะมีชวี ต ิ รอดต่อไปได ้ถ ้าเขาไม่เปลีย ่ นแปลงตัวเอง และประสบการณ์อน
ั ยากลําบากทีฮ
่ า
จิเมะต ้องเผชญ ิ เมือ ้ เธอทําได ้แค่ถอนหายใจเพราะเธอไม่สามารถชว่ ยเขาได ้เลย
่ ถึงจุดนัน
อย่างไรก็ตามในตอนทีเ่ ธอนึกถึงการสนทนาระหว่างเขาและสองสาวและทําให ้เธอคิด ว่าเขา
จะต ้องพบเพือ ่ ร่วมทีมทีเ่ ขาเชอื่ ใจได ้แล ้ว และนั่นทําให ้เธอยิม
้ ออกมา

และทันใดนัน ี งหนึง่ ดังขึน

้ เองก็มเี สย ้ จากในห ้องทีท
่ ไี่ ม่ควรมีคนอืน
่ อยูน
่ อกจากตัวเธอเอง

"ทําไมอาจารย์ถงึ เปลีย ี น ้าตลอดเวลา?"

่ นสห
"หือ!?"

ไอโกะหันหน ้าไปหาต ้นเสยี งพร ้อมกับตาทีเ่ ปิ ดกว ้าง ทีน

่ ั่นมีฮาจิเมะทีย
่ น
ื ทีห
่ น ้าประตูโดยทีแ
่ ขน
นัน
้ กอดอกไว ้ ไอโกะนัน
้ ตกใจมากจนลิน ้ แข็งทือ ่ แต่สดุ ท ้ายก็กลับมาพูดได ้

"นะ-นากูโมะคุง? ทะ-ทําไมเธอถึงมาอยูท ่ น
ี่ ี่ มาได ้อย่างไร....."
"ถ ้าถามว่าทําไม ผมก็แค่เข ้ามาทางประตู ไม่มากไปกว่านัน ้ "
"เอ๋, แต่วา่ มันล็อก......"
"อาชพ ี ของผมคือผู ้เชย ี่ วชาญด ้านการแปรรูป ไม่เหมือนกับล็อกบนโลก ผมสามารถเปิ ดกลไกล็
อกแบบนีไ ้ ด ้"

ฮาจิเมะตอบอย่างสบายๆและทําให ้ไอโกะตัวแข็งทือ
่ สกั ครูห่ นึง่ หัวใจของเธอเต ้นดังด ้วยความ
ตกใจและสุดท ้ายก็กลับมาสงบสติอารมณ์ได ้ เธอหน ้าบึง้ และเริม ่ ดุดา่ เขา

"ในเวลาแบบนี้ ยิง่ ไปกว่านัน ี มารยาททีบ

้ มันเสย ่ ก
ุ รุกห ้องของผู ้หญิงโดยทีไ่ ม่คด
ิ จะเคาะห ้อง
แม ้แต่น ้อย แล ้วการเปิ ดล็อกแบบนี.้ ......เธอต ้องการอะไรกันแน่?"

ในตอนนัน ้ เองคําว่า yobai(บุกรุกเข ้าทีน่ อนผู ้หญิงยามวิกาลและมีเพศสม ั พันธ์)ปรากฎขึน ้ มาใน

หัว ของไอโกะแต่เธอลบความคิดนีท ้ งิ้ ทันที เธอสา่ ยหัวไปมาเล็กน ้อยเพือ
่ เตือนตัวเองว่าคนๆนี้
คือนักเรียนของเธอ ฮาจิเมะเมินเฉยต่อคําดุดา่ เหมือนกับตอไม ้ทีถ ่ ก
ู ลมพัดผ่าน และเขาก็เริม ่
บอกเธอถึงสาเหตุทม ี่ าในคืนนี้

"อืม, ขอโทษสาํ หรับเรือ่ งนัน

้ ด ้วย ผมไม่ต ้องการให ้ใครรู ้เรือ
่ งการมาครัง้ นี้ ผมเองก็ต ้องการคุย
กับอาจารย์แต่ตอนนัน ้ มีคนจากอาณาจักรและโบสถ์อยูด ่ งั นัน ้ จึงไม่สามารถทําได ้เนือ
่ งจาก
เนือ
้ หาการพูดคุยนีจ
้ ะทําให ้พวกนัน ้ โกรธ"
"พูดคุย? นากูโมะคุง มันจะดีกว่าทีจ ่ ะคุยกับอาจารย์และเพือ ่ นๆ...."

่ งประกายด ้วยความคาด หวัง

เธอคิดว่าเขาอาจจะอยากกลับไปกับพวกเขาและตาของไอโกะสอ
ถ ้ามันเป็ นการขอคําปรึกษาจากนักเรียนของเธอ มันทําให ้เธอคิดว่าห ้องนีเ้ ป็ นห ้องอาจารย์ แต่
ความคาดหวังของเธอถูกทําลายทันทีจากฮาจิเมะ

"ไม่ใช ่ ผมไม่ต ้องการกลับไป ดังนัน ้ หยุดมองผมด ้วยสายตาคาดหวังได ้แล ้ว........ สงิ่ ทีผ
่ ม
ต ้องการพูดเป็ นสงิ่ ทีผ
่ มคิดว่าอาจารย์จะสงบสติได ้มากทีส
่ ด
ุ หลังจาก ฟั งเรือ
่ งนี้ หลังจากการ
พูดคุยนีจ้ บลง ผมจะปล่อยให ้อาจารย์ทําสงิ่ ทีต่ ้องการจะทําด ้วยตัวของอาจารย์เอง"

หลังจากพูดประโยคนัน้ ฮาจิเมะเริม
่ พูดถึงเรือ
่ งราวของ "ผู ้ปลดปล่อย" และพระเจ ้าทีบ
่ ้าคลัง่ ที่
เขาได ้ยินจากออสคาร์

ฮาจิเมะนัน ้ มีเหตุผลทีเ่ ล่าเรือ่ งราวนีใ้ ห ้ไอโกะฟั ง เมือ ่ ดูจากความต ้องการของพระเจ ้าแล ้ว ผู ้

กล ้า;โคคิและคนอืน ่ ๆนัน
้ ถูกทําให ้เต ้นไปตามเกมของพวกเขา และพระเจ ้าไม่มค ี วามคิดทีจ ่ ะสง่
พวกเขากลับไปโลกเดิม เพือ ่ ชว่ ยชวี ต
ิ มนุษย์จากเผ่าพันธุป ์ ี ศาจ ในอีกนัยนึงบอกได ้ว่าเพือ ่ ทีจ่ ะ
ชนะสงครามทีจ ่ ะมาถึงนี้ นีค
้ อ ื ผลจากการทีพ ่ ระเจ ้าชก ั ใยอยูเ่ บือ
้ งหลังตัง้ แต่แรกแล ้ว ตัวผู ้กล ้า
เองนัน้ เป็ นแค่หมากน่าสนใจตัวหนึง่ ทีพ ่ วกเขารวบรวมไว ้โดยไม่ม ี เหตุผลใดๆทัง้ นัน ้ ยิง่ ไปกว่า
นัน
้ พวกเขาคิดเพียงแค่วา่ มันจะดีกว่าถ ้าเริม ่ เกมใหม่ด ้วยการใช ้ ผู ้กล ้า

อย่างไรก็ตามสําหรับตัวฮาจิเมะเองนัน ้ เขาไม่มเี หตุผลทีจ

่ ะอธิบายเรือ ่ งนีต
้ อ
่ โคคิและนักเรียนคน
อืน
่ ๆ เขาไม่สนใจว่าเพือ
่ นร่วมห ้องคิดจะทําอะไรและมันทําให ้เขายุง่ ยากมากขึน ้ เท่า นัน้ ต่อให ้
เขาบอกโคคิ, ชายคนนัน ื่ ตลอดมาว่าความยุตธิ รรมนัน
้ ทีเ่ ชอ ้ ถูกต ้องเสมอจะต ้องเชอ ื่ เสย
ี ง สว่ น
ใหญ่และไม่เชอ ื่ เขา

นั่นเป็ นเพราะเขาตัวคนเดียวและระหว่างคําพูดของคนทีเ่ ปลีย ่ นแปลงไปอย่างมาก และคําพูดที่

ขอให ้ชว่ ยชวี ต
ิ คนสว่ นใหญ่ ฮาจิเมะไม่จําเป็ นต ้องคิดเลยว่าโคคิจะเชอ ื่ ใคร ยิง่ ไปกว่านัน
้
เนือ่ งจากคนสว่ นใหญ่นัน ้ นับถือ "พระเจ ้าเอฮโิ ต ้" เขาจะถูกเยาะเย ้ยและถากถางเท่านัน ้ เพราะ
เหตุนัน ้ เอง ฮาจิเมะจึงไม่ต ้องการยุง่ เกีย
่ วโคคิแม ้แต่นด
ิ เดียว

อย่างไรก็ตามด ้วยเหตุบงั เอิญยิง่ กว่าบังเอิญ มันทําให ้เขาพบกับไอโกะ ฮาจิเมะรู ้ดีวา่ ความคิด

ของเธอนัน ้ อยูท่ นี่ ักเรียนตลอดมา ในอีกนัยหนึง่ ไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน ้ ในต่างโลกนี้ เธอจะคิด
อย่างใจเย็นเพือ ่ ชว่ ยนักเรียนของเธอ และด ้วยเหตุผลนัน ้ เอง เมือ ่ ตัดสนิ จากท่าทางของเพือ ่ น
ั ้ ในวันนีแ
ร่วมชน ้ ละการแสดงให ้เห็นว่าพวกเขา คิดญีป ่ น ุ่ ถ ้าเป็ นไอโกะละก็คําพูดของเธอจะ
สามารถสง่ ผลถึงพวกเขา นีค ื สงิ่ ทีฮ
่ อ ่ าจิเมะคิด

ถึงแม ้เขาจะไม่รู ้ว่าเธอจะสง่ ผลต่อการกระทําของพวกเขาอย่างไร แต่ด ้วยข ้อมูลนีถ ้ ้าการ

เคลือ
่ นไหวของโคคิและคนอืน ่ ๆต่างออกไปจากทีพ ่ ระเจ ้า ตัง้ ใจ พวกเขาจะพุง่ ความสนใจไปที่
โคคิและคนอืน ่ ๆมากกว่าเดิม ฮาจิเมะรู ้ดีวา่ ตัวตนของเขาจะต ้องขวางหูขวางตาพระเจ ้าในตอนที่
เขาไปพิชต ิ มหา ดันเจีย้ นและมีความเป็ นไปได ้ว่าเขาจะพบกับการขัดขวางจากพระเจ ้า และนั่น
คือเหตุผลทีเ่ ขาบอกข ้อมูลต่อคนทีพ ่ วกเขาเชอ ื่ ใจและทําให ้เขาจัดทิศทาง การกระทําของโคคิ
และคนอืน ่ ๆได ้ จุดประสงค์อย่างเดียวของฮาจิเมะคือการดึงความสนใจออกจากตัวเขา

สาํ หรับตัวฮาจิเมะเองนัน้ เขาไม่สนใจทีจ ่ ะพึง่ พระเจ ้าและมองหาหนทางอืน ่ ในการ กลับโลกเดิม

ยิง่ ไปกว่านัย
้ เหมือนกันกับ "ผู ้ปลดปล่อย" เขาต ้องการแสดงให ้โคคิและคนอืน ่ ๆเห็นว่าพันธมิตร
ตัง้ แต่แรกของพวกเขานัน ้ เป็ นศตั รูทก
ี่ ําลังชก ั ใย ความตัง้ ใจของเขาคือวางเมล็ดทีเ่ รียกว่าไม่
 ื่ ใจต่อพระเจ ้าพวกนัน
เชอ ้

จริงๆแล ้วทีเ่ ขาสามารถนึกถึงความคิดนีอ ้ อกมาได ้นัน

้ เป็ นเพราะเขาพบกับไอโกะ โดยบังเอิญ
ดังนัน
้ ฮาจิเมะจึงไม่คาดหวังในเรือ ้ ากนัก สําหรับฮาจิเมะแล ้ว เขาไม่มค
่ งนีม ี วามแค ้นหรือความ
ึ เฉยๆต่อพวกนัน
เกลียดแม ้แต่น ้อย เขารู ้สก ้ ถ ้าพวกเขาสามารถใชได ้ ้ เขาก็จะใช ้ เขาจะปล่อย
พวกนัน ้ ตามลําพังถ ้าพวกเขาไร ้ประโยชน์ และนั่นคือเหตุผลทีเ่ ขาไม่มค ี วามคิดจะปกปิ ดข ้อมูลนี้

หลังจากทีไ่ ด ้ยินข ้อมูลนีจ้ ากปากของฮาจิเมะ ไอโกะนัน ้ อยูใ่ นอาการตกตะลึง ไม่รู ้ว่าเธอเข ้าใจ
หรือไม่เมือ
่ ได ้ฟั งเรือ
่ งราวนี้ ไม่วา่ หัวเธอจะสรุปได ้วาอย่างไร สมองของเธอต ้องใชเวลาคิ้ ดสก ั ครู่

"นั่นคือข ้อมูลทัง้ หมด นั่นคือสงิ่ ทีผ

่ มรู ้จากใต ้นรก ผมจะปล่อยให ้อาจารย์เป็ นคนตัดสน ิ ใจว่าจะ
ทําอย่าวไรหลังจากนี้ มันไม่เป็ นไรทีจ ่ ะคิดว่านีเ่ ป็ นเรือ
่ งไร ้สาระและไม่เป็ นไรอีกเหมือนกันถ ้าจะ
ทําอะไรซก ั อย่างถ ้าอาจารย์คด
ิ ว่ามันเป็ นเรือ ่ งจริง อาจารย์แค่ทําตามทีใ่ จต ้องการ"
"นะ-นากูโมะคุง อย่าบอกนะว่าเพือ ่ จะจัดการกับพวก "พระเจ ้าทีบ ่ ้าคลัง่ " ..... เธอจึงเริม
่ การ
เดินทาง?"
"ฮา่ , ไม่มที างเป็ นแบบนัน ้ ผมรู ้ดีจากเบือ ้ งลึกของหัวใจว่าไม่สนใจว่าโลกนีจ ้ ะเกิดอะไรขึน ้ ก็ตาม
ผมแค่ค ้นหาวิธก ี ลับโลกเดิมเท่านัน ้ และนั่นคือเหตุผลทีเ่ ดินทาง เหตุผลทีผ ่ มบอกอาจารย์นัน ้
เป็ นเพราะดูเหมือนมันจะสะดวกทีจ ่ ะทําแบบนัน ้ เท่านัน ้ เอง"

สห ี น ้าของไอโกะแสดงสห ี น ้าทีบ
่ อกไม่ถกู ออกมาเพราะปฎิเสธในคําถามของเธอ ถึงแม ้เธอจะ
รู ้สก ึ ผ่อนคลายจากการทีเ่ ขาไม่พงุ่ เข ้าหาอันตรายโดยทีไ่ ม่ยงั ้ คิดแต่มน ั ชว่ ยไม่ได ้ทีเ่ ธอจะโกรธ
ในฐานะอาจารย์เนือ ่ งจากเขาพูดอย่างง่ายดาย ว่าเขาพร ้อมทีจ ่ ะทิง้ คนอืน
่ ไป แต่ตวั ของเธอเอง
นัน ้ ให ้ความสําคัญกับนักเรียนมาเป็ นอันดับหนึง่ ดังนัน ้ เธอจึง ไม่สามารถพูดตอบโต ้กลับได ้เลย
ดังนัน ้ เธ จึงพยายามเปลีย
่ นหัวข ้อด ้วยสหี น ้าทีบ
่ อกเป็ นนัยๆ

"แล ้วเธอเชอ ื่ ในเรือ่ งนีไ้ หม?"

"นั่นสน ิ ะ มหาดันเจีย ้ นคือกุญแจคพตอบในเรือ ่ งนี้ มันไม่เป็ นไรถ ้าอาจารย์สนใจในเรือ ่ งนีแ
้ ละ
ค ้นหามัน หลังจากทีอ ่ าจารย์ผา่ นชน ั ้ ทีห
่ นึง่ ร ้อยของโอลคุส อาจารย์จะพบกับมหาดันเจีย ้ นที่
แท ้จริง แต่กอ ่ นอืน
่ จากทีด ่ ท
ู า่ ทางของอาจารย์วันนี้ อาจารย์จะตายทันทีทไี่ ปถึงทีน ่ ั่น มันไม่
จําเป็ นต ้องคิดเลยถ ้าอาจารย์ยังไม่สามารถผ่าน "แรงกดดัน" ระดับนีไ ้ ด ้"

ไอโกะนึกถึงแรงกดดันทีพ ่ งุ่ ออกมาจากตัวฮาจิเมะในตอนอาหารเย็นตอนนัน ้ จากนัน ้ ตาของเธอ

ก็เต็มไปด ้วยความหลากหลายมีทงั ้ ความเห็นใจ, ความชน ื่ ชม, และอืน
่ ๆเมือ
่ เธอคิดถึงสภาพ
ยากลําบากของเขาทีจ ่ ะต ้องมีชวี ต
ิ ผ่านเหตุการณ์ นัน
้

ความเงียบดําเนินต่อไปอีกสกั ครูห่ นึง่ ฮาจิเมะนัน

้ มัน
่ ใจว่าข ้อมูลของเขานัน ้ ได ้สง่ ผ่านแล ้ว
หลังจากทีม
่ องไปทีท่ า่ ทางของไอโกะและเนือ ่ งจากเขาไม่มธี รุ ะอืน ่ อีกแล ้ว เขาจึงเริม
่ จากไป
อย่างรวดเร็วโดยการเดินไปทีป ่ ระตู แต่ไอโกะทีอ ่ ยูข
่ ้างหลังเขาพูดถึงนักเรียนหญิงคนหนึง่ ทีเ่ ธอ
นึกถึงในตอนที่ พวกเขาพูดเกีย ่ วกับเรือ่ งโอลคุสดันเจีย ้ นขึน ี ก่อน
้ มาเสย

"ชริ าซากิซงั ยังคงไม่คด

ิ จะยอมแพ ้ในการค ้นหาเธอ"
"....."
ฮาจิเมะหยุดเดินเนือ
่ งจากคําพูดทีไ่ ม่คาดคิดของไอโกะ จากนัน
้ ไอโกะพูดอย่างแผ่วเบาไปที่
ด ้านหลังของฮาจิเมะทีอ่ ยูเ่ บือ
้ งหน ้าเธอ

"ถึงแม ้คนอืน ื่ ว่าเธอตายแล ้ว เธอเป็ นคนเดียวเท่านัน

่ ๆจะเชอ ้ ทีไ่ ม่คดิ ว่าเธอตายก่อนทีเ่ ธอจะได ้
ยืนยันด ้วยตาของ เธอ เธอเชอ ื่ มัน ี วี ต
่ ว่าเธอยัมช ิ อยู่ แม ้แต่ตอนนีเ้ ธอก็ยังคงสูอยู้ ใ่ นโอลคุ
สดันเจีย้ น ถึงแม ้อามาโนะกาว่าคุงและคนอืน ่ ๆจะไปทีด ่ นั เจีย
้ นเพือ ่ การฝึ กฝนแต่จด ุ ประสงค์ของ
เธอคือการค ้นหาเธอ"
".......ชริ าซากิปลอดภัยไหม?"

หลังจากเงียบเป็ นระยะเวลายาวนานในทีส ่ ด
ุ ฮาจิเมะก็ถามไอโกะ ฮาจิเมะทีไ่ ม่มที า่ ทางสนใจต่อ
เพือ
่ นร่วมชน ั ้ คนอืน
่ ๆเริม
่ ถามถคงคนอืน ่ ด ้วยคํา พูดทีแ ่ สดงถึงความเป็ นห่วง ไอโกะทีค ่ ้นพบว่า
ตัวตนดัง้ เดิมของฮาจิเมะนัน ้ ยังคงอยูแ
่ สดงสห ี น ้าดีใจออกมา

"ปะ-ปลอดภัย ถึงแม ้โอลคุสดันเจีย้ นจะเป็ นสถานทีอ ่ น

ั ตรายแต่ความสามารถของเธอพัฒนา
อย่างดี เยีย
่ มและเธอยังคงทีจ
่ ะพิชติ ดันเจีย
้ นต่อไป บางครัง้ ก็มจ
ี ดหมายจากเธอ เธอสนใจใน
่ งราวของชริ าซากิไหม? นากูโมะคุงเองก็สนิทกับชริ าซากิซงั "
เรือ

ไอโกะพูดด ้วยรอยยิม
้ ทีส
่ ดใสแต่ฮาจิเมะนัน
้ ไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมาทีจ
่ ะปฎิเสธหรือยอมรับ
คําพูดนัน
้

"ถึงแม ้ผมจะไม่ได ้หมายถึงในแนวทางนัน ้ .....มันจะเป็ นการดีทอ ี่ าจารย์จะบอก เธอในตอนที่

แลกเปลีย ่ นจดหมาย สงิ่ ทีเ่ ธอควรระวังไม่ใชส ่ ต
ั ว์ปีศาจในดันเจีย ้ นแต่เป็ นเพือ ่ นร่วมชน ั ้ ของ เธอ"
"เอ๋? เธอหมายความว่า....."
"อาจารย์, ผมสามารถเดาถึงสถานการณ์ได ้จากทามาอิและคนอืน ่ ๆในวันนี้ สาเหตุทท ี่ ําให ้ผมตก
ลงไปในการต่อสูระหว่ ้ ี อธ อาจารย์คด
างเบฮม ิ ว่ามันมาจากอุบต ั เิ หตุ......ใชไ่ หม?"
"นะ-นั่นมัน....ใช ่ เวทมนตร์บางอันหลุดจากการควบคุมและทําให ้เกิดเหตุการณ์พลาดยิงโดน
พวกเดียวกัน เอง.........ท ้ายทีส ่ ด
ุ ล ้วนากูโมะคุงยังคงแค ้นคนอืน ่ ในเรือ
่ งนี.้ ...."
"ผมไม่ได ้คิดในเรือ ้ เลย สงิ่ ทีผ
่ งนัน ่ มต ้องการพูดคือ พลาดยิงพวกเดียวกันเอง? นั่นมันผิดแล ้ว
กระสุนเวทอันนัน ้ เล็งเป้ ามาทีผ่ มอย่างชด ั เจน"
"เอ๋? เวทย์ทตี่ งั ้ เป้ าชดั เจน? เธอจะบอกว่ามันตัง้ ใจอย่างนัน ้ เหรอ?"

ี น ้าของไอโกะบ่งบอกว่าเธอไม่เข ้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรแต่คําพูดต่อมาของฮาจิ เมะนัน

สห ้ ไม่ม ี
ความปราณีแม ้แต่น ้อยและทําให ้ไอโกะเป็ นกังวลมากกว่าเดิม

"มันหมายถึงเพือ ั ้ พยายามฆ่าผม"
่ นร่วมชน
"อุก!?"

ไอโกะตัวแข็งทือ ี น ้าซด
่ และมีสห ี และได ้ยินคําพูดต่อมาว่า "ผมรู ้แค่วา่ คนทํานัน ่ วข ้องกับชริ า
้ เกีย
ซากิ คนๆนัน ้ สามารถฆ่าคนอืน ่ ได ้ด ้วยความอิจฉา เนือ
่ งจากเธอยังสบายดีอยู่ มันจะเป็ นการ
่ ะแนะนํ าชริ าซากิให ้ระวังการโจมตีจากด ้านหลัง" หลังจากทีพ
ดีกว่าทีจ ่ ด
ู จบฮาจิเมะก็ออกจาก
ห ้องไป

ี งของภาพมายาลมหนาวพัดผ่านในห ้อง และไอโกะโอบกอดร่างกายของเธอไว ้ด ้วยมือ

วิว้ , เสย
ทัง้ สองข ้าง มีความเป็ นไปได ้ว่าหนึง่ ในนักเรียนคนสาํ คัญของเธอพยายามฆ่าเพือ ั ้ เรียน
่ นร่วมชน
้ เขาใชวิ้ ธท
ยิง่ ไปกว่านัน ี ข
ี่ ข ่ ลังของฮาจิเมะในตอนที่ เขาใกล ้จะตาย สําหรับ
ี้ ลาดในการเล็งไปทีห
ไอโกะทีใ่ ห ้ความสําคัญกับเหล่านักเรียน มันเป็ นสงิ่ ทีเ่ ธอไม่อาจยอมรับได ้อย่างง่ายดายเลย แต่
เธอก็ไม่สามารถปฎิเสธคําพูดของฮาจิเมะได ้โดยทีไ่ ม่มห ี ลักฐาน

ด ้วยความกังวลทีม
่ ากก่าเดิม คืนทีไ่ อโกะไม่สามารถนอนหลับได ้เพิม
่ อีกคืนหนึง่

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 57 บริเวณภูเขาทางทิศเหนือ

รุง่ เชา้

หลังจากทีแ ่ สงจันทร์ลาลับไปท ้องฟ้ าอําไพจากตะวักออกก็เริม ่ สอ่ งแสงเข ้ามา ฮาจิเมะ, ยูเอะ,

และชอ ิ ะ ทัง้ สามคนเตรียมพร ้อมเดินทางแล ้วและใกล ้จะออกจากโรงแรมแฟร์รน ี่ ํ้ า ในมือของ
พวกเขาถือชุดข ้าบปั ้นเอาไว ้กินระหว่างทาง ถึงแม ้จะเป็ ชว่ งเชาตรู
้ อ ่ ยูแ่ ต่ไม่มใี ครมีสห ี น ้าอารมณ์
ี และฟอสกําลัง เตรียมอาหารให ้พวกเขาอยูส
เสย ่ มกับทีเ่ ป็ นโรงแรมชน ั ้ หนึง่ จริงๆ การดูแลนี้
แม ้แต่ฮาจิเมะและปาร์ตย ี้ ังยอมรับ พวกเขาของคุณเฟสหลังจากได ้รับอาหารเชา้

ท่ามกลางหมอกตอนเชา้ ฮาจิเมะและปาร์ตเี้ ดินตรงไปยังประตูทางทิศเหนือของอูล ทีน ่ ั่นมีทาง

หลวงทีย
่ ด
ื ออกไปจากทีน ่ ั่นไปถึงภูเขาทางทิศเหนือ ถ ้าใชม้ ้าในการเดินทางจะต ้องใชเวลา ้
ประมาณหนึง่ วันเต็มๆ แต่พวกเขาสามารถไปถึงในเวลาแค่สามถึงสช ี่ วั่ โมงด ้วยการใชมอตอไซค์
้
เวทมนตร์

ห ้าวันแล ้วทีพ
่ วกเขาขาดการติดต่อจาก วิล คุเดตะ และปาร์ตข ี้ องเขา พวกเขานัน ้ ไปสาํ รวจ
บริเวณภูเชฃขาทางทิศเหนือ โอกาศรอดของพวกเขานัน ้ น ้อยมาก ฮาจิเมะเองก็คด ิ ว่าโอกาศ
รอดของวิลและปาร์ตน ี้ ัน
้ ตํา่ มาก ภาพพจน์ของฮาจิเมะต่ออิลวะจะต ้องสูงสุดถ ้าเขานํ าวิลกลับมา
ได ้อย่างปลอดภัย และนั่นทําให ้เขาเริม ่ ค ้นหาเร็วทีส
่ ด
ุ เท่าทีเ่ ป็ นไปได ้ โชคดีทอ
ี่ ากาศนัน ้ ดีและ
เมาะกับหาใครซก ั คน

ี งของกิจกรรมต่างๆเริม
เสย ่ ดังขึน
้ จากบ ้านต่างๆ พวกเขาเดินตรงไปทีป่ ระตูทางทิศเหนือและเริม
่
เห็นประตู เขาหรีต
่ าลงเพราะเขาสม ั ผัสได ้ถึงตัวตนของใครบางคนใกล ้กับประตู พวกเขาไม่ได ้
เคลือ
่ นย ้ายไปไหนทําเพียงแค่ยน ื รอบๆบริเวณประตูเมือง

สงิ่ ทีเ่ ขาเห็นผ่านหมอกคือ........ไอโกะและนักเรียนอีกหกคน

".......ถึงแม ้จะพอเดาได ้ว่าต ้องการอะไร แต่ยังไงก็ขอฟั งก่อน........อาจารย์กําลังทําอะไร?"

ฮาจิเมะและปาร์ตม ี้ องไปทีไ่ อโกะและนักเรียนด ้วยตาทีห ่ รีล
่ ง ไอโกะนัน ั่ จากแรงกดดันของ
้ ตัวสน
บรรยากาศในขณะนีส ั ครูห
้ ก ่ นึง่ แต่เธอยังคงมอง หน ้าฮาจิเมะด ้วยความตัง้ ใจทีแ่ น่วแน่หลังจากที่
ได ้พูดคุยกับเหล่านักเรียน ; โซโนเบะ ยูกะ, ซุกาวาระ ทาเอโกะ, มิยาซากิ นานะ, ทามาอิ อัตซุ
ช,ิ ไอกาวะ โนโบรุ, และคาวาฮาระ อากิระ, ยืนใกล ้กับไอโกะ

"พวกเราจะไปด ้วย เธอจะตามหาคนหายถูกไหม? มันจะง่ายขึน ้ เมือ

่ มีคนมากขึน
้ นะ"
"ไม่ , ตามสบายถ ้าจะไปด ้วย แต่ขอปฎิเสธทีจ
่ ะเดินทางร่วมกัน"
"ทะ-ทําไมละ?"
้
"ง่ายๆเพราะความเร็วเดินทางต่างกัน ผมไม่ต ้องการเดินทางชาเหมื อนอาจารย์"

ถ ้าตัง้ ใจมองดีๆจะเห็นม ้าหลายตัวอยูข ่ ้างหลังไอโกะและคนอืน ่ ๆ ในตอนนัน

้ พวกเขาคิดว่า "หรือ
ว่าอาจจะเป็ นเพราะเขาขีม ่ ้าไม่เป็ น?" ด ้วยความสงสย ั ในตัวของฮาจิเมะ เนือ
่ งจากมันเป็ นเรือ
่ ง
เล็กน ้อยฮาจิเมะเลือกทีจ ่ ะปล่อยมันไป ไม่วา่ พวกเขาจะขีไ่ ด ้หรือไม่ก็ตาม ความเร็วของพวกมัน
ไม่มท ี างเทียบได ้กับรถมอตอไซค์สองล ้อได ้เลย อย่างไรก็ตามคนทีเ่ หมือนกับหัวหน ้าผู ้คุ ้มกัน
ไอโกะทีม ่ ช ื่ ว่า โซโนเบะ ยูกะ หงุดหงิดกับการปฎิเสธของฮาจิเมะ ดูเหมือนว่าเธอจะลืมความ
ี อ
กลัวจากแรงกดดันของฮาจิเมะเมือ ่ วานเนือ่ งจากเธอเทิด ทูนไอโกะเป็ นอย่างมาก

"เดีย
๋ วก่อน , นายพูดแบบนัน ้ ได ้อย่างไร? ถึงแม ้นากูโมะคุงจะคิดกับพวกเราในแง่ไม่ดน
ี ัก แต่ก็
ไม่ควรทีจ ่ ะลากไอจังไปเกีย
่ วข ้องด ้วย"

เนือ
่ งจากถูกต่อว่าด ้วยความเข ้าใจผิดอย่างรุนแรง ฮาจิเมะอุทานออกมาว่า "หา?" ด ้วยสห ี น ้า
ประหลาดใจ ฮาจิเมะคิดว่ามันยุง่ ยากเกินไปทีจ ่ ะอธิบายดังนัน
้ เขาจึงเลือกทีจ
่ ะเงียบและ หยิบมอ
ตอไซค์เวทมนตร์ออกมาจาก "กล่องสมบัต"ิ

ทันใดนัน้ เองมอตอไซค์ขนาดใหญ่ก็ปรากฎออกมาจากความว่างเปล่า ไอโกะและเหล่านักเรียน

ทําได ้แค่มองอย่างมึนงง

"เธอเข ้าใจหรือยัง? เมือ ่ วานนีฉ

้ ันได ้บอกไปแล ้วไงว่าไม่สนว่าพวกเธอจะคิดทําอะไรกันต่อไป
ดังนัน
้ มันไม่จําเป็ นทีจ
่ ะต ้องโวยวายก็ได ้ อย่างทีบ
่ อกไปเมือ่ กีน
้ ี้ ความเร็วของพวกเรามันต่างกัน"

้ มาและอาจจะเป็ นเพราะมันเป็ นสงิ่ ของที่ ไม่ควรจะมีอยูใ่ น

มอตอไซค์สองล ้อก่อตัวเป็ นรูปร่างขึน
โลกใบนีม
้ นั ทําให ้ไอโกะและเหล่านักเรียนพูดไม่ออก หนึง่ ในนักเรียนทีช ื่ ไอกาวะ ชน
่ อ ื่ ชอบมอ
ตอไซค์เป็ นอย่างมากและถามด ้วยความตืน ่ เต ้น

"นะ-นากูโมะสามารถมันขึน
้ มาเหมือนกับปื นเมือ ่ รือเปล่า?"
่ วานนีใ้ ชห
"ประมาณนัน้ พวกเราจะเดินทางแล ้วดังนัน
้ ถอยออกไปได ้แล ้ว"

ฮาจิเมะตอบอย่างลวกๆพร ้อมกับเริม ่ เดินทางแต่ไอโกะยังคงยืนขวางทางอยู่ ไอโกะต ้องการ

ตามไปด ้วยกับฮาจิเมะและคนอืน ่ ๆไม่วา่ จะอย่างไรก็ตาม เธอมีสองเหตุผล หนึง่ นัน ้ เธอต ้องการ
ค ้นหาความจริงทีฮ ่ าจิเมะพูดเมือ
่ คืนนี้ เธอไม่สามารถสลัดคําพูดทีว่ า่ "มีเพือ
่ นร่วมชนั ้ พยาบาม
ฆ่าเขา" ดังนัน
้ เธอต ้องการหาว ้ามันเป็ นความจริงหรือไม่หรือว่าฮาจิเมะเข ้าใจผิดไปเอง ถ ้ามัน
เป็ นความจริงเธอต ้องการรู ้ว่าฮาจิเมะต ้องการทําอะไรต่อไป เธอต ้องการฟั งข ้อมูลจากฮาจิเมะ
มากกว่านีเ้ พือ ่ จะหลีกเลีย
่ งเหตุการณ์ไม่ด ี ทีจ่ ะเกิดขึน
้ ในอนาคต หลังจากทีก
่ ารค ้นหาจบลงเธอ
ไม่รู ้ว่าจะได ้พบฮาจิเมะและปาร์ตอ ี้ ก
ี เมือ
่ ไหร่ ดังนัน
้ เธอจึงไม่สามารถพลาดโอกาศนีไ ้ ด้

เหตุผลทีส ่ องนัน้ เป็ นเพราะ ชม ิ ซ ิ ุ ยูกโิ ทช ิ นัน้ ได ้หายไป ถึงแม ้พวกเขาจะพยายามหาข่าวสาร

ของเขาทุกซอกทุกมุมแต่พวกเขาไม่พอบเห็นเขาใน เมืองหรือหมูบ ่ ้านใกล ้ๆแม ้แต่น ้อย อย่างไร
ก็ตามเนือ
่ งจากไม่มใี ครอยูอ ่ าศย ั บริเวณภูเขาทางทิศเหนือเลย เธอจําได ้ว่าไม่มก ี ารรวบรวม
ข่าวสารจากทีต ่ รงนัน ้ เลย ไม่วา่ เขาจะหายไปด ้วยความตัง้ ใจของตัวเองหรือเกิดอุบต ั เิ หตุ เธอไม่
เคยคิดเลยว่าเขาจะไปบริเวณภูเขาทางทิศเหนือแต่ถ ้าเขาตัง้ ใจไปด ้วยตัว เองนัน ้ มีโอกาศที่
เป็ นไปได ้ เธอคิดจะค ้นหาร่องรอยของชม ิ ซิ ไุ ปพร ้อมกันกับทีฮ
่ าจิเมะค ้นหาคนทีส ่ ญ
ู หาย

จะว่าไปแล ้วมันเป็ นสว่ นหนึง่ ของความบังเอิญทีโ่ ซโนะเบะและคนอืน ่ ๆมาอยูท ่ ี่ นี่ ไอโกะต ้องการ
ไปถึงประตูเมืองก่อนทีฮ ่ าจิเมะจะมาถึงเพือ
่ ทีจ่ ะไม่ให ้เขาตัง้ ตัวดังนัน้ เธอจึงพยายามออกจาก
โรงแรมก่อนเชามื ้ ดแต่กลับถูกโซโนเบะทีก ี ก่อน เนือ
่ ําลังจะ ไปเข ้าห ้องนํ้ าเห็นเข ้าเสย ่ งจากไอ
โกะแต่งตัวสาํ หรับเดินทางและพยายามออกไปในเวลาทีไ่ ม่สมควร โซโนเบะ ยูกะ สอบถามเธอ
โดยไม่ให ้โอกาศเธอแม ้แต่น ้อย หลังจากนัน ้ เนือ
่ งจากพวกเขาไม่สามารถปล่อยให ้ไอจังไปกับ
ฮาจิเมะทีเ่ ปลีย
่ นไป คนเดียวได ้ โซโนเบะปลุกนักเรียนทุกคนและพยายามเข ้าร่วมการค ้นหานี้
ด ้วย พวกเขาได ้ทิง้ ข ้อความให ้กับอัศวิน ในนัน ้ เขียนไว ้ว่าให ้พวกเขาดูแลทีพ ่ กั เนือ ่ งจากมัน
อาจจะมีปัญหามากขึน ้ ถ ้า พวกเขาร่วมเดินทาบไปกับฮาจิเมะและปาร์ต ี้ ถึงแม ้พวกเขาจะไม่รู ้ว่า
เหล่าอัศวินจะมีปฎิกริ ย ิ าอย่างไร

ไอโกะเข ้าใกล ้ฮาจิเมะและกระซบ ิ ถึงความตัง้ ใจของเธอต่อเขา ฮาจิเมะฮาจิเมะเคลือ ่ นหน ้าเข ้า

ใกล ้ไอโกะเพราะเขาไม่ต ้องการให ้เนือ ้ หา บางอย่างเข ้าหูนักเรียนคนอืน
่ ๆ เมือ
่ เขามองดีๆเขา
้ อ
พบว่าเธอใชเครื ่ งสาํ อางค์หนาเพือ
่ ปกปิ ดรอยคลํ้าทีต
่ า แน่นอนว่ามันเป็ นการยากทีจ ่ ะนอนหลับ
หลังจากทีไ่ ด ้ยินเรือ
่ งราวของฮาจิเมะ

"นากูโมะคุง เนือ
่ งจากอาจารย์นัน ้ เป็ นอาอาจารย์ มันจําเป็ นทีจ่ ะต ้องได ้ยินรายละเอียดจากนากู
โมะคุง และนั่นคือเหตุผลทีอ ่ าจารย์จะไม่ยอมปล่อยเธอไปจนกว่าจะได ้ยินทุกๆอย่าง อาจารย์จะ
ไล่ตามเธอไปต่อให ้เธอวิง่ หนีไปก็ตาม สําหรับนากูโมะคุงแล ้วนั่นไม่ใชป ่ ั ญหาหรอกหรือ?
อาจารย์ไม่สนว่าเธอจะบอกในตอนทีเ่ ดินทางหรือตอนทีค ่ ้นหาดังนัน ้ เธอสละเวลา ให ้อาจารย์
ซกั หน่อยได ้ไหม? ถ ้าเธอทําแบบนัน ้ อาจารย์จะทําตามทีน ่ ากูโมะคุงบอก อาจารย์จะจากไป
ั ระยะหนึง่ "
หลังจากเมืองนี.้ .......ซก

ฮาจิเมะเห็นถึงความตัง้ ใจจากตาของไอโกะและทําให ้เขาเสย ี ใจเล็กน ้อยทีค

่ ําพูดคํา สุดท ้ายใน
คืนนัน
้ ปรากฎว่าล ้มเหลว เขาเข ้าใจดีถงึ ความสามารถในการกระทําของเธอ(ถึงแม ้เธอจะอยูน ่ งิ่
มากกว่า) ถ ้าเขาพยายามหลอกเธอหรือหนีไป เธอจะต ้องใชอั้ ศวินองค์รักษ์ ในการค ้นหาเขา

เขาหลบเลีย ่ งสายตาของไอโกะและหันไปมองท ้องฟ้ าทีก ่ ําลังสว่างขึน

้ เรือ
่ ยๆ เขาไม่ทงิ้ ความคิด
ทีว่ า่ วิลอาจยังมีชวี ต
ิ อยูแ ี ใจทีป
่ ละเสย ่ ล่อยให ้เวลาผ่าน ไปตอนทีโ่ ต ้แย ้งกัน ฮาจิเมะถอนหายใจ
ออกมาและยอมรับในผลการกระทําของเขา เขาหันหน ้าไปมองหน ้าไอโกะอีกครัง้

"ตกลง, ผมยอมให ้อาจารย์ไปกับพวกเรา แต่ถงึ แม ้ผมจะพูดแบบนัน้ ผมก็ไม่มเี วลาให ้อาจารย์

........"
"อาจารย์ไม่สนใจ อาจารย์แค่ต ้องการได ้ยินจากปากของฮาจิเมะคุง"
 ้ ชส
"เฮอ, ี ,์ อาจารย์ไม่ยอมแพ ้จริงๆ ไม่วา่ จะเมือ ิ ะ"
่ ไหร่หรือทีไ่ หนก็ยงั คงเป็ นอาจารย์ซน
"แน่นอน"

ไอโกะสง่ เสย
ี ง "ฮ!ึ " จากเสย
ี งในอกของเธอด ้วยสห
ี น ้าดีใจในตอนทีฮ่ าจิเมะยอมแพ ้ เนือ
่ งจาก
กาจเจรจาดูเหมือนเป็ นไปด ้วยดี เหล่านักเรียนแสดงสห ี น ้าโล่งอก

".........ฮาจิเมะจะพาพวกเขาไปด ้วย?"
"อา, คนนีเ้ ป็ นอาจารย์แม ้กระทั่งอยูท ่ น
ี่ ี่ เธอจะไม่ยอมถอยให ้กับเรือ
่ งใดๆก็ตามทีเ่ กีย
่ วข ้องกับ
นักเรียน ถ ้าปล่อยเธอไว ้มันจะกลายเป็ นปั ญหายุง่ ยากในภายหลัง"
"โฮเอ๊ะ~, เธอเป็ นอาจารย์ทด ี่ ท
ี ค
ี่ ด
ิ ถึงนักเรียนของเธอ~"

เนือ
่ งจากฮาจิเมะนัน ิ ะนัน
้ ยอมแพ ้ ยูเอะและชอ ้ ประหลาดใจและสอบถามเขา หลังจากทีไ่ ด ้ยิน
คําพูดของฮาจิเมะด ้วยรอยยิม
้ ขมขืน ่ สายตาของพวกเขาทีม ่ องต่อไอโกะนัน ้ เปลีย
้ นไปเล็กน ้อย
สายตานัน ้ แสดงถึงความนับถือบางสว่ น แม ้แต่ฮาจิเมะเองก็คด ิ ว่าทัศนคติของเธอในฐานะ
"อาจารย์" ทีไ่ ม่สามารถโยกคลอนได ้แม ้แต่น ้อยไม่ใชเ่ รือ
่ งทีเ่ ลวร ้ายซกั เท่าใด ตัวอย่างเชน ่ เธอ
ไม่คดิ จะแบ่งแยกคุณค่าของนักเรียนแต่ละคนและทําให ้เขาคิดว่า เธอเป็ นผู ้ใหญ่ทน ี่ ่านับถือ

"แต่มอตอไซค์นั่งได ้แค่สามคนใชไ่ หม? พวกเราควรทําอย่างไร?"

สงิ่ ทีโ่ ซโนเบะพูดขึน้ นัน้ เป็ นความจริง การขีม

่ ้านัน ้
้ ใชเวลานานมากเกิ
นไปและมันเป็ นไปไม่ได ้ที่
จะทิง้ ยูเอะและชอ ิ ะ ไว ้และพาไอโกะไปแทน ฮาจิเมะนํ ามอตอไซค์กลับเข ้าไปอย่างไม่พร ้อมใจ
นักและหยิบรถยนต์สล ี่ ้อเวทมนตร์ ออกมาแทน

ตึงตึง, ฮาจิเมะทําให ้มอตอไซค์หายไปและมีบางอย่างทีใ่ หญ่กว่ามาทดแทน อาจจะเป็ น

เพราะว่าพวกเขารู ้ว่าฮาจิเมะใชอาติ้ แฟ็ ก ไอโกะและเหล่านักเรียนไม่ตกใจแม ้แต่น ้อย เห็นสภาพ
ของฮาจิเมะในตอนนี้ ใครจะไปนึกถึงฮาจิเมะทีถ ่ ก
ู เรียกมาก่อนว่า "ไร ้ความสามารถ" ออก โซ
โนะเบะและคนอืน ่ ๆได ้รับข ้อความว่า "ใครทีไ่ ม่สามารถขึน ้ มาทีน ่ งเก็บของ" พวก
่ ั่งได ้จะอยูใ่ นชอ
เขามองฮาจิเมะทีข ่ น
ึ้ ไปทีน
่ ั่งคนขับอย่างรวดเร็วด ้วยสห ี น ้ายุง่ เหยิง

----------------------------------------------

พวกเขาเดินทางไปภูเขาทางทิศเหนือด ้วยรถยนต์สล ี่ ้อเวทมนตร์ ถึงแม ้ถนนจะยํ่าแย่แต่ต ้อง

ขอบคุณความสามารถในการปรับระดับทีม ่ เี หมือนกับมอตอ ไซค์ทําให ้แรงกระแทกนัน ้ เป็ นศูนย์
นักเรียนผู ้ชายทีอ
่ ยูต ึ ไม่สบายแต่อย่างใด
่ รงทีเ่ ก็บของไม่รู ้สก

จะว่าไปแล ้วถึงแม ้เขาจะมีกล่องสมบัตแ

ิ ต่การทีเ่ ขายังคงติดตัง้ ทีเ่ ก็บของ นัน
้ เพราะเขาติดตัง้ ปื น
กลแกตริง้ ทีส
่ ามารถใชได้ ้ในขณะขับไว ้ มันเป็ นแรงบันดาลใจของเขา

สาํ หรับทีน
่ ั่งในรถ ฮาจิเมะนัน้ แน่นอนว่านั่งอยูต ่ ั่งคนขับ สว่ นไอโกะนัน
่ รงทีน ้ นั่งอยูเ่ บาะข ้างๆและ
ยูเอะนั่งข ้างเธอ ไอโกะนั่งข ้างฮาจิเมะเพือ ่ ทีจ
่ ะได ้ยินเรือ่ งราวของเขา ถึงแม ้ดูเหมือนไอโกะจะ
ไม่บอกเรือ ่ งนีก้ บ
ั นักเรียนคนอืน
่ ๆแต่เธอต ้องการได ้ ยินเรือ ่ งราวให ้เร็วทีส
่ ด
ุ เท่าทีเ่ ป็ นไปได ้

ิ ะนั่งอยูเ่ บาะด ้านหลังและดูคบ

ชอ ิ ะนัน
ั แคบเล็กน ้อย ข ้างๆของชอ ้ มีโซโนเบะและซุกาวาระทีม
่ ี
รูปร่างสมบูรณ์นั่งอยูด
่ ้วย หุน
่ เพรียวบางอย่างมิยาซากินัน
้ ดูอด
ึ อัด

แต่คนทีอ
่ ด
ึ อัดทีส่ ด ิ ะ เธอนั่งอยูต
ุ คือชอ ่ รงกลางระหว่างโซโนเบะและซุกาวาระมาสก ั ครูห
่ นึง่ แล ้ว
และพวกเขา คอยเอาแต่ถามเธอถึงความสม ั พันธ์ของเธอกับฮาจิเมะ ความรักต่างเผ่าพันธุท ์ อ
ี่ ยู่
ต่างโลกนัน้ เป็ นสงิ่ ทีห
่ ญิงสาวมัธยมปลายไม่คด ิ ทีจ่ ะพลาดในการรับฟั ง พวกเขานัน้ สนใจมาก
และทําให ้พวกเขาถามชอ ิ ะซาํ้ ไปซาํ้ มาและชอ ิ ะทีป
่ ั่ นป่ วนพยายาม ตอบคําถามอย่างดีทส ี่ ด
ุ

้ บทสนทนาระหว่างฮาจิเมะและไอโกะกําลังถึงจุดไคลแมกซ ์
อีกทางด ้านหนึง่ นัน

หลังจากทีไ่ ด ้ยินเรือ
่ งราวอย่างละเอียดจากฮาจิเมะ เธอรู ้ดีวา่ มีความเป็ นไปได ้สูงทีเ่ วทย์นัน
้ ถูก
ตัง้ ใจยิงแต่ไอโกะยังไม่ สามารถยอมรับมันและสบ ั สน ในตอนทีเ่ ขาได ้ยินเธอ ฮาจิเมะหายใจ
ออกมาอย่างแรงออกมาเป็ นการตอบกลับ

ตอนนี้ เขาน่าจะสามารถเดาได ้แล ้วว่าคนทีท ่ ําน่าจะเป็ นคนทีม

่ นี ส ั เหมือนฮย
ิ ย ิ ามะ และถึงแม ้การ
คาดเดาของฮาจิเมะนัน ้ จะใกล ้เคียงแต่เขาบอกเองว่านีเ่ ป็ นแค่ หนึง่ ในความเป็ นไปได ้เท่านัน ้ ไอ
โกะเองก็ไม่สามารถสรุปแบบนัน ้ ได ้เหมือนกัน และถึงแม ้จะรู ้ตัวคนทําชด ั เจน เธอจะฟื้ นฟูจต
ิ ใจ
ของคนทีพ ่ ยายามฆาตกรรมคนอืน ่ ได ้อย่างไร? แล ้วจะให ้เขาชดใชอย่ ้ างไร? ในจิตใจของเธอ
นัน
้ ความคิดพวกนีร้ บกวนเธออย่างมาก

เธอครางออกมาเพราะปวดหัวกับการคิดเรือ่ งนีแ
้ ต่เนือ
่ งจากเบาะทีก ั่
่ ว ้างและรถ ยนตร์ทไี่ ร ้การสน
ทําให ้เธออยากนอน ไอโกะเริม
่ ไปในดินแดนแห่งความฝั นโดยไม่รู ้สก ึ ตัว ร่างของเธอเลือ่ นลง
้
ไปอย่างชาๆจนกระทั ง่ นอนไปบนตักของฮาจิเมะ

นิสยั ปกติของเขาจะต ้องถีบเธอออกไปเพราะมันน่ารําคาญแต่เนือ ่ งจากเขาตะขิด ตะขวงใจทีจ ่ ะ

ทําไม่ดแ ี บบนัน ้ กับไอโกะ เขาลังเลว่าควรจะทําอย่างไรดีและสุดท ้ายเขาก็ตด ิ ใจปล่อยเธอไป
ั สน
จริงแล ้วเป็ นเพราะข่าวสารของเขาทีเ่ ป็ นสาเหตุหลักทีท
่ ําให ้ไอโกะอดนอนดังนัน ้ การทีเ่ ธอเป็ น
แบบนีท ้ ําให ้เขาทําอะไรไม่ได ้นอกจากแสดงความใจกว ้างทีไ่ ม่เหมือน ทุกครัง้

".....ฮาจิเมะใจดีกบ ั ไอโกะ"
".....เธอเป็ นคนทีฉ ่ ั นติดหนีด
้ งั นัน
้ แค่นไี้ ม่เป็ นไรหรอก"
".....หึ"
"ยูเอะ?"
"......"
"คุณยูเอะคร ้าบ ได ้โปรดอย่าเมินผม"
"......ครัง้ หน ้าฉันก็จะนอนหนุนตักด ้วย"
"......ตกลง"

ถึงแม ้ไอโกะจะนอนหนุนตักอยูแ ่ ต่ฮาจิเมะและยูเอะยังคงสามารถเข ้าสูโ่ ลกสว่ น ตัวของทัง้ สอง

คนได ้ ทางด ้านเบาะหลังนักเรียนหญิงต่างก็มออพวกเขาและหัวเราะคิกคักตามด ้วยกระต่าย ที่
ทําหน ้าบึง้ ตึง การเดินทางตัง้ แต่นเี้ ป็ นต ้นไปพวกเขาจะเข ้าพืน ้ ทีอ่ น
ั ตรายทีไ่ ม่รู ้ว่าจะมี เหตุการณ์
อันตรายเกิดขึน ้ เมือ ่ งนีเ้ ลยและสง่ เสย
่ ไหร่แต่ไม่มใี ครคิดถึงเรือ ี งเจี๊ ยวจ๊าวออกมา

-------------------------------------------
บริเวณภูเขาทางทิศเหนือ

บริเวณนัน ้ มีภเู ขาหลายลูกทีม ่ ค

ี วามสูงหลากหลายตัง้ แต่1000ถึง8000เมตร พืชและต ้นไม ้
สามารถเติบโตตรงพืน ้ ทีน
่ ัน
้ ได ้ มันเป็ นสถานทีท ่ นี่ ่าพิศวงด ้วยสภาพแวดล ้แมทีห ่ ลากหลาย
พืน้ ทีห
่ นึง่ มีสที เี่ หมือนกับพืน ้ ทีป ่ ่ าบนภูเขาในญีป ่ นช ุ่ ว่ งฤดูใบไม ้ตก อีกพืน้ ทีห
่ นึง่ เต็มไปด ้วยใบไม ้
สเี ขียวเหมือนกับชว่ งกลางฤดูร ้อน บางพืน ้ ทีน
่ ัน
้ เต็มไปด ้วยต ้นไม ้ทีเ่ หีย ่ วเฉา

ยิง่ ไปกว่านัน
้ ต่อให ้สามารถมองผ่านพืน ้ ทีภ ่ เู ขาไปได ้ก็จะเห็นภูเขาอืน ่ ๆทอด ขยายจนลับสายตา
มีภเู ขาอีกจํานวนมากอยูท ่ างทิศเหนือ ตอนนีม ี ารสํารวจในอาณาเขตภูเขาสล
้ ก ี่ กู และพืน
้ ทีท
่ เี่ ลย
มากไปกว่านัน ้ เป็ น พืน้ ทีท ี่ งั ไม่ได ้รับการสาํ รวจ เพือ
่ ย ่ จะรู ้ให ้ได ้ว่ามันจะทอดยาวไปไกลอีก
เท่าใด นักผจญภัยบางคนตัง้ เป้ าหมายทีจ ่ ะข ้ามภูเขาลูกทีห ่ ้า อย่างไรก็ตามสต ั ว์ปีศาจนัน
้
แข็งแกร่งขึน ้ มากขึน ้ เรือ
่ ยๆทุกๆภูเขาทีผ ่ า่ น จนในทีส ่ ดุ มันก็ไม่สาํ เร็จ

ภูเขาทีส ่ งู ทีส่ ด ื่ ว่า [ภูเขาพระเจ ้า] ภูเขาทีฮ

ุ มีชอ ่ าจิเมะและคนอืน
่ ๆมาถึงทีน่ ค
ี่ รัง้ แรกอยูห่ า่ ง
ออกไปทางตะวัน ออก1600กิโลเมตร สแ ี ดงและเหลืองของใบไม ้ทําให ้ผู ้พบเห็นสบายตา แต่
ถ ้ามีผู ้มีความรู ้เรือ ่ งพืน้ ทีม
่ ามองดีๆแล ้วละก็ พวกเขาจะพวกเครือ ่ งเทศและพืชทีก ่ น
ิ ได ้ในบริเวณ
นี้ พืน
้ ทีน ่ ใี้ ห ้ทรัพยากรอาหารกับเมืองอูลเป็ นจํานวนมาก เป็ นภูเขาทีอ ่ ด
ุ มสมบูรณ์มากจริงๆ

ฮาจิเมะและคนอืน ่ ๆหยุดรถยนต์สล ี่ ้อทีต

่ นี ภูเขา และถูกทัศนียภาพของธรรมชาติดงึ ดูดสายตา
หนึง่ ในเด็กสาวทีร่ ว่ มทางอุทานออกมาว่า "โฮ~ ่ " เมือ
่ กีน
้ ไ
ี้ อโกะขอโทษด ้วยท่าทางเขินอายที่
เธอทําให ้เดือดร ้อนด ้วยการนอนบน ตักนักเรียน แต่หลังจากทีไ่ ด ้เห็นทัศนียภาพนี้ เธอสามารถ
นํ า 'ประวัตศ ้ ว ้สว่ นลึกทีส
ิ าสตร์ดํามืด' นีไ ่ ดุ ของจิตใจ

ื่ ชมทัศนียภาพอย่างชาๆดั
ฮาจิเมะเองก็ต ้องการชน ้ งนัน
้ เขาจึงนํ ารถยนต์กลับเข ้ากล่องสมบัตแ
ิ ละ
หยิบเอาบางอย่างออกมา

สงิ่ นัน
้ ลอกเลียบรูปแบบนกทีม ่ ค
ี วามกว ้าง30ซม.ในแต่ละข ้างและมีแหวนทีม
่ ค
ี ริ สตัลอันเล็กๆฝั ง
อยูใ่ นนัน ่ ของมันจะมีคริสตัลสเี ทาติดอยูบ
้ ในแต่ละรุน ่ นหัวของพวกมัน

นกหุน ี่ วั ค่อยๆบินออกจากทีอ
่ ยนต์สต ่ ยูแ
่ ละบินตรงไปยังภูเขา

"คืออ, นั่นมัน....."

หลังจากทีไ่ ด ้เห็นสงิ่ ทีค ี งแม ้แต่น ้อย ไอโกะทีเ่ ป็ นตัวแทนนักเรียน

่ ล ้ายนกบินออกไปโดยไม่มเี สย
คนอืน
่ ๆสอบถามบางอย่างกับเขา

ฮาจิเมะตอบเธอว่า "เครือ
่ งบินตรวจสอบไร ้คนขับ" และเหมือนกับรถยนต์และปื น มันเป็ นทีไ่ ม่
ควรมีอยูใ่ นโลกต่าวแดนนี้

สงิ่ ทีค
่ ล ้ายนกนีม
้ ช ื่ ว่า "เครือ
ี อ ่ งบินตรวจสอบไร ้คนขับ" เป็ นสงิ่ ทีฮ่ าจิเมะสร ้างขึน
้ มาจากการได ้
เห็นการควบคุมอัศวินโกเลมจากมหาดัน เจีย ้ นไรเซน ็ พวกมันถูกสร ้างจากวัตถุดบ ิ ทีไ่ ด ้มาจากที่
้
นั่น ด ้วยการใชเวทสร ้างสรรค์ เขาทําให ้แร่ธาตุมเี วทแรงโน ้มถ่วงผสมเข ้าไปเพราะตัวของเขา
เองนัน ้ ไม่มค
ี วาม ถนัดในการใชเวท ้ ด ้วยการใสเ่ วทเข ้าไปทําให ้มันกลายเป็ นแร่ธาตุทส ี่ ามารถ
ต ้านแรงงโน ้มถ่วงในตอน ทีล ่ อยขึน้ และนีเ่ ป็ นจุดต ้นกําเนิดของหินแรงโน ้มถ่วง ยิง่ ไปกว่านัน ้ หิน
เหนีย่ วนํ าทีถ
่ ก ้
ู ใชในการควบคุ มอัศวินโกเลม อีกทัง้ ยังมีคริสตัลมองไกลถูกใสเ่ ข ้าไปทีส ่ ว่ นหัว
ของแต่ละตัว แร่นถ ู ใสไ่ ว ้ทีต
ี้ ก ่ าของอัศวินโกเลม มันทําหน ้าทีส ่ ะท ้อนภาพทีม
่ องเห็นไปยัง
คริสตัลอีกชน ิ้ หนึง่ โดยไม่สนระยะทาง ตราบเท่าทีย ่ ังมีพลังเวทอยู่ ดูเหมือนว่านีค่ อ
ื วิธท
ี ม ี่ เิ รดิ
สามารถรับรู ้ถึงตําแหน่งของฮาจิเมะและปาร์ต ี้ ฮาจิเมะใสค ่ ริสตัลมองไกลไปทีต ่ าเวทมนตร์ของ
เขาและทําให ้เขาสามารถมองเห็นภาพ ที่ "เครือ ่ งบินสอดแนมไร ้คนขับ" เห็น

ตามธรรมชาติแล ้วสมองคนเรามีขด ี จํากัดในการประมวลผลระดับหนึง่ สมองของฮาจิเมะนัน ้

ี่ วั แต่มน
ควบคุมได ้สูงสุดแค่สต ั เป็ นเรือ
่ งลีล
้ บ
ั สุดๆว่ามิเรดิควบคุมอัศวินโกเล็มได ้สูงสุดถึง 50ตัว
ได ้อย่สงไร

ความสามารถในการประมวลผลของสมองของเขานัน ้ สามารถเพิม ้ กษะ

่ ขึเนได ้ตอนใชทั
"ความเร็วแสง" และถ ้าเขาควบคุมแค่ลําเดียวเขาจะควบคุมมันได ้อย่างแม่นยํา ในตอนทีเ่ ขาใช ้
ทักษะ "ความเร็วแสง" เขาสามารถควบคุมเครือ ่ งบินได ้เจ็ดลําอย่างแม่นยําในระยะเวลาทีจ
่ ํากัด

ครัง้ นีท
้ เี่ ขานํ าเอาเครือ่ งบินสอดแนมไร ้คนขับออกมาเพราะเขาสามารถใช ้ ประโยชน์ในการ
ค ้นหาคนจากทีส ่ งู ได ้เนือ
่ งจากขอบเขตในการหานัน
้ กว ้างมากเกินไป ไอโกะทีไ่ ด ้เห็นเครือ
่ งบิน
สอดแนมไร ้คนขับบินออกไปพยายามหยุดตกใจกับการกระทํา ของฮาจิเมะ อย่างไรก็ตามมัน
เป็ นสงิ่ เป็ นไปไม่ได ้เลยสําหรับพวกเขา

ฮาจิเมะและคนอืน ่ ๆเดินหน ้าไปทางภูเขาด ้วยการใชเส ้ นทางเดี

้ ยวกันกับทีน
่ ักผจญ ภัยคนอืน ่ ใช ้
ข่าวสารทีว่ า่ เห็นสต ั ว์ปีศาจนัน
้ อยูห
่ า่ งออกไปอีกทางด ้านหนึง่ ของเสนทาง้ ภูเขาลูกนีเ้ ล็กน ้อย
มันอยูต ่ รงชว่ งระหว่างภูเขาลูกทีห ่ กและลูกทีเ่ จ็ด ปาร์ตน ี้ ักผจญภัยของวิลน่าจะสํารวจบริเวณนัน ้
ด ้วยความคิดนัน ้ เอง พวกเขาเดินผ่านเสนทางภู ้ เขาด ้วยความเร็วหลังจากทีฮ ่ าจิเมะปลดปล่อย
เครือ่ ง บินสอดแนมไร ้คนขับไปทีบ ่ ริเวณนัน
้

ฮาจิมเมะและคนอืน ่ กในเวลาเกือบชวั่ โมงและหยุดพัก สาเหตุนัน

่ ๆมาถึงภูเขาลูกทีห ้ เป็ นเพราะ
มันจําเป็ นทีจ
่ ะต ้องค ้นหาร่องลอยบริเวณนี.้ ....

"แฮก ่ ๆ พักแล ้วหรือ......ฮา,

้ ฮา่ ฮา่ "
"ฟู่ - ฟู่ - เป็ นอะไรไหม.....อาจารย์ไอจัง ฟู่ - ฟู่ -"
"อ๋อย , พักตอนนีไ้ ด ้หรือยัง? ฮา่ ฮา่ , พักได ้ใชไ่ หม? ฉั นจะพักแล ้วนะตกลงไหม?"
"........แฮก ่ - แฮก
่ "
ฟู่ ฮา่ ฟู่ ฮา่ , นากูโมะคุงและปาร์ตเี้ ป็ นสต
ั ว์ประหลาดชด
ั ๆ....."

ไอโกะและนักเรียนของเธอมีความสามารถทางร่างกายน ้อยกว่าทีเ่ ขาคิดเอาไว ้ดัง นัน ้ มันจําเป็ น

ทีจ
่ ะต ้องพักก่อน จริงๆแล ้วไอโกะและนักเรียนของเธอต่างก็มค ี า่ สถานะมากกว่าคนธรรมดาบน
โลกนี้ หลายเท่าดังนัน ้ พวกเขาจึงไม่เหนือ ่ ยจนกระทั่งมาถึงภูเขาลูกทีห ่ ก ความรเวในการ
เคลือ่ นทีข
่ องฮาจิเมะและปาร์ตน ี้ ัน
้ เร็วเกินไปและทําให ้พวกเขา ปี นภูเขาด ้วยแรงทัง้ หมดทีม ่ ี
กว่าพวกเขาจะรู ้สกึ ตัว ร่างกายของพวกเขาก็หมดแรงแล ้วและขานัน ้ สนั่ ไปหมด

ไอโกะและเหล่านักเรียนต่างก็สด
ู อากาศหายใจในท่านอนแผ่และทําให ้ฮาจิเมะมองพวก เขา
ด ้วยท่าทางยุง่ ยาก ไม่วา่ กรณีไหนก็ตามเขาตัดสน ิ ใจว่ามันจําเป็ นทีจ่ ะสาํ รวจพืน
้ ทีร่ อบๆและเดิน
ไป ทีแ่ ม่นํ้าใกล ้เพือ
่ ให ้พวกเขาพักทีเ่ ขารับรู ้ได ้ถึงตําแหน่งจากเครือ ่ งบินสอด แนมไร ้คนขับ
หลังจากบอกถึงตําแหน่งทีจ ่ ะพักแก่ไอโกะและเหล่านักเรียนทีย ่ ังหอบหายใจ พวกเขาก็ตรงไป
ยังแม่นํ้าทีม่ ค
ี วามเป็ นไปได ้สูงทีป่ าร์ตข
ี้ องวิลจะพักทีต ่ รง นัน
้

ด ้วยการนํ าหน ้าของยูเอะและชอ ิ ะ พวกเขาออกจากทางเดินของภูเขาและตรงไปยังภูเขา 'ซา่

ซา่ ' เสย
ี งของใบไม ้ร่วงลงมาในตอนทีพ ่ วกเขาเดินผ่านระหว่างต ้นไม ้ และในเวลาไม่นานนัก
พวกเขาก็ได ้ยินเสย ี งของแม่นํ้า มันเป็ นเสย
ี งทีท ิ ะสา่ ยไปมาอย่าง
่ ําให ้มีความสุขยิง่ นัก หูของชอ
มีความสุข

ในทีส ่ ดุ ฮาจิเมะและปาร์ตก ี้ ็มาถึงแม่นํ้า มันมีขนาดใหญ่เมือ ่ เทียบกับแม่นํ้าเล็กๆ ชอ ิ ะทีม

่ ี
ความสามารถในค ้นหาสูงตรวจสอบพืน ้ ทีบ่ ริเวณนี้ สว่ นฮาจิเมะนัน ้ อ
้ ใชเครื ่ งบินสอดแนมไร ้คนขับ
เพือ่ ค ้นหาอีกครัง้ หลังจากทีต ่ รวจสอบว่าไม่ม ี สต ั ว์ปีศาจอยูใ่ กล ้บริเวณนี้ พวกเขาเริม ่ ผ่อนคลาย
ลง ฮาจิเมะและคนอืน ่ ๆนั่งตรงก ้อนหินทีอ ่ ยูข
่ ้างๆแม่นํ้า จากนัน ้ พวกเขาก็พด ู กันเรือ
่ งแผนการ
ค ้นหา ยูเอะถอดรองเท ้าและจุม ่ ลงไปแม่นํ้าหลังจากพูดว่า "สก ั นิดนึง" มันเป็ นความต ้องการ
ของเธอทีจ ่ ะสนุกกับชว่ งเวลานี้ ฮาจิเมะทําเป็ นมองไม่เห็นเพราะไอโกะและนักเรียนของเธอยัง
มาไม่ถงึ เขาเป็ นผู ้ชายทีต ่ ามใจยูเอะ ชอ ิ ะเองก็ใชโอกาศนี
้ ผ
้ อ
่ นคลายเหมือนกัน

ฮาจิเมะคิดถึงคว่มเป็ นไปได ้ว่าพวกเขาจะเดินไปยังต ้นแม่นํ้า เขาสงั่ ให ้เครือ ่ งบินไร ้คนขับไปยัง

ต ้นแม่นํ้าในขณะทีม
่ องไปยังยูเอะทีก่ ําลัง ตีนํ้าเล่นด ้วยเท ้าทีเ่ ปลือยเปล่า สว่ นชอ
ิ ะทีเ่ ท ้าเปลือย
เปล่าเหมือนกันทําแค่อย่อนขาลงไปเฉยๆ ความรู ้สก ึ ทีแ
่ ม่นํ้าผ่านขาไปทําให ้เธอจักจี๊

ไอโกะและนักเรียนของเธอทีเ่ ลิกหอบหายใจแล ้วมาถึงในทีส ่ ด

ุ พวกเขาหยุดนิง่ อยูก
่ บ
ั ทีแ่ ละจ ้อง
มองไปยังฮาจิเมะและปาร์ต ี้ อย่าวไรก็ตามนักเรียนชายทัง้ สามคนตะโกนออกมาว่า "นีค ่ อ
ื สวรรค์
้ หรือ?" พร ้อมกับดวงตาเป็ นประกายหลังจากทีไ่ ด ้เห็นเท ้าทีเ่ ปล่าเปลือยของยูเอะและช ิ อะ
งัน
สว่ นนักเรียนหญิงนัน ้ หันไปมองพวกเขาด ้วยสายตาอันเย็นชาและทําให ้นักเรียนชาย ตัวสน ั่ ใน
ตอนทีย ิ ะรับรู ้ถึงสายตาของทามาอิและคนอืน
่ เู อะและชอ ่ ๆ พวกเธอก็ลก ุ ออกมาจากแม่นํ้า

ไอโกะและนักเรียนของเธอฟื้ นฟูความชุม ่ ชนื้ ของร่างกายทีแ ่ ม่นํ้า เนือ

่ งจากไม่พอใจต่อสายตา
ของทามาอิและนักเรียนชายคนอืน ่ ๆเมือ
่ กีน ิ ะหันกลับไปจ ้องมองเล็กน ้อยและทําให ้
้ ี้ ยูเอะและชอ
นักเรียนชายต่างก็ตวั สนั่ และ หลบสายตา หลังจากทีไ่ ด ้เห็นเหตุการณ์เมือ ่ ครู่ ไอโกะและ
นักเรียนหญิงต่างก็หน ั ไปมองฮาจิเมะด ้วยสายตาอันอบอุน ่ โดยเฉพาะโซโน เบะและนักเรียน
หญิง นับตัง้ แต่พวกเขาได ้ยินหลายสงิ่ จากชอ ิ ะ พวกเขาก็เริม่ แสดงสห ี น ้าทีด่ น
ู ่ารําคาญ

"ฟุฟุ , นากูโมะคุงนีถ ิ ะจริงๆ"

่ นอมคุณยูเอะและคุณชอ

ไอโกะพูดออกมาพร ้อมกับยิม ้ ให ้ ฮาจิเมะต ้องการพูดอะไรบางอย่างแต่หยุดเสย ี ก่อนและยักไหล่

ให ้ในตอนทีเ่ ขาเห็น ท่าทางหดหูข ่ องทามาอิและนักเรียนชายคนอืน่ ๆ ยูเอะนัน
้ ทําแทนเขาแล ้ว
และเหมือนกับว่ามันเป็ นเรือ
่ งธรรมชาติของโลกใบนี้ ยูเอะนั่งตรงตักของฮาจิเมะอย่างรวดเร็ว

"....อือ"

เธอมีความสุขมากและทิง้ นํ้ าหนักทัง้ ตัวไปทีฮ

่ าจิเมะ มันสามารถเรียกได ้ว่านีค
่ อ
ื หลักฐานความ
เชอ ื่ ใจของเธอ ชอ ิ ะทีด
่ ห
ู งอยเหงาหลังจากเห็นภาพนัน ้ ตรงเข ้าไปกอดหลังของฮาจิเมะ ไอโกะ
นัน
้ หน ้าแดงจากบรรยากาศสช ี มพู โซโนะเบะและนักเรียนหญิงคนอืน ่ ๆต่างก็ร ้องออกมาว่า
"กริ๊ ด- กริ๊ ด-" ด ้วยความตืน ่ เต ้น ทามาอิและนักเรียนชายต่างก็กดั ฟั น

ฮาจิเมะก็ยงั คงเป็ นฮาจิเมะ เขาไม่ปัดทัง้ สองคนออกไป เขาทําเพียงแค่เลือ ่ นสายตาออกไป

เท่านัน
้ เขาดูเขินอายเล็กน ้อย อย่างไรก็ตามสห ี น ้าของฮาจิเมะจริงจังกระทันหันในวินาทีตอ
่ มา

".....นั่นมัน"
"อือ........เจออะไรเหรอ?"

ยูเอะถามเขาหลังจากทีไ่ ด ้ยินฮาจิเมะพึมพําบางอย่างและหันออกไปยังทีห ่ า่ งไกล เนือ

่ งจาก
ท่าทางของเขา ไอโกะและคนอืน ่ ๆต่างก็กระพริบตาและสงสยั ว่าเกิดอะไรขึน ้

"บนแม่นํ้าเหนือขึน
้ ไป.....นั่นมันโล่หรือเปล่า? อีกทัง้ ยังมีกระเป๋ า......พวกมันยังดูใหม่อยู่ พวก
เราอาจจะเจอแล ้ว ยูเอะ, ชอ ิ ะ, ไปกันเถอะ"
"อือ....."
"คะ!"

ฮาจิเมะและปาร์ตล ี้ ก
ุ ขึน
้ พร ้อมกันและเริม
่ เตรียมตัวทีจ
่ ะออกเดินทาง ไอโกะและเหล่านักเรียนยัง
ต ้องการพักอยูแ ่ ละพวกเขารู ้ดีวา่ พวกเขาฝื นเกินไป แต่พวกเขาไม่สามารถอยูน ่ วิ่ กับทีไ่ ด ้
หลังจากทีเ่ ห็นฮาจิเมะเจอะเบาะแส บางอย่าง พวกเขาฝื นยืนขึน ้ ด ้วยเอวทีอ
่ อ
่ นล ้าและพยายาม
ตามฮาจิเมะทีต ่ รงไปยังต ้นแม่นํ้า ด ้วยความเร็วไปอย่างสุดความสามารถ

ฮาจิเมะและปาร์ตม ี้ าถึงสถานทีท
่ เี่ ครือ
่ งบินสอดแนมไร ้คนขับแสดงให ้เห็น โล่กลมเล็กทีท ่ ําจาก
เหล็กและกระเป๋ ากระจัดกระจายไปทั่วพืน ้ อีกทัง้ ยังมีโล่กลมทีห
่ ก
ั งอและมีกระเป๋ าทีฉ
่ ก
ี ขาดอยู่
ตรงกลางโดยมีเสนด ้ ้าย ฉีดขาดออกมา

ฮาจิเมะและปาร์ตส ี้ ํารวจบริเวณรอบๆด ้วยความระมัดระวัง จากนัน ้ พวกเขาก็เห็นต ้นไม ้ใกล ้ทีม

่ ี
ความสูงๆถูกคว ้านลําต ้นออกมา มันแสดงให ้เห็นว่าลําต ้นกลายมาเป็ นสภาพนีเ้ พราะบางสงิ่ ข่วน
มัน และจากความสูงของมันแสดงให ้เห็นว่านีไ ่ ม่ใชน่ ํ้ ามือของมนุษย์ ฮาจิเมะบอกชอ ิ ะให ้ใช ้
ความสามารถในการค ้นหาสูงสุดสว่ นเขาเองก็ใชทั ้ กษะรับรู ้ ของตัวเองในขณะทีเ่ ดินเข ้าหา
ต ้นไม ้ต ้นนัน
้

เดินหน ้าขึน้ ไป พวกเขาเห็นร่องรอยการต่อสูจากจุ ้ ดหนึง่ ไปยังอีกจุดหนึง่ มีต ้นไม ้และกิง่ ไม ้ทีห

่ ก
ั
กลาง อีกทัง้ ยังมีหญ ้าทีถ
่ ก
ู เหยียบยํ่า ยิง่ ไปกว่านัน
้ ยังมีเศษดาบและเลือดกระจายไปทัว่ ทุกๆ
ครัง้ ทีพ
่ วกเขาพบร่องรอย สห ี น ้าของไอโกะและนักเรียนคนอืน ่ ๆต่างก็แข็งทือ
่ ขึน
้ เรือ
่ ยๆ ผ่านไป
อีกสก ั พักหนึง่ พวกเขาก็มาพบกับร่องรอยของการต่อสูและช ้ ิ ะพบกับบาง สงิ่ ทีส
อ ่ ะท ้อนแสง
ออกมา

"คุณฮาจิเมะ นีม่ น ่ ร ้อยคอหรือเปล่า?"

ั ใชส
"หือ? อา......มันอาจจะเป็ นบางสงิ่ ทีพ
่ วกเขาทิง้ เอาไว ้ ให ้ฉั นพิสจ
ู น์หน่อยละกัน"
หลังจากทีเ่ ขาทําความสะอาดคราบดินของสร ้อยคอทีเ่ ขาได ้รับจากชอ ิ ะ เขาสงั เกตุเห็นว่ามัน
ไม่ใชแ ่ ค่สร ้อยคอแต่เป็ นจีห
้ ้อยคอ เขาเปิ ดฝาออกและเห็นสงิ่ ทีอ
่ ยูข
่ ้างใน มันเป็ นรูปถ่ายของ
ผู ้หญิง มันอาจจะเป็ นรูปของคนรักหรือภรรยาของใครสก ั คน ถึงแม ้มันจะไม่ได ้ให ้เบาะแส
มากมายนักแต่มน ั ยังดูใหม่.......มันอาจจะเป็ นของ ใครบางคนทีอ ่ ยูใ่ นกลุม่ นักผจญภัยและทํา
ให ้เขาตัดสน ิ ใจทีจ่ ะเก็บเอาไว ้

หลังจากนัน ้ พวกเขาก็พบกับซากของคนตายหรือจะเรียกว่ามันก็ได ้เพราะมันมีแต่ ข ้าวของทีร่ ะบุ

เจ ้าของเท่านัน ั ครูห
้ หลังจากค ้นหาอีกซก ่ นึง่ พระอาทิตย์ก็เริม
่ ตกดิน และถึงเวลาทีพ
่ วกเขาต ้อง
ตัง้ แค ้มป์ แล ้ว

แม ้แต่ตอนนีก ้ ็ไม่มส ั ญาณถึงสงิ่ มีชวี ต

ี ญ ิ นอกจากสตั ว์ป่า ถึงแม ้พวกเขาจะระมัดระวังตัวเพราะ
พวกเขาเห็นร่องรอยทีว่ ล ิ และปาร์ตพ ี้ บเจอ และถูกโจมตีจากสต ั ว์ปีศาจแต่กลับไม่มส ั ญาณ
ี ญ
ของสต ั ว์ปีศาจอยูใ่ นบริเวณนี้ แม ้แต่น ้อย สถานทีข ่ องพวกเขาตอนนีอ ้ ยูร่ ะหว่างภูเขาทีแ่ ปดและ
เก ้า จากทีไ่ ด ้ยินมาเแยวกับการข ้ามภูเขา ปกติแล ้วพวกเขาจะต ้องพบเจอสต ั ว์ปีศาจหนึง่ หรือ
สองตัว ฮาจิเมะและคนอืน ึ ขนลุกกับสถานการณ์นี้
่ ๆรู ้สก

หลังจากนัน ั ครูห
้ สก ่ งบินสาํ รวจไร ้คนขับก็พบกับสถานทีท
่ นึง่ เครือ ่ ไี่ ม่ปกติอก
ี ครัง้ มันมีซากความ
ี หายรุนแรงที3
เสย ่ 00เมตรจากตะวันออก ฮาจิเมะขอให ้ทุกๆคนพุง่ ไปยังสถานทีน ่ ัน
้

ตรงนัน้ เป็ นแม่นํ้าทีใ่ หญ่โตและเห็นได ้ถึงนํ้ าตกเล็กๆตรงต ้นนํ้ าและนํ้ าจํานวนมาก ทีไ่ หลลงมา
ด ้วยความแรงสูง ปกติแล ้วมันจะต ้องไหลไปยังตีนภูเขา แต่ตอนนีแ ้ ม่นํ้าได ้แยกไปหลายทาง
เหมือนกับว่าพืน ้ ดินถูกขุดด ้วยเลเซอร์หรือ อะไรบางอย่างจากด ้านข ้าง

สาเหตุทที่ ําให ้พวกเขาประทับใจนัน ้ เป็ นเพราะสว่ นทีถ

่ ก
ู ขุดนัน ้
้ ตรงเป็ นเสนตรง สว่ นต ้นไม ้และ
พืน
้ รอบๆนัน้ ไหม ้เกรียม ยิง่ ไปกว่านัน้ เหมือนกับว่าพวกมันถูกกระแทกอย่างรุนแรง ต ้นไม ้จํานวน
มากหักครึง่ ท่อนและกระเด็นไปไกลถึงสบ ิ เมตร ตรงข ้างๆแม่นํ้านัน
้ มีรอยเท ้าขนาดใหญ่ทวี่ ัดได ้
มากกว่า30ซม.

"ดูเหมือนว่าจะสูกั้ นจริงจังทีน
่ .ี่ .......รอยเท ้านีเ้ ป็ นของสต ั ว์ปีศาจสอง เท ้าขนาดใหญ่......
แน่นอนว่าจะต ้องมีสต ั ว์ปีศาจทีด ่ รุ ้ายทีอ
่ ยูล
่ ก
ึ เข ้าไป ภูเขาถัดไปแต่การทีพ่ นื้ ดินกลายเป็ นร่องนี่
มัน....."

สงิ่ ทีฮ ้ เป็ นบางสงิ่ ทีค

่ าจิเมะเรียกว่าดุร ้ายนัน ่ ล ้ายกับออร์คและออค(tl note : ไม่มน ั่ ใจตรงออก
เสย ี ง orcs กับ ogres นะครับ)ในเกม rpg ถีงแม ้พวกมันจะไม่ฉลาดนักแต่พวกมันลงมือเป็ นกลุม ่
เนือ ่ งจากพวกมันมีเวทเฉพาะตัวทีเ่ รียกว่า "กําแพงแข็งแกร่ง" ทีเ่ หมือนกับ "วัชระ" แต่
ประสท ิ ธิภาพนัน้ ด ้อยกว่า ทําให ้พวกมันถือได ้ว่าเป็ นศต ั รูทอ
ี่ น
ั ตรายเลยทีเดียว ปกติแล ้วพวกมัน
จะลงมาจากภูเขาทีส ่ องของภูเขาบริเวณนีแ ้ ต่สต ั ว์ปีศาจประเภท นีไ้ ม่เคยเข ้ามาในเมืองอีกทัง้
พวกมันยังไม่มค ี วามสามารถในการโจมตีทท ี่ ําให ้ เกิดร่องรอยเชน ่ นี้

ฮาจิเมะคิดถึงสต ั ว์ปีศาจเหล่านัน้ พร ้อมกับสํารวจรอยเท ้า เขาลังเลว่าจะขึน ้ ไปต ้นนํ้ าหรือปลาย

นํ้ า ถึงแม ้มีความเป็ นไปได ้ทีป ี้ องวิลจะหนีไปยังต ้นนํ้ าไปแต่เขาคิดว่ามัน ยากสําหรับพวก
่ าร์ตข
เขาทีจ ่ ะหนีขนึ้ แม่นํ้าไปหลังจากสู ้ ฮาจิเมะสงสย ั ว่าร่างกายและจิตใจของพวกเขาจะยอมวิง่ ออก
ห่างจากเมืองอย่างนัน ้ หรือ
ฮาจิเมะตัดสน ิ ใจทีจ ้ อ
่ ะใชเครื ่ งบินสอดแนมไร ้คนขับไปยังต ้นแม่นํ้าสว่ นพวกเขา เดินลงปลายนํ้ า
ถึงแม ้รอยเท ้านีจ ้ ะอยูด่ ้านข ้างแม่นํ้าแต่มค
ี วามเป็ นไปได ้สูงทีว่ ล
ิ และปาร์ ตีข
้ องเขาจะกระโดดลง
แม่นํ้า ถ ้าเป็ นอย่างนัน้ ฮาจิเมะคิดว่าพวกเขาจะโดนแม่นํ้าพัดไปเพราะร่างกายทีอ ่ อ
่ น ล ้า

คนอืน
่ ๆก็เห็นด ้วยกับการคาดเดาของฮาจิเมะและเดินลงไปยังปลายนํ้ า

หลังจากนัน ้ พวกเขาก็พบกับนํ้ าตกทีย ่ อดเยีย

่ มยิง่ กว่าอันทีพ
่ บเห็นเมือ ่ กี้ ฮาจิเมะและคนอืน ่ ๆลง
มาจากหน ้าผาทีอ ่ ยูด
่ ้านข ้างของนํ้ าตกและเหยียบลงบริเวณ ลุม ่ นํ้ า ลมทีส ื่ พัดจากนํ้ าตกชว่ ย
่ ดชน
เยียวยาจิตใจและร่างกายพวกเขาจากการค ้นหาอัน เหน็ ดเหนือ ่ ย จากนัน ึ ได ้ถึง
้ ฮาจิเมะรู ้สก
ปฎิกริ ย
ิ าตอบกลับจากทักษะ "รับสญ ั ญาณสงิ่ มีชวี ต ิ "

"! นีม
่ น
ั ...."
"ฮาจิเมะ?"

ั ครูห
ยูเอะตอบรับทันทีและถามเขา ฮาจิเมะปิ ดตาตัง้ สมาธิสก ่ นึง่ จากนัน
้ เขาก็คอ
่ ยๆเปิ ดตาอย่าง
้
ชาๆและพู ี งประหลาดใจ
ดด ้วยนํ้ าเสย

"เฮๆ้ , เอาจริงดิ ทักษะจับได ้ถึงบางสงิ่ จากความรู ้สก

ึ นีจ
้ ะต ้องเป็ นมนุษย์ สถานทีน
่ ัน
้ ......อยู่
ข ้างในใต ้นํ้ าตก"
"นายหมายถึงว่ามีคนทีย ่ ังมีชวี ต
ิ รอด!"

ฮาจิเมะพยักหน ้ายืนยันคําพูดชอ ิ ะ เขาตอบกลับไปว่า "คนเดียวเท่านัน ้ " ในตอนทีย ่ เู อะถามถึง

จํานวนคนและไอโกะและเหล่านักเรียนประหลาดใจ มันเป็ นเรือ ่ งธรรมชาติทพ ี่ วกเขาประหลาด
ใจ ถึงแม ้โอกาศรอดชวี ต ิ จะไม่เป็ นศูนย์แต่พวกเขาก็ไม่คาดหวังว่าจะมีผู ้รอดชวี ต ิ เหมือนกัน
เพราะวันนีเ้ ป็ นวันทีห
่ ้าแล ้วตัง้ แต่ปาร์ตข
ี้ องวิลนัน
้ หายไป มันเป็ นเรือ
่ งมหัศจรรย์ทย ี่ ังมีคนรอด
ชวี ต
ิ ถึงแม ้จะเป็ นคนเดียวก็ตาม

"ยูเอะ ลงมือเลย"
"....อือ"

ฮาจิเมะทีม
่ องแอ่งนํ้ าตกเรียกยูเอะ ยูเอะเดาได ้ถึงความต ้องการของฮาจิเมะจากคําพูดไม่กค
ี่ ํา
และเธอขยับมือขวา เหมือนกับว่าเริม ่ ต ้นเวทมนตร์

""ปราสาทคลืน
่ " , "กําแพงลม""

ทันใดนัน
้ เองนํ้ าของนํ้ าตกและแอ่งนํ้ าตกเริม่ แยกออกเป็ นสองสว่ นเหมือนกับตํานาน โมเซซเปิ ด
ทะเลแดง ยิง่ ไปกว่านัน ้ นํ้ าทีแ
่ ตกกระจายออกถูกพัดออกไปอย่างสมบูรณ์ด ้วยกําแพงลม มันเป็ น
ผลของเวทนํ้ าทีส ่ ร ้างกําแพงแรงดันนํ้ าสูงทีเ่ รียกว่า "ปราสาทคลืน
่ " และเวทลมทีช ื่ "กําแพง
่ อ
ลม"

เวทมนตร์สองธาตุถก ้
ู ใชออกมาโดยไม่ ต ้องร่ายแม ้แต่น ้อย ไอโกะและเหล่านักเรียนทีเ่ ห็นภาพ
้
การใชเวทอ ้าปากค ้างด ้วยความอึง้ ถึงแม ้พวก เขาจะจําไม่ได ้ว่าอึง้ ไปกีค
่ รัง้ แล ้วก็ตาม แน่นอนว่า
 ิ รูเองก็คงทําหน ้าแบบเดียวกัน
ชาวฮบ

เนือ่ งจากเวทของเธอไม่ใชไ่ ม่มวี ันหมด ฮาจิเมะร ้องบอกให ้ไอโกะและคนอืน ่ ๆเข ้าไปด ้านในถํ้าที่
อยูใ่ นนํ้ าตกโดยทีเ่ ขา เป็ นคนนํ าหน ้า ถํ้าทีพ
่ วกเขาเข ้าไปขยายขึน
้ ไปเรือ
่ ยๆตัง้ แต่หน ้าถํ้าและ
พวกเขาก็มาถึงข ้างใน ถํ้าขนาดใหญ่ แสงสอ ่ งลงมาจากเพดานและนํ้ าไหลลงมายังบ่อนํ้ าทีอ ่ ยู่
ข ้างใต ้ เหตุผลทีม
่ น ั ไม่ทว่ มเป็ นเพราะมันไหลต่อเข ้าไปข ้างใน

พวกเขาพบชายนอนอยูข ่ ้างในสว่ นลึกกทีส ่ ดุ ของถํ้า เมือ ่ พวกเขาเดินมาถึงด ้านข ้างชายคนนัน ้

พวกเขายึนยันได ้ว่าชายคนนีย ้ ังหนุ่มอยูน
่ ่าจะประมาณ20ปี ถึงแม ้เขาจะดูเหมือนชนชน ั ้ สูงแต่
ตอนนีส ี น ้ของเขานัน
้ ห ้ ซด ี และดูเหมือนคนตาย อย่างไรก็ตามร่างกายของเขาดูไม่มบ ี าดแผล
ฉกรรจ์เพราะยังมีอาหารเหลืออยู่ ใรกระเป๋ าของเขา เขาแค่นอนหลับไปเท่านัน ้ สห ี น ้าทีย ่ ํ่าแย่
ของเขาจะต ้องเกีย่ วข ้องกับการทีเ่ ขามาอยูท ่ นี่ ค
ี่ นเดียว

ฮาจิเมะทีเ่ ห็นท่าทางกังวลของไอโกะและความต ้องการของตัวเองทีต ่ ้องการยืนยัน ตัวตนของ

ชายคนนัน ้
้ เขาใชแขนเที ยมของเขาดีดหน ้าผากชายคนนัน
้ ด ้วยแรงน ้อยสุดทีม
่ ี

ตูม!!

"อ ้ากกก!!"

เขาร ้องออกมาในตอนทีต ่ น
ื่ ขึน
้ ชายหนุ่มคนนัน ้ กลิง้ ไปมาพร ้อมกับกุมหน ้าผากเอาไว ้ด ้วยมือทัง้
สองข ้าง ไอโกะและนักเรียนคนอืน ่ ๆต่างก็ตวั สนั่ ด ้วยความกลัวจากการได ้เห็นการดีดหน ้า ผากที่
ทรงพลังและไร ้ความปราณี ฮาจิเมะเมินต่อท่าทางไอโกะและเหล่านักเรียนและเดินเข ้าไปหา
ชายทีเ่ ต็มไปด ้วย นํ้ าตาและถามชอ ื่ ของเขา

"นายคือ วิล คุเดตะใชไ่ หม? ลูกชายคนทีส ่ ามของเคาต์คเุ ดตะ"

"อ่า , เอ่อ , นายคือ? แล ้วพวกนายเข ้ามาได ้อย่างไรกัน...."

เนือ
่ งจากชายคนนัน ้ ทําเพียงแค่กระพริบตาเท่านัน ้ เพราะเขาไม่เข ้าใจใน สถานการณ์นี้ อาจิเมะ
้
จึงตัง้ ท่าดีดหน ้าผากอีกครัง้ หนึง่ และค่อยๆเล็งอย่างชาๆ

"ตอบคําถามของฉั น ถ ้าไม่อย่างนัน ้ ฉันจะเพิม

่ ความแรงขึน้ 20เปอร์เซนต์ทก
ุ ๆครัง้ ทีต
่ อบเรือ
่ งอืน
่
นอกจากคําถาม"
"เอ , เอ๋!?"
"นายคือ วิล คุเดตะใชไ่ หม?"
"อือ , อุหวา , ใช!่ ใชแ
่ ล ้ว! ฉั นชอ
ื่ วิล คุเดตะถูกแล ้ว!"

ในตอนทีช ่ ายหนุ่มคนนัน
้ ลังเลทีจ
่ ะตอบ ตาของฮาจิเมะจะสอ ่ งประกายด ้วยความอันตรายออกมา
้
และพุง่ มือซายออกมาอย่ างรวด เร็ว ชายหนุ่มทีร่ ้อนรนคนนัน ื่ ตัวเองออกมาทันที ดู
้ ขานชอ
เหมือนว่าเขาจะเป็ นชายทีพ ่ วกเขาออกค ้นหาและมีชวี ต ิ รอดอย่างน่ามหัศจรรย์

ื่ ฮาจิเมะ นากูโมะ ฮาจิเมะ มาทีน

"อืม , ฉั นชอ ่ ต
ี่ ามคําขอร ้องของหัวหน ้ากิลด์สาขาฟุเร็น อิลวะ
ชาง ดีแล ้วทีน ่ ายปลอดภัย(เพือ่ ความสะดวกสบายของฉั น)"
"คุณอิลวะอย่างนัน
้ หรือ? อีกครัง้ หนึง่ แล ้ว......ทีฉ
่ ั นเป็ นหนีข
้ องชายคนนัน
้ .....อืมม, ฉั นต ้อง
ขอบคุณนายมาก นายจะต ้องเป็ นคนทีส ่ ด
ุ ยอดถึงได ้รับคําขอร ้องโดยตรงจากคุณอิลวะ"

วิลกล่าวขอบคุณด ้วยสายตาทีน ่ ับถือ ดูเหมือนเขาจะไม่คดิ มากทีถ ่ กู ดีดหน ้าผากด ้วยแรงที่

เหลือเชอื่ เมือ
่ กีน
้ ี้ ถ ้าเป็ นอย่างนัน
้ เขาก็อาจเป็ นคนดีคนหนึง่ ก็ได ้และแตกต่างอย่างมากจากไอ ้
หมู ตอนตัวนัน ้ หลังจากนัน ้ เขาก็ถกู ทักทายจากคนอืน ่ ๆและฟั งเรือ ่ งราวทีเ่ กิดขึน
้ กับวิล

สรุปได ้คือ

ห ้าวันทีแ ่ ล ้วปาร์ตขี้ องวิลมาถึงบริเวณสว่ นบนของภูเขาทีห ่ ้าด ้วยการใชทาง ้ เดินในภูเขา

เหมือนกับฮาจิเมะและคนอืน ่ ๆ ทันใดนัน ้ เองพวกเขาก็พบกับพวกออร์คจํานวนสบ ิ ตัว แน่นอนว่า
ด ้วยจํานวนขนาดนีพ ้ วกเขาไม่สามารถต่อกรได ้เลยดังนัน ้ ปาร์ตข ี้ องวิ ลจึงพยายามถอยกลับแต่
จํานวนของพวกออร์คนัน ้ เพิม
่ ขึน
้ เรือ
่ ยๆ ในตอนทีพ ่ วกเขามาถึงแม่นํ้าทีอ ่ ยูท
่ ภ
ี่ เู ขาทีห
่ ก พวกเขา
พึง่ จะรู ้ตัวว่าถูกล ้อมกรอบไว ้แล ้ว เพือ ่ ทีจ่ ะหลบหนีจากวงล ้อม คนสองคนทีเ่ ป็ นทหารทีไ่ ม่สําคัญ
และมีคา่ เล็กน ้อยถูกใชเป็ ้ นเหยือ ่ ล่อ จากนัน ้ เมือ
่ พวกเขามาถึงแม่นํ้าขนาดใหญ่ ความสน ิ้ หวังก็
โผล่ออกมา

สงิ่ ทีป
่ รากฎขึน ี ํา ในตอนทีป
้ คือมังกรสด ่ าร์ตข
ี้ องวิลมาถึงแอ่งแม่นํ้า มังกรดําก็พน่ ลมออกมาและ
เป่ าปาร์ตข ี้ องวิลกระเด็นลงไปในแม่นํ้า จากสงิ่ ทีเ่ ขาเห็นหลังจากทีถ ่ ก
ู พัดลงไปในแม่นํ้าคือมีคน
หนึง่ หายไปจากลมหายใจ นัน ้ สว่ นอีกสองคนถูกขนาบหน ้าหลังโดยออร์คอยูด ่ ้านหลังและมังกร
อยูด ่ ้านหน ้า

วิลตกลงมาทีด่ ้นใต ้นํ้ าตกหลังจากทีถ

่ ก
ู กระแสนํ้ าพัดพาไป เขาฟลุก
๊ เจอถํ้าด ้านในและเข ้าไปใน
นัน
้ และดูเหมือนว่าเขาจะซอ ่ นตัวในนัน้ นับตัง้ แต่นัน
้ มา

ดูเหมือนเขาจะเกิดเหตุการณ์คล ้ายคบึงกับใครบางคน

วิลทีเ่ ล่าเรือ
่ งราวให ้ฟั งตอนแรกทําสห ี น ้าภูมใิ จจากนัน ่ ร ้องไห ้ มันไม่ใชเ่ รือ
้ ก็เริม ่ งแปลก
ประหลาดอะไรนัก รุน ่ พีน
่ ักผจญภัยของเขาสอนวิธก ี ารเป็ นนักผจญภัยให ้เขาและดูแลเขาถีงแม ้
หนึง่ ในนัน ้ จะแสดงสห ี น ้าไม่พอใจ คนทีน ่ ่าสงั เวชอย่างเขาทําได ้แค่รอคอยคนมาชว่ ยเหลือด ้วย
ความหวาดกลัวโดยไม่ กล ้าทีจ ่ ะยืนยันความปลอดภัยของคนอืน ึ โล่
่ ๆแม ้แต่น ้อย ตัวเขาทีร่ ู ้สก
งอกเพราะความชว่ ยเหลือมาถึงในขณะทีเ่ พือ ่ นร่วมทีมนัน ้ ตาย หมดนัน ้ ทําให ้สห ี น ้าอารมณ์
หลากหลายแสดงขึน ้ มาและนํ้ าตาของเขาเริม ่ ไหลออกมา

"ฉะ-ฉั นมันแย่ทส
ี่ ด ื , ทะ-ทุกๆคนตะ-ตายหมดแล ้วดะ-โดยทีฉ
ุ , ฮอ ึ ,
่ ะ-ฉั นทําอะไรไม่ได ้เลย ฮก
สะ-สําหรับฉั นทีร่ ะ-รอดคนเดียวนัน ึ โล่งอ....ก-!"
้ ......ฟื ด , มะ-มารู ้สก

เสย ี งร ้องไห ้ของวิลดังก ้องไปทั่วถํ้า ไม่มใี คสามารถพูดกับเขาได ้เลย ต่อหน ้าวิลทีโ่ ทษตัวเอง
ด ้วยนํ้ าตาทีไ่ หลนองเต็มหน ้านัน ้ พวกเขาไม่รู ้ว่าควรจะพูดกับเขายังไงดี เหล่านักเรียนต่างก็มอง
วิลด ้วยสห ี น ้าทีเ่ ศร ้าหมอง สว่ นไอโกะไอโกะนัน ้ ลูบหลังวิลอย่างอ่อนโยน ยูเอะนัน ี น ้าไร ้
้ สห
อารมณ์เหมือนอย่างเคย สว่ นชอ ิ ะนัน
้ ดูเป็ นกังวล

แต่ในตอนทีว่ ล
ิ ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได ้อีกแล ้ว คนๆหนึง่ ทีไ่ ม่คาดคิดมาก่อนก็เริม
่
เคลือ
่ นไหว คนๆนัน้ คือฮาจิเมะนั่นเอง ฮาจิเมะเข ้าหาวิลและดึงคอเสอ ื้ ของวิล เขาใชแรงที
้ เ่ หนือ
มนุษย์ดงึ วิลลอยอยูก
่ ลางอากาศ จากนัน ้ ฮาจิเมะก็เริม ี งทีไ่ ม่คาดคิดมาก่อน
่ พูดด ้วยนํ้ าเสย

"ผิดตรวไหนทีต ่ ้องการมีชวี ต ิ อยู?่ ผิดตรงไหนทีด ่ ใี จเพราะยังมีชวี ติ อยู?่ ความปรถนาและ

ความรู ้สกึ นัน้ เป็ นเรือ
่ งธรรมชาติและหลีกเลีย ่ งไม่ได ้ เพราะว่านายคือมนุษย์"
"ตะ-แต่.....ฉั นมัน.........."
"ถ ้านายกังวลกับคนทีต ่ าย......ถ ้าอย่างนัน ้ ก็จงมีชวี ติ ต่อไป ตัง้ แต่นต ่ ไปพยายามมีชวี ต
ี้ อ ิ รอด
พยายามมีชวี ต ิ รอดเหมือนกับว่านายกําลังจะตายทุกเมือ ่ ถ ้านายทําแบบนัน ้ วันใดวันหนึง่ ......จะ
มีสกั วันทีน่ ายเข ้าใจในเหตุผลทีม ่ ชี วี ต
ิ รอดในวันนี"้
"......พยาบามมีชวี ต ิ รอด"

ถึงแม ้จะร ้องไห ้อยูแ

่ ต่วล
ิ ก็ทวนคําพูดของฮาจิเมะด ้วยความประหลาดใจ ฮาจิเมะเหวีย ่ งวิลล
งไปอย่างรุนแรงและตบมุขตัวเองว่า "ฉันทําอะไรลงไปเนีย ่ " คําพูดครึง่ หนึง่ ของเขานัน้ พูดถึง
ตัวเอง เหตุการณ์ของวิลนัน ้ คล ้ายคลึงกับเขาและการทีว่ ลิ พูดเหมือนกับว่าชวี ต ิ ของเขา นัน้ ไม่ม ี
ค่าประมาณว่า "มันผิดทีย ่ ังรอดชวี ติ อยู"่ ต่อหน ้าของฮาจิมะทําให ้เขาโกรธอย่างชว่ ยไม่ได ้

แน่นอนว่านีค
่ อ
ื การลงมือจากจิตใจอันยุง่ เหยิง มากกว่าครึง่ นัน ้ มาจากความโกรธดังนัน
้ มันไม่ตา่ ง
จากการโวยวายของเด็ก ถึงแม ้เขาจะเห็นมาหลายอย่างแต่ฮาจิเมะอายุยังแค่17ขวบเท่านัน ้
ี หลายสงิ่ ทีเ่ ขาต ้องเรียนรู ้ ยูเอะมาอยูด
และมีอก ่ ้านข ้างของเขาและจับมือของฮาจิเมะอย่างแน่น

".........ไม่เป็ นไร ฮาจิเมะไม่ผด ิ "

".........ยูเอะ"
".........มีชวี ต
ิ อย่างดีทส ุ พยายามมีชวี ต
ี่ ด ิ อยูเ่ พือ
่ อยูก ั ฉัน ใชไ่ หม?"
่ บ
".........ฮา่ ๆ อา , แน่นอน ฉันจะพยายามมีชวี ต ิ ต่อไปไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน
้ ก็ตาม.......ดังนัน
้ อย่า
ปล่อยให ้ฉั นอยูค ่ นเดียวนะ"
"........,อือ"

ฮาจิเมะและยูเอะไม่สนใจวิลทีพ ู กับตัวเองและเข ้าสูโ่ ลกสว่ นตัวของทัง้ สองคน ฮาจิเมะไม่

่ ด
สามารถสูกั้ บยูเอะได ้เลยและเขาลูบแก ้มของยูเอะอย่างอ่อนโยน ไอโกะและเหล่านักเรียนทําได ้
แค่กระพริบตาเพราะไม่รู ้ว่ามันกลายมาเป็ นแบบนี้ ได ้อย่างไร สว่ นชอ ิ ะนัน้ หันมามองฮาจิเมะและ
ยูเอะด ้วยตาทีห
่ รีค
่ รึง่ หนึง่

เหตุการณ์ยงุ่ เหยิงนีด
้ ําเนินต่อไปอีกสก ั ครู(่ ต ้องขอบคุณความบ ้าบิน่ ของฮาจิ เมะ) และสุดท ้าย
ทุกๆคนเริม
่ มีสติกลับมา จากนัน ้ ทัง้ หมดก็ตด ั สนิ ใจทีจ
่ ะลงเขาทันที มันเหลืออีกมากกว่าชวั่ โมงที่
พระอาทิตย์จะตกดินดังนัน ้ ถ ้าพวกเขารีบเร่งเดิน ทางละก็ พวกเขาน่าจะถึงตีนภูเขาในตอนพระ
อาทิตย์ตกดิน

ถึงแม ้พวกเขาจะเป็ นกังวลกับพวกออร์คและมังกรดํา แต่มน ั นอกเหนือภารกิจของฮาจิเมะและ

ปาร์ต ี้ มันเป็ นไปไม่ได ้ทีจ ื หาต่อไปโดยทีต
่ ะสบ ่ ้องคุ ้มครองใครสก ั คนทีม
่ คี วามสามารถ ในการสู ้
รบตํา่ วิลเองก็เข ้าใจดีวา่ เขาทําได ้แค่เป็ นตัวถ่วงเท่านัน้ ดังนัน
้ เขาจึงเข ้าใจดี ว่าพวกเขาต ้องถอย
กลับไปก่อน ถึงแม ้เหล่านักเรียนยังคงดึงดันทีจ ่ ะค ้นหาต่อไปเพราะต ้องการแสดงความรู ้สก ึ
ยุตธิ รรมเล็กน ้อยต่อชาวบ ้านทีไ่ ด ้รับผลกระทบ ไอโกะปฎิเสธอย่างเด็ดขาดทีจ ่ ะค ้นหาต่อไป
เพราะอันตรายอย่างใหญ่หลวงจากมังกร ดําและออร์ค สุดท ้ายแล ้วพวกเขาก็ตด ั สนิ ใจทีจ
่ ะลง
เขาไป

อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ไม่ได ้ราบรืน
่ ขนาดนัน
้ อีกครัง้ หนึง่ ทีพ
่ วกเขาถูกต ้อนรับอย่างอบอุน
่
หลังจากทีอ่ อกมากจากนํ้ าตกด ้วยเวทย์ของยูเอะ

"กรรรร"

ี งครางตํา่ ดังออกมาจากร่างกายทีค
เสย ่ ลุมไปด ้วยเกล็ดสดี ํา ดวงตาสท
ี องของมันจ ้องมองพวก
เขากลางอากาศพร ้อมกับสะบัดปี ก.........มันคือ "มังกร" นั่นเอง

------------------------------------------------------------------------------------------

ิ ม ังกรดํา?
บทที่ 58 พิชต

ี ําสนิท
"มังกรดํา" ความยาวลําตัวมีไม่ตํา่ กว่า 7 เมตร ทั่วทัง้ ร่างกายของมันปกคลุมด ้วยเกล็ดสด
มีกรงเล็บแหลมคมอยูท่ ก
ุ ด ้านของฝ่ าเท ้า
ปี กอันมหึมาทีอ่ ยูด ่ งแสงออกมาดังถูกปกคลุมไว ้ด ้วยเวทมนต์บางอย่าง ทุกครัง้ ทีม
่ ้านหลังสอ ่ น
ั
สะบัดปี ก ก็เกิดสายลมกันโชกอย่างรุนแรงขึน ้
กระนัน
้ แม ้ปี กของมันจะดูน่าตกตะลึงเพียงใด แต่กย ี องอร่ามทีส
็ ังไม่อาจเทียบกับดวงตาสท ่ ง
่ อ
สว่างอยูท
่ า่ มกลางคํา่ คืนราวกับพระจันทร์กม
็ ป
ิ าน
นัยตาทีม ั เพ่งมองมา ชา่ งสวยงาม แต่แฝงไปด ้วยอันตรายอย่างเหลือล ้น...
่ น

_______________________________________

มังกรดําทีเ่ พ่งสายตามายังพวกฮาจิเมะจากบนท ้องฟ้ า พร ้อมกับสง่ เสย

ี งคํารามกึกก ้อง
อานุภาพของเสย ี งคํารามนัน
้ มากมายมหาศาล ในระดับทีน ็ ไม่
่ มอนสเตอร์ในมหาหุบเขาไรเซน
อาจเทียบเคียง
แม ้มอนสเตอร์ทอ ็ จะถูกมองว่าอันตราย แต่หากเทียบกับมังกรทมิฬแล ้ว
ี่ ยูใ่ นมหาหุบเขาไรเซน
ไม่ตา่ งอะไรไปจากลูกแมวตัวเล็กๆเลย
ไม่มค ้ ยบเปรยมังกรทมิฬทีป
ี ําใดจะใชเปรี ่ รากฏอยูเ่ บือ
้ งหน ้าพวกฮาจิเมะได ้เหมาะสมกว่าคําว่า
"ราชนั ย์แห่งท ้องนภา" อีกแล ้ว!!
หลังจากทีไ่ ด ้สบตากับมังกรทมิฬ พวกไอโกก็ตวั แข็งทือ่ ราวกับชายหนุ่มทีถ
่ ก
ู จ ้องมองโดยชาย
ฉกรรร์สวมชุดสฟ ี ้ าขณะอยูบ
่ ริเวณหลังห ้องนํ้ าชาย
โดยเฉพาะวิล เขามีสห ี น ้าซดี เผือกอย่างเห็นได ้ชด
ั อาจจะเป็ นเพราะสายตานั่น ทําให ้เขานึกถึง
เหตุการณ์ทถ
ี่ ก
ู มันจูโ่ จมครัง้ ก่อนก็เป็ นได ้

ฮาจิเมะพบร่องรอยของการจูโ่ จมด ้วยกรงเล็บในพืน

้ ทีต
่ า่ งๆทีผ
่ า่ นมา เขารู ้ได ้ในทันทีวา่ ร่องรอย
นัน ั ว์ปีศาจทีแ
้ เกิดจากสต ่ ข็งแกร่งอย่างมาก
ั ผัสเวทและแรงกดดันจากมังกรดําทีอ
ด ้วยสม ่ ยูเ่ บือ
้ งหน ้าของตนเอง ฮาจิเมะรู ้ได ้ทันทีวา่ มังกร
ั ว์ปีศาจทีอ
ดําแข็งแกร่งในระดับเดียวกับสต ่ ยูใ่ นนรก
แม ้จะไม่แข็งแกร่งเท่ากับไฮดร ้า แต่จากทีส ั ผัสได ้สามารถเทียบได ้กับสต
่ ม ั ว์ปีศาจในชน
ั ้ 90 เลย
ทีเดียว [90 นับจากชน ั ้ ทีฮ ั ้ 190]
่ าจิเมะลงมา จงตีคา่ ได ้เป็ น ชน

"มัน"ได ้มองพวกฮาจิเมะอย่างถีถ
่ ้วน แล ้วค่อยๆยกหัวของตนขึน
้ พร ้อมเริม
่ ขับดันพลังเวทย์ใน
ลําคอเพือ่ จะปล่อยออกไป...

KYUuWAaAAA!!!

เสยี งอันน่าพิศวงนีไ ้ ด ้ดังกึกก ้องไปทั่วทัง้ ภูเขา ท่ามกลางอากาศยามเย็น ณ เวลาทีพ

่ ระอาทิตย์
กําลังจะตกลงสูพ ่ น
ื้ ดิน
ไม่ผด
ิ แน่ นีจ
่ ะต ้องเป็ นการโจมตีทจ
ี่ ด
ั การพวกกลุม
่ นักพจญภัยก่อนหน ้านีแ
้ น่!! ฮาจิเมะคิดอย่าง
รวดเร็ว

"โถ่เว ้ย!!รีบหนีเร็วเข ้า!!!"

่ ง่ เสย
ฮาจิเมะทีส ี งเตือน รีบผละออกจากตําแหน่งทีย
่ น
ื อยูเ่ มือ
่ ครูไ ี ก็ตามเขา
่ ปทันที ยูเอะและเชย
มาในทันที
้ ดูเหมือนจะมีคนบางสว่ นที[่ ไม่อยูใ่ นสภาพ]จะไม่ได ้ยินคําเตือนของเขา ไม่ส ิ ในกรณีนี้
กระนัน
ควรจะพูดว่าเป็ นคนสว่ นใหญ่เสย
ี มากกว่า

ไอโกะและพวกนักเรียนคนอืน
่ ๆ[ทุกคน]แม ้กระทั่งวิลเองก็ยน
ื แข็งทือ ็ กผสมหวาด
่ จากอาการชอ
ผวาจนขยับออกมาไม่ได ้
เหตุผลก็ง่ายๆ เพราะพวกไอโกะและคนอืน ิ กับสถานการ์ณคับขันแบบนีน
่ ๆยังไม่ชน ้ ั่นเอง และวิล
นัน
้ ก็หวาดกลัวจนละสายตาจากมันไม่ได ้เลย

"ช!ิ !"
"ฮาจิเมะ!"
"คุณฮาจิเมะค๊า!?"

ฮาจิเมะสงั่ ให ้ยูเอะและเชย
ี ใช"เทเลพาธี
้ "ในการสอื่ สารกับตน แล ้วรีบมุง่ หน ้ากลับไปยังทีเ่ ดิมที่
เขาถอยออกมาทันทีโดยการใช"ย่ ้ นระยะ" ถและเข ้ามายืนกึง่ กลางระหว่างพวกไอโกะและมังกร
ถ ้าตามปกติแล ้ว เขาคงหนีออกไปโดยไม่ใยดี ไม่รู ้สก ึ ผิดหรือเสย
ี ใจกับการทอดทิง้ อ.ไอโกะ
เหมือนกับทีเ่ ขาไม่เข ้าใจว่าทําไมเธอถึงต ้องมาทีน
่ เี่ พือ
่ ตามหาคนทีไ่ ม่รู ้จักกันเลยอย่างวิลด ้วย
แต่ถงึ อย่างงัน ื การพาตัววิลกลับไปถ ้าเขายังมีชวี ต
้ "งาน"ของเขาก็คอ ิ อยู่ เพราะงัน
้ ฮาจิเมะจึงไม่
อาจหนีไปเฉยๆได ้!

ฮาจิเมะได ้หยิบโล่ขนาดยักษ์ ทม ี่ ค
ี วามสูงถึงสองเมตรออกมาจาก"หีบสมบัต"ิ แล ้วปล่อยขึน
้ ไปยัง
้
ทีว่ า่ งตรงหน ้าของเขาพร ้อมทัง้ ใชแขนซ ้
ายเข ้าประกบกับโล่
เหมือนกับการสง่ ถ่ายพลังงานให ้เครือ่ งจักร ฮาจิเมะอัดพลังเวทย์ของตนเข ้าไปในโล่ ทันใดนัน
้
ชนิ้ สว่ นด ้านล่างของโล่ก็โผล่ออกมาพร ้อมเข ้ายึดติดกับพืน
้ ดิน

ในชวั่ พริบตาเดียวกันนัน
้ ลําแสง...ดัง่ ลมหายใจทีห
่ อ
่ หุ ้มด ้วยเปลวเพลิง ก็ได ้พุง่ ออกมา อย่างไร ้
ซงึ่ เสย
ี งใด และเข ้าปะทะกับโล่ขนาดยักษ์ ของฮาจิเมะทันที
ั่ สะเทือนอย่างมหาศาล โดยรับรู ้ได ้จากเสย
เกิดแรงสน ี งกระแทกทีด
่ งั กังวาน คลืน
่ ความร ้อนได ้
ละลายบริเวณโดยรอบทีไ่ ม่ได ้รับการป้ องกันจากโล่จนหมด

“โอ ้วววววว!!!"

ฮาจิเมะได ้กูร่ ้องออกมาราวกับกําลังต ้านทานแรงกดดันของคลืน่ ลมหายใจนัน

้ แม ้เขาจะไม่รู ้ตัว
ี ดงออกมา
แต่ทงั ้ ร่างกายของฮาจิเมะและตัวโล่ก็ได ้เปร่งแสงสแ
้
มันเป็ นผลจากการใช"อาภรณ์ สายฟ้ า"นั่นเอง แต่ถงึ อย่างงัน
้ ก็ตาม ดูเหมือนคลืน
่ ลมหายใจของ
มังกรดําจะมีพลังเหนือกว่า โล่ยักษ์ของฮาจิเมะถูกทะลวงจนยุบลงไป
แต่มน
ั ก็ยังไม่พงั ! โล่ของฮาจิเมะสามารถทนรับการโจมตีของมังกรดําได ้ การโจมตีอน
ั รุนแรงที่
ทะลุทะลวงผ่าน"อาภรณ์สายฟ้ า"และละลายพืน ้ ทีโ่ ดยรอบ
หากโดนไปอีกครัง้ ในสภาพนีท้ ก
ุ อย่างก็จบ แต่มน
ั ก็ไม่มท ่ นัน
ี างเป็ นเชน ้
้ ฮาจิเมะใช"แปรรู
ป"
่ มแซมโล่ขน
ซอ ึ้ มาใหม่ เขาจะไม่ยอมให ้มันทะลวงมาได ้เด็ดขาด

้
ฮาจิเมะใช"แปรรู ป"ซอ่ มแซมพืน ้ ทีบ ่ ริเวณโดยรอบให ้มัน่ คง แปรสภาพพืน้ รองเท ้าให ้กลายเป็ น
หนามเพือ่ ยึดติดกับพืน ้
้ ดิน และใช"อาภรณ์ สายฟ้ า"เพือ
่ รับคลืน
่ ลมหายใจอีกครัง้ หนึง่ !
แต่ครัง้ นีไ้ ม่เพียงแค่สง่ ผ่านพลังโดยแขนซายเพี
้ ยงข ้างเดียว เขาวางแขนขวาไปยังโล่และ
สง่ ผ่านพลังเวทย์ทงั ้ หมด!!

โล่ยก ้ ทาร์เป็ นหลัก แทรกกลางโดยแร่ดาว และเคลือบผิวด ้วยอ

ั ษ์ ของฮาจิเมะถูกสร ้างโดยใชแร่
ซานเทียม
ฮาจิเมะนัน
้ คือสุดยอดนักแปรธาตุ เพราะฉะนัน
้ ถึงจะถูกการโจมตีทรี่ น
ุ แรงกว่าความทนทาน
ของอซานเทียมจะรับไหว แต่หากมันไม่ถก ู ทําลายโดยทันที
เขาก็ยงั สามารถแปรรูปเพือ ่ ฟื้ นสภาพของมันกลับมาได ้ใหม่ทันที และถึงแม ้จะถูกทะลวงไปได ้
อีก เขาก็ยังมีแร์ดาวเป็ นปราการด่านทีส่ อง
โดยแร่ดาวจะมีความแข็งขึน ี่ ู ้ใชป้้ อนให ้ และพลังเวทย์ของฮาจิเมะก็ไม่มท
้ กับพลังเวทย์ทผ ี าง
ด ้อยไปกว่าการโจมตีใดๆแน่นอน

ด ้วยเหตุนเี้ อง การโจมตีของมังกรดําทีถ่ งึ จะมีความรุนแรงมหาศาล ก็มอ

ิ าจทําลายโล่ของฮาจิ
เมะลงได ้ .... ก็ ถึงตรงนีค
้ งดูเหมือนไปได ้สวยสน ิ ้า
โชคไม่เข ้าข ้างเท่าไหร่นัก เพราะร่างกายทีถ่ งึ จะมีพลังเหนือมนุษย์ของฮาจิเมะก็มอ
ิ าจรับการ
โจมตีนไ
ี้ ด ้โดยไม่สะทกสะท ้านเชน ่ กัน [เอวัง]

ร่างกายของฮาจิเมะค่อยๆถูกคลืน
่ พลังดันให ้ถอยอย่างชาๆ ้ และขืนเป็ นแบบนีต
้ อ
่ ไป เขาก็คง
พลาดท่าจนไม่อาจรับพลังของอสูรร ้ายนีไ้ ด ้เป็ นแน่แท ้
ฮาจิเมะทีม
่ ค
ี า่ พลังผิดมนุษย์มนาพร ้อมทัง้ มี"อาภรณ์สายฟ้ า"คุ ้มกันอยู่ ต่อให ้โดนไปเต็มๆก็คง
ไม่บาดเจ็บเท่าไหร่ แต่พวกไอโกะมีหวังได ้หายไปจากโลกโดยไม่เหลือแม ้แต่ผงแน่

ในขณะทีฮ ่ าจิเมะกําลังคิดไม่ตกอยูน
่ ัน ั ผัสอันอ่อนนุ่ม(!?)ก็ได ้มาตกลงทีห
้ เอง สม ่ ลังของเขา ฮา
จิเมะได ้หันกลับไปมองทันที .... ซงึ่ ก็คอื ไอโกะซงึ่ มาดันหลังเขาไว ้
ถ ้าจะให ้พูดล่ะก็ ขณะทีฮ
่ าจิเมะกําลังต ้านทานพลังของมังกรดําอยู่ ไอโกะก็ได ้สติ และพอได ้
เห็นฮาจิเมะกําลังถูกผลักให ้ถอยมา เธอจึงเข ้ามาชว่ ยฮาจิเมะดัน[ต ้าน]ไว ้นั่นเอง
นักเรียนคนอืน
่ ๆทีเ่ ห็นดังนัน ั เข ้ามาชว่ ยดันเขาไว ้อีกแรงเชน
้ ก็กรูกน ่ กัน

การปะทะยังคงดําเนินอย่างต่อเนือ
่ ง นํ้ าในแม่นํ้ารอบๆค่อยๆระเหยด ้วยผลของคลืน ่ ความร ้อน
ดินและหินทีก
่ ระจายอยูต
่ ามพืน
้ และริมแม่นํ้า ถูกเป่ าให ้ฟุ้ งกระจายจากแรงปะทะ
จนเกิดเป็ นสภาพอันน่าหวาดหวั่นขึน ้ นับตัง้ แต่เวลาทีเ่ ริม
่ การจูโ่ จมและป้ องกัน แม ้จะเป็ นเพียง
ชว่ งเวลาสนั ้ ๆไม่ถงึ 10 วินาที แต่ฮาจิเมะรู ้สก
ึ ราวกับเป็ นเวลานับปี
และในทีส
่ ด ี งทีเ่ ขาเฝ้ ารอยคอยก็ได ้มาถึง
ุ เสย

“”Cursed Sky”.”

ี งของชอ
พริบตาเดียวกับทีเ่ สย ื่ เวทย์มนต์ดงั ขึน ี ําสนิทซงึ่ มีเสนผ่
้ กระสุนเวทย์สด ้ าศูนย์กลาง
ประมาณ 4 เมตร ก็ได ้ปรากฎขึน ้ เหนือศรีษะของมังกรดํา
ี ําสนิททีร่ าวกับจะดูดกลืนผู ้ทีจ
เป็ นกระสุนเวทย์สด ่ งั กรดําโดยทันที และ
่ ้องมอง และพุง่ เข ้าใสม
กระแทกมันให ้ล่วงลงสูพ ่ น
ื้ ดิน

“GuuRUaAAA!?”

เมือ
่ ถูกโจมตีอย่างไม่ทันตัง้ ตัว มังกรดําก็ได ้แผดเสยี งร ้องอย่างเจ็บปวดออกมา และนั่นทําให ้
การโจมตีด ้วยคลืน ี งของมันต ้องหยุดลงด ้วยเชน
่ เสย ่ กัน
ทว่า กระสุนเวทย์ก็ยงั มีความรุนแรงไม่มากพอทีจ ี้ ววินาทีนัน
่ ะทําให ้"มัน"ร่วงลงไป แต่ในเสย ้ เอง
กระสุนเวทย์ไม่ได ้หายไปแต่กลับเพิม ่ แรงดันขึน
้ ไปมากกว่าเดิม
และทําให ้มังกรตัวปั ญหาถูกกระแทกจนจมลงไปกับพืน
้ ดิน

“Cursed Sky” คือเวทย์แรงโน ้มถ่วงของยูเอะ โดยการสร ้างกระสุนแรงโน ้มถ่วงเข ้าชนกับ

้
เป้ าหมายและใชแรงโน ้มถ่วงมหาศาลเข ้าจูโ่ จมโดยอิงความรุนแรงจากพลังเวทย์ทส ี่ ง่ เข ้าไป
ซงึ่ มันทําให ้เวทย์มนต์สามารถเปลีย ้ งแรงโน ้มถ่วง
่ นทิศทางได ้อย่างอิสระโดยการใชพลั
[สามารถใชลู้ กชงิ่ ได ้]
 ้ งเวทย์ไม่มากนัก หากให ้เป้ าหมายไปตามทิศทางของแรงโน ้มถ่วง
เวทย์แรงโน ้มถ่วงจะใชพลั
ปกติ [ซงึ่ ก็คอ
ื บนลงล่าง] แต่กระนัน
้ เวทย์มนต์นก ้ งเวทย์มหาศาล
ี้ ็ยงั ใชพลั
้
และยูเอะก็ต ้องใชเวลากว่ ่ งด ้วยเธอยังไม่ชาํ นาญเวทย์
า 10 วินาทีในการเตรียมความพร ้อม เนือ
นีอ ี เวลาร่ายอย่างมหาศาลและยังแสดงประสท
้ ย่างถ่องแท ้ ทําให ้เสย ิ ธิภาพออกมาได ้อย่างไม่
เต็มที่

ั ย์แห่งท ้องนภา"ถูกตรึงให ้อยูก

"ราชน ่ บ
ั พืน
้ ดิน มันดืน
้ รนฝื นยกตัวขึน
้ มาเพือ ่ หนีจากการโจมตีนี้
แต่ขณะนัน้ ก็ได ้ปรากฎ หูกระต่ายพริว้ พริว้ ไสวลอยมาจากฟากฟ้ า ใชแ ่ ล ้ว เชย
ี นั่นเอง!!
เธอตะโกนลัน
่ "ไม่ยอมให ้หนีหรอกค่า~!"พร ้อมกวาดค ้อนขนาดยักษ์ คก ู่ าย โดริวเค็น มาด ้วยแรง
มหาศาลพร ้อมทัง้ จุดระเบิดเพือ
่ เร่งความเร็ว มุง่ เป้ าไปทีห
่ วั ของมังกรดํา

DOoGAaAAA!!!

ความรุนแรงนัน ้ ไม่อาจเทียบได ้กับการโจมตีใดๆทีผ ่ า่ นมาได ้เลย ในจังหวะเดียวกับทีก

่ ารโจมตี
ได ้ทุม
่ ลงมา พืน
้ ดินแตกกระจาย ฝุ่ งลอยคละคลุ ้ง เกิดเสย ี งดังขึน
้ ราวฟ้ าผ่า
สง่ ผลให ้เกิดเป็ นปล่องภูเขาไฟขนาดยักษ์ทด
ี่ เู หมือนเป็ นผลจากแรงละเบิดของหัวระเบิดเลย
ทีเดียว ซงึ่ ก็ต ้องขอขอบคุณการปรับแต่งโดริวเค็นของฮาจิ เวทย์แรงโน ้มถ่วงเข ้าได ้ดีกบ
ั อซาน
เทียมซงึ่ เป็ นแก่นหลัก
ซงึ่ มันไม่ใชแ
่ บบเดียวกันกับทีฮ ้
่ าจิเมะใช"การทํ าให ้ลอย"กับเหล่าเครือ่ งสอดแนมจิว๋ แต่เป็ นขัว้
ตรงข ้าม ใชแ ่ ล ้ว มันเป็ นการทําให ้แร่"เพิม
่ นํ้ าหนัก"ขึน
้ มาได ้นั่นเอง
โดยจะเพิม ึ้ กับปริมาณเวทย์มนต์ทใี่ สเ่ ข ้าไป โดยตอนนีโ้ ดริวเค็นมีนํ้าหนัก
่ เป็ นกีเ่ ท่าก็ขน
มหาศาลราวกับค ้อนของทอร์ก็มป ิ าน!!

และเป้ าหมายทีโ่ ดนการจูโ่ จมอันแสนซุปเปอร์รน

ุ แรงชนิดยกมาเวลมาอ ้างนีโ้ ดยตรง ก็แทบจะ
ไม่มท
ี างรอดเลยทีเดียว... ถ ้าโดนตรงๆล่ะก็นะ...

“Guruaaa!!”

ี งคําราม กระสุนเพลิงทีโ่ ผล่มาจากกองเถ ้าถ่านก็ได ้พุง่ เข ้าใสย

จังหวะเดียวกันกับเสย ่ เู อะด ้วย
ความเร็วสูง แต่เธอก็สามารถหลบมันมาได ้อย่างหวุดหวิดโดยการล่วงหล่นไปทางด ้านขวา
แต่นั่นก็ทําให ้เวทย์กระสุนแรงโน ้มถ่วงหยุดทํางานไปทันที
ควันและเศษฝุ่ งได ้ถูกทําให ้กระจายหายไปจากกระสุนเพลิงเมือ
่ ครู่ และพบมังกรดําตัวปั ญหาที่
หลบการโจมตีของโดริวเค็นได ้ อยูต ่ รงนัน
้
้
ดูเหมือนมันจะใชแรงเฮ ื กสุดท ้ายในจังหวะก่อนทีจ
อ ่ ะถูกริวโดเค็นตกใส่ แหวกเวทย์แรงโน ้มถ่วง
ออกมาและหลบการโจมตีของเชย ี โดยการเอาหัวมุดลงไปในพืน ้ ดิน
หลังจากหมดพันธนาการแห่งแรงโน ้มถ่วง "มัน"ก็ได ้คํารามออกมาอย่างไม่พอใจ และเหวีย
่ ง
ื่ ใสเ่ ชย
หางด ้วยความเร็วอย่างไม่น่าเชอ ี ทีใ่ ชริ้ วโดเค็นโจมตีใสม
่ น
ั

"อ๊าย!!!"

ี ใชริ้ วโดเค็นเป็ นโล่และกระโดดถอยออกมาเพือ

เชย ี หาย
่ สลายแรงกระแทก ทําให ้ลดความเสย
ไปได ้อย่างมากและหายตัวเข ้าไปในป่ า

้
มังกรดําใชแรงหมุ นจากการเหวีย ่ งให ้ตนกลับเข ้ามาในท่าเดิมและใชนั้ ยตาสท
ี องของมันจ ้องไป
่ าจิเมะ...ไม่ส ิ มันจ ้องวิลทีอ
ทีฮ ่ ยูด
่ ้านหลังของเขาต่างหาก
ฮาจิเมะรีบสง่ โล่ยก ์ อกมา พร ้อม
ั ษ์กลับเข ้าไปใน"หีบสมบัต"ิ ทันที และดึงเอาดอนเนอร์-ชเล็กซอ
กระหนํ่ายิงไปทีม่ งั กรดําอย่างรวดเร็ว
ี งปื นดังก ้องไปทัว่ บริเวณ พร ้อมกับแสงจํานวนนับไม่ถ ้วนตัดผ่านอากาศเข ้าจูโ่ จม "มัน"ถูกจู่
เสย
โจมอย่างตํา่ เนือ่ งดัง่ มรสุมแห่งการทําลายล ้าง
ไม่อาจหลีกหนีหรือหลบเลีย ่ ง ถูกผลักให ้ถอยไปทางแม่นํ้า แรงกระแทกจากการโจมตีทําให ้นํ้ า
ั กระเซน
ซด ็ ขึน
้ มาราวกับกําลังเล่นมายากล [แต่นกี่ ําลังฆ่ากันจริง ฮา]

ฮาจิเมะพยายามทําให ้มังกรอยูห ่ า่ งจากเป้ าหมายของมัน [วิล] โดยการกระหนํ่ายิงอย่าง

ต่อเนือ
่ งเพือ
่ ให ้มันถอยออกไป กระโดดหมุนตัวกลางเวหาเพือ ่ รีโหลดดอนเนอร์-ชเล็กซ ์
และยิงต่อไปไม่ให ้หยุด แต่เขาก็คด
ิ ผิด มังกรดําลุกขึน
้ มาพร ้อมทัง้ คํารามก ้องจนนํ้ าโดยรอบถูก
ทําให ้กระแทกออกไปจนหมด และปล่อยให ้กระสุนไฟใสว่ ล ิ โดยเมินฮาจิเมะอย่างสน ิ้ เชงิ

"เอ๊!!?"

เพราะการเปลีย
่ นท่าทีดอ
ื้ ๆของมังกรดํา ทําให ้ฮาจิเมะรีบโจมตีกระหนํ่ามันให ้มากกว่าเดิมเพือ
่
ดึงดูดความสนใจ แต่ก็ไม่ได ้ผล มังกรดําทําท่าทีเหมือนไม่สนใจฮาจิเมะแม ้แต่น ้อย และเข ้าจู่
โจมวิลต่อไป
"ยูเอะ!!"
"อือ
้ !“Wave Castle”"

"ว๊ากกก~!!" เสยี งโหยหวนอันน่าสมเพศดังมาจาก"วิล" พร ้อมกันนัน

้ ก็ได ้ปรากฎกําแพงนํ้ า
แรงดันสูงขึน
้ มาตรงหน ้าเขา
กระสุนเพลิงได ้เข ้าปะทะกับกําแพงนํ้ าทีถ ่ กู สร ้างขึน
้ โดยยูเอะ และสลายหายไป พร ้อมกับเหล่า
นักเรียนทีเ่ ริม
่ ได ้สติ[อีกครัง้ ]จากอาการชอ็ ค
และเริม
่ ทําการร่ายเวทย์กน ั อย่างรวดเร็วเพือ ่ สนับสนุนพวกฮาจิเมะ ทัง้ กระสุนเพลิงและดาบสาย
ลมจํานวนมากได ้พุง่ เข ้าจูโ่ จมมังกรดําทีเ่ ป็ นเป้ าหมาย

แต่ทว่า...

“GOoAAA!!”

แรงสะเทือนจากการคํารามของมังกรได ้ลบการโจมตีทงั ้ หมดไป ด ้วยการคํารามอันน่าหวาดกลัว

และนัยตาสที องอร่ามทีจ
่ ับจ ้อง
วิลได ้สง่ เสย
ี งร ้อง"ฮ"ิ๊ แล ้วลนลานจนล ้มกระแทกไปด ้านหลัง จนถึงฝั่ งพวกนักเรียนหญิงเลย
ทีเดียว ชา่ งเป็ นสภาพที.่ ..เหลือเกิน

หลังจากเหตุการ์ณนัน
้ ฮาจิเมะได ้ตัดวิลออกจากรายการกําลังรบ แล ้วตะโกนบอกให ้พวกไอโกะ
หนีไป แต่เธอกลับลังเล...
ยังไงฮาจิเมะก็เป็ นลูกศษ ิ ย์องเธอ เธอจึงไม่อยากปล่อยให ้เขาเผชญ
ิ หน ้ากับสต
ั ว์ร ้ายนีต
้ ามลําพัง
ึ ลังเลในฐานะอาจารย์
ทําให ้เธอรู ้สก

ในจังหวะนัน้ เอง มังกรดําได ้กระพือปี กของมันและบินขึน

้ บนท ้องฟ้ า พร ้อมปล่อยห่ากระสุนเพลิง
ใสว่ ล
ิ โดยทันที

แม ้ฮาจิเมะจะกระหนํ่ายิงเรลกันใสไ่ ปเท่าไหร่ เขาก็ไม่อาจดึงความสนใจของ"มัน"มาได ้เลย ดู

เหมือนเกร็ดของมังกรดําจะคล ้ายกับเปลือกของแมงป่ อง[ในห ้องผนึกของยูเอะ]
ซงึ่ มีความทนทานและความแข็งสูง แม ้จะถูกโจมตีด ้วยเรลกันตรงๆก็มแ
ี ค่รอยข่วนเล็กๆเท่านัน
้
มังกรดํายังคงเข ้าจูโ่ จมวิลอย่างไม่สนสงิ่ ใด ราวกับได ้รับคําสงั่ มาเชน
่ กัน และปฎิบต ั ติ ามอย่าง
เคร่งครัดราวกับหุน่ ยนต์ อย่างทีถ่ ก
ู แรงโน ้มถ่วงกดดันไปก่อนหน ้านี้ ก็ดม ั จะไม่ได ้ใสใ่ จอะไร
ู น

ซงึ่ ฮาจิเมะเองก็ไม่เข ้าใจเหมือนกันว่าทําไมมันถึงได ้พยายามฆ่าวิลให ้ได ้ถึงขนาดนี้ แต่ก็ถอ

ื ว่า
เป็ นเรือ ั รูอยูแ
่ งดี หากรู ้เป้ าหมายของศต ่ ล ้ว ก็จัดการได ้ง่ายๆ

"ยูเอะ! ปกป้ องวิลซะ!! ฉันจะจัดการเจ ้ามังกรนีเ่ อง!!"

"รับทราบ!ไว ้ใจได ้เลย!"

หลังจากได ้ยินคําสงั่ จากฮาจิเมะ เธอก็"พุง่ "ลงไปหาวิลทันที และลงไปยืนด ้านหน ้าของเขา ...

ยูเอะหันไปด ้านหลังด ้วยแววตาผิดหวัง
เธอเห็นพวกไอโกะเคลือ
่ นไหวอย่างเก ้ๆกังๆในสถานการ์ณแบบนี้ พร ้อมสบถออกไปอย่างไม่
ค่อยพอใจ

"....ถ ้าไม่อยากตาย...ก็หลบข ้างหลังดีๆ"

แม ้ฮาจิเมะจะไม่สนใจพวกเพือ ั ้ แต่เขาก็ยงั สนใจความปลอดภัยของไอโกะอยู[่ เอ๊ะ?] จึง

่ ร่วมชน
ให ้พูดแบบนัน
้ เพือ
่ ความปลอดภัยของตัวไอโกะเอง
ดูเหมือนตอนนีฮ ี สนิท
้ าจิเมะจะลืมความคิดทีไ่ อโกะกลายเป็ นตัวถ่วงของพวกเขาไปเสย

พวกนักเรียนต่างพากันกรูเข ้าไปใกล ้ๆยูเอะโดยไม่สนใจคําพูดเย็นชาของเธอ พวกเขาต่างรู ้กันดี

ว่า การอยูข
่ ้างๆยูเอะเป็ นสถานทีท
่ ป
ี่ ลอดภัยทีส
่ ด
ุ แล ้ว
ต ้องขอขอบคุณเวทย์ปราการนํ้ าแข็ง ซงึ่ สร ้างจากไอนํ้ ารอบๆนี้ ทีท
่ ําให ้พวกเขายังคงปลอดภัย
อยู่

ตามปกติแล ้ว เหล่าผู ้กล ้าจากต่างโลกนี้ คงสามารถทําตัวให ้มีประโยชน์มากกว่านีแ

้ น่ เพียงแต่
...ถึงแม ้พวกเขาจะรู ้ว่าฮาจิเมะยังคงมีชวี ต
ิ อยู่
แต่เหตุการ์ณตอนทีพ ่ วกเขากําลังจะถูกฆ่าโดย บาฮมี อธ และ ทรัม โซลเยอร์ วินาทีทฮ
ี่ าจิเมะ
ได ้ล่วงหล่นไปสู"่ ความตาย"ก็ยงั คงฝั งรากลึกในใจของพวกเขาอยู่
ทีพ ้ นอีก แต่ก็ไม่ใช ่
่ วกเขาหันมาเป็ นคนคุ ้มครองอาจารย์ไอโกะ ก็เพราะไม่อยากลงไปในดันเจีย
ว่าพวกเขาอ่อนแออะไร
กระนัน ี งคํารามซงึ่
้ เวทย์มนต์ของพวกเขาก็ไม่สามารถทําอะไรมังกรดําได ้เลย ผสมโรงกับเสย
เต็มไปด ้วยจิตสงั หารอันน่าหวาดหวัน
่
ทําให ้สภาพงร่างกายและจิตใจของพวกเขา ไม่อยูใ่ นสภาพทีจ ้ ้เลย
่ ะต่อสูได

แต่ทต
ี่ รงนัน ่ ใจความปลอดภัยของวิลได ้ และโจมตีมงั กรดําต่อไป สว่ น
้ มียเู อะอยู่ ฮาจิเมะจึงมัน
ทางมังกรดําเองก็ยังคงปล่อยกระสุนเพลิงใสก ่ ําแพงของยูเอะเหมือนกัน
แต่กระสุนเพลิงของมันก็ไม่อาจทําลายกําแพงนํ้ าแข็งลงได ้ ราวกับตระหนักถึงเรือ
่ งนัน
้ "มัน"
หยุดการโจมตีด ้วยกระสุนเพลิงแล ้วยกหัวขึน
้ เล็กน ้อย เพือ
่ รวบรวมพลังเวทย์ในการโจมตีท ี่
รุนแรงกว่าเดิม

้
"เฮยยยยย!! นีเ่ ป็ นครัง้ แรกเลยนะโว ้ย ทีฉ
่ ันถูกเมินขนาดนี.้ ... เพราะงัน
้ ต่อให ้ต ้องทํายังไงฉั นก็
ดึงความสนใจของแกมาให ้ได ้!!!" [จิน ้ ฮาจิเมะxมังกรดํา][เอ๊ะ!?]

ฮาจิเมะเก็บดอนเนอร์-ชเล็กซเ์ ข ้าไปในซองทีห
่ ้อยอยูท
่ เี่ อว แล ้วนํ า"ชลาเก ้น"ออกมาจาก"หีบ
สมบัต"ิ และทําการใช ้ "อาภรณ์สายฟ้ า"โดยทันที
ชลาเก ้น ปื นทรงพลังทีม ่ ค ี ดงออกมา และทันใดนัน
ี วามยาวถึง 3 เมตร ได ้ประกายแสงสแ ้ มังกร
ดําทีเ่ หมือนจะรับรู ้การกระทําของฮาจิเมะได ้ก็หน
ั กลับมา
มันเปลีย
่ นเป้ าหมายมาทีฮ
่ าจิเมะ และ เป็ นไปตามทีฮ
่ าจิเมะต ้องการ มันเพ่งความสนใจมาทีเ่ ขา
แทนแล ้ว!

พริบตาเดียวกับทีม
่ งั กรดําปล่อยคลืน
่ ลมหายใจแห่งความตายออกมา การชาร์จของชลาเก ้นก็
เสร็จสมบูรณ์พอดี -----------

การโจมตีของทัง้ สองกลายเป็ นดัง่ ลําแสงขนาดใหญ่เข ้าปะทะกัน ก่อให ้เกิดการแปรปรวนของ

สายลมขึน
้ เรียกได ้ว่าเป็ นมรสุมแห่งความตายเลยทีเดียว
การปะทะกันของแสงสแ ี ดง[ของฮาจิเมะ]และสด
ี ําอย่างไม่ปราณี สง่ ผลให ้พืน
้ ทีบ
่ ริเวณโดยรอบ
ถูกพัดให ้กระจุยกระจาย
้
หากเทียบพลังเพียวๆแล ้ว อาจเรียกได ้ว่าเท่าเทียมกัน แต่ลําแสงทัง้ สองก็แบ่งเสนระหว่
างผ ้แพ ้
ั เจน
และผู ้ชนะออกอย่างชด
คลืน่ ลมหายใจทีป่ ล่อยออกมาทัว่ สารทิศไม่อาจเทียบการทําลายล ้าง ณ จุดๆเดียวของชลาเก ้น
ได ้เลย และมัน...ก็ถก
ู ทะลวงอย่างงายดาย
การโจมตีของฮาจิเมะได ้พุง่ ไปถึงตัวของมังกรดําแล ้ว!!

่ ว่ นหัวของ"มัน" การโจมตีได ้ทะลวงเข ้าไปในปาก เจาะทะลุ

กระสุนชลาเก ้นถูกยิงโดยเล็งไปทีส
คมเขีย
้ วอันแหลมคม และทะลวงต่อไปภายใน
เกือบจะยิงทะลุออกไปได ้อีกด ้าน แต่ก็ดเู หมือนมันจะยังคงป้ องกันไว ้ได ้ แม ้จะได ้รับบาดเจ็บ
รุนแรง แต่กย
็ ังห่างไกลกับคําว่า"สาหัส"นัก

“GURUaAAA!!”

มังกรดําล่วงลงไปสูพ ่ น ี งโหยหวนอย่างเจ็บปวด ขณะเดียวกันฮาจิเมะก็หลบการ

ื้ ดินพร ้อมกับเสย
โจมตี[ทีต
่ ้านไว ้เมือ
่ กี]้ โดยการใช"เหยียบเวหา"ออกมา
้
และพุง่ ลงไปด ้านล่างอย่างรวดเร็วโดยการใช"เหยียบเวลาหา"และ"ย่นระยะ"สง่ ผลให ้เขาตกลง
้
มาอย่างรวดเร็วพร ้อมใช"ขาทรงพลั ่ งท ้องของมังกรดํา
ง"เตะลงไปยังชอ

[เพือ
่ ให ้ทําความเข ้าใจ และจินตนาการภาพออก ตอนนีย
้ ังอยูบ
่ นอากาศกันอยูน
่ ะครับ]

ี งออกมาเมือ
"ก๊าซซซ!!"มังกรดําเปล่งเสย ่ มันถูกโจมตีทช ่ งท ้อง และชอ
ี่ อ ่ งท ้องของมันก็ดู
เหมือนจะบุบลงไปหน่อยนคง พืน ้ ทีด
่ ้านล่างแตกกระจายเป็ นรอยกลมเป็ นผลมาจากแรง
กระแทกนัน
้
ซงึ่ ฮาจิเมะไม่มน ี ง
ั่ ใจว่าการโจมตีของเขาสามารถทําร ้ายมันได ้จริงๆหรือเปล่า แม ้มันจะแผดเสย
ร ้องออกมา แต่เกล็ดของมันก็แข็งแกร่งขนาดทนต่อเรลกันได ้เลยทีเดียว
กระนัน
้ เขาก็ยงั คงโจมตีตอ ้ น
่ ไป โดยยกแขนซายขึ ้ มา "กึกๆๆ"เสย ี งเครือ
่ งจักรดังก ้องมาจาก
้
แขนอาติแฟค เขาใช"Oscillation Smash”ในพริบตาทีล ่ น
่ ว่ งลงสูพ ื้

ด ้วยพลังทําลายล ้างจากหมัดของอาจิเมะผสมโรงกับพลังของแรงโน ้มถ่วง พุง่ ทะลวงเข ้าไปที่

หน ้าท ้องของมังกรดําเต็มๆโดยไม่ผด
ิ พลาด

DOoGUuUU!!
 ี งครวญคราง เกร็ดบริเวณสว่ นหน ้าท ้องได ้แตกออกเพราะแรงกระแทก อวัยวะ
พร ้อมกับเสย
ภายในของมันได ้รับความเสยี หายอย่างมากในการโจมตีนี้
สุดท ้ายมังกรดําก็ได ้แผดเสย ี งอย่าทรมานพร ้อมทัง้ กะอักเลือดจํานวนมากออกมา บางทีมน
ั
อาจจะรู ้ตัวว่าการฝื นยืนทัง้ สภาพนีอ ้ าจจะเป็ นอันตรายได ้
มันจึงเลือกทีจ
่ ะกระพือปี กเพือ
่ พยุงตัวขึน
้ ท ้องฟ้ าอีกครัง้ เพือ ่ ภาพเตรียมพร ้อม
่ ให ้กลับมาสูส
ดังเดิม
้
ฮาจิเมะหลบสายลมกันโชกทีเ่ กิดจากการกระพือปี กของมันโดยใช"เหยี
ยบเวหา" และไม่ลม
ื ที่
จะให ้ของขวัญจากลา

พริบตาทีม่ งั กรดํา จ ้องมองฮาจิเมะทีห่ ลบออกไปด ้วยนัยตาสท ี องอร่าม ก็เกิดการระเบิดครัง้

ใหญ่ขน
ึ้ ทีบ่ ริเวณสว่ นใต ้ท ้องของมัน มังกรดําถูกผลักกระเด็น
่ ล ้ว! ของขวัญจากลาของฮาจิเมะก็คอ
ไปไกลสองเมตรจากแรงระเบิด ใชแ ื "ลูกน ้อยหน่า"
นั่นเอง

“KUuWAaAA!!”

ด ้วยการถูกกระแทกจุดเดียวกันอย่างรุนแรงถึงสองครัง้ ทําให ้"มัน"แทบหมดแรงจะกรีดร ้อง

เพียงแต่สง่ เสย
ี งอุดอู ้ในลําคอเท่านัน
้
่ ทะลักออกมาจากปาก และสง่ เสย
ดูเหมือนมันใกล ้จะหมดแรงเต็มที เลือดจํานวนมากเริม ี งอย่าง
อ่อนแรง

คงเพราะมังกรดําเริม
่ ตระหนักแล ้วว่าฮาจิเมะเป็ นภัยคุกคาร ้ายแรง มันจึงยอมละความสนใจจาก
วิลไปก่อนและเพ่งเป้ าไปทีฮ
่ าจิเมะแทน
พร ้อมปล่อยกระสุนเพลิงออกมาอย่างตํา่ เนือ
่ ง การจูโ่ จมอย่างรวดเร็วและรุนแรงราวกับเป็ นอาวุธ
ต่อต ้านอากาศยานก็มป
ิ าน
แต่กระนัน ้
้ ก็ไม่สามารถทําอะไรฮาจิเมะได ้เลย ฮาจิเมะใช"เหยี
ยบเวหา"และ"ย่นระยะ"เพือ
่
กระโดดหลบกลางเวหาอย่างคล่องแคล่ว
ซงึ่ มองจากสายตาคนภายนอก ราวกับฮาจิเมะกําลังต่อสูด้ ้วยเทคนิค hit and run ไม่มผ
ี ด
ิ

ฮาจิเมะกระหนํ่ายิงดอนเนอร์-ชเล็กซจ์ ากระยะห่างพอประมาณ เข ้าทีส ุ ซงึ่ มีความแข็งน ้อยทีส

่ ด ่ ด
ุ
เฃ่น หว่างนิว้ เหงือก ตา โคนหาง และก ้น
 ิ พร ้อมทัง้ ใช“Oscillation
และต่อมาก็พงุ่ เข ้าประชด ้ Smash”โดยเสริมพลังจากแรงระเบิดทีแ
่ ขน
และสกิล"แขนทรงพลัง"โจมตีเข ้าทีห ี ้าง
่ วั และสข

“KURUu, GUWANN!”

ราวกับ...ไม่ส ิ มังกรดําได ้เปล่งเสย

ี งดังมันกําลังร ้องไห ้ออกมา เกล็ดทั่วตัวแตกหัก และมีเลือด
ทะลักออกมามากกว่าเดิมทีป ่ าก

"สุดยอด...."

ทามาอิทก ้
ี่ ําลังมองดูการต่อสูของฮาจิ เมะจากจุดทีป
่ ลอดภัยทีส
่ ด
ุ [ข ้างหลังยูเอะ]พูดออกมา
อย่างตกตะลึง คนอืน่ ๆทีม
่ องดูถงึ ไม่พด
ู อะไรออกมาแต่ก็ตา่ งพยักหน ้าเห็นด ้วยกันหมด
พวกเขาไม่สามารถละสายตาจากการต่อสูอั้ นบ ้าคลัง่ นีไ ้ ด ้เลย วิลเอง ตอนนีก้ ก ็ ําลังจับจ ้องฮาจิ
เมะด ้วยแววตาเป็ นประกายราวกับลืมเรือ
่ งทีต
่ วั เองหนีหวั ซุกหัวซุนก่อนหน ้านีไ้ ปจนหมด

อาจจะไม่มใี ครทราบก็ตาม แต่เชย ี เองก็กลับออกมาจากป่ าและจะเข ้าร่วมการต่อสูอี้ กครัง้ หนึง่

แต่ก็ถก
ู ยูเอะหยุดไว ้ โดยเหมือนเธอ[ยูเอะ]จะเข ้าใจจุดประสงค์ของฮาจิเมะดี
ดังนัน ี ถูกกีดกันออกมาอยูใ่ นฐานะคนดูและถูกปฎิบต
้ จึงทําให ้เชย ั เิ หมือนกับไม่ได ้ถูกให ้ร่วมสู ้
ึ ผิดหวังเล็กน ้อย
ด ้วยตัง้ แต่แรก ทําให ้เธอรู ้สก

้
ฮาจิเมะใชดอนเนอร์ -ชเล็กซโ์ จมตีไปเรือ ่ ยๆโดยไม่คด ิ จะหยิบชลาเก ้นหรืออาวุธทรงพลังอย่าง
อืน
่ ออกมา นั่นก็เพราะว่าเขาคิดว่านีเ่ ป็ นโอกาศดีทเี่ ขาจะแสดงความสามารถของเขาให ้ไอโกะ
และเพือ ั ้ คนอืน
่ นร่วมชน ่ ๆได ้เห็น
มังกรดํามีรา่ งกายทีม
่ ค
ี วามทนทานสูง แต่กใ็ หญ่เทอะทะ ทําให ้เขาสามารถยิงโดนได ้อย่าง
แม่นยํา และการโจมตีของมันก็ซาํ้ ซาก มีแต่รป ้ างใจเย็นก็สามารถเอาชนะ
ู แบบเดิมๆ หากสูอย่
ได ้ไม่ยาก
ทําให ้เขาคิดว่า"ไม่วา่ ยังไง ฉันก็ไม่มวี น
ั โดนโจมตีอยูแ ้ ้อย่างสบายใจ
่ ล ้ว" จึงสามารถสูได
โดยฮาจิเมะหวังให ้พวกทางโบสถ์และจักวรรดิอยูก ่ น ั อย่างไม่เป็ นสุขหลังได ้รับข ้อมูลนี.้ ..เขา
ต ้องการแสดงพลังทีแ่ ท ้จริงของตนให ้พวกนัน
้ รับรู ้นั่นเอง
เพราะฉะนัน ื่ ชมมันอยูใ่ น
้ แล ้ว ฮาจิเมะจึงได ้ค่อยๆทรมานมังกรดําผู ้น่าสงสารนี้ โดยเขาก็แอบชน
ใจ ทีแ
่ ม ้เกล็ดจะแตกออก แต่ก็ไม่มบ ี ริเวณใดทีแ
่ ตกออกโดยสมบูรณ์เลย เป็ นเกล็ดทีม ่ ค
ี วาม
ทนทานสูงจริงๆ
ด ้วยความทีเ่ ขานึกถึงกรณีของแมงป่ องตอนทีอ ้ ล"ประเมินแร่"
่ ยูใ่ นขุมนรก ฮาจิเมะจึงลองใชสกิ
กับเกล็ดของมันดู แต่กลับไม่มปี ฎิกริยาตอบสนองอะไรเลย
ดูเหมือนเกล็ดของมันจะเป็ นของจําพวกทีไ่ ม่สามารถแปรรูปได ้

หลังจากทรมานมังกรอยูไ ่ ด ้สกั พัก ฮาจิเมะก็คดิ ว่าแค่นค

ี้ งเพียงพอให ้คนอืน
่ ๆเข ้าใจถึงความ
แข็งแกร่งของเขาแล ้ว จึงเริม่ จะ"ปิ ดบัญช"ี ทันที
้
ฮาจิเมะกระโดดเข ้าไปยังหน ้าอกของมังกรดําและโดยใช"ขาทรงพลั
ง"เตะ เพือ
่ ให ้มันหมุนตัวอยู่
ท่าหงายตัวในแนวนอน [ >___IIo < สภาพแบบนีค ้ รับ ]
จากนัน ่ ว่ นท ้องของมังกรดํา
้ จึงหยิบPile Bunker ออกมาจาก"หีบสมบัต"ิ และเล็งเป้ าไปทีส

ี งเชย
จากทางของพวกวิล ฮาจิเมะได ้ยินเสย ี ร์ดงั กระหึม่ แต่เขาก็ตด ิ ใจปล่อยให ้มันผ่านหูไป
ั สน
และปล่อยสมอเพือ ้
่ ตรึงเป้ าหมายและใชแขนเพื อ
่ ล็อคตําแหน่ง
หลังจากนัน ้
้ ก็ทําการใช"อาภรณ์ ้
สายฟ้ า"ทันที เหตุผลทีเ่ ขาเลือกใชPile Bunkerก็เพราะตอนที่
อยูใ่ นดันเจีย ็ เขาไม่สามารถใชมั้ นได ้อย่างเต็มประสท
้ นมหาหุบเขาไรเซน ิ ธิภาพ
เขาจึงอยากถือโอกาศนีท ้
้ ดสอบการใชงานอย่
างเต็มกําลังของมันนั่นเอง

่ สง่ พลังผ่านอซานเทียม สว่านก็เริม

เมือ ้ อย่างรุนแรง Pile Bunkerค่อยๆสง่ เสย
่ หมุนขึน ี งดังเปรี้
ยะๆแล ้วสง่ ออร่าสแ
ี ดงออกมา ถ ้าเจาะลงไปทัง้ แบบนีเ้ ขามัน
่ ใจว่ามังกรดําต ้องถูกผ่าเป็ นสอง
ท่อนอย่างแน่นอน

แต่ก็ดงั ทีเ่ ขาว่า"อย่าต ้อนหมาจนมุม" มังกรดําซงึ่ เต็มไปด ้วยบาดแผลนีเ้ องก็เชน

่ กัน

“GUuGAaAAAA!!!”

ี งคําราม ลําแสงอันบ ้าคลัง่ พุง่ ออกมาจากทั่วสารทิศ เป็ นการระเบิดพลังจาก

พร ้อมกันกับเสย
้
พลังเวทย์เพียวๆ และมันยังใชความแข็ งแกร่งของร่างกายฝื นขีดจํากัด และระเบิดพลังของ
กล ้ามเนือ
้ ออกมา
 ่ รึงไว ้ถูกกระแทกให ้หลุดออกมา สง่ ผลให ้ Pile Bunker หลุดออกจากวิถก
สมอทีต ี ารโจมตีเดิม
และลอยละล่องขึน ่ ้องฟ้ า
้ สูท

้
"เฮย!?"

ฮาจิเมะรีบถอยออกมาทันทีโดยสญ ั ชาติญาณ แล ้วรีบเก็บPile Bunkerกลับเข ้าไปยัง"หีบสมบัต"ิ

ั จังหวะนัน
มังกรดําอาศย ้
้ ใชแรงเฮ ื กสุดท ้ายพุง่ เข ้าไปหาวิล
อ

ี !!"
"โถ่เว ้ย,เชย
"เอ๊ะ อ๊ะ,ค่ะ!!"

ฮาจิเมะตะโกนไปยังเชย ี ทันที และเชย ี เองก็รับรู ้คําสงั่ ของฮาจิเมะได ้ทันทีเชน

่ กัน เธอกระโดด
ขึน
้ ไปยังท ้องฟ้ าโดยอาศยั ปราการนํ้ าแข็งเป็ นฐานลอง
้
และร่วงลงมาอย่างอิสระพร ้อมใชแรงระเบิ
ดจากค ้อนพุง่ ไปยังมังกรดําราวกับดาวตก

ถ ้าเป็ นตามปกติ มังกรดําก็คงสามารถหลบการโจมตีนไ

ี้ ด ้ แต่ตอนนีม
้ น
ั ไม่อยูใ่ นสภาพทีจ
่ ะทํา
แบบนัน ้ ได ้อีกแล ้ว!!
เชยี เหวีย
่ งค ้อนโดริวเค็นทีม
่ น ้
ี ํ้ าหนักมหาศาลพร ้อมกับใชเวทย์
แรงโน ้มถ่วงเพือ
่ เพิม
่ นํ้ าหนักของ
มันให ้มากยิง่ ขึน
้ ไปอีก โจมตีเขาโดยตรงทีห ่ วั ของมังกร
ี บ
และหัวของ"มัน"ก็พงุ่ จมดินลงไปอย่างเงียบเชย

หัวของมังกรจมลึกเข ้าไปในพืน ั พักหนึง่

้ ดิน ร่างกายตัง้ แต่คอลงมา ได ้ลอยค ้างในท่าเดิมสก
ก่อนทีจ
่ ะล่วงลงพืน
้ จนเกิดเป็ นแผ่นดินไหวย่อมๆ

ี ดึงโดริวเค็นคืนมาจากซากหัวของมังกรก็ต ้องตกตะลึง แม ้จะถูกโจมตีไปถึงขนาดนัน

เชย ้ แต่มน
ั ก็
กลับไม่ถกู บดขยีโ้ ดยสมบูรณ์ ชา่ งเป็ นความแข็งทีเ่ หนือชน
ั ้ จริงๆ

ฮาจิเมะค่อยๆลงมาทีด ่ ้านหลังของมังกรดํา และค่อยๆตรวจสภาพของมันอย่างละเอียด เขาไม่

มัน
่ ใจว่ามังกรตนนีไ
้ ด ้ตายสนิทแล ้วหรือยัง
ทําเอาเขาหวนนึกถึงตอนทีพ
่ ด
ู คุยกับมอตโต ้เรือ
่ งเผ่าริวจินคราวก่อน เรือ
่ งการ"เตะตูดมังกร"
 ้
ฮาจิเมะหยิบบางอย่าง และใช"แขนทรงพลั ้ มา และเล็งไปยังบริเวณสว่ นล่างของร่าง
ง"ยกมันขึน
่ ล ้ว เขากําลังถือชน
มังกรดํา ใชแ ิ้ สว่ นหัวสว่านของPile Bunkerไว ้นั่นเอง

ไม่วา่ ใครมาเห็นฮาจิเมะในสภาพนีก ้ ด ู ระสงค์ของเขาออก .... ฮาจิเมะลงมือทําสงิ่ ทีต

็ ป ่ วั เองคิด
้ านเจาะเข ้าไปยังสว่ น***ของมังกร
ไว ้ทันที โดยการใชสว่
โดยไม่สนใจสายตาหวานหวั่น+สยอง+ขยะแขยง ทีอ ี และคนอืน
่ อกมาจากยูเอะ เชย ่ ๆ

และในทีส ุ Pile Bunkerของฮาจิเมะก็สามารถเจาะเข ้าไปยัง*ปิ๊ ป*ได ้สําเร็จ และทันใดนัน

่ ด ้ เอง

"กรีด
้ ดดดด —อ๊ายย — — อร๊างง — — — !!!”

ด ้วยดวงตาทีล
่ ม ้ มาอย่างกะทันหัน มังกรดําได ้สง่ เสย
ื ขึน ี กรีดร ้อง
ซงึ่ แม ้แต่ฮาจิเมะเองก็ยังตกใจ จนเผลอทํา Pile Bunker ร่วงเลยทีเดียว

้ อย่างบอกนะว่า ไอ ้มังกรนีม
"ฮ...เฮยๆ ่ น
ั ...."

ี งกรีดร ้องอย่างเจ็บปวด ตืน

เพราะเสย ่ เต ้น(?) และมีความสุข(??) ปรากฎออกมา
ทําให ้ทุกคนในทีน
่ ต
ี้ า่ งพากันพูดออกมาว่า"นีม
่ น
ั อะไรกัน(วะ)เนีย
่ !?"พร ้อมกับยืนแข็งทือ
่ ไปกัน
หมด

อาาาาา ดูเหมือนครัง้ นีจ ั ว์อสูรธรรมดาเสย

้ ะไม่จบลงอย่างการปราบสต ี แล ้วล่ะ...
------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 59 ทีโอ แคลร์

"ดึงมันออกปาย~ ได ้โปรดดึงไอ ้เจ ้านีอ

้ อกไปจากก ้นฉันที~"

บนเขตแดนภูเขาทีอ ่ ยูใ่ นแถบทางตอนเหนือ สถานทีท ี่ งึ่ ต ้นไม ้ถูกหักโค่นลงและสายนํ้ าถูกทํา

่ ซ
ให ้แห ้งผากกลายเป็ นดัง่ ดินแดนมิคสญ ั ญี ได ้เกิดเสย
ี งร ้องอันแสนสูขสน ั ต์ดงั ขึน ี ง
้ มา มันเป็ นเสย
ของผู ้หญิง มันไม่ใชเ่ สย ี งแบบคําพูด แต่ทว่ามันเป็ นแบบคลืน ่ เสย ี งทีใ่ ชในการติ
้ ดต่อทางโทรจิต
เพราะว่าคอร์ดเสยี งของมังกรนัน ้ มีความแหลมสูง ซงึ่ สง่ ผลทําให ้มันไม่สามารถทีจ ่ ะพูดภาษา
มนุษย์ได ้ แน่นอนว่ามันต ้องใชวิ้ ธก
ี ารในการสง่ คําพูดผ่านการสน ั่ สะเทือนของอากาศ

อย่างไรก็ตาม มันก็เป็ นไปได ้ทีพ ่ วกสต ั ว์อสูรจะสามารถพูดภาษามนุษย์ได ้ เพราะว่าข ้อมูลที่

ยืนยันได ้นัน
้ คือพวกมนุษย์ปลา (human-faced fish) จากทีไ่ หนซก ั แห่ง แม ้แต่ประชากรสว่ น
ใหญ่เองก็คงจะไม่รู ้ถึงการมีตวั ตนอยูข ่ องพวกสต ั ว์อสูรทีร่ ู ้จักภาษามนุษย์ นอกจากนีก ้ ารรับรู ้ถึง
การมีอยูข่ องมังกรดําทีป ่ รากฏอยูต ่ อ
่ หน ้าต่อหน ้าพวกเขาในตอนนี้ ก็ถอ ื ได ้ว่าเป็ นเรือ
่ งทีแ่ ปลก
ประหลาดในตัวของมันเองอยูแ ่ ล ้ว เพราะว่ามันคือสงิ่ มีชวี ต ิ ตัวแรกในต่างโลกทีส ่ ามารถต ้านทาน
การกระหนํ่ายิงจากเรลกัน (Railgun - ปื นแม่เหล็กไฟฟ้ า) ของฮาจิเมะได ้ นอกจากนัน ้ สตั ว์
ประหลาดทรงพลังทีส ่ ามารถพ่นไฟได ้ไม่สมควรมาอยูใ่ นทีแ ่ ห่งนี้ ถ ้าหากว่ามันยังมีอก ี หลายตัว
ล่ะ... หากมีใครรู ้เรือ
่ งนีเ้ ข ้าเขาคงได ้ประกาศให ้ทีแ ่ ห่งนีก
้ ลายเป็ นดินแดนต ้องห ้ามแห่งความ
ตายเป็ นแน่

เขาได ้คาดการณ์ถงึ ความเป็ นไปได ้สองอย่าง ทีว่ า่ ทําไมถึงได ้มีมงั กรมาปรากฏอยูท ่ น ี่ ี่ ความ
เป็ นไปได ้อย่างแรก คือ มังกรดํามันเดินทางมาจากภูเขาลูกทีห ่ า่ งไกลกว่าภูเขาลูกทีห ่ ้า ซงึ่ เป็ น
ดินแดนห่างไกลและมีสต ั ว์อสูรทีไ่ ม่มใี ครรู ้จักเป็ นจํานวนมาก และความเป็ นไปได ้ทีส ่ องนั่นก็คอ ื
.......

ยูเอะ : "เธอน่ะ.....อย่าบอกฉั นนะว่า....เธอมาจากชนเผ่ามังกรใชไ่ หม"

"อืม..ใชแ ่ ล ้ว ฉันคือหนึง่ ในนัน้ ฉั นมาจากชนเผ่ามังกรอันทรงเกียรติ์ ชา่ งแสนยิง่ ใหญ่ใชไ่ หม สุด

ยอดเลยใชไ่ หมล่ะ เพราะอย่างงัน ้ ฉันถึงต ้องอยากจะให ้ดึง "ไอ ้นี"่ ออกไปจากก ้นฉันทีทที ท
ี ท
ี ี
... ถ ้าหากฉันกลับคืนร่างจริงในสภาพแบบนีล ้ ะ่ ก็ พลังเวทย์ของฉันจะถูกตัดขาด(เสอื่ มถอย)
และก ้นของฉันคงจะ.....ฮอ ื ....มันชา่ งน่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน"

ฮาจิเมะคิดในสงิ่ ทีไ่ ม่อาจจะเป็ นไปได ้ แต่วา่ สงิ่ ทีม

่ งั กรดําได ้ตอบออกมา มันได ้ยืนยันแล ้วว่าสงิ่
ทีเ่ ขาคิดนัน
้ ถูกต ้อง(เขาตีแจ็คพอตแตก) ฮาจิเมะได ้เก็บความประหลาดใจ(ในเรือ ่ น
่ งนี)้ ชอ
เอาไว ้ในสว่ นลึกตรงมุมหนึง่ ของจิตใจ ไม่รู ้ว่ากีค ่ รัง้ แล ้วทีเ่ ขาได ้พบกับ "สงิ่ มีชวี ต
ิ หายาก"
นับตัง้ แต่ทเี่ ขามาโลกแห่งนี้ ยูเอะมาจากชนเผ่าแวมไพร์ ซงึ่ หายสาบสูญไปในชว่ งสงครามเมือ ่
300 ปี กอ่ น เซย ี อานัน ื ทอดรุน
้ ก็เป็ นผู ้สบ ่ ปั จจุบน
ั ของชนเผ่ากึง่ มนุษย์ และมังกรดําทีป ่ รากฏอยู่
ต่อหน ้าต่อตาเขาก็คอ ื มังกรทีม ่ าจากชนเผ่ามังกร ซงึ่ ต่างได ้เชอ ื่ กันว่าเป็ นชนเผ่าควรจะหาย
สาบสูญไปแล ้วเมือ ่ 500 กว่าปี กอ ่ น

ยูเอะ : "แล ้วทําไมเธอถึงได ้มาอยูท

่ น
ี่ ล
ี่ ะ่ "

ฮาจิเมะยังคงยืนตะลึงอยู่ ยูเอะจึงได ้ถามมังกรดําต่อไป สาํ หรับชนเผ่ามังกรถือว่าเป็ น "ตํานาน"

สําหรับยูเอะ เธอนัน้ มีความสนใจใน "ตํานาน" นี้ ถึงแม ้ว่าชนเผ่าทีเ่ ธอสนใจนัน ้ จะหายสาบสูญ
ไปก่อนทีเ่ ธอจะเกิดขึน ี อีก ก็สมกับเป็ นเธอดี (เพราะว่ายูเอะเองก็เป็ นตํานาน) แสงแห่ง
้ มาเสย
่ งเป็ นประกายในดวงตาของเธอ
ความอยากรู ้ได ้สอ

"ก็ด.ี .. แต่วา่ สงิ่ สาํ คัญทีส

่ ด
ุ ในตอนนี.้ ..ก ้นของฉัน พลังเวทย์ทมี่ อ
ี ยูใ่ นตอนนีเ้ หลือไม่มากแล ้ว
....อาาาา....อ๊าาาาา....พอกันที...หยุดมันให ้ที การ "จิม ้ (ทิม
่ ให ้ลึก)" แบบนีม ้ น
ั ไม่ด.ี ..แต่วา่ มัน
ชา่ งเร ้าใจ....เร ้าใจจริงๆ"

เพราะว่ามังกรดําไม่สนใจคําถามของยูเอะซงึ่ กําลังพยายามพูดกับตัวปั ญหา(มังกรดํา)ทีซ ่ งึ่ เป็ น

ฝ่ ายผิดอยู่ ฮาจิเมะถึงกับด่าออกมา "แกกล ้าดียงั ไงถึงได ้เมินเฉยใสเ่ มือ่ ตอนทีย ่ เู อะได ้ถาม
้ ดชกไปทีม
แกน่ะ..หา" พร ้อมๆกับทีเ่ ขาได ้ใชหมั ่ งั กร ซงึ่ แรงจากการชกนัน ้ ทําเอามันสน ั่ สะเทือน
ไปทัว่ ทัง้ ร่าง มันทําตัวบิดงอและกรีดร ้องออกมาด ้วยความเจ็บปวด ในตอนทีเ่ ห็นมันครัง้ แรก มัน
ดูสง่างามราวกับเทพเจ ้าแห่งความตาย แต่ในตอนนีม ้ น
ั ก็เหมือนเป็ นภาพลวงตา เมือ ่ มานึกถึง
สภาพอันน่าอเนจอนาถของมันในตอนนี้

ฮาจิเมะ : "แล ้วทําไมชนเผ่ามังกรทีจ ่ ะควรจะตายไปหมดแล ้วถึงมาปรากฏอยูใ่ นทีแ ่ ห่งนี้ แล ้ว

ทําไมแกถึงเข ้าโจมตีเหล่านักพจญภัย....ฉั นอยากรู ้แค่เพียงเรือ่ งนัน
้ อีกอย่าง..ฉันทําแค่เพียง
แทงก ้นของแก(แต่ไม่ได ้ยัดเข ้าไป)มันก็เท่านัน้ เอง แต่ถ ้าหากว่ายังทําตัวโยกโย ้ เฉไฉเล่า
เรือ ั ชาจนเส
่ งราวชก ้ ี เวลา มันก็ไม่แน่นะ ฉันอาจจะพิจารณาใหม่ หากเป็ นแบบนัน
ย ้ ฉันอาจจะยัด
มันเข ้าไปให ้ลึก แทนทีก่ ารแทงก ้นเฉยก็ได ้นะ ฉะนัน
้ ...บอกฉั นมาเดีย๋ วนี"้

การกระทําของฮาจิเมะทีม ่ ใี ห ้ต่อชนเผ่ามังกรมันดูผด ิ ปกติยงั ไงชอบกล หากเป็ นชว่ งเวลาปกติ

แล ้วเขามีความเมตตาปราณี แต่ทว่าในตอนนีเ้ ขาดูเหมือนกับยักษ์แม ้แต่กระทั่งคําพูด เมือ ่ เห็น
ว่ามันยังทําตัวโยกโย ้อยู่ เขาก็ได ้เริม่ ทําดัง่ ทีต
่ วั เขาได ้ลัน
่ วาจาเอาไว ้ตอนเมือ
่ ตะกีน
้ ี้
"อ๊ากกกกกกกกซ.์ ...อีก ้ กกกกกกกซ.์ ...~~หยุดขยีม
้ น
ั เดีย
๋ วนี~
้ ~....~อร๊างงงงงงงงงงงง~....ก็
ได ้...ฉั นยอมแล ้ว...ฉันยอมบอกนายแล ้ว"

การกระทําอันแสนซาดิสม์ของฮาจิมเะสร ้างความประหลาดใจให ้กับคนรอบข ้าง แต่ฮาจิเมะก็ไม่

สนใจ เพราะว่ามันคงไม่ยอมพูด ถ ้าหากว่าเขาไม่ทําการบีบบังคับมัน ฮาจิเมะได ้หยุดการ "บด
ขยี"้ แต่วา่ มือของเขาก็ยงั คงตัง้ ท่าเตรียมพร ้อมทีจ
่ ะทําแบบนัน
้ อีกครัง้ มังกรดําถึงกับรู ้สก ึ โล่งใจ
ทีฮ่ าจิเมะหยุดการกระทําการ "บดขยี"้ (อันแสนซาดิสม์)เสย ี ที มันจึงได ้เริม
่ ต ้นเล่าเรือ
่ งราว
ทัง้ หมดจนถึงชว่ งทีม่ น
ั มาถึงทีน
่ ี่

"ฉั นถูกควบคุมโดยใครบางคน ฉันเองไม่เคยคิดทีจ ่ ะเข ้าโจมตีใสใ่ ครเลย เจ ้านายเฉพาะกาลผู ้

ลึกลับคนนัน ้ ได ้ออกคําสงั่ ให ้ฉันตามหาชายหนุ่มคนหนึง่ และกลุม่ ของเขาทีม ่ ค
ี นอยูอ
่ ก
ี หลายคน
และเมือ ่ ค ้นพบแล ้วให ้ฆ่าเสย ี ให ้หมด"

ิ วิลซงึ่ ถูกจ ้องได ้ยืนนิง่ ไปชวั่ ขณะและร่างกายของเขาถึงกับสน

มังกรดํามันได ้หันกลับมองทีว่ ล ั่
เทิม
้ แต่เขาได ้จ ้องกลับคืนไปทีม่ งั กรดํา การทีเ่ ขาได ้เห็นฮาจิเมะต่อสู ้ มันทําให ้เขาได ้ตัดสน
ิ ใจ
อะไรบางอย่าง

ฮาจิเมะ : "มันหมายความว่ายังไง"

่ เี่ พราะคําสงั่ ไงล่ะ...ฉั นคนนีเ้ นีย

"อืม...มันก็หมายความว่าฉั นคนนี.้ ..มาทีน ่ ละ...."

เมือ
่ มังกรได ้เล่าเรือ
่ งทัง้ หมดจบจบลงแล ้ว มันก็ได ้สรุปออกมาอย่างนี้

ดูเหมือนว่ามังกรดําตัวนีจ
้ ะปลีกตัวออกมาจากเมืองลับแลของชนเผ่ามังกรเพือ ่ เพือ
่ วัตถุประสงค์
บางอย่าง ซงึ่ น่าจะมีจด ่ จะตรวจสอบ(ต ้องการเรียนรู ้)ผู ้ซงึ่ มาจากโลกอืน
ุ ประสงค์เพือ ่ แม ้ว่า
รายละเอียดมันได ้ถูกมองข ้ามไป แต่วา่ ต ้องมีผู ้รู ้ซงึ่ เวทย์มนตร์ระดับสูงอยูภ ่ ายในชนเผ่ามังกรแน่
และเมือ่ หลายเดือนก่อน ดูเหมือนว่าจอมเวทย์ผู ้นัน ้ คงจะรับรู ้ถึงคลืน
่ พลังเวทย์ขนาดใหญ่ทม ี่ น
ั
ได ้พวยพ่◌งุ ออกมาและมีบางสงิ่ ได ้ปรากฏขึน้ บนโลกใบนี้

คงเป็ นเพราะว่าชนเผ่ามังกรได ้ตรากฏหมายเอาไว ้ว่าไม่ให ้ผู ้ใดในชนเผ่าออกไปจากเมืองลับแล

แต่วา่ ก็เป็ นอย่างทีค
่ ด
ิ (สมนํ้ าหน ้าแล ้วล่ะ) ว่าน่าจะรู ้ดีวา่ การฝื นกฏออกมาพบปะเรียนรู ้และสร ้าง
สายสม ั พันธ์กบ ้ มันชา่ งแสนอันตราย แม ้แต่กบ
ั บุคคลทีไ่ ม่รู ้จักนัน ั พวกเขาเอง หลังจากได ้ปรึกษา
กันแล ้ว พวกเขาจึงเริม
่ ต ้นการไต่สวน (โปรดนึกถึงภาพศาลสถิตยุตธิ รรม หรือง่ายๆ คือ ศาล
ไคฟง)

มังกรดําได ้ออกจากเมืองลับแลด ้วยวัตถุประสงค์อะไรบางอย่างซงึ่ ก็คอ ื เพือ

่ ตรวจสอบ ปกติแล ้ว
มันจะคืนร่างเป็ นมนุษย์เมือ ่ เดินทางผ่านดินแดนภูเขาเชน ่ นีแ้ ล ้ว มันได ้ทํางานอย่างหนักเพือ
่ ทํา
การรวบรวมข ้อมูลอย่างลับๆ แต่กอ ่ นทีจ่ ะเริม
่ งานมันขอพักผ่อนซก ั งีบนึง และมันก็เหมือนว่าจะ
ไม่ได ้พักอยูแ
่ ถวนีแ
้ ต่เป็ นตรงบริเวณระหว่างภูเขาลูทห ี่ นึง่ กับลูกทีส ้
่ อง และมันได ้ใชเวทย์มนตร์
อันเป็ นความสามารถของชนเผ่ามังกร คือ "Dragon Form (แปลงร่างมังกร)" คืนสภาพกลับ
เป็ นมังกรดําเพราะว่ามีพวกสต ั ว์อสูรจํานวนมากเข ้ามารุมล ้อมมัน(มังกรดํา)เอาไว ้

และหลังจากนัน ้ ก็มช
ี ายในชุดคลุมสด ี ําปรากฏขึน
้ และเขาได ้ร่ายมนตร์จนทําให ้มังกรดําหลับไป
เขานัน
้ ได ้พยายามใชพลั้ งเวทย์เข ้ามาแทรกแซงในจิตใจของมังกรดําทีซ ่ งึ่ กําลังหลับ และเขาก็
ยังได ้พยายามล ้างสมองของมันด ้วยพลังเวทย์อน ั ทรงอํานาจหลากหลายของเขาอีกด ้วย

หากเป็ นตอนปกติมน ั คงสวนกลับไปแล ้วหากว่าโดนแบบนี้ แต่วา่ ชนเผ่ามังกรนัน ้ ก็มน

ี ส ั ทีไ่ ม่ด ี
ิ ย
ซกั เท่าไหร่ และเพราะว่านิสย ั ทีไ่ ม่คอ
่ ยดีนัน
้ ล่ะ คนจึงนํ านิสย ั นัน ้ นสุภาษิตในการต่อว่า
้ มาใชเป็
คนอืน่ ("เตะตูดมังกร" คือหนึง่ ในสุภาษิตนัน ้ ) หากชนเผ่ามังกรถ ้าหากได ้แปลงร่างเป็ นมังกรตัว
ยักษ์ แล ้ว หากว่ามันหลับอยูไ
่ ม่วา่ จะทําอย่างไรก็จะไม่สามารถปลุกมันให ้ตืน ่ ขึน
้ มาได ้ หากว่าไม่
มีใครบังอาจไปปลุกมันโดยการเตะตูดตอนมันหลับ ดังนัน ้ พวกชนเผ่ามังกรจึงมีความทนทานต่อ
การสะกดจิต ด ้วยเพราะว่ามีมน ั จิตทีแ ่ ข็งกล ้ายิง่ กว่าจิตมนุษย์และพวกสต ั ว์อสูร

แต่ทว่ามันก็ยงั มีวธิ ท
ี ส
ี่ ามารถกําราบมัน(มังกรดํา)ได ้อย่างสมบูรณ์แบบ นัน
้ ก็คอ
ื .....

"ชายหนุ่มคนนัน ้ ชา่ งน่ากลัวยิง่ นัก ความเชย ี่ วชาญในการใชเวทย์

้ มนตร์ศาสตร์มด ื ของเขานัน ้ อยู่
ในระดับขัน
้ ทีส
่ ามารถเรียกได ้ว่าเป็ นอัจฉริยะ ชายคนนัน ้ ถึงกับยอมใชพลั ้ งเวทย์ทงั ้ หมดที่
สามารถใชได ้ ้ในหนึง่ วันเพือ
่ ทีจ ่ ะควบคุมฉัน เพราะอย่างนัน ่ งึ่ มีความแข็งแกร่งมาก ยัง
้ ฉั นทีซ
ต ้องขอยอมศโิ รราบ ยอมถูกชายคนนัน ้ เข ้ามาควบคุมจิตใจเรา"

"มันเป็ นความผิดพลาดครัง้ ใหญ่ครัง้ แรกในชวี ต ึ โศกเศร ้าทีห

ิ ของฉั น" คือ ความรู ้สก ่ ลัง่ ไหล
ี งทีเ่ ศร ้าสร ้อยของมังกรดํา แต่ฮาจิเมะก็ไม่สนใจและมันด ้วยสายตาทีเ่ ย็น
ออกมาพร ้อมกับนํ้ าเสย
ชา

ฮาจิเมะ : "หลังจากฉันลองพิจารณาแล ้ว เจ ้าไม่สามารถรับรู ้(สงั เกตุ)หรือยังไงว่าได ้มีการใช ้

เวทมนตร์ควบคุมเจ ้าทัง้ วัน คงจะไม่ใชเ่ พราะว่าเจ ้าดันหลับลึกเกินไปหรอกนะ!!??"
สายตาของทุกคนมองกันอย่างโง่งม สว่ นมังกรดําได ้นึกถึงวันทีก ่ ําลังจะมาถึง และได ้เริม
่ เล่า
่ งของมันต่อไป ซงึ่ สาเหตุทวี่ า่ ทําไมมันถึงรู ้ว่าการควบคุมมันจําเป็ นต ้องใชพลั
เรือ ้ งเวทย์ทงั ้ หมด
ทีส
่ ามารถใชได ้ ้ในหนึง่ วันในการควบคุม เพราะแม ้ว่าจะถูกควบคุมและถูกล ้างสมองไปแล ้วก็
ตาม แต่วา่ มัน(มังกรดํา)ก็ยังคงรักษาสติเอาไว ้ได ้ จึงได ้ยินไอ ้สารเลวนัน ้ มันบ่นออกมา

หลังจากนัน ื่ ฟั งไอ ้ชายในชุดคลุมนัน

้ มันก็จําเป็ นต ้องเชอ ้ ซงึ่ มันได ้ชว่ ยชายในชุดคลุมล ้างสมอง
พวกสต ั ว์อสูรในหูบเขาทีส ่ อง และในวันหนึง่ กองทัพอันแสนอํามหิตก็ได ้เคลือ ่ นพลออกมาจาก
หุบเขาลูกทีห ่ นึง่ และพวกมันได ้พบเข ้ากับกลุม ่ ของวิลซงึ่ ได ้รับภารกิจการค ้นหาและตรวจสอบ
หลังจากทีไ่ ด ้รับคําสงั่ ให ้ฆ่าพยานผู ้รู ้เห็น(ผู ้สอดแนม) พวกมันก็ได ้เริม ่ ตามล่าพวกเขา ฉั นได ้มา
รายงานผลต่อชายในชุดคลุม ด ้วยเหตุผลบางอย่าง ซงึ่ ดูเหมือนว่า มันคงจะดูไม่ด ี ถ ้าหากว่า
ความจริงทีว่ า่ เขาได ้ล ้างสมองของสต ั ว์ปีศาจจํานวนมากได ้ถูกเปิ ดเผยออกทา ดังนัน ้ เขาจึงออก
คําสงั่ ให ้มังกรดําไปทําภารกิจค ้นหาให ้เสร็จสมบูรณ์

ตอนนัน ้ เขา(ชายในชุดคลุม)คงจะสงั เกตุเห็นว่า มัน(มังกรดํา)ถูกฮาจิเมะจัดการจนล ้มลงได ้ ซงึ่

มันทําเขาตืน ่ ตระหนกมาก และเขาคงคิดว่าหากว่าเป้ นอย่างนีต ้ อ
่ ไปล่ะก็ มัน(มังกรดํา)คงตาย
แน่ นั่นจึงเป็ นเหตุผลทีท่ ําให ้เขาต ้องระเบิดอํานาจเวทย์ใสม ่ น
ั (คือ พลังเวทย์ลําแสงทีพ ่ งุ่
ออกมาจากทุกสารทิศ ทีไ่ ด ้พุง่ เข ้าโจมตีใสพ ่ ร ้อมๆกับเสย ี งคํารามของมังกรดํา และยังรวมไปถึง
เวทย์แทรกแซงจิตใจ(ล ้างสมอง) ซงึ่ ได ้สง่ ผลทางสมองทําให ้มังกรดําเกิดอาการคลุ ้มคลัง่ ไป
ชวั่ ขณะ ซงึ่ ทัง้ สองเหตุการณ์นเี้ กิดขึน
้ ในตอนทีฮ ่ าจิเมะคิดจะเผด็จศก ึ มังกรดําด ้วย "Pike
Bunker")

ซงึ่ หากเป็ นเชน ่ นี้ เมือ

่ ถึงเวลามันจะโจมตีแบบพลีชพ ี ทําล ้ายทุกคนตามคําสงั่ ทีป่ ลูกฝั งอยูใ่ น
สมอง แต่ทว่าสติของมันได ้ปลิวหายไปเพราะการโจมตีของเซย ี อา ต่อมาสติของมันทีห ่ ายไปก็
ได ้คืนกลับมาด ้วยเพราะการแทงตูดของฮาจิเมะ มันไม่รู ้ว่าอะไรทีไ่ ด ้ไปทุบหัวมัน และอีกเชน ่ กัน
มันก็ไม่รู ้ว่าอะไรทีไ่ ปแทงก ้นมันเชน ่ กัน (แต่วา่ มันคงจะรู ้สก
ึ เจ็บปวดมากทัง้ หัวและก ้น)

".........อย่ามาล ้อเล่นกันแบบนีน
้ ะ"

หลังจากทีม ่ งั กรดําได ้เล่าราวของมันจบลง ก็ได ้มีนํ้าเสย ี งทีส ั่ เครือซงึ่ เจือไปด ้วยความโกรธจัด

่ น
้ ซงึ่ ทุกคนต่างได ้หันไปทีบ
ดังขึน ่ ค ี ง สายตาทีพ
ุ คลผู ้เป็ นเจ ้าของเสย ่ ลุง่ พล่านไปด ้วยความโกรธ
ของวิลจับจ ้องไปยังทีม ่ งั กรดํา
วิล : "...เพียงเพราะแกนัน
้ ถูกควบคุม... ...คุณเกลล์ ...คุณนาร์วาเร่ ...คุณเลนโต ้ ...คุณวาสลี่
...คุณเคิรท์ ทุกคนคงจะไม่ถก ู ฆ่าตายอย่างอนาจ แต่วา่ หลังจากฟั งทีแ ่ กพูด มันก็คงจะดูสดุ วิสยั
จริงๆ"

เห็นได ้ชดั ว่า ทีเ่ ขาโกรธจัดนัน

้ มันเป็ นเพราะว่าตัวของเขานัน ้ เข ้าใจดีวา่ ทําไมพวกนักผจญภัย
ถึงได ้ถูกฆ่าตาย เจ ้าจึงได ้ใชเส้ ย
ี งทีซ
่ งึ่ เต็มเปี่ ยมไปด ้วยความโกรธ ไปทุม ่ งั กรดํา
่ ระบายเข ้าใสม

"................................."

เขามองไปทีม ั ก็ตอบรับเขาด ้วยเพียงแค่หางตา ซงึ่ มันทําให ้

่ งั กรดําอย่างไม่ละวางสายตา แต่มน
วิลโกรธจัดจนแทบกระอีกเลือด

วิล : "เรือ
่ งทีแ ่ วามจริงแน่นอนเลย เพราะแกกลัวถูกฆ่าตาย แกจึงกุเรือ
่ กเล่าคงไม่ใชค ่ งเศร ้าเล่า
ความเท็จล่ะสน ิ ะ...แก"

"สงิ่ ทีฉ
่ ันได ้เล่ามานัน ั ดิศ
้ เป็ นความจริง และศก ์ รีแห่งชนเผ่ามังกรในสายเลือดของฉันคงจะไม่
ยอมให ้ทําแบบนัน ้ แน่นอน"

ิ ซงึ่ กําลังอยูใ่ นสภาวะฉุนเฉียวได ้พยายามโต ้เถียงกลับไป แต่วา่ ยูเอะได ้เข ้ามา

ในตอนนีว้ ล
ขัดขวางเสย ี ก่อน

ื่ ฉั นได ้"
ยูเอะ : "มันไม่ได ้พูดโกหกหรอนะ....เชอ

วิล : "อึก...อะไรทีเ่ ป็ นตัวยืนยันถึงทําให ้คุณพูดได ้ถึงขนาดนัน

้ ครับเนีย
่ "

หลังจากทีเ่ ธอชาํ เลืองจ ้องมองวิลทีไ่ ด ้พูดตะคอกด ้วยนํ้ าเสย

ี งทีเ่ จือด ้วยความแคลงใจใสเ่ ธอ
เธอก็ได ้พูดถึงเหตุผลในขณะทีเ่ ธอไปมองไปทีม ่ งั กรดํา

ยูเอะ : "ชนเผ่ามังกรเป็ นผู ้สูงศกั ดิแ

์ ละทรงสต ั ย์วาจายิง่ (ซอื่ สตั ย์และเถรตรงอย่างยิง่ ) ฉันมีชวี ต ิ
ยืนยาวยิง่ กว่าทุกคนทีอ
่ ยูใ่ นทีแ
่ ห่งนี้ นัน้ แหละทําไมฉั นถึงได ้มีความคุ ้นเคยอย่างยิง่ กับตํานาน
ของชนเผ่ามังกร ตอนทีเ่ ขาคนนีไ ้ ด ้พูดว่า "ด ้วยเกียรติแ์ ละศก ั ดิศ
์ รี" นัน
้ จึงทําให ้ฉันมัน
่ ใจว่าเขา
คนนีไ้ ม่ได ้พูดโกหก อีกอย่างนะ แค่เพียงฉั นกรีดกรายสายตามองแววตาของผู ้คน ฉันก็สามารถ
รู ้ได ้ว่าใครกําลังพูดโกหกต่อหน ้าฉั น"

ยูเอะได ้เบือนสายตาไปจากการจ ้องมองมังกรดําและได ้มองขึน ้ ไปบนท ้องฟ้ า แน่ละว่าเธอคงนึก

ถึงเรือ
่ งเมือ ่ น สําหรับเจ ้าหญิงอย่างเธอมักจะถูกห ้อมไปด ้วยผู ้คนทีซ
่ 300 กว่าปี กอ ่ งึ่ มีดแ
ี ละก็ชวั่
ทัง้ พวกซอ ื่ สต ั ย์และพวกชอบประจบสอพลอ แม ้แต่คนทีเ่ ธอชน ื่ ชอบให ้การโปรดปรานยัง
"หลอกลวง" เธอได ้ ซงึ่ ความไม่ใชแ ่ ค่การ "หลอกลวง" แต่เป็ นการ "ทรยศ" สําหรับยูเอะผู ้ผ่าน
ร ้อนผ่านหนาวได ้เรียนรู ้ซงึ่ "ความจริงและความโหดร ้ายของชวี ต ิ " มาอย่างโชกโชน เธอจึง
สามารถสม ั ผัสได ้ในทันทีหากว่าใครกําลัง "โกหก" เธอ และแม ้ว่าเหตุผลทีฌ ่ ธอให ้ความ
ไว ้วางใจฮาจิเมะเมือ ่ ตอนพบกันครัง้ แรก เพราะว่าไม่มที างเลือกอืน ่ แล ้ว และเขาก็ไม่เคยโกหก
เธอเลย เมือ ่ เธอนึกถึงตอนนัน้ ความว่องไวในการตรวจจับคําโกหกก็ได ้กลายเป็ นลักษณะ
เฉพาะตัวของเธอ นับตัง้ แต่นัน ้ มา

"หืม...ยังมีคนทีจ ่ ไม่ส.ิ .เจ ้าไม่ได ้พูดว่า "เป็ นเวลา

่ ําอุดมคติประจําชนเผ่ามังกรได ้อีกเหรอเนีย
ยาวนาน" ใชไ่ หม"

เมือ
่ ได ้ทราบว่ามีบางคนทีร่ ู ้ถึงอุดมคิตของผู ้สาบสูญอย่างชนเผ่ามังกรอยูบ ี งของมังกร
่ ้าง นํ้ าเสย
ดําจึงอ่อนลงและดูมค ี วามสูขมากขึน ้

ยูเอะ : "อืม...ฉั นคือผู ้รอดชวี ติ เพียงคนเดียวของชนเผ่าแวมไพร์ เมือ

่ 300 ปี กอ
่ น ฉันเรือ
่ งราว
อันเป็ นตํานานและอุดมคติอน ั สูงศก ั ดิข
์ องชนเผ่ามังกร"

"ว ้าว..ชนเผ่าแวมไพร์...แถมอายุมากกว่า 300 ปี ด ้วย อันทีจ่ ริงฉันคนนีไ้ ด ้ยินมาว่าพวกเขาได ้

ตายไปหมดแล ้ว เจ ้าคือเจ ้าหญิงแห่งชนเผ่าแวมไพร์สน ิ ะ รู ้สก
ึ จะชอ
ื่ ว่า...."

ดูเหมือนว่า, มังกรดําจะมีชวี ต ิ อยูน่ านกว่าชว่ งเวลาของยูเอะ. ยิง่ ไปกว่านัน

้ ,ดูเหมือนคําพูดจะ
แสดงให ้เห็นว่าเธอรู ้สงิ่ ทีเ่ กิดขึน้ ในโลก. แม ้แต่ตอนนี,้ พวกเขาก็ยงั คงอาจจะ
ซอ ่ นตัวตนและตรวจสอบโลกอยูก
่ ็ได ้. แต่, มังกรดําดูเหมือนแปลกใจทีเ่ จ ้าหญิงแวมไพร์ยังมี
ชวี ติ อยู่
รอบๆนัน
้ ทัง้ วิล ไอโกะ, และนักเรียนคนอืน
่ ยังมองไปทีย
่ เู อะด ้วยสายตาของความประหลาดใจ

ื่ ของฉัน, มันเป็ นชอ

ยูเอะ : "ยูเอะ......นั่นคือชอ ื่ ทีฉ ่ าํ คัญทีส
่ ั นได ้จากคนทีส ่ ด
ุ ของฉั น,
ดังนัน ื่ ในตอนนัน
้ ฉั นไม่อยากให ้คุณเรียกฉันด ้วยชอ ้ "

ึ ราวกับว่าตัวเธอได ้รับการโอบกอดจนเธอเขินอายจนแก ้มแดงระเรือ

ยูเอะรู ้สก ้ , สําหรับยูเอะ
เผ่ามังกรนัน
้ เป็ นเผ่าพันธุท
์ ค
ี่ วรแก่การเคารพ. ดังนัน
้ , คําพูดของเธอจึงเต็มไปด ้วยความนับถือ
ึ นัน
ด ้วยความรู ้สก ้ เธอจึงต ้องการหยุดวิลทีด
่ ห
ู มิน
่ เผ่ามังกร

บรรณยากาศรอบๆยูเอะ, มีแต่กลิน
่ อายของความสุข. เพราะการพูดถึงคนทีร่ ักอย่างกระทันหัน
พวกนักเรียนหญิงแสดงออกราวกับว่าพวกเธอได ้กินของหวาน, ในขณะทีน
่ ักเรียนชายอายเพราะ
เสน่หข
์ องยูเอะ
ขณะทีพ ี ความก ้าวร ้าวของเขาไป
่ วกเขามองไปทีเ่ ธอ แม ้กระทั่งวิลก็ดเู หมือนจะเสย

ึ เสย
อย่างไรก็ตาม, เขาก็ยงั คงพูดต่อเพราะเขายังรู ้สก ี ใจกับสงิ่ ทีเ่ กิดขึน
้ กับพวกนักผจญภัยรุน
่ พี่

วิล : "......ถึงจะเป็ นอย่างนัน

้ , ก็ไม่เปลีย
่ นความจริงทีว่ า่ เธอฆ่าพวกเขา,...... แต่ผมไม่รู ้ว่าควร
จะทําอย่างไรดี
...... แต่วา่ ! เกลซงั กําลังจะไปขอแต่งงานเมือ
่ งานนีส ิ้ สุดลง...... ผมรู ้สก
้ น ึ เสย
ี ใจแทนพวกเขา
จริงๆ..."

้ ไม่ได ้โกหก อย่างไรก็ตาม, เขาก็ไม่สามารถชว่ ย

เขาเข ้าใจเป็ นอย่างดีวา่ คําพูดของมังกรดํานัน
พวกพ ้องได ้
ได ้แต่โทษว่าเป็ นควาทผิดของมังกรดํา หัวใจของเขาก็ไม่สามารถยอมรับได ้ ฮาจิเมะคิดในใจว่า
,
"อีกครัง้ นึง ทีพ ิ ธิช
่ วกอภิสท ์ นได ้รับการดูแลเหรอ"(a splendid flag was raised : ผมก็ไม่รู ้ว่า
จะแปลยังไงอ่ะนะ)
ด ้วยความชมเชยแปลกๆ จากนัน
้ เขาก็เล่าว่าพวกเขาได ้เก็บจีล
้ ็อกเก็ตได ้ระหว่างทาง

ฮาจิเมะ : "วิล, นีเ่ ป็ นของเกลใชไ่ หม ?"

เมือ
่ เขาพูดเสร็จ, เขาก็โยนจีล
้ อ
็ กเก็ตมาให ้วิล วิลรับจีไ้ ว ้, เมือ
่ มองไปทีจ
่ วี้ ล
ิ ก็ยม
ิ้ ราวกับว่าได ้รับ
ความสุขทีแ ่ ท ้จริง

วิล : "นี,้ นีเ้ ป็ นจีล

้ ็อกเก็ตของผม! ผมคิดว่ามันหายไปแล ้ว, แต่คณ
ุ เก็บมันมาได ้ ขอบคุณมาก!"

ฮาจิเมะ : "ฮะ่ ? ของนาย?"

วิล : "ใช,่ ไม่ได ้เข ้าใจผิดหรอกเพราะมีรป

ู ของมาม ้า!"
(Mama[เป็ นภาษาเยอรมันครับ] : หรือผมจะใชคํ้ าว่าแม่หรือท่านแม่ด)ี

ฮาจิเมะ : "มา-มาม ้า?"

ผลลัพธ์ทอ
ี่ อกมาทําให ้เขาแปลกใจ และคําตอบทีไ่ ด ้ทําให ้แก ้มของฮาจิเมะกระตุกโดยไม่ได ้
ตัง้ ใจ

ั แต่เขาก็ได ้ยินวิลบ่นว่า
เพราะผู ้หญิงในรูปดูจากอายุน่าจะประมาณ 20 กว่าๆ, ถึงเขาจะสงสย
"ยังไง, รูปมาม ้าตอนสาวๆนีแ
่ หละดีทส
ี่ ด ั ทีแ
ุ " จากคําพูดของวิลทําให ้เผยนิสย ่ ท ้จริงออกมา,
ทุกคนคิดได ้ทันทีเลยว่า "อ ้า, เด็กติดแม่ เหรอ"(Mama-con : ก็คงคล ้ายๆ Bra-con,Sis-con
แหละนะ)
ขณะทีท
่ ก
ุ คนมีความเห็นร่วมกัน พวกผู ้หญิงก็มองมาทีว่ ล
ิ ด ้วยสายตาอันอบอุน
่ และอ่อนโยน.....

ิ คนอืน
ยังไงซะ, สมาชก ่ ๆในกลุม ื่ เต็มๆของเขาก็คอ
่ ของเกล ดูเหมือนจะเป็ นคนติดตาม, เกล ชอ ื
เกล โฮโมลูคา เหมือนทีม
่ ค ื่ ย่อมมีอท
ี นกล่าวไว ้ว่า ชอ ิ ธิพลต่อร่างกาย
(It was just as the say that the name influenced the body. : ตรงนีไ
้ ม่คอ
่ ยเก็ตง่ะ หรือว่า
"เกล โฮโม"
่ รอกมัง้ เป็ นไปไม่ได ้หร็อก)
ไม่จริงน่า ไม่ใชห

ิ ธิภาพที่
อาจจะเป็ นเพราะเขาได ้รูปแม่ของเขากลับคืนมา, วิลดูสงบลงมาก แม ้จะไม่รู ้ประสท
แท ้จริงของจี้
ี ใจและความเจ็บปวดของเขาก็ไม่ได ้หายไป วิลทําใจให ้เย็น
แต่, แม ้ว่าเขาจะสงบลง ความเสย
ลง
เขายืนกรานทีจ
่ ะฆ่ามังกรดํา ยิง่ ไปกว่านัน
้ , แม ้จะบอกว่ามันเป็ นการล ้างสมอง
แต่เขาให ้เหตุผลว่าอาจจะแกล ้งหลอกกันก็ได ้ ยังไงเหตุผลหลักของเขาก็ยงั อยูท
่ ก
ี่ ารแก ้แค ้น
อยูด
่ ี

้ , ราวกับจะสาํ นึกผิด, มังกรดําสอ

จากนัน ื่ คําสํานึกผิดออกมาจากเสย
ี งทีใ่ ชในการส
้ อื่ สารของมัน

ั เชด
ทีโอ : "แม ้ว่าตัวเราจะโดนชก ิ ก็ตาม, แต่มน ่ วั เราได ้พรากชวี ต
ั ก็เป็ นความจริงทีต ิ ไปจากผู ้อืน
่
เพือ
่ เป็ นการรับผิดชอบ, ตัวเราพร ้อมทีจ
่ ะรับโทษทัณฑ์ อย่างไรก็ตาม, ตัวเราอยากจะให ้
ผัดผ่อนไปซก ั ระยะ
นึงจะได ้หรือไม่ อย่างน ้อยทีส
่ ด
ุ , ก็จนกว่าจะจัดการหยุดชายทีด
่ อ
ู น
ั ตรายคนนัน
้ ให ้ได ้
ชายคนนัน
้ พยายามทีจ ั ว์ปีศาจ แม ้ว่ากฎของเผ่ามังกรจะไม่อนุญาตให ้มีการ
่ ะสร ้างกองทัพสต
แทรกแซงใดๆ
กับชะตากรรมของทวีปก็ตาม, แต่ตวั เราต ้องรับผิดชอบ ตัวเราไม่สามารถปล่อยมันไว ้ได ้.......
ตัวเรารู ้ดีวา่ มันเป็ นความเห็นแก่ตวั ของเราเอง แต่วา่ , ได ้โปรดมองดูทต
ี่ รงนัน
้ "
(เคยอ่านคอมเม ้นว่าคําว่า This one = ตัวเรา และทีโอก็ใชคํ้ าพูดออกแนวโบราณๆ ลิเกๆ
แต่ถ ้าอยากจะให ้เปลีย
่ นก็บอกนะครับ)

ในขณะทีไ่ ด ้ยินคําพูดจากมังกรดํา, ทุกคนในทีน

่ ัน
้ ก็ต ้องตกใจเมือ ี งดังจากกองทัพสต
่ ได ้ยินเสย ั ว์
ปี ศาจ
โดยอัตโนมัต,ิ สายตาของทุกคนหันมาจับจ ้องทีฮ ิ ก็มองมาทีผ
่ าจิเมะ เหล่าสมาชก ่ ู ้นํ า
่ เดียวกัน
เชน
อันทีจ
่ ริงแล ้ว, เพราะฮาจิเมะเป็ นคนเดียวทีจ
่ ะหยุดการทะลวง(ตูด)ของมังกรดําได ้
เป็ นธรรมดาทีจ ิ ใจจากเขา
่ ะต ้องรอการตัดสน

คําตอบของฮาจิเมะคือ

ั ้ ก็ไม่รู ้หรอกนะว่าแกจะฉวยโอกาศหรือเปล่า แต่, มันจะมีปัญหาถ ้าฉันจะไม่

ฮาจิเมะ : "ก็ได ้ ชน
สนใจมัน
ถ ้าอยากจะแก ้ตัวก็ตายซะ"

เขาเหวีย
่ งแขนเทียมของเขาในขณะทีเ่ ขาพูด

ทีโอ : "เดีย๋ ว! นะ-นายท่าน, เกีย ่ ครู,่ นายท่านไม่ควรจะด่วนปิ ดบัญชเี ราอย่างกับ

่ วกับคําพูดเมือ
ว่ามันเป็ นสงิ่ ไม่จําเป็ นส!ิ
ได ้โปรด! ตัวเราจะขอแก ้ไขในสงิ่ ทีไ่ ด ้ทําผิดพลาดไป! ตัวเราไม่ถอ
ื สาในสงิ่ ทีน
่ ายท่านได ้ทําไว ้
ทัง้ หมด!
ั หน่อย! หลังจากตายแล ้วเราจะ----!"
นั่นเป็ นเหตุผลทีว่ า่ ทําไมเราถึงจะขอเวลาสก

ฮาจิเมะยังคงเหวีย
่ งกําปั น
้ ของเขาในขณะทีเ่ ขาไม่สนใจคําพูดของมังกรดําด ้วยสายตาเย็นชา
อย่างไรก็ตาม,
เขาสามารถจัดการมันได ้ ในขณะทีเ่ ขาเหวีย
่ งแขนอยูน
่ ัน
้ , ยูเอะกระโดดเกาะคอของฮาจิเมะ เขา
ตกใจ,
ิ ทีห
ยูเอะกระซบ ่ ข ั ชาตญาณของเขา
ู องฮาจิเมะขณะทีเ่ ธอจัดการกับสญ

ยูเอะ : "......จะฆ่าเธอเหรอ?"

ฮาจิเมะ : "เอ๊ะ? ก็, เรากําลังพยายามทีจ

่ ะฆ่ากัน...."

่ ต
ยูเอะ : ".....แต่, เธอไม่ใชศ ั รู เจตนาทีจ
่ ะฆ่าและจิตสงั หารไม่เคยหันมาทีพ
่ วกเราเลย นั่นเป็ น
สงิ่ จําเป็ นทีต
่ ้องทํา"

ดูเหมือน, ยูเอะจะไม่อยากให ้มังกรดําตาย สาํ หรับยูเอะ, เธอปราณาบางสงิ่ จากเผ่ามังกร, ดังนัน

้
เธอจึงเคารพมัน

ยิง่ ไปกว่านัน
้ , แม ้เขาจะพูดว่ากําลังพยายามทีจ
่ ะฆ่ากัน ตัง้ แต่แรก, มังกรดําไม่เคยหันเจตนาฆ่า
และจิตสงั หาร
ทีม
่ ต
ี อ
่ ฮาจิเมะและพรรคพวกเลย พวกเขาเข ้าใจสถานะในขณะนี้ ด ้วยมันขาดสติไปจริงๆ เพียง
ทําตามคําสงั่
 ่ เดียวกับเครือ
ทีไ่ ด ้รับเชน ่ งจักร ถึงกระนัน
้ , ก็ไม่สามารถเปลีย
่ นเรือ
่ งทีพ
่ วกเขาพยายามทีจ
่ ะฆ่า
กัน
อย่างไรก็ตาม, ในตอนแรก, วิลเป็ นเพียงคนเดียวในสายตาของมังกรดํา และเหตุผลทีฮ
่ าจิเมะ
ต่อสู ้
ิ หน ้ากับความตัง้ ใจทีจ
เป็ นเพราะมังกรดําเผชญ ่ ะฆ่าของฮาจิเมะ

ถ ้าจะพูดไปแล ้ว, ฮาจิเมะจะมีปัญหาถ ้าวิลตาย ดังนัน ้ แน่นอนอยูแ ั รูเพราะมันจะ

่ ล ้วว่ามันเป็ นศต
มุง่ เป้ าไปทีว่ ล
ิ ,แต่วา่ เบือ
้ งหลังมังกรดําเป็ นบุคคลลึกลับ แล ้วถ ้าเขามัวแต่คย ุ กันอยูต่ รงนีแ
้ ล ้วใคร
จะเป็ นคนจัดการกับศต ั รู,
มันอาจจะเป็ นหน ้าทีข
่ องตัวเขาเองก็ได ้

ถ ้าอย่างนัน
้ , ก็มเี หตุผลให ้เธอต ้องหยุดเขา

ั รู" ทีค
ยูเอะรู ้จุดยืนของฮาจิเมะดี แต่ในมุมมองของยูเอะ, "ศต ่ วรจะฆ่าและมังกรดํานัน ่ งิ่
้ ไม่ใชส
เดียวกัน
ิ ข
เพราะเธอเคยเป็ นราชน ่ วกับสงิ่ นัน
ี องเผ่าแวมไพร์, ทําให ้มีประสบการณ์เกีย ้ , ดวงตาของเธอไม่
เคยมองใครผิดพลาด
ั รู" อยูใ่ นจิตใจของมังกรดําเลย สาํ หรับยูเอะ,
ในมุมมองของยูเอะ, ไม่เคยเห็นความเป็ น "ศต
เธอไม่ต ้องการทีจ
่ ะให ้ฮาจิเมะฆ่าคนอืน ั รู"
่ นอกจาก "ศต

หลังจากนัน
้ ,

ยูเอะ : "......ถ ้าละเมิดกฏสาํ คัญทีเ่ ราได ้ตัง้ ไว ้กับตัวเอง, เกิดหนึง่ ในนัน ั อย่าง
้ ลูกทําลายไปซก
ไม่ใชว่ า่ กฏมันจะเปลีย
่ นไปหลอกหรือ ถ ้านายฆ่ามังกรดําหน่ะ"
เธอกังวลว่าฮาจิเมะจะ "พังทลาย" ถ ้าเกิดไปฆ่าอย่างอืน ั รู"
่ นอกจาก "ศต

หลังจากได ้ฟั งคําพูดของยูเอะ, ฮาจิเมะก็ได ้เข ้าใจเธอ และเขาก็ได ้คิดและพิจรณาเกีย

่ วกับเรือ
่ ง
ั รู"
ทีว่ า่ มังกรดําเป็ น "ศต
ในขณะทีเ่ ขาเอียงคอเล็กน ้อย แม ้ว่าจะจัดการมันได ้, แต่ฮาจิเมะก็ไม่ได ้โง่พอทีจ
่ ะไม่รู ้ว่าใน
สถานการณ์แบบนี้
เขามีโอกาศจะถูกฆ่าได ้ถ ้าเขามัวแต่สงสาร

อย่างไรก็ตาม, หลังจากทีก
่ ลับใจได ้และโดนการล ้างสมองของยูเอะแล ้ว, เพือ
่ จะจัดการกับ
ความคิดทีว่ า่
ั รู" เขาจึงคิดว่า, มันก็สามารถเปลีย
"จะต ้องฆ่าศต ่ นได ้นีน
่ า

ขณะทีเ่ ธอเกาะคอฮาจิเมะ, ยูเอะจ ้องหน ้าเขาในระยะใกล ้จนดูเหมือนพวกเขากําลังจะจูบกัน,

ตอนทีก
่ ําลังคิดอยูอ
่ ย่างนัน
้ ,
อยูด
่ ๆี , มันก็พด
ู ขึน ี งทีส
้ มาด ้วยนํ้ าเสย ิ้ หวัง
่ น

ทีโอ : "ตัวเราขออภัยทีข
่ ด ี ความรู ้สก
ั จังหวะตอนกําลังมีบรรยากาศดีๆ แม ้จะทําให ้นายท่านเสย ึ ,
อย่างน ้อยทีส ุ นายท่านจะชว่ ยดึงเจ ้าสงิ่ นีอ
่ ด ้ อกจากก ้นของตัวเราได ้หรือไม่? ถ ้ามันไม่ทันการ,
ตัวเราจะต ้องตายแน่ๆ
แม ้ว่านายท่านจะไม่ได ้ลงมือจัดการก็ตาม"

ฮาจิเมะ : "หา? เธอหมายถึงอะไร?"

ทีโอ : "ตอนนีท ี่ ้องรับเจ ้าสงิ่ นีเ้ ข ้ามาข ้างในตัว(ตูด)ด ้วยร่างมังกร, แต่ถ ้าถึงเวลาทีต
้ ต ่ วั เรา
กลับไปเป็ นร่างคน,
มันจะสง่ ผลอย่างไรกับร่างกายล่ะ ลองจินตนาการดูส ิ หากมีฉากทีเ่ จ ้าสงิ่ นีม
้ น ี บทะลุก ้นของ
ั เสย
ผู ้หญิงล่ะก็....
คุณคิดว่าตัวเราจะรอดชวี ต
ิ ไปได ้อย่างไร"

ทุกคนในทีน
่ ัน
้ ลองจิตนาการถึงฉากทีม
่ งั กรดําพูดออกมา, จากนัน
้ ก็อท
ุ านออกมาว่า "อุ~หวา"
พวกเขาแสดง
ี
ออกมาด ้วยท่าทางอึดอัด โดยเฉพาะอย่างยิง่ พวกผู ้หญิง, พวกเธอจับก ้นพร ้อมกับทําหน ้าซด

ทีโอ : "แม ้ว่าจะคงร่างมังกรไว ้ได ้ด ้วยพลังเวท, ตัวเราพลังเวทก็ใกล ้จะหมดอยูแ

่ ล ้ว คงอยูไ
่ ด ้อีก
ไม่นาน.....
แม ้ว่ามันคงไม่เลวทีจ
่ ะไปโลกใหม่, โปรดให ้อภัยตัวเราจากความตายครัง้ นีด
้ ้วยเถอะ จะให ้ตาย
โดยไม่ได ้ดึงออก---"

ี งทีด
บางทีเพราะคําพูดของมันดูกระวนกระวาย, และนํ้ าเสย ่ อ
ู อ
่ นแอลงดูเหมือนว่าขีดจํากัดได ้
ใกล ้มาถึงจริงๆแล ้ว,
ั ว่าฮาจิเมะไม่ได ้มีเวลาให ้คิดแล ้ว
และเห็นได ้ชด

ิ ใจโดยไม่ลงั เล, เขาจะก ้าวไปพร ้อมกับคําพูด

ฮาจิเมะกอดยูเอะด ้วยแขนขวาของเขา, และตัดสน
ของคูห่ ข
ู องเขา
สําหรับคนอืน
่ , พวกนัน
้ ไม่สามารถเข ้าใจถึงตัวตนของเขาได ้ นั่นเป็ นเหตุผลทีว่ า่ เขาจะไม่เลือก
เดินผิดทาง
ื่ มัน
ถ ้าเขายังคงเชอ ่ ในคูห
่ ข
ู องตัวเองและจะได ้ไม่ต ้องลําบากใจ
เมือ
่ คิดได ้อย่างนัน ิ้ สว่ นของแท่งทีเ่ สย
้ , ฮาจิเมะวางมือของเขาลงบนชน ี บอยูก
่ บ
ั ก ้นของมังกรดํา
จากนัน ้ ,
เขาก็ออกแรงในการดึงมันออกมา

้
ทีโอ : "ฮาาาาอ ้
้า! ด-ได ้โปรด กรุณาทํามันชาๆด ้วยเถอะ ตัวเราน่ะจะไม่ไหว----อะฟุน ย ้าาา,
มันชา่ งรุนแรง!
ถ ้ามัน----อ ้าาาา! มันจะออกๆๆๆ บางอย่างๆๆมันจะออกมาแล ้ววววววว~"

เพราะว่ามันติดอยูข
่ ้างใน(ตูด)ลึก, เขาพยายามบิดมันอยูห
่ ลายครัง้ , และออกแรงอย่างมากเพือ
่
ดึงมันออกมา
ในขณะทีท่ งั ้ บิดทัง้ ดึงเพือ ่ สง่ เสย
่ จะเอามันออก, ยังไงก็ตามมังกรดําเริม ี งทีแ
่ สดงออกมาทัง้
ความสุขและความทรมาน
ี งนัน
ฮาจิเมะก็ไม่ได ้สนใจเสย ิ้ เชงิ
้ และพยายามดึงออกโดยไร ้ความเมตตาอย่างสน

ซวบ!!

ทีโอ : "อ ้ะฮ-ี้ ---!! ส-สุดยอด...... ถึงแม ้ว่าตัวเราจะบอกให ้ทําอย่างอ่อนโยนก็เถอะ, การกระทํา

ทีไ่ ร ้ซงึ่ ความเมตตา....
่ นีเ้ ป็ นครัง้ แรกเลยล่ะ....."
ถูกทําเชน

ขณะทีม่ งั กรดําพึมพําอะไรสกั อย่างออกมา, ในขณะนัน

้ , ร่างของมันก็ถก
ู ห่อหุ ้มไปด ้วยแสงทีด
่ ู
เหมือนเป็ นพลังเวทสด ี ํา,
ตอนแรกมันมีขนาดใหญ่แต่ตอ
่ มามันก็คอ
่ ยๆเล็กลง ต่อจากนัน
้ , หลังจากทีม
่ น
ั มีขนาดเท่ากับ
มนุษย์,
พลังเวทก็ได ้ทายไปทันที

ในบริเวณนัน ้ หลังจากทีพ ี ําจางหายไปมีบางสงิ่ ทรุดตัวลงอยูต

่ ลังเวทสด ้ , ในขณะทีใ่ ชมื้ อ
่ รงนัน
ข ้างนึงพยุงตัวไว ้,
และใชมื้ ออีกข ้างนึงจับก ้นไว ้ ด ้วยแก ้มแดงระเรือ ี ํา นัยตาสท
่ และผมสด ี องทีง่ ดงาม เธอมีผมตรง
เงางาม,
ผมดํานัน
้ ยาวไปถึงบริเวณเอวของเธอแก ้มของเธอนัน ี ดงสด
้ ย ้อมไปด ้วยสแ
"ฮา่ ฮา่ " เธอสูดลมหายใจประมาณว่าเธอกําลังตกอยูใ่ นภวังค์

ภาพลักษณ์ของเธออยูใ่ นวัยยีส ิ กลางๆ, และความสูงเธอประมาณ 170 เซนติเมตร ด ้วย

่ บ
ั สว่ นทีง่ ดงามมีอย่างหนึง่
สด
ทีด
่ โู ดดเด่นมาก เวลาทีเ่ ธอหายใจ, เนินเขาคูน ้ สา่ ยไปมาอย่างมากจากภายในชุด โดยชุดนัน
่ ัน ้
อยูใ่ นลักษณะแบบทีม ่ น
ั
แขวนอยูท
่ ค ี เป็ นเมล่อนล่ะ
ี่ อของเธอ และมันดูเหมือนว่าพวกมันจะล ้นออกมาได ้ทุกเวลา ถ ้าเชย
ก็,
มังกรดําก็คงเป็ นแตงโม......

ร่างจริงของมังกรดํานัน
้ มีเสน่หอ
์ น ิ าตอบสนองกับสงิ่ มโหฬารที่
ั งดงามและผู ้ชายคงจะมีปฏิกริ ย
อยูต่ รงอกนัน
้
นักเรียนชายสามคนนัน
้ อยูใ่ นท่าทางทีย
่ น
ื ตัวงอ ด ้วยท่านีท
้ ําให ้เหมือนพวกเขาจะลงไปคลานกับ
พืน
้
สว่ นพวกนักเรียนหญิงกําลังมองมาทีพ
่ วกเขาด ้วยสายตาราวกับว่าพวกเขาไม่แตกต่างจาก
แมลงสาบ

้
ทีโอ : "ฮาาา ้
ฮาาา, อุมู ้~ ตัวเรายังมีชวี ต ึ ไม่สบายอยูใ่ นก ้นก็
ิ อยู.่ ...... ถึงแม ้ว่ายังมีความรู ้สก
ตาม.....
ร่างกายทัง้ หมดของตัวเรารู ้สก
เจ็บปวดนีช ้ งั่ รู ้สก
ึ ดีจริงๆ"
ึ เหมือนโดยทรมานไปทุกสว่ น..... ฮาาา
้ ้
ฮาาา........ ความ

มังกรดํามีการแสดงออกถึงท่าทีทอ
ี่ น
ั ตราย(ในอีกความหมายหนึง่ )และพูดบางคําทีอ
่ น
ั ตราย(ใน
อีกความหมายหนึง่ )
ออกมา แล ้วเธอก็ดน ั ตัวเองให ้ลุกขึน
้ ขณะทีเ่ ธอยืดตัวขึน
้ ให ้ตรงก็จัดท่าทางและเริม
่ แนะนํ า
ตัวเองด ้วยท่าทีเงียบสงบ
้
ยังคงมีบางครัง้ ทีเ่ ธอหอบหายใจ "ฮาา" ้
"ฮาา" ั สนหลายอย่าง แต่วา่ ....
และยังมีอาการสบ

ทีโอ : "ตัวเราได ้สร ้างความลําบากให ้นายท่านแล ้ว สาํ หรับสงิ่ ทีต

่ วั เราได ้ทําไปทัง้ หมดนัน
้ ตัว
เราต ้องขออภัยเป็ นอย่างยิง่
ตัวเรานัน
้ มีนามว่า ทีโอ แคลร์ คนทีม
่ าจากชนกลุม
่ สุดท ้ายของเผ่ามังกร ตระกูล แคลร์"

มังกรดําแนะนํ าตัวเองว่าเธอคือ ทีโอ แคลร์, ต่อมาเธอได ้พูดเกีย

่ วกับวิธท
ี ค ื้ คลุมดํา
ี่ นสวมเสอ
กําลังจะโจมตีเมือง
ั ว์ปีศาจทีถ
กับกองทัพของสต ่ ก
ู ล ้างสมอง จํานวนของพวกมันมีถงึ ประมาณ 3,000 ถึง 4,000 ตัว
นอกจากนีจ
้ ากเทือกเขาลูกทีส
่ อง ผู ้นํ าของกลุม ั ว์ปีศาจทีถ
่ ของสต ่ ก
ู ล ้างสมองได ้เตรียมไว ้พร ้อม
แล ้ว
เพือ
่ ทีเ่ ขาจะได ้ควบคุมกลุม ั ว์ปีศาจได ้อย่างมีประสท
่ ของสต ิ ธิภาพมากขึน
้ ถ ้าพวกผู ้นํ าของมันอยู่
ใต ้บังคับบัญชาของเขา

เมือ
่ เธอบอกเกีย ั ว์ปีศาจ เธอเตือนฮาจิเมะและคนอืน
่ วกับการควบคุมสต ่ ๆทีเ่ กีย
่ วกับพลังใหม่ของ
หนึง่ ในเผ่าปี ศาจ
ื้
อาจจะเป็ นเพราะไอโกะและพวกนักเรียนยังคิดว่ามันเป็ นยังไง พวกเขาคาดเดาว่าคนสวมเสอ
คลุมดําเป็ นเผ่าปี ศาจ
แต่อย่างไรก็ตาม พวกเขาสามารถคาดเดาได ้ทันทีจากคําพูดของทีโอ เพราะเธอบอกว่า ชายที่
สวมเสอ ื้ คลุมดํามีเสนผมส
้ ี ํา มีนัยน์ตาสด
ด ี ําของมนุษย์ และท่าทางดูเหมือนว่าเป็ นเด็กอยู่ ยิง่ ไป
กว่านัน
้ ...จากปากคําของมังกรดําอันมีนามว่า "ทีโอ" ดูเหมือนตอนทีถ ่ ก
ู ควบคุมอยูจ ่ ะได ้ยิน
คําพูดของหมอนั่นประมาณว่า "ข ้าคนนีน ้ แ ี งทีเ่ ต็มไปด ้วยความอิจฉา
ี่ หละคือผู ้กล ้า" ด ้วยนํ้ าเสย
ริษยาต่อบุคคลทีถ ่ ก
ู เรียกว่า "ผู ้กล ้า"

ผมสด ี ํา ดวงตาสด
ี ําแบบมนุษย์ เป็ นเด็ก และยิง่ ไปกว่านัน ้ เขายังมีพรสวรรค์ทางด ้านมนต์ดํา
ด ้วยภาพลักษณ์ทช ั เจนขนาดนีไ
ี่ ด ้ ด ้มีภาพของคนๆนึงปรากฏขึน ้ (ในห ้วงความคิด)ทันที ไอโกะ
และพวกนักเรียนต่างพึมพําขึน ้ มาทันทีวา่ "นั่นมัน...เป็ นไปไม่ได ้...." ในเวลาเดียวกันพวกเธอก็
แสดงออกถึงปฏิกริยาทีข ่ ด
ั แย ้งกันเอง ถึงแม ้ว่ามันจะเป็ นไปได ้ แต่วา่ พวกเธอก็ไม่อยากจะเชอื่

ในทีส
่ ด
ุ ฮาจิเมะก็ได ้พึมพําออกมาว่า "โอ ้...นีม ่ น
ั " ในขณะทีเ่ ขากําลังมองออกไปยังทีไ่ กลแสน
ไกล ถ ้าหากมีคนถามเขาว่าจะเชอ ื่ เรือ
่ งของทีโอได ้งัน ื่ สนิทใจเพราะ
้ เหรอ ดูเหมือนว่าเขาจะเชอ
เขากําลังดูพวกกลุม่ ของสต ั ว์ปีศาจและชายในเสอ ื้ คลุมดําผ่านทางพวกยานโดรน

ต่อจากนัน
้ ยานโดรนก็ได ้ค ้นพบสถานทีแ
่ ห่งหนึง่ ทีพ ั ว์ปีศาจกําลังรวมทัพอยู่ และ
่ วกกองทัพสต
จํานวนของพวกมันนัน
้ ก็.....

ฮาจิเมะ : "นั่นมัน...เท่าทีด ู งั ไงมันก็ไม่ใชร่ ะดับที่ 3000 ถึง 4000 ตน แล ้วนะ...รู ้หรือเปล่า

่ ย
ระดับมันมากกว่านัน ้ ประมาณเลขหนึง่ หลักเลยล่ะ(เพิม ่ เลขศุนย์อก
ี ตัวหนึง่ )"

ทุกคนตาเบิกโพลงเมือ่ ได ้ยินคําพูดของฮาจิเมะ ยิง่ ไปกว่านัน ั ว์ปีศาจก็ได ้เริม

้ กองทัพสต ่ เคลือ
่ น
ทัพไปแล ้ว และดูจากทิศทางแล ้วจุดหมายคงจะเป็ นเมืองอูล ถึงพวกเขาจะรีบไป พวกเขาก็ยงั
้
ต ้องใชเวลาเดิ
นทางออกจากภูเขาประมาณครึง่ วัน และพวกเขาจะเดินทางกลับถึงเมืองภายใน
หนึง่ วัน

ไอโกะ : "พ-พวกเรา ต ้องรีบแจ ้งข่าวไปทีเ่ มือง...... บอกให ้พวกเขาเตรียมทีก

่ ําบัง แล ้วก็เรียก
กองหนุนจากเมืองหลวง.... จากนัน ้ ...จากนัน้ ....."

เพราะว่ามันเป็ นสถานการณ์ทล ี่ อ
่ แหลมและร ้ายแรง ไอโกะจึงหมดความพยายามทีจ ่ ะจัดคําพูด
ของเธอในความสบ ั สน ถ ้าหากว่าศต ั รูเป็ นสตั ว์ปีศาจหลายหมืน ่ ตัว ถึงแม ้พวกเธอจะมี
ความสามารถเหมือนพวกทีเ่ ล่นโกง แต่วา่ พวกนักเรียนก็อาจจะบาดเจ็บได ้ ไอโกะไม่ม ี
ประสบการณ์การต่อสูเลย ้ ในขณะทีว่ ล ิ นัน
้ ก็ยงั เป็ นนักผจญภัยผึกหัด และทีโอก็ไม่มพ ี ลังเวท
มากเพียงพอทีจ ่ ะไปสูกั้ บศต
ั รู(สบ ื เนือ
่ งจากการต่อสูกั้ บฮาจิเมะทีเ่ พิง่ จบลงไป) นั่นเป็ นเหตุผลที่
ทําไมไอโกะถึงได ้บอกว่าพวกเขาควรจะรีบไปแจ ้งข่าวเตือนภัยทีเ่ มืองว่ามีเหตุฉุกเฉิน แล ้วมัน
จะดีทส ุ ถ ้าหากว่าจะรีบหนีไปจนกระทัง่ การชว่ ยเหลือจากเมืองหลวงมาถึง
ี่ ด

และในหมูค
่ นพวกนัน
้ มีคนหนึง่ ทีต ั่ อยูด
่ วั สน ่ ๆี วิลก็พด
ู พึมพําออกมา

วิล : "อืม....ถ ้าท่านฮาจิเมะทําบางอย่างล่ะก็....."

ด ้วยคําพูดเหล่านัน ้ ทุกคนมองไปทีฮ ่ าจิเมะ แววตาของพวกเขาความคาดหวังความเป็ นไปได ้

เมือ ่ นัน
่ มีการจ ้องเชน ึ แบบไม่
้ ฮาจิเมะจับมือของเธออย่างผิดหวัง และได ้ตอบด ้วยความรู ้สก
สนใจใยดี(ในชะตากรรมของคนรอบข ้าง)

ฮาจิเมะ : "อย่าได ้มองฉันด ้วยสายตาแแบบนัน ้ นะ งานของฉันก็เพียงแค่พาวิลกลับไปทีฟ ่ เู ร็น

เท่านัน
้ แต่ถงึ จะอยากนัน
้ ฉันก็ต ้องป้ องกันเป้ าหมายของฉันจากศก ึ สงคราม ซงึ่ นั่นเป็ นเหตุผลที่
ควรจะหยุด(การสาํ รวจ)และรีบเดินทางกลับไปรายงานสถานการณ์ทเี่ มืองทันที"

พวกนักเรียนและวิลสามารถรู ้สกึ ได ้ถึงอคติจากฮาจิเมะผู ้ทีซ

่ งึ่ ขาดแรงจูงใจ(ทีจ
่ ะชว่ ยเหลือผู ้
ุ ธิ)์ ไอโกะถามคําถามด ้วยท่าทีทเี่ หมือนกับว่านึกถึงบางสงิ่ ขึน
บริสท ้ มาได ้

ไอโกะ : "นากุโมะคุง....เธอเห็นชายทีใ่ สเ่ สอ

ื้ คลุมดํามัย
้ "

ฮาจิเมะ : "อ๋อ..อืม....ถึงแม ้ว่าฉั นจะดูกลุม

่ นัน ั พักแล ้ว แต่วา่ ผมไม่เห็นเงาของมนุษย์เลย"
้ มาสก

เมือ
่ เธอได ้ยินคําพูดของฮาจิเมะ ไอโกะก ้มหน ้าลงไปอีกครัง้ หลังจากถอนหายใจ เธอบอกว่า
เธอต ้องการทีจ ่ ะยืนยันว่าคนเสอื้ คลุมดําเป็ น "ฃิมซ
ิ ึ ยูคโิ ทช"ิ ทีห
่ ายไปหรือไม่ หริอว่ามันเป็ น
เพราะไอโกะมักจะกังวลเกีย ่ วกับนักเรียนของเธอตลอดเวลา เธอจึงมีแนวโน ้มทีจ ่ ะทําทุกอย่าง
เพือ่ นักเรียนของเธอ

แต่อย่างไรก็ตาม..พวกเขาไม่สามารถปล่อยไอโกะทิง้ เอาไว ้ในทีท ่ ม

ี่ ส ั ว์ปีศาจหลายหมืน
ี ต ่ ตัวได ้
ดังนัน
้ โซโนเบะและนักเรียนคนอืน ่ ๆจึงได ้พยายามพูดเกลีย ้ กล่อมไอโกะ แต่ทว่าไอโกะก็ยงั คงมี
ความลังเลใจอยู่ ในหมูพ ่ วกเขาคิดว่าคงมีแค่นากุโมะทีจ ่ ะทําได ้.....ซงึ่ เมือ ่ นัน
่ พวกเขาคิดได ้เชน ้
ในตอนนัน ้ เอง ฮาจิเมะคิดว่าการเสบ ี เวลาเพือ่ มามัวแต่คยุ กันเพือ
่ สรุปว่าจะกลับหรือไม่นัน้ จะทํา
ให ้ตกอยูใ่ นสถานการณ์ทอ ี่ น
ั ตรายได ้ ดังนัน
้ เขาจึงหันไปมองไอโกะด ้วยสายตาเย็นชา
ฮาจิเมะ : "ถ ้าหากว่าอยากจะอยูท
่ น
ี่ ก
ี่ อ
็ ยูต ่ ไปเถอะ พวกเรากําลังจะไปสง่ วิลทีเ่ มือง"
่ อ

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็จับปกคอเสอ ื้ ของวิล แล ้วเริม

่ ลากเขาเดินลงจากเขา วิล ไอโกะ และ
นักเรียนคนอืน่ ๆพยายามสูกั้ บความกลัว เหตุผลของพวกเขาก็คอ ื พวกเขาไม่อยากปล่อยให ้
กองทัพสต ั ว์ปีศาจไปจากทีน ่ ี่ และพวกเขาต ้องการยืนยันว่าใครคือชายสวมเสอ ื้ คลุมดํา และ
กองทัพนัน ้ อาจจะพ่ายแพ ้ให ้กับฮาจิเมะก็ได ้

ฮาจิเมะลอบถอนหายใจแลได ้ะมองกลับไปยังไอโกะและคนอืน
่ ๆด ้วยลักษณะท่าทางค่อนข ้าง
หงุดหงิด

ฮาจิเมะ : "ฉั นก็บอกไปแล ้วไงว่า "ไม่" ว่างานของฉันคือการปกป้ องวิล จะให ้ฉันพาเป้ าหมายที่
จะปกป้ องเข ้าไปในการต่อสูกั้ บกองทัพของศต ั รูเนีย
่ นะ ฉันไม่มท ี างทําหรอก..... สมมุตถ ิ ้าหาก
ว่าฉั นทําได ้นะ ศต ั รูมน
ั ก็มจ
ี ํานวนมากมายเกินกว่าทีฉ ่ ันเพียงคนเดียวจะสามารถจัดการได ้ และ
แน่นอนมันก็หมายความว่าฉั นไม่ได ้ต ้องการจะทําอย่างนัน ้ นอกจากนี.้ ..พวกคุณก็ต ้องการยืนยัน
ตัวตนทีแ ่ ท ้จริงของชายใสเ่ สอ ื้ คลุมดําด ้วยใชม ่ ยั ้ แล ้วใครจะไปรายงานสถานการณ์นใี้ ห ้ทีเ่ มืองรู ้
ล่ะ แล ้วถ ้าพวกเรารบแพ ้ล่ะ เมืองก็จะถูกโจมตีโดยทีไ่ ม่ทน ั แม ้แต่ไม่ได ้ตัง้ ตัว...รู ้มัย
้ ล่ะ ยังไงซะ
...รถสองล ้อทีข ่ บ
ั เคลือ ่ นด ้วยเวทมนต์ก็มแ ี ค่เพียงฉันคนเดียวทีใ่ ชได ้ ้ ดังนัน ้ มันจึงเป็ นไปไม่ได ้ที่
จะให ้คนอืน ่ กลับไปก่อนทีจ ่ ะให ้ฉั นสู ้ เข ้าใจหรือเปล่าล่ะ"

เมือ่ ได ้ฟั งคําพูดโต ้แย ้งกับความคิดของพวกเธอ ไอโกะและคนอืน

่ ๆก็ถก ี้ อ
ู ชช ่ งให ้เห็นถึงความ
ต ้องการทีไ่ ร ้ประโยชน์ของพวกเขาเอง

ทีโอ : "ถ ้างัน ้

้ ...ดัง่ ทีเ่ จ ้านา---.......อะแฮม..ดั
ง่ ทีเ่ ขาผู ้นัน
้ ได ้กล่าวมา เพราะว่าตัวฉันคนนีแ ้ ทบ
จะไม่เหลือพลังเวทอีกแล ้ว ตัวฉั นไม่สามารถชว่ ยอะไรได ้อีก ดังนัน ้ สงิ่ ทีส
่ ําคัญทีส
่ ด
ุ คือการไป
แจ ้งเตือนเหตุร ้ายให ้ทางเมืองได ้รับทราบ ถ ้าตัวเราได ้พักผ่อนสก ั หนึง่ วัน ตัวเราคงจะฟื้ นฟูได ้
มากเลยทีเดียว"

เพราะว่าทุกคนต่างเงียบกันหมด ทีโอจึงได ้หันไปพูดกับฮาจิเมะ ถึงแม ้จะแค่นดิ หน่อยก็เถอะ

แต่วา่ เธอก็เรียกฮาจิเมะแบบแปลกๆ.... แต่วา่ นั่นพวกเขาคงจะแค่คดิ กันไปเอง ไอโกะก็รู ้ดีวา่
ควรจะหยุดกังวลเรือ ่ งของชมิ ซ ึ ละเธอก็ตด
ิ แ ิ ใจทีจ
ั สน ่ ะรักษาความปลอดภัยของนักเรียนทีอ ่ ยูก่ บ
ั
เธอก่อน
ทีโอไม่สามารถขยับไปไหนได ้เนือ ่ งจากพลังเวทหมด ดังนัน ้ ฮาจิเมะจึงลากเธอไปโดยจับทีค่ อ
เสอ ื้ ของเธอ สว่ นพวกนักเรียนชายบอกว่าพวกเขาจะแบกเธอขึน ้ หลังให ้เอง ในขณะทีพ
่ วกเขา
ต ้องการให ้ภูเขามโหฬารคูน ่ ัน
้ ได ้สมั ผัสทีด
่ ้านหลังแต่กลับถูกปฏิเสธโดยพวกนักเรียนหญิง และ
เพราะว่าตัวของทีโอนัน ้ เธอมีความประสงค์อยากให ้ฮาจิเมะอุ ้มไป

อย่างไรก็ตาม แทนทีถ ่ กู แบกขึน ้ บนหลังของเขา(สมดัง่ ทีท

ั ของฮาจิเมะเองทีจ
นิสย
เพราะว่ามันยุง่ ยาก เขาก็จบ
กระแทกพืน ้ ซก ั กีค
่ รัง้ )
่ โี อได ้หวังไว ้) แต่มน
ั เป็ นลักษณะ
่ ะไม่อุ ้มเธอ(นอกจากยูเอะเท่านัน้ ทีเ่ ขาจะอุ ้ม) ในขณะทีเ่ ขาขมวดคิว้
ั เท ้าของทีโอและเริม
่ ลากเธอไป(อย่างไม่สนใจว่าศรีษะของทีโอจะ

เพราะการประท ้วง(อย่างรุนแรง)จากไอโกะและคนอืน ่ ๆ เขาจึงไม่เต็มใจเลยและได ้เปลีย ่ นไปจับ

ทีค
่ อเสอื้ แทย และได ้ลากเธอไปเหมือนเดิมอีกครัง้ ซงึ่ ไม่วา่ ฮาจิเมะจะทําอย่างไร มันได ้สง่ ผล
ทําให ้ทีโอทีโ่ ดนลากอยูแ
่ สดงออกว่ามีความ
สุขจนกระทัง่ คนรอบข ้างเริม ึ สน
่ รู ้สก ั่ กลัว และพวกเขาก็รบ
ี ลงมาจากภูเขาลูกนัน
้ ทันที

กลุม
่ ของพวกเขาทีซ่ งึ่ มีเมฆหมอกทีด ั รูอยูเ่ บือ
่ ํามืดและกองทัพศต ้ งหลัง ได ้เร่งรีบเดินทาง
กลับไปยังเมืองอูลให ้เร็วทีส
่ ด
ุ

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 60 วาจาแห่งอาจารย์

พาหนะสล ี่ ้อเวทย์มนตร์ได ้พุง่ ผ่านไปด ้วยความเร็วสูง เร็วกว่าเมือ

่ ตอนพวกเขาได ้ออกเดินทาง
ี อีก แต่วา่ ด ้วยทีน
เสย ่ ั่งมันเต็มและทีก
่ ระบะเก็บของก็เต็มเชน่ กัน ทีโอนัน้ จึงได ้ถูกมัดตรึงเอาไว ้
อยูบ
่ นหลังคารถและยังเป็ นผู ้ได ้รับผลกระทบมากทีส ่ ด
ุ นักเรียนชายทีอ ่ ยูต
่ รงทีกระบะเก็บของ
หลังรถคอยให ้การบริการดูแลเธอ(ทีโอ)อย่างดี

ในขณะเดียวกัน เขา(ฮาจิเมะ)พบกับกลุม ่ องครักษ์ตด

ิ หุ ้มเกราะเต็มอัตราศกึ กําลังได ้ห ้อม ้า(ควบ
ม ้า)มาแบบเต็มเหยียดอยูใ่ นแถบพืน ้ ทีร่ ะหว่างเมืองอุลกับภูเขาทางตอนเหนือ พลัง "มองไกล
(Farsight)" ของฮาจิเมะสามารถมองเห็นเดวิดซงึ่ เป็ นผู ้นํ ากลุม ่ ราชองครักษ์ สวมชุดทีด ่ คู ล ้ายกับ
ยักษ์ (หรือ แสดงทีทา่ หน ้ายักษ์ ) ในขณะทีเ่ ชสซงึ่ ควบม ้าอยูข ่ ้างๆเขาเองก็ไม่อาจจะปิ ดบังความ
ผิดหวังไว ้ได ้ ในขณะทีก
่ ําลังควบม ้าอยูบ ่ นทางหลวงอย่างรวดเร็ว

หลังจากควบม ้ามาได ้ซก ั พักหนึง่ พวกเขาก็ได ้พบกับวัตถุประหลาดสด ี ําซงึ่ สง่ เสยี งกระหึม ่ ใน
ขณะทีม ่ น
ั เคลือ ่ นไหว เป็ นเรือ
่ งธรรมดาหากว่าพวกเขาจะคิดว่ามันเป็ นสต ั ว์อสูรปี ศาจ พวกเขาจึง
ได ้ชกั อาวุธและเตรียมตัง้ ท่าจะเข ้าโจมตี การตอบสนองของพวกเขาชา่ งรวดเร็วยิง่ และแน่นอน
ว่านีค
่ อื สงิ่ ทีย
่ น
ื ยันในความสามารถและคุณสมบัตท ี่ งึ่ ทําให ้พวกเขาได ้รับหน ้าทีห
ิ ซ ่ น่วยคุ ้มกัน
เป็ นหน่วยองครักษ์ บค ุ คลสําคัญ

ถึงแม ้ว่าเขากําลังถูกโจมตี ฮาจิเมะก็ไม่ได ้มีปัญหาอะไร(ไม่สนใจด ้วยซาํ้ )หากว่าต ้องปะทะกับ

พวกองครักษ์ แต่ไอโกะนัน ้ ไม่รู ้ว่าจะมีการปะทะ เพราะว่าตัวเธอนัน ้ ดันไปคอยจับตามองทีโอ ผู ้
ทีซ่ งึ่ กําลังหว่านเสน่หใ์ สเ่ ด็กนักเรียนชายทีอ ่ ยูต
่ รงกระบะหลังรถ จนเธอต ้องยืน ่ หน ้าออกมาที่
หลังคารถและตะโกนให ้ทีโอหยุดการหว่านเสน่หใ์ สน ่ ักเรียนของเธอ ซงึ่ ผลก็คอ ื พวกนักเรียน
ชายต่างโดนการโจมตีหว่านเสน่หใ์ สซ ่ ะจนหน ้าซด ี กันถ ้วนหน ้าทุกคน ซงึ่ เสย
ี งตะโกนของเธอ
้ เป็ นตัวเรียกให ้เดวิดซงึ่ อยูใ่ กล ้ๆนัน
นัน ้ สงั เกตุเห็นพวกเธอ

ในขณะทีพ ่ วกเขากําลังเขาใกล ้ เดวิดได ้ลองร่ายเวทย์ดู เขาได ้หลับตาลงแล ้วก็เห็นผู ้ซงึ่

คล ้ายคลึงกับมนุษย์อยูข
่ ้างบนวัตถุประหลาดสด ี ําซงึ่ ได ้เคลือ
่ นทีม่ าด ้วยความเร็วสูง ซงึ่ ถ ้าหาก
เป็ นตอนปกติพวกเขาคงทําการโจมตีใสโ่ ดยไม่สนใจว่ามันคืออะไรไปแล ้ว แต่ทว่าได ้มีบางสงิ่
บางอย่างในใจได ้บอกให ้เขาหยุด คงจะต ้องพูดว่ามันเป็ นสม ั ผัสพิเศษทีห ่ กทีม
่ ใี ห ้ต่อไอโกะ
หรือจะเรียกว่า "เซนเซอร์ตรวจจับไอโกะความเร็วสูง" (ป๊ าดติโถ่ ขนาดนีเ้ ลยเหรอ)

เขาผายมือออกมา และเขาได ้สง่ สญ ั ญาณให ้ลูกน ้องของเขาหยุดการโจมตี ถึงแม ้ว่า

ผู ้ใต ้บังคับบัญชาจะมีความสงสย ั ในเรือ
่ งนี้ พวกเขาได ้เบิกตากว ้างด ้วยความตกใจ เมือ ่ พวกเขา
ได ้ยินเสย ี งของผู ้ทีค
่ ล ้ายคลึงกับมนุษย์ดงั ออกมาจากบนวัตถุประหลาดสด ี ําซงึ่ ได ้กําลังเข ้ามา
ใกล ้พวกเขา และสงิ่ ทีไ่ ด ้ปรากฏอยูต ่ อ ื่ ในสายตาและ
่ หน ้าต่อตาของเขา เล่นทําเอาเขาไม่เชอ
พึมพําออกมา "ไอโกะเหรอนัน ้ ..."

ในขณะนัน ้ เอง "อย่าบอกนะว่า...ร่างกายท่อนล่างของไอโกะถูกไอ ้สต ั ว์อสูรปี ศาจสดี ํานัน

้ กินไป
แล ้ว" เดวิดและคนอืน ่ ๆถึงกับหน ้าซดี แต่วา่ ไอโกะซงึ่ กวักมือเรียกอย่างขะมักขเม ้นได ้ร ้องเรียก
พวกเขา "คุณเดวิด...นีฉ ่ ันเอง อย่าโจมตีใสพ ่ วกเรา" ด ้วยนํ้ าเสย
ี งทีเ่ ต็มเปี่ ยมไปด ้วยความี
ชวี ต
ิ ชวี า

พวกเขาเข ้าใจแล ้วว่าพวกเขาอ่านสถานการณ์ผด ิ ไปซะแล ้ว พวกเขาต่างปลดปล่อยความกังวล

ทิง้ ไปจนหมดและเรียกความสุขเข ้ามาในใจ เพราะเขารู ้ว่าในวัตถุประหลาดสด ี ํานัน ุ คลผู ้ซงึ่
้ มีบค
พวกเขาเทิดทุนอยู่ ในขณะทีเ่ ขากําลังดืม
่ ดํา่ กับความสูขอยูน่ ัน
้ เดวิดก็ได ้กางแขนของเขา
ออกมาและตะโกนเรียกไอโกะ "มาเถิด....โดดเข ้ามาทีอ ่ ้อมแขนของข ้า" เชสและคนอืน ่ ก็ทํา
แบบเดียวกันกับหัวหน ้าของพวกเขา "กระโดดมาหาข ้า...."

การทีต่ ้องมาเห็นพวกอัศวินผายมือเรียกไอโกะแบบในละครโรแมนติกนํ้ าเน่า ทําเอาฮาจิเมะเกิด

ความไม่พอใจ ไอโกะและนักเรียนคิดว่าฮาจิเมะควรจะหยุดก่อนทีเ่ ขาจะชนเดวิดและอัศวินคน
่ ๆ ฮาจิเมะกลับยิง่ บีบอัดเวทมนตร์ใสเ่ ข ้าไปอีก ซงึ่ ทําให ้มันเคลือ
อืน ่ นทีเ่ ร็วขึน
้ ไปอีกขัน
้

เพราะพวกเขา(เดวิดและอัศวินองครักษ์ )อยูไ่ ม่ไกลแล ้วจึงจําเป็ นต ้องชะลอความเร็ว พวกอัศวิน

ตะลึงเมือ ่ วกเขา ด ้วยอารามตกใจพวกเขาจึงต่างได ้หลบ
่ วัตถุประหลาดยังคงเร่งความเร็วพุง่ ใสพ
ฉากออกไปด ้านข ้างทางด ้วยความหวาดกลัว

เดวิดและพวกอัศวินต่างแต่ได ้มองหน ้ากันและสง่ ตาปริบๆใสก ่ นั ด ้วยความมึนงง ในขณะที่

พาหนะสล ี่ ้อเวทมนตร์ได ้เคลือ ่ นผ่านหน ้าพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว สว่ นไอโกะนัน ้ เธอได ้ก็แค่
เพียงร ้องตะโกนว่า "ทํามาย~...." พร ้อมๆกับทีร่ า่ งของเธอนัน ้ ได ้เล็กลงและก็เลือนลับหายไป
จากสายตาของพวกเขา เพราะว่าพาหนะสล ี่ ้อทีไ่ อโกะอยูน่ ัน
้ มันได ้ดันเร่งความเร็วขึน ้ อีก ทําให ้
พวกเดวิดและพวกอัศวินได ้แต่ยม ิ้ และยืนตัวแข็งทือ ่ กว่าจะมารู ้สก ึ ตัวอีกทีวา่ ไอโกะนัน ้ ได ้ไป
ไกลซะแล ้วก็ในอีกซก ั ครูห
่ นึง่ ต่อมา พวกเขาจึงได ้กรีดร ้องออกมาด ้วยหัวใจที(่ เกือบจะ)แตก
สลาย เพราะว่าคนรักถูกแย่งไป "ไอโก่~~" และก็ได ้ควบขีม ่ ้าไล่ตามหลังพาหนะสล ี่ ้อเวทย์
มนตร์มาอย่างคนทีก ่ ําลังบ ้าคลัง่ (ในความรัก) มันชา่ งเป็ นฉากละครทีแ ่ สนจะนํ้ าเน่าเสย ี จริง

ไอโกะ : "นากุโมะคุง....ทําไมเธอถึงทําเรือ ี่ งอันตราย(และเฉียดตาย)อย่างนัน

่ งเสย ้ ด ้วย"
ไอโกะโกรธมากและเธอนัน ้ ได ้กลับเข ้ามาในรถ เพือ
่ ทีเ่ ธอจะทําสงครามประสาท(เข ้าดุดา่ เข ้า
ต่อว่า และรวมถึงโต ้เถียง)อย่างรุนแรงกับทางฮาจิเมะ

ฮาจิเมะ : "มันไม่มเี หตุผลทีฉ่ ั นจะต ้องหยุดนีน

่ า...อาจารย์ ถ ้าหากพวกเราหยุดตรงนัน ้ พวกเขาก็
ต ้องมารุมล ้อมถามเกีย่ วกับสถานการณ์ แล ้วเรามีเวลามากขนาดนัน ้ ซะเมือ ่ ไหร่ละ่ พวกเราจะไป
อธิบายสถานการณ์ทงั ้ หมดในตอนกลับถึงเมืองอยูแ ่ ้องทําถึงสองครัง้ เลย ใช ่
่ ล ้ว จึงไม่จําเป้ นทีต
ไหมล่ะ..."

ไอโกะ : "อืม..น..นัน
้ ..นัน
้ มันก็จริง"

เธอมีความเชอื่ มัน
่ อย่างมากว่าสงิ่ ทีพ
่ วกเขานัน
้ ทําดูเหมือนว่าจะไม่ถก
ู ยอมรับ(ไม่มก
ี ารยอมรับ
หรือยินยอม) และพาหนะสล ี่ ้อเวทย์มนตร์ของฮาจิเมะเองมันก็ทําเวลาได ้ดีมากจริงๆ(ใชเวลา
้
เดินทางน ้อยมาก) ไอโกะจึงได ้ปิ ดปากเงียบสนิท ยูเอะซงึ่ นั่งอยูบ่ นเบาะของเธอได ้ยืนหน ้าไปที่
หูของฮาจิเมะและกระซบ ิ บอกเขา

ยูเอะ : "....นั่นเธอตัง้ ใจเหรอ..."

ฮาจิเมะ : "รอยยิม ึ คลืน

้ ของพวกอัศวินมันทําให ้ฉันรู ้สก ้ ้สก
่ ใส(รู ึ ไม่พอใจและโกรธ)"

ยูเอะ : "อืม.....เหมือนกันเลย"

สว่ นทีโอซงึ่ อยูบ ่ นหลังคารถก็ได ้ยืน ่ นิว้ ไปจิม

้ ทีใ่ บหน ้าของไอโกะ ทัง้ ๆทีเ่ ธอยังบาดเจ็บอยู่
ความปิ ตส ิ ข
ุ ส
ี โมสรก็ยงั ล่องลอยอยูบ ่ นใบหน ้าของเธออยูเ่ ลย ก็เพราะว่าร่ายกายทีย ่ งั บาดเจ็บอยู่
นัน้ ยังได ้รับกระตุ ้นสะเทือนโดยมาจากการสน ั่ ของพาหนะสล ี่ ้อเวทย์มนตร์ทบ ี่ รรทุกผู ้โดยสาร
จนนํ้ าหนักเกิน (โดนโจมตีจนบาดเจ็บแบบ "ทีโอ" โดน คนธรรมดาเขาเรียกว่า "สาหัส" กู ้ภัย
เขามีวธิ ก ี ารเคลือ ่ นทีผ
่ ู ้บาดเจ็บอย่างไม่กระเทือนแผล แต่ทว่าตรรกะนีค ้ งไม่มผ ี ลสําหรับทีโอ
เพราะว่าเธอเป็ นมังกร และเธอนัน ้ ก็ชอบแบบนีเ้ หลือเกิน เนือ ่ งมาจากความ "มาโซดิสม์" ทีเ่ พิง่
ตืน ่ ขึน
้ มาของเธอ) แต่ทงั ้ ไอโกะและอัศวินดูเหมือนว่าจะไม่เห็นเธอเลย

นอกจากนี้ เมือ ่ พวกเขาได ้เดินทางกลับมาถึงเมือง ยูเอะผู ้ซงึ่ ล่วงรู ้ถึงเรือ

่ งพฤติกรรมอันแสนจะ
น่าอายของทีโอก็ได ้พูดด ้วยนํ้ าเสย ี งทีต
่ กใจเล็กน ้อย "นีค
่ อ
ื ...ชนเผ่ามังกรจริงเหรอ" เพราะว่า
ตัง้ แต่ตอนทีเ่ ธอนัน
้ ได ้เห็นทีโอคลายร่างจากมังกรกลับเป็ นร่างมนุษย์ทภ ี่ เู ขาทางตอนเหนือ ก็ดู
เหมือนว่าเธอ(ทีโอ)จะเริม
่ เสพติดความเจ็บปวดมากขึน
้ (กลายเป็ นพวก "มาโซ") เธอก็จงึ ได ้
สลัดภาพของชนเผ่ามังกรในภาพอุดมคติลวงตาของเธอทิง้ ไป

*******************************************

เมือ
่ เดินทางมาถึงเมืองอุล ในขณะทีไ่ อโกะและคนอืน ่ ๆต่างรีบวิง่ ไปยังทีว่ า่ การประจําเมืองด ้วย
ความรีบร ้อน แต่กลับกันฮาจิเมะและปาร์ตข ี้ องเขาเดินทางไปอย่างใจเย็น ฮาจิเมะคิดจะแยก
ทางกับไอโกะและเพือ ่ นนักเรียนคนอืน ่ ๆกันทีน่ ี่ และรีบพาวิลกลับไปยังทีเ่ มืองฟูเร็นโดยเร็วทีส ่ ด
ุ
แต่ทว่าก่อนทีเ่ ขาจะทําแบบนัน ้ วิลก็ดน ั หายไปเสย ี ก่อน ไม่ซ.ิ .เขาไม่ได ้หายไปไหนหรอก
เพราะว่าเขาวิง่ ไปแจ ้งเตือนภัยยังทีว่ า่ การประจําเมือง ไปซะก่อนทีพ ่ วกไอโกะจะวิง่ ไปแจ ้งเตือน
ภัยซาํ้ สองเสย
ี อีก

เมืองอุลทีซ ่ งึ่ เต็มไปด ้วยผู ้คนผู ้ซงึ่ มีชวี ต

ิ ชวี า และบ ้านเมืองทีซ่ งึ่ ได ้ตัง้ อยูใ่ กล ้ทะเลสาบนัน ้ มันก็
ได ้นํ ามาซงึ่ ความอุดมสมบูรณ์ในทางด ้านโภชนาการและอาหารการกินอันอุดมสมบูรณ์ มันคือ
สถานทีท ี่ งึ่ ผู ้คนนัน
่ ซ ่ ะดํารงชวี ต
้ สามารถทีจ ิ อยูร่ ว่ มกับธรรมชาติได ้อย่างลงตัว คงจะไม่มใี ครทีค ่ ด
ิ
ฝั นเลยว่าเมืองนีก ้ ําลังจะถูกบดขยีจ ้ นราบเป็ นหน ้ากลองโดยพวกกองทัพสต ั ว์อสูรปี ศาจ ฮาจิเมะ
และปาร์ตข ี้ องเขาต่างก็ได ้มองไปรอบเมือง และจําได ้ว่าพวกเขายังไม่ได ้ทานอะไรเลยตัง้ แต่
เมือ่ วาน พวกเขาจึงเดินทางไปทีต ่ ลาดประจําเมืองเพือ ่ จะหาอะไรอร่อยๆทานจากร ้านค ้าแผง
ลอยของทีน ่ ั่น

ในทีส ่ ด ุ ฮาจิเมะและปาร์ตข ี้ องเขาก็ได ้เดินทางมาถึงยังศาลากลางทีว่ า่ การประจําเมือง หัวหน ้า

กลุม ่ นักผจญภัยประจําเมืองอูล ท่านผู ้ว่าประจําเมือง(เจ ้าเมือง) นักบวชแห่งวิหารประจําเมือง
ซงึ่ ก็ตา่ งได ้รวมกันเพือ ่ รับสถานการณ์ความวุน ่ วายทีม่ น
ั กําลังจะเกิดขึน
้ พวกเขาต่างแสดงอาการ
ไม่เชอ ื่ ถือและไม่ต ้องการทีจ ื่ ในข ้อมูลทีไ่ อโกะได ้เล่ามาทัง้ หมด ซงึ่ แม ้ว่าไอโกะและ
่ ะเชอ
นักเรียนของเธอรวมไปถึงวิลต่างยืนยันว่าเป็ นความจริง แต่ทว่าพวกเขาศก ั ดิส์ งู ทัง้ หลายก็ยงั ไม่
เชอ ื่ อยูด ่ ี

เป็ นธรรมดาอยูเ่ ล ้ว หากว่าพวกเขาจะคิดว่ามันเป็ นเรือ ่ งเล่าจาก "คนบ ้า" หากว่าพวกเขาได ้ยิน

ว่าเมืองกําลังจะถูกทําลายจนราบเป็ นหน ้ากลองในพรุง่ นี้ แต่ทว่าคําพูดนีไ ้ ม่ได ้มาจาก "คนบ ้า"
แต่มาจากไอโกะ "ตัวแทนแห่งเทพเจ ้า" ผู ้ซงึ่ มีสมัญญานามว่า "เทพีแห่งการเก็บเกีย ่ วอันอุดม
สมบูรณ์" มันจึงทําให ้ไม่เขาไม่อาจจะเมินเฉยต่อข ้อมูลนีไ ้ ด ้ ซงึ่ ข ้อมูลนีเ้ ป็ นสงิ่ ทีไ่ ด ้ยืนยันถึง
ความจริงทีว่ า่ "ชนเผ่าปี ศาจ" คือ ตัวการผู ้ทีน
่ ํ าเหล่าสตั ว์อสูรปี ศาจแห่งความหายนะมาบุกโจมตี
เมืองนี้

ก่อนหน ้านัน
้ ตอนอยูภ ่ ายในรถ ทุกคนได ้มาปรึกษากันและก็ได ้ตกลงกันแล ้ว ว่าทุกคนจะปกปิ ด
ความลับเรือ ิ ซ
่ งตัวจริงของทีโอเอาไว ้เพราะมีความเป็ นไปได ้ว่า "ชม ิ ึ ยูคโิ ทช"ิ จะเป็ นผู ้ทีซ
่ งึ่ อยู่
เบือ
้ งหลังในเรือ่ งนี้ มันเป็ นเรือ ่ นเผ่ามังกร ซงึ่ ที
่ งทีไ่ ม่พงึ ประสงค์หากว่ามีคนรับรู ้ถึงการดํารงอยูช
โอเองนัน้ ก็ได ้บอกให ้พวกเขาเงียบเอาไว ้ และตัวจริงของผู ้ซงึ่ แทรกแซงจิตใจนัน ้ ก็ยังเป็ นแค่
การคาดการณ์เท่านัน ้ ไอโกะจึงไม่ต ้องการทีจ ่ ะไปใสใ่ จในเรือ
่ งเหล่านัน
้ อีก

ไอโกะนัน้ เห็นด ้วยอย่างทีส ่ ด

ุ ในเรือ
่ งการปกปิ ดเรือ่ งข ้อมูลของการยังคงดํารงอยูข ่ องชนเผ่า
มังกร เพราะว่าเรือ่ งชนเผ่ามังกร ถือได ้ว่าเป็ นหนึง่ ในเรือ ่ งต ้องห ้ามสําหรับในทางฝ่ ายศาสนจักร
ั ดิส
แห่งนักบุญผู ้ศก ิ ธิ์ มันคงจะเป็ นเรือ
์ ท ่ งยุง่ ยากวุน
่ วายหากว่าข ้อมูลได ้รั่วไหลไปถึงหูของพวก
เขา

ระหว่างทีท ่ ก
ุ คนอยูใ่ นภาวะสบั สน ฮาจิเมะเดินตรงมาหาวิล รววกับว่าความวุน ั สนโดยรอบ
่ วายสบ
นัน
้ เป็ นแค่เพียงแค่สายลมทีพ ่ ัดผ่านเท่านัน
้

ฮาจิเมะ : "นี.่ .วิล..นายอย่าได ้วิง่ พรวดพราดออกไปแบบนัน ้ อีกละ...จําไว ้นะ...ว่านายนัน

้ อยู่
ภายใต ้การคุ ้มครองของฉั นอยู่ กลับไปทีเ่ มืองฟุเร็นกันเถอะ ถ ้าหากว่านายจะรายงานข ้อมูลอะไร
ล่ะก็.."

จากคําพูดของฮาจิเมะ ทําเอาวิล ไอโกะและคนอืน ่ ๆได ้มองมายังทีฮ ่ าจิเมะด ้วยความตกใจ คน

อืน ึ ไม่พอใจ และมองไปทีฮ
่ ๆและผู ้ว่าการเมืองต่างรู ้สก ่ าจิเมะผู ้มาขัดจังหวะการประชุมในสภาวะ
ฉุกเฉินพร ้อมกับถามว่า "ไอ ้บ ้าคนนีม ้ น
ั คือใครกัน"

วิล : "ท่านฮาจิเมะ...ท่านรู ้ตัวไหมว่าท่านกําลังพูดอะไรออกมาน่ะ นีม ั เป็ นชว่ งเวลาในสภาวะ

่ น
ฉุกเฉินนะครับ....ท่านอย่าบอกผมนะว่า.....ท่านกําลังจะทิง้ เมืองนีไ
้ ป"

วิลได ้เข ้าโต ้เถียงกับฮาจิเมะซงึ่ ได ้แสดงท่าทีวา่ จะทิง้ เมืองไป ซงึ่ วิลเองก็ไม่อยากจะเชอ

ื่ ว่า คน
่ ว่ ยชวี ต
ทีช ิ เขาจะพูดแบบนัน ้ ออกมาได ้ และอาจิเมะก็ได ้ตอบรับท่าทีของวิล ราวกับว่าเขาได ้
คาดการณ์อยูแ ่ ล ้วว่าต ้องเกิดขึน
้

ฮาจิเมะ : "จะว่าฉันทิง้ เมืองก็ได ้นะ..นายไม่ละทิง้ เมืองและก็คงจะเข ้าไปหลบในทีก ่ ําบังแล ้วรอ

ให ้ใครมาชว่ ยในตอนท ้ายอีก...ใชไ่ หม ฉันตระหนักรู ้ถึงถึงระบบการป้ องกันของเมืองนีด ้ จ
ี ากการ
เทีย
่ วชมเมือง...ถ ้าหากนายต ้องการหลุมภัยล่ะก็นะ เดินทางกลับไปทีฟ ่ เุ ร็นเลยมันคงจะดีกว่า
นายควรจะรีบเดินทางไปพร ้อมกับผู ้คนทีซ ่ งึ่ อพยพจากเมืองโดยเร็วนีล่ ะ่ "
วิล : "จ..จ..จริงด ้วย...มันก็จริงอยู่ แต่วา่ ผมไม่อาจจะวิง่ หนีจากสถานการณ์ทลี่ อ
่ แหลมอย่างนี้
แล ้วเอาตัวรอดไปเพียงแค่ผมคนเดียวได ้หรอกนะครับ หากมีอะไรทีผ ่ มสามารถทําได ้ผมก็จะทํา
และชว่ ยเหลืออย่างสุดกําลัง ซงึ่ แม ้แต่ทา่ นฮาจิเมะเอง...."

"ท่านฮาจิเมะ.....ได ้โปรดมาร่วมมือกับผมเถอะ" วิลยังคงพูดขอร ้องให ้มาร่วมกันชว่ ยปกป้ อง

เมือง แต่วา่ ก็ได ้ถูกขัดขวางด ้วยสายตาอันเย็นชาของฮาจิเมะ

ฮาจิเมะ : "ต ้องให ้ฉันพูดอีกมากมายซก ั เท่าไหร่นายถึงจะเข ้าน่ะ..หา งานของฉั นคือการพา

นายกลับไปสง่ ทีฟ ่ เู ร็น ฉันไม่ได ้มีหน ้าทีต
่ ้องมาทําประโยชน์อะไรให ้กับเมืองนี้ ฟั งให ้ดี..ฉั นจะ
ไม่ให ้นายแสดงความคิดเห็นอะไรอีก และถ ้าหากว่านายยังไม่อยากกลับไปล่ะก็ ฉันจะหักแขน
ขาของนาย แล ้วแบกนายกลับไปทัง้ ในสภาพแบบนัน ้ แหละ"

วิล : "อ..อ..อะไรกัน..."

บรรยากาศของฮาจิเมะ ทําเอาวิลทีม ่ ส
ี ห ี น ้าเอาจริงเอาจังกลับกลายมาหน ้าซด ี พูดอะไรไม่ออก
อีกครัง้ ท่าทีของฮาจิเมะนัน ้ ทําเอาวิลไม่อยากจะเชอ ื่ ว่าคนทีป ่ ราบมังกรดํา ซงึ่ นํ าความวินาศมา
่ ลุม
สูก ่ นักผจญภัยของคุณเกลล์ได ้อย่างง่ายดาย และเป็ นวีรบุรษ ุ ผู ้ยิง่ ใหญ่สาํ หรับวิล จะกลับ
กลายเป็ นคนทีไ่ ร ้ความเมตตาปราณีเชน ่ นี้ วิลเชอื่ มัน
่ มาโดยตลอดว่าฮาจิเมะต ้องชว่ ยผู ้คนที่
กําลังตกทุกข์ได ้ยากอย่างแน่นอน เพราะอย่างนัน ึ ว่าเหมือนกับใจของทีเ่ ชอ
้ วิลจึงรู ้สก ื่ มัน
่ ของ
เขาได ้ถูกทําลายลงจากการถูกทรยศ ด ้วยจากสายตาทีเ่ ย็นชาและคําพูดทีไ่ ร ้เยือ ่ ใยทีม่ าจาก
ปากของฮาจิเมะผู ้ทีว่ ล ื่ มัน
ิ เชอ ่ อย่างทีส่ ด ุ นัน
้ เอง

ในขณะทีเ่ ขาพูด วิลก็ทําตัวเหินห่างจากฮาจิเมะโดยไม่รู ้ตัว แต่ฮาจิเมะตัดสนิ ใจทีจ

่ ะเข ้าใกล ้เขา
เพราะบรรยากาศทีด ู ปลกๆ ผู ้คนได ้มารายล ้อมอยูร่ อบระหว่างฮาจิเมะกับวิลโดยปราศจากสุม้
่ แ
ี งของการเคลือ
เสย ่ นไหว ทันใดนัน ้ มีใครบางคนได ้เคลือ ่ นไหวและเข ้ามากีดกัน
้ ฮาจิเมะเอาไว ้

ไอโกะนั่นเอง เธอได ้เงยหน ้าขึน

้ มองไปทีฮ
่ าจิเมะด ้วยท่าทีอน
ั เด็ดเดีย
่ ว

ไอโกะ : "นากุโมะคุง.....หากเป็ นเธอ...แม ้แต่เธอเอง.....ก็คงไม่สามารถทีจ ่ ะจัดการหรือทํา

ั อย่างกับกองทัพสต
อะไรซก ั ว์สต
ั ว์อสูรปี ศาจได ้ใชไ่ หม...ไม่ส.ิ ..เธอทําได ้..ใชไ่ หม"

ี งของไอโกะเต็มเปี่ ยมไปด ้วยความเชอ

นัา้ เสย ื่ มัน ั
่ "ถ ้าหากเป็ นฮาจิเมะ...เขาต ้องทําอะไรซก
อย่างแน่" ในอีกความเข ้าใจหนึง่ มันก็เหมือนกับเธอได ้ประกาศว่าเขามีความสามารถเพียง
พอทีจ่ ะชว่ ยเหลือปกป้ องเมืองได ้ ทําให ้พวกชนชน ั ้ สูงและชาวเมืองต่างสง่ เสย
ี งเซง็ แซ่ และเจ ้า
เมือง(ผู ้ว่าการเมือง)ก็ทําท่าไม่ไว ้วางใจในฮาจิเมะ

ถ ้าพวกเขาเชอ ื่ ตามสงิ่ ทีไ่ อโกะและคนอืน ่ ๆได ้รายงานมา ทีว่ า่ ศต ั รูนัน

้ คือพวกสต ั ว์อสูรปี ศาจ
หลายหมืน ่ ตน นอกจากนีพ ้ วกมันยังมารวมกันจากหลายๆทีใ่ นดินแดนแถบภูเขาอันหลากหลาย
เสย ี อีก มันหมายความว่าพวกมันมารวมกันเพือ ่ ทําสงคราม ดังนัน ้ แค่คนเพียงคนเดียวคงไม่
สง่ ผลกระทบอะไรต่อสงครามทีก ่ ําลังจะเกิดขึน ึ ร่วมกันเท่านัน
้ ความรู ้สก ่ ะควํา่ สามัญสํานึกนัน
้ ทีจ ้
ลงได ้ แม ้แต่เหล่าบุคคลผู ้ถูกเชญ ิ มาจากต่างโลกเองก็ยงั มีสายใยทีผ ่ ก
ู พันกันไว ้นอย่าง
วิเศษอย่◌ ู นัน ้ คือวีรบุรษ ุ แต่นัน ้ ก็มน ั ไม่ได ้หมายความว่าเขาคนเดียวสามารถทําลายทัง้ กองทัพ
ได ้ซะเมือ ่ ไหร่ มันหมายถึงการทีต ่ ้องเป็ นผู ้นํ าของเหล่ามวลมนุษยชาติไปพร ้อมกันการเป็ นผู ้
นํ าพาผองเพือ ่ นมุง่ ไปข ้างหน ้าด ้วย เพียงแค่มาคิดไตร่ตรองและมาประเมินดู เขาก็ไม่เชอ ื่ แล ้วว่า
เด็กหนุ่มทีอ ่ ยูต ่ รงหน ้าซงึ่ ไม่ใชแ่ ม ้แต่กระทั่งผู ้กล ้าจะสามารถทําอะไรได ้ แต่พวกคนไร ้ซงึ่ ความ
เชอ ื่ มัน
่ ในฮาจิเมะได ้แต่ยอมๆให ้ไอโกะ เพราะว่าขนาด "เทพีแห่งการเก็บเกีย ่ วอันอุดมสมบูรณ์"
ได ้มาเป็ นหลักประกันให ้ด ้วยตัวเองแแบบนี้ แสดงว่าเด็กหนุ่มคนนีม ้ ดี ี และพวกเขาทัง้ หลายคง
พูดวิจารณ์อะไรมากอีกต่อไปไม่ได ้แล ้ว

เมือ
่ สบกับสายทีแ ่ ข็งกร ้าวของไอโกะ ฮาจิเมะพยายามปฎิเสธคําขอร ้องของเธอ ด ้วยการปั ดไกว
มือราวกับสงิ่ ทีเ่ ขาได ้ยินไปนัน ี งแมลงทีส
้ เป็ นเสย ่ ร ้างความรําคาญให ้

ฮาจิเมะ : "ไม่หรอก....อาจารย์..ไม่ใชว่ า่ มันเป็ นไปไม่ได ้นีค

่ รับ พวกมันดูเหมือนว่าจะมีกําลังพล
มากกว่า 40000 ตน...มัน..มันชา่ งมากเกิน..."

ไอโกะ : "แม ้แต่ตอนชว่ งเวลาทีอ่ ยูใ่ นหุบเขา เธอไม่ได ้พูดว่า "เป็ นไปไม่ได ้" ออกมาเลยซก ั ครัง้
เมือ
่ ตอนทีค
่ ณ
ุ วิลถามเธอ ถ ้านากุโมะคุงเขาสามารถทําอะไรซก ั อย่างกับมันได ้ เธอก็คงจะไม่พด ู
ออกมาว่า "ถึงแม ้ว่าอุปสรรคมันจะยิง่ ใหญ่ซก ั เพียงไหนและถ ้าหากต ้องต่อสูจนถึ ้ งหยดสุดท ้าย
และหากว่าผมเป็ นคนสุดท ้ายทีร่ อด ผมก็จะขอพุง่ เข ้าชนและสูต่้ อไป ถึงแม ้ว่าต ้องต่อสูด้ ้วยตัว
คนเดียวอย่างโดดเดีย ่ วเดียวดายก็ตาม" ซงึ่ ก็ชด
ั เจนว่ามันมีความเป็ นไปได ้ทีเ่ ป็ นการต่อสูถึ้ ง
ตายจนถึงเลือดหยดสุดท ้าย...ใชไ่ หม..ฉั นได ้ยินผิดไปหรือเปล่า"

ฮาจิเมะ : "ช.ิ ..ความจําดีชะมัดยาดเลย"

เพราะความจําของไอโกะนัน ้ อยูใ่ นระดับทีด่ ม ี น ้าของฮาจิเมะจึงเจือ

ี าก สห ่ นลงในขณะทีเ่ ขาพูด
อย่างเชอื่ งชา้ เขาไม่เสย
ี ใจในสงิ่ ทีเ่ ขาพูดเลย เธอนัน ้ ได ้บอกฮาจิเมะซงึ่ ได ้หันกลับมามองเธอ
ด ้วยลักษณะการแสดงท่าทีทด ี่ จ
ู ริงจังมากขึน้ กว่าเดิม
ไอโกะ : "นากุโมะคุง เธอจะไม่ยอมให ้พวกเราได ้ขอยืมพลังของเธอเลยเหรอ ถ ้าหากยังเป็ น
อย่างนีต
้ อ ่ ค่เมืองทีส
่ ไปละก็ ไม่ใชแ ้ แต่วา่ ชวี ต
่ วยงามนีเ้ ท่านัน ิ ของผู ้คนเป็ นจํานวนมากจะต ้อง
ล ้มหายตายจากการทําลายล ้างไปด ้วยนะ"

ฮาจิเมะ : "ผมไม่เคยคาดคิดเลยนะครับเนีย ่ ว่าสาํ หรับคนทีใ่ ห ้ความสาํ คัญกับนักเรียนมาก่อน

เป็ นอันดับแรกสุดอย่างคุณ ทัง้ ทีส
่ ามารถหลีกหนีไปได ้ แต่ทว่ากลับไม่หลีกให ้พ ้น ทัง้ ทีม ่ ี
โอกาสสามารถเดินทางกลับไปได ้แล ้วแท ้ๆ เพียงแค่เพือ ่ ผู ้คนทีไ่ ม่รู ้จักจํานวนมาก อาจารย์
ถึงกับจะสง่ ให ้นักเรียนของตัวเองไปเผชญ ิ ความตาย ตัวอาจารย์เองอาจจะไม่ได ้ตัง้ ใจ แต่วา่
อาจารย์รู ้ไหม ว่าตัวเองมันก็เหมือนไอ ้พวกฝ่ ายศาสนจักรนั่นแหละ ทีไ่ ด ้พยายามผลักดันและบีบ
บังคับพวกเราให ้เข ้าสูส่ งครามของพวกเขา"

คําพูดและนํ้ าเสย ี งของฮาจิเมะพุง่ ใสไ่ อโกะนัน ้ เต็มเปี่ ยมด ้วยลักษณะเยาะเย ้ยถากถาง แต่เธอก็
ยังคงอยูเ่ ฉยๆ ท่าทีของเธอนัน ้ ดูไม่มท
ี ท
ี า่ ว่าจะมีลกั ษณะกระวนกระวายใจออกมาเลย มันเป็ น
ความเด็ดเดีย ่ วและก็ความเป็ นอาจารย์อย่างฝั งลึกของไอโกะ มีนักบวชจากทางศาสนจักรมา
ยืนอยุใ่ กล ้เพือ่ แอบฟั งการสนทนาของฮาจิเมะและไอโกะ พวกเขาต่างหน ้านิว่ คิว้ ขมวดและก็
จ ้องมองเขาด ้วยสายตาทีห ่ รีแ
่ คบ เพราะคําพูดทีม ่ าจากปากของฮาจิเมะนัน ้ เต็มไปเปี่ ยมไปด ้วย
คําดูหมิน่ เหยียดหยามต่อทางฝ่ ายศาสนจักรอย่างไม่น่าให ้อภัย นัน ้ จึงทําให ้ไอโกะไม่ยอมละ
สายตาของเธอเลย สายตาของเธอจึงมองตรงไปข ้างหน ้า(มองไปทางฮาจิเมะ)และเธอได ้เผย
ท่าทีและความตัง้ ใจจริงของเธอ

ไอโกะ : "ถ ้าหากว่ามันมีหนทางทีส ่ ามารถจะกลับคืนสูโ่ ลกเดิมของพวกเราได ้ ฉันก็อยากจะรีบ

กลับไปพร ้อมกับนักเรียน ถึงแม ้กระทั่งในตอนนีค ้ วามรู ้สกึ ของฉันก็ยังไม่เปลีย
่ นแปลง แต่วา่ ถ ้า
หากมันเป็ นไปไม่ได ้...งัน ้ เราก็จะขอดําเนินชวี ติ อยูต ่ อ่ ไปในโลกแห่งนี้ เพือ่ ตอบแทนถ ้อยคําที่
เอือ ้ นเอ่ยออกจากปากทีเ่ ต็มเปี่ ยมไปด ้วยรอยยิม ่ ง่ มาถึงพวกเรา อย่างน ้อยฉันก็ไม่ทอดทิง้
้ ทีส
่ งึ่ มีสายใยผูกพันอยูก
ผู ้คนผู ้ทีซ ่ บ
ั ฉัน นีม
่ น
ั ก็คงจะเป็ นเหมือนอย่างกับสญ ั ชาตญาณธรรมชาติของ
มนุษย์ และแน่นอนทีส ุ เพราะว่าฉันเป็ นอาจารย์ การจัดลําดับความสําคัญของฉั นก็จะไม่มวี น
่ ด ั
เปลีย ่ นแปลง ถึงแม ้ว่าจะต ้องตกอยูใ่ นสถานการณ์ฉุกเฉิน(สภาวะการณ์ชเี้ ป็ นชต ี้ าย)เชน
่ นี้

ไอโกะได ้ทวนคํามัน
่ ทีเ่ ธอได ้ตัง้ มัน
่ เอาไว ้ในใจขึน
้ มาอีกครัง้ หนึง่

ไอโกะ : "นากุโมะคุง..แม ้กระทั่งตอนนีเ้ ธอนัน ้ ก็ยังคงนิง่ เฉย นัน

้ แหละทีท ่ ําให ้ฉันคิดว่า เธอนัน ้
ได ้พานพบกับประสบการณ์บางอย่างทีเ่ หนือลํ้ายิง่ กว่าการจินตนาการของพวกเราจนกลายมา
เป็ นเชน ่ นีไ ึ ว่า ตัวเธอนัน
้ ด ้ นั่นแหละทีว่ า่ ทําไมฉันถึงรู ้สก ้ มีความสุขม ุ เยือกเย็นเมือ ่ เธอคิดถึงเรือ
่ ง
่ คําพูดของอาจารย์ผู ้ซงึ่ ไม่ได ้อยูเ่ คียงข ้างเธอเลยเมือ
ผู ้อืน ่ ยามเธอนัน้ เจ็บปวดทรมานนี.้ .อาจจะ
ไม่มค ี า่ อะไรเลยสําหรับเธอ แต่วา่ ได ้โปรดหันมารับฟั งคําพูดของฉันบ ้างเถอะนะ...ได ้โปรด
เถอะ"
ไม่วา่ จะพูดยังไงฮาจิเมะก็ยังนิง่ เฉย เหมือนคําพูดของไอโกะเป็ นแค่สายลมทีพ ่ ัดผ่าน แต่ความ
จริงแล ้วในใจหนึง่ ก็เกิดอาการหวัน ่ ไหวขึน
้ มา เพราะไม่วา่ ยังไง ตัวตนทีแ
่ ท ้จริงของฮาจิเมะก็ยัง
ไม่เคยหายไปเลยแม ้แต่น ้อย

ไอโกะ : "นากุโมะคุง เมือ ่ คืนก่อน เธอนัน ้ ไม่ได ้พูดเหรอว่า "ไม่วา่ ยังไงผมก็จะต ้องกลับไปที่
ญีป ่ นให
ุ่ ้ได ้" ถ ้างัน
้ นากุโมะคุงเธอคงจะกลับไปทีญ ่ ป
ี่ นพร
ุ่ ้อมกับคนทีม ี วามสําคัญต่อเธอ ยกเว ้น
่ ค
คนทีพ ่ ยายามขัดขวางเธอใชไ่ หม เธอกําลังจะทอดทิง้ ทุกคนทีเ่ ป็ นอุปสรรคขวากหนามสําหรับ
เธอ แล ้วตัวเธอจะดําเนินชวี ต ิ อย่างนัน
้ ในญีป ่ นต่
ุ่ อไปยังไง เมือ ่ เธอกลับไปญีป ่ น...เธอจะเปลี
ุ่ ย
่ น
วิถช ี วี ติ ของตัวเองงัน ้ เหรอ เหตุผลทีซ ่ งึ่ อาจารย์ไม่ยอมให ้นักเรียนออกไปต่อสู ้ เพราะฉันกังวลว่า
ถ ้าหากว่าพวกเขากลับไปแล ้ว พวกเขาจะปรับตัวเข ้ากับวิถช ี วี ติ เดิมๆทีพ่ วกเขานัน้ ได ้จากมา
ไม่ได ้ การเข่นฆ่ามันชา่ ง... ฉันไม่อยากให ้เธอคุ ้นเคยกับวิถก ี ารเข่นฆ่าจนกระทั่งชน ิ ชาแบบนัน ้
เลย"

ฮาจิเมะ : "............................"

ไอโกะ : "นากุโมะคุง..เธอเองนัน ้ ก็รู ้ว่าตัวตนของเธอนัน้ ก็มค ี ณุ ค่า ทางเลือกในอนาคตนัน ้ เธอ

จะต ้องเป็ นผู ้เลือกเอง นอกจากนี.้ ..เธอเองก็คงจะไม่ยด ึ ติดผูกพันกับคําพูดของอาจารย์ แต่วา่
นะ...อาจารย์คด ิ ว่า...ไม่วา่ เธอจะตัดสน ิ ใจเลือกอนาคตในรูปแบบไหน วิถช ี วี ต
ิ ของเธอทีด ่ ําเนิน
ไปด ้วยการทอดทิง้ คนอืน ่ เอาไว ้เบือ
้ งหลังอย่างไม่สนใจไยดี นอกจากคนทีส ่ าํ คัญสําหรับเธอ คือ
้
"เสนทางของผู ้โดดเดีย ่ วเดียวดาย" แน่ใจได ้เลยว่า วิถช ี วี ต
ิ แบบนัน ้ มันจะไม่ทําให ้เธอและคน
สําคัญของเธอนัน ้ ได ้พบพานกับความสูขหรอกนะ ถ ้าเธอปรารถนาซงึ่ ความสูข อย่างน ้อยทีส ่ ดุ
อย่าได ้ลืมทีจ่ ะเห็นอกเห็นใจพวกเขา เพราะว่ามันเป็ นสงิ่ ทีส ่ าํ คัญและลํ้าค่ามากทีส ่ ด
ุ ทีเ่ ธอนัน ้ มี
มาตัง้ แต่ต ้น ได ้โปรดอย่าทิง้ มันไปเลย"

เมือ่ ได ้มาเผชญ ิ หน ้ากัน ไอโกะได ้ระบายความรู ้สก ึ ทัง้ ความโกรธ ผิดหวัง และเศร ้าโศก
ทัง้ หมดทีเ่ ธอมีนับตัง้ แต่การพลัดหลงถูกเรียกมาทีโ่ ลกอันแปลกประหลาดนีใ้ ห ้ฮาจิเมะและคน
อืน
่ ได ้รับฟั งแบบคําพูดขอร ้อง คําพูดของไอโกะทําให ้เจ ้าเมือง นักเรียนของเธอ และทุกคนที่
อยูโ่ ดยรอบเงียบไปชวั่ ขณะ แต่ทว่าคําพูดของเธอนัน ้ มันไม่ได ้สง่ ผลอย่างหนักต่อสภาวะจิตใจ
ของทางฮาจิเมะเพียงอย่างเดียว แต่ทว่ากลับสง่ ผลให ้กับพวกนักเรียนทีต ่ ดิ ตามไอโกะมาด ้วย
พวกเขาต่างรู ้สก ึ แย่ทตี่ ้องพึง่ แต่พลังของฮาจิเมะ และพวกนักเรียนทีต ่ ามไอโกะมา ต่างก็ยงิ่
เพิม ่ พูนความรักในตัวของไอโกะมากขึน ้ เพราะพวกเขารู ้แล ้วว่า ความตัง้ ใจทีจ ่ ะปกป้ องนักเรียน
ของอาจารย์ไอโกะนัน ้ ได ้ทําไปเพือ ่ พวกเขาโดยแท ้จริง ทีท ่ ําก็เพือ
่ ไม่ให ้พวกเขาได ้หลงลืมวิถ ี
ชวี ต ่ งึ่ พวกเขาจากมา และไม่เคยละความพยายามและทําทุกวิถท
ิ ทีซ ี างทีจ ่ ะสง่ พวกเขากลับไป
ให ้ได ้ คําพูดของไอโกะทีม ่ ต
ี อ่ ฮาจิเมะจึงได ้เพิม
่ พูนกําลังใจให ้กับพวกเขาเป็ นอย่างมาก
สาํ หรับฮาจิเมะ แม ้ว่าเขาจะข ้ามมิตก ิ ลับไปทีโ่ ลกได ้ ไม่วา่ สถานการณ์จะเป็ นอย่างไม่วา่ นักเรียน
จะเปลีย ่ นไปมากมายแค่ไหน ไอโกะผู ้ซงึ่ ไม่ละทิง้ หน ้าทีค ่ วามเป้ นอาจารย์ ก็ยงั ทําให ้ภายในใจ
ของเขาแย ้มบานออกมาได ้ มันไม่ใช ่ "การดูถก ู ดูแคลน" แต่วา่ เป็ น "ความชน ื่ ชม(การยกย่อง)"
ต่างหาก ไอโกะได ้รับการปฎิบต ั อ
ิ ย่างพิเศษก็เพราะการทําความดีอน ั สูงสง่ ของตัวเธอเอง เธอ
ไม่ได ้ประสบกับความยากลําบากเหมือนกับฮาจิเมะ เขาจึงได ้ตอบปฎิเสธเธอไปอย่างง่ายดาย
(และเกือบจะดูเหมือนไร ้เยือ่ ใย)ด ้วยคําพูดทีว่ า่ "แล ้วคนอย่างคุณมันจะไปรู ้เรือ ่ งอะไร" หรือ "ถ ้า
หากรู ้จักพวกเขาคุณก็อย่ามาพูดพล่ามอะไรเลยจะดีกว่า" และคงเหมือนเป็ นแบบนัน ้ ทุกครัง้ ที่
ไอโกะได ้พยายามพูดกับเขา คําพูดของเธอชา่ งเบาหวิว(และไร ้ค่า)ยิง่ นัก

แต่วา่ ฮาจิเมะไม่สามารถทําอย่างนัน ้ ได ้ แม ้แต่ตอนนี้ "อาจารย์" คนนัน้ ก็ยงั จ ้อมมองมาทีเ่ ขาอยู่

การปฎิเสธพวกเขาด ้วยคําพูดที่ "ไร ้นํ้ าใจ" มันก็คงจะน่าเกลียดเกินไป มากไปกว่านัน ้ ไอโกะไม่
่ ะใช ้ "ข ้อเรียกร ้อง(หรือสท
เคยแม ้แต่ครัง้ เดียวทีจ ิ ธิใ์ นฐานะอาจารย์)" มากดดันเขาให ้ทําในสงิ่ ที่
เธอต ้องการ และคําพูดของเธอก็ทําไปเพราะเธอปรารถนาให ้ฮาจิเมะได ้พบอนาคตทีม ่ ค
ี วาม
สงบและสน ั ติสข
ู เท่านัน
้

ฮาจิเมะได ้หันสายตาของเขากลับไปจ ้องมองไปทีย ่ เู อะทีย

่ น
ื อยูข
่ ้างๆไอโกะ แม ้ว ้ายูเอะจะมอง
ึ แบบครุน
ไปทีไ่ อโกะด ้วยความรู ้สก ่ คิดคะนึงหาก็ตามที แต่เมือ ่ เธอสงั เกตเห็นว่าฮาจิเมะกําลัง
มองเธออยู่ เธอจึงได ้สบตากับเขาด ้วยท่าทีทส ี่ งบสุขม ุ สายตาของเธอบอกว่าเธออยากจะรู ้ว่า
ฮาจิเมะจะตอบคําถาม(ทีห ่ าคําตอบได ้ยาก)นีอ ้ ย่างไร

สว่ นฮาจิเมะ ได ้นึกไปถึงอดีตของตนเอง ได ้คิดถึงการพบกับยูเอะครัง้ แรก ตอนอยูใ่ นนรกอักดํา

มืด ความรู ้สก ึ ในตอนนัน ้ ของเขาไม่มค ี วามสนใจในตัวยูเอะด ้วยซาํ้ แต่ทว่าใจของเขาสน ั่ ไหว
เพราะคําพูดของยูเอะทีว่ า่ "ถูกหักหลัง" ใชแ ่ ล ้ว...คนทีเ่ คยพบกับประสบการณ์ถก ู หักหลังหรือ
ลอบทําร ้ายข ้างหลังเชน ่ กัน ย่อมจะรับรู ้และเข ้าใจความรู ้สกึ ของกันและกัน เขาจึงตัง้ ใจอย่าง
ทีส่ ด
ุ ทีจ
่ ะทําให ้เธอได ้มีความสูข และมันก็ได ้กลายเป็ นความผูกพัน จนเมือ ่ มารู ้สกึ ตัวก็เมือ
่ ยูเอะ
ได ้กลายเป็ น "คนสาํ คัญ" สําหรับเขาไปซะแล ้ว ซงึ่ เขาคิดว่าคงจะดีกว่าหากเขาทําให ้ยูเอะมี
ความสูขด ้วยตัวของเขาเอง แต่ถ ้าหากเขาเชอ ื่ ในคําพูดของไอโกะ เสนทางช
้ วี ต
ิ ของเขาคงทํา
ให ้ยูเอะไม่มค ี วามสูขเลยอย่างแน่นอน

เมือ
่ เขาได ้ไปหันมองทางอืน ่ เขาก็พบกับสาวหูกระต่ายซงึ่ มองมาทีเ่ ขาด ้วยสายตาอันห่วงใย
และทัศนคติของเขาได ้เปลีย ่ นไป เมือ ่ ได ้พบกับเด็กสาวหูกระต่าย(เซย ี อา) ซงึ่ มองเห็นความ
วิตกกังวลของเขาได ้อย่างปรุโปร่ง โลกทัง้ ใบสําหรับฮาจิเมะแล ้วไม่มใี ครมีคา่ เลยนอกจากเขา
และยูเอะ แต่เธอ(เซย ี อา)เป็ นผู ้ทีน
่ ํ าความสดใสมีชวี ต ิ ชวี ากลับมา ไม่วา่ เขาจะทําการกลัน ่ แกล ้ง
หรือทําร ้ายต่อร่างกายและจิตใจเธออย่างโหดร ้ายซก ั กีค่ รัง้ เธอก็ยงั คงติดตามเขามาโดยตลอด
จนตอนนีเ้ ธอ(เซย ี อา)ก็เหมือนกับยูเอะ เป็ นความรักในฐานะเพือ ่ นพ ้องร่วมเดินทาง แม ้ว่าฮาจิ
เมะจะยังคิดและรักเซย ี อาในฐานะเพือ ่ นร่วมเดินทาง แต่ในใจเขาก็ยงั คิดอยูล ่ ก
ึ ๆอย่างกังวลว่า
การยอมรับในตัวของเซย ี อาของเขานัน ้ มันจะทําให ้ยูเอะมีความสูขดีอยูห ่ รือเปล่านะ
ฮาจิเมะยังคิดอีกว่า โลกอัน"แปลกประหลาด"นีเ้ ป็ นเหมือนทีค ่ ม
ุ ขัง เป็ นกรงขังทีซ ่ งึ่ พันธนาการ
เขาไม่ให ้เขากลับสูส ่ ถานทีท ่ ไี่ ด ้จากมา และคงเป็ นเรือ ่ งยากสําหรับเขาถ ้าหากว่าต ้องยอมรับใน
ั และวิถช
นิสย ี วี ต
ิ ของผู ้คนรวมไปถึงทุกสงิ่ ทุกอย่างในโลก"แปลกประหลาด"นี้ ในนรกทีเ่ ขาตกลง
ไป เขาได ้ตัดสน ิ ในทีจ ่ ะตัดขาดทุกสงิ่ เพือ ่ ความตัง้ ใจเดียว คือ การกลับไปสูโ่ ลกเดิมให ้ได ้ มัน
ไม่ใชเ่ รือ
่ งง่ายเลยทีจ ่ ะเปลีย่ นแปลงความรู ้สก ึ ซงึ่ อยูใ่ นสว่ นลึกของหัวใจทีซ ่ งึ่ ในตอนนีน ้ ัน
้ ยังคง
ไม่ให ้อภัยต่อผู ้ทีซ ่ งึ่ มาขัดขวางเขา แต่ถงึ แม ้ว่ามันจะเป็ นเรือ ่ งยากยิง่ ทีจ ่ ะมอบความ "เห็นอก
เห็นใจ" ให ้กับคนอืน ่ "ทีไ่ ม่รู ้จัก" แต่เขาก็สามารถทีจ ่ ะทําได ้ และมันเป็ นสงิ่ ทีท ่ ําให ้เขานัน ้ ยังมี
คุณค่าอยู่ ถ ้าหากว่านัน ้ มันจะนํ ามาซงึ่ ความสูขของยูเอะและเซย ี อา เขาก็ไม่สมควรทีจ ่ ะเป็ นคน
เห็นแก่ตวั และต ้องชว่ ยเหลือพวกเขา

ฮาจิเมะไม่เห็นพ ้องด ้วยกับคําพูดสว่ นใหญ่ของไอโกะ แม ้ว่ามันเป็ นการ "ตําหนิ" อย่างรุนแรง

จาก "อาจารย์" ของเขาก็ตาม แต่ทว่ามันก็ดช ู า่ งไร ้สาระและออกจะดูหน่อมแหน ้มเกินไป ซงึ่ ถ ้า
ความสบ ั สนวุน่ วายเชน่ นีย
้ ังดําเนินต่อไป เป้ นไปได ้ว่าข่าวการมีชวี ติ อยูข
่ องฮาจิเมะจะกลายเป็ น
เรือ
่ งใหญ่และมันจะสร ้างปั ญหาให ้ตามแก ้อีกเป็ นเวลานาน แต่ทว่ามันคงจะเป็ นการดีกว่าหาก
ทํางานอย่างหนักในฐานะนักเรียนของ "อาจารย์ไอโกะ" สงิ่ ทีเ่ ขาเลือกนี้ เขารู ้ตัวดีวา่ อีกไม่นาน
เขาคงจะถูกกาหัวเอาไว ้(จากทางฝ่ ายศาสนจักรและราชอาณาจักร)แน่นอน เขานัน ้ ได ้เตรียมใจ
ิ หน ้ากับปั ญหาและความยากลําบากแล ้ว เขาตัดสน
พร ้อมทีเ่ ผชญ ิ ใจทีจ่ ะไม่เคารพ(ไม่สนใจ)ใน
โลกใบนี้ และมันคงจะไม่แย่มากซก ั เท่าไหร่นักหรอก ถ ้าหากว่าจะมีคนในโลกใบนีไ ้ ด ้เห็นและมี
ความยําเกรงในพลังอํานาจของเขาเสย ี บ ้าง

ในขณะทีเ่ ขากําลังคิดหาข ้ออ ้างอยู่ ฮาจิเมะก็หน

ั กลับไปมองไอโกะอีกครัง้

ฮาจิเมะ : "อาจารย์...ไม่วา่ อะไรจะเกิดขึน

้ หลังจากนี.้ ...คุณจะยังคงเป็ น "อาจารย์" ของฉั นอยู่
อีกหรือเปล่า"

ฮาจิเมะได ้ถามเป็ นความนัยว่า "เธอจะร่วมเป็ นพันธมิตรกับฉันหรือเปล่า"

ไอโกะ : "แน่นอนส"ิ

ไอโกะได ้ตอบอย่างไม่มท
ี ท ั นิดเดียว
ี า่ ลังเลใจเลยซก

ไอโกะ : "อะไรทีใ่ ห ้ฉันตัดสน ิ ใจน่ะเหรอ...นั่นก็คอ

ื ...ไม่วา่ ผลลัพธ์จะเป็ นอย่างไร ความหวังของ
็ เี พียงสงิ่ เดียว คือ ความหวังอยากให ้ทุกคนมีความสูขและกลับไปด ้วยกันทุกคน"
อาจารย์กม
ไอโกะ : "มันไม่สามารถพูดออกมาได ้หรอกนะ บทบาทของอาจารย์ไม่สามารถกําหนดอนาคต
ของนักเรียนได ้ ฉั นก็เพียงแค่ชแ ี้ นะแนวทางทีด ่ ส
ี ด
ุ ให ้พวกเธอเลือกเท่านัน
้ นากุโมะคุงได ้ยินที่
อาจารย์พดู แล ้วนะ ดังนัน้ ฉั นจึงไม่คดั ค ้านการตัดสน ิ ใจของเธอหรอกนะ"

ฮาจิเมะมองไอโกะพลางใชความคิ ้ ดพิจารณาว่ามีคําโกหกแฝงอยูใ่ นคําพูดของเธอหรือเปล่า

่ นีด
เหตุทเี่ ขาต ้องทําเชน ้ ้วยความมุง่ มัน
่ และตัง้ ใจเพราะว่าเขาไม่ต ้องการอยากทําตัวเองให ้เป็ น
ั รูกบ
ศต ั ไอโกะ หลังจากเขาได ้ตรวดูแล ้วไม่พบว่ามีแววโกหกในสายของไอโกะ ฮาจิเมะจึง
เดินทางไปตรงทางออก ยูเอะและเซย ี อาได ้รีบตามหลังเขาไปอย่างรวดเร็ว

ไอโกะ : "น...นากุโมะคุง....."

เมือ ี งตกใจ ฮาจิเมะมองกลับหลัง และได ้ยัก

่ เห็นกําลังจะออกไป ไอโกะจึงเรียกเขาด ้วยนํ้ าเสย
ไหล่ตอบกลับคืนไป เขาได ้ยอมแพ ้ต่อ "ความเป็ นอาจารย์" ของไอโกะแล ้ว

ฮาจิเมะ : "อย่างทีค ั รูจํานวนหลายหมืน

่ าดเอาไว ้จริงๆ การจัดการศต ่ ลงได ้ จําเป็ นทีฉ
่ ั นจะต ้อง
้
ใชเวลาเตรี ยมตัวซก ั หน่อย ทําการประชุมต่อไปได ้เลยโดยไม่ต ้องมีฉัน"

ไอโกะ : "นากุโมะคุง"

ั และสอ
ใบหน ้าของไอโกะมีสน ่ งประกายขึน
้ เพราะการตอบกลับของฮาจิเมะ ฮาจิเมะได ้ยิม
้ แห ้งๆ
กลับไปทีไ่ อโกะ

ฮาจิเมะ : "มันคือคําแนะนํ าทีด

่ ท
ี ส
ี่ ด
ุ จาก "อาจารย์" ทีด่ ท
ี ส ุ ซงึ่ ทีด
ี่ ด ่ ท
ี ส
ี่ ด
ุ เท่าทีฉ
่ ันเคยรู ้จักมา ยิง่
้ ถ ้าหากมันสง่ ผลทําให ้ผู ้หญิงเหล่านีม
ไปกว่านัน ี วามสูข...ซงึ่ ฉันก็ได ้พิจารณาอย่าถีถ
้ ค ่ ้วนแล ้ว
อย่างไรก็ตามฉันอาจจะต ้องจัดการกับใครบางคนในอีกไม่นานนี"้

เขาพูดพร ้อมตบไหล่ของยูเอะและเซย ี อา และเขาก็ยอ

่ งออกจากห ้องไปอีกครัง้ หนึง่ ยูเอะ
และเซย ี อาได ้มีความสุขส
ี โมสรไปกับบรรยากาศอันแสนสูข และเริม
่ วิง่ ตามหลังฮาจิเมะไปใน
ขณะทีเ่ ขาได ้หยุดยืนรอให ้พวกเธอตามมาทัน
 ี งของประตูทถ
"ปั ง" เสย ี่ ก ั ้ สูงและเจ ้าเมืองซงึ่ ได ้ปิ ดปากเงียบมาโดยตลอด
ู ปิ ดลง เหล่าชนชน
จากบรรยากาศกดกันทีเ่ กิดมาจากฮาจิเมะและไอโกะ และถามเกีย ่ วกับสถานการณ์จากไอโกะ
ในทันที

ไหล่ของไอโกะกําลันสน ั่ อยู่ เธอจ ้องไปทีป่ ระตูทฮ ี น ้าของเธอทีม

ี่ าจิเมะได ้ออกไป สห ่ ต
ี อ่ ฮาจิ
เมะนัน ั ญาณของความสูขแต่อย่างใด และเมือ
้ ไม่สญ ึ ทีแ
่ เธอได ้ระบายความรู ้สก ่ ท ้จริงทัง้ หมด
้
ให ้กับฮาจิเมะ ก็รู ้ได ้ว่าเสนทางช วี ต
ิ ของเขาชา่ งแสนเศร ้านัก

แต่สด ุ ท ้ายแล ้ว ก็ไม่อาจจะปฎิเสธได ้ว่าเธอทําได ้นักเรียนผู ้เป้ นสงิ่ ทีส ่ าํ คัญทีส

่ ด ุ สําหรับเธอต ้อง
เข ้าเผชญิ หน ้ากับกองทัพสต ั ว์อสุรปี ศาจ ในขณะทีเ่ ธอพูด เธอไม่ต ้องการให ้พวกเขาเติบโต
แบบอย่างทีค ่ ุ ้นเคยกับการใชอํ้ านาจและชน ิ ชากับการฆ่าล่าสงั หาร เธอตระหนักถึงความขัดแย ้ง
กันเอง เธอได ้สง่ เขาออกไปต่อสู ้ เธอได ้มีความคิดคิดว่า เธอต ้องการอยากจะให ้ฮาจิเมะกลับมา
คิดดูใหม่ในเรือ ้
่ งของเสนทางช วี ต
ิ อีกครัง้ หนึง่ แต่เธอก็ยงั คิดอยากจะชว่ ยมวลมหาประชาชน
แห่งเมืองอุล ซงึ่ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะปฎิบต ั ต ้
ิ ามเธอ แต่วา่ ต ้องการค ้นหาเสนทางที ด่ ก
ี ว่านี้ ไอ
โกะปล่อยให ้ไหล่ตกลูล ่ งเพราะว่าตอนนีใ้ นฐานะอาจารย์นัน ้ เธอทําอะไรไม่ถก ู แล ้ว

เธออธิษฐานภาวนาขอให ้นักเรียนของเธออย่าได ้สูญเสย ี จิตใจของพวกเขาเองไปและกลับไป

ยังโลกเดิมด ้วยกัน แต่วา่ คําอธิษฐานภาวนา(ความปรารถนา)ของไอโกะนัน ั ฤทธิผ
้ คงไม่อาจสม ์ ล
แล ้ว หลังจากทีไ่ ด ้ฟั งเรือ
่ งเล่าของฮาจิเมะเมือ
่ คืนก่อน ตัวไอโกะเองรู ้สก ึ ว่าคําอธิษฐานภาวนา
(ความปรารถนา)จะกลายเป็ นภาพลวงตาไปเสย ี แล ้ว ไม่วา่ จะอย่างไรก็ตาม เธอก็ยังไม่ละความ
พยายามยังคงอธิษฐานต่อไป

่ งึ่ กําลังตืน
ล ้อมรอบไปด ้วยผู ้นํ าทีซ ่ งึ่ มองมาทีเ่ ธอด ้วยความรักและ
่ ตระหนกและนักเรียนทีซ
เคารพเทิดทูน ซงึ่ ไอโกะไม่ได ้ตระหนักถึงเลย ทําให ้เธอถึงกับถอนหายใจ

อีกทางหนึง่ ทีโอผู ้ซงึ่ เข ้ามาทีศ ่ าลากลางประจําเมืองพร ้อมกับฮาจิเมะและปาร์ตข ี้ องเขาได ้

พึมพําออกมา "แม ้ว่าฉั นคนนีจ ้ ะเป็ นพยานคนสําคัญ....ต..แต่เล่นทิง้ กัน..ย..อย่างนี.้ ..ชา่ งสมกับ
ี น ้าทีแ
เป็ นนายท่..." ด ้วยสห ่ ดงระเรือ ่ ของเธอ เธอจึงถูกเมินอย่างสมบูรณ์

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 61 องค์เทพีจต
ุ .ิ ....งนเหรอ!?
ั้

เมืองอุล เมืองทีม ่ ด ี น
ิ แดนภูเขาอยูท
่ างตอนเหนือและก็ทะเลสาบอุลเดียอยูใ่ นทางทิศตะวันตก
เป็ นพืน ่ ํ ามาซงึ่ ความอุดมสมบูรณ์ให ้กับเมืองนี้ ในตอนนี้ เมืองกําลังถูกล ้อมรอบเอาไว ้ด ้วย
้ ทีน
"outer wall (กําแพงด ้านนอก)" ทัง้ ๆทีเ่ มือ ่ คืนยังไม่มม
ี น
ั ปรากฏขึน้ มาเลย วันนีท้ งั ้ เมืองจึงอยูใ่ น
บรรยากาศของความตกใจและมึนงง

"outer wall (กําแพงด ้านนอก)" นีไ ้ ด ้ถูกสร ้างขึน ้ มาอย่างรวดเร็วโดยฝี มือของฮาจิเมะ โดยมา
้
จากการใชพาหนะเวทย์ มนตร์สองล ้อ เขาได ้ขับขีม ่ น ้
ั วิง่ ไปตามเสนรอบนอกของเมื อง และก็ได ้
ใชพลั้ งแปรธาตุสรรค์สร ้าง "outer wall (กําแพงด ้านนอก)" โดยไม่ต ้องปรับสภาพพืน ้ ดินเลย
อย่างแรกเลย กําแพงนีม ้ ค ี วามสูง 4 เมตร และมันก็ทําให ้สูงได ้เพียงแค่ 4 เมตรเท่านัน ้ เพราะว่า
มันคือขีดจํากัดในการใชพลั ้ งแปรธาตุสรรค์สร ้างของฮาจิเมะ มันไม่ได ้สูงมากก็จริง ถ ้าหากว่าได ้
มีสตั ว์อสูรปี ศาจบุกมาทีก ่ ําแพง และหากมันตัวใหญ่ก็สามารถทีจ ่ ะปี นขึน
้ มาบนกําแพงและข ้าม
ไปได ้อย่างง่ายดาย หากสรุปคร่าวๆ มันก็ไม่มป ี ั ญหา(ไม่ใชป ่ ั ญหา)เท่าไหร่หรอก เพราะมันถูก
ขึน
้ มาเพือ่ มวลมหาประชาชนใจชน ื้ ขึน
้ (ได ้มีกําลังใจมากขึน ้ )ในสภาวะการณ์ฉุกเฉิน อย่างแรก
สุด ฮาจิเมะจะไม่ขน ึ้ ไปบนกําแพงดังกล่าวเด็ดขาด

เมือ่ ได ้มาคิดถึงเรือ่ งกองทัพกําลังพลนับเป็ นหลายหมืน ่ ของพวกสต ั ว์อสูรปี ศาจทีก ่ ําลังใกล ้เข ้า

มาเป็ นสงิ่ ทีช่ าวเมืองได ้ล่วงรู ้แล ้ว เมือ่ ได ้พิจารณาการเคลือ ่ นไหว(เคลือ ่ นทัพ)อันรวดเร็วของ
พวกสต ั ว์อสูรปี ศาจ เขาจึงคาดการณ์วา่ พวกกองหน ้า(แนวหน ้า)จะมาถึงในชว่ งก่อนเวลาตอน
เย็น มันจึงเป็ นเรือ่ งธรรมดาทีม ่ วลมหาประชาชนจะตกใจและตืน ่ กลัว มวลมหาประชาชนก็ได ้เริม ่
มาประท ้วง(พร ้อมกับด่าทอและดูหมิน ่ เหยียดหยาม)ไปทางทัง้ เจ ้าเมืองและนายกเทศมนตรี
สว่ นบางคนก็ได ้เอาแต่กรีดร ้องและทรุดตัวลงพรํ่าพูดว่าพวกเขาจะไปอยูท ่ ไี่ หนกันอีกเล่า (เนือ ่ ง
ด ้วยเมืองอุล สําหรับบางคนนัน ้ ถือเป็ น "เรือนเกิด" และจะเป็ น "เรือนตาย" จึงไม่ได ้วางแผนถ ้า
หากว่าเกิดสถานการณ์ทเี่ มืองถูกโจมตี) คนทีอ ่ ยูใ่ กล ้ๆต่างก็ได ้เข ้ามาสวมกอดคนทีซ ่ งึ่ อยูข
่ ้างๆ
เขา ถึงแม ้ว่าบางคนนัน ้ จะมีสญั ญาณว่าได ้ตัดสน ิ ใจแล ้วทีจ ่ ะหลบหนี(อพยพ)ออกจากเมือง ซงึ่
มันได ้เริม่ จะมีหลายคนตําหนิกล่าวโทษกันเอง ในวันพรุง่ นี้ เมืองนีจ ้ ะถูกทําลายลงจนราบเป็ น
หน ้ากลอง และพวกเขาต่างรู ้ว่าหากอยูท ่ น
ี่ ต ่ ไปมันก็เท่ากับว่าพวกเขาเอาชวี ต
ี่ อ ิ มาทิง้ ไว ้ทีน ่ (ี่ ถูก
ฆ่าตายกลายเป็ นผีเฝ้ าเมือง) ก็เนือ ่ งด ้วยพวกเขาไม่ได ้มีทรัพย์สน ิ มากพอทีจ ่ ะสร ้างความบันเทิง
เพือ ่ ปลอบประโลมจิตใจ ดังนัน ้ การทีผ ่ ู ้คนเอาแต่กรีดร ้อง รํ่าไห ้ ทะเลาะโต ้เถียงโทษกันไปมา
อย่างบ ้าคลัง่ จนอยูใ่ นสภาพใกล ้เคียงกับสงครามกลางเมือง จึงเป็ นเรือ ่ งทีช ่ ว่ ยไม่ได ้(และไม่
แปลกประหลาดแต่อย่างใด)

แต่ทว่ามีบางคนได ้มาเข ้ามาระงับเหตุความวุน ่ วายลงและได ้ฟื้ นฟูความสงบให ้กลับคืนมา ซงึ่ คน

้ คือไอโกะ ซงึ่ ในทีส
ผู ้นัน ุ เธอก็ได ้เดินทางมาถึงเมืองสว่ นชน
่ ด ั ้ นอก เหล่าอัศวินองครักษ์ ก็ได ้เข ้า
รายงานสถานการณ์และพวกเขายังได ้ตะโกนสมัญญานามของเธอ "เทพีแห่งการเก็บเกีย ่ วอัน
อุดมสมบูรณ์" เป็ นการให ้เกียรติ์ และก็ด ้วยท่าทีอน ั สง่างามของเธอทีไ่ ด ้แสดงให ้เห็นว่าเธอนัน ้
ไม่มค ี วามกลัวต่อสงิ่ ใด ซงึ่ ได ้บวกกับความนิยมในตัวของเธอซงึ่ อยูใ่ นระดับทีส่ งู มากอยูแ
่ ล ้ว มัน
จึงสง่ ผลทําให ้ผู ้คนต่างได ้ผ่อนคลายซงึ่ ความกังวลในจิตใจลงไปได ้บ ้าง "ฮาตายามะ ไอโกะ"
ในตอนนี้ เธอกลายได ้เป็ น "วีรสตรี" ผู ้ยิง่ ใหญ่ ทีย
่ งิ่ ใหญ่ซะยิง่ กว่า "วีรบุรษ
ุ " คนใดใน
ประวัตศ ิ าสตร์ (เหนือกว่าโคคิเสย ี อีกในตอนนีแ้ ละในเมืองอุลนี)้

มวลมหาประชาชนได ้ถูกแบ่งแยกออกเป็ นสองกลุม ่ คือ กลุม่ ทีต

่ ด ิ ใจจะอยูต
ั สน ่ อ่ ไปและไม่ละทิง้
เมืองและได ้เตรียมใจพร ้อมแล ้วทีจ ่ ะเผชญ ิ ชะตากรรมไปด ้วยกันพร ้อมกับเมืองนี้ : กลุม ่ ทีอ่ ยู่
เบือ้ งหลัง(กลุม ่ ทีต ่ ด
ั สนิ ใจอยูต ่ อ
่ ) และกลุม ่ ทีซ่ งึ่ มีความคิดตัง้ แต่แรกแล ้วว่าจะหลบหนีเข ้าไป
หลบอยูใ่ นทีป ่ ลอดภัย : กลุม ่ ทีจ ่ ะไปอยูใ่ นที(่ ห ้อง)หลบภัย แม ้แต่ในกลุม ่ ทีต
่ ด
ั สน ิ ใจอยูต
่ อ
่ เอง ก็
จําต ้องให ้เด็ก ผู ้หญิง และคนแก่ทม ี่ จ
ี ํานวนมากเข ้าไปในที(่ ห ้อง)หลบภัย พวกเขาต่างมีความ
เชอ ื่ มัน
่ ในคําพูดของไอโกะทีว่ า่ พวกสต ั ว์อสูรปี ศาจจะถูกขับไล่ให ้ออกไปให ้พ ้นจากเมืองนี้ และ
พวกเขาได ้ตัดสน ิ ใจทีจ่ ะชว่ ยเหลือคนทีต ่ ดั สน ิ ใจอยูต ่ อ
่ ในการปกป้ องรักษาเมือง ด ้วยการ
ชว่ ยเหลือและทํางานทุกอย่างเท่าทีพ ่ วกเขาสามารถทําได ้ ถ ้าหากว่าใครมีภรรยาและรวมไปถึง
มีเด็กก็ให ้ฝากไว ้กับผู ้หญิงและคนแก่ทอ ี่ ยูใ่ นห ้องหลบภัย และต ้องอยูแ ่ ต่ในนัน ้ ถ ้าหากเกิด
เหตุการณ์ในสภาวะฉุกเฉินขึน ้ มา แม ้ว่ามันได ้ผ่านเวลาเทีย ่ งคืนไปแล ้ว การทีเ่ ห็นผู ้คนสวมกอด
กันและรํ่าไห ้เมือ ่ ต ้องแยกจากถือเป็ นสงิ่ ทีส ่ ามารถเห็นได ้ทุกที่

กลุม่ ทีจ
่ ะไปหลบภัยได ้เดินทางออกจากเมืองไปโดยมีแต่เพียงกระเป๋ าเดินทางและสม ั ภาระที่
จําเป็ นในชว่ งตอนก่อนรุง่ อรุณ ในตอนนีด ้ วงอาทิตย์ได ้ลอยขึน ้ สูงแล ้ว มวลมหาประชาชนก็ได ้
ถูกแบ่งแยกออกอีกครัง้ เป็ นกลุม ่ เตรียมพร ้อมทีจ ้
่ ะต่อสู(และพร ้อมทีจ่ ะตาย) และพวกทีต ่ ้องการ
งีบหลับ(พวกทีค ่ อยเฝ้ าเวรยามรักษาความปลอดภัยในชว่ งกะเทีย ่ งคืน) กลุม
่ พวกทีอ
่ ยูต
่ อ่ จํานวน
มากเชอ ื่ มัน
่ ในคําพูดของกลุม ่ ทีม
่ ากับ "เทพีแห่งการเก็บเกีย ่ วอันอุดมสมบูรณ์" แม ้แต่ตอนนี้ "เรา
จะปกป้ องรักษาเมืองด ้วยตัวของพวกเราเอง อะไรทีพ ่ วกเราสามารถทําได ้พวกเราจะทํา" พวก
เขาได ้จุดไฟของความแข็งแกร่งทางจิตใจให ้ลุกโชนขึน ้

ถึงแม ้ว่าผู ้คนจะลดลงไปมาก แต่วา่ มันก็มพ ี ลเมืองมากเพียงพอทีฮ ่ าจิเมะซงึ่ อยูบ

่ นป้ อมปราการ
ของเมืองจะทําการบัญชาการและได ้ออกคําสงั่ ให ้กองกําลังเข ้าไปตัง้ มัน ่ ําคัญต่างๆ
่ อยูใ่ นจุดทีส
ในเมือง ไม่มใี ครรู ้ว่าเขามองไปทีไ่ หนและก็ไม่รู ้ว่าจับจ ้องมองไปยาวไกลเท่าไหร่ และเป็ นเรือ ่ ง
ธรรมดาทีเ่ ขามักจะมียเู อะและเซย ี อาอยูเ่ คียงข ้าง พวกเธอสองคนนัน ้ อยูข
่ ้างฮาจิเมะ พวกเธอ
กําลังคิดอะไรบางอย่าง จากนัน ้ พวกเธอก็เข ้ามาชด ิ ใกล ้เขาอย่างเงียบๆ

พวกเขาซงึ่ ก็คอ ื ไอโกะและพวกนักเรียนของเธอ ทีโอ วิล เดวิด และพวกอัศวินราชองครักษ์ คน

อืน
่ เดินทางมาถึงทีแ ่ ห่งนี่ แม ้ว่าเขาจะสงั เกตุเห็นมาแต่ไกลแล ้วว่าว่าไอโกะและคนอืน
่ ๆกําลังมา
เขาก็ไม่ได ้มีทท
ี า่ ว่าจะสนใจไยดีอะไรเลย ทําเอาเดวิดและพวกอัศวินต่างทําหน ้านิว่ คิว้ ขมวด
แต่ไอโกะซงึ่ มีความเป็ นกันเองกับฮาจิเมะมากกว่าพวกอัศวินได ้เรียกเขาเสย ี ก่อน

ไอโกะ : "นากุโมะคุง....แผนการณ์ทไี่ ด ้ตระเตรียมไว ้นัน

้ เป็ นยังไงบ ้าง....เธอต ้องการอะไร
เพิม
่ เติมอีกไหม"
ฮาจิเมะ : "อืม...ไม่นะ...ไม่มป
ี ั ญหาอะไรหรอกครับ....อาจารย์"

แน่นอนว่าการตอบตําถามแบบไร ้ซงึ่ ความสนใจ ทําให ้บางคนไม่สามารถทีจ

่ ะทนต่อทัศนคติของ
เขาได ้ เดวิดจึงได ้พูดตะคอกใสเ่ ขา

เดวิด : "นี.่ .นีเ่ จ ้า...นีน่ ่ะเหรอคือท่าทีของเจ ้าทีซ ่ งึ่ สมควรจะมีให ้ต่อไอโกะ...ต่ออาจารย์ผู ้ทรง
เกียรติข์ องเจ ้า ถ ้าหากเป็ นตอนปกติละ่ ก็ ข ้าคงจะไม่มองข ้ามข ้อมูลเกีย ่ วกับอาร์คติแฟคทีเ่ จ ้านัน
้
ได ้ถือครองเอาไว ้หรอก และสําหรับเรือ ่ งราวทีว่ า่ เจ ้านัน้ มีวธิ ท
ี จ
ี่ ะจัดการพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจ เจ ้ารู ้
ไหม ข ้าไม่เชอ ื่ เจ ้า ว่าตัวของเจ ้าจะสามารถทําเชน ่ นัน
้ ได ้ ถึงแม ้ว่าไอโกะจะเป็ นผู ้ทีม
่ าเล่า
เรือ
่ งราวให ้ข ้าฟั งด ้วยตนเองก็ตามที"่

ไอโกะ : "คูณเดวิดค่ะ....ได ้โปรดชว่ ยเงียบๆลงได ้หน่อยได ้ไหม"

เดวิด : "อึก..ข..ขอรับ"

ในขณะทีไ่ อโกะได ้บอกให ้เขา "หุบปากซะ" เขาก็ได ้ปิ ดปากของเขาเอาไว ้ ลักษณะของเขาชา่ ง

เหมือนกับสุนัขรับใชเส ้ ย
ี จริง แม ้ว่าเขาจะไม่ใชพ ่ วกชนกึง่ มนุษย์ แต่วา่ ถ ้าหากติดหูและหางหมา
ล่ะก็ เขาก็ใชเ่ ลยล่ะ และตอนนีเ้ ขานัน ้ ก็ได ้คอตก เหมือนกับสุนัขทีซ่ งึ่ ได ้ถูกเจ ้านายทีก
่ ําลังโกรธ
่ นกระทัง่ หงอหงอยก็ไม่ปาน
จัดดุดา่ ใสจ

ไอโกะ : "เอ่อ...นากุโมะคุง...เกีย ี ํา"

่ วกับชายในชุดคลุมสด

ั ว่ามีความเจ็บปวดแทรกซม
เห็นได ้ชด ึ ออกมาพร ้อมกับคําพูดของไอโกะด ้วย

ฮาจิเมะ : "เธอกําลังยืนสถานะตัวจริงของเขาอยูน
่ ะ.....ถ ้าว่าหากฉันเจอเขา....เธอคงจะขอร ้อง
ให ้ฉันอย่าได ้ฆ่าเขาเลยใชไ่ หม"

ไอโกะ : "ตัวตนทีแ
่ ท ้จริงของเขาเป็ นทีแ ั แล ้วล่ะ แต่วา่ นะ..มันก็...มันก็ใชเ่ หตุผลทีฮ
่ น่ชด ่ าจิเมะ
ต ้องทํา...."
ฮาจิเมะ : "หากว่ามันถึงเวลานัน
้ จริงๆ....ฉั นจะลากคอและคุมตัวของเขามาทีน
่ "ี้

ไอโกะ : "เอ๊ะ..."

ี ํากลับมา และลองคิดดูในฐานะทีเ่ ธอนัน

ฮาจิเมะ : "ฉั นจะนํ าชายในชุดคลุมสด ้ เป็ นอาจารย์ ว่า
เธอจะทําอะไรกับเขาได ้บ ้าง"

ไอโกะ : "ขอบคุณมากๆนะ.....นากุโมะคุง"

เพราะว่าการให ้ความร่วมมืออย่างไม่คาดคิดและคาดฝั นของฮาจิเมะได ้ทําเอาไอโกะประหลาด

ใจเล็กน ้อย ฮาจิเมะซงึ่ ไม่ได ้มองรอบข ้างอีกแล ้วในตอนนี้ และฮาจิเมะก็มอ ี ะไรต ้องคิดอยู่
มากมายมหาศาลอยูแ ิ ใจทีจ
่ ล ้ว เธอจึงตัดสน ่ ะชว่ ยผลักดันเขาให ้เป็ นทีน
่ ย
ิ มในหมูม ่ วลมหา
ประชาชน เธอพึมพําว่า ฉั นมีอํานาจมากพอทีจ ่ ะอย่างลับๆได ้ ในขณะทีเ่ ธอพูดอยูน ่ ัน ี น ้าของ
้ สห
เธอก็ได ้แปรเปลีย่ นไปเป็ นรอยยิม ้ แบบระคนขมขืน ่

ดูเหมือนว่าบทพูดของไอโกะได ้จบลง และถึงเวลาของทางทีโอจะออกมาเรียกฮาจิเมะ (ทีโอ :

"หลังจากเป็ นใบ ้มาหนึง่ ตอน ในทีส
่ ด ี ที")
ุ ฉั นได ้บทพูดเสย

ึ ห
ทีโอ : "ฮฮ ึ ห
ึ .ึ ..หวังว่าคงจะเป็ นไปได ้ด ้วยดีนะเจ ้าค่ะ....นายท่านของฉั ...อ๊าาาาน....ไม่วา่ จะ
พูดยังไงมันก็ดเู หมือนคําร ้องขอนะเจ ้าค่ะ....ท่านได ้ยินหรือไม่"

ฮาจิเมะ : "ทีโอ..งัน
้ เหรอ"

ทีโอ : "โอ๊ย..โอ๊ยตายแล ้วววว...อย่าบอกนะว่า...ฉั นผู ้มีความสาํ คัญคนนีไ้ ด ้ถูกหลงลืมซะ

แล ้วววววว...อ่าาาาาฮา่ าาาาาา....เป็ นอย่างนีท
้ ุ ้กทีเลย"

เพราะว่านํ้ าเสย ี งทีต ่ า่ งกัน ฮาจิเมะจึงได ้หันกลับไปมองข ้ามไหล่ของเขาโดยไม่ได ้ตัง้ ใจ มี

่ ด
ผู ้หญิงทีใ่ สช ุ ทีด่ คู ล ้ายชุดกิโมโนทีท ี ําและทองแต่งดงามและสวยหรูยงิ่ กว่า ผิวส ี
่ ําด ้วยผ ้าสด
ขาวและก็ภเู ขาทีท ่ รงเสน่ห ์ (หน ้าอกทรงสะบึม จะคัพอะไรไปจิน ้ เอง) ตามด ้วยขาทีเ่ รียวงามซงึ่
ไขว ้ตัดกับหัวเข่า (เนือ ่ งด ้วยเพราะว่าทีโอนั่งไขว่ห ้าง) ผมสด ี ํา ดวงตาสท ี อง ชา่ งเป็ นผู ้หญิงที่
สวยสดงดงามอะไรเชน ่ นี้ ในชวั่ ขณะ สายตาของเขามองดูอย่างไม่แน่ใจและเขาก็จําได ้ใน
ทันใด "อ๊ะ...ฉั นนึกออกแล ้ว" แล ้วก็เรียกชอ ื่ ของเธอ อารมณ์ของทีโอเนือ ่ งจากการทีเ่ ธอถูกลืม
ไปนัน ่ า่ งไกลจากความโกรธมากนัก เธอหน ้าแดงและแสดงอาการหายใจติดขัด "บางสงิ่
้ มันอยูห
บางอย่างในตัว" ของเธอนีไ้ ม่เป็ นทีล
่ ว่ งรู ้ แต่คงจะดีกว่า หากไม่พด
ู หรือถามเรือ
่ ง "มัน" กับเธอ
(ทีโอ)เลย

้ ง้ นีไ้ ด ้จบลง แล ้วคุณสง่ วิลกลับไปแล ้ว คุณจะออก

ทีโอ : "อือ...อื๊ อ...นี.่ ..ถ ้าหากว่าการต่อสูครั
เดินทางต่อไปใชม ่ า๊ ย...."

ฮาจิเมะ : "อา..ตามนัน
้ แหละ"

ทีโอ : "หึห.ึ ...นีค

่ อ
ื คําขอร ้องของฉัน....ฉั นคนนีอ
้ ยากจะร่วมเดินทางไปกับคุณ....."

ฮาจิเมะ : "ฉั นขอปฎิเสธ"

ทีโอ : "ฮา่ าาาาาาา...ช...ชา่ งตอบได ้อย่างทันทีทน

ั ใดอย่างทีไ่ ด ้คาดคิดเอาไว ้เลย....มันชา่ งสม
กับเป็ นนาย..ท่าวววววววว และมันแน่นอนว่ามันไม่ใชแ ่ บบเปล่าๆปลีๆ(ไม่มห ี ลักประกัน) ต่อแต่นี้
ไปฉั นจะเรียกท่านว่า "เจ ้านาย(นายท่าน)" และฉั นคนนีจ ้ ะขอทุม ่ เททุกอย่างให ้กับคุณ...ให ้ทัง้
กายและใจ รวมไปถึงทุกสรรพางค์กายของฉั นทัง้ หมดจะเป็ นของคุณ...เป็ นอย่างไรเล่า...
ข ้อเสนอของฉั น"

ฮาจิเมะ : "งัน ่ น
้ ก็กลับไปซะ กลับลงไปสูพ ื้ ดินเลยไป๊ ...."

่ เธอได ้ผายแขนของเธอออก ทีโอได ้ประกาศตนเป็ น "ข ้าทาสทาส"ี ของฮาจิเมะ ด ้วย

เมือ
ลักษณะท่าทีทด ี่ จ
ู ะมีความยินดีปรีดา ฮาจิเมะผู ้มองไปทีเ่ ธอเหมือนดังเชน ่ สงิ่ ทีน
่ ่าขยะแขยง
ในทันทีทเี่ ขาตอบเธออย่างนัน ้ มันทําเอาทีโอถึงกับชอ ็ ค และแก ้มของเธอได ้กลายเป็ นส ี
กุหลาบแดง ไม่วา่ ใครทีม ้ เป็ น "คนลามก(และวิตถาร)" ซงึ่ แม ้แต่คน
่ องเธอ ก็ตา่ งคิดว่าเธอนัน
รอบข ้างเองนัน้ ก็ยงั ได ้ถอยห่าง โดยเฉพาะยูเอะซงึ่ ได ้มีความโหยหาอย่างแรงกล ้าและความ
เคารพต่อชนเผ่ามังกรอย่างสูง สห ี น ้าเรียบเฉยราวกับหน ้ากากละครโนะของเธอ นอกนัน ้ เรียบ
เฉยแต่วา่ ภายในใจผิดหวังอย่างมาก

ทีโอ : "มัน...ชา่ งโหดร ้าย....นายท่านเป็ นผู ้ทีท

่ ําให ้ร่างกายของฉันคนนีเ้ ป็ นซะแบบนี(้ เป็ นผู ้ที่
คืนร่างให ้ฉั นคนนีจ
้ นกลายมาเป็ นซะแบบนี)้ ฉั นคนนีจ ้ งึ ต ้องการให ้คุณ "รับผิดชอบ" ฉั นซะดีๆ"
ทุกคนสง่ เสยี ง "เอ๋~~!?" ออกมาแล ้วมองไปทีฮ ่ าจิเมะผู ้เป็ นต ้นเรือ
่ ง และอย่างคาด เขาไม่
อาจจะปล่อยให ้เรือ่ งอันเป็ นความเท็จนีม้ น ั คาราคาซงั จนคนอืน ่ เข ้าใจในตัวของเขาผิดอยูฝ
่ ่ าย
เดียวกันไปหมด ฮาจิเมะได ้มองไปทีท ี่ งึ่ ทีโออยู่ และเขาจับจ ้องไปทีเ่ ธอจนเสนเลื
่ ซ ้ อดดําปุด
้ มาด ้วยสภาวะโกรธจัด เขาได ้สง่ สายตาถามกลับไปว่า "นีม
ขึน ่ นั หมายความว่ายังไงกัน"

ทีโอ : "อู ้ว...ถูกจับจ ้องราวเป็ นสงิ่ ทีน่ ่าขยะแขยงด ้วยสายตาคูน ้ ..มันชา่ ง...อาลัล
่ ัน ่ ล ้า..ฮา่ ..ฮา่ ..
ฮา่ ...เสย
ี จริง ดูเสยี ส.ิ ..ฉั นคนนีไ้ ม่แข็งแกร่งตรงไหนกั๊น"

ั่ เพราะถูกฮาจิเมะจับจ ้อง นอกจากนัน

ร่างของเธอสน ้ ทีโอยังได ้เริม
่ อธิบายความคิดอันไม่
ธรรมดาและแสนบรรเจิดของเธอทีว่ า่ ทําไมเธอถึงได ้ประกาศตัวเป็ น "ข ้าทาสทาส"ี ของฮาจิเมะ

ทีโอ : "แม ้แต่ในบ ้านเกิดของฉันเอง ฉันก็เป็ นเพียงแค่คนเดียวทีส ่ ามารถใชทั ้ ง้ สองร่างในการ

้ ้(ไม่วา่ จะอยูใ่ นร่างของคล ้ายคลึงมนุษย์หรือในร่างมังกร เธอนัน
ต่อสูได ้ ก็ยังคงเก่งกาจอยูด ่ ี และ
ตัวเธอนัน ้ ้ทัง้ สองร่าง) เพราะว่าคนอืน
้ ก็ใชได ่ นัน
้ หากไม่เลือกร่างมังกรก็ต ้องเลือกร่างกึง่ มนุษย์
อย่างใดอย่างหนึง่ และด ้วยเพราะการฝึ กอย่างทรหด ฉั นคนนีไ ้ ด ้ก ้าวข ้ามพวกเขา นัน ้ แหละจึง
ทําฉั นไม่เคยถูกคนอืน ่ โค่นล ้มและไม่เคยได ้ประสบพบกับความเจ็บปวดเลย ไม่วา่ จะในตอนไหน
หรือว่าแม ้แต่กระทัง่ ก่อนหน ้านี"้

เพราะว่าพวกอัศวินองครักษ์ ทอ
ี่ ยูใ่ กล ้ๆนัน ึ
้ ไม่รู ้ว่าทีโอมาจากชนเผ่ามังกร คําพูดของทีโอจึงซม
เข ้าไปในสมองของพวกเขาเพียงเล็กน ้อย(บางสว่ น)

ทีโอ : "มันก็อย่างนัน ้ แหละนะ..เมือ ่ ฉั นคนนีไ้ ด ้เข ้าต่อสูกั้ บนายท่าน เป็ นครัง้ แรกทีฉ
่ ั นถูกโค่นล ้ม
ลงได ้ เป็ นผู ้แพ ้และได ้ลิม
้ รสชาติของความเจ็บปวดเป็ นครัง้ แรก ใชแ ่ ล ้ว...หมัดทีช
่ กไปทีต ่ รง
กลาง(แก่นกลาง)ของร่างกายฉันคนนี้ มันก็ได ้สง่ ผลกระทบต่อจุดทีไ่ ม่พงึ ประสงค์ของฉันคนนี้
เสมอเลย ความเจ็บปวดนัน ้ มันชา่ งซาบซา่ นไปทัว่ ทัง้ ร่างกายของฉั นคนนีจ ้ นแทบทนไม่ไหวเลย
เชยี วล่ะ..อ๊า..ฮา่ ..ฮา่ "

หลังจากทีไ่ ด ้ฟั งทีโอเล่าเรือ ่ งของตัวเองจบแล ้ว พวกอัศวินทีซ ่ งึ่ ไม่รู ้ว่าเธอนัน

้ มาจากชนเผ่า
มังกร ได ้หันกลับไปมองยังทีฮ ่ าจิเมะ ด ้วยสายตาทีม่ องดูราวกับว่าเขา(ฮาจิเมะ)นัน ้ เป็ นพวกโรค
จิต(พวกวิปลาส)ก็ไม่ปาน ซงึ่ ถ ้าหากว่ามีใครได ้มายินเรือ ่ งนีเ้ ข ้า เขาก็คงจะด่วนสรุปในทันทีวา่
ผู ้หญิงเป็ นฝ่ ายทีถ ู กระทํา(โดยใชกํ้ าลังขืนใจ) "แกกล ้าทํากับผู ้หญิงทีส
่ ก ่ วยขนาดนีไ้ ด ้ยังไงกัน"
คือเสย ี งทีด ่ งั มาจากทางพวกอัศวิน พวกเขาไม่ได ้ตําหนิใสเ่ ขาแบบชด ั ถ ้อยชดั คํา เพราะว่าพวก
เขารู ้สก ึ สงสารทีโอผู ้เป็ นเหยือ แต่พวกอัศวินซงึ่ ยึดถือเป็ นความยุตธิ รรมเป็ นทีต ่ งั ้ กลับงงงวย
เมือ ่ ได ้เห็นเธอนัน ้ ออกจะดูมค ี วามสูขมากกว่าทีจ ่ ะเศร ้า
ยูเอะ : "สรุปว่า.....ฮาจิเมะได ้เปิ ดประตู(แห่งความเจ็บปวด)บานใหม่เพือ
่ เธออย่างนัน ิ ะ"
้ สน

ทีโอ : "ตามนัน
้ แหละ.....ร่างกายของฉันคนนีม
้ น
ั ทนไม่ได ้(มันอยูไ่ ม่ได ้และมันอยูไ
่ ม่เป็ นสุข)
หากปราศจาก(ความซาดิสม์ของ)นายท่าน"

ยูเอะ : "อึก
่ กกกกกก"

ยูเอะได ้ทําหน ้าบิดเบีย ี งของเธอไม่

้ วราวกับว่าเธอเห็นอะไรบางอย่างทีไ่ ม่พงึ ประสงค์ นํ้ าเสย
หลงเหลือซงึ่ ความเคารพนับถืออีกต่อไป เมือ ่ ทีโอได ้พูดถึงข ้อตกลงของเธอ ในทีส ่ ด
ุ ฮาจิเมะก็
ึ ตัวเองในบันดล ว่าตัวเขาได ้ถูกตราหน ้าว่าเป็ น "ตัวประหลาด" ไปโดยสมบูรณ์ไปซะแล ้ว
รู ้สก

ทีโอ : "นอกจากนีน
้ ะ......."

ลักษณะนิสย ั ของทีโอทีซ่ งึ่ เปลีย

่ นแปลงอย่างกระทันหัน มันทําให ้ตัวเธอเริม ั จะรําคาญ
่ ชก
ในขณะทีเ่ ธอใชมื้ อจับสะโพก เธอได ้กล่าวออกมาด ้วยความละอายใจ

ทีโอ : " "ครัง้ แรก" ของฉั นคนนี.้ ..ถูกขมาย(ขโมย)ไปซะแล ้ว" ("ครัง้ แรก" นี้ หลายคนรู ้ดีวา่ คือ
อะไร อย่าถามเราเพราะเราไม่พด ู ไปคิดเอาเอง)

เพราะด ้วยคําพูดนํ้ น ใบหน ้าของทุกคนบ่งบอกว่าต่างตกใจและได ้มองไปทีฮ ่ าจิเมะ ฮาจิเมะก็

โพล่งออกมา "นีม ่ น ั เรือ
่ งห่าเหวอะไรกันวะ" เนือ
่ งจากว่าเขานัน ็ ก(ตกใจ)จนคอแข็ง
้ มีอาการชอ
และก็แก ้มของเขานัน ้ มันกระตุกด ้วยความโกรธ

ทีโอ : "ฉันคนนีไ้ ด ้ตัดสน ิ ใจทีจ ่ ะยอมรับยอดชายผู ้แข็งแกร่งกว่าฉันคนนีเ้ ป็ นหนึง่ ในฐานะสมัคร

พรรคพวก แต่ทว่าไม่มใี ครเลยซก ั คนเดียวในบ ้านเกิดของฉัน....ทีจ ่ ะเอาชนะฉั นได ้..และมันก็
เป็ นครัง้ แรกทีม่ ค
ี นทีส ่ ามารถโค่นล ้มฉั นคนนีล ้ งอย่างนัน
้ ได ้ และก ้นของฉันคนนีก ้ ็ถก
ู กระทําใน
ทันใด...ยิง่ ไปกว่านัน ้ ...ชา่ งรุนแรงจริงๆ นัน ้ คือนายท่านทีเ่ หมาะสมสําหรับฉั นคนนี้ ดังนัน ้ ..ฉั น
คนนีจ้ งึ ต ้องการทีจ่ ะรับผิดชอบเรือ ่ งราวทัง้ หมด"

สายตาของทีโอเปี ยกชุม ่ ด ้วยนํ้ าตา ในขณะทีเ่ ธอกําลังมองไปทีฮ ่ าจิเมะในขณะทีเ่ ขากําลังจับ

ก ้นเธอ สายตาของพวกอัศวินนัน ้ ได ้บ่งบอกว่า "ไอ ้หมอนีก่ ็เป็ นแค่คนโรคจิตเท่านัน ้ แหละว ้า"
และก็ดําเนินต่อไปว่า "แล ้วก็โจมตีตด ู ..." ในขณะทีพ ่ วกเขาพูดคุยกันและก็ได ้แสดงอาการตัว
 ั่ แม ้แต่ไอโกะและก็คนอืน
สน ่ ๆเองซงึ่ รู ้ความจริงต่างก็ได ้จ ้องไปทีฮ่ าจิเมะด ้วยสายตากล่าวโทษ
แม ้แต่ทา่ ทีของยูเอะและเซย ี อาทีอ
่ ยูข
่ ้างเขาเองนัน้ ก็พด
ู ว่า "นั่นมันเรือ
่ งเล็กน ้อย" ในขณะทีเ่ ธอ
สองคนได ้จ ้องมองสวนกลับไปยังพวกเขา แม ้แต่กระทั่งก่อนทีก ่ องทัพของพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจ
จะยกพลเข ้ามาประชด ิ ตัวเมือง ฮาจิเมะก็ยังถูกลากให ้เข ้าไปยุง่ เกีย ่ วในสถานการณ์ทถ ี่ ก
ู ล ้อม
กรอบโดยศต ั รูและผู ้ไม่พงึ ประสงค์ในทุกๆด ้าน

้ ไม่ได ้มีอะไรทํา...นั่นจึงทําให ้เธอถึงออกมาจากบ ้านเกิด..ใชไ่ หม"

ยูเอะ : "เธอ..เธอนัน

เพราะยูเอะและคนอืน ่ ๆได ้หลีกเลีย ้

่ งการใชตาของพวกเขาจ ้องมอง ฮาจิเมะจึงได ้ตอบในเรือ
่ งที่
เกีย
่ วข ้องกับ "การตรวจสอบข ้อเท็จจริงของชนเผ่ามังกร" ทัง้ หมด

ทีโอ : "อืม...ไม่มป
ี ั ญหาอะไรหรอก มันจะยิง่ มีประสท ิ ธิภาพยิง่ กว่านีถ
้ ้าหากว่าฉั นคนนีอ
้ ยูเ่ คียง
ข ้างนายท่าน มันก็เหมือนยิงปื นนัดเดียวได ้นกสองตัวเลยนะ...ดูส ิ มันไม่ได ้สงิ่ ต่างๆเกิดขึน ้ ใน
การเดินทางเลยเหรอ มันดีกว่านะถ ้าหากว่าทิง้ ภาระและความกังวลทัง้ หมดให ้กับฉันคนนี.้ .ดีใช ่
ไหมล่ะ นอกจากนีย ้ งั เป็ นการดีทจ
ี่ ะทําให ้กลุม
่ นัน ้ ซงึ่ มันไม่ดเี ลยหรือ..นายท่าน"
้ แข็งแกร่งขึน

ฮาจิเมะ : "โถ..เฮอ..มี้ แค่เพียงคนทีม

่ บ ่ วรรค์สาปสง่ กับคนอาการวิปริตวิตถารอีกหนึง่
ี าปหนาทีส
ทีอ
่ ยูเ่ คียงข ้างฉันสน ิ ะ"

ทีโอยึดติดกับเขามาก แต่วา่ ฮาจิเมะก็ทําได ้แค่โยนเธอออกไป ซงึ่ มันสง่ ผลตามมาทําให ้พวก

อัศวินองครักษ์ เกิดความไม่พอใจ นักเรียนหญิงมองฮาจิเมะด ้วยสห ี น ้าทีแ
่ บบราวกับว่าเขานัน ้
เป็ นหนอนแมลงชน ั ้ ตํา่ นักเรียนชายผู ้ซงึ่ มีความรู ้สกึ เป็ นพิเศษกับผู ้หญิงจากโลกอืน ่ ได ้แต่มอง
ฮาจิเมะด ้วยความอิจฉา ไอโกะทีซ ่ งึ่ กําลังเริม่ การเทศนาสงั่ สอนเรือ ่ งการมีเพศสม ั พันธ์ทผ ี่ ด
ิ
กฎหมาย และวิลผู ้ทีซ ่ งึ่ มองเขาด ้วยสายตาทีเ่ คารพนับถือ ในสถานการณ์วน ุ่ วายดังกล่าวยังคง
ดําเนินต่อไป กองทัพของพวกสต ั ว์อสูรปี ศาจก็เดินเคลือ ่ นทัพเข ้ามาใกล ้พวกเขาเรือ ่ ยๆ และกว่า
ฮาจิเมะจะรู ้ตัว พวกมันก็ได ้มาถึงแล ้วในทีส ่ ด
ุ

ฮาจิเมะ : "พวกมันได ้มาถึงแล ้ว..งัน

้ เหรอเนีย
่ "

ฮาจิเมะได ้หันกลับไปจับจ ้องทีต

่ รงพืน
้ ทีแ
่ ถบภูเขาในทางเหนือในทันใด เขาได ้หลับตาลงใน
ขณะทีเ่ ขาเพ่งค ้นหาระยะห่างของกองทัพทีบ ่ ก
ุ มากับตัวเมือง ถึงแม ้ว่าพวกเขาไม่ได ้อยูใ่ น
สถานทีท ่ ส
ี่ ามารถมองเห็นได ้ด ้วยตาเปล่า ฮาจิเมะก็สามารถมองเห็นได ้อย่างชด ั เจน จากภาพที่
สง่ มาจาก "เครือ่ งบินตรวจสอบไร ้คนขับ (Unmanned Reconnaissance Planes)" ซงึ่ ก็ได ้ถูก
แสดงบน "แก ้วตาเวทย์ (Magic Eye Crystal)" ของเขา
มีพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจกลุม ่ หนึง่ ซงึ่ คอยควบคุมกองทัพทัง้ หมดจากภาคพืน ้ ดิน ข ้างๆมนุษย์กงึ่ สต ั ว์
อสุรทีด ่ เู หมือนกับบรูทรัล(Brutal) มีขนาดร่างกายใหญ่ประมาณ 3-4 เมตร และก็สต ั ว์อสูรปี ศาจ
ทีม ่ ล
ี ก
ั ษณะคล ้ายหมาป่ าทมิฬ นอกจากนีย ้ ังมีกงิ้ ก่าปี ศาจทีม
่ ถ
ี งึ หกขา สต ั ว์อสูรปี ศาจทีค ่ ล ้ายงู
เหลือมมีเข็มยืน ่ ออกมาจากหลังของพวกมัน สต ั ว์อสุรปี ศาจรูปร่างคล ้ายตั๊กแตนตําข ้าวทีม ่ เี คียว
ถึง 4 อัน สต ั ว์อสุรทีเ่ หมือนแมงมุมยักษ์ทม ี่ ห
ี นวดยุบยับตามร่างของพวกมัน และมีงูสข ี าวปลอด
สองหัวอีกหลายตัว พวกสต ั ว์อสุรมานัน ้ มากันคับคัง่ เต็มไปหมด การเดินทัพของพวกมันทําเอา
พืน้ ดินสน ั่ สะเทือน พลังกําลังทีม ่ ากมายของมันก็ทําให ้เกิดกลุม ่ ฝุ่ นขนาดใหญ่ฟงุ้ กระกระจายไป
ทั่วบริเวณ ตัง้ แต่ทเี่ ขายืนยันถึงการมีอยูข ่ องมัน ดูเหมือนว่าพวกมันจะมีจํานวนเพิม ่ มากขึน ้ มัน
เป็ นกองทัพขนาดใหญ่ทซ ี่ งึ่ มีจํานวนพลจํานวน 50000 - 60000 ตน

นอกจากนีย ั ว์อสุรปี ศาจทีส

้ ังมีพวกสต ่ ามารถบินได ้คอยควบคุมอยูบ ่ นฟ้ าเป็ นภาคพืน ้ อากาศ พวก
มันสามารถเทียบได ้เทราโนดอน และหนึง่ ในสบ ิ ของเทราโนดอนปลอมนัน ้ ก็ใหญ่มากจริงๆเสย ี
ด ้วย และมีเงาของคนปรากฏอยูบ ่ นตัวของมัน มันอาจจะเป็ นชายในชุดคลุมสด ี ํา ถึงแม ้ว่าไอโกะ
จะแสดงลักษณะและท่าทีวา่ ไม่อยากจะเชอ ื่ ว่า มันคือ "ชม
ิ ซ
ิ ึ ยูคโิ ทช"ิ 8 หรือ 9 ในสบ ิ สว่ น

ยูเอะ : "....ฮาจิเมะ"

ี อา : "คุณฮาจิเมะค่ะ"
เซย

ยูอะและเซย ี อาซงึ่ สงั เกตุได ้ถึงความผิดปกติเนือ

่ งมาจากบรรยากาศทีอ ่ ยูร่ อบตัวของฮาจิเมะได ้
เปลีย่ นไป พวกเขาเรียกฮาจิเมะ ฮาจิเมะจึงได ้หันกลับไปมองคนทัง้ สองและได ้พยักหน ้าให ้ครัง้
หนึง่ ตามมาด ้วยเขาได ้หันกลับไปมองไอโกะและคนอืน ่ ๆซงึ่ มีสห
ี น ้าตึงเครียดอยูข ่ ้างหลังเขา

ฮาจิเมะ : "พวกมันมาแล ้ว ถึงแม ้ว่ามันจะมาเร็วกว่าทีค

่ าดการณ์เอาไว ้ก็ตาม กว่าพวกจะมาถึง
้
ทัง้ หมดกองทัพก็ต ้องใชเวลาสามส ิ นาที จํานวนของพวกมันมีมากกว่า 50000 และกองทัพ
บ
ของพวกมันก็ยังได ้รวมเอาพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจมากกว่าสองประเภทมารวมกันไว ้ในกองทัพเดียว
ด ้วย"

เมือ
่ ได ้ยินว่าจํานวนของพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจมีจํานวนเพิม ่ ขึน
้ มากกว่าทีค
่ ด
ิ ไอโกะและคนอืน
่ จึง
ต่างกันหน ้าซด ี ตัวสนั่ ต่อหน ้าไอโกะและคนอืน ่ ทีไ่ ม่สบายใจ ฮาจิเมะได ้กระโดขึน้ ไปบนกําแพง
เขาได ้แสดงรอยยิม ้ ทีไ่ ม่หวาดหวั่นข ้ามบ่าของเขาไป
ฮาจิเมะ : "อย่าทําหน ้าแบบนัน ิ รับ...อาจารย์ มันไม่มป
้ สค ี ั ญหาอะไรหรอกครับ เพราะว่าพวกมัน
ก็เป็ นแค่เพียงสว่ นหนึง่ จากจํานวนหลายหมืน ่ เป็ นไปตามแผน พวกคนทีส ้ ้ควรจะ
่ ามารถต่อสูได
ยืนอยูข่ ้างกําแพงในสภาวะฉุกเฉิน ถึงแม ้ว่าจะไม่ทางให ้พวกเขากลับไปอีกก็ตาม"

ด ้วยปราศจากอารมณ์ตอ ่ สู ้ ฮาจิเมะได ้บอกพวกเขาทิง้ มันเอาไว ้ให ้กับเขา และไอโกะหรีต

่ าของ
เธอในขณะทีพ ่ วกเขาดูมชี วี ต
ิ ชวี าขึน
้ เล็กน ้อย

ไอโกะ : "ฉันเข ้าใจล่ะ.....คิดว่าฉันไม่รู ้เหรอว่าฉั นเอาแต่ยน

ื เฉยๆทีน
่ แ
ี่ ล ้วทําได ้เพียงแค่ฟังเธอ
พูดน่ะ....อย่างไรก็เถอะ...โปรดมีชย ั ชนะกลับมาและกลับมาโดยสวัสดิภาพเถิด"

ถ ้าไอโกะพูดอย่างนัน ้ พวกอัศวินองครักษ์กพ ็ ด ู ว่า "ฉั นหวังว่านะ...ทิง้ เรือ

่ งให ้ฮาจิเมะไว ้จะเป็ น
การดีกว่า" และ "แม ้ว่าอาจจะสายไปแล ้ว แต่เราควรจะรับไปทีห ่ ลบภัยโดยเร็วทีส ่ ดุ " ขณะที่
พวกเขาวิง่ ตรงไปทีเ่ มืองในขณะทีก ่ ําลังถือข ้อมูลเอาไว ้ แม ้แต่พวกนักเรียนเองก็จ ้องมองฮาจิ
เมะด ้วยสายตาพิเศษอีกครัง้ หนึง่ พวกเขานัน ้ ได ้วิง่ ตามหลังไอโกะไป ข ้างๆฮาจิเมะและปาร์ต ี้
ของเขา มีเพียงแค่ทโี อและวิลทีย ่ น
ื อยูเ่ ท่านัน้

วิลกําลังพูดอะไรบางอย่างใสท ่ โี อ หลังจากทีเ่ ขาโค ้งคํานับให ้ฮาจิเมะ เขาก็ได ้วิง่ ตามหลังไอ

โกะและคนอืน ่ ๆไป ทีโอได ้ตอบคําถามทีแ ่ สดงอยูบ่ นใบหน ้าของฮาจิเมะของเขาด ้วยรอยยิม ้ ที่
บิดเบีย
้ ว

ทีโอ : "เพราะว่าฉั นคนนีจ ้ ะทุม

่ เทพลังทัง้ หมดของฉั นคนนีเ้ พือ ่ ทีจ
่ ะเอาชนะเหตุการณ์ทเี่ กิดขึน ้
ในวันนี้ อย่างน ้อยทีส ่ ด
ุ ฉันคนนีต ้ ้องการจะขอให ้พ่อเด็กน ้อย-วิล ยกโทษและให ้อภัยฉันคนนี้
ในเรือ
่ งทีม่ น
ั เกีย
่ วกับพวกนักผจญภัยทีต ่ ายไป นัน้ คือสงิ่ ทีฉ
่ ั นพูด....นัน ้ ะชว่ ยเจ ้า
้ คือฉันคนนีจ
ถึงแม ้ว่าพลังเวทย์ของฉันคนนีจ ้ ะยังไม่ฟื้นฟูกลับมาเต็มที่ จึงทําให ้ไม่มพ ี ลังเวทย์เพียงพอ
สําหรับ "ร่างมังกร (Dragon Form)" แต่เพลิงไฟและพลังลมของฉั นคนนีเ้ ป็ นของจริง เข ้าใจ
ไหมล่ะ.."

การเคยมีอยูข ่ องชนเผ่ามังกรถูกพูดถึงโดยทางฝ่ ายศาสนจักร และถึงแม ้ว่าจะได ้รับการพิจารณา

ตีตราว่าเป็ นพวกเดียวกันกับพวกกึง่ มนุษย์ แต่พวกเขานัน้ สามารถใชพลั ้ งเวทย์ได ้โดยตรงและ
ควบคุมมันได ้อย่างอิสระเหมือนกับพวกชนเผ่าปี ศาจและสต ั ว์อสุรปี ศาจ แม ้ว่าเธอนัน
้ จะไม่คอ่ ย
เก่งกาจและสมบรูณ์แบบถึงขัน ้ จอมเวทย์อจ ั ฉริยะเหมือนกับยูเอะ แต่ก็มค ี ณ
ุ ลักษณะทีเ่ ธอนัน้ มี
ความโดดเด่นอยู่ และดูเหมือนว่าเธอนัน ้
้ จะใชเวทย์ มนตร์ได ้โดยไม่จําเป็ นต ้องร่ายคาถาเหมือน
ยูเอะ
ทีโอได ้อ ้างว่าในขณะทีเ่ ธอโกรธนัน ้ หน ้าอกของเธอทีจ ่ งใจเน ้นให ้สะบึม ้ นัน
้ มันโผล่ออกมา แต่
ว่าฮาจิเมะซงึ่ ทําตัวเงียบมาโดยตลอดได ้ขว ้างแหวนทีซ ่ งึ่ สร ้างขึน ้ มาจากหินคริสตัลทีเ่ กิดจาก
การตกผลึกและควบกลัน ่ พลังเวทย์ให ้กับทีโอ ถึงแม ้ว่าลักษณะท่าทีของทีโอทีแ ่ สดงออกมาจะ
เต็มไปด ้วยคําถามมากมาย เธอนัน ้ ถึงกับตาเบิกกว ้างเมือ ่ เธอได ้รู ้และเข ้าใจในประสท ิ ธิภาพของ
ทีเ่ ก็บพลังเวทย์ซงึ่ ถูกสร ้างขึน
้ จากสว่ นหนึง่ ของคริสตัลเวทย์มนตร์แห่งเทพเจ ้า จากนัน ้ เธอได ้
มองไปทีฮ ่ าจิเมะด ้วยสายตาทีช ุ่ ชน
่ ม ื้ และได ้พูดด ้วยนํ้ าเสย ี งทีส ั่ เครือ
่ น

้
ทีโอ : "นายท่าน....การมอบของให ้ฉันคนนี.้ ...ก่อนออกไปต่อสู....แน่ นอนว่า...คําตอบของฉั น
คนนีค
้ อ
ื ....."

ฮาจิเมะ : "ราวกับว่า...(ฉั นขอเธอแต่งงานอย่างนัน ้ แหละ) ฉั นก็เพียงแค่มอบมันให ้กับเธอ

เพราะว่าเธอมีหน ้าทีใ่ นฐานะเป็ นแบตเตอรี่ ไม่มากไปกว่านัน ้ ไม่น ้อยไปกว่านัน
้ เพียงแค่เธอนัน
้
ไม่ทําตนเองเป็ นเหมือนคนบ ้าเหมือนใครบางคนแบบเมือ ่ กี๊ น"ี้

ยูเอะ : "เข ้าใจล่ะ.....ประวัตศ ี ํา(อันดํามืด)สน

ิ าสตร์สด ิ ะ"

ยูเอะได ้ยักไหล่ของเธอตอบรับกับการแสดงออกทีไ่ ม่พงึ ประสงค์ เพราะรูปแบบความคิดของ

เธอนัน ้ มันก็ชา่ งค่อนข ้างคล ้ายกับ "พวกวิตถาร" อยูเ่ หมือนกัน คําคัดค ้านของฮาจิเมะนัน ้ จึงได ้
ถูกยกเลิกและละเว ้นไปอย่างสมบรูณ์ ในขณะทีท ่ โี อได ้สวมแหวนบนนิว้ ของเธอ และจ ้องมอง
มันด ้วยรอยยิม ้ อันแสนสูข ในขณะทีเ่ ธอนัน ้ ถูกเขาเมินเฉยใส ่ และในทีส ่ ด
ุ กลุม
่ ของพวกสต ั ว์อสุร
ปี ศาจจํานวนมากก็สามารถทีจ ่ ะมองเห็นได ้ด ้วยตาเปล่า เหล่าผู ้คนกับคันศรของพวกเขา และ
กลุม่ ผู ้สามารถใชพลั ้ งเวทย์ได ้กับกลุม ่ ก ้อนพลังเวทย์ทซ ี่ งึ่ อยูใ่ นมือของพวกเขา ต่างได ้มา
รวมตัวกันอยูท ่ บี่ น "outer wall (กําแพงด ้านนอก)" พืน ้ ดินเริม ่ สน ั่ สะเทือนและเสย ี งคํารามของ
พวกสต ั ว์อสุรปี ศาจนัน ้ ก็สามารถได ้ยินพร ้อมกับการปรากฎของพายุฝนในระยะไกลที ุ่ เ่ กิดขึน้ มา
ด ้วย คนจํานวนหนึง่ ได ้ภาวนาอธิษฐานต่อเทพเจ ้าและบางคนได ้แสดงตัวออกมาว่าอยากจะตาย
ในตอนนี(้ ดีกว่าจะถูกพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจฆ่าตาย)

เมือ
่ ได ้เห็นแบบนัน
้ ฮาจิเมะได ้ก ้าวออกมาข ้างหน ้า โดยการใชเส ้ ย
ี ง เขาได ้สร ้างแท่นประรําเพือ
่
กล่าวสุนทรพจน์ด ้วยการซอนพื้ น ้ มาจนเป็ นเนินสูง ซงึ่ ตัวเขานัน
้ ดินขึน ้ ไม่ได ้คิดหรอกว่ามันจะ
บรรเทาความวิตกกังวลของผู ้คนลงได ้ เพราะมันจะทําให ้กลายเป็ นหวาดกลัวเข ้าไปซะอีก ถ ้า
ความเป็ นมิตรกันได ้จบลงล่ะก็นะ

มีบางสงิ่ บางอย่างปี นขึน้ ไปบนพืน้ ฐานนอกกําแพง และผู ้คนซงึ่ คิดว่าเป็ นหนึง่ ในพวกสต ั ว์อสุร
ปี ศาจทีบ่ กุ ข ้ามกําแพงมาต่างได ้จ ้องมองไปทีม ่ น ั สน เพราะว่าสงิ่ ทีพ
ั แต่พวกเขาก็สบ ่ วกเขาจ ้อง
มองไปนัน ้ คือ เด็กชายผมสข ี าวผู ้ซงึ่ มีผ ้าปิ ดตาคาดเอาไว ้
และเมือ ี งทีก
่ เขาแน่วา่ ทุกคนกําลังจ ้อมมองมาทีเ่ ขา ฮาจิเมะจึงด ้วยได ้กล่าวออกมานํ้ าเสย ่ ้อง
กังวานไปทั่ว ราวกับว่าจะได ้สง่ เสย
ี งนัน
้ ไปถึงยังวิมานแดนฟ้ าสรวงสวรรค์เบือ
้ งบน

ั ชนะของ
ฮาจิเมะ : "จงสดับรับฟั งเถิด โอ..เหล่ามวลมหาประชาชนผู ้กล ้าหาญแห่งเมืองอุล ชย
พวกเราได ้ถูกกําหนดไว ้อย่างชดั เจนแล ้ว"

ั ทีม
ด ้วยความสงสย ่ ต
ี อ
่ คําพูดนัน ั สน
้ ชาวเมืองได ้แต่มองหน ้ากันเอง ฮาจิเมะจ ้องมองดูความสบ
ของพวกเขาด ้วยสายตาทีห ่ รีแคบลงและเขาก็ยงั กล่าวคําสุนทรพจน์ตอ ่ ไป

ฮาจิเมะ : "ถ ้าพวกเจ ้าจะถามเหตุผล มันก็เพราว่า "เทพี" องค์หนึง่ ได ้อยูเ่ คียงข ้างเรา ใชแ ่ ล ้ว
คือ องค์เทพีทพ ี่ วกเราทัง้ หลายนัน ้ ต่างได ้รู ้จักกันดีอยูแ
่ ล ้ว คือ องค์เทพีแห่ง "การเก็บเกีย
่ วอัน
อุดมสมบรูณ์" ท่านไอโกะผู ้นีน ้ เี่ อง"

หลังฮาจิเมะได ้กล่าวจบ มวลมหาประชาชนซงึ่ ได ้ยินสงิ่ ทีพ่ ด ื่ ของไอโกะจน

ู ต่างได ้กล่าวขานชอ
เซง็ แซ่ "ท่านไอโกะ..น่ะหรือ" แล ้วก็ "เทพีแห่งการเก็บเกีย ่ วอันอุดมสมบรูณ์...น่ะหรือ" ไปทัว่
บริเวณ จนทําให ้ไอโกะพร ้อมด ้วยเหล่าอัศวินองครักษ์ แห่งเทพีต ้องคอยเข ้ามาระงับความตืน ่
กลัวและภาวะอาการตะลึงและอกสน ั่ ขวัญแขวน แต่ถงึ แม ้ว่าสถานการณ์จะเป็ นแบบนัน ้ ฮาจิเมะ
ก็ยงั คงกล่าวสุนทรพจน์ตอ่ ไปอย่างไม่สะทกสะท ้านเลยซก ั นิดเดียว

ฮาจิเมะ : "ตราบใดทีท ่ า่ นไอโกะยังอยูเ่ คียงข ้างเรา พวกเราจะไร ้เทียมทานและไร ้ผู ้ต่อกร ท่าน
ไอโกะคือ "เทพเจ ้า(เทพี)" ผู ้ซงึ่ มีชวี ต ิ ซงึ่ ได ้ถูกสง่ ลงมาโดยสรวงสวรรค์เบือ้ งบน ในฐานะ
พันธมิตรของเหล่ามวลมนุษยชาติ และได ้นํ าพระพรแห่ง "การเก็บเกีย ่ วอันอุดมสมบรูณ์" และ
"ชยั ชนะ" มาให ้กับพวกเราทัง้ หลาย ข ้าคือ "พระแสง" อันคมกล ้าของท่านไอโกะ และก็ยงั เป็ น
"โล่พทิ ักษ์" อันแข็งแกร่งของนางเชน ่ กัน ข ้าได ้ตอบรับคําขอร ้องของนางทีจ่ ะขอปกป้ องมวล
มหาประชาชนทุกผู ้ทุกคน จงดู...นีค ่ อ ื พลังของข ้าซงึ่ ได ้รับประทานมาจากท่านไอโกะผู ้ยิง่ ใหญ่"

เมือ
่ กล่าวสุนทรพจน์สรรเสริญต่อไอโกะจบลง ฮาจิเมะได ้ดึงเอา "ชลาเก ้น (Schlagen)" ออกมา
จากความว่างเปล่า (แน่นอนครับต ้องเอาออกมาจากกล่องสมบัต)ิ และได ้ตัง้ แท่นยิงบนพืน ้ เพือ
่
ความมัน ่ คงในตอนยิง พร ้อมๆกับได ้ประทับเล็งเป้ าหมายไปทางกลุม
่ พวกอสูรปี ศาจและลัน
่ ไก
ยิงออกไป
ลําแสงสแ ี ดงได ้แสดงอานุภาพทําลายล ้างทุกสงิ่ ทีซ ่ งึ่ อยูใ่ นอาณาเขตรัศมีการทําลายล ้างไป
หลายกิโลเมตร พลังของมันนัน ้ ได ้บดขยีห ั ว์อสุรปี ศาจทีค
้ นึง่ สต ่ ล ้ายเทราโนดอนหลายตัวซงึ่ อยู่
ห่างหลายกิโลเมตร และอีกหลายตัวได ้เซถลาร่วงตกลงไปบนพืน ้ ดิน เพราะว่าปี กของพวกมัน
ได ้ถูกผลกระทบจากพลังทําลายล ้างนัน ้ ทําลายจนฉีกขาดไม่มช ี นิ้ ดี ในขณะเดียวกัน ฮาจิเมะยัง
ลัน
่ ไกกระหนํ่ายิงใสอ ่ ก
ี สองถึงสามครัง้ แล ้วพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจทีอ ่ ยูบ
่ นท ้องฟ้ าก็ถก ู ทําลายจน
หมด จากนัน ้ เขาได ้จงใจเปลีย ่ นแปลงเป้ าหมายของเขานัน ้ ไปทีส่ ต ั ว์อสุรปี ศาจทีค ่ ล ้ายเทราโน
ดอนทีต ่ วั ใหญ่สด ุ และยิงจนตกลงมาในขณะมันกําลังคิดว่ามันเกิดอะไรขึน ้ ยิง่ ไปกว่านัน ้ ชายใน
ชุดคลุมสด ี ําซงึ่ ขีม
่ น
ั อยูน่ ัน
้ ได ้ถูกพัดตกลงมาด ้วยผลกระทบจากพลังทําลายล ้างนั่น ผ ้าคลุมสด ี ํา
พัดปลิวไปในอากาศ และเขาได ้พยายามฝื นตัวเองและพยามทําทุกทางเพือ ่ ไม่ให ้ตัวเองลงไป
อย่างเจ็บปวด

เขาไม่มเี วลาทีจ่ ะเอาชุดคลุมสดี ําไปสง่ ให ้ไอโกะได ้ จนกว่าพวกสต ั ว์ปีศาจจะถูกจัดการจนหมด

และเขาตัดสน ิ ทีจ
่ ะจัดการกับไอ ้สารเลวตีนผีทซ ี่ งึ่ กําลังหลบหนีอยูใ่ นขณะนี้ คิดว่าไอโกะคงจะ
โกรธมากแน่ หากว่าเธอได ้ยินและรู ้เรือ ่ งทีเ่ ขาได ้ลัน ่ ไกยิงไอ ้หมอนั่นลง เขาไม่สนใจเลยแม ้แต่
น ้อยว่าไอ ้ชายคนนัน ้ มันจะบาดเจ็บแค่ไหนหลังจากนัน ้ อย่างน ้อยไอดกะคงจะไม่สงั เกตุถงึ มัน
เพราะเขาจะยิงมันให ้ตายในขณะทีม ่ น
ั กําลังหลบหนีอยูน ่ ล
ี้ ะ่

สงิ่ ทีฮ
่ าจิเมะได ้พบเมือ ่ เข ้าได ้ลงมาจากกําแพง หลังจากทีเ่ ขาปี นลงจากําแพงเนือ ่ งจากได ้
ทําลายพวกปี ศาจบนท ้องฟ้ าไปจนหมดแล ้ว คือ การปรากฏของมวลมหาประชนผู ้ตกตะลึงและ
ต่างได ้สง่ เสยี งโห่ร ้องสรรเสริญต่อองค์เทพีผู ้ยิง่ ใหญ่และต่อชย
ั ชนะทีเ่ ทพีผู ้ดํารงอยูไ่ ด ้ประทาน
ให ้พวกเขา

ฮาจิเมะ : "ท่านไอโกะ...จงเจริญ ท่านไอโกะ...จงเจริญ ท่านไอโกะ...จงเจริญ"

ฮาจิเมะได ้ทําหน ้าทีส

่ ด
ุ ท ้ายของเขาด ้วยการกล่าวสรรเสริญต่อไอโกะ และในทันใดนัน
้ เอง

มวลมหาประชาชน : "ท่านไอโกะ...จงเจริญ ขอให ้ท่านไอโกะจงเจริญยิง่ ยืนนาน ขอสรรเสริญ

ต่อท่านไอโกะผู ้ยิง่ ใหญ่ ขอให ้ท่านไอโกะจงเจริญ องค์เทพีจงเจริญ ขอองค์เทพีผู ้ยิง่ ใหญ่จง
เจริญยิง่ ยืนนาน ขอสรรเสริญต่อองค์เทพี ขอให ้องค์เทพีจงเจริญ"

ภายในเมืองอุล เมือ ่ สถานการณ์ได ้กลายมาเป็ นแบบนีไ ้ อโกะจึงได ้รับหน ้าเสอ ื่ เข ้าไปเต็มๆ

ประชาชนแห่งเมืองอุลต่างไม่ถอ ื ว่าไอโกะนัน้ เป็ น "เทพีแห่งการเก็บเกีย่ วอันอุดมสมบูรณ์" ทีซ ่ งึ่
ื่ และก็ฉายาอีกต่อไป แต่วา่ อยูใ่ นฐานะของ "เทพเจ ้า(พระผู ้เป็ นเจ ้า)ทีแ
เป็ นเพียงแค่ชอ ่ ท ้จริง"
เพียงแค่พระองค์เดียวแห่งชาวเมืองอุลไปแล ้วในตอนนี้ พวกชาวเมืองทีต ่ า่ งได ้เห็นซงึ่ พลัง
อํานาจและความอัศจรรย์ของไอโกะ จนบังเกิดซงึ่ ความศรัทธาอันเหลือล ้น สายตาพวกเขานัน ้
ต่างจ ้องมองด ้วยสายตาอันเปล่งประกายด ้วยความศรัทธาอย่างแรงกล ้าไปทีไ่ อโกะ ผู ้ทีซ ่ งึ่ เป็ น
เทพเจ ้าผู ้ยิง่ ใหญ่ทแี่ ท ้จริง ผู ้ซงึ่ เป็ นความหวังแห่งชาวเมือง ซงึ่ เหตุการณ์ทเี่ กิดขึน ้ ด ้สง่ ผล
้ นีไ
ถึงกับทําไอโกะนัน ้ ถึงกับหน ้าแดงและพูดไม่ออก ในตอนนีส ้ ายตาของเธอนัน ้ ได ้จ ้องมองไปทีฮ ่ า
จิเมะ ซงึ่ "ข ้อความ" ทีถ ู ได ้สง่ ออกมาจากสายตานัน
่ ก ้ คือ "นี-่ มัน-หมาย-ความ-ว่า-ยัง-ไง-กัน-
น่ะ-หา"

ฮาจิเมะได ้กลับจ ้องมองพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจขนาดใหญ่อก ี ครัง้ ฮาจิเมะได ้ผลักภาระหน ้าทีใ่ นสว่ น
ทีเ่ หลือให ้กับไอโกะ เพราะว่าเขามีเหตุผล ข ้อแรก : ฮาจิเมะได ้ทําให ้ในอนาคตนัน ้ ทัง้ ฝ่ าย
ราชอาณาจักรและศาสนจักรต ้องเคลือ ่ นไหวและตามล่าเขาแน่ และไอโกะจะเข ้าเผชญ ิ หน ้ากับ
พวกเขา ถ ้าหากว่าพวกเขาทําอะไรในทางร ้ายกับฮาจิเมะ มันก็จะดีกว่าสําหรับคําพูดของเธอใน
ฐานะทีเ่ ป็ น "เทพีแห่งการเก็บเกีย ่ วอันอุดมสมบูรณ์" ซงึ่ มีอํานาจอยูใ่ นมือมากพอ ถ ้าหากว่าพวก
เขาพาเมืองผ่านพ ้นสถานการณ์วก ิ ฤตไปได ้ด ้วยพลังของ "ท่านไอโกะ" หลังจากนัน ้ ชาวเมือ ่ งจะ
เริม่ การรํา่ ลือและกล่าวขานถึงพระนามและสมัญญา "เทพีแห่งการเก็บเกีย ่ วอันอุดมสมบูรณ์" ไป
ทั่วทัง้ แผ่นดินและปลูกฝั งเข ้าไปยังในใจของพวกเขา ตอนชว่ งเวลานัน ้ ตัวของเธอนัน ้ ก็ไม่
สามารถทีจ ้ งเพือ
่ ะใชพลั ่ เป็ นประโยชน์ตอ ่ ทางราชอาณาจักรได ้อย่างเต็มที แต่วา่ ถ ้าหากเป็ น
องค์เทพีผู ้ได ้รับการสนับสนุนเทิดทูนจากมวลมหาประชาชน ทางฝ่ ายศาสนจักรและ
ราชอาณาจักรคงจะยืน ่ มือเข ้ามายุง่ เกีย
่ วได ้ยาก เนือ
่ งจากเธอมีอํานาจอยูใ่ นกํามือจากประชาชน
ผู ้ศรัทธาและขอคุ ้มครองจากเธอ

ข ้อสอง : เหตุผลง่ายๆนัน ้ คือเพราะว่าชาวเมืองเป็ นพวกคนมีนส

ิ ย ั ตืน
่ กลัวและไม่เป็ นมิตร ถ ้าหาก
ว่าพวกเขานัน ้ ได ้แสดงถึงพลังอํานาจอันยิง่ ใหญ่ ถ ้าหากว่าเพียงแค่พวกเขานัน ้ ได ้ร่วมมือกันและ
รวมพลังสามัคคี ความสงสย ั และหวาดกลัวก็จะเลือนหายไป เมือ ่ ตอนพวกเขาจําได ้ว่ามันมาจาก
องค์เทพีผู ้ให ้การสนับสนุนพวกเขา และความเกลียดชงั ก็จะแปรเปลีย ่ นไปเป็ นค่าความนิยม
แม ้ว่าพวกเขาจะถูกไล่ลา่ โดยฝ่ ายศาสนจักร ก็ยงั คงมีผู ้คนทีซ ่ งึ่ ให ้ความร่วมมือกับเขาอยู.่ ...ซงึ่
้ เป็ นถือสงิ่ ทีด
นัน ี าํ หรับเขา
่ ส

่ งั ที่
ข ้อสาม : มันเป็ นเพียงการประกาศว่าเขาจะเอาความรุนแรงเต็มรูปแบบทุกอย่างมุง่ ไปสูย
"อาจารย์" ของ "นากุโมะ ฮาจิเมะ"

อีกหนึง่ เหตุผลของเขาก็คอ ื เพือ

่ ไม่ไห ้ชาวเมืองเกิดความตืน
่ ตระหนกจนทําอะไรลงไปอย่าง
รู ้เท่าไม่ถงึ การณ์ และเขาคิดจะทําอย่างในทันทีหลังจากทีไ่ อโกะได ้เล่าเรือ
่ งต่างๆให ้กับพวก
เขา แต่ไอโกะยังมีคณ ุ ธรรมในใจอยู่ เธอควรจะมองข ้ามเพราะมันเป็ นผลมาจากการตัดสน ิ ใจ
ของเธอ ซงึ่ คงจะดีกว่าหากว่าสามารถหลบหลีกได ้ในทุกครัง้ ทีผ ่ า่ นมาพบกัน

ด ้วยเสยี งตะโกนของชาวเมืองนัน ้ พวกเขาจะไม่พา่ ยแพ ้ต่อพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจเพราะไอโกะอยู่

เบือ้ งหลังพวกเขา พร ้อมกับไอโกะซงึ่ ได ้จ ้องมองมาและพวกอัศวินก็ลอบยิม ้ ออกมาราวกับพวก
เขาได ้พึมพําว่า "เห็นไหมล่ะ....หมอนั่นคงจะเข ้าใจดีแล ้วว่าทีพ
่ วกเราพูดนัน ้ หมายถึงอะไร" และ
 ้
มองไปทีเ่ ขา ฮาจิเมะเอาเข็มขัดบรรจุกระสุนสองเสนออกมาจาก "กล่องสมบัต"ิ วางไว ้บนไหล่
ของเขาในขณะทีเ่ ขาก ้าวไปข ้างหน ้า

ข ้างขวาของเขามียเู อะอยูเ่ คียงข ้างโดยตลอด ข ้างขวาของเขาคือเซย ี อาและกับค ้อนบนไหล่

ของเธอซงึ่ เขาได ้มอบให ้เธอ และคนทีอ ่ ้างเขาคือทีโอซงึ่ กําลังจ ้องแหวนทีท
่ ยูข ่ ําจากหินผลึก
เวทย์มนตร์อย่างเลือ่ นลอย บนขอบฟ้ า สต ั ว์อสุรปี ศาจทีค ่ ล ้ายเทราโนดอนทีร่ ว่ งตกลงพืน ้ ไปราว
กับว่าพวกมันไม่ได ้มีความเกีย ่ วข ้องอะไรกับเรือ ่ งราวทัง้ หมดนี้ และก็พวกสต ั ว์อสุรปี ศาจทีซ
่ งึ่
เดินทัพอย่างเลือ
่ นลอยไปจนพ ้นสายตาของพวกเขา

ฮาจิเมะมองไปทีย ่ เู อะ ยูเอะได ้มองตาของฮาจิเมะและได ้พยักหน ้าอย่างเงียบๆ เขามองไป

ี อา เซย
ทีเ่ ซย ี อาและหูกระต่ายของเธอตัง้ ตรงและยืนพยักหน ้าด ้วยความเชอ ื่ มัน
่ อย่างเต็มเปี่ ยม
ในสว่ นของทีโอ...เขาได ้เพียงให ้ความไว ้วางใจเท่านัน
้

สายตาของฮาจิเมะได ้จ ้องมองกลับไปฝูงชนและยิม
้ อย่างเลือ
่ นลอย และเขาพูดพึมพําออกมา
โดยไม่มค
ี วามกระตือรือร ้นแต่อย่างใด

้ ....พวกเราไปจัดการสง่ พวกมันลงขุมนรกกันเถอะ"
ฮาจิเมะ : "งัน

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 62

"นีม
่ น
ั อะไร.....นีม
่ น
ั เกิดเรือ
่ งบ ้าอะไรกันนนนนน"

กองทัพสต ั ว์อสุรปี ศาจนับหมืน ่ บุกมาโจมตีเมืองอุลจากเสนทางจาด ้ ้านหลัง ตรงคูเมืองทีส ่ ร ้าง

ขึน
้ มาอย่างเร่งด่วน เด็กหนุ่ม คือ "ชม ิ ซ
ิ ึ ยูคโิ ทช"ิ ผู ้ซงึ่ รู ้สก
ึ ว่าร่างกายสน ั่ เทาและตัวหดเล็กลง
ในขณะทีเ่ ขาได ้ร่ายมนต์สร ้างบาเรียอย่างบ ้าคลัง่ ในขณะทีเ่ ขานัน ้ ไม่อยากจะเชอ ื่ ในสายตา
ตนเองต่อฉากแห่งความวินาศหายนะทีเ่ กิดอยูต ่ อ
่ หน ้าต่อตาของเขา เขาทําได ้เพียงแค่กระพือ
ปากพูดขมุบขมิบเท่านัน ้ เอง ปรากฏการณ์ทไี่ ม่น่าเชอ ื่ และความจริง(อันแสนโหดร ้าย)ทีเ่ ขาไม่
ต ้องการจะเชอ ื่ เลยซกั นิด เขาได ้พ่นคําสาปแชง่ แต่วา่ พวกคําสาปเหล่านัน ้ มันก็ไม่ได ้หลุดลอด
ออกมาจากปากของเลยซก ั คําเดียว

ใชแ่ ล ้ว....คนทีอ
่ ยูเ่ บือ
้ งหลังของกองทัพสต ั ว์อสุรปี ศาจ คือ นักเรียนของไอโกะทีห ่ ายไป "ชม ิ ซ
ิ ึ
ยูคโิ ทช"ิ ไม่ผด
ิ ฝาผิดตัวแน่ โดยการทําสญ ั ญา เขาได ้ทําการแลกเปลีย ่ นกับชายคนหนึง่ เขา
วางแผนใสร่ ้ายไอโกะและก็คนอืน ่ ๆเพือ
่ ทําลายล ้างเมืองอุล อย่างไรก็ตาม ชาวเมืองทีเ่ ขาคิดว่า
สามารถจะบดขยีล ้ งได ้อย่าง่าย ถึงแม ้ว่าจะซุม ่ โจมตีไปมากเท่าไหร่ก็กลับไม่มอ ี น
ั ตรายใดๆเข ้า
ไปย่างกรายพวกเขาเลยซก ั นิดเดียว ความคืบหน ้าในปั จจุบน ั ทีก
่ ําลังดําเนินอยูน
่ ัน้ เป็ นเหมือน
ภาพนรกสําหรับฝ่ ายชม ิ ซ
ิ ึ

"โออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ"
"โออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ"

ในสนามรบได ้มีเสย ี งประหลาดดังกึกก ้องไปทั่ว ลําแสงทีซ ่ งึ่ แฝงด ้วยความตายจํานวนมากได ้

พุง่ ผ่านท ้องฟ้ าด ้วยความเร็วสูง โดยไม่ทน ั พริบแม ้แต่จะกระพริบตา ลําแสงได ้เข ้าตรงปะทะใส ่
เป้ าหมายของพวกมัน ไม่วา่ สต ั ว์อสุรปี ศาจทีม ่ คี วามแข็งแกร่งทัง้ พลังกายและเวทย์มนตร์จะ
พยายามกรีดร ้องคํารามจนแผ่นดินนัน ้ สะเทือนเลือนลัน ่ มากเท่าใด พวกมันก็จําต ้องเปลีย ่ นไป
กลายมาเป็ นเศษเนือ ้ (หรือก ้อนเนือ้ )ไปในทันใดโดยไม่มแ ี ม ้แต่โอกาสจะต่อต ้านคืนได ้เลย
กําแพงทีป ่ ้ องกันเมือง ได ้กลายเป็ นกําแพงทีไ่ ร ้ความปราณี เมือ ่ มันนํ ามาซงึ่ ความวินาศของ
กองทัพสต ั ว์อสุรปี ศาจจํานวน 12000 ตัว ทีถ ่ กู ทําลายไปในชว่ งเพียงแค่หนึง่ นาที ในขณะทีม ่ น
ั
เดินเข ้ามาใกล ้และบุกเข ้าเจาะเป้ าหมายโดยปราศจากความไม่เต็มใจ ในขณะทีพ ่ วกมันได ้ก ้าว
ข ้ามไปด ้วยซากศพของพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจจํานวนนับร ้อยทีต ่ ายอยูเ่ บือ
้ งหลัง

------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 63 ผลล ัพธ์ทไี่ ม่พงึ ประสงค์

สาํ หรับ "ชม ิ ซิ ึ ยูคโิ ทช"ิ แล ้วนัน ้ การถูกได ้อัญเชญ ิ มายังต่างโลกนัน ้ ถือว่าเป็ นสงิ่ ทีเ่ ขาปรารถนา
เพราะเขารู ้ว่าเรือ ่ งแบบนีไ ้ ม่มวี นั เป็ นไปได ้ ทุกวันเขาแต่ฝันเฟื่ องถึงเรือ ่ งราวเหล่านีโ้ ดยการอ่าน
หนังสอ ื นินายและเว็บนิยายต่างๆ ในความฝั น..เขาชว่ ยโลกและก็ดน ิ แดนต่างๆเอาไว ้จํานวนมาก
แม ้ว่าเขาคงจะไม่รู ้ ถ ้าหากเขาได ้มีตอนจบแบบสูขสน ั ต์กบ
ั นางเอก ภายในห ้องสว่ นตัวของชม ิ ซิ ึ
นัน้ ไม่สามารถทีจ ่ ะเห็นผนังกําแพงได ้เลย ด ้วยเพราะว่ามันได ้ถูกปกปิ ดและได ้เต็มไปด ้วย
โปสเตอร์เด็กสาวสุดสวยทีต ่ ด
ิ ไปทัว่ และในตรงมุมหนึง่ ของห ้องนัน ้ จะเป็ นชน ั ้ วางกล่องแก ้วทีซ ่ งึ่
ภายในนัน ้ ใสฟ ่ ิ กเกอร์ของผู ้หญิงในท่าโพสต่างๆ ซงึ่ มันดูไม่เหมาะสมอย่างยิง่ ทีม ่ นั จะเอามาตัง้
วางไว ้อยูใ่ นห ้องแคบๆ ชน ั ้ หนังสอ ื ของเขานัน ้ มันก็เต็มไปด ้วยหนังสอ ื มังงะ(การ์ตน ู ) ไลท์โนเวล
(นิยายแต่งเล่มเล็ก) และก็หนังสอ ื อย่างอืน
่ ทีเ่ กีย
่ วข ้อง ในขณะทีเ่ ขานัน ้ ไม่อาจจะเก็บและวาง
ทุกอย่างไว ้ให ้เข ้าพอกันพอดีกบ ั ห ้องทีแ
่ คบ จนทําให ้ของทีเ่ ขาเก็บไว ้นัน ้ ดูเหมือนตึกหอคอย
เมือ่ ได ้ถูกตัง้ เอาไว ้ซะจนสูงลิว่

ใชแ่ ล ้วล่ะ "ชม ิ ซ

ิ ึ ยูคโิ ทช"ิ เขาเป็ น "โอตาคุ(กลุม ่ บุคคลผู ้ซงึ่ ลุม
่ หลงในโลกแห่งการ์ตน ู และอนิ
เมชน ั่ )" ขนานแท ้ แต่ทว่าไม่มใี ครในชน ั ้ เรียนทีซ่ งึ่ ล่วงรู ้ถึงความจริงในเรือ ่ งนี้ เพราะว่าชม ิ ซ
ิ ไึ ด ้
ปกปิ ดตัวตนของเขาเอาไว ้ในสว่ นลึก ซงึ่ ไม่จําเป็ นจะต ้องพูดถึงเหตุผลเลย เพราะว่าการทีเ่ ขา
ได ้เห็นเพือ ่ ร่วมชน ั ้ การกระทําการอย่างดูหมิน ่ เหยียดหยามและกลัน ่ แกล ้งฮาจิเมะ(ซงึ่ เขามี
ลักษณะเป็ นโอตาคุเหมือนกัน) มันก็เป็ นเหตุผลทีเ่ พียงพอแล ้วทีช ่ มิ ซ
ิ จึ ะปิ ดปากตัวเองให ้สนิท
ไม่เล่าเรือ่ งของตนเองนัน ้ ให ้ใครรับฟั ง เขาตัดสน ิ ใจทีจ ่ ะไม่เล่าเรือ่ งทีเ่ ขาเป็ น "โอตาคุ" ให ้ใคร
หน ้าไหนฟั งทัง้ นัน ้

ภายในชน ั ้ เรียนนัน ้ คงจะเรียกได ้ว่าตัวของเขานัน ้ ถูกเรียกว่าเป็ นเพียงแค่ "ตัวประกอบ" โดย

ผู ้คนทีต่ วั ของเขานัน ้ รู ้จักดี(แต่ไม่ใกล ้ชด ิ ) มันจึงไม่เคยเลยทีจ ่ ะมีใครหน ้าไหนทีต ่ วั ของเขานัน้
จะให ้ความใกล ้ชด ิ เป็ นพิเศษ และตัวของเขานัน ้ ก็ซงึ่ ได ้เอาแต่นั่งอ่านหนังสอ ื อยูบ่ นโต๊ะของเขา
ตลอด ถ ้าหากว่าเขาจะพูดอะไร ตัวเขาก็มก ั จะพูดหรือตอบออกมาด ้วยเสย ี งทีแ ่ ผ่วเบาจนไม่
แทบไม่ได ้ยินหากว่าคูส ่ นทนาไม่สนใจฟั ง ซงึ่ มันได ้เริม ่ ต ้นมาจาก การทีเ่ ขาได ้เปลีย ่ นไป
กลายเป็ นคนทีเ่ ก็บตัวเงียบ เนือ ่ งจากถูกกลัน ่ แกล ้งในชว่ งชน ั ้ มัธยมต ้น และก็เพราะธรรมชาติ
รอบข ้างได ้สง่ ผลให ้เป็ นไปเชน ่ นัน ้ เขานัน ้ ถึงกลายเป็ นคนทีไ่ ม่เอาไหน ทีซ ่ งึ่ เอาแต่ขลุกตัวอยู่
ในห ้องของเขาทัง้ วัน และตัวเขานัน ้ หลีกเลีย ่ งและฝื นใจทีจ ่ ะลองแต่งหนังสอ ื และสร ้างเกมเพือ ่
ฆ่าเวลาไม่ได ้ซะด ้วย แม ้แต่พอ ่ แม่ของเขาเองนัน ้ มีความกังวลในตัวลูกชายของเขาตลอดเวลา
เขาได ้นํ าความเป็ น "โอตาคุทแ ี่ ท ้จริง" เข ้ามาในห ้องของเขา ซงึ่ มันสร ้างความรําคาญให ้กับ
พีช ่ ายและน ้องชายของเขา พวกเขาได ้แสดงออกโดยแฝงมากับทัศนคติและคําพูดทีส ่ อดแทรก
ด ้วยคําตําหนิและดูถก ู ซงึ่ ก็ทําให ้ชม ิ ซ
ิ รึ ู ้สก ึ ว่าบ ้านทีค ่ อยปลอบประโลมเขาได ้กลายเป็ นสงิ่ ที่
เลวร ้าย ควรจะเรียกว่าเขาได ้เสย ี ทีอ ่ ยู(่ ทีต ่ วั ของเขาควรจะอยูแ ่ ละเสย ี ทีย
่ นื ในฐานะคนของบ ้าน
ตระกูลชม ิ ซ ิ )ึ ไปซะแล ้ว และก็ด ้วยเพราะสภาพแวดล ้อมทีม ่ ดื มนทีล ่ ้อมรอบตัวเขา ความคิดอัน
ดํามืดแสนชวั่ ร ้ายและก็ใบหน ้าทีแ ่ สนบิดเบีย ้ วก็ได ้เกิดขึน ้ ในจิตใจของเขาและถูกฉาบเอาไว ้ด ้วย
สหี น ้าเรียบเฉยจนไม่มผ ี ู ้ใดล่วงรู ้ได ้ ดังนัน ้ เขาถึงกลายเป็ นคนทีห ่ มกหมุน ่ ในความหลงผิดต่างๆ
และได ้ทุม ่ เทเวลาทัง้ หมดไปกับการอ่านและแต่งหนังสอ ื
และเขาก็ชน ื่ ชอบเป็ นอย่างยิง่ เมือ ่ เขาได ้เข ้าใจและรู ้แล ้วว่าการทีเ่ ขาถูกอัญเชญ ิ มาต่างโลกนัน ้
เป็ นความจริง ใจของเขานัน ้ เต็นราวกับว่าอยากจะตะโกนออกมาว่า "ฉันมาถึงแล ้ว–!!" แม ้แต่
ตอนทีไ่ อโกะได ้ประท ้วงต่อต ้านหัวหน ้าบาทหลวงอิชทาร์อย่างรุนแรง หรือแม ้แต่ในตอนทีโ่ คคิ
ิ ใจประกาศว่าตนเองจะเป็ นผู ้ทีน
ได ้ตัดสน ั ชนะมาสูฝ
่ ํ าชย ่ ่ ายมวลมนุษยชาติและกลับคืนสูโ่ ลกเดิม
ของพวกเขา ภายในหัวของชม ิ ซ
ิ กึ ็มแ
ี ต่ความหลงผิดทีค ่ ดิ ว่าเขาเป็ นผู ้ทีท
่ ําให ้ต่างโลกนีม
้ ส ั ติ
ี น
สูขกลับมา เขาถึงกับมีอาการลิงโลด เพราะว่าสงิ่ ทีเ่ ขาคิดว่าเป็ นไปไม่ได ้มันได ้กลายมาเป็ น
ความจริง และรูปแบบการอัญเชญ ิ มาจากต่างโลกนัน ้ ซงึ่ ได ้ถูกเรียกมาโดยไม่พงึ ประสงค์และ
โดยไม่มเี หตุผลอันสมควรนัน ้ ได ้ถูกผลักดันออกไปจากความคิด(และจิตใจ)ของเขา

ซงึ่ มันจึงกลายเป็ นความจริงเหมือนอย่างทีเ่ ขาคาดหวัง มีความขัดแย ้งในโลกทีแ ่ ตกต่างจากใน

ชวี ต ิ จริง อย่างแรก ชม ิ ซ
ิ ไึ ด ้เก็บความข ้อมูลทีซ
่ งึ่ เป็ นกลโกงบางอย่างเอาไว ้เป็ นความลับ แต่นั่น
มันก็เหมือนกับเพือ ่ นร่วมชน ั ้ คนอืน
่ ๆ นอกจากนี้ "โคคิ" เป็ น "ผู ้กล ้า" ไม่ใช ่ "เขา(ชม ิ ซ
ิ )ึ " และ
ต ้องเป็ นเพราะว่ามีแต่ผู ้หญิงคอยเข ้ามาใกล ้โคคิ และมันได ้กลายมาเป็ นคําพูดทีว่ า่ "เขาเป็ น
เพียงหนึง่ ในคนอีกมากมาย" ด ้วยสงิ่ นี้ จึงไม่มอ ี ะไรเปลีย ่ นแปลงไปจากตอนทีเ่ ขาอยูท ่ ญ ี่ ป
ี่ นเลย
ุ่
ทีค่ ด ิ ว่าคําอธิษฐานของเขาได ้สม ั ฤทธิผ
์ ล ความเป็ นจริงทีไ่ ม่ได ้เป็ นไปตามทีเ่ ขาคาดหวัง มันจึง
ทําให ้เกิดความไม่พอใจ จนกระทัง่ ทําให ้จิตใจของเขานัน ้ เริม
่ บิดเบีย
้ วมากขึน
้ (จากทีเ่ คยบิด
เบีย ้ วอยูก่ อ่ นแล ้วยิง่ หนักเข ้าไปอีก)

"ทําไมฉันถึงไม่ใช ่ "ผู ้กล ้า" ...แล ้วทําไมถึงมีแต่พวกผู ้หญิงทีเ่ ข ้าไปรุมล ้อมและปรารถนา

ต ้องการ(ในความรัก)กับไอ ้โคคิเพียงคนเดียว..ทําไมถึงไม่ใชฉ ่ ัน....แต่วา่ กลับกลายเป็ นไอ ้โคคิ
ทีไ่ ด ้แต่ของพิเศษและอภิสท ิ ธิอ์ น
ั พิเศษอยูเ่ รือ
่ ย..ถ ้าหากว่าฉั นเป็ นผู ้กล ้า..ฉันคิดว่าฉั นข่าจะทํา
ดีกว่า(ไอ ้โคคิ)แน่นอน จากนัน ้ ...พวกผู ้หญิงก็จะยอมรับในตัวของฉัน ถ ้าฉันเข ้าใกล ้พวกเขา....
สภาพทีซ ่ งึ่ เป็ นอยูใ่ นตอนนีน
้ ัน
้ มันเป็ นความผิดของพวกมันทุกคน ฉั นเป็ นคนพิเศษเพียงคนเดียว
เหนือกว่าทุกคน" นั่นก็คอ ื ความคิดทีเ่ ห็นแก่ตวั ซงึ่ ได ้ก่อตัวขึน้ ในความคิดและจิตใจของชม ิ ซ
ิ ึ

ในตอนนัน ้ เมือชว่ งตอนพวกกลุม ้

่ ฝึ กการต่อสูจะลงไปที ่ "ออร์คส
ุ ดันเจีย๋ น(มหาวงกตแห่งออร์
คุส)" ชมิ ซ ึ ด
ิ ค ิ ว่ามันเป็ นโอกาสของเขา "ฉันจะไม่คด ิ ถึงมัน ไม่วา่ พวกเขานัน ้ จะอยูท
่ น ี่ ห
ี่ รือไม่มน
ั
ก็เหมือนกัน เจ ้าพวกเพือ ่ นร่วมชนั ้ ทีเ่ ห็นฉันเป็ นเพียงแค่ฉากหลังไม่มค ี า่ ให ้สนใจจะต ้อง
สงั เกตเห็นได ้ถึงความสามารถของฉันอย่างแน่นอน" ชม ิ ซ ึ ยายามทีจ
ิ พ ้
่ ะใชโอกาสนี .้ ..แต่วา่ มี
บางสงิ่ ทีเ่ ขาสงั เกตุเห็น

ตัวเขาไม่ได ้มีความพิเศษเหนือกว่าทุกคน ไม่มโี อกาสได ้พัฒนาเหมือนคนอืน ่ และเขาก็ได ้

กลายเป็ นคนที่ "ตาย" ไปอย่างแน่นอนแล ้วในชว่ งเวลาต่อมา ในขณะทีต ่ วั เขานัน
้ กําลังจะถูกฆ่า
ตายโดยพวก "ทรัมโซลเจอร์ (the Traum Soldier)" เขาเห็น "ผู ้กล ้า" ซงึ่ กําลังต่อสูกั้ บพวก
มอนสเตอร์สด ุ โหดเหีย้ มในระยะไกล และจินตนาการของเขาเกีย ่ วกับต่างโลกก็พังทลายและถูก
บดขยีล้ ง
แล ้วเมือ
่ เขาได ้เห็นเพือ่ ร่วมชน ั ้ ซงึ่ ตกลงไป "ตาย" ในขุมนรกไปต่อหน ้าต่อตา จิตใจของเขาก็
แตกสลาย(กระจายไม่มช ี นิ้ ดี) เขานัน ้ ก็ทําได ้เพียงตีความเข ้าตัวเพือ
่ ปลอบประโลมใจตัวเองว่า
คนที่ "ตาย" ไปนัน ้ มีคา่ น ้อยกว่าเขาและด ้อยยิง่ กว่าเขา เขาได ้เก็บความรู ้สก ึ และนึกคิดข ้อนีไ้ ว ้
ในใจ และมันก็เป็ นปกติอยูเ่ พราะว่าจิตใจของเขาไม่มม ี น
ั่ คง(ไม่มค
ี วามแข็งแกร่งเลยแม ้แต่นด ิ
เดียว)

เมือ่ เขาเดินทางกลับไปยังทีพ ิ ซ
่ ระราชวัง ชม ึ ็เอาแต่เก็บตัวอยูค
ิ ก ่ นเดียวอยูใ่ นห ้อง แต่ทว่าเขารู ้ดี
ว่าสงิ่ ทีค่ อยปลอบประโลมและให ้กําลังใจเขาเหมือนกับห ้องของเขาทีอ ่ ยูท
่ ญี่ ป
ี่ นนั ุ่ น
้ ไม่ได ้อยูท
่ น
ี่ ี่
้ จึงสง่ ผลทําให ้ชม
นัน ิ ซ ึ ัน
ิ น ้ เอาแต่หมกตัวอ่านหนังสอ ื เกีย
่ วกับทักษะและพลังเวทย์มนตร์ทม ี่ ค
ี วาม
เกีย ั ้ อาชพ
่ วข ้องอยูใ่ นชน ี ทีซ่ งึ่ ปรากฏในสถานะของเขา คือ "ผู ้ใชมนตร์ ้ ดํา (Dark Magic-user)"

มนตร์ดํา คือ เวทย์มนตร์ซงึ่ ใชควบคุ

้ มจิตใจและประสาทสม ั ผัสของคนอืน่ มันถูกยอมรับว่าเป็ น
เวทย์มนตร์เบือ ่ สนเลวร ้ายทีใ่ ชจั้ ดการเป้ ามหายในการต่อสู ้ ความถนัดของชม
้ งต ้นทีแ ิ ซ
ิ น ึ ัน
้ คือ
การดัดแปลงแก ้ไขความนึกคิดและความทรงจําของคนอืน ่ ร่ายมนตร์แสดงภาพลวงตาเพือ ่
รบกวนและทําลายสมาธิในการร่ายเวทย์ให ้สมบูรณ์ และด ้วยผลลัพธ์ของศก ึ ษาเรียนรู ้ของเขา
ทําให ้เขาสามารถสร ้างความผิดปกติในร่างทีถ ่ ก
ู ควบคุมได ้

ดังนัน
้ หลังจากทีเ่ ขาอ่านหนังสอ ื มนตร์มด ื ความซม ึ เศร ้าในจิตใจของเขาก็ได ้ถูกปั ดเป่ าจน
หายไป และชม ิ ซิ ไึ ด ้หวนคิดถึงบางสงิ่ บางอย่างในทันที "ถ ้าหากว่าฉันสําเร็จวิชามนตร์ดํา..ฉั น
คนนีจ ้ ะสามารถล ้างสมองใครบางคนได ้หรือเปล่านะ" อะไรอย่างนัน ้ ชมิ ซ ึ ค
ิ ม ี วามตืน่ เต ้นอย่าง
มาก ถ ้าหากว่าสงิ่ ทีเ่ ขาได ้สน ั นิษฐานนัน ้ ถูกต ้อง เขาก็จะสามารถทําให ้ทุกคนทําในสงิ่ ทีเ่ ขา
ต ้องการ ใชแ ่ ล ้ว...อะไรก็ได ้ทีเ่ ขานัน
้ ต ้องการ ความมืดมิดได ้แพร่กระจายไปในจิตใจของชม ิ ซ
ิ ึ
นับตัง้ แต่วันนัน
้ ...เขาก็ได ้ทําการฝึ กฝนในการใชมนตร์ ้ ดําโดยไม่แม ้แต่จะสนใจว่ามันจะสง่ ผล
กระทบอย่างหนักหรือเบาต่อร่างกายและจิตใจของเขาเพียงใด

้
แต่ทว่า เสนทางที ต่ วั ของเขาได ้เลือกเดินไปนัน ้ มันไม่ใชเ่ รือ่ งง่ายเลย อย่างแรกสุดนัน ้ สําหรับ
บางอย่างนัน ้ มี "อัตตา(ความเป็ นตัวตน)" ทีแ ่ ข็งแกร่งเหมือนกับมนุษย์ ซงึ่ เขาจําเป็ นต ้องใช ้
เวลาหลายชวั่ โมงในการร่ายมนตร์ควบคุม หรือว่าแม ้แต่บางทีนัน ้ เขาก็ไม่สามารถทีจ ่ ะทําได ้เลย
โดยปกติแล ้วถ ้าหากว่าไม่มก ี ารต่อต ้านใดๆ จะไม่มใี ครทีจ ่ ะสามารถขัดขืนได ้ถ ้าหากว่าเขาเป็ น
เป้ าหมายทีไ่ ด ้ถูกร่ายเวทย์ใส่ ตามทีไ่ ด ้คาดการณ์ไว ้ มันเป็ นจําเป็ นสําหรับเขาทีจ ่ ําจะต ้องทําให ้
เป้ าหมายในสภาวะหลับไหล ถ ้าหากว่าเป้ าหมายนัน ้ คือมนุษย์ มันคงจะเป็ นเรือ ่ งทีย ่ ากสําหรับ
เขาทีจ่ ะหลบซอ ่ นตัวและร่ายควบคุมและล ้างสมองในขณะทีม ่ นุษย์อยูใ่ นสภาวะตืน ่ ตัว ตัวอย่าง
ทีช
่ าญฉลาดและเสนทางอั ้ นชาญฉลาด ในขณะทีเ่ ขาคิดอะไรอยูน ้ มีบางสงิ่ เกิดขึน
่ ัน ้ ในขณะที่
เขาค ้นพบอะไรบางอย่าง ชม ิ ซิ ไึ ม่สามารถชว่ ยได ้ ได ้แต่ทงิ้ สงิ่ นีไ
้ ปเพราะว่ามันมีความเสย ี่ งสูง
เกินไป
ชม ิ ซ ิ จึ ับไหล่ของเขา แต่วา่ พลันเขาก็นก ึ ถึงเกีย่ วกับเหตุผลทีเ่ ขาถูกเรียกมาทีต ่ า่ งโลกในทันที
"ชนเผ่าปี ศาจ" สามารถควบคุมพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจได ้ เขารู ้สก ึ สงสย
ั ว่า ถ ้าหากว่าเขาสามารถ
ล ้างสมองพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจซงึ่ เคลือ
่ นไหวโดยสญ ั ชาตญาณและมี "อัตตา(ความเป็ นตัวตน)"
น ้อยกว่ามนุษย์ได ้มันจะเกิดอะไรขึน ้ และเพือ ่ จะยืนยันในสงิ่ ทีเ่ ขาสงสย ั ชม ิ ซ
ิ จึ งึ ได ้ออกมาจาก
พระบรมมหาราชวัง และได ้ทดลองซาํ้ แล ้วซาํ้ อีกกับพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจขนาดเล็ก และผลที่
ตามมา มันได ้พิสจ ู น์ออกมาแล ้วว่า มันก็เป็ นเรือ ่ งง่ายๆในการล ้างสมองและควบคุมพวกมัน และ
เมือ ่ ได ้เทียบกับการควบคุมมนุษย์แล ้วการล ้างสมองพวกสต ั วือสุรปี ศาจยังง่ายซะยิง่ กว่า ใน
ตอนต ้นนัน ้ มีเพียงเขาสามารถทําได ้ เพราะว่าชม ิ ซ
ิ เึ ป็ นหนึง่ ในพวก "ขีโ้ กง" และยังมี
ความสามารถในด ้านมนตร์ดําอย่างสูงมาก ก่อนหน ้านี้ อิชทาร์ได ้พูดเอาไว ้ มนุษย์นัน ้ สามารถ
ถูกควบคุมได ้ 1-2 ครัง้ แม ้ว่าในสว่ นของคนนัน ้
้ มันต ้องจะใชเวลาและพลั งเวทย์อย่างมากในการ
ควบคุม

ชม ิ ซ ึ ู ้ซงึ่ เสร็จสน
ิ ผ ิ้ การทดลองพลังในเขตชานเมืองของศูนย์กลางจักรวรรดิ์ คิดว่ามันคงดี หากว่า
เขาสามารควบคุมสต ั ว์อสุรปี ศาจทีม่ ค ึ หวาดกลัวทีจ
ี วามแข็งแกร่งได ้ ถึงแม ้ว่าเขาจะรู ้สก ่ ะลงไป
ในดันเจีย ๋ นในฐานะของพวกแนวหน ้าเหมือนปาร์ตข ี้ องโคคิ จากนัน ้ เวลาทีเ่ ขาไม่ควรเสย ี ก็ดน
ั มา
เสย ี ไปจนหมด เขาได ้ยินเรือ ่ งเกีย
่ วกับการประกาศสมัครเป็ นองครักษ์ ของไอโกะ ถ ้าเขาได ้เข ้า
ร่วมกับพวกเขา เขาจะสามารถค ้นพบพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจสุดแข็งแกร่งตามทีเ่ ขาต ้องการได ้

ในตอนชว่ งท ้าย คณะของไอโกะได ้เดินทางมาถึงยังเมืองอุล ทันใดนัน ้ เขาก็ได ้ยินถึงเรือ

่ งของ
พวกสต ั ว์อสุรปี ศาจทีซ
่ งึ่ อาศย
ั อยูใ่ นแถบภูเขาทางตอนเหนือของเมือง และเขานัน ้ ก็ได ้หลงตก
ลงสูค ่ วามโลภ(ของตัวเอง)เมือ ่ เขาเกิดความคิดทีจ
่ ะสร ้างกองกําลังของเขาขึน ้ มา ในการพบกัน
ครัง้ ต่อไป...ทุกคนจะต ้องอึง้ ทึง่ และตกตะลึงรวมไปถึงให ้ความเคารพในผลสม ั ฤทธิ(์ ในพลัง
เวทย์มนตร์ดํา)อันยิง่ ใหญ่ของเขา และเขาจะได ้รับการปฏิบต ั เิ ป็ นพิเศษ หรือไม่ก็ความเป็ น
ตัวตนของเขาจะได ้รับการยอมรับมากขึน ้

เป็ นธรรมดาทีต ้
่ ้องใชเวลาถึ งสองสป ั ดาห์ในการเดินทางไปถึงรวมกับการเดินทางขึน ้ เขาอีก
ต่างหาก แต่ไม่เป็ นไรเลยสําหรับชม ิ ซ ึ ู ้ซงึ่ เป็ นอัจฉริยะในเรือ
ิ ผ ่ งมนตร์ดํา และเขานัน ้ ก็ได ้ใชวิ้ ธท
ี ี่
สง่ ผลดีอย่างมีประสท ิ ธิภาพทีส
่ ดุ โดยการล ้างสมองควบคุมตัวผู ้นํ า "หนึง่ พัน" คือ ขีดจํากัด มาก
ไปกว่านี้ มันจะเป็ นเพียงพวกทีอ ่ ยูใ่ นระดับกระหายเลือด(พวกโหดเหีย ้ ม)ทีอ
่ ยูใ่ นดินแดนแถบ
ภูเขาลูกทีส่ อง

แต่ทว่าเขาถูกชว่ ยเหลือโดยอะไรบางอย่าง("เธอ" คนหนึง่ ) และเขาสามารถทีจ ่ ะควบคุมทีโอ

เอาไว ้ได ้ "เธอ" ผู ้ลึกลับผู ้ซงึ่ ให ้พลังของเธอแก่ชม ิ ซ
ิ ึ เพือ ้ งในการล ้างสมองพวก
่ ให ้เขาใชพลั
สตั ว์อสุรปี ศาจในเทือกเขาทีส ่ ที่ ซ
ี่ งึ่ พบเจอโดยบังเอิญได ้อย่างมีประสท ิ ธิภาพมากขึน ้ และใน
เวลาเดียวกัน ใครคนหนึง่ ผู ้ลึกลับคนนัน ้ ได ้สญั ญาว่ากับเขาว่าจะนํ าพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจมาเพิม
่
ให ้กับกองกําลังของเขา(ชม ิ ซ ิ )ึ ทุกวัน และก็ทําให ้พันธะทางเหตุผลของชม ิ ซ ึ รากฏออกมา
ิ ป
อย่างสมบูรณ์ ในทีส ่ ดุ ในขณะทีเ่ ขาดืม ่ ดํา่ กับความสุขในความคิดทีว่ า่ เขาเป็ นคนพิเศษ กองทัพ
ขนาดใหญ่ของเขาก็ได ้เดินทัพมุง่ ตรงไปทีเ่ มือง
ดังนัน
้ ผลลัพธ์จงึ ออกมาเป็ น......

เขาได ้กลายเป็ นชายเข็ญใจสําหรับใครก็ตามทีเ่ ห็นเขา เขาถูกบังคับให ้ทําการคุกเข่าลงต่อหน ้า

ไอโกะและคนอืน ่ ๆ อนึง่ ...เหตุผลทีว่ า่ ทําไมเขานัน ้ ถึงดูเหมือนเป็ นทหารผู ้พ่ายแพ ้ศก ึ (เชลยศก ึ )
มันก็เพราะว่าฮาจิเมะได ้ลากเขามา พร ้อมกับการใชพาหนะเวทย์ ้ มนตร์สองล ้อบนพืน ้ ถนนอันเป็ น
ดินอันขรุขระซงึ่ ปกคลุมไปเศษเนือ ้ และเลือดของพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจควบคูไ่ ปด ้วยฝุ่ นละออกที่
คละคลุ ้ง ชม ิ ซ ึ ็หมดสติไปพร ้อมกับตาทีเ่ หลือกขาวโพลน และเมือ
ิ ก ่ เห็นว่าเขาได ้ถูกนํ าตัวมาที่
เมืองด ้วยการทีศ ่ รีษะถูกฟาดลงกับพืน ้ ซาํ้ แล ้วซาํ้ เล่า การแสดงท่าทีของไอโกะและคนอืน ่ จึงดู
เข ้าใจได ้ยาก

อีกอย่างหนึง่ ตําแหน่งทีอ ่ ยูใ่ นปั จจุบน

ั นีค
้ อ
ื ตรงชานเมือง และในทีต ่ รงนีม
้ เี พียงแค่ไอโกะ
นักเรียนของเธอ คนจากกลุม ่ อัศวินองครักษ์ ท่านเจ ้าเมือง วิล และคณะของฮาจิเมะ ซงึ่ ถ ้าเป็ น
อย่างทีไ่ ด ้คาดการณ์ไว ้ มันจะเกิดเหตุจราจลและการรุมตัดสน ิ ด ้วยศาลเตีย ้ (รุมประชาทัณฑ์)จน
ทําให ้ไม่มโี อกาสได ้ไต่สวนความผิด(เพราะว่าชาวเมืองทัง้ หมดได ้ตัดสน ิ โทษไปแล ้ว)แน่ ถ ้า
หากว่าผู ้ควบคุมจิตใจผู ้ซงึ่ อยูเ่ บือ
้ งหลังเหตุการโจมตีถก ู ลากคอและนํ าตัวมายังทีเ่ มือง ซงึ่
ในขณะนีเ้ จ ้าเมืองได ้กําลังยุง่ กับรักษาการณ์ซงึ่ ความสงบอยูภ ่ ายในเมือง

ไอโกะได ้เดินไปหาชม ิ ซ
ิ ซึ งึ่ สลบตาขาวเหลือกค ้างเบิกโพลง ร่างของเขาสวมชุดคลุมสด ี ํา
ตามมาด ้วยความจริงทีว่ า่ เขาได ้ถูกลากตัวกลับมาจากในสนามรบโดยตรง ซงึ่ มันเป็ นบททีพ ่ สิ จ
ู น์
ได ้ว่าเขาไม่ได ้ถูกป้ ายสวี า่ เป็ นผู ้ทีอ
่ ยูเ่ บือ
้ งหลังการโจมตี มันเป็ นความจริงทีไ่ อโกะไม่อยากจะ
ื่ ในขณะทีไ่ อโกะกําลังตกอยูใ่ นสภาวะเศร ้าโศก เธอก็รู ้สก
เชอ ึ ตกใจกับการทีช ิ ซ
่ ม ึ ัน
ิ น ้ ได ้รู ้สกึ ตัว
แล ้ว

เดวิดและคนอืน ่ ๆได ้พยายามบอกให ้เธอหยุดและอย่าเข ้าใกล ้เขาไปมากกว่านีเ้ พราะว่ามัน

อันตราย(และชม ิ ซ ึ ็อน
ิ ก ั ตรายต่อเธอเสยี ด ้วย) แต่ทว่าเธอนัน ้ ได ้สา่ ยหัวปฎิเสธพวกเขา ใน
ขณะเดียวกันมันได ้เกิดความยับยังชงั่ ใจขึน ้ เกิดมาในจิตใจของไอโกะ มันได ้ถูกปลดปล่อยบอ
อกมา เพราะว่าเธอนัน ้ ไม่สามารถทีจ่ ะพูดคุยแบบดีๆกับชม ิ ซ
ิ ใึ นชว่ งขณะนีไ้ ด ้เลย ในตอนท ้ายสุด
แล ้ว ไอโกะนัน
้ ต ้องการเพียงแค่อยากจะพูดคุยในฐานะอาจารย์กบ ้ เอง(ไม่ใชใ่ น
ั นักเรียนเท่านัน
ฐานะของผู ้ชนะและเชลยศก ึ )

ในไม่ชา้ สติสมั ปชญั ญะของชม ิ ซิ กึ ไ

็ ด ้เริม
่ ฟื้ นกลับคืนมาจากการเรียกของไอโกะ เขามองไป
รอบๆด ้วยด ้วยรูปลักษณ์(ดวงตา)ทีว่ า่ งเปล่า และเป็ นเพราะว่าเขาเข ้าใจในสถานการณ์ขณะนี้
เขาจึงได ้พยายามพยุงร่างสว่ นบนของเขาขึน ้ เขาพยายามทีจ ่ ะตีตวั (ถอยตัว)ออกมาให ้ห่าง แต่
เพราะว่าความเสย ี หาย(อาการบาดเจ็บ)จากการทีศ ่ รีษะนัน
้ กระแทกกับพืน ้ ยังไม่หายดี เขาจึง
เดินโซเซจนกระทั่งลืน ่ ล ้มจนก ้นจํ้าเบ ้า แล ้วก็จงึ เริม่ ถอยห่างไปอีก เขาได ้พยายามปกป้ องรักษา
ตนเองด ้วยความระมัดระวังตัวเองและด ้วยสภาพทีน
่ ่าเวทนาทีร่ วมกับความโกรธเคืองของเขา
และมองไปรอบๆ

ไอโกะ : "ชม ิ ซ ึ งุ ....ใจเย็นๆนะ....ไม่มใี ครในทีแ

ิ ค ่ ห่งนีจ้ ะทําร ้าย(ประสงค์ร ้าย)เธอหรอกนะ....
อาจารย์แค่เพียงต ้องการอยากจะพูดคุยกับชม ิ ซิ คึ งุ ทําไมเธอถึงทําอย่างนัน ้ ...อาจารย์ไม่วา่
อะไรเธอหรอก...ถ ้าหากว่าเราจะพูดถึงเรือ ่ ทีไ่ ม่ใชเ่ รือ
่ งอืน ึ
่ งบ ้าๆนี้ ขอให ้อาจารย์ได ้ฟั งความรู ้สก
ทีแ
่ ท ้จริงของเธอจากปากของเธอได ้ไหม"

้
เพราะไอโกะได ้ใชสายตาจั บจ ้องไปทีช ิ ซ
่ ม ิ ึ เขาจึงหยุดมองไปรอบๆ ซงึ่ ตามมาด ้วยการทีเ่ ขาได ้
หันสายตาไปทางอืน ี ง ทีไ่ ม่สามารถได ้ยินเสย
่ และก ้มหน ้าลงตํา่ แล ้วจึงได ้พูดออกมาด ้วยเสย ี ง
ได ้อย่างง่ายดายหากว่าไม่สมาธิในการรับฟั ง.....เขากําลังได ้พูดก่นด่าสาปแชง่ ไอโกะ

ชม ิ ซ ิ ึ : "ทําไม...ทําไมคุณถึงยังไม่เข ้าใจในเรือ ่ งนัน

้ อีกล่ะ ทําไมไอ ้ฉั นคนนีแ ้ ละกับไอ ้หมอนั่น
มันถึงแตกต่างกันได ้ถึงขนาดนีล ้ ะ่ ทําราวกับว่าฉั นมันเป็ นไอ ้หน ้าโง่ ไอ ้ผู ้กล ้า...ไอ ้ห่าผู ้กล ้านัน
้
มันชา่ งน่ารําคาญชะมัดยาด ถึงแม ้ว่าฉั นจะคิดว่าถ ้าหากเป็ นฉัน..ฉันคงจะสามารถทําได ้ดีกว่ามัน
..ไม่มใี ครจะสงั เกตุหรือมองมาทีฉ ่ ัน และได ้ทํากับฉั นเหมือนกับเป็ นตัวประกอบคนหนึง่ ฉั นขอ
พูดตรงๆนะ....มีแต่เพียงพวกคนโง่เง่าเต่าตุน ่ เท่านัน้ แหละ(ทีจ ่ ะหลงเชอ ื่ และทําตามทีเ่ ธอพูด)
นั่นแหละ..คือสงิ่ ทีม ั ทําให ้ฉั นคิดจะแสดงถึงความสูงสง่ และสูงค่าของฉันให ้ผู ้คนได ้ประจักษ์
่ น
เสย ี บ ้าง....."

"ไอ ้บ ้าเอ ้ย...นาย..นายได ้ดูตวั เองบ ้างไหม(ได ้ดูสถานะของตัวเองในตอนนีบ

้ ้างไหม) ว่านายนัน
้
เกือบจะทําลายเมืองไปน่ะหา"

"จริงด ้วย...ถ ้าหากว่านายพูดถึงเกีย ่ วกับเรือ

่ งคนโง่(และคนบ ้า) นายนัน
้ แหละทีเ่ ป็ นคน "บรมโง่
(โคตรโง่)" ทีส ่ ด
ุ (และเป็ นคนบ ้าทีส
่ ดุ )"

"นายเคยคิดบ ้างไหมว่าทําให ้อาจารย์ไอจังเขาเป็ นห่วงมากแค่ไหนกันน่ะ"

โดยไม่สนถึงคําก่นด่าทีเ่ ป็ นดัง่ เสย ี งทีส

่ ะท ้อนกลับไปมา ชมิ ซ ึ ังคงได ้พูดก่นด่าสาปแชง่ ด ้วย
ิ ย
ความไม่พอใจไปรอบๆตัวเขาต่อไป ดังนัน ้ ทามาอิ โซโนเบะและก็นักเรียนคนอืน ่ ๆจึงโกรธมาก
และยังได ้กล่าวคัดค ้าน(ในเรือ ่ งการให ้อภัย) มันเป็ นเพราะว่าได ้รับแรงกดดันจากของพวกเขา ช ิ
มิซจึ งึ ได ้ก ้มหน ้าเงียบหนักเข ้าไปอีก
เพราะว่าไอโกะไม่สามารถทีจ ่ ะทนเห็นชมิ ซ
ิ โึ ดนกระทําแบบนัน
้ ได ้ เธอจึงได ้พยายามใชวิ้ ธก ี าร
เอานํ้ าเย็นเข ้าลูบดับไฟความโกรธของพวกนักเรียน และได ้เข ้าไปไต่ถามชม ิ ซ ึ ้วยนํ้ าเสย
ิ ด ี งทีด่ ู
อบอุน
่ และอ่อนโยนเท่าทีเ่ ธอนัน ้ สามารถขะทําได ้ในชว่ งขณะนัน้

ไอโกะ : "ฉันเข ้าใจล่ะ...เธอคงจะไม่พอใจอย่างมากเลยสน ิ ะ...แต่วา่ นะ..ชมิ ซ ึ งุ ...ถ ้าหากว่ามัน

ิ ค
เกีย่ วข ้องกับเรือ
่ งของการทีเ่ ธออยากจะเอาชนะ(และอยูเ่ หนือกว่า)ทุกคน อาจารย์กไ ็ ม่เข ้าใจ
เลย ว่าทําไมเธอถึงได ้พยายามโจมตีเมืองนี้ ถ ้าหากว่าเธอโจมตีเมืองได ้...พลเมืองจํานวนมาก
จะต ้องตาย...นอกเหนือไปจากการทีเ่ ธอควบคุมและกําราบพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจจํานวนมากได ้
นั่นก็ไม่ได ้แสดงให ้เห็นถึง "คุณค่า" ของเธอเลย"

คําตอบทีส
่ มเหตุสมผลทําให ้ชมิ ซ
ิ เึ งยหน ้าขึน
้ มามองและเขาได ้แสดงสห ี น ้าเบือ
่ หน่ายต่อคําตอบ
นัน
้ ดวงตาอันดํามืดของเขาจ ้องมองไปทีไ่ อโกะจากชอ ่ งว่างของทรงผมหน ้าม ้าของเขา ซงึ่
ห ้อยลงมาปิ ดหน ้าของเขา จากนัน้ เขาก็เผยรอยยิม ้ จางๆออกมา

ิ ซ
ชม ิ ึ : "....ฉั นสามารถแสดงให ้เห็นได ้...ถ ้าหากว่ามันเป็ นพวก "ชนเผ่าปี ศาจ" ล่ะก็นะ"

ไอโกะ : "อะ.....อะไรนะ"

คําพูดทีไ่ ม่คาดคิดว่ามันจะออกมาจากปากของชม ิ ซ
ิ ึ ทําให ้ไม่ใชแ
่ ค่ไอโกะ ยกเว ้นเพียงฮาจิเมะ
และคณะปาร์ตข ี้ องเขา และทุกคนในทีแ ่ ห่งนัน
้ ต่างได ้ตกอยูใ่ นสภาวะตกตะลึง ชม ิ ซ
ิ น ึ ัน
้ ยิง่ มีทที า่
พออกพอใจเมือ ่ เขาเห็นท่าทีอน ั ตืน
่ ตระหนกของพวกเขา และคิดว่าคงเหมือนกับเมือ ่ ก่อนเสย ี นี่
กระไร เขาจึงเริม ี งทีท
่ พูดด ้วยนํ้ าเสย ่ รงพลัง ซงึ่ มากกว่าแรงกดดันก่อนหน ้าทีท ่ ําได ้บีบบังคับเขา
ให ้เขาต ้องหุบปาก

ชมิ ซ
ิ ึ : "เพือ
่ จะไปจับพวกสต ั ว์อสุรปี ศาจ ฉันต ้องเดินทางไปยังทีด่ น
ิ แดนภูเขาในแถบทางตอน
เหนือเพียงลําพังตัวคนเดียว ในตอนนัน ้ ..ฉันได ้พบกับคนทีม
่ าจาก "ชนเผ่าปี ศาจ" ตอนแรกนัน ้ ..
แน่นอนว่าฉั นระแวดระวังตัวอยูต ่ ลอด...แต่วา่ พวก "ชนเผ่าปี ศาจ" ต ้องการจะพูดคุยกับฉัน
จากนัน ้ พวกเราทัง้ สองฝ่ ายก็ตา่ งได ้มาทําความเข ้าใจกัน ไอ ้หมอนั่นมันรู ้ถึง "คุณค่าทีแ
่ ท ้จริง"
ของฉัน นั่นถึงทําให ้ฉันยอมตามไอ ้หมอนั่น...พวกชนเผ่าปี ศาจและได ้ทําสญ ั ญาต่อกัน"

ั ญาเหรอ....หมายความว่ายังไงกัน"
ไอโกะ : "เธอพูดว่าอะไรนะ....ทําสญ
ไอโกะถึงกับตัวสน ั่ เทาด ้วยมาจากความจริงในเรือ ิ ซ
่ งทีเ่ ขา(ชม ิ )ึ ได ้ทําการติดต่อกับพวก "ชนเผ่า
ปี ศาจ" ซงึ่ เป็ น "ศต ั รู" ของพวกเขาในสงคราม แต่เธอแน่ใจว่าพวก "ชนเผ่าปี ศาจ" ได ้ทําการ
เกลีย้ กล่อมนักเรียนของเธอ ในขณะทีเ่ ธอพยายามควบคุมอารมณ์โกรธของเธออยูน ่ ัน
้ เธอก็ได ้
ไต่ถามเขาอีกครัง้

เมือ
่ มองไปทีไ่ อโกะ ชม ิ ซ
ิ ไึ ด ้แสยะยิม
้ ราวกับว่าเขากําลังเห็นสงิ่ ทีน
่ ่าขบขัน จากนัน
้ เขาได ้ก็พด
ู
ถึงเหตุผล ซงึ่ คําพูดนัน
้ ได ้สง่ กระทบไปทัว่ ทัง้ บริเวณ

ิ ซ
ชม ิ ึ : "มันอยากจะฆ่าคุณไงล่ะ....อาจารย์ฮาตานากะ"

ไอโกะ : "เอ๊ะ..."

้
ไอโกะต ้องใชเวลาในการทํ าความเข ้าใจในสงิ่ ทีเ่ ขา(ชม
ิ ซ
ิ )ึ พูดออกมาประมาณซก ั ชวั่ ครูห่ นึง่
พร ้อมกับสง่ เสย ี งครางแบบโง่ๆออกมาในขณะเดียวกัน ซงึ่ มันได ้เกิดขึน ้ เหมือนกันกับทุกๆคนที่
อยูท่ น
ี่ ี่ พวกเขานัน ั สนมึนงงไปชวั่ ขณะ พวกเขาต่างเข ้าใจความหมายในสงิ่ ทีช
้ ต่างสบ ิ ซ
่ ม ิ ไึ ด ้พูด
เร็วกว่าไอโกะและได ้จ ้องมองไปทีช ิ ซ
่ ม ึ ้วยสายตาทีโ่ กรธจัด
ิ ด

ชม ิ ซ
ิ ไึ ด ้หลบสายตาทีซ ่ งึ่ จ ้องมองมาทีเ่ ขาอย่างกับว่าอยากจะกินเลือดกินเนือ ้ ของพวกเขาไป
ชวั่ ขณะ ซงึ่ สายตาของทุกผู ้ในทีแ ่ ห่งนัน
้ (ยกเว ้นฮาจิเมะและคณะ)มันได ้เต็มเปี่ ยมไปด ้วยความ
โกรธเกรีย ้ วอย่างรุนแรงจากพวกนักเรียนและพวกอัศวินองครักษ์ แต่ทว่าเขาได ้หยุดกลางคัน
และได ้พูดต่อไปแม ้ว่าจะยังเกิดอาการสน ั่ กลัวจากการจับจ ้องมองมาอย่างกระเหีย ้ นกระหือรือ
ของพวกเขาทัง้ หลายก็ตามที

ชม ิ ซ
ิ ึ : "ลักษณะท่าทีแบบนัน ้ มันคืออะไร...คิดว่าฉันถูกหลอกใชโดยพวก ้ "ชนเผ่าปี ศาจ" หรือ
ยังไงกันน่ะหา คงจะด ้วยเพราะเหตุผลอะไรบางอย่าง คุณนัน ้ คือ "ตัวปั ญหา" ทีอ ่ าจจะสร ้าง
ปั ญหาขึน ้ มากมายซะยิง่ กว่า "ผู ้กล ้า" เสย ี อีก...."เทพีแห่งการเก็บเกีย ่ วอันอุดมสมบูรณ์" เอ๋ย...
ถ ้าหากว่าฉันสามารถทําให ้ดูเหมือนกับว่าคุณถูกฆ่าตายโดยฝี มือของชาวเมืองล่ะก็ ฉันจะได ้รับ
การต ้อนรับอย่างสมเกียรติจ์ ากทางฝ่ าย "ชนเผ่าปี ศาจ" ในฐานะของ "ผู ้กล ้า" นัน ้ คือข ้อตกลงที่
ฉั นได ้ทําเอาไว ้ ความสามารถของฉันชา่ งน่าอัศจรรย์ พวกเขาต่างบอกว่า.....มันชา่ งไร ้
ประโยชน์สน ิ้ ดีถ ้าหากว่าฉั นจะต ้องไปทํางานเป็ นแนวหน ้าคอยสนับสนุนและอยูภ ่ ายใต ้ฝ่ าเท ้า
ของ "ผู ้กล ้า" และเป็ นไปอย่างทีค ่ มเข ้าใจผีด ้วยกัน" คนทีเ่ ข ้ากันก็จะมักเข ้าใจในสงิ่ ที่
่ าด "ผียอ
พวกเดียวกันเข ้าใจ อันทีจ ่ ริงแล ้ว พวกเขาได ้ให ้ฉันยืมใชพวกส ้ ั ว์อสุรปี ศาจและฉันก็สรรค์สร ้าง
ต
กองกําลังอันแข็งแกร่งตามทีฉ ่ ันจินตนาการเอาไว ้ นั่นแหละ...นั่นแหละคือสงิ่ ทีท ่ ําให ้ฉันคิด
อยากจะฆ่าคุณให ้ตายไปซะ แต่วา่ นั่นมันอะไร...นั่นมันเรือ ่ งห่าอะไรกัน ทําไมกองกําลังทีจ ่ ํานวน
ถึง 60000 ถึงพ่ายแพ ้ได ้ ทําไมถึงมีศาสตราวุธทีไ่ ม่สมควรปรากฏบนโลกนีถ ้ งึ มีอยูไ่ ด ้...แก...นี่
แกเป็ นตัวอะไรกันแน่"
เพราะว่าคําดูถก ู เย ้ยหยันในตอนต ้น ไอโกะได ้จับจ ้องไปทีช ิ ซ
่ ม ึ ู ้ซงึ่ เป็ นนักเรียนของเธอ เมือ
ิ ผ ่
เขาได ้พ่นคําว่า "ฆ่า" ออกมา และต ้องเป็ นเพราะว่าเขาเกิดความหวาดหวัน ่ และไม่สบายใจขึน ้
ในขณะทีเ่ ขาพูดอยู่ เขาเริม ่ ตะโกนเมือ ่ เขามองไปทีฮ ่ าจิเมะ ภายในดวงตาแฝงเอาไว ้ด ้วยบางสงิ่
ทีม่ ากซะยิง่ กว่าความเศร ้าโศกและความสมเพชนั่นคือความโกรธ เพราะเขาไม่สมหวังในสงิ่ ที่
ปรารถนาแล ้ว(ไม่สงิ่ ใดทีจ ่ ะเป็ นไปตามทีเ่ ขาปรารถนาแล ้ว) ความเกลียดชงั ของเขาจึงพุง่ ตรง
ไปยังทีฮ ่ าจิเมะผู ้เบียดบังเขา สงิ่ ทีต
่ ามมานัน้ ก็คอ
ื ความอิจฉาในจิตใจทีไ่ ด ้แฝงตัวเข ้ามารวมกับ
ความเกลียดชงั ของเขาด ้วย ทัง้ ความอิจฉาริษยาและความเกลียดชงั ได ้มาร่วมกันจนทําให ้เขา
บ ้าคลัง่

ทัง้ ๆทีม
่ น
ั เด่นชด ั ออกมาซะขนาดนี้ ชมิ ซ ึ ลับไม่สงั เกตุเลยซก
ิ ก ั นิดว่าเด็กหนุ่มผมสข ี าวมีผู ้ซงึ่ มีปิด
ตาคาดทีห ่ วั นัน
้ คือ "นากุโมะ ฮาจิเมะ" เพือ
่ นร่วมชน ั ้ ของเขา ซงึ่ ในตอนแรกนัน ้ มันก็ชว่ ยไม่ได ้ที่
เขาจะจําไม่ได ้หรือว่าหลงลืมไป เพราะเขาไม่เคยพูดคุยกับฮาจิเมะเลย

ชมิ ซิ ไึ ด ้จ ้องมองและกําลังสาปแชง่ ไปยังทีฮ ่ าจิเมะ ราวกับว่าเขา(ฮาจิเมะ)จะโจมตีใสเ่ ขา(ชม ิ ซ

ิ )ึ
ในชว่ งใดชว่ งหนึง่ และฮาจิเมะผู ้ซงึ่ ตกเป็ นเป้ าของความความบ ้าคลัง่ ของชม ิ ซ ึ ็สามารถได ้ยิน
ิ ก
ในสงิ่ ทีช ิ ซ
่ ม ิ ไึ ด ้กําลังสาปแชง่ "แกมันเป็ นเพียงแค่ไอ ้ตัวละครจูนเิ บียว" และความจริงข ้อนัน ้ ก็
เล่นทําเอาเขา(ฮาจิเมะ)นัน ้ ได ้รับความเสยี หายหนักเป็ นอย่างมากขณะทีเ่ ขามองไปทีห ่ า่ งไกล
เพือ่ ทีจ ่ ะหลีกหนีจากความเป็ นจริง(อันแสนจะโหดร ้าย) ทัศนคติของเขาอาจจะเห็นเป็ นแบบว่า
"ฉั นไม่ได ้คิดอะไรกับแก" มันจึงทําให ้ชม ิ ซิ เึ กิดความสะใจจนมันสาแก่ใจเขา

ึ ของฮาจิเมะในตอนนัน
เพราะเดาออกถึงความรู ้สก ้ ยูเอะจึงได ้ตบทีไ่ หล่ของเขาและความเมตตา
ปราณีของเธอทําให ้ฮาจิเมะอยากจะร ้องไห ้ออกมาอีกครัง้

ต ้องขอบคุณทีฮ ่ าจิเมะได ้เมินเฉยละทิง้ ความจริงจังและเดินทางเข ้าไปสูโ่ ลกสว่ นตัวของเขา ไอ

้
โกะจึงได ้ใชเวลาในการฟื ึ ของเธอเองทีซ
้ นฟูความรู ้สก ่ งึ่ เสย
ี หายไปจากการรับรู ้ความจริงอัน
โหดร ้าย เธอได ้สูดลมเข ้าไปลึกๆครัง้ หนึง่ และแม ้ว่าปราศจากความกล ้าทีจ ิ หน ้ากับความ
่ ะเผชญ
โกรธของชม ิ ซ ิ ึ แต่เธอไม่ได ้เบือนสายตาหนีแล ้วจับมือของชม ิ ซ ึ ละพูดออกมาอย่างรวดเร็ว
ิ แ

ิ ซ
ไอโกะ : "ชม ึ งุ ....ได ้โปรดสงบสติอารมณ์ลงด ้วย"
ิ ค

ิ ซ
ชม ิ ึ : "คุณคิดจะทําอะไร....ปล่อย"
เขาตกใจเพราะถูกจับโดยไม่ทน ิ ซ
ั ตัง้ ตัวและชม ิ ไึ ด ้พยายามสะบัดมือของไอโกะออกไป แต่ไอ
โกะบอกว่าจะไม่ปล่อย และเพิม ่ พลังในการจับมากยิง่ ขึน ิ ซ
้ เป็ นเพราะว่าชม ึ ัน
ิ น ้ ไม่อาจจะทนมอง
สายตาทีจ ่ ริงจังของไอโกะได ้ เขาจึงได ้สงบสต ิ ลงและซม ึ จ๋อยลงไปอีกครัง้ สห ี น ้าท่าทีของเขา
่ นเอาไว ้โดยผมหน ้าม ้าของเขาเอง
ได ้ถูกซอ

ไอโกะ : "ฉันเข ้าใจความรู ้สก ึ ของเธอนะ...ชม ิ ซ ิ ค ึ งุ ทีเ่ ธอนัน

้ อยากจะเป็ น "คนพิเศษ" ความรู ้สก ึ
ของเธอนัน ้ มันไม่ผด ิ หรอก เพราะว่ามันเป็ นความปรารถนาทะยานอยากโดยสญ ั ชาตญาณตาม
ธรรมชาติของมนุษย์ แต่วา่ การทีเ่ ธอได ้กลายเป็ น "คนพิเศษ" ด ้วยวิธก ี ารอันแสนเลวทรามแบบ
นัน
้ ฉันจึงคิดว่าวิธก ี ารของเธอนัน ้ มันเป็ นสงิ่ ทีผ่ ด ิ อย่างมหันต์ มันก็จริงอยูท ่ วี่ า่ เธอนัน ้
้ ได ้ใชความ
พยายามและลงทุนลงแรงไปอย่างมาก แต่วา่ นะเธออย่าไปอยูข ่ ้างฝ่ าย "ชนเผ่าปี ศาจ" เลย
หลังจากทีฉ ่ ั นได ้ฟั งเรือ ่ งราวของเธอทัง้ หมดแล ้ว พวก "ชนเผ่าปี ศาจ" ก็เพียงแค่หลอกใชความ ้
ปรารถนาของเธอเพียงเท่านัน ้ เอง อาจารย์....อาจารย์นัน ้ ไม่อยากจะยอมรับความจริงเลย(ไม่
อยากจะเชอ ื่ เลย)ทีว่ า่ หนึง่ ในนักเรียนคนสาํ คัญของฉันจะมากลายเป็ นคนแบบนัน ้ ไปซะได ้ ชม ิ ซ
ิ ึ
คุง...โปรดทําให ้มันจบลงเถอะ...เข ้าใจไหม ฉันไม่อยากจะต่อสูอี้ กต่อไปแล ้ว แล ้วถ ้าหากว่าช ิ
มิซตึ ้องการอย่างนัน ้ อาจารย์จะเป็ นคนคอยสนับสนุนเธอเอง ถ ้าเป็ นเธอ...เธอจะสามารถต่อสู ้
ได ้อย่างทัดเทียมกับอมาโนะคาว่าคุงกับคนอืน ่ ได ้แน่นอน และเมือ ่ ถึงวันใดวันหนึง่ เมือ ่ เราเจอ
หนทางกลับไปทีญ ่ ป ี่ น ุ่ เราจะกลับไปด ้วยกัน..ดีไหม"

ิ ซ
ชม ิ ไึ ด ้รับฟั งคําพูดของไอโกะด ้วยท่าทีเงียบงัน และกว่าเขาจะรู ้สก ึ ตัวไหล่ของเขานัน ั่ เทา
้ ก็สน
แม ้แต่พวกนักเรียนและเหล่าอัศวินองครักษ์ตา่ งคิดกันว่าทีช ิ ซ
่ ม ึ น
ิ ส ั่ นัน
้ เป็ นเพราะคําพูดของไอ
โกะแล ้วเริม ่ ร ้องไห ้ จริงๆแล ้ว "โซโนเบะ ยูกะ" ซงึ่ มีชอ
ื่ เสย
ี งว่าหลัง่ นํ้ าตาออกมาได ้ง่ายกว่าทุก
คนในชน ั ้ กําลังร ้องไห ้อยูก
่ อ
่ นแล ้วเมือ
่ ตอนทีเ่ ธอมองไปทีไ่ อโกะและชม ิ ซ
ิ ึ

้
แต่เสนทางไม่ ได ้โรยด ้วยกลีบกุหลาบและความหวานชน ื่ ตามแบบทีเ่ ธอคาดหวังให ้เป็ นไป ไอ
โกะได ้ตบหัวของชม ิ ซ
ิ เึ บาๆด ้วยลักษณะท่าทีอน
ั อ่อนโยน แต่ชม ิ ซ
ิ ไึ ด ้ยืนมือของเขาออกไปดึง
เธอกลับมา เขาจับเอาแขนของไอโกะพาดไปทีข ่ ้างหลังของเธอ และเอาแขนของเขาพาดไปที่
ลําคอของไอโกะ ไอโกะร ้องครางออกมาโดยไม่ได ้ตัง้ ใจ เพราะว่าแขนถูกจับพาดหลังโดยไม่
ทันตัง้ ตัว เขาได ้เอาเข็มยาว 10 เซนติเมตรออกมาจากทีไ่ หนก็ไม่รู ้ จากนัน ้ ไี้ ปยังที่
้ เขาเอามันจีช
ลําคอของเธอ

ิ ซ
ชม ิ ึ : "อย่าขยับ....หรือว่าจะให ้ฉันแทงมันใสน
่ ังนี"่

ชมิ ซ
ิ ตึ ะโกนอย่างคนบ ้าคลัง่ ลักษณะของเขาในตอนนีเ้ หมือนกําลังอยูใ่ นอาการชก ั ตอนทีเ่ ขา
ได ้พูดก่นด่าสาปแชง่ ไปยังทีฮ ่ าจิเมะนัน
้ แววตาของเขาม่มค ี วามเป็ นคนปกติหลงเหลืออยูเ่ ลย
แต่วา่ เป็ นแววตาของคนทีเ่ สย ี สติจนกลายเป็ นบ ้าไปแล ้ว ไหล่ของเขาทีส ั่ กลับสน
่ น ั่ หนักขึน
้ ไป
อันเนือ ่ งจากการหัวเราะอย่างบ ้าคลัง่ ของเขา
ไอโกะได ้แต่มองด ้วยความเจ็บปวด เพราะว่าเธอไม่สามารถดึงแขนของชม ิ ซ ึ ซ
ิ ท ี่ งึ่ พาดอยูบ
่ น
ลําคอของเธอได ้เลย พวกผู ้คนทีอ ่ นไหวเพราะได ้รับคําเตือนจากช ิ
่ ยูโ่ ดยต่างได ้หยุดนิง่ ไม่เคลือ
มิซ ึ จากลักษณะท่าทางของชม ิ ซ
ิ ึ พวกเขาจึงต่างเข ้าใจและรู ้กันดีวา่ เขาเอาจริง ทุกคนทีซ ่ งึ่ เป็ น
ื่ ของเธอด ้วยนํ้ าเสย
ห่วงไอโกะต่างได ้ร ้องเรียกชอ ี งกังวลใจ และชม ิ ซ ึ ็หวั เราะในความน่าสมเพช
ิ ก
ของพวกเขา

อนึง่ ตอนนีฮ ้ าจิเมะได ้เดินทางกลับมาสูเ่ วลาแห่งความเป็ นจริงอีกครัง้ เพราะว่าเขากําลัง

เดินทางอยูใ่ นทริปการท่องเทีย ่ วเพือ่ หลบหนีความจริงอยูใ่ นโลกสว่ นตัวมานานจนกระทั่งเดีย ๋ วนี้
สห ี น ้าของเขาจึงได ้บ่งบอกว่า "เฮย...ตั
้ ง้ แต่เมือ
่ ไหร่วะ" เพราะว่าสถานการณ์ทเี่ ปลีย
่ นไปอย่าง
ฉั บพลันทันด่วน

ชม ิ ซ
ิ ึ : "ฟั งให ้ดี...นีค
่ อ
ื เข็มพิษทีฉ่ ันได ้มาจากสต ั ว์อสุรปี ศาจตัวหนึง่ ในดินแดนแถบภูเขาสูงทาง
ตอนเหนือ ถ ้าหากว่านังนีไ่ ด ้ถูกมันแทงใสล ่ ะก็ นังนีจ ่ ะมีชวี ต
่ ะมีเวลาทีจ ิ อยูเ่ พียงไม่เกินหนึง่ นาที
ถ ้าหากว่าแกเข ้าใจแล ้ว งัน ้ ก็ขอสงั่ ให ้พวกแกทุกคนขว ้างอาวุธทิง้ ไปซะเดีย ๋ วนีแ
้ ล ้วยกมือขึน
้ "

ิ ซ
ด ้วยคําพูดจากชม ึ ู ้บ ้าคลัง่ ไปซะแล ้ว สห
ิ ผ ี น ้าของผู ้โดยรอบจึงต่างซด
ี เผือด ชม
ิ ซ
ิ แึ สยะยิม้ ไปที่
พวกนักเรียนและกลุม ่ อัศวินราชองครักษ์ ซงึ่ ต่างไม่เคลือ ่ นไหวตามคําเตือนของชม ิ ซิ ึ และเขาก็
้
ใชสายของเขาหั นกลับไปจ ้องยังทีฮ ่ าจิเมะอีกครัง้

ชมิ ซิ ึ : "เฮย...แก...แกน่
้ ะ..แกนัน้ แหละ "ไอ ้จูนเิ บียวห่าเหว" ไม่ต ้องไปมองข ้างหลังเลย....ฉั น
กําลังพูดถึงแกอยูน ้
่ ะ เฮย..แก..แกอย่ ามาทําราวกับว่าฉันเป็ นไอ ้หน ้าโง่นะโว๊ย ไอ ้ห่าราก(ไอ ้บ ้า)
เอ ้ย ถ ้าหากว่าแกยังขืนเล่นตุกติกตลกคาเฟ่ อีกล่ะก็ ฉั นจะฆ่านังนีจ ่ ริงๆแน่ ถ ้าหากแกเข ้าใจแล ้ว
...ก็สง่ ปื นของแกมาให ้ฉั น...ไอ ้แขนเทียมข ้างนัน ้ ด ้วย"

เพราะว่าชม ิ ซ ึ ัน
ิ น ้ ได ้เรียกเขาด ้วยฉายาอันแสนโหดร ้ายเหลือคณา เขาได ้จึงหันไปกลับมองโดย
ไม่ได ้ตัง้ ใจ "ฉั นไม่ได ้เป็ นซะหน่อยนะ" ซงึ่ มันได ้จบลงไปอย่างไร ้ประโยชน์ และสห ี น ้าของฮาจิ
เมะก็จอ่ งจ๋อยซม ึ ลงไปถนัดใจ ทัง้ ๆทีอ่ ยูใ่ นสถานการณ์สด ุ ตึงเครียด แต่วา่ เขานัน
้ ก็คงยังรักษา
ความสงบเยือกเย็นเอาไว ้และท่าทีของเขานัน ้ ก็ไม่ได ้เปลีย
่ นแปลงไปเลยแม ้แต่น ้อย จนมันได ้
ทําให ้ชม ิ ซ
ิ อึ ารมณ์เสย ี จนกระทัง่ สติได ้ขาดผึงอีกครัง้ เพราะว่าเขาได ้ถูกเมินใสแ ่ ละถูกทําราวกับ
เขาเป็ นไอ ้หน ้าโง่(หรือไอ ้ตัวตลก)อีกครัง้ ด ้วยความบ ้าคลัง่ ...เขาจึงได ้สงั่ ให ้ฮาจิเมะรีบสง่ ปื นมา
ให ้เขาโดยเร็ว

ฮาจิเมะได ้หันกลับไปมองทีช ิ ซ
่ ม ึ ้วยสายตาทีเ่ ย็นเยือกเมือ
ิ ด ่ เขาได ้ยินสงิ่ ทีช ิ ซ
่ ม ึ ด
ิ พ ู ออกมา
ฮาจิเมะ : "ดี...ดีแล ้ว...แก...ในตอนแรก..แกบอกว่าจะไม่ฆา่ เธอ...แกไม่สามารถทีจ ่ ะไปอยูก
่ บ
ั
ฝ่ าย "ชนเผ่าปี ศาจ" ได ้ ถ ้าหากว่าแกไม่ฆา่ อาจารย์ให ้ตายซะก่อน ดังนัน
้ ..แกจึงกําลังจะฆ่าเธอ
อยูแ่ ล ้ว...ถูกไหม เพราะอย่างนัน้ ฉันจึงจะไม่ยอมสง่ มอบมันให ้แกหรอก"

ชมิ ซ
ิ ึ : "หุบปาก...หุบปาก...หุบปากไปซา..เงี ้ ยบไปเลยและสง่ มันมาให ้ฉัน ไอ ้หน ้าโง่อย่างแก
ควรจะทําตามทีฉ ่ ล ้ว..ฮฮ
่ ันพูด..ช..ช..ใชแ ิ ฮ ี .ี๊ .เฮย..แกน่
้ ะ..สง่ ทาสของแกมาให ้ฉั น...ให ้อีนังนั่น
มันถือปื นมา"

ด ้วยเพราะความเยือกเย็นของอาจิเมะได ้กลับคืนมา ชม ิ ซ
ิ จึ งึ ยิง่ ตะโกนดังมากและมากขึน ้ ไปอีก
เพราะว่าเขานัน ้ ได ้จนตรอกซะแล ้ว เขาไม่สามารถจะพิพากษาชะตากรรมของใครได ้อีกต่อไป
เซย ี อาซงึ่ ถูกหมายตาโดยชม ิ ซ ึ ําลังตัวสน
ิ ก ั่ และแสดงกริยาท่าทางใสช ่ ม
ิ ซ ึ ย่างรังเกียจ
ิ อ
เดียจฉั นท์

ั สามนัดมันก็เพียงพอแล ้วทีจ
ฮาจิเมะ : "เพียงแค่ฉันได ้ยิงซก ่ ะทําให ้แกหุบปาก แกมันจะ
กลายเป็ นเพียงไอ ้ตัวน่าขยะแขยงมากขึน ี อา..แม ้ว่าเธอจะสะอิดสะเอียน...แต่
้ ...ค่อนข ้างนะ เซย
ว่าอย่าได ้หลบซอ่ นอยูข
่ ้างหลังฉั น...เขาไม่ได ้น่ากลัวขนาดนัน ้ ซกั หน่อย"

เซยี อา : "ต...แต่เขาน่าขยะแขยงจริงๆนะค่ะ...พูดได ้เลยว่าฉันไม่ยอม...งัน ิ ะ่ ...ไอ ้เม็ดสวิ

้ ดูสค
ยุบยับพวกนัน ้ น่ะ มันเป็ นไม่ได ้เลยทีจ ึ ขยะแขยงน่ารังเกียจนะเจ ้าค่ะ"
่ ะไม่รู ้สก

ฮาจิเมะ : "ดี...เขาคิดว่าตัวเองนัน ้
้ เป็ น "ผู ้กล ้า" แต่วา่ เสนทางของเขานั น
้ มันเหมือนราวกับว่า
เป็ น "มหาโจร" ซงึ่ จะถูกฆ่าตายอย่างแสนง่ายดายโดยพระเอกของเรือ ่ ง ในทุกๆตอนจบของ
เรือ
่ งราว"

คิดว่าคนทีอ
่ ยูใ่ นถามนัน ้ (ชมิ ซ
ิ )ึ คงจะไม่ได ้ยิน เพราะว่าพวกเขาพูดด ้วยนํ้ าเสย ี งทีแ
่ ผ่วเบา แต่วา่
ทุกคนสามารถได ้ยินทีพ ่ วกเขาพูด เพราะว่าในขณะทีส ่ ายตาของเธอได ้หรีล ่ งด ้วยความเบือ ่
หน่าย ระดับเสย ี งของพวกเขาก็เริม ่ ดังขึน
้ ชม ิ ซ ึ ัน
ิ น ้ สามารถทําได ้แค่เพียงกระพรือปากของเขา
และผิวของเขาก็ได ้กลายเป็ นสแ ี ดง จากนัน ้ มันก็ได ้เปลีย่ นเป็ นสฟี ้ า และในตอนท ้ายนัน ้ มันก็ได ้
เปลีย
่ นไปเป็ นสข ี าว มันคือตัวอย่างการเปลีย ่ นแปลงของสผ ี วิ หนัง เพราะว่าความโกรธซงึ่ พุง่ ขึน ้
จากจุดทนได ้ไปจนถึงสูงเดือดทะลุปรอทแตก

ิ ซ
ชม ิ เึ ริม
่ พึมพํา "ฉั นเป็ น "ผู ้กล ้า" ฉันเป็ น "คนพิเศษ" ไอ ้หมอนีแ
่ ละไอ ้หมอนั่นมันเป็ นเพียงแค่
ไอ ้หน ้าโง่ ทุกสงิ่ ทุกอย่างมันเป็ นความผิดของไอ ้พวกนัน ี ั ญหา...ทุกสงิ่ จะต ้องเป็ นไป
้ ไม่มป
 ่ ั นปรารถนา...ฉั นเป็ น "ผู ้กล ้า"...ฉั นเป็ น "คนพิเศษ"..." ด ้วยดวงตาทีเ่ บิกโพลง สงิ่ ที่
ตามทีฉ
ตามมานัน ้ เขาได ้ปลดปล่อยเสย ี งหัวเราะแหลมสูงราวกับคนบ ้า(ทีไ่ ด ้หลุดรอดออกมาจาก
โรงพยาบาลจิตเวช)ราวกับว่าทุกสงิ่ มันเป็ นตามทีเ่ ขาต ้องการ

ิ ซ
ไอโกะ : "ช...ชม ึ งุ ...ม..มาคุยกัน...หลังจากนัน
ิ ค ้ ...ทุกสงิ่ จะดีเอง"

แม ้ว่าไอโกะจะเจ็บปวดในขณะทีเ่ ธอได ้สม ั ผัสกับความบ ้าคลัง่ ของชม ิ ซ

ิ ึ ได ้พยายามเกลีย
้ กล่อม
เขาด ้วยคําพูดพวกนัน ิ ซ
้ ทันทีเ่ ขาได ้ยิน ชม ิ ไึ ด ้หยุดหัวเราะและยังคงรัดคอไอโกะต่อไป

ชมิ ซิ ึ : "รําคาญ...มันชา่ งน่ารําคาญจริงโว๊ย...แกเลิกทําตัวเป็ นคนดีมศ ี ธรรมได ้แล ้ว..แกมันก็

ี ล
เป็ นแค่พวกปากว่าตาขยิบจอมตอแหล...หุบปากไปซะ..และจงเป็ นเครือ ่ งมือให ้กับฉันเพือ
่ ทีจ
่ ะ
หลบหนีออกไปจากสถานทีบ ่ ้าๆบอๆนี"่

ิ ซ
ชม ึ ด
ิ พ ู พึมพําด ้วยนํ้ าเสยี งทีม
่ ด
ื มนและเขามองไปทีฮ ่ าจิเมะอีกครัง้ ปราศจากการรบกวนหรือ
ท่าทีตอ ่ ต ้านของคนอืน ่ เขาได ้มองไปทีย ่ ังฮาจิเมะด ้วยสายตาทีซ ่ งึ่ เต็มไปด ้วยความรู ้สก ึ ในเชงิ
ลบ ต่อมาเขาเห็นปื นในซองหนังทีต ่ รงต ้นขาของเขา ซงึ่ เป็ นสงิ่ ทีเ่ ขาต ้องการได ้ถูกสง่ ไปโดยไม่
ต ้องใชคํ้ าพูด ถ ้าหากว่าเขามัวแต่อํ้าๆอึง้ ๆอยูท ่ น
ี่ ี่ มันก็เหมือนกับว่าเขานัน ้ เอาชวี ต
ิ มาทิง้ ทีน
่ แ
ี่ ล ้ว
ตาย และไม่ซ.ิ ..อนาคตอันสุกสกาวของเขาจะกลายเป็ นเพียงแค่ความฝั น ถ ้าหากเขาไม่ทําร ้าย
ไอโกะ

ฮาจิเมะได ้ถอนหายใจ เขาคิดว่าจะยิงลวดออกมาเมือ ่ เขาสง่ ปื นไปและตอนทีใ่ ช ้ "อาภรณ์

สายฟ้ า (Lightning-clad)" ถึงแม ้ว่าไอโกะอาจจะต ้องโดนไปด ้วย แต่ทว่าเขาก็เอือ ้ มมือไปจับ
ปื น "ดอนเนอร์-ซเลค (Donner-Schlag)" อย่างชาๆเพื ้ อ ิ ซ
่ ไม่ไห ้ชม ิ รึ ู ้สก
ึ ตัว เพราะว่าร่างกาย
ของไอโกะนัน ่ ะเป็ นโล่กําบังได ้ และเป็ นไปได ้สําหรับฮาจิเมะทีจ
้ มันเล็ก เธอจึงไม่สามารถทีจ ่ ะ
จัดการชม ิ ซ
ิ ึ ก่อนทีต่ วั ของเขาจะตระหนักถึงความเร็วในการชก ั อาวุธของชม ิ ซ
ิ ึ เขาคิดว่ามันคงจะ
ดีกว่าการทีถ ่ กู ไอโกะมองมาด ้วยสายตาทีเ่ จ็บปวด

แต่วา่ ในขณะทีฮ
่ าจิเมะได ้เริม
่ ลดมือของเขาลง สถานการณ์ได ้เปลีย
่ นแปลงไปอย่างกระทันหัน

ี อา : "อึก
เซย ่ ...อย่านะ...หลบมัน"
ขณะทีเ่ ธอตะโกนนัน ี อาก็ได ้เพิม
้ เซย ่ ความแข็งแกร่งของร่างกายแบบอย่างดีทสี่ ด
ุ เท่าที่
ความสามารถของเธอจะทําได ้และทําสําเร็จในชวั่ ขณะ และได ้เคลือนทีด
่ ้วยความเร็วสูงเพือ่ จะ
ย่นระยะทาง และเธอได ้กระโดดไปหาไอโกะ

เพราะว่าเกิดเหตุการณ์แบบฉับพลัน ชม ิ ซ
ิ จึ งึ พยายามแทงเข็มใสไ่ อโกะในทันที เซย ี อาทําในสงิ่
ทีเ่ ป็ นไปไม่ได ้ด ้วยการดึงไอโกะเข ้ามาหาและหมุนร่างกายของเธอบดบังปกป้ องไอโกะจากบาง
สงิ่ บางอย่าง แล ้วนํ้ าสฟ
ี ้ าได ้พุง่ ทะลุผา่ นหน ้าอกของชม ิ ซ
ิ ใึ นทันที และสงิ่ ทีเ่ หมือนกับแสง
เลเซอร์ได ้พุง่ ผ่านตรงทีซ ่ งึ่ ศรีษะของไอโกะเคยอยูไ ่ ปในชวั่ ขณะเดียวกัน

ฮาจิเมะซงึ่ อยูภ ่ ายในวิถ ี ได ้ใชปื้ น "ดอนเนอร์ (Donner)" เพือ ่ ป้ องกันแสงเลเซอร์ของธาตุนํ้า

ซงึ่ อาจะเป็ นเวทย์ต ้องห ้ามทีซ ่ งึ่ เรียกว่า "Break (พุง่ ทําลาย)" ซงึ่ ได ้แยกมาจากเวทมนตร์ธาตุ
นํ้ า สว่ นทีเ่ กีย
่ วข ้องกับเซย ี อานัน ้ เธอได ้รวบรวมพลังในขณะทีเ่ ธอกําลังกอดไอโกะอย่างแนบ
ชด ิ เธอเกิดลืน ่ และดิง่ ลง จนกระทั่งไหล่ของเธอนัน ้ ไปกระแทกกับพืน ้ ซงึ่ มันทําให ้เกิดฝุ่ นควันข
โมง และเซย ี อาซงึ่ ได ้หยุดร ้อง "อัก ่ ..." กําลังครํ่าครวญด ้วยความเจ็บปวดและนอนนิง่ อยู่

ี อา....."
ยูเอะ : "เซย

ทุกคนต่างยืนตะลึงตัวแข็งเนือ ่ งจากเหตุการณ์ทเี่ กิดขึน

้ อย่างกระทันหัน ยูเอะได ้วิง่ ไปอย่าง
รวดเร็วด ้วยพละกําลังเท่าทีเ่ ธอมี พร ้อมกับเรียกชอื่ ของเซยี อาไปด ้วย สงิ่ ทีต
่ ามมานัน้ คือยูเอะ
ได ้เข ้ารับตําแหน่งปกป้ องเซยี อาและไอโกะ ผู ้หญิงทีเ่ ธอ(เซย ี อา)ได ้กอดเอาไว ้จากการถูก
โจมตี

ฮาจิเมะไม่ได ้พูดอะไรออกมา และเขานัน ้ ทําได ้แต่เพียงแค่ขอบคุณและให ้เกียรติย ์ กย่องยูเอะ

จากในใจของเขาเท่านัน ้ เพราะว่าเธอนัน้ ได ้เคลือ่ นไหวไปตามทีเ่ ขาคาดหวังเอาไว ้ แล ้วเขาถือ
ปื น "ดอนเนอร์ (Donner)" ด ้วยมือทัง้ สอง ในขณะทีเ่ ขาได ้ใชพลั ้ ง "มองไกล (Farsight)"
เพือ่ ทีจ ้
่ ะติดตามเสนทางการเคลื อ
่ นทีข่ องเวทย์ต ้องห ้าม "Break (พุง่ ทําลาย)" ในทันที เขาเห็น
คนในชุดคลุมสด ี ํามีหแ
ู หลมและผมทีก ่ วาดไปข ้างหลังซงึ่ ขีส ั ว์อสุรปี ศาจคล ้ายนกยักษ์ จากใน
่ ต
ระยะไกล

"ปั ง....ปั ง....ปั ง....ปั ง....ปั ง....ปั ง....ปั ง"

ในชวั่ กระพริบตา ฮาจิเมะนัน ้ ได ้กระทําการกระหนํ่ายิงปื นเรลกัน "Railgun (ปื นแม่เหล็กไฟฟ้ า)"

อย่างต่อเนือ
่ ง พุง่ ตรงไปยังทีส ั ว์อสุรปี ศาจทีก
่ ต ่ ําลังบินอยูแ ี ํา คนทีม
่ ละยังทีเ่ งาสด ่ ท
ี รงผมกวาด
ไปข ้างหลัง ราวกับว่าตัวของเขานัน ้ ได ้คาดการณ์เอาไว ้แล ้วถึงเรือ
่ งการโจมตีสวนกลับ เขาจึงได ้
บังคับให ้สต ั ว์อสุรปี ศาจทีค ่ ล ้านกยักษ์ นัน้ เบีย
่ งตัวหลบ ในขณะทีเ่ ขายืนยันถึงตําแหน่งของฮาจิ
เมะ มันชา่ งเป็ นสต ั ว์อสุรปี ศาจทีส ่ ดุ น่าเกลียดอะไรอย่างนี้ แต่วา่ มันไม่อาจจะหลบเลีย ่ งไปได ้ทุก
อย่างและทุกครัง้ ขาขวาสต ั ว์อสุรปี ศาจคล ้ายนกยักษ์ นัน ้ ได ้ถูกเป่ าหายไปข ้างหนึง ไหล่ของคน
ผู ้มีทรงผมกวาดหลังผู ้นัน ้ ก็ถกู เป่ าไปด ้วย แม ้ว ้าจํานวนมันลดระดับการบินลงไปมาก ความเร็ว
้
ของมันก็ไม่ได ้ชาลงและมั นเล็งทีไ่ ด ้หนีไปเอาไว ้แล ้วด ้วยความเร็วสูงสุด มันเป็ นเพียงหนทาง
เดียวทีม ั จะหลบหนีการโจมตีเป็ นชุดได ้ ขณะทีไ่ ม่ได ้อะไรกลับไปเลยแต่แผนการณ์กลับสําเร็จ
่ น
อย่างงดงาม

ฮาจิเมะนัน ้ ได ้คาดเดาว่า คนผู ้นัน ้ อาจจะเป็ นคนทีม ่ าจากทาง "ชนเผ่าปี ศาจ" ตามทีช ่ ม ิ ซ
ิ ไึ ด ้เคย
พูดเอาไว ้ คนผู ้นัน
้ มันได ้คอยวนเวียนอยูร่ อบเมืองในระดับความสูงแบบระยะประชด ิ เมืองอยูก ่ อ ่ น
แล ้ว ราวกับว่าเขานัน ้ องเป็ นทีก
้ ใชเมื ่ ําบังปกปิ ดตัวเองจนหายไป จากวิธก ้
ี ารทีเ่ ขาใชในการ
หลบหนีจากลูกกระสุนของฮาจิเมะ มันดูเหมือนกับว่ามีข ้อมูลเกีย ่ วกับฮาจิเมะและคณะปาร์ตข ี้ อง
เขาซงึ่ มันจะเป็ นทีร่ ู ้กันอยูแ่ ล ้วโดย "ชนเผ่าปี ศาจ" ซงึ่ มันทําให ้ฮาจิเมะเกิดท่าทีฉุนเฉียวมากขึน ้
เพราะว่าเขาหลบหนีออกไปทางทะเลสาบอุลเดีย (Uldeia lake) มันเป็ นเรือ ่ งยากทีเ่ ขาจะใช ้
"เครือ่ งบินตรวจสอบไร ้คนขับ (Unmanned Reconnaissance Planes)" ถ ้าหากว่าเขาหลบหนี
เข ้าไปในป่ า และเหนือสงิ่ อืน ่ ใดนัน้ ...มันไม่ใชจ ่ ด
ุ สําคัญทีเ่ ขาต ้องคิดและให ้ความสําคัญ
ในตอนนี้

ยูเอะ : "ฮาจิเมะ"

เป็ นเพราะยูเอะก็คาดเดาออกว่าศต ั รูจะหนี ยูเอะจึงเรียกฮาจิเมะด ้วยนํ้ าเสย

ี งทีอ
่ ดกลัน ้ ไม่เหมือน
ปกติ ฮาจิเมะเอาปื น "ดอนเนอร์" เก็บใสค ่ น
ื ซองหนัง และวิง่ ไปหาเซย ี อาโดยไม่สนใจแม ้แต่จะ
มองไปยังทีช ิ ซ
่ ม ึ ู ้ซงึ่ ล ้มลง เซย
ิ ผ ี อาฟื้ นตัวและเงยหน ้าขึน้ มาในขณะทีเ่ ธอนอนพักอยูบ ่ นตักของยู
เอะ และสห ี น่าท่าทางของเธอก็เหยเกไปด ้วยความเจ็บปวด ไอโกะได ้แสดงสห ี น ้าท่าทาง
เจ็บปวดเชน ่ กันขณะทีเ่ ธอถูกกอดโดยยูเอะ

เซย ี อา : "ค..คุณฮาจิเมะ..อัก
่ ...ฉั น..ม..ไม่เป็ นไร...ได ้โปรด...คุณอาจารย์ถก
ู ...เข็มพิษถาก
เข ้า"

้ านศุนย์กลาง 3 เซนติเมตร อยูท

มีหลุมขนาดเสนผ่ ี อา แม ้ว่าเลือดจะหยุดไหลโดย
่ เี่ อวของเซย
ระบบทํางานและโครงสร ้างทางร่างกาย แต่มน
ั ก็สามารถเข ้าใจได ้ว่าเธอนัน้ ยังอยูใ่ นสภาวะที่
เจ็บปวดอย่างมาก อันเนือ
่ งมาจากปริมาณของเหงือ่ ทีไ่ หลออกมาบนใบหน ้าของเธอ แต่วา่ เธอก็
้ ออกมาและบอกว่าให ้ความสําคัญกับไอโกะมาเป็ นอย่างแรกก่อนด ้วยนํ้ าเสย
เผยรอยยิม ี งทีส ั่
่ น
เครือ
เมือ่ เขาเห็นไอโกะ ผิวของเธอก็กลายเป็ นสซ ี ด
ี เผือดอย่างสมบูรณ์และแขนขาของเธอเริม ่ จะชก ั
กระตุก มันเป็ นเพราะว่าเธอได ้ยินทีฮ ่ าจิเมะกับเซย ี อาสนทนากัน ไอโกะเอียงคออย่างหมดท่า
และได ้ขอให ้เน ้นการรักษาเซย ี อาก่อน เธอไม่สามารถพูดอะไรได ้ เพราะว่าพิษได ้แพร่กระจาย
ไปทัว่ แล ้ว ถ ้าหากว่าสงิ่ ทีช ิ ซ
่ ม ิ พึ ด
ู เป็ นเรือ
่ งจริง เธอนัน ้ จะมีชวี ต ี่ าที ไม่ส.ิ .มัน
ิ อยูเ่ พียงแค่ไม่กน
น ้อยกว่าหนึง่ นาทีเมือ่ ดูจากลักษณะของไอโกะทีป ่ รากฏอยูต่ รงหน ้า เธอไม่ต ้องการทีจ ่ ะสร ้าง
ปั ญหาเพิม ่ ขึน
้ อีกขณะทีม ่ น
ั ได ้สายไปแล ้ว

ฮาจิเมะได ้เบือนสายของเขาไปจากไอโกะและหันมาพยักหน ้าอย่างไม่ลงั เลทีเ่ ซย ี อา จากนัน ้

เขาก็เอาแก ้วใบเล็กใบหนึง่ ออกมาจาก "กล่องสมบัต"ิ ตอนนัน ้ ทุกคนได ้รับวิง่ มาหยุดอยูร่ อบๆฮา
จิเมะและคนอืน ่ ด ้วยลักษณะทีไ่ ม่สบายและกระวนกระวายใจ ในขณะทีพ ่ วกเขานัน
้ ต่างได ้เปล่ง
เสย ี งรํา่ ไห ้ออกมาจากปากของพวกเขา พวกนักเรียน เดวิด และพวกอัศวินต่างได ้ตัวสน ั่ อย่างไม่
ตัง้ ใจ พวกเขาครึง่ หนึง่ ตกอยูใ่ นความหวาดกลัว พวกเขาถามเรือ ่ งเกีย่ วความปลอดภัยของไอ
โกะจากฮาจิเมะ และก็ถอยกลับไปเมือ ่ สภาพอาการของเธอและลองร่ายเวทย์ฟื้นฟูซงึ่ มันก็ไม่
ได ้ผล..ต่อคนผู ้นัน ้ (ไอโกะ) คําพูดเดียวของฮาจิเมะ "เงียบซะ" ซงึ่ แฝงไปด ้วยจิตสงั หารทําให ้
พวกเขาต่างเงียบลงและถอยหลังกลับไป

แม ้ว่าฮาจิเมะจะรู ้สก ึ ประหลาดใจเล็กน ้อยทีเ่ ขาได ้พูดอะไรออกไป ความโกรธของเขาซงึ่ ปะทุ

ขึน
้ เพราะว่าความเสย ี หายทีเ่ ซย
ี อาต ้องโดนไปนัน้ มันมากเกินกว่าทีไ่ ด ้คาดคิด มันเห็นได ้ชด ั ว่า
เขาไม่รู ้สกึ หรือสงั เกตุเลย ว่าในสว่ นลึกลงไปในหัวใจของเขา เขาได ้รับการยอมรับเธอในฐานะ
สหายทีส ่ าํ คัญ เขาจึงได ้พุง่ ความโกรธเกรีย ้ วของเขาไปยัง "ชนเผ่าปี ศาจ" ทีซ ่ งึ่ ได ้ทําสญ
ั ญาบ ้า
บอคอแตกกับชม ิ ซ
ิ ึ และตัวของเขาเอาซงึ่ ได ้ลืมไปว่าเขาเองก็อยูใ่ กล ้ๆและมีความไปได ้สูงกว่า
ทีจ่ ะชว่ ยไอโกะให ้ปลอดภัยโดยไม่ต ้องให ้เซย ี อามารับเคราะห์เชน่ นี้

ถ ้าหากว่าเขาทําอะไรเพือ ่ ไอโกะและคนอืน ่ ๆ เมือ

่ พลพรรคของฮาจิเมะนัน ้ ไปอยูท
่ แ
ี่ นวหน ้า
ความเป็ นไปได ้ทีม ่ น
ั จะกลายเป็ นความสบ ั สนวุน่ วายนัน
้ มีสงู แต่ทว่า...เพราะเขาไม่ทําอะไรเลย
เขาเชอื่ ว่าเขาไม่ได ้ต ้องการทีจ
่ ะทํามันโดยปราศจากพืน ้ ฐานทีส
่ มควรจะมีหากว่าจะทํามัน

ในเรือ
่ งความจริงนัน ้ คนจากชนเผ่าปี ศาจนั่นได ้คิดจะลอบสงั หารไอโกะเมือ ิ ซ
่ ชม ิ อึ าละวาด แต่วา่
เขาได ้เสย ี โอกาสนัน ้ ไป เพราะเขาตะลึงจากการทีฮ ่ าจิเมะและพลพรรคซงึ่ ได ้ปรากฎตัวมา
ขัดขวางแผนการณ์ของเขา ภายหลังเขาได ้มองเห็นถึงโอกาสอีกครัง้ ในตอนทีก ่ ารพูดคุย
ระหว่างชม ิ ซ ึ ละไอโกะเริม
ิ แ ่ ขึน
้ ดังนัน
้ เขาจึงคิดจะปล่อยให ้ชม ิ ซ
ิ เึ ป็ นคนฆ่าไอโกะ โดยเขาจะ
คอยสงั เกตุการณ์จากระยะไกล แต่เขาคาดเดาว่าไอโกะนัน ้ จะถูกปลดปล่อยจากการเป็ นตัว
ประกันในตอนท ้ายโดยฮาจิเมะผู ้อยูเ่ หนือกฏเกณฑ์ ดังนัน ้ เขาจึงได ้ร่ายเวทย์ซงึ่ มีอานุภาพ
รุนแรงพุง่ ตรงไปยังทีช ิ ซ
่ ม ิ แึ ละไอโกะ

อย่างไรก็ตาม ถึงแม ้ว่า "ชนเผ่าปี ศาจ" จะมองเห็นซงึ่ โอกาสอย่างรวดเร็ว แต่ทว่ามันมีความผิด

เกิดขึน
้ มาครัง้ หนึง่ นั่นคือ ถ ้าหากว่าเป็ นการดีหากจะโจมตีฮาจิเมะและคนอืน ี่ ง
่ และลบปั จจัยเสย
เหล่านัน ้ ในเวลาเดียวกัน(เพือ ่ ให ้เป็ นไปตามที่ "ชนเผ่าปี ศาจ" คาดหวัง) แต่ทว่าเวทย์มนตร์อน ั
แปลกประหลาดของเซย ี อาก็เกิดทํางานขึน้ มาซะงัน
้ นั่นคือ "Foresight (ทิพย์เนตร)" เซย ี อาซงึ่
ในปกตินัน ้ อยูห ิ ซ
่ ลังฮาจิเมะจะถูกโจมตีด ้วยเพราะอยูใ่ นวิถ ี ไปพร ้อมกับชม ิ ึ ไอโกะ และฮาจิเมะ
ดังนัน้ เธอจึงรีบพุง่ ออกไปให ้พ ้นจากพลังเวทย์ "Break (พุง่ ทําลาย)" ทีพ ่ งุ่ โจมตีใส่ ตามอนาคต
ทีเ่ ธอได ้เห็น

ต ้องขอบคุณพลังพิเศษนัน ้ จริงๆ อนาคตทีว่ า่ การโจมตีได ้พุง่ ไปโดนทีศ ่ รีษะของไอโกะซงึ่ มันทํา

ให ้เธอถึงแก่ความตายในทันทีจงึ ได ้เบีย ่ งเบนและเปลีย ่ นแปลงไป เซย ี อาได ้ใชร่ า่ งกายของเธอ
เข ้าเปลีย ้
่ นแปลงเสนทางชะตากรรมและอนาคต ถึงแม ้ว่าเขาจะสงสย ั ว่าทําไมเธอถึงเสย ี่ งเอา
ชวี ต
ิ ของเธอไปทิง้ เพือ่ ไอโกะ ซงึ่ ไม่ได ้มีความใกล ้ชด
ิ อะไรกับเธอเลย ฮาจิเมะจะไม่รักษาและ
เยียวยาสหายคนสาํ คัญซงึ่ ได ้ทํางานทีเ่ ธอได ้รับมาจนเสร็จสน ิ้ และอย่างลุลว่ งเลยหรือ ดังนัน ้ เขา
จึงเกิดความลังเลทีจ ่ ะใช ้ "นํ้ าอมฤต (Holy Water)" ซงึ่ มันเหลือน ้อยและหาได ้ยากแล ้วเพือ ่ จะ
รักษาไอโกะ แต่วา่ เพราะไม่มเี วลาเหลือแล ้ว จึงมีความจําเป็ นอย่างมากทีส ่ ด ่ ้องใชมั้ นเดีย
ุ ทีต ๋ วนี้

ฮาจิเมะแบกไอโกะซงึ่ ยูเอะได ้เข ้าชว่ ยสนับสนุนด ้วยอีกแรง แล ้วเอาขวดแก ้วใสใ่ นปากของเธอ

และเท "นํ้ าอมฤต (Holy Water)" ลงไปเพียงเล็กน ้อย ไอโกะได ้มองไปทีฮ ่ าจิเมะซงึ่ ไม่ได ้ถือ
ว่าเซย ี อาเป็ นคนสําคัญลําดับต ้นๆด ้วยสายตาทีบ ่ ง่ บอกว่าตําหนิไปทีเ่ ขา แต่วา่ ฮาจิเมะก็เมินเฉย
ไม่สนใจ ตอนนี้ เขาให ้ความสาํ คัญกับความประสงค์ของเซย ี อามากกว่าความประสงค์ของไอ
โกะหรือของตัวเขาเอง นัน ้ ถึงทําให ้เขาเท "นํ้ าอมฤต (Holy Water)" ขณะทีส ่ นทนาโดยไม่
จําเป็ น แต่ทว่าร่างกายของไอโกะเริม ั กระตุกและไม่สามารถเคลือ
่ ชก ่ นไหวตามทีเ่ ธอปรารถนา
ได ้ ดังเธอจึงไม่สามารถกลืนนํ้ าลงไปได ้ แต่กระนัน ้ มันก็เป็ นไปได ้ทีจ ่ อดแล ้วทําให ้เธอ
่ ะเข ้าสูป
อาเจียน

ฮาจิเมะตัดสนิ ว่ามันเป็ นไปไม่ได ้สําหรับไอโกะทีจ ่ ะกลืน "นํ้ าอมฤต (Holy Water)" ลงไปด ้วย
ตัวเอง เขาจึงดืม ั ดิส
่ นํ้ าศก ิ ธิท
์ ท ์ เี่ หลืออยูเ่ ข ้าไปในปากของเขา และเขาไม่มค ี วามลังเลได ้เท "นํ้ า
อมฤต (Holy Water)" โดยตรงเข ้าไปในปากของไอโกะ (เป็ นถ่ายเทแบบประกบปากต่อปาก)

ไอโกะ : "อือ
๋ ....!?"

ไอโกะเบิกตากว ้าง ต่อจากนัน ี งกรีดร ้องด ้วยตกใจและเสย

้ ..เสย ี งอันเต็มเปี่ ยมไปด ้วยความโกรธ
ได ้ดังขึน
้ มาโดยทุกคนทีอ่ ยูร่ อบฮาจิเมะ แต่ทว่าฮาจิเมะนัน ้ กลับเมินเฉยไม่สนใจ(อีกครัง้ ) เขา
ประกบริมฝี ปากของเขานัน ้ เข ้ากับริมฝี ปากของไอโกะ แล ้วเขาก็เท "นํ้ าอมฤต (Holy Water)"
อย่างรุนแรงและเฉียบพลันลงไปโดยตรง ลักษณะท่าทีของฮาจิเมะนัน ้ ไม่มส ี ห ี น ้าว่าจะสํานึกผิด
หรือละอายใจเลยซก ั นิด มีแต่ความจริงจังทีเ่ ขาได ้ทุม ่ เททําลงไปเพียงเท่านัน ้
ก่อนทีม่ นั จะนานมากกว่านีน ้ ัน
้ ไอโกะนัน้ ได ้พยามยามทีจ ่ ะกลืน "นํ้ าอมฤต (Holy Water)" ลง
คอของเธอไปเพือ ่ ทีจ่ ะให ้มันไหลอยูภ ่ ายในร่างกายของเธอ ซงึ่ ผลทีไ่ ด ้ตามมานัน ้ ...ความ
เจ็บปวดมันได ้เข ้าโจมตีใสร่ า่ งกายของเธอ และรู ้สก ึ ถึงความเย็นราวกับว่าชวี ต ิ ของเธอนัน ้ กําลัง
ถูกชะล ้างปลิวหายไป มันเหมือนราวกับว่ามีไฟได ้ถูกจุดสอ ่ งสว่างขึน ้ ยังทีแ ่ กนกลางของเธอและ
มันก็ได ้เริม
่ แพร่กระจายไปทั่วร่าง ไอโกะจดจําความรู ้สก ึ ของการถูกแชอ ่ ยูภ่ ายในความร ้อน
ในชว่ งฤดูใบไม ้ผลิและความเย็นในชว่ งฤดูหนาวได ้ และร่างกายของเธอนัน ้ ก็ได ้เกิดอาการชอ ็ ก
มันชา่ งสมกับเป็ น "นํ้ าอมฤต (Holy Water)" อันเป็ นนํ้ าวิเศษทีซ ่ งึ่ ป้ องกันไม่ให ้ร่างกายของเขา
ต ้องพบกับอาการบาดเจ็บและเสย ี หาย อันเนือ่ งมาจากการกินเนือ ้ และดืม ่ เลือดของสต ั ว์อสุร
ปี ศาจ ซงึ่ ผลทีไ่ ด ้รับนัน
้ มันชา่ งโดดเด่นและยอดเยีย ่ มยิง่ นัก

ไม่นานหลังจากนัน ้ ..การประกบปากต่อปากได ้จบลงในชวั่ พริบตา และฮาจิเมะก็ได ้ถอนริมฝี ปาก

ของเขาออกจากริมฝี ปากของไอโกะ เสนด ้ ้ายสเี งินมันได ้ปรากฏขึน
้ มาระหว่างทัง้ สอง ฮาจิเมะ
ได ้มองดูไอโกะ จุดประสงค์ของเขานัน ้ คือการตรวจสอบให ้แน่ใจว่าเธอได ้พ ้นจากอาการวิกฤต
แล ้ว แต่วา่ สาํ หรับอีกฝ่ ายนัน
้ ไอโกะมองไปยังทีฮ ่ าจิเมะด ้วยสายตาทีว่ า่ งเปล่า ในขณะทีด
่ วงตา
ของเธอนัน ้ ดูเลือ
่ นลอย

ฮาจิเมะ : "อาจารย์"

ไอโกะ : "........"

ฮาจิเมะ : "อาจารย์!?"

ไอโกะ : "................."

ฮาจิเมะ : "นี.่ ....อาจ๊านนนนนน"

ไอโกะ : "เอ๊อะ..."

ฮาจิเมะเรียกไอโกะเพือ ่ ทีจ
่ ะถามอาการของเธอ แต่ไอโกะมองยังทีเ่ ขาด ้วยสายตาทีเ่ ลือ ่ นลอย
และไม่เคลือ ึ หงุดหงิด เขาจึงตบแก ้มเธอเบาและขึน
่ นไหว ฮาจิเมะรู ้สก ี งให ้ดัง เธอจึงสง่
้ เสย
ี งทีน
เสย ่ ่ารักอย่างพิกลและความรู ้สก ึ ของเธอก็กลับคืนมา
ฮาจิเมะ : "ร่างกายของคุณเป็ นไงบ ้าง มีอะไรติดๆขัดๆอยูอ
่ ก
ี หรือเปล่า"

ไอโกะ : "เอ๋..อ..อืม..ฉั น..ส..สบายดี ไม่มอี าการผิดปกติ ตอนนีฉ ึ ดีแล ้ว...เดีย

้ ันรู ้สก ๋ วก่อน นั่น
มันผิดนะ ไม่ใชห่ มายความว่าอย่างนัน ้ ....นัน ึ ดีหรอกฉันหมายถึงยาทีอ
้ ก็รู ้สก ่ อกฤทธิไ์ ด ้ดี
ต่างหากนะ"

ฮาจิเมะ : "เข ้าใจล่ะ...อืม..งัน

้ ก็ดแ
ี ล ้ว"

ี อารมณ์และตอบแบบสง่ ๆไปยังทีไ่ อโกะซงึ่ พูดว่าไม่มอ

เขามองดูราวกับว่าเขาเสย ี าการผิดปกติ
ในสภาพร่างกายของเธอ ดังนัน ้ เขาจึงได ้ถอนมือออกจากการสนับสนุนไอโกะและก็เคลือ ่ นทีไ่ ป
ี อา
หาเซย

อย่างไรก็ตามเธอตกตะลึงงันกับทัศนคติและความคิดของฮาจิเมะ ไอโกะไม่อยูก
่ บ
ั ทีแ
่ ละได ้รีบ
ี อาก่อนทีเ่ ธอจะรู ้สก
วิง่ ตรงไปยังทีเ่ ซย ึ ตัวเสย
ี อีก

ฮาจิเมะได ้เอา "นํ้ าอมฤต (Holy Water)" อีกขวดออกมา และเทมันไปแค่ครึง่ เดียงลงไปที่

บาดแผลของเซย ี อา และอีกครึง่ หนึง่ ได ้นํ าเอาไปใกล ้ปากของเซย ี อาและปล่อยให ้เธอดืม
่ มัน
ตรงทีบ ี ง "ซู"่ และเริม
่ าดเจ็บได ้ทําเสย ่ ฟื้ นฟูอย่างรวดเร็ว แต่อย่างไรก็ตามเซยี อายังไม่อยากที่
จะดืม
่ "นํ้ าอมฤต (Holy Water)" และได ้สน ั่ หัวของเธอ

ี อา : "ค..คุณฮาจิเมะ"
เซย

ี อา..อะ..อะไร"
ฮาจิเมะ : "เซย

ี อา : "ฉันด ้วย....มันดีกว่า...อึ๊ ก...ชว่ ยทําวิธแ

เซย ี บบ "mouth to mouth(ปากประกบปาก)"
เถอะน ้~า"

ฮาจิเมะ : "ธ..เธอ..เธอก็เป็ นซะอย่างนีอ

้ ยูเ่ รือ
่ ยเลย..."

ในขณะทีเ่ ธอนัน ่ เหงือ

้ กําลังชุม ่ เพราะความเจ็บปวด เซย ี อาปล่อยความปรารถนาของเธอออกมา
"ฉั นจะไม่ยอมตืน่ จนกว่าคุณจะทําแบบนัน ้ แม ้ว่าฉั นจะต ้องกลิง้ ไปรอบก็ตาม" เธอได ้กล่าวสงิ่ ที่
เธอต ้องการและแม ้แต่ฮาจิเมะเองนัน ้ ก็ยังตกใจกับเรือ
่ งนี้ อย่างทีค่ าดคิดเอาไว ้ ไม่มคี วามจําเป็ น
่ ะต ้องจงใจทํา "mouth to mouth (การชว่ ยหายใจแบบเป่ าปาก หรือในทีน
ทีจ ่ ี้ คือ ปากประกบ
ปาก)" เพราะว่ามันไม่จําเป็ น ดังนัน
้ เขาจึงไม่สนใจในเรือ ่ งร ้องเรียน(การประท ้วง)เงียบจากยูเอะ
ซงึ่ เห็นดีเห็นงามกับเซย
ี อาและได ้ผลักขวดแก ้วเขาไปในปากของเซย ี อา

ี อา : "อือ
เซย ้ ...อึก..อึก..ฮา่ ห์...ฮอ
ื ...คุณฮาจิเมะไม่ยต
ุ ธิ รรมเลย...ฉั นอิจฉาอาจารย์ง~
่ า"

ยูเอะ : "ฮาจิเมะ...ไม่ด"ี

ี อา..คุณเข ้าใจผิดแล ้ว..นัน

ไอโกะ : "เอ๊อะ..ค..คุณเซย ้ มันการชว่ ยชวี ต
ิ ..มันแตกต่างจากทีค
่ ณ
ุ
ี อาต ้องการ..นอกจากนัน
เซย ้ ..ฉันเป็ นอาจารย์ของเขานะค๊~า"

เธอโดนต่อว่าและถูกจ ้องมองด ้วยสหี น ้าบึง้ ตึงจากเซย ี อาและการตําหนิตเิ ตียนจากยูเอะซงึ่ อ่าน

สถานการณ์และอารมณ์ออก แต่ไอโกะกลับมีสห ี น ้าแดงเป็ นการแก ้ตัวอย่างจงใจ และฮาจิเมะก็
ทําได ้เพียงแค่ลอบถอนหายใจ "เฮย ่ ~..." ออกมา ซงึ่ มีทงั ้ ความโล่งอกและความประหลาดใจ

สงิ่ ทีต ้ คือพวกคนนอกซงึ่ ต่างได ้คาดเดาเรือ

่ ามนัน ่ งราวไปต่างๆนาได ้เริม ่ สง่ เสย ี งเจีย
้ วจ๊าวหนวก
หู เพราะว่าทุกคนอาจจะจําได ้ว่ามีคนน่าสงสารทีถ ู ลืมอยู่ ซงึ่ นั่นมันเป็ นสงิ่ สําคัญมากอย่างยิง่
่ ก
สําหรับไอโกะ ดังนัน ้ ไอโกะจึงไม่ได ้หลงลืมเขาและเพียงแค่ไม่เข ้าใจว่ามันได ้เกิดอะไรขึน ้
ต่อจากนัน ้ (หลังจากทีเ่ กิดเหตุชงิ ตัวประกัน)

ฮาจิเมะได ้เรียกถามยังอัศวินองครักษ์คนหนึง่ ซงึ่ อยูใ่ กล ้ๆชม

ิ ซ
ิ ึ

ิ ซ
ฮาจิเมะ : "นาย....ชม ึ ังมีชวี ต
ิ ย ิ อยูห
่ รือเปล่า"

ด ้วยคําพูดนัน
้ ทุกคนต่างร ้อง "อ๊ะ" ด ้วยท่าทีราวกับว่าพวกเพิง่ มานึกได ้ถึงเรือ ่ งของเขาแล ้วพวก
เขาจึงมองไปยังทีท ่ รุดลง มีเพียงแค่ไอโกะทีแ ่ สดงว่าเธอกําลังมึนงงและพูด "เอ..เอ๋" ในขณะที่
มองไปรอบๆ และเธอก็ได ้พลันนึกถึงเหตุการณ์ร ้ายครัง้ นัน ้ และเมือตอนทีเ่ ซย ี อากอดเธอเอาไว ้
แน่น และเมือ ่ ทุกสงิ่ ทุกอย่างได ้ประติดประต่อกันแล ้ว เธอจึงวิง่ อย่างตืน
่ ตระหนกตรงไปยังทีช ่ ิ
มิซ ึ

ิ ซ
ไอโกะ : "ชม ึ งุ ...อา..นีม
ิ ค ั ชา่ งโหดเหีย
่ น ้ มจริงๆ"
ทีห
่ น ้าอกของชม ิ ซ ึ รี โู หว่ทค
ิ ม ี่ ล ้ายคลึงกับบาดแผลของเซย ี อา เลือดนัน
้ ไหลออกไม่หยุดเหมือน
ราวกับว่ามีบอ่ นํ้ าเลือดไหลท่วมอยูร่ อบๆร่างของชม ิ ซ
ิ ึ เขาอาจจะมีเวลาเหลือเพียงไม่กนี่ าที
ก่อนทีเ่ ขาจะสนิ้ ลมไป

ิ ซ
ชม ิ ึ : "ฉ...ฉันไม่อยากตาย...ช...ชว่ ยด ้วย...ถ ้าเป็ นแบบนี.้ ..ไม่..ฉั นไม่อยากเชอ
ื่ "

ชม ิ ซ ึ ด
ิ พ ู กับไอโกะซงึ ได ้วางมือของเขาลงไปยังทีด ่ ้านข ้างของเขา ถึงแม ้ว่ามันจะเป็ นการพูด
รําพึงซงึ่ ไม่สามารถทําให ้เข ้าใจได ้ด ้วยการกระซบิ พึมพํา ไอโกะได ้มองไปทีร่ อบเพือ ่ หาความ
ชว่ ยเหลือ แต่พวกเขาทัง้ หมดต่างได ้เบือนสายตาของเขาหนีจากไอโกะ มันหมดหวังแล ้ว ยิง่ ไป
กว่านัน ้ พวกเขาต่างไม่ได ้แสดงอาการทีจ ่ ะแสดงถึงความตัง้ ใจอยากชว่ ยเหลือเขาเลย ทัง้ ใน
รูปแบบของการกระทําและด ้วยแววตา

ไอโกะยึดฟางเสนสุ ้ ดท ้าย(เสนทางและโอกาสสุ
้ ดท ้าย)ในขณะทีเ่ ธอหันหลังมองไป และตะโกน
เรียกฮาจิเมะซงึ่ อยูท
่ แ
ี่ ห่งนัน
้ ด ้วย

ไอโกะ : "นากุโมะคุง...ยานั่น...ถ ้าเป็ นตอนนีล

้ ะ่ ก็...ได ้โปรดเถอะ"

ฮาจิเมะได ้คาดการณ์ถงึ คําพูดของไอโกะอยูก ่ อ

่ นแล ้วและพึมพําออกมาว่า "มันก็กลายมาเป็ น
แบบนีจ้ ริงๆด ้วย....." ควบคูไ่ ปกับการถอนหายใจ เขาได ้เดินตรงเข ้าไปหาไอโกะและชม ิ ซ
ิ ึ
หลังจากนัน ้ เขาได ้ตอบกลับไอโกะ แม ้ว่าเขาจะรู ้ดีวา่ คําตอบทีเ่ ขาจะให ้กับไอโกะนัน
้ คืออะไร

ฮาจิเมะ : "คุณต ้องการทีจ ่ ะชว่ ยเขาเหรอ..อาจารย์...คุณก็รู ้ดี...ว่าเขากําลังจะฆ่าคุณ ฉันคิดว่า

มันได ้ก ้าวข ้ามเกินขอบเขตมากกว่า "ความเป็ นอาจารย์" ทีค ่ ณ ุ เป็ นอยู.่ ..ซะแล ้วล่ะ"

เขาคือคนทีซ่ งึ่ พยายามจะฆ่าเธอ แต่วา่ เธอนัน ้ กลับปกป้ องเขาเพราะว่าเขานัน ้ เป็ นนักเรียนคน

สําคัญของเธอ แต่ทว่ามีคนมากเท่าไหร่กน ั ทีส่ ามารถจะกลายเป็ น "อาจารย์" ได ้เหมือนอย่าง
กับเธอในสถานการณ์อน ั สนิ้ หวัง "ความเป็ นอาจารย์" ของเธอนัน ้ อยูร่ ะดับทีผ
่ ด ิ ปกติไปแล ้ว ไอ
โกะจับความหมายจากคําถามของเขาออก สายตาของเธอสน ั่ ชวั่ ขณะ จากนัน ้ เธอก็ตอบคําถาม
ของเขาด ้วยท่าทีทแ ี่ ข็งกร ้าวขึน้
ไอโกะ : "แน่นอน...ฉันต ้องการแบบตามทีเ่ ธอพูดนั่นแหละ ไม่ซ.ิ .ตามทีเ่ ธอพูดเลยล่ะ อย่างไร
ก็ตามฉันก็แค่อยากจะเป็ นจะเป็ นอาจารย์ทด
ี่ เี ท่านัน
้ เอง ไม่วา่ อะไรมันจะเกิดขึน้ ฉันจะเป็ นมิตร
สหายของพวกนักเรียน ฉั นได ้สาบานว่าจะเป็ นอาจารย์แบบนัน ้ เพราะฉะนัน
้ ...นากุโมะคุง"

อาจิเมะเริม ่ กลายเป็ นคนอารมณ์ไม่ดอ ี ก

ี ครัง้ ขณะทีเ่ ขาเกาศรีษะของเขา เพราะคาดการณ์ถงึ
คําตอบของไอโกะออกอยูแ ่ ล ้ว ซงึ่ มันได ้เป็ นไปตามทีเ่ ขาคาดไว ้ เขาถอนหายใจอย่างไม่เต็มใจ
เพราะว่านั่นก็เป็ นสงิ่ ทีอ
่ าจารย์ไอโกะเป็ นอยู่ ต่อจากนัน ้ เขามองไปทีท
่ ้องฟ้ าในขณะทีเ่ ขานัน
้
กําลังคิดอะไรบางอย่างไปชวั่ ขณะ เขาได ้สูดหายใจเข ้าไปลึกๆครัง้ หนึง่ และได ้ตรงไปยังทีข ่ ้างๆ
ชมิ ซ
ิ ึ ด ้วยการแสดงออกอันเด็ดเดีย ่ ว

ิ ซ
ฮาจิเมะ : "ชม ิ .ึ ..นายได ้ยินหรือเปล่า...ฉั นมีบางสงิ่ ทีส
่ ามารถชว่ ยนายได ้"

ิ ซ
ชม ิ ึ : "!!!!!"

ฮาจิเมะ : "แม ้ว่าฉั นจะมีคําถามทีต

่ ้องถามนายเป็ นอย่างแรกก่อน"

ิ ซ
ชม ิ ึ : "......................................."

หลังจากได ้ยินคําพูดทีว่ า่ เขา(ฮาจิเมะ)สามารถชว่ ยเขาได ้ ชม ิ ซ

ิ จึ งึ ได ้ตอบสนองด ้วยการหยุด
พึมพําและสายตาทีก ่ ําลังมืดมัวของเขานัน ่ าจิเมะ ในชว่ งจังหวะนัน
้ ได ้จดจ ้องไปยังทีฮ ้ ฮาจิเมะ
ได ้ถามคําถามธรรมดาข ้อหนึง่

ั รู...หรือเปล่า"
ฮาจิเมะ : "...นายเป็ นศต

ชมิ ซ ึ น
ิ ส ั่ หัวโดยปราศความลังเล ต่อจากนัน
้ เขาได ้แสดงรอยยิม
้ อันแสนน่าเวทนนาและเริม
่
วิงวอนร ้องขอให ้ไว ้ชวี ต
ิ ของเขา

ชม ิ ซ
ิ ึ : "ฉ..ฉันไม่ใชศ ่ ต
ั รูของนาย....ฉั นจะไม่ทําอะไรอีกแล ้ว...ทุกอย่างเลย...ฉันจะทําตามที่
นายต ้องการ...ดังนัน ้ ชว่ ยฉั นด ้วย...ฉันจะให ้กองกําลังกับนาย...และแม ้แต่..ล ้างสมองของ
ผู ้หญิงคนนัน ้ ...ฉ..ฉั นสาบาน...ฉั นสาบานจะจงรักภักดีตอ ้ ชว่ ย
่ นาย...ฉันจะทําทุกอย่าง...ดังนัน
ฉั นด ้วย...."
ด ้วยคําพูดเหล่านัน้ ฮาจิเมะได ้กลายเป็ นคนไร ้อารมณ์ ต่อจากนัน ้ เขาสามารถมองเห็นเข ้าภาย
ไปในดวงตาของชม ิ ซิ อึ ย่างเงียบๆ ราวกับว่ามันพยายามยืนยันถึงเจตจํานงของเขา ชม ิ ซ ึ ู ้ซงึ่ คิด
ิ ผ
ว่าเขาสามารถมองเห็นสว่ นลึกของหัวใจของเขา(ฮาจิเมะ)ในทันทีทม ี่ องไปเห็น แต่ฮาจิเมะก็
สามารถทีจ ่ ะยืนยันถึงมันได ้ มีเพียงความมืดและอกุศลจิตอันไม่บริสท ุ ธิม์ ากกว่าแต่กอ่ นอยู่
ภายในดวงตาของชม ิ ซิ ึ พวกมันเต็มเปี่ ยมไปด ้วยความเกลียดชงั ความโกรธ ความอิจฉาริษยา
และความปรารถนา และความรู ้สก ึ ทีม
่ ต
ี อ
่ คนอืน
่ ในด ้านลบ พวกมันเป็ นเหมือนดัง่ ทีท
่ ะเลลึกที่
แสงสว่างไม่อาจทีจ ่ ะสาดสอ ่ งไปถึง

ฮาจิเมะเชอื่ แล ้วว่าคําพูดของไอโกะนัน
้ ไม่สามารถทีจ ่ ะสง่ ไปถึงจิตใจของชม ิ ซ
ิ ึ แล ้วชม
ิ ซ
ิ นึ ัน
้ เขา
ก็ได ้กลายไปเป็ นศต ั รูของพวกเขาอย่างสมบูรณ์ ซงึ่ เขานัน ้ ได ้พิจารณาแล ้ว ในอีกชวั่ ครูห ่ นึง่
สายตาของเขาได ้เข ้าประสานกับสายตาของไอโกะ ไอโกะก็มองไปยังทีฮ ่ าจิเมะ และสายตา
ของพวกเขานัน ้ ไอโกะซงึ่ เข ้าใจและรู ้ได ้ในทันทีวา่ ฮาจิเมะกําลังจะทํา
้ ก็ได ้มาสบกัน หลังจากนัน
อะไร ท่าทางของเธอก็เปลีย ่ นไปและเธอจึงได ้กระโดดออกไปเพือ ่ หยุดยัง้ ฮาจิเมะเอาไว ้

ไอโกะ : "อย่าาาาาาาาาาาาาาาา"

แต่ทว่า...ฮาจิเมะนัน
้ เร็วกว่า

"ปั ง....ปั ง...."

ิ ซ
ชม ิ ึ : "อัก
่ ....."

ี งทีซ
เสย ่ งึ่ ได ้ปลิดลมหายใจไป ไม่มใี ครรู ้ว่าสงิ่ นัน
้ ได ้ถูกปล่อยออกมา หนึง่ นัดทีศ ่ รีษะและอีก
หนึง่ นัดตรงทีใ่ นหัวใจ ลูกกระสุนซงึ่ ถูกยิงไปนัน ้ มันได ้พุง่ กระโจนเข ้าเป้ าหมายไปยังทีร่ า่ งกาย
ของชม ิ ซิ อ ึ ย่างแม่นยํา พวกเขาได ้มอบรางวัลให ้กับชม ิ ซ
ิ ดึ ้วยความตาย

ถายในเหตุการณ์การถูกเยิง่ แบบเอ ้อระเหยนี้ ไม่มใี ครได ้พูดอะไรออกมาเลย และพวกเขา

สามารถทําได ้เพียงแค่มองไปทีฮ ่ าจิเมะอย่างเงียบๆ แล ้วก็มองไปทีซ่ ากศพกับปื นในมือข ้าง
่ งึ่ ปากกระบอกปื นนัน
หนึง่ ทีซ ้ ได ้มีควันสขี าวลอยขึน
้ มา ในสภาวะการณ์ทท ี่ ก
ุ คนกําลังตกใจ
ความเงียบได ้เข ้าครอบงําทัง้ บริเวณ ด ้วยไม่มใี ครกล ้าทีจ
่ ะขยับตัว เสยี งพึมพําก็รวั่ ไหลออกมา

ไอโกะ : "ท..ทําไม.."
 ้ คือไอโกะ ในชว่ งทีก
นัน ่ ําลังตกอยูใ่ นสภาวะตกใจอยูน ่ ัน
้ เธอได ้มองดูศพของชม ิ ซ ึ ู ้ซงึ่ ได ้เริม
ิ ผ ่ ต ้น
เดินทางไปสูโ่ ลกหลังความตาย เธอจึงได ้เริม ่ ถามคําถามกับทางฮาจิเมะ ฮาจิเมะก็จงึ ได ้ละ
สายตาจากชม ิ ซ
ิ แึ ละไปมองทีไ่ อโกะ ในชว่ งเวลาเดียวกัน ไอโกะได ้สบสายตากับฮาจิเมะอีกครัง้
ภายในดวงตาของเธอนัน ้ มันแฝงด ้วยความผิดหวัง ความโกรธ ความโศกเศร ้า ความคลางแคลง
ใจ และความรู ้สก ึ อืน
่ ๆทีไ่ ด ้เข ้ามาประดังประเดเพิม
่ มากขึน ึ เหล่านัน
้ แล ้วความรู ้สก ้ ก็ได ้ปรากฏขึน ้
และได ้หายไปอีกครัง้ หนึง่

ั รู..มันก็เท่านัน
ฮาจิเมะ : "เขาคือศต ้ เอง"

คําตอบทีฮ ้ มันชา่ งแสนเรียบง่ายเสย

่ าจิเมะมีให ้ต่อคําถามของไอโกะนัน ี จริง

ิ ซ
ไอโกะ : "นั่น..ชม ึ งุ เขาน่ะ..."
ิ ค

ฮาจิเมะ : "กลับตัวกลับใจงัน
้ เหรอ...ขอโทษทีต่ ้องเผาวิมานในอากาศ(หรือก็คอ ื "ทําลายความ
่ นดีพอทีจ
ฝั นและความเข ้าใจ")ของอาจารย์...ฉั นเองมันก็ไม่ใชค ื่ ในเรือ
่ ะเชอ ่ งแบบนัน
้ ได ้
นอกจากนัน ้ ตาของฉันเองไม่ได ้ถูกความอคติเข ้าบดบังตาด ้วย"

เมือ
่ ตอนทีเ่ ขาถามคําถามสุดท ้ายนัน ้ สายตาของชม ิ ซ
ิ ไึ ด ้กําลังบอกกับเขาว่าเขาได ้ "เกิน
เยียวยา" แล ้ว ก่อนตายความคิดและจิตใจของเขานัน ่ ต่อการสงั หารไอโกะ ฮาจิเมะ
้ ยังคงมุง่ มัน
คิดว่าชม ิ ซ ึ าจจะมีการเปลีย
ิ อ ่ นแปลงวิถช ี วี ติ ของเขาเล็กน ้อย เพราะมันเหมือนกับตอนทีฮ ่ าจิเมะ
ตกลงไป การทีม ่ ย
ี เู อะอยูด ้ มันชว่ ยประคับประคองและรักษาเขา(แต่วา่ ชม
่ ้วยนัน ิ ซ
ิ ไึ ม่มใี ครเลย)
ดังนัน้ ..เขาจึงถามชม ิ ซ ึ บ
ิ ก ั ความคิดทีอ ่ ยูใ่ นใจของเขา ถ ้าหากเป็ นเชน ่ นัน
้ เขาจะพิจารณาให ้ช ิ
มิซไึ ด ้รับโอกาสอีกครัง้ ด ้วยการไว ้ชวี ต ิ เขาและปล่อยให ้ไอโกะดูแลเขาต่อไป แต่วา่ แม ้กระทั่งใน
ตอนก่อนทีเ่ ขาจะตาย สายตาของชม ิ ซ ิ นึ ัน
้ ก็ไม่ได ้แสดงสญ ั ญาณทีจ ่ ะกลับใจให ้เห็นเลย

ไอโกะควรจะรู ้สก ึ สก
ึ อย่างนัน
้ แต่ทว่าไอโกะนัน ้ เป็ น "อาจารย์" ไม่ได ้หมายความว่าเธอสามารถ
ทอดทิง้ เขาได ้ เธอไม่สามารถทําเชน ่ นัน
้ ได ้

ไอโกะ : "ดังนัน้ แทนทีจ

่ ะฆ่าเขา ถ ้าเขาเก็บตัวอยูภ่ ายในพระราชวังและกลับไปยังทีญ
่ ป
ี่ น
ุ่
ด ้วยกันพร ้อมกับพวกเรา..เป็ นไปได ้...มีความเป็ นไปได ้ว่า..."
ฮาจิเมะ : "...แม ้ว่าฉั นจะพยายามลองให ้บทเรียนให ้กับอาจารย์ ฉันเองก็รู ้ดีวา่ อาจารย์นัน
้ ต ้อง
ไม่เห็นชอบด ้วยทัง้ หมดทุกเรือ่ ง ฉั นได ้ฆ่านักเรียนคนสําคัญของอาจารย์ตาย มันคงจะเป็ นการ
ดีกว่าสําหรับอาจารย์ ว่าอาจารย์จะตัดสน ิ ว่าจะอย่างไรเกีย
่ วกับตัวของฉันดี"

ไอโกะ : "...แต่สงิ่ นัน

้ เป็ น..."

้
ฮาจิเมะ : ".."เสนทางช วี ต
ิ อันเดีย ้
่ วดาย(หรือเสนทางช วี ต
ิ ของผู ้โดดเดีย
่ วเดียวดาย)" เพราะ
คําพูดของอาจารย์นะเนีย ่ หัวของฉั นถึงได ้เกิดมีความคิดมากมาย แต่วา่ นะ ในโลกนีท ี่ งึ่ ชวี ต
้ ซ ิ
ของผู ้คนนัน ่ ะไม่แสดงซงึ่ ความเมตตาปราณีใดๆต่อข ้าศก
้ เป็ นดัง่ แสงหิง่ ห ้อย ฉันจึงคิดทีจ ึ ศตั รู
ของฉัน...และฉั นจะไม่เปลีย ่ นความคิดนัน ้ ฉั นไม่คด
ิ ทีจ
่ ะต ้องการเปลีย ่ นมันด ้วยซาํ้ ฉันไม่มเี วลา
สําหรับเรือ
่ งนัน
้ "

ไอโกะ : "นากุโมะคุง....."

ฮาจิเมะ : "ฉั นจะทําแบบเดียวกันนีน ้ ับต่อจากนีไ้ ป...เมือ

่ ถึงเวลาทีฉ่ ั นคิดว่ามันจําเป็ นต ้องทํา...
ฉั นก็จะเหนีย
่ วไกต่อไป..ไม่วา่ มันเป็ นยังไงและไม่วา่ มันจะจําเป็ นทีต ่ ้องกระทําแบบนัน ้ ซกั กีค
่ รัง้
...ถ ้าหากคุณคิดว่าฉั นผิดพลาด....อาจารย์กไ ็ ด ้ทําในสงิ่ ทีอ
่ าจารย์ต ้องการ...แต่วา่ นะ..ฉัน
ต ้องการให ้จดจําอะไรเอาไว ้อย่าง ถึงแม ้ว่าจะเป็ นอาจารย์หรือเพือ ่ นร่วมขัน ้ คนอืน
่ ๆ ฉันก็จะหัน
ปากกระบอกปื นและเหนีย ่ วไกใสค ่ น
ื สนองแน่ ถ ้าหากว่าคุณกลายเป็ นศต ั รูของฉัน"

ไอโกะได ้มองลงไปในขณะทีเ่ ธอกัดริมฝี ปากของเธอ ไม่มไี อโกะคนทีพ ่ ดู ว่า "ได ้ยินทีฉ

่ ันพูดไป
แล ้วนี.่ ..ว่าฉั นจะไม่คด ั ค ้านหรือขัดขวางการตัดสน ิ ใจของเธอ" อีกแล ้ว ไม่มค ี ําพูดออกมา
มากกว่านีแ ้ ล ้ว ฮาจิเมะมองทีไ่ อโกะ เขาได ้กลับหลังหันเพราะว่าสงิ่ ทีม ่ นั จําเป็ นต ้องทําในทีแ ่ ห่ง
นีไ
้ ด ้เสร็จสน ิ้ ลงแล ้ว ยูเอะและเซย ี อาได ้เข ้าไปใกล ้ชด
ิ เขาอย่างเงียบๆ พร ้อมๆกับแรงกดดัน เขา
ได ้มองไปทีว่ ล ิ ไอโกะ และคนอืน ่ ทีไ่ ด ้ปรากฏตัวขึน
้ มา(ในภายหลัง) และเนือ ่ งจากยังมีเรือ่ งของ
การรักษาภาพลักษณ์ พวกเขาจึงตามฮาจิเมะไปด ้วยความเจ็บปวดและไม่เต็มใจ

เจ ้าเมืองและพวกอัศวินต่างได ้พยายามจะกักตัวฮาจิเมะและอาร์คติแฟ็ คของเขาเอาไว ้ แต่วา่

เป็ นเพราะ "แรงกดดัน" อันรุนแรงและเมือ ้
่ ได ้นึกถึงพลังการต่อสูราวกั
บปี ศาจของเขา พวกเขา
จึงขอถอนตัวและยอมแพ ้ขอวางมือและดาบของพวกเขาลง

ไอโกะ : "นากุโมะคุง...อาจารย์...อาจารย์น่ะ..."
ถึงแม ้ว่าคําพูดของเธอจะไม่ตอ
่ เนือ ื่ ของฮาจิเมะออกมาก็เพราะว่า "ศก
่ ง เธอเรียกชอ ั ดิศ
์ รี" ของ
เธอในฐานะของ "อาจารย์" ฮาจิเมะหยุดไปชวั่ ขณะและได ้พูดข ้ามไหล่กบ ั ไอโกะ

ฮาจิเมะ : "อุดมการณ์ของอาจารย์มน ั ก็ชา่ งสุดจะจินตนาการอยูแ่ ล ้ว แต่วา่ นะ..พวกเราดีใจนะที่

อาจารย์ยงั คงเป็ น "อาจารย์" ของพวกเรา ถึงแม ้ว่าโลกได ้เปลีย
่ นไปแล ้ว ถ ้าหากว่าเป็ นไปได ้...
ได ้โปรดอย่ายอมแพ ้และสน ิ้ หวังนะ"

ผลทีต ่ ามมานัน
้ ตอนนีเ้ ขาไม่ได ้หยุดอยูอ
่ กี ต่อไปแล ้วและได ้เดินออกไปจากวงล ้อมของกลุม ่ คน
ทีล
่ ้อมเขา เขาเอาพาหนะเวทย์มนตร์สล ี่ ้อออกมา และได ้หนีออกไปจากทีน ่ ั่นเมือ
่ คณะของเขา
ทุกคนได ้ขึน
้ มาบนพาหนะจนครบแล ้ว

หลังจากนัน้ สงิ่ ทีร่ ออยูน

่ ัน ี งโห่ร ้องออมาจากเมืองทีซ
้ เป็ นเสย ่ งึ่ ต่างมีความปิ ตย ิ ดี สาํ หรับการที่
ิ น
พวกเขาได ้เอาชวี ต ิ รอดมาจากสถานการณ์สด ุ อันตรายและจากอารมณ์คลุมเครือทีไ่ ด ้ปกคลุมไป
ก่อนหน ้านี้

------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 64

------------------------------------------------------------------------------------------