Baria’s Mission เล่ม 1

จัดพิมพ์กบั Sataporn Books

เนือเรื อง : กัลฐิ ดา
ภาพประกอบ : Othila
ไฟล์นีจัดทําขึนเพือนํามาให้ อ่านฟรี เท่านัน
เนือหาทังหมดนํามาจาก tswriter.com
ซืงเป็ นเวอร์ ชนที
ั ผู้เขียนลงให้ อา่ นก่อนได้ รับการตีพิมพ์

ไม่อนุญาตให้ นําไปเผยแพร่ ต่อ

ราคา 350 บาท
สามารถสังซือหนังสือได้ ที www.satapornbooks.co.th
 Baria’ Mission i 3
ปริศนามารีโลนี่

1
มาสเตอรบราวน
ป๊ อก! ป๊ อก! ป๊ อก!
เสี ย งเคาะดังเป็ น จังหวะจะโคนต่อ เนื องมาสัก พัก หนึ ง
แล้ ว มือเล็ กทีกําด้ ามค้ อนไม้ แทบไม่มิด ยังคงกํากระชับสลับกับ
คลายมือตามจังหวะทีเคาะค้ อนไม้ ลงบนตัวต่อจิกซอว์ ไม้ กระทัง
เติมเต็มจิกซอว์ตวั สุดท้ ายลงในกรอบของภาพรวมสําเร็จ เด็กน้ อย
เอี ย งคอมองผลงานตัว เอง ก่ อนจะไล้ มื อ สํ า รวจไปตามรอยต่อ
เมื อนิ วสะดุดตัวต่อตรงมุมไหนที ยังไม่เรี ยบก็ หยิ บค้ อนมาเคาะ
ใหม่จนเรี ย บ ภาพการทํ างานด้ วยความละเอี ย ดรอบคอบเกิ น
ความเป็ นเด็ ก นันตกอยู่ ในสายตาของผู้เป็ น พ่ อ แม่ที แอบดูอ ยู่
ห่างๆ
"ลูกอยู่อย่างนีมานานแค่ไหนแล้ ว" บาร์ น มิชชาร์ พ ถาม
ภรรยาเบาๆ
4 กัลฐิดา

"ก็ตงแต่
ั ตืนนอนมานันแหละค่ะ นอกจากตอนกินอาหาร
แล้ ว ก็ ไ ม่ย อมวางมื อจากจิกซอว์ เวทที ฉั น ทํ าให้ แกเล่น เมือวาน
เลย" อมีเรี ยตอบ
"จิกซอว์ ที คุณ บอกว่า มัน จะช่ว ยฝึ ก ให้ เขาควบคุมพลัง
พสุธาเวทในตัวเขาได้ ดีขึนน่ะเหรอ"
ครื น!
กระบะภาพของจิกซอว์ทีต่อจนเสร็ จสมบูรณ์แล้ วถูกควํา
ลงบนพืน ตามด้ วยค้ อนไม้ ทีเคาะลงตรงจุดกึงกลางก้ นกระบะ จิก
ซอว์ที ต่อไว้ แนบสนิ ทดีก็ ร่วงกราวสู่พื น เมื อเด็ กน้ อยยกกระบะ
ออก ก็เผยให้ เห็นจิกซอว์แต่ละชินซึงแตกตัวออกเป็ นจิกซอว์ ทีมี
ขนาดเล็กลง
"ค่ะ คุณเห็นทีแกทําไหมคะ เมือแกต่อภาพเสร็ จสมบูรณ์
ครังหนึง จํานวนชินส่วนของจิกซอว์ก็จะเพิมจํานวนมากขึน ทําให้
ภาพต่อมามีรายละเอียดมากขึน ภาพเหล่านันต่อติดกันด้ วยเวท
แอทชิ พ เป็ น ศิ ลาเวทพื นฐาน ซึงดึง ดูด ของสองสิ งให้ อยู่ติดกัน
ในขณะทีเคาะค้ อนลงไปจะต้ องถ่ายทอดเวทอีกบท ซึงตรงข้ าม
กับแอทชิพ คือ คาเบจ เวทสลายแรงยึดติด...”
 Baria’ Mission i 5
ปริศนามารีโลนี่

“เดี ยวนะ คุณ สอนให้ ลู ก ใช้ เวทสองเวทที แตกต่ า งกั น

พร้ อมกั น งันเหรอ” บาร์ น ขัด จั ง หวะคุณ แม่ ที กํ า ลั ง ตื นเต้ น กั บ
พัฒนาการของลูกชายอย่างอดไม่ได้
“ไม่ได้ เหรอ” อมีเรี ยถามเสียงซือ จนบาร์ นส่ายหน้ า
“ต่อเลยครับ แล้ วยังไง ลูกของเราทํามันได้ ดีใช่ไหม”
“ยิงกว่าดี มัน ดี ม ากเลยละ ลูก ของเราเพิงสี ขวบเองนะ
แต่สามารถควบคุมพลังทังสองเวทจนต่อภาพนันเสร็จสมบูรณ์ได้
มันสุดยอดเลยนะคะ"
บาร์ น มองภาพใหม่ ที ลูก ชายกํ าลังต่อ แล้ ว เปรยขึนว่ า
“เด็กสี ขวบทีต่อภาพจิกซอว์ซึงมี ความละเอียดขนาดนีได้ ก็ ต้อง
สุดยอดอยูแ่ ล้ ว ผมไม่ได้ พดู เข้ าข้ างลูกตัวเองด้ วยนะ”
อมี เรี ยหัวเราะอารมณ์ ขันของสามี “ขอโทษทีตืนเต้ นไป
หน่อยค่ะ ฉันแค่ดีใจทีลูกไปได้ ดีกบั พลังทีเขามี”
บาร์ นโอบไหล่ภรรยา พลางถามขึนว่า "นีมันด่านทีเท่าไร
ของเกมนีล่ะ"
อมี เรี ยยกมือกอดอก แล้ วตอบว่า "หกไปแล้ วค่ะ เริ มต้ น
ทีจิกซอว์จํานวน 4 ชิน แล้ วเพิมจํานวนขึนแบบทวี คณ
ู ครังนีเป็ น
รอบที 7 จํานวนจิกซอว์ตอนนี คือ 256 ชิน"
6 กัลฐิดา

"และเขากําลังจะต่อเสร็จแล้ ว" บาร์นพึมพํา

ดวงตาของอมีเรี ยเปล่งประกาย แต่ก็แปรเปลียนเป็ นแวว
กังวลในทีสุด ความตึงเครี ยดของภรรยาทีส่งผ่านมาทางอ้ อมกอด
ทําให้ บาร์ นถามขึนว่า
“คุณกังวลอะไร”
"ฉันเป็ นห่วงบาค่ะ ลูกของเราอาจพิเศษมากกว่าการเป็ น
เมเนไทป์ [1] และการทีเขาอยู่ในเซวีน่าก็จะทําให้ เขาดูแปลกแยก
มากขึน"
"การอยู่ท่ามกลางคนทีไม่เหมือนเขา จะไม่เป็ นผลร้ ายกับ
เขาใช่ไหมครับ"
อมีเรี ยถอนหายใจยาว "แม้ ลกู เราจะไม่มีวนั เหมือนคนอืน
และถ้ าลูกเป็ นอย่างทีฉันคิด เราจะให้ เขาอยู่คนเดียวไม่ได้ "
"แต่ผมไม่อยากทิงคุณไว้ ทีนีคนเดียว" บาร์ นแย้ ง การไป
จากทีนี อาจดีสําหรับลูก แต่ถ้าต้ องทิงภรรยาให้ ปฏิ บัติหน้ าที อยู่
ทีนีเพียงลําพังก็ไม่ใช่สิงทีเขาต้ องการเช่นกัน
อมีเรี ยยิมกว้ าง "แค่ก่อนบาเข้ าโรงเรี ยนก็ได้ คะ่ สิงสําคัญ
ทีเราควรห่วงมากกว่า คือเราจะย้ ายไปทีไหนต่างหาก"
 Baria’ Mission i 7
ปริศนามารีโลนี่

บาร์ น มองรอยยิ มของภรรยา แล้ ว หัน ไปมองลู ก ชายที

ยัง คงเคาะค้ อนไม้ ไม่ ห ยุ ด เขามองเลยไปยั ง ชันวางของเล่ น
มากมาย ซึ งอมี เรี ย ประดิ ษ ฐ์ ขึ นเอง เพื อให้ ลู ก ชายตัว น้ อ ยได้
ฝึ กฝนและเรี ยนรู้ การตอบสนองต่อพัฒ นาการในแต่ละช่วงอายุ
แล้ วแย้ มยิมขึน
"อมีเรี ย"
"คะ?"
"คุณไม่คิดบ้ างเหรอ ว่าของเล่น ทีคุณสร้ างให้ ลูกของเรา
อาจจะเหมาะกับลูกของคนอืนด้ วยก็ได้ "
ดวงตาของอมีเรี ยเปล่งประกายขึน ขณะบาร์ นเอ่ยต่อว่า
"ถ้ าเราเปิ ดร้ านขายของเล่ น ลู ก ก็ จ ะได้ เ จอเด็ ก ๆ รุ่ น
เดี ยวกัน คุณ เองก็จะสนุกกับงานที ไม่ได้ ทํามานาน ไม่ต้องเหงา
อยู่ทีนีคนเดียว ทุกอย่างลงตัว ว่าไหม"
อมีเรี ยพยักหน้ า "ฟั งดูดีจงั เลยค่ะ"
"ใช่ แล้ วผมก็คดิ ชือร้ านของเราออกแล้ วด้ วย"
อมีเรี ยเลิกคิว "เร็ วขนาดนันเลยเหรอคะ"
8 กัลฐิดา

บาร์ นกระชับอ้ อมแขนของเขาแน่นขึน ขณะมองลูกชาย

ด้ วยแววตามีความหวัง
"ไม่เร็ วไปหรอกครับถ้ าเพือลูกของเรา"
"จริ งของคุณ ฉันก็คิดมาสักพักแล้ ว ว่าเด็กๆ น่าจะได้ เล่น
ของเล่นพวกนี เซวี น่าไม่ค่อยมี ของเล่นทีส่งเสริ มพัฒ นาการเวท
ถ้ าของเล่นเหล่านีจะมีประโยชน์กบั เด็กๆ ฉันจะรู้สึกดีมาก...อย่าง
น้ อยก็ถือว่าเรี ยนมาแล้ วไม่เสียของ"
บาร์ น หัว เราะคํ า เปรี ย บเปรยของภรรยา แล้ ว เอ่ ย ด้ ว ย
นําเสียงเต็มไปด้ วยความหวังว่า
"มาสเตอร์ บราวน์"
"คะ?"
"ชือร้ านของเรา ชอบไหมครับ"
อมีเรี ยยิมกว้ าง แล้ วตอบว่า "ง่ายไปไหมคะ"
บาร์ นยักไหล่ "ไม่ดีเหรอ มาสเตอร์ อมีเรี ย บราวน์"
"ใครว่าคะ อืม...ก็ดีนะคะ เราจะบอกลูกเมือไรดี"
บาร์ นพยักพเยิดหน้ าไปทางลูกชาย ซึงกําลังควํากระบะ
ภาพจิกซอว์ทีต่อเสร็ จอีกครัง แล้ วตอบว่า
 Baria’ Mission i 9
ปริศนามารีโลนี่

"คงต้ องรอให้ ...บาเรี ยต่อจิกซอว์นนเสร็

ั จก่อนมัง"
"งันคุณก็คงต้ องรออีกสักพัก"
"ครั บ ? คุณ สร้ างให้ จิ กซอว์ ชุ ด นี ต่อ เป็ น ภาพได้ กี แบบ
ละเนีย"
"สิบค่ะ"
บาร์ นตาโต "โห แล้ วภาพสุดท้ ายมันกีชินกันครับ"
อมีเรี ย สบตาสามี แล้ วตอบเสี ย งเรี ย บเหมื อนเป็ น เรื อง
ธรรมดาว่า "2048 ชิน
15 ปี ตอ่ มา...
กรุ๊งกริ ง!
"มาสเตอร์ บราวน์ยินดีต้อนรับครับ" บาเรี ยเอ่ยโดยไม่เงย
หน้ าขึนมองลูกค้ าคนแรกของวัน เพราะสายตาของเขาจับจ้ องไป
ทีบรรดาขวดหลากหลายขนาด ก่อนจะหยิบขวดนํ ามันสี เหลื อง
อ่อนใสมาเปิ ด แล้ วคีบหลอดดูดนํามันขึนมา ก่อนจะหยดนํามันสี
เหลืองอ่อนใส่ชอ่ งในทีเปิ ดฝาของหลอดแก้ ว
ติง!
10 กัลฐิดา

หยดนํ ามั น หอมระเหยสี เหลื อ งอ่ อ นพอตกกระทบกั บ

ของเหลวสี ใสในหลอดแก้ วก็ มี เสี ย งดังกังานขึน ตามด้ วยสี สัน
หลากสีทีแตกกระจายเป็ นรัศมีออกจากหยดนํามันนัน และแตก
ซ่านลามไปทัวหลอดแก้ วทีทอดยาวเป็ นลําคดเคียวเลาะไปตาม
ขอบชันวางของเล่นทัวทังร้ าน ยิงสีสนั เหล่านันแผ่กระจายไปตาม
หลอดแก้ วได้ ยาวมากเท่าไร หลอดแก้ วที ทอดตัวไปตามชันของ
เล่นทังร้ านก็ยงเปล่
ิ งประกายส่องสว่างด้ วยสีสดใส
ยามเมื อแสงสว่ า งเกิ ด ขึ นที ใด เสี ย งดนตรี ทํ า นอง
สนุกสนานรื นเริ งก็ ดังขึนจากเหล่าเครื องเล่นตัวอย่างที ตังโชว์ ไว้
เหล่าตุ๊กตาทีตังตามชันทีวางของโชว์ ก็พากันขยับตัวเต้ นไปตาม
จังหวะราวกับต้ องมนตร์ ร้ านของเล่นทีใหญ่ ทีสุดในดีเนโซลจึงมี
ชีวิตชี วาขึน จนผู้ที ปลุก มัน ต้ องระบายยิ มเกลื อนใบหน้ า อย่ าง
พอใจ และรอยยิมนันยิงเบิกบานมากขึน เมือเขาหันไปสบตากับ
ลูกค้ าคนสําคัญ
"มาสเตอร์ บ ราวน์ ยิ นดี รับใช้ สนใจของเล่น ชินไหนเชิ ญ
ทดลองเล่นก่อนได้ เลย แต่หากต้ องการหาของขวัญวันโรเซร่าให้ คู่
เดตของคุณ ละก็ ทางเราคงต้ องขอแนะนํ าให้ คุณ เดิน เลยไปอี ก
ประมาณสองน้ อยเมตร ร้ านมิกซ์เบลอาจหาของขวัญทีเหมาะกับ
สาวสวยสักคนได้ "
 Baria’ Mission i 11
ปริศนามารีโลนี่

"ฉันไม่ต้องการของเล่นหรอก แต่ต้องการตัวเจ้ าของร้ าน

ของเล่นมากกว่า" ลูกค้ าตอบพลางยิมกว้ าง ดวงตาสีดําวาวขึนทอ
ประกายขบขัน ขณะเดินมาเกยคางบนเคาน์เตอร์ แล้ วถามต่อว่า
"ทํางานหนักไม่พกั ไม่ผ่อน ถ้ าจ้ างให้ ลาออก ต้ องใช้ จ่าย
เท่าไร คุณเจ้ าของร้ าน"
บาเรี ยหัวเราะเสีย งดังก้ องไปทัวร้ าน แล้ วตอบว่า "ว่าที
จอมเวทรัตติกาลสาขาอัญ มณี ผ้ ูโด่งดัง ว่างมากถึงขนาดมีเวลา
มาล้ อเล่นตังแต่เมือไรกัน ลินค์”
ลิน คอร์ น ยื ด ตัว ยื น ตรง พลางตอบว่ า "เวิ ร์น บอกฉั น ว่า
สาวๆ แห่ งปราการซิน เทลล่า[2] หัวใจสลายเพราะ บาเรี ย มิ ช
ชาร์ พ ทํ าตัวเป็ นอัจฉริ ย ะหน้ าเมื อย เรี ย นหนัก แถมใช้ เวลาว่าง
ทังหมดอยู่ในร้ านของครอบครัว จริงจังเกินไปเปล่าบา พวกเรายัง
เรี ยนอยู่เลย"
บาเรี ยเดินออกจากเคาน์ เตอร์ ตรงเข้ าไปกอดคอเพือนที
แยกย้ ายไปเรี ยนตามปราการทีตัวเองเลือกมาเกือบสามเดือนแล้ ว
อย่ า งคิ ด ถึ ง ความทรงจํ า ที งดงามที สุ ด ของการเป็ นนัก เรี ย น
โรงเรี ยนเวทแห่งเซวีน่า คือการได้ ใช้ ชีวิตสามปี กับการเรี ยนรู้วิชา
พืนฐานร่วมกับเจ้ าชายพเนจรผู้โด่งดัง ลินคอร์ น ดี. ฟรานเชสก้ า
12 กัลฐิดา

"นายมาดีเนโซลทําไม" บาเรี ยถาม พร้ อมกับดีดนิวเรี ยก

หุน่ ยนต์ดแู ลร้ าน ให้ ออกมาต้ อนรับลูกค้ าทีเริ มทยอยเข้ ามา แล้ ว
เดินนําลินคอร์ นเข้ าไปคุยในยังห้ องทํางานด้ านใน
"มีเรื องให้ นายช่วยนิดหน่อย" ลินคอร์ นตอบ
"นิดหน่อย?"
ลินคอร์ นยกมุมปากขึน พร้ อมกับยักไหล่หน่อยๆ ทํานอง
ไม่แปลกใจทีเพือนรู้ทนั เขา พลางทรุดตัวนังบนโซฟาโดยไม่รอให้
เพือนเชือเชิญ ส่วนบาเรี ยก็หนั ไปเตรี ยมเครื องดืมมาให้
"ใกล้ เทศกาลโรเซร่ าแบบนี อยากให้ ฉันช่วยหาของขวัญ
ให้ ลิล่าละสิ" บาเรี ยเดา ขณะวางแก้ วนําผลไม้ ตรงหน้ าลินคอร์ น
แล้ วหันไปเทนําร้ อนใส่กานําชาใบเล็กอย่างคล่องแคล่ว
"เปล่าสักหน่อย ทําไมฉันต้ องให้ นายช่วยเรื องนันด้ วย"
บาเรี ยหันมาเลิกคิวใส่เพือนแล้ วท้ วงว่า "นอกจากปี แรกที
นายหาทางเองแล้ ว สองปี หลังมานี ถ้ าไม่ได้ พวกฉันช่วย นายจะ
หลอกลิลา่ ได้ สําเร็จเหรอ"
ลินคอร์ นส่ายหน้ าอย่างไม่เห็นด้ วย
“ฉันมี ของที อยากให้ อยู่แล้ ว แต่ใ ห้ พวกนายช่วยเป็ นตัว
ประกอบต่างหาก”
 Baria’ Mission i 13
ปริศนามารีโลนี่

การเฉไฉของลินคอร์ นทําให้ บาเรี ยหัวเราะขํา

"เจ้ าชายเอ๋ ย เจ้ าชาย ใครจะรู้ ว่ า ลิ น คอร์ น ดี . ฟราน
เชสก้ า จะจนแต้ มกับผู้หญิงธรรมดาคนหนึง"
"มันไม่ถึงขนาดนันสักหน่อย แต่นายต้ องยอมรับนะ ว่าลิ
ล่าเป็ นผู้หญิงทีความรู้สึกช้ าทีสุดในเซวีน่าแล้ ว"
บาเรี ย ยกชุดนํ าชาของเขามาตังบนโต๊ ะ รับ แขก พลาง
ตอบว่า "ใช่ ความรู้สึกช้ า ไม่อย่างนันจะดึงสายตาของนายให้ อยู่
ทีเธอได้ งนเหรอ
ั เป็ นไงล่ะ สามเดือนทีไม่ได้ เจอกันน่ะ ร้ อนรนละ
สิ"
ลินคอร์ นยักไหล่ไม่ตอบ แล้ วพูดเปลียนเรื องว่า
"ได้ ข่าวว่าคุณลุงบาร์ น กลับไปอยู่กับคุณ ป้าอมี เรี ยแบบ
ถาวรแล้ วเหรอ"
บาเรี ย พยัก หน้ า "ใช่ คุณ พ่ อรอให้ ฉั น เป็ น นัก เวทฝึ ก หัด
ของปราการก่อน ถึงได้ กลับไปอยู่กับคุณแม่ ฉันเลยขอท่าน...มา
พักทีร้ านแทนทีจะเป็ นหอพักน่ะ"
"เหรอ มิ น่ า พั ก นี ฉั น ถึ ง ได้ ข่ า วว่ า มาสเตอร์ บ ราวน์
กลายเป็ นสถานทีนิยมของสาวน้ อยสาวใหญ่มาพบปะกัน"
14 กัลฐิดา

บาเรี ยยิมอย่างอ่อนใจกับ การวกมาเข้ าเรื องทีไม่เข้ าท่า

ของเพือน เขาไม่ใช่คนทีผู้หญิ งจะสนใจหรอก บาเรี ยรู้ ตัวดี เขาก็
แค่เด็ ก คนหนึงที มี ค วามสุขกั บ การเรี ย นและงานที ทํ า ทุ ก วัน ก็
เท่านัน
"อย่าลากฉัน เข้ าไปในอยู่ในวงเวียนปั ญ หาเหมื อนนาย
เลย เจ้ าชาย"
ลินคอร์ นแกล้ งส่งสายตาดุให้ เพือนทีเรี ยกเขาด้ วยสมญา
นามที เขาไม่ชอบใจ ส่วนบาเรี ยเมื อลดถ้ วยชาลงก็ ถ ามต่อด้ ว ย
เสียงจริ งจังว่า
"ตกลงนายต้ องการให้ ฉนั ช่วยอะไร"
"ไม่ ใช่ฉันหรอกที ต้ องการความช่วยเหลื อ พอดีงานนี ได้
รับไหว้ วานมาอีกที"
บาเรี ยเลิกคิว "ไม่รับได้ ไหม"
"ไม่ไ ด้ " ลิ นคอร์ น ตอบสวนมาทัน ที พลางแย้ ม ยิมอย่า ง
มันใจ ซึงบาเรี ย ขอเอายอดขายทังวัน นี เป็ น ประกัน ได้ เลย ว่ าลิ
นคอร์ นหมายความตามทีเขาพูดจริงๆ
‘เปล่าประโยชน์ทีจะปฏิเสธให้ เสียเวลา’ บาเรี ยคิด พลาง
เอนหลังพิงพนักเก้ าอีแล้ วต่อรองว่า
 Baria’ Mission i 15
ปริศนามารีโลนี่

"ฉัน ต้ องเข้ าฟั งบรรยายสัป ดาห์ ล ะสามวัน สลับ กับ ฝึ ก

ภาคปฏิบตั สิ ปั ดาห์ละสามวัน เหลือเวลาพักแค่อาทิตย์ละวันเดียว
ไม่นบั ทีต้ องดูแลร้ านอีก นายยังคิดจะเบียดเบียนเวลาทีเหลือน้ อย
นิดของฉันอีกเหรอ น่าเศร้ าใจจัง"
"ฉันรู้ นัก พสุธาเวทฝึ ก หัดที สอบผ่ านอย่างไม่มี ข้อกังขา
ต้ องมีงานยุ่งอยูแ่ ล้ วละ นายได้ รับสิทธิพิเศษในชันเรี ยนทีได้ ชือว่า
มีคนเรี ยนน้ อยทีสุดในโลกนีนะ จะให้ วา่ งได้ ยงั ไง"
คําแดกดันของเพือน ทําให้ บาเรี ยหรี ตามอง "ต้ องมีอะไร
ทีมากกว่าการไหว้ วานใช่ไหม"
ลินคอร์ นพยักหน้ า
"และฉันไม่ใช่คนเดียวทีนายชวนด้ วยใช่ไหม"
ลินคอร์ นเอนหลังกางแขนทังสองข้ างพาดไปบนพิงพนัก
เก้ า อี พลางพยัก หน้ า แล้ ว ตอบว่ า "ก็ ไ ม่ ม ากมาย แต่ก ารมาที
ปราการซินเทลล่าก็ได้ หลายคนอยู่
“เวิร์น?” บาเรี ยเดา
ลิน คอร์ น พยัก หน้ า แล้ ว พูด ต่อ ว่า “แล้ วก็ ...รุ่ น พี แผนก
พัฒนาการเวทอีกคนหนึง"
บาเรี ยนิงคิดไป
16 กัลฐิดา

"สนใจไหมล่ะ"
"จะเริมเมือไร"
ลินคอร์ นยิมกว้ าง เมือการเจรจาของเขาเป็ นผล
"เร็ วๆ นีแหละ ฉันยังหาสมาชิกไม่ครบ ถ้ าครบเมือไรจะ
ส่งข่าวมาบอก รับรองงานนีสนุกแน่"
บาเรี ยยกถ้ วยนําชาขึนจิบ แล้ วเปรยขึน "นึกว่าฉันจะเป็ น
คนสุดท้ ายเสียอีก"
"ไม่หรอกเพือน มีคนทีคุยยากกว่านาย"
บาเรี ยเลิกคิว แล้ วเดาว่า "พวกตัวประหลาดงันเหรอ"
ลินคอร์ นหัวเราะ "ฉันไม่อยากได้ ยินคําเรี ยกหาแบบนัน
จากปากของคนที มีแม่เป็ นตํานานที มีชีวิตของแผนกพัฒ นาการ
เวทหรอกนะ"
บาเรี ยยิม ใช่ อมีเรี ย บราวน์ คือตํานานตัวประหลาดของ
แผนกพัฒนาการเวททีโดดเด่นยิงกว่าใคร ตอนแรกเขาซึงเป็ นลูก
ก็วางแผนว่าหลังเรี ยนจบจากโรงเรี ยนเวทแห่งเซวีน่า ก็ว่าจะเข้ า
เรี ย นต่อในแผนกนี เหมื อนกัน แต่ เกื อบสามเดื อนที ได้ เรี ย นรู้ ใน
ฐานะนักพสุธาเวทฝึ กหัด ศิลาเวทชันสูง และมนตราพสุธา ทําให้
บาเรี ยมองเห็นอนาคตด้ านอืนทีน่าสนใจกว่า
 Baria’ Mission i 17
ปริศนามารีโลนี่

"ก็แล้ วแต่จะคิด เรี ยกรวมพลเมือไรก็ บอกมาแล้ วกัน ว่า

แต่โรเซร่าปี นีนายไม่ต้องให้ ฉันช่วยจริงๆ เหรอ"
ลินคอร์ นยกมือขึนกอดอก "ทําไมจะไม่ล่ะ"
บาเรี ยอึงไปหลายวินาทีกบั การยอมรับแบบหน้ าตายของ
เพือน ก่อนจะหัวเราะร่าอย่างชอบใจ ลินคอร์ น ดี. ฟรานเชสก้ า ก็
ยังเป็ นเจ้ าชายมาดเยอะไม่เปลียน ทําทีพดู นันพูดนีว่าไม่อยากให้
ช่วย สุดท้ ายก็วางแผนการเอาไว้ แล้ ว
"ปี นีนายวางแผนอะไร"
"ไม่มีอะไรมากมาย แค่อยากแกล้ งคน"
"หือ?"
ดวงตาสีดําสนิทเปล่งประกายเจ้ าเล่ห์ "ลิล่าขาดการติดอ่
กั บ ฉั น มาสองเดื อ นเแล้ ว ถามที น ก็ ไ ม่ ย อมบอก ว่ า ยายเฉื อย
หายไปไหน ขนาดนีลแอบถาม ทีนยังไม่ยอมหลุดปากสักแอะเลย
ฉันเลยจะดัดหลังผู้ถือสาส์นแห่งไฟคนเก่งเสียหน่อย"
บาเรี ยกลันยิม พลางถามว่า "แล้ วแผนการล่ะ..."
ลินคอร์ นหรี ตามองเพือน "นายจะไม่บอกลิลา่ ใช่ไหม"
บาเรี ยยักไหล่ "แล้ วทุกปี ฉนั บอกไหมล่ะ"
18 กัลฐิดา

ลินคอร์ นพยักหน้ าพอใจ "ดี อีกสองสามวัน ฉันได้ ข่าวว่า

จะมี ก ารประชุม สัม มนาร่ ว มระหว่ า งปราการฟาเรนเซ่ [3] กั บ
ปราการซินเทลล่าใช่ไหม"
"ใช่ ทําไม"
"ฉันจะให้ นายล้ วงความลับจากผู้หนุนหลังลิลา่ "
บาเรี ยเลิกคิวถามงงๆ "ใคร?"
ลินคอร์ นสบตาบาเรี ยนิง แล้ วตอบว่า "คนทีนายกับฉันไม่
อยากเข้ าใกล้ ทีสุด หากเป็ นไปได้ "
บาเรี ยตาโต พลางส่ายหน้ าดิก ขณะทีลินคอร์ นเอ่ยต่อว่า
"โคตัล แวนเวิร์ธ"

______________________________________________________________

[1] เมเนไทป์ คือผู้ทมีี พลังธาตุน้อย รวมไปถึงผู้ทีไม่มีพลังธาตุเลย แต่มีพลังเวท

[2] ปราการซินเทลล่า ปราการแห่งรัฐดินอร์ ต้า

[3] ปราการฟาเรนเซ่ ศูนย์รวมการปกครองของรัฐฟอริโซ่

 Baria’ Mission i 19
ปริศนามารีโลนี่

2
มหาจอมเวท

ดี เนโซล เมื อ งหลวงแห่ งการศึก ษา และเป็ น ดิ น แดนที

พิ สู จ น์ ถึง ภู มิ ปั ญ ญาของมนุ ษ ย์ ที ประสงค์ จ ะดํ าเนิ น ชี วิ ต ตาม
ครรลองของธรรมชาติ ด้ วยภูมิประเทศที เป็ นหุบเขาซึงมี หน้ าผา
ตัดโอบรอบทังสีด้ าน ประชากรดังเดิมของเมืองนีจึงอาศัยอยู่ตาม
ผนังหน้ าผาตัดนัน ด้ วยการขุดเจาะและดัดแปลงมันมาเป็ นทีอยู่
อาศั ย โดยใช้ ภู มิ ปั ญ ญ าดั งเดิ ม ของชนเผ่ า ซิ น เทลร่ ว มกั บ
นวัต กรรมสมัย ใหม่ ด้ว ย ทํ า ให้ พ วกเขายัง คงดํ ารงวิ ถี ชี วิต แบบ
เรี ยบง่ายทีเคยมีมาเอาไว้ ได้ อย่างเหนียวแน่น
เส้ นทางบนผนังหน้ าผาถูกสร้ างขึนเชือมต่อระหว่างช่อง
แต่ล ะช่องที เจาะเข้ าไปในผนังของหน้ าผา เพื อใช้ สัญ จรติดต่อ
20 กัลฐิดา

ระหว่างกัน จึงกลายเป็ นหลักฐานทียอดเยียมทางสถาปั ตยกรรม

ซึงแทรกซึมเข้ าไปอยู่ร่วมกับโครงสร้ างตามธรรมชาติอัน เก่าแก่
ทีสุดได้ อย่างกลมกลืน แถมยังบ่งบอกถึงวิถีการดําเนินชีวิตได้ เป็ น
อย่างดี ระหว่างแต่ละแถวของช่องหน้ าผามี บนั ไดทอดเป็ น ทาง
ยาวสูงขึนไปและเชือมต่อถึงกันเป็ นถนนคนเดิน สัตว์พาหนะชนิด
ต่างๆ ทุกรู ปแบบต่างก็สญ ั จรกันอย่างมีระเบียบ ท่ามกลางความ
วุ่น วายของเมื อง ซึ งได้ จัด สรรปั น ส่ว นพื นที ใช้ ส อยเอาไว้ อ ย่า ง
เหมาะสม
ดี เนโซลเป็ นเมื อ งหลวงแห่ งแรกของเซวี น่ า ที กํ า หนด
จํานวนประชากรที จะเข้ าไปอาศัย รายล้ อมอยู่ในบริ เวณรอบๆ
ปราการ ไม่ให้ มี จํ า นวนหนาแน่ น จนเกิ น ไป เพื อป้อ งกั น ไม่ ใ ห้
ปราการแห่งปั ญ ญานี ถูกห้ อมล้ อมด้ วยสิ งรบกวนที มากเกิ น ไป
พืนที หนึงในสามบนผนังผาทังสีด้ าน จึงเป็ นเส้ นทางสัญ จรที ใช้
เชือมต่อกับชุมชนทีชานเมือง ซึงออกแบบการวางผังเมืองไว้ อย่าง
ดีเยี ยม และนันเป็ น อี กความยอดเยี ยมของปราการซิ น เทลล่ า
ปราการทีสร้ างขึนและคงอยู่เพือภูมปิ ั ญญาแห่งเซวีนา่
บาเรี ยเองก็ภูมิใจในปราการแห่งปั ญญานีเช่นกัน วินาที
แรกทีเขาเห็นปราการแห่งนีเมือยังเด็ก เขาจําได้ ว่าเขากอดขาพ่อ
ของเขาแน่น และเสียงหัวเราะขําของผู้เป็ นพ่อยังดังก้ องอยู่ในหู
เขาอยู่เลย พ่อจับเขาให้ ขีคอขณะทีรถลากด้ วยตัวทิงเจอร์ วิงวนไป
 Baria’ Mission i 21
ปริศนามารีโลนี่

รอบปราการ ส่วนแม่เขาก็ ชีชวนให้ ดูไปรอบๆ พร้ อมเล่าให้ ฟังว่า

ตอนทีท่านยังเป็ นนักเวทฝึ กหัดท่านเดินไปตามปราการซินเทลล่า
อย่างมีความสุขแค่ไหน
‘สัก วันนะจ้ ะ ถ้ าลูก มี ค วามขยันมากพอ ปราการนี ก็ จะ
ต้ อนรับลูก’ อมี เรี ย บราวน์ คุณ แม่คนเก่งของเขาบอก และมันก็
กลายเป็ นความจริงในเวลาต่อมา
‘ผมจะขยันฮะ’ บาเรี ยจําได้ ว่าตอบรับแม่ไปอย่างนัน โดย
ไม่ ร้ ู ว่า ปราการแห่ง นี จะต้ อนรั บ เขาหรื อ ไม่ มัน อาจต้ องมี สิ งที
มากกว่าความขยัน
ตังแต่พ่อกับแม่มาเปิ ดร้ านมาสเตอร์ บราวน์ทีดีเนโซล บา
เรี ยได้ พบปะเด็กๆ ในรุ่นเดียวกันมากขึน และได้ ร้ ูความจริ งว่าเขา
ไม่ เ หมื อ นเด็ ก คนอื น เขาเป็ นเมเนไทป์ และแม้ แต่ เมเนไทป์
ด้ วยกัน เขาก็ยังแตกต่างจากเด็กทีเป็ นเมเนไทป์ ทัวไป เพราะเขา
เป็ น ลูก ครึ งด้ วย เป็ น ความแตกต่ า งที คนอื นคิ ด ว่า เขาจะรู้ สึ ก
ลําบาก แต่สําหรับบาเรีย เขากลับรู้สึกสนุก
สนุก ที ได้ เห็น เด็ กที เก่ งกว่ าเขา และสนุก ที ได้ เห็น เด็ ก ที
อ่อนด้ อยกว่าเขา มันดูเป็ นเรื องตลกทีเขาไม่ได้ เดือดร้ อนเมือต้ อง
อยู่ตรงกลางระหว่างคนสองพวกนัน สิงทีเขาทําก็ แค่ ไม่ทําให้ คน
ทังสองกลุ่มหันมาสนใจเขา
22 กัลฐิดา

‘ไม่ว่าจะอยู่ทีไหน กับใคร การทําตัวให้ ไม่เป็ นทีผิดสังเกต

ย่อมดีกว่าตกเป็ นเป้าสายตานะบา’ คุณพ่อยําเสมอ และบาเรี ยก็
เห็นด้ วย แต่ดเู หมือนความคิดนีจะไม่เหมาะกับเป้าหมายของเขา
ในวันนีเท่าไร
“ไงพ่ อคนดี ไม่ไดเจอกัน นานนะ ทุกที เห็น เกาะติดซิล ค์
ตลอด” โคตัล แวนเวิร์ธ จอมเวทพฤกษาฝึ กหัดเอ่ยทักบาเรี ยทันที
ทีเขาก้ าวเข้ ามาในห้ องบรรยาย ถ้ ารุ่ นพีซึงเคยร่ วมปฏิบตั ิภารกิจ
ด้ วยกัน มาหลายครังอยู่คนเดีย ว บาเรี ยก็พ ร้ อมจะเข้ าไปเสวนา
ด้ ว ยหรอกนะ แต่ ชายหนุ่ม รุ่ น พี ที ยิ งโตใบหน้ า กลับ ยิ งห่ า งไกล
ความหล่อ แต่ดนั ไปใกล้ เคียงความสวยมากเข้ าไปทุกที หนําซํา
ตอนนียังอยู่กลางดงนักเวทฝึ กหัดและจอมเวทฝึ กหัดของทังสอง
ปราการด้ วยนีสิ เขาเลยทําท่าไม่คอ่ ยถูก
“สวัส ดี ค รั บ รุ่ น พี ” บาเรี ย เอ่ย เสี ย งนอบน้ อ ม โคตัล เดิน
ออกจากกลุ่มเพือนมาหาบาเรี ย แล้ วยกมือแกว่งสลับไปมาเหนือ
หัวตัวเองกับหัวของบาเรี ย แล้ วพูดว่า
“นายสูงขึนอีกแล้ วเหรอเนีย”
บาเรี ยมองความต่างของส่วนสูงทีโคตัลกําลังคะเนอยู่ ซึง
ดูเหมื อ นเขาจะสูงกว่ าโคตัล เล็ กน้ อย แล้ วหัน ไปมองรุ่ น พี อย่า ง
 Baria’ Mission i 23
ปริศนามารีโลนี่

ระมัดระวัง ใครจะไปรู้ว่า ตัวอันตรายแห่งปราการฟาเรนเซ่อาจไม่

พอใจกับส่วนต่างของความสูงนัน แล้ วทําอะไรแผลงๆ ขึนก็ได้
‘ใช่ว่าเขาไม่ เคยทํ าซะที ไหน’ บาเรี ย คิด พลางตอบด้ ว ย
รอยยิมอ่อนว่า
“คงจะหยุดสูงเร็วๆ นีแหละครับ”
โคตัลยักไหล่ แล้ วออกเดินไปพร้ อมกันบาเรี ยพลางพูดว่า
“นายมาได้ พ อดี เลย ฉั น เริ มเบื อคุย แล้ ว ไปหาที นังกั น
วัน นี ร้ านมาสเตอร์ บราวน์ เปิ ดหรื อเปล่ า ว่าจะไปซือของเล่ น ไป
ฝากฟลินน์กบั โลวีสักหน่อย”
“วั น ก่ อ น ...” ‘ลิ น ค์ เพิ งซื อไป ’ บ าเรี ย ชะงั ก คํ าพู ด
ต่อจากนัน แล้ วกลืนหายไปทันที เมือนึกถึงเรื องทีเพือนสนิทไหว้
วานขึนมาได้ ก่อนจะเปลียนไปเป็ นอีกเรื องว่า
“วันก่อนพีซิลค์เพิงสังซือไปนีครับ”
“ซิลค์จะเข้ าใจอะไรเกียวกับเด็ก ซือแต่ของน่าเบือ เนียคง
เน้ นแต่พวกของเล่นที ใช้ ฝึกพลังพืนฐานละสิ ฉัน อยากได้ อะไรที
แรงกว่านันสักหน่อย เจ้ าตัวแสบสองคนนันจะได้ สนุกมากขึน”
“อ้ อ ได้ ค รับ ” บาเรี ย รั บ คํ า พลางมองไปทางเหล่ า สาว
น้ อยทีมองโคตัลอย่างเสียดาย ทีหนุ่มเนือหอมแห่งปราการฟาเรน
24 กัลฐิดา

เซ่ไม่กลับไปหาพวกเธอเสียแล้ ว สําหรับพวกเธอ โคตัล แวนเวิร์ธ

คงเป็ นหนุ่มในฝั น แต่กบั บาเรี ยและเพือนทีใกล้ ชิด หากเป็ นไปได้
ก็ขออยูห่ า่ งๆ ไว้ จะดีกว่า
“เห็นว่าเจ้ าหนุ่มสายฟ้าของเราก็มาเข้ าทีนีด้ วยนี ไม่เห็น
มาเข้ า ประชุม ” โคตัล ถามเมื อนังลง ขณะมองบาเรี ย บิ ด เปิ ด
ลูกแก้ วเก็บของเพือหยิบสมุดบันทึกออกมาวางอย่างเตรี ยมพร้ อม
“เวิ ร์ น เลื อ กสาขาเสนาธิ ก ารครั บ เห็ น ว่ า มี ก ารปรั บ
พืนฐานด้ วยการให้ นกั เรี ยนทังชันออกไปทําภารกิจเลย วันนีคงจะ
กลับมาแล้ วละครับ” บาเรี ยตอบ พลางหัน ไปค้ อมศีรษะให้ รุ่น พี
จอมเวทฝึ กหัดหลายคนทีพากันเดินมานัง
“นันสิน ะ สัมมนาวัน นี เกี ยวกับแผนงานการปรับ สภาพ
ดินของคูมีร่า ฟอเรส นักศิลาเวทสายตํารับตําราคงไม่มาร่วม”
บาเรี ยยิมกับคํ าเปรี ยบเที ย บของโคตัล ถึงนักเวทฝึ ก หัด
กว่าค่อนทีเข้ าเรี ยนทีปราการซินเทลล่า ซึงขึนชือว่าเป็ นปราการที
มีการฝึ กฝนพลังเวทน้ อยทีสุด
“ยิมทําไม”
บาเรี ย หุบยิ ม แล้ วตอบอย่างระมัดระวังว่า “แค่ยิ มครับ
และคิดว่ารุ่ นพีพูดเบาลงหน่อยก็ดี เพราะยังไงทีนี ก็คือปราการ
ซินเทลล่า รุ่นพีคงไม่อยากมีเรื องแน่ๆ”
 Baria’ Mission i 25
ปริศนามารีโลนี่

โคตัลยักคิวเหมือนท้ าทาย แต่ก่อนทีจะพูดอะไรต่อ เสียง

เรี ยกบาเรี ยก็ดงั ขัดขึนมาจากด้ านหลังเสียก่อน
“บา!”
บาเรี ยหันไปตามเสียงเรี ยก พร้ อมกับทีเจ้ าของเสียงเรี ยก
ทีตรงมารัดคอเขาพร้ อมกับเสียงโหวกเหวกโวยวายตามนิสยั
“คิดถึงนายเป็ นบ้ าเลย สามเดือนเหมือนสามสิบปี ทําไม
นายไม่สอบเข้ าปราการฟาเรนเซ่ฮะ” ชิลด์ คาโรต้ า พูดพลางรั ด
คอบาเรี ยแน่น ขึนอย่ างหมันเขี ยวจนบาเรี ย แทบหายใจไม่ ออก
ก่อนจะรี บแย้ งเมือเพือนคลายแขนทีรัดกลับอย่างอารมณ์ดีว่า
“พูด ผิ ด หรื อ เปล่ า นาย นายต่ า งหากทํ า ไมไม่ ส อบเข้ า
ปราการซินเทลล่า ใครกันแน่ทีหนีใคร”
“อ้ ะ รุ่นพีโคตัล สวัสดีครับ ขอโทษทีทักทายช้ า ผมดีใจที
เจอเพือนมากไปหน่อย” ชิลด์ร้องทักด้ วยใบหน้ ายิมแย้ ม
“ไม่เป็ นไร เพิงห่างกันสามเดือนก็ อย่างนี แหละ เหงาใช่
ไหมล่ะ”
“ทีสุดเลยครับ ผมกับบาเป็ นรู มเมทกัน อยู่ด้วยกันมาตัง
สามปี พอแยกกันเลยแปลกๆ เนอะบา”
26 กัลฐิดา

บาเรี ย พยักหน้ า ชิล ด์ เลยเอ่ ยต่อ “นายได้ รับ การติ ดต่อ

จากลินค์หรื อเปล่า ฉันหวังว่า...”
ปึ ก!
เสียงสมุดบันทึกทีบาเรี ยวางไว้ บนโต๊ ะถูกใครบางคนชน
จนร่ วง จึงขัดจังหวะการเล่าเรื องของชิลด์ไว้ ทํ าให้ ทังสองคนหัน
ไปมอง แต่ไม่พบอะไร จนกระทังเห็นเส้ นผมหยักศกปุกปุยสีขาว
เหมือนขนตัวเชรี พโผล่ขนมาจากใต้
ึ โต๊ ะ
“เออ...ขอโทษนะ นีสมุด” เสียงเล็กดังเบาๆ มาจากกลุ่ม
ผมสีขาวทีเห็น แต่หวั กลับยังไม่โผล่พ้นขอบโต๊ ะ
“เด็กๆ เขาไม่เห็นรุ่ นพี หรอกครับ ถ้ ารุ่ นพีไม่เงยหน้ า รุ่ น
พีเชรี พ” โคตัลแซว คนทีเป็ นเจ้ าของเส้ นผมทีเหมือนขนของตัวเช
รี พ แถมชื อก็ ยังเหมือนกันอีกเงยหน้ าขึน เผยให้ เห็นดวงตาสีฟ้ า
สดทีดูง่วงงุน
“เฮ้ ย!” ชิลด์ร้องอุทาน เมือคนทีตัวสูงแค่ขอบโต๊ ะเงยหน้ า
มองพวกเขา ซึงมีหน้ าตาไม่ต่างจากเด็กอายุสิ บขวบทีทํ าตัวแก่
แดดไปเอาแว่น ทรงกลมสี เงิ น ของคุณ ตามาใส่ เล่ น มากกว่า ดู
อย่างไรก็ ไม่น่าจะใช่ผ้ ทู ีจะมาเข้ าร่ วมสัมมนาระดับนักเวทฝึ กหัด
ของห้ องนีแน่ๆ
 Baria’ Mission i 27
ปริศนามารีโลนี่

“ขะ...ขอโทษนะ ฉั น ซุ่ม ซ่า มไปหน่อย นี สมุดเธอ” เด็ ก

น้ อยซึงเสียงก็ยงั เหมือนเด็กมากๆ เอ่ยขึน ในมือเล็กกระจิวสมตัว
ยกสมุดของบาเรี ยขึนไปวางบนโต๊ ะ แล้ วหันไปยิมให้ โคตัล พลาง
ก้ าวขึนไปยื นบนชันอัฒจันทร์ ของห้ องบรรยายชันเดียวกับทีพวก
บาเรี ยยืนอยู่ ทํ าให้ เขาดูสงู กว่าขอบโต๊ ะขึนมาหน่อย แต่ถึงอย่าง
นันก็ยงั ตัวเตียอยูด่ ี
“โคตัล สบาย?”
“ครับ สบายดี” โคตัลตอบโดยไม่มีท่าทีล้อเล่นเหมือนเช่น
ทุกที
เชรี พ พยักหน้ า แล้ วหัน ไปพยักหน้ าให้ นักเวทฝึ กหัดอี ก
สองคนอย่างขอโทษอีกครัง แล้ วหันไปพูดกับโคตัลว่า
“เอาไว้ คอ่ ยคุยกันนะ”
“ยินดีครับรุ่นพี”
เสี ย งตอบรั บ อย่ างนอบน้ อมของโคตัล ทํ าให้ บ าเรี ยอด
ถามรุ่ น พี ตัวแสบ หลังจากเด็ กประหลาดเดิ น คล้ อยหลังไปแล้ ว
ไม่ได้ วา่
“ใครเหรอครับ รุ่นพี”
28 กัลฐิดา

“ใช่ ใครครั บ รุ่ น พี เป็ น ลู ก ของรุ่ น พี คนไหนหรื อ เปล่ า ”

ชิ ล ด์ ถ ามต่อ ติ ด ๆ ก่ อ นจะร้ องโอดอวยเพราะโดนโคตัล เขกหั ว
พร้ อมคําตอบทีว่า
“เชรี พ กลาสติล ว่าทีตํานานมีชีวิตของแผนกพัฒนาการ
เวท เห็นอย่างนันน่ะ เขาเป็ นมหาจอมเวท[1] แล้ วนะ”
“ฮะ!” สองหนุม่ อุทานขึนพร้ อมกัน ขณะทีโคตัลพูดต่อว่า
“แล้ วเด็กทีว่าของพวกนายน่ะ อายุ 25 ปี แล้ ว”
“ฮะ!!”
“สุด ยอด” ชิ ล ด์ พึ ม พํ า แล้ ว รี บ ลุ ก ไปนังที นังของตัวเอง
เมือมาสเตอร์ ผ้ รู ับผิดชอบดําเนินการสัมมนาปรากฏตัวขึน
“แล้ วค่อยคุย กันตอนกิ น ข้ าวนะบา” ชิล ด์พูดนัดแนะทิง
ท้ ายก่อนจากไป บาเรี ยยิมรับพลางเหลือบมองโคตัลเล็กน้ อย
‘คงต้ องอาศัยโอกาสอืนแล้ ว’ บาเรี ยคิด

เชรี พ กลาสตีล ขยับกระเป๋ าสะพายให้ เข้ าทีขณะอ้ าปาก

หาวหวอด เพราะโครงการศึกษาการพัฒนานํายาเคลือบเส้ นไหม
ทนพลังเวททีเขากําลังทําอยู่ มันยืดเยือกว่าทีคิด สามวันสามคืน
 Baria’ Mission i 29
ปริศนามารีโลนี่

มาแล้ วทีเขาไม่ได้ ออกจากห้ องวิจยั และต้ องจําใจออกมาในช่วง

เช้ าวันนี ก็เพราะการสัมมนาวางแผนฟื นฟูสภาพดินในคูมีร่า ฟอ
เรสนีแหละ ทํ าให้ เขาไม่มีสมาธิมากพอทีจะฟั งการบรรยายครังนี
เลย
‘เดียวค่อยไปดูการบรรยายย้ อนหลังเอาแล้ วกัน’ เชรี พบ
อกตัวเอง ขณะไต่บัน ไดทางเดิ น ลงจากอัฒ จัน ทร์ ไ ปยัง พื นชัน
ล่างสุด โดยไม่ใส่ใจคนรอบข้ าง เขาต้ องการกลับไปดูผลวิเคราะห์
ของการทําปฏิกิริยาทีห้ องทํางานของเขา ก่อนจะกลับมาเข้ าห้ อง
บรรยายอีกครังในตอนบ่าย
“ไม่กินข้ าวด้ วยกันก่อนเหรอคะคุณเชรี พ” เสียงทักดังมา
จากกลุม่ รุ่นน้ อง
เชรี พจึงหันไปส่ายหน้ าปฏิเสธ “ไม่ละ ขอบใจ” จากนันเช
รี พก็หนั ไปตังหน้ าตังตาเดินลงบันไดอย่างระมัดระวังแทน กระทัง
ลงมาถึ ง ชั นล่ า ง มหาจอมเวทผู้ มี ส่ ว นสูง เพี ย งหนึ งร้ อยยี สิ บ
เซนติ เมตรก็ ถ อนหายใจอย่ า งโล่ ง อกที มาถึ ง เป้ า หมายอย่ า ง
ปลอดภัย
“ทําไมต้ องให้ ไปนังเสียสูงด้ วยนะ” เชรี พบ่นงึมงํา ทังทีรู้ดี
อยู่ แ ล้ ว ว่ า เก้ าอี ในห้ องสั ม มนาแห่ ง นี จั ด ไว้ อย่ า งถู ก ต้ อง
ตามลําดับ จอมเวทศิลาเป็ นจอมเวทแห่งหลักการ ทุกอย่างทีพวก
30 กัลฐิดา

เราทํ า มี ค วามหมายเสมอ ผู้ทีอาวุโสสูงกว่ าต้ องนังอยู่ด้า นบน

เพื อมอบพื นที การเรี ย นรู้ ให้ แ ก่รุ่น น้ องที น่ารัก เชรี พ ยิน ดีเดิน ขึ น
เดินลง หากนันจะทําให้ รุ่นน้ องมีสภาพแวดล้ อมในการเรี ยนรู้ทีดี
แต่รุ่นน้ องบางคนก็ใช้ พืนทีทีดีนีมานังหลับเสียอย่างนัน ซึงจะเห็น
ภาพนันมากขึน หากชันเรี ยนนีต้ องเรี ยนร่วมกับจอมเวทอัคคี
‘คนเยอะจริ ง สงสัยต้ องใช้ ทางลัดกลับไปทีห้ อง’ เชรี พคิด
ขณะกํ าลังฝ่ าดงขาทีเดินกันขวักไขว่ของเหล่าผู้มาสัมมนาอย่าง
อ่อนใจ แต่ขณะทีเขากํ าลังจะก้ าวเข้ าไปยังเส้ นทางลัดตามทีตังใจ
ขาของใครบางคนก็ ป รากฏตรงหน้ าอย่างปั จจุบัน ทัน ด่วน และ
ชนเชรี พเข้ าอย่างจัง พร้ อมกับเสียงตะโกนดังลัน
“บา! ชิลด์! คิดถึงพวกนายจังเลย”
ปึ ก! แรงปะทะจากบาร์ เรี ยร์ ป้องกันตัวของเชรี พ ทําเอา
เจ้ า ของเสี ย งตะโกนที ชนกับ เชรี พ ชะงัก งัน แล้ วก้ ม มองดู เป็ น
จังหวะเดีย วกับ เชรี พ ที เงยหน้ าขึนมองรุ่ น นน้ องตัว โตที แสนจะ
โหวกเหวกโวยวายอย่างเอาเรื อง
‘เด็กคนนีไม่ร้ ู หรื อไง ว่าทีซินเทลล่านักเรี ยนจอมเวทห้ าม
ใช้ เวทบนโถงทางเดิน แย่จริ ง’ แต่ยงั ไม่ทนั ทีทีเชรี พจะพูดตักเตือน
รุ่นน้ อง เจ้ ารุ่นน้ องตัวโตก็คว้ าตัวเขาลอยขึน พลางหันซ้ ายหันขวา
พร้ อมกับพึมพําว่า
 Baria’ Mission i 31
ปริศนามารีโลนี่

“อ๊ ะ ! ลูก ใครหว่า มาหลงอยู่แ ถวนี เนี ย ไอ้ ห นูห ลงทาง

หรื อเปล่า”
“เปล่ า” เชรี พ ตอบเสี ย งห้ ว นนิ ด ๆ พลางดัน ตัวออกห่าง
แต่อีกฝ่ ายก็รัดแน่นขึน พลางดุเขาเสียอีก
“อยู่นิงๆ สิ เจ้ า หนู วัน นี มี สัม มนา คนเยอะ เดี ยวก็โดน
เหยี ย บแบนหรอก นี คงหลงกั บ รุ่ น พี สัก คนละสิ ต้ อ งพาไปให้
มาสเตอร์ ผ้ ดู แู ลแล้ ว ใจเย็นนะเจ้ าหนู อีกแป๊ บก็เจอพ่อแม่แล้ วละ”
“วางฉันลง” เชรี พเอ่ยอย่างใช้ ความอดทน แต่เขาคงพูด
เบาไป คนทีอุ้มเขาอยู่จงึ ไม่ได้ ยิน หรือไม่ เจ้ าเด็กไร้ มารยาทนีก็คง
มัวแต่ตะโกนบอกเพือนทีอยู่หา่ งออกไปว่า
“เจอเด็กหลงอ๊ ะ เดียวฉันเอาเด็กนีไปให้ มาสเตอร์ ก่อน มี
เรื องจะคุยกับพวกนานเต็มเลย เดียวมา...”
“วางฉันลง” เชรี พพูดอีกครัง พร้ อมกับยกมือขึนแตะแก้ ม
รุ่ นน้ อง จนเจ้ าของเส้ นผมสี นําตาลเข้ มประกายเขียวหม่นหันมา
มอง
“อย่าซนสิเด็กน้ อย ทีนีคนมันเยอะ เดียวก็โดนชนกระเด็น
อีกหรอก”
32 กัลฐิดา

“คนทีจะกระเด็นมันคุณต่างหาก ปล่อยผมลงได้ แล้ ว รุ่ น

น้ อง” เชรี พเอ่ยช้ าๆ และชัด นีน่าจะเป็ นประโยคทียาวทีสุดในรอบ
สัปดาห์ นีของเขา แต่เขาไม่อยากเสียเวลาไปกับรุ่ นน้ องตาถัวอี ก
แล้ ว
“ละเมออยู่เหรอ เจ้ าหนู ใครรุ่ นน้ องใคร ไปเลย นายต้ อง
ไปอยู่กับมาส...” เสียงของรุ่นน้ องจอมอวดดีชะงักค้ างเหมือนกับ
ตลอดทังร่างของเขาถูกแช่แข็ง ผู้คนรอบข้ างต่างหันมามองร่ าง
ของชายหนุ่มทียื นชะงักค้ างอยู่กลางวงมนตราศิลาเวทกันอย่าง
แตกตืน ขณะทีเหล่าผองเพือนของรุ่นน้ องคนนีก็รีบวิงมาหาเพือน
ผู้เคราะห์ร้ายหน้ าตาตืน
“เวิร์น! รุ่นพี!”
เชรี พหันไปมองเจ้ าของเสียงเรี ยก นักเวทฝึ กหัดทีติดเข็ม
กลัด ปราการซิ นเทลล่ ากับ ปราการฟาเรนเซ่วิงนํ าหน้ าจอมเวท
ฝึ กหัดอีกคนทีเขารู้จกั ดี โคตัล แวนเวิร์ธ
‘เด็ก ของปราการซิ น เทลล่ านัน ชื ออะไรนะ เหมื อนเคย
เห็ นในประวัติของคนทีจะมาเรี ย นมนตรากับเรา อ้ อ บาเรี ย มิ ช
ชาร์ พ’ เชรี พคิดพลางลอยตัวออกจากอ้ อมแขนของเวิร์น แล้ วทิง
ตัวลงยืนบนพืน
 Baria’ Mission i 33
ปริศนามารีโลนี่

“ดูแลเพื อนของคุณ ด้ วย ดูเหมือนเขาจะเป็ นคนพูด ไม่ร้ ู

เรื อง” เชรี พ เอ่ย ขณะขยับ กระเป๋ าสะพายให้ เข้ า ที แล้ ว หัน ไป
สบตาโคตัลทีเปล่งประกายขบขัน
“อ้ อ อย่าปล่อยให้ คุณคนนียืนอยู่ตรงนีนานนักล่ะ เดียว
จะโดนใคร...” เชรี พเอ่ยถึงตรงนีก็หยุดปรายตามองเวิร์นทียืนตัว
แข็งทืออยู่ แล้ วพูดต่อว่า “...ชนกระเด็นเสียก่อน”
“ครั บ รุ่ น พี ขอโทษแทนเวิ ร์น ด้ ว ยที ทํ า ให้ ลํ า บาก” บา
เรี ยรี บรับคํา
เชรี พ ส่ายหน้ า แล้ วพึมพํ าขณะเดิน ผ่านรุ่ นน้ องที พากัน
หลีกทางให้ อย่างเกรงใจ คนทีรู้ จกั ก็หลบให้ อย่างยําเกรง ส่วนคน
ทีไม่ร้ ูจักก็ เมียงมองมาอย่างสนใจ จนเชรี พพ่นลมหายใจออกมา
อย่างเหนือยหน่าย
‘ชือเวิร์นงันเหรอ อย่าให้ เจอกันอีกก็แล้ วกัน’

___________________________________________________________________

[1] ตําแหน่งของจอมเวทในเซวีน่า เรียงลําดับขันตามคุณวุฒิ ดังนี จอมเวท

มาสเตอร์ มหาจอมเวท ศาสตราจารย์ ผู้ช่วยศาสตราจารย์จอมเวท รองศาสตราจารย์
จอมเวท และศาสตราจารย์จอมเวท โดยตําแหน่งตังแต่ผ้ ชู ว่ ยศาสตราจารย์จอมเวทเป็ น
ต้ นไปต้ องได้ รับการแต่งตังจากปราการแต่ละแห่งตามผลงานทีทําคุณประโยชน์ตอ่ รัฐ
34 กัลฐิดา

3
เรือ
่ งลําบากใจของ
ชิลด
“ดีเท่าไรแล้ วทีคุณเชรี พไม่ทํามากกว่านีน่ะ มี อย่างทีไหน
ไม่ดูตาม้ าตาเรื อเสี ยบ้ างเลย เสียงของมาสเตอร์ นาราย่า มาจี ส
ผู้รับผิ ดชอบดูแลห้ องพยาบาลของปราการซิน เทลล่าเอ่ยเสียงดุ
ขณะที เวิ ร์น ชิ ล ด์ และบาเรี ย ยื น ก้ ม หน้ ารั บ การตํ า หนิ ม ากว่ า
สามสิบนาทีแล้ ว
“ผมไม่คิดว่า...” เวิร์นกําลังจะพูดแก้ ตา่ งให้ ตวั เอง แต่บา
เรี ยรี บเลื อนมื อไปแตะมื อเพื อนให้ ห ยุดเสี ยก่ อน ซึงนับเป็ นผลดี
เพราะมาสเตอร์ พดู ปิ ดท้ ายการตําหนิด้วยคําว่า
“...เลยเสี ยเวลําเวลาไปโดยไม่ได้ ฟั งการสัมมนากันเลย
ไปตามดูการบรรยายย้ อนหลังทีห้ องบันทึกการเรี ยนด้ วยล่ะ ครูไม่
 Baria’ Mission i 35
ปริศนามารีโลนี่

อยากให้ ใครมาว่าเด็กของซินเทลล่าได้ ว่าไม่รับผิดชอบ โตๆ กัน

แล้ ว”
“ครั บ มาสเตอร์ ” ทั งสามคนรั บ คํ า พร้ อมกั น แล้ วโค้ ง
คํานับมาสเตอร์ ก่อนจะเดินตัวลีบออกจากห้ องพยาบาล
“ให้ ตาย เมือยชะมัด แล้ วนี พีโคตัลทิงเราเลย หนี เอาตัว
รอดจริ งๆ” เวิ ร์น บ่น พลางบิ ดตัวเพื อคลายกล้ ามเนื อ ชิลด์ทีเดิน
ตามมาติดๆ จึงพูดแทรกขึนว่า
“นายเมื อย แต่พ วกฉั น สิ ซ วย โอย แต่ ก็ ขํ า ท่า ทางนาย
ตอนนันอ้ ะ เวิร์น แข็งทือเป็ นหินเลย มนตรานันมันอะไรนะบา”
“มนตราอัลมูร์ คิดแล้ วยังเสียวแทนนายอยู่เลย” บาเรี ย
ตอบ พลางวาดมือไปทางใบไม้ ทีเพิงปลิ วผ่านหน้ าไป ทันใดนัน
วงมนตราซึงคล้ ายกับทีเชรี พทําเมือครู่ ก็ปรากฏขึนใต้ ใบไม้ ทีลอย
อยู่ ทําให้ ใบไม้ นนหยุ
ั ดชะงักอยูใ่ นวงมนตรา
“เสียวทําไม ก็แค่มนตราทีสังให้ หยุดการเคลือนไหว”
“...ก็ใช่ แต่ถ้าเขาร่ ายมนตราดัดแปลงอีกนิดหนึง มันจะ
กลายเป็ บแบบนี”
ฟุบ! ฟู่ !
36 กัลฐิดา

ใบไม้ ทีลอยนิงอยู่ กลายเป็ นหินไปทันที ก่อนจะสลายตัว

เป็ นผงฝุ่ นไปต่อหน้ าต่อตาของทุกคน
“สุดยอด!” ชิลด์อทุ าน ขณะทีเวิร์นมองตาค้ าง
บาเรี ยลดมือลงส่งยิมให้ เพือน พลางอธิบายต่อว่า
“อั ล มู ร์ ที สอนให้ นั ก เวทฝึ กหั ด อย่ า งพวกเรา มั น แค่
พื นฐานเท่านัน แต่ถ้ าเป็ น จอมเวทขึนไป อัล มูร์จ ะซับซ้ อ นและ
ควบคุมได้ ยากกว่ามาก ดังนัน มาสเตอร์ นาราย่าถึงได้ บอกว่าโชค
ดีไง ทีรุ่นพีเชรีพไม่ทําอะไรนาย”
เวิร์นกลืนนําลายอย่างยากเย็นอย่างนึกเสียวอย่างบาเรี ย
ว่า
บาเรี ย จึงตบไหล่ ป ลอบใจเพื อน “เอาน่า วัน หลังก็ อย่ า
ทึ ก ทัก เอาเองแล้ ว กัน เจอรุ่ น พี คราวหน้ า ก็ ข อโทษรุ่ น พี เขาเสี ย
ด้ วย”
“แต่ ก็ แ ปลกเนอะ ทํ า ไมถึ ง ตัว เล็ ก อย่ า งกั บ เด็ ก อายุก็
ไม่ใช่น้อยๆ แล้ ว” ชิลด์ถามยังติดใจไม่หาย ขณะทีทังหมดเดินไป
ตามทางเดินเข้ าสูห่ อพักนักเวทฝึ กหัดของปราการซินเทลล่า
“ไม่ร้ ู สิ พวกเราอยู่ทีนีมาสามเดือน ก็เพิงได้ เจอรุ่ นพีคนนี
ก็วนั นีแหละ ว่าแต่ว่า ดูเหมือนฉันจะมีเรี ยนกับรุ่นพีคนนีด้ วยนะ
 Baria’ Mission i 37
ปริศนามารีโลนี่

ถ้ าจําไม่ผิด ต้ องไปดูตารางเรี ยนอีกที” บาเรี ยพูดพลางพยักพเยิด

หน้ ากับเวิร์น
“จริ งๆ ยิงฉันอยูห่ อพักประจําในปราการ พวกข่าวลือของ
รุ่ นพีน่ะเร็ วจะตาย แต่ไม่เคยได้ ยินอะไรเกียวกับเรื องนีเลย” เวิร์น
เอ่ยอย่างครุ่ นคิด พลางเดินนําเพือนทังสองคนผ่านสะพานหินที
พาดไปยังเกาะลอยซึงถูกยกขึนเป็ นหอพักสํ าหรับนัก เวทฝึ ก หัด
ของปราการ
“เอ่อ เวิร์น ฉันนอนห้ องเดียวกับนายได้ ไหม ขีเกี ยจกลับ
บ้ าน”
คําขอของเพือน ทําให้ เวิรน์นหันมองแล้ วยักคิว
“คนรักบ้ านอย่างนาย ทําไมไม่อยากกลับล่ะ มีอะไรหรื อ
เปล่า“
“เบือออกงานเลียงน่ะสิ แม่ชอบให้ ฉันออกงานเลียงเป็ น
เพือนเขา น่าเบือตายชัก” ชิลด์บน่ อุบ จนเวิร์นหัวเราะเสียงดังขึน
“โห พ่อคุณ ชายแห่ งทิ งเจอร์ ฮาเวสเชี ยน[1] ที เมื อก่อ น
เห็นดีด๊ าชอบไปงานแทนพ่อจะตาย ไหนบอกต้ องสร้ างเครื อข่าย
ไว้ ไง ตอนนีทําไมไม่อยากไปแล้ วล่ะ”
38 กัลฐิดา

ชิลด์เขม่ นเวิร์น ที โดนย้ อนก่ อนจะหัน ไปหาบาเรี ย นแล้ ว

พูดว่า “ก็ไปกับพ่อ มันไม่เหมือนไปกับแม่นีหว่า ไม่เป็ นไร ถ้ านาย
ไม่สะดวก ฉันไปนอนบ้ านบาก็ได้ ”
บาเรี ยยักไหล่ “ยังไงก็ได้ แต่นายไม่ได้ เจอปั ญหายุ่งยาก
อยู่ใช่ไหม”
คํา พูด จี ใจดํ า เพื อนแบบนัน ทํ า ให้ เวิร์น ที กํ าลังทาบมื อ
เพือปลดสลักกุญแจห้ องพักตัวเองหัวเราะร่า
“ชิลด์ผ้ เู ก่งกาจจัดการได้ ทกุ เรื องราวคนนัน กําลังตกทีนัง
ลําบากงันเหรอ ข่าวใหญ่ๆ” เวิร์นแซว ขณะเปิ ดประตูห้องเดินเข้ า
ไป
“อย่า พูดเหมื อนกับ ฉัน ไม่ ได้ ยื น อยู่ตรงนี ได้ ไ หม ไอ้ คุณ
เวิร์น ฉันเพือนนายนะเว้ ย”
“ครับ ครับ กินอะไรก่อนมะ ฉันหิว” เวิร์นตอบ พลางถอด
เสื อคลุม ปฏิ บัติก ารออก ส่ วนบาเรี ย และชิ ล ด์ เดิ น ไปนังบริ เวณ
พืนทีอเนกประสงค์ ทีมีเพียงพรมหนากับหมอนอิงสีห้าใบ สมกับ
เป็ นห้ องพักของชายหนุ่มทีใช้ ชีวิตติดดินทีสุดอย่างเวิร์นจริงๆ
“นายน่าจะหาเฟอร์นิเจอร์ มาแต่งห้ องบ้ างนะ เรี ยบซะจน
เหมือนไม่มีอะไรเลย” ชิลด์บน่ พลางมองไปรอบห้ อง
 Baria’ Mission i 39
ปริศนามารีโลนี่

ปราการซินเทลล่าจัดห้ องพักให้ นักเวทฝึ กหัดแยกกันอยู่

เป็ นรายบุ ค คล เพื อเพิ มความเป็ นส่ ว นตั ว ให้ แก่ นั ก เรี ย น
เฟอร์ นิ เจอร์ ห ลัก ประจํ า ห้ องที เตรี ย มไว้ ใ ห้ มี เพี ย งเคาน์ เตอร์
เตรี ย มอาหารอย่างง่ ายๆ กับชันวางหนังสื อ นอกนันนัก เรี ย นมี
อิ ส ระในการจัด หามาเองได้ กรณี นัก เรี ย นคนใดมี ปั ญ หาเรื อง
ค่า ใช้ จ่ า ย สามารถเลื อ กหอพั ก แบบรวมได้ ซึ งเป็ นห้ องพั ก ที
เหมือนกับหอรอยยิมศิลาของโรงเรี ยนเวทแห่งเซวีน่า
“จะเอามาให้ รกห้ องทําไม ฉันยังต้ องการพืนทีออกกํ าลัง
กาย นายไม่เห็นเหรอในปราการนีมีแต่จอมเวทแห้ งๆ ไร้ กล้ ามเนือ
แทบทังนัน ขื น อยู่อ ย่ า งนี นานไปฉั น ได้ ฝี มื อ ตกแน่ ” เวิ ร์น ตอบ
ขณะเปิ ดตู้เย็นนํ าอาหารสําเร็ จพร้ อมอุ่นที ทางบ้ านส่งมาให้ ทาง
ไปรษณีย์เวทมนตร์ ทกุ สัปดาห์ออกมา
“เขาว่านายแห้ งแน่ะ บา”
“อย่าเสียม” เวิร์นสวน แต่ชิลด์กลับยักคิวให้ อย่างท้ าทาย
เวิร์น เลยเปลี ยนเรื องโดยการชูก ล่องอาหารในมื อ แล้ ว
ถามว่า “สลัดเนือโมลียา่ งกับข้ าวพัดบัลเกรนี[2] เอาอะไร”
“ทังสองอย่าง” สองหนุม่ ตอบอย่างพร้ อมเพรี ยง
เวิร์นหัวเราะ “ก็หิวเหมือนกันแหละ”
40 กัลฐิดา

“พวกเราไม่ได้ กินข้ าวกลางวัน เพราะใครล่ะ” ชิลด์แขวะ

ต่อ พลางลุกเดินไปทีผนังห้ องซึงเต็มไปด้ วยหนังสือ
“ที ปราการนี เขาเตรี ย มหนังสื อ ไว้ ให้ นัก เรี ย นด้ ว ยเหรอ
บา””
“ใช่ แค่ เ ราไปเลื อ กยื ม หนั ง สื อ ที ห้ องสมุ ด กลาง ใส่
หมายเลขห้ องพัก หนังสือก็จะมาอยู่บนชันน่ะ” บาเรี ยทีเอนตัวพิง
ผนังห้ องพักตอบ
“ดีจงั เลย ทีฟาเรนเซ่ ไม่ยอมให้ ทําแบบนีหรอก ต้ องไปที
ห้ องสมุด แต่ดีหน่อยทีห้ องสมุดเปิ ด 24 ชัวโมง”
“อย่าบอกนะ ว่านายไปนอนทีห้ องสมุด” บาเรี ยเดา
“ถูกต้ อง มีเรื องมากมายทีฉันอยากรู้ แล้ วก็มีหนังสือเจ๋งๆ
เต็มไปหมด”
“โห่ ฟั งดูเหมือนเป็ นคู่แข่งทีน่ากลัวเลยนะเนีย เนอะบา”
เวิ ร์น เอ่ ย ขณะถื อ กล่ อ งอาหารหกกล่ อ งที อุ่น เสร็ จ แล้ ว มาวาง
ตรงหน้ าเพือนทังสอง
“คู่แข่งอะไร?” บาเรี ยถาม ขณะกระดิกนิวเรี ยกช้ อนส้ อม
จากที วางจานบนเคาน์ เตอร์ เตรี ย มอาหารมาสามคู่ แล้ ว ส่งให้
เพือน
 Baria’ Mission i 41
ปริศนามารีโลนี่

“เอ้ า นายลืมทีมาสเตอร์ บอกตอนปฐมนิเทศน์แล้ วหรื อไง

งานเกสต์ ราวน์ งานแสดงฝี มื อครังใหญ่ ของนักเรี ยนจากแต่ล ะ
ปราการทีจะจัดขึนหลังงานวันสถาปานาโรงเรียนไง”
บาเรี ยตักข้ าวผัดเข้ าปากอย่างเอร็ ดอร่อย ขณะทีชิลด์พูด
ต่อว่า
“มากไปนาย นายคิ ด ว่ า ตัว เองจะได้ เป็ น ตัว แทนของ
ปราการซินเทลล่าเลยเหรอ หวังสูงมากไปไหมเพือน”
“ทํ าไมจะหวังไม่ ได้ ก็ ฉั น มี ว่าที จอมเวทพสุธ าเป็ น พวก
เชียวนะ”
ชิลด์โบกช้ อนในมือ แล้ วยําว่า “กับปราการทีมี นักเรี ย น
มากทีสุดเนียนะ นายคิดว่าตัวเองจะชนะจนได้ เป็ นตัวแทนง่ายๆ
เหรอ ให้ ตายเถอะ ฝั นกลางวันเปล่าเวิร์น”
“ไม่ลอง ก็ไม่ร้ ูหรอกจริงไหมบา”
บาเรี ยยิม “มันเป็ นการเก็บคะแนนทังปี นะชิลด์ ถ้ าเราทํา
คะแนนรวมได้ ดี พวกเราก็ มี สิทธิ ฉันกับเวิร์นลงทะเบียนเป็ นที ม
เดี ย วกัน แล้ ว เสนอโครงร่ างของชิ นงานไปแล้ ว ระหว่า งนี เราก็
ส่งผลการดําเนินงานเป็ นระยะ คะแนนรวมตอนนีถ้ าเทียบแล้ วก็มี
ลุ้นอยู”่
42 กัลฐิดา

ชิลด์เลิกคิว “เหรอ สมกับเป็ นปราการเจ้ าหลักการจริ งๆ

ทีฟาเรนเซ่เป็ นการเสนอชินงานสําเร็ จเลย ครังเดียวตัดสิน ใครจะ
อยู่ใครจะไป แล้ วพวกนายเสนออะไรไปละ”
เวิร์น ชี ไปทางบาเรี ย “ฉั น กับ บากํ าลังพัฒ นาของเล่ น ที
เสริมพัฒนาการการออกภาคสนาม ยังไม่ได้ คิดชือเป็ นทางการนะ
นะ พวกเราเรี ยกย่อๆ ว่า เอ็มบีเอช บอกได้ คําเดียว มันเจ๋ง!”
“ง่า ยไปเปล่ าเพื อน ของแบบนันมี อ ยู่เยอะแล้ ว ในร้ าน
มาสเตอร์ บราวน์ เด็กๆ เล่นกันตรึม” ชิลด์แย้ งพลางกวาดข้ าวเม็ด
สุดท้ ายในกล่องเข้ าปาก แล้ วหันไปจิมสลัดเนือโมลียา่ งใส่ปากต่อ
“นายกํ าลังพู ดกั บ ใคร นี บาเรี ย มิ ชชาร์ พ เจ้ า ของร้ าน
มาสเตอร์ บราวน์นรุ่ นสองนะครับ ของเกร่ อๆ ซําแบบเก่าน่ะ ไม่มี”
เวิร์นโอ่ จนบาเรียต้ องส่ายหน้ า
“มั น เป็ นของเล่ น ครบชุ ด กึ งอุ ป กรณ์ ที ใช้ ได้ จริ ง ที มา
สเตอร์ บราวน์ไม่มีน่ะ ชิลด์ เอาทังของที มีอยู่มาจัดเก็บให้ เหมาะ
กับการใช้ งาน บวกอุปกรณ์ เสริ มที จํา เป็ น เพิ มเติม กํ าลังศึก ษา
ข้ อมูล อยู่ ว่าจะเพิมอุปกรณ์ อะไรที ทํ าให้ ก ารออกปฏิ บัติการมัน
สะดวกขึน ล่ า สุด เวิ ร์น เสนอแผนที จํ า ลองชนิ ด บ่ งบอกสภาพ
อากาศ แต่ฉันว่ามันยังไม่พอ ต้ องมีอะไรทีเด็ดกว่านัน เพราะนีจะ
 Baria’ Mission i 43
ปริศนามารีโลนี่

เป็ นชินงานทีเราใช้ ยืนเพือรับสิทธิฝึ กงานกับสปี เย่ในปี หน้ าด้ วย”ชิ

ลด์มองเพือนสองคนตาโต “พวกนายสองคนจะเข้ าสปี เย่เหรอ”
สองหนุม่ พยักหน้ า
“อ้ าว แล้ วนายไม่ต้องรับช่วงต่อจากพ่ อนายเหรอ” ชิ ลด์
หันไปถามเวิร์น
“ก็ใช่” เวิร์น เคียวอาหารแล้ วกลื น ก่อนจะพูดต่อว่า “แต่
พ่อฉันยังไม่เกษี ยณเร็ วๆ นีนีนา ฉันก็อยากหาประสบการณ์ก่อน
พอดีลินค์มาชวน ฉันกับบาเลยสนใจ นายก็ร้ ูว่าสปี เย่สอบเข้ ายาก
มันคงจะดีถ้าเราได้ ฝึกงานก่อนเราเรี ยนจบ ตอนไปสอบก็อาจจะ
เข้ าใจระบบการทํางานจะได้ ไม่ตนไง”
ื
“บาด้ วยเหรอ”
บาเรี ยพยักหน้ า “มันก็น่าสนุกดีนะ ฉันเรี ยนจบก็ไม่ได้ ทํา
อะไร นอกจากมาดูแ ลร้ านที บ้ าน ซึงมัน ก็ อยู่ต ัวแล้ ว ถ้ า ได้ ออก
ปฏิบตั ภิ ารกิจคงได้ แนวคิดมาประดิษฐ์ อะไรๆ มาให้ เด็กๆ เล่นอีก”
“อยากประดิษ ฐ์ แล้ ว ทํ าไมไม่เข้ าแผนกพัฒ นาการเวท
เสียเลย เขาอ้ าแขนรับนายอยูแ่ ล้ ว” ชิลด์ถามอย่างสงสัย พลางลุก
เดินไปเปิ ดตู้เย็น คว้ านําดืมออกมาสามขวด ก่อนจะโยนให้ เพือน
44 กัลฐิดา

บาเรี ยเปิ ดขวดนําดืม ก่อนจะตอบว่า “นันสินะ แค่คิดว่า

ออกไปเทียวกับลินค์สกั พัก คงคิดได้ ”
“อุตส่าห์เรี ยเป็ นจอมเวทพสุธา นายก็อย่าผลักไสให้ ไปอยู่
กับ พวกประหลาดๆ หน่ อยเลยชิ ลด์ เรี ย นซะเก่ง ขนาดนี ไปนัง
ประดิษฐ์ อยูใ่ นห้ องวิจยั มันจะได้ ประโยชน์อะไร”
ชิลด์ส่ายหน้ าอย่างเสียดาย พลางทรุดตัวลงนัง
“แล้ วตกลงเรื องหนั ก ใจของนายรคื อ อะไร” บาเรี ย ว
กลับมาถามเรื องเดิม ขณะเวิร์นนอนแผ่อย่างสบายท้ อง
“เอ่อ ช่างมันเถอะ”
“ช่างได้ ทีไหน นายชิลด์ผ้ จู ดั การทุกเรื องราว ไม่เคยมีเรื อง
อะไรทีจัดการไม่ได้ อยู่ๆ ก็กลายเป็ นเด็กเก็บกด หลบหน้ าหลบตา
อย่างนีมันวาระแห่งโลกเลย” เวิร์นล้ อจนชิลด์นกึ เคืองเพือน
“ทะเลาะกับพ่อเหรอ” บาเรียเดา
“เปล่ า พ่ อ เข้ าใจฉั น ทุ ก อย่ า ง คนที ไม่ เ ข้ าใจคื อ แม่
ต่างหาก” ชิลด์ทงตั
ิ วลงนอนแผ่
“เรื องแต่งงานละสิ”
 Baria’ Mission i 45
ปริศนามารีโลนี่

เวิร์นเดา ทําให้ ชิลด์เด้ งดึงขึนมานังขัดสมาธิแล้ วโพล่งว่า

“นายรู้ได้ ไง”
เวิร์นหัวเราะพลางชี หน้ าตัวเอง “ก็ ฉันเพิงโดนไปไง กว่า
จะคุยกันเข้ าใจ ไม่งนตาย”
ั
“นายมีพีจอยู่แล้ ว ยังโดนอีกเหรอ” ชิลด์ถามถึง พีจีส พลู
คนรักของเวิร์น แต่เวิร์นกลับส่ายหน้ าเหมื อนไม่อยากพูดเรื องนี
พอชิลด์หนั ไปหาบาเรี ย บาเรียจึงถามวกกลับมาเรื องของบาว่า
“แม่นายบังคับไปดูตวั เหรอ”
ชิล ด์ ถ อนหายใจหมดอารมณ์ อยากรู้ เรื องคนอื นพลาง
ตอบว่า
“ใช่ ฉันละเบือ แทนทีจะมีเวลาสนใจ ‘มารี โลนี’ แต่นีโดน
ตามตัวทุกวันหยุดเลย คิดแล้ วเครี ยด”
“มารี โลนี? อะไร ชือสาวเหรอ” เวิร์นถาม แต่บาเรี ยกลับ
ตอบแทรกขึนว่า
“นายกําลังสนใจเรื องนีอยู่เหรอ”
ชิลด์ยมแป้
ิ น “แน่นอน ฉันกําลังเพาะมัน”
46 กัลฐิดา

“นายกําลังเพาะมัน?” บาเรี ยย้ อนถาม ขณะทีเวิร์นสะกิด

เพือน
“อะไรอ๊ ะ คุยอะไรกัน ให้ ฉนั รู้ด้วยดิ”
“มารี โลนีเป็ นพืชประดิษฐ์ พืชทีเติบโตอย่างพืชไปพร้ อมๆ
กับโครงสร้ างเชิงประดิษฐ์ ”
เวิ ร์น ยกมื อ เกาหัว ขณะที ชิ ล ด์ ล้ว งเอาลูก แก้ ว เก็ บ ของ
ออกมาบิดเปิ ดออก พลางดึงเอาภาพวาดขนาดเท่าฝ่ ามือออกมา
ให้ เพือนดู
“นีไงเวิร์น มันเป็ นแบบนี”
เวิร์นและบาเรี ยก้ มดูภาพวาดทีวาดด้ วยดินสอสีนําตาล
ถึง ลัก ษณะการวาดจะไม่ ได้ สวยมาก เพราะคงเป็ น ฝี มื อชิล ด์ ที
คัดลอกมาจากหนังสื อ มัน คื อต้ นไม้ ขนาดจิวที มี ท่อพันรอบต้ น
และมีท่อแก้ วบางส่วนทะลุเข้ าไปในลําต้ น ก่อนจะโผล่ปลายท่อ
ออกมา มีก๊อกเปิ ดปิ ดไว้
“ฉั น ลอกลายมาจากหนังสื อ ในห้ องสมุด เขาห้ ามเอา
คามีลเข้ าไปเลยต้ องวาดเอง เจ๋งไหมล่ะ”
“แต่มันเป็ นแค่เรื องเล่าไม่ใช่เหรอชิลด์ แม่ฉันบอกว่า มา
รี โลนีเป็ นสิงทีแผนกพัฒนาการเวทพยายามทีจะศึกษาเหมือนกัน
 Baria’ Mission i 47
ปริศนามารีโลนี่

แต่ก็ล้มเลิกโครงการไป เพราะพืชประดิษฐ์ สดุ ท้ ายก็จะกลายเป็ น

ของประดิษฐ์ ไม่ มี ท างเป็ น ทังสองอย่า งได้ พ ร้ อมกันหรอก” บา
เรี ยแย้ ง
ชิ ล ด์ พ ยัก หน้ า “ใช่ ฉั น ก็ เคยอ่ า นงานวิ จัย ของแผนก
พัฒ นาการเวทเหมือนกัน แต่ฉันก็ยงั มีความหวัง เพราะมันมีสิง
หนึงทีฉันยังสงสัย”
เวิร์นขมวดคิว “อะไร”
“แผนกพัฒนาการเวทพยายามสร้ างสิงทีเป็ นพืชประดิษฐ์
ขึนมา แต่พวกเขาไม่เคยค้ นหามันจริ งๆ”
เวิร์นและบาเรี ยมองเพื อนตาค้ าง ขณะที ชิลด์ พูดต่อว่า
“ฉันไม่ได้ คดิ จะสร้ างมันเพือน ฉันกําลังตามหามัน”
“สุด...ยอด” เวิร์นตะโกนพลางกอดคอชิลด์อย่างตืนเต้ น
ชิลด์หวั เราะพลางพูดต่อว่า
“พวกนายไม่คิดเหรอว่า คูมีร่า ฟอเรส กว้ างใหญ่จะตาย
และทุกคนก็พูดเสมอว่า ไม่เคยมีพืชชนิดใดในโลกสูญหายในป่ า
แห่งนัน ดังนันมันจะต้ องมี สัก ที ที มี มารี โลนี ขึนอยู่ ช่วงนี ฉั นเลย
พยายามรวบรวมข้ อมูล”
48 กัลฐิดา

“นายมันสุดยอดเลยวะ ชิลด์ งานนีถ้ านายเจอรับรองดัง

ระเบิดแน่” เวิร์นปล่อยเพือนให้ ยกมื อขึนจัดทรงผมพลางมองไป
ทางบาเรี ยแล้ วเอ่ยต่อว่า
“นายคงคิดว่าฉันบ้ าใช่ไหม”
บาเรี ยทีนิงมาตลอดยิมออกมา “จะบ้ าเหรอ นายทําเรื อง
เจ๋งขนาดนี จะหาว่านายบ้ าได้ ไง”
ชิลด์หน้ ามุ่ย “แต่แม่ว่าฉันบ้ า ท่านอยากให้ ฉันสนใจงาน
บริ ษัทของพ่อมากกว่า แต่นายก็ร้ ู ฉันสนใจแน่ แต่นีมันแค่สองปี ที
ฉันจะได้ เป็ นนักเวทฝึ กหัดกับจอมเวทฝึ กหัดในปราการทีฉันใฝ่ ฝัน
นะโว้ ยเพือน ฉันอยากทําสิงทีสุดยอดทีจะไม่นกึ เสียใจทีหลังอ้ ะ”
บาเรี ยพยักหน้ า “ฉันเข้ าใจ จบจากโรงเรี ยนนายจะไปต่อ
ทีบิสเซย่า[3] เลยใช่ไหม”
“ถ้ าเจอมารี โลนีฉันก็อยากต่อมาสเตอร์ ทีฟาเรนเซ่เลย แต่
ถ้ าไม่เจอ มันก็ยงั ดีทีฉันได้ ทําอะไรทีไม่เสียใจภายหลัง พวกนาย
เข้ าใจฉันใช่ไหม”
สองหนุ่มพยักหน้ า เพือนทุกคนต่างรู้ว่าชิลด์เคารพรักพ่อ
มาก ทุกอย่างที เป็ นชิลด์ ล้ วนแล้ วได้ รับถ่ายทอดมาจากพ่อของ
เขา ชาลี คาโรต้ า มาสเตอร์ แพ ที น [4] ที ได้ ชื อว่ า ประสบ
ความสํ า เร็ จ ในธุ ร กิ จ มากที สุ ด คนหนึ งแห่ ง ยุ ค ไม่ ว่ า จะเป็ น
 Baria’ Mission i 49
ปริศนามารีโลนี่

งานวิจยั อาหารทีเหมาะกับตัวทิงเจอร์ หรื องานวิจัยเกี ยวกับไทมี

คูล[5] ก็ล้วนแล้ วแต่ได้ รับการยกย่องว่าเป็ นประโยชน์ต่อเซวีน่า
ทังสิน ชิลด์เองก็คงอยากสร้ างตํานานของตัวเองเช่นกัน
“แล้ วพ่อนายว่าไง” บาเรี ยถาม
ชิลด์ยิมร่า “พ่อฉันคุยง่าย สนับสนุนเต็มที บอกว่า ตอนที
ท่านตามหาไทมีคูลก็มี คนหาว่าพ่อบ้ าเหมื อนกัน แต่เพราะพ่อมี
อานิกกับท่านเจ้ าลีโอ และได้ รับความช่วยเหลือจากหลายๆ ฝ่ าย
เลยทําสําเร็ จ ท่านเลยบอกว่า ให้ ฉันลองขอความช่วยเหลือเพือน
ดู”
บาเรี ยมองสี ห น้ า ชื นมื นของเพื อนแล้ ว กลอกตาเดาว่ า
“แล้ วบังเอิญนายก็ดนั มีเพือนทีเก่งรอบด้ านอยู่คน?”
“ใคร ฉันเหรอ” เวิร์นถาม จนชิลค์กลอกตาอย่างอ่อนใจ
กับความหลงตัวเองของเพือนแล้ วแย้ งว่า
“ลินคอร์ น ดี. ฟรานเชสก้ า ต่างหากไอ้ คนหลงตัวเอง”
“แล้ วไง หลงแล้ วไม่ ใ ช่ เรื องจริ ง เหรอ” เวิ ร์ น ย้ อ นกลั บ
กวนๆ
บาเรี ย หัว เราะพลางตบไหล่ เพื อน “เอาน่ า ลิ น ค์ ถึ ง มา
ขอให้ พวกฉันเข้ าทีม น่าจะเป็ นงานของนายแน่ๆ”
50 กัลฐิดา

ชิลด์ ตาโตแล้ วหัวเราะเสี ยงดัง “ให้ มัน ได้ อย่างนี สิ พวก

นายจะรับหรื อเปล่า งานนีได้ มนั แน่”
“ม่าย ฉั น ไม่รับ ” เวิ ร์นปฏิ เสธเสี ย งเรี ย บจนชิ ล ด์ ต้องยื น
เท้ าไปสะกิดเพือนตัวโตขีใจน้ อย
“อย่ามางอนเลยน่าเวิร์น ถ้ าเป็ นผู้หญิงฉันถึงจะง้ อนะ แต่
นายทํามันน่าเกลียดว่ะ”
“ใครงอน ฉัน มัน ก็ แค่ลิ วล้ อ ตัว เล็ ก ๆ เท่า นันแหละ” เวิ ร์
นตอบด้ ว ยท่ า ทางเจี ย มเนื อเจี ย มตัว ที ทํ า จนเกิ น จริ ง จนชิ ล ด์
อยากจะซัดเพือนสักหมัดแต่บาเรี ยเอ่ยขึนก่อนว่า
“ถือโอกาสเอาของเล่นของเราไปทดลองภาคสนามด้ วย
ไงเวิ ร์ น งานนี ได้ สองต่ อ เลยนะ ฉั น เคยได้ ยิ น มาว่ า มี บ่ อ ย
เหมือนกันทีงานเกสต์ราวน์มีผลงานของนักเรี ยนสองปราการมา
ร่ ว มมื อ กั น ทํ า แถมยั ง ได้ ค ะแนนพิ เศษตอนที พิ จ ารณาระดับ
ปราการด้ วยนะ”
“จริ งเหรอ” ชิลด์และเวิร์นถามขึนพร้ อมกัน
“จริ งสิ”
“งันก็ได้ เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมหรอกนะ” เวิร์นตอบรับ
อย่างเสียไม่ได้ แต่ดวงตคานีเป็ นประกายเหมือนเด็กทีได้ ของเล่น
 Baria’ Mission i 51
ปริศนามารีโลนี่

สมใจจนบาเรี ย แอบยิ มขํ า ขณะที ชิ ล ด์ ยื นมื อ มากลางวงเป็ น

ทํานองขอรวมพลัง เด็กห้ องหนึงเก่าจึงยืนมือมาประสานกัน พวก
เขาทํากันมาหลายสิบครังตลอดสามปี ทีเรี ยนด้ วยกันมา
“พวกเราทําได้ แน่นอน จริงไหม” ชิลด์เอ่ย
“จริง!” สองหนุม่ ตอบ
“แต่ถ้าทําไม่ได้ พวกเราก็แค่เก็บไว้ เป็ นบทเรี ยน สัญญา
ว่าจะจับมือกันไปจนสุดทาง”
“สัญญา!”
“สัญญาว่าจะไม่ทงกั
ิ น” ชิลด์พดู
“แน่นอน!”
แล้ วเสียงหัวเราะก็ดงั ขึนตามด้ วยการถามไถ่ถึงระบบการ
เรี ย นที แตกต่างของกัน และกัน ไม่ว่าจะเมือก่อนหรื อตอนนี ถ้ า
พวกเขาอยู่ด้วยกัน พวกเขาเชือว่าทุกอย่างเป็ นไปได้ เสมอ
____________________________________________________________________

[1] บริษัทผลิตอาหารทิงเจอร์ ทีใหญ่ทีสุดในเซวีน่า ก่อตังขึนโดย ชาลี คาโรต้ า

[2] ข้ าวผัดบัลเกรนี คืออาหารจานด่วนทีเป็ นนิ ยมในรัฐโพลาโต้ ทําขึนโดยการนําข้ าว

เนือสัตว์ ผักสีเขียว และผลบัลเกรนี ผลไม้ รสเปรี ยวอมหวานทีเป็ นผลไม้ ส่งออกของโพ
ลาโต้ ผัดรวมกับซอสหมัก เป็ นอาหารทีมีคณ ุ ค่าทางอาหารสูงและดีสําหรับเด็กธาตุแสง
52 กัลฐิดา

[3] โรงเรียนการค้ าและธุรกิจแห่งเดียวในเซวีน่า

[4] ชือตําแหน่งของผู้ทจบการศึ
ี กษาระดับมาสเตอร์ ของปราการฟาเรนเซ่ รัฐฟอริโซ่

[5] ไทมีคลู เป็ น พืชตระกูล เถาวัลย์ มีต้ นกํ าเนิด อยู่ในป่ าแถบหุบ เขาดากูล เป็ น พืชที
สามารถเปลียนแปลงเกสรให้ กลายเป็ นเข็ มนาฬิกาบอกเวลา ชาวเซวีเรี ยนโบราณใช้
เป็ นนาฬิกาบอกเวลา มันสูญหายไปหลายพันปี แต่ได้ มกี ารคิดค้ นเพือนําพืชทีสูญพันธุ์

4
นี กลับ มาได้ สํ า เร็ จ เมื อยี สิ บ กว่า ปี ก่อ น โดย ชาลี คาโรต้ า และ นิ ก โคโร สเติ ร์น ซึ ง
ขณะนันศึกษาพฤกษาเวทระดับมาสเตอร์ ในปราการฟาเรนเซ่ รัฐฟอริโซ่

ความลับของลิ
ลา

ผลุง!
 Baria’ Mission i 53
ปริศนามารีโลนี่

ดาร์ กี ตัว น้ อยกระโดดออกมาอยู่บ นโต๊ ะ ไม้ ริม หน้ าต่าง

เหมือนกับดาร์ กีกระดาษอีกหลายสิบตัวทีกระโดดผลุงออกมายืน
รอคอยให้ ผู้ รั บ จดหมายสายลมเปิ ดอ่ า น แต่ จ นแล้ วจนรอด
เจ้ า ของจดหมายก็ ยัง นอนหลับ ปุ๋ ยอยู่บ นเตีย ง ทังที ยังสวมชุด
นักเรี ยนอยู่ โดยไม่ได้ เปิ ดอ่านมันมาหลายวันแล้ ว
สามเดือนแรกในปราการฟี เรเน่[1] ไม่ใช่เรื องหนักหน่วง
สํ า หรั บ ลิ ล่ า ซี ซ านี น แต่ก ารเป็ น ผู้ถื อสาส์ น แห่ งไฟผู้ชนะการ
ประลองพรี สเตจ สร้ างความวุ่นวายให้ แก่ชีวิตของเธอมากกว่าที
คิด ยังไม่นับระดับ ความเข้ มงวดในชันเรี ยนพรี คลาสที ลิล่าโดด
เรี ยนมานาน พอกลับเข้ าเรี ยนอย่างจริ งจังอีกครัง ก็ใช่ว่าจะตาม
คนอืนทันได้ ง่ายๆ
ชัย ชนะที คํ าคออยู่ ไม่ ใช่สิ งที ลิ ล่ าจะเอามาเป็ น ข้ อ อ้ าง
เพือไม่ต้องเรี ยนรู้ สิงใหม่ๆ แม้ เธอจะปฏิเสธการต่อสู้กบั พรี คลาส
ด้ วยกั น เองได้ ในบางครั ง แต่ ก็ ไ ม่ ใ ช่ ทุ ก ครั ง ดั ง นั นเธอจึ ง
จําเป็ นต้ องรักษาชัยชนะของเธอเอาไว้ ไม่อย่างนัน เธออาจถูกท้ า
ทายจากคนทีน่ากลัวยิงกว่าพรี คลาสทังหมด...ลินคอร์ น ดี. ฟราน
เชสก้ า
ติด! ติด! ติด!
54 กัลฐิดา

เสียงนาฬิกาดอกไม้ ซงอยู
ึ ่ในกระถางทีหัวเตียงดังขึน ร่ าง
เล็กที นอนหลับอยู่ขยับมือไปควานหาแว่นตาตรงจุดทีเธอวางไว้
มากํา แล้ วเปลือกตาทีปิ ดสนิทเมือครู่ ก็ลืมตาขึน
“กี โมงแล้ ว...” ดวงตาสีทองหรี มองนาฬิกาดอกไม้ ขณะ
ได้ ยินเสียงสัญญาณปลุก เจ้ าตัวก็ร้ ูได้ ทนั ทีว่าตอนนีถึงเวลาทีต้ อง
ลุกขึนไปฝึ กแล้ ว
‘หนึงทุม่ เดียวท่านฟอรี จะมา’ ลิลา่ บอกตัวเอง พลางสวม
แว่น ตาแล้ วขยับ ตัวลุกขึน ใช้ สองมือสางผมสี นําตาลทองลวกๆ
ผมที ยาวเป็ น ลอนหยัก ศกเล็ ก น้ อยก็ ทิ งตัวลง เธอจึงรวบผมมัด
เป็ นหางม้ าไว้ ก่อนจะลุกไปเข้ าห้ องนํา เพือทําให้ ตวั เองตืนเต็มที
พร้ อมที จะเรี ย นรู้ กับ อาจารย์ ค นพิ เศษที เสนอสิ งที เธอไม่ อ าจ
ปฏิเสธได้
‘ถ้ าเธอพร้ อม ฉันจะสอน แล้ วหลังจากนีจะเอายังไงก็เอา’
ในวันทีลิล่าสอบเข้ าเรี ยนในปราการฟี เรเน่ได้ ท่านฟอรี
สัต ว์ ศ ัก ดิ สิ ท ธิ ของอัญ มณี ด วงตาพฤกษกถึ งกับ เอ่ ย ปากอย่า ง
เสียดาย และเสนอตัวมาเป็ นครูฝึกให้ เธอ โดยมีข้อแม้ ว่าลิล่าต้ อง
เก็ บ เรื องนี ไว้ เป็ น ความลับ ไม่ให้ ใครรู้ ลิ ล่ า รั บ ปากทัน ที เพราะ
นอกจากเธอจะได้ เรี ย นรู้ พฤกษาเวทที ตั ว เองชอบแล้ ว เธอก็
อยากจะดึ ง พลัง ของลิ ไ วเออร์ [2] ที ได้ รั บ มาจากคู มี ร่ า ฟอเรส
 Baria’ Mission i 55
ปริศนามารีโลนี่

ออกมาใช้ ง านให้ ได้ ป ระสิ ท ธิ ภ าพสูง สุ ด ดัง นันห้ อ งเรี ย นลับ ๆ

ระหว่างเธอกับคุณครู ตวั จิวจึงเริ มต้ นขึน ตังแต่วนั แรกทีเธอกลับ
มาถึงปราการฟี เรเน่อีกครัง
“อุ๊ย ตัวใหม่ม าอี ก แล้ ว” ลิ ล่า ที เพิ งเดินออกจากห้ องนํ า
มองเจ้ าดาร์ กีน้ อยทีกระโดดผลุงออกมายืนอยู่หน้ าสุดของฝูงดาร์
กีบนโต๊ ะอย่างอ่อนใจ
“แผนกอัญมณีของปราการรัตติกาลว่างมากนักหรื อไงไม่
รู้ เขียนจดหมายมาบ่อยจัง” ลิลา่ บ่นงึมงํา
ช่ ว งเดื อ นแรกลิ ล่ า กั บ ลิ น คอร์ น ติ ด ต่ อ กั น ผ่ า นทาง
จดหมายสายลมเป็ นปกติ แต่สองเดือนหลังมานี การเรี ยนทังใน
ภาคปกติและภาคพิเศษของเธอหนักขึนมาก ทําให้ ลิล่าไม่ได้ ตอบ
จดหมายของลินคอร์ นเลย แต่พอมีเวลาจะตอบก็ดนั ไปรับปากรุ่น
พีโคตัลอีก
‘ถ้ าเธออยากให้ ฉันช่วย ก็ห้ามตอบจดหมายลินค์’
ข้ อ แลกเปลี ยนของโคตัล กั บ การช่ ว ยเหลื อ เธอในการ
เตรี ยมของขวัญสุดพิเศษให้ คนขีแกล้ งเลยทําให้ ลิล่าพยายามไม่
ใส่ใจเจ้ าดาร์ กีน้ อยทังฝูงมาจนถึงทุกวันนี
“ไม่ ร้ ู ตอนเจอกัน จะถูก ลงโทษอะไรบ้ า ง เฮ้ อ ! อ๊ ะ ใกล้
เวลาทีท่านฟอรี จะมาแล้ วนีนา” ลิล่าอุทานพร้ อมกับก้ าวไปทีหน้ า
56 กัลฐิดา

กระจกหวีผมและตรวจดูความเรี ยบร้ อย แล้ วหันไปมองฝูงดาร์ กี

น้ อยหลายสิบตัว พลางพึมพําขณะเดินออกจากห้ องว่า
“รอก่อนนะ ขอเวลาอีกนิดหนึง เดียวจะตอบ”
ขณะเดียวกัน
ลินคอร์ นยื นกอดอกมองดูเกล็ดหิ มะที โปรยปรายลงมา
ด้ วยดวงตาเงี ย บขรึ ม เสี ย งดนตรี จากงานเลี ยงในห้ องโถงลอด
ออกมาดังคลอเบาๆ จนทําให้ เขาหงุดหงิด ลิล่าขาดการติดต่อไป
ยัง ไม่ ส ร้ างความหงุด หงิ ด ให้ ลิ น คอร์ น ได้ ม ากเท่ า กั บ ที เขาไม่
สามารถไปหาเธอแล้ วลงโทษได้
เมือเข้ าเรี ยนเป็ นนักเวทฝึ กหัดคนละปราการ การพบเจอ
กันจึงไม่ใช่เรื องง่ายอีกต่อไป มันไม่ถูกต้ องทังในเรื องของการให้
เกียรติฝ่ายหญิง และไม่มีทางเป็ นไปได้ ทีจะฝ่ ามนตราอาณาเขตที
สร้ างขึนโดยเหล่ามาสเตอร์ ทีเก่งทีสุดของแต่ละปราการ
“ดูน ายหงุด หงิ ดนะ” นี ลในชุดออกงานเต็ม ยศของว่า ที
เจ้ าผู้ครองรัฐวินด์โคลโลถาม พลางยืนแก้ วเครื องดืมให้ เพือน
ลินคอร์ นรับเครื องดืมมาจิบแล้ วตอบว่า “ก็นิดหน่อย ฉัน
ยังติดต่อลิลา่ ไม่ได้ ”
“คิดถึง?”
 Baria’ Mission i 57
ปริศนามารีโลนี่

“ก็นิดหน่อย” ลินคอร์ นรับตรงๆ จนนีลยิม

“แล้ วทํ าไมไม่พูดกับเจ้ าตัวต่อหน้ า เจอกันทีไรเห็น ท้ าสู้
ทุกที” นีลถามพลางหันหลังเท้ าศอกกับระเบีย งหินอ่อน ก่อนจะ
เงยหน้ าขึนรับเกล็ดหิมะอย่างสดชืน
“ก็อยากรู้ว่าเก่งขึนแค่ไหน การต่อสู้ของลิล่า...อีกไม่นาน
แล้ ว” ลินคอร์ นตอบด้ วยรอยยิมอ่อน
“แล้ วนายพร้ อมทีจะกลายเป็ นผู้ชายหมายเลขหนึงแล้ ว
เหรอ” นีลแซวจนลินคอร์ นค้ อนเพือน
“ทําไมฉันต้ องรับตําแหน่งนันด้ วย”
“งันนายก็คดิ ว่าลิล่าจะแพ้ ...” นีลเกริน
“ไม่ มี ท าง” ลิ น คอร์ น ค้ า นแทรกขึ นอย่ า งมั นใจจนนี ล
หัวเราะ ทําให้ ลินคอร์ นต้ องหรี ตามองเพือน
“หัวเราะอะไรนักหนานีล”
“แค่ คิ ด ว่ า ยั ง มี อี ก วิ ธี เดี ย วที นายจะไม่ ต้ อ งเป็ นผู้ช าย
หมายเลขหนึงของบาซิลล่า แต่นายคงไม่ทําหรอก”
“ทําไมถึงคิดว่าฉันจะไม่ละ่ ”
58 กัลฐิดา

นีลยักคิวแล้ วขยับยืนตัวตรง พลางตอบขณะเดินกลับเข้ า

ไปงานว่า “ก็ดจู ากสร้ อยทีข้ อมือลิล่าน่ะสิ ถ้ านายกล้ าไปขอคืนก็
คงไม่ได้ เป็ นหรอก ผู้ชายหมายเลขหนึงน่ะ”
นีลเดินจากไปแล้ ว แต่เสี ยงหัวเราะชอบใจของเพือนรั ก
ยังดังก้ อ งอยู่ ในหู จนมุม ปากของลิ น คอร์ น ยกขึ นตามเสี ย งนัน
ก่อนจะตอบตัวเองในคําท้ าทายของเพือนว่า
“เรื องสิ”
“ต้ องมากกว่านีลิล่า ลิไวเออร์ มีชีวิต ต้ องทําให้ อิกไนท์กบั
มันเป็ นคู่หูกันให้ ได้ ” เสี ยงสังสอนของฟอรี ดังขึนพร้ อมๆ กับร่ าง
ของลิ ล่า ที เคลื อนที หลบหลี ก กิ งของต้ น ไม้ โบราณที ฉวัด เฉวี ย น
สลับกันจู่โจมเข้ าใส่ลิล่าอยู่ ณ ใจกลางสวนลับ ซึงลิล่าทําเรื องขอ
อนุญาตจากท่านเจ้ าอาคีร่าเพือใช้ พืนทีแห่งนีเป็ นกรณีพิเศษ
อิกไนท์เปลียนแปลงรูปร่ างจากกระบอกปื นหนึงกระบอก
ที พอดี มื อของลิล่า เป็ นปื นคู่ ตามด้ วยเพิ มปื น อี ก สามกระบอก
ลอยเป็ นแผงหลัง กระสุนทีเคลือบด้ วยประกายไฟสีเขียวทองพุ่ง
กระจายออกมาโดยรอบ ตลอดสามปี นีลิ ล่ าพยายามฝึ ก อย่ าง
หนักเพือจะดึงพลังและความสามารถของพฤกษาอาวุธนีออกมา
ให้ ได้ มากทีสุด คุณ มาเก็ ตเจ้ าของร้ านขายเมล็ดพันธุ์พืชในโซน
บอกเธอว่า หากอิกไนท์ ยังเปลียนแปลงรู ปร่ างไปได้ อีก มีความ
 Baria’ Mission i 59
ปริศนามารีโลนี่

เป็ น ไปได้ สูงที อิก ไนท์ ข องเธอจะกลายเป็ น ภู ตแปลงที ทรงอาณุ

ภาพด้ านการจู่โจมซึงทรงอิทธิฤทธิทีสุดเท่าทีพฤกษาอาวุธของเซ
วีน่าเคยมีมา
‘แต่นนก็
ั ขึนอยู่กับว่าพลังของเธอมีมากพอทีจะช่วยเสริ ม
ให้ มนั สําแดงฤทธิเดชขึนได้ ตามนันหรื อเปล่า สาวน้ อย’
ด้ วยคํ าพูด นันของมาเก็ ต ลิ ล่ า จึงไม่ล ะความพยายาม
ง่ายๆ และการได้ พลังของลิไวเออร์ มาช่วยก็ทําให้ ความฝั นนันเริ ม
เป็ นรู ปเป็ นร่างขึนรางๆ แล้ ว
เปรี ยง!
เสียงกิงไม้ ฟาดเข้ ากลางลําตัวของลิล่า แต่หญิงสาวกลับ
ไม่สะทกสะท้ านใดๆ เพราะสิงทีกิงไม้ กระแทกใส่ คือ ตาข่ายอ่อน
หยุ่นทีพุ่งเข้ ารับแรงกระแทกจากกิงไม้ ก่อน จากนันมันก็เด้ งกิงไม้
ด้ วยแรงสะท้ อนทังหมดทีมีให้ กลับไป เป็ นจังหวะเดียวกับทีลิล่า
ตวัด มื อไขว้ กัน ตาข่ า ยอิ ก ไนท์ ก็ เปลี ยนรู ปร่ างตัว เองกลายเป็ น
เชือกเส้ นยาวพุง่ ตรงดิงเข้ าหากิงไม้ แล้ วตวัดรัดพันมันไปตลอดทัง
กิง ลามไปยังลําต้ น แล้ วการเคลือนไหวทังหมดก็หยุดลง
“พอแค่นัน” เสี ย งฟอรี ร้ องสังดังขึ น แล้ วร่ างของเจ้ าป่ า
แห่งคูมีร่า ฟอเรสก็ปรากฏ ลิล่าหยุดพลังทุกอย่างในร่ างของเธอ
แล้ วทิงตัวลงยืนบนพืนหอบหายใจระรัว
60 กัลฐิดา

“ทําได้ ดีมากลิ ล่า พฤกษาเวททัวไปอาจจะเกี ยวกับการ

ดึงพลังจากต้ นไม้ และใช้ ในการรักษาก็จริง แต่สิงสําคัญทีสุดของ
การใช้ พ ฤกษาเวท คื อการฟื นฟู อิ กไนท์ เป็ นพื ช ดังนันหากเธอ
รักษาระดับพลังของมันไว้ ได้ ตลอด เธอจะไม่มีวนั แพ้ ”
“ขอบคุณค่ะ ท่านฟอรี ” ลิล่าเอ่ยด้ วยรอยยิมกว้ าง จนฟอ
รี ยกมือเล็กของเขาตบหัวลูกศิษย์
“อย่า พูด คํ า เดี ย วอยู่ซํ าๆ ได้ ไหม แค่เธอตันหน้ า ไอ้ เด็ ก
ปากดาร์ กีอย่างเจ้ าลินค์สกั ทีก็พอ”
ลิล่าหัวเราะร่ วน “แค่จะเอาชนะเขายังยากเลยค่ะ ลิน ค์
เก่งจะตาย”
ฟอรี กอดอกหน้ างออย่างขัดใจ “ต้ องได้ สิ หึ ปล่อยให้ เขา
หลงตัวเองไปก่อนเถอะ เดียวเจอเธอคราวหน้ าคงได้ อ้าปากค้ าง
แน่”
ลิล่ายกมือขึนซับเหงือบนใบหน้ า ขณะทีฟอรี วาดมือปลด
อาณาเขตทีกันอยู่รอบสวนแห่งนีกับโลกภายนอกออก
“อย่าโกรธลินค์เลยค่ะ แค่นีตอนเจอกันไม่ร้ ูจะโดนแกล้ ง
อะไรอีก”
“ทําไม เด็กนัน ถึงเอาแต่ใจอีกแล้ วล่ะ”
 Baria’ Mission i 61
ปริศนามารีโลนี่

ลิ ล่ า รี บ ส่ า ยหน้ า “เปล่ า นะคะ คราวนี ฉั น ผิ ด เองค่ ะ ที

ไม่ได้ ตอบจดหมายเขา”
“แค่ไม่ตอบ?”
ลิล่ายิมแหย “ต้ องบอกว่ายังไม่ได้ อา่ นเลยต่างหากค่ะ”
“นานแค่ไหน”
“สองเดือนแล้ วค่ะ”
เท่านันเอง ฟอรี ก็ ระเบิดเสียงหัวเราะดังลัน แล้ วลอยตัว
ขึนสู่ท้องฟ้าเพือกลับไปหาคูห่ ขู องตัวเอง
“ลองไม่ ตอบต่อไปอี กหน่อยสิ เจ้ าหนูน้อยนันจะได้ ร้ ู จัก
ความคิดถึงซะบ้ าง”
ลิล่ามองร่างฟอรี ทีเลือนหายไปด้ วยรอยยิมระรื น ก่อนจะ
หุบยิมเมือนึกถึงคนทีเธอไม่ค่อยได้ คิดถึงเขาสักเท่าไรอย่างรู้ สึก
ผิด เพราะลินคอร์ นเก่งและมีคนจับจ้ องเขาอยู่เสมอ เธอทีหวังจะ
ยืนอยูเ่ คียงข้ างเขาก็จะอ่อนแอไม่ได้
“แต่เราอาจพยายามมากไปหรื อ เปล่ านะ” ลิ ล่าพึ ม พํ า
บอกตัวเอง ขณะเดินไปตามทางทีมืดสลัว ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมือ
เสียงหนึงดังขึน
62 กัลฐิดา

“ไม่หรอกมัง”
“คะ?” ลิล่าหันขวับไป แล้ วค้ อมตัวเคารพเหล่ารุ่นพีทีเดิน
ตรวจตรารอบปราการในกะเวรยามของตน
“มาทําอะไรดึกดืนอย่างนีละเนีย น้ องแรบบีน้ อย” เดรน ลู
ซาน มาสเตอร์ ไฟร์ [3] ผู้ดแู ลปราการในกะดึกทักด้ วยรอยยิมกว้ าง
แล้ วหันไปสะกิดเพือนมาสเตอร์ ไฟร์ อีกคนทีอยู่เวรร่วมกะเดียวกัน
“เมือกีรู้ สึกมีอะไรมาจิดๆ ทีหลังคอบ้ างไหม เหมือนมีใคร
มาก่อเรื องแถวนีนะ” เดรนเปรยขึนถามเพือน
ลิล่า จึง หัวเราะกลบเกลื อน เพราะรู้ ดี ว่ารุ่ นพี เรวี น พั ต
เตอร์ เป็ นมาสเตอร์ ทีเก่งเรื องการกางอาณาเขตทีสุด เขาคงรับรู้
ถึงความผิดปกติของบางสิงทีเกิดขึนบ้ างละ แม้ จะไม่ร้ ูวา่ ใคร หรื อ
อะไร แต่ต้องรู้แน่ๆ
“ขอโทษที รบกวนค่ ะ ช่ ว งนี ไม่ ค่ อ ยเห็ น รุ่ น พี เมโรเลย
ออกไปปฏิบตั ภิ ารกิจเหรอคะ”
“ใช่ เมโรกับกิ มรับหน้ าทีพาพวกจอมเวทฝึ กหัดไปฝึ กใน
พืนทีสีเทาน่ะ เกสต์ราวน์คราวนี ปราการฟี เรเน่ก็อยากสร้ างความ
ประหลาดใจให้ แก่ปราการอืนๆ บ้ างเหมือนกัน” เรวีนตอบ
ลิล่ายิมแป้น “ปี ทีแล้ วปราการไหนได้ ทีหนึงคะ”
 Baria’ Mission i 63
ปริศนามารีโลนี่

เดรนหลุดหัวเราะ “อาโบล่า[4] น่ะ แหวกม่านประเพณี

มากๆ ปกติ ถ้ าไม่ ฟ าเรนเซ่ ก็ ซิ น เทลล่ า ที กวาดเรี ย บมาตลอด
เพราะปี ทีแล้ วอาโบล่าได้ ไปไง ปี นีฟี เรเน่เลยไม่อยากยอมแพ้ ”
“ฟั งดูเหมือนนายดีใจนะ” เรวีนแย้ ง
“อ้ าว ฉันเด็กธาตุนํานะ นายลืมแล้ วเหรอ” เดรนติง
“เหรอ”
ลิล่ามองการโต้ ตอบของรุ่ นพีแล้ วยิมกว้ าง จนเรวีนหันมา
ถามเธอว่า “แล้ วปี นีนักเวทฝึ กหัดทีขยันขันแข็งอย่างน้ องลิล่าไม่
คิดจะร่วมเกสต์ราวน์กบั เขาบ้ างเหรอ”
ลิล่าส่ายหน้ า “ไม่หรอกค่ะ ยังไม่มีหวั ข้ อเรื องทีสนใจเลย”
“แสดงว่าถ้ ามี ก็คงจะลงสินะ ไปพักผ่อนเถอะ พวกพีจะ
เดินตรวจต่อแล้ ว”
ลิล่าย่อกายทํ าความเคารพรุ่ นพี ทังสองอี กครัง แล้ วเดิน
ห่างไปได้ สองสามก้ าว ก่อนจะหันมาเรี ยกรุ่นพี
“เอ่อ รุ่นพีคะ”
“หือ? ว่าไง” เดรนขานรับแล้ วหันมาถาม
64 กัลฐิดา

“คือว่า...นักเวทฝึ กหัดจะได้ รับอนุญาตให้ ไปร่วมสัมมนา

กับปราการอืนได้ เมือไรเหรอคะ หมายถึงถ้ ามีการสัมมนาในเรื อง
ทีน่าสนใจ แล้ วฉันอยากไปน่ะ”
เดรนหัน ไปมองเรวี น เพื อนตัว สูง ของเขาจึ งตอบแทน
“ลองเอาไปปรึกษามาสเตอร์ ประจํากลุม่ ดูสิ นักเวทฝึ กหัดกับจอม
เวทฝึ กหัดของปราการเรา มีตารางเรี ยนทียืดหยุ่นพอควรอยู่แล้ ว
ถ้ าเป็ นการสัมมนาเรื องทีน่าสนใจ มาสเตอร์ ก็น่าจะอนุญาตให้ ไป
ได้ อยูน่ า”
ลิล่าค้ อมศีรษะขอบคุณรุ่นพีอีกครัง แล้ วหมุนตัวเดินจาก
ไป ไม่นานลิล่าก็กลับมาถึงห้ อง และพบว่า จํานวนเจ้ าดาร์ กีน้ อย
บนโต๊ ะอ่านหนังสือของเธอเพิมขึนอีกแล้ ว หญิ งสาวเดินมาหยุด
มองดาร์ กีกระดาษฝูงย่อมๆ แล้ วไล่สายตาไปตามวัน ทีทีลอยอยู่
เหนื อตัวดาร์ กีแต่ละตัว ซึงบ่งบอกวัน ทีมันมาถึง จากนันก็ เลื อก
หยิบตัวทีมาก่อนสุดขึนมาอ่าน ก่อนจะคลียิมกว้ าง
“...ถ้ าอ่านทังหมดนี จะได้ นอนไหมเนีย”
ผลุง!
ลูกเชรี พตัวน้ อยกระโดดมาหยุดตรงหน้ าลินคอร์ นในเช้ า
วันต่อมา ชายหนุ่มทีมาร่วมงานเลียงทีปราการวินเซอร์ นี แทนพ่อ
ของเขาตังแต่เมือวานลืมตาขึนจากความง่วงงุน เขาเอือมมื อไป
 Baria’ Mission i 65
ปริศนามารีโลนี่

แตะกระดาษสายลมรู ป เชรี พ น้ อ ยที ไม่ไ ด้ เห็ น มานาน แล้ วอ่า น

ข้ อความแสนสันทีส่งมา รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก
“ขอโทษ...พูดสันไปไหม ยายเฉือยนี”
ลินคอร์ นลุกขึนนังยืนมื อไปเพือจะคว้ ากระดาษสายลม
มาเขียนต่อว่าเสียหน่อย แต่ก็ยงมื
ั อเอาไว้
“ไม่เอาดีกว่า เรื องอะไรจะตอบ” ลินคอร์ นพึมพํา ก่อนจะ
เงยหน้ าขึนมองเพือนทีเปิ ดประตูห้องนอนเข้ ามา
“อ้ าว ตืนแล้ วเหรอ ว่าจะมาปลุกนายอยู่เชียว ทีน่าอยาก
ฟั งภารกิจของนายจะแย่”
“ยัยตัวเล็กกลับมาจากเมืองด้ านล่างแล้ วเหรอ”
นีลยิมกว้ าง “ใช่ แถมฝอยเสียโขมงใหญ่โตเลย ว่าได้ ภาพ
ลูกดาร์ กีเกิดใหม่มาด้ วย ไปช่วยกันชมหน่อยสิ”
ลิน คอร์ นส่ ายหน้ า ขณะลงจากเตี ยงมาบิ ดขีเกี ยจ แล้ ว
วางสมุดกระดาษสายลมลงบนโต๊ ะ
“ลิลา่ ติดต่อมาหรื อยัง”
“ติดต่อมาแล้ ว”
“ว่า?”
66 กัลฐิดา

“ไม่วา่ อะไร”
“หื อ ? ท่ าทางจะมี เรื องปิ ดบัง จริ งๆ สิน ะ” นี ล เอ่ย อย่ า ง
พอใจ
“ดูนายสนุกกับความสัมพันธ์ลมุ่ ๆ ดอนๆ ของฉันจังนะ”
“อย่ างนายสองคนไม่ เรี ย กว่าลุ่ม ๆ ดอนๆ หรอก น่าจะ
เรี ยกว่านายนําแล้ วลิล่าตามมากกว่า แต่พกั นีเริ มเปลียนแล้ ว”
ลินคอร์ นเลิกคิว “เปลียนยังไง”
นีลยักคิว “ลิลา่ นํา แล้ วนายตามไง”
“เรื องแบบนี เราต้ องดูกันยาวๆ เพือน” ลินคอร์ นพูดจบก็
ดึงผ้ าเช็ดตัวเดินเข้ าห้ องนํ าไป ทิงให้ นีลหัวเราะไล่หลังเขาไปอยู่
คนเดี ย วเป็ น นาน ถึ งตอนนี พวกเขาจะไม่ ไ ด้ อ ยู่ด้ ว ยกัน ทุก วัน
เหมือนเคย แต่สิงหนึงทีพวกเขายังรู้สึกได้ ในช่วงเวลานี คืออีกไม่
นานพวกเขาจะได้ กลับมาอยูด่ ้ วยกันอีก
“ชักจะรอเวลาออกไปทําภารกิจใหม่ของลินค์ไม่ไหวแล้ ว
สิ” นีลพึมพํา พร้ อมกับเดินไปเคาะประตูห้องนํา
“ฉันลงไปรอข้ างล่างนะ”
 Baria’ Mission i 67
ปริศนามารีโลนี่

“ได้ อี กเดียวฉันตามไป” ลินคอร์ นตะโกนตอบ นีลจึงเดิน

ออกจากห้ องไป
____________________________________________________________________

[1] ปราการฟี เรเน่ ศูนย์รวมการปกครองของรัฐบาซิลล่า

[2] ลิไวเออร์ หรือเพลิงแห่งชีวิต เป็ นพืชโบราณทีไม่ใช่ทงพื

ั ชดอกและพืชใบ จะเกาะอยู่
ในทีเย็นชืนแต่ใกล้ กับแสงอาทิตย์ทีสุด ลักษณะเหมือนสาหร่ ายทีกําลังพลิวไหวอยู่ใต้
ท้ องทะเล แต่ทียอดใบกลับมีประกายไฟสีเขียวปะทุเรืองแสงออกมา

[3] ชือตําแหน่งของผู้ทจบการศึ
ี กษาระดับมาสเตอร์ ของปราการฟี เรเน่ รัฐบาซิลล่า

5
[4] ปราการอาโบล่า ศูนย์รวมการปกครองของรัฐวาริเน่

พลาด
“เอาอันนี อันนี อันนี แล้ วก็นีด้ วย” โคตัลชีพลางหยิบของ
เล่นทีเขาหมายตาใส่ตะกร้ าทีลอยตามติดเขาไป จนบาเรี ยทีกําลัง
คิดเงินให้ ลูกค้ าอยู่หลังเคาน์เตอร์ ต้องเหล่ตามองเป็ นระยะๆ เขา
68 กัลฐิดา

รับปากลินคอร์ นว่าจะล้ วงความลับเกียวกับลิล่าจากโคตัลให้ แต่

จนแล้ วจนรอดผ่านมาสามวันแล้ วก็ยงั ไม่มีโอกาสเลย
‘วันนีคงจะมีโอกาสละมัง’ บาเรี ยคิด พลางส่งยิมให้ ลกู ค้ า
ตัวน้ อยกับคุณแม่ของเธอ
“ขอบคุณมากครับ โอกาสหน้ าเชิญใหม่นะครับ”
“ขอบคุณ พี เขาสิ ลูก ” คุณ แม่ จอมเวทเอ่ย เด็ ก หญิ ง ตัว
น้ อยเลยโผจากแม่มากอดบาเรี ย แล้ วหอมแก้ มเขาด้ วย
“อุ๊ยตาย ลูกคนนี ขอโทษด้ วยนะคะ” ผู้เป็ นแม่รีบรับ ลูก
กลับมา
“ไม่ เป็ น ไรครั บ ถื อ ว่ า เป็ น กํ า ไร” บาเรี ย ตอบ พลางส่ ง
เด็กหญิงคืนให้ ผ้ เู ป็ นแม่แล้ วโบกมือให้
“รูปหล่อ พ่อรวย รักเด็ก แหม...ครบเครื องเชียว” เสียงแซ
วจากเป้าหมายของบาเรี ยเอ่ยล้ อเลี ย นดังขึ น แล้ วเลื อนตะกร้ า
ของเล่นให้ ลอยมาวางบนเคาน์เตอร์
“พูด ถึงตัวเองอยู่เหรอครับ” บาเรี ยย้ อน พลางหยิบของ
เล่นในตะกร้ ามาคิดราคา แต่บางอันก็หยิบออกไม่ขายเสียเฉยๆ
“ฉัน หล่ อ ฉั น รวย แต่ไม่ รัก เด็ ก ...ฉั น จะเอาอัน นันด้ ว ย”
โคตัลรี บค้ าน
 Baria’ Mission i 69
ปริศนามารีโลนี่

“อันนี พีซิลค์ซือไปแล้ วครั บ รุ่ นพี คงยังไม่ได้ กลับบ้ านใช่

ไหมครับ ถึงไม่ร้ ู น่ะ” บาเรี ยชีแจงทําให้ โคตัลนิงไป บาเรี ยเลยรี บ
พูดต่อ
“ปราการฟาเรนเซ่ก็ไม่ได้ มีงานอะไรแล้ ว ทําไมถึงไม่กลับ
บ้ านล่ะครับ”
“ซิลค์คยุ อะไรให้ นายฟั งล่ะ”
บาเรี ยยิม “พีซิลค์บอกว่ารุ่ นพีทะเลาะกับคุณป้าเรื องการเรี ยนต่อ
เลยไม่กลับบ้ าน”
โคตัลหันไปมองชันวางของเล่นพลางตอบว่า “ไม่ถึงกับ
ทะเลาะสักหน่อย”
“แต่ก็มีปากเสียงกัน พีซิลค์ยงั ส่งข่าวถึงผมด้ วย ว่าหากพี
มาทีนีให้ บอกด้ วย ว่ากลับบ้ านได้ แล้ ว”
“คุณ แม่ ย อมตามข้ อตกลงของฉั นหรื อ เปล่าล่ ะ ” โคตัล
หลุดปากถามไป พอเห็ น บาเรี ย ยิ มกว้ า ง เขาจึงเสเบื อนหน้ าไป
ทางอืน แล้ วแก้ ตวั กลบเกลือนว่า
“พวกเราก็โตๆ กันแล้ ว”
“รุ่นพีไม่อยากไปเรี ยนทีบิสเซย่าเหรอครับ” บาเรี ยถามไป
เรื อยๆ ขณะหัน ไปหยิ บ กล่ อ งไปรษณี ย์ เวทมนตร์ ที ทางร้ าน
70 กัลฐิดา

มาสเตอร์ บราวน์ทําสัญญาบริ การจัดส่งของออกมาบรรจุของเล่น

ทีโคตัลซือ
“ก็มนั น่าเบือ แล้ วจะเรี ยนทําไมสองคน ซิลค์ก็เรี ยนแล้ ว”
โคตัลตอบ
“ผ้ าทอภายใต้ ชือไฮน์ แวนส่งขายไปทัวเซวีน่า พีซิลค์คน
เดียวจะทํางานไหวได้ ยงั ไงครับ” บาเรี ยออกความเห็น ทําให้ โคตัล
เขม่นรุ่นน้ อง แล้ วโต้ กลับว่า
“ของเล่ น ของมาสเตอร์ บ ราวน์ ก็ ข ายไปทั วเซวี น่ า
เหมือนกัน ทําไมนายถึงไม่ไปเรี ยนต่อทีบิสเซย่าล่ะ”
บาเรี ยเหลื อบขึนสบตารุ่ นพี แล้ วตอบว่า “รุ่ นพีรู้ คําตอบ
นันดีอยูแ่ ล้ ว”
โคตัลทําเสียงจิจ๊ ะในลําคอเป็ นเชิงรํ าคาญ แต่บาเรี ยรู้ว่า
โคตัล รู้ เหตุผ ลที เขาไม่ จํ า เป็ น ต้ อ งเรี ย นต่ อ ที บิ ส เซย่ า ดี ถึ ง แม้
มาสเตอร์ บราวน์ จะส่งออกของเล่นไปทัวเซวีน่า แต่เมื อเทียบกับ
ผ้ าทอของไฮน์แวนแล้ ว ขนาดของธุรกิจมันแตกต่างกันมากอย่าง
เทียบไม่ได้ เลย
‘ร้ านค้ าทีมีสาขาเดียว รับสังซือและส่งของทางไปรษณี ย์
เวทมนตร์ กับโรงทอผ้ าขนาดใหญ่ หลายร้ อยแห่งทัวเซวีน่า ยังไม่
นับร้ านค้ าทีเปิ ดหน้ าร้ านขายประจําอยู่ในทุกเมืองสําคัญๆ อีกละ
 Baria’ Mission i 71
ปริศนามารีโลนี่

อย่างนีจะใช้ ระบบการจัดการแบบเดียวกันได้ ยงั ไง’ บาเรี ยคิด แต่

ไม่คดิ จะพูดเรื องนีอีก

โคตัล แวนเวิร์ธ แม้ จะดูเป็ นคนทีเข้ าถึงได้ ง่าย แต่การจะรู้

เรื องราวของคนคนนีได้ ย่อมต้ องมี สิงแลกเปลียนเสมอ การทีบา
เรี ยพูดคุยเรื องส่วนตัวแบบนีกับโคตัลได้ ก็เพราะพวกเขาไม่ใช่คน
แปลกหน้ ากัน แถมบาเรี ยยังถูกอัธ ยาศัยกับแฝดผู้พีของตระกูล
แวนเวิ ร์ ธ อย่ า งมาก เลยพอจะรู้ เรื องลึ ก ๆ ภายในครอบครั ว นี
พอสมควร แต่ไม่ได้ ความว่าถ้ าเขาอยากลําเส้ นไปมากกว่านี เขา
จะไม่ต้องจ่ายค่าผ่านทางนัน
“ทังหมด 189 นีโลครับ” บาเรี ยกดเครื องคิดเงินจนลินชัก
เก็บเงินเด้ งตัวออกมา
ครื ด! ติง!
“ฉันละชอบเสียงเครื องคิดเงินของคุณ ลุงบาร์ นจริงๆ มัน
ฟั งดูมีสีสันกว่าการจ่ายเงินผ่านระบบเบเคน[1]เยอะ” โคตัลพูด
เสียงชืนชม พลางยื นเงิ นให้ บาเรี ย แล้ วก้ มเซ็นชือกํ ากับบนหน้ า
กล่องไปรษณี ย์ ก่อนจะแตะมัน แล้ วพึมพํ าคํ าว่า ‘สายลมจงพัด
ผ่าน’
72 กัลฐิดา

“ขอบคุณ ครั บ ” บาเรี ย รั บ เงิ น มาเก็ บ พร้ อมกับ ขอบคุณ

ก่อนจะยืนเงินทอนให้ โคตัล
“เร็ วๆ นีลินค์จะมี ภารกิจในคูมีร่า ฟอเรส ไม่ทราบรุ่ นพี รู้
เรื องนี บ้ างหรื อเปล่าครับ” บาเรี ย เกริ นนํ าขึน ขณะเดินออกจาก
เคาน์เตอร์ แล้ วเดินอ้ อมไปหาโคตัล
“รู้ สิ เพือตามหามารี โลนีใช่ไหม น่าสนุกดี แต่เจ้ าลินค์ไม่
เห็นชวนฉันเลย”
ท่าทางเหมือนไม่ร้ ู สึกผิดหวังอะไรกับการทีไม่ได้ รับเชิ ญ
เข้ ากลุ่ม ทําให้ บาเรียมองรุ่นพีอย่างสงสัย ปกติรุ่นพีโคตัลไม่ใช่คน
ที จะรับ เรื องที ไม่เป็ นที ต้ องการง่ายนัก แต่ครั งนีกลับไม่โวยวาย
เพือไม่ให้ เป็ นการหาเรื องใส่ตวั เกิ น ไป บาเรี ยจึงทําเป็ นไม่สนใจ
แล้ วพูดต่อว่า
“ลินค์บอกว่าจะชวนลิล่าไปด้ วย แต่ไม่ร้ ูลิล่าจะไปด้ วยได้
หรื อเปล่านีสิ คงต้ องรอลุ้นกัน”
โคตัลหัวเราะ แล้ วตอบว่า “ขานันเคยขัดใจนายลิน ค์ได้
เหรอ แค่ชว่ งนีไม่คอ่ ยว่าง ก็เลยไม่ได้ คยุ กับเจ้ าตัวแสบเท่านัน”
บาเรี ย แย้ ม ยิ มในใจ ‘ทุก อย่ า งกํ า ลัง เข้ าทางละ’ แล้ ว ตี
หน้ านิงคุยต่อ “พรี คลาสที ชนะพรี สเตจก็คงไม่ว่างนักหรอกครับ
งานนีคงได้ เห็นคนท่ามากอย่างลินค์ทรุ นทุรายบ้ างละ”
 Baria’ Mission i 73
ปริศนามารีโลนี่

โคตัล ยิ มกว้ า ง ขณะยกมื อ ดัน บานประตูร้านเปิ ด ออก

พลางตอบว่า “แน่นอน และการพบกันครังหน้ า เจ้ าหนูลินค์ต้อง
ตกตะลึง พีไปละ”
“ครับ ขอบคุณทีมาอุดหนุนนะครับ” บาเรี ยตอบรับ พลาง
ค้ อมศีรษะให้ โคตัลเช่น เดียวกับที ทํ าให้ ลูกค้ าทุกคน แต่สิงที เขา
อยากขอบคุณโคตัลมากกว่าเงินค่าสินค้ าทีโคตัลเข้ ามาจับจ่ายใช้
สอยในร้ านเขา ก็ คือข้ อมูลทีเพื อนรั กของเขาต้ องการอย่างมาก
จนต้ องไหว้ วานให้ มาสอดแนมนันแหละ
“อ้ อ ลืมบอกไป...” โคตัลที เดิน ห่างไปพอควรแล้ ว ถอย
หลังกลับมาสองสามก้ าวแล้ วพูดว่า “...ถึงนายจะเดาเรื องหนึงได้
แต่ความลับก็ยงั เป็ นความลับอยู่นะ คุณรุ่นน้ อง”
บาเรี ยนิงอึงไปกับคําพูดทิงท้ ายของรุ่ นพีอยู่หลายวินาที
ก่อนจะหัวเราะเสียงดังลัน โคตัล แวนเวิร์ธ ไม่ว่าเมือไรก็ยงั คงเป็ น
โคตัล แวนเวิร์ธ ไม่เปลียนเลย ชายหนุ่มเจ้ าของร้ านขายของเล่น
ส่ายหน้ าระอา พลางพึมพําขณะเดินกลับเข้ าไปเข้ าร้ านว่า
“โดนอี กจนได้ สิเรา ช่วยเท่าที ช่วยได้ แล้ วกัน นะ ลิ น ค์ ที
เหลือนายคงต้ องช่วยตัวเองแล้ วละ”
74 กัลฐิดา

จดหมายสายลมของบาเรี ยไม่ได้ ช่วยอะไรลินคอร์ นมาก

นัก แต่มนั ก็ทําให้ ลินคอร์ นมันใจมากขึน ว่าเชรี พจอมตืนของเขา
ยังไม่ระแคะระคายในสิงทีเขากําลังทําอยู่แน่ๆ ชายหนุ่มคิดขณะ
เดิ น ไปหานี ล กั บ ที น่ า ที วั น นี เข้ าเวรตรวจตรารอบเมื อ งอยู่
ท่ามกลางหิมะโปรยปราย
“ลิน ค์ จ ะกลับ ดาเรก้ าวัน นี เลยเหรอ” ที น่าถามขณะตัก
ขนมเกล็ดนําแข็งเข้ าปาก โดยไม่หวันกับอุณหภูมิของอากาศทีตํา
จนติดลบ จนลินคอร์ นต้ องยิมกว้ าง
“ใช่ ฉันขออาจารย์มาร่วมงานครบรอบวันเกิดของท่านปู่
เนเฟอรี แค่สองวัน คืนนีต้ องกลับแล้ ว”
“แต่ฉันได้ ข่าวมาว่า นายไปแวะทีดีเนโซลก่อนมาทีนี” นีล
เดา
“นายพู ด อย่ า งกับ มั น อยู่ใ กล้ กัน แค่ก้ าวเดี ย วก็ ถึ ง งัน
แหละ” ลินคอร์ นแซวเพือน
“ถ้ าทํ าอย่ างนันได้ จริ ง นายคงอยากให้ ก้ า วเดี ย วไปถึ ง
ปราการฟี เรเน่ แทนละสิ ” ที น่ าแซวด้ วยแววตาสมนํ าหน้ า จนลิ
นคอร์ นต้ องหันมาหรี ตามองเพือนสนิทอย่างพินิจพิเคราะห์
“ลิล่า กํ าลังแอบทํ าอะไร ทํ าไมถึ งขาดการติ ดต่อกับ ฉัน
เธอรู้สินะทีน”
 Baria’ Mission i 75
ปริศนามารีโลนี่

ทีน่ายักไหล่ “มันไม่มีอะไรพิเศษอย่างทีนายคิดหรอกน่า
ลิล่าน่ะไม่ใช่คนเจ้ าเล่ห์อย่างลินค์หรอก”
ลินคอร์ นร้ อง ‘หึ’ ในคอ แล้ วพูดว่า “ให้ มนั จริงเถ้ อะ”
“จริ งสิ” ทีน่ายําเสียงจริ งจัง
“รู้ ได้ ยงั ไงว่าจริง” นีลแทรกขึน
“ก็...ก็” ทีนา่ เกือบจะหลุดปากพูดแล้ ว แต่ก็รีบหุบปากฉับ
ทําท่าอึกอักๆ ก่อนจะยิมแป้นกลบเกลือนอย่างรู้ทนั
“ก็ไม่มีอะไร”
ท่าทางมี ลับลมคมของที นาแบบนัน ทังลิ น คอร์ นและนี
ลจึงตี ค วามได้ ตรงกัน ว่า ‘มันต้ องมี อะไรแน่ๆ’ ทํ า ให้ ค นเจ้ าเล่ ห์
สองคนขยับเข้ ามาใกล้ ที น่า จนหญิ งสาวตัวเล็ก เจ้ าของเส้ นผม
ยาวหยักศกสีชมพูต้องถอยหลังให้ หา่ งออกไปหลายก้ าว
“ความจริ งก็ ไม่อยากทํ าอย่างนี หรอกนะที น แต่มันไม่มี
ทางเลือกอ้ ะ ตกลงยายเฉื อยของฉันกําลังทําอะไร” ลินคอร์ นถาม
ยํ าพลางย่า งสามขุม เข้ าหา แต่ที น่ า กลับ ส่ ายหน้ าปฏิ เสธเป็ น
พัลวันว่า
“ไม่ได้ ทําอะไรนี”
76 กัลฐิดา

“บอกมาเถอะน่าที น ไม่เห็นจะเป็ นไรเลย” นีลเริ มกล่อม

ทําให้ ทีนา่ มองคนรักตาขุน่ ขวาง
“เอ๊ ะ ก็บอกแล้ วว่าไม่มีอะไรไง”
ลินคอร์ นหันไปมองนีลทํานองส่งสัญญาณทีรู้กัน นีลเลย
ตรงเข้ ารวบตัวคนที กลัวถ้ วยนํ าแข็ งใสจะหลุดมือ เอาไว้ ในอ้ อม
กอด
“ถ้ าเธอไม่ บ อก ฉั น จะให้ นี ล ตะโกนบอกรั ก เธอกลาง
ตลาดเนียแหละ” ลินคอร์ นพูดด้ วยรอยยิมตัวร้ าย
ทีน่าเบิกตาโตอย่างตกใจ แล้ วหันไปมองหน้ านีลทีทําท่า
กระแอมไอเตรียมโก่งคอปฏิบตั ติ ามแผนแล้ ว
“ไม่เอานะ!” ทีนา่ ร้ องห้ ามเสียงหลง
ลินคอร์ นหัวเราะ เขาเองก็ไม่เข้ าใจทีน่านัก ว่าทําไมทังที
ยอมเปลียนสถานภาพจากเพือนสนิทมาเป็ นคนรักกับนีลตังหลาย
ปี แล้ ว แต่กลับไม่ยอมให้ นีลบอกใคร นอกจากคนทีสนิทกันและ
ครอบครัว การทํ าแบบนี ก็ เท่ากับปล่อยให้ ผ้ ูหญิ งคนอื นเข้ ามาตี
สนิทกับนีลได้ อย่างเปิ ดเผย แต่ก็นนแหละ
ั ใครจะไปเข้ าใจเด็กไม่
รู้ จกั โตอย่างที น่ากันล่ะ สิงที เขาสนใจตอนนี คือเรื องคนของเขา
ต่างหาก
 Baria’ Mission i 77
ปริศนามารีโลนี่

“งันบอกมา” ลิ น คอร์ น สังเสี ย งเข้ มอย่า งคนที มี อํา นาจ

เหนือเกว่า
“ไม่”
“นี ล” ลินคอร์ น พยักหน้ าอนุญ าตเพื อน จนนี ล ทํ าท่าอ้ า
ปากกําลังจะพูด ทีน่าก็รีบเอ่ยขึนว่า
“ลิล่ากําลังซุ่มฝึ กฝี มือกับท่านฟอรี เพือใช้ ลิไวเออร์ ให้ เก่ง
ขึน”
สองหนุ่มมองหน้ ากัน ที น่าจึงยกมือขึนแหวกอ้ อมกอด
ของนีลให้ คลายออกเล็กน้ อยก่อนจะแทรกตัวออกมายืนมองสอง
หนุม่ หน้ าบึง
“จําไว้ เลยนะ อย่าให้ ถึงตาฉันบ้ าง จะเล่นให้ เจ็บเลย” ที
น่าพูดจบก็ ส ะบัด หน้ าเดิน ไปทางจุดกลางอาณาเขตที พวกเธอ
ต้ องดูแล ขณะทีนีลกับลินคอร์ นมองตาม
“นีเชือได้ แค่ไหน”
นี ลเลิก คิวแล้ วตอบด้ ว ยรอยยิ มว่ า “ก็ ถ้ าโกรธขนาดนี ก็
น่าจะเชือได้ มาก”
78 กัลฐิดา

ลินคอร์ นมองท่าทางกระฟั ดกระเฟี ยดของเพือนสมัยเด็ก

แล้ วหัวเราะขํา “ก็น่าจะจริงงันเหรอ กําลังฝึ กฝี มืออยูน่ ีเอง เมือเช้ า
ถึงได้ ส่งมาแค่คําว่าขอโทษ เรื องแค่นีเอง ทําเป็ นมีลบั ลมคมใน”
นีลเอียงหน้ ามองลินคอร์ นพลางถามว่า “เรื องแค่นีแล้ ว
ทําไมถึงอยากรู้”
“อย่ า มาเล่ น พวกเดีย วกัน เองน่ านี ล ฉั น ก็แ ค่อ ยากรู้ ไป
งันๆ” ลินคอร์ นตอบพลางยกมือเสยผมสองสามทีแล้ วพูดว่า
“เดียวฉันไปเลยดีกว่า คุณ พ่อบอกว่าถ้ ากลับถึงปราการ
รัตติกาลเร็วให้ แวะไปคุยกับท่านหน่อย”
“นีนายจะไปเลย?”
ลินคอร์ นพยักหน้ า “อืม ส่วนนายก็ง้อแฟนนายดีๆ แล้ ว
กัน”
นีลได้ แต่ส่ายหน้ ายิมอย่างสบายใจ ลินคอร์ นจึงโบกมือ
ลาเพือน ก่อนจะเดินไปยังจุดบริ การรถลากเพือออกจากเมืองวินด์
สโลว์ นีลมองส่งเพือนจนลับตาโดยไม่ได้ ร้ ูสึกเลยว่า คนรักทีทําท่า
โกรธกระฟั ดกระเฟี ยดเมือครู่ได้ หนั หลังให้ ไปลอบถอนหายใจก่อน
จะยิมร้ าย
 Baria’ Mission i 79
ปริศนามารีโลนี่

“เชอะ อี ตาลิน ค์ เห็ น ขู่ได้ ขู่ดี สมนํ าหน้ า คิ ก ๆ อยากจะ

เห็นหน้ าตอนรู้ความจริ ง จริ งจริง!” ทีนา่ พึมพําอย่างสะใจ ก่อนจะ
แกล้ งตีหน้ ามุ่ยอีกครัง เมือได้ ยินเสียงฝี เท้ าของนีลเดินใกล้ เข้ ามา
งานนี ต้ อ งเรี ย กว่ า ต่ อ ให้ เป็ นคนเจ้ า เล่ ห์ แ ค่ ไหนก็ พ ลาดท่ า ได้
เหมือนกันละน่า
“ฮัดชิว!” ลิล่ายกมือปิ ดปากจาม แล้ วหันไปค้ อมศีรษะขอ
โทษเพื อนร่ ว มชั นเรี ย นนั ก อั ค คี เวทฝึ ก หั ด ซึ งกํ า ลั ง จดจ่ อ ฟั ง
บรรยายเกี ยวกั บ วิ ธี จัด การภาคสนาม หากเกิ ด การใช้ ม นตรา
โบราณผิดพลาด
โดยปกติ ห้ องเรี ย นมนตราอัคคี เป็ น ห้ อ งเรี ยนขนาดเล็ก
สอนแบบเฉพาะกลุ่ม โดยแบ่ง แยกนัก เวทฝึ ก หัดออกเป็ น กลุ่ม
ย่อยๆ ภายใต้ สงั กัดของมาสเตอร์ ไฟร์ แต่ละคนทีต้ องรับผิดชอบ
และกลุ่มของนักเวทฝึ กหัดแต่ละกลุ่มก็ต้องผลัดเปลียนเวี ยนไป
ขึ นตรงกั บ มาสเตอร์ ไ ฟร์ ค นอื นในทุ ก ๆ สองสั ป ดาห์ เพื อให้
มาสเตอร์ ไฟร์ แต่ละคนประเมินผลการสอบของแต่ละทักษะทีได้
ฝึ กฝนไปซึงไม่เหมือนกัน จนถึงเดือนสุดท้ ายของปี การศึกษา นัก
เวทฝึ กหัดทุกคนก็จะได้ รับผลคะแนนรวมจากการประเมินทังหมด
รวมกับ คะแนนจากผลการสอบรวบยอดในครั งสุดท้ ายเพือเป็ น
จอมเวทฝึ กหัด
80 กัลฐิดา

“เป็ นหวัดเหรอลิล่า” โมลิก้า แอบบอต ซึงนังอยู่ด้านข้ าง

ของลิล่าหันมากระซิบถาม ขณะทีลิล่าทําท่าจะจามอีกเป็ นครังที
สอง แต่ก็ไม่จาม
“คิดว่านะ”
“มี คนเห็นเธอกลับเข้ าห้ องพักดึกๆ ดื นๆ ทุก คืน ออกไป
ทําอะไรเหรอ”
ลิล่าส่ายหน้ าเป็ นคําตอบ พลางหันไปฟั งบรรยาย แต่โม
ลิก้าก็ยงั ตามติดถามต่อว่า
“เอ้ อ เห็นพวกมีเดล่าก็ออกไปทดสอบพลังบนถนนนักรบ
กันทุกคืนเหมือนกันนะ เธอไปกับพวกเขาเหรอ”
ลิล่ายิมแหย แล้ วส่ายหน้ า “เปล่าจ้ ะ ฉัน...เอ่อ ฉันไปดูแล
ต้ นไม้ ในสวนให้ ทา่ นเจ้ าน่ะจ้ ะ”
โมลิก้าเลิกคิว “ต้ นไม้ อ้ อ ก็เธอชอบต้ นไม้ นีเนอะ”
ลิล่าพยักหน้ า พลางถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื อเพื อน
เลิกซักไซ้ เสียได้ โมลิก้าเป็ นเพือนทีดีคนหนึง แม้ จะพูดโผงผางไป
บ้ า ง แต่ก็ ค อยเอาใจใส่ เธอเสมอ ลิ ล่ าก็ ชอบคุย กับ เธอ ยิ งเป็ น
เพื อนจากห้ องหนึงด้ วยแล้ วก็ เลยเป็ นคนที เธอสนิ ทด้ วยที สุดใน
ปราการตอนนี เพราะกลุ่มเพือนสนิทจริ งๆ ของลิล่าอย่างพวกโอ
 Baria’ Mission i 81
ปริศนามารีโลนี่

ลิเวียก็ไปเข้ าเรี ยนทีปราการฟาเรนเซ่กันหมด สองสามเดือนนี ถ้ า

ไม่ได้ โมลิก้าเป็ นเพือนคุยคงเหงาแย่
“...งันวันนีพอแค่นี ขอให้ ทกุ คนทบทวนเรื องนีให้ ดี ตังแต่
พรุ่ งนีเป็ นต้ นไปมาสเตอร์ ไฟร์ ของแต่ละกลุ่มจะสอนมนตราอัคคี
ซึงซับ ซ้ อนขึนกว่ าเดิม จํ าเอาไว้ ว่า พวกเธอไม่ได้ แค่ระมัดระวัง
เพือตัวเอง...”
“แต่ ต้ องระมัด ระวังให้ เพื อนด้ วย” นัก เรี ย นทุก คนตอบ
เสียงดังพร้ อมกัน ทําให้ มาสเตอร์ ราเชล มินเตอร์ ทีรับผิดชอบการ
สอนเรื องนียิมกว้ าง ก่อนจะเดินออกจากห้ องไป
ลิ ล่ า รี บ เก็ บ สมุด จดและคู่มื อ การเตรี ย มพร้ อมสํ า หรั บ
อุบ ัติเหตุ ซึงเธอยื ม มาจากห้ องสมุดเข้ าลูก แก้ วเก็ บของ ขณะมี
นักเรี ยนพรี คลาสก๊ วนใหญ่เดินมารุมล้ อมเธอ
“ลิล่า ชันเรี ยนพรี คลาสวันนี เธอมีคซู่ ้ อมหรื อยัง” เอคิล ซี
ซานีน ถามขึนเป็ นคนแรก
ลิล่าจึงเงยหน้ าตอบว่า “ขอโทษด้ วยนะเอคิล วันนีฉันว่า
จะไม่เข้ าพรีคลาสจ้ ะ”
“อ้ าว อีกแล้ วเหรอ สองสามวันนีเธอยังไม่ได้ เข้ าไปเลยนะ
จะกลับไปเป็ นยายหนอนเหมือนเดิมหรื อไง” เจริ ลาพูดแขวะตาม
82 กัลฐิดา

นิ สัย แล้ ว ต้ อ งรี บ ยกมื อ ปิ ด ปากตัวเอง เมื อเห็ น โมลิ ก้ าที ยื น อยู่
ด้ านหลังลิล่าส่งสายตาขวางๆ มาให้
“อยากปากมีสีหรื อไงจิล จะพูดอะไรก็ควรระวังบ้ าง ลิล่า
ไม่ได้ ทําอะไรเธอเสียหน่อย คนเราก็ต้องมีธุระกันบ้ างสิ” โมลิก้าโต้
กลับไปอย่างไม่ไว้ หน้ า พลางขยับมายืนซ้ อนอยู่ข้างหน้ าลิล่า ด้ วย
รูปร่ างทีสูงโปร่ งกว่าผู้หญิงบาซิลล่าทัวไป ทําให้ ท่าทางถมึงทึงนัน
ยิงดูนา่ กลัวขึนไปอีก
“ไม่เอาน่าโมลิก้า จิลแค่พดู เล่นน่ะ...เอ่อ เอคิลคืออย่างนี
นะ พอดีฉันมี นัดกับมาสเตอร์ กิลดอร์ นเพื อปรึ กษาเรื องเรี ยนนิ ด
หน่อยจ้ ะ เลยเข้ าชันพรี คลาสเย็ นนี ไม่ได้ เอาเป็ น...พรุ่ งนีดีไหม
ฉันจะสู้กบั นายเป็ นคนแรกเลย” ลิล่าพูดไกล่เกลียไม่อยากให้ เรื อง
ลุกลาม
เจริ ลายักไหล่ แล้ วหมุนตัวเดินไปหลบอยู่ข้างหลังมีเดล่า ขณะที
เอคิลยิมกว้ างพอใจ
“ให้ มนั ได้ ยงั งี สิ ได้ ยินแล้ วนะมีเดล่า ฉันได้ ส้ กู ่อน เธอน่ะ
ต้ องรอ”
มีเดล่ายิมรับอย่างเสียดายทีโดนเพือนชิงตัดหน้ าไป ก่อน
จะพูดขึนว่า “หาเวลาเข้ าพรี คลาสหน่อยสิลิล่า มีคนอยากสู้กับ
เธอเยอะเลย”
 Baria’ Mission i 83
ปริศนามารีโลนี่

ลิล่า ยิมจื ด มันก็ ดีอ ยู่ห รอกที เธอได้ รับ การยอมรับ จาก
พวกเขา แต่ลิลา่ อยากอยูเ่ งียบๆ บ้ าง
‘เมือเธอเลือกทีจะเข้ าเรี ยนในปราการฟี เรเน่ ก็เท่ากับเธอ
ยอมรับสภาพในวิถีชีวิตแบบนี แล้ ว’ เสี ยงของลิ นคอร์ นซึงพูดกับ
เธอในวันทีเธอเล่าความกังวลใจกับการเรี ยนในปราการแห่งนียัง
ดังซํ าอยู่ในหูม าตลอด ลิ ล่าเลยตัด ใจละทิ งความหวังจะมี ชีวิ ต
เงียบสงบไปได้
“จ้ ะ ช่วงนี ฉัน ยุ่งๆ น่ ะ พวกเธอไม่ส นใจเกสต์ ราวน์ บ้า ง
เหรอ งานแสดงฝี มือครังใหญ่ ของทุกปราการทีจะจัดขึนในเดือน
กุมภาพันธ์ปีหน้ าน่ะ ฉันกําลังหาหัวข้ อทีสนใจอยู”่
เด็กธาตุไฟทังหมดมองหน้ ากันแล้ วหัวเราะฮาครื น
“พวกเราเป็ นแค่นกั เวทฝึ กหัดเองนะลิล่า ให้ งานนันเป็ น
ของพวกรุ่นพีจอมเวทฝึ กหัดเถอะ เอาเวลาไปฝึ กมนตรากันดีกว่า”
เอคิ ลตอบเหมื อนไม่เชื อว่ า ฝี มื อระดับ พวกเธอจะมี นํ ายาไปทํ า
อะไรได้ ทําให้ ลิล่ายิมเก้ อไป
นีคือความแตกต่างอย่างหนึงของนักอัคคีเวทฝึ กหัด กับ
นัก เวทฝึ ก หัด ของปราการอื น นัก อัค คี เวทฝึ ก หัด เป็ น นัก เรี ย นที
ชอบแต่วิชาทักษะ ชอบแค่จะได้ ร้ ูว่าตัวเองเก่งขึนทุกวันมากกว่า
การแสดงพลังให้ คนอืนดู ยกเว้ นเวลาเดียวคือเมือมีการประลอง
84 กัลฐิดา

แล้ วปราการฟี เรเน่ก็จดั การประลองแบบนันขึนทุกเดือน แล้ วแต่

ว่าชือนัก เรี ย นคนไหนจะปรากฏขึนบนกระดานประลอง ดังนัน
งานใหญ่อย่างเกสต์ราวน์ทีมีแค่ปีละครังแถมเป็ นแค่การแสดงผล
งานเฉยๆ จึงไม่ใช่สิงเย้ ายวนใจได้ มากพอ
“เหรอจ้ ะ งัน...ฉันขอตัวก่อนนะ นัดมาสเตอร์ เอาไว้ แล้ ว
เดี ยวท่ านจะรอนาน” ลิ ล่ารี บ ขอตัว เพราะใกล้ เวลานัดของเธอ
แล้ ว
“เจอกั น พรุ่ ง นี นะ” เหล่ า ผองเพื อนตอบ ลิ ล่ า จึ ง เดิ น
แยกตัวไป
“นีถ้ าไม่เห็นกับตา ใครจะเชือว่าลิล่าเอาชนะเจ้ าชายคน
นันได้ ” เจริ ลาพูดขึน ก่อนจะร้ องโอ๊ ย เมือโมลิก้ าเดิน ชนไหล่ เธอ
แล้ วจําอ้ าวออกจากห้ องไปโดยไม่ขอโทษ
“ยายผู้ หญิ ง ลํ าบึ ก เอ๊ ย” เจริ ล าบ่ น อุ บ อย่ า งไม่ พ อใจ
ขณะทีมีเดล่าพูดแย้ งว่า
“เพราะลิล่าเป็ นอย่างนีไง เธอถึงเป็ นคูแ่ ข่งทีน่ากลัวทีสุด
เธอไม่ สัง เกตเหรอ ลิ ล่ า ไม่ เคยเกรงกลัว ใครเลย แม้ แ ต่ ต อนที
ประลองกั บ พวกรุ่ น พี พรี ค ลาส ที แพ้ ส่ ว นใหญ่ ถ้ าไม่ เพราะ
ประสบการณ์ ก็เพราะอยู่ภายใต้ เงือนไขแบบจํากัด เธอไม่เคยแพ้
แบบจังๆ ในการประลองจริงสักครัง”
 Baria’ Mission i 85
ปริศนามารีโลนี่

“จริ ง” ชาลา ซีซานีน เห็นด้ วย

“เราก็แค่ต้องยอมรับว่าลิล่าน่ะของจริ ง ไปกันเถอะ พวก
รุ่นพีพรี คลาสรอเราอยู่ ฉันละคันไม้ คนั มือจะแย่ ต้ องเตรี ยมตัวให้
พร้ อมจะได้ ส้ ูกับลิล่าพรุ่ งนีด้ วย” เอคิลเอ่ยอย่างหมายมันปั นมื อ
พลางชวนทุกคนเดินออกจากห้ อง โดยไม่ร้ ูเลยว่า บางทีพรุ่งนี คู่
ต่ อ สู้ ที พวกเขารอคอยอาจจะไม่ ส ามารถมาเข้ าพรี ค ลาสได้
เหมือนกัน

___________________________________________________
[1] ระบบการจ่ายเงินผ่ านธนาคารกลาง ซึงสร้ างขึนเพือการจับจ่ายได้ สะดวกโดยไม่
ต้ องพกพาเงิน
86 กัลฐิดา

6
ดาลัน ฟราย
เชสกา
เสียงซุบซิบทีดังอยู่ตามทางเดินในปราการรัตติกาลเงียบ
ลง เมือชายหนุ่มอดีตว่าทีเจ้ าผู้ครองรัฐดาโรก้ าเดินผ่านกลุ่มจอม
เวทฝึ กหัดที เตรี ยมตัวเข้ าเรี ยนกับท่านเจ้ าผู้ครองรัฐ ซึงจะเป็ น ผู้
ฝึ กสอนมนตราชันสูงให้ แก่ จอมเวทฝึ กหัดด้ วยตัวเองสัปดาห์ละ
ครัง
ลิน คอร์ น เดิน ผ่ านกลุ่ม รุ่ น พี อย่ างไม่ส นใจสายตาใคร่ ร้ ู
ของเหล่ารุ่ นพี ก่อนจะยิมกว้ างเมือ ซิลค์ แวนเวิร์ธ ว่าทีจอมเวท
รัตติกาลยกมือทักทายเขา
 Baria’ Mission i 87
ปริศนามารีโลนี่

“ไงลินค์ เรี ยนปรับพืนฐานทีคันเจฟา[1]เป็ นไง”

“อย่าพูดว่าปรับพื นฐานครั บ พี ซิลค์ มันมากกว่านัน” ลิ
นคอร์ นตอบพลางค้ อมศีรษะให้ รุ่นพีจอมเวทฝึ กหัดคนอืนทียืนอยู่
ข้ างพีชายคนสนิท
ซิ ล ค์ ยิ มกว้ า ง “แต่ลิ น ค์ ส บายอยู่ แ ล้ ว นี มาทํ า อะไรใน
ปราการ วันนีแผนกพิเศษมาร่วมเรี ยนกับนักเรี ยนปกติด้วยเหรอ”
ลิน คอร์ น ส่า ยหน้ า “เปล่าครั บ ผมเพิงกลับมาจากวิน ด์
สโลว์ ไปงานเลียงครบรอบวันเกิดท่านปู่ เนเฟอรี ขากลับคุณ พ่อ
เลยบอกให้ แวะมาทีปราการหน่อย คงมีเรื องจะคุย”
“งันเหรอ งันก็รีบไปเถอะ ท่านเจ้ าต้ องมาสอนพวกพีตอน
บ่ายเหมือนกัน”
“ครับ งันผมไปก่อน”
ซิ ล ค์ พ ยัก หน้ า ลิ น คอร์ น ค้ อ มศี รษะให้ รุ่น พี คนอื นด้ ว ย
อย่างมีมารยาท แล้ วเดินจากไป
“มองกี ครังๆ ก็หล่อจริ งๆ” เพื อนสาวจอมเวทฝึ กหัดของ
ซิลค์เอ่ยชืนชมจนซิลค์หวั เราะร่า
88 กัลฐิดา

“ยังไม่ชินอีกเหรอ” ซิลค์แซวจนเพือนสาวต้ องหันมาค้ อน

แล้ วตอบว่า “ใช่ ว่ า จะเห็ น บ่ อ ยๆ นี นา แต่ ห ล่อ แล้ ว ไงล่ ะ คนมี
เจ้ าของแล้ ว เราไม่สนหรอก”
“ก็คงงัน...” ซิลค์พดู ยังไม่ทนั จบ เขาก็ต้องชะงักกลางคัน
แล้ วหัน มายื น ตัวตรงเหมื อนนัก เวทฝึ ก หัด คนอื นๆ ที อยู่แถวนัน
เพราะผู้ทีเดินผ่านมาไม่ใช่คนทีพวกเขาจะเผิกเฉยได้
ความเงี ยบปกคลุมทัวโถงทางเดิน ไม่ได้ ยิน แม้ แต่เสี ยง
ฝี เท้ าของผู้ทีเดินผ่านกลุม่ นักเรี ยนมา ลินคอร์ นซึงเดินอยู่ข้างหน้ า
รู้สึกผิดสังเกตจนหยุดเดิน แล้ วหันกลับมาสบตาผู้มาใหม่ ก่อนจะ
ค้ อมศี ร ษะให้ เล็ ก น้ อย แล้ วเงยหน้ าสบดวงตาสี ดํ า ขลั บ ที
เหมือนกับคุณลุงไทเมอร์ของเขาไม่ผิดเพียน
“ไม่ได้ เจอกันนานเลย สบายดีไหม” ชายหนุ่มเจ้ าของเส้ น
ผมสีดํายาวถึงเอวเอ่ย ขณะทังสองเดินไปพร้ อมกัน
“ครับ พีดาลันสบายดีเหรอครับ”
ดาลัน ฟรานเชสก้ า พยักหน้ ารับ “ก็ตามสภาพ คันเจฟา
เป็ นยังไง”
ลินคอร์ นยกมุมปากขึน ว่ากันว่า ไซเอนผู้กําหนดเวลามัก
ได้ รับ การสืบทอดใบหน้ าที คล้ ายกับดราฟาเรน ฟรานเชสก้ า ผู้
เป็ นไซเอนคนแรกของดาโรก้ า แต่ ดาลัน ฟรานเชสก้ า ว่าทีไซเอน
 Baria’ Mission i 89
ปริศนามารีโลนี่

คนนีกลับไม่ได้ แค่มีใบหน้ าทีคล้ ายคลึงเท่านัน แม้ แต่ลกั ษณะการ

พูด และการวางตัว ก็ ทํ าให้ ผ้ ูค นรอบข้ า งต้ อ งเกรงขามไปด้ ว ยก็
เช่นกัน
“สนุกดีครับ ได้ เรี ยนรู้อะไรหลายๆ อย่าง ซึงบางอย่างก็
เล่นเอาลําบากไม่เบาเลยเหมือนกัน แล้ วพีละครับ เห็นว่าคุณลุง
ไทเมอร์ มาสอนด้ วยตัวเอง”
ดาลันพยักหน้ า “ยากพอสมควร”
“ตอนนี เรี ย นอะไรอยู่ เหรอครั บ ” ลิ น คอร์ น ชวนคุ ย ดู
เหมือนจุดหมายปลายทางของทังคู่น่าจะเป็ นห้ องทํางานของท่าน
เจ้ าผู้ครองรัฐเช่นเดียวกัน
“การดูแ ลซ่ อมแซมหอนาฬิ ก า งานนี เลยต้ องเข้ า ไปใน
พืนทีสีเทาอีก”
ลินคอร์ นเหลือบมองสีหน้ าด้ านข้ างของลูกพีลูกน้ องของ
เขาซึงเดินทางมาจากพืนทีสีเทาเมือหลายปี ก่อน เพราะเขาคือผู้
ได้ ยิ น เสี ย งของภู ต นาฬิ ก า แม้ จะเพี ย งแผ่ ว เบา แต่ไ ซเอนคน
ปั จจุบนั ก็ยืนยันว่าเป็ นเสียงของภูตนาฬิกาตนต่อไปจริ ง ข่าวนัน
สร้ างความกังวลให้ แก่ คณะปกครองของดาโรก้ าเป็ นอย่างมาก
แต่ทุกอย่างก็สงบลง เมือไซเอนไทม์ชีแจงกับคณะปกครองว่า นี
เป็ นการเตรี ยมพร้ อมเท่านัน
90 กัลฐิดา

‘เซวีน่ากํ าลังจะเปลียนไปสู่อีก ยุคสมัยหนึง’ นันคื อสิงที

คุณแม่ผ้ นู ่ารักของลินคอร์ นบอก แต่ลินคอร์ นก็ยงั สงสัยเหมือนกับ
ทุกคนอยู่ดี ว่าหากไซเอนคนใหม่ได้ ยินเสียงภูตนาฬิกาตนใหม่ จะ
เกิดอะไรขึนกับคุณนาริก้า ภูตนาฬิกาตนเดิม
“ดีสิครับ ได้ กลับบ้ าน” ลินคอร์ นเอ่ยเสียงร่าเริง เก็บความ
อยากรู้ในคําถามทีคนทังดาโรก้ าต้ องการรู้เอาไว้ ในใจ
“ผมไม่แน่ใจ ว่านันเป็ นเรื องทีดีหรื อเปล่า” ดาลันตอบแค่
นันแล้ วเงี ยบไป ลิน คอร์ นรู้ ดีว่าญาติผ้ ูพี ตังใจยุติการสนทนาใน
เรื องนีแล้ ว เขาจึงพูดเปลียนเรื องไป
“คุณพ่อเรี ยกพีมาเหรอครับ”
“อืม”
“คุ ณ พ่ อ ก็ เรี ย กผมมาเหมื อ นกั น ไม่ ร้ ู ว่ า เรื องอะไร” ลิ
นคอร์ นเปรย คูส่ นทนาของเขาเงียบไม่ตอบ ความเงียบยังดําเนิน
ไปจนทังคู่ม าหยุด ยื น อยู่ห น้ าห้ องทํ า งานส่วนตัวของท่า นเจ้ าผู้
ครองรัฐ ดาลันจึงเอ่ยขึนว่า
“คูมีร่า ฟอเรส”
“หือ?” ลินคอร์ นเหลือบมองคนตอบ ขณะดาลันยกมือขึน
เคาะประตู
 Baria’ Mission i 91
ปริศนามารีโลนี่

แอ๊ ด! ประตูเปิ ดออกโดยเลขานุการและผู้ช่วยอันดับหนึง

ของท่านเจ้ า ไมล์เอล เดอ คูลนิง
“ไงเจ้ า ตัว ยุ่ง มาให้ เ ห็ น หน้ าได้ สัก ที น ะ” ไมล์ ทั ก ด้ วย
รอยยิมทีทําให้ โลกสดใส
“แค่ส ามเดื อ นเอง ไม่ น่ า นานขนาดที ผมต้ อ งโดนดุน ะ
ครับ” ลิ นคอร์ นตอบกวนๆ รั บหน้ าคุณ ลุงคนโปรดทีเขาเล่นด้ วย
มาตังแต่เด็ก รองจากคุณแม่ การเล่นกับคุณลุงไมล์สนุกทีสุด
“อย่าให้ แม่เราได้ ยินเชียวนะ เดียวโดนงอนตาย”
ลินคอร์ นหัวเราะร่า “คุณแม่ไม่มีสิทธิมาว่าผมหรอกครับ
ถ้ านับกันจริ งๆ แล้ ว คุณ แม่หายตัวไปจากบ้ านนานกว่าผมเสี ย
อีก”
ไมล์ได้ แต่ส่ายหน้ ากับความยอกย้ อนของหลานชาย ก่อน
จะหันมาส่งยิมอ่อนให้ ชายหนุ่มอีกคนทียืนรออยู่หน้ าห้ อง โดยไม่
ขยับทังทีลินคอร์ นเดินผ่านเข้ าห้ องไปตังนานแล้ ว
“เข้ ามาสิครับ ท่านเจ้ ารออยู”่
ดาลันค้ อมศีรษะให้ แล้ วเดินตามลินคอร์ นผ่านหน้ าไมล์
ไป ลิ นคอร์ นเดินไปยื นมื อไขว้ หลังทํ าตัวเรี ยบร้ อยรอผู้เป็ นพ่อซึง
92 กัลฐิดา

กําลังอ่านเอกสารด้ วยสี หน้ าเคร่ งขรึ ม ก่อนจะลงลายมือชือแล้ ว

เงยหน้ าขึน
“ลูก ส่ งของขวัญ ให้ ท่ านเนเฟอรี เรี ย บนร้ อ ยดี ไหม” ลี โอ
ถามไถ่
“มือชันนีแล้ วครับ คุณพ่อ แถมกอดท่านปู่ ไปทีหนึง ท่าน
ปู่ หัวเราะใหญ่ เลย” ลินคอร์ นตอบเสียงร่ าเริ งด้ วยใบหน้ าแจ่มใส
จนลีโอยิมรับ
“ดีมาก แล้ วนีลกับทีนล่ะ เป็ นยังไงบ้ าง”
“เหมื อ นเดิ ม ครั บ ที น โกรธ นี ล ก็ ง้อ สองคนนี ตัว ติ ด กั น
แทบแยกไม่ออกหรอกครับคุณ พ่อ ทําไมครับ คุณลุงโทนีกับคุณ
ป้ารี เนลห่วงลูกสาวทีไม่ยอมกลับบ้ านงันเหรอครับ”
ลีโอส่ายหน้ า ก่อนจะส่งสายตาดุปรามลูกชายทีพูดจาถึง
ลูกสาวคนอืนอย่างไม่เหมาะสม แม้ จะพูดเล่นก็ ตาม จนลิ นคอร์
นต้ องแลบลินแล้ วแกล้ งก้ มหน้ าทําท่ายอมรับผิด ท่าทางสํานึกผิด
แบบน่ารั ก จนน่าตีของลูก ชาย ทํ า เอาผู้เป็ น พ่อถอนหายใจยาว
พลางนึกว่าทีลินคอร์ นเป็ นแบบนีต้ องโทษภรรยาทีรั กของเขานัน
แหละ เลียงลูกชายถอดแบบได้ เหมือนตัวเองขนาดนี
“คุณลุงคุณป้าก็ต้องห่วงมากอยู่แล้ วละ เจ้ าตัวดี ลูกสาว
เขาทังคนนีนา เอาละ นังสิ ดาลันด้ วย นังลงได้ ” ลีโอเอ่ยแล้ วหัน
 Baria’ Mission i 93
ปริศนามารีโลนี่

ไปพยักหน้ าอนุญ าตให้ คนทียื นนิงราวกับไม่มีตวั ตนให้ นงลงบน

ั
เก้ าอีหน้ าโต๊ ะทํางาน
“สบายดีไหมดาลัน” ลีโอถามหนุ่มรุ่ นลูกที มีบรรยากาศ
รอบตัวคล้ ายกับพีชายของตัวเองอย่างกับเป็ นคนคนเดียวกัน
“ครับ” ดาลันตอบรับ
“พี ไทเมอร์ บ อกว่ า ตอนนี เราสามารถดึง พลัง จากหอ
นาฬิกาได้ แล้ ว ยินดีด้วยนะ”
“ครับ” ดาลันรับคําเดิม โดยไม่แสดงอาการยินดียินร้ าย
ใดๆ ในสีหน้ า ลินคอร์ นจึงหันไปถาม
“พี ดาลัน ใช้ เวทได้ แล้ ว เหรอครั บ ดี จัง เลย แล้ ว มี พ ลั ง
เทียบเท่ากับตอนทีพีอยู่ในพืนทีสีเทาไหมพี”
ดาลันหันมาสบตาลินคอร์ น แล้ วส่ายหน้ า “ไม่เท่าหรอก
ผมใช้ ได้ แต่พลังทีหอนาฬิกาให้ ยืมมาเท่านัน”
“แต่มัน จะดี ขึ น พี ไทม์ บ อกลุงว่า ทุก อย่างจะเรี ย บร้ อย
เมือภูตนาฬิกาถือกําเนิด ช่วงนีก็ฝึกการยืมพลังให้ ชินก่อนแล้ วกัน
นะ” ลีโอสรุปแล้ วหันมามองลูกชาย
“ลินค์”
94 กัลฐิดา

“ครับพ่อ”
“ลุง ชาลี ของลูก ติ ดต่อ มาบอกพ่ อว่า ขอให้ ลิ น ค์ช่ว ยลูก
ชายเขาหน่อย”
ลินคอร์ นยิมกว้ างแล้ วตอบว่า “บอกคุณลุงด้ วยครับว่าช้ า
ไปแล้ ว ชิล ด์ม าขอให้ ผมช่วยตังแต่เดื อนที แล้ วแล้ วครั บ พ่อ ผม
กําลังหาลูกทีมอยู”่
ลีโอแย้ มยิม “ก็น่าจะเป็ นอย่างนัน พ่อลูกคูน่ ี ถ้ าเป็ นเรื อง
ต้ นไม้ ละก็ ใจร้ อนเหมือนกันเลย”
“แน่นอน ตอนนี ผมกํ าลังต้ องการลูกที มอีกสองคนครั บ
พ่อ แต่ไม่ร้ ูจะใช้ วิธีไหนให้ เขาร่วมทีม เพราะงานนีมีความเสียงอยู่
และหลายคนคงมี สิงทีอยากทําเพือเกสต์ราวน์อยู่แล้ ว เลยไม่ร้ ูว่า
เขาจะสนใจรับทําภารกิจกับผมไหม”
ลีโอพยักหน้ าแล้ วเหลือบไปมองดาลัน ลินคอร์ นมองตาผู้
เป็ นพ่ออย่างรู้ใจ แล้ วหันไปถามดาลันว่า
“ช่วงนีพีดาลันว่างไหมครับ”
ดาลันหันมาสบตาลินคอร์ น นิงคิดไปหลายวินาที ก่อนจะ
ตอบกลางๆ ว่า “ก็ไม่มีอะไรนะ”
“ไปเทียวเล่นกับพวกเราไหมครับ”
 Baria’ Mission i 95
ปริศนามารีโลนี่

“ลินค์” ลีโอปรามลูกชายให้ ลดความขีเล่นลงบ้ าง

“คูมีร่า ฟอเรส?” ดาลันย้ อนถาม
ลินคอร์ นเอียงคอมองคนตรงหน้ า ซึงพูดชือสถานทีแห่งนี
ลอยๆ มาสองครังแล้ วโดยไม่มูลเหตุใดเกริ นนํ า ก่ อนจะตอบว่า
“ครับ เราจะไปเทียวเล่นกันทีนัน พีอยากไปกับเราไหม”
ดาลันสบตาลินคอร์ นนิง ก่อนจะเบือนหน้ าไปสบตาลี โอ
แล้ วหลุบตาลงครุ่ นคิ ดอยู่แป๊ บหนึง ก็ เหลื อบขึนสบตาลิ น คอร์ น
พร้ อมกับคําตอบ “ได้ ตกลง”
“เย้ ! ได้ มาอีกหนึง ทีเหลืออีกคนท่าจะยากหน่อย”
“ตอนนีลูกได้ ใครเข้ าร่วมทีมบ้ างล่ะ” ลีโอถามขึน
“มีชิลด์ บาเรี ย ซึงน่าจะพ่วงเวิร์นมาด้ วยครับ ที น นี ล ลิ
ล่า แล้ วก็พีดาลันครับ”
ลีโอพยักหน้ า “อีกคนใครล่ะ ทีลูกคิดว่ายากน่ะ”
ลินคอร์ นยิมกว้ าง “พ่อรู้จกั เขาดีครับ”
ลีโอเลิกคิว
96 กัลฐิดา

“อัจ ฉริ ย ะแห่ ง แผนกพั ฒ นาการเวทคนนั น ผมอยาก

ร่ วมงานกับเขาครับ” ลินคอร์ นตอบด้ วยแววตาเปล่งประกาย จน
ไมล์เอลทียืนฟั งการพูดคุยอยูด่ ้ วยหัวเราะร่า
“มีอะไรน่าหัวเราะงันเหรอครั บลุงไมล์ ผมพูดจริ งนา” ลิ
นคอร์ นยํา
“ก็ไม่ได้ ว่าอะไร แต่ลุงว่า คนคนนันไม่น่าจะดีใจหรอกถ้ า
ลินคอร์ นไปขอให้ เขาเข้ าร่วมทีม” ไมล์ตอบ
“ทําไมละครับ ภารกิจนีก็นา่ ตืนเต้ นจะตาย”
“เพราะน่าตืนเต้ นนีแหละ เขาจึงไม่รับ เตรี ยมขนมไปล่อ
ยังง่ายกว่า” ไมล์เอ่ยพลางขยิบตาให้ ลินคอร์ นหูผงทั
ึ นทีทีได้ ยิน
“ใช้ วิธีนนได้
ั เหรอครับลุง”
ไมล์ยิมกว้ าง “ไม่ร้ ูนะ ต้ องลองดู คนเราน่ะมีจดุ อ่อนด้ วยกันทุกคน
ละน่า”
ลินคอร์ นพยักหน้ าหงึกๆ แล้ วหันมายิมให้ พ่อ “ตกลงคุณ
พ่อเรี ยกผมมาคุยเรื องนีเหรอครับ”
ลีโอส่ายหน้ า พลางมองลินคอร์ นกับดาลันสลับกันไปมา
ก่อนจะพูดว่า “เห็นว่าตอนนีปราการฟาเรนเซ่กําลังเริ มโครงการ
ฟื นฟูสภาพป่ าในส่วนที เสื อมโทรมของคูมี ร่า ฟอเรส โดยความ
 Baria’ Mission i 97
ปริศนามารีโลนี่

ร่ วมมือกับปราการซิน เทลล่า แต่พื นที ที ว่าเหล่ านันมีอาณาเขต

โบราณซึงต้ องห้ ามร่ วมอยู่ด้วยหลายส่วนทีเดียว จริ งๆ พ่อควรส่ง
จอมเวทรัตติกาลไป แต่ชาลีกบั พ่อจึงเห็นตรงกันว่า...”
“ไหนๆ ทีมของพวกผมก็จะไปทีนันอยู่แล้ ว เลยจะให้ พวก
ผมช่วยเคลียร์ อาณาเขตพวกนัน ก่อนทีทีมสํ ารวจจริ งจะลงพืนที
ใช่ไหมครับ” ลินคอร์ นพูดเสริมสิงทีลีโอต้ องการให้ พวกเขาทํา
ลีโอยิมทีลูกชายหัวไว ลิ นคอร์ น จึงหัน ไปมองดาลันแล้ ว
พูดว่า “ดีจังเลยนะครั บ ที งานนี มีพี ดาลัน ไปด้ วย งานสบายขึน
เยอะเลย”
“ไม่ใช่แค่นันหรอก” ไมล์พูดแทรกขึน ทําให้ ลินคอร์ นหัน
ไปมองด้ วยสายตาถามไถ่
“ยังไงเหรอครับ”
“เด็กคนนันไง เพือนของลูก...ลูกครึงเซวีนา่ กับเซกันน่ะ”
ลินคอร์ นขมวดคิว “บาเรี ย?”
ลี โอพยั ก หน้ า “บางพื นที ในคูมี ร่า ฟอเรสเป็ น สถานที
ต้ องห้ า ม และการปลดอาณาเขตในบางจุด จํ า เป็ นต้ องเข้ าไป
ปลดทีข้ างในพืนที การมีคนทีเป็ นลูกครึงเซกันอยูใ่ นทีม น่าจะเป็ น
วิธีทีง่ายทีสุด”
98 กัลฐิดา

ลินคอร์ นพยักหน้ ารับ แต่ก็ยงั ติดใจสงสัยไม่หาย ว่าการที

พวกผู้ใหญ่ขอร้ องให้ พวกเขาไปทําภารกิจครังนี น่าจะมีวาระซ่อน
เร้ นอยู่เบืองหลังแน่ๆ เพราะทังพ่อและลุงไมล์ดจู ะร่ วมมือร่วมใจ
กันให้ การสนับสนุนมากกว่าทุกครัง
“ลูก จะเริ มภารกิ จ เมื อไร” ลี โอถามขัด ความคิ ด ของลิ
นคอร์ นขึน ชายหนุ่มเลยล้ มเลิกความคิดทีจะถามเรื องทีสงสัยไป
แน่นอนเพราะถึงเขาถามไป พ่อก็คงไม่ตอบอยูด่ ี
“ผมทําเรื องขอไปร่วมสัมมนาทีปราการซินเทลล่าครับ ซึง
เขากําลังมีการสัมมนากันอยู่แล้ ว การประชุมจะแบ่งเป็ นสามช่วง
สองช่วงแรกจะเป็ นข้ อมูลพืนฐานและวิธีการทีจะนํามาใช้ แต่ผม
จะเข้ าไปในช่วงทีสามซึงเป็ นช่วงเวลาทีวางแผนงาน”
ลีโอพยักหน้ ารับ ลินคอร์ นจึงพูดต่อว่า
“ตอนนีให้ ชิลด์รวมกลุ่มพรรคพวกกันไว้ แล้ วครับ เพือรับ
แจกแจงหน้ าที กันรับผิดชอบในโครงการพัฒนาผื นป่ าครังนีจาก
พวกมาสเตอร์ ทีดูแลโครงการ เดียวผมจะส่งชือพีดาลันให้ ชิลด์ไป
ขอเพิมในกลุ่มงานของพวกเรา ไม่เกินสัปดาห์หน้ าพวกเราจะไป
รวมตัวกันทีดีเนโซล จากนันก็เริ มวางแผนต่อไปได้ เลย”
“อื ม การสัม มนานันเปิ ด กว้ า งให้ นัก เวทฝึ ก หัด จากทุ ก
ปราการที สนใจเข้ าร่ วมโครงการได้ ด้ว ยนี แต่เอาเข้ า จริ งก็ มี แ ต่
 Baria’ Mission i 99
ปริศนามารีโลนี่

นักเรี ยนจากปราการฟาเรนเซ่กับซินเทลล่าเป็ นหลักเนอะ” ไมล์

เอ่ย
“ครับ แล้ ว คราวนี เป็ น การประชุม ใหญ่ ร่ว มกัน เป็ น ครั ง
แรก คงไม่ได้ อะไรจากการประชุมครังนีมากนัก นอกจากต้ องรวม
ทีมกันให้ ทนั ก่อนวันลงพืนทีจริ ง” ลินคอร์ นตอบ
“ดูสนุกเชีย วนะเจ้ าลูกชาย ไม่ใช่ท่มุ ช่วยเพือนสุดตัวจน
การเรี ยนเสียนะ” ลีโอเตือนยิมๆ
ลินคอร์ นหน้ ามุย่ พลางตอบเสียงอ่อย “พ่อครับ ผมโตแล้ ว”
ลีโอยิม “ก็เห็นว่าโตแล้ วน่ะสิ แหม ก็ขนาดหมันสาวด้ วย
ตัวเองได้ แล้ วนี”
โดนพ่อแซวแทนทีจะโกรธ ลินคอร์ นกลับยิมกว้ าง “ของแบบนีมัน
แน่อยูแ่ ล้ วครับ”
“เอ่อ...” ดาลันเอ่ยแทรกบทสนทนาของพ่อลูกขึน จนทํ า
ให้ ทกุ คนต้ องหันไปหาเขา
“ว่าไงดาลัน” ลีโอถาม
“ผมต้ องขอตัวก่อนครับ ได้ เวลาไปดูแลหอนาฬิกาแล้ ว”
100 กัลฐิดา

ลี โอพยัก หน้ า “งันไปเถอะ ขอบคุณ ที มานะ หวัง ว่ า จะสนุก กับ

ภารกิจ”
ดาลัน ลุกขึนทํ า ความเคารพลี โอ แล้ วหมุน ตัว เดิ น ออก
จากห้ องไป โดยมีไมล์เดินแซงไปเปิ ดประตูให้ เมือประตูปิดลง ลิ
นคอร์ นจึงถามผู้เป็ นพ่อว่า
“ดูเหมือนคุณพ่ออยากให้ พีดาลันไปกับผมนะครับ”
ลี โอพยัก หน้ า “ลุ ง ไทม์ ข องลู ก ขอร้ องมา เพราะดาลั น
จําเป็ นต้ องเรี ยนรู้บางอย่างจากเพือนของลูกด้ วย”
ลินคอร์ นขมวดคิว
“เพือนของผม ใครครับ”
ลีโอสบตาลูกชายนิงไปแป๊ บหนึง แล้ วตอบว่า
“บาเรี ย มิชชาร์ พ”

____________________________________________________________________
 Baria’ Mission i 101
ปริศนามารีโลนี่

7
[1] เมื อ งคั น เจฟา เขตการศึ ก ษาพิ เศษแห่ ง รั ฐ ดาโรก้ า สั ง กั ด ปราการ
รัตติกาล เป็ นสถานศึกษาสําหรับว่าทีจอมเวทรัติกาล แผนกอัญมณี

เติบโต
บาเรี ยตืนเช้ าขึนมาอย่างมึนงง เขาต้ องใช้ เวลาต่อมาอีก
สักครู่เพือบอกตัวเองว่า เขาไม่ได้ อยู่ในห้ องนอนของตัวเอง เกือบ
สัปดาห์ ม าแล้ วที เขากับชิลด์ม าอาศัย ใช้ ห้ องนอนในหอพัก ของ
เวิร์น เพือคุยกันเรื องแผนการออกตามหามารี โลนี รวมไปถึงเรื อง
อืนๆ แต่ก็ยงั ไม่ชินอยูด่ ี
“เวิร์นออกไปวิงละมัง” บาเรี ยพึมพําเมือหันไปมองเตียง
นอนของเพือนว่างเปล่า พลางหันไปสะกิดชิลด์ทีนอนม้ วนตัวอยู่
ในผ้ าห่ม
102 กัลฐิดา

“ชิลด์ ชิล ด์ ตืนได้ แล้ ว เราจะสายแล้ วนะ” บาเรี ยสะกิ ด

ปลุกเพือนทีนอนอยูข่ ้ างๆ
“หื อ หื อ ขอนอนต่ อ อี ก นิ ด นะ” ชิ ล ด์ ต อบเสี ย งงึ ม งํ า
ขณะทีบาเรี ยลุกขึนพับทีนอนเก็บเข้ าที แล้ วคว้ าเสือผ้ าจากช่องรับ
ผ้ าซึงซักรี ดแล้ วส่งกลับมาในห้ องเวิร์นเดิน เข้ าห้ องนํ าไป ขณะที
บาเรี ยกํ าลังอาบนํ าอยู่ก็ได้ ยิน เสี ยงประตูห้ องเปิ ดปิ ดดังแว่วมา
ชายหนุ่มจึงคิดว่า เวิร์นน่าจะกลับเข้ าห้ องมาแล้ ว แต่เมือเขาเดิน
ออกจากห้ องนําก็ ต้องชะงัก เมือคนทีอยู่ในห้ องไม่ใช่แค่เวิร์นคน
เดียว
“เอ่อ...หวัดดีพีจ” บาเรี ยทักทาย อดีตเพือนนักเรี ยนห้ อง
หนึงทีสุดเปรี ยว พีจีส พลู ซึงสวมชุดนักเวทฝึ กหัดของโรงเรี ยนเวท
แห่งเซวีน่า ปั กตราสัญลักษณ์ ของปราการจีเซลล่า ปราการแห่ง
รัฐโพลาโต้ เด่นหราอยู่
หญิงสาวหันมาสบตาบาเรีย และตอบว่า “สวัสดีบา”
“อืม มาร่วมสัมมนางานนีด้ วยงันเหรอ” บาเรี ยถาม พลาง
หันไปมองเวิร์นทีกําลังดึงอาหารแช่แข็งออกจากตู้เย็นด้ วยสีหน้ า
เคร่ งขรึมผิดจากคนขีเล่นในยามปกติลิบลับ
“เปล่า มาหาเวิร์นน่ะ” พีจีสตอบเสียงเรี ยบ
 Baria’ Mission i 103
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยพยักหน้ า แล้ วเดินไปสะกิ ดชิลด์ ทียังหลับเป็ นตายช่างไม่

รู้ตวั เลยว่าพายุมหาภัยลูกใหญ่กําลังจะถล่มใส่ห้องนีอีกในไม่ช้า
“ชิลด์ ลุกได้ แล้ ว ถึงตานายอาบนําแล้ วนะ”
ชิลด์ลกุ ขึนมานังงัวเงีย แต่พอลืมตาเห็นสิงแปลกปลอมที
เพิ มขึนมาภายในห้ อง เขาก็ ต้ องหลับแล้ วลื ม ตามองอี ก ครังให้
แน่ใจ
“สวัสดีชิลด์ ไม่ได้ เจอกันหลายเดือนเลยนะ” พีจีสทักด้ วย
รอยยิม ทังทีตาไม่ยิมด้ วยสักนิด
“เอ่อ หวัดดีพีจ มาเมือไรเหรอ...ถึ งตาฉันอาบนําแล้ วใช่
ไหม” ชิ ล ด์ ถ าม ขณะกุ ลี กุจ อเก็ บ เครื องนอนเข้ า ที เขารี บ คว้ า
เสื อผ้ า ที บาเรี ยเดิน ไปหยิ บ มายื นส่ งให้ แล้ วเดิ น ตรงไปห้ องนํ า
ทันที
“ใช่ รี บๆ อาบเลย เราจะสายแล้ วนะ” บาเรี ยตอบ ขณะ
เดิน ไปที โต๊ ะ กลางห้ องซึงใช้ นังวางแผนกัน เพื อเก็ บ สิ งของเข้ า
ลูกแก้ วเก็บของ ระหว่างนันเวิร์นเงียบอยู่ตลอด ไม่พดู อะไรเลยสัก
คํา เอาแต่เตรี ยมอาหารเช้ าสําหรับพวกเราทุกคนจนบาเรี ยอึดอัด
ในภาวะสุญญากาศของคูร่ ักทีได้ ชือว่าหวานชืนทีสุดของห้ องหนึง
104 กัลฐิดา

“นายไปคุยกับพีจก็ได้ นะ เดียวฉันเตรี ยมอาหารเอง” บา

เรี ยเดินเข้ าไปที เคาน์ เตอร์ ทํ าครั ว ขณะเวิร์นวางช้ อนลงบนจาน
อาหารทังสามทีเสร็ จพอดี แล้ วตอบเสียงเรี ยบว่า
“ไม่เป็ น ไร มัน เสร็ จพอดี อีกอย่าง พีจกับฉัน ก็ ไม่มี อะไร
ต้ องคุยกันแล้ ว”
บาเรี ยเหลือบมองหน้ าพีจีส ซึงจ้ องเวิร์นตาเขม็ง ไม่ใช่เขา
ไม่ร้ ูว่าทังคูท่ ะเลาะเรื องอะไรกัน ตอนทีทังคู่มีปัญหา เขานีแหละที
ปรึ กษาใหญ่ของเวิร์น แต่เมือมาอยู่ในสภาพทีกลื นไม่เข้ าคายไม่
ออกอย่างนี เขาเองก็กระอักกระอ่วนใจไม่น้อยเหมือนกัน
“ทําไมนายไม่บอกบาไปเลยล่ะ ว่าเราเลิกกันแล้ ว” พีจีส
เอ่ยเสียงเย็น
“เราไม่ได้ เลิกกัน แต่เธอต่างหากทีเลิกกับฉัน” เวิร์นตอบ
ด้ วยนําเสียเย็นชา
“ฉันน่ะเหรอ ทีเลิกกับนาย เวิร์น โบลท์ ใครกันแน่ที...”
“หยุดก่อนทังคู่เลย ที นี ไม่ได้ มี นายอยู่กัน แค่สองคน ขอ
ฉันออกไปข้ างนอกก่อนได้ ไหม” บาเรี ยขัดขึน
“ไม่ได้ ” สองหนุ่มสาวตอบพร้ อมกัน จนบาเรี ยไหล่ตก ทัง
คู่เป็ น เพื อนที เรี ย นมาด้ ว ยกั น อยู่ ใ นห้ อ งเดี ย วกั น จึ ง ผ่ า นการ
 Baria’ Mission i 105
ปริศนามารีโลนี่

เรี ยนรู้ กันและกันมาหลายปี แต่ไม่ได้ หมายความว่าเขาจะอยากรู้

เรื องส่วนตัวเพือนไปเสียทุกเรื องหรอกนะ
“กลับไปเถอะพีจ เราไม่มีอะไรต้ องพูดกันแล้ ว” เวิร์น ตัด
บท แล้ วเดิน ไปรอเปิ ดประตูห้ องส่ งแขก นันทํ าให้ พี จี ส โกรธจน
หน้ าแดงกํา
“ฉัน กลับ แน่ ไม่ต้ องไล่ ที มาวัน นี ก็ เพื อเอาของนี มาคื น
นายเท่านัน เราจะได้ ขาดกันอย่างเป็ นทางการตามทีนายต้ องการ
ไง”
ปึ ก!
หญิ งสาวดึงสร้ อยออกจากข้ อมือตัวเอง โยนไปกระแทก
อกของเวิร์น แล้ วร่ วงลงบนพืนโดยทีชายหนุ่มไม่คิดจะรับมันไว้ พี
จีส ก้ ม มองสร้ อยข้ อ มื อบนพื นแล้ วเงยหน้ าสบตาเวิ ร์น แม้ จ ะมี
ความโกรธขึงอยู่ในแววตาคู่นัน แต่บาเรี ยก็รับรู้ ได้ ว่าพีจี สกํ าลัง
เจ็บปวด
‘และนายก็เจ็บปวด เวิร์น’
“เดินทางกลับดีๆ พีจ” เวิร์นเอ่ยลา
106 กัลฐิดา

พี จี ส จึ งสะบัด หน้ า เดิ น ผ่ านเวิ ร์น ออกจากประตูไ ป แต่

ก่อนทีเวิร์นจะปิ ดประตูลง พีจีสก็หนั กลับมาหาอดีตคนรักแล้ วพูด
ว่า
“โบลท์ คือตระกูลนักสู้ ฉันเคยคิดว่าฉันคบหาอยูก่ ับนักสู้
แต่เปล่าเลยเวิร์น นาย...ไม่ใช่”
พีจีสหันหลังเดินจากไปแล้ ว เวิร์นมองตามเธอไปจนลับ
สายตา ก่อนจะปิ ดประตูลง แล้ วก้ มลงเก็บสร้ อยข้ อมือขึนมา
“นายไม่ควรทําให้ เธอเสียใจ” บาเรี ยเอ่ยเบาๆ
เวิร์นเงยหน้ ามองเพือนทีลําเลียงจานอาหารไปวางบนโต๊ ะ ขณะ
เก็บสร้ อยข้ อมือใส่กระเป๋ าเสือ แล้ วตอบว่า
“มันไม่มีทางเป็ นไปได้ ”
“พ่อของฉันบอกว่า ในเซวีนา่ ไม่มีสิงทีเป็ นไปไม่ได้ ”
เวิ ร์น ยิ มแห้ ง “อาจจะจริ ง แต่ บ างเรื องมั น ก็ ย ากที จะ
เป็ นไปได้ ”
“เพราะนายไม่คิดจะสู้เพือรังเธอไว้ ไง เวิร์น” บาเรี ยตอบ
แต่ก่อนทีเขาจะพูดอะไรไปมากกว่านัน ชิลด์ทีหนีไปอาบนําแง้ ม
เปิ ดประตูเล็ กน้ อย มองซ้ ายมองขวาเมือไม่เห็นหญิ งสาวจึงเปิ ด
ประตูกว้ างแล้ วก้ าวออกมา
 Baria’ Mission i 107
ปริศนามารีโลนี่

“พีจไปแล้ วเหรอ”
คํ า ถามกวนประสาททํ า ให้ เวิ ร์ น เดิ น มาผลั ก หั ว อดี ต
หัวหน้ าห้ องหนึงทีทําตัวขีขลาด ตัดช่องน้ อยหนีเอาตัวรอดไปคน
เดียวอย่างหงุดหงิด
“พีจไปแล้ วเหรอ” ชิลด์ถามพลางมองซ้ ายมองขวา ขณะ
ทีเวิร์นเดินมาผลักหัวอดีตหัวหน้ าห้ องหนึงทีทําตัวขีขลาดตัดช่อง
น้ อยหนีเอาตัวรอดไปคนเดียวอย่างหงุดหงิด
“ทําพีจไม่ได้ เลยมาลงทีฉันหรื อไงเวิร์น” ชิลด์โวยวาย แต่
พอเห็นเวิร์นเดินไปเปิ ดตู้เย็น ดึงขวดนํามาเปิ ดแล้ วกระดกขวดดืม
อักๆ หลายอึ ก ใหญ่ ชิ ล ด์ เลยหยุด โวยวายเปลี ยนเป็ น พูด ด้ ว ย
ความห่วงใยแทน
“นาย...ตัดสินใจดีแล้ วไง เลิกเลยนะ”
“ฉั น เปล่ า บอกเลิ ก พี จ ต่ า งหาก” เวิ ร์ น ตอบ ก่ อ นจะ
กระดกขวดนําขึนดืมอีกอึกใหญ่ ภาพเพือนตัวโตทีพูดปาวๆ ว่าไม่
เป็ นอะไร แต่ท่าทางเขาตอนนี สิดูเจ็บปวดทีต้ องเลิกกับคนรักไม่
น้ อย ทําให้ สองหนุ่มมองเพือนสนิทอย่างเห็นใจ
“ตังแต่ห ลัง สอบติด นัก เวทฝึ ก หัด นายเจอพี จ บ้ างหรื อ
เปล่า” ชิลด์ถาม
108 กัลฐิดา

“เปล่า หึ ความจริ งต้ องบอกว่า ไม่ได้ เจอกันตังแต่ฉันถูก

แม่หลอกให้ ไปดูตัวว่าทีเจ้ าสาวครังแรกนันแหละ เลิ กพูดเรื องนี
เถอะ กินข้ าวแล้ วรี บไปเรี ยนดีกว่า พวกนายเองก็มีสมั มนานี” เวิร์
นตอบอย่างไม่ใส่ใจจนชิลด์กบั บาเรี ยได้ แต่เงียบและทําตามเพือน
ว่า
ทังหมดกินข้ าวกันเงี ยบๆ กระทังชิลด์อดรนทนไม่ได้ ต้อง
เอ่ ย ขึ นว่ า “เดี ยวนี เขาไม่ บั ง คับ ใจลู ก เรื องความรั ก กั น แล้ ว นี
นาเวิร์น บอกแม่นายไปสิ ว่านายมีคนรักแล้ ว”
“แม่ฉันรู้แล้ ว” เวิร์นตอบเสียงเรี ยบ
“อ้ าว! แล้ วไหง...” ชิลด์ยงั ไม่ทนั พูดจบ บาเรี ยก็ตอบแทน
ว่า
“พีจโกรธจนไม่ยอมฟั งอะไรน่ะสิ คุณแม่ของเวิร์นต้ องการ
ให้ เวิร์นทําตามสัญญาของครอบครัวน่ะ อย่างน้ อยก็ไปเจอคู่หมัน
ที ผู้ใหญ่ อยากให้ แต่งงานด้ วย สัก สองสามครัง เรี ยนรู้ กันสักนิ ด
หน่อยเพื อรักษาหน้ าฝ่ ายโน้ น บ้ าง ถ้ าไม่ชอบกันจริ งๆ ก็ ไ ม่ต้อง
แต่งงาน”
“แล้ วนายไม่ได้ เล่าให้ พีจฟั งงันเหรอ ว่านายตกลงกับแม่
นายอย่างนัน” ชิลด์ถามอย่างไม่เข้ าใจ ในเซวีน่าเราถื อเรื องความ
รั ก เป็ นสํ า คัญ พั น ธสั ญ ญาทุ ก อย่ า งจะเกิ ด ขึ นได้ ก็ ขึ นอยู่ กับ
 Baria’ Mission i 109
ปริศนามารีโลนี่

ความรู้สึกทีงดงามเหล่านัน แต่มีบ้างเหมือนกันทีความรักเกิดขึน
หลังจากมองด้ านความเหมาะสม และตระกูลโบลท์ก็คาดหวังว่า
มันจะเกิดขึนกับลูกชายคนโต
“ยังไม่ทนั เล่า แต่ทําไมต้ องเล่าด้ วย ฉันบอกเขาทุกอย่าง
ว่าฉันไม่ได้ คิดอะไร แต่เขาไปคิดเองเออเองทังนัน เราทะเลาะกัน
บ่อยขึน สุดท้ าย พีจนันแหละทีขอเลิก” เวิร์นระบายความอัดอัน
ออกมาอย่างโมโห
“แต่พีจรักนายนะ” บาเรี ยแย้ งอย่างเตือนสติ
“และนายก็รักพีจ” ชิลด์ยําให้ เพือนรักตระหนักในข้ อนีอีก
รอบ
คนสองคนรักกัน แต่ต้องบอกเลิกร้ างรากันไป มันน่าเศร้ า
เรื องแบบนีมันไม่ควรเกิด แต่ก็เกิดขึนบ่อยครัง หากคนทังคู่ได้ เคย
เอ่ยพันธสัญญาระหว่างกันไว้ ก่อน เขาทังคู่ก็จะสัมผัสได้ ว่าพวก
เขายังรักกัน แม้ ในวันทีพวกเขาโกรธกัน แต่หากเป็ นแค่ครู่ ัก ความ
พิศวงทีน่ากลัวของความรักก็จะแผลงฤทธิทันที เมือหนุ่มสาวคูน่ นั
ทะเลาะกันและเลือกทีจะถือทิฐิเข้ าหากัน
“ฉันรู้” เวิร์นตอบเสียงแผ่ว
“เอ้ า แล้ ว นายบื อปล่ อยให้ เขาคื น สร้ อยนายทํ า ไมวะ”
ชิลด์ถามอย่างเหลืออด
110 กัลฐิดา

เวิร์นยกมื อขึนขยี หัวตัวเอง “ก็ เขาบอกเลิกฉันก่อน แล้ ว

จะง้ อไปอีกทําไม อีกอย่าง ตอนนีฉันยุ่ง ไหนจะเรื องเรี ยน แล้ วยัง
ภารกิจของเราอีก แถมตอนนียังอยู่ห่างกันคนละปราการอีกด้ วย
ถ้ าเรื องแค่นียังไม่เชือใจกัน ก็คงคบกันต่อไปไม่ได้ หรอก”
“ไอ้ บ้า!” สองหนุ่มจากสองปราการโพล่งด่าเพือนเสียงดัง
พร้ อมกัน จนเวิร์นขมวดคิว
“บ้ ายังไง ฉันพูดจริง ตอนนีในหัวฉันมีแต่เรี ยนกับทํายังไง
ให้ เก่งขึน ไม่มีเวลามาเจ๊ าะแจ๊ ะ กับแฟนอยู่หรอก พี จเองก็ กําลัง
จริงจังกับการเรียนมากเหมือนกัน เขาอยากเรี ยนต่อเป็ นมาสเตอร์
ยิงเรี ย นคนละปราการแบบนี ด้ วยแล้ ว ถ้ าไม่เชือใจกันแล้ วจะไป
กันรอดเหรอ”
ชิลด์อ้าปากจะด่าเพือน แต่บาเรี ยสะกิดห้ ามไว้ แล้ วถาม
ว่า “นายแน่ใจเหรอ ว่าปล่อยให้ เป็ น แบบนี จะดีแ ล้ ว ทุก อย่างที
นายพูดมา ไม่ใช่นายแค่หาข้ ออ้ างปลอบใจตัวเอง ใช่ไหม”
“ใช่ อยูค่ นละปราการงี ความเชือใจงี อย่ามาอ่อนหัดไปหน่อยเลย
น่าเวิร์น ทํ าอย่างกับว่ าเรื องพวกนันเกิ ดกับ นายคนเดีย ว คู่รักคู่
อืนๆ ไม่เป็ นแบบนายงันแหละ ดูอย่างลินค์กับลิล่าสิ ก็ไม่เห็นจะ
ต่างจากนายเลยนะ ทําไมคูน่ นไม่ ั เห็นเป็ นไรละ” บาเรี ยเสริ ม
 Baria’ Mission i 111
ปริศนามารีโลนี่

เวิร์นนังเขียอาหารในจานไปมาโดยไม่ตอบ บาเรี ยเลยยืน

มือมาแบตรงหน้ าเพือน
“อะไร”
“สร้ อยข้ อมืออันนันน่ะ เอามาดูหน่อยสิ”
เวิร์นขมวดคิว แต่ก็ ล้วงหยิ บ มัน มาวางบนมือเพื อน บา
เรี ยกํามือแล้ วแบออก สร้ อยเส้ นนันก็แหลกเป็ นผุยผุงคามือ
“ไอ้ บา!” เวิร์นตะโกนก้ องและโถมเข้ ากระชากคอบาเรี ย
ด้ วยสี หน้ าโกรธจัด แต่คนโดนกระชากคอกลับยิมแป้นหน้ าระรื น
ใส่ แล้ วรี บแบมือข้ างที ทํ าลายสร้ อยข้ อมื อใหม่ ปรากฏว่าสร้ อ ย
ข้ อมือนันยังคงดีอยู่ เวิร์นมองสร้ อยข้ อมือตาค้ างขณะบาเรี ยพูด
ว่า
“นายรั ก พี จ และพี จก็ รัก นาย ตรรกะง่า ยๆ แค่นี ทํ า ไม
นายถึ ง ยอมให้ เรื องเล็ ก ๆ น้ อ ยๆ มาเป็ น เหตุใ ห้ พวกนายต้ อ ง
ทะเลาะกันจนถึงกับเลิกกัน น่าจะนึกถึงตอนจี บกันไว้ บ้างนะ ว่า
นายต้ องใช้ ความพยายามแค่ไหน”
เวิ ร์น ปล่อ ยมื อ จากคอเสื อเพื อน แล้ ว คว้ า สร้ อยข้ อ มื อ
กลับมากําไว้ แน่น
112 กัลฐิดา

“หรื อมันมีอะไรทีมากกว่าทิฐิ ทําให้ นายทําอะไรงีเง่าแบบ

นี” ชิลด์ถาม แต่เวิร์นแค่นงลงตั
ั กอาหารเข้ าปากไปเงียบๆ ไม่ตอบ
รับ และไม่ปฏิเสธคําพูดของบาเรีย
“ว่าไงเวิร์น” ชิลด์ถามยํา เวิร์นเลยลุกขึนรวบจานอาหาร
ของทังสามคนซึงกินหมดแล้ วเดินไปทีซิงก์ล้างจาน พลางตอบว่า
“หลังจากตกลงกับแม่ได้ ฉันก็ไปหาพีจครังหนึง เพือคุย
เรื องนีอย่างจริ งจัง แต่วา่ ...พีจมีคนอืน”
“จะบ้ าเหรอ ถ้ าเขามี คนอื นเขาจะมาหานายวันนี เหรอ”
ชิลด์ไม่เชือ พีจีส พลู สวย เปรี ยว และเฉี ยวขนาดนันต้ องมีคนมา
รุ ม จี บ อยู่ แ ล้ ว ตอนตกลงคบกับ เวิ ร์น ใหม่ ๆ ผู้ช ายเกื อ บทังรุ่ น
เสียดายกันแทบตาย ขนาดตกลงคบหากับเวิร์นแล้ วก็ยงั มีคนแวะ
เวียนเข้ ามาแจกขนมจีบพีจีสเป็ นระยะๆ ไม่เคยขาด แต่หญิงสาว
ไม่ เล่ น ด้ ว ย แล้ วผู้ หญิ งที ไว้ ต ัว แบบนั นจะจับ ปลาสองมื อ ได้
อย่างไร
“เป็ นรุ่ นพีจอมเวทฝึ ก หัด ถ้ าพีจไม่เล่นด้ วยจะไปกินข้ าว
กับหมอนันทําไม ขนาดฉันไปหา เธอยังไม่ยอมยกเลิกนัดเลย” เวิร์
นตอบ แถมระบายอารมณ์โมโหไปลงกับอุปกรณ์ล้างจานเสียด้ วย
จนเพือนสองคนต้ องหันมามองหน้ ากัน
 Baria’ Mission i 113
ปริศนามารีโลนี่

“ฉั น เลยกลั บ มาเลย ไม่ คุ ย และไม่ บ อกด้ วย ส่ ง แต่

จดหมายไปบอกเลิก” เวิร์นพูดตบท้ ายมูลเหตุทีต้ องเลิกกัน
“ไอ้ บ้า!” สองหนุม่ ด่าเวิร์นพร้ อมกันอีกครัง
“ก็แค่หึงสินะ” บาเรี ยสรุป
“ไม่ได้ หงึ ” เวิร์นหันมาเถียง
“หึง และตอนนีนายกํ าลังพาลด้ วย และถ้ ายังพาลต่อไป
ไม่เลิกอย่างนี นายได้ เสี ย พี จ ไปจริ งๆ แน่ สวยๆ แบบนันใครจะ
ปล่อยให้ โสดนานวะ” ชิลด์ยํา ตามด้ วยบาเรี ยทีสําทับแบบกวนๆ
ว่า
“คิดดูแล้ วกันเวิร์น จะมีผ้ ชู ายอีกคนที เข้ ามาแทนที นาย
นายหึงยังไงก็ควรให้ มันถูกทีถูกทางสิ เล่นหึงแล้ วไปบอกเลิกสาว
เนียนะ เจริญละ”
เคร้ ง! เวิ ร์น ปล่ อยจานในมื อที กํ าลังล้ างอยู่ แล้ วหัน มา
จ้ องหน้ าเพือน
“อยากกระชากคอฉั น อี ก รอบหรื อ ไง” บาเรี ย ถามด้ ว ย
รอยยิมท้ าทาย
“เปล่า”
114 กัลฐิดา

“แล้ ว...ยังไง” ชิลด์เกรินนําแล้ วรอฟั งคําพูดต่อไป

“ฝากนายสองคนล้ างจานต่อหน่อย ฉันมีทีต้ องไป”
ชิ ล ด์ กั บ บาเรี ย หั น มามองหน้ า กั น แล้ ว หั ว เราะดัง ลัน
พร้ อมกัน ขณะที เวิ ร์น วิ งไปเปิ ด ประตู แต่ก็ ย ัง ไม่ วายหัน มาหา
เพือนทีเข้ าไปประจําตําแหน่งแทนเขาอยู่หน้ าซิงก์ล้างจาน
“บา ชิลด์”
“อะไร” สองหนุม่ ขานรับพร้ อมกัน
“ขอบใจ”
“ตามให้ ทนั ล่ะ” ชิลด์กําชับเพือนเสียงดังไล่หลังไป แต่เวิร์
นคงไม่ได้ ยินแล้ ว เพราะว่าทีเสนาธิการแห่งปราการจีเซลล่าได้ ใช้
พลังทังหมดของเขาตามติดหัวใจตัวเองไปแล้ ว
“เฮ้ อ! นีพวกเราโตขนาดต้ องมาปวดหัวเรื องความรักแล้ ว
เหรอ บา” ชิลด์เปรยขึน ขณะรับจานจากบาเรี ยมาเช็ดให้ แห้ งก่อน
เก็บเข้ าที
“ก็นะ เขาหมันกันหลายคูแ่ ล้ วนี”
“แต่นายไม่เห็นมีเลย”
 Baria’ Mission i 115
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ย ยิมกับ ตัวเอง “จะมี ได้ ไง ทํ า งานทังวัน หัว ไม่ วาง

หางไม่ เว้ น อี ก อย่า ง ฉั น ไม่ ใ ช่ อย่ า งลิ น ค์ ห รื อนายนะ ที มี ส าวๆ
ตามเป็ นพรวน”
“พูดไป ลินค์คนเดียวเถอะ ปะ เสร็ จแล้ วใช่ไหม เสียเวลา
ไปกับเรื องไม่เป็ นเรื อง สายแล้ วเนีย”
“ฉันนึกว่าเพราะนายตืนสายเสียอีก”
“ใครตืนสาย ฉันตืนเวลาปกติ” ชิลด์แย้ ง
“เหรอ” บาเรี ยรับคําเสียงสูงแขวะให้ จนชิลด์ต้องโวยวาย
ต่อขณะทังคูเ่ ดินออกจากห้ องไป
บาเรี ยคิดว่าเวิร์นน่าจัดการทุกอย่างได้ เรี ยบร้ อย แต่เมือ
เขาเห็นหน้ าเพือน ขณะเดินเข้ าร้ านมาสเตอร์ บราวน์ในตอนเย็ น
กลับดูเคร่งเครียดกว่าเดิม
“เข้ าไปรอฉันหลังร้ านก่อนไหม” บาเรี ยถาม
“ไม่ ชิลด์ละ่ ”
“หลังฟั งบรรยายจบก็ได้ รับจดหมายจากลินค์แจ้ งรายชือ
คนทีจะเข้ ากลุม่ ออกภาคปฏิบตั ิเพิมน่ะ เลยเข้ าไปคุยกับมาสเตอร์
อยู”่
116 กัลฐิดา

“เหรอ จะปิ ดร้ านกีโมง”

“ทุม่ หนึง นายกลับหอเลยไหม”
“ไม่ ช่วยนายขายของก่อนแล้ วกัน” เวิร์นตอบแล้ วเดินไป
รับลูกค้ าแม่ลูก ทีเพิ งเดิน เข้ ามา เวิ ร์น ชอบร้ า นมาสเตอร์ บราวน์
ตังแต่ปิดภาคเรี ยนตอนอยู่ชนวอร์ ั เจสเทิร์น เวิร์นก็จะมาช่วยงาน
ในร้ านอยู่บ่อยๆ บาเรี ยเห็น เวิร์นยิมรั บ ลูก ค้ าดี ก็ไม่ คิดจะเข้ าไป
ห้ ามเพือน เลยหันไปทํางานของเขาต่อ เพราะใกล้ ช่วงเทศกาลโร
เซร่ าแล้ ว ของเล่นสํ าหรับเด็กจะขายดีเป็ นพิเศษ เพราะพ่อแม่ก็
ต้ องการให้ ของขวัญ วันโรเซร่าแก่ลูกของเขาเหมือนกัน กว่าทังคู่
จะส่ ง ลู ก ค้ าคนสุ ด ท้ ายออกจากร้ านหมดก็ เลยเวลาปิ ดร้ าน
ตามปกติไปเกือบครึงชัวโมง
“ขอบคุณมากนะครับ” สองหนุ่มเอ่ยกับลูกค้ าคนสุดท้ าย
พร้ อมกัน
บาเรี ยขยับตัวไปล็อกกลอนประตู ลงมนตราป้องกัน ก่อน
จะดีดนิวดังเป๊ าะ เพือให้ เหล่าของเล่นทุกชินหยุดการทํางานของ
มัน เวิร์น มองไปรอบตัว อย่า งครุ่ น คิ ด แต่ก่ อนที เขาจะพู ดอะไร
เสี ย งเคาะประตูห น้ าร้ านก็ ดังขึน บาเรี ย หั น ไปมองผ่ านกรอบ
กระจกของประตูก็เห็นว่าเป็ นชิลด์ เขาจึงปลดล็อกเปิ ดประตูให้
เพือนเข้ ามา
 Baria’ Mission i 117
ปริศนามารีโลนี่

“โทษที คุย กับ มาสเตอร์ น านไปหน่ อ ยกว่ าจะลงตัว ได้

เพราะลินค์อยากให้ กันทีสํารองเผือไว้ สําหรับสมาชิกอีกคน อ้ าว...
เวิร์น ไหงทําหน้ าเบือโลกเชียว คืนดีกบั พีจแล้ วก็ร่าเริงหน่อยสิ”
สีหน้ าของเวิร์นยิงดูขรึมเข้ าไปอีกจนชิลด์หนั มามองหน้ า
บาเรี ย บาเรี ยจึงส่ายหน้ าเป็ นทํานองว่าเขาก็ไม่ร้ ูเหมือนกัน
“สรุ ปคืน ดีกันยัง” ชิลด์ถามพลางเดินไปหาเวิร์น ขณะที
บาเรี ยหันไปล็อกประตู ก่อนจะเดินตามสองหนุ่มทีเดินผ่านเหล่า
ของเล่นไปยังประตูหลังร้ าน เพือไปยังห้ องทํางานของเจ้ าของร้ าน
เพราะบาเรี ย ต้ องสรุ ปยอดขายประจํ าวัน ก่อน จึงจะออกไปหา
อะไรกินกันได้
“คืนดีกนั แล้ ว แต่พีจไม่ยอมรับสร้ อยคืน” เวิร์นตอบพลาง
ทรุดตัวลงนังบนโซฟาอย่างหมดแรง
“อ้ าว ไหงงันล่ะ” ชิลด์ถามขณะเดินไปคว้ าโถขนมบนโต๊ ะ
นําชาของบาเรี ยมาเปิ ดกิ น ขณะทีบาเรี ยสังให้ ชุดนํ าชาชงชามา
เสิร์ฟเพือนทังสอง ก่อนจะไปนังเคลียร์ บญั ชีทีโต๊ ะทํางาน
“พี จบอกว่า อาจเป็ น เรื องดี ที พวกเราจะห่ า งกัน สัก พัก
หนึง เพือเรี ยนรู้อะไรบางอย่าง ฉันไม่เข้ าใจผู้หญิ งเลยจริงๆ คืนดี
กันแล้ วทําไมต้ องทําแบบนีอีก” เวิร์นบ่นด้ วยสีหน้ าเคร่งเครี ยด
118 กัลฐิดา

“เพราะยังโกรธอยู่ มัง คุกกี ไหม” ชิ ล ด์ ตอบพลางยื นโถ

ขนมไปให้
เวิร์นไม่รับแถมยกมือลูบหน้ าไปมาอย่างเซ็งๆ พร้ อมเสียง
บ่นพึมพําไม่ขาดปาก
“ไม่เข้ าใจ ไม่เข้ าใจจริงๆ พวกผู้หญิงเนีย”
“บางที พี จ อาจกํ าลังอยากให้ น าย ‘คิ ดถึ ง’ เธอ” บาเรี ย
เปรยอย่างคาดเดามาจากโต๊ ะทํ างาน ทําให้ เวิร์นลดมือจากหน้ า
ตัวเอง แล้ วหันไปมองเพือน บาเรี ยจึงพูดต่อว่า
“พวกเราไม่ใช่เด็กแล้ วนะเวิร์น ยิงพีจเป็ นผู้หญิงด้ วย สิงที
เธอคิดอาจไปไกลกว่าเรามาก”
“ยังไง ไม่เห็นจะเข้ าใจ”
บาเรี ยหัวเราะ แล้ วก้ มหน้ าทํางานของตัวเองต่อ
“ยังไงอะ บา พูดให้ อยากแล้ วจากไปนี ” เวิร์นท้ วงอย่าง
อยากรู้ ทิงไว้ อย่างนีมันค้ างคาใจนะ
“ใช่ ฉันก็ไม่เข้ าใจ” ชิลด์รีบเสริมยังงงอยูเ่ หมือนกัน
 Baria’ Mission i 119
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยยังคงก้ มหน้ าทํางานของตัวเองต่อ พลางตอบว่า

“พีจคืนดีกับนายก็ดีแล้ ว ทีเหลือก็แค่เว้ นระยะห่างให้ แต่ละคนได้
มีเวลาคิดอะไรบ้ าง”
“คิดอะไรล่ะ” เวิร์นผู้ยงั ไม่เข้ าใจอะไรเลยยังคงเซ้ าซีถาม
ยําเหมือนเดิม
บาเรี ยจึงเงยหน้ าย้ อนถามว่า “นายคิดไม่ออกเหรอ”
“ไม่”
“ฉันก็ไม่” ชิลด์เสริมเป็ นลูกคูอ่ ีกคน
บาเรี ยยิมกว้ าง “งันนายก็ควรคิดต่อไป ถ้ านายคิดออกเมือไร พี จ
...คงยอมรับสร้ อยคืน”
“แล้ วนายบอกฉันเลยไม่ได้ หรื อไง บา ฉันเครี ย ดจะตาย
แล้ วเนีย ระหว่างนีถ้ ารุ่ นพีคนนันเกิดรุ กพีจหนักขึนมาจะทํายังไง”
เวิร์นถามอย่างร้ อนใจ ผิดกับ รอยยิมของบาเรี ยที มักฉาบอยู่บน
ใบหน้ าเขาเสมอ จนใครหลายคนลืมไปแล้ ว ว่าจะมีสกั ครังไหมที
ผู้ชายคนนีอารมณ์เสีย
“ไม่ นายโตแล้ วเวิร์น พวกเราทังหมด...โตแล้ ว เรื องนีนาย
ต้ องคิดเอง”
120 กัลฐิดา

8
 Baria’ Mission i 121

สมาชิกคน
ปริศนามารีโลนี่

สุดทาย
กลินหอมหวานแห่งความสนุกสนาน คือสัญลักษณ์ ของ
มาสเตอร์ บราวน์ ลิล่าเคยมาทีนีสองสามครังเพราะเพือนในกลุ่ม
เดียวกันชอบรวมตัวกันมาเยียมบาเรี ยทีนี สําหรับลิล่า บาเรี ยเป็ น
เพือนทีแปลกประหลาด เขาทําตัวแบบไม่มีจดุ เด่น ไม่พดู มาก ไม่
หั ว เราะเสี ย งดัง แต่ เขาจะอยู่ ใ นที ที ทุ ก คนคิ ด ว่ า เขาอยู่ เสมอ
เหมือนกับร้ านขายของเล่นนี

“อ้ าว ลิล่า มาถึงดีเนโซลตังแต่เมือไร” บาเรี ยทักเสียงใส

อย่างดีใจ เขาเพิงเดินออกมาจากหลังร้ า นเพราะเสี ยงกระดิงที
หน้ าประตูร้านดังขึน

ลิล่ายื น ยิมกว้ างอยู่ในชุดลํ าลองสี นําตาลอ่อนเข้ ากับสี

ผมสีนําตาลทองซึงยาวจนเจ้ าตัวต้ องมัดผมยกสูงขึนเป็ นหางม้ า
ไว้ เผยให้ เห็นลํ าคอระหงผิ วขาวจนขับเน้ น ความน่ารัก ของสาว
แว่นให้ เป็ นทีอิจฉาของหญิงสาวในวัยเดียวได้ ไม่ยาก
122 กัลฐิดา

“มาถึงเมือเช้ า แล้ วตรงมาหาบาเลย” ลิลา่ ตอบ

“ตรงมาหาฉันเลยเหรอ” บาเรี ยเลิกคิวถาม

ลิล่ายิมแห้ งแล้ วพูดต่อ “เรื องลินค์นะ่ ”

บาเรี ย เอี ย งคอครุ่ น คิ ด ลิ ล่ า เลยเดิ น มาเกาะขอบ

เคาน์เตอร์ ด้วยสีหน้ าเหมือนต้ องการความช่วยเหลือ

“ลิน ค์ โกรธฉัน มากไหมที ไม่ต อบจดหมายเขาน่ะ ” ลิ ล่า

ถามด้ วยเสียงแหยงๆ

บาเรี ยหัวเราะร่า “ทําไมมาถามฉันล่ะ ไปถามลินค์ดีกว่า

ไหม”

ลิล่ายิมจืด “ก็...ลินค์นา่ กลัวตอนโกรธนี”

“แล้ วทําไมถึงไม่ยอมติดต่อมาหาเขาล่ะ ลินค์เป็ นห่วงเธอ

มากรู้ ไหม” บาเรี ย ถามไถ่สาเหตุพร้ อมเล่าความรู้ สึก แทนเพื อน
ขณะเดินเอาสินค้ าตัวใหม่ไปตังโชว์บนชันวางของ ลิล่าเดินตาม
ไปพลางตอบว่า

“ก็ฉันมีความจําเป็ นนีนา แล้ วทุกอย่างทีทําก็เพราะลินค์

ทังนัน”
 Baria’ Mission i 123
ปริศนามารีโลนี่

“หืม?” บาเรี ยหันมามองหน้ าเพือนอย่างสนใจ แล้ วถาม

ยําว่า “เพือลินค์เหรอ”

ลิล่าพยักหน้ าถี ๆ พลางแย้ มยิมอย่างประจบเอาใจ “บา

ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ”

บาเรี ยมองรอยยิมของเพือนแล้ วนิงไป

“นะๆ นะบา ฉั น ต้ อ งหาผู้ร่ วมมื อ อี ก คน ไม่งันไม่ มี ท าง

หลอกลินค์ได้ แน่เลย”

“หลอก? อื ม ...แล้ วมี ใ ครบ้ างล่ ะ ที เป็ นผู้ สมรู้ ร่ ว มคิ ด

ในตอนนี”

ลิล่ายิมกว้ างมากขึนเมือเห็นบาเรี ยเริ มสนใจ “ทีนกับรุ่นพี

โคตัลจ้ ะ แต่ฉันต้ องการคนใกล้ ตวั ของลินค์อีกคน บา...ช่วยฉันได้
ไหม”

บาเรี ยสบตาลิล่านิงไปครู่หนึง แล้ วยิม “ไม่กลัวฉันเอาไป

บอกลินค์เหรอ”

ลิล่าชะงักก่อนจะพูดเสียงอ่อยจนดูน่าสงสารว่า “บาจะ
บอกเหรอ”
124 กัลฐิดา

“แล้ วเธอเชือใจฉันว่าจะไม่บอกไหมล่ะ” บาเรี ยย้ อนถาม

ลิล่าจึงพยักหน้ าหงึกๆ “เชือสิ ก็บาเป็ นบานีนา”

บาเรี ย หัวเราะกับ ตรรกะในหัว ผู้ห ญิ งประหลาดของ ลิ

นคอร์ น ดี. ฟรานเชสก้ า ก่อนจะรับคําง่ายๆ

“ลองบอกแผนการของเธอมาสิ”

กรุ๊งกริ ง!

เสียงกระดิงทีหน้ าประตูร้านดังขึน ลิล่าหันไปมองพร้ อม

กับร่ ายเวทพรางตัวเองไว้ ทันที พลางกระซิบบอกแผนการกับบา
เรี ยไปด้ วย ก่อนจะหายตัวไปจริงๆ ว่า

“คื น นี ฉั น นัด พี โคตัล ไว้ ที ร้ านนํ าชาคาเดลล่ า ตอนสอง

ทุม่ น่ะ อย่าลืมไปนะบา”

บาเรี ยไม่ได้ ตอบรั บหรื อปฏิ เสธ เพราะคนทีโผล่หน้ าเข้ า

มาในร้ านตอนนีเป็ นใครบางคนทีเขาไม่อาจให้ ร้ ูถึงการนัดหมาย
ครังนีได้ บาเรี ยหมุนตัวเอาสินค้ าไปวางบนชันต่อ กระทังลูกค้ าคน
ทีว่าเดินเลียวผ่านช่องชันของเล่นมาถึงตัวเขา

“บา”
 Baria’ Mission i 125
ปริศนามารีโลนี่

“ว่างหรื อไงลินค์ ถึงมาทีนีได้ ” บาเรี ยรับคําและย้ อนถาม

ด้ วยนําเสียงปกติ

“ฉันทํ าเรื องขอมาเข้ าร่วมสัมมนาทีนีด้ วยต่างหาก ว่าจะ

ไปเข้ าห้ องสัม มนาพร้ อมนายน่าจะดี กว่า เพราะขี เกี ย จเดิน เข้ า
ปราการคนเดียว” ลิน คอร์ นตอบโดยไม่ระแคะระคายถึ งไออัค คี
เวททีหลงเหลืออยู่อย่างเจือจางเต็มทน

“รอฉันจัดของตรงนีแป๊ บหนึงนะ เสร็ จแล้ วก็จะไปปราการ

กันเลย ไปนังรอก่อนก็ได้ ”

“อืมๆ ฉันรอตรงเคาน์ เตอร์ แล้ วกัน ” ลิน คอร์ นตอบ แล้ ว

เดินกลับไปรอทีเคาน์เตอร์ ทําให้ บาเรี ยลอบถอนหายใจ ก่อนยิม
มุมปากอย่างนึกสนุก

‘เอาละสิ คงได้ สนุกกันละคราวนี’

งานสัมมนาเพือการพัฒนาและปรับสภาพผืนดินในคูมีร่า
ฟ อ เรส แ บ่ งก า รป ระ ชุ ม อ อ ก เป็ น ส า ม ช่ ว ง ต ล อ ด ส อ ง
สัป ดาห์ ช่ ว งแรกเป็ นการบรรยายถึ ง สภาพดิ น โดยทัวไป และ
วิธีการดูแลแบบดังเดิม ตามด้ วยช่วงทีสองซึงมีการนําความรู้และ
เทคโนโลยี ใหม่ ๆ มาถกกั น ในเรื องความหมาะสมในการปรั บ
สภาพโดยเหล่าจอมเวทผู้เชียวชาญ เพือหาข้ อสรุ ปทีจะนํามาใช้
126 กัลฐิดา

ดําเนิ น การต่อไป ส่วนช่ว งที สาม คื อ การกํ าหนดหน้ าที และตัว

บุ ค ลากรในสาขาต่ า งๆ ผู้ ซึ งต้ องลงพื นที ไปปฏิ บั ติ ง านจริ ง
ผู้เข้ าร่ วมสัมมนาส่วนใหญ่ เป็ นจอมเวทพฤกษากับจอมเวทศิลา
และนักเรี ย นจากปราการต่างๆ ทังระดับนักเวทฝึ กหัดและจอม
เวทฝึ ก หัดซึงสนใจขอมาเข้ าร่ วมสัม มนาด้ วย กลุ่ม เด็ก นักเรี ย น
เหล่านีจะได้ รับการยกเว้ นไม่ต้องเข้ าเรี ยนตามตารางเรี ยนปกติ
บางวิชา ทังนีเพือเตรี ยมความพร้ อมและทําความเข้ าใจในภารกิจ
ก่อนจะถูกเรี ยกตัวให้ ลงปฏิบตั ิงานในภารกิจทีได้ รับมอบหมายอีก
ครัง ในช่วงปลายเดือนธันวาคม ซึงเป็ นช่วงเวลาของการเริ มงาน
ภาคสนามของโครงการ

“....สามวันสุดท้ ายของการประชุมนี ทางทีมอํานวยการ

จะขอให้ ผ้ ูทีลงชือว่าจะลงปฏิบตั ิหน้ าทีด้ วย นําข้ อมูลทังหมดมา
จัดตารางการออกปฏิ บตั ิการ เพื อนํ ามาคุยกับหัวหน้ าที มแต่ละ
ทีม เพือให้ แน่ใจว่า ทุกอย่างจะเป็ นไปตามแผน ซึงหัวหน้ าของแต่
ละทีมจะจัดประชุมซักซ้ อมความเข้ าใจกันอีกครัง ประมาณหนึง
สัปดาห์ ก่อนออกปฏิบัติงานจริ งทีปราการฟาเรนเซ่ครับ สํ าหรั บ
วันนี ขอบคุณมาก”

เสียงปรบมือดังขึนทัวทังห้ องสัมมนา ตามด้ วยเสียงเก็บ

ข้ าวของของผู้เข้ าร่ วมสัมมนาทุกคน บาเรี ยก้ มมองนาฬิกา แล้ ว
 Baria’ Mission i 127
ปริศนามารีโลนี่

หันไปมองลิ นคอร์ นทีลุกขึนวิงขึนไปบนอัฒ จัน ทร์ เพื อตรงไปหา

เหล่ารุ่ น พี ชันบน ขณะทีชิลด์วิงไปหาหัวหน้ าที มทีพวกเราไปขึน
ทะเบียนไว้ เพือรับข้ อมูลเพิมเติม

“บา” เสียงเรี ยกจากทีนังทีตําลงไปดังขึน

“ครับ อ้ าว พีโคตัล”

โคตัล กวัก มื อเรี ย ก บาเรี ย จึ งเดิ น ลงไปหารุ่ น พี “มี อะไร

เหรอครับ”

“เจอลิล่าแล้ วสิ”

บาเรี ยพยักหน้ า “ครับ”

“แสดงว่านายก็เป็ นนกสองหัวเหมือนกัน”

บาเรี ยเลิกคิวกับฉายาใหม่ทีได้ รับ แต่ยงั ไม่ทนั ได้ พดู อะไร

ออกมา โคตัลก็ยืนหน้ าเข้ ามาใกล้ แล้ วพูดเบาๆ ว่า

“อยากเป็ นมากกว่านกสองหัวไหม”

“ครับ?”
128 กัลฐิดา

โคตัลโบกมือแล้ วเอ่ยว่า “เอาไว้ คยุ หลังจากคืนนีแล้ วกัน

ฉันไปก่อน”

บาเรี ยมองตามโคตัลทีเดิน ไปหากลุ่มเพือนของเขา แล้ ว

หันไปมองด้ านหลังก็พบว่า ลินคอร์ นกับชิลด์กําลังเดินมาทางนี

“พีโคตัลคุยอะไรกับนายเหรอ” ลินคอร์ นถาม

“ไม่ร้ ู จะเรี ยกว่าคุยไหม รุ่ นพีพูดอยู่คนเดียว” บาเรี ยตอบ

พร้ อมกับเดินออกจากห้ องสัมมนาไปด้ วยกัน

“แล้ วเขาพูดอะไรล่ะ” ลินคอร์ นถามยํา

“เรื องของลิ ล่าน่ะ” บาเรี ยตอบสันๆ ทํ าให้ ลินคอร์ นมอง

เพือนอย่างสนใจ

“เรื องอะไร”

“ลิล่ามาถึงดีเนโซลแล้ ว” บาเรี ยเลือกทีจะบอกความจริ ง

มากกว่าโกหกเพือน

“ยายเฉื อยมาถึ ง แล้ ว เหรอ ทํ า ไมถึ ง ไม่ม าหาฉั น ล่ ะ ” ลิ

นคอร์ นพึมพําขณะทําหน้ านิวคิวขมวด
 Baria’ Mission i 129
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยจึงต้ องพูดเตือนสติเพือนว่า “อย่าโมโหลิล่านักเลย

อยากให้ ลิลา่ กลัวนายมากกว่านีหรื อไง”

“ลิลา่ ไม่กลัวฉันหรอก” ลินคอร์ นแย้ ง

“แต่ก็ เกรงใจ เอาน่า ลิ ล่าเป็ น ผู้ห ญิ งนะ นายยอมๆ ให้

หน่ อ ยก็ ไ ด้ นี นา” บาเรี ย กล่ อ ม จากเท่ า ที เขาเห็ น ลิ ล่ า กลั ว ลิ
นคอร์ น จริ ง ๆ แต่ ไ ม่ ไ ด้ กลั ว ในความหมายไม่ ดี น ะ กลั ว ไม่ รั ก
มากกว่า

“ช่าย นายคงไม่อยากเป็ นเหมือนเวิร์นใช่ไหม ตอนนีนอน

คิดปริ ศนาของพีจทังวันทังคืนเลย” ชิลด์เอ่ยอย่างอดขําไม่ได้ แล้ ว
โบกมือเรี ยกเวิร์นซึงยืนรออยู่หน้ าห้ องสัมมนา

ลินคอร์ นเลิกคิว “เวิร์นเป็ นอะไร”

“ทะเลาะกับ พีจน่ะ แต่เดียวก็ ดีกัน แล้ วละ” บาเรี ย ตอบ

แทน

ลินคอร์ นทําท่าจะพูดอะไรต่อ แต่ยงั ไม่ทนั ได้ พูด หางตา

เขาก็ เหลือบไปเห็นบางอย่างเข้ าเสี ยก่ อนจนต้ องหยุดเดิน ทําให้
บาเรี ยต้ องหยุดเดินตามไปด้ วย
130 กัลฐิดา

“อะไรเหรอลินค์”

“รุ่ น พี เชรี พ น่ ะ สิ ฉั น กํ า ลัง หาเขาอยู่ เมื อกี วิ งขึ นไปหา

ข้ างบนทีหนึงแล้ วแต่ไม่เจอ หายตัวไวจริงๆ อย่างกับรู้ว่าฉันกําลัง
ตามหาตัวเขาอยู่แน่ะ”

บาเรี ย หัว เราะ พลางกวาดสายตามองไปรอบตัว แล้ ว

หลับตาลง การจะหาใครสักคน สําหรับบาเรี ยไม่ใช่เรื องยากอะไร
แม้ คนคนนั นจะใช้ มนตราพรางตั ว เองไว้ ก็ ต าม ขอเพี ย งคน
เหล่านันยังยืนอยู่บนพืนดิน เขาย่อมหาเจอจนได้ ไม่เว้ นแม้ แต่รุ่น
พีตัวน้ อยนิดซึงเดินหลบหลีกผู้คนไปอีกทางหนึง

“อยู่ทีสิบเอ็ดนาฬิกา ห่างออกไปสีร้ อยเมตร” บาเรี ยเอ่ย

ขึน

ลินคอร์ นได้ ยินชัด เขาจึงเคลือนตัวไปหยุดตรงตําแหน่งที

บาเรี ยบอกอย่างรวดเร็ว บาเรียเดินตามไปอย่างไม่รีบร้ อน ขณะที
ชิลด์กบั เวิร์นก็เดินตามบาเรี ยไปอีกที

“สวัสดีครับรุ่นพี” ลินคอร์ นเอ่ยทักทายด้ วยรอยยิมเกลือน

หน้ า แต่เชรี พกลับเงยหน้ ามองลินคอร์ นอย่างไม่ชอบใจเท่าไร
 Baria’ Mission i 131
ปริศนามารีโลนี่

“นักเวทฝึ กหัดห้ ามใช้ เวทในโถงทางเดิน หรื อว่าลืมกฎกัน

ไปหมดแล้ ว” เชรี พพูดเสียงขรึมพลางขยับแว่นตามองลอดแว่นไป
อย่างตําหนิ

“ก็รุ่นพีอยากเล่นซ่อนหาก่อนนีครับ ผมเลยต้ องทําแบบนี

เอาเป็ นว่า เราไปกิ นข้ าวด้ วยกันนะครับ” ลิน คอร์ นเอ่ยเชิญ ชวน
แต่เชรี พกลับถอยห่าง

“ฉันมีอาหารเย็นของฉันแล้ ว ขอบใจ”

ลินคอร์ นนังยองๆ ลงตรงหน้ ารุ่นพีตัวเล็ก พลางตอบกลับ

ว่า “แต่ผมอยากกินข้ าวกับรุ่นพีนีครับ”

“ถึงเป็ นคนรวยก็ใช่ว่าจะทําได้ อย่างใจนึกไปเสียทุกอย่าง

หรอกนะ” เชรี พตอกกลับด้ วยคําค่อนแคะทีเจ็บแสบเอาการ แต่ลิ
นคอร์ นกลับหัวเราะร่าไม่สะดุ้งสะเทือนใดๆ

“แต่ผมมีทาร์ ตผลไม้ รวมของร้ านพิกกีอีตตีติดมาด้ วยนะ

ครับ ทาร์ ตผลไม้ ซึงทําสดใหม่แถมซือได้ เฉพาะทีหน้ าร้ านเท่านัน
ไม่มีการส่งขายทางไปรษณีย์ ผมได้ ข่าวมาว่า ครังทีแล้ วทีรุ่นพีไป
สอนพวกผมทีคันเจฟา รุ่ นพีไปเหมามาหมดร้ านเลยนีครับ”
132 กัลฐิดา

ดวงตาของเชรี พเป็ นประกาย แต่ก็ยังกลันใจตอบไปว่า

“ไม่หรอก เดียวเดือนหน้ าตอนไปสอนทีนัน ฉันก็ได้ กินอีก”

“แต่โดนัทสอดไส้ แยมต้ นตํารับของพิกกีอีตตีน่ะ เขาผลิต

จากผลไม้ ตามฤดูกาลนะครับ เดือนนีเป็ นเดือนเดียวทีคันเจฟามี
ผลโอดีล[1] พอถึ งเดือนหน้ าแยมที สอดไส้ ก็จะเป็ นผลไม้ รสอื น
แล้ ว ผมซือโดนัทมาตังหลายอันด้ วยนะ แย่จงั กินคนเดียวคงไม่
หมดแน่ ทิงดีไหมครับ”

“อย่ า !” เชรี พ โพล่ ง ร้ องห้ ามไปเสี ย งดัง แล้ ว ต้ อ งรี บ ปิ ด

ปากตัวเอง ก่อนจะลดมือลง

“ต้ องการอะไรว่ามา เจ้ าชาย ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับเธอ

หรอกนะ”

ลินคอร์ นยิมกว้ าง แล้ วยื นขึนตอบว่า “ไปกิ นข้ าวเย็นกัน

หน่อยไหมครับ ผมมีเรื องจะคุยกับรุ่นพี เยอะเลย”

เชรี พมองลิ นคอร์ นอย่างไม่ชอบใจนัก แต่ก็ พยักหน้ ารับ

แล้ วหันไปมองบาเรี ย ชิลด์ และเวิร์น ก่อนจะถามว่า

“พวกนีด้ วยเหรอ”
 Baria’ Mission i 133
ปริศนามารีโลนี่

“ครับ” ลินคอร์ นตอบรับ

เชรี พถอนหายใจยาว “งันก็ ไปสิ ฉันต้ องกลับไปห้ องวิจัย

เวทอีก”

ลินคอร์ นผายมือเชิญให้ รุ่นพีเดินนําหน้ า ก่อนจะเดินตาม

ไป

“ลิน ค์ร้ ู จักรุ่ นพี คนนันเหรอ” เวิร์น กระซิบถาม ขณะเดิ น

ตามหลังบาเรี ย

“มัง น่ า จะเคยไปสอนที คั น เจฟา ลิ น ค์ ก็ เลยรู้ จัก ” บา

เรี ยคาดการณ์โดยสรุปให้ เพือนฟั ง แล้ วก้ มมองนาฬิกา

“นายมีนดั หรื อไง” ชิลด์ถาม

“ก็ นิ ด หน่ อย แต่ยัง พอมี เวลา ตามไปฟั งด้ ว ยดี ก ว่า ว่ า

ลินค์จะคุยอะไรกับรุ่นพีเชรี พ”

“ขออย่าให้ เป็ นอย่างทีฉันคิดไว้ แล้ วกัน” เวิร์นพึมพําอย่าง

นึกสยอง

ชิลด์เอียงคอมองแล้ วถามว่า “เป็ นแบบไหนล่ะ”

134 กัลฐิดา

“ก็ร่วมทีมเราไง คงเครี ยดพิลึกเลยละ”

“ฉัน ว่านายทํ าตัวให้ ชิ น เสี ย แต่ต อนนี เลยดี ก ว่า” บาเรี ย

ปรามด้ วยคําแนะนําทีทําให้ เวิร์นตาเหลือก

“อย่าบอกนะว่า...”

บาเรี ย พยัก หน้ า “ตามนันแหละ สมาชิก ผู้ ร่ ว มที ม คน

สุดท้ ายของเรา”

เชรี พ เกลี ย ดคนรวย โดยเฉพาะเด็ ก ที เกิ ด มาก็ รวยเลย

อย่างทังสีหนุม่ ทีนังอยู่รอบตัวเขาตอนนี ชิลด์ คาโรต้ า ทายาทของ
ทิงเจอร์ ฮาเวสเชียน บาเรี ย มิชชาร์ พ ทายาทของร้ านมาสเตอร์ บ
ราวน์ ซึงเขาละไว้ ในฐานทีเข้ าใจว่า ความรวยของคนนีพอยอมรับ
ได้ เพราะรุ่นพีอมีเรี ยเป็ นผู้เลอค่าในสายตาเขามาตลอด ตามด้ วย
เด็ ก ที ไม่ร้ ู จัก ที ตํ าที สูงซึงเป็ น ทายาทตระกูลโบลท์ คนสุดท้ า ยนี
แหละทีเขาเกลียดทีสุด ลินคอร์ น ดี. ฟรานเชสก้ า เจ้ าตัวร้ ายทีเก่ง
เกินวัยจนไม่น่าเสวนาด้ วย

“มีอะไรก็ว่ามา” เชรี พถามหลังจากโดนัทชินทีหกหายเข้ า

ไปในท้ องเขาไปเรี ยบร้ อย

“ผมอยากให้ รุ่นพีมาช่วยพวกเราครับ” ลินคอร์ นเอ่ย

 Baria’ Mission i 135
ปริศนามารีโลนี่

“ฉันต้ องควบคุมอุปกรณ์เวทให้ ทีมอํานวยการอยู่แล้ ว คง

ไม่มีเวลาว่างหรอก” เชรี พปฏิเสธทันควัน

“เปล่าครับ พวกเราจะเข้ าไปในคูมีร่า ฟอเรส ก่อนเวลา

ออกปฏิบตั กิ ารของหน่วยสํารวจจริง”

เชรี พขมวดคิว “คูมีร่า ฟอเรสไม่ใช่ทีเที ยวเล่นสนุกๆ นะ

แม้ ไม่มีการห้ ามไว้ อย่างโจ่งแจ้ ง แต่ก็ไม่ควรใจกล้ าเกินไป แค่นกั
เวทฝึ กหัดสีคนจะเข้ าไปเทียวเล่น...”

“พวกเราไม่ได้ จะไปเทียวเล่นหรอกครับรุ่ นพี แต่เรากําลัง

ตามหามารี โลนี”

ดวงตาของเชรี พ โตขึ นเล็ ก น้ อ ย ก่ อ นจะวางโดนั ท ชิ น

สุดท้ ายลง แล้ วถามยํา “มารี โลนี? บ้ าแล้ ว เด็กอย่างพวกนายเนีย
นะ”

“แล้ วมี ก ฎข้ อ ไหนที เด็ ก อย่ างพวกเราตามหามัน ไม่ ไ ด้

เหรอครั บ” เวิร์นสวนขึน ทํ าให้ เชรี พทีเขม่นเวิร์นอยู่ก่อนแล้ ว ดีด
เศษโดนัท ที ติ ด มื อ อยู่ใ ห้ ก ระด็ น ไปแปะตรงกลางหน้ า ผากเวิ ร์
นพอดี

แป๊ ะ!
136 กัลฐิดา

เสียงโดนัทกระทบหน้ าผากเวิร์นเบาๆ แต่สร้ างรอยแดง

ขึนทันที ทําเอาชายหนุ่มผู้มาจากโพลาโต้ ยกมือขึนถูรอยแดงบน
หน้ าผากอย่างเจ็บใจ

‘หึ คิดว่าบาร์ เรี ยร์ ทีอ่อนด้ อยแบบนันจะป้องกันไว้ ได้ เหรอ

ยังอ่อนไป เด็กน้ อยเอ๋ย’

“เงียบไว้ ก็ไม่มีใครว่าเธอหรอก” เชรี พตําหนิ

เวิร์นมองรุ่ นพีอย่างเอาเรื อง แต่ชิลด์รีบสะกิดห้ ามเพือน

ให้ หยุดโมโหไว้ ก่อน พลางอธิบายสิงทีเขาอยากทําต่อว่า

“ผมเป็ น คนขอร้ องลิ น ค์ ให้ รวมที มนี ขึ นมาเองครั บ รุ่ น พี

ผมอยากตามหามารี โลนี อยากใช้ ช่ ว งเวลาสองปี ที เหลื อ ใน
โรงเรี ยนอย่างคุ้มค่าทีสุด รุ่นพี...ช่วยเราหน่อยนะครับ”

เชรี พมองแววตามุ่งมันของชิลด์อย่างพอใจนิดหน่อย เขา

เป็ นคนหนึ งที รั ก งานวิ จั ย และการเรี ย นรู้ สิ งใหม่ ๆ อย่ า งมาก
นักวิจยั ทีจะประสบความสําเร็ จได้ ต้องมีความปรารถนาทีแรงกล้ า
เป็ นสิงแรก แล้ วเขาก็เห็นมันในดวงตาของเด็กรุ่นน้ องคนนี แต่ว่า
นันไม่ใช่เหตุผลทีดีพอทีเขาจะรับข้ อเสนอนี
 Baria’ Mission i 137
ปริศนามารีโลนี่

“กับที มนีเนียนะ จะรอดเร้ อ ไม่ละ ฉันไม่มีเวลาว่างมาก

ขนาดนัน ขอบใจสํ าหรั บ ขนมนะ ฉัน ต้ องไปแล้ ว” เชรี พ ปฏิ เสธ
พร้ อมเอ่ยขอตัว แล้ วขยับตัวทําท่าจะยืนขึน แต่ลินคอร์ นกลับเอ่ย
โน้ มน้ าวต่อว่า

“รุ่นพีไม่อยากศึกษาพืชประดิษฐ์ เหรอครับ”

“หือ?” เชรี พหันมาสบตาลินคอร์ น ขณะทีชิลด์รีบเสริ ม

“ถ้ าพวกเราหามันเจอ เราก็จะได้ รับอนุญาตให้ ศึกษาพืช

ประดิษฐ์ ได้ โดยไม่ผิดกฎหมายของฟอริโซ่ ว่าด้ วยเรื องการศึกษา
ของต้ องห้ ามของป่ า รุ่ นพีไม่คิดว่ามันคุ้มมากเหรอครับ หากรุ่นพี
ได้ ศกึ ษามันด้ วยตัวเอง แทนทีจะมัวมานังอ่านงานวิจยั ของผม”

“เธองันเหรอ” เชรี พ ถามยํ าด้ วยรอยยิมไม่อยากจะเชื อ

เขามองชิล ด์ด้ วยสายตาประมาณว่า เด็กคนนี น่ะเหรอจะเขี ย น
งานวิจยั มาให้ เขาศึกษา

ชิลด์ยืดตัวตังตรง แล้ วตอบเสียงดังและหนักแน่นไปว่า

“แน่นอน ถ้ าผมพบมัน ผมจะเป็ นเพียงคนเดียวทีได้ เขียน

งานวิจยั เกียวกับพืชประดิษฐ์ ของจริง”
138 กัลฐิดา

เชรี พยกมื อกอดอก เขาหรี ตามองรุ่ นน้ องปากไม่สินกลิน

นํานมอย่างประเมิน บาเรี ยซึงนังฟั งอยูอ่ ยูน่ านจึงเอ่ยขึนว่า

“ผมได้ ยิ น มาว่ า งานวิ จั ย ของรุ่ น พี ที ทํ า ขึ นตอนสอบ

เป็ นมาสเตอร์ คือเรื ององค์ประกอบและความเป็ นไปได้ ของสภาพ
อากาศทีทําให้ เกิดพืชประดิษฐ์ ไม่ใช่เหรอครับ แม้ จะเป็ นงานวิจยั
ทีใช้ ข้อมูลจากหนังสือและบันทึกต่างๆ แต่ก็สดุ ยอดมากนะครับ”

ทุกคนหันมามองบาเรี ยอย่างทึง บาเรี ยได้ แต่ยกั ไหล่ แล้ ว

ตอบสายตาถามไถ่ของทุกคนว่า “ฉันก็แค่อ่านเตรี ยมตัวไว้ ตอน
พวกเราต้ องลงพืนทีไปปฏิบตั ิภารกิจ”

“เหรอ” เหล่ า ผองเพื อนทังหมดตอบรั บ เสี ย งยานคาง

พร้ อมกัน เพราะรู้ ดีว่า นอกจากลิล่าที รั กการอ่านเป็ นชี วิตจิตใจ
แล้ ว บาเรี ยก็เป็ นอีกคนทีรักห้ องสมุดมากกว่าใครๆ

“ว่าไงครั บ รุ่ น พี ไม่ อ ยากศึก ษาของจริ ง เหรอครั บ หรื อ

พอใจกับการรับข้ อมูลจากคนอื นอย่างทีเคย อย่างนีมันก็ไม่ต่าง
กับยื มจมูกคนอืนมาหายใจหรอกนะ จริ งไหมครับ” ลินคอร์ นพูด
กระตุ้นแกมดูหมินศักด์ศรี เชรี พนิดๆ จนเชรี พหันไปจ้ องหน้ าเขม่น
รุ่นน้ องอย่างเอาเรื อง

‘ไอ้ เด็กนี มันน่าจับทําเป็ นหินจริงๆ’

 Baria’ Mission i 139
ปริศนามารีโลนี่

“สามวัน” เชรี พพูดสันๆ อย่างขัดใจ

“ครั บ ?” เหล่ า เด็ ก หนุ่ม ทังหมดทวนถามเสี ย งสูง อย่ า ง

แปลกใจพร้ อมกัน

“ฉันขอเวลาเช็กตารางงานของฉันก่อน อีกสามวันไปพบ
ฉั น ที ห้ องวิจัย เวท พร้ อมแผนการลงพื นที และวัน ที ชัด เจนด้ ว ย
อย่ามาสายละ เพราะฉัน เกลี ยดเด็ กมาสาย” เชรี พ หมุน ตัวเดิ น
ห่างไปสองสามก้ าวแล้ ว แต่ก็หนั เดินกลับมาหาลินคอร์ นใหม่

“มีอะไรครับรุ่นพี” ลินคอร์ นถาม

“ไหนละทาร์ ต เห็นว่าจะให้ ตอนคุยกันเสร็จแล้ วนี”

ลินคอร์ นทําท่าเหมือนเพิงนึกขึนได้ อย่างน่าหมันไส้ ก่อน

จะล้ วงเอาลูกแก้ ว เก็ บ อาหารที ปิ ด ผนึ ก ตราร้ า นขนมชื อดังของ
เมืองคันเจฟาออกมา แล้ วยืนส่งให้ เชรี พ พร้ อมคําตอบทีปนเสียง
กลัวหัวเราะว่า

“นีครับ ขอบคุณทีมากินอาหารร่วมกับพวกเราครับ”

“ไม่เป็ นไร” เชรี พ ตอบจบก็ เดิ น ห่ า งออกไปพลางบอก

ตัวเองว่า
140 กัลฐิดา

‘บอกไว้ เลย ถึงจะมาเพราะขนม แต่ทีทวงของก็เพราะเรา

เป็ นคนรักษาสัญญาต่างหาก’

[1] ผลโอดีล คือผลไม้ ทีออกผลในช่วงเดือนพฤศจิกายนของทุกปี เป็ นผลไม้ ทมีี เปลือก

แข็ง แต่เมือผ่าออก ภายในจะเป็ นนําสีเขียวสด มีต้นกําเนิดอยูท่ เมื
ี องคันเจฟา และมีแต่

9
ทีนีเท่านันทีผลโอดีลจะออกรสเปรี ยว ถ้ าเป็ นโอดีลทีพบในพืนทีอืนๆ จะมีรสหวาน
ชาวเมืองคันเจฟาจึงนิยมเอามาทําแยม

นกหลายหัว
 Baria’ Mission i 141
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ย แยกจากลุ่ ม เพื อนโดยอ้ างว่ า ต้ องกลั บ ไปปิ ด

ร้ าน ปกติร้านมาสเตอร์ บราวน์นอกจากหุ่นยนต์บริการลูกค้ าแล้ ว
เรายังมีพนักงานทํ างานประจําแบ่งเป็ นกะเช้ ากับกะบ่าย แต่ถ้า
วันไหนบาเรี ยอยู่ทีร้ าน เขามักจะรับรองลูกค้ าด้ วยตัวเอง สําหรับ
วัน นี บาเรี ย ไม่ ได้ ก ลับ มาปิ ด ร้ านตามที อ้ า ง เพราะเขามี นัด กั บ
เพือนอีกคน ซึงทําตัวลึกลับอย่างไม่เคยเป็ นมาก่อน

ร้ านนํ าชาคาเดลล่ าเป็ น ร้ านนํ าชาขนาดเล็ ก ซึ งจํ า กัด

จํ า นวนลู ก ค้ า ที มาใช้ บริ ก ารในแต่ ล ะชั วโมงเพื อไม่ ใ ห้ แออั ด
จนเกินไป แต่เปิ ดให้ บริการตลอดยีสิบสีชัวโมง เพือตอบโจทย์ของ
ลูกค้ าซึงเป็ นนักเรี ยนในปราการแห่งการเรี ยนรู้นี เพราะอย่างนัน
ช่วงเวลาหลังสองทุ่มไปแล้ ว ลูกค้ าจึงค่อนข้ างบางตา และวันนีดู
ยิงบางตายิงขึนไปอีก เมือพนักงานทียืนอยู่หน้ าประตูร้านแจ้ งว่า
วัน นี นายน้ อ ยของร้ านแพรพรรณไฮน์ แวนได้ เหมาจองโต๊ ะ หลัง
เวลาสองทุม่ ถึงเทียงคืนไว้ ทงร้ ั าน

‘โคตัล แวนเวิร์ธ เคยทําอะไรธรรมดาซะทีไหน’ บาเรี ยคิด

ขณะเดินเข้ าร้ าน แล้ วมองไปยังนายน้ อยแห่งร้ านแพรพรรณไฮน์
แวนทีนังจิบชาอยู่อย่างสบายอารมณ์
142 กัลฐิดา

ผู้ชายกับชาดูเป็ นของคู่กันทีทําให้ หวั ใจผู้หญิ งละลายได้

ง่ายๆ แต่สําหรับชายหนุ่มในชุดลําลองทีสวยกว่าหญิ งสาวมาก
จนมองไม่ออกว่าผู้ทีนังอยู่เป็ นเพศใดกันแน่ ถ้ าไม่ร้ ูจักกันมาก่อน
บาเรี ย คงดี ใจที ได้ เจอสาวสวยนังดื มดํ าอยู่กับ ชาคนเดี ย ว พอ
คิดถึงตรงนีบาเรี ยก็ยิมขําออกมา

‘ถึงเป็ น ผู้หญิ ง แต่ถ้ามีนิสัยแบบนีจะจีบยังต้ องคิดหนัก

เลย’

“มาตรงเวลาดี” โคตัลเอ่ยขณะมองบาเรี ยทรุดตัวลงนังฝั ง

ตรงข้ ามเขา

“ลิล่าละครับ” บาเรี ยถาม ก่อนจะก้ มมองม้ วนเมนูทีลอย

มาคลี ตัวอยู่ตรงหน้ าเขา ชายหนุ่ม ชี เลื อกรายการชาและขนมที
ต้ องการบนเมนู เสร็จแล้ วมันก็ม้วนตัวเองพุง่ ไปยังครัว

“เดียวก็มา เหมือนลินค์จะรู้ว่าลิล่ามาถึงดีเนโซลแล้ ว”

บาเรี ยยิมกว้ าง “ก็เขาเป็ นฟรานเชสก้ านีครับ สร้ อยข้ อมือ

ของฟรานเชสก้ าต้ องไม่ใช่ของหมันธรรมดา”

โคตัลร้ อง ‘หึ’ ในลํ าคอ แล้ ว พูดว่า “ไม่ใช่ว่าใครบางคน

บอกเหรอ”
 Baria’ Mission i 143
ปริศนามารีโลนี่

เมือเห็นบาเรี ยนิง โคตัลจึงเอ่ยต่อด้ วยรอยยิมเจ้ าเล่ห์ว่า

“รู้ ใช่ไหมว่าปี หน้ าจะมีคแู่ ข่งลินค์มาเข้ าปราการฟี เรเน่”

“เปเรซ ซีซานีน ใช่ไหมครับ ผู้ถือสาส์นแห่งไฟทีมีสิทธิขึน

ลานประลองเฟี ยราเนสที มี อายุน้ อยที สุด สอบได้ ทีหนึงของรุ่ น
สองปี ติด แล้ วปี นีเห็นว่าตารางเรี ยนทีเบอร์ เดอรี นของนักเรี ยนชัน
ฮอยเต้ ไปตรงกับวันที ลิล่าต้ องไปเข้ าเวรดูแลเมืองทีนันพอดี” บา
เรี ยตอบ ขณะมองกานําชาทีเขาสังลอยมาถึง แล้ วเอี ยงตัวเองริ น
นํ าชาในกาใส่ถ้ ว ยกระเบื องขาวเนื อละเอี ย ดด้ ว ยสายตาผ่ อ น
คลาย

“โห่ ใครให้ สืบเนีย ลินค์เหรอ”

บาเรี ย ยกมุม ปากขึนนิ ด หนึง “ผมก็ ต้ องเตรี ย มพร้ อ มสิ

อะไรๆ มันก็เกิดขึนได้ ทงนั
ั นนีครับ”

โคตัลมองบาเรี ยด้ วยแววตาพิจารณา พลางยกมุมปาก

ขึนอย่างพอใจ “นกสองหัวตัวพ่อเลยสินะ”

บาเรี ยยิมรับ “แต่ผมมองว่า ตัวเองเป็ นสายสนับสนุนนะ”

“อ่อ...จริ งๆ แล้ วคือ นกหลายหัว”

144 กัลฐิดา

บาเรี ยยกถ้ วยชาขึนจิบ ไม่ตอบรับหรื อปฏิ เสธ เพราะไม่

จําเป็ น เขาเรี ยนรู้ จากประสบการณ์ทีผ่านมา ว่าเขาควรรู้เรื องของ
คนใกล้ ชิดไว้ ทุก เรื อง เพราะไม่ช้า ไม่ น าน เพื อนพ้ องเหล่า นันก็
มักจะมีเรื องมาให้ เขาช่วยเสมอ ไม่มากก็น้ อย การมาไล่ตามหา
ข้ อมูลทีหลังอาจทําให้ คนสําคัญของเขาต้ องทนลําบากกับปั ญหา
พวกนันนานขึน ดังนันการสังเกตและเก็บเกียวข้ อมูลเอาไว้ ก่อน ก็
เป็ นการใช้ เวลาว่างให้ เป็ นประโยชน์อย่างหนึง

“สองปี ที แล้ ว ลิ น ค์ ไ ม่ จํ า เป็ น ต้ องห่ ว งว่ าจะมี แ มลงน่ า

รํ า คาญมาเกาะแกะสาวน้ อยของเขา แต่ ปี นี ต่ า งออกไปสิ น ะ
ตัวเองก็ไม่ได้ อยู่ใกล้ ๆ แถมคูอ่ ริ ยงั อยู่ด้วยกันกับสาวน้ อยในเมือง
ที มี ธ าตุไ ฟร้ อนแรง แหม...น่ าห่ วงเจ้ า ชายของเราจริ ง ๆ” โคตัล
รํ าพึงรํ าพันอย่างชอบใจ

“ครับ ผมว่า งานนีลิล่าไม่นา่ ห่วงหรอกครับ ลินค์ตา่ งหาก

ที น่ า ห่ ว งกว่ า เห็ น นิ งๆ อย่ า งนั น เจ้ าชายของเราก็ ต ามติ ด
พอสมควรเลยนะ”

“งันนายจะร่วมมือกับฉันไหม”
 Baria’ Mission i 145
ปริศนามารีโลนี่

“ครั บ ?” บาเรี ย ทวนถามเสี ย งสูง ทังที สัง หรณ์ ใจอยู่ว่า

แผนการบางอย่างทีอาจทําให้ เพือนทังสองคนของเขาลําบากมาก
ขึนกําลังเริมต้ นแล้ ว

“แผนการทีจะทําให้ สองคนนันแยกกัน”

“ไม่ ดีกว่าครับ ถ้ าทําสํ าเร็ จ รุ่ น พี ไม่คิดหรื อว่าผมจะเสี ย

เพือนไปทังสองคน” บาเรี ยตอบเสียงนิงด้ วยท่าทางและสายตาที
มองโคตัลอย่างตําหนิ สีหน้ าแบบนัน ทําให้ โคตัลชะงักไปเล็กน้ อย
แล้ วตอบว่า

“ฉันล้ อเล่น”

“ผมรู้”

โคตัล เลิ ก คิ วแล้ วหัวเราะขํ า “นายนี อยู่กับ ซิ ล ค์น านไป

หน่อยนะ นิสยั ก็เหมือนกัน ยิงกว่าฉันทีเป็ นคูแ่ ฝดเขาอีก”

บาเรี ยยักไหล่พลางตอบว่า “พีซิลค์เป็ นรุ่ นพีที น่าเคารพ

ครับ”

“แล้ วฉันล่ะ เป็ นรุ่นพีทีน่ารังเกียจงันสิ”

“รู้ ตวั เองด้ วยเหรอครับ”

146 กัลฐิดา

โคตัลหรี ตามอง บาเรี ยจึงแย้ มยิมแล้ วเอ่ยต่อ

“ผมล้ อเล่น”

“ฉันไม่ร้ ู ” โคตัลสวนกลับด้ วยท่าทีไม่จริงจัง จนบาเรี ยยิม

กว้ างกับการเอาคืน แบบทัน ควัน ของรุ่ น พี หน้ าสวย เอาเข้ า จริ ง
การรับมือกับ โคตัล แวนเวิร์ธ ก็ไม่ได้ ยากนัก โดยเฉพาะบาเรี ยซึง
เรี ยนรู้การรับมือลูกชายคนเล็กของร้ านแพรพรรณไฮน์แวนมาจาก
คนที ชํ านาญการเรื องนี ที สุดอย่าง ซิ ลค์ แวนเวิร์ธ ด้ วยแล้ ว ทุก
อย่างเลยไม่ยากอย่างทีคิด

‘...ตามใจเท่ า ที ทํ า ได้ ถ้ า เกิ น ไปต้ อ งใจแข็ ง ดุ เสี ย บ้ า ง

โคตัลน่ะเป็ นเด็กดือทีกลัวคนไม่รักนะ’ นันคือคําแนะนําของซิลค์
ในตอนนันบาเรี ยยังย้ อนถามเลยว่า

‘ไม่ใช่กลัวใครไม่รัก แต่กลัวพีซิลค์ไม่รักหรื อเปล่า’

ตอนนันซิ ลค์ได้ แต่หัวเราะโดยไม่ตอบ เพราะต่อให้ เป็ น

คนภายนอกก็มองเรื องนันออกว่า คนเพี ยงคนเดียวที จะหยุดตัว
ก่อกวนอย่าง โคตัล แวนเวิร์น ได้ ก็คือพีชายฝาแฝดของเขา

“สรุ ปลินค์วางแผนจะทําอะไร” โคตัลเอ่ยต่ออย่างชวนคุย

ดูเหมือนการปรึกษาหารื อทีลิล่าต้ องการและนัดบาเรี ยมาคงต้ อง
 Baria’ Mission i 147
ปริศนามารีโลนี่

ยืดเวลาไปจนดึกแน่ เพราะถึงตอนนี เจ้ าตัวยังคงหาทางหลบหลีก

ผู้ตดิ ตามทีทรงประสิทธิภาพทีสุดในโลกอย่างลินคอร์ นอยูล่ ะมัง

“ผมยังไม่ร้ ู ครับ คาดว่าน่าจะเป็ นวิธีให้ ของขวัญ เหมือน

ทุกปี แต่ความจริงทีทําให้ ลินค์หงุดหงิดหลักๆ ตอนนี ก็คือ ติดต่อ
ลิล่าไม่ได้ ”

โคตัลยิมกว้ าง จนบาเรี ยเอะใจถามต่อว่า “ฝี มือรุ่นพีเหรอ

ครับ”

โคตัลยักไหล่

“ทําอย่างนีไม่ดีเลยนะครับ สุดท้ ายคนทีลําบาก ก็คือลิล่า

แท้ ๆ”

“นายกล้ าว่าฉันเหรอ” โคตัลย้ อน

“ผมแค่อ อกความเห็ น ถ้ า รุ่ น พี ไม่ ใส่ ใจ ก็ ไ ม่ เรี ย กว่ าว่ า

หรอกครับ ” บาเรี ย ตอบอย่ างใจเย็ น จนโคตัล ยกมื อขึนกอดอก
แล้ วพูดต่อว่า

“ลินค์เป็ นเด็กเอาแต่ใจ ลิล่าก็ชอบตามใจเขาอยูเ่ รื อย เอา

เข้ าจริ ง ฉันแค่อยากสังสอนลิ นค์ให้ ตามใจลิล่าบ้ าง ของขวัญวัน
148 กัลฐิดา

เกิดทีดีทีสุด ก็คือลินค์ตามใจลิล่าบ้ างนันแหละ อีกอย่าง ลิล่าเอง

ก็อยากมีเวลาไปทําอะไรเพือลินค์บ้างเท่านัน”

“ไปทําอะไรทีว่าน่ะ คืออะไรครับ จําเป็ นต้ องตัดขาดการ

ติดต่อกันด้ วยงันเหรอ”

ดวงตาของโคตัลเปล่งประกาย “ไม่บอกหรอก รอให้ เจ้ า

ตัวบอกเองดีกว่า ว่าแต่ ลิลา่ อยูไ่ หนแล้ วเนีย ลองถามดูดีกว่า”

โคตั ล ล้ วงกระดาษ สายลม ออกมาเขี ย น ก่ อ นจะ

พึมพํา ‘สายลมจงพัดผ่าน’ เบาๆ แล้ วเงยหน้ าถามบาเรี ย

“คืนนีนายไม่มีนดั หรื อไง”

“จริ งๆ ผมต้ องกลับไปคุยงานกับเพือนทีห้ องพักของเวิร์น

แต่รอจนกว่าลิล่าจะมาก็ได้ ครับ” บาเรี ยตอบขณะตักขนมกินไป
เรื อยๆ ดูเหมือนวันนีเขาจะกินขนมมากกว่าทุกวัน แล้ วโคตัลก็พดู
ขึนว่า

“งันมาคุยเรื องของเราก่อนดีกว่า”

“รุ่นพีต้ องการให้ ผมช่วยอะไรงันเหรอ”

 Baria’ Mission i 149
ปริศนามารีโลนี่

โคตัลดืมนําชาจนหมดถ้ วย แล้ วนิงมองกานําชาทีลอยมา

เติมนํ าชาให้ เขาจนเต็มถ้ วย เสร็ จแล้ วจึงเอ่ยว่า “ของขวัญ ของลิ
ล่ า ต้ องใช้ ส ถานที ที มี พ ลัง ศิ ล าเวทและพฤกาษาเวทสูง นันคื อ
เหตุผลทีฉันมาอยูท่ ีนี เพราะเราต้ องการผู้เชียวชาญด้ านศิลาเวท”

บาเรี ยพยักหน้ า “ถ้ าเป็ นศิลาเวทผมช่วยได้ ”

โคตัลยิม “แน่นอน นายช่วยได้ มากกว่าช่วยก็ได้ ”

“ยังไงครับ” บาเรี ยย้ อมถาม

“นายกับฉันร่ วมมือกันสร้ างสถานการณ์ให้ สองคนนันขอ

แต่งงาน”

“ครับ!” บาเรียทวนเสียงสูง

โคตัลหัวเราะ “หน้ านายตลกดีนะ”

บาเรี ยยกมือขึนจับหน้ าตัวเอง แล้ วลดมือลงพลางถามว่า

“ขอแต่งงาน? ลิล่าเหรอครับจะขอลินค์แต่งงาน”

โคตัลฉี กยิมแล้ วแย้ งว่า “ไม่ใช่ เป็ นลินค์ตา่ งหาก”

150 กัลฐิดา

“ลิ น ค์ ? หมายความว่ า ไงครั บ นี เราไม่ ไ ด้ กํ า ลั ง คุย ถึ ง

แผนการให้ ของขวัญของลิลา่ อยูเ่ หรอ”

“ก็พูดอยู่ แต่ก็รวมถึงแผนให้ ของขวัญวันเกิดทีลินค์กําลัง

เตรี ยมการอยูด่ ้ วย”

บาเรี ยมองโคตัลตาโต แล้ วถามด้ วยคําถามเหลื อเชือว่า

“ลินค์ ขอให้ รุ่นพีช่วยเหรอครับ”

“แล้ วจะให้ เขาไปขอใครล่ะ เจ้ าชายของเราไม่ใช่คนโง่นะ

แทนที จะรอดูว่าฉันร่ วมมือกับลิล่าทําอะไร สู้เอาฉันเป็ นพวกไม่
ดีกว่าเหรอ”

“แล้ วรุ่นพีก็รับ นีมัน...”

“นกสองหัว ” โคตัล ต่ อ คํ า พู ด ที ค้ า งไว้ ใ ห้ ในขณะที บา

เรี ยไม่กล้ าพยักหน้ ารับ ทังทีเป็ นความจริ ง

‘ให้ ต ายเถอะลิ น ค์ เลื อ กผู้ร่ว มมื อ ได้ เสี ยงอี ก แล้ ว ’ บา

เรี ยคิดอย่างเป็ นห่วงเพือน

“เห็นไหม ฉันเนียเป็ นคนดีจริ งๆ”

 Baria’ Mission i 151
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยหรี ตาม องคน ชม ตั ว เองอย่ า งไม่ ไ ว้ ใจ จาก

ประสบการณ์ของเขา โคตัลไม่เคยรับปากช่วยใครโดยไม่เพิมกิม
มิคเล็กๆ น้ อยๆ ทีทําให้ เรื องมันวุ่นวายเพิมขึนสักครัง ดูอย่างตอน
ทีทดสอบพวกเขาเข้ ากลุ่มเมือสามปี ก่อนสิ เล่นจนใจเสียไปตามๆ
กันเลย

“ครับๆ คนดี แต่ไม่ใช่ดีแตกนะครับ”

โคตัลสบตาคนทีปรามาสเขาซึงหน้ า แล้ วตอบรับหน้ าตา

เฉยว่า “เวลาอยูใ่ นสถานการณ์จริง มันก็ต้องมียืดหยุ่นกันหน่อยสิ
อย่าเจ้ าหลักการเหมือนพวกจอมเวทศิลาหน่อยเลยน่า อะไรทีมัน
ตรงๆ ก็ไม่สนุกน่ะสิ”

“แต่ผมว่าบางทีทําตามแผนมันก็ดีนะครับ”

“ไม่ ฉันไม่ใช่จอมเวทศิลา นายก็ไม่ใช่ หรื อไม่จริง”

บาเรี ยได้ แต่สา่ ยหน้ าปวดหัว “ตกลงรุ่นพีจะทําอะไรครับ”

โคตั ล ยิ มเจ้ าเล่ ห์ “ก่ อ นอื นช่ ว ยลิ ล่ า ทํ า ตามแผนก่ อ น

จากนันก็ชว่ ยลินค์ สุดท้ ายคือแผนของพวกเรา”
152 กัลฐิดา

บาเรี ย มองรอยยิ มสนุ ก ของคนช่า งแกล้ ง อย่ า งอ่ อ นใจ

แวบหนึงเขาคิดจะปฏิ เสธ แต่พอคิดว่าหากไม่มี เขาใครจะห้ าม
โคตัลเวลาเผลอทําอะไรเลยเถิดไป ชายหนุ่มเลยจําใจตอบรับ

“ตกลงครับ ผมร่วมมือด้ วย”

“ดี ชักสนุกขึนแล้ วสิ” โคตัลเอ่ยแล้ วยกถ้ วยนํ าชาขึนจิบ

พลางหันไปมองนอกร้ าน ปราการซิน เทลล่ าทีตังตระหง่าน กับ
แสงไฟสว่างไสวในปราการยิงขับความงามของเมืองแห่งปั ญญา
ให้ น่ า มองยิ งขึ น แต่ ใ นหั ว ของคนมองกลั บ เต็ ม ไปด้ ว ยความ
แผนการทีอาจทําให้ ใครหลายคนต้ องลําบาก

‘ทํ า ไงได้ นี ก็ พ ลิ ก แพลงไปตามสถานการณ์ แ ล้ ว’ บา

เรี ย คิ ด ขณะมองใบหน้ าสวยของรุ่ น พี ซึ งกระหยิ มยิ มย่ อ งกั บ
แผนการของตัวเองซึงดําเนินไปด้ วยดีอย่างอ่อนใจ

รุ่นพีโคตัลเรี ยกเขาว่า ‘นกหลายหัว’ แล้ วถามหน่อยเถอะ

ว่า ถ้ าเขาไม่เป็ น แบบนี คนรอบตัวเขาจะเดิน ตามแผนการของ
พวกเขาสําเร็จไหมล่ะ

‘คิดๆ แล้ ว บางทีก็เหนือยแทนตัวเองเหมือนกัน’

ขณะเดียวกัน
 Baria’ Mission i 153
ปริศนามารีโลนี่

ลิล่ากําลังตกทีนังลําบาก เธอเดินทางมาถึงดีเนโซลตังแต่
เช้ า หลังจากหลบออกจากร้ านมาสเตอร์ บราวน์ เพราะการมาของ
ลินคอร์ นที ไล่หลังเธอมาติดๆ ลิล่าตะเวนไปทัวดีเนโซลอย่างเอา
เป็ นเอาตาย เพือหาสถานทีที เธอจะมอบของขวัญ วันโรเซร่าให้ ลิ
นคอร์ นซึงเก็บเป็ นความลับมาตังสามเดือน แต่สุดท้ ายก็ไม่เจอที
ทีต้ องการนันสักที ความร้ อนรนยิงทวีเพิมมากขึนเป็ นลําดับ เมือ
เธอถูกตามล่า

“อย่าเพิ งเล่น ขี โกงตอนนี สิ ลิ น ค์ ” ลิ ล่ าพึ ม พํ า กับ ตัวเอง

ขณะยืนหลบมุมอยูห่ ลังร้ านขายเมล็ดพันธุ์พืช ขณะทีลินคอร์นยืน
มองซ้ ายมองขวาอยูข่ ้ างนอกร้ าน

ลิ ล่ า ก้ มลงมองกํ า ไลข้ อมื อ ของขวั ญ วั น เกิ ด รวบกั บ

ของขวัญ วันโรเซร่ าของเมือปี ทีแล้ วอย่างขัดใจ คุณ ป้าเฟมีลเคย
เล่าให้ ฟังว่า สร้ อยข้ อมื อของหนุ่มฟรานเชสก้ า ไม่ใช่สร้ อยข้ อมือ
ธรรมดา เพราะผู้ชายตระกูลนีขีห่วง และในกรณีของ ลินคอร์ น ดี.
ฟรานเชสก้ า มันต้ องรวมคําว่า ‘ขีหวง’ เข้ าไปด้ วย

ลิล่าไม่ได้ มีปัญ หากับการถูกตามติดหรอก เพราะตังแต่

เข้ าโรงเรี ย นเวทแห่งเซวี น่า ลิ น คอร์ น กับ เธอก็ แ ทบจะตัวติด กัน
ตลอดเวลาอยู่แล้ ว แต่บางครังลิล่าก็อยากถอดสร้ อยข้ อมือนีเก็บ
154 กัลฐิดา

จริ งๆ โดยเฉพาะเวลาทีเธออยากทําอะไรเพือให้ เขาประหลาดใจ

บ้ าง

‘แต่ถ้าทําอย่างนัน ลินค์ต้องยิงโกรธมากแน่เลย’ ลิล่าคิด

อย่างหนักใจ พลางถอนหายใจอย่างระอาขณะเดินออกมานอก
ร้ านด้ วยรูปลักษณ์แบบใหม่ แต่ไม่พบลินคอร์ นแล้ ว

การเล่ น ซ่อ นหากัน ตอนดึก ไม่ใช่เรื องดี นักหรอก ลิล่า มี

เวลาไม่มากเพือเตรี ยมการพบกับความโกรธของลินคอร์ นในวัน
พรุ่ งนี ซึงเธอต้ องเข้ าร่วมสัมมนาตามแผนงานทีได้ ขออนุญาตไว้
ที สําคัญ ก่อนถึงเวลานันลิล่าต้ องหาสถานที ที จะมอบของขวัญ
ของเธอให้ ได้ ก่อน

“เกือบสามทุ่มแล้ ว สายแล้ ว” ลิล่าพึมพําพลางหันไปมอง

ทางทีจะพาเธอไปยังร้ านนําชาคาเดลล่าตามนัด

‘ดีนะทีรุ่ นพีโคตัลส่งจดหมายมาถามว่าเราถึงหรื อยัง ไม่

งันคงโดนรุ่ นพีโกรธอีกทีไปสาย’ ลิล่าคิดพลางเร่ งฝี เท้ าเลียวเข้ า
ซอยที เป็ น ทางลัดซึงเธอใช้ ตอนไปจองร้ านนํ าชาให้ รุ่นพี แต่ร่าง
เล็กของว่าทีจอมเวทอัคคีกลับถูกกระชากด้ วยมือของใครบางคน

ร่ างเล็ก หมุนคว้ างเข้ าสู่อ้อมกอดของใครคนหนึง วิ นาที

แรกทีถูกกระชากตัว ลิล่าก็แผ่พ่งุ พลังกระแทกใส่คนร้ าย แต่พลัง
 Baria’ Mission i 155
ปริศนามารีโลนี่

นันกลับสูญ สลายไปแทบจะทันที หัวใจของลิล่าหล่นวูบไปอยู่ที

ตาตุ่ม พร้ อมๆ กับ อ้ อ มกอดที รั ด แน่ น และริ ม ฝี ป ากที ปิ ด ทับ ริ ม
ฝี ปากของเธออย่างรวดเร็ว

“อือ” ลิล่าร้ องอุทานพลางดันไหล่คนร้ ายไว้ แต่อีกฝ่ ายก็

ไม่ยอมผละจาก จนกระทังแรงต่อต้ านของหญิ งสาวอ่อนแรงลง
ริ ม ฝี ปากของคนเอาแต่ใจจึงถอนออก แต่ยังก้ มหน้ าลงมาแตะ
หน้ าผากชิดกับหน้ าผากของเธอ

ดวงตาสีดําสนิทสบกับดวงตาของเธอนิงอยูใ่ นมุมมืดสลัว
นันอีกครู่ หนึง โดยไม่สนใจคนเดินผ่านทางบนผนังผานีด้ วย ว่าจะ
มองพวกเธออย่ างไร ไม่มี เสี ย งพูด ใดๆ จากทังคู่ นอกจากการ
สือสารทางสายตาซึงสินสุดลงเพราะชายหนุ่มพูดทําลายความ
เงียบก่อนว่า

“สนใจไปดืมนําชากับผมไหม คนสวย”

“ฉัน ดื มมาแล้ ว ขอบคุณ ” ลิ ล่ าตอบพลางเบื อนหน้ า หนี

แต่ลินคอร์ นกลับจับใบหน้ าเธอให้ หันกลับมา แล้ วก้ มหน้ าลงทํา
โทษคนทีตอบคําถามไม่ถกู ใจอย่างเอาแต่ใจ แล้ วผละออกพูดต่อ

“พอดีผมยังไม่ได้ ดืม และคิดว่าคุณก็ว่างอยู่ ไม่คิดว่าเป็ น

โอกาสทีดีงนเหรอ”
ั
156 กัลฐิดา

ลิล่าเม้ มปากแน่น เธอรู้ ว่าลินคอร์ น แกล้ งทําเป็ นไม่ร้ ู ว่า

เธอคือใคร แล้ วทําเป็ นจีบเธอ

“ฉันมีคนรักแล้ ว ไม่วา่ งไปดืมนําชากับคุณหรอกค่ะ” ลิล่า

กลันใจตอบในสิงที แน่ใจว่าอี กฝ่ ายต้ องพอใจ เวลาเธอพูดอะไร
ทํานองนีเขาก็จะยิมกว้ างทุกครัง หวังว่าครังนีจะได้ ผลนะ แต่ลิล่า
คิดผิด ลินคอร์ นไม่ดีใจ แถมยังก้ มเอาปากมาแตะปากเธอเบาๆ
อีกหลายครัง ราวกับจะยัวให้ เธอโกรธ พอเธอหันหน้ าหนี เขาก็ยงั
ไล่สัมผัสไปทีแก้ ม จนลิ ล่าทนไม่ไหวจึงยกมือปิ ดปากคนขีแกล้ ง
แล้ วพูดว่า

“พอแล้ ว ลิ น ค์ นี มั น ที สาธารณะนะ” ลิ ล่ า เตื อ นพลาง

สลายมนตราแปลงกายของเธอออก แล้ วมองคนโดนปิ ดปากไว้ ตา
เขียว

ลินคอร์ นดึงมือทีปิ ดปากเขาออกแล้ วยิม เป็ นรอยยิมของ

เด็กร้ ายกาจทีพัฒนาความร้ ายมากขึนพร้ อมกับความหล่อเหลา
ของเขา ลิล่าเคยสงสัยเหมือนกัน ว่าเธอหลงรักผู้ชายคนนีไปได้
อย่างไร แต่คิดเท่าไรก็คิดไม่ออก เลยสรุ ปง่ายๆ เมือนานมาแล้ ว
ว่า ‘ก็รักไปแล้ วนีนา’
 Baria’ Mission i 157
ปริศนามารีโลนี่

สองหนุ่มสาวสบตากันนิง ลิล่าพยายามบิดมื อออกจาก

การเกาะกุม ของลิ น คอร์ น แต่ช ายหนุ่ม กลับ จับ ไว้ อ ย่างเหนี ย ว
แน่นพลางพูดเอาแต่ใจว่า

“ฉันไม่ทําก็ได้ เธอทําสิ”

ลิล่ามองคนสังตาโต แต่ก็ต้องกลืนคําปฏิ เสธไว้ เมือชาย

หนุม่ สําทับต่อว่า “ไม่งนฉั
ั นจะโกรธมากกว่านี”

ลิล่าเม้ มปากแล้ วเขย่งปลายเท้ าขึน ทังที มือทังสองข้ าง

ยังถูกยึดไว้ เพือยืนหน้ าให้ ริมฝี ปากตัวเองขึนไปแตะริ มฝี ปากของ
คนที โน้ มหน้ าตําลงมาหา เพื ออํานวยความสะดวกให้ คนตัวเตีย
ไม่ต้องแขย่งจนเกินไปเพียงแผ่วเบา ลินคอร์ นปล่อยมือลิล่า แล้ ว
รวบคนตัวเล็กเข้ ามากอดแน่น ลิลา่ เองทีกอดตอบเขาเช่นกัน

“คิดถึง” ลินคอร์ นพึมพําทีข้ างหู

“อืม” ลิลา่ รับคําเบาๆ

“ห้ ามทําแบบนีอีกนะ”

“อืม”
158 กัลฐิดา

ลิน คอร์ น กอดคนตัวเล็ ก แน่น ขณะที ลิล่ าคลี ยิม เพราะ

นานๆ ทีจะได้ เห็นลินคอร์ นอ้ อนก็น่ารักดี แต่รอยยิมของลิล่าอยู่ได้
ไม่นาน เมือชายหนุม่ คลายอ้ อมกอดแล้ วดึงให้ เธอเดินตาม

“ละ...ลิ นค์จะไปไหนเหรอ” ลิล่าถามขึนขณะเดินมาได้

สักครู่

“กลับ ปราการไง เธอลงทะเบี ย นขอห้ อ งพัก นัก เรี ย นไว้

หรื อเปล่า”

“ปละ...เปล่า ฉันพักโรงแรม” ลิลา่ ตอบอ้ อมแอ้ มไป

ลินคอร์ นหยุดเดินแล้ วหันมามอง “โรงแรมไหน”

ลิล่าหันไปมองรอบตัวแล้ วตอบว่า “ดีเนโซลแกรนด์เฮาส์”

ลินคอร์ นขมวดคิว “มันคนละทางกันนีนา แล้ วมาทําอะไร

ทีนี”

“เอ่อ ฉันมาหาซือของน่ะ กําลังจะกลับโรงแรมแล้ วละ” ลิ

ล่า รี บ ตอบกลบเกลื อน กลัว ลิ น คอร์ น จะสงสัย ว่า เธอมี แผนการ
อะไร

“แล้ วได้ ของหรื อยัง”

 Baria’ Mission i 159
ปริศนามารีโลนี่

“ดะ...ได้ แล้ ว กลับกันเลยก็ดี วันนีฉันเหนือยจัง” ลิล่ารี บ

เปลี ยนเรื องพลางขยับ มื อ มาคล้ อ งแขนลิ น คอร์ น เพื อออกเดิ น
ขณะที ลิ น คอร์ น ลอบมองคนที กลบเกลื อนไม่ เนี ย นอย่างอดขํ า
ไม่ได้

“ลิลา่ ”

“หื อ ?” ลิ ล่ า เงยหน้ าขึ นมองแล้ วหน้ าซี ด ลง เพราะลิ

นคอร์ นพูดต่อด้ วยรอยยิมร้ ายกาจว่า

“ต่อให้ อ้อน ฉันก็ไม่ลดโทษทีผ่านมาให้ หรอกนะ”

10
160 กัลฐิดา

ขาวใหญ
ผลุง!

กระดาษสายลมรูปตัวเชรี พน้ อยกระโดดมาโผล่ตรงหน้ า

โคตัล ชายหนุ่มยืนมือไปแตะกระดาษสายลมให้ คลีออกอ่าน แล้ ว
มุมปากของโคตัลก็แย้ มยิมจนบาเรี ยต้ องถามว่า

“ลิลา่ ส่งข่าวมาเหรอครับ”

“ใช่ วันนี ลิล่ามาหาเราไม่ได้ คงต้ องหาเวลาคุยกันพรุ่ งนี

ตอนลินค์เผลอ” โคตัลตอบพลางเก็บกระดาษสายลม แล้ วเคาะ
นิวทีโต๊ ะเป็ นสัญญาณเรี ยกทางร้ านมาเก็บเงิน

“ลินค์เจอลิล่าแล้ วสินะ” บาเรี ยถามพลางล้ วงกระเป๋ าเงิน

ออกมา แต่โคตัลส่ายหน้ า
 Baria’ Mission i 161
ปริศนามารีโลนี่

“ฉั น เลี ยงเอง ฉั น เป็ นรุ่ น พี นะ” โคตั ล ห้ ามพลางวาง

ธนบัตร นีโล 3 ใบไว้ บนโต๊ ะแล้ วลุกยืน บาเรี ยจึงลุกตาม แล้ ว
เดินนําหน้ าไปเปิ ดประตูร้านนําชาให้ โคตัล

“ขอบใจ นายจะกลับ ปราการเหมื อ นกัน ใช่ ไ หม งันไป

ด้ วยกันสิจะได้ หารค่ารถลาก”

“ครับ” บาเรี ยรับคําแล้ วตามออกไป

แวบหนึงบาเรี ยรู้สึกเหมือนมีใครจ้ องมองอยู่ แต่พอหันไป

มองรอบตัวก็ไม่ร้ ู สึกถึงอะไรอีก จึงหันไปยิมให้ โคตัลที ส่งสายตา
เป็ นเชิงถามไถ่มา

“ไม่มีอะไรครับ ไปกันเถอะ”

โคตัล พยัก หน้ า แล้ ว ล้ ว งเอาพลุสัญ ญาณเรี ย กรถลาก

รับจ้ างออกมา เขย่าเล็กน้ อยก่อนจะโยนไปให้ ห่างจากตัว พลุก็
แตกออกเป็ นดวงไฟสีฟ้าอ่อน ลอยอยูต่ รงหน้ าคนทังคู่

“ได้ ข่าวว่าเวิร์นกําลังอกหักงันเหรอ”

“ไม่ ถึ ง ขนาดนั นหรอกครั บ เรี ย กว่ า กํ า ลั ง เรี ย นรู้ กั น

มากกว่า”
162 กัลฐิดา

โคตัลยิม “แล้ วนายล่ะ ยังไม่มีแฟนอีกงันเหรอ”

บาเรี ยหัวเราะ “ไม่หรอกครับ ผมยังไม่เจอคนทีถูกใจ รุ่ น

พีละครับ ผมได้ ข่าวว่าพีซิลค์กบั พีฮาดีแต่งงานกันแล้ ว”

“ก็งนแหละ
ั เขารักกันมานานแล้ วนี ส่วนฉันยังรักสนุกอยู่
ให้ ซิลค์นําไปก่อนก็ได้ ”

บาเรี ย พยั ก หน้ า ขณะมองทิ ง เจอร์ สี นํ าตาลอ่ อ นวิ ง

กระโจนมาเทียบท่ากับขอบทางเดิน ชายหนุ่มจึงเดินไปเปิ ดประตู
รถลากให้ โคตัลเข้ าไปก่อน และเป็ นอีกครังที บาเรี ยรู้ สึกว่ามีใคร
บางคนมองเขาอยู่ ชายหนุม่ จึงหันไปมองอีกครัง

‘โดนเสียแล้ วมังเรา’ บาเรี ยคิด พลางก้ าวขึนรถลากแล้ ว

ปิ ดประตู ทิงเจอร์ ตะกุยเท้ าพุ่งตัวไปยังจุดหมายปลายทาง ทีผู้เช่า
ระบุไว้ บนแท่นสําหรับแจ้ งจุดหมายปลายทางซึงอยูภ่ ายในรถลาก

เช้ าวันใหม่ภายในปราการซินเทลล่ายังคงครึกครื น เหล่า

นักเรี ยนจอมเวททังทีเป็ นนักเวทฝึ กหัดและจอมเวทฝึ กหัด ต่างก็
เริ มต้ นยามเช้ ากันอย่างเป็ นระบบตามแบบฉบับของว่าทีจอมเวท
ศิลา เวิร์นตืนแต่เช้ าไปวิงออกกําลังในสวนสาธารณะรอบปราการ
โดยไม่ลืมแวะไปรับนมสดคาซ่า[1]ซึงส่งตรงจากฟาร์ มมาแบบสด
ใหม่ตามทีปราการซินเทลล่าได้ ทําสัญญาไว้ ว่าทางฟาร์ มต้ องส่ง
 Baria’ Mission i 163
ปริศนามารีโลนี่

นมคาซ่ามาที โรงอาหารกลางเพื อให้ นัก เรี ย นจอมเวทได้ ดืมใน

ตอนเช้ าทุกวัน

ความจริ งให้ ทางโรงอาหารส่งลังนมเข้ าไปอยู่ในตู้เย็นใน

ห้ องพักของเขาเลยก็ได้ แต่เวิร์นคิดอย่างแยบยลว่าการแบกลังนม
วิงกลับห้ องพักตอนขากลับจากการออกกํ าลังกายในตอนเช้ าก็
เป็ นอะไรทีทําให้ ได้ ออกกําลังกายเพิมขึน

แก๊ ก!

เวิร์นแตะปลดล็อกบานประตูห้องพัก แล้ วเดินเข้ าห้ องไป

บาเรี ยซึงนอนบนพรมตรงลานอเนกประสงค์ ทีเวิ ร์น มักใช้ เป็ น ที
ออกกํ า ลัง กายด้ วยก็ ร้ ู สึก ตัว ตื นและลุก ขึนทัน ที เหมื อนทุก ครั ง
เพราะเป็ นคนนอนหูไวตืนง่าย จากนันก็ ยืนมือไปสะกิดปลุกชิลด์
ซึงเพือนรักรี บพลิกตัวหนีทนั ทีพร้ อมบ่นงึมงําต่อรองเช่นทุกครังว่า
ขอนอนต่ออีกหน่อย

“นายจะอาบนําก่อนไหม” เวิร์นถาม ขณะแบกลังนมไป

วางบนเคาน์เตอร์ เตรี ยมอาหาร

“อืม นายจะออกกําลังกายต่องันเหรอ”
164 กัลฐิดา

“ใช่ หลังจากวิงแล้ ว ยังต้ องวิดพืนต่ออีก ครัง จึงครบ

โปรแกรมออกกําลังกายประจําวัน นายไปอาบนําก่อนเลย”

บาเรี ยพยักหน้ า ขณะกํ าลังเก็ บที นอนเข้ าที เวิร์นก็ ถาม

ขึนว่า “เอ้ อ แล้ วลินค์ไปไหน เมือคืนระหว่างทีรอนาย ลินค์ก็บอก
ว่ า ต้ อ งไปไหนสั ก แห่ ง ไม่ ร้ ู แล้ วก็ อ อกไปเลยจนป่ านนี ยั ง ไม่
กลับมา”

“คงไปไล่ล่าเชรี พขีตืนอยู่ละมัง” บาเรี ยตอบ

“ฮะ! ลิลา่ มาถึงแล้ วเหรอ”

บาเรี ยมองเวิร์น ยิมๆ ที รู้ จักฉายาของคนที เขาเอ่ยถึงได้

ในทันทีวา่ หมายถึงใครและตอบว่า “ใช่”

“ลินค์เลยค้ างคืนกับลิล่าเลยงันเหรอ เจ๋งอะ ลิล่าเหนือย

แน่” เวิร์นเอ่ยต่ออย่างอารมณ์ดี

บาเรี ยนิวหน้ าก่ อนจะปรามเพื อน “อย่าพูดอย่างนันให้

ใครได้ ยินเชียวนะ ลิลา่ เสียหายหมด”

เวิ ร์ น หั น มามองหน้ า คนไม่ เคยมี แ ฟน แล้ ว หัว เราะร่ า

“เรื องปกติน่า แล้ วอย่างลินค์นะเหรอจะมือไวใจเร็ ว ทีบอกว่าลิล่า
 Baria’ Mission i 165
ปริศนามารีโลนี่

จะเหนือยแย่นะ่ เพราะลินค์ต้องไม่แคล้ วท้ าประลองกับสาวน้ อยที

น่ารักของพวกเราต่างหาก คิดลึกจริงบา”

บาเรี ย ส่ า ยหน้ าให้ คนที มื อ ไวยิ งกว่ าทุก คนในรุ่ น ที เริ ม

ทําอาหารเช้ าอย่างตังใจ

“ทําอะไรเหรอ” บาเรี ยถาม

“สลัดผักนําใสน่ะ พีจชอบ พอดีตอนไปวิงออกกํ าลังกาย

ได้ ผักสดน่าทานมาจากโรงอาหารด้ วย ทํ าแล้ วเดียวจะส่งไปให้
พีจ”

บาเรี ยเลิ กคิวกับความเป็ นแม่บ้านแม่เรื อนของเพื อนซึง

มากกว่าทีทุกคนคิด ในบรรดาเพือนทังหมด เวิร์นทําอาหารอร่อย
สุด เหตุผลทีพ่อหนุ่มร่ างโตซึงน่าจะใช้ แรงงานได้ ดีกว่าสมอง ก็คือ
ตะกูลโบลท์ ฝึก หนัก มาก และมัก เข้ าไปฝึ ก ในที ที แม่บ้ านเข้ าไป
ด้ วยไม่ได้ ฉะนันทุกคนจึงต้ องทํ าอาหารกิ นเอง ทําไปทํ ามานาน
วันเข้ า เวิร์นก็ชกั เบืออาหารพืนๆ เลยต้ องหัดทําอาหารกับแม่บ้าน
ไว้ บ้าง

“ง้ อว่างันเถอะ” บาเรี ยแซว พลางดึงผ้ าขนหนูมาพาดบ่า

ขณะมองคนทีทํ าท่าจะเป็ นจะตายเพราะไม่ร้ ูว่าทําไมสาวเจ้ าถึง
ขอห่างๆ กันสักพัก
166 กัลฐิดา

‘ระหว่ า งความรั ก คื อ ความคิ ด ถึ ง นะบา นั นคื อ สิ งที

สายใยเชือมโยงพ่อกับแม่ไว้ ด้วยกัน’ เป็ นคําพูดของพ่อทีตอบบา
เรี ย ตอนทีเขาถามพ่อว่า เราสองคนมาอยู่กันทีดีเนโซล แล้ วคุณ
แม่จะไม่เหงาเหรอ

“นายเลิกคิดหาเหตุผลทีพีจขอเว้ นระยะห่างกันแล้ วหรื อ

ไง”

เวิ ร์น เงยหน้ ามามองเขานิ ดหนึง แล้ ว ก้ ม จัดผัก ใส่ช าม

แก้ วต่อ พลางตอบว่า “เปล่า แต่เร่ งคิดไปก็เท่านัน มีแต่ร้อนรนไป
เปล่ า ๆ ฉัน ว่ า ถ้ า ทํ า ใจสบายๆ สัก พั ก น่ า จะคิ ด ออกได้ ไ ม่ ย าก
ระหว่างนีก็ส่งของกํานัลง้ อไปพลางก่อน”

บาเรี ย มองวิ ธี ก ารง้ อสาวของเวิร์น แล้ วพูด พึ ม พํ า ขณะ

เดินเข้ าห้ องนําว่า “ของง้ อหรื อว่าของทําคะแนนกันแน่ กลัวแพ้ รุ่น
พีก็บอกมาเถอะ”

เวิร์นมองตามหลังเพื อนอย่างกิ นเลือดกินเนื อเพราะคํ า

ค่ อ นขอด แล้ วหั น กลับ มามองชามแก้ วที จั ด เรี ย งผัก ไว้ อ ย่ า ง
สวยงามด้ ว ยรอยยิ มกริ ม จากนันก็ เตรี ย มทํ านํ าสลัด นํ าใสต่ อ
เสี ย งดัง กุก กัก ๆ ของพ่ อครัว หัวป่ ากับ กลิ นหอมที โชยมา ทํ าให้
ชิลด์ทีหลับๆ ตืนๆ อยูต่ ้ องขยับตัวยุกยิก แล้ วผุดลุกขึนนังในทีสุด
 Baria’ Mission i 167
ปริศนามารีโลนี่

“กลินหอมจัง นายทําอะไรน่ะ”

“ของอร่ อยน่ะสิ แต่ไม่ใช่ของนายแน่ ท่านหัวหน้ า ลุกได้

แล้ ว จํ าได้ ไหม วันนีพวกเรานัดกัน ทีห้ องอ่านหนังสื อ นายคงไม่
อยากสายในวันแรกของการประชุมกลุ่ม” เวิร์นตอบกวนๆ พลาง
บรรจงวางถ้ วยใส่นําสลัดนําใสใบเล็กแทรกลงไปในชามผัก แล้ ว
หันไปหยิบฝามาปิ ดชาม จากนันก็เดินไปหยิบกล่องส่งพัสดุสีขาว
[2]ของไปรษณี ย์ เวทมนตร์ ที เขาไปหาซือมาเตรี ยมไว้ ตงแต่ ั เมื อ
วานมาบรรจุของลงไป ปิ ดฝากล่องตามด้ วยเวทปิ ดผนึกทีระบุไว้
ด้ วยความระมัดระวัง

“โหย น่ากินจัง ฉันก็อยากกินบ้ าง ทําเผือบ้ างดิ” ชิลด์พูด

พลางยิ มเอาใจเพื อน ข้ อดี อย่ างหนึ งที เขามาอยู่กับ เวิร์น คื อ มี
อาหารกินไม่เคยขาด

“จ่ ายเงิ น มาสิ คุณ ชาย แหม กลับ ไปนอนบ้ า นนายก็ มี

แม่บ้านทํ าให้ กินอย่างเหลื อเฝื อ นี อะไรมาเบียดเบี ยนขอที นอน
แล้ วยังจะใช้ ฉันทําให้ กินอีก เรื องสิ” เวิร์นแกล้ งค่อนว่า แต่ก็หนั ไป
ทําสลัดให้ เพือนอีกจานอย่างเสียไม่ได้

“เวิร์นเพือนรัก เราจะไม่พูดเรื องนี เพราะฉันยังไม่อยาก

กลับบ้ าน เข้ าใจตรงกันนะ ว่าแต่ ลินค์ไปไหนแต่เช้ า”
168 กัลฐิดา

“แต่ดึกมากกว่า ตังแต่เมื อคืนยังไม่กลับเลย บาบอกว่า

น่าจะไปหาลิล่า”

ชิลด์กําลังเก็บทีนอนอยูย่ ้ อนถามอย่างแปลกใจว่า “ไปหา

ใครนะ”

“ลิล่าไง ลิ ล่ามาถึงดีเนโซลแล้ ว งานนี ลิ ล่าโดนลิ น ค์ เอา

คืนหนักแน่” เวิร์นพูดเสียงกลัวหัวเราะ

“อย่าพูดอย่างนันน่า เดียวเพื อนเราเสี ยหายหมด” ชิ ลด์

ปราม

เวิร์น ยิ งหัวเราะเสี ย งดังมากขึนอี ก ขณะดี ด นิ วดังเป๊ าะ

จานสลัดทีเขาทําเสร็ จก็ลอยไปวางบนโต๊ ะอาหาร แล้ วแย้ งว่า

“ฉันก็ไม่ได้ หมายความอย่างนันซะหน่อย พวกนายนีคิด

ลึกกันจัง” เวิร์นพูดแก้ ด้วยนําเสียงสบายๆ

“ฉันเปล่าคิดลึกนะ แต่เพราะนายพูดให้ คิดต่างหาก เอ้ อ

หนังสือพิมพ์ฉบับวันนีมาหรื อยัง” ชิลด์ผ้ ขู าดการเสพข่าวไม่ได้ เลย
ถามหา ทุกวันเขาต้ องอ่านหนังสือพิมพ์หลังจากตืนนอนก่อนอืน
ใด มีแต่ช่วงทีมาทีนีแหละ ทีบางวันต้ องว่างเว้ นไปบ้ าง วันนีมีพอ
เวลาก็ขออ่านสักหน่อย
 Baria’ Mission i 169
ปริศนามารีโลนี่

“อยู่บนโต๊ ะ อาหารขอรั บ คุณ ชาย” เวิร์น ล้ อเลี ย น พลาง

เดินมายังพืนทีออกกํ าลังกายทีตอนนีกํ าจัดเครื องนอนของเพือน
ไปแล้ ว เขาเริ มวอร์ มร่างกายก่อนจะออกกําลังกายตามปกติ ชิลด์
ลุกขึนคว้ าผ้ าเช็ดตัวพาดบ่าติดไปด้ วย แล้ วเดินไปนังทีโต๊ ะอาหาร
เพือรอคิวเข้ าห้ องนํา ขณะมือก็กางหนังสือพิมพ์เซวีเดลีออกอ่าน

แก๊ ก! ประตูห้องนําเปิ ดออกพร้ อมๆ กับเสียงชิลด์ทีอุทาน

ดังลันว่า

“บา!”

“อะไร เรี ยกเสีย ดังตกใจหมด ห้ องนํ าว่างแล้ ว เข้ าไปสิ ”

บาเรี ย ตอบรั บ พลางเดิ น เอาผ้ าเช็ ด ตั ว ไปแขวนราวตากผ้ าที
ข้ างหน้ าต่าง ขณะที ชิลด์ อ่านข่าวในหนังสือพิ มพ์ ตรงหน้ าแบบ
ออกเสียงดังๆ

“เผยภาพหญิ งสาวผู้ครอบครองหัวใจทายาทหนุ่ม แห่ง

ร้ านมาสเตอร์ บราวน์ ในคําคืนสุดแสนโรแมนติกสองต่อสอง งาน
นีสาวใหญ่สาวน้ อยถึงคราวเสียนําตากันระนาว”

บาเรี ยขมวคคิว เขาเดินมาหยุดยืนข้ างหลังชิลด์ แล้ วคิวที

ขมวดแน่น เมื อครู่ ก็ ค ลายออก เพราะภาพที ปรากฏอยู่ในหน้ า
หนังสื อพิ มพ์กรอบข่าวซุบซิบเจ็ดรัฐ ซึงเป็ นข่าวซุบซิบยอดนิย ม
170 กัลฐิดา

และดังทีสุดของเซวีเดลี เป็ นเพียงภาพของบาเรี ยทีเปิ ดประตูร้าน

นําชาให้ หญิงสาวผมยาวสยายจนบดบังใบหน้ าส่วนใหญ่ไว้

“อ่อ นึ ก ว่า รู ป อะไร เมื อคื น น่ ะ เอง” บาเรี ย พึ ม พํ า ด้ วยสี

หน้ าสบายใจ

“นายมีแฟนแล้ วเหรอ” ชิลด์หนั มาถามหน้ าตาตืน จนบา

เรี ยต้ องผลักหัวเพือนอย่างเรี ยกสติ

“นายเลิ กเชือทุก อย่างตามข่าวบอกบ้ างได้ ไหมชิลด์ อีก

อย่างนายเป็ นอะไรกับหน้ าข่าวซุบซิบป๊ ะเนี ย เห็นชอบอ่านจริ ง”
บาเรี ย เลี ยงที ตอบ แล้ วเฉไฉไปเรื องอื น ถ้ าบอกตรงๆ ว่ าคนใน
ภาพเป็ น ใครก็ ต้ อ งร่ า ยยาวเรื องแผนการที รั บ ปากกับ พี โคตัล
ด้ วยน่ะสิ คราวนีก็ไม่เป็ นความลับกันละ

‘ยุ่งยากจริ ง แต่ถ้าดูจากภาพต่อให้ เป็ นคนสนิทกันก็ดไู ม่

ออกหรอกว่าเป็ นพี โคตัล ด้ วยเพราะชุดที รุ่ นพี ใส่ด้ วยละมัง’ บา
เรี ยคิดอย่างโล่งใจ

“ก็มนั น่าเชือปะละ เมือคืนนายขอตัวกลับก่อนบอกว่าจะ

ไปปิ ดร้ าน แต่ดันมาเป็ นข่าวหราอยู่เนีย แล้ วนีมันเมือคืนรึ เปล่า
บอกมาเลยนะบา ไม่งนฉั ั นจะไม่ยกโทษให้ ทีนายแอบหนีออกจาก
 Baria’ Mission i 171
ปริศนามารีโลนี่

สมาคมคนโสดโดยไม่ได้ รับอนุญ าต” ชิลด์ซกั ไซ้ ด้วยสีหน้ าขึงขัง

นําเสียงจริ งจัง จนเวิร์นทีกําลังวิดพืนต้ องหลุดหัวเราะออกมา

“แล้ วใครเป็ นประธานเหรอ ไอ้ สมาคมทีว่าน่ะ”

ชิลด์ยืดอก “แน่นอนทีต้ องเป็ นฉันอยู่แล้ ว”

“ฟุ้งซ่านน่า ไปอาบนําได้ แล้ ว” บาเรี ยตัดบทเปลียนเรื อง

พลางตบไหล่เพือน แล้ วดึงหนังสือพิมพ์จากมือไป ชิลด์เลยต้ อง
ลุกขึนอย่างเสียไม่ได้ แต่ยงั พูดยําเรื องเดิมว่า

“ฉันเอาจริงนะ นายต้ องมีคําตอบให้ ฉัน ไม่งนเราเลิ

ั กคบ
กัน”

“เออ เลิก” บาเรี ยรับคําง่ายๆ

“เฮ้ ย! บา ฉันพูดเล่นเว้ ย” ชิลด์ย้อนพลางทําหน้ าหน้ าตา

เจ็บปวดเกินจริง บาเรี ยเลยยักคิวไหวไหล่นิดๆ ตอบกลับว่า

“เออ ชิลด์ ฉันก็พดู เล่นว่ะ”

ชิลด์ทําปากขมุบขมิบเหมือนแช่งชักหักกระดูกเพือนลับ
หลัง แล้ วหมุนตัวเดินเข้ าห้ องนําไป เรียกเสียงหัวเราะให้ เวิร์นทีวิด
172 กัลฐิดา

พื นจนครบจํ า นวนแล้ ว กระโดดลุก ขึนยื น ในจัง หวะเดี ย วกั บ ที

ผ้ าขนหนูพ่งุ จากทีแขวนมาหาเขา

“ตกลงคนนีตัวจริ งเหรอ” เวิร์นถาม

“ใคร?”

“ก็ผ้ หู ญิงในข่าวไง” เวิร์นบุ้ยหน้ าไปทางหนังสือพิมพ์

บาเรี ยหลุดหัวเราะก๊ าก “อย่าเป็ นแบบชิลด์ได้ ไหม ยิงกับ

คนนีไม่มีทางเป็ นไปได้ หรอก”

เวิร์นจุปาก “บาเรี ย มิชชาร์ พ ไม่ค่คู วรกับเธอตรงไหนอะ

อย่ามาทําตัวขีขลาดหน่อยเลยน่าบา”

บาเรี ยได้ แต่ส่ายหน้ าไม่ตอบโต้ อีก เขาพับหนังสือพิม พ์

วางไว้ บนโต๊ ะ

“ไม่เกียวกับว่าขีขลาดหรื อไม่ เพราะมันไม่ใช่อย่างทีนาย

คิด”

เวิร์นเดิน มาหยิ บ หนังสื อพิ ม พ์ กางดูด้วยตาตัวเอง แล้ ว

เอียงหน้ ามองอย่างพิจารณา “ท่าทางจะสวยมากด้ วยสิ แหม คน
 Baria’ Mission i 173
ปริศนามารีโลนี่

ทีจับภาพนีก็เก่งนะ จับได้ ตอนนายยิมพอดีเลย เห็นอย่างนีสาวๆ

ร้ องไห้ กนั ตาย”

“ร้ องไห้ ทํ า ไม ฉั น ไม่ ไ ด้ เป็ น ที หมายตาของสาวๆ อย่า ง

นายหรื อลิ นค์สักหน่อย ขอนมขวดนะ” บาเรี ยค้ าน แล้ วหยิบนม
คาซ่าในลังทีเวิร์นวางไว้

“ได้ แต่ก็ นันแหละ ใครได้ นายเป็ น แฟนก็ อาจเครี ย ดได้

นะ”

บาเรี ยกํ าลังบิดฝาเปิ ดขวดนมได้ ยินคําวิจารณ์ ของเพือน

ต้ องขมวดคิวและถามอย่างข้ องใจ “เครี ยดยังไง”

“ก็นายเป็ นคนของประชาชนนี นา ดูอย่างคราวที แจสซี

พาววิน ซ์ เด็ก ห้ องสองที มาสารภาพรั กกับนายสิ คบกันแค่ส าม
เดือนเองก็เลิกและ”

“ขอแก้ ข่าวหน่อยนะ ฉันยังไม่ได้ คบกับเธอนะ” บาเรี ยรี บ

แย้ งขัดเพือนทีโมเมพูดไปเรื อย

“เออๆ แค่ทดลองไปไหนมาไหนด้ วยกันอยูส่ องสามเดือน

ฉันละเชือนายเลยวะบา กล้ าพูดกับเขาอย่างนันได้ ไง ผู้หญิ งก็ใจ
ถึงเนอะ ยอมรับข้ อเสนอของนายด้ วย”
174 กัลฐิดา

บาเรี ย กระดกขวดนมดืมรวดเดี ยวจนหมดขวด แล้ วนํ า

ขวดไปวางไว้ ทีเดิมพลางตอบว่า “ก็ฉันไม่อยากให้ ผ้ หู ญิ งเสียใจ
จะเป็ นแฟนกันหรื อไม่ ฉันว่าต้ องดูทีการใช้ ชีวิตด้ วย สิงทีเขาเห็น
กับสิงทีเป็ นมันไม่เหมือนกัน”

เวิร์นวางหนังสือพิมพ์ลง แล้ วหันไปมองเพือนทีจริ งจังกับ

ชีวิตมากกว่าทีแสดงออก บาเรี ยเป็ นคนทีเข้ ากับคนอืนง่าย ร่าเริ ง
เป็ นเด็กธรรมดาทีบางทีก็อาจจะธรรมดาเกินไปด้ วยซําสําหรับเด็ก
ทีเกิดมาเป็ นทายาทของคนมีชือเสียง และเพราะความร่ าเริ งเข้ า
กับคนง่ายของบาเรี ยนัน คนทัวไปก็เลยลืมไปว่า บาเรี ย มิชชาร์ พ
ก็เป็ นเหมื อนเด็กดินอร์ ต้าทัวไปทีจริ งจังและให้ ความาสําคัญกับ
หลักการมากกว่าทีคิด

“แล้ วเป็ นไง เจอไปแค่สองเดือน ก็จอดสนิท โธ่เอ๊ ย! ใคร

จะไปทนได้ อะ ก็นายเล่นให้ ความสําคัญกับทุกคนอย่างถ้ วนทัวไป
หมด ผู้หญิงไม่ว่าคนไหนก็อยากให้ ตวั เองเป็ นคนสําคัญของนาย
แค่คนเดียวอยู่แล้ วเดือนสุดท้ ายทีเขาไปไหนมาไหนกับนาย ฉัน
ละอยากจะร้ องไห้ แทน นายก็ทนได้ เนอะ”

บาเรี ย ยัก ไหล่ “งันเหรอ แต่ฉั น ว่ามันก็ ต้องมีค รอบครั ว

และเพือนฝูงด้ วยนา”
 Baria’ Mission i 175
ปริศนามารีโลนี่

“ครับ ครับ คุณผู้รักครอบครัวและเพือนฝูง แล้ วแต่ละคน

ที อยู่รอบตัวนายก็ มี ปั ญ หาเยอะแยะจนนายไม่ต้ องทํ าอะไรละ
คนเรามันก็ต้องมีเวลาเป็ นส่วนตัวกันบ้ างนะบา”

บาเรี ยยกมุมปากขึนแล้ วตอบว่า “งันให้ ฉันเลิกสนใจนาย

เป็ นคนแรกเลยไหม ฉันอาจจะมีเวลาส่วนตัวบ้ าง”

เวิร์นตาโต แล้ วยกมือขึนเสมอไหล่อย่างยอมแพ้ “ตกลงๆ

เลิกพูดเรื องนี แล้ วอย่าตัดหางฉันนะ ขาดนายเหมือนขาดใจวะ”

“ใครขาดบาเหมื อ นขาดใจ” ชิ ล ด์ ที เพิ งเดิ น ออกจาก

ห้ องนําร้ องถาม เวิร์นทีเดินสวนเข้ าห้ องนําไปเลยตอบว่า

“นายไง”

“อย่ามา ฉันน่ะพึงพาบาน้ อยสุดแล้ ว”

“เหรอ” เวิ ร์ น พู ด เสี ย งสู ง ลากยาว จนชิ ล ด์ หั น มาขอ

คํายืนยันกับบาเรี ยว่า

“หรื อไม่จริ ง”

บาเรี ยได้ แต่หวั เราะแล้ วส่ายหน้ าระอา โดยไม่ตอบ ยาม

เช้ าของพวกเขาก็ ยังเป็ น เช้ า ทีสดใสเหมื อนเคย แม้ จะมี เรื องไม่
176 กัลฐิดา

คาดฝันเข้ ามาเป็ นนําจิมบ้ าง แต่ก็ไม่น่าเป็ นห่วงเท่าไร เพราะเวิร์น

กั บ ชิ ล ด์ ดูไ ม่อ อกว่า ผู้ห ญิ ง ในภาพข่าวเป็ น ใคร ปั ญ หาคื อ คน
สําคัญทีสุดอย่างลินคอร์ นล่ะ ดูออกหรือเปล่า

[1] คาซ่า เป็ นสัตว์เลียงลูกด้ วยนมอยูค่ กู่ บั ชาวดินอร์ ต้ามาช้ านาน นมของคาซ่ามี
คุณค่าทางอาหารสูง จึงช่วยเสริมสร้ างร่างกายให้ เจริญเติบโตได้ ดี และตามความเชือ
ของชนเผ่าซินเทล นมคาซ่าจะช่วยกระตุ้นการทํางานของสมอง ทําให้ เรียนรู้ได้ เร็ว

[2] กล่องพัสดุของไปรษณ์ย์เวทมนตร์ มีทงหมด

ั 7 สี แยกตามสีประจํารัฐ นอกจากนี

11
มนตราทีใช้ ปิดผนึกกล่องจะแตกต่างกันไปตามแต่ละประเภทของพัสดุทีต้ องการส่ง
เช่น พัสดุธรรมดา อาหารแห้ ง หรืออาหารปรุงเสร็จใหม่ๆ เป็ นต้ น

เผยไต
 Baria’ Mission i 177
ปริศนามารีโลนี่

ลิน คอร์ น มองภาพข่ าวของบาเรี ย ในหน้ าหนังสื อพิ ม พ์

ขณะรอคอยลิ ล่ าซึ งสู้กั บ เขาทังคื น อยู่ที ล็ อบบี โรงแรมอย่ างใจ
เย็ น ก็ มี รุ่น พี ที มาร่ ว มสัม มนาซึ งพัก อยู่ทีนี หลายคนแวะเข้ า มา
ทักทายเขา ก่อนจะเดินไปกินอาหารเช้ าทีทางโรงแรมจัดเตรี ยมไว้
ให้

สามเดื อนที ไม่ได้ เจอกัน ลิ ล่ าเก่ งขึนมาก สมกับ ที ที น่ า

บอกว่ า ฟอรี ช่ ว ยฝึ กสอนเพิ มเติ ม ให้ ถึ ง อย่ า งนั นผลแพ้ ชนะ
ระหว่างเขากับเธอก็ยงั แตกต่างกัน มากอยู่ดี เด็กน้ อยของท่านซี
ซาร์ ยังมีจุด อ่อนให้ เขาโจมตี แต่นันไม่ใช่เรื องที น่ากังวลเท่ ากับ
รอยยิมซึงเขาคิดถึงแทบทุกวัน แค่คิดว่าลิล่าไม่เคยรู้ตวั ด้ วยซําว่า
ตัวเองครอบครองเสน่ห์แบบไหนอยู่ ลินคอร์ นก็แทบอยากจะบอก
ให้ สาวคนรักรู้ ไว้ เสียเหลือเกิน แต่ก็อย่างว่าแหละนะ เขาเลือกที
จะไม่ทํา

‘เดียวจะกลายเป็ นการชีช่องให้ เกินไป’ ลินคอร์ นคิดขณะ

เพ่งมองภาพหญิ งสาวปริ ศนาในหนังสือพิมพ์ซงบาเรี ึ ยเปิ ดประตู
ร้ านนํ าชาให้ แล้ วขมวดคิว จนคนที เพิ งเดิน มาถึ งล็ อบบี ต้องทัก
อย่างกังวลว่า
178 กัลฐิดา

“รอนานเหรอ”

ลินคอร์ นเงยหน้ ามองหญิ งสาวที เขาใช้ เวลาด้ วยกันกับ

เธอมาทังคื น แต่เธอก็ ยัง คงรอยยิ มสดใสที มุม ปากไว้ ไ ด้ อ ย่ า ง
เหลื อเชือ พลังของลิล่าเพิมขึนมากจริ งๆ เพราะเขาไม่เห็ นความ
เหน็ดเหนือยในดวงตานันเลย

“เปล่ า ผมเธอยาวมากขึนอี ก แล้ ว” ลิ น คอร์ น เอ่ย พลาง

วางหนังสือพิมพ์ไว้ บนโต๊ ะแล้ วลุกขึน

“ว่าจะตัดอยู่เหมื อนกัน มัน ร้ อนน่ะ ” ลิล่าตอบพลางยก

มือขึนลูบผมซึงวันนีเธอรวบผมมัดเป็ นหางม้ า

ลินคอร์ นเอือมมื อไปดึงหางม้ าของเธอเล่น “ไม่เห็ นต้ อง

ตัดเลย เอาไว้ งีแหละ สนุกดี”

ลิล่าค้ อนคนขี แกล้ ง “ลินค์ สนุกอยู่ค นเดียวน่ะ สิ เดียวนี

ผู้หญิงบาซิลล่านิยมตัดผมสันนะ”

“แล้ วเธออยากเป็ นทีนิยมด้ วยหรื อไง” ลินคอร์ นถามเสียง

เรี ยบ จนลิล่ายิมแหย
 Baria’ Mission i 179
ปริศนามารีโลนี่

“ไม่เอา ไม่พดู เรื องนีไปกินอาหารเช้ ากันดีกว่าเนอะ” ลิลา่

รี บเปลียนเรื อง ดึงมือคนทีเอาแต่เล่นผมของเธอออก แล้ วเดิน
นําไปห้ องอาหาร

“ทีนกับนีลจะมาถึงวันนีเหรอ ดีจงั ” ลิล่าชวนลินคอร์ นคุย

ระหว่างทางที รถลากวิงตรงไปยังปราการซิน เทลล่า จริ งๆ ลิ ล่า
ไม่ ไ ด้ ช วนคุ ย เรื อยเปื อยอย่ า งเดี ย ว แต่ เ ป็ นเพราะไม่ ก ล้ า ส่ ง
จดหมายไปถามทีน่าว่าจะมาถึงวันไหนเพราะกลัวนีลรู้เรื องของ
เธอ เลยต้ องสืบเอาจากลินคอร์ นนีแหละ

‘อี ก นิ ด เดี ย วเอง ต้ องเก็ บ ความลับ นี ไว้ ให้ ได้ ’ ลิ ล่ า บอก

ตัวเอง

“น่าจะมาถึงแล้ วนะ เพราะวันนีต้ องประชุมกลุ่มวันแรก

ถือเป็ นวันรวมทีม งานนีสนุกแน่”

“นอกจากพวกเราทีฉันรู้มาก่อนหน้ า ยังมีคนอืนอีกเหรอ”

ลินคอร์ นยิม “คนแรกทีเหนือความคาดหมายคือ ว่าทีไซ

เอนคนใหม่”

ลิล่าตาโต “คุณคนนันเหรอ”
180 กัลฐิดา

ลินคอร์ นพยักหน้ า “ใช่ คนนันแหละ”

“แล้ วใครอีก” ลิล่าถามต่อด้ วยความตืนเต้ น

“เชรี พ กลาสติล”

“อ้ อ คนที เขี ยนงานวิ จัยเกี ยวกับพื ชประดิษฐ์ ใช่ ไหม โห

แต่เขาเป็ น ถึงมหาจอมเวทเชี ย วนะ จะยอมมาร่ ว มงานกับ เด็ ก
อย่างพวกเราเหรอ” ลิล่าอดตืนเต้ นและแปลกใจไม่ได้ แต่แฝงแวว
กังวลไม่น้อย

ลิน คอร์ น ยิมกว้ าง และตอบอย่ า งมันใจว่ า “มาสิ เรื อง

แบบนีพวกคนประหลาดมีหรื อจะยอมพลาด”

คําพูด น่าตีทีหลุดจากปากลิ นคอร์ นพร้ อมรอยยิมมี เลศ

นัยอย่างร้ ายกาจ ทําให้ ลิล่าต้ องตีแขนลินคอร์ นปรามเบาๆ และ
เตือนด้ วยเสียงดุดขู งึ ขังไม่น้อย

“อย่าพูดแบบนีสิลินค์ ไม่ดีเลย ต้ องให้ เกี ยรติรุ่นพีหน่อยรู้

ไหม”

ลินคอร์ นเขม่นมองคนทีเดียวนีกล้ าดุเขา แล้ วยืนหน้ าเข้ า

ไปหา แต่ลิลา่ รี บขยับตัวถอยห่าง “เดียวจะต้ องไปเจอทุกคนนะ”
 Baria’ Mission i 181
ปริศนามารีโลนี่

“แล้ วยัง ไง” คนดื อเอาแต่ใจย้ อนถามพลางขยับ ตัว เข้ า

ใกล้ มากขึน จนหญิงสาวต้ องยกมือขึนดันไหล่เขาไว้

“ถ้ าลินค์ ทํา ฉันก็สติก ระเจิดกระเจิงหมดสิ” คําตอบกับ

ใบหน้ าอมชมพู ทําให้ ชายหนุ่มยิมพรายออกมา

“กลัวคนอืนรู้ว่างัน”

“ลินค์ไม่เขิน แต่ฉันเขินนะ เวิร์นต้ องล้ อแน่เลย” ลิล่าอ้ าง

เพือน แล้ วยืนหน้ าไปหอมแก้ มคนเอาแต่ใจเร็ วๆ และพูดต่อว่า “...
มัดจําไว้ แค่นีก่อนนะ”

ลิน คอร์ น มองยายเฉื อยของเขา ซึงตอนนี รู้ สึ ก ว่าจะไม่

เฉื อยอย่างทีเคยเป็ นด้ วยความสงสัย แต่ก็ยอมถอยห่างแล้ วตอบ
ว่า

“ก็ ไ ด้ บอกไว้ เลย ว่ า ผลการต่ อ สู้เ มื อวานยัง ง้ อ ฉั น ไม่

สําเร็ จนะ”

“อือ” ลิล่าพยักหน้ าหลายครังอย่างยอมรับ แล้ วยิมกว้ าง

ให้ จนลิ น คอร์ น เบื อ นหน้ ามองไปทางอื น บางที เขาชัก ไม่แน่ ใ จ
เหมือนกัน ว่าใครตามใครกันแน่ หรื อจะเป็ นอย่างทีนีลว่า
182 กัลฐิดา

‘...ลิลา่ นํา แล้ วนายตามไง’

“ไม่ใช่หรอก” ลินคอร์ นพึมพํา

“จ๊ ะ?” ลิลา่ ทวนถาม เพราะได้ ยินไม่ชดั

“เปล่า ว่าแต่ ทีปราการฟี เรเน่เป็ นยังไงบ้ าง” ลินคอร์ นพูด

เปลียนเรื องไป

ลิล่าลดมือทีกําลังบิดลูกแก้ วเก็บหนังสือของเธอลง แล้ ว

ตอบว่า

“ดีนะ เรี ยนสนุกดี เราจะได้ เรี ยนมนตราโบราณเป็ นกลุ่ม

ย่อยๆ โดยเปลียนมาสเตอร์ เวี ยนกัน ไปทุก สองอาทิต ย์ คะแนน
ทดสอบจากผลการประเมิ น ของแต่ล ะมนตราจะนํา ไปรวมป็ น
คะแนนรวมทังหมด ทุกคนเลยแข่งกันใหญ่ เพราะจะมี ผลตอน
เลือกมาสเตอร์ ทีปรึกษาปี หน้ าด้ วย”

ลินคอร์ นมองการเล่าเรื องทีดูสนุกสนานของลิล่า แล้ วยก

มุมปากขึนอย่างพอใจ ลิล่า ซี ซานี น ในวันนีไม่ใช่หนอนหนังสื อ
แห่งปราการฟี เรเน่คนเดิมอีกแล้ ว แต่เป็ นผี เสือแสนสวยทีเต็มไป
ด้ วยอิสระและความฝัน
 Baria’ Mission i 183
ปริศนามารีโลนี่

“แล้ วพวกพรี คลาสล่ะ”

ลิล่าเหลือบมองลินคอร์ นอย่างเกรงใจ แล้ วตอบเสียงอ่อย

ว่า “ก็ดี”

“ไปแพ้ ใครละ”

“รุ่นพีพรี คลาสน่ะ แต่ แต่ ฉันแพ้ เพราะเขากําหนดเงือนไข

ที ฉั น ยัง ไม่ เก่ งหรอกนะ” ลิ ล่ า รี บ อธิ บ ายเพิ มเสี ย งละลํ าละลั ก
เพราะรู้ ว่าลินคอร์ น ไม่ชอบให้ เธอแพ้ ใคร จนชายหนุ่มต้ องยกมือ
ลูบศีรษะคนขีกลัวเพือบอกเป็ นนัยว่าเขาไม่ได้ ว่าอะไร

“แพ้ ในห้ องเรี ยนไม่เป็ นไรหรอก อย่าแพ้ ตอนขึนประลอง

จริงแล้ วกัน”

เท่านันเอง สีหน้ าของลิล่าเปลียนจากกลัวชายหนุ่มโกรธ

เป็ นกังวลขึนทันที

ลินคอร์ นเห็นสีหน้ าเธออย่างนัน จึงถามว่า “เป็ นอะไรอีก

เกิดกลัวขึนมาหรื อไง”

ลิล่าพยักหน้ าพลางตอบเสียงอ่อยว่า “ฉันยังไม่แน่ใจเลย

ว่าตัวเองเหมาะทีจะเป็ นเจ้ าผู้ครองรัฐหรื อเปล่า”
184 กัลฐิดา

“เอาชนะให้ ได้ ก่อนแล้ วค่อยคิดไหม” ลิ นคอร์ นเอ่ยเสีย ง

เรี ยบ จนลิล่าซึมมากขึน ลินคอร์ นจึงต้ องใช้ นิวเขียแก้ มใสของเธอ
แล้ วพูดว่า

“การหาคําตอบของคําถามนัน มันสําคัญก็จริ ง แต่ตอ่ ให้

คิดมากเท่าไร ก็ไม่มีทางรู้ได้ หรอก จนกว่าเธอจะได้ เป็ น”

ลิล่าเงยหน้ าสบตาลินคอร์ นนิงคิดไปครู่ ห นึง และพูดว่า

“มัน จะไม่เป็ น การเหลาะแหละเกิ น ไปเหรอ ในเมื อฉั น เองยังไม่
แน่ใ จในตัว เองด้ ว ยซํ า ว่ าเหมาะสมที จะไปยื น ตรงจุด นันหรื อ
เปล่า”

“มันอีกตังหลายปี เธอก็ค่อยๆ คิดหาคําตอบไปเรื อยๆ ก็

ได้ นี ระหว่างนีก็เรี ยนรู้ สิงทีจําเป็ นให้ หมด และทําให้ ดีทีสุด ไม่งนั
เธอจะรู้ได้ ยงั ไง ว่าตัวเองเหมาะสมหรื อเปล่า”

ลิล่า พยัก หน้ าแล้ วยิมกว้ าง “นันสิ เนอะ ก็ ค งต้ องอย่ าง

ลินค์วา่ แหละ”

“นอกจากเรี ยนมนตรา แล้ วเธอทําอะไรอีก” ลินคอร์ นโยน

คําถามต่อไปให้
 Baria’ Mission i 185
ปริศนามารีโลนี่

ความจริ ง ลิ น คอร์ น ก็ ไม่ ใ ช่ ค นชอบคุย อะไรเรื อยเปื อย

หรอกนะ แต่หลังจากทีต้ องแยกไปเรี ยนคนเดี ยว โดยไม่มีทังนี ล
ทีน ทีสําคัญไม่มีลิล่าด้ วย เขาก็เริ มรู้สึกว่า การได้ ฟังใครเล่าเรื อง
ว่าวันนี ไปทําอะไรมาบ้ าง ก็ให้ ความรู้ สึกดีๆ ไม่แพ้ การอยู่ในโลก
ตัวเองเหมือนกัน

‘ชักเริ มเข้ าใจคุณพ่อแล้ วสิ ทีแม้ แต่ตอนทีทํางานง่วนไม่มี

เวลาหยุด ก็ยงั ชอบให้ คณ ุ แม่มาอยูใ่ นห้ องเดียวกัน’

“ก็อ่านหนังสือ กับลุ้นว่าอย่าให้ ชือตัวเองไปปรากฏอยูบ่ น

กระดานประลองน่ะสิ” ลิล่าพูดด้ วยรอยยิมขําๆ

“กระดานประลองเหรอ อ้ อ ที ว่ า นัก เวทฝึ ก หัด จะต้ อ ง

ประลองฝี มือกันในโดมฝึ กกลางปราการฟี เรเน่อะนะ”

“ช่าย สามเดื อนมานี ฉั น รอดละ แต่ คงไม่ รอดไปตลอด

หรอก กลัวเหมือนกัน เดือนหนึงมีการประลองห้ าคู่ ไม่เดือนนี ก็
เดือนหน้ าฉันคงจะโดนแล้ วละ”

ลินคอร์ นพยักหน้ า “ก็ดีนะ เด็กห้ องหนึงไปปราการฟี เรเน่

น้ อย เธอจะได้ ไม่เหงาไง”
186 กัลฐิดา

ลิ ล่ าชะงัก เรื องราวที กํ า ลัง จะเล่ าต่ อ แล้ ว หัน มามองลิ

นคอร์ นซึงเพลินอยู่กบั การไล้ แก้ มเธอบ้ าง ลูบผมเธอบ้ างอย่างนึก
สงสัย จนอดถามไม่ได้ วา่

“ลินค์เหงาเหรอ ลินค์ไปคันเจฟาคนเดียวนี”

ลิ น คอร์ น เลิ ก คิ ว แต่ แ ทนที จะปฏิ เสธ ชายหนุ่ ม กลั บ

เปลียนคําตอบไปเป็ นว่า “ก็เหงานะ เพราะใครบางคนเล่นหายไป
เลยนี”

“อะ....อันนันมัน...” ลิ ล่ าอ้ าปากพะงาบๆ อยากปฏิ เสธ

แต่ก็พูดไม่ออก ผิวแก้ มขาวใสแดงระเรื อขึนจนลินคอร์ นยิมกว้ าง
หญิงสาวทีถูกแกล้ งเลยจับได้ ว่าเขาโกหกเธอ แววตารู้สึกผิดก็แปร
เปลียนเป็ นไม่พอใจ

“แกล้ งกันเหรอลินค์”

ลินคอร์ นหุบยิมแล้ วสบตาคนถามนิงพร้ อมกับตอบด้ วย

นําเสียงจริ งจังว่า “เปล่า ฉันพูดจริง”

ฉ่า!
 Baria’ Mission i 187
ปริศนามารีโลนี่

ใบหน้ าของลิล่าร้ อนจีดขึนมา หากมันสุกได้ ตอนนีคงสุก

จนไหม้ แล้ ว ลิน คอร์ น มองสี ห น้ าแดงระเรื อที ไม่ได้ เห็น มาหลาย
เดือนอย่างพอใจ แล้ วรีบออกคําสังให้ คนทีจะหันหน้ าหนีเขาว่า

“ถ้ าหันหน้ าหนีจะโกรธมากกว่าเดิมนะ”

ได้ ผล แม้ ลิล่าจะเขินอายจนหน้ าแดงจัด แต่ก็ยงั ทําตามที

เขาบอก เธอก็ยงั มองตรงมาทีเขา บางทีการมีคนรักเป็ นเด็กธาตุ
ไฟก็ดีตรงความตรงไปตรงมานีแหละ

“พอใจหรื อยัง”

“ก็นิดหนึง” ลินคอร์ นตอบ ทําให้ ลิลา่ ยิมแฉ่งแล้ วถามว่า

“แล้ วลินค์ทําอะไรบ้ างล่ะ เรี ยนหนักหรือเปล่า”

ลินคอร์ นพยักหน้ าพลางหัน ไปมองข้ างทางทีรถลากทิ ง

ตัวลงจอดเทียบท่ารับส่งผู้โดยสารของปราการ ชายหนุ่มเอือมมือ
ไปเปิ ดประตูรถลากก้ าวลงไปก่อนจะเป็ นหลักให้ ลิลา่ ตามลงไป

“ว่าไงลินค์ เรี ยนหนักหรื อเปล่า” ลิล่าถามขณะเดินตาม

แรงจูงของชายหนุ่ม พลางพยายามจะดึงมือออกจากมือเขา แต่ลิ
นคอร์ นไม่ปล่อย
188 กัลฐิดา

ลินคอร์ นรู้ว่าลิล่าไม่ชอบการตกเป็ นเป้าสายตาให้ ใครมา

สนใจ แต่ช่วยไม่ได้ จริ งๆ ทีเขาเป็ นทีสนใจของทุกคนมาตังแต่เกิด
จึงเปล่าประโยชน์ทีจะหลบหลีกไปทําอะไรแบบปกปิ ด

‘ก็ ทํ าให้ มันชัดเจนไปเลย’ นันคือความคิดของลิน คอร์ น

ซึงสอดคล้ องกับจุดประสงค์อีกอย่างทีต้ องการประกาศกลายๆ
ให้ ทกุ คนทีคิดจะเข้ าหาลิล่าได้ ร้ ูไว้ ว่าหากใครคิดจะจีบผู้หญิงคน
นี ควรรู้ด้วยว่าคูแ่ ข่งคือใคร

“สองเดื อ นแรกหนั ก หน่ อ ยเป็ น การเรี ย นปรั บ พื นฐาน

เพราะคนในรุ่นเดียวกันเป็ นรุ่นพีเสียส่วนใหญ่ ฉันไม่คอ่ ยชินนัก”

“เพราะรุ่ นพี ใช้ มนตราที เราไม่ร้ ู จัก เหรอ ก็ น่านะ เพราะ

แผนกอัญมณีรวมจอมเวทเก่งๆ ไว้ เยอะเลย” ลิล่าเลิกดึงมือกลับ
แล้ ว เธอเดินตามลินคอร์ นไปอย่างเป็ นธรรมชาติมากขึนขณะถาม
ไถ่ไปด้ วย

“ก็ ใช่ ส่ ว นหนึง เดื อ นแรกเลยมี ม าสเตอร์ ม าทบทวนให้

แล้ วสอบเป็ นรายวันเลยละ แผนกทีฉัน เรี ยนน่ะ มี คนขอลาออก
ด้ วยนะ ทนไม่ไหวมัง”

ลิล่าตาโต “จริ งเหรอ ทังที อุตส่าห์ สอบเข้ าไปได้ แล้ วเนี ย

นะ”
 Baria’ Mission i 189
ปริศนามารีโลนี่

“ใช่ ก็ เรี ย นไม่ ท ัน น่ ะ มาสเตอร์ แ ต่ล ะคนก็ เจ๋ ง ๆ ทังนัน

ยกตัวอย่างเช่น...ฟอรี ไง”

ลิล่าพยักหน้ าหงึกๆ “ใช่ๆ ท่านฟอรี เข้ มงวดมากจริ งๆ”

“เธอเคยเรี ยนกับท่านเหรอ ถึงรู้นะ่ ” ลินคอร์ นถามไปเรื อย

ลิล่าจึงตอบไปอย่างไม่ทนั คิด

“ใช่ ท่านฟอรี มาสอนฉันที ปราการ เพราะฉันขอร้ องน่ะ

อยากใช้ ลิไวเออร์ ให้ เก่งกว่านี ลินค์ก็ได้ เรี ยนด้ วยใช่ไหม แล้ วสอบ
ผ่านหรื อเปล่า”

ลินคอร์ นนิงไปหลายวินาที ก่อนจะแย้ มยิมอย่างมันใจ

“ไม่ผ่านจะอยู่มาถึงตอนนีเหรอ สบายมาก แค่ไม่คิดว่า

จะต้ องเรี ยนหนักขนาดนีมาก่อนเท่านัน”

ลิ ล่ า แทบไม่ ไ ด้ สัง เกตถึ ง อาการชะงัก ไปนิ ด หนึ งของลิ

นคอร์ น พลางย่นจมูก ใส่คนรั กแล้ วล้ อว่า “สําหรับลินค์อะไรๆ ก็
ง่ายไปหมดแหละ”
190 กัลฐิดา

“ก็ไม่เชิงแบบนัน” ลินคอร์ นแบ่งรับแบ่งสู้ แล้ วก่อนทีลิล่า

จะซักถามเรื องเรี ยนทีเมื องคันเจฟาต่อ เสียงร้ องเรี ยกของทีน่าก็
ดังขึนพร้ อมกับร่างเล็กทีโถมมากอดลิลา่

“ลิลา่ !”

ลิล่าอ้ าแขนรับ เพื อนตัวเล็ ก แล้ วกอดกัน แน่นด้ วยเสีย ง

หัวเราะดังลัน สองสาวกอดกันกลม ขณะทีนีลเดินตามมาตบไหล่
ลินคอร์ นเป็ นการทักทาย

“ไง พวกชิ ล ด์ ไปรอที ห้ องอ่า นหนังสือ แล้ ว แล้ ว แขกผู้มี

เกียรติของนายทีบอกในจดหมายละ”

ลิน คอร์ นส่ายหน้ า “ฉัน ส่งข่ าวไปแล้ ว พี ดาลัน คงจะมา

เมือถึงเวลา ส่วนอีกคนต้ องรอลุ้น นายบอกพวกชิลด์หรือยัง”

“บอกแล้ ว ตกใจกั น ใหญ่ เห็ น เขาว่ า หน้ าตาเหมื อ น

มาสเตอร์ ไซเอนจริงหรื อเปล่า” นีลถามพลางหันไปมองสองสาวที
คุยกันเจือยแจ้ ว

“คล้ ายตอนคุณลุงเด็กๆ แต่ตอนนีเริ มเห็นความแตกต่าง

บ้ างแล้ ว” ลินคอร์ นตอบพลางรังให้ นีลเดินช้ ากว่าสองสาวที เดิน
นําหน้ าไป
 Baria’ Mission i 191
ปริศนามารีโลนี่

“อะไรเหรอ” นีลถาม

“ทีนน่าจะโกหกพวกเรานะ” ลินคอร์ นตอบเสียงเบา

“หือ? เรื องอะไร” นีลถามอย่างงงๆ

“เรื องความลับของลิลา่ ”

นี ลถึ งกับ หยุด เดิน แล้ ว หัน มามองหน้ าเพื อน “นายรู้ ไ ด้

ยังไง”

“ลิล่ า บอกฉั น เรื องที ท่ า นฟอรี มาสอนเธอที ปราการ” ลิ

นคอร์ นตอบพลางสะกิดให้ เพือนเดินต่อ เพือไม่ให้ เป็ นทีผิดสังเกต

“แสดงว่ ายังมี ค วามลับอื นที ลิล่าปิ ด ไว้ อีก ละสิ ” นี ล เอ่ ย

อย่างอารมณ์ดี จนลินคอร์ นเขม่นเพือน

“ดูนายสนุกนะ”

นี ล เลิ ก คิ ว “ถื อ เป็ นนิ มิ ต หมายที ดี ไ ง ที ลิ ล่ า เริ มเก็ บ

ความลับกับนายได้ บ้างแล้ ว ถึงเป็ นแฟนกัน แต่ถ้ารู้ทุกเรื องมันก็
ไม่สนุกหรอก”
192 กัลฐิดา

“เหรอ เอาไว้ วัน หลัง ฉั น จะช่ ว ยที น ปิ ดบัง นายบ้ า ง” ลิ

นคอร์ นโต้ กลับ

“โว้ โว้ เจ้ าชาย ฉันยังไม่ทําอะไรเลยนะ ถ้ านายทําก็ไม่ใช่

เพือนกันละ”

ลินคอร์ นยักคิว “ก็ความรักทําให้ คนเปลียนไปไง”

นี ลระเบิด เสี ย งหัว เราะกับคํ าตอบของเพื อนสนิ ท จนลิ

นคอร์ นนึกอยากท้ าประลองกับว่าทีเจ้ าผู้ครองรัฐวินดิโคลโลคนนี
จริ งๆ

“เอาน่า ลิล่าก็อยู่นีแล้ ว ไม่มีทางเก็บความลับไว้ ได้ นาน

หรอก” นีลพูดปลอบใจพลางเร่ งฝี เท้ าตามสองสาวไป ลิน คอร์ น
เลยต้ องเร่งฝี เท้ าตามไปด้ วย

“แน่นอนตอนนี คงต้ องปล่อยให้ เชรี พขีตืนของฉันตายใจ

ไปก่ อน” ลิ น คอร์ น พึ ม พํ า ก่ อนจะยิ มพรายเต็ ม หน้ า เขาเชื อว่ า
ความลับทีลิล่าเก็ บซ่อนไว้ ต้องสร้ างความประหลาดใจให้ เขาแน่
แต่คงไม่เท่ากับความลับของเขาทีจะทําให้ เธอตกใจยิงกว่าหรอก

‘อยากให้ ถึงเวลานันเร็ วๆ แล้ วสิ’ ชายหนุ่ม คิดพร้ อมฉี ก

ยิ มกว้ า งเมื อสุ ด ปลายทางที เขาเดิ น มาถึ ง เพื อนกลุ่ ม ใหญ่ ม า
 Baria’ Mission i 193
ปริศนามารีโลนี่

รวมตัวกันทีนีพร้ อมแล้ ว เพือปฏิบตั ิภารกิจสานอนาคตของเพือน

รัก

ได้ เวลา...เล่นสนุกแล้ ว

12
ความเสือ
่ ม
194 กัลฐิดา

ปราการซิ น เทลล่ า มี น โยบายส่ ง เสริ ม ให้ รั ก การอ่ า น

หนังสือ เห็นได้ จากระบบการยืมหนังสือจากห้ องสมุดของปราการ
และการส่ งคื น ซึงอํ า นวยความสะดวกอย่างมากโดยส่ง ตรงถึ ง
ห้ องพักของนักเรี ยนจอมเวททุกระดับ นอกจากนีภายในห้ องสมุด
ของปราการก็ยงั มีห้องอ่านหนังสือส่วนตัวทีจัดไว้ สําหรับนักเรี ยน
ทีต้ องการความเป็ นส่วนตัวเพือใช้ อา่ นหนังสือด้ วย ทีสําคัญแม้ จะ
ไม่อนุญ าตให้ ใช้ เวทอืนใดในห้ องสมุด นอกจากเวทที ใช้ ค้ น หา
หนังสือและทําให้ ของลอยได้ แต่ในห้ องอ่านหนังสือทีเป็ นส่วนตัว
ก็ยงั เปิ ดโอกาสให้ นกั เรี ยนทีเข้ ามาอ่านหนังสือเกียวกับมนตราใช้
พืนทีนีฝึ กฝนได้

“ฉันเริ มเข้ าใจละ ว่าทําไมนายถึงชอบมาห้ องสมุด” เวิร์น

เอ่ยขณะทดลองร่ ายเวททีทําให้ หนังสือซึงบาเรี ยยืมมาเพือใช้ คยุ
งานกันลอยหมุนวนไปรอบห้ องอ่านหนังสือ

“ใช่ไหมละ ปกติถ้าการสัมมนาเสร็จเร็ ว ฉันจะมาทดลอง

ใช้ มนตราทีนี มันสะดวกดี” บาเรี ยตอบ

“อยู่ปราการนีก็ลําบากอย่างนีแหละเนอะ เพราะเขาห้ าม
ใช้ เวทนอกพื นที ที กํ าหนด เว้ น แต่ที โถงทางเดินซึงตังกฎห้ ามไว้
เฉยๆ แต่ไม่ได้ ลงมนตราเป็ นบทลงโทษไว้ อย่างจริ งจัง ที อื นๆ ก็
สยองอ๊ ะ!” เวิร์นบ่นพึมเป็ นหมีกินผึงจนลิลา่ หัวเราะขํา
 Baria’ Mission i 195
ปริศนามารีโลนี่

“เวิ ร์นก็ ไปอยู่ป ราการฟี เรเน่กับ ฉั น สิ ไม่มี ก ฎห้ ามอะไร

เลย” ลิล่าพูดยิมๆ

“เรื องสิ พวกเด็กธาตุไฟบ้ าเลือดจะตาย” เวิร์นตอบอย่าง

เคืองๆ

“แล้ วแผนกของนายฝึ กฝี มือกันยังไงเหรอ ถ้ าไม่นบั แผนก

พสุธาเวท แผนกเสนาธิการก็ถือว่าเรี ยนเวทหนักทีสุดเลยนีนา” ที
น่าถามขณะเข็ น รถของว่า งที ทางห้ อ งสมุดจัด ไว้ ให้ ในห้ องอ่า น
หนั ง สื อ เข้ า มาเสิ ร์ฟ เพื อนๆ ที มองบาเรี ย และเวิ ร์น ใช้ ศิ ล าเวท
จัดเก็บหนังสือเข้ าชัน

“ก็ ออกไปฝึ กในภาคสนามน่ะสิ เรี ย นทฤษฎี ในปราการ

แล้ วออกไปปฏิ บัติ การที เมื องฝึ ก หัด พวกนายคงไม่ร้ ู ใช่ไหม ว่า
เมืองรอบๆ เมืองหลวงน่ะ จัดเตรี ยมพืนทีไว้ ให้ นกั ศิลาเวทฝึ กหัด
และจอมเวทศิลาฝึ กหัดฝึ กฝนเป็ นลําดับขันยิงห่างจากเมืองหลวง
เท่าไร ก็ยิงโหดขึนเท่านัน”

“น่าสนุกนะ” นีลเอ่ยขึน

“แน่นอน แต่นายจะไม่สนุกแน่ ถ้ านายต้ องผ่านให้ ได้ ทุก

ขันตอนในการสอบรวบยอดตอนจบการศึกษา”
196 กัลฐิดา

ลินคอร์ นเลิกคิว แล้ วแกล้ งถามกลับว่า “นายไม่อยากไป

ฝึ กทีนันเหรอ”

“เรื องสิ อยากออกไปลุยแทบแย่แล้ วเนีย”

เหล่าผองเพือนรู้จกั นิสยั เวิร์นดีตา่ งหัวเราะชอบใจ กระทัง

ชิลด์ถามลินคอร์ นขึนว่า

“พีชายนายจะมายัง”

ลิน คอร์ น มองหน้ าคนทังหมด แล้ วตอบว่า “มาตังนาน

แล้ วนี”

ทังห้ อ งอ่า นหนัง สื อ เงี ย บกริ บ อย่ า งฉับ พลัน ทุก คนหัน
มองหน้ ากันเลิกลักเพราะต่อให้ ม องวนไปรอบห้ องอี กกี ครังก็ ไม่
เห็นใครอืน นอกจากอดีตเพือนเรี ยนห้ องหนึงด้ วยกันเองทังนัน

“มาแล้ วเหรอ ลิ น ค์ ” ลิ ล่ า ถามเพราะไม่ ร้ ู สึ ก ว่ า มี ใ คร

แปลกปลอมเข้ ามาในห้ องเลย ลินคอร์ นยิมน้ อยๆ แล้ วหันไปมอง
ผนังข้ างบานประตูทางเข้ า

“ขอโทษทีพวกเราเล่นกันมากไปหน่อย พีดาลันเลยไม่มี
โอกาสได้ แนะนําตัว”
 Baria’ Mission i 197
ปริศนามารีโลนี่

สินเสี ยงพูดของลินคอร์ น พืนทีตรงตําแหน่งทีลินคอร์ นม

องตรงไปก็ปรากฏร่างชายหนุ่มทีคลับคล้ ายคลับคลากับมาสเตอร์
ไซเอนไทม์แต่ดหู นุ่มกว่าขึน เหล่าอดีตเด็กนักเรี ยนห้ องหนึงถึงกับ
ลุกขึนยืนพรึ บเพือทําความเคารพชายหนุม่ ทีเหมือนกับไม่มีตวั ตน
เมือครู่

“ขอแนะนํ า ให้ รู้ จัก ลู ก พี ลู ก น้ อ งของฉั น ดาลัน ฟราน

เชสก้ า” ลินคอร์ นเอ่ยแนะนําเป็ นทางการ

“สวัสดีครับ / ค่ะ”

ดาลัน พยัก หน้ ารั บ เขาหันไปมองลิ น คอร์ น แล้ วตอบว่า

“ไม่ต้องเกรงใจ ผมเข้ าใจ เพราะทุกคนไม่ได้ เจอกันนาน”

ชิลด์ยิมกว้ างแล้ วเอ่ยว่า “พวกเราก็คุยกันไปเรื อยแหละ

ครับ ขอบคุณพีดาลันทีมาร่วมทีมกับพวกเรานะครับ”

ดาลันหันไปสบตาชิลด์แล้ วผงกศีรษะ “ยินดีทีได้ ร่วมงาน

กัน”

นําเสียงนิงกับสีหน้ าไร้ ความรู้ สึกนัน ทําเอาคนอายุน้อย

กว่าทังหมดยิมค้ าง ไม่ร้ ูจะเล่นมุกต่อบทสนทนาอย่างไรดี ลินคอร์
นซึงเข้ าใจธรรมชาติของว่าทีไซเอนมากทีสุดจึงพูดว่า
198 กัลฐิดา

“งันเรามาแนะนําตัวให้ พีดาลันได้ ร้ ูจกั กันมะ”

“เอาวิธีเดิมเลยนะ” เวิร์นถามขึนเป็ นคนแรก

ลิน คอร์ น ยิ มกว้ า ง “แน่น อนอยู่แล้ วเพื อน เริ มจากนาย

ก่อนเลย ท่านหัวหน้ า” ลินคอร์ นผายมือเชิญไปทีชิลด์

ชิลด์ลุกขึนยืนมื อไปตรงหน้ าดาลัน ว่าที ไซเอนจึงยื นมื อ

มาจับ ชิลด์เขย่ามื อดาลันสองสามครังแล้ วออกแรงดึงคนสูงวัย
เข้ าใกล้ พ ลางยกมือโอบหลังแล้ วตบเบาๆ สองสามที พ ลางพู ด
ด้ วยรอยยิมว่า

“ผม ชิ ล ด์ คาโรต้ า ครั บ ตอนนี เป็ นนั ก เวทฝึ กหั ด อยู่

ปราการฟาเรนเซ่ จริ งๆ ผมเป็ นคนดินอร์ ต้า เกิดทีดีเนโซล เลยใช้
ศิลาเวทได้ บ้าง แต่ทีคลังไคล้ มากๆ คือพฤกษาเวท ยินดีทีรู้ จกั พี
ดาลันครับ”

ดาลัน ก้ าวถอยหลัง ไปครึ งก้ า ว ใบหน้ า นิ งหัน ไปมองลิ

นคอร์ นแวบหนึงเหมือนไม่เข้ าใจการทักทายในแบบฉบับของกลุ่ม
เพือนของลูกพีลูกน้ องของเขาคนนี แต่ลินคอร์ นแค่หวั เราะเบาๆ
ดาลันจึงหันมาพยักหน้ ารับ “ยินดีทีรู้จกั ”
 Baria’ Mission i 199
ปริศนามารีโลนี่

ชิลด์ยิมกว้ าง แล้ วเดินไปแปะมือกับเวิร์นทีเดินมาจับมือ

ดาลัน เขย่ า พลางพู ด ว่ า “ยิ น ดี ที ได้ ร้ ู จัก ครั บ พี ดาลัน ผม เวิ ร์ น
โบลท์ ตอนนีอยู่ปราการซินเทลล่า แผนกเสนาธิการครับ”

“ตระกูลโบลท์?” ดาลันทวน

เวิร์นจึงยิมกว้ าง “โบลท์นนแหละครั
ั บ ผมมาจากโพลาโต้
หวังว่าการเดินทางครังนีเราจะได้ สนุกกัน”

ดาลันพยักหน้ าเพียงเล็กน้ อย เวิร์นก็ถอยให้ ทีน่ากับลิล่า

เดินมาจับมือของดาลันด้ วยรอยยิมกว้ าง

“หนูที น ค่ะ ที น่า ปาร์ ค ตอนนี อยู่ป ราการวิ น เซอร์ นี หนู

อยากเป็ นนักหาข่าว ถ้ าเป็ นไปได้ ก็อยากสัมภาษณ์พีด้ วยนะคะ”
ทีน่ายิมกว้ างจนดาลันต้ องขยับยิมมุมปากกับความสดใสของเธอ

“ลิล่า ซีซานีน ค่ะ หนูอยู่ปราการฟี เรเน่ ยินดีทีได้ ร้ ูจกั นะ

คะ” ลิ ล่ าพูดแนะนํ าตัวเองต่อ ตามด้ วยบาเรี ย ที เดิน มาแต่ก ลับ
หยุดตรงหน้ าดาลัน มองคนสูงวัยกว่าแล้ วยิมอ่อน

“ผม บาเรี ย มิชชาร์ พ ครับ พีดาลัน...พีมาจากพืนทีสีเทา

สินะครับ”
200 กัลฐิดา

ดาลัน สบตาบาเรี ย นิ งโดยไม่ตอบ บาเรี ยจึงยิมมากขึน

“ผมเองก็โตในพืนทีสีเทาครับ มาอยู่นอกหลักศิลาอาณาเขตแบบ
นี คงลําบากสินะครับ”

ดาลันยังคงมองบาเรี ยนิง ก่อนจะตอบว่า “คาดว่าคุณ ก็

คงไม่ตา่ งกัน”

บาเรี ยยิมรับแล้ วหันไปมองนี ล นี ลจึงเดิน มากอดดาลัน

เหมือนกับทีชิลด์ทํา

“นีล เอนเซล ครับ เราเจอกันหลายครังแล้ วตอนผมไปหา

ลินค์ แต่ไม่ได้ ทกั ทายกันเป็ นกิจจะลักษณะ ขอโทษด้ วยครับ”

“ยินดีทีได้ ร้ ู จกั ” ดาลันรับคํา

“เอาละ คราวนี ก็ ไ ด้ ร้ ู จัก กั น ครบแล้ ว เริ มประชุ ม กั น

เถอะเนอะ” ชิล ด์ สรุ ปยิมๆ ลิน คอร์ น จึงผายมื อเชิญ ดาลัน ไปนัง
ประจํ าที พร้ อมกับ ทุก คน แต่ก่ อ นที การประชุม จะเริ มกัน เสี ย ที
ประตูห้องอ่านหนังสือก็เปิ ดออกพร้ อมด้ วยเสียงทักทีร่าเริ ง

“มีอะไรสนุกกันในนีเหรอ”
 Baria’ Mission i 201
ปริศนามารีโลนี่

“พีโคตัล/พีโคตัล” ลิล่าและที น่าร้ องเรี ยกผู้มาใหม่พร้ อม

กัน

โคตัล เดิน เข้ ามาในห้ อ ง มองหน้ าทุก คนแล้ วยิ มเผล่ ให้
เป็ นรอยยิมทีทําให้ คนทีรู้จกั โคตัล แวนเวิร์ธ เห็นแล้ วต้ องเสียวสัน
หลังวาบ เพราะรู้ ดีว่า พวกเขาได้ ตกเป็ นเป้าหมายแล้ วละ

“มีอะไรสนุกๆ ทีพีไม่ร้ ูหรื อเปล่าลินค์” โคตัลหันมาถาม

ลิน คอร์ น หัวเราะท่ าทางอยากรู้ อยากเห็ น ของรุ่ น พี ช่า ง

แกล้ ง

“พวกเรากําลังช่วยชิลด์ทําภารกิจอยู่น่ะครับ พีโคตัลมา
ทําอะไรในห้ องสมุดเหรอครับ”

“พีเหรอ พีมาหาคนนี” โคตัลตอบพร้ อมชีไปทีลิล่า

หญิงสาวจึงลุกขึนรี บพูดว่า “เรื องด่วนหรื อเปล่าคะ”

โคตัลยิม “ก็...จะว่าด่วนก็ได้ นะ”

ลิล่าเหล่ตาไปมองลิ น คอร์ น แล้ ว หัน ไปหาชิ ล ด์ “ขอตัว

แป๊ บหนึงนะชิลด์ เดียวฉันมา คุยกันไปก่อนก็ได้ เดียวฉันถามจาก
ลินค์เอง”
202 กัลฐิดา

“ได้ ๆ ตามสบายเลยลิลา่ ” ชิลด์ตอบ

ลิล่าพยักหน้ า แล้ วเดินออกจากห้ องไปกับโคตัลทีไม่วาย

หันไปหลิวตาให้ บาเรี ยที นังอยู่ข้างหลังลินคอร์ น บาเรี ยขมวดคิว
เล็กน้ อยก่อนจะคลายออก แล้ วเข้ ามารวมกลุม่

“เอาละ เริ มกันได้ เลย จากกํ าหนดการลงพืนที เพือฟื นฟู

และปรับสภาพดิน เรามีเวลาสองสัปดาห์ ช่วงก่อนทีที มใหญ่ จะ
ลงพื นที ในช่วงเวลานันจะมี ทีมปลดอาณาเขตเวทของปราการ
รัต ติกาลเข้ ามาช่ ว ยด้ วย พวกเราเลยจะลงพื นที พร้ อ มที ม นัน”
ชิลด์เล่าขันตอนก่อนทีทีมสํารวจจริ งจะลงพืนที

“เดี ยวนะ แล้ ว เขาจะยอมให้ พ วกเราร่ ว มลงพื นที ด้ ว ย

เหรอ” เวิร์นถามขึน

ชิลด์ยมแล้
ิ วมองไปทางลินคอร์ น

“ให้ ลงสิ เพราะคุณ พ่อวางตัวให้ พีดาลันเป็ นหัวหน้ าที ม

นัน” ลินคอร์ นตอบแทน

ทุกคนหันไปมองดาลัน นี ลเลยถามยําให้ ชัดๆ ว่า “พีดา

ลันเป็ นหัวหน้ า หรื อมีแค่พีดาลันไปคนเดียว”
 Baria’ Mission i 203
ปริศนามารีโลนี่

ลินคอร์ นยักไหล่ “ไม่ใช่มีแค่พีดาลัน เพราะมีฉันไปด้ วยไง

ฉันก็มาจากปราการรัตติกาลนะ ถ้ าทุกคนลืม”

ทุกคนหัวเราะเบาๆ กับการเตือนสติ ชิลด์เลยพูดต่อ

“นันแหละ ต้ องขอบคุณ พ่ อ ฉั น ที มองการณ์ ไกล ติด ต่อ

คุณ ลุงลีโอให้ ช่วยเรื องนี เราเลยเข้ าไปในพืนที นันได้ ก่อนเวลาที
ที มสํ า รวจชุดใหญ่ จ ะลงพื นที ไง ดังนันแผนงานที ฉัน ต้ องทํ าส่ ง
มาสเตอร์ ในอีกสามวันข้ างหน้ าในส่วนของทีมเราจึงแบ่งเป็ นสอง
ส่ ว น ส่ ว นแรกเป็ นเรื องที ฉั น ต้ อ งทํ า เสนอพี ดาลัน กั บ ลิ น ค์ ซึ ง
รับผิดชอบการเคลียร์ พืนทีเพือปลดอาณาเขตเวท ส่วนทีสองคือ
แผนงานในการออกปฏิบตั ิงานจริง”

“งันเราคุยแต่เรื องทีเป็ นส่วนของเราดีไหม เพราะส่วนงาน

ทีเป็ นของทีมสํารวจใหญ่ นายน่าจะทําเสร็จแล้ ว ว่าแต่ ฉันสงสัย
อยู่อย่างคูมีร่า ฟอเรสทีแสนอุดมสมบูรณ์ ของพวกเรา ทําไมถึงมี
จุดเสือมโทรมได้ ละ่ ” ทีนา่ ถามขณะตักขนมกินไปด้ วย

ชิล ด์ มองเพื อนทังหมด นอกจากบาเรี ยแล้ ว ในที นี ไม่มี

ใครเข้ าร่ วมฟั งการสัมมนาเรื องการฟื นฟูและปรับสภาพพืนทีของ
คูมีร่า ฟอเรสมาตังแต่แรกเหมือนเขากับบาเรี ย เขาจึงสรุปคร่าวๆ
ให้ ฟังว่า
204 กัลฐิดา

“คูมีร่า ฟอเรสมี ระบบนิ เวศน์ ทีดี มาก และหลักๆ ตัวป่ า

เองก็ได้ รับการคุ้มครองจากพลังของเหล่าภูตแห่งป่ าอยู่แล้ ว แต่
เมือไม่นานนี จอมเวทพฤกษาและกลุ่มมาสเตอร์ แพทีนหรื อกลุ่ม
คนทีเรารู้จกั กันดี ในชือ กลุ่มพิทกั ษ์คมู ีร่า ฟอเรส ซึงดูแลป่ าได้ พบ
ความผิดปกติของผืนป่ าในโซนทีลึกเข้ าไปซึงเป็ นส่วนทีคนไม่คอ่ ย
ได้ เข้ าไปถึง ว่าเริมมีต้นไม้ ยืนต้ นตาย”

“ยืนต้ นตาย!” เสียงคนทังหมดอุทานพร้ อมกัน

“สาเหตุละ” ทีน่าไล่เลียง นีลทีนังอยูข่ ้ างๆ จึงเอ่ยว่า

“ข่ า วนี ยั ง เป็ นความลั บ นี ชิ ล ด์ เขาต้ องไม่ พู ด กั น ใน

ห้ องสัมมนาแน่”

ชิลด์ยักคิวแล้ วตอบว่า “บางที การเป็ นลูกชายของ ชาลี

คาโรต้ า ก็มีข้อดีนะนาย”

นี ล ยิ มรั บ ทุ ก คนในเซวี น่ า ต่ า งรู้ ว่ า ชาลี คาโรต้ า ไม่

เพียงแต่เป็ นมาสเตอร์ แพทีนทีเก่งอย่างหาตัวจับยากเท่านัน เขา
ยังเป็ นเด็กธาตุดินทีมีพลังศิลาเวทสูงมากจนอาจจะเรี ยกได้ ว่า ชา
ลี คาโรต้ า เป็ นจอมเวททีครบเครื องคนหนึง
 Baria’ Mission i 205
ปริศนามารีโลนี่

“พ่ อฉั น กับลุงนิกถูกเรี ย กตัว ให้ ไ ปตรวจสภาพดิน ตังแต่

เมื อหลายเดื อนก่ อน เพราะเป็ น เรื องประหลาดมากที เกิ ด เรื อง
แบบนีขึน แถมยังหาสาเหตุไม่ได้ ด้วย ดีหน่อยทีเราสามารถฟื นฟู
มันได้ แต่ไม่กีเดื อนต่อมาก็ เกิ ดเหตุการณ์ ซํารอยเดิมอีก แต่เป็ น
ป่ าในโซนทีใกล้ เมืองมากขึน”

ใบหน้ าของทุกคนเคร่ งเครี ยดขึนอย่างเห็นได้ ชดั พวกเขา

เกิดและโตมากับความคิดที ว่า คูมีร่า ฟอเรส คือสถานที ทีเป็ น นิ
รันดร์ ไม่มีทางจะเกิดความเสือมในดินแดนทีอัดแน่นไปด้ วยพลัง
บริ สทุ ธิแบบนันได้

“อย่า งนี ไม่ แ ย่ เหรอ ถ้ ายั งหาสาเหตุไ ม่ ไ ด้ มัน จะไม่ ยิ ง

ลุกลามแย่ไปกันใหญ่เหรอ” เวิร์นตังข้ อสังเกตอย่างกังวล

ชิ ล ด์ พ ยั ก หน้ า “แย่ สิ การออกปฏิ บั ติ ก ารครั งนี แค่

แก้ ปัญหาเฉพาะหน้ า แต่อีกทางหนึง ตอนนีปราการฟาเรนเซ่ก็ว่นุ
กันใหญ่อยูก่ บั การหาสาเหตุทีแท้ จริ ง และหนึงในสาเหตุทีพวกเขา
นึกถึง ก็คือ มารีโลนี”

วิว! เวิร์นผิวปากดังหวีดขึน บาเรี ยเลยพูดต่อว่า

“จากงานวิจยั และหลักฐานด้ านอืนๆ มีความเป็ นไปได้ สงู

ว่า มารี โลนีหรื อพืชประดิษฐ์ มีแนวโน้ มจะดูดกลืนพลังของพืชรอบ
206 กัลฐิดา

ข้ าง จนอาจทําให้ พื ชที อยู่ใกล้ ยื น ต้ น ตาย เพราะอย่างนี ใช่ ไหม

นายถึงได้ อยากจะเข้ าไปหามารี โลนี ชิลด์”

“แน่นอน มันมีไม่บ่อยทีจะมีเบาะแสนีนา ไม่ว่าจะบันทึก

หรื อว่างานวิจยั ก็เขียนขึนจากข้ อมูลเก่าและการทดลองทีล้ มเหลว
ในเมือมีของจริ งมาให้ ศกึ ษาทําไมจะไม่ลอง”

“คูมีร่า ฟอเรสกําลังเสือม”

เสียงเรี ยบของคนทีนังนิงมาตลอดดังขึน ทําให้ ทุกคนหัน

ไปมองดาลัน

“หมายความว่ายังไงครับ” ชิลด์หนั ไปถามอย่างงุนงง

ดาลันเหลื อบมองชิลด์ แล้ วตอบว่า “มารี โลนี คือสิงที บ่ง

บอกว่าป่ าแห่งนันกํ าลังเสื อม มัน เป็ น พื ชทีจะไม่เกิด ขึนในเวลา
ปกติ ซึงเป็ นกฎของธรรมชาติ”

“แต่เซวีน่ามีสิงทีควบคุมกันและกันเพือให้ คงความสมดุล
อยู่ได้ อย่างปลอดภัยมาตลอดหลายพันปี แล้ วทําไม...” เวิร์นแย้ ง
แต่ยงั พูดไม่ทนั จบ ลินคอร์ นก็เอ่ยแทรกขึนว่า

“ยุคสมัยทีเปลียนไปใช่ไหมครับ”
 Baria’ Mission i 207
ปริศนามารีโลนี่

ดาลันหันมาสบตาลินคอร์ น แล้ วพยักหน้ า แต่ก่อนทีเขา

จะพูดอะไรต่อ ลิลา่ ก็เปิ ดประตูเข้ ามาพอดี

“ขอโทษทีช้ าไปหน่อยนะจ๊ ะ”

ทุกคนในห้ องจึงหันไปมองเธอ ลิล่าเอียงคอมองทุกคนที

หันมาสนใจเธอ ขณะทีดาลันเอ่ยต่อว่า

“ใช่ เพราะเซวีน่ากําลัง...เปลียนผ่านสูย่ คุ สมัยใหม่”

ลิล่าเลิก คิวพลางหันไปสบตาลินคอร์ นอย่างไม่เข้ าใจ ลิ

นคอร์ นจึงเอ่ยว่า “ผมทราบดี คุณแม่พดู เรื องนันอยู่บอ่ ยๆ”

“หมายความว่ายังไงลิ น ค์ ” ที น่ าถามขึนอย่างไม่เข้ าใจ

ขณะทีลิล่าเดินมานังข้ างลินคอร์ น ชายหนุ่มยกมือขึนโอบไหล่คน
รัก แล้ วอธิบายว่า

“ลิล่าคือเด็กธาตุไฟทีใช้ ไฟแห่งชีวิตเหมือนกับท่านซีซาร์
ซี ซ านี น พี ฟายด์ ข องฉั น มี พ ลั งเหมื อ นกั บ ท่ า นดี ด าเรน ฟราน
เชสก้ า หรื อ ที พวกเรารู้ จัก ดี ว่ า ท่ า นผู้น ั นคื อ นั ก เดิ น ทางแห่ ง
รัตติกาล ตัวฉันมีพลังเหมือนท่านซีเลส พวกนายทีรู้จักครอบครัว
ฉันดี ไม่เคยคิดบ้ างหรื อไง ว่านีมันไม่ใช่เรื องบังเอิญ”
208 กัลฐิดา

เวิ ร์ น ขมวดคิ ว ขณะที นี ล พู ด ต่ อ ว่ า “สัก พั ก หนึ งแล้ ว ที

ปราการวินเซอร์ นีตรวจสอบข่าวทีเกียวกับความเสือมซึงเกิดขึนใน
จุ ด ต่ า งๆ ของเซวี น่ า แม้ แต่ ล ะรั ฐ จะควบคุ ม มั น ไว้ ได้ ด้ วย
ความสามารถของตัวเอง แต่ท่านพ่อของฉันบอกว่า อีกไม่น าน
มันจะลุกลามเกินกว่าทีจะปิ ดเป็ นความลับได้ อีก”

“ไม่นานนีมันแค่ไหนละ” บาเรี ยถามต่อ

นีลส่ายหน้ า “ไม่ร้ ู อาจจะในช่วงชีวิตของพวกเรา หรื อไม่

ก็เลยไปในช่วงชีวิตของลูกหลานเรา”

“และทั งหมดนั นจะเกิ ด ขึ นแน่ น อน หากเซวี น่ า ไม่

เตรี ยมการเพือรับมือเสียแต่เนินๆ” ลินคอร์ นสรุ ปตบท้ าย

“กลายเป็ นเรื องเครี ยดไปเลยนะ” ทีน่าพึมพํา แล้ วชิลด์ก็

ปรบมือเรี ยกสติของทุกคนกลับมา พลางพูดต่อว่า

“แต่ต อนนี มัน ยัง ไม่ เกิ ด และฉั น เชื อว่ า เราสามารถแก้
ไขมันได้ ทนั ถ้ าพวกเราช่วยกัน”

ทุ ก คนพยั ก หน้ า เห็ น ด้ ว ย เว้ น แต่ บ าเรี ย ที พู ด เปรยขึ น

ลอยๆ ว่า “อย่าให้ เป็ นอย่างทีคิดเลย”
 Baria’ Mission i 209
ปริศนามารีโลนี่

“หมายความว่าไงเหรอบา” ลิ ล่ าหัน ไปถามอย่างสงสัย

แต่บาเรี ยกลับส่ายหน้ ายิมน้ อยๆ

“ฉันแค่คิดเล่นๆ น่ะ มันคงไม่มีทางเกิดขึนในเซวีน่าจริ งๆ

หรอก”

“แล้ วทีนายคิดมันคืออะไรละ” ชิลด์ถามยํา

บาเรี ย นิ งไปเล็ ก น้ อยก่ อ นจะตัด สิ น ใจพูด ว่ า “เซวี น่ า ก็

เหมือนผลไม้ ไงชิลด์ เมือไรทีมันสุกงอมจนถึงขีดสุด ผลไม้ ผลนันก็
จะเริ มเน่า ล่วงลงสู่ดิน แล้ วงอกกลายเป็ นต้ นอ่อน ความเสื อมที
เราพบก็ อาจเป็ น สัญ ญาณว่า เซวี น่าได้ ผ่ า นช่วงเวลาที สุกงอม
ทีสุดมาแล้ ว”

ห้ องอ่านหนังสือเกิดความเงียบขึนมาชัวขณะ แล้ วบาเรี ย

ก็เป็ นคนทําลายความเงียบนันโดยการเปลียนเรื องว่า

“...ประชุ ม กั น ต่อ ดี ก ว่า เดี ยวทํ าแผนงานไม่ ทัน เพราะ

ต้ องทําตังสองแผนแน่ะ”

“อื อ” ทุกคนรับคําจากนันการประชุมที เคร่ งเครี ยดและ

จริงจังก็เริมขึน
210 กัลฐิดา

13
 Baria’ Mission i 211

สิ่งที่เปนไป
ปริศนามารีโลนี่

ไมได
บาเรี ย ยั ง คงอยู่ ใ นห้ องอ่ า นหนั ง สื อ หลั ง จากเพื อนๆ
แยกตัวออกไป เพือทํารายงานทีต้ องส่งให้ มาสเตอร์ การเรี ยนใน
ชันเรี ย นนั ก พสุ ธ าเวทฝึ ก หั ด แบ่ ง การเรี ย นเป็ นสองส่ ว น คื อ
สัมมนา กับ ภาคปฏิบตั ิ ภาคปฏิบตั ินนก็ ั ตรงไปตรงมา คือฝึ กฝน
มนตราต่างๆ โดยจะมี มาสเตอร์ และมหาจอมเวทมาสอน แต่มี
จุดสํ าคัญ อย่างหนึงสํ าหรับมนตราพสุธ า ก็ คือ การทํ าการบ้ าน
ก่อนเข้ าเรี ยน ซึงการบ้ านนันก็จะมีทงที ั เกี ยวเนืองกับหัวเรื องทีใช้
สัมมนา และข้ อมูลเพิมเติม นันคือทีมาของรายงานหลายสิบเล่ม
ทีบาเรี ยต้ องทําให้ เสร็ จ ไม่อย่างนันคงได้ สอบภาคปฏิบตั ติ กตังแต่
ยังไม่ได้ เรี ยน

ก๊ อก! ก๊ อก! ก๊ อก!

212 กัลฐิดา

เสียงเคาะประตูดงั ขึนและเปิ ดออกโดยไม่รอคําอนุญาต

บาเรี ยจึงเงยหน้ ามองผู้มาใหม่พร้ อมกับแย้ มยิมออกมา

“หนีลินค์มาได้ ยงั ไงละลิลา่ ”

ลิล่ารี บปิ ดประตูพลางยิมแหยแล้ วตอบว่า “ฉันอ้ างว่าจะ

มายืมหนังสือไปอ่านน่ะ”

บาเรี ยมองหนังสือในมือลิล่า แล้ วหยิบหนังสือเล่มทีวาง

อยู่ข้างกองหนังสื อของเขาชูให้ ลิ ล่าดู และพูดว่า “เราใจตรงกัน
นะ”

ลิล่ามองหนังสือเล่มนัน แล้ วเดินมานังฝั งตรงข้ ามกับบา

เรี ยพลางพูดว่า “เซวีน่ากําลังเสือม ฟั งแล้ วน่ากังวลจัง”

“ทุกอย่างย่อมมีความเสือมเกิดขึนเป็ นธรรมดา ไม่ว่าจะ

เป็ นของเล่ น หรื อ ธรรมชาติ ” บาเรี ย ตอบพลางก้ มเขี ย นสรุ ป
รายงานในบรรทัดสุดท้ ายของเขาต่อ

“แต่เซวีน่า ไม่เคยเสื อม อย่ างน้ อยประวัติ ศาสตร์ ห ลาย

พันปี ทีผ่านมาก็ยืนยันกับเราได้ ”
 Baria’ Mission i 213
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยยักไหล่ “ถ้ าคิ ดอย่างนันเธอคงไม่ยืม หนังสือเล่ม

นัน”

ลิ ล่ า ก้ มมองหนั ง สื อ ‘ทฤษฎี เจ็ ด สมบู ร ณ์ การเริ มต้ น

ดําเนิน ไป และการล่มสลาย เขี ยนโดย มาสเตอร์ รอลตาร์ บัว ลิ
เนีย’

“มาสเตอร์ ผ้ ูหลงใหลการศึกษาการสถาปนาโลกเซวีน่า
มากทีสุดซึงพวกเธอรู้จกั ดี ท่านเขียนหนังสือเล่มนีตอนทีท่านเข้ า
ศึกษาต่อในปราการวินเซอร์ นี ไม่ใช่ว่าไม่มีมลู หรอก เพียงแต่พวก
เราทุกคนไม่ใส่ใจมันเท่านัน” บาเรี ยเอ่ยพร้ อมกับปิ ดสมุดรายงาน
ของตัวเอง เขาลงชือกํ ากับบนหน้ าปก ก่อนจะเปิ ดตลับฉาดสีฟ้า
อ่อนทีวางอยู่ข้างตัว แล้ วหยิบตราประทับสายลมทีวางอยู่ในร่อง
เหนื อ สี ฉ าดออกมากดลงบนฉาด จากนั นจึ ง นํ า มาประทั บ ที
หน้ าปกรายงาน รายงานฉบับนันก็ หายวับไป จากนันจึงเงยหน้ า
ยิมให้ ลิลา่

“เอาละ เธอควรรี บพูดแผนการของเธอเสียก่อนทีลินค์จะ

สงสัย แล้ วเดินเข้ ามาตามหาเธอดีกว่า”

ลิล่ายิมกว้ างพลางตอบว่า “จ้ ะ คือพีโคตัลบอกว่า ได้ เล่า

แผนการของเราให้ บาฟั งไปบางส่วนแล้ ว”
214 กัลฐิดา

บาเรี ยพยักหน้ า “เหมือนเธอต้ องการให้ ของขวัญลินค์ แต่

ว่ า ต้ อ งทํ า ในสถานที ที มี ก ารกางอาณาเขตของศิ ล าเวทและ
พฤกษาเวทพร้ อมๆ กันด้ วย”

“จ้ ะ พฤกษาเวทน่ะฉันขอร้ องให้ พีโคตัลช่วย แต่ศลิ าเวท”

“อยากให้ ฉันช่วย?” บาเรี ยเดา

“ใช่ แล้ วก็...เอ่อ”

บาเรี ยเลิกคิวกับท่าทีอึกอักของเพือนสาว

“ฉันอยากให้ บา ทํายังไงก็ได้ ให้ ลินค์ไปถึงทีนันโดยไม่ร้ ูว่า

ฉันกําลังวางแผน พอดี...”

บาเรี ยยกมือแทรกขณะลิล่ายังพูดไม่จบ แล้ วถามยําว่า

“เธอกําลังบอกว่าให้ ฉันทํายังไงก็ได้ ให้ ลินค์ไม่ระแคะระคายทีต้ อง
ไปทีนันใช่ไหม ลิล่า ฉันบอกได้ เลยว่าวิธีเดียวทีจะทําให้ คนฉลาด
เป็ นกรดอย่างลินค์ไม่ระแคะระคาย คือทําให้ เขาสลบแล้ วไปตืนที
นัน”

ลิล่ายิมเจือน “ไม่ได้ เหรอ”

 Baria’ Mission i 215
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยทําตาโตพลางชีไปนอกประตูห้อง “เรากําลังพูดถึง

ผู้ชายทีรอเธออยูห่ น้ าห้ องสมุดทีชือ ลินคอร์ น ดี. ฟรานเชสก้ านะ”

“จ้ ะ คนคนนันเลย” ลิล่าพยักหน้ าหงึกๆ ยืนยันว่าไม่ผิด

ตัวแน่

บาเรี ยส่ายหน้ า

“นะบา มี บ าคนเดี ย วที หลอกลิ น ค์ ไ ด้ คนอื นฉั น มองไม่

เห็นใครแล้ ว”

“ไม่ใช่ฉันคนเดียวลิ ล่า แต่ไม่มี ใครเลยต่างหากทีหลอก

ลินค์ได้ นันคือความจริ ง” บาเรี ยตอบด้ วยนําเสียงจริ งจังทีสุด จน
ลิล่าหน้ าม่อยคอตก บาเรี ยมองท่าทางผิดหวังของเพือนแล้ วถอน
หายใจยาว

“แต่ก็ไม่ใช่วา่ ไม่มีวิธีหรอกนะ”

“จริ งเหรอ!” ลิล่าถามซําเสียงใสขึนอย่างดีใจ

บาเรี ยมองเพือนสาวทีมองเขาด้ วยดวงตาเปล่งประกาย

อย่างอ่อนใจ “อย่าดีใจขนาดนัน เพราะไม่แน่วา่ จะสําเร็จ”
216 กัลฐิดา

“ถ้ าเป็ นบาทําต้ องสําเร็ จแน่” ลิล่ายําอย่างเชือมันในฝี มือ

เพือนคนนี

บาเรี ยกําลังจะอ้ าปากปฏิเสธ กระดาษสายลมรูปเจ้ าดาร์

กีน้ อยก็กระโดดผลุงแหวกอากาศมาตรงหน้ า ทําให้ ลิล่ารี บลุกขึน
พลางพูดรวบรัดว่า

“...ฉันต้ องไปแล้ วละ ขอบใจนะบา บาเก่งทีสุดเลย เดียว

ฉันจะให้ พี โคตัลประสานงานกับบานะ เพราะหลังจากนี ไม่ร้ ู จะ
ปลีกตัวจากลินค์ได้ อีกเมือไร”

บาเรี ยพยักหน้ ารั บพลางหัน ไปเลื อกหนังสื อ ที ต้ องอ่าน

เพือทํารายงาน แต่มือทีกําลังเลือกหนังสือก็ต้องชะงักค้ าง เมือลิ
ล่าเปิ ดประตูกลับเข้ ามาอีกครัง

“บา”

“ว่าไง”

“ฉั น เพิ งเห็ น ข่ า วในหนั ง สื อ พิ ม พ์ ถ้ าบามี แ ฟน แล้ ว

ต้ องการคําปรึ กษาหรื อความช่วยเหลืออะไรก็บอกได้ นะ ฉันช่วย
เต็มทีเลย ขอบใจมากๆ จ้ ะ”
 Baria’ Mission i 217
ปริศนามารีโลนี่

“มันไม่...ใช่อย่างนัน เฮ้ อ! ช่างเถอะ...ขนาดลิ ล่ายังมอง

ไม่ออก ก็ น ับว่า เป็ นข่า วดี ” บาเรี ย พึ ม พํ า ก่อนจะก้ ม หน้ า ก้ ม ตา
ทํ างานของตัว เองต่อ แต่ก็ต้ องชะงัก ไปอี ก รอบเพราะจดหมาย
สายลมสีนําตาลเข้ มทีมาปรากฏขึนตรงหน้ าเขาอย่างเงียบงัน

‘เรี ย นคุณ บาเรี ย มิ ช ชาร์ พ จากรองศาสตราจารย์ จอม

เวทอัลลิแวนด์ อิลเบน เลขานุการใหญ่แห่งปราการซินเทลล่า’

บาเรี ยมองจดหมายประทับตราจากปราการซินเทลล่านิง
เหตุผ ลเดี ย วที เด็ ก นั ก เรี ย นจะได้ รับ จดหมายจากผู้ดูแ ลความ
เป็ นไปของปราการซินเทลล่าซึงเขาเองก็เคยได้ รับมาแค่ครังเดียว
คือตอนเขาสอบผ่านได้ เป็ นนักเวทฝึ กหัดของปราการซินเทลล่า
ทําไมตอนนี เขาถึงได้ รับจดหมายจากท่านผู้นันอี กละ บาเรี ยยก
มือแตะจดหมายเปิ ดผนึกออก เมือกวาดสายตาอ่านจบบาเรี ยก็
ลุกขึนเก็ บของทันที ไม่น านชายหนุ่มก็ออกจากห้ องสมุดเพื อไป
พบเจ้ าของจดหมายในสถานทีนัดหมาย

“บาล่ ะ ” ชิ ล ด์ ถ าม ขณะเวิ ร์ น ส่ ง เมนู คื น บริ ก รที ดู แ ล

ร้ านอาหารชือดังของชุมชนผนังผาทิศตะวันออก

“เห็ นว่า ต้ องทํ า รายงาน ตังแต่เริ มเรี ย น บาทํ ารายงาน

หนักมาก เห็นว่าพวกนักพสุธาเวทน่ะจําเป็ นต้ องศึกษาทีมาทีไป
218 กัลฐิดา

ของมนตราแต่ ล ะบทก่ อ น เพราะมี ม นตราบางบทต้ องใช้

องค์ประกอบหลายๆ อย่างในการร่ายมนตราน่ะ”

“ลิลา่ กับลินค์ล่ะ” คราวนีเวิร์นถามขึนบ้ าง

“คนเขารั ก กัน จะไปไหนมาไหนบ้ างก็ เรื องของเขาป๊ ะ”

ชิ ล ด์ ต อบกวน แล้ ว รี บ เอี ย งหั ว หลบกระแสไฟฟ้ า ที พุ่ ง จากนิ ว
ของเวิร์นอย่างรู้ ทนั ซึงพอหลบรอดมาได้ อดีตหัวหน้ าห้ องหนึงก็
แลบลินยัวใส่เพือนอย่างสะใจ

“ใช่เรื องปะ ฉันถามดีๆ นะ” เวิร์นต่อว่า

“ฉันตอบผิดตรงไหนล่ะ ก็เขาเป็ นแฟนกัน พวกเรามันคน

ไม่มีแฟนเลยต้ องมานังเหียวอยูด่ ้ วยกันไง”

เวิร์น ยกมื อโบกเร็ วๆ เชิ งปฏิ เสธ “ขอโทษ นายคนเดี ย ว

ฉันมีแฟนแล้ ว”

“เฮอะ! แต่กําลังโดนทิงเปล่าวะ”

“ไอ้ ชิลด์!” เวิร์นเรี ยกเพือนเสียงเข้ มอย่างเหลืออด

 Baria’ Mission i 219
ปริศนามารีโลนี่

“ไอ้ เวิร์น!” ชิลด์โต้ กลับเสียงดังไม่แพ้ กันอย่างไม่กลัว แต่

ก่ อนที สองเพื อนซี จะวางมวยกัน ที น่ากับ นี ล ที ตามมาสมทบที
ร้ านอาหารก็เข้ ามาทันเป็ นกรรมการพอดี

“พวกนายโวยวายอะไรกันเสียงดังเชียว” ทีน่าทักพลาง
นังลงข้ างชิลด์ ขณะทีนีลแยกไปนังข้ างเวิร์น

“เรื องทีเวิร์นกําลังจะถูกทิงไง” ชิลด์ชิงตอบก่อน

“อะไร เรื องนายไร้ คตู่ า่ งหาก” เวิร์นโต้ กลับ

“ตกลงมันก็เรื องเดียวกันปะ” ทีน่าถามด้ วยรอยยิม

“ไม่ใช่!” เวิร์นกับชิลด์ตอบประสานเสียงขึนพร้ อมกัน นีล

กับทีนา่ เลยหัวเราะเสียงดังลัน

“ฉันได้ ยินมาว่าพีจไม่ได้ สวมสร้ อยข้ อมื อของนายแล้ วนี

เวิร์น จริ งหรื อเปล่า” ทีน่าถาม

“จริ ง” ชิลด์ตอบแทนเสียงหนักแน่น จนเวิร์นเขม่นแล้ วแก้

ตัวเสียงอ่อยว่า

“แค่ชวคราวน่
ั ะ เราคุยกันแล้ วว่าจะเว้ นระยะห่างกันสัก
พัก”
220 กัลฐิดา

“ห่ างแล้ ว ก็ ขาดกันเลยไง เฮ้ ย ! เวิร์น ฉัน พูดเล่น กรุ ณ า

เก็บสายฟ้าของนายให้ อยู่แค่นันนะ อย่าหันมาทางฉันเด็ดขาด”
ชิลด์พดู พลางยกมือเสมอไหล่เป็ นการยอมแพ้

“ไม่ไหวเลย พวกนายเนีย เล่นเป็ นเด็กๆ ไปได้ แล้ วนีลินค์

กับลิลา่ ไปไหน”

สองหนุ่มมองหน้ าทีนา่ แล้ วเวิร์นก็พดู ว่า “พวกเราก็อยาก

รู้ แหมเจ้ าลินค์ อาศัย จังหวะทีรอลิ ล่า ไปยื ม หนังสื อก็ ถือโอกาส
แยกตัวไปเลย น่าหมันไส้ ชะมัด”

“พวกเขาไม่ ได้ เจอกันเกื อบสามเดือนแล้ วมัง นายต้ อง

เข้ าใจพวกเขานะ” ชิลด์แย้ ง

“ฉั น เข้ า ใจ” เวิ ร์น ตอบพลางเข่ น เคี ยวไปด้ ว ย จนชิ ล ด์

ปรามาสว่า

“หน้ าอย่างงีน่ะเหรอเข้ าใจ”

เวิร์น ชี หน้ าตัวเอง “เออ หน้ าอย่างนี แหละเข้ าใจ แต่คน

มันอิจฉาเข้ าใจไหม”
 Baria’ Mission i 221
ปริศนามารีโลนี่

เพือนทีเหลืออีกสามคนนิงไป ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะ
พร้ อมกัน จนเวิ ร์น นิ วหน้ าด้ วยความไม่ พ อใจแต่ไ ม่ ไ ด้ บ่น อะไร
กลัวโดนแหย่ให้ โมโหมากขึนอีก

“ว่าแต่วา่ คนคนนันดูนงเกิ
ิ น นิงจนดูเหมือนไม่มีชีวิตเลย”
เวิร์นเปรยขึน ขณะทีอาหารของเขากับชิลด์ทยอยมาเสิร์ฟถึงโต๊ ะ
อาหาร

“นายหมายถึงใคร อ้ อ พีดาลันน่ะเหรอ” ทีน่าถามพลาง

ยิมให้ รุ่นพีทีเพิงเดินเข้ ามา

“ใช่ อยู่ๆ ก็ ป รากฏตัว อยู่ในห้ อง ระหว่างประชุม ก็ นังนิ

งนิง จบประชุม ก็ ห ายไปเลย ประหลาดดี แท้ ” ชิล ด์ ร่วมวิ จ ารณ์
อย่างเห็นด้ วย

“ใช่ประหลาด และพีดาลันก็ยืนอยู่ข้างหลังนายแน่ะ” นีล

รับมุก

ชิ ล ด์ ชะงัก มื อ ที กํ าลังพัน เส้ น สปาเกตตี ค้ างไป แล้ ว ทํ า

หน้ าเหวอมองนีล แต่พอเหลื อบเห็ นเวิร์นทํ าท่ากลันยิมอย่างสุด
ความสามารถ ชิลด์จงึ กัดฟั นด่าว่าทีเจ้ าผู้ครองรัฐวินด์โคลโลว่า

“ฉันไม่ขํา”
222 กัลฐิดา

นี ล ยิ ม “นายต้ อ งเห็ น หน้ า ตัว เองเมื อกี ชิ ล ด์ โคตรตลก

เลย”

ชิลด์เคียวอาหารต่ออย่างดุด ันเป็ นการตอบโต้ การกลัน

แกล้ งของเพือน ก่อนจะกลืนลงคอแล้ วตอบว่า

“นายคงไม่อยากให้ ฉันทํ าให้ น ายมี หน้ าตาตลกแน่ ท่าน

เจ้ าน้ อย”

นีลยักไหล่แล้ วพูดเปลียนเรื อง “ตกลงบาไปไหนเหรอ”

“ใช่ๆ ไหนว่าจะตามมาเจอกันทีร้ านนีไง” ทีน่าถามอย่าง

นึกได้ ขณะมองอาหารในจานของสองหนุ่มตาปรอย เพราะพวก
เธอมาช้ า เลยต้ องนังมองเพือนกินขณะทีตอนนีหิวแทบแย่ นีช่าง
โหดร้ ายจริงๆ

“เราก็ไม่ร้ ู แต่ถ้าให้ เดา ฉันว่าไม่ใครก็ใครต้ องมาขอร้ อง

ให้ บ าทํ า อะไรให้ อี ก เหมื อ นเคยแน่ ๆ ” เวิ ร์น ตอบอย่า งคาดเดา
ล่วงหน้ าได้ เลย

“อีกแล้ วเหรอ บาควรหัดปฏิเสธคนอืนบ้ างนะ ไม่งนจะหา

ั
ชีวิตส่วนตัวได้ ยงั ไง” ทีน่าออกความเห็น คนทังโต๊ ะต่างพยักหน้ า
อย่างเห็นด้ วย
 Baria’ Mission i 223
ปริศนามารีโลนี่

“ก็คงยาก ฉันละสงสัยจริงๆ หนึงวันของ บาเรี ย มิชชาร์ พ

มันต่างจากพวกเราตรงไหน ทําไมถึงได้ มีเวลาไปทําโน่นนี นันให้
ใครต่อใครได้ ตังมากมาย คิ ดแล้ วทึงว่ ะ” เวิร์น บ่น ขณะอาหาร
ของนีลและทีน่ามาถึง จนกระทังทังหมดกินอาหารเสร็ จ และเริ ม
สังของหวาน คนที ถูก กล่ า วถึ งตลอดช่ว งเวลากิ น อาหารก็ เปิ ด
ประตูร้านอาหารเข้ ามา

“บา! ทางนี” เวิร์นยกมือโบกส่งสัญญาณให้ เพือน ยิงคํา

ลูกค้ าในร้ านอาหารก็ เพิ มเยอะขึนมาก บาเรี ยพยักหน้ ารั บ แล้ ว
เดินลัดเลาะมาทีโต๊ ะของเพือนๆ ก่อนจะนังลงอย่างเหนือยอ่อน

“ดูนายเครี ยดนะ” ทีน่าถามพลางยกมือเรี ยกบริ กรให้ ส่ง

เมนูอาหารมาทีโต๊ ะของเธอ

“ก็นิดหน่อย”

“ใครมาขอให้ น ายไปช่ วยเหลื ออี ก ละ ให้ ฉั น เดานะ ถ้ า

ไม่ใช่ผ้ ชู ายมาขอให้ นายเป็ นพ่อสือ ก็ต้องเป็ นผู้หญิงมาขอให้ นาย
ช่วยสืบเรื องของผู้ชายทีเธอชอบ” เวิร์นเดา

“นายเดาเก่งนะ” บาเรี ยทําท่าคล้ อยตาม

224 กัลฐิดา

“จริงเหรอ คราวนีเป็ นใครล่ะ ผู้ชายหรือผู้หญิง” เวิร์นถาม

อย่างตืนเต้ น บาเรี ยเลยใช้ เมนูทีรั บ มาเคาะหน้ าผากเพื อนไปที
หนึงแล้ วตอบว่า

“จะบ้ าเหรอ ถ้ ามีจริง ฉันคงไม่มาช้ าอย่างนีหรอก”

“แต่นายจะไม่มาเลยใช่มะ” เวิร์นย้ อนให้

บาเรี ยได้ แต่ส่ายหน้ าอ่อนใจเพือน เขาหันไปมองนีลแล้ ว

ถามว่า “นายรู้จกั อัลลิแวนด์ อิลเบน ไหม”

คํ า ถ าม ธรรม ดาที โยน ล งกล างกลุ่ ม เพื อน ทํ าให้

บรรยากาศบนโต๊ ะอาหารทีแสนครึ กครื นเมือครู่เงียบกริ บลงทันที
บาเรี ยแย้ มยิมแล้ วพูดต่อว่า

“ไม่แซวต่อละ”

“รองศาสตราจารย์จอมเวท อัลลิแวนด์ อิลเบน คนนันน่ะ

นะ” เวิร์นถามเสียงสูงขึนเป็ นคนแรก

“ใช่ และพวกนายคงไม่คิ ดว่าท่านอัล ลิ แวนด์ คนนัน จะ

อยากให้ ฉั น เป็ นพ่ อ สื อให้ หรอกใช่ ไ หม” บาเรี ย ย้ อ นถามด้ ว ย
นําเสียงทีขําไม่ออก
 Baria’ Mission i 225
ปริศนามารีโลนี่

“ท่านเรี ยกนายไปคุยเรื องอะไร” ชิลด์พอตังสติได้ ก็ถ าม

ขึนบ้ าง

“เกียวกับสิงทีนายกําลังตามหา” บาเรี ยตอบ

ชิลด์เลิกคิว “มารี โลนีน่ะเหรอ”

บาเรี ยส่ายหน้ าแล้ วตอบว่า “เกียวกับการยืนต้ นตายของ

ต้ น ไม้ ต่า งหาก ท่ า นอั ล ลิ แ วนด์ ต้ อ งการให้ ฉั น ไปยื น ยั น อะไร
บางอย่างในสถานทีจริ ง”

“อะไรบางอย่างทีว่าน่ะ มันคืออะไร” ทีน่าถามทะลุกลาง

ปล้ อง

บาเรี ยเหลือบไปมองนี ลแทนคําตอบ นี ลจึงพูดว่า “พวก

เขาอยากให้ นายเข้ าไปคริ ติคอลโซน[1]สินะ”

“คริ ติคอลโซน! บ้ าแล้ ว บาเป็ นแค่นกั เวทฝึ กหัดเองนะ” ที

น่าอุทาน

“ทําไมจะไม่ได้ ละ พวกเราก็ผ่านพืนทีเทากันมาบ้ างแล้ ง”

ชิลด์แย้ ง
226 กัลฐิดา

“มันไม่เกี ยวกับผ่านไม่ผ่านพื นที สีเทาสักหน่อย แต่คริ ติ

คอลโซนของคูมีร่า ฟอเรสเชียวนะ ฉันได้ ยินมาว่า มันโหดกว่าคริ
ติคอลโซนของรัฐอืนมากเลย” ทีน่าเอ่ยเสียงตืนเต้ น

“เดียวนะ หมายความว่าระหว่างทีเราวางแผนจะเข้ าไป

หามารี โลนี ผู้ใหญ่ ก็เรี ย กบาไปคุยเพื อให้ เข้ าไปตรวจสอบพื นที
ตรงนันด้ วยใช่ไหม ให้ ตายเถอะ เรื องทีว่าคูมีร่า ฟอเรสกําลังเสือม
ก็ ไ ม่ ใ ช่ เล่ น ๆ แล้ วสิ ” เวิ ร์ น พู ด ลํ า ดั บ ความคร่ า วๆ ขณะที ลด
เสียงพูดให้ เบาลงเรื อยๆ กลัวว่าสิงทีพูดจะเล็ดลอดไปเข้ าหูคนอืน
เข้ า

“เป็ นงานของปราการซิน เทลล่าเอง หรื อว่าต้ องร่ วมมื อ

กั บ ปราการอื นด้ วยเหรอบา” ชิ ล ด์ ถ ามอย่ า งสงสั ย ซึ งมั น
เหมื อนกับว่าทุกอย่างกํ าลังวิงตรงมาสู่สิงที เขากํ าลังตามหา แต่
ชิลด์ก็ยงั รู้ สึกว่า มันมีบางอย่างไม่ถูกต้ องนัก อะไรบางอย่างทีดู
จะเหมาะเจาะกันเกินไป

“เป็ น งานของปราการซิน เทลล่ าที ขอความร่ วมมือจาก

เรา”

“เรา?” เพือนทังสีคนทวนคําว่า ‘เรา’ พร้ อมกัน

 Baria’ Mission i 227
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยพยักหน้ า “พวกนายคงไม่คิดจะให้ ฉันเข้ าไปในคริ

ติคอลโซนคนเดียวใช่ไหม ฉันยังไม่โง่พอจะทําอย่างนันหรอกนะ”

เพือนทังสีคนหัวเราะร่ าอย่างเข้ าใจก่อนจะทําหน้ าเคร่ ง

ขรึมอย่างเห็นได้ ชดั

“ปราการซิ น เทลล่าต้ องการให้ พ วกเราช่ว ยอะไร” ที น่า

ถามรายละเอียด

บาเรี ยมองหน้ าชิลด์แล้ วยิม “นายต้ องดีใจจนเนือเต้ นแน่เพือน”

ชิลด์เลิกคิว ขณะทีบาเรี ยพูดต่อว่า

“การทีต้ นไม้ ยืนต้ นตายทีคูมีร่า ฟอเรสครังนี ผู้เชียวชาญ

ด้ านวิเคราะห์องค์ประกอบของดินและพลังเวท ไม่ว่าจะเป็ นศิลา
เวทหรื อพสุธ าเวทได้ ยื น ยัน ตรงกัน แล้ ว ว่ ามี อะไรบางอย่า งมา
ดูด กลื น พลังเวทของต้ น ไม้ พ วกนันไปจนหมด และมัน ไม่ ใช่แ ค่
ต้ นไม้ แต่เป็ นผืนดินทีอยู่ในรัศมี ของการแผ่กิงก้ านของต้ นไม้ ต้น
นันๆ ด้ วย”

ไม่ต้องมีใครถามต่อจากนันอีก ทุกคนบนโต๊ ะอาหารก็ร้ ูได้

ทัน ที ว่ า สิ งที บาเรี ย พู ด ถึ ง มั น น่ า สะพรึ งกลั ว แค่ ไ หน พวกเขา
ทังหมดกําลังเผชิญหน้ ากับสิงทีเป็ นไปไม่ได้ แต่ก็เป็ นไปแล้ ว
228 กัลฐิดา

บาเรี ยมองเพื อนนิงเงี ยบไปพักหนึง จนจานอาหารของ

เขาและของหวานของเพือนทังสีลอยมาวางตรงหน้ าเรี ยบร้ อย เขา
จึงพูดต่อ

“ท่านอัลลิแวนด์ยืนยันด้ วยข้ อมูลของท่านว่า ทุกอย่างชี

ไปทีมารีโลนี”

ชิลด์ขมวดคิว “นายคิดเหรอว่าเรื องใหญ่ขนาดนี ท่านอัล

ลิแวนด์จะมาฝากความหวังไว้ กบั เด็กอย่างพวกเรา มีจอมเวทและ
ที ม งานที ทรงปประสิ ท ธิ ภ าพอี ก เป็ นโขยงที สามารถเข้ าไป
ตรวจสอบเรื องนีได้ ทําไมเขาถึงได้ เลือกทีมของเราละ”

บาเรี ยพยักหน้ าเห็นด้ วยกับข้ อสังเกตของชิลด์ “ฉันก็ถาม

แบบนันแหละ”

“แล้ วท่านอัลลิแวนด์วา่ ยังไง” เวิร์นถามอย่างตืนเต้ น

บาเรี ยมองหน้ าทุกคน แล้ วตอบเสียงเรี ยบว่า “ผู้ใหญ่ของ

ทังฝ่ ายซินเทลล่าและฟาเรนเซ่ต้องการเห็นสิงทีเป็ นไปไม่ได้ ”

[1] พืนทีอันตรายเทียบเท่ากับพืนทีสีเทาแต่อยูใ่ นหลักศิลาอาณาเขต การเข้ าออกพืนที

นีจะต้ องได้ รับใบอนุญาต
 Baria’ Mission i 229

14
ปริศนามารีโลนี่

สิ่งที่เปลี่ยนไป
อัลลิ แวนด์ อิลแบน ยกมื อขึนเคาะประตูไม้ บานใหญ่ซึง
เปิ ดออกแทบจะทันทีเสียงเคาะเงียบลง จึงเผยให้ เห็นภายในห้ อง
ทํางานอันเคร่งขรึ มของท่านเจ้ าเลดาล อิบเซน เลขานุก ารใหญ่
แห่งปราการซินเทลล่าผู้มีอํานาจเต็มในการดูแลความเป็ นไปของ
ปราการแห่งปั ญญาแห่งนีเดินเข้ าไปย่อกายคํานับท่านเจ้ าเลดาล
อย่างนอบน้ อมก่อนจะพูดว่า

“บาเรี ย มิชชาร์ พ และคณะยินดีรับภารกิจของเราค่ะ”

ใบหน้ าของท่านเจ้ าเลดาลทีมักจะเงียบขรึมอยู่เสมอแย้ ม

ยิมพอใจ “ฉันบอกเธอแล้ วไง”

อัลลิแวนด์พยักหน้ ารับ “ดิฉนั อาจคิดมากเกินไป”

230 กัลฐิดา

“คิดมากไป หรื อว่าไม่เชือใจ”

อัลลิแวนด์สบตาท่านเจ้ าแล้ วส่ายหน้ า “ดิฉันไม่อยากคิด

ไกลถึงขันนัน ณ เวลานี สิงทีน่ากังวลมากกว่า คือกลัวว่าการออก
ปฏิ บั ติ ก ารครั งนี จะบานปลายออกไป และเด็ ก กลุ่ ม นี จะรั บ
สถานการณ์ทีอาจเกิดขึนได้ ดีหรื อเปล่านะคะ”

เลดาลระบายยิมเต็มใบหน้ า “พวกเขาคือความหวังของ
พวกเรา เช่นเดียวกับทีพวกเราเคยเป็ นความหวังของผู้ใหญ่เมือ
ในอดีต เซวีน่าจําเป็ นต้ องเดินไปข้ างหน้ า หรื อเธอไม่คดิ อย่างนัน”

อัลลิแวนด์ยงั คงสบตานายเหนือหัวของตัวเองนิง ขณะที

ตอบรับว่า “ดิฉันเข้ าใจ และเพราะอย่างนัน ดิฉัน ถึ งเห็นด้ วยกับ
ท่านเจ้ าทีจะรอคอย ‘สิงทีเป็ นไปไม่ได้ ’ จากพวกเขา”

“สิงที เป็ นไปไม่ได้ ! เหตุผลอะไรของเขาเนีย” เวิร์นอุทาน

แล้ วยกมือขึนเกาหัวอย่างงุนงงไม่หาย

“มันอาจจะหมายถึง พวกเราเป็ นความหวังของพวกเขา

หรื อ เปล่ า แปลกๆ เนอะ” ที น่ า เสริ ม ไปตามความคิ ด ตั ว เอง
ในขณะทีชิลด์ขมวดคิวแล้ วพูดอย่างคาดเดาว่า
 Baria’ Mission i 231
ปริศนามารีโลนี่

“ฉันว่าอาจไม่ใช่ทงสองอย่
ั าง ก็อย่างทีบาว่าแหละ งานนี
คงไม่ใช่การออกปฏิบตั ภิ ารกิจอย่างธรรมดาแล้ ว”

“นายก็ไม่ได้ คาดหวังสิงนีอยู่แล้ วนีนา” นีลย้ อนแทงใจดํา

เพือน ชิลด์จงึ หันไปตอบว่า

“ก็ไ ม่เชิ งนะ ฉัน คิด อยู่แล้ วว่าช่วงเวลาที เราเข้ าไปปลด

อาณาเขตเวทกับพีดาลัน ฉันก็อยากจะเข้ าไปในคริ ติคอลโซนนัน
เหมื อนกัน...อย่า อย่าเพิงว่าฉันไม่ได้ บอกพวกนายก่อน มันเป็ น
แค่แผนสํารอง ในกรณีทีเราไม่เจอเบาะแสของมารี โลนีในบริ เวณ
นัน เราก็จําเป็ นต้ องเข้ าไปให้ ลึกขึน”

“แต่มนั อันตรายมากเลยนะ” ทีน่าเตือน

ชิลด์กวาดสายตามองเพือนทังหมดแล้ วยิม “พูดอย่างกับ

พวกนายกลัว”

“ไม่อยู่แล้ ว” คนทังหมดตอบขึนเกือบจะพร้ อมกันจนชิลด์

หัวเราะ “ขอบใจ”

“เพราะอย่างนันนายถึงเลือกลินค์มาเป็ นสมาชิกคนแรก
ของทีมใช่ไหม ร้ ายกาจนะท่านหัวหน้ า” บาเรี ยแซว
232 กัลฐิดา

“ไม่ใช่แค่ลินค์ แต่เป็ นพวกนายด้ วย ฉันรู้จกั พลังของพวก

นายดี ในที ที ไม่ ร้ ู ว่ าจะเกิ ด อะไรขึน ลู ก ที ม ที เลื อ กเข้ า มาก็ ต้ อง
พิเศษหน่อยละ ว่าแต่ว่า นอกเหนือจากเหตุผลทีเราไม่คอ่ ยเข้ าใจ
แล้ ว การทีพวกเขาให้ เราหามารี โลนีอย่างจริ งจัง แสดงว่าเขาต้ อง
มีข้อมูลมากกว่าทีพวกเรามีใช่ไหม”

“แน่นอน นายรู้ จักสิ งนีไหม” บาเรี ยพูดด้ ว ยรอยยิมเผล่

พร้ อมกับแบมือออกให้ เพือนๆ ดู ทุกสายตาจ้ องจับไปยังสิงทีอยู่
บนฝ่ ามื อ ของบาเรี ย ซึ งเป็ นแผ่ น ดิ น กลมๆ ขนาดเส้ นผ่ า น
ศูน ย์ ก ลางประมาณ เซนติ เมตร ตรงกลางมี ต ราประทับ ของ
ปราการซินเทลล่าเด่นหราอยู่

“เหรี ย ญดิน ซิ น เทล!” เวิ ร์น อุท าน ตามด้ วยที น่า ที พูดรั ว
ดังๆ ว่า

“เหรี ย ญตราที อนุ ญ าตให้ เราเข้ า ถึ ง ข้ อ มู ล สํ า คัญ ของ

ปราการซินเทลล่า ไม่วา่ จะเป็ นหนังสือต้ องห้ าม งานวิจยั ลับแล้ วก็
เอกสารทางโบราณคดี ...สุด ยอดดดอ้ ะ มัน เป็ นของท่ านเจ้ าผู้
ครองรัฐดินอร์ ต้า แล้ วมาอยู่ทีบาได้ ยงั ไง”
 Baria’ Mission i 233
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ย ยิ ม “ก็ เพราะท่านเจ้ าเลดาลเป็ น คนมอบให้ น่ะ สิ

แต่มี ม นตราสลัก กํ า กับ เงื อนไขไว้ น ะ พวกเราจะเข้ า อ่า นข้ อมูล
ทังหมดทีเกียวกับมารี โลนีเท่านัน ไม่สามารถอ่านเรื องอืนได้ ”

“แค่นนก็
ั เริดแล้ วป๊ ะ บา อย่าให้ ลิล่าเห็นเชียว รายนันต้ อง
ดีใจตายเลย” ทีน่าพูดด้ วยนําเสียงตืนเต้ น

“มีคนทีน่าจะดีใจยิงกว่าลิล่าอีกละ เจ้ าเหรี ยญนีจะทําให้

คนทีลินค์อยากได้ มาร่ วมทีมนักหนา ต้ องกระโดดเข้ าทีมเราแทบ
ไม่ ทั น แน่ ๆ ” ชิ ล ด์ เอ่ ย อย่ า งหมายมาด พลางเอื อมมื อ ไปแตะ
เหรี ยญดินทีหมุนวนอยูบ่ นมือของบาเรี ย

“รุ่ น พี เชรี พ น่ ะ เหรอ เอาจริ ง ๆ ฉั น ไม่ อยากได้ รุ่น พี คนนี

มาร่วมทีมเลย” เวิร์นเอ่ยขณะตักขนมเข้ าปากเคียวตุ้ยๆ

“ทํ าไมอะ” ที น่าถามอย่างแปลกใจ แต่เวิร์นกลับเมินไม่

ยอมตอบ

บาเรี ยกํามือแล้ วเหรี ยญดินซินเทลก็หายไปแล้ ว จึงตอบ

แทนเวิร์นว่า “เพราะเวิร์นดันไปทําให้ รุ่นพีโกรธจนเกือบจะถูกสาป
ให้ เป็ นหินไปแล้ วน่ะสิ”
234 กัลฐิดา

“พู ด เป็ นเล่ น ” ที น่ า พู ด เสี ย งสู ง พลางหั น ไปมองเวิ ร์ น

เหมือนไม่อยากเชือ จนเวิร์นร้ อนตัวต้ องรี บแก้ ตา่ งให้ ตวั เอง

“ไม่ใช่อย่างนันสักหน่อย”

“ไม่ใช่อะไร มี พยานรู้เห็นกันเยอะแยะ นายคิดว่ารุ่นพี เช

รี พเป็ นเด็กหลงทาง แล้ วอุ้มรุ่นพีพาไปหามาสเตอร์ รุ่ นพีเลยร่ าย
มนตราใส่น ายซะแข็ ง ทื อ” ชิ ล ด์ รีบ เสริ ม ในรายละเอี ย ด พร้ อม
ทําท่าตัวแข็งทือเลียนแบบท่าทางของเวิร์นในตอนนัน จนเวิร์นทน
ดูไม่ได้ ต้องเอือมมือไปปั ดแขนเพือนให้ เลิกล้ อเลียนเขาเสียที

“โคตรฮาอะเวิร์น แล้ วไงอีกชิลด์ต่อๆ รุ่นพีก็เลยปรี ดแตก

สินะ” ทีน่าเร่งเพือนให้ เล่าต่อ

“มาก” ชิลด์ลากเสียงยาว

“ฉัน ไม่ ผิด นะเว้ ย ใครเห็ น คนตัว กะเปี ยกเดิ น เปะปะใน

ปราการแบบนั นก็ ต้ องคิ ด ว่ า เป็ นเด็ ก หลงทั งนั นแหละ รุ่ น พี
ต่างหากทีผิดดันตัวเล็กเอง”

“เวรละเวิร์น นายไปว่ารุ่ นพีอย่างนันไม่ถูกนะ คิกๆ แหม

ฉั น ละอยากเห็ น หน้ า นายตอนนันจัง ถึ งไม่ เคยเจอรุ่ น พี เชรี พ ก็
น่าจะรู้จกั บ้ างนา”
 Baria’ Mission i 235
ปริศนามารีโลนี่

เวิร์นหน้ ามุ่ย “พูดอย่างกับเธอเคยเจอกับรุ่นพีเปี ยกอย่าง

นันแหละ ทีน” เวิร์นย้ อนอย่างฉุน

ทีน่ายักไหล่ แล้ วพยักพเยิดหน้ าไปทางนีลพลางตอบว่า

“ฉันกับนีลเคยเจอรุ่ นพีทีงานประชุมการพัฒนาคามีลของคามี ล
คลับ บอกเลยรุ่ น พี เชรี พ สุดยอดมาก ไม่งันลิน ค์ไม่หมายตาเขา
หรอก”

“ถ้ าเก่งจริ งทํ าไมยังตัวกะเปี ยกล่ะ” เวิร์นยังบ่นข้ างๆ คูๆ

ไม่เลิก จนบาเรี ยต้ องตบบ่าเพือนแล้ วตอบว่า

“รุ่ นพี เชรี พ ป่ วยตังแต่เด็ กน่ ะ ยาและมนตราที ใช้ ในการ

รักษามันมีผลต่อการเจริ ญ เติบโตน่ะ แต่จริ งๆ รุ่ นพีมีพลังเวทสูง
มากคนหนึงเลยนะ”

“ก็ ไม่ ไ ด้ ว่ าอะไรนี ” เวิ ร์น รั บ คํ ายอมไปงันๆ ก่ อ นจะพู ด

เปลียนจากเรื องทีทําให้ เขาหน้ าแตกไปว่า

“ตกลงลิ น ค์ กับ ลิ ล่ า ไปไหน เอาแบบจริ ง ๆ ไม่ ใ ช่ ก วน

ประสาทนะ”

“กวนให้ อิจฉาละไม่ว่า” ชิลด์ล้อ แต่เวิร์นไม่อยากตอบโต้

ด้ วยเลยหันไปหาคนทีน่าจะรู้เรื องนีดีทีสุด
236 กัลฐิดา

“ลินค์กบั ลิลา่ ไปพบคุณป้าน่ะ” นีลตอบ

“คุณป้า? คุณป้าเฟมีลมาทีดินอร์ ต้าเหรอ” เวิร์นถามเสียง

สูง

นีลพยักหน้ า “ใช่ เห็นว่ามีเรื องด่วน”

“แต่งงาน?”

ทังโต๊ ะเงียบกริบ เวิร์นเลยถามต่อด้ วยสีหน้ าเหลอหลาว่า

“ฉันพูดอะไรผิด”

นีลยิม “ไม่ผิด แต่มนั ใช่เวลานีไหมเวิร์น”

“ใช่ คุณ ป้ า เพิ งออกมาจากพื นที สี เทาเพื อมาพบลิ น ค์

และจัวหัวเรื องว่า เรื องด่วน มีใครเขาคิดถึงเรื องแต่งงานกัน นาย
คิดถึงพีจจนเบลอเปล่าเนีย” ทีนา่ เสริ มจนเวิร์นอ้ าปากทําท่าจะต่อ
ปากต่อคําด้ วย แต่ก็โดนบาเรี ยแทรกขึนเสียก่อน

“ถ้ าให้ ฉันเดา เรื องด่วนของคุณน้ าเฟมีลต้ องไม่ผิดไปจาก

สิงทีท่านอัลลิแวนด์พดู กับฉันแน่นอน”

“ทําไมละ” เหล่าผองเพือนถามขึนพร้ อมกัน

 Baria’ Mission i 237
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยส่ายหน้ า “ไม่ร้ ู สิ แค่...ลางสังหรณ์ ของฉันบอกว่า

อย่างนัน”

ลิล่าเขียอาหารในจานไปมาระหว่างรอลินคอร์ น ซึงตังแต่
เข้ ามาในร้ านอาหารเพือรอพบคุณป้าเฟมีลตามนัดหมาย แต่เขา
ก็ยงั เดินมาไม่ถึงโต๊ ะเสียที ลินคอร์ นเป็ นคนดังไปไหนก็มีแต่คนรุม
ล้ อมเสมอ ขนาดตอนนีไปเรี ยนทีคันเจฟา พอปรากฏตัวทีไหนที
หนึง โดยเฉพาะทีทีมีเพือนนักเรี ยนก็จะมีคนเข้ ามาทักทายไปทัว
ลิล่าเข้ าใจดี จริ งๆ ลินคอร์ นก็ไม่ชอบให้ ตวั เองเป็ นจุดสนใจเท่าไร
แต่ก็เป็ นมารยาททีต้ องทักทายกัน

‘แต่นีมันเกินไปไหม จนป่ านนี ยังไม่ได้ กินข้ าวเลย’ ลิล่ า

คิดพลางเหลือบมองลิ นคอร์ นทียังคุยอย่างออกรสกับเพือนทีอยู่
ห่างไปสองสามโต๊ ะ ปล่อยให้ เธอกินอาหารอยู่คนเดียวจนจะหมด
จานอยู่แล้ ว

“ละ...ลิ นค์” ลิล่าเรี ย กชายหนุ่ม เบาๆ เมือเห็นเขาทํ าท่า

จะหันมาทางเธอ แต่ก็ต้องพลาดไปเมือลินคอร์ นหันไปหาคนใน
โต๊ ะทีพูดอะไรสักอย่างก่อนทีจะสบตาเธอ

“ไม่หิวหรื อไง ไหนตอนออกจากห้ องสมุดบ่นจังหาว่าเรา

ช้ า” ลิล่าบ่นพึมพําพลางตัดใจไม่เรี ยกคนรักให้ มากินอาหารเย็นที
238 กัลฐิดา

ฝากเธอสังไว้ แล้ ว กิ น อาหารของตัว เองจนหมดพร้ อมกัน ถอน

หายใจยาว

“มีเรื องเศร้ าอะไรนักหนาจ๊ ะ ถึงได้ ถอนหายใจยาวขนาด

นี น่ะ” เสี ยงหวานร้ องทัก มาจากด้ านหลัง ทําให้ ลิ ล่ าเงยหน้ าขึน
มองไปทางต้ น เสี ยง แล้ วรี บลุกขึนย่อกายทํ าความเคารพผู้สูงวัย
แต่เฟมีลทีมาในร่างของหญิงชราจับไหล่ของเธอไว้ เสียก่อน

“ไม่ต้องหรอกจ้ ะ ให้ ป้านังด้ วยก็ พอ แล้ วเจ้ าตัวดีไปไหน

เสียละ”

ลิล่ากุลีกุจอรี บเลื อนเก้ าอี ให้ เฟมี ล แล้ วมองไปทางโต๊ ะ

อาหารที ลิน คอร์ น นังคุย กับเพื อนอยู่ เฟมี ล มองตามแล้ วหัน มา
มองโต๊ ะอาหาร

“ไม่ไหวจริ งๆ ลูกชายฉัน ปล่อยให้ สาวน้ อยนังกินข้ าวคน

เดียวได้ ยงั ไง” เฟมีลตําหนิลกู ชายตัวเอง

ลิล่าโบกมื อพัลวันพลางพูดว่า “ไม่ใช่อย่างนันหรอกค่ะ

คุณป้า ลินค์ไปทีไหนก็มีคนก็รุมล้ อมแบบนีทังนัน”

“หนูเองก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ” เฟมีลแซวด้ วยใบหน้ ายิม

แย้ ม
 Baria’ Mission i 239
ปริศนามารีโลนี่

ลิล่ายิมกว้ างตอบกลับอย่างน่ารักว่า “หนูไม่ถึงครึ งของ

ลินค์หรอกค่ะ พักหลังนีก็ไม่มีแล้ ว”

เฟมีลส่ายหน้ าเหมือนจะไม่ยอมรับ แต่ไม่พดู อะไรต่อ ถ้ า

ขืนพูดเจ้ าลูกชายตัวดีคงจะโกรธเธอไปอีกหลายเดือนแน่ๆ ทีเผย
ไต๋ให้ ลิล่ารู้ว่า สาเหตุหลักๆ ทีทําให้ คนรอบตัวลิล่าน้ อยลงก็เพราะ
ฝี มือของลินคอร์ นนันแหละ

“คงต้ องเรี ยกลินค์กลับมานีแล้ วละลิล่า ป้ามีเวลาไม่มาก

แวะมาคุยแป๊ บเดียว เดียวก็ต้องกลับเข้ าพืนทีสีเทาอีกแล้ ว”

“เกิดอะไรขึนเหรอคะ” ลิลา่ ถามอย่างสงสัย

“ป้าจะมาคุยเรื องภารกิจทีพวกหนูกําลังจะทํากันน่ะจ้ ะ”

ลิ ล่ า ขมวดคิ ว ขณะที เฟมี ล ยกมื อ เป็ น สัญ ญาณเรี ย ก

ความสนใจ ตอนแรกลิ ล่า คิด ว่ าลิ น คอร์ น จะไม่เห็ น น่า แปลกลิ
นคอร์ นแทบไม่ได้ หนั มามองเลย แต่กลับขอตัวจากกลุ่มเพือนเดิน
กลับมาทีโต๊ ะทันที

“สวัสดีครับคุณ แม่” ลินคอร์ นเอ่ยพลางสวมกอดมารดา

แล้ วนังลง เขาคว้ าช้ อนส้ อมมาเริ มกินอาหารด้ วยท่าทางราวกับไม่
มีอะไรเกิดขึน จนลิลา่ เห็นแล้ วรู้ สึกหงุดหงิด
240 กัลฐิดา

‘ทีปล่อยให้ นงคนเดี
ั ยวอยู่นานสองนานเนี ย กําลังแกล้ ง
ใช่ไหม ทําไมล่ะ เราไม่ได้ ทําอะไรผิดสักหน่อย ลินค์บ้า’ ลิล่าคิด
พลางปลอบใจตัวเองให้ เก็บอารมณ์ หงุดหงิดให้ มิดชิดเพราะอยู่
ต่อหน้ าผู้ใหญ่

“ไงเจ้ าตัวดี แม่ไม่ อยู่บ้านแค่ไม่เท่าไร ริ อ่านรับงานเอง

เลยเหรอ”

“งานเงินอะไรครับแม่ ผมแค่อยากช่วยเพือน”

“แน่ใจ?” เฟมีลทวนถามอย่างรู้ทนั

ลิ น คอร์ น ยิ มกว้ า ง “พอดี ผ มยั งคิ ด ไม่ อ อกเรื องผลงาน

เกสต์ราวน์น่ะครับ พอชิลด์ติดต่อมา ผมว่าน่าจะสนุกก็เลยรับ”

“แค่นน?”
ั เฟมีลยังคงยํา จนลินคอร์ นหัวเราะร่า

“ถ้ า คุณ แม่ ร้ ู ทุก อย่ า ง แล้ ว มาถามทํ า ไมครั บ ” ลิ น คอร์

นตอบกลับอย่างอารมณ์ดี

“เพราะแม่อยากได้ ยินจากปากลูกเองน่ะสิ ลูกน่ะไม่เคย

รับทําอะไรเพีย งเพราะสนุก ต้ องมี อะไรมากกว่านันแน่ จริ งไหม
หนูลิลา่ ” เฟมีลสวนกลับอย่างรู้ทนั
 Baria’ Mission i 241
ปริศนามารีโลนี่

“คะ? ค่ะ ลิ น ค์ เป็ นอย่ า งนัน...ตลอดเลยละ” ลิ ล่า ตอบ

พลางเตือนตัวเองว่า การที ลิน คอร์ น ทํ าให้ เธอหงุดหงิ ดอาจเป็ น
แผนการอย่างหนึงของเขาแน่ๆ

‘อดทนไว้ ลินค์คงกะจะเล่ นสงครามประสาทกับเราแน่

เลย’

“ผมแค่รั บ งานนี เพราะคุณ แม่ พูด เสมอว่าเซวี น่ ากํ าลัง

เสือม และน่าจะตืนเต้ นไม่น้อยถ้ าผมได้ เห็นด้ วยตาตัวเอง”

เฟมีลมองลูกชายที กิ นอาหารอย่างใจเย็ นขณะพูดเรื อง

ความเป็ นตายของโลก “แม่ไม่ได้ บอกลูกเพือให้ เห็นเป็ นเรื องสนุก
อย่างนัน”

มือทีกําลังตักอาหารเข้ าปากชะงักไป เขาเงยหน้ าสบตาผู้

เป็ น แม่ “ผมไม่เคยมองว่ าเป็ น เรื องสนุก แต่ช่วยไม่ได้ ที ผมรู้ สึก
สนุกจริ งๆ ครั บแม่ อย่างน้ อยผมว่านันเป็ นลางดี” ลินคอร์ นตอบ
ด้ วยแววตาจริงจัง

เฟมีลนิงไปหลายวินาที ก่อนจะระบายยิมเกลือนใบหน้ า
“แม่ดีใจทีลูกคิดแบบนัน สิงทีแม่จะพูดต่อไปนี อาจเพิมความรู้ สึก
สนุกของลูกได้ มากขึน”
242 กัลฐิดา

“ครับ” ลินคอร์ นรับคําสันๆ

“หนูด้วยนะจ๊ ะ ลิล่า” เฟมีลหันไปพูดกับหญิงสาวทีเงียบ

มาตลอด

“ค่ะ คุณป้า”

เฟมีลสูดหายใจเข้ าลึกแล้ วเอ่ยว่า “เซวีน่ากํ าลังเข้ าสู่ยุค

สมัยแห่งความเสือม...”

ลิล่ากลื นนํ าลายลงคออย่างยากเย็น แม้ นนจะเป็

ั นสิงที
เธอรู้ มาก่อนแล้ ว แต่การได้ ยินจากปากของโพนาลิต้าผู้เก่งกาจ
แห่งยุค ความกดดันจึงเพิมขึนอีกไม่ร้ ูกีเท่า

“...สิงทีเสือมไม่ใช่โลก แต่เป็ นคน”

ดวงตาของลินคอร์ นเปล่งประกายวาบขึนทันที ขณะทีลิ

ล่ากํามือแน่น

“ลินค์ช่วยคุณตาทวดทํางานมาตลอด ย่อมรู้ดีว่าปั จจุบนั

มี จ อมเวทที ออกนอกลู่น อกทางมากขึ น ที สํ า คัญ เมเนไทป์ ซึง
นํ า เอาวิ ท ยาการเวทมาใช้ ในทางที ผิ ด ก็ มี ม ากขึ นด้ วย แต่
 Baria’ Mission i 243
ปริศนามารีโลนี่

ธรรมชาติ ข องเซวี น่าไม่ ได้ สร้ างมาเพื อการกระทํ าที ออกนอกลู่

นอกทาง...”

ลิล่าพยักหน้ า ขณะทีลินคอร์ นยังคงมองหน้ าผู้เป็ นแม่นงิ

“...สิ งที เกิ ด ขึ นในคูมี ร่า ฟอเรส จึ งไม่ ใช่สัญ ญาณแห่ ง

ความเสือมธรรมดา”

“แต่มีคนทําให้ เกิดขึน” ลินคอร์ นสรุ ป

เฟมีลยิม “นันหมายความว่าอะไรรู้ไหม”

ลินคอร์ นพยักหน้ า “เราก็แค่ต้องหาคนคนนัน แล้ วจัดการ

พวกเขาซะ ความเสือมของเซวีน่าก็จะหยุดลง...”

“ชัวคราว” เฟมีลเอ่ยต่อ เพราะนันคือความจริ ง ไม่ว่าจะ

เป็ น โลกใบไหนก็ ไม่ มี อะไรที ยังยื น เซวี น่ าถื อเป็ น โลกที คงสิ งที
เรี ยกว่า ‘ยังยื น’ มานานเกินกว่าโลกไหนๆ จะทําได้ แล้ ว แต่ความ
ยั งยื น นั นกํ า ลั ง จะเปลี ยนไปที ล ะน้ อย เพราะมี ปั จ จั ย ที พลั ง
แห่งอัญมณีศกั ดิสิทธิซึงคุ้มครองเซวีนา่ อยูค่ วบคุมไม่ได้ มากขึน
244 กัลฐิดา

“ลูกรู้ ใช่ไหมว่าเหตุผลทีเด็กรุ่ นใหม่จะเก่งมากกว่าพ่อแม่

ของพวกเขาไม่ได้ มีแค่การส่งต่อพลัง แต่มนั คือ พัฒนาการทีถูก
ส่งต่อเพือให้ ทนั ต่อความเสือมทีกําลังจะเกิดขึน”

ลินคอร์ นพยักหน้ า “ผมรู้ครับ”

เฟมีลยิม “รู้ แล้ วคิดว่ายังไง”

ลินคอร์ นยิมกว้ าง “ก็คดิ ว่า...น่าสนุกจัง”

เฟมี ลส่ายหน้ ากับความขีเล่ น ของลูก ชาย พลางหัน มา

สบตาลิล่าทีดูเคร่งเครี ยดกว่าลูกชายของเธอ

“แล้ วหนูลิล่าละจ๊ ะ”

“เอ่อ หนูกลัวค่ะ”

เฟมีลพยักหน้ า ลิลา่ จึงพูดต่อ

“เซวีน่าสมดุลเสมอ แต่สิงทีคุณป้าพูด นันหมายความว่า

ไม่ ว่ า เราจะจั ด การปั ญหานี ยั ง ไง เซวี น่ า ก็ จ ะเปลี ยนไป หนู
หมายถึ ง เปลี ยนไปในทิ ศ ทางที เราคาดไม่ ถึ ง ได้ เลยน่ ะ ค่ ะ
เปลียนไปจนหนูกลัว”
 Baria’ Mission i 245
ปริศนามารีโลนี่

“แล้ วหนูเลือกทีจะหนีหรื อสู้กบั ความกลัวของหนูละ่ ”

ลิล่าสบตาเฟมีลนิงพลางตอบโดยไม่ต้องหยุดคิดว่า “หนู
จะสู้แน่นอนค่ะ”

เฟมี ลยิ ม “ดี นันน่ าจะเป็ น คํา ตอบที ดี ทีสุดในวัน นี ที ป้า

อยากได้ ยิน และน่าจะเป็ นคําตอบทีดีทีสุดสําหรับการฝากอนาคต
ของเซวีน่าไว้ ในมือของพวกหนู”

“ทํ าไมพวกคุณ แม่ ถึ งไม่ จัดการปั ญ หานี เองล่ ะ ครั บ ” ลิ

นคอร์ นถาม

“ก็จริ งทีคนรุ่ นแม่น่าจะจัดการปั ญหาได้ ตัดไฟเสียแต่ต้น

ลมในเหตุการณ์ นี คงจะดี กว่า แต่พ วกเราก็เลื อกที จะไม่ทํา ไม่สิ
ในบางจุดพวกเราก็ทําไม่ได้ ”

“ทําไมคะ” ลิลา่ ถามอย่างอยากรู้

เฟมีลยิมอ่อน “เพราะยุคสมัยของเซวีนา่ ได้ เปลียนไปแล้ ว

จากโลกทีสมบูรณ์ เพราะแผนการอันยิงใหญ่ นี มันกํ าลังหมุนวน
ไปสู่โลกทีพวกหนูเป็ นศูนย์กลาง”

ลิล่าส่ายหน้ าอย่างไม่เห็นด้ วย แต่เฟมีลกลับยําว่า

246 กัลฐิดา

“ป้าไม่ขอให้ เชือ แต่สิงทีเกิดขึนจะยืนยันสิงทีป้าพูด อย่า

กลัวเด็กน้ อย สิงที เปลียนไปแม้ จะสร้ างความหวาดระแวงให้ เรา
แต่จงอย่าใช้ ความกลัวไปในทางทีผิด”

ลิล่าขมวดคิวไม่เข้ าใจ แต่ไม่ร้ ู จะถามอะไรกับผู้สูงวัย ลิ

นคอร์ นจึงถามว่า

“คุณ แม่บอกว่า มีเรื องด่วนจะคุย ถึ งได้ ออกจากพื นที สี

เทามาพบผม คงไม่ใช่เรื องนีใช่ไหมครับ”

เฟมีลแทบจะค้ อนใส่ลูกชายที พูดเข้ าประเด็นเสี ยจนน่า

หมันไส้ แต่ก็ยอมรับตรงๆ ว่า

“ใช่ เรื องด่วนของแม่ ก็คือแม่อยากขอแรงลินค์กบั เพือนๆ

ตามล่าคนกลุ่มหนึงให้ แม่หน่อย”

คํ า ว่า ‘ตามล่ า ’ ของผู้เป็ น แม่ ทํ าให้ ลิ น คอร์ น ขมวดคิ ว

จนเฟมีลต้ องยําต่อ

“ใช่ ‘ตามล่า’ เต็มตามความหมายนันทุกอย่าง แม่ตาม

คนกลุ่ม นี มาจากพื นที สี เทา พวกเขาเข้ า ๆ ออกๆเขตพื นที ของ
ดินอร์ ต้าอย่างน่าสงสัย แต่แม่ยงั มีงานต้ องทําในพืนทีสีเทาต่ออีก
หน่อย จึงอยากให้ ลกู ลงมือช่วยกันเก็บกวาดให้ หน่อย”
 Baria’ Mission i 247
ปริศนามารีโลนี่

“แม่ แ น่ ใ จเหรอครั บ ว่ า อยากให้ พวกผมช่ ว ย” ลิ น คอร์

นถามให้ ยืนยัน

เฟมีลยิมมีเลศนัยกึงท้ าทาย “ไม่กล้ าเหรอ”

ลินคอร์ นนิงไป ขณะทีลิล่าหลับตาลงอย่างอ่อนใจ คําท้ า

ทายแบบนีแหละทีกระตุ้นลินคอร์ นได้ อย่างไม่ยากเย็น โดยเฉพาะ
ยิงพูด ออกจากปากคนที รู้ จัก ลิ น คอร์ น ดีทีสุดด้ วยแล้ ว มี ห รื อจะ
พลาด

“ข้ อมูลของคนกลุม่ นันละครับ”

เฟมีลยิมสมใจทีลูกชายยอมรับทํางานทีเสนอ

“ลูกรู้ จกั มินนีทอยหรื อเปล่า”

“ร้ านขายของเล่ น ที มี ส่ ว นแบ่ ง การตลาดรองจาก

มาสเตอร์ บราวน์ แต่ทํ ายังไงก็ส้ มู าสเตอร์ บราวน์ไม่ได้ ” ลินคอร์
นตอบ

“ใช่ หลายเดือนแล้ วทีสภากลางตามติดการผลิตของเล่น

เด็ ก เพือการส่งเสริ มด้ านพัฒ นาการเวทของมิ น นี ทอย จากการ
ตามติดนัน เราพบสิงผิดปกติในห้ องวิจยั เวทของพวกเขา”
248 กัลฐิดา

“ทํ า ไมไม่แ จ้ งปราการซิ น เทลล่ าให้ จัด การล่ะ คะ” ลิ ล่ า

ถาม

เฟมีลส่ายหน้ า ลิ นคอร์ นจึงตอบแทนแม่ว่า “เพราะพวก

เขายังไม่ได้ ทําผิดกฎหมายไง”

ลิล่าพยักหน้ า ลินคอร์ นหันไปถามเฟมีลต่อว่า

“ผมคิดว่าทีแม่เลื อกที มผมให้ ช่วยทําเรื องนีต่อ คงไม่ใช่

เพราะผมเป็ นลูกแม่หรอก ใช่ไหมครับ”

เฟมีลยิมกว้ าง “ดีใจทีลูกไม่สําคัญตัวผิดจนเกินไปนะ ใช่

จ้ ะ แม่เลือกที มของลูกให้ ออกปฏิบตั ิการครังนืเพราะ ในทีมของ
ลูกมีเด็กทีชือ บาเรี ย มิชชาร์ พ”
 Baria’ Mission i 249
ปริศนามารีโลนี่

15
คนทีใ
่ คร
ตองการ
ร้ านมาสเตอร์ บราวน์ ปิดให้ บริ การตอนหนึงทุ่มตรง เมือ
ปิ ด ร้ านเสร็ จ บาเรี ย มั ก จะใช้ เวลาประมาณหนึ งชัวโมงจัด ทํ า
รายการบัญชีประจําวัน และในวันอาทิตย์ของทุกสัปดาห์ เขาต้ อง
ทําสรุปยอดสินค้ าคงเหลือในคลังพัสดุด้วย เพือแจ้ งให้ พ่อของเขา
ซึงดูแลเรื องการผลิตได้ ทราบ และประมาณการจํานวนของเล่นที
จะส่งมาเพิมเติมให้ ร้านมี ของรอไว้ จําหน่ายอย่างเพียงพอ ดังนัน
ทุกวันอาทิตย์บาเรี ยอาจใช้ เวลาหลังปิ ดร้ านนานกว่าหนึงชัวโมง
แต่ ไม่ เคยนานเกิ น สองชัวโมง บาเรี ย ก็ จ ะได้ ก ลับ ไปอยู่ใ นโลก
250 กัลฐิดา

ส่ว นตัวอัน แสนเงี ย บสงบของเขา แต่วัน นี ไม่ใช่วัน อาทิ ต ย์ และ

ไม่ใช่วนั ทีเขาหมกตัวอยู่ในห้ องประดิษฐ์ ผลงานอย่างเช่นเคย แต่
เป็ นวันทีเขากลับมาถึงร้ านมาสเตอร์ บราวน์เพือทํางานประจําวัน
ช้ าไปกว่าปกติอย่างมาก

‘เที ยงคื น ถึ งว่า สิ ทํ าไมหิ ว’ บาเรี ย คิดขณะมองนาฬิ ก า

แล้ วหันไปจ้ องมองตัวเลขในสมุดบัญชีเวทซึงกําลังคํานวณรายรับ
รายจ่ายประจํ าวัน อี ก ครัง ก่ อนกล่ องใสจะเด้ งออกมาจากสมุด
บัญชี เพือให้ บาเรี ยนําเงินสดทีได้ ในวันนีใส่ลงไป จากนันมันก็ปิด
ผนึกตัวเอง เจ้ ากล่องใสทีใส่เงินลงไปก็หมุนติวๆ แล้ วหายวับไป

กริง!

เสียงเหมือนเหรี ยญเงินหล่นกระทบจานแก้ วดังกังวานขึน

ตัวเลขในสมุดบัญชีเวทก็หยุดก็การคํานวณผล แล้ วแสดงรายงาน
สถานะทางการเงิ น ของร้ านขายของเล่น อัน ดับ หนึงของเซวี น่า
ออกมา เป็ นผลการดําเนินงานทีสวยงามน่าปลืมใจสุดๆ จนคนที
เหน็ดเหนือยมาทังวันต้ องยิมแป้น

“เดือนนี ยอดขายพลุมหัศจรรย์ ดีเป็ น พิ เศษเลย ท้ องฟ้า

ของบาซิ ล ล่ าในเทศกาลโรเซร่ า ปี นี คงสวยน่ า ดู” บาเรี ย พึ ม พํ า
พลางลุกจากโต๊ ะทํางานมาบิดขีเกียจแก้ เมือย
 Baria’ Mission i 251
ปริศนามารีโลนี่

วิง! วิง!

เสียงกระดาษสายลมทีมีรูปลักษณ์เหมือนผ้ าสีทองสะบัด
พลิวไหวอยู่ บาเรี ยหันไปมองแล้ วเอือมมื อไปแตะ ผืนผ้ าสีทองก็
ทิงตัวคลีกางในแนวดิงเผยให้ เห็นข้ อความทีเจ้ าของส่งมา

‘อยูห่ น้ าร้ าน มาเปิ ดประตูให้ หน่อย’

บาเรี ยเลิกคิว แล้ วหันไปมองนาฬิกาอีกรอบ “เวลานีเนีย

นะ”

ถึงจะสงสัย ตงิ ดๆ แต่บ าเรี ย ก็ ออกจากห้ องทํ างานของ

ร้ าน เดิ น ลั ด เลาะไปตามช่ อ งชั นวางของเล่ น จนไปถึ ง ประตู
ด้ า นหน้ าร้ าน ชุม ชนผนังผาในฝั งที ร้ านมาสเตอร์ บ ราวน์ ตังอยู่
เป็ นโซนพืนทีของร้ านค้ าทีมีกําหนดเวลาเปิ ดปิ ดทีแน่นอน ฉะนัน
พอเลยเวลาปิ ดร้ านแล้ ว ถนนทีด้ านนอกจึงเปลียวมาก

แก๊ ก! กริง!

ล็ อ กประตูถู ก ปลด ตามด้ ว ยเสี ย งกระดิ งประตู ดัง ขึ น

พร้ อมกับบานประตูทีเปิ ดออก
252 กัลฐิดา

“มีธุระอะไรเหรอครับรุ่นพี” บาเรี ยถาม ขณะผายมื อเชิญ

ให้ แขกยามวิกาลให้ เดินเข้ ามาในร้ าน

“ไม่มี”

“ครับ ?” คนทีกํ าลังปิ ดประตูตามหลังถามเสี ยงสูงอย่าง

งุนงง

“ฉันไม่มีทีอยู”่

“ครับ!” อีกครังทีบาเรี ยทวนเสียงสูงกับการปรากฏตัวโดย

ไม่คาดฝั นของ โคตัล แวนเวิร์ธ

“แม่ต้องการให้ ฉันกลับบ้ าน เลยขอมาทางปราการให้ ตดั

สิทธิการขอพักในปราการ แล้ วพ่อก็ตามใจแม่ประสานงานไปยัง
ทุกโรงแรมในดีเนโซลไม่ให้ ฉันเข้ าพัก”

“ครับ!” บาเรียรับคําอย่างไม่ร้ ูจะพูดอะไรต่อดี

โคตัลหันกลับมามองรุ่นน้ องตาขุ่น แล้ วพูดอย่างอารมณ์

เสีย “พูดเป็ นอยู่คําเดียวหรื อไง”
 Baria’ Mission i 253
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยส่ายหน้ า “เปล่าครับ ผมแค่แปลกใจที คุณ ลุงคุณ

ป้างัดมาตรการนี ออกมาใช้ ทังที ไม่มีอะไรแท้ ๆ รุ่ นพี เข้ าใจผิ ดไป
หรื อเปล่าครับ”

โคตัลถอนหายใจยาว “น้ อยไปสิ จริ งแท้ แน่น อนเลยละ

ไม่เชือก็ถามซิลค์ได้ เลย”

บาเรี ยเร่ งฝี เท้ าเดินนําโคตัลไปทีห้ องทํางานของเขา ก่อน

จะเปิ ดประตูให้ แล้ วถามอย่างอดไม่ได้ วา่

“ผมว่านีคงไม่ใช่แค่เรื องทีรุ่ นพีไม่ยอมไปเรี ยนต่อทีบิสเซ

ย่าละมังครับ มีเรื องอะไรทีผมยังไม่ร้ ูอีกหรื อเปล่า”

“เยอะแยะ นายอยากรู้เรื องไหนก่อนละ” โคตัลถาม ขณะ

มองบาเรี ยเดินไปทีรถเข็นนําชาเพือเตรี ยมนําชาให้ แขก ปกติบน
รถเข็ นจะมี นําร้ อ นรอให้ ชงชาเสมอ แต่นี มัน เลยเวลารั บแขกไป
มาก และบาเรี ยก็ไม่ได้ ต้องการดืมชาให้ ตาค้ างก่อนนอน ในกาจึง
เป็ นแค่นําต้ มสุกธรรมดา

“ขอนําเปล่าก็พอ ฉันตาแข็งจนไม่ต้องดืมอะไรให้ หายง่วง

แล้ ว”
254 กัลฐิดา

บาเรี ย เทนํ าใส่ แก้ ว ถื อมาเสิ ร์ฟ ให้ รุ่น พี แล้ วนังลงข้ างๆ
“ว่ามาสิครับ”

“เรื องอะไร” โคตัลทําไก๋เป็ นย้ อนถามเสียดือๆ

บาเรี ยเอียงคอมอง แล้ วพูดว่า “ก็เรื องทีทําให้ รุ่นพีต้ องงัด

ข้ อกับคุณป้าเซไงครับ”

“แล้ วทําไมฉันต้ องเล่าให้ นายฟั งด้ วย” โคตัลยียวน แต่บา

เรี ยกลับยิมกว้ าง

“ถ้ าไม่คิดจะเล่าให้ ฟัง รุ่นพีคงไม่มาทีนีหรอกครับ” บาเรี ย

ยอกย้ อนให้ บ้าง

“สํ า คัญ ตัวเองผิ ด ไปแล้ ว” โคตัลยังคงพูดกวนประสาท

ต่อไป แต่บาเรี ยก็ยงั ใจเย็นมากพอทีจะถามต่อว่า

“มาสเตอร์ บราวน์มีคนเข้ าออกทุกวัน ทีนีเป็ นร้ านเดียวที

ต้ องตอบรั บคํ า ร้ องขอของลูกค้ า ของเล่ น ทุก ชินเกิ ดขึ นก็ เพราะ
ความสุขทีพวกเราอยากมอบให้ แม้ ตอนนีรุ่ นพีจะไม่ต้องการของ
เล่น แต่ผมเชือว่ารุ่นพีต้ องการอย่างหนึงอย่างมาก”

โคตัลกอดอก “ถ้ ารู้ก็บอกมา”

 Baria’ Mission i 255
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ย ยัก ไหล่ “ที พัก หลัง เที ยงคื น ไม่ มี โรงแรมไหนรั บ
ลูกค้ าอีกแล้ ว และพีก็เข้ าปราการไม่ได้ ด้วย คําถามคือพีจะนอนที
ไหน”

โคตัลหน้ าหงิกมากขึน ถ้ าทีนีเป็ นฟอริโซ่ โคตัลจะไม่ต้อง

ลํ า บากใจเรื องนั นเลย เพราะเขาพกที พั ก เคลื อนที ติ ด ตั ว
ตลอดเวลา แต่ที นี คื อดี เนโซล ซึงไม่อนุญ าตให้ ใช้ ที พักชัวคราว
และเขาก็ไม่ต้องการนอนข้ างถนน ดังนันเขาจึงมีทางเลือกแค่สอง
ทาง หนึงกลับบ้ าน สองหาทีซุกหัวนอน

“จริงหรื อเปล่าครับ” บาเรี ยถามยํา

“ฉันขอเช่าห้ องนายนอนระหว่างอยู่ทีดีเนโซลแล้ วกัน ถึง

อยากจะกลับฟอริ โซ่ตอนนีก็ไม่ได้ ด้วย สัญญากับลิล่าเอาไว้ วา่ จะ
ช่วย

บาเรี ยยิมกับการยอมรับของโคตัล “ร้ านนีมีห้องนอนสอง

ห้ องครับ ห้ องหนึงเป็ นของคุณพ่อผม ซึงตอนนีท่านกลับไปอยู่กบั
คุณแม่ทีมาโซลแล้ ว ส่วนอี กห้ องเป็ นห้ องนอนของผม ถ้ ารุ่ นพีไม่
รังเกียจก็ไปใช้ ห้องนอนของคุณพ่อได้ ส่วนเรื องอาหารการกิน...”

“ฉันจะไปกินทีโรงอาหารของปราการ ค่าเช่าอย่างเดีย ว
เท่าไร”
256 กัลฐิดา

“พีมีเงินเหรอตอนนี”

โคตัลนิ งแล้ วเสมองไปทางอื น บาเรี ย พยายามกลันยิม

แล้ วตอบว่า “คุณป้าเซไม่พลาดเรื องเงินด้ วยสินะครับ แถมรอจน
พีมาอยู่ทีนีสักพักจึงค่อยตลบหลังพี ผมว่าตอนนีไม่ใช่แค่พีไม่มีที
นอนนะ แต่ไม่มีเงินด้ วย”

“ฉันมี”

“แต่คณ ุ ลุงไคน์ก็ระงับทุกทาง ผมว่า เราควรเปิ ดอกคุยกัน

นะครับ” บาเรี ยสรุปอย่างอดขําไม่ได้

โคตัล แวนเวิ ร์ธ เป็ น เจ้ า พ่ อ กุม ความลับ ได้ ดี เยี ยม ถ้ า

อยากรู้ความลับของผู้ชายคนนี ก็ ต้องเอาความลับของตัวเองไป
แลก ดังนันจึงมีไม่บอ่ ยนักหรอกทีจะล้ วงความลับของคนคนนีได้
โดยไม่แฉความลับของตัวเองกับเขา

“ก็แค่เรื องเรี ยน” โคตัลตอบเลียงๆ

“แค่เรื องเรี ยนต้ องทําถึงขนาดนีเลยเหรอครับ คุณลุงคุณ

ป้า ได้ ชื อว่ ารั ก ลู กชายทังสองมาก แต่ทํ า ทุก ทางให้ พี กลับ บ้ า น
อย่างนี มันต้ องมากกว่าเรื องเรี ยนอยู่แล้ ว”
 Baria’ Mission i 257
ปริศนามารีโลนี่

โคตัล ยัง คงนังนิ ง บาเรี ย เองก็ นิ ง สงครามการต่อ รอง

เกิ ด ขึ นในความเงี ย บงั น อย่ า งไม่ มี ใ ครยอมใคร สุ ด ท้ ายคนที
เสียเปรี ยบซึงไม่มีทงที
ั ซุกหัวนอนและเงินใช้ จ่ายก็ต้องยอมพูดขึน
ก่อน

“ฉันจะเข้ าสปี เย่...”

บาเรี ยเลิกคิว “ก็ไม่เห็นแปลกนีครับ”

“...เพือเป็ นนักค้ นหาพันธุ์ไม้ ในตํานาน”

บาเรี ยชะงักกึกกับคําตอบทีตามมา เขาหันไปมองผู้ชาย

หน้ า สวยนิ งๆ สี ห น้ า ของ โคตัล แวนเวิ ร์ธ ในเวลานี ไม่ เหมื อ น
โคตัล คนขี เล่น และเจ้ า เล่ ห์ ที ทุ ก คนรู้ จัก โคตัล คนนี มี แ ววตาที
มุ่งมัน จริ งจัง ทีสําคัญบาเรี ยสัมผัสได้ ถึงความสนุกอย่างแท้ จริ ง
มันเป็ นดวงตาของคนทีค้ นพบสิงทีอยากทําทีสุดในชีวิต ดวงตา...
ทีเขาไม่มี

“ผมเข้ าใจแล้ ว”

“นายเข้ าใจอะไร” โคตัลย้ อนถาม

258 กัลฐิดา

“ผมเข้ าใจว่าทํ าไมคุณ ลุงคุณ ป้าถึ งอยากให้ พีกลับบ้ าน

เรื องนีเป็ นเรื องใหญ่ นักค้ นหาพันธุ์ไม้ ในตํานานเป็ นงานอันตราย
ในเซวีน่าทีเต็มไปด้ วยความโปร่งใสและเปิ ดเผยทางการศึกษา จึง
เป็ นทีรู้ กนั ดีว่า อะไรทีมันถูกปกปิ ดเอาไว้ ก็คือสิงทีไม่ควรยุ่ง แล้ ว
พีก็อยากจะไปทํางานนัน”

“ฉันรู้” โคตัลยอมรับ

“แต่ผมก็ไม่เห็นด้ วยกับการหนี พี ควรกลับ ไปคุยกับ คุณ

ลุงคุณ ป้าให้ เรี ย บร้ อย เพราะอย่างที รู้ ๆ กัน ไม่ มีใครบังคับนาย
น้ อยโคตัลแห่งร้ านไฮน์ แวนได้ อยู่แล้ ว ไม่ใช่เหรอครับ” บาเรี ย ก
ล่อม

“ไม่ จนกว่าแม่จะยอม” โคตัลพูดอย่างดือดึงต่อ

บาเรี ยขมวดคิวกับความดือรันอย่างไม่มีเหตุผลของโคตัล
“พีซิลค์บอกว่า คุณลุงคุณป้าเข้ าใจพีแล้ ว ก็ น่าจะหมายถึง ท่าน
ยอมรับการตัดสินใจของพี ดังนัน พีควรจะ...”

“ถ้ าท่ านยอมรั บ จริ ง คงไม่ทํ าแบบนี หรอก” โคตัล เถี ย ง

เสียงแข็ง
 Baria’ Mission i 259
ปริศนามารีโลนี่

‘ดืออีกละ’ บาเรี ยคิด พลางก้ มหน้ าคิดหาคําแนะนํ าใหม่

เพือกล่อมคนเอาแต่ใจทีกลายเป็ นเด็กมี ปัญหาเมือตอนโตอย่าง
คิดหนัก

“แล้ วพีจะทํายังไง หนี ไปเรื อยๆ จนกว่าจะสอบเข้ าสปี เย่

ได้ หรื อไงครับ”

โคตัลนิง บาเรี ย เลยพูดต่อว่า “ผมรู้ ว่าตอนนี มันฉุกเฉิ น

แต่ถึงไม่ฉกุ เฉิน พีก็คงไม่ยอมใช้ ไพ่ไม้ ตายของพีอยู่ด”ี

โคตัลเลิกคิว “นายรู้อะไร”

บาเรี ยเอือมไปหยิบถ้ วยนําชาทีดืมหมดแล้ วไปเติมนําให้

โคตัล พลางเอ่ ยว่า “ไม่ต้ องพูด ถึ งความรํ ารวยของตระกูลแวน
เวิร์ธ รุ่นพี...ก็มีเงินพอทีจะไปไหนก็ได้ ในเซวีน่า แล้ วด้ วยมันสมอง
ของรุ่ นพี คืนนีหากเอาจริ งๆ รุ่ นพีก็คงหาทีนอนได้ แต่กลับมาหา
ผม นันเพราะรุ่ นพีไม่อยากแตกหักจริงๆ ไม่ใช่เหรอครับ”

โคตัลคลายมือทีกอดอกเพื อรับถ้ วยนําชาที บาเรี ยถื อมา

ส่งให้ โดยไม่ละสายตาไปจากใบหน้ ารุ่นน้ อง
260 กัลฐิดา

“สิงทีรุ่ นพีต้ องการจริ งๆ ณ เวลานี ไม่ใช่แค่ทีซุกหัวนอน

หรื อ เงิ น แต่ รุ่ น พี ...ต้ องการหายไปจากเซวี น่ า สั ก พั ก เพื อ
จุดประสงค์บางอย่าง”

“มีใครเคยบอกไหมว่านายมันกวนโมโหทีสุด”

บาเรี ยยักไหล่ “พวกเขาอาจคิด แต่พวกเขาก็มกั ลืมมันไป

หมดในเวลาทีต้ องการผม”

“ฉันไม่ได้ ต้องการนาย” โคตัลเถียงทันควัน

บาเรี ยพยักหน้ ายิม “ครับ แต่รุ่นพีต้ องการใครสักคนทีทํา

ให้ รุ่นพีหายไป...อย่างไร้ ร่องรอย”

“นายเลยคิดว่านายจะเป็ นคนนันงันสิ”

บาเรี ยยิม “การทีรุ่ นพีอยู่ทีนี นันเป็ นคําตอบทีดีในตัวเอง

อยู่แล้ วครับ”

โคตัล สูด หายใจเข้ า ลึ ก “คุ ณ แม่ ข อให้ ฉั น พิ สูจ น์ ค วาม

ตังใจ ว่านายน้ อยแห่งไฮน์ แวนคนนี สามารถทํางานนันได้ ถ้ าฉัน
ชนะ คุณแม่จะยอมให้ ฉันไปเรี ยนอย่างทีฉันอยากเรี ยน”
 Baria’ Mission i 261
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยพยักหน้ า “แล้ วพีจะพิสูจน์ โดยการการหายตัวไป

จากเซวีน่าเหรอครับ”

โคตัลส่ายหน้ า “เปล่า นันแค่ขนตอนแรก

ั หลังจากนัน ฉัน
จะลงพืนทีในคูมีร่า ฟอเรส”

เป็ นความบังเอิญ อย่างไม่ตงใจ

ั ทําให้ บาเรี ยเลิกคิว “คูมี
ร่า ฟอเรส งันเหรอครับ เพราะอย่างนันพีถึงได้ มาเข้ าร่วมสัมมนา
ผมก็นึกว่า...”

“นึกว่าฉันจะร่วมทีมกับลินค์ละสิ ไม่บา ฉันจะฉายเดียว”

บาเรี ยขมวดคิว “รุ่นพีไม่นา่ เป็ นคนโง่ขนาดนันนะครับ”

คําต่อว่าที พูดตรงไปตรงมา ทําให้ โคตัลนิงอึงไปก่อนจะ

หน้ าบึงถลึงตาใส่ “นายกล้ าด่าฉันเหรอ”

บาเรี ยส่ายหน้ าด้ วยรอยยิมอ่อน แน่นอนว่าไม่ใช่รอยยิม

เพือขอโทษ แต่เป็ นรอยยิมขําทีได้ เห็นมุมอ่อนหัดของคนทีมักมา
แบบเหนื อความคาดหมายเสมอ บาเรี ยรู้ ตวั ดีว่าตัวเองมักดึงดูด
ปั ญหา แต่เขาเองก็สนุกทีได้ พูดคุยกับคนทีมีปัญหา และยิงสนุก
มากขึนเมือแก้ ไขปั ญหาเหล่านันให้ คลีคลายลงได้
262 กัลฐิดา

“ผมไม่ได้ ด่า และผมรู้ ว่ารุ่ นพีก็ เข้ าใจดี ว่าทํ าไมผมต้ อง

พูดอย่างนัน ว่าทีจอมเวทพฤกษาทีสอบได้ ทีหนึงทุกครังไม่ว่าจะ
เป็ นการสอบเข้ า สอบย่อย หรื อสอบรวบยอด จะไม่ร้ ู เลยเหรอว่า
การเข้ าไปในคูมีร่า ฟอเรสคนเดียวมันเป็ นเรื องโง่เขลาปานใด ผืน
ป่ าทีมีคนหลงทางหลายพันคนต่อปี จนต้ องมีการจัดทีมงานดูแล
เรื องนีอย่างจริ งจัง ต่อให้ คนทังโลกไม่ร้ ู รุ่ นพี ก็ไม่มีสิ ทธิ ไม่ร้ ู จริ ง
ไหมครับ”

“นายนี มั น น่ า โมโหจริ ง ๆ” โคตั ล ต่ อ ว่ า เบาๆ และบา

เรี ยเลือกทีไม่สนใจ

“เอาละ ตอนนีดึกมากแล้ ว และผมก็ง่วงมากด้ วย เรามา

สรุปกันดีกว่า ว่ารุ่นพีต้ องการความช่วยเหลืออะไร”

“ทีพัก” โคตัลเอ่ย บาเรี ยพยักหน้ าแล้ วเสริมว่า

“ทีหลบซ่อนจากคุณลุงคุณป้า เพือไม่ให้ ท่านมาขัดขวาง

พีไม่ให้ หนีเทียว”

“ฉันไม่ใช่เด็กหนี เทียว ฉันกํ าลังพิสูจน์ ตวั เองอยู่” โคตัล

แก้ อย่างฉุนๆ
 Baria’ Mission i 263
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยยิมกว้ างอย่างไม่ใสใจพลางพูดต่อ “และที ม ที จะ

พารุ่ น พี เข้ า ไปในคูมี ร่ า ฟอเรส พร้ อมภารกิ จ ตามหาพัน ธุ์ พื ช
โบราณ เอ ทําไมพีไม่ขอลินค์ตงแต่ ั แรกล่ะครับ พีก็ร้ ูดีไม่ใช่เหรอว่า
ชิลด์กําลังหาอะไร”

โคตัลหน้ าหงิกขึนทันทีขณะตอบห้ วนๆ ว่า “รู้”

“แต่ไม่ได้ ขอ”

โคตัลจ้ องหน้ าบาเรี ยเขม็ง จนคนอายุน้อยกว่ายิมกว้ าง

อย่ า งเข้ า ใจ “ลิ น ค์ ค งถู ก คุณ ป้ า เซห้ า มไม่ ให้ ดึ งพี เข้ า ไปยุ่ ง กั บ
ภารกิจนีสินะครับ”

“ลินค์มันจ้ องแก้ เผ็ดฉัน อยู่แล้ ว ยังจะยื นดาบให้ ศัตรู อีก

ทําไม”

บาเรี ยได้ แต่ส่ายหน้ ากับความคิดแบบเด็ก ช่างไม่สมวัย

ของโคตัลเอาเสียเลย พลางตีหน้ าขรึมแล้ วพูดว่า “แต่พีก็หาวิธีเข้ า
ร่วมทีมจนได้ ไม่ใช่เหรอครับ”

“แน่นอน” โคตัลรับคําอย่างสมใจ

“รุ่นพีแน่ใจได้ ยงั ไงครับ ว่าผมจะช่วยรุ่นพีได้ ”

264 กัลฐิดา

“นายเป็ นคนดี ชอบช่วยเหลื อคนอื น ทุกคนต่างก็พึงพา

นายกันทังนัน”

บาเรี ยเลิกคิวกับคําชม “แน่นอน ผมเป็ นคนดี”

“เปล่า เพราะทุกคนติดหนีบุญคุณนาย”

บาเรี ยชะงักไปเล็กน้ อย ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะดังลัน

แล้ วลุกขึนพร้ อมกับโคตัลเพือเข้ านอน

“ห้ องนอนอยู่ชนสามใช่
ั ไหม ขอบใจนะทีแบ่งห้ องให้ ส่วน
เรื องเงิ น ไม่ต้ องห่ วงหรอก ฉั น ยังพอมี แค่พู ด ให้ ดูน่า สงสารนิ ด
หน่อย ฉันเล่นละครใช้ ได้ ไหมล่ะ”

“ไม่ใช่แค่ใช้ ได้ ผมเกือบเชือแล้ วครับ ว่ารุ่นพีจนตรอก”

โคตัลแย้ มยิมร้ ายๆ ตามแบบฉบับของเขา “แล้ วฉันแสดง

ไม่เนียนตรงไหน”

บาเรี ยยักไหล่ ขณะเดินขึนบันไดไปถึงชันสาม เขาเอือม

มื อ บิ ด ลู ก บิ ด เปิ ดประตูห้ องนอนของพ่ อ ให้ รุ่ น พี พลางตอบว่ า
“ตังแต่พีสร้ างเรื องให้ ดนู ่าสงสารเกินไป ไม่มีทีซุกหัวนอน แถมยัง
ถูกตัดช่องทางทางการเงิน...”
 Baria’ Mission i 265
ปริศนามารีโลนี่

โคตัลหัวเราะชอบใจกับผลงานตัวเอง ขณะบาเรี ยพูดต่อ

ว่า

“ทุกคนในโลกนีเป็ นแบบนันได้ แต่ต้องไม่ใช่รุ่นพี จริ งไหม

ครับ”

“เอาอะไรมามันใจขนาดนัน” โคตัล เดิ น เข้ า ไปในห้ อ ง

ขณะทีบาเรี ยยังยืนอยูห่ น้ าประตูห้อง แล้ วตอบกลับว่า

“เพราะรุ่ นพีคือรุ่นพีไง”

โคตัลยิม “ขอบใจสําหรับทีพัก และความช่วยเหลือตามที

ฉันต้ องการ”

บาเรี ยยิม “ยินดีครับ”

โคตัลกํ าลังจะปิ ดประตู แต่เหมือนนึกอะไรได้ เขาจึงเปิ ด

ประตูออกอีกครัง แล้ วเรี ยกคนซึงกํ าลังเดินลงไปชันล่างเพือเก็ บ
ของในห้ องทํางานให้ เรี ยบร้ อยต่อ

“บาเรี ย”

“ครับ?”
266 กัลฐิดา

“รู้หรื อเปล่าว่าอะไรทีไม่ใช่การแสดง”

“แน่นอนครับ”

โคตัลเอีย งคออย่างไม่แน่ใจ บาเรี ยเลยตอบขณะเดินลง

บัน ไดว่า “วัน มะรื น อ้ อ ไม่ สิ ต้ องบอกว่า พรุ่ ง นี พวกเราต้ อ งเอา
แผนงานและสมาชิกทังหมดไปพบกับสมาชิกคนสุดท้ ายของกลุ่ม
ผมว่าทุกคนคงยินดีน่าดูทีรู้ ว่า รุ่นพีเชรี พไม่ใช่สมาชิกคนสุดท้ าย
ของกลุม่ อย่างทีคิด ราตรี สวัสดิครับรุ่นพี”

โคตัล มองดวงไฟข้ างผนังที ไล่ ดับ ตามหลังคนที เดิน ลง

บันไดไป แล้ วถอยหลังกลับ เข้ าห้ องนอนไป พลางพึม พํ าอยู่ค น
เดียวว่า

“ราตรีสวัสดิ บาเรี ย”
 Baria’ Mission i 267
ปริศนามารีโลนี่

16
ครบทีม
แผนกพัฒ นาการเวทเป็ น สถานที รวมคนประหลาด ซึง
รวมเหล่าจอมเวทศิลาทีเก่งกาจไว้ และจอมเวทเหล่านันก็ละเลย
ก า ร ใช้ พ ลั ง เว ท ข อ ง ต น แ ต่ ก ลั บ หั น ไป ส น ใจ ใ น สิ ง ที
เรี ย กว่า ‘สิ งประดิ ษ ฐ์ เวท’ เดิม ที แ ผนกนี เกิด ขึนเพื อการพัฒ นา
สิงประดิษฐ์ เวทให้ ประชากรชาวเซวีเรี ยนซึงมีพลังเวทไม่สูงได้ ใช้
ชี วิ ต อย่ า งสะดวกสบ ายมากขึ น และหลั ง จากเซวี น่ า ทํ า
สนธิ สัญ ญาด้ า นวิทายาการกับ มิ ติ เซกัน แผนกพัฒ นการเวทก็
268 กัลฐิดา

ยกระดับ จากหน่ ว ยงานของคนประหลาดกลายเป็ น แผนกที

เกือบจะเรี ยกได้ ว่าทรงอิทธิพลทีสุดแผนกหนึงในเซวีนา่

คุณภาพชีวิตของประชากรทีมีพลังเวทตํา และไม่มีพลัง
เวทเลยดีขึนเป็ นลําดับ แต่การมีสิงประดิษฐ์ เวทมากขึนก็ส่งผลให้
มี ก ารทํ าผิ ด กฎหมายอย่ างตังใจมากขึนเช่ น กัน จนสภากลาง
จําเป็ นต้ องเข้ ามาควบคุม และติดตามการพัฒนาสิงประดิษฐ์ เวท
อย่างเข้ มงวดมากขึน แน่นอนว่าการเข้ ามาก้ าวก่ายของสภากลาง
แบบนัน ย่ อ มไปกระตุ้น ต่ อ มหงุด หงิ ด ของจอมเวทที เป็ นคน
ประหลาดของแผนกนีได้ ไม่ยาก

“ไอ้ พวกบ้ านีเล่นอะไรอีกแล้ ว” อาเดเกอร์ ไบคาร์ ต สบถ

อย่ า งหัวเสี ย พร้ อมโยนหนัง สื อพิ ม พ์ ล งบนโต๊ ะ ทํ า งานของเขา
ขณะเงยหน้ ามองเพือนสนิ ททีตัวกะเปี ยกพอๆ กับลูกชายคนโต
ของเขาได้

“ไงอาเด โมโหแต่เช้ าเชียว” เชรี พทัก

“นายลองอ่านข่าวนีสิ”

เชรี พดึงหนังสือมากางอ่าน แล้ วต้ องขมวดคิว “มินนีทอย

เปิ ดตัวของเล่นสําหรับเด็กเมเนไทป์ ชนิดใหม่ รับประกันว่าหากลูก
ของท่านได้ ลองเล่น ของเล่น นี การสอบเข้ าเรี ย นในโรงเรี ยนเวท
 Baria’ Mission i 269
ปริศนามารีโลนี่

แห่งเซวีน่าก็ จะไม่ใช่แค่ความฝั นอีก ต่อไป...โห โฆษณาชวนเชื อ

ซะเกิ นจริ ง ใครจะเชื อเนี ย จนถึงตอนนี ยังไม่มีเมเนไทป์ คนไหน
สอบเข้ าโรงเรี ยนเราได้ เลยนะ”

“มีอยู่คนหนึง นายลืมแล้ วหรื อไง” อาเดเกอร์ แย้ ง

เชรี พเอียงคอครุ่นคิดแล้ วพูดเหมือนนึกขึนได้ ว่า

“อ่อ...ลืมไป บาเรี ย มิชชาร์ พ แต่ถึงอย่างนันก็ไม่ใช่เรื องที

จะหยิบยกมาใช้ โฆษณาแบบนีได้ นี ถ้ าซือของเล่นจากมินนีทอย
แล้ วสอบผ่าน งันซือของมาสเตอร์บราวน์เสียเลยไม่ดีกว่าเหรอ รุ่น
พีอมีเรี ยทําแต่ของเล่นเจ๋งๆ ทังนัน”

“ถื อหางกันเลยเชี ยวนะ” อาเดเกอร์ แซวเมือเชรี พยกยอ

รุ่นพีจนออกนอกหน้ า

“แน่นอน ลูกบอลแปลงเวทสินค้ าตัวใหม่ของมาสเตอร์ บ

ราวน์ทีออกวางจําหน่ายเมือเดือนก่อน ฉันยังสังมาลองเล่นเลย
มันสุดยอดมากๆ” เชรี พ ด้ วยดวงตาเปล่งประกายซึงเขาไม่ค่อย
แสดงออกให้ เห็นบ่อยนัก

“นายมี เวลาเล่น ของพวกนันด้ วยเหรอ แค่ งานในมื อ ก็

เยอะจะแย่ละ” อาเดเกอร์ พดู ขัดคอ แต่เชรี พไม่สนใจจะเถียงด้ วย
270 กัลฐิดา

วันนีเขามาเพือขออนุญาตเพือนซึงควบตําแหน่งหัวหน้ างานของ
เขาเพือลางาน

“งานวิจัย ของฉัน ใกล้ เสร็ จแล้ ว ฉั น เลยจะขอลางานใน

เดือนหน้ าทังเดือนหน่อย”

“นายต้ องลงพื นที ในโครงการพืนฟูคูมี ร่า ฟอเรสในช่วง

ปลายเดือนธันวาคมอยูแ่ ล้ ว จะลางานไปทังเดือนทําไม”

เชรี พ กอดอกทํ า หน้ าไม่ ร้ ู ไม่ ชี พลางตอบไปอย่ า งไม่

อยากจะพูดความจริงนักว่า “ฉันอยากพักผ่อนมังไม่ได้ หรื อไง”

อาเดเกอร์ เลิกคิว “กับคนทีไม่เคยขอลาหยุดงานเลย แถม

ยังสิงสถิตอยู่ในห้ องปฏิบตั ิการเวทตลอดจนใช้ ตา่ งบ้ านไปแล้ ว ไม่
ว่ าจะอาบนํ า กิ น ข้ า ว ยังไม่ นับ ที เอาห้ องวิ จัย มาเป็ น ห้ อ งนอน
อย่างนายเนี ยนะ อยากลาหยุดเพื อพักผ่ อน นายมี บ้านให้ กลับ
ด้ วยเหรอ”

“หยาบคาย เอาน่า ฉันมีทีให้ ไปก็แล้ วกัน แค่นายอนุมตั ิก็

พอ” เชรี พตัดบทดื อๆ พลางเหลื อบมองนาฬิกาก็ เห็น ว่าใกล้ ถึง
เวลานัดหมายแล้ ว
 Baria’ Mission i 271
ปริศนามารีโลนี่

“นั ด ใครไว้ ห รื อไง” อาเดเกอร์ ถาม อย่ า งสงสั ย ใน

พฤติกรรมของเพือน

“เจ้ าชาย” เชรี พตอบสันๆ แค่นนั

“ฮะ?” อาเดเกอร์ อทุ านเหมือนไม่อยากเชือ

“นายฟั งไม่ผิดหรอก วันนีเจ้ าชายคนนันจะมาทีแผนกเรา

นายจะเตรี ยมปูพรมแดงไว้ ต้อนรับไหมละ” เชรีพจิกกัดเพือน

“ตลกละนาย ฉันแค่แปลกใจที เด็กคนนันจะมาทีแผนก

ของเรา มาเยียมชมเหรอ...อื ม อี กปี เดี ยวก็ เรี ย นจบแล้ วนี ถ้ ามา
เข้ าแผนกเราก็ไม่เลวนะ” อาเดเกอร์ พึมพํ าขณะดึงข้ อมูลประวัติ
การทํางานของลูกน้ องในแผนกออกมาเพือบันทึกวันลาหยุดงาน
ของเชรี พ

“อย่าหวังไกลได้ ไหม เจ้ าเด็กไม่น่าคบนัน ไม่มีทางมาอยู่

แผนกของเราหรอก หน่วยพิเศษยอมปล่อยมาก็แปลกละ”

“แล้ วเขาจะมาทําไม” อาเดเกอร์ ย้อนถามอย่างแปลกใจ

พลางปิ ดหน้ าจอเมื อบัน ทึ ก ข้ อมูลเสร็ จ แล้ ว หัน มาสบตาเพื อน
ทํานองบอกว่า เขาได้ อนุมตั วิ นั ลาหยุดงานของเชรี พเรียบร้ อยแล้ ว
272 กัลฐิดา

“ไม่มีอะไรมากหรอกน่า แค่มาเยียมเยียน”

“มันเกียวกับทีนายขอลางานทังเดือนนีหรื อเปล่า อืม เคย

ได้ ยินมาบ่อยๆ เหมือนกัน ว่าเจ้ าชายรับทํางานให้ ทางสภากลาง
อยู่บ่อยๆ ก็นะ ประวัติดี ฝี มือเลิศขนาดนัน ไม่นานก็ คงได้ รับสืบ
ทอดตําแหน่งแทนแม่ของเขา”

“ก็ ค งงั น ฉั น ไปก่ อ นนะ แล้ วนายก็ เ ก็ บ ข้ าวเก็ บ ของ

สําคัญ ๆ ให้ ดีหน่อยแล้ วกัน ในกลุ่มเพือนของเจ้ าชายมี คนไม่น่า
ไว้ ใจอยู่ด้วย”

อาเดเกอร์ เลิกคิว “คนมือบอนเหรอ”

เชรีพยิมเย็น “คนตาถัวต่างหาก”

“ให้ ตายเถอะ ฉันเพิงเคยเข้ ามาในแผนกนี สุดยอดเป็ น

บ้ า” เวิร์นเอ่ยขณะมองไปรอบตัว ซึงมีแต่ของทีดูไปแล้ วเหมือนไม่
น่าจะเป็ น ของที ใช้ ได้ จริ ง ใครจะคิด ว่า แผนกของคนประหลาด
แห่ งนี จะ มี ส่ ว น ช่ ว ย ให้ สั ง ค ม ข องช าวเซ วี เ รี ย น มี ค วาม
สะดวกสบายมากขึน
 Baria’ Mission i 273
ปริศนามารีโลนี่

“ที นี คื อห้ องปฏิบัติการเวทชันนอก แต่ละชันจะกํ าหนด

คุณสมบัติของผู้ทีจะเข้ าไป เดินตามฉันมา แล้ วอย่ามือบอนไปจับ
ต้ องอะไรเข้ าละ” เชรี พเอ่ยอธิบายแกมปรามอยู่ในที พลางเดินนํา
คนทังหมดผ่ านเข้ า ไปในห้ อ งที เต็ ม ไปด้ ว ยสิ งประดิ ษ ฐ์ ซึงล้ ว น
แล้ วแต่มีลักษณะประหลาด บนโต๊ ะเต็มไปด้ วยอุปกรณ์ ชินส่วน
เล็กๆ หลอดทดลองทีภายในมีควันหลากสีคลุ้งอยู่ บ้ างเดียวลอย
ฟุ้ ง แล้ ว กลายเป็ น นํ า บ้ างก็ เปลี ยนสี ไ ปมาอยู่ ต ลอดเหมื อ นไม่
สินสุด ปลายทางด้ านในสุดของห้ องเป็ นหอกลันขนาดย่อมตังอยู่
ซึ งมี นํ าสี ท องหยดลงในถาดทดลอง ก่ อ นจะแปรสภาพเป็ น
ชินส่วนอะไรบางอย่าง แล้ วลอยไปประกอบต่อเติมเข้ ากับวัตถุที
อยู่บนแท่นหมุนด้ วยตนเอง

“นันคื อแคลคูเล[1]รุ่ นล่าสุดหรื อเปล่าครับ ” บาเรี ย ถาม

พลางชีไปทีรุ่ นพีจอมเวทคนหนึงซึงกํ าลังนํ าส่วนประกอบสีทอง
ออกจากถาดทดลอง แล้ ว นํ า ไปจุ่ม ลงในโถแก้ วที มี ไ อสี ร้ ุ งซึ ง
เปลียนสีอยูต่ ลอดเวลา

“ใช่ เราเพิมประสิทธิ ภาพในการขยายภาพของแคลคูเล

ด้ วย ยังไม่ออกวางขาย เพราะมันต้ องใช้ พลังอัคคีเวทสูง จอมเวท
ศิลาเลยไม่คอ่ ยนิยมทํา แต่มนั ช่วยป้องกันไอเวทส่วนเกินได้ ดี”
274 กัลฐิดา

“แล้ วนันละครับ” เวิร์นชีไปในห้ องกระจกใส ซึงจอมเวท

คนหนึงยืนกลับหัวอยู่ ขณะทีแผ่นโลหะสีทองแดงหลายสิบแผ่น
หมุนวนอยู่รอบตัวเขา และขณะมีประกายไฟน้ อยๆ แวบแปลบ
ปลาบจากมือของจอมเวทคนนัน เมือเขาจีทําให้ แผ่นโลหะเป็ นรู

“ชิ นส่ ว นของเครื องดนตรี เวทที ปราการจี เซลล่ า สังทํ า

มาน่ะ ปราการจีเซลล่าต้ องการผลิตเครื องดนตรี ทีดูดซับพลังเวท
ให้ มากขึน ก็อย่างทีเรารู้ เด็กๆ จากโพลาโต้ ถ้ าไม่ใช่เด็กอัจฉริยะ
ฟ้าประทานมาละก็ กว่าจะเล่ นดนตรี เวทได้ ก็ต้องอายุเกื อบสิ บ
ขวบนันแหละ มันช้ าไปสําหรับการเตรี ยมตัวสอบเข้ าโรงเรี ยนนะ”
เชรี พ อธิ บ ายด้ วยนํ าเสี ย งจริ ง จัง ผิ ด กั บ รู ป ลัก ษณ์ ข องเขาที ดู
เหมือนเด็กง่วงงุน

เมื อเหล่า รุ่ น น้ องที เดิ น ตามได้ ช มผลงานของแผนกนี

พลางฟั งคําอธิ บาย ก็ อดชื นชมผลงานของรุ่ นพี ไม่ได้ แผนกนี ดู
เหมือนจะรวมแต่สิงแปลกประหลาดเอาไว้ มากมาย แต่เมือคิดว่า
ผลงานทังหมดแลกมาด้ วยการทํางานหนักของจอมเวททุกคน คน
ปกติอย่างพวกเขาก็ต้องขอบคุณ ในความทุ่มเทนันอย่างใจจริ ง
และเพราะได้ มาเห็นกับตาตัวเองแบบนี พวกเขาจึงตระหนักได้ ว่า
เซวีน่าในตอนนีไม่ใช่โลกทีพึงพาแค่พลังเวทกับพลังธาตุเหมือน
เช่น เมื อหลายพั น ปี ก่ อ น แต่ เป็ น โลกผสมผสานระหว่ า งพลั ง
 Baria’ Mission i 275
ปริศนามารีโลนี่

ธรรมชาติ กั บ พ ลั ง จากงานประดิ ษ ฐ์ จนแทบ แยกไม่ อ อก

เพราะฉะนัน ความเสือมของเซวี น่ าที พวกเขาจะเผชิญ ในไม่ช้า
อาจน่าสะพรึงกลัวกว่าทีคิด

เซวี น่ า ไม่ เคยเสี ย ความสมดุ ล โลกของเซวี น่ า ไม่ เ คย

ปล่อยให้ ทกุ อย่างหลุดพ้ นจากการควบคุม แต่หากโลกแห่งนีมีสิง
ทีควบคุมไม่ได้ ละ และหากสิงนันทําให้ เซวีนา่ สูญเสียความสมดุล
ที เคยมีมาไปที ละน้ อยๆ ล่ะ ณ เวลาใดเวลาหนึงในอนาคต เซวี
น่าจะเปลียนไปเป็ นโลกแบบไหนกันนะ

“เอาละ ฉันทําเรื องขอใช้ ห้องประชุมนีไว้ จนถึงเทียง พวก

นายจึงมี เวลาแค่สองชัวโมง อธิ บายภารกิจทังหมดและผู้ร่วมทีม
จากนันฉันถึงจะตัดสินใจว่าควรร่วมทีมด้ วยไหม”

เหล่าเด็ กนัก เรี ย นนัก เวทฝึ ก หัด ทังหมดทยอยกันไปนัง

ประจําที เชรี พนังลงในตําแหน่งประธานของการประชุมทีหัวโต๊ ะ
แล้ วลินคอร์ นจึงเริ มพูด

“ขอบคุณ รุ่นพีที ให้ โอกาสพวกเรานะครับ ก่อนอืนผมขอ

แนะนํ าลูก ที ม ทังหมดของเราก่ อ น คนแรกคื อ ผม ลิ น คอร์ น ดี .
ฟรานเชสเก้ า งานนี ผมไม่ได้ เป็ น หัวหน้ าที ม หน้ าที นันเป็ น ของ
เพือนทีนังข้ างรุ่ นพี ชิลด์ คาโรต้ า”
276 กัลฐิดา

ชิลด์ยิมแป้น ให้ เชรี พ ขณะที ลินคอร์ นผายมือเลื อนไปที

เวิร์นซึงนังข้ างชิลด์

“นัน เวิร์น โบลท์ รุ่ น พี คงรู้ จัก แล้ ว ถัด จากเวิร์น คือ นี ล
เอนเซล กับ ที น่ า ปาร์ ค ครั บ ทังคู่ต อนนี เป็ น นัก เวทฝึ ก หัด ของ
ปราการวินเซอร์ นี”

“ว่ า ที เจ้ า ผู้ ครองรั ฐ วิ น ด์ โคลโล” เชรี พ พึ ม พํ า ขณะที นี

ลค้ อมศีรษะให้ รุ่นพีอย่างนอบน้ อม ทีน่ายิมแป้นสดใสให้ แล้ วพูด
ว่า

“พวกเราเคยเจอกัน ในการประชุม ของคามี ล คลับไงคะ

รุ่นพีไปบรรยายเรื องการพัฒนาคามีล ขอบอกว่ารุ่นพีเก่งสุดๆ เลย
ค่ะ”

เชรี พยิมกว้ าง “ชอบคามี ลสินะ พีมีรุ่นใหม่ล่าสุดซึงยังไม่

เปิ ดตัวให้ ลองด้ วย”

“จริ ง เหรอคะ สุด ยอดไปเลย” ที น่ า อุท านอย่ า งตื นเต้ น

ขณะทีเชรี พต้ องดึงตัวเองมาเก๊ กหน้ าขรึมใหม่ ช่วยไม่ได้ จริ งๆ ที
นัก ประดิษ ฐ์ ก็ มัก ชอบและดี ใ จที มี ค นชื นชมผลงานตัวเอง แต่
ตอนนีไม่ใช่เวลามาดีใจกับเรื องนันหรอก
 Baria’ Mission i 277
ปริศนามารีโลนี่

“แนะนํ าคนต่อไปเลย” เชรี พกระแอมแก้ เก้ อ ก่อนจะหัน

ไปบอกลิน คอร์ นที อมยิมอยู่ให้ ดําเนินการต่อ ลิน คอร์ นจึงหัน ไป
ทางลิลา่ ทีนังข้ างเขาแล้ วพูดว่า

“ส่วนคนนี ลิล่า ซีซานีน นักเวทฝึ กหัดจากปราการฟี เรเน่

คนถัด ไปพี รู้ จัก อยู่ แ ล้ ว บาเรี ย มิ ช ชาร์ พ และ...” ลิ น คอร์ น เว้ น
จังหวะไปเล็กน้ อย เพือให้ ทุกคนมองไปยังเก้ าอีข้ างบาเรี ยซึงว่าง
อยู่ แต่เพี ยงพวกเขากะพริ บตา ร่ างของชายหนุ่มเจ้ าของดวงตา
และเส้ นผมสีดําขลับก็ปรากฏตัวอยูบ่ นเก้ าอีตัวนัน

เชรี พเลิกคิวแต่ไม่ ถามอะไร ลินคอร์ น จึงแนะนํ าว่า “ดา

ลัน ฟรานเชสก้ า ครับ ลูกพีลูกน้ องของผม แต่ก็อายุน้อยกว่ารุ่นพี
อยู่ดี เขาเป็ น...ว่าทีไซเอน”

“ว่าทีไซเอน...แล้ วมาทําอะไรทีนีละ” เชรี พถาม

“พี ดาลัน จะมาช่ ว ยเราปลดอาณาเขตเวทครั บ ซึงเป็ น

หนึงในใบเบิกทางที ทํ าให้ ฟ าเรนเซ่ยินยอมอนุญ าตให้ ทีมเราลง
พืนทีล่วงหน้ าไปก่อนสองสัปดาห์ทีทีมฟื นฟูพืนทีชุดใหญ่จะลงไป
ครับ”

เชรีพขมวดคิว “ระบุวนั ทีทีแน่นอนสิ”

278 กัลฐิดา

“สัปดาห์ ทีสองของเดื อนธัน วาคม เป็ น วัน ที ธัน วาคม

ค รั บ เราจ ะเรี ย ก รวม พ ล ที ร้ าน ถ้ วย นํ าชา แล ะก านํ าใน
สวนสาธารณะวูเดน พักที บ้ านพักตากอากาศของครอบครัวผม
คืนหนึง แล้ วลงพืนทีกันเลย” ชิลด์บอกกําหนดการแทน

เชรี พ พยั ก หน้ า พลางหั น ไปพู ด กั บ ลิ น คอร์ น “ขอฟั ง

จุดประสงค์และแผนงานครังนีหน่อย”

ลินคอร์ นพยักหน้ าให้ ชิลด์ หัวหน้ าคณะเดินทางในครังนี

เลยล้ วงเอาคามี ล มากดเลื อ กคํ า สังเพื อดึง ภาพที เก็ บ รวบรวม
ออกมา

“อย่า งที ผมเคยเกริ นไว้ ว่ า กํ า ลัง ตามหามารี โลนี ไม่ ใ ช่

เพราะต้ องการหาพืชโบราณทีหายากอย่างเดียว แต่ผมสงสัยว่า
กลไกจริ งๆ ของพืชประดิษฐ์ คืออะไรกันแน่ ทําไมจอมเวทพฤกษา
ถึงไม่สามารถสร้ างมันได้ แม้ แต่...ขอโทษนะครับ ทีผมต้ องพูดว่า
แม้ แต่แ ผนกพัฒ นาการเวทของรุ่ น พี ซึงรวมจอมเวทที เก่ง กาจ
ขนาดพี เชรี พ เอาไว้ ก็ ยังไม่ ส ามารถสร้ างมัน ได้ ดัง นัน ถ้ าต้ อ ง
ทํางานวิจัยสัก ชินในฐานะนักเรี ย นจอมเวท ผมก็อยากเลือกหัว
เรื องนี”
 Baria’ Mission i 279
ปริศนามารีโลนี่

“โดยนํ า เพื อนทังหมดมาเสี ยงด้ วยงันเหรอ” เชรี พ ถาม

เสียงนิง จนบาเรี ยต้ องขยับนังตัวตรงแล้ วพูดเสริมว่า

“ไม่เรี ยกว่าเสียงหรอกครับรุ่ นพี พวกเราทุกคนก็ต้องคิด

หัวข้ อเรื องผลงานของตัวเองสําหรับใช้ ในเกสต์ราวน์อยู่แล้ ว พอได้
คุยกัน งานของพวกเราก็ถือว่าเข้ ากันได้ ดี”

ดวงตาของเชรี พทอประกายสนใจขึนทันที “หมายความ

ว่า มาสเตอร์ บราวน์จะมีของเล่นชนิดใหม่งนเหรอ”
ั

บาเรี ยยิมเผล่ให้ ขณะทีเวิร์นตอบแทนว่า “พวกเรากํ าลัง

ทดสอบอุปกรณ์ทีใช้ ในการออกภาคสนามแบบครบวงจรครับ”

“ใครถามเหรอ” เชรี พหันไปตวัดเสียงถาม ทําให้ เวิร์นหน้ า

เหวอไป บาเรี ยเลยต้ องช่วยแก้ สถานการณ์

“จริ งครับรุ่ นพี พวกเรากําลังทําอุปกรณ์สารพัดประโยชน์

จริ ง ๆ ส่ ว นหนึ งก็ นํ า ของเล่ น บางชิ นของมาสเตอร์ บ ราวน์ ม า
ปรับปรุ ง แต่อีกส่วนเป็ นของทีคิดค้ นขึนใหม่ แต่รับรองว่า เมือไรก็
ตามที อุปกรณ์ ม หัศจรรย์ นี เสร็ จสมบู รณ์ เราจะได้ ลูกค้ า ซึงเป็ น
นักเรี ยนจอมเวททีต้ องลงภาคสนามแทบทังหมดเลยครับ”

“น่าสนใจมาก” เชรี พพึมพํา

280 กัลฐิดา

“ใช่ไหมละครับ” เวิร์นรี บเสริ มตบท้ าย แต่ต้องรี บก้ มหน้ า

หลบตาเมือเชรี พปรายตามาดุ ขณะทีบาเรี ยพูดต่อว่า

“เหนือสิงอืนใด มันจะเป็ นของเล่นกึงอุปกรณ์เวททีบันทึก

การใช้ เวท วิ เ คราะห์ จุ ด อ่ อ น จุ ด แข็ ง และการใช้ พลั ง เวทที
สินเปลืองไป ถื อเป็ นของเล่นทีครบวงจร ทังด้ านการใช้ งาน และ
ติดตามผลการใช้ เวท เพือการพัฒนาเวทของผู้ใช้ ด้วย”

“ซึงนายต้ องการเอามาทดสอบในการลงปฏิบตั ิการจริ ง

ในครังนี”

“ครับ”

“เป็ นครังแรกหรื อเปล่า”

บาเรี ยแย้ มยิม เขาเข้ าใจดีว่าเชรี พต้ องการยืนยันในเรื อง

อะไร “ถ้ าแบบเป็ นทางการก็ครังแรกครับ”

“เยียม” เชรี พตอบรับด้ วยแววตาพอใจ พลางหันไปถามลิ

ล่าว่า

“แล้ วผู้ถือสาส์นแห่งไฟมาเกียวข้ องอะไรกับเรื องนีละ”

 Baria’ Mission i 281
ปริศนามารีโลนี่

ลิล่ายิมกว้ าง “ฉันกําลังหาหัวข้ อเรื องในการเข้ าร่ วมเกสต์

ราวน์ด้ วยเหมื อนกันค่ะ อี ก อย่างมี มนตราบางบทที ฉัน ต้ องการ
ทดสอบในคูมีร่า ฟอเรส ก็เลยตอบรับคําชวนเข้ าร่ วมในภารกิจนี
ค่ะ”

“เช่นมนตราอะไร”

ลิล่ายิมโดยไม่ตอบ ขณะทีนีลเอ่ยแทรกขึนว่า “ตลอดช่วง

การค้ นหามารี โลนี เราสองคนจะรั บ หน้ าที ตามติ ด การลง
ปฏิ บัติการอย่า งใกล้ ชิ ดตลอด และเก็ บ รวบรวมภาพไว้ ทังหมด
มันจะเป็ นหน้ าประวัติศาสตร์หนึงครับรุ่ นพี”

เชรี พ หัน ไปสบตานี ล แล้ ว ตอบหน้ า ตายว่ า “ฉั น ไม่ ไ ด้

ต้ องการเป็ นหนึงในหน้ าประวัติศาสตร์ นนหรอกนะ
ั ท่านเจ้ าน้ อย
ฉั น แค่ต้ อ งการรู้ ว่า ทังที พวกนายทังหมดเตรี ย มการดี ข นาดนี
ทําไมถึงมีนกั พฤกษาเวทฝึ กหัดในทีมแค่คนเดียว ทีนันคือ คูมีร่า
ฟอเรสนะ ช่างเป็ นการเตรี ยมทีมทีหละหลวมมาก”

ทุกคนหันมามองหน้ ากัน ขณะทีเชรีพเอ่ยต่อว่า

“ในที มนีมี นักพฤกษาเวทฝึ ดหัดหนึง นักอัคคีเวทฝึ กหัด

หนึ ง นัก ศิ ล าเวทฝึ ก หั ด ที เป็ น สายตํ า ราอี ก หนึ ง นัก พสุธ าเวท
ฝึ กหัดหนึง นักวาโยฝึ กหัดเวทสองคน แล้ วก็ว่าทีไซเอน อ้ อ อดี ต
282 กัลฐิดา

ว่าทีเจ้ าผู้ครองรัฐอีกหนึง ให้ ตายเถอะ พวกนายอยากไปตายในคู

มีร่า ฟอเรสหรื อไง หรื อคิดว่าตัวเองเก่งมาก คนแค่นีก็พองันเหรอ”

เหล่ารุ่ นน้ องทีถูกคําดูถูกของเชรี พถล่มใส่ซึงหน้ าต่างนิง

เงี ยบไป ความน่าอึดอัดก่อตัวขึนกับทุก คนอย่างถ้ วนทัว จนเวิร์
นเกือบจะโพล่งปะทะคารมด้ วยแล้ ว ถ้ าไม่ใช่เสียงของผู้มาใหม่ดงั
ขัดขึนก่อน

“อย่าพูดทํ าร้ ายจิตใจกันอย่างนันเลยครับรุ่น พี แม้ พวก

เขาจะเป็ นแค่ นั ก เวทฝึ กหัด ที กระจัด กระจายตั ว อยู่ ใ นหลาย
ปราการไปสักหน่อย แต่แค่รักษาชีวิตตัวเองให้ อยู่รอดปลอดภัย
มันก็ไม่เกินความสามารถของพวกเขาหรอกครับ”

“โคตัล / พีโคตัล” เชรี พและรุ่ นน้ องทุกคนต่างเรี ยกขานผู้

มาใหม่พร้ อมเพรี ยงกัน

“ไง ทุกคน วันนีก็มีเรื องสนุกๆ สินะ” โคตัล แวนเวิร์ธ เอ่ย

ด้ วยรอยยิมตามแบบฉบับ

“พีโคตัลมาทําอะไรทีนีครับ” ลินคอร์ นชิงถามก่อนเป็ นคน

แรก ขณะทีบาเรี ยยกมือขึนแตะบ่าเพือนรักเป็ นสัญญาณปรามไว้
ก่อน แล้ วหันไปพูดกับเชรี พต่อ
 Baria’ Mission i 283
ปริศนามารีโลนี่

“จริ งอย่างทีรุ่ นพีพูด การเข้ าไปในคูมีร่า ฟอเรสโดยมีนกั

พฤกษาเวทฝึ ก หัด แค่ คนเดี ย ว มัน คงจะอัน ตรายเกิ น ไป ผมจึง
ติดต่อรุ่นพีโคตัลมาร่วมทีมกับเราด้ วย”

โคตัลนังลงบนเก้ าอีทีท้ ายโต๊ ะประชุมซึงอยู่ตรงข้ ามกับเช

รี พ แล้ วเอ่ยด้ วยรอยยิมเจ้ าเล่ห์ประจําตัวเขาว่า “ขอโทษทีมาช้ า
ครับ พอดี...มีเรื องต้ องจัดการนิ ดหน่อย ยินดี ทีได้ ร่วมที มนะทุก
คน”

เหล่าผองเพื อนต่างมองหน้ าบาเรี ย ขณะทีคนต้ นคิดส่ง

ยิมปลอบใจไปให้ เพือนทังหมด ก่อนจะหันไปหาเชรี พแล้ วพูดต่อ
ว่า

“พวกเรารู้ว่านีคือภารกิจเสียงอันตราย และไม่ใช่การออก
ปฏิบตั ิภารกิจภายใต้ การดูแลของโรงเรี ยนด้ วย แต่พวกเราทุกคน
ก็ มันใจ ว่าด้ วยศักยภาพของที มเราถึ งจะหามารี โลนี ไม่เจอ แต่
ประสบการณ์ ทีได้ ในครังนีก็คงทําให้ พวกเราเก่งขึนแน่ๆ หรื อรุ่นพี
ไม่คดิ อย่างนันครับ”

เชรี พทีมีอาวุโสสุดแต่ร่างกายเด็กสุดยังคงนิงเงียบ เขาไม่

ตอบรับแต่ก็ไม่ปฏิเสธ เวิร์นอดใจทนความอึดอัดไม่ไหวจึงขึนพูด
ว่า
284 กัลฐิดา

“ไม่ เห็นต้ องคิดมากเลยนีครับรุ่ น พี เห็นกัน ชัดๆ อยู่แล้ ว

ว่ า รุ่ น พี เองก็ อ ยากมี เอี ยวกับ พื ช ประดิ ษ ฐ์ ข องชิ ล ด์ แถมยัง ได้
ทดลองของเล่ น ใหม่ล่าสุดของบาด้ วย ไม่มี อะไรจะเสี ย แล้ ว คิด
มากทําไม”

“ฉัน จะไม่ต อบรั บ งานนี ก็ เพราะปากของนายนันแหละ

เวิร์น โบลท์ เจอคราวทีแล้ วไปยังไม่เข็ดงันเหรอ”

คําคาดโทษจากรุ่นพีไม่ทําให้ เวิร์นหน้ าสลดลงได้ แถมยัง

พูดท้ าทายโต้ กลับแบบรวบหัวรวบหางว่า “เข็ดหรื อเปล่าไม่ร้ ู แต่ที
รู้ คือรุ่นพีตกลงร่ วมหัวจมท้ ายกับพวกเราแล้ ว ขอบคุณนะครับรุ่น
พี”

เชรี พ เบิ ก ตาโตกับ การพูด เองเออเองของเวิร์น ส่ วนรุ่ น

น้ องคนอืนๆ ก็กลันยิมกับการเสียรู้ของเชรี พ ว่ากันตามจริ ง พอเช
รี พซักไซ้ ไล่เลียงเยอะๆ เข้ า ทุกคนก็มนใจไปกว่
ั าครึงว่าเชรี พน่าจะ
ตกลง แค่รอให้ ได้ ยินคําตกลงจากปากเจ้ าตัวเท่านัน กระทังเวิร์น
พูดกระตุ้นยัวโทสะเท่านัน เชรี พก็หลุดปากโพล่งไปจนได้

“ฉันขอฟั งรายละเอียดอืนก่อน” เชรี พยังทําที ซกั ต่ออย่าง

ไว้ เชิง ชิลด์เลยรี บเรี ยกภาพคูมีร่า ฟอเรสทีใช้ ในการสัมมนาครังนี
ออกมา
 Baria’ Mission i 285
ปริศนามารีโลนี่

“จากปั ญ หาที พบต้ นไม้ ยื น ต้ นตายในคู มี ร่ า ฟอเรส

ปราการฟาเรนเซ่เชือว่าสาเหตุหนึงทีน่าจะเป็ นไปได้ มาก คือ มา
รี โลนีครับ”

เชรี พพยักหน้ า แล้ วถามต่อว่า “รู้ไหมทําไม”

รุ่นน้ องทุกคนส่ายหน้ า ขณะทีบาเรี ยเอ่ยอย่างไม่แน่ใจว่า

“ความเสือมโทรมของป่ ามังครับ”

“ไม่เชิ ง เพราะการจะรู้ ว่าป่ าเสื อมโทรมหรื อไม่ มัน ต้ อ ง

ตรวจสอบอย่างละเอียดกว่าการแค่มีต้นไม้ ต้นหนึงเกิ ดขึนมา แต่
ใช่ แค่มีมารี โลนีต้ นเดียวก็สามารถทําลายป่ าทังป่ าได้ ”
286 กัลฐิดา

[1] แว่นตาแคลคูเล เป็ นอุปกรณ์พิเศษสําหรับผู้ทมีี ปัญหาด้ านสายตา มันไม่เพียงช่วย

17
แก้ ไขปั ญหาด้ านการมองเห็นเท่านัน แต่ยงั เป็ นอุปกรณ์ทีช่วยในการจดบันทึก วิเคราะห์
รวมถึงประมวลผลข้ อมูลได้ อย่างทรงประสิทธิภาพ

ตัวทําลาย
“...แค่ มี ม ารี โลนี ต้ นเดี ย วก็ ส ามารถทํ า ลายป่ าทั งป่ า
ได้ ” คําตอบของเชรี พดังขึนและเงียบไป ขณะทีทุกสายตาจับจ้ อง
ไปทีเขา
 Baria’ Mission i 287
ปริศนามารีโลนี่

“ยังไงครับ” โคตัลถามเป็ นคนแรก

เชรี พแย้ มยิมอย่างพอใจ “นีไง ทีในทีมจําเป็ นต้ องมีจอม

เวทพฤกษาทีเก่งกาจจริ งไหม โคตัล”

โคตัลจึงเอ่ยขึนว่า “มารี โลนีเป็ นพืชประดิษฐ์ ทีได้ รับความ

สนใจจากจอมเวทพฤกษามานานแล้ ว และหนึงในบรรดาทฤษฎีที
จอมเวทพฤกษาเชื อทังหมด ก็ คื อมารี โลนี จะเติบ โตขึนโดยการ
ดึงดูดพลังเวทจากพืนทีรอบข้ าง ไม่ว่าจะเป็ นจากต้ นไม้ หรื อ...ผืน
ดิน ในวงการก็ เลยมี ศ ัพท์ เฉพาะใช้ เรี ยกมารี โลนี ว่า ‘ตัวทํ า ลาย
ป่ า’”

เชรีพเอือมมือไปแตะพืนโต๊ ะข้ างหน้ าเขา แล้ วภาพวาดรู ป

ต้ น ไม้ ต้ น ใหญ่ ซึงแผ่กิ งก้ านสาขายื น ต้ น สูงเด่น อย่า งสวยงามก็
ปรากฏขึน มันลอยอยู่ท่ามกลางต้ นไม้ ทียืนต้ นตายซึงรายล้ อมอยู่
เป็ นบริ เวณกว้ าง แม้ แต่ผืนดินทีอยู่รอบบริ เวณภายใต้ ร่มเงาทีกิง
ก้ านของมัน แผ่ไปถึ งก็ แห้ งแล้ งจนผิ วดิ นแตกระแหงไปทัว เป็ น
ภาพที ขัด แย้ งกั บ ตัว มัน อย่ า งสิ นเชิ ง ที สํ า คัญ ต้ น ไม้ ที ใบเขี ย ว
ชะอุ่มต้ นนันมันลอยอยู่เหนือผืนดิน โดยทีฐานใต้ ต้นไม้ มีฟันเฟื อง
ซึงคล้ ายเครื องจักรติดอยู่
288 กัลฐิดา

“ซึงมันจริ ง นีคือภาพของ มารี โลนี ซึงมาติน ลารัวก้ า นัก

หาพันธุ์พืชโบราณคนสําคัญของฟอริ โซ่วาดเก็บไว้ ฉันเจอมันเมือ
ตอนค้ นคว้ าหาข้ อมูลมาเขียนงานวิจัยเมือหลายปี ก่อน และจาก
ภาพนันคงจะพอยื นยันได้ นะ ว่ามารี โลนี คือตัวทําลายป่ าขนาน
แท้ ”

“ลารั ว ก้ า? เขาเป็ นอะไรกั บ มาโบลผู้บ้ า คลัง[1]คนนัน

ครับ” นีลถามขึน

“ก็ สื บ เชื อสายมาจากคนคนนันน่ ะ นะ แต่ไม่ ไ ด้ บ้ า คลัง

เหมือนมาโบลหรอก เพราะเขาเอาความบ้ าคลังไปใส่กบั อาชีพทีมี
แต่คนบ้ าเท่านันทีอยากทํา...นักค้ นหาพันธุ์ไม้ ในตํานาน”

บาเรี ยเหลือบมองโคตัลเล็กน้ อยก่อนจะพูดว่า “คนคนนี

วาดภาพจากสิงทีเขาเห็นจริงเหรอครับ”

“อืม ตามบันทึกมาตินเขี ยนไว้ อย่างนันนะ แต่ไม่มีใครรู้

ว่ามันจริงหรื อเปล่า เพราะหลังจากทีมาตินนําภาพนีเข้ ามาแสดง
ในงานเกสต์ราวน์ จากนันเขาก็กลับเข้ าไปในคูมีร่า ฟอเรสอีกครัง
แล้ วเขาก็ไม่ได้ ออกมาอีก”
 Baria’ Mission i 289
ปริศนามารีโลนี่

“เกสต์ราวน์? หมายความว่า...” ทีน่าตังใจจะพูดสิงทีเธอ

คิด แต่ก็ชะงักไว้ เพราะคิดว่ามันไม่น่าจะเป็ นไปได้ แต่เชรี พก็พูด
ต่อให้ วา่

“ใช่ ตอนที มาติน วาดภาพต้ น ไม้ นี เขายังเป็ น จอมเวท

พฤกษาฝึ กหัดอยู่ แล้ วได้ เป็ นจอมเวทฝึ กหัดไปตลอดกาล”

ความเงียบเข้ าปกคลุมทัวทังห้ องอยู่พกั หนึง เชรี พหันไป

จับภาพให้ หมุน แล้ วอธิบายต่อว่า “ในช่วงแรกไม่คอ่ ยมีคนสนใจ
ศึกษามารี โลนี นัก ส่วนหนึงอาจเพราะเป็ นความคิดทีประหลาด
ไปหน่อย ทีจะสนใจต้ นไม้ ทีมีโครงสร้ างคล้ ายสิงประดิษฐ์ ในช่วง
เวลาทีศาสตร์ แห่งการพัฒนาเวทยังไม่พฒ ั นา”

ทุกคนพยักหน้ าเห็นด้ วย เพราะต่างรู้ ดีว่า สมัยเมือก่อน

ทําข้ อตกลงร่วมมือทางการศึกษาระหว่างมิตกิ ับเซกัน ศาสตร์ แห่ง
พัฒ นาการเวทมักสร้ างขึนโดยการนํ าพลังเวทและพลังธาตุม า
เป็ นหลั ก ในการพั ฒ นา แต่ ห ลั ง จากทํ า ข้ อ ตกลงร่ ว มมื อ ทาง
การศึกษากับมิติของเซกัน ศาสตร์ นีก็ พฒ ั นารุ ดหน้ าไปแบบก้ าว
กระโดด และมุง่ ไปในทิศทางซึงแตกต่างจากเดิมมาก

จากเดิมทีนําพลังเวทกับพลังธาตุมาประยุกต์เพือให้ ใช้ ได้

ในรูปแบบทีแตกต่าง กลายเป็ นการเสริมสร้ างพลังเวทในบุคคลที
290 กัลฐิดา

มี พ ลังเวทน้ อยให้ มี ม ากขึน พร้ อมๆ กับการผลิ ต อุปกรณ์ ใ หม่ ๆ

ขึนมาช่วยอํานวยความสะดวกให้ แก่บคุ คลเหล่านันมากขึน และ
ด้ วยพลังเวทและวิ ท ยาการใหม่ๆ ที เพิ มพูน ขึ นนันเอง แม้ เด็ก ที
ไม่ได้ เข้ าเรี ยนในโรงเรี ยเวทแห่งเซวีนา่ ก็สามารถใช้ เวทได้ ง่ายดาย
ขึนกว่าแต่ก่อน ข้ อดีคือในสังคมของเซวีน่ามีความสะดวกสบาย
มากขึ น แต่ ข้ อเสี ย ที ตามมา ก็ คื อ อุ ป กรณ์ เวทบางอย่ า งก็ ถู ก
นําไปใช้ แบบผิดเป้าประสงค์ของการพัฒนาการเวทไป

“รุ่ นพี กํ าลังจะบอกว่า ขนาดพวกเราที นี ยังต้ องใช้ เวลา

หลายสิบปี เพื อพัฒ นาศาสตร์ นี จึงไม่น่าจะมี วิท ยาการลํ าสมัย
อย่ างนันอยู่ใ นคูมี ร่า ฟอเรส ซึ งตัด ขาดกับ พื นที นอกหลัก ศิ ล า
อาณาเขตได้ ใช่ไหมครับ” ลินคอร์ นถาม

“มันควรจะเป็ นอย่างนัน แต่ก็อย่างทีรู้ๆ กัน ในเซวีน่าไม่

มีอะไรทีเป็ นไปไม่ได้ และหากใครทีเป็ นจอมเวทพฤกษาก็จะยิงรู้ดี
ว่า ทํ าไมพวกเขาถึงไม่กล้ าฟั นธงว่า มารี โลนีของมาตินเป็ น ของ
ปลอม”

“ไม่ยอมรับแต่ก็ไม่ปฏิเสธ หมายความว่าไง ยิงฟั งก็ยิงไม่

เข้ าใจ” เวิร์นพึมพํา ขณะทีชิลด์ตอบแทนเชรี พว่า
 Baria’ Mission i 291
ปริศนามารีโลนี่

“เพราะคูมีร่า ฟอเรสมีชีวิต ต้ นไม้ ของเซวีน่าทุกต้ นมีชีวิต

พวกเราจอมเวทพฤกษาไม่เคยคิดว่าต้ นไม้ เป็ นแค่สิงของ แต่พวก
เขาคือ...ประชากรชาวเซวีเรี ยนเหมือนพวกเรา”

“ต้ นไม้ ทุกต้ นมีชีวิต ถ้ ามารี โลนีเป็ นตัวทําลายป่ าอย่างที

รุ่ นพีเชรี พว่า งันก็แสดงว่าสิงทีทังสองปราการขอร้ องบาเรี ยก็เป็ น
เรื องจริ งน่ะสิ...”

ทุกสายตาหันมาจ้ องมองลิล่าทียังพูดไม่จบ หญิงสาวจึง

ตบท้ ายสันๆ ว่า “ไม่ใช่เหรอ”

“อะไรทีว่าทังสองปราการมาขอร้ องบาเรี ย” เชรี พชิงถาม

ประเด็นทีเขาไม่ร้ ูก่อน

บาเรี ยขยับนังตัวตรง แล้ วอธิบายว่า

“ถึงรุ่ นพีจะไม่เอาภาพมารี โลนีของมาตินให้ พวกเราดู เรา

ก็คงต้ องเข้ าไปดูสภาพทีแท้ จริ ง ซึงอาจไม่ต่างจากในภาพนันนัก
เพราะระหว่างการสัมมนาครังนี ท่านอัลลิแวนด์ได้ เรี ยกผมให้ ไป
พบ และแจ้ งให้ พ วกเราเข้ าไปตรวจสอบสภาพผื น ดิ น โดยรอบ
บริ เวณที ต้ น ไม้ ยื น ต้ น ตายเหล่ า นันด้ ว ย ว่ า มัน เกิ ด จากสาเหตุ
อะไร”
292 กัลฐิดา

“ผู้ใหญ่ ของปราการเราเชื อว่าเกิดจากมารี โลนี งันเหรอ”

เชรี พถามด้ วยนําเสียงตืนเต้ น

“ท่านอัลลิแวนด์ บอกว่า หัวหน้ าหน่วยพิทักษ์ คูมีร่า ฟอ

เรสยืนยันว่า การทีต้ นไม้ ยืนต้ นตายในคูมีร่า ฟอเรสครังนีเกิดจาก
มารี โลนี จริ ง ทังสองปราการจึงแจ้ งให้ ติดต่อพวกเราซึงต้ องการ
ศึกษาเรื องนีอยู่แล้ วให้ ลงไปตรวจสอบโดยจะให้ ความร่ วมมือและ
ช่วยเหลืออย่างเต็มที” บาเรี ย ตอบพลางแบมือออก แล้ วเหรี ยญ
ดินซินเทลก็ปรากฏขึน

“นายได้ มายังไง” เชรี พถามอย่างตืนเต้ น

“ท่านเจ้ าเลดาลมอบให้ ครับ พวกเขาคาดหวังกับการลง

พืนทีของเราครังนีมากทีเดียว” บาเรี ยตอบ

เชรี พขมวดคิว เขาเคาะนิวบนโต๊ ะอย่างไม่เห็นด้ วยพลาง

พึมพํา “กับพวกนายเนียนะ ไม่นา่ เป็ นไปได้ ”

“อะไรไม่น่าเป็ นไปได้ หรื อคะ” ลิล่าถาม

เชรี พหันมาสบตาลิลา่ ก่อนจะไล่สายตาไปทีลูกทีมทุกคน

แล้ วมาหยุดทีชิลด์
 Baria’ Mission i 293
ปริศนามารีโลนี่

“นาย”

“ครับ รุ่นพี” ชิลด์รับคํา

“นายเริมสนใจมารี โลนีได้ ยงั ไง” เชรี พถามเสียงเข้ มขรึม

ชิลด์ขมวดคิว “ระหว่างทีผมอ่านหนังสือเกียวกับพันธุ์พืช
โบราณหลายชนิด ผมก็ สะดุดใจกับเจ้ ามารี โลนี นี แหละครับ น่า
แปลก ทีผมไม่เคยเห็นภาพมารี โลนีของ มาติน ลารัวก้ า...”

“นายไม่ มี วัน ได้ เจอภาพนี หรอก เพราะมัน เป็ นภาพ

ลิ ข สิ ท ธิ ของฉั น ฉั น เป็ นคนค้ น พบและปราการฟาเรนเซ่ ก็ ไ ม่
อนุญ าตให้ ตีพิ ม พ์ ภ าพเพือเผยแพร่ มัน จึงเก็ บอยู่ในฐานข้ อมูล
ของฉั น มาตลอด แล้ วตอนนี มันเกิ ด อะไรขึ น ปราการที เข้ ม งวด
และรั ก การเก็ บความลับ เป็ น ชี วิ ตจิ ตใจอย่า งฟาเรนเซ่ ทํ าไมถึ ง
ยอมร่วมมือกับปราการซินเทลล่าทีแสนเปิ ดเผยละ มันต้ องมีอะไร
ซ่อนเร้ นไว้ มากกว่านีแน่”

“ผมก็วา่ อย่างนัน” ลินคอร์ นเปรยอย่างเห็นด้ วย

“หมายความว่ายังไงลินค์” ชิลด์หนั ไปถาม ตอนแรกทีมา

ประชุ ม กั น ที นี ก็ เพื ออธิ บ ายแผนงานเพื อโน้ มน้ าวสมาชิ ก คน
สุดท้ ายให้ ตดั สินใจเข้ าร่วมกลุม่ ปฏิบตั กิ ารกับพวกเขา ตอนนีพวก
294 กัลฐิดา

เขานับว่าสมใจแล้ ว แถมยังได้ สมาชิกเพิมมาอี กหนึง มากกว่าที

ต้ องการ พร้ อมกับพบปริ ศนาของความไม่ชอบมาพากลซึงแฝงมา
กับภารกิจแบบเด็กๆ ของพวกเขาด้ วย

ลิ น คอร์ น ถอนหายใจยาวพลางอธิ บ ายว่ า “ทุ ก คนไม่

สังเกตเหรอ จากจุดสนใจเล็กๆ ทีชิลด์อยากทํางานวิจยั เรื องนีเพือ
เข้ าร่ วมในงานเกสต์ราวน์ แต่พอพวกเราเริ มรวมกลุ่ม พวกผู้ใหญ่
ไม่ว่าจะทางปราการฟาเรนเซ่ ปราการซินเทลล่า ปราการรัตติกาล
แล้ วตอนนียังมีหน่วยพิเศษอย่างศูนย์ควบคุมความปลอดภัยของ
อาณาจักรของแม่ฉนั ด้ วย ทุกฝ่ ายต่างเข้ ามามีเอียว...”

“เดียว! เดียวนะลินค์ แม่นายมาเกี ยวอะไรกับเรื องนีล่ะ”

เวิร์นยกมือท้ วง หยุดเรื องไว้ ไม่ให้ พดู ต่อ เพราะเขาตามไม่ทนั

ลินคอร์ นเหลือบไปสบตาลิล่า แล้ วจึงตอบว่า “แม่ฉันยัง

ไม่ได้ เข้ ามาเกี ยวอะไรกับเรื องนี แค่ลางสังหรณ์ ของฉัน เท่ านัน
เพราะเมือวันก่อนคุณแม่มาหาฉัน แล้ วพูดถึงอะไรแปลกๆ”

“คุณป้าพูดว่าอะไร” นีลถามแทรกขึน

“คําพูดเดิมๆ ท่านบอกว่าเซวีน่ากําลังจะเปลียนผ่านไปสู่
อี กยุคสมัย หนึง และความเสื อมของเซวี น่ าที เกิ ดขึน...ไม่ได้ เกิ ด
 Baria’ Mission i 295
ปริศนามารีโลนี่

จากโลก แต่เกิดจากคน” ลินคอร์ นตอบขณะมองภาพมารี โลนีนิง

อยู่แป๊ บหนึง แล้ วพูดต่อว่า

“ถ้ ามารี โลนีคือตัวทําลายป่ า และทังสองปราการก็ยืนยัน

ตรงกัน ว่า ที พบต้ น ไม้ ยืน ต้ นตายในพื นที ป่ าคูมีร่า ฟอเรสน่าจะ
เกิดจากมารี โลนี มันก็ น่าแปลกมากทีทังสองปราการไม่ประกาศ
เรื องนี ฉัน ว่าการสัมมนานี มี ไว้ บังหน้ า เพื อปกปิ ดอะไรสัก อย่า ง
ไม่ อ ย่า งนัน พวกเขาไม่ติ ด ต่ อที ม พวกเราอย่ า งลับ ๆ ให้ เข้ าไป
จัดการกับปั ญ หานีหรอก แล้ วคุณ แม่ยงั มาพูดอะไรทํานองนีอี ก
ชัดเลย แน่ๆ”

“ชัดอะไร แน่อะไร” เชรี พถามอย่างไม่เข้ าใจ

“ไม่บอกครับ ถ้ าพีอยากรู้ ก็ คงต้ องไปปฏิบตั ิการร่ วมกับ

พวกเรา”

เชรี พ มองเจ้ าชายตัวร้ ายอย่างอดหมันไส้ ไม่ ได้ สุดท้ าย

เจ้ าชายก็วกมาเข้ าเรื องเพือดึงตัวเขาเข้ าร่วมทีมให้ ได้ แหมเขาพูด
ไปตังมากมายเสียขนาดนีจะไม่เข้ าทีมนีได้ งนเหรอั

‘เฮ้ อ! ต้ องพูดยอมรับจากปากให้ ชดั เจนเลยหรื อไง แต่ขืน

ไม่พดู ลินคอร์ นก็คงไม่ยอมบอกแน่’
296 กัลฐิดา

“ได้ ฉันร่วมด้ วย” เชรี พพูดเสียงดังชัดถ้ อยชัดคํา

เสียงปรบมือดังกราวขึนอย่างพร้ อมเพรี ยง จนคนตอบนึก

เคืองในใจ ‘วางแผนกันไว้ หรื อเปล่าเนีย’

“รี บบอกมาสิ” เชรี พถามเสียงแข็ง

ลินคอร์ นหันไปหาชิลด์ และพูดว่า “มันเริมจากชิลด์อยาก

ออกไปผจญภัยก่อน”

“ฉันเปล่า” ชิลด์ออกตัว

“เออน่า รับๆ ไปก่อนเถอะ” ลินคอร์ นหันไปดุเพือน แล้ วชี

ไปทีมารีโลนีพลางพูดต่อ

“มารี โลนีเป็ นสิงทีล่อตานักพัฒนาการเวทมานาน เคยมี

การวิ จัย มาบ้ า ง แต่ ไ ม่ เคยประสบความสํ า เร็ จ จนต้ อ งยกเลิ ก
โครงการไป แต่ไม่ไ ด้ ห มายความว่ าข้ อ มูลงานวิ จัย เหล่ านันจะ
หายไปด้ วย แล้ วอยู่ๆ คูมีร่า ฟอเรสที แสนสมบูรณ์ แบบของเราก็
เกิดเหตุไม่คาดฝั น”

ทุกคนพยักหน้ าคล้ อยตามเรื องทีเล่า

 Baria’ Mission i 297
ปริศนามารีโลนี่

“หากเหตุไม่คาดฝันนันเกิดขึนตามธรรมชาติ แน่นอนว่า
การแก้ ไขย่อมต้ องกระทํ าไปตามหลัก การ ก็ อย่างที เรารู้ ผื น ป่ า
แห่งนันไม่ได้ มีแค่ป่าไม้ และพันธุ์พืช แต่ยงั รวมผืนดินอยู่ด้วย การ
ร่ ว มมื อระหว่ างปราการฟาเรนเซ่ กับ ปราการซิน เทลล่ าจึ งต้ อ ง
เกิดขึน แล้ วพวกเราก็ มาอยู่ตรงนี แต่ว่า...พวกเราซึงเป็ นแค่เด็ก
นัก เรี ย นตัว เล็ ก ๆ ซึงมารวมตัวกัน เพื องานชินหนึงที จะใช้ แ สดง
ผลงานในเกสต์ราวน์กลับได้ รับการติดต่อจากผู้ใหญ่ของทังสอง
ปราการ พร้ อมเสนอการให้ ความร่วมมือจนน่าตกใจ...”

ทุกสายตามองไปยังเหรี ยญดินซินเทล ขณะที ลิน คอร์ น

พูดต่อว่า

“นันแสดงว่า แม้ ต้นไม้ ทียืนต้ นตายครังนีจะเป็ นเพราะมา

รี โลนี จริ ง แต่มัน ต้ อ งมี อะไรผิ ด ปกติ ม ากไปกว่า นัน พวกเขาถึ ง
ติดต่อเรา และคงต้ องเป็ นเราเท่านัน พอนึกเหตุผลออกไหม”

ไม่ มีใครตอบกระทังบาเรี ยพูดขึน “ความผิดปกติทีพวก

เขาสงสัยนัน อาจยังไม่มากพอทีจะส่งคนของทังสองปราการลง
ไปเคลือนไหวสินะ”
298 กัลฐิดา

“และพวกเขายังไม่ทําผิดกฎหมาย” ลิล่าอุทานถึงความ
จริ ง อี ก ข้ อ ขึน แล้ ว เหลื อ บมองทุ ก คนซึงมองมาที เธอ ขณะที ลิ
นคอร์ นยิม

“ถูกต้ อง จากกลุ่มคนทีติดต่อขอความช่วยเหลือจากเรา
ทังหมด แม้ จ ะดูกระจัดกระจายและมี จุด ประสงค์ ไม่เหมื อนกัน
เสียที เดียว แต่สิงที เห็ นได้ ชัด คือทุกฝ่ ายพุ่งความสนใจมาที การ
ออกปฏิบตั ิการของเรา และถ้ าให้ ฉันเดา สิงทีพวกผู้ใหญ่ทุกฝ่ าย
กลัวว่ามันจะเกิดขึน จนต้ องชิงลงมือโดยให้ พวกเราช่วยค้ นหาเจ้ า
มารี โลนีตัวปริ ศนานีให้ เจอ ก็เพราะ...” ลินคอร์ นหยุดเว้ นจังหวะ
ไปนิดหนึง ขณะหันไปมองภาพมารี โลนีทีอยู่กลางโต๊ ะแล้ วพูดต่อ

“เจ้ ามารี โลนีทีทุกคนอยากเจอ อาจเป็ นสิงประดิษฐ์ ทีเกิด

จากฝี มือมนุษย์จริงๆ ก็ได้ ”

เฟมีล เคลื อนตัวพุ่งไปตามทิ วป่ า ก่อนจะกระโดดพลาง

ยกมือขึนให้ อคั คาคว้ าใช้ ขาเกียวข้ อมือของเธอไว้ แล้ วเจ้ าวิหคไฟ
ก็ พุ่งเรี ย ดปลายยอดไม้ ไ ปอย่า งเงี ย บเชี ย บ ขณะที ดวงตาสี ดํ า
เปล่งประกายสี เพลิ งของเฟมีล สอดส่ายสายตามองหาเจ้ าสิงที
 Baria’ Mission i 299
ปริศนามารีโลนี่

เคลือนทีเร็ วกว่าความเร็ วของมนุษย์ ซึงพุ่งฉวัดเฉวียนไปตามผืน

ป่ า

‘ปล่อย’ เฟมีลบอกอัคคาทางจิต แล้ วทิงตัวลงบนต้ นไม้

ใหญ่ ต้ นหนึ ง ก่ อ นจะพุ่ ง ตั ว ไปทางซ้ ายในทิ ศ ทางเดี ย วกั บ
เป้าหมายที ไล่มา ขณะทีอัคคาบินตี วงวนไปทางขวา ร่ างของเฟ
มี ล คล้ ายมี เปลวเพลิ งพลิ วลามเลี ย ขึ นโดยรอบจนจางหายไป
จนกระทังเฟมี ล เห็ น แสงสี เงิ น ของวัต ถุ ที พุ่ ง ทะลุ ราวป่ าไปยัง
ทะเลสาบ มันพุ่งเรี ยดผิวนําไปด้ วยความเร็ วสูงจนผิวนํ ากระเซ็น
แหวกเป็ นทาง

‘ไม่ให้ หนีหรอก’

ซูม!

ผิวนําซึงแหวกเป็ นทางตามแรงเคลือนทีของวัตถุสีเงินที
พุ่งตัวผ่านไป มันม้ วนตัวกลับมากระแทกใส่เจ้ าวัตถุสีเงินนันอย่าง
แรง

ฟิ ว! ฟิ ว! ฟิ ว!

เจ้ าวัตถุสีเงินพลันแยกตัวเองออกเป็ นแปดส่วน แล้ วแยก

ย้ ายพุ่งตัวหลบหนีไปคนละทิศละทาง เฟมีลตังท่ารอการหลบหนี
300 กัลฐิดา

อยู่แล้ ว จึงสะบัดมือฟาดแส้ เพลิงใส่ชินส่วนหนึงทีพุ่งตรงมาทีเธอ

อย่างถนัดถนี ดวงไฟสี ส้ ม อ่อนไม่ไ ด้ ทํ าลายเจ้ าเศษชินส่วนนัน
ในทันที แต่กลับเข้ าห่อหุ้มมันเอาไว้ ขณะเดียวกันหางของเจ้ านก
สีเพลิงก็ตวัดฟาดใส่ชินส่วนเหล่านันเช่นเดียวกัน ไม่นานชินส่วนที
เหลือก็หยุดเคลือนทีแล้ วลอยนิงอยูเ่ หนือผืนนํา

“จับได้ เสียที ดือจริ ง” เฟมีลบ่น

“มันจะไม่ดือเลย ถ้ าเราทําลายมัน” อัคคาในร่างเจ้ านกสี

เพลิงม้ วนตัวกลางอากศ แล้ วกลายร่างเป็ นชายหนุม่ รูปงามในชุด
อาภรณ์อคั คี

“ทําลายไม่ได้ หรอก แบบนันก็ไม่สนุกน่ะสิ เจ้ าคนพวกนี

มัน น่านัก ” เฟมีลตอบคู่หูพลางล้ วงมื อเข้ าไปจับชินส่วนที อยู่ใ น
ดวงไฟสีส้มอ่อน แล้ วถ่ายทอดพลังบางอย่างเข้ าไป

“ถ้ าไม่ได้ รุ่นพีอมี เรี ยช่วยสอนการปรับเปลียนของพวกนี

มีหวังสภากลางได้ ยกเลิกสนธิสัญญาการแลกเปลียนวิ ทยาการ
เวทกับเซกันแน่นอน”

“ทําแบบนันอาจดี ก ว่านะ ณ เวลานี พลังเวทที พวกเรา

ควบคุม ไม่ได้ มัน เริ มมากขึนทุกที อย่าให้ มากกว่านี เลย” อัคคา
พูดเสียงขรึมจนเฟมีลหันไปมองแล้ วยิม
 Baria’ Mission i 301
ปริศนามารีโลนี่

“มันเป็ น สิ งที ต้ องเกิ ด นายเป็ น คนบอกฉัน อย่า งนันเอง

นะ”

อัค คาถอนหายใจยาว “ใช่ มัน เป็ น สิ งที จํา เป็ น ต้ องเกิ ด

เพราะพวกเราอาจจะสบายมากไปจนเคยตัว”

เฟมีลพยักหน้ า “แต่มนั เกิดเร็วกว่าทีคาดไว้ จริงไหม”

“ไม่หรอก ฟอรี กับมอรี ลบอกแล้ วนี ไม่มี อะไรเร็ วหรื อช้ า

เกินไป รอก็แต่เหล่าเด็กน้ อยพวกนันจะรู้สกึ ตัวเท่านัน”

เฟมี ล ดึงมื อ ออกจากลูกไฟสี ส้ ม ลูกที หนึ งซึงจัด การกับ

อุปกรณ์สอดแนมของเซกันเรี ยบร้ อย แล้ วเคลือนตัวไปจัดการกับ
ชินส่วนอันต่อไป แล้ วพูดต่อว่า

“ฟอรี คงตืนเต้ นใหญ่ เลยละสิ ในทีสุดก็ถึงตาเจ้ ากระรอก

บินออกโรงเสียที”

อัคคายิม ทันใดนัน เจ้ านกสีเพลิงก็หนั ขวับไปมองรอบตัว

“เฟมีล”
302 กัลฐิดา

“อืม” เฟมีลรับคําขณะเคลือนตัวไปปรับเปลียนอุปกรณ์
สอดแนมทีเหลือ ขณะที มีเหล่าวัตถุประหลาดใหม่หลายร้ อยชิน
ปรากฏขึนรุมล้ อมอยู่

“มากันเต็มเลย” เฟมีลเอ่ยด้ วยนําเสียงติดสนุกแต่แววตา

ไม่ยมด้
ิ วย

“น่าจะเพราะเราจับตัวส่งสัญ ญาณพวกมัน ไว้ น ะครับ ”

อัคคาเอ่ย

“หึ ฉัน ละอยากเจอเจ้ าคนที สร้ างของพวกนี ที เซกันเสี ย

จริ ง รู้ ทงรู
ั ้ ว่าเป็ นไปไม่ได้ ทีจะสอดแนมเรา ก็ยงั พยายาม” เฟมี ล
พูดไปเรื อยขณะทีมือก็ ยงั จัดการกับเจ้ าอุปกรณ์สอดแนม โดยไม่
สนใจเจ้ าฝูงของประหลาดว่ามันจะขยับเข้ ามาใกล้ เธอกับอัคคา
มากขึนเรื อยๆ สักเท่าไร

“เขาอาจหวัง ได้ ส้ มหล่ น ละมั ง แต่ ห ารู้ ไม่ ว่า ไม่ มี ท าง

เป็ นไปได้ ” อัคคาเอ่ยเสียงเรี ยบพร้ อมกับสร้ างวงมนตราขึนรองรับ
พืนทีทีพวกเขายืนอยู่

ฟิ ว!
 Baria’ Mission i 303
ปริศนามารีโลนี่

ลําแสงสีนําเงินพุ่งมาจากวัตถุชินทีหนึงเข้ าหาเฟมีล แต่

เจ้ าวิหคไฟก็ทําเพี ยงเอี ยงคอหลบ พลางชักมือออกจากอุปกรณ์
สอดแนมชินส่วนสุดท้ ายทีเธอจัดการเรี ย บร้ อย แล้ ววาดมื อเป็ น
วงกลม เหล่าอุปกรณ์สอดแนมทังแปดชินก็หมุนตัวหันหน้ าเข้ าหา
พวกเดียวกัน แล้ วยิงลําแสงชนิดเดียวกันกราดใส่ฝังตรงข้ ามเป็ น
วงกลม

เปรี ยง! เปรี ยง! เปรี ยง!...ฝูงชินส่วนประหลาดนับร้ อยที

รายล้ อมอยู่ระเบิดเสียงดังสนันถียิบขึนพร้ อมๆ กัน อุปกรณ์ สอด
แนมทุกชินถูกทําลายลงในชัวพริ บตา แล้ วด้ วยวงมนตราของอัค
คา ชินส่วนทีหลงเหลือก็สลายกลายเป็ นผุยผง จนเฟมีลต้ องหัน
ไปยิมพอใจในผลงานของคูห่ ู

“เรี ยบ”

“แน่นอนครับ ว่าแต่ คงต้ องส่งรายงานเรื องนี ให้ ฟ าร์ มี ร้ ู

แล้ ว ละ เราไม่ ควรเพิ ก เฉยต่ อการสอดแนมที หนัก ข้ อ ขึนเรื อยๆ
ของเซกันอีก”

เฟมีลดึงพลังอัคคีทีห่อหุ้มชินส่วนทังแปดออก ชินส่วนทัง
แปดจึงวิงมารวมตัวกัน ก่อนจะหยุดนิงเพราะเฟมีลแช่แข็งมันด้ วย
นําแข็ง แล้ วนําลูกแก้ วเก็บของมาห่อหุ้มไว้ อีกชัน
304 กัลฐิดา

“เราต้ องทํ า อย่ า งนันอยู่แ ล้ ว เซกัน ควรต้ อ งระลึก ไว้ ใ ห้

มากๆ ว่าเซวีนา่ ไม่ได้ เป็ นแค่คคู่ ้ า แต่เป็ นผู้มีพระคุณ”

อัคคามองเฟมีลเก็บลูกแก้ วเก็บของเข้ ากระเป๋ าพลางพูด

ว่า “ฟั งดูนา่ กลัวดี”

เฟมีลยิมกว้ าง ก่อนจะเปลี ยนเป็ นยิมเครี ยด เมือสัมผัส

กับสิงแปลกปลอมในอาณาเขตทีเธอต้ องดูแล ก่อนจะหันไปพูด
กับอัคคา “นายเคยเสียใจไหมทีอุทิศตัวเพือเซวีนา่ ”

อัคคากลายร่ างเป็ นนกสี เพลิง พร้ อมสร้ างที นังชิงช้ าพัน

ไว้ กบั ขาของเขา แล้ วให้ เฟมีลก้ าวขึนไปนัง จากนันก็ทะยานตัวขึน
สู่ท้องฟ้า

“ไม่ครับ ผมไม่เคยเสียใจ”

“เหรอ”

“แต่สิ งนี สิ ทํ าให้ ผ มเสี ยใจมากกว่า” พูดจบ อัคคาก็ ก้ ม

มองผู้บุกรุ กซึงใช้ พลังเวทของพวกเขาสร้ างสิงก่อสร้ างบางอย่าง
จากต้ นไม้
 Baria’ Mission i 305
ปริศนามารีโลนี่

“รู้ อะไรไห มอั ค คา” เฟมี ลพู ด ขณ ะก้ ม มอง ณ จุ ด

เดียวกับอัคคา พลางยิมเย็นเยียบ

“ครับ?”

“ฉันลืมความรู้สึกนีไปนานแล้ ว”

“ความรู้สึกแบบไหนครับ”

เฟมี ล เงยหน้ ามองแผงอกของนกสี เพลิ ง แล้ ว ตอบว่ า

“ความรู้สึกเกลียดอะไรสักอย่างแบบเข้ ากระดูกดําไง”

“กับคนพวกนีเหรอครับ”

เฟมีลส่ายหน้ า ขณะทิงตัวลงไปกลางกลุ่มคนทีกํ าลังทํา

ผิดกฎหมายพร้ อมกับตอบว่า

“เปล่า...กับความไม่ร้ ูจกั พอของคน”

แล้ วเสียงระเบิดก็ดังกึกก้ องไปพร้ อมกับการกวาดล้ างที

เกิดขึน ไม่มีความปรานีให้ แก่ผ้ ทู ีทําผิดกฎหรื อทําให้ เซวีน่าตกอยู่
ในวิกฤต อัคคาเคยถามตัวเองเมือนานมาแล้ วว่า เฟมี ลจะเป็ น
ผู้ดแู ลเซวีน่าในรูปแบบไหน ในหลายปี ทีผ่านมา สิงทีเขาเห็นผ่าน
ดวงตาอันเป็ นนิรันดร์ นีก็คือ
306 กัลฐิดา

เฟมีลล่า ไดเอนแพนไทร์ สาวน้ อยจากโลกทีเต็มไปด้ วย

ความบิ ดเบี ยว มี ค วามเข้ าใจถึ งความสมบูรณ์ แบบของเซวี น่ า
มากกว่าเจ้ าวิหคไฟคนไหนๆ เพราะเธอคือเด็กที เติบโตขึนมาใน
โลกที มุ่ ง สู่ ค วามเสื อม ตลอดเวลา เธอจึ ง เข้ าใจถึ ง ความ
ยากลําบากในการรักษาความสมบูรณ์แบบของเซวีนา่ ได้ มากกว่า
ใคร

เหล่าต้ น ไม้ ทีถูก ดัดแปลงไปได้ ป รั บสภาพให้ ก ลับ คืน สู่

สภาพเดิม อุปกรณ์ ทงหมดทีั ใช้ ในการกระทําผิดถูกปิ ดผนึกด้ วย
มนตราไว้ เป็ น ของกลาง กลุ่มคนผู้ล่วงลํ าดิ นแดนที แสนบริ สุท ธิ
ล้ วนถูกจับกุมส่งไปยังสถานทีไต่สวนทันที ทังหมดนันเฟมีลทํามัน
เสร็ จสินในเวลาไม่ถึงสิบห้ านาที

“ไม่เหลือให้ ผมลงมือเลยเหรอครับ”

“แน่นอน”

“แต่กลับปล่อยปลาใหญ่อย่างมินนีทอยให้ เล็ดลอดหนีไป
ได้ เนียนะ” อัคคาตังข้ อสังเกต

เฟมีล ยักคิว “นันไม่ใช่ ห น้ าที ของเรา นายไม่ อยากเห็ น

การเติบโตของเด็กๆ งันเหรอ”
 Baria’ Mission i 307
ปริศนามารีโลนี่

อัคคากระพือปี กให้ ลดระดับตําลง เฟมีลก้ าวขึนไปนังใน

ทีนังประจํ าของเธอ ขณะได้ ยินอัคคาตอบพร้ อมกับทะยานขึนสู่
ฟ้ากว้ างว่า

“ก็นา่ สนุกดี”

[1] มาโบล ลารัวก้ า จอมเวทยาและนักประวัติศาสตร์ ผ้ โู ด่งดัง ชายคนนีเป็ นทังคนทีทํา

คุณ ประโยชน์ให้ แก่เซวีน่าในการค้ น พบหลักศิลาเอติครอส ทําให้ ชาวเซวีเรี ยนได้ เติม

18
เต็มประวัติศาสตร์ แต่ขณะเดียวกันเขาก็เข้ าไปพัวพันกับคดีการใช้ เด็กมาทําการทดลอง
มนตราคืนชีวิตกว่าร้ อยศพ
308 กัลฐิดา

งานเสริม
“นายไม่ เห็ น บอกว่ า พี โคตัล จะร่ ว มที ม กั บ เราด้ ว ย” ลิ
นคอร์ นถามขึนหลังจากเหลือเขากับบาเรี ยทีเดินทางกลับมาดูแล
ร้ านมาสเตอร์ บ ราวน์ โดยปล่ อ ยให้ ชิ ล ด์ ไ ปทํ า หน้ า ที นํ า เสนอ
แผนงานกับทีมสํารวจชุดใหญ่ตอ่

วันนีเป็ นวันสุดท้ ายของการสัมมนาร่วมของสองปราการ

ชิล ด์ ซึงเป็ น หัวหน้ ากลุ่ม จึงต้ อ งรั บ หน้ า ที หลัก ไป ส่ ว นนี ล ที น่า
และลิล่านําเหรี ยญดินซินเทลไปขอยืมข้ อมูลทีจําเป็ นต้ องศึกษา
มา ขณะทีเวิร์นต้ องไปเข้ าชันเรี ยนตามปกติ

“ก็กําลังจะบอก แต่พีโคตัลดันเข้ ามาได้ จังหวะพอดี” บา

เรี ยตอบอ้ อมแอ้ มไปขณะผลักประตูร้านเข้ าไป

กรุ๊งกริ ง!
 Baria’ Mission i 309
ปริศนามารีโลนี่

“ร้ านมาสเตอร์ บราวน์ยินดีต้อนรับครับ” เสียงอันคุ้นหูดงั

มาหลังเคาน์ เตอร์ ลิน คอร์ นชะงักเท้ ากึก และดึงมือเจ้ าของร้ าน
มาสเตอร์ บราวน์ให้ หยุดเดินด้ วย

“อะไร ลินค์” บาเรี ยถามด้ วยนําเสียงกลัวหัวเราะ

“ทําไมพีโคตัลถึงมาอยูท่ ีนี”

บาเรี ย หัน ไปมองโคตัล ที กํ าลังคิ ดเงิ น ให้ ลูก ค้ า แล้ วหัน

กลับมามองเพือน “ทํางานพิเศษไง เพราะอะไรนายน่าจะรู้ดีนี”

“ทีว่ามีธุระด่วนจนต้ องขอตัวออกจากห้ องประชุมก่อนน่ะ

เพราะต้ องมาเปิ ดร้ านให้ นายเนียนะ”

“แล้ วมีปั ญ หาอะไรเหรอลิน ค์” โคตัลถามเมื อคิ ดเงิน ให้

ลูกค้ าเสร็จ

“เปล่าครับ” ลิน คอร์ นรี บปฏิ เสธ แล้ วเดินตามติดบาเรี ย

ไปยังชันของเล่นทีว่างไปเยอะ

“ตกลงพีโคตัลมาขอความช่วยเหลือนายสินะ” ลินคอร์ น
เริ มซักไซ้ เพือน
310 กัลฐิดา

บาเรี ยยิม “ก็ประมาณนัน แต่เรื องทํางานพิเศษเนีย ดูจะ

เป็ นเรื องสนุกของเขามากกว่า”

“แล้ วพีโคตัลไม่ต้องกลับไปปราการฟาเรนเซ่หรื อไง วันนี

เป็ นวันสัมมนาสุดท้ ายแล้ วนะ” ลินคอร์ นยังเซ้ าซีกับเรื องของรุ่นพี
เจ้ าปัญหาต่อ

บาเรี ยเหลือบไปมองคนทีถูกกล่าวถึง ก่อนจะเดินเข้ าไป

ยังห้ องเก็บของ โดยมีลินคอร์ นเดินตามไปด้ วยแล้ วตอบว่า

“นายไม่ร้ ู จักพี โคตัล หรื อไง พี ชายนายขอสอบรวบยอด

เป็ นจอมเวทพฤกษาไปเรี ยบร้ อยแล้ ว ตอนนี เหลื อก็ แต่ชินงานที
เป็ นงานวิจยั เพือขอจบเท่านัน ซึงเขาเลือกศึกษาและวิจยั มารี โลนี
ไง พีโคตัลเลยทําเรื องขอออกไปปฏิบตั ิการเสร็จตังแต่ก่อนมาเข้ า
ร่วมสัมมนาแล้ ว สุดยอดจริงๆ คนคนนี”

ลินคอร์ นมองแผ่นหลังเพือนทีพูดเรื องทังหมดราวกับเป็ น

เรื องธรรมดาอย่างสงสัย “ฉันไม่ร้ ูเรื องนีเลย แล้ วนายรู้ได้ ยงั ไง”

บาเรี ย ดึ ง กล่ อ งของเล่ น ที ส่ ง มาถึ ง เมื อหลายวัน ก่ อ น

ออกมา แล้ วหันไปสบตาเพือน
 Baria’ Mission i 311
ปริศนามารีโลนี่

“ฉันก็ต้องฟั งจากเจ้ าตัวอยู่แล้ ว เขามาขอให้ ฉันช่วยนีนา

แปลกนะ พอชิลด์ต้ องการตามหามารี โลนี ทุก คนที ต้ องการหา
เจ้ าของนันก็พุ่งมาทีเรากันหมด คงอย่างทีนายว่าแหละ ภารกิจนี
ไม่ใช่เล่นๆ เลย”

“ให้ ฉันช่วยไหม” ลินคอร์ นอาสารั บกล่องจากมือของบา

เรี ยมา

“ขอบใจ” บาเรี ยตอบ พลางใช้ พลังเวทดึงกล่องอีกหลาย

สิบ กล่ องออกจากชัน ตวัดมื อ เพี ย งเล็ กน้ อยฝากล่องก็ เปิ ดออก
แล้ วของเล่นทังหมดก็ ลอยออกจากกล่องพุ่งผ่านประตูห้องเก็บ
ของตรงไปยังชันวางของเล่นอย่างเป็ นระเบียบ

“แล้ วนายจะกลับปราการวันนีเลยหรื อเปล่า” บาเรี ยถาม

ขณะเดินตามของเล่นชินสุดท้ ายออกจากห้ องเก็บของ

“จะกลับได้ ไง ฉันรับไหว้ วานจากแม่มาให้ ช่วยงานน่ะ” ลิ

นคอร์ นตอบ

บาเรี ย หยุด เดิ น แล้ วหั น มาสบตาลิ น คอร์ น “งานอะไร

พวกนีลต้ องกลับปราการวันนีแล้ วนะ ฉันนึกว่า...”
312 กัลฐิดา

“ในทีประชุมกลุ่มฉันแค่บอกไม่หมดน่ะ เรื องจริ งทีแม่ฉัน

มาเตือนถึงความไม่ชอบมาพากลทีอาจเข้ ามายุ่งกับภารกิจทีคูมี
ร่า ฟอเรสของเรา แต่ยงั มีอีกงานหนึงทีแม่ฉันขอร้ องให้ ชว่ ยทํา”

“นายจะฉายเดียวเหรอ” บาเรี ยถามอย่างกังวล

ลิน คอร์ น ยัก ไหล่ เหมื อนไม่ ยีหระ แต่ยัง คงมองหน้ า บา

เรี ยนิง

“ฉันเหรอ?” บาเรี ยถาม

“แน่น อน เวิ ร์น ด้ ว ย ถ้ า พี โคตัล ยัง อยู่ที ดี เนโซลก็ ล งตัว

พอดี เลย” ลิ น คอร์ น พู ด พลางเหลื อ บมองพนั ก งานใหม่ ข อง
มาสเตอร์ บราวน์ทีกําลังคุยกับพนักงานกะบ่ายของบาเรีย

“ไม่ใช่งานธรรมดาสินะ” บาเรี ยชักสนใจ

“ไม่ธ รรมดา แต่ไ ม่ น่ า ยาก แค่ เล่ น ซ่ อนหาและติ ด ตาม

เป้าหมาย” ลินคอร์ นเกรินคร่าวๆ

“เป้าหมายละ”

“มินนีทอย” ลินคอร์ นตอบ

 Baria’ Mission i 313
ปริศนามารีโลนี่

ดวงตาของบาเรี ย เคร่ งขรึ ม ขึ น พลางหัน ไปโบกมื อ ส่ ง

สัญญาณให้ โคตัลตามเขาไปทีห้ องทํางาน แล้ วบาเรี ยก็เดินนํ าลิ
นคอร์ นไปยังห้ องทํางานเขาก่อน

“มีอะไรงันเหรอ” โคตัลเดินตามเข้ ามาสมทบทีหลัง เห็น

บาเรี ย กํ าลังวางแก้ วนํ าผลไม้ ปันลงตรงหน้ าลิ นคอร์ น เขาจึงขอ
บ้ าง “...ขอฉันแก้ วหนึง”

บาเรี ยรับคํา แล้ วหันไปทีรถเข็นเตรี ยมนําชา ซึงวันนีมีโถ

แก้ ว ใสที กํ าลังหมุน เพื อปั นผลไม้ สีส้ มอ่อนอยู่ เขาสร้ างนํ าแข็ ง
ขึนมาเล็ก น้ อย แล้ วเทลงไปในโถปั น ไอเย็นสีขาวก็ ล อยอบอวล
ขึนมา เมือนําผลไม้ ปันผสมเข้ ากันได้ ทีดีแล้ ว บาเรี ยจึงหยุดหมุน
โถแก้ ว เขาเทนําผลไม้ ใส่แก้ วทรงสูงสองแก้ ว ก่อนจะถือมายืนให้
โคตัลแก้ วหนึงพลางทรุดตัวลงนัง

“ฉั น นึก ว่า เราคุ ยเรื องภารกิ จ กั น เรี ย บร้ อยไปแล้ ว ยัง มี
อะไรอีกเหรอ” โคตัลถามหลังจากยกแก้ วนําผลไม้ ปันขึนจิบอย่าง
อารมณ์ดี

“ครับ แต่นีเป็ นงานพิเศษ คุณแม่ขอร้ องให้ เราตามล่าคน

กลุม่ หนึง” ลินคอร์ นเริมแจกแจง
314 กัลฐิดา

โคตัลเลิกคิว “คุณป้าเฟมีลเหรอ แล้ ว...ทําไมนายไม่บอก

ตังแต่อยู่ทีแผนกพัฒนาการเวทละ ทีนคงอยากออกแรงจะแย่”

ลินคอร์ นยิม “ไม่ได้ หรอกครับ เพราะคนทีเราต้ องตามล่า

อยู่ในดีเนโซล แล้ วพวกทีนก็ต้องกลับปราการวันนีด้ วยเพราะงาน
สัมมนาจบแล้ ว ผมไม่อยากให้ นีลกับทีนต้ องเป็ นห่วง”

“หรื อจริ งๆ นายไม่อยากให้ ลิล่าเข้ ามามีเอียวด้ วย” โคตัล

แซวดักคออย่างรู้ทนั

“ผมยังไม่ได้ คิดบัญชีทีพีเสียมลิล่าให้ หนีหน้ าผมเลยนะ”

ลินคอร์ หนั ไปขุดคุ้ยเรื องเก่าอย่างเอาเรื อง

“จะลองคิดดูไหมละ” โคตัลท้ าทายกลับอย่างไม่ไว้ หน้ า

เหมือนกัน ลิ น คอร์ น ทํ า ได้ แค่เมิ น หน้ าหนี อย่างไม่ ส นใจ จนบา
เรี ยแอบอมยิม โคตัล แวนเวิร์ธ เกิ ดมาทําลินคอร์ น ให้ ร้ ู จักความ
พ่ายแพ้ จริ งๆ

“ลิล่าก็ต้องกลับบาซิลล่าวันนีเหมือนกันครับ ผมนัดจะไป
ส่งเธอตอนเย็น หลังจากส่งลิลา่ บาก็คงปิ ดร้ านเสร็จพอดี เราก็จะ
เริ มตามล่าคนพวกนันกัน”
 Baria’ Mission i 315
ปริศนามารีโลนี่

“ฟั งดูเหนือยนะ” โคตัลตอบอย่างเอื อยเฉื อย แต่ดวงตา

กลับเปล่งประกายสนุก

บาเรี ยทีนิงคิดอยู่นานกลับถามว่า “พีโคตัลรู้ จกั มินนีทอย

หรื อเปล่าครับ”

โคตัล ลดมื อที ถื อแก้ วนํ าผลไม้ ปั นลง แล้ วถามว่า “ร้ าน
ขายของเล่น ที เพิ งเปิ ดตัวเมื อไม่ กีปี นี แต่ก็ ทํา ยอดขายทะลุเป้ า
เป็ นรองก็แต่มาสเตอร์ บราวน์น่ะเหรอ ได้ ยินมาว่าเจ้ าของร้ านเป็ น
จอมเวทศิ ล าที มี ภ รรยาเป็ นเมเนไทป์ เลยสร้ างของเล่ น ขึ นมา
เพือให้ ลกู เล่น แต่ก็แปลก เราไม่คอ่ ยคุ้นชือรุ่นพีคนนีเลยนะ”

“โกลดี ทอย เป็ นรุ่ นน้ องคุณ แม่ครับ เคยทํางานในแผนก

พัฒนาการเวท แต่ลาออกและหายเงียบไปหลายปี เมือไม่กีปี ก่อน
เขามาเปิ ดร้ านมินนีทอย คุณ แม่เล่าว่าของเล่นของเขาส่วนใหญ่
มาจากการเอาวิทยาการเวทของเซกันมาพัฒนา” บาเรี ยบอกสิงที
เขารู้

“นันมันผิดกฎนี วิทยาการเวทของเซกันได้ รับอนุญาตให้

นําไปพัฒนาได้ เฉพาะในแผนกพัฒนาการเวทเท่านัน” โคตัลแย้ ง
316 กัลฐิดา

“เขาก็ ดัด แปลงจากของที แผนกพัฒ นาการเวทพัฒ นา

และอนุญาตให้ ใช้ ได้ แล้ วไงครับ ซึงคงไม่ยากเกินไปสําหรับคนที
เคยทํางานในแผนกนันมาก่อน” ลินคอร์ นอธิบายเสริม

“คุณ ป้า ให้ ข้ อมูล เกี ยวกับ คนที เราต้ อ งตามล่ าว่ ายัง ไง
บ้ าง”

“เป็ น ลูก จ้ างของมิน นี ทอย เท่าที อ่า นข้ อ มูล พวกนี เป็ น
เมเนไทป์ ทั งหมด จึ ง ไม่ น่ า แปลกใจที พวกเขาเข้ าไปในพื นที
ต้ องห้ ามซึงคุณแม่ดแู ลอยู่ตอนนีได้ โดยไม่ต้องสู้กบั อาณาเขตเวท
มี ฝี มื อ พอควร เพราะว่ า ได้ อุ ป กรณ์ เ วทช่ ว ย ที สํ า คัญ เราจะ
ประมาทเพราะพวกเขาเป็ นเมเนไทป์ ไม่ได้ การทีพวกเขาหนีรอด
การตามติดของคุณแม่ไปได้ ย่อมต้ องไม่ธรรมดา” ลินคอร์ นตอบ

“หนี รอดจากเงื อมมื อ โพนาลิ ต้ า คนเก่ ง ได้ งันเหรอ ชัก

น่าสนใจแล้ วสิ” โคตัลพูดเสียงติดตลก

“คุณน้ า...จงใจปล่อยพวกเขารึเปล่า”

ข้ อสังเกตของบาเรี ยทําให้ ลินคอร์ นยิมกว้ าง “แน่นอน แต่

ด้ วยเหตุผลอะไร นันแหละทีฉันสงสัย”

“นายไม่ร้ ู?” บาเรี ยถามยํา

 Baria’ Mission i 317
ปริศนามารีโลนี่

ลินคอร์ นส่ายหน้ า “ฉันไม่แน่ใจ แต่ถ้าเป็ นอย่างทีฉันคิด

งานนีมันน่าจะมีอะไรมากกว่าการตามล่าเฉยๆ”

“ได้ งันฉันไปเฝ้าหน้ าร้ านต่อก่อน เดียวคุณ เจ้ าของร้ าน

จะหาว่าอู้งาน” พูดจบ โคตัลก็ลุกยืน ยกนํ าผลไม้ ปั นขึนดืมรวด
เดียวหมดแก้ ว แล้ วเดินออกจากห้ องไป

บาเรี ยมองแก้ วนํ าผลไม้ ทีว่างเปล่า พลางถามลิ นคอร์ น

ว่า “แล้ วมีลูกจ้ างคนไหนทีเดินเข้ ามาปุ๊ บก็สงให้
ั เจ้ าของร้ านทํานํา
ผลไม้ ปันให้ กินบ้ างไหม”

ลินคอร์ นหัวเราะ “ก็ นันไม่ใช่ลูกจ้ างธรรมดานะ แต่เป็ น

โคตัล แวนเวิร์ธ”

บาเรี ยนิงไปแป๊ บหนึง แล้ วส่ายหน้ าอ่อนใจ “จริ ง”

ลิล่าตรวจของทีนํามาในงานสัมมนา และหนังสือทังหมด
ที เธอใช้ เหรี ย ญดิ น ซิ น เทลขอยื ม ออกมา แล้ วเดิ น วนไปรอบ
ห้ องพักเพือตรวจตราให้ แน่ใจอีกครัง ว่าไม่หลงลืมอะไร และเมือ
เธอเดินออกจากห้ องนํา เสียงเคาะประตูก็ดงั ขึนพอดี
318 กัลฐิดา

“อ้ าวลินค์ ไหนว่าจะรอข้ างล่าง” ลิล่าถาม พลางเอียงคอ

มองคนทีเดินเข้ ามา

“พอดีลืมของไว้ ในห้ องเธอนิดหนึง”

ลิล่าหันไปมองรอบตัว “ลืมอะไรเหรอ ไม่มีนีนา”

ระหว่างทีหญิงหันซ้ ายหันขวา ลินคอร์ นก็สวมกอดคนรัก

แน่น

“ลินค์?” ลิล่าเรี ยกอีกฝ่ าย ขณะทีเกยหน้ ากับไหล่ของคน

เอาแต่ใจ

“ห้ ามไม่ตอบจดหมายอีกนะ”

ลิล่ายิมแล้ วยกมือกอดตอบ “อือ”

ลินคอร์ นดัน คนตัวเล็กออกห่าง แล้ วยกมือขึนลูบศีรษะ

หญิงสาว

“ห้ ามตัดผม”

“ได้ ” ลิล่าตอบรับด้ วยรอยยิม

 Baria’ Mission i 319
ปริศนามารีโลนี่

“ห้ ามถอดสร้ อยข้ อมือ”

“ฉันก็ไม่เคยถอดอยู่แล้ วนีนา” ลิล่าแย้ งแล้ วยิมอ่อนเมือลิ

นคอร์ นถามว่า

“เธอจะไปประจําการทีเบอร์ เดอรี นเมือไรนะ”

“มีนาคมน่ะ หลังเกสต์ราวน์อีก ลินค์เป็ นอะไรถามเรื องนี

หลายครังแล้ ว” ลิล่าลองถามหยังเชิงไป ตังแต่ตารางอยู่เวรยามที
เบอร์ เดอรี น ออกมา ลิ น คอร์ ก็ ถ ามแต่ เรื องนี มาหลายครั งแล้ ว
โดยเฉพาะถามทางจดหมาย ลิล่าเลยเลื อกตอบไปแค่ครังเดี ยว
หรื อลินคอร์ นจะมีแผนการอะไรเหมือนปี ทีผ่านๆ มาอีก

ปี แรกเขาให้ บนั ทึกกับแหวน พอปี ตอ่ มาก็เป็ นสร้ อยข้ อมือ

ส่วนปี ทีแล้ ว...ผ้ าทอมือทีสวยทีสุด[1] ลิลา่ ไม่ได้ คาดหวังของขวัญ
วันเกิดทีมากไปกว่าสามชินทีชายหนุ่มให้ มา ทุกวันนีลิล่าแค่หวัง
ว่าตัวเองจะเหมาะสมกับลินคอร์ น นันก็ห วังมากเกินไปแล้ ว แต่
ถ้ าเธอพูดแบบนีออกไป รับรองลินคอร์ นต้ องโกรธเธอแน่ๆ

“เปล่าแค่จําไม่ได้ ” ลินคอร์ นแก้ ตวั

“ลินค์น่ะเหรอจําไม่ได้ ” ลิล่าถามพลางคล้ องแขนลินคอร์

นเดินออกจากห้ องพัก
320 กัลฐิดา

“ใช่ จํ า ไม่ ไ ด้ ทํ า ไมเหรอ ฉั น ยั ง ไม่ ไ ด้ ถ ามเธอเลย ว่ า

นอกจากไปฝึ กวิชากับฟอรี แล้ ว เวลาทีเหลือเอาไปทําอะไร”

ลิล่าเสมองไปทางอื นแล้ วตอบว่า “แค่นันก็ เหนื อยแล้ ว

ไหม ลินค์อย่าคิดมากสิ อืม เรานัดเจอกันวันที ธันวาคมใช่ไหม
ฉันอยากไปเดินซือเมล็ดพันธุ์ทีสวนสาธารณะวูเดนอยู่พอดี ลินค์
จะไปเดินกับฉันไหม”

“แล้ วคิดว่าฉันจะให้ เธอเดินคนเดียวเหรอ” ลินคอร์ นย้ อน

ถาม ลิลา่ เลยยิมกว้ าง

“เนอะ ลิ น ค์ ก็ ต้ อ งเดิ น ไปกั บ ฉั น อยู่แ ล้ ว ละ งันห้ า มบ่น

เวลาฉันเลือกของนาน”

ลินคอร์ นแกล้ งทํ าหน้ าเมือย ลิล่าเลยเอียงหัวไปซบไหล่

ชายหนุ่มแบบอ้ อนๆ

“น้ า ๆ ลิ น ค์ ฉั น เลื อ กซื อเมล็ ด พัน ธุ์ เอาไปใส่ ต ลับ แป๊ บ

เดียวเอง เวลาเราสู้กนั ครังหน้ าจะได้ สนุกไง”

ลินคอร์ นขยับไหล่เล็กน้ อยอย่างไม่อยากยอมรับ แต่ลิล่า

รู้ว่าลินคอร์ นทําไปอย่างนันเอง สุดท้ ายเขาก็ต้องไปเดินกับเธออยู่
ดี
 Baria’ Mission i 321
ปริศนามารีโลนี่

‘อี ก อย่ า ง ถ้ าลิ น ค์ ไ ป ด้ วย รุ่ น พี โคตั ล กั บ บาจะได้

เตรี ยมการได้ โดยไม่ต้องกังวลด้ วย’ ลิล่าคิดพลางทบทวนแผนการ
ให้ ของขวัญวันโรเซร่าในปี นีของตัวเอง

“ฉันคงจะกลับคันเจฟาช้ าหน่อย ถ้ าได้ กลับเร็วจะแวะไป

หาทีปราการฟี เรเน่แล้ วกัน” ลินคอร์ นเปรย ลิล่าก็ ถึงกับผงะแล้ ว
ปฏิเสธว่า

“อีกแค่อาทิตย์เดียวเราก็ต้องเจอกันทีฟอริ โซ่แล้ วนี ลินค์

ไม่ต้องเดินทางไปทีโน่นให้ เหนือยหรอก”

ลินคอร์ นก้ มลงสบตาคนตัวเล็ กที รี บปฏิ เสธอย่างสงสัย

“ทําไม ซ่อนอะไรไว้ ทีนันหรื อไง”

ลิล่ายิมแห้ ง “จะซ่อนอะไรไว้ ได้ ละ ทีนันฉันอยู่หอพักนะ”

“แสดงว่าซ่อนไว้ ทีบ้ าน”

ลิล่า ดึงมื อที คล้ อ งแขนเขาออกมา แล้ วแกล้ ง ทํ าหน้ าดุ

“ลินค์นี จะชวนทะเลาะใช่ไหม”

ลิน คอร์ น หยุดเดิน แล้ วหัน มามองหน้ า คนที แกล้ งโกรธ

แล้ วยิม “แล้ วอยากทะเลาะด้ วยไหมละ”
322 กัลฐิดา

ลิล่ามองรอยยิมที เล่ น ที จริ งของลิ น คอร์ น อย่า งไม่ ไว้ ใจ

มันก็ดีอยู่หรอกทีลินคอร์ นอารมณ์ ดี แต่การทีเธอเห็นรอยยิมเขา
แบบนี เธอรู้สึกใจไม่ดี มันเหมือนความซวยจะมาเยือนเธอในไม่
ช้ าอย่างไรไม่ร้ ู

“ลินค์เอาแต่ใจ” ลิลา่ ต่อว่า แต่ก็ยอมเดินไปสอดมือคล้ อง

แขนกับลินคอร์ นใหม่ แล้ วเดินต่อ

“เธอต่างหากทีไม่เอาแต่ใจเอง”

“ฉันทําได้ เหรอ”

“ได้ นะ แล้ วแต่เวลาน่ะ”

ฟั งที แ รกก็ ร้ ู สึ ก จะดี แต่พ อได้ ยิ น คํ า พู ด ต่อ ท้ ายของลิ

นคอร์ น ลิล่าก็ต้องถอนหายใจ ปกติเธอก็ไม่คอ่ ยขัดใจใครอยู่แล้ ว
ยิงมาคบกับ ลิ น คอร์ น ก็ เลยยิ งไม่ ได้ เอาแต่ใจตัว เองใหญ่ มัน ก็
ไม่ได้ ลําบากใจอะไรหรอก เพียงแต่รุ่นพีโคตัลมาพูดให้ คิดน่ะสิ

‘...ลินค์จะเคยตัวนะ ถ้ าเธอไม่สงสอนเขาบ้
ั าง’

‘แต่ฉนั ก็ไม่ได้ ลําบากใจอะไรนะคะ’ ลิล่าตอบ

‘ต้ องฝื นใจทําบ้ างสิ ไม่งนลิ

ั นค์จะเบือนะ’
 Baria’ Mission i 323
ปริศนามารีโลนี่

ลิล่าจําได้ วา่ หัวใจของเธอกระตุกวาบกับคําว่า ‘เบือ’ ของ

รุ่ นพีโคตัล หลังจากนันลิล่าพยายามจะไม่คิดมากเรื องนี แต่ก็อด
ไม่ได้ ลินคอร์ นยืนอยู่ในทีทีมีแสงส่องถึงเสมอ มีแต่คนมองเขา รัก
เขา แต่เธอนีสิ เป็ นหนอนหนังสือจากปราการฟี เรเน่ทีไม่มีอะไรดี
ทุกอย่างทีเป็ นอยู่ตอนนีก็เพราะลินคอร์ นกระตุ้นให้ เธอเป็ น เธอมี
ทุกอย่างในทุกวันนีก็เพราะคิดว่าต้ องทําเพือเขา แต่ถ้าเขาเกิดเบือ
เธอขึนมาละ ถึงเวลานัน...จะเป็ นอย่างไร

“ถึงปราการฟี เรเน่แล้ วส่งจดหมายมาบอกด้ วย” ลินคอร์ น

พูดขณะทังคูย่ ืนรอรถลากมาเทียบท่าจอดรถลากหน้ าโรงแรม

ลิ ล่ า พยัก หน้ า ก่ อ นจะหลั บ ตาลงเมื อชายหนุ่ ม ก้ ม จูบ

หน้ าผากเธอ หากเป็ นเมือก่อนลิลา่ ต้ องไม่กล้ าแสดงความรักแบบ
นี ในทีสาธารณะแน่ แต่ถ้าให้ เลื อกระหว่างความอายกับการที ลิ
นคอร์ นไม่พอใจ ลิลา่ ว่ายอมทนอายน่าจะง่ายกว่า

“ดูแลตัวเอง อย่าให้ ป่วย” ลินคอร์ นเอ่ยพลางใช้ มือลูบหัว

คนทีเงยหน้ ามองเขา

“ลินค์ด้วยนะ ออกปฏิบตั ภิ ารกิจก็ระมัดระวังตัวด้ วย อย่า

บาดเจ็บนะ” ลิลา่ พูดเสียงอ่อย
324 กัลฐิดา

ลิ น คอร์ น ไล้ แก้ มเนี ย นของลิ ล่ า เบาๆ แล้ วย้ อ นถามว่า

“คิดว่าฉันจะบาดเจ็บเหรอ”

ลิล่าส่ายหน้ าพลางส่งสายตาดุ “ลินค์ก็ชอบประมาทอยู่

เรื อย ถ้ าบาดเจ็บมาฉันจะไม่รักษาให้ หรอก”

“ให้ ค นอื นรั ก ษาก็ ได้ ” ลิน คอร์ นโต้ กลับ แม้ นําเสี ยงจะดู
เหมื อนเล่นๆ แต่คนทีกังวลเรื องนีอยู่แล้ วกลับเม้ มปากแน่น เพือ
ห้ ามไม่ให้ ตวั เองพูดสิงทีใจคิดออกไป

‘พูดสิลิล่า อย่าให้ ลินค์เอาแต่ใจอยู่คนเดียว’ เสียงโคตัล

ดังขึนในความคิดของลิล่า หญิ งสาวเลยยกมื อขึนกํ าเสือตรงเอว
ชายหนุ่มเหมือนเด็กๆ พลางกลันใจพูดไปว่า

“อย่านะ”

“หือ?” ลินคอร์ นเอียงคอถามอย่างไม่เข้ าใจ

“ท่ า นลู กค้ า ผู้ ต้องการเดิ นทางไปสถานทู ตดิ นอร์ ต้ า

ตอนนี รถลากที จะนํ าท่านไปยังสถาทูตได้เที ยบท่าจอดรถแล้วค่ะ
รถจะจอดรออยู่สิบห้านาทีก่อนจะออกเดิ นทาง สําหรับรถลากไป
สถานทูตรอบหน้าจะมาในอีกยีสิ บนาที ประกาศอี กครัง...”
 Baria’ Mission i 325
ปริศนามารีโลนี่

เสี ย งประกาศดัง ขัด จั งหวะไม่ ใ ห้ ห ญิ ง สาวพู ด สิ งที ตัว

อยากพูด เหล่าลูกค้ าโรงแรมทีรอรถลากอยู่ตรงล็อบบีต่างพากัน
ลุกขึนเดินไปทีท่าจอดรถ

“เมือกีเธอพูดว่าอะไรนะ” ลินคอร์ นถามขึนเมื อเขากับลิ

ล่าเดินมาต่อแถวเพือขึนรถลาก

ลิล่ามองซ้ ายมองขวาเห็ นว่าข้ างหน้ าเธอคือครอบครัวมี

ทังคนแก่และเด็กเล็ก จึงยังพอมีเวลาอีกนิด เลยเขย่งเท้ าไปหอม
แก้ มลินคอร์ นเบาๆ พลางกระซิบว่า “ห้ ามให้ คนอืนรักษานะ”

ลินคอร์ นมองผิวหน้ าคนทีเขินจนหน้ าแดง แต่ก่อนทีหญิง

สาวจะผละห่าง ชายหนุม่ ก็รวบเอวคนตัวเล็กไว้ แล้ วกดจูบปากคน
รักนิงและนาน ก่อนจะผละออกแล้ วถอยห่าง

“เดินทางปลอดภัยนะ”

ลิล่าเม้ ม ปาก ถอยห่างไปสองสามก้ าวแล้ วหมุน ตัวเดิน

ขึนรถลาก จากนันจึงหันมาโบกมือลา “แล้ วเจอกันนะลินค์”

ลินคอร์ นโบกมือตอบ “แล้ วเจอกันทีฟี เรเน่”

326 กัลฐิดา

ลิล่า ยิมกว้ าง พยัก หน้ าสองสามครั ง เมื อผู้โดยสารขึ น

ครบ ประตูรถลากก็ปิดลง จากนันรถลากก็ทะยานตัวออกจากท่า
เทียบทีจอดรถของตัวทิงเจอร์ ลิล่าเหลียวไปมองลินคอร์ นจนลับ
สายตา ก่อนจะหันหน้ ากลับยกมือขึนแนบแก้ มทียังคงแดงจัด ใน
เวลานี เธอลืมไปด้ วยซําว่าใครจะมองเธออย่างไร เพราะสิงที เธอ
ได้ รับจากการเอาแต่ใจครังแรก มันทําให้ เธอรู้ว่า...บางทีการเป็ น
คนเอาแต่ใจบ้ างก็ไม่เลวร้ ายอย่างทีคิดนักหรอก

‘เจอกันที ฟี เรเน่’ เสี ย งของลิ นคอร์ นดังขึนในหัว แล้ วคน

หน้ าแดงก็เงยขึนอย่างได้ สติพลางพึมพําว่า

“ตายละ ถ้ าลินค์ไปทีนัน เราจะเก็บของนันไว้ ทีไหนได้ ละ

...ต้ องรี บปรึกษาคุณพ่อแล้ ว”

[1] ตามธรรมเนียมของเซวีน่า สร้ อยข้ อมือทีชายหนุ่มมอบให้ หญิ งสาวถือเป็ นของหมัน

ส่ว นผ้ าทอมื อ ที ชายหนุ่ม ส่งให้ ที บ้ า นของสาวคนรั ก คื อผ้ าที ฝ่ ายหญิ งจะใช้ ตัด ชุด
เจ้ าสาว
 Baria’ Mission i 327

19
ปริศนามารีโลนี่

เปาหมาย
กว่าเวิร์นจะออกจากห้ องบรรยายของแผนกเสนาธิ การก็
เกื อบสองทุ่ม ชายหนุ่ม ก้ มมองนาฬิกาอย่างหงุดหงิด เขาได้ รับ
จดหมายแจ้ งจากลินคอร์ นให้ ไปรวมตัวกันทีร้ านมาสเตอร์ บราวน์
ตังแต่หกโมงเย็น เพราะลิ นคอร์ น คิดว่าเขาเลิกเรี ย นแล้ ว แต่ชัน
เรี ยนการวางแผนในวันนีกลับเลิกช้ ากว่าทีควร ชายหนุ่มเร่งฝี เท้ า
ไปทีท่าจอดรถลาก เพือกลับไปหาเพือนให้ เร็ วทีสุด

“จะรี บไปไหนเหรอเวิร์น” เสียงหวานของใครบางคนเรี ยก

ไว้ เวิร์นจึงหยุดแล้ วหันไปมองทางต้ นเสียง

“อ้ อ สวัสดีแจสซี เพิงเลิกเรี ยนเหมือนกันเหรอ”

328 กัลฐิดา

แจสซี พาววินซ์ นัก ศิลาเวทฝึ กหัดแผนกประวัติศาสตร์

ก้ าวเข้ ามาใกล้ เวิร์นพลางยิมอ่อน “ใช่ วันนี มีมาสเตอร์ พิเศษมา
สอนเลยเลิ กดึกหน่อย เดื อนหน้ าแผนกฉัน จะลงไปเก็บ ข้ อมูล ที
โบราณสถานมูสตาโน่[1]”

“มูส ตาโน่ ? ที นั นมี โบราณสถานด้ ว ยเหรอ” เวิ ร์น ถาม

ขณะเดินตีค่ไู ปกับเพือน ความจริ งเขาอยากจะบอกลาเพือนสาว
เสียเดียวนีเขารี บ แต่ดูเหมื อนหญิ งสาวจะมีเรื องอยากจะคุยกับ
เขาเลยไม่อยากให้ เสียนําใจ

“เพิงค้ นพบนะ พวกมาสเตอร์ ตืนเต้ นกัน ใหญ่ แต่ยังปิ ด

เป็ นความลับอยู่นะ”

เวิร์นเลิกคิว “พวกมาสเตอร์ ปิดข่าว?”

แจสซี ส่ า ยหน้ า “ปราการฟาเรนเซ่ ใ ห้ ปิ ดข่ า วไว้ ก่ อ น

เพราะคนทีเจอเป็ นคนในหมู่บ้านน่ะ”

เวิร์น พยัก หน้ า “อ้ อ ปราการฟาเรนเซ่เลยใช้ ก ฎห้ า มยุ่ง

เกียวขันสูงสุดสินะ”

“ใช่ แต่ยังไงก็ต้องเรี ยกแผนกฉันเข้ าไปดูอยู่ดี ตอนนีเลย

กําลังเตรี ยมการอยู”่
 Baria’ Mission i 329
ปริศนามารีโลนี่

“น่ า สนุ ก นะ” เวิ ร์ น เอ่ ย พลางหยุ ด เดิ น ตรงทางแยก

ระหว่างทางไปหอพักกับท่าจอดรถลาก ขณะกําลังจะขอตัวแยก
ทางไป แจสซีก็ถามขึนว่า

“บา...สบายดีเหรอ”

เวิ ร์น กลื น คํ า พู ด ที ตังใจของตัว เองลงคอไป พลางสบ

ดวงตาสีส้มอ่อนของเพือน แจสซี พาววินซ์ ไม่ใช่คนสวย แต่นา่ รัก
ถึงเป็ นเด็ก ห้ องสอง แต่ก็ได้ เรี ยนร่ วมกัน มาหลายครัง แถมมี อยู่
ช่วงหนึงบาเรี ยก็ออกเดตกับเธอคนนีด้ วย

“สบายดี ตามแบบฉบับของบาแหละ”

แจสซี ยิ มอ่ อ น “คงใช้ เ วลาหมดไปกั บ การช่ ว ยคนอื น

เหมือนเดิมสินะ”

เวิร์นพยักหน้ า “ก็บานีนา”

“แล้ วนีกําลังจะไปไหนเหรอ” แจสซีเปลียนเรื อง

“จะไปหาบาน่ะ เอ่อ...มีนดั กินข้ าวทีร้ านเจ้ าประจํา”

“ฉันไปด้ วยได้ ไหม ยังไม่ได้ กินข้ าวเย็นเหมือนกัน” แจสซี

ถาม แต่พอเห็นเวิร์นอึกอัก หญิงสาวก็รีบพูดต่อว่า
330 กัลฐิดา

“เอ่อ ถ้ าไม่สะดวกก็ไม่เป็ นไรจ้ ะ ฉันนึกได้ ว่าแม่ส่งอาหาร

มาให้ เมือเช้ าพอดี งัน...ฉันไปก่อนนะ”

“เอ่อ...แล้ วเจอกันแจส”

“จ้ ะ แล้ วเจอกัน” พูดจบ แจสซีก็หนั หลังเดินไปตามทาง

แต่เธอเดินไปได้ เพียงสองสามก้ าวก็หนั กลับมา

“เวิร์น”

“หือ” คนทีแอบถอนหายใจโล่งอกหันมารับคํา

“ฝากบอกบาหน่อยสิ”

“อะไรเหรอ”

แจสซีสูดหายใจเข้ าลึก พยายามเค้ นความกล้ าอย่างถึ ง

ทีสุดแล้ วพูดออกมาว่า “ฉันอยากนัดกินข้ าวเย็นกับเขา เอ่อ...สัก
วันเสาร์ นีบาจะสะดวกไหม”

“อ๋อ ...เอ่อ เดี ยวจะบอกบาให้ น ะ ถ้ า ยังไงรอจดหมาย

ตอบจากบาแล้ วกัน” เวิร์นตอบแบ่งรับแบ่งสู้

แจสซียิม “ขอบใจนะ”
 Baria’ Mission i 331
ปริศนามารีโลนี่

เวิ ร์ น ยิ มตอบ แล้ วถอนหายใจเฮื อ กใหญ่ ข ณะมอง

ตามหลังเพือนร่ วมรุ่นเดินห่างออกไป

“บาเอ๊ ย บา สาวเจ้ า รั ก ยึด มันขนาดนี ทํ าไมถึง ไม่สนใจ

นะ” เวิร์นพึมพํา แล้ วหมุนตัวออกวิงไปยังท่าจอดรถลากทันที

“นายมาช้ า” ลิ น คอร์ น ทักโดยไม่เงยหน้ าขึนมองเวิร์น ที

เดินตามบาเรี ยเข้ ามา

“ฉันติดเรี ยน ไม่ได้ โดดเรี ยนเหมื อนพวกนายนีหว่า” เวิร์

นบอกพลางเดินไปรินนําชาบนรถเข็นกินเอง

“ติดเรี ยนหรื อมัวแต่จีบสาวอยู่ ที หายไปเนีย ไม่ใช่ว่าไป

กิ น ข้ า วกับ สาวมานะ” โคตัล แซวพลางส่ ง เมล็ ด พัน ธุ์ พื ช ลงใน
ตําแหน่งทียังมีผืนทรายว่างออยู่บนกระดาน ขณะทีลินคอร์ นเร่ ง
พลัง เวท ทํ า ให้ ผื น ทรายตรงจุ ด สุ ด ท้ า ยกลายเป็ น พื นที สี เขี ย ว
ทันใดนัน สภาพป่ าสีเขียวบนกระดานผืนทรายทังหมดก็หดตัวเข้ า
หากันกลายเป็ นลูกบอลสีเขียว แล้ วแตกออก

ปุง้ !
332 กัลฐิดา

กลี บ ดอกไม้ และกลิ นหอมปลิ ว กระจายอยู่ ร ะหว่ า งลิ

นคอร์ น กับ โคตัล ขณะที ผื น ทรายบนเกมกระดานก็ ป รากฏชื อ
โคตัล แวนเวิร์ธ

“เยี ยม” โคตัล หัวเราะอย่ า งอารมณ์ ดี ขณะที ลิ น คอร์ น

ส่ายหน้ าอย่างไม่อยากยอมรับ

“ถ้ าเป็ น เชสเตอร์ ก รี น [2]ไม่ มี ใครเอาชนะพี โคตัล ได้ อยู่

แล้ ว จะดีใจทําไมครับ” เวิร์นทัก แล้ วมานังข้ างลินคอร์ นยกมือลูบ
ท้ องป้อยๆ พลางพูดเสียงอ่อยว่า

“ฉันหิวจัง มีอะไรกินบ้ างบา”

บาเรี ยทีกําลังเก็บสมุดบัญชีลงในลินชักเงยหน้ าขึน “ฉัน

สังอาหารเผือให้ นายแล้ ว เดียวรอให้ ลินซีจัดมาให้ นะ”

บาเรี ย พู ด ยัง ไม่ท ัน ขาดคํ า หุ่ น ไม้ ก ระบอกซึ งถูก วาด

ลวดลายในชุดแม่บ้านก็ เคลือนทีเข้ ามาในห้ องด้ วยเท้ าล้ อเลือน
ของเธอ แล้ ววางถาดอาหารลงตรงหน้ าเวิร์น

“ขอบใจลิ น ซี ” เวิ ร์ น เอ่ ย ด้ ว ยรอยยิ ม ทํ า ให้ เจ้ า หุ่ น ไม้

กระบอกค้ อมตัวเป็ น จัง หวะ จนเกิ ด เสี ย งลันของกลไกภายใน
กระบอกไม้ ขนึ
 Baria’ Mission i 333
ปริศนามารีโลนี่

“น่ารักจริ งๆ หุ่นกระบอกแม่บ้านทีพ่อนายสร้ างเนีย เห็น

ทีไรก็ ขําทุกที” เวิร์นเอ่ยชืนชมแล้ วก้ มหน้ าก้ มตากิ นอาหารอย่าง
หิวโหย ขณะทีโคตัลซึงเอนหลังบิดตัวไปมาก็หนั ไปถามบาเรี ย

“นําผลไม้ ปันเมือกลางวันหมดหรื อยัง”

บาเรี ยทีลุกเดินจะมานังกับเพือนเลยต้ องเปลียนทิศเป็ น

เดินไปทีรถเตรี ยมนําชาแทน

“ยังมีครับ จะเอาเหรอ”

“ก็ดีนะ” โคตัลบอก

“ฉันเอาด้ วย” ลินคอร์ นรี บเสริ ม

บาเรี ย เลยเอื อมไปหยิ บ ผลไม้ สี ส้ ม ทรงรี เหมื อ นไข่ ลู ก

ขนาดเท่าฝ่ ามื อมาเพิ มอีก จํ านวนหนึ งกะให้ พ อทํ าได้ ส ามแก้ ว
พลางถามเวิร์นว่า

“นายจะเอาด้ วยไหม”

“นําอะไรอ้ ะ”
334 กัลฐิดา

“ของชอบนายแหละ” บาเรี ยตอบพลางบังคับมีดให้ ปอก

เปลือกผลไม้ ออกจนเหลือแต่เนือในสีส้ม

“ไอเวรีน[3]เหรอ เอาสิ กําลังอยากกินเลย”

“งันก็ สีแก้ วนะ” บาเรี ยสรุ ปจํานวนทีต้ องการ พลางเคาะ

นิวบนมีดให้ ปอกผลไม้ เพิม ขณะทีเขาหันไปยกกานํามาเทนําใส่
ในโถแก้ วทีจะใช้ ปัน

“เอ้ อ เมือกีฉันเจอแจสด้ วยนะ” เวิร์นเอ่ยขึน

“แจสซี พาววินซ์?” ลินคอร์ นร้ องถาม

“ใช่ เขาฝากความคิดถึงมาให้ นายแน่ะ บา”

บาเรี ยแตะมือทีโถแก้ ว ซึงรองรับเนือไอเวรี นทีมีดฟานอยู่

เพื อให้ เกิ ด การหมุ น เบาๆ ภายในโถแก้ ว ก่ อ นจะเอื อมไปยก
เหยือกนํามาเททําเป็ นเกล็ดนําแข็งพลางถามว่า

“เหรอ เธอสบายดีเหรอ”

“สบายดี เธอยังขอนัดกินข้ าวกับนายวันเสาร์ นีเลย”

 Baria’ Mission i 335
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยหันไปมองหน้ าเวิร์นด้ วยสานตาถามไถ่ ว่าทีเสนาธิ

การแห่งปราการจีเซลล่าจึงรี บโบกมือปฏิเสธ “ฉันไม่ได้ รับปากนะ
เว้ ย แค่รับสาส์นว่าจะมาบอกต่อให้ และบอกเขาให้ รอจดหมาย
นัดจากนายเอง”

เสี ย งโถปั นดัง มากขึนคงเพราะความเร็ ว ที เพิ มมากขึน

เวิร์นไม่ร้ ู ว่าคิดไปเองหรื อเปล่า ว่าเพื อนของเขาคงใส่อารมณ์ ใน
การปั นผลไม้ ครังนีมากไปหน่อย แต่ดๆู ไปแล้ วคงเป็ นเขาทีคิดไป
เองเสียมากกว่า เพราะบาเรี ยเพียงแต่หนั ไปแตะโถแล้ วเทนําแข็ง
ใส่ลงไปเพิม คนในโถนิดหน่อยแล้ วปั นด้ วยความเร็ วสูงกว่าเดิม
ก่อนจะยกออกมาเทใส่แก้ ว แล้ วลําเลียงมันให้ ลอยมาอยูต่ รงหน้ า
คนทีสังเป็ นคนแรก

“แจสซีคือใคร” โคตัลถาม

“อดีตคู่เดตของบา...เอ่อ แค่เพือนก็ ได้ ” เวิร์นรี บแก้ เมื อ

บาเรี ยหันมามองอย่างปรามๆ

“แล้ วตกลงนายจะไปกิ นข้ าวกับแจสไหม” เวิร์นถามขึน

อีก เมือบาเรี ยมานังบนเก้ าอีตรงข้ ามเขา

“วันเสาร์ เหรอ ก็ยงั ไม่มีนดั นะ” บาเรี ยเอ่ยอย่างครุ่นคิด

336 กัลฐิดา

“นายควรปฏิเสธเธอ” โคตัลเอ่ยอย่างไม่มีปีมีขลุย่

“ทําไมครับ” บาเรี ยถาม แต่ลินคอร์ นชิงตอบแทน

“เพราะจะเป็ นการให้ ความหวังผู้หญิงน่ะสิ”

“จริ ง ฉัน ว่ าแจสยังมี ใจให้ น ายนะ อย่ าทํ าร้ ายเธอเลย”

เวิร์นรี บเสริ ม

บาเรี ยส่ายหน้ า “เธอต้ องการกิ น ข้ าวเย็ นกับฉัน ทังที ไม่

เคยติด ต่อกัน มาเป็ น ปี แ ล้ ว ฉัน ไม่ คิด ว่า นี เป็ น การให้ ค วามหวัง
หรอก”

“อ้ อ ต่ อ มชอบช่ ว ยเหลื อ คนทํ า งานว่ า งัน” โคตัล เปรย

พลางยกแก้ วนําผลไม้ ขนดื
ึ ม ขณะทีลินคอร์ นเตือนว่า

“แล้ วถ้ าไม่ละ”

บาเรี ยยักไหล่ “ฉันไม่ได้ คิดอะไร แจสเองก็ร้ ู เราเป็ นเพือน

กัน ฉันมันใจว่าที แจสอยากกิ นข้ าวกับฉันต้ องมีเหตุผลมากกว่า
เรื องแบบนันแน่”

“พ่อคนดี” อีกครังทีโคตัลเปรยดังๆ ออกมา แต่บาเรี ยก็ไม่

คิดจะตอบโต้ เวิร์นเลยเปลียนเรื อง
 Baria’ Mission i 337
ปริศนามารีโลนี่

“แล้ วตกลงมี งานอะไรเหรอ นายถึงยังไม่กลับคันเจฟา”

เวิร์นหันไปถามลินคอร์ น

ลินคอร์ นวางแก้ วนํา แล้ วดึงเอาคามีลมาวางไว้ ตรงกลาง

โต๊ ะ ก่อนจะกดดึงภาพกลุม่ คนสีคนออกมา

“ใคร” เวิร์นถาม

“คนทีเราต้ องล่าคืนนี” ลินคอร์ นเอ่ย

“ใช้ คําว่า ‘ล่า’ แสดงว่าต้ องจับกุมไว้ ด้วย” เวิร์นเดา

ลินคอร์ นยักไหล่ “จับหรื อเปล่าไม่ร้ ู แต่ต้องรู้ให้ ได้ ว่าพวก

เขาทําอะไร แม่ฉันบอกว่าพวกเขาผ่านเข้ าออกทางช่องพาโรทุก
คืน”

“ช่องพาโร เป็ น อุโมงค์ พิ เศษที เชื อมกับหลัก ศิล าอาณา

เขตเพื อตรงเข้ าไปในพื นที สี เ ทาน่ ะ เหรอ บ้ าแล้ ว นั นมั น ผิ ด
กฎหมายนี” เวิร์นอุทาน

ลิน คอร์ น ยิม “แล้ วมี งานที แม่ฉัน ให้ ม าเกี ยวกับพวกถูก
กฎหมายสักครังหนึงไหม”

“เออจริ ง คราวนีใครล่ะ”
338 กัลฐิดา

“ลูกจ้ างของร้ านมินนีทอย ทีสําคัญ พวกเขาทังหมดเป็ น

เมเนไทป์ ” บาเรี ยตอบ ขณะที ข้ างๆ รู ปของผู้ชายทังสีขึนข้ อมูล
ทัวไปให้ ด้วย

“ถ้ ามีข้อมูลเยอะขนาดนีแล้ ว ทํ าไมไม่จบั กุมเสียเลย แม่

นายมี อํ า นาจเต็ ม ที อยู่แ ล้ ว อ้ อ ...ลื ม ไป พวกเขายัง ไม่ ก ระทํ า
ความผิ ดใช่ไหม เดียวนะ แค่เข้ าออกผ่านช่องพาโรก็ ผิดแล้ วนี ”
เวิร์นถามอย่างนึกได้

บาเรี ยซึงฟั งข้ อมูลคร่าวๆ จากลินคอร์ นมาแล้ วจึงตอบว่า

“มินนีทอยได้ รับอนุญาตให้ ใช้ ช่องพาโรได้ นายก็ร้ ูนี ของ

เล่นของมินนี ทอยทีขายอยู่ ครึ งหนึงเป็ นของเล่นสํ าหรับเด็ก แต่
อี ก ครึ งหนึ งเป็ นอุ ป กรณ์ ภาคสนาม และโกลดี ทอย ก็ มี ใ บ
ประกาศนักพัฒนาเวทของปราการ เขาจีงมีสิทธิยืนคําร้ องขอเข้ า
พื นที สี เ ทาเพื อทดสอบอุ ป กรณ์ เวทภาคสนามก่ อ นกํ า หนด
คุณลักษณะเฉพาะเพือการจําหน่าย”

“แต่การอนุญาตนันมันเอือประโยชน์ให้ ครอบคลุมไปถึง
ลูกจ้ างของเขาด้ วยงันเหรอ” โคตัลแย้ ง

บาเรี ย พยัก หน้ า “ครั บ ถ้ าเจ้ า ของร้ านระบุชื อผู้ทํ า การ

ทดสอบไว้ ซึงทังสีคนนีก็มีอยู่ด้วย และการทีคุณป้าเฟมีลต้ องการ
 Baria’ Mission i 339
ปริศนามารีโลนี่

ให้ เราติดตามคนกลุ่มนี ก็ น่าจะมี อะไรไม่ชอบมาพากล ซึงแอบ

แฝงมากับการทดสอบอุปกรณ์เวทในพืนทีสีเทาของพวกเขา”

“จริ งของบา ฉันก็คิดเหมือนกัน แต่มากกว่านันอี กอย่าง

คื อ นอกจากพวกเขาเอาอะไรไปทดลองในพื นที สี เทาแล้ ว ใน
ห้ องปฏิ บตั ิการเวทของมินนีทอยอาจมีซ่อนอะไรไว้ นายไม่สนใจ
อยากรู้บ้างหรื อ” ลินคอร์ นตอบ

“ห้ องปฏิบตั ิการเวทของมินนีทอยไม่ได้ จะเข้ าไปเยียมชม

ง่ายๆ หรอกนะลินค์ โกลดี ทอย ก็เป็ นคนเก่งคนหนึง ฉันเคยเจอ
เขาครังหนึงตอนไปงานประชุมนักพัฒนาการเวทกับคุณแม่ พูดได้
คําเดียวว่า นิงมาก” บาเรี ยตอบพลางส่ายหน้ า

“นิงมาก หรื อ หยิงมาก ฉันเคยอ่านข่าว ว่าเขาปฏิเสธการ

ให้ นักหาข่าวเข้ าไปชมห้ องปฏิบตั ิการเวทของเขา แถมยังท้ าด้ วย
ว่า หากนักหาข่าวคนไหนถ่ายภาพห้ องปฏิบัติการของมินนีทอย
ได้ เขายินดีจะมอบรางวัลใหญ่ให้ เลย เล่นเอานักหาข่าวโกรธหัว
ฟั ดหัวเหวียงกันใหญ่” เวิร์นเสริ ม

“ฉันก็เคยอ่านข่าวนันนะ เมือปี ทีแล้ วเองมัง หลังจากนัน

ก็มีคนพยายามลักลอบเข้ าไป สุดท้ ายก็ถกู อุปกรณ์เวททีใช้ รักษา
ความปลอดภัยของมินนีทอยจับกุมไว้ ” บาเรี ยเล่าต่อเท่าทีรู้
340 กัลฐิดา

“ฉันว่าไม่ใช่อุปกรณ์ เวทหรอกทีจับนักหาข่าวพวกนันไว้
น่าจะเป็ นอาณาเขตเวทซึงเจ้ าของร้ านกางป้องกันไว้ มากกว่า นัก
หาข่า วฝี มื อ อ่อนหัด ที ชอบหาเรื องใส่ ตัวบุ่ม บ่ามเข้ า ไป โดยคิ ด
ว่ามินนีทอยเป็ นแค่ร้านขายของเล่นธรรมดา ก็เลยโดนจับได้ ง่ายๆ
แบบนัน” ลินคอร์ นแย้ ง พลางเลือนมือไปบนหน้ าจอคามีล แล้ ว
เลือกภาพร้ านขายของเล่นมินนีทอยขึนมา

“ร้ านมินนีทอยตังอยู่ในพืนทีชุมชุมผนังผาทางด้ านทิศใต้

รู้สึกจะเป็ นสมบัติของครอบครัวทอย เดิมเคยเป็ นโรงแรม แต่ตอน
หลังปรับเปลี ยนเป็ นร้ านขายของเล่น จึงมีอาณาเขตกว้ างขวาง
กว่ าที เราเห็ น ดูจากขนาดแล้ ว ฉั น ว่า ใหญ่ ก ว่าร้ า นมาสเตอร์ บ
ราวน์มากนะ หรื อว่าไง บา” ลิน คอร์ นเลือนภาพให้ เห็นร้ านขาย
ของเล่นแห่งนีชัดๆ

ทางเข้ าร้ านเป็ น ประตูไม้ สีเขี ยวบุกระจกเข้ ากับ กันสาด

ลายทางสลับสี สี คือแดงขาวและเขี ยว ทีทอดยาวลงมาครอบ
หน้ าต่างทีตังโชว์ของเล่นไว้ ทงซ้ ั ายขวา แสงไฟสี ส้ม จากภายใน
ร้ า นทํ าให้ ผ้ ู คนที มองจากด้ านนอกเข้ าไปเจริ ญ ตา และสัม ผัส
บรรยากาศภายในอันแสนอบอุ่นและเชิญชวนให้ เข้ าไปจับจ่ายซือ
ของได้ ไม่ยาก
 Baria’ Mission i 341
ปริศนามารีโลนี่

“ใหญ่กว่า พ่อกับแม่ฉันบอกว่า เราไม่ควรสร้ างร้ านใหญ่

เกินกว่าทีเราจะดูแลลูกค้ าได้ ”

“จริ ง คนเฝ้าร้ านของนายกะหนึงมีแค่คนเดียวเอง” เวิร์น

ตังข้ อสังเกต ขณะทีลินคอร์ นเหลือบไปมองโคตัลเป็ นเชิงล้ อเลียน
เวิร์นทีเห็นท่าทางนันก็เลยถามว่า

“ทําไมเหรอ”

“ตอนนีพีโคตัลเป็ นพนักงานฝึ กหัดของร้ านฉันอยู่น่ะ” บา

เรี ยตอบ

เวิร์นอ้ าปากค้ าง และก่อนทีคําล้ อเลียนจะหลุดจากปาก

ของเวิร์น โคตัลก็พดู ดักคอขึนก่อน

“มีปัญหาหรือไง”

“เปล่าครับ ถึงว่า...ทํ าไมรุ่ น พี ถึงไม่ก ลับปราการฟาเรน

เซ่” เวิร์นตอบแล้ วหัวเราะเสียงแห้ ง

‘ใครจะกล้ ามีปัญหากับโคตัล ขืนมีคงนอนไม่เป็ นสุขกัน

พอดี’ เวิร์นคิดอย่างหวาดๆ แล้ วรี บเปลียนเรื อง
342 กัลฐิดา

“งันถ้ าเราอยากเข้ าไปตรวจห้ องปฏิบตั ิการเวทของมินนี

ทอย ก็ต้องจัดการกับอาณาเขตเวทของเขาก่อนสินะ”

“ใช่ แต่คืนนีคงต้ องตามเจ้ าสีคนนี ไปก่อน ว่าพวกเขาไป

ทําอะไรกัน” ลินคอร์ นตอบ

“ถ้ าแค่อยากรู้ว่าข้ างในมีอะไร ก็ได้ นะ”

ชายหนุ่มทังสามคนหันไปมองรุ่นพีเป็ นตาเดียว โคตัลยิม

ขํา “ทําไม ไม่เชือมือฉันเหรอ”

“เปล่าครับ ก็สมกับเป็ นพีโคตัลดี” ลินคอร์ นตอบพลางยิม

เอาใจ

“อย่ามาประจบ เพราะฉันไม่ชว่ ยฟรี ๆ หรอก”

ลินคอร์ นเลิกคิว “พีจะคิดค่าจ้ างเหรอ”

“เปล่ า นายทํ า ได้ อ ยู่ แ ล้ ว แค่ อ ยากให้ ช่ ว ยอะไรนิ ด ๆ

หน่อยๆ”

ลิน คอร์ น หรี ตามองพี ชายคนสนิ ท “ระบุให้ ชัดหน่อยได้

ไหมครับ ผมไม่รับปากพล่อยๆ หรอก”
 Baria’ Mission i 343
ปริศนามารีโลนี่

“รั บไปก่ อนเถอะน่า ฉันไม่ได้ ขออะไรทีคอขาดบาดตาย

หรอก แค่อยากให้ ไปเป็ นเพือนหน่อยเท่านันเอง”

“เมือไรครับ” ลินคอร์ นถามอย่างไม่ไว้ ใจ

“เดือนสองเดือนนี แหละ เอาน่า ตกลงจะรั บหรื อเปล่า ”

โคตัลเร่ง

ลินคอร์ นคิดสักครู่ แล้ วถามยํ า “แค่ไปเป็ นเพือน? ไม่ได้

ทําอะไร”

“ยืนนิงไม่ไหวติงเลย หายใจอย่างเดียวพอ” โคตัลแดกดัน

กลับ

“ตกลง ผมรั บ ข้ อเสนอ แล้ วพี จะช่ ว ยให้ เราเข้ า ไปใน

ห้ องปฏิบตั กิ ารเวทของมินนีทอยยังไงครับ”

โคตัลหันไปมองบาเรี ย

“ครับ?” บาเรี ยหันมาถามอย่างไม่เข้ าใจ

“วั น นี ฉั น จั ด ชั นของเล่ น เห็ น มี สิ น ค้ าใหม่ ส่ ง มา มั น

เรี ยกว่าอะไรนะ...ดอกไม้ สอดรู้สอดเห็น หรือเปล่า”
344 กัลฐิดา

บาเรี ยเลิกคิวแล้ วยิมเผล่ “ผมรู้แล้ วว่าพีจะทําอะไร”

โคตัลหัวเราะ “ขอยื ม...ไม่สิ ให้ ลิน ค์จ่ายค่าของแล้ วกัน

ขอสักกล่องหนึงได้ ไหม”

“เดียวนะครับ พีรับงานจากลินค์ แล้ วทําไมลินค์ต้องจ่าย

ค่าของให้ พีด้ วยละ” เวิร์นยกมือถามขัดขึน

โคตัลยักไหล่ “ไม่ได้ เหรอ”

เวิ ร์ น หยุ ด กึ ก แล้ ว ยกมื อ ขึนเกาหั ว ขณะมองไปทางลิ

นคอร์ นอย่างจนใจ “ก็ได้ ...ใช่ไหมลินค์”

“ยัง ไงก็ ไ ด้ ว่ า แต่ พี จะเอาดอกไม้ สอดแนมไปทํ า อะไร

ครับ”

โคตัลยิมกว้ างพลางตอบว่า “ของเล่นยังไงก็เป็ นของเล่น

แต่ถ้าใช้ มนั กับมนตราทีบางบท ต่อให้ เป็ นอาณาเขตเวทก็เถอะ...
คอยดูแล้ วกัน”
 Baria’ Mission i 345
ปริศนามารีโลนี่

[1] หมู่บ้านเล็กๆ ทีอยู่ลึกเข้ าไปในป่ าชันในของฟอริ โซ่ ถื อเป็ นหมู่บ้านทียังคงวิถีชีวิต

ของชาวเมืองฟอริ โซ่ในยุค โบราณไว้ มี ป ระชากรประมาณ ครั วเรื อน และทังสิ บ
ครัวเรื อนประกอบอาชีพทอผ้ า ผ้ าทอจากหมู่บ้านนีได้ รับยกย่องว่าเป็ นผ้ าทอทีประณี ต
และสวยงามทีสุด เพราะทอจากใยไหมทีผลิตในป่ าคูมีร่า ฟอเรส

[2] เชสเตอร์ กรี นคล้ ายกับหมากล้ อม แต่ใช้ เมล็ดพันธุ์พืชเป็ นหมาก มีกติกาคือ เมือผู้
เล่นคนหนึงวางเมล็ดพันธุ์บนกระดานทีคล้ ายทะเลทราย อีกคนต้ องสร้ างสภาวะพืนที
บริ เวณนันให้ เหมาะสมกับเมล็ดพันธุ์ทีวาง ทําสลับกันไปจนกว่ากระดานทะเลทรายจะ
กลายเป็ นป่ า จากนันนําเวลาคิดทังหมดของแต่ละฝ่ ายมาคํ านวณว่า ใครใช้ เวลาน้ อย
กว่า ก็ ถือเป็ น ผู้ชนะ เกมนี คิด ค้ น โดยจอมเวทพฤกษา เพื อใช้ ฝึก ฝนฝี มือและความรู้
เกียวกับพฤกษาเวทชันสูง

[3] ไอเวรีน ผลไม้ สีส้ม รูปร่างทรงรี คล้ ายไข่ มีเนือสีส้มอ่อนรสหวานอมเปรียว

346 กัลฐิดา

20
เมล็ดอายัน
“นายเคยคิดไหม ว่าของเล่นในร้ านของนายจะทํ าอะไร
แบบนันได้ ” เวิร์นถามบาเรี ยขณะทังคูถ่ กู กันให้ ออกมายืนอยู่หน้ า
ประตูห้องปฏิบตั กิ ารเวทของร้ านมาสเตอร์ บราวน์

“จะคิด ทํ าไม ของเล่ นของฉั น มี ไว้ ให้ เด็กอายุสามถึ งห้ า

ขวบเล่นนะ ไม่ใช่จอมเวทพฤกษาฝึ กหัดทีสอบรวบยอดทุกวิชา
ผ่านแล้ ว”

“หะ! พีโคตัลสอบผ่านแล้ วเหรอ”

“งันสิ ไม่งันเขาจะเอ้ อระเหยอยู่ทีนี โดยไม่กลับปราการ

ฟาเรนเซ่ได้ เหรอ” บาเรี ยตอบพลางมองผ่านช่องกระจกเข้ าไปดู
 Baria’ Mission i 347
ปริศนามารีโลนี่

โคตัลทีกํ าลังนําเมล็ดพันธุ์สีชมพูอ่อนออกจากล่องของเล่นทีเขียน
ชือว่า ‘ดอกไม้สอดรู้สอดเห็น หากใช้เป็ นลองใช้เลย’

อมีเรี ย บราวน์ เป็ นนักประดิษฐ์ ทีเข้ าใจธรรมชาติของเด็ก

ของเล่นของร้ านมาสเตอร์ บราวน์ไม่ได้ แบ่งประเภทตามกลุ่มอายุ
ของเด็กเท่านัน แต่ยงั แบ่งประเภทของเล่นตามนิสยั ของเด็กด้ วย
ไม่ว่าจะเป็ นเด็กเรี ยบร้ อยหรื อแสนซนก็ จะมี ของเล่นทีเหมาะกับ
พวกเขาเสมอ คุณ แม่คนเก่ งของบาเรี ย เชือว่า การเล่น จะทํ าให้
เด็ก เรี ย นรู้ ได้ เร็ วกว่ าการสอน และบางครั ง การเล่ น ที ท้ าทายก็
ดึง ดูด ให้ เด็ ก อยากเรี ย นรู้ ยิ งขึ นจนต้ อ งวิ งโร่ ก ลับ ไปหาพ่ อ แม่
เพื อให้ พ่อแม่ สอนพวกเขาด้ วยความเต็ม ใจ จึงเป็ นการส่งเสริ ม
กิจกรรมภายในครอบครัวได้ อย่างดี

ของเล่ น ที เล่ น ได้ ท ังครอบครั ว ถื อเป็ น สิ นค้ า ที ขายดี ใน

อัน ดับ ต้ น ๆ นับ แต่ เปิ ดร้ านมาสเตอร์ บ ราวน์ เมื อสิ บ กว่ า ปี ก่ อ น
ตามด้ วยสินค้ าประเภทท้ าทายของเด็ก กลุ่มที อยากรู้ อยากลอง
นอกจากนีสิงทีทําให้ ของเล่นของร้ านมาสเตอร์ บราวน์เป็ นอันดับ
หนึงในใจเด็กทุกคน รวมถึงผู้ปกครอง ก็คือ ระบบควบคุมความ
ปลอดภัยในการควบคุมของเล่นทุกชนิด หากเด็กนําไปเล่นอย่าง
ผิ ดวิ ธี ก็ จะมี ระบบที นํ าไปสู่ก ารควบคุม เพื อให้ ผลลัพ ธ์ อ อกมา
อย่างเหมาะสม ยกตัวอย่างเช่น ดอกไม้ สอดรู้สอดเห็น เป็ นต้ น
348 กัลฐิดา

ปุง้ ! เสียงระเบิดเบาๆ ดังขึนในห้ องปฏิบตั ิการเวท ควันสี

ชมพูพวยพุ่งออกจากเมล็ดพันธุ์ มันหนาทึบและฟุ้งไปทัวจนมอง
ไม่เห็นภายในห้ อง

เวิ ร์น ยื นหน้ าไปจนชิ ด กระจกพลางโพล่งว่า “เฮ้ ย ! เกิ ด

อะไรขึนน่ะ”

“กลไกควบคุมเมือเล่นของเล่นผิดวิธีทํางานแล้ วน่ะสิ คุณ

แม่ไม่เคยพลาดเลยจริ งๆ” บาเรี ยตอบ พลางเอือมมื อไปจะเปิ ด
ประตู

“รู้ อย่างนีแล้ วนายให้ พีโคตัลเล่นแผลงๆ ทํ าไม” เวิร์นหัน

มาถามอย่างไม่เข้ าใจ

“หรื อนายจะห้ ามล่ะ”

“ไม่ละ” เวิร์นตอบทันควัน

บาเรี ยยิมแป้น แต่ก่อนทีเขาจะผลักประตูห้องเข้ าไป ควัน

สีชมพูทีลอยฟุ้งอยู่ทังหมดก็ถูก ดูดให้ รวมเป็ นกลุ่มจนกลายเป็ น
ลูกบอลอยู่เหนือฝ่ ามือของโคตัล

“อ้ าว ควันหายไปหมดแล้ ว” เวิร์นพึมพํา

 Baria’ Mission i 349
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยเพ่งมองไปทีลูกบอลควันแล้ วยิม “อย่างนีนีเอง”

“อย่ างนี อะไร ช่วยอธิ บ ายด้ ว ยสิ นายกับ พี โคตัล เข้ า ใจ

อะไรกัน ฉันไม่เห็นเข้ าใจ” เวิร์นบ่นขณะทีโคตัลเดินมาเปิ ดประตู
แล้ วถามว่า

“ลินค์ละ”

“ไปเรี ยกรถลากครับ เราจะไปกันเลยใช่ไหม” บาเรี ยตอบ

“ไปเลยสิ แต่ต้องแวะทีร้ านมินนีทอยก่อนนะ” โคตัลตอบ

บาเรี ยพยักหน้ ารับ แล้ วลากเวิร์นทีทําท่าจะถามโคตัลว่า

สิ งที อยู่ ใ นมื อ เขาคื อ อะไร ให้ เดิ น ออกไปที ประตูห น้ า ร้ า น ซึงลิ
นคอร์ นยืนรออยูห่ น้ ารถลากทีจอดเทียบท่าอยู่

“ลิน ค์ ” บาเรี ย ร้ องเรี ย กลิ น คอร์ น ซึงกํ าลังอ่า นจดหมาย

สายลมสีทองอยูใ่ ห้ เงยหน้ าขึน

“เสร็ จแล้ วเหรอ” ลินคอร์ นถาม พลางล้ วงเอาลูกแก้ วเก็บ

ของออกมา เขาสอดกระดาษจดหมายเก็บเข้ าไป แล้ วเดินไปเปิ ด
ประตูห้องโดยสารพลางถามว่า “ได้ สิงทีต้ องการไหมครับ”
350 กัลฐิดา

“แน่นอน แวะมินนี ทอยก่อน แล้ วเราค่อยผ่านช่องพาโร

ไปรอเป้าหมายกัน” โคตัลตอบ

“ผมแจ้ งไปคุณ แม่ให้ ทําเรื องขออนุญ าตให้ พวกเราผ่าน

ช่องพาโรเรี ยบร้ อยแล้ วครับ ที นี ก็ เหลื อแต่พี แล้ วว่าจะสอดแนม
ห้ องปฏิบตั กิ ารเวทของมินนีทอยยังไง” ลินคอร์ นอธิบายพลางมอง
ไปทีลูกบอลควันสีชมพูในมือของโคตัล

“อาณาเขตเวทที ไม่มีทางเข้ าไปได้ น่ะ ไม่มีอยู่จริ งหรอก

ถ้ าแค่เพือกันคนหรื ออุปกรณ์สอดแนมละก็พอมี” โคตัลเอ่ย ขณะ
รถลากพุ่งทะยานไปยังชุมชนผนังผาทางทิศใต้ ตามจุดหมายทีลิ
นคอร์ นกรอกในใบคําสังการเดินทาง

“แล้ วควันสีชมพูนีไม่ใช่อุปกรณ์ สอดแนมเหรอครั บ” เวิร์

นถาม

โคตัลส่ายหน้ า ขณะทีบาเรียเป็ นคนเฉลยลูกเล่นของรุ่นพี

ในการออกปฏิบตั กิ ารครังนีว่า

“ดอกไม้ สอดรู้ สอดเห็น ทํามาจากเมล็ดอายัน มันเป็ นไม้

เลือยทีมีอยู่ในคูมีร่า ฟอเรส จุดเด่นของเมล็ดอายัน คือ มัน...พูด
ได้ ”
 Baria’ Mission i 351
ปริศนามารีโลนี่

“พูดได้ ! ทําไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย” เวิร์นยกมือขึนเกา

หัว

“ก็นายนอนหลับในวิชาพฤกษาเวทตลอด ทีสอบผ่านมา
ได้ เพราะชิลด์เก็งข้ อสอบให้ นายคงรู้ เรื องนีหรอก” บาเรี ยแขวะ
เพือนหน้ านิงแล้ วอธิบายต่อ

“ทีบอกว่าพูดได้ ก็เพราะใบของอายันมีคณ ุ สมบัติซึมซับ

เสี ย ง มั น จะบัน ทึ ก เสี ย งของทุ ก อย่ า งที อยู่ใ นรั ศ มี เมตร
รอบตัวมัน แล้ วถ่ายทอดออกมา”

“ไม่ได้ รับแล้ วพูดเลยใช่ไหม” เวิร์นถามอย่างนึกภาพไม่

ออก

“ถ้ าเป็ นอย่างนันก็ไม่เรี ยกดอกไม้ สอดแนมแล้ ว การจะ

ทําให้ อายัน พูด ได้ คือต้ องทํ าให้ มันออกดอก ดอกของมัน จะทํ า
หน้ า ที คล้ ายลํ า โพงแล้ วถ่ า ยทอดเสี ย งที มัน ซึ บ ซับ ไว้ อ อกมา”
โคตัลอธิบายแทน แต่เวิร์นก็ยงั ถามต่อว่า

“แล้ ว...เราจะไปปลูกเจ้ าต้ นนีในห้ องปฏิบตั ิการเวทของ

มินนีทอยได้ ยงั ไงละครับ”
352 กัลฐิดา

“มันเป็ นไม้ เลือย และบนกําแพงเหนือกันสาดของร้ านมิน

นีทอยก็ มีไม้ เลือยเกาะอยู่เต็มเลย พีจะให้ อายันแฝงตัวเข้ าไปงัน
สิ” ลินคอร์ นเดา

โคตัลพยักหน้ า “ถูกต้ อง”

เวิ ร์น ยกมื อแทรกบรรยากาศกระหยิมยิ มย่องของรุ่ น พี

และเพือนๆ ด้ วยคําถามว่า “แล้ วจะไปปลูกเจ้ าอายันนียังไงละพี”

โคตัลหันมามองหน้ าเวิร์น “นายเรียนแผนกอะไร”

“เสนาธิ ก ารครับ ” เวิ ร์น ตอบอย่ า งไม่ เข้ า ใจว่ า โคตัล จะ

ถามทําไม

“สงสารมาสเตอร์ เนอะ”

เวิร์นนิงไปหลายวินาที ก่อนจะอ้ าปากคิดจะโต้ กลับ แต่

โคตัลก็ชิงตอบคําถามเขาเสียก่อน

“อายันเป็ นพื ชที มี การสืบ พันธุ์ทงแบบอาศั

ั ยเพศและไม่
อาศัย เพศ ขึ นอยู่สภาพแวดล้ อ มที มัน อยู่ ถ้ าเป็ น ต้ น ที งอกจาก
เมล็ ด ก็ จ ะสามารถออกดอกได้ แต่ก็ จ ะเป็ น ดอกไม้ ธ รรมดาซึ ง
สะท้ อนเสียงทีอยู่ใกล้ ได้ ในทันที แต่ประสิทธิภาพการซึมซับเสียง
 Baria’ Mission i 353
ปริศนามารีโลนี่

ของอายันจะดีทีสุดเมือถ้ าเป็ นอายันทีเกิดจากการสืบพันธุ์แบบไม่

อาศัยเพศ ในกรณี ของอายันก็คือ สปอร์ [1] ตามทันไหม” โคตัล
ถามเวิร์น

“ทันสิพี ต่อเลย”

“...แต่อย่างทีรู้ ต้ นไม้ ทีเกิดจากสปอร์ โดยปกติจะไม่ออก

ดอก ดังนันเราจึงต้ องเลี ยงสปอร์ ด้วยวิ ธีพิ เศษขณะที มัน เติบ โต
เพื อให้ ส ามารถออกดอกได้ แล้ ว ที นี ต้ น อายั น ก็ จ ะกลายเป็ น
อุปกรณ์สอดแนมทางธรรมชาติทีทรงประสิทธิภาพสูงสุด ทีสําคัญ
ด้ ว ยเพราะมัน เป็ น ไม้ เลื อยที มี ลํ า ต้ น เล็ ก มัน จึ งเลื อยพัน ไปกับ
ต้ นไม้ เลือยทีมีอยู่เดิมได้ ดี จนไม่เห็นความแตกต่างและตรวจสอบ
ไม่ได้ หากไม่ได้ ระมัดระวังมันไว้ ก่อน”

“แล้ วพีคิดว่า เขาจะพลาดไม่คิดถึงการป้องกันการสอด

แนมวิธีนีไว้ เหรอ” เวิร์นเถียง

“คิด” โคตัลตอบหน้ าตาย

“อ้ า ว ไหงงั น ผมนึ ก ว่ า พี หาทางแก้ ไว้ แ ล้ วเสี ย อี ก ” ลิ

นคอร์ นท้ วง จนโคตัลยิมกว้ าง
354 กัลฐิดา

“ก็ ใครว่าไม่คิด หาทางแก้ ละ ฉั น ถึ งได้ ใช้ ว าโยเวทเลี ยง

สปอร์ ของอายันไว้ อย่างนีไง”

ดวงตาของลินคอร์ นและบาเรี ยเปล่งประกายขึน ขณะที

เวิร์นยังคงขมวดคิว

โคตัลหันไปหาเวิร์น “ไม่เข้ าใจละสิ”

เวิร์นพยักหน้ า โคตัลเลยหัวเราะในลําคอ ทําให้ เวิร์นรู้สึก

หงุดหงิดกับเสียงหัวเราะนันขึนมาอย่างประหลาด ไม่ร้ ู ว่าเขาคิด
มากไปเองหรือเปล่า

“เมือเร็ วๆ นี ฉันอ่านหนังสื อพบเรื องเกี ยวกับการพัฒนา

สปอร์ ของพืชโดยใช้ วาโยเวท เพราะจอมเวทวาโยต้ องการตกแต่ง
ดอกไม้ ในงานแต่งงานของชาววินด์โคลโล แล้ ววิธีนีก็ได้ ผล ต้ นไม้
จะสร้ างสถานที ยึด เกี ยวของตัวเองขึนมา แล้ ว ลอยไปอยู่รอบ
สถานที จัดงาน ด้ วยวิธีเราสามารถทํ าให้ สปอร์ ของอายันเติบโต
และลอยอยูใ่ นรัศมีทีอาณาเขตเวทคุ้มครองแตะต้ องไม่ถึงได้ มันก็
แค่นน”
ั

เวิร์นนิงคิดตามแล้ วอุทานว่า “เพราะสิงทีอายันต้ องการ

คือการบันทึกเสียงเท่านัน จึงไม่จําเป็ น ต้ องเข้ าไปในบริ เวณของ
อาณาเขตเวทก็ได้ ”
 Baria’ Mission i 355
ปริศนามารีโลนี่

“ถูกต้ อง”

“เยียม เดียวนะ ได้ แค่เสียง แล้ วจะรู้ได้ ไงว่าเขาประดิษฐ์

อะไร”

“นันเป็ น เหตุผ ลที เราต้ องมี เชรี พ กลาสติล อยู่ในที ม ไง

เวิร์น รุ่ นพีเชรี พน่ะหลงใหลการประดิษฐ์ แค่ได้ ยินเสียง เขาก็บอก
ได้ ว่าของทีกําลังทํา ทําจากวัสดุอะไร ลําดับวิธีการทําเป็ นอย่างไร
พูดง่ายๆ ต่อให้ รุ่นพีหลับตาฟั งแต่เสียง รุ่นพีคนเก่งของเราก็รูแทบ
ราวกับตาเห็นทุกขันตอนของกระบวนการผลิตของของชินนันได้
เลยทันที”

“สุดยอดอะ” เวิร์นคราง

บาเรี ย หั น ไปสบตาโคตั ล แล้ วพู ด ว่ า “รุ่ น พี เคยเห็ น

ความสามารถของรุ่นพีเชรีพมาก่อนสินะครับ”

โคตัลพยักหน้ า “ฉันเคยเห็นเขาทํา ตอนเขาไปบรรยายที

ฟาเรนเซ่”

“ไปฟาเรนเซ่เพือโชว์การหลับตาฟั งการประดิษฐ์ ของน่ะ

เหรอครับ ประหลาดแท้ ” เวิร์นโพล่งออกมา
356 กัลฐิดา

เป็ น อี ก ครั งที โคตัล หัน ไปมองเวิ ร์น อย่ างอ่ อนใจ “เปล่ า
ฉั น เห็ น ในร้ านอาหาร พี เชรี พ ไม่ เคยพกเงิ น เขาจ่ า ยด้ ว ยการ
ประดิษ ฐ์ ซ่อม หรื อไม่ ก็ หาเจ้ ามื อ วัน นันฉั น ไปกิ น ข้ าวร้ านนัน
พอดี และเจ้ าของร้ าน...ก็คงรู้ จัก กับ รุ่ น พี อยู่แ ล้ ว เขาท้ ารุ่ น พี ให้
ประกอบอะไรสักอย่างทีไม่เคยเห็นมาก่อน แลกกับค่าอาหารและ
ทีพัก คนก็เชียร์ กนั ใหญ่ ฉันเลยตามไปดู...จะถึงแล้ วนี”

โคตัลมองข้ างทาง แล้ วหันไปพยักหน้ าให้ ลินคอร์ น ทีระบุ

ในคําสังให้ ทิงเจอเคลือนตัวเลียวผ่านหน้ าร้ าน จังหวะเดียวกับที
บาเรี ยเปิ ดประตูห้องโดยสาร โคตัลก็ ด ันลูก บอลควัน ให้ ออกไป
ข้ างนอก ด้ วยสายลมทีพัดหนุนส่งอยู่ด้านนอก ลูกบอลควันก็พุ่ง
ออกไปกลางอากาศ มันแตกกระจายออกแล้ วหายไป

“ทีนีก็รอเวลาเก็บเกียวแล้ วละ” โคตัลเอ่ยด้ วยรอยยิม

“แป๊ บนะครับ ลินค์เปิ ดประตูให้ หน่อย” บาเรี ยบอก พลาง

บิดลูกแก้ วเก็บของของตัวเองออก เขาล้ วงทรายสีเขียวออกมาใน
จังหวะเดียวกับทีลินคอร์ นเปิ ดประตู เม็ดทรายสีเขียวก็ถูกลมพัด
ไป ชัววิน าที ก็ มีประกายไฟสี เขี ย วปนชมพูแ ลบแปล๊ บ คล้ ายกับ
แสงไฟกะพริบ แล้ วจางหายไปทันที
 Baria’ Mission i 357
ปริศนามารีโลนี่

“นายทํ าอะไรบา” เวิร์นถามขึนทันทีทีลินคอร์ นปิ ดประตู

แล้ วหันไปใส่สถานทีเป้าหมายใหม่ทีพวกเขาต้ องไป ขณะทีบาเรี ย
ตอบว่า

“ทรายติ ด ตาม มั น จะทํ า ให้ เรารู้ ว่ า กระเช้ า ที เกิ ด จาก

อายันอยู่ทีไหน ที สําคัญ มันจะพรางตาคนอืนนอกจากฉันไม่ให้
เห็นมัน ตอนนียังมืดอยู่ อาจไม่มีใครสังเกต แต่ถ้าเช้ า...ก็คงเห็น”

“รอบคอบมากบา” ลินคอร์ นชมเพือน

บาเรี ยยิมรับคําชม

“ขอบใจ ฉันลืมคิดถึงเรื องนันไป” โคตัลเอ่ยอย่างนึกไม่ถึง

เหมือนกัน เพราะเขามัวแต่คดิ ถึงแต่เรื องการสอดแนม

“ช่วยกันคิดน่าจะได้ ผลลัพธ์ ทีดีกว่า ผมก็คิดไว้ ตงแต่

ั เห็น
สปอร์ อายันแล้ ว”

โคตัล หรี ตามองรุ่ น น้ อ ง แล้ ว เปรยว่ า “ลูก แก้ ว เก็ บ ของ

นาย ท่าทางจะมีของเล่นเยอะ”

“เล่าต่อสิครับ ว่ารุ่นพีเชรี พเอาชนะคําท้ าของเจ้ าของร้ าน

ยังไง” บาเรี ยเปลียนเรื อง
358 กัลฐิดา

“เออ ใช่ พียังเล่าไม่จบเลย” เวิร์นรี บ เสริ ม โคตัลนิงมอง

รอยยิมที มัก อยู่บ นหน้ ารุ่ น น้ อ งที แสนดี จ นน่าสงสัย แล้ ว หัน ไป
หาเวิร์น

“ฉันเล่าถึงไหนนะ”

“ท้ าให้ ป ระกอบของที ไม่ เคยเห็ น และไม่ใ ห้ ดูค รั บ ” เวิ ร์

นตอบ

โคตัลพยักหน้ า “อ้ อ ตรงนัน รุ่ นพีไม่รับคําท้ าในตอนแรก

บอกว่าไม่ยุติธรรม เพราะเขาไม่เห็นรูปร่างของตอนประกอบเสร็ จ
แล้ วมาก่อน ขอให้ เจ้ าของร้ านลองประกอบก่อนเทียวหนึง โดย
เขาไม่ดกู ็ได้ เจ้ าของร้ านเลยยอม แล้ วให้ รุ่นพีเชรี พปิ ดตาขณะที
เขาประกอบ จากนันก็รือออกแล้ วให้ รุ่นพีประกอบใหม่”

“ไม่มี ใครรู้ ว่ารุ่ นพี เปี ยกมี ทักษะการฟั งที ยอดเยียม เขา
ประกอบได้ สินะ ร้ ายมาก” เวิร์นพูดด้ วยเสียงทึงในกลยุทธ์ เห็นตัว
เล็กๆ แบบนันสมองไม่ได้ เด็กอย่างทีร่างกายเป็ นสินะ

“ใช่ ผลก็คือ ภายในสิบห้ านาที รุ่ นพีเชรี พก็ประกอบเสร็ จ

เลยได้ กินฟรี อยู่ฟรี ตลอดช่วงเวลาทีไปเป็ นมาสเตอร์ พิเศษที ฟา
เรนเซ่ สีหน้ าของเจ้ าของร้ านตอนนันดูตลกชะมัด สุดท้ ายก็จบลง
ด้ วยดี แบบการท้ ากันเล่นสนุกๆ”
 Baria’ Mission i 359
ปริศนามารีโลนี่

“ถ้ าอย่างนันคงไม่ต้องห่วงเรื องนีแล้ ว ไปห่วงเรื องทีต้ อง

ตามเจ้ าสี คนที ว่าดี ก ว่า” ลิ น คอร์ น เอ่ย สรุ ปพลางเรี ย กภาพของ
ช่องพาโรจากคามีลออกมาดู

“ไม่ ร้ ู ว่าอุปกรณ์ เวทที เจ้ าพวกสี คนนันมี จะตรวจจับการ

สะกดรอยได้ ห รื อเปล่า จึงอย่าประมาท และต้ องไม่ลืมกางบาร์
เรี ยร์ ค้ มุ ครองตัวเองในระดับสูงสุดด้ วย เพราะเราต้ องการรู้ว่าพวก
เขาไปทําอะไร ถ้ าไม่จําเป็ นก็ไม่ควรลงมือ”

“เข้ าใจ” อีกสามคนรับคํา

“อีกอย่าง เมือกีนอกจากจดหมายได้ รับจากแม่ทีบอกว่า

พวกเราได้ รับอนุญ าตให้ ผ่านช่องพาโรได้ แล้ ว คุณ แม่ยังส่งข่าว
ด่วนมาให้ เราด้ วย”

“ข่าวด่วน?” บาเรี ยทวน

ลินคอร์ นพยักหน้ า “ปราการฟาเรนเซ่ ตรวจเจอพืนทีป่ า

ยืนต้ นตายเพิมอีกจุดแล้ ว”

คนทังหมดขมวดคิว ขณะทีลินคอร์ นพูดต่อว่า

“แถมเป็ นสถานทีทีไม่ควรมีต้นไม้ ยืนต้ นตายเสียด้ วย”

360 กัลฐิดา

“ทีไหน” โคคัลถาม

“ป่ าข้ างหมูบ่ ้ านมูสตาโน่ครับ” ลินคอร์ นตอบ

“มูสตาโน่!” เวิร์นอุทาน ทําให้ ทุกคนหันไปมองเขาพร้ อม

กัน

“ทําไมเหรอเวิร์น ทําเสียงซะตกใจเชียว” บาเรี ยถามอย่าง

แปลกใจ

“คงไม่ใช่เพราะทีนันเป็ นหมู่บ้านทอผ้ าทีเก่าแก่ทีสุดในเซ

วีน่าใช่ไหม จากความรู้เรื องพฤกษาเวทเท่าทีนายมี นายไม่น่าจะ
กังวลเรื องนัน” โคตัลถามแกมแขวะรุ่นน้ องนิดๆ

“ไม่ใช่ครับ นีรุ่ นพี อยากมี เรื องกับผมจริ งๆ ใช่ไหมครั บ”

เวิร์นย้ อนถามอย่างเหลืออด

โคตัลกลับยักไหล่ไม่สน “ก็เบือๆ อยูน่ ะ”

เวิ ร์น มองรุ่ น พี ตาค้ า ง แล้ ว ส่ า ยหน้ า คํ า ตอบที ได้ แล้ ว

เปลียนใจหันไปหาเพือนทังสองคนแทน แล้ วพูดว่า

“ก็วนั นีเจอแจสซี”
 Baria’ Mission i 361
ปริศนามารีโลนี่

“อืม แล้ วไง” บาเรี ยรับคํา

“แจสซีบอกว่า แผนกประวัติศาสตร์ กําลังตืนเต้ นกันใหญ่

ว่าพบโบราณสถานทีไม่ทราบทีมาทีไปอยู่ในป่ าใกล้ ๆ หมู่บ้านมูส
ตาโน่”

“เป็ นไปไม่ได้ ” ลินคอร์ น บาเรี ย และโคตัลประสานเสียง

ค้ านขึนพร้ อมกันจนเวิร์นผงะ

“อย่าพูดพร้ อมกันได้ ไหม มันเหมือนฉันพูดอะไรผิดเลย”

เวิร์นประท้ วง

“ก็นายพูดผิดจริ ง ในเซวีน่า ไม่เคยมีโบราณสถานทีไม่มี

ทีมาทีไป หรื อนายตกวิชาประวัติศาสตร์ ” โคตัลตังข้ อสังเกตด้ วย
เสียงจริ งจัง

“ถ้ า ไม่ นับ ลิ น ค์ ที ขี โกงให้ ลิ ล่ า เก็ ง ข้ อ สอบ กับ บาที อ่ า น

หนังสือราวกับสูบเข้ าร่างตัวเอง เรื องนันผมก็เก่งพอตัวนะพี อย่า
มาดูถกู กัน” เวิร์นแย้ งเสียงรัว

“ก็ไม่ได้ วา่ อะไร เข้ าเรื องก่อนดีไหม” โคตัลเตือนหน้ านิง

362 กัลฐิดา

เวิ ร์น เลยบ่น พึ ม พํ า อย่างทํ าอะไรไม่ได้ ว่า “ใครละที พา

ออกนอกเรื องน่ะ”

“ว่าอะไรนะ” โคตัลถามยํา

“เปล่ า ครั บ ผมแค่ จ ะพู ด ว่ า แจสซี ยื น ยั น ว่ า ที ใกล้ ๆ

หมู่บ้านพบโบราณสถานใหม่จริ งๆ ปราการฟาเรนเซ่ทําเรื องให้
พวกมาสเตอร์ กับนักเรี ยนจอมเวทแผนกประวัติศาสตร์ ไปลงพืนที
ที นันเดือนหน้ า น่าจะเป็ น เวลาเดี ย วกับ ที มีก ารฟื นฟูผืน ป่ าและ
ปรับสภาพดิน”

“ชักจะไม่ชอบมาพากลเข้ าไปใหญ่แล้ วไหมลินค์ เดียวป่ า

เสือมโทรม เดียวพบโบราณสถาน นีเซวีน่ากําลังเพียนไปหรื อไง”
โคตัลเปรย ขณะทีลินคอร์ นถอนหายใจยาว

“เราไม่ มี ท างรู้ หรอกครั บ พี แต่ ที รู้ คื อ ไม่ ว่ า ทั งสอง

เหตุการณ์จะเกียวข้ องกันหรื อไม่ ผมมีลางสังหรณ์ยงั ไงไม่ร้ ู ว่ามิน
นีทอยน่าจะมีเอียวด้ วยแน่”

สินคําพูดของลินคอร์ น รถลากทีพวกเขานังมาก็จอดลง
ตรงจุด จอดที ใกล้ กั บ ช่ อ งพาโรรองจากท่ า ที ใกล้ ที สุ ด ที สุ ด ลิ
นคอร์ น เปิ ด ประตูห้ องโดยสาร แล้ ว ทุก คนก็ ล งจากรถเพื อเดิ น
ต่อไปยังทางเข้ าช่องพาโร แต่เมือพวกเขาเดินผ่านท่าจอดรถทีติด
 Baria’ Mission i 363
ปริศนามารีโลนี่

กั บ ช่ อ งพารโ พวกเขาก็ เ ห็ น รถลากที ด้ านข้ างประทั บ ตรา

สัญลักษณ์ของมินนีทอยติดหราอยูซ่ งเข้
ึ ามาจอดก่อนแล้ ว

“สงสัยเป้าหมายเราจะมาเร็ วกว่าข้ อมูลทีเราได้ มานะ” ลิ

นคอร์ นเอ่ยพลางล้ วงสร้ อยนาฬิกาออกมาดู

“ก็ไม่ต่างกัน ไม่ใช่เหรอ” เวิร์นเอ่ยขณะบิดตัวไปมาเพื อ

ยืดเส้ นยืดสาย

“กลายเป็ นเราต้ องสะกดรอยแทนน่ะสิ ชักขีเกี ยจแหละ”

โคตัลตอบพลางยกมือรวมผมด้ วยสายรัดทีเกิดจากการเมล็ดพืชที
ไม่ร้ ู ว่ามาอยู่ในมือโคตัลเมือไร บ่งบอกว่าแม้ โคตัลจะพูดยัก ท่า
อย่ า งนันอย่ า งนี แต่ เขาก็ เตรี ย มพร้ อมออกปฏิ บัติ ก ารทุก เมื อ
เช่นกัน

เวิร์นยิมกว้ างพลางตอบว่า “สายไปแล้ วครั บรุ่ นพี แต่ไม่

ต้ องห่วง ต่อจากนี...ผมจะเป็ นคนนํา”

“ให้ มนั จริ ง”

เวิร์นยิมรับคําท้ าทาย แล้ วหันไปสบตาลินค์ “ฉันนํา?”

364 กัลฐิดา

ลินคอร์ นยกมือขึนขึนเป็ นทํานองให้ เวิร์นตี แล้ วจัวหวะที

หนุ่ ม ร่ า งโตจากโพลาโต้ ตี มื อ กับ ลิ น คอร์ น ลิ น คอร์ น ก็ ต อบว่ า
“แน่นอนอยูแ่ ล้ วเพือน”

[1] สปอร์ (Spore) เป็ น โครงสร้ างการสื บพันธุ์ข องสิงมีชีวิ ต ในสภาพสิงแวดล้ อมทีไม่
เหมาะสม เช่น เกิดความแห้ งแล้ ง พบมากในสิงมีชีวิตอย่าง พืช แบคทีเรี ย โพโตซัว โดย
เป็ นการสืบพันธุ์ทงแบบอาศั
ั ยเพศและไม่อาศัยเพศ
 Baria’ Mission i 365

21
ปริศนามารีโลนี่

สะกดรอย
เวิ ร์ น โบ ล ท์ ไ ม่ ใ ช่ พ ว ก ขี อ ว ด อ ย่ า ง ท่ า ท า ง ที
แสดงออก ชายหนุ่มผู้มีพ ลังเวทแห่งแสงอันดับหนึงของรุ่น เป็ น
ผู้ชายทีเก่งกาจมากกว่าทีทุกคนคิดว่าเขาเป็ น ด้ วยสรี ระทีสูงใหญ่
ซึงผ่านการฝึ กฝนและดูแลร่างกายมาอย่างดีเยียม เขาจึงเป็ นหนึง
ในผู้ช ายที มีพ ลังกายที แข็ งแกร่ งพอๆ กับ พลัง เวทของเขา การ
เคลือนไหวทีคล่องแคล่วและปราดเปรี ยวบวกกับทักษะการสะกด
รอยที ได้ รั บการฝึ ก ฝนมาโดยเฉพาะ จึงสลัดภาพรุ่ นน้ องแสนโง่
เขลาให้ หา่ งไกลจากความคิดของโคตัลไปหลายขุม

โคตัลเคยร่วมงานทําภารกิจกับเวิร์นไม่กีครัง และทุกครัง
หนุ่ม ธาตุแ สงคนนี ก็ ไม่ ค่อ ยได้ ล งมื อ เขาได้ แ ต่ ค อยเป็ น หน่ ว ย
366 กัลฐิดา

สนับสนุนอยูข่ ้ างหลังให้ เพือนๆ มาตลอด แต่วนั นีโคตัลเข้ าใจแล้ ว

ว่าทําไมลินคอร์ นถึงเลือกให้ เวิร์นเป็ นผู้อยูร่ ังท้ ายกลุม่ เสมอ

‘เพราะคนทีสะกดรอยเก่ง ก็คือคนทีต้ องลบร่ องรอยของ

ทีมได้ เก่งทีสุดด้ วย เพือไม่ให้ ใครตามติดมาตลบหลังเอาได้ ’

กลุ่มของลินคอร์ นเคลือนตัวไปตามกิงไม้ อย่างเงียบเชียบ

กระทั งมาหยุ ด อยู่ บ นกิ งหนึ งของต้ น ไม้ ใหญ่ แล้ วเวิ ร์ น ก็ ส่ ง
สัญ ญาณมื อให้ ทุกคนแยกย้ าย โดยเปลี ยนเป็ น การเคลื อนที ไป
เป็ น แบบสี เหลี ยมข้ าวหลามตั ด เพราะเวิ ร์ น พบร่ อ งรอยของ
เป้าหมายแล้ ว

แปลบ! แปลบ!

สายไฟแรงสูงวิงปราดไปตามผืนดินอย่างรวดเร็ ว แล้ วสี

หนุ่มทีเคลือนทีตามลํ าแสงนันก็ เบนทิศทางการเคลื อนทีไปตาม
การไหลของไฟฟ้าแรงสูง ทันใดนัน เวิร์นทีวิงนําอยู่ก็หยุด บาเรี ย
กับโคตัลทีวิงตีคมู่ าก็หยุดตาม ลินคอร์นพุ่งตัวผ่านโคตัลกับบาเรี ย
ไปยืนตีคกู่ บั เวิร์น แล้ วมองสิงทีทําให้ เพือนหยุดชะงัก

จุดที พวกเขาหยุดยื น มอง คื อ บนยอดเนิน ซึงมองลงไป

เห็ น บ่ อ ดิ น ทรงถ้ ว ยเป็ นเวิ งกว้ า ง และจุด คบเพลิ งไว้ ส ว่ า งไสว
 Baria’ Mission i 367
ปริศนามารีโลนี่

เป้าหมายทังสีคนกําลังติดตังอุปกรณ์ บางอย่างบนผื นหญ้ าทีอยู่

ก้ นบ่อนัน

“พวกเขากําลังปลูกหญ้ า?” ลินคอร์ นถามอย่างสงสัย

บาเรี ย วาดมื อ พร้ อมสร้ างวงมนตราขึ นตรงหน้ าเวิ ร์

นกับลินคอร์ น แล้ วภาพทีทังสองคนเห็นก็เปลียนไป

“นีมัน...” โคตัลทีเดินมายืนคูก่ บั เวิร์นอุทาน แล้ วหันไปหา

บาเรี ย

“วงมนตราพารามิ น จะทํ าให้ เราเห็ นการไหลเวี ยนของ

พลังเวททีตรงหน้ า ผมแค่คิดว่าเราควรดูให้ แน่ ว่าพวกเขาทําอะไร
แต่นีมันเกินความคาดหมาย พวกเขา...”

“ดูดพลังงานจากผื น หญ้ า หญ้ าพวกนันน่ าจะเคยมีอยู่

เต็มบ่อ แต่ตอนนีมันเหลือแค่ตรงนัน นีมันอุปกรณ์เวทอะไร” เวิร์
นพึมพํา พลางก้ มไปจับต้ นหญ้ าทีแห้ งเหียวซึงติดอยู่ตรงขอบบ่อ
แล้ วดึงหญ้ าทีตายแห้ งนันขึนมา พลันต้ นหญ้ าแห้ งเหล่านันกลับ
ป่ นเป็ น ผุย ผงทันที บ่ง บอกว่า พวกเขาไม่ใช่แ ค่ทํ าให้ ห ญ้ าแห้ ง
ตายเท่านัน แต่ยงั ทําลายมันจนกลายเป็ นผุยผงเลย
368 กัลฐิดา

“นี มันเรื องใหญ่ แล้ ว อุปกรณ์ เวทพวกนี เป็ น ตัวอันตราย

มากเลยนะ”

“หรื ออาจจะมีประโยชน์ ” ลินคอร์ นแย้ งพลางชีให้ ดภู าพ

ในวงมนตราที การดูด กลื น พลังจากหญ้ าเริ มสับ เปลี ยนทิ ศทาง
เป็ นถ่ายเทพลังกลับคืนสู่ต้นหญ้ าบ้ างแล้ ว แล้ วก็จริ งดังคาด ผืน
หญ้ าที แห้ งเฉาไปเริ มมี สี เขี ย วกลับ คื นมาเหมื อนภาพที หมุน วน
ย้ อนกลับทิศทางกัน

“ไปดูใกล้ ๆ กันเถอะ” ลินคอร์ นเอ่ย แล้ วชัวกะพริ บตา ทัง

สีหนุ่ม ก็ ม ายื น ลอยตัว อยู่เหนื อเป้าหมายทังสี ซึงกํ าลัง กดมื อรั ว
ออกคําสังลงบนเครื องมือทีมีหน้ าจอคล้ ายกับหน้ าจอของคามีล

โคตัล มองการเคลื อนย้ ายมิ ติที เรี ย บลื นของลิ น คอร์ น อ

ย่างนึกชืนชม เพียงแค่ไปเข้ าเรี ยนทีคันเจฟาไม่กีเดือน คนทีเก่งอยู่
แล้ วอย่างลินคอร์ นก็ยงเก่
ิ งมากขึนไปอีก

“มันคืออะไรบา”

“อุปกรณ์ เวททีดัดแปลงน่ะ ฉันเคยเห็นของทีคล้ ายๆ กับ

แบบนีครังหนึงในห้ องทํางานของคุณ พ่อ แต่อันนันมันเล็กกว่านี
และไม่สามารถดูดหรื อถ่ายเทพลังเวทได้ อย่างนี” บาเรี ยตอบ
 Baria’ Mission i 369
ปริศนามารีโลนี่

“แล้ วมันมีไว้ ใช้ ทําอะไร” เวิร์น ถามพลางหยิบคามีลของ

ตัวเองออกมาจับภาพไว้

“อุปกรณ์เวทอันของพ่อนันมีไว้ แปลงพลัง พ่อบอกว่าเคย

ใช้ มนั ตอนทํางานอยูท่ ีเซกัน ทีนันจําเป็ นต้ องดูดกลืนพลังงานจาก
ธรรมชาติ เพือนํามาใช้ งานในชีวิตประจําวัน เช่น เป็ นพลังในการ
ขับเคลือนยานพาหนะ”

“ยานพาหนะแบบไหน” โคตัลถาม ขณะมองผืนหญ้ าแห้ ง

ที เริ มเป็ น สีเขี ย วแผ่ ครอบคลุม ทังพื นที เขาเริ มเข้ าใจแล้ วละ ว่า
ทํ าไมสภากลางถึ ง จับ กุม คนกลุ่ ม นี ไม่ ไ ด้ ก็ พ วกเขาไม่ ได้ ส ร้ าง
ความเสี ย หายสัก นิ ด นี คื อ การทดลองอุ ป กรณ์ เวทโดยแท้ แต่
จุดประสงค์ของการผลิตอุปกรณ์เวททีน่ากลัวชินนีต่างหาก ทีสภา
กลางกังวล

“ที เซกั น เรี ย กมั น ว่ า ‘รถยนต์ ’ ใช้ เป็ นพาหนะเดิ น ทาง

คล้ ายรถลากของเรา แต่มนั ไม่ต้องเทียมด้ วยสัตว์พาหนะใดๆ มัน
วิงได้ ด้ วยพลังของเครื องยนต์ ซึงใช้ เชื อเพลิ ง ในการขับ เคลื อน
เครื องยนต์อีกที แต่ตอนหลังเชื อเพลิงทีเคยใช้ ของเขาหมด เลย
จําเป็ นต้ องพัฒนาอุปกรณ์เพือหาพลังอืนมาใช้ ทดแทน”
370 กัลฐิดา

“แต่สุดท้ ายก็ ยังไม่พออยู่ดี คุณ ลุงไมล์ เคยเล่าให้ ฟั งว่า

เมือยี สิบกว่าปี ก่อน เซกันประสบปั ญ หาด้ านสิงแวดล้ อมรุ นแรง
ถ้ า ไม่ ไ ด้ ท่ า นดี ด าเรนช่ ว ยไว้ มิ ติ เซกั น อาจจะล่ ม สลายได้ ” ลิ
นคอร์ น เอ่ย แล้ ว พาทุก คนเคลื อนย้ ายไปรอบๆ เพื อให้ เวิร์ นจับ
ภาพเจ้ าเครื องมือประหลาดทีดูดพลังพื ชนันไว้ ให้ ละเอียดทุกแง่
ทุกมุม

“นันดูเป็ น ปั ญ หาใหญ่ น ะ” โคตัล เอ่ ย พลางหรี ตามอง

เป้าหมายคนหนึงทีหันไปหยิบของบางอย่างจากโต๊ ะอุปกรณ์ของ
พวกเขามาเสีย บเข้ ากับอุปกรณ์ เวทนัน แล้ วเริ มรัวแป้น บนแผง
ควบคุม เพือเดินเครื องอีกครัง

ฟุบ!

ผืนหญ้ าเขียวขจีทีเพิงฟื นคืนกลับมาเต็มทังบ่อหายวับไป

ส่วนหนึง เหมื อนเค้ กก้ อนใหญ่ถูกตัดแหว่งไปเสียวหนึงและหาย
วับ ไปต่อ หน้ า ต่อ ตา โดยไม่ ทิ งร่ อ งรอยเหลื อ ให้ เห็ น แม้ แ ต่ซ าก
ต้ นหญ้ าสักต้ น เหล่าเป้าหมายทังสีพากันหัวเราะอย่างดีใจ แล้ ว
หันไปตีไม้ ตีมื อกัน และกัน ราวกับประกาศว่าได้ ทํ าสิ งสํ าคัญ ยิ ง
สําเร็ จแล้ ว
 Baria’ Mission i 371
ปริศนามารีโลนี่

“พวกเขาทําอะไร!” เวิร์นอุทาน พลางหันคามีลไปจับภาพ

ผืนดินตรงส่วนทีเป็ นเสียวเค้ กชินทีหายไป ผิวดินตรงนันแห้ งผาก
จนแยกแตกระแหง ขณะทีบาเรี ยสร้ างวงมนตราพารามินอีกครัง
คราวนี มี รั ศ มี ว งเล็ ก ลงกว่ า เดิ ม ให้ ค รอบคลุ ม เฉพาะพื นที อยู่
ตรงหน้ า แล้ วสะกิดลินคอร์ นให้ มาดู

“ผืนดิ นตรงนันไม่เหลื อพลังศิล าเวทเลย รวมไปถึ งพลัง

พฤกษาเวทเลย หญ้ าถึงได้ แห้ งตายสนิท ฉันว่า...มินนีทอยกําลัง
ทํ า ผิ ด กฎหมายอย่ า งจงใจ” บาเรี ย เอ่ ย ขณะที โคตัล ชี ไปทาง
เป้าหมายอีกคนทีบิดลูกแก้ วเก็บของ แล้ วแผ่นหญ้ าทีใช้ สําหรับปู
คลุม ดิ นก็ ล อยออกมาเรี ยงไปตามผิ วดิ น ที แตกระแหง ถึ งจะทํ า
อย่างนันผืนหญ้ าทีเคยเขียวชะอุม่ ก็คงไม่กลับคืนมาเหมือนเดิมได้

“พวกเราจะเอาภาพนี ไปแจ้ งสภากลางเลยไหมละ หรื อ

จะให้ จบั กุมตอนนี”

“เราส่ ง ภาพแน่ แต่ยัง จับ กุม เขาไม่ไ ด้ ห รอก เรายัง ไม่ร้ ู

จุดประสงค์ ทีแท้ จริ งของพวกเขา อีกอย่าง ถ้ าเรื องมันจบแค่การ
จับกุม คุณแม่คงทําไปแล้ ว แต่นีท่านให้ เราตามพวกมัน คงต้ องมี
อะไรมากกว่านัน” ลินคอร์ นตอบ

“ลินค์” บาเรี ยเรี ยก

372 กัลฐิดา

“ว่าไงบา” ลินคอร์ นหันไปหาบาเรีย

“ฉันว่าเราน่าจะติดต่อทางสภากลางเพือขอคําปรึ กษาก็ดี
นะ”

“ทําไม”

บาเรี ยชีไปทีผืนหญ้ าทีเพิงปูคลุมดินลงไป แต่มนั กลับเฉา

และแห้ งเหี ยวลงจนกลายเป็ น หญ้ าแห้ งที ตายแล้ ว โคตัล ที จ้ อง
มองติดตามการเปลียนแปลงของหญ้ าคลุมดินทีปูใหม่ผ่านวงมน
ตราพารามินจึงพูดขึนว่า

“ผืนดินของเรามีชีวิต ถึงจะถูกดูดพลังเวทไปจนหมด มัน

ก็จะรักษาตัวเองได้ แต่ไอ้ เครื องบ้ านันมันต้ องดูดพลังเวทจากผืน
ดินไปมากขนาดไหนนะ ถึงทําให้ ผืนดินต้ องพึงพาพลังจากสิงอืน
เพือดึงดูดมาช่วยเยียวยารักษาตัวเอง” โคตัลเอ่ยพลางเหลือบไป
มองอุปกรณ์เวททีว่าด้ วยดวงตานิงเย็น

ในฐานะจอมเวทพฤกษาการเห็ นคนทํ าลายหญ้ าสักต้ น

ยังยอมไม่ได้ แต่นี คนกลุ่มนีสร้ างเครื องมือทีทําลายแม้ กระทังผืน
ดินอันอุดมสมบูรณ์ ซึงเป็ นแหล่งกํ าเนิดของทุกสิงมีชีวิต หากไม่
ติดเรื องข้ อตกลงในแผน โคตัลคงทําลายอุปกรณ์ เวทอันนี ทิงไป
แล้ ว
 Baria’ Mission i 373
ปริศนามารีโลนี่

หมับ!

โคตัลหันไปมองมือที จับข้ อศอกของเขาไว้ แล้ วเงยหน้ า

ขึนสบตาบาเรี ย ขณะทีหูได้ ยินบาเรี ยพูดกับลินคอร์ นว่า

“อุปกรณ์เวททีใช้ ดูดและแปลงพลังจากธรรมชาติให้ เป็ น

พลังงานนัน ไม่ได้ รับอนุญาตให้ ใช้ ในเซวีน่า เครื องเดียวทีฉันเคย
เห็นคือของพ่อ และมันพังแล้ ว พ่อเก็บเอาไว้ เพือให้ แม่ศกึ ษาและ
หาทางป้องกัน แต่การทีมันมาอยู่ในรูปของอุปกรณ์เวทดัดแปลง
ของมินนีทอย ฉันว่า งานนีอาจใหญ่กว่าทีพวกเราจะรับมือไหว”

“นายหมายความว่า คนของเซกัน มี เอี ยวด้ วยงันเหรอ”

เวิร์นถาม ขณะจับภาพกลุ่มเป้าหมายทีเริ มปูหญ้ าผืนใหม่ลงทับ
อัน เดิม เป็ น รอบที สอง แต่ผลก็ ยังออกมาเหมื อนเดิม แผ่น หญ้ า
คลุมดินทีปูใหม่เริ มเฉาและแห้ งเหียวลงเรื อยๆ

“ฉันไม่ร้ ู แต่ตีความได้ อย่างนัน และถ้ าเป็ นอย่างนันจริ ง

มินนีทอยต้ องเจอปั ญหาใหญ่แน่ นีมันยิงกว่าการทําผิดกฎหมาย
แต่เป็ น...การทําลายเซวีน่า” บาเรี ยสรุป

ลินคอร์ นมองเหล่าเป้าหมายทีทดลองปูหญ้ าคลุมผืนดิน

ทีแตกระแหงแบบเดิมซําๆ ติดต่อกันเรื อยๆ ดวงตาสีดําสนิทของลิ
374 กัลฐิดา

นคอร์ นนิงมองอย่างไม่แสดงอารมณ์ ใดๆ ในขณะทีลูกทีมก็รอฟั ง

คําสังจากเขา

“ลินค์ หญ้ าเริ มไม่เหียวเฉาแล้ ว” โคตัลเอ่ยด้ วยนําเสียงดี

ใจ สภาพผืนหญ้ าโดยรวมเขียวชะอุ่มมากขึน ทําให้ ไม่ตา่ งจากผืน
หญ้ าจริ งที อยู่รอบข้ างมัน มากนัก เหล่ า เป้าหมายจึงรัวมื อเป็ น
ระวิงลงบนแผงควบคุม สลับกับการพูดคุยกัน แต่ด้วยความทีฝ่ าย
ลินคอร์ นอยูค่ นละมิตกิ บั กลุ่มเป้าหมาย จึงทําให้ ไม่ได้ ยินเสียงพูด
คุย เวิร์นจึงเล่าให้ ฟังแทน

“พวกเขากํ า ลั ง เถี ย งกั น เพราะผลลั พ ธ์ ที ได้ จ ากการ

ทดลองตํากว่าทีต้ องการ”

“หะ! นายรู้ได้ ไง” โคตัลหันไปถาม

“อ่านจากริ มฝี ปากครั บ” เวิร์น ตอบพลางขมวดคิ ว เมื อ

แปลความจากริ มฝี ปากของหนึงในเป้าหมายทีโวยวายใส่อีกสาม
คน

“ดู เ หมื อ นหั ว หน้ าที ม กํ า ลั ง ร้ อนรน พวกเขาพู ด ถึ ง

กําหนดเวลา และผลลัพธ์จากการทดลองทีควรดีกว่านี” เวิร์นแปล
ต่อ
 Baria’ Mission i 375
ปริศนามารีโลนี่

“บ้ าแล้ ว แค่นีก็แย่แล้ วนะ” โคตัลเริ มโวยวาย พลางสะบัด

ข้ อศอกที บาเรี ย จับ ไว้ แต่บ าเรี ย กลับ ไม่ย อมปล่ อยมื อแล้ วส่า ย
หน้ าห้ าม

คนเราทุกคนมีจุดทียอมไม่ได้ แม้ โคตัลจะเป็ นคนเอาแต่

ใจแค่ไหน แล้ วเรื องนีเขาไม่ผิดด้ วย เรื องแบบนีมันไม่ควรเพิกเฉย
เหรอ ลองคิดดูว่าถ้ าพวกมัน พัฒ นาเจ้ าเครื องนีจนดึงดูดพลังได้
กว้ างกว่านีละ แค่คดิ โคตัลก็ขนลุกไปทังตัวแล้ ว

“พวกเขากํ า ลั งเก็ บ ของ เราจะตามเขากลับ เลยไหม”

เวิร์นหันมาถาม

ลินคอร์ นส่ายหน้ า “ไม่ เราจะอยู่ พวกเราต้ องตรวจสอบ

พืนทีก่อน”

โคตัลถอนหายใจ แล้ วสะบัดแขนอีกครัง เพือให้ หลุดจาก

การจับ ของบาเรี ย คราวนี บาเรี ย ยอมปล่ อ ยเขา รอจนกระทัง
กลุ่มเป้าหมายเคลือนย้ ายทุกอย่างออกจากพืนทีไปแล้ ว ลินคอร์
นจึงพาลูกทีมทังหมดกลับมายังมิติเดิม แล้ วทิงตัวลงทีผืนหญ้ า
พร้ อมกับบาเรี ยทีกางอาณาเขตเวทไม่ให้ ใครเข้ าใกล้ บริเวณนันได้

“จะเอาไงต่อ” เวิร์นถาม
376 กัลฐิดา

“พี โคตัล ” ลิ น คอร์ น หั น ไปหาโคตัล ที คุ ก เข่ า ลงเอามื อ

สัมผัสผื นหญ้ า แล้ วแสงสีเขียวก็วาบขึนในพืนทีที ถูกทดลองการ
ดึงดูดพลังไป ไม่น าน ประกายสี เขี ย วเรื องก็ ลอยขึนจากผื นดิ น
ตามด้ วยบาเรี ยทีใช้ มือวาดอักขระซินเทลจนกลายเป็ นวงมนตรา
เพือทาบทับประกายสีเขียว แล้ วกดทับลงสู่ผืนหญ้ า

ฟู่ !

ไอเย็นลอยขึนจากผืนหญ้ า ตามด้ วยความรู้สึกเย็นสบาย

เมื อเวิร์น เดิ น มามองผื น ดิน เดิ มผ่านวงมนตราพารามิ นก็ พ บว่ า
พืนทีทีเป็ นปั ญหาตอนนีกลับเป็ นปกติแล้ ว

“สุดยอด ดีจงั เลยทีพีโคตัลมาด้ วย”

“แต่มนั จะดีกว่านี ถ้ าปล่อยให้ ฉันทําลายไอ้ เครื องบ้ านัน”

โคตัลลุกขึนพูดเสียงนิง ขณะทีบาเรี ยค้ านว่า

“ใจเย็ น ครั บ รุ่ น พี ต่ อ ให้ พ วกเขาเก่ ง กว่ า นี เขาก็ ย ัง ไม่

สามารถสร้ างเครื องทีดีกว่าเครื องนีได้ หรอก เท่าทีผมดู มันยังเป็ น
เครื องดัดแปลงและยังไม่เสถียร เรายังมีเวลา”

“แล้ วถ้ า พวกเขาผลิ ต ออกมาในปริ ม าณมากๆ จะเกิ ด

อะไรขึน ฉั นเดาได้ เลยว่า ที พวกเขาผลิ ตเครื องดูดพลังบ้ าๆ นัน
 Baria’ Mission i 377
ปริศนามารีโลนี่

ขึนมาก็คงมีเหตุผลเดียวกับพวกเซกันนันแหละ ตอนนีมีเมเนไทป์
จํานวนมากอยากใช้ พลังเวทเหมือนพวกเรา ฉันไม่สงสัยเลยว่ามัน
จะขายดีแค่ไหน ถ้ า มิ น นี ทอยโฆษณาว่ า แค่มี เจ้ าเครื องนี แล้ ว
พวกเมเนไทป์ จะใช้ เวทได้ โดยไม่ต้องเรี ยน”

ความเงียบเกิดขึนทันที เวิร์นหันไปมองหน้ าบาเรี ยทียังคง

นิงเงียบ แล้ วหันไปหาลินคอร์ นทีนิงจนหน้ ากลัว

“เอ่อ...รุ่นพี”

“อะไร” โคตัลย้ อนถามเสียงห้ วนใส่เวิร์น

“บาก็เป็ นเมเนไทป์ นะครับ ถ้ าพีลืม” เวิร์นเตือน

โคตัลหันไปสบตาบาเรี ย แล้ วเสไปมองทางอืน ไม่มีใคร

ปฏิเสธ ว่าในสังคมเซวีนา่ ยังมีความไม่เท่าเทียมอยูบ่ ้ าง แต่มนั แค่
ไม่สํ าคัญ ขนาดจะเอามาเป็ น ความขัด แย้ ง เซวี น่ าเป็ น สังคมที
ยอมรับคุณค่าของตัวเอง แต่ก็ต้องยอมรับว่า คนเราทุกคนเกิดมา
ไม่เท่ากัน ซึงก็ขึนอยู่กับหลายปั จจัย แล้ วความแตกต่างนันก็ทํ า
ให้ เซวีน่าสมบูรณ์ขนึ

เมือศาสตร์ เรื องพัฒนาการเวท ทําให้ สงั คมเซวีน่าสบาย

ขึน ขณะเดีย วกัน ก็ ส ร้ างบางความคิ ดขึนในกลุ่ม คนที ไม่ มีพ ลัง
378 กัลฐิดา

ธาตุหรื อมีพลังธาตุน้อย ว่าพวกเขาเองก็น่าจะทําอย่างทีพวกจอม

เวททํ าได้ แต่ความคิดนันกลับถูกปราการอันใหญ่หลวงขวางกัน
ไว้ นันคือ ผู้ทีจะสอบผ่านเข้ าโรงเรี ยนเวทแห่งเดียวทีผลิตจอมเวท
ได้ จะต้ องวัดความสามารถกันทีพลังบริ สุทธิเท่านัน ไม่ผิดทีเมเน
ไทป์ จะสอบผ่าน แต่นา่ เสียดายทีพันกว่าปี ทีผ่านมามีเมเนไทป์ คน
เดี ยวทีสอบผ่านเข้ าโรงเรี ยนเวทแห่งเซวีน่าได้ ซึงคนคนนันก็ ยืน
อยู่ตรงหน้ าทุกคนตอนนี...บาเรี ย มิชชาร์ พ

“ผื น ดิ น เป็ นยัง ไงบ้ า งบา” ลิ น คอร์ น ถามทํ า ลายความ

เงียบขึน

“เครื องนันดึงพลังศิลาเวทจากผืนดินลงไปไม่ลึกมากนัก
น่าจะลึกสักครึงเมตรในแนวดิง ทําให้ ยงั สามารถฟื นฟูได้ ทีน่าเป็ น
ห่วงคื อถ้ าพวกเขาสามารถผลิ ต เครื องที มี ป ระสิ ท ธิ ภ าพดี กว่า นี
ได้ น่ะสิ”

“ต้ องใช้ เวลานานแค่ไหนในการพัฒนา...ถ้ าเป็ นนาย” ลิ

นคอร์ นถาม

บาเรี ย สบตาลิ น คอร์ น แล้ ว ส่ ายหน้ า “ไม่ ร้ ู สิ ขึนอยู่กับ

วัส ดุทีมี ว่ามี คุณ ภาพมากแค่ไหน แต่จากที เห็น การทํ างานของ
 Baria’ Mission i 379
ปริศนามารีโลนี่

เป้าหมายทังสีคนนัน ฉันว่า พวกเขายังทําไม่ได้ ในเร็ วๆ นี ยกเว้ น

แต่วา่ ...” บาเรี ยพูดแล้ วเว้ นจังหวะไว้ แค่นนั

“ยกเว้ นอะไร” โคตัลถามอย่างอดไม่ได้

บาเรี ย หัน ไปมองหน้ า รุ่ น พี แล้ วยิ มซึงเป็ น รอยยิ มปกติ

ของเขา เหมื อ นกั บ ต้ องการบอกโคตัล ว่า เขาไม่ ไ ด้ คิด อะไรกับ
ความขัดแย้ งเมือครู่ แล้ วตอบว่า

“ถ้ าในที มของมินนีทอย จะมีผ้ หู ญิงทีชือ อมีเรี ย บราวน์

เป็ นหัวหน้ าทีมน่ะสิ”

“ซึงมันเป็ นไปไม่ได้ ” เวิร์นตอบด้ วยรอยยิมกว้ างอย่างโล่ง

ใจ

บาเรี ยพยักหน้ า “ใช่ ดังนันสิงทีเราควรทําตอนนี คือต้ องรู้

ให้ ได้ ว่าในห้ องปฏิบตั กิ ารเวทของมินนีทอย มีเจ้ าเครื องทีใหม่กว่า
เครื องทีเขาเอามาทดลองหรื อเปล่า รวมถึงเราต้ องรู้จดุ ประสงค์ที
พวกเขาทําการทดลองครังนีให้ ได้ ด้วย”

“ขอเวลาไม่เกินสามวัน รับรองว่าเมล็ดอายันจะโตเต็มที
แล้ ว หลัง จากนันฉั น จะทํ า ให้ มัน ออกดอกเอง” โคตัล เอ่ย อย่า ง
หมายมัน
380 กัลฐิดา

“ระหว่างนีฉันจะกลับไปบ้ าน” บาเรี ยเปรยขึน

“ให้ ฉนั ไปด้ วยไหม” เวิร์นเสนอตัว

“นายว่างเหรอ” บาเรี ยถาม

“วัน นี วัน ศุก ร์ เสาร์ อาทิ ต ย์ เป็ น วัน หยุด นะคุณ ชาย ฉั น
ไม่ได้ บ้าทํางานหามรุ่ งหามคําอย่างนาย” เวิร์นย้ อนด้ วยรอยยิม
จนบาเรี ยยิมตาม

“ตามนัน หรื อว่าไงลินค์”

ลินคอร์ นพยักหน้ าแล้ วตอบว่า “ตามนัน ตอนแรกฉันว่า

จะกลับคันเจฟาวันอาทิตย์ แต่คิดว่าต้ องเปลียนตารางแล้ วละ”

โคตัล เวิร์น และบาเรี ยมองหน้ าลินคอร์ น แล้ วสรุปในใจ

ตรงกันอย่างไม่ได้ นดั หมายว่า นีแหละโฉมหน้ าเจ้ าชายพเนจรตัว
จริ ง ลินคอร์ น ดี. ฟรานเชสก้ า อาจมีหลายมุมมองและมีหน้ ากาก
หลายใบไว้ สวมใส่ในการเข้ าสังคม แต่มีเพียงใบหน้ าเดียวเท่านัน
ทีคนทัวไปไม่สมควรเห็น

ดวงตาดําขลับทอประกายแดงเพลิง ริ มฝี ปากยิมเหยียด

ราวกั บ ได้ ตัด สิ น ใจในวิ ธี ก ารที จะจั ด การกั บ ปั ญ หาตรงหน้ า
 Baria’ Mission i 381
ปริศนามารีโลนี่

เรี ยบร้ อยแล้ ว สีหน้ าทีมักยิมอย่างขีเล่นถูกแทนทีด้ วยท่าทางเย็น

ชาไร้ หัวใจ นี คื อ ใบหน้ าของผู้ชายที ถูก เลี ยงดูม าเพื อเป็ น เจ้ า ผู้
ครองรัฐทีรํ ารวยทีสุดในเซวีน่า

“นายจะไปแจ้ งสภากลางเหรอ” เวิร์นถาม

ลินคอร์ นส่ายหน้ าพลางตอบว่า “ฉันต้ องไปยืนยันก่อนว่า

เรื องนีเซกันเกียวข้ องจริ งหรื อเปล่า”

“นายจะไปถามใคร”

คําถามของบาเรี ยสร้ างรอยยิมบนใบหน้ าของลิน คอร์ น

ขึน รอยยิมทีทําให้ เพือนร่วมที มอีกสามคนขนลุกซู่ ขณะทีเจ้ าตัว
ตอบว่า

“คนทีสามารถทําลายเซกันทังโลกได้ ”
382 กัลฐิดา

22
เศษเสีย
้ วแหงความ
ไมสมบูรณ
จดหมายสายลมของลิ น คอร์ น ที ส่ ง ตรงถึ ง คนที เขา
ต้ องการพบ มารอผู้รับสาส์นอยูแ่ ล้ วตอนเขาตืน ชายวัยกลางคนที
เพิงตืนมองเจ้ าดาร์ กีกระดาษแล้ วแย้ มยิม

“ตืนแล้ วเหรอคะ” เสียงหวานของภรรยาทีเพิงเปิ ดประตู

เข้ ามาถาม

“อื ม วัน นี อาหารเช้ า เป็ น อะไร” ไมล์ ถ ามพลางลุ ก จาก

เตียง ขณะทีชาร์ เพรย์เชรี ภรรยาของเขาเดินไปหยิบชุดทีไมล์ ต้อง
ใส่วนั นีมาส่งให้

“วันนีเป็ นแดมรอล[1]ค่ะ ทําไมคะ มีใครจะมางันเหรอ”

ไมล์พยักหน้ าไปทีเจ้ าดาร์ กีกระดาษ “เจ้ าตัวร้ ายจะมา”

 Baria’ Mission i 383
ปริศนามารีโลนี่

“ลินค์งนเหรอ
ั ถ้ าอย่างนันฉันควรทําของหวานของโปรด
ให้ เพิมแล้ วละ” เชรี เอ่ยอย่างดีใจ

“คงจะอย่างนัน”

เชรี พยักหน้ า แล้ วหมุนตัวทํ าท่าจะเดิน ไปเตรี ย มอาหาร

เช้ าต่อ แต่ตดิ ทีมือของสามีรังแขนเธอไว้

ไมล์ก้มหอมแก้ มภรรยาอย่างแผ่วเบา และยิมกว้ างเมือ

ภรรยาก็หนั มาหอมแก้ มเขา การทักทายยามเช้ าทีทังคู่ไม่เคยลืมที
จะทําให้ แก่กนั ทําให้ ไมล์ร้ ูสึกสุขใจทุกครังเมือลืมตาตืนมาพบเธอ
คนนี

“รี บอาบนําเถอะคะ วันนีฉันต้ องไปรับคุณแม่ทีสถานทูต

ด้ วย”

ไมล์เลิกคิว “คุณแม่มา?”

เชรี ยิม “ใช่ค่ะ คุณ แม่ท่านต้ องการเมล็ดพันธุ์บางอย่าง

เพิม เลยต้ องมาเอาเอง”

“แล้ วคุณ ต้ องเข้ าคูมี ร่า ฟอเรสกับท่ านหรื อเปล่า” ไมล์

ถาม
384 กัลฐิดา

เชรี ส่ายหน้ า “คงไม่ละค่ะ ฉันมีบรรยายทีปราการฟาเรน

เซ่ในชันเรี ยนมาสเตอร์ แพทีน สัปดาห์หนึง แต่คงไปฟอริ โซ่พร้ อม
คุณแม่เลย ไปอาบนําสิคะ เดียวฉันลงไปเตรี ยมอาหารเพิมก่อน”

“อืม คุณแม่จะมางันเหรอ” ไมล์พึมพําอย่างครุ่ นคิดขณะ

เดินเข้ าห้ องนําไป

เชรี เดินลงมาเตรี ยมอาหารเพิมสําหรับแขกทีจะมาเยือน

ไม่นานเสี ยงกริ งทีหน้ าประตูรัวก็ดงั ขึน แม่บ้านประจําคฤหาสน์
เดอ คูลนิงเดินเข้ ามาแจ้ งเชรี ทีกําลังดึงถาดแดมรอลอีกถาดออก
จากเตาอบ

“ท่านลินคอร์ นขอพบนายท่านค่ะ”

เชรี ยิ มกว้ าง แล้ วสั งให้ แม่ บ้ านเตรี ย มอาหารเช้ าต่ อ

ส่ ว นตัวเองเดิน ไปหาหลานชายคนโปรดของสามีที นังรออยู่ใ น
ห้ องรับแขก

“ผมว่าแล้ วว่าต้ องเป็ นแดมรอล คุณน้ าเหมือนรู้เลยว่าผม

จะมา ทําของโปรดของผมเสียด้ วย” ลินคอร์ นเอ่ยด้ วยรอยยิมอ้ อน
จนเชรี หวั เราะอย่างชอบใจ
 Baria’ Mission i 385
ปริศนามารีโลนี่

“ทําเป็ นปากหวานมาอ้ อนอะไรกับคนแก่ละลินค์ โตจนมี

แฟนเป็ นตัวเป็ นตนแล้ ว”

สําหรับเชรี ลิน คอร์ น เป็ นเด็ก แสนซนและแสนแสบ เด็ก

คนนี ได้ รับความเก่งกาจจากท่านเจ้ าลี โอ และความน่ารักสดใส
จากพี เฟมีล ช่วงทีเด็กคนนี ต้ องถูกคนรอบข้ างทีแวดล้ อมกดดัน
อย่างหนัก เชรี ก็ยิงรู้ สึกสงสารเขามาก โชคดีทีความน่าสงสารนัน
มีอยู่ได้ ไม่นาน หลานสุดทีรักของเธอก็ได้ รับการปลดปล่อย

“ไปยังไงมายังไงจ๊ ะ ถึงมาหาน้ าได้ โรงเรี ยนก็ยงั ไม่ปิดนี

ทําไมหนีเรี ยนมาละ”

“โห่ มาสเตอร์ ครับ ผมไม่ได้ เรี ยนอยู่ปราการฟาเรนเซ่นะ

ไม่ต้องเข้ มงวดควบคุมความประพฤติผมขนาดนันก็ได้ ” ลินคอร์ น
โอดครวญพลางคลายอ้ อมกอด แล้ วถอยไปนังบนเก้ าอีรั บแขก
พร้ อมกับเชรี

“ก็ มัน จริ งนี นา ขนาดน้ าอยู่ป ราการฟาเรนเซ่ ยังได้ ยิ น

เรื องของลินค์เป็ นประจําเลย”

“ในแง่ดีหรื อแง่ร้ายละครับ” ลินคอร์ นถามหน้ าระรื นจนเช

รี หนั ไปค้ อนหลานชาย แล้ วตอบว่า
386 กัลฐิดา

“แล้ วลินค์มีแต่สิงทีดีหรื อเปล่าละ”

ลินคอร์ นยิมกว้ าง “ผมเป็ นคนดีจะตาย”

“เหรอจ๊ ะ งันก็ ไม่ต้องห่วงละสิ ว่าลินค์จะนอกลู่นอกทาง

จนหนูลิล่าเสียใจ” เชรี แซว

“โธ่ คุณน้ าก็ ผมออกจะเป็ นแฟนทีดี” ลินคอร์ นแย้ ง ก่อน

จะเปลียนเรื อง

“ผมได้ ยิ น มาว่ า คุ ณ น้ า ลาออกจากการเป็ น มาสเตอร์

ประจําทีฟาเรนเซ่แล้ ว ทําไมครับ”

“ไม่ถึ งขันลาออกขาดเลยหรอกจ้ ะ น้ ายังเป็ น มาสเตอร์

พิเศษอยู่ ก็อยากอยูก่ บั ลุงเขาให้ มากขึนน่ะ ตังแต่แต่งงานกันมาก็
ไม่คอ่ ยได้ อยูด่ ้ วยกันนานๆ เลย”

“น่ า อิ จ ฉาจั ง ครั บ ถ้ าคุณ แม่ ผ มยอมลาออกจากงาน

ประจํามาอยูก่ บั คุณพ่อบ้ าง คุณพ่อคงดีใจตาย”

เชรี หัว เราะ “ทํ า อย่ า งนันคงไม่ ไ ด้ ห รอกจ้ ะ แต่ ล ะคนก็

หน้ าทีของตัวเองซึงไม่เหมือนกันเนอะ ลินค์เองก็เถอะ ถ้ าหนูลิล่า
ได้ เป็ นเจ้ าผู้ครองรัฐขึนมาจริงๆ จะไม่เหงาหรื อไง”
 Baria’ Mission i 387
ปริศนามารีโลนี่

ลินคอร์ นได้ แต่ยิมโดยไม่ตอบ และเชรี ก็เข้ าใจหลานชาย

มากพอทีจะไม่พูดถึงประเด็นนีต่อ มันอาจเป็ นเรื องน่าเศร้ าของ
ครอบครั วหนึงทีต้ องทํ าทุกอย่างเพือเซวีน่า ลินคอร์ นเกิดและถูก
ห้ อมล้ อมอยู่ท่ามกลางกลุ่มคนทีต้ องทําเพือเซวีน่า ทังทีเป็ นกลุ่ม
คนที ได้ รับ อภิ สิ ท ธิ หลายๆ อย่า ง แต่ถ้ า ใครรู้ ว่า คนกลุ่ม นี ต้ อ ง
เสี ย สละอะไรเพื อโลกนี ไปบ้ าง พวกเขาจะยัง อยากได้ อ ภิ สิ ท ธิ
เหล่านันอยู่อีกหรื อเปล่าก็ไม่ร้ ู

ครอบครัวที ถูก แยกให้ ไปทํ าหน้ าที ปกป้องเซวีน่ากันคน

ละทิศละทาง เด็กทีเกิดมาในครอบครัวนีล้ วนถูกจับตามอง ถึงแม้
จะมีอภิสิทธิให้ เลือกใช้ ได้ มากมายกว่าคนทัวไป แต่กว่าจะใช้ ได้
กลับ ต้ อ งคิ ด แล้ ว คิ ด อี ก จนเชรี คิ ด ว่ า บางที ไ ด้ เป็ น คนธรรมดา
อย่างเธออาจจะดีกว่า อย่างน้ อย เธอก็แค่ดูแลตัวเองไม่ให้ สร้ าง
ความเดือดร้ อนแก่ผ้ อู ืน ไม่ต้องคอยป้องกันใคร หรือต้ องคอยตาม
แก้ ปัญหาน่าปวดหัวทีเกิดจากการกระทําของพวกสินคิด

“ไงเจ้ าหนู” เสียงทักของไมล์ดงั ขึน ทําให้ สองน้ าหลานหัน

ไปมอง

“อรุณสวัสดิครับลุงไมล์ ผมไม่ได้ มาเช้ าเกินไปใช่ไหม”

388 กัลฐิดา

คําถามที เหมื อนเกรงใจ แต่ห น้ าตาแสดงออกไปคนละ

ทาง ทําให้ ไมล์ตอบกลับว่า

“ก็มาแล้ วไม่ใช่เหรอ เจ้ าตัวแสบ ลมอะไรละถึงหอบมาถึง

นีได้ ”

ลิน คอร์ น หัวเราะร่ า แล้ ว ตอบว่า “ลมแห่งปั ญ หาละมัง

ครั บ ใครๆ ก็ ร้ ู ว่า ท่ า นเลขานุ ก ารใหญ่ แ ห่ ง ปราการรั ต ติ ก าล
เชียวชาญการแก้ ปัญหาทุกรูปแบบ”

“ก็พูดไป ไปๆ ไปกิ นข้ าวกันก่อน จะให้ ช่วยอะไรค่อยว่า

กัน ” ไมล์ ต อบพลางเดิ น นํ าหลานชายไปที โต๊ ะ อาหาร ซึ งเหล่ า
แม่บ้ า นจัด เตรี ย มไว้ เรี ย บร้ อยแล้ ว ทังสามคนจึ งเริ มกิ น มื อเช้ า
กระทังเชรี ลุก จากโต๊ ะ อาหารไปเตรี ย มของหวานจานโปรดให้
หลานชาย ไมล์จงึ ถามว่า

“มีอะไรให้ ลงุ ช่วยงันเหรอ มาแต่เช้ าเชียว”

“คุณน้ าเดินทางไปกลับอยูร่ ะหว่างดาเรก้ ากับฟอรี อย่างนี

เลยไม่ได้ ยินข่าวดังของปราการฟาเรนเซ่งนเหรอครั
ั บ”

ไมล์เลิกคิว “หมายถึงทีจะมีการฟื นฟูสภาพป่ าของคูมีร่า

ฟอเรสน่ะเหรอ”
 Baria’ Mission i 389
ปริศนามารีโลนี่

ลินคอร์ นพยักหน้ า

“ไม่หรอก เชรี ร้ ูดี แต่เพราะลาออกจากปราการแล้ ว เลย

ไม่ ไ ด้ เข้ า ไปยุ่ง น่ ะ จะยุ่ง ได้ อี ก ที ก็ ค งตอนที ปราการเรี ย กระดม
มาสเตอร์ แพทีนให้ ไปช่วยนันแหละ ตอนนีหน่วยพิทกั ษ์ คูมีร่า ฟอ
เรสยังคงรับไหว ทางนีเลยยังนิงอยูน่ ะ่ สิ”

“ผมเข้ า ใจนะ ปราการฟาเรนเซ่ เองค่อ นข้ า งชัด เจนใน

เรื องหน้ าทีอยู่ ทีผมมาวันนีอาจเป็ นก้ าวก่ายเกินไปหรื อเปล่าไม่ร้ ู
นะครับ”

ไมล์ยิมกว้ าง “เขาเชิญเราเองไม่ใช่เหรอ”

ลิน คอร์ น มองหน้ าไมล์ นิ ง ทุก คนที รู้ จัก ไมล์ เอล เดอ คู
ลนิง ในฐานะเลขานุการใหญ่ แห่งปราการรัตติกาลอาจลืมไปว่า
เขาคนนีเป็ นเด็กธาตุลมบริ สทุ ธิ และเส้ นสายทีไมล์มีอยู่ในหน่วย
ข่าวกรองก็ไม่ใช่เล่นๆ เลย

“ครั บ ที จริ ง ผมรั บ งานนี เพราะชิ ล ด์ แต่ ต อนนี ชั ก จะ

ลุกลามใหญ่ขนทุ
ึ กที”

“ใหญ่ขนาดไหนล่ะ”
390 กัลฐิดา

ลินคอร์ นดึงคามีลของเขาออกมา เปิ ดภาพทีเวิร์นจับภาพ

ไว้ และส่งต่อมาให้ เขาเมือคืนให้ ไมล์ดพู ลางพูดว่า

“อาจใหญ่ ถึงขันเป็ นข้ อพิพ าทาระหว่างมิติได้ มัง แต่ผม

จะยังไม่ฟันธงจนกว่าจะได้ หลักฐานทีแน่ชดั ยืนยันว่า เจ้ าสิงนีมัน
ถูกนําเข้ ามาในเซวีน่าอย่างผิดกฎหมายจริงๆ”

“เครื องดูดพลังงานของเซกันสินะ” ไมล์ตอบ

“คุณลุงรู้จกั ?” ลินคอร์ นถามเสียงสูงอย่างแปลกใจ

ไมล์พยักหน้ า “แน่นอน ลุงเคยร่ วมงานกับพวกเซกันมา

ก่อน และยังเคยไปมิติเซกันพร้ อมกับพ่อของหลานด้ วย อุปกรณ์
ชินนี ในเซกันตอนนีก็ห้ามผลิตไปแล้ ว”

“แต่ทําไมมันถึงมาอยู่ทีเซวีน่าละครับ แถมเป็ นรู ปแบบที

ดัดแปลงใหม่ ประสิ ทธิ ภ าพของมัน นีไม่ต้องพูดถึง มันอัน ตราย
เกินไปทีทางสภากลางจะอนุญาตให้ มีการพัฒนา ไม่สิ มันไม่ควร
เข้ ามาในเซวีน่าด้ วยซํา”

“สภากลางไม่เคยอนุญาต แต่ถ้าพวกเขาเคลือนย้ ายมัน

มาแบบแยกชินส่วน แล้ วนํามาประกอบใหม่ทีนี ละก็ไม่แน่” ไมล์
สันนิษฐานความเป็ นไปได้
 Baria’ Mission i 391
ปริศนามารีโลนี่

“คุณลุงว่าอะไรนะครับ” ลินคอร์ นถามเสียงสูง

ไมล์พยักหน้ ายืนยันในสิงทีพูด “ก่อนอืนต้ องเข้ าใจนะว่า

เซวี น่ า ทํ า การค้ าระหว่ า งมิ ติ กั บ พวกเซกั น เพื อแลกเปลี ยน
วิ ท ยาการเวทกั บ ของพวกเขามายี สิ บ กว่ า ปี แล้ ว ดั ง นั นจึ ง มี
อุ ป กรณ์ เวทบางชนิ ด ที ต้ องใช้ ชิ นส่ ว นนํ า เข้ าจากเซกั น มา
ประกอบด้ วย”

“ดั ง นั นคนที รู้ จั ก องค์ ป ระกอบของเจ้ าเครื องนี ดี ก็

สามารถทยอยสังชินส่วนเข้ ามาประกอบขึนเป็ นเครื องใหม่ได้ ” ลิ
นคอร์ นสรุป

ไมล์พยักหน้ า “ลุงไม่คิดว่าซีเนสตร้ า[2] จะยอมให้ เกิดข้ อ

พิพาทในเรื องทีเซกันเองก็ ร้ ูผลลัพธ์ จากหายนะของพวกเขาดีอยู่
แล้ ว แต่อย่างว่าแหละ เซกันเป็ นมิติทีมีคนหลากหลายความคิด มี
ทังคนดีและเลว บางครังการป้องกันไม่ให้ คนเลวทําผิด มันก็ยาก
กว่าการส่งเสริ มคนดีเสียอีก”

“หมายความว่า เซกันจะปฏิเสธความรับผิดชอบในสิงที
เกิดขึนทีนีก็ได้ ใช่ไหมครับ” ลินคอร์ นยํา

“พวกเขาทํ าได้ แต่หลานคิดจริ งๆ เหรอว่าของพวกนีจะ

ทําอะไรเราได้ ” ไมล์ย้อนถาม
392 กัลฐิดา

ลินคอร์ นส่ายหน้ า “ของพวกนีทําอะไรเราไม่ได้ ถ้ ามันใช้

โดยฝี มื อของชาวเซกัน ซึงเรารู้ ดี อยู่แล้ วว่าชาวเซกัน ทุกคนที มา
เยือนเซวีน่า ไม่มีทางทํ าแบบนันได้ เพราะพวกเขาต้ องผ่านด่าน
ตรวจทางมิติของท่านดีดาเรน คนพวกนันถึงส่งเข้ ามาได้ แค่พวก
เครื องสอดแนมอย่างไม่หยุดไม่หย่อนในหลายปี ทีผ่านมาไงครับ”

ไมล์พยักหน้ าพร้ อมกับพูดว่า “เรื องของเซวีน่า หากชาว

เซวีเรี ยนไม่อยากให้ ร้ ู ต่อให้ ใช้ พลังทังหมดของเซกันก็ไม่มีทางรู้ได้
หรอก”

“ครับ แต่ถ้าเป็ นชาวเซวี เรี ยนเป็ นผู้ใช้ ของนันเสียเองละ

ครับ” ลินคอร์ นย้ อนถาม

เมือไมล์ยงั คงนิง ลินคอร์ นจึงขยายภาพทีเวิร์นจับภาพไว้

ให้ ดอู ย่างละเอียดและชัดเจนยิงขึน เป็ นภาพทีเป้าหมายของเขา
คนหนึงกําลังนําแท่งบางอย่างเสียบเข้ าไปในอุปกรณ์เวท แล้ วพูด
ว่า

“มัน คื อดิ ล กี ส เป็ น อัญ มณี เวทที พบมากในดิน อร์ ต้า มี

คุณสมบัติดดู กลืนพลังธาตุดินจากธรรมชาติทีอยู่รอบข้ าง เพือให้
ผู้ใช้ ใช้ ศิลาเวทได้ สะดวกขึน แต่นนต้ ั องใช้ พลังเวทในตัวของผู้ใช้
 Baria’ Mission i 393
ปริศนามารีโลนี่

เองช่วยกระตุ้นให้ มนั ทํางานเสียก่อน พูดง่ายๆ คือถึงชาวเซกันจะ

มีเจ้ าเครื องนีอีกพันเครื อง ก็คงไม่คณามือ...”

ไมล์ยงั คงมองแท่งอัญมณีสีนําตาลใสนิง ขณะทีลินคอร์ น

พูดต่อว่า

“...แต่หากคนทีใช้ เจ้ าเครื องนีเป็ นชาวเซวีเรี ยนล่ะ ไม่ต้อง

ถึงกับเป็ นจอมเวทก็ได้ ครับ แค่เมเนไทป์ ทีเกิดในดินอร์ ต้า ก็มีพลัง
เวทพอสมควรที จะใช้ มัน ได้ แล้ ว ลุงไม่คิดว่านีมันเรื องใหญ่ เหรอ
ครับ”

“ดิล กี ส ไม่ ใ ช่อัญ มณี ที มี ข ายทัวไปตามท้ องตลาด ผู้ใ ช้

จํ า เป็ นต้ องซื อหาโดยตรงจากปราการซิ น เทลล่ า และต้ อง
ลงทะเบียนเป็ นผู้ถือครองมันด้ วย” ไมล์เอ่ยแก้

ลินคอร์ นซึงเป็ นว่าทีจอมเวทรัตติกาลสาขาอัญมณีก็พยัก

หน้ ารับ เพราะรู้กฎข้ อนีดี

“แล้ วใครเป็ นคนถือครองดิลกีสอันนันละ” ไมล์ถาม

“โกลดี ทอย เจ้ าของร้ านของเล่ น มิ น นี ทอยครั บ ผม

ตรวจสอบมันจากลักษณะรูปร่างของอัญมณีกับบันทึกแล้ ว ก่อน
มาหาลุง”
394 กัลฐิดา

ไมล์ถอนหายใจยาว แล้ วเอ่ยว่า “เซวีน่ากําลังเปลียนไป

แล้ วจริงๆ”

“หมายความว่ายังไงครับ” ลินคอร์ นถาม

ไมล์ยงั ไม่ทนั จะพูดต่อ เชรี ก็ถือถาดของหวานเดินเข้ ามา

“นําแข็งไสของโปรดของใครจ๊ ะ” เชรี แย้ มยิมถามเสียงใส

อย่างอารมณ์ดี

“ผมครั บ” ลินคอร์ นหันไปตอบรับและส่งยิมหวานให้ น้า

สาว พลางหยิบ ถ้ วยนําแข็ งไสสี สันสวยงามมาถื อไว้ ขณะที เชรี
วางถ้ วยชาลงตรงหน้ าสามี

“คุยอะไรกันคะ ท่าทางเคร่งเครียดจัง”

ไมล์ยิมให้ ภรรยา แล้ วหันไปอธิบายให้ ลินคอร์ นฟั งต่อ

“เซวีน่ากําลังจะเปลียนไป เพราะลักษณะประชากรของ
เราเปลียนไป โลกแห่งนี ถูกสร้ างให้ คงสภาพนี มากว่าสามพัน ปี
แล้ ว เพราะพลังแห่งอัญ มณี และการก่อตังอาณาจักรของท่านผู้
ก่อตังทังเจ็ด แต่ทกุ อย่างนันกําลังจะกลายเป็ นเรื องล้ าสมัย เมือเซ
วีน่าเผชิญกับประชากรทีมีความหลากหลายมากขึน”
 Baria’ Mission i 395
ปริศนามารีโลนี่

ลินคอร์ นพยักหน้ าเหมือนเห็นด้ วยเช่นกัน ไมล์จงึ พูดต่อ

“ลู ก ครึ งภู ต เด็ ก ที มี พ ลั ง เวทสู ง เด็ ก ธาตุ ที เกิ ด ขึ นใน

อัตราส่วนเยอะขึน ทีสํ าคัญ บทบาทและความสําคัญ ของเมเน
ไทป์ หลานลองคิดดูแล้ วกัน จากสังคมทีแยกจอมเวทจากคนทีไม่
มีพลังได้ อย่างชัดเจน ตอนนีเริ มมี คนทีมี พลังมากกว่าหนึงกลุ่ม
แถมคนอีกบางกลุ่มก็มีอุปกรณ์ เวทเข้ ามาช่วยเสริ มให้ เขามีพลัง
มากขึน”

“นันคื อเหตุผลทีว่าเด็กรุ่ นใหม่ทําไมจึงเก่งขึนกว่าบรรพ

บุรุษ” ลินคอร์ นเอ่ยต่อ ไมล์พยักหน้ าแล้ วยิมกว้ าง

“ท่านซีเลสพูดละสิ”

ลินคอร์ นพยักหน้ า “ครับ ท่านซีเลสพูดเสมอว่า ท่านไม่

เคยเห็ นด้ วยกับการก่อตังอาณาจัก รเซวี น่ าอย่างทุกวันนี โลกที
เสมอภาคอย่างแท้ จริ ง ไม่ควรเป็ น แบบนี แต่มันช่วยไม่ได้ ทีเมื อ
สามพันปี ก่อน นีคือทางออกทีดีทีสุด”

“เพือให้ เซวีนา่ เป็ นเซวีนา่ ทีสมบูณณ์แบบ จึงจําเป็ นต้ องมี

เศษเสียวแห่งความไม่สมบูรณ์ แบบทีมากพอ” ไมล์เปรยสิงทีเขา
ได้ เรี ยนรู้ กบั มันเมือนานมาแล้ ว และสิงทีกําลังจะเกิดขึน ณ เวลา
นี ก็เป็ นหนึงในเศษเสียวแห่งความไม่สมบูรณ์แบบนัน เพียงแต่เซ
396 กัลฐิดา

วีน่าในสามพันปี ต่อมา จะผ่านการเปลียนแปลงครังนี ไปได้ หรื อ

เปล่าเท่านัน

“โกลดี ทอย คื อหนึงในเศษเสี ยวนันเหรอครั บ ” ลินคอร์

นถามต่ออย่างอดไม่ได้

ไมล์ยิมพลางประสานมือกับเชรี ทีดูเหมือนจะเข้ าใจสิงที

พวกเขาพูดกัน

“ทุ ก คนที ยื น อยู่ ใ นโลกใบนี ต่ า งหากที เป็ น ทุ ก การ

ตัดสินใจ ทุกการกระทํา พวกเราทุกคน”

“ลินค์กงั วลใจเหรอจ๊ ะ” เชรี หนั ไปถามหลานรัก

ลินคอร์ นสบตาน้ าสาวนิงอยู่แป๊ บหนึง ก่อนจะย้ อนถาม

ว่า “ผมไม่ควรกังวลงันเหรอครับ”

“ถ้ าพูดถึ งสิงทีเกิ ดขึนในคูมีร่า ฟอเรสตอนนี ก็ น่ากังวล

อยู”่ เชรี ตอบเสียงเรี ยบ

“คุณน้ ารู้อะไรเกียวกับเรื องนีบ้ างครับ”

ชาร์ เพรย์เชรี เดอ คูลนิง หรื อชือก่อนแต่งงานของเธอ คือ

ชาร์ เพรย์เชรี เดอ กราฟ นอกจากจะเป็ นมาสเตอร์ แพทีนทีเก่งกาจ
 Baria’ Mission i 397
ปริศนามารีโลนี่

ด้ านเพาะพันธุ์พืชสายพันธุ์ใหม่แล้ ว ผู้หญิงคนนียังเป็ นลูกครึงภูต

ผู้ควบคุมป่ า ทายาทของหนึงในสามตระกูลภูตผู้ค้ มุ ครองเซวีน่า
การทีลินคอร์ นมาทีนีก็เพือต้ องการรู้ ข้ อมูลจากผู้ดแู ลพืนทีตัวจริ ง
ทีเฝ้ามองคูมีร่า ฟอเรสมาหลายพันปี

“น้ าพูดอะไรไม่ได้ มากนัก เพราะมันอยู่นอกเหนือจากสิง

ทีน้ าจะพูดได้ สิงหนึงทีบอกได้ ตอนนี คืออะไรก็ตามทีเกิดขึนในคู
มีร่า ฟอเรสตอนนี ไม่วา่ จะด้ วยมีผ้ จู งใจทําให้ มนั เกิดขึน หรื อด้ วย
ความพลังเผลอของผู้ที อยากป้องกัน ไม่ให้ มัน เกิดก็ ตาม ผื น ป่ า
ย่ อ มรับ รู้ และจะแสดงผลตอบโต้ ค นทังสองกลุ่ม ในท้ า ยที สุ ด
ผลลัพธ์ จะเป็ นอย่างไร ก็ขอให้ เชือในจิตวิญ ญาณของผื นป่ านะ
จ๊ ะ”

ลิน คอร์ น นิงเงี ย บไปหลายนาที แล้ ว พูด ขึนว่า “ผมรู้ สึก

สังหรณ์ใจยังไงไม่ร้ ูสิครับ”

“เรื องอะไร” ไมล์ถาม

“หลายอย่างครับ มัน เหมื อนกับ ผมกํ าลังได้ เข้ าใกล้ กับ

ประเด็นสําคัญทีสุด แต่ก็ถูกดันให้ ห่างออกมา คงต้ องรอให้ เวลา
เป็ นเครื องพิสจู น์ใช่ไหมครับ”
398 กัลฐิดา

ไมล์ยิม “ตอนลุงอายุเท่าหลานก็ เคยเป็ นแบบนัน เพราะ

อย่างนีการเป็ นหนุม่ ถึงได้ สนุกไง”

เชรี ย กมื อ ตี ไหล่ ส ามี จนลิ น คอร์ น หัว เราะขํ า ในความ

หวาดกลัวกับสิงทีกําลังจะมาถึง ลินคอร์ นกลับพบว่า บางทีสิงที
น่า กลัวที สุดสํ าหรั บชาวเซวี เรี ยนอาจไม่ใช่ค วามแตกต่างที เกิ ด
จากการมีประชากรทีหลากหลายมากขึน หรื อคนจากต่างมิตอิ ืนๆ
แต่เป็ นเพราะเรามีความสุขกับโลกอันแสนสงบสุขของเรา จนอาจ
ลืมปรับเปลียนพฤติกรรมให้ สอดคล้ องไปกับสภาวะแวดล้ อมของ
โลกทีเปลียนไปตลอดเวลา

“สิงทีเป็ นไปไม่ได้ ” ลินคอร์ นพึมพําขึน

“หลานพูดว่าอะไรนะ” ไมล์ย้อนถาม

ลินคอร์ นตักนําแข็งไสเข้ าปาก แล้ วหัวเราะเบาๆ “ผมแค่

นึกถึงคําพูดของท่านอัลลิแวนด์ทีให้ เหตุผลว่า ทําไมถึงเลื อกที ม
ของผมมาทํางานนีน่ะครับ”

“รุ่ นพีอัลลิแวนด์พดู อะไรละ” ไมล์ถามอย่างสนใจ

“ท่ า นบอกว่ า ท่ า นเจ้ าเลดาลคาดหวั ง ‘สิ งที เป็ นไป

ไม่ได้ ’ จากพวกผมครับ”
 Baria’ Mission i 399
ปริศนามารีโลนี่

เชรี ห ันไปสบตาโมล์ แล้ วยิมกว้ าง ขณะทีไมล์ ตอบว่า “ก็

น่าคาดหวังอยูห่ รอก”

ลิ น คอร์ น หั ว เราะ แล้ วเป ลี ยน เรื องไปคุ ย เรื องอื น

จนกระทังกิ นของหวานหมด ชายหนุ่มลุกเดินอ้ อมไปกอดลาเชรี
ตามด้ วยไมล์

“วันหลังมากินข้ าวเช้ าด้ วยกันอีกนะ” เชรี ชวน

“ครับ เอาให้ โลวีตกกระป๋ องไปเลย อยากไม่คอ่ ยอยู่บ้าน

นัก” ลินคอร์ นพูดแซวน้ องชายทีต้ องเดินทางไปไหนต่อไหนกับฟ
ลินน์เหมือนกับทีคุณลุงไมล์ต้องไปกับคุณพ่อของเขาตอนเด็กๆ

“เอาให้ จริ งเถอะจ้ ะ กลัวแต่จะไปเดินเล่นอยู่แถวปราการ

ฟี เรเน่เสียจนไม่มีเวลามาหาน้ าน่ะสิ” เชรี แซว

“คุณ น้ า พูดก็พูดเถอะ ตอนแรกผมคิดจะแวะไปหาลิล่า

จริ งๆ แต่เปลียนใจตรงมานีเลย สงสัยต้ องส่งจดหมายไปบอกเธอ
ว่าไปไม่ได้ แล้ ว” ลินคอร์ นพูดเหมือนนึกขึนได้ แล้ วหันไปโค้ งตัวทํา
ความเคารพไมล์อีกครัง

“ขอบคุณนะครับลุงไมล์ ผมได้ อะไรเยอะเลย”

400 กัลฐิดา

“ตังสติไว้ หลานชาย ไม่ว่าเมือไรเซวีนา่ ก็มกั ให้ บททดสอบ

คนที จะมาดูแ ลโลกนี เสมอ ไม่ ใช่แค่ห ลาน แต่เป็ น เพื อนๆ ของ
หลานด้ วย พวกลุงน่ะแก่แล้ ว” ไมล์เตือนพลงยักคิวให้

“อย่าให้ ผมรู้นะ ว่าพวกผู้ใหญ่ใช้ แรงงานเด็ก”

เท่านันเองไมล์ก็หวั เราะเสียงดัง ขณะโอบไหล่ภรรยาเดิน

ไปส่งลิ นคอร์ นที หน้ าประตู รถลากเทียมด้ วยตัวมารี มาจอดรอลิ
นคอร์ นอยู่แล้ ว ลินคอร์ นหันไปโบกมือลาผู้เป็ นลุงเล็กน้ อยก่อนจะ
ก้ าวขึนรถ แต่เหมือนนึกอะไรได้ จึงลงจากรถลากแล้ วเดินกลับมา
หาไมล์

“ลืมอะไรเหรอจ๊ ะ” เชรี ถาม

“ผมอยากขออะไรสักอย่างครับ คุณน้ า”

“จ๊ ะ?”

“ถ้ า คุณ ย่ าเตรากลับ มาเซวี น่ า ผมอยากพบคุณ ย่า สัก

หน่อย”

เชรีเลิกคิว “ทําไมจ๊ ะ”
 Baria’ Mission i 401
ปริศนามารีโลนี่

ไมล์หวั เราะหึๆ ในลําคอ ขณะทีลินคอร์ นยืนหน้ าไปหอม

แก้ มน้ าสาวคนสวย แล้ วตอบว่า “ผมก็ต้องการไพ่ไม้ ตายของผม
ไว้ บ้าง ได้ ไหมครับ”

เชรี ยกมื อตีไหล่ หลานชายที ทํ าตัวเซี ยวนัก แล้ วตอบว่า

“คุณย่าเตราของลินค์นะ่ มาเซวีน่าวันนีแหละจ้ ะ แต่จะตรงไปฟอริ
โซ่เลย ถ้ าหลานไปถึงนู้น แล้ วคุณย่ายังอยู่ก็ไปหาได้ จ้ะ”

ลินคอร์ นยิมกว้ าง “ขอบคุณครับ รักคุณน้ าทีสุดเลย”

ลินคอร์ นทําท่าจะก้ าวมาหอมแก้ มเชรี อีก แต่คราวนีไมล์

เอามือยันศีรษะหนุม่ รุ่ นหลานกันท่าไว้ พลางกระชับมือทีโอบไหล่
ภรรยาแน่นขึน

“ถ้ าอยากหอมแก้ มสาว ก็ไปหอมแก้ มคนของตัวเองนู้น

ไป๊ ! โตแล้ วให้ มนั รู้บ้างว่าของใครเป็ นของใคร”

ลินคอร์ นหัวเราะร่ า แล้ วก้ าวถอยหลังยกมือขึนเสมอบ่า

อย่างยอมแพ้ “ไม่ย่งุ ก็ได้ ลุงไมล์ขีงก”

“รี บไปเลย เจ้ าตัวแสบ” ไมล์เอ่ยไล่ด้วยรอยยิม

“คร้ าบผม”
402 กัลฐิดา

แล้ ว ลิ น คอร์ น ก็เดิ น กลับ ไปขึ นรถลากที ทะยานออกไป

แล้ ว สองสามี ภรรยาตระกูลเดอ คูลนิง มองส่งหลานชายจนลับ
สายตา ก่อนจะเดินเข้ าบ้ าน

“ลิ น ค์ นี เหมื อ นพี เฟมี ล จังเลยนะคะ” เชรี เปรยขึ นด้ ว ย

นําเสียงชืนชม

“ใช่ และก็เหมื อนลี โอด้ วย เพราะอย่างนีไง เส้ นทางของ

เด็กคนนีถึงไม่เหมือนเด็กคนอืน”

“ดึงดูดแต่คนเก่ง และคงต้ องถูกปั ญหาตามติดไปตลอด

ชีวิต” เชรี พูดต่อพลางส่ายหน้ าอย่างไม่ร้ ูว่าจะสงสารหรื อดีใจกับ
ชีวิตแบบนีของหลานชายดี

“นันแหละ ชะตาชีวิตของ ลินคอร์ น ดี. ฟรานเชสก้ า อีกปี

เดี ยวลินค์ ก็จะเรี ยนจบแล้ ว มีอะไรอี กมากมายรอเขากับเพือนๆ
อยู่ เหมือนกับทีพวกเราเคยผ่านมาแล้ ว”

เชรี ซบศีรษะกับไหล่สามี แล้ วตอบว่า “โลกทีเต็มไปด้ วย

ความสุขเพียงอย่างเดียวไม่มีอยู่จริงหรอก มีแต่โลกทีทุกคนต้ อง
ช่วยกันสร้ างควมสุขให้ แก่กนั และกันต่างหาก จริงไหมคะ”
 Baria’ Mission i 403
ปริศนามารีโลนี่

ไมล์ลบู ศีรษะภรรยาพลางตอบว่า “ใช่ และพวกเขากําลัง

ได้ เรี ยนรู้”

[1] แดมรอล อาหารพืนเมืองโบราณของฟอริ โซ่ทได้ ี รับความนิยมจนได้ รับการยกย่องว่า

เป็ นเมนูแห่งภูมิปัญญา วิธีการทําคือ นําแผ่นแป้งทีนวดแล้ วแผ่เป็ นแผ่นบางๆ จากนัน
ใส่เนือสัตว์ทปรุ
ี งรสด้ วยเครื องเทศต้ นตํารับ ไข่คน ผักตามฤดูกาล หันเป็ นลูกเต๋าและชีส

23
แล้ วม้ วนกลัดด้ วยไม้ เสียบไม่ให้ หลุด ก่อนจะนําไปอบจนแป้งกรอบ และชีสละลาย

[2] ซีเนสตร้ า สภาการปกครองสูงสุดของเซกัน

404 กัลฐิดา

ครอบครัวมิช
ชารพ
เวิร์น กับบาเรี ยกํ าลังไต่ขึนภูเขาสูงด้ ว ยกํ าลังร่ างกายที
พวกเขามีทงหมด ั ตามปรกติพวกเขาไม่จําเป็ นต้ องใช้ กําลังในการ
เคลือนไหวไปตามพืนทีต่างๆ มากนัก ไม่ว่าทีเหล่านันจะเป็ นภูเขา
พืนราบ หรื อบนท้ องทะเล แต่ยอดเขาซึงบ้ านของบาเรี ยตังอยู่นี
เป็ น ข้ อยกเว้ น เพราะมัน อยู่ในเขตพื นที สี เทา ที สํ า คัญ ยัง เป็ น
แหล่งอาศัยของเหล่าสัตว์ดรุ ้ ายหลายชนิด ซึงมันจะจูโ่ จมสิงมีชีวิต
ทุกชนิดทีใช้ เวททันทีโดยไม่มีการไว้ หน้ ากัน

“เวิร์น ระวัง!” บาเรี ยตะโกนเตือน เมือเห็นเวิร์นหย่อนเท้ า

ไปเหยี ยบตรงร่ องหินทีมีร่องรอยว่ากํ าลังจะแตกทลายลงมาอยู่
รอมร่อ เวิร์นพอได้ ยินเสี ยงเตือนก็ อาศัยปฏิ กิริย าว่องไวของเขา
ขยับเท้ าไปหาจุดหยังเท้ าในตําแหน่งใหม่ แล้ วออกแรงฮึดอีกเฮือก
 Baria’ Mission i 405
ปริศนามารีโลนี่

ใหญ่ เพือให้ กระโดดสูงขึน แล้ วตี ลังกาพาร่างตัวเองไปทิงตัวลง

บนพืนหน้ าผาทีหน้ าบ้ านของบาเรี ยได้ อย่างสวยงาม

“แหม มือชันนีแล้ วน่าบา อย่าห่วง” เวิร์นคุยโอ่ พลางก้ ม

ไปยืนมือช่วยดึงบาเรี ยให้ ตามขึนมา

“แค่เตื อนน่ะ คราวนี เราทํ าสถิ ติใหม่ได้ อีก แล้ ว ใช่ไหม”

บาเรี ยถาม พลางเดิน นํ าเพือนมาที พื นที ว่างเปล่ าก่อนจะใช้ มื อ
วาดเป็ นวงมนตราขนาดเท่าฝ่ ามือ แล้ วส่งบาร์ เรี ยร์ ใสผ่านเข้ าไป
ทันใดนัน พื นที ว่างเปล่านันก็ ปรากฏคฤหาสน์ ป ระหลาดทีสร้ าง
ขึนจากดินเหนียวผสมกับเศษวัสดุของอุปกรณ์ เวททียังทํางานอยู่
ซึงพอบานประตูซึงทํ าจากวัส ดุสี เงิ น เลื อนเปิ ดออก ชายร่ างสูง
เจ้ าของเส้ นผมสีนําตาลยาวก็เดินออกมา

“ไงเจ้ าลูกชาย นึกยังไงถึงกลับมาบ้ านเอาตอนนี” บาร์ น

มิชชาร์ พ เอ่ยทักทาย พลางส่งยิมไปให้ เวิร์นทีค้ อมศีรษะทําความ
เคารพผู้สงู วัย

“เวิร์นก็มาด้ วยเหรอ”

“ว่าจะมาลองเล่ น ของเล่น ใหม่ค รั บ ” เวิร์น ตอบติ ดตลก

ด้ วยรอยยิมเต็มใบหน้ า เพราะทุกครังทีปิ ดภาคเรี ยน เวิร์นมักจะ
406 กัลฐิดา

มาคลุกตัวเล่น ของเล่น อยู่ทีนี ตลอด จนคุ้นเคยกับครอบครัวมิช

ชาร์ พอย่างดี

“เข้ า มาก่ อ นสิ พ่ อ กํ า ลัง ทํ า อาหารอยู่พ อดี มากิ น ข้ าว

กลางวันด้ วยกันเสียเลย” บาร์ นเชิญ ชวน พลางเดินนําเข้ าไปใน
บ้ าน ก่อนจะเลียวเข้ าไปในห้ องครัว

“แม่ละครับ” บาเรี ยถาม

“อยู่ในห้ องทํางาน บาพาเพือนไปอาบนําก่อนสิ เหงือซก

กันทังสองคนเลย ถ้ าแม่ออกมาเห็นแบบนีได้ โดนดุแน่” บาร์ นเอ่ย
พลางหันไปคนหม้ อต้ มอะไรบางอย่างบนเตา บาเรียจึงพยักพเยิด
หน้ าให้ เวิร์นตามไปทีห้ องนอนของเขา

“พ่อนายนี สุดเลยวะบา ทํ าอาหาร งานบ้ านได้ หมดเลย

ผู้ห ญิ งยังอายนะเนี ย” เวิ ร์น เปรยขึนอย่างทึง เมื อก้ าวเข้ ามาใน
ห้ องของบา ซึงเขามั ก มาขอซุ ก หัว นอนด้ ว ยตลอดการปิ ด ภาค
เรี ยนแทบทุกครัง

“ก็แม่ทํางานตลอดเวลา นายต้ องมาเห็นสภาพห้ องครัวที

แม่ฉันเข้ าทําครัวครังล่าสุด”

เวิร์นทําหน้ าแหย “ดูไม่ได้ เลยละสิ”

 Baria’ Mission i 407
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยถอดเสือออก แล้ วหย่อนลงไปในตะกร้ า พลางเดิน

ไปเปิ ดตู้เสือผ้ า หยิบผ้ าเช็ดตัวออกมาโยนให้ เวิร์นผืนหนึง พลาง
ตอบว่า “ยิงกว่าดูไม่ไ ด้ อีก ห้ องครั วนันเพิงสร้ างใหม่น ะ นายไม่
เห็นเหรอว่ามันไม่เหมือนเดิม”

“เออๆ ก็ ว่ าอยู่ เห็ น ว่ามี เครื องครั วใหม่ เพิมมาเยอะเลย

นึกอยูว่ า่ ซือใหม่หรื อเปล่า” เวิร์นพูดเหมือนนึกได้

บาเรี ย พาดผ้ าเช็ ด ตั ว บนไหล่ ไ ว้ ผื น หนึ ง แล้ วเดิ น ไป

ห้ องนําพลางตอบว่า “พ่อก็พูดให้ กําลังใจแม่แบบนันแหละ บอก
ว่าดีแล้ วเราจะได้ ครัวใหม่ไง เอ้ อ ฉันอาบนําก่อนนะ”

“ได้ ๆ” เวิร์นตอบ พลางล้ วงเอาลูกแก้ วเก็บของมาเปิ ด ดึง

กระเป๋ าเสือผ้ าออกมา แล้ วหยิบชุดใหม่โยนไว้ บนเตียง ตามด้ วย
ถอดเสือตัวเองออกใส่ลงไปในตะกร้ าผ้ าใช้ แล้ ว ก่อนจะเดินไปดู
ชันวางของเล่นทีกินเนือทีผนังห้ องนอนของบาเรี ยไปด้ านหนึง

“นันของเล่น ตัวอย่างของบานี เพิมจํ านวนขึนทุก ปี เลย

น่าอิจฉาจริ งๆ” เวิร์น พึ ม พํ าอยู่คนเดีย ว พลางเอื อมมื อไปหยิ บ
สํารับไพ่พิศวงมาสับไพ่เล่นอยู่แป๊ บหนึง ก่อนจะโยนไพ่ทงสํ ั ารับ
ไปข้ างหน้ า
408 กัลฐิดา

ไพ่ทงั ใบจัดเรี ยงตัวเองเป็ นหกแถวแถวละ ใบ ลอย

ในแนวตังอยู่กลางอากาศ โดยหันด้ านหลังไพ่ให้ เวิ ร์น ชายหนุ่ม
แตะนิวลงบนหลังไพ่ใบหนึง แสงสีขาวเรื องก็ ปรากฏ เวิร์นจึงผิ ว
ปากเป็ นท่วงทํานองเพลง

ไพ่ทุกใบก็ ห มุน ตัวหัน ด้ านหน้ ามาให้ เวิ ร์นเห็น แค่เพี ยง

สามวิน าที มัน ก็ หัน กลับ ไปเหมื อนเดิ ม ภาพทังหมดมี คู่ของมัน
ความยากของเกมขึนอยู่กบั ไพ่ใบแรกทีกดเปิ ด กับเวทบทแรกทีผู้
เล่นใช้ ทําให้ ไพ่หนั หน้ ามา ซึงเป็ นชุดภาพทีเกียวข้ องกับรัฐเจ้ าของ
เวท ซึ งครั งนี เวิ ร์น ใช้ เวทแห่ ง แสง ภาพของการจับ คู่ชุด นี ก็ จ ะ
เกี ยวกับโพลาโต้ เป็ นเกมของเล่นทีขายดีมากตอนเปิ ดตัว จนถึง
ตอนนีมันก็ยงั เป็ นเกมในตํานานทีเด็กทุกคนต้ องมีไว้ ประจําบ้ าน

ตอนเด็กๆ เวิร์นชอบเล่นเกมนีมาก เพราะมันทําให้ เขาจํา

สถานทีสําคัญของแต่ละรัฐได้ เร็ วขึน รวมถึงความยากของไพ่แต่
ละเกมก็จะเพิมขึน หากเราใช้ เวทบททียากกว่าเดิม เช่น ในตอน
แรกอาจเป็ นแค่การจับคู่ภาพเหมือน ต่อมาก็อาจเป็ นภาพกับชือ
ของสถานทีนันๆ หรื ออาจเป็ นภาพแหล่งท่องเทียวในแต่ละรัฐ ถือ
เป็ นเกมทีส่งเสริ มการเรี ยนรู้ และเข้ าถึงข้ อมูลทัวไปของแต่ละรัฐ
ได้ ดี จึงได้ รับการยกย่องจากหน่วยงานทีรับผิดชอบจัดทําสือการ
เรี ยนการสอนของเซวีน่าเป็ นอย่างมาก เวิร์นจึงไม่แปลกใจเลย ว่า
 Baria’ Mission i 409
ปริศนามารีโลนี่

ทํ า ไมมาสเตอร์ อมี เ รี ย บราวน์ ถึ ง ได้ รั บ การยอมรั บ จากนั ก

ประดิษฐ์ ทกุ คน

“ผู้ช ายกล้ ามโตกับ เกมเด็ ก เล่ น ดูไม่ค่อ ยเข้ า กัน เลยนะ

เวิร์น” บาเรี ยทีเดินออกจากห้ องนําในชุดใหม่แซวเพือน

“นายมาเล่นต่อหน่อยสิ ฉันจะไปอาบนํา” เวิร์นชวนเพือน

ให้ มาเล่นแทนเพราะตัวเองก็อยากอาบนําเต็มทน

“ไม่ นายก็เก็บไปสิ” บาเรี ยปฏิเสธ

“มาเล่นให้ หน่อยน่า ฉันเพิงผ่านด่านทีหกของชุดภาพโพ

ลาโต้ มา เหลืออีกชุดเดียวเองจะชนะทังสํารับไพ่เลยนะ” เวิร์นโอด
แค่น เพือนไม่อยากทิงโอกาสนี ไป ขณะมื อก็เคลือนไปตามไพ่ที
เหลืออยูไ่ ม่กีใบทีจะต้ องจับคูใ่ ห้ หมด

“นายนีนะ มันควรเล่นไหมเนีย” บาเรี ยขัดเพือนไม่ได้ จึง

เดินมาแล้ วแปะมือกับเวิร์น ก่อนจะจับคูภ่ าพต่อไป ส่วนเวิร์นก็รีบ
เดินลิวๆ ไปห้ องนําพร้ อมกับพูดสวนกลับมาว่า

“อย่าเพิงรี บตายเสียล่ะ ฉันอยากฟั งเพลงบรรเลงของผู้

ชนะ”
410 กัลฐิดา

บาเรี ยมองตามหลังเพือน แล้ วหันมาตังสมาธิ จับคู่ภาพ

ในเกมต่อ และเพียงไม่กีนาทีตอ่ มา ลูกชายผู้สร้ างเกมในตํานานนี
ก็ จัด การด่านสุด ท้ ายของเกมเรี ย บร้ อยโรงเรี ย นเซวี น่าไป เสี ย ง
บรรเลงเพลงแห่งชัย ชนะซึงเป็ น ของขวัญ ของผู้เล่น ที เล่ น จนถึ ง
ด่านสุดท้ ายของชุดภาพโพลาโต้ ก็ดงั ขึน

“เฮ้ ย! บา เร็วไปเปล่าวะ” เวิร์นตะโกนถามมาจากห้ องนํา

“นี ความเร็ ว ธรรมดา นายมัน อ่อ นไป อาบนํ าเสร็ จแล้ ว

ตามออกไปนะ อย่ามัวเล่นเกมอยูล่ ะ่ ”

“คร้ าบ” เวิ ร์ น รั บ คํ า ก่ อ นจะเปลี ยนเป็ นฮัม เพลงอยู่

ท่ามกลางเสี ย งนํ า บาเรี ย ได้ แ ต่ส่ ายหน้ ากับ ความเถลไถลของ
เพื อน แล้ วเดิน ออกจากห้ อ งตรงไปยังห้ องทํ างานของแม่ เคาะ
ประตูเล็กน้ อย แล้ วบานประตูก็ปลดล็อกเปิ ดออก เผยให้ เห็นห้ อง
ทํางานของนักประดิษฐ์ อนั ดับหนึงของเซวีนา่

มันเป็ นห้ องทีใหญ่ ทีสุดในบ้ านและอยู่ใจกลางบ้ านพอดี

มีลักษณะเป็ นโดมขนาดย่อมทีผนังทุก ด้ านเป็ นชันวางอุปกรณ์
และวัสดุทีจะนํ ามารั งสรรค์เป็ นของเล่นชินใหม่ เพดานโดมเป็ น
กระจกใสเผยให้ เห็นท้ องฟ้าชัดเจน และมีระบบป้องกันความร้ อน
 Baria’ Mission i 411
ปริศนามารีโลนี่

กับความชืนไว้ อย่างดี จึงทําให้ ห้องทํางานนีเย็นสบายตลอดเวลา

โต๊ ะทํางานของแม่ตงอยู
ั ใ่ จกลางหมูโ่ ต๊ ะทีห้ อมล้ อมอยู่หลายตัว

บาเรี ยเดินผ่านอุปกรณ์ เวทหน้ าตาคล้ ายกับนก มีใบพัด

ติดอยู่ด้านหน้ า มันกํ าลังร่ อนไปมาโดยมีสายใยพลังเวทพันอยู่
รอบตัวมันเพือไม่ให้ มนั เคลือนทีออกไปไกลจนเกิน ไป ซึงอาจทํ า
ให้ ทุกอย่างวุ่นวายมากขึน แม่เรี ยกเจ้ าสิงนีว่า ‘เครื องบิน’ เคยทํา
ขายไปครังหนึงแล้ วเมือหลายปี ก่อน แต่ตอนนีแม่กําลังปรับปรุ ง
ใหม่ เพราะสถานทูตวินด์โคลโลต้ องการนําไปใช้ ในการลงมนตรา
ทีจะถึงรอบเปลียนในปี ใหม่นี แค่เห็นแบบจําลองนี บาเรี ยก็เดาได้
เลยว่ าคนที เดิน ทางไปวิน ด์ โคลโลเพื อฉลองวัน ปี ใหม่ใ นปี นี คง
ได้ รับความสุขมากจนล้ นเลยทีเดียว

“แม่ครั บ ” บาเรี ย เรี ย กผู้ห ญิ งที ไม่ไ ด้ ดูแก่ขึนเลย ซึงเธอ

กํ าลังลอยตัวอยู่เหนื อหลอดทดลองทีสูงกว่าสองเมตร เพือหยด
สารละลายบางอย่างลงไป และเพียงสารละลายหยดลงกระทบ
ของเหลวอี ก ชนิ ด ในหลอดทดลอง เสี ย งคลื นก็ด ังขึน ตามด้ วย
เสียงฝนตก ดวงตาของอมีเรี ย บราวน์ ภายใต้ แว่นตาแคลคูเลที
เธอดัดแปลงด้ วยตัวเองก็ลกุ แววและแย้ มยิมออกมา
412 กัลฐิดา

“สํ าเร็ จ!” อมี เรี ยพึมพํ า ขณะทิงตัวลงมายื นตรงหน้ าลูก

ชาย ในมือยังถือหลอดซึงใส่สารทีหยดลงในหลอดทดลองเมือครู่
อยู่ กับหลอดทดลองขนาดเล็กอีกหลายอัน

“ว่าไงจ๊ ะลูกรัก มาถึงนานแล้ วเหรอ” อมีเรี ยถามพลางอ้ า

แขนให้ ลูกชายเข้ ามากอด เพราะมื อของเธอตอนนียังไม่ว่าง บา
เรี ยกอดผู้เป็ นแม่แน่นตามด้ วยหอมแก้ มฟอดใหญ่ ขณะทีอมีเรี ย
หัวเราะอย่างมีความสุข

“ปล่อยแม่ก่อน แม่ต้องเอาเจ้ าหนูพวกนีไปอบเวทอีกสัก

พัก สารละลายสร้ างเสี ย งฝนตกนี ยังไม่ เสถี ย รเท่ า ไร ต้ องเพิ ม
ความตืนเต้ นอย่างเสียงฟ้าผ่าลงไปอีกหน่อยจึงจะใช้ หลอกเด็กได้
นะ”

บาเรี ย มองคนพู ด ที เดิ น เอาหลอดทดลองไปวางใน

ตะแกรง แล้ วยกทังตะแกรงเข้ าไปในสิงทีเธอเรี ยกว่าตู้อบเวท ซึง
หน้ า ตาไม่ ต่า งจากตู้อ บขนมปั ง เท่า ไร จากนันจึ ง หัน ไปหย่ อ น
หลอดสําหรับหยดสารละลายลงในภาชนะทีรองรับ พอเดินไปล้ าง
มือเสร็ จจึงเดินกลับมากอดลูกชายอีกรอบ

“คิด ถึ งลูก จ้ ะ ” อมี เรี ย เอ่ ย ก่ อนจะหอมแก้ ม ลูก ชายคน

เดียวอย่างรักใคร่
 Baria’ Mission i 413
ปริศนามารีโลนี่

“ผมก็คิดถึงแม่ครับ ว่าแต่แม่กําลังประดิษฐ์ ของเล่นใหม่

เป็ นอะไรครับ ทําไมถึงมีทงเสี
ั ยงคลืนผสมกับเสียงฝนตกด้ วยละ”

อมีเรี ยหันไปมองหลอดทดลองขนาดใหญ่ ซึงเธอเพิงทํ า

เสียงฝนตกให้ ดงั ขึนจากการหยดสารละลายลงไป แล้ วตอบว่า

“อ้ อ มี เด็กๆ จากวาริ เน่เขี ย นจดหมายมาหามาสเตอร์ บ

ราวน์บอกว่า เวลาแสดงละครเวที พวกเขาสร้ างฝนได้ แต่มนั ไม่
สมจริ งเพราะไม่มีเสียงฝนตกประกอบ แม่ก็เลยอยากทําของเล่น
ให้ เด็กๆ น่ะจ้ ะ สารละลายนีถ้ าสัมผัสกับวารี เวทจะทําให้ เกิดเสียง
เหมือนฝนตก แต่แม่กําลังคิดจะเพิมเสียงฟ้าผ่าเข้ าไปด้ วย เผือจะ
ทําให้ เด็กๆ สนุกมากขึน”

บาเรี ย ยิมกว้ า ง “ถ้ าอย่ างนัน เด็ ก ๆ ควรหาเพื อนที เป็ น

อย่างเวิร์นไว้ สกั คนนะครับ จะได้ ยินเสียงฟ้าผ่าสมจริงมากเลย”

อมีเรี ยค้ อน “ก็ใช่วา่ จะมีเด็กตระกูลโบลท์อยู่ในวาริเน่เสีย

เมือไร วันนีมาคนเดียวหรื อเวิร์นมาด้ วยล่ะ”

“เวิร์นมาด้ วยครับ พวกเราคงค้ างคืนหนึงแล้ วกลับพรุ่ งนี

ครับ”
414 กัลฐิดา

อ มี เรี ย พ ยั ก ห น้ า แ ล้ ว พ า ลู ก ช า ย เดิ น อ อ ก จ า ก
ห้ องปฏิ บัติ การเวทของตัวเอง แล้ วถามต่อว่ า “ลูกมี อะไรให้ แม่
ช่วยงันเหรอถึงได้ กลับบ้ าน”

“ผมคิดถึงแม่ เลยกลับบ้ านก็ ได้ นี ครั บ” บาเรี ย หยอดคํ า

หวาน จนอมีเรียหัวเราะ

“อย่างลูกน่ะเหรอจะคิดถึงแม่มากจนต้ องแจ้ นมาหา อย่า

มาหลอกแม่เสี ยให้ ยากเลย แม่ ไม่หลงกลรอยยิมของลูกเหมื อน
พวกสาวๆ หรอกนะ”

บาเรี ยเดินไปกอดเอวผู้เป็ นแม่ แล้ วตอบว่า “ผมมีสาวที

ไหนกัน”

อมี เรี ยเอียงหน้ ามองลูกชายอย่างไม่ไว้ ใจ แล้ วยิมกว้ าง

“แม่ตวั ลอยแล้ วเนีย ถือว่าผ่านละกัน เผยไต๋ออกมาได้ แล้ วคุณลูก
ชายทีเคารพ”

บาเรี ยส่ายหน้ าอย่างอ่อนใจ เขาไม่เคยหลอกแม่ได้ สําเร็จ

เลย ชายหนุ่มจึงพูดเข้ าเรื อง

“พวกผมกําลังทําภารกิจตามหามารี โลนีครับ”
 Baria’ Mission i 415
ปริศนามารีโลนี่

อมี เรี ยเดินผ่านห้ องครัวพลางตะโกนบอกสามี ว่า “ที รั ก

คะ ฉันไปรอในห้ องกินข้ าวกับลูกนะ”

“รับทราบ ใกล้ เสร็จแล้ วครับ” บาร์ นตะโกนตอบกลับ

อมีเรี ยจึงเดินนําบาเรี ยไปนังรอทีห้ องอาหาร ซึงเชือมต่อ

กับห้ องครัว เธอนังแล้ วยกมุมปากขึนเมือเห็นแผ่นหลังของสามีที
กําลังทําอะไรบางอย่างง่วนอยู่ทีเตา ก่อนจะหันมาพูดกับลูกชาย

“ลูกเหรอทีจะหาพืชประดิษฐ์ นน”
ั

“เปล่าครับ เป็ นชิลด์นะ่ แต่ผมกับเวิร์นอยากเอาเอ็มบีเอช

ทีคิดค้ นด้ วยกันไปทดลองใช้ จริงในภาคสนามด้ วย”

“เรี ยกว่า มีผลประโยชน์ทบั ซ้ อนกันว่างัน” อมีเรี ยสรุป

บาเรี ย ยิ มรั บ แล้ ว พู ด ต่ อ ว่ า “แต่ พ อรั บ งานปุ๊ บก็ มี อี ก

หลายเรื องประเดประดังกันเข้ ามาเลยครับ เริ มจาก ปราการฟา
เรนเซ่กบั ซินเทลล่าติดต่อให้ ทีมเราใช้ โอกาสทีได้ ลงพืนทีในป่ าคูมี
ร่า ฟอเรส แล้ วให้ เข้ าไปตรวจสอบเรื องอืนด้ วย”

อมีเรี ยขมวดคิว “เรื องทีคูมีร่า ฟอเรสเสือมโทรม ใช่ไหม”

416 กัลฐิดา

บาเรี ยพยักหน้ า แล้ วนึกสังหรณ์ ใจ ขนาดแม่ของเขายังรู้

เรื องนี แสดงว่าคนระดับเบืองบนทังหมดต้ องรู้เรื องนีดี นันยิงตอก
ยําความสงสัยของบาเรี ยมากขึน ว่างานสําคัญระดับนี ทําไมพวก
ผู้ใหญ่ถึงเลือกให้ ทีมเด็กฝึ กหัดอย่างพวกเขาทํา

‘คิดไปก็มากความ’ บาเรี ยสลัดความคิดตัวเองทิงไปก่อน

แล้ วพูดต่อ

“แถมคุณ น้ าเฟมี ล ยังมาขอให้ พ วกเราตามติดคนกลุ่ม

หนึงด้ วยครับ”

“ใครเหรอจ๊ ะ”

“คนของมินนีทอยน่ะ” บาเรี ยตอบ

คําว่า ‘มิ นนี ทอย’ ทํ าให้ อมี เรี ยขมวดคิวมากยิ งขึ น แล้ ว
บาเรี ยก็เล่าต่อ

“เมือคืนพวกเราเลยตามเป้าหมายซึงเป็ นลูกจ้ างของมิน

นีทอยสีคน พวกเขาผ่านช่องพาโรเข้ าไปในพืนทีสีเทาเพือทดลอง
อุป กรณ์ เวท ซึงเจ้ าอุป กรณ์ เวทที พวกเขากํ า ลัง ทดลองนัน มัน
หน้ าตาคล้ ายกับเครื องดูดและแปลงพลังของพ่อมากเลยครับ”
 Baria’ Mission i 417
ปริศนามารีโลนี่

“เครื องอะไรนะบา” บาร์ นซึงเดินถื อถาดกับข้ าวทีเขาเพิง

ทําเสร็จเข้ ามาวางบนโต๊ ะได้ ยินพอดีจงึ ถามขึน

“เครื องดูด พลังที เหมื อ นกั บ ของพ่ อ ซึ งเคยให้ ผ มดูเมื อ

หลายปี ก่อนไงครับ”

บาร์ น ขมวดคิว “มัน ไม่ มี ท างส่ งผ่ านมิติม าที นี ได้ ห รอก
มันเป็ นของผิดกฎหมาย แม้ ในเซกันตอนนีก็ห้ามผลิตแล้ ว”

“แต่ถ้าประกอบขึนใหม่ทีนี ก็มีสิทธินะคะ” อมีเรี ยแย้ ง

“ประกอบขึนมาใหม่ เหรอครั บ ยังไง” บาร์ น ถามอย่า ง

งุนงง

อมี เรี ย พยัก พเยิ ดหน้ าไปทางหม้ อต้ มในครั ว ซึงส่ง กลิ น
หอมโชยมา ทํ า ให้ บาร์ น ซึ งถู ก เรื องอื นดึ ง ดู ด ความสนใจให้
เบียงเบนไปจากสิงทีทําค้ างอยูใ่ นครัวนึกขึนได้ คุณสามีทีน่ารักจึง
เดินกลับเข้ าไปในห้ องครัวอย่างเสียไม่ได้ แล้ วอมีเรี ยจึงอธิบายต่อ
ว่า

“มั น ก็ เห มื อ น ข อ ง เล่ น ทุ ก อ ย่ า ง แ ห ล ะ บ า แ ค่ มี
องค์ ประกอบครบ ที ไหนก็ ป ระดิษฐ์ ขึนได้ เพี ย งแต่ว่าเท่าที แม่ร้ ู
องค์ ประกอบของเครื องนันต่อให้ มี ครบทุกอย่างก็ ไม่ อาจแสดง
418 กัลฐิดา

ประสิทธิ ภาพได้ มากนัก ก็อย่างทีรู้กัน เซวีน่ามีพลังมหาศาล ไม่มี

อุป กรณ์ เวทชนิ ด ไหนมาดึง ดูด พลัง ทังหมดนันให้ ห ายวับ ไปได้
หรอก”

“แต่พวกเขาก็ทําสิงทีน่ากลัวมากนะครับแม่ นีเป็ นภาพที

เราเก็บมาได้ เมือคืน” บาเรี ยเอาคามีลทีเขาถือติดมาด้ วยให้ ผ้ เู ป็ น
แม่ดู มันคือภาพส่วนทีผืนหญ้ าเป็ นรอยแหว่งหายไป

อมี เรี ย ไล้ นิ วไปที ภาพ แล้ วถามว่ า “สภาพดิ น ไม่ ไ ด้

เสียหายมากใช่ไหม”

“ครับ พลังเวทในเนือดินทีลึกลงไปประมาณครึงเมตรไม่
มีเหลือเลยครบ ผมไม่ร้ ูว่าพวกเขาทําอย่างนีทําไม แค่คดิ ก็ผิดแล้ ว
หรื อเปล่าครับแม่” บาเรี ยตอบเสียงเข้ ม

อมีเรี ยพยักหน้ า ขณะเคาะนิวกับโต๊ ะอย่างครุ่นคิด

“ถ้ าพวกเขาทํ าแบบนี กั บผื น ดิ น ทังหมด ผมนึ ก ภาพไม่

ออก ว่าเซวีนา่ จะเป็ นยังไง”

“พวกเขาไม่ทําหรอก อย่างน้ อยก็ในช่วงนี” อมีเรี ยตอบ

“ทําไมละครับ”
 Baria’ Mission i 419
ปริศนามารีโลนี่

อมี เรี ยยิมให้ ลูกชาย “เพราะว่าโพลิเนดอนท์[1]ไม่ใช่แค่

ตําแหน่งทีรังให้ แม่อยูท่ ีนีน่ะสิจ๊ะ”

บาเรี ย มองหน้ า แม่ นิ ง แล้ ว ผ่ อ นลมหายใจยาวออกมา

“ผมเริมรู้ สึกดีใจทีมีคนแบบคุณแม่อยูท่ ีนีครับ จากใจจริงเลย”

อมี เรี ย ยกมื อ ลูบ ศี รษะลู ก ชายช้ า ๆ “ทุ ก คนที เกิ ด มามี
หน้ าทีของตัวเอง ไม่วา่ เราจะยอมรับหรือไม่ยอมรับก็ตาม พวกเรา
ล้ วนเกิดมาเพือทําประโยชน์ให้ ใครสักคนเสมอ”

“ผมรู้ ครั บ แม่ แต่ ว่ า เจ้ าของสิ งนี มั น เกิ ด มาเพื อทํ า
ประโยชน์แน่เหรอครับ ผมว่ามันออกแนวทําลายล้ างมากกว่า”

อมี เรี ยมองภาพผื นดินทีแห้ งแล้ งจนแตกระแหง แล้ วพูด

ว่า “บางเวลาที เราต้ องการพัฒ นาอะไรใหม่ๆ สิ งที จะเกิ ด ก่ อ น
ไม่ใช่การสร้ างสิงใหม่เอียม แต่เป็ นการทําลายของเก่า แล้ วนํ าไป
สร้ างใหม่ ลูกเองก็เคยเห็นกระบวนการเหล่านันมานับครังไม่ถ้วน
แล้ วนี”

บาเรี ยนิงคิดแล้ วพยักหน้ าตาม ขณะทีอมี เรี ยมองเลยไป

ยังชายหนุ่มร่างสูงทีเดินเข้ ามาในห้ องอาหารพร้ อมกับค้ อมศีรษะ
ให้ เธอ
420 กัลฐิดา

“สวัสดีครับคุณป้า” เวิร์นเอ่ยทัก

“สวัสดี จ้ะ เวิร์น ตัวใหญ่ขึนอี กหรื อเปล่าเนีย” อมีเรี ยทัก

แล้ วหัวเราะ เมือเวิร์นเบ่งกล้ ามโชว์ พลางล้ อกลับว่า

“ผมพอจะสู้คณ
ุ ลุงบาร์ นได้ ไหมครับ”

“ตอนนี ก็ พ อได้ อยู่” อมี เรี ยตอบ ก่ อนจะหัวเราะเสียงดัง

เมือบาร์ นเดินมาใช้ ข้อศอกกระทุ้งคนเด็กกว่าแล้ วเถียงว่า

“ชนะคนแก่เนียมีความสุขเหรอ บอกไว้ ก่อนเลย ผู้หญิ ง

คนนีของลุง”

“โธ่ลงุ อะ ให้ ผมมีความหวังหน่อยก็ไม่ได้ ” เวิร์นโอด

“เดียวหนูพีจได้ โกรธเอาหรอก เทียวมาปั นใจให้ ผ้ หู ญิงอืน

แบบนี ” อมี เรี ย แซว ขณะมองสามี แ ละเวิ ร์น ทรุ ด ตัว ลงนัง บา
เรี ยรี บช่วยจัดโต๊ ะอาหาร

“ตอนนี ยิงอยู่ในช่วงเว้ นระยะห่างกันสักพักด้ วยครับแม่

ท่าทางจะอี กนานกว่าจะได้ เลื อนระดับกลับไปเป็ นแฟน” บาเรี ย
เผาเพือนซึงหน้ า จนอมีเรี ยตาโต

“อ้ าว ไหงงัน เราไปทําอะไรให้ เขาโกรธละหลานชาย”

 Baria’ Mission i 421
ปริศนามารีโลนี่

เวิ ร์ น หน้ ายุ่ ง แล้ วส่ า ยหน้ าเหมื อ นไม่ อ ยากคิ ด เรื องนี
“ปล่อยเธอไปก่อนเถอะครับ วันนีผมขอมี คณ ุ ป้าเป็ นหนึงเดียวใน
ดวงใจก่อนแล้ วกัน”

“ปล่อยไปก่อนงันเหรอ เดียวได้ ปล่อยไปตลอดละสนุก

แน่” บาร์ น เสริ ม จนคนฟั ง หน้ า เสี ย ไปนิ ด หนึ ง แล้ วเปลี ยนเป็ น
หัวเราะแห้ งๆ

“อย่าอวยพรผมอย่างนันสิครับคุณลุง นีผมก็นอนไม่ค่อย
หลับแล้ ว”

คําสารภาพของเวิร์น ทํ าเอาครอบครั วมิชชาร์ พหัวเราะ

ครื นพร้ อมกัน แล้ วทังหมดก็เริ มกินอาหารมือกลางวันแบบพร้ อม
หน้ าพร้ อมตา จนกระทังเสร็จสินอมีเรี ยก็พดู ขึนว่า

“เดี ยวบากับ เวิ ร์น ตามแม่ ไ ปที ห้ องทํ า งานหน่ อ ย แม่ มี

อะไรจะให้ ดู คิดว่าน่าจะเป็ นประโยชน์กบั ลูก”

สองหนุม่ มองหน้ ากัน แล้ วพยักหน้ ารับ

“ครับ”

[1] โพลิเนดอนท์ คือผู้ดแู ลจุดมนตราระหว่างรัฐ

422 กัลฐิดา

24
กลไกปองกัน
ตัวเอง
ห้ องทํางานของอมีเรี ยดูเหมือนไม่เคยมีทีว่าง แต่จะมีจุด
หนึงในห้ องนี ที ว่างอยู่เสมอ นันคื อมุมหนึงของผนังโดมที อมี เรี ย
สร้ างแผนทีจําลองของเซวีน่าแบบเสมือนจริ งเอาไว้ เป็ นแผนทีติด
ผนังทีมองเห็ น ทังภาพรวม และสามารถขยายเฉพาะจุด ให้ เห็ น
เด่นชัดขึนก็ได้ เธอทํามันขึนมาตังแต่ยงั เป็ นนักเรี ยนจอมเวท และ
เพิมรายละเอี ยดมาเรื อยๆ จนกระทังถึงตอนนี ในบางจุดที เป็ น
ส่วนสําคัญ เธอจะใส่วงมนตราเพือกันไม่ให้ ใครถอดสลักเปิ ดดูได้
แต่วันนีอมี เรี ยเลือกแผนทีของคูมีร่า ฟอเรสขึนมา แล้ วใช้ ธ งมน
 Baria’ Mission i 423
ปริศนามารีโลนี่

ตราทีเธอทํ าขึนปั กลงในตําแหน่งเดี ยวกับทีบาเรี ยเห็นมาสเตอร์

ทีมาบรรยายในงานสัมมนาปักไว้

“จําจุดพวกนีได้ ไหม” อมีเรี ยถาม

“ครับ เป็ นจุดทีพบต้ นไม้ ยืนต้ นตาย” บาเรี ยตอบ ขณะที

เวิร์นชีมือไปทีตําแหน่งหมูบ่ ้ านมูสตาโน่แล้ วถามว่า

“คุณป้ารู้ ได้ ยงั ไงครับ ว่าเกิดต้ นไม้ ยืนต้ นตายตรงนันด้ วย

มันยังไม่มีการประกาศเลยนีนา”

อมีเรี ยยิม “ป้าไม่ต้องรอประกาศ ป้าก็พอเดาว่าตําแหน่ง

ทีสามที พบต้ นไม้ ยืนต้ นตายอยู่ตรงไหน แล้ วมันก็ไม่พลาด...คน
อยู่เบืองหลังเรื องนีคือถ้ า...โกลดี ทอย จริ งๆ ด้ วยสินะ”

“โกลดี ทอย เหรอครับ เดียวนะครับคุณ ป้า เจ้ าของร้ าน

มินนีทอยมาเกียวกับคูมีร่า ฟอเรสทีเสือมโทรมลงได้ อย่างไรครับ”

“มันอาจเป็ นไปได้ ก็ได้ ” บาเรี ยแย้ งแล้ วพูดว่า

“ผมก็ ส งสัยอยู่ ว่ าพวกเขาจะดูด พลังเวทจากผื น ดิน ไป

ทําไม ความจริ งเจ้ าเครื องนันไม่ได้ ถูกประกอบขึนเพือใช้ ดดู พลัง
เวท แต่เพือทําให้ ผืนดินแห้ งแล้ งใช่ไหมครับ”
424 กัลฐิดา

“ถูกต้ อง” อมีเรียตอบ

“ทําไมเขาถึงอยากทําให้ ผืนดินแห้ งแล้ งด้ วย บ้ าหรื อเปล่า

แล้ วยิงทีนันเป็ นคูมีร่า ฟอเรสด้ วยนะ เดียวนะ แห้ งแล้ ง หรื อว่า...”

บาเรี ยพยักหน้ า พลางหันไปสบตาผู้เป็ นแม่ทีรอให้ เด็กทัง

สองหันมามองเธอ แล้ วพูดว่า

“โกลดี ทอย ตอนอยู่แผนกพัฒ นาการเวท เขาสนใจพืช

ประดิษฐ์ มาก เขาคือเจ้ าของโครงการพืชประดิษฐ์ ทีล้ มเหลว แม้
แผนกจะบอกให้ เขาล้ มเลิกโครงการนี แต่คนคนนันไม่เคยล้ มเลิก
ความคิดนีเลย ไม่นานเขาก็ลาออกจากแผนกพัฒนาการเวทแล้ ว
หายตัวไป แม่ไม่คิดว่าเขาจะยังทํางานชินนีอยู่ แต่เมือลูกบอกว่า
เจ้ าเครื องดูดพลังนันมาจากมินนี ทอย แม่จึงมันใจว่าเขาไม่เคย
หยุดความพยายามในโครงการของเขาเลย”

“ตามทฤษฎี ของการสร้ างมารี โลนีของโกลดี เขาอ้ างว่า

องค์ประกอบหนึงทีจําเป็ นที จะกระตุ้นให้ ต้น ไม้ ทีมีพ ลังเวทสูงมี
วัฒนาการแบบก้ าวกระโดด คือ สร้ างสภาวะทีกระตุ้นกลไกการ
ป้องกันตัวเอง”

“ครับ!” สองหนุม่ ทวนเสียงสูง

 Baria’ Mission i 425
ปริศนามารีโลนี่

อมี เรี ย พยัก หน้ ายํ าสิ งที เธอพู ด แล้ ว เอ่ ย ต่อ ว่ า “ซึ งมั น
สมเหตุสมผล จะเรี ยกได้ ว่าเป็ นทฤษฎีทีน่าเชือทีสุดในเวลานีก็ว่า
ได้ ลองคิดดูนะ ต้ นไม้ ทุกต้ นในเซวีนา่ คือหนึงในประชากรชาวเซ
วี เรี ยนที ครอบครองโลกนี มาก่ อนเรา การที มันอยู่รอดมาจนถึ ง
ตอนนี ก็เพราะมัน มี ก ลไลป้องกัน ตัวเองที ดีที สุดกลไกหนึงของ
โลก”

บาเรี ยพยักหน้ ารับขณะฟั งผู้เป็ นแม่เล่าต่อว่า

“แล้ วจะเกิ ดขึนเมือป่ าแห้ งแล้ งและเสื อมโทรมจนถึงขี ด

สุด”

“ต้ น ไม้ จะเริ มเปลี ยนแปลงตัวเอง เพื อเอาชีวิ ตรอด” เวิร์

นตอบตามความคิด

“ใช่ จ้ ะ ต้ น ไม้ ที สมบู ร ณ์ ที สุ ด ในที นั นจะเปลี ยนแปลง

ตั ว เองไปเป็ นมารี โลนี เพื อเคลื อนย้ ายตั ว เองไปยั ง สถานที ที
สมบูรณ์ กว่า นันคือหลักการ แต่ใครจะคิดว่ามีคนบ้ าทีคิดจะทํ า
มันขึนมาจริงๆ” อมีเรี ยสรุป

“มันจะเป็ น ไปได้ เหรอครั บ วิ ธี ทีจะทํ าให้ เกิ ดความแห้ ง

แล้ งถึงขีดสุดอย่างนัน” บาเรี ยถามอย่างไม่เห็นด้ วย
426 กัลฐิดา

นันสิ น ะ ไม่ มี ใครคิ ด เหมื อ นกัน ว่ าจะทํ า ได้ เพราะด้ ว ย

พลังเวทของพวกเรา ไม่ว่าจะเป็ นจอมเวทจากปราการไหน พวก
เราก็ไม่มีมนตราทีใช้ ดึงดูดพลังของธรรมชาติจนผืนป่ ากลายเป็ น
ทะเลทรายได้ หรอก เท่าทีเราใช้ อยูต่ อนนีก็ยงั การหยิบยืมพลังจาก
ธรรมชาติมารวมกับพลังของเราเลย” อมีเรียตอบ

“จริ งครั บ ต่อให้ อยากทําก็ คงทํ าไม่ได้ โลกของเซวีน่าไม่

อนุญาตให้ เราทํา” เวิร์นเสริม ขณะทีบาเรี ยเอ่ยเสียงเรี ยบขึนว่า

“จนกระทังวิทยาการเวทจากเซกันเข้ ามา”

“มันเป็ นจังหวะของโลก ของบางอย่างใช้ ได้ ดีในช่วงเวลา

หนึง ก็ใช่วา่ ของอย่างเดียวกันนันจะใช้ ได้ ดีในอีกช่วงเวลาหนึง แม่
คิด ว่ า โกลดี คงได้ ค วามคิ ด นี จากเครื องดูด พลัง ของเซกั น แล้ ว
นํามาปรับปรุงดัดแปลงเสียใหม่ ซึงจากภาพทีแม่เห็น ดิลกีสถือว่า
สมกับเป็ นเขา”

“ดิลกีส? คืออะไรครับ” เวิร์นถาม

“อัญ มณี ศิล าเวทที หายากพอสมควร ในที มของลูก มี ลิ

นคอร์ นอยู่ด้วยหรื อเปล่า” อมีเรี ยถาม พอสองหนุ่มพยักหน้ า เธอ
จึงพูดต่อว่า
 Baria’ Mission i 427
ปริศนามารีโลนี่

“ลินค์ไม่นา่ ไม่ร้ ูจกั เขาพูดอะไรบ้ างหรื อเปล่าล่ะ”

เวิร์นส่ายหน้ า “ลินค์นิงมากครับคุณ ป้า เอาจริ งๆ คือน่า

กลัวมากกว่าปกติด้วยซํา”

อมีเรี ยยิม “แน่ละ ว่าทีจอมเวทรัตติกาลสาขาอัญมณีจะ

ไม่ร้ ูได้ ยงั ไง และเพราะรู้ก็คงเข้ าใจถึงผลเสียทีนักประดิษฐ์ คนหนึง
ทําตามอําเภอใจโดยไม่สนใจผลทีจะตามมาน่ะสิ”

“ดิลกีสคืออะไรครับแม่” บาเรี ยถาม

อมี เรี ยถอนหายใจ “อัญ มณี ทีมี พ ลังดึงดูดพลังเวทจาก

ธรรมชาติได้ พวกเราจอมเวทหากคิดจะดึงพลังจากธรรมชาติ เรา
ก็ จ ะทํ า ได้ ระดับ หนึง แต่ จะไม่ ม ากพอที จะทํ า ให้ ก ลไกป้อ งกัน
ตัว เองของธรรมชาติ เสี ย หาย นันคื อ กฎของพลัง เวท แต่ห าก
ใช้ อัญ มณี ที เกิ ด ขึ นมาพร้ อมกั บ โลกใบนี ทํ า มั น จะอยู่ เหนื อ
กฎเกณฑ์ ดังนันจรรยาบรรณข้ อแรกของการเป็ นนักพัฒ นาการ
เวทอย่างแม่ คือห้ ามประดิษฐ์ อปุ กรณ์เวททีใช้ พลังจากอัญมณีใน
บั ญ ชี ต้ องห้ าม หากสิ งที สร้ างขึ นนั นไม่ ไ ด้ ทํ า เพื อเซวี น่ า
ยกตัวอย่างเช่น เครื องดนตรี เวท”

เวิร์นพยักหน้ ารับ อมีเรียจึงพูดต่อ

428 กัลฐิดา

“เมื อไรก็ ต ามที เราใช้ ของที อยู่ เ หนื อ กฎพลั ง เวทมา

ประดิษ ฐ์ สิ งของ แล้ วนํ าออกใช้ สมดุล ของธรรมชาติจ ะเสี ย ไป
กลไกป้องกันตัวของธรรมชาติจะทํางาน และหากมันทํางานหนัก
เกินไป กลไกนันก็จะพังทลายลง”

สองหนุ่มสูดหายใจเข้ าลึก สิงที เขาเห็นจากการทดลอง

ของลูกจ้ างของมินนีทอย มันตอกยําให้ เห็นว่าสิงทีอมีเรี ยพูดเป็ น
จริงทุกอย่าง

“เพราะอย่า งนี จอมเวทรั ตติ กาลสาขาอัญ มณี จึง เป็ น

สาขาทีคนอยากเข้ ามาก แต่ก็เข้ าไม่ได้ เพราะคนทีจะเข้ าไปเรี ยน
ได้ ต้ องผ่านการทดสอบทางจิตใจซึงเป็ นการทดสอบลับ...” พูดถึง
ตรงนีอมีเรี ยก็ส่งยิมให้ ลกู ชายตัวเอง แล้ วพูดต่อว่า

“...ไม่เหมือนจอมเวทพสุธา ทีมีคนเรี ยนน้ อย เพราะไม่มี

คนทีมีพลังอย่างพวกเราจ้ ะ”

บาเรี ยพยักหน้ ารับ แล้ วถามว่า “ถ้ าอย่างนันก็ง่ายสิครั บ

คุณแม่ แค่ยดึ ดิลกีสกลับมา เราก็แก้ ปัญหานีได้ แล้ ว”

อมีเรี ยส่ายหน้ า “แม่เกรงว่า ตอนนีต่อให้ ยึดดิลกีสมาได้ ก็

ไม่ช่วยอะไร เจ้ าเครื องดูดพลังที ลูกจับภาพมา น่าจะเป็ นเครื อง
สําหรับทดลอง เครื องจริ งทีใช้ ทําให้ ต้นไม้ ยืนต้ นตาย น่าจะเป็ นอีก
 Baria’ Mission i 429
ปริศนามารีโลนี่

เครื อง และเจ้ าเครื องตัวจริ งน่าจะมีอานุภาพมากกว่านี ทีสําคัญ

หากแม่เป็ นโกลดี แม่จะทําการแปลงอัญมณี”

“ครับ!” บาเรี ยอุทาน จนเวิร์นหันไปมองหน้ าเพือน

“มันเป็ นเทคนิคทีนักพัฒนาการเวทใช้ อยู่บ่อยๆ ด้ วยการ

ทําให้ อัญ มณี เวทกลายเป็ น ส่วนหนึงของอุปกรณ์ เวท เพราะไม่
อยากให้ อุปกรณ์ เวทหยุดทํ างานผิ ดที ผิด เวลาไง และแม่ เชือว่า
โกลดีต้ องทําแน่”

“เดี ยวนะครั บ คุ ณ ป้ า ถ้ า เครื องที เราเห็ น เป็ น แค่ เครื อง

ทดลอง งั นก็ อ าจเป็ นไปได้ ว่ า ในคู มี ร่ า ฟอเรสก็ เกิ ด จากการ
ทดลองเหมือนกัน”

“ทั งใช่ แ ละไม่ ใ ช่ จ้ ะ พวกเขาทดลองจริ ง แต่ พ วกเขา

ทดลองด้ วยเครื องจริ ง แต่นนก็ ั ไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไรถ้ าเขา
ทดลองใช้ เครื องจริ ง แล้ ว ทํ า ไมถึ ง ยั ง เอาเครื องทดลองมาใช้
ทดลองในสถานทีอืนอีก”

“เขาอาจจะอยากผลิต ออกมาในจํานวนมากหรื อเปล่า

ครับ” บาเรี ยถามเสียงเครียด
430 กัลฐิดา

อมีเรี ยนิงคิดแล้ วส่านหน้ า “ไม่แน่ใจนะ แต่ตอนนีเรามาดู

ตําแหน่งทีเขาทดลองกันก่อนดีกว่า”

เวิร์นกับบาเรี ยหันไปดูธงทีปั กไว้ ในตําแหน่งทีมีต้นไม้ ยืน

ต้ นตายอีกครัง แล้ วต้ องขมวดคิว

“นึกถึงอะไรหรื อเปล่า” อมีเรียบอกใบ้ ให้

“ถ้ าลากเส้ น มาเชือมต่อกัน มันจะเป็ นสามเหลี ยมด้ า น

เท่ าพอดี ” บาเรี ย ตอบ ขณะที อมี เรี ย จิมลงไปในพื นที ตรงกลาง
สามเหลียม

“ถ้ าแม่ความทรงจําไม่เลอะเลือนไปเสียก่อน แม่จําได้ ว่า

เคยเห็นภาพการกําหนดจุดนีตอนเขาเสนอทฤษฎีสามเหลียมมา
รูนก้ า ในทีประชุมแผนกพัฒนาการเวท”

“คุณ ป้าเคยเห็นแผนการของเขาเหรอครับ ทําไมคุณ ป้า

ไม่บอกผู้ใหญ่ในปราการละครับ”

อมีเรี ยส่ายหน้ า “ป้าจะบอกอะไรได้ ในเมือสิงทีป้ามี คือ

ความทรงจําของภาพที โกลดีเสนอแผนงาน ซึงแผนการนันก็ ยัง
ไม่ได้ ถูกนํามาใช้ เพราะโครงการของเขาถูกยกเลิก เสี ยก่ อน อี ก
อย่าง ถ้ าบาไม่มาเล่าให้ ฟังว่ามินนีทอยกํ าลังทําอะไร ป้าก็คงยัง
 Baria’ Mission i 431
ปริศนามารีโลนี่

ไม่คิดถึงภาพนีขึนมาได้ หรอก ตอนแรกยังลังเลระหว่างสองจุดที

จะเป็ นจุดที สาม แต่ป้าก็เลื อกตรงหมู่บ้านมูสตาโน่ม ากกว่าอี ก
จุด”

เวิร์นนิง แล้ วยกมือขึนกุมขมับ “ตายละบา ดูเหมือนทุก

อย่ างมัน จะเชื อมโยงกัน หมดเลย จากเรื องเล็ ก กลายเป็ น เรื อง
ใหญ่ไปแล้ ว”

บาเรี ยตบหลังปลอบใจเพือนเบาๆ พลางเพ่งมองตรงไปที

สามเหลียมด้ านเท่าแล้ วพูดว่า

“เพราะเป็ นเรื องใหญ่ แต่ยังจับ ไม่ได้ คาหนังคาเขาน่ะสิ

พวกผู้ใหญ่ถึงต้ องใช้ พวกเราทําแทนไง ฉากหน้ าทังสองปราการก็
ทํ าไปตามขันตอน ซึงไม่ต้อ งเป็ นจอมเวทผู้เก่งกาจอะไรก็ พ อดู
ออก ว่าการแก้ ปัญ หาเรื องคูมี ร่า ฟอเรสเสือมโทรมครังนี ยังไงก็
ช้ าว่าแผนการของมินนีทอยอยูแ่ ล้ ว”

“อ้ อ เลยมาใช้ พวกเราทํางานอย่างลับๆ เจริญละ”

“หรื อจะถอนตัว” บาเรี ยหันไปถาม

เวิร์นหน้ าเหวอแล้ วตอบเสียงหลงว่า “ใครว่า ยิงอยากทํา

มากขึนอีกเป็ นกองเลย “
432 กัลฐิดา

อมี เรี ยหัวเราะ ก่อนจะคลายยิมแล้ วเอ่ยต่อด้ วยนําเสียง

จริงจังว่า “แต่มีอย่างหนึงทีต้ องระวัง”

“ครับ”

“ตามทฤษฎี การเกิดมารี โลนีจะเกิดขึนเมือกลไกป้องกัน

ตัว ของป่ าเสี ย ไป นันหมายความว่าคูมี ร่า ฟอเรสจะไม่ ใช่ป่ าที
ปลอดภัยอีกต่อไป”

“ป่ าทีมีคนหายปี ละเป็ นพันก็ไม่เรี ยกว่าป่ าทีปลอดภัยอยู่

แล้ ว ครั บ แม่ ” บาเรี ย แย้ ง ด้ ว ยรอยยิ ม แต่รอยยิ มของเขาก็ จ าง
หายไปเมืออมีเรี ยยําว่า

“ก็นนน่
ั ะสิ ปกติขนาดหลับใหลอยู่ก็อนั ตรายอยู่แล้ ว ดัน
มี ค นไปแหย่ ให้ สิ งมี ชี วิ ต ที ครอบครองโลกนี มายาวนาน กว่ า
สิงมีชีวิตใดๆ ให้ ตืนขึนมา ลูกลองคิดดูวา่ มันจะน่ากลัวมากขึนอีก
แค่ไหน”

“คิดแล้ ว ลุงโกลดีสติเฟื องนีก็ทําเรื องจนน่าโมโหจริ งๆ จะ

เล่นทีไหนไม่เล่น ดันไปเล่นในคูมีร่า ฟอเรส บ้ าจัง” เวิร์นสบถใส่
คนสร้ างเรื องลับหลังอย่างหัวเสียนิดๆ
 Baria’ Mission i 433
ปริศนามารีโลนี่

อมี เรี ยหันไปมองมองผืนป่ าคูมีร่า ฟอเรส แล้ วพึมพําว่า

“เพราะเดิมพันของเขาก็สงู ไม่แพ้ กนั สินะ”

“ครั บ ?” บาเรี ย ทวนเสี ย งสูง เพราะฟั ง อมี เรี ย พูด ไม่ ชัด
แต่อมีเรี ยกลับส่ายหน้ า

“ลูกจะไปทีคูมีร่า ฟอเรสเมือ่ไร”

“วันที ธันวาคม” บาเรี ยตอบ

อมีเรี ยพยักหน้ า “อี กอาทิตย์กว่าๆ เองนี ก่อนหน้ านันถ้ า

ได้ ร้ ู คณ
ุ สมบัตขิ องเครื องดูดพลังตัวจริ ง น่าช่วยได้ เยอะนะ”

“เรื องนันต้ อ งรอลุ้ น ว่ า รุ่ น พี เชรี พ จะไม่ ทํ า ให้ พวกเรา

ผิดหวังหรื อเปล่า”

อมีเรี ยเลิกคิว “เชรี พ กลาสติล งันเหรอ แหมได้ คนฝี มือดี

เข้ าทีมเลยนีนา”

เวิ ร์น ถอนหายใจ ขณะที บาเรี ย ตอบรั บ เสี ย งหัว เราะใน

ลําคอว่า “ครับแม่ ตอนนีรุ่นพีโคตัลกับรุ่ นพีเชรี พรับหน้ าทีจําลอง
แบบของเครื องทีอยู่ในห้ องปฏิบตั ิการเครื องนันออกมา ว่าแต่ แม่
ครับ เป็ นไปได้ ไหมทีงานนีทางเซกันจะมีเอียว”
434 กัลฐิดา

อมีเรี ยสบตาลูกชาย เธอพบความกังวลบางอย่างในแวว

ตาที ไม่ ค วรเกิด ขึ น แต่ก็ ช่ วยไม่ ไ ด้ บาเรี ย เป็ น ลู ก ครึ ง และหาก
ปัญหานีเซกันมีเอียวด้ วยจริ งๆ ไม่วา่ เธอหรื อลูกก็ต้องอยู่ในสภาพ
กลืนไม่เข้ าคายไม่ออกแน่ เธอน่ะไม่เป็ นไรหรอก เพราะเธออยู่ทีนี
ไม่ไ ด้ ต้ องการสังคมกับ ใคร แต่บ าเรี ย นี สิ ลูก ชายของเธออยู่ใน
สังคมเปิ ด มีทกุ สายตาจ้ องมองอยูม่ ากมาย หากเกิดความขัดแย้ ง
ขึน ผลกระทบทุกอย่างจะตกอยู่ทีลูกชายหัวแก้ วแหวนของเธอ
อย่างหลีกเลียงไม่พ้น

“แม่ไม่คิดว่ามันจะเกียวกับเซกันนะ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ ว่า

วิทยาการเวทของเซกันทีนําเข้ ามา ทําให้ เซวีน่าสบายขึน ในเวลา
เดี ย วกั น มั น ก็ ส ร้ างลํ า บากให้ แก่ สั ง คมมากขึ นด้ วย เพราะ
นอกเหนือจากความสบายของคนในสังคมทีมีมากขึน เซวีน่าใน
ปั จจุบนั ก็จําเป็ นต้ องใช้ พลังในการกางอาณาเขตป้องกันมากกว่า
เดิม เพราะอะไรลูกรู้ดี”

“เพราะการกางอาณาเขตป้องกัน จะไม่เป็ นผลกับพวกที

เป็ นเมเนไทป์ เหมือนกับทีมันไม่มีผลกับสัตว์หรื อพืชทีข้ ามถินไป
มา” บาเรี ยตอบ

อมี เรี ย พยั ก หน้ า “ไม่ ว่ า จะแม่ หรื อ จอมเวทคนอื นๆ ที

คุ้มครองเซวีน่าในแต่ละจุด ทุกคนไม่ก ลัวทีจะสู้กับพวกสินคิดที
 Baria’ Mission i 435
ปริศนามารีโลนี่

ก้ าวลําเขตเข้ ามา เพราะไม่ว่าพวกเขาจะมีอุปกรณ์ เวททีเก่งกาจ

แค่ไหน พวกเขาก็ไม่มีวนั ชนะเราได้ หรอก แต่สิงทีน่ากลัวกว่า คือ
พวกทีอวดดีแล้ วรนหาทีตาย นันคือสิงทีน่ากังวลทีสุด”

“ถือว่ามีอปุ กรณ์ดีเลยทําให้ คนเหลิงสินะครับ” เวิร์นเสริ ม

อมี เรี ยจึงเดินนํ าไปยังชันอุป กรณ์ ออกภาคสนามที ร้ าน

มาสเตอร์ บราวน์ภมู ใิ จ

“ถ้ าใครสังเกตจะเห็นว่า ร้ านมาสเตอร์ บราวน์จะไม่ผลิต

ของทีช่วยในการออกปฏิบตั ิการเพียงอย่างเดียว แต่มนั ต้ องช่วย
พัฒนาพลังของผู้ใช้ อปุ กรณ์นนๆั ด้ วย ทีสําคัญ เรากําหนดกลุ่มผู้
ซือไว้ อย่างชัดเจน เพือป้องกันการนําอุปกรณ์เหล่านีไปใช้ ในทาง
ทีผิด”

เวิร์นพยักหน้ า

“ขณะทีมินนีทอยทําตรงข้ ามกับเรา เขาเจาะกลุ่มพุ่งไปที

เมเนไทป์ จนถึงขนาดสร้ างช่าวโคมลอยขึนว่า โรงเรี ยนเวทแห่งเซ
วีน่าจะเปลียนกฎการสอบเข้ า ทีห้ ามเอาอัญมณีเวท หรื ออุปกรณ์
พิเศษเข้ าห้ องสอบ”
436 กัลฐิดา

“บ้ า แล้ ว อย่ า งนันจะสอบคัด เลื อ กกัน ทํ า ไม พวกเมเน

ไทป์ นีก็แปลก” เวิร์นหลุดปาก แล้ วหันไปส่งสายตาขอโทษบาเรี ย

บาเรี ยได้ แต่ส่ายหน้ าอย่างเข้ าใจ แล้ วถามว่า “แล้ วทําไม

ปราการซินเทลล่าไม่จดั การเรื องนีละครับ”

ดวงตาของอมีเรี ยทอประกายประหลาดขึนเล็กน้ อยก่อน

จะหายไป แล้ วตอบด้ วยนําเสียงธรรมดาว่า “เมือลูกโตขึนกว่านีก็
จะเข้ าใจเอง ตาชังที ชือเซวีน่าอันนี ก็ ต้องมีทงสิ
ั งทีดี และไม่ดีใน
ปริ มาณทีเท่ากัน”

บาเรี ยขมวดคิว ขณะทีเวิร์นเองก็ขมวดคิวเช่นกัน

“พวกเราก็ไม่ต่างจากเซกัน แหละลูก พวกเรายังคงเป็ น

มนุษย์ทีมีความบกพร่อง แต่สงที
ิ ทําให้ พวกเราแตกต่าง ก็คือ พวก
เราพยามทําให้ ความดีและไม่ดี อยู่ในอัตราส่วนทีใกล้ เคียงและ
ควบคุมกันและกันเสมอ”

บาเรี ยพยักหน้ ารับ พลางขอร้ องซําในเรื องทีเขากังวลว่า

“ถ้ าเป็ นไปได้ คุณแม่ช่วยให้ คณ
ุ พ่อสืบได้ ไหมครั บ ว่า งานนีมีเซ
กันมาเกียวข้ องด้ วยหรื อเปล่า ผมเชือใจโลกของพ่อนะครับ แต่ถ้า
ได้ รับการยืนยัน คนอืนในทีมน่าจะสบายใจกว่านี”
 Baria’ Mission i 437
ปริศนามารีโลนี่

อมีเรี ยยิมรับพลางแตะแก้ มลูกชายทีตอนนีตัวสูงกว่าเธอ

แล้ วอย่างอ่อนโยน

“แม่กับ พ่ อจะลองสื บดู แต่แม่เชื ออย่างหนึง...” อมี เรี ย

เอ่ยพลางเหลือบมองประตูทีเปิ ดออก บาร์ นทีจัดการครัวเสร็ จก็
เดินเข้ ามา แล้ วพูดว่า

“...หากเซวีน่าจะย่อยยับ ก็ต้องเกิดจากนํามือของชาวเซ
วีเรี ยนเอง ไม่ใช่เพราะเซกัน แน่นอน”

ท่ามกลางผืนป่ าอันอุดมสมบูรณ์ของคูมีร่า ฟอเรส กลาง

ป่ าลึกทีแน่นขนัดไปด้ วยพันธุ์ไม้ ซึงทุกชีวิตดําเนินไปอย่างเชืองช้ า
และไร้ กาลเวลา

ฉึก!

เสียงเหมือนมีของแหลมบางอย่างเจาะทะลวงลึกเข้ าไป
กลางลําต้ นไม้ ไร้ ใบ แล้ วแสงสีเขี ยวก็ เรื องแสงขึน ต้ นไม้ ทีถูกของ
แหลมทิมแทงก็ค่อยๆ เฉาและแห้ งเหียวลง ขณะทีเจ้ าสิงทีดึงดูด
พลังนันถอนตัวเองออกมา ลัก ษณะของมัน คล้ า ยกับ รากของ
ต้ นไม้ ซงผลจากการดู
ึ ดพลัง รากนันก็แตกกิงเพิมจํานวน แล้ วแทง
เจาะทะลวงลึกเข้ าไปในใจกลางลําต้ นไม้ ต้นอืนทีอยู่ในรัศมีรอบๆ
ต้ นของมัน
438 กัลฐิดา

ฉึก! ฉึก! ฉึก!

และทุกครังที มันถอนตัวเองออกจากต้ นไม้ ทียืนต้ นตาย

ไปแล้ ว นอกจากรากทีเพิมจํานวนขึน กิงไม้ ด้านบนก็แตกกิงก้ าน
ขยายใหญ่ ขึนเรื อยๆ พร้ อมๆ กับการเคลื อนตัวเข้ าหาต้ น ไม้ ต้ น
ใหม่ทีอยู่ในรั ศมีโดยรอบ จนในทีสุด มันก็ ยืนต้ น เด่นเป็ นสง่าอยู่
ท่ามกลางซากต้ นไม้ ทียืนต้ นตาย แต่เจ้ าสิงนันก็ยงั คงดําเนินการ
ดึงดูดพลังของมันต่อไปอย่างไม่มีวนั จบสิน ไม่นานทัวทังบริ เวณก็
กลายเป็ นป่ าของต้ นไม้ ทียืนต้ นตาย

ณ ที ห่ า งออกไปหลายร้ อยเมตร ร่ า งหนึ งยื น มองสิ งที

เกิดขึนด้ วยดวงตาที เปี ยมไปด้ วยความหวัง เขายื นนิงสนิท จนดู
กลืนไปกับธรรมชาติ กระทังสิงทีเขาเฝ้ามองเคลือนตัวห่างออกไป
เขาจึงขยับตัวตามติดไป พลางล้ วงเอาคามีลออกมาจับภาพ และ
บันทึกค่าอะไรบางอย่าง แล้ วเก็บมันเข้ ากระเป๋ า ก่อนจะหายตัว
ไปจากตรงนัน
 Baria’ Mission i 439
ปริศนามารีโลนี่

25
เวลาที่มาถึง

เสียงบรรยายของรองศาสตราจารย์ จอมเวท มอรี ล เอน

เซล ดังไปทัวห้ องบรรยาย เหล่านักเรี ยนระดับมาสเตอร์ แพทีนฟั ง
อย่างครํ าเคร่ งอยู่กบั บทเรี ยน โดยไม่ได้ สงั เกตเลยว่า ทีหลังห้ องมี
นักเรี ยนคนใหม่ปรากฏตัวขึน เธอคนนันเดินเข้ าไปนังในทีนังซึงยัง
ว่างอยู่ แล้ วฟั งการบรรยายไปจนกระทังจบคาบเรียน

“...ภายในวันศุกร์ นีขอให้ ทกุ คนส่งหัวเรื องทีอยากทําเป็ น

ผลงานในการทดสอบระดับมาสเตอร์ ทีมาสเตอร์ ที ปรึ ก ษาของ
440 กัลฐิดา

ตัว เอง ใครมี อ ะไรสงสัย ก็ ส่ ง จดหมายไปถามครู ไ ด้ เลย แต่ถ้ า

ต้ อ งการความรวดเร็ ว ครู แนะนํ าว่า ควรปรึ ก ษากับ มาสเตอร์ ที
ปรึกษาของตัวเองก่อน”

“ครับ/ค่ะ”

เสี ยงเก็ บเอกสารดังขึนทันที ที มอรี ลปิ ดดอกไม้ ก ระจาย

เสียงบนโต๊ ะบรรยายของตัวเอง แล้ วหันไปเก็บของของเธอเช่นกัน
เมือมอรี ลเงยหน้ าขึนเพือโบกมือลาลูกศิษย์ ดวงตาของเธอก็เบิก
กว้ างเมือสบตาเข้ ากับลูกศิษย์ คนพิเศษ แต่ด้วยความทีนักเรี ยน
ทังหมดยังอยู่กนั เยอะ มอรี ลจึงก้ มหน้ าทําทีเป็ นเก็บของถวงเวลา
รอให้ ลูกศิษย์ออกไปจากห้ องเรี ยนจนหมด เธอจึงเคลือนตัวอย่าง
รวดเร็วไปย่อกายทําความเคารพคนทีนังอยูท่ ้ ายห้ องบรรยาย

“สอนได้ ดีนะ” กราเตรา เดอ กราฟ เอ่ยด้ วยรอยยิม

“ถ้ า ตอนเรี ย นระดับ มาสเตอร์ ไ ม่ ไ ด้ รับ การแนะนํ าจาก

ท่านเตรา ก็คงทําไม่ได้ ขนาดนีหรอกค่ะ” มอรี ลเอ่ยอย่างนอบน้ อม

“เพราะว่าท่านฟอรี มากกว่ามัง เก่งมาก”

มอรี ลยิมรั บโดยไม่ถ่อมตัวอี ก เพราะนันจะเป็ น การเสี ย

มารยาทต่อผู้สงู วัยเกินไป
 Baria’ Mission i 441
ปริศนามารีโลนี่

“ดืมชากันหน่อยไหม” กราเตราถามขึน

“ค่ะ เชิญทีห้ องพักของหนูดีกว่านะคะ” มอรี ลเอ่ย พลาง

เดิ น นํ าไปยังห้ องพัก รั บรองของเธอที ทางปราการจัด ไว้ ให้ เวลา
ที มาสอนที นี ซึงเธอรับมาเป็ นอาจารย์บ รรยายที ปราการฟาเรน
เซ่เดือนละหนึงสัปดาห์ สอนตังแต่ระดับชันมาสเตอร์ ขึนไป เพราะ
ต้ องแบ่งเวลาไปสอนนักเรี ยนชันเจสเทิร์นทีโรงเรี ยนเวทแห่งเซวี
น่าด้ วย

“นักเรี ยนแต่ละคนก็ดตู งใจเรี

ั ยนดีนะ ปราการฟาเรนเซ่ก็
คึกคักไม่แพ้ ปราการซินเทลล่าเลย น่าชืนชม”

“พวกเราที เป็ น อาจารย์ ก็ ดี ใจที เห็ นเด็ ก ๆ ตังใจเรี ย นนะ

คะ” มอรี ลตอบรั บ พลางรี บกุลีกจุ อชงนําชาให้ ผ้ สู ูงวัยทีมีใบหน้ า
งดงามไม่เปลียนไปจากวันแรกทีเธอเจอเลยสักนิด

“ได้ ข่ า วว่า ผู้ถื อ สาส์ น แห่ งไฟคนหนึ งมี พ ลัง ของลิ ล งัน
เหรอ”

“ลิล่า ซีซานี น ค่ะ ท่านเตราไม่ ได้ มาดูการประลองของ

เธอกับลินค์สินะคะ”
442 กัลฐิดา

กราเตรายิมกว้ าง เมื อนึกถึงหลานชายคนโปรด เพราะ

ชาร์ เพรย์เชรี ลกู สาวของเธอมีลกู ช้ า ดังนันระหว่างทีเธอกลับมาเซ
วีน่า เธอเลยได้ เจอท่านชายน้ อยแห่งฟรานเชสก้ าเป็ นประจํา จน
เจ้ าตัวเรี ยกเธอติดปากว่า ‘คุณย่าเตรา’ มาตังแต่เด็ก ทําให้ ย่าตัว
จริงอย่างคัลเรลล่ามีน้อยใจหลานชายคนโตไปเลย

“ลินค์ชอบรังแกสาวน่ะสิ พัก นีทางเซกันค่อนข้ างยุ่งเลย

ไม่ได้ กลับมา จนเชรี ต้องพาโลวีไปหาทีนู้น เลยไม่ได้ เห็นหน้ าว่าที
หลานสะใภ้ เลย โชคร้ ายแท้ ๆ”

“โชคร้ ายทีไม่ได้ เจอลิลา่ เหรอคะ” มอรี ลถามให้ แน่ใจ

กราเตราส่ายหน้ า “โชคร้ ายของแม่หนูคนนันทีมาติดบ่วง

พ่อหลานชายของเราน่ะสิ”

มอรี ลทีวางถ้ วยชาตรงหน้ ากราเตราหัวเราะคิก “ลินค์ได้

ยินคงงอนพิลึกเลยค่ะ หนูลิล่าเป็ นเด็กดีค่ะ หัวอ่อน ฟอรี ถึงขันไป
เป็ นอาจารย์ส่วนตัวสอนเองเลย นียังไม่ยอมหมดหวังลุ้นอยู่ว่าลิ
ล่าจะมาเข้ าเรียนเป็ นนักเรียนจอมเวทของปราการฟาเรนเซ่”

“แสดงว่าคนนีเก่งจริ ง”
 Baria’ Mission i 443
ปริศนามารีโลนี่

มอรี ล นังลงตรงข้ า มของกราเตราแล้ ว ตอบว่า “เก่ ง ค่ ะ

ต้ องบอกว่าเก่งมาก น่าจะเป็ นเจ้ าผู้ครองรัฐทีดีมากๆ ด้ วย ถ้ าไม่
พลาดพลังไปแพ้ ใครบนลานประลองเสียก่อน”

“เมือไรนะ การประลองเพือชิงตําแหน่งเจ้ าผู้ครองรัฐบา

ซิลล่าคราวนีน่ะ” กราเตราถาม

“อี กสี ปี ค่ะ คงเป็ นวัน ทีลานประลองเฟี ยราเนสร้ อนระอุ

อีกวันหนึงเลย”

กราเตรายิมกว้ าง “ถ้ าไม่ติดอะไร ฉัน จะมาดูสักครัง คง

ไม่ผิดใช่ไหมทีฉันจะชอบใจหน่อยๆ ทีอยากเห็นจิตวิญญาณแห่ง
พืชขึนไปแสดงฝี มือทีนัน”

มอรี ลขํา “พูดเหมือนฟอรี เลยค่ะ ว่าแต่ท่านเตรามาหาฉัน

มีเรื องอะไรเป็ นพิเศษหรือเปล่าคะ”

กราเตราลดถ้ วยนําชาจากริ มฝี ปาก แล้ วพูดว่า “เมือเช้ า

ฉันเพิงเข้ าไปในคูมีร่า ฟอเรส ป่ ากําลังกรี ดร้ องนะ”

รอยยิ มที เปื อนบนใบหน้ าของมอรี ล เลื อ นหายไปทัน ที

แล้ วตอบเสียงขรึมว่า “ในทีสุดเวลาของฟอริ โซ่ก็มาถึงสินะคะ”
444 กัลฐิดา

“ใช่ น่าจะเป็ น เรื องที น่ายิ นดี แต่ฉัน คงมีความรู้ สึก ของ
มนุษย์มากเกินไป เลยรู้สกึ ใจหาย”

“พวกเราทุกคนก็เป็ นค่ะ บางที ความเคยชินก็ ทําร้ ายเรา

ไม่เบาเลย หนูเองก็กําลังเตรี ยมการเพือรอรับสถานการณ์อยู”่

กราเตราถอนหายใจ “คงมีแต่ฟอรี ละสิทีดีใจ”

มอรี ลพยักหน้ า “เขารอมานานแล้ วค่ะ”

“แต่มีสิงทีควรระวังมากกว่าสิงทีรอมานาน” กราเตราเอ่ย
ต่อ ทําให้ สีหน้ าของมอรี ลเคร่งขรึมยิงกว่าเดิม

“ไม่มีใครในตอนนีทีรู้ ว่า เมือป่ าพิโรธแล้ วจะเป็ นอย่างไร

สิงมีชีวิตสีเขียวนันใจดีเกินกว่าจะแสดงความดุร้ายออกมา ฉันถึง
มาเตือนเธอผู้ครอบครองดวงจิตของป่ า ได้ โปรดจับตามองความ
เปลียนแปลงนีไว้ ”

มอรี ลค้ อมศีรษะรับคําเตือนอย่างนอบน้ อม กราเตราจึง

พูดต่อ ขณะทีร่างของเธอค่อยๆ เลือนหายไปว่า

“เพราะคูมีร่า ฟอเรสจะไม่ทําร้ ายใคร หากใครไม่ทําร้ าย

เขาก่อน”
 Baria’ Mission i 445
ปริศนามารีโลนี่

“ค่ะ ท่ านเตรา” มอรี ล รั บ คํ ากับถ้ ว ยชาที วางอยู่ตรงข้ า ม

ก่อนจะถอนหายใจยาว แล้ วลุกขึนเดินไปทีหน้ าต่าง

จากจุ ด ที เธอยื น อยู่ เมื อทอดสายตายาวออกไปจะ

มองเห็นส่วนหนึงของผืนป่ าคูมีร่า ฟอเรส และเมือเธอหลับตาลง
หูของเธอก็ได้ ยินเสียงกรี ดร้ องของป่ าชัดเจน มอรี ลหลับตาแน่น
เพืออดกลันความรู้สกึ ทีอยากออกไปจัดการกับสิงทีเกิดขึน แต่เธอ
ยังไปตอนนีไม่ได้

‘อดทนไว้ ก่ อ นมอรี ล นี คื อ หนึ งช่ ว งเวลาที เซวี น่ า รอ

คอย’ เสียงของฟอรี ดังขึนพร้ อมกับการปรากฏร่างของตัวฟอรี ซึง
เกาะอยู่ทีไหล่ข้างหนึงของมอรี ล อ้ อมแขนทีมีปกุ ปุยของตัวฟอรี ก
อดรอบคอผู้หญิงทีเป็ นดังจิตวิญญาณของคูมีร่า ฟอเรส

“พวกเด็กๆ จะทําได้ ใช่ไหม” มอรีลถามเสียงแผ่ว

‘ไม่น่าถาม เจ้ าเด็กแสบนัน ไม่มีทางพลาดหรอก แถมลิ

ล่าก็เก่งขึนมากแล้ ว’ ฟอรี ตอบอย่างมันใจ

มอรี ลสูดหายใจเข้ าลึก แล้ วลืมตาขึนอีกครัง

“ไม่ได้ ควบคุมตัวเองยากอย่างนีมานานแล้ ว ใครมาเห็น

คงอายเขาตาย” มอรี ลรํ าพึงออกมาอย่างเขินตัวเอง
446 กัลฐิดา

‘ไม่เห็นเป็ นไร มาเฝ้ามองกันเถอะมอรี ล’ ฟอรี เอ่ย

มอรี ลพยักหน้ า แล้ วหันหลังให้ ผืนป่ า เพือกลับไปเตรี ยม

บทเรี ยนทีต้ องสอนในวันพรุ่งนี พลางพึมพําตอบเพือนคูห่ ูของเธอ
ว่า

“ใช่ มาเฝ้ามองกัน”

บาเรี ยกลับมาถึงร้ านมาสเตอร์ บราวน์ในวันอาทิตย์ตอน

ดึ ก หน่ อ ย เวิ ร์ น ขอแยกกลั บ เข้ าหอพั ก ในขณะที บาเรี ย ต้ อง
กลับมาดูบญ ั ชีของร้ านในระหว่างทีเขาไม่อยู่ แต่ชายหนุ่มก็ต้อง
แปลกใจทีบัญ ชีทุกอย่างบัน ทึก ไว้ อย่างเป็ น ระเบี ยบเรี ย บร้ อยดี
แน่นอนบัญชีของคลังสินค้ าก็ถกู ทําเสร็จเรี ยบร้ อยด้ วยเช่นกัน

“ฉันเก่งใช่ไหมละ” โคตัลเอ่ยชมตัวเอง

บาเรี ยเงยหน้ ามองแขกพิเศษทีมาอาศัยอยู่ด้วย ซึงชักจะ

ทํ าตัวเป็ นเจ้ าของร้ านมากเข้ าไปทุก ที พลางตอบว่า “ขอบคุณ
ครับ แต่ผมไม่คดิ ว่า...”

“พอดีมัน ว่างน่ะ ไม่มีอะไรทํ า ก็ เลยทํ าให้ พรุ่งนี นายไป

เรี ยนหรื อเปล่า” โคตัลพูดแก้ เก้ อแล้ วถาม
 Baria’ Mission i 447
ปริศนามารีโลนี่

“ครั บ ต้ องเข้ าฟั งบรรยาย แล้ วก็ รั บ มอบหมายงาน

ล่วงหน้ าช่วงที เราไม่อยู่ด้วย” บาเรี ยตอบพลางลุกออกจากห้ อง
แต่โคตัลกลับรังแขนบาเรี ยเอาไว้ แล้ วชีไปทีมุมห้ องทํางาน

“ว่าจะถามนายนานแล้ ว นันอะไร”

บาเรี ย หัน ไปมองที มุม ห้ อง ซึงเป็ น ท่ อกระจก ด้ า นในมี

จดหมายสายลมหลากหลายรูปแบบบินว่อนลอยอยู่

“อ้ อ จดหมายทีลูกค้ าส่งมาติชมสินค้ าด้ วยครับ”

“แล้ วบนถาดนันล่ะ” โคตัลถามต่อ

บาเรี ยจึงเลือนสายตาไปยังถาดสีเงินทีวางอยู่บนชันวาง
ของ ในถาดนั นมี จ ดหมายสายลมลวดลายหลากสี ยื น เรี ย ง
ตามลําดับวันทีทีมาถึงเอาไว้

“อ้ อ จดหมายจากเพือนของผมน่ะครับ”

“เพือน?”

บาเรี ย ยิ ม “ส่ ว นใหญ่ ก็ เป็ น คํ า ขอควมช่ ว ยเหลื อ เล็ ก ๆ

น้ อยๆ ปกติไม่เยอะขนาดนี แต่นีเพราะผมกลับบ้ านไป จดหมาย
เลยมารออยูท่ ีถาดรออ่านน่ะครับ”
448 กัลฐิดา

โคตัลขมวคคิว “นาย...ช่วยทุกคนจริงๆ เหรอ”

บาเรี ยส่ายหน้ า “ก็แล้ วแต่เรื องครับ บางเรื องช่วยไม่ได้ ก็

ไม่ชว่ ย”

โคตัลเลิกคิว “คนดีจริ งๆ”

“ไม่หรอกครับ ผมไม่ใช่คนดีขนาดนันหรอก”

“อย่า งเช่น การไม่ ไ ปกิ น ข้ า วเย็ น กับ เด็ ก คนนันด้ วยหรื อ

เปล่า” โคตัลเปรย แต่บาเรี ยกลับนิง

“แสดงว่าไป” โคตัลแย็บต่อ

“ผมเลือนนัดเป็ นพรุ่ งนี น่ะครั บ เพราะเมื อวานต้ องกลับ

บ้ า น และวัน นี คงไปไม่ไหว” บาเรี ย ตอบ ขณะที ทังสองคนเดิน
มาถึงชันสามของร้ าน

“นายควรพักบ้ างนะ ช่วยคนอืนมากๆ ก็ช่วยตัวเองด้ วย”

โคตัลแนะนํา ขณะเดินไปเปิ ดประตูห้องตัวเอง บาเรี ยเองก็เหนือย
กว่าจะตอบรับหรื อปฏิเสธคําแนะนําของรุ่นพีจบ

“เอ้ อ บา”
 Baria’ Mission i 449
ปริศนามารีโลนี่

“ครับ” คนทีกําลังจะปิ ดประตูเปิ ดประตูออกมาอีกครัง

“พรุ่ งนีฉันจะไปเก็บต้ นอายัน นายนัดกินข้ าวเย็นกับสาว

เสร็ จกีโมง” โคตัลถาม

“ผมนัดแจสหลังเลิกเรี ยน สักทุ่มหนึงก็คงเสร็ จครับ รุ่ นพี

จะให้ ผมไปด้ วยหรื อเปล่า”

“แน่นอนอยูแ่ ล้ ว เจอกันตอนปิ ดร้ านแล้ วกัน”

“ได้ ครับ” บาเรี ยตอบรับ แล้ วปิ ดประตูห้องนอน หลังจาก

อาบนําเสร็ จ ชายหนุม่ ก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้ วหลับทันที

ยามเช้ าของดีเนโซลเริ มด้ วยเสี ยงของเหล่าคนในชุมชน

ผนังผาทีตืนมาจับจ่ายซือของ ย่านผนังผาทิศตะวัน ออกจึงเป็ น
ย่านที เงียบทีสุดเนืองจากเป็ นย่านร้ านค้ าที กํ าหนดเวลาเปิ ดปิ ด
และตอนนียังไม่ใช่ช่วงเปิ ดร้ านค้ า คนทีนอนหลับเป็ นตายจึงพลิก
ตัวหลับต่อ กระทังประตูห้องนอนถูกเคาะ

“บา!”

เสียงเรี ยกจากคนเคาะประตู ทําให้ บาเรี ยลุกขึนมานังนึก

ทบทวนเรื องเมื อคื น ซึ งจํ า ได้ รางๆ ว่ า เขากั บ เวิ ร์ น ทดลองใช้
450 กัลฐิดา

อุปกรณ์เวททีจะนําไปทดลองใช้ ในการลงพืนทีมาตลอดทางกลับ
ร้ า น เลยเหนื อยเป็ น พิ เศษ มาถึ ง ว่ าจะจัด ทํ า บัญ ชี ต่อ แต่รุ่น พี
โคตัลก็จดั การแทนให้ หมดแล้ ว

“หลังจากนันดูเหมื อนพี โคตัลจะนัดเราไปเอาต้ น อายัน

ด้ วยกันหลังเสร็ จจากนัดกิ นข้ าวกับ แจสซีแล้ ว” บาเรี ยพยายาม
เรี ยบเรี ยงความทรงจําขณะเดินมาเปิ ดประตูห้อง

“ครับพี”

“นายไม่ ไ ปเรี ย นเหรอ” โคตัล ถาม พลางมองสภาพไม่

เรี ยบร้ อยทีสุดของบาเรี ย

“ครับ?” บาเรี ยถามเสียงตืน

“นีตืนหรื อยังเนีย ฉันจะลงไปเปิ ดร้ านแล้ วนะ”

บาเรี ยตาโตขึนเหมือนเพิงนึก ได้ แล้ วหันหลังวิงเข้ าห้ อง

ขณะทีโคตัลส่ายหน้ า แล้ วเดินลงบันไดไปเปิ ดร้ าน ไม่นานบาเรี ย
ก็วิงผ่านหน้ าเคาน์เตอร์ พ่งุ ไปเปิ ดประตู แต่เหมือนนึกอะไรได้ จึง
วิงกลับมาหาโคตัลทีกําลังหยดสารละลายลงในหลอดแก้ ว

“อะไร” โคตัลเงยหน้ าถาม

 Baria’ Mission i 451
ปริศนามารีโลนี่

“ขอบคุณทีปลุกครับ”

โคตัล ส่ ายหน้ า พลางโบกมื อ ไล่ แ บบปั ด ๆ ให้ บ าเรี ย ไป

เรี ยนได้ แล้ ว บาเรี ยจึงรี บวิงออกไป

โคตัล จัดการเปิ ดร้ านเด็ ก ที ดูแลร้ า นกะเช้ าก็ มาถึ งพอดี

เขาจึงเข้ าไปในห้ องครัวเพื อหาอะไรกิ น ก่อนจะนํ าอาหารมานัง
กินในห้ องทํางานของบาเรี ย

“น่าเบือ” โคตัลพึมพํา ขณะมองไปรอบห้ องทํางาน แล้ ว

สายตาก็ไปหยุดทีถาดใส่จดหมายสายลม

“อาจจะดูเสียมารยาทไปหน่อย แต่ขอเปิ ดอ่านหน่อยแล้ ว

กันนะ” โคตัลพึมพําพลางเคาะชันวางของทีถาดจดหมายวางอยู่
สองสามทีเหมือนเป็ นการขออนุญ าตงันแหละ แล้ วดึงจดหมาย
ลายดอกไม้ ออกมาเปิ ด อ่านจบก็วางไว้ ข้างถาด แล้ วหยิบอันใหม่
มาอ่านต่อ อ่านผ่านไปสามฉบับ โคตัลก็หมดความอดทน

“คําขออะไรแบบนีวะ คนหนึงขอให้ ไปสอนประดิษฐ์ ของ

เล่น ให้ น้ อง อี ก คนขอให้ ช่วยรั บ สัต ว์ เลี ยงไปดูระหว่างตัวเองไป
เที ยว คนสุดท้ ายขอให้ ช่วยเก็ งข้ อสอบเข้ าปราการซินเทลล่า ไร้
สาระ”
452 กัลฐิดา

โคตัลละมือจากจดหมาย แล้ วเดิน มองไปรอบห้ อง เพื อ

มองหาอย่างอืนทํา ใหม่ แล้ ว เขาก็ เจอเป้าหมาย มัน คือ ชันเก็ บ
เอกสารทีมีปา้ ยระบุไว้ แค่ปีเซวีนา่ ศักราช

“ไหนดูหน่อยสิ มันคืออะไร” โคตัลพึมพําพลางดึงชันเก็บ

เอกสารออกมา แล้ วต้ องขมวดคิวกับสิงทีอยู่ในนัน

“อะไรละเนีย” โคตัลดึงแฟ้มแขวนทีแยกเป็ นสีไว้ ออกมาดู

แฟ้มแรกสีมว่ ง

“อาเดีย บี ดาดี ใคร?...” โคตัลเปิ ดออกอ่าน แล้ วก็ ตกใจ

กับสิงทีเขาอ่าน

ทังหมด ทุกแฟ้มคือบันทึกของคนทีมาขอความช่วยเหลือ
จากบาเรี ย ไม่ว่าจะเป็ นเรื องเล็ก หรื อใหญ่ ผู้ชายที ชือบาเรี ยจด
บัน ทึ ก พร้ อมรายละเอี ย ดการเข้ า ไปช่ ว ยแก้ ไ ขปั ญ หาและการ
ติดตามผลไว้ ห มด นีถ้ าโคตัลไม่ร้ ู จักบาเรี ยมาก่อน เขาคงนึก ว่า
บาเรี ยเป็ นคนโรคจิตทีตามติดชีวิตคนอืน แต่นีไม่ใช่ บาเรี ยระบุไว้
ในแฟ้ ม ทุก อันถึงเหตุผลที ช่วยเหลื อคนคนนัน ซึงในบางครั งก็ มี
รหัสชีไปที แฟ้มอืนทีเกี ยวเนืองกันด้ วย เมือโคตัลตามไปเปิ ดไปดู
ก็พบว่าเป็ นคู่กรณี หรื อผู้ทีต้ องการความช่วยเหลือบางอย่างทีเข้ า
คูก่ นั
 Baria’ Mission i 453
ปริศนามารีโลนี่

นันทําให้ โคตัลรู้ว่า ทําไมคนถึงชอบมาขอความช่วยเหลือ

จากบาเรี ย บาเรี ยใส่ใจคนรอบข้ างเสมอ ดังนัน บ่อยครัง คนสอง
คนทีต้ องการความช่วยเหลือทีเหมาะเจาะแบบเดียวกันก็ มาเจอ
กันโดยบังเอิญ โดยมีบาเรี ยเป็ นสือกลาง คนหนึงต้ องการของชิน
หนึง กับอีกคนทีอยากทิงของชินนันพอดี บาเรี ยก็เพียงนํ าสิงหนึง
จากคนคนหนึงทีไม่ต้องการมาให้ อีกคนทีต้ องการมันมาก

“บ้ าไปแล้ ว” โคตั ล พึ ม พํ า ขณะมองแฟ้ ม บั น ทึ ก การ

ช่วยเหลือของบาเรี ยทีวางอยู่รอบตัวอย่างอดรู้สกึ ทึงไม่ได้

“ขืนเป็ นแบบนีต่อไป ไอ้ หนุ่มนีต้ องกระอักตาย เพราะคํา

ขอร้ องของคนอืนแน่” โคตัลพึมพําพลางเก็บแฟ้มเข้ าชันเก็บของ
ตามเดิม แล้ วลองดึงลินชักที ระบุเซวีน่าศักราชย้ อนหลังไปอีก ก็
ยังพบแฟ้มบันทึกในลักษณะคล้ ายคลึงกัน

“นี ทํ ามากี ปี เนี ย” โคตัลพึ มพํ าพลางพลิ กอ่านบัน ทึกไป

เรื อยๆ แต่ก็ชะงักกึก กับตัวอักษรบรรทัดสุดท้ ายของบันทึกที ปิ ด
ภารกิจการให้ ความช่วยเหลือคนอืนของบาเรี ยทีว่า

‘การให้ คื อ การเข้ าสังคมอย่ า งหนึ ง เพราะเมื อมี ผู้ให้

ย่อมมี ผูร้ ับ’
454 กัลฐิดา

โคตั ล ปิ ดบัน ทึ ก แล้ ว เก็ บ แฟ้ ม ทั งหมดเข้ า ที เดิ ม อย่ า ง

เรี ยบร้ อย ก่อนจะไปนังบนเก้ าอี ทํ างานของบาเรี ย นิงนานอยู่พัก
หนึง แล้ วลุกเดินพูดพึมพําออกจากห้ องไปว่า

“มันถึงเวลาแล้ วละ...”
 Baria’ Mission i 455

26
ปริศนามารีโลนี่

ความสามารถ
พิเศษ
บาเรี ยยื นรอคู่นดั ของเขาอยู่หน้ ากระดานประชาสัมพันธ์
กิจกรรมของปราการซินเทลล่า เขาชอบอ่านป้ายประกาศ มันบ่ง
บอกถึงอารมณ์และความมีชีวิตชีวาของชาวเมืองการศึกษาแห่งนี
จอมเวทศิ ล าเป็ น พวกเจ้ าหลักการ แต่มี เพี ย งบนป้ายประกาศ
เท่านันทีสามารถปลดปล่อยความเป็ นตัวเองออกมาได้

“วินซ์ตลั ต้ องการเพือนมาร่วมทําชินงานส่งเข้ าเกสต์ราวน์

เหรอ ออกจะยากสักหน่อยกับเวลาทีเหลือ” บาเรี ยพึมพําพลางไล่
สายตาไปยังประกาศใบอื นๆ และก็ ต้ องยิมขํ ากับ ประกาศเชิญ
456 กัลฐิดา

ชวนให้ ไปร่ วมงานปาร์ ตีนํ าชาที สุด จะเป็ น ทางการของกลุ่ม รัก

ขนบธรรมเนียมแบบดังเดิม

“นี ถ้ า พ ว ก เธ อ เป ลี ย น ป ระ ก า ศ เสี ย ใ ห ม่ ใ ห้ มั น
ตรงไปตรงมาเหมื อนหน้ าตาของชาและของหวานที พวกเธอทํ า
มันน่าจะมีคนสนใจไปงานนีมากขึนนะ” บาเรี ยคิดก่อนจะแตะที
ใบประกาศนันตรงตําแหน่งที ตังของชมรม แล้ วใส่ความคิดเห็ น
ของเขาลงไป ก่อนจะพึมพํา ‘สายลมจงพัดผ่าน’ แล้ วเลือนสายตา
ไปอ่านประกาศใบอืนต่อ

“บา” เสียงเรี ยกดังมาจากข้ างหลัง

บาเรี ย หันไปสบดวงตาสี ส้ ม แล้ วยิ มอ่อนไปให้ “สวัส ดี

แจส”

“ดู เหมื อ นกํ า ลั ง สนุ ก อยู่ เลยนะ” แจสซี เ อ่ ย ทั ก พลาง

เหลือบไปมองบนกระดานประชาสัมพันธ์

“ก็นิดหน่อย ดูเหมือนวินซ์ตลั จะตามหาทีมช้ าไป...”

จ๊ อก! จ๊ อก!
 Baria’ Mission i 457
ปริศนามารีโลนี่

เสียงเหมือนริ นนําลงกระทบถ้ วยนําชาดังขึนตรงหน้ าบา

เรี ย พร้ อมๆ กับกระดาษสายลมทีมีรูปร่ างคล้ ายหยดนําเล็กๆ ก็
ร่วงลงมาซ้ อนกันทีละหยดสองหยด ก่อนจะรวมตัวกันเป็ นเหมือน
นํ าที อยู่ ใ นแก้ ว ได้ สัก ครึ งแก้ วก็ ห ดตัว แล้ ว คลี ออกกลายเป็ น
กระดาษสายลมทีส่งข้ อความมาว่า

‘ขอบใจบา คราวหน้ ามาร่วมปาร์ ตนํี าชากับเรานะ!’

มุม ปากของบาเรี ย กยกขึ นนิ ด ๆ แจสซี ม องรอยยิ มบน

ใบหน้ าเพื อนชาย แล้ วเอ่ ย ว่ า “บายั ง คงมี ค วามสุ ข กั บ การ
ช่วยเหลือคนอืนเหมือนเดิมเลยนะ”

บาเรี ยเก็บกระดาษสายลม พลางตอบว่า “ฉันไม่ได้ ช่วย

อะไรมากขนาดนัน ก็แค่ให้ คําแนะนํา”

“งันเราไปหาร้ านอร่อยๆ กันเลยไหม ฉันเริมหิวแล้ ว” แจส

ซีถาม บาเรี ยจึงผายมือให้ หญิงสาวเดินนําไป

ทังสองเลือกเดินไปหาร้ านอาหารทีอยู่ในย่านชุมชนผนัง
ผาด้ านทิ ศ ตะวัน ออกซึงเป็ น ย่ านเดี ย วกับร้ านมาสเตอร์ บ ราวน์
เพราะบาเรี ยคิดว่าคงต้ องกลับไปถึงร้ านให้ ทนั เวลาปิ ดร้ าน ก่อนที
รุ่ นพีผู้แสนเอาแต่ใจอย่างโคตัลจะเริ มหงุดหงิดและหาว่าเขาผิ ด
458 กัลฐิดา

นัด แจสซีไม่ว่าอะไรเพราะเธอมีร้านทีเธออยากไป ซึงอยู่ในย่านนี

พอดีอยูแ่ ล้ ว

“มากิ น อาหารที ร้ านนี บ่อยงันเหรอ” บาเรี ย ถาม พลาง

มองไปรอบร้ านมารันดี ซึงจัดโต๊ ะอาหารในรูปแบบใหม่ให้ ลอยอยู่
ตรงพืนทีเวิงว้ างข้ างนอกร้ าน ซึงออกจะแปลกแยกจากร้ านอาหาร
พืนเมื องทัวไปทีอยู่ในช่องผนังผา แต่ก็ไม่น่าแปลกใจนัก เพราะ
เจ้ าของร้ านนีเป็ นชาววินด์โคลโลทีมาทําธุรกิจในดีเนโซล

“สัปดาห์ ละครังเป็ นอย่างน้ อย มันช่วยให้ ฉันผ่อนคลาย

กว่านังจับเจ่าอ่านหนังสืออยู่แต่ในห้ องพักน่ะ” แจสซีตอบพลาง
หันไปมองรอบตัว บาเรียเลยมองตามเช่นกัน แล้ วเขาก็พบว่า บาง
ที ก ารรั บนัดมากิ น อาหารเย็ น กับเพื อนสาวร่ วมรุ่ น อาจเป็ น การ
ตัดสินใจผิดอย่างทีเพือนท้ วงก็ได้

จากตํ าแหน่งที พวกเขานังอยู่ มันมองเห็น ข้ างหน้ าร้ าน

มาสเตอร์ บ ราวน์ ชัด เจน บาเรี ย หลุ บ ตาลงก่ อ นจะหัน กลับ มา
สบตาหญิ งสาว แล้ วทํ าเป็ น ไม่รับ รู้ ว่าการที หญิ ง สาวมาที นี ทุ ก
สั ป ดาห์ เพื ออะไร เขาไม่ ต้ องการให้ ความหวั ง ห ญิ งสาว
ขณะเดียวกันเขาก็แน่ใจว่าทีแจสซีนดั เขามากินข้ าววันนีต้ องไม่ใช่
แค่เรื องส่วนตัว
 Baria’ Mission i 459
ปริศนามารีโลนี่

“พูดถึงเกสต์ราวน์ แผนกประวัติศาสตร์ เริ มคัดเลือกกัน

หรื อยัง” บาเรี ยเริมบทสนทนาระหว่างรออาหารทีสังไป

“พวกเราตกลงกั น ว่ า จะทํ า เป็ นแผนก เพราะงานนี

ต้ องการทีมทีใหญ่มาก” แจสซีตอบ

“หมายถึงเรื องโบราณสถานทีเวิร์นบอกใช่ไหม เห็นว่ายัง

ไม่ไ ด้ ขึ นทะเบี ย นเป็ นโบราณสถานมาก่ อ น มัน เป็ น ไปได้ เหรอ
แจส”

แจสซียกมือขึนเกี ยวเส้ นผมสี นําตาลอ่อนของตัวเองขึน

มุ่นมวยผมไว้ ไม่ให้ มนั ลงมาปรกหน้ าแล้ วตอบว่า “ใช่”

“เดาว่า นันคือชินงานเกสต์ราวน์ของพวกเธอสินะ”

ดวงตาของแจสซีเป็ นประกาย “อยากมาร่ วมกับพวกเรา

ไหม เรายังขาดจอมเวทพสุธาทีช่วยกางอาณาเขตให้ พวกเราอยู”่

บาเรี ยส่ายหน้ า “ขอโทษด้ วย พวกเรามีสิงทีอยากทําแล้ ว

ขอบคุณทีชวนนะ”

สีหน้ าของแจสซีสลดลง ก่อนจะฝื นยิมถามว่า “กลุ่มของ

บามีใครบ้ างเหรอ”
460 กัลฐิดา

“ก็...กับเวิร์นแหละ แต่พิเศษหน่อยเพราะเราได้ ชิลด์เป็ น

หัวหน้ า”

“ทํ า ร่ ว มกั บ ปราการฟาเรนเซ่ เ หรอ” แจสซี ถ ามด้ วย

นําเสียงตืนเต้ น

“ต้ นเรื องมาจากชิลด์น่ะ”

“เกียวกับอะไรเหรอ แล้ วทําทีไหน”

บาเรี ยมองการซักของเพือนสาวอย่างประเมิน แต่ก็ยอม

ตอบว่า “เกียวกับการฟื นฟูสภาพป่ าของคูมีร่า ฟอเรสทีเพิงมีงาน
สัมมนาไปน่ะ”

“งันก็ ต้องเข้ าไปทีคูมีร่า ฟอเรสเหมือนกันใช่ไหม” แจสซี

ถามอย่างดีใจ

“ใช่ น่ า สนุ ก ดี เ หมื อ นกั น ว่ า แต่ เ วิ ร์ น บอกว่ า แผนก

ประวัติศ าสตร์ จ ะลงพื นที ต้ น เดื อนหน้ าใช่ไหม กลุ่ม ฉัน ก็ จ ะลง
พืนทีใกล้ ๆ กันแหละ”

แจสซี พ ยัก หน้ า แต่ ก่ อ นที เธอจะถามคํ า ถามที อยากรู้

ทีสุด อาหารทีสังไว้ ก็ผดุ ขึนบนโต๊ ะพอดี
 Baria’ Mission i 461
ปริศนามารีโลนี่

“กิ น เถอะ” บาเรี ย เอ่ย แล้ วเริ มกิ น มื อเย็ น ของเขา พลาง
เหลื อบมองนาฬิ ก าที ประดับ อยู่เหนื อป้า ยชื อร้ า นแวบหนึ ง แต่
เหมือนแจสซีจะเห็นการเหลือบดูเวลาของบาเรี ย หญิงสาวจึงถาม
ว่า

“บามีนดั ต่องันเหรอ”

“นิดหน่อยน่ะ” บาเรี ยตอบเลียงไป

“กับผู้หญิ งในข่าวหรื อเปล่า” แจสซีถามต่อ แล้ วก้ มหน้ า

กินอาหารต่อ

บาเรี ยมองคนทีก้ มหน้ าก้ มตากินอาหารแล้ วนิงคิดไปนิด

หนึง เขาไม่อยากทําแบบนี แต่บางทีนีอาจจะดีสําหรับเธอ

“ใช่ กับคนนันแหละ” บาเรียตอบตีขลุมไป

แจสซี เม้ มริ มฝี ปากแน่น แล้ วเงยหน้ าส่งยิมอ่อนให้ “กับ

คนนีบาก็บอกเขาเหมือนกับทีบอกฉันหรื อเปล่า”

บาเรี ยไม่ได้ หลบสายตาแจสซีทีมองมา เขารู้ สึกว่าถ้ าเขา

หลบสายตาเธอ ผู้หญิงคนนีคงไม่อาจตัดใจจากเขาได้ เสียที และ
462 กัลฐิดา

บาเรี ยก็ไม่ต้องการเป็ นสาเหตุให้ ใครต้ องมาเสี ยเวลากับ เขา จึง

ตอบว่า

“ไม่หรอก ไม่ได้ บอก” บาเรี ยตอบ แต่ละคําพูดไว้ ในใจอีก

ส่วน

‘เพราะไม่จําเป็ นต้ องบอก’

แจสซีตกั อาหารเข้ าปากต่ออีกสองสามคําก็รวบช้ อนส้ อม

ในขณะทีบาเรี ยยังคงกินอาหารของเขาต่อจนหมด แล้ วเอือมมือ
ไปหยิบแก้ วนํามาดืม พลางถามว่า

“มีอะไรให้ ฉนั ช่วยเหลือเปล่า แจส”

แจสซีเบิกตาโต แล้ วมองสบตากับบาเรี ยทีถามมาอย่าง

นัน “บารู้งนเหรอ”
ั

“ก็พอเดาออก แจสมีเรื องเดือดร้ อนเหรอ เราเพือนกันนะ

ถ้ าช่วยได้ ฉันก็ จะช่วย” บาเรี ยตอบเสียงอ่อน ขณะทําเป็ นมองไม่
เห็นริ วรอยความเสียใจในแววตาของหญิ งสาว แล้ วนิงรอจนกว่า
หญิงสาวจะยอมพูดจุดประสงค์ของการนัดกินข้ าวทีแท้ จริ ง
 Baria’ Mission i 463
ปริศนามารีโลนี่

“ตอนแรกฉั น อยากชวนบามาเข้ า ร่ ว มที ม จริ ง ๆ เพราะ

ข้ อมูลเบืองต้ นของโบราณสถานนันแปลกมาก ทางฟาเรนเซ่แจ้ ง
เรามาว่า ต้ องการจอมเวททีสามารถเข้ าไปในใจกลางอาณาเขต
เวทของโบราณสถานแห่งนันได้ ”

‘พูดอย่างนี ก็ระบุมาเลยดีกว่าว่าต้ องการจอมเวททีเป็ น

เมเนไทป์ ’ บาเรี ยคิด แต่ยังไม่ขดั คอแจสซีทีมองมาทางเขาอย่าง
ขอร้ อง

“แต่ถ้าบามีกลุ่มทีจะทํางานส่งเกสต์ราวน์แล้ ว แถมต้ อง
ลงพื นที ในเวลาไล่ เลี ยกั น ด้ ว ย ฉั น ขอเปลี ยนเป็ น ว่ า ขอความ
ร่วมมือจากบาได้ ไหม พวกเรามองไม่เห็นใครนอกจากบาจริ งๆ”

บาเรี ยถอนหายใจยาว เมือได้ ยินคําพูดเดียวกัน ทีเขามา

ได้ ยินมาไม่ร้ ูเป็ นรอบทีเท่าไรในชีวิตแล้ ว

‘ไม่มีใครนอกจากนายแล้ว บา’

ทุ ก คนที ต้ อ งการความช่ ว ยเหลื อ จากเขาล้ ว นพู ด คํ า นี

และนี อาจเป็ น จุด อ่ อนเพี ย งอย่ า งเดี ย วที ทํ าให้ บ าเรี ย ต้ องคอย
แก้ ไขปัญหาของคนรอบตัวเขา ตังแต่เพือนสนิทไปยันคนทีไม่ร้ ูจกั
464 กัลฐิดา

“ลองติดต่อมาก่อนแล้ วกันแจส ตารางงานกลุ่มของฉัน

ยังไม่แน่นอน ฉันยังรับปากไม่ได้ ”

“จ้ ะ ๆ ถ้ า บาจัด ตารางงานของกลุ่ม แล้ วว่างเวลาไหนก็

แจ้ งมาได้ เลยนะ บอกเลยว่าเพือนทีแผนกฉันต้ องดีใจมากๆ แน่ที
ได้ ร่วมงานกับว่าทีจอมเวทพสุธาคนเดียวของรุ่น”

บาเรี ยส่ายหน้ า ขณะทีเขากําลังจะปฏิเสธ สายตาของบา

เรี ยก็ เหลือบเห็น คู่นดั หมายคนต่อไปของเขา ซึงเดินเตร็ ดเตร่ อยู่
บนทางเดินเลียบหน้ าร้ าน

‘รู้สกึ ลางไม่ดีเลย’ บาเรี ยคิดในใจ

“สังของหวานไปก่อนนะ เดียวฉันมา” บาเรี ยตอบพลาง

ลุกขึน เขาก้ าวผ่านไปบนทางเดินสายลมทีเชือมต่อโต๊ ะอาหารทุก
โต๊ ะ ไปยังถนนเลี ยบหน้ าผา เพื อตรงไปหาคนที ต้ องมี แผนอะไร
แน่นอน ถึงได้ มาโผล่หน้ าให้ เห็นในสถานทีนัดหมายของเขา

“รุ่นพี”

“อ้ อ นายอยู่นีเอง” โคตัลทักแล้ วยิมเผล่ให้ ซึงบาเรี ยบอก

ได้ เลยว่าเขารู้สกึ ไม่ปลอดภัยอย่างมากทีเห็นรอยยิมนัน
 Baria’ Mission i 465
ปริศนามารีโลนี่

“มากินข้ าวเหรอครับ”

“แต่ตานายมันฟ้องว่าอยากถามฉันว่า ฉันมาทําอะไรทีนี
นะ” โคตัลย้ อนถาม แต่บาเรี ยส่ายหน้ าแบบไม่รับมุกกวนๆ ของ
คนอายุมากกว่า

“แล้ วรุ่นพีมาทําอะไรทีนีครับ”

“ร้ านอาหารเขามี ไว้ นอนหรื อไง ฉันก็ มากิ นข้ าวบ้ างสิ นี
มันเย็นแล้ ว” โคตัลตอบเลียงไป แต่พอบาเรี ยนิงมองเฉยไป โคตัล
ก็เลยยกมือขึนกอดอก แล้ วพูดความจริงทีเขามาปรากฏตัวทีนีว่า

“ฉันมาตามนาย”

“ครับ?”

“พอดีฉันเพิงนึกได้ ว่าเรายังไม่ได้ ถามความสมัครใจของ

รุ่ นพีเชรี พเลย ว่าว่างจะช่วยเราหรื อเปล่า ฉันเลยส่งจดหมายไป
ถาม แล้ วรุ่นพี ก็บอกว่า ว่างแค่ช่วงหกโมงเย็นถึงสามทุ่ม ดังนัน
เราจึงต้ องรี บไปเก็บต้ นอายันตอนนีแล้ วละ”
466 กัลฐิดา

บาเรี ยขมวดคิวพลางหันไปมองแจสซีทีมองมาทางนีพอดี
บาเรี ย หัน กลับ มาหาโคตัล แล้ วตอบว่า “ผมจะไปบอกลาเพื อน
ก่อน”

“คุยกันเสร็ จแล้ วเหรอ” โคตัลถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

“ถ้ าไม่เสร็ จ รุ่ นพีจะไปทําคนเดียวไหมละครับ” นําเสียงที

นิงปนดุ ทําให้ โคตัลรี บเบือนหน้ าไปทางอืนทําเป็ นไม่ได้ ยินและไม่
รู้ ไม่ชีด้ วยเสียอย่างนัน บาเรี ยจึงได้ แต่ถอนหายใจ แล้ วพูดต่อว่า
“...อีกอย่างเราเป็ นฝ่ ายไปขอร้ องให้ รุ่นพีเชรี พช่วย ถ้ าไปช้ ามันจะ
ไม่ดี รออยูต่ รงนีก่อนนะครับ”

โคตัลยกมุมปากขึน แต่ก็ยงั ตีหน้ าขรึมแล้ วตอบว่า “รี บไป

สิ เดียวช้ านะ”

บาเรี ยหมุนตัวเดินกลับไปที โต๊ ะอาหารซึงของหวานของ

แจสซี ม าถึงแล้ ว ชายหนุ่ม เพิ งทรุ ด ตัว ลงนัง หญิ งสาวก็ ถ ามว่ า
“เธอเหรอ?”

บาเรี ยขมวดคิว พลางหันกลับไปมองจุดทีให้ โคตัลยืนรอ

อยู่ แล้ วเขาก็ แทบจะเอามื อกุม ขมับ เพราะรุ่ น พีโคตัลปล่ อยผม
ยาวสยาย แล้ วยืนหันหลังพิงรัวทางเดินรอเขาอยู่ เลยมองไม่ออก
 Baria’ Mission i 467
ปริศนามารีโลนี่

ว่ารุ่ นพี เป็ น ผู้ห ญิ งหรื อผู้ชาย ที สํ าคัญ คนอย่าง โคตัล แวนเวิร์ธ
ต่อให้ มองหน้ าตรงๆ ก็คงไม่มีใครคิดว่าเป็ นผู้ชายหรอก

“อืม ” บาเรี ย ตอบเสี ย งงึม งํ า พลางลอบถอนหายใจกับ

เรื องเล็กๆ ทีส่อเค้ าความวุน่ วายมากขึนทุกที

“เธอมาตามบาเหรอ หรื อ ว่า นี เลยเวลานัดแล้ ว ” แจสซี

ถามด้ วยรอยยิมเซียวจนดูนา่ สงสาร

บาเรี ยส่ายหน้ า “เปล่าหรอก เพียงแต่พวกเราต้ องไปพบ

รุ่ นพีน่ะ แล้ วมีการเลื อนนัดเร็ วขึนนิดหน่อย ฉันเลยต้ องขอตัวไป
ก่อน ขอโทษด้ วยนะแจส เธอกินของหวานต่อก็ได้ ส่วนค่าอาหาร
ฉันเลียงเอง”

“ไม่ๆ ไม่ต้อง” แจสซีโบกมือปฏิเสธ

บาเรี ยกลับส่ายหน้ าไม่ยอม เขาเลือนมือไปยังพืนโต๊ ะให้

พืนโต๊ ะเลือนออก จากนันบาเรี ยก็เลือกคําสังว่าต้ องการให้ คิดเงิน
ไม่ น านตัว เลขค่ า อาหารก็ ล อยขึ น ชายหนุ่ ม เลื อ กวิ ธี จ่ า ยเงิ น
ผ่านเบเคนพร้ อมปากกาก็ผดุ ขึนมา บาเรี ยตรวจสอบยอดเงินแล้ ว
จึงลงนามกํากับ กระจกนันก็หายไป กลายเป็ นลูกโป่ งทีมีตวั อักษร
คําว่า ‘ขอบคุณทีมาใช้ บริ การ’ ลอยขึมาเหนือโต๊ ะ
468 กัลฐิดา

“ฉันไปก่อนนะ แล้ วเจอกัน” บาเรี ยเอ่ยด้ วยรอยยิม ก่อน

จะลุกเดินกึงวิงไปหาโคตัล

แจสซีมองตามไปจนกระทังทังบาเรี ยและคู่รัก(?) ของเขา

เดินกลับไปยังร้ านมาสเตอร์ บราวน์ บาเรี ยเปิ ดประตูร้านให้ ผ้ หู ญิง
ผมทองคนนัน แล้ วหายเข้ าไปในร้ านด้ วยกัน

“คงหมดหวังแล้ วสิเรา” แจสซีพมึ พําแล้ วสูดหายใจเข้ าลึก

ก่อนจะจ้ วงไอศกรี มในถ้ วยเข้ าปากคํ าใหญ่ พลางยกมื อขึนเช็ด
หางตาที ชื นขึนมาเล็ ก น้ อ ย สํ าหรั บ แจสซี นี ไม่ ใช่ค รั งแรกที เธอ
ร้ องไห้ เพราะความใจดีข อง บาเรี ย มิ ชชาร์ พ และมัน คงจะดีไ ม่
น้ อย ถ้ า ครั งหน้ าที เธอเจอเขา เธอจะคิ ด กับ เขาแค่เพื อนจริ ง ๆ
อย่างทีเขาแสดงออกต่อเธอ

“รุ่นพีทําอะไรกับห้ องทํางานของผมครับเนีย” บาเรี ยถาม

ขึนขณะทีมองสภาพห้ องทํางานของเขาทีเปลียนไปอย่างไม่อยาก
เชือสายตาทีเห็น

“ตกแต่งใหม่ไง นีฉันไม่ ได้ เสี ยเงิน เลยนะ ใช้ ของในร้ าน

ล้ วนๆ” โคตัลตอบ พลางกอดอกมองผลงานตัวเองอย่างชื นชม
ขณะทีบาเรี ยกวาดตามองไปรอบห้ อง
 Baria’ Mission i 469
ปริศนามารีโลนี่

ห้ องทํางานของบาเรี ยเป็ นห้ องทํางานเก่าของพ่อมาก่อน

ซึงตกแต่งไว้ อย่างเรี ยบง่ายเกินกว่าจะเป็ นห้ องทํางานเจ้ าของร้ าน
ขายของเล่น อันดับหนึงของเซวี น่า บาร์ น มิชชาร์ พ แค่ต้ องการ
ห้ องทํ างานที เรี ยบร้ อยเหมื อนห้ องทํ างานของเขาทีเซกันเท่านัน
แต่โคตัลกลับปรับเปลียนจนตาลปัตรกันไปหมด

เปิ ดประตูเข้ ามาควรเจอชุดรับแขกเดิมทีนังได้ สีถึงหกคน

กลับกลายเป็ นชุดรับแขกสีสนั ราวกับลูกกวาด เลยไปเคยเป็ นโต๊ ะ
ทํางานเรี ยบๆ แต่ใช้ งานได้ ดี ตอนนีกลายเป็ นโต๊ ะทํางานทีเต็มไป
ด้ วยไม้ เลือยซึงออกดอกสะพรังจนมองไม่เห็นเนือไม้ ของโต๊ ะเลย
ผนัง ห้ อ งถูก ทาด้ ว ยสี ม หัศจรรย์ มัน เปลี ยนสี ไปตามพลัง เวทที
ไหลเวียนอยู่ในห้ อง ซึงตอนนีมันกลายเป็ นสีเขียวเรื องๆ

“ไม่ชอบเหรอ ฉันว่าดีออก แสงก็เพิมมากขึนด้ วยนะ”

บาเรี ยเงยหน้ าขึนมองเพดานห้ อง ซึงโคตัลติดตังท้ องฟ้า

จําลองที ปรับเปลี ยนไปตามฤดูก าล ทํ าให้ ห้ องทํ างานนี เหมือน
ตังอยู่ในที โล่งแจ้ ง โดยมี ก ระดาษสายลมที เป็ น คํ าแนะนํ า ของ
เหล่าลูกค้ าบินว่อนอยู่เหมือนฝูงนก เพิมความสมจริ งมากขึน เมือ
บาเรี ยมองไปยังมุมห้ อง ซึงเป็ นสิงเดียวทีทําให้ เขาโล่งใจ คือ ผนัง
ด้ านทีมีสินค้ าตัวอย่างยังอยู่ทีเดิม แต่มีการจัดแสงไฟแบบใหม่ให้
470 กัลฐิดา

สมกับเป็ นชันวางของเล่น แต่พอเขาเหลือบไปมองชันเก็บเอกสาร

บาเรี ยก็หนั ขวับมามองหน้ าโคตัลทันที

“พีทําอะไรกับชันเก็บเอกสารของผมครับ”

โคตัล ชีไปที ผนังฝั งตรงข้ า มกับ ชันแสดงสิ น ค้ าตัวอย่า ง

แล้ วตอบว่า “ทําแบบนีดูมีสไตล์กว่านะ”

บาเรี ย ถอนหายใจยาวอย่ า งโล่ ง อก แล้ ว ตามมาด้ ว ย

ความหนักใจ เพราะสิงทีแสดงอยูบ่ นกําแพง คือ กรอบรูปซึงใต้ รูป
แต่ละบานระบุปีเซวี น่าศักราชไว้ แต่ในกรอบรู ปนีสิ กลับมี ภ าพ
ของคนที บาเรี ยเคยช่วยเหลื อไว้ ปรากฏโฉมสลับกันไปมาตลอด
โดยภาพจะเปลียนการโชว์หน้ าขึนมาทีละคนไปเรื อยๆ จนครบทุก
คน แล้ ววนกลับ ไปเริ มที คนแรกใหม่ เล่น วนซํ าไปยังคนเดิม อยู่
อย่างนันไม่หยุด สิ งที เขาหนักใจ ไม่ ใช่ก ารแสดงความสามารถ
เฉพาะตัวของโคตัลในด้ านการตกแต่งภายใน แต่เขาตระหนักได้
ทั น ที ว่ า โคตั ล ต้ องอ่ า นเรื องราวภายในแฟ้ ม ข้ อมู ล ของเขา
หมดแล้ ว เขาจึงสามารถทํามันแบบนีได้ ตา่ งหาก

“ชอบไหม”

“ผมควรตอบว่าอะไรดี ครับ” บาเรี ยเดิน ไปทรุ ดตัวนังลง

แล้ วมองมาทีโคตัลนิง
 Baria’ Mission i 471
ปริศนามารีโลนี่

“นังสิ ค รั บ เรามี เรื องต้ องคุย กัน ...ยาว” บาเรี ย พูด เสี ย ง
เรี ยบ

โคตัลเกริ น “แต่เรามีนดั นะ”

“แน่ใจเหรอครับ ว่านันไม่ใช่ข้ออ้ างทีรุ่ นพีจะดึงผมมาจาก

แจส”

โคตัลแกล้ งทําหน้ าตกใจ “ฉันเปล่านะ”

“ฟั งดูเสี ย งสูงๆ นะครั บ ” บาเรี ย โต้ ก ลับ และยังคงจ้ อ ง

หน้ าโคตัล จริ งจัง จนรุ่ น พี จอมแสบต้ องยอมนังลงแล้ วจ้ องหน้ า
กลับกวนๆ อย่างไม่ยอมแพ้

“ถ้ า จงใจแล้ ว จะเป็ น ยังไง” โคตัลย้ อนเหมื อ นเป็ นเรื อง

ธรรมดา

“ไม่เป็ นยังไงหรอกครับ แค่อยากรู้วา่ รุ่นพีทําอย่างนีทําไม

นีมันละเมิดสิทธิสว่ นบุคคลนะครับ”

“ฉันมีเรื องให้ ชว่ ย” โคตัลเอ่ยขึนอย่างไม่ปีมีขลุย่

“ครับ?” บาเรี ยทวนเสียงสูงอย่างแปลกใจ

472 กัลฐิดา

โคตัลเลิกคิวแล้ วพูดเสียงเข้ มขึนว่า “ทําไม ไม่อยากช่วย

ฉันเหรอ”

“เพราะผมช่ ว ยรุ่ น พี ไง ตอนนี ห้ อ งทํ า งานของผมเลย

กลายสภาพเป็ นห้ องทํางานของใครก็ไม่ร้ ู ผมควรดีใจไหมครับ”
บาเรี ยย้ อนถามอย่างเซ็งๆ

โคตัลมองรอบตัวด้ วยสายตาไม่เห็นด้ วย แต่พอสบตารุ่น

น้ องเลยถามว่า “โกรธเหรอ”

“เปล่าครับ ทีทําเนียก็ดี แต่พีควรขออนุญาตผมก่อน”

“ก็พดู ว่าอนุญาตสิ”

บาเรี ยมองรุ่นพีตาค้ างอย่างไม่อยากเชือ แล้ วเปลียนเรื อง

ว่า “ให้ มนั ผ่านไปเถอะครับ ตกลงรุ่นพีต้ องการให้ ผมช่วยอะไร ที
สําคัญ วันนีเรามีนดั กับรุ่นพีเชรี พตอนหกโมงเย็นจริ งอย่างทีรุ่ นพี
บอกหรื อเปล่าครับ”

โคตัลยิมกว้ าง พลางตอบว่า “เรามีนดั กับรุ่นพีเชรี พตอน

สามทุ่มที ห้ องปฏิ บตั ิการเวท และสิงทีฉันต้ องการให้ นายช่วย ก็
คือ ฉันต้ องการผู้ชว่ ยเวลาทีฉันต้ องการความช่วยเหลือ”
 Baria’ Mission i 473
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยขมวดคิว “แล้ วมันเรื องอะไรละครับทีรุ่ นพีต้ องการ

ให้ ผมช่วย”

“ก็ทัวไปแหละ เอาเป็ นว่า ถ้ าฉันขอ นายก็ต้องช่วยแล้ ว

กัน”

ดวงตาสีเขียวหรี มองบุคคลทีอันตรายยิงกว่าใครทังหมด
อย่างไม่ไว้ ใจ บาเรี ยรู้สึกว่าทําไมการรับปากตามคําขอร้ องครังนี
จะทําให้ ชีวิตของเขายุ่งเหยิงเหมือนกับห้ องทํางานของอย่างไรก็
ไม่ร้ ู แต่ถึงอย่างนัน เขาก็มาสะดุดกับคําพูดเสริมของโคตัลทีว่า

“ถ้ าไม่ใช่นาย ฉันก็มองไม่เห็นใคร ช่วยกันหน่อยนะ”

บาเรี ยถอนหายใจยาว คนอย่าง โคตัล แวนเวิร์ธ ถ้ าไม่ใช่

เรื องแกล้ งคน อย่างอืนทีต้ องขอความช่วยเหลือก็คงเหลือบ่ากว่า
แรงจริ งๆ ดังนันเขาจึงยอมรับปากว่า

“ได้ ครับ จะให้ ชว่ ยอะไรก็บอกแล้ วกัน แต่บอกก่อนเลยว่า

ที ห ลังอย่า คิด ดัด แปลงห้ องของคนอื นอย่ างนี อี ก นะครั บ เออ..
อย่างน้ อยก่ อนทํ าก็ ค วรขออนุญ าตก่ อนก็ ดี” บาเรี ย ปรั บ คํ า พูด
เพือไม่เป็ นการดุอีกฝ่ ายจนเกินไป แล้ วลุกขึนเดินไปดูโต๊ ะทํ างาน
ใหม่ของเขาขณะทีโคตัลตอบว่า
474 กัลฐิดา

“ได้ แล้ วฉันจะขออนุญาตก่อน”

“ขอบคุณ ครั บ ว่าแต่ถาดจดหมายของผม...” บาเรี ยหัน

ไปมองถาดสี เงิน ที ยังคงวางอยู่ที เดิม แต่สิงที ไม่เหมือนเดิม คื อ
จดหมายที ยื นรอการเปิ ดอ่านทังหมดหายไปแล้ ว มันกลายเป็ น
กระดาษจดหมายที เปิ ดอ่านแล้ ว และวางอยู่ข้างถาด บาเรี ยหัน
ไปมองคนเพียงคนเดียวทีทําเรื องแบบนีได้ อย่างตังคําถาม ขณะที
เจ้ าตัวทําเพียงฉี กยิมกว้ าง แล้ วพูดว่า

“ฉันขอแล้ วนะ และนายก็ไม่ได้ ว่าอะไร”

‘ก็เพราะผมไม่ได้ อยู่ตรงนันปะ’ บาเรี ยร้ องท้ วงในใจ แต่

เปล่าประโยชน์ จะพูด ต่อว่าอี ก เพราะโคตัล แวนเวิร์ธ ไม่ได้ ผิด
สัญ ญา ก็ เหลื อแต่เขานันแหละ ทีดูเหมื อนจะเพิงทํ าสัญ ญากับ
ปี ศาจร้ ายเข้ าให้ แล้ ว
 Baria’ Mission i 475
ปริศนามารีโลนี่

27
ยิ่งกวา
อัจฉริยะ
476 กัลฐิดา

เมล็ดอายันเติบโตอย่างดี มันลอยไปตามลมวนเวียนอยู่
ในบริ เวณใกล้ ๆ กับร้ านมินนีทอย และด้ วยทรายติดตามของบา
เรี ย เขาจึงเรี ยกต้ นอายันซึงมีทรายของเขาติดอยู่ให้ กลับมาได้ ไม่
ยากเย็น แล้ วระหว่างทางทีทังคู่เดินทางกลับเข้ าปราการซินเทล
ล่า โคตัลก็ทําให้ ต้นอายันออกดอก

“อย่าเพิงให้ มนั บานตอนนีนะครับ” บาเรี ยเตือน ขณะเดิน

นําโคตัลที กํ าลังใช้ พลังพฤกษาเวทหล่อเลี ยงต้ นอายันทีลอยอยู่
รอบตัวเขาไปด้ วย

“ฉันไม่โง่ขนาดนันหรอกน่า” โคตัลเถียงกลับ

“ผมก็แค่เตือน” บาเรี ยเอ่ย พลางเดินไปตามทางเลียงซึง

สามารถใช้ พลังเวทได้ โดยไม่ผิด กฎของปราการซินเทลล่า

เส้ นทางสู่แผนกพัฒนาการเวทสว่างไสวอยู่เสมอ เพราะ

แผนกนี ไม่มี เวลาเลิ ก งานที ชัด เจน ที สํ า คัญ แผนกนี ยังคงเป็ น
แผนกเดี ยวในปราการทีโรงอาหารต้ องส่งอาหารมาให้ ทุกชัวโมง
ไม่ว่าจะมีคนกินหรื อไม่ก็ตาม เพราะมี จอมเวทบางคนในแผนกนี
จําเป็ นต้ องกินอาหารทุกชัวโมง

“พวกเธอมาทํ า อะไรที นี ละเนี ย” อาเดเกอร์ ทีกํ าลังเดิ น

ออกจากแผนกเพือกลับบ้ านถามขึน เมือเห็นหน้ าบาเรี ย
 Baria’ Mission i 477
ปริศนามารีโลนี่

“พวกเรานัดกับรุ่นพีเชรี พไว้ ครับ”

หั ว หน้ าแผนกพั ฒ นาการเวทเลิ ก คิ วแล้ วพยั ก หน้ า

“เกียวกับทีจะลงพืนทีทีคูมีร่า ฟอเรสละสิ เก่งนะเจ้ าหนูทีทําให้ เช
รี พตกลงได้ ”

บาเรี ยยิมกว้ าง “ต้ องขอบคุณทีรุ่นพีให้ โอกาสครับ”

อาเดเกอร์ หวั เราะ แล้ วเดินสวนผ่านไปตามทางเดินพลาง

บอกลาว่า “ใช้ ให้ ค้ มุ แล้ วกัน ฉันอุตส่าห์รับตารางสอนของเจ้ านัน
แทนเลยนะ”

“ครั บ ” บาเรี ย รั บ คํ า พร้ อมกั บ ค้ อ มตัว ตามหลัง ให้ รุ่น พี

แล้ วหันไปมองโคตัลทีมองเขาอยู่

“ผมทําอะไรผิดเหรอครับ”

“เปล่า แต่น ายเนีย นอบน้ อมจริ งๆ นะ” โคตัลเอ่ยพลาง

เดินต่อ ซึงบาเรี ยก็เร่ งฝี เท้ าตามไป เพือเอือมมือไปแตะบานประตู
เวทให้ ไอเวทจากประตูพิเศษของแผนกได้ ตรวจสอบก่อน ว่าใคร
เป็ นผู้ขออนุญาตเข้ าแผนกพัฒนาการเวท ไม่นานบานประตูก็เปิ ด
ออก ตามด้ วยไอเย็นทีพ่นลงมาจากด้ านบน
478 กัลฐิดา

“ระวัง ด้ ว ยครั บ ” บาเรี ย เตื อ น ขณะหั น ไปมองโคตัล ที

สร้ างบาร์ เรี ยร์ ขึนป้องกันไอเวทชําระล้ างของแผนกพัฒนาการเวท
ไม่ให้ โดนต้ นอายันเพียงอย่างเดียว

การล้ างไอเวทรอบตัวผู้ทีเข้ ามาในแผนกพัฒนาการเวท

เป็ นเรื องจําเป็ น เนืองจากในแผนกนีมีอุปกรณ์ และชินส่วนหลาย
อย่างที ต้ องปลอดไอเวท ไม่อ ย่างนัน การนํ ามัน นันไปประกอบ
หรื อ ติ ด ตังเป็ น อุป กรณ์ ต่ างๆ อาจทํ า ให้ เกิ ด เหตุผิ ด พลาด จน
กลายเป็ นเรื องร้ ายแรงได้

“ฉันรู้หรอกน่า”

บาเรี ยส่ายหน้ ากับคําตอบถือดีกึงรํ าคาญนิดๆ ของโคตัล

แล้ ว พวกเขาก็ ก้ าวผ่ า นประตูบ านที สองที เปิ ดออกหลังจากถูก
กําจัดไอเวทไปเรี ยบร้ อยแล้ ว

“ฉันอยู่ในห้องทดลองที สาม”

เสี ยงของเชรี พดังผ่านดอกไม้ กระจายเสียงขึนทัน ที บา

เรี ยและโคตัลจึงเดิน ลัดเลาะไปตามช่องทางทีมี ป้ายบอกทางสู่
ห้ องทดลองหมายเลขสาม และทันทีทีทังสองก้ าวเข้ าห้ องทดลอง
ทีสาม เชรี พซึงนังหันหลังขะมักเขม้ นทําอะไรบางอย่างอยู่ก็พูดขึน
ว่า
 Baria’ Mission i 479
ปริศนามารีโลนี่

“มาแล้ วเหรอ เอาต้ นอายันวางบนโต๊ ะกลางเลย ฉันขอดู

ผลของเส้ นไหมตรงนีอีกแป๊ บหนึง”

โคตัลดันต้ นอายันที เขาทํ าให้ มันออกดอกได้ สิบกว่าต้ น

ให้ เคลื อนที ไปอยู่บนโต๊ ะกลาง ขณะที บาเรี ยสะบัด มื อเล็ ก น้ อย
พืนโต๊ ะก็เปลียนสภาพเป็ นพืนดิน ตามด้ วยมีต้นไม้ ยืนต้ นอีกสอง
สามต้ นโผล่ขึนมาให้ ไม้ เลือยอย่างอายันพันยึดเหนียวไว้ จากนัน
ทังคูก่ ็นงลงรอเชรี
ั พทํางานเสร็ จ

เชรี พ กลาสติล นังนิงไม่ไหวติง จนสองหนุ่มทีนังรอต้ อง

เอียวตัวไปมองสิงทีรุ่นพีกําลังทํา จึงเห็นมือน้ อยของรุ่นพีกําลังถือ
หลอดหยดสารละลาย ซึงบรรจุสารนํ าสองสี มือขวาเป็ นสี แ ดง
ส่วนมือซ้ ายเป็ นสีเหลือง แล้ วสองมือก็ บีบหลอดเพือหยดสารนํ า
ทังคูล่ งบนเส้ นไหมสีทองด้ วยจังหวะทีพร้ อมเพรี ยงกัน

กระบวนการประดิ ษ ฐ์ เพื อการพั ฒ นาอุ ป กรณ์ เวททุ ก

ขันตอนมัก ต้ อ งทํ า ด้ ว ยแรงงานมนุ ษ ย์ ที มี ค วามอดทนสู ง นัก
พัฒนาการเวท คือจอมเวททีต้ องอุทิศเวลาทังชีวิตเพือทําในสิงที
จอมเวททุกคนไม่ทํา เพราะจอมเวทไม่จํ าเป็ น ต้ องมานังหลังขด
หลังแข็งทําอะไรด้ วยมือไปทํ าไม ในเมือเขาสามารถใช้ พลังเวท
เพียงนิดเดียวก็จดั การทุกอย่างได้ แต่ความจริงก็คือ หากไม่มีจอม
480 กัลฐิดา

เวททีมีความอดทนสูงแบบนี เซวีน่าก็คงยังเป็ นดินแดนทีไม่เจริญ

เท่าทุกวันนี

ทุกอย่างมีทงข้
ั อดีและข้ อเสีย และปฏิเสธไม่ได้ ว่า เซวีน่า
ในวัน นี ไม่อาจขาดอุปกรณ์ เวทพอๆ กับที พวกเราขาดพลังธาตุ
และพลัวเวทในร่างกายเราไม่ได้ ความน่ากลัวก็คือ ชาวเซวีเรี ยน
อาจหลงระเริ งไปกับความเฟื องฟูของทังสองศาสตร์ จนลืมไปว่า
หากเรายังอยากจะรักษาโลกอันสมบูรณ์พร้ อมนีไว้ เราจําเป็ นต้ อง
ระลึกถึง ‘ความสมดุล’ อยูเ่ สมอ

วิง! วิง! วิง!

หลังจากสารละลายหยดสุดท้ ายจากหลอดหยดทังสองสี
หยุดตกกระทบกับเส้ นไหมแล้ ว ประกายสีทองก็เรื องขึนจากเส้ น
ไหม ตามด้ วยเกล็ดระยิบระยับแตกกระจายออก เผยให้ เห็นเส้ น
ไหมสีขาวเป็ นยองใย มือของเชรี พทีถื อหลอดหยดสันเล็กน้ อย แต่
เขายังคงคุมสติได้ มากพอทีจะเสียบหลอดหยดไว้ ในทีเก็บ แล้ วยก
ฝาครอบแก้ วป้องกันเวทมาครอบเส้ นไหมนันไว้ อย่างทะนุถนอม
พลางกระโดดตัวลอย

“เย้ ! สําเร็ จ! ทันเวลาพอดี อย่างนีต้ องฉลองแล้ ว” เชรี พดี

ใจพลางกระโดดโลดเต้ นราวกับ เด็ก ๆ พอหันมาสบตารุ่ น น้ องที
 Baria’ Mission i 481
ปริศนามารีโลนี่

มองเขาด้ วยดวงตาประหลาดใจ เชรี พ ก็ รี บ เก็ บ อาการแล้ ว

กระแอมไอแก้ เขินถามว่า

“รอนานไหม”

“พอประมาณครับ” บาเรี ยตอบ ขณะทีโคตัลลุกเดินไปดู

เส้ นไหมในฝาครอบพลางถามว่า

“ไหมนีมาจากต้ นอะไรครับ”

“มูสติน”

คําตอบของเชรีพทําให้ โคตัลอุทาน “อะไรนะครับ”

รอยยิมแห่งความภาคภูมิใจประดับอยู่เต็มใบหน้ าของเช
รี พ “ใช่ นายฟั งไม่ผิ ดหรอกโคตัล ฉัน กํ าลังพยายามทํ าเส้ นไหม
จากมูสติน”

บาเรี ย ลุกเดิน ไปก้ ม ดูเส้ น ไหมสี ขาวด้ วยอีกคน แล้ วเงย

หน้ ามองรุ่นพีเชรี พสลับกับโคคัล

“เส้ นไหมมูสตินทีชาวบ้ านมูสตาโน่ใช้ ทอผ้ าน่ะเหรอครั บ

แต่ผมได้ ยินมาว่า มันจะเสือมสภาพทันทีหากนําเส้ นไหมออกมา
482 กัลฐิดา

นอกเขตคูมีร่า ฟอเรส โดยไม่ได้ รับการแปรรูปและทอเป็ นผ้ าด้ วย

วิธีการของหมู่บ้านมูสตาโน่เสียก่อนนีครับ”

“ใช่ น่ า ตื นเต้ น ปะละ” คนแก่ สุด แต่ร่างกายเด็ ก สุ ด พู ด

อวด

“แต่ ป ราการฟาเรนเซ่ ไ ม่ มี วั น ยอมให้ พี วิ จั ย ใยไหม

ต้ องห้ ามนันแน่ๆ พีทํายังไงครับ” โคตัลถามอย่างปิ ดความแปลก
ใจไว้ ไม่มดิ

เชรี พยักคิวอย่างเหนือชัน พลางอธิ บายว่า “เมือสองปี ที

แล้ ว ฉันกลับไปทีโรงเรี ยนเวทแห่งเซวีน่า แล้ วมาสเตอร์ อมารานก็
เปรยขึนว่า ชุดนักเรี ยนของโรงเรี ยนเรา เริ มชํารุ ดแล้ ว เพราะเด็ก
รุ่นใหม่มีพลังเวทสูงขึนทุกปี อาจเกิดอันตรายกับนักเรียนได้ ตอน
นันฉั น กํ าลังหาเรื องสนุก ๆ ทํ าเลยไปคุย กับ ร้ านลามิน า[1] ทาง
ร้ านก็ กํ าลังเผชิ ญ ปั ญ หาการร้ อ งเรี ย นจากลูก ค้ า เหมื อนกัน ว่ า
ทําไมคุณภาพชุดนักเรี ยนถึงตําลง”

“ไม่ใช่เพราะคุณภาพตําลงจริ งๆ สินะครับ” บาเรี ยเดา

“ใช่ พอคุยกันเลยเกิดความคิดว่าน่าจะเป็ นทีไหมทีใช้ ทอ

ผ้ าสําหรับตัดชุดนักเรี ยน ซึงอาจจะความทนทานต่อการใช้ งานที
หนั ก กว่ า เดิ ม ไม่ ไ ด้ ฉั น เลยนํ า เรื องนี เข้ า ที ประชุ ม ของแผนก
 Baria’ Mission i 483
ปริศนามารีโลนี่

พัฒนาการเวท แล้ วประสานงานไปยังปราการฟาเรนเซ่” เชรี พพูด

พลางยักคิวอย่างรู้สึกภูมใิ จในผลงานของตัวเองสุดๆ

“แต่นนเส้
ั นไหมมูสตินเชียวนะพี สุดยอดของหายากเลย
ด้ วย ขนาดคุณ แม่ผมขอเข้ าไปศึก ษาการทอผ้ าของคนทีนัน ยัง
ไม่ได้ รับอนุญาตเลย” โคตัลแย้ งด้ วยนําเสียงไม่อยากเชือ

“อย่างนันใครจะให้ เพราะถึงให้ เข้ าไปดูก็ทําอะไรไม่ไ ด้

อยู่ดี นายไม่เคยไปมูสตาโน่ใช่ไหม” เชรี พย้ อนถาม

สองหนุ่มส่ายหน้ า เชรี พเลยพูดต่อว่า “สิงที ทําให้ ผ้าทอ

ของทีนันแตกต่างจากทีอืน นอกจากเส้ นไหมมูสตินทีใช้ และลาย
ผ้ าที ทอซึงเป็ นภู มิปั ญ ญาโบราณแล้ ว เครื องทอผ้ าของเขานัน
แหละทีเจ๋งสุด ต่อให้ ดกู ็เอามาทําเลียนแบบไม่ได้ หรอก”

“แล้ วยังไงครับ พีสามารถทํ าให้ เส้ นไหมมูสตินคงสภาพ

ได้ เหรอ” บาเรี ยวกกลับมาเข้ าประเด็นทีเขาสนใจ

“แน่นอน การทําให้ มนั คงสภาพอยูไ่ ด้ ก็ด้วยความร่ วมมือ

ของใครรู้ไหม”

“ใครครับ”
484 กัลฐิดา

“รองศาสตราจารย์จอมเวท มอรี ล เอนเซล”

“สุ ด ยอด” โคคัล ครางด้ วยสี ห น้ าชื นชมสุ ด ๆ ขณะที

บาเรี ยก้ มลงมองเส้ นไหมอีกครัง พลางถามว่า

“แต่แค่นนคงยั
ั งไม่พอใช่ไหมครับ”

เชรี พ พยั ก หน้ า “แน่ น อน ทุ ก การทดลองต้ องมี จุ ด ที

ยากจนเกื อ บจะเป็ นไปไม่ ไ ด้ สิ ไม่ งั นจะไปสนุ ก อะไร รอง
ศาสตราจารย์ มอรี ลช่วยในเรื องการคงสภาพ แต่ว่า เส้ นไหมทีจะ
นํ า มาใช้ ทํ า ชุ ด นั ก เรี ย นของโรงเรี ย บเวทแห่ ง เซวี น่ า มัน ต้ อ ง
ทนทานกว่ า นัน ไม่ ใ ช่ ใ ห้ ใช้ ไ ด้ แ ค่ ปี นี ปี หน้ า แต่ มั น ต้ อ งคงทน
พอทีจะรับพลังเวทของเด็กนักเรี ยนไปอีกไม่ตํากว่าพันรุ่ น ดังนัน
มันต้ องไม่ธรรมดาอยูแ่ ล้ ว”

‘เซวีน่ากําลังเปลียนไป’

อยู่ๆ บาเรี ยก็นึกถึงคําพูดของลินคอร์ นขึนมา ขณะทีเขา

จ้ องมองเส้ นไหมเส้ นเล็กๆ ทีถูกเตรี ยมพร้ อมไว้ เพือลูกหลานในอีก
พันปี ข้างหน้ า ไม่ใช่แค่พวกเขาแต่เป็ นทุกคนทีเติบโตขึนในโลกใบ
นี ซึงทุก คนกํ า ลังทํ าหน้ าที ของตัวเองเพื อใครสัก คน ทังที อยู่ใน
ปั จจุบนั และอนาคตอย่างเต็มที
 Baria’ Mission i 485
ปริศนามารีโลนี่

“แล้ วตอนนีพีทําได้ แล้ วหรื อ”

เชรี พหัวเราะอย่างเต็มที “ใช่ แต่ยงั ไม่เสร็จหรอก ยังเหลือ

สีทีจะใช้ ย้อมเส้ นไหมพวกนีอีก ถ้ าทํามาไม่เข้ ากันก็จบ”

“ใครเป็ นเจ้ าของวิทยาการนีครับ” โคตัลถามเรื องสําคัญ

“แน่ น อนว่ า เป็ น ปราการฟาเรนเซ่ และเป็ น คนออกทุ น

ด้ วย” เชรี พตอบอย่างไม่ใส่ใจพลางเดินไปยังผนังข้ างประตู เขา
กดมันเบาๆ ผนังก็ เปิ ดออกเผยให้ เห็นของหวาน ไม่ว่าจะเป็ นของ
หวานหน้ าตาประหลาด เค้ กสีสนั น่ากิน อมยิมสีจดั จ้ าน ไอศกรี ม
หลากรส ถัวเคลือบนําตาลโถใหญ่ เชรี พหยิบถัวโยนเข้ าปากก่อน
แล้ วดึงจานขนมเค้ กออกมา

“โห นีร้ านขายขนมหวานยังอายเลยนะ” โคตัลเปรย ส่วน

คนทีถือของหวานมาเต็มสองมือพยักพเยิดหน้ าถามว่า

“กินกันมาแล้ วใช่ไหม ไม่มีแบ่งนะ”

บาเรี ยกลันยิม “รุ่นพีตามสบายเลยครับ พวกเราอิมแล้ ว”

“ไม่น ะ ฉั น หิ ว” โคตัลรี บ แย้ ง แล้ วเดิ น ไปหยิ บอมยิมอัน

ใหญ่สดุ ออกมา
486 กัลฐิดา

“โออันนน อ่า! (โคตัล อย่า!)” เชรี พร้ องห้ ามเสียงดังทังที

ขนมยังคาเต็มปาก พลางส่ายหน้ ารัวๆ โคตัลแกล้ งตีมึนก้ มมอง
อมยิ มในมื อ แล้ ว วางมัน ลง ก่ อ นจะเอื อมไปหยิ บ ถ้ วยไอศกรี ม
แทน

“อันนีละครับ” โคตัลถามขําๆ

ดวงตาสีฟ้าสดของเชรี พเขม้ นมองรุ่ นน้ องขีแกล้ งตาเขม็ง

จนโคตัลต้ องตัดใจวางถ้ วยไอศกรี ม แล้ วปิ ดคลังอาหารของคนที
ประหลาดยิงกว่าคนทังแผนกรวมกัน พลางพูดว่า

“กินเถอะครับ เลิกแกล้ งแหละ”

เชรี พ เดิ น สวนมายื น จังก้ าขวางอยู่ห น้ า ตู้เสบี ย งตัว เอง

พลางกินเค้ กในจานต่อจดหมด เมือเก็บจานเรี ยบร้ อยแล้ ว เขาก็
เดินมาดูต้นอายันที ชูดอกตูมหลายสิบดอก แล้ วพยักหน้ าพร้ อม
กับดีดนิว

ผนังกระจกก็ผุดขึนจากขอบโต๊ ะและสูงขึนเรื อยๆ กระทัง

จรดเพดาน ขณะทีโคตัลส่งพลังเวทของตัวเองไปทําให้ ดอกอายัน
ค่อยๆ บาน ส่วนบาเรียก็ยกมือขึนทาบผนังกระจกพร้ อมกับเชรี พ

“ใช้ มนตราซีสเกล่าเป็ นหรื อเปล่า” เชรี พถาม

 Baria’ Mission i 487
ปริศนามารีโลนี่

“ได้ ค รั บ รุ่ น พี ต้ อ งการจํ า แนกเสี ย งเป็ น กี กลุ่ม ” บาเรี ย

ตอบและขอรายละเอียดเพิม

วงมนตราสีนําตาลทองปรากฏขึนใต้ ฝ่ามือของเชรี พ ก่อน

จะแยกตัวเป็ นวงมนตราลักษณะเดียวกันหลายสิบวง แต่ละวงทอ
ประกายสีไม่เหมือนกัน จนเต็มผนังกระจกทังสีด้ าน

ขณะที มหาจอมเวทที เก่ งที สุดในแผนกพัฒ นาการเวท

ตอบว่า “ให้ มากทีสุด ทีเหลือฉันจัดการเอง...โคตัลใช้ มนตราเรโก
นี ดูดเสียงคนพูดทีแทรกอยู่แยกไปไว้ ทีวงมนตราสีดํา ฉันขีเกี ย จ
ฟั งเสียงคนให้ รําคาญหู”

โคตัลกางนิวออกแล้ ว สายใยสีเหลืองอ่อนจากปลายนิว
ของเขาก็พุ่งไปแตะวงมนตราสีดํา ทันเวลาทีดอกอายันบานเต็มที
พอดี เสี ย งมากมายก็ ห ลังไหลจากดอกอายัน ไปยังวงมนตรา
หลายสิบวงรอบผนังกระจก

บาเรี ยและเชรี พขยับมือออกจากกระจกมนตรา ทําให้ วง

มนตราที ติด อยู่กับ กระจก สํ า เนาตัวเองแล้ วลอยออกมาโดยมี
สายใยตามอัก ขระมนตราที ดูด กลื น เสี ย งต่า งๆ วิงผ่ า นสายใย
เหล่านัน
488 กัลฐิดา

“ฝากคุม อาณาเขตด้ ว ย” เชรี พ บอกพลางละมื อ แล้ ว

เลือนมือไปไล่แตะวงมนตราหลากสีทีละวง เขาหลับตาลงแล้ วดีด
นิวขึน จากนันก็มีชินส่วนผุดตามขึนมา

เป๊ าะ! ดึง!

ทุกครังที เขาฟั งได้ ความอะไรบางอย่าง เชรี พก็จะดีดนิว

แล้ ว อุ ป กรณ์ ต ามความคิ ด นันก็ ป รากฏขึนลอยอยู่ร อบตัว เขา
ดวงตาภายในกรอบแว่นสี เงินเปล่งประกายเจิดจ้ าเหมื อนเด็กที
กําลังสนุกอยูก่ บั การเดินเล่นอยู่ในร้ านขายของเล่นสุดโปรด

เสียงฮัมเพลงดังคลอจากลําคอของเชรี พเบาๆ ทําให้ รุ่น

น้ องทังสองคนมองรุ่ นพี ซึงหลุด เข้ าสู่โลกจิน ตนาการที ไม่มี ใคร
เข้ าถึงไปเรี ยบร้ อยแล้ วด้ วยดวงตาประหลาดใจกึงชื นชม เชรี พ
กลาสติ ล เกิ ด มาเพื อเป็ นนัก ประดิ ษ ฐ์ อัจ ฉริ ย ะ แต่สิ งที ยิ งกว่ า
ความเป็ นอัจ ฉริ ย ะ ก็ คื อ มั น สมองของเขาซึงทุ่ ม เทให้ แก่ ง าน
ประดิษฐ์ เพราะต่อให้ มีพลังเวทมากกว่านี อีกพันเท่า ก็ ไม่มีใคร
สามารถจําชินส่วนมากมายหลายพันชินไว้ ในสมองเดียวได้ อย่าง
เชรี พ สิ งนี มันต้ องมี ความสนใจเพื อการอุทิ ศ เวลาอย่างยิงยวด
ด้ วยเท่านัน จริ งๆ มันน่าจะเป็ นสิงที น่าเบือที สุด แต่กับเชรี พมัน
ไม่ใช่
 Baria’ Mission i 489
ปริศนามารีโลนี่

‘อย่างมากเสี ยด้ วย’ บาเรี ยคิด ขณะหันไปสบตาโคตัลที

กํ าลังจ้ องมองดอกอายันทีเริ มเหียวลงเรื อยๆ ตรงข้ ามกับจํานวน
ของเหล่าชินส่วนของอุปกรณ์ทีเชรี พได้ มา

เสี ย งดี ด นิ วดัง เป๊ าะ และเสี ย งฮัม เพลงที ดัง คลอสอด

ประสานกันต่อเนือง จนกระทังดอกอายันโรยร่วงหล่นจนหมด

โคตัล ส่ งต่อก้ อ นเสี ยงที ได้ จากวงมนตราสี ดํ าให้ บาเรี ย

พลางกระดิกนิวไปยังต้ นอายันทังหมดทีอยู่บนผนังกระจก แล้ ว
ต้ นไม้ เหล่านันก็เข้ าสู่กระบวนการย่อยสลายจนกลายเป็ นดิน แล้ ว
ดินเหล่านันก็บีบอัดตัวเองจนกลายเป็ นก้ อนสีเหลียม โดยมีกล่อง
บาร์ เรี ยร์ สีเขียวใสห่อหุ้มไว้ ขณะทีบาเรี ยสลายวงมนตราบนผนัง
กระจก แผ่นกระจกห้ อมล้ อมโต๊ ะไว้ ก็หดตัวกลืนหายไปกับพืนโต๊ ะ
พร้ อมกั บ วงมนตราที กระจก เหลื อ ไว้ แต่ เ หล่ า วงมนตราที
บันทึกเสียงหลากสีไว้

“เดียวฉันจัดการต่อเอง” เชรี พทียืนอยู่ท่ามกลางอุปกรณ์

ประหลาดหลายร้ อยชิ นบอก เขาชูมื อ ขึ น เหล่ า วงมนตราที ที
บันทึกสําเนาเสียงของอุปกรณ์นนไว้ั จากดอกอายัน มันหดตัวเล็ก
ลงจนกลายเป็ นกํ าไลข้ อมื อทีมีแสงสีต่างๆ กันไป จากนันก็วิงไป
สวมใส่ ข้ อมื อของเชรี พ ทังสองข้ าง จนดูก ลายเป็ น ลวดลายบน
ข้ อมือ
490 กัลฐิดา

เชรี พหลุบตามองเล็กน้ อย ขณะทีกําไลเหล่านันหดตัวเอง

จนพอดี กับ ข้ อมื อ เขา เชรี พ จึ ง เริ มขยั บ มื อ ทังสองข้ า งเพื อนํ า
อุปกรณ์ ทีได้ ทงหมดมาประกอบด้
ั วยความเร็วสูงจนตามองไม่เห็น
ไม่ถึงชัวโมง จากสิ งประดิษ ฐ์ ที เป็ น องค์ป ระกอบของเครื องจัก ร
หลายสิบชินซึงลอยอยู่รอบตัวเขาเมือครู่ ก็ กลายเป็ นสิงประดิษฐ์
ในรูปร่างใหม่ปรากฏขึนแทน

“สุดยอด! โกลดี ทอย ต้ องร้ องไห้ แน่ ถ้ าเห็ นรุ่ นพีใช้ เวลา
แค่ชัวโมงเดี ย วก็ ทํ าสิ งที เขาพากเพี ย รทํ ากัน มาหลายปี เสร็ จได้
อย่างไม่ยากเย็น นัก” บาเรี ยพึมพํ า ดวงตาเปล่งประกายเจิดจ้ า
ด้ วยความชืนชมและทึงในตัวรุ่นพี

โคตัลเหลื อบมองบาเรี ยเล็กน้ อย ก่อนจะหันไปมองเชรี พ

ที ใส่ชินส่วนอัน สุดท้ ายเข้ าไปในเครื อง ซึงมันเหมือนกับเครื องที
พวกเขาเห็นในพืนทีสีเทาเมือหลายวันก่อนมาก

“การประกอบของที มี ต้ นแบบอยู่แล้ ว มัน ไม่ย ากหรอก

แต่การสร้ างเจ้ านีขึนมาต่างหาก...ทียาก” เชรี พเอ่ยพลางเหลือบ
ตามองสิงประดิษฐ์ ใหม่ตรงหน้ าแล้ วขมวดคิว

“พวกนาย...” เชรี พเอ่ยโดยไม่ละสายตาจากอุปกรณ์เวท

“ครับ รุ่นพี”
 Baria’ Mission i 491
ปริศนามารีโลนี่

“ของพวกนี อยู่ใ นห้ อ งปฏิ บ ัติ ก ารเวทของมิ น นี ทอยงัน

เหรอ” เชรี พถามต่อ

“ครับ” บาเรี ยตอบ

เชรี พ นํ า ของแต่ ล ะชิ นออกมาหมุ น ดู จากนั นก็ นํ า

องค์ ป ระกอบที หลายสิ บ ชินนันมประอบกับ ตัว อุ ป กรณ์ เวทจน
กลายเป็ นอุปรกรณ์เวทชินใหญ่พอๆ ส่วนสูงของบาเรี ย

“มันยังขาดอะไรอยู่...” เชรี พพึมพํา แล้ วเดิน วนไปรอบๆ

ร่ างรวมของเจ้ าชิ นส่วนที เขาประกอบขึนจากทุก อย่างที ได้ จาก
เสียงของดอกอายัน

บาเรี ย ไล่ ส ายตามองไปตามองค์ ป ระกอบของเจ้ า

สิงประดิษฐ์ ใหม่ทีมีลกั ษณะคล้ ายกับต้ นไม้ ลําต้ นมีกล่องทีใช้ ดดู
พลังจากผืนดิน ทีฐานใต้ ต้นมีสายใยพลังงานเรื องแสงซึงพลิวไหว
อยู่ไปมา ในขณะส่วนที เป็ นกิงก้ านของมัน ประกอบด้ วยกระจก
มนตราทีกะพริ บเปลียนสีอยู่ตลอดเวลา แต่ช่วงปลายกิงกลับมี รู
เหมือนเอาไว้ เสียบกับอะไรสักอย่าง บาเรี ยจึงเดินเข้ าไปชีตรงจุด
นัน แล้ วถามว่า

“ดิลกีสหรื อเปล่าครับ”
492 กัลฐิดา

เชรี พหันควับมามองบาเรี ย “นายว่าอะไรนะ”

“เราพบสิงนี ตอนทีพวกเราตามคนของมินนีทอย ซึงเข้ า

ไปทดลองอุปกรณ์ เวทในพืนทีสีเทา เมือเขาเสี ยบดิลกี สลงไปที รู
ตรงปลายกิงนี พืนดินทีอุดมสมบูรณ์ และหญ้ าทังผืนก็หายวับไป
เลยครับ” บาเรี ยอธิบาย พลางล้ วงคามีลมาดึงภาพทีว่าให้ เชรี พดู

เชรี พเห็นแล้ วก็หนั ขวับไปทีเจ้ าเครื องประดิษฐ์ ประหลาด

นัน แล้ วสะบัดมือแยกชินส่วนทุกชินของมัน ออกเป็ น ชินเล็กชิ น
น้ อย

“รุ่ นพี!” เหล่ารุ่ นน้ องทีเห็นสภาพเครื องประดิษฐ์ ถูกแยก

เป็ นชิ นส่ ว นเหมื อ นเดิ ม ต่ า งก็ อุ ท านขึ นอย่ า งตกใจพร้ อมกั น
ขณะทีเชรี พหันมาถามรุ่นน้ องทังสองคนเสียงเรี ยบ

“รู้หรื อเปล่า ว่าเจ้ าเครื องนีมันคืออะไร”

โคตัลก็ มีสี ห น้ าจริ งจังไม่แพ้ กัน เขาจ้ องหน้ าเชรี พ เขม็ ง

“แล้ วมันคืออะไรครับ”

ดวงตาของเชรี พ วาวโรจน์ ใบหน้ า เด็ ก ไร้ เดี ย งสาที มัก

ง่วงงุนอยูเ่ ป็ นประจํา แปรเปลียนเป็ นโกรธขึงแล้ วตอบว่า “สิงทีไม่
ควรเกิดขึนในเซวีน่า”
 Baria’ Mission i 493
ปริศนามารีโลนี่

[1] ร้ านลามินา ร้ านตัดและจําหน่ายชุดนักเรี ยนของโรงเรียนเวทแห่งเซวีน่าเพียงผู้เดียว

มาตังแต่ ซ.ศ

28
494 กัลฐิดา

สิ่งที่ไมควร
เกิด
ชาวเซวีเรี ยนเกิด เติบโต และตายไปกับพลังธาตุและพลัง
เวท ร่ า งกายของพวกเขาตอบสนองต่ อ พลัง ของธรรมชาติ ซึ ง
ไหลเวียนเข้ าสู่ตวั เอง แล้ วกลับคืนสู่ธรรมชาติอย่างเป็ นเรื องปกติ
จากประวัติศ าสตร์ อัน ยาวนานของเซวีน่า พวกเขาจึงเรี ยนรู้ ว่า
พลั ง เหล่ า นั นไม่ ได้ หายไปไหน มั น ยั ง คงอยู่ต กทอดมาอยู่ ใ น
ร่ างกายของลูกหลาน และส่งต่อสืบทอดกันมาเรื อยๆ ไม่มีวนั จบ
สิน จนไม่เคยคิดว่า หากสักวันหนึงพลังเหล่านันหายไป เซวีน่าจะ
เป็ นอย่างไร

“มั น คื อ เครื องดู ด พลั ง งานธรรมชาติ ข องเซกั น แต่ ที

เลวร้ ายกว่านัน ก็ คือ มันได้ ถูกดัดแปลงโดยเพิมพลังของอัญมณี
เวทเข้ าไปด้ วย” เชรี พเอ่ยพลางแตะมือไปตามอุปกรณ์แต่ละชินที
ประกอบขึนเป็ นเจ้ าสิงประดิษฐ์ ใหม่เมือครู่ แล้ วอุปกรณ์เหล่านัน
ก็จางหายไป
 Baria’ Mission i 495
ปริศนามารีโลนี่

“คุณแม่ของผมก็พดู อย่างนัน” บาเรี ยเสริ ม

“รุ่นพีอมีเรี ยงันเหรอ ใช่สิ คุณบาร์ นยังเป็ นอาจารย์พิเศษ

สอนเรื องวิทยาการเวทพืนฐานให้ แก่นกั พัฒนาการเวทรุ่นใหม่อยู่
ทุกปี ไม่มีทางทีเขาจะจําไม่ได้ ”

“ครับ และคุณ แม่ก็บอกด้ วยว่า เจ้ าสิงประดิษฐ์ เครื องนี

น่าจะเป็ นสาเหตุทีทําให้ คมู ีร่า ฟอเรสเสือมโทรมอยูต่ อนนี”

มือทีกํ าลังแตะชินส่วนพวกนันชะงักไป แล้ วหัน มามอง

หน้ าบาเรี ยเช่นเดียวกับโคตัล

“จริ งๆ ครับ แต่ถ้าจะให้ แน่ ผมต้ องได้ ตรวจสอบผื น ดิ น

ตรงบริ เวณทีเหล่าต้ นไม้ ยืนต้ นตายในคูมีร่า ฟอเรสเสียก่อน แล้ ว
นําผลมาเทียบเคียงกับสภาพดินทีผมเจอจากการทดลองในพืนที
สีเทาเมือหลายวันก่อน”

“ปราการฟาเรนเซ่ยอมให้ เกิดเหตุการณ์ แบบนี ได้ ยังไง”

โคตัลแย้ ง

บาเรียส่ายหน้ า “ผมไม่ร้ ูครับ แต่สิงหนึงทีรู้คือ พวกเขาจง

ใจปล่อยให้ มนิ นีทอยทําตามอําเภอใจด้ วยเหตุผลบางอย่าง”
496 กัลฐิดา

“นายรู้ได้ ยงั ไง รุ่นพีอมีเรี ยบอกงันเหรอ” เชรี พย้ อนถาม

“คุณแม่พูดเหมือนกับว่า มีบางอย่างจะเกิดขึน แต่เหนือ

สิ งอื นใด คุณ แม่ ก็ เชื อว่ า การที ปราการนิ งเฉยอยู่เพราะ โกลดี
ทอย ยัง ไม่ ไ ด้ ทํ า ผิ ด กฎหมายมากขนาดที ปราการต้ อ งเข้ า มา
จัดการด้ วยตัวเอง ดังนัน พวกผู้ใหญ่ ในปราการถึงเลือกทํ าโดย
การติดต่อพวกเราแทน”

เชรี พ ฟั งแล้ วหั น ไปเก็ บ อุ ป กรณ์ ที เขาดึ ง ออกมาใช้

ประกอบในครังนีต่อจนหมด พลางพูดว่า

“โกลดี ทอย เป็ นรุ่ นพีทีเพียนทีสุดเท่าทีฉันเคยรู้จกั และมี

น้ อยคนมากทีจะรู้วา่ เขาเป็ นจอมเวทพฤกษา”

“อะไรนะครับ” โคตัลทวนถามเสียงสูง

เชรี พ ยกมุ ม ปากขึ น “ใช่ นายฟั งไม่ ผิ ด หรอก แผนก

พัฒนาการเวทเป็ นหลักสูตรระดับมาสเตอร์ ไม่ได้ กําหนดว่าคนที
เข้ ามาเรี ยนต้ องเป็ นจอมเวทศิลาเท่านัน และ โกลดี ทอย ก็ เป็ น
หนึงในคนทีไม่ใช่ เขาเรี ยนจบจากปราการฟาเรนเซ่ แถมก่อนมา
เข้ า แผนกพัฒ นาการเวท เขายัง ผ่ านการเรี ย นในหลัก สูต ร นัก
ค้ นหาพันธุ์ไม้ ในตํานานจากสปี เย่แล้ วด้ วย”
 Baria’ Mission i 497
ปริศนามารีโลนี่

“แสดงว่า เขามี ความคิดที อยากจะสร้ างมารี โลนีเนี ยมา

ก่ อ นที จะเข้ าแผนกพัฒ นาการเวทสิ น ะ ช่างแน่ ว แน่เหลื อเกิ น ”
โคตัลแดกดัน เพราะทีดูจากประวัติ ทุกอย่างมันพุ่งไปทีประเด็น
เดียว คือ พืชประดิษฐ์

“มันเป็ น ความฝั น แต่ก ารทํ าความฝั นโดยทํ าให้ โลกทัง

โลกเป็ น อันตรายแบบนี ก็ ไม่น่าสนับสนุน หรอก” เชรี พเอ่ยเสีย ง
เรี ยบ พลางผลักชินส่วนสุดท้ ายเก็บเข้ าที แล้ วถอนหายใจยาว

“พวกนายรู้ ใช่ ไ หมว่ า ถ้ าเจ้ าเครื องนี มั น ถู ก พั ฒ นา

เรี ยบร้ อยขึนเมือไร จะไม่ใช่แค่พลังเวททีอยู่ในธรรมชาติเท่านันที
จะถูกดึงดูดไป แม้ แต่จ อมเวทอย่างพวกเราก็ จ ะเป็ น เป้า หมาย
หนึงด้ วย มันจึงไม่ควรเกิดขึนไง ไม่ควรจริ งๆ”

“แต่มนั เกิดขึนแล้ วครับพี และนันเป็ นหน้ าทีของเราว่าจะ

จัด การกับ ปั ญ หานี ยังไง” บาเรี ย เอ่ย ชัด เจนพลางทรุ ด ตัว ลงนัง
ขณะที โคตัล กอดอกมองเชรี พ ที จ้ อ งมองรุ่ น น้ อ งทังสองคนนิ ง
เช่นกัน

ตังแต่แรกทีทุกคนตกลงเข้ าร่ วมทีมตามหามารี โลนี ไม่มี

ใครเคยคิดว่ าตัวเองจะต้ องมาเผชิญ กับปั ญ หาที สะเทื อนไปทัง
โลกเซวีน่าขนาดนี พวกเขาเป็ นแค่เด็กทีพยายามเดินตามความ
498 กัลฐิดา

ฝั น โดยไม่ ร้ ู ว่ า มี ค นที เดิ น นํ า อยู่ข้ างหน้ า พวกเขา ก็ กํ าลังตาม

ความฝันของเขาอยู่เหมือนกัน เพียงแต่เขาเลือกทํามันอย่างผิดวิธี

“ระหว่างความฝั น กับความถูก ต้ อง บางครั งมัน ก็ เลื อก

ยากนะ” เชรี พเอ่ยทําลายความเงียบขึน จนรุ่นน้ องหันมามองหน้ า
เชรี พยกมือขึนแตะแว่นตาตัวเองพลางพูดต่อ

“ไม่ว่าจะนักประดิษฐ์ หรื อจอมเวท มันก็มีเส้ นหนึงทีเรา

จะไม่ก้าวผ่าน ไม่สิ ต้ องบอกว่า โลกแห่งนีจะไม่ยอมให้ เขาก้ าว
ผ่าน มันต้ องมี อะไรสักอย่างที ทํ าให้ รุ่นพีโกลดีเลื อกที จะทําสิงนี
อีกอย่าง...” เชรีพหยุดพูดแล้ วสะบัดมือ วงมนตราทีเป็ นกําไลสวม
อยู่รอบข้ อมื อและปลายนิ วของนัก พัฒ นาการเวทคนเก่ งก็ ขยับ
เพียงเล็กน้ อย ภาพพิมพ์เขียวของอุปกรณ์เวทเจ้ าปัญหาก็ปรากฏ
ขึน

“มัน มี บ างอย่ างผิด ปกติ กั บเจ้ าเครื องนี ” เชรี พ เปรยขึ น

ขณะมองภาพพิมพ์เขียวนันอย่างครุ่นคิด

“อะไรเหรอครับ” บาเรี ยถาม

เชรี พ ส่ า ยหน้ า “ต้ องเห็ น ของจริ ง ถึ ง จะบอกได้ บาง

องค์ ป ระกอบมัน ดูผิ ด ปกติ ไ ป เหมื อ นกั บ ว่า คนที ออกแบบมัน
วางแผนอืนแอบแฝงไว้ ด้วย นอกจากการดูดพลังธรรมดา”
 Baria’ Mission i 499
ปริศนามารีโลนี่

“จะมีสิงทีแย่ยิงกว่านีอี กเหรอ” โคตัลพึมพําจนเชรี พมอง

ปราม พลางดึงภาพพิ มพ์ เขี ย วเข้ ามาเก็ บ เขาสูดหายใจเข้ าลึก
เพือเรี ยกสติกลับมายังงานทีรอเขาอยู่

“เราต้ องไปดูพืนทีจริ งแล้ วละ ตอนนีเตรี ยมตัวให้ ดีทีสุดก็

พอ” เชรี พสรุปเพือค้ างเรื องนีไว้ ก่อน

“ครั บ งัน...วัน นี พวกเรารบกวนรุ่ น พี เท่ า นี ” บาเรี ย เอ่ ย

พลางลุกขึน ขณะทีโคตัลชีไปยังวงมนตราสีดําทีลอยอยูก่ ลางห้ อง
ว่า

“เราควรฟั งสิงทีพวกเขาพูดกันไหม”

“ทิงไว้ ก่อนสิ ฟั งตอนนีก็คงไม่ร้ ูหรอก เมล็ดอายันดูดเสียง

แยกเป็ นประเภทๆ เสียงพูดของมนุษย์มนั อยู่ในช่วงเสียงเดียวกัน
ต้ องใช้ กรรมวิธีแยกเสียงช่วย”

“ครับ งันพวกเรากลับก่อนนะ รุ่นพีจะออกไปพร้ อมกับเรา

ไหม” บาเรี ยถาม ขณะมองเชรี พที ทํ าท่าจะเดินกลับไปนังเก้ าอี
ทํางานตัวเดิมตอนทีพวกเขาเดินเข้ าห้ องมา

“ไม่ละ ฉันนอนทีนี” เชรี พตอบเสียงรี ยบสีหน้ าเป็ นปกติ

500 กัลฐิดา

เป็ นอีกครังทีสองหนุม่ มองหน้ ากันแบบงงงันไป

“ทําไม ฉันนอนทีนีไม่ได้ หรื อไง” เชรี พถามซํา

“เปล่าครับ เพียงแต่ไม่เห็นทีนอน ก็เลย...”

เชรี พดีดนิวดังขึนอี กครัง โต๊ ะ กลางที เคยเป็ น ทีต้ นอายัน

เพือแยกเสียง ก็ขยับเปลียนแปลงตัวเองไปเป็ นเตียงนอนทันที

“ไม่มี ก็สร้ างขึนสิ ง่ายจะตาย ได้ เวลาทํางานต่อละ แล้ ว

เจอกัน ที จุด รวมพลนะ” เชรี พ เอ่ ย จบก็ ป ระสานมื อ ไว้ เหนื อฝา
ครอบแก้ วทีครอบเส้ นไหมสีขาวไว้ แล้ วหลับตาลงรวบรวมสมาธิ

บาเรี ย กับ โคตัล เห็ น ว่ ารุ่ น พี กํ าลังจะเริ มทํ า งานแล้ ว จึง

พยักหน้ าชวนกันเดินออกจากห้ องทดลองไป พวกเขาเดินไปตาม
ทางทีลูกศรชีบอกทาง จนกระทังออกจากประตูแผนกพัฒนาการ
เวท

“ฉั น รู้ นะว่ า พวกรุ่ น พี ของแผนกนี เก่ ง และอุทิ ศ ตัว เอง

อย่างมาก แต่การจะอยู่ในทีทํางานแบบทังวันทังคืนอย่างนัน คง
ต้ องใช้ มากกว่าสองอย่างนันว่าไหม”
 Baria’ Mission i 501
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยก้ ม ดูน าฬิก าแล้ วพึม พําว่า “นี เกื อบเที ยงคืน แล้ ว
ครับ เท่าทีเห็น รุ่นพีเชรี พยังไม่ได้ กินข้ าวเย็นเลยนะครับ”

“ก็กินขนมไปแล้ วไง”

“แล้ วมัน เหมื อ นกัน เหรอ” บาเรี ย เอ่ ย อย่า งอดเป็ น ห่ ว ง

ไม่ได้

“นีพ่อคนดี ทีนีแผนกพัฒนาการเวทนะครับ ได้ ข่าวว่าเขา

ส่งอาหารมาเสิ ร์ฟ ถึงทีทุกชัวโมง นอกจากรุ่ น พี เชรี พก็ มีรุ่น พีคน
อืนๆ อยูอ่ ีก กลับบ้ านไปพักก่อนดีกว่าไหม ได้ ขา่ วว่าเมือเช้ านายก็
ไปเรี ย นสายนะ” โคตัล รี บ ปรามคนที ชอบห่ ว งคนอื นมากกว่ า
ตัวเองทันที พลางเดินนําบาเรี ยกลับไปทีร้ าน

วัน อัน แสนยาวนานได้ จ บลงแล้ ว แต่ก ารผจญภัย ครั ง

สําคัญของพวกเขากําลังจะเปิ ดฉากขึน ในอีกไม่ช้า

บาเรี ย ตื นแต่เช้ าในวัน ต่อมา เขาจํ า เป็ น ต้ องเขี ย นสรุ ป

ข้ อมูล ทังหมดที ได้ รับ และส่งต่อให้ เพือนร่ วมที มที อยู่ใ นที ต่างๆ
เพื อเตรี ย มความพร้ อม ก่ อ นจะเดิ น ตรวจตราชันวางของเล่ น
502 กัลฐิดา

ทังหมด ตามด้ วยเข้ าไปตรวจคลังสิ นค้ า แล้ วกลับเข้ ามาในห้ อง

ทํางาน ก่อนจะถอนหายใจยาว

“ยังไม่ชิ นสิ นะ” บาเรี ยพึมพํ าบอกตัวเอง ขณะเดินผ่าน

เก้ าอีรับแขกหลากสีไปนังทีโต๊ ะทํางาน แล้ วหูของเขาก็ได้ ยินเสียง
นกดังมาจากเพดาน

“มี เสี ยงด้ วย เฮ้ อ! ท่ าจะแย่ แล้ วเรา” บาเรี ยบอกตัวเอง

แล้ วดึงลินชักออกมา

ฟู่ ! กลี บ ดอกไม้ พุ่ ง ออกมาจากลิ นชัก แล้ ว เปลี ยนเป็ น

ประกายแสงหลากสีกระจายออกแล้ วหายไป ขณะทีคนเปิ ดมอง
สิงทีเกิ ดขึนด้ วยสี หน้ าเหลื อเชื อ ปกติบาเรี ยไม่ได้ โกรธใครง่ายๆ
และทุก สิ งที เขาเผชิ ญ มาตังแต่ เริ มเข้ ามาใช้ ห้ อ งทํ า งานใหม่ ก็
ไม่ได้ ทําให้ เขาโกรธหรอก แต่ร้ ูสกึ เหลือเชือมากกว่า ว่าในโลกนีจะ
มีคนทีรับมือยากกว่านีอีกไหม

“ทํ างาน ทํ า งาน!” บาเรี ยบอกตัว เองซํ าๆ เป็ น การปลุก

ปลอบกําลังใจตัวเองทางหนึง แต่ขณะจะเลือนมือไปหยิบปากกา
บนแท่ น วาง เขาก็ ต้ อ งชะงัก ไปนิ ด หนึ ง แล้ ว เพ่ ง มองจุ ด ที วาง
ปากกาให้ ดีอีกครัง พอเห็นว่าไม่มีอะไรแปลกปลอมซ่อนอยู่แน่ จึง
 Baria’ Mission i 503
ปริศนามารีโลนี่

ดึงมันออกมาเพือจดสิงทีเขาต้ องสังงานคนทีจะต้ องดูแลร้ านของ

เขาในช่วงทีเขาไม่อยู่ แล้ วสิงทีเกิดขึนก็คือ...

“หมึกหอมสี ร้ ุ ง” บาเรี ยอธิ บายตัวอักษรที เปลียนสีได้ เอง

ขณะทีเขียนไปด้ วยรอยยิม บางที เขาก็สงสัยว่า รุ่ นพีโคตัลเข้ าใจ
เลือกของเล่นให้ เหมาะกับการใช้ งานจริงๆ บาเรี ยเคยสงัยว่าจะมี
ใครที เข้ าใจของเล่น ของมาสเตอร์ บ ราวน์ ได้ ม ากเท่ าเขาอีก แต่
ตอนนีเขาเริ มคิดแล้ วว่า เขาอาจถูกแย่งตําแหน่งนันไปแล้ วโดยคน
ทีชือ โคตัล แวนเวิร์ธ

บาเรี ยทํ างานประจําได้ ยากขึนกว่าเดิม เพราะไม่ค้ นุ กับ

ห้ องทํ างานใหม่ แต่ก็อยู่ทําจนเสร็ จแล้ วเดินขึนห้ องเพือเตรี ยมตัว
ไปเรี ยน แต่อยูๆ่ โคตัลก็เปิ ดประตูห้องนอนออกมา

“ถอย!” โคตัลร้ องบอก พลางวิงสวนทางกับบาเรี ยลงไป

ชันล่าง ท่าทางเร่งรี บของโคตัลในแบบทีไม่เคยเห็นมาก่อน ทําให้
บาเรี ยชะงัก แล้ วเปลียนใจเร่งฝี เท้ าตามหลังโคตัลลงมาถึงชันล่าง

โคตัลพุง่ ไปทีประตูทางออก แต่เหมือนเขาเห็นสิงทีไม่ควร

เห็น หนุ่มหน้ าสวยจึงหยุดกึก แล้ วก้ าวถอยหลังอย่างเชืองช้ า ที
ละก้ าว ทีละก้ าว ก่อนจะหันหลังโกยแน่บมาหยุดตรงหน้ าบาเรี ย

“เกิดอะไรขึนครับ” บาเรี ยถามอย่างแปลกใจ

504 กัลฐิดา

“ร้ านนีมีทางออกด้ านหลังร้ านไหม”

“ไม่มีหรอกครับ จะมีได้ ไง” บาเรี ยตอบอย่างไม่เข้ าใจ

“แล้ วทําไมไม่คิดสร้ างเผือไว้ บ้างละ” โคตัลโพล่งออกมา

อย่างอารมณ์เสีย

“เอ่อ อัน นีผมก็ไม่ได้ ถามคุณ พ่อไว้ เหมื อนกัน ตอนทีเรา

มาซือทีนี มันก็เป็ นแบบนี...”

ยังไม่ทนั ทีบาเรี ยจะพูดจบ โคตัลก็สวนแทรกขึนว่า

“นีกวนประสาทป๊ ะเนีย ช่วยคิดหาทางให้ ฉันออกไปจาก

ทีนีหน่อย อะไร?” โคตัลถาม เพราะบาเรี ยชีมือไปทีประตูหน้ าร้ าน

“ทางออกไงครับ” บาเรี ยตอบหน้ าตาเฉย

ฟั บ! เถาวัลย์สายหนึงพุง่ วาบออกจากมือโคตัล มาพันคอ

บาเรี ยแน่น จนบาเรี ยต้ องยกมื อขึนเสมอไหล่เป็ นการขอยอมแพ้
แล้ วถามว่า

“ใครอยูท่ ีหน้ าร้ านเหรอครับ”

 Baria’ Mission i 505
ปริศนามารีโลนี่

เถาวัลย์ทีเกิดขึนอย่างรวดเร็ วสลายหายวับไป พร้ อมกับ

คําตอบทีตามมาว่า

“คุณแม่”

บาเรี ยเลิกคิว “แล้ วทําไมไม่ออกไปหาท่านละครับ”

“ก็ฉันประกาศไว้ แล้ ว ว่าจะไม่กลับบ้ านจนกว่าจะพิสูจน์

ตัวเองได้ อุตส่าห์หลบมาได้ ตงนาน
ั ถ้ าเจอกันก็แย่ส”ิ

บาเรี ยมองเด็กเอาแต่ใจสลับกับบานประตูหน้ าร้ าน แล้ ว

เหลือบไปมองนาฬิกา “แต่อีกครึงชัวโมง ร้ านก็จะเปิ ดแล้ วนะครับ
ไม่เปิ ดก็ไม่ได้ ด้วย”

โคตัลถอนหายใจเฮือกใหญ่

“พีน่าจะเล่าเรื องทีเราจะทําให้ ท่านฟั ง ตอนนีเราก็เตรี ยม

งานไว้ จนพร้ อมแล้ วด้ วย ก็นา่ จะพอพูดได้ นีครับ”

“ไม่ นายไม่ไปเรี ยนได้ ไหมวันนี รับหน้ าแม่ให้ ฉันหน่อย”

บาเรี ยส่ายหน้ า “ไม่ได้ ครั บ วันนี เป็ นวิชาภาคปฏิบตั ิผม

ต้ องไปทดสอบมนตรากับมาสเตอร์ ”
506 กัลฐิดา

“บ้ าเอ๊ ย งันช่วยออกไปแล้ วก็ พาแม่ฉันไปด้ วย ตกลงนะ

ฉันขึนไปบนห้ องก่อน” โคตัลเอ่ยจบก็ทําท่าจะเดินผ่านบาเรี ยไป
แต่รุ่นน้ องรังแขนเขาไว้ พลางใช้ พลังเปิ ดประตูร้าน และคนทีรอ
อยู่หน้ าร้ านซึงทํ าให้ โคตัล แวนเวิร์ธ ผู้แสนเก่งกาจต้ องหนีหัวซุก
หัวซุนก็ก้าวเข้ ามาในร้ านทันที

“โคตัล แวนเวิร์ธ” เสียงหวานดังขึนพร้ อมกับกระแสความ

อบอุ่นของรองศาสตราจารย์จอมเวททีได้ ชือว่าสวยทีสุดในเซวีน่า
ก็แผ่กระจายออกจากตัวเธอ ไอเวทอันอบอุ่นทําให้ เหล่าของเล่น
ในร้ านขยับ ตัว กัน ดุก ดิ ก ตามด้ ว ยสารละลายในท่ อ ใสก็ เปล่ ง
ประกายขึนจนร้ านสว่างไสว

“สวัสดีครับ คุณน้ า” บาเรี ยปล่อยมือทีรังโคตัลเอาไว้ แล้ ว

ค้ อมศีรษะเคารพคนสูงวัย

“สวัสดี จ้ะ ขอบคุณ ทีส่งข่าวไปบอก ไม่งนน้

ั าคงไม่ร้ ูหรอ
กว่า ลูกชายตัวดีหายไปไหน”

“นายบอกเหรอ” โคตัลหันมาถามบาเรี ยเสียงเข้ ม

บาเรี ยยิมอ่อน “พีซิลค์ถาม ผมก็เห็นว่าพอช่วยได้ ”

“คนทรยศ” โคตัลว่า แต่บาเรี ยกับหัวเราะชอบใจ

 Baria’ Mission i 507
ปริศนามารีโลนี่

“กับ รุ่ น พี ที เคารพ ถ้ า พอทํ า อะไรให้ ได้ ผมก็ ต้ องทํ า ให้

ครับ”

“พ่อคนดี ” โคตัลกัดฟั นพูด แล้ วหันมายิมหวานให้ ผ้ ูเป็ น

แม่

“สวัสดีครับ....แม่”

ดวงตาสี ทองของ เซเลน่า แวนเวิร์ธ มองลูกชายคนเล็ก

ด้ วยแววอ่อนโยน แล้ วหันไปยิมให้ บาเรี ย

“ต้ องไปเรี ยนใช่ไหม”

“ครับ งันผมขอตัวขึนไปเตรี ยมตัวก่อน”

“ไปเถอะจ้ ะ ส่วนเรา...โคตัล เรามีเรื องต้ องคุยกัน”

โคตัลยิมจืดพลางก้ มหน้ าลง “ครับ”

บาเรี ย ที กํ า ลัง เดิ น กลั บ ขึ นบัน ไดไปก็ พู ด ต่ อ ว่ า “ถ้ าไม่

รังเกียจ ใช้ ห้องทํางานผมได้ นะครับ”

“นายไม่ต้องหวังดีขนาดนันก็ได้ ” โคตัลตอกกลับ ก่อนจะ

หน้ าเสียเมือเซเลน่าตอบว่า
508 กัลฐิดา

“ขอบใจจ้ ะ บาเรี ย ยั ง ไงก็ ค งต้ องรบกวน...” เซเลน่ า

เหลื อบมามองหน้ าโคตัล แวบหนึ ง แล้ วพูด ต่ อ ว่า “...อี ก หลาย
ชัวโมงเลยทีเดียว”

29
 Baria’ Mission i 509

ขอเท็จจริง
ปริศนามารีโลนี่

วัน นี ห้ องทํ างานใหม่ของบาเรี ยมี โอกาสได้ ต้อนรับแขก

กิตติมศักดิในนาทีแรกทีเปิ ดร้ านเลยทีเดียว ทีสําคัญ เซเลน่า แวน
เวิ ร์ ธ ก็ ยั ง เป็ นแขกคนแรกที ได้ ป ระเดิ ม นั งเก้ าอี รั บ แขกสี สั น
ลูก กวาดอี ก ด้ วย แม้ เธอจะอยู่ในวัยเข้ าเลขสี แล้ ว แต่ยังคงเป็ น
ผู้ ห ญิ ง ที งดงาม เส้ นผมสี ท องถู ก มุ่ น มวยขึ นอย่ า งพอเหมาะ
ใบหน้ าหวานแต่งแต้ มเพียงเล็กน้ อยยิงคงความอ่อนเยาว์ของเธอ
เอาไว้ ไม่ ส ร่ า ง ภาพความทรงจํ า ของคนที เคยเรี ย นกั บ รอง
ศาสตราจารย์จอมเวทเซเลน่า ไม่ว่าจะในชันเรี ยนประวัติศาสตร์ ที
เธอเรี ยนจบในระดับมาสเตอร์ หรื อในชันเรี ยนพฤกษาเวทสาขา
จอมเวทพฤกษา ก็คือ รอยยิมทีอ่อนโยนและวิธีการสอนทีแสนใจ
เย็น

“แม่มาทําอะไรทีดีเนโซลครับ” โคตัลถาม ขณะหันหลังไป

ชงนําชาให้ เซเลน่า
510 กัลฐิดา

“แผนกประวัติศาสตร์ ต้องการปรึกษาแผนงานกับแม่ แต่

นันไม่ใช่จดุ ประสงค์หลักทีแม่มาดีเนโซลหรอก”

โคตัลหันมาส่งยิมประจบคนเป็ นแม่ “มาดูงานทีร้ านเหรอ

ครับ”

“เปล่า มาหาลูก”

รอยยิ มของโคตัล จางลง ขณะเดิ น มาวางถ้ วยนํ าชา

ตรงหน้ าเซเลน่า แล้ วนังลงบนเก้ าอีด้ านข้ างๆ แม่อย่างสงบเสงียม

“ทําไมถึงไม่กลับบ้ าน” เซเลน่าถามเข้ าประเด็น

เงี ย บไม่ มี เสี ย งตอบ เซเลน่ าจึ ง หัน ไปมองหน้ าลู ก ชาย
แล้ วถามซําว่า

“ลูก เองก็ ร้ ู ว่า ทํ า ไมพ่ อ กับ แม่ถึ งไม่ ย อมให้ ลูก เรี ย นใน
สาขาที ลูกต้ องการ แต่เมื อลูก อยากลอง แม่ก็ไม่ได้ ว่าอะไร แล้ ว
ทําไมถึงไม่ยอมกลับบ้ าน โคตัล...ลูกโตแล้ วนะ”

โคตัลสบตาผู้หญิ งทีสวยทีสุดในชีวิตของเขาแล้ วตอบว่า

“เพราะผมโตแล้ วไงครับ”
 Baria’ Mission i 511
ปริศนามารีโลนี่

ดวงตาสี เขียวสองคู่สบกัน นิง แล้ วเซเลน่าก็ ถอนหายใจ

ยาวอย่ างอัดอัน “แม่เลี ยงลูก ผิ ด ตรงไหนเหรอ ทํ าไม ลูก ถึงทํ า
อย่างนี”

โคตัลส่ ายหน้ า “แม่ เลี ยงผมดี ที สุด เท่า ที แม่ ค นหนึงจะ

เลี ยงได้ แล้ วครับ แต่แค่...ผมไม่ได้ เป็ น อย่างที แม่คาดหวัง มัน ก็
เท่านัน”

“ลูกดีทีสุดเสมอโคตัล แม่ไม่ได้ คาดหวังอะไรจากลูก แม่

แค่...อยากให้ ลูก ปลอดภัย ” เซเลน่ า พู ด อย่ างชื นชมพร้ อมเผย
ความในใจเสียงเศร้ าลง

โคตัลเอือมไปดึงมือแม่มากุมแล้ วยําว่า “ผมจะปลอดภัย

เสมอ แม่ไม่เชือใจผมเหรอครับ”

เซเลน่ามองหน้ าลูกชายคนเล็กด้ วยแววตาห่วงใยอย่าง

ทีสุด เธอเป็ นจอมเวทพฤกษา และไม่คิดว่าการทีเธอหลงใหลใน
ศาสตร์ นี จะทํ า ให้ ลู ก ชายของเธอไปไกลกว่ าที เธอเป็ น เสี ย อี ก
โคตัลเป็ นเด็กน่ารัก ซุกซน และบางครังก็เอาแต่ใจ แต่ลกู ชายของ
เธอคนนีกลับได้ รับพรสวรรค์ซงจอมเวทพฤกษาทุ
ึ กคนอยากมี

‘...แม่ฮะ ต้ นไม้ พดู ได้ ...’

512 กัลฐิดา

นันเป็ นคําพูดทีเซเลน่าดีใจมากกว่าอะไรทังหมดเมือครัง
ทีโคตัลยังเด็ก แต่มาในวันนีความสามารถพิเศษของโคตัลทีน้ อย
คนจะมีนันกํ าลังจะนํ าลูกชายสุดทีรั กของเธอไปยังที ที อันตราย
ที สุด นักหาพันธุ์ไม้ ในตํานานเป็ นอาชีพ เดียวทีได้ รับอนุญ าตให้
เข้ าสู่คริ ติคอลโซนทีเป็ น พื นที สี เขี ยวทังเซวี น่า แม้ ในขันต้ น พวก
เขาจะถู ก จํ า กั ด ระดั บ การเข้ าถึ ง เขตป่ าต้ องห้ ามเพื อความ
ปลอดภัยบ้ างก็ตาม แต่มนั ก็ไม่ชว่ ยลดความเสียงอันตรายได้ มาก
นัก

‘แค่ป่าเปิ ดกว้ างอย่างคูมีร่า ฟอเรส ยังมีอันตรายให้ เห็น

ส่วนอืนๆ ทีเป็ นเขตต้ องห้ ามจะขนาดไหน’ เซเลน่าไม่อยากจะคิด
เธอปรึกษาเรื องนีกับมอรี ลตังแต่โคตัลพูดเรื องนีอย่างจริ งจัง มอรี
ลอยากให้ เธอเชือใจลูก แต่ในใจลึกๆ ของคนเป็ นแม่ก็ยงั ยอมรับ
ไม่ได้ อยูด่ ี ถ้ าจะปล่อยให้ ลกู ตกอยูใ่ นอันตรายอย่างนัน

“แม่ ครั บ ผมเป็ น ลูกชายของจอมเวทพฤกษาที เก่งที สุด

คนหนึงของเซวีน่านะครับ ผมเตรี ยมความพร้ อมทุกอย่างเพือจะ
เป็ นอาชีพนี นีไม่ใช่คําขอเล่น ๆ ด้ วยความคึกคะนองระหว่างแม่
ลูก แต่ผมกํ าลังขอพิสูจน์ตวั เองในฐานะจอมเวทพฤกษาคนหนึง
ไม่ได้ เหรอครับ”
 Baria’ Mission i 513
ปริศนามารีโลนี่

เซเลน่านํ าตาคลอ เธอหลุ บ ตาลงเพื อควบคุม อารมณ์

พลางดึงมื อออกจากการเกาะกุม ของลูก ชาย สี ห น้ า ของโคคัล
หมองลงไม่เหลือวีแววของผู้ชายอารมณ์ดีอย่างทีคอยชอบแกล้ ง
คนอืนเป็ นประจําอีก

“ถึงไม่ก ลับ บ้ าน ก็ ไม่ควรมารบกวนคนอื นเขา” เซเลน่า

เปลี ยนเรื องพูดแบบผลิ ก ฝ่ ามื อ ทํ า ให้ สีห น้ าหมองๆ ของโคตัล
สว่างวาบขึนทันที

“ผมทํางานแลกกับทีพักอยูน่ ะครับ”

เซเลน่ายิม พลางมองไปรอบห้ อง “ทังหมดเนียฝี มือลูกละ

สิ ความเอาแต่ใจของลูก มันทําให้ คนอืนลําบากใจนะ รู้ไหม”

โคตัลยิมจืด “บาก็ไม่เห็นว่าอะไรนีครับ”

“เขาไม่พู ด ไม่ ได้ ห มายความว่าเขาพอใจนะ ลูกนี ชอบ

โมเมเอาเองอยู่เรื อย แล้ วบาเรี ยก็เป็ นน้ อง...”

“อายุห่างกันไม่ถึงปี ไม่ถือว่าเป็ นน้ องหรอกครับ” โคตัล

แย้ งอย่างดือๆ จนเซเลน่าได้ แต่สา่ ยหน้ า
514 กัลฐิดา

โคตัลเกิดเดือนมีนาคมในปี เดียวกันกับบาเรี ย จึงมีอายุ

ครบสิบห้ าปี ทันเกณฑ์ การสอบเข้ าโรงเรี ยนเวทแห่งเซวีน่าซึงจัด
ขึนวัน ที สิงหาคมของทุก ปี ก่ อนบาเรี ย ซึงเกิ ดเดือนตุล าคมที
ต้ องรอสอบเข้ าในปี ถัดมา เลยทํ าให้ เด็กสองคนนีเข้ าโรงเรี ยนไม่
พร้ อมกันจึงกลายเป็ นรุ่นพีรุ่นน้ อง ทังทีความจริงอายุก็ไล่เลียกัน

ในสายตาของเซเลน่า บาเรี ยเป็ นเด็กมีมารยาทดี และถูก

เลียงดูตามแบบอย่างของเด็กธาตุดนิ ทีเจ้ าหลักการ ไม่เคยสักครัง
ทีเธอจะได้ ยินบาเรี ยเรี ยกซิลค์กับโคตัลอย่างเพื อน ทังทีอายุห่าง
กันไม่กีเดือน แต่โคตัลนีสิ ตอนทีจะเอาประโยชน์ให้ ได้ อย่างใจก็
อ้ างสิทธิความเป็ นพี แต่พอจะโดนดุก็บอกว่าอายุเท่ากัน

“ไม่ต้องมาอ้ างนูน่ อ้ างนีเลย ถ้ าอยากอยูท่ ีดีเนโซลต่อก็ไป

อยู่ทีร้ านของเราสิ จะมารบกวนน้ องทําไม” เซเลน่าดุ

“ไม่ได้ หรอกครับ ผมตกลงช่วยบาไปแล้ ว แม่ไม่เห็นเหรอ

บาอยูค่ นเดียว ทังเรี ยน ทังทํางาน เหนือยจะตาย”

ฟั งข้ ออ้ างของลูกชายตัวดี เซเลน่าก็ต้องค้ อนให้ วงใหญ่

แล้ วแย้ งว่า

“ไม่ใช่ลูกไปหลอกบาเรี ยเหรอ ว่าโดนพ่อระงับการให้ เงิน

ทุกช่องทาง จนบาเรี ยต้ องยอมให้ ลกู มาพักด้ วยทีนีน่ะ”
 Baria’ Mission i 515
ปริศนามารีโลนี่

“เปล๊ า!” โคตัลรี บปฏิเสธ

“ให้ มนั จริ ง” เซเลน่าไล่จีดักคอลูกชายแบบรู้ทนั

“เปล่าสักหน่อยครับแม่ ใครจะเอาเรื องเป็ นตายอย่างนัน

มาพูดกัน ถึงพูดไปใครจะเชือครับแม่ ทําอย่างกับบาไม่ร้ ู แน่ะ ว่า
พ่อกับแม่รักผมจะตาย”

“ก็ใครไม่ร้ ู ละหน้ าตาคล้ ายคนที นังข้ างแม่นีแหละ ชอบ

ทําแบบนันประจําเลย”

โคตัลตาโต “โห นีซิลค์ชอบทําเหรอครับ เขาต้ องการลอง

ใจพี สะใภ้ ผ มเปล่า เห็ น หงิ ม ๆ แบบนันซิล ค์ นี ก็ ร้า ยนะเนี ย ต้ อง
ตักเตือนหน่อยละ...โอ๊ ย! มะ มะ แม่ อย่าหยิกสิครับ อย่า...อูย”

เพี ยะ! เซเลน่ าที ละมื อ จากการบิ ด เนื อต้ น แขนลูก ชาย
มาตีแขนเขาทีหนึง

“ยังจะมาทํ า ไขสื อ กล่ าวหาพี เขาอี ก ซิ ล ค์ น่ ะ เด็ ก ดี แต่

ลูกน่ะเด็กดือ ถูก จับได้ ขนาดนี ยังแถไปเรื อย แม่ละอายแทนลูก
จริ งๆ ดีนะทีบาเรี ยสนิทกับครอบครัวเรา ขืนไปหลอกคนอืนแบบนี
แม่ได้ ขายหน้ าเขาตาย”
516 กัลฐิดา

“โห่ แม่ ค รั บ ! พูด ยกยอคนอื นแล้ วมาด่า ลูก ตัว เองนี ไม่
สงสารผมเลยนะ” โคตัลโอดเสียงอ่อย พลางลูบแขนที โดนหยิ ก
ลงโทษไปเมือกีป้อยๆ

“แล้ วจะให้ แม่ชมคนขีโกงทีแอบไปขอสอบรวบยอดก่อน

แถมยังหนีห ายไปจากปราการเนี ยนะ บ้ านช่องก็ ไม่กลับหรื อไง
คนเขาห่วงกันทังบ้ าน นีถ้ าซิลค์ไม่ขอให้ บาช่วย แม่จะเจอลูกไหม”
เซเลน่าบ่นอย่างระอาไม่หยุด

“ต้ อ งเจออยู่แ ล้ ว ละครั บ ...แต่ ห ลายเดื อ นหน่ อ ย แหะ

แหะ” โคตัลตอบพลางยิมประจบ จนเซเลน่าใจอ่อนเหมือนทุกครัง
ทีเธอดุลกู ชายคนนี

โคตัลไม่เหมือนซิลค์ เด็กคนนีมีความเป็ นตัวเองสูง และ

แสดงออกอย่างชัดเจน ไม่เคยเกรงใจใครในสิงทีตัวเองอยากได้
อยากทํ า หรื อ อยากลอง แล้ วยิงพอซิลค์ซึงนิงและเรี ยบร้ อยกว่า
ยอมให้ ตลอด ลูกชายคนเล็ กของตระกูลแวนเวิร์ธก็ ยิงเอาแต่ใจ
ใหญ่ แถมยิงโตก็ยิงฉลาดวางแผนหลอกล่อวกวนจนน่าเวียนหัว
นิ สัย คล้ า ยพ่ อ ของเขาจริ งๆ สามี เธอก็ เป็ น แบบนี มาตังแต่เด็ ก
เหมือนกัน
 Baria’ Mission i 517
ปริศนามารีโลนี่

‘เฮ้ อ ! ดุไปก็ ป่ วยการ พ่ อเขาเลี ยงกัน มาอย่ า งนี จะทํ า

ยังไงได้ ’ เซเลน่าคิดอย่างอ่อนใจแล้ วเปลียนเรื องว่า

“เห็ นบาว่ า ลูก จะร่ ว มที ม ตามหามารี โลนี กับ พวกลิ น ค์

ด้ วยงันหรอ”

“นีบาบอกหมดเลยเหรอ....” โคตัลพึมพํา

“อะไรนะจ๊ ะ” เซเลน่าถามซํา

“เปล่ า ครั บ แม่ ครั บ ผมร่ ว มที ม กั บ ลิ น ค์ และมี ค วาม

เป็ น ไปได้ สูงว่าเราน่ าจะหามัน เจอ ว่า แต่ ที แม่บ อกว่ า มาเป็ น ที
ปรึกษาให้ แผนกประวัตศิ าสตร์ น่ะ มันเกียวกับโบราณสถานใกล้ ๆ
หมู่บ้านมูสตาโน่หรื อเปล่าครับ”

เซเลน่าเลิกคิว “รู้ ได้ ยงั ไงจ๊ ะ มันยังเป็ นความลับอยู่นีนา”

โคตัลยิมแป้น “นีใครครับ ลูกแม่หรื อเปล่า”

เซเลน่ า ยกมื อตี ไหล่ ลูก ชายอย่ างหมันไส้ “หลงตัว เอง

ใหญ่ละ เอาจริงๆ สิ รู้ได้ ยงั ไง”

“เพือนของบาทีอยู่แผนกนันบอกมาครับ ทําไมครับ เรื อง

ใหญ่มากเหรอ ถึงต้ องเรี ยกแม่มาเลย”
518 กัลฐิดา

เซเลน่าพยักหน้ า “มันเป็ นโบราณสถานที ประหลาดน่ะ

เหมือนบางส่วนจะถูกทําลายไป”

โคตัลเลิกคิว “ถูกทําลายก่อนทีเราจะเจอมันน่ะเหรอครับ
หรื อเพราะมันอยูม่ านาน”

“ไม่แน่ใจ แต่เท่าทีดูภาพจากคามีลซึงคนค้ นพบจับภาพ

มา แม่คดิ ว่าไม่นา่ จะถูกทําลายนะ มันเหมือน...หายไปมากกว่า”

“โอ้ โหแฮะ ชัก น่ า สนใจนะเนี ย แม่ จะลงพื นที ด้ ว ยไหม

ครับ”

เซเลน่านิ งคิดไปครู่ หนึง แล้ วตอบว่า “ในเบื องต้ น ยังจ้ ะ

คงต้ องรอให้ กําหนดอาณาเขตเวทของโบราณสถานนันเรี ยบร้ อย
ก่อน เอ้ อ พูดถึงอาณาเขตเวท บาน่าจะได้ รับการติดต่อนะ”

“จะให้ บ าเข้ าไปสลายอาณาเขตเหรอครับ แย่หน่อยนะ

ถ้ ากําหนดการลงพืนทีอยู่ในช่วงเวลาเดียวกันน่ะ เอ๊ ะ หรื อว่า...”
โคตัลกลอกตาอย่างนึกอะไรขึนได้ จนผู้เป็ นแม่ถามว่า

“ทําไมเหรอจ๊ ะ”
 Baria’ Mission i 519
ปริศนามารีโลนี่

โคตัล ส่า ยหน้ า “เปล่ าครั บ แล้ ววัน นี แม่ มี ป ระชุ ม กี โมง
ครับ”

“บ่ายโมง”

“ให้ ผมไปส่งไหมครับ”

การประจบเอาใจอย่างผิดปกติของลูกชาย ทําให้ เซเลน่า

หันไปส่งสายตาดุให้ อีกรอบ “ไม่ต้องหรอกจ้ ะ แม่ไปเองได้ สรุปว่า
ลูกจะอยู่ทีนีต่อ”

“อีกไม่กีวันพวกผมก็ไปฟอริโซ่แล้ วครับ แม่ไม่ต้องห่วงว่า

ผมจะกวนบานานหรอกน่า”

“ให้ มันจริ งเถอะ สงสัยแม่ต้องเขียนจดหมายไปขอโทษ

รุ่ นพี อมี เรี ยบ้ างแล้ ว ลูก ชายแม่มากวนเขาเสี ยขนาดนี” เซเลน่า
บ่ น พึ ม พํ า พลางยกถ้ วยนํ าชาที ตังทิ งจนเย็ น ชื ด ขึ นดื มเพี ย ง
เล็กน้ อยแล้ วลุกขึน

“คุณแม่จะไปเลยเหรอครับ” โคตัลถาม
520 กัลฐิดา

“ก็คณ
ุ ลูกชายบอกว่าโตแล้ ว และอยากพิสจู น์ตวั เอง แม่ก็
จะปล่อยให้ พิสูจน์ ไง ดีไหม” เซเลน่าแดกดันจนโคตัลลุกขึนกอด
อ้ อนๆ “คุณแม่น่ารักทีสุดเลย”

“อย่าลืมกลับบ้ านตอนเทศกาลโรเซร่าด้ วยล่ะ ไม่งนละก็

ั
...” เซเลน่าสังสําทับ

“รับทราบครับผม แต่ว่า...ถ้ าผมติดอยู่ในป่ าล่ะครับ เอ่อ

ผมแค่สมมุติน่ะ” โคตัลรี บเปลียนคําพูดทันทีเมือเห็นสายตาของผู้
เป็ นแม่ทีมองมา

“ให้ มนั จริ งเถอะ” เซเลน่าตอบพลางลุกขึน

โคตัล รี บ โอบเอวผู้เป็ น แม่เดิน ออกจากห้ องทํ างาน เขา

เดินมาส่งแม่ทีท่าจอดรถลาก และรอจนรถลากมาจอดรับ ก่อนขึน
รถลากเซเลน่าก็ยงั ไม่วายเตือนลูกชายซําว่า

“อยู่บ้ านคนอื นก็ อย่าเอาแต่ใจ หรื อทํ าให้ เขาเดื อ ดร้ อ น

มากนักนะลูก”

“ครับแม่ แล้ วเจอกันวันโรเซร่าครับ” โคตัลตอบ พลางยืน

หน้ าไปหอมแก้ มผู้เป็ นแม่อย่างเอาใจ ก่อนเซเลน่าจะก้ าวขึนรถ
 Baria’ Mission i 521
ปริศนามารีโลนี่

ลากไป แล้ วหันมาโบกมือให้ ลูกชายอย่างนึกเป็ นห่วง แต่สุดท้ าย

เธอก็ตดั ใจสังให้ รถลากเคลือนตัวออกไป

โคตัลยืนมองตามรถลากทีแม่นงมุ ั ่งหน้ าสูป่ ราการซินเทล

ล่าไปจนลับ สายตา แล้ วก็ ถ อนหายใจเฮื อกใหญ่ เมื อหัน ไปมอง
หน้ าร้ านของเล่น ของคนที ทํ าให้ เขาโดนดุเสี ย ยกใหญ่ อ ย่า งนึ ก
หมันไส้

“พ่อคนดี ฝากไว้ ก่อนเถอะ อย่าเผลอนะ...” โคตัลพึมพํา

ลงบัญชีแค้ นส่วนตัวไว้ ก่อน แล้ วเดินกลับเข้ าร้ านมาสเตอร์ บราวน์
ไป
522 กัลฐิดา

30
เอ็มบีเอช
ร้ า น ถ้ วย นํ า ช าแ ล ะ ก า นํ าเป็ น ร้ า น นํ า ช าที อ ยู่ คู่
สวนสาธารณะวูเดนมาหลายสิบปี และยังคงเอกลักษณ์เป็ นร้ าน
นํ าชาขนาดเล็ ก ซึงขายดี ที สุดในสวนแห่ งนี ไว้ อ ย่างเหนี ย วแน่ น
ต้ น ไม้ ใ หญ่ ทีกลวงลึก เข้ าไปในลํ า ต้ น เหมื อนถูก ผ่ า ครึ งซีก แล้ ว
แบ่งเป็ นสามชัน บนชันสองและชันสามเป็ นระเบียงมีเถาไม้ ดอก
หลากสีสดใสเลือยพันรับแสงแดด

นํ าชาและขนมหวานบนถาดใบไม้ ลอยพุ่งออกจากครัว
มาเป็ นกลุ่ม ก่อนจะแยกตัวพุ่งฉวัดเฉวียนไปตามโต๊ ะไม้ สีนําตาล
ซึงตรงกลางมี ลําต้ นไม้ งอกขึนมาแผ่กิ งก้ านสาขาเป็ น ร่ ม เงากัน
แดดให้ กระทังมาถึงโต๊ ะทีชายหนุม่ เจ้ าของใบหน้ ายิมละมุนนังอยู่
 Baria’ Mission i 523
ปริศนามารีโลนี่

มันก็ทิงตัวลงวางตรงหน้ าเขา ชายหนุ่มเจ้ าของโต๊ ะเงยหน้ าจาก

หนังสือทีอ่านอยู่ แล้ วเอือมมือไปยกถ้ วยนําชาขึนจิบ

“พ่ อคนดี สบายใจจริ งนะ คนอื นเขาลํ า บากจะแย่ แล้ ว

เนีย”

เสี ย งค่ อ นอย่ า งหงุ ด หงิ ด ของคนที เพิ งมาถึ งดัง ขึ น บา

เรี ยจึงเงยหน้ าจากหนังสือมองคนพูด

“รุ่นพี...ลําบากอะไรครับ”

“เบือไง”

บาเรี ยนิงไป โคตัลเห็นบาเรียไม่ตอบอะไรก็เดินมานังตรง

ข้ า ม แล้ วหยิ บ จานขนมหวานที ขึ นชื อของที นี บนถาดมากิ น
หน้ าตาเฉย จนคนสังมาเลิกคิว

“อื ม ขนมปั งหน้ าผลไม้ รวมของที นี ยังอร่ อยเหมือนเดิ ม

เลยแฮะ”

“ไม่ร้ ู สิครับ ผมยังไม่ได้ กิน”

คํ าตอบของบาเรี ย ทํ าให้ โคตัลชะงัก ปากซึงกํ าลังเคียว

ขนมปั งกรอบที แต่งหน้ าด้ วยผลไม้ ประจํ าฤดู แล้ วราดด้ วยซอส
524 กัลฐิดา

สู ต รพิ เ ศษของร้ านไปนิ ด หนึ ง ก่ อ นจะเคี ยวต่ อ แล้ วกลื น จน

หมดแล้ วพูดว่า

“อยากกินก็สงอี
ั กสิ แป๊ บเดียวก็ได้ ละ ฉันสังให้ แล้ วกัน”

บาเรี ย ส่า ยหน้ า ก่อนจะก้ ม อ่านหนังสื อ ต่อ วัน นี บาเรี ย

โคตัล และเวิร์นเพิงเดินทางมาถึงฟอรี แล้ วตรงมานังรอทีมอยู่ใน
ร้ านนีตามทีนัดหมายไว้ แต่ด้วยความทีออกเดินทางเร็ วจึงมาถึง
ทีนีเช้ ามาก เวิร์นก็เลยขอตัวไปเดินซือของเพือนํามาทําอาหารให้
คนรั ก เหมื อ นที ทํ า ส่ ง ไปให้ ทุ ก วั น ขณะที โคตัล หายไปจั ด การ
เอกสารบางอย่างส่งปราการฟาเรนเซ่ ขณะทีบาเรี ยไม่มีอะไรทํา
เลยพกหนังสือที ยังอ่านไม่จบมาอ่านระหว่างรอด้ วย นัยว่าเป็ น
การจองโต๊ ะไปในตัว

“ธุระที ปราการเป็ นยังไงครับ” บาเรี ยถามหลังจากโคตัล

สังขนมพร้ อมอาหารเช้ าเพิมอีกหลายรายการ

“เรี ยบร้ อย แค่ไปรับจดหมายสรุ ปผลการสอบตามทีต้ อง

ใช้ ยืนตอนขอจบการศึกษาน่ะ แล้ วรายงานความคืบหน้ าด้ วยนิด
หน่อย ว่าแต่ฉันเห็นนายทํางานในร้ านทุกวัน ไม่เห็นจะมีเวลาไป
พัฒนาอุปกรณ์ภาคสนามทีว่าของนายเลย”
 Baria’ Mission i 525
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ย ปิ ด หนังสื อวางไว้ บ นโต๊ ะ เขาดึงลูก แก้ วเก็ บ ของ

ออกมาบิ ด แล้ วดึ ง หมวกสี เทาซึ งปั ก ตราสั ญ ลั ก ษณ์ ข องร้ าน
มาสเตอร์ บราวน์ออกมา แล้ ววางไว้ บนโต๊ ะ

“ให้ ฉนั เหรอ” โคตัลถามพลางหยิบหมวกขึนมาหมุน

“สําหรับทุกคนครับ ให้ รุ่นพี ก่ อนก็ ได้ แต่ยังเปิ ดใช้ ไม่ได้

ถ้ าผมยังไม่ปลดสลัก”

“ปลดสลัก ? หมวกนี นะเหรอ อุป กรณ์ ภ าคสนามครบ

วงจรของนาย”

บาเรี ย ยิ มแต่ ไม่ ต อบ แล้ ว หยิ บ หนัง สื อ มาเปิ ด อ่า นต่ อ

โคตัลเลยทําได้ แค่เอาหมวกนันมาสวม พอเงยหน้ ามองปี กหมวก
ด้ านในก็ต้องตาโต มีตวั อักษรเรื องแสงเป็ นชือของเขา

“ถือเป็ นรุ่ นพิเศษไม่ได้ ทําออกจําหน่ายครับ” บาเรี ยตอบ

โดยไม่เงยหน้ าจากหนังสือในมือ

“เหรอ เอาไปขายคงได้ เงินดีนะ”

“ถ้ าพีขัดสนขนาดนัน ผมก็ไม่วา่ หรอก”

โคตัลมองหน้ า
526 กัลฐิดา

“บา” เสียงเรี ยกดังมาจากชันล่าง

โคตัลทีนังติดกับราวเถาไม้ ดอกจึงหันไปมอง แล้ วโบกมือ

ทัก “มาแล้ วเหรอ เจ้ าบ้ าน”

ชิ ล ด์ ยิ มกว้ า ง แล้ ว โต้ ก ลับ ว่ า “ผมว่า รุ่ น พี เป็ น เจ้ าบ้ า น

มากกว่าผมอีกนะ”

“อย่านึกว่าอยู่ห่างขนาดนัน แล้ วจะปลอดภัยนะ” โคตัล

โต้ กลับ

ชิลด์ยิมเจือนหน้ าสลดลง เขาหันขวับมองไปรอบตัว ก่อน

จะรี บเดินตรงไปยืนบนพรมซึงลอยตัวขึนลงระหว่างชันเพือรับส่ง
ลูกค้ าไปยังโต๊ ะที จับจองทีนังไว้ ในชันสองและสาม ขณะทีโคตัล
ส่งยิมให้ อย่างอารมณ์ดี

“หมวกสวยดีนะรุ่ นพี สาวทีไหนให้ มา” ชิลด์ชิงทักเปลียน

เรื องก่อน พลางทรุดตัวลงนังข้ างบาเรี ย

“อยากได้ ป ะละ ขอสาวที นั งข้ า งๆ นายสิ ” โคตัล ตอบ

ขณะมองอาหารทีเขาสังลอยมาวางตรงหน้ า
 Baria’ Mission i 527
ปริศนามารีโลนี่

ชิล ด์ หัน ไปหาบาเรี ย “ลํ าเอี ยงนี บา ทํ าไมให้ พี โคตัล คน

เดียว”

“ทํ าขึนเฉพาะด้ ว ยนะ” โคตัล รี บ คุย ทับ พลางเลื อนจาน

ขนมปั งหน้ าผลไม้ รวมให้ บาเรี ย

“เฮ้ ย! ได้ ไงวะเพือน ฉันก็อยากได้ บ้าง” ชิลด์เริ มโวยวาย

จนบาเรี ยต้ องปิ ดหนังสือทีเขาพยายามอ่านให้ จบ แต่ก็โดนกวน
อี กจนได้ พลางล้ วงลูกแก้ วเก็บของแล้ วหยิบหมวกอี กใบออกมา
สวมหัวเพือน

“พอใจแล้ วนะ นายเป็ น เด็กหรื อไง เห็นเพือนมีก็อยากมี

บ้ าง” บาเรี ยบ่นอย่างไม่จริ งจัง แล้ วหยิ บขนมปั งมากิ น ชิลด์ดึง
หมวกออกแล้ วสวมใหม่ให้ ปีกหมวกด้ านหน้ าหันไปอยู่ข้างหลัง
แล้ วยิมแป้น

“สุดยอดเลยวะบา มี ชื อติดไว้ ด้วย อัน นี ยังไม่ไ ด้ ข ายใช่

ไหม ฉั น ยั ง ไม่ เ ห็ น หมวกนี อยู่ ใ นรายการสิ น ค้ าตั ว ใหม่ ข อง
มาสเตอร์ บราวน์ แต่มนั เท่นะ เด็กๆ ต้ องชอบแน่”

“ขอบใจ แต่ห มวกนี แหละที จะทํ า ให้ ฉั น กับ เวิร์น ได้ ไ ป

ร่วมงานแสดงทีเกสต์ราวน์”
528 กัลฐิดา

ชิลด์ตาโตพลางดึงหมวกมาหมุนดูใหม่อีกรอบ ก็ ไม่พ บ
ความพิเศษของหมวก “หมวกธรรมดาเนียนะ”

“รอให้ ปลดสลักมันก่อนเถอะ แล้ วนายจะพบความเจ๋ง”

เสี ย งเวิ ร์น ดังขึน แล้ วชายหนุ่ มร่ า งโตก็ โผล่ ม าเกาะราวระเบี ย ง
ก่อนจะพลิกตัวข้ ามราวขึนมา แล้ วไปนังลงข้ างโคตัล พลางหยิบ
ขนมปั งชินที เหลื ออยู่ในจานข้ างหน้ าบาเรี ย มากิ น “มาถึ งก็ แ ย่ง
ขนมของคนอืนไปกินเฉยเลย ไม่มีมารยาท” เสียงตําหนิดงั ขึน

เวิร์นที กํ าลังกัดขนมปั งอ้ าปากค้ าง แล้ วหัน ซ้ ายหันขวา

มองหาทีมาของเสียง ก่อนจะก้ มหน้ าลงมองเชรี พทีมาปรากฏตัว
อยู่ข้างบาเรี ยตังแต่เมือไรไม่ร้ ู

“อ้ า วอุ้น อี (อ้ าวรุ่ น พี )” เวิ ร์น ทัก เสี ย งอู้อีเพราะขนมเต็ม

ปาก

“เคียวซะก่อนดีไหม เดียวก็ติดคอหรอก ทําตัวเป็ นเด็กไป

ได้ ” เชรี พตําหนิ แต่กลับอ้ าปากรับทันทีเมือโคตัลตักพุดดิงสีเขียว
มรกตใส่ปากเขา

เวิ ร์ น มองภาพเด็ ก กิ น ขนมพุ ด ดิ ง แล้ วแยกเขี ยว “ก็

เหมือนกันละว้ า”
 Baria’ Mission i 529
ปริศนามารีโลนี่

“ตอนนีก็ขาดลินค์ ลิล่า นีล ทีน่า และพีดาลันสินะ” ชิลด์

นับจํานวนผู้ร่วมทีมทีมาแล้ ว ขณะบาเรี ยลําเลียงหมวกออกมาส่ง
ให้ เชรี พกับเวิร์น

“เอ้ อ พูดถึงพีดาลัน นายจะให้ ว่าทีไซเอนใส่หมวกนีด้ วย

เหรอ” โคตัลถามเหมือนนึกขึนได้

“ครับ มัน จําเป็ นที ต้ องทดสอบการใช้ แบบกลุ่ม” บาเรี ย

ตอบ ขณะมองเชรี พพลิกหมวกไปมาแล้ วขมวดคิวเล็กน้ อยราวกับ
กําลังวิเคราะห์ของในมืออย่างถีถ้ วน

“แล้ วเขาจะยอมใส่เหรอ หมวกเด็กๆ แบบนี” โคตัลเปรย

“มั น ไม่ ใ ช่ ห มวกเด็ ก ๆ นะ นี นายปรั บ ปรุ ง จากหมวก

สารพัดประโยชน์ของรุ่นพีอมีเรี ยใช่ไหม” เชรี พถาม แต่บาเรี ยกลับ
ตอบว่า

“จริ งๆ สินค้ าตัวนัน ผมเป็ นคนออกแบบเองครับ แต่แม่

ช่วยพัฒนา”

เชรี พ เลิ ก คิ วแล้ วยิ มกว้ าง “นายไม่ ส นใจเข้ าแผนก

พัฒนาการเวทบ้ างเหรอ มันน่าจะเหมาะกับนายมากเลย”
530 กัลฐิดา

บาเรี ยหัวเราะ ขณะทีเวิร์นยกมือล็อกคอเพือน แล้ วโต้ ว่า

“อย่าชวนเสียให้ ยากรุ่นพี บาจะเข้ าสปี เย่กบั ผม”

“กับนายน่ะเหรอ” เชรี พถามพลางใช้ สายตามองสํารวจ

เวิร์นตังแต่หวั จดเท้ า

“แน่นอน มีปัญ หาเหรอครับ” เวิร์นย้ อนถามแบบนักเลง

หน่อยๆ

เชรี พ ไม่ต อบ แต่ห ัน ไปหาบาเรี ย แล้ วพูดว่า “น่าสงสาร

นายนะ”

เวิ ร์น ทํ า เสี ย งจิ จ๊ ะในลํ า คอไม่ พ อใจ แต่ติ ด ที บาเรี ย ส่ ง

สายตามาปรามไว้ ไม่ให้ ต่อล้ อต่อเถี ย งกับ รุ่ น พี แต่ยังไม่ทัน ได้
เถียง นีลทีเพิงลอยตัวขึนมานังบนราวระเบียงพร้ อมกับทีน่าก็ พูด
แทรกขึนว่า

“บามั น คนดี ค รั บ พี ขื น ปล่ อ ยเวิ ร์ น ไปฉายเดี ยว คงได้

ทะเล่อทะล่าไปติดอยู่ในอาณาเขตของคนอืนน่ะสิ”

“เฮ้ ย! นีล มาถึงก็เล่นงานกันเลยนะ นายพูดเกินไปเปล่า

ฉันก็มีฝีมือพอตัวนะ” เวิร์นโวยวายเสี ยงขรม แต่ก็ ทําอะไรเพือน
ไม่ได้ เพราะนี ล กับ ที น่ากระโดดลอยตัวไปยื น อยู่ข้ างหลังเชรี พ
 Baria’ Mission i 531
ปริศนามารีโลนี่

แล้ วคนทีเคยถูกสาปเป็ นหินตัวแข็งทือ ก็ได้ แต่นงขั

ั ดใจอยู่เงียบๆ
ทีไม่สามารถล้ างอายกู้ชือเสี ยงตัวเองกลับมาได้ คนทังหมดเลย
หัวเราะขํา จนกระทัง...

“ผมมาสายงันเหรอ”

เสี ยงหัวเราะครื นเครงเงี ยบกริ บ คนทังหมดนังนิงขึ งไป

หลายวินาที ก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มในชุดลําลองสีดําสนิทผู้
ซึงมีเส้ นผมและดวงตาสีเดียวกับเสือผ้ า

“พีดาลัน เชิญ นังครับ” ชิลด์เอ่ยขึนเป็ นคนแรก ขณะบา

เรี ยหยิบหมวกสําหรับสมาชิกใหม่ส่งให้

“นีคือ...” ดาลันรับมาถือ แล้ วมองไปยังคนอายุน้อยกว่า

ทังหมด

“หมวกทีม ครับพี ใส่แ ล้ วจะได้ เป็ น ก๊ วนเดี ย วกัน ” โคตัล

พูดด้ วยเสียงติดตลก ดาลันก้ มมองหมวกในมืออย่างครุ่นคิด

“จริ งๆ มันคืออุปรกรณ์ ภาคสนามทีผมกับเวิร์นจะเอาไป

ทดลองใช้ แต่ถ้าพีดาลันไม่สะดวก...” บาเรี ยพูดถึงตรงนีก็อําอึง
ไปนิดหนึง พลางยื นมื อไปเพือจะขอรับหมวกคืน ดาลันก็เอ่ยตัด
บทขึนว่า
532 กัลฐิดา

“มันมีไอมนตราติดตามอยูด่ ้ วยนี”

เวิ ร์น ผิ ว ปากขึนอย่ า งนึ ก ชอบพี ชายหน้ านิ งว่าที ไซเอน

มากขึน

บาเรี ย จึงตอบว่ า “ครั บ มัน จํ าเป็ น อย่ างมากเวลาที เรา

ออกปฏิ บัติ ก ารเป็ นกลุ่ม ใหญ่ นังสิ ค รั บ ระหว่ า งรอ ผมจะได้
อธิบายการใช้ หมวก”

ดาลันพยักหน้ า ขณะนังลงแล้ วยกหมวกสวมใส่หวั ตัวเอง

ด้ วยสีหน้ าทีไม่เปลียนไปจากเดิมเท่าไร บาเรี ยจึงเอ่ยต่อว่า

“อย่างทีทุกคนเห็นนะ หมวกนีใต้ ปีกหมวกจะมีชือของทุก

คนเพือเป็ นการแสดงตําแหน่ง ซึงสัญ ญาณนีจะเชือมต่อกับหน้ า
จอแสดงผล...” บาเรี ยไล้ มือไปแตะทีปี กหมวก แล้ วแผ่นบาร์ เรี ยร์
ใสขนาดหนึงหน้ ากระดาษก็ปรากฏขึน พอเวิร์นยืนไปปั ด มือเขาก็
ทะลุผา่ นพลางพูดว่า

“มัน เป็ นหน้ าจอมนตรา แต่ถูกเคลื อบด้ วยผงเก็ บไอเวท

อี กทีหนึงนะครับ เราทดสอบกันแล้ วทีบ้ านบา รับรอง ไม่มีอะไร
ตรวจจับมันเจอแน่นอน”
 Baria’ Mission i 533
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ย ยิมแล้ วเลื อนนิวไปแตะที มุมบนซ้ าย หน้ าจอมน

ตราก็ปรากฏสัญลักษณ์คําสังขึนสองแผง

“นี คือแผงเครื องมื อที เชื อมต่อกับ ช่องเก็ บ ของซึงฝั งอยู่

รอบขอบหมวก...” บาเรี ยไล้ นิวไปตามขอบหมวกบนหัวเขา ขณะ
อธิ ย ายว่ า “...การทํ า งานของช่ อ งเก็ บ ของพวกนี ก็ จ ะเหมื อ น
ลูกแก้ วเก็บของ ผมใส่อุปกรณ์ ทีจําเป็ นต้ องใช้ ไว้ ในนันพร้ อสรรพ
รวมถึ ง ช่อ งที ใส่ อุ ป กรณ์ ส่ ว นตัว อย่ างพวกที พั ก เคลื อนที และ
อาหารเอาไว้ ด้วย นอกจากนี ขอบหมวกนียังทํ าขึนพิเศษเมือเรา
สวมแล้ ว มันจะไม่หลุดหากไม่ใช่มือของเจ้ าของถอดมันด้ วยมือ
ของเราเอง หมดห่วงเรื องล่วงหาย”

ทุก คนพยักหน้ าแล้ วกดเลื อกหน้ าจอมนตราของตัวเอง

ออกมาแล้ ว ไล่สายตาตามสัญลักษณ์ทีปรากฏอยูด่ ้ านซ้ ายมือ

“ทีเด่นๆ ของเอ็มบีเอชเลยก็คือ...”

“เดี ยวๆ ฉัน สงสัยมาตังแต่น ายบอกแล้ ว ว่าเอ็ม บี เอชนี

มันอะไร” ชิลด์ขดั ขึน เวิร์นก็เลยตอบแทนบาเรี ยว่า

“มันมาจาก มาสเตอร์ บราวน์แฮต”

“ชือสินคิดมาก” โคตัลเอ่ย
534 กัลฐิดา

“เรี ย กว่าเรี ยบง่ายดี ก ว่าไหมครั บพี พูด ซะเสี ยของเลย”

เวิร์นแย้ งเสียงอ่อย จนคนทังกลุม่ หัวเราะ

“เอาน่า ถ้ าคิดชื อที ดี กว่านี ได้ ค่อยเปลี ยนก็ ได้ ต่อนะ...”

บาเรี ยช่วยเพือน พลางดึงทุกคนกลับมาสนใจการสาธิตการใช้

“แผนทีโดยรอบ ซึงตอนนีผมได้ เอาแผนทีคูมีร่า ฟอเรสมา

ใส่ไว้ ให้ แล้ ว เป็ นแผ่นทีทางภูมิศาสตร์ และจะเห็นภาพในมุมสูง
จริ งๆ ถ้ าเราเข้ าไปในพืนทีแล้ ว ผมจะปล่อยอุปกรณ์จบั ภาพขึนไป
ไว้ ในมุมสูง”

“นายน่ า จะขายเจ้ า นี ให้ ห น่ ว ยพิ ทัก ษ์ คูมี ร่า ฟอเรสนะ

พวกเขาต้ องชอบแน่” เชรี พแนะ

บาเรี ยยิม “ผมกลัวมันจะขายไม่ออกน่ะสิครับ ถึงอุปกรณ์

จับภาพของผมจะดีแค่ไหนก็คงสู้ม นตรามาโพล่าของมาสเตอร์
แพทีนไม่ได้ ”

เชรี พพยักหน้ า เพราะมนตรามาโพล่าทีบาเรี ยพูด คือมน

ตราสํารวจสภาพป่ าซึงตรวจสอบข้ อมูลได้ ดียงกว่
ิ าแค่การจับภาพ

“หน้ าจอมนตรานี ไม่ได้ แ สดงแผนที ได้ แ ค่คูมีร่า ฟอเรส

เท่านันครับ แต่มนั จะแสดงแผนทีซึงเป็ นทุกสภาพพืนทีทีเราเข้ าไป
 Baria’ Mission i 535
ปริศนามารีโลนี่

ปฏิ บ ั ติ ก าร ก่ อ นลงปฏิ บั ติ ก ารในพื นที ไหน เราก็ แ ค่ ต้ องทํ า

การบ้ านหน่อย ต้ องศึกษาพืนที นันๆ และป้อนข้ อมูลเฉพาะของ
แต่ละแห่งไว้ ก่อน หน้ าจอมนตราก็จะการแสดงผลเป็ นภาพอย่าง
ที เห็ น โดยยังไม่ ไ ด้ เข้ า ไปตรวจสอบ แต่ ก ารแสดงผลจะช้ ากว่ า
ความเป็ นจริ ง ประมาณห้ าถึ ง สิ บ นาที ที สํ า คั ญ มั น จะแสดง
ตําแหน่งของพวกเราด้ วย”

“นายลื ม ไปอย่ า ง” เวิ ร์ น เสริ ม แล้ วเอื อมมื อ ไปแตะที

สัญลักษณ์รูปเมฆ แล้ วหน้ าจอมนตราก็เปลียนเป็ นแผนทีอีกแบบ
ทีคล้ ายกับแผนทีปกติ แล้ วเวิร์นก็อธิบายว่า

“อุปกรณ์จบั ภาพของหมวกใบนีนี สามารถตรวจไอเวทได้

ด้ วย เนอะบา”

“ใช่ๆ เอาไว้ ไปดูกันเวลาอยู่ในสถานทีจริงนะครั บ มาถึง

...”

บาเรี ย ปิ ด หน้ า จอของแผนที โดยกดไปที สัญ ลัก ษณ์ รูป

แมลง หลังหมวกก็เปิ ดออกแล้ วมีลกู บอลสีเงินลอยออกมา

“ลูกแก้ วสอดแนม แต่ขนาดเล็กกว่า” ทีนา่ อุทาน

536 กัลฐิดา

บาเรี ย ยิ ม “มั น คล้ า ยๆ ลู ก แก้ วสอดแนม แต่ ว่ า มี ก าร

ทํางานทีปลอดเวทกว่า แล้ วก็มีเศษคามีลอยู่ตวั มัน สามารถเข้ า
ไปเก็บภาพในทีทีเราเข้ าไปไมได้ ได้ ทีสําคัญ...”

บาเรี ยหยุดพูดพลางเอือมมื อไปจับลูกแก้ วสอดแนมมา

ถือไว้ แล้ วแบมือออก วงมนตราสี นําตาลอ่อนก็ปรากฏขึนบนฝ่ า
มือของบาเรี ย โดยมีลูกแก้ วนันลอยอยู่เหนือฝ่ ามือ “หากใช้ มันคู่
กับมนตราล็อกก้ า มันจะสามารถถ่ายทอดภาพเคลือนไหวได้ ”

ทุกสายตาเหลือบมองทีหน้ าจอมนตราของตัวเอง แต่ก็ไม่

พบภาพใด เลยมองไปทีหน้ าจอมนตราของบาเรีย

“มีแค่เฉพาะหน้ จอทีลูกแก้ วสอดแนมออกมาจากหมวก

ใบนันครับ” บาเรี ยอธิ บายพลางสลายมนตราบนฝ่ ามือเขา แล้ ว
กดไปที สัญ ลักษณ์ แมลงอีกครั ง เจ้ าลูกแก้ วสอดแนมจึงลอยตัว
กลับเข้ าในช่องเก็บของมัน

“มนตราล็อกก้ าเป็ นมนตราโบราณของพสุธาเวท พวกเรา

จะทําได้ ยงั ไง” ชิลด์โวยขึน เป็ นเหตุให้ บาเรี ยตอบทังรอยยิมว่า

“ฉันแค่บอกว่ามันทําได้ แต่ไม่ได้ บอกว่า ทุกคนจะทําได้

สักหน่อย ต่อนะ”
 Baria’ Mission i 537
ปริศนามารีโลนี่

ชิล ด์ ทํ าท่าฮึด ฮัด ขณะที เวิ ร์น หัวเราะชอบใจทํา นองว่ า

เขาเองก็ โวยวายแบบนี มาแล้ ว เหมื อ นกั น ซึ งก็ ไ ม่ เป็ น ผลต้ อ ง
ยอมรับไปตามสภาพของตัวเอง สําหรับบางคนของบางอย่างอาจ
เป็ นแค่ของเล่น แต่กบั อีกคนกลับมันเป็ นได้ ยงกว่ ิ า

“อี ก อย่า ง การออกปฏิ บ ัติ การครั งนี สิ งที เราน่ าจะเจอ

แน่ๆ คือ เราไม่อยากเสียเวลากับการกางบาร์ เรี ยร์ อําพรางตัวเอง
ใช่ไหม” บาเรี ยเอ่ยขึน

ทุกคนพยักหน้ าอย่างเห็นด้ วย ชายหนุม่ จึงเลือนมือไปกด

ทีสัญลักษณ์ รูปหมวก ทันใดนัน ร่ างของบาเรี ยก็หายวับไป ก่อน
จะปรากฏขึนอีกครัง

“สุดยอด!” เหล่าเพือนอุทานพร้ อมกันอย่างชอบใจ

“เจ๋ งกว่ าหมวกของสปี เย่ อีก !” ที น่าเอ่ย พลางยกมื อไป

แตะหมวกอย่างชอบใจ

“ใช่ไหมละ อันนีเป็ นความคิดของเวิร์นนะ ใครๆ ก็ร้ ู นีว่า

จอมเวทแห่งแสงเก่งเรื องการอําพรางตัวทีสุด” บาเรี ยเอ่ยชมยก
ความดีความชอบเรื องนีให้ เวิร์น คนได้ หน้ าเลยกระแอมไอ แล้ ว
อธิบายการทํางานว่า
538 กัลฐิดา

“ในหมวกนี มี เกล็ ด อัญ มณี เวทแห่ง แสงอยู่ แล้ ว เอาไป

ผ่านกระบวนการเพือเก็บกักพลังเวทแห่งแสงไว้ ก่อนใช้ ผู้ใช้ ก็แค่
ถ่ายเทพลังลงไป เวลาออกปฏิบตั ิงานจะได้ ไม่ต้องเปลืองแรง ฉัน
ทดลองแล้ วสามารถอําพรางตัวได้ ประมาณหนึงวันโดยไม่ต้องใส่
พลังเพิม ทีสํ าคัญ ไม่ต้องกลัวว่าเราจะไม่เห็นกัน เพราะหมวกที
ขึนทะเบียนไวในทีมเดียวกันจะไม่ถกู มนตรานันหลอกตาเรา”

“โห” เสียงอุทานของเพือนทําให้ เวิร์นยักไหล่

“ปรบมื อสิครับ ปรบมือ” คนขีอวดคะยันคะยอเพือน ทุก

คนก็เลยปรบมือให้ ทําให้ เวิร์นยิมกว้ างกว่าเดิม ก่อนจะหุบยิมฉับ
เพราะเชรี พเบรกว่า

“ก็แค่ความรู้ พื นฐานน่า เอ้ าบาต่อเลย มีอะไรให้ เล่นอีก

ต่อเลย”

บาเรี ยยิมรับ เขาชีไปทีแผงสัญลักษณ์พลางอธิบายต่อว่า

“อย่า งที บอกไว้ หมวกใบนี ไม่ ไ ด้ เป็ น แค่ค ลังสํ ารองสํ าหรั บ เก็ บ
อุปกรณ์ ทีจําเป็ นในการออกภาคสนามทุกอย่าง ซึงไม่ว่าจะเป็ น
เชื อ กสารพั ด ประโยชน์ แว่ น ขยายประกายเวท พลุ สัญ ญาณ
ฉุก เฉิ น เบรนบอร์ ดฉบับปรับปรุ ง และอื นๆ อี ก มากเท่า นัน เจ้ า
อุปกรณ์นียังมีประโยชน์ในส่วนของการประเมินผลได้ ด้วย ซึงผม
 Baria’ Mission i 539
ปริศนามารีโลนี่

บอกได้ เลยว่า นีเป็ นลิขสิทธิหนึงเดียวของมาสเตอร์ บราวน์ทีผม

คิดค้ นขึนเพือตอบโจทย์ ของนักเรี ยนเวททีต้ องการพัฒนาตัวเอง
โดยเฉพาะ...”

บาเรี ย อธิ บ ายการทํ า งานของหมวกมหัศ จรรย์ อ ย่ า ง

สนุกสนาน กระทังร่ายยาวสรรพคุณเสร็ จ สองคนสุดท้ ายในกลุ่ม
ก็ยงั มาไม่ถึงจุดนัดหมายสักที

“แล้ วคู่รักสุดหวานแหววของเราทังสองคนละ ทํ าไมถึง

มาช้ าสุดละเนีย” โคตัลเอ่ย

“เห็นว่าลินค์ถึงสถานทูตฟอริ โซ่แล้ วครับ รอลิล่าอยู”่ เวิร์

นตอบแทน ขณะมองเชรี พทีนังมองอาหารเช้ าของโคตัลที มาถึง
แต่เจ้ าตัวมัวแต่ฟังเพลินเลยยังไม่ได้ กิน เวิร์นเลยเอือมมือไปแตะ
ทีตาของต้ นไม้ ทีกลางโต๊ ะ กิงอ่อนทีมีใบไม้ เมนูก็งอกออกมา เขา
จึงถามคนทังโต๊ ะว่า

“มี ใ ครอยากกิ น อะไรบ้ า งไหมครั บ จะได้ สังพร้ อมกั น

ทีเดียว รอมานานแล้ วท่าทางจะหิว”

“ใครเลียง” คนหน้ าตาเด็กสุดถามหาเจ้ ามือ

540 กัลฐิดา

“คนอายุ ม ากกว่ า ก็ ต้ อ งเลี ยงสิ ค รั บ ” เวิ ร์น ตอบอย่ า ง

หมันไส้

เชรี พมองหน้ าเวิร์นนิดหนึง แล้ วจึงลุกเดินไปทางห้ องครัว

ของร้ าน ชิลด์มองตามไป แล้ วหันมาดุเวิร์น

“นันรุ่นพีนะเว้ ย เดียวเขาก็เสกนายเป็ นหินอีกหรอก”

เวิร์นยกมือขึนเกาหัว ไม่นึกว่ารุ่นพีเปี ยกแกจะขีงอนมาก

ขนาดนี แต่เหล่ารุ่ นน้ องก็นงเครี
ั ยดอยู่ไม่นาน เชรี พก็เดินกลับมา
นัง แล้ วดึงเมนูมาจากมือเวิร์นพลางพูดว่า

“สังได้ เลยทุกคน ฉันเลียงเอง”

“ฮะ!” ทุกคนอุทานประสานเสี ยงขึนพร้ อมกัน เชรี พเลย

เงยหน้ าจากเมนูมาจ้ องตาตอบ

“ทําไม มีปัญหากับการทีฉันเลียงเหรอ”

“ปกติ รุ่ น พี ไม่ พ กเงิ น ไม่ ใ ช่ เหรอครั บ ” โคตัล ตอบตาม

เรื องราวทีเขาได้ ยินมา

“ก็ไม่ได้ พกน่ะสิ”
 Baria’ Mission i 541
ปริศนามารีโลนี่

“อ้ าว!” อีกครังที คนทังหมดต้ องประหลาดใจกับคําตอบ

ของเชรีพ เจ้ าตัวเลยต้ องเฉลยทีมาทีไปของการเลียงครังนี

“เมือกีฉันเข้ าไปในครัวถามเขาว่า อยากให้ ซอ่ มอะไรหรื อ

เปล่ า พอดี เจ้ าของร้ านต้ องการเตาอบใหม่ ให้ อ บขนมได้ เร็ ว
กว่าเดิม ฉัน ก็ เลยปรับปรุ งให้ เขาไป วัน นีเจ้ าของร้ านเขาเลยจะ
เลียงฟรี คนเราทําไมต้ องใช้ เงินกับทุกอย่างด้ วย แหม เมนูทีนียัง
น่ า กิ น เหมื อ นเดิ ม เลย” พู ด จบ เชรี พ ก็ ยิ มกว้ า งพลางจิ มไปชื อ
รายการอาหารของโปรด ก่อนจะเลือกที จํานวนอย่างมีความสุข
ไม่สนใจว่าทุกคนจะมองเขาด้ วยสายตาทึงสักแค่ไหน

“ขอโทษนะลินค์ พอดีฉันออกจากปราการช้ ากว่าทีคิดน่ะ

เลยมาถึ งช้ า ไปหน่อ ย” ลิ ล่ า เอ่ ย อย่ า งเกรงใจขณะที เดิ น เลี ย บ
ชายหาดของทะเลสาบมาด้ วยกัน เพือจะตรงไปร้ านนํ าชาที นัด
หมายกับเพือนๆ

“แล้ วทํ าไมถึงออกจากปราการช้ าล่ะ ก็ร้ ู เวลานัดหมาย

แล้ วนีนา” ลินคอร์ นตําหนิด้วยนําเสียงไม่จริงจังนัก

ลิล่ายิมแห้ งพลางตอบว่า “เอคิลน่ะสิ ไม่ยอมให้ ฉันออก

จากปราการ เพราะต้ องการประลองกับฉันก่อน คือ ครังทีแล้ วฉัน
542 กัลฐิดา

ผิดสัญญากับเขาไปครังหนึงแล้ วน่ะ เพราะต้ องไปงานสัมมนาที

ปราการซินเทลล่าเมือคราวก่อนไง ลินค์รอนานไหม”

“ไม่นานหรอก แค่สงสัยว่าเธอหลงทางอยู่หรื อเปล่า” ลิ

นคอร์ นแซว

“ลินค์อ้ะ คิดแบบนันได้ ยงั ไง ฉันไม่ได้ หลงทางบ่อยขนาด

นันเสียหน่อย” ลิล่าแย้ ง แต่ก็ต้องหน้ าแดงเพราะความอายเมือลิ
นคอร์ นย้ อน

“ไม่หลงทางเก่งเลยนะ ไปโซนยังหาทางไปโรงแรมทีพัก
ไม่ได้ แถมยังจองโรงแรมผิดวันด้ วย”

เมือเห็นลิล่าเงียบ ลินคอร์ นก็เลยหัวเราะออกมา จนลิล่า

ต้ องตีไหล่คนขีแกล้ ง ลินคอร์ นเลยคว้ ามือนันไว้ แล้ วจูงให้ เดินเร็ ว
ขึน

“ชิลด์บอกว่าทุกคนมาพร้ อมกันหมดแล้ ว ยกเว้ นเรา และ

เพราะเธอมาสาย วันนีก็อดเดินเทียวซือเมล็ดพันธุ์แล้ วละ เพราะ
คงต้ องไปทบทวนแผนกันก่อนเข้ าคูมีร่า ฟอเรสพรุ่งนี”

“อือ ขอโทษนะทีช้ า” ลิลา่ เอ่ยอย่างรู้สกึ ผิด

 Baria’ Mission i 543
ปริศนามารีโลนี่

“ไม่เป็ นไร ไม่ได้ ลําบากอะไร เพียงแต่เธอน่ะ มีเมล็ดพันธุ์

ในตลับพอใช้ ห รื อเปล่า ไม่ใช่ไปหมดลูกกระสุน เอาในป่ านะ” ลิ
นคอร์ นเปรย แล้ วด้ วยความทีลิล่าลืมไปว่าจุดประสงค์ทีเธอชวนลิ
นคอร์นให้ ไปเดินซือเมล็ดพันธุ์ด้วยกัน ก็เพราะกะจะให้ รุ่นพีโคตัล
กับบาเรี ยช่วยเตรี ยมการบางอย่าง แต่ดนั มาเสียจังหวะไปเพราะ
เธอมาถึงช้ านีแหละ

“เรื องนันไม่ต้องห่วง ฉันเตรี ยมพร้ อมเสมออยู่แล้ ว” ลิล่า

ตอบเพือให้ ลินคอร์ นสบายใจ

“อ้ าว ไม่ใช่ว่าอยากจะหาเมล็ดพันธุ์ใหม่ๆ เพือเอาไว้ ส้ กู บั

ฉันด้ วยเหรอ” ลินคอร์ นแกล้ งย้ อนถาม

“เอ้ อ จริ งด้ วย นันแหละๆ แหะ แหะ ลื มไป” ลิ ล่าเลยรี บ

เออออไปเพือกลบเกลือนพิรุธ

ลินคอร์ นเหลือบมองคนโกหกไม่เนียนแล้ วแอบอมยิม แต่

ไม่พดู อะไร กระทังทังคูเ่ ดินมาถึงหน้ าร้ านถ้ วยนําชาและกานํา พอ
เงยหน้ ามองก็ เห็ น กลุ่ ม เพื อนนั งคุ ย กั น อยู่ เมื อเดิ น เข้ าไปใน
ระยะใกล้ พอจะเรียกได้ ชายหนุม่ จึงตะโกนว่า

“เฮ้ ! เวิร์น”
544 กัลฐิดา

เวิร์นหันไปมองแล้ วโบกมือให้ พลางหันไปบอกเพือนคน

อืนๆ ว่าลินคอร์ นมาแล้ ว ขณะที ลินคอร์ นกับลิล่าเดินไปขึนพรม
เพือขึนไปยังชันสอง

“ช้ าตลอด” เวิร์นแซว

“นายว่ าลิ ล่ า เหรอ” ลิ น คอร์ น ย้ อ น ขณะที ลิ ล่ า หัว เราะ

เบาๆ กับการตอกกลับของลินคอร์ น

“น้ อยๆ หน่อย เจ้ าชาย แหม ได้ ทีก็เสียมเลยน้ า กลัวใคร

ไม่ร้ ูเหรอ ว่าแฟนตัวเองเก่ง” เวิร์นโต้ กลับ

ลินคอร์ นยักไหล่ พลางมองไปทีหมวกของทุกคน ขณะลิ

ล่ารับหมวกจากบาเรี ยมาใส่ แล้ วหันมาสะกิ ดลิ นคอร์ นให้ ย่อตัว
ลงหน่ อย เพื อเธอจะสวมหมวกให้ เขา ท่ า มกลางเสี ย งผิ ว ปาก
ล้ อเลียนของเวิร์นทีดังหวีดหวิวขึน

“หมวกประจํากลุม่ ?” ลินคอร์ นถาม

“ไม่ใช่แค่นนหรอก”
ั บาเรี ยตอบ แล้ วมองไปทีจานอาหาร
ทีกลุม่ ของเขากินเสร็จแล้ ว พลางถามว่า

“นายกับลิลา่ กินอะไรมาหรื อยัง”

 Baria’ Mission i 545
ปริศนามารีโลนี่

“กินระหว่างทางแล้ วเพือน ขืนหิวท้ องมากินทีนีคงไม่ไหว

หรอก” ลิน คอร์ น ตอบ แล้ ว พยัก หน้ า ให้ ชิ ล ด์ ซึงรอจังหวะลุก ขึน
และเดินนํ าคนทังหมดไปทีพรมเพื อลงไปข้ างล่าง พลางพูดด้ วย
รอยยิมกว้ างว่า

“งันก็ตามฉันมาสหาย ได้ เวลาเริมทํางานกันแล้ ว”

546 กัลฐิดา

31
มารูนกา
คูมี ร่า ฟอเรสเป็ นผื น ป่ าที อุ ด มสมบู ร ณ์ ม าช้ า นาน ไม่
เพี ย งแต่ค วามกว้ า งใหญ่ ข องพื นที แต่ป่ าแห่ ง นี ยังเต็ม ไปด้ ว ย
ความพิศวงในมิติของจิตวิญญาณ ซึงสร้ างความมึนงงสงสัยและ
ความน่า สะพรึ งกลัวให้ แก่ผ้ ูที ย่างกรายเข้ า ไปในป่ าแห่ งนันมา
ตังแต่ก่อนเซวี น่าจะก่อตังขึน บางพืนทีเต็มไปด้ วยต้ นไม้ ใบหญ้ า
และมี แสงแดดสาดส่องถึง ทํ าให้ ป่าเปล่งประกายอย่างสวยงาม
เหมือนอัญมณีชนดี ั แต่บางพืนทีก็ดํามืดจนไม่เห็นแสงเดือนและ
แสงตะวัน มี แต่ค วามเย็น แผ่ ซ่านไปทัวบริ เวณจนไม่มีสิงมี ชีวิ ต
ไหนอยากกรายเข้ าไปใกล้

“เอาละ ทุก คน ฉัน จะสรุ ป แผนการเดิ น ทางครั งสุดท้ าย

นะ” ชิลด์เรี ยกทุกคนมารวมพล ณ พืนทีกว้ างกลางป่ าชันนอก ซึง
 Baria’ Mission i 547
ปริศนามารีโลนี่

เป็ น สถานที ที มัก ปล่อ ยนัก ท่ องเที ยวให้ เข้ ามาตังแคมป์ เพื อสูด
บรรยากาศในป่ า

“บาขอแผนทีหน่อยสิ” ชิลด์บอก

บาเรี ย จึงยกมื อแตะปี กหมวกของเขาเหมื อนกับ ทุก คน

แล้ วหน้ าจอมนตราก็ป รากฏที เบื องหน้ าของทุกคน ภาพแผนที
ปรากฏขึ นบนนั น มี จุ ด เป็ นสี ต่า งๆ อยู่ทั งหมด จุ ด และมี
เครื องหมายกากบาทอยูใ่ นพืนทีทีห่างออกไป

“จุดสีต่างๆ เหล่านีเป็ นสัญญาณแสดงถึงพวกเราแต่ละ

คนอยู่ตลอดเวลา หากเราอยู่ห่างกันไม่เกิน กิ โลเมตร ซึงรั ศมี
อาณาเขตนี อาจลดน้ อยลง ถ้ าในป่ าบางช่ว งมี ไอเวทหนาแน่ น
เกินไป ดังนันเพือความชัวร์ เราจึงไม่ควรอยู่ห่างกันเกิน เมตร
จะดีทีสุด ส่วนเครื องหมายกากบาททีเห็นทังสองจุด คือตําแหน่ง
ที พบสภาพป่ าเสื อมโทรมในบริ เวณใกล้ กับจุด ที เราอยู่” บาเรี ย
อธิบาย

“เมือวานฉันลื มถามว่าพวกนายใช้ สายใยพลังของอะไร

ในการจับตําแหน่งของพวกเราแต่ละคน” เชรี พถาม

บาเรี ยหันไปหาเวิร์น เวิร์นจึงผิวปากขึน จนเกิดแสงเป็ น

ประกายวิบวับเรื องจากชือทีใต้ ปีกหมวกของเขา
548 กัลฐิดา

“เวทแห่งแสงครับ ชือที สลักอยู่บนหมวกของทุกคน มัน

ทําจากอัญมณีเวทแห่งแสงซึงจะตอบสนองต่อเสียงผิวปากของผู้
ทีควบคุมการเคลือนทีของทังที ม ดังนันหนึงในปั จจัยสําหรับการ
ใช้ หมวกทีมคือ ในทีมนันต้ องมีคนทีใช้ เวทแห่งแสงในระดับดีถึงดี
มากอยู่ด้วย ซึงไม่เป็ นปัญหากับทีมของเรา”

เชรี พพยักหน้ า พลางล้ วงของบางอย่างออกจากกระเป๋ า

“กันพลาดให้ ทกุ คนเอานีไปติดไว้ ทีอกเสือด้ วย”

เข็มกลัดทรงกลมสีใส ลอยไปตรงหน้ าทุกคน แล้ วเชรี พก็

อธิบายต่อ

“นีคือ ผลึกชีตําแหน่ง ในกรณีฉกุ เฉิน มันจะช่วยให้ หน่วย

พิทกั ษ์ คมู ีร่า ฟอเรสหาพวกเราเจอ”

ทุกคนหยิบผลึกชีตําแหน่งมากลัดติดไว้ ทีอกเสือ ชิลด์จึง

พูดต่อ

“ฉันสอบถามจากรุ่ นพีจอมเวททีลงพืนทีในครังแรก จาก

ตรงนีไปถึงจุดทีสองใช้ เวลาเดินทางประมาณสองชัวโมง เพราะ
พวกเขาต้ องเดินทางอ้ อมคริติคอลโซน ฉะนันเพือความง่ายอย่าง
ที เราตกลงกัน เมื อวาน ฉั น ลิ ล่ า ที น่ า พี เชรี พ และเวิร์น จะเดิ น
 Baria’ Mission i 549
ปริศนามารีโลนี่

อ้ อมคริ ติคอลโซนไปยังจุดที สอง ส่วนพี ดาลัน ลิ นค์ นีล พีโคตัล

และบาเรี ย จะเดินผ่านคริติคอลโซนไปเจอกันทีนัน”

สมาชิกกลุ่มย่อยทังสองต่างพยักหน้ า ชิลด์จึงอธิบายต่อ
ว่า “ถ้ ากลุ่มไหนไปถึงที หมายก่ อน ให้ รออีก กลุ่มก่อนจนครบ
วัน หากกลุ่มนันยังตามมาไม่ถึง ขอให้ แจ้ งหน่วยพิทกั ษ์ คมู ีร่า ฟอ
เรสได้ เลย และยกเลิกภารกิ จทังหมดกลับไปรอที บ้ านฉัน แล้ วก็
อย่าลืมกางบาร์เรี ยร์ อําพรางตัวเอง หรื อใช้ หมวกช่วยด้ วยนะ”

“ตกลง” ทังหมดตอบพร้ อมกับหน้ าจอมนตราทีสลายไป

ชิ ล ด์จึงยื นมื อมาด้ านหน้ า เพื อเรี ย กรวมพลัง เหล่ า เด็ ก

ห้ องหนึงก็ทําตามโดยอัตโนมัติ ตามด้ วยโคตัลซึงเคยชินกับการ
ร่ วมที ม กับพวกลิ น ค์ ม าก่อนแล้ ว เหลื อก็ แต่เชรี พ กับดาลันที ยื น
มองการรวมพลังกันอย่างงงๆ

“มาสิครับพีดาลัน” ลินคอร์ นร้ องเรี ยก

ดาลัน มองมื อ ของรุ่ น น้ อ งที ประสานกัน นิงอยู่แ ป๊ บหนึง

แล้ วจึงเอื อมมื อไปจับ ตามด้ วยเชรี พที ต้ องมุดเข้ าไปอยู่กลางวง
ของคนทังหมดถึงจะวางมือประสานรวมกับพวกผองได้
550 กัลฐิดา

“ขอบคุณ ที มาช่ว ยผมในวัน นี เจอกัน ที จุด หมายครั บ ”

ชิลด์เอ่ยนําขึนก่อน

“แล้ วเจอกัน” เหล่าอดีตเด็กห้ องหนึงตะโกนก้ องตอบรับ

แล้ วแยกมือออกจากกัน พลางเดินแยกไปรวมกลุ่มของตัวเอง ลิ
นคอร์ นหันไปมองหน้ าลิล่าทีเดินไปอยู่ข้างชิลด์แล้ วยิม ลิล่าก็ยิม
ตอบ ส่วนทีน่าก็โบกมือให้ นีล

“งันกลุ่ม เราไปก่อนนะ” ชิ ล ด์ เอ่ย ขึนพลางพยัก หน้ าให้

สมาชิก ของกลุ่มตัวเอง ก่อนจะหันไปยังทิ ศทีจะเดินทาง เขายก
มือขึนแตะปี กหมวก แล้ วกดเลือกสัญลักษณ์ เบรนบอร์ ด และกด
ปิ ดหน้ าจอมนตรา

ผลุบ!

เบรนบอร์ ด ที ได้ รั บ การปรั บ ปรุ ง ใหม่ ใ ห้ ปราดเปรี ย ว

กว่าเดิมก็ปรากฏขึน ทังหมดกระโดดขึนไปยืนบนเบรนบอร์ ด แล้ ว
พาหนะของชาวเซกันซึงเป็ นของเล่นทีขายดีอีกชินของมาสเตอร์ บ
ราวน์ก็พงุ่ เรี ยดพืนดินหายเข้ าไปในป่ า

“พวกเราก็ ไ ปกัน เถอะ” ลิ น คอร์ น เอ่ ย พลางลอยตัวขึ น

เหนือพืนด้ วยพลังตัวเอง ขณะมองเพือนร่ วมทีมทีก็ทําเหมือนกัน
 Baria’ Mission i 551
ปริศนามารีโลนี่

“ชัก จะตื นเต้ น แล้ ว ว่ าไหม” โคตัลเคลื อนตัวมานํ า หน้ า

ขณะคนทีเหลือเคลือนตัวแปรขบวนเป็ นรู ปสามเหลียมมุง่ หน้ าเข้ า
ไปยังผืนป่ าซึงแทบจะไม่มีทางเดินอย่างปกติ

โคตัลมองผืนป่ าข้ างหน้ าแล้ วหลับตาลง ก่อนจะลืมตาขึน

พร้ อมกับส่งกระแสพลังของเขาพุง่ ผ่านป่ าไปข้ างหน้ าเป็ นรัศมีครึ ง
วงกลมประมาณสักร้ อยเมตร ต้ นไม้ ทีขึนปกคลุม อย่างหนาทึบ
เมือครู่ก็เคลือนกิงก้ านแหวกออกเป็ นทาง ริ มฝี ปากของคนขีแกล้ ง
ยกขึนราวกับ พอใจกับ เส้ น ทางที ไม่ ป ลอดภัยเบื องหน้ าไม่น้ อ ย
แล้ วพุง่ ตัวนําคนในทีมล่วงหน้ าไปทันที

ร่ า งของคนทังห้ า จึง เคลื อนผ่ านไป โดยมี โคตัล เคลื อน

นํ า ไปข้ า งหน้ าทํ า หน้ าที กํ า หนดทิ ศ ทาง แต่ แ ล้ วการเคลื อนที
อันรวดเร็ วก็หยุดชะงัก เหล่าผู้ติดตามก็มาหยุดอยู่รวมกัน ขณะ
มองสิงกีดขวางข้ างหน้ าพวกเขาเป็ นตาเดียว

“ม่าน...แมกไม้ ประตูดา่ นแรกทีต้ องผ่าน หากจะเข้ าสู่คริ

ติคอลโซนของคูมีร่า ฟอเรส” บาเรี ยพึมพําพลางยกมือขึน เหรี ยญ
ดินซินเทลก็ปรากฏขึนบนฝ่ ามือ ขณะทีดาลันก้ าวเข้ าไปยืนข้ างบา
เรี ย

“พีเองทีถือบัตรผ่านสินะครับ” บาเรี ยยิมถาม

552 กัลฐิดา

ดาลัน ไม่ ตอบ เขากลับ นิงมองม่ านสี เขี ย วใสที เรื องแสง
ขวางกันพวกเขาไว้ ตลอดแนวทังด้ านหน้ าและซ้ ายขวา และหลัง
ม่านสีเขียวใสนี ก็มีสภาพไม่ตา่ งกับจุดทีพวกเขายืนอยู่ ทว่าด้ วย
ดวงตาของว่าทีไซเอน ภาพทีเขาเห็นกลับแตกต่าง ชายหนุ่มเอือม
มือไปแตะม่านสีเขียวนัน

จุม๋ !

มือของดาลันทะลุผา่ นม่านเข้ าไปแล้ ว แต่ทกุ คนกลับมอง

ไม่เห็นมือทีอยู่ในฟากตรงข้ าม และเสียววินาทีต่อมา ร่ างของดา
ลันก็ถูกดูดเข้ าไป ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน บาเรี ย มี
ปฏิกิริยาตืนตัวเร็ วทีสุด เขาหลับตาลงแล้ วร่ายเวท เหรี ยญดินซิน
เทลสว่างวาบขึน รัศมีของแสงทีสว่างขึนนัน ทําให้ ม่านสีเขียวกระ
เพิมไหวเป็ น คลื นน้ อยๆ แล้ วม่านก็ แหวกออก เผยให้ เห็ นสภาพ
พืนทีทีแท้ จริงซึงรอคอยพวกเขาอยู่ข้างหลังม่าน

มัน คื อ หุ บ เหว ดาลัน ที ผลุ บ หายเข้ าไปเป็ น คนแรก ยื น

ลอยตัวอยู่กลางอากาศ มีสายลมพัดหมุนวนขึนมาจากเบืองล่าง
จนเส้ นผมดําขลับของดาลันพลิวไสว และเมือชายหนุม่ ตวัดมือขึน
ด้ านบน สายลมที พัดอยู่รอบตัวเขาก็สะบัดม่านสีเขียวเรื องใสๆ
นันขึนไปด้ านบนตลอดทังแนว เพือนร่ วมทีมทีรออยู่อีกฟากก็พุ่ง
 Baria’ Mission i 553
ปริศนามารีโลนี่

ตัวเข้ ามายืนอยู่ข้างเขา และเมือสายลมสงบลง ม่านสีเขียวเรื องก็

ทิงตัวกลับลงมาปิ ดไว้ เหมือนเดิม

“เป็ น ม่านเจ้ าปั ญหาจริงๆ” โคตัลพึมพําขณะมองม่านสี

เขียวเรื องซึงสะท้ อนภาพท้ องฟ้าเวิงว้ างไร้ ขอบเขต นันคือสาเหตุที
ทําให้ พวกเขาเห็นทางฝั งนี เป็ นหน้ าผา เพราะหากมองจากจุดที
ยื น อยู่บ นผื น ดิ น ทางฝั งโน้ น ก็ จะเห็ น ดาลัน ยื น อยู่ กลางอากาศ
ขณะที พวกเขายื น อยู่ บ นพื นดิ น แต่ พ อข้ า มฝั งมายื น ตรงจุ ด
เดี ย วกับดาลัน จึงพบว่าในฟากนีไม่ใช่อยู่กลางอากาศธรรมดา
แต่มนั คือท้ องฟ้าทีอยู่เหนือคูมีร่า ฟอเรส

สภาพผืนป่ าทีเบืองล่างเขียวชะอุ่ม และไอพฤกษาเวทที

สัมผัส ได้ ก็ รุน แรงยิงกว่าตอนแรกทีย่างกรายเข้ ามาในป่ าแห่งนี
เสี ย อี ก หรื อนี คื อความลึก ลับของผื นป่ า ว่า กัน ว่า คริ ติ คอลโซน
เป็ นเขตพืนทีทีมีลกั ษณะคล้ ายพืนทีสีเทามาก เพียงแต่มันแทรก
อยู่ในพืนทีปกติ จึงเป็ นพืนทีต้ องห้ ามทีไม่ให้ คนทัวไปเหยียบย่าง
เข้ าไป มีคนเพียงไม่กีอาชีพเท่านันทีได้ รับอนุญาตให้ เข้ าไปปฏิบตั ิ
ภารกิจในพืนทีเหล่านีได้ และเคยมีคนตังข้ อสังเกตว่า บ่อยครังที
เหล่ า ผู้ ค นซึ งหลงทางอยู่ใ นคู มี ร่า ฟอเรส ก็ มั ก จะหาพบได้ ที
บริ เวณชายขอบคริ ติ ค อลโซน และพวกเขาก็ อ ยู่ ใ นสภาพที
แตกต่างกันไป บางคนความจํ าเสื อมไปตลอลชีวิต บางคนก็ แค่
554 กัลฐิดา

สูญ เสียสติสัมปชัญญะไปหลายเดือน หรื อนันคือคําเตือนให้ ผ้ ูที

ต้ องการย่างกรายเข้ าไปในดินแดนศักดิสิทธิแห่งนัน ได้ ร้ ูจกั เจียม
ตัวแล้ วออกไปให้ หา่ งจากพืนทีนีเสีย

“ทุกคนฉันว่าเรามีปัญ หาแล้ วละ” นี ลเอ่ยขณะจ้ องมอง

แผนทีตรงหน้ า ซึงบอกตําแหน่งทีพวกเขาลอยตัวอยู่

“อะไร?” ลิน คอร์ นถามพลางเรี ย กแผนที ออกมาดู แล้ ว

ขมวดคิว เพราะจุดทังห้ าสีซงแสดงตํ
ึ าแหน่งของพวกเขาบนแผนที
บ่งบอกว่า กลุ่มของพวกเขากําลังเข้ าใกล้ เครื องหมายกากบาทที
เกิ ด ป่ าเสื อมโทรมจุด ที หนึ ง ซึงมัน อยู่ในพื นที ป่ าที ลึก มากกว่า
แทนทีจะเป็ นเครื องหมายกากบาททีสองซึงเป็ นเป้าหมาย

“เป็ นไปได้ ไง ตอนก่อนทีเราจะเข้ ามาหลังม่านแมกไม้ น่ะ

จุดทีเรายืนอยูต่ รงนันมันอยูห่ า่ งจากตรงนีมากเลยนะ”

“เพราะม่านแมกไม้ คือ มนตราข้ ามมิติอย่างหนึง น่าจะ

เป็ นท่านดีดาเรนที ร่ ายเวทเพือกันอาณาเขตไว้ ให้ เหล่าภูตต้ นไม้
ยังคงวิถีชีวิตของตัวเองได้ เหมือนเดิม มันเหมือนประตูทีไม่ว่าจะ
เปิ ดจากตรงไหนก็ จะมาโผล่แต่ในพืนที ส่วนทีกันไว้ ” ดาลันตอบ
พลางหันไปมองรอบตัว แล้ วพูดต่อ
 Baria’ Mission i 555
ปริศนามารีโลนี่

“และถ้ าเดาไม่ผิด ทุกทีทีเป็ นคริ ติคอลโซนจะเป็ นแบบนี

เหมือนกันหมด”

“ให้ ตายเถอะ มีแต่คนบอกว่า คริ ติคอลโซนอันตรายๆ ก็

เพิงเข้ าใจวันนีแหละ ว่าทํ าไมถึ งอันตราย ก็เล่นแค่ก้าวผ่านม่าน
แมกไม้ มาก้ าวเดียว ก็ไม่ร้ ูไปโผล่ทีไหนแล้ ว มันก็น่ากลัวอยู่หรอก
ว่าแต่ถ้ามันไปโผล่ทีไหนก็ได้ ในพืนทีทีกันอาณาเขตเอาไว้ แสดง
ว่าสีของม่านแมกไม้ น่าจะเป็ นตัวกําหนดหรื อเปล่าครับ ว่าสีเขียว
คือเฉพาะในคูมีร่า ฟอเรส” โคตัลรํ าพึงด้ วยนําเสียงและสีหน้ าทีดู
เหมือนจะตืนเต้ นมากกว่ากังวล

“น่าจะเป็ นอย่างนันครับ ผมเคยเห็นคริ ติคอลโซนในดา

โรก้ า ก็ มี ม่านมนตราเป็ น สี ดํา โปร่ งแสง และถ้ าเดาไม่ผิด ระดับ
ความโปร่ ง แสงของม่ า นมนตราเหล่ า นี น่ า จะกํ า หนดความมี
อันตรายของพืนที ที จะเข้ าไปด้ วยซึงมากน้ อยต่างกันไป” ดาลัน
ตอบ

บาเรี ยขมวดคิวพลางหันไปมองตรงบริ เวณเดิมทีพวกเขา

ผ่านเข้ ามา ซึงตอนนีมองไม่เห็นม่านแมกไม้ สีเขียวเรื องนันอีกแล้ ว
ดาลันเห็นอย่างนันจึงพูดต่อว่า

“ต้ องมองมาจากด้ านนอกน่ะ”

556 กัลฐิดา

โคตัลบิดตัวเพือยืดเส้ นยืดสายพลางตอบว่า “งันก็สบาย

แหละ อันนียังไม่ใสมาก ก็แสดงว่าไม่อนั ตราย”

“ถึงเป็ นอย่างนันก็อย่าประมาทดีกว่าครับ” บาเรี ยเตือน

พลางหรี ตามองไปยังทิศซึงเป็ นจุดทีพบป่ าเสือมโทรมจุดแรก เมือ
ดูจากแผนที มันน่าจะอยู่หา่ งจากทีนีไม่ถึงสองกิโลเมตร

“ทําไม” โคตัลถามอย่างแปลกใจ

บาเรี ยหันไปสบตารุ่นพี ก่อนจะเลยไปสบตาดาลัน

“พีดาลันรู้สึกสินะครับ”

“ไม่ใช่แค่พีดาลันหรอก พวกเราก็ร้ ู สึก บา” นีลตอบแทน

พลางหลับตาลงสูดลมหายใจเข้ าลึก แล้ วพูดต่อว่า “ทีนีมีพลังเวท
สูงมากจนเหมือนอยูใ่ นพืนทีสีเทาเลย”

“เปล่า ไม่ใช่แค่เหมือนอย่างทีบอก ทีนีถูกกันอาณาเขตไว้

ให้ เหล่าภูตต้ นไม้ ยงั คงวิถีชีวิตแบบเดิมๆ ของตัวเองได้ ดังนัน มัน
จึงเป็ น พื นที แบบเดียวกันกับพื นที สี เทา” ดาลัน ตอบเสี ย งมันใจ
และในเสียววินาทีนนั วงมนตราสีดําลวดลายประหลาดก็ปรากฏ
ขึนทีใต้ เท้ าของทุกคน
 Baria’ Mission i 557
ปริศนามารีโลนี่

ทุก คนก้ มมองวงมนตราที ใต้ เท้ า ของตัวเอง แล้ วหัน ไป

มองชายหนุ่มผู้เงี ย บขรึ ม ซึงแทบไม่แสดงความรู้ สึกใดๆ ให้ เห็น
เลย แต่พอเขาแสดงฝี มือนีสิ กลินไอเย็นยะเยือกก็แผ่ออกมาจาก
ตัวของดาลันทันที ขนาดเวลาปกติรอบตัวว่าทีไซเอนก็ดทู รงพลัง
อยู่แล้ ว พอเข้ ามาอยู่ในพืนทีทีเขาใช้ พลังได้ อย่างเต็มที ก็เลยทํ า
ให้ คนทังหมดรับรู้ ได้ ว่า การทีดาลันต้ องเดิน ทางออกจากพื นที สี
เทาเพื อไปใช้ ชี วิตอยู่ข้างนอกนัน คงสร้ างความลําบากให้ ผ้ ูชาย
คนนีอย่างมากเลยทีเดียว

“เราจะเปลี ยนเป้ า หมายไหม ไหนๆ ก็ เข้ า มาถึ งตรงนี

แล้ ว” โคตัลถามความเห็นผู้ร่วมทีม

“งันเดี ยวผมส่ ง ข่ า วให้ อี ก กลุ่ ม รู้ ด้ วยนะครั บ ” นี ล เอ่ ย

พลางล้ วงกระดาษสายลมสีแดงออกมาเขียนข้ อความบางอย่าง
ลงไป แต่ ก่ อ นที เขาจะเอ่ ย คํ า ว่ า ‘สายลมจงพั ด ผ่ า น’ อยู่ๆ ที
เบืองหลังตรงบริ เวณทีคนทังหมดลอยตัวอยู่ ก็มีแรงลมมหาศาล
พัดมาวูบใหญ่ แล้ วหยุดลงพร้ อมกับใบไม้ หลากสีทีร่วงหล่นลงสู่
พืนดังกราวราวกับสายฝน

โคตัล คว้ า ใบไม้ รูป ร่ า งประหลาดมาดู แล้ ว ต้ อ งเบิ ก ตา

กว้ าง พลางหันซ้ ายหันขวามองไปทัว
558 กัลฐิดา

“เกิดอะไรขึนครับ” ลินคอร์ นถาม ขณะทังหมดได้ ยินเสียง

สัญญาณดังมาจากแผนทีแสดงไอเวท

บาเรี ยรี บดึงข้ อ มูล ออกมาดู “ทํ า ไมไอเวทถึ งได้ ผัน ผวน
มากแบบนีละ”

“มันกําลังมา” ดาลันพูดลอยๆ เสียงเบา แล้ วหลับตาลง

วงมนตราของดาลันเรื องแสงขึน รอบๆ ขอบวงมนตราทีมี

บาร์ เรี ยร์ สีเทาโอบล้ อมคนทังหมดไว้ ขณะทีบาเรี ยจ้ องค่าพลังเวท
ทังหมดซึงปรากฏขึนบนหน้ าจอมนตรา มันเปลี ยนแปลงค่าอยู่
ตลอดเวลา เหมื อนกับ ทุก คนที เรี ย กหน้ าจอมนตราของตัว เอง
ออกมาดูด้วยเช่นกัน

“ทํ า ไมพลัง เวททังเจ็ ด สายจึ ง ขาดความสมดุล ไปมาก

ขนาดนีละ” นีลอุทาน

โคตัลกํ าใบไม้ ประหลาดในมือไว้ แน่น ขณะกัดฟั นพูดว่า

“เพราะป่ ากําลังกรี ดร้ องน่ะสิ”

สินเสียงพูดของโคตัลก็ดรู าวกับป่ าขานรับคําพูดนัน เสียง

นันดังลันไปทัวป่ าตามด้ วยพายุใบไม้ ทีพัดกรรโชกเข้ ามาปะทะคน
ทังกลุ่มดุจฝนห่าใหญ่ แต่คราวนี มันไม่ไ ด้ รวดเดี ยวผ่ านไปแล้ ว
 Baria’ Mission i 559
ปริศนามารีโลนี่

หยุดลงเหมื อนครั งแรก แต่เป็ นพายุใบไม้ ที มี ขนาดหลากหลาย

แตกต่างกันไปทังสี และไอเวท ซึงมันพัดโหมกระหนําเข้ าใส่พวก
เขาดุจสายฝนคลุ้มคลัง

ครื น! เปรี ยะ! เปรี ยะ! เปรี ยะ!

เสียงใบไม้ พ่งุ ปะทะกับบาร์ เรี ยร์ ค้ มุ กันทีดาลันสร้ างห้ อม

ล้ อมวงมนตราไว้ ดงั ถี ยิบอยู่ท่ามกลางความตืนตระหนกของคน
ทังหมด ทุกคนที รู้ จัก คูมีร่า ฟอเรส ไม่เคยคิด จะว่าจะได้ เห็น ป่ า
พิโรธ แต่ตอนนี พวกเขากํ าลังอยู่ท่ามกลางพายุแห่งความโกรธ
เกรี ยวนัน

“มารูนก้ า” โคตัลพึมพํา ขณะเพ่งสายตาไปยังทิศทีทําให้

เกิดเจ้ าพายุใบไม้ นี ไม่นานสิงทีเข้ ามาอยูใ่ นคลองสายตาของพวก
เขา คือพายุหมุนทีพัดดึงดูดเหล่ามวลใบไม้ ให้ หลุดออกจากต้ นไม้
แล้ วบิ ด เป็ น เกลี ย วหมุ น ควงสว่ า นขึ นเป็ น ลํ า ตังตรงขึ นไปใน
อากาศ

“พายุหมุนทีแรงขนาดดูดใบไม้ ให้ ขึนไปแบบนีได้ นีมัน...

เกิดอะไรขึน” บาเรี ยพึมพํา

ครื น!
560 กัลฐิดา

เสียงของพายุหมุนทีควงสว่านไปพร้ อมๆ กับการเคลือน

ตัวด้ วยความเร็ วสูงเข้ ามาใกล้ พ วกเขามากขึนทุกที ฟังจากเสี ยง
สะท้ อ นที ดัง ชัด เจนมากขึ นเรื อยๆ จนลิ น คอร์ น ต้ อ งช่ ว ยเสริ ม
อาณาเขตบาร์ เรียร์ของดาลันให้ แข็งแกร่งขึนอีก

“ต้ องอยูต่ ิดกับพืนดินให้ มากเข้ าไว้ ” โคตัลบอกทุกคน

“อะไรนะครับ” นีลถามยํา

“มันคือพายุหมุนไอเวทมารูนก้ า ต่อให้ เราทุกคนกางบาร์

เรี ย ร์ ป้ อ งกั น เต็ ม ที อย่ า งไร ก็ ต้ า นทานมารู น ก้ าไว้ ไ ม่ ไ ด้ ห รอก
นอกจากอยู่ใต้ ดนิ ” โคตัลตอบ

“หนี จะง่ายกว่าไหมพี ?” บาเรี ย ออกความเห็ น ด้ วยวิธี ที

น่าจะดีกว่า

“นายจะบ้ าเหรอ มารู นก้ าจะไล่ล่าเพือดึงดูด ทุกอย่างที

เป็ นพลังเวทซึงอยู่ใกล้ ตวั มัน ยกเว้ นสิงทีเชือมต่อกับดิน ไม่เห็ น
เหรอว่าทํ าไมมันดูดแต่ใบไม้ ถ้ าพวกเราเคลื อนที มัน จะเคลือน
ตาม สร้ างหลุม หลบภั ยเร็ ว” โคตัล ตะเบ็ งเสี ย งสังดังลัน เพราะ
เสียงกรี ดร้ องของป่ าเริ มดังลันใกล้ เข้ ามาจนกลบเสียงพูดคุยของ
ทุกคนจนหมด
 Baria’ Mission i 561
ปริศนามารีโลนี่

“งันลงไปด้ า นล่ า งก่ อ น” ลิ น คอร์ น ตอบ แล้ วทังหมดก็

เคลือนตัวลงสูพ่ ืนดิน

“กรอสดิก!”

บาเรี ยเปล่งเสียงร่ ายมนตราบทหนึงดังขึน ทําให้ ผืนดิน

เวิงใหญ่บริ เวณนันเปลียนแปลงรู ปร่ างเป็ นรู ปโดมของหลุมหลบ
ภัยขนาดย่อมขึนในทันใด ลินคอร์ นจึงรี บเสริมความแข็งแกร่งด้ วย
ใยอัคคี เพือเวททํ าให้ ดินแกร่ งและทนทานยิงขึน โคตัลรี บแผ่พุ่ง
พลัง พฤกษาเวทสร้ างผื น หญ้ าขึ นปกคลุม ไว้ โดยรอบ แล้ ว คน
ทังหมดก็มดุ เข้ าไปหลบในหลุมหลบภัย

“ฝากพีดาลันช่วยกางอาณาเขตด้ วยครับ” โคตัลร้ องบอก

พลางก้ มมองใบไม้ ในมือ แล้ วยกมื อไปแปะเพดานหลุมหลบภัย
จากนันเพดานดินของหลุมหลบภัยก็กลายเป็ นหลังคาสีใสราวกับ
กระจก จนมองผ่ านออกไปเห็ น พายุฝ นและใบไม้ ทีข้ างนอกได้
อย่างชัดเจน

“ขอดูให้ ชดั ๆ หน่อยเถอะ” โคตัลพึมพํา

“ตกลงไม่ ไ ด้ อยากหนี แต่ เพราะอยากดู ?” บาเรี ย ตัง

คําถามกวนรุ่ นพีตัวแสบ ทังทียังไม่ละสายตาจากหน้ าจอมนตรา
ซึงแสดงค่าผลความแตกต่างของพลังเวทในพืนที
562 กัลฐิดา

“มันก็ส่วนหนึงน่ะ นะ ถึงหนี ก็หนี ไม่รอด ถ้ านี คือพายุไอ

เวททีทําให้ ใบมิลโก้ หลุดได้ ละก็”

“มิลโก้ ? ต้ นไม้ โบราณทีได้ ชือว่า ใบไม่เคยร่ วงเลยใช่ไหม

ครับ” นีลถามอย่างสนใจ

โคตัลพยักหน้ า ทังทีไม่ได้ ละสายตาจากหลังคาหลุมหลบ

ภัยเลย

“ใช่ ไม่ว่าลมจะแรงแค่ไหน แม้ ขนาดเกิดพายุ ใบของมิล

โก้ ก็ไม่เคยร่ วงหลุดจากต้ น และเพราะมิลโก้ เป็ นใบไม้ ทีทนทาน
ขนาดนันไง มันถึงถูกนํามาใช้ เป็ นต้ นแบบเพือทําลีฟเลต[1]”

เสียงพายุหมุนกํ าลังเคลือนตัวผ่านหลังคาหลุมหลบภัย
ของพวกเขา มันดังก้ องสะท้ อนไปทัวป่ า กลบเสียงพูดของโคตัล
จนไม่ได้ ยิน โคตัลจึงชีนิวเป็ นสัญ ญาณให้ ทุก คนหันไปมองพายุ
หมุนทีกําลังเคลือนผ่านไป

“นันไง เห็นใบมิลโก้ ไหมล่ะ มันหลุดลอยลมมาให้ เห็นเต็ม

ไปหมด”

“พายุใหญ่ ขนาดนี มันก็ น่าจะหล่ นไหมพี ” ลิ นคอร์ น ตัง

ข้ อสังเกตบ้ าง เพราะเขาไม่เคยได้ ยินเรื องเกียวกับต้ นไม้ นีมาก่อน
 Baria’ Mission i 563
ปริศนามารีโลนี่

และมันเป็ นธรรมชาติของใบไม้ ไม่ใช่เหรอ ทีต้ องผลัดใบร่ วงหล่น

ตามฤดูกาลเป็ นเรื องธรรมดาทัวไป

“ใช่ ก็เพราะพายุใหญ่ขนาดนีไง พวกนายคงไม่ร้ ูสินะ ว่า

ในปราการฟาเรนเซ่เขาพูดถึงเหตุผลทีเลือกลักษณะของลี ฟเลต
ให้ เหมือนกับใบมิลโก้ ว่าไง”

ทุกคนส่ายหน้ า ขณะทีดาลันพูดว่า

“มันเป็ นการเตือนสติ”

โคตัลหันไปสบตาดาลันอย่างสงสัย เช่นเดียวกับลินคอร์
นที มองดาลัน เช่น เดีย วกัน ผู้ชายคนนี ดูเหมื อ นจะรู้ เรื องอะไรๆ
มากกว่าท่าทางทีแสดงออกจริ งๆ ด้ วย

‘เพราะตอนนันอยู่ ๆ เขาก็ พู ด ว่ า คูมี ร่ า ฟอเรสขึ นมา

เฉยๆ’ ลินคอร์ นคิด ขณะทีโคตัลพูดต่อว่า

“...ในบันทึกของปราการฟาเรนเซ่ บันทึกเหตุผลทีใช้ ใบ
มิ ลโก้ เป็ นต้ นแบบของลี ฟ เลตไว้ ว่า ไม่ใ ช่เพราะมัน คงทนอย่า ง
เดี ยว แต่ยังเป็ น สิงยํ าเตือนว่า หากวัน ใดใบไม้ ของต้ นมิลโก้ ร่วง
หล่น นันคือเวลาทีคูมีร่า ฟอเรสจะให้ กําเนิดสายเลือดแห่งป่ า”
564 กัลฐิดา

“สายเลือด...หมายถึงภูตเหรอ”

โคตัลพยักหน้ า “ก็อาจจะใช่นะ ฉันเคยคุยเรื องนีกับคุณ

น้ าเชรี เหมือนกัน คุณน้ าแค่ยิมๆ แต่ไม่ตอบ ฉันเลยคิดว่ามันอาจ
เป็ นแค่ตํานาน”

“แต่ ใ นเซวี น่ า ไม่ เคยมี ตํ า นานที ไม่เป็ นความจริ ง ” บา

เรี ยแย้ ง จนโคตัลยิมกว้ าง

“ใช่ ในเซวีน่า ไม่เคยมีตํานานหลอกเด็ก...เพราะทังหมด

ล้ วนเป็ นเรื องจริง”

ครืน!...ฟุบ!

หญ้ าทีคลุมเหนือหลังคาโดมของหลุมหลบภัยของพวกลิ
นคอร์ น ถูก พายุพัด ปลิว หายไป ขณะที โคตัลดึงพลังของตัวเอง
กลับคืน ทํ าให้ ทังหลุมหลบภัยมื ดสนิ ทลงทัน ที กระทังทุกสรรพ
เสียงทีด้ านนอกเบาลง บนหน้ าจอมนตราแสดงผลของบาเรี ยก็ก
ลับสู่สภาวะปกติทีมีคา่ ไอเวทของพฤกษาเวทไต่ระดับสูงขึนอย่าง
รวดเร็ ว ทุกคนจึงออกจากหลุมหลบภัย แล้ วสลายมันไป สภาพ
ต้ นไม้ โดยรอบทีเห็นยืนต้ นโกร๋ นจนแทบไม่เหลือใบ

“อย่างกับใครมาปล้ นป่ าเลยเนอะ” นีลพึมพํา

 Baria’ Mission i 565
ปริศนามารีโลนี่

“มัน ยิงกว่าการปล้ น เพราะมัน กํ าลังทํ าให้ ต้น ไม้ ทุก ต้ น

ต้ อ งรี ด เร้ นพลัง เวททังหมดที มี อ อกมาเพื อผลิ ใบใหม่ ดูนันสิ ”
โคตัลตอบพลางชีให้ ดตู ้ นไม้ ต้นใหญ่ทีเริ มผลิใบ แล้ วกวาดสายตา
ไปมองต้ นอืนๆ ก็กําลังทําในสิงเดียวกัน

“แล้ วเจ้ าพายุนนั มันจะสลายไปเมือไรเหรอครับ” ลินคอร์

นถามถึงจุดจบของเจ้ าตัวทําลายล้ างแรงสูงนัน

โคตัล ส่ายหน้ า “ไม่ใครบอกไว้ ชัด เจน แต่ห วังว่า มัน จะ

เหมือนพายุทวไป
ั ทีสลายตัวไปเองอาจนานหน่อย แต่ก็...” โคตัล
พูดถึงตรงนีก็หยุดพูดกะทันหัน แล้ วยกมือขึนจับหูตวั เอง ท่าทาง
ผิดสังเกตนัน ทําให้ คนอืนๆ หันมามองหน้ ากัน

“มัน กํ า ลังมา” โคตัล พึ ม พํ า แล้ ว รี บ ตะโกนก้ องแข่ง กับ

เสียงแหลมของบางอย่าง ซึงทิมแทงเข้ าทีกลางลําต้ นของต้ นไม้ ที
กําลังผลิดอกออกใบใหม่

ฉึก! ฉึก! ฉึก!...สวบ! สวบ!

“หาทีหลบเร็ ว!”

ทุกคนกระโดดลอยตัวขึนไปในอากาศให้ สูงขึน ขณะที มี

สิงเหมือนกับรากต้ นไม้ พุ่งผ่านกลุ่มของพวกเขาไปยังต้ นไม้ ซึงอยู่
566 กัลฐิดา

ใกล้ โคตัลที สุด จากนันแสงสี เขี ยวเรื องก็ถูกดูดจากต้ นไม้ ต้นนัน

และเมื อทังหมดก้ ม มองเจ้ า สิ งนันก็ ต้ อ งตื นตะลึ งกับ สิ งมี ชี วิ ต
ตรงหน้ า ซึงพวกเขาไม่คิดว่าจะได้ เผชิ ญ หน้ ากับ มัน เร็ ว อย่างนี
เพราะเจ้ าสิงทีเคลือนตัวไปตามแรงดึงของรากของมัน ซึงฝังตัวอยู่
กับต้ นไม้ ทีเริ มเฉาและกําลังแห้ งเหียวลงเรื อยๆ ก็คือ...มารี โลนี

[1] สาส์ น ทีลงมนตราระดับ สูงพร้ อ มทังประทับ ตราประจําตระกูล วู้ด จะส่ งให้ ค น

ระดับ เจ้ าผู้ค รองรั ฐในการประชุม อย่ างเช่ น การประชุม เจ้ าผู้ค รองรัฐทุก 7 ปี
 Baria’ Mission i 567

32
ปริศนามารีโลนี่

มารีโลนี่
ต้ น ไม้ ลํ า ต้ น ให ญ่ โต ข น าด ห ล า ย ค น โอ บ ซึ งแ ผ่
กิงก้ านสาขาเขียวชะอุ่ม มันกําลังเคลือนตัวผ่านป่ าไร้ ใบโดยการ
ใช้ รากของมัน จ้ วงแทงและทิมลึกเข้ าไปในลํ าต้ นของต้ นไม้ รอบ
ข้ าง แล้ วดึงตัวเองให้ เคลือนที ไปพร้ อมๆ กับการดูดพลังเวทจาก
ต้ นไม้ ต้น นันจนมัน แห้ งเหี ยวและตายไปในทีสุด ก่อนจะชักราก
ออกแล้ วเปะป่ ายไปยั ง ต้ นด้ านข้ าง การขยั บ ของรากไปใน
ลัก ษณะนันทํ า ให้ ม ารี โลนี ต้ น นี เคลื อนไปข้ า งหน้ าแบบหมุ น
วนรอบตัวเองไปด้ วย

ภาพของรากที จ้ วงทะลุลํา ต้ น ของต้ น ไม้ ต้น แล้ วต้ น เล่ า

สร้ างความตืนตะลึงให้ แก่ทีมผู้ตามหามัน ซึงลอยตัวอยู่เหนือต้ น
อย่างไม่มีข้อกังขาใดๆ อีก ยิงมารี โลนีดูดพลังเวทได้ มากเท่าไร กิง
568 กัลฐิดา

ก้ านของต้ นมารี โลนีแต่ละอันก็ยิงแตกกิงแยกสาขาแผ่ขยายออก

มากขึน ชายหนุ่มทังห้ าสูดหายใจเข้ าลึกอย่างหนาวเหน็บพร้ อม
กันอย่างไม่ได้ นดั หมาย เพราะสิงทีเกิดขึนต่อหน้ าต่อตาตอนนี คือ
คํายืนยันในทุกข้ อสงสัยทีพวกเขาได้ ตงสมมุ
ั ตฐิ านเอาไว้

“มารี โลนี...สินะ” ลินคอร์ นเปรยขึน พลางส่งสัญญาณให้

ลูกทีมกระจายตัวออกเป็ นห้ าเส้ าล้ อมรอบอยู่เหนือต้ นมารี โลนี

“ไหนว่ามันลอยได้ ไง ทํ าไมไม่เห็นมันลอยละ เท่าที เห็ น

เหมือนมันใช้ รากดึงตัวมันให้ คืบคลานไปเรื อยๆ พร้ อมกับการหา
ต้ น ไม้ ม าเป็ น เหยื อรายใหม่ ม ากกว่ า” นี ล ถามแกมแดกดัน เจ้ า
ต้ น ไม้ ม หาประลัย พลางกางมื อ ออกสร้ างสายใยพลัง เวทมา
เชือมต่อกับเพือนทังห้ า เพือเตรี ยมการกางอาณาเขตจํากัดพืนที
ไม่ให้ มารีโลนีเคลือนทีอย่างอิสระได้ อีก

“มัน กํ าลังเติบโต นายไม่เห็ น เหรอ รากบางส่วนของมัน

เริ มเปลียนแปลงรู ปร่ างแล้ ว” โคตัลตอบพลางพยักพเยิดหน้ าให้
คนทังหมดเคลือนตัวลง

เปรี ยง!

ขอบอาณาเขตที กางพลังไว้ เคลื อนลงไปจนเกื อบจะถึง

ยอดของต้ นมารี โลนี พลันก็มีไอพลังมหาศาลมากระแทกคนทัง
 Baria’ Mission i 569
ปริศนามารีโลนี่

ห้ าให้ ถอยห่า งออกไป จนขอบพลังอาณาเขตที กางกันไว้ แตก

กระจาย ร่างของคนทังห้ าต้ องตีลังกาถอยห่างไปหลายสิ บเมตร
ก่อนจะพุ่งตัวหลบหลีกเหล่าใบไม้ และกิงก้ านของมารี โลนีทีพุ่งจู่
โจมเข้ าใส่พวกเขาแบบไม่ยงั

ดาลันและบาเรี ยเร่ งพลังขึนกางอาณาเขตร่ วมกัน ทัน ที

เพือป้องกันเพือนทังหมด ขณะทีลินคอร์ นกับนีลเคลือนตัวพุ่งสวน
ทางเข้ าหาฝูงใบไม้ เพือประชิดลําต้ นของเจ้ ามารี โลนี

“ลินค์!” นีลเรี ยกส่งสัญญาณ ขณะทีสร้ างร่ างแหมนตรา

สีเงินขึนเหนือยอดไม้ ของมารี โลนี

“ได้ เลยพวก” ลินคอร์ นตอบรับ พร้ อมสร้ างร่ างแหมนตรา

สีแดงเพลิงขนาดใหญ่ขึนคลุมทับร่ างแหมนตราสีเงินของนีล แล้ ว
สองหนุ่มก็ผลักร่างแหมนตราทังสองสีนนไปคลุ ั มทับลงตังแต่ยอด
ไม้ ของต้ นมารี โลนี กระสุนใบไม้ ทีเจ้ าพืชประดิษฐ์ ยิงสลุตใส่อย่าง
ไม่มีเว้ นจังหวะจึงปะทะกับร่างแหมนตราดังถียิบ

ขณะทีจอมเวทพฤกษาคนเดียวในกลุ่มก็เคลือนตัวอย่าง
รวดเร็ วไปกระตุ้นให้ ต้นไม้ ทียังคงเหลือรอดอยู่รอบๆ ให้ แต่ละต้ น
เร่ งผลิต างอกกิ งก้ านยื นยาวออกมา เพื อไปโอบรั ด เจ้ ามารี โลนี
570 กัลฐิดา

เอาไว้ ท่ามกลางสายตาของสีหนุ่มผู้ร่วมทีมทีเหลือ ซึงเคลือนตัว

มาห้ อมล้ อมจ้ องมองการกระทําของโคตัลตาไม่กะพริบ

“เยียมมาก” บาเรี ยชืนชมผลงานของโคตัลจากใจจริง

คนทังหมดลงมายืนบนพืนซึงห่างจากต้ นไม้ ประดิษฐ์ มา

รี โลนีซึงถูกตรึงให้ หยุดชะงักกิจกรรมของมันอยู่ไม่ไกลนัก

“จะหยุดต้ นไม้ ทีร้ ายกาจก็ต้องใช้ ต้นไม้ ด้วยกัน...” โคตัล

พูดยังไม่ทันจบ เจ้ ามารี โลนีที หยุดยื นต้ นนิงอยู่เมือครู่ ก็ งอกราก
อันใหม่พงุ่ ทิมแทงเข้ าในต้ นไม้ ทีรัดพันมันไว้

ฉึก! ฉึก! ฉึก!...

ทีสําคัญ ยังมีอีกหนึงรากในจํานวนทีงอกออกมาใหม่นนั
พุ่งตรงดิงมาหาโคตัล

“รุ่นพี! ระวัง!”

บาเรี ยตะโกนเตือนดังลัน พร้ อมกับบาเรี ยสีเขียวอ่อนของ

โคตัลก็ปรากฏขึนเป็ นเกราะป้องกันตัวเอง

ผลุบ!...เปรี ยง!
 Baria’ Mission i 571
ปริศนามารีโลนี่

รากของมารี โลนี พุ่งผ่า นบาร์ เรี ยร์ สีเขี ยวอ่อนของโคตัล

เข้ าไปได้ อย่า งง่า ยดาย แต่ฉับ พลัน นัน มัน ก็ ต้องปะทะกับบาร์
เรี ยร์ สีนําตาลของบาเรี ยที โผล่พรวดขึนมาสกัดกันมันไว้ ในเสียว
วิน าที เดีย วกัน แล้ วร่ า งของคนทังหมดก็ ห ายวับ ไปจากตรงนัน
ด้ วยพลังของลินคอร์ นและดาลัน

“พีดาลัน” ลินคอร์ นร้ องเตื อนว่าทีไซเอน เมือเขาเห็นเจ้ า

รากไม้ อันตรายนันเปลียนเป้าจู่โจมจากเหล่า ต้ น ไม้ ที รั ด พัน มัน
เป็ นพุ่งตรงมาหาพวกเขาทันทีทีพวกเขาปรากฏตัวอยู่ไม่ห่างจาก
มันนัก

ดาลันพยักหน้ าพลางเสริ มความแข็งแกร่ งของบาร์ เรี ยร์

มากขึน ในขณะที ลินคอร์ น สะบัดมื อให้ เกิ ดหยดนํ าฝนตกลงมา
ชโลมไล้ ให้ เปี ยกไปทัวต้ นมารี โลนี ตามด้ วยนีลทีเร่ งพลังทําให้ นํา
เหล่านันแข็งตัวจนกลายเป็ นนําแข็งทีลามห่อหุ้มมารี โลนีไว้ ทงต้ั น

“นี ถ้ าเผาได้ ฉั น ทํ า แล้ วนะ” ลิ น คอร์ น พู ด พลางมอง

ผลงานอย่างอดหงุดหงิดไม่ได้

“อย่าเลยน่า เพราะมีมากกว่าหนึงคนจะฆ่านาย ถ้ านาย

ทําอย่างนัน” บาเรี ยปรามให้ เพือนใจเย็น พลางหันไปมองโคตัลที
เอาแต่ขมวดคิวมองมารี โลนีทีหยุดการเคลือนไหวไปอีกครัง
572 กัลฐิดา

“เป็ นอะไรไปครับ”

“รากของเจ้ า นันทะลุผ่ า นบาร์ เรี ย ร์ ข องฉัน ” โคตัล ตอบ

อย่างครุ่นคิด แล้ วทําท่าจะออกจากวงมนตราของดาลัน แต่ก็ต้อง
ชะงักเมือดาลันพูดว่า

“และมันก็พงุ่ ผ่านบาร์เรี ยร์ ของผมได้ ด้วย”

“แล้ วไหงตอนนี...อ้ อ พีดาลันดึงพวกเราออกมาอยู่ในอีก

มิ ติห นึงสิน ะครั บ ” บาเรี ยหัน ไปมองรอบตัว การเคลื อนย้ า ยมิ ติ
อย่ างไร้ ที ติจ ริ งๆ ขนาดพวกเขาซึงเคยชิ น กับ การใช้ พ ลังของลิ
นคอร์ นมาบ้ าง แต่นีเป็ นครังแรกทีพวกเขาได้ เห็นคนอืนใช้ เวทแห่ง
รัต ติก าลได้ ย อดเยี ยมพอๆ กับ เพื อนของเขา ที สํ าคัญ คนคนนี
ไม่ได้ เรี ยนในโรงเรี ยนเวทแห่งเซวีนา่ ด้ วยซํา

“แต่ก็ทําไม่ได้ นานหรอกครับ เพราะทีนี อยู่ในอาณาเขต

เวทของท่านดีดาเรน” ดาลันตอบ ก่อนจะพาคนทังหมดกลับมา
ยังมิติเดิม

“แต่มนั ทะลุผ่านบาร์ เรี ยร์ ของบาไม่ได้ นี ทําไม” ลินคอร์ น

หันไปถามเพือน
 Baria’ Mission i 573
ปริศนามารีโลนี่

“ไม่ร้ ู เอาเป็ นว่าเราควรตัดสินใจเคลื อนย้ ายเจ้ ามารี โลนี

ออกไปจากที นี ก่อนดีกว่า ไม่อย่างนัน ฉันเกรงว่า พืนที ป่ าจะถูก
มัน ทํ า ลายมากกว่ า นี นะ” บาเรี ย ตอบ พลางมองย้ อ นไปตาม
เส้ นทางทีมารีโลนีเคลือนผ่านมา ก่อนทีจะมาถึงทีนี

“ถ้ าไม่ใช่เพราะรู้ มาก่อน ว่ามารี โลนีมัน ดูดพลังเวท ฉั น

อาจนึกว่าปราการฟาเรนเซ่กําลังเปลี ยนนโยบายสร้ างถนนสาย
ใหม่ในคูมีร่า ฟอเรสนะเนี ย” นี ลเอ่ยติดตลก แต่ไม่มีใครขํ าตาม
เพราะเส้ นทางที นี ล เรี ยกมั น ว่ า ถนนนั น มั น แตกต่ า งจาก
ความหมายของคําคํานันทุกประการ

ป่ าถูกทําลายเป็ นเส้ นตรงยาวสุดสายตา จนหาจุดเริมต้ น

ของความเสียไม่เจอ และหากพวกเขาหยุดเจ้ ามารี โลนีไว้ ทีนีไม่ได้
ไม่ร้ ูว่ามันจะทําลายป่ าให้ เสียหายไปอีกมากสักเท่าไร

“ตรวจสอบทิ ศทางที มันเคลื อนที ผ่านมาทังหมดได้ หรื อ

เปล่า” โคตัลถาม

บาเรี ยจึงเรี ยกหน้ าจอมนตราออกมาเริ มค้ นหาตําแหน่ง

แล้ วพูดว่า

“ให้ ตายเถอะ อย่าบอกนะว่า...”

574 กัลฐิดา

“อะไรบา” ลินคอร์ นถามเสียงตืนเต้ น

บาเรี ย จึงส่ งข้ อ มูล บนหน้ า จอมนตราของเขาให้ ทุก คน

แล้ วใช้ นิวขีดเส้ นสมมุตขิ นพลางอธิ
ึ บายว่า

“ดูจากไอเวททีผันผวน จะเห็นว่ามารี โลนีเคลือนตัวตาม

พายุห มุน ลูก เมื อกี ครับ ที สํ าคัญ เจ้ าพายุทังสองเคลื อนตัวเป็ น
เส้ นตรง ซึงถ้ าลากไปเรื อยๆ จะพบว่ามันเป็ นแนวเดียวกับเส้ นที
ผ่านหมู่บ้านมูสตาโน่”

“มันเริ มต้ น ที มูสตาโน่” ดาลัน เอ่ย พลางหัน หน้ า จอมน

ตราของเขาทีแสดงแผนทีภาพมุมสูงของคูมีร่า ฟอเรสให้ ทุกคนดู
สภาพว่างโล่งของป่ าทีเป็ นเส้ นตรงจากหมู่บ้านมูสตาโน่ถึงจุดที
พวกเขาอยู่ทําให้ ทกุ คนนิงอึงไป

“นันหมายความว่า ข่าวทีว่าพบจุดเสือมโทรมจุดทีสามที
นันจึงเป็ นเรื องหนักหนากว่าทีคิด เพราะมันไม่ใช่แค่จดุ แต่มนั คือ
...ทังหมด” บาเรี ยตอบ พลางเหลือบมองโคตัลทีนิงเงียบไปตังแต่
เขากางบาร์ เรี ยร์ช่วยปะทะกับเจ้ ารากต้ นไม้ อนั ตรายนัน บาเรี ยไม่
แน่ใจว่าโคตัลยังตกใจอยู่ หรื อว่ามีเหตุผลอืน แต่จากลางสังหรณ์
ของเขา การนิ งเงี ย บไปแบบนี ไม่ น่ า จะมาจากเหตุผ ลแรก บา
เรี ยจึงหันไปถามโคตัลว่า
 Baria’ Mission i 575
ปริศนามารีโลนี่

“พีโคตัลคิดว่ายังไงครับ”

“มีอะไรบางอย่างอยู่ในนัน” โคตัลตอบอย่างครุ่นคิด

“ครับ?” บาเรี ยทวนถามเสียงสูงอย่างแปลกใจ

“มันไม่ใช่เสียงของต้ นไม้ ” โคตัลยํา แล้ วขยับตัวออกจาก

วงมนตรา เพือไปยืนอยู่บนกิงหนึงของมารี โลนี แล้ วเพ่งสายตาดู
อย่างพิ นิ จพิ จารณา บาเรี ย ทํ าท่า จะร้ องห้ าม แต่ลิน คอร์ น กลับ
ห้ ามเอาไว้

“รุ่นพีโคตัลพูดถึงอะไรลินค์ อะไรคือเสียงทีว่า”

ลินคอร์ นยิม “พีโคตัลเป็ นจอมเวทพฤกษานะบา และเป็ น

จอมเวทพฤกษาทีพิเศษกว่าจอมเวทพฤกษาทัวไป...”

“พิเศษ?”

นีลพยักหน้ ายืนยันด้ วยอีกคนพร้ อมกับพูดว่า “พีโคตัลได้

ยินเสียงของต้ นไม้ เสียงจริ งๆ ของต้ นไม้ นะ เหมือนเราได้ ยินเสียง
คนพูดคุยกันไง”

บาเรี ยเลิกคิวขึน แล้ วหันไปมองโคตัลทีกระโดดไปตามกิง

ของมารี โลนีเหมือนกําลังหาอะไรบางอย่าง
576 กัลฐิดา

“ระหว่างนีเราคงต้ องหาวิธีการเคลือนย้ ายมันนะครับ พี

ดาลัน แหม ยังไม่ได้ ออกแรงค้ นหาอะไรมากมาย ของทีอยากได้ ก็
วิงมาปรากฏขึนตรงหน้ า เสี ย เอง เจ้ าชิ ลด์ นี มัน จะโชคดี ไปไหน
เนีย”

“จริ ง ฉัน ยังไม่ทัน ได้ ใช้ ของเล่น ของฉันให้ ครบทุกอย่าง

เลย” บาเรี ยเสริ ม แต่ก็ยงั เฝ้าจับตาระวังให้ โคตัลตลอด ขณะทีนีล
แตะมื อไปที หมวก แล้ วเรี ยกกระดาษสายลมสี แดงออกมาพลาง
พูดว่า

“ฉั น ว่า เราต้ อ งส่ ง ข่ า วให้ กลุ่ ม ของชิ ล ด์ ร้ ู ไว้ แล้ ว ละ ให้
กลับไปรวมพลกันรอทีบ้ านของชิลด์ก่อนดีกว่า ส่วนเรื องการฟื นฟู
สภาพป่ าที เสือมโทรมไป คงต้ องแจ้ งไปยังหน่วยสํารวจชุดใหญ่
ว่าแต่ลินค์กบั พีดาลันจะต้ องไปสลายอาณาเขตในพืนทีสีเทาทีทีม
ใหญ่ต้องเข้ าไปสํารวจต่อด้ วยใช่ไหมครับ”

“อย่าเพิงแจ้ งไปเลย” ดาลันเอ่ยขัดขึนเสียงเรี ยบ ทําให้ มือ

ของบาเรี ยทีกํ าลังเขียนตัวอักษรบนกระดาษชะงักไป แล้ วหันไป
มองสิงทีดาลันกําลังมองอยู่

เปรี ยะ!
 Baria’ Mission i 577
ปริศนามารีโลนี่

เสี ยงแผ่นนํ าแข็ งซึงห่อหุ้ม ปลายใบไม้ ทียอดของต้ น มา

รี โลนี ปริ แตกเป็ น รอยร้ าว และรอยร้ าวนันก็ แล่ น ปราดจากยอด
ใบไม้ มาสู่กิง ต่อมาทีลําต้ น จนกระทังถึงราก จากนันก็มีไอสีเขียว
ระเหยออกมา ไม่นานเจ้ าแผ่นนําแข็งทีห่อหุ้มทุกส่วนของต้ นมา
รี โลนีไว้ ทงหมดก็
ั ถกู ดูดซับเข้ าสูม่ ารีโลนีจนหมด

ฟุบ!

สภาพของมารี โลนีซึงถูกแช่แข็งให้ หยุดการเคลือนไหวไว้

เมือครู่ มันได้ สลายแผ่นนําแข็งให้ หายวับไปในพริ บตา โคตัลซึง
ยืน อยู่บ นกิ งที ยังคงมี นําแข็ งเกาะอยู่ รี บกระโดดลอยตัวขึน แต่
วินาทีทีเขากําลังห่างออกมานันเอง กิงของมารี โลนีทีอยู่ด้านหลัง
ก็ ต วัด ฟาดเข้ าใส่ ก ลางหลั ง ของโคตัล แต่ แ ทนที โคตัล จะปลิ ว
กระเด็นไปเพราะแรงฟาดของกิงไม้ นนั วงมนตราสีนําตาลก็พลัน
ปรากฏขึน แล้ วหุ้มตัวโคตัลเอาไว้

“ลิ น ค์ พี ดาลั น ” บาเรี ย ร้ องเรี ย ก พลางดึ ง ร่ า งโคตั ล

กลับมาอย่างเร็วโดยมีลินคอร์นรอรับ ส่วนตัวเองก็พ่งุ ตัวเข้ าหามา
รี โลนีพร้ อมกับนีล

ผืนดินทีอยู่ใต้ ฐานทีตังของต้ นมารี โลนี สันสะเทือนอย่าง

แรง จากนันพื นดิ น ซึงราบเรี ย บอยู่ก็ พุ่งตัว ขึ นสู่อากาศดุจ หอก
578 กัลฐิดา

แหลม แล้ วแปรเปลียนรู ปไปคล้ ายมือมากมายหลายร้ อยมือตรง

เข้ ารัดโคนต้ นมารี โลนีให้ ห ยุดนิง ก่อนจะคืบคลานไปมัดกิงก้ าน
ของต้ น มารี โลนี ไว้ แต่ก ารจับกุมเจ้ าพื ชประดิ ษ ฐ์ คราวนี ไม่ง่า ย
เหมือนกับสองครั งแรกอีก แล้ ว เพราะหลังจากที มันดูดพลังเวท
จากเกราะนําแข็งเข้ าไป ทําให้ รูปร่ างของมันขยายใหญ่ขึน รากที
เคยใช้ แทงทะลุลําต้ นไม้ แล้ วดูดพลังเวท ก็ กลายร่ างจากรากพืช
ธรรมดาไปเป็ นฟั นเฟื องทีหมุนเร็ วจี จนต้ นไม้ ใหญ่ทงต้ั นยกตัวเอง
ลอยขึนเหนือพืนดิน แล้ วตัดมือดินจนขาดสะบัน

“มันกํ าลังพัฒนาตัวเอง” บาเรี ยพึมพํา ขณะเร่ งเร้ าพลัง

พสุธาเวทคืนสภาพให้ มือดิน แล้ วตามไต่ขึนไปตามลํ าต้ น อย่าง
ไม่ลดละแข่งกับรากฟั นเฟื องของมารี โลนี

“บา!” นี ลตะโกนเตือน ทํ าให้ บาเรี ย ต้ องพลิกตัวหลบกิ ง

ไม้ ทีงอกจากตาใหม่ แล้ วพุ่งเข้ าหาทางบาเรี ยทางด้ านหลัง แม้ จะ
หลบรอดมาได้ แต่เจ้ า กิงไม้ นันก็ ยังตามติ ดไม่ล ดละ แถมเรี ย ก
ระดมพลกิงอืนๆ ทังแถบให้ พงุ่ จูโ่ จมมาทีบาเรี ยจุดเดียว

“ให้ ต ายเถอะ นี มัน ต้ น ไม้ จ ริ งๆ หรื อ เปล่ า เนี ย” บาเรี ย

อุท านอย่ างเหลื อ อด พลางมองไปยังนี ล ที ร้ องเตื อ นเขา ซึงก็ มี
สภาพไม่ต่างกัน ขณะทีลินคอร์ นกับดาลันไม่อยู่ทีจุดเดิมทีเคยยืน
แล้ ว ทังสองคนหายไปคาดว่า คงพาโคตัลซึงโดนกิ งไม้ ฟ าดเข้ า
 Baria’ Mission i 579
ปริศนามารีโลนี่

อย่างจังไปยังอีกมิติหนึง แล้ วขณะทีบาเรี ยเสียสมาธิ กิงไม้ หลาย

สิบกิงก็พงุ่ เข้ าหาเขาแบบทุกทิศทางอย่างพร้ อมเพรี ยง

‘ตายละ’ บาเรี ยร้ องในใจ

ฉับ!

กิงมารี โลนีทังหมดทีพุ่งเข้ าหาบาเรี ยถูกตัดเรี ยบด้ วยมีด

สันคู่ใจในมือของบาเรี ย ปลายกิงทีร่ วงลงกับพืนแล้ วถูกมือดินจับ
เอาไว้ ก่อนจะกลืนหายไปในผืนดิน ดวงตาสีเขียวของบาเรี ยเปล่ง
ประกายเจิดจ้ า ขณะเคลือนตัวไปหานีลแล้ วร้ องบอกว่า

“จัดการเลยนี ล ชิล ด์ค งไม่ว่าหรอก ถ้ าเราจะตัดแต่งกิ ง

ก้ านของต้ นไม้ ให้ สวยขึนสักหน่อย”

“นันสินะ” นีลเอ่ยรับลูกทันที ทันใดนัน ปลายยอดของมา

รี โลนีซึงตามติดนีลอยู่ก็หยุดนิงแข็งทือไป เพราะมีเกล็ดนําแข็งมา
เกาะ แล้ วแตกกระจายออก

สองหนุ่ม เคลือนตัวไปรอบๆ ต้ น มารี โลนีเพื อตัดแต่งกิ ง

ก้ านทีเคลือนไปมาของมัน ขณะเดียวกันกิงทีถูกตัดไปแล้ วก็จะมี
คราบดิน หรื อไม่ก็เกล็ดหิมะห่อหุ้มทีรอยตัดแล้ วลามไปจนสุดถึง
ลําต้ น มารี โลนีจึงขยับเคลือนไหวช้ าลงเรื อยๆ ประกอบกับมือดิน
580 กัลฐิดา

ทีหลบรอดจากฟั นเฟื องได้ ก็ตรงเข้ ามาหยุดการหมุนของฟั นเฟื อง

จนมารี โลนี ที ลอยอยู่เหนื อ พื นดินตกลงมาและถูก ยึดติดอยู่บ น
พืนดินจนแน่นิงไปในทีสุด เมือมื อดินยุบตัวลงจนรวมเป็ นผืนดิน
เดี ย วกับ ดิ น ปกติ ในที สุด เจ้ าพื ช ประดิ ษ ฐ์ อัน แสนร้ ายกาจก็ ถูก
หยุดการเคลือนไหวได้ เป็ นครังทีสาม

แปะ!

นีลกับบาเรี ยตบมือกันอย่างพอใจในผลงานตัวเอง

“เล่นเอาเหนือยเลย” นีลเอ่ย

“แต่ฉั น ว่า อี ก สั ก พั ก เราคงต้ อ งเหนื อยอี ก ” บาเรี ย แย้ ง

ขณะทีลินคอร์ น ดาลัน และโคตัลปรากฏตัวขึนข้ างๆ สองหนุม่

“ถ้ ามันอาละวาดอย่างนีอยู่เรื อยๆ เราจะเคลือนย้ ายมัน

ไม่ได้ นะ” นีลหันไปหารื อกับลินคอร์ นเพือหาวิธีจดั การ

“เราจะไม่เคลือนย้ ายมัน” โคตัลพูดแทรกขึน

“แต่เราคงไม่มีเวลามาไล่จบั มันให้ หยุดเคลือนไหวได้ ทุก

ครัง ทีสํ าคัญ ถ้ าไม่มี ใครสังเกต ระยะเวลาทีเราใช้ จดั การให้ มัน
 Baria’ Mission i 581
ปริศนามารีโลนี่

หยุดการเคลือนไหวมันนานขึนทุกครัง ขณะทีมันใช้ เวลากลับมา

ขยับได้ อีกครังเร็วขึนเรื อยๆ นะ” ดาลันเอ่ยเตือนสติเพือนร่ วมทีม

พวกเขามาทีนีเพือตามหามารี โลนี พืชประดิษฐ์ ทีไม่มีใคร

เคยเจอของจริ ง แต่เมื อเจอแล้ ว ความน่ าตื นตาตื นใจนันไม่ ได้
น้ อยกว่าความน่าเป็ นห่วงกับความเลวร้ ายทีมารี โลนีสร้ างขึน

อยากจะเคลือนย้ ายก็ทําไม่ได้ จะทําลายก็อาจทํ าให้ ปิด

โอกาสทางการศึกษา แต่การจะหยุดมัน ไว้ ตรงนี เพื อรอเวลาให้
ทีมพิทกั ษ์ คมู ีร่า ฟอเรสเข้ ามาช่วยก็ไม่ใช่เรื องง่าย กว่าพวกนันจะ
มาถึง พวกเขาทังห้ าคนก็อาจร่อแร่ปางตายเชียวละ จอมเวทไม่ว่า
จะเก่งขนาดไหน ก็ไม่มีทางสู้กบั ธรรมชาติทีไม่มีวนั ตายได้ หรอก

“เราต้ องการคนช่วย” บาเรียสรุป

“งันฉันเฝ้ามันเอง” โคตัลเสนอตัว

“ไม่ไ ด้ ค รั บ ” ลิ น คอร์ น กับ บาเรี ย ประสานเสี ย งค้ า นขึ น

พร้ อมกัน

โคตัลยกมื อขึนกอดอกแล้ วเบ้ หน้ านิดหน่อย เพราะรู้สึก

ขัดยอกหลังทีโดนฟาด แม้ จะได้ รับการรักษาอาการจนดีขึนแล้ วก็
ตาม ท่าทางนันทําให้ บาเรี ยชิงพูดขึนว่า
582 กัลฐิดา

“ผมอยูเ่ อง อย่างน้ อยบาร์ เรี ยร์ ของผมก็ใช้ ต้านมันได้ ”

“ไม่ ฉันจะอยูด่ ้ วย ฉันต้ องรู้ให้ ได้ ว่าอะไรอยู่ในนัน” โคตัล

แย้ งด้ วยสีหน้ าไม่ยอมรับ

บาเรี ยมองหน้ าลินคอร์ น ตอนนีลินคอร์ นเป็ นหัวหน้ าทีม

ลินคอร์ นสบตาบาเรียแล้ วหันไปมองโคตัล

“เดียวฉันกับนีลไปเอง นาย พีดาลัน และพีโคตัล อยู่ทีนี

แต่...”

เสียงการปริ แตกของดินและเกล็ดหิมะทีพอกมารี โลนีดัง

ขึนขัดจังหวะการสรุปของลินคอร์ น ดาลันจึงต้ องใช้ พลังของเขา
ย้ ายทุกคนไปอีกมิตอิ ีกครัง ลินคอร์ นจึงพูดต่อว่า

“ก็อย่างทีเห็น เราทําอะไรไม่ได้ มากไปกว่าหยุดไม่ให้ มนั

เคลื อนไหว แถมได้ แค่ ไ ม่ น านด้ ว ย จึ ง มี เวลาไม่ ม ากพอที จะ
เคลือนย้ ายมันไปทีอืนได้ ดังนันอย่าเข้ าใกล้ มันอีก จนกว่าผมจะ
กลับมาพร้ อมกับทุกคน พีดาลันตกลงไหมครับ”

“แต่ฉนั อยาก...” โคตัลทําท่าจะแย้ ง

 Baria’ Mission i 583
ปริศนามารีโลนี่

ลินคอร์ นส่ายหน้ าปฏิเสธด้ วยแววตาจริ งจัง แล้ วตอบว่า

“ไม่อย่างนันผมจะจดหมายถึงพีซิลค์”

โคตัลอ้ าปากค้ างขณะจ้ องหน้ าลินคอร์ น

ลิ น คอร์ น ยิ มและพู ด ว่ า “ใจเย็ น ๆ ครั บ พี เมื อทุก อย่า ง

พร้ อม พีได้ ชําแหละมันแน่”

“ถึงไม่พ ร้ อมฉันก็ จะทํ า” โคตัลตอบพลางหัน ไปมองต้ น

มารี โลนี ที สลัด คราบดิ น และเกล็ ด หิ ม ะออกจนหมด มั น ขยับ
ลอยตัวขึนจากพืนดินแล้ ว รากซึงยังไม่กลายร่างไปเป็ นฟั นเฟื องก็
พุ่งไปหาต้ นไม้ ทียังมีชีวิตอยู่ แล้ วมหกรรมดูดพลังเวทเพือเยียวยา
ตัวมันก็เกิดขึนอีกครังไปพร้ อมๆ กับการเคลือนทีในทิศทางเดิม

“ผมรู้ ถึงให้ บาอยูท่ ีนีไง เผือพีซนมากจะได้ มีคนช่วย ฝาก

ด้ วยนะครับพีดาลัน”

“ลินคอร์ น” โคตัลร้ องปรามน้ องชาย แต่ลินคอร์ นทําเป็ น

มองไม่เห็น แล้ วหันไปพยักหน้ ากับนีลก่อนจะจางหายไปจากมิติที
โคตัลอยู่ โดยไม่เอ่ยลา โคตัลจึงหันไปหาดาลัน

“ไม่ย้ายกลับไปยังมิติของเราหรือครับ”
584 กัลฐิดา

“มารี โลนียังไปไม่ไกลพอ เพือความปลอดภัยเราอยู่ตรงนี

ไปก่อนแล้ วกัน” ดาลันตอบเสียงขรึมตามปกติของเขา

โคตัลขมวดคิวอย่างขัดใจ จึงได้ แต่จ้องมองมารี โลนีตาไม่

กะพริ บ บาเรียเลยถามว่า

“หลังพี..เป็ นยังไงบ้ างครับ”

“เหลือแค่ยอกๆ นิดหน่อยน่ะ” โคตัลตอบอย่างไม่ใส่ใจ

“แล้ วทีว่า พีได้ ยินเสียงต้ นไม้ ” บาเรี ยเกรินเรื องทียังติดใจ

โคตัลจึงตอบว่า “ก็ตามนัน”

“ผมไม่เข้ าใจ หมายถึงพีได้ ยิ นต้ นไม้ คุยกันงันเหรอครั บ

ความสามารถแบบนัน ไม่ใช่มีแต่ในภูตเหรอครับ”

โคตัลสบตาบาเรี ย แล้ วเหลือบไปสบตาดาลันที มองเขา

อยู่ เหมื อ นกัน ก่ อ นจะหัน ไปมองต้ น มารี โลนี ที เคลื อนตัว ห่ า ง
ออกไป แล้ วพูดว่า

“ห่างแค่นีน่าจะพอแล้ วมังครับ พีดาลัน”

 Baria’ Mission i 585
ปริศนามารีโลนี่

ดาลันพยักหน้ า แล้ วทังสามก็กลับมาลอยตัวเฝ้าดูมารี โล

นีอยู่หา่ งๆ ในมิติปกติเพือตามติดมัน

“ตกลงพี ได้ ยินอะไรจากเจ้ ามารี โลนี กันแน่ครับ” บาเรี ย

เปลียนคําถามเมือเห็นว่าโคตัลไม่ตอบ

โคตัลถอนหายใจยาวแล้ วส่ายหน้ า “ฉันไม่ได้ ยิน”

“อ้ าว ก็ไหน...”

โคตัลหันมาสบตาบาเรี ย แล้ วพูดว่า “ใช่ ฉัน ได้ ยิ นเสี ยง

ต้ นไม้ สือสารกัน แต่ฉนั ไม่ได้ ยินมารี โลนีพูด แต่เป็ นเสียงอืน”

บาเรี ยขมวดคิว “เสียงอืน?”

โคตัลพยักหน้ า แล้ วตอบว่า “นายต้ องไม่เชือแน่ว่าที ฉัน

ได้ ยินเป็ นเสียงของอะไร”

“แล้ วเป็ นเสียงของอะไรละครับ”

โคตัล เพ่งสายตาไปยังมารี โลนี ที เริ มลอยตัวสูงขึน ราก

เปลียนเป็ น ฟั นเฟื องแล้ วและเริ มมี รายละเอี ยดมากขึน ลําต้ นไม้
ซึงใหญ่มากขึนเริ มเปลียนแปลงรู ปร่ างไปจนดูคล้ ายกับหน้ าต่าง
แล้ วเขาก็ตอบด้ วยนําเสียงครุ่นคิดเหมือนไม่อยากเชือว่า
586 กัลฐิดา

“เสียงไม้ กระทบกัน...ในจังหวะทีฉันคุ้นเคยมาทังชีวิต”

บาเรี ยกับดาลัน สบตากันนิ งอย่างไม่เข้ าใจ รอจนโคตัล

เฉลยต่อว่า “มันคือเสียงของ...กีทอผ้ า”
 Baria’ Mission i 587

33
ปริศนามารีโลนี่

องคประกอบ
ชิลด์กับพวกทีแยกทางเดินอ้ อมคริ ติคอลโซนได้ มาถึงจุด
ที มีเครื องหมายกากบาท ซึงพบต้ นไม้ ยืนต้ นตายจุดทีสองอย่าง
ปลอดภัย การเดินทางใช้ เวลาน้ อยกว่าทีคาดการณ์ไว้ เพราะเวิร์น
จัดการกับอุปสรรคเล็กๆ น้ อยๆ ระหว่างการเดินทางได้ อย่างหมด
จด เมือมาถึงทุกคนก็เริมตรวจสอบสภาพป่ าโดยรอบ เชรี พเลยถื อ
โอกาสติดตังอุปกรณ์เวทเพือตรวจสอบความเสียหายของดินตาม
แผนการลงพืนทีหลักเสียเลย

“รุ่นพีครับมาดูทางนีหน่อย” ชิลด์ตะโกนเรี ยก เชรี พซึงตัง

ค่าให้ เครื องเสร็ จพอดีจงึ เดินไปหาชิลด์
588 กัลฐิดา

“ดูนีสิครับ ผมเดินจากตรงนู้นมาถึงตรงนี ใต้ ต้นไม้ ทียื น

ต้ นตายเหล่านี มีต้นอ่อนเริ มงอกขึนมาใหม่แล้ ว ดูเหมือนผืนดิน
แถวนีจะเริมฟื นตัวได้ ดีนะครับ”

เชรี พ ก้ มลงแตะต้ น อ่ อ นที เพิ งงอกขึ น แล้ ว เงยหน้ า ไล่

สายตามองย้ อนกลับไปยังเส้ นทางทีชิลด์บอกว่าเพิงเดินมา แล้ ว
พูดว่า

“นายไม่คดิ ว่ามันแปลกเหรอ”

“ยังไงครับ ปกติเราก็พบเรื องแบบนีอยู่แล้ วนีครับ”

เชรี พ ส่ า ยหน้ า “ถ้ ามัน ปกติ ใต้ ต้ น ไม้ ทุ ก ต้ น ในบริ เวณ

ทังหมดก็ต้องงอกใหม่ขนพร้ ึ อมกันทังหมดสิ”

ชิลด์นิงอึงไป แล้ วหันไปมองต้ นไม้ ทีอยู่ห่างจากชายขอบ

ออกไป

“เออ จริ ง ด้ วย ทํ า ไมมั น ถึ ง ฟื นตัว ได้ ดี เฉพาะต้ น ที อยู่

บริ เวณชายขอบล่ะ...เวิร์น! ดูตรงนันสิ มี ต้นไม้ งอกขึนมาให้ เห็น
บ้ างหรื อเปล่า” ชิลด์พูดอย่างตังข้ อสังเกตตาม แล้ วตะโกนถาม
เวิร์นให้ ชว่ ยดูในจุดทีห่างออกไป
 Baria’ Mission i 589
ปริศนามารีโลนี่

เวิร์น ก้ ม ดูเสร็ จ แล้ วยกมื อ ไขว้ กัน เป็ น สัญ ญาณว่าไม่ มี

ชิลด์จงึ หันไปถามลิล่ากับทีนา่ ทีอยู่หา่ งออกไปอีกทาง

“ทางนันละ”

สองสาวส่งสัญ ญาณมาด้ วยคํ าตอบเดียวกับเวิร์น ก่อน

จะขยับไปตรวจสอบบริ เวณอืนเพิมเติม ขณะทีชิล ด์ เดินไปแตะ
ต้ นไม้ ทีมีต้นอ่อนงอกขึนมาแล้ วหลับตา

กระแสพลัง สี เขี ย วพุ่ง ออกจากมื อ ของชิ ล ด์ ต รงเข้ า ไป

ตรวจสอบพลังชีวิตของต้ นไม้ ซึงเป็ นวิธีพืนฐานทีต้ องเรี ยนรู้ เป็ น
อย่างแรกในชันเรี ยนนักพฤกษาเวทฝึ กหัด เพราะพวกเราเรี ยนรู้
การใช้ พ ลั งจากต้ น ไม้ มาสามปี เต็ ม แล้ วก่ อ นที จะเข้ า ปราการ
หลังจากนีเราจึงต้ องเรี ยนรู้ทีจะช่วยเหลือต้ นไม้ บ้าง

“ผืนดินยังมีพลังเวทอยู่นะ ยังพอบํารุ งได้ แต่ทีหนักกว่า

คือ ด้ วยคุณภาพดินแบบนี การช่วยให้ ต้นไม้ ฟืนจากความตาย พี
ว่ า คงต้ องใช้ จอมเวทพฤกษาจํ า นวนมากเลยละ” เชรี พ พู ด
หลั ง จากที เขาได้ ตรวจสอบสภาพดิ น แล้ วเดิ น ห่ า งจากชาย
ขอบเขตของบริ เวณพืนทีเสือมโทรมไปสักประมาณหนึงเมตร เพือ
ตรวจสอบสภาพดินอีกครัง
590 กัลฐิดา

“ทําไมเหรอ” เชรี พถาม เมือมองเห็นชิลด์ละมือจากต้ นไม้

แล้ วเอียงคอครุ่นคิดเหมือนไม่แน่ใจ

“ไม่มีพลังเวทเหลืออยูเ่ ลยครับ” ชิลด์ตอบ

“ฮะ?” เชรี พทวนเสียงสูงอย่างแปลกใจ

ชิลด์เดินต่อไปยังต้ นไม้ อีกต้ น แล้ วตรวจสอบสภาพของ

ต้ นไม้ ใหม่ ก่อนจะหันมาบอกเชรี พว่า

“ต้ นนีก็ เหมื อนกันฮะ ตอนสัมมนาผมก็อ่านรายงานการ

ตรวจสภาพของต้ นไม้ นะ ในรายงานไม่ได้ บอกว่าเป็ นแบบนีนีนา”

“พีก็อ่านเจอมาแบบนันเหมือนกัน ทําไมล่ะ หรื อว่า...เจ้ า

ความแห้ งแล้ งทีเห็นนีไม่ได้ เกิดจากธรรมชาติ แต่เป็ นเจ้ าเครื องดูด
พลังงานนันจริงๆ”

“ถ้ า เป็ น อย่ างนัน ทํ า ไมบางต้ น ซึ งก็ ไม่ มี พ ลัง เหลื อ อยู่
เหมือนกัน แต่กลับมีต้นอ่อนงอกขึนมาได้ ละครับ”

“นันแหละคือสิงทีเราต้ องรายงานให้ ทีมสํ ารวจชุดใหญ่

มาหาคําตอบ” เชรี พตอบ พลางดึงเอาคามี ลออกมาบันทึกและ
จับภาพสิงทีพวกเขาพบ ส่วนชิลด์ทียังไม่เลิกสงสัยก็เลยเดินไปยัง
 Baria’ Mission i 591
ปริศนามารีโลนี่

ต้ นไม้ ทีไม่มีต้นอ่อนงอก แล้ วตรวจสภาพต้ นไม้ อีกครัง แล้ วเขาก็

พบสิงทีน่าสงสัยมากยิงขึน

“มันยังมีพลังฟื นตัวอยู่ หรื อว่าต้ นทีไม่มีพลังมันมอบพลัง

ให้ ต้นอ่อนไป” ชิลด์พึมพํากับตัวเอง แล้ วหันไปมองตามเสียงเรี ยก
ของลิล่า

“ชิลด์! มาทางนีหน่อยจ้ ะ”

ชิลด์เคลือนตัวไปที ลิล่าพลางมองสิงทีลิล่าชีดู แล้ วต้ อง

เบิกตากว้ าง “นีมัน”

“ต้ นอืนก็มีนะ ใหญ่เล็กไม่เท่ากันจ้ ะ”

“รู พวกนีไม่น่าจะเกิ ดขึนเอง มันต้ องมีของแหลมทิมแทง

เข้ าไป แล้ ว...” ชิลด์พูดได้ แค่นนก็
ั ล้วงมือเข้ าไปในรู นนั แล้ วดึงมือ
ออกมาพร้ อมกับขุยเนื อไม้ ทียุ่ยเป็ น ผงละเอีย ดจนแทบไม่เหลื อ
ซาก

“ต้ นไม้ นีตายอย่างสมบูรณ์แบบเลยลิล่า ไม่เหลือพลังสัก

นิด แล้ วก็....” ชิลด์ก้มดูทีใต้ ต้นก็ไม่พบต้ นอ่อนสักต้ น ชายหนุ่มจึง
หันไปมองทัวทังบริ เวณ
592 กัลฐิดา

“ต้ นไม้ ตรงชายขอบ แม้ ไม่มีพลังเหลืออยู่ แต่ยงั มีต้นอ่อน

ให้ เห็น พอไล่ดูห่างจากชายขอบเข้ ามาไม้ ทียืนต้ นตายก็ยงั พอมี
พลังฟื นตัว อ่ อ นๆ อยู่บ้ า ง แต่ ต รงใจกลางพื นที ของบริ เวณที มี
ต้ นไม้ ถกู ทําร้ ายให้ ยืนต้ นตายนีสิ มันกลับไม่พลังหลงเหลือให้ ฟืน
คืนชีพตัวเองได้ เลยสักนิด แถมยังไม่มีต้นอ่อนอีกด้ วย มันต้ องมี
อะไรทีไม่ชอบมาพากลมากกว่าการทีใช้ เครื องดูดพลังอย่างเดียว
แน่ๆ”

“ตอนนีทีนกับเวิร์นกําลังตรวจสอบว่าในบริเวณนีทังหมด
มีต้นไม้ ทีเป็ นแบบนีกีต้ น ชิลด์จะดูเรื องไหนเพิมอีกไหม”

คําถามของลิล่า ทําให้ ชิลด์ยกมือขึนไปแตะปี กหมวกให้

หน้ าจอมนตราปรากฏขึน เขากดเลือกภาพแผนทีซึงจับภาพจริ ง
ในมุมสูงของพืนทีนีออกมา

“เวิร์น ทีน ทําสัญลักษณ์ต้นไม้ ทีมีรูปประหลาดในแผนที

และใส่รายละเอี ยดไว้ ด้วย ว่าแต่ละต้ นมีต้นอ่อนงอกทีใต้ ต้นหรื อ
เปล่า เดี ยวฉัน กับลิ ล่ าจะรับ หน้ าที ตรวจลําต้ น ของต้ น ไม้ ว่ าถูก
เจาะรู ห รื อไม่ เอง ส่ ว นรุ่ น พี เชรี พ ช่ วยตรวจต้ น ไม้ ที อยู่ช ายขอบ
ทังหมดด้ วยครับ”

“ได้ ” ทังสามคนทีอยู่หา่ งออกไปตอบรับพร้ อมกัน

 Baria’ Mission i 593
ปริศนามารีโลนี่

ไม่น าน หน้ าจอมนตราก็ แสดงภาพพื นทีป่ าเสื อมโทรม

เป็ นเวิงกว้ างและปรากฏสัญลักษณ์สีต่างๆ ขึนเต็มพืนที แล้ วชิลด์
ก็เรี ยกรวมพลอีกครัง

“สีแดงนีคือต้ นไม้ ทีลํ าต้ นมีรูเจาะ สีเหลื องคือต้ นทีไม่มีรู

ส่วนทีเขียวคือต้ นทีไม่มีรูและมีต้นอ่อนขึนด้ วย ไม่มีใครพบต้ นไม้
ทีมีรูแล้ วมีต้นอ่อนเลยใช่ไหม” ชิลด์ถาม

“ไม่มีนะ แล้ วอย่างภาพทีเห็นจุดสีเขียวมีอยู่แค่ชายขอบ

รอบนอกเท่านัน ส่วนจุดสีแดง ฉันคิดไปเองรึเปล่าว่ามันคล้ ายกับ
กําลังเกิดเส้ นพายุหมุนสีแดงอยูต่ รงจุดกึงกลางของบริ เวณนีเลย”
เวิร์นถามเสียงติดตลก แต่ไม่มีใครหัวเราะ เพราะสิงที เกิ ดขึนถื อ
ว่าประหลาดมากๆ

โดยปกติความเสียหายจะไล่ระดับความรุนแรงจากมาก
ไปหาน้ อยตามระยะห่างจากจุดเกิดปั ญ หา แต่ความเสียหายใน
พืนทีนีกลับเป็ นตามแนวเกลียว ดูจากจุดสีแดงทีเรี ยงตัวเป็ นเส้ น
โค้ งหมุนเข้ าสู่จุดศูนย์กลางสลับกับแนวเกลียวของส่วนที รุ นแรง
น้ อยกว่า

“หากนี เป็ นฝี มือของธรรมชาติจริง มันก็ผิดปกติเกินไป”

ชิลด์สรุ ป
594 กัลฐิดา

“ถึงจะเกิ ดจากไอ้ เครื องนันก็ เถอะ มัน ก็ ไม่ มีทางเป็ นไป

ได้ ” เชรี พแย้ ง

“ทํ า ไมพี คิ ด อย่ า งนั นครั บ ” เวิ ร์น ย้ อ นถาม พลางเปิ ด

คามีลของเขา เรี ยกภาพการทํางานของเจ้ าเครื องนันออกมาให้ ดู

“ก็จากภาพการทํางานของเจ้ าเครื องนัน มันเป็ นเส้ นตรง

เหมือนตัดเค้ กเป็ นเสียวๆ อย่างนี มันไม่หมุนย้ วยอย่างนันหรอก”

เชรี พมองภาพนัน แล้ วก้ มมองจุดแดงในแผนที แล้ วพูด

ว่า “ฉันหมายถึงเครื องจริ งต่างหาก มันมีลกั ษณะเหมือนมารี โลนี
มาก เพราะโครงสร้ างนัน...มันหมุนได้ ”

“อะไรนะพี” ทีน่าทียืนอยู่ใกล้ เชรี พถามยํา เชรี พเลยตอบ

เสียงขรึ มว่า

“มารี โลนี จากบันทึกของมาติน น่ะ มันเคลือนที โดยการ

หมุน”

“แสดงว่ า ทังหมดนี ต้ อ งเป็ น ฝี มื อ ของเจ้ า มารี โลนี สิ น ะ

ครับ” ชิลด์ยําด้ วยแววตาตืนเต้ น
 Baria’ Mission i 595
ปริศนามารีโลนี่

เชรี พสบตาชิลด์ด้วยดวงตาทีตืนเต้ นไม่แพ้ กนั “หลักฐาน

มันก็ พ อคิดได้ เป็ น แบบนัน ตอนนีสิงเดี ยวทีเราทํ าได้ คือต้ องหา
มันให้ เจอเท่านัน”

“ถ้ าเราหามันไม่เจอล่ะคะ ต้ องมีต้นไม้ ยืนต้ นตายอย่างนี

อีกสักแค่ไหนเหรอคะ” ลิล่าย้ อนถามพลางลูบมือไปบนลําต้ นของ
ต้ นไม้ ด้วยแววตาเศร้ าสร้ อย

“เราต้ องหามันให้ เจอ และอย่างเร็ วที สุดด้ วย” เชรี พ พูด

เน้ นยําด้ วยเสียงจริงจัง พลางเปลียนภาพแผนทีจําลองบนหน้ าจอ
มนตราของตัวเองให้ กลายเป็ นแผนทีปกติของคูมีร่า ฟอเรส

“จุดป่ าเสือมโทรมเกิดขึนสามครังแล้ ว ถ้ าเราหาจุดต่อไป

ทีมารี โลนีจะไปปรากฏตัวได้ เราก็จะเจอและหยุดมันได้ ”

“ถ้ าอย่างนันเราก็ แค่วิงวนตามติดสามเหลี ยมมารู น ก้ า

ไป” เวิร์นลากนิวเชือมเครื องหมายกากบาททังสามจุดเข้ าด้ วยกัน

เชรี พเงยหน้ ามองเวิร์น “นายรู้ได้ ยงั ไง”

“คุณ ป้า อมี เรี ย บอกครั บ ท่ า นบอกว่ า เคยเห็ น ร่ า งงาน

โครงการของ โกลดี ทอย และภาพนี อยู่ในแผนงานนันด้ วย ผม
เห็นบาไม่พดู อะไร ก็เลยไม่ได้ บอกทุกคน”
596 กัลฐิดา

เชรีพขมวดคิว “สามเหลียมมารูนก้ า?”

“มันจะเป็ นไปได้ เหรอคะรุ่ นพี” ลิ ล่าถามด้ วยสี หน้ าเคร่ ง

ขรึม

“ทําไมเหรอลิลา่ เธอรู้จกั มันด้ วยเหรอ” ทีนา่ ถาม

ลิ ล่ า หัน ไปพยัก หน้ า แล้ ว มองไปที เชรี พ พลางตอบว่ า

“ระหว่างเตรี ยมตัวฉันอ่านหนังสือเกียวกับมารี โลนี และในหลายๆ
บันทึกก็ตงข้
ั อสมมุติฐานตรงกันอย่างหนึงว่า หากมารี โลนีเกิดขึน
จริ ง สมดุลเวทของป่ าจะเสี ย สมดุลไปอย่างมาก แล้ วอาจทํ าให้
เกิดพายุหมุนมารูนก้ าได้ ”

“แล้ วไอ้ พายุทีว่านีมันเป็ นยังไง” ที น่าถาม เชรี พเลยตอบ

ว่า

“มันเป็ นพายุหมุนไอเวท เพราะคูมีร่า ฟอเรสมีต้นไม้ ทุก

ชนิดทีมีอยู่บนโลก ป่ าแห่งนีอัดแน่นไปด้ วยพลังของเวททุกชนิดที
จําเป็ นต่อโลก สมดุลของป่ า คือสมดุลของโลก แต่พอสมดุลของ
ป่ าเสียไป...ไอเวททังเจ็ดสายก็จะไร้ ความสมดุล แล้ วพายุหมุนมา
รูนก้ าก็จะเกิดขึน”
 Baria’ Mission i 597
ปริศนามารีโลนี่

ลิ ล่ า พยัก หน้ าแล้ วเสริ ม ว่ า “เพราะอย่า งนี จอมเวทที

สนใจมารี โลนี เลยให้ ค วามสํ าคัญ กับ การติด ตามสภาพอากาศ
และปริ มาณไอเวทในคูมีร่า ฟอเรสมากเป็ นพิเศษ”

“สรุ ปคื อ คาดเดาความน่า จะเป็ น จากความผิด ปกติ ที

เกิดขึน แทนทีจะมุ่งไปทีการตามหาสิงทีหายากยิงกว่าสินะครับ”
เวิร์นสรุปแบบแอบแขวะไปด้ วยนิดๆ

“เขาเรี ยกว่า การตังสมมุติฐาน ซึงก็ไม่ได้ ง่ายกว่ากันนัก

หรอกนะ” เชรี พแย้ งแล้ วเขม็งตาดุใส่เวิร์น

เวิร์นอยากจะเถี ยงต่ออี กสักยก แต่พอนึกได้ ว่าเชรี พ จบ

การศึกษาระดับมาสเตอร์ ด้วยหัวข้ ออะไร เขาจึงยอมแพ้ เพราะนัน
ไม่ใช่หวั ข้ อทีเขาจะเอามาล้ อเล่นได้

“ตอนนีคงมีองค์ประกอบครบแล้ วใช่ไหมครับ ผู้ใหญ่ ใน

ปราการถึงคิดว่าป่ าเสือมโทรมทีเกิดขึนในตอนนีเป็ นเพราะมารี โล
นีทําให้ เกิดขึนเหรอครับ” เวิร์นเปลียนคําถามใหม่

“ก็ไม่เชิง ฉันคิดว่า ทีผู้ใหญ่ ไม่ขยับ เพราะองค์ประกอบ

ไม่ครบมากกว่า”
598 กัลฐิดา

“ไม่ครบเหรอครับ” เวิร์นถามยําอย่างไม่เห็นด้ วยนัก ทีน่า

จึงถามต่อว่า

“องค์ประกอบทีขาดไป คืออะไรเหรอคะ”

เชรี พ มองไปรอบตัว แล้ ว เงยหน้ ามองท้ อ งฟ้ า ที ปลอด

โปร่ง พลางตอบว่า “สภาพอากาศ”

เหล่ารุ่นน้ องหันมามองหน้ ากัน เชรี พจึงอธิบายต่อ

“ก็อย่างทีลิล่าบอก มารี โลนีจะดึงดูดพลังเวททีอยู่รอบตัว

มัน ทํ า ให้ ค วามสมดุล ของไอพลังเวทบกพร่ องไป ส่ งผลทํ าให้
สภาพอากาศโดยทัวไปผิดเพียนไปจากสภาวะปกติ เริ มจากเกิด
ฝนดินก่อน จากนันก็จะเกิดพายุหมุนไอเวท ตามด้ วยพายุหมุนที
ใหญ่ แ ละน่ า กลั ว ที สุ ด ยิ งกว่ า เมื อเกิ ด การขาดสมดุ ล เวท...มา
รูนก้ า”

“พายุห มุน มารู น ก้ าเหรอครั บ แล้ วฝนดิน คื ออะไร” เวิร์

นถาม

เชรี พเหลื อบมองเวิ ร์น แวบหนึง แต่ไม่พูด อะไร คนถาม

เลยร้ อนตัวถามเสียเองว่า
 Baria’ Mission i 599
ปริศนามารีโลนี่

“อะไรครับ”

“นายอยู่ปราการอะไร”

“ซินเทลล่าครับ นีพีจะหาว่าผมโง่อีกแล้ วใช่ไหม” เวิร์นรี บ

พูดดักคอ ขณะทีเชรี พยักไหล่แทนคําตอบ

เวิร์นอ้ าปากจะถามให้ ชัดๆ ว่ารุ่ น พี ตัวเล็ก จะกวนโมโห

เขาให้ ได้ เลยใช่ไหม แต่ก็นึกขึนได้ ว่าเผลอด่าตัวเองไปเรี ยบร้ อย
แล้ ว เลยได้ แต่ยิ มเก้ อ ขณะที สองสาวหัวเราะขํา เพื อน ก่ อนจะ
กลันยิมแล้ วถามยํากับเชรี พว่า

“ฝนดินคืออะไรคะ รุ่นพี”

“มันคือดินทีร่ วงลงมาเหมือนฝนนันแหละ แต่มันเลวร้ าย

ยิงกว่า เพราะดิน ไม่ได้ เบาเหมื อนนํา และมันส่งผลทํ าให้ ต้นไม้
เกื อบทังหมดที โดนฝนดิ น ใบร่ ว ง อาจร่ ว งทัน ที ห รื อ ร่ ว งในเวลา
ต่อมาอีกสักหน่อย ช้ าหรื อเร็ วขึนอยู่กับความแข็งแรงของพืชแต่
ละชนิด...” เชรี พพูดพลางเหลือบมองชิลด์ แล้ วถามว่า “...เข้ าใจ
ถึงความรุนแรงของมันไหม”

“ใบไม้ ทีร่วงก่อนกํ าหนด จะทําให้ ไอเวทซึงเสียสมดุลอยู่

ก่อนแล้ ว ทวีความรุนแรงยิงขึน” ชิลด์ตอบเสียงเครี ยด
600 กัลฐิดา

“ใช่ และนันก็จะนําไปสู่ มารู นก้ า พายุหมุนใบไม้ ทีกวาด

เรี ยบวุธ”

“แล้ วมันเกียวอะไรกับมารี โลนีล่ะคะ” ทีนา่ ถาม เชรี พจึงชี

ไปบนแผนทีแล้ วบอกว่า

“พายุม ารู น ก้ าจะไม่สลายตัวไปเพราะอ่อนแรง แต่เมื อ

พลังเวทรอบตัวมันหายไป มันจึงจะเคลือนตัวเข้ าหาจุดที มีพลัง
เวทน้ อย”

“เดี ยวนะพี จุดที มี พ ลังเวทน้ อย มัน จะมี เหรอ นอกเสี ย

จากว่า...”

“เจ้ าสามจุดทีเป็ นป่ าเสือมโทรมเพราะโดนอะไรสักอย่าง

ทําให้ เกิดขึนนัน” ลิล่ากับทีนา่ พูดขึนพร้ อมกัน

เชรีพยิม “ฉลาดมาก”

“แต่ ถ้ าไม่มี เจ้ า เครื องนันละครับ จะเกิ ด ป่ าเสื อมโทรม

สามจุดทีเป็ นสามเหลียมด้ านเท่าได้ ยงั ไง” ทีน่าถาม ชิลด์ทีฟั งอยู่
นานจึงเอ่ยเหมือนนึกขึนได้ ว่า
 Baria’ Mission i 601
ปริศนามารีโลนี่

“มีทฤษฎีหนึงบอกว่า พอมารี โลนี เกิด สภาพมวลไอเวท

โดยรวมจะเปลียนไป แล้ วบริ เวณป่ าที เสือมโทรมโดยธรรมชาติ
จากจากกลไกผลัดเปลียนซึงมีไอเวทเข้ มข้ นอยู๋แล้ วเกิดพายุหมุน
ไอเวทขึนมา”

เชรี พ พยั ก หน้ า “นันเป็ นอี ก ทฤษฎี ที มี ค นเชื อเยอะนะ

เพราะในช่วงเวลาทีผ่านมา มี การเก็ บข้ อมูลปริ มาณของมวลไอ
เวท แล้ วพบว่าพายุหมุนไอเวทแบบนันเกิดขึนได้ จริ ง ประเด็นคือ
โดยปกติพายุหมุนไอเวทเหล่านันจะสลายตัวไปเอง และเคลือนที
ของมันอยูใ่ นวงรัศมีของตัวเอง”

“แล้ วมันจะกลายเป็ นมารู นก้ าได้ ยงั ไงครับ” เวิร์นเกาหัว

ฟั งมาตังนานก็ยงั ไม่เข้ าใจ

เชรี พ นิ งไป ก่ อ นจะพู ด ว่ า “ไม่ มี ใ ครรู้ แต่จ ากการเก็ บ

ข้ อมูล ในส่ ว นตัวของฉั น พายุห มุ นลูก เล็ ก ๆ เหล่านันน่ าจะเป็ น
ส่วนหนึงของมารูนก้ า มันคือพายุเตือน”

“หมายความว่ายังไงคะ” ลิลา่ ถาม

เชรีพมองไปทีชิลด์และออกคําสัง “สร้ างลมหมุนให้ ดสู ิ”

ชิลด์แบมือออก แล้ วสร้ างพายุหมุนลูกจิวขึนบนฝ่ ามือเขา

602 กัลฐิดา

เชรีพก็สงต่
ั อว่า “โปรยดินลงไปในพายุหมุน”

ที น่ าก้ มลงกํ าดิ น ขึ นมาโปรยใส่ ดิน ก็ ห มุน วนเข้ าไปอยู่

รัศมีของแรงพายุหมุนลูกนัน แล้ วอยู่ๆ พายุหมุนก็คลายตัวลง แต่
เม็ดดินยังคงลอยนิงอยู่

“ไอเวทที แตกต่างทํ าให้ เกิ ด พายุไอเวทปกติ เมื อสมดุล

กลับมา พายุก็สลายตัวไป ดินทีถูกหมุนคว้ างขึนไปลอยตัวอยู่ใน
อากาศ บางส่วนก็จะตกลงมา นีเรี ยกว่าฝนดิน เมือดินร่ วงลงมา
กระทบไอเวทของป่ า ทําให้ ป่ารี บปรั บสมดุล ฝนดินคือการเตือน
เราจึงเรี ยกพายุหมุนทีทําให้ เกิดฝนดินว่าพายุเตือน”

“แต่ถ้าป่ าปรับสมดุลไม่ได้ ละคะ” ทีน่าถาม

เชรีพถอนหายใจ “เห็นดินทีลอยอยูบ่ นฟ้าไหม”

“ครับ/ค่ะ”

“ที ดินพวกนันไม่ตกลงมา เพราะพายุห มุนไอเวทแม้ จะ

สลายไป แต่ไม่ได้ หมายความว่าไอเวททังหมดจะหายไปด้ วย มัน
แค่ลดกําลังแรงลง มันก็คล้ ายๆ นําทีระเหยเป็ นไอลอยขึนไปบน
ท้ องฟ้า แล้ วยังไม่ตกลงมานันแหละ มันก็ไม่ได้ หายไปใช่ไหม ดิน
 Baria’ Mission i 603
ปริศนามารีโลนี่

ก็เหมือนกัน มันก็ลอยตัวอยู่โดยผสมกลมกลืนไปกับไอเวททีอ่อน
กําลังลง”

ทังหมดพยักหน้ า เชรี พจึงพูดต่อว่า

“แล้ วถ้ าป่ ายังปรับสมดุลไม่ได้ พายุหมุน ไอเวทก็ จะเกิ ด

ซําขึนอีก ซําไปซํามา มีขนาดเล็กบ้ างใหญ่บ้าง สภาวะบนท้ องฟ้า
เหนื อป่ าก็เหมื อนคลังสะสมระเบิ ดเวลาดีๆ นันเอง แล้ วเมือมัน
สะสมได้ มากพอควร ความแปรปรวนของไอเวทเหล่านันจะเริ ม
เคลือนตัวคล้ อยตําลงมา”

เชรี พกระตุ้นให้ เกิดพายุหมุนจิวขึนอีกหลายลูกพร้ อมกัน

ทีน่าก็โปรยดินใส่ไม่หยุด จนกลุ่มเศษดินที ลอยอยู่ด้วยวาโยเวท
รวมตัวกันดูคล้ ายเมฆดิน แล้ วลดตัวตําลงมา

“เศษดินพวกนีจะสลายกลายเป็ นศิลาเวท ไอเวทของมัน

จะลงมาปะทะกับไอเวทอีกเจ็ดชนิดทีแผ่ออกมาจากป่ า และพอ
มันสัมผัสกัน พายุหมุนก็จะเกิดขึน”

ปุง้ !
604 กัลฐิดา

พายุห มุน สามสายเกิ ดขึน มัน หมุน เป็ น เกลี ย วเชื อมต่อ
ระหว่างสามจุดบนผืนดินกับเมฆทีเป็ นไอเวทบนท้ องฟ้า ขณะทีเช
รี พพูดไปเรื อยๆ ว่า

“พายุศิลาเวทจะไม่ทําร้ ายทุกอย่างทีเชือมต่อกับดิน มัน

จึงดูดแต่สิงทีหลุดง่าย แต่มีไอเวทสูงทีสุด นันคือใบไม้ กลับขึนไป
บนท้ องฟ้าอีกครัง ก่อนจะม้ วนตัวรวมกันจนเป็ นไอเวทขนาดใหญ่
พุ่งกลับลงมาหาจุดทีมีความหนาแน่นของไอเวทน้ อย...”

ก้ อนไอ้ เวทม้ วนตัวพุ่งลงสู่กลางฝ่ ามือของเชรี พ แล้ วคง

รูปเป้นพายุลกู ใหญ่กว่าเดิมสามเท่าแล้ วสลายไป ขณะทีเชรี พพูด
สรุปว่า

“...ซึงนันก็คือ จุดทีมารี โลนีน่าจะเกิดขึน และพายุทีว่า ก็

คือมารูนก้ า”

“แล้ วมันจะสลายไปได้ ยังไงคะ ฟั งดู ไม่น่าจะหยุดง่ายๆ

ได้ เลย” ลิลา่ ถามด้ วยสีหน้ าซีดเผือด

“ด้ วยกลไกป้องกันตัวของป่ า” เชรี พตอบ

ทีน่าขมวดคิว “พีหมายถึงมารี โลนีเหรอคะ”

 Baria’ Mission i 605
ปริศนามารีโลนี่

เชรี พ พยัก หน้ า “ใช่ เพราะมารี โลนี คื อ พื ช ประดิ ษ ฐ์ ที

ต้ องการไอเวทสูง และมีกลไกธรรมชาติสมบูรณ์แบบอยู่ในตัวมัน
เมือมารี โลนีทําให้ เกิดมารู นก้ า มารู นก้ าก็จะหายไปเพราะมารี โล
นี”

“ถ้ าเป็ นจริ งอย่าว่าเนี ผมคงได้ เห็นต้ นไม้ วิงไล่พายุในไม่

ช้ า นี ละสิ น ะ” เวิ ร์น พูด ติ ดตลก จนเชรี พ เขม่น ตามองคนที ดูถู ก
ทฤษฎีของเขา

“ก็ไ ม่แน่ ระหว่างที มารี โลนี ยังจัด การกับมารู น ก้ าไม่ ได้

มารู นก้ าก็จะวิงไปตามจุดทีมีไอเวทน้ อยวนไปเรื อยๆ จนกว่าผื น
ดินจะถูกดูดกลืนไอเวทจนหมด”

“สภาพผื น ป่ าเสื อมโทรมก็ จะกลายเป็ น สามเหลี ยมใช่

ไหมครับ” เวิร์นเสริม

“ดั ง นั นเมื อเกิ ด สามเหลี ยมมารู น ก้ าขึ น ก็ อ าจเป็ น

หลักฐานชีชัดได้ วา่ มารี โลนีได้ เกิดขึนแล้ วสินะ” ชิลด์สรุป

“ถ้ ามั น ทํ า ลายร้ างได้ มากขนาดนั น แสดงว่ า ต้ องมี

หลัก ฐานบัน ทึ กไว้ บ้า ง ว่ามัน เกิ ดมากี ครังแล้ ว ใช่ไ หมครับ” เวิ ร์
นถามเจาะประเด็น
606 กัลฐิดา

“หมายถึงสามเหลียมมารูนก้ าน่ะเหรอ อ๋อ มีสิ แต่ยงั ไม่มี

การยืนยันเรื องการเกิดมารี โลนีนะ”

เวิร์นพยักหน้ า “เข้ าใจครับ ตกลงมันเกิดมากีครังแล้ วละ

ครับ”

“ครังเดียว” เชรี พตอบ

“เมือไรคะ” ลิล่าถามตามติดมาอย่างตืนเต้ น

เชรีพยิมเครี ยดพลางตอบว่า “ก่อนเซวีนา่ ศักราช”

 Baria’ Mission i 607
ปริศนามารีโลนี่

34
เสียงที่หายไป

“มันคือเสียงของ...กีทอผ้ า”

บาเรี ยมองหน้ าคนพูด แล้ วหันไปมองมารี โลนีที เคลือน

ห่างพวกเขาออกไป พลางหันมองย้ อนไปดูเส้ นทางทีมันเคลือน
ผ่านมา และถามว่า

“พีได้ ยินเสี ยงกี ทอผ้ า? ในป่ าเนี ยน่ะ เหรอครับ ฟั งไม่ผิด

แน่ใช่ไหม”

“ทําไมนายถึงคิดว่าฉันฟั งผิดละ” โคตัลหันมาถามอย่าง

หาเรื อง จนบาเรี ยต้ องรี บพูดแก้ ว่า

“ผมไม่ได้ หาเรื องรุ่ นพีนะครับ เพียงแค่ถามถึงสิงทีเป็ นไป

ไม่ได้ ก็มีบ้างไม่ใช่เหรอครับทีอาจจะมีเสียงซึงคล้ ายคลึงกันอยูใน
บริ เวณนี”
608 กัลฐิดา

โคตัล อ้ า แขนทังสองข้ างออกจนสุด ทํ านองให้ พ วกเขา

มองไปรอบบริ เวณนีทังหมด

“มองให้ เต็มตา ในป่ าแบบนีมันมีกีทอผ้ าสักเครื องอยู่หรื อ

ไง อีกอย่าง หูของฉันไม่มีทางฟั งพลาดแน่นอน”

“ผู้ได้ ยินเสียงป่ า?” ดาลันถามลอยๆ ขึน

บาเรี ย และโคตัล จึง หัน ไปมอง สี ห น้ า ของโคตัล แสดง

ความประหลาดใจทีได้ ยินดาลันเรี ยกเขาอย่างนัน เพราะคําคํานี
ใช่วา่ คนทัวไปจะได้ ยินบ่อยนัก

“ครับ” โคตัลยอมรับ

“คุณเหรอ” ดาลันยังถามยํา

“ใช่ครับ”

ดาลันขมวดคิว “แปลก คุณไม่ได้ เกิดในฟอริโซ่นี”

“เปล่ า ครั บ ผมกั บ ซิ ล ค์ เราเกิ ด ที ฟอริ โซ่ พวกเราถึ งใช้

พฤกษาเวทได้ ดี แต่ซิ ลค์ ชอบใช้ เวทแห่ งรั ตติ ก าลมากกว่า เลย
ศึกษาเน้ นไปทางนัน” โคตัลแก้ ความเข้ าใจผิด แล้ วนิงมองดาลัน
ครุ่นคิดอยู่สกั ครู่ ก่อนจะถามว่า
 Baria’ Mission i 609
ปริศนามารีโลนี่

“พีดาลันเคยรู้จกั คนแบบผมงันเหรอครับ”

ดาลัน พยักหน้ า “ในพื นทีสี เทา มี คนแบบนีอยู่เยอะ แต่

พวกเขาไม่ออกมานอกหลักศิลาอาณาเขตหรอก”

“พวกพีกําลังพูดถึงอะไรอยูเ่ หรอครับ” บาเรี ยถามขึน เมือ

ฟั งการสนทนาของทังคู่จบลงโดยไม่เข้ าใจอะไรมากกว่าเดิมสัก
นิด

บาเรี ย รู้ จากลิ น คอร์ น มาบ้ า ง ว่า โคตัล ได้ ยิ น เสี ย งของ
ต้ นไม้ เหมือนได้ ยินเสียงมนุษย์คยุ กัน และดาลันก็พูดถึง ‘ผู้ได้ ยิน
เสียงป่ า’ ซึงไม่ร้ ู วา่ คืออะไรเหมือนกัน แล้ วดูเหมือนดาลันจะเข้ าใจ
เจ้ าความสามารถนันของโคตัลได้ ดี ทังทีเขาไม่ร้ ูเรื องนันเลย

“ผู้ได้ ยิ น เสี ย งป่ า คื อผู้ที เกิ ด มามี หู ที พิ เศษกว่ าใคร คน

กลุ่มนีพูดคุยกับต้ นไม้ ได้ และเป็ นผู้ทียืนยันมาตลอดหลายพันปี
ว่ า ต้ น ไม้ เป็ นอี ก หนึ งสิ งมี ชี วิ ต ที ไม่ ใ ช่ แ ค่ สิ งแวดล้ อ ม” ดาลั น
อธิบาย โคตัลจึงแทรกว่า

“ต้ นไม้ ไม่ใช่แค่สิงแวดล้ อมอยูแ่ ล้ ว พวกเขาเป็ นประชากร

หนึ งของโลกนี เท่ า กับ พวกเรา เพี ย งแต่ เขาไม่ ได้ พู ด คุย ภาษา
เดียวกับเราเท่านัน นายไม่เห็นเหรอ จอมเวทพฤกษาส่วนใหญ่จะ
คุยกับต้ นไม้ ทีพวกเขาดูแล”
610 กัลฐิดา

บาเรี ยพยัก หน้ า “ผมนึ ก ว่ าเป็ น เพราะงานวิ จัย ที ได้ ผ ล

การศึกษามาว่า เสียงทําให้ ต้นไม้ เจริ ญเติบโตได้ ดีขึน แต่ไม่คิดว่า
จะมีคนคุยกับพวกมัน...เอ่อ พวกเขาได้ จริงๆ”

“ที จริ งก็ ควรเป็ น อย่างนันในเขตที อยู่น อกพื นทีสี เทาน่ะ

นะ” ดาลัน สรุ ป ตามที เป็ น จริ ง ของคนส่ วนใหญ่ แล้ วมองโคตัล
อย่างสนใจ

ความสามารถในการได้ ยินเสี ยงพิเศษแบบนี ไม่ใช่สิงที

ฝึ กได้ มันเป็ นเหมือนอวัยวะชินหนึงทีเกิดมาพร้ อมกับตัวเรา ถึงไม่
มี ก ารศึ ก ษาที มาที ไป แต่ ผ้ ู คนในพื นที สี เทาต่ า งรู้ เหตุผ ลดี ว่า
ความสามารถแบบนันน่าจะเกิดจากสภาพแวดล้ อมทีเต็มไปด้ วย
พลังธรรมชาติ

“ทํ า ไมครั บ ในพื นที สี เทามี ก ารทํ าวิ จัยเรื องนี ว่ าคนที มี
ความสามารถแบบผมต้ องเกิ ดในพื นที เทาเท่ านันหรื อไงครั บ ”
โคตัลถามอย่างสนใจ เพราะคนทีไม่ค่อยจะเสวนากับคนอืนเริ ม
พูดมากขึน เพราะมีเหตุจงู ใจจากสิงทีเขาเป็ น จึงเป็ นช่องทางทีดี
ให้ เขาได้ ล้วงความลับของว่าทีไซเอนคนนีบ้ าง
 Baria’ Mission i 611
ปริศนามารีโลนี่

“ที เฮาส์ มีก ารเก็ บสถิ ติเรื องนันเอาไว้ และเท่าที ผมรู้ ใน

รอบร้ อยปี นีในพืนทีนอกหลักศิลาอาณาเขตยังไม่มีผ้ ไู ด้ ยินเสียง
ป่ าเกิดขึนเลย”

“เฮาส์? เหรอครับ” โคตัลทวน

“เป็ นหน่วยงานเก็บรวบรวมและขึนทะเบียนประชากรใน
เขตพืนทีสีเทาครับ” บาเรี ยตอบแทน

บาเรี ย เองถึ งเป็ น เด็ก ที เกิ ดในพื นที ปกติ แต่เพราะตอน

เด็กเขาต้ องไปอาศัยอยู่ในพื นทีสี เทามาตลอด จึงจํ าเป็ นต้ องไป
ขึนทะเบียนกับเฮาส์ด้วย เพือเข้ าออกเขตพืนทีสีเทาโดยไม่ต้องไป
ทําเอกสารอีก

“อ้ อ ก็พวกนายอยู่ในพืนที สีเทานีนะ” โคตัลพึมพํ า แล้ ว

เคลือนตัวตามมารีโลนีไป

บาเรี ยจึงหันไปถามดาลันทีเคลือนตัวตามอยู่ห่างๆ ว่า “ผู้

ได้ ยินเสียงป่ าสามารถออกคําสังกับต้ นไม้ ได้ หรื อเปล่าครับ”

“ส่วนมากจะเป็ นแนวขอความช่วยเหลือมากกว่า ต้ นไม้ ก็

เหมือนคน มันมีนิสยั หลากหลาย บ้ างชอบช่วยเหลือ บ้ างก็ดรุ ้ าย
อย่างมารี โลนีน่าจะจัดในพวกอย่างหลังนะ”
612 กัลฐิดา

บาเรี ยพยักหน้ าพลางถามต่อว่า “แสดงว่าถ้ าคุยกันรู้เรื อง

ก็อาจจะเกลียกล่อมได้ สินะ”

“ก็ ไ ม่ เสมอไปหรอก เมื อกี โคตัล ก็ พู ด นี ว่า เขาไม่ไ ด้ ยิ น

เสียงพูด”

บาเรี ยยิงขมวดคิวมากขึน พลางมองแผ่นหลังของโคตัล

ซึ งกํ า ลัง เรี ย กหน้ าจอมนตราออกมา แล้ ว กดเลื อ กสัญ ลัก ษณ์
บางอย่ า ง บาเรี ย จึ ง เอื อมมื อ ไปแตะปี กหมวก แล้ วกดเลื อ ก
สัญ ลักษณ์ รูปแมลง ลูกแก้ วสีเงินก็ลอยออกจากหลังหมวกของ
เขาเพือไปรวมกับลูกแก้ วสอดแนมของโคตัล

โคตัลจึงยกมือให้ เป็ นทํานองขอบคุณบาเรียทังทีไม่หนั มา

มอง ก่ อ นจะบัง คับ ลู ก แก้ วทังหมดให้ พุ่ ง ไปประจํ า ตํ า แหน่ ง ที
ต้ องการเก็บภาพของมารี โลนีให้ ชดั ทุกแง่ทกุ มุม

“คุณรู้ได้ ยงั ไงเหรอ” ดาลันเปรยขึน

“ครับ?” บาเรี ยขานรั บเสี ย งสูงกับคําถามลอยๆ ทีไม่บ่ง

บอกจุดประสงค์ ขณะสายตายังจ้ องมองอยู่ทีหน้ าจอมนตราซึง
แสดงภาพทีได้ จากลูกแก้ วประดิษ ฐ์ มันเริ มเก็ บภาพจากต้ นมา
รี โลนี จากนันจึงหันมามองคนถาม
 Baria’ Mission i 613
ปริศนามารีโลนี่

“ทําไมคุณถึงรู้ว่า โคตัลต้ องการความช่วยเหลือ” ดาลัน

ขยายความต่อ

บาเรี ยเลิกคิว แล้ วหันกลับไปมองสิงทีเขาทําอยูเ่ มือครู่

“เอ่อ ก็ ไม่ได้ ยากนีครับ คนที ต้ องการความช่วยเหลื อ ก็

มักส่งสัญญาณให้ เห็นอยูแ่ ล้ ว”

“งันเหรอ” ดาลันรับคําแล้ วขยับตัวไปยืนด้ านหน้ า

บาเรี ยจึงได้ แต่มองแผ่นหลังของคนสูงวัยกว่าด้ วยแววตา

ประหลาดใจ บางที ก็ อ ดคิ ด ไม่ ไ ด้ ว่ า ท่ า นเจ้ า ลี โ อส่ ง คนคนนี
มาร่วมทีมด้ วยทําไม เอาเข้ าจริงๆ แค่ลินคอร์ นคนเดียวก็นา่ จะเอา
อยู่ เพราะความยากของการสลายอาณาเขตในภารกิจครังนีก็แค่
ระดับธรรมดาๆ แต่ท่านเจ้ าถึงกลับส่งว่าทีไซเอนมาด้ วย

‘หรื อต้ องการให้ เขามาฝึ กงาน’ บาเรี ยคิดพลางเคลือนตัว

ตามผู้ร่วมทีมทังสองคนไป แต่ในเสียววินาทีหนึงบาเรี ยสัมผัสได้
ถึงความผิดปกติในเส้ นทางแห่งความแห้ งแล้ งที มารี โลนี เคลือน
ตัวผ่าน เมือเขาหันไปดูก็พบว่า มันไม่ใช่แค่ความผิดปกติ

“พีดาลัน! พีโคตัล!” บาเรี ยตะโกนเรี ยกพร้ อมกับตวัดมือ

ขวาไปทางซ้ ายพร้ อมกับส่งกระแสพลังออกไปพัดร่างของโคตัล
614 กัลฐิดา

กับดาลันให้ เคลือนตัวมาทางซ้ าย เพือหลบกําแพงพลังงานสีเขียว

ใสทีพุ่งขึนจากพืนดินทีแห้ งแล้ งซึงเต็มไปด้ วยต้ นไม้ ทียืนต้ นตาย
ขึนไปบนท้ องฟ้าได้ อย่างเฉียดฉิว

เปรี ยะ! ปั ง!

ลูกแก้ วประดิษฐ์ บางลูกทีหลบกําแพงสีเขียวใสไม่ทนั จึง

แตกร้ าวและระเบิดเสียงดังลัน ทําให้ คนทังหมดมองสิงที เกิดขึน
นิงอึงไป

ดูเผินๆ มัน คล้ ายกับม่านแมกไม้ มากเลย ที แตกต่างกัน

คือลําแสงสีเขียวเหล่านันไม่ได้ แผ่ปกคลุมลงมาจากด้ านบน แต่
เป็ นลําแสงทีพุ่งขึนมาจากพืนดินเป็ นกําแพงกันขวางพวกเราจาก
พืนทีอีกฝัง

“เกิ ดอะไรขึนครับ ทํ าไมต้ น ไม้ ที ยื น ต้ น ตายถึ งได้ พ ร้ อม

เพรี ยงกันปลดปล่อยพลังออกมา” บาเรี ยถาม พลางเคลือนเข้ าไป
ใกล้ ๆ ม่านกําแพงสีเขียวใสนัน เขายืนมือไปอังใกล้ ๆ ลําแสงก็ร้ ูสึก
ถึงพลังต่อต้ านได้ เขาเลยให้ ลูกแก้ วประดิษฐ์ ลองเคลื อนตัวผ่าน
พอลูกแก้ วกระทบถูกม่านลําแสงสีเขียวก็แตกร้ าวและระเบิดทันที

“เคยได้ ยิ นเหมื อนกัน ว่า บริ เวณที มี ก ารยื น ต้ นตายของ

ต้ น ไม้ มัก จะพบอาณาเขตเวทที กันไม่ ให้ มี อ ะไรไปรบกวนการ
 Baria’ Mission i 615
ปริศนามารีโลนี่

ฟื นฟู พื นที แต่ไม่เคยคิดว่าจะใหญ่ ขนาดนี ” โคตัลพูดขณะมอง

ม่านลําแสงสีเขียวใสสลับกับเจ้ าต้ นมารี โลนีทียืนต้ นตระหง่านซึง
อยู่หา่ งออกไป

“มันค่อยๆ เกิดไล่หลังเจ้ ามารี โลนีมาครับ ไปดูใกล้ ๆ ไหม

ครับ” บาเรี ยเอ่ยพลางชีให้ ดกู ําแพงสีเขียวใสทีกําลังผุดขึนมา

คนทังหมดจึงพุ่งตัวไปจนสุดเขตกําแพงกําแพงสีเขียวใส
นัน แล้ วข้ ามไปอยู่อีกฟากหนึงของกําแพง ก่อนจะเคลือนตัวไล่ไป
ตามกํ าแพงสีเขียวที ผุดขึนมาจากพืนดิน เพือมองการกันอาณา
เขตตามธรรมชาติอย่างใกล้ ชิด

“ต้ นไม้ ทียืนต้ นตายแล้ ว ไม่ใช่ไม่มีพลังเวทแล้ วเหรอครับ

ทําไมถึงยังปลดปล่อยพลังออกมาได้ เยอะขนาดนี”

“ไม่เสมอไปหรอกบา เหตุผลที ต้ นไม้ เป็ นสิงมีชีวิตทีอายุ

ยื น ที สุ ด ก็ เพราะมัน มี ก ลไกปกป้อ งตัว เองอยู่ ป่ าที เราเห็ น ว่ า
สมบูรณ์ ไม่ใช่ว่ามันจะสมบูรณ์ ได้ ตลอดไป บางครังหากมันป่ วย
หรื อ มี เหตุไม่ ค าดฝั น มัน ก็ จ ะรั ก ษาตัว เอง และบางครั งก็ อ าจ
ทํ า ลายตัว เอง ซึ งไม่ ว่ า จะตอนรั ก ษาหรื อ ทํ า ลาย ก็ จ ะมี ก าร
ปลดปล่อยพลังออกมาปกป้องตัวเองเวลาอ่อนแอเสมอ เลยจะ
ออกมาในลักษณะนี ” โคตัลตอบ พลางใช้ ลูกแก้ วประดิษฐ์ พุ่งตัว
616 กัลฐิดา

ลงไปยังต้ นไม้ ทีสร้ างกํ าแพงขึนมา แล้ วชีให้ ดูตรงโคนต้ นไม้ ทียืน
ต้ นตาย

“เห็นไหม ทีโคนต้ นเริ มมีต้นไม้ งอกขึนมาใหม่ นีคือกลไก

ในการเอาตัว รอดของป่ า แต่ก็ แปลกนะ ปกติ ก ระบวนการนี ไม่
น่าจะเกิ ดขึนเร็ ว ขนาดนี เพราะถึ งจะได้ พ ลังจากต้ น ไม้ ที ยื น ต้ น
ตายช่วย แต่ถ้าดินยังไม่คืนสภาพ มันก็ไม่นา่ จะเกิดขึน”

“อาจมีคนช่วยพวกมัน” ดาลันพูดแทรกขึน สองหนุ่มเลย

หันไปมองหน้ าดาลัน

“พวกคุณไม่ร้ ูสึกเหรอ” ดาลันถามต่อ

โคตัลมองหน้ าบาเรี ย บาเรี ย จึงหลับตาลง แล้ วภาพใน

บริ เวณทีอยู่รอบตัวเขาทังบนฟ้าและผืนดินก็ปรากฏขึนในหัวเขา
...ใช่ ทีนีไม่ได้ มีแค่พวกเขาสามคน ยังมีอีกคนหนึงทีใช้ เวทกําบัง
กายเคลือนตัวตามติดกลุ่มของพวกเขามาห่างๆ ไม่สิ ต้ องบอกว่า
เขาคนนันตามติดมารี โลนีมากกว่า

“มีหรื อเปล่า” โคตัลถาม

“ครับ อยู่บ นพื นดิน เขาอยู่ห่างจากเรามากพอสมควร

ครับ พีว่าเขาจะเห็นเราไหมครับ”
 Baria’ Mission i 617
ปริศนามารีโลนี่

ดาลันส่ายหน้ า “ผมรับรู้ถึงเขาได้ หลังจากลินค์แยกตัวไป

แล้ ว แถมเรายังใช้ หมวกช่วยพรางตัวด้ วย คิดว่าเขาน่าจะไม่เห็น
เรา จนกระทังเมือกีตอนลูกแก้ วสอดแนมระเบิด เขาน่าจะรู้แล้ วว่า
เขาไม่ได้ อยูค่ นเดียว”

บาเรี ยขมวดคิว “แต่เขาก็ยังตามมารี โลนีต่อมาเรื อยนะ

แสดงว่าเขาคงคิดว่าเราไม่เห็นเขา”

“โกลดี ทอย?” โคตัลถาม

บาเรี ยส่ายหน้ า แล้ วรังแขนรุ่ นพีซึงกําลังจะพุ่งไปหาคนที

หลบซ่อนตัวไว้

“ถ้ ายังต้ องการรู้ ว่าเขาจะทําอะไร...ก็ปล่อยเขาไปก่อน”

บาเรี ยพูดเตือนสติ แต่โคตัลก็สวนขึน

“เราต้ องทําให้ เขาคิดว่าเราไม่ร้ ู ว่าเขาอยู่ทีนี ฉันรู้ น่า แค่

อยากเข้ าไปดูใกล้ ๆ ว่าเขาจะทําอะไร ถ้ ากําลังติดตังเจ้ าเครื องบ้ า
นัน จะได้ จบั ภาพไว้ เลย”

“ไม่หรอก ของบางอย่างทีเขาติดตังไว้ มันช่วยกระตุ้นให้

ต้ นไม้ พวกนีฟื นตัวเร็ วขึน” ดาลันตอบ
618 กัลฐิดา

โคตัลเลิกคิวอย่างแปลกใจ “ทํ าให้ ต้นไม้ ฟืนตัวเร็ วเหรอ

แปลก เกิดกลับใจขึนมาหรื อไง”

“หรื อไม่เขาก็อาจกําลังเลียงมารี โลนีให้ เติบโตขึนในแบบ

ของเขา” บาเรี ยเอ่ยพลางชีให้ รุ่นพีทังสองหันไปดูมารีโลนี ทีตอนนี
เติบโตจนลอยตัวสูงจากพืนมากกว่าเดิม ลําต้ นก็ขยายขนาดใหญ่
ขึนกว่าเดิมหลายเท่า แต่ถึงอย่างนันรากของมารี โลนีอันทียังไม่
เปลี ยนเป็ นฟั น เฟื องก็ ยั ง พุ่ ง ไปดูด พลัง จากต้ น ไม้ รอบข้ างอยู่
เหมือนเดิม

“ให้ ตายเถอะ ต้ นใหญ่ ยกั ษ์ ขนาดนี นีมันยังมันกินไม่พ อ

อีกเหรอ” โคตัลสบถอย่างหัวเสีย

“พียังได้ ยินเสียงกีทอผ้ าอยู่อีกไหมครับ” บาเรี ยถาม

โคตัลพยักหน้ า แล้ วขมวดคิวเมือสังเกตเห็นต้ นไม้ ทีงอก

ใหม่จากโคนของต้ นไม้ ทียืนต้ นตายเติบโตเร็ วผิดปกติ

“พีครับ เราต้ องรี บ แล้ ว ดูเหมื อนมารี โลนี จะเคลือนที ไว

ขึน” บาเรี ยบอก โคตัลจึงเลิกสนใจต้ นไม้ ทีงอกขึนมาใหม่ แล้ วพุ่ง
ตัวตามบาเรี ยและดาลันทีเคลือนตัวออกไปก่อน

“มันกําลังมุง่ ไปทีไหน” โคตัลถาม

 Baria’ Mission i 619
ปริศนามารีโลนี่

“ป่ าเสือมโทรมทีจุดแรกครับ” บาเรี ยตอบ ขณะที แผนที

บนหน้ าจอมนตราของเขาคํานวณเส้ นทางจากการเคลือนที แล้ ว
พูดต่อว่า

“และจะถึงในอีกไม่กีนาทีนี”

ซูม!

เสียงเหมือนมีอะไรบางอย่างถูกดูดดังขึนทีเบืองหน้ าเจ้ า
มารี โลนี ทําให้ คนทังสามเร่ งการเคลือนทีให้ ลําหน้ าเจ้ ามารี โลนี
แล้ วก็ต้องตืนตะลึงกับภาพทีเห็น

พืนทีป่ าเสือมโทรมทีในงานสัมมนาโชว์ภาพว่ามีสภาพดี
ขึนแล้ วนัน ตอนนีกลับกลายเป็ นผืนดินทีแห้ งแล้ งทีสุดเท่าทีชาวเซ
วีเรี ยนเคยเห็นอีกครัง มันยิงกว่าบ่อดินทีคนของมินนีทอยลอบเข้ า
ไปทําการทดลอง เพราะพืนทีตรงนีไม่ได้ มีแต่หญ้ าสักต้ น คงมีแต่
ต้ น ไม้ ใหญ่ ยักษ์ อยู่ต้นเดีย ว คือเจ้ ามารี โลนี ซึงลอยมาหยุดหมุน
ตัวเองอยู่กลางผืนดินว่างเปล่า

“ถ้ าขืนมันต้ นใหญ่กว่านี มันจะไม่ดดู กลืนพลังจากต้ นไม้

ทีเดียวทังป่ าเลยงันเหรอ” บาเรี ยเอ่ยเสียงเครี ยด
620 กัลฐิดา

“เปล่า มารี โลนีไม่ได้ ทํา นัน...” โคตัลแย้ ง พลางชีไปทีจุด

ต่างๆ ซึงติดตังอยูต่ ามชายขอบของพืนทีแห้ งแล้ ง ทุกคนจึงเห็นว่า
บนเส้ นรอบวงรอบขอบเขตของพืนทีทีแห้ งแล้ งแห่งนี มีเครื องดูด
พลังติดตังอยูเ่ ป็ นระยะๆ โดยรอบทังพืนที

“มารี โลนี หยุดการเคลือนทีแล้ ว” บาเรี ยพึมพําพลางหัน

ไปพยักหน้ าให้ ดาลันกางอาณาเขต คนทังหมดจึงกลับมายืนใน
มิตขิ องดาลันอีกครัง ก่อนจะเคลือนตัวเข้ าไปใกล้ มารี โลนีมากขึน

“เหมื อนมันกํ าลังจะกํ าหนดเส้ น ทางใหม่ เข้ าไปให้ ใกล้

กว่านีได้ ไหมครับ” โคตัลขอร้ อง ดาลันจึงเคลือนตัวให้ พวกเขาเข้ า
ไปใกล้ กว่าเดิม แล้ วหมุนวนไปรอบต้ นมารี โลนี

“ลัก ษณะต้ น และใบของมัน คล้ า ยต้ น มูส ติน มาก แต่มี

ขนาดใหญ่ กว่า นี มันต้ นไม้ พันธุ์ไหนกันนะ” โคตัลพึมพํา ขณะที
บาเรี ยเพ่งสายตามองไปตามก้ อนดินขนาดใหญ่ ทีใต้ ต้น ซึงราก
ของเจ้ าต้ นไม้ นีเกาะเกียวอยู่ แล้ วต้ องขมวดคิว

“พีดาลันครับ ลงตํากว่านีอีกได้ ไหม” บาเรี ยร้ องขอบ้ าง

“ได้ ” ดาลัน รับคํ า แล้ วลดระดับ การลอยตัวของมิตินีให้

มาอยู่ใกล้ ๆ กับ รากของต้ น มารี โลนี แล้ ว ด้ ว ยความที มารี โลนี
 Baria’ Mission i 621
ปริศนามารีโลนี่

ลอยตัวสูงจากพืนดินเกื อบสามเมตร พวกเขาทังสามจึงเคลือนตัว

ผ่านใต้ ฐานของมารี โลนีไปอย่างสบายๆ

“นอกจากเป็ นดินแล้ วมันคืออะไร...” บาเรี ยพึมพํ าเบาๆ

ขณะทีโคตัลกับดาลันมองสิงทีอยู่ใต้ ฐานตาค้ าง

“อิฐ ไม่ สิ มัน เป็ น...สิงก่ อสร้ าง” ดาลัน บรรยายสิงที เขา
เห็นออกมาตามความเข้ าใจ

โคตัลก็ นิงค้ างไปด้ วยความตืนตะลึงกับสิงทีเห็นเช่นกัน

จนกระทังเขานึกถึงเรื องทีได้ ยินมาก่อนหน้ านีได้ จึงถามว่า

“บา นายบอกว่ า มารี โลนี เคลื อนตัวผ่ า นที ไหนมาก่ อ น

หน้ านีนะ”

บาเรี ยขมวดคิว “หมูบ่ ้ านมูสตาโน่ครับ”

“เป็ นไปไม่ได้ ” โคตัลครางเสียงแผ่วอย่างไม่อยากเชือ

“ทําไมครับ มีอะไรแปลกไปเหรอ” บาเรี ยถาม

โคตัลจึงชีไปทีรากซึงเป็ นฟั นเฟื องให้ มารี โลนีเกาะเกี ยว

อยู่ แล้ วพูดว่า
622 กัลฐิดา

“บางทีฐานล่างของมารี โลนี อาจเป็ น....ส่วนทีหายไปของ

โบราณสถานทีเพิงถูกค้ นพบทีมูสตาโน่ก็ได้ ”
 Baria’ Mission i 623

35
ปริศนามารีโลนี่

เจริญเติบโต
“บางทีฐานล่างของมารี โลนี อาจเป็ น....ส่วนทีหายไปของ
โบราณสถานทีเพิงถูกค้ นพบทีมูสตาโน่ก็ได้ ”

“เป็ นอะไรนะครับ” บาเรี ยถามเสียงสูง พลางเขม่นมองสิง

ทีโคตัลชีให้ ดู

พอมองแท่งดินขนาดใหญ่ซงมารี ึ โลนีเกาะยึดไว้ ดีๆ มันก็

มีรูปร่างคล้ ายส่วนหนึงของสิงก่อสร้ างจริ งๆ แม้ จะยังดูไม่ชดั มาก
นัก เพราะมันเอียงตะแคงข้ างอยู่ ขณะทีมีรากชอนไชไปทัว หนํ า
ซําบางส่วนยังกลายเป็ นฟั น เฟื องที หมุนติวตลอดเวลา และเมื อ
เพ่งมองอย่างตังใจ บาเรี ยก็เห็นอักขระโบราณเป็ นจํานวนมากที
สลักอยู่บนพืนผิวคล้ ายอิฐของเจ้ าสิงก่อสร้ างทีอยู่ในกรงรากของ
มารีโลนี
624 กัลฐิดา

“มันกําลังเรื องแสง” ดาลันเอ่ยถึงตัวอักขระโบราณซึงทุก

คนเห็นเหมือนกัน

“ปกติโบราณสถานทุกแห่งจะมี อาณาเขตเวทไว้ ป้องกัน

ตัวเอง หรื อเจ้ ามารีโลนีเข้ าไปดึงดูดพลังเวทจากโบราณสถานแห่ง
นีด้ วย ทําให้ มันมีพ ลังมากขึนจนสามารถปรับเปลียนพลังมาใช้
ป้องกัน ตัว และโจมตี พ วกเราได้ หรื อเปล่ าครั บ ” บาเรี ย ครุ่ น คิด
ก่อนจะคาดเดาให้ ฟังจนดูนา่ กลัว

“ใช่ น่ าจะอย่า งนัน” โคตัล เห็ น ด้ วย เป็ น เหตุให้ ด วงตา

ของบาเรี ยเคร่งขรึมขึน

“ถ้ ามารี โลนี ดึงดูดไอเวทได้ ทุกอย่าง ไม่ใช่แค่จากต้ น ไม้

ด้ วยกัน นันไม่ยงแย่
ิ ใหญ่เหรอ”

“ไม่หรอก ผมไม่ร้ ู สึกว่ามันดูดพลังเรานะ เท่าทีเห็นก็ ดูด

พลังจากต้ นไม้ อย่างเดี ย ว ส่ ว นเรื องที รากทะลุบาร์ เรี ยร์ ของผม
น่าจะเป็ น เหตุผ ลอื น” ดาลันแย้ ง โคตัลขมวดคิวแล้ วคลายออก
พลางเปลียนเรื องว่า

“ใช่ และตอนนี เราควรทดลองอะไรบางอย่างก่อน พี ดา

ลันครับ เราเข้ าไปในนันทังแบบนีได้ หรื อเปล่า”
 Baria’ Mission i 625
ปริศนามารีโลนี่

ดาลันส่ายหน้ า “มิตินีสร้ างขึนด้ วยพลังเวท ถ้ าเราเข้ าใกล้

จนผิวมิติสัมผัสกับอาณาเขตเวทของมารี โลนี มัน ก็ จะโจมตี เรา
อีก”

โคตัล ขมวดคิ วนิ วหน้ า ขณะมองหน้ า บาเรี ย เหมื อนคิ ด

อะไรบางอย่างได้

บาเรี ยอดรนทนไม่ได้ เลยถามว่า “พีอยากให้ ผมลองเข้ า

ไปใช่ไหม”

“แต่ลินค์บอกว่าอย่าเพิงเข้ าไปนะ” บาเรี ยเตือน

โคตัลจึงยิมเจ้ าเลห์แล้ วแย้ งว่า “ลินค์บอกไม่ให้ ฉันเข้ าไป

แต่ไม่ได้ ห้ามนาย ฉันไม่ผิด”

บาเรี ย ถอนหายใจ “แล้ วพี แน่ ใ จเหรอครั บ ว่ า นั นคื อ

โบราณสถานจากมูสตาโน่”

โคตัลชีไปทีอักขระ “สิงทีทําให้ ฉันรู้ ว่ามันคือโบราณสถาน

คือ ลักษณะเฉพาะของภาษาโบราณของชาวฟอริโซ่ และข้ อมูลที
ฉันได้ มาโดยบังเอิญ”

“โดยบังเอิญ?” บาเรี ยทวน ขณะทีโคตัลพูดต่อว่า

626 กัลฐิดา

“ต้ องขอบใจทีนายหักหลังฉัน ทําให้ คณ ุ แม่หาฉันเจอ...”

นําเสียงทียังกรุ่ นๆ ถึงความไม่พอใจอยู่ ทําให้ ดาลันหันไปมองบา
เรี ยอย่ างสนใจ แต่คนโดนพาดพิ งกลับนิ งสงบเหมือนไม่มี อะไร
เกิดขึน ขณะรอให้ โคตัลพูดเข้ าเรื อง

“แม่มาทีปราการซินเทลล่าเพราะได้ รับเชิญให้ มาร่วมทีม

สํ า รวจโบราณสถานที เพิ งค้ น พบล่ า สุด ที มู ส ตาโน่ และข้ อ มู ล
เบื องต้ น ที แผนกประวัติศาสตร์ ต้องระดมผู้เชี ยวชาญมาร่ วมใน
งานนี ไม่ใช่แค่มนั เป็ นโบราณสถานทีไม่เคยถูกบันทึกมาก่อน แต่
เพราะบางส่วนของโบราณสถาน...หายไป”

“แน่ ใ จเหรอว่ า หายไป ไม่ ใ ช่ แ ค่ ถู ก ทํ า ลายไปตาม

กาลเวลา” บาเรี ยซัก

“นึกว่าฉันไม่ถามอย่างนันเหรอ ฉันถามแล้ ว และคุณแม่

ยืนยันว่ามันหายไป และสิงทีอยู่ใต้ ฐานของมารี โลนี ตรงหน้ าเรา
เนีย นายจะเถียงไหม ว่ามันไม่ใช่สิงก่อสร้ างน่ะ ทีสําคัญ ต่อให้ มา
รี โลนีเป็ นพืชประดิษฐ์ ก็คงไม่สร้ างจากอิฐหรอก จริงไหม”

บาเรี ยอึงไป ดาลันจึงเอ่ยขึนว่า

 Baria’ Mission i 627
ปริศนามารีโลนี่

“ไม่มีโบราณสถานไหนในเซวีน่าทีไม่เคยถูกบันทึก นอก
เสียจากว่ามันถูกคุ้มครองไว้ ด้วยพลังบางอย่าง เพือให้ ปรากฏใน
เวลาทีเหมาะสม”

“นีเป็ นทฤษฎี หรื อความคิดเห็นส่วนตัวครับ” โคตัลย้ อน

ถาม

ดาลันหันไปมองอักขระโบราณทีจารึ กไว้ บนพืนผิวอิฐนัน

พลางตอบว่า “มันคือ ‘กฎ’ ของผู้ดแู ลห้ วงเวลา”

คําตอบของดาลัน ทําให้ บาเรี ยและโคตัลตาโต เพราะนัน

อาจทํ าให้ ความพยายามของนักประวัติ ศาสตร์ แห่งปราการซิ น
เทลล่าสูญเปล่า จนหมดอาลัยตายอยากทีจะศึกษาทีมาทีไปของ
โบราณสถานแห่งนีเลยทีเดียว

‘หากชาวเซวี เรี ยนไม่อยากให้ ร้ ู ต่อให้ ใช้ พลังทังหมดของ

เซกันก็เข้ าไปไม่ถึงคําตอบ หรื อว่าคําพูดนี มันรวมทุกเรื องในเซวี
น่าด้ วย หากไม่ ใช่ค นที ควรรู้ ก็ ไม่มี ท างรู้ ได้ เลย’ บาเรี ย คิ ด แล้ ว
ผ่อนลมหายใจออกยาว ก่อนจะพูดว่า

“ส่งผมออกไปข้ างนอกทีครับ ผมจะลองดู”

628 กัลฐิดา

ดาลันพยักหน้ า ชัวพริ บตาร่ างของบาเรี ยก็ ทะลุผ่านมิติ

ของดาลัน แล้ วลอยตัวด้ วยแรงส่งของพลังนันจนมาถึงรากของมา
รี โลนีทีขยับไปมา

“ระวัง!” โคตัล อุท าน เมื อเห็ น รากหนึงพุ่งเข้ า หาบาเรี ย

เพราะมันสัมผัสไอเวททีพุ่งไปกระทบอาณาเขตของมัน แต่รากนัน
ก็หยุดชะงักห่างจากบาเรี ยเพี ยงแค่ปลายนิวรอดผ่านได้ ก่อนจะ
ดึงรากถอยกลับราวกับมองไม่เห็นบาเรี ย

“เขาเป็ นเมเนไทป์ สินะ” ดาลันเปรย

“ครับ? พีไม่ร้ ู มาก่อนเหรอ” โคตัลย้ อนถาม ขณะทีสายตา

ไม่ ไ ด้ ละจากบาเรี ย ซึ งไต่ ขึ นไปตามรากซึ งไหวตั ว ไปมาอยู่
ตลอดเวลาด้ วยความรวดเร็ วกว่าจอมเวทคนหนึงจะทําได้

“รู้ แต่พอเจอจริ งๆ ก็เริ มลังเล พลังของเขา...มากเกินกว่า

จะเป็ นเมเนไทป์ แต่พอเห็นแบบนีก็เชือแล้ วละ” ดาลันตอบ ขณะ
มองบาเรี ยด้ วยแววตาชืนชม เพราะการเหวียงตัวจากรากหนึงไป
เกาะเกี ยวยัง อี ก รากหนึ งอย่ า งคล่ อ งแคล่ ว เพื อเข้ า ใกล้ ปาก
ทางเข้ าโบราณสถานนันให้ มากขึน

“บาเรี ย มิชชาร์ พ เป็ นเด็กประหลาดครับพี เขาธรรมดา

และไร้ ตวั ตนทีสุดเวลาอยู่ร่วมกับคนอืน คนอืนก็เลยลืมไปว่า การ
 Baria’ Mission i 629
ปริศนามารีโลนี่

ทีเขาทําทุกอย่างได้ เท่าหรื อมากกว่าจอมเวทปกติ มันไม่ใช่แค่ดี

แต่ต้องเรี ยกว่า ยอดเยียม”

ดาลันไม่ปฏิเสธเรื องนัน เพราะการจะหาจอมเวททีใช้ แค่

กํ าลังร่างกายไต่ไปตามพืนทีอันตรายโดยไม่ใช้ พลังเวทเลยอย่าง
ทีบาเรี ยทําอยู่ตอนนีคงแทบไม่มี ยังไม่นบั ว่า คนที กําลังทํ าอยู่นี
อายุเพียง ปี

“ไปถึงแล้ ว” โคตัลรําพึงพลางกํามือแน่นอย่างลุ้น ราวกับ

กําลังเล่นเกมกีฬาทีสนุกทีสุดเกมหนึง

บาเรี ยหันมาโบกมือให้ กองเชียร์ เหมือนต้ องการบอกว่า

กําลังจะเข้ าไป และก่ อนที เขาจะเข้ าไป ชายหนุ่มก็เรี ยกหน้ าจอ
มนตราออกมา แล้ วกดเรี ยกลูกแก้ วสอดแนมออกมาอยู่ในมือเขา
หนึงลูก

“มนตราล็อกก้ าสินะ” ดาลันพึมพํา ขณะมองบาเรี ยกดฝั ง

ลูกแก้ วเข้ าไปผนังอิฐของโบราณสถาน แล้ วครอบด้ วยวงมนตรา
อักขระประหลาดทับอีกชัน ลูกแก้ วนันก็ จมหายเข้ าไปในพื นผิว
ของโบราณสถานเรี ยบร้ อยจนไม่เห็นร่องรอย
630 กัลฐิดา

“ได้ ผลจริ งๆ สินะ” โคตัลรํ าพึง พลางเคาะนิวกับต้ นแขน

ตัวเองอย่างกระวนกระวาย เมือเห็นบาเรี ยเดินเข้ าโบราณสถาน
ไป

“ทําไมถึงอยากหามารี โลนีล่ะ” ดาลันถาม

“ผมไม่ได้ อยากหามารี โลนี ” โคตัลตอบจบก็นึกขึนได้ ว่า

เขาพูดห้ วนไปหน่อย เลยหันมาตอบใหม่อีกครัง

“ผมอยากเป็ นนักค้ น หาพัน ธุ์ไม้ ในตํานาน มารี โลนี เป็ น

แค่ห นึ งในรายการของหายากครั บ และถ้ า ผมพบมารี โลนี ได้
แสดงว่ายังมีต้นไม้ ชนิดอืนให้ ผมค้ นหาอีก”

ดาลันมองลึกเข้ าไปดวงตาสีเขียวทีเปล่งประกายเจิดจ้ า
อย่างกระตือรื อร้ นขึน แล้ วเอ่ยว่า “นันคือ ความฝั นหรื อเปล่า”

โคตัลนิงไปนิดหนึงแล้ วยิมร่ า “อาจเรี ยกอย่างนันก็ได้ พี

ดาลันล่ะครับ ฝันอยากเป็ นไซเอนหรื อเปล่า”

ดาลัน เงี ย บไป เขาหัน ไปมองด้ านหลังแวบหนึง เพราะ

สัมผัสกับอะไรบางอย่างได้ ก่อนจะตอบว่า
 Baria’ Mission i 631
ปริศนามารีโลนี่

“ไม่เชิงว่าเป็ นความฝั นหรอก...เอ้ อ รู้สึกว่าผู้ทีอําพรางตัว

อยู่คงอยากจะเผยตัวแล้ วนะ”

“ไหนครั บ ” โคตั ล ขยั บ ตั ว หั น ไปมองคนที เคลื อนตั ว

ตามมารี โลนี มาอย่ า งเงี ย บๆ อยู่พัก ใหญ่ ก่ อ นที เปิ ด เผยตัว ตน
ออกมา

“ดูเหมือนเขาก็ระวังเราอยู่เหมือนกัน” ดาลัน เปรย เมื อ

เห็นอากัปกิริยาของคนคนนันทีหันมองซ้ ายมองขวาไปทัว พอมอง
ไม่เห็นพวกโคตัล เขาจึงขยับเข้ าใกล้ มารีโลนีมากขึน

“ใส่ชดุ อะไรของเขาน่ะ ประหลาดจัง” โคตัลถามพลางหัน

ไปมองดาลันเป็ นเชิงปรึกษา

“พอดีผมไม่ใช่ผ้ เู ชียวชาญ”

คําตอบของดาลัน ทํ าให้ โคตัลยิมกว้ าง “ตอบแค่ไม่ร้ ูก็ได้

ครับ”

ดาลันยังคงนิง โคตัลไม่ร้ ู ว่าทีนิงเนีย อายหรื อว่าเขิน และ

เพือไม่ให้ ดาลันอึดอัดใจ โคตัลจึงพูดต่อ
632 กัลฐิดา

“ผมว่า มันน่าจะเป็ นชุดป้องกันพลังเวทไม่ให้ รัวไหลออก

จากตัวเขา เพื อป้องกัน การจู่โจมจากมารี โลนี ผมเคยถามรุ่ น พี
มาสเตอร์ แพทีนทีต้ องเข้ าไปเพาะต้ นกล้ าในคูมีร่า ฟอเรส พวกเขา
ก็ใส่ชดุ คล้ ายๆ แบบนีเหมือนกัน เพราะต้ นกล้ าของไม้ บางชนิดจะ
ป่ วย ถ้ าโดนไอเวทจากตัวมนุษย์”

“น่าจะใช่ เขาเข้ าไปในอาณาเขตเวทของมารี โลนี แล้ ว”

ดาลันสรุปจากการกระทําของคนคนนัน

คนในชุ ด ประหลาดกระโดดลอยตั ว ทํ า ให้ โคตัล เห็ น

เครื องทุ่นแรงซึงช่วยคนคนนันให้ เคลื อนทีได้ อย่างรวดเร็ ว มันมี
ลักษณะเป็ นล้ อทีหมุนได้ เองอยู่ใต้ ฝ่าเท้ า

“บาก็ ไ ม่ อ ยู่เสี ย ด้ ว ย เลยไม่ ร้ ู เลยว่า มัน คื อ อะไร น่า จะ

คล้ ายๆ เบรนบอร์ ดหรื อเปล่า แต่ทําไมเหมื อนรองเท้ าล่ะ” โคตัล
พึมพําขณะจ้ องมองล้ อเลือนทีปลายเท้ ายุบหายเข้ าไปกลายเป็ น
รองเท้ าอย่างปกติ

คนคนนันไต่ไปตามรากของมารี โลนี เหมือนที บาเรี ยทํ า

แต่เขาไม่ได้ ทํ าด้ วยกํ าลังร่ างกายของเขาเอง แต่ด้วยการยิงปื น
เชือกไปเกาะเกียวไว้ ในจุดทีสูงกว่า แล้ วเชือกก็หมุนตัวเองเหมือน
 Baria’ Mission i 633
ปริศนามารีโลนี่

ชักรอกร่ างของคนคนนันให้ ลอยขึนพร้ อมกับเท้ าทีวิงตามแรงดึง

ไปบนรากไม้ ทําให้ ไปได้ รวดเร็วและผ่อนแรงไปได้ เยอะทีเดียว

“เตรี ยมตัวมาอย่างดีเชียว แถมมาหลังจากเกิดเสียงดูด

พลังงานครังมโหฬาร อย่างนี ก็พอเดาได้ ว่าเป็ นใครว่าไหมครับ”
โคตัลถาม

“คนของมินนีทอยสินะ พวกเขาเตรี ยมตัวเป็ นอย่างดี ใน

เมือมารี โลนีปรากฏตัวแล้ ว ทําไมถึงต้ องทําลายผืนป่ าเพิมอีก ผม
ไม่เข้ าใจเลย” ดาลันเอ่ยอย่างสงสัย

โคตัลขมวดคิว เมือคนใส่ชดุ ประหลาดผลุบหายเข้ าไปใน

ช่อ งประตูที บาเรี ย เข้ า ไปก่ อ นหน้ า สัก ครู่ ก็ เห็ น บาเรี ย โผล่ห น้ า
ออกมาจากช่องว่างใต้ ประตูบานนัน ดูเหมือนบาเรี ยจะรู้ตวั ก่อน
แล้ ว ว่ามีแ ขกไม่ไ ด้ รั บ เชิ ญ มาร่ วมในภารกิ จ นี ด้ ว ย เขาจึงหลบ
ออกมาก่อน จากนันก็ไต่ลงมาตามรากได้ สัก ระยะหนึง ก่ อนจะ
กระโดดลงสู่พืนดิน แล้ วกลิงม้ วนตัวไปตามพืนดินหลายตลบเพือ
ลดแรงกระแทก พอเห็นว่าพ้ นอาณาเขตเวทของมารี โลนี ดาลันจึง
ดึงบาเรี ยกลับเข้ ามาในมิตขิ องเขา
634 กัลฐิดา

บาเรี ยยังกลิงตัวต่ออีกสองสามตลบ ก่อนจะเด้ งตัวลุกขึน

พลางปั ดฝุ่ นตามตัวแล้ วส่งยิมขอบคุณ ให้ ดาลันหน้ าบาน ขณะที
โคตัลถามขึนอย่างเร่งรี บว่า

“เป็ นโบราณสถานจริงๆ ใช่ไหม”

“ครับ และมันเป็ นยิงกว่านัน” บาเรี ยตอบเสียงขรึม พลาง

ยกมือไปแตะทีปี กหมวกให้ หน้ าจอมนตราปรากฏขึนพร้ อมกับดึง
ภาพทีเก็บมาได้ ออกมา

“สุดยอด ติดไว้ หลายจุดเลยละสิ” โคตัลถามยังไม่ทนั จบ

ก็ต้องเบิกตากว้ าง เมือเห็นภาพเคลือนไหวภายในห้ องขนาดย่อม
ที มีไอพลังเวทสี เขียวไหลเวีย นอัดแน่นอยู่ บางส่วนยังคงเป็ น ไอ
เวท แต่มีบางส่วนเปลียนรูปร่างไปบ้ างแล้ ว

“ดีใจจริ งๆ ทีมันใช้ ได้ ผลในสถานการณ์จริ ง ตอนแรกผม

ก็หวันๆ อยู”่

นําเสียงตืนเต้ นของบาเรี ยเลยทําให้ โคตัลอดแขวะไม่ได้

“แหม หากพวกนัก หาข่าวซุบซิบได้ ใช้ มัน คงรัก นายขึ น

อีกเป็ นกอง”
 Baria’ Mission i 635
ปริศนามารีโลนี่

คนโดนแขวะได้ แต่หวั เราะขําในลําคอ ขณะทีดาลันถาม

ว่า

“บันทึกไว้ ด้วยใช่ไหม ไม่ใช่แค่ถ่ายทอด”

บาเรี ยหันไปยิมเผล่ให้ ดาลัน แล้ วตอบว่า “แน่นอนครับ ที

นีเราจะได้ เห็นภาพการเจริ ญเติบโตของมารี โลนีทีด้ านในนันครบ
ทุกขันตอนไงครับ”

“สุดยอดเลยบา ไอ้ หนูชิลด์ต้องดีใจจนเนือเต้ นแน่” โคตัล

ชมและเลยไปแขวะหัวหน้ ากลุม่ ทีไม่ได้ อยูท่ ีนีด้ วย

“แต่รุ่นพีดูไม่คอ่ ยดีใจเลยนะครับ” บาเรี ยแซวกลับ

โคตัลเขม่นมองคนพูดแดกดันแบบหน้ าตาย แล้ วชีไปที

ภาพคนแปลกหน้ าซึงหายเข้ าไปในห้ องทีบาเรี ยติดตังลูกแก้ วสอด
แนมไว้ แล้ วถามว่า

“นายรู้หรื อเปล่าว่ามีคนตามเข้ าไปในนัน”

“ผมเห็ น จากลู ก แก้ ว สอดแนมอัน แรกที ฝั ง ไว้ ต รงปาก

ทางเข้ าครับ เลยรี บกระโดดออกมาทางหน้ าต่างอีกบาน แล้ วรี บ
636 กัลฐิดา

ปี นออกมาตรงช่องใต้ ประตูของห้ องด้ านล่างอย่างทีพีเห็น” บาเรี ย

ชีพลางเรี ยกภาพจากลูกแก้ วสอดแนมทังหมดให้ ปรากฏขึนมา

“เขากําลังทําอะไรน่ะ” บาเรี ยพึมพํา

“จดบันทึกการเจริ ญเติบโต” โคตัลตอบ พลางจิมนิวไปที

ภาพคนกําลังจดบางอย่างอยู่ ภาพจึงจําเพาะอยู่ทีหน้ าคามีลซึง
เหมือนถูกห่อหุ้มไว้ ด้วยถุงใสๆ พอดีกบั คามีล

“เยื อกัน เวท...สิ นค้ าที สร้ างชือเสี ยงให้ มินนี ทอยน่ะครั บ
จอมเวทพฤกษารักเจ้ าสิงนีมากเลย” บาเรี ยตอบ

โคตัลไม่ได้ สนใจเจ้ านวัตกรรมทีบาเรี ยกําลังบอก แต่เขา

สนใจมองสิงทีอยู่บนหน้ ากระดาษในมือของเจ้ าคนนันมากกว่า

“ไอ้ เลว...”

โคตั ล สบถดั ง ลั น ทํ า ให้ สองหนุ่ ม มองคนหน้ าสวยที

ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธ

“รุ่นพี...ด่าใครครับ” บาเรี ยถามอย่างไม่แน่ใจ

“ก็ไอ้ คนประสาทนันซึงทํ าเรื องบ้ าๆ อยู่เนียน่ะสิ ” โคตัล

ตอบพลางเหลือบไปดูทีหน้ าจอมนตราอืน แล้ วขมวดคิว จากนันก็
 Baria’ Mission i 637
ปริศนามารีโลนี่

หันไปดูแผนที บนหน้ าจอมนตราของตัวเอง และลากนิวไปตาม

เส้ นทางทีมารีโลนีเคลือนผ่านอย่างเคร่งเครียด

“รุ่นพี...” บาเรี ยเรี ยกโคตัลรอบทีสองยังไม่ทนั ขาดคํา ดา

ลันก็พดู แทรกขึน

“เขาออกมาแล้ ว”

คนทังสามหันไปมองคนสวมชุดกันเวทเดินออกมายืนที
ปากทางเข้ าแล้ ว เขาไถลตัวลงมาตามรากของมารี โลนี ราวกับ
กํ าลังเล่นสไลเดอร์ ในสนามเด็กเล่นเชียว แต่เมือใกล้ จะถึงพืนดิน
รองเท้ าทีเขาสวมอยู่ก็กลายเป็ นรองเท้ าติดล้ อเลือน เมือเขาลงสู่
พื นดิน มัน จึงเคลื อนตัวพุ่งปราดไปท่ามกลางความแห้ งแล้ งใน
เส้ นทางทางเดิมทีเขามา

“จะให้ ตามไหม” ดาลันหันไปถามบาเรี ย แต่โคตัลกลับ

โพล่งว่า

“ไม่ครับ”

“แต่นนเป็
ั นคนร้ ายทีต้ องจับตัวส่งให้ สภากลางนะครับ รุ่น
พี เรามีภาพเป็ นหลักฐานพร้ อมทุกอย่าง...”
638 กัลฐิดา

“จับคนร้ ายได้ แล้ วยังไง มันไม่ช่วยให้ อะไรให้ ดีขึนหรอก

น่า ตอนนีเรามีเรื องใหญ่กว่านันรออยู่ ดูนี...” โคตัลตอบอย่างเข่น
เขียว พลางดันแผนทีในจอมนตราของเขามาอยูต่ รงหน้ าบาเรี ย

“นายเห็นอะไรไหม”

บาเรี ยก้ มมองแผนที จริ งของคูมีร่า ฟอเรส ทีพวกเขายื น

อยู่ ต อนนี มั น ปรากฏร่ อ งรอยของเส้ น ทางแห่ งความแห้ งแล้ ง
เกิดขึน โดยเริ มจากหมู่บ้านมูสตาโน่ตดั ตรงเป็ นทางยาวไปยังป่ า
เสือมโทรมในจุดที หนึงที พวกเขาเพิงผ่านมา ต้ นไม้ มีสภาพแห้ ง
เหี ยวยื นต้ น ตายและใบโกร๋ น ไม่มี เหลื อไปตลอดเส้ นทางที พายุ
หมุนมารูน ก้ าเคลือนผ่านไปก่ อนหน้ า ภาพสามเหลียมทีถูกเจ้ า
พายุนนวาดขึ
ั น ทําให้ บาเรี ยอุทานว่า

“มันกําลังเคลือนทีตามมารูนก้ าไป”

“ฉันก็ว่าใช่นะ และถ้ าฉันเดาไม่ผิด มารี โลนีจะเคลือนตัว

เข้ าหาทีทีมีพลังเวทสูง และจะมีจดุ ไหนล่ะทีมีพลังเวทสูงมากๆ ได้
เท่ากับมารูนก้ า ซึงก็มีทฤษฎีนีอยู่ด้วยเหมือนกัน”

“แต่เราคุย กัน ไปแล้ ว ไม่ ใ ช่ เหรอครั บ ว่ ามารี โลนี จะดูด

พลังจากพืช...อย่างเดียวน่ะครับ เอะ! พืชงันเหรอ...”
 Baria’ Mission i 639
ปริศนามารีโลนี่

“นึกออกแล้ วใช่ไหม ในมารู นก้ าน่ะ เต็มไปด้ วยใบไม้ ทีมี

พลังพฤกษาเวทอัดแน่นอยู่เต็มไปหมด ไม่แปลกหรอกทีมารูนก้ า
จะไล่ตามไปพลาง ดูดพลังจากรอบข้ างไปพลาง” โคตัลเอ่ย

บาเรี ยพยักหน้ ารับ โคตัลจึงพูดต่อ

“นายเคยบอกว่า คุณ แม่ ของนายเคยเห็น แผนการของ

โกลดี ทอย พวกเราก็เห็นกับตาแล้ วว่าเขาทําได้ จริ งๆ ทีเหลือก็แค่
หากรรมวิ ธี ทํ า ให้ เกิ ด มารี โลนี ขึ นมา ซึ งก็ ไ ม่ ย าก หากเขาตัง
สมมุติ ฐ านที ว่ า มารี โลนี จะเกิ ด ขึ นในเวลาที ป่ าอยู่ใ นสภาพไม่
สมบูรณ์ทีสุด เครื องดูดพลังนันจึงจําเป็ นไง”

บาเรี ยขมวดคิว

“นายไม่เข้ าใจเหรอ” โคตัลถาม

บาเรี ย ส่ายหน้ า “ผมเข้ าใจครั บ มัน เป็ น วิธี ย้อนกลับน่ะ

เขาอยากได้ พืชทีจะเกิดขึนในช่วงเวลาทีป่ ามีสภาพยําแย่ เขาจึง
สร้ างเครื องดูดพลังขึนมาทําให้ ป่าตกอยู่ในสภาพแบบนัน เพือให้
พืชทีต้ องการเกิดขึน ปั ญหาคือ ทําไมต้ องทําให้ ป่าเสือมโทรมถึง
สามจุดด้ วยละ ในเมือมารี โลนีน่าจะเกิดขึนตังแต่ครังแรกแล้ ว”
640 กัลฐิดา

ดวงตาของโคตัลวาวโรจน์ขึน พลางชีไปยังมารี โลนี แล้ ว

พูดว่า

“มารี โลนี อาจจะเกิ ด ขึ นตังแต่ต อนที เขาปรั บ สภาพป่ า

และสิ งที แวดล้ อมให้ เสือมโทรมและแห้ งแล้ งในจุด แรกแล้ ว แต่
อย่ า ลื ม สิ มารี โลนี ก็ เหมื อ นต้ นกล้ าของพื ช ทั วไป มั น ...ต้ อง
เจริ ญเติบโต”

ความเงียบงันเกิ ดขึนท่ามกลางคนทังสามอีกครัง ไม่ใช่

ไม่เข้ าใจสิ งที โคตัลอธิ บาย แต่เพราะเข้ าใจดี จึงรู้ ว่า เหตุก ารณ์
ทังหมดตังแต่พบความเสื อมโทรมในคูมีร่า ฟอเรส การเกิ ดพายุ
มารู นก้ า และการเคลื อนตัวของมารี โลนี ซึงสร้ างถนนสายแห่ง
ความแห้ งแล้ งไปทัว ทังหมดนันมันเกิดขึนเพราะอะไรต่างหาก

ไม่ว่าจะในสถานการณ์ไหน ป่ าจะเลือกทางออกให้ ตวั เอง

เสมอ และเมื อมั น เลื อ กให้ ใครสั ก คนรอดเพื อไปเติ บ โตใน
สภาพแวดล้ อมใหม่ ผู้เหลือรอดจึงต้ องสมบูรณ์ทีสุด....เพือพร้ อม
ต่อการแพร่พนั ธุ์

“พวกเขาสร้ างมารี โลนีขึน สมดุลไอเวทจึงเสีย เมือสมดุล

ไอเวทเสีย พายุหมุนไอเวทก็เกิด แต่ไม่รุนแรงพอทีจะเกิดมารูนก้ า
 Baria’ Mission i 641
ปริศนามารีโลนี่

ดังนันเขาจึงต้ องสร้ างสามเหลี ยมมารู นก้ าขึนมา เพือกระตุ้นให้

พายุหมุนไอเวทธรรมดากลายเป็ นมารูนก้ า” โคตัลคาดเดา

“โดยใช้ เครื องดูดพลังทีมีลกั ษณะคล้ ายมารี โลนี” ดาลัน

สรุป

ภาพของเครื องดูดพลังเวทขนาดใหญ่เท่ากับตัวรุ่นพีเชรี พ
ผุดขึนในหัวของบาเรี ย

ขณะทีโคตัลพูดต่อว่า “และฉันคิดว่า ป่ าเสือมโทรมในจุด

ที หนึงซึงทีมพิ ทักษ์ คูมีร่า ฟอเรสเจอ ไม่ใช่จุดแรกที มารี โลนีเกิ ด
ขึ นมา แต่ เป็ น...จุ ด แรกของการทดลองดู ด พลั ง ...เพื อสร้ าง
เส้ นทางแห่งการเจริญเติบโต”

“แล้ วคิดว่ามารี โลนีเกิดขึนทีไหนละ” ดาลันถาม

บาเรี ย ซึงเข้ า ไปสํ ารวจภายในห้ อ งใต้ ฐานของมารี โลนี

มาแล้ ว จึงตอบแทนโคตัลว่า

“โบราณสถานทีเพิงถูกค้ นพบทีมูสตาโน่”
642 กัลฐิดา

36
ถักทอ
“รองศาสตราจารย์คะ” เสียงเรียกของนักเรี ยนจอมเวทดัง
ขึ น ทํ า ให้ เซเลน่ า แวนเวิ ร์ ธ ที นั งยองๆ ข้ างหลุ ม ดิ น ขนาด
เส้ นผ่าศูนย์กลางหลายเมตรชะงักมือทีกําลังลูบไปตามผิวดิน

“ว่าไงจ๊ ะ” เซเลน่าหันไปถามพลางลุกขึนยืน

“รองศาสตราจารย์มอรี ลมาถึ งแล้ วค่ะ มาสเตอร์ เลยให้

หนูมาเชิญอาจารย์”

เซเลน่าพยักหน้ ารับ “เดียวครูตามไป ไปทํางานต่อเถอะ”

นักเรี ยนจอมเวทแผนกประวัติศาสตร์ ค้อมตัวให้ แล้ วเดิน

ไปเข้ ากลุ่มเพือนทีเริ มสํ ารวจและปั กธงในจุดทีตรวจพบมนตรา
 Baria’ Mission i 643
ปริศนามารีโลนี่

อาณาเขตที ส่ อเค้ า ไม่ ดี เท่ าไร เป็ น การทํ า สัญ ลัก ษณ์ ไ ว้ ใ ห้ ที ม
สลายอาณาเขต ซึงจะตามเข้ ามาเก็บงาน

เซเลน่าก้ มมองพืนทีว่างทีเป็ นหลุมปริ ศนานัน แล้ วหันไป

มองร่ องรอยถัดไปบนผิ วดิน ซึงเหมื อนกับโดนของหนักบางอย่าง
ครูดเป็ นทางขณะมันเคลือนตัวไปได้ สกั ระยะหนึง ก่อนจะหายไป
อย่างไร้ ร่องรอย ดวงตาของจอมเวทพฤกษาผู้ซงทํ ึ างานคลุกคลีใน
คู มี ร่ า ฟ อ เรส ม า ม า ก พ อ ๆ กั บ ก า รเป็ น ม า ส เต อ ร์ ด้ า น
ประวัติศาสตร์ ทํ าให้ เซเลน่ามองเห็นม่านแมกไม้ ซึงบางเบาทีสุด
ซ่อนอยูด่ ้ วย

ม่านแมกไม้ ทีไม่เป็ นอันตรายจะมีสีบง่ บอกอาณาเขต แต่

ถ้ าเป็ นม่านแมกไม้ ซึงสร้ างขึนเพื อปกปิ ดความลับไว้ ด้วยอํานาจ
ของป่ าละก็ มันจะแนบเนียนมากขนาดกลืนไปกับธรรมชาติ แล้ ว
ม่ า นแมกไม้ ชนิ ด นี ถู ก ตาคนธรรมดาสัง เกตเห็ น ได้ อ ย่ า งไร มี
เหตุผลเดียวเท่านัน คือ มันเพิงถูกสร้ างขึนใหม่ภายหลังถูกสลาย
ไป

‘อะไรละทีทําลายมัน’ เซเลน่าคิดขณะเดินไปหาเพือนซึง
กํ าลังคุยถึ งแผนงานกันอาณาเขต เพือกัน บุคคลภายนอกไม่ให้
ล่วงลําเข้ ามาในพืนทีเขตหวงห้ าม เพราะปราการฟาเรนเซ่ได้ กนั
อาณาเขตไว้ ครอบคลุม บริ เวณเขตหมู่บ้ านมูส ตาโน่ด้ วย ทํ าให้
644 กัลฐิดา

ประชาชนในหมู่ บ้ านกว่ า สิ บ หลัง คาเรื อ นค่ อ นข้ างเดื อ ดร้ อน

เพราะรายได้ ส่วนใหญ่ ทีได้ จากการเปิ ดให้ เป็ นสถานที ท่องเทียว
ได้ ลดลงจากปกติมาก

“เราจะเปลียนไปปิ ดเส้ นทางเข้ าหมู่บ้านด้ านทิศตะวันตก

แทนเส้ นทางด้ านทิศเหนือซึงเดิมปิ ดเอาไว้ แล้ วกันอาณาเขตตรง
นีนะคะ หลังจากนันปราการฟาเรนเซ่จะประกาศเปิ ดหมู่บ้านมูส
ตาโน่ให้ นักท่องเทียวเข้ าเยียมชมได้ เหมือนเดิม” เสี ยงของเพือน
สนิทบอกแผนงานใหม่ ทําให้ เซเลน่าใจชืนขึน

“อ้ าวเซมาพอดี รอแป๊ บหนึงนะ” มอรี ลหันมาบอกเพือน

ก่อนจะหันไปคุยงานต่อ ไม่นานก็แยกตัวมาหาเซเลน่า

“เซมาพร้ อมทีมงานหรื อเปล่า”

“เปล่า ฉันมาช้ ากว่าวันหนึง ทําไมเหรอ”

มอรี ลส่ายหน้ า “ไม่มีอะไร แค่ร้ ู มาว่ากลุ่มลูกๆ เรามาถึง

ที นี ตังแต่เมือวาน วันนี เลยเข้ าพื นที ไปแล้ วละ เห็นว่าจะไปทีป่ า
เสือมโทรมตรงจุดทีสองก่อนน่ะ”

เซเลน่าพยักหน้ า แล้ วถอนหายใจยาว มอรี ลจึงยกมือตบ

บ่าเพือน “เป็ นอะไรไปจ๊ ะ”
 Baria’ Mission i 645
ปริศนามารีโลนี่

“ก็ เจ้ าลู ก ชายคนเล็ ก ของฉั น น่ ะ สิ พู ด ยั ง ไงก็ ไ ม่ ย อม

ล้ มเลิกความตังใจ ไม่ร้ ูดือเหมือนใคร” เซเลน่าบ่นด้ วยนําเสียงไม่
จริงจังนัก

“เขาก็ แค่ทําตามความฝั น เหมือนพวกเราไง อย่าเครี ย ด

เลย มาทางนีหน่อยสิ มีอะไรจะให้ ด”ู

ตอนแรกเซเลน่าก็สงสัยว่ามอรี ลอยากให้ ดูอะไร แต่พ อ

มอรี ลพาเดินมายังจุดทีเธอเพิงเดินจากมา เซเลน่าก็พอเดาได้ ว่า
มอรี ลต้ องการให้ เธอดูอะไร

มอรี ล หั น มาสบตาเพื อนและถามว่ า “รู้ ใช่ ไ หม ว่ า ฉั น

อยากให้ ดอู ะไร”

“ม่านแมกไม้ ทีกําลังรักษาตัวเองอยูใ่ ช่ไหม” เซเลน่าถาม

“ใช่ ตอนฉันมาทีนีเมือสัปดาห์ก่อน มันยังไม่ปิดตัวดีด้วย

ซํา”

เซเลน่าขมวดคิว “ทําไมไม่มีเรื องนีในรายงานละ”

646 กัลฐิดา

“ปราการฟาเรนเซ่ไม่ต้องการให้ คนนอกรู้นะ่ สิ เซ มีเรื องที

สําคัญมากๆ กําลังเกิดขึนในคูมีร่า ฟอเรส สําคัญมากจนคนทีก่อ
เรื องนีขึนมาคิดไม่ถึงด้ วยซํา ว่าเขาได้ ทําอะไรลงไป”

“หมายความว่ายังไง ทํ าไมต้ องปิ ดเรื องนีไว้ ดูไม่สมกับ

เป็ นเธอเลยนะ มอรี ล ถ้ าคูมีร่า ฟอเรสกําลังตกอยู่ในอันตราย เธอ
ผู้ซงดู
ึ แลป่ าแห่งนีสมควรจะปกป้องสิ แต่นี...”

“ฉั น ทํ า ไม่ไ ด้ จ้ ะ ” มอรี ล ตอบเสี ย งเศร้ าสร้ อย แต่สี ห น้ า

หมองเศร้ ากลับ สว่ างวาบขึนเล็ ก น้ อ ยเมื อพู ด ถึ ง สิ งที กํ า ลังจะ
เกิดขึน

“มันคือการเปลียนแปลงที จําเป็ นต้ องเกิด พวกเรากําลัง

รอ ‘เขา’ อย่างใจจดใจจ่อ”

“เขา?” เซเลน่าทวน

มอรี ลพยักหน้ า แล้ วสะบัดมือเพียงเล็กน้ อย ม่านแมกไม้

ก็กระพือขึน เผยให้ เห็นสภาพรกร้ างและแห้ งแล้ งของพืนทีทีอยู่อีก
ฟากเบืองหลังม่านแมกไม้ ทีสําคัญ มันมีร่องรอยเป็ นทางยาวบน
ผิวดินเหมือนโดนของหนักครูดผิวดินเป็ นทางยาวผ่านเข้ าไปในป่ า
รกร้ างนันชัด เจน ซึงรอยนันเชื อมต่อกับร่ องรอยแบบเดีย วกับที
ปรากฏในบริ เวณทีโบราณสถานบางส่วนทีหายไป มันปรากฏให้
 Baria’ Mission i 647
ปริศนามารีโลนี่

เห็นชัวเสียววินาทีเดียว แล้ วม่านแมกไม้ ก็ทิงตัวลงบดบังภาพนัน

ไว้ ดงั เดิม

เซเลน่าหันไปมองหน้ าเพือนอย่างตังคําถาม ก่อนจะพูด

ด้ วยสีหน้ าไม่อยากเชือ “มอรี ล...”

มอรี ลพยักหน้ า “จ้ ะ...มันกําลังเกิดขึนแล้ ว”

ขณะเดียวกัน

ในมิติจําลองของดาลัน บาเรี ยและโคตัลกํ าลังเคลื อนที

ตามมารี โลนี ไปเรื อยๆ โคตัลรั บหน้ าที เฝ้ามองการเปลียนแปลง
ของป่ าซึงเหมื อนมี เด็กมือบอนใช้ สีขาวขีดลากเป็ นทางยาว จาก
หมู่บ้านมูสตาโน่ไปยังป่ าเสื อมโทรมที พบในจุดที หนึง จากนันก็
หักเลี ยวทํ ามุมเอี ย งมุ่งไปยังทิศของป่ าเสื อมโทรมที พบในจุดที
สอง

“ด้ วยความเร็วขณะนี ไม่เกินชัวโมง เราน่าจะถึงจุดทีสอง

นะ แต่ลินค์ยงั ไม่ติดต่อมาเลย จะได้ เตือนให้ พวกนันรู้ ตัว” โคตัล
คํานวณระยะเวลาพลางเปรยถึงเพือนร่ วมทีมทีแยกตัวไป
648 กัลฐิดา

“ลิน ค์ ต้ อ งไปถึ ง ที นันก่ อนเราอยู่แ ล้ ว ครั บ ถ้ า มี อ ะไรไม่

ชอบมาพากลลินค์คงติดต่อมาแล้ ว” บาเรี ยตอบ ทังทีสายตาไม่ได้
ละไปจากหน้ าจอมนตราซึงแสดงภาพความเปลียนแปลงภายใน
ฐานใต้ ต้นมารีโลนี นอกจากนันในมือเขายังใช้ ดินสอร่างภาพของ
เจ้ าสิงทีกํ าลังจะปรากฏตัวเป็ นรู ปเป็ น ร่างขึน ณ ใจกลางห้ องใต้
ฐานมารีโลนีด้ วย ขณะขมวดคิวอย่างครุ่นคิดพลางเปรยเบาๆ ว่า

“มันคือ...หรื อเปล่านะ”

โคตัลเดินเข้ าไปมองอย่างสนใจ “นายคิดว่ามันคืออะไร”

“ผมยังไม่แน่ใจ” บาเรี ยตอบ

“ก็เห็นๆ อยู่ว่ามันคือโครงสร้ างของกี ทอผ้ า[1] และฉัน ก็

ได้ ยินเสียงฟื ม[2]กระทบกับเส้ นดายดังมาอย่างต่อเนือง หรื อเจ้ า
มารี โลนี ต้ นนี จะเกิดจากต้ นไม้ ทีเอาไว้ ทํากี ทอผ้ าของหมู่บ้านมูส
ตาโน่นะ” โคตัลสันนิษฐาน

บาเรี ยเลิกคิว เขาแตะนิวไปทีสัญลักษณ์ รูปหนังสือ แล้ ว

ค้ นหาข้ อมูลเกียวกับกีทอผ้ าทีมีชือเสียงทีสุดในฟอริโซ่ขนมา
ึ

“ใช่จริ งๆ ด้ วยครั บ แต่ในเมื อเครื องยังไม่ เสร็ จสมบูรณ์

เลย ทําไมถึงมีเสียงฟื มกระทบดังมาตลอดได้ ละ”
 Baria’ Mission i 649
ปริศนามารีโลนี่

“ใครจะรู้ แต่ฉนั ไม่ได้ หเู พียน” โคตัลตอบ

ดาลัน ซึ งรั บ หน้ าที จับ ตาดู ค วามเคลื อนไหวที เกิ ด ขึ น

ภายนอกรอบตัวของมารีโลนีก็พดู ว่า

“คนคนนันกลับมาอีกแล้ ว”

โคตัลและบาเรี ยหันไปมอง เขาคนนันใช้ เชื อกเหวียงไป

เกี ยวโคนรากแล้ วดึงตัวเขาขึนไปยังปากทางเข้ าห้ องโถงใต้ ฐาน
ของต้ นมารี โลนี

“อยากรู้ จริ ง ๆ ว่า เขาจดอะไรไว้ ใ นกระดาษนัน” โคตัล

เปรยขณะจ้ องคนคนนันตาไม่กะพริบ

ชายคนนันเดินเข้ าไปในห้ องซึงมีโครงสร้ างของกีทอผ้ าที

เริ มเป็ น รูป เป็ นร่ างมากขึ น เขาจดบัน ทึกข้ อมูลการเจริ ญ เติบโต
และพั ฒ นาการของมั น ทุ ก ขันตอนอย่ า งตังใจมาก แล้ ว กลับ
ออกมา

“ดูเขาตืนเต้ นกับพัฒนาการของกี ทอผ้ ามากเอาการเลย

นะ” ดาลันเอ่ย
650 กัลฐิดา

“จะไม่ให้ เขาตืนเต้ นมากขนาดนันได้ ยังไง เขาเป็ นจอม

เวทพฤกษาคนแรกของโลกที ได้ ศึก ษาการเจริ ญ เติ บโตของพื ช
ประดิษฐ์ เลยนะครับ” โคตัลกัดฟั นตอบ พอบาเรี ยหันไปมองหน้ า
โคตัลก็เสพูดออกตัวว่า

“ฉันไม่ได้ อิจฉานะ แค่ไม่เห็นด้ วยกับวิธีการทีเขาใช้ ศกึ ษา

มารี โลนีเท่านัน ทังการใช้ เครื องดูดพลังเวทจากผืนป่ า ทังสรรหา
คิดวิธีสร้ างสามเหลียมมารูนก้ าขึนมา เพือใช้ เลียงพืชประดิษฐ์ นนั
ให้ เติ บ โตขึนอี ก บ้ าสุ ด กู่ จ ริ ง ๆ” พู ด จบโคตัล ก็ ถ อนหายใจยาว
อย่างไม่สบอารมณ์

บาเรี ยจึงเอ่ยว่า “บางทีนนอาจเป็

ั นความฝั นของเขา”

“มีความฝั น แต่พ อทํ าสํ าเร็ จก็ ทําลายโลกทังใบน่ะเหรอ

อย่างนีสู้ไม่มีจะดีกว่า จริ งไหมครับพีดาลัน” โคตัลค่อนแคะแล้ ว
หันมาหาแนวร่วม

ดาลันมองตามคนมาเก็ บข้ อมูลได้ สักพักก็ ก ลับออกมา

ก่ อนจะหายไปอี ก ครั ง พลางตอบว่า “แต่ ถ้ าเขาไม่ไ ด้ บ้ า มัน ก็
น่าจะมีเหตุผลอืนทีเขาเลือกทําแบบนี”

“พีเห็นด้ วยกับการทีเขาทําแบบนีงันเหรอ”
 Baria’ Mission i 651
ปริศนามารีโลนี่

ดาลัน นิ งคิด ไปแป๊ บหนึง แล้ ว ตอบว่า “อาจจะนะ ถ้ า มี

เหตุผลเพียงพอ”

“เหตุผลอะไรครับ”

ดาลันส่ายหน้ า “ตอนนียังไม่มี”

โคตัลไม่ ร้ ู จะหัวเราะหรื อโกรธกับตอบกวนอวัย วะเบื อง

ล่างได้ อย่างไม่ตงใจของดาลั
ั น แต่ก็เลือกทีจะเงียบไว้ ขณะได้ ยิน
เสียบาเรี ยถามต่อว่า

“ว่าแต่ ถ้ าเจ้ ามารี โลนีเคลือนทีจนครบวง จะเกิดอะไรขึน

ครับ”

ทังหมดมองไปยัง มารี โลนี ซึงตอนนี ขนาดของมัน ใหญ่

กว่าครังแรกที เห็ นมากๆ และดูเหมื อนมัน จะเคลื อนที ได้ รวดเร็ ว
ยิงขึนตามขนาดและจํานวนฟั นเฟื องทีเพิมมากขึนด้ วย

“ตามทฤษฎีแล้ วมันจะเคลือนตัวไปเรื อยๆ จนกระทังมา

รู น ก้ าสลายไป ซึ งด้ ว ยพลัง เวทขนาดนั นจะทํ า ให้ ม ารี โลนี เร่ ง
พัฒนาตัวเองให้ เติบโตจนถึงขีดสุด จากนันมันจะหาทีทีเหมาะสม
เพือฝังตัว”
652 กัลฐิดา

“แต่ ท ฤษฎี นันยัง มี ค นตังข้ อสงสัย อยู่น ะครั บ ว่าบางที

สามเหลียมมารูนก้ าอาจจะเป็ นแค่ปรากฏการทางวิกฤตพลังเวท
ของธรรมชาติ ซึงไม่เกียวกับมารี โลนีก็ได้ ” บาเรี ยแย้ ง

“ก็จริ ง แต่ตอนนี เราก็ เห็ นกับตาแล้ ว ว่าเจ้ ามารี โลนี มัน

กําลังเคลือนทีไปตามสามเหลียมมารู นก้ าจริ งๆ ทีเหลือก็ต้องดูว่า
ทฤษฎีนีมันถูกต้ องหรือเปล่า”

บาเรี ยเห็นแววตากระตือรื อร้ นของโคตัล แล้ วอดพูดต่อ

ไม่ได้

“พีไม่อยากให้ ใครทําลายป่ า แต่พีก็สนุกและอยากศึกษา

มัน ผมชักสงสัยแล้ วสิ อะไรผิด อะไรถูกกันแน่”

“หรื อ นายจะให้ ฉั น เข้ า ไปฉี ก อกคนที สร้ างปั ญ หานี ละ

ไหนๆ มั น ก็ เลยเถิ ด จนเกิ ด ขึ นแล้ ว ถ้ าไม่ ศึ ก ษาไว้ แล้ วจะมี
ประโยชน์อะไร” โคตัลโต้

“ของทุ ก อย่ า งมี เหตุใ ห้ ต้ อ งเกิ ด ขึ นทังนัน” ดาลั น เสริ ม

โคตัลจึงพยักพเยิดหน้ าคล้ อยตาม บาเรี ยเลยได้ แต่ส่ายหน้ าแล้ ว
ยุตกิ ารโต้ เถียง จนกระทัง...

กึก! กึก!
 Baria’ Mission i 653
ปริศนามารีโลนี่

เสี ย งฟื มกระทบกั บ เส้ น ด้ า ยดัง มาจากหน้ า จอมนตรา

และครั งนี ไม่ ใ ช่ โคตัล คนเดี ย วที ได้ ยิ น ทั งสามหั น ไปดู ส ภาพ
ภายในห้ องโถงใต้ ฐานของมารี โลนี ซึงมีโครงสร้ างกี ทอผ้ าขนาด
ใหญ่ตงอยูั ่ เจ้ าโครงสร้ างนันแปรสภาพมาจากสายใยพลังซึงมา
รี โลนี ดูด กลื น เข้ า ไปเป็ นไม้ และมี อ งค์ ป ระกอบของกี ทอผ้ า ที
ซับซ้ อนให้ เห็นค่อนข้ างครบถ้ วน

“ยังไม่มีเส้ นไหม แต่ทําไมถึงมีเสียง” บาเรี ยพึมพําพลาง

ดึงภาพจากห้ องอืนๆ มาดูด้วย แล้ วก็พบว่า

“ห้ องนี ครับ” บาเรี ยชี ที หน้ าจอมนตรา ซึงเปิ ดภาพจาก

ห้ องอืนขึนมาไว้ หลายภาพ

ห้ องข้ างเคียงทีอยู่รอบห้ องโถงใหญ่ ทีมีกีทอผ้ า มี ไอเวท

ลอยผุด ขึนจากตรงกลางห้ อง ก่อนจะลอยหมุน วนเป็ น ก้ นหอย
จากใจกลางห้ องออกไปนอกห้ อง แต่ระหว่างการหมุนวนของแต่
ละวงนัน ไอเวทก็ถกู บีบอัดจนเป็ นสายใยเวทแล้ วอัดผ่านท่อไม้ ทีมี
รูหลายขนาด เริ มจากท่อทีมีเส้ นผ่าศูนย์กลางใหญ่ก่อน แล้ วผ่าน
ไปยังท่อไม้ ทีมีรูเล็กลงเรื อยๆ ซึงคันไว้ เป็ นช่วงๆ ระหว่างเส้ นทาง
เดินภายในวงก้ นหอยแต่ละวง จนกระทังได้ เส้ นไหมเวทขนาดที
พอเหมาะออกมา เส้ นไหมเวทก็ จ ะพุ่ ง ตัว เป็ นแผงไปยัง แกน
สําหรับม้ วนด้ ายเส้ นยืนซึงอยูอ่ ีกห้ องหนึง
654 กัลฐิดา

แผงเส้ นไหมสี เขีย วประกายทองหลายร้ อยเส้ นจากห้ อง

ข้ างเคีย งทีพุ่งมาถึง ก็ จะม้ วนตัวเองเข้ ากับแกนสําหรับม้ วนด้ าย
เส้ น ยื น จนเป็ น ม้ ว นใหญ่ แล้ ว จึงพุ่งเข้ าไปสอดลงในรู ตะกอที มี
หลายสิบอันอย่างรวดเร็วในลักษณะทีสลับกันจนดูเหมือนสับสน
พ้ นจากตะกอปลายเส้ นไหมเวทจึงพุ่งผ่านซีของฟื มอย่างพร้ อม
เพรี ยง แล้ วไปม้ วนอยู่กับแกนม้ วนผ้ าเพือปรับด้ ายเส้ นยื นแต่ละ
เส้ นให้ ตึง ก่อนจะถูกทาบทับด้ วยผัง[3]ทีสร้ างขึนมากํากับขนาด
ของหน้ าผ้ าทีต้ องการทอขึนมา

“สุดยอด ตะกอ[4]กี อันกันละเนีย ถ้ าตะกอเยอะขนาดนี

แสดงว่ า ลายผ้ าผื น นี ต้ องละเอี ย ดมากเลยนะ ที สํ า คั ญ ปกติ
ขันตอนการม้ วนด้ า ยยื น เนี ย เขาต้ อ งทํ า แยกนะ แต่ นี เล่ น ทํ า
ที เดี ย ว แป๊ บเดีย วเสร็ จ ...” โคตัล พูด อย่ างทึง พลางมองไปรอบ
ห้ อง

“ทีตรงมุมห้ องนี มันกํ าลังทําอะไร” ดาลันชีไปทีมุมห้ อง

หนึง

เส้ นไหมเวทอีกกลุม่ ซึงไม่ได้ พ่งุ ไปหาโครงกีทอผ้ า แต่กลับ

พุ่งตรงไปยังแกนสําหรับพันด้ ายพุ่งทีใช้ เป็ นด้ ายเส้ นขวาง ซึงอยู่
ใกล้ กับก้ อนไอเวททีกํ าลังขึนรู ปเป็ นกระสวย[5] เมือแกนสําหรั บ
 Baria’ Mission i 655
ปริศนามารีโลนี่

ม้ วนเส้ นไหมเวทซึงจะใช้ เป็ นด้ ายพุ่งเส้ นขวางเสร็ จเป็ นอันแรก มัน

ก็ลอยเข้ าไปใส่ลงในกระสวยทีขึนรูปเสร็ จพอดี

“กระสวยด้ ายพุง่ น่ะครับ คราวนีก็พร้ อมแล้ ว”

ครื ด! กึก! กึก!

กระสวยด้ ายพุ่งวิงผ่านช่องไหมตามด้ วยเสียงฟื มกระทบ

กับด้ ายพุ่งนัน เพือจัดระเบียบแล้ วการถักทอทีแท้ จริ งก็เริ มต้ นขึน
ไม่นานผืนผ้ าขนาดย่อมๆ สีเขียวประกายทองก็ปรากฏแก่สายตา
คนทังหมด

“บา”

“ครับ”

“ฉันไม่ได้ ฝันไปใช่ไหม” โคตัลถามพลางจ้ องมองการถัก

ทอผืนผ้ าตรงหน้ าตาไม่กะพริบ

“เท่าที เห็ น ...ก็ไม่น ะครั บ” บาเรี ยตอบโดยไม่ ละสายตา

จากกีทอผ้ า

“นี คือเสี ยงที พี ได้ ยิ นเหรอครั บ” บาเรี ยถามยํ า แต่โคตัล

กลับส่ายหน้ า
656 กัลฐิดา

“เปล่า ตอนนีไม่ได้ ยินเสียงนันแล้ ว”

บาเรี ยเงยหน้ ามองโคตัลทีกําลังจับหูตวั เองอยู่ด้วยสีหน้ า

ไม่อยากเชือ ว่าสิงทีเขาได้ ยินก่อนหน้ านันจะมีอยูจ่ ริง

“รุ่นพี ได้ ยินเสียงอะไรครับ”

โคตัลส่ายหน้ าพลางหลับตาลงอย่างตังสมาธิแล้ วลืมตา

ขึน

“มันหายไปแล้ ว หรื อว่า เพราะเราอยู่ต่างมิติกันถึงได้ ยิน

เสียงเพียนไป”

บาเรี ยขมวดคิวกับคนทีเมือกียังยืนยันเสียงแข็งว่าไม่ได้ หู
เพี ยน แต่ตอนนีกลับไม่ มันใจเสี ย อย่างนัน “แต่เครื องจับภาพนี
ถ่ายทอดเสียงผ่านอาณาเขตของผม มันไม่นา่ เพียนนะครับ”

“ไม่ใช่เสียงกระทบของฟื ม แต่เป็ นเสียงของฟื มต่างหาก

ทีมาแทนทีเสียงทีฉันได้ ยินคนเดียวเมือก่อนหน้ านี ไม่น่าเชือ มัน
จะเป็ นไปได้ ยงั ไง” โคตัลพึมพํา

ดาลันจึงถามว่า “คุณได้ ยินเสียงอะไร”

 Baria’ Mission i 657
ปริศนามารีโลนี่

โคตัลหันไปหาดาลัน แล้ วตอบทังทีไม่อยากเชือว่า “เสียง

เต้ นของหัวใจครับ”

กึก! กึก! กึก!

เป็ นอีกครังทีทังห้ วงมิติทีคนทังสามยืนอยู่มีแต่เสียงทีดัง

จากภาพซึงจับอยูใ่ นห้ องกีทอผ้ า กระทังบาเรี ยถามยําขึน

“พีได้ ยินเสียงหัวใจเต้ นของต้ นไม้ เหรอครับ”

โคตัลพยักหน้ า

“ถ้ าพีบอกว่า พีได้ ยินเสียงพื ชคุยกันเป็ นปกติเหมือนทีได้

ยินคนคุยกัน แต่ตอนนีได้ ยินเสี ยงหัวใจเต้ นด้ วย ก็ไม่น่าแปลกนี
ครับ” บาเรี ยตังข้ อสังเกต

“แปลกสิ เสียงพืชทีฉันได้ ยิน คือเสียงพูดของพวกเขา แต่

ฉันไม่เคยได้ ยินเสี ยงเต้ น ของหัวใจจากพื ชชนิ ดไหนเลย สัก ครั ง
เดียว นายเข้ าใจทีพูดไหม มันคนละเสียงกันนะ”

บาเรี ยหัน ไปมองกี ทอผ้ ามี ชีวิตอย่างไม่เข้ าใจ ถ้ าเขาไม่

รู้ จักโคตัลดี เขาจะต้ องนึกว่าโคตัลโกหก ตอนแรกก็บอกว่าไม่ได้
ยิน เสี ยงของต้ น ไม้ อย่างปกติ แต่ได้ ยินเป็ นเสี ยงของกี ทอผ้ า แต่
658 กัลฐิดา

พอกีทอผ้ าเริ มทํ างานจริ งๆ กลับบอกว่าจากเสียงฟื มทีกระทบกัน

กลับ ดังขึนแทนที ทํ าให้ เสี ยงเต้ น ของหัวใจที เคยได้ ยินหายไป‘นี
มันเรื องตลกอะไร’

“คล้ ายกันเลย” ดาลันเอ่ยขึนท่ามกลางความสับสนของ

ทุกคน

“คล้ ายกัน? อะไรครับ” โคตัลถาม

ดาลันมองหน้ าโคตัลแล้ วตอบเสียงเรี ยบว่า “เหมือนครัง

แรกทีผมได้ ยินเสียงของเธอ”

“เธอ?” บาเรี ยกับโคตัลพูดทวนเชิงย้ อนถามขึนพร้ อมกัน

ดาลันพยัก หน้ าแล้ วตอบว่า “ครับ เธอ เสียงแรกที ผมได้

ยินจากนาฬิกาไซเอน คือเสียงเต้ น...ของหัวใจ”
 Baria’ Mission i 659
ปริศนามารีโลนี่

[1] อุป กรณ์ ใ นการทอผ้ า ประกอบด้ ว ยอุป กรณ์ ส ําคัญ ได้ แ ก่ โครงกี ฟื มหรื อ ฟั น
หวี ตะกอ ม้ วนด้ ายยืน ม้ วนผ้ า กระสวยด้ ายพุ่ง

[2] ฟั น หวีห รื อ ฟื ม มี ล ั ก ษณะคล้ า ยหวี ยาวเท่ า กั บ ความกว้ า งของห น้ า ผ้ า มี

ลัก ษณะเป็ นกรอบแล้ วมีซ ีเล็ก ๆ อยู่ใ นกรอบ แต่ ล ะซีของฟื มจะเป็ นช่ อ งสําหรั บ
สอดด้ ายยืน เข้ าไป เป็ นการจัด เรี ย งด้ ายยืน ให้ ห่ างกั น ตามความละเอีย ดของ
เนือผ้ า เป็ นส่ วนทีใช้ ก ระทบให้ เ ส้ น ด้ าย ทีทอให้ เ รี ย งติด กัน แน่ น เป็ นผืน ผ้ า

[3] ผัง เป็ นไม้ ท ี ใช้ ค ําขน าดความกว้ า งของผ้ า หน้ าผ้ า ให้ ต ึ ง พอดี ก ั บ ฟื ม เพื อ
สะดวกเวลาทอ และเส้ น ด้ ายตรงลายไม่ ค ดไปคดมา ตรงด้ านหัว และด้ านท้ าย
ของผังจะผูก เข็ม ไว้ เ พือใช้ ส อดริ ม ผ้ าทังสองข้ าง โดยผู้ท อจะขยับ เลือนผังตาม
ขอบผ้ าทีทอเสร็จ ไปเรื อยๆ

[4] ตะกอ คือ ส่ ว นทีใช้ ส อดด้ ายยืน และแบ่ งด้ ายยืน ออก เป็ นหมู่ๆ ตามต้ อ งการ
เพือทีจะพุ่งกระสวยผ่ านได้ ส ะดสก ตะกอต้ อ งมีอ ย่ างน้ อ ย 2 อัน แต่ ล ะอัน เวลา
สอด ด้ ายต้ อ งสอดสลับ กัน ไปเส้ น หนึงเว้ น เส้ น หนึง ทีเขาของตะกอจะมีเ ชือ กผูก
แขวนไว้ ก ับ ด้ านบน โดยผูก เชือ ก เส้ น เดีย วสามารถจะเลือนไปมาได้ ส่ วนล่ างผูก
เชือ กติด กับ คานเหยีย บหรือ ตีน เหยีย บไว้ เพือเวลาต้ อ งการดึงด้ ายให้ เ ป็ นช่ อ งก็
ใช้ เ ท้ าเหยีย บคานเหยีย บ คานเหยีย บจะเป็ นตัว ดึงตะกอให้ เ ลือนขึนลง ถ้ าหาก
ต้ อ งการทอเป็ นลายๆ ก็ต้ อ งใช้ ค านเหยีย บหลายอัน ผ้ าผืน ใดทีทอหลายตะกอ
ถือ ว่ ามีคุณภาพดีม ีล วดลายทีละเอีย ด สวยงาม และมีร าคาแพง

[5] กระสวย คือ ไม้ ท ีเป็ นรู ป เรี ย วตรงปลายทังสองข้ าง ตรงกลางใหญ่ และมีร่ อ ง
สําหรั บ ใส่ ห ลอดด้ ายพุ่ ง ใช้ ส ําหรั บ พุ่งสอดไปในช่ อ งด้ ายยืน ระหว่ างการทอผ้ า
หลังจากทีช่ างทอเหยีย บคาน เหยีย บให้ เ ขาหูก แยกเส้ น ด้ ายยืน แล้ ว
660 กัลฐิดา

37
หนึ่งเดียวใน
โลก
ทุกคนรู้ จกั หอนาฬิกาไซเอน แน่นอนทุกคนรู้จกั ไซเอน ว่า
เป็ นตําแหน่งทียิงใหญ่ จนน่ากลัวแค่ไหน สําหรับโลกทีหมุนอยู่ใน
มิติแห่งกาลเวลา ไซเอนไม่ใช่สิงทีใกล้ เคียงกับภูตแต่พวกเขากลับ
เป็ น คนธรรมดาทีเชื อมต่อพลังกับภู ตที ควบคุม กาลเวลา โดยมี
การผลัดเปลียนตัวบุคคลมาดํารงตําแหน่งไปตามวาระ พวกเรารู้
แต่ว่า ตํ าแหน่งไซเอนไม่เคยว่ าง แต่สิ งที พวกเราไม่เคยรู้ หรื อมี
หลัก ฐานยื นยันว่า อะไรคือคุณสมบัติทีคนธรรมดาจะกลายเป็ น
ไซเอน
 Baria’ Mission i 661
ปริศนามารีโลนี่

“ผมเคยได้ ยิน ว่า ไซเอนต้ องได้ ยิน เสี ยงของภูต นาฬิ ก า

ไม่ ใ ช่ เ หรอครั บ ลิ น ค์ เคยเล่ า ว่ า มั ก จะเป็ นเสี ย งร้ องไห้ ของ
เด็กผู้หญิง” บาเรี ยทวนสิงทีเขารู้

“ใช่ แต่ก่อนหน้ านัน พวกเราจะได้ ยินเสียงเต้ นของหัวใจ

ก่อน”

“มีใครรู้เรื องนีบ้ างครับ” โคตัลถามเหมือนหาผู้ยืนยัน

ดาลันเอียงคอคิดและตอบว่า “ผมกับท่านไทม์”

“ถึงว่าสิ มาสเตอร์ ไซเอนถึงมันใจ ว่าคุณ ได้ ยินเสี ย งภูต

นาฬิกาจริ งๆ เพราะมีแต่ไ.ซเอนตัวจริ งทีรู้ ว่า เสียงแรกทีจะได้ ยิน
จากหอนาฬิกาคือเสียงอะไร” โคตัลตอบพลางหันไปมองมารี โลนี
แล้ วเอ่ยต่อเสียงเครียดว่า

“หอนาฬิกาไซเอนให้ กํ าเนิดภูตนาฬิกา แล้ วมารี โลนีละ

ครับมันจะให้ กําเนิดภูตด้ วยหรื อเปล่า”

“ผมไม่แน่ใจ” ดาลันตอบ บาเรี ยจึงเอ่ยต่อว่า

“ภูต จะถื อกํ า เนิ ด ขึ นมาหรื อไม่ ก็ ต าม การทดลองของ

โกลดี ทอย ครังนีมาไกลเกินกว่าคําว่า การศึกษาปกติแล้ วละครับ
662 กัลฐิดา

ลองคิดดูสิ พวกกเราคิดมาตลอด ว่าเขาเป็ นแค่คนบ้ าทีอยากทํา

ตามความฝั นโดยการสร้ างพืชประดิษฐ์ ขนึ แต่ถ้าเจ้ าพืชประดิษฐ์
ทีว่าให้ กําเนิดภูต...มันจะเกิดอะไรขึนครับ”

สองรุ่ นพีนิงไปกับสมมุติฐานทีตังขึน บาเรี ยจึงหันไปมอง

ภาพของกีทอผ้ าทีทํางานตลอดเวลาไม่หยุด ขณะเดียวกันเจ้ าต้ น
มารี โลนี ก็ ดึง ดูด พลังเวทจากผื น ป่ ารอบข้ า งซึงกํ า ลัง การฟื นฟู
ตัวเองขึนมา

“ฉันก็คิดไม่ออก ภูตจะเกิดขึนได้ ยงั ไง จากกีทอผ้ าเนียนะ

ฟั งดูเหลือเชือชอบกล” โคตัลพึมพํา

“ประเด็ น คื อ ทํ า ไมมัน ถึ งต้ องทอผ้ าไม่ ห ยุด ” บาเรี ย ตัง

ข้ อสังเกตเพิ ม พลางจับ ภาพผื น ผ้ า สี เขี ย วปประกายทองที ทอ
ออกมา แล้ วขยายภาพให้ เห็นชัดขึน มองอยู่สกั ครู่ก็ต้องส่ายหน้ า
เพราะมองไม่เห็นความผิดปกติในผ้ าผืนนีเลย

“หรื อต้ องรอให้ ต้นโตกว่านี” โคตัลเอ่ยอย่างพยายามหา

เหตุผล

“ด้ ว ยเหตุผ ลนี หรื อเปล่ า คนคนนันเลยต้ องเข้ า มาเก็ บ

ข้ อมูลเพือติดตามวิวัฒ นาการถี ขึน” ดาลันเอ่ย พลางชีไปยังคน
สวมชุดคลุมคนเดิมทีกลับมาอีกครัง ไม่นานคนคนนันก็ไปปรากฏ
 Baria’ Mission i 663
ปริศนามารีโลนี่

ตัวในห้ องโถงกลางหน้ ากีทอผ้ าทีกําลังทํางานอยู่ แสงแดดทีส่อง

เข้ าไปทางหน้ าต่าง ทําให้ กล้ องตัวหนึงจับภาพประกายในดวงตา
ของคนปริ ศนานันได้

“เขากํ าลังดีใจ” บาเรี ยบรรยายภาพทีเห็น พลางจับภาพ

ดวงตาคู่นันไว้ แล้ วดึงภาพนันไปเที ย บเคีย งกับ ภาพของ โกลดี
ทอย ทีเก็บไว้ ในฐานข้ อมูล

“ใช่เขาไหม” โคตัลถามลุ้นๆ

“ครับ มีความเป็ นไปได้ น้อยมากว่าจะไม่ใช่ เขาคือ โกลดี

ท อย ต อน นี ผม กํ าลั ง พ ย าย าม จั บ ภ าพ ราย ละ เอี ย ด บ น
แผ่น กระดาษทีเขาเขียนอยู่” บาเรี ยตอบ พลางจับภาพไว้ หลาย
ครัง ก่อนจะเลื อกครังที ดี ทีสุดไว้ แล้ วดึงภาพมาต่อกับภาพที เขา
จดสถิติไว้ สองครังก่อนหน้ า จากนันก็นํามันมาแปลงเป็ นตัวอักษร
และแสดงผลบนหน้ าจอมนตราของโคตัล

“สองครังแรกคล้ ายเป็ นอัตราส่วนของอะไรสักอย่าง ส่วน

ครังทีสาม....”

“ครังทีสามคืออะไรครับ” บาเรี ยถามเร่ งรัดขึน เมือโคตัล

เงียบไปก่อนจะพูดจบประโยค
664 กัลฐิดา

โคตัลเงยหน้ าขึนสบตา แล้ วตอบว่า “ลายผ้ าหรื อเปล่า”

“ลายผ้ า?” บาเรี ยทวนแบบงุนงง

โคตัลพยัก หน้ า “ไม่ร้ ู สิ ก็แค่เดา เอ้ อ ถ้ าเป็ น ลายผ้ าจริ ง

เป้าหมายจริงๆ ของ โกลดี ทอย อาจเป็ นผ้ าผืนนีก็ได้ นะ”

“เพืออะไรครับ” บาเรี ยถามอย่างไม่เข้ าใจ

“ใครมัน จะไปรู้ ละ ก็ ต้ องดูกัน ต่อไป” โคตัล ตอบพลาง

ขมวดคิวเพราะเขารู้สึกว่าตัวเองมองข้ ามหรื อทําอะไรตกหล่นไป
สักอย่าง แต่ก็นกึ ไม่ออก ขณะทีบาเรี ยอุทานขึนว่า

“หรื อว่า เขาต้ องการทอผ้ าพวกนีด้ วยตัวเอง ลองนึกดูสิ

ครับ ถ้ าเขามี กีทอผ้ า มี ลายผ้ า ส่วนเส้ นใย...มันเกิ ดจากสายใย
พลั ง ซึ งก็ ห าได้ ไม่ ย ากเพราะเขามี เครื องดู ด พลั ง เวท นั นก็
หมายความว่า...”

“องค์ป ระกอบในการทอผ้ าเพื อให้ ได้ ผ้าทีคล้ ายคลึงกับ

ที มารี โลนีทอออกมาก็ จะครบ และทอผ้ าที เหมือนกันออกมาได้
แบบสบายๆ สุดยอดเลย นีเขาคิดได้ ยงั ไง” โคตัลอุทาน แต่ดาลัน
กลับแย้ งว่า
 Baria’ Mission i 665
ปริศนามารีโลนี่

“ถ้ า คิ ด อย่ า งนัน คงไม่ ต้ อ งสร้ างเจ้ า มารี โลนี ขึ นมาให้

ลําบากอย่างนีหรอก มันต้ องมีอะไรทีมากกว่านัน ว่าแต่ เสียงเต้ น
ของหัวใจน่ะ ยังได้ ยินอยูห่ รื อเปล่า”

โคตัลนิงไปแล้ วส่ายหน้ า “ไม่ได้ ยิน แล้ วครับ เหมื อนมัน

หยุดไปเฉยๆ หรือว่าหูผมจะเพียนจริ งๆ”

ดาลันขมวดคิวพลางจ้ องเจ้ ามารี โลนีนิง

“ปกติ ก ารลอกลายผ้ า แค่ ม องดู ก็ ล อกได้ เ หรอครั บ ”

บาเรี ยถาม

โคตัลส่ายหน้ า “เปล่า ลายของผ้ ามันเกิดจากการยกขึน

ลงของตะกอ เพราะผ้ าทอเกิดจากไหมเส้ นยืนในแนวตังซึงมาขัด
กับไหมเส้ นขวางในแนวนอน ไหมเส้ นขวางทีพุ่งไปตามช่องว่างที
เกิดจากการสับตะกอไง”

“นันสิครับ ถ้ าอย่างนัน คนทีไม่มีความชํานาญในการทอ

ผ้ าจะมานังลอกลายผ้ าไปทําไม” บาเรี ยตังข้ อสังเกต ทําให้ โคตัล
ฉุกใจคิด
666 กัลฐิดา

“จริ ง ด้ ว ย ดัง นันเขาคงไม่ ไ ด้ ม าลอกลายผ้ า เพื อนํ า ไป

วิเคราะห์ เพื อการทํ าแบบ แต่เขากํ าลังลอกลายจริ งๆ บนผื นผ้ า
ลองขยายตรงลายผ้ าให้ ชดั กว่านีสิ”

บาเรี ยรี บทํ าตาม แต่ผ้าผื นนันยังทอได้ ไม่มาก สิงที เห็น

จึงเป็ นเพี ยงเส้ นไหมสี เขี ย วและสี ทองเท่ านัน โคตัล ถอนหายใจ
อย่างเสียดาย

“เขากําลังจะออกมา” ดาลันบอก

โคตัล จึง หั น ไปมอง แล้ ว พู ด เยาะขึนว่ า “ถ้ าอยากเฝ้า

สังเกตนัก ทําไมต้ องเข้ าๆ ออกๆ ด้ วย”

“เพราะเสือคลุมกันเวทของเขาไม่อาจทนไอเวทรอบตัวได้
นานน่ะครับ ในห้ องนัน มีพลังเวทอัดแน่นอยู่มาก เนือผ้ าป้องกัน
เวททีมีในปั จจุบนั ยังไม่ดีพอ” บาเรี ยตอบ พลางลุกขึนถอดหมวก
ของเขาออก แล้ วส่งให้ ดาลัน

“ฝากหน่อยครับ เดียวเราเตรี ยมตัวออกจากมิตินีกันเถอะ

ครับ”

ดาลันมองบาเรียอย่างสงสัย
 Baria’ Mission i 667
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ย จึงตอบยิ มๆ “พี บอกเองว่า นี เป็ น อาณาเขตของ

ท่านดีดาเรน เลยสร้ างมิติได้ ไม่นาน แต่นีเราอยู่มานานแล้ ว พีคง
ต้ องใช้ พลังเวทมากทีเดียว”

ดาลันยังคงนิง บาเรี ยเลยยําว่า

“ขอบคุณ ที ทํ าให้ พ วกเราปลอดภั ย ตอนนี ถึ งเวลาออก

จากหลุ ม หลบภัย แล้ วครั บ ถ้ า ไม่ เข้ า ไปใกล้ ม ารี โลนี เราใช้ แ ค่
หมวกของผมก็พอ”

“นายรู้ได้ ยงั ไงว่าพีดาลันจะไม่ไหว” โคตัลแย้ ง การอยู่ใน

มิติของดาลัน พวกเขาทําอะไรได้ ง่ายขึนมาก โดยเฉพาะอย่างยิง
ทําให้ ฝ่ายตรงข้ ามหาพวกเขาไม่เจอ แต่คําตอบของบาเรี ยทําเอา
โคตัลอึง

“รุ่ นพีไม่สงั เกตเหรอครับ ว่ามิติทีเราอยู่มนั หดแคบลงทุก

ที”

ดวงตาของดาลันเปล่งประกายสงสัยมากขึน ก่อนดาลัน
จะหลับตาลง ชัววินาทีหนึง ทังสามคนก็กลับมาลอยตัวอยู่เหนือ
ต้ นมารี โลนีอีกครัง

“แลกหมวกกันหน่อยครับ”
668 กัลฐิดา

สองหนุ่มแลกหมวกกัน หน้ าจอมนตราที แสดงภาพการ

เปลียนแปลงในมารี โลนีก็มาอยูต่ รงหน้ าดาลัน

“ทําไมนายต้ องแลกหมวกกับพีดาลันด้ วย”

บาเรี ยหันไปสบตาโคตัล แล้ วตอบว่า “ก็ในเมือมองผ่าน

หน้ าจอมนตราไม่ร้ ูว่าลายผ้ ามันเป็ นอะไร ผมก็ต้องพาผู้เชียวชาญ
ด้ านผ้ าทอไปดูให้ กบั ตาไงครับ”

“ฉันเหรอ” โคตัลถามพลางชีมือเข้ าหาตัวเองด้ วยดวงตา

เปล่งประกาย

“แล้ วจะให้ เป็ นพีดาลันเหรอครับ” บาเรี ยตอบยียวนใส่

โคตัลอยากฟาดรุ่ นน้ องสักป้าบ แต่การได้ เข้ าไปในฐาน

ใต้ ม ารี โลนี มัน สํ า คัญ และจู งใจยิ งกว่ า การแกล้ ง โกรธรุ่ น น้ อ ง
โคตัลจึงสลัดทิงนิสยั ขีแกล้ งไปก่อน

“ยังไง” โคตัลถามด้ วยนําเสียงแข็งไว้ เชิง

บาเรี ยหัวเราะขําท่าทางของโคตัลทีทําวางฟอร์ มไม่อยาก

เข้ า ไป ทังที จริ ง อยากจะแย่ เขาควัก ตลับ สี เงิ น ในกระเป๋ าเสื อ
ตัว เองมาเปิ ด แล้ วเป่ าผงสี เหลื อ งอ่อนในตลับให้ ฟุ้งออกมาใส่
 Baria’ Mission i 669
ปริศนามารีโลนี่

โคตัล เกล็ ด สี เหลืองซึมเข้ าผิวของโคตัล อย่างรวดเร็ ว แล้ วคนที

ลอยอยูบ่ นฟ้าอยูด่ ีๆ ก็ร่วงลงไปเสียอย่างนัน

“เฮ้ ย!”

โคตัลร้ องเสียงหลง แต่เขาก็ไม่ได้ ดิงลงไปโหม่งพืนอย่าง

ที สมองเขาวาดภาพไปก่อนแล้ ว เพราะบาเรี ยใช้ พลังของเขารัง
โคตัลเอาไว้ ความหวาดเสียวจับใจเมือครู่ ทําให้ โคตัลแหงนหน้ า
ไปมองรุ่นน้ องทียิมเผล่ส่งมาให้ อย่างจะกินเลือดกินเนือ

“ผงเคลื อบพลังเวทชัวคราวครับ ออกฤทธิ ได้ สิบห้ านาที

รับ ประกัน ร้ อยเปอร์ เซ็ น ต์ ว่ าเก็ บ ไอเวทได้ ทังหมด” บาเรี ย ตอบ
พลางเรี ยกหน้ าจอมนตราออกมาปิ ดการทํางานของอุปกรณ์พราง
ตัว

“ขอบใจนะที ช่ว ย แต่ค ราวหลังช่ วยบอกก่ อนด้ ว ย เล่ น

บ้ าๆ อย่ า งนี ไม่ อ ยากตายดี ใ ช่ ไ หม” โคตัล ซึงลอยขึ นมาอยู่ใ น
ระดับเดิมด่าอย่างเข่นเขียว ขณะเรี ยกหน้ าจอมนตราของตัวเอง
มาปิ ดอุปกรณ์พรางตัวเช่นกัน

“คุ้มกัน ให้ พวกเราด้ วยครับ แล้ วจะรี บกลับออกมา” พูด

จบบาเรี ยก็พุ่งตัวเข้ าไปลอยให้ ใกล้ มารี โลนีที สุด กะตํ าแหน่งให้
670 กัลฐิดา

ตกลงไปตรงกับกิงใดกิงหนึงของมารี โลนี แล้ วหยุดการใช้ พลังเวท

ทังหมดทันที

“จะลงแล้ วนะครับ”

“รู้ แล้ วละน่า”

ตุ้บ!

โคตัลและบาเรี ยทิงตัวลงบนต้ นไม้ ก่อนจะเคลื อนตัวไป

ตามกิ งที ตํ าลงมา บาเรี ยค่อนข้ างสบายมาก เขาเคยชิน กับการ
เคลื อนที โดยไม่ ใช้ พ ลังเวทอยู่แล้ ว แต่โคตัลไปได้ ช้ากว่า บาเรี ย
หน่อย แต่ก็ถือว่าเร็วพอควร

“เอาละ ถึงสักที” โคตัลพูดปนเสียหอบนิดๆ

“เติมผงอีกรอบดีกว่าครับ มันใกล้ หมดเวลาแล้ ว” บาเรี ย

เอ่ยขณะเปิ ดตลับสีเงินแล้ วทําแบบเดิม

“นายจะบอกว่าฉันช้ าใช่ไหม”

“รุ่ น พี พู ด เองนะครั บ ” บาเรี ย ตอบ ขณะเก็ บ ตลับ ใส่ ผ ง

พรางตัว แล้ วเดินนําเข้ าสูห่ ้ องใต้ ฐานของมารี โลนีห้ องแรก
 Baria’ Mission i 671
ปริศนามารีโลนี่

โคตัลไล่สายตาไปตามผนังดินทีมีอกั ขระโบราณมากมาย
ซึงเรื อ งแสงวูบ วาบอยู่ มี อัก ขระบางส่ วนหยุด เรื อ งแสงไปแล้ ว
เพราะผนังด้ านนันถูกรากของมารีโลนีพาดผ่าน

“ผมตรวจดูจากหน้ าจอมนตราเมื อกี แล้ ว ห้ องนี ยังไม่มี

อะไรครับ แต่ห้องต่อไปจะเป็ นห้ องเตรียมเส้ นไหม” บาเรี ยเอ่ย

โคตัลเดินตามติดบาเรี ยเข้ าไปในห้ องถัดไป ขณะที หูได้

ยินเสียงเหมือนเครื องบางอย่างหมุน พอก้ าวเข้ าห้ องทีสอง เขาก็
พบก้ อนพลั ง เวทจํ า นวนมากกํ า ลั ง ถู ก สางออกจากก้ อน จน
กลายเป็ น เส้ นใยเวท จากนันก็ โดนสาวให้ ยาวเป็ นเส้ น เดี ย ว
เหมือนไหมทีเป็ นไจ ก่อนจะถูกกรอพันรอบแกนกระสวย แล้ วลอย
เข้ าไปในห้ องใหญ่ทีอยู่ตดิ กัน

กึก! กึก!

เสี ย งฟื มตอกกระแทกไหมเส้ น ขวางให้ เป็ น ระเบี ย บดัง

ก้ องขึน มันดังมากกว่าทีได้ ยินจากภาพบนหน้ าจอมนตราหลาย
เท่า ทีสําคัญ โคตัลซึงเกิดและโตในโรงทอผ้ าทีใหญ่ และดีทีสุดใน
เซวีน่า ก็เพิงเคยเห็นกีทอผ้ าทีใหญ่และมีความซับซ้ อนมากขนาด
นีเป็ นครังแรก

“นีมันซับซ้ อนขึนอีกแล้ วหรื อเปล่า” โคตัลถาม

672 กัลฐิดา

“น่าจะนะครับ รู้ สึกว่าโครงของกีทอผ้ าจะเสถี ยรแล้ วนะ

ครับ ทีเพิมขึนมาเป็ นแกนม้ วนด้ ายเส้ นยืนทีเพิมขึน เพือช่วยเป็ น
คานให้ ด้ายยืนพาดผ่าน ก่อนไปถึงแกนม้ วนด้ ายยืนอันจริ งทีอยู่
ปลายกี ” บาเรี ย ตอบ ขณะดวงตาจดจ้ อ งอยู่ที กี ทอผ้ า และไล่
สายตามองไปทีละจุด

โคตัลเดินตรงไปดูผืนผ้ าที ทอออกมา ดวงตาสีเขียวมอง

ตะกอยกเส้ นไหมที กดสลับเส้ นกัน ได้ อย่างสนใจ ก่ อนจะก้ มลง
มองลวดลายบนผืนผ้ าทีเกิดขึนให้ ชดั ๆ

“ไม่เห็น จะมี ล ายอะไรเลยนี นา มัน เป็ น ผ้ าทอแบบไม่มี

ลาย” โคตัลพึมพํา ขณะยืนมือไปแตะบนผืนผ้ าทีอยู่ระหว่างผังกับ
แกนม้ วนผ้ า

วิง!

ประกายสีทองปรากฏขึนจากการแตะเพียงเล็กน้ อย และ
แผ่ซ่านไปทัวทังผื น ผ้ า ทํ าให้ ผืนผ้ าทีไม่มี ลวดลายเมื อครู่ กลับ มี
ลายซึงถูกซ่อนไว้ ด้วยเส้ นไหมสีเขียวปรากฏเด่นชัดขึนมาแวบหนึง
ก่ อ นจะหายไปพร้ อมกับ ประกายสี ท องก็ ห ายไปด้ วย แวบแรก
โคตัลมองลายนันไม่ทนั เขาจึงแตะมือลงบนผืนผ้ าอีกครัง

วิง! วิง!
 Baria’ Mission i 673
ปริศนามารีโลนี่

ประกายสีทองปรากฏขึน และทุกอย่างเป็ นไปเหมือนเดิม

แล้ วลวดลายบนผืนผ้ าก็ปรากฏให้ เห็น โคตัลนิงมองตะลึงไป บา
เรี ยทีเดินไล่ศึกษากลไกของกี ทอผ้ าจนครบทุกส่วนแล้ ว จึงหันมา
มองรุ่ นพีซึงยังยืนนิงขึงจ้ องมองผืนผ้ าอยูท่ ีเดิม

“รุ่นพีครับ”

โคตั ล กะพริ บ ตา แล้ วหั น มาสบตาบาเรี ย สี ห น้ าตื น

ตระหนกของโคตัล ทํ าให้ บาเรี ยต้ องเดินเข้ ามาใกล้ แล้ วก้ มมอง
เนือผ้ าชัดๆ แต่ก็ไม่เห็นอะไร

“ลองแตะมันสิ” โคตัลแนะนํา

บาเรี ย จึงยื นมือไปแตะ แล้ วประกายสี ท องก็ ป รากฏขึน

ตามด้ วยลวดลายบนผ้ าก็สว่างวาบขึน แต่บาเรี ยยังคงไม่เข้ าใจ

“มัน มี ล ายอย่ างที พี บอกจริ งๆ แล้ ว มี อ ะไรน่ า แปลกใจ

เหรอครับ”

โคตัลวางมือลงบนผ้ านัน จนประกายสีทองฟุ้งกระจาย

พลางตอบว่า

“นายไม่เห็นลายนีเหรอ”
674 กัลฐิดา

บาเรี ยพยักหน้ า “เห็น ทําไมครับ ลายนีมีปัญหางันเหรอ

ครับ”

โคตัลยิมเครี ยด พลางละมือจากผ้ า

“มีปั ญ หาแน่ ก็มัน กํ าลังทอออกมาเป็ น ลายอักขระมน

ตรา”

บาเรียก้ มลงมองผ้ าอีกครัง แล้ วขมวดคิว แต่ก่อนทีเขาจะ

พูดอะไรอีก เสียงดาลันก็ดงั ขึนในหัวของบาเรี ย

‘รี บกลับออกมา คนคนนันกลับมาแล้ ว’

“เราต้ องออกไปแล้ วครับ” บาเรี ยเอ่ย พลางรังมือโคตัลให้

ออกห่างจากกีทอผ้ า

“ทําไม” โคตัลซึงอยู่ในสภาพไร้ เวท ไม่สามารถติดต่อกับ

ดาลันได้ จึงถามเหตุผล แต่ก็ยงั เคลือนตัวพุ่งออกจากหน้ าต่างที
ใกล้ ทีสุด แล้ วปี นป่ ายขึนไปซ่อนตัวอยูบ่ นกิงหนึงของมารี โลนี

‘เขาเข้ าไปในห้ องแล้ ว’ เสี ย งดาลั น รายงานความ

เคลือนไหว บาเรี ยจึงหันไปบอกโคตัลว่า

“ไปครับ”
 Baria’ Mission i 675
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ยปี นป่ ายไปตามกิงไม้ ทียืนห่างจากลําต้ นมากทีสุด

ก่อนจะกระโดดลงจากยอดไม้ นนั จนแน่ใจว่าร่างของเขาทังสอง
คนออกมาพ้ นอาณาเขตเวทของมารี โลนีแล้ ว วินาทีนนั บาเรี ยก็
ใช้ ม นตรากราวิ เลสพาตัว เองกั บ โคตัล ลอยตัว ขึ นไปอยู่ระดับ
เดี ย วกับ ที ดาลัน ยื น อยู่ พลางเรี ย กหน้ า จอมนตราออกมา เพื อ
เลือกคําสังกางบาร์ เรี ย์อําพรางตัวไปพร้ อมๆ กับโคตัลซึงก็ทําตาม
ด้ วยอย่างรวดเร็ว

“น่าจะอยู่ประจันหน้ ากับเขาให้ เห็น ดําเห็น แดงไปเลย”

โคตัลบ่นอย่างไม่จริงจังนัก

“รุ่ น พี บอกว่ า เหมื อนเขากํ าลังลอกลายอะไรสัก อย่าง

เป็ นไปได้ ไหมครับว่าเขากําลังลอกอักขระมนตราทีอยู่บนลายผ้ า
นัน” บาเรี ยเอ่ยขณะสลับหมวกของเขากับดาลันให้ กลับมาเป็ น
เหมื อนเดิม แล้ วก้ มดูสิงทีเกิ ดขึนในห้ องกี ทอผ้ าจากหน้ าจอมน
ตรา

“ไม่ น่ า นะ เพราะเขาไม่ ไ ด้ แ ตะต้ อ งบนผื น ผ้ า เลย เขา

อาจจะยังไม่เห็ น ลายผ้ าก็ ได้ แล้ วที เขาเขี ยนยิ กๆ นันล่ะ มัน คื อ
อะไร” โคตัล พูดอย่า งไม่ เข้ า ใจ ขณะกลอกดวงตาสี เขี ย วไปมา
อย่างครุ่ นคิดถึงความเป็ นไปได้ หากเที ยบเคียงกับคนทีมาเยียม
676 กัลฐิดา

ชมโรงงานทอผ้ าของเขาแล้ วมีการจดบันทึก พวกเขาเหล่านันจะ

บันทึกอะไร แต่คดิ อย่างไรก็ไม่ได้ คําตอบทีน่าจะเป็ นไปได้ เลย

“ผมคิ ด ไปเองรึ เปล่ า ที รู้ สึ ก ว่ าเขาขยับ ปากเป็ น จัง หวะ

เดียวกับฟื มกระทบพอดี” บาเรี ยตังข้ อสังเกต

“จั ง หวะ? ใช่ จั ง หวะ จั ง หวะ” โคตั ล หลั บ ตาลง แล้ ว

รวบรวมสมาธิ ทงหมดที ั มีเพ่งไปทีกี ทอผ้ า ตัดเสียงรวบกวนอื นๆ
ออกไป แล้ วเขาก็ได้ ยินเสียงที เขาคิดว่ามัน หายไป แต่จริ งๆ มัน
ไม่ ไ ด้ ห าย แต่ ก ลับ ซ่อนอยู่กับ เสี ย งกระทบของฟื มกับ เส้ น ด้ า ย
ขวาง

“มันยังอยู”่

“ครับ?” บาเรี ยย้ อนถาม

โคตัล ลื ม ตาพู ด ด้ ว ยนํ าเสี ย งตื นเต้ น ว่า “เสี ย งเต้ น ของ
หัวใจที ฉันเคยได้ ยิ นไง มันยังอยู่ในผ้ าทอผืนนัน มันดังพร้ อมกับ
เสียงกระทบกันของฟื ม เลยทําให้ ฉนั สับสน”

“เสียงมันดังมาจากผืนผ้ าทีทอออกมา ไม่ใช่มาจากต้ นไม้

หรื อครับ” บาเรี ยถามยํา
 Baria’ Mission i 677
ปริศนามารีโลนี่

“มี อ อกบ่ อ ยไป ที ฉั น ได้ ยิ น เสี ย งใหม่ ๆ จากต้ นไม้

โดยเฉพาะตอนทีมันออกผล และผลที สมบูรณ์ พอจะนํ าไปเพาะ
เป็ น ต้ น ใหม่ ก็ มักจะมีเสี ยงที ไพเราะมาก ถ้ าคิดว่าผ้ าทอผื น นัน
เป็ นผลของมารีโลนี มันเลยมีเสียงขึนด้ วยก็ไม่แปลกนะ”

“ทังทีพี ไม่ได้ ยิน เสี ยงอะไรจากต้ น เลยงันเหรอครับ” บา

เรี ยแย้ งอย่างไม่เห็นด้ วยกับแนวคิดนีนัก

บาเรี ยไม่ร้ ูหรอก ว่าเสียงของต้ นไม้ เป็ นอย่างไร แต่การได้

ยิ น เสี ย งจากผื น ผ้ า ที กํ า ลั ง ทออยู่บ นเครื องเนี ย มั น ทํ า ให้ เขา
สังหรณ์ ใจไม่ดี เมือโคตัลไม่ตอบ บาเรี ยจึงเปลี ยนไปถามเรื องที
เพิงพบใหม่

“ลายอักขระมนตราบนผ้ านันอีก มันคืออะไรครับ”

บาเรี ยจับภาพลายอักขระมนตราบนผืนผ้ าไว้ แล้ วส่งให้

คนทังสองดู ดาลัน ดูแล้ ว ขมวดคิ ว ส่วนโคตัล สูด หายใจเข้ า ลึ ก
อย่างเรี ยกสติ

“ในชีวิตฉันเคยเห็นลายนีแค่ครังเดียวเท่านัน และไม่ได้
เห็นมันจริ งๆ ด้ วยตัวเอง แต่ซิลค์วาดมันให้ ฉนั ดู”

“มันคือลายอะไรครับ”
678 กัลฐิดา

โคตัลหันไปมองดาลันเหมือนต้ องการหาคนช่วยยืนยันสิง
ทีเขาคิดว่าเป็ นเรื องจริ งหรื อไม่

“พีดาลันรู้เหรอครับ”

ดาลัน พยัก หน้ า แล้ ว ตอบว่ า “มัน คื อ อัก ขระต้ อ งห้ า ม

ของฟรานเชสก้ า ไม่สิ ต้ องพูดว่ามัน เป็ นอักขระเวททีบนโลกนีมี
เพียงคนเดียวเท่านันทีใช้ ...”

บาเรี ยและโคตัลกลืนนําลายลงคออย่างยากเย็น ขณะที

ดาลันพูดต่อว่า

“อักขระแห่งกาลเวลาของนักเดินทางแห่งรัตติกาล”
 Baria’ Mission i 679

38
ปริศนามารีโลนี่

ผูคุมครอง
สามพันกว่าปี ก่อน...

กึก! กึก!

เสียงฟื มตอกกระทบด้ ายเส้ นขวางที พุ่งผ่านไปดังไปทัว

ห้ องโถง ทํ าให้ ชายหนุ่มเจ้ าของเส้ นผมสีดําขลับทีเพิงเดินเข้ ามา
อมยิมกับภาพทีสวยงามทีสุดในโลก หญิ งสาวเจ้ าของเรื อนผมสี
เขี ย วใสขับ ผิ ว ขาวผ่ อ งให้ ชวนมอง เธอกํ า ลัง ขยับ มื อ และเท้ า
ควบคุม กี ทอผ้ า ที ซับ ซ้ อ น ลวดลายบนผ้ า สี เขี ย วประกายทอง
ค่อยๆ ผุดขึนให้ เห็นช้ าๆ อย่างค่อยเป็ นค่อยไป

“ม ารี ล [1]” ช าย ห นุ่ ม เอ่ ย เรี ย ก ห ญิ งส าวที กํ าลั ง

เพลิดเพลินกับการทอผ้ าให้ หนั มาสนใจเขา
680 กัลฐิดา

รอยยิมอ่อนหวานทีแต่งแต้ มอยู่บนใบหน้ าหญิ งสาวไม่

เคยทําให้ ดีดาเรนผิดหวัง แต่ถึงเขาจะสมหวังทีได้ เห็นรอยยิมนีสัก
แค่ไหน เขาก็ไม่มีวนั ได้ ครอบครองหัวใจของเธอ

“ท่านมาแล้ ว ผ้ าผืนใหม่กําลังจะเสร็จ หวังว่าเฟดเดอริ ก

จะชอบมัน”

“เด็กน้ อยคนนันโตเป็ นหนุ่มจนมีครอบครัวแล้ ว เจ้ ายังตัด

เสือให้ เขาอีกเหรอ” ดีดาเรนถามอย่างไม่เข้ าใจ

คูมี ร่ า หั ว เราะเสี ย งสดใสพลางลุ ก ขึ น โดยให้ กี ทอผ้ า

ทํางานของมันไปตามลําพัง เธอเดินนําดีดาเรนเข้ าไปยังห้ องโถง
ด้ า นข้ า ง สิ งที ปรากฏตรงหน้ า คนทังสองคื อ ต้ น ไม้ ข นาดเล็ ก ที
กํ าลังขยับตัวเองลอยขึน แล้ วเคลือนไปมาในห้ องโถงโดยมีวงมน
ตราสีเขียวหมุนวนอยู่รอบต้ นไม้ นนั แต่ด้วยอาณาเขตเวทของคูมี
ร่า ทําให้ มนั ออกไปไม่ได้

“นีคือสิงทีเจ้ าเรี ยกข้ ามาดูงนเหรอ

ั สิงมีชีวิตกึงภูต”

คูมีร่าส่ายหน้ า “เปล่า เขาไม่ใช่แค่สงมี

ิ ชีวิตกึงภูต”

ดีดาเรนเลิก คิว ขณะมองห็ นต้ น ไม้ นันค่อยๆ สงบลง วง

มนตราสีเขียวสดทีกางอยู่รอบตัวมันหดเล็กลงเรื อยๆ ห่อหุ้มมันไว้
 Baria’ Mission i 681
ปริศนามารีโลนี่

จนในที สุดต้ นไม้ ทีลอยตัวอยู่ก็ ลดระดับและฝั งตัวลงในพื นห้ อง

โถง แล้ วแผ่กิ งก้ านซึงเล็ กกระจ้ อยร่ อยของมันรอรับ แสงสว่างที
สาดลงมาจากหลังคาแก้ วอย่างสงบ

“แล้ วมันเป็ นอะไร”

คูมีร่ามองดูต้น ไม้ นนด้

ั วยดวงตาเปล่งประกาย ก่อนจะ
ตอบว่า

“ผู้ค้ มุ ครอง...ของฟอริ โซ่”

สามพันกว่าปี ตอ่ มา....

มอรี ลยืนอยู่ตรงกึงกลางหลุมซึงเป็ นใจกลางของพืนทีว่าง

ทีทุกคนคาดว่า น่าจะเป็ นจุดทีตังของโบราณสถานทีหายไป และ
ถูกกําหนดให้ เป็ นพืนทีต้ องห้ าม ไม่ให้ บุคคลทีไม่เกียวข้ องเข้ ามา
ในเวลานีมอรี ลจึงยืนอยูท่ ีนีเพียงคนเดียว

“ฟอรี ” มอรี ลเรี ยกเบาๆ ร่ างเงาสีเขียวก็พุ่งปราดจากราว

ป่ ามาหยุดอยู่ตรงหน้ าเธอ ก่อนทีสัตว์ศกั ดิสิทธิ ประจําคูมีร่า ฟอ
เรสจะกลายร่างเป็ นเด็กผู้ชายเจ้ าของนัยน์ตาสีเขียวมรกต
682 กัลฐิดา

“ดูสีหน้ าเธอไม่ดีเลย เจ้ านาย” ฟอรี ถาม

“ฉันกําลังอดกลัน น่าแปลกนะ ทนเรื องอืนมาตังเยอะยัง

ทนได้ แต่กบั เรื องนีกลับ...หรื อเพราะมันเกิดขึนเร็วกว่าทีฉันคิด”

ฟอรี ส่ายหน้ า “ไม่มี อะไรทีเร็ วเกิ นไป เพราะในห้ วงแห่ง

มิตเิ วลา มีคนคนนันคุ้มครองอยู”่

มอรี ลสูดหายใจเข้ าลึก สายลมอ่ อนที แฝงความรุ นแรง

ของไอเวทพัดมากระทบใบหน้ าของหญิ งสาวผู้เป็ นดังหัวใจของ
ป่ า เธอหลับตาลง แล้ วพึมพําว่า

“ท่านคูมีร่าทําอะไรตอนทีเกิดเรื องนีเหรอ”

ฟอรี นิงไปนิดหนึง ก่อนจะตอบว่า “ทําเหมือนผู้ทีคุ้มครอง

ป่ าแห่งนีทํามาตลอด”

มอรี ลลืมตา แล้ วก้ มลงสบตาร่ างเวทของฟอรี เด็กผู้ชาย

ตรงหน้ าเข้ มงวดผิดกับรูปลักษณ์ ของเขา แต่ในความเข้ มงวดนัน
เธอมองเห็นความตืนเต้ นในแววตาคูน่ ี

“ฉันก็ควรทําอย่างนันสินะ”
 Baria’ Mission i 683
ปริศนามารีโลนี่

ฟอรี พยักหน้ าแล้ วยิม “รู้ไหม ในช่วงชีวิตของฉัน ดินแดน

แห่งนีเคยเลวร้ ายยิงกว่านีมาก”

มอรี ล พยั ก หน้ า ฟอรี เลยพู ด ต่ อ ว่ า “แต่ ถึ ง จะมี เ รื อง

โหดร้ ายสัก แค่ไหนเกิ ดขึนในป่ าแห่งนี พวกเราก็ ยังคงทํ าหน้ าที
ของเราให้ ดีทีสุด นันเพราะอะไรรู้ไหม...”

“เพราะสิ งที ดี ที สุดจะรออยู่ห ลังม่านแห่งความเลวร้ าย

เสมอ”

คําตอบของมอรี ลเรี ยกรอยยิมจากฟอรี ได้ เขาจึงเอือมไป

จับมือของมอรี ล แล้ วหันหน้ าไปมองผืนป่ าพลางตอบว่า

“ใช่”

“แต่อาจมีคนลําบากระหว่างทีม่านแห่งความเลวร้ ายเปิ ด
ออก”

ฟอรี กระชับมื อของเขาแน่นขึน พลางตอบสิงทีมอรี ลรู้ ดี

อยู่แก่ใจว่า “แต่คนเหล่านันก็ไม่ใช่คนแรกทีลําบาก...เพือเซวีนา่ ”

ขณะเดียวกัน
684 กัลฐิดา

“ก่ อนเซวี น่าศักราช! พีจะบ้ าเหรอ ถ้ ามันเกิ ดยากขนาด

นัน แล้ วมาเกิดตอนนีเนียนะ นีไม่ใช่แค่เรื องธรรมดาแล้ ว แต่เป็ น
มหันตภัยเลยละ” เวิร์นเอ่ยอย่างไม่อยากจะเชือ

“ก็ เพราะมั น ไม่ ไ ด้ เกิ ด โดยธรรมชาติ น่ ะ สิ มั น าอาจดู

เหลื อเชือ แต่มัน ก็เกิ ดขึนแล้ ว ที นี ตอนนี ” เสี ยงของลิน คอร์ น ดัง
ขึน เพือนทังหมดไม่คิดว่าจะได้ ยินเสียงลินคอร์นมาดังอยู่ข้างหลัง
พวกเขา ทุกคนจึงหันขวับไปหาต้ นเสียง

“ลิ น ค์ ! นี ล ! ทํ า ไมมาอยู่ที นี แล้ ว พวกบาล่ ะ” ลิ ล่ าถาม

เสียงดังด้ วยสีหน้ าไม่ส้ ดู ี

“อย่าคิดมากสิ ลิล่า พวกบาปลอดภัยดี แต่พวกนายนัน

แหละที อาจไม่ ป ลอดภัย ” ลิ น คอร์ น ตอบ พลางมองไปโดยรอบ
แล้ วพยักหน้ าให้ ทกุ คนลอยตัวสูง

“มันกําลังมา” ลินคอร์ นเอ่ย พลางชีไปทีพายุหมุนทียังอยู่

ห่างลิบๆ

“ถึ ง ว่ า สิ ทํ า ไมลมแรงนั ก นันมั น อะไรเหรอลิ น ค์ ” เวิ ร์

นถาม
 Baria’ Mission i 685
ปริศนามารีโลนี่

เชรี พรี บยกมื อขึนแตะกรอบแว่น แล้ วเลนส์ แว่น ตาเขาก็

เปลียนจากสีใสเป็ นสีฟ้า แล้ วสบถแทรกขึนว่า “ให้ ตายเถอะ นัน
มัน...”

“มารูนก้ า” ลินคอร์ นตอบก่อนเชรี พจะพูดจบประโยค

“นายก็ร้ ูจกั มันเหรอ” ทีน่าถาม

“เพิงรู้จกั ตอนมันผ่านพวกฉันมานีแหละ”

คําตอบของลินคอร์ น ทําให้ เพือนทังหมดอึงไป แล้ วเป็ น

ชิลด์ทีถามว่า

“พวกนายผ่านมาทางคริติตอลโซน แต่มารูนก้ ามันมาคน

ละทิศกับนายนี แล้ วทําไมมันผ่านหน้ านายมาได้ ละ”

“พอพวกเราผ่า นม่ านแมกไม้ เข้ า ไป ก็ ไ ปโผล่ ใกล้ ๆ ป่ า

เสื อมโทรมจุด ทีหนึง แทนที จะเป็ นจุดที สองที ใกล้ กับตรงนี น่ะ สิ
เอาละ อย่าเพิงถามมากเลย เราต้ องกลับไปรวมพลช่วยพวกบา
ก่ อ น” นี ล ตอบอย่ า งรวบรั ด เข้ า เป้ า หมายหลัก ที มาที นี พลาง
พยักพเยิดหน้ าให้ ลินคอร์นดูแผนทีบนหน้ าจอมนตราเพือกําหนด
เส้ นทาง
686 กัลฐิดา

“พวกบาเป็ นอะไร” เวิร์นถามเสียงเครี ยด

“ไม่ได้ เป็ นอะไร แต่กําลังตามติดเจ้ ามารีโลนีอยู”่

“ฮะ!” ทุกคนอุทานอย่างตกใจพร้ อมกัน

ลินคอร์ นเงยหน้ ามองกลุ่มเพือนทีแสดงสีหน้ าตกใจจนดู

ตลก แล้ วหัวเราะขํา

“ไม่ใ ช่ เรื องตลกนะลิ น ค์ ลิ น ค์ ไ ปเจอมารี โลนี มาจริ ง ๆ

เหรอ” ลิล่าถามอย่างตืนเต้ น

“ยิงกว่ าเจออี ก สู้กัน มาหลายตลบแล้ วด้ วยเถอะ นี ฉั น

กํ าลังเชือมต่อข้ อมูลกับตําแหน่งทีพวกบาอยู่นะ เรี ยกแผนทีของ
พวกนายขึนมาสิ” ลิน คอร์ น เอ่ย พลางส่งพิ กัดตําแหน่งจากการ
ประเมิ น คร่ าวๆ ไปให้ ทุก คน แล้ วแผนที จํ า ลองก็ ปรากฏขึนบน
หน้ าจอมนตราตรงหน้ าของทุกคนพร้ อมกับจุดบ่งบอกตําแหน่ง

“ขอดูแ ผนที จริ ง หน่ อ ย” เชรี พ เอ่ ย พลางเปลี ยนผลการ

แสดงจากแผนทีจําลองให้ เป็ นแผนทีจริ งแทน แล้ วสิงทีปรากฏขึน
ต่อหน้ าทุก คนอย่างพร้ อมเพรี ย ง ก็ คือ...ป่ าสี เขียวที ถูก เส้ น ตรง
สองเส้ นขีดทําเป็ นมุมเอียงไว้ เหลือเพียงแค่ขีดเส้ นทีฐานต่อให้ ชน
กันเท่านัน สามเหลียมด้ านเท่าก็จะเกิดขึน
 Baria’ Mission i 687
ปริศนามารีโลนี่

“เห็ น ของจริ ง อย่ า งนี มั น น่ า กลั ว กว่ า ที คิ ด อี ก แฮะ” ลิ

นคอร์ น เปรย นันทํ าให้ เชรี พ ต้ องเงยขึนจ้ องหน้ า เจ้ าชายพเนจร
เมื อไม่ เห็ น แววล้ อ เล่ น ในสี ห น้ าของลิ น คอร์ น เชรี พ ก็ ต้ องถอน
หายใจอย่างหนักอก

“พวกนายมาจากทางไหน”

“เราตัดตรงมาครั บ เพราะต้ องการมาถึ งที นี ให้ เร็ วที สุด

แต่ไม่นกึ ว่าทําแบบนันจะได้ ผลดีเกินคาดอีกหลายอย่าง” นีลตอบ

“ทําไมเหรอ” เวิร์นถาม

“อย่างแรก ระหว่างทางทีมาทีนี ลินค์เอะใจ ว่าทํ าไมมา

รี โลนีถึงได้ วิงตามมารู นก้ า พวกเราเลยตรวจสอบการเคลือนของ
มารีโลนี โดยสังเกตจากการเปลียนแปลงของป่ า”

“ฉลาดมากเพือน” ชิลด์ชม นีลจึงพูดต่อ

“ในช่วงนันเอง เราสองคนดันเผลอพุ่งผ่านม่านแมกไม้ อีก

อันหนึงเข้ า ผลคือไปโผล่ตรงใกล้ ๆ กับหมู่บ้านมูสตาโน่ ซึงน่าจะ
เป็ นจุดแรกทีมารู นก้ าก่อตัวขึน แล้ วพวกเราก็พบเรื องประหลาด
อีกเรื อง”
688 กัลฐิดา

“มี บ าร์ เรี ย ร์ สี เขี ย วพุ่ ง จากต้ น ไม้ ที ยื น ต้ น ตายขึ นมาใช่

ไหม” เชรีพคาดเดาออกไป ทําให้ ลินคอร์ นและนีลหันมามองหน้ า
กัน แล้ วหันไปจ้ องหน้ าเชรี พอย่างต้ องการเหตุผล

“อย่าถามว่าทําไมฉันถึงรู้ ฉันแค่เดาจากลักษณะพืนฐาน
ของมารู นก้ า ถึงแผนกพัฒนาการเวทจะไม่สามารถสร้ างมารี โลนี
ขึนได้ แต่พวกเรารู้ จกั พายุไอเวทดี ไม่ต้องมีความรุนแรงถึงขนาด
มารู นก้ าหรอก แค่ในพืนทีทีเกิดพายุหมุนไอเวททัวไป ต้ นไม้ ก็ถูก
ริ ดใบก็ จ ะรี ด พลังเวทของมัน ออกมา เพื อผลิ ใบใหม่ แทบทังนัน
แล้ วในกระบวนการนั นก็ จ ะมี ไ อเวทส่ ว นเกิ น หลงเหลื อ ซึ ง
ก่อให้ เกิดม่านพลังคล้ ายกับการกันอาณาเขตขึนชัวขณะหนึง” เช
รี พอธิบาย

“มัน จะเกิ ด ซํ าอี ก ไหมครั บ ที มารี โลนี จะหวนกลั บ ไป

ดูดกลืนพลังเวทจากต้ นไม้ ทีกําลังพยายามรี ดพลังเวทออกมาเพือ
ใช้ ผลิใบใหม่” นีลถาม

เชรี พ พยักหน้ า “ก็อย่างทีบอก ตราบใดที มารู น ก้ ายังไม่

สลายตัว มารี โลนีก็จะไล่ตามมัน แต่การเกิ ดบาร์ เรี ยร์ สีเขียวนัน
ขึนอาจเป็ นเรื องดีก็ได้ ”

“ดียงั ไงครับ” เวิร์นทีฟั งอยูน่ านถาม

 Baria’ Mission i 689
ปริศนามารีโลนี่

เชรี พจึงหัน ไปตอบ “ก็มันเป็ นกลไกจํ ากัดความเสียหาย

ของป่ า มัก จะเกิ ด ขึ นในบริ เวณที มี ก ารยื น ต้ น ตายของต้ น ไม้
อาณาเขตเวทที กางขึนนันจะกันไม่ให้ มีอะไรไปรบกวนการฟื นฟู
พืนทีนัน”

“อาณาเขตเวทนี แข็ ง แรงแค่ ไ หนครั บ ” ลิ น คอร์ น ถาม

พลางจ้ องไปยังพืนทีป่ าทีเสียหายไป ซึงพวกเขากําลังเคลือนเข้ า
ใกล้ มากขึนทุกที

“แข็งแกร่ งมาก เพราะมันคือปราการธรรมชาติ จนกว่าที

อาณาเขตเวทนั นจะสลายไป ทุ ก อย่ า งยกเว้ นอากาศจะไม่
สามารถผ่ า นเข้ าออกบริ เ วณนั นได้ แน่ น อน แม้ แต่ ม นตรา
เคลือนย้ ายมิตกิ ็ไม่มีข้อยกเว้ น”

“พีรู้ได้ ไง” เวิร์นแย้ ง จนเชรี พโต้ กลับด้ วยนําเสียงเอาเรื อง

“แล้ วนายคิดว่า บาร์ เรี ยร์ ทีใช้ คมุ ขังนักโทษของสภากลาง

เกิดจากแนวคิดอะไร บอกแล้ วใช่ไหมว่า พายุไอเวทไม่ได้ มีแค่มารู
นก้ าอย่างเดียว แค่พายุธ รรมดาที มาสเตอร์ ไวเดอร์ แห่งปราการ
วิ น เซอร์ นี ทํ า ขึ น ผลลัพ ธ์ ข องมั น ยัง สามารถสร้ างอาณาเขตที
แข็ ง แกร่ ง ขนาดคุม ขัง จอมเวทที กระทํ า ผิ ด ได้ แล้ ว มารู น ก้ า ที
690 กัลฐิดา

ร้ ายแรงกว่านันหลายเท่า นายคิดว่าจะทําให้ เกิดอาณาเขตเวทที

แข็งแกร่งขนาดไหน”

เวิร์นอ้ าปากจะเถียงต่อ แต่นีลรี บแทรกว่า

“ใช่เวิร์น แต่นนเป็
ั นสิงทีไม่คอ่ ยมีคนเปิ ดเผยเท่าไร...” นีล
หันไปหาเชรี พ “รุ่นพีรู้ได้ ยงั ไงครับ”

เชรี พยักไหล่ “พอดีมีเพือนอยูใ่ นหน่วยงานนัน”

ระหว่ างที ทุก คนกํ าลังถกเถี ยงเรื องความแข็ งแกร่ งของ

อาณาเขตเวทนัน ลิ นคอร์ น ที จ้ องมองแผนที ตาไม่ก ะพริ บ ก็ พูด
เสียงขรึ มขึนว่า

“ถ้ าอาณาเขตเวทนันมันแข็งแกร่งมากขนาดนี เราก็ ต้อง

รี บแล้ วครับ”

“ทําไมเหรอ” ชิลด์ก้มมองแผนทีด้ วยเหมือนกัน แล้ วตาโต

ขึน “โห มันเคลือนทีเร็ วมากเลยนะ”

“ที ยิงกว่าความเร็ ว คื อ พวกบาตามติด มารี โลนี ไม่ห่า ง

และพวกเขายั ง ไม่ ร้ ู ว่ า ถ้ าเลื อ กข้ างผิ ด อาจเกิ ด เรื องใหญ่ ” ลิ
 Baria’ Mission i 691
ปริศนามารีโลนี่

นคอร์ นเอ่ย พลางหันหน้ าไปมองพายุหมุนทีกําลังเคลือนทีมาทาง

พวกเขา

สายลมที แรงขึ น ทํ า ให้ เสื อผ้ า พลิ วไสว จนทุ ก คนซึ ง

ลอยตัวอยูร่ ้ ูสกึ ถึงแรงต้ านทานของสายลมทีพุ่งมาปะทะ

“เลือกข้ างอะไรลินค์”

ลิน คอร์ น หัน ไปสบตาลิ ล่า แล้ ว ตอบว่า “ข้ างนอก หรื อ
ข้ างใน อาณาเขตเวทแข็งแกร่งทีพูดถึงเมือกีไง”

[1]มารี ล ชือกลางของ คูม ีร่ า มารี ล วู้ด ทีทุก คนในเซวีน่ ารู้ จ ัก ในฐานะน้ อ งสาว
ของ เฟดเดอริ ก วู้ด หนึงในกลุ่ม คนทีสถาปนาเซวีน่ า แต่ แ ท้ ท จริ ี งแล้ ว เธอก็ค ือ
คูม ีร่ า เดอ กราฟ ทีรู้ จ ัก กัน ในเวลาต่ อ มาในชือ นางคูม ีร่ า ผู้ซ ึงวางรากฐานโลก
เซวีน่ า
692 กัลฐิดา

39
ยอมไมได
ตังแต่เด็ก โคตัลได้ ยินเสียงทีไม่มีใครได้ ยิน เริ มจากต้ นไม้
ใกล้ ตวั ดอกไม้ แม้ กระทังผลของต้ น ไม้ นนๆ ั แต่เขาไม่เคยได้ ยิน
เสียงกระซิบของเส้ นไหม ไม่เคยจนกระทังตอนนี หากเป็ นเวลาอืน
โคตั ล อาจคิ ด ว่ า ความสามารถในการได้ ยิ น เสี ย งของเขาคง
พัฒนาขึน เหมือนกับทักษะทังหลายของมนุษย์ทีการฝึ กฝนช่วย
พัฒนาให้ ดีขึนได้ เช่น จากคลานเป็ นเดิน จากเดินเป็ นวิง ฉะนันหู
ของเขาก็ ค งเช่ น กัน เคยได้ ยิ น เสี ย งต้ น ไม้ แ บบที เป็ น ต้ น อยู่ ก็
อาจจะพัฒนาจนได้ ยินเสียงของผลิตภัณฑ์แปรรูปจากต้ นไม้ ด้วย
ก็ได้

‘แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี’ โคตัลบอกตัวเอง ขณะทวนถามสิงที

เพิงได้ รับการยืนยัน
 Baria’ Mission i 693
ปริศนามารีโลนี่

“มันคือ...อักขระแห่งกาลเวลาจริงๆ เหรอครับ”

ดาลันพยักหน้ า “ใช่ ทีใต้ หอนาฬิกาไซเอนก็มีอกั ขระนี”

“แล้ วอักขระของนักเดินทางแห่งรัตติกาล ทําไมมาอยู่ทีคู

มีร่า ฟอเรสได้ ละครับ ทีนีไม่ใช่ดนิ แดนของนักเดินทางเสียหน่อย”

ดาลันก้ มมองมารี โลนี แล้ วตอบว่า “ไม่ใช่ทีคูมีร่า ฟอเรส

แต่เป็ นโบราณสถานทีมารี โลนีพามาด้ วยต่างหาก”

โคตัลกลอกตา แล้ วถามด้ วยนําเสียงตืนเต้ นว่า

“เป็ น ไปได้ ไหมว่า โบราณสถานนันทํ าหน้ าที เหมื อนหอ

นาฬิกาไซเอน...ผลิตภูตนาฬิกา”

“ไม่มีทาง องค์ประกอบของหอนาฬิกาไซเอนมีเพียงหนึง
เดียวในโลก” ดาลันตอบเสียงขรึม

“พีรู้ได้ ยงั ไง อะไรก็เกิดขึนได้ ไม่ใช่เหรอ” โคตัลแย้ ง

“อักขระแห่งกาลเวลามีไว้ เพือปิ ดผนึก ไม่ได้ มีพลังขนาด

สร้ างสิงมีชีวิตแบบภูตนาฬิกาได้ แต่ทําไมมันถึงมาอยู่ทีนี” ดาลัน
ตอบเสี ยงจริ งจัง ขณะที ประโยคสุดท้ ายกลับแผ่วลงด้ ว ยความ
694 กัลฐิดา

สงสัยเช่นกัน ทําให้ บาเรี ยขยับเข้ าไปจ้ องผ้ าทอซึงตอนนีมีความ

ยาวประมาณสามศอก แล้ วเอ่ยว่า

“หรื อเราจะเข้ าไปดูลายนันอีกรอบดีครับ”

“ดี ฉันจะเข้ าไปด้ วย” โคตัลสนับสนุน

แวบ!

ม่ า นสี เขี ย วเรื อ งซึ งตามติ ด พวกเขามาตลอด พุ่ง ผ่ า น

ด้ านหลังของดาลันไปอย่างรวดเร็ว จนไล่ไปทันมารี โลนี

คนทังสามมองตามมัน ไป แล้ วบาเรี ยก็ต งข้

ั อสังเกตขึ น
ว่า “ผมคิดไปเองหรื อเปล่า ว่ามันเกิดอาณาเขตเวทนันเร็ วขึนนะ”

“นีเราอยู่ข้างในหรื อข้ างนอกอาณาเขตเวทกันล่ะ โคตัล

ถาม พลางหัน ไปดูบ นหน้ า จอมนตราของตัว เอง ก่ อ นจะตอบ
ว่า “ถ้ าจุดหมายคือ ป่ าเสื อมโทรมจุดที สอง เราน่าจะอยู่ด้านใน
นะ และด้ วยความเร็วทีเพิมขึนขนาดนี มันน่าจะไปถึงจุดทีสองเร็ว
กว่าทีคาดการณ์ไว้ ยังห่างอีกเท่าไร”
 Baria’ Mission i 695
ปริศนามารีโลนี่

“ประมาณสองสามกิโลเมตรครับ ผมว่า เราควรไปสมทบ

กับพวกชิลด์ทีจุดทีสองเลย” บาเรี ยตอบพลางเก็บหน้ าจอมนตรา
แล้ วพยักหน้ าให้ ดาลันเตรียมตัว

“ไม่เข้ าไปดูล ายผ้ าในนั นก่ อ นเหรอ” โคตัล ถามอย่ า ง

เสียดาย

“ก็อยากเข้ าไปนะ แต่ดนู นสิ

ั คนคนนันมาอีกแล้ ว” บาเรี ย
ชีไปทีโกลดี ซึงปรากฏตัวขึนทีรากหนึงของมารี โลนีอีกครัง

“ถ้ าเขาคิดจะมาถีขนาดนีก็น่าจะอยู่ในนันไปเลย”

“ก็ผมบอกแล้ วว่า...”

“ฉันแค่ประชด” โคตัลเอ่ยขัดแล้ วขมวดคิว พลางสะกิดให้

บาเรี ย เปิ ด หน้ า จอมนตราแสดงผลดูห น่อย “เขาเข้ าไปทํ าอะไร
หรื อเปล่า ลองเปิ ดดูส”ิ

“ก็คงจดบันทึกเหมือนเดิม เราน่าจะออกเดินทางกันเถอะ
ครับ ถ้ าถึงจุดทีสองเร็วขึน อาจช่วยพวกลินค์เตรี ยมการได้ เร็วขึน”

“โคตัล ทํ า ท่ า จะเถี ย ง แต่ เมื อคํ า นวณเวลาที เหลื อจาก

ความเร็วในการเคลือนทีของมารี โลนี และพายุมารูนก้ าทีนําหน้ า
696 กัลฐิดา

อยู่ ก็ต้องคิดหนัก ให้ วิงนํ าหน้ ามารี โลนีน่ะไม่ยาก แต่การจะผ่าน

พายุหมุน มารู น ก้ าไปตรงๆ คงไม่ ได้ คงต้ องอ้ อมทางไป ซึงต้ อ ง
เสียเวลาเพิม

“ก็ได้ ๆ ไปกันเถอะ” โคตัลตอบ

บาเรี ย จึงนํ า หน้ า ไปก่ อน ตามด้ ว ยดาลัน และโคตัล รั ง

ท้ าย ทังสามเคลือนตัวพุ่งผ่านไปเหนือต้ นมารี โลนี จนออกไปอยู่
นอกอาณาเขตเวท ก่ อ นจะเบี ยงทิ ศ ทางหลบให้ พ้ นรั ศ มี ก าร
เคลือนตัวของพายุหมุนมารูนก้ าไปทางซ้ าย แต่อยู่ๆ โคตัลก็หยุด
การเคลื อนไหว ทํ าให้ บ าเรี ย ที เหลื อบมาเห็ น ต้ องวกกลับ มาหา
โคตัลทีหยุดมองไปยังมารี โลนี

“มีอะไรครับ”

“กลับไปดูหน่อยได้ ไหม” โคตัลเอ่ยด้ วยนําเสียงไม่สบาย

ใจ

“รุ่นพีครับ...”

“ฉันรู้ แต่ฉันรู้ สึกได้ ว่าครังนีไม่เหมือนกับทุกครังทีเขาเข้ า

ไป” โคตัลเอ่ยอย่างร้ อนรน
 Baria’ Mission i 697
ปริศนามารีโลนี่

บาเรี ย จึงเรี ย กหน้ า จอมนตราออกมาดู ดี ที พวกเขายัง

เคลือนห่างออกมาไม่ไกลมากนัก ทําให้ สายใยเวททีส่งผ่านวงมน
ตราของบาเรี ยยังส่งมาถึงหน้ าจอมนตราแสดงผลได้ ทําให้ เห็ น
ภาพ โกลดี ทอย กําลังม้ วนผืนผ้ าทีทอได้

“เขากํ าลังทําอะไร” บาเรี ยพึมพํ า แล้ วทังสามก็ ต้องเบิก

ตาโต เมือเห็นกรรไกรเคลือบเยือกันเวทในมือเขา

“เขากําลังจะตัดมัน!”

เท่านันเอง โคตัลก็พุ่งตัวกลับไปทันที บาเรี ยรี บตามติด

พลางตะโกนบอกดาลัน

“พีดาลันช่วยกางอาณาเขตด้ วยครับ”

ดาลันเคลือนตัวเข้ าไปใกล้ ทงสองคน

ั และสร้ างมิติขึนมา
ได้ ในจังหวะทีบาเรี ยพุง่ ตัวเข้ าไปขวางโคตัลไว้ ทนั พอดี

“ถอยไป!” โคตัลตวาดเสียงฉุนเฉียว

“รุ่นพีต้ องตังสติก่อนสิครับ”

“เขาจะทําลายผ้ าผืนนัน” โคตัลแทบจะตะคอกใส่บาเรี ย

698 กัลฐิดา

“ผมรู้ แต่ถ้ารุ่ นพีขืนเข้ าไปทังอย่างนีก็ไม่ช่วยอะไรให้ ดีขึน

ในนัน รุ่นพีใช้ เวทไม่ได้ สงบสติอารมณ์ และควบคุมพลังของรุ่นพี
ก่อนครับ ไม่อย่างนัน ต่อให้ มีผงเคลือบพลังเวท ก็ปกปิ ดพลังของ
รุ่ น พี ไม่ห มดหรอก” บาเรี ย เตื อน พลางพยักหน้ าให้ ด าลัน ปลด
อาณาเขตของเขา เมือเห็นโคตัลตังสติได้ แล้ ว

“เอามา” โคตัลกระชากเสียงขอสิงทีต้ องการ

บาเรี ยจึงยืนตลับสีเงินให้ โคตัลจึงเปิ ดออกเทผงใส่ตวั เอง

ร่ างของเขาร่ วงลงเล็ ก น้ อย ก่ อนจะลอยขึนด้ วยพลังของบาเรี ย
เหมือนครังแรก

“เดี ยวพี ดาลั น คุม เชิง อยู่ด้ า นนอกนะครั บ ” บาเรี ย เอ่ ย

พลางยื นหมวกตัว เองแลกกับ หมวกของดาลัน พลางกดเลื อ ก
ฟั งก์ชนั ให้ หน้ าจอมนตราแสดงผลบนหมวกให้ ดาลัน

“จะปะทะกันงันเหรอ” ดาลันเอ่ยอย่างไม่เห็นด้ วย บาเรี ย

ได้ แต่ยิมแล้ วตอบว่า

“ถ้ าไม่เข้ าไป ก็จะเกิดการปะทะกันอีกแหละครับ”

“เร็ วๆ สิ” โคตัลเร่งอย่างใจร้ อน

 Baria’ Mission i 699
ปริศนามารีโลนี่

ดาลั น หั น ไปมองโคตั ล แล้ วก้ มมองบนหน้ าจอมน

ตรา “เขายังตัดมันไม่ได้ และกําลังเปลียนไปใช้ อย่างอืน...”

จากภาพบนหน้ าจอ โกลดีพยายามใช้ อุป กรณ์ ชินใหม่

ลักษณะคล้ ายมี ด สับไปทีไหมเส้ นยืน แต่มีดกลับเด้ งตัวสะท้ อน
กลับ ยิงทําให้ โคตัลร้ อนรนพูดเร่งว่า

“จะไปกันได้ หรือยัง”

“ครับ ฝากพีดาลันดูด้วยครับ” บาเรี ยยํา แล้ วพุ่งตัวไปถึง

กิงหนึงทีอยู่เหนือหน้ าต่างห้ องหนึงของฐานใต้ มารี โลนี

บาเรี ยพลิ กตัวใช้ เท้ าเกี ยวอยู่กับกิงไม้ ไว้ แล้ วห้ อยหัวลง
มามองดูเหตุก ารณ์ ภ ายในห้ อ งกี ทอผ้ า เห็ น โกลดี เก็ บ มี ด แล้ ว
เพราะมันไม่สําเร็จ เขาจึงได้ แต่ยืนเท้ าเอวมองกีทอผ้ าทียังทํางาน
ของมันไม่หยุดอย่างจนปัญญา

บาเรี ยสังเกตเห็นว่า เสือคลุมกันเวทของโกลดีเริ มมีลอย

ถลอกอาจเพราะเขาใช้ แรงมากไป มี ไอเวทสี เขีย วอ่อนไหลออก
จากรอยรัวนัน ทําให้ รากไม้ ทีพาดผ่านผนังห้ องเริมขยับ
700 กัลฐิดา

โกลดีดูหงุดหงิดทีเกิดปฏิกิริยานัน แต่เขาก็อยู่นานกว่านี
ไม่ได้ เขาจึงรี บวิงออกจากห้ องไป บาเรี ยกับโคตัลจึงเคลือนตัวเข้ า
ไปในห้ องนัน

โคตัล รี บ ตรงดิ งไปตรวจสอบความเสี ย หายของผื น ผ้ า

ก่อนจะถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก แล้ วหันไปพูดกับบาเรี ยว่า

“เราต้ องเอามันออกไป”

“พีว่าอะไรนะ” บาเรี ยถามเสียงสูง

“เอาผ้ าผืนนีออกไป จะให้ เขาเอาไปไม่ได้ เด็ดขาด นายไม่

เห็นเหรอ เขาพยายามจะฉีกมัน” โคตัลตอบ

“ผมรู้ ครับ แต่ขนาดเขาทีเตรี ยมตัวมาพร้ อมยังเอาออกไป

ไม่ได้ แล้ วเราจะทําได้ ยงั ไง อีกอย่างผ้ าผืนนียังทอไม่เสร็จเลย”

“ไม่มีผ้าผืนไหนทอเสร็ จหรอก ถ้ าคนทอไม่หยุดทอ โกลดี

ทอย ก็ต้องรู้ เรื องนีดี เขาถึงพยายามจะตัดมัน แสดงว่าความยาว
ของผ้ าได้ เท่ า นี ก็ เพี ย งพอให้ ใช้ งานได้ แ ล้ ว จึ ง ให้ เขาเอาไป
ไม่ได้ ” โคตัลเอ่ยพลางม้ วนผ้ าเอามาไว้ ในวงแขน

“แล้ วเราจะตัดมันยังไงละครับ”
 Baria’ Mission i 701
ปริศนามารีโลนี่

“ใช้ พลังของนายสิ โกลดีใช้ ได้ แต่อปุ กรณ์ และมารี โลนีไม่

ตอบสนองกับพลังของนาย นายต้ องตัดมันได้ แน่”

บาเรี ยส่ายหน้ ากับตรรกะง่ายๆ ของรุ่นพี

“นะบา มีแต่นายเท่านันแล้ วละตอนนี ฉันไม่อยากให้ เด็ก

คนนี ตกอยู่ใ นมื อ คนที ไม่คิ ด ถึ ง คนอื น” โคตัล เอ่ ย ด้ ว ยนํ าเสี ย ง
ขอร้ อง

บาเรี ยมอง ‘เด็กคนนี ’ ของโคตัลแล้ วถอนหายใจ พลาง

มองไปรอบห้ อง แล้ วพูดว่า

“เท่าทีมอง ไม่ว่ากรรไกรหรื อมีด ตัดไหมทีทอเป็ นผ้ าแล้ ว

ไม่ได้ เราต้ องตัดมันตอนไม่ให้ เส้ นไหมเติมเข้ ามา...รุ่นพีรออยู่ตรง
นี นะครับ คอยดูไหมเส้ น ยื น ไว้ ถ้ า เห็ น ไหมเส้ น ยื น หย่อ นตัวลง
เมือไร...”

“ฉั น จะหมุ น แกนม้ วนผ้ าเร่ ง พั น ไหมให้ หลุ ด จากกี

ทันที” โคตัลรับคําแข็งขันอย่างรู้งาน

บาเรี ยจึงเดินไปยังห้ องเตรี ยมไหม เริ มจากห้ องทีกรอไหม

เวทใส่หลอดของด้ ายเส้ นขวางทีจะใส่กระสวยพุง่ ก่อน วงมนตราสี
นํ าตาลปรากฏขึนทาบทับจุดกลางที มี ไอเวทพุ่งออกมา ตาข่าย
702 กัลฐิดา

พลัง ของบาเรี ย พองขึ น เพราะไอพลัง สี เขี ย วเรื อ งที ผุ ด ขึ นดั น

ออกมา

“น่ าจะทัน ” ชายหนุ่ม พึม พํ า พลางวิ งไปยังห้ อ งเตรี ย ม

ไหมห้ องเล็กทีด้ านข้ างอีกสองห้ อง แล้ วทําแบบเดียวกัน ก่อนจะ
โผล่เข้ าไปในห้ องเตรี ยมเส้ นไหมเวททีใหญ่ทีสุด ซึงกําลังกรอเส้ น
ไหมเวทส่งไปยังแกนม้ วนด้ ายยืน

บาเรี ย เคลื อนตัว ไปตามช่ องว่างระหว่า งเส้ น ไหมเวทที

ไหลวนอยู่ แล้ วเพ่งสายตามองหาจุดทีมีไอเวทผุดขึนมา แต่เพราะ
ไม่ส ามารถวิงตัด ผ่ านเส้ น ไหมตรงไปยังจุดนันได้ เลยทํ าให้ เขา
เสียเวลามากพอควร ขณะทีเขากําลังจะไปถึงจุดนันอยู่แล้ ว เสียง
ดาลันก็เตือนขึนเสียก่อน

‘รี บหน่อย เขากําลังกลับมา’

บาเรี ย ร่ า ยมนตราขึ นทั น ที วงมนตราสี นํ าตาลอ่ อ น

ปรากฏขึนบนพืนกึงกลางห้ อง แล้ ววงมนตรานันก็ ขยายใหญ่ ขึน
เรื อยๆ จนเต็มพืนทีห้ อง เหมื อนกับแหใหญ่ทีครอบคลุมไม่ให้ ไอ
เวทถูกเปลียนสภาพเป็ นเส้ นไหมเวท ทําให้ เส้ นไหมเวททีทําเสร็ จ
แล้ วหมุนวนออกจากห้ องไป จนในที สุดมันก็ ไหลวนออกไปจน
หมด
 Baria’ Mission i 703
ปริศนามารีโลนี่

เปรี ยะ!

เมือเส้ นไหมเวทหมด แต่ไม่มีไอเวทมาเติมผลิตของใหม่

มาเติมอย่างต่อเนือง ขบวนการผลิตจึงสะดุด รากของมารี โลนีซึง
พาดทาบอยู่ตามผนังห้ องก็ขยับถอยตัวห่างจากผนังบางส่วน ลํา
ต้ นของมารีโลนีก็เริ มหมุนแรงขึน จนบาเรี ยรู้สึกได้

ติง! ติง! ติง!

เสียงเหมื อนสายอะไรบางอย่างขาดผึงดังขึนจากห้ องกี

ทอผ้ า เป็ นผลให้ รากของมารี โลนีทียังสงบนิงอยู่ดีดตัวเองเด้ งจาก
ผนังห้ องพร้ อมกันทังหมด แล้ วพุง่ เข้ าใส่บาเรี ยพร้ อมเพรี ยงกัน

ฉึก! ฉึก! ฉึก!

เสียงปลายรากพุ่งฝั งเข้ าไปในพืนตรงทีบาเรี ยเคยยืนอยู่

จนทะลุออกไปยังเบื องนอก ลํ าแสงสี เขี ยวของพลังเวทที ถูกดูด
ขึนมาเรื องขึน พร้ อมกับไอเวทถูกวงมนตราของบาเรี ยกักไว้ ก็ดนั
จนแหมนตราของบาเรี ยโป่ งพองเต็มทีและปริ แตกในทีสุด ไอเวท
พวยพุ่งออกมากระทบกับ รากไม้ ทีเคลื อนไหวสอดส่ายอย่างบ้ า
คลัง ทํ าให้ บาเรี ยต้ องสร้ างวงมนตราครอบทับเข้ าไปอีกชัน แล้ ว
รี บพุ่งตัวกลับมาที ห้ องกี ทอผ้ า เห็ นโคตัลกําลังหมุนแกนม้ วนผ้ า
เพือเก็บด้ ายเส้ นยืนอยูอ่ ย่างเร่งรี บ พลางหันมามองบาเรี ย
704 กัลฐิดา

“เราต้ องออกจากทีนี เร็ วครั บ!” บาเรี ยเอ่ย พลางสะบัด

มือตัดด้ ายเส้ นยืนให้ ขาดสะบัน

โคตัลจึงอุ้มแกนม้ วนผ้ านันขึน แล้ ววิงไปทีหน้ าต่าง โดยมี

บาเรี ยตามหลัง แต่ก่อนทีพวกเขาจะไปถึงหน้ าต่างขาของบาเรี ยก็
ถูกยึดไว้ ด้วยเชือกลูกตุ้มของใครบางคนซึงยังติดอยู่ในห้ องสร้ าง
เส้ นไหม

“ออกไปก่ อ นครั บ !” บาเรี ย ตะโกนบอกโคตัล ขณะที

ตัวเองถูกเชือกเส้ นนันลากกลับไปใกล้ ประตูซึงเชื อมต่อกับห้ อง
เตรี ยมไหม

โคตัลรี บปี นขึนไปบนขอบหน้ าต่าง แล้ วไต่ลงไปยังรากที

ใกล้ ที สุด ขณะที บาเรี ย ใช้ พ ลัง ของเขาเรี ย กมี ด สันของตัว เอง
ออกมาตัดเชือกทีพันข้ อเท้ า ฝ่ ายตรงข้ ามพอเห็นท่าไม่ดี กลัวว่า
บาเรี ยจะหนีไปได้ เขาจึงระเบิดพลังจนรากไม้ ทีขวางทางเขาไว้
ตรงประตูขาดกระจุย

เปรี ยง!

บาเรี ยรี บกางอาณาเขตป้องกันห้ องกีทอผ้ าไว้ แทบไม่ทนั

ตามด้ วยปิ ดผนึกประตูทางเข้ าอีกครังด้ วยพลังของเขา ทําให้ พลัง
ระเบิ ด ระลอกที สองกระแทกเสี ย งดัง ตูม ตามอยู่เพี ย งในห้ อง
 Baria’ Mission i 705
ปริศนามารีโลนี่

เต รี ย ม เส้ น ไห ม เท่ านั น แ รงระ เบิ ด ที เกิ ด ขึ น ทํ าให้ เกิ ด

แรงสันสะเทือนไปทัวทังต้ นมารี โลนี

รากทังหมดไม่ว่าเล็กหรื อใหญ่ ล้วนสะบัดปั ดป่ ายไปทัว

จนสับสนวุ่นวาย ขณะทีลําต้ นของมารี โลนีก็หมุนติว จนบาเรี ยเซ
ไปปะทะกับโครงของกีทอผ้ า แม้ เขาจะพยายามพยุงตัวเองให้ เดิน
ตรงไปทีหน้ าต่างเต็มกํ าลัง แต่เพราะแรงเหวียง ทํ าให้ เคลือนตัว
ไปได้ ยาก ดูเหมือนความเสียหายจากแรงระเบิดจะทําให้ มารี โลนี
เสียสมดุล ไอเวททีไหลเวียนอยู่ในห้ อง รวมถึงวงมนตราของบา
เรี ยถูกดูดกลืนเข้ าสู่ลําต้ นมันทังหมด เพือซ่อมแซมและรักษาส่วน
ทีเสียหาย

“ย๊ าก!” เสียงร้ องคํารามดังก้ องมาจากคู่ต่อสู้ทีบาเรี ยปิ ด

ห้ องขังเขาไว้ จากนันชายผู้นันก็ ใช้ กําลังกายเคลื อนตัวเองผ่ าน
ประตูเข้ ามาได้ ทังทีต้ นไม้ ยงั หมุนเร็ วจี ทําให้ ร่างเขาถูกเหวียงพุ่ง
มาหาบาเรี ย

บาเรี ย รี บ หมุ น ตั ว หลบ พลางตะเกี ย กตะกายไปยั ง

หน้ าต่าง แล้ วเร่งพลังเวทในตัวพุ่งออกจากหน้ าต่างไป เป็ นเหตุให้
รากของมารี โลนี ที พุ่งตามติด เขามา ตวัดรากไปกระแทกคู่ต่อสู้
ของเขาที ตามติด มาแทน จนกระเด็ น ไปอี กทาง บาเรี ย หลุด พ้ น
รัศมีแรงเหวียงของมารี โลนีมาได้ แต่เพราะเขาใช้ พลังเวทออกไป
706 กัลฐิดา

รากของมารี โลนีหลายสิบรากทีอยู่ด้านนอกจึงพุ่งเข้ าหาเขาพร้ อม

กัน

“บา!” เสียงตะโกนของโคตัล ทําให้ บาเรี ยหันไปมอง แล้ ว

ก็พบว่าโคตัลกําลังเกาะอยู่กบั โคนรากหนึงอย่างหมินเหม่ด้วยมือ
ข้ างเดี ยว เพราะมื ออีกข้ างกอดแกนม้ วนผ้ าไว้ ไม่ยอมปล่อย บา
เรี ย จึงพุ่ งตัวโฉบไปหาโคตัล ก่อ นจะสอดแขนคล้ อ งกับ รุ่ น พี ไว้
พลางกระชากให้ พ้นเขตอาณาเขตเวทของมารี โลนีให้ เร็ วทีสุด

“พี ดาลัน!” บาเรี ย ตะโกนเรี ย ก แล้ วทังสองก็ ห ายวับ ใน

เสียววินาทีทีร่ างร่วงมาถึงตําแหน่งแรกซึงพ้ นจากอาณาเขตเวท
ขึนมานอนแผ่หลาอยูบ่ นพืนในมิตขิ องดาลัน

โคตัล นันรี บ ผุดลุก ขึนทัน ที อย่ างร้ อ นใจ เพื อตรวจสอบ

สภาพของผ้ าทอว่าปลอดภัยดี หรื อเปล่า แล้ วจึงรี บม้ วนเก็ บเข้ า
ลูกแก้ วเก็บของ ขณะทีบาเรี ยพลิกตัวมานอนหงายหอบหายใจ
อย่างเหนือยอ่อน

“โกลดีถูกสลัดออกมาข้ างนอกแล้ ว” ดาลันรายงานตาม

ภาพทีเห็น

บาเรี ยจึงกดเรี ยกหน้ าจอมนตราแสดงผลออกมาดู และ

ถามว่า “ทิศทางของมารี โลนีละครับ”
 Baria’ Mission i 707
ปริศนามารีโลนี่

“ยั ง คงเคลื อนไปในทิ ศ เดิ ม แต่ . ..มั น หมุ น เร็ ว มาก

ความเร็ วน่าจะเพิมขึนกว่าเดิมหลายเท่า อย่างนีไม่ดีแน่” ดาลัน
ตอบ พลางเงยหน้ ามองไปทางทิศทีมารี โลนีกําลังพุง่ ตัวไป

บาเรี ย ลุก ขึ นนัง เขาเงยหน้ า มองตามแล้ ว อ้ าปากค้ า ง

เดิมมารี โลนีจะเคลื อนทีโดยการหมุนช้ าๆ ไปข้ างหน้ า พลางดูด
พลังเวทจากต้ นไม้ ไปด้ วย แต่ตอนนีมันไม่เพียงดูดพลังเวทมาก
ยิงขึน ความเร็ วในการหมุนก็เร่งให้ เร็วขึนจนน่าจะถึงจุดสูงสุด

พลังสีเขียวเรื องถูกดูดเป็ นสาย แล้ วหมุนตัวตามมารี โลนี

ไป จนกลายเป็ นพายุหมุนไอเวทขนาดย่อมๆ ทีเคลือนตัวไล่จีพายุ
มารูนก้ าใกล้ เข้ าไปทุกที

“ถ้ ามันชนกับมารู นก้ าจะเกิดอะไรขึน” ดาลันถาม

“ลูกข่างสองลูกพุง่ ด้ วยความเร็ วสูงมาชนกัน มันจะดีดตัว

ไปในทิศทางทีคาดเดาไม่ได้ ครับ”

“นั นหมายถึ ง มั น จะทํ า ลายป่ าไปในทิ ศ ทางที ไม่ ใ ช่

สามเหลียม”

บาเรี ยรี บรัวนิ วบนแป้น จํ าลองของหน้ าจอมนตรา เพื อ

สร้ างแบบจํ าลองของพายุห มุ น สองลู ก ชนกั น แล้ ว ให้ คํ านวณ
708 กัลฐิดา

ความเสียหาย ไม่นานหน้ าจอมนตราก็ แสดงจุดสมมุติทีพายุทัง

สองลูกจะชนกัน และหาความเป็ นไปได้ ของแรงดี ดและทิศทาง
ของพายุทงสองลู
ั ก ตามด้ วยจุดสีแดงแสดงผลของความเสียหาย
ทีคาดว่าจะเกิดขึน ซึงกระจายตัวออกไปกินบริเวณเป็ นวงกว้ าง

“มั น จ ะ ช น กั น ต รงไห น ” โค ตั ล ถ า ม ด้ วย นํ าเสี ย ง

เคร่ งเครียด

บาเรี ย เงยหน้ า สบตาเพื อนร่ ว มกลุ่ ม ทังสอง และตอบ

ว่า “ป่ าเสือมโทรมจุดทีสองครับ”
 Baria’ Mission i 709

40
ปริศนามารีโลนี่

ปดลอม
กระแสลมแรงขึนเรื อยๆ ทําให้ กลุ่มของลินคอร์ นทีเคลือน
ตัวเข้ าหาพายุเปลี ยนทิ ศทาง โดยอ้ อมเส้ น ทางให้ ห่างจากพายุ
โดยอิงตําแหน่งจากสัญญาณทีได้ จากเข็มกลัดของเชรี พทีให้ ทุก
คนติดอกเสือไว้ แต่แรก

“อ้ อมไปทางซ้ ายน่าจะเข้ าใกล้ พืนที ทีเครื องติดตามของ

หมวกจับสัญญาณของอีกสามคนได้ แล้ ว” เชรี พเอ่ยพลางมองไป
รอบตัว ท้ องฟ้ ายามบ่ายก็ ดูส ดใสดีอยู่ห รอก แต่ค วามแรงของ
พายุนีแหละทีทําให้ เชรี พเป็ นกังวล

“เรากํ าลังสวนกับ มารู น ก้ า นะครั บ ระวัง ด้ ว ย” ลิ น คอร์

นร้ องเตือน ขณะทังหมดแปรขบวนการเคลื อนตัวไปแบบฝูงนก
โดยมีเวิร์นนําหน้ า ลินคอร์ นกับนีลรังท้ ายอยู่คนละมุม
710 กัลฐิดา

“ให้ ตายเถอะ” เวิร์นคราง เมือเคลือนตัวผ่านมารู นก้ าไป

ได้ แ ป๊ บเดี ย ว ก็ ต้ องประจัน หน้ ากับ พายุห มุน อีก ลูก ที ไล่ ตามมา
ติดๆ ชายหนุ่ม ยกมื อเป็ นสัญ ญาณให้ ทุก คนเคลื อนไปทางขวา
แต่เชรี พตะโกนบอกว่า

“ใกล้ แล้ วละ พวกเขาอยู่อีกฟากหนึงของพายุหมุนลูกนี

แหละ” เชรี พบอก ขณะทีชิลด์อทุ านขึนว่า

“มันไม่ใช่พายุหมุนครับพี แต่เป็ นต้ นไม้ !”

“นันไง พวกบา” ลิล่าร้ องบอกพลางชีไปทางกลุ่มสามคน

ทีกําลังเคลือนตัวสวนทางกับพวกเธอ

“อ้ อมไป เดียวผมตัดตรงไปเอง” ลิ นคอร์ นร้ องบอก แล้ ว

แยกตัวพุ่งผ่านช่องระหว่างพายุหมุน ทังสองลูกตรงไปหาเพือนที
อยู่อีกฟากหนึงอย่างน่าหวาดเสียว ขณะทีคนกลุ่มใหญ่ลอยละลิว
อ้ อมพายุหมุนไป แต่ก็ต้องชะงักเมือเวิร์นเห็นบาร์ เรี ยร์ สีเขียวเรื อง
วิงไล่ตามพายุหมุนลูกทีสองมาติดๆ

“รุ่ น พี นั นคื อ อาณาเขตเวทที ว่ า หรื อ เปล่ า ” เวิ ร์ น ถาม

พลางหยุดเคลือนที

“ใช่ จะผ่านไปทันไหม” เชรี พถาม

 Baria’ Mission i 711
ปริศนามารีโลนี่

“ไม่น่าได้ มังพี ไล่ตามมาติดๆ ขนาดนี เราต้ องย้ อนกลับ

แล้ วค่ะ ” ที น่ าบอก แล้ วทังหมดก็ ว กกลับ ซึงเมื อไล่ มารี โลนี ทัน
ระยะห่างระหว่างมารี โลนีกับมารู นก้ าก็ใกล้ กันมาก จนพลังแทบ
จะกระแทกกัน ทําให้ เกิดลมผันผวนทะลักออกมากระแทกคนทัง
กลุม่ ให้ ออกห่าง

เวิร์นจึงส่งสัญ ญาณให้ ทงหมดเคลื

ั อนทีต่อ เพือทีจะบิน
นําหน้ ามารูนก้ าไป แต่ด้วยความแรงของพลังจากพายุลูกหลังที
ตามติดมา มันจึงผลักดันให้ มารูนก้ าเคลื อนทีไปข้ างหน้ าเร็ วขึน
และยิงมันหมุนเร็ วเท่าไร พายุห มุนสี เขี ยวเรื องของมารี โลนี ก็ ยิง
เคลือนตามมันไปเร็วขึนด้ วย

“ไม่ ทั น แล้ ว ไม่ ทั น แล้ ว ถ้ าชนละก็ เสร็ จ กั น ” เชรี พ บ่ น

พึมพําพลางล้ วงเข้ าไปในกระเป๋ า ดึงเอาลูกบอลสี ดําออกมาโยน
ไปทางมารูนก้ า

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังก้ องขึนกลางท้ องฟ้า ทําให้ ใบไม้ ทีมารูนก้ า

ม้ วนหอบติดมาด้ วยแตกกระจาย ก่อนจะเกิดพลังดึงดูดมหาศาล
และดูดคนทังหมดเข้ าสูร่ ัศมีหมุนวนของพายุ
712 กัลฐิดา

“กรี ด! / อ๊ าก!” เสี ย งร้ องของเหล่ าว่าที จอมเวทที ถูก ดูด

เข้ าไปหมุนวนไปตามแรงเหวียงของพายุทีเป็ นเกลียวไต่ระดับสูง
ขึนเรื อยๆ จังหวะนันเองทีเชรี พเขวียงลูกบอลสีแดงอีกลูกออกไป

เปรี ยง!

เสียงเหมื อนของแข็งบางอย่างตีเข้ าหากลุ่มว่าทีจอมเวท

ทังหมดอย่างแรง จนกระเด็ น หลุด จากรั ศ มี แ รงเหวี ยงเข้ า สู่ใ จ
กลางพายุ ซึงสงบนิงกว่า

“รวมกลุม่ กันไว้ !” เสียงเชรี พตะโกนสัง

เมื อทุก คนหลุ ด จากรั ศ มี แ รงเหวี ยง จึง ลอยตัวกลับ มา

รวมกลุ่มกันอย่างรวดเร็ว ตามด้ วยเชรี พทีล้ วงเอาก้ อนลูกบาศก์ สี
เงินออกมาบิดไปมา ก้ อนลูกบาศก์ นนจึ ั งเปลียนรู ปกลายเป็ นลํา
กล้ องปื นขนาดใหญ่เส้ นผ่าศูนย์กลางประมาณสิบห้ าเซนติเมตร

“เวิรน!” เชรี พตะโกนก้ อง

“ครับ”

“ทาบมือลงมาทีกระบอก!” เชรี พบอก

“ครับ?”
 Baria’ Mission i 713
ปริศนามารีโลนี่

“เร็ว! ฉันต้ องการพลังของนาย” เชรี พยําอย่างเร่งรี บ

เวิร์นเคลือนตัวมาแตะทีลํากล้ องปื นอย่างไม่เข้ าใจ แสงสี

เหลืองเรื องขึนจากมือของเวิร์นซึมเข้ าไปในกระบอกสีเงินจนเปล่ง
ประกายสี เหลื อ งอ่ อ น ขณ ะที เชรี พ คลํ า มื อ ไปที ใต้ ฐานของ
กระบอก จนเจอไกปื น ชนิ ด พิ เศษที เขาคิด ค้ น ขึ น แล้ ว เหนี ยวไก
ทันที

เปรี ยง!

กระบอกปื นสีเงินกระตุกนิ ดหน่อย พร้ อมกับ ดึงดูดพลัง

จากร่างกายเวิร์นอย่างรุ นแรงกลายเป็ นลูกกระสุนไอเวทแห่งแสง
ทีเคลือบด้ วยกระแสไฟฟ้า มันแล่นปราดไปพร้ อมกับแปลบปลาบ
พุ่งตรงไปกระแทกผนังด้ านหนึงของพายุด้วยความเร็วและรุนแรง

กําแพงพายุทีใหญ่ทีสุดถูกกระแทกจนเป็ นรูกลวงโบ๋ แล้ ว

รู นนก็
ั ขยายใหญ่ มากกว่าขึน เมือลิล่าเหนียวไกปื นคู่อิกไนท์ของ
เธอรั วใส่ดุจปื นกล แล้ วปล่อยให้ กระสุน เปลวเพลิงของลิไวเออร์
พุ่งผ่านเข้ าไปเผาไหม้ ใบไม้ ที บิ นว่อนอยู่ในพายุบ ริ เวณนัน จน
กลายเป็ นห่วงไฟสี เขี ยวเรื องเป็ น ทางยาวตลอดแนวขวางกลาง
พายุ
714 กัลฐิดา

“นี ล ไป!” ที น่ า ตะโกนบอก พลางกางตาข่ า ยสายลม

ห่อหุ้มเพือนทังหมด แล้ วร่วมมือกับนีลเร่งพลังวาโยเวทให้ พ่งุ ตัว
รอดไปตามห่วงไฟสีเขียวนันด้ วยความเร็วสูง พร้ อมกับดึงกลุ่มคน
ทังหมดให้ พุ่งทะลุฝ่ าช่อ งว่างนันออกไป โดยมี ชิ ล ด์ อ ยู่รั งท้ า ย
ขบวน เพือกางวงมนตราป้องกันไม่ให้ พายุดูดพวกเขาถอยหลัง
กลับเข้ าไปในพายุอีก กระทังคนทังหมดผ่านออกมาอยู่อีกฝั ง แต่
พวกเขาก็ยงั คงพุ่งตัวต่อไม่หยุดเพือออกไปให้ ห่างอย่างปลอดภัย
ก่อน

“อย่ า หยุดๆ มัน จะกระแทกกัน แล้ ว” เชรี พ ตะโกนบอก

ขณ ะพยุ ง เวิ ร์ น ที สลบไปตั งแต่ ป ล่ อ ยกระสุ น นั ด แรกอย่ า ง
ยากลํ า บาก ดี ห น่ อยที มี นี ล กั บ ที น่ า ใช้ พ ลัง คอยดึง ให้ ทังขบวน
เคลือนไปข้ างหน้ าตลอดเวลาเลยไม่เป็ นไรและผ่านออกมาได้

“ไม่ มี ท างป้องกัน เลยเหรอครั บ ” ชิ ลด์ เอ่ย ขณะหัน หลัง

กลับไปมองพายุสองลูกทีกําลังจะชนกัน

“ได้ ถ้ ามีคนกางอาณาเขตทีเก่งพอ” เชรี พตอบ ขณะรู้สึก

ว่าร่างของเวิร์นทีเขาพยุงไว้ เบาลง เมือหันไปมองก็เห็นโคตัลเข้ า
มาช่วยแบ่งเบาภาระ
 Baria’ Mission i 715
ปริศนามารีโลนี่

“คนกางอาณาเขตน่ ะ มี แต่ต อนนี พวกเราต้ องหนี ก่ อ น

ครับ” โคตัลตอบ

“ใคร? หรื อว่า...” เชรี พ เอ่ยถึ งตรงนี ก็ หัน ไปเห็ น คนสาม

คนของกลุ่มนี ซึงไม่ได้ อยู่ทีนีพวกเขากํ าลังพุ่งตัวตามติดพายุทงั
สองลูกไป

“อย่างน้ อยก็น่าจะประวิงเวลาไว้ ได้ ส่วนพวกเราก็ต้องรี บ

เหมือนกัน” โคตัลเอ่ยเสียงเครียด

“รี บไปไหนเหรอครับพี” ชิลด์เอ่ย

โคตัลสบตาชิลด์แล้ วตอบว่า “เตือนภัยคนในหมู่บ้านมูส

ตาโน่”

บาเรี ย ลิ น คอร์ น และดาลัน พุ่งตัวตามติด พายุห มุน ทัง

สองลูกมาอย่างไม่ลดละ โดยบาเรี ยทิงทุ่นสีเทาไว้ ตามเส้ นทางที
เขาวิงผ่านตลอด ขณะอธิบายสิงทีเขาพบให้ ลินคอร์ นฟั งว่า

“ฉั น ลองคํ า นวณแล้ ว สิ งที เราทํ า ได้ เร็ ว ที สุ ด คื อ จํ า กั ด

เส้ นทางที มันจะพุ่งไป หลังจากพายุหมุนสองลูกกระแทกกัน ฉัน
จะพยายามให้ ทงมารู
ั นก้ าและมารี โลนีเข้ าไปอยู่ในอาณาเขตเวท
716 กัลฐิดา

ที มันเกิ ด ขึนนัน ในช่ว งจังหวะที กํ าแพงบาร์ เรี ย ร์ สี เขี ย วเรื องนัน

เชือมต่อเป็ นรูปสามเหลียมพอดี”

“หมายถึ งเราต้ องยือให้ มารี โลนี เคลือนตัวช้ าลง แล้ วทํ า

ให้ มารูนก้ าเคลือนทีเร็ วขึนใช่ไหม” ลินคอร์ นสรุป

“ใช่ แต่การชะลอของที เคลื อนที เร็ วขนาดนี ให้ ช้าลงมัน

ยากนะ ฉันเลยคิดว่า เราควรทําให้ มารู นก้ าเคลือนทีเร็ วขึน โดย...
นี” บาเรี ยโยนทุ่นสีเทาลงไป ทุ่นนันก็ลอยอยู่ในระดับเดียวกับทุ่น
เดิม

“มันคือระเบิดวาโยเวท เหมือนแม่ฉันรู้เลย บอกให้ ฉันเอา

ติดมาด้ วย แรงระเบิดของมันจะช่วยเสริมแรงเคลือนของมารูนก้ า
ในจังหวะทีเกื อบจะกระแทกกัน ฉันอยากให้ นายกับพีดาลันหยุด
เวลาของมารี โลนีสักนาทีหรื อสองนาทีก็ได้ ทําได้ ไหม”

“ผมคนเดียวคงไม่ไหว แต่ถ้ามีลินค์ด้วยก็ไม่แน่”

ลินคอร์ นพยักหน้ า “จะเริมเมือไร”

บาเรี ยมองไปยังพายุห มุน ทังสองลูก แล้ วตอบว่า “เมื อ

มันใกล้ กันมากทีสุด สังเกตจากทุ่นก็ได้ มันระเบิดเมือไรก็หยุดมา
รี โลนีได้ เลย”
 Baria’ Mission i 717
ปริศนามารีโลนี่

“งันฉันกับพีดาลันก็ต้องเข้ าไปอยู่ในใจกลางพายุของมา
รี โลนีสิ ถึงจะได้ ผลดีทีสุด”

“ระวังตัว ด้ ว ย มารี โลนี ตอนนี พร้ อมจะดูด พลัง ของทุ ก

อย่าง ไม่เว้ นแม้ แต่พลังชีวิตของพวกเรา”

ลิ น คอร์ น พยัก หน้ า ก่ อ นจะหายวับ ไปพร้ อมกับ ดาลั น

แล้ วไปลอยอยูเ่ หนือต้ นมารี โลนีซึงกําลังหมุนติวในอีกมิติหนึง

“ปล่อยบาไว้ คนเดียวจะดีเหรอ”

“บาเป็ นเมเนไทป์ ครับ พายุหมุนลูกนีก็เหมือนแค่พายุลม

ธรรมดาสํ า หรั บ เขา ที สํ า คัญ กว่ า นั น ในหั ว ของบาตอนนี คง
คํานวณวิถีการเคลือนทีหลังพายุหมุนสองลูกกระทบกันมากกว่า
ห่วงความปลอดภัยของตัวเอง ต่อให้ เราพูดยังไง เขาก็ไม่ฟังหรอก
ครับ”

“ผมรู้ แต่อย่างนันมันดีเหรอ ห่วงคนอืนโดยไม่ห่วงตัวเอง

น่ะ” ดาลันถามอย่างไม่เข้ าใจ

ลิน คอร์ น ที กํ าลังจับจ้ อ งระยะห่างระหว่างพายุห มุนทัง

สองลูก จึงตอบว่า
718 กัลฐิดา

“นันสินะครับ อย่างนันมันดีหรื อเปล่า”

ขณะเดี ย วกัน บาเรี ย ก็ เคลื อนตัวทิ งทุ่น สี เทาไปเรื อยๆ

โดยเริ มตีวงล้ อมเข้ าไปใกล้ พืนทีระหว่างพายุท ังสองลูกมากขึน
จนกระทังเขาทิงทุ่นเป็ นแนวโอบไปยังอีกด้ าน ขณะทีเขากํ าลังจะ
เคลื อนตัวผ่านช่องว่างระหว่า งพายุก ลับ มายังฟากเดิ ม ซึงเป็ น
ส่วนทีอยู่นอกอาณาเขตเวทนัน เขาก็ร้ ู สึกถึงสายพลังบางอย่างพุ่ง
ตรงเข้ ามากระแทกกับบาร์ เรี ยร์ ปอ้ งกันของเขา

“คุณ!” บาเรี ยอุทาน

“เอาผ้ าผืนนันมา!”

เปรี ยง!

กระสุนสี เขี ยวเรื องกระแทกบาร์ เรี ยร์ ของบาเรี ยเสี ยงดัง

สนัน ทําให้ บาเรี ยละล้ าละลัง เพราะพายุทังสองลูกใกล้ กันมาก
แล้ ว เขาต้ องรี บออกไปนอกพืนที อาณาเขตเวททีกํ าลังจะถูกปิ ด
ล้ อมนี ก่ อ นการกระตุ้ นให้ พ ายุ เ คลื อนที เร็ ว ขึ นจะเริ มขึ น
ไม่อย่างนันมีหวังได้ ติดอยู่ในอาณาเขตเวทนี แน่ ซึงต้ องแย่แน่ๆ
แต่อีกฝ่ ายก็ไม่ปล่อยให้ เขาเคลือนทีได้ สะดวกอย่างใจคิด
 Baria’ Mission i 719
ปริศนามารีโลนี่

“เอาไว้ คุย กัน หลัง จากจัด การกับ พายุลู ก นี ก่ อ นดี ไหม

ครับ” บาเรี ยตอบอย่างใจเย็ น พลางสร้ างวงมนตราหลายสิ บวง
ขึนมา เพือเป็ นโล่ป้องกันตัวเอง แต่อีกฝ่ ายกลับยังตามมาระราน
ไม่เลิก ชายหนุ่มจึงตัดสินใจพุ่งตัวเข้ าไปใกล้ พายุมากขึน เพือให้
อีกฝ่ ายกลัวจะได้ หยุด แต่คนคนนันกลับไม่หยุด

“ไม่! ไอ้ แมวขโมย เอาของของฉันคืนมา”

เสี ย งตวาดดังขึนพร้ อมกับ โซ่ที เกิ ด จากอัก ขระมนตราสี

เขียวเรื อง ก็พ่งุ จากมือของฝ่ ายตรงข้ าม มันทะลุผ่านบาร์ เรี ยร์ พ่งุ
เฉียดไไหล่ของบาเรี ยไป การจู่โจมทีหนักหน่วง ทําให้ บาเรี ยทีออม
มือให้ ตลอดไม่มีทางเลือก จําเป็ นต้ องเรี ยกวงมนตราทีร่ ายเวทไว้
เพือเป็ นโล่ ให้ เคลือนตัวมาซ้ อนทับกัน โดยเรี ยงตัวจากวงมนตรา
ทีมีรัศมีน้อยไปมาก

ฟิ ว! ฟิ ว!

อัก ขระจากใจกลางวงมนตราที เล็ ก ที สุ ด ขยั บ ตัว เอง

กลายเป็ นลูกบอลอักขระพุ่งทะลุผ่านใจกลางวงมนตราในชันถัด
มา จนกระทังมาโผล่งในวงมนตราทีมีรัศมีใหญ่สดุ ซึงอยูช่ นบนสุ
ั ด
เป็ นกระสุนแหสีนําตาลอ่อนผืนใหญ่ พ่งุ ออกไปตะครุบคนพูดไม่ร้ ู
เรื องไว้ บาเรี ยใช้ มือลูบไล่ขอบวงตราวงเล็กของเขาทําให้ ขอบแห
720 กัลฐิดา

มนตาหุบกักขังโกลดี ทอยไว้ เหมือนกับปลาทีติดอยู่ในแห ส่วนวง

มนตราทีเหลือก็ เปลี ยนสภาพไปเป็ นสายเชือกใช้ ลากจูงแห บา
เรี ยจึงดึงโกลดี ผ่านรอยต่อระหว่างพายุที แนบชิดกัน จนแทบจะ
ผ่านออกไปไม่ได้ ในวินาทีสดุ ท้ ายก่อนมันจะกระแทกกันนันเอง

เปรี ยะ! เปรี ยะ! เปรี ยะ!... ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

แรงเสียดสีของสองพายุทีกระทบโดนทุ่มสีเทาทีวางไว้ ทํา
ให้ ทนุ่ ปริแตก แล้ วระเบิดดังอย่างต่อเนืองไปตลอดแนวโดยมีจดุ ที
กระทบกัน เป็ นจุดเริ มต้ น ของทังสองสาย ด้ วยแรงระเบิ ด มันจึง
กระแทกดันพายุหมุนมารูนก้ าให้ พ่งุ ไปข้ างหน้ า จนไปกระทบกับ
ชายขอบที เป็ นเวิงกว้ างบนเนิน ของป่ าเสือมโทรมจุดทีสอง ก่อน
จะหมุน หักเหแล้ วพุ่งตรงดิงไปยังทิศ ของหมู่บ้านมูสตาโน่อย่าง
รวดเร็ ว ขณะทีพายุหมุนมารี โลนี ก็หยุดชะงักไปเกือบนาที ก่อน
จะพุง่ ตามมารูนก้ าไปแบบไม่ลดละ

บาเรี ยถูกแรงลมกระแทกจนต้ องม้ วนตัวออกมาพร้ อมกับ

โกลดี ร่างแหทีกักขังโกลดีไว้ ถกู เสียดสีจากแรงพายุและแรงระเบิด
จึงเริมปริ แตก เมือบาเรี ยตังตัวได้ แล้ วหันไปมองตาข่ายจับกุมของ
เขา ก็ เห็ น โกลดี ใช้ พ ลังระเบิ ดร่ างแหนัน แล้ วพุ่งตัวลงไปอยู่บ น
พืนดิน พอบาเรี ยคิดจะตามไป เสียงเรี ยกของลินคอร์ นก็ดงั ขึน
 Baria’ Mission i 721
ปริศนามารีโลนี่

‘บา ตามไปเร็ ว’

บาเรี ยจึงตัดสินใจพุ่งตัวตามมารี โลนีไป เขาเคลือนตัวตีคู่

ไปกับบาร์ เรี ยร์ สีเขี ยวเรื อง ซึงตามมาติดๆ บาเรี ยจึงเริ มทิงทุ่นระ
บิดวาโยเหมือนเดิมอี กครัง เพือป้องกันการกระแทกกันในรอบที
สอง แต่คราวนี เขาทิงทุ่นไว้ เป็ นสองชัน ชันแรกแค่โอบพายุหมุน
มารี โลนีไว้ ส่วนชันทีสองทําเหมือนเดิม จนกระทังพายุทงสองลู ั ก
เคลื อนตัว มาอยู่ห่ า งจากหมู่บ้ านมูส ตาโน่ไ ม่เท่ าไร เสี ย งของลิ
นคอร์ นก็ดงั ขึนว่า

‘ใกล้ แล้ ว เตรี ยมพร้ อมนะบา’

“ได้ เลยเพื อน” บาเรี ย ตอบพลางปล่ อ ยพลัง ระเบิ ด ทุ่น

วาโยชันในก่อน

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

แรงระเบิ ด ทํ า ให้ ทิ ศ ทางการเคลื อนที ของมารี โลนี ถู ก

เบี ยงเบนไป มัน เข้ า ไปอยู่ใ นพื นที ซึ งกํ า ลัง จะถู ก ปิ ด ล้ อ มด้ ว ย
อาณาเขตเวท ขณะเดี ย วกัน รั ศ มี ที ของพายุห มุน มารี โลนี ก็ ยัง
หมุน เหวียงไปเฉี ยวทุ่นสี เท่าของชันที สอง ทําให้ ทุ่นปริ แตกและ
ระเบิดขึนทีชันนอกอีกครัง
722 กัลฐิดา

เปรี ยะ! เปรี ยะ! เปรี ยะ!...ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

แรงระเบิดเกิดขึนพอดีกับทีพายุหมุนทังหมดถูกบาร์ เรี ยร์

สี เขียวอาณาเขตเวทไล่มาเบี ยดทันพอดี แรงเบียดนัน ทํ าให้ ม า
รี โลนีหมุนกลิงเรี ยดตัวไปตามผนังบาร์ เรี ยร์ สีเขียวเรื องของอาณา
เขตเวทสวนทางกับทิศทางทีมันผุดขึนมา ขณะทีมารูนก้ าพุ่งตรง
ไปยังหมู่บ้ านมูส ตาโน่ ก็ ชนเข้ า กับสัน ขอบอาณาเขตเวทที เกิ ด
ขึนอยู่ก่อนแล้ ว มันจึงแฉลบพุง่ กลับเข้ ามาสูด่ ้ านในอาณาเขตเวท

ตึง!

เสียงสันขอบของอาณาเขตเวทวิงบรรจบกันและเชือมต่อ
กันเรี ยบร้ อย เป็ นสัญญาณว่าสามเหลียมมารู นก้ าได้ ปิดลงอย่าง
สมบู รณ์ แ ล้ ว ตามด้ ว ยเสี ย งพายุทังสองลูก ปะทะกัน ดัง ขึ นอี ก
หลายครัง จนกระทังพายุหมุน ไอเวททีเกิ ดจากการหมุน ของมา
รี โลนี ควบรวมกั บ มารู น ก้ า จนเกิ ดภาพประหลาดที มี พ ายุห มุ น
ใบไม้ มหึมาดึงดูดใบไม้ โดยรอบให้ พุ่งขึนสู่ทองฟ้าอันสดใส สลับ
กับแสงประกายสีเขียวเรืองทีแลบแปลบปลาบออกมา

บาเรี ยมองภาพนันผ่านผนังสีเขียวเรื องของอาณาเขตเวท

แล้ วถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก เขาไม่คิดว่าการเดินทางสู่คมู ีร่า
ฟอเรสครังนีจะทําให้ เขาได้ เห็นภาพนี หากเขาไม่ใช่เมเนไทป์ ต่อ
 Baria’ Mission i 723
ปริศนามารีโลนี่

ให้ เขามีระเบิดทีแรงกว่าระเบิดวาโยทีใช้ ไปสักกีสิบเท่า ก็ไม่มีทาง

ทําได้ สําเร็จ

“โชคดีจริงๆ” บาเรี ยพึมพํา

“เหนือยหน่อยนะบา” ลินคอร์ นเอ่ยขึนพลางตบบ่าบาเรี ย

“ขอบใจนายเหมือนกัน ถ้ าไม่ได้ นายกับพีดาลันช่วยหยุด

เวลา ไม่ร้ ูผลจะเป็ นยังไง”

“ใช่ ไม่ร้ ู ผลจะเป็ นยังไง โชคดีที ตอนกระแทกกัน ไม่โดน

ผิ ดตํา แหน่ง ไม่งันคงแย่” ดาลัน เอ่ย ลิ น คอร์ น ยิ มกว้ า งแล้ วพูด
พลางยักคิวให้ บาเรี ยว่า

“ถ้ ามันเกิดขึนครังเดียว ผมก็คงคิดว่ามันโชคดีครับ”

ดาลันเลิกคิว แล้ วสบตาบาเรี ยทีเอาแต่ส่ายหน้ าอย่างไม่

ยอมรั บ คํ า ชมของเพื อน ขณะที ดาลัน กํ า ลั ง จะถามนัน เสี ย ง
วุ่นวายก็ดงั จากพืนดิน ทําให้ บาเรี ยพูดแทรกขึนว่า

“ลงไปข้ างล่างเถอะ เราคงต้ องตอบคําถามอีกเยอะเลย”

“ใช่ แต่น่าเสี ยดายแทนชิล ด์ค งอี กนานกว่าจะได้ ศึกษา

มารี โลนี อาณาเขตเวทที แข็ งแกร่ งขนาดนี คงไม่ มี ท างเข้ าไปได้
724 กัลฐิดา

ง่ายๆหรอก” ลินคอร์ นเอ่ยพลางหันไปมองความสวยงามทีน่ากลัว

ของมารูนก้ าอีกครัง จนบาเรี ยหัวเราะ

“ก็ไม่แน่หรอก”

“หืม?”

บาเรี ยยกหมวกของตัวเองขึน เพือใช้ แขนเสือเช็ดเหงื อที

หน้ าผาก พลางตอบด้ วยรอยยิมว่า

“ก็ ถ้ า ไม่ โชคร้ ายจริ ง ๆ ฉั น ว่ า ...ของเล่น ของมาสเตอร์

บราวน์ไม่นา่ จะพังง่ายๆ”

โปรดติดตามตอ