[ส่วนที 2 นักพนันหยก] ตอนที 1 สีเขียวกลางใจ

เถ้าแก่โจวพูดยิมๆ “ก็จริงของคุณ จะมีบริษัทจิวเวลรีเจ้า

ไหนบ้างทีมีเงินสํารองมากมายไว้ใช้สอยตลอดเวลา!”

หลินเสวียนหลานได้แต่ยมๆ
ิ ในตลาดหวยหยกทีมีมลู ค่า
มหาศาลนัน เงินหลักสิบล้านถือว่าเล็กน้อยมาก และ
การไปร่วมงานประมูลหยกทีพม่าในครังนีคุณปู่ ก็ตงใจ
ั
เอาไว้แล้วว่าจะต้องซือหินหยกคุณภาพสูงกลับมาให้
บริษัทหลินซือจิวเวลรี จึงจําเป็ นต้องเตรียมเงินให้เพียง
พอต่อค่าใช้จ่าย นีจึงเป็ นสาเหตุทีทําให้ตระกูลหลินขาด

1
สภาพคล่องทางการเงินไปบ้าง จนทําให้หลินเสวียน
หลานไม่กล้าใช้จ่ายตามอําเภอใจอย่างแต่ก่อน

โดยเฉพาะอย่างยิงการไปเสียงโชคหวยหยกทีพม่าของ
เถ้าแก่หลินในครังนีน่าจะเป็ นครังสุดท้ายก่อนทีเขาจะ
วางมือจากบริษัท จึงต้องทุม่ ไม่อนั

ขณะทีเถ้าแก่โจวมัวแต่สาละวนอยูก่ บั การสัง
งานพนักงานสองคนในร้านให้เอาหินหยกดิบไปชัง
นําหนัก ซีเหมินจินเหลียนก็ตืนขึนมาและขยีตาตัวเอง
ทังๆ ทียังงัวเงียอยู่ เธอเงยหน้าขึนมอง เห็นทุกคนกําลัง
ยุง่ อยูก่ บั งาน เธอได้แต่สา่ ยศีรษะและถอนหายใจเบาๆ
สีเขียวสดใสมันวาวทีเห็นในฝันค่อยๆ แทรกซึมเข้าสู่
กลางใจเธออีกครัง...
2
“หรือเป็ นเพราะวันนีดูหยกมากเกินไปจนทําให้เห็น
ภาพลวงตา” ซีเหมินจินเหลียนถอนหายใจอีกครัง เธอ
มองดูจาํ นวนหินหยกดิบทีหลินเสวียนหลานเลือกเอาไว้
มันเยอะมากทีเดียว แล้วตอนนีก็อยูใ่ นขันตอนชังนําหนัก
และต่อรองราคากันอยู่ ดูๆ แล้วน่าจะใช้เวลาอีกสักพัก
ใหญ่ๆ กว่าจะเสร็จ เธอได้แต่สา่ ยศีรษะและเตรียมตัว
หลับต่อ แต่ทาํ ไมเธอถึงสลัดภาพสีเขียวสดใสมันวาวนัน
ออกไปจากใจไม่ได้นะ

ซีเหมินจินเหลียนนิงคิดแล้วก้มดูหินหยกดิบก้อนใหญ่ที
ตัวเองกําลังนังทับอยู่ หินหยกดิบก้อนนีมีขนาดใหญ่มาก
เธอลองกะนําหนักคร่าวๆ แล้วน่าจะอยูท่ ีสองถึงสามตัน
เปลือกหินหยกสีนาตาล
ํ รูปร่างสีเหลียม แต่หินหยกใหญ่

3
ขนาดนีจะมีหยกซ่อนอยูเ่ หรอ หากข้างในมีหยกอยูจ่ ริง
ผ่าออกมาแล้วจะเป็ นหยกสีสวยขนาดไหนกันนะ

เถ้าแก่โจวมีหินหยกดิบอยูใ่ นโกดังมากมาย ส่วนเธอเอง

ก็ขีเกียจทีจะไปดูให้ครบทุกก้อนเหมือนกัน เหตุผลน่ะ
หรือ ก็เพราะการใช้พลังพิเศษในการมองทะลุมนั เหนือย
มากนะสิ อีกอย่างเธอเองก็ไม่ได้ใจจืดใจดําถึงขนาดคิด
จะเลือกแต่หินหยกดีๆ ทังหมดของเถ้าแก่โจวมาเก็บไว้
คนเดียว ทําอะไรไม่ควรโหดร้ายเกินไป ต้องเหลือ
ทางออกให้คนอืนบ้าง มีพลังพิเศษใช่วา่ จะมีสทิ ธ์เอา
เปรียบคนอืนได้!

หรือว่าหินหยกดิบก้อนนีจะเป็ นหยกสีเขียวสดใสมันวาว
ทีแทรกซึมเข้าสูก่ ลางใจเธอในความฝัน
4
ซีเหมินจินเหลียนคิดพลางเริมสํารวจลักษณะของหิน
หยกดิบก้อนนี เปลือกหินหยกสีนาตาล
ํ ยาวประมาณ
หนึงเมตรกว่าๆ กว้างประมาณห้าสิบเซนติเมตร ส่วน
ความหนานันด้านหนึงค่อนข้างหนา แต่อีกด้านบางกว่า
ด้านทีหนากว่ามีความหนาประมาณสีสิบเซนติเมตร
ส่วนด้านทีบางกว่านันมีความหนาประมาณสามสิบ
เซนติเมตร

อย่างไรเสียหินหยกดิบก้อนนีก็มีขนาดใหญ่มากพอ
สมควร กะดูแล้วคงหนักไม่เบาเลยทีเดียว ซือกลับไปคง
ไม่มีทีเก็บเป็ นแน่ ส่วนหินหยกดิบทีเลือกไว้เมือครูเ่ ธอคิด
เอาไว้แล้วว่าจะผ่าหินหยกเปลือกทรายขาวก้อนใหญ่ใน
วันพรุง่ นีเลย หากมีคนเสนอขอซือเธอจะขายเพือฟั น

5
กําไรทันที เธอจะเก็บหินหยกดิบก้อนเล็กทีเป็ นหยกเนือ
นําแข็งสีเขียวสดใสเอาไว้ และจะผ่าหินหยกดิบทีเป็ น
หยกสีแดงออกมาดูให้เห็นกับตาว่าหยกสีสวยขนาดนีจะ
ไร้คา่ จริงหรือ

ต่อให้มนั ไม่มีราคาอะไรเลยเธอก็คิดไว้แล้วว่าจะทําเป็ น
เครืองประดับเก็บไว้ดเู ล่น ก็เธอชอบมันมากนีนา

ส่วนหินหยกดิบทีเหลือไม่วา่ จะเป็ นหยกเนือถัวเขียวหรือ

ว่าหยกเนือดอกไม้เขียว หลังจากผ่าแล้วเธอจะขายให้
หลินเสวียนหลานในราคาถูกๆ หรือจะยกให้เขาฟรีๆ เลย
ก็ได้ แต่วา่ ...เธอไม่รูว้ า่ จะจัดการกับหินหยกดิบเปลือกสี
นําตาลก้อนใหญ่กอ้ นนีอย่างไรดี

6
หลังจากทีซีเหมินจินเหลียนเดินวนรอบหินหยกดิบไป
หนึงรอบ เธอต้องถอนหายใจอีกครัง ในทีสุดเธอก็ตดั สิน
ใจใช้พลังพิเศษเพือดูให้รูด้ าํ รูแ้ ดงกันไปเลยดีกว่า มิเช่น
นันคืนนีเธอคงนอนไม่หลับเพราะมัวแต่คิดถึงหินหยก
ก้อนนีทังคืนแน่ๆ

ขณะทีกําลังครุน่ คิดอยูน่ นเธอก็

ั นงแหมะลงบนหิ
ั นหยก
ดิบก้อนเล็กทีวางอยูข่ า้ งๆ เธอหยิบไฟฉายกําลังสูงขึนมา
แล้วทําทีเป็ นส่องดูหินหยกดิบ ส่องดูแล้วเห็นเป็ นหยก
เนืออะไรนะเหรอ เธอดูไม่ออกจริงๆ การกระจายแสง
ของแสงจากไฟฉายก็ไม่ดี เธอจึงใช้มือลูบคลําหินหยก
เปลือกหยกไม่ละเอียดมาก ส่วนลายบนเปลือกหยกน่ะ
เหรอ ไม่มีให้เห็นเลยสักนิด เธอพูดได้เต็มปากเลยว่าถ้า

7
หินหยกก้อนนีไม่ได้อยูใ่ นร้านของเถ้าแก่โจวแต่ถกู วางทิง
ไว้ขา้ งถนนแทน เธอต้องคิดว่ามันเป็ นหินสําหรับใช้ใน
งานก่อสร้างแน่ๆ มันช่างดูไร้คา่ และขวางหูขวางตาทีสุด

มือขวาของซีเหมินจินเหลียนค่อยๆ วางทาบลงบนหิน
หยก กระแสความร้อนจากฝ่ ามือไหลผ่านเปลือกหยก
เธอมองเห็นอย่างชัดเจนว่าข้างในเป็ นหินหินสีขาวโพลน
เนือหยาบกระด้าง เธอเพ่งมองลึกเข้าไปอีกประมาณห้า
หกเซนติเมตร แต่สงที
ิ เห็นยังคงเป็ นหินสีขาวโพลน
เหมือนเดิม

ซีเหมินจินเหลียนขมวดคิว หรือเป็ นเพราะดูหยกมากเกิน

ไปจริงๆ ในสมองจึงมีแต่สีเขียวจนเก็บเอาไปฝันเป็ นตุ
เป็ นตะ หากหินหยกดิบก้อนใหญ่ขนาดนีมีหยกเนือ
8
แก้วสีเขียวซ่อนอยูจ่ ริง หยกสีเขียวคุณภาพสูงทัวไปก็คง
ดูไร้คา่ ไปเลย

ขณะทีซีเหมินจินเหลียนคิดจะเลิกใช้พลังพิเศษโดยเปล่า
ประโยชน์นนั พลันหินสีขาวโพลนค่อยๆ เปลียนไป จาก
หินสีขาวโพลนทึบค่อยๆ เปลียนเป็ นโปร่งแสง...

หัวใจของซีเหมินจินเหลียนกระตุกวาบ หยกเนือแก้ว..นี
มันหยกเนือแก้วจริงๆ ด้วย! วันนีเธอช่างโชคดีอะไรอย่าง
นี เธอตังสติแล้วมองลึกเข้าไปอีก มันเป็ นหยกเนือแก้วไร้
สีทีโปร่งใสมาก เป็ นชันบางๆ เพียงแค่สองเซนติเมตรเท่า
นัน หยกทีซ่อนอยูด่ า้ นในนันเป็ นหยกสีเขียวสดใสแวว
วาวเหมือนในฝันไม่มีผิด ช่างสวยสดงดงามตราตรึงใจ
ยิงนัก
9
เสมือนเดินเข้าสูโ่ ลกแห่งหยกสีเขียวทีหันมองไปทางไหน
ก็มีแต่สีเขียวงดงามกระจ่างใสทีแทรกซึมเข้าสูก่ ลางใจ
รูส้ กึ ยินดีปรีดาอิมเอมในหัวใจ

หลังจากทีดูหยกจนทะลุปรุโปร่งทังก้อนแล้ว ซีเหมินจิ
นเหลียนอดไม่ได้ทีจะชืนชมความมหัศจรรย์ทีธรรมชาติ
สรรค์สร้างขึนมา หินหยกก้อนใหญ่ขนาดนีกลับซุกซ่อน
หยกสีเขียวงดงามเอาไว้ในส่วนทีลึกทีสุด หยกเนือแก้วสี
เขียวกรีนแอปเปิ ล สีเขียวใสบริสทุ ธิทีทําให้คนมัวเมา
หลงใหล หยกก้อนนีมีสีเขียวบริสทุ ธิกว่าหินหยกเปลือก
ดําก้อนเล็กทีเธอเลือกไว้ ไม่รูว้ า่ จะเทียบกับหยก
จักรพรรดิได้หรือไม่

10
แม้จะเทียบไม่ได้กบั หยกจักรพรรดิ แต่หยกทังก้อนทีอยู่
ด้านในสามารถทําเป็ นกําไลได้กีวง ทําจีหยกได้กีอัน ซีเห
มินจินเหลียนคิดแล้วก็เวียนหัว

ตอนนีเธอรูแ้ ค่วา่ ตัวเองไม่สามารถประเมินราคาของ

หยกสีเขียวก้อนนีได้เลย เธอเริมรูส้ กึ โกรธตัวเองนิดๆ ที
อ่อนวิชาคณิตศาสตร์เหลือเกิน!

แม้วา่ เปลือกหยกของหินหยกก้อนนีจะมีขนาดหนากว่า
ปกติเกินไปหน่อย แต่อญ
ั มณีหยกทีมีอยูข่ า้ งในนันก็
ชัดเจนเหลือเกิน

ถึงแม้เปลือกหยกจะหนามากเกินไป แต่หยกสีเขียวสด

11
ใสทีอยูข่ า้ งในก็น่าจะคุม้ ค่าการลงทุน

“ซือ หรือไม่ซือ” ซีเหมินจินเหลียนลังเลอยูอ่ ดึ ใจ สุดท้าย

ก็ตดั สินใจแน่วแน่ ถึงหินหยกดิบก้อนนีจะใหญ่มาก และ
อาจจะไม่ใช่กอ้ นหยกพิเศษหายาก แต่มนั ก็เป็ นก้อน
หยกทีไม่ได้หาเจอกันง่ายๆ โดยเฉพาะอย่างยิงก้อนหยก
เนือนําแข็งสีกรีนแอปเปิ ลแบบนี ถ้าพลาดแล้วก็อาจจะ
ไม่มีโอกาสได้เจออีกก็ได้ ไม่วา่ อย่างไรก็ตอ้ งซือเอาไว้

แล้วจะเอาไปเก็บไว้ทีไหนดีละ่ หรือจะลองเจรจากับหลิน
เสวียนหลานเพือขอเช่าโกดังทีว่างอยูข่ องเขาเอาไว้เก็บ
หินหยกชัวคราว ไหนๆ ลักษณะภายนอกของหินหยก
ก้อนนีก็ไม่ดีอยูแ่ ล้ว ตราบใดทียังไม่ผา่ ออกมาก็คงไม่มี
ใครสงสัยว่าข้างในมีหยกเนือแก้วสีกรีนแอปเปิ ลอยู่
12
หรอก คนทีไม่รูเ้ รืองคงคิดว่ามันเป็ นหินธรรมดาทีใช้ใน
งานก่อสร้างด้วยซําไป

ร้านของเถ้าแก่โจวนีก็ไม่เลวเหมือนกัน มีแต่หยกดีๆ ทัง

นัน ซีเหมินจินเหลียนคิดในใจพลางชําเลืองมองเถ้าแก่
โจวแวบหนึง

ซีเหมินจินเหลียนรูด้ ี เถ้าแก่โจวเปิ ดร้านในเมืองเซียงไฮ้

ซึงไม่ใช่เมืองทีขึนชือเรืองหวยหยกอย่างเมืองกวางโจว
หรือเมืองใกล้เคียง เพราะฉะนันช่องทางในการนําเข้า
หินหยกพวกนีต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน ถึงแม้หิน
หยกทีนําเข้ามาจะเป็ นแค่กอ้ นหินธรรมดาซะเป็ นส่วน
ใหญ่ แต่โดยรวมแล้วต้องถือว่ามีของดีเยอะทีเดียว มิ
เช่นนันหลินเสวียนหลานกับนักธุรกิจค้าหยกคนอืนๆ ก็
13
คงไปหาซือหินหยกทีเมืองเจียหยางหรือเมืองผิงโจวกัน
หมดแล้ว คงไม่มาทีนีกันหรอก

14
ตอนที 2 หินหยกดิบก้อนใหญ่มหึมา

“เถ้าแก่โจวคะ! เถ้าแก่โจว!” ซีเหมินจินเหลียนปี นขึนไป

บนหินหยกดิบก้อนใหญ่มหึมานัน แม้วา่ ตอนนีมันจะยัง
ไม่เป็ นของเธอ แต่เธอก็อยากจะยืนบนหินหยกเนือแก้วสี
เขียวกรีนแอปเปิ ลชันเยียมนีให้ชืนใจสักหน่อย

“คุณซีเหมิน นีคุณหลับไปงีบหนึง ตืนมาก็อยากจะซือหิน

หยกเพิมอีกแล้วหรือครับ” เถ้าแก่โจวรีบเดินมาหาเธอ
เขาถามแกมหัวเราะ

15
ซีเหมินจินเหลียนชีไปยังหินหยกดิบก้อนใหญ่ยกั ษ์ทีถูก
เหยียบไว้ใต้เท้าของเธอ “เถ้าแก่โจว หินหยกดิบก้อนนี
ขายเป็ นกิโลกรัมเหมือนกันใช่ไหมคะ”

“ใช่แล้วครับ หินหยกดิบทังหมดในโกดังนีขาย
ตามนําหนักทังหมดเลยครับ!” เถ้าแก่โจวทําท่าถอน
หายใจแล้วว่า “คุณซีเหมินครับ ผมบอกตรงๆ เลยนะว่า
หินหยกดิบก้อนนีเป็ นหินหยกจากหยกบ่อเก่าของแท้แน่
นอน ถ้าคุณสนใจทีจะซือ... ”

ซีเหมินจินเหลียนไม่พดู พรําทําเพลงรีบถามแทรกขึนว่า
“ลดราคาให้ฉนั หน่อยได้ไหมคะ”

16
เถ้าแก่โจวได้แต่ยมแห้
ิ งๆ เขาลดราคาให้ได้ไม่มีปัญหา
อยูแ่ ล้ว หินหยกดิบก้อนใหญ่มหึมาขนาดนีมีมาให้เห็น
ไม่บอ่ ยนัก ตอนทีสินค้ามาถึงเขาตรวจดูอย่างละเอียดถี
ถ้วนแล้วและสรุปว่ามันเป็ นหินหยกดิบทีลักษณะไม่ดี
เลย นีถ้าเขาไม่มนใจแหล่
ั งทีมาร้อยเปอร์เซ็นต์และเชือ
ใจคูค่ า้ ของเขาทีไม่มีทางทําของปลอมมาหลอกขายให้
เขาแล้วล่ะก็ เขาเองก็คงสงสัยเหมือนกันว่าหินหยกดิบ
ก้อนใหญ่ยกั ษ์กอ้ นนีเป็ นเพียงแค่หินธรรมดาๆ ทีใช้ใน
งานก่อสร้างแน่ๆ จะให้คาดหวังว่าข้างในมีหยกสีเขียว
ซ่อนอยูอ่ ย่างนันหรือ หมูปีนขึนต้นไม้ได้น่าจะมีความ
เป็ นไปได้มากกว่าเสียอีก

หากหินหยกดิบก้อนนีมีลกั ษณะดีให้เห็นบ้างเขาเองก็คง

17
อยากจะผ่าออกมาดูให้รูแ้ ล้วรูร้ อดกันไปเลย เพราะหิน
หยกดิบก้อนใหญ่มหึมาขนาดนีหาได้ยากมาก แม้แต่ที
พม่ายังหาได้ยากมากเลย แต่นีกลับมีให้เห็นทีเมือง
เซียงไฮ้แห่งนี

“หินหยกดิบก้อนนีนําหนักเท่าไหร่คะ” ซีเหมินจินเหลียน
สอบถาม

“ตอนทีสินค้าเข้าร้านผมชังนําหนักได้สองพันสามร้อย
สามสิบห้ากิโลกรัม!” เถ้าแก่โจวพูดยิมๆ “ถ้าคุณจะซือ
ผมคิดให้เป็ นตัวเลขกลมๆ เลยก็แล้วกัน ผมคิดราคาแค่
สองพันสามร้อยกิโลกรัมให้คณ
ุ ”

18
ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้าแล้วไม่พดู อะไรอีก สายตา
สอดส่ายมองหาหินหยกทีพอจะเข้าตาอีกสักก้อน ส่วน
พลังพิเศษน่ะเหรอ วันนีเธอคงไม่ใช้มนั อีกแล้วล่ะ

“จินเหลียน คุณจะซือหินหยกดิบก้อนใหญ่นีเหรอ” หลิน

เสวียนหลานเดินมาสมทบ เขาถามเธอด้วยความแปลก
ใจ

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้าตอบ คิดถึงปั ญหาเมือสักครูน่ ี

แล้วก็ยมแหยๆ
ิ เธอถามเขาด้วยความเกรงใจ “พีชาย ฉัน
มีเรืองอยากปรึกษาคุณอยูพ่ อดีเลยค่ะ ฉันอยากจะซือ
หินหยกดิบก้อนใหญ่กอ้ นนี แต่วา่ ยังไม่รูว้ า่ จะเอาไปเก็บ
ไว้ทีไหนดี ฉันก็เลยอยากจะขอเช่าโกดังทียังว่างอยูข่ อง
บริษัทคุณเอาไว้เก็บหินหยกชัวคราวได้หรือเปล่าคะ”
19
หลินเสวียนหลานรีบตอบพร้อมรอยยิม “เรืองทีเก็บหิน
หยกน่ะไม่มีปัญหา แต่วา่ ...” เขาพูดพลางหยิบไฟฉาย
แรงสูงขึนมาแล้วส่องดูหินหยกดิบก้อนนันอย่างละเอียด
ถีถ้วน ตังนานสองนานกว่าเขาจะแอบส่งสายตาให้ซีเหมิ
นจินเหลียนเป็ นเชิงห้ามปราม

ประเมินจากสายตาแล้วเขาเห็นว่าหินหยกก้อนนีไม่คมุ้
ค่าทีจะเสียงเลยสักนิด ดูจากลักษณะทางกายภาพแล้ว
ก็เหมือนหินก่อสร้างธรรมดา เอาไปทิงไว้ขา้ งทางก็คงไม่
มีใครอยากได้ ถ้าหากว่าเป็ นหินหยกก้อนเล็กก็ยงั พอว่า
แต่นีมันหนักตังสองตันกว่าเลยนะ เขาคิดว่าจําเป็ นต้อง
เตือนสติซีเหมินจินเหลียนเสียหน่อยเพราะนีไม่ใช่เรือง
เล่นๆ แล้ว แต่มนั หมายถึงเงินตังสองล้านกว่าเลยเชียว

20
นะ ถึงมีเงินก็ไม่ควรใช้เงินแบบไม่คิดหน้าคิดหลังแบบนี

“คุณชายหลิน คุณทําแบบนีก็ไม่ถกู คุณเองก็รูก้ ฎกติกา

ในวงการนีดีนีครับ!” เถ้าแก่โจวหมุนตัวมาทางหลิน
เสวียนหลาน ปฏิกิรยิ าเล็กๆ น้อยๆ ของหลินเสวียน
หลานเมือสักครูน่ ีไม่อาจเล็ดลอดสายตาของเถ้าแก่โจว
ไปได้

ซีเหมินจินเหลียนได้ยินดังนันก็รูส้ กึ ไม่พอใจ เธอเงยหน้า

ขึนแล้วทําเสียงฮึม รูส้ กึ ดูแคลนท่าทางพ่อค้าหน้าเลือด
ของเถ้าแก่โจวทีสุด “เถ้าแก่โจววางใจเถอะค่ะ ฉันบอก
แล้วว่าจะซือ และไม่มีทางเปลียนใจแน่นอนค่ะ แต่…”
เธอพูดพลางกระโดดลงมาจากหินหยกก้อนใหญ่ยกั ษ์
นันอย่างไม่บอกไม่กล่าว
21
“ระวังหน่อยสิคณ
ุ !” ซีเหมินจินเหลียนทําให้หลินเสวียน
หลานตกใจโดยไม่ได้ตงใจ
ั ก็เธอสวมใส่รองเท้าส้นสูงอยู่
และยังเป็ นรองเท้าส้นสูงทีเป็ นส้นเข็มอีกต่างหาก ปกติ
เขาเห็นผูห้ ญิงทีใส่รองเท้าส้นสูงแบบนีมักจะกังวลว่าจะ
เดินเหินได้อย่างไร แต่ตอนนีเขากลับเห็นเธอใส่มนั
แล้วกระโดดลงมาจากหินหยกดิบก้อนใหญ่อย่างหน้าตา
เฉย จนเขาต้องรีบยืนมือไปประคองเธอเอาไว้

ซีเหมินจินเหลียนจับแขนของหลินเสวียนหลานเอาไว้ ใบ
หน้าทีเคยขาวผ่องเปลียนเป็ นสีแดงระเรือ เธอรีบชักมือ
กลับอย่างรวดเร็วโดยไม่แสดงพิรุธใดๆ จากนันเดินก้าว
ไปอีกสองสามก้าวแล้วหยิบหินหยกดิบเปลือกทรายดํา
ขนาดเท่าไข่ไก่ขนมา
ึ

22
“เถ้าแก่โจวคะ หินหยกก้อนนีถือเป็ นของแถมให้ฉนั ได้
ไหมคะ” ซีเหมินจินเหลียนยืนหินหยกก้อนเล็กไปตรง
หน้าเถ้าแก่โจว “เถ้าแก่ดสู คิ ะ มันก้อนเล็กนิดเดียว น่าจะ
หนักไม่ถงึ หนึงกิโลกรัมด้วยซํา ทีบ้านฉันมีธรรมเนียมอยู่
อย่างหนึงค่ะ ไม่วา่ จะทําอะไรก็ตามต้องหลีกเลียงเลข
เจ็ดเอาไว้ ไม่อย่างนันจะโชคร้ายค่ะ”

เถ้าแก่โจวสีหน้าเฝื อนจนนําตาแทบไหล ทําธุรกิจแบบนี

ก็ได้หรือ ก่อนหน้านีเขาเจอแต่นกั เล่นหวยหยกทีเป็ น
ผูช้ ายซะเป็ นส่วนใหญ่ ถึงจะมีการต่อรองราคากัน แต่สดุ
ท้ายเขาก็สามารถขายสินค้าได้ในราคาทีเขาพึงพอใจ
แต่พอมาเจอหญิงสาวช่างฉอเลาะอย่างซีเหมินจิ
นเหลียนเข้า เขาเองก็หมดปั ญญาจริงๆ

23
“ก็ได้ๆ คุณว่าอย่างไรก็อย่างนัน แม่คณ
ุ เอ๊ย ผมล่ะยอม
แพ้คณ
ุ จริงๆ!” เถ้าแก่โจวพูดพลางถอนหายใจ

“ถ้าอย่างนันก็ตามนีนะคะ!” ซีเหมินจินเหลียนกระโดด
ขึนไปบนหินหยกดิบก้อนใหญ่นนอี
ั กครัง แล้วกํากับดูแล
ให้พนักงานในร้านชังนําหนัก ถึงเถ้าแก่โจวจะบอก
นําหนักให้ทราบแล้วแต่เธอก็ตอ้ งชังนําหนักให้เห็นกับตา
ตัวเอง ก็เธอเป็ นคนจนนีนา แถมเป็ นคนจนทีกลัวความ
จนมากๆ เสียด้วยสิ!

ชังนําหนักใหม่แล้วก็ได้นาหนั
ํ กตรงตามทีเถ้าแก่โจวเคย
บอกไว้ เถ้าแก่โจวกุลีกจุ อสังให้พนักงานขับรถยกมาขน
ย้ายหินหยกดิบก้อนใหญ่ยกั ษ์และหินหยกก้อนเล็กอีก
24
หกก้อนทีซีเหมินจินเหลียนซือไว้ก่อนหน้านีไปเก็บรวม
กันเอาไว้ รอชําระค่าสินค้าพรุง่ นีเสร็จเรียบร้อยแล้วค่อย
ขนกลับไป

ซีเหมินจินเหลียนคํานวณราคาของหินหยกดิบก้อนเล็ก
ก้อนใหญ่ทงแปดก้
ั อน ตัดหินหยกแถมฟรีออกก็จะเหลือ
เจ็ดก้อนทีต้องคิดราคา รวมๆ กันแล้วเธอต้องจ่ายเป็ น
จํานวนเงินสองล้านสีแสนสามหมืนหยวน ขึนชือว่าหวย
หยก...ต่อให้มีเงินเป็ นสิบล้านก็คงไม่พอใช้

นีแค่เล่นพอหอมปากหอมคอทีร้านเถ้าแก่โจวในเมือง
เซียงไฮ้ยงั ใช้เงินเยอะขนาดนี ถ้าหากไปเสียงโชคทีเมือง
เจียหยางหรือผิงโจว มีเงินแค่นีคงไม่พอจ่ายแน่นอน ยิง
งานประมูลหวยหยกทีพม่ายิงไม่ตอ้ งพูดถึงเลยว่าต้องใช้
25
เงินมากมายมหาศาลขนาดไหน

“เถ้าแก่โจวคะ!” ซีเหมินจินเหลียนเรียกเขาอีกครัง

“ครับ คุณซีเหมินมีอะไรจะกําชับอีกไหมครับ” เถ้าแก่โจว

รีบถาม เธอคงไม่คิดจะซือเพิมใช่ไหม เถ้าแก่โจวแอบ
หวังในใจว่าเธออาจจะซือเพิม คงไม่มีพอ่ ค้าคนไหนไม่
ชอบทีลูกค้าซือของเยอะหรอก จริงไหม

“เถ้าแก่โจวคะ หินหยกทีฉันซือกลับไปจากร้านนี ฉันมา

ผ่าหยกทีนีได้ใช่ไหมคะ” ซีเหมินจินเหลียนถาม

“ได้แน่นอนสิครับ!” เถ้าแก่โจวได้ยินดังนันก็โล่งอก พยัก

26
หน้ารัวๆ “อย่าว่าแต่ซือจากทีนีเลยครับ ต่อให้ซือมาจาก
ทีอืนก็มาผ่าหยกทีนีได้ ผ่าหยกแค่กอ้ นสองก้อนผมให้ผา่
ฟรีไม่คิดเงินหรอกครับ แต่ถา้ จะผ่าเยอะกว่านันผมคง
ต้องเก็บค่าเช่าเครืองไม้เครืองมือนะครับ”

ซีเหมินจินเหลียนได้ยินดังนันก็ยมพอใจ
ิ เถ้าแก่โจวแม้จะ
ขีเหนียวไปบ้าง แต่ก็เป็ นคนตรงๆ และจริงใจ มีอะไรก็
พูดกันตรงๆ และไม่ออ้ มค้อมจนน่ารําคาญ

“คุณซีเหมินจะผ่าหยกตอนนีหรือครับ” เถ้าแก่โจวถาม

“ยังค่ะ เอาไว้พรุง่ นีดีกว่า เวลาแบบนีฉันควรรีบกลับไป

นอนมากกว่าค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนหัวเราะ

27
“ก็จริงอย่างทีคุณว่า นีก็ดกึ มากแล้ว จินเหลียน เดียวผม
ส่งคุณกลับบ้านก่อน พรุง่ นีเก้าโมงเช้าผมจะไปรับคุณมา
จ่ายเงินค่าหินหยกทีนี เสร็จแล้วค่อยขนหินหยกไปเก็บไว้
ทีโรงงานหยกของผม แล้วคุณก็เลิกพูดเรืองค่าเช่าได้
แล้วนะครับ” หลินเสวียนหลานพูดยิมๆ

“แบบนีก็รบกวนคุณแย่เลย!” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้า
ตอบรับนําใจของเขาอย่างไม่ออ้ มค้อม แต่ในใจคิดว่า
ฝากเก็บไว้แบบนีก็เกรงใจเขา จะให้ดีเธอควรจะมีหอ้ ง
เก็บเป็ นของตัวเอง รวมถึงพวกเครืองไม้เครืองมือในการ
ผ่าหินหยกก็ควรจะมีให้ครบ ต่อไปจะได้ไม่ตอ้ งรบกวน
คนอืนอีก

28
29
ตอนที 3 บ้านและรถยนต์

ทันใดนันความคิดหนึงก็ผดุ ขึนในสมองของซีเหมินจิ
นเหลียน แล้วถ้าเธอซือบ้านทีมีหอ้ งเก็บของชันใต้ดินล่ะ

ความฝันอันสูงสุดของซีเหมินจินเหลียนคือการมีบา้ นสัก
หลังเป็ นของตัวเองในเมืองเซียงไฮ้ แต่ก่อนเธอทําได้แค่
30
ฝัน แต่ตอนนีเธอมีเงินมากพอทีจะทําความฝันนีให้เป็ น
จริงได้แล้ว จินอ้ายหัวทีเป็ นเพือนรักของเธอเคยเล่าให้
ฟั งว่าบ้านหรูๆ ส่วนใหญ่จะมีหอ้ งเก็บของชันใต้ดินเอาไว้
เก็บของจิปาถะหรือเก็บของมีคา่ ชินใหญ่ๆ ด้วยกันทังนัน

เธอไม่แน่ใจว่าการซือบ้านหนึงหลังต้องใช้เงินมากแค่
ไหน เงินทีเธอมีอยูจ่ ะพอซือบ้านสักหลังหรือเปล่านะ แต่
ถ้าไม่พอก็ไม่เป็ นไรหรอก เธอก็แค่ผา่ หินหยกทีซือมา
วันนีแล้วขายออกไปบางส่วน แค่นีก็น่าจะมีเงินมากพอที
จะซือบ้านได้แล้วล่ะ

หลังออกมาจากร้านของเถ้าแก่โจวแล้ว ซีเหมินจิ
นเหลียนทีนังมาในรถของหลินเสวียนหลานก็อดรนทน
ไม่ไหวจนต้องถามเขา “พีหลินคะ พีพอจะรูไ้ หมคะว่าที
31
เซียงไฮ้มีบา้ นทีมีชนใต้
ั ดินขายแถวไหนบ้าง”

“หือ” หลินเสวียนหลานถามกลับอย่างไม่เข้าใจ “ถาม

ทําไมเหรอ”

“ฉันคิดว่าต่อไปฉันคงจะเสียงโชคกับหวยหยกอีก ซือ
หวยหยกแล้วก็ตอ้ งผ่าหยกด้วยใช่ไหมล่ะคะ!” ซีเหมินจิ
นเหลียนอมยิม ตราบใดทีเธอยังมีพลังพิเศษนีอยู่ เธอก็
จะเล่นหวยหยกต่อไปเรือยๆ ก็กาํ ไรจากหวยหยกมันมาก
มายมหาศาลเสียขนาดนี คําว่าลงทุนน้อยกําไรสูงใช้
เปรียบเปรยไม่ได้เลยกับกําไรมหาศาลทีเธอได้มาจาก
การเล่นหวยหยก การทีเธอมีพลังพิเศษก็เหมือนเธอ
สามารถโกงข้อสอบ โกงพนันโดยทีไม่มีใครจับได้ มีแต่
ได้กบั ได้ แล้วทําไมเธอจะไม่เล่นต่อล่ะ
32
อีกอย่าง เธออยากเห็นหยกฮกลกซิวหรือหยกสามสีที
หลินเสวียนหลานเคยเล่าให้เธอฟั งสักครัง ไม่เพียงแค่
หยกฮกลกซิวเท่านัน เธอยังอยากเห็นหยกห้าสีเลอค่าที
หายากมากด้วย ยิงไปกว่านัน เธออยากเห็นหยกสีรุง้ ใน
ตํานานให้เป็ นบุญตาสักครังในชีวิต

อีกหน่อยเธอคงไปผ่าหยกทีอืนบ่อยๆ ไม่ได้แล้ว เพราะ

ผ่าแล้วเจอหยกเนือแก้วสีเขียวชันเยียมสักครังหรือสอง
ครังอาจเป็ นเพราะโชคดีลว้ นๆ แต่ถา้ ผ่าแล้วเจอหยกเนือ
แก้วชันดีทกุ ครังมันจะกลายเป็ นทีสงสัยของคนอืนอย่าง
แน่นอน

ด้วยเหตุนี เธอจึงจําเป็ นต้องมีพืนทีส่วนตัวเอาไว้ผา่ หยก

33
เอง

ถึงแม้ซีเหมินจินเหลียนจะไม่ได้พดู ออกมาตรงๆ แต่มี

หรือทีหลินเสวียนหลานจะไม่เข้าใจความหมาย หากใคร
ลองได้หลวมตัวก้าวเข้าสูว่ งการหวยหยกแล้ว น้อยคน
นักทีจะไม่หลงมัวเมาในกําไรอันมหาศาล มีแต่จะเดิน
หน้าเสียงโชคไม่ยอมถอย นอกเสียจากว่าจะผ่าหยกแพ้
ยับเยินจนหมดเนือหมดตัวนันแหละถึงจะยอมหยุดเล่น
หวยหยก

ดูอย่างตัวเขาเองสิ เพือธุรกิจจิวเวลรีของตระกูลแล้วเขา
เองก็ตอ้ งเล่นหวยหยกต่อไปเรือยๆ ส่วนคุณปู่ ของเขาที
อายุมากแล้วยังต้องเดินทางไปเสียงโชคไกลถึงประเทศ
พม่า เพืออะไรน่ะหรือ ก็เพือความสุขในการเล่นหวย
34
หยกอย่างไรเล่า!

หลินเสวียนหลานไม่คิดคัดค้านเรืองทีซีเหมินจินเหลียน
จะซือบ้านเก็บไว้สกั หลังให้ตวั เองมีทีอยูเ่ ป็ นหลักแหล่ง
การมีทรัพย์สนิ ทีมีความมันคงเป็ นสิงจําเป็ นอย่างยิง ถือ
โอกาสนีทีเธอมีเงินรีบซือทรัพย์สนิ มีคา่ เก็บเอาไว้เป็ น
การดีทีสุด เพราะคนทีเล่นหวยหยกมักใจร้อนกล้าได้
กล้าเสีย ถ้าหากทุม่ เงินทังหมดไปกับหวยหยกแล้วผ่าแพ้
ขึนมา นันหมายถึงสินเนือประดาตัวกันเลยทีเดียว

“อยากจะซือบ้านเอาไว้ผา่ หยกอย่างนันเหรอ” หลิน

เสวียนหลานถามยิมๆ

35
“อืม!” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้าและตอบเขาด้วยรอย
ยิมเขินๆ “จะให้รบกวนคุณทุกครังคงไม่ได้หรอกมังคะ”

“ไม่รบกวนเลยสักนิด!” หลินเสวียนหลานยิม “บ้านเป็ น

สิงจําเป็ น ไหนๆ คุณก็มีเงินอยูใ่ นมือแล้ว ถือโอกาสนีซือ
บ้านเสียเลยก็ดีเหมือนกัน! แล้วคุณอยากได้บา้ นแบบ
ไหนล่ะ อยากได้เป็ นบ้านใหม่ทงหลั
ั งแล้วค่อยตกแต่งต่อ
เติมตามใจชอบ บ้านทีตกแต่งเสร็จเรียบร้อยพร้อมอยู่
หรือว่าบ้านมือสองล่ะครับ ผมมีคนรูจ้ กั อยูค่ นหนึง
บ้านอยูท่ ีย่านหลานเหมย เขาต้องการขายบ้านด่วนอยู่
พอดี...”

ซีเหมินจินเหลียนนิงไปชัวครูแ่ ล้วถามยิมๆ “เพือนของ

คุณพักอยูท่ ีย่านหลานเหมยกันหมดเลยเหรอคะ”
36
“ไม่ใช่หรอกครับ!” หลินเสวียนหลานได้ฟังดังนันจึง
หัวเราะแก้เก้อ “เขาเป็ นผูอ้ าวุโสทีผมรูจ้ กั ไม่ใช่เพือน
หรอกครับ ส่วนบ้านของฉินต้าโถวทีอยูย่ า่ นหลานเหมยก็
ไม่ได้มีไว้อยูอ่ าศัยหรอก อีกหน่อยคุณก็รูเ้ อง”

“แล้วทําไมเขาถึงประกาศขายบ้านล่ะคะ” ซีเหมินจิ
นเหลียนถามด้วยความสงสัย บ้านย่านหลานเหมยเป็ น
โครงการทีมีจาํ นวนจํากัด คนทีสามารถซือบ้านในย่าน
นันได้ตอ้ งเป็ นคนทีรวยมาก หากไม่มีเหตุจาํ เป็ นจริงๆ
คงไม่ขายบ้านทิงหรอก หรือว่าบ้านหลังนันมีปัญหาอะไร

“ลุงจัวเป็ นเศรษฐี ทีรํารวยจากการเล่นหวยหยก มีเงิน

ทองเก็บไว้มากโขอยู่ นอกจากนีแกยังสะสมหินหยกดีๆ
37
ไว้ไม่นอ้ ย หลายปี มานีแกเลิกเล่นหวยหยกแล้วหันไปทํา
ธุรกิจแกะสลักหยกแทน แกขายหยกแกะสลักให้บริษัท
จิวเวลรี และนีก็เป็ นธุรกิจทีสร้างรายได้ได้อย่างมันคงให้
กับแก” หลินเสวียนหลานต้องถอนหายใจเบาๆ เมือ
กล่าวถึงตรงนี “เมือปี ทีแล้วลูกชายของลุงจัวไปเปิ ด
บริษัทอยูท่ ีประเทศเยอรมนี เปิ ดบริษัทได้หนึงปี แต่ไม่ทาํ
กําไรเลย หนําซํายังขาดทุนเป็ นร้อยล้านหยวนอีกต่าง
หาก”

“ลูกชายแกไม่มีหวั ทางด้านธุรกิจจริงๆ ด้วย!” ซีเหมินจิ

นเหลียนฟั งแล้วก็ได้แต่สา่ ยศีรษะ ตาลุงคนนีต้องขาย
บ้านเพราะลูกชายสินะ สงสารคนเป็ นพ่อเป็ นแม่จริงๆ!
เธอได้แต่ปลงกับชีวิต ต่อให้มีทรัพย์สมบัติมากมายแค่
ไหน แต่ถา้ ลูกหลานไม่เอาไหนก็ผลาญสมบัติจนสินเนือ

38
ประดาตัวได้เหมือนกัน

“จะว่าอย่างนันก็ไม่เชิง” หลินเสวียนหลานเองก็ได้แต่
ส่ายศีรษะ “ถึงธุรกิจจะขาดทุนจนลูกชายแกเตรียมปิ ด
กิจการเพือกลับมา แต่ก็ตอ้ งชดใช้หนีก้อนโตให้หมดก่อน
ลุงจัวเองก็ไม่มีทางเลือก แกต้องเอาหินหยกทีผ่าแล้วที
สะสมไว้ออกมาขายจนหมดแต่ก็ยงั ได้เงินไม่ครบ เลยคิด
ขายบ้านหลังนีเพือรวบรวมเงินให้ครบ แกจะได้เอาเงินนี
ให้ลกู ชายไปจัดการเคลียร์หนีสินและปิ ดกิจการที
เยอรมนีให้เรียบร้อย ลูกชายแกจะได้กลับมาเร็วๆ ลุงจัว
โทรหาผม แกให้ผมช่วยถามดูวา่ มีเพือนทีอยากซือบ้าน
หรือเปล่า ทีจริงผมก็ลืมไปแล้ว แต่พอคุณพูดถึงบ้านทีมี
ห้องเก็บของชันใต้ดินผมก็นกึ ขึนได้ ปกติแล้วลุงแกก็ใช้
ห้องใต้ดินเป็ นทีผ่าหยก แปรรูปหยกและแกะสลักหยก

39
ผมว่าบ้านหลังนันน่าจะตอบโจทย์คณ
ุ นะครับ”

“จริงเหรอคะ” ซีเหมินจินเหลียนได้ยินดังนันก็พยักหน้า
หงึกๆ รีบถาม “เขาขายราคาเท่าไหร่คะ”

“แกขายราคายีสิบแปดล้านหยวน ถ้าคุณจะซือก็น่าจะ
ลดราคาได้อีกนิดหน่อย” หลินเสวียนหลานตอบ เป็ น
เพราะลุงจัวตังราคาขายไว้สงู เกินไปเขาก็เลยไม่ได้สนใจ
นัก ไม่วา่ ใครก็อยากได้ของราคาถูกกันทังนัน แต่ราคา
ขายของลุงจัวมันสูงเกินไปจริงๆ แพงกว่าราคาในตลาด
ตังยีสิบเปอร์เซ็นต์ แล้วใครจะซือกันล่ะ

ซีเหมินจินเหลียนรีบคํานวณทันที ตอนนีเธอมีเงินสีสิบ

40
ล้าน ถ้าหากซือบ้านหลังนีในราคายีสิบแปดล้านบวกกับ
เงินค่าหินหยกทีสังจองไว้กบั เถ้าแก่โจวอีกสองล้านสี
แสนสามหมืน เธอจะมีเงินเหลืออีกเกือบสิบล้าน ใจเธอ
ยังอยากจะซือรถยนต์อีกสักหนึงคัน ไม่ตอ้ งถึงขันหรูหรา
ดึงดูดสายตาเหมือนรถของหลินเสวีนหลานก็ได้ อย่าง
น้อยก็ขอให้เป็ นเมอร์เซเดส-เบนซ์ หรือบีเอ็มดับเบิลยูที
เธอชอบมากทีสุดก็ยงั ดี...

มีเงินแล้วก็ตอ้ งใช้ ไม่อย่างนันจะมีประโยชน์อะไรกัน

ผูห้ ญิงต้องรูจ้ กั รักตัวเอง ซีเหมินจินเหลียนแอบพูดกับตัว
เองเบาๆ อยูใ่ นใจ

“เรืองบ้าน...ถ้าว่างๆ ฉันขอแวะไปดูหน่อยได้ไหมคะ” ซี
เหมินจินเหลียนถามความเห็นจากหลินเสวียนหลาน
41
“ได้สคิ รับ พรุง่ นีผมจะลองโทรถามดูแล้วค่อยบอกคุณ
แล้วกันนะครับ” หลินเสวียนหลานพยักหน้าตอบรับ
ขณะทีทังสองสนทนากันอยูน่ นรถปอร์
ั เช่สีนาเงิ
ํ นเข้มคัน
งามก็วิงเข้าสูย่ า่ นหลานเหมยพอดี

หลินเสวียนหลานส่งซีเหมินจินเหลียนถึงบ้าน นัดแนะ
เรืองทีจะไปชําระเงินค่าหินหยกทีร้านเถ้าแก่โจวพร้อม
กันในวันพรุง่ นี จากนันเขาก็ขอตัวลากลับ

ซีเหมินจินเหลียนยืนอยูต่ รงหน้าต่างกระจกบานใหญ่
เธอยืนมองดูรถปอร์เช่สีนาเงิ
ํ นเข้มของหลินเสวียนหลาน
วิงออกจากย่านหลานเหมยจนไกลออกไป ซีเหมินจิ
นเหลียนสูดหายใจเข้าลึกๆ การเล่นหวยหยกเมือตอนหัว
42
คําทีผ่านมานันช่วยคลายความเจ็บปวดและความเศร้า
ทีเธอต้องเลิกกับหวังหมิงหยางไปได้บา้ ง ส่วนสวีจวินห
ลันทีจงใจหาเรืองให้เธอต้องอับอายขายหน้านันมันช่าง
เป็ นการกระทําทีหยาบคายและไร้มารยาททีสุด!

สักวันหนึง เธอจะไปยืนอยูบ่ นจุดสูงสุดของความมังคัง

และมองลงมาอย่างทระนงในศักดิศรีของตนเอง

43
ตอนที 4 ตัวแปร

เวลาเก้านาฬิกาของเช้าวันถัดมา เสียงโทรศัพท์มือถือ
ของซีเหมินจินเหลียนดังขึนขณะทีเธอยังนอนหลับอยู่
เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึนมาดูดว้ ยอาการสะลึมสะลือ
เมือเห็นว่าเป็ นเบอร์โทรศัพท์ทีเธอไม่รูจ้ กั ก็รูส้ กึ แปลกใจ
44
เล็กน้อย แต่เธอก็กดรับสาย เสียงหัวเราะของเถ้าแก่โจว
พ่อค้าหน้าเลือดดังลอดมาจากปลายสาย “นันคุณซีเหมิ
นใช่ไหมครับ”

“ฉันเองค่ะ สวัสดีคะ่ เถ้าแก่โจว!” ซีเหมินจินเหลียน

ระแวงจนต้องพูดกับตัวเองในใจเบาๆ ‘หรือว่าเถ้าแก่
โจวจะไม่ขายหินหยกให้เธอแล้ว’ ถ้าเป็ นอย่างนันจริงเธอ
คงรูส้ กึ เสียดายแย่ โดยเฉพาะหินหยกก้อนใหญ่ทีมีหยก
เนือแก้วสีเขียวกรีนแอปเปิ ลซ่อนอยู่ หลินเสวียนหลาน
เคยเล่าให้เธอฟั งว่าในบรรดาหยกสีเขียวทังหลายทีมีทงั
สีเขียวเข้ม สีเขียวสด สีเขียวมรกต สีเขียวกรีนแอปเปิ ล
หยกสองสี เป็ นต้น แม้หยกสีเขียวเหล่านีจะมีสีทีแตก
ต่างกันเพียงเล็กน้อย แต่คนส่วนใหญ่ก็นิยมสีเขียวกรี
นแอปเปิ ลทีมีสีสว่างมากกว่าเป็ นพิเศษ

45
ในใจของซีเหมินจินเหลียนนึกไปถึงหยกสีเขียวสดทีเธอ
ได้เห็นเมือวานนี เธอรูส้ กึ ชอบมันมาก แต่พอมาเจอหยก
สีเขียวกรีนแอปเปิ ลทีเป็ นหยกสีเขียวสว่างโปร่งใสสวย
งามขนาดนี เธอก็ไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือไปอย่างแน่
นอน หากนํามาทําเป็ นเครืองประดับจะต้องเป็ นเครือง
ประดับทีสวยงามและโดดเด่น เป็ นทีต้องตาต้องใจของผู้
พบเห็นอย่างแน่นอน

“วันนีคุณซีเหมินจะผ่าหยกไหมครับ” เถ้าแก่โจวถาม
“เพือนๆ ของผมอยากจะมาชมการผ่าหยกของคุณซีเหมิ
นด้วย ไม่ทราบว่าคุณสะดวกหรือเปล่าครับ”

“หินหยกทีฉันซือเมือวานนีฉันคงไม่ผา่ หมดทังแปดก้อน
46
หรอกค่ะ ฉันจะผ่าแค่บางก้อนเท่านัน ถ้าเพือนๆ ของเถ้า
แก่โจวสนใจก็ถือเป็ นเกียรติของฉันเช่นกันค่ะ” ซีเหมินจิ
นเหลียนตอบยิมๆ ขอแค่เถ้าแก่โจว

ยอมขายหินหยกให้เธอ ทุกอย่างก็เจรจากันได้

“ดีเลยครับ!” เถ้าแก่โจวรีบตอบรับพร้อมเสียงหัวเราะ
“ถึงอย่างไรก็ตอ้ งขอความเห็นจากคุณก่อน ถ้าอย่างนัน
ผมไม่รบกวนคุณแล้วนะครับ! แล้วไม่ทราบว่าคุณซีเหมิ
นจะมาทีร้านเมือไหร่หรือครับ”

“คงอีกสักพักค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนลอบถอนหายใจออก
มา เธอคงต้องรีบซือรถยนต์มาขับเองแล้ว จะมัวแต่พงึ

47
หลินเสวียนหลานอย่างเดียวคงไม่ได้ เพราะเขาเองก็ไม่
ได้วา่ งมารับมาส่งเธอได้ตลอดเวลา

“ครับ!” เถ้าแก่โจวรับตอบกลับด้วยความเกรงใจ จากนัน

จึงวางสายไป

ซีเหมินจินเหลียนทีถูกเถ้าแก่โจวโทรศัพท์มารบกวนแต่
เช้าจนไม่มีกะจิตกะใจจะนอนต่อก็ลกุ ขึนไปอาบนําแต่ง
ตัวหวีผมเสร็จสรรพ จากนันมาส์กหน้าด้วยแผ่นมาส์
กหน้าผสมคอลลาเจน ตอนนีเธอมีเงินแล้วก็ตอ้ งดูแลผิว
หน้าของตัวเองให้ดดู ี ถึงจะเลิกกับแฟนแล้วแต่เธอก็ตอ้ ง
ดูแลความสวยความงามให้ตวั เองดูดีอยูเ่ สมอ แล้วค้น
หาอีกครึงหนึงของชีวิตจากผูค้ นนับหมืนนับแสนต่อไป

48
ซีเหมินจินเหลียนทาครีมกันแดดและทาลิปสติกเตรียม
ตัวพร้อมออกจากบ้าน ระหว่างทีรอหลินเสวียนหลานมา
รับเธอก็นงเอกเขนกดู
ั โทรทัศน์อยูบ่ นเตียงไปพลางๆ

หลินเสวียนหลานมารับซีเหมินจินเหลียนตอนเกือบสิบ
นาฬิกา จากนันทังสองเดินทางไปยังร้านของเถ้าแก่โจว
ทันที

ซีเหมินจินเหลียนสังเกตเห็นว่าสีหน้าของหลินเสวียน
หลานไม่สดู้ ีนกั เขาดูไม่สดใสเหมือนเมือวานนีเลย ใน
เมือเขาไม่เอ่ยอะไรกับเธอ เธอเองก็ไม่กล้าถามเขาเช่น
กัน เวลาผ่านไปกระทังหลินเสวียนหลานขับรถเข้าไป
จอดตรงลานจอดรถในตลาดค้าของเก่า เขาก็ถอน
49
หายใจออกมาแล้วว่า “จินเหลียน วันนีคุณจะผ่าหยกอีก
ใช่ไหมครับ”

“ใช่คะ่ ฉันคิดว่าจะผ่าหยกสักสองก้อน ทีเหลือจะเก็บ

เอาไว้ก่อน มีอะไรหรือเปล่าคะ” ซีเหมินจินเหลียนถาม
กลับด้วยความสงสัย

“แล้วคุณจะผ่าก้อนใหญ่สดุ หรือเปล่าครับ” หลินเสวียน

หลานถาม

ซีเหมินจินเหลียนส่ายหน้า เธอจะผ่าแค่หินหยกเปลือก
ทรายขาวก้อนใหญ่ทีมีสีเขียวติดเปลือกหนึงก้อนกับหิน
หยกเปลือกสีนาตาลเทาที
ํ มีหยกสีแดงลายจุดสีทองอีก

50
หนึงก้อนเท่านัน สําหรับหินหยกทีเป็ นหยกเนือถัวเขียว
สองก้อน หยกเนือดอกไม้เขียวเนือนําแข็งหนึงก้อน หิน
หยกเปลือกทรายดําทีมีหยกสีเขียวสดใสแวววาวหนึง
ก้อน และหินหยกเปลือกสีนาตาลก้
ํ อนใหญ่ยกั ษ์ทีมีหยก
สีเขียวกรีนแอปเปิ ลอีกหนึงก้อนนันเธอจะเก็บเอาไว้ก่อน
ส่วนหินหยกก้อนเล็กทีได้มาเป็ นของแถมเธอคิดว่าคงไม่
มีหยกอยูแ่ น่ๆ ถ้าจะให้ผา่ ออกมาดูเธอเองก็ไม่ขดั ข้อง

“ถ้าคุณยังไม่ผา่ หินหยกก้อนใหญ่สดุ นัน ผมว่าคุณฝาก

เก็บไว้ทีร้านเถ้าแก่โจวก่อนน่าจะดีกว่านะครับ เถ้าแก่
โจวแกคงยินดีช่วย” หลินเสวียนหลานพูดพลางถอน
หายใจ

“เอ๊ะ” ซีเหมินจินเหลียนนิงไปชัวครู ่ เมือวานตกลงกัน

51
แล้วว่าจะขอเช่าโกดังของเขาเอาไว้เก็บหินหยก ทําไม
วันนีถึงได้เปลียนใจเสียล่ะ เธอสังเกตเห็นสีหน้าของหลิน
เสวียนหลานไม่สดู้ ีนกั จึงไม่กล้าถามต่อ เพราะถ้าว่ากัน
ตามจริงแล้ว เธอกับเขาก็ไม่ได้สนิทกันเลยสักนิด

“คุณไม่ตอ้ งคิดมากนะครับ พอดีความสัมพันธ์ภายใน

ครอบครัวของผมมันซับซ้อนนิดหน่อย” หลินเสวียน
หลานยิมเจือน “อารองของผมเขาพูดเกินไปหน่อย เมือ
วานนีทีคุณผ่าหยกแล้วเจอหยกเนือแก้วสีเขียวสด หยก
ก้อนนันเป็ นของคุณแท้ๆ แต่อารองก็ทกึ ทักว่าคุณเป็ น...”
หลินเสวียนหลานยังไว้ทนั ก่อนทีจะหลุดปากออกไป คํา
พูดของอารองเขายังพอทน แต่ขอ้ กล่าวหาของอาสะใภ้
มันเกินไปจริงๆ “เขาหาว่าผมจะเม้มเก็บไว้เอง ก็เลยวาง
แผนให้คณ
ุ ออกหน้าซือหินหยกแทน วันนีก็มาหาเรืองผม

52
ตังแต่เช้า อีกเดียวเขาจะมาดูการผ่าหยกทีนีด้วย คงคิด
ว่าทีร้านเถ้าแก่โจวจะมีของดีให้ลา่ ล่ะสิ!”

ซีเหมินจินเหลียนได้ยินดังนันก็ยมหน้
ิ าระรืน รีบแนะนํา
หลินเสวียนหลาน “คุณทําเอาฉันตกอกตกใจหมด ฉันก็
นึกว่าคุณไม่พอใจอะไรฉันเสียอีก คุณอย่าคิดมากเลย
ค่ะ ถ้าฉันผ่าเจอหยกสีเขียวจริงคุณก็ไม่ตอ้ งซือ ปล่อยให้
อารองของคุณซือ อย่างไรเสียพวกคุณก็ทาํ เพือธุรกิจของ
ครอบครัวอยูแ่ ล้วนีคะ”

“ถ้าเขาทําเพือบริษัทจริงผมจะไม่เถียงเขาสักคํา แต่นีเขา
ทําเพือตัวเองทังนัน คนเราถ้าคิดร้ายเห็นแก่ตวั แล้วก็คง
คิดว่าคนอืนจะคิดร้ายเหมือนตัวเองด้วย!” หลินเสวียน
หลานได้แต่ตอบกลับด้วยยิมฝื ดเฝื อน ครอบครัวใหญ่ทีมี
53
กิจการใหญ่โตมักจะมีพวกนอกคอกคอยสูบเลือดสูบเนือ
สินะ ทังๆ ทีพ่อแม่ของเขาเป็ นคนซือตรงตังใจทํางาน
แท้ๆ แต่อารองกับอาสะใภ้ของเขากลับตรงกันข้ามโดย
สินเชิง หลายปี มานีทังสองได้ผลประโยชน์จากบริษัทไป
ไม่ใช่นอ้ ยๆ เลย แล้วนียังจะคิดรวยทางลัดด้วยการเล่น
หวยหยกอีก แต่...ใช่วา่ ทุกคนจะโชคดีเหมือนซีเหมินจิ
นเหลียนเสียทีไหนกัน

ซีเหมินจินเหลียนคิดในใจ ถ้าเป็ นแบบนีก็ยงดี

ิ นะสิ เธอ
จะใช้หินหยกเปลือกทรายขาวทีมีสีเขียวติดเปลือกก้อน
นันแก้เผ็ดอารองของหลินเสวียนหลานซะให้เข็ด

“เอาเถอะน่า ถึงเวลาคุณก็ไม่ตอ้ งซือ ให้อาคุณซือแล้วได้

หน้าไป แค่นีก็เรียบร้อยแล้ว” ซีเหมินจินเหลียนยิมหัว
54
“แค่เขาเห็นว่าคุณหน้าตาดีกว่าเขาก็หมันไส้จะแย่อยู่
แล้ว แล้วนีคุณยังจะทําตัวเด่นให้เขาเสียหน้าบ่อยๆ อีก”

หลินเสวียนหลานมองดูซีเหมินจินเหลียนทียิมร่าราว
จิงจอกเจ้าเล่ห ์ ความขุ่นเคืองทีอัดแน่นอยูใ่ นอกก่อน
หน้านีก็คลายลงไปมาก เขาพยักหน้าตอบ “เขาอยูด่ ว้ ย
ผมคงไม่สะดวกเข้าไปก้าวก่าย ถ้าเกิดคุณผ่าหยกแล้ว
เจอหยกสีเขียวจริงก็ขายต่อให้เขาได้เลย เขาจะได้เลิกว่า
ร้ายผมสักที”

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้าตกลง สิงทีเธอกลัวทีสุดก็คือ
กลัวว่าหลินเสวียนหลานจะซือหินหยกเปลือกทราย
ขาวสีเขียวติดเปลือกก้อนนัน หากเป็ นเช่นนันเขาคงขาด
ทุนยับเยิน ซึงมันไม่ใช่สงที
ิ เธอต้องการอย่างแน่นอน
55
หากหลินเสวียนหลานยืนกรานทีจะซือ เธอจะยอมผ่าหิน
หยกออกให้หมด ให้เห็นกันไปเลยว่ามันไม่มีหยกอยูจ่ ิ
รงๆ

ไหนๆ อารองของหลินเสวียนหลานก็รนหาทีเอง อะไรมัน

จะประจวบเหมาะซะขนาดนี เรืองหลอกลวงนะหรือ ขอ
แค่ไม่ได้หลอกคนกันเองเป็ นพอ!

ซีเหมินจินเหลียนแอบกระหยิมยิมย่อง พอลงจากรถแล้ว
เธอกับหลินเสวียนหลานก็เดินตรงไปยังร้านของเถ้าแก่
โจวทันที

เธอขอเลขทีบัญชีธนาคารของเถ้าแก่โจวไว้แล้วตังแต่

56
เมือวาน วันนีเธอโทรศัพท์ไปทีธนาคารแต่เช้าเพือขอโอน
เงิน เดิมทีเธอคิดว่าธนาคารจะไม่เต็มใจให้บริการ เพราะ
เมือก่อนหน้านีธนาคารมักแสดงท่าทีวา่ ลูกค้าอย่างเธอ
ไม่อยูใ่ นสายตา แต่มาวันนีทางธนาคารกลับพูดจาเกรง
อกเกรงใจเธอเสียเหลือเกิน หลังจากยืนยันเลขทีบัญชี
เรียบร้อยแล้วก็ดาํ เนินการโอนเงินให้เธอทันที

ซีเหมินจินเหลียนคิดๆ แล้วก็ถงึ บางอ้อ ทีแท้ธนาคารก็ดู

ทีจํานวนเงินฝากในธนาคาร มีเงินมากถึงจะอยูใ่ นสาย
ตา!

เมือซีเหมินจินเหลียนกับหลินเสวียนหลานเดินมาถึงร้าน
เถ้าแก่โจวก็เห็นว่ามีแขกมารอทีร้านอยูก่ ่อนแล้วหกคน
หนึงในนันคือประธานเฉินและประธานซุนทีมาเยือนที
57
ร้านเมือวานนี ส่วนอีกสีคนทีเหลือเธอไม่รูจ้ กั เลยสักคน

ตอนที 5 คุณอารองแห่งตระกูลหลิน

58
ทันทีทีเถ้าแก่โจวเห็นซีเหมินจินเหลียนและหลินเสวียน
หลานเดินเข้ามาในร้านเขาก็กระวีกระวาดเข้าไปต้อนรับ
ทังสองด้วยสีหน้ายิมแย้มแจ่มใส เถ้าแก่โจวแนะนํา
บุคคลทีมารออยูใ่ นร้านก่อนแล้วให้ทงสองรู
ั จ้ กั ซีเหมินจิ
นเหลียนจึงได้รูว้ า่ ประธานซุนเป็ นเจ้าของบริษัทเอกชน
แห่งหนึง เขารํารวยและคลังไคล้หยกมากแต่ไม่คอ่ ยมี
ความรูเ้ รืองหวยหยกนัก จึงเป็ นเหตุให้ตอ้ งเสียเงินไปกับ
หวยหยกทีร้านเถ้าแก่โจวไม่ใช่นอ้ ยๆ เลยทีเดียว

ด้วยเหตุนีประธานซุนจึงเข็ดหลาบจนเลิกซือหวยหยกอีก
แต่ถา้ มีคนผ่าหยกเมือไหร่เขาก็จะถือโอกาสรับซือก้อน
59
หยกในราคาสูงแล้วค่อยนําไปแปรรูปเป็ นของสะสมต่อ
ไป เพราะก้อนหยกทีประธานซุนถูกใจล้วนเป็ นหยก
คุณภาพสูงทังสิน วิธีนีจึงคุม้ ค่ากว่าการซือหยกสําเร็จรูป
มากนัก

และเพราะประธานซุนสะสมหยกเป็ นของสะสมส่วนตัว
เมือวานนีทีซีเหมินจินเหลียนผ่าเจอหยกก้อนใหญ่เขาจึง
ไม่ได้รว่ มเสนอราคาแข่งกับคนอืนๆ ด้วย

ส่วนแขกอีกสองคนนัน คนหนึงแซ่เฉิน อีกคนหนึงแซ่หวง

ทังสองต่างเป็ นเจ้าของบริษัทจิวเวลรีขนาดเล็กและเป็ น
แขกประจําของเถ้าแก่โจว สองคนนีเป็ นคนทีระมัดระวัง
มากและไม่เคยซือหยกดิบเสียงดวงเลยสักครัง ปกติ
แล้วจะถือโอกาสมาดูเขาผ่าหยกกัน และพวกเขาจะ
60
เลือกซือก้อนหยกทีไม่เข้าตาหลินเสวียนหลานและ
ประธานเฉิน อย่างเช่นหยกเนือถัวเขียวหรือหยกเนือ
ดอกไม้เขียว

และแขกอีกสองคนทีเหลือนันเป็ นประธานกรรมการของ
บริษัทเสียงฟงจิวเวลรีในเมืองเซียงไฮ้ ทังสองแซ่โจวและ
เป็ นพีน้องกัน ซีเหมินจินเหลียนรูจ้ กั เสียงฟงจิวเวลรี
เพราะเคยเห็นร้านขายเครืองประดับของบริษัทนีตาม
ห้างต่างๆ ทีขายทังทองคํา ทองคําขาว เครืองเพรช แต่
เธอไม่เคยเห็นขายหยกมาก่อน หรือว่าบริษัทนีจะขาย
หยกด้วยเหมือนกัน

หลินเสวียนหลานเห็นพีน้องสองคนนีแล้วได้นิงอึง เขา
ค้อนควักใส่เถ้าแก่โจวแต่เถ้าแก่โจวกลับมองไม่เห็นเสีย
61
อย่างนัน

ซีเหมินจินเหลียนได้แต่แอบขําอยูใ่ นใจ เสือสองตัวอยูถ่ าํ

เดียวกันไม่ได้นีท่าจะจริง บริษัทเล็กๆ ของคนแซ่เฉินกับ
คนแซ่หวงเทียบไม่ได้กบั หลินซือจิวเวลรีอยูแ่ ล้ว แต่เสียง
ฟงจิวเวลรีทีเป็ นบริษัทเก่าแก่อายุนบั ร้อยปี ทีมีสาขาอยู่
ทัวประเทศนันก็หา้ มประมาทเด็ดขาดเลยเชียว

ประธานเฉินกับซีเหมินจินเหลียนทีรูจ้ กั กันแล้ว พอเขา

เห็นหน้าเธอก็รบี เข้ามาทักทายพร้อมรอยยิม “วันนีคุณซี
เหมินจะผ่าหยกอีกหรือครับ”

ซีเหมินจินเหลียนตอบยิมๆ “เมือวานเถ้าแก่โจวใจดีมาก

62
เลยค่ะ ฉันก็เลยอดไม่ได้ตอ้ งซือหินหยกเพิมอีกสองก้อน
นีก็เตรียมจะผ่าออกมาดูสกั หน่อย!”

“อย่างนีนีเอง!” ประธานเฉินตอบรับพร้อมเสียงหัวเราะ
“ถ้าผ่าออกมาเป็ นหยกจริงๆ คุณซีเหมินอย่าลืมผมนะ
ครับ”

“คงไม่โชคดีขนาดนันหรอกค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนตอบ
ยิมๆ “คุณก็รูน้ ีคะว่าหินหยกทีเถ้าแก่โจวชังกิโลขายแทบ
จะไม่มีของดีอยูเ่ ลย”

ประธานเฉินไม่รูจ้ ะพูดอะไรต่อดีจงึ ได้แต่ยมแหยๆ

ิ โดย
ปกติแล้วก่อนการผ่าหยกทุกครัง ทุกคนจะพูดแต่สงที
ิ

63
เป็ นมงคลเพือเอาฤกษ์เอาชัย มีใครทีไหนพูดจาขวานผ่า
ซากแบบซีเหมินจินเหลียนกัน แม้วา่ หินหยกทีเถ้าแก่โจว
ชังกิโลขายจะมีโอกาสผ่าออกมาเป็ นหยก แต่ก็ยงั ถือว่า
น้อยมากอยูด่ ี ต่อให้ผา่ ออกมาเป็ นหยกจริง แต่ถา้ เป็ น
พวกหยกเนือถัวเขียวหรือหยกเนือดอกไม้เขียวเขาก็ไม่
สนใจเหมือนกัน

ถ้าหินหยกพวกนีมีแต่หยกสีเขียวเนือแก้วเถ้าแก่โจวก็คง
ผ่าเองไปแล้ว คงไม่ตอ้ งเอามาขายราคาถูกๆ ให้คนอืน
แบบนีหรอก

“คุณซีเหมินนีพูดตรงดีนะครับ!” ประธานซุนผูม้ ีพงุ พลุย้

หัวเราะและเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วย

64
“ฉันพูดเรืองจริงนีคะ!” ซีเหมินจินเหลียนตอบยิมๆ เธอ
เห็นหลินเสวียนหลานกําลังคุยอยูก่ บั เถ้าแก่โจวจึงรีบเดิน
เข้าไปหา เธอต้องรีบคุยเรืองขอเก็บหินหยกก้อนใหญ่
ยักษ์ไว้ทีนีชัวคราวให้เสร็จเรียบร้อยเสียก่อน และดู
เหมือนว่าเรืองซือบ้านจะเป็ นเรืองเร่งด่วนทีสุดในตอนนี
มิเช่นนันเธอจะเอาหินหยกพวกนีไปเก็บไว้ทีไหน

“เถ้าแก่โจวคะ เรืองเงินค่าสินค้า...” ซีเหมินจินเหลียน

พูดพร้อมรอยยิม

“เชิญคุณซีเหมินนังก่อนครับ ผมได้รบั ค่าสินค้าเรียบร้อย

แล้ว เดียวคุณให้คนไปขนหินหยกได้เลยนะครับ” เถ้าแก่

65
โจวยิมจนตาหยี

“คือว่า ฉันมีเรืองอยากปรึกษาเถ้าแก่โจวหน่อยค่ะ” ซีเห

มินจินเหลียนยิมแหยๆ ส่วนหลินเสวียนหลานได้แต่
เบือนหน้าหนีดว้ ยความลําบากใจเพราะมองหน้าเธอไม่
ติด

“อ้อ!” เถ้าแก่โจวถามด้วยความระแวง “คุณซีเหมินคงไม่

ได้คิดทีจะคืนสินค้าใช่ไหมครับ” หลินเสวียนหลานคงไม่
ได้ไปพูดอะไรให้เธอฟั งจนทําให้เธอคิดคืนสินค้าหรอก
นะ เธอจะทําแบบนีไม่ได้เด็ดขาด วงการหวยหยกมีกฎ
กติกาว่าซือหวยหยกแล้วห้ามคืนเด็ดขาด มิเช่นนันหิน
หยกทีถูกขายออกไปในราคาสูงแต่ผา่ ออกมาไม่มีหยก
แล้วผูซ้ ือมาขอคืนสินค้ากับผูข้ ายจะทําอย่างไร ถ้าทํากัน
66
แบบนีต่อไปใครจะกล้าทําธุรกิจหวยหยกอีกเล่า

“ไม่ใช่อย่างนันค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนรีบส่ายหน้าปฏิเสธ
เป็ นพัลวัน “เพียงแต่ทางคุณชายหลินไม่คอ่ ยสะดวก ฉัน
ก็เลยอยากจะขอยืมสถานทีของเถ้าแก่โจวเอาไว้เก็บหิน
หยกพวกนีสักพัก เพราะฉันยังไม่อยากผ่าหินหยกก้อน
ใหญ่สดุ นันน่ะค่ะ”

“อย่างนีนีเอง!” เถ้าแก่โจวรูส้ กึ โล่งอกไปหนึงเปลาะ ตอน

นีเขาไม่หว่ งเรืองทีซีเหมินจะคืนสินค้าแล้ว แต่ใครจะเดา
ใจผูห้ ญิงได้ละ่ เพราะถ้าเจ้าหล่อนมีปัญหาขึนมาเมือ
ไหร่คงได้ปวดหัวแน่ อีกอย่างถ้าเธอเกิดมีปัญหาขึนมา
จริงๆ คงไม่ดีตอ่ ธุรกิจของเขาเป็ นแน่ ขอแค่เธอไม่คืน
สินค้า อะไรๆ ก็คยุ กันได้อยูแ่ ล้ว “คุณซีเหมินวางใจได้
67
เครดิตของผมในตลาดค้าของเก่าแห่งนีเชือถือได้แน่นอน
ครับ คุณซีเหมินเก็บของไว้ทีนีได้อย่างสบายใจเลยครับ”

“ขอบคุณเถ้าแก่มากๆ เลยนะคะ!” ซีเหมินจินเหลียนรีบ

พูดขอบคุณเถ้าแก่โจวเป็ นการใหญ่

“ไม่ตอ้ งเกรงใจ ผมหวังว่าต่อไปคุณซีเหมินจะกรุณามา

อุดหนุนผมอีกบ่อยๆ นะครับ แล้วคุณซีเหมินจะผ่าหยก
ตอนนีเลยหรือว่าจะรออีกสักหน่อยครับ” เถ้าแก่โจวถาม

ขณะทีซีเหมินจินเหลียนกําลังจะตอบคําถามเถ้าแก่โจวก็
มีชายหญิงสองคนแทรกตัวเข้ามา หนึงในนันทักทายเถ้า
แก่โจวอย่างสนิทสนมว่า “เหล่าโจว คุณนีมันเหลือเกิน

68
จริงๆ เลยนะ มีคนผ่าหยกออกมาเป็ นหยกเนือแก้วสี
เขียวสดก็ไม่เห็นบอกกันบ้างเลย”

ซีเหมินจินเหลียนหันไปมองคนทีกล่าวทักทายเถ้าแก่โจว
เขาเป็ นชายวัยกลางคนอายุประมาณสามสิบห้าหรือ
สามสิบหกปี สวมชุดสูทสุดเนียบ ผมถูกหวีจนเรียบแปล้
หน้าตาทีพอไปวัดไปวาได้เมือสวมชุดทีดูดีก็ทาํ ให้ภาพ
ลักษณ์โดยรวมดูดีไม่นอ้ ย แต่เธอกลับรูส้ กึ ได้วา่ สายตาที
เขามองมาทีเธอนันแฝงความดูแคลนอยูใ่ นนัน

แต่เธอก็ไม่เคยมีเรืองกับเขามาก่อนนีนา ข้างกายเขามี
หญิงสาวอายุราวๆ สามสิบกว่าๆ ทีดูสวยยวนใจยืนอยู่
เคียงข้าง ทีซีเหมินจินเหลียนใช้คาํ ว่าสวยยวนใจกับหญิง
คนนันเพราะเธอดูสวยมาก และดูยวยวนใจมากด้
ั วยเช่น
69
กัน ซีเหมินจินเหลียนไม่แน่ใจว่าเป็ นเพราะเธอแต่งตัวได้
สวยยวนใจหรือเปล่า โดยเฉพาะลิปสติกสีมว่ งทีแต่ง
แต้มบนเรียวปากและผมทีถูกย้อมเป็ นสีมว่ งของเธอ ซีเห
มินจินเหลียนรูส้ กึ ว่ามันให้ความรูส้ กึ ยัวยวน...จนกลบ
ความสวยงามตามธรรมชาติของเธอเกือบหมด

ซีเหมินจินเหลียนแอบคิดว่าหากหญิงสาวคนนีล้าง
เครืองสําอางอันหนาเตอะบนใบหน้าออก เธอคงสวย
กว่านีมากนัก

หลินเสวียนหลานแอบสะกิดและส่งสายตาให้ซีเหมินจิ
นเหลียน เธอจึงเข้าใจได้ในทันทีวา่ ชายคนนันต้องเป็ น
อารองของเขาทีชือหลินเจิงแน่นอน ลองพิศดูให้ดีแล้ว
หน้าตาของทังสองคนก็ดลู ะม้ายคล้ายกันอยู่ เพียงแต่
70
หลินเสวียนหลานดูหล่อเหลากว่ามากเท่านันเอง

เท่าทีหลินเสวียนหลานเคยเล่าให้ฟัง เดิมทีหญิงสาวคน
นีเป็ นดาราภาพยนตร์ รูปร่างหน้าตาดีแต่นิสยั แย่เอา
เรือง รูส้ กึ ว่าจะชือ...หวังเซียงฉิน

หลินเสวียนหลานเล่าให้ซีเหมินจินเหลียนฟั งว่าหลังจาก
หวังเซียงฉินแต่งงานกับหลินเจิงแล้ว ดูหวังเซียงฉินจะ
เกลียดขีหน้าเขามาก ซีเหมินจินเหลียนฟั งแล้วครุน่ คิด
จากนันก็ยมแต้
ิ ถ้าเปลียนมาเป็ นเธอ เธอเองก็คงไม่ชอบ
หน้าเขาเหมือนกัน อะไรก็ตามทีเกียวข้องกับเรืองผล
ประโยชน์ก็คงไม่มีใครยอมใครทังนัน เฉกเช่นเดียวกัน
กับเรืองทีหวังหมิงหยางดูถกู ว่าเธอจนจนไม่สนใจความ
รักทีฝ่ าฟั นด้วยกันมาตังสามปี นนอย่
ั างไรล่ะ ส่วนหวังเซี
71
ยงฉินก็คงหวังว่าจะได้ครอบครองทรัพย์สมบัติของ
บริษัทหลินซือจิวเวลรี แล้วจะให้หวังเซียงฉินชอบหน้า
เขาได้อย่างไร

72
ตอนที 6 สูงค่าดังทองพันชัง

เถ้าแก่โจวทักทายหลินเจิงและภรรยา จากนันซีเหมินจิ
นเหลียนจึงพูดขึน “เถ้าแก่โจวคะ รบกวนหาคนมาช่วย
ขนหินหยกทีจะผ่าออกมาให้หน่อยนะคะ!”

“ครับ ทุกคนกําลังรออยูพ่ อดีเลย!” เถ้าแก่โจวตอบพลาง

เรียกให้พนักงานชายสองคนตามซีเหมินจินเหลียนเข้า
ไปข้างใน

ซีเหมินจินเหลียนเดินเข้าไปดูหินหยกทีโกดังหลังร้าน หิน
73
หยกทีเธอเลือกซือเอาไว้ตงแต่
ั เมือวานถูกวางกองแยกไว้
ต่างหาก เธอหยิบหินหยกก้อนเล็กทีเถ้าแก่โจวแถมให้ฟรี
ออกมาก่อน รวมทังหินหยกสีแดงลายจุดสีทองอีกก้อน
หยกทีสวยงามขนาดนีต่อให้ไม่มีราคาค่างวดใดๆ เลย
เธอก็จะเอามาทําเป็ นเครืองประดับให้ได้ เธอจะมอบให้
เพือนรักจินอ้ายหัวเพือเป็ นของขวัญสักชิน ส่วนทีเหลือ
เธอจะเก็บไว้เอง

แขกผูม้ าเยือนเห็นซีเหมินจินเหลียนทีกําลังกํากับให้
พนักงานชายสองคนช่วยกันขนหินหยกออกมา ต่างพา
กันมองดูหินหยกพวกนันตาไม่กะพริบ บางคนถึงขันเข้า
มาดูหินหยกใกล้ๆ

ซีเหมินจินเหลียนไม่ได้สนใจการกระทําเหล่านัน ส่วน
74
พนักงานชายทังสองเห็นเรืองพวกนีจนชินเสียแล้ว ทัง
สองปลีกตัวออกมาเพือให้แขกทังหลายสามารถสังเกต
การณ์ได้อย่างสะดวก

ในวงการหวยหยกนัน ทุกคนมีแต่จะกระจายข่าวดีเว้น
ข่าวร้าย เรืองแขกทีถูกเชิญให้มาร่วมสังเกตการณ์ในครัง
นีก็เช่นกัน หากว่ากันตามความเป็ นจริงแล้ว ต่อให้เถ้า
แก่โจวเป็ นคนออกปากเชิญเองก็คงไม่สามารถเชิญแขก
สําคัญให้มาดูนกั เสียงโชคหน้าใหม่ได้ในเวลากระชันชิด
เช่นนีหรอก แต่ทงหมดทั
ั งมวลนันเป็ นเพราะเรืองทีเมือ
วานนีซีเหมินจินเหลียนผ่าหยกออกมาเป็ นหยกเนือ
แก้วสีเขียวสดก้อนใหญ่ตา่ งหากเล่าทีทําให้แขกคน
สําคัญสนใจมาร่วมชมการผ่าหยกในครังนี

75
เถ้าแก่โจวลิงโลดมากทีหินหยกในร้านผ่าออกมาเป็ น
หยกเนือแก้วสีเขียวสด เป็ นธรรมดาทีเขาจะต้องป่ าว
ประกาศข่าวดีนีออกไปให้ทกุ คนได้รบั รู ้ และการผ่าหยก
ของซีเหมินจินเหลียนในวันนีก็เป็ นฝี มือของเขาอีกนัน
แหละทีตังใจกระจายข่าวนีออกไป โดยเฉพาะอย่างยิง
เรืองหินหยกก้อนใหญ่ยกั ษ์ทีซีเหมินจินเหลียนทุม่ ทุนซือ
ไปในราคาสองล้านกว่าๆ ก้อนนัน

เถ้าแก่โจวรูส้ กึ ย้อนแย้งอยูใ่ นใจ ใจหนึงคิดว่าหากซีเหมิ

นจินเหลียนผ่าหินหยกออกมาแล้วเป็ นหยกสีเขียวอีก
มันต้องส่งผลดีตอ่ ธุรกิจของเขาอย่างแน่นอน แต่อีกใจ
หนึงกลับรูส้ กึ แปลกพิกล... เขากําลังอิจฉาเธอ ตัวเขาทํา
ธุรกิจหวยหยกมานานนับสิบปี เห็นหยกเนือแก้วสีเขียว
สดมาแล้วมิใช่นอ้ ย แต่หยกเนือแก้วสีเขียวสดขนาดใหญ่

76
แบบทีซีเหมินจินเหลียนผ่าเจอนันถือว่าน้อยมาก เขาคง
ไม่รูส้ กึ เช่นนีหากคนทีซือหินหยกก้อนนันไปเป็ นตาหวัง
หรือหลินเสวียนหลาน แต่นี...มันกลับตกไปอยูใ่ นมือของ
คนทีไม่รูเ้ รืองหวยหยกเลยอย่างซีเหมินจินเหลียนเสียนี
ทําไมเธอถึงได้โชคดีขนาดนีกันนะ

ผูช้ มทีมาร่วมสังเกตการณ์ตรวจดูหินหยกเหล่านันจนพอ
ใจแล้วจึงถอยห่างออกมา แต่ละคนต่างแฝงแววผิดหวัง
เล็กๆ ไว้บนใบหน้า ลักษณะภายนอกของหินหยกพวกนี
ก็ธรรมดาเสียเหลือเกิน ธรรมดาเสียจนพวกเขาไม่เห็น
อยูใ่ นสายตา

ไม่ส.ิ ..หินหยกพวกนีเป็ นหินหยกลักษณะเลวทีต้องผ่า

แพ้แน่ๆ ต่างหาก ไม่มีทางเป็ นหยกสีเขียวอย่างแน่นอน
77
หรือต่อให้เป็ นหยกจริงก็คงเป็ นแค่หยกเนือถัวเขียวหรือ
หยกเนือดอกไม้เขียวทีนําไม่งามอย่างแน่นอน

หลินเสวียนหลานไม่อาจช่วยซีเหมินจินเหลียนผ่าหยก
เหมือนเช่นทุกครัง เพราะว่ามีหลินเจิงกับภรรยาร่วมวง
อยูด่ ว้ ย เมือเป็ นเช่นนีซีเหมินจินเหลียนจึงเดินไปหยิบหิน
หยกเปลือกทรายดําก้อนเล็กขึนมา นอกจากก้อนเล็ก
มากและเป็ นของแถมฟรีแล้ว มันยังดูแย่มากอีกต่างหาก
แต่พอถือเอาไว้ในมือแล้วเธอก็อดทีจะแอบใช้พลังพิเศษ
ส่องดูไม่ได้อีกเช่นเคย

เป็ นอย่างทีคิดไว้ไม่มีผิด หินหยกก้อนนีเป็ นเพียงแค่หิน

ธรรมดาทีไร้คา่ เท่านัน คนทีคิดอยากได้ลาภก้อนโตจาก
การเสียงโชคจากหวยหยกนันไม่ใช่เรืองง่ายเลยจริงๆ
78
เนืองจากหินหยกก้อนนีเล็กมากจึงไม่จาํ เป็ นต้องใช้
เครืองตัดหินหยก ใช้เพียงแค่เครืองเจียไฟฟ้าเจียเปลือก
หยกออกก็เพียงพอแล้ว พนักงานชายทังสองของเถ้าแก่
โจวคล่องแคล่วและรูง้ านเป็ นอย่างดี พวกเขารีบส่ง
เครืองเจียไฟฟ้าให้ซีเหมินจินเหลียนทันที

ซีเหมินจินเหลียนรับเครืองเจียไฟฟ้ามาจากพนักงาน เขา
แนะนําวิธีใช้ให้เธอจนเข้าใจ เธอเป็ นเด็กบ้านนอกทีเคย
ทํางานลําบากมาบ้าง เรืองแค่นีไม่ครณามือเธอหรอก
เธอเปิ ดสวิตช์ วางหินหยกเรียบร้อย จากนันจึงลงมือเจีย
เปลือกหยกออก เธอใช้เวลาไม่นานก็เจียเปลือกหยก
ออกทังก้อน สิงทีปรากฏแก่สายตาคือก้อนหินสีขาวๆ ที
ไม่มีหยกเลยแม้แต่นิดเดียว

79
ผูช้ มทังหลายต่างถอนหายใจด้วยความผิดหวังไปตามๆ
กัน สายตาของหลินเจิงมีแววเหยียดหยามอยูน่ ิดๆ ส่วน
หวังเซียงฉินนันทําเสียงฮึมเบาๆ ท่าทางดูหมินถินแคลน
นันฉายชัดอยูเ่ ต็มใบหน้า หลินเสวียนหลานรีบเข้ามาพูด
ปลอบใจซีเหมินจินเหลียนว่าเป็ นธรรมดาทีโอกาสผ่าแพ้
สูงกว่าผ่าชนะอยูแ่ ล้ว อย่าได้เสียใจไปเลย

ซีเหมินจินเหลียนไม่ได้รูส้ กึ เสียใจเลยสักนิด เธอหันไป

ยิมให้หลินเสวียนหลาน เขาไม่รูว้ า่ ทําไมตัวเองถึงได้รูส้ กึ
ว่ารอยยิมของซีเหมินจินเหลียนนันซ่อนความหมายที
ยากจะคาดเดาบางอย่างเอาไว้ มันเหมือนรอยยิมเจ้า
เล่หไ์ ด้ใจของจิงจอกน้อย เธอผ่าหยกแพ้แล้วยังมีอะไรให้
เธอร่าเริงได้อยูอ่ ีก ซีเหมินจินเหลียนไม่ปล่อยให้หลิน

80
เสวียนหลานสงสัยนาน เธอรีบเรียกให้พนักงานขนหิน
หยกเปลือกทรายขาวก้อนสีเหลียมไปวางไว้บนเครืองตัด
หินหยกทันที เพือความสมจริง เธอแกล้งทําทีใช้มือลูบ
หินหยกเพือตรวจตราดูความเรียบร้อย แต่ความจริงแล้ว
เธอแอบใช้พลังพิเศษส่องดูสีเขียวติดเปลือกอันน้อยนิด
นันต่างหาก

ไอ้สีเขียวติดเปลือกอันน้อยนิดนีแหละทีเป็ นกุญแจ
สําคัญในครังนี การลงมีดครังนีมีคา่ ดังทองพันชัง ถ้า
พลาดผ่าผิดทีแล้วผ่าเอาสีเขียวติดเปลือกออก ต้องยอม
รับว่าขาดทุนแน่แล้ว เรืองขาดทุนไม่คอ่ ยเท่าไหร่ แต่นี
เธอคิดทีจะเอาหินหยกก้อนนีแก้เผ็ดหลินเจิงแทนเหลิ
นเสวียนหลานนีสิสาํ คัญ

81
ผูช้ มทังหลายเห็นหินหยกก้อนใหม่ลกั ษณะภายนอกดูดี
อีกทังก้อนใหญ่กว่าเดิมมากนัก ทําให้ทกุ คนเริมกระชุ่ม
กระชวยขึนมาอีกครัง ต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์หินหยก
ก้อนใหม่กนั อีกครัง

ซีเหมินจินเหลียนไม่ได้สนใจสิงทีคนอืนๆ วิพากษ์วิจารณ์
เลยสักนิด ไหนๆ หินหยกก้อนนีก็เอาไว้ตบตาเพือหลอก
ขายคนอืนแต่แรกอยูแ่ ล้วนี

หลังจากยกหินหยกวางลงบนเครืองตัดหินหยกใน
ตําแหน่งทีต้องการเรียบร้อยแล้ว ซีเหมินจินเหลียนก็วาด
เส้นลงบนตําแหน่งทีตัวเองใช้พลังพิเศษดูเอาไว้เรียบ
ร้อย เธอเปิ ดเครืองตามทีพนักงานชายบอก จับด้ามจับ
แล้วค่อยๆ ลงมีดผ่าลงไปบนหินหยก เสียงของใบมีดที
82
กําลังหมุนตัดลงบนหินหยกจนเกิดเสียงดังกึกก้อง ทุก
คนทีมุงดูกนั อยูพ่ ากันเงียบกริบและลุน้ ด้วยความตืนเต้น
ไปกับซีเหมินจินเหลียน

แต่ซีเหมินจินเหลียนกลับไม่รูส้ กึ ตืนเต้นเลยแม้แต่นอ้ ย
เธอจับด้ามจับของเครืองตัดหินหยกแล้วลงมีดอย่างมัน
คง รอจนใบมีดหยุดหมุน จากนันเธอก็ใช้นิวมือเรียวยาว
ขาวนวลแกะเปลือกหยกชินบางๆ ออกอย่างเบามือ

หลินเสวียนหลานไม่อาจช่วยซีเหมินจินเหลียนผ่าหิน
หยกได้ ทําให้เขาเป็ นกังวลจนต้องคอยยืนอยูข่ า้ งๆ เธอ
เขาจึงเห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจน พอเห็นว่ามีสีเขียว
โผล่ออกมาก็รูส้ กึ โล่งอกขึนมาทันที มีหยกสีเขียวจริง
ด้วย แถมยังเป็ นหยกเนือแก้วอีกต่างหากหรือนี
83
ซีเหมินจินเหลียนโชคดีอะไรอย่างนีนะ ผูค้ นทีเห็นว่า
หลินเสวียนหลานมีสีหน้าเปลียนไปต่างก็มงุ กันเข้ามาดู
หินหยกทีถูกเปิ ดเปลือกออกขนาดเท่าฝ่ ามือปรากฏหยก
สีเขียวสดสวยให้ประจักษ์แก่สายตา แถมยังเป็ นหยก
เนือแก้วอีกต่างหาก

พนักงานของเถ้าแก่โจวรีบยกนํามาหนึงกะละมัง ซีเหมิ
นจินเหลียนวักนําขึนมาพรมลงบนหินหยกบริเวณทีเปิ ด
เปลือกหยกไว้ ทําให้สีเขียวทีเห็นยิงมีเขียวสดมากยิงขึน
สีสนั สวยงามจนทําให้คนหลงรัก

“สองล้าน!” เฉินเฉิน ประธานกรรมการบริษัทเซิงเต๋อ

84
จิวเวลรีเสนอขึน เขาแทรกตัวผ่านผูค้ นทีมุงดูกนั อยู่

จนมาถึงด้านหน้า จากนันก็รบี สํารวจหินหยกก้อนดัง

กล่าวด้วยการส่องไฟฉายกําลังสูงลงบนก้อนหินหยก

ซีเหมินจินเหลียนเริมรูส้ กึ กังวลขึนมาบ้างแล้ว หรือว่านัก

ธุรกิจทีเล่นหวยหยกเห็นแค่รอยทีเปิ ดเปลือกหยกแค่นีก็รู ้
แล้วว่าหินหยกพวกนีไม่มีคา่ เป็ นแค่สีเขียวติดเปลือก
เท่านัน

85
ตอนที 7 ทําอะไรไม่ปรึกษากันก่อน

ประธานเฉินยกไฟฉายขึนมาส่องดู มันเป็ นหยกสีเขียว

สดใสแวววาวเหมือนกับก้อนหยกทีเขาซือกลับไปเมือ
วานนีไม่มีผิด เมือใช้ไฟฉายส่องทะลุเข้าไปจึงเห็นว่าเนือ
86
หยกโปร่งใสมาก ซึงเป็ นเครืองยืนยันได้อย่างแน่นอนว่า
มันเป็ นหยกเนือแก้วจริงๆ และสิงทีสําคัญทีสุดในตอนนี
คือมีเนือหยกซ่อนอยูเ่ ท่าไหร่ หากเป็ นหยกสีเขียวสดใส
แวววาวทังก้อนจริงๆ นันย่อมหมายความว่าหยกก้อนนี
ต้องมีคา่ มากกว่าหยกก้อนเมือวานนีอย่างแน่นอน

ด้วยเหตุนีเขาจึงไม่รงรอให้
ั ซีเหมินจินเหลียนผ่าหยกเพิม
ด้วยการเสนอราคาสูงถึงสองล้านหยวนให้เธอโดยไม่
รูส้ กึ เสียดายเลย หากเธอผ่าจนหมดแล้วได้เป็ นหยกทัง
ก้อนขึนมาจริงๆ เขาเกรงว่าเงินยีสิบล้านก็คงซือไม่ได้อีก
แล้ว แต่การซือหินหยกก้อนนีในเวลานีถือว่ามีความ
เสียงสูงมาก เพราะถ้าผ่าออกมาแล้วมีแค่สีเขียวติด
เปลือกอย่างทีเห็นกันบ่อยๆ ก็เท่ากับว่าเงินสองล้านของ
เขาต้องหายวับไปกับตาเช่นกัน แต่ก็อย่างว่า ขึนชือว่า

87
นักเสียงโชคก็ชอบลุน้ ลาภลอยกันทังนัน ไม่เสียงแล้วจะ
ได้กาํ ไรมหาศาลได้อย่างไร

ประธานเฉินเป็ นนักเสียงโชคมืออาชีพทีเข้าใจเรืองการ
ลงทุนและผลกําไรเป็ นอย่างดี เขายินดีทมุ่ เงินสองล้าน
เพือเสียงโชคดูสกั ตัง แต่หากมีคนเสนอราคาทีสูงกว่า
สองล้านเขาเองก็คงไม่สู้ เพราะเขาคิดว่าราคานีมันสูง
มากเกินพอแล้ว

เมือวานนีซีเหมินจินเหลียนผ่าหินหยกออกหมดจนเหลือ
เป็ นก้อนหยกทังก้อนแล้วค่อยขายออกไป การซือก้อน
หยกทังก้อนแบบนันเป็ นการรับประกันว่าคนซือไม่ขาด
ทุนแน่นอน แต่มนั ก็ทาํ ให้กาํ ไรหดหายไปมากด้วยเช่น
กัน นีจึงเป็ นอีกหนึงเหตุผลทีเขายอมทุม่ เสนอราคาทีคิด
88
ว่าสูงทีสุดออกไปก่อน เผือผ่าออกมาแล้วเป็ นหยกทัง
ก้อนเขาก็จะได้กาํ ไรมหาศาลแทน

หลังจากทีประธานเฉินเสนอราคาสองล้านออกไปแล้ว
คนทีเหลือก็ได้แต่มองหน้ากันด้วยความเงียบ หินหยก
ก้อนนันถูกเปิ ดเปลือกหยกออกมาขนาดเท่าฝ่ ามือเท่า
นัน คงมีแต่สวรรค์เท่านันทีรูว้ า่ ส่วนทีเหลือทีซ่อนอยูใ่ ต้
เปลือกหยกนันเป็ นเพียงแค่หินธรรมดาหรือเป็ นหยกลํา
ค่า มันเสียงมากเกินไปสําหรับพวกเขา โดยเฉพาะนัก
ธุรกิจจิวเวลรีเจ้าเล็กๆ ยิงไม่กล้าเสียงเข้าไปใหญ่

สําหรับประธานสวีแห่งบริษัทเสียงฟงจิวเวลรีนัน เขาแค่
แวะมาดูบรรยากาศการผ่าหยกเท่านันโดยไม่คิดทีจะซือ
อยูแ่ ล้ว
89
ประธานเฉินเห็นท่าทีของประธานสวีแล้วก็รูส้ กึ ดีใจทีไม่
มีคแู่ ข่ง ทันใดนันหลินเจิงกลับแทรกตัวเข้ามา ในเมือซีเห
มินจินเหลียนยังสงวนท่าทีอยูแ่ ละตัวเขาเองก็ดสู นิ ค้า
เสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาจึงจําเป็ นต้องถอยออกมาเพือให้
คนอืนได้ดสู นิ ค้าต่อ

ซีเหมินจินเหลียนมองดูหลินเจิงทีใช้ไฟฉายกําลังสูงส่อง
ดูหยกตรงทีเปิ ดเปลือกแล้วอยูส่ กั พัก จากนันก็เริม
สํารวจดูจดุ อืนๆ เขาใช้มือลูบคลําเปลือกหินหยก แล้วใช้
แว่นขยายส่องดูลกั ษณะเปลือกหยกอย่างละเอียดถีถ้วน

“เปลือกหยกนีดูแล้วก็ไม่ได้ดีอะไร!” หลินเจิงเงยหน้าขึน

90
มองซีเหมินจินเหลียนด้วยสีหน้าท้าทาย

ซีเหมินจินเหลียนขีเกียจพูดมากจึงได้แต่ปันหน้ายิมให้
เธอคิดในใจ “จะหลอกขายคุณนีแหละ!”

ประธานเฉินเบือหลินเจิงเหมือนกัน จึงหันไปถามซีเหมิ
นจินเหลียน “คุณซีเหมิน ผมให้สองล้าน คุณจะขายหรือ
เปล่าครับ?”

ซีเหมินจินเหลียนทําทีวา่ กําลังลังเลใจอยู่ จุดประสงค์

ของเธอคือรอให้หลินเจิงเสนอราคามาก่อน เพราะคนที
เธอจะหลอกขายของให้คือหลินเจิง ไม่ใช่นกั ธุรกิจมือ
อาชีพอย่างประธานเฉินทีอยูต่ รงหน้า

91
“เอาอย่างนีอย่างนีดีไหมคะ รอให้คณ
ุ หลินดูสนิ ค้าให้
เสร็จเรียบร้อยก่อนแล้วเราค่อยมาคุยกัน”

“สองล้านสามแสนหยวน ผมซือเลย!” หลินเจิงทําเสียง

ฮึม ก็แค่เงินสองล้านกว่าหยวน เงินแค่นีเขามีปัญญา
จ่ายอยูแ่ ล้ว

ประธานเฉินมองค้อนหลินเจิงเสียวงใหญ่ เขาหันมาผงก
ศีรษะพร้อมยิมอย่างเป็ นมิตรให้ซีเหมินจินเหลียน เธอ
เองก็ได้แต่สง่ ยิมแสดงความเสียใจกลับไปให้เขา

เรืองนีคงโทษซีเหมินจินเหลียนไม่ได้ เพราะทุกคนต่างรูด้ ี

92
ว่าในแวดวงธุรกิจค้าหยกนันคนทีเสนอราคาสูงกว่าย่อม
เป็ นผูช้ นะ ต่อให้ไม่มีโอกาสทําธุรกิจร่วมกัน แต่มิตรภาพ
จะยังคงอยูเ่ สมอ สําหรับคนทีชอบโผล่มาก่อกวนกลาง
อากาศแบบนี เป็ นใครก็คงไม่พอใจด้วยกันทังนัน

“อารองครับ นีอารองจะซือในนามส่วนตัวหรือซือในนาม
บริษัทครับ?” หลินเสวียนหลานถามแทรกขึน “อารองน่า
จะทราบดีนะครับว่าก่อนทีคุณปู่ จะไปพม่า ท่านก็ได้
กําชับหนักหนาว่าไม่ให้ใช้เงินสดก้อนใหญ่”

ยังไม่ทนั ทีหลินเจิงจะตอบหลินเสวียนหลาน หวังเซียง

ฉินก็ขดั ขึนด้วยท่าทียโสโอหัง “เสวียนหลานพูดแบบนี
เราก็ซือไว้ในนามตัวเองดีกว่าค่ะ คนอืนจะได้เอาไปพูด
ไม่ได้วา่ เราเอาเปรียบบริษัท”
93
ซีเหมินจินเหลียนค่อยๆ ยกยิมมุมปากราวจิงจอกน้อย
จอมเจ้าเล่ห ์ เธอพอใจกับผลลัพธ์นีเป็ นอย่างมาก เธอได้
แต่สมนําหน้าพวกเขา ก็ใครใช้ให้พวกเขาทําอะไรไม่
ปรึกษากันก่อนล่ะ! สิงทีเธอภาวนาเอาไว้ก็คือขอให้พวก
เขาซือหินหยกก้อนนีเอาไว้ในนามส่วนตัว เพราะหาก
พวกเขาซือไว้ในนามบริษัทหลินซือจิวเวลรี สุดท้ายพอ
ผ่าออกมาแล้วเป็ นเพียงหินไร้คา่ คนทีต้องรับผิดชอบก็
คือหลินเสวียนหลานอยูว่ นั ยังคํา พวกเขาซือเอาไว้เอง
แบบนีดีแหละดีทีสุดแล้ว เธอไม่เกียงอยูแ่ ล้วทีมีคนมา
เสนอเงินให้ตงสองล้
ั านสามแสนหยวน เพราะเธอกําลัง
อยากซือรถยนต์สกั คันอยูพ่ อดี อืม...ซือรถปอร์เช่หรือว่า
รถบีเอ็มดับเบิลยูดีนะ เอ๊ะ...หรือจะซือรถสปอร์ตเมอร์เซ
เดส-เบนซ์รุน่ ล่าสุดดี เอาสีอะไรดีละ่ ? สีแดงหรือว่าสี

94
เหลือง? อืม...สีนาเงิ
ํ นเข้มก็ไม่เลวเหมือนกัน

“จริงไหมคะคุณซีเหมิน?” หวังเซียงฉินเดินนวยนาดมา
หยุดอยูต่ รงหน้าซีเหมินจินเหลียน หวังเซียงฉินมองหน้า
แล้วละสายตาไปมองดูมือของซีเหมินจินเหลียนอยูเ่ ป็ น
นานสองนานแล้วพูดขึน “คุณซีเหมิน เราไม่มีเงินสดติด
ตัวเยอะขนาดนัน ไหนๆ เราก็เป็ นครอบครัวเดียวกัน คุณ
จะ...”

ซีเหมินจินเหลียนไม่รอให้หวังเซียงฉินพูดจบ เธอรีบตอบ
แทรกขึนพร้อมรอยยิมน้อยๆ “ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่
เคยรูจ้ กั คุณมาก่อน ถ้าพวกคุณอยากจะซือหินหยกก้อน
นี รบกวนโอนเงินตามยอดทีเสนอเมือสักครูน่ ีทันทีดว้ ย
นะคะ ถ้าไม่ซือก็รบกวนหลีกทางด้วยค่ะ ฉันจะได้ตกลง
95
ราคากับประธานเฉินค่ะ” ครอบครัวเดียวกัน? เธอกับ
หล่อนเป็ นครอบครัวเดียวกันตังแต่เมือไหร่?

เมือหวังเซียงฉินถูกตอกกลับแบบนีก็หมดอารมณ์ทนั ที
เธออยากจะอาละวาดเสียให้รูแ้ ล้วรูร้ อด แต่ตอ่ หน้า
ธารกํานัลเช่นนีเธอจะแสดงกิรยิ าเช่นนันไม่ได้เด็ดขาด
สายตาทีจ้องมองซีเหมินจินเหลียนยิงมีแต่ความดูถกู
เหยียดหยาม เธอจ้องมองซีเหมินจินเหลียนอยูอ่ ย่างนัน
เป็ นนานสองนานก่อนทีจะพูดจาเสียดสีซีเหมินจิ
นเหลียน “ทีคุณมาติดพันเสวียนหลาน คิดว่าคนอืนเขา
ไม่รูเ้ จตนาของคุณหรืออย่างไร?”

“อาสะใภ้รองครับ ผมกับจินเหลียนเป็ นแค่เพือนกันเท่า

นัน กรุณาอย่าพูดจาเหลวไหล!” หลินเสวียนหลานชักสี
96
หน้า

ซีเหมินจินเหลียนมองหวังเซียงฉินด้วยความเย็นชาแล้ว
หันไปถามหลินเจิง “คุณหลินคะ ตกลงคุณจะซือหรือ
เปล่าคะ ถ้าไม่มีปัญญาจ่ายก็กรุณาอย่าเสนอราคาพรํา
เพรือ ทุกคนพิจารณาดูกนั เอาเองนะคะว่านีมันเกิดอะไร
ขึนกันแน่”

ประธานเฉินแห่งบริษัทเซิงเต๋อทีเก็บความโมโหไว้ในใจ
เรืองทีหลินเจิงเข้ามาก่อกวนการซือขายของเขาเมือสัก
ครูไ่ ด้ยินดังนันก็พดู ขึนด้วยเสียงอันดัง “ใช่ หลินเจิง ถ้า
คุณจะซือก็รบี จัดการให้เรียบร้อย อย่ามัวแต่อิดออด
แบบนี ถ้าไม่ซือก็หลีกไป แล้วอย่าปล่อยให้ภรรยาของ
คุณมาหาเรืองคุณซีเหมินแบบนี ซือขายกันไม่ได้ก็ตอ้ ง
97
รูจ้ กั รักษานําใจกันบ้าง!”

ใช่วา่ หลินเจิงจะไม่ปัญญาจ่ายเงินสองล้านสามแสน
หยวน เขาเป็ นถึงลูกชายคนรองของบริษัท หลินซี
อจิวเวลรี ย่อมมีทรัพย์สนิ ส่วนตัวอยูพ่ อควร เดิมทีเขา
หวังให้หวังเซียงฉินเจรจาขอลดราคากับซีเหมินจิ
นเหลียน ถ้าเป็ นไปได้ก็ขอยังไม่ตอ้ งจ่ายเงิน เขาจะผ่า
หยกทีนีทันที และทันทีทีผ่าออกมาแล้วเป็ นหยกเนือ
แก้วสีเขียวสดเขาก็จะขายต่อทันทีให้ได้กาํ ไรเป็ นกอบ
เป็ นกําแล้วค่อยจ่ายเงินให้ซีเหมินจินเหลียน แต่ถา้ ผ่าแพ้
จนขาดทุน เขาก็จะตีเนียนยือเวลาจ่ายเงินออกไปเรือยๆ
หรือไม่จ่ายเงินก้อนนีอีกเลย

หลินเจิงเห็นว่าซีเหมินจินเหลียนกับหลินเสวียนหลานนัน
98
ค่อนข้างจะสนิทสนมกัน มีหรือทีคนอย่างเขาจะดูไม่
ออกว่าผูห้ ญิงพวกนีมีเจตนาอะไรแอบแฝงอยู?่ มีผหู้ ญิง
คนไหนบ้างทีไม่อยากแต่งเข้าตระกูลทีรํารวยอย่างพวก
เขา ผูห้ ญิงทุกคนล้วนอยากเป็ นหงส์อยูบ่ นทีสูงกันทังนัน
ส่วนหลานชายของเขารูปร่างหน้าตาดี เป็ นชายหนุ่ม
สมบูรณ์แบบทีสาวๆ หมายปอง เขาไม่เชือหรอกว่าซีเหมิ
นจินเหลียนจะไม่คิดอะไรกับหลินเสวียนหลานเลย แต่
เมือครูท่ ีหวังเซียงฉินเดินเข้าไปคุยกับซีเหมินจินเหลียน
เพียงไม่กีคําก็ถกู ตอกกลับหน้าหงาย ความรูส้ กึ นีเขาเอง
ก็รบั ไม่ได้เช่นเดียวกัน แล้วยังจะมีประธานเฉินทีคอย
ตอกยําซําเติมเพิมอีกคน ยิงทําให้เขารูส้ กึ อัปยศอดสู
เพิมขึนไปอีก ตอนนีสายตาทุกคูก่ าํ ลังจับจ้องมาทีตัวเขา
ราวกับว่าพวกเขากําลังหัวเราะเยาะทีเขาไม่มีปัญญา
จ่ายเงินสองล้านกว่าหยวนนัน

99
ตอนที 8 หยกสีแดงลายทองคํา (1)

100
หลินเจิงรีบขอเลขทีบัญชีธนาคารกับซีเหมินจินเหลียน
แล้วโทรศัพท์ติดต่อธนาคารเพือจัดการเรืองโอนเงินทันที
ผ่านไปไม่ถงึ สิบนาทีซีเหมินจินเหลียนก็ได้ยินเสียงแจ้ง
เตือนทางโทรศัพท์มือถือดังขึน เธอหยิบมันขึนมาดู เมือ
เห็นว่าเป็ นข้อความจากธนาคารแจ้งยืนยันจํานวนเงิน
สองล้านสามแสนหยวนถูกโอนเข้าบัญชีของเธอเรียบ
ร้อยแล้วจึงกล่าวกับหลินเจิง “คุณหลินคะ หินหยกก้อนนี
เป็ นของคุณโดยสมบูรณ์ทกุ ประการแล้วค่ะ”

หวังเซียงฉินทําเสียงฮึดฮัดแล้วเดินยักย้ายไปหาหลินเจิง
แต่เขาไม่มีเวลาสนใจเธอเพราะมัวแต่สนใจหินหยกทีเพิง
ซือมา เขานังลงและหยิบแว่นขยายมาส่องดูเปลือกหยก
101
อย่างละเอียดอีกครัง ลักษณะภายนอกของหินหยกก้อน
นีมันช่างธรรมดาเสียเหลือเกิน ส่วนทีเห็นว่ามีหยกสี
เขียวสดสวยก็มีแต่สว่ นทีซีเหมินจินเหลียนเปิ ดเปลือก
หยกออกมาเพียงนิดเดียวเท่านัน

ถ้าเขาผ่าแพ้ขนมาจริ
ึ งๆ ก็เท่ากับว่าเงินสองล้านสาม
แสนหยวนของเขาต้องหายวับไปกับตาและขาดทุน
ย่อยยับ ทีสําคัญ เงินทีเขาจ่ายไปนันก็ไม่ใช่เงินของหลิน
ซือจิวเวลรี หากแต่เป็ นเงินส่วนตัวของเขาเอง เมือนึกได้
เช่นนีหัวใจของเขาก็กระตุกวาบ ตอนนีเขาเริมรูส้ กึ เสียใจ
ขึนมาบ้างแล้ว เขาไม่ควรทีจะเอาชนะหลินเสวียนหลาน
ด้วยการซือหินหยกก้อนนีเลย

ซีเหมินจินเหลียนคร้านจะสนใจหลินเจิงอีก เพราะต่อให้
102
เขาวิเคราะห์และวางแผนผ่าหินหยกก้อนนีอย่างไร สุด
ท้ายเขาก็จะเจอแต่กอ้ นหินธรรมดาเท่านัน หลังจากทีซี
เหมินจินเหลียนหลอกขายหินหยกให้หลินเจิงสําเร็จแล้ว
เธอก็อารมณ์ดีมากเป็ นพิเศษ โดยเฉพาะรอยยิมทีมุม
ปากนัน เธอหันไปหยิบหินหยกสีนาตาลเทาที
ํ มีลกั ษณะ
ครึงวงกลมขึนมาแล้วเรียกพนักงานร้านมาช่วย เธอรับ
เครืองเจียไฟฟ้ามาแล้วลงมือเจียเปลือกหยกทันที

เธอจําได้อย่างแม่นยําว่าหินหยกสีนาตาลเทาครึ
ํ งวงกลม
ก้อนนีมีขนาดเท่าลูกบาสเกตบอลครึงลูกเท่านัน เปลือก
หยกหนาประมาณหนึงเซนติเมตรซึงไม่หนาและไม่บาง
และมีหยกเนือแก้วสีแดงสดใสราวแสงอรุโณทัยซ่อนอยู่
ภายใน มันไม่เหมือนอัญมณีสีเลือดทีทําให้คนตืนเต้น
หลงใหลอย่างทีหลินเสวียนหลานเคยอธิบายเอาไว้ แต่

103
สีสนั แบบนีแหละทีเธอชอบมากเป็ นพิเศษ

นอกจากหยกสีแดงสดราวสีเลือดทีหลินเสวียนหลานเคย
เล่าให้ฟังแล้ว หยกสีแดงอืนๆ ก็ไม่เป็ นทีนิยมในตลาดนัก
เพราะหยกสีแดงส่วนใหญ่มกั จะเป็ นสีแดงเข้ม สีนาตาล
ํ
แดงเป็ นต้น ซึงเป็ นสีทีไม่สดใส จึงไม่เป็ นทีดึงดูดสายตา

โดยเฉพาะหยกสีแดงก้อนนีทีมีลายจุดเป็ นรอยด่างพร้อย
ยิงทําให้มนั ด้อยราคาเข้าไปอีก

แต่ไม่เป็ นไรหรอก ซีเหมินคิดในใจ โอกาสทํากําไรจาก

หินหยกยังมีอีกมาก สิงสําคัญในตอนนีคือเธอชอบหยก
ก้อนนีมาก เธอจะผ่าหินหยกก้อนนีแล้วนํามาทําเป็ น

104
เครืองประดับเก็บไว้ใส่เอง มันต้องสวยและดูดีกว่า
เครืองประดับทีวางขายแบกะดินแน่ๆ อย่างน้อยมันก็
เป็ นหยกเนือแก้วของแท้ ไม่ใช่แค่เศษแก้วธรรมดา

หลังจากเสียงเครืองเจียไฟฟ้าทีซีเหมินจินเหลียนใช้เจีย
เปลือกหินหยกดังเซ็งแซ่อยูส่ กั พัก ในทีสุดเธอก็เจีย
เปลือกหยกออกเป็ นชันบางๆ หนึงชัน จากนันจึงตักนํา
ราดลงไป หยกสีแดงสดใสสวยงามทีซ่อนอยูภ่ ายใต้
เปลือกหยกปรากฏต่อสายตาเธอดังคาดหมาย

เวลานีผูค้ นต่างเพ่งความสนใจไปทีหินหยกก้อนใหญ่ที
หลินเจิงซือเอาไว้ ส่วนหลินเจิงนันกําลังนังวิเคราะห์วา่
ควรจะผ่าหินหยกก้อนนันอย่างไรดี มีเพียงหลินเสวียน
หลานและเถ้าแก่โจวเท่านันทีคอยสังเกตซีเหมินจิ
105
นเหลียนทีกําลังใช้เครืองเจียไฟฟ้าเจียเปลือกหินหยก
ก้อนเล็กนันอยู่

หลินเสวียนหลานและหลินเจิงไม่คอ่ ยลงรอยกันแต่ไหน
แต่ไรแล้ว เขาจึงไม่อยากเสวนากับหลินเจิงนัก หลิน
เสวียนหลานจึงเลือกทีจะเดินเข้าไปพูดคุยกับซีเหมินจิ
นเหลียนแทน ซีเหมินจินเหลียนทีเจียเปลือกหยกออกอีก
หนึงชันเสร็จเรียบร้อยแล้วกําลังตักนําราดลงไปบนหิน
หยกอีกครัง

และครังนีมันเผยให้เห็นหยกสีแดงสดใสเด่นชัดมากยิง
ขึน โดยเฉพาะลายจุดสีทองระยิบระยับทีไม่อาจเก็บซ่อน
ความสวยงามเอาไว้ได้อีกต่อไป สวยงามราวแสงตะวันที
โผล่พน้ ขอบฟ้ายามอรุโณทัยทีแผดแสงสีทองเจิดจ้า
106
“หยกสีแดงลายทองคํา” หลินเสวียนหลานมองดูหยกที
อยูใ่ นมือซีเหมินจินเหลียนแล้วรูส้ กึ ว่ามันสะดุดตามาก
ไม่ใช่ส.ิ ..มันสะกดสายตามากเลยต่างหากล่ะ

“อะไรนะคะ หยกสีแดงลายทองคําอย่างนันเหรอคะ” ผู้

คนต่างกรูกนั เข้าไปห้อมล้อมซีเหมินจินเหลียนเอาไว้
ทันทีทีได้ยินเสียงอุทานของเธอ แม้กระทังหลินเจิงและ
หวังเซียงฉินทีกําลังวิเคราะห์หินหยกกันอยูย่ งั ต้องละมือ
เข้ามาร่วมวงด้วยจนซีเหมินจินเหลียนถูกล้อมไว้กลางวง
ส่วนคนทีมุงดูอยูด่ า้ นหน้าได้เห็นส่วนทีเปิ ดเปลือกหยก
แล้วต่างตกตะลึงไปตามๆ กัน

ซีเหมินจินเหลียนทีนังอยูท่ า่ มกลางวงล้อมของทุกคน
107
รูส้ กึ อึดอัดมากจนต้องถือหินหยกแล้วลุกขึน หลินเสวียน
หลานเห็นดังนันจึงยืนมือช่วยประคองเธอให้ลกุ ขึนยืน

ซีเหมินจินเหลียนได้แต่ยมแหย
ิ “รบกวนขอทางหน่อยค่ะ
ส่วนใครทีอยากดูก็เชิญเลยนะคะ แต่ตอนนีฉันกําลังจะ
หายใจไม่ออก!” ถูกห้อมล้อมด้วยผูค้ นมากมายขนาดนี
ในทีทีอากาศไม่ถ่ายเทกลางเดือนพฤษภาคมแบบนีนีมัน
ร้อนแทบตายกันเลยทีเดียว!

ผูค้ นได้ยินดังนันต่างวางสีหน้าไม่ถกู จนต้องรีบหลีกทาง

ให้เธอ ประธานเฉินยิมนิดๆ แล้วถามว่า “คุณซีเหมิน ผม
ขอดูหินหยกก้อนนันหน่อยได้ไหมครับ”

108
“ได้สคิ ะ!” ซีเหมินจินเหลียนยืนก้อนหินหยกให้ประธาน
เฉินด้วยความยินดี แต่เธอก็แอบบ่นอยูใ่ นใจ ไหนบอกว่า
หยกสีแดงไม่มีคา่ โดยเฉพาะหยกสีแดงทีมีลายจุดเป็ น
รอยตําหนิเต็มไปหมดแบบนี

“หยกสีแดงลายทองคําจริงๆ ด้วย นีมันหยกในตํานาน

เลยเชียวนะ! ไม่นกึ ไม่ฝันเลยว่าจะมีโอกาสได้เห็นเป็ น
บุญตา แถมยังเป็ นหยกสีแดงสดใสราวแสงอรุณรุง่ อีก
ต่างหาก” ประธานเฉินกอบกุมหินหยกก้อนนีด้วยสอง
มืออย่างทะนุถนอม เขาตืนเต้นจนแทบจะก้มจูบมันเสีย
ด้วยซํา

ซีเหมินจินเหลียนเห็นท่าทางของประธานเฉินแล้วมันใจ
ในทันทีวา่ ต้องมีอะไรผิดปกติแน่นอน มันต้องมีเรืองที
109
เธอยังไม่รูอ้ ีกแน่ๆ เธอจึงหันไปถามหลินเสวียนหลาน
เสียงเบา “คุณบอกว่าหยกสีแดงไม่มีราคาไม่ใช่หรือคะ
โดยเฉพาะหยกสีแดงทีมีลายจุดเป็ นรอยตําหนิน่ะ”

หลินเสวียนหลานได้ยินสิงทีซีเหมินจินเหลียนถามแล้ว
แทบอยากจะเอาหัวโขกกําแพงร้านเถ้าแก่โจวให้รูแ้ ล้วรู ้
รอด โอ้ พระเจ้า! ช่วยโยนหินหยกลงมาทับเขาให้ตายที
เถอะ ทองพวกนัน...เธอเรียกมันว่าลายจุดทีเป็ นตําหนิ
อย่างนันหรือ นีเธอรูห้ รือเปล่าว่าไอ้ลายจุดทีเธอพูดถึง
มันสามารถทําให้หยกธรรมดาราคาแพงขึนอีกเป็ นร้อย
เท่า

ทําไมสวรรค์ถงึ ได้เมตตาเธอนักนะ ทังๆ ทีเธอไม่รูว้ ิธี

เลือกหินหยกด้วยซํา เธอยังสามารถเลือกออกมาเป็ นหิน
110
หยกคุณภาพเยียมขนาดนีเลยหรือ ไม่ส.ิ ..หยกสีแดงลาย
ทองคําไม่ใช่แค่หยกชันเยียม แต่มนั เป็ นหยกในตํานาน
เลยต่างหาก

แม้ตอนนีซีเหมินจินเหลียนจะเปิ ดเปลือกหยกออกขนาด
เท่าฝ่ ามือเท่านัน ยังไม่รูว้ า่ ข้างในยังมีเนือหยกอีกเท่า
ไหร่ ถ้าเกิดมีเนือหยกพอทําหัวแหวนสักวง มันจะมีคา่ สูง
ถึงสิบล้านหยวนเลยทีเดียว

“คุณรูไ้ หม สิงทีคุณเรียกว่าลายจุดนันจริงๆ แล้วมันคือ

อะไร” หลินเสวียนหลานถาม

ซีเหมินจินเหลียนส่ายศีรษะด้วยความไม่รูเ้ ป็ นคําตอบ

111
เธอจะไปรูไ้ ด้อย่างไรกันเล่า

“มันคือทองคําบริสทุ ธิ!” ประธานเฉินพูดแทรกขึน “คุณซี

เหมินช่างเป็ นคนทีโชคดีมากจริงๆ นีถ้าผมหนุ่มกว่านีสัก
ยีสิบปี ผมต้องตามจีบคุณแน่นอน”

ประธานเฉินเห็นซีเหมินจินเหลียนมีสีหน้าไม่คอ่ ยพอใจ
นักจึงรีบเปลียนเรืองทันที “มันเกิดจากการผสานกัน
ระหว่างหยกและทองคําตามเงือนไขทางธรรมชาติ ถึง
แม้ทงสองสิ
ั งนีจะแตกต่างกันโดยสินเชิง แต่ธรรมชาติมกั
สรรค์สร้างสิงมหัศจรรย์เกินกว่าทีเราจะเข้าใจได้เสมอ
นันจึงทําให้เกิดหยกทีมีทองคําบริสทุ ธิผสมอยูท่ ีเรียกกัน
ว่าหยกสีแดงลายทองคํา ต่อให้เป็ นหยกสีแดงลาย
ทองคําจริง แต่ก็ตอ้ งคํานึงถึงปั จจัยหลายๆ อย่างในการ
112
ประเมินมูลค่าหยก ไม่วา่ จะเป็ นความโปร่งใสของหยก
สีสนั ความสดใสของหยก และการกระจายตัวของ
ทองคําบริสทุ ธิ สิงเหล่านีเป็ นปั จจัยสําคัญในการ
ประเมินมูลค่าหยกทังสิน”

ซีเหมินจินเหลียนแอบบ่นกับตัวเองอยูใ่ นใจ “ถ้ารูอ้ ย่างนี

ตังแต่แรกก็ไม่มาผ่าหยกทีนีหรอก ก็คิดว่ามันไม่มีคา่ นี
นา...”

113
ตอนที 9 หยกสีแดงลายทองคํา (2)

หินหยกทีซีเหมินจินเหลียนเพิงเปิ ดเปลือกหยกก้อนนีก็

114
เป็ นหยกเนือแก้วอย่างไม่ตอ้ งสงสัย เนือหยกโปร่งใสมาก
ทองคํากระจายตัวสมําเสมอ และยังเป็ นหยกสีแดงสดที
สวยทีสุดอีกด้วย ถึงแม้จะมีตาํ นานเล่าขานเกียวกับหยก
สีเลือดมากมาย แต่หยกสีแดงทีคนส่วนใหญ่ชอบจริงๆ
กลับเป็ นหยกสีแดงสดใสราวแสงอาทิตย์ยามอรุณรุง่ เช่น
นีต่างหาก

หยกชินนีก็สวยงามสดใสสมบูรณ์แบบไร้ทีติ

“คุณซีเหมินเรียกราคามาได้เลยครับ ราคาสูงแค่ไหนผม
ก็ยินดีซือ! แม้วา่ ซีเหมินจินเหลียนจะไม่รูเ้ รืองราคาในวง
การหยก แต่ตอนนีประธานเฉินก็ไม่กล้าเสนอราคาเอง
แล้ว เพราะประธานสวีแห่งเสียงฟงจิวเวลรี กับคุณชาย
หลินเสวียนหลานแห่งหลินซือจิวเวลรีทีอยูด่ ว้ ยตอนนีก็
115
เป็ นคนในวงการหยกด้วยกันทังคู่ เขาคงกดราคาต่อหน้า
ทังสองไม่ได้แน่

“ฉันอยากจะเปิ ดเปลือกหยกทังก้อนออกมาดูก่อนว่ามี
เนือหยกอยูม่ ากน้อยแค่ไหนแล้วค่อยตัดสินใจค่ะ!” ซีเห
มินจินเหลียนตอบยิมๆ แล้วหันไปหยิบเครืองเจียไฟฟ้า
เพือจะเจียเปลือกหยกต่อ

“ผมทําให้ดีกว่า!” หลินเสวียนหลานไม่สนแล้วว่าใครจะ
ครหานินทาอย่างไร ดูจากฝี มือการเจียหินหยกของซีเหมิ
นจินเหลียนแล้ว เขาก็รูแ้ ก่ใจว่าเพียงมือเธอสันเล็กน้อย
แล้วทําให้เนือหยกเสียหายเพียงนิดเดียว นันก็หมายถึง
ความเสียหายทีประเมินค่าไม่ได้เลยทีเดียว แม้วา่ หิน
หยกก้อนนีจะไม่ใช่ของเขา แต่ในฐานะทีเขาเป็ นคนทีชืน
116
ชอบหยกมาก เขาก็ทนเห็นเหตุการณ์บบนันเกิดขึนต่อ
หน้าต่อตาไม่ได้เด็ดขาด

“เชิญค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ารับ การเจียหิน

หยกไม่ใช่งานง่ายๆ เลย เธอเจียเปลือกหยกไปแค่นิด
เดียวยังทําให้เมือยแขนได้ขนาดนี ถ้าเธอต้องเปิ ดเปลือก
หยกหมดทังก้อนมันคงเป็ นงานใหญ่มากสําหรับเธอแน่ๆ

หลินเสวียนหลานรับก้อนหินหยกมาจากซีเหมินจิ
นเหลียน เขาเปิ ดเครืองเจียไฟฟ้า จากนันจึงเริมต้นค่อยๆ
เจียเปลือกหยกอย่างระมัดระวัง ไม่มีใครตําหนิวา่ เขาทํา
งานช้า เพราะทุกคนต่างรูด้ ีวา่ หยกสีแดงลายทองคําก้อน
นีเป็ นหยกในตํานาน ถ้าเกิดผิดพลาดขึนมาแม้เพียงเล็ก
น้อย เงินทองก็ไม่อาจชดใช้ความเสียหายทีเกิดขึนได้
117
เพราะซีเหมินจินเหลียนต้องการเปิ ดเปลือกหยกออก
หมดทังก้อน ทําให้ประธานเฉินต้องรอดูอย่างเงียบๆ
ส่วนประธานสวีแห่งเสียงฟงจิวเวลรีทีเตรียมตัวเสนอ
ราคาแข่งขันด้วยก็ตอ้ งรอคอยอย่างเงียบๆ ไปโดย
ปริยายด้วยเช่นกัน

เจ้าของบริษัทจิวเวลรีเล็กๆ อีกสองคนทีเหลือได้แต่มอง
ดูทกุ อย่างอยูเ่ งียบๆ แต่สายตาของทังคูต่ า่ งจ้องเขม็งไป
ทีหยกสีแดงลายทองคําไม่วางตาจนตาแทบถลนและ
นําลายเกือบหก ไม่มีใครรูว้ า่ ซีเหมินจินเหลียนจะขาย
หยกก้อนนีหรือไม่ ถ้าเธออยากเปลียนหยกเป็ นเงิน พวก
เขาคงสูร้ าคากับประธานเฉินแห่งเซิงเต๋อจิวเวลรี และ
ประธานสวีแห่งเสียงฟงจิวเวลรีไม่ได้แน่ๆ แล้วยังมีหลิน

118
เสวียนหลานแห่งหลินซือจิวเวลรี อีกล่ะ มันคงไม่มีพืนที
เหลือสําหรับพวกเขาหรอก

จังหวะนีนีเองทีประธานซุนลากซีเหมินจินเหลียนออกมา
แล้วถามเธอเสียงเบา “คุณซีเหมิน คุณคิดทีจะขายหยก
ก้อนนีหรือเปล่าครับ”

“หืม” ซีเหมินจินเหลียนนิงไปชัวครู ่ เธอชอบสีของหยก

ก้อนนีมากเป็ นพิเศษจึงไม่เคยคิดทีจะขายหยกก้อนนีมา
ก่อน อีกอย่างเธอก็วางแผนเอาไว้แล้วว่าจะทําเป็ นจีหยก
แล้วมอบเป็ นของขวัญให้จินอ้ายหัวเพือนรักของเธอ ซีเห
มินจินเหลียนเป็ นคนบ้านนอกไร้เดียงสาทีมาเรียน
มหาวิทยาลัยในเมืองเซียงไฮ้ตวั คนเดียว ช่วงเวลานันก็
ได้จินอ้ายหัวนีแหละทีเป็ นคนคอยช่วยเหลือและดูแลเธอ
119
คนเราเมือได้รบั ความช่วยเหลือยามยากแล้วก็ตอ้ งทด
แทนบุญคุณเป็ นเท่าทวี ในเมือตอนนีเธอมีเงินแล้วก็ตอ้ ง
ตอบแทนนําใจของจินอ้ายหัวบ้าง

“ประธานซุนคะ เอาไว้คอ่ ยคุยกันทีหลังนะคะ!” ซีเหมินจิ

นเหลียนได้แต่ยมๆ
ิ ถ้าหากตอนนีเธอไม่มีเงินเธอคงคิดที
จะขายมัน แต่พอเธอมีเงินเป็ นสิบๆ ล้านแล้วมันกลับ
กลายเป็ นว่าเงินไม่ได้ดงึ ดูดใจเธอมากขนาดนันเสียแล้ว
เงินเยอะมันก็แค่ตวั เลขทีเพิมมากขึน ถ้าเงินขาดมือจริงๆ
เธอยังสามารถผ่าหยกก้อนอืนๆ ออกมาขายได้นีนา เธอ
มีทงหยกเนื
ั อแก้วสีเขียวกรีนแอปเปิ ล หยกเนือแก้วสี
เขียวสดใส มีแต่คนอยากได้กนั ทังนัน

ในเมือหยกสีแดงลายทองคําหายากขนาดนี ทําไมเธอถึง
120
จะไม่เก็บไว้เองล่ะ

หลินเสวียนหลานใช้เวลาหนึงชัวโมงเต็มกว่าจะเปิ ด
เปลือกหยกออกหมดทังก้อน นอกจากเปลือกหยกทีหนา
ประมาณหนึงเซนติเมตรแล้ว ข้างในก็เป็ นเนือหยกสีแดง
สดใสระยิบระยับทังก้อน

ณ เวลานี คงมีแต่เถ้าแก่โจวทีรูส้ กึ สับสนในจิตใจทีสุด

ต่อจากนีธุรกิจทีร้านของเขาคงไปได้สวย แต่หยกชัน
เยียมแบบนีเขากลับเอามาชังกิโลขาย แถมยังถูกมือใหม่
หัดเล่นหวยหยกเป็ นคนได้ไปอีก คิดถึงตรงนีแล้วเขาก็ได้
แต่เจ็บใจตัวเอง!

121
สมแล้วทีประธานเฉินเป็ นนักธุรกิจค้าหยกมานาน
เพราะเพียงแค่ได้เห็นขนาดของก้อนหยกเขาก็สามารถ
บอกได้ทนั ทีวา่ หยกสีแดงลายทองคําก้อนนีสามารถทํา
เป็ นกําไลได้อย่างน้อยสามคู่ ส่วนหยกตรงกลางทีเหลือ
จากการทํากําไลนันสามารถนํามาทําเป็ นจีหยก หรือนํา
มาเจียให้เป็ นเม็ดทรงกลมแล้วทําเป็ นสร้อยคอหรือสร้อย
ข้อมือ เครืองประดับเหล่านีมีคา่ มากพอทีจะเก็บไว้เป็ น
มรดกตกทอดในครอบครัวได้เลยทีเดียว

สําหรับผูห้ ญิงแล้ว อย่าว่าแต่ได้เป็ นเจ้าของกําไลหยกสี

แดงลายทองคําเลย แค่เพียงได้เห็นสักครังในชีวิตก็ถือ
เป็ นบุญตาแล้ว

ซีเหมินจินเหลียนถือก้อนหยกสีแดงลายทองคําพร้อม
122
รอยยิมสุขใจเต็มหน้า ประธานเฉินเดินเข้าไปหาเธอ
พร้อมถามเสียงเบา “คุณซีเหมิน...”

“ประธานเฉินคะ ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆ ฉันไม่อยาก

ขายหยกก้อนนีค่ะ ฉันเป็ นผูห้ ญิง คุณเองน่าจะเข้าใจหัว
อกผูห้ ญิงนะคะว่าพวกเราแพ้ของสวยๆ งามๆ พวกนีแค่
ไหน ฉันอยากจะทําเป็ นเครืองประดับเก็บไว้ใส่เองค่ะ!”
ซีเหมินจินเหลียนตอบเขาด้วยรอยยิม

“ผมเข้าใจครับ!” ประธานเฉินยิมแห้งๆ “ถ้าเป็ นผม ถึง

ผมจะเป็ นผูช้ ายแต่ผมก็คงไม่อยากขายหยกสีแดงลาย
ทองคําเหมือนกัน ความหมายของผมคือ...คุณซีเหมินไม่
จําเป็ นต้องเก็บเครืองประดับไว้เองมากขนาดนัน หยกสี
แดงลายทองคําก้อนนีสามารถทําเป็ นกําไลได้อย่างน้อย
123
สามคูแ่ น่นอน ถึงเวลานันคุณพอจะแบ่งกําไลมาขายให้
ผมสักคูจ่ ะได้หรือเปล่าครับ”

“อืม...” ซีเหมินจินเหลียนคิดใคร่ครวญ ถ้าทําเป็ นกําไล

ได้สามคูจ่ ริง เธอจะแบ่งขายออกไปสักคูค่ งไม่มีปัญหา
อะไร ขอแค่ราคาสมเหตุสมผลก็พอ “ได้คะ่ ถ้าทําเป็ น
เครืองประดับเสร็จเรียบร้อยแล้วฉันจะโทรติดต่อ
ประธานเฉินนะคะ”

“คุณซีเหมินห้ามลืมเด็ดขาดเลยนะครับ!” ประธานเฉิน
ยิมออกได้เสียที “เอาอย่างนีไหมครับ เรามาตกลงเรือง
ราคากันก่อน ตกลงราคาเรียบร้อยแล้วผมจะได้จ่ายเงิน
ค่ามัดจําบางส่วนให้คณ
ุ ก่อนดีไหมครับ”

124
ราคาค่ามัดจําอย่างนันเหรอ ซีเหมินจินเหลียนส่งสาย
ตามองหลินเสวียนหลานเพือขอความช่วยเหลือจากเขา
เพราะเธอไม่รูจ้ ริงๆ ว่าควรจะเรียกราคาเท่าไหร่จงึ จะสม
นําสมเนือ

“หืม” หลินเสวียนหลานเห็นสายตาอ้อนวอนของซีเหมิ
นจินเหลียนก็เข้าใจได้ทนั ที เขาพูดยิมๆ “ถ้าผมจําไม่ผิด
งานประมูลหยกทีไต้หวันเมือสองปี ก่อน มีคนประมูล
กําไลหยกสีเขียวนําทะเลคูห่ นึงไปในราคาห้าล้านยูโร
หรือประมาณห้าสิบล้านหยวน มูลค่าของหยกสีแดงลาย
ทองคําน่าจะสูงกว่าหยกสีเขียวนําทะเลนะครับ”

“ขายแปดสิบล้านผมก็ยอมซือกําไลหยกสีแดงลาย
125
ทองคําของคุณซีเหมิน นอกจากนีโรงงานแปรรูปหยก
ของเสียงฟงจิวเวลรีก็ตงอยู
ั ใ่ นเมืองเซียงไฮ้ เสียง
ฟงจิวเวลรีทําธุรกิจเกียวกับหยกมานานนับร้อยปี เรา
เป็ นผูน้ าํ ด้านต่างๆ ในแวดวงธุรกิจหยก ไม่วา่ จะเป็ น
เรืองความน่าเชือถือ คุณภาพ ฝี มือ การแปรรูป การแกะ
สลัก การขัดเงาและเทคนิคอืนๆ ทีทันสมัย ทางบริษัท
ยินดีช่วยแปรรูปหยกสีแดงลายทองคําให้คณ
ุ ซีเหมินโดย
ไม่คิดค่าใช้จ่ายใดๆ ทังสินนะครับ” ประธานสวีแห่งเสียง
ฟงจิวเวลรีทีนิงเงียบมาตลอดกล่าวขึนด้วยถ้อยคําทีทุก
คนคาดไม่ถงึ

ซีเหมินจินเหลียนชะงักนิงอึงไปชัวขณะ เธอไม่มีปัญหา
หรอกถ้าจะให้เสียงฟงจิวเวลรีช่วยแปรรูปหยกสีแดงลาย
ทองคําก้อนนีเป็ นเครืองประดับ แต่วา่ ...ความน่าเชือถือ

126
ของพวกเขา...มันเชือถือได้จริงหรือ

ประธานสวีดูออกว่าซีเหมินจินเหลียนกําลังสงสัยใน
ความน่าเชือถือของเสียงฟงจิวเวลรี เขาจึงกล่าวสําทับ
พร้อมรอยยิมจริงใจเพือให้เธอมันใจมากขึน “คุณซีเหมิ
นชังนําหนักหยกสีแดงลายทองคําก้อนนีทีนีเอาไว้เป็ น
หลักฐานก่อน หลังจากทางบริษัทแปรรูปเป็ นเครือง
ประดับเสร็จเรียบร้อยแล้ว คุณค่อยชังนําหนักอีกครัง
เพือความมันใจได้เลยครับ ถึงผมจะชอบหยกสีแดงลาย
ทองคําก้อนนีมากขนาดไหน แต่ผมคงไม่ทาํ ลายชือ
เสียงบริษัทของตัวเองทีสังสมมานานนับร้อยปี หรอก
ครับ”

127
ตอนที 10 ผ่าแพ้แล้ว

128
ซีเหมินจินเหลียนคิดไตร่ตรอง ถ้าทําแบบนีก็ไม่เห็นเสีย
หายตรงไหน หลินเสวียนหลานเองก็สง่ สายตาเป็ นเชิง
เห็นด้วยให้เธอ ซีเหมินจินเหลียนจึงพยักหน้าตอบรับข้อ
เสนอของประธานสวี เถ้าแก่โจวไม่รูจ้ ะสรรหาคําใดมา
อธิบายความรูส้ กึ ของตัวเองในยามนี ถ้าเขาผ่าหินหยก
ทังหมดออกมาดูก่อน หยกสีแดงลายทองคําก้อนนีคงไม่
ตกไปอยูใ่ นมือของคนอืนแบบนี

ถึงกระนันเขาก็ยงั คงมีรอยยิมประดับอยูบ่ นใบหน้าเช่น

เดิม คนเราต้องรูจ้ กั ปล่อยวางเสียบ้าง มิเช่นนันเขาคง
ต้องเสียใจจนกินยาเบือหนูตายแน่ๆ เมือคิดได้ดงั นีเขา
จึงเป็ นธุระจัดหาเครืองชังนําหนักดิจิตอลมาช่วยชัง
นําหนักก้อนหยกสีแดงลายทองคําให้ซีเหมินจินเหลียน

129
หลังจากทีเธอและประธานสวีตกลงเซ็นสัญญาแปรรูป
หยกเรียบร้อย

ซีเหมินจินและประธานสวีแห่งเสียงฟงจิวเวลรีเซ็น
สัญญาแปรรูปหยกเรียบร้อย จากนันทังสองจึงแลกเบอร์
โทรศัพท์กนั เพือจะได้ติดต่อปรึกษารายละเอียดต่างๆ ไม่
ว่าจะเป็ นแบบหยกทีจะทําเป็ นเครืองประดับหรือขนาด
ของกําไลหยกทีต้องการ นอกจากนีทังสองยังแลก QQ
กันด้วย ประธานสวีอธิบายพร้อมรอยยิมว่าจะได้ปรึกษา
และเลือกแบบหยกต่างๆ กันทางออนไลน์ หรือหากเขา
ออกแบบหยกเรียบร้อยแล้วจะได้สง่ รูปให้ซีเหมินจิ
นเหลียนดูก่อนผ่าน QQ

ซีเหมินจินเหลียนนึกขึนได้วา่ ประธานเฉินเองก็สงซื
ั อ
130
กําไลหยกสีแดงลายทองคํากับเธอหนึงคู่ เธอจึงถามเขา
ว่าต้องการกําไลหยกแบบไหนและขนาดเท่าไหร่
ประธานเฉินเองทราบดีวา่ หยกก้อนนีก้อนใหญ่มากพอ
แต่หากมีอะไรผิดพลาดขึนมาระหว่างการแปรรูปหยกก็
อาจทําให้เกิดความเสียหายมูลค่านับล้านหยวนเลยที
เดียว เขาจึงได้แต่ยมๆ
ิ แล้วบอกว่าขอกําไลหยกแบบ
เดียวกับเธอก็พอ

เนืองจากประธานเฉินเกรงว่าซีเหมินจินเหลียนจะเปลียน
ใจไม่ยอมขายกําไลหยกให้เขาในภายหลัง เขาจึงขอเซ็น
สัญญาซือขายกําไลหยกกับซีเหมินจินเหลียนพร้อมจ่าย
เงินค่ามัดจําจํานวนสิบล้านหยวนให้เธอล่วงหน้า หยกสี
แดงลายทองคําเป็ นดังหยกในตํานาน วันนีถือว่าเขาโชค
ดีมากทีมาดูการผ่าหยกทีร้านเถ้าแก่โจว ถ้าเกิดวันนีเขา

131
ไม่ได้แวะมาดูการผ่าหยก เขาเชือว่านักธุรกิจค้าหยกคน
อืนก็ตอ้ งยอมจ่ายราคาสูงเพือซือหยกชินนีมาเก็บไว้ใน
ครอบครองเหมือนกับทีเขาทํา

กําไลหยกสีแดงลายทองคําหนึงคูข่ ายราคาแปดสิบล้าน
หยวนถือว่าไม่แพงเลย ต่อให้ขายราคาหนึงร้อยล้าน
หยวนก็มีคนแย่งกันซือ เพราะมันเป็ นสินค้ามูลค่าสูงที
แทบจะไม่มีในตลาด ของหายากเช่นนีตกมาอยูใ่ นมือ
ของเซิงเต๋อจิวเวลรี ทางบริษัทไม่มีทางขายออกไปง่ายๆ
อาจจะนําไปร่วมออกงานนิทรรศการหยกเพือดึงดูด
ความสนใจบ้างตามแต่โอกาส เพราะมูลค่าแฝงของมัน
เป็ นสิงทีมองข้ามไม่ได้เด็ดขาด

หลินเสวีหลานถอนหายใจเบาๆ เขานึกถึงคําพูดในวง
132
การหยกทีว่า “เคยประสบพบเจอเพียงครังเดียวเท่ากับ
เคยได้ครอบครองแล้ว” เขาได้โอกาสเป็ นคนเปิ ดเปลือก
หยกสีแดงลายทองคําออกหมดทังก้อนก็ถือเป็ นวาสนา
ของเขาแล้ว ต่อให้เขาอยากจะครอบครองกําไลหยกสี
แดงลายทองคําแบบนีสักคูม่ ากแค่ไหน แต่เขารูด้ ีแก่ใจ
แม้หลินซือจิวเวลรีจะมีชือเสียงทัดเทียมกับเสียง
ฟงจิวเวลรี แต่ในความเป็ นจริงแล้ว ฐานะทางการเงิน
ของหลินซือจิวเวลรีนันเทียบไม่ได้เลยกับเสียงฟงจิวเวลรี
ทีสําคัญเขาไม่มีอาํ นาจตัดสินใจใดๆ ในหลินซือจิวเวลรี
เลยด้วยซํา

หลินเจิงจ้องมองซีเหมินจินเหลียนอยูน่ าน ผูห้ ญิงคนนี

ช่างโชคดีอะไรอย่างนีนะ เขาแทบไม่อยากจะเชือว่าหิน
หยกทีเธอซือมาจะเป็ นหินหยกเหลือเดน ทําไมเขาถึงไม่

133
โชคดีอย่างนีบ้าง หลินเจิงนึกถึงก้อนหินหยกทีเขาซือเอา
ไว้ เปลือกหยกทีถูกเปิ ดออกขนาดเท่าฝ่ ามือเผยให้เห็น
หยกเนือแก้วสีเขียวสด ถ้าผ่าออกมาแล้วเป็ นหยกสีเขียว
สดทังก้อน แม้จะเทียบไม่ได้กบั หยกสีแดงลายทองคําที
ทําให้ผคู้ นหลงใหล แต่ถา้ ขายต่อต้องได้ราคาสูงมาก
แน่ๆ

พอคิดได้ดงั นี หลินเจิงรีบกระวีกระวาดกลับไปวิเคราะห์
หินหยกของตัวเองต่อทันที ส่วนหวังเซียงฉินก็เดินเข้าไป
ทักซีเหมินจินเหลียน

“คุณซีเหมินคะ!” หวังเซียงฉินทักพร้อมรอยยิม

134
“ค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนเพียงแค่ผงกศีรษะตอบรับเล็ก
น้อย เธอจัดแจงกระเป๋ าเสร็จแล้วก็รูส้ กึ หิวขึนมาทันที นี
เธอลืมกินข้าวเช้าหรือนี มัวแต่ยงุ่ อยูก่ บั เรืองหยกจนเวลา
ล่วงเลยมาเกือบเทียงวัน เธอต้องหาร้านอาหารเพือกิน
ข้าวเสียหน่อยแล้ว

หลินเจิงกําลังจะผ่าหยกพอดี นอกจากประธานสวีแห่ง
เสียงฟงจิวเวลรีพร้อมบอดีการ์ดสีคนทีขอตัวกลับก่อน
แล้ว คนทีเหลือยังอยูก่ นั พร้อมหน้าไม่มีใครกลับกันสัก
คน หลินเสวียนหลานเองก็ไม่มีทีทา่ ว่าจะกลับ ซีเหมินจิ
นเหลียนจึงต้องหิวท้องทนหิวและอยูต่ อ่ อย่างเสียไม่ได้

หินหยกก้อนนันผ่าออกมาก็มีแต่หินไร้คา่ ไม่เห็นจะมี
อะไรน่าดูเลยสักนิด
135
หวังเซียงฉินถูกซีเหมินจินเหลียนเมินเฉยก็รูส้ กึ ไม่พอใจ
เป็ นอย่างมาก แต่เห็นแก่เครืองประดับหยกสีแดงลาย
ทองคําของซีเหมินจินเหลียนแล้ว เธอจึงต้องจําใจปั น
หน้ายิมแล้วพูดคุยด้วย “คุณซีเหมินคะ หยกสีแดงลาย
ทองคําของคุณทําเป็ นจีหยกได้สกั กีชินคะ”

“หืม” ซีเหมินจินเหลียนชะงักไปชัวครู ่ เข้าใจทันทีวา่ เป้า

หมายของหวังเซียงฉินคือหยกสีแดงลายทองคํา แต่เธอ
ไม่คอ่ ยชอบหวังเซียงฉินคนนีสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะคํา
พูดคําจาทีดูถกู ถากถางเธอก่อนหน้านี เธอจึงตอบกลับ
เสียงเย็น “ฉันจะไปรูไ้ ด้อย่างไรคะ”

หวังเซียงฉินต้องระงับอารมณ์คกุ รุน่ ในอกเอาไว้แล้วถาม

136
ต่อ “แล้วคุณจะขายจีหยกไหมคะ”

“ไม่ขายค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนตัดบท ถึงเธอจะขายจริง

เธอก็ไม่ขายให้หวังเซียงฉินหรอก ปล่อยให้มองตา
ละห้อยแบบนีแหละ

หวังเซียงฉินตวัดสายตาค้อนควักใส่ซีเหมินจินเหลียน
แล้วเดินส่ายสะโพกไปหาหลินเจิงทันที

ซีเหมินจินเหลียนมองดูหลินเสวียนหลานแล้วก็อดทีจะ
ส่งรอยยิมสดใสให้เขาไม่ได้ หลินเสวียนหลานทีเห็นซีเห
มินจินเหลียนส่งยิมมาให้อย่างไม่มีปีมีขลุย่ ก็ได้แต่สง่ ยิม
บางๆ ให้เธอพร้อมถามเสียงเบา “หยกสีแดงลายทองคํา

137
ก้อนนัน อย่างน้อยๆ ก็ทาํ จีหยกได้สกั ยีสิบสามสิบชิน
คุณจะเก็บไว้เองคนเดียวทังหมดเลยเหรอครับ”

“ถ้าคุณอยากได้ฉนั จะให้จีหยกคุณหนึงชินค่ะ ฉันจะเก็บ

ทังหมดเอาไว้เองได้อย่างไรกันล่ะคะ อย่างมากก็เลือกที
ฉันชอบเก็บไว้ไม่กีชิน ทีเหลือก็ตอ้ งขายออกไปอยูแ่ ล้ว”
ซีเหมินจินเหลียนตอบพร้อมยิมหน้าระรืน “ก็ฉนั ไม่ชอบ
หน้าอาสะใภ้รองของคุณนีนา”

“น้องสาวของผมก็ไม่ชอบเขาเหมือนกัน!” หลินเสวียน
หลานตอบเสียงเบา “เขาเป็ นคนทีน่ารังเกียจมาก”

“คุณซีเหมินทําเอาผมตกอกตกใจหมด!” ประธานเฉิน

138
เข้ามาร่วมวงสนทนาด้วยอีกคน เขาพูดเสียงเบา “คุณซี
เหมิน ถ้าแปรรูปหยกสีแดงลายทองคําเสร็จเรียบร้อย
แล้วยังมีเครืองประดับอืนๆ ทีจะขายอีก อย่าลืมผมนะ
ครับ ผมเองก็ถือเป็ นลูกค้าประจําของคุณเหมือนกันนะ
ครับ”

“ไม่ลืมอยูแ่ ล้วค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนผงกศีรษะตอบ

ขณะทีทังสองกําลังพูดคุยกันอยูน่ นั หลินเจิงทีวิเคราะห์
หินหยกอยูน่ านก็ตดั สินใจได้เสียทีวา่ จะผ่าหยก เขาเลือก
ทีจะผ่าต่อจากรอยทีซีเหมินจินเหลียนเปิ ดเปลือกหยก
เอาไว้เพือดูวา่ ข้างในเป็ นอย่างไร

139
พนักงานในร้านของเถ้าแก่โจวช่วยกันยกหินหยกไปวาง
ไว้บนเครืองตัดหินหยก เปิ ดสวิตช์ไฟ จับด้ามตัดกดลงไป
ใบมีดถูกตัดลงบนหินหยกตามลายเส้นทีถูกวาดเอาไว้
อย่างแม่นยํา

“จินเหลียน คุณคิดว่าผ่าออกมาจะเป็ นหยกสีเขียวหรือ

เปล่า” หลินเสวียนหลานถามขึน

“ฉันจะไปรูไ้ ด้อย่างไรกันคะ” ซีเหมินจินเหลียนตอบหน้า

ตาย

“แต่หินหยกก้อนนีมันเคยเป็ นของคุณมาก่อนนะ” หลิน

เสวียนหลานพูดกลัวหัวเราะ

140
“ถ้าหินหยกของฉันเป็ นหยกสีเขียวทุกก้อน ฉันคงรวยไป
แล้วล่ะค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนสําทับ “หินหยกก้อนแรก
ของฉัน ฉันก็ผา่ แพ้ไม่ใช่เหรอคะ

“ระหว่างทีทังสองกําลังพูดคุยกันอยูน่ นั เสียงใบมีดที
กําลังตัดหินหยกก็หยุดลง หลินเจิงค่อยๆ แกะหินหยก
ชันบางๆ ทีถูกผ่าออกอย่างเบามือ แต่สงที
ิ ปรากฏแก่
สายตาของเขาทําให้หวั ใจของเขากระตุกวาบ ทําไมเป็ น
แบบนี

เขาผ่าหินหยกออกเพียงชันบางๆ ประมาณหนึง
เซนติเมตรเท่านัน เมือกีมันยังเป็ นหยกสีเขียวสดอยูเ่ ลย
แต่ทาํ ไมตอนนีมันเหลือแค่สีเขียวจางๆ บนเนือหินสีขาว
141
แล้วล่ะ เห็นแบบนีแล้วก็ทาํ ให้ใจสลาย

“ผ่าแพ้แล้ว!” เสียงอุทานเบาๆ เล็ดลอดออกมาจากผูค้ น

ทีมุงดูกนั อยู่

“ทําไมกลายเป็ นแบบนีไปได้” หวังเซียงฉินทนรับความ

พ่ายแพ้นีไม่ไหวจนต้องกรีดร้องออกมา

142
ตอนที 11 หลอกไม่ผิดคนจริงๆ

143
สีหน้าของหลินเจิงดูแย่มาก ถึงจะผ่าออกมาแล้วเป็ นหิน
ธรรมดา แต่มนั ก็แค่ชนบางๆ
ั เท่านัน เขาจะยอมแพ้ตอน
นีไม่ได้เด็ดขาด เพราะถ้าเขายอมแพ้แล้วขายหินหยก
ก้อนนีออกไปในตอนนี ต่อให้ขายแค่หนึงหมืนหยวนก็คง
ไม่มีใครซือ หินหยกแผ่นบางทีถูกผ่าออกยังมีเนือหยกสี
เขียวอยูบ่ า้ ง ให้ช่างหยกฝี มือดีแกะเนือหยกออกมา น่า
จะทําป้ายหยกได้สกั สองชิน และตัวเขาเองก็รูร้ าคาใน
ตลาดเป็ นอย่างดี

สถานการณ์ในตอนนีบีบให้เขาต้องสูห้ ลังชนฝา เขาวาง

ก้อนหินหยกให้ได้ตาํ แหน่งอีกครัง ครังนีเขาจะผ่าให้หนา
ขึนเป็ นสองเซนติเมตร เมือจัดแจงทุกอย่างเสร็จสรรพ
เรียบร้อยแล้วจึงลงมีดผ่าลงไป

144
ซีเหมินจินเหลียนแสยะยิมอยูใ่ นใจ ผ่าเลย ผ่าเลย ต่อให้
ค่อยๆ ผ่าหินหยกก้อนนีออกเป็ นชินๆ ราวผ่าก้อนเต้าหู้
อย่างระมัดระวังและทะนุถนอมขนาดไหน ก็อย่าหวังเลย
ว่าจะเจอหยกสีเขียวแม้แต่เสียวเดียว

สิงทีเผยออกมาให้เห็นหลังจากหลินเจิงลงมีดผ่าหินหยก
อีกครังยังคงเป็ นเพียงแค่หินสีขาวอย่างไม่ตอ้ งสงสัย ผู้
คนทีมุงดูอยูแ่ ทบจะหมดความสนใจทีจะดูตอ่ ประธาน
เฉินได้แต่สา่ ยศีรษะ หวยหยก...คือการทดสอบสายตา
อันเฉียบแหลมทีผ่านประสบการณ์มาอย่างโชกโชน มิ
เช่นนันก็ตอ้ งเป็ นคนทีโชคดีมากอย่างซีเหมินจินเหลียน

แต่...ซีเหมินจินเหลียนทีเป็ นแค่มือใหม่หดั เล่นหวยหยก

อาจจะตาถึงด้วยก็ได้ หรือไม่ก็ตอ้ งมีคนเคยสอนเธอ
145
เรืองแบบนีมันก็พดู ยาก ในวงการยังมีเพชรในตมอีก
เยอะแยะ คงไม่มีใครทีจะซือหินหยกเหลือเดนไปได้
ตลอดหรอก ถ้าหากเล่นหวยหยกมันง่ายขนาดนัน เขาก็
คงรวยไปนานแล้ว คงไม่ตอ้ งขึนเหนือล่องใต้คอยตามหา
หยกชันดีอยูแ่ บบนีหรอก

สีหน้าของหลินเจิงดูยาแย่
ํ ยงกว่
ิ าเดิม เม็ดเหงือไหลอาบ
ลงมาตามใบหน้า สีหน้าของเขาในตอนนีขาวซีดราวหิน
สีขาวทีเขาผ่าออกมาไม่มีผิดเพียน

“อารองของคุณมีโรคประจําตัวอะไรหรือเปล่าคะ อย่าง
โรคความดันโลหิตสูง หรือสมองเคยได้รบั การกระทบ
กระเทือนอะไรแบบนี” ซีเหมินจินเหลียนถามหลินเสวียน
หลานเสียงเบา
146
“อะไรนะ คงไม่มีหรอกมังครับ” หลินเสวียนหลานมึนงง
กับคําถามของซีเหมินจินเหลียน พอคิดดูดีๆ แล้ว ยัยคน
นีคงกําลังสนุกกับความหายนะของอารองอยูเ่ ป็ นแน่

หลินเจิงไม่รูว้ า่ ตัวเองกําลังถูกกลันแกล้ง เขายังคง

หายใจหอบกับการลงมีดผ่าหินหยกอีกครัง ครังนีเขากะ
จะผ่าจากกลางก้อนหินหยกให้รูด้ าํ รูแ้ ดงกันไปเลย แต่
ผลทีออกมายังคงเหมือนเดิม หินหยกทีถูกผ่ากลางก้อน
ยังคงเป็ นเพียงแค่หินสีขาวธรรดาเช่นเดิม

หลินเจิงรูส้ กึ ว่ามือและเท้าของตัวเองนันเย็นเฉียบ ทําไม

ซีเหมินจินเหลียนผ่าแค่ครังเดียวก็เจอหยกสีเขียวสดแล้ว
แต่พอเขาขอซือต่อแล้วเอามาผ่าเองกลับเจอแต่หินไร้คา่
147
อ้อ...เมือครูเ่ ธอยังผ่าออกมาเป็ นหยกสีแดงลายทองคํา
ในตํานานอีกด้วยนี...

เขาตรวจดูหินหยกก้อนนีอย่างละเอียดแล้ว แม้ลกั ษณะ

ภายนอกของหินหยกก้อนนีจะไม่คอ่ ยดีนกั แต่เปลือก
หยกละเอียด น่าจะมีหยกเนือแก้วสีเขียวอยูข่ า้ งใน นอก
จากนีซีเหมินจินเหลียนลงมีดครังแรกก็เป็ นหยกเนือ
แก้วสีเขียวจริงๆ อย่างทีเขาคาดการณ์เอาไว้ไม่มีผิด เขา
ถึงได้กล้าลงทุนซือหินหยกก้อนนีต่อจากเธอในราคาสูง
ลิว

ขอแค่มีเนือหยกสีเขียวสดหนาไม่กีเซนติเมตรก็ถือว่าเขา
ได้กาํ ไรแล้ว แต่...ผลกลับกลายเป็ นว่ามันเป็ นเพียงแค่...
สีเขียวติดเปลือก
148
ทันใดนัน คําว่าสีเขียวติดเปลือกก็ผดุ ขึนในสมองของ
หลินเจิง หรือว่า...หินหยกก้อนนีจะเป็ นแค่หินหยกทีมี
เพียงสีเขียวติดเปลือกเท่านัน

หลินเจิงยังไม่ยอมแพ้ เขานําก้อนหินหยกทีถูกผ่าครึงมา
ผ่าอีกรอบ ผลยังคงเหมือนเดิม เขายังคงผ่าหินหยกออก
อีก ผ่าออกอีก จนนับได้สบิ กว่าชิน แต่ยงั คงไม่พบร่อง
รอยของหยกสีเขียวเลยแม้แต่นอ้ ย

สีหน้าของหวังเซียงฉินดูแย่มากเช่นเดียวกัน เงินสอง
ล้านสามแสนหยวนนะนัน! หินหยกก้อนนีซือมาในราคา
ตังสองล้านสามแสนหยวนเชียวนะ! แต่ตอนนีมันกลับ
กลายเป็ นแค่กองหินไร้คา่ ได้อย่างไรกัน หวังเซียงฉินหัน
149
ขวับไปเห็นซีเหมินจินเหลียนทียืนอยูเ่ คียงข้างหลิน
เสวียนหลาน บนใบหน้าของซีเหมินจินเหลียนยังมีรอย
ยิมจางๆ ทีแฝงไว้ดว้ ยรอยเหยียดยิมเยาะหยันปรากฏอยู่
บนใบหน้า

“นังเด็กบ้า...” หวังเซียงฉินระงับความโกรธเอาไว้ไม่ได้
อีกต่อไป เธอพุง่ ตัวเข้าทําร้ายซีเหมินจินเหลียน “แกมัน
ตอแหล นังผูห้ ญิงหากินไร้ยางอาย เอาเงินของฉันคืน
มานะ...”

ซีเหมินจินเหลียนตกใจจนต้องก้าวเท้าถอยหลังหนี หลิน
เสวียนหลานทียืนอยูข่ า้ งซีเหมินจินเหลียนต้องรีบเอาตัว
เข้ามาบังเธอเอาไว้ ส่วนประธานเฉินแห่งเซิงเต๋อจิวเวลรี
ทียืนอยูข่ า้ งซีเหมินจินเหลียนเช่นเดียวกันก็ตกตะลึงกับ
150
เหตุการณ์ทีเกิดขึนไปชัวขณะ พอตังสติได้ก็รบี ก้าวไปยืน
ขวางด้านหน้าซีเหมินจินเหลียนไว้

ซีเหมินจินเหลียนตกใจจนต้องก้าวเท้าถอยหลังหนีไป
หลายก้าว เธอหลบฝ่ ามือของหวังเซียงฉินได้อย่างหวุด
หวิด ถ้าจะพูดให้ถกู คือเธอหลบฝ่ ามือของหวังเซียงฉิน
ไม่พน้ แต่เป็ นเพราะหลินเสวียนหลานไหวตัวทันและจับ
แขนของหวังเซียงฉินไว้ได้ทนั ต่างหาก อีกทังยังมี
ประธานเฉินทียืนขวางอยูด่ า้ นหน้าเธอ และมีเถ้าแก่โจว
ช่วยพยุงเธอเอาไว้จากทางด้านหลัง เธอจึงยังสามารถ
ยืนอยูไ่ ด้ กระนันหัวใจของเธอก็เต้นโครมครามด้วย
ความตกใจ ผูห้ ญิงคนนี...ก็น่ากลัวเกินไปแล้ว คนทีผ่า
หยกแพ้แล้วพาลหาเรืองตบตีคนอืนแบบนี ดูแล้วเธอก็
หลอกไม่ผิดคนจริงๆ

151
“คุณซีเหมิน คุณเป็ นอย่างไรบ้าง” เถ้าแก่โจวและ
ประธานเฉินถามขึนด้วยความเป็ นห่วง

หลินเสวียนหลานหน้าชา วันนีตระกูลหลินต้องอับอาย
ขายหน้าจนไม่เหลือชินดี ผ่าหยกแพ้แล้วอย่างไร ไม่มีคน
เล่นหวยหยกคนไหนทีไม่เคยผ่าหยกแพ้หรอก แต่ผา่ แพ้
แล้วไปพาลหาเรืองตบตีคนขายแบบนีใครเขาทํากันบ้าง
คนทีอยูใ่ นเหตุการณ์วนั นีก็ไม่ใช่นอ้ ยๆ ถ้าเกิดข่าวนีถูก
แพร่กระจายออกไป ต่อไปตระกูลหลินยังจะมีหน้าพบ
เจอผูค้ นได้อย่างไร

ซีเหมินจินเหลียนตกใจจนสีหน้าซีดเซียว เธอรีบส่าย
ศีรษะ “ฉันไม่เป็ นไรค่ะ...ผูห้ ญิงคนนีก็น่ากลัวเกินไป
152
แล้ว!” เธอนึกไม่ถงึ จริงๆ ว่าหวังเซียงฉินจะกล้าลงไม้ลง
มือตบตีเธอต่อหน้าผูค้ นมากมายขนาดนี

“อารองจะจัดการกับเรืองนีอย่างไรครับ” หลินเสวียน
หลานมองหน้าหลินเจิงอย่างเอาเรือง

“เซียงฉิน หยุดอาละวาดหาเรืองเดียวนี!” สีหน้าของหลิน

เจิงดูไม่ดีเอาเสียเลย แต่เขาก็ตอ้ งรีบห้ามปรามหวังเซียง
ฉินไม่ให้ก่อเรืองจนบานปลายไปมากกว่านี

“อาละวาดหาเรืองเหรอ ฉันอาละวาดหาเรืองอย่างนัน
เหรอ ก็เห็นอยูว่ า่ นังสารเลวคนนีมันวางแผนหลอกเรา
คุณดูไม่ออกหรือยังไง” หวังเซียงฉินกรีดเสียงร้องและทํา

153
ท่าจะเข้าไปทําร้ายซีเหมินจินเหลียนอีกครัง

ซีเหมินจินเหลียนเตรียมป้องกันตัวเต็มที แต่มีหรือทีหวัง
เซียงฉินจะเข้าถึงตัวเธอได้ ประธานเฉินกับหลินเสวียน
หลานก็ยืนกันอยูด่ า้ นหน้าเธอ ต่อให้หวังเซียงฉินอยาก
เข้าใกล้เธอแค่ไหนก็ทาํ ไม่ได้หรอก

ซีเหมินจินเหลียนเยาะเย้ยอยูใ่ นใจ “ก็ฉนั ตังใจหลอก

พวกคุณ แล้วจะทําไม”

“หลินเจิง ภรรยาของคุณไม่รูก้ ฎกติกาในการเล่นหวย

หยก แต่ตวั คุณเองก็รูด้ ีไม่ใช่หรือไง แล้วคุณปล่อยให้
ภรรยาตัวเองมาอาละวาดหาเรืองคนอืนแบบนีได้ยงั ไง

154
กัน” ประธานเฉินทนดูไม่ไหวอีกต่อไป เขายิมเยือกเย็น
“อย่าปล่อยให้ผหู้ ญิงคนเดียวต้องทําให้ตระกูลหลินอับ
อายขายหน้ามากไปกว่านีเลย!”

หลินเจิงทีต้องระงับความโกรธทีสุมอยูเ่ ต็มอก เมือได้ยิน

คําพูดเสียดแทงใจเช่นนีก็ยงเจ็
ิ บใจหนักเข้าไปอีก เขารู ้
กฎกติกาในการเล่นหวยหยกเป็ นอย่างดี เมือตกลงซือ
ขายกันแล้ว ไม่วา่ จะผ่าแพ้หรือผ่าชนะ ผูซ้ ือต้องเป็ นผู้
แบกรับภาระความเสียงทังหมดเอง เช่นเดียวกับเถ้าแก่
โจวทีขายหินหยกสีแดงลายทองคําให้ซีเหมินจินเหลียน
ในราคาตํา พอซีเหมินจินเหลียนผ่าหินหยกออกมาแล้ว
เป็ นหยกสีแดงลายทองคํา เถ้าแก่โจวจะไปขอสินค้าคืน
จากซีเหมินจินเหลียนไม่ได้

155
ตัวเองผ่าหยกแพ้แล้วก็ตอ้ งยอมรับว่าโชคไม่เข้าข้าง หวัง
เซียงฉินก่อเรืองอาละวาดคนอืนแบบนีไม่เพียงช่วยเหลือ
อะไรไม่ได้ อีกทังยังเป็ นการประจานตัวเองให้คนอืน
หัวเราะเยาะอีก ต่อหน้าผูค้ นทีจ้องเขม็งมาทีตัวเอง มัน
ทําให้เขาโกรธจนเลือดขึนหน้าจนไม่สามารถควบคุม
อารมณ์กรุน่ โกรธของตัวเองได้อีกต่อไป ศักดิศรีลกู ผูช้ าย
ของเขาถูกประธานเฉินท้าทายและเหยียบยําจนเขา
ระเบิดความโกรธออกมา เขาลากตัวหวังเซียงฉินมาตบ
หน้าฉาดใหญ่

หวังเซียงฉินถูกตบหน้าจนมึนงง ใบหน้าครึงซีดของเธอ
ร้อนผ่าวเพราะความเจ็บปวด เธอต้องเสียหน้าต่อหน้า
คนมากมายแบบนี พอได้สติก็กรีดเสียงร้องขึน “ไอ้ชวั นี
คุณกล้าตบฉันเหรอ”

156
ตอนที 12 ซือบ้าน (1)

157
เหตุการณ์หลังจากนันชุลมุนวุน่ วายไปหมด ซีเหมินจิ
นเหลียนตังสติได้แล้ว เธอมองดูหลินเสวียนหลานทีมีสี
หน้าเหนือยใจแล้วถามเขาเสียงแผ่ว “คุณยังจะอยูต่ อ่ อีก
หรือเปล่าคะ”

หลินเสวียนหลานเหนือยหน่าย ถ้าไม่อยูต่ อ่ แล้วเขาจะ

ทําอะไรได้อีก

“คุณไม่หิวเหรอ เดียวฉันเลียงข้าวเองนะ” ซีเหมินจิ

นเหลียนฉีกยิมให้เขา

158
หลินเสวียนหลานคิดตาม ตัวเองอยูท่ ีนีต่อก็ทาํ อะไรไม่
ได้อยูด่ ี มีแต่จะกลายเป็ นเรืองตลกให้คนอืนนินทากัน
สนุกปาก ถ้าเลือกเดินออกไปจากทีนีเขาจะได้ไม่ตอ้ งมา
เห็น เมือไม่เห็นก็ไม่ตอ้ งกลุม้ ใจ เขาได้แต่ตดั พ้ออา
รองอยูใ่ นใจ อารองของเขาในตอนนีทําอะไรไม่คอ่ ยได้
เรืองได้ราว พึงพาไม่คอ่ ยได้ ทําตัวไร้เกียรติ และชอบ
อวดรวย แต่อารองทีเขาจําได้ตอนเด็กไม่ใช่คนแบบนี อา
รองของเขาดูดีและเป็ นหน้าเป็ นตาแก่วงศ์ตระกูล และ
ไม่มีวนั ทําร้ายคนอืนต่อหน้าธารกํานัลอย่างตอนนีแน่
นอน

หลังจากอารองแต่งงานกับหวังเซียงฉิน อารองก็เปลียน
ไปราวเป็ นคนละคน ตอนแรกคุณปู่ ไม่เห็นด้วยกับการ

159
แต่งงานครังนี แต่สดุ ท้ายก็ตอ้ งยอมให้กบั ความรันของ
อารอง อีกอย่างอารองอายุก็มากแล้วแต่ยงั ทําตัวเป็ นพ่อ
พวงมาลัยลอยไปลอยมา วันๆ ขับแต่รถสปอร์ตเมอเซเด
ส-เบนซ์จีบสาวไปทัว แต่ก็ไม่เคยเห็นอารองพาผูห้ ญิงคน
ไหนเข้าบ้านสักที

คุณปู่ หวังว่าอารองแต่งงานมีครอบครัวแล้วจะทําตัวดี
ขึนและช่วยงานในครอบครัวมากขึน แต่คิดไม่ถงึ เลยว่า
หลังจากทีอารองเข้ามาบริหารงานฝ่ ายขายของบริษัท
แล้วกลับทําให้ทกุ อย่างแย่ลง นอกจากทําตัวกร่างว่าเป็ น
ลูกเจ้าของบริษัทแล้ว เขาก็ไม่เห็นว่าอารองจะทําอะไร
เป็ นอีก

หลินเสวียนหลานกับซีเหมินจินเหลียนเดินออกจากร้าน
160
เถ้าแก่โจว พอขึนรถแล้วหลินเสวียนหลานถึงได้ถอน
หายใจยาวระบายความอัดอันออกมา “จินเหลียน อา
สะใภ้รองของผมเป็ นคนแบบนีแหละ คุณอย่าเอามาใส่
ใจเลยนะครับ”

“ยังดีทีไม่โดนตบนะคะ!” ซีเหมินจินเหลียนถอนหายใจ
ถ้าเธอถูกตบจริงๆ เธอก็ไม่แน่ใจเสียแล้วว่าเกมนีคนที
เสียเปรียบเป็ นใครกันแน่ ตอนนีเธอรูแ้ ล้วว่าหวังเซียงฉิน
เป็ นคนร้ายกาจแค่ไหน ต่อไปเธอคงต้องระวังตัวและอยู่
ห่างจากผูห้ ญิงคนนีให้ไกลทีสุด

“คุณปู่ มีอารองตอนอายุสสิี บกว่าๆ คุณปู่ รกั อารองมาก

อารองก็เลยนิสยั เสียตังแต่เด็กน่ะครับ” หลินเสวียน
หลานได้แต่สา่ ยศีรษะ “ยิงมาแต่งงานกับผูห้ ญิงอย่างอา
161
สะใภ้รองก็ยงไปกั
ิ นใหญ่ มีแต่สร้างเรืองไม่หยุดหย่อน”

ซีเหมินจินเหลียนแอบต่อว่าในใจ อายุตงสี
ั สิบกว่าแล้ว
ยังมีลกู อีก ตาเฒ่าคนนีก็ไม่เบาเลยจริงๆ แต่อบรมสัง
สอนลูกได้ไม่ดีถือเป็ นความรับผิดชอบของคนเป็ นพ่อ ถ้า
อบรมสังสอนลูกมาอย่างดีแล้วลูกจะกลายเป็ นคนไม่ได้
เรืองแบบนีเหรอ อย่างน้อยเธอก็รูส้ กึ ว่าหลินเสวียน
หลานเป็ นคนดีใช้ได้เลยทีเดียว แม้เขาจะเป็ นลูกหลาน
เศรษฐี แต่เขาก็เป็ นคนมารยาทงาม มีสมั มาคารวะ และ
ทีสําคัญ...ไม่ดถู กู ดูแคลนคนจน

หลินเสวียนหลานขับรถมาจอดลงตรงหน้าร้านอาหาร
ร้านหนึง ซีเหมินจินเหลียนเป็ นคนกินอะไรง่ายๆ อยูแ่ ล้ว
ส่วนหลินเสวียนหลานนัน ไม่วา่ จะเป็ นร้านอาหารเล็กๆ
162
ตามข้างถนนหรือภัตตาคารห้าดาวในโรงแรมหรูเขาก็ไม่
มีปัญหาทังนัน

ทังสองสังอาหารทีตัวเองชอบและเบียร์สองขวด ซีเหมิ
นจินเหลียนดืมเบียร์ไปนิดเดียวก็ทาํ ท่าส่ายศีรษะ “เบียร์
นีไม่เห็นอร่อยเลย ไม่รูท้ าํ ไมพวกผูช้ ายถึงได้ชอบดืมกัน
นัก”

“ผมก็ไม่คอ่ ยชอบสักเท่าไหร่!” หลินเสวียนหลานพูดกลัว

หัวเราะพลางรินเบียร์เย็นๆ ใส่แก้ว

“หรือคุณชอบไวน์ฝรังเศสคะ” ซีเหมินจินเหลียนยิมเย้า
เธอไม่คอ่ ยรูเ้ รืองวิถีการใช้ชีวิตของคนรวยนัก แต่เธอเคย

163
เห็นจากในหนังสือหรือโทรทัศน์มาบ้างว่าคนรวยบางคน
ชอบไวน์เป็ นพิเศษ โดยเฉพาะไวน์ฝรังเศส และยังให้
ความสําคัญเกียวกับเรืองปี ทีผลิตและยีห้อไวน์อะไร
เทือกนันด้วย เอาเข้าจริงเธอก็แทบจะไม่รูเ้ รืองพวกนีเลย

หลินเสวียนหลานได้แต่ยมบางๆ
ิ เป็ นคําตอบ ทังสองกิน
ข้าวไปคุยกันไป หัวข้อสนทนาเกียวกับเรืองหยกและหวย
หยกเสียเป็ นส่วนใหญ่

“พีหลินคะ คือว่า...ถ้าฉันอยากจะซือรถ ฉันควรจะไปซือ

ทีไหนดี” ซีเหมินจินเหลียนถามออกไปจนได้

“อืม...ก็ตอ้ งดูวา่ คุณจะซือรถแบบไหน ถ้าเป็ นรถทัวๆ ไป

164
จะซือทีไหนก็ได้ไม่ตา่ งกัน แต่ถา้ อยากซือรถทีดีหน่อย
ไปซือทีศูนย์รถยนต์น่าจะดีกว่า” หลินเสวียนหลานถาม
ยิมๆ “อยากซือรถแล้วเหรอ บีเอ็มดับเบิลยูหรือว่าปอร์เช่
ล่ะ

“ฉันอยากจะเลือกดูก่อนค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนถอน
หายใจ “คุณก็รูว้ า่ ฉันไม่รูเ้ รืองรถเลย!”

หลินเสวียนหลานหัวเราะ “มีรถแล้วเดียวก็รูเ้ รืองเองล่ะ

ช่วงบ่ายผมว่างพอดี เดียวผมพาคุณไปทีบริษัทผูแ้ ทน
จําหน่ายรถยนต์ทีรูจ้ กั ทีนันบริการดีทกุ อย่าง ทีสําคัญ...
เชือถือได้แน่นอน”

165
“มีคนรูจ้ กั แนะนําแบบนีค่อยดีหน่อย” ซีเหมินจินเหลียน
ยิมดีใจ

ซีเหมินจินเหลียนใช้เวลาทังบ่ายหมดไปกับการดูรถ สุด
ท้ายเธอตัดสินใจซือรถบีเอ็มดับเบิลยูสีเงินขาวคันงาม
ตอนนีเธอมีรถแล้ว ทีเหลือคือต้องซือบ้านสักหลัง หลิน
เสวียนหลานบอกกับเธอว่าถ้าเย็นนีว่างจะพาเธอไปดู
บ้าน เพราะบ้านหลังนันอยูใ่ นย่านหลานเหมยเหมือนกัน
เดินจากเขตบ้านพักอาศัยไปยังเขตคฤหาสน์ทีอยูใ่ กล้กนั
นิดเดียว

ซีเหมินจินเหลียนนึกถึงลุงจัวทีต้องขายบ้านเพือช่วย
ปลดหนีให้ลกู ชายแล้วก็ได้แต่สะท้อนใจ

166
ซีเหมินจินเหลียนใช้เวลาช่วงเช้าหมดไปกับการผ่าหยก
ทําให้ทงเนื
ั อทังตัวมีแต่เศษฝุ่ นละออง ช่วงบ่ายก็มวั แต่วิง
วุน่ อยูก่ บั เรืองซือรถ พอกลับถึงบ้านเธอก็เหนือยสายตัว
แทบขาด เธอรีบอาบนําแล้วพาร่างอันเหนือยอ่อนของ
ตัวเองไปฟุบหลับลงบนเตียง เธอหลับสนิทจนกระทังมี
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือตอนสองทุม่ เธอหยิบ
โทรศัพท์มือถือขึนมาดูแล้วเห็นว่าหลินเสวียนหลานเป็ น
คนโทรเข้ามาอย่างทีคิดไว้

ซีเหมินจินเหลียนรูส้ กึ กระปรีกระเปร่าขึนมาทันที เธอรีบ

กดรับสาย “พีหลิน คุณอยูท่ ีไหนคะ”

“ผมรออยูห่ น้าบ้านคุณ รีบลงมาเร็ว ลุงจัวกําลังรอพวก

167
เราอยู่ เรารีบไปดูบา้ นกันเถอะ!” เสียงแจ่มใสฟั งแล้วมี
เสน่หข์ องหลินเสวียนหลานตอบกลับมาตามสาย

“ฉันจะรีบลงไปเดียวนีค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนตอบสาย
พลางกระเด้งตัวลุกออกจากเตียงทันที เธอรีบเปลียนเสือ
ผ้าแล้วคว้ากระเป๋ าวิงลงบันไดไป

หลินเสวียนหลานกดวางสายโทรศัพท์ ตอนแรกเขาคิด
ว่าต้องรอนานกว่านี เขานึกไม่ถงึ ว่าซีเหมินจินเหลียนใช้
เวลาไม่ถงึ สิบนาทีก็มาปรากฎตัวต่อหน้าเขาแล้ว เขา
ถามด้วยความแปลกใจ “คุณลงมาเร็วจัง”

“ฉันจะปล่อยให้คณ
ุ รอนานได้ยงั ไงกันคะ!” ซีเหมินจิ

168
นเหลียนยิมสดใส

“มันเป็ นมารยาททีสุภาพบุรุษต้องเป็ นผูร้ อสุภาพสตรีอยู่

แล้วครับ” หลินเสวียนหลานยิมอ่อนโยน เขาจูงมือซีเหมิ
นจินเหลียนด้วยความเคยชินแล้วพาเธอเดินตรงไปยัง
เขตคฤหาสน์

แม้จะอยูใ่ นย่านหลานเหมยเหมือนกันแต่ทงสองเขตก็
ั
แตกต่างกันราวฟ้ากับดิน ราคาบ้านพักอาศัยในย่าน
หลานเหมยแพงก็จริง แต่มนั ยังเป็ นบ้านทีคนทัวไปมี
สิทธิฝันถึง คนทีมีรายได้สงู และการงานมันคงขอยืนกูซ้ ือ
บ้านกับธนาคารก็สามารถเป็ นเจ้าของบ้านพักอาศัยใน
ย่านหลานเหมยได้แล้ว แต่...เขตคฤหาสน์ทีอยูฝ่ ังตะวัน
ตกนีสิ...มันไม่ใช่บา้ นทีระดับคนทํางานกินเงินเดือน
169
สามารถเอือมถึงแน่นอน คฤหาสน์มลู ค่านับสิบล้านแบบ
นี คนทัวไปคงไม่กล้าแม้แต่จะถามราคาแน่ๆ

คฤหาสน์ทีตังอยูฝ่ ังตะวันตกในย่านหลานเหมยนันทําเล
ดี สภาพแวดล้อมดี ทุกอย่างดูดีไปหมด คฤหาสน์สว่ น
ใหญ่ถกู ปลูกอยูต่ ามแนวไหล่เขาทีโอบล้อมด้วยต้นสนสี
เขียวขจี

หลินเสวียนหลานจูงมือซีเหมินจินเหลียนเดินขึนเนินไป
อย่างช้าๆ ทังสองเดินกันไปอย่างเงียบๆ ตลอดทาง
เพราะต่างรูส้ กึ แปลกๆ

“จินเหลียน...” จู่ๆ หลินเสวียนหลานก็เรียกชือเธอ

170
“คะ” ซีเหมินจินเหลียนขานรับ

“เมือเช้านีทีคุณขายหินหยกให้อารอง ทําไมคุณถึงไม่
เปิ ดเปลือกหยกออกให้หมดก่อน” หลินเสวียนหลานถาม
ด้วยความสงสัย เขายอมรับว่าตัวเองสงสัยเรืองนีมาก ซี
เหมินจินเหลียนไม่รูเ้ รืองหวยหยก ทุกครังทีเธอผ่าหยก
แล้วเจอหยกสีเขียว เธอยืนยันทีจะเปิ ดเปลือกหยกออก
หมดทังก้อน จากนันจึงขายก้อนหยกเหล่านันออกไป ไม่
ใช่ทาํ แค่เปิ ดเปลือกหยกนิดเดียวแล้วขายออกไปอย่าง
เมือเช้านี นีมันไม่เหมือนสไตล์ของซีเหมินจินเหลียนเลย
สักนิด

นอกเสียจากว่า...เธอรูอ้ ยูก่ ่อนแล้วว่าหินหยกก้อนนัน

171
เป็ นหินหยกสีเขียวติดเปลือก ใครซือก็ตอ้ งขาดทุนแน่

ตอนที 13 ซือบ้าน (2)

172
ความคิดนีผุดขึนมาในความคิดของหลินเสวียนหลาน
เพียงแวบเดียวเท่านัน ถ้าหากซีเหมินจินเหลียนรูว้ า่ หิน
หยกก้อนนันเป็ นเพียงหินหยกสีเขียวติดเปลือกจริง แล้ว
เธอจะซือหินหยกก้อนนันทําไม เธอคงไม่ได้วางแผนทีจะ
หลอกขายให้คนอืนเอาไว้ตงแต่
ั แรกหรอกใช่ไหม แต่นนั
มันก็เป็ นเรืองทีเป็ นไปไม่ได้ โบราณกล่าวไว้วา่ แม้แต่
เทพเจ้าก็ไม่อาจหยังรูว้ า่ ภายใต้เปลือกหยกนันจะมีหยก
ซ่อนอยูจ่ ริงหรือไม่ ใครก็ตามทีสามารถอ่านหยกและ
วิเคราะห์วา่ มีหยกซ่อนอยูภ่ ายในหินหยกได้อย่างแม่น
ยําและไม่เคยพลาด คนคนนันคงรวยไปนานแล้ว และ
หวยหยกคงกลายเป็ นของไร้คา่

173
แต่เขาก็อดสงสัยไม่ได้จริงๆ เพราะซีเหมินจินเหลียนแม่น
ราวจับวาง ลงมีดผ่าครังแรกก็เจอหยกสีเขียวทีมีอยูเ่ พียง
น้อยนิดนัน พอขายต่อก็ได้ราคาสูงถึงสองล้านสามแสน
หยวน ทีสําคัญหินหยกก้อนนีกลับกลายเป็ นเพียงหิน
ธรรมดาทีไร้คา่ ไปเสียนี

อารองผ่าหยกแพ้ก็จริง แต่พอมาคิดทบทวนดูดีๆ แล้ว

หินหยกทีถูกเปิ ดเปลือกแล้วบางส่วนและลักษณะดี
ขนาดนี ราคาสองล้านหยวนถือว่าไม่แพงเลย ถ้าเขาได้
พบเจอและมีเงินอยูใ่ นมือเขาเองก็ตอ้ งซือเก็บไว้แน่นอน
ต่อให้ไม่ได้ซือในนามบริษัท แต่หินหยกลักษณะดีขนาด
นีก็คมุ้ ค่าทีจะเสียง

174
ซีเหมินจินเหลียนตะลึงนิงอึงไปชัวครู ่ ทําไมเขาถึงถาม
แบบนีล่ะ หรือว่าเขาสงสัยอะไรในตัวเธอ อ๋อ...เมือลอง
มาคิดๆ ดูแล้ว ต่อให้เธอระมัดระวังตัวมากแค่ไหน แต่
เธอผ่าเจอหยกชันเยียมตังหลายก้อนภายในเวลาเพียง
แค่สองวัน มันก็เป็ นธรรมดาทีจะมีคนสงสัย ซีเหมินจิ
นเหลียนจึงต้องปั นหน้าซือตาใสและตอบคําถามของเขา
ด้วยรอยยิมซือๆ “ก็เขาเสนอราคาให้ตงสองล้
ั านสาม
แสนหยวน ฉันคิดแค่วา่ เขาเป็ นอารองของคุณ เราก็
เหมือนเป็ นคนกันเอง เลยตัดสินใจขายหินหยกก้อนนัน
ให้เขาไป คุณก็เคยบอกเองไม่ใช่เหรอคะว่าเขาหาว่าคุณ
เม้มก้อนหยกเนือแก้วเอาไว้เป็ นของส่วนตัวโดยไม่เห็น
แก่บริษัท ทีฉันขายหินหยกก้อนนันให้เขาก็หวังว่าเขาจะ
ผ่าเจอหยกเนือแก้วสีเขียวสด เขาจะได้เลิกว่าร้ายพีเสียที
อย่างไรล่ะคะ”

175
จะให้เธอบอกเขาได้อย่างไรว่าเธอวางแผนทีจะหลอก
ขายหินหยกก้อนนีให้คนอืนตังแต่ตน้ แล้ว

หลินเสวียนหลานได้ยินดังนันก็พยักหน้าเข้าใจ เขา
อมยิม “จินเหลียน คุณเองก็อย่าคิดมากนะครับ ผมก็แค่
ถามดูเฉยๆ แต่ตอนนีอารองคงเกลียดขีหน้าผมมากขึน
ไปอีกแน่ๆ เลย”

“เรืองนีคุณจะมาโทษฉันไม่ได้นะคะ!” ซีเหมินจินเหลียน
ยิมแหยๆ “คุณเป็ นคนบอกเองนีนาว่าแม้แต่เทพเจ้ายัง
ไม่อาจหยังรูเ้ รืองหยก แล้วฉันจะไปรูไ้ ด้อย่างไรว่าหิน
หยกลักษณะดีกอ้ นนันมันจะกลายเป็ นแค่หินหยกสีเขียว

176
ติดเปลือกเท่านัน”

“นันสินะ ไม่วา่ จะผ่าแพ้หรือผ่าชนะก็ตอ้ งยอมรับความ

จริงให้ได้ อารองแค่จิตใจไม่เข้มแข็งพอ คุณปู่ เคยบอกว่า
คนทีคิดจะเล่นหวยหยกต้องมีจิตใจทีเข้มแข็ง ไม่อย่าง
นันสักวันคงต้องตายเพราะหวยหยก” หลินเสวียนหลาน
ยิมปลงๆ

ซีเหมินจินเหลียนแอบต่อคําพูดของหลินเสวียนหลานอยู่
ในใจคนเดียว “หัวใจก็ตอ้ งแข็งแรงมากด้วย จะให้ดีควร
ให้หมอทีโรงพยาบาลตรวจดูก่อนว่ามีโรคความดันโลหิต
สูงหรือพวกโรคหัวใจอืนๆ ด้วยหรือเปล่า เพราะไม่วา่ จะ
ผ่าแพ้หรือผ่าชนะ มันก็อนั ตรายพอๆ กัน” ทันใดนัน เธอ
ก็คิดถึงพีชายของจินอ้ายหัวขึนมา พีชายของจินอ้ายหัว
177
ทีชือจินอ้ายกัว...เป็ นนักพนันตัวยงของแท้!

ทังสองเดินคุยกันมาจนถึงหน้าคฤหาสน์ของลุงจัว หลิน
เสวียนหลานก็บอกซีเหมินจินเหลียนพร้อมรอยยิม “ทีนี
ล่ะ คุณดูสภาพแวดล้อมรอบๆ ก่อนว่าเป็ นอย่างไรบ้าง”

ซีเหมินจินเหลีนยมองดูคฤหาสน์ทีอาจจะกลายเป็ นของ
เธอในอนาคต ถึงแม้ตอนนีฟ้าจะมืดแล้ว แต่โชคดีทีไฟ
ส่องทางทีเรียงรายอยูต่ ามสองข้างทางส่องแสงไฟสว่าง
ไสว ซีเหมินจินเหลียนเดินดูรอบๆ ก็เห็นว่าทีนีมีพืนที
กว้างขวาง แถมยังมีสวนขนาดใหญ่ทีปลูกต้นไม้ดอกไม้
นานาพรรณเอาไว้ มีทงที
ั เธอรูจ้ กั และไม่รูจ้ กั

178
คฤหาสน์หลังนีมีความคล้ายคลึงกับสวนโบราณแบบ
เจียงหนาน แค่ได้เห็นก็สมั ผัสได้ถงึ บรรยากาศทีตลบ
อบอวลไปด้วยกลินอายความโบราณ

ซีเหมินจินเหลียนมองสํารวจโดยรอบ ทีนีใช้ได้เลยทีเดียว
เนืองจากคฤหาสน์หลังนีปลูกอยูบ่ นไหล่เขา ทําให้
สามารถมองเห็นทิวทัศน์ยามอาทิตย์ขนและยามตะวั
ึ น
ตกดิน รวมทังทัศนียภาพอันงดงามของเมืองนีด้วย

“ฉันชอบทีนีค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนยิมอย่างพอใจ

ทังสองเดินเข้ามาจนถึงหน้าคฤหาสน์และมีคนมาเปิ ด
ประตูพอดี คนทีมาเปิ ดประตูเป็ นชายแก่อายุราวๆ ห้า

179
สิบปี รูปร่างผอมสูง ใบหน้าแต่งแต้มด้วยความเศร้า
หมอง พอเขาเห็นว่าเป็ นหลินเสวียนจึงหันไปมองซีเหมิ
นจินเหลียน นัยน์ตาของชายแก่เต็มไปด้วยความ
ประหลาดใจอย่างเห็นได้ชดั แม้กระทังมีความไม่เข้าใจ
ระคนอยูใ่ นแววตานัน

“สวัสดีครับลุงจัว นีคือคุณซีเหมินครับ!” หลินเสวียน

หลานรีบแนะนํา จากนันจึงหันไปทางซีเหมินจินเหลียน
“จินเหลียน ท่านนีคือลุงจัวครับ!”

“สวัสดีคะ่ ลุงจัว!” ซีเหมินจินเหมินยิมทักทาย

ลุงจัวผงกศีรษะยิมรับ เขาเชิญหลินเสวียนหลานและซีเห

180
มินจินเหลียนเข้าไปในบ้านและลงมือชงชามาเสิรฟ์ ทัง
สองด้วยตนเอง หลังจากทีทังสามนังลงบนโซฟาแล้ว ซี
เหมินจินเหลียนก็กวาดสายตาสํารวจภายในบ้าน ในตัว
บ้านถูกออกแบบให้เป็ นแบบโบราณเช่นเดียวกันกับด้าน
นอก แต่ก็ยงั เข้ากับของตกแต่งตามสมัยนิยมได้อย่างลง
ตัว

“คุณซีเหมินต้องการซือบ้านหรือครับ” ลุงจัวลองถาม
หยังเชิง

“ใช่คะ่ !” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ายอมรับ

“เสวียนหลานบอกคุณหรือเปล่าว่าผมขายบ้านราคา

181
แพงกว่าท้องตลาด และผมต้องการใช้เงินด่วนด้วย” ลุง
จัวบอกเงือนไขของตนเองอย่างตรงไปตรงมา เขารูส้ กึ
เสียดายมากทีต้องขายบ้านหลังนี เพราะเขาทุม่ เทแรง
กายแรงใจในการปรับปรุงคฤหาสน์หลังนีไปไม่ใช่นอ้ ย
โดยเฉพาะสวนโบราณทีเขาจ้างนักออกแบบชือดังมา
ออกแบบให้เป็ นพิเศษ

ซีเหมินจินเหลียนไม่ถือสาทีลุงจัวพูดตรงๆ กับเธอ เธอ

พยักหน้าและยิมอย่างเข้าใจ “พีหลินบอกฉันแล้วค่ะ
และทีฉันมาดูบา้ นถึงทีนี นันก็หมายความว่าฉันยอมรับ
ได้กบั ราคาทีแพงกว่าท้องตลาด และฉันก็ยินดีจ่ายเป็ น
เงินสดด้วยค่ะ ถ้าลุงจัวสะดวก รบกวนช่วยพาฉันเดินชม
บ้านหน่อยได้ไหมคะ

182
“ถ้าอย่างนันก็ดีเลยครับ!” ลุงจัวพอใจกับท่าทางเปิ ดเผย
และตรงไปตรงมาของซีเหมินจินเหลียนเป็ นอย่างมาก
เขาลุกจากโซฟาแล้วพาเธอเดินชมรอบๆ บ้านพร้อม
อธิบายให้เธอฟั งอย่างละเอียด

ชันหนึงเป็ นห้องนอนรับรองแขก ห้องครัว ห้องรับแขก

และอืนๆ ส่วนชันสองเป็ นห้องนอนใหญ่ ห้องหนังสือ
สายตาของซีเหมินจินเหลียนหยุดอยูท่ ีชันวางของทีทํา
จากไม้มะฮอกกานีอนั วิจิตรบรรจง ลุงจัวถอนหายใจ
ออกมายาว “คุณซีเหมิน ผมเป็ นคนชอบสะสมของเก่า
ตอนนีผมต้องขายบ้านและเหลือเวลาไม่มากนัก ถ้าคุณ
ซีเหมินไม่ชอบเครืองเรือนโบราณพวกนี คุณซีเหมินขา
ยทิงแล้วซือเฟอร์นิเจอร์ชดุ ใหม่ได้เลยนะครับ!”

183
“ฉันชอบค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนยิมพอใจ แค่เห็นก็รูแ้ ล้ว
ว่าลุงจัวเป็ นคนเลือกเครืองเรือนโบราณพวกนีเองกับมือ
และเครืองเรือนบางชินยังถูกทําขึนตามความต้องการ
ของลุงจัวเสียด้วยซํา และเครืองเรือนโบราณเหล่านียัง
เข้ากันได้เหมาะเจาะกับสไตล์ของบ้านหลังนีอีกด้วย
โดยเฉพาะหน้าต่างกระจกบานใหญ่ทีอยูฝ่ ังตะวันตก
ของห้องนอนใหญ่ แสงทีตกกระทบผ่านระเบียงกว้างเข้า
มาช่างสวยงามยิงนัก

ซีเหมินจินเหลียนเดินสํารวจบ้านหลังนีสักครูก่ ็รูส้ กึ ชอบ

มาก ชันสามเป็ นห้องออกกําลังกายขนาดเล็ก และสิงที
ทําให้ซีเหมินจินเหลียนประหลาดใจมากคือ มีหอ้ ง
เรือนกระจกขนาดย่อมอยูบ่ นชันสามด้วย ในนันปลูก
ดอกไม้ใบหญ้านานาชนิดไว้ เพียงแค่ยา่ งกรายเข้าไปก็

184
สัมผัสได้ถงึ ความสดชืนแจ่มใส

“ภรรยาของผมชอบพวกดอกไม้ใบหญ้ามาก อีกอย่าง
ครอบครัวเราอยูก่ นั ไม่กีคน บ้านหลังนีก็ใหญ่โตเกินไป
เธอก็เลยดัดแปลงพืนทีชันสามให้เป็ นห้องเรือนกระจก
น่ะครับ” ลุงจัวเห็นซีเหมินจินเหลียนทีมองสํารวจดอกไม้
ใบหญ้าในเรือนกระจกแล้วก็ได้แต่หวั เราะเก้อๆ

185
ตอนที 14 ห้องใต้ดิน

“ไม่เป็ นไรค่ะ ฉันเองก็ชอบดอกไม้ใบหญ้าเหมือนกัน มี

เรือนกระจกแบบนีก็ดีเหมือนกันนะคะ”

186
ซีเหมินจินเหลียนตอบยิมๆ “ลุงจัวคะ ฉันทราบมาว่า
บ้านหลังนีมีหอ้ งใต้ดินด้วย ลุงจัวช่วยพาฉันไปดูหน่อย
ได้ไหมคะ” เรืองอืนเธอพอทําใจยอมรับได้ แต่หอ้ งใต้ดิน
นีก็เป็ นปั จจัยสําคัญทีเธอเลือกซือบ้านหลังนีต่างหาก

“เอ๊ะ” ลุงจัวค่อนข้างประหลาดใจ นีเธอต้องการห้องใต้

ดินหรือ

“ลุงจัว ผมลืมบอกลุงไปครับว่าคุณซีเหมินเป็ นนักเล่น

หวยหยกเหมือนกัน เธอจึงต้องการห้องใต้ดินเพือเอาไว้
เก็บพวกหินหยกหรือเอาไว้ผา่ หยกเหมือนลุงจัว ผมก็เลย
แนะนําให้เธอมาดูบา้ นหลังนีน่ะครับ” หลินเสวียน

187
หลานรีบอธิบาย

“เล่นหวยหยกอย่างนันหรือ” ลุงจัวอุทานเสียงแผ่ว คิดใน

ใจ “มิน่าเล่า!” ลุงจัวนึกขึนได้ “วันนีผมได้ยินข่าวมาว่า
เมือวานนีมีหญิงสาวผ่าเจอหยกเนือแก้วสีเขียวสดทีร้าน
เถ้าแก่โจว หรือว่าคนคนนันจะเป็ นคุณซีเหมินครับ”

“ลุงจัวได้ข่าวแค่เรืองหยกเนือแก้วสีเขียวสดเท่านันเอง
เหรอครับ” หลินเสวียนหลานหัวเราะ “วันนีจินเหลียนผ่า
เจอหยกสีแดงลายทองคําด้วยนะครับ”

“หยกสีแดงลายทองคําเหรอ” ลุงจัวชะงักฝี เท้า เพราะว่า

สีและความโปร่งใสของหยกนันเป็ นปั จจัยสําคัญในการ

188
ประเมินมูลค่าหยก ลุงจัวจึงถามขึนด้วยความใคร่รู ้ “สี
แดงแบบไหน แล้วเป็ นหยกเนืออะไร”

“เป็ นหยกสีแดงสดดังแสงอรุโณทัยเลยครับ!” หลิน

เสวียนหลานสาธยาย “เป็ นหยกเนือแก้วนําดีมาก ลาย
ทองคําก็กระจายตัวสมําเสมอ เป็ นหยกทีไร้ทีติเลยเชียว
ครับ”

สายตาของลุงจัวทีมองซีเหมินจินเหลียนเปลียนไปเล็ก
น้อย ซีเหมินจินเหลียนได้แต่หวั เราะเก้อๆ ออกมา “ฉัน
แค่โชคดีเท่านันเองค่ะ ตอนแรกทีผ่าออกมาฉันยังนึกเลย
ว่าจะผ่าแพ้แล้ว เพราะฉันคิดว่าลายทองคําพวกนันเป็ น
ลายจุดทีเป็ นรอยตําหนิใช้ไม่ได้น่ะค่ะ”

189
“นีคุณคิดได้อย่างไรกันว่าลายทองคําเป็ นรอยตําหนิ”
คนยิมยากอย่างลุงจัวถึงกับหัวเราะออกมา แล้วตาม
ด้วยเสียงทอดถอนใจว่า “แล้วก้อนใหญ่แค่ไหนล่ะ”

“ขนาดเท่าลูกบาสเกตบอลครึงลูก มากพอทีจะทํากําไล
หยกได้สามคูค่ รับ” หลินเสวียนหลานอธิบาย “เป็ นหยก
ทีดีมากเลยนะครับ ขนาดยังไม่ได้ขดั เงาสียงั สวยสดงด
งามขนาดนัน”

“แล้วบริษัทคุณไม่ได้ซือเก็บไว้เหรอ” ลุงจัวถามด้วย
ความแปลกใจระคนสงสัย

190
“ฉันไม่ขายเองค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนรีบแทรกขึน “ฉัน
ขายกําไลออกไปแล้วสองคู่ ทีเหลืออีกหนึงคูฉ่ นั จะเก็บไว้
ใส่เล่นๆ เองค่ะ”

“ถ้าเป็ นอย่างทีเสวียนหลานพูดจริง ราคาของกําไลหยก

สีแดงลายทองคําหนึงคูน่ ่าจะมีคา่ นับร้อยล้านหยวน คง
ไม่ได้มีไว้ใส่เล่นๆ เท่านันหรอก” ลุงจัวพูดไปก็ถอน
หายใจเบาๆ

หวยหยกก็เป็ นแบบนีแหละ ทําให้รารวยได้

ํ เพียงชัวข้าม
คืน มิน่าเล่าซีเหมินจินเหลียนถึงได้มีเงินซือบ้านของเขา
และยังจะจ่ายเป็ นเงินสดเสียด้วย แค่ขายกําไลหยกสี
แดงลายทองคําหนึงคูก่ ็มีเงินมากพอทีจะซือคฤหาสน์
แบบนีได้หลายหลังแล้ว เธอถึงได้สามารถซือบ้านด้วย
191
เงินสดเป็ นก้อนเช่นนี

การซือขายหยกต้องซือขายกันด้วยเงินสด ไม่มีการค้าง
ชําระค่าสินค้าโดยเด็ดขาด ก็ไม่แปลกทีเธอจะมีเงินสด
เยอะขนาดนัน

ทังสามเดินไปคุยไปจนไปถึงทางเข้าห้องใต้ดิน ประตู
ห้องใต้ดินอยูใ่ ต้บนั ไดพอดี ลุงจัวเปิ ดประตูเข้าไปแล้ว
เปิ ดไฟในห้องให้สว่าง

ภายในห้องใต้ดินไม่มีของประดับตกแต่งใดๆ อยูเ่ ลย บน
เพดานมีหลอดไฟให้ความสว่าง ผนังห้องและพืนห้องถูก
ปูดว้ ยกระเบืองทรงสีเหลียมจตุรสั ซีเหมินจินเหลียนเดิน

192
ตามเข้าไป ห้องใต้ดินของทีนีกว้างขวางมาก น่าจะมี
ขนาดราวๆ ห้าถึงหกสิบตารางเมตรได้ และสิงทีเธอชอบ
ทีสุดคือเครืองไม้เครืองมือสําหรับการผ่าหยกทีวางเรียง
รายอยูด่ า้ นหนึงของห้อง มีทงเครื
ั องผ่าหินหยกขนาดเล็ก
เครืองขัดเงา เครืองตัดหยกแบบเคลือนทีและเครืองมือ
อืนๆ อีกหลายอย่าง

นอกจากนียังมีโต๊ะทํางานขนาดใหญ่ตงอยู
ั ข่ า้ งผนังห้อง
บนโต๊ะมีกล่องพลาสติกวางไว้สองกล่อง มีไฟตังโต๊ะและ
อุปกรณ์อืนๆ ทีจําเป็ น ซีเหมินจินเหลียนเดินไปเปิ ดกล่อง
พลาสติกออกมาดู ในกล่องบรรจุมีดต่างๆ สําหรับแกะ
สลักหยกโดยเฉพาะเอาไว้อย่างทีเธอคิดไว้ไม่มีผิด

ข้างๆ โต๊ะทํางานยังมีตนู้ ิรภัยขนาดใหญ่ทีถูกติดตังไว้กบั

193
ผนังห้อง ทุกสิงทุกอย่างในห้องนีมีวตั ถุประสงค์เพือใช้ใน
การผ่าหยกและแปรรูปหยกทังสิน ห้องใต้ดินนีดูแข็งแรง
แน่นหนา อีกทังมีทางเข้าออกเพียงทางเดียว อีกทังทาง
เข้าออกยังอยูใ่ ต้บนั ไดเสียด้วย นับว่ามิดชิดและลับตา
พอสมควร มิน่า ตอนเดินมาถึงเธอจึงไม่เห็นห้องใต้ดินนี

หยกมีคา่ จําเป็ นต้องถูกเก็บรักษาไว้ในตูน้ ิรภัยจึงจะ

ปลอดภัย ถือว่าลุงจัวเป็ นคนทีรอบคอบมากทีติดตังตู้
นิรภัยไว้ในห้องนี

“คุณซีเหมิน ถ้าคุณไม่ใช้เครืองไม้เครืองมือพวกนี คุณ

ขายต่อให้เสวียนหลานในราคาทีย่อมเยาก็ได้นะครับ
เพราะเขาคงได้ใช้ของพวกนีอยูแ่ ล้ว” ลุงจัวยิมบางๆ

194
“อืม...ฉันคิดว่าน่าจะได้ใช้ของพวกนีนะคะ” ซีเหมินจิ
นเหลียนพูดพลางหยิบมีดแกะสลักขึนมาเพ่งพินิจ
พิจารณา ในใจอยากลองมีดเล่มนีเหลือเกิน ถ้าเธอนํา
วิชาแกะสลักหินทีเคยเรียนสมัยเด็กๆ มาใช้ในงานแกะ
สลักหยกได้ ต่อไปถ้าเธออยากได้เครืองประดับลายอะไร
ก็สามารถทําเองได้อย่างใจนึก ต่อให้หยกทีคนอืนแกะ
สลักให้จะสวยงามสมบูรณ์แบบเพียงไหน แต่ก็คงไม่มี
ใครรูใ้ จตัวเองเท่าลงมือทําเองหรอก

“ลุงจัวคะ ฉันพอใจบ้านหลังนีมาก ลุงจัวเสนอราคามา

ได้เลยค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนพูดตรงๆ เธอมาเพือซือ
บ้าน ไม่จาํ เป็ นต้องเล่นแง่ใดๆ ทังสิน

195
“ผมขอยีสิบแปดล้านหยวน!” ลุงจัวยิมฝื ดเฝื อน แม้จะ
เสียดายมาก แต่ถงึ ขันนังลงเจรจาต่อรองราคากันแล้ว
ต่อให้รูส้ กึ เสียดายมากแค่ไหนก็ตอ้ งตัดใจ ทีสําคัญถ้า
เขาไม่ขายบ้านหลังนีแล้วยังมีทางเลือกอะไรอีก

สมัยหนุ่มๆ เขาเคยได้กาํ ไรจากการเล่นหวยหยกบ้าง

เพราะเป็ นคนระวังตัวและไม่ใช่คนทีไม่กล้าได้กล้าเสีย
เขาจึงไม่ได้รารวยเพราะหวยหยก
ํ ทีสําคัญการเล่นพนัน
หวยหยก...ขึนชือว่าพนันแล้ว โอกาสแพ้ชนะคือครึงต่อ
ครึง นีเป็ นแค่โอกาสแพ้ชนะของการพนันทัวไป แต่
สําหรับหวยหยกแล้ว โอกาสชนะมีเพียงแค่หนึงในสิบ
เท่านัน

คนทีรํารวยจากหวยหยกคงมีแต่คนทีโชคดีมากๆ กับคน
196
ทีมีสายตาเฉียบแหลมเท่านัน! ตังแต่เขาทําธุรกิจของตัว
เองเขาก็ไม่คอ่ ยได้เล่นหวยหยกอีก อาศัยฝี มือการแกะ
สลักหยกอันประณีตของตนรับงานแปรรูปหยก
จากบริษัทจิวเวลรีทังหลาย แค่นีเขาก็ได้กาํ ไรเยอะมาก
พอแล้ว นอกจากนีเขายังสะสมของโบราณทีมีมลู ค่าสูง
ด้วย ถ้าไม่เกิดเหตุสดุ วิสยั เสียก่อน เขาก็คงใช้ชีวิตสุข
สบายในบันปลาย ไม่ตอ้ งมาอมทุกข์อยูแ่ บบนี

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ายอมรับ ยีสิบแปดล้านถือว่า
ไม่แพงเลย เพราะบ้านหลังนีตอบสนองความต้องการ
ของเธอได้ตรงจุด โดยเฉพาะห้องใต้ดินทีเธอพอใจมาก
เป็ นพิเศษ ขายกําไลหยกสีแดงลายทองคําหนึงคูก่ ็ได้เงิน
แปดสิบล้านแล้ว เงินทีได้จากหยกสีแดงลายทองคําก้อน
นันคงทําให้เธอใช้ชีวิตสบายๆ ไปได้อีกสักพักใหญ่ๆ เลย

197
ทีเดียว

สิงทีเธอต้องการในตอนนีไม่ใช่เงินทอง หากแต่เป็ นพืนที

ส่วนตัวทีเธอสามารถใช้รอฟื
ื นวิชาแกะสลักหินทีเธอห่าง
หายไปนานหลายปี สิงสําคัญทีสุดคือเธอต้องการพืนที
ส่วนตัวเพือเก็บรักษาหยกชันเยียมทังหลายทีทําให้ผคู้ น
หลงใหลต่างหาก

ห้องใต้ดินทีนีตรงตามความต้องการของเธอทุกประการ
เธอคิดทบทวนดีแล้ว ต่อไปถ้าไม่มีความจําเป็ นเธอจะไม่
ผ่าหยกต่อหน้าธารกํานัลอีก โดยเฉพาะพวกหยกชัน
เยียมทังหลาย เธอจะไม่ยอมผ่าอีกเด็ดขาด เพราะมันจะ
กลายเป็ นทีเอิกเกริกและเป้าสนใจมากเกินไป

198
แต่...ถ้าเธอไม่ผา่ หยกต่อหน้าธารกํานัลแล้วเธอจะขาย
หยกทีผ่าเองอย่างไรล่ะ หลินเสวียนหลานไม่มีปัญหา
หากจะต้องซือก้อนหยกจากเธอ เธอเคยแอบคิดว่าจะ
ขายก้อนหยกให้เขาในราคาทีถูกกว่าท้องตลาดยีสิบ
เปอร์เซ็นต์ แต่...ดูเหมือนว่าตระกูลหลินจะมีปัญหาเรือง
การเงินอยูน่ ีสิ

หรือจะขายให้เสียงฟงจิวเวลรี หรือว่าประธานเฉินแห่ง
เซิงเต๋อจิวเวลรีดีละ่ สองบริษัทนีถือว่าใช้ได้เลยทีเดียว
แต่ลกู ค้าเพียงเท่านียังถือว่าน้อยเกินไปอยูด่ ี

199
200
ตอนที 15 ช่างแกะสลักหยก

ทังสามเดินออกจากห้องใต้ดินกลับมายังห้องรับแขก
หลังจากนังลงบนโซฟาเรียบร้อยแล้วซีเหมินจินเหลียน
จึงเอ่ยขึน “ลุงจัวคะ พีหลินเล่าเรืองของลุงให้ฉนั ฟั งบ้าง
แล้วว่าลุงมีธุระต้องใช้เงินด่วน ไม่ทราบว่าลุงจัวจะให้ฉนั
โอนเงินให้วนั ไหนดีคะ”

ลุงจัวคิดๆ แล้วถามหยังเชิงขึนว่า “คุณซีเหมินสะดวก

เป็ นวันพรุง่ นีไหมครับ”

201
ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ารับ เธอไม่มีปัญหาอยูแ่ ล้ว ข้อ
สําคัญในการซือบ้านก็คือเงิน และตอนนีเธอก็มีเงินอยู่
พอดีเสียด้วย วันนีเธอจ่ายค่าหินหยกให้เถ้าแก่โจวไปไม่
น้อย แต่เพียงพริบตาเดียวก็ได้เงินมาเพิมอีกตังสิบกว่า
ล้านหยวน นียังเป็ นแค่เงินค่ามัดจําเท่านันนะ รอให้แปร
รูปเป็ นกําไลหยกสีแดงลายทองคําเสร็จก่อน เสียง
ฟงจิวเวลรีกับเซิงเต๋อจิวเวลรียังต้องจ่ายค่ากําไลหยกให้
เธออีกหนึงร้อยห้าสิบล้านหยวน เธอไม่มีปัญหาเรืองซือ
บ้านอยูแ่ ล้ว

“ตกลงพรุง่ นีเก้าโมงเช้า เรานัดกันไปดําเนินการเรืองโอน

บ้านนะครับ ในเมือคุณรูเ้ รืองของผมแล้ว ผมก็ไม่ปิดบัง
ว่าผมกําลังร้อนเงินมาก” ลุงจัวกล่าว

202
“ได้คะ่ พรุง่ นีเก้าโมงเช้านัดโอนบ้านกันนะคะ ถ้าอย่าง
นันฉันย้ายเข้ามาอยูต่ งแต่
ั พรุง่ นีได้เลยใช่ไหมคะ” ซีเหมิ
นจินเหลียนถามเพือความแน่ใจ เพราะเธอเองก็ไม่วางใจ
ทีจะต้องฝากหินหยกไว้ทีร้านเถ้าแก่โจว ยิงตอนนีเธอผ่า
เจอหยกชันเยียมตังสองก้อน เธอก็ยงกั
ิ งวลมากขึนไปอีก

แม้ซีหมินจินเหลียนจะไม่รูเ้ รืองหวยหยก แต่เธอก็รูด้ ีวา่

ถ้าเจอหยกชันเยียมกันได้ง่ายๆ หยกเนือแก้วก็คงกลาย
เป็ นของไม่มีคา่ ไปแล้ว ในเมือหวยหยกพวกนีสามารถ
ทํากําไรได้มหาศาลขนาดนัน แล้วใครจะรับรองได้วา่ เถ้า
แก่โจวจะไม่คิดละโมบโลภมาก

ถ้าเกิดเถ้าแก่โจวผ่าหินหยกของเธอออกแล้วเจอหยก
เนือแก้วขึนมาแล้วคืนคําไม่ยอมขายให้เธอ เธอจะทํา
203
อะไรได้ เพราะฉะนันรีบนําหินหยกพวกนันกลับมาให้เร็ว
ทีสุดคือภารกิจเร่งด่วนของเธอ

“คุณจะย้ายเข้ามาอยูต่ อนนีเลยก็ยงั ได้!” ลุงจัวได้แต่

ยิมๆ รูส้ กึ ว่าซีเหมินจินเหลียนช่างเป็ นคนทีใจร้อนจริงๆ

“ถ้าอย่างนันเจอกันพรุง่ นีนะคะ วันนีฉันคงไม่รบกวนลุง

แล้วค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนและหลินเสวียนหลานขอตัว
ลากลับ

พอเดินออกมาพ้นตัวบ้านหลินเสวียนหลานก็หวั เราะ
“คุณนีใจกว้างจริงๆ เขาเสนอราคามาก็ไม่ตอ่ ราคาสัก
คํา”

204
ซีเหมินจินเหลียนนิงเงียบไปชัวครูแ่ ล้วจึงเอ่ยขึน “พีหลิน
ลุงจัวน่าสงสารมากพอแล้ว แกลําบากทํางานมาทังชีวิต
ตอนนีแกต้องรีบขายบ้านเพือช่วยลูกชาย แล้วฉันจะไป
กดราคาแกลงคอได้อย่างไรกันคะ อย่าว่าแต่ราคายีสิบ
แปดล้านเลย ต่อให้แกขายราคาสามสิบล้านฉันก็ไม่ตอ่
ราคาหรอกค่ะ”

ความจริงแล้วยังมีอีกหนึงเหตุผลทีซีเหมินจินเหลียน
บอกหลินเสวียนหลานไม่ได้ ในเมือสวรรค์ไม่ยอมให้เธอ
ถูกรถชนตาย แถมยังประทานพลังพิเศษให้เธออีก ทําให้
เธอมีโอกาสก้าวเข้าสูเ่ ส้นทางชีวิตเส้นใหม่ทีไม่เหมือน
เดิมอีกต่อไป ทรัพย์สนิ เงินทอง...ช่างได้มาง่ายดายนัก

205
สวรรค์เข้าข้างเธอขนาดนี ถ้าเธอยังขีเหนียวเอาเปรียบ
คนอืนอีก เธอคงถูกสวรรค์ลงโทษเป็ นแน่

อีกอย่าง ต่อให้เธอต่อราคาจนได้สว่ นลดสักหนึงหรือสอง

ล้านหยวน แล้วมันจะเกิดประโยชน์อะไรกัน เมือเช้านี
เธอแค่หลอกขายหินหยกให้คนอืนก็ได้กาํ ไรมาตังสอง
ล้านหยวนแล้ว แล้วเธอจะไปเอาเปรียบคนแก่ผนู้ ่า
สงสารเพืออะไร

ถ้าจะต้องเอาเปรียบใครสักคนเธอก็คงเลือกคนทีไม่ตอ้ ง
ชะตาด้วยอย่างหลินเจิงดีกว่า เธอไม่ยอมให้หลินเสวียน
หลานรูเ้ หตุผลข้อนีเด็ดขาด อย่างไรเสียหลินเจิงก็เป็ นอา
รองของหลินเสวียนหลาน

206
“จินเหลียน พรุง่ นีเช้าผมติดธุระ คงไม่ได้ไปโอนบ้านเป็ น
เพือนคุณ ถ้าคุณอยากเรียนแกะสลักหยกหรือแปรรูป
หยก คุณก็เข้าไปทีโรงงานหยกของหลินซือจิวเวอรีได้
ตลอดเลยนะ ผมฝากฝังกับช่างสวีเอาไว้เรียบร้อยแล้ว”
หลินเสวียนหลานเดินมาส่งซีเหมินจินเหลียนถึงหน้า
บ้านของฉินต้าโถวพร้อมกําชับ

“ค่ะ พีหลินไปทําธุระเถอะ สองวันมานีพีดูแลฉันมามาก

พอแล้ว ถ้าไม่มีพีคอยดูแลช่วยเหลือฉัน ฉันเองก็ไม่รูว้ า่
จะอยูอ่ ย่างไรต่อไป ฉันขอบคุณพีมากจริงๆ นะคะ” ซีเห
มินจินเหลียนถอนหายใจเบาๆ เธอพูดทุกอย่างด้วย
ความจริงใจ สองวันทีผ่านมาชีวิตของเธอก็ยงุ่ วุน่ วาย
มากเป็ นพิเศษ เธอต้องเรียนรูค้ วามรูพ้ ืนฐานเกียวกับ

207
หวยหยก เล่นหวยหยก ขายหยก ไหนจะซือบ้านซือรถ
อีก

ทุกอย่างเกิดขึนรวดเร็วมาก สิงของหรูหราราคาแพงที
เธอไม่เคยแม้แต่จะฝันถึง เธอก็มีครบทุกอย่างแล้ว ต่อ
จากนีหินหยกมหัศจรรย์เหล่านียังจะนําพาสิงใดเข้ามา
ในชีวิตเธออีกนะ

สําหรับเธอแล้ว หินหยกหน้าตาไม่น่าดูแต่ซอ่ นหยกลํา

คําเอาไว้ภายในเหล่านีเป็ นดังหินมหัศจรรย์ พวกมัน
เปลียนแปลงชีวิตเธอ นําพาทรัพย์สนิ เงินทองมหาศาล
มาให้เธอ

208
หลังจากทีเธอกลับถึงห้องนอนของตัวเองแล้ว เธอก็โถม
ร่างของตัวเองลงบนเตียงนอนแล้วสูดหายใจลึกๆ เข้า
เต็มปอด ทันใดนันเธอก็เพิงนึกขึนได้วา่ ยังมีเรืองสําคัญที
ต้องทําอีก เธอเกือบลืมไปเลยว่าคืนนีประธานสวีแห่ง
เสียงฟงจิวเวลรีนัดเธอคุยเรืองแปรรูปหยกและเลือกแบบ
จีหยกทางออน์ไลน์

ซีเหมินจินเหลียนมองดูนาฬิกา ตอนนีเป็ นเวลาสีทุม่ ครึง

แล้ว ประธานสวีคงรอเธอจนง่วงแล้วกระมัง

เมือคิดได้ดงั นี ซีเหมินจินเหลียนจึงรีบลุกออกจากเตียง
แล้วตรงดิงไปยังห้องรับแขกทันที เธอเปิ ดคอมพิวเตอร์
แล้วพบว่ามีคนขอเป็ นเพือนกับเธอใน QQ เธอกวาดตา
ดูหมายเลขโทรศัพท์แล้วก็เห็นว่าเป็ นของประธานสวี
209
จริงๆ เช่นนันจึงตอบรับคําขอเป็ นเพือน จากนันเปิ ด
กล่องข้อความเพือส่งสัญลักษณ์อิโมจิทีเป็ นรูปหน้ายิม
ไปให้ เพียงครูเ่ ดียวก็มีขอ้ ความตอบกลับหาเธอ

ประธานสวีส่งไฟล์ขอ้ มูลมาให้ ซีเหมินจินเหลียนกดรับ

แล้วถาม “ประธานสวี นีอะไรคะ”

“เป็ นเครืองประดับหยกแบบต่างๆ น่ะครับ คุณซีเหมิ

นลองดูก่อนว่าชอบแบบไหนแล้วค่อยบอกผม หรือถ้า
ต้องการอะไรเป็ นพิเศษก็บอกผมได้เลยนะครับ ผมจะได้
จดรายละเอียดเอาไว้ หยกสีแดงลายทองคําของคุณมี
ค่าเกินกว่าทีผมจะตัดสินใจทําอะไรเองคนเดียว ถ้าเกิด
อะไรขึนผมคงต้องชดใช้จนสินเนือประดาตัวแน่ๆ”
ประธานสวีอธิบาย
210
ซีเหมินจินเหลียนรีบขอบคุณประธานสวีเป็ นการใหญ่
พอได้รบั ไฟล์ขอ้ มูลครบแล้วจึงเปิ ดออกมาดู ในไฟล์
ข้อมูลมีเป็ นรูปเครืองประดับหยกแบบต่างๆ สามร้อย
กว่ารูป ซีเหมินจินเหลียนดีใจจนเนือเต้น เพราะเธอกําลัง
กลุม้ ใจว่าจะหาแบบหยกทีไหนมาฝึ กฝี มือแกะสลักหยก
อยูพ่ อดี เธอลองค้นหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตแล้วแต่มี
ข้อมูลน้อยมากเหลือเกิน ประธานสวีก็ใจกว้างเหลือเกิน
ทีส่งรูปภาพเครืองประดับหยกแบบต่างๆ มาให้เธอมาก
มายขนาดนี

ซีเหมินจินเหลียนบอกให้ประธานสวีรอสักครู ่ จากนันเธอ
เริมดูรูปภาพทีละภาพแล้วเลือกเฉพาะแบบหยกทีเธอ
ชอบส่งกลับไปให้ประธานสวี จากนันทังสองปรึกษากัน

211
เรืองขนาดของหยก วิธีตดั หยก และรายละเอียดจิปาถะ
อืนๆ

เมือได้ขอ้ สรุปแล้ว ซีเหมินจินเหลียนจึงถามว่าใครเป็ น

ช่างแกะสลักกําไลหยกให้เธอ

ประธานสวีเลียนแบบเธอโดยการส่งสัญลักษณ์อีโมจิรูป
หน้ายิมมาให้ แล้วส่งข้อความตอบกลับว่า “ผมเอง!”

ซีเหมินจินเหลียนอดยิมไม่ได้ ทีแท้ประธานสวีเป็ นช่าง

แกะสลักหยกหรอกเหรอ มิน่าละเขาถึงได้รบั ปากว่าจะ
แปรรูปหยกให้เธอฟรีๆ

212
กล่องข้อความใน QQ ปรากฏข้อความยาวเหยียดขึนอีก
ครัง “คุณซีเหมิน คุณน่าจะทราบดีวา่ หยกสีแดงลาย
ทองคําเป็ นสุดยอดของสุดยอดหยกชันเยียม ในฐานะที
ผมเป็ นช่างแกะสลักหยก ชีวิตนีได้มีโอกาสแปรรูปเครือง
ประดับหยกสีแดงลายทองคํา ถือเป็ นเกียรติอนั สูงสุดใน
ชีวิตของผมแล้ว ผมขอบคุณคุณมากทีทําให้ผมได้รบั
เกียรตินี ผมรับรองว่าจะทําเครืองประดับทุกชินให้สดุ
ฝี มือเลยครับ”

ซีเหมินจินเหลียนหัวเราะออกมาน้อยๆ เขาช่วยเธอมาก
ขนาดนี อีกทังยังทําเครืองประดับให้เธอฟรีอีก นีเขายัง
จะมาขอบคุณเธออีกหรือ

213
ตอนที 16 หญิงงามดังหยก

214
วันถัดมา หลังจากทีซีเหมินจินเหลียนและลุงจัวจัดการ
เรืองโอนบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว ซีเหมินจินเหลียนก็ขน
ข้าวของเครืองใช้ของตัวเองย้ายเข้าบ้านใหม่ทนั ที พอมี
บ้านเป็ นของตัวเองแล้วก็มีเรืองให้ตอ้ งจัดการทังวัน แม้
ว่าบ้านของลุงจัวจะมีเฟอร์นิเจอร์ครบครันพร้อมใช้งาน
แต่ของใช้บางชินลุงจัวก็ได้นาํ ติดตัวไปด้วย อย่างเช่น
คอมพิวเตอร์ เพราะอย่างนันเธอจึงต้องจัดการหาซือของ
ใช้ทียังขาดเข้าบ้านให้ครบ

ซีเหมินจินเหลียนวุน่ วายอยูก่ บั การจัดการบ้านหลังใหม่

อยูส่ องวันกว่าทุกอย่างจะเข้าทีเข้าทาง เธอขนหินหยก
ออกมาจากร้านเถ้าแก่โจวและนําไปเก็บไว้ในห้องใต้ดิน
เรียบร้อยแล้วถึงค่อยสบายใจขึน

215
นอกจากนีเธอยังเปลียนกุญแจบ้านใหม่ยกชุด โบราณ
กล่าวไว้วา่ จิตใจคิดร้ายต่อผูอ้ ืนมิพงึ มี การระวังผูอ้ ืนมิ
ควรขาด เพราะอย่างนันเธอจึงต้องพึงระวังผูอ้ ืนให้ดี เธอ
ยังตังชือให้บา้ นหลังนีว่า ‘สํานักจินเหลียน’ พอหลิน
เสวียนหลานได้ยินชือแล้วก็หวั เราะจนท้องคัดท้องแข็ง
บอกว่าเธอตังชือได้โบราณมาก ทําให้ซีเหมินจินเหลียน
รูส้ กึ เคืองจนอยากจะต่อยคนขึนมา

ซีเหมินจินเหลียนยังบอกกับเขาอย่างเอาจริงเอาจังว่า
เธอจะหาหยกก้อนใหญ่ๆ มาทําป้ายหยกแขวนไว้หน้า
บ้าน เธอจะแกะสลักป้ายหยกเป็ นรูปดอกบัวและแกะ
สลักคําว่า ‘สํานักจินเหลียน’ ตัวโตๆ เลย

216
หลินเสวียนหลานกลับพูดกลัวหัวเราะ หากเธอทําแบบ
นันก็เท่ากับเธอเรียกโจรเข้าบ้านเองเลยนะ ถ้ามีปา้ ย
หยกใหญ่ขนาดนัน อย่าว่าแต่ขโมยขโจรเลย เขาเองก็ยงั
อยากจะขโมยเลย

ซีเหมินจินเหลียนคิดใคร่ครวญ ถ้าจะหาหยกเนือแก้วสี
เขียวสดมาทําป้ายชือบ้านใหญ่ขนาดนันก็คงจะเป็ นเรือง
ทียากเอาการอยู่ แต่ถา้ เป็ นหยกเนือแก้วสีอืน หรือเป็ น
แค่หยกเนือถัวเขียวหรือเนือดอกไม้เขียว ป้ายชือทีทํา
ออกมาก็คงไม่เลวนัก แต่เธอก็กลัวว่ามันจะเป็ นการเรียก
โจรเข้าบ้านอย่างทีหลินเสวียนหลานบอก สุดท้ายความ
คิดนีของเธอก็ถกู พับเข้ากรุไป

ซีเหมินจินเหลียนเป็ นคนระวังตัวมาก เธอไม่ได้แอบผ่า

217
หยกในห้องใต้ดินทันที แต่เธอเลือกทีจะขับรถไปทีโรง
งานแปรรูปหยกของหลินซือจิวเวลรีทุกวันแทน ภายใต้
คําแนะนําของช่างหยกมืออาชีพหลายๆ คน ทําให้เธอ
เรียนรูว้ ิธีใช้เครืองผ่าหยก เครืองขัดเงา เครืองตัดหยก
และเครืองมืออืนๆ ได้อย่างคล่องแคล่ว นอกจากนี เธอก็
ยังขอคําชีแนะเทคนิคต่างๆ ในการแกะสลักหยกจากช่าง
สวีอีกด้วย เธอใช้เศษหยกทีใช้ประโยชน์ไม่ได้แล้วมา
ฝึ กปรือฝี มือแกะสลักหยกของตัวเอง

เศษหยกทีเธอใช้ฝึกฝี มือพวกนันใช้ประโยชน์ไม่ได้แล้ว
หรือถ้าแปรรูปออกมาก็เป็ นได้เพียงแค่หยกราคาหนึง
ร้อยหรือสองร้อยหยวนทีขายตามตลาดนัด

เวลาประมาณห้าโมงเย็นวันนี ช่างสวีตามตัวเธอให้เข้า
218
ไปทีห้องทํางานของเขาเนืองจากเขาทํากําไลหยกให้เธอ
เสร็จเรียบร้อยแล้ว ตามปกติแล้วการทํากําไลหยกหนึงคู่
นันใช้เวลาไม่นานนัก แต่เป็ นเพราะมันเป็ นหยกเนือ
แก้วสีเขียวสดชันเยียม ช่างสวีจําเป็ นต้องทํา
ทุกอย่างอย่างประณีตและละเอียดรอบคอบ จึงทําให้
เขาต้องเสียเวลามากกว่าปกติ

ซีเหมินจินเหลียนมองดูช่างสวีทีถือกําไลหยกสองคูม่ า
วางไว้ตรงหน้าเธออย่างระมัดระวัง ถึงแม้เธอจะเคยเห็น
หยกก้อนนีมาก่อนแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าพอแปรรูปออก
มาแล้วมันจะสวยงามสะกดสายตาเช่นนี เพียงได้เห็น
แวบแรกก็ทาํ ให้เธอตกหลุมรักมันเข้าเสียแล้ว เธอพลัน
นึกไปถึงหินหยกทีบ้านตัวเอง หนึงในนันเป็ นหยกทีดูดี
กว่านีอีกหนึงก้อน ถ้าเอามาแปรรูปเสร็จแล้วมันจะสวย

219
งามขนาดไหนกันนะ?

คิดๆ แล้วเธอก็สขุ ใจยิงนัก เธอรีบสวมกําไลบนข้อมือตัว

เองทันที

ช่างสวีหัวเราะ “ผมเพิงจะแปรรูปกําไลสองคูน่ ีเสร็จ คุณ

ซีเหมินดูก่อนว่าชอบหรือเปล่า เดียวต้องเอาไปขัดเงา
อีก”

“อ๋อ...” ซีเหมินจินเหลียนรูว้ า่ แปรรูปหยกเสร็จแล้วยัง

ต้องขัดเงาต่อ หยกทีขัดเงาแล้วจะเผยให้เห็นเนือแท้ของ
หยกทีใสเป็ นเงางาม กําไลหยกของซีเหมินจินเหลียนจึง
ยังเป็ นแค่กาํ ไลหยกทียังไม่สมบูรณ์

220
“ถ้าอย่างนันฉันไปหาพีเฉินก่อนนะคะ!” ซีเหมินจิ
นเหลียนพูดจบก็ถือกําไลหยกทังสองคูเ่ ดินไปยังห้อง
ข้างๆ

พีเฉินเป็ นช่างขัดเงาฝี มือดีทีสุดของหลินซือจิวเวลรี พอ

เธอเห็นซีเหมินจินเหลียนมาทีห้องทํางานของตัวเองก็อด
ยิมไม่ได้ “นึกแล้วว่าคุณต้องมาทีนี”

“พีเฉิน!” ซีเหมินจินเหลียนใช้เวลาทีโรงงานแปรรูปหยก
ของหลินซือจิวเวลรี เพียงไม่กีวันก็สนิทสนมกับคนทีนี
แล้ว เธอรีบยืนกําไลหยกทังสองคูไ่ ปตรงหน้าพีเฉิน

221
“กําไลหยกของคุณคูน่ ี เดียวพีจะขัดเงาให้คืนนีนะคะ ถ้า
คุณยินดีรอ พีจะเร่งมือให้ น่าจะทําเสร็จสักประมาณห้า
ทุม่ ส่วนคูข่ องคุณชายหลิน เอาไว้วา่ งๆ พีค่อยทําให้
ไหนๆ เขาก็ไม่รบี ใช้อยูแ่ ล้ว” พีเฉินพูดยิมๆ

“ไม่มีปัญหาค่ะ เดียวฉันเลียงข้าวพีนะคะ!” ซีเหมินจิ

นเหลียนยิมดีใจ

“คุณซีเหมินเลียงข้าวแต่พีเฉินคนเดียว ไม่เห็นเลียงข้าว
ผมบ้างเลย เสียแรงทีหลายวันมานีผมสูอ้ ตุ ส่าห์ทาํ โอที
เพือเร่งมือทํากําไลหยกให้คณ
ุ ” ช่างสวีทีเดินตามหลังเข้า
มา เขาหัวเราะแซวซีเหมินจินเหลียน

222
“ไม่ใช่สกั หน่อย” ซีเหมินจินเหลียนรีบแก้ตวั เธอหัวเราะ
ร่วน “ช่างสวีบอกทุกคนนะคะว่าวันนีฉันจะเลียงข้าวทุก
คนเอง”

พอทุกคนทราบข่าวต่างก็พากันดีอกดีใจกันยกใหญ่
ตอนนีเป็ นเวลาเลิกงานพอดี ทุกคนจึงไปกินข้าวกันที
ร้านอาหารใกล้ๆ โรงงาน

หลังมืออาหาร ช่างสวีก็กลับเข้าโรงงานเพือแปรรูปจีหยก
ทีเหลือ ส่วนซีเหมินจินเหลียนตามติดพีเฉินเป็ นเงาตาม
ตัว ซีเหมินจินเหลียนคอยสังเกตพีเฉินขัดเงากําไลหยก
พีเฉินจึงถือโอกาสสอนเทคนิคการขัดเงาให้ซีเหมินจิ
นเหลียน ซีเหมินจินเหลียนเคยเห็นเครืองขัดเงาทีห้องใต้
ดินของลุงจัว แต่เธอไม่รูว้ ิธีใช้งาน จนถึงตอนนี เธอก็รูว้ ิธี
223
ใช้งานมันแล้ว

พีเฉินอายุราวๆ สามสิบห้า สามสิบหกปี นิสยั ร่าเริง ซีเห

มินจินเหลียนถามอะไรเธอก็ยินดีตอบทุกคําถาม ตอนที
ซีเหมินจินเหลียนบอกกับเธอว่าตัวเองสนใจเรืองแปรรูป
หยก เธอก็ใจดีคอ่ ยๆ ถ่ายทอดเทคนิคการขัดเงาให้ทีละ
นิดๆ โดยทีไม่หวงวิชาเลยแม้แต่นอ้ ย พอสอนจบแล้วจึง
หันมาบอกกับซีเหมินจินเหลียนว่า “กําไลหยกของคุณคู่
นีลําค่าเกินไป เอาไว้พรุง่ นีพีจะให้คณ
ุ ใช้หยก C[1] ลอง
ฝึ กขัดเงาดูนะคะ ไม่ยากหรอกค่ะ”

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้าหงึกๆ เห็นด้วยเป็ นอย่างยิง

ในห้องใต้ดินทีบ้านเธอยังมีหยกลําค่าอีกหลายก้อน เธอ
มีวิชาแกะสลักหินติดตัวตังแต่เด็ก บวกกับวิชาช่างต่างๆ
224
ทีเธอได้เรียนรูช้ ่วงหลายวันมานี เธอก็สามารถแปรรูป
หยกได้ตามทีตัวเองต้องการแล้ว ต่อไปเวลาทีเธอมีกอ้ น
หยกนําดีก็ไม่ตอ้ งลําบากให้คนอืนแปรรูปให้อีก

เป็ นเพราะกําไลหยกของซีเหมินจินเหลียนเป็ นหยกเนือ

แก้วสีเขียวสดทีสวยงามมาก ทําให้พีเฉินต้องขัดเงา
อย่างประณีตและระมัดระวังมากทีสุด เป็ นเหตุให้เวลาที
คาดการณ์เอาไว้วา่ น่าจะขัดเงาเสร็จประมาณห้าทุม่ ต้อง
ยืดเยือจนถึงเทียงคืนแทน ช่างสวีเดินเข้ามาในห้องทํา
งานของพีเฉินเวลานีพอดี เขายืนจีหยกผิงอันโค่ว[2]หรือ
จีหัวเข็มขัดสันติภาพมาให้ซีเหมินจินเหลียน

พีเฉินถือคติตีเหล็กต้องตีตอนร้อน เธอรีบรับจีหยกผิงอัน
โค่วมาจากช่างสวีแล้วนําไปขัดเงาทันที พอทําเสร็จเวลา
225
ก็ลว่ งเลยมาถึงประมาณตีหนึงกว่าๆ แล้ว พีเฉินเปิ ด
ลินชักโต๊ะทํางานแล้วหยิบสร้อยคอเชือกออกมาร้อยจี
หยก จากนันจึงสวมลงบนคอของซีเหมินจินเหลียน เธอ
พูดยิมๆ ด้วยความพอใจ “หยกเนือแก้วสีเขียวสดให้
ความรูส้ กึ แตกต่างจริงๆ ด้วยสิ!” พูดเสร็จก็หยิบกระจก
บานเล็กมายืนให้ซีเหมินจินเหลียน

ซีเหมินจินเหลียนรับกระจกมาส่อง จีผิงอันโค่วอันนีมี
ขนาดกะทัดรัด สีเขียวเด่นสะดุดตาอยูบ่ นหน้าอกทีใคร
เห็นก็ประทับใจ สีเขียวสดของหยกรับกับผิวขาวกระจ่าง
ใส ดูแล้วแทบจะเรียกได้วา่ สมบูรณ์แบบ ซีเหมินจิ
นเหลียนเริมสงสัยตัวเอง ช่วงนีเธอเป็ นอะไรไปนะ หรือ
เป็ นโรคหลงตัวเองเข้าแล้ว?

226
------

[1] หยกประเภท C

หยกทีผ่านกระบวนการย้อมสี ฟอกสี เคลือบโพลีเมอร์ให้

คงตัว อาจแบ่งออกเป็ น 3 ประเภทดังต่อไปนี

หยกประเภท A – หยกธรรมชาติ ไม่ผา่ นกระบวนการ

แต่งเติม ใช้เพียงวิธีการดังเดิม หยกประเภทนีจะมีสี
“จริง” ตามธรรมชาติ

227
หยกประเภท B – หยกทีผ่านการฟอกสีดว้ ยสารเคมีเพือ
ลบความไม่บริสทุ ธิ หยกประเภทนียังถือเป็ นหยกแท้
100% และสีธรรมชาติ 100%

หยกประเภท C – หยกทีผ่านการฟอกสีดว้ ยสารเคมี

ย้อมเพิมสี สีอาจเปลียนไปตามกาลเวลาเมือถูกแสงจ้า
ความร้อนจากร่างกาย หรือสารทําความสะอาดภายใน
บ้าน

[2] ผิงอันโค่ว (平安扣) หรือจีหัวเข็มขัดสันติภาพ

เป็ นหยกลักษณะทรงกลมแบนมีรูตรงกลาง

228
ตอนที 17 ชายผูไ้ ด้รบั บาดเจ็บ

229
“หยกสวย คนใส่ก็สวย!” พีเฉินหัวเราะน้อยๆ เธอกล่าว
ชมออกมาจากใจจริง ในฐานะทีเป็ นช่างฝี มือของหลิน
ซือจิวเวลรี เธอก็เคยเห็นหยกนํางามมาไม่นอ้ ย แต่บริษัท
ต้องขายหยกเหล่านันออกไป ไม่รูว้ า่ หยกสวยๆ เหล่านัน
จะไปตกอยูใ่ นมือของคนแบบไหน จะตกอยูใ่ นมือของ
พวกคนรวยไร้รสนิยมทีวันๆ เอาแต่เก็บหยกสวยๆ ไว้ในตู้
นิรภัยหรือเปล่านะ แต่เจ้าของทีให้แปรรูปหยกนําดีครังนี
เป็ นซีเหมินจินเหลียน หญิงสาวทีสวยและร่าเริงคนนี มัน
ก็ให้ความรูส้ กึ ทีแตกต่างจริงๆ

“ขอบคุณค่ะพีเฉิน จริงสิ พีจะกลับบ้านเลยหรือเปล่าคะ

เดียวฉันไปส่ง” ซีเหมินจินเหลียนยิมสดใส

230
“ไม่ละ่ ตอนนีฟ้าใกล้สางแล้ว พีจะกลับไปอีกทําไมกัน พี
ว่าจะไปอาบนําทีหอพักพนักงานแล้วนอนพักทีนันเลย”
พีเฉินตอบยิมๆ โรงงานแปรรูปหยกหลินซือจิวเวลรีนันมี
หอพักพนักงาน ถึงแม้พีเฉินจะไม่ได้พกั ทีหอพักพนักงาน
ก็ยงั สามารถอาศัยโซฟาในห้องทํางานค้างคืนสักคืนได้
อย่างไม่ลาํ บากอะไร อากาศกลางเดือนพฤษภาคมนันก็
ไม่ได้หนาวด้วย

ซีเหมินจินเหลียนรีบค้นกระเป๋ าถือแล้วหยิบเอาซองสี
แดงออกมา เธอยืนซองสีแดงนันให้พีเฉินแล้วพูดเสียง
เบา “พีเฉินคะ พีห้ามปฏิเสธฉันนะ พีเอาเงินนีไปซือของ
ให้ลกู สาวนะคะ”

พีเฉินนิงอึงไปชัวครู ่ เธอรูด้ ีวา่ ซีเหมินจินเหลียนเต็มใจให้

231
เงินนีเป็ นนําใจเล็กๆ น้อยๆ แก่เธอ เธอจึงยิมขอบคุณ
และรับซองเงินนันเอาไว้ “ต่อไปถ้ามีเรืองอะไรให้ช่วยก็
มาหาพีได้ตลอดเลยนะคะ”

ปกติแล้วคนทีทํางานแปรรูปหยกไม่คอ่ ยมีโอกาสได้รบั
งานนอกเสียเท่าไหร่ อีกอย่างก็ใช่วา่ ใครๆ จะมีกอ้ นหยก
เป็ นของตัวเอง โชคดีทีโรงงานของหลินซือจิวเวลรีให้เงิน
เดือนเยอะเธอจึงไม่เดือดร้อนเรืองเงิน แต่...คนทีทํางาน
รับเงินเดือนคนไหนบ้างทีไม่อยากมีรายได้เพิมล่ะ

และพีเฉินก็เข้าใจดีวา่ ในเมือรับเงินของซีเหมินจินเหลียน
แล้ว ต่อไปหากเธอมีเรืองอะไรให้ช่วยก็ตอ้ งทํา

232
“พีเฉิน ถ้าอย่างนันฉันกลับก่อนนะคะ!” ซีเหมินจิ
นเหลียนกล่าวลาและขอตัวกลับ พอเดินออกจากห้อง
ของพีเฉินแล้วเธอก็เห็นไฟในห้องทํางานของช่างสวียัง
สว่างอยูจ่ งึ เดินเข้าไป เธอเคาะประตูเบาๆ

ช่างสวีเดินมาเปิ ดประตูแล้วถามยิมๆ “จินเหลียน ยังไม่

กลับอีกเหรอ”

“กําลังจะกลับค่ะ ฉันเห็นว่าไฟในห้องทํางานของคุณยัง
เปิ ดอยูก่ ็เลยแวะมาดูสกั หน่อย” ซีเหมินจินเหลียนตอบ
พลางเดินเข้าไปในห้อง เธอหยิบซองสีแดงทีใส่เงินเอาไว้
สองพันหยวนออกจากกระเป๋ าแล้วยัดใส่มือช่างสวี ถึง
แม้หลินเสวียนหลานจะบอกว่าทางโรงงานยินดีแปรรูป
เครืองประดับให้เธอฟรีๆ ก็เถอะ แต่เธอก็รูธ้ รรมเนียมดี
233
ว่าควรจะมีสนิ นําใจให้ช่างด้วยเพือเป็ นการแสดงนําใจ
ต่อพวกเขา

ไม่อย่างนันแล้ว ถ้าเกิดพวกเขาคิดเล่นตุกติกทําอะไรกับ
ก้อนหยกของเธอขึนมา ความเสียหายนันมันก็มากเกิน
ประมาณ เงินเพียงแค่สองพันหยวนคงทําให้หยกทีเสีย
หายกลับมาดีดงั เดิมไม่ได้แน่ๆ ทีสําคัญ ต่อไปนีเธออาจ
จะยังต้องการความช่วยเหลือจากช่างเหล่านีอีก เงินแค่
นีมันก็คมุ้ ค่าทีจะลงทุนมาก

ช่างสวีรับซองเงินเอาไว้โดยทีไม่รูส้ กึ อิดออดเลยสักนิด
เขายิมขอบคุณ “ดึกมากแล้ว คุณรีบกลับบ้านเถอะครับ”

234
ซีเหมินจินเหลียนผงกศีรษะให้เขาแล้วขอตัวกลับ เธอ
เดินออกจากตัวโรงงานแล้วเดินไปยังรถตัวเองทีจอดอยู่
เสียววินาทีทีเธอเปิ ดประตูรถออกนัน สิงทีเธอเห็นทําให้
เธอหน้าถอดสี อาศัยแสงสลัวจากไฟส่องทาง เธอเห็น
ชัดเจนว่ามีรา่ งชายคนหนึงนังหมดสติอยูใ่ นรถของเธอ...

คนจรจัด? ถูกยิงมา? หรือว่า...

ซีเหมินจินเหลียนนิงอึงไปชัวขณะ เธอกลันใจยืนมือไป
เขย่าตัวเขา แต่มือเธอทีเพิงแตะถูกตัวเขานันกลับรูส้ กึ ได้
ถึงของเหลวอุน่ ๆ ทีมีกลินคาวเลือดลอยมาเตะจมูกอ

เลือด...นีมันเลือดทังนันเลย...

235
สมองของซีเหมินจินเหลียนขาวโพลนไปหมด เขาเป็ น
ใครกัน แล้วทําไมถึงมานอนเลือดอาบอยูบ่ นรถของเธอ?
ตอนทีเธอเปิ ดประตูรถก็ไม่เห็นว่าจะมีรอ่ งรอยการงัด
แงะประตูรถเลยแม้แต่นิดเดียวนีนา

ซีเหมินจินเหลียนได้สติหลังตะลึงงันไปสักพัก เธอข่ม
ความกลัวในใจแล้วยืนมือไปเขย่าตัวชายปริศนาคนนัน
อีกครัง “นีคุณ...คุณคะ...”

วินาทีทีมือขวาของซีเหมินสัมผัสตัวชายคนนี เธอรูส้ กึ
ราวกับว่าชายคนนีเป็ นดังหยกเนือแก้ว แต่...ของเหลวสี
แดงอุน่ ๆ ย้อมเบาะรถสีขาวหิมะของเธอจนกลายเป็ นสี

236
แดงฉาน

“ทํายังไงดี ทํายังไงดี หรือว่าแจ้งตํารวจ?” ซีเหมินจิ

นเหลียนใช้ความคิด เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึนมาจะกด
โทร 110 แต่แล้วก็ตอ้ งหยุดความคิดนีเอาไว้ แจ้งความ
เหรอ? มันคงกลายเป็ นเรืองใหญ่แน่ๆ เพราะเหตุเกิดบน
รถของเธอ อีกทังเธอยังมีเครืองประดับมูลค่านับสิบล้าน
ติดตัวอยูด่ ว้ ย...

“หรือจะส่งเขาไปโรงพยาบาลดี” ซีเหมินจินเหลียน
จัดการความคิดในหัวใหม่อีกครัง เคยมีคาํ กล่าวทีว่าการ
ช่วยชีวิตคนเพียงหนึงคน ได้กศุ ลยิงกว่าสร้างเจดียเ์ จ็ด
ชัน นีนับว่าเป็ นการสร้างบุญสร้างกุศลด้วยหรือเปล่านะ
เธอคิดพลางคลืนความร้อนก็ไหลผ่านมือขวาของเธอที
237
แตะตัวเขาอยูโ่ ดยทีเธอควบคุมไม่ได้ พลังพิเศษของเธอ
กําลังมองทะลุผา่ นร่างกายของเขา...

ร่างกายของชายผูน้ ีมีบาดแผลหลายที ตามบาดแผลมี

เลือดไหลไม่หยุด และบาดแผลทีดูสาหัสทีสุดนันอยูต่ รง
หว่างขาของเขา...

ทันใดนัน ซีเหมินจินเหลียนก็อายจนหน้าแดง โอ้ พระ

เจ้า...ทีเธอทําอะไรลงไป? นีเธอใช้พลังพิเศษแอบดูรา่ ง
กายผูช้ ายอย่างนันเหรอ เขาเป็ นชายหนุ่มอายุนอ้ ยและ
รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาเอาการเลยทีเดียว แม้จะหล่อสู้
หลินเสวียนหลานทีใครเห็นเป็ นต้องหยุดมองไม่ได้ แต่
ชายผูน้ ีเป็ นคนทีดูดีมากคนหนึงอย่างแน่นอน ดูจากหน้า
ตาแล้วเขาน่าจะอายุราวๆ ยีสิบห้าหรือยีสิบหกปี เท่านัน
238
เอง...

ใช้เวลาเพียงชัวครู ่ มือขวาของซีเหมินจินเหลียนก็
สามารถมองเห็นทุกอย่างอย่างทะลุปรุโปร่ง

ซีเหมินจินเหลียนใช้ความคิดอย่างหนัก เธอคิดทบทวน
อยูห่ ลายตลบ สุดท้ายแล้วจึงตัดสินใจนังลงบนเบาะทีนัง
คนขับ หยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋ าแล้วกดโทร
หาจินอ้ายหัวทันที

ไม่มีคนรับสาย...ซีเหมินจินเหลียนกดโทรออกซําๆ คราว
นีเสียงงัวเงียของจินอ้ายหัวก็ดงั ลอดมาตามสาย “ฉันขอ
เตือนเลยนะ โทรมารบกวนเวลานอนตอนดึกดืนขนาดนี

239
ถ้าเธอไม่มีเหตุผลทีดีพอฉันเล่นงานเธอตายแน่!”

แม้เสียงพูดของจินอ้ายหัวจะงัวเงียแต่ก็มิวายแฝงความ
ข่มขู่เต็มที ซีเหมินจินเหลียนไม่สนใจคําขู่แม้แต่นอ้ ย เธอ
สตาร์ทรถและตอบกลับ “เถอะน่า ฉันไม่วา่ งหาเรืองเธอ
หรอก! พีชายเธออยูบ่ า้ นหรือเปล่า” ซีเหมินจินเหลียน
แอบบ่นในใจ นักศึกษาดีเด่นจากคณะประวัติศาสตร์
พอเรียนจบกลับทํางานเป็ นสัตวแพทย์เสียนี แถมยังเป็ น
หมอทีคอยทําหมันสัตว์อีกต่างหาก นีมันเกิดอะไรขึนกัน
แน่เนีย

“จินเหลียน?” เสียงดีใจของจินอ้ายหัวดังลอดมาตาม
สาย “ดึกดืนขนาดนี เธอถามหาพีชายฉันมีธุระอะไร
เหรอ”
240
“มีคนบาดเจ็บสาหัสต้องการให้พีชายเธอช่วยรักษาน่ะ”
ซีเหมินจินเหลียนตอบ

“เขาอยูท่ ีคลินิก เกิดอะไรขึน? ใครบาดเจ็บเหรอ หรือว่า

จะเป็ นหวังหมิงหยาง” จินอ้ายหัวเซ้าซีถาม “ถ้าเป็ นหวัง
หมิงหยาง เธอพาเขาไปส่งโรงพยาบาลน่าจะดีกว่านะ
เขา...”

“ไม่ใช่หวังหมิงหยางหรอก ฉันเลิกกับเขาแล้ว ตอนนีเรา

ไม่ได้เป็ นอะไรกันแล้ว ตอนนีฉันไม่มีเวลามาอธิบายให้
เธอฟั ง เอาไว้คอ่ ยคุยกันทีหลังนะ เอาเบอร์พีชายเธอให้
ฉันก่อน” ซีเหมินจินเหลียนรีบอธิบาย

241
“ละ...เลิกกันแล้ว?” จินอ้ายหัวเสียงสูงด้วยความคาดไม่
ถึง สัญชาตญาณอยากรูอ้ ยากเห็นทํางานเต็มที

ซีเหมินจินเหลียนตัดบทด้วยความร้อนใจ “เอาไว้วา่ งๆ
ฉันค่อยเล่าให้เธอฟั ง เธอรีบเอาเบอร์โทรพีชายเธอให้ฉนั
ก่อน”

“อืม...ก็ได้!” จากนันจินอ้ายหัวก็บอกเบอร์โทรศัพท์ของ
พีชายให้ซีเหมินจินเหลียนตามทีเธอต้องการ

242
243
ตอนที 18 พีนีแหละคือตํานาน

ซีเหมินจินเหลียนรีบต่อสายถึงจินอ้ายกัวทันที รออยูต่ งั
นานกว่าจะมีคนรับสาย “ฮัลโหล...” ยังไม่ทนั ทีซีเหมินจิ
นเหลียนจะได้พดู ต่อก็มีคาํ พูดเลือนเปื อนดังลอดมาตาม
สาย “นันใครน่ะ บอกแล้วไงว่าอย่ามาหลงรักพี พีนี
แหละคือตํานาน!”

“ต่อให้ผชู้ ายทังโลกตายหมดฉันก็ไม่มีวนั หลงรักพี

หรอก!” ซีเหมินจินเหลียนเข่นเขียวเคียวฟั นตอบกลับไป

244
อย่างหมดความอดทน

“จิน...เหลียน...” จินอ้ายกัวพูดติดอ่างขึนมาทันที ความ

ง่วงหายเป็ นปลิดทิง

“ใช่ ฉันเอง!” ซีเหมินจินเหลียนเสียงเข้ม “พีฟั งให้ดีๆ นะ

พีเตรียมเครืองมือผ่าตัดด่วนเลยนะคะ อีกสิบนาทีฉนั จะ
ไปถึงคลินิกพี!”

“นีเธอบาดเจ็บเหรอ?” จินอ้ายกัวถามด้วยความเป็ นห่วง

“ไม่ใช่ฉนั ค่ะ แต่เป็ นเพือนของฉัน บาดเจ็บสาหัสด้วย

ค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนพูดจบก็วางสายทันที เธอเหยียบ
245
คันเร่งจนรถบีเอ็มดับเบิลยูวิงเร็วอย่างกับเหาะ ขับรถเกิน
ความเร็วทีกําหนดเหรอ? ช่างมันเถอะ ตอนนีช่วยชีวิต
คนสําคัญทีสุด เจอไฟแดงก็ฝ่าไปเลย ส่วนค่าปรับเอาไว้
ค่อยคุยกันทีหลัง มันก็เท่านีเอง

สิบนาทีผา่ นไป รถบีเอ็มดับเบิลยูสีขาวเงินมาจอดลงตรง

หน้าคลินิกเล็กๆ แห่งหนึงในเมืองเซียงไฮ้ ซีเหมินจิ
นเหลียนเปิ ดประตูลงจากรถ เธอเห็นจินอ้ายกัวกับผูช้ ่วย
อีกสองคนมาคอยท่าอยูก่ ่อนแล้ว

“จินเหลียน เธอไม่เป็ นอะไรใช่ไหม” จินอ้ายกัวถามด้วย

ความเป็ นห่วง

246
“ฉันไม่ได้เป็ นอะไรค่ะ คนทีเป็ นอยูข่ า้ งหลังโน่น!” ซีเหมิ
นจินเหลียนชีไปยังคนทีนังอยูใ่ นรถของเธอ

แม้จะเป็ นแค่คลินิกเล็กๆ แต่ผชู้ ่วยพิเศษของเขาก็ทาํ

งานอย่างคล่องแคล่วและรูง้ านเป็ นอย่างดี พวกเขา
เตรียมเตียงรถเข็นเอาไว้อย่างเตรียมพร้อม จากนันก็รบี
ไปนําตัวชายปริศนาทีได้รบั บาดเจ็บขึนเตียงรถเข็นพาตัว
เข้าคลินิกทันที ไม่มีใครตกใจสักนิดทีเห็นชายผูบ้ าดเจ็บ
เลือดไหลท่วมตัว

จินอ้ายกัวชําเลืองมองชายปริศนาทีมีเลือดไหลอาบตัว
เพียงแวบเดียว แล้วความสนใจของเขาก็ไปหยุดอยูท่ ีรถ
บีเอ็มดับเบิลยูสีขาวเงินของซีเหมินจินเหลียนแทน เขา
ถามซีเหมินจินเหลียนด้วยความสงสัย “จินเหลียน นีรถ
247
ใครเหรอ รถสวยมากเลย”

“พีรีบช่วยคนก่อนเถอะค่ะ เรืองอืนเอาไว้จะเล่าให้ฟังที
หลัง” ซีเหมินจินเหลียนตอบพลางเดินนําจินอ้ายกัวเข้า
ไปในคลินิกของเขา

ความจริงแล้วจินอ้ายกัวเป็ นศัลยแพทย์ฝีมือดีมีชือเสียง
ในเมืองเซียงไฮ้ แต่มีนิสยั เสียอยูอ่ ย่างคือรักการพนันเป็ น
ชีวิตจิตใจ เงินเดือนแต่ละเดือนไม่เคยพอเล่นพนัน นียัง
ถือว่าเรืองเล็ก เขาพูดกันว่าไม่วา่ คนไข้จะเป็ นคนใหญ่
คับฟ้ามาจากไหน ตราบใดทีเขายังอยูบ่ นโต๊ะพนันก็อย่า
หวังว่าเขาจะลุกออกจากโต๊ะพนันมารักษาให้

248
ด้วยเหตุนี แม้ฝีมือการผ่าตัดของเขาจะดีเลิศแค่ไหนแต่ก็
ไม่มีโรงพยาบาลไหนทีจ้างเขา พ่อของเขาเป็ นหมอเช่น
เดียวกัน หลังจากเกษี ยณแล้วก็ออกมาเปิ ดคลินิกรักษา
โรคทัวไปและเปิ ดร้านขายยาเล็กๆ ของตัวเอง สําหรับลูก
คนนีแล้ว พ่อเขาเองก็จนปั ญญาทีจะจัดการ

หลังจากทีจินอ้ายกัวถูกไล่ออกจากโรงพยาบาลเขาก็ทาํ
งานอยูท่ ีคลินิกของตัวเอง ถึงจะเป็ นคลินิกส่วนบุคคลแต่
ก็มีลกู ค้าประจําไม่นอ้ ย อย่างเช่นพวกนักเลงหัวไม้ที
ชอบมีเรืองฆ่าฟั นกันทุกวัน คนพวกนีไม่มีวนั อยูอ่ ย่าง
สงบ และบางครังคนเหล่านีก็ไม่สะดวกทีจะไปรักษาตัว
ตามโรงพยาบาล ด้วยเหตุนี คลินิกเล็กๆ ของจินอ้ายกัว
จึงกลายเป็ นทีทีนักเลงทุกคนชอบมากทีสุด

249
ส่วนจินอ้ายกัวทีได้คนไข้แบบนีเป็ นลูกค้าก็ถือโอกาสฟั น
ค่ารักษาซะแพงลิว นอกจากขีงกแล้วฝี มือการรักษาของ
เขายังดีมากอีกด้วย บวกกับพ่อของเขาทีทํางานอยูใ่ น
แวดวงการแพทย์มานานหลายสิบปี ทําให้มีเส้นสายอยู่
ไม่นอ้ ย คลินิกเล็กๆ ของเขาจึงได้เปรียบในเรืองนี
มากกว่าคลินิกทัวๆ ไป และนันทําให้คลินิกเล็กๆ แห่งนี
ค่อนข้างมีชือเสียงในวงการสีเทา

ด้วยเหตุนี ตอนทีผูช้ ่วยพิเศษทังสองคนของจินอ้ายกัว

เห็นคนไข้มีเลือดไหลอาบตัวแบบนันถึงได้ไม่แปลกใจ
เลยสักนิด ส่วนจินอ้ายกัวนันเห็นจนชินตาเสียแล้ว พอซี
เหมินจินเหลียนเร่งให้ช่วยคนเจ็บก่อนเขาถึงได้เดินตาม
ซีเหมินจินเหลียนเข้าไปในคลินิกแล้วสังให้ผชู้ ่วยพิเศษ
พาตัวคนเจ็บเข้าห้องผ่าตัดด่วน จินอ้ายกัวเองก็ไม่ยอม

250
เสียเวลา เขารีบเปลียนชุดผ่าตัดแล้วตามเข้าไปในห้อง
ผ่าตัดทันที

จินอ้ายกัวนันพอรูจ้ กั มักจีกับพวกมาเฟี ยอยูบ่ า้ ง เขาจึง

ไม่สงสัย ไม่ถามชือแซ่และความเป็ นมาของชายผูน้ ีเลย
สําหรับเขาแล้วอาการหนักหรือเบาของคนไข้หมายถึง
เม็ดเงินทีเขาจะได้รบั ต่างหาก...

ซีเหมินจินเหลียนมองดูจินอ้ายกัวทีเดินเข้าไปในห้องผ่า
ตัดแล้วค่อยโล่งใจขึนมาบ้าง ไม่รูว้ า่ วันนีมันวันอะไร อยู่
ดีๆ ถึงได้เจอปั ญหาแบบนีกับตัว หรือว่าเธอควรจะแจ้ง
ความดี? เธอเดินไปเข้าห้องนํา ล้างคราบเลือดทีติดมือ
อยูอ่ อก จากนันมานังรอบนโซฟาทีอยูด่ า้ นนอกห้องผ่า
ตัด เธอเหนือยสายตัวแทบขาด ความง่วงเข้าโจมตีเธอ
251
เต็มที พอหัวพิงเข้ากับเบาะโซฟาก็ผล็อยหลับไปในทันที

ซีเหมินจินเหลียนไม่รูว้ า่ ตัวเองหลับไปนานแค่ไหนตอนที
ถูกปลุกให้ตืนขึน เธอขยีเปลือกตาอันหนักอึงและเห็นว่า
จินอ้ายกัวในชุดกาวน์สีขาวมายืนอยูต่ รงหน้าเธอ เขาดึง
หน้ากากอนามัยออก

“จินเหลียน บอกความจริงพีมาเดียวนีว่าผูช้ ายคนนัน

เป็ นใคร” จินอ้ายกัวถามเสียงเข้ม

“อืม...เช้าแล้วเหรอคะ” ซีเหมินจินเหลียนยังคงง่วงงุน

“ยัง เพิงจะตีสามเอง!” จินอ้ายกัวได้แต่ถอนหายใจแล้ว

252
นังลงข้างๆ ซีเหมินจินเหลียน เขาถามอีกครัง “เขาเป็ น
ใคร ทําไมถึงได้บาดเจ็บสาหัสขนาดนัน แล้วพวกเธอเป็ น
อะไรกัน”

“อืม...ไม่ได้เป็ นอะไรกันเลยค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนหาว

หวอด เธอตืนเต็มทีแล้วและรูส้ กึ กระปรีกระเปร่าขึนเยอะ

“ไม่ได้เป็ นอะไรกันเลย?” จินอ้ายกัวถึงกับต้องกุมขมับ

กับคําตอบของซีเหมินจินเหลียน เขาคิดตรึกรองแล้ว
ถามใหม่ “แล้วเธอรูจ้ กั ชือเขาหรือเปล่า? ครอบครัวมีใคร
บ้าง? เรืองนีต้องแจ้งให้ญาติเขารูโ้ ดยด่วน เพราะอาการ
เขาสาหัสมาก”

253
“แล้วพีช่วยเขาได้หรือเปล่าคะ” ซีเหมินจินเหลียนถาม
เธอก็เพิงบอกอยูห่ ยกๆ ว่าไม่ได้เป็ นอะไรกับผูช้ ายคนนัน
แล้วเธอจะไปรูเ้ รืองครอบครัวของเขาได้อย่างไรกัน ถ้า
เธอรูจ้ กั ครอบครัวเขาแล้วเธอจะพาเขามาให้จินอ้ายกัว
ช่วยในยามวิกาลเช่นนีทําไม

“อย่ามาล้อเล่นน่า ฝี มือหมอขันเทพแบบพี มีหรือทีจะ

รักษาไม่ได้” จินอ้ายกัวคุยโว

“ก็เท่านันเอง พีรักษาเขาให้หายแล้วค่อยถามว่าเขามี
ญาติทีไหนหรือเปล่า ฉันไม่รูจ้ กั เขาแล้วจะไปรูจ้ กั ครอบ
ครัวเขาได้อย่างไรคะ” ซีเหมินจินเหลียนบอกอย่างเซ็งๆ

254
“ซีเหมินจินเหลียน...เธอนีมัน...” จินอ้ายกัวเข่นเขียว
เคียวฟั นดุเธอเสียงดัง นีเธอรูต้ วั หรือเปล่าว่าพูดอะไร
ออกมา?

“เฮ้อ...อย่าเสียงดังสิคะ!” ซีเหมินจินเหลียนไม่เกรงกลัวจิ
นอ้ายกัวเลยแม้แต่นิดเดียว เธอแกล้งทําท่าหูชา
แล้วกระเถิบตัวเองให้นงห่
ั างจากเขา จากนันจึงเริมเล่า
เรืองทีเจอชายปริศนาคนนันโดยบังเอิญให้จินอ้ายกัวฟั ง
คร่าวๆ

จินอ้ายกัวหน้าควําทันทีทีฟั งซีเหมินจินเหลียนเล่าจบ ซี
เหมินจินเหลียนรับประกันได้เลยว่าคนคนนีกําลังอยูใ่ น
ห้วงพายุอารมณ์ ถ้าเป็ นไปได้ก็อยูห่ า่ งๆ ไว้เป็ นดีทีสุด

255
“นีเธอหมายความว่า...เธอไม่รูจ้ กั เขาเลย ไม่รูจ้ กั แม้แต่
ชือเขาอย่างนันเหรอ?” จินอ้ายกัวดุเสียงดัง

ซีเหมินจินเหลียนนังตัวหงออยูบ่ นโซฟา มองเขาด้วยแวว

ตารูส้ กึ ผิด กระนันเธอก็ยงั พยักหน้ายอมรับอย่างกล้า
หาญ ใช่ เธอไม่รูจ้ กั เขาแล้วอย่างไรล่ะ หรือว่าเธอควร
ต้องรูจ้ กั เขาอย่างนันหรือ?

“ไหนบอกหน่อยสิวา่ ค่ายา ค่าผ่าตัด ค่าผูช้ ่วยพิเศษ ค่า

แรง รวมทังทีพีต้องตืนมากลางดึกนีใครต้องรับผิดชอบ?”
จินอ้ายกัวหัวเสีย “นีเธอรูห้ รือเปล่าว่าถ้าเขาไม่มีเงินจ่าย
เท่ากับว่าพีต้องทํางานฟรีนะ...”

256
257
ตอนที 19 เสียเลือดมากเกินไป

258
ซีเหมินจินเหลียนนิงไปชัวครูแ่ ล้วเอ่ยขึนว่า “พีก็ถือเสีย
ว่าทําบุญก็แล้วกัน ใครจะรูว้ า่ ต่อไปสวรรค์อาจจะเมตตา
ให้พีเล่นพนันชนะทุกตาเลยก็ได้นะ” ไม่แน่วา่ เขาอาจจะ
โชคดีเหมือนเธอทีได้พลังพิเศษมาอย่างไม่คาดคิดก็ได้
ต่อไปเล่นพนันชนะทุกตาก็ไม่ใช่เรืองยากแล้ว

“หาเงินจากการเล่นพนันยังดีเสียกว่า” ความกลุม้ อก
กลุม้ ใจทําให้จินอ้ายกัวลืมเรืองสําคัญทีจะบอกกับซีเหมิ
นจินเหลียนไปเสียสนิท

“ไอ้พีเฮงซวย! รูแ้ ค่เรืองพนันๆ...ระวังตัวไว้เถอะ สักวัน

ฉันจะตัดนิวพีทิงเหมือนทีพีตอนน้องหมาเลยเชียว!” จู่ๆ

259
สียงดังเอาเรืองก็ดงั มาจากทางประตูคลินิก

“น้องรัก...” จินอ้ายกัวเสียวสันหลังวาบ เวลานีน้องของ

เขามาทีนีได้อย่างไรกัน

จินอ้ายหัวทีแต่งตัวสบายๆ สวมเสือทีเชิต กางเกงยีนส์

และรองเท้ากีฬากําลังเดินจําอ้าวเข้ามาในคลินิก พอเห็น
จินอ้ายกัวก็เอามือเท้าสะเอวพูดเสียงดังแหว “พีบอก
มานะว่ารังแกอะไรจินเหลียน!”

“พี...จะไปกล้ารังแกจินเหลียนได้อย่างไร” จินอ้ายหัว
รูส้ กึ ไม่เป็ นธรรมทีถูกปรักปรํา

260
“จินเหลียน เธอไม่เป็ นไรนะ!” จินอ้ายหัวหย่อนตัวลงนัง
ข้างๆ ซีเหมินจินเหลียนแล้วชีมือไปยังจินอ้ายกัว “เธอไม่
ต้องกลัวนะ มีฉนั อยูท่ งคน
ั ฉันไม่ยอมให้พีอ้ายกัวรังแก
เธอได้หรอก”

ซีเหมินจินเหลียนกับจินอ้ายหัวเป็ นเพือนสมัยเรียน
มหาวิทยาลัย ความสัมพันธ์ของทังสองดีมาโดยตลอด
จนกระทังซีเหมินจินเหลียนย้ายไปอยูท่ ีบ้านของหวังหมิ
งหยาง ทังสองถึงได้หา่ งหายกันไป แต่จินอ้ายหัวยังคง
เป็ นห่วงซีเหมินจินเหลียนอยูเ่ สมอ พอรูว้ า่ ซีเหมินจิ
นเหลียนเลิกกับหวังหมิงหยางแล้วยังขอให้พีชายตัวเอง
ช่วยรักษาคนบาดเจ็บอีก หลังซีเหมินจินเหลียนตัดสาย
ทิง ถึงเธอง่วงนอนจะแย่อยูแ่ ล้วแต่ข่มตานอนไม่หลับ
ด้วยความเป็ นห่วง เพราะอย่างนีเธอถึงได้รบี มาหาซีเหมิ

261
นจินเหลียนทีคลินิกของจินอ้ายกัว

“อ้ายหัว พีไม่ได้รงั แกจินเหลียนเลยนะ เขาต่างหากที

เป็ นคนรังแกพี!” จินอ้ายกัวประท้วงทีถูกปรักปรํา พอ
เห็นจินอ้ายหัวกําลังจะแผลงฤทธิอีกก็รบี เล่าเรืองทังหมด
ทีเกิดขึนให้เธอฟั ง

พอฟั งเรืองทีจินอ้ายกัวเล่าจบจินอ้ายหัวก็ได้แต่นิงอึงไป
พักใหญ่ๆ กว่าเธอจะตังสติได้ เธอหันไปถามซีเหมินจิ
นเหลียนหน้านิวคิวขมวด “จินเหลียน นีเธอไม่รูจ้ กั ผูช้ าย
คนนันจริงๆ เหรอ”

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ายอมรับ “ฉันไม่เคยรูจ้ กั เขามา

262
ก่อนจริงๆ!”

“เธอนียังใจดีเหมือนเดิมไม่เปลียนเลยนะ ทังๆ ทีไม่รูจ้ กั

กัน แต่...” พอพูดถึงเรืองนี จินอ้ายหัวก็ได้แต่หวั เราะ
อย่างปลงๆ ซีเหมินจินเหลียนก็เป็ นคนแบบนีละ เธอเป็ น
แม่พระเสมอ

“จินเหลียน พีขอพูดตรงๆ เลยนะ” จินอ้ายกัวได้แต่ถอน

หายใจ เขาทําใจแล้วว่าตัวเองคงชวดค่ารักษาและค่าผ่า
ตัดแน่แล้ว ซีเหมินจินเหลียนเป็ นเพือนรักของน้องสาว
เขานี เขายังจะทําอะไรได้อีก?

“ค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้า

263
“ตอนนีเรืองมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว ข้อแรก พวกเราไม่
รูจ้ กั คนทีเธอพามาด้วยเลย พวกค่ารักษาต่างๆ ก็คงต้อง
ช่างมันไปก่อน ก็อย่างทีเธอว่า ถือเสียว่าทําบุญทําทาน
แล้วกัน แต่...ตอนนีมีปัญหาใหญ่ที...” จินอ้ายกัวอธิบาย

“พีรักษาเขาให้หายดีแล้วค่อยถามเขาก็ได้นีว่ามีเงินหรือ
เปล่า ถ้าเขามีเงินพีค่อยเรียกเก็บกับเขาก็ได้นีคะ” ซีเหมิ
นจินเหลียนบอกเสียงอูอ้ ี

“ขอบอกว่าความเป็ นไปได้แทบไม่มีเลยต่างหาก!” จิ
นอ้ายกัวหัวเราะเยาะตัวเอง “จินเหลียน ตอนนีปั ญหาไม่
ได้อยูท่ ีว่าพีจะรักษาหรือไม่รกั ษาเขา แต่เป็ นเพราะเขา...
พีจะอธิบายกับเธออย่างไรดีนะ? เอาเป็ นว่า มันเป็ นเรือง
264
ทีค่อนข้างลําบาก...”

“ถ้าลําบากมาก...ค่อยๆ พูดก็ได้นีคะ” ซีเหมินจินเหลียน

ย้อนกลับหน้าทะเล้น

จินอ้ายกัวจําต้องถอนหายใจออกมาอีกครัง นีเขากําลัง
เล่นเกมเล่นคํากับคนทีเรียนจบภาษาจีนมาอย่างนัน
เหรอ? นีเขาหาเรืองใส่ตวั เองชัดๆ จินอ้ายกัวใช้ความคิด
แก้ไขคําทีใช้ใหม่ “ข้อแรก พวกเราไม่รูว้ า่ เขาเป็ นใคร ถูก
ไหม?”

ซีเหมินจินเหลียนพนักหน้าลงยอมรับ จินอ้ายกัวทีเห็นซี
เหมินจินเหลียนพยักหน้ายืนยันก็พดู ต่อ “ประเมินจาก

265
บาดแผลภายนอกของหมอนีแล้ว เขาน่าจะไปมีเรืองตีรนั
ฟั นแทงกับคนอืนมา ทําให้บาดเจ็บสาหัส...พีคิดว่าหมอ
นีน่าจะไม่ธรรมดา” หรืออีกนัยหนึงก็คือเขาน่าจะเป็ น
พวกมาเฟี ย เวลาจะช่วยใครก็ตอ้ งดูดว้ ยว่าเขาเป็ นใคร
มาจากไหน และมันไม่มีความจําเป็ นทีจะต้องช่วยสวะ
สังคมพวกนี เขาได้แต่เก็บงําความรูส้ กึ นีเอาไว้โดยทีนไม่
พูดออกไป

“อืม!” ซีเหมินจินเหลียนเห็นด้วยกับข้อสันนิฐานของจิ
นอ้ายกัว พอคิดดูดีๆ แล้ว คนเราอยูด่ ีๆ จะซวยถูกทําร้าย
ได้ขนาดนันเลยหรือ เพราะวินาทีแรกทีเธอเห็นสภาพ
ของของเขา เธอเองก็ตดั สินว่าเขาน่าจะเป็ นคนไม่ดี
เหมือนกัน

266
“จินเหลียน บอกตรงๆ นะว่าพีไม่อยากมีปัญหา” จินอ้าย
กัวหน้านิวคิวขมวด “หมอนีไม่มีบาดแผลทีเป็ นอันตราย
ถึงชีวิต ถ้าส่งเขาไปรักษาทีโรงพยาบาลใหญ่ก็ยงั มีหวัง
ช่วยชีวิตเขาทัน ถึงจะพิการแต่ก็รบั รองได้วา่ เขารอดแน่”

“พิการ?” จินอ้ายหัวอุทานออกมาด้วยความตกใจ

จินอ้ายกัวสีหน้าเคร่งเครียดกว่าเดิม ความพิการของ
ชายผูน้ ีไม่เหมือนคนอืน แล้วเขาจะเอ่ยปากบอกกับหญิง
สาวทียังไม่แต่งงานทังสองคนอย่างไรดี ซีเหมินจิ
นเหลียนเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของจินอ้ายกัวแล้วก็พอจะ
เข้าใจความหมายทีเขาต้องการจะสือ ในเมือเขาไม่พดู
เธอเองก็จะไม่ถามให้ลาํ บากใจเช่นกัน

267
“ตามตัวเขามีแผลฉกรรจ์สบิ กว่าแผลและแผลเล็กๆ
น้อยๆ ทัวทังตัว ทีสําคัญคือเขาไม่ได้รบั การห้ามเลือด
ตังแต่ตน้ ทําให้เขาเสียเลือดมากเกินไป ถ้าไม่ได้รบั การ
ถ่ายเลือดให้ทนั ท่วงที เขาอยูไ่ ม่ถงึ เช้าแน่...จินเหลียน พี
ยอมให้ใครก็ไม่รูม้ าตายในคลินิกพีไม่ได้หรอกนะ ทาง
เลือกทีดีทีสุดในตอนนีคือต้องแจ้งความให้ตาํ รวจเป็ นคน
จัดการต่อ”

ทีจินอ้ายกัวพูดมาเสียยืดยาว สรุปคือเขาเสียเลือดมาก
เกินไปใช่ไหม? ซีเหมินจินเหลียนแอบบ่นงุบงิบในใจแล้ว
พูดหน้าตาเฉย “ถ้าอยากจะแจ้งความฉันคงแจ้งความไป
ตังแต่แรกแล้ว! ถ้าเป็ นเพราะเขาเสียเลือดมาก พีถ่าย
เลือดให้เขาก็สนเรื
ิ องแล้วไม่ใช่เหรอคะ”

268
จินอ้ายกัวแทบคลังกับคําตอบของซีเหมินจินเหลียน
ถ่ายเลือด? นีเขาอุตส่าห์ไม่พดู เรืองเงินแล้วนะ นีเธอคิด
ว่าคลินิกของเขามีอปุ กรณ์การแพทย์ครบทุกอย่าง
เหมือนโรงพยาบาลใหญ่อย่างนันเหรอ?

“ถ้าพีมีเลือดสํารองก็คงถ่ายเลือดให้เขาไปแล้ว แต่
ปั ญหาคือพีไม่มี...” จินอ้ายกัวได้แต่ยมขื
ิ น “พีทดสอบ
แล้วว่าเขามีเลือดกรุป๊ โอ กรุป๊ เลือดธรรมดาทีพีไม่มีใน
คลังเลือดเลย ถ้าเป็ นกลางวันก็ยงั พออาศัยเส้นสายหา
มาให้ได้ แต่เวลานีคงเป็ นไปไม่ได้ ถ้าไม่ถ่ายเลือดให้เขา
เขาอยูไ่ ม่ถงึ เช้าแน่ๆ”

“ทีพีพูดมาซะยืดยาว สรุปคือพีต้องถ่ายเลือดให้เขา แต่พี

269
ไม่มีเลือดสํารองกรุป๊ โอ และถ้าไม่ถ่ายเลือดให้เขา เขา
จะอยูไ่ ม่ถงึ เช้าใช่ไหมคะ และพีต้องลําบากแน่ถา้ เขา
ตายทีนี ใช่ไหมคะ” ซีเหมินจินเหลียนถามเพือความแน่
ใจ

จินอ้ายกัวพยักหน้าหงึกๆ ใครจะบ้าปล่อยให้มีคนตาย
ในคลินิกของตัวเอง แล้วต่อไปเขายังจะทํามาหากินได้
อย่างไร อีกอย่าง คนตายทังคนนะ ไม่ใช่หมูหมากาไก่
ตาย ใครจะรูว้ า่ จะไม่มีปัญหาตามมาทีหลัง ทีสําคัญไม่มี
ใครรูห้ วั นอนปลายเท้าของหมอนี ถ้าไม่ใช่คนทีซีเหมินจิ
นเหลียนพามาเองเขาก็ไม่มีวนั เข้าไปยุง่ ด้วยหรอก!

“เลือดกรุป๊ โอ...เลือดกรุป๊ โอ...” ซีเหมินจินเหลียนพูดยําๆ

“มันเป็ นเลือดทีธรรมดามาก ถ้าต้องหาคงหาได้ไม่
270
ยาก!!”

271
ตอนที 20 ดอกบัวสีทองในสระหยก

จินอ้ายกัวตะลึงนิงอึงไปทันที พอเข้าใจความหมายของ
ซีเหมินจินเหลียนแล้วเขาก็แทบจะบ้าตาย ส่วนจินอ้าย
หัวนันยืนงงเป็ นไก่ตาแตก เธอมองซีเหมินจินเหลียนและ
272
ถามขึนด้วยความไม่เข้าใจ “จินเหลียน เวลานีจะไปหา
เลือดสํารองได้จากทีไหน ถ้าเป็ นตอนกลางวันค่อยว่าไป
อย่าง ฉันยังพอขอให้พอ่ ช่วยหาให้ได้...”

“ความหมายของจินเหลียนคือ...ใช้เลือดคนเป็ นๆ ต่าง
หากเล่า” จินอ้ายกัวพูดเสียงดัง

“อะ...อะไรนะ” จินอ้ายหัวใช้มือขาวๆ อวบๆ ปิ ดปากตัว

เอง สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชือ ใช้เลือดคน
เป็ นๆ เหรอ? ซีเหมินจินเหลียนคิดได้อย่างไรกัน

“จินเหลียน เธอไม่ตอ้ งมองพีเลยนะ พีกับอ้ายหัวเลือด

กรุป๊ เอ” จินอ้ายกัวรีบออกตัว

273
“แล้วผูช้ ่วยพิเศษของพีล่ะคะ” ซีเหมินจินเหลียนถาม

“คือ...” จินอ้ายหัวรูส้ กึ ลําบากใจเล็กน้อย เธอแน่ใจว่าผู้

ช่วยพิเศษในคลินิกทุกคนไม่มีโรคติดต่อแน่นอน และมี
คุณสมบัติทีจะบริจาคเลือดได้ แต่ปัญหาคือ...ทําไมพวก
เขาต้องบริจาคเลือดให้คนแปลกหน้าด้วยล่ะ

ซีเหมินจินเหลียนใช้มือนวดศีรษะทีเริมมีอาการปวดตุบๆ
“พีช่วยตามผูช้ ่วยพิเศษของพีมาให้หน่อยสิคะ เดียวฉัน
ถามเอง”

“ได้!” ในเมือซีเหมินจินเหลียนยืนยันในความตังใจของ

274
ตัวเองหนักแน่นขนาดนี จินอ้ายกัวจึงต้องทําตามคําขอ
ของเธอ

เพียงไม่นาน ผูช้ ่วยพิเศษทังสีคนก็มายืนอยูต่ รงหน้า ซีเห

มินจินเหลียนกวาดสายตามองดูผชู้ ่วยพิเศษทังสีแวบ
หนึงแล้วถาม “พีๆ คะ มีใครมีเลือดกรุป๊ โอบ้างคะ

ในจํานวนผูช้ ่วยพิเศษทังสีคนนันมีเพียงคนเดียวทีมี
เลือดกรุป๊ โอ ซีเหมินจินเหลียนค่อนข้างผิดหวังอยูบ่ า้ ง
เธอเงยหน้าบอกกับจินอ้ายกัว “เลือดของสองคนก็น่าจะ
ช่วยให้เขาอยูร่ อดจนถึงเช้าได้ พีบอกว่าถ้าเช้าแล้วพีก็
สามารถหาเลือดสํารองได้ใช่ไหมคะ”

275
“จินเหลียน...” จินอ้ายกัวจนปั ญญากับซีเหมินจินเหลียน
จริงๆ ทําไมเขาต้องมาเจอคนหัวดืออย่างเธอด้วยนะ “ผู้
ช่วยพีมีเลือดกรุป๊ โอแค่คนเดียว ต่อให้เขายินดีบริจาค
เลือดให้ แต่อย่างมากก็บริจาคได้แค่สร้ี อยซีซีเท่านัน มัน
ไม่พอหรอก!”

“ใครบอกว่ามีแค่คนเดียวคะ” ซีเหมินจินเหลียนยิมเจ้า
เล่ห ์ “พีอย่าลืมสิคะว่าฉันก็มีเลือดกรุป๊ โอเหมือนกันนะ!”

“นีเธอ...” จินอ้ายกัวจนคําพูด เขารูจ้ กั ซีเหมินจินเหลียน

มานานและรูจ้ กั นิสยั ใจคอของเธอเป็ นอย่างดี ถ้าเธอ
ตัดสินใจอะไรแล้ว ต่อให้เอาช้างมาลากก็ฉดุ ไม่อยู่ ก็
เหมือนตอนทีเธอชอบหวังหมิงหยางนันละ ทังเขาและ
น้องสาวห้ามอย่างไรก็ไม่ฟัง ต้องรอให้เจอกับตัวถึงจะ
276
เข็ด

“จินเหลียน นีเธอคิดจะใช้เลือดของตัวเองช่วยชีวิตคน
แปลกหน้าทีไม่เคยรูจ้ กั กันมาก่อนอย่างนันเหรอ” จิ
นอ้ายหัวถามเสียงสูง “นีเธอบ้าไปแล้วเหรอไง!”

“เธอก็คิดเสียว่าฉันมันบ้าไปแล้ว!” ซีเหมินจินเหลียน
ถอนหายใจออกมา เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า
ทําไมถึงได้อยากช่วยชีวิตเขานัก มันเหมือนมีเสียงจาก
ส่วนลึกในจิตใจรําร้องอยูต่ ลอดเวลา ถ้าเธอไม่ช่วยชีวิต
เขา เธอจะไม่มีวนั กินอิมนอนหลับได้อีกเลย

ถ้าหมดหนทางจริงๆ เธอก็คงจะถอดใจ แต่นียังมีคนทีมี

277
เลือดกรุป๊ โออยูอ่ ีกตังสองคน อย่างน้อยๆ ก็ช่วยให้เขาอยู่
รอดจนถึงเช้าได้ พอเช้าแล้วจินอ้ายกัวต้องมีวิธีหาเลือด
สํารองมาช่วยเขาได้แน่ๆ

“จินเหลียน เธอต้องคิดให้ดีๆ นะ!” จินอ้ายกัวโน้มน้าว

เธออีกครัง “ความจริงแล้วเธอไม่จาํ เป็ นต้องทําขนาดนี
เลย ส่งเขาให้ตาํ รวจเถอะ”

“ฉันคิดดีแล้วค่ะ ทีฉันมาหาพีก็เพราะคิดรอบคอบดีแล้ว”
ซีเหมินจินเหลียนพูดพลางยืนขึน เธอหันไปถามผูช้ ่วย
พิเศษทีมีเลือดกรุป๊ โอคนนันว่าถ้าเธอยินดีจ่ายเงินให้เขา
ห้าหมืนหยวน เขายินดีจะบริจาคเลือดสีร้อยซีซีหรือไม่

278
ผูช้ ่วยพิเศษคนนันรูท้ ีมาทีไปของเรืองนีหมดแล้ว ตอน
แรกเขาก็อิดออดไม่อยากบริจาคเลยสักนิด ร่างกายนีพ่อ
แม่เป็ นคนให้มา แล้วทําไมเขาจะต้องบริจาคเลือดตัวเอง
ให้คนทีไม่เคยรูจ้ กั กันมาก่อนด้วย? แต่พอซีเหมินจิ
นเหลียนเสนอว่าจะให้หา้ หมืนหยวนเขาก็ตาโตขึนมาใน
ทันที ห้าหมืนหยวนเหรอ? ปกติขายเลือดจะได้สกั เท่า
ไหร่กนั เชียว ถือเสียว่าบริจาคเลือดก็แล้วกัน ยิงตอนนี
ทางการกําลังรณรงค์ให้บริจาคเลือดฟรีทงทางหนั
ั งสือ
พิมพ์และโทรทัศน์ แต่นียังได้เงินตังห้าหมืนหยวนเลย
เชียวนะ ทําไมเขาจะไม่ยินดีละ่

พอมีเงินเป็ นตัวล่อเขาก็รบี พยักหน้าลงยินยอมทันที ซีเห

มินจินเหลียนหันไปมองจินอ้ายกัว จินอ้ายกัวไม่มีทาง
เลือก เขาหมุนตัวแล้วพูดขึนว่า “เธอสองคนตามฉันเข้า

279
มา” พูดเสร็จก็เดินนําเข้าไปยังห้องผ่าตัดทันที

ถึงแม้ซีเหมินจินเหลียนและผูช้ ่วยพิเศษคนนันจะมีเลือด
กรุป๊ โอ แต่ในฐานะหมอ จินอ้ายกัวก็ตอ้ งตรวจเลือดเพือ
ระบุหมูเ่ ลือดอีกครัง หลังจากยืนยันหมูเ่ ลือดเรียบร้อย
แล้วจึงเริมขันตอนการบริจาคเลือด

“ฉันก่อนก็ได้คะ่ พีอ้ายกัว พีใช้เลือดฉันห้าร้อยซีซีเลยนะ

ช่วงนีฉันแข็งแรงมากเป็ นพิเศษเลยค่ะ”

ซีเหมินจินเหลียนบอก

จินอ้ายกัวทีกําลังเตรียมเข็มสําหรับเจาะเข้าทีข้อพับแขน
280
ได้ยินดังนันก็ได้แต่ตอ่ ว่าอยูใ่ นใจ บ้า...เธอมันบ้าไป
แล้ว...เขาไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆ

“ใช้แค่สร้ี อยซีซีก็พอแล้ว!” จินอ้ายกัวเข่นเขียวเคียวฟั น

“หมอนีโชคดีเป็ นบ้า ถ้าเป็ นพีนะ พีคงปล่อยเขาทิงไว้
ข้างถนนแล้ว” เขาพูดเรืองจริง ถ้าเกิดเป็ นคนทัวไปทีมี
ความคิดปกติมาเจอหมอนีเข้า ทุกคนก็คงปล่อยเขาเอา
ไว้ขา้ งถนน ถ้าใจดีหน่อยก็อาจจะโทรแจ้งตํารวจให้มา
จัดการต่อ

จินอ้ายกัวพูดพลางหันไปชําเลืองมองชายหนุ่มทีมีผา้ ห่ม
ผืนบางคลุมตัวทีกําลังนอนยูบ่ นเตียงผูป้ ่ วย

281
แต่ผิดคาด ชายหนุ่มทีควรนอนหลับไม่ได้สติอยูบ่ นเตียง
กลับกําลังพยายามหันหน้ามาทางพวกเขา ดวงตาวาว
โรจน์ราวเสือดําของเขาจ้องเขม็งมาทีซีเหมินจินเหลียน...

ซีเหมินจินเหลียนยืนกรานทีจะบริจาคเลือดห้าร้อยซีซี จิ
นอ้ายกัวจึงต้องทําตามคําขอของเธออย่างเลียงไม่ได้
เขามองดูสีหน้าขาวซีดของซีเหมินจินเหลียนแล้วก็โมโห
มากยิงขึน ไอ้หมอนีมันสมควรตายจริงๆ

จ่านป๋ ายปิ ดเปลือกตาลง เข็มถูกเจาะเข้าเส้นเลือดตรง

ข้อพับแขนของเขา เลือดสีแดงสดอุน่ ๆ ในถุงเลือดถูก
ลําเลียงผ่านสายยางเส้นเล็กเข้าสูร่ า่ งกายของเขา ความ
รูส้ กึ นีมัน...เลือดประสานเลือดใช่ไหม?

282
ใช่แล้ว เขารูส้ กึ ได้อย่างชัดเจนว่าเลือดของเธอประสาน
เข้ากับเลือดภายในกายของเขา มันให้ความรูส้ กึ ผูกพัน
และอบอุน่ นับแต่นีเขาและเธอเป็ นเหมือนหนึงเดียวกัน
ไม่มีวนั แยกจากกัน

แม้รา่ งกายของเขาจะเหน็ดเหนือยและอ่อนล้ามากเพียง
ใด แต่เขาก็ยงั พยายามลืมตาขึนเพือมองซีเหมินจิ
นเหลียน แต่ซีเหมินจินเหลียนกลับหมุนตัวเดินออกไป
ทางประตูแล้ว เสียงรองเท้าส้นสูงทีเยืองย่างเป็ นจังหวะ
แต่ละก้าวมันช่างไพเราะน่าฟั งสําหรับเขาเหลือเกิน เขา
ไม่เคยรูเ้ ลยว่าภาพเบืองหลังของหญิงสาวจะน่ามองและ
น่าประทับใจได้ขนาดนี

283
เธอช่างงดงามและน่าประทับใจราวเทพธิดาบนสรวง
สวรรค์

“จินเหลียน...จินเหลียน...เป็ นอย่างไรบ้าง?” เสียงร้อนรน

ของผูห้ ญิงอีกคนดังมาจากตรงประตู

เธอชือจินเหลียน[1]นีเอง...ดอกบัวสีทองในสระหยก[2]
อย่างนันหรือ? จ่านป๋ ายพูดกับตัวเองในใจ

“ฉันไม่เป็ นไร!” ซีเหมินจินเหลียนตอบแล้วนังลงบนเก้าอี

เธอเพิงนึกขึนได้วา่ ตัวเองใส่จีหยกผิงอันโค่วอยู่ เธอรีบ
ปลดสร้อยออกจากคอแล้วสวมให้จินอ้ายหัวแทน “นีเป็ น
หยกเนือแก้วสีเขียวสด เป็ นหยกบ่อเก่าจากพม่า พอดี

284
ช่วงนีฉันซือหวยหยกแล้วผ่าชนะน่ะ”

“จินเหลียน จะให้ฉนั รับของของเธอได้อย่างไรกัน” จิ

นอ้ายหัวรีบปฏิเสธ แม้เธอจะเห็นแล้วว่า

ซีเหมินจินเหลียนใส่สร้อยจีหยกตังแต่แรกแล้ว มันสวย
สดงดงามน่าหลงไหลมาก แต่เธอจะรับของของซีเหมินจิ
นเหลียนได้อย่างไร?

“เธอไม่ตอ้ งคิดมากหรอก ฉันยังมีอีก อีกไม่กีวันฉันจะให้

จีหยกสีแดงลายทองคํากับเธอด้วย ฉันยังตังใจให้ช่าง
แกะสลักชือเธอไว้ดา้ นหลังจีหยกโดยเฉพาะด้วยนะ” ซี
เหมินจินเหลียนยิม “ตอนนีฉันเหนือยมากเลย ต้องขอตัว

285
กลับไปนอนก่อน เธอบอกกับพีอ้ายกัวและผูช้ ่วยพิเศษ
คนนันให้หน่อยนะ พรุง่ นีฉันจะมาจ่ายเงินค่ารักษากับ
ค่าบริจาคเลือดให้พวกเขา พวกเขาไม่เหนือยฟรีแน่”

------

286
[1] จินเหลียน (金莲) จิน (金)หมายถึงทองคําหรือสี
ทอง / เหลียน (莲) หมายถึงดอกบัว

[2] เหยาฉือ (瑤池) หรือสระหยก เป็ นทีพํานักของ

เทพซีหวังหมู่ (西王母) แปลความพระนามตาม
อักษรได้วา่ เทพมารดรแห่งประจิมทิศ (ทิศตะวันตก)
หรืออีกพระนามคือ เหยาฉือจินหมู่ (瑤池金母)
พระสุวรรณมารดรแห่งสระหยก

287
ตอนที 21 ฉันรูอ้ ยูแ่ ล้ว

พอกลับถึงบ้าน ซีเหมินจินเหลียนก็ลม้ ตัวลงนอนบน

เตียงด้วยความเหนือยอ่อน ขณะทีกําลังสะลึมสะลืออยู่
นัน เธอกลับรูส้ กึ ได้ถงึ คลืนความร้อนอันอบอุน่ จากมือ
288
ขวาแผ่ซา่ นไปทัวสรรพางค์กาย เธอรูส้ กึ สบายและผ่อน
คลายราวแช่อยูใ่ นนําพุรอ้ นจนตัวเองค่อยๆ จมดิงลงสู่
ห้วงนิทรา ไม่รูว้ า่ ตัวเองนอนหลับไปนานแค่ไหน พอตืน
ขึนมาอีกครังก็เห็นอาทิตย์ทอประกายแสงสีทองอร่าม
สาดส่องผ่านกระจกหน้าต่างบานใหญ่เข้ามากระทบพืน
ห้องจนเป็ นสีทองงามตา

ซีเหมินจินเหลียนทียังงัวเงียอยูล่ กุ ขึนนังแล้วใช้มือขยี
เปลือกตาเบาๆ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึนมาดูเวลา นี
มันบ่ายสามแล้วนี...

นีเธอนอนหลับไปตังสิบกว่าชัวโมงเลยเหรอ? ซีเหมินจิ
นเหลียนคิดพลางเรืองเหลวไหลทีเกิดขึนเมือคืนก็คอ่ ยๆ
ปรากฏขึนในสมอง...เป็ นเพราะรัตติกาลกระมัง คนเรา
289
มักทําอะไรเหลวไหลได้ง่ายๆ ในยามรัตติกาล คิดๆ แล้ว
ซีเหมินจินเหลียนก็ได้แต่หวั เราะตัวเอง

ทีเธอนอนหลับไปนานขนาดนีเป็ นเพราะเสียเลือดมาก
เกินไปอย่างนันเหรอ คิดพลางรีบลุกออกจากเตียงอย่าง
มึนๆ แล้วตรงเข้าห้องนําทันที เธอส่องกระจกบานใหญ่
ตรงหน้า ยังดีทีเสียเลือดไปตังห้าร้อยซีซี แต่หน้าตาของ
เธอก็ยงั ดูสดใสอยู่ เธอเพิงสังเกตเห็นว่าผิวพรรณของ
เธอจะดูขาวนวลละเอียดขึน แก้มใสแดงระเรือดูสวยใส
เปล่งประกายราวหยกนําดีก็ไม่ปาน นีเธอกําลังหลงตัว
เองอีกแล้วเหรอ?

“เธอนีมันหลงตัวเองจริงๆ เลย!” ซีเหมินจินเหลียนทํา

หน้าน่าเกลียดใส่กระจกแล้วหัวเราะส่ายหัวให้ตวั เอง
290
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขัดจังหวะเธอพอดี เธอรีบเดิน
ออกมาจากห้องนํา หยิบโทรศัพท์มือถือทีวางอยูบ่ นเตียง
ขึนมาดูแล้วต้องชะงัก...หวังหมิงหยาง? ก็เลิกกันแล้วเขา
ยังจะโทรมาทําไมอีกนะ

เธอคิดอยูน่ านกว่าจะตัดสินใจกดรับสายในวินาทีสดุ
ท้ายก่อนทีสายจะตัดไป

“จินเหลียน...” เสียงทีคุน้ เคยของหวังหมิงหยางดังลอด

มาจากปลายสาย ซีเหมินจินเหลียนรอฟั งเขาพูดอย่าง
เงียบๆ

291
“จินเหลียน...” หวังหมิงหยางเว้นช่วงไว้เล็กน้อยก่อนจะ
เอ่ยต่อว่า “มีเวลาว่างออกไปกินข้าวกันหน่อยไหม” เขา
ใช้เวลาคิดอยูน่ านกว่าจะตัดสินใจโทรหาเธอ คืนนัน เขา
เห็นชายหนุ่มรูปงามเดินควงแขนซีเหมินจินเหลียน ชาย
คนนันประคองมือเธอเอาไว้และพาเธอขึนรถ จากนันรถ
สปอร์ตยีห้อปอร์เช่สีนาเงิ
ํ นเข้มคันหรูก็วงผ่
ิ านหน้าเขาไป
อย่างสง่างามจนลับสายตา มันเป็ นภาพทีตอกยําความ
รูส้ กึ ของเขามากจนกลายเป็ นแผลในใจเขาจนถึงตอนนี

หวังหมิงหยางไม่รูว้ า่ ชายหนุ่มรูปงามคนนันเป็ นใคร แต่

เขาก็รูเ้ รืองทังหมดหลังกลับถึงบ้านว่าทําไมซีเหมินจิ
นเหลียนจึงมาปรากฏตัวอยูแ่ ถวๆ บ้านของเขาได้ ทีแท้ก็
เป็ นเพราะแม่ของเขาแกล้งตัดเสือผ้าทังหมดของซีเหมิ
นจินเหลียนจนขาดรุง่ ริง แล้วยังโทรบอกให้เธอมาขนเสือ

292
ผ้าพวกนันออกไปจากบ้านของเขาให้หมด แม่ของเขา
คิดจะดูถกู เหยียบยําซีเหมินจินเหลียนให้จมดิน แต่สดุ
ท้ายกลับถูกเธอตอกกลับเสียหน้าหงายแทน

เขาควรจะกลับไปคืนดีกบั ซีเหมินจินเหลียนดีไหม?
หลายวันมานีเขาขบคิดถึงแต่เรืองนี คบกับเฉียนหยวนก็
ไม่เลวนัก แต่เฉียนหยวนนิสยั ไม่ดีเท่าซีเหมินจินเหลียน
เฉียนหยวนเป็ นคนเอาแต่ใจ วันๆ เขาต้องเหน็ดเหนือย
กับการเอาอกเอาใจเธออตลอดเวลา...

หลังจากทีพบกับเฉียนหยวนสองครัง เขาก็มกั จะเปรียบ

เทียบเฉียนหยวนกับซีเหมินจินเหลียนอยูเ่ สมออย่างไม่รู ้
ตัว หากพูดตามตรงก็คือเฉียนหยวนนันสวยสูซ้ ีเหมินจิ
นเหลียนไม่ได้ เธอมีดีกว่าตรงทีเป็ นคนเซียงไฮ้แท้ๆ
293
ฐานะครอบครัวก็เหมาะสมกับเขา ทีสําคัญคือแม่ของ
เขาถูกชะตากับเฉียนหยวน อย่างน้อยเขาก็สามารถพา
เฉียนหยวนไปแนะนําให้ญาติสนิทมิตรสหายรูจ้ กั ได้
อย่างไม่อายใคร และทําให้พอ่ แม่ทีทะนงตนของเขาพึง
พอใจด้วย

บางที เขาควรจะฟั งทีพวกพีชายของเขาแนะนํา ยอม

จ่ายเงินเพือทีเขาจะได้เอาเปรียบซีเหมินจินเหลียนได้
ความคิดนีผุดขึนในสมองของเขาแค่เพียงชัวครู ่ เขารูด้ ีวา่
ตอนนีมันก็เป็ นไปไม่ได้แล้ว ถ้าเป็ นเมือก่อนก็วา่ ไปอย่าง
แต่ตอนนีเธอมีผชู้ ายทีรํารวยอยูเ่ คียงข้างแล้วเธอยังจะ
สนใจคนอย่างเขาอีกหรือ?

“ไม่วา่ ง!” ซีเหมินจินเหลียนได้ยินคําชวนของเขา

294
แล้วอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง หวังหมิงหยางชวนเธอ
ออกไปกินข้าว? นีเขาคิดจะทําอะไรกันแน่ เขาอยากจะ
ขอคืนดีกบั เธอย่างนันเหรอ

“จินเหลียน...” หวังหมิงหยางทีกําลังจะเอ่ยต่อต้องผิด
หวังเพราะเหลือเพียงเสียงตืด...ตืด...ตืด... ดังมาจาก
ปลายสาย ซีเหมินจินเหลียนวางสายไปแล้ว...

ซีเหมินจินเหลียนได้แต่สา่ ยศีรษะกับตัวเอง ตอนนีเธอ

ไม่วา่ งจริงๆ รถสุดทีรักทีจอดอยูใ่ นโรงจอดรถยังรอให้
เธอไปล้าง เธอยังต้องแวะไปจ่ายค่ารักษาทีคลินิกของจิ
นอ้ายกัว แล้วยังจะมีหินหยกอีกเป็ นกองทีต้องผ่าอีก เธอ
จะเอาเวลาว่างทีไหนออกไปเดินเล่นกินข้าวได้กนั

295
เป็ นเพราะภายในรถของเธอมีแต่คราบเลือดเต็มไปหมด
ทําให้เธอไม่กล้าขับรถออกไปล้างข้างนอก ด้วยเหตุนีเธอ
จึงต้องลงมือล้างรถด้วยตัวเอง เธอใช้เวลาครึงชัวโมง
กว่าจะล้างรถได้อย่างสะอาดหมดจด เมือตรวจดูความ
เรียบร้อยจนแน่ใจว่าไม่หลงเหลือคราบเลือดใดๆ แล้ว
เธอจึงค่อยสบายใจขึน ย

ซีเหมินจินเหลียนขับรถออกไปถอนเงินจํานวนหนึงแสน
ห้าหมืนหยวนทีธนาคารก่อนแวะเข้าไปทีคลินิกของจิ
นอ้ายกัว หลังจากจอดรถเสร็จแล้วก็ตรงดิงไปยังห้องทํา
งานของจินอ้ายกัวทันที ยังไม่ทนั ทีจะเข้าห้อง เสียง
หัวเราะดีใจเป็ นอย่างมากของจินอ้ายหัวก็ดงั ลอยมาเข้า
หูเธอ “พีอ้ายกัว ฉันรวยแล้ว...ฉันรวยแล้ว...”

296
ซีเหมินจินเหลียนได้ยินดังนันก็ชะงักฝี เท้า ยัยคนบ้าเงิน
นีถูกลอตเตอรีเหรอ ทําไมเธอถึงได้หวั เราะดีอกดีใจเสียง
ดังขนาดนัน?

“เธอถูกลอตเตอรีเหรอ” เสียงยานคางของจินอ้ายกัวดัง
ลอดออกมาจากห้องทํางานของเขา

“ไม่ใช่!” จินอ้ายหัวหัวเราะร่า “เมือคืนจินเหลียนให้จีผิง

อันโค่วฉันมาอันหนึง ตอนนันจินเหลียนรีบกลับบ้านไป
ก่อนก็เลยไม่ทนั ได้ถาม วันนีฉันใส่จีหยกไปทีบริษัท ป้าที
เป็ นคนยูนนานบอกว่าจีอันนีเป็ นหยกเนือแก้วสีเขียวสด
เป็ นหยกบ่อเก่าจากพม่าอะไรนีแหละ จีเล็กแค่นี ราคา

297
ในตลาดสูงถึงสองสามแสนหยวนเลยเชียวนะ...”

“เธอว่าไงนะ!” จินอ้ายกัวกระเด้งตัวลุกขึนแล้วถามด้วย
ความตืนเต้น “เธอบอกว่าจินเหลียนให้จีหยกราคาตัง
สองสามแสนหยวนกับเธออย่างนันเหรอ”

“ก็ใช่น่ะสิ ฉันเองก็ไม่อยากจะเชือเหมือนกัน เมือกีฉันก็

เลยเอาจีหยกไปให้รา้ นจิวเวลรีดูให้ ทางร้านยืนยันว่า
ราคาในตลาดอย่างน้อยก็สามแสนหยวน ถ้าฉันจะขาย
ทางร้านก็ยินดีรบั ซือ” จินอ้ายหัวพูดพลางยิมดีใจพลาง

“แล้วเธอขายหรือเปล่า!” จินอ้ายกัวถามด้วยความอยาก
รู ้

298
“ใครจะขายกันล่ะ!” จินอ้ายหัวปฏิเสธพร้อมส่ายหน้า
“ฉันว่าจินเหลียนคงไม่รูว้ า่ จีหยกอันนีราคาแพงแค่ไหน
ถึงได้เอามันมาให้ฉนั จินเหลียนน่ะ...พีเองก็รูไ้ ม่ใช่เหรอ
ว่าจินเหลียนเป็ นคนใจดีแบบนีเสมอ เดียวฉันจะบอก
เรืองนีกับจินเหลียนแล้วคืนจีให้เธอเสีย”

ซีเหมินจินเหลียนทียืนฟั งการสนทนาของสองศรีพีน้อง
อยูต่ รงประตูก็รูส้ กึ อุน่ ซ่านไปทังกาย สุภาษิ ตกล่าวไว้วา่
บัณฑิตย่อมพึงใจในทรัพย์สนิ ทีสมควรได้เท่านัน ถึงจิ
นอ้ายหัวจะเป็ นคนบ้าเงิน แต่นบั ว่าไม่เสียแรงทีเธอคบจิ
นอ้ายหัวเป็ นเพือน

ซีเหมินจินเหลียนเคาะประตูหอ้ งทํางานของจินอ้ายกัว
299
เบาๆ สักครูจ่ ินอ้ายหัวก็มาเปิ ดประตูใ้ ห้ พอเห็นว่าเป็ นซี
เหมินจินเหลียนก็รบี จูงมือเธอเข้าไปในห้องพร้อมยิมตา
หยีให้เธอ

ซีเหมินจินเหลียนรูค้ วามในใจของจินอ้ายหัวแล้วจึงเอ่ย
ยิมๆ “ฉันได้ยินทีพวกเธอคุยกันแล้ว”

“อ้าว...ฉันอุตส่าห์จะเซอร์ไพรส์เธอเสียหน่อย” จินอ้าย
หัวส่ายศีรษะผิดหวังนิดๆ “ว่าแต่...นีเธอก็เป็ นบ้าไปแล้ว
เหรอ อยูด่ ีๆ ก็ยกของราคาแพงขนาดนีให้คนอืนง่ายๆ
น่ะ?”

“ฉันรูร้ าคาของมันอยูแ่ ล้วล่ะ” ซีเหมินจินเหลียนยิมฝื ด

300
เฝื อน เงินแค่สองสามแสนหยวนสําหรับเธอในตอนนีถือ
ว่าน้อยมาก ขอเพียงแค่พลังพิเศษของเธอยังอยู่ เธอก็
สามารถหาเงินได้ง่ายๆ จากหวยหยกพวกนันอีก

“เธอ...เธอรู?้ แล้วยังจะยกให้ฉนั อีกเหรอ” จินอ้ายหัวไม่

อยากจะเชือหูตวั เอง

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ายืนยัน “ก็ฉนั บอกแล้วไม่ใช่

เหรอว่าอีกสองสามวันจะเอาจีหยกสีแดงลายทองคําอีก
อันมาให้เธอ”

301
302
ตอนที 22 มีเงินนีมันดีจริงๆ

จินอ้ายหัวพูดไม่ออกได้แต่ยืนอึงอยูอ่ ย่างนัน ซีเหมินจิ

นเหลียนจึงถือโอกาสปิ ดประตูหอ้ งให้มิดชิด เธอหยิบเงิน
จํานวนหนึงแสนห้าหมืนหยวนออกมาจากกระเป๋ าแล้ว
วางลงบนโต๊ะทํางานของจินอ้ายกัวพร้อมเอ่ยยิมๆ “พี
อ้ายกัว เงินหนึงแสนหยวนสําหรับค่ารักษา ส่วนอีกห้า
หมืนหยวนให้เป็ นค่าบํารุงร่างกายของผูช้ ่วยพิเศษที
บริจาคเลือดให้คะ่ ”

“จิน...จินเหลียน นีเธอรวยแล้วจริงๆ เหรอเนีย?” จินอ้าย

303
กัวเพิงได้สติ เขามองดูเงินเป็ นปึ กบนโต๊ะด้วยแววตาเป็ น
ประกาย นีมันเงินจริงๆ ด้วย สําหรับจินอ้ายกัวแล้วเงินมี
แรงดึงดูดมากกว่าจีหยกเล็กๆ นันเสียอีก

“ฉันถูกลอตเตอรีน่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนบอกอย่างเซ็งๆ
“หนึงแสนหยวนพอสําหรับค่ารักษาหรือเปล่าคะ ถ้าหาก
ไม่พอก็รอให้เขาหายดีแล้วพีค่อยส่งบิลมาเก็บเงินเพิมที
ฉันก็แล้วกัน รับรองว่าฉันจ่ายให้ครบทุกบาททุกสตางค์
แน่นอน แต่พีต้องดูแลเขาดีๆ นะคะ”

“วางใจเถอะน่า คนไข้ทีเธอพามาเองกับมือ พีจะไปกล้า

ทําอะไรเขาได้” จินอ้ายกัวรีบออกตัว

304
“จินเหลียน นีมันเกิดอะไรขึนกันแน่” จินอ้ายหัวถามด้วย
ความไม่สบายใจ “เธอถูกลอตเตอรีจริงๆ เหรอ”

“เปล่าหรอก!” ซีเหมินจินเหลียนส่ายศีรษะปฏิเสธ “ก็แค่

ดวงดีนิดหน่อย ก็เลยได้เงินมาใช้น่ะ”

“แล้วมันเกิดอะไรขึนกันแน่ รีบบอกมาเลยนะ แล้วเมือ

วานทีเธอบอกว่าเลิกกับหวังหมิงหยางแล้วเป็ นเรืองจริง
เหรอ” จินอ้ายหัวถามรัวเร็ว

พูดถึงเรืองนีแล้วซีเหมินจินเหลียนต้องยิมฝื ดเฝื อนอีก

ครังพร้อมพยักหน้ายอมรับ “ก็เรืองจริงน่ะสิ” จากนันเธอ
ก็เล่าเรืองทีเลิกรากับหวังหมิงหยาง...ได้พบกับหลิน

305
เสวียนหลานโดยบังเอิญ...ซือหวยหยกและเรืองอืนๆ ที
เธอได้พบเจอในช่วงไม่กีวันทีผ่านมาให้สองพีน้องฟั ง แน่
นอนว่าเธอไม่ได้เล่าเรืองทีตัวเองใช้พลังพิเศษในการเล่น
หวยหยกให้จินอ้ายหัวฟั ง ต่อให้เป็ นเพือนรักก็เล่าเรืองนี
ให้ฟังไม่ได้เด็ดขาด มันจะเป็ นความลับทีเธอรูเ้ พียงคน
เดียวเท่านัน

ส่วนเรืองเล่นหวยหยกนันเธอเล่าเพียงแค่วา่ เป็ นเพราะ

โชคเข้าข้างก็เลยผ่าหยกชนะหนึงก้อน ตอนนีเธอกําลัง
ศึกษาหาความรูเ้ กียวกับหวยหยกอยู่ แต่เธอไม่ได้เล่าว่า
ตัวเองมีทรัพย์สนิ นับร้อยล้านแล้ว

พอฟั งจบทังสองพีน้องก็ได้แต่อา้ ปากค้างกับเรืองเหลือ

เชือทีซีเหมินจินเหลียนได้พบพาน สักพักกว่าทีจินอ้าย
306
กัวจะดึงสติกลับมาได้ เขาตบเข่าฉาด “น้องอ้ายหัว พีว่า
นะ ต่อให้พีไปเล่นพนันไกลถึงลาสเวกัสก็คงเป็ นแค่เรือง
จิบจ๊อย หวยหยกทีจินเหลียนพูดถึงนีสิคือการพนันของ
จริง...ไม่ได้การ...ไม่ได้การ...พีต้องไปศึกษาหาความรู ้
เรืองหวยหยกบ้างแล้ว”

“พีคิดว่าตัวเองมีโชคมากเหรอ” จินอ้ายหัวถากถาง เธอ

พ่นลมออกจมูก ในใจยังไม่คอ่ ยอยากเชือเรืองทีซีเหมินจิ
นเหลียนเล่าให้ฟัง “จินเหลียน ทําไมฉันฟั งแล้วรูส้ กึ
เหมือนกับว่ามันเป็ นความฝันเลยล่ะ”

“แล้วทําไมจะไม่ใช่ละ่ ” ซีเหมินจินเหลียนถอนหายใจ
เบาๆ “ฉันก็รูส้ กึ เหมือนตัวเองฝันไปเหมือนกัน ถ้าตืน
จากฝันแล้วทุกอย่างคงกลับไปทีจุดเดิมสินะ”
307
“นีมันไม่ใช่ความฝันสักหน่อย!” จินอ้ายกัวรีบแย้ง “นีมัน
จริงเสียยิงกว่าจริงอีก จินเหลียน รีบบอกพีมาเดียวนีเลย
ว่าจะไปหาข้อมูลเรืองหวยหยกได้จากทีไหน?”

“พีเข้าไปดูในเว็บบอร์ดสิคะ!” ซีเหมินจินเหลียนบอกชือ
เว็บบอร์ดทีพูดคุยเกียวกับหยกให้จินอ้ายกัว

จินอ้ายกัวกุลีกจุ อใช้คอมพิวเตอร์ทีตังอยูบ่ นโต๊ะทํางาน

ค้นหาหน้าเว็บไซต์ตามทีซีเหมินจินเหลียนบอกทันที จิ
นอ้ายหัวได้แต่สา่ ยศีรษะให้กบั ความบ้าพนันของพีชาย
จินอ้ายหัวกับซีเหมินจินเหลียนทีนังอยูบ่ นโซฟาจึงมี
โอกาสพูดคุยเรืองสัพเพเหระกันต่อ

308
“จินเหลียน หวังหมิงหยางใจดํามากทีทํากับเธอแบบนัน
ตอนนีเธอมีเงินแล้ว ต่อไปถ้าเจอเขาอีกเธอต้องเล่นงาน
เขาเสียให้เข็ดเลยนะ!” พูดถึงชือหวังหมิงหยางทีไร จิ
นอ้ายหัวก็อดโมโหจนต้องเข่นเขียวเคียวฟั นไม่ได้ทกุ ที

ซีเหมินจินเหลียนส่ายหน้าเพราะไม่อยากจะคุยเรืองของ
หวังหมิงหยางอีก เธอเปลียนเรืองทันที “แล้วคนเจ็บทีฉัน
พามาเมือคืนนีล่ะ”

“อยูห่ อ้ งเบอร์สองทีชันสามน่ะ เธอจะขึนไปดูเขาหน่อย

ไหม” จินอ้ายหัวก้มหน้าก้มตาตอบ

309
“อืม” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ารับรูใ้ ห้จินอ้ายหัว “อ้าย
หัว เดียวเราออกไปกินไอศกรีมกันนะ แต่ตอนนีฉันขอไป
ดูเขาก่อนนะ”

“เอาสิ” จินอ้ายหัวรีบพยักหน้าตอบ “เธอรีบไปเถอะ ฉัน

รออยูท่ ีนีก็แล้วกันนะ”

ซีเหมินจินเหลียนยิมบางๆ แล้วหมุนตัวเดินออกจากห้อง
ทํางานของจินอ้ายกัว เธอคุน้ เคยกับคลินิกนีเป็ นทุนเดิม
อยูแ่ ล้วจึงไม่จาํ เป็ นต้องมีคนนําทางให้ เธอเดินขึนบันได
ตรงไปยังชันสามทันที เมือเดินไปถึงห้องเบอร์สองก็เปิ ด
ประตูออกอย่างเบามือ

310
แสงอาทิตย์ยามบ่ายแก่ๆ ทอแสงสีทองเข้ามาในห้อง จ่า
นป๋ ายได้ยินเสียงคนเปิ ดประตูก็ลืมตาขึนตาม
สัญชาตญาณ เขามองไปยังประตูทีถูกเปิ ดออก ไม่คิดว่า
คนทีเข้ามาจะเป็ นซีเหมินจินเหลียน

ซีเหมินจินเหลียนกวาดสายตามองดูเขาแวบหนึง เธอปิ ด
ประตูกนความวุ
ั น่ วายภายนอกออกจากห้องนีแล้วเดิน
เข้าไปหาเขาทีเตียงผูป้ ่ วย เธอถามเขาด้วยรอยยิม “คุณ
ตืนแล้วหรือคะ”

จ่านป๋ ายทําเพียงมองดูเธออย่างเงียบๆ ด้วยสายตาแวว

วาว ดูเหมือนว่าเขาอยากจะเก็บภาพเธอไว้ในใจให้
ชัดเจนทีสุด

311
ซีเหมินจินเหลียนไม่ถือสาทีเขาเอาแต่นิงเงียบ เธอเอ่ย
ขึนใหม่อีกครังพร้อมรอยยิม “คุณสบายใจได้ ทีนีเป็ นทีที
ปลอดภัย เพราะฉะนันคุณรักษาตัวอยูท่ ีนีจนกว่าจะหาย
ดีนะคะ...ส่วนค่ารักษาต่างๆ คุณก็ไม่ตอ้ งกังวล ฉันจ่าย
ให้หมดแล้ว ถ้าคุณต้องการอะไรอีกก็ขอให้บอกนะคะ”

จ่านป๋ ายพยักหน้าเบาๆ แต่ยงั คงเงียบเช่นเดิม

“ฉันต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ!” ซีหมินจินเหลียนเห็นว่า
เขาพ้นขีดอันตรายและรูส้ กึ ตัวแล้ว เมือคืนจินอ้ายกัว
บอกเธอแล้วว่าเขาบาดเจ็บสาหัสแต่ไม่รุนแรงจนถึงแก่
ชีวิต แม้จินอ้ายกัวจะทําตัวไม่คอ่ ยสมกับทีเป็ นหมอสัก
เท่าไหร่ แถมยังชอบเล่นการพนันอีกด้วย แต่เรืองฝี มือ
312
การผ่าตัดและการรักษาของเขาไม่เป็ นสองรองใคร เมือจิ
นอ้ายกัวรับปากว่าช่วยได้ก็แปลว่าเขารอดแน่นอน

จ่านป๋ ายเห็นซีเหมินจินเหลียนหมุนตัวเดินไปทางประตูก็
เรียกชือเธอเสียงแหบพร่า “จินเหลียน...”

ซีเหมินจินเหลียนชะงักไปชัวครู ่ นีเขารูจ้ กั ชือเธอด้วย

หรือ? พอคิดดูดีๆ แล้วก็ไม่เห็นแปลก เพราะจินอ้ายกัว
น่าจะเป็ นคนบอกชือเธอให้เขารู ้

ซีเหมินจินเหลียนหยุดอยูต่ รงประตูเพียงชัวครูแ่ ล้วเปิ ด

ประตูเดินออกไปทันที เธอไม่เปิ ดโอกาสให้เขาได้พดู
อะไรไปมากกว่านี...การช่วยชีวิตเขา แม้แต่ตวั เธอเองยัง

313
ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าอะไรดลจิตดลใจให้เธอตัดสินใจ
ช่วยชีวิตเขา แต่เธอไม่อยากให้เขาคิดว่าเธอช่วยเขาแล้ว
เขาต้องตอบแทนบุญคุณเธอ ยิงไม่อยากให้มีเรืองค้าง
คาต่อกัน เธอหวังแค่วา่ เขาจะหายดีและจากไปอย่าง
เงียบๆ จะได้ไม่ตอ้ งมีอะไรเกียวข้องกันอีก

พอจินอ้ายหัวตาเป็ นประกายเมือได้เห็นรถบีเอ็มดับเบิล
ยูสีขาวเงินคันหรูของซีเหมินจินเหลียน เธอรีบนังลงบน
เบาะข้างทีนังคนขับแล้วเอามือลูบคลําทัวรถพร้อม
พึมพําออกมาด้วยความพอใจ “มีเงินนีมันดีจริงๆ!”

ซีเหมินจินเหลียนหัวเราะเอ็นดูจินอ้ายหัว ใช่ มีเงินนีมันดี

จริงๆ อย่างน้อยก็ไม่ถกู คนอืนดูถกู เหยียดหยาม

314
ซีเหมินจินเหลียนขับรถบีเอ็มดับเบิลยูมาจอดลงตรงหน้า
ร้านไอศกรีมฮาเก้นดาส ทังสองลงจากรถแล้วเดินเข้าไป
หาทีนังในร้าน จากนันต่างสังเมนูไอศกรีมทีตัวเองชืน
ชอบกันคนละถ้วย สองสาวนังกินไอศกรีมพลางพูดคุย
เรืองสัพเพเหระพลาง

คุยกันไปคุยกันมา สุดท้ายก็วกเข้าเรืองหวังหมิงหยางจน
ได้ จินอ้ายหัวถามด้วยความสงสัย “จินเหลียน ตังแต่เกิด
เรืองเขาไม่เคยติดต่อหาเธอเลยเหรอ พวกญาติๆ ของ
เขานีก็แปลก หาเรืองว่าเธอไม่สวยเนียนะ? ถ้าจําไม่ผิด
เธอเป็ นถึงดาวคณะภาษาจีนเลยเชียวนะ”

“วันนีเขาโทรหาฉัน บอกว่าอยากชวนฉันออกไปกินข้าว
315
ด้วย แต่ฉนั ปฏิเสธเขาไปแล้วล่ะ” ซีเหมินจินเหลียน
หัวเราะ ไม่รูเ้ หมือนกันว่าทําไมเธอถึงรูส้ กึ ว่าการเลิกกับ
หวังหมิงหยางไม่ได้ทาํ ให้เธอเศร้าโศกเสียใจมากอย่างที
ควรจะเป็ น อาจเป็ นเพราะหลายวันมานีเธอยุง่ มากเกิน
ไปจนไม่มีเวลามานังเศร้าเสียใจกระมัง

316
ตอนที 23 หน้าตาขีเหร่

จินอ้ายหัวได้ยินดังนันก็พดู ด้วยความโมโห “เธอทําถูก

แล้วทีไม่สนใจผูช้ ายเฮงซวยคนนันอีก คงคิดว่าตัวเอง
รวยมากเลยสินะ เป็ นคนเซียงไฮ้แล้วยังไง มันก็คน
เหมือนกันนันละ จริงสิ แล้วคุณชายร้านจิวเวลรีทีเธอเคย
317
พูดถึงล่ะ พวกเธอสองคน...เป็ นอย่างไรกันบ้าง”

“นีเธอคิดไปถึงไหนแล้วเนีย” ซีเหมินจินเหลียนได้แต่สา่ ย
หน้าระอา “เขามีแฟนแล้วนะ!”

“มีแฟนแล้วยังไงล่ะ ต่อให้แต่งงานกันแล้วยังหย่ากันได้
เลย?” จินอ้ายหัวพูดหน้าตาย

“พอแล้ว มันเป็ นไปไม่ได้หรอก” ซีเหมินจินเหลียนส่าย

ศีรษะ “ฉันกับเขาแตกต่างกันเกินไป ถึงจะพูดกันว่าสมัย
นีเรืองความรักเป็ นเรืองอิสระ แต่ในความเป็ นจริงแล้ว
คนส่วนใหญ่ก็ยงั ให้ความสําคัญกับเรืองฐานะและความ
เหมาะสมเป็ นทีตังอยูด่ ี ไม่อย่างนันคงคุยกันไม่รูเ้ รือง ขืน

318
ฝื นอยูด่ ว้ ยกัน สุดท้ายก็อยูก่ นั ไม่ยืดหรอก”

“ตอนนีเธอก็รวยแล้วนี” จินอ้ายหัวพึมพําเสียงเบา หาก

จะบอกว่าเธอไม่รูส้ กึ อิจฉาซีเหมินจินเหลียนเลยก็คงเป็ น
เรืองโกหก ทําไมเธอถึงไม่โชคดีอย่างซีเหมินจินเหลียน
บ้างนะ?

“เลิกคุยเรืองของฉันได้แล้ว แล้วเธอล่ะ?” ซีเหมินจิ

นเหลียนถามเย้าๆ “ตังแต่เรียนจบฉันเห็นเธอไปดูตวั มา
ตังไม่รูก้ ีครัง ไม่มีใครเข้าตาบ้างเลยเหรอ”

“ช่วงนีก็มีเข้าตาอยูค่ นหนึง...” จินอ้ายหัวคิดๆ แล้วโคลง

ศีรษะ “เป็ นลูกชายของเพือนพ่อน่ะ เขาเรียนจบจากต่าง

319
ประเทศและเพิงจะกลับมาได้ไม่นาน ทํางานอยูท่ ีโรง
พยาบาล มีบา้ นมีรถพร้อม คุณสมบัติดีเลิศ ไม่มีเรืองให้
ติได้เลย”

“ก็ดีแล้วนี!” ซีเหมินจินเหลียนได้ยินแบบนันก็พยักหน้า
เห็นดีเห็นงามด้วย ในเมือทังสองครอบครัวรูจ้ กั กันดี จะ
ได้รูต้ ืนลึกหนาบางของกันและกัน “แล้วเขาชืออะไรล่ะ”

“ซุนหมิงหมิง!” จินอ้ายหัวเอ่ยชือเขาแล้วก็หวั เราะจน

ท้องคัดท้องแข็ง

ซีเหมินจินเหลียนได้ยินชือของเขาแล้วก็ตอ้ งหัวเราะพรืด
ออกมาเหมือนกัน ชือเขาธรรมดาเกินไปหรือเปล่า? หมิ

320
งหมิงเป็ นชือคลาสสิกทีเด็กประถมชอบนํามาใช้แต่ง
เรียงความนี

“จินเหลียน...” จู่ๆ จินอ้ายหัวก็เรียกชือซีเหมินจินเหลียน

เสียงตําพร้อมชีนิวไปด้านข้างเธอ

ซีเหมินจินเหลียนมองตามตําแหน่งทีจินอ้ายหัวชีนิวบอก
เธอเห็นหวังหมิงหยางควงแขนหญิงสาวคนหนึงกําลัง
เดินตรงเข้ามาในร้านไอศกรีม เมือกีเขายังโทรมาชวน
เธอออกไปกินข้าวด้วยกันอยูเ่ ลย แต่ตอนนีเขากลับกําลัง
ควงผูห้ ญิงอีกคนมากินไอศกรีมเนียนะ? แม้เธอจะ
บอกว่าทําใจได้แล้ว แต่พอมาเห็นภาพบาดตาแบบนีก็
ทําให้เธอรูส้ กึ ทรมานเหมือนกัน

321
ทีสําคัญซีเหมินจินเหลียนก็จาํ หญิงสาวคนนีได้ เธอเป็ น
ผูห้ ญิงคนเดียวกันกับทีซีเหมินจินเหลียนเจอทีใต้ตกึ ของ
บ้านหวังหมิงหยางในคืนนัน

“เธอบอกว่าวันนีเขาชวนเธอออกมากินข้าวไม่ใช่เหรอ
ผูช้ ายคนนีนีมันทุเรศจริงๆ” จินอ้ายหัวต่อว่าหวังหมิ
งหยางเสียงเบา

“เราก็กินของเรา ไม่ตอ้ งไปสนใจเขาหรอก ในเมือเลิกกัน

แล้ว เขาจะควงใครมันก็เรืองของเขา”

ซีเหมินจินเหลียนทําใจปล่อยวางได้แล้ว เธอนึกถึงคําพูด

322
ของหลินเสวียนหลานทีบอกว่าผูห้ ญิงต้องรูจ้ กั รักตัวเอง
มันจริงทีสุด ผูห้ ญิงทีมัวแต่โกรธเกลียดผูช้ ายเท่ากับทํา
ร้ายตัวเองด้วย

หวังหมิงหยางได้ทีนังทีอยูไ่ ม่หา่ งจากโต๊ะของซีเหมินจิ

นเหลียนมากนัก จังหวะนันเองหวังหมิงหยางทีเห็นซีเหมิ
นจินเหลียนกําลังนังกินไอศกรีมอยูก่ บั จินอ้ายหัวก็ตอ้ ง
ตะลึงนิงอึงไปชัวครู ่ เขารูส้ กึ ว่าแขนของตัวเองทีกําลัง
ควงเฉียนหยวนเอาไว้ชาดิก

“มันก็จริงอย่างทีเธอว่า!” จินอ้ายหัวพยักหน้าเห็นด้วย
“ฉันก็แค่หมันไส้เขานิดหน่อย” ว่าแล้วจินอ้ายหัวก็ชาย
ตามองเฉียนหยวนแวบหนึง เฉียนหยวนทีถูกมองอย่าง
ไม่มีปีมีขลุย่ ได้แต่นงงงอยู
ั อ่ ย่างนัน
323
“เธอจะหมันไส้เขาทําไม ฉันไม่เห็นจะรูส้ กึ อะไรเลย” ซีเห
มินจินเหลียนหัวเราะ เธอไม่วา่ งมารูส้ กึ อะไรกับหวังหมิ
งหยางทังนัน สูเ้ อาเวลาไปผ่าหยกทีบ้านยังจะดีเสียกว่า

“นีฉันกําลังเสียดายแทนเธออยูน่ ะ” จินเอ้ายหัวมองซีเห
มินจินเหลียนด้วยแววตาโกรธแค้น “ก็เธอเสียเวลาไปคบ
กับไอ้คนเฮงซวยนันอยูต่ งหลายปี
ั ”

“พูดถึงเรืองนีฉันก็รูส้ กึ เสียดายเวลาเหมือนกัน” ซีเหมินจิ

นเหลียนได้แต่พยักหน้ายอมรับความจริง “เราจะเห็น
ธาตุแท้ของคนบางคนก็ตอนทีเลิกกันไปแล้วนันแหละ”

324
จินอ้ายหัวพยักหน้าเห็นด้วย เธอกําลังจะอ้าปากพูดต่อ
แต่ก็ถกู โทรศัพท์มือถือของซีเหมินจินเหลียนดังขัด
จังหวะเสียก่อน

ซีเหมินจินเหลียนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา
จากกระเป๋ า พอเห็นว่าหลินเสวียนหลานเป็ นคนโทรมาก็
รีบกดรับสายทันที เสียงของหลินเสวียนหลานดังมาจาก
ปลายสาย “จินเหลียน ตอนนีคุณอยูท่ ีไหนครับ”

“ฉันกําลังนังกินไอศกรีมอยูก่ บั เพือนค่ะ มีธุระอะไรหรือ

เปล่าคะ” ซีเหมินจินเหลียนถามด้วยความแปลกใจ
สถานทีทีหลินเสวียนหลานอยูต่ อนนีน่าจะเป็ นทีทีมีผคู้ น
จอแจ เพราะมีแต่เสียงสับสนวุน่ วายดังลอดมาตามสาย

325
“คุณช่วยบอกตําแหน่งให้ผมหน่อย เดียวผมตามไป”
หลินเสวียนหลานตอบกลับมา

ซีเหมินจินเหลียนขมวดคิวด้วยความสงสัย แต่ก็บอกที
อยูข่ องร้านไอศกรีมกับหลินเสวียนหลาน หลินเสวียน
หลานตอบยิมๆ “จินเหลียน อีกสิบนาทีผมจะถึงทีนัน
คุณห้ามหนีไปไหนนะ!”

“ทราบแล้วค่ะ ฉันจะรอพีนะคะ!” ซีเหมินจินเหลียน

อมยิมแล้ววางสาย

“ใครน่ะ” จินอ้ายหัวถามยิมๆ

326
“อืม...เพือนน่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนตอบยิมๆ

“คุณชายร้านจิวเวลรีเหรอ” จินอ้ายหัวเค้นถาม

ซีเหมินจินเหลียนผงกศีรษะรับอย่างไม่ปิดบัง จินอ้ายหัว
หัวเราะ “เขาต้องชอบเธอแน่ๆ เลย”

“พูดบ้าๆ น่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนกลัวหัวเราะแก้เก้อ

“จินเหลียน หวังหมิงหยางกําลังเดินมาทางนี...” ทันใด

นัน จินอ้ายหัวกระซิบเสียงตําพร้อมส่งสายตาบอกซีเหมิ
นจินเหลียน
327
ซีเหมินจินเหลียนเข้าใจและหันมองตามสายตาของจิ
นอ้ายหัว เป็ นอย่างทีคิดจริงๆ หวังหมิงหยางเดินควง
เฉียนหยวนเดินตรงมาทางเธอ ซีเหมินจินเหลียนขมวด
คิวสงสัยว่าเขาจะเดินมาทางเธอทําไม จะพาแฟนใหม่
มาอวดเธออย่างนันเหรอ

“จินเหลียน ไม่คิดเลยว่าจะเจอคุณทีนี” หวังหมิงหยาง

คิดอยูน่ านกว่าจะตัดสินใจพาเฉียนหยวนเดินมาหาเธอ
เขาบอกเฉียนหยวนแค่วา่ ซีเหมินจินเหลียนเป็ นเพือน
สมัยเรียนมหาวิทยาลัยเท่านัน และยังบอกอีกว่าซีเหมิ
นจินเหลียนเป็ นสาวบ้านนอก เฉียนหยวนไม่ใช่คนโง่
สัญชาตญาณผูห้ ญิงมองปราดเดียวก็ดอู อกแล้วว่าอะไร
เป็ นอะไร โกรธทีเจอแฟนเก่าของแฟนมันเป็ นเรืองหนึง

328
แต่ทาํ ให้แฟนเก่าของแฟนดูดอ้ ยกว่าก็เป็ นอีกเรืองหนึง

เฉียนหยวนเองมองแวบเดียวก็จาํ ซีเหมินจินเหลียนได้
ทันทีวา่ เธอคือสาวสวยทีตัวเองเห็นในคืนนัน หนึงในชาย
หนุ่มหญิงสาวดูดีทีขับรถสปอร์ตยีห้อปอร์เช่สีนาเงิ
ํ นเข้ม
คันหรู เชอะ...สวยเหรอ? สวยแล้วมีประโยชน์อะไร สุด
ท้ายก็ถกู ผูช้ ายทิงไม่ใช่หรือไง เธอมันก็แค่ผหู้ ญิงบ้าน
นอกทีอาศัยหน้าตาเกาะผูช้ ายกินไปวันๆ เท่านันเอง

ตอนแรกก็นกึ ว่าเธอเป็ นดาราใหญ่ ทีแท้ก็แค่สาวบ้าน

นอก พอคิดแบบนีแล้วเฉียนหยวนก็รูส้ กึ ว่าตัวเองเหนือ
กว่าซีเหมินจินเหลียนขึนมาทันที

329
“ใช่ ฉันเองก็ไม่คิดว่าจะเจอคุณทีนีเหมือนกัน” ซีเหมินจิ
นเหลียนทีนิสยั ดียงั อุตส่าห์ยมให้
ิ เขาตามมารยาท

จริงทีเธอเป็ นคนนิสยั ดี แต่นนไม่

ั ได้หมายความว่าจิ
นอ้ายหัวจะนิสยั ดีเหมือนเธอนี จินอ้ายหัวรีบแทรกพร้อม
รอยยิมยัว “หมิงหยาง ไม่เจอกันนานเลยนะ คนนีเป็ น
แฟนเธอเหรอ ทําไมไม่แนะนําให้รูจ้ กั กันบ้างเลยล่ะ”

“เฉียนหยวน คนนีชือซีเหมินจินเหลียน ส่วนคนนีชือจิ

นอ้ายหัว พวกเราเป็ นเพือนร่วมมหาวิทยาลัยน่ะ” หวัง
หมิงหยางแนะนําทังสองให้เฉียนหยวนได้รูจ้ กั “นีเฉียน
หยวน แฟนผมเอง” ตอนทีพูดคําว่าแฟนเขาก็มิวายลอบ
สังเกตสีหน้าของซีเหมินจินเหลียนว่ามีปฏิกิรยิ าอะไร
หรือเปล่า แต่ซีเหมินจินเหลียนกลับนิงสงบมาก
330
“สวัสดีคะ่ คุณเฉียน!” จินอ้ายหัวทําเป็ นยิมแย้มทักทาย
จากนันหันไปกระแนะกระแหนหวังหมิงหยาง “หมิ
งหยาง ใช่วา่ ฉันอยากจะว่าเธอหรอกนะ แต่สายตาเธอนี
ใช้ไม่ได้จริงๆ ทําไมถึงหาแฟนได้ขีเหร่ขนาดนีล่ะ?”

“เธอว่าอะไรนะ!” เฉียนหยวนโกรธจนตัวสัน ไม่มีผหู้ ญิง

คนไหนทนให้ใครมาว่าตัวเองหน้าตาขีเหร่ตอ่ หน้าคนอืน
ได้หรอกนะ...

331
332
ตอนที 24 โอ้อวด

จินอ้ายหัวตอกยําพร้อมหัวเราะเยาะเย้ย “หรือว่าเธอ
อายุเยอะจนหูตงึ ? ไม่ได้ยินทีฉันพูดเหรอ ฉันพูดอีกครังก็
ได้ ฉันบอกว่าทําไมเธอถึงได้น่าตาขีเหร่แบบนี หน้าตา
ขีเหร่ยงั พอทน แต่นียังกล้าเสนอหน้าออกมาหลอก
หลอนคนอืนอีกเหรอ”

ซีเหมินจิเหลียนแอบหัวเราะเบาๆ อย่างห้ามไม่อยู่ จิ
นอ้ายหัวยังปากดีเหลือร้ายเหมือนเดิม เธอหวังว่าแฟน
ของจินอ้ายหัวจะทนตลกร้ายทีออกจากปากเธอได้นะ

333
ความจริงแล้วเฉียนหยวนห่างไกลจากคําว่าขีเหร่มากอยู่
ถ้าจะพูดให้ถกู คือหน้าตาเธอธรรมดาดูบา้ นๆ ก็เท่านัน
เอง

ซีเหมินจินเหลียนไม่คอ่ ยเข้าใจเหมือนกันว่าทําไมหวัง
หมิงหยางถึงได้คบกับผูห้ ญิงคนนี หรือเพียงเพราะเธอ
เป็ นสาวเซียงไฮ้แท้ๆ? คนเราเลือกเกิดได้เสียทีไหน แล้ว
คนเซียงไฮ้ไม่มีคนจนบ้างเลยเหรอ

ซีเหมินจินเหลียนรูส้ กึ ว่ามันเสียดแทงใจจนอยากจะ
หัวเราะเยาะออกมา เธอได้แต่มองดูจินอ้ายหัวทีพูด
จ้อยๆ เพราะคงไม่มีใครทีสามารถเถียงเธอชนะแน่ๆ

334
เฉียนหยวนโกรธจนตัวสัน เธออยากจะอาละวาดเสียให้รู ้
แล้วรูร้ อด แต่ในร้านทีมีลกู ค้านังอยูห่ ลายโต๊ะแบบนีทํา
ให้เธอไม่สามารทําได้อย่างใจนึก พอตังสติได้ก็ชายตา
มองซีเหมินจินเหลียนแล้วหันไปเล่นงานเธอ “ใช่สิ ฉันมัน
หน้าตาธรรมดา ไม่เหมือนใครบางคนทีใช้รูปร่างหน้าตา
สวยๆ ของตัวเองหากิน ฉันทํางานหาเงินเลียงตัวเองและ
เตรียมตัวแต่งงานมีลกู กับผูช้ ายทีสามารถดูแลฉันได้ แต่
ผูห้ ญิงบางคน...ต่อให้อยากแต่งงานจนตัวสันแค่ไหนแต่
ก็ไม่มีใครเอา”

“น่าแปลกนะ หน้าตาขีเหร่อย่างเธอยังแต่งออกได้ ไม่รู ้

ว่าผูช้ ายตาถัวคนไหนกันนะทียอมแต่งงานกับเธอ หมิ
งหยาง นายเหรอ?” จินอ้ายหัวทําเป็ นเมินกับคําพูดทีดู
ถูกซีเหมินจินเหลียน คําพูดไม่น่าฟั งพวกนันใครอยากฟั ง

335
ก็ฟังไป แต่เธอไม่สนใจฟั งเด็ดขาด เรืองด่าคนนันจะให้
ฟั งเข้าหูทกุ คําคงไม่ได้ แค่จบั ใจความสําคัญได้ก็พอ มัน
ก็เหมือนการตีงู แค่เล็งให้แม่นแล้วตีให้หลังหักก็จบ

หวังหมิงหยางรูส้ กึ อายมากทีเรืองกลายเป็ นแบบนี เขา

ไม่ควรเข้ามาทักซีเหมินจินเหลียนเลย เฉียนหยวนจ้อง
หวังหมิงหยางเขม็ง หวังหมิงหยางรูว้ า่ ตอนนีเฉียนหยวน
กําลังต้องการคํายืนยันจากเขาเพือกูห้ น้าเธอ แต่...จะให้
เขาตอบว่าจะแต่งงานกับเธอนัน มันช่างยากเย็นสําหรับ
เขาเหลือเกิน

เฉียนหยวนไม่ได้หน้าตาขีริวขีเหร่แต่เธอก็ไม่ใช่คน
สะสวย อย่างทีเธอบอกว่าตัวเองแค่หน้าตาธรรมดา
แต่...ในโลกนีมีผหู้ ญิงทีหน้าตาธรรมดาอีกตังเยอะแยะ
336
จะหาสักกีคนก็ยงั ได้

“หวังหมิงหยาง!” เฉียนหยวนกรีดเสียงร้อง “คุณบอกเขา

ไปสิวา่ จะแต่งงานกับฉัน” พูดเสร็จก็เชิดหน้าขึนอย่างถือ
ดี

“คือ...” หวังหมิงหยางอิดออด เขาไม่แคร์ทีต้องคบกับ

เธอ แต่เขาเต็มใจทีจะแต่งงานกับเธอจริงๆ เหรอ? ทําไม
เขาถึงรูส้ กึ เสียใจกันนะ โดยเฉพาะตอนทีเขาต้องพูดต่อ
หน้าซีเหมินจินเหลียนแบบนี

เขาชําเลืองมองซีเหมินจินเหลียนแล้วต้องอึงเมือเห็นมุม
ปากของเธอยกขึนนิดๆ ราวกําลังเยาะหยันเขาอยู่ เวลา

337
สันๆ เพียงไม่กีวัน ทําไมเธอถึงได้กลายเป็ นคนแปลก
หน้าทีเขาไม่เคยรูจ้ กั มาก่อน รอยยิมของเธอมันช่างดู
เย็นชาจับขัวหัวใจเหลือเกิน

ซีเหมินจินเหลียนเป็ นคนทีทุกคนยอมรับในความสวย
ของเธอ พวกญาติพีน้องทีติเตียนว่าเธอไม่สวยก็หาเรือง
ไปอย่างนันเอง ชาติกาํ เนิดของเธอต่างหากทีเป็ นปั ญหา
ใหญ่ ไม่อย่างนันเขาคงไม่คบหากับเธอนานตังสามปี
หรอก และเขาเองก็ทนไม่ได้ทีต้องถูกญาติพีน้องคอย
เยาะเย้ยถากถางอยูต่ ลอดเวลา การจะแต่งงานกับสาว
บ้านนอกสักคน...ต้องถูกคนมากมายหัวเราะเยาะ และ
เขาคงต้องอับอายจนไม่มีหน้ายืนอยูใ่ นสังคมได้อีก

ฐานะทางการเงินของญาติพีน้องของเขานันใกล้เคียงกัน
338
มันจึงกลายเป็ นเรืองปกติทีพวกเขามักจะแข่งขันชิงดีชิง
เด่นกันในเอง ไม่วา่ จะเป็ นเรืองชีวิตความเป็ นอยูห่ รือ
มาตรฐานของคูช่ ีวิตของตัวเอง สิงเหล่านีล้วนเป็ นหัวข้อ
สนทนาประจําในวงศ์เครือญาติของเขาเสมอ...

“ผมเต็มใจ!” เขาฝื นใจตอบออกไป บางที...ทีเขา

ตอบออกไปแบบนันก็เพียงเพืออยากเอาชนะรอยยิม
เยาะหยันของซีเหมินจินเหลียนเท่านัน

ในเมือเต็มใจแต่งแล้วจะมาหาเธอทําไม เพืออวดเธอ
อย่างนันเหรอ? ซีเหมินจินเหลียนยิมเย็นในใจ เอาเถอะ
อยากโอ้อวดอะไรก็เชิญตามสบายเลย เธอรูว้ า่ มันจะ
ต้องเป็ นอย่างนีตังแต่วนั ทีเธอเลิกกับเขาแล้ว

339
“ยินดีดว้ ยๆ!” จินอ้ายหัวหัวเราะ “จินเหลียน วันนีฉัน
ค่อยมีความมันใจขึนมาหน่อย ขนาดผูห้ ญิงหน้าตาขีริว
ขีเหร่อย่างนียังแต่งออกได้ ถ้าอย่างนันฉันกับเธอก็คงไม่
มีวนั ขึนคานหรอก”

ซีเหมินจินเหลียนทีกําลังกินไอศกรีมอย่างไม่ทกุ ข์รอ้ นทํา

เพียงแค่พยักหน้าตอบ “จริงของเธอ ยินดีดว้ ยนะทีคุณมี
แฟนแล้ว อนาคตก็ขอให้ได้ภรรยาทีดี ถ้าหมดธุระแล้วก็
เชิญค่ะ กรุณาอย่ามารบกวนเวลาส่วนตัวของฉันกับอ้าย
หัวอีก”

หวังหมิงหยางเข้าใจความหมายทีซีเหมินจินเหลียนจะ
สือเป็ นอย่างดี ถ้าเขาหมดธุระแล้วก็ไสหัวไปไกลๆ ได้
340
แล้ว อย่ามายืนขวางหูขวางตาเธออีก เขารูส้ กึ เสียใจมาก
เขาไม่น่าพาเฉียนหยวนมาหาซีเหมินจินเหลียนเพียง
เพราะอยากเอาชนะเธอเลย เพราะผลทีออกมากลับตรง
กันข้ามกับสิงทีเขาหวังโดยสินเชิง

ทําไมซีเหมินจินเหลียนถึงดูสงบ นิงเฉยและไม่ทกุ ข์รอ้ น

ได้ขนาดนี? หรือเธอลืมความผูกพันสามปี ทีผ่านมาจน
หมดสินแล้ว?

และตอนนีอารมณ์ของเฉียนหยวนนันตรงข้ามกับซีเหมิ
นจินเหลียนอย่างสินเชิง ตอนแรกเธอตังใจมาเพือเอา
ชนะซีเหมินจินเหลียน แต่สดุ ท้ายผลลัพท์กลับตรงกัน
ข้าม เธอถูกหัวเราะเยาะว่าตัวเองหน้าตาขีเหร่ ถึงแม้
แขกในร้านไอศกรีมจะไม่เยอะและพวกเขาก็พดู คุยกัน
341
เสียงเบาๆ แต่มนั ก็กลายเป็ นจุดสนใจของทุกคนในร้าน
เช่นเดียวกัน ใบหน้าขอเฉียนหยวนร้อนผ่าวเพราะความ
อับอาย ตังแต่เล็กจนโตยังไม่เคยมีใครกล้าต่อว่าเธอต่อ
หน้าต่อตาแบบนีมาก่อน

เฉียนหยวนพาลโมโหหวังหมิงหยางไปด้วย เธอไม่วา่ ที
หวังหมิงหยางเคยคบสาวบ้านนอก แต่ตอนนีความอับ
อายนันมันลามมาถึงเธอด้วย เรืองนีเธอรับไม่ได้เด็ดขาด
เธออยากจะกรีดร้องอาละวาดให้สาแก่ใจแต่ก็ทาํ ไม่ได้

จังหวะนันเอง ประตูรา้ นไอศกรีมถูกเปิ ดออกอีกครัง ชาย

หนุ่มสองคนเดินเข้ามาในร้านพร้อมกัน รูปร่างหน้าตา
ของชายหนุ่มสองคนนันดึงดูดสายตาทุกคูใ่ นร้านให้หยุด
มองทังสองคนอย่างละสายตาไม่ได้
342
ชายหนุ่มคนหนึงรูปงามเจิดจรัสราวดาราภาพยนตร์
ส่วนชายหนุ่มอีกคนอาจไม่รูปงามเท่า แต่เขาก็ดดู ีมีสง่า
ราศีราวสุภาพชน เรืองของบุคลิกเป็ นสิงทีหลอกลวงคน
ไม่ได้จริงๆ แค่เพียงได้เห็นรูปลักษณ์ภายนอกก็สามารถ
เดาได้ทนั ทีวา่ ชายหนุ่มสองคนนีไม่ธรรมดาแน่นอน

“จินเหลียน...” หลินเสวียนหลานทีมองเห็นซีเหมินจิ
นเหลียนก่อนรีบสาวเท้าก้าวไปหาเธอทันที ส่วนชาย
หนุ่มทีเดินเข้ามาด้วยกันก็รบี เดินตามเขาเข้าไป

“พีหลิน อย่าบอกนะคะว่าทีพีรีบมาหาฉันก็เพือกิน
ไอศกรีมน่ะ” ซีเหมินจินเหลียนหัวเราะหยอกเย้าหลิน
เสวียนหลาน พลันสายตาของเธอก็ไปหยุดอยูท่ ีฉินเฮ่า
343
เธอเคยเห็นเขาตอนทีคุยกันทางผ่าน QQ แล้ว แต่ตอน
นันภาพไม่ชดั ตอนนีได้เจอตัวเป็ นๆ เขาดูดีมากเหมือน
กัน อีกอย่างหัวของเขาก็ไม่ได้โตเป็ นพิเศษนีนา ทําไม
หลินเสวียนหลานถึงชอบเรียกเขาว่าฉินต้าโถว[1]นะ?

หวังหมิงหยางรูส้ กึ กระอักกระอ่วนใจไม่นอ้ ย เขาไม่คิด

เลยว่าจะเจอซีเหมินจินเหลียนกับหลินเสวียนหลานทีนี
สีหน้าของเฉียนหยวนดูแย่กว่าเขาเสียอีก เธอมองหลิน
เสวียนหลานทีสง่างาม ฉินเฮ่าทีดูภมู ิฐานแล้วหันมามอง
หวังหมิงหยาง เธอเพิงรูเ้ ดียวนีนีเองว่าผูช้ ายข้างกายเธอ
คนนีไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง

344
------

[1] ต้าโถว (大头) แปลว่าหัวโต

345
ตอนที 25 รักแรกทีแสนเจ็บปวด

346
“เขาอยากพบคุณ!” หลินเสวียนหลานตอบพร้อมชีไปยัง
ฉินเฮ่าทียืนอยูข่ า้ งตน เขาชําเลืองมองหวังหมิงหยางกับ
เฉียนหยวนทียืนอยูต่ รงนันแล้วนึกสงสัยว่าทําไมสองคน
นีถึงมาอยูท่ ีนีด้วย เขารูส้ กึ ไม่ชอบหวังหมิงหยางเอาเสีย
เลย

“จินเหลียน คุณคนนีคือ...?” จินอ้ายหัวยืนขึน เธอรูอ้ ยู่

แล้วว่าชายหนุ่มตรงหน้าคงจะเป็ นคุณชายหลินเสวียน
หลานทีซีเหมินจินเหลียนเคยพูดถึง เขาช่างเป็ นชายหนุ่ม
รูปงามทีสง่าผ่าเผยจริงๆ

“พีหลินคะ คนนีชือจินอ้ายหัว เป็ นเพือนฉันเองค่ะ อ้าย

หัว คนนีคือหลินเสวียนหลาน คนนีคือฉินเฮ่า!” ซีเหมินจิ
นเหลียนยิมแนะนําทุกคนให้รูจ้ กั กัน ส่วนหวังหมิงหยาง
347
กับเฉียนหยวนก็ถกู มองเป็ นอากาศธาตุไปโดยปริยาย

ฉินเฮ่าผงกศีรษะให้จินอ้ายหัวแล้วหันไปตัดพ้อซีเหมินจิ
นเหลียน “จินเหลียน ผมอุตส่าห์รบี กลับจากอเมริกาเพือ
มาหาคุณ แต่คณ
ุ ใจร้ายมากเลยนะ ย้ายออกจากบ้านก็
ไม่ยอมบอกผมสักคํา”

ฉินเฮ่าบ่นพลางหย่อนตัวลงนังข้างซีเหมินจินเหลียน
จากนันทักทายพูดคุยกับจินอ้ายหัว ถือว่าชายหนุ่มหญิง
สาวทังสีรูจ้ กั กันแล้ว หวังหมิงหยางทีรูส้ ถานะตัวเองดีพา
เฉียนหยวนทีสีหน้าแย่มากกลับไปนังทีโต๊ะของตัวเอง
แล้วเช่นกัน

348
“คุณบอกว่าอีกสองสามเดือนถึงจะกลับไม่ใช่เหรอคะ” ซี
เหมินจินเหลียนยิมอย่างกระอักกระอ่วนใจ ตอนแรกเธอ
คิดว่าตัวเองคงต้องอาศัยอยูบ่ า้ นของฉินเฮ่าอีกสักพัก
ใหญ่ ใครจะรูว้ า่ อยูด่ ีๆ เธอจะกลายเป็ นเศรษฐี นีเพียงชัว
ข้ามคืน พอมีเงินแล้วเธอก็ซือบ้านแล้วย้ายออกจากบ้าน
ของฉินเฮ่าทันที

“อีกสองวันผมก็ตอ้ งกลับไปอีกครับ!” ฉินเฮ่าให้ความ

กระจ่าง “ทีกลับมาก็เพราะผมอยากพบคุณนีละ”

ซีเหมินจินเหลียนหมดคําพูด พูดกันตามจริงแล้ว เธอกับ

เขาก็ไม่ได้รูจ้ กั มักจีกัน แค่เคยคุยกันผ่านโทรศัพท์และ
QQ เพียงไม่กีครังเท่านัน นีเขาถึงกับรีบบินกลับมาเพือ
พบเธอเลยหรือ? เธอกลายเป็ นคนมีเสน่หม์ ากขนาดนัน
349
ตังแต่เมือไหร่กนั

“ฉันยังอยูย่ า่ นหลานเหมยเหมือนเดิม ไม่ไกลจากบ้าน

คุณหรอกค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนตอบยิมๆ

จินอ้ายหัวเพิงรูต้ วั ว่าตัวเองกลายเป็ นก้างขวางคอเสีย

แล้ว แม้แต่คนตาบอดยังดูออกว่าฉินเฮ่ากําลังจีบซีเหมิ
นจินเหลียน และเขาก็จริงจังมากด้วย

“จินเหลียน ฉันกลับก่อนนะ เอาไว้คอ่ ยคุยกันวันหลัง!” จิ

นอ้ายหัวเอ่ยพลางลุกจากทีนัง

“เดียวฉันไปส่งเธอเอง” ซีเหมินจินเหลียนไม่ได้เห็นแก่
350
หลินเสวียนหลานและฉินเฮ่าจนต้องทิงเพือน

“ถ้าอย่างนัน...เดียวผมไปส่งคุณจินเอง คุณสองคนคุย
กันต่อเถอะ” หลินเสวียนหลานเสนอตัวพร้อมลุกจากที
นังของตัวเอง

“ดีเลย!” ฉินเฮ่ายิมพอใจ

“รบกวนด้วยนะคะ” จินอ้ายหัวรูส้ กึ เกรงใจหลินเสวียน

หลาน แต่ดเู หมือนเขาจะไม่ได้คิดอะไรมาก เขาพาจิ
นอ้ายหัวเดินออกจากร้านไอศกรีมแล้วขับรถสปอร์ต
เมอร์เซเดส-เบนซ์ออกจากทีนัน

351
ฉินเฮ่าทีเห็นว่าจินอ้ายหัวกับหลินเสวียนหลานกลับไป
แล้วหันมามองซีเหมินจินเหลียนแล้วชวนเธอด้วยรอยยิม
“เราออกไปเดินเล่นกันดีไหมครับ”

“ก็ดีเหมือนกันค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้าตอบรับคํา
ชวนของเขา นังอยูใ่ นร้านทีมีสายตาของหวังหมิงหยาง
กับเฉียนหยวนคอยจ้องเขม็งมาทีตัวเองตลอดเวลาแบบ
นีมันอึดอัดมาก สูอ้ อกไปจากทีนีดีกว่า

หลังจากทีซีเหมินจินเหลียนและฉินเฮ่าออกจากร้านไป
แล้ว เฉียนหยวนก็หนั ขวับมามองหวังหมิงหยางด้วยสาย
ตาเย็นชา เธอยิมเย็น “เขาไปกันหมดแล้ว ยังจะมอง
อะไรอีก”

352
“หยวนหยวน ผม...” หวังหมิงหยางอยากอธิบายแต่ไม่รู ้
ว่าควรเริมจากตรงไหนดี ช่วงเวลาสันๆ เพียงไม่กีวัน ซีเห
มินจินเหลียนเหมือนเปลียนเป็ นคนละคน เธอไม่ใช่นกั
ศึกษาจนๆ ไร้ศกั ดิศรีอีกแล้ว รอบกายเธอห้อมล้อมไป
ด้วยสุภาพบุรุษสง่างาม พอเปรียบเทียบตัวเองกับชาย
หนุ่มรูปงามพวกนันแล้วตัวเองก็เป็ นได้แค่ขยะเท่านัน

“คุณไม่ตอ้ งแก้ตวั อะไรทังนัน!” เฉียนหยวนท้าทาย “หวัง

หมิงหยาง ระหว่างเรามันจบแล้ว การรูจ้ กั คุณเป็ นความ
ผิดพลาดทีสุดในชีวิตของฉัน แล้วนีฉันยังมาเสียเวลาคบ
คุณอยูไ่ ด้ตงนาน
ั คิดๆ แล้วก็ขยะแขยง หน้าตาฉันอาจ
จะดูธรรมดาไปหน่อย แต่ฉนั ก็ไม่มีวนั ชายตามองผูช้ าย
ไม่เป็ นโล้เป็ นพายอย่างคุณหรอก มิน่าล่ะซีเหมินจิ

353
นเหลียนถึงได้ทิงคุณไป สารรูปอย่างคุณยังกล้าคิดมี
แฟนอีกเหรอ?”

เฉียนหยวนระบายอารมณ์เสร็จก็เรียกบริกรให้มาคิดค่า
อาหารด้วยเสียงอันดัง บริกรคนหนึงรีบวิงเข้ามาให้
บริการ บริกรคนนันมองหวังหมิงหยางทีมีสีหน้ากระอัก
กระอ่วนด้วยความแปลกใจแล้วรีบแจ้งค่าอาหารให้ทงั
สองทราบ

เฉียนหยวนจึงรีบออกตัว “คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันจ่ายส่วน

ของฉัน เขาจ่ายส่วนของเขา”

บริกรคนนันต้องนิงอึงอีกครังทีเห็นเฉียนหยวนวางเงินค่า

354
อาหารส่วนของตัวเองไว้บนโต๊ะแล้วหิวกระเป๋ าถือใบเล็ก
เดินออกจากร้านไปทันที หวังหมิงหยางทีเพิงได้สติไม่
เข้าใจว่าทําไมเฉียนหยวนต้องโกรธมากขนาดนันด้วย
เป็ นเพราะซีเหมินจินเหลียนอย่างนันเหรอ?

แล้วทําไมเฉียนหยวนต้องกล่าวหาว่าเขาไม่เป็ นโล้เป็ น
พายด้วย อย่างน้อยเขาก็มีเงินเดือนเป็ นหมืนหยวน แม้
จะไม่รูปงามและไม่ได้ขบั รถสปอร์ตเมอร์เซเดส-เบนซ์
เหมือนหลินเสวียนหลานก็เถอะ แต่เขาก็มีบา้ นเป็ นของ
ตัวเอง ผูช้ ายในเซียงไฮ้ทีด้อยกว่าเขายังมีอีกถมเถ แล้ว
ทําไมเขาจะไม่มีสทิ ธิมีแฟน?

หวังหมิงหยางวิงตามเฉียนหยวนออกไปตาม
สัญชาตญาณ ถ้าจะเลิกกันจริงก็ตอ้ งคุยกันให้รูเ้ รือง
355
“หยวนหยวน รอผมก่อน...” หวังหมิงหยางตะโกนไล่หลัง

เฉียนหยวนหยุดฝี เท้ามองดูหวังหมิงหยางทีไล่ตามหลัง
เธอมา “มีอะไรอีก”

“ทีคุณพูดมันหมายความว่ายังไง” หวังหมิงหยางถาม
ด้วยความคาใจ

“ก็หมายความว่า ฉันไม่เอาผูช้ ายอย่างคุณไง!” เฉียน

หยวนพูดพลางโบกรถแท็กซีทีกําลังวิงมาได้คนั หนึง เธอ
เปิ ดประตูขนรถแท็
ึ กซี บอกจุดหมายปลายทางเสร็จ
สรรพ รถแท็กซีก็ขบั ออกไปทันที

356
หวังหมิงหยางยังคงยืนงงเป็ นไก่ตาแตกอยูก่ ลางถนน
เขาจับต้นชนปลายไม่ถกู ทําไมเรืองมันถึงได้กลายเป็ น
แบบนีไปได้นะ ซีเหมินจินเหลียน?

หรือเป็ นเพราะซีเหมินจินเหลียนทําอะไรเอาไว้?

พอคิดได้แบบนีเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาซี
เหมินจินเหลียนทันที เขารอสายอยูน่ านกว่าจะมีคนรับ
สาย เสียงเบือหน่ายของซีเหมินจินเหลียนดังลอดมา
ตามสาย “ฮัลโหล...”

“ซีเหมินจินเหลียน เธอนีมันร้ายกาจจริงๆ นีเธอไปพูด

357
อะไรกับเฉียนหยวน?” หวังหมิงหยางกระแทกเสียงใส่
เธอด้วยความโกรธจัด “เธอนีมันหน้าไม่อายจริงๆ ทีเมือ
ก่อนอยูก่ บั ฉันล่ะทําเป็ นหงิมๆ เผลอแป๊ บเดียวเธอกล้า
ควงผูช้ ายพร้อมกันทีเดียวถึงสองคนเลยเหรอ”

“คุณนีมันหมาบ้าชัดๆ!” ฉินเฮ่าตอบกลับเสียงดังอย่าง
ไม่ไว้หน้า เขาเห็นซีเหมินจินเหลียนสีหน้าไม่ดีเลยตอนที
รับโทรศัพท์ เขาแย่งโทรศัพท์มือถือมาจากมือของซีเหมิ
นจินเหลียน ฟั งแล้วถึงได้รูว้ า่ เกิดอะไรขึน เขาไม่รูจ้ กั
ผูช้ ายทีชือหวังหมิงหยาง แต่ก็เคยได้ยินเรืองของขาผ่าน
การบอกเล่าของหลินเสวียนหลานมาบ้างจึงพอรูเ้ รือง
ของเขาอยูบ่ า้ ง เดียวก่อนนะ...หวังหมิงหยาง...ทําไมเขา
ถึงรูส้ กึ คุน้ หูชือนีมาก เขาเคยได้ยินชือนีจากทีไหนมา
ก่อนหรือเปล่านะ?

358
“ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆ...” หวังหมิงหยางระเบิดเสียงหัวเราะออก
มาราวคนบ้า “นีคุณคิดว่าตัวเองเป็ นใครถึงได้สนใจ
ผูห้ ญิงทีผมเคยใช้แล้ว?”

ฉินเฮ่ารูส้ กึ ว่าหากตัวเองยังมีเรืองกับคนคนนีต่อไปคงมี
แต่ตวั เขาทีต้องเสียเกียรติ เขาจึงตัดสินใจกดปิ ดโทรศัพท์
แล้วโยนมันไว้อีกทาง เขาชําเลืองมองซีเหมินจินเหลียน
แล้วเห็นว่าสีหน้าเธอดูแย่มากจึงพูดปลอบ “จินเหลียน
คุณอย่าเอามาใส่ใจเลยนะครับ เขามัน...”

ซีเหมินจินเหลียนส่ายหน้าด้วยความขมขืน เธอไม่ได้เอา
มาใส่ใจเลยจริงๆ เธอแค่รูส้ กึ เจ็บปวดหัวใจทีตัวเอง
ตาบอดและเสียเวลาตังสามปี ให้กบั ผูช้ ายแบบหวังหมิ
359
งหยาง

360
ตอนที 26 ผมจริงจังนะครับ

หลินเสวียนหลานขับรถไปส่งจินอ้ายหัว ทังสองนังเงียบ
กันไปตลอดทาง กระทังใกล้ถงึ คลินิกของจินอ้ายกัว จิ
นอ้ายหัวจึงอดรนทนไม่ไหวจนต้องถามเขา “คนทีชือฉิน
เฮ่าเป็ นเพือนคุณหรือคะ”

หลินเสวียนหลานพยักหน้าลงพร้อมรอยยิมบางๆ จิ
นอ้ายหัวถามต่อด้วยความแคลงใจ “นีคุณแนะนําจิ
นเหลียนให้เพือนคุณอย่างนันเหรอคะ”

361
“แล้วมีปัญหาตรงไหนเหรอครับ” หลินเสวียนหลานจ้อง
มองถนนเบืองหน้า ถามกลับเสียงเรียบ

จินอ้ายหัวหัวเราะเบาๆ “พีชายฉันเคยบอกว่า ผูช้ ายเป็ น

เพศทีชอบรักษาหน้าตัวเอง คุณเองก็เหมือนกัน สายตา
ของคุณทีมองจินเหลียนมันปิ ดไม่มิดหรอกนะคะ ทังที
แคร์เธอแท้ๆ แต่กลับแนะนําเธอให้ผชู้ ายคนอืนเสียนี”

หลินเสวียนหลานกําพวงมาลัยรถแน่น ผูห้ ญิงคนนีตาดี

เกินไปแล้ว เขาคิดว่าตัวเองปกปิ ดความรูส้ กึ ได้มิดชิด
แล้วนะ แต่ก็ยงั ถูกเธอมองจนทะลุปรุโปร่งจนได้

เมือผูช้ ายคนหนึงสนใจผูห้ ญิงสักคนหนึง เขาคนนันจะ

362
ให้ความสนใจผูห้ ญิงคนนันเป็ นพิเศษ เขารูต้ วั ดี ตังแต่
วันทีเขาขับรถชนซีเหมินจินเหลียนเขาก็เริมสนใจเธอ...
และเขาก็หา้ มตัวเองไม่ให้สนใจในตัวเธอไม่ได้เลย

“สองวันมานี ผมตังใจไม่ไปพบหน้าเธอ...” หลินเสวียน

หลานถอนหายใจเสียงแผ่ว “ผมมีแฟนแล้ว ผมเองก็ไม่
เข้าใจเหมือนกันว่าทําไม ทําไมแฟนของผมทีเป็ นเพือน
เล่นด้วยกันมาตังแต่เด็กถึงสูจ้ ินเหลียนทีผมเพิงรูจ้ กั เพียง
ไม่กีวันไม่ได้เลย”

“คุณก็เลยแนะนําจินเหลียนให้เพือนตัวเองอย่างนันเหรอ
คะ?” จินอ้ายหัวหัวเราะเสียงเย็น ก่อนทีเธอจะได้พบกับ
หลินเสวียนหลาน เธอเองก็ยงั ไม่แน่ใจนัก ใครๆ ก็รูว้ า่
การทีชายหนุ่มคนหนึงพาหญิงสาวคนหนึงกลับบ้านนัน
363
หมายความว่าอย่างไร คงมีแต่คนความรูส้ กึ ช้าอย่างซีเห
มินจินเหลียนเท่านันกระมังทียังไม่รูต้ วั

จินอ้ายหัวมันใจว่าถ้าหลินเสวียนหลานไม่ได้รูส้ กึ อะไร
กับซีเหมินจินเหลียนเลย เขาคงไม่กระตือรือร้นเอาใจใส่
และทําดีกบั เธอขนาดนีหรอก หลินเสวียนหลานขับรถมา
จอดลงตรงหน้าคลินิกของจินอ้ายกัวตามคําบอกของจิ
นอ้ายหัว เธอเปิ ดประตูลงจากรถ ทันใดนันเธอก็หนั กลับ
ไปหาหลินเสวียนหลานและเอ่ยขึนพร้อมรอยยิม “จิ
นเหลียนเป็ นคนความรูส้ กึ ช้า ถ้าคุณไม่แสดงความรูส้ กึ
ออกมาให้เธอรู ้ คุณอาจต้องเสียใจไปตลอดชีวิตนะคะ!”
พูดจบก็เดินตรงเข้าคลินิกไปเลย

หลินเสวียนหลานนิงอึงไปชัวครู ่ พอได้สติเขาก็สตาร์ทรถ
364
แล้วขับออกไปอย่างช้าๆ ในใจเขากําลังคิดทบทวนสิงทีจิ
นอ้ายหัวเพิงบอกกับตัวเอง ผูห้ ญิงคนนีนิสยั ต่างจากซีเห
มินจินเหลียนคนละขัว ทําไมถึงเป็ นเพือนกันได้นะ? เขา
เห็นจินอ้ายหัวสวมสร้อยจีหยกผิงอันโค่วของซีเหมินจิ
นเหลียนก็รูไ้ ด้ในทันทีวา่ ทีจินอ้ายหัวต้องเป็ นเพือนรัก
ของซีเหมินจินเหลียนแน่นอน

ซีเหมินจินเหลียนก็ใจกว้างเหลือเกิน ของราคาเป็ นแสนก็

ยกให้คนอืนได้ง่ายๆ

ซีเหมินจินเหลียนเป็ นคนใจกว้างและตรงไปตรงมา แต่

เธอก็แอบหัวรันนิดๆ เหมือนกัน...

365
ฉินเฮ่าทีกําลังขับรถบีเอ็มดับเบิลยูสีขาวเงินคันงามของซี
เหมินจินเหลียนถามเสียงเบา “จินเหลียน เราจะไปทีไหน
กันดีครับ”

ซีเหมินจินเหลียนหัวเราะ “อย่าบอกนะคะว่าทีคุณรีบมา
หาฉันก็เพือจะพาฉันขับรถกินลมชมวิวไปตลอดทาง?”

“...” ฉินเฮ่าไม่รูจ้ ะแก้ตวั อย่างไรจึงได้แต่หวั เราะแหะๆ

แก้เก้อ

“จินเหลียน ผมไม่ได้ลอ้ เล่น ผมจริงจังนะครับ” ฉินเฮ่า

เอ่ยออกมาอย่างไม่มีปีมีขลุย่

366
“อะไรนะคะ?” ซีเหมินจินเหลียนไม่เข้าใจว่าเขากําลัง
หมายถึงอะไร

“ผมบอกว่า เรืองทีผมอยากจีบคุณ ผมไม่ได้ลอ้ เล่น แต่

ผมจริงจังนะครับ” ฉินเฮ่าสารภาพออกมาด้วยสีหน้าจริง
จัง

ซีเหมินจินเหลียนฟั งแล้วก็หวั เราะพรืดออกมา นีมันล้อ

เล่นกันชัดๆ พวกเขาเพิงจะพบกันจริงๆ เป็ นครังแรก เขา
กลับมาบอกว่าจะจีบเธออย่างนันหรือ? ซีเหมินจิ
นเหลียนรูว้ า่ ตัวเองสวยพอใช้ แต่ก็ไม่ได้สวยมากจนทํา
ให้คนต้องมองเหลียวหลัง ยิงเป็ นไปไม่ได้ทีจะทําให้คน
หลงใหลหรือตกหลุมรักตังแต่ครังแรกทีเจอ ถ้าความสวย
ของเธอมีอาํ นาจขนาดนัน เธอคงไม่ถกู หวังหมิงหยางทิง
367
เพราะชาติกาํ เนิดของเธอหรอก

“ทําไมถึงเป็ นฉัน? คุณต้องมีเหตุผลสักข้อสิคะ” ซีเหมินจิ

นเหลียนหัวเราะ “ผูช้ ายแบบคุณคงมีสาวๆ ตามจีบไม่
น้อย และสาวๆ พวกนันต้องเหมาะกับคุณมากด้วย คุณ
ไม่เห็นต้องมาตามจีบผูห้ ญิงอย่างฉันเลยนีคะ”

ฉินเฮ่านิงเงียบ เขาจะบอกกับเธอได้อย่างไรว่าเหตุผลที
เขาอยากจีบเธอเป็ นเพราะความสงสัยและอยากรู ้ สมัย
นีความอยากรูอ้ ยากเห็นฆ่าคนได้! ความจริงเขาก็ไม่ได้
อยากรูอ้ ยากเห็นเพียงอย่างเดียวหรอก มันมีความรูส้ กึ ที
ยากอธิบายรวมอยูด่ ว้ ย...

368
“ผมก็ไม่รูเ้ หมือนกัน” ฉินเฮ่าส่ายศีรษะและลดความเร็ว
ลง เขาพูดเสียงแผ่ว “ก็อย่างทีคุณพูด มีสาวๆ ไม่นอ้ ยที
ตามจีบผม แต่ก็มีคนทีเข้าตาน้อยมาก”

“แล้วทําไมฉันถึงเข้าตาคุณล่ะคะ” ซีเหมินจินเหลียนถาม
ด้วยความใคร่รู ้ ขนาดหวังหมิงหยางยังทอดทิงเธอเพียง
เพราะเธอเป็ นแค่สาวบ้านนอกเลย แล้วทําไมเธอถึงไป
เข้าตาเขาได้?

“ไม่รูส้ คิ รับ” ฉินเฮ่าส่ายหน้าจนด้วยเหตุผล

“คุณชายฉินคะ ฉันไม่มีเวลามานังเล่นเกมหัวใจกับคุณ
หรอกนะคะ แล้วฉันก็เลยวัยทีจะมานังเพ้อฝันถึงความ

369
รักโรแมนติกอย่างซินเดอเรลล่ากับเจ้าชายแล้วด้วย
ตอนนีฉันยังไม่คิดทีจะมีแฟนหรือแต่งงาน ทังนัน หรือถ้า
ฉันคิดจริง ฉันก็ไม่พิจารณาคุณหรอกค่ะ” ซีเหมินจิ
นเหลียนปฏิเสธเขาตรงๆ

“ทําไมล่ะครับ?” ฉินเฮ่าถามอย่างไม่เข้าใจ “ผมไม่ดีตรง

ไหน หรือว่าคุณชอบหลินเสวียนหลานเข้าแล้วจริงๆ?“

“พีหลินเหรอคะ?” ซีเหมินจินเหลียนยิมฝื ดเฝื อน “นันยิง

เป็ นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่เลยค่ะ! ผูช้ ายรูปงามราวดารา
ภาพยนตร์อย่างเขาคงมีผหู้ ญิงอยูข่ า้ งกายไม่เคยขาด
ถ้าฉันเลือกผูช้ ายแบบนันแล้วถูกทิงขึนมาก็คงมีแต่คน
หัวเราะเยาะและสมนําหน้าฉัน...ว่าผูห้ ญิงอย่างฉันมัน
ไม่คคู่ วร”
370
“ถูกต้องทีสุดเลยครับ!” ฉินเฮ่าเห็นด้วยกับเหตุผลนีเป็ น
ทีสุด “ผูช้ ายหน้าตาดีสมัยนีไว้ใจไม่ได้ รับรองว่าคุณไว้ใจ
คนอย่างผมได้แน่นอน ผมทังซือสัตย์ มีคณ
ุ ธรรม...”

ซีเหมินจินเหลียนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก คนคนนีถ้าอยู่
เงียบๆ ก็ดดู ีเป็ นสุภาพชนอยูห่ รอก แต่พอเปิ ดปากพูด
เท่านันแหละ ภาพลักษณ์เสียหายหมด!

“พ่อแม่คณ
ุ จะยอมรับสาวบ้านนอกอย่างฉันได้หรือคะ
พ่อแม่คณ
ุ ยอมให้คณ
ุ แต่งงานกับผูห้ ญิงจนๆ หรือคะ” ซี
เหมินจินเหลียนถามเขา

371
“แม่ผมเสียไปได้สามปี แล้วครับ!” ฉินเฮ่าสีหน้าสลดลง
เล็กน้อย

“ฉันขอโทษค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนรีบขอโทษเขา

“เรืองนีไม่เกียวกับคุณหรอก เพียงแต่...ทีบ้านไม่มีใคร
สนใจผมอยูแ่ ล้ว ผมไม่เหมือนคุณชายหลินหรอกนะ ผม
กับพีชายเป็ นลูกคนละแม่ ผมไม่ใช่ทายาททีจะสืบทอด
กิจการในครอบครัว เพราะแบบนีผมถึงมีสทิ ธิตัดสินใจ
เรืองแต่งงานด้วยตัวเองอย่างไรล่ะครับ” ฉินเฮ่าเน้นยํา
อีกครัง

ซีเหมินจินเหลียนฟั งแล้วก็รูส้ กึ เวียนหัวขึนมาทันที ชีวิต

372
ของพวกคนรวยนีมันสลับซับซ้อนเสียจริง

แต่ยงั มีอีกเรืองทีฉินเฮ่าไม่ได้บอกซีเหมินจินเหลียน เขา

กลับจากอเมริกาคราวนีไม่ได้มาเพือพบเธอเพียงอย่าง
เดียว แต่เป็ นเพราะเกิดปั ญหาภายในครอบครัว พ่อของ
เขาโกรธเป็ นฟื นเป็ นไฟและเตรียมจะปลดพีชายของเขา
ออกจากตําแหน่งทายาทผูส้ ืบทอดกิจการ ถ้าเป็ นแบบ
นันจริง ต่อไปธุรกิจใหญ่โตของครอบครัวก็อาจจะต้อง
ตกมาอยูใ่ นความรับผิดชอบของเขาแทน...

373
ตอนที 27 ลิงถือลูกท้อ

374
“จินเหลียน คุณอย่าเพิงรีบปฏิเสธผมเลย คุณจะ
พิจารณาคบกับผมในฐานะเพือนก่อนได้ไหมครับ” ฉิน
เฮ่าถาม

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้า เธอไม่มีปัญหาถ้าจะให้คบ
กันเป็ นเพือน แต่ตอนนีเธอไม่อยากนังรถกินลมชมวิว
เป็ นเพือนเขาแล้ว เพราะอะไรนะหรือ ก็นีมันรถของเธอ
และเธอต้องจ่ายค่านํามันเองน่ะสิ เธอได้แต่เอ่ยกับเขา
ยิมๆ “วันนีฉันเหนือยแล้ว คุณส่งฉันกลับบ้านเถอะค่ะ”

“อืม...ก็ได้ครับ” ฉินเฮ่าทําตามทีเธอต้องการ เขาหันพวง

มาลัยรถมุง่ หน้ากลับย่านหลานเหมยทันที

375
“นีคุณเป็ นคนซือบ้านของลุงจัวเองเหรอครับ” ฉินเฮ่าขับ
รถมาจอดหน้าบ้านซีเหมินจินเหลียนแล้วถามด้วยความ
แปลกใจ “คุณชายหลินบอกว่าคุณนีสายตาเฉียบขาด
มาก เจอแต่หวยหยกดีๆ ทังนัน ไม่คิดเลยว่าคุณจะทํา
เงินได้เยอะถึงขันซือรถซือบ้านได้เร็วขนาดนี”

“ก็แค่โชคดีน่ะค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนยิมๆ เธอจะบอกได้

อย่างไรว่าใช้พลังพิเศษโกงเขามา

“ต่อไปถ้าผมอยากซือหยกก็ถามคุณโดยตรงได้เลยน่ะสิ
ครับ แบบนีก็ไม่ตอ้ งพึงคุณชายหลินจอมงกอีกแล้ว!” ฉิน
เฮ่าหัวเราะสดใส

376
“ได้สคิ ะ!” ซีเหมินจินเหลียนตอบยิมๆ “ถ้าคุณอยากได้
อะไรเป็ นพิเศษ อย่างพวกเครืองประดับตังโต๊ะขนาด
ใหญ่ก็สงทํ
ั าได้นะคะ ขอแค่คณ
ุ ไม่รงั เกียจว่าฉันฝี มือไม่ดี
ก็พอ”

“คุณแปรรูปหยกได้ดว้ ยเหรอครับ” ฉินเฮ่าถามด้วยความ

ประหลาดใจ

“ฉันเคยเรียนตอนเด็กๆ น่ะค่ะ แต่ไม่ได้ทาํ มาหลายปี

แล้ว ตอนนีฉันกําลังเตรียมฝึ กฝี มืออยู่ อยูด่ ีๆ ก็ได้ลกู ค้า
แบบนี ฉันยินดีมากเลยค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนยิมพลาง
หยิบกุญแจออกมาไขประตู “ตอนนีบ้านฉันรกมาก คงไม่
สะดวกเชิญคุณเข้าไปข้างในนะคะ”

377
“เอาไว้วนั หลังดีกว่าครับ!” ฉินเฮ่าตอบยิมๆ “ถ้าคุณ
อยากได้พวกของเก่าก็มาหาผมได้นะครับ ถึงผมจะ
รับประกันอะไรไม่ได้ แต่อย่างน้อยๆ เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ก็
เป็ นของแท้นะครับ” พูดจบเขาหัวเราะ ของเก่ากับหวย
หยกมีความเสียงเหมือนกัน ทังสองสิงทดสอบสายตา
และความรูข้ องคนเล่น ต่อให้ขลุกอยูก่ บั ของเก่าทังชีวิต
แต่ก็ตอ้ งมีพลาดรับซือของปลอมเอาไว้บา้ งแหละ...

ซีเหมินจินเหลียนและฉินเฮ่าคุยเล่นกันอีกนิดหน่อยแล้ว
ฉินเฮ่าก็ขอตัวกลับ ซีเหมินจินเหลียนเปิ ดประตูเข้าไปใน
บ้าน เธอมองดูบา้ นหลังใหญ่โตของตัวเองแต่กลับ
ต้องอยูอ่ ย่างเงียบเหงาคนเดียวแล้วก็รูส้ กึ เคว้งคว้างขึน
มา หรือเธอควรหาแฟนสักคนดีนะ?

378
แต่พอนึกถึงคนอย่างหวังหมิงหยางกับชีวิตของเธอใน
ตอนนีแล้ว ทําไมเธอต้องหาเหาใส่หวั อีก? หลังจากเลิก
กับหวังหมิงหยางแล้วเธอถึงได้รูว้ า่ การอยูเ่ ป็ นโสดคน
เดียวโดยทีไม่ตอ้ งมีหว่ งผูกคอมันอิสระเสรีแค่ไหน

ชีวิตก็เหมือนการเล่นหวยหยก มีแพ้มีชนะ เดียวทุกอย่าง

ก็ผา่ นไป พอคิดแบบนีแล้วจิตใจก็เย็นสงบ

ซีเหมินจินเหลียนเปลียนเสือผ้าเป็ นชุดทีใส่สบายๆ แล้ว

ตรงดิงไปยังห้องใต้ดินทันที เธอเปิ ดไฟในห้อง พลันห้อง
ทีเคยมืดสนิทก็สว่างไสวขึนมา

379
ซีเหมินจินเหลียนมองดูหินหยกก้อนใหญ่ยกั ษ์ทีวาง
กองอยูบ่ นพืน เธอกําลังคิดว่าควรจะผ่าหินหยกก้อนนี
ก่อนดีไหม ข้างในจะมีหยกสีเขียวใสบริสทุ ธิทีงดงามตรา
ตรึงใจอย่างทีเธอเห็นผ่านพลังพิเศษหรือเปล่านะ? แต่
หยกก้อนใหญ่ขนาดนี ถ้าเอามาทําเป็ นเครืองประดับก็
น่าเสียดายเกินไป ทําเป็ นของประดับแบบตังโต๊ะชิน
ใหญ่น่าจะดีกว่า

เมือได้ขอ้ สรุปแล้วซีเหมินจินเหลียนก็ลากเก้าอีกมานัง
เธอนังเท้าคางมองดูหินหยกก้อนใหญ่พลางคิดว่าจะทํา
เป็ นของประดับตังโต๊ะแบบไหนดี ถึงจะขายไม่ออกก็ไม่
เป็ นไร ไหนๆ ในห้องนอนเธอก็มีตโู้ ชว์โบราณแกะสลัก
รูปดอกไม้ทีทําจากไม้มะฮอกกานี แต่เดิมลุงจัววางของ
ประดับเอาไว้เต็มตู้ แต่ตอนนีไม่เหลือสักชินเดียว เธอ

380
เห็นตูโ้ ชว์อนั ว่างเปล่าแล้วก็ขดั ใจจนต้องคิดหาของ
ประดับมาตกแต่งเสียหน่อย

สายตาของซีเหมินจินเหลียนเหลือบไปเห็นหินหยกก้อน
เล็กทีวางกองรวมกันอยู่ ถ้าเธอจําไม่ผิด หนึงในนันเป็ น
หินหยกทีเธอเสียเงินไปสามร้อยหยวนเพือซือมันมา
ก้อนหยกทีอยูข่ า้ งในไม่ใหญ่มาก มีขนาดเท่ากําปั นเท่า
นัน มันไม่ใช่หยกเนือแก้ว อย่างมากก็แค่หยกเนือนําแข็ง
แต่สีสวยใช้ได้เลยทีเดียว

“เปิ ดเปลือกหยกก้อนเล็กก้อนนีก่อนก็แล้วกัน” ซีเหมินจิ

นเหลียนคิด หินหยกก้อนใหญ่นนก็
ั ใหญ่เกินไป ถ้าจะผ่า
หยกก็ไม่ใช่เรืองง่ายๆ เลย

381
ซีเหมินจินเหลียนเลือกใช้เครืองเจียไฟฟ้า หินหยกก้อนนี
เล็กมากจึงไม่จาํ เป็ นต้องใช้เครืองผ่าหยก เธอจัดวางหิน
หยกในตําแหน่งทีต้องการเรียบร้อยแล้วจึงค่อยๆ ลงมือ
เจียเปลือกหยก เมือเปิ ดเปลือกหยกแล้วหยกสีเขียวก็
ปรากฏแก่สายตา เธอราดนําลงบนก้อนหยก ทําให้เห็นสี
เขียวสดใสของหยกชัดเจนมากยิงขึน

มันเป็ นหยกสีเขียวสดแต่ไม่ใช่หยกเนือแก้ว เพราะมันไม่

โปร่งใสมากเท่าหยกเนือแก้ว แต่หยกเนือนําแข็งก็ถือว่า
หายากเหมือนกัน โดยเฉพาะหยกเนือนําแข็งสีเขียวสด
แบบนี

ซีเหมินจินเหลียนเปิ ดเปลือกหยกออกจนหมดแล้วใช้นาํ
382
ล้างฝุ่ นผงออกจากมือ เธอนําก้อนหยกไปส่องไฟ ก้อน
หยกสีเขียวๆ ทีมองผ่านแสงไฟให้ความรูส้ กึ เหมือนนํา
แข็งจริงๆ ด้วย มิน่าเขาถึงเรียกกันว่าหยกเนือนําแข็ง มัน
ไม่โปร่งใสมากเหมือนหยกเนือแก้วทีดูเปราะบาง แต่มนั
ก็ให้ความรูส้ กึ หนักแน่นมากกว่า

ซีเหมินจินเหลียนจ้องมองดูกอ้ นหยกเนือนําแข็งนีอยู่
นาน ก้อนหยกก้อนนีเล็กไปนิด เอาไปทําจีหยกก็จะใหญ่
เกินไป จะทําป้ายหยกก็เล็กเกินไป ให้ผา่ ครึงก็รูส้ กึ
เสียดาย

“ช่างเถอะ ถ้าอย่างนันก็ผา่ ก้อนอืนๆ ด้วยดีกว่า!” ซีเหมิ

นจินเหลียนลุกขึน ตังแต่ทีมีรถมีบา้ นเป็ นของตัวเอง การ
ผ่าหยกก็กลายเป็ นเรืองสะดวกสบายขึนเยอะ
383
เธอลุกขึนแล้วหยิบหินหยกเนือถัวเขียวหนึงก้อนและหิน
หยกเนือดอกไม้เขียวหนึงก้อนมาเปิ ดเปลือกหยก เนือ
หยกข้างในเป็ นอย่างทีเธอเห็นผ่านพลังพิเศษไม่มีผิด
เพียงแต่การมองเห็นกับตาตัวเองมันให้ความรูส้ กึ ทีเป็ น
จริงมากกว่าการมองเห็นผ่านพลังพิเศษ

สีของหยกเนือดอกไม้เขียวสวยใช้ได้ มันเป็ นสีถวเขี

ั ยว
ก้อนใหญ่พอประมาณ ซีเหมินจินเหลียนคิด ถ้าขายออก
ไปน่าจะขายได้ราคาหลักแสนเหมือนกัน

ส่วนหยกเนือถัวเขียวนัน เธอมีความคิดอืนทีดีกว่า เธอ

จะใช้สว่ นหนึงของหยกเนือถัวเขียวก้อนนีมาแกะสลัก
เป็ นลิง แล้วใช้หยกเนือนําแข็งมาแปรรูปเป็ นลูกท้อ ทํา
384
เป็ นของประดับรูปลิงถือลูกท้อแบบตังโต๊ะแล้วเก็บไว้ดู
เล่น

ซีเหมินจินเหลียนรีบวิงไปทีห้องครัวเพือต้มบะหมีสําเร็จ
รูป เธอใช้เวลาแป๊ บเดียวก็กินบะหมีจนหมดชาม จากนัน
รีบวิงกลับไปขลุกอยูท่ ีห้องใต้ดินเหมือนเดิม เธอลงมือ
ร่างภาพเสร็จแล้วเริมลงแกะสลักหยกทันที...

ซีเหมินจินเหลียนห่างหายจากการจับมีดแกะสลักไป
นานหลายปี พอเริมจับมีดอีกครังจึงยังไม่คอ่ ยชินสักเท่า
ไหร่ เธอใช้เวลาไม่นานก็สามารถทําได้อย่างคล่องแคล่ว
สมัยนีเครืองมือหลายอย่างเป็ นแบบไฟฟ้าหมดแล้ว ทํา
ให้เธอใช้เวลาในการแกะสลักน้อยลงกว่าใช้มีดแกะสลัก
แบบเก่าเยอะ ซีเหมินจินเหลียนผ่านเวลาไปนานมาก ซี
385
เหมินจินเหลียนจึงรูส้ กึ ว่าตาเริมล้าจึงเงยหน้าขึนดู
นาฬิกา พอเห็นว่าเป็ นเวลาตีสองและลิงถือลูกท้อของ
เธอก็เริมเป็ นรูปเป็ นร่างแล้ว เธอจึงละมือจากงานแล้ว
ลุกเดินออกจากห้องใต้ดิน

พรุง่ นีก็น่าจะเสร็จ เอาไว้คอ่ ยมาทําต่อพรุง่ นีก็แล้วกัน

เธอมองดูผลงานของตัวเองแล้วอมยิม ไหนๆ เธอก็จะ
เก็บไว้ดเู องและไม่คิดจะขายอยูแ่ ล้ว ถึงฝี มือจะไม่
ละเอียดประณีตนัก แต่ก็คงไม่มีใครว่าหรอก

หลายวันต่อมา ซีเหมินจินเหลียนหมกตัวอยูแ่ ต่ในบ้าน

ไม่ออกไปไหนเลย เธอขลุกอยูแ่ ต่ในห้องใต้ดินยุง่ อยูก่ บั
การแปรรูปและแกะสลักหยก เธอนําก้อนหยกเนือแก้ว
มาแปรรูปเป็ นเครืองประดับหยกและของประดับหยกที
386
วิจิตรสวยงาม เผยให้เห็นคุณค่าทีแท้จริงของหยก ไม่
อย่างนัน ก้อนหยกก็เป็ นได้แค่กอ้ นหยก หรือหินก้อน
หนึงเท่านัน

387
ตอนที 28 เครืองประดับหยกสีแดงลายทองคํา

นอกจากลิงถือลูกท้อแล้ว ซีเหมินจินเหลียนยังผ่าหยก
เนือแก้วสีเขียวออกมาอีกก้อน เธอแกะสลักหยกก้อนนี
ให้เป็ นแอปเปิ ลหยกอันวิจิตรงดงาม หลังจากขัดเงาหยก
เสร็จเรียบร้อยแล้ว ผลงานทังสองชินเหมือนจริงราวกับมี
ชีวิต เธอวางหยกทังสองชินไว้ในตูโ้ ชว์ไม้มะฮอกกานี ยิง
มองยิงประทับใจ ยิงมองยิงหลงรักผลงานทังสองชินของ

388
ตัวเอง

เก็บไว้ชืนชมคนเดียวหรือจะสูแ้ บ่งปั นให้คนอืนได้ชืนชม

ด้วย ซีเหมินจินเหลียนจึงซือกล้องถ่ายรูปดิจิตอลเพือ
ถ่ายรูปลิงถือลูกท้อหยกและแอปเปิ ลหยกอัพโหลดขึนไป
บนเว็บบอร์ด

ซีเหมินจินเหลียนใช้เวลาสามวันเต็มๆ กว่าจะผ่าเจ้าหิน
หยกก้อนใหญ่ยกั ษ์สาํ เร็จ ข้างในมีหยกสีเขียวอยูเ่ พียง
ครึงเดียว มันเป็ นหยกเนือแก้วสีเขียวทีมีสีเข้มกว่าสีเขียว
สดเล็กน้อย เธอไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันคือหยกสีเขียว
มรกตหรือไม่

389
ก้อนหยกก้อนใหญ่ยกั ษ์นีมีหยกใสไร้สีชนบางๆ
ั หนา
ประมาณสองเซ็นติเมตรห่อหุม้ หยกเนือแก้วสีเขียวเอาไว้
ดูแล้วเหมือนถูกเคลือบด้วยไขมันชันบางๆ ก็ไม่ปาน

เนือหยกทังก้อนทีผ่าออกมาแล้วยังมีความยาวประมาณ
หกสิบเซนติเมตร กว้างประมาณสามสิบเซนติเมตร ส่วน
ความหนานัน ด้านหนึงจะหนาหน่อย อีกด้านหนึงจะ
บางกว่าหน่อย

“อืม...หยกก้อนใหญ่นีเอาไปทําอะไรดีนะ” ซีเหมินจิ
นเหลียนครุน่ คิดพลางเดินวนรอบก้อนหยกหลายรอบก็
ยังไม่ได้ขอ้ สรุป

390
“ตัดเนือหยกสีใสติดหยกสีเขียวออกมาแล้วทําเป็ นถาด
ใส่ผลไม้ทรงใบบัวน่าจะไม่เลว ช่วงนีเป็ นฤดูผลไม้เสีย
ด้วย แต่หยกสีเขียวก้อนใหญ่นีสิ ถ้าเอามาทําเป็ นเครือง
ประดับจะทําได้มากมายขนาดไหนเนีย” ซีเหมินจิ
นเหลียนส่ายศีรษะให้กบั ความคิดทีจะทําเป็ นเครือง
ประดับ ความจริงเธอเองก็มีเครืองประดับมากพอแล้ว
ไหนจะเป็ นเครืองประดับทีทําจากหยกสีแดงลายทองคํา
และหยกเนือแก้วสีเขียวสดอีกล่ะ เธอคงต้องใช้เวลาอีก
นานกว่าจะใส่เครืองประดับทีมีอยูจ่ นครบ

“ช่างเถอะ ทําถาดใส่ผลไม้รูปใบบัวให้เสร็จก่อนแล้วค่อย
ว่ากันทีหลัง ฉันยังต้องรีบใช้ถาดใส่ผลไม้ก่อนนะ” พอได้
ข้อสรุปเรียบร้อยแล้ว ซีเหมินจินเหลียนจัดการวัดขนาด
และขีดเส้นบริเวณทีต้องการผ่าลงบนก้อนหยก จากนัน

391
ใช้เครืองผ่าหยกผ่าลงไปตามเส้นทีวาดเอาไว้

การแปรรูปหยกเป็ นถาดใส่ผลไม้รูปใบบัวนันไม่ง่ายเลย
ซีเหมินจินเหลียนต้องออกไปเสาะหารูปภาพมาเป็ น
ข้อมูลประกอบ แถมยังแอบไปเด็ดใบบัวมาจากสวน
สาธารณะแห่งหนึงเพือใช้เป็ นต้นแบบอีกด้วย เธอใช้
เวลาทังอาทิตย์กว่าจะแปรรูปถาดใส่ผลไม้สาํ เร็จ

ซีเหมินจินเหลียนมีเครืองขัดเงาหยกอยูแ่ ล้ว แอปเปิ ล

หยกและลิงถือลูกท้อหยกเธอก็เป็ นคนขัดเงาด้วยตัวเอง
คิดๆ แล้วก็รูส้ กึ ว่าตัวเองประสบความสําเร็จมาก เธอ
เปิ ดเครืองขัดหยกแล้วเริมลงมือขัดหยกอย่างตังอกตังใจ

392
ทันใดนันโทรศัพท์มือถือของซีเหมินจินเหลียนก็ดงั ขัด
จังหวะขึน เธอนิวหน้าสงสัยว่าใครโทรมา พอหยิบ
โทรศัพท์มือถือมาดูจงึ รูว้ า่ เป็ นหลินเสวียนหลาน

หลังจากวันนันหลินเสวียนหลานก็หายหน้าไปเลย มีแต่
ฉินเฮ่าทีบอกว่าจะจีบเธอคอยชวนเธอออกไปกินข้าวอยู่
บ่อยๆ ทังสองมักจะไปเดินเล่นหรือเดินดูพวกของเก่ากัน
ซีเหมินจินเหลียนทีไม่รูเ้ รืองของเก่าเลย พอได้ฉินเฮ่า
คอยบอกคอยสอน ถือว่าเธอก้าวหน้าไปมากเหมือนกัน

เอาเข้าจริง ถ้าเกิดเธอเจอของปลอมขึนมาเธอเองก็คงดู
ไม่ออกหรอก เวลาทีทังสองใช้เวลาอยูด่ ว้ ยกันต่างคน
ต่างไม่เคยพูดถึงครอบครัวของตัวเอง ทังสองคุยกันแต่
เรืองของเก่า ของสะสมและหยก แม้ฉินเฮ่าจะไม่เล่น
393
หยกแต่เขากลับมีความรูเ้ รืองหยกเยอะมาก เนืองจาก
เขาต้องเดินทางบ่อย ทําให้เขามีโอกาสได้เห็นหยกดีๆ
มากมาย โดยเฉพาะขลุย่ หยกทีเป็ นดังสมบัติของชาติที
ถูกเก็บรักษาไว้ทีพระราชวังต้องห้ามกูก้ ง

ซีเหมินจินเหลียนตืนเต้นมาก เธอจะต้องหาข้อมูลขลุย่
หยกเลานีเสียหน่อย รอให้ได้กอ้ นหยกทีเหมาะสม
แล้วจะได้ทาํ เลียนแบบเก็บเอาไว้เป็ นของตัวเองสักหนึง
เลา

พอคิดแบบนีแล้วซีเหมินจินเหลียนก็อดยกยิมมุมปากไม่
ได้ เธอกดรับสายโทรศัพท์ “พีหลิน พีโทรหาฉันมีธุระ
อะไรหรือเปล่าคะ”

394
“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณปู่ ของผมกลับจากพม่าแล้ว
ท่านซือหินหยกยักษ์กลับมาด้วย หนักตังสีตันแน่ะ แล้ว
วันเสาร์หน้าเป็ นวันเกิดครบหกรอบของท่าน ท่านอยาก
จะผ่าหยกต่อหน้าทุกคนน่ะครับ ไม่ทราบว่าคุณว่างมา
ร่วมงานด้วยหรือเปล่า” เหลียนเสวียนหลานถามพร้อม
เสียงหัวเราะมาตามสาย

ครังนีผูเ้ ฒ่าหลินซือหวยหยกกลับมาได้เยอะพอสมควร
และหวยหยกก้อนยักษ์เป็ นหินหยกทีลักษณะดีทีสุดใน
บรรดาหินหยกทีซือกลับมา นอกนันเป็ นหินหยกเล็กๆ
น้อยๆ ทัวๆ ไป หลินเสวียนหลานเป็ นคนจัดแจงให้คน
เอาหินหยกพวกนันกลับไปผ่าทีโรงงานแปรรูปหยกของ
หลินซือ จิวเวลรี เรียบร้อยแล้ว มีทงที
ั ผ่าแพ้และผ่าชนะ

395
โดยรวมแล้วหวยหยกทีซือมาคราวนีไม่คอ่ ยดีนกั ก้อนที
ดีทีสุดเห็นจะเป็ นหยกเนือนําแข็งและหยกเนือแก้วสี
เขียวทีก้อนเล็กนิดเดียว มันเล็กมากจนน่าจะทําหัว
แหวนได้แค่สามเม็ดเท่านัน

ในฐานะบริษัทจิวเวลรีผูจ้ ดั จําหน่ายเครืองประดับหยก มี
ก้อนหยกเพียงแค่นีมันไม่พอหรอก

เพราะเหตุนีตระกูลหลินจึงฝากความหวังทังหมดไว้ทีหิน
หยกยักษ์กอ้ นนัน และทีผูเ้ ฒ่าหลินกล้าผ่าหยกในงาน
วันเกิดของตัวเองก็เพราะมันใจในหยกก้อนนีมากนันเอง

“ฉันว่างทุกวันอยูแ่ ล้วค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนหัวเราะ มี

396
โอกาสได้ชมการผ่าหยกก้อนใหญ่ยกั ษ์ขนาดนันถือเป็ น
เรืองน่าอภิรมย์ยงนั
ิ ก และถ้าผ่าออกมาเป็ นหยกนําดีก็
ยิงดีเข้าไปอีก แต่...เธอกับเขาไม่ได้เป็ นอะไรกันเลย แล้ว
เธอจะไปร่วมงานวันเกิดของคุณปู่ ของเขาในฐานะอะไร
กัน?

หลินเสวียนหลานเดาใจเธอออกว่ากําลังคิดอะไรอยู่ เขา
พูดยิมๆ “ฉินต้าโถวก็ไปด้วยครับ จริงสิ เครืองประดับ
หยกของคุณทําเสร็จหมดแล้วนะครับ ทําไมช่วงนีถึงไม่
เห็นคุณไปทีโรงงานบ้างเลยล่ะ”

ซีเหมินจินเหลียนได้ยินเขาเอ่ยถึงฉินเฮ่าแล้วแอบยิมใน
ใจ นีเขาคิดจะให้เธอแกล้งเป็ นแฟนกับฉินเฮ่าเพือไปร่วม
งานวันเกิดของคุณปู่ เขา แบบนีจะได้ไม่รูส้ กึ ตะขิด
397
ตะขวงใจกันสินะ ทีสําคัญเธอกับฉินเฮ่ายังถือเป็ นเพือน
ทีดีตอ่ กันด้วย เธอจึงตอบพร้อมเสียงหัวเราะ “ช่วงนีฉัน
กําลังศึกษาเทคนิคการแกะสลักหยกอยูน่ ่ะค่ะ ถ้าอย่าง
นันคุณส่งเครืองประดับมาให้ฉนั สิคะ เมือวานประธาน
สวีก็เพิงจะส่งเครืองประดับหยกสีแดงลายทองคํามาให้
ฉัน พีอยากมาดูไหมคะ?”

นึกถึงประธานสวีแห่งเสียงฟง จิวเวลรีแล้ว ซีเหมินจิ

นเหลียนรูส้ กึ ว่าเขาเป็ นคนทีทํางานได้ละเอียดรอบคอบ
มาก เขาไม่เพียงส่งกําไลหยกสีแดงลายทองคํามาให้ แต่
เขายังเอาเศษหยกทีเหลือจากการแปรรูปใส่ถงุ ผ้าแล้วส่ง
คืนมาให้เธอด้วย พอเธอได้รบั เครืองประดับครบทุกชิน
แล้วเขาค่อยซือกําไลหยกสีแดงลายทองคําหนึงคูใ่ น
ราคาแปดสิบล้านจากเธอ

398
ประธานสวียังบอกกับเธออีกว่า หากเธอต้องการขาย
เครืองประดับหยกสีแดงลายทองคําชุดนีก็สามารถ
ติดต่อเขาได้

แต่ตอนนีซีเหมินจินเหลียนไม่ขาดเงินจึงไม่คิดทีจะขาย
เครืองประดับชุดนี ก้อนหยกสีแดงลายทองคําของเธอ
นอกจจากจะทํากําไลได้สามคูแ่ ล้วยังทําเป็ นสร้อยข้อมือ
หนึงเส้นและสร้อยคอได้อีกหนึงเส้น เม็ดหยกทีใช้ทาํ
สร้อยข้อมือและสร้อยคอเป็ นเม็ดกลมเกลียงเกลาแวว
วาวสวยงามจับจิต นอกจากนียังมีจีหยกขนาดต่างๆ อีก
สิบสองชิน ซีเหมินจินเหลียนคิด ถ้าเก็บเอาไว้ใส่เองก็คง
ใส่ไม่หมด

399
ในบรรดาจีหยกทังหลายมีจีหยกรูปปี เซียะทีเธอจะให้จิ
นอ้ายหัว และเธอยังตังใจบอกให้ประธานสวีช่วยแกะ
สลักชือของจินอ้ายหัวไว้ดา้ นหลังจีหยกด้วย เธอ
จินตนาการถึงสีหน้าหน้าของจินอ้ายหัวคนบ้าเงินตอน
เห็นจีหยกปี เซียะสีแดงลายทองคําทีสวยราว
แสงอรุโณทัยทีมีแสงสีทองระยิบระยับแล้วจะต้องตาเป็ น
ประกายแน่ๆ...แต่พอคิดถึงเศษหยกสีแดงลายทองคําถุง
นันก็ตอ้ งปวดหัวขึนมาทันที นีเป็ นหยกเนือแก้วเชียวนะ
แต่เศษหยกพวกนีก็เม็ดเล็กเกินกว่าทีจะนําไปแปรรูปได้
อีกจริงๆ...

400
ตอนที 29 เศษหยก

หลินเสวียนหลานทีอยูป่ ลายสายดูจะอารมณ์ดีเป็ น
พิเศษ เขาได้ยินแล้วก็หวั เราะ “ได้สิ เดียวผมเอาไปส่งให้
คุณทีบ้าน ผมกําลังอยากปรึกษาคุณอยูพ่ อดีวา่ เศษหยก
ทีเหลือจะเอาไปทําเป็ นเครืองประดับฝังหยกแบบไหน
401
ดี!”

“เครืองประดับฝังหยก?” ซีเหมินจินเหลียนหัวใจกระตุก
จริงด้วยสิ เศษหยกเม็ดเล็กๆ พวกนันเอามาแปรรูปเป็ น
เครืองประดับชินใหญ่ไม่ได้ แต่เอามาทําเป็ นเครือง
ประดับแบบฝังประดับได้นีนา เข็มกลัดทีขายตามร้าน
เครืองประดับก็ฝังอัญมณีเม็ดเล็กๆ กันทังนัน วัสดุทีใช้
เป็ นแก้วใสๆ เป็ นสีๆ ทีเรียกกันว่า...คริสตัล

ปกติแล้วเขาไม่ทาํ เครืองประดับฝังหยกกัน แต่ถา้ เป็ น

หยกเนือแก้วนํางามสีสวยแวววาว เข็มกลัดหยกทีทํา
ออกมาจะต้องสวยโดดเด่นมากกว่าเข็มกลัดคริสตัลแน่
นอน ทําไมเธอถึงลืมคิดถึงเรืองนีไปได้นะ? แต่คิดได้
แล้วอย่างไรล่ะ ร่างกายคนเรามีขีดจํากัด ลําพังแค่แกะ
402
สลักหยกเธอก็เหนือยจะแย่อยูแ่ ล้ว ถ้ายังต้องมาทํา
เครืองประดับฝังหยกอีก เธอคงเหนือยตายแน่ๆ

นอกเสียจากว่าจะมีโรงงานแปรรูปหยกเป็ นของตัวเอง
แล้ว...เธอจะทําตลาดอย่างไรล่ะ? พอคิดถึงตรงนีแล้วซี
เหมินจินเหลียนก็ตอ้ งนิงไป เธอพูดกับตัวเอง นีมันหา
เหาใส่หวั ชัดๆ ต่อไปถ้ามีเศษหยกพวกนีก็สง่ ให้หลิน
เสวียนหลานจัดการให้ก็หมดเรืองแล้ว เขาอยากเอาทํา
เป็ นเครืองประดับฝังหยกอะไรก็ตามใจเขา ถ้าอันไหนที
ตัวเองถูกใจก็เก็บไว้เอง อันไหนทีไม่ถกู ใจก็ขายให้เขา
หลินซือ จิวเวลรี มีแผนการตลาดส่งเสริมการขายอยูแ่ ล้ว

พอนึกได้วา่ อีกเดียวหลินเสวียนจะมาทีบ้าน เธอจึง

รีบออกจากห้องใต้ดินเพือขึนไปอาบนําเปลียนเสือผ้าที
403
ห้องนอน จากนัน ธอกลับลงไปชันล่าง เปิ ดเครือง
คอมพิวเตอร์เพือเข้าเว็บบอร์ด พอเปิ ดออกมาเท่านัน
แหละ เธอถึงกับตะลึงงันไปทันที

รูปลิงถือลูกท้อหยกและแอปเปิ ลหยกทีเธออัพโหลดขึน
ไปบนเว็บบอร์ดมีคนเข้ามาดูเป็ นร้อย และยังมีคนสอบ
ถามราคาเข้ามาด้วย ถามว่าเธอต้องการขายหรือไม่ คน
ทีสามารถซือหยกราคาสูงยังทิงเบอร์โทรศัพท์ติดต่อหรือ
บัญชี QQ เอาไว้ดว้ ย

“นีถือเป็ นช่องทางการขายทีดีช่องทางหนึงเลยนะเนีย!”
ซีเหมินจินเหลียนคิดพลางอ่านข้อความต่างๆ ข้อความ
ไหนทีไม่มีประโยชน์ก็กดผ่านไป แล้วเริมพิจารณาว่าคน
ทีฝากเบอร์โทรศัพท์และบัญชี QQ คนไหนทีน่าจะเป็ นผู้
404
ทีสนใจซือจริงๆ

เธอดีใจมากทีมีคนอยากซือหยกของเธอ เพราะเธอยังจะ
เล่นหวยหยกต่อไปและจะต้องเจอหยกทีนําดีมากกว่า
อีก เธอจะได้แปรรูปหยกนําดีเป็ นของประดับทีสวยกว่า
เดิมและถูกใจตัวเองมากกว่าเดิม เพราะฉะนันเธอจะ
ต้องขายหยกทีมีอยูอ่ อกไปบ้าง จะให้เก็บของประดับเอา
ไว้ทงหมดไม่
ั ได้หรอก ในโลกนียังมีของอีกเยอะแยะมาก
มายทีเธออยากได้ อย่างเช่นวัตถุโบราณ เสือผ้าแบรนด์
เนม นําหอม...

แล้วยังมีถนนเส้นเล็กๆ ทีหมูบ่ า้ นของเธออีก เธอต้องการ

ใช้เงินเพือบูรณะถนนสายนันใหม่ สิบล้านหยวน...ไม่รู ้
จะพอหรือเปล่านะ? ซีเหมินจินเหลียนคิดในใจ
405
ในเมือตอนนีเธอมีเงินแล้ว สิงของในฝันพวกนันเธอก็
ต้องเอามาชืนชมให้ได้ จะได้ไม่เสียแรงทีสวรรค์มอบพลัง
พิเศษให้เธอ

ซีเหมินจินเหลียนอ่านข้อความในเว็บบอร์ดผ่านๆ จน
กระทังสะดุดเข้ากับคนทีใช้ชือว่า ‘ลุงหน้าผี’ คนคนนีเป็ น
รองผูจ้ ดั การเว็บบอร์ดนี เธอเคยอ่านบทความเกียวกับ
หวยหยกทีเขาลงในเว็บบอร์ด ถึงจะเป็ นความรูเ้ ชิง
ทฤษฎีแต่มนั ก็สามารถดึงดูดความสนใจของเธอได้เป็ น
อย่างดี

เขามาฝากข้อความไว้ให้เธอด้วย เขาถามราคาแอปเปิ ล
หยกชินนัน ซีเหมินจินเหลียนจดเบอร์โทรศัพท์ของเขา
406
เอาไว้ เธอกําลังจะโทรศัพท์หาเขาเพือถามว่าเขาต้อง
การซือจริงไหม และจะเสนอราคาเท่าไหร่...

แอปเปิ ลหยกชินนันเป็ นหยกเนือแก้วจากบ่อเก่า สีเขียว

สดใสแวววาวอวบอิมเกลียงเกลา ขนาดใหญ่เท่าลูก
แอปเปิ ลจริง ถ้าไม่ได้ราคาสามสิบล้านเธอยินดีจะเก็บไว้
เองดีกว่า

ขณะทีเธอกําลังคิดเรือยเปื อยอยูก่ ็ได้ยินเสียงกริงประตู

ดังขึน ซีเหมินจินเหลียนรีบวิงลงไปชันล่าง เธอมองผ่าน
ประตูกนั ขโมยจึงเห็นว่าหลินเสวียนหลานยืนอยูห่ น้า
บ้านพร้อมฉินเฮ่า เธอไม่แน่ใจว่าเขาสองคนนัดกันมา
หรือเจอกันกลางทางโดยบังเอิญ

407
ซีเหมินจินเหลียนรีบเปิ ดประตูแล้วเชิญทังสองหนุ่มเข้า
มานังข้างในบ้าน หลินเสวียนหลานหัวเราะ “ผมเดินมา
เจอเขาระหว่างทางก็เลยชวนเขามาด้วย จินเหลียน ช่วง
นีคุณทําอะไรอยูเ่ หรอ ทําไมไม่เห็นเข้าไปทีโรงงานของ
ผมบ้างเลยล่ะ ช่างสวีกับพีเฉินคิดถึงคุณมากเลยนะ
ครับ”

“ก็มวั แต่ยงุ่ อยูก่ บั เรืองหยกนีละค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียน

หัวเราะ “เชิญเข้ามาข้างในก่อนสิคะ เดียวฉันไปชงชามา
ให้”

“จินเหลียน คุณควรจะหาแม่บา้ นประจําสักคนนะครับ”

หลินเสวียนหลานแนะนําเธอยิมๆ บ้านหลังใหญ่โต
408
ขนาดนีมันดูเงียบเหงาเกินไป แล้วยังจะเรืองทําความ
สะอาด เรืองอาหารการกินอีกล่ะ เรืองพวกนีจําเป็ นต้อง
มีคนคอยดูแลนะ

“ฉันจ้างแม่บา้ นรายวัน ส่วนเรืองแม่บา้ นประจําเอาไว้

ก่อนดีกว่าค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนนิวหน้า คนเรารูห้ น้าไม่
รูใ้ จ เธอจึงไม่ไว้ใจทีจะให้คนแปลกหน้ามาอยูใ่ นบ้าน
ด้วย แล้วยังจะก้อนหยกนําดีในห้องใต้ดิน เครืองประดับ
และของประดับตกแต่งในห้องนอนอีก ราคาหยกแต่ละ
ชินไม่ใช่นอ้ ยๆ เลย เธอสามารถมองทะลุหินหยกจนเห็น
ก้อนหยกทีซ่อนอยูภ่ ายในได้ แต่ไม่สามารถมองทะลุจิต
ใจทีซ่อนอยูภ่ ายใต้เนือหนังของมนุษย์ได้...

จิตมนุษย์นีไซร้ ยากแท้หยังถึง! ขนาดเทพเจ้ายังไม่อาจ

409
หยังรูเ้ รืองหยก แล้วนับประสาอะไรกับใจคน!

ซีเหมินจินเหลียนยกนําชาสองถ้วยมาเสิรฟ์ หลินเสวียน
หลานกับฉินเฮ่า ทังสามนังลงบนโซฟา หลินเสวียน
หลานหยิบกล่องผ้าไหมออกมาแล้วยืนให้ซีเหมินจิ
นเหลียนพลางยิม “คุณดูก่อนว่าชอบหรือเปล่า”

“ค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนรับกล่องผ้าไหมมาจากหลิน
เสวียนหลาน พอเปิ ดออกมาดูจงึ เห็นว่ามีกาํ ไลหยกเกิน
มาหนึงคู่ “ฉันบอกแล้วไงคะว่ากําไลหยกคูน่ ีฉันยกให้
คุณ แล้วทําไมเอากลับมาให้ฉนั อีกล่ะคะ” พูดพลางหยิบ
กําไลหยกคูน่ นออกจากกล่
ั องแล้วยืนให้หลินเสวียน
หลาน

410
“ถึงคุณจะพูดแบบนันก็เถอะ แต่ไร้ผลงานได้ลาภยศ
แบบนี ผมรูส้ กึ ลําบากใจนะครับ” หลินเสวียนหลาน
หัวเราะเก้อๆ

ซีเหมินจินเหลียนหยิบสร้อยข้อมือหยกขึนมาสวมทีข้อ
มือ เธอเอ่ยยิมๆ “ทําไมถึงบอกว่าไร้ผลงานได้ลาภยศล่ะ
คะ ถ้าไม่ใช่เพราะพีสอนฉันเรืองหวยหยก แล้วฉันจะโชค
ดีได้ขนาดนีเหรอ” เม็ดหยกทีร้อยเป็ นสร้อยข้อมือเป็ น
เม็ดกลมเกลียงเกลาแวววาว อีกทังเนือหยกเป็ นหยกสี
เขียวสดใสสวยจับจิตจับใจ รับกับผิวขาวกระจ่างใสของ
เธอยิงนัก ทําให้สร้อยหยกดูสวยมากยิงขึนไปอีก

ฉินเฮ่ารับกําไลหยกคูน่ นมาจากมื
ั อของหลินเสวียน
411
หลาน เขายกมันขึนส่องใต้แสงไฟแล้วหัวเราะ “จิ
นเหลียน คุณนีใจกว้างจริงๆ กําไลหยกคูน่ ีน่าจะราคา
หลายล้านหยวน คุณยกให้เขาง่ายๆ อย่างนีเลยหรือ
ครับ”

“ถ้าคุณชอบ ฉันยกจีหยกให้คณ
ุ ชินหนึงค่ะ” ซีเหมินจิ
นเหลียนแสดงความใจกว้างแล้วชีไปยังจีหยกหกชินทีอยู่
ในกล่องผ้าไหม “คุณเลือกสักชินสิคะ”

“ไม่...ไม่ดีกว่าครับ...” ฉินเฮ่ารีบส่ายหน้าปฏิเสธ ถึงจะ

เป็ นจีหยกสีเขียวสด แต่ราคาในตลาดก็ขายตังสองสาม
แสนหยวนหรืออาจจะแพงกว่านัน เขาไม่กล้ารับของ
ราคาแพงขนาดนีของเธอเอาไว้หรอก

412
“จินเหลียน นีเป็ นแบบเข็มกลัดฝังหยกทีผมร่างเอาไว้
คุณลองดูก่อนว่าชอบหรือเปล่า” หลินเสวียนหลานรีบ
เปลียนหัวข้อสนทนาแล้วยืนแบบร่างให้ซีเหมินจิ
นเหลียน

ซีเหมินจินเหลียนรับแบบร่างมาดู มีรูปแมลงปอ รูปหงส์

สยายปี กทีน่าสนใจมาก ตัวเรือนทําจากทองคําขาว เธอ
มองเพียงแวบเดียวก็รูส้ กึ ชอบมาก ถ้าทําเป็ นเข็มกลัดฝัง
หยกจริงๆ คงสวยสูเ้ ข็มกลัดฝังเพชรได้สบายๆ เลย

413
ตอนที 30 พึงพาอาศัย

414
ซีเหมินจินเหลียนเอ่ยยิมๆ “พีหลินคะ ฉันมีเศษหยกสี
แดงลายทองคําอยูถ่ งุ หนึง ฉันเก็บเอาไว้ก็เสียของเปล่าๆ
พีช่วยออกแบบเครืองประดับฝังหยกให้ฉนั หน่อยได้ไหม
คะ”

“อ๋อ...ผมลืมไปเลย คุณยังมีหยกสีแดงลายทองคํานีนา
ถ้ามีเศษหยกสองสีก็เท่ากับว่ามีวตั ถุดิบเพิมมากขึน การ
ออกแบบก็น่าจะสมบูรณ์แบบมากยิงขึนด้วย คุณเอามา
ให้ผมสิ เดียวผมกลับไปดูวา่ ทําอะไรได้บา้ ง ถ้าทําเสร็จ
แล้วผมจะเอามาให้คณ
ุ ดู” หลินเสวียนหลานเอ่ยยิมๆ

415
ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้าแล้วให้ชายหนุ่มทังสองนังรอ
ก่อน ส่วนตัวเองก็ขอตัวขึนชันบนเพือไปหยิบของมาให้
เขา

หลินเสวียนหลานหัวเราะ “อย่าลืมเอาเครืองประดับหยก
สีแดงลายทองคํามาให้ผมได้เปิ ดหูเปิ ดตาด้วยล่ะ ผมยัง
ไม่เคยเห็นเครืองประดับทีทําจากหยกสีแดงลายทองคํา
ทีสวยขนาดนันมาก่อนเลย!”

“แน่นอนค่ะ พวกคุณนังรอสักครูน่ ะคะ เดียวฉันมา!” ซี

เหมินจินเหลียนหัวเราะเบาๆ

ฉินเฮ่ามองดูซีเหมินจินเหลียนทีเดินขึนบันไดไปแล้วหัน

416
กลับมาหยิบแบบร่างบนโต๊ะขึนมาดู เขาถามขึนด้วย
ความประหลาดใจ “คุณชายหลิน ทําไมฉันไม่เคยรูม้ า
ก่อนเลยล่ะว่าเศษหยกก็เอามาทําเป็ นเครืองประดับฝัง
หยกได้?”

หลินเสวียนหลานได้ยินดังนันก็มองหน้าฉินเฮ่าราวกับว่า
เขาเป็ นตัวประหลาด เขาส่ายศีรษะด้วยความระอาใจ
“นายลองคิดดูสิ ปกติแล้วสีหยกทัวๆ ไปมันหมองไม่สด
ใส เอามาทําเป็ นเครืองประดับฝังหยกจะสวยได้ยงั ไง
ส่วนหยกนําดีทีเป็ นหยกเนือแก้วสีสดใส ใครเขาจะบ้า
เอามาผ่าออกแล้วทําเป็ นเครืองประดับฝังหยกกันเล่า
ปกติแล้วของประดับตกแต่งทีทําจากหยกน่ะขนาดยิง
ใหญ่ก็ยงดี
ิ แต่เป็ นเพราะจินเหลียนต้องการใช้กอ้ นหยก
ทําเป็ นเครืองประดับต่างๆ พอตัดหยกออกเพือนําไปทํา

417
เป็ นเครืองประดับต่างๆ มันก็เลยทําให้มีเศษหยกทีใช้
แปรรูปต่อไม่ได้ ไม่อย่างนันก็เป็ นไปได้ยากมาก...ฉันจํา
ได้ งานนิทรรศการหยกทีฮ่องกงเมือปี ก่อน มีเข็มกลัด
หยกสีมว่ งไวโอเล็ตอยูช่ ินหนึงดีไซน์สวยมาก แต่ราคาสูง
ถึงห้าแสนหยวนเลย”

“ห้าแสนหยวนก็ไม่นอ้ ยเลยนะนัน!” ฉินเฮ่าหัวเราะ “แล้ว

ถ้าทําออกมาแล้ว เข็มกลัดหยกของจินเหลียนจะขายได้
สักเท่าไหรล่ะ”

“สองปี มานีราคาหยกในตลาดสูงขึนมาก ราคาน่าจะสูง

กว่าเข็มกลัดหยกสีมว่ งไวโอเล็ตแน่นอน” หลินเสวี
ยหลานเสริม “ถ้าเป็ นเข็มกลัดหยกสีแดงลายทองคํา
ราคาก็จะแตกต่างกันอีก ปกติผหู้ ญิงมักจะแพ้ของสวยๆ
418
งามๆ อยูแ่ ล้ว ตอนนีจินเหลียนเองก็มีเงินมากแล้ว ฉันว่า
เธอคงไม่ขายมันหรอก”

ซีเหมินจินเหลียนถือกล่องใส่เครืองประดับทีทําจากไม้
มะฮอกกานีเดินลงมาจากชันบนแล้วได้ยินสิงทีหลิน
เสวียนหลานกําลังพูดพอดีจงึ หัวเราะแซวเขา “แอบ
นินทาฉันลับหลัง ไม่ดีเลยนะคะ!”

“เขาไม่ใช่คนดีอยูแ่ ล้วนีครับ!” ฉินเฮ่าเสริมพร้อมหัวเราะ

“จินเหลียน ผูช้ ายแต่งตัวดีไม่มีใครดีเลยสักคน โดย
เฉพาะผูช้ ายหน้าตาหล่อเหลาเกินไป ไม่มีความรูส้ กึ
ปลอดภัยเลยสักนิด”

419
“นีนาย...นายพูดบ้าอะไรเนีย?” หลินเสวียนหลานกลืน
ไม่เข้าคายไม่ออก ไอ้หมอนีจะจีบซีเหมินจินเหลียนก็ไม่
เห็นจะต้องพูดจาให้เขาดูแย่เลยนีนา หลินเสวียนหลาน
เห็นซีเหมินจินเหลียนทีกําลังเดินใกล้เข้ามาก็รบี ลุกขึนไป
พาเธอมานังลงบนโซฟาโดยทันที เขารับกล่องไม้
มะฮอกกานีใส่เครืองประดับมาจากมือเธอแล้วลูบมัน
เบาๆ เขายิม “กล่องใบนีเลียนแบบกล่องใส่เครือง
ประดับสมัยราชวงศ์ชิงนีนา ทําได้วิจิตรงดงามมาก จิ
นเหลียน คุณได้มนั มาจากไหนเหรอครับ”

หลินเสวียนหลานเห็นซีเหมินจินเหลียนชายตามองฉิน
เฮ่าก็เข้าใจทันที ฉินเฮ่าเล่นของเก่า อย่าว่าแต่ของลอก
เลียนแบบเลย ถ้าอยากได้ของจริงเขาก็หามาให้ได้

420
“ก็รูอ้ ยูแ่ ล้วจะถามทําไม” ฉินเฮ่าหัวเราะ หลินเสวียน
หลานเปิ ดฝากล่องเครืองประดับออกแล้วแทบจะต้อง
กลันหายใจ เขาจ้องเครืองประดับหยกสีแดงลายทองคํา
ตาไม่กะพริบ

หลินเสวียนหลานหยิบสร้อยคอหยกขึนมาพินิจพิจารณา
อย่างละเอียดและชืนชมอยูส่ กั พัก จากนันก็ได้แต่อทุ าน
ว่า “มหัศจรรย์เหลือเกิน”

ฉินเฮ่าหยิบกําไลหยกขึนมาวงหนึงแล้วส่องใต้แสงไฟ
หยกสีแดงทีมีทองคํากระจายตัวอย่างสมําเสมอสวยงาม
ราวภาพพระอาทิตย์โผล่พน้ ขอบฟ้ายามเช้า

421
“นีเป็ นสุดยอดหยกชันเยียมจริงๆ มิน่าโบราณท่านถึง
กล่าวไว้วา่ ทองมีคา่ มีราคา แต่คา่ ของหยกนันประเมิน
ราคาไม่ได้” ฉินเฮ่าเองก็ชืนชมไม่ขาดปากเช่นกัน

ซีเหมินจินเหลียนทีเห็นจนชินแล้ว พอได้ยินชายหนุ่มทัง
สองชืนชมไม่ขาดปากก็รูส้ กึ ดีใจมาก

ฉินเฮ่าวางกําไลหยกในมือลงแล้วหยิบจีหยกทรงกลมขึน
มา...

“เอ๊ะ...” ฉินเฮ่าอุทานเสียงเบา

“มีอะไรเหรอ” หลินเสวียนหลานถามด้วยความสงสัย
422
“ผมก็วา่ ทําไมจีหยกชินนีถึงได้ดคู นุ้ ๆ ทีแท้ก็เลียนแบบ
ของโบราณนีเอง” ฉินเฮ่าหัวเราะ “จินเหลียนจีหยกพวก
นีใครเป็ นคนแปรรูปให้คณ
ุ เหรอ ฝี มีไม่เลวเลยนะครับ”

“อ๋อ!” ซีเหมินจินเหลียนเล่าเรืองทีประธานสวีแห่งเสียง
ฟง จิวเวลรี อาสาแปรรูปหยกสีแดงลายทองคําให้เธอฟรี
พร้อมรอยยิม

“จะว่าไปแล้วเขาก็ไม่ได้ทาํ ให้คณ
ุ ฟรีนะ คุณเองก็ขาย
กําไลหยกให้เขาไปตังหนึงคูไ่ ม่ใช่เหรอครับ” หลินเสวียน
หลานเอ่ยยิมๆ “คุณขายกําไลหยกสีแดงลายทองคําให้
เขาในราคาแปดสิบล้านหยวน ถ้าคุณประกาศขายกําไล
หยกคูน่ ี ผมว่าราคาร้อยล้านหยวนก็คงมีคนแย่งกันซือ นี
423
เป็ นหยกสีแดงลายทองคําในตํานานเลยนะครับ คุณดูสี
ของมันสิ...” กล่องเครืองประดับใส่หยกสีแดงลาย
ทองคํากล่องนีมีแรงดึงดูดมหาศาลสําหรับคนรักหยก
อย่างหลินเสวียนหลานจริงๆ

ส่วนฉินเฮ่านันสนใจแค่จีหยกแบบโบราณเพียงสองชิน
เท่านัน เขาหยิบมันมาดูเล่นไม่หยุดมือ

“คุณชอบไหม เดียวฉันให้คณ
ุ ชินหนึง” ซีเหมินจินเหลียน
เห็นสีหน้าอาลัยอาวรณ์ของฉินเฮ่าแล้วก็ถามเขายิมๆ

“ห๊ะ?” ฉินเฮ่านิงอึงไปตังนานกว่าจะดึงสติกลับมาได้
“ให้...ให้ผมเหรอครับ?”

424
“อึม!” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้าให้เขาด้วยความจริงจัง
“ฉันยกกําไลหยกเนือแก้วสีเขียวสดให้คณ
ุ ชายหลินหนึง
คูแ่ ล้ว และฉันจะยกจีหยกให้คณ
ุ หนึงชิน คุณชอบชิน
ไหนเลือกได้เลยค่ะ แต่ชินนีฉันขอเก็บไว้เองนะคะ!” ซีเห
มินจินเหลียนบอกพลางหยิบจีหยกทรงกลมลายหงส์
แบบโบราณมาถือไว้

ฉินเฮ่ารูส้ กึ หวันไหวขึนมานิดๆ ในเมือหลินเสวียนหลาน

ยังรับกําไลหยกของเธอเอาไว้ได้เลย แล้วทําไมเขาจะรับ
จีหยกสีแดงลายทองคําของเธอเอาไว้ไม่ได้ละ่ ? ถ้าไม่
สบายใจเขาก็อาจจะหาของเก่าทีมีมลู ค่าใกล้เคียงกันมา
ให้เธอเป็ นของตอบแทน หยกสีแดงลายทองคําหายาก
เช่นนีต่อให้รวยล้นฟ้าแค่ไหนก็ใช่วา่ จะหาซือกันได้ มัน

425
เป็ นสิงทีอาจผ่านเข้ามาให้ได้พบพานแต่มิอาจได้ครอบ
ครอง เขารูด้ ีวา่ ถ้าเขาขอซือกับเธอแทนเธอจะต้องโกรธ
เป็ นฟื นเป็ นไฟแน่นอน

“ถ้าอย่างนัน ผมขอชินนีได้ไหมครับ” ฉินเฮ่าถามพลาง

หยิบจีหยกทรงพระจันทร์ครึงเสียวสีแดงลายทองคํา
ระยิบระยับชินเล็กๆ ขึนมา

“ได้สคิ ะ คุณรับไว้เถอะค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนบอกอย่าง

ใจกว้าง การทีเธอยกจีหยกให้แก่เขาถือเป็ นเรืองเล็กน้อย
มาก เพราะในอนาคตเธอยังจะมีหยกนําดีอีกเยอะแยะ
ถ้ามันสามารถแลกเป็ นความช่วยเหลือทีเธอจะได้รบั
จากฉินเฮ่าและหลินเสวียนหลานแล้วละก็ นันถือว่าคุม้
ค่ามากแล้ว สมัยนีมีเงินแต่ไร้อาํ นาจมักถูกรังแก ตระกูล
426
หลินมีอาํ นาจเงินและหน้าตาทางสังคม ส่วนตระกูลฉิน
แม้ฉินเฮ่าจะไม่เคยเล่าเรืองในครอบครัวให้ซีเหมินจิ
นเหลียนฟั ง แต่เธอก็ไม่ได้โง่ เธอดูออกว่าตระกูลฉินต้อง
มีอาํ นาจบารมีเหนือกว่าตระกูลหลินอย่างแน่นอน

เธอไม่คิดจะเป็ นแฟนกับฉินเฮ่า แต่การทีเธอมอบของ

เล็กๆ น้อยๆ ให้เขาในเวลาและโอกาสทีเหมาะสม มัน
สามารถช่วยกระชับความสัมพันระหว่างเธอและฉินเฮ่า
ให้แน่นแฟ้นยิงขึนได้ แบบนีก็ไม่เลวเหมือนกัน

ฉินเฮ่ารับจีหยกราคาเป็ นล้านหยวนจากเธอ ต่อไปถ้า

เธอประสบปั ญหาอะไรเขาจะต้องช่วยเหลือเธอย่างแน่
นอน

427
“พีหลินคะ ในถุงผ้านีเป็ นเศษหยกสีแดงลายทองคําค่ะ
ฉันไม่คอ่ ยรูเ้ รืองเครืองประดับฝังหยกสักเท่าไหร่ พี
ตัดสินใจแทนฉันได้เลยนะคะว่าจะทําเป็ นเครืองประดับ
ฝังหยกแบบไหนบ้าง ทําเสร็จแล้วค่อยให้ฉนั ดูก็พอค่ะ” ซี
เหมินจินเหลียนยืนถุงใส่เศษหยกสีแดงลายทองคําให้
หลินเสวียนหลาน

ถึงแม้จะเป็ นเพียงแค่เศษหยก เมือใส่รวมกันไว้ในถุงผ้า

แล้วก็มิอาจลดทอนความสวยงามระยิบระยับให้นอ้ ยลง
ได้เลย

“ได้สิ ผมจะออกแบบเครืองประดับหลายๆ แบบให้คณ

ุ
เอง ผมรับรองว่าเครืองประดับฝังหยกสีแดงลายทองคํา
428
จะต้องสวยงามไม่แพ้เครืองประดับฝังเพชรแน่นอน”
หลินเสวียนหลานเอ่ยและ

ยิมอย่างมันใจ

จบส่วนที2

429