คําโปรย

ซีเหมินจินเหลียน หญิงสาวจากครอบครัวชนบทที
มีความใฝ่ ฝั นอยากจะเปลียนแปลงชีวิตของตัวเอง
ให้ ดีขึน เธอดินรนส่งเสียตัวเองจนเรียนจบ กระทัง
ได้ เข้ ามาทํางานในนครเซียงไฮ้ เมืองทีไม่เคยหลับ
ใหลแห่งนี แต่ความจริงกลับไม่เป็ นดังฝั นทีวาดไว้
เมือเธอถูกแฟนหนุ่มทีตังใจจะใช้ ชีวิตอยู่ร่วมกันหัก
หลังอย่างไม่ไยดี

แต่แล้ ว...ในคืนทีเธอไม่เหลืออะไรแม้ แต่ชายคนรัก

ซีเหมินจินเหลียนได้ รับความสามารถพิเศษทีเธอ
เองก็ไม่อาจคาดคิด... ‘ความสามารถในการมอง
ทะลุสิงของ’ พร้ อมกับลายดอกบัวสีทองทีปรากฏ
อยู่บนหลังมือ ได้ นําพาให้ ซีเหมินจินเหลียนทีไม่มี
อะไรติดตัวเข้ าสู่วงการ ‘นักพนันหยก’ จนได้ กลาย
1
เป็ น ‘เจ้ าหญิงแห่งวงการหยก’ ภายในชัวข้ ามคืน...

2
 [ส่วนที 1 ปทุมมาศเบ่งบาน] ตอนที 1
เลิกรา

“เธอมันไม่มีมารยาท ไม่ให้เกียรติคนอืน!”

“ขีเกียจตัวเป็ นขน ทํากับข้าวก็ไม่เป็ น ต่อไปจะอยูก่ นั ยัง

ไง”

“แม้แต่เรืองผูช้ ายเป็ นช้างเท้าหน้า ผูห้ ญิงเป็ นช้างเท้า

หลังก็ไม่เข้าใจหรือยังไง นอกจากทําอะไรไม่เป็ นโล้เป็ น
พายแล้ว คิดว่าตัวเองได้เรียนหนังสือมานิดๆ หน่อยๆ ก็
1
จะอยูเ่ หนือผูช้ ายได้อย่างนันเหรอ”

“งานการดีๆ ไม่ทาํ ผูห้ ญิงดีๆ ทีไหนเขาทํางานเป็ นเลขา

กันบ้าง หมิงหยางลูกชายฉันไม่ยอมโดนสวมเขาง่ายๆ
หรอกนะ”

“หน้าตาเธอก็งนๆ
ั กิรยิ ามารยาทก็ไม่งาม ฉันเข้าใจดีนะ
ว่าพวกชาวไร่ชาวนาก็อย่างนีแหละ เธอคงคิดว่าถ้าได้
แต่งงานกับหนุ่มเมืองกรุงแล้วจะได้ถือโอกาสย้าย
ทะเบียนมาอยูใ่ นเมืองซะเลยสินะ”

“ไหนๆ เธอก็ไม่ได้รกั หมิงหยางลูกชายฉันอยูแ่ ล้ว ฉันว่า

พวกเธอเลิกกันตอนนีซะดีกว่า นีฉันไม่ได้บงั คับเธอ

2
นะ...”

คําพูดตําหนิติเตียนต่างๆ นานาของหญิงวัยกลางคน
นางนันดังวนเวียนอยูใ่ นโสตประสาทของซีเหมินจิ
นเหลียน เธออดไม่ได้ทีจะยกมุมปากขึนนิดๆ อยากจะ
หัวเราะออกมา แต่นาตาเจ้
ํ ากรรมกลับไหลออกมาอย่าง
ไม่มีปีมีขลุย่ เสียอย่างนัน

ใช่แล้ว เธอมันเป็ นคนบ้านนอก อาศัยความพากเพียร

บากบันจนสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ จากนัน เธอก็
พยายามด้วยตัวเองจนได้งานทีเงินเดือนไม่เลวนักใน
เซียงไฮ้ สถานทีทีได้ชือว่าเป็ นนครทีไม่เคยหลับใหล
สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เธอได้รูจ้ กั และคบหากับหวังหมิ
งหยางทีเป็ นรุน่ พีของเธอหนึงปี ในภาควิชาการเงิน
3
ซีเหมินจินเหลียนเกิดทีหมูบ่ า้ นชนบทในต่างจังหวัด เธอ
จึงเป็ นคนหัวโบราณตามแบบฉบับสาวตะวันออก เมือ
คบหากับหวังหมิงหยางแบบคูร่ กั แล้ว เธอก็ตงใจว่
ั าจะรัก
และอยูก่ บั ผูช้ ายคนนีไปตลอดชีวิต หลังจากทีคบหากัน
ได้หนึงปี สิงทีเธอได้กลับมานันกลับกลายเป็ นว่าทีพ่อ
และแม่สามีทีตังท่ารังเกียจเดียดฉันท์เธอต่างๆ นานา

เธอพยายามสุดความสามารถทีจะทําทุกอย่างให้ดีทีสุด
แล้ว แต่...ทําไมพวกเขาถึงยังไม่พอใจกันอีก เธอถึงขัน
ยอมลาออกจากงานเพียงเพราะสวีจวินหลันว่าทีแม่สามี
นันไม่ชอบงานทีเธอทํา จนเธอต้องไปทํางานทอผ้าในโรง
งานเล็กๆ แทน

4
วันนีเป็ นวันคล้ายวันเกิดของว่าทีแม่สามีของเธอ และ
เธอได้รูซ้ งถึ
ึ งนําใจของครอบครัวและบรรดาญาติๆ ของ
หวังหมิงหยางในวันนีเอง ไม่รูว้ า่ ใครกันแน่ทีไม่มี
มารยาทและไม่ให้เกียรติคนอืน การทีทําให้เธอต้องอับ
อายขายหน้าแบบนีนีมันเรียกว่าเป็ นการให้เกียรติคนอืน
อย่างนันหรือ สรุปแล้ว มันก็มีอยูแ่ ค่เรืองเดียว ก็คือเรือง
ทีเธอเป็ นคนบ้านนอกและจนไม่ใช่หรือไง ทีทําให้วา่ ทีแม่
สามีรงั เกียจเธอขนาดนี

ซีเหมินจินเหลียนรูเ้ หตุผลดี ถ้าครอบครัวเธออยูใ่ น

เซียงไฮ้ พ่อเป็ นประธานบริษัท มีทรัพย์สมบัติเป็ นสิบๆ
ล้าน แค่เธอผายลม ผูห้ ญิงใจร้ายคนนันก็คงบอกว่ามัน
หอมแน่ๆ

5
ตําหนิวา่ เธอไม่สวยอย่างนันเหรอ ซีเหมินจินเหลียน
อยากจะหัวเราะเสียเหลือเกิน ตังแต่เด็ก เธอก็ได้รบั การ
ยอมรับจากคนในหมูบ่ า้ นว่าเป็ นเด็กสาวทีหน้าตา
สะสวย ผิวขาวเปล่งปลัง ตาโตจมูกโด่ง ความสูงหนึง
ร้อยหกสิบสามเซนติเมตรทีสูงกําลังดี เธอสวยตามแบบ
ฉบับความงามอย่างชาวตะวันออก แถมยังมีผมหยักศก
เป็ นลอนยาวสลวย เวลายิมก็ยิงมีเสน่ห ์ ไม่จาํ เป็ นต้อง
ประดิษฐ์ประดอยใดๆ เพราะมันเป็ นความงามตาม
ธรรมชาติ ต่อให้ไม่ได้แต่งหน้า ความงามของเธอก็
สามารถทําให้ผหู้ ญิงด้วยกันยังต้องอาย

พอพูดถึงเรืองทีผูช้ ายเป็ นช้างเท้าหน้า ผูห้ ญิงเป็ นช้าง

เท้าหลังแล้ว ซีเหมินจินเหลียนก็อดไม่ได้ทีจะลูบขวด
เซรามิกสีขาวอันเล็กจิวทีห้อยอยูบ่ นข้อมือตัวเอง มันเล็ก

6
มาก ขนาดเพียงเท่าถัวลิสงครึงเมล็ด บนตัวขวดเซรามิก
สีขาวมีเพียงดอกบัวสีทองแรกแย้มทีกินพืนทีไปครึงขวด
ประดับอยู่ นีเป็ นสร้อยข้อมือทีเธอสวมติดตัวมาตลอด
ตังแต่เกิด และยังเป็ นทีมาของชือเธออีกด้วย

นามสกุลของเธอนันคือซีเหมิน ซึงเป็ นนามสกุลเก่าแก่

และเต็มไปด้วยเรืองราวเล่าขานต่างๆ ทีโด่งดังทีสุดนัน
เห็นจะเป็ นเรืองเล่าเกียวกับซีเหมินชิงคนสารเลวบ้ากาม
ทีโกงสมบัติคนอืน

แต่ซีเหมินจินเหลียนสาบานได้วา่ ครอบครัวของเธอกับซี
เหมินชิงคนนันไม่มีสว่ นเกียวข้องกันแม้แต่นอ้ ย ส่วนชือ
ของเธอนันย่าของเธอก็เป็ นคนตังให้ ย่าบอกว่าขวดใบนี
เป็ นขวดทีย่าได้จากแม่ของย่าตอนแต่งงาน ว่ากันว่าเป็ น
7
เครืองรางปั ดเป่ าสิงชัวร้ายได้

“จินเหลียนเอ๋ย...ทองคําเป็ นสิงสูงค่า ผูห้ ญิงทีดีคือ

ผูห้ ญิงทีเข้มแข็งพึงพาตนเองได้” คําพูดของย่ายังคงดัง
เลือนรางอยูใ่ นโสตประสาท แต่ตอนนีเธอกลับถูกว่าทีแม่
สามีไล่ออกจากบ้าน

หลังจากเช็ดนําตาอุน่ ร้อนบนใบหน้าทิงแล้ว ซีเหมินจิ

นเหลียนก็ยมให้
ิ กบั ตัวเอง ใช่แล้ว เป็ นผูห้ ญิงต้องเข้ม
แข็ง ไม่มีหวังหมิงหยางสักคน เธอจะหาผูช้ ายมาแต่ง
งานด้วยไม่ได้เลยเชียวหรือ

เลิกก็เลิกสิ แตงทีฝื นเด็ดจากต้นย่อมไม่หวาน นีเป็ น

8
สุภาษิ ตทีชาวไร่ชาวนารูจ้ กั ดี เพียงแต่เธอยังรูส้ กึ เจ็บใจ
อยู่

และสิงทีทําให้เธอเจ็บใจยิงกว่านันก็คือการทีเธอออก
จากบ้านตระกูลหวังตังแต่ตีสอง แต่จนถึงตอนนีก็ลว่ ง
เวลามาชัวโมงกว่าๆ แล้ว ผูช้ ายใจจืดใจดําคนนันกลับไม่
โทรหาเธอเลยแม้แต่สายเดียว

หลังจากทีคอยดูโทรศัพท์มือถือจนนับครังไม่ถว้ นและรอ
คอยมาชัวโมงกว่าๆ คราวนีซีเหมินจินเหลียนก็รูส้ กึ สิน
หวังแล้วจริงๆ ผูช้ ายคนนีเป็ นคนไม่มีหวั ใจจริงๆ ดึกดืน
ขนาดนีแล้ว เธอต้องอยูข่ า้ งนอกเพียงลําพัง เขาไม่แม้แต่
จะถามไถ่เธอสักคําเลยหรือ คบกันมานานขนาดนี ไม่มี
แม้กระทังถ้อยคําถามไถ่แสดงความห่วงใยเลยหรืออย่าง
9
ไร ต่อให้ไม่ใช่คนรักแต่เป็ นแค่เพือนธรรมดาก็คงไม่เย็น
ชาและแล้งนําใจกันขนาดนีมัง

ถึงจะได้ชือว่านครเซียงไฮ้เมืองทีไม่เคยหลับใหล แต่เวลา
ตีสามแบบนีก็แทบจะร้างผูค้ นเหมือนกัน มีบางครังทีรถ
ยนต์ทีเปิ ดไฟหน้าสว่างจ้านันจะขับผ่านซีเหมินจิ
นเหลียนไปด้วยความเร็วสูง คนขับไม่แม้แต่จะชะลอ
ความเร็วลงเลยสักนิด ทําให้ซีเหมินจินเหลียนรูซ้ งถึ
ึ ง
นําใจของคนอีกครัง

ซีเหมินจินเหลียนทิงตัวลงนังข้างๆ เสาไฟส่องทาง แสง

ไฟสีเหลืองนวลส่องไปยังทิศทางไกลออกไป แต่บริเวณ
ใกล้ๆ นันกลับมืดสนิท เซียงไฮ้ มหานครอันกว้างใหญ่
นครปารีสแห่งตะวันออก ตอนนีเธอจะทํายังไงกับชีวิตดี
10
ตอนออกมานันเธอก็ไม่คิดทีจะหวนกลับไปอีก ดังนันเธอ
จึงหยิบบัตรประจําตัวประชาชน บัตรเอทีเอ็ม โทรศัพท์
มือถือและของใช้สว่ นตัวอืนๆ ออกมาด้วย นอกจากนีก็มี
เพียงเสือผ้าสําหรับผลัดเปลียนอีกสองชุดเท่านัน จะว่า
ไปแล้วก็ช่างน่าสงสาร ตังแต่เธอคบกับผูช้ ายคนนันจน
ถึงตอนนี เธอก็ไม่เคยซือเสือผ้าดีๆ เลยแม้แต่ชดุ เดียว
เหตุผลน่ะเหรอ......

ประหยัดกินประหยัดใช้ อนาคตเราจะได้มีเงินซือบ้าน
ไง...

อนาคต...ระหว่างทังสองคนไม่มีอนาคตนันอีกต่อไป

11
แล้ว!

ซีเหมินจินเหลียนต้องโมโหตัวเองอีกครังเมือนึกขึนได้วา่
เมือสามเดือนก่อนนันอดีตว่าทีแม่สามีสวีจวินหลันอ้าง
เหตุผลร้อยแปดเพือให้เธอโอนเงินสามหมืนหยวนเข้า
บัญชีของหวังหมิงหยาง จนถึงตอนนี ในบัญชีของเธอ
เหลือเงินอยูแ่ ค่เจ็ดแปดร้อยหยวนเท่านัน

สําหรับนครเซียงไฮ้ทีทุกตารางนิวเป็ นเงินเป็ นทองไป

หมดนัน แน่นอนว่าเงินคือสิงทีขาดไม่ได้ทีสุด

“ฉันจะทํายังไงดี” ซีเหมินจินหลียนบ่นงึมงัมกับตัวเอง
เลิกกันนันเรืองเล็ก แต่ไม่มีเงินนีสิเรืองใหญ่ แถมเธอยัง

12
ลาออกจากงานแล้วด้วย......

ข้างหน้านันมีแสงไฟสว่างวาบแสบตาพุง่ ตรงมาทีเธอ
ด้วยความเร็วสูง ซีเหมินจินเหลียนยกแขนขึนโดย
อัตโนมัติเพือบังแสงไฟทีแสบตานัน แต่ทนั ใดนันตัวเธอ
กลับลอยละลิวขึนจากพืน...ตัวของเธอเบาหวิว เหมือน
กําลังล่องลอยอยูบ่ นปุยเมฆ...ล่องลอยไป...ลอยไป...

เสียววินาทีก่อนทีสติของเธอจะหลุดลอยออกไปนัน เธอ
คิดว่านีเธอต้องมาตายแบบนีจริงๆ เหรอ ซีเหมินจิ
นเหลียนคิดแล้วก็เจ็บใจ

13
หลินเสวียนหลานหลับตาแน่นแล้วค่อยๆ ลืมตาขึน...โอ้
พระเจ้า! เขาแค่เผลอใจลอยไปแป๊ บเดียว ทําไมถึงกลาย
เป็ นเรืองผิดพลาดอย่างไม่น่าให้อภัยแบบนีได้ เขาขับรถ
ชนคนเข้าอย่างจัง แล้วดูเหมือนจะชนเด็กสาวซะด้วยสิ

ว่าแต่ เมือกีเขาเห็นอะไรกันแน่นะ เสียววินาทีทีรถชนนัน

เขาก็เห็นดอกบัวสีทองทีกําลังเบ่งบาน สาดแสง
ทองอร่ามไปทัวอยูก่ ลางอากาศ จนละสายตาไม่ได้

“สงสัยจะดืมเยอะเกินไปจนตาลายแน่ๆ!” หลินเสวียน
หลานถอนหายใจออกมาแล้วเปิ ดประตูลงจากรถ ถึงแม้
จะคํามืดดึกดืนและไม่มีประจักษ์พยาน อีกทังแถวนีน่า
จะไม่มีกล้องวงจรปิ ดซะด้วย แต่เขาก็ไม่ใช่คนหนีความ
14
รับผิดชอบซะด้วยสิ

อาศัยแสงเหลืองนวลจากไฟส่องทาง หลินเสวียนหลาน
ก็มองเห็นเด็กสาวอายุราวๆ ยีสิบสาม ยีสิบสีปี ทีตัวบิด
งอนอนล้มอยูท่ ีพืนได้อย่างชัดเจน

“ตายแล้ว ตายแน่ๆ ไม่รูเ้ ธอจะเป็ นตายร้ายดียงั ไงบ้าง”

หลินเสวียนหลานคิดพลางก้าวเดินไปทีร่างของซีเหมินจิ
นเหลียนอย่างรวดเร็ว เขายืนมือไปประคองตัวเธอ แต่น่า
แปลก ถูกรถชนจนสลบขนาดนี แต่ตวั เธอกลับไม่มีรอย
เลือดเลยเหรอ เขาสะบัดหัวตัวเองแรงๆ แล้วมองไป
รอบๆ ก็ไม่เห็นรอยเลือดหรือแขนขาขาดตรงไหน

15
หลินเสวียนหลานแอบดีใจอยูเ่ งียบๆ เขาประคองซีเหมิ
นจินเหลียนขึนมา แล้วยืนมือไปอังจมูกเธอ ยังมี...ยังมี
ลมหายใจอยู่ ดีแล้วทียังไม่ตาย เขาคิดในใจพลางสํารวจ
ซีเหมินจินเหลียนตังแต่หวั จรดเท้า แต่ก็ไม่เห็นร่องรอย
บาดเจ็บใดๆ

ไม่มีเลือดตกยางออก สมองไม่ไหล แขนขาก็ไม่ได้หกั

ตับไตไส้พงุ ก็ไม่ทะลักอย่างทีจินตนาการเอาไว้ หลิน
เสวียนหลานถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ดว้ ยความ
โล่งอก ไม่ตายและไม่พิการ ทีเหลือก็ไม่ยงุ่ ยากแล้ว

“คุณ...คุณ...” หลินเสวียนหลานเขย่าตัวซีเหมินจิ
นเหลียนทีสลบเหมือดอย่างไม่ปรานี หวังว่าจะช่วยเรียก
เธอให้ฟืนขึนมาได้
16
ทว่า ร่างของซีเหมินจินเหลียนนันกลับแน่นิงไม่ไหวติง
หลินเสวียนหลานอุทานออกมาเบาๆ “บ้าฉิบ หรือว่าจะ
ชําใน” พอคิดได้แบบนี เขาก็อดไม่ได้ทีจะยืนมือไปสัมผัส
ตรงหน้าอกของเธอ ดูเหมือนตรงหน้าอกก็ไม่มีอะไรผิด
ปกตินีนา แต่มือของเขาทีสัมผัสกับความนุ่มนิมของหน้า
อกเธอนัน ทําให้คนทีเพิงดืมมารูส้ กึ ใจสันไหวนิดๆ รูส้ กึ
ราวกับถูกไฟช็อต แปลบปลาบชอบกล

“ดูไม่ออกเลยนะเนียว่าหน้าอกของเธอคนนีจะไม่เล็ก
อย่างทีเห็น!” หลินเสวียนหลานอดไม่ได้ทีจะจินตนาการ
ถึงขนาดหน้าอกของเธอ

“ไอ้บา้ เอ๊ย! แกมันน่าตายจริงๆ” หลินเสวียนหลานแอบ

17
ด่าตัวเองในใจ นีเขาคิดไปไกลถึงไหนแล้วเนีย อดไม่ได้
จนต้องยืนมือมาตบหน้าตัวเองเบาๆ เพือเรียกสติ เมา
แล้วขับจนชนเธอสลบไม่พอ นียังจะฉวยโอกาสแต๊ะอัง
เธออีกเหรอ นีมันจะเลวเกินไปแล้วนะ! เขายอมรับว่าตัว
เองไม่ใช่คนเลวทราม ถึงจะ,uเหลวไหลไปบ้าง แต่เขาจะ
ไม่ทาํ เรืองตําช้าเด็ดขาด

“คุณ...คุณ...” เขาสํารวจดูอย่างละเอียดแล้ว ดูเหมือน

เธอจะไม่ได้บาดเจ็บอะไร แต่นอนสลบไม่ฟืนแบบนีคงไม่
ใช่เรืองดีแน่! หลินเสวียนหลานคิดๆ แล้วก็อดไม่ได้ทีจะ
ก้มหน้าลงสํารวจหญิงสาวทีอยูใ่ นอ้อมอกของเขาให้
ละเอียดโดยอาศัยแสงสลัวๆ ทีมีอยู่ เด็กสาวคนนีจัดว่า
สวยทีเดียว ใบหน้ากลมน่ารัก จมูกโด่ง ปากแดงสี
กุหลาบเป็ นกระจับกําลังดี ขนตางอนยาวเป็ นธรรมชาติ

18
รับรองได้วา่ ไม่ได้ทาํ มาแน่นอน ประหนึงพัดคูท่ ีถูกคลี
ออกเป็ นแพ

ทว่า ดวงตาทีปิ ดสนิทของหญิงสาวกลับมีหยาดนําใสๆ

ไหลรินออกมา

ไม่รูว้ า่ เพราะอะไร หลินเสวียนหลานมองดูหยาดนําตา

ของหญิงสาวทีนอนสลบไสลแล้วถึงรูส้ กึ เจ็บแปลบอย่าง
ไม่มีเหตุผล

“คงทิงผูห้ ญิงให้นอนอยูข่ า้ งถนนแบบนีไม่ได้แน่ๆ” หลิน

เสวียนหลานถอนหายใจออกมา แล้วออกแรงอุม้ ซีเหมิ
นจินเหลียนไปยังรถของตัวเอง ในใจคิดไปว่าบางทีเธอ

19
อาจจะแค่ตกใจจนเป็ นลมไป ผูห้ ญิงตกใจง่ายอยูแ่ ล้วนี
นา

แต่วา่ เสียววินาทีทีสายตาของเขาปะทะเข้ากับรถของตัว
เอง หลินเสวียนหลานก็แทบจะไม่เชือสายตาตัวเอง...
กระจกไฟหน้ารถแตกละเอียด กระจังหน้ารถแตกหัก
ยับเยิน ฝากระโปรงรถถูกชนจนบิดเบียว

รูปการณ์แบบนี อธิบายได้เพียงอย่างเดียว...เมือครู ่ รถ
ของเขาชนเข้ากับของหนักอย่างแน่นอน

20
ตอนที 2 พลังพิเศษ

21
หลินเสวียนหลานอดไม่ได้ทีจะก้มมองดูหญิงสาวทีอยูใ่ น
อ้อมอกตนเองอีกครัง รถยนต์โดนชนเสียหายยับเยินซะ
ขนาดนัน แต่ทาํ ไมเธอถึงไม่เป็ นอะไรเลย เพียงแค่ตกใจ
จนเป็ นลมเนียนะ

ว่ากันตามหลักเหตุและผลแล้ว สภาพรถยนต์เสียหาย
ยับเยินขนาดนัน หญิงสาวคนนีต้องถูกชนจนหัวร้างข้าง
แตก หรือหนักหน่อยก็คงตายคาทีไปแล้ว

แต่นี ดูผหู้ ญิงสาวตรงหน้าเขานีสิ ถึงแม้เขาจะไม่มีความ

รูท้ างการแพทย์ แต่ดกู ็รูว้ า่ เธอแค่ตกใจจนเป็ นลมไปเท่า
นัน ไม่ได้รบั บาดเจ็บเลยด้วยซํา

22
“นีเราดืมมากไปจนสมองเลอะเลือนเลยเหรอเนีย” หลิน
เสวียนหลานสะบัดหัวแรงๆ แล้วเปิ ดประตูรถ ขณะทีชาย
หนุ่มกําลังวางตัวหญิงสาวลงบนเบาะหลังอย่างระมัด
ระวังนัน สายตาก็เหลือบไปเห็นรอยสักรูปดอกบัวสีทอง
แรกแย้มบนหลังมือขวาของเธอโดยบังเอิญ สมัยนีการ
สักไม่ใช่เรืองแปลกอะไร ยิงไม่ใช่เครืองหมายแสดง
ความเป็ นพวกแก๊งมาเฟี ยอะไรทังนัน ผูห้ ญิงสมัยใหม่
บางคนชืนชอบรอยสักเสียด้วยซํา อย่างพวกลายผีเสือ
แมลงปอ ดอกโบตัน ดอกกุหลาบ ล้วนเป็ นทีชืนชอบของ
สาวๆ ทังนัน

ดอกบัวทอง ทันใดนัน หลินเสวียนหลานก็หวนนึกถึง

เสียววินาทีทีเกิดเหตุการณ์รถชนเมือครู ่ ดอกบัวสีทองที

23
เบ่งบานอยูก่ ลางอากาศ สาดแสงสีทองอร่าม วาววับจับ
ตาจนเขาแทบลืมตาไม่ขนึ

“ยามเมือดอกบัวทองเบ่งบาน” ทันใดนันหลินเสวียน
หลานก็รูส้ กึ เหมือนถูกสายฟ้าฟาดเปรียงลง
กลางกระหม่อม เขาได้แต่ตะลึงอ้าปากตาค้าง ยืนนิงไม่
ไหวติงอยูต่ รงนัน......

ถึงเขาจะดืมหนักไปหน่อย สติเลอะเลือนไปบ้าง แต่เขา

ยังจําได้ชดั เจน เมือสามปี ก่อนนันเขาไปเทียวหางโจวกับ
น้องสาว ตอนไปทีวัดหลิงอิน น้องสาวก็ได้คะยันคะยอ
ให้เขาไปเสียงเซียมซีเรืองเนือคูด่ ว้ ยกัน จากนันก็เสียเงิน
นิดหน่อยขอให้พระในวัดแปลใบเซียมซีให้ฟัง

24
เขาจําได้ดีวา่ พระทีแปลใบเซียมซีให้นอ้ งสาวหน้าตาท่า
ทางเจ้าชูแ้ ค่ไหน อีกทังการพูดการจายังดูน่าเลือมใสเสีย
จนน้องสาวของเขาศรัทธา ทังทีความจริงแล้วไม่เห็นจะ
มีอะไรเลย อันทีจริงตัวเขาเองก็ไม่เห็นอยากรูค้ วาม
หมายของใบเซียมซีทีเสียงมาได้ดว้ ยซํา ชายหนุ่ม
ศตวรรษทียีสิบเอ็ดอย่างเขาหรือจะเชือรูปหล่อปูนปั น
พวกนัน ไม่ถามคนเป็ นแต่กลับไปพึงพาผีสางเทวดาเนีย
นะ จะตลกเกินไปแล้ว

แต่นอ้ งสาวของเขานีสิทีเชือเป็ นบ้าเป็ นหลัง แถมยัง

บังคับให้เขาขอร้องพระรูปนันให้ช่วยแปลใบเซียมซีให้ฟัง
อีก

25
ไม่น่าเชือว่าหลังจากพระรูปนันเห็นใบเซียมซีของเขา
แล้วก็กลับหน้านิวคิวขมวด จากนันก็ขอดูลายมือของเขา
หลินเสวียนหลานอดระแวงไม่ได้วา่ พระรูปนีเป็ นพวกเสือ
ไบโรคจิตหรือเปล่า แทะโลมน้องสาวของเขาไม่พอ นียัง
จะลามมาแทะโลมเขาด้วยเหรอ

แต่ผิดคาด หลังจากทีพระรูปนันดูลายมือของเขาเสร็จ
แล้วกลับไร้วาจาน่าเลือมใสใดๆ มีเพียงประโยคสันๆ ว่า
“ยามเมือดอกบัวทองเบ่งบาน!”

“หรือนีจะเป็ นพรหมลิขิตอย่างทีเขาว่ากัน” หลินเสวียน

หลานส่ายหัวอย่างแรง ตอนนันเขาแค่ยมๆ
ิ ไม่ได้ใส่ใจใน
คําทํานายเท่าไหร่ ดอกบัวทองเบ่งบาน มันจะเป็ นไปได้
ยังไงกัน ส่วนเรืองเนือคูน่ นั เขายิงมันใจในตัวเองเข้าไป
26
ใหญ่ หลินเสวียนหลาน ชายหนุ่มหล่อ รวย อายุนอ้ ย
อย่างเขา อยากได้ผหู้ ญิงแบบไหน มีหรือทีจะไม่ได้

เพียงแต่เขายังใช้ชีวิตไม่พอ และยังไม่อยากปิ ดโอกาส

ตัวเองเพียงเพราะคนเพียงคนเดียว

หลินเสวียนหลานถอนหายใจออกมา ในใจยังคงไม่เชือ
เรืองงมงายพวกนีอยูด่ ี หลังจากผ่านเรืองราวชวนสับสน
เมือกีนีแล้ว มันทําให้เขาสร่างเมาไปมากโขเลยทีเดียว
จากนันเขาก็เดินสํารวจดูรอบๆ ตัวรถ เผือว่ารถอาจจะ
ชนเข้ากับเสาไฟฟ้า ไม่ก็ชนเข้ากับเสาไฟส่องทาง หรือ
อาจจจะชนเข้ากับราวกันถนนก็ได้

27
จนแล้วจนรอด หลินเสวียนหลานก็ยงั รูส้ กึ จับต้นชน
ปลายไม่ถกู มันแปลกไปหมด ดูเสาไฟส่องทางนีสิ มันก็
ยังอยูด่ ีๆ ของมัน สีก็ไม่ถลอกเลยสักนิด แต่บนพืนนัน
กลับมีกระเป๋ าสตรีใบเล็กตกอยู่ น่าจะเป็ นของหญิงสาว
คนนันแน่นอน

หลินเสวียนหลานส่ายหัวแล้วเดินไปเก็บกระเป๋ าใบนัน
ขึนมา เขาเปิ ดและค้นกระเป๋ าทันทีอย่างไม่นกึ เกรงใจ
เจ้าของ พอค้นแล้วก็ไม่เห็นจะมีอะไรในนัน กระนันสิงที
ควรมีก็มีอยูค่ รบ ไม่วา่ จะเป็ นโทรศัพท์มือถือ กุญแจ ใน
กระเป๋ าเงินมีบตั รประจําตัวประชาชน บัตรเอทีเอ็ม และ
เงินสดจํานวนสองร้อยกว่าหยวน......

หลินเสวียนหลานอาศัยแสงไฟจากไฟส่องทาง จ้องเขม็ง
28
ทีชือบนบัตรประจําตัวประชาชน เขาตกอยูใ่ นภวังค์อีก
ครัง...ซีเหมินจินเหลียน[1]!

“นามสกุลซีเหมินนียังพอเข้าใจได้ แต่นียังชือจินเหลียน
ด้วย” หลินเสวียนหลานส่ายหัวน้อยๆ ใครเป็ นคนตังชือ
ให้เนีย อย่าบอกนะว่าเป็ นแฟนพันธุแ์ ท้นิยายเรือง “จิ
นผิงเหมย”[2]

“ช่างเถอะ พาแม่ดอกบัวทองคําดอกนีกลับไปก่อนแล้ว
ค่อยว่ากัน!” หลินเสวียนหลานส่ายหัว จะพากลับบ้านก็
ไม่ได้ ถ้าลูเ่ ฟยอวีรูว้ า่ ตัวเองพาผูห้ ญิงกลับไปด้วยได้
อาละวาดบ้านแตกแน่ๆ อีกอย่างคงผ่านด่านพ่อแม่ไม่ได้
ง่ายๆ แน่......

29
ยังดีนะทีเจ้าเพือนตัวดีฉินต้าโถวรีบไปอเมริกา อีกสอง
เดือนถึงจะกลับ เจ้าเพือนตัวดีเลยฝากฝังให้ช่วยดูแล
บ้านให้ ตอนนีคงได้ฤกษ์ใช้งานซะแล้ว

หลินเสวียนหลานโยนกระเป๋ าของซีเหมินจินเหลียนเข้า
ไปในรถ ส่วนตัวเองก็ประจําทีนังคนขับ สตาร์ทรถ กลับ
รถบนถนนโล่งกว้างแล้วบึงรถออกไปอย่างรวดเร็ว

ซีเหมินจินเหลียนไม่รูต้ วั เลยสักนิดว่านับจากนีไปเส้น
ทางชีวิตของเธอได้เปลียนแปลงจากครรลองเดิม ก้าว
เข้าสูเ่ ส้นทางทีแตกต่างอย่างสินเชิง และเป็ นเส้นทางที
เธอไม่มีวนั คาดคิดมาก่อน

30
ซีเหมินจินเหลียนถูกปลุกให้ตืนจากเสียงเรียกเข้าของ
โทรศัพท์มือถือ เธอเอือมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือตาม
สัญชาตญาณ ชัวขณะทีเธอหยิบโทรศัพท์มือถือมาไว้ใน
มือนันกลับมีภาพแปลกประหลาดแทรกเข้ามาในสมอง
ของเธอ

แน่นอนว่าเธอไม่ได้สนใจภาพประหลาดนัน ขณะทีเธอ
พยายามลืมตาอย่างสะลึมสะลือเพือกดรับสาย สาย
เรียกเข้าก็ตดั ไปเสียเฉยๆ

31
“ใครโทรมากวนแต่เช้าเนีย” ซีเหมินจินเหลียนบ่นงึมงํา
กับตัวเองแล้วโยนโทรศัพท์มือถือทิง กําลังจะล้มตัวลง
นอนอีกรอบ ทันใดนันเธอก็รูส้ กึ ว่าต้องมีบางอย่างผิด
ปกติแน่นอน

ซีเหมินจินเหลียนกระเด้งตัวลุกขึนจากเตียงอย่างเร็ว
แล้วมองไปรอบๆ...ก็แค่หอ้ งนอนทีไม่รูจ้ กั เดือน
พฤษภาคมเพิงจะผ่านพ้นไป อากาศเริมร้อนอบอ้าวแล้ว
แต่อากาศช่วงเช้าถือว่ายังเย็นสบายอยู่ แสงอาทิตย์
สว่างจ้าลอดผ่านม่านหน้าต่างสีฟา้ อ่อน สาดแสงเข้ามา
ในห้อง บนเตียงปูดว้ ยผ้าปูเตียงสีเดียวกับม่านหน้าต่าง
และเธอในตอนนีก็กาํ ลังนังอึงอยูบ่ นเตียง

“นีมันทีไหนกัน” สิงแรกทีซีเหมินจินเหลียนนึกขึนได้คือ...
32
ทีนีคือทีไหน แล้วเธอมาอยูท่ ีนีได้ยงั ไง ทันใดนัน
เหตุการณ์ทงหมดที
ั เกิดขึนเมือคืนนีก็ประเดประดังเข้า
มาในหัวเธอ...

เธอถูกว่าทีแม่สามีไล่ออกจากบ้าน ส่วนแฟนทีคบหากัน
มานานสามปี จนถึงขันคุยเรืองแต่งงานกันแล้วคนนัน
กลับไม่ปริปากช่วยเธอแม้แต่คาํ เดียว ระหว่างทีเธอออก
มาจากบ้านตระกูลหวังร่วมสองชัวโมงนัน เขาก็ไม่เคย
โทรศัพท์หาเธอเลยแม้แต่ครังเดียว ไม่มีแม้แต่ขอ้ ความ
จากเขา...มันทําให้เธอสินหวังแล้วจริงๆ

จากนันเธอก็จาํ ได้วา่ ตัวเองนังอยูใ่ ต้เสาไฟส่องทางตรง

ริมถนน แล้วหลังจากนันก็มีรถคันหนึงขับมาด้วยความ
เร็วอย่างบ้าคลัง แล้วพุง่ เข้าชนเธอซะเต็มแรง
33
ในความมืดสลัวนัน เธอถูกรถชนกระเด็นจนตัวลอยละ
ลิว เจ็บเหลือเกิน!

ใช่แล้ว ความทรงจําสุดท้ายของเมือวาน ก็คือความเจ็บ

ปวดเกินบรรยายทีแผ่ซา่ นไปทัวร่างของเธอ

ซีเหมินจินเหลียนรีบสํารวจตัวเอง โชคดีทียังอยูค่ รบสาม

สิบสอง เธอลูบหน้าตัวเอง ดูเหมือนผิวหน้ายังเนียนนุ่ม
เหมือนเดิม น่าจะไม่มีรอยแผลเป็ นน่าเกลียด ตอนนีเธอ
เลิกกับแฟนแล้ว ถ้าหน้าตาเสียโฉมขึนมาต้องตายแน่ๆ
สมัยนีคงไม่มีผชู้ ายคนไหนยอมแต่งเมียอัปลักษณ์เข้า
บ้านเป็ นแน่

34
------

[1] จิน แปลว่าทองคํา เหลียน แปลว่าดอกบัว

[2] จินผิงเหมย เป็ นวรรณกรรมโด่งดังของจีน มีตวั ละคร

ชือซีเหมินชิง

35
ตอนที 3 เนตรหัตถา

36
ซีเหมินจินเหลียนคิดถึงชายทีขับรถชนเธอเมือวาน เขา
ไม่ได้เป็ นคนใจไม้ไส้ระกําทีชนแล้วหนีและปล่อยเธอทิง
ไว้รอความตายอยูข่ า้ งถนน ทีสําคัญเขาไม่ได้ขบั รถถอย
มาทับเธอซําจนตาย

เรืองแบบนีใช่วา่ จะไม่เคยเกิดขึน เพราะเธอเองเคยอ่าน

เจอเรืองทํานองนีในหนังสือพิมพ์มาก่อน อีกอย่าง ตอน
เกิดเรืองเมือคืนนีก็เป็ นเวลาดึกดืนค่อนคืน ถนนหนทาง
ร้างผูค้ น ไม่มีใครเห็นเหตุการณ์แน่นอน คนคนนี...นับว่า
ไม่เลวเลยทีเดียว ด้วยเหตุผลข้อนีซีเหมินจินเหลียนจึงไม่
ได้รูส้ กึ โกรธแค้นผูก้ ่อเหตุแต่อย่างใด ถึงเขาจะเป็ นคนขับ
รถชนเธอ แต่อย่างน้อยเขาก็ยงั มีนาใจพาเธอกลั
ํ บมา
ด้วยโดยไม่ได้หนีความรับผิดชอบใดๆ

37
ซีเหมินจินเหลียนมองไปรอบๆ ห้องแล้วเห็นกระเป๋ า
สะพายของตัวเองวางอยูต่ รงหัวเตียง เธอนึกถึงเสียง
โทรศัพท์เมือครูจ่ งึ รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา
จากกระเป๋ าแล้วเปิ ดดูเบอร์โทรศัพท์ทีไม่ได้รบั สาย และ
เป็ นอีกครังทีเธอรูส้ กึ ผิดหวังอย่างสินเชิง...

เดิมทีเธอคิดว่าเวลาผ่านไปตังหนึงคืนแล้ว หวังหมิ
งหยางคงจะโทรหาเธอและถามว่าเธอปลอดภัยดีไหม
ตอนนีเธออยูท่ ีไหน หรือถามเรืองอืนๆ ทีเป็ นการแสดง
ความห่วงใยเธอ แต่เบอร์โทรศัพท์ทีปรากฏบนหน้า
จอกลับเป็ นเบอร์ทีเธอไม่รูจ้ กั เลย

ในเมือมันเป็ นเบอร์โทรศัพท์ทีเธอไม่รูจ้ กั เธอจึงไม่คิดที

38
จะโทรกลับไป ทีสําคัญตอนนีเธอมีเงินเหลือติดตัวแค่
หนึงพันหยวนเท่านัน ถึงจะเป็ นการโทรกลับแค่สายเดียว
ก็ตอ้ งเสียเงิน ถ้าเป็ นไปได้เธอก็เลือกทีจะประหยัดเงินไว้
ดีกว่า

ขณะทีซีเหมินจินเหลียนกําลังจะวางโทรศัพท์ลงนัน กลับ
มีภาพสุดแปลกประหลาดปรากฏขึนในสมองให้เธอ
“เห็น” อีกครัง และครังนีมันชัดเจนยิงกว่าเดิม...

“นีมัน...” ซีเหมินจินเหลียนรีบคลายมือจากโทรศัพท์มือ
ถือ ชัวขณะทีเธอคลายมือออกจากโทรศัพท์มือถือ ภาพ
แปลกประหลาดนันก็หายวับไปทันที

39
“เป็ นไปได้อย่างไร” ซีเหมินจินเหลียนรูส้ กึ ประหลาดใจ
มาก ความรูส้ กึ ณ วินาทีนนมั
ั นช่างพิลกึ พิลนั ราวกับว่า
เธอสามารถ “เห็น” สิงต่างๆ ทีอยูใ่ นโทรศัพท์มือถือ
เครืองนันได้ ใช่แล้ว เธอเห็น! เธอกล้ายืนยันได้เลยว่า
ความรูส้ กึ นันมันเป็ นความจริง ซึงมันไม่เหมือนกับเวลา
ทีมองเห็นสิงต่างๆ ผ่านตาเนือตามปกติ แต่เธอมันใจว่า
เธอเห็นแน่ๆ...

แผงวงจรในโทรศัพท์มือถือ อุปกรณ์ตา่ งๆ บนแผงวงจร

ไม่สิ ไม่เพียงแค่นี เธอยังเห็นลักษณะพลาสติกของ
เคสโทรศัพท์มือถือ ลักษณะของอุปกรณ์ตา่ งๆ บนแผง
วงจร สีสนั และส่วนอืนๆ ทีประกอบอยูภ่ ายในโทรศัพท์
มือถือ รายละเอียดทังหมดนีปรากฎขึนในสมองของเธอ
อย่างแจ่มชัด

40
“เป็ นไปได้อย่างไรกัน” ซีเหมินจินเหลียนพึมพํากับตัวเอง
เธอจ้องมองฝ่ ามือของตัวเองด้วยความสงสัย และ
รูปดอกบัวสีทองแรกแย้มบนหลังมือขาวก็ปรากฏแก่สาย
ตา

“เอ๊ะ” ซีเหมินจินเหลียนรูด้ ีวา่ นันไม่ใช่รอยสักแน่ๆ เธอไม่

นิยมการสักและไม่เคยสักเลยสักครัง แต่วา่ ทําไมถึงมี
รอยสักรูปดอกบัวสีทองแรกแย้มอยูบ่ นหลังมือขวาของ
เธอได้ละ่ เธอครุน่ คิดด้วยความสงสัย ขณะเดียวกันนัน
สายตาก็เหลือบมองไปยังข้อมือของตัวเองโดย
สัญชาตญาณ สร้อยข้อมือทีถักจากด้ายแดงทีผูกอยูก่ บั
ขวดเซรามิกสีขาวมีดอกบัวสีทองแรกแย้มประดับบน
ขวดหายไปแล้ว

41
สร้อยข้อมือทีเธอสวมติดตัวตังแต่เด็กจนโตหายไป
แล้วอย่างนันหรือ ซีเหมินจินเหลียนคิดพลางใช้นิวมือลูบ
รูปดอกบัวสีทองทีคล้ายรอยสักบนหลังมือตัวเอง

ดอกบัวดอกนี...น่าจะเป็ นรูปดอกบัวทีวาดไว้บนขวด
เซรามิกสีขาวสินะ

ซีเหมินจินเหลียนเกือบจะมันใจเต็มร้อย เพราะเธอใส่
สร้อยข้อมือนีมาตังยีสิบกว่าปี เธอจํามันได้ดีทีสุด เพียง
แต่เจ้าดอกบัวสีทองดอกนีกลายเป็ นรอยสักบนหลังมือ
เธอได้อย่างไรกัน แล้วขวดเซรามิกสีขาวเล็กจิวนันหาย
ไปไหน หรือว่า...มันจะผสานเข้ากับร่างกายของเธอแล้ว

42
ซีเหมินจินเหลียนต้องสะบัดศีรษะแรงๆ เพือสลัดความ
คิดพิสดารนีออกจากหัว ถึงกระนันความรูส้ กึ ทีเธอสัมผัส
ได้ในขณะทีกําโทรศัพท์มือถือไว้ในมือนัน มันชัดเจนและ
เหมือนจริงมาก

“หรือว่าดอกบัวนีมีอะไรพิเศษอย่างนันหรือ” ซีเหมินจิ
นเหลียนคิดพลางกําโทรศัพท์มือถือไว้แน่นอีกครัง

ความรูส้ กึ นีมันช่างแปลกประหลาดทีสุด ขณะเดียวกัน

มันก็เป็ นความรูส้ กึ ทีจริงทีสุด ซีเหมินจินเหลียนรูส้ กึ ได้
ว่ามีคลืนความร้อนแผ่กระจายออกมาจากฝ่ ามือตัวเอง
และคลืนความร้อนนีก็แผ่ปกคลุมโทรศัพท์มือถือเอาไว้
จากนันรายละเอียดทุกอย่างทีอยูภ่ ายในโทรศัพท์มือถือ
43
ก็ปรากฏขึนในสองของเธอ ไม่วา่ จะเป็ นลักษณะและ
คุณภาพของพลาสติก แผงวงจร อุปกรณ์ตา่ งๆ นานา

นีเธอมีดวงตาดวงทีสามเพิมขึนตรงฝ่ ามืออย่างนันหรือ
ซีเหมินจินเหลียนหัวเราะเยาะตัวเอง หรือนีจะเป็ นพลัง
พิเศษแบบทีเล่าขานกันในตํานาน แต่พลังพิเศษแบบนี
จะไปทําอะไรได้

ซีเหมินจินเหลียนยิงคิดก็ยิงรูส้ กึ ตลก เธอคงต้องไปทีโรง

พยาบาลแล้วให้ตวั เองทํางานแทนเครืองอัลตราซาวด์
เพือดูวา่ คนท้องได้ลกู เป็ นเพศชายหรือเพศหญิงซะ
แล้วกระมัง

44
อีกอย่าง ตอนนีเธอเองก็ไม่แน่ใจว่านีถือเป็ นพลังพิเศษ
หรือเปล่า ต่อให้เป็ นพลังพิเศษจริง แล้วมันมีประโยชน์
อะไรกัน ให้ไปแสดงความสามารถในการทายสิงของที
อยูใ่ นกล่องปริศนาของคณะละครสัตว์หรือ หรือถ้าโรค
จิตกว่านัน อาศัยจังหวะทีอยูบ่ นรถเมล์แล้วใช้พลังพิเศษ
นีส่องดูไอ้นนของผู
ั ช้ ายเหรอ

ซีเหมินจินเหลียนทอดถอนใจ ถึงมันจะเป็ นพลังพิเศษ

แต่ก็คงเป็ นพลังพิเศษทีจิบจ๊อยมาก มันไม่ได้ทาํ ให้เหาะ
เหินเดินอากาศหรือมุดนําดําดินได้สกั หน่อย อีกอย่างผล
จากการทดสอบหลายๆ ครัง ทําให้เธอได้ขอ้ สรุปว่า ไม่
ว่าจะเป็ นสิงของอะไรก็ตาม จําเป็ นต้องสัมผัสสิงของ
เหล่านันด้วยฝ่ ามือของเธอและเพ่งสมาธิจงึ จะเห็นสิงที
อยูข่ า้ งใน

45
เธอใช้เวลาครึงชัวโมงไปกับการทดสอบโทรศัพท์มือถือ
และกระเป๋ าสะพายซําแล้วซําเล่าจนนับครังไม่ถว้ น นอก
จากนีเพือความมันใจ เธอยังทดสอบกับตูท้ ีอยูห่ น้าเตียง
อีกด้วย เธอวางฝ่ ามือลงบนตูแ้ ละเพ่งสมาธิ เธอสัมผัสได้
ถึงคลืนความร้อนทีแผ่กระจายออกไป จากนันสิงของ
ทุกอย่างทีอยูข่ า้ งในตูก้ ็ปรากฏขึน ในตูน้ นมี
ั เนกไทสอง
เส้น เส้นหนึงเป็ นเนกไทสีนาเงิ
ํ นลายจุดสีขาว อีกเส้น
เป็ นเนกไทสีแดงเข้ม นอกจากนี ในตูย้ งั มีเข็มกลัดติด
เนกไทเก่าๆ กระดาษหลายแผ่น สมุดหนึงเล่ม ปากกา
ลูกลืนสีดาํ หนึงด้าม และหยากไย่ทีติดอยูต่ ามซอกตู้

ตูใ้ บนีไม่ใช่ตทู้ ีทําจากไม้จริง หากแต่เป็ นตูท้ ีทําจากวัสดุ

แปรรูป สมัยนีมันเป็ นเรืองธรรมดาทีมีเครืองเรือน

46
ลักษณะนีเต็มไปหมด เพราะเครืองเรือนทีทําจากไม้จริง
นันราคาแพงมาก

ไม่รูว้ า่ นีเป็ นห้องนอนของใคร ตูก้ ็ไม่ได้ลอ็ คเอาไว้ ซีเหมิ

นจินเหลียนอยากแกะโทรศัพท์มือถือออกมาดูให้รูแ้ ล้วรู ้
รอด แต่ดเู หมือนการเปิ ดตูข้ องคนอืนน่าจะง่ายกว่า เธอ
เลยเปิ ดลินชักตูอ้ อก ทุกสิงทีอยูใ่ นตูไ้ ม่ผิดเพียนจากสิงที
เธอเห็นเลย

ซีเหมินจินเหลียนได้แต่นงนิ
ั งอึงตะลึงอยูบ่ นเตียง นีคง
เป็ นพลังพิเศษจริงๆ สินะ แต่เธอไม่ตอ้ งการให้ใครล่วงรู ้
เธอไม่อยากแสดงหรือโชว์ให้ใครดู และเธอไม่อยากให้
คนอืนมองว่าเธอเป็ นตัวประหลาด ยิงไปกว่านัน ถ้ามีคน
ทีไม่รูเ้ รืองหาว่าเธอเป็ นพวกคนทรงเจ้าแล้วเธอจะทํา
47
อย่างไร

ซีเหมินจินเหลียนได้แต่หวั เราะเยาะตัวเอง ในคืนทีเธอ

เลิกรากับคนรัก เธอถูกรถชนแต่ไม่ตาย นีเธอยังได้พลัง
พิเศษแถมมาด้วยหรือนี เธอยืนมือซ้ายออกมาลูบคลํา
รูปดอกบัวสีทองบนหลังมือขวา เธอยังจําในสิงทีย่าเคย
สอนไว้ได้อย่างแม่นยํา “จินเหลียนเอ๋ย...ทองคําเป็ นสิง
สูงค่า ผูห้ ญิงทีดีคือผูห้ ญิงทีเข้มแข็งพึงพาตนเองได้!”

“หรือว่า...วิญญาณย่าทีอยูบ่ นสวรรค์คมุ้ ครองเธอไว้ เมือ

วานเธอถึงไม่ถกู รถชนตาย!” ซีเหมินจินเหลียนมองดู
รูปดอกบัวสีทองบนหลังมือขวาอีกครัง นึกถึงย่าทีเสีย
ชีวิตและร่างไร้ลมหายใจถูกฝังไว้บนเขาทีไม่มีใครรูจ้ กั
แล้วนําตาก็ไหลอาบแก้ม ได้แต่ครําครวญในใจ “ย่าจ๋า...
48
จินเหลียนผิดไปแล้ว จินเหลียนไม่เชือฟั งทีย่าสอน ยอม
ผูช้ ายเฮงซวยคนนันทุกอย่างจนต้องตกอยูใ่ นสภาพนี
จากนีไปจินเหลียนจะกลับมาเป็ นตัวของตัวเอง เป็ น
ผูห้ ญิงทีเข้มแข็งและพึงพาตัวเองให้ได้!”

จังหวะนัน เสียงโทรศัพท์ของซีเหมินจินเหลียนดังขึนอีก
ครัง เธอได้แต่หยิบโทรศัพท์มือถือขึนมาและเห็นว่ายังคง
เป็ นเบอร์ทีไม่รูจ้ กั เบอร์เดิม เธอคิดๆ แล้วตัดสินใจกดรับ
สาย

49
ตอนที 4 พบกันครังแรก (1)

ซีเหมินจินเหลียนกดรับสายโทรศัพท์ ปลายสายนันเป็ น

50
เสียงชายหนุ่มทีเธอไม่คนุ้ หูเลยสักนิด เสียงทุม้ ตําแต่น่า
ฟั ง “คุณซีเหมิน คุณตืนหรือยัง”

ถามอะไรไม่คิด ซีเหมินจินเหลียนแอบก่นด่าอยูใ่ นใจ ยัง

ไม่ตืนงันเหรอ ถ้ายังไม่ตืนแล้วจะมารับสายโทรศัพท์เขา
ได้ยงั ไง แต่ปัญหาคือเขาเป็ นใคร แล้วรูเ้ บอร์โทรศัพท์มือ
ถือของเธอได้ยงั ไง

“ยังไม่ตืน แค่ศพพูดได้!” ซีเหมินจินเหลียนตอบกลับ

ด้วยนําเสียงไม่คอ่ ยสบอารมณ์นกั

“อ๋อ...” เสียงใครบางคนหัวเราะอยูท่ ีปลายสาย ฟั งดู

เหมือนอารมณ์ดีเป็ นพิเศษ “คุณซีเหมินตืนก็ดีแล้ว เดียว

51
ผมเข้าไปหานะครับ”

“แล้วคุณเป็ นใคร” ซีเหมินจินเหลียนไม่มีกะจิตกะใจจะ

พูดเล่นกับเขา ไม่วา่ ผูห้ ญิงคนไหนก็ตามทีเพิงอกหักมา
หมาดๆ ก็คงไร้ชีวิตชีวากันทังนัน นีถือว่าเธอยังโชคดีที
ไม่คิดสัน ถึงแม้จะเศร้าบ้าง แต่พอผ่านอุบตั ิเหตุคอขาด
บาดตายเมือวานมาได้ มันก็ทาํ ให้เธอคิดได้วา่ ชีวิตของ
คนเราไม่มีเรืองอะไรหนักหนาสาหัสเท่าความตายอีก
แล้ว ทุกคนทีใช้ชีวิตอยูบ่ นโลกใบนี สุดท้ายก็หนีไม่พน้
ความตายมิใช่หรือ

“ผมแซ่หลิน เขียนด้วยอักษรมูส่ องตัวรวมกัน มูท่ ีแปลว่า

ไม้น่ะครับ” หลินเสวียนหลานตอบยิมๆ

52
“เดียวนีเขาไม่เผาฟื นกันแล้ว” ซีเหมินจินเหลียน
ตอบกลับฉุนๆ

“นันสินะครับ ผมถึงได้มีชีวิตอยูอ่ ย่างปลอดภัยไง” หลิน

เสวียนหลานรูส้ กึ ว่าผูห้ ญิงทีชือซีเหมินจินเหลียนเป็ นคน
ตลกดี จึงถามขึนขําๆ “ลองทายดูสคิ รับว่าผมเป็ นใคร”

“ไอ้บา้ ทีขับรถชนฉันตายเมือวานยังไงล่ะ!” สมองของซี

เหมินจินเหลียนพลันแล่นเข้าใจขึนมาในทันที คนๆ นี
ต้องเป็ นไอ้บา้ ทีขับรถประมาทจนเกือบชนเธอตายคนนัน
แน่ๆ ในกระเป๋ าของเธอมีทงโทรศั
ั พท์มือถือ บัตรประจํา
ตัวประชาชน ถ้าเขาอยากรูช้ ือและเบอร์โทรศัพท์ของเธอ

53
มันก็ง่ายยิงกว่าปอกกล้วยเข้าปากเสียอีก

“ฉลาดนี!” หลินเสวียนหลานตอบพลางหัวเราะ

“คุณชนฉันบาดเจ็บแล้วคิดว่าเรืองจะจบง่ายๆ แบบนี
อย่างนันเหรอ” ซีเหมินจินเหลียนถามกลับ

เสียงบ่นอูอ้ ีเบาๆ ดังมาตามสาย เธอได้ยินไม่ถนัดนัก แต่

คิดว่าคงไม่ใช่คาํ พูดดีๆ เป็ นแน่

“นีคุณแอบด่าอะไรฉัน” ซีเหมินจินเหลียนไม่ใช่คนทีจะ
ยอมให้ใครมาเอาเปรียบได้ง่ายๆ หรอกนะ

54
“เปล่านี คุณจินเหลียนคนสวย เอาอย่างนีแล้วกัน เมือ
วานนีผมไม่ได้ขบั รถชนถูกตัวคุณเลยนะ คุณแค่ตกใจ
มากไปหน่อย ผมขอเลียงข้าวและพาคุณไปชอปปิ งเพือ
เป็ นการชดเชยล่ะกัน คุณคิดว่าไง” หลินเสวียนหลาน
เสนอยิมๆ เกิดเป็ นชายทังที ได้เลียงข้าวสาวๆ ก็ถือเป็ น
เกียรติอย่างหนึง และถ้าสาวคนนันสวยด้วยก็ยงดี
ิ เข้าไป
ใหญ่

ซีเหมินจินเหลียนยังสาวยังสวย ถึงแม้ไม่ได้ใกล้ชิดกัน
มากนัก แต่เขาก็รูส้ กึ ได้วา่ เธอต้องเป็ นผูห้ ญิงทีร่าเริงแจ่ม
ใส อีกทังยังมีอารมณ์ขนั อีกต่างหาก และสิงทีทําให้หลิน
เสวียนหลานประหลาดใจมากทีสุดคือ ชัวขณะทีรถของ
เขาชนเข้ากับเธอนัน ดอกบัวสีทองทีเบ่งบานดอกนันยัง
ติดตาตรึงใจเขา หลังเหตุการณ์นนรถของเขาถู
ั กชนเสีย

55
หายยับเยิน แต่เธอกลับไม่เป็ นอะไรเลย......

ความจริงแล้ว เขาสนใจในตัวหญิงสาวทีชือซีเหมินจิ
นเหลียนคนนีมากๆ ต่างหาก

“อืม...ก็ได้” ซีเหมินจินเหลียนครุน่ คิดเล็กน้อย แต่สดุ

ท้ายก็ตอบรับคําเชิญของเขา เธอไม่ได้เป็ นอะไรเหมือน
อย่างทีหลินเสวียนหลานบอกนันแหละ เธอก็แค่ตกใจ
นิดหน่อย แต่ทีสําคัญกว่านัน คือเธอได้รบั พลังพิเศษโดย
ไม่คาดฝันต่างหาก เพราะฉะนันเธอจึงไม่ได้แค้นเคือง
อะไรกับอุบตั ิเหตุในครังนีสักเท่าไหร่

ส่วนตัวต้นเหตุของอุบตั ิเหตุในครังนีก็ไม่ได้ชนแล้วหนี

56
ปล่อยให้เธอนอนสลบอยูข่ า้ งถนน แต่กลับพาเธอกลับ
บ้านโดยไม่กลัวว่าจะมีปัญหาตามมา ถึงแม้วา่ ทีนีอาจ
จะไม่ใช่บา้ นของไอ้บา้ แซ่หลินนันก็เถอะ

“โอเค ถ้าอย่างนันผมวางสายแล้วนะ อีกยีสิบนาทีเจอ

กัน!” หลินเสวียนหลานรีบตอบ

“คุณวางสายได้แล้ว” ซีเหมินจินเหลียนฟั งคําพูดของ

หลินเสวียนหลานแล้วแอบยิม นันมันหมายความว่ายัง
ไงกัน อะไรคือวางสายแล้วนะ

“ฮ่าๆ...” หลินเสวียนหลานได้ฟังดังนันก็รูส้ กึ ว่าตัวเองพูด

จาแปลกๆ จริงด้วย เขาได้แต่ยมเก้
ิ อๆ รีบวางสายแล้วตัง

57
หน้าตังตาขับรถต่อ

แน่นอนว่ารถคันทีถูกชนเมือวานถูกส่งไปซ่อมเรียบร้อย
แล้ว ส่วนรถทีเขาขับวันนีเป็ นรถทีเขาขอยืมน้องสาวมา
ใช้ชวคราวเท่
ั านัน

ซีเหมินจินเหลียนเดินออกไปด้านนอก ห้องทีเธอนอนน่า
จะเป็ นห้องรับรองแขก หลังจากทีเดินสํารวจจนทัวแล้ว
สรุปได้วา่ บ้านหลังนีใหญ่โตพอสมควร เจ้าของคงจะรวย
น่าดู คนทีสามารถซือบ้านขนาดร้อยกว่าตารางเมตรใน
เมืองเซียงไฮ้ได้ก็มีแต่คนรวยเท่านัน เมือก่อนเธอกับหวัง

58
หมิงหยางเคยคุยกันเรืองซือบ้านเพือจะได้ยา้ ยออกไป
อยูด่ ว้ ยกัน ปั ญหาระหว่างเธอกับว่าทีแม่สามีเป็ นปั ญหา
ทีสะสมมานาน ส่วนเธอก็ทาํ ได้แค่อดทนอดกลัน และจํา
ยอม......

แต่สดุ ท้าย เมือเธอกับผูช้ ายใจร้ายคนนันหากคํานวณ

คร่าวๆ แล้ว ถ้าไม่มีเงินสักเจ็ดหรือแปดแสน ก็หมดหวัง
ทีจะได้ซือบ้านในเมืองเซียงไฮ้แน่นอน

รายได้ของหวังหมิงหยางถือว่าไม่นอ้ ยเลย ต่อให้เทียบ

กับรายได้เฉลียของคนในเมืองเซียงไฮ้ก็ยงั ถือว่ารายได้
สูงอยูด่ ี รายได้รวมต่อปี แสนกว่าหยวน ก็ไม่แปลกทีคน
ตระกูลหวังจะรูส้ กึ ไม่ชอบเธอ แน่นอนว่าผูช้ ายโปรไฟล์ดี
อย่างเขาจะหาผูห้ ญิงสักคนในเมืองเซียงไฮ้ คงไม่ใช่เรือง
59
ยากอะไร

ถึงอย่างนันก็เถอะ หากจะซือบ้านสักหลังก็ตอ้ งประหยัด

กินประหยัดใช้ ตังใจทํางานเก็บหอมรอมริบอีกเจ็ดแปด
ปี ก็พอมีหวังกูเ้ งินธนาคารซือบ้านได้

หากทําเลดีหน่อย บ้านหลังใหญ่ขนาดนี อย่างน้อยๆ

ราคาก็ตอ้ งหนึงล้านห้าแสนหรือหนึงล้านหกแสนหยวน
หรืออาจจะแพงกว่านัน พอคิดถึงตรงนีซีเหมินจินเหลียน
ก็ได้แต่ถอนหายใจ เธอคิดเสมอว่าอยากซือบ้านเป็ นของ
ตัวเองในเมืองเซียงไฮ้ บ้านหลังเล็กๆ ให้ตวั เองมีทีพักพิง
แต่ดเู หมือนจะเป็ นความฝันทีไม่มีวนั เป็ นจริงได้เลย

60
ขณะทีซีเหมินจินเหลียนกําลังคิดฟุง้ ซ่านอยูน่ นก็
ั ได้ยิน
เสียงเปิ ดประตูเบาๆ ดังมาจากทางประตูบา้ น เธอเดิน
ออกไปตรงประตูและต้องยืนอึงตะลึงไปชัวครู ่

ตรงหน้าเธอคือชายหนุ่มทีดูดีมาก อายุราวๆ ยีสิบห้า

ยีสิบหกปี สูงประมาณหนึงร้อยแปดสิบเซนติเมตร รูป
ร่างสมส่วน ไม่อว้ นไม่ผอม...

แม้วา่ สมัยนีสามารถเห็นหนุ่มหน้าตาดีมากมายได้จาก
ทังจอแก้วและจอเงิน แต่โอกาสทีจะได้เจอชายหนุ่มหน้า
ตาหล่อเหลาในชีวิตจริงถือว่าน้อยมาก เพราะเหตุนีซีเห
มินจินเหลียนถึงได้องตะลึ
ึ งกับความหล่อของหลิน
เสวียนหลาน เธอทําได้แค่พยักหน้าทักทาย ต่อให้เคยคุย
กันทางโทรศัพท์ก็เถอะ แต่พอมาเจอชายหนุ่มแปลกหน้า
61
ตัวเป็ นๆ แบบนี เธอก็ไม่รูจ้ ะพูดคุยอะไรเหมือนกัน

“คุณซีเหมินจินเหลียน เห็นคุณไม่เป็ นอะไรผมค่อยวาง

ใจหน่อย” หลินเสวียนหลานมองดูซีเหมินจินเหลียนทียืน
อยูต่ รงหน้าแล้วส่งยิมให้ เธอไม่เป็ นอะไรจริงๆ ด้วย เธอ
แค่ตกใจจนเป็ นลมเท่านันเอง สงสารก็แต่รถของตัวเอง
ทําไมถึงถูกชนยับเยินขนาดนันนะ โอ้ พระเจ้า รถซุป
เปอร์คาร์นาํ เข้าจากเยอรมนี ทําไมถึงอึดสูค้ นก็ไม่ได้
แบบนี

“หลินมูโ่ ถว[1]” ซีเหมินจินเหลียนแกล้งถาม

“อะไรนะ” หลินเสวียนหลานอึงไปชัวครู ่ ทําไมเขาถึง

62
กลายเป็ นท่อนไม้ไปได้ละ่ “เฮ้! คุณซีเหมิน ผมขอ
อนุญาตแนะนําตัวอย่างเป็ นทางการอีกครังนะครับ ผม
แซ่หลิน หลินเสวียนหลาน ไม่ใช่หลินมูโ่ ถว”

“ก็ยงั ดีทีไม่ใช่หลินผิงจือ[2]” ซีเหมินจินเหลียนล้อ

เลียนพลางหัวเราะ

“ฮ่าๆๆ...” หลินเสวียนหลานได้ฟังก็หวั เราะนําหูนาตา

ํ
ไหล “คุณปู่ เป็ นคนตังชือให้ผมเอง ถึงท่านจะชอบดู
กระบีเย้ยยุทธจักร แต่ก็ไม่ถงึ ขัน...เอ่อ...เป็ นแฟนพันธุแ์ ท้
เหมือนกับผูใ้ หญ่บา้ นคุณหรอก คุณซีเหมินจินเหลียน”

ซีเหมินจินเหลียนได้ฟังแล้วก็องไปเล็
ึ กน้อย เธอถูกล้อ

63
เลียนเรืองชือมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว พอได้ยินเขาล้อเลียน
ชือเธอแบบนี เธอถึงไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก

------

[1] มูโ่ ถว แปลว่า ไม้, ท่อนไม้

[2] หลินผิงจือ คือ ตัวละครในซีรส์ี จีนชุดกระบีเย้ยยุทธ

จักร

64
ตอนที 5 พบกันครังแรก (2)

65
หลินเสวียนหลานมองซีเหมินจินเหลียนทีหน้าแดงเรือ
แล้วยิมๆ เขาไม่ได้พดู อะไรอีกแล้วเดินเข้าไปข้างใน “คุณ
ซีเหมิน เรามานังคุยกันก่อนดีกว่านะครับ”

ซีเหมินจินเหลียนไม่ได้คดั ค้านอะไร ทังสองจึงเดินเข้าไป

ยังห้องรับแขกและนังลงตรงโซฟา

“คุณซีเหมิน เรืองเมือคืนนี ผมต้องขอโทษคุณจริงๆ ผม

ดืมมานิดหน่อยก็เลยมึนๆ ไปบ้าง โชคดีมากเลยนะครับ
ทีคุณไม่ได้เป็ นอะไร ต้องขอบคุณเทวดาฟ้าดินจริงๆ”
หลินเสวียนหลานกล่าวออกมาอย่างจริงใจ เธอ
ปลอดภัย ส่วนเขาก็ไม่ตอ้ งมีปัญหาวุน่ วายตามหลัง

66
ซีเหมินจินเหลียนยิมๆ “ฉันก็แค่ตกใจนิดหน่อย ในเมือ
ฉันไม่ได้รบั บาดเจ็บอะไร ฉันก็ไม่ฉวยโอกาสเรียกร้องค่า
เสียหายจากคุณหรอกค่ะ” ถึงเธอจะเป็ นคนบ้านนอก
และยากจน แต่เธอจะไม่มีวนั ฉวยโอกาสเอาเปรียบคน
อืนเด็ดขาด คนจนก็มีศกั ด์ศรีของคนจนเหมือนกัน
“ความจริงแล้วฉันต้องขอบคุณคุณด้วยซําทีไม่ทิงให้ฉนั
ต้องนอนอยูข่ า้ งถนน”

หากเมือคืนซีเหมินจินเหลียนไม่ได้พบกับเขา เธอเองก็ไม่
รูเ้ หมือนกันว่าจะเอายังไงกับชีวิตต่อดี

หลินเสวียนหลานยิมเก้อๆ ออกมา “คุณซีเหมิน คือว่า...

เมือคืนคุณนอนสลบทังคืนเลย ตอนแรก ผมจะโทรแจ้ง
67
ให้ทีบ้านคุณทราบและพาคุณไปส่งทีบ้าน ก็เลย...ถือ
วิสาสะหาเบอร์โทรติดต่อจากโทรศัพท์มือถือของคุณ
แล้วโทรหาสามีคณ
ุ แต่วา่ เขาไม่รบั สายเลย ผมไม่รูจ้ ะทํา
ยังไง ก็เลยพาคุณมาทีนีแทน ทีนีเป็ นบ้านของเพือนผม
เอง พอดีเขาไปต่างประเทศน่ะครับ”

เมือคืนหลังจากทีหลินเสวียนหลานกดดูเบอร์โทรติดต่อ
ในโทรศัพท์มือถือของซีเหมินจินเหลียนแล้ว เขาก็ได้แต่
ส่ายหัวและทอดถอนใจกับคําทํานายของพระรูปนันทีวัด
หลิงอิน เธอมีสามีแล้ว คําทํานายนันมันโกหกทังเพ อันที
จริงเขายังมีบางสิงทีไม่ได้บอกกับเธอ เขาใช้โทรศัพท์มือ
ถือของเธอโทรหาผูช้ ายคนนัน สองสายแรกไม่มีคนรับ
พอโทรครังทีสามถึงมีคนรับสาย แต่เขายังไม่ทนั ได้ปริ
ปากพูดอะไรออกมา ผูช้ ายหยาบคายทีอยูป่ ลายสายก็

68
ตะคอกกลับมาเสียงดัง “ออกไปแล้วก็ไม่ตอ้ งซม
ซานกลับมาอีกนะ!...” แล้วก็ตดั สายทิงทันที!

สถานการณ์แบบนีไม่ตอ้ งใช้สมองคิดก็สามารถเข้าใจได้
ทันทีวา่ สามีภรรยาคูน่ ีคงมีเรืองทะเลาะกันจนเป็ นเหตุให้
เธอต้องมานังเหม่อลอยอยูข่ า้ งถนนกลางดึกคนเดียว
แบบนัน

แต่ผชู้ ายคนนันก็โหดร้ายเกินไป ต่อให้ทะเลาะกันยังไง

แต่ดกึ ดืนขนาดนันเขาก็ไม่ควรปล่อยให้ภรรยาหนีออก
มาข้างนอกแบบนีไม่ใช่หรือไง เขาเองก็ไม่อยากเล่าเรือง
ทีทําร้ายจิตใจแบบนีให้ซีเหมินจินเหลียนฟั งหรอก

69
“สามี” ซีเหมินจินเหลียนทวนคํา นึกถึงหวังหมิงหยางคน
ใจร้ายคนนันแล้วก็รูส้ กึ เศร้าขึนมาทันที

“คุณเป็ นอะไรหรือเปล่า” หลินเสวียนหลานรีบถาม “ไม่

เป็ นไรนะครับ ไม่มีครอบครัวไหนทีไม่เคยทะเลาะกัน
หรอกครับ พอเวลาผ่านไป เดียวทุกอย่างก็ดีขนเอง”
ึ

“ไม่มีวนั นันแล้วล่ะค่ะ เราเลิกกันแล้ว เมือคืนนี” ซีเหมิ

นจินเหลียนส่ายหน้า ไม่อยากจะคิดถึงมันอีก เธออยาก
ให้ทกุ อย่างจบลง แต่พอพูดถึงหวังหมิงหยาง หยาด
นําตาใสๆ ก็รนเต็
ื มขอบตากลมใสของเธอย่างไม่รูต้ วั

“ละ...เลิกกันแล้ว” ศีรษะของหลินเสวียนหลานมึนตึบ

70
“พวกคุณ...เอ่อ...ยังไม่ได้แต่งงานกันเหรอครับ”

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ารับ รูส้ กึ เหมือนตัวเองมีที

ระบายความอัดอันตันใจแล้ว เธอจึงเล่าเรืองราวความ
รักทีล้มเหลวให้คนทีเพิงรูจ้ กั กันไม่ถงึ สิบนาทีฟัง..เล่าไป
นําตาเม็ดโตๆ ก็ไหลอาบแก้มไป

ตอนแรก หลินเสวียนหลานยังคงรูส้ กึ อึงอยู่ แต่พอเห็นซี

เหมินจินเหลียนเล่าไปร้องไห้ไป เขาก็เริมมีอารมณ์เศร้า
ไปด้วย เขาหยิบทิชชู่สง่ ให้เธอทีละแผ่นๆ และทําตัวเป็ น
ผูฟ้ ั งทีดีอยูข่ า้ งๆ เธอ

“คุณดูสิ ฉันทําเพือเขามากมายขนาดนี แต่ดสู งที

ิ เขาทํา

71
กับฉันสิ...ครอบครัวเขาดูถกู ฉันสารพัด หาว่าฉันเป็ นคน
บ้านนอก บ้านนอกแล้วยังไง คนบ้านนอกไม่ใช่คนหรือ
ยังไง ทําให้ฉนั ขายหน้าต่อหน้าคนมากมาย แล้วยังจิกใช้
ฉันอย่างกับเป็ นคนรับใช้อีก...” ซีเหมินจินเหลียนมอง
หลินเสวียนหลานผ่านม่านนําตาทีพร่ามัว ท่าทางน่า
สงสารจับใจ

หลินเสวียนหลานทอดถอนใจ คนเมืองกรุงดูถกู คนบ้าน

นอก ดูเหมือนจะเป็ นเรืองปกติ อย่าว่าแต่สมัยนีเลย มัน
เป็ นแบบนีมาตังแต่โบราณแล้วต่างหาก

ว่าแต่ คนเมืองกรุงมีคา่ กว่าคนบ้านนอกตรงไหนกัน ส่วน

ผูช้ ายทีชือหวังหมิงหยางนัน ก็ช่างเป็ นคนทีน่ารังเกียจที
สุด
72
“คุณซีเหมิน อย่างแรกทีผมอยากจะบอกคุณก็คือ...คุณ
เป็ นคนสวยมาก! ส่วนคนทีบอกว่าคุณไม่สวย พวกเขาก็
หาเรืองคุณชัดๆ ทีเหลือผมคงไม่พดู อะไรมากแล้ว ไหนๆ
ก็เลิกกันแล้ว ก็ไม่เห็นจะเป็ นไรเลยนีครับ ถ้าจะพูดให้น่า
เกลียดหน่อยก็คือ ผมยังไม่เคยได้ยินว่ามีผหู้ ญิงทีแต่งไม่
ออก จะมีก็แต่ผชู้ ายทีไม่มีปัญญาแต่งเมียเท่านันเอง
ฮ่าๆ เพราะฉะนันคุณก็แค่เลิกกับแฟน ไม่ใช่เรืองใหญ่โต
อะไรสักหน่อย ในโลกนี คางคกสามขานันหายาก แต่
ผูช้ ายสองขามีเกลือนโลก ถ้าคุณไม่เชือ คุณก็ลองเดิน
ออกไปแล้วตะโกนดู ผมกล้าพนันเลยว่า อย่างน้อยก็
ต้องมีผชู้ ายสักโหลทีอยากแต่งงานกับคุณ”

ซีเหมินจินเหลียนรูด้ ีวา่ เขาพยายามปลอบใจเธออยู่ แต่

73
ฟั งทีเขาปลอบแล้วเธอก็อดขําไม่ได้ จนเธอต้องหัวเราะ
ออกมาทังนําตา

“มันต้องอย่างนีสิ ก็แค่อกหักเอง ผมจะบอกอะไรให้นะ

ผมเนีย อกหักไม่ตากว่
ํ าสิบเจ็ด สิบแปดครังเชียวนะ คุณ
ดูผมสิ ผมก็ยงั ดูสบายดีไม่ใช่หรือไง” หลินเสวียนหลาน
ยังพยายามปลอบเธอ “ฮ่าๆ”

“คุณเคยอกหักด้วยเหรอ” ซีเหมินจินเหลียนส่ายหน้าไม่
อยากเชือ รูปร่างหน้าตาของเขาดีซะขนาดนี ดูทา่ ทางน่า
จะรวยมากซะด้วย ผูช้ ายแบบนีเป็ นทีหมายปองของ
สาวๆ นะสิไม่วา่

74
“แน่นอนอยูแ่ ล้ว!” หลินเสวียนหลานหัวเราะร่า “ถ้าเทียบ
กับผมแล้ว เรืองของคุณน่ะจิบจ๊อยมากเลย เฮ้อ...คิดถึง
สมัยก่อนทีผมแอบรักจางป๋ อจือ กว่าผมจะรวบรวม
ความกล้าไปจีบเธอได้ แต่เธอก็ดนั ไปแต่งงานกับเซีย
ถิงฟงซะนี”

ซีเหมินจินเหลียนได้ฟังดังนันก็หวั ร่องอหาย คนๆ นีเป็ น

คนตลกชะมัด ถึงจะรูว้ า่ เขาพยายามปลอบเธอให้หาย
เศร้าก็เถอะ

“คุณซีเหมิน แล้วหลังจากนีคุณจะทํายังไงต่อไปเหรอ”
หลินเสวียนหลานถาม

75
“อืม...ฉันอยากจะหาบ้านเช่าสักหลัง จากนันก็หางาน
ทํา” ซีเหมินจินเหลียนตอบ เรืองเร่งด่วนทีสุดในตอนนีก็
คือเธอต้องหาทีอยูใ่ ห้ได้ก่อนแล้วค่อยหางานทํา ไม่อย่าง
นันชีวิตในเมืองทีต้องเสียเงินซือแม้กระทังนําดืม ถ้าไม่มี
รายได้ เธอคงได้อดตายแน่ๆ

“เรืองหาทีอยูไ่ ม่ใช่ปัญหา!” หลินเสวียนหลานตอบยิมๆ

“คุณหลิน คุณมีเพือนทีปล่อยบ้านให้เช่าด้วยเหรอคะ
ฉันขอบอกไว้ก่อนนะว่าตอนนีทังเนือทังตัวฉันมีอยูไ่ ม่ถงึ
พันหยวน” ซีเหมินจินเหลียนรีบออกตัว เมือพูดถึงเรืองนี
แล้ว เธอก็เพิงคิดได้วา่ หวังหมิงหยางคงตังใจหลอกให้
เธอโอนเงินให้ก่อนแล้วหาเรืองเลิกกับเธอทีหลังแน่ๆ ถ้า
อย่างนัน ต่อให้เลิกกันแล้ว เธอก็ตอ้ งหาทางทวงเงินของ
76
เธอคืนมาให้ได้ ไม่อย่างนันเธอคงต้องเสียเปรียบให้ไอ้
ผูช้ ายเลวคนนันเต็มประตู

เงินสามหมืนหยวนอาจไม่มากมายนัก แต่มนั เป็ นเงินที

เธออดออม เก็บหอมรอมริบตังหลายปี กว่าจะได้เงินก้อน
นีมา และมันยังเป็ นสมบัติทงหมดที
ั เธอมี

“ถ้าคุณไม่รงั เกียจก็พกั ทีนีเถอะครับ” หลินเสวียนหลาน

ตอบยิมๆ “ถึงเพือนผมจะกลับมา แต่เขาก็อยูท่ ีบ้านน้อย
มาก อีกอย่างปล่อยบ้านทิงร้างไว้แบบนี สูใ้ ห้คณ
ุ มาอยู่
ยังจะดีกว่า ส่วนเรืองค่าเช่าบ้าน คุณรับผิดชอบแค่เรือง
ค่านําค่าไฟก็พอ ทีเหลือ...ไม่เก็บค่าช่วยดูแลบ้านกับเจ้า
เพือนตัวดีของผมก็ดีเท่าไหร่แล้วล่ะครับ”

77
“เอ่อ...คือ...” ซีเหมินจินเหลียนอึงไปชัวครู ่ “คุณหลินคะ
ฉันจริงจังนะคะ” บ้านหลังใหญ่ขนาดนี ถ้าปล่อยเช่า
ออกไป อย่างน้อยก็ตอ้ งมีผเู้ ช่าสัก สาม สี คนแน่นอน ค่า
เช่าทังปี คงเยอะน่าดู

“ผมก็ไม่ได้พดู เล่นนีครับ” หลินเสวียนหลานตอบยิมๆ

“คุณสบายใจได้ เพือนผมคนนีก็เป็ นคนแบบนีแหละ อยู่
บ้านนีทังปี รวมกันยังไม่ถงึ เดือนด้วยซํา ส่วนใหญ่ก็จะ
ปล่อยบ้านทิงไว้แบบนี อีกอย่างเขาไม่สนใจเรืองค่าเช่า
บ้านแค่นีอยูแ่ ล้วครับ”

78
ตอนที 6 พบกันครังแรก (3)

79
ซีเหมินจินเหลียนคิดไปคิดมา รูส้ กึ เหมือนบุญหล่นทับยัง
ไงไม่รู ้

“คือว่า...มันจะเป็ นการรบกวนเขามากเกินไปหรือเปล่า
คะ” ซีเหมินจินเหลียนคิดว่าควรถามให้ชดั เจนจะดีกว่า

“เอาอย่างนีล่ะกัน เดียวผมโทรหาเขาเลย ให้เขาคุยกับ

คุณเองโดยตรง ถ้าเขารูว้ า่ จะมีสาวสวยมาอยูท่ ีบ้าน ขี
คร้านจะรีบกลับจากอเมริกานะสิไม่วา่ ” หลินเสวียน
หลานพูดพลางกดโทรศัพท์โทรออก

สักพักซีเหมินจินเหลียนก็ได้ยินเสียงแว่วๆ มาจากปลาย

80
สาย “ไอ้คณ
ุ ชายหลิน นีนายไม่รูห้ รือไงว่าตอนนีมันกีโมง
กียามแล้ว”

“ฉันรู ้ แต่ฉนั มีเรืองต้องบอกนายน่ะ” หลินเสวียนหลาน

เพิงนึกขึนได้เรืองเวลาทีอเมริกา ตอนนีทีนันน่าจะเป็ น
ตอนกลางคืน

“เออๆ มีอะไรก็รบี ว่ามา” ปลายสายบ่นอุบ

“ฉันรูจ้ กั สาวสวยคนหนึง ว่าจะแนะนําให้มาพักทีบ้าน

นาย ได้ใช่ไหม” หลินเสวียนหลานถามยิมๆ พูดไปก็หนั
มาขยิบตาให้ซีเหมินจินเหลียน

81
“สาวสวยเหรอ” เสียงปลายสายฟั งดูตืนเต้นและถาม
เสียงสูงขึนมาทันที “อายุเท่าไหร่ แต่งงานหรือยัง”

แม้วา่ ซีเหมินจินเหลียนจะไม่ได้ตงใจฟั
ั งการสนทนาของ
ทังสองหนุ่ม แต่ดเู หมือนหลินเสวียนหลานจะเปิ ดลําโพง
โทรศัพท์เอาไว้ ทําให้เธอได้ยินทุกอย่างอย่างชัดเจน พอ
ได้ฟังดังนัน ใบหน้าขาวนวลของเธอก็แดงระเรือเพราะ
ความเขินอายขึนมาทันที

“ฮ่าๆ ยังไม่แต่งว่ะ แถมยังไม่มีแฟนด้วยนะ” หลินเสวียน

หลานหัวเราะเสียงดัง “ว่ายังไง นายยังเห็นแก่

82
เพือนอย่างฉันใช่ไหม”

“ได้ๆ “ ปลายสายตอบกลับ “อยากอยูน่ านแค่ไหนก็แล้ว

แต่คณ
ุ คนสวยเลย ค่าเช่าไม่ตอ้ ง ค่านําค่าไฟเดียวฉัน
จัดการเอง เสร็จงานทางนีเมือไหร่จะรีบบินกลับทันทีเลย
ไอ้คณ
ุ ชายหลิน แค่นีก่อนนะ ฉันเหนือยมาทังวันแล้ว ขอ
ไปนอนพักก่อน” หลินเสวียนหลานยังไม่ทนั ได้พดู อะไร
ปลายสายก็ตดั สายไปเสียดือๆ

“คุณคงได้ยินแล้วสินะครับ” หลินเสวียนหลานพูดยิมๆ
“เพือนผมก็เป็ นแบบนีแหละ เพราะฉะนัน คุณอยูท่ ีนี
อย่างสบายใจได้เลยครับ”

83
“ถ้างันก็...ขอบคุณมากนะคะ” ซีเหมินจินเหลียนพูดขอบ
คุณอย่างเกรงใจ

“ส่วนปั ญหาเรืองงานของคุณ...” หลินเสวียนหลานคิด

อยูค่ รูห่ นึงแล้วกล่าว “ก่อนหน้านันคุณก็เคยทํางานเป็ น
เลขา อีกทังยังเรียนสาขาภาษาจีนมาอีก ถ้าให้ทาํ งาน
อืนผมเกรงว่าคุณจะทําไม่ไหว ถ้าอย่างนัน ผมว่ารอฉิน
ต้าโถวกลับมาก่อนน่าจะดีกว่า ทีบริษัทของเขาน่าจะ
ต้องการเลขาอยู่ ส่วนทีบริษัทผม พอดีวา่ น้องสาวผมทํา
ตําแหน่งนีอยูแ่ ล้วน่ะครับ”

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ารับ อย่าว่าแต่นอ้ งสาวของเขา

เลย ต่อให้เป็ นเลขาคนอืน เขาก็ไม่มีความจําเป็ นต้อง
เปลียนเลขาใหม่เพราะเธอหรอก หลินเสวียนหลานช่วย
84
เหลือเธอมามากแล้ว สําหรับคนทีเพิงพบกันครังแรก ดู
เหมือนเขาจะมีนาใจกั
ํ บเธอมากเกินไปเสียด้วยซํา แต่สงิ
หนึงทีเธอสามารถยืนยันได้ก็คือไม่วา่ จะเป็ นเพือนทีชือ
ฉินต้าโถวคนนัน หรือตัวหลินเสวียนหลานเอง ทังสองคน
น่าจะเป็ นคนมีฐานะ เพราะมีบริษัทเป็ นของตัวเอง แล้ว
ยังมีเลขาส่วนตัวอีก

ถึงแม้วา่ เลขาของหลินเสวียนหลานจะเป็ นน้องสาวของ

เขาเอง...แต่ก็เพราะจุดนีทีทําให้ซีเหมินจินเหลียนรูส้ กึ ดีๆ
ต่อเขาขึนมาอีก ยุคสมัยนี โดยเฉพาะพวกคุณชายรวยๆ
จะมีสกั กีคนทีดีขนาดนีกัน

งานเข้าก็ให้เลขาทํา งานไม่มีก็ทาํ เลขา! เรืองชูส้ าว เรือง

เล่นเกมเสน่หาระหว่างเจ้านายกับเลขาถือว่าเป็ นเรือง
85
ธรรมดาในชีวิตประจําวัน แต่เขากลับให้นอ้ งสาวเป็ น
เลขาส่วนตัว ว่ากันตามตรงแล้ว อย่างน้อยก็กนั ข้อครหา
นินทาจากคนอืนได้

ซีเหมินจินเหลียนคอยแอบดูหลินเสวียนหลานเป็ นระยะ
เขาหน้าตาหล่อเหลาซะขนาดนี แถมยังรวยอีกต่างหาก
มีแต่จะยิงดึงดูดสาวๆ เข้ามาซะมากกว่าละมัง

ไม่วา่ จะเป็ นหญิงหรือชายก็เหมือนๆ กัน ทุกคนต่างก็มี

ความต้องการกันทังนัน ผูห้ ญิงเลือกผูช้ ายก็เหมือนกับที
ผูช้ ายเลือกผูห้ ญิง ต่างก็มองกันทีรูปลักษณ์ภายนอก
เป็ นอันดับแรกก่อนทังนัน

86
พอคิดถึงตรงนีแล้ว ซีเหมินจินเหลียนก็ได้แต่หวั เราะ
เยาะตัวเอง ผูช้ ายหน้าตาดี อย่าว่าแต่รวยเลย ต่อให้ไม่มี
เงิน เธอก็ไม่มีสทิ ธิทีจะฝันถึง อาจเป็ นเพราะเธอยังไม่
สนิทกับหลินเสวียนหลาน เธอถึงได้สบายใจและกล้า
เปิ ดใจกับเขาขนาดนี

“เรืองงานไม่เป็ นไรหรอกค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนพูดยิมๆ

“แค่มีทีพักก็พอแล้ว ส่วนเรืองงานฉันไม่รบกวนคุณหลิน
ดีกว่า เดียวฉันไปดูทีสํานักงานจัดหางานก็ได้คะ่ ” ได้เขา
แนะนํางานให้มนั ก็ดี แต่เธอกับเขายังไม่สนิทถึงขันเป็ น
เพือนกัน เธอเองก็ไม่อยากเป็ นหนีบุญคุณเขามากไป
กว่านี

“คุณไม่ตอ้ งเกรงใจหรอก” หลินเสวียนหลานพูดยิมๆ

87
“เรืองเมือคืน ไม่วา่ ยังไงผมก็ผิดเต็มๆ ถึงคุณจะไม่เป็ น
อะไรแล้ว แต่ผมก็ยงั ไม่สบายใจอยูด่ ี ถ้ามีอะไรทีผมช่วย
ได้ ผมก็ยินดีช่วยทังนัน”

“ปกติแล้ว คุณเป็ นคนใจดีแบบนีเสมอเหรอคะ” ซีเหมินจิ

นเหลียนถามด้วยความสงสัย

“แน่นอนว่าไม่ใช่!” หลินเสวียนหลานรีบตอบในใจ หาก

เป็ นเมือก่อน ถ้าเขาเจอผูห้ ญิงทีไม่อยากข้องเกียวด้วยก็
มีแต่จะหนีไปให้ไกลๆ แต่กบั ซีเหมินจินเหลียนนัน ลึกๆ
ในใจแล้ว เขาก็รูส้ กึ สงสัยในตัวเธอเป็ นอย่างมาก ทําไม
เธอทีถูกรถสปอร์ตทังคันชนเสียขนาดนัน แต่เธอกลับไม่
เป็ นอะไรเลย ไหนจะดอกบัวทองทีเบ่งบานอยูก่ ลาง
อากาศนันอีก อีกทังยังมีคาํ ทํานายคลุมเคลือของพระรูป
88
นันทีวัดหลิงอิน พอเชือมโยงทุกเรืองเข้าด้วยกันแล้วทํา
ให้เขามีความรูส้ กึ ทีบรรยายไม่ถกู กับหญิงสาวตรงหน้าที
ชือซีเหมินจินเหลียนคนนี

เขารูส้ กึ เหมือนมีหมอกควันจางๆ กระจายอยูร่ อบตัวเธอ

เต็มไปด้วยกลินอายของความลึกลับซับซ้อน...

รูท้ งรู
ั ว้ า่ ไม่ควรสงสัยในตัวเธอ แต่วา่ คนเราเมือเกิดความ
สงสัยในบางสิงบางอย่างแล้ว ยากนักทีจะหักห้ามใน
สงสัยนันไม่ใช่หรือ

หากเมือคืนนีเขาขับรถชนจนเธอบาดเจ็บจริง ด้วยความ
ทีเขาเป็ นคนไม่เคยหนีความรับผิดชอบ เขาอาจจะโทร

89
หาสายด่วนหนึงหนึงศูนย์หรือช่วยพาคนเจ็บส่งโรง
พยาบาลเพือช่วยชีวิตแล้วหมดหน้าทีกันไป แต่นีเขา
กลับพาเธอกลับมาทีบ้าน ซึงมันเป็ นเรืองผิดปกติแน่ๆ
แล้ววันนีเขายังทิงทุกอย่างเพือมาอยูค่ ยุ เป็ นเพือนเธออีก
มันผิดปกติจริงๆ นันแหละ

ไม่วา่ ยังไงเขาก็ยงั สงสัยอยูด่ ีวา่ ทําไมรถของเขาถึงถูกชน

จนพังยับเยิน แต่เธอกลับไม่เป็ นอะไรเลย

“ผมใจดีเฉพาะกับคนสวยๆ เท่านันล่ะครับ” หลินเสวียน

หลานรีบหัวเราะกลบเกลือนแล้วเปลียนเรืองคุยทันที

ซีเหมินจินเหลียนมองค้อนควับจนหลินเสวียนหลานต้อง

90
รีบแก้ตวั “คุณซีเหมินอย่าเพิงเข้าใจผิดนะครับ ผมแค่
รูส้ กึ ไม่สบายใจกับเรืองทีเกิดขึนเมือคืนนี ทีจริงผมมีแฟน
แล้ว”

ผูช้ ายโปรไฟล์ดีแบบเขา ถ้าไม่มีแฟนสิถงึ จะแปลก พอได้

ฟั งแบบนี ซีเหมินจินเหลียนก็ไม่แปลกใจเลยสักนิด เธอ
เองก็สบายใจขึนมาก ถึงหน้าตาเธอจะถือว่าสะสวย แต่
นันมันก็แค่มาตรฐานทีบ้านเกิดทีต่างจังหวัดเท่านัน แต่
ในเมืองใหญ่ศิวิไลซ์แห่งนี ผูห้ ญิงหน้าตาสวยใสมีอยูถ่ ม
เถไป เธอก็ไม่ได้สวยถึงขันผูช้ ายเห็นแวบแรกก็หลงหัว
ปั กหัวปํ า ไม่อย่างนันเธอคงไม่ถกู ทิงอย่างไร้เยือใยแบบ
นี

ชัวขณะหนึงทีบรรยากาศในบ้านเต็มไปด้วยความอึดอัด
91
ซีเหมินจินเหลียนทําท่าจะพูดอะไรออกมาสักอย่างแต่ก็
ไม่รูว้ า่ จะเริมจากตรงไหนดี เพราะถึงยังไงทังสองคนก็ไม่
สนิทกันอยูด่ ี

จู่ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของหลินเสวียนหลานก็ดงั ขึน

เขาได้แต่สง่ ยิมแหยๆ ให้ซีเหมินจินเหลียนแล้วรีบหยิบ
โทรศัพท์มือถือออกมาดูแล้วกดรับสายทันที

“ไอ้คณ
ุ ชายหลิน ทําไมยังไม่มาสักที รีบมาเลย...” เสียง
ห้าวๆ ของชายหนุ่มดังมาจากปลายสาย

“เออ ไปเดียวนีแหละ” หลินเสวียนหลานรีบตอบแล้วกด

วางสาย

92
“ถ้าคุณหลินมีธุระก็รบี ไปเถอะค่ะ ฉันไม่เป็ นไรแล้ว ฉัน
ต้องขอบคุณคุณมากนะคะทีช่วยหาทีพักให้” ซีเหมินจิ
นเหลียนรีบกล่าว

หลินเสวียนหลานคิดๆ แล้วพูดยิมๆ “เดียวจะมีคนผ่า

ก้อนหยกดิบ ถ้าคุณซีเหมินไม่วา่ อะไร ไปด้วยกันไหม
ครับ”

93
ตอนที 7 หวยหยกในตํานาน

“ผ่าก้อนหยกดิบ” ซีเหมินจินเหลียนไม่เคยได้ยินคําศัพท์

94
แปลกประหลาดนีมาก่อนเลยในชีวิต เฮ้อ! ก็ใครใช้ให้
เธอเกิดมาเป็ นคนบ้านนอกล่ะ

“ใช่แล้วครับ ผมว่าเราเดินไปคุยไปดีกว่า ผมคิดว่าคุณ

น่าจะชอบ ผมยังไม่เคยเห็นผูห้ ญิงคนไหนทีไม่ชอบหยก
สีเขียวเลยสักคน” หลินเสวียนหลานพูดยิมๆ

“หยกสีเขียวเหรอคะ” ซีเหมินจินเหลียนยิงแปลกใจใหญ่
เธอไม่รูห้ รอกว่าอะไรคือการผ่าก้อนหยกดิบ แต่เธอก็รูจ้ กั
รัตนชาติทีเป็ นหยกสีเขียว ทุกวันนี เครืองประดับทีทํา
จากหยกสีเขียวราคาแพงมาก ใช่วา่ ทุกคนจะสามารถซือ
หากันได้ เธอเคยเห็นเครืองประดับหรูหราพวกนีตามห้าง
ต่างๆ แค่กาํ ไลข้อมือทีมีหยกสีเขียวนิดเดียว แต่ราคา
กลับสูงตังหลายหมืนหยวนเลยทีเดียว
95
สําหรับเธอแล้ว เสือผ้าราคาหลักร้อยเธอยังไม่กล้าซือ
เลย นับประสาอะไรกับเครืองประดับราคาแพงพวกนี
ฉะนันเธอจึงทําได้แค่ชืนชมเท่านัน แต่ก็อย่างทีหลิน
เสวียนหลานพูดนันแหละ ไม่มีผหู้ ญิงคนไหนหรอกทีจะ
ไม่ชอบหยกสีเขียว เวลาไปเดินเทียวห้างสรรพสินค้า ขอ
แค่ได้ชืนชมความงามของพวกมันผ่านตูก้ ระจกก็ยงั ดี

เธอจําได้วา่ เมือปี ทีแล้ว เธอเคยชอบกําไลทีมีสีเขียวแซม

วงหนึง ราคาสองพันหยวน วันนันทางห้างจัดโปรโมชัน
ลดราคาสามสิบเปอร์เซ็นต์พอดี เธออยากได้มนั มาก แต่
พอเห็นสีหน้าไม่พอใจของหวังหมิงหยางแล้ว สุดท้ายเธอ
จึงได้แต่ตดั ใจวางมันกลับทีเดิม

96
หลินเสวียนหลานเปิ ดประตูและยืนรอเธออยูต่ รงประตู
แล้ว ซีเหมินจินเหลียนเลยรีบวิงเข้าห้องนํา รวบผมแล้ว
มัดอย่างรวดเร็ว จากนันก็สอ่ งกระจกแล้วจัดเสือผ้าให้
เรียบร้อย

“เร็วดีนี!” หลินเสวียนหลานพูดยิมๆ “ถ้าเป็ นน้องสาวผม

ละก็ ต้องโอ้เอ้เป็ นชัวโมงกว่าจะออกจากบ้านได้”

“ก็คนมันสวยตังแต่เกิด ไม่ตอ้ งแต่งหน้าก็สวย” ซีเหมินจิ

นเหลียนยักไหล่แล้วหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจนัก สมัยทีเธอ
ทํางานเป็ นเลขา เธอต้องแต่งหน้าไปทํางานทุกวัน แต่ทกุ
ครังทีหวังหมิงหยางเห็นเธอแต่งหน้า เขาจะแสดงสีหน้า
ไม่พอใจทันที สุดท้ายเธอต้องลาออกจากงานเลขา อีก
ทังเธอเองก็ไม่คอ่ ยมีเงินทีจะซือพวกเครืองสําอางหรือ
97
ครีมบํารุงราคาแพงๆ พวกนันด้วย

“เราไปกันเถอะครับ!” หลินเสวียนหลานเชิญเธอให้เดิน
ไปก่อนอย่างสุภาพ

ขณะทีทังสองเดินลงบันได ซีเหมินจินเหลียนเพิงมี
โอกาสสังเกตบ้านหลังนี แล้วถึงได้รูว้ า่ ทีนีเป็ นย่านหลัน
เหมย ถึงแม้ราคาบ้านในย่านหลันเหมยจะไม่ได้แพงที
สุดในเซียงไฮ้ แต่ก็ถือว่าแพงหูฉี แล้วบ้านหลังนีราคาคง
แพงน่าดูเหมือนกัน

บ้านพักตากอากาศหลังเดียวทีมีสวนส่วนตัวคือจุดเด่น
ของบ้านย่านหลานเหมย ส่วนใหญ่ปลูกอยูก่ ลางเนินเขา

98
โอ่อา่ หรูหรา เป็ นบ้านทีคนทัวไปได้แต่ฝันแต่ไม่อาจเอือม

ซีเหมินจินเหลียนรูจ้ กั ย่านหลันเหมยเพราะเพือนรักทีชือ
จินอ้ายหัวชอบพูดถึงบ่อยๆ “เพือจะได้เข้าไปอยูใ่ นย่าน
หลานเหมย ฉันต้องตังใจทํางานหาเงิน...”

แน่นอนว่าเป้าหมายของจินอ้ายหัวคือบ้านสามห้องนอน
สองห้องนําทัวไป ไม่ใช่บา้ นพักตากอากาศหรูหราหลัง
ใหญ่แบบนี

ซีเหมินจินเหลียนไม่แปลกใจเลยสักนิดทีหลินเสวียน
หลานขับรถปอร์เช่สีเงินคันสวย เขาเปิ ดประตูรถและ
เชิญเธอขึนรถอย่างสุภาพ เธอได้แต่กล่าวชืนชม “รถสวย

99
จังเลยค่ะ”

“คุณขับรถเป็ นหรือเปล่า” หลินเสวียนหลานถามยิมๆ

“ฉันมีใบขับขีค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนตอบยิมๆ เธอได้ใบ

ขับขีมาเพราะเจ้านายเก่าบังคับให้เธอไปสอบ เหตุผล
เพราะจะได้เดินทางสะดวก

“คุณอยากลองขับดูไหม” หลินเสวียนหลานเสนออย่าง
ใจกว้าง

ซีเหมินจินเหลียนแอบหวันไหวนิดๆ แต่คิดไปคิดมาแล้ว
ก็สา่ ยหัว “ไม่ดีกว่าค่ะ เกิดเป็ นรอยขึนมา ฉันคงไม่มี
100
ปั ญญาชดใช้คา่ เสียหายให้คณ
ุ แน่”

หลินเสวียนหลานไม่วา่ อะไร เขาสตาร์ทรถแล้วขับออก

จากย่านหลานเหมยทันที ปากก็บน่ งึมงํา “คุณยังจะพูด
เรืองนีอีก ผมเสียหายนะครับ”

“คุณเสียหายยังไงไม่ทราบ” ซีเหมินจินเหลียนทีนังข้าง
คนขับยืนมือไปลูบเบาะหนังแท้ ในใจก็ยงอิ
ิ จฉาเข้าไปอีก
รถสปอร์ตหรู เครืองประดับราคาแพง...ล้วนเป็ นสิงที
ผูห้ ญิงไม่อาจปฏิเสธได้ แล้วตอนนียังมีชายหนุ่มหน้าตา
หล่อเหลาอย่างกับดารานังอยูข่ า้ งกายเธออีกต่างหาก

“รถสปอร์ตทังคัน แต่ทนทานสูค้ นแค่คนเดียวก็ไม่ได้ รถ

101
ของผมถูกส่งไปซ่อมแล้ว ส่วนคันนีเป็ นรถของน้องสาว
ผม” หลินเสวียนหลานถอนหายใจ “คุณว่าผมเสียหาย
ไหมล่ะ ถ้าบริษัทรถไม่ได้อยูท่ ีเยอรมนีนะ ผมจะไปเอา
เรืองให้ถงึ ทีเลย นีมันรถเส็งเคร็ง หลอกลวงผูบ้ ริโภค
ชัดๆ!”

“คุณคงไม่คิดทีจะเรียกร้องค่าเสียหายจากฉันหรอกใช่
ไหมคะ” ซีเหมินจินเหลียนนิงไปชัวครู ่ พอดึงสติกลับมา
ได้ก็ขงึ ตาใส่หลินเสวียนหลาน

“ผมถึงบอกไงว่ามันเป็ นคราวซวยของผม!” หลินเสวียน

หลานได้แต่บน่ อุบอิบ

102
ซีเหมินจินเหลียนพยายามระงับอารมณ์ “คุณเมาแล้วขับ
แล้วยังทําให้ฉนั ตกใจจนเป็ นลมอีก ฉันยังไม่เคยเรียก
ร้องค่าเสียหายจากคุณเลย เคยเจอก็แต่คนหน้าด้าน แต่
คนทีหน้าด้านสุดๆ แบบคุณนีฉันยังไม่เคยเจอมาก่อน
เลย”

“ฮ่าๆๆ...” หลินเสวียนหลานได้ยินแบบนันก็ทนไม่ไหวจน
ต้องระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“นีคุณ ตังใจขับรถหน่อยสิ อยากขับรถปอร์เช่ไปชนอีก

หรือไง” ซีเหมินจินเหลียนพูดอย่างไม่สบอารมณ์ แล้ว
เพิงนึกขึนได้วา่ มีเรืองทีคุยค้างกันไว้ตอนออกจากบ้าน
เธอจึงถามหลินเสวียนหลานด้วยความสงสัย “เมือกีคุณ
พูดเรืองผ่าก้อนหยกดิบ เรืองหยกสีเขียว ใช่ไหมคะ
103
“คุณเคยได้ยินเรืองหวยหยก[1]ไหมครับ” หลินเสวียน
หลานถามยิมๆ

ซีเหมินจินเหลียนได้แต่สา่ ยหัว เธอเป็ นเด็กดีมาตลอด

ตังแต่เล็กจนโต แม้แต่ลอ็ ตเตอรีสักใบเธอยังไม่เคยซือ
เลยด้วยซํา แล้วเธอจะรูเ้ รืองเสียงดวง เสียงโชคได้ยงั ไง
แล้วนียังจะเสียงโชคกับก้อนหินอีก มันน่าสนุกตรงไหน
หินก็คือหินวันยังคํา หรือว่าจะมีวิธีทาํ ให้หินกลายเป็ น
หยกสีเขียวได้งนเหรอ
ั

“ผมจะบอกอะไรให้นะ เหมืองหยกสีเขียวทีใหญ่ทีสุดใน
โลกอยูท่ ีพม่า” พอพูดถึงหินเสียงโชค แววตาของหลิน
เสวียนหลานเป็ นประกายขึนมาทันที เขาดูกระปรี
104
กระเปร่าและเต็มเปี ยมไปด้วยพลังชีวิต

“เรืองนีฉันรู ้ หยกสีเขียวส่วนใหญ่ก็มาจากพม่าทังนัน!” ซี
เหมินจินเหลียนผงกหัวว่ารู ้ ถึงเธอจะเป็ นคนบ้านนอกก็
จริง แต่เธอก็รูว้ า่ หยกสีเขียวส่วนใหญ่มาจากพม่า ใช่วา่
จะขุดเจอหยกสีเขียวได้ตามภูเขาทัวไปซะทีไหนกัน
อย่างภูเขาแถวบ้านเธอ ยังไงก็ไม่มีวนั ขุดเจอหยกสีเขียว
แน่นอน

“นันแหละครับ ก้อนหยกดิบจะมีเปลือกหยกหุม้ ไว้อีกชัน

จนถึงตอนนียังไม่มีเครืองมือทีสามารถมองทะลุเปลือก
หยกแล้วสามารถมองเห็นเนือหยกทีอยูด่ า้ นในได้เลย
พอไม่รูว้ า่ ข้างในเป็ นยังไง ก็ตอ้ งมาลุน้ กันว่าผ่าแล้วจะ
เจอหยกหรือหิน นีจึงเป็ นทีมาของวงการหวยหยกยังไง
105
ล่ะครับ” หลินเสวียนหลานนิงไปชัวครูแ่ ล้วเล่าต่อ
“เพราะฉะนัน หากอยากจะรูว้ า่ ภายใต้เปลือกหยกจะ
เป็ นเป็ นหยกสีเขียวราคาแพง หรือเป็ นแค่กอ้ นหิน
ธรรมดาก็อยูท่ ีสายตา ประสบการณ์ และดวงของแต่ละ
คนแล้วล่ะครับ”

“ไม่มีอะไรทีสามารถมองทะลุผา่ นเปลือกหยกได้เลยงัน
เหรอคะ ซีเหมินจินเหลียนชะงักไปชัวครู ่ ในใจเต้นแรง
มือขวาของเธอมีพลังทีสามารถมองทะลุผา่ นสิงของได้
ไม่ใช่หรือ ไม่รูว้ า่ จะสามารถมองเห็นเนือหยกทีอยูใ่ ต้
เปลือกหยกนันได้ไหมหนอ

“ใช่แล้วครับ!” หลินเสวียนหลานผงกหัวยอมรับ “ณ ตอน

นี ยังไม่มีเทคโนโลยีใดๆ ทีสามารถมองทะลุผา่ นเปลือก
106
หยกได้ ไม่แน่วา่ ในอนาคตอาจมีเทคโนโลยีใหม่ๆ ที
สามารถทําได้ แต่ ณ ตอนนีหวยหยกยังคงเป็ นธุรกิจทีมี
เสน่ห ์ ทําให้ผคู้ นหลงไหล ถึงคุณจะไม่รูจ้ กั หวยหยก แต่
คุณคงเคยได้ยินตํานานเกียวกับหยกเหอซือปี [2]ใช่ไหม
ครับ”

------

[1] หวยหยก คือก้อนหยกดิบ คําเรียกนีเกิดขึนมาจาก

นิสยั ชอบเล่นพนันของคนจีน ให้ซือเป็ นเม็ดเจียระไน
สําเร็จแล้วได้กาํ ไรไม่เท่าไหร่ ทีสําคัญคือ "ไม่ได้ลนุ้ " ช่อง

107
ตรงนีเองทีทําให้พอ่ ค้าหยกสามารถทํากําไรจากหวย
หยกได้มาก เพราะหยกก้อนไหนทีอ่านแล้วมีโอกาสผ่า
ชนะมากก็เท่ากับจะได้กาํ ไรมาก พ่อค้าหยกจึงชอบทีจะ
ลุน้ ว่าภายใต้กอ้ นหินหยกเหล่านันจะมีหยกซ่อนอยูม่ าก
แค่ไหน จึงเป็ นทีมาของหวยหยก

[2] เหอซือปี (和氏璧) หรือหยกสกุลเหอ ต่อมาใน

สมัยราชวงศ์ฉิน จินซีฮ่องเต้รบั สังให้สลักอักษรแปดตัวที
อัครมหาเสนาบดีหลีซือเขียนและแปลความหมายได้วา่
“รับโองการฟ้า ราชาเจริญนิรนั ดร์” ลงบนหยกเหอซือปี
และให้เป็ นราชลัญจกรหรือตราหยกแผ่นดินประจํา
ราชวงศ์

108
ตอนที 8 เหอซือปี

109
เหอซือปี เหรอ แน่นอนว่าซีเหมินจินเหลียนเคยได้ยิน
ตํานานนีมาก่อน ตามตํานานเล่าว่าเปี ยนเหอผูน้ ่าสงสาร
เขาเป็ นชาวแคว้นฉู่ และเป็ นผูค้ น้ พบก้อนหยกดิบ เขา
ถวายก้อนหยกดิบแก่เจ้าครองแคว้นฉู่ถงึ สองครัง แต่
ถูกกล่าวหาว่าเป็ นพวกต้มตุม๋ จึงถูกสังให้ตดั ขาทิงทังสอง
ข้าง เปี ยนเหอได้แต่หอบก้อนหยกดิบไปร้องไห้เสียใจที
เขาฉู่ซาน เมือฉู่เหวินหวางทราบเรือง จึงให้คนไปสอบ
ถาม เปี ยนเหอได้แต่ตดั พ้อ “ข้าหาได้เสียใจทีสองขาถูก
ตัดไม่ แต่เศร้าใจทีหยกลําค่าถูกมองว่าเป็ นเพียงศิลาไร้
ค่า”

ต่อมา ฉู่เหวินหวางรับสังให้ผา่ ก้อนหยกดิบออก ปรากฏ

110
ว่ามีหยกหายากซ่อนอยูจ่ ริง จึงตังชือว่า

เหอซือปี (หยกสกุลเหอ) และมีตาํ นานลีลับอีกมากมาย

เกียวกับหยกเหอซือปี ทีเล่าขานกันมาจนถึงทุกวันนี

ครังแรกทีซีเหมินจินเหลียนได้อา่ นตํานานเรืองนี เธอแค่

รูส้ กึ ว่าเปี ยนเหอคนนีช่างโง่เขลาจริงๆ ในเมือรูอ้ ยูแ่ ล้วว่า
เป็ นหยกลําค่า ทําไมถึงไม่ผา่ ให้เห็นเนือหยกแล้วค่อยนํา
ไปถวาย ไม่แน่วา่ อาจจะได้ยศฐาบรรดาศักดิและเจริญ
ก้าวหน้าในหน้าทีการงานเสียด้วยซํา

“นันน่าจะเป็ นหวยหยกก้อนแรกทีเคยมีบนั ทึกไว้ใน

ประวัติศาสตร์แล้วล่ะ” หลินเสวียนหลานขับรถไปก็อด

111
ไม่ไม่ได้ทีจะเล่าเรืองน่าสนุกเกียวกับหวยหยกให้ซีเหมิ
นจินเหลียนฟั งจนเธอมึนงงไปหมด

“คุณหลิน ฟั งจากทีคุณเล่าแล้ว ถ้าหากเจอหยกสีเขียว

จริงก็หมายความว่ารวยเละเพียงชัวข้ามคืนนะสิ” ซีเหมิ
นจินเหลียนถามด้วยความสนใจ “โชคดียงกว่
ิ าถูก
ลอตเตอรีอีกสินะ”

“รางวัลทีหนึงแค่เท่าไหร่เอง ห้าล้านใช่ไหม” หลินเสวียน

หลานส่ายหัวเล็กน้อย “ทีงานประมูลหยกสีเขียวทีเมือง
ย่างกุง้ ในพม่า อย่าว่าแต่หา้ ล้านเลย ห้าสิบล้านยังน้อย
ไปด้วยซํา”

112
ซีเหมินจินเหลียนตะลึงจนพูดไม่ออก โอ้ พระเจ้า! ห้าสิบ
ล้านยังถือว่าน้อยไปเหรอเนีย

“ผมจะบอกอะไรให้นะ ปู่ ของผมก็สร้างเนือสร้างตัวและ

รํารวยจากหวยหยกนีแหละ ผมเองก็พอมีความรูเ้ รืองนี
อยูบ่ า้ ง นีผมยังเคยไปเสียงโชคทีเมืองเจียหยางมาแล้ว
ด้วยนะ” หลินเสวียนหลานเล่าไปยิมไป

จากการพูดคุยกัน ทําให้ซีเหมินจินเหลียนพอจะเข้าใจ
เกียวกับหวยหยกขึนมาบ้าง เนืองจากยังไม่มีเครืองมือที
สามารถมองทะลุเปลือกหยกได้ หากไม่ผา่ ก้อนหยกดิบ
ออก ก็ไม่มีทางรูไ้ ด้เลยว่าข้างในจะเป็ นเพียงหินไร้คา่
หรือหยกสีเขียวลําค่ากันแน่

113
และสิงหนึงทีปรากฏตลอดการสนทนาก็คือ...การเสียง
โชค!

การเสียงโชคกับหินหยก ไม่เพียงแต่เป็ นการทดสอบสาย

ตาและประสบการณ์ตา่ งๆ ของนักเสียงโชคเท่านัน หาก
แต่ยงั ต้องอาศัยดวงด้วย แน่นอนว่าเรืองดวงเป็ นแค่
ปั จจัยเสริม ส่วนประสบการณ์นีสิของจริง ไม่วา่ จะเป็ น
เปลือกหยก ลายหยก เหมืองหยก ความโปร่งใสของหยก
ล้วนเป็ นองค์ประกอบสําคัญในการอ่านหยก[1]และ
ตัดสินใจว่าหินหยกก้อนนันคุม้ ค่าทีจะเสียงหรือไม่

สําหรับซีเหมินจินเหลียนแล้ว ไม่วา่ จะเป็ นสีของเปลือก

หยก ลักษณะเปลือกหยก ลายหยก เหมืองหยก หรือ
114
ความโปร่งใสอะไรก็ตามแต่ พูดไปแล้วก็เหมือนสีซอให้
ควายฟั ง ไม่รูย้ งั ไม่เท่าไหร่ แต่นียิงฟั งก็ยงงง
ิ

แต่วา่ สิงหนึงทีเธอจําได้ขนใจคื
ึ อ หยกสีเขียวจะต้องโปร่ง
ใสและสีสดใสถึงจะดี

เธอแอบพูดกับตัวเองในใจว่า “ฉันไม่จาํ เป็ นต้องรูเ้ รือง

เหมืองหยก...ลายหยก..หรือเปลือกหยกหรอก รูแ้ ค่วา่
ข้างในมีหยกสีเขียวหรือเปล่า สีเขียวสดใสไหม แล้วโปร่ง
ใสมากแค่ไหนก็พอ ส่วนเรืองทีว่าระดับความโปร่งใส
มากน้อยอะไรนัน ไม่เห็นต้องรูเ้ ลย แค่ใสๆ เหมือนหน้า
ตัวเองก็พอ”

115
ถ้าหากหลินเสวียนหลานรูว้ า่ ตอนนีเธอกําลังคิดอะไรอยู่
ในใจ เขาคงโกรธจนกระอักเลือดใส่พวงมาลัยรถแน่ๆ ไม่
สิ! ไม่วา่ จะเป็ นนักเสียงโชคคนไหนก็ตามทีรูว้ า่ ซีเหมินจิ
นเหลียนคิดยังไง คงได้โกรธจนกระอักเลือดแน่ๆ

แน่นอนว่ามันเป็ นแค่ความคิดพิเรนทร์ของเธอ ซีเหมินจิ

นเหลียนอดไม่ได้ทีจะพูดคุยกับหลินเสวียนหลานถึงเรือง
เครืองประดับหยกสีเขียวทีกําลังเป็ นทีนิยม แต่สดุ ท้าย
เธอก็ได้แต่เบ้ปากแล้วช่างมันเถอะ...

เครืองประดับเพชรนิลจินดา กําไลหยกสีเขียวทีประดับ
อยูใ่ นตูก้ ระจกตามห้างสรรพสินค้าทังหลายทีเธอชืน
ชอบหนักหนา แต่ในสายตาของหลินเสวียนหลานกลับ
เป็ นแค่ของไร้คา่ ไปซะงัน
116
แค่แหวนหยกสีเขียวเนือแก้วราคาตังเป็ นแสน ส่วนกําไล
หยกสีเขียวเนือแก้ว ราคาสูงถึงหลักล้านหรือแพงกว่านัน
ส่วนสร้อยคอหยกสีเขียวเนือแก้วก็ราคาเป็ นแสน หรือ
อาจจะหลายแสน......

สุดท้ายซีเหมินจินเหลียนได้ขอ้ สรุปว่า เธอกําลังพูดคน

ละภาษากับหลินเสวียนหลาน มิน่าตังแต่โบรําโบราณ
คนเราถึงได้ให้ความสําคัญกับการหาคูค่ รองทีฐานะ
เหมาะสมกัน มิเช่นนันหากฐานะแตกต่างกันเกินไปก็คง
พูดกันไม่รูเ้ รืองแน่นอน

เธอกับหวังหมิงหยางยังพอพูดกันรูเ้ รือง อย่างน้อยทัง

สองก็จดั อยูใ่ นฐานค่าครองชีพใกล้เคียงกัน แต่เธอกับ
117
หลินเสวียนหลานนีมันแตกต่างกันมากเกินไปจริงๆ

เวลาทีอยูก่ บั หลินเสวียนหลาน ซีเหมินจินเหลียนรูส้ กึ ว่า

ตัวเองเป็ นพวกบ้านนอกเข้ากรุงเต็มขัน

ต่อให้พยายามแค่ไหนก็ยงั เป็ นแค่คนบ้านนอกอยูด่ ี

“ถึงแล้วครับ!” ขณะทีซีเหมินจินเหลียนกําลังเหม่อลอย
หลินเสวียนหลานก็เอ่ยขึน เธอถึงรูส้ กึ ตัวว่าหลินเสวียน
หลานขับรถมาจอดตรงลานจอดรถบริเวณชันใต้ดินเรียบ
ร้อยแล้ว ยังไม่ทนั ทีเธอจะได้พดู อะไร เขาก็จงู มือเธอแล้ว
วิงออกไป

118
ซีเหมินจินเหลียนอึงไปเล็กน้อยทีถูกหลินเสวียนหลานจูง
มือ ดูเหมือนเขาจะไม่ทนั สังเกตด้วยซํา เขาจูงมือเธอ
แล้วมุง่ หน้าวิงไปทางตลาดค้าของเก่าทันที

ไหนๆ เมือคืนนีเธอก็ถกู เขาทังอุม้ ทังสัมผัสทีๆ ไม่ควร

สัมผัสแล้ว เวลาแบบนีก็คงไม่ตอ้ งมัวแต่เขินอายกันแล้ว
มัง

ซีเหมินจินเหลียนแปลกใจมากทีตลาดค้าของเก่าแห่งนี
เหมือนกับตลาดขายสินค้าทัวไปไม่มีผิด มีแต่รา้ นแบกะ
ดินวางสินค้าขายระเกะระกะเต็มไปหมด บางร้านถึงกับ
วางของขายบนพืนด้วยซํา

119
ตลาดค้าของเก่าทีนีมีของขายทุกอย่างสมชือจริงๆ ขาย
ตังแต่ภาพเขียน แจกันเซรามิก เครืองทองแดงเก่าๆ
เหรียญโบราณ...ต่อให้วางทิงไว้ก็คงไม่มีใครเอา แยกไม่
ออกด้วยซําว่ามันเป็ นอะไรบ้าง

ซีเหมินจินเหลียนสงสัยมากว่าของพวกนีขายได้ดว้ ย
เหรอ แล้วใครจะซือ คนซือสมองมีปัญหาหรือเปล่า เธอ
เคยได้ยินว่าของเก่าบางชินราคาไม่ธรรมดาเลย เพราะ
คนเล่นของเก่าพวกนี คุณค่าของมันอยูท่ ีกาลเวลา ข้อนี
คนบ้านนอกอย่างเธอก็เข้าใจอยู่

ครังนีเธอจึงไม่ได้ถามสิงทีเธอสงสัยออกไป ของเก่าพวก
นีมันของปลอมทังนัน เธอได้ยินคนเขาพูดกันบ่อยๆ ว่า
ของปลอมนานไปก็กลายเป็ นของเก่า ของปลอมของเก่า
120
ผสมปนเปกันไป นีล่ะเสน่หข์ องตลาดค้าของเก่า

เธอไม่มีเงินและไม่มีความรูเ้ รืองของเก่า จึงไม่เคยคิดที

จะมาตามล่าหาสมบัติทีตลาดค้าของเก่าแบบนี

หลินเสวียนหลานไม่สนใจอะไรทังนัน จูงมือเธอมาจนถึง
หน้าร้านร้านหนึงทีมีผคู้ นห้อมล้อมอยูเ่ ต็มหน้าร้าน ไม่รู ้
เหมือนกันว่ามุงดูอะไรกันอยู่

หลินเสวียนหลานเหมือนเด็กๆ ทีกําลังสนุกกับงานรืนเริง
เขาจูงมือซีเหมินจินเหลียนแล้วใช้แรงเพือเบียดตัวเข้าไป
ให้ได้ ทันใดนันก็มีคนทักขึน “คุณชายหลิน ทําไมถึงมา
เอาป่ านนี”

121
“พอดีติดธุระนิดหน่อย ก็เลยมาช้าน่ะครับ!” หลินเสวียน
หลานรีบอธิบาย “แต่ทา่ นประธานซุนมาเร็วจังนะครับ”

คนทีถูกเรียกว่าประธานซุนอายุประมาณสามสิบกว่าๆ
รูปร่างอ้วนท้วนสูงใหญ่ ใบหน้ากลมๆ ประดับด้วยรอย
ยิมเป็ นมิตร ซีเหมินจินเหลียนอดมองเขาไม่ได้ ส่วนเขาก็
ส่งยิมให้เธอแล้วว่า “ผมว่าแล้วเชียว ปกติถา้ เถ้าแก่โจวมี
ของใหม่มาเมือไหร่ คุณต้องรีบมาทันที แต่วนั นีกลับยัง
ไม่มาสักที สงสัยจะติดธุระอยูแ่ น่ๆ ทีแท้ก็ติดธุระอยูก่ บั
สาวสวยนีเอง!”

“นีไง เสน่หข์ องหยกสีเขียวหรือจะสูเ้ สน่หอ์ ิสตรี!” ชาย

วัยห้าสิบกว่าๆ รูปร่างสันทัด สวมใส่ชดุ ฉางผาวทีเป็ น
122
เสือคลุมยาวทําจากผ้าไหมซาตินสีนาเงิ
ํ น ท่าทางมีเลศ
นัย ส่งเสียงถามยิมๆ

“นีเถ้าแก่โจวก็แซวผมด้วยอีกคนเหรอครับเนีย ผมกับ
คุณซีเหมินเพิงรูจ้ กั กันเอง” หลินเสวียนหลานรีบแก้ตวั
พลางมองซีเหมินจินเหลียน แล้วเพิงนึกขึนได้วา่ ตัวเอง
จับมือเธออยูจ่ งึ รีบปล่อยมือทันที

ท่าทางแบบนียิงส่อพิรุธ ทังประธานซุนทังเถ้าแก่โจวต่าง
พากันหัวเราะชอบใจใหญ่

123
------

[1] การอ่านหยก คือการวิเคราะห์รายละเอียดต่างๆ ของ

ก้อนหยกดิบ ไม่วา่ จะเป็ นเปลือกหยก ลายหยก ความ
โปร่งใส หรือเหมืองหยกของหินหยกก้อนนันๆ เพือ
ประเมินว่าหินหยกนันๆ มีความเป็ นไปได้ทีจะมีหยกซ่อน
อยูภ่ ายในหรือไม่

124
ตอนที 9 เห็นหยกสีเขียวแล้ว

ประธานซุนและเถ้าแก่โจวหัวเราะจนซีเหมินจินเหลียน
วางสีหน้าไม่ถกู เธอพยายามหันไปมองทางอืนเพือหนี
สายตาของพวกเขา แต่แล้วเธอก็หนั ไปเห็นหินกองหนึงที
125
มีขนาดเล็กใหญ่คละกันประมาณห้าสิบหกสิบก้อน
ถูกวางกองทิงไว้ขา้ งๆ ร้าน หินพวกนันมีขนาดไม่ใหญ่
มาก มีแผ่นไม้แผ่นใหญ่วางอยูบ่ นกองหินเขียนว่า “หวย
หยกก้อนละห้าร้อย เลือกได้ตามอัธยาศัย! รวยชัวข้าม
คืนไม่ใช่ฝันอีกต่อไป!”

ซีเหมินจินเหลียนอ่านป้ายโฆษณาแล้วรูส้ กึ เหมือนพวก
โฆษณาทีมีพนักงานขายถือโทรโข่งตะเบ็งเสียงแข่งกัน
ลดราคากระหนําซัมเมอร์เซลส์อย่างไรอย่างนัน หวย
หยกพวกนีก็ตอ้ งใช้วิธีเดียวกันอย่างนันหรือ? หรือว่าขอ
แค่เป็ นของซือของขาย ล้วนต้องการโฆษณาทังสิน?

ใกล้ๆ กับกองหินพวกนัน มีเครืองตัดหินหยกตังอยู่ ถึง

แม้ซีเหมินจินเหลียนจะไม่รูว้ ิธีใช้งาน แต่จากทีสังเกตดู
126
จากคนทีใช้งานอยูก่ ็ทาํ ให้เธอพอจะเข้าใจบ้าง

หลังจากซือหินพวกนีแล้วก็ตอ้ งผ่าหินออกมาดูจงึ จะรูว้ า่

ข้างในมีหยกสีเขียวหรือเปล่า หินพวกนีไม่ใช่พืชผักทีซือ
แล้วหิวกลับบ้าน เสร็จแล้วใช้มีดหันให้ขาดได้ แต่ตอ้ ง
อาศัยเครืองมือเฉพาะ หากไม่มีเครืองตัดหินหยกแล้ว
จะให้ยกหินทุม่ กับพืนให้แตกก็คงไม่ได้

“คุณตาหวังอายุปนู นีแล้ว แกยังชอบเสียงดวงขนาดนีอีก

เหรอครับ?” หลินเสวียนหลานถามเถ้าแก่โจวยิมๆ

“วันนีมาแต่เช้าเลย เลือกอยูน่ านได้มาสองก้อน อีกเดียว

ก็คงจะผ่าหินหยกแล้วล่ะ ผมถึงได้โทรหาคุณยังไงล่ะ”

127
เถ้าแก่โจวเลิกแซวหลินเสวียนหลานแล้วกล่าวยิมๆ

ซีเหมินจินเหลียนอยากรูอ้ ยากเห็นมาก รีบมองเข้าไปยัง

กลุม่ คนทีออกันอยู่ คนทีถูกเรียกว่าคุณตาหวังอายุมาก
แล้ว เธอเดาว่าน่าจะสักเจ็ดสิบกว่าๆ ถึงจะผอมแห้งแต่
ยังดูแข็งแรงดี คุณตาหวังกําลังสังให้เด็กหนุ่มสองคน
ช่วยกันยกก้อนหินสีดาํ หนักราวๆ สามสิบ สีสิบกิโลกรัม
ไปวางไว้บนเครืองตัดหินหยก

หลินเสวียนหลานหันไปมองแวบหนึงแล้วถาม “ของพะ
กัน[1]เหรอครับ?”

“นีคุณไม่มนใจแหล่
ั งสินค้าของผมเหรอ?” เถ้าแก่โจว

128
หยิบบุหรีขึนมา แล้วยืนให้หลินเสวียนหลานกับประธาน
ซุนคนละมวน ทังสามจุดบุหรีสูบกันจนควันโขมง “พูดถึง
เรืองนี ช่วงนีพม่ากวาดล้างก้อนหยกเถือนกันอย่างเข้ม
งวด ต่อไปจะหาของถูกคงลําบาก จริงสิ คุณปู่ ของคุณ
ไปงานประมูลหยกสีเขียวทีพม่าคราวนี ไม่รูว้ า่ เป็ นอย่าง
ไรบ้าง?”

หลินเสวียนหลานโคลงศรีษะแล้วว่า “มันก็พดู ยากนะ

ครับ ครอบครัวผมทําธุรกิจนี ยังไงก็ตอ้ งใช้หยกดิบ คุณปู่
ไปพม่าคราวนีคงได้หยกดิบกลับมาหลายก้อน แต่ทีผม
เป็ นห่วงคือเรืองสุขภาพของท่านมากกว่า คุณก็รู ้ คุณปู่
กับคุณปู่ จอู้ ายุมากแล้ว ทีจริงผมจะไปกับพวกท่านด้วย
แต่คณ
ุ ปู่ บอกว่าครังนีจะเป็ นครังสุดท้ายทีท่านจะไปพม่า
ยังไงก็ขอเสียงดวงอีกสักตัง ต่อไปก็ตอ้ งฝากความหวังไว้

129
กับลูกหลานแล้ว”

“พูดถึงเรืองนี ผมล่ะนับถือคุณปู่ คณ
ุ จริงๆ!” ประธานซุน
แทรกขึน “คนอายุเจ็ดสิบ ยังมีแรงไปนู่นไปนี ถ้าเป็ นผม
คงขยับตัวไม่ไหวแล้ว!”

ซีเหมินจินเหลียนได้ฟังดังนันก็เหลือบมองพุงพลุย้ ๆ ของ
ประธานซุนอย่างไม่คอ่ ยหวังดีเท่าไหร่ แถมยังแอบคิดอยู่
ในใจ “ดูพงุ พลุย้ ๆ ของตัวเองก่อนสิ แบบนีคงไม่ตอ้ งรอ
ให้ถงึ เจ็ดสิบก็คงขยับตัวไม่ไหวแล้วมัง”

แน่นอนว่าประธานซุนไม่รูห้ รอกว่าเธอแอบคิดอะไรอยู่
ในใจ เถ้าแก่โจวถอนหายใจ ถามหลินเสวียนหลาน “คุณ

130
ชายหลิน คุณจะเข้าไปเลือกก้อนหยกดิบก่อน หรือว่าจะ
ดูเขาผ่าหินหยกก่อนล่ะ?”

“ผมขอดูก่อนดีกว่าครับ!” หลินเสวียนหลานกล่าวยิมๆ
“ก้อนหยกดิบของตาหวังคงไม่ใช่ถกู ๆ ใช่ไหมครับ?”

เถ้าแก่โจวไม่ตอบ ประธานซุนยกมือขึนแล้วกางนิวออก
หลินเสวียนหลานหัวเราะ “ห้าแสน? เถ้าแก่โจวนีเขียว
จริงๆ”

ซีเหมินจินเหลียนฟั งแล้วได้แต่องจนพู
ึ ดไม่ออก แค่หิน
ก้อนเดียวราคาตังห้าแสนเชียวหรือ? ถ้าผ่าแล้วไม่เจอ
หยกสีเขียวก็เจ๊งกันพอดีสิ

131
ถึงซีเหมินจินเหลียนจะไม่มีความรูเ้ รืองหวยหยก แต่เธอ
ก็รูก้ ติกายืนหมูยืนแมว ซือแล้วคืนไม่ได้ จะหาเรืองคน
ขายก็ไม่ได้ เมือกีหลินเสวียนหลานก็พดู อยูว่ า่ หวยหยก
ทดสอบสายตานักเสียงโชค

“คุณยังไม่ได้ซือซะหน่อย หาว่าผมเขียวได้ยงั ไงกัน?”

เถ้าแก่โจวยิมเฉือยๆ “ก้อนหยกดิบก้อนนี ลักษณะดีทกุ
ประการ แล้วยังเป็ นหยกบ่อเก่า[2]อีก โอกาสทีจะเป็ น
หยกสีเขียวสูงมาก นีผมเห็นว่าเป็ นตาหวังนะ ผมมีของ
ใหม่มาทีไร แกก็มาสนับสนุนตลอด คนกันเองทังนัน ถ้า
เป็ นคนอืนไม่ได้สกั เจ็ดหรือแปดแสน ผมไม่มีทางขายแน่
นอน!”

132
หลินเสวียนหลานยิมๆ ผงกหัวยอมรับแต่ก็ไม่พดู อะไร
มันก็จริง ตราบใดทียังไม่เห็นของ เขาก็ตดั สินอะไรไม่ได้
ถ้าหากว่าเป็ นของดีจริง อย่าว่าแต่เจ็ดแปดแสนเลย ต่อ
ให้ราคาล้านหรือสองล้านก็คมุ้ ค่าทีจะลงทุน ขอแค่ให้ได้
เห็นว่ามีสีเขียวหน่อยเถอะ หยกทีอยูข่ า้ งในคงประเมิน
ค่าไม่ได้

“คุณหลินคะ กองนันเป็ นก้อนหยกดิบเหมือนกันเหรอ

คะ?” ซีเหมินจินเหลียนถามพร้อมชีไปยังกองหินที
ถูกวางกองระเกะระกะตรงนัน หินทีต่อให้ทิงไว้ขา้ งทางก็
คงไม่มีคนอยากได้

หลินเสวียนหลานมองไปยังกองหินแล้วอดหัวเราะไม่ได้
“นันเป็ นก้อนหยกดิบเหมือนกันครับ แต่ตาเฒ่าเจ้าเล่ห ์
133
อย่างเถ้าแก่โจวไม่มีทางเอาของดีมาขายราคาถูกแน่
นอน ถ้าคุณอยากได้ลองซือสักก้อนเสียงโชคดูสคิ รับ ถ้า
ผ่าแล้วเจอหยกเนือถัวเขียว[3] ถึงจะไม่ใสมาก แต่ก็มี
โอกาสขายต่อ ได้ราคาเป็ นหมืนเลยนะครับ”

“อืม...” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ารับรูแ้ ล้วมองไปทาง

กองหินกองนัน แต่เธอก็ไม่ได้พดู อะไร

“ถ้าคุณซีเหมินสนใจ ผมลดราคาให้ได้นะครับ” เถ้าแก่

โจวยิมจนตาหยีพร้อมเสนอ

ซีเหมินจินเหลียนแอบบ่นในใจว่าตาเฒ่าเจ้าเล่หเ์ อ๊ย
แล้วถามหน้ายิมๆ “ฉันไม่มีความรูเ้ รืองหวยหยกเลยค่ะ

134
แต่ลองเสียงดูก็ได้ แล้วคุณลดให้ได้เท่าไหร่คะ?”

“ราคาตามป้ายก้อนละห้าร้อย ในฐานะทีคุณซีเหมินเป็ น
เพือนกับคุณหลิน ผมลดให้เลยเหลือก้อนละสีร้อยห้าสิบ
ตกลงไหมครับ? เถ้าแก่โจวเสนอยิมๆ

“แพงเกินไป!” หลินเสวียนหลานไม่รอให้ซีเหมินจิ
นเหลียนได้พดู ก็เริมต่อว่า “คุณนีมันเขียวจริงๆ เลยนะ
นีขนาดคนของผมคุณยังกล้าฟั นราคาขนาดนีเลยเหรอ?
ก้อนหยกดิบทีอยูข่ า้ งนอกนันจะมีหยกสีเขียวแน่เหรอ?
ถ้ามันมีดีจริงคุณก็คงผ่าเองแล้ว หรือไม่ก็คงเอาไปไว้
ด้านในไว้โก่งราคาพวกเรา มุกนีคุณเก็บไว้ใช้กบั คนอืน
เถอะ แต่ไม่ใช่กบั ผม มากสุดก็กอ้ นละสามร้อย จิ
นเหลียน คุณไปเลือกสักสองก้อน ถ้าแพงกว่านีก็ไม่เอา”
135
ซีเหมินจินเหลียนรีบผงกหัวรัวๆ ทีแท้ก็สามารถต่อราคา
เจ้าก้อนหยกนีได้ขนาดนีเลยเหรอ? ราคาถูกกว่าของแบ
กะดินเสียอีก

“ได้ๆๆ” เช้านีเถ้าแก่โจวขายของได้ตงห้
ั าแสนจากตาหวัง
แล้วจึงอารมณ์ดีเป็ นพิเศษ เขาจึงไม่คิดเล็กคิดน้อยกับ
หินแค่สองก้อนแค่นี เถ้าแก่โจวผงกหัวเป็ นเชิงตกลง
“สามร้อยก็สามร้อย เมือกียังพูดอยูเ่ ลยว่าไม่สนิทกัน
ทําไมตอนนีถึงปกป้องกันซะขนาดนีล่ะ? ถ้าผมไม่ตกลง
ผมก็กลายเป็ นพ่อค้าจอมเขียวจริงๆ นะสิ คุณซีเหมินอ
ยากได้กอ้ นไหนเลือกได้ตามใจเลย จะก้อนเล็กก้อนใหญ่
ก็สามร้อยถ้วน!”

136
“เห็นหยกสีเขียวแล้ว!” ขณะทีซีเหมินจินเหลียน เถ้าแก่
โจวและหลินเสวียนหลานกําลังต่อรองราคากันอยูน่ นั ก็
มีเสียงตะโกนดังขึนบริเวณเครืองตัดหินหยก คนทีคอยดู
อยูร่ อบๆ ก็รบี ออกันเข้าไปมุงดูใกล้ๆ แม้แต่หลินเสวียน
หลานยังทิงซีเหมินจินเหลียนไว้ ส่วนตัวเองก็เบียดเข้าไป
ดูให้แน่ใจ ส่วนเถ้าแก่โจวกับประธานซุนยิงไม่ตอ้ งพูดถึง

ซีเหมินจินเหลียนอยากเข้าไปดูดว้ ย แต่เห็นคนเบียด
เสียดกันขนาดนันก็คงเบียดกับเขาไม่ไหว เธอได้แต่สา่ ย
หน้า แล้วหันไปสนใจกองหินหน้าตาประหลาดกองนัน
หินหน้าตาน่าเกลียดแบบนีจะมีหยกสีเขียวสวยๆ ซ่อน
อยูข่ า้ งในจริงเหรอ?

“ผมให้สองล้าน!” ใครบางคนส่งเสียงตะโกนออกมา
137
จากกลุม่ คนทีมุงดูกนั อยู่

ซีเหมินจินเหลียนทนไม่ไหวจนต้องหันไปดู เธอเห็นกลุม่
คนเริมสลายตัว และมีคนเริมเข้าไปขอเจรจาต่อรองกับ
ตาหวัง หนึงในนันคือชายวัยกลางคนพุงพลุย้ ทีตะโกน
เสียงดังคนนัน

------

[1] พะกัน หรือ พากัน (Hpakant) อยูใ่ นรัฐคะฉินทาง

ตะวันออกของเมืองมิตจีนา (Myitkyina) ประเทศพม่าที
138
มีเหมืองหยกทีใหญ่ทีสุดในโลก

[2] หยกบ่อเก่า คือหยกเนือแข็งทีคุณภาพและราคาสูง

(Jadeite Jade) หรือทีเรียกกันว่าหยกพม่า

[3] หยกเนือถัวเขียว หยกสีเขียวอ่อน เนือใสปานกลาง

ถึงมาก มีลายเมฆสีขาวปนอยูก่ บั เขียว

139
ตอนที 10 ซือก้อนหยกดิบ

หน้าตาของก้อนหยกดิบทีถูกวางแยกไว้บนพืนก้อนนัน
ไม่เหมือนกับทีซีเหมินจินเหลียนจินตนาการไว้เลยสักนิด
เธอคิดว่ามันน่าจะถูกผ่าครึงจนเห็นเนือหยกด้านใน แต่
กลายเป็ นว่ามันถูกเจียเปลือกหยกออกเพียงบางส่วน
เท่านัน ส่วนเปลือกหยกทีถูกเจียออกมีขนาดเท่าฝ่ ามือ
140
ทําให้เห็นสีเขียวหยกแสนสวยทีผูค้ นต่างหลงใหล

“เห็นสีเขียวแค่นีมีคนเสนอตังสองล้านเชียวหรือ” ซีเหมิ
นจินเหลียนแอบบ่นกับตัวเองในใจ “แล้วถ้าเกิดข้างใน
ไม่มีหยกล่ะจะทํายังไง”

เธอได้แต่คิดเรือยเปื อย อย่างไรเสียมันก็ไม่เกียวกับเธอ
อยูแ่ ล้วนีนา อีกอย่างตอนนีเธอรูส้ กึ อิจฉาคุณตาหวังชาย
ผอมแห้งคนนันขึนมานิดๆ ซะแล้วสิ ซือมาแค่หา้ แสน แต่
ขายต่อได้กาํ ไรตังหนึงล้านห้าแสน ยังมีธุรกิจอะไรทีทํา
กําไรได้เยอะขนาดนีอีกไหม

“สองล้านสองแสน!” หลินเสวียนหลานเสนอ “ว่าอย่างไร

141
คุณตาหวัง จะขายต่อไหมครับ”

ตาหวังส่ายหัวแล้วเลือกเครืองเจียไฟฟ้าด้วยตัวเอง จาก
นันก็เริมเปิ ดเปลือกหยกอย่างระมัดระวัง การเปิ ดเปลือก
หยกก็คือการใช้เครืองมือเจียเอาส่วนทีเป็ นเปลือกหยก
ออกนันเอง

ซีเหมินจินเหลียนมองดูผคู้ นทีกําลังตังอกตังใจดูตาหวัง
เจียหินเปลือกหยกก็เริมเบือหน่าย ต่อให้มีหยกสีเขียว
จริงก็ไม่เกียวกับเธอเลยสักนิด อย่างมากเธออาจแค่ขอดู
ให้เป็ นบุญตา อีกอย่างดูทา่ ทางแล้วคุณตาหวังคงใช้
เวลาอีกนานกว่าจะเปิ ดเปลือกหยกเสร็จ อย่างไรเสีย
หยกมันก็คงบินหนีไปไหนไม่ได้ เธอได้แต่สา่ ยหน้าแล้ว
เดินไปยังกองก้อนหยกดิบทีถูกวางกองไว้ตรงมุมกําแพง
142
ไม่เสียแรงทีเถ้าแก่โจวเป็ นนักธุรกิจหูตาไว อุตส่าห์
สังเกตเห็นและตามเธอมา เถ้าแก่โจวยืนไฟฉายพร้อม
แว่นขยายให้ซีเหมินจินเหลียน เธอได้แต่สา่ ยหน้าปฏิเสธ
“ฉันใช้ของพวกนีไม่เป็ นหรอกค่ะ ว่าจะลองเลือกสักสอง
ก้อน เถ้าแก่ไม่ตอ้ งเป็ นห่วงนะคะ เดียวฉันเลือกเสร็จ
แล้วจะบอกเถ้าแก่เองค่ะ”

“ก็ดีเหมือนกัน ถ้าอย่างนัน ผมขอไปดูตาหวังเปิ ดเปลือก

หยกก่อนนะ ถ้าคุณเลือกเสร็จแล้วก็บอกผมนะครับ” เถ้า
แก่โจวตอบรับยิมๆ คนส่วนใหญ่มกั ไม่ชอบให้มีคนคอย
ตามดูอยูข่ า้ งๆ เวลาทีเลือกดูสนิ ค้า ถึงแม้ซีเหมินจิ
นเหลียนจะเป็ นมือใหม่ ไม่ส.ิ ..ต้องบอกว่าไม่รูเ้ รืองหวย
หยกเลยต่างหาก ในเมือเธอไม่ตอ้ งการให้เขาคอยตามดู

143
เขาก็จะไม่รบกวนเธอ

ก้อนหยกดิบพวกนี เขารูด้ ีแก่ใจทีสุดว่าเป็ นก้อนหยกดิบ

ทีเหลือจากการคัดแล้ว หากเจอหยกสีเขียวจริง คงต้อง
ถือว่าเป็ นบุญหล่นทับจริงๆ

ซีเหมินจินเหลียนมองตามเถ้าแก่โจวทีเดินจากไปแล้ว
ค่อยโล่งอก เธอนังลงแล้วเลือกก้อนหินขนาดเท่าลูก
บาสเกตบอลครึงลูกมาหนึงก้อน ในใจแอบคิดว่า “ลองดู
ซิวา่ จะเห็นข้างในไหม” ถึงเธอจะคิดแบบนัน แต่ในใจ
ตืนเต้นมากเป็ นพิเศษ ตืนเต้นจนมือสันระริก ดีนะ ทีไม่มี
ใครเห็นเข้า

144
ในใจเธอรูด้ ีทีสุด หากเธอสามารถมองทะลุผา่ นเปลือก
หยกจนเห็นสิงทีอยูข่ า้ งในได้ ต่อจากนีไป ชีวิตของเธอจะ
ไม่มีวนั เหมือนเดิมอีกต่อไป......

ซีเหมินจินเหลียนสูดหายใจลึกๆ คอยเตือนตัวเองว่าอย่า
ตืนเต้น...อย่าตืนเต้น เธอไม่มีอะไรต้องเสียอยูแ่ ล้ว ต่อให้
มองไม่เห็นก็ไม่เป็ นไร อย่างไรเสียชีวิตก็ตอ้ งดําเนินต่อไป
อยูด่ ี

ซีเหมินจินเหลียนวางฝ่ ามือลงบนก้อนหยกดิบ รวบรวม

สมาธิ ทันใดนันพลังทีคุน้ เคยจากฝ่ ามือเริมค่อยๆ แทรก
ซึมผ่านชันเปลือกหยกเข้าไปข้างใน...เธอรูส้ กึ ได้วา่
เปลือกหยกนันค่อยๆ จางหายไปต่อหน้าต่อตาเธอ จน
เห็นเป็ นหินสีขาวทีซ่อนอยูภ่ ายใน...ไม่มีหยกสีเขียว
145
อย่างทีคิดแฮะ

แต่ซีเหมินจินเหลียนไม่เสียใจเลยสักนิด กลับกันในเสียว
วินาทีนนเธอตื
ั นตันจนเกือบจะร้องตะโกนออกมาดังๆ
ว่าเธอมองเห็นข้างในแล้ว......

ก้อนหยกดิบทีปั จจุบนั ยังไม่มีเครืองมือหรือเทคโนโลยี

ใดๆ สามารถส่องทะลุผา่ นชันเปลือกหยกได้ แต่เธอ...
เธอสามารถมองเห็นสิงทีอยูข่ า้ งในได้อย่างชัดเจน เพียง
แค่มองแวบเดียวเท่านันก็รูว้ า่ หินก้อนนันเป็ นเพียงก้อน
หินไร้คา่ หรือเป็ นหยกสีเขียวลําค่า!

ซีเหมินจินเหลียนนังกับพืนอยูอ่ ย่างนัน เธอสูดหายใจ

146
เข้าลึกๆ ระงับความตืนเต้น ความดีใจ และความกระวน
กระวายใจให้สงบลง แล้วเริมมองหาก้อนหยกดิบก้อน
ใหม่

เถ้าแก่โจวเป็ นตาเฒ่าเจ้าเล่หอ์ ย่างทีหลินเสวียนหลาน

พูดไว้ไม่มีผิด ถ้าเป็ นของดีจริงก็คงไม่เอามาวางไว้ขา้ ง
นอกอย่างนีหรอก นีเธอส่องดูตงสิ
ั บกว่าก้อนแล้ว เห็นมี
แต่หินสีขาวๆ ทังนัน

อากาศช่วงเดือนพฤษภาคมเริมร้อนแล้ว ยิงเวลาใกล้
เทียงอย่างตอนนี อากาศยิงร้อนอบอ้าวกว่าปกติ ซีเหมิ
นจินเหลียนรูส้ กึ ว่าเสือผ้าชุ่มไปด้วยเหงือ พอนึกได้วา่ ตัว
เองยังไม่ได้อาบนําตังแต่เมือวาน แล้ววันนียังมาตระเวน
อยูข่ า้ งนอกตังนานสองนาน เธอชักจะได้กลินเหม็น
147
เปรียวของตัวเองซะแล้วสิ

ซีเหมินจินเหลียนหยิบก้อนหยกดิบสีดาํ ทีเหมือนถูก
เคลือบด้วยคราบเขม่าจากก้นหม้อขนาดเท่ากําปั นขึน
มา ในใจนึกดูแคลนเถ้าแก่โจวจอมเจ้าเล่ห ์ หินก้อนเล็ก
แค่นี ขายตังห้าร้อยเชียว

ไม่รูว้ า่ เป็ นเพราะแสงสะท้อนจากแสงอาทิตย์หรือเพราะ

เธอตาลายกันแน่ เหมือนมีแสงสีทองจางๆ ปรากฏขึน
แวบหนึงตรงรอยสักดอกบัวทองบนหลังมือขวาของเธอ
ไอร้อนซึมผ่านก้อนหยกดิบ เปลือกหยกสีดาํ เริมจางลงๆ
จนเห็นหยกสีเขียวทีผูค้ นหลงใหลซ่อนอยูข่ า้ งใน......

148
สีเขียวสดใส เนือหยกใสบริสทุ ธิ...ช่างงามจับตาจับใจ
เหลือเกิน

ซีเหมินจินเหลียนดีใจสุดๆ สํารวจดูอย่างละเอียด นอก

จากเปลือกหยกทีหนาประมาณหนึงเซนติเมตรแล้ว ข้าง
ในเป็ นหยกสีเขียวสดใสและโปร่งใส เธอไม่รูห้ รอกว่า
อะไรคือความโปร่งใสของหยก รูแ้ ต่วา่ หลินเสวียนหลาน
เคยบอกว่าหยกต้องโปร่งใส สีตอ้ งสดใส ลายหยกต้อง
สวย ยิงใสยิงดี...

ถ้าโปร่งใสมากเหมือนแก้ว เรียกว่าหยกเนือแก้ว...ซึงเป็ น
หยกสีเขียวทีดีทีสุด หรือทีเรียกกันว่าหยกสีเขียวจักรพร
รดิ ขอแค่มีความโปร่งใสสูง ถึงจะไม่มีสี แต่ก็มีคา่ ไม่ใช่
น้อย
149
ถ้าให้แบ่งประเภทหยกสีเขียว เธอคงงงเป็ นไก่ตาแตก
แต่อย่างน้อยเธอก็พอรูว้ า่ หยกสีเขียวก้อนนีสีสนั ไม่ได้สด
ใสมาก สีเขียวชอุม่ คล้ายสีใบไม้ในฤดูใบไม้ผลิหลังฝน
สวยงามจับตามาก

“ถูกแจ็คพอตแล้ว!” ซีเหมินจินเหลียนยิมกริมในใจ เธอ

ต้องรีบจ่ายเงินให้เถ้าแก่โจวแล้วหาคนช่วยเปิ ดเปลือก
หินเหมือนทีตาหวังทํา ถ้ามีคนเสนอราคา เธอต้องรีบ
ขายออกไป หึๆ หึๆ

เมือคิดถึงตรงนีซีเหมินจินเหลียนจึงได้แต่กระหยิมยิม
ย่อง ขณะทีเธอกําลังจะลุกขึนไปหาเถ้าแก่โจวก็นกึ ขึนได้
ถ้าเธอเสียงโชคครังแรกก็เจอหยกสีเขียวเลย มันจะเป็ นที
150
สงสัยหรือเปล่า คนระแวดระวังอย่างซีเหมินจินเหลียน
นิงคิด สุดท้ายสายตาจึงเหลือบไปหยุดอยูท่ ีก้อนหยกดิบ
ก้อนใหญ่ทีสุดในกองหินพวกนัน ก้อนนีแหละ!

ซีเหมินจินเหลียนต้องออกแรงอย่างมากกว่าจะยกก้อน
หยกดิบก้อนนันลงมาได้ กะคร่าวๆ แล้วน่าจะหนักสักสิบ
ห้า สิบหกกิโลกรัม ถือว่าก้อนใหญ่พอควร

“เถ้าแก่ ฉันเอาสองก้อนนีค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนรีบบอก

เถ้าแก่โจว

ถึงแม้เถ้าแก่โจวกําลังดูตาหวังเปิ ดเปลือกหยกอยู่ แต่ก็

ยังคอยใส่ใจซีเหมินจินเหลียนทีกําลังเลือกก้อนหยกดิบ

151
พอได้ยินดังนันก็รบี เข้ามาหา “คุณซีเหมิน เลือกเสร็จ
แล้วหรือครับ”

“ใช่คะ่ ฉันเอาสองก้อนนีค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนตอบรับ

เถ้าแก่โจวตอบรับเบาๆ “เลือกแค่สองก้อนเองเหรอ ไม่

ลองเลือกเพิมอีกหน่อยหรือครับ”

“ไม่ดีกว่าค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนส่ายหัวปฏิเสธ “ถ้าเกิด

เจอหยกสีเขียวขึนมา ฉันค่อยเข้าไปเลือกก้อนดีๆ ทีอยู่
ข้างในดีกว่าค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนพูดพลางหยิบบัตรเอ
ทีเอ็มออกมาจากกระเป๋ าสะพายแล้วมองเถ้าแก่โจว
เขินๆ

152
“ข้างๆ นีมีตเู้ อทีเอ็มครับ คุณไปกดถอนเงินก่อนเถอะ
ครับ” เถ้าแก่โจวบอกยิมๆ

“ค่ะ เดียวฉันจะรีบไปรีบกลับนะคะ!” ซีเหมินจินเหลียน

พูดเสร็จก็รบี วิงไปยังตูเ้ อทีเอ็ม ไม่ถงึ สามนาที เธอก็รบี วิง
กลับมาพร้อมเงินสด หลังจากชําระเงินให้เถ้าแก่โจว
เรียบร้อยแล้วก็รบี จับหินก้อนเล็กทีเลือกไว้มาไว้ในมือถึง
ค่อยอุน่ ใจขึนมาบ้าง ส่วนหินก้อนใหญ่กอ้ นนันนะหรือ
อย่าว่าแต่ไม่รูว้ า่ มีหยกสีเขียวอยูข่ า้ งในหรือเปล่าเลย ต่อ
ให้มีหยกสีเขียวอยูข่ า้ งในจริง ให้อมุ้ ไว้ก็กินแรงไม่ใช่เล่น
เหมือนกัน

“คุณซีเหมินจะเปิ ดเปลือกหยกเลยไหมครับ” เถ้าแก่โจว

153
ถาม

“แน่นอนค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ารับแล้วถาม
“แล้วคุณหวังเปิ ดเปลือกหยกเสร็จหรือยังคะ”

154
ตอนที 11 โชคดีลว้ นๆ

เถ้าแก่โจวได้แต่ยมแล้
ิ วส่ายหน้า แต่ก็ไม่ได้วา่ อะไร หลิน
เสวียนหลานเดินเข้ามาถามซีเหมินจินเหลียน “ขอผมดู
หน่อยสิวา่ คุณเลือกได้แบบไหน”

ซีเหมินจินเหลียนชีไปยังก้อนหยกดิบก้อนใหญ่สดุ ก้อน
นัน รวมทังก้อนทีถืออยูใ่ นมือของเธอด้วย

155
หลินเสวียนหลานดูๆ แล้วยิม ส่ายหน้าพลางถอนหายใจ
หินสองก้อนนีน่ะหรือ ให้เขาฟรีเขายังไม่เอาเลย แต่เขา
ไม่อยากทําร้ายจิตใจเธอ จึงได้แต่ถามออกไปยิมๆ “ให้
ผมช่วยคุณเปิ ดเปลือกหยกไหม”

“ขอบคุณค่ะ แต่คงต้องรอให้คณ
ุ หวังใช้เสร็จก่อน” ซีเหมิ
นจินเหลียนตอบยิมๆ

“ครับ ถ้าอย่างนันเราไปดูกนั หน่อยดีกว่า ป่ านนีตาหวัง

คงเปิ ดเปลือกหยกจนขาดทุนไปแล้วมัง!” หลินเสวียน
หลานพูดพลางหัวเราะ

“ขาดทุนหรือคะ” ซีเหมินจินเหลียนถามอย่างไม่เข้าใจ

156
“มันเป็ นหินหยกแบบทีมีสีเขียวติดเปลือกหยกเท่านัน
อีกอย่างหยกก็เล็กนิดเดียว!” หลินเสวียนหลานอธิบาย
พลางยักไหล่

“มีสีเขียวติดเปลือกหยกเท่านันหรือคะ” ซีเหมินจิ
นเหลียนเริมสงสัย เมือกีเขายังขอซือก้อนหยกดิบก้อน
นันในราคาตังสองล้านสองแสนอยูเ่ ลย แล้วทําไมตอนนี
มาบอกว่าขาดทุนแล้วล่ะ

เถ้าแก่โจวเห็นซีเหมินจินเหลียนยังไม่เข้าใจจึงรีบอธิบาย
“ทีว่ามีสีเขียวติดเปลือกหยก หมายความว่ามีหยกสี
เขียวติดอยูต่ รงเปลือกหยกนิดหน่อย และข้างในก็เป็ น
หินสีขาวขุ่นธรรมดาเท่านัน แต่วา่ ตอนนีเพิงจะเปิ ด
157
เปลือกหยกไปได้นิดเดียวเอง ยังแน่ใจไม่ได้หรอกว่าเป็ น
ก้อนหยกดิบทีมีสีเขียวติดเปลือกหยกเท่านันหรือเปล่า”

ระหว่างทีเถ้าแก่โจวอธิบายให้ซีเหมินจินเหลียนฟั งอยู่
นัน หลินเสวียนหลานกับซีเหมินจินเหลียนรีบอาศัยช่วง
จังหวะนีเบียดตัวแทรกเข้าไปยังกลุม่ คนทีรุมออกันอยู่
ตรงนัน และเป็ นอย่างทีบอกจริงด้วย ก้อนหยกดิบของ
ตาหวังดูเผินๆ แล้วมีสีเขียวตรงเปลือกหยกแค่นิดเดียว
เอง ส่วนเปลือกหยกทีถูกเปิ ดออกแล้วก็เห็นเพียงหินสี
ขาวขุ่น มิน่าเล่าถึงได้พดู กันว่าขาดทุนแล้ว ต่อให้เธอไม่รู ้
เรือง แต่เจ้าหินสีขาวขุ่นนี ดูยงั ไงก็ไม่มีราคาแน่นอน

“แล้วแบบนียังพอมีราคาเท่าไหร่คะ” ซีเหมินจินเหลียน
ถามหลินเสวียนหลานเสียงเบา
158
หลินเสวียนหลานครุน่ คิดแล้วตอบเสียงเบาว่า “เมือกีผม
ได้ดแู ล้ว ก้อนหยกดิบก้อนนีมาจากเมืองพากัน ประเทศ
พม่า เป็ นหยกบ่อเก่า ลายตรงเปลือกหยกก็ดดู ี ดู
ลักษณะแล้วน่าจะไม่เลว เพียงแต่ตรงทีควรจะมีหยกสี
เขียวกลับไม่มี มีแค่สีเขียวนิดหน่อยตรงเปลือกหินเท่า
นัน เพราะฉะนันถือว่าอยูน่ อกสายตาผม ถึงอย่างไรเจ้า
ก้อนหยกดิบก้อนนีก็ยงั พอมีลนุ้ อยู่ ถ้าตาหวังยอม
ขายออกไปตอนนี ผมคงยอมจ่ายสักแปดหมืนถึงหนึง
แสนเอามาผ่าเล่นๆ เสียงโชคดู”

ซีเหมินจินเหลียนได้ฟังดังนันก็ได้แต่ประหลาดใจ เมือกี
ยังมีมลู ค่าสูงถึงสองล้านอยูเ่ ลย ดูตอนนีสิเหลือแค่แปด
หมืนถึงหนึงแสนเท่านัน นีมันต่างกันราวฟ้ากับเหวชัดๆ

159
เธอได้แต่เสียดายแทนตาหวังอยูใ่ นใจว่าทําไมไม่
ขายออกไปเสียตังแต่แรก

“พวกเขายังต้องอ่านหยกก้อนนันกันอีกสักพัก ถ้าอย่าง
นันเรามาผ่าก้อนหยกดิบของคุณดีไหมครับ” หลินเสวียน
หลานหัวเราะแล้วถามซีเหมินจินเหลียน

“ก็ดีคะ่ !” ซีเหมินจินเหลียนผงกหัวรับ อย่างไรซะก็ตอ้ ง

ผ่าอยูแ่ ล้ว

“แล้วจะผ่าก้อนไหนก่อนดีละ่ ครับ” หลินเสวียนหลาน

มองดูกอ้ นหยกดิบก้อนใหญ่แล้วหันมามองก้อนหยกดิบ
ก้อนเล็กทีถูกกอบกุมไว้อย่างดีราวของมีคา่ ในมือซีเหมิ

160
นจินเหลียนแล้วถาม

“ก็ตอ้ งผ่าก้อนใหญ่ก่อนอยูแ่ ล้ว” ซีเหมินจินเหลียนตอบ

พลางหัวเราะ พร้อมชีนิวไปยังเจ้าก้อนหยกดิบก้อนใหญ่

พนักงานสองคนของเถ้าแก่โจวได้ยินดังนันก็รบี เข้ามา
ช่วยกันยกก้อนหยกดิบก้อนใหญ่ไปวางไว้บนเครืองตัด
หินหยกและจัดวางตําแหน่งให้เรียบร้อย หลินเสวียน
หลานเรียกให้ซีเหมินจินเหลียนเดินเข้าไปหาพร้อมถาม
“คุณจะให้ผมผ่าให้ หรือว่าคุณจะผ่าเอง”

“ฉันผ่าเองได้เหรอคะ” ซีเหมินจินเหลียนถามด้วยความ
แปลกใจ

161
“เครืองมือพวกนีเป็ นเครืองมือไฟฟ้า คุณอยากลองดู
ไหม” หลินเสวียนหลานยักคิวแล้วหัวเราะเบาๆ

“อ๋อ ถ้าอย่างนันก็ผา่ จากตรงนีเลยค่ะ ฉันจะดูเอาไว้คะ่

ว่าต้องผ่ายังไง!” ซีเหมินจินเหลียนวาดนิวลงบนก้อน
หยกดิบทีถูกจัดวางไว้บนเครืองตัดหินหยก โดยจะเริมผ่า
จากตําแหน่งทีกะระยะได้ประมาณสามส่วนสี ถ้าผ่าแล้ว
ไม่เจอสีเขียว ยังผ่าตรงอืนได้อีก ไหนๆ เธอก็เตรียมจะผ่า
เจ้าก้อนหยกดิบก้อนนีให้เหมือนกับผ่าแตงโมสักสิบสีชิน
อยูแ่ ล้วนี

“ได้ ไม่มีปัญหาอยูแ่ ล้วครับ!” หลินเสวียนหลานผงกหัว

รับและเริมขีดเส้นลงบนก้อนหยกดิบ เสร็จแล้วจึงเริมทํา
162
การผ่าก้อนหยกดิบก้อนนัน

เมือสักครู ่ ทุกคนเพิงจะเห็นว่าตาหวังเปิ ดเปลือกหยก

แล้วล้มเหลว ตอนนียังมีคนจะผ่าก้อนหยกดิบอีก แถม
ยังผ่าซะกลางก้อนแบบนัน ผูค้ นจึงออกันเข้ามามุงดูกนั
ยกใหญ่ ประธานซุนทีสนิทสนมกับหลินเสวียนหลานก็
รวมอยูใ่ นนันด้วย

“คุณซีเหมินเป็ นคนซือเหรอครับ” ประธานซุนได้ยินหลิน

เสวียนหลานแนะนําเมือสักครูว่ า่ นามสกุลของเธอคือซี
เหมิน ตอนนีเขาจึงเดินเข้าไปทักทายเธอด้วยตัวเอง

“ใช่คะ่ แต่ฉนั ไม่รูเ้ รืองพวกนีเลย ก็เลยซือไว้เสียงโชค

163
เล่นๆ น่ะค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนตอบยิมๆ

ประธานซุนผงกศีระยิมๆ เขามองปราดเดียวก็รูแ้ ล้วว่า

ก้อนหยกดิบทีซีเหมินจินเหลียนซือมาเป็ นก้อนหยกดิบ
ราคาก้อนละห้าร้อยหยวนทีเถ้าแก่โจวคัดทิงไว้ขา้ งนอก
โอกาสทีจะเจอหยกสีเขียวแทบจะเป็ นศูนย์ แต่เขาก็ไม่
สะดวกใจทีจะพูด ถึงว่าล่ะแม้หลินเสวียนหลานจะ
อาสาช่วยผ่าก้อนหยกดิบให้ แต่ก็เล่นผ่ากลางก้อนซะ
เลย

โดยปกติแล้ว ข้อห้ามใหญ่ในการผ่าก้อนหยกดิบก็คือ
การผ่าจากกลางก้อนหยกดิบโดยตรง ถ้าเกิดผ่าแล้วเจอ
หยกสีเขียวขึนมาแล้วละก็อาจทําให้สญ
ู เสียหลายแสน
เลยทีเดียวเชียว แล้วถ้าหากเป็ นก้อนหยกดิบลักษณะดี
164
คนส่วนใหญ่ก็จะทําแบบตาหวัง นันคือค่อยๆ เปิ ด
เปลือกหยกออกจนเห็นเนือในใต้เปลือกหินหยกแล้วค่อย
ว่ากัน

ถ้าถึงขันต้องผ่าก้อนหยกดิบออกก็ตอ้ งอ่านลักษณะ
เปลือกหยกก่อนว่ามีโอกาสทีจะมีหยกอยูต่ รงส่วนไหน
แล้วจึงคํานวณว่าควรจะเริมผ่าจากตรงไหนจึงจะได้หยก
สีเขียวและทําให้เกิดความเสียหายน้อยทีสุด จนถึงตอน
นีตาหวังยังนังอ่านก้อนหยกดิบก้อนนันอยูเ่ ลย และคงไม่
มีใครกล้าไปรบกวนสมาธิของตาหวังแน่ๆ เพราะหากผ่า
ก้อนหยกดิบแล้วเกิดผิดพลาดขึนมา คงไม่มีใครรับผิด
ชอบความเสียหายนีไหวแน่

ทุกคนจึงเข้าใจดีวา่ การผ่าก้อนหยกดิบทีอาจมีหยกสี
165
เขียวอยูภ่ ายในนันเป็ นเรืองทีต้องทําอย่างประณีตและ
ระมัดระวังให้มากทีสุด ด้วยเหตุนีจึงไม่มีใครตําหนิวา่ ตา
หวังเชืองช้าเลยสักคน

ฝี มือการผ่าหยกของหลินเสวียนหลานนับว่าดีทีเดียว มัน
เป็ นการผ่าก้อนหยกดิบทีเรียบง่าย แม่นยําและรวดเร็ว
รอยมีดทีผ่าลงไปนันเกลียงเกลาไร้ทีติ

“เอ๊ะ!” หลินเสวียนหลานทีเป็ นคนลงมีดและเป็ นคนแรก

ทีเห็นสภาพทีอยูภ่ ายใต้รอยผ่าถึงกับประหลาดใจทันที
เขารีบตักนําทีอยูข่ า้ งๆ แล้วพรมนําลงบนก้อนหยกดิบที
เพิงถูกผ่าออก ซีเหมินจินเหลียนเห็นดังนันจึงเดินเข้าไป
ดู เธอแทบไม่อยากเชือในสิงทีได้เห็น

166
ทําไมเป็ นสีเขียวล่ะ มีรวสี
ิ เขียวกว้างประมาณสองนิว
ยาวประมาณเจ็ดแปดเซนติเมตรอยูท่ งสองด้
ั านของก้อน
หยกดิบทีถูกผ่าครึง เพียงแต่สีสนั ไม่สวยเท่าก้อนหยกดิบ
ก้อนเล็กทีอยูใ่ นมือของเธอ

“เป็ นหยกเนือถัวเขียว ถึงสีจะไม่คอ่ ยสวยนัก แต่ใสใช้ได้

ทีเดียว!” หลินเสวียนหลานพูดกับเธอยิมๆ “จินเหลียน
ยินดีดว้ ยนะครับ!”

ซีเหมินจินเหลียนยืนมือออกไปลูบคลําดู มันเป็ นผิว

สัมผัสทีละเอียดและเรียบลืน ในใจเธอก็ชอบอยูไ่ ม่นอ้ ย
วันนีเธอโชคดีสดุ ๆ ไปเลย ไม่ตอ้ งใช้พลังพิเศษยังโชคดี
ขนาดนีเลยเหรอ เธอได้ยินทีหลินเสวียนหลานเรียกชือ
167
เธอเฉยๆ แต่เธอก็ทาํ เป็ นหูทวนลมเสีย

“คุณซีเหมิน ผมให้หา้ หมืน ขายให้ผมนะครับ! ประธาน

ซุนรีบเสนอ

“ทําไมประธานซุนทําแบบนีล่ะครับ!” หลินเสวียนหลาน
ส่ายๆ หัวแล้วว่า “จินเหลียนเป็ นเพือนผมนะ คุณยังจะ
ตัดหน้าผมอีกเหรอครับ”

“อ้าว ก็คณ
ุ พูดเองไม่ใช่เหรอว่าคุณกับคุณซีเหมินไม่ได้
สนิทกัน ในเมือไม่สนิทกันแล้วทําไมผมจะเสนอราคาไม่
ได้ละ่ ” ประธานซุนทําเสียงฮึดฮัด “ต่อให้พวกคุณสนิท
กัน ตามกติกาแล้ว คนไหนเสนอราคาดีกว่าคนนันก็ได้

168
ของไปไม่ใช่หรือไง”

ส่วนซีเหมินจินเหลียนชะงักไปครูด่ ว้ ยความตะลึง ห้า

หมืนเลยเหรอ ในใจรูส้ กึ ตืนเต้นไปหมด เธอต้องทํางาน
ตังสองปี กว่าจะเก็บเงินได้สามหมืน แต่ตอนนีเธอซือ
ก้อนหยกดิบแค่สามร้อย เพียงชัวพริบตา ก็สามารถขาย
และทํากําไรได้ตงสี
ั หมืนกว่าเลยเชียวหรือ

“จินเหลียน ผมให้คณ
ุ หกหมืนเลย!” หลินเสวียนหลาน
เสนอ

“คือว่า...ช่วยผ่าจากตรงนีให้หน่อยได้ไหมคะ ฉันอยากรู ้
ว่าข้างในนันจะมีหยกสีเขียวอยูม่ ากแค่ไหน” ซีเหมินจิ

169
นเหลียนสงสัยและอยากรูจ้ ริงๆ จากสภาพทีเห็นตอนนี
มันก็มีแค่หยกสีเขียวบางๆ เท่านัน และคงไม่มีคา่ สักเท่า
ไหร่ ก็เหมือนกับก้อนหยกดิบของตาหวังนันอย่างไรล่ะ

“ได้แน่นอนครับ!” หลินเสวียนหลานพูดพลางจัดวาง
ก้อนหยกดิบให้เข้าทีแล้วฟั นฉับลงไป

พอได้ยินว่าซีเหมินจินเหลียนอยากจะให้ผา่ เพิมอีก
ประธานซุนก็ไม่ได้วา่ อะไร เพียงแต่เรืองทีเธอผ่าก้อน
หยกดิบแล้วเจอหยกสีเขียว ทําให้มีผคู้ นพากันมามุงดู
เพิมเยอะขึนไปอีก

170
ตอนที 12 เงินก้อนแรก

171
ซีเหมินจินเหลียนคาดไม่ถงึ เลยว่าริวสีเขียวนันจะมีความ
หนาถึงห้าเซนติเมตรเลยทีเดียว นอกจากนี สีสนั ของ
หยกทีซ่อนอยูด่ า้ นในยังสดใสกว่าริวสีเขียวๆ ทีอยูด่ า้ น
นอกอีกต่างหาก หลินเสวียนหลานพรมนําลงบนก้อน
หยกดิบพร้อมชืนชม “นีมันของดีแท้ๆ เลย หยกทีอยูด่ า้ น
ในใกล้เคียงกับหยกเนือนําแข็งเลยนะ เป็ นหยกนําดี
ด้วย...”

“สามแสน!” คราวนีไม่ใช่เสียงของประธานซุน แต่เป็ น

เสียงของชายวัยกลางคนพุงพลุย้ คนนัน

ซีเหมินจินเหลียนแทบไม่อยากจะเชือหูตวั เอง สาม

แสน...ก้อนหยกดิบทีเธอเพิงซือมาในราคาสามร้อยเมือ
172
ครู ่ เพียงชัวพริบตาเดียวก็สามารถขายได้ตงสามแสน
ั
เลยเชียวหรือ? มิน่าเล่าหลินเสวียนหลานถึงได้บอกว่า
มันเป็ นธุรกิจทีทําให้รวยได้ในชัวข้ามคืน ก็ไม่แปลกทีมี
คนมากมายหลงใหลในธุรกิจนี แม้แต่ตาหวังทีอายุปนู นี
แล้วยังไม่ยอมแพ้สงั ขาร ต้องลากสังขารมาแสวงโชคกับ
หวยหยกพวกนี

“จินเหลียน ผมให้สามแสนห้า คุณขายให้ผมนะ!” หลิน

เสวียนหลานเสนอขึนมาในขณะทีซีเหมินจินเหลียนยัง
ยืนตะลึงอยู่

“หา?” ซีเหมินจินเหลียนรูส้ กึ ว่าสมองมึนงงไปหมด คง

เป็ นเพราะเมือวานเธอตกใจมากเกินไปกระมัง วันนีสติ
ถึงไม่อยูก่ บั ร่องกับรอย และรูส้ กึ ว่าเหมือนฝันแบบนี
173
“สีแสน!” ชายวัยกลางคนทีมีพงุ พลุย้ ๆ เสนอราคาอีกครัง
“คุณชายหลิน คุณก็ยอมให้ผมหน่อยเถอะ”

“ประธานเฉินพูดตลกแล้ว มันก็ตอ้ งเป็ นไปตามกติกาสิ

ครับ คนเสนอราคาสูงกว่าก็ตอ้ งได้ของไป...อ่ะ ผมให้หา้
แสนเลย!” หลินเสวียนหลานพูดไปพลางมองไปทีซีเหมิ
นจินเหลียนพลาง

จังหวะนัน ซีเหมินจินเหลียนก็กาํ ลังมองมาทางหลิน

เสวียนหลานพอดี ตอนนีซีเหมินจินเหลียนกําลังสับสน
อยูไ่ ม่นอ้ ย แค่หยกสีเขียวชินเล็กๆ แค่นี แต่มีมลู ค่าถึงห้า
แสนเลยเชียวหรือ? ถ้าผ่าหยกทังก้อนออกมา ขนาดคง
เล็กกว่าฝ่ ามือด้วยซํา เนือหยกมีความหนาประมาณสอง
174
นิว ดูแล้วน่าจะทํากําไลได้แค่สองวงเท่านัน เธอเองก็ไม่รู ้
หรอกว่าราคาในตลาดมันเท่าไหร่ แต่ถา้ มันกลายหยก
สําเร็จรูปแล้ว ราคาคงแพงหูฉีแน่นอน

ประธานเฉินชายวัยกลางคนพุงพลุย้ จึงได้แต่แอบด่า
เสียงเบาๆ แล้วก็ไม่ได้พดู อะไรออกมาอีก

ซีเหมินจินเหลียนอดไม่ได้ทีจะยืนมือไปลูบคลําหยกสี
เขียวทีถูกผ่าออกมา แล้วเธอต้องจําใจผลักก้อนหยกนัน
ให้หลินเสวียนหลานด้วยความอาลัยอาวรณ์ หลินเสวียน
หลานเห็นท่าทีแบบนันก็ยมๆ
ิ แล้วสอบถามเลขทีบัญชี
ธนาคารของเธอ จากนันเขาก็เดินออกไปโทรศัพท์เพือ
โอนเงินให้เธอ ไม่กีนาทีตอ่ มาเธอก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือน
ว่ามีขอ้ ความเข้าดังมาจากโทรศัพท์มือถือทีอยูใ่ น
175
กระเป๋ าสะพาย เธอจึงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึนมาอ่าน
ข้อความแล้วได้แต่ตะลึงอยูอ่ ย่างนัน

เดียวนีพวกบัตรธนาคารมักจะมีบริการเสริมหลายอย่าง
เช่น บริการออนไลน์ หรือผูกเบอร์โทรศัพท์มือถือกับ
บัญชีธนาคาร ตอนทีซีเหมินจินเหลียนทําบัตรกับทาง
ธนาคาร พนักงานธนาคารคะยันคะยอให้เธอใช้บริการ
ผูกเบอร์โทรศัพท์มือถือกับเลขทีบัญชีธนาคาร หากมี
รายการเคลือนไหวทางบัญชี ไม่วา่ จะเป็ นการเบิก การ
ถอน หรือว่าการโอนเงิน เธอจะได้รบั ข้อความแจ้งเตือน
ทันที

เธอไม่เคยรูส้ กึ เลยว่าบริการนีมันดียงั ไง แต่ตอนนีทีเธอ

ได้เห็นตัวเลขศูนย์ยาวเป็ นพรวนจากโทรศัพท์มือถือแล้ว
176
เธอแทบอยากจะจุมพิตโทรศัพท์มือถือตัวเองให้รูแ้ ล้วรู ้
รอด เธอไม่อาจปกปิ ดความยินดีปรีดาเอาไว้ได้จนต้อง
เผยรอยยิมเปี ยมสุขออกมา

หลินเสวียนหลานเองก็รูส้ กึ อิจฉานิดๆ ในความโชคดีของ

เธอ เขาถามยิมๆ “จินเหลียน ตีเหล็กต้องตีตอนร้อน คุณ
จะเปิ ดเปลือกหยกอีกก้อนเลยไหม?” ก้อนหยกในมือซีเห
มินจินเหลียนนันมีขนาดเล็กเกินกว่าจะใช้วิธีผา่ ออก ถ้า
จะให้ผา่ ก็ไม่รูว้ า่ จะผ่าจากตรงไหนดี อีกอย่างถ้าหากผ่า
แล้วเจอหยกสีเขียวขึนมา ก็คงเหลือหยกนิดเดียวจนนํา
ไปทําเครืองประดับชินใหญ่ไม่ได้แล้วจะเสียดายเปล่าๆ
เพราะฉะนันถึงจะยุง่ ยากหน่อย แต่หลินเสวียนหลานก็
เสนอให้เธอใช้วิธีเปิ ดเปลือกหยกดูก่อนจะดีกว่า

177
“เอ่อ...” ซีเหมินจินเหลียนรูด้ ีแก่ใจว่าก้อนหยกดิบทีอยู่
ในมือของเธอนันมีหยกสีเขียว และเป็ นหยกสีเขียวทีสีสด
และใสกว่าก้อนทีเพิงผ่าออกมาแน่นอน

แต่ก็อย่างว่าเรืองแบบนีมันก็เหมือนการซือลอตเตอรี
เจอหยกสีเขียวตังแต่ครังแรกอาจเป็ นเพราะดวง แต่ถา้
ครังทีสองยังเจอกหยกสีเขียวอีก คนอืนจะไม่สงสัยว่า
เธอเล่นตุกติกหรือ? ยิงเด่นก็ยงถู
ิ กจับตามอง ข้อนีซีเหมิ
นจินเหลียนก็รูอ้ ยู่

ถือว่าเป็ นโชคดีของซีเหมินจินเหลียนทีอยูๆ่ ประธานเฉิน

ผูม้ ีพงุ พลุย้ ก็ถามขึนว่า “แล้วตาหวังอ่านหยกเสร็จหรือ
ยัง? ไม่ลองเอาอย่างคุณซีเหมินดูหน่อยหรือ?”

178
“นันสินะ คนแก่อย่างผมก็วา่ จะลองเสียงแบบคุณซีเหมิ
นดูอีกสักตัง ไหนๆ ก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ลองผ่าดูอีกสัก
รอบจะเป็ นไรไป” ตาหวังทีมีรูปร่างผอมแห้งพูดพลาง
หัวเราะ

ซีเหมินจินเหลียนรูส้ กึ นับถือในความกล้าหาญของชาย
แก่คนนี คนทีซือก้อนหยกดิบมาในราคาห้าแสน พอเปิ ด
เปลือกหยกแล้วราคาก็พงุ่ ไปทีสองล้านสองแสน จน
กระทังสุดท้ายผ่าหยกแล้วล้มเหลวจนราคาตกลงมา
เหลือแค่แสนกว่า แต่เขากลับไม่มีอาการตืนเต้นหรือตืน
ตระหนกใดๆ เลย เมือกีเธอยังรูส้ กึ เป็ นกังวลว่าตาหวัง
อายุมากขนาดนีแล้ว ถ้าเกิดเป็ นโรคหัวใจหรือโรคความ
ดันสูงแล้วอารมณ์แปรปรวนขึนมา อาจเป็ นอันตรายถึง

179
ชีวิตได้ ทีนีล่ะได้เป็ นเรืองใหญ่แน่

พอได้ยินตาหวังพูดดังนัน หลินเสวียนหลานอดไม่ได้ที
จะเดินเข้าไปหาแล้วย่อตัวนังลง เขามองดูกอ้ นหยกดิบ
นันอย่างพินิจพิจารณา ก้อนหยกดิบถูกเปิ ดเปลือกออก
ขนาดประมาณสองฝ่ ามือ เปลือกหยกดํา ผิวค่อนข้าง
ละเอียด เขาหยิบไฟฉายทีวางอยูข่ า้ งๆ แล้วเอามาส่องดู
ก็เห็นแสงสะท้อนค่อนข้างชัดเจนและสมําเสมอ อาจจะ
ไม่ถงึ ขันเป็ นหยกเนือแก้ว แต่ความใสน่าจะกํากึง
ระหว่างหยกเนือแก้วกับหยกนําแข็ง

ก้อนหยกดิบลักษณะแบบนี ถ้าหากมีหยกสีเขียวอยูข่ า้ ง
ในจริง ต่อให้ชินเล็กนิดเดียว แต่ก็มีคา่ เป็ นสิบล้านเลยที
เดียว
180
ดูจากก้อนหยกดิบทีมีสีเขียวติดตรงเปลือกหยกแล้ว
โอกาสทีจะมีหยกอยูบ่ ริเวณนันสูงมาก แต่พอเปิ ดเปลือก
หยกแล้วกลับไม่มีหยกเลย

ตาหวังนับว่าเป็ นคนใจกว้าง พอเห็นหลินเสวียนหลาน

นังลงเพือดูกอ้ นหยกดิบของเขา ก็รบี หลีกทางให้ ส่วน
หลินเสวียนหลานนังดูได้ครูเ่ ดียวก็ลกุ ขึนโดยไม่พดู อะไร
อีก

ประธานเฉินผูม้ ีพงุ พลุย้ ก็เดินเข้ามาดูเช่นเดียวกัน

เคราะห์ดีทีพุงพลุย้ ๆ นันไม่ได้เป็ นอุปสรรคจนนังลงไม่ได้
เขาเองก็หยิบไฟฉายและแว่นขยายมาส่องดูกอ้ นหยกดิบ

181
ก้อนนันเหมือนกัน

คนอืนๆ ทีเห็นต่างพากันไปมุงดู ซีเหมินจนเหลียนเองก็

สงสัยมากว่าก้อนหยกดิบก้อนใหญ่ขนาดนัน ถ้าเกิดมี
หยกสีเขียวจริง ไม่รูว้ า่ จะขายได้ราคาสูงขนาดไหน?
ขนาดก้อนหยกของเธอเล็กนิดเดียวยังขายได้ตงห้
ั า
แสน...นีมันเป็ นจํานวนเงินทีต่อให้เธอต้องทํางานทังชีวิต
ก็อาจหาไม่ได้เยอะขนาดนีเลยนะ

พอคิดถึงตรงนี เธอก็อดไม่ได้ทีจะเดินเข้าไปและแกล้งทํา
เป็ นใช้ไฟฉายส่องดู ซึงแน่นอนว่าเธอดูไม่เป็ นอยูแ่ ล้ว
เพราะฉะนันจังหวะทีมือขวาของเธอวางลงบนก้อนหยก
ดิบ เธอจึงพยายามรวบรวมสมาธิเพือมองทะลุเปลือก
หยก
182
เปลือกหยกค่อยๆ จางหายไป ปรากฏให้เห็นเป็ นหินสี
ขาวๆ อยูภ่ ายใน ซีเหมินจินเหลียนแอบผิดหวังอยูใ่ นใจ
ขณะทีเธอกําลังจะชักมือกลับ ทันใดนันภาพสีเขียวสว่าง
สดใสก็ปรากฏขึนภายในใจเธอ...

มันใสแจ๋ว แวววาว และสีสดใสเหลือเกิน! สีเขียวสดใส

นันค่อยๆ แผ่กระจายอยูภ่ ายในใจของซีเหมินจินเหลียน
เธอลองคํานวณคร่าวๆ แล้วว่าหยกชินนีใหญ่มาก ยาว
ประมาณสิบห้าเซนติเมตร กว้างประมาณเจ็ดถึงแปด
เซนติเมตร หนาประมาณเจ็ดถึงแปดเซนติเมตรเช่นเดียว
กัน รูปร่างเป็ นสีเหลียม แต่หยกชินนีอยูใ่ นตําแหน่งที
ค่อนข้างแปลก

183
ซีเหมินจินเหลียนลุกขึนแล้วส่งไฟฉายคืนให้เถ้าแก่โจวที
ยืนอยูข่ า้ งๆ ทันใดนันก็เกิดความคิดบรรเจิดขึน

ตาหวังเห็นว่าไม่มีใครเข้ามาดูกอ้ นหยกดิบแล้วจึงเดิน
กลับมา แล้วเรียกให้เด็กหนุ่มทีเป็ นพนักงานในร้านของ
เถ้าแก่โจวสองคนนันให้มายกก้อนหยกดิบไปวางไว้บน
เครืองตัดหินหยก

เมือครูน่ ีเขาเลือกเปิ ดเปลือกหยกส่วนทีมีสีเขียวติดอยู่

บนเปลือกหยก ตาหวังคิดใคร่ครวญสักครูแ่ ล้วจึงตัดสิน
ใจผ่าจากอีกด้านหนึงแทน ถึงจะตัดสินใจผ่าหินหยกอีก
ครัง แต่เขาก็ไม่ประมาท เขากะจะผ่าตามแนวเปลือก
หยกสักหนึงเซนติเมตร พอขีดเส้นเสร็จแล้วก็ลงมีดผ่า
ทันที
184
ตอนที 13 พลาดเป็ นครังทีสอง

185
หัวใจของทุกคนเต้นกระตุกตามจังหวะของใบมีดทีกําลัง
หมุน แม้หินหยกก้อนนีจะไม่ใช่ของพวกเขา แต่ถา้ ได้เห็น
กับตาว่าผ่าแล้วกลายเป็ นของลําค่าก็เป็ นเรืองทีน่ายินดี
มาก ยิงถ้าผ่าแล้วเจอหยกสีเขียวแบบหยกเนือแก้วด้วย
แล้วก็ยงเป็
ิ นเรืองทีน่ายินดีเข้าไปใหญ่ ก้อนหยกดิบสี
เขียวเป็ นทรัพยากรทีใช้แล้วหมดไป ผ่าหนึงก้อนก็เท่ากับ
หินหยกลดลงอีกหนึงก้อน และหยกเนือแก้วสีเขียวก็
ราคาแพงจนน่าตกใจ

ถึงตัวเองจะไม่มีปัญญาซือ แต่ก็อย่างทีเคยมีนกั เล่นของ

เก่ากล่าวไว้วา่ เคยได้พบพานก็เหมือนเคยได้ครอบครอง
186
มีสงลํ
ิ าค่ามากมายอยูบ่ นโลกใบนี แต่คงไม่มีใคร
สามารถครอบครองทุกสิงได้

ซีเหมินจินเหลียนยิมมุมปาก เธอเองก็ตืนเต้นและลุน้ ผล
การผ่าหินหยกไปด้วย พลังพิเศษของเธอยังไม่ได้รบั การ
พิสจู น์ ถ้าเกิดสิงทีเธอเห็นนันเป็ นจริงขึนมา ต่อไปเธอก็
สามารถเดินบนเส้นทางของนักแสวงโชคจากหวยหยก
ได้ ไม่อย่างนันเธอคงไม่มีเงินมากมายมาซือหินหยกเอา
ไว้ผา่ เล่นๆ หรอกนะ

เวลานี หากการผ่าหินหยกของตาหวังสามารถช่วย
พิสจู น์พลังพิเศษของเธอได้ มันจะเป็ นเรืองทีน่ายินดีที
สุด น่ายินดีเช่นเดียวกับทีเธอไม่ตอ้ งพึงพลังพิเศษแต่ก็
ยังโชคดีได้เงินมาตังห้าแสน
187
อย่างไรก็ตาม ยังมีบางสิงทีเธอแอบกังวลอยูใ่ นใจ เมือ
ครูท่ ีเธอใช้พลังพิเศษในการมองทะลุเปลือกหยกเพือดู
สภาพด้านในของหินหยก เธอก็รูส้ กึ ได้อย่างชัดเจนว่า
ต้องใช้พลังมาก หินหยกก้อนเล็กยังพอไหว แต่หินหยก
ก้อนใหญ่ขนาดนี เหมือนพลังทีมีนนจะไม่
ั มากพอ

ซีเหมินจินเหลียนแอบถอนหายใจอยูใ่ นใจ ถ้ามีวิธีฝึกฝน

พลังพิเศษนีได้ก็คงดีสนิ ะ......

สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เธอเคยอ่านหนังสือเกียวกับคน
ทีมีพลังพิเศษ ดูเหมือนพวกเขาเหล่านันช่างเก่งกาจ
เหลือหลาย ไม่วา่ จะเหาะเหินเดินอากาศ เรียกลมเรียก
ฝน บุกนําลุยไฟ หรือฝึ กลมปราณเทวดา ดูเหมือนไม่มี
188
อะไรทีพวกเขาทําไม่ได้ แล้วดูเธอสิ มีพลังพิเศษแค่มอง
ทะลุสงของได้
ิ ยงั ต้องใช้พลังเยอะขนาดนี

ขณะทีซีเหมินจินเหลียนกําลังคิดฟุง้ ซ่านอยูน่ นั เครืองตัด

หินหยกก็หยุดทํางาน ตาหวังเดินเข้าไปแล้วยืนมือออก
ไปค่อยๆ แกะแผ่นเปลือกหยกทีถูกตัดออกมา

หน้าตาทีเ**◌่ ยวย่นอยูแ่ ล้วของตาหวังยิงยับย่นราวรอย

จีบของซาลาเปาหมาเมิน[1]เข้าไปอีก

พอทุกคนเห็นสีหน้าของตาหวังก็อดไม่ได้ทีจะออกันเข้า
ไปมุงดู เมือได้เห็นหินหยกทีถูกผ่าออกเป็ นแผ่นบางๆ
แล้ว ต่างก็สลดหดหูไ่ ปตามๆ กัน เพราะมันมีแต่แผ่นหิน

189
สีขาวๆ และไม่มีรอ่ งรอยของหยกสีเขียวเลยแม้แต่นิด
เดียว

ทุกคนทีอยูต่ รงนันต่างพากันทอดถอนใจ แต่ละคนได้แต่

ส่ายหัวและพูดไม่ออก

“ตาหวัง ผมให้สามหมืน ขายต่อให้ผมเถอะ!” ยังคงเป็ น

ประธานเฉิน ชายวัยกลางคนผูม้ ีพงุ พลุย้ คนเดิมทีเสนอ
ราคาอีกครัง

ตาหวังเองได้แต่ถอนหายใจ เขาล้วงเอาบุหรีออกมา
จากกระเป๋ า จุดไฟแล้วสูบบุหรีเข้าเต็มปอด จากนันก็นิง
เงียบไม่ให้คาํ ตอบ ทุกคนเห็นดังนันก็ได้แต่เงียบไปด้วย

190
ไม่วา่ ใครก็ตามทีซือหินหยกมาในราคาตังห้าแสนแต่ผา่
แล้วล้มเหลวไม่เป็ นท่าแบบนีก็คงอารมณ์เสียด้วยกันทัง
นัน ในเวลาและสถานการณ์เช่นนี ทางทีดีอย่าไปเซ้าซี
เขาจะดีกว่า เพราะมันจะรบกวนจิตใจและส่งผลให้
ตัดสินใจผิดพลาดได้ แล้วใครจะรับผิดชอบความผิด
พลาดทีเกิดขึนล่ะ

ตาหวังอายุปนู นีแล้วแต่ยงั แรงดีอยู่ เขาใช้แรงขยับและ

จัดวางก้อนหินหยกให้เข้าที เพียงแต่ครังนี เขาไม่ได้ผา่
จากบริเวณทีใกล้กบั เปลือกหยกเหมือนเมือครู ่ แต่เขาจะ
เอาอย่างซีเหมินจินเหลียน โดยครังนีจะผ่าจากด้านที
เปิ ดเปลือกหยกแล้ว วัดจากบริเวณทีเปิ ดเปลือกหยกลง
มาได้ขนาดสามส่วนสี แล้วเริมลงมือผ่าจากตรงนัน

191
ทุกคนเห็นดังนันก็ได้แต่ยมๆ
ิ ตาหวังทีเปิ ดเปลือกหยก
แล้วไม่เจอเนือหยก ผ่าหินหยกออกมาดูก็ยงั ไม่เจอเนือ
หยกอีก ดูทา่ ทางแล้วคงเริมหัวเสีย ถึงได้ตดั สินใจผ่าเจ้า
หินหยกก้อนนีจากตรงกลางก้อนซะเลย

ซีเหมินจินเหลียนจับตาดูตาหวังทีขีดเส้นลงบนหินหยก
อย่างชํานาญ เสร็จแล้วจึงค่อยๆ ลงมีดตัดหินหยก พอ
เห็นดังนันซีเหมินจินเหลียนก็แอบถอนหายใจ “มันคง
เป็ นฟ้าลิขิตสินะ!”

พอใบมีดหยุดลง ทุกคนก็พากันออเข้าไปมุงดูอีกครัง ซี
เหมินจินเหลียนเองก็อยากรูเ้ หมือนคนอืนๆ แต่ทีสําคัญ
กว่านันคือเธออยากพิสจู น์วา่ พลังพิเศษของตนเองแม่น
192
ยําหรือไม่

รอยผ่าของก้อนหินหยกทีถูกผ่าออกเป็ นสองส่วนนัน
เรียบลืน แสดงให้เห็นว่าตาหวังยังฝี มือดีไม่เปลียน เพียง
แต่ขา้ งในของหินหยกทีถูกผ่าออกยังคงเป็ นเพียงแค่หินสี
ขาวขุ่น ยิงแสงแดดตกกระทบลงมาจนเป็ นประกายวิ
บวับก็ยงทํ
ิ าให้เจ็บปวดใจ

ตาหวังได้แต่สา่ ยหน้า เขาเองก็เปิ ดกิจการค้าขายอยูใน

ตลาดค้าของเก่าแห่งนี ถือว่าฐานะดีใช้ได้ ด้วยความรัก
ในการเสียงโชคจากหวยหยก สมัยหนุ่มๆ จึงเคยไปแสวง
โชคไกลถึงกวางตง แต่ตอนนีเขาแก่ตวั ลงมาก อีกทังยัง
เปิ ดกิจการค้าขายหยกจีน[2]หรือทีเรียกกันว่าหยกเห
อเถียน ตาหวังถึงได้เลิกออกไปแสวงโชคทีไกลๆ อีก
193
ส่วนเถ้าแก่โจวนันมีเส้นสายอยูท่ ีพม่า ก้อนหยกดิบทีได้
มาก็ไม่เลว ทุกครังทีเถ้าแก่โจวมีของใหม่เข้าร้านก็
จะแจ้งให้ตาหวังมาลองเลือกซือก้อนหินหยกเพือเสียง
โชค ได้บา้ งเสียบ้างเป็ นเรืองธรรมดา จนตาหวังกลาย
เป็ นลูกค้าประจําของเถ้าแก่โจวไปแล้ว

“เถ้าแก่โจว คุณดูสวิ า่ สามารถขายคืนได้ในราคาเท่า

ไหร่!” ตาหวังได้แต่สา่ ยหัวและถอนหายใจ

“ห้าพันหยวน!” เถ้าแก่โจวทีปกติเป็ นคนยิมแย้มพูดคุย

ง่าย แต่พอเป็ นเรืองธุรกิจก็จะกลายเป็ นพ่อค้าเขียวลาก
ดินขึนมาทันที

194
ซีเหมินจินเหลียนหัวใจกระตุกวาบ เธอเห็นเองกับตาว่า
ราคาของก้อนหยกดิบก้อนนีขึนจากห้าแสนเป็ นสองล้าน
สองแสน แต่สดุ ท้ายราคากลับตกลงมาเหลือแค่หา้ พัน
เท่านัน ความแตกต่างราวฟ้ากับเหวนี คนเป็ นโรคหัวใจ
คงหมดสิทธิเล่นเกมแบบนีแน่ๆ

“เถ้าแก่โจว ราคานีก็ตาเกิ
ํ นไป” ตาหวังขมวดคิวพลาง
ทักท้วง

เถ้าแก่โจวนิงเงียบ ท่าทางแสดงออกชัดเจนว่าถ้าอยาก
ขายก็ขาย ไม่อยากขายก็ไม่ตอ้ งขาย จู่ๆ ซีเหมินจิ
นเหลียนก็พดู โพล่งขึนมา “ตาหวังคะ ฉันให้หนึงหมืน

195
คุณขายก้อนหยกดิบนีให้ฉนั นะคะ!”

ทุกคนทีได้ยินคําพูดของซีเหมินจินเหลียนต่างพากันมอง
เธอด้วยความฉงนสนเท่ห ์ โดยเฉพาะหลินเสวียนหลานที
รูส้ กึ ประหลาดใจกว่าคนอืน เพราะเขารูด้ ีวา่ เธอไม่รูเ้ รือง
หวยหยกเลย ไม่ส.ิ .. ถ้าจะพูดให้ถกู คือก่อนหน้านีเธอไม่
เคยรูจ้ กั หวยหยกเลยด้วยซํา

“จินเหลียน ใช่วา่ หินหยกทุกก้อนจะมีหยกสีเขียวเสมอ

ไปนะ” หลินเสวียนหลานเตือนซีเหมินจินเหลียนด้วย
ความหวังดี อาจเป็ นเพราะเธอเจอหยกสีเขียวตังแต่กอ้ น
แรกก็เลยเข้าใจว่าหินหยกทุกก้อนจะต้องมีหยกสีเขียว
อยู่ แล้วทําให้เธอขายได้กาํ ไรเป็ นกอบเป็ นกําอย่างนัน
หรือ ถ้าเป็ นเช่นนันจริง คนขายหินหยกคงกลายเป็ น
196
เศรษฐี กนั หมดแล้ว และคงไม่มีวงการหวยหยกเกิดขึน
จนถึงทุกวันนีหรอก

“ฉันรูค้ ะ่ ” ซีเหมินจินเหลียนตอบเสียงเบา

“รูแ้ ล้วคุณยังจะซืออีกเหรอ” หลินเสวียนหลานขมวดคิว

นิดๆ เงินหนึงหมืนถึงจะไม่เยอะ แต่ก็ตอ้ งรูว้ า่ คุม้ ค่าทีจะ
จ่ายหรือเปล่า

ซีเหมินจินเหลียนผงกศีรษะยืนยันหนักแน่น เธอคงบอก
เขาไม่ได้วา่ หินหยกก้อนนันน่าจะมีหยกสีเขียวอย่างดี
ซ่อนอยูภ่ ายใน

197
ตาหวังมองดูแล้วไม่มีคนจะเสนอราคาอีก จึงผงกศีรษะ
เป็ นเชิงตกลง “ถ้าคุณผูห้ ญิงอยากได้ ผมก็ยินดีขายให้
ในราคาหนึงหมืนครับ”

ซีเหมินจินเหลียนตอบยิมๆ “ถ้าอย่างนัน รบกวนตาหวัง

รอสักครูน่ ะคะ ฉันขอตัวไปกดเงินสดจากตูเ้ อทีเอ็มทีอยู่
ข้างๆ นีก่อน”

ตาหวังไม่ได้วา่ อะไร ส่วนซีเหมินจินเหลียนนันรีบวิงออก

ไปด้วยความเร็ว ครูเ่ ดียวก็กลับมาพร้อมเงินสด เธอจ่าย
เงินให้ตาหวัง ตาหวังรับเงินมาและผงกศีรษะเป็ นการ
ขอบคุณ ถือว่าการซือขายเสร็จสมบูรณ์

198
ซีเหมินจินเหลียนสูดหายใจเข้าลึกๆ หินหยกทีถูกผ่าออก
เป็ นสองส่วน ส่วนทีเป็ นก้อนเล็กก็ไม่ตอ้ งผ่าให้เสียเวลา
อีก ส่วนทีเหลืออีกก้อนใหญ่นนั เธออาศัยแค่ความรูส้ กึ
จากพลังพิเศษ จะมีหยกสีเขียวอยูจ่ ริงหรือไม่ คงต้องผ่า
ออกมาพิสจู น์กนั

------

[1] ซาลาเปาหมาเมิน เป็ นซาลาเปาขึนชือของเมือง

เทียนจิน คนทําซาลาเปามีชือเล่นว่าโก่วจือ (狗子) ที
แปลว่าสุนขั เนืองจากซาลาเปาของเขาขายดีเป็ นเทนํา

199
เทท่า โก่วจือจึงต้องตังหน้าตังตาทําซาลาเปา แขกเหรือ
ทีมาซือซาลาเปาทักทายก็ไม่มีเวลาพูดคุยด้วย จนได้
ฉายาล้อเลียนเขาว่าซาลาเปาหมาเมิน (狗不理包
子)

[2] หยกจีน หรือหยกเหอเถียน (和田玉) คือชือเรียก

อีกชือหนึงของหยกเนฟไฟร์ท(Nephrite)หรือหยกเนือ
อ่อน ส่วนหยกพม่าจะเป็ นหยกเนือแข็ง

200
ตอนที 14 สีเขียวสด

ซีเหมินจินเหลียนครุน่ คิดสักครูแ่ ล้วหันไปถามเถ้าแก่โจว

“ฉันยังสามารถผ่าหินหยกทีนีได้ใช่ไหมคะ” เมือกีเธอเพิง
ซือหินหยกจากเถ้าแก่โจว ผ่าหินหยกทีนีจึงเป็ นเรืองปกติ
201
แต่ตอนนีถึงหินหยกก้อนนีจะมาจากร้านเถ้าแก่โจว แต่
เธอก็ซือต่อจากตาหวังอีกที ถือว่าเปลียนมือเจ้าของแล้ว
ถ้าเกิดเถ้าแก่โจวไม่ให้เธอผ่าหินหยกทีนีฟรีเธอก็เข้าใจ
ได้ เครืองผ่าหินหยกของเขาก็ตอ้ งเสียเงินซือมานีนา

“ได้แน่นอนอยูแ่ ล้ว คุณซีเหมินอยากจะผ่าออกมาดูเลย

ใช่ไหมครับ” เถ้าแก่โจวทีตอนนีสีหน้ากลับมายิมแย้ม
เหมือนเดิมถามขึนพร้อมกับชีไปยังก้อนหินหยกทีทังถูก
เปิ ดเปลือกและถูกผ่าครึงทีวางกองไว้อยูท่ ีพืน

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ารับ พนักงานชายสองคนของ
เถ้าแก่โจวจึงรีบเข้ามาช่วยกันยกหินหยกขึนไปวางบน
เครืองผ่าหินหยกอย่างคล่องแคล่ว

202
ซีเหมินจินเหลียนครุน่ คิดเล็กน้อย เครืองผ่าหินหยกนีดู
แล้วก็น่าจะใช้งานไม่ยาก แต่เธอไม่เคยใช้มนั มาก่อน
อย่าลองสุม่ สีสุม่ ห้าจะดีกว่า เธอจึงใช้นิวมือวาดไปบน
ก้อนหินหยก แล้วบอกหนึงในพนักงานของเถ้าแก่โจวว่า
“ผ่าจากตรงนีนะคะ”

“ผมผ่าให้ดีกว่าครับ!” หลินเสวียนหลานทนดูไม่ไหวจน
ต้องเสนอตัวเข้ามาช่วยอีกครัง

ขณะนีเป็ นเวลาเทียงวันพอดี อากาศในช่วงเดือน

พฤษภาคมนันร้อนมาก และตอนนีพระอาทิตย์กาํ ลังส่อง
แสงสว่างเจิดจ้า แผ่ความร้อนแผดเผาทุกสรรพสิงเต็มที
เดิมทีผคู้ นทีมุงดูกนั อยูก่ าํ ลังจะแยกย้ายกันไปแล้ว แต่
203
พอได้ยินว่าซีเหมินจินเหลียนจะผ่าหินหยกอีกก็พากันออ
กันเข้ามามุงดู แม้แต่ตาหวังก็ยงั รอดูดว้ ยอีกคน

หลินเสวียนหลานพับแขนเสือขึน จากนันเขาก็เริมขีดเส้น
ลงบนก้อนหินหยกตามตําแหน่งทีซีเหมินจินเหลียนบอก
เมือเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงลงมีดผ่าลงไปอย่างแม่นยํา

หินหยกถูกผ่าออกเป็ นสองก้อน ในใจของหลินเสวียน

หลานอยากรูม้ ากเหมือนกันว่าผลออกมาจะเป็ นอย่างไร
ถึงตัวเขาจะไม่คอ่ ยเชือสายตาของซีเหมินจินเหลียนนัก
ว่าจะมีหยกสีเขียวอยูข่ า้ งในหินหยกก้อนนี แต่ก็อดไม่ได้
จนต้องรีบดูให้แน่ใจ และทันทีทีเขาได้เห็นสิงทีซ่อนอยู่
ภายใน เขาก็ถงึ กับตะลึงตาค้าง......

204
ผูค้ นทีเห็นสีหน้าผิดปกติของหลินเสวียนหลานต่างก็พา
กันเข้ามาดู เมือได้เห็นสิงทีอยูภ่ ายในก้อนหินหยกแล้ว สี
หน้าของทุกคนก็เปลียนไป หลินเสวียนหลานต้องรีบตัก
นําทีอยูข่ า้ งๆ มาสาดลงบนก้อนหินหยก

ก้อนหินหยกทีถูกผ่าออกเป็ นก้อนใหญ่และก้อนเล็กรวม
กันสองก้อน เผยให้เห็นสีเขียวทีซ่อนอยูภ่ ายใน ยิงตอนนี
มันถูกนําชะล้างสิงสกปรกออกแล้ว ยิงเผยให้เห็นสีเขียว
สวยสะกดสายตา

“นันมันหยกเนือแก้วนี...” มีเสียงๆ หนึงลอยมาจากฝูง

ชนทีมุงดูกนั อยู่ ทันใดนันก็เกิดเสียงดังอืออึงชุลมุน
วุน่ วายขึน ก็อย่างทีบอกว่าคนนอกดูเอาสนุก ส่วนคนใน
205
ดูเพือให้รู ้ เซียงไฮ้ไม่เหมือนเมืองกวางตงหรือพม่าทีใครๆ
ก็รูจ้ กั หยกสีเขียว เมือเทียบกันแล้วคนเซียงไฮ้คนุ้ เคยกับ
เครืองประดับระยิบระยับใต้แสงไฟทีวางโชว์อยูใ่ นตู้
กระจกมากกว่า และคนเซียงไฮ้แทบไม่รูจ้ กั หยกดิบพวก
นีเลยด้วยซํา

คนทีแวะเวียนมาทีร้านเถ้าแก่โจวทีขายหินหยกโดย
เฉพาะนันคงต้องมีความรูเ้ รืองหินหยกบ้างแหละ ไม่
อย่างนันจะมาดูให้เสียเวลาทําไมกัน

206
ถ้าพูดถึงหยกเนือแก้วสีเขียว กําไลวงหนึงราคาสูงเป็ น
ล้าน แค่หวั แหวนชินเดียว ราคาตังแสนกว่า แล้วหยก
ก้อนใหญ่ขนาดนี ราคาคงเป็ นสิบล้านแน่ๆ

ผูค้ นต่างเบียดเสียดกันเข้าไปดูให้เห็นแจ้ง ส่วนซีเหมินจิ

นเหลียนนัน มุมปากเธอยกขึนโดยไม่รูต้ วั “รวยแล้ว รวย
แล้ว...คราวนีรวยเละแน่ๆ”

“จินเหลียน ผมให้แปดล้าน!” หลินเสวียนหลานทีเพิงได้

สติรบี มองหาซีเหมินจินเหลียน เขาเป็ นถึงทายาทหลิน
ซือจิวเวลรี[1] เมือได้เจอหยกดิบสีเขียวดีขนาดนี มีหรือที
จะพลาดโอกาสให้ของดีหลุดมือไปได้

207
ประธานเฉินผูม้ ีพงุ พลุย้ ทําเสียงฮึม “คุณชายหลิน ผมไม่
เคยเห็นคุณต่อราคาขนาดนีมาก่อนเลย หยกเนือแก้วสี
เขียวสดแบบนี คุณให้ราคาแค่แปดล้านเองเหรอครับ”

“ประธานเฉินก็พดู เป็ นเล่นไป ตอนนีเห็นแค่ดา้ นทีถูกผ่า

ออกเท่านัน ถึงจะเป็ นหยกเนือแก้วลักษณะและนําดี แต่
ใครจะรูล้ ะ่ ครับว่ามีหยกสีเขียวอยูส่ กั เท่าไหร่ ถ้าเกิดมี
หยกสีเขียวแค่ชนบางๆ
ั เท่านัน ผมว่า แปดล้านยังถือว่า
ขาดทุนนะครับ!” หลินเสวียนหลานมองหน้าประธาน
เฉินพุงพลุย้ ให้คาํ ตอบพลางส่ายหัว

ซีเหมินจินเหลียนพอจะดูออกว่าหลินเสวียนหลานกับ
ประธานเฉินไม่คอ่ ยลงรอยกันนัก ทีสําคัญ เธอเองก็
208
อยากรูเ้ หมือนกันว่าหยกสีเขียวทีเห็นนีมีเยอะแค่ไหน จะ
มีเนือหยกแค่ชนบางๆ
ั หรือเป็ นก้อนหยกสีเหลียมเหมือน
กับทีเธอเห็นจากพลังพิเศษกันแน่

เมือใคร่ครวญแล้ว ซีเหมินจินเหลียนก็วาดนิวลงบนก้อน
หินหยกทีถูกผ่าออกแล้วว่า “ผ่าออกเลยค่ะ จะได้รูก้ นั ว่า
ข้างในเป็ นยังไง”

หลินเสวียนหลานตะลึงกับสิงทีซีเหมินจินเหลียนพูด เขา
พอจะรูภ้ มู ิหลังของเธอว่าเป็ นชาวไร่ชาวนายากจน ต้อง
พยายามอย่างหนักกว่าจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ เธอ
อยากแต่งงานกับหนุ่มชาวกรุงเพือจะได้ลงหลักปั กฐาน
ในเมืองเซียงไฮ้แห่งนี เดิมทีเขาคิดว่าให้ราคาแปดล้าน
แล้วเธอต้องดีใจจนเนือเต้นรีบตอบตกลงทันที แต่เขาคิด
209
ไม่ถงึ เลยว่าเธอจะขอให้ผา่ ก้อนหินหยกออกมาดูอีก

เขาเป็ นคนผ่าก้อนหินหยกก้อนนีเองกับมือ ถึงจะไม่ได้ใช้

ไฟฉายส่องดู อาศัยแค่เพียงแสงธรรมชาติเขาก็ดอู อก ยัง
ไม่ตอ้ งพูดถึงก้อนหินหยกก้อนเล็ก แค่หินหยกก้อนใหญ่
ก้อนเดียว คงมีเนือหยกหนาประมาณสามเซนติเมตรแน่
นอน ขอแค่มีเนือหยกหนาแค่สามเซนติเมตร เจ้าก้อน
หยกดิบสีเขียวเนือแก้วก้อนนี ราคาคงไม่ตากว่
ํ าแปด
ล้านแน่นอน

ความจริงแล้ว ตอนทีซีเหมินจินเหลียนได้ยินหลินเสวียน
หลานเสนอราคาตังแปดล้านนัน ในหัวของเธอมึนงงไป
หมดจนแทบจะเป็ นลม ความรูส้ กึ นีมันช่างเหมือนฝัน
เงินตังแปดล้าน ตัวเธอยังไม่มีคา่ ขนาดนีเลย
210
แต่วา่ ขอแค่สามารถพิสจู น์ให้ได้วา่ พลังพิเศษเล็กๆ ของ
เธอแม่นยําจริง เทียบกันแล้วเงินแปดล้านนันไม่สาํ คัญ
เลยสักนิด เพราะฉะนันเธอจะผ่าเจ้าหินหยกก้อนนีให้
เหมือนกับผ่าแตงโม ผ่าออกให้หมด ให้เห็นกับตาเธอจึง
จะพอใจ

ครังนี พนักงานทังสองคนของเถ้าแก่โจวต้องช่วยกันจัด
วางหินหยกราคาสูงก้อนนีอย่างระมัดระวังทีสุด และยัง
คงเป็ นหลินเสวียนหลานทีเป็ นคนลงมือผ่าเช่นเดิม

หลินเสวียนหลานผ่าลงตรงทีซีเหมินจินเหลียนบอก หิน
หยกถูกผ่าออก หลินเสวียนหลานก็ตะลึงไปชัวครูเ่ พราะ
มีเนือหยกหนาประมาณหกเซนติเมตรซ่อนอยูภ่ ายใน
211
และมันยังเป็ นหยกสีเขียวมรกตทีใครเห็นก็ตอ้ งหลงรัก

ซีเหมินจินเหลียนยังคงให้หลินเสวียนหลานช่วยผ่าเอา
เปลือกหยกส่วนเกินออกให้หมดจนเหลือเพียงก้อนหยก
เนือแก้วสีเขียวสดทีเป็ นก้อนสีเหลียม ก้อนหยกทีมีความ
ยาวประมาณยีสิบเซนติเมตร กว้างประมาณแปด
เซนติเมตร และหนาประมาณหกเซนติเมตรจึงปรากฏแก่
สายตาทุกคน

“คุณหลินคะ รบกวนช่วยผ่าหินหยกก้อนเล็กให้ดว้ ยนะ

คะ” ซีเหมินจินเหลียนไม่แปลกใจกับสายตาประหลาด
ใจของทุกคน เธอเอือมมือไปจับก้อนหยกทีหนักพอ
สมควรมาถือไว้ในมือ พร้อมชีไปยังหินหยกก้อนเล็กที
เหลืออีกก้อน
212
หลินเสวียนหลานผงกศีรษะรับทราบ อย่าว่าแต่สาวสวย
อย่างซีเหมินจินเหลียนเป็ นคนขอร้องเลย ต่อให้เป็ นตาสี
ตาสาทีไหนก็ตาม ถ้าหากสามารถผ่าเจอหยกเนือแก้วสี
เขียวสด เขาก็ยินดีทาํ ให้ทงนั
ั น

ก้อนหยกก้อนเล็กทีผ่าเสร็จแล้วเป็ นหยกเนือแก้วสีเขียว
มรกตทีมีความยาวและความกว้างเท่ากับก้อนหยกก้อน
ใหญ่ เพียงแต่มีความหนาแค่สองเซนติเมตรเท่านัน แม้
จะชินเล็กกว่า แต่ก็ทาํ ให้ทกุ คนทีอยูต่ รงหน้ามองจนตา
แทบถลนออกมาเพราะอิจฉาในความโชคดีของซีเหมินจิ
นเหลียน

หยกเนือแก้วสีเขียวสด โดยปกติจะต้องถูกเก็บรักษา
213
อย่างดีในตูน้ ิรภัย แต่ตอนนีมันกลับปรากฏต่อหน้า
ธารกํานัล ทุกคนทีได้เห็นมีทงชื
ั นชม ยินดี อิจฉา ริษยา
ต่างกันไป

นอกจากนี ยังมีคนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแอบถ่าย
รูปซีเหมินจินเหลียนทีถือก้อนหยกเนือแก้วสีเขียวสดเอา
ไว้ เพราะอาจไม่มีโอกาสได้เห็นหยกดีๆ แบบนีอีกแล้ว
ถ้าไม่ถ่ายรูปเก็บไว้ก็คงเสียดายแย่

“คุณซีเหมิน คุณจะขายหยกดิบก้อนนีหรือเปล่าครับ”
ประธานเฉินผูม้ ีพงุ พลุย้ ถามขึนอีกครัง

ซีเหมินจินเหลียนผงกหัวรับ “ฉันจะขายหยกก้อนใหญ่

214
ส่วนหยกก้อนเล็กฉันจะเก็บไว้เองค่ะ”

ประธานเฉินได้ยินดังนันก็ดีใจยกใหญ่ ขอแค่เธอยอม
ขายก็พอแล้ว กลัวแต่เธอจะไม่ขายนะสิ ถ้าเกิดเธอไม่
ยอมขายขึนมา เขาคงทําได้แค่มองมันตาปริบๆ แม้เขา
อยากจะได้หยกดิบทังสองก้อน แต่จะทําอย่างไรได้ ใน
เมือซีเหมินจินเหลียนประกาศชัดเจนแล้วว่าเธอไม่ขาย
หยกดิบก้อนเล็ก แค่ได้ครอบครองหยกดิบก้อนใหญ่กอ้ น
เดียว ทีเสียเวลาวันนีถือว่าคุม้ แล้ว

“คุณซีเหมิน คุณเสนอราคามาได้เลยครับว่าจะขายเท่า
ไหร่!” ประธานเฉินรีบบอก นีไม่ใช่แค่กอ้ นหินหยกแล้ว
แต่มนั เป็ นก้อนหยกทังก้อน ตามกติกาแล้วซีเหมินจิ
นเหลียนต้องเป็ นคนเสนอราคาขายเอง
215
“ฉันไม่รูเ้ หมือนกันค่ะ...” ซีเหมินจินเหลียนมองไปยัง
หลินเสวียนหลานอย่างขอความช่วยเหลือ ก็เธอไม่รู ้
จริงๆ นีนา

หลินเสวียนหลานรูส้ กึ เหลือบ่ากว่าแรง ก้อนหยกทีเป็ น

สุดยอดหยกแบบนี ไม่วา่ ร้านจิวเวลรีทีไหนมาเห็นเข้าก็
ต้องรีบคว้ามาไว้ในมือ เขาทีเป็ นถึงทายาทหลินซือ
จิวเวลรีรูด้ ีทีสุดว่า หากซือก้อนหยกนีไว้และนําไป
เจียระไนเป็ นเครืองประดับ มันจะทํากําไรได้มหาศาล
ขนาดไหน

ถึงเขาจะเป็ นถึงทายาทหลินซือจิวเวลรี แต่การซือขาย

สินค้ามูลค่านับสิบล้านก็ตอ้ งผ่านการพิจารณาของท่าน
216
ประธานก่อน หรืออาจถึงขันต้องนําเข้าทีประชุมคณะ
กรรมการเพือปรึกษาหารือก่อน

เขากับซีเหมินจินเหลียนเพิงจะรูจ้ กั กัน เธอคงไม่รอให้เขา

กลับไปประชุมกับคณะกรรมการให้เสร็จเรียบร้อยแล้ว
ค่อยขายก้อนหยกให้เขาหรอก ขอแค่ให้สมราคา เธอ
สามารถขายก้อนหยกนีให้กบั ประธานเฉินแห่งบริษัท
เซิงเต๋อจิวเวลรีทีเป็ นบริษัทจิวเวลรีเก่าแก่ทีสุดแห่งหนึง
ในนครเซียงไฮ้ได้ทนั ที

ด้วยเหตุนี หลินเสวียนหลานจึงไร้คาํ พูดใดๆ ทําได้แค่

เพียงเบือนหน้าหนีดว้ ยความลําบากใจ

217
ประธานเฉินมองหลินเสวียนหลานแล้วยิมเยาะในใจ ถ้า
หากคนทีอยูท่ ีนีในวันนีคือตาเฒ่าเจ้าเล่หแ์ ห่งตระกูล
หลินแล้วละก็ เขาคงหมดสิทธิในก้อนหยกเนือแก้วสี
เขียวสดก้อนนีเป็ นแน่ แต่นีเป็ นหลินเสวียนหลานทีคงไม่
มีเงินถุงเงินถังเยอะแยะไว้ซือก้อนหยกราคาแพงลิบลิว
ก้อนนีหรอก

เมือคิดได้ดงั นี ประธานเฉินจึงกระหยิมยิมย่องอยูใ่ นใจ

ก้อนหยกก้อนแรกของซีเหมินจินเหลียนทีใกล้เคียงกับ
หยกเนือนําแข็ง ไม่วา่ จะเป็ นสีหรือความใสก็พอใช้ได้ แต่
เนือหยกยังไม่ดีพอ เซิงเต๋อจิวเวลรีไม่เคยขาดก้อนหยก
คุณภาพระดับกลางๆ จะขาดก็แต่...ก้อนหยกเนือแก้วสี
เขียวสดแบบนีทีอาจได้พบแต่ไม่อาจได้ครอบครอง หรือ
รองลงมาหน่อยก็เป็ นพวกหยกสีเขียวกรีนแอปเปิ ล

218
คุณภาพดี

คงไม่มีรา้ นจิวเวลรีร้านไหนทีจะไม่ขาดก้อนหยกแบบนี
ยิงตอนนี ขนาดหยกเนือแก้วสีใสยังเป็ นทีต้องการของ
ตลาด นับประสาอะไรกับหยกสีเขียวสดหายากเช่นนี

เมือกีนีเขาได้เห็นแล้วว่าก้อนหยกทีอยูใ่ นมือของซีเหมิ
นจินเหลียนนันเป็ นหยกเนือแก้วหยกเนือแก้วสีเขียวสด
ใสแวววาว เนือดี นําดี และไม่มีรอยตําหนิใดๆ เลย หาก
เจียระไนและขัดเงาเรียบร้อยแล้ว ต้องเป็ นเครืองประดับ
ทีสวยงามและดึงดูดสายตาทีสุดอย่างแน่นอน

“สามสิบล้าน!” ประธานเฉินไม่กล้ากดราคามากนัก ถึง

219
แม้หลินเสวียนหลานจะไม่มีเงินซือ แต่เขาเป็ นถึงทายาท
หลินซือจิวเวลรีย่อมรูร้ าคาตลาดเป็ นอย่างดี “คุณซีเหมิ
นลองพิจารณาดูวา่ ราคานีเหมาะสมหรือเปล่า ถ้าคุณ
ยินดีขาย ผมสามารถโอนเงินให้คณ
ุ ได้ทนั ทีเลยนะครับ!”

ซีเหมินจินเหลียนตะลึงไปชัวขณะ สามสิบล้าน ก้อน

หยกแค่นีราคาตังสามสิบล้านเชียวหรือ ชัวขณะทีเธอยืน
อึงอยูน่ นั เธอก็เหลือบเห็นหลินเสวียนหลานแอบส่งสาย
ตาแฝงนัยมาให้เธอ

------

220
[1] หลินซือจิวเวลรี (林氏珠宝) เป็ นชือบริษัททีทํา
ธุรกิจอัญมณีของครอบครัวหลินเสวียนหลาน

221
ตอนที 15 เศรษฐี ชวข้
ั ามวัน

ซีเหมินจินเหลียนเห็นดังนันก็เข้าใจได้ทนั ทีวา่ ราคาที

ประธานเฉินเสนอนันยังตําเกินไป เธอยังสามารถเรียก
ราคาทีสูงกว่านีอีก เพียงแต่เธอไม่เข้าใจว่าทําไมหลิน
เสวียนหลานจึงไม่ยอมเสนอราคา เพียงแค่เขาเสนอ
ราคามา แม้จะได้แค่เพียงสามสิบล้านเธอก็ยินดีทีจะ
ขายให้เขา เธอไม่อยากเอาปั ญหานีมาคิดมากให้วนุ่ วาย
อย่างไรเสียสามสิบล้านก็เป็ นเงินจํานวนไม่นอ้ ยเลยที
เดียว

222
ขณะทีซีเหมินจินเหลียนกําลังจะอ้าปากพูดนัน เสียงๆ
หนึงก็ดงั แทรกขึนมาก่อน “ผมให้สามสิบสองล้าน!”

ซีเหมินจินเหลียนหันมองไปทางทีมาของเสียงนันแล้ว
ต้องประหลาดใจ เพราะคนทีเสนอราคาครังนีคือตาหวัง
ทีเพิงผ่าหินหยกพลาดและยอมขายหินหยกให้เธอใน
ราคาหนึงหมืนหยวนนันเอง หลังจากทีตาหวังเสนอราคา
แล้ว เดิมทีใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยเ**◌่ ยวย่นอยู่
แล้ว ตอนนีกล้ามเนือบนใบหน้ายังกระตุกอีกต่างหาก
เธอเห็นแล้วก็อดไม่ได้ตอ้ งแอบขําอยูใ่ นใจ

ประธานเฉินได้ยินดังนันก็ตวัดสายตามองค้อนตาหวัง
เขารูว้ า่ ตาหวังทําธุรกิจค้าขายหยกจีน และคงไม่คิดทีจะ
เปลียนอาชีพมาค้าขายหยกพม่าตอนนีแน่ ตาหวังเสนอ
223
ราคาโพล่งขึนมาในเวลาแบบนี ดูก็รูว้ า่ เป็ นการท้าทาย
และก่อกวนมากกว่า หรือบางทีตาหวังอาจจะเสนอราคา
สูงเพือจะได้ซือก้อนหยกนีกลับไปเก็บไว้ดเู ล่นๆ ก็ได้

สมัยนี หยกเนือแก้วสีเขียวสดหายากแบบนี ราคามีแต่

จะสูงขึนๆ ซือเก็บไว้ราคาก็ไม่ตก ไม่แน่วา่ ในอนาคตอาจ
จะกลายเป็ นสมบัติประจําตระกูลก็ได้

“สามสิบห้าล้าน!” ประธานเฉินเสนอราคาอีกครัง

ผูค้ นทีมามุงดูกนั อยูน่ นต่

ั างก็อยากได้กอ้ นหยกนีมาไว้ใน
ครอบครองทังนัน เพียงแต่เงินในกระเป๋ าไม่เอืออํานวย
ทําได้เพียงมองมันด้วยความเสียดายและหนึงในนันก็คือ

224
หลินเสวียนหลานนันเอง

“สามสิบหกล้าน!” ตาหวังเสนอราคาสูอ้ ีกครัง แม้อายุจะ

มากแล้วแต่นาเสี
ํ ยงยังดังกังวาน ตาหวังตวัดสายตามอง
ประธานเฉินราวโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางไหน

“สีสิบล้าน!” ครังนีประธานเฉินแทบจะกัดฟั นพูดออกมา

เดิมทีเขาคํานวณแล้วว่า ต่อให้ซีเหมินจินเหลียนเรียก
ราคาสูงขึน แต่เขาคงได้กอ้ นหยกนีมาครอบครองใน
ราคาสามสิบห้าล้านอย่างแน่นอน ไม่คิดเลยว่าตาหวัง
จะเข้ามาก่อกวนและปั นราคาจนบีบให้เขาต้องเสนอ
ราคาสูงขึนถึงสิบล้านจากทีคํานวณไว้ นีเห็นว่าสิบล้าน
ไม่ใช่เงินกันใช่ไหม

225
ครังนีตาหวังไม่สง่ เสียงเลยสักนิด เขาเองก็เสียใจมาก
ก้อนหยกนีมันเป็ นของเขาตังแต่แรก ถ้าเพียงเขายืน
กรานทีจะผ่าอีกครัง......

แต่วา่ ก้อนหินหยกถูกผ่ากลางก้อนแบบนันยังไม่เห็นสี
เขียวแม้แต่นิดเดียว อย่าว่าแต่ตวั เขาทีผิดหวังเลย ผูค้ นที
เฝ้าดูอยูต่ า่ งก็ผิดหวังไปตามๆ กัน

ความจริงแล้วเขาไม่ได้โกรธแค้นจนต้องเข้าไปก่อกวน
เลยสักนิด แต่เขาคิดทีจะซือก้อนหยกชินนีกลับไปจริงๆ
ถึงจะไม่ได้เจียระไนเป็ นเครืองประดับ ขอแค่ขดั เงาและ
เก็บไว้ดเู ล่นๆ ทีบ้านเขาก็อิมใจแล้ว

226
หยกเนือแก้วนันพอหากันได้ แต่จะหาสีเขียวสดแบบนี
นันหายาก แถมก้อนใหญ่ขนาดนีอีก ถึงแม้สีของหยกสี
เขียวจะมีอยูไ่ ม่กีเฉด แต่สาํ หรับคนทีดูเป็ นจริงๆ นัน ทุก
คนต่างรูด้ ีวา่ สีของหยกทุกชินนันก็เหมือนใบไม้ในป่ า
ใหญ่ทีมีสีสนั แตกต่างกันออกไป สีเขียวสดก็เป็ นเพียงแค่
คําเรียกหนึงเท่านัน สุดท้ายแล้วต้องกลับมาดูวา่ เป็ นสี
เขียวสดจริงและไม่มีสีอืนมาปน ดูแล้วต้องรูส้ กึ สบายอก
สบายใจ

ส่วนก้อนหยกในมือซีเหมินจินเหลียนนัน เห็นแค่แวบ
เดียวก็รูส้ กึ เหมือนสายนําบริสทุ ธิไหลสูก่ ลางใจ เหมือน
ความเย็นฉํากลางฤดูรอ้ น เห็นแล้วรูส้ กึ สบายตาสบายใจ
จิตใจปลอดโปร่งและสุขใจยิงนัก

227
เขารูส้ กึ ว่าราคาสีสิบล้านไม่แพงเลยสักนิด แต่เขาไม่มี
เงินมากพอทีจะซือก้อนหยกนี ทําได้แค่เพียงมองมันตา
ปริบๆ อย่างเสียดายทีสุด

ซีเหมินจินเหลียนเห็นว่าตาหวังไม่สรู้ าคาอีก อีกทัง

ประธานเฉินรบเร้าเธออีกครัง “คุณซีเหมิน ว่าอย่างไร
ครับ”

ซีเหมินจินเหลียนผงกศีรษะเป็ นการตอบรับ ประธานเฉิน

ไม่ออ้ มค้อมรีบสอบถามเลขทีบัญชีธนาคารของเธอ จาก
นันก็เขาเดินออกไปโทรศัพท์เพือโอนเงินและทุกอย่างก็
เรียบร้อยภายในสิบนาที เธอเดินไปเช็คยอดเงินทีตูเ้ อที
เอ็มข้างๆ โดยเฉพาะเพือความมันใจ แต่พอเห็นตัวเลข
228
ศูนย์ยาวเป็ นพรวนก็ทาํ ให้เธอใจเต้นไม่เป็ นสํากันเลยที
เดียว

หยกดิบก้อนนันตกเป็ นของประธานเฉินเรียบร้อย
ประธานเฉินไม่ลืมทีจะหยิบนามบัตรยืนให้ซีเหมินจิ
นเหลียนก่อนกลับ พอเธอดูนามบัตรแล้วถึงได้รูว้ า่ เขา
เป็ นถึงประธานบริหารของบริษัทเซิงเต๋อจิวเวลรี นามว่า
เฉินเฉิน!

ขณะทีประธานเฉินถือก้อนหยกไว้ในมือเพือเตรียมตัว
กลับนัน ซีเหมินจินเหลียนก็เห็นบอดีการ์ดรูปร่างสูงใหญ่
สองคนขับรถสปอร์ตหรูมารับเขา คิดๆ แล้ว มีกอ้ นหยกสี
เขียวมูลค่าสูงขนาดนันอยูก่ บั ตัว เรืองความปลอดภัยก็
เป็ นปั ญหาใหญ่เหมือนกัน
229
ผูค้ นทีมาดูการผ่าหินหยก เมือไม่มีเรืองน่าตืนเต้นให้ดู
แล้วก็เริมทยอยแยกย้ายกันไป ส่วนตาหวังก็ได้แต่ทอด
ถอนใจและกลับไปพร้อมความผิดหวัง เพียงชัวพริบตา
เดียว ในร้านของเถ้าแก่โจวก็เหลือแค่เถ้าแก่โจว
พนักงานในร้านสองคน ซีเหมินจินเหลียนและหลิน
เสวียนหลานเท่านัน

“จินเหลียน คุณจะผ่าหินหยกก้อนเล็กนันหรือเปล่า”
หลินเสวียนหลานถามยิมๆ

ซีเหมินจินเหลียนมองดูดวงอาทิตย์ทีกําลังสาดแสงร้อน
แรงอยูด่ า้ นนอกแล้วก็รูส้ กึ หิวจนท้องร้องจ๊อกๆ ขึนมา
ทันที เธอเพิงนึกขึนได้วา่ ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย แถมเมือ
230
คืนก็เพิงจะผ่านเรืองเลวร้ายมา ดูเหมือนยังไม่ได้กินข้าว
เย็นด้วยซํา ถ้าไม่เป็ นเพราะมีลาภลอยอยูต่ รงหน้าจนทํา
ให้มีกาํ ลังวังชาแล้วละก็ ป่ านนีเธอคงหิวตายไปแล้ว

“ถึงหินหยกจะมีคา่ แต่ก็กินแทนข้าวไม่ได้ ตอนนีฉันหิว

จะแย่อยูแ่ ล้ว เราไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันก่อนดีกว่าค่ะ
เดียวฉันเป็ นเจ้ามือเอง” ซีเหมินจินเหลียนยิมเฝื อนๆ

“มันก็แน่อยูแ่ ล้ว ผ่านไปแค่ครึงวัน ตอนนีคุณกลายเป็ น

เศรษฐี นีแล้วนี” หลินเสวียนหลานหัวเราะล้อเลียน

เถ้าแก่โจวมีนาใจรี
ํ บหยิบถุงผ้าสีดาํ มาให้สองใบ และ
ช่วยซีเหมินจินเหลียนใส่หยกเนือแก้วเขียวมรกตความ

231
หนาสองเซนติเมตรทีมีมลู ค่าสูงลงในถุงผ้าใบหนึง และ
ใส่หินหยกขนาดเท่ากําปั นลงในถุงผ้าอีกใบ เถ้าแก่โจว
ไม่ลืมทีจะบอกกับซีเหมินจินเหลียนก่อนทีทังสองจะออก
จากร้านว่า “คุณซีเหมิน คืนนีผมมีหินหยกชุดใหม่เข้า
ร้าน คุณอย่าลืมมาดูกบั คุณชายหลินนะครับ”

ซีเหมินจินเหลียนรีบรับปาก “ต้องมาแน่นอนค่ะ!” ใครจะ

รูว้ า่ เธออาจจะเจอก้อนหินหยกทีมีหยกสีเขียวอีกก็ได้ อีก
อย่างตอนนีเธอก็รวยแล้ว ต่อไปก็สามารถซือหินหยก
ลักษณะดีได้แล้ว

พอออกจากร้านเถ้าแก่โจว ทังสองก็เดินตรงมาทีลาน
จอดรถบริเวณชันใต้ดิน หลินเสวียนหลานถือว่าตัวเองไม่
ได้ชวดของดีซะทีเดียว อย่างน้อยเขาก็ได้กอ้ นหยกเนือ
232
นําแข็งสีเขียวกรีนแอปเปิ ลมาไว้ในมือ เขามองดูซีเหมินจิ
นเหลียนทีนังอยูข่ า้ งๆ ตัวเองแล้วถามด้วยความสงสัย
“ทําไมคุณถึงเลือกหินหยกก้อนนีล่ะครับ” ถามไปมือก็ชี
ไปยังก้อนหยกทีตัวเองถือไว้ในมือ ตอนนีเป็ นเวลาเทียง
วันพอดี ลานจอดรถชันใต้ดินจึงไม่มีคนอืนอีกนอกจาก
พวกเขาสองคน เขาจึงกล้าถามในสิงทียังข้องใจกับเธอ

“ก็มนั เป็ นหินหยกทีก้อนใหญ่สดุ ไงคะ!” ซีเหมินจิ

นเหลียนมองเขาตาแป๋ ว “ในเมือราคาเท่ากัน เลือกแตง
โมยังต้องเลือกทีลูกใหญ่สดุ เลย แล้วทําไมฉันจะไม่เลือก
หินหยกก้อนใหญ่สดุ ละคะ

หลินเสวียนหลานหมดคําพูดกับคําตอบของเธอ ใช้วิธีนี
เลือกหินหยกก็ได้เหรอ
233
“แล้วก้อนเล็กนีล่ะครับ” หลินเสวียนหลานถามอีก

“ก้อนนี...” ซีเหมินจินเหลียนเตรียมคําตอบไว้ในใจเรียบ
ร้อยแล้ว “ก็เห็นคุณบอกว่าอยากจะจ่ายเงินสักแสน
หยวนซือมาผ่าเล่นๆ ในเมือเขาขายราคาถูกซะขนาดนัน
ฉันก็คิดซะว่าซือมาผ่าดูเล่นๆ แล้วกัน คุณก็รูน้ ีคะว่า
ผูห้ ญิงต้านทานพวกของลดราคาไม่ได้”

หลินเสวียนหลานแทบกระอักเลือดกับคําตอบของเธอ
แบบนีก็ได้เหรอ

“อะ...อันนีฉันให้คณ
ุ ค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนยืนก้อนหยก

234
เนือแก้วสีเขียวสดให้หลินเสวียนหลาน “เลิกทําหน้าเศร้า
ได้แล้ว...”

“หะ...ให้ผมเหรอครับ” สมองของหลินเสวียนหลานมึนงง
ไปหมด ไม่จริงใช่ไหม

“คุณอย่าเพิงดีใจไป ฉันให้คณ
ุ แค่ครึงเดียวเท่านันค่ะ!” ซี
เหมินจินเหลียนอธิบายยิมๆ “ส่วนอีกครึง ฉันอยาก
รบกวนคุณช่วยทําเป็ นกําไล แล้วก็พวกเครืองประดับ
ต่างๆ ให้หน่อย ไหนๆ ฉันก็ไม่มีความรูเ้ รืองพวกนีอยูแ่ ล้ว
คุณช่วยเป็ นธุระจัดการให้หน่อยได้ไหมคะว่าทําแบบ
ไหนถึงจะดี” หลินซือจิวเวลรีน่าจะมีโรงงานหยกของตัว
เอง เพราะฉะนัน เรืองเจียระไนหยกคงไม่ใช่ปัญหา
สําหรับเขา
235
ตอนที 16 โรงงานหยก

236
หลินเสวียนหลานมองซีเหมินจินเหลียนด้วยความอึงอยู่
อย่างนันสักพักแล้วถอนหายใจ “จินเหลียน คุณรูห้ รือ
เปล่าว่าหยกนีมีมลู ค่าเท่าไหร่”

“ตอนแรกก็ไม่รูห้ รอกค่ะ แต่ตอนนีพอจะรูแ้ ล้ว” ซีเหมินจิ

นเหลียนไม่ใช่คนโง่ ตอนแรกทีเธอยังสับสนและงุนงง
เป็ นเพราะเธอไม่รูจ้ ริงๆ ว่าหยกสีเขียวชันดีนนราคาสู
ั ง
ขนาดไหน แต่ก็อย่างว่า เธอมันเป็ นคนนอกวงการนีนา
คนทํางานกินเงินเดือนทัวไปจะซือกําไลหยกสักวงหนึง
อย่างมากก็ยอมจ่ายแค่สองถึงสามหมืนหยวน ใครจะ
ยอมจ่ายเงินเป็ นล้านหรือเป็ นสิบล้านเพือซือเครือง
237
ประดับพวกนีมาใส่กนั ล่ะ คนทีซือก็คงมีแต่พวกคนรวยที
ซือไว้เป็ นของสะสม

หลินเสวียนหลานหัวเราะ “จินเหลียน ถึงก้อนหยกก้อนนี

จะไม่ใหญ่เท่าก้อนนัน และถึงมันจะหนาแค่สอง
เซนติเมตร แต่หยกก้อนนีเป็ นหยกสีเขียวสดนําดี ถ้าแปร
รูปเป็ นสินค้าสําเร็จรูปแล้ว มูลค่าของมันอาจสูงถึงสาม
สิบล้านเลยนะ ส่วนหยกก้อนใหญ่ทีขายไป หลังจากทํา
เป็ นสินค้าสําเร็จรูปแล้ว มูลค่าของมันคงอยูท่ ีราวๆ แปด
สิบล้านน่าจะได้ ทังนีทังนันก็ตอ้ งดูอีกทีวา่ เขาจะแปรรูป
แบบไหนและทําโฆษณษายังไง แต่ถา้ ให้ผมเดา ผมคิด
ว่าเขาคงทําเป็ นเครืองประดับ คุณควรจะรูน้ ะว่าหยก
ก้อนใหญ่ขนาดนันสามารถแกะสลักเป็ นของตังโชว์
ขนาดใหญ่ได้เลย ถ้าเป็ นแบบนันจริงจะประเมินราคาไม่

238
ได้เลย ขายร้อยล้านยังได้เลยนะครับ”

“ฉันรูค้ ะ่ ว่าบริษัทเซิงเต๋อจิวเวลรีทีซือหยกของฉันไปจะ
ทํากําไรได้มหาศาล” หลังจากได้ฟังสิงทีหลินเสวียน
หลานบอกแล้วซีเหมินจินเหลียนไม่ได้มีทา่ ทีมนึ งง
เหมือนก่อนหน้านีอีก “จริงสิ ทําไมเมือกีคุณถึงไม่ซือล่ะ
คะ ถ้าคุณซือ ฉันยินดีขายให้คณ
ุ ในราคาสามสิบล้านนะ
คะ” ถ้าไม่ใช่เเพราะหลินเสวียนหลานนึกสนุกพาเธอไปที
ร้านของเถ้าแก่โจว เธอคงไม่มีวนั รูว้ า่ มีหวยหยกอยูบ่ น
โลกใบนี และไม่มีทางรูว้ า่ มันสามารถทํากําไรได้
มหาศาลขนาดไหน ทีสําคัญ เธอคงไม่ได้ใช้ประโยชน์
จากพลังพิเศษเล็กๆ ของเธอ

เพราะเหตุนี เธอจึงรูส้ กึ ขอบคุณหลินเสวียนหลานจากใจ

239
จริง

“อย่าว่าแต่สามสิบล้านเลย แค่สบิ ล้านผมยังไม่มีปัญญา

ซือเลยครับ!” หลินเสวียนหลานถอนหายใจออกมาอย่าง
เซ็งๆ “ถ้ามูลค่าการซือขายสิบล้านขึนไปต้องขออนุมตั ิ
จากคณะกรรมการบริษัทก่อน ผมไม่มีสทิ ธิตัดสินใจเอง
หรอกครับ”

“ถ้าอย่างนัน เรืองทําเครืองประดับหยกคุณตัดสินใจเอง
ได้ใช่ไหมคะ” ซีเหมินจินเหลียนพูดพลางหัวเราะ มิน่า
เล่า ทีเขาไม่ยอมเสนอราคาซือเป็ นเพราะเหตุนีนีเอง

“ครับ เรืองนีไม่มีปัญหา ถ้าคุณยินดี ผมสามารถพาคุณ

240
ไปเยียมชมโรงงานหยกของครอบครัวได้นะ ผมจะให้ช่าง
ฝี มือเยียมช่วยออกแบบเครืองประดับให้คณ
ุ ด้วย หึๆ...”
พูดถึงตอนท้าย หลินเสวียนหลานก็หวั เราะออกมาเบาๆ

“ก็ดีสคิ ะ แต่จะเป็ นการรบกวนคุณเกินไปหรือเปล่า” ซีเห

มินจินเหลียนถาม “คุณคิดว่าก้อนหยกนีสามารถทํา
เครืองประดับอะไรได้บา้ งคะ”

“น่าจะทํากําไลได้สกั สองคู่ ทีเหลือก็ทาํ เป็ นจีหรือสร้อย

รายละเอียดคงต้องให้ช่างแกะสลักเป็ นคนออกแบบให้”
หลินเสวียนหลานตอบ

“ฉันอยากได้แค่กาํ ไลหนึงคู่ ทีเหลือจะทําเป็ นเครือง

241
ประดับอะไรก็ได้ ถ้าทําเสร็จแล้วฉันจะเลือกสักสองชินก็
พอ ส่วนทีเหลือฉันยกให้คณ
ุ ค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียน
กล่าว “วันนี ทีฉันโชคดีขนาดนีก็เป็ นเพราะคุณนะคะ ถ้า
คุณไม่พาฉันมาดูเขาผ่าหินหยก ฉันก็คงไม่ได้ซือหินหยก
จนเจอหยกสีเขียวหรอกค่ะ”

หลินเสวียนหลานคิดๆ แล้วก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขาพูดยิมๆ

“คุณพูดถึงขนาดนีแล้วผมคงไม่กล้าปฏิเสธแล้วล่ะครับ
ไม่อย่างนันผมคงดูเป็ นคนใจแคบมาก เรารีบเอาก้อน
หยกไปทีโรงงานกันก่อนเถอะครับ จะได้รบี แปรรูปให้
เสร็จ อีกอย่างเก็บของมีคา่ ราคาเป็ นสิบล้านไว้กบั ตัวมัน
ไม่คอ่ ยปลอดภัย! เสร็จแล้วให้ผมเลียงข้าวคุณนะครับ”

“ทานข้าวเสร็จแล้วคุณต้องไปช้อปปิ งเป็ นเพือนฉันด้วย

242
นะคะ ฉันจะไปซือเสือผ้าสักหน่อย นีตัวฉันจะเน่าอยู่
แล้ว!” ซีเหมินจินเหลียนบ่นพลางยกแขนเสือขึนมาดม
กลิน ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูมาก

“ฮ่าๆๆ...” หลินเสวียนหลานหัวเราะร่า “ได้สคิ รับ ถ้า

อย่างนันก็ตกลงตามนีนะครับ” พูดเสร็จเขาก็สตาร์
ทรถสปอร์ตหรูแล้วขับออกไป

พอออกจากตลาดค้าของเก่า หลินเสวียนหลานก็ขบั รถ
สปอร์ตหรูตรงไปยังโรงงานหยกตระกูลหลินทันที ซีเหมิ
นจินเหลียนพบว่าโรงงานหยกอยูไ่ ม่ไกลจากย่านหลาน

243
เหมยและตลาดค้าของเก่า ขับรถประมาณยีสิบนาทีก็ถงึ
แต่ถา้ เดินก็ไกลโขอยู่

รถสปอร์ตหรูถกู จอดลงตรงบริเวณสวนทีดูธรรมดาๆ มัน

ช่างแตกต่างจากความหรูหราทีซีเหมินจินเหลียน
จินตนาการไว้อย่างสินเชิง หรือว่าเครืองประดับหยกทีดู
หรูหราสวยงามภายใต้แสงไฟในตูก้ ระจกทีเห็นจนชินตา
จะถูกผลิตมาจากจากโรงงานแบบนี

หลินเสวียนหลานดูออกว่าเธอกําลังสงสัย เขาพูดยิมๆ
ว่า “ตอนนีเป็ นช่วงพักเทียง ทุกคนคงออกไปทานข้าวกัน
หมดแล้ว เชิญเข้าไปชมข้างในก่อนดีกว่าครับ”

244
“ค่ะ!” ไม่พดู ถึงเรืองกินข้าวยังพอทน พอพูดถึงแล้วซีเหมิ
นจินเหลียนรูส้ กึ ว่ากระเพาะตัวเองกําลังประท้วงด้วย
ความหิวอยูเ่ งียบๆ ตอนนีเธอหิวจะตายอยูแ่ ล้ว แต่ก็
อย่างทีหลินเสวียนหลานบอก ก้อนหยกของเธอราคา
เป็ นสิบล้าน ถ้าไม่รบี จัดการให้เรียบร้อยเธอเองก็คงไม่มี
กะจิตกะใจกินข้าวหรอก

โรงงานทีนีคล้ายกับโรงงานทัวๆ ไปและค่อนข้างเก่าเล็ก
น้อย ภายในโรงงานมีเครืองผ่าหินหยกทีเธอเพิงเห็นที
ร้านเถ้าแก่โจวติดตังอยูห่ ลายเครือง นอกจากนียังมี
เครืองจักรอืนๆ ทีเธอไม่รูจ้ กั ติดตังอยู่

ตรงมุมกําแพงมีกอ้ นหินหยกทีถูกผ่าแล้วกองสุมกันอยู่
ถึงเธอจะไม่คอ่ ยมีความรูน้ กั แต่ก็ดอู อกว่าเป็ นหินหยกที
245
ไม่คอ่ ยดีเท่าไหร่

“หินหยกพวกนันเอาไว้แปรรูปเป็ นเครืองประดับทัวไป
ราคาหลักพันถึงหลักหมืนทีคุณเคยพูดถึงยังไงล่ะครับ
บางทีก็มีแบบราคาหลักร้อยทีวางขายตามตลาดนัดด้วย
นะครับ” หลินเสวียนหลานเห็นเธอมองดูหินหยกพวกนัน
จึงรีบอธิบาย

“หลินซือจิวเวลรีเน้นขายสินค้าระดับไฮเอนด์ไม่ใช่เหรอ
คะ” ซีเหมินจินเหลียนถามด้วยความสงสัย ก็หลินเสวียน
หลานเคยพูดเองนีนา

“ใช่ครับ ปกติแล้วหลินซือจิวเวลรีเน้นสินค้าระดับกลาง

246
ถึงระดับไฮเอนด์ แต่คณ
ุ ลองคิดดูสคิ รับ หยกเนือแก้วสี
เขียวสดแบบนีใช่วา่ จะเจอกันง่ายๆ กําไลแค่วงเดียว
ราคาก็หลายล้านแล้ว มันไม่ใช่สนิ ค้าทีคนทัวไปสามารถ
ซือกันได้ ถ้ามัวแต่อาศัยขายสินค้าไฮเอนด์แบบนี กําไร
น่ะมีแน่นอนครับ แต่คนงานของเราจะทํายังไงล่ะ ผมจะ
ไปหาก้อนหยกดีๆ แบบนีมาจากไหนได้เยอะแยะล่ะครับ
อีกอย่าง ในโลกนีคนรวยยังถือว่าเป็ นคนส่วนน้อย กําลัง
ซือของคนชนชันกลางทีมีมากกว่าเป็ นสิงทีมองข้ามไม่ได้
เด็ดขาด สินค้าคุณภาพกลางๆ จนถึงระดับทัวไปจึงเป็ น
ทีต้องการของคนเหล่านี ส่วนหินหยกพวกนี...” หลิน
เสวียนหลานอธิบายพลางเดินพลางไปทีกองหินหยก
แล้วหยิบก้อนหยกเนือดอกไม้เขียว[1] ขึนมาให้เธอดู

ซีเหมินจินเหลียนพิจารณาดูอย่างถีถ้วน แม้จะยังไม่ได้

247
แปรรูปเป็ นเครืองประดับ แต่ก็ดอู อกว่าเป็ นก้อนหยกที
นํามาทําเป็ นเครืองประดับราคาหลักพันถึงหลักหมืนที
เธอเคยเห็น

พอลองมาคิดในมุมกลับกัน กําลังซือของกลุม่ คนทํางาน

กินเงินเดือนก็สงู มากจนมองข้ามไม่ได้จริงๆ ถ้ามัวแต่
ขายสินค้าไฮเอนด์แล้วจะเอาเงินทีไหนเลียงคนงาน คง
เป็ นไปไม่ได้ทีจะขายเครืองประดับแพงๆ สักชุดแล้วนัง
กินกําไรทีขายได้ไปอีกครึงปี หรอกนะ

“คุณชายหลินมาได้ยงั ไงครับเนีย” ขณะทีทังสองกําลัง

สนทนากันอยูก่ ็มีชายวัยกลางคนอายุราวสีสิบปี รูปร่าง
อ้วนเตียเดินเข้ามาทักหลินเสวียนหลาน

248
“ช่างสวีมาได้จงั หวะพอดีเลย ผมกําลังจะไปหาคุณอยู่
พอดี!” หลินเสวียนหลานรีบบอกยิมๆ “แล้วคุณทานข้าว
หรือยังครับ”

“เรียบร้อยแล้วครับ ผมได้ยินยามรักษาการณ์บอกว่าคุณ
ชายหลินมา คิดว่าคุณคงมีธุระ ผมก็เลยเข้ามาดูสกั
หน่อย!” ช่างสวีทีเป็ นชายวัยกลางคนตัวอ้วนเตียพูด
พลางมองซีเหมินจินเหลียนพลางด้วยความสงสัย

------

249
[1] หยกเนือดอกไม้เขียว ลายสีขาวคล้ายเมฆปนกับสี
เขียวและดํากระจายอยูท่ วั ใสปานกลาง

250
ตอนที 17 ความทรงจําทีถูกลืม

“คุยตรงนีไม่คอ่ ยสะดวก ผมว่าเราไปคุยกันทีห้องทํางาน

ของคุณดีกว่า” หลินเสวียนหลานพูดเสร็จก็เชิญซีเหมินจิ
นเหลียนให้ไปด้วยกัน

“ก็ดีครับ!” ช่างสวีรูห้ น้าทีรีบเดินนําทางทังสองไปยังห้อง

ทํางานของตัวเองทันที

ซีเหมินจินเหลียนเพิงสังเกตเห็นว่าทีนีไม่มีอปุ กรณ์กนั
251
ขโมยทีแน่นหนานัก แต่ก็มียามรักษาการณ์อยูต่ รงทาง
เข้า บางทีคงติดพวกกล้องวงจรปิ ดไว้ดว้ ยกระมัง ด้าน
หน้าเป็ นออฟฟิ ศ มีสวนอยูต่ รงกลาง และมีโรงงานอยู่
รอบทังสีด้าน มีทางเข้าแค่ทางเดียว แบบนีต้องไม่มี
ประตูหลังแน่นอน

มิน่าเล่า หินหยกพวกนันถึงถูกวางกองทิงไว้ตรงมุม
กําแพงเพราะคงไม่มีใครกล้าขโมย ถ้าไม่ใช่คนทีสนิทคง
ไม่มีโอกาสได้เข้ามาในนีแน่ๆ

หลินเสวียนหลานอธิบายให้ซีเหมินจินเหลียนทีเดินอยู่
ข้างๆ ฟั ง “จินเหลียน ช่างสวีเป็ นช่างทําหยกทีมีชือเสียง
ทีสุดของหลินซือจิวเวลรี ผมจะให้เขาเป็ นคนออกแบบ
และทําเครืองประดับให้คณ
ุ ”
252
ช่างสวีทีเดินนําอยูข่ า้ งหน้าชะงักไปชัวครูแ่ ล้วหมุนร่าง
อ้วนๆ เตียๆ กลับมาด้วยความสงสัยแล้วถามขึน “คุณ
ผูห้ ญิงท่านนีจะให้ทาํ เครืองประดับหยกหรือครับ เมือครู ่
เขาสังเกตการแต่งตัวของซีเหมินจินเหลียนแล้ว เธอดูไม่
เหมือนคุณหนูลกู คนรวยทีฐานะเหมาะสมกับคุณชาย
หลินเลย เขาเองยังแปลกใจ หรือว่าครังนีคุณชายหลิน
อยากจะเปลียนรสนิยมมาลองคบผูห้ ญิงธรรมดา

ถึงแม้ปกติคณ
ุ ชายหลินจะเป็ นคนเจ้าชู้ แต่เขาก็ไม่เคย
พาผูห้ ญิงคนไหนมาทีโรงงานหยกซึงเป็ นสถานทีสําคัญ
แห่งนีมาก่อน เพราะเหตุนีเขาถึงได้สงสัยนัก

ซีเหมินจินเหลียนรีบผงกศีรษะแล้วตอบ “ใช่คะ่ ฉันมี

253
ก้อนหยกอยูก่ อ้ นหนึง อยากจะรบกวนช่างสวีช่วยทําเป็ น
เครืองประดับให้หน่อยน่ะค่ะ”

“อ๋อ” ช่างสวีได้ฟังดังนันจึงตอบรับยิมๆ “ไม่มีปัญหาครับ

ไม่ทราบว่าคุณผูห้ ญิงอยากจะทําเป็ นเครืองประดับแบบ
ไหนบ้างครับ”

ซีเหมินจินเหลียนทีกําลังจะตอบคําถามถูกหลินเสวียน
หลานแทรกขึน “ช่างสวี เราไปคุยกันทีห้องทํางานของ
คุณดีกว่า” ถึงโรงงานหยกของเขาจะปลอดภัย แต่กอ้ น
หยกของซีเหมินจินเหลียนนันมีคา่ เกินกว่าทีเขาจะ
ประมาทเลินเล่อได้

254
ช่างสวียิงงงเข้าไปใหญ่ แต่เขาก็ยอมหมุนตัวแล้วเดินนํา
ไปยังห้องทํางานของตัวเองทีอยูใ่ กล้แค่ไม่กีก้าวก็ถงึ เมือ
มาถึงห้องทํางานของช่างสวีแล้ว เขาก็ไม่ลืมทีจะปิ ด
ประตูเพราะหลินเสวียนหลานให้ความสําคัญกับเรืองใน
ครังนีมากเหลือเกิน จากนันทังสามคนจึงนังลงเพือพูด
คุยกัน

ช่างสวีรินนําชาให้ซีเหมินจินเหลียนและหลินเสวียน
หลานคนละแก้ว ซีเหมินจินเหลียนมองไปรอบๆ ห้อง
ห้องทํางานของช่างสวีมีโต๊ะหนึงตัวทีมีคอมพิวเตอร์ตงั
อยู่ และมีโต๊ะทํางานอีกตัวทีมีไฟตังโต๊ะและเครืองไม้
เครืองมือแกะสลักต่างๆ วางอยู่ ทําไมเธอถึงรูส้ กึ คุน้ ตา
เครืองมือพวกนีจังเลยนะ

255
นอกจากเครืองมืออัตโนมัติบางชินแล้ว ก็เป็ นพวกมีด
แกะสลักทีเธอยิงมองก็ยงคุ
ิ น้ ตา

ความทรงจําทีถูกลืมไปนานค่อยๆ ปรากฏขึนในสมอง
ของเธอ มันชัดเจนเหมือนกับเพิงเกิดขึนเมือวาน ตอนที
เธอยังเรียนอยูช่ นประถม
ั หมูบ่ า้ นทีเธออยูเ่ ป็ นหมูบ่ า้ น
เกษตรกรรมห่างไกลความเจริญและตังอยูใ่ นหุบเขา ทัง
โรงเรียนจึงมีครูสอนศิลปะแค่คนเดียว ในความทรงจํา
ของเธอ ครูสอนศิลปะท่านนันอายุราวๆ ห้าสิบถึงหกสิบ
ปี เป็ นเลิศในด้านการวาดภาพและการเขียน แต่สงที
ิ ทํา
ให้เด็กนักเรียนพากันชืนชมครูทา่ นนีก็คือฝี มือในการแกะ
สลัก ครูทา่ นนีสามารถนําก้อนหินธรรมดาๆ มาแกะสลัก
ให้เป็ นของเล่นต่างๆ ได้ ไม่วา่ จะแกะสลักเป็ นรูปคน รูป
สัตว์ รูปดอกไม้ รูปแมลง หินทุกก้อนทีถูกแกะสลักออก

256
มาสวยงามราวมีชีวิต

ซีเหมินจินเหลียนทียังเป็ นเด็กประถมชืนชมครูทา่ นนีเป็ น

อย่างมาก เคยขอฝึ กวิชาแกะสลักเพือเป็ นงานอดิเรก จน
เวลาล่วงเลยไปเป็ นสิบปี ตอนทีเธอเรียนชันมัธยมปลาย
คุณครูทา่ นนันก็จากโลกนีไปเนืองจากอาการป่ วยแล้ว
และเครืองมือแกะสลักอันเป็ นทีรักก็ถกู ฝังกลบไปพร้อม
กับร่างไร้ลมหายใจของคุณครู

ช่วงมัธยมปลายเธอต้องเรียนหนักมาก เธอจึงค่อยๆ ห่าง

หายไปจากงานอดิเรกนี สุดท้ายเธอก็ออกจากหมูบ่ า้ น
หลังสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ในเมืองเซียงไฮ้ทีมีแต่แสง
สีแห่งนี ไม่มีกอ้ นหินให้เธอแกะสลักเล่นอีก งานอดิเรก
ในวัยเยาว์จงึ หายไปจากชีวิต อีกอย่างหินอัปลักษณ์พวก
257
นัน ต่อให้แกะสลักให้สวยงามยังไง แต่ก็แลกเป็ นเงินไม่
ได้......

เรืองก็ผา่ นมาตังหลายปี แล้ว เธอกลับได้เห็นเครืองมือ

แกะสลักทีคุน้ เคยในห้องทํางานของช่างทําหยกอีกครัง
ชัวขณะหนึงเธอก็รูส้ กึ เจ็บปวดอยูล่ กึ ๆ หรือว่าครูสอน
ศิลปะในหมูบ่ า้ นห่างไกลท่านนันจะเป็ นช่างแกะสลัก
หยกเหมือนกัน

“จินเหลียน คุณเป็ นอะไรหรือเปล่า” หลินเสวียนหลาน

เรียกเธอถึงสองครังกว่าเธอจะได้สติกลับมา

“เอ่อ...ไม่มีอะไรค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนรีบส่ายหน้า

258
ปฏิเสธ เธอคิดในใจ ถ้าหากครูสอนศิลปะท่านนันเป็ น
ช่างแกะสลักหยกจริง ถ้าเช่นนันวิชาแกะสลักหินทีครู
สอนเธอก็เป็ นวิชาแกะสลักหยกน่ะสิ! เมือคิดได้ดงั นีแล้ว
เธอก็ตอ้ งกํามือไว้แน่นด้วยความอัดอัน วันนีช่างเป็ นวัน
ทีไม่ธรรมดาจริงๆ

“สีหน้าคุณดูไม่ดีเลยนะครับ” หลินเสวียนหลานถาม
พร้อมขมวดคิว

“ฉันไม่เป็ นอะไรหรอกค่ะ คงหิวน่ะ!” ซีเหมินจินเหลียน

รีบตอบ “คุณเอาก้อนหยกออกมาให้ช่างสวีดูสคิ ะ เสร็จ
แล้วเราจะได้ไปทานข้าวกัน ไม่อย่างนัน ฉันต้องหิวตาย
แน่ๆ เลยค่ะ”

259
“โอเค คุณไม่เป็ นอะไรก็ดีแล้ว!” หลินเสวียนหลานพยัก
หน้ารับแล้วหยิบถุงผ้าทีใส่กอ้ นหยกเนือนําแข็งออกมา
ก่อน

“สีเขียวดีจงั เลยนะครับ!” ช่างสวีตาเป็ นประกายเมือได้

เห็นก้อนหยกของหลินเสวียนหลาน เขารีบยืนสองมือไป
รับมันมาอย่างระมัดระวังและชมไม่ขาดปาก “นีมันของ
ดีมากเลยนะครับ ถึงจะใกล้เคียงกับเนือนําแข็ง แต่ดีทีสี
เขียวบริสทุ ธิ เครืองประดับทีทําออกมาจะต้องสวยมาก
แน่ๆ เลยครับ ไม่ทราบว่าคุณผูห้ ญิงต้องการให้ทาํ เป็ น
เครืองประดับอะไรบ้างครับ ทําเป็ นกําไลหยกดีไหม”
ช่างสวีประเมินด้วยสายตาแล้ว ก้อนหยกก้อนนีน่าจะทํา
กําไลได้สกั สองวง ส่วนเนือหยกทีเหลืออาจจะทําเป็ น

260
พวกเครืองประดับชินเล็กๆ อย่างเช่นพวกสร้อยคอต่างๆ

“ช่างสวี ก้อนนีเป็ นของผม ผมซือมาตังห้าแสน ไม่ใช่ของ

คุณซีเหมินหรอกครับ” หลินเสวียนหลานพูดพลาง
หัวเราะ

“เอ๋” ช่างสวีชะงักไปชัวครู ่ พูดพลางส่ายหัว “คุณชาย

หลินก็ลอ้ ผมเล่นซะผมดีใจใหญ่ แล้วทําไมถึงบอกว่าคุณ
ผูห้ ญิงท่านนีจะให้ทาํ เป็ นเครืองประดับล่ะครับ” ถึงช่าง
สวีจะพูดแบบนี แต่ในใจก็แอบผิดหวังอยูไ่ ม่นอ้ ย ถ้าจะ
ให้เขาเป็ นคนทําเครืองประดับจากก้อนหยกชินนีเองกับ
มือเขายังพอรับได้ แต่ถา้ เป็ นก้อนหยกทัวๆ ไปจะให้ช่าง
คนไหนทําก็ได้ ในวงการจิวเวลรี สินค้าจิวเวลรีทีผลิต
โดยหลินซือจิวเวลรีนันนับว่าฝี มือดีและมีชือเสียงมาก
261
ด้วยเหตุนีหลินซือจิวเวลรีถึงได้โดดเด่นกว่าบริษัท
จิวเวลรีอืนๆ ส่วนเขา สวีปิ น เป็ นถึงช่างแกะสลักหยก
ฝี มือเยียมของหลินซือจิวเวลรี

“คุณไม่ใช่สาวสวยสักหน่อย ผมจะล้อคุณเล่นทําไมกัน”
หลินเสวียนหลานพูดพลางหัวเราะ “ก้อนหยกของคุณซี
เหมินอยูน่ ีต่างหาก!”

ซีเหมินจินเหลียนดูออกว่าหลินเสวียนหลานกับช่างสวี
น่าจะสนิทสนมกันมากถึงได้พดู จาล้อเล่นกันแบบนี

ในขณะทีหลินเสวียนหลานกําลังพูดคุยอยูก่ บั ช่างสวี เขา

ก็หยิบก้อนหยกเนือแก้วสีเขียวมรกตออกมาจากถุงผ้า

262
อย่างระมัดระวังไปพร้อมๆ กัน จากนันก็วางก้อนหยกลง
บนโต๊ะทํางานของช่างสวี

“นี... นีมัน...หยกเนือแก้วสีเขียวสด!” สวีปิ นทีเป็ นช่าง

แกะสลักหยกของหลินซือจิวเวลรีต้องเคยเห็นก้อนหยก
คุณภาพดีมาบ้าง แต่พอได้เห็นก้อนหยกเนือแก้วสีเขียว
สดแบบนีก็ทาํ ให้ตาของเขาเป็ นประกายวิบวับ เขารีบ
เช็ดมือเข้ากับเสือของตัวเอง แล้วรับมันมาด้วยสองมือ
อย่างทะนุถนอมแล้วพิจารณาอย่างละเอียดถีถ้วน “เป็ น
หยกเนือแก้วจริงๆ ด้วย! และทีสุดยอดทีสุดก็คือสีเขียว
สดทีสดใสแวววาว นีมันเป็ นสุดยอดก้อนหยกเลยนะ
ครับ” เขาส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยพร้อมรําพันถึงก้อน
หยกนีไม่ขาดปาก

263
ตอนที 18 กําไลหยกทรงกุย้ เฟย

264
ซีเหมินจินเหลียนเห็นท่าทางของสวีปิ นแล้วก็นกึ อยาก
จะกลืนก้อนหยกลงท้องเสียให้สนเรื
ิ อง เขามองก้อนหยก
จนตาแทบถลน ไม่ตอ้ งแสดงออกขนาดนีก็ได้มงั ถึงเธอ
จะชอบเงินมาก แต่ตอนทีเธอถือหยกก้อนใหญ่ไว้ก็ไม่
เห็นจะเป็ นเหมือนเขาเลยสักนิด

ซีเหมินจินเหลียนรูส้ กึ ว่าตัวเองเป็ นคนทีชอบเงินมาก

อาจถึงขันหน้าเงินหน่อยๆ ด้วยซํา แต่เมือเทียบกับช่าง
สวีคนนีแล้ว เธอก็เทียบเขาไม่ได้เลย ช่างสวีคนนีน่าจะ
เป็ นคนทีเคยเห็นของดีๆ มาเยอะ เขาเป็ นถึงช่างแกะ
สลักหยกมือหนึงของหลินซือจิวเวลรี เงินเดือนก็สงู แต่
ทําไมถึงได้ดเู ป็ นคนบ้านนอกยิงกว่าเธอเสียอีก

ในความเป็ นจริงแล้ว ซีเหมินจินเหลียนไม่เข้าใจว่าคนที

265
รักในหยกสีเขียวนัน ไม่วา่ ใครทีได้เห็นก้อนหยกสีเขียว
สดใสแวววาว เนือใสบริสทุ ธิแบบนี ต่างก็ตอ้ งเป็ นแบบ
สวีปิ นกันทังนัน

ส่วนเธอเองก็คงมึนงงไม่นอ้ ย ก่อนหน้านี เธอต้องทํางาน

เหนือยสายตัวแทบขาดเพือแลกกับเงินเดือนแค่สองสาม
พันหยวน จะทําอะไรก็ตอ้ งคอยดูสีหน้าของเจ้านายและ
เพือนร่วมงานซึงมันไม่ง่ายเลย

แต่มาวันนี เธอแค่ไปเทียวเล่นทีร้านขายหินหยกของเถ้า
แก่โจวในตลาดค้าของเก่า แต่ดนั ผ่าเจอก้อนหยกสีเขียว
ตังสองก้อน ก้อนแรกขายออกไปในราคาห้าแสนเธอก็
ดีใจจนเนือเต้น ใจเต้นไม่เป็ นสําแล้ว ส่วนก้อนหยกก้อน
ทีสองนัน เมือได้ยินว่าประธานเฉินเสนอราคาทีสูงถึงสี
266
สิบล้าน เธอก็ตวั ชาไปแล้ว ตอนทีได้เห็นตัวเลขศูนย์ยาว
เป็ นพรวนตรงหน้าจอตูเ้ อทีเอ็ม มันช่างเป็ นความรูส้ กึ ที
ยากจะอธิบายจริงๆ

“ช่างสวี ดูจากก้อนหยกแล้ว คุณคิดว่าน่าจะทํากําไลได้

สักกีวงคะ” ซีเหมินจินเหลียนรีบเรียกสติกลับคืนแล้ว
ถามสวีปิ นขึน นีเป็ นก้อนหยกเนือแก้วสีเขียวสดทีเธอได้
จากการซือหวยหยกครังแรกเชียวนะ และเป็ นครังแรกที
เธออยากทําเครืองประดับให้กบั ตัวเองสักชุด เธอจึงต้อง
ใส่ใจเป็ นพิเศษ

“ก้อนหยกหนาสองเซนติเมตร!” สวีปิ นพูดพลางหยิบ

ตลับเมตรวัดออกมาจากลินชักโต๊ะทํางาน เขาวัดก้อน
หยกแล้วตอบ “มีความยาวและความกว้างพอทีจะทํา
267
กําไลได้สองคูแ่ น่นอน ส่วนหยกตรงกลางทีเหลือจากทํา
กําไลเอามาทําเป็ นจีหยก เศษหยกชินเล็กๆ เอามาเจีย
ให้กลม ถ้ามีมากพอก็น่าจะทําสร้อยหยกได้สกั หนึงเส้น”

“อ้อ...” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ารับรูแ้ ล้วบอก “ถ้า

อย่างนัน อย่างทีฉันบอกไปแล้ว ฉันอยากได้แค่กาํ ไล
หนึงคู่ ส่วนจีหยก ฉันจะเลือกสักสองชิน ส่วนทีเหลือฉัน
ยกให้คณ
ุ หลินทังหมดค่ะ”

“จินเหลียน” หลินเสวียนหลานถอนหายใจ

ซีเหมินจินเหลียนรีบพูดต่อโดยไม่เปิ ดโอกาสให้หลิน
เสวียนหลานได้พดู แทรก “เพราะฉะนัน จีหยกทีเหลือ

268
ช่างสวีถามคุณหลินได้เลยค่ะว่าอยากได้แบบไหน”

สวีปิ นได้แต่มองหลินเสวียนหลานด้วยความฉงน หญิง

สาวคนนีใจปํ าเกินไปแล้ว บอกว่าจะให้กาํ ไลหยกเนือ
แก้วสีเขียวสดก็ยกให้ง่ายๆ แบบนีเลยเหรอ แต่มนั ก็ไม่
เกียวกับเขานีนา เขาจึงรีบผงกศีรษะรับ “ถ้าอย่างนัน
คุณผูห้ ญิงอยากได้กาํ ไลแบบไหนและขนาดเท่าไหร่
ครับ”

“แล้วมีแบบไหนบ้างคะ” ซีเหมินจินเหลียนถามด้วย
ความสนใจ

“มีกาํ ไลหยกแกะสลักลาย กําไลหยกทรงท้องปลิง กําไล

269
หยกทรงกลม กําไลหยกทรงกุย้ เฟยและทรงอืนๆ คุณ
ผูห้ ญิงรอสักครูน่ ะครับ เดียวผมหารูปมาให้ด!ู ” สวีปิ น
พูดพลางหยิบสมุดภาพสีสีออกมาจากลินชักโต๊ะทํางาน
เขาเปิ ดสมุดภาพแล้วยืนให้ซีเหมินจินเหลียน

ซีเหมินจินเหลียนรับสมุดภาพมาดู ในนันมีภาพหยกทีมี
แบบและสีตา่ งๆ เธอเดาว่าสมุดภาพเล่มนีน่าจะเป็ น
สมุดภาพทีสวีปิ นสะสมเอาไว้ เพราะดูแล้วไม่เหมือน
นิตยสารทีวางขายทัวไป น่าจะเป็ นรูปภาพทีถูกพิมพ์
ออกมาโดยตรงและเย็บเล่มเองมากกว่า

กําไลหยกแกะสลักลายคือกําไลหยกทีมีการแกะสลัก
ลวดลายต่างๆ ลงบนตัวกําไลซึงมีลายต่างๆ ให้เลือกสรร
มากมาย กําไลหยกทรงท้องปลิง[1]เพิงได้รบั ความนิยม
270
เมือไม่กีปี มานี เนืองจากข้อมือและแขนของคนเราไม่ได้
กลมมน กําไลหยกทรงท้องปลิงจึงถูกออกแบบให้ขอบ
ด้านในแบนราบ เวลาสวมใส่กาํ ไลจะได้แนบสนิทกับข้อ
มือและแขน ทําให้ใส่สบายกว่ากําไลหยกแบบทรงกลม
กําไลหยกทรงกลม[2]เป็ นทรงทีเก่าแก่ทีสุดและสืบทอด
มาจนถึงปั จจุบนั

กําไลหยกทรงกุย้ เฟย[3]เป็ นกําไลหยกทรงวงรีทีได้รบั

ความนิยมในปั จจุบนั เช่นเดียวกัน กําไลหยกทรงนีมีขอบ
ด้านในเป็ นทรงวงรี หากเทียบกับกําไลหยกทรงกลมแล้ว
เท่ากับว่าตัดกําไลหยกทรงกลมออกเกือบครึงหนึง

ซีเหมินจินเหลียนแอบตังแง่ในใจว่ามันเป็ นการประหยัด
เนือหยกซะมากกว่ากระมัง
271
ถึงเธอจะคิดเช่นนี แต่เธอก็ไม่ชอบกําไลหยกแกะสลัก
เพราะมันดูลายตาเกินไป และเธอก็ไม่ชอบกําไลหยก
ทรงท้องปลิงทีดูสมัยนิยมเกินไปเช่นกัน ส่วนกําไลหยก
ทรงกลมก็ดโู บราณครําครึไม่เหมาะกับคนสมัยใหม่อย่าง
เธอ สรุปแล้วกําไลหยกทรงกุย้ เฟยน่าจะถูกโฉลกกับเธอ
ทีสุด เพราะมันดูเรียบง่ายและคลาสสิก

“ฉันชอบกําไลหยกทรงกุย้ เฟยค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียน

ตอบยิมๆ ถึงเธอจะบอกแบบนี แต่ก็ยงั เปิ ดสมุดภาพอีก
หลายหน้าจนเจอภาพปี เซียะตัวอ้วนๆ ดูน่ารักมากซึงเธอ
ชอบใจนัก เธอพูดแกมหัวเราะ “แล้วก็เอาจีรูปปี เซียะ
หนึงชินกับจีรูปท้ออีกหนึงชินได้หรือเปล่าคะ”

272
“ได้แน่นอนครับ ก้อนหยกของคุณก้อนใหญ่มากพอ น่า
จะทําจีได้หลายชิน คุณลองเลือกแบบอืนๆ ด้วยสิครับ
ตอนทําผมจะคํานวณให้พอดี!” สวีปิ นพูดพลางยิม

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ารับแล้วเรียกหลินเสวียนหลาน
ให้มาช่วยกันเลือก จนกระทังทังสองได้แบบจีทีถูกใจเพิม
อีกหลายแบบ สวีปิ นจดทุกรายละเอียด จากนันเขาจึง
ขอวัดขนาดข้อมือของเธอแล้วจดบันทึกเอาไว้ โดยทัวไป
แล้ว ความกว้างวงในของกําไลหยกอยูท่ ี 55-58
มิลลิเมตร หากข้อมือไม่ใหญ่หรือเล็กเกินไปก็สามารถใส่
ได้

“กําไลหยกของคุณหลินต้องทําขนาดให้ใหญ่ขนไหมคะ”
ึ
ซีเหมินจินเหลียนถามด้วยความหวังดี
273
“ไม่จาํ เป็ นหรอกครับ!” หลินเสวียนหลานส่ายศีรษะ
ปฏิเสธ “ขนาดมาตรฐาน 55-58 มิลลิเมตรก็พอแล้วครับ
ผูช้ ายตัวโตอย่างผมคงไม่ใส่กาํ ไลหยกหรอก อีกอย่าง
กําไลหยกนี...เก็บไว้ในตูน้ ิรภัยน่าจะดีกว่า” ใครมันจะไป
ใส่กาํ ไลหยกมูลค่าหลายล้านไปโชว์ให้คนอืนเห็นกันล่ะ

ซีเหมินจินเหลียนได้ฟังดังนันก็ได้แต่ยมๆ
ิ ส่วนสวีปิ นรี
บใช้มือกอบกุมก้อนหยกเนือแก้วอย่างระมัดระวังเพือนํา
ไปเก็บรักษาไว้ในตูน้ ิรภัย

“แล้วต้องใช้เวลานานเท่าไหร่คะ” ซีเหมินจินเหลียนถาม
เธอเริมตืนเต้นแล้วว่ากําไลหยกทีทําออกมาหน้าตาจะ
เป็ นยังไง ขนาดเป็ นแค่กอ้ นหยกยังงดงามขนาดนี ถ้าทํา
274
เป็ นเครืองประดับแล้วจะสวยงามขนาดไหนกันนะ

“ประมาณครึงเดือนครับ!” สวีปิ นตอบพร้อมรอยยิม

“อ้อ!” ซีเหมินจินเหลียนผงกศีรษะรับทราบ ขณะทีเธอ

กําลังจะพูดอะไรสักอย่างนัน ท้องเจ้ากรรมก็หิวจนเธอ
ต้องรีบกล่าว “คุณหลิน แถวนีมีอะไรกินบ้างคะ ฉันหิวจะ
แย่อยูแ่ ล้วค่ะ”

“ถ้าอย่างนันเราไปกันเถอะครับ ผมเป็ นเจ้ามือเอง คุณนี

จริงๆ เลยนะ ทําไมต้องทรมานตัวเองแบบนีด้วย” หลิน
เสวียนหลานบ่นเสร็จก็รบี ไปขับรถสปอร์ตคันหรูมารับซี
เหมินจินเหลียน เขาเปิ ดประตูรถให้เธอขึนนังเสร็จแล้ว

275
จึงพูดกลัวหัวเราะ “อย่าหาว่าผมยุง่ เลยนะ คุณก็แค่เลิก
กับแฟน ไม่เห็นจะเป็ นเรืองใหญ่อะไรเลย ผูช้ ายน่ะมีเต็ม
บ้านเต็มเมืองนะครับ!”

“ฉันไม่ได้อดข้าวนะคะ แต่ฉนั ไม่มีเวลากินต่างหากล่ะ!”

พอพูดถึงเรืองนีขึนมา ซีเหมินจินเหลียนก็รูส้ กึ น้อยใจ
นิดๆ เมือวานนีใครกันทีขับรถชนเธอจนสลบ พอตอนเช้า
ยังมาลากเธอออกไปข้างนอกตังแต่ไก่โห่อีก แล้วจะให้
เธอเอาเวลาทีไหนไปกินข้าวกันล่ะ

พูดถึงเรืองเลิกรา ซีเหมินจินเหลียนก็ได้แต่ยมขื
ิ นๆ พวก
เขาดูถกู ว่าเธอจน เป็ นคนบ้านนอก...แล้วดูเธอในตอนนี
สิ เลิกรากับหวังหมิงหยางแค่วนั เดียว เธอกลับกลายเป็ น
เศรษฐี นีรวยเป็ นสิบล้านไปซะนี...
276
ถ้าเธอกลับไปหาหวังหมิงหยางตอนนีและบอกเขาว่าเธอ
มีเงินสีสิบล้าน เธออยากรูจ้ งั ว่าเขาจะทําหน้ายังไงนะ

“จินเหลียน คุณก็หาผูช้ ายหล่อ รวย ขับรถสปอร์ตสักคน

มาเป็ นแฟนสิ เอาให้แฟนเก่าเจ็บใจไปเลย!” หลินเสวียน
หลานเองก็รูส้ กึ แย่ไม่แพ้กนั เมือคืนเขาอุตส่าห์โทรหา
ผูช้ ายทีชือหวังหมิงหยางด้วยความหวังดี แต่สงที
ิ ได้
มากลับกลายเป็ นคําพูดทําร้ายจิตใจแบบนัน นีเขายัง
เป็ นผูช้ ายอยูห่ รือเปล่า ถึงจะเลิกกันแล้ว แต่ก็ไม่ควรใจ
จืดใจดํากันขนาดนีนีนา

ไล่แฟนสาวออกจากบ้านดึกดืนมืดคําโดยทีไม่หว่ งกัน

277
เลยเนียนะ

------

[1] กําไลหยกทรงท้องปลิง (扁镯) ขอบด้านในแบน

ราบราวกับท้องปลิง ขอบด้านนอกโค้งกลม ตัวกําไลเป็ น
แบบครึงวงกลม

[2] กําไลหยกทรงกลม (圆镯) ขอบด้านในโค้งกลม

ขอบด้านนอกโค้งกลม ตัวกําไลกลมมน

278
[3] กําไลหยกทรงกุย้ เฟย (貴妃镯) ขอบด้านในเป็ น
วงรีแบนราบ ขอบด้านนอกเป็ นวงรี ตัวกําไลมีทงแบบ
ั
ครึงวงกลมและแบบขอบบาง ถูกออกแบบมาเพือให้ใส่
พอดีกบั ข้อมือ ตามตํานานกล่าวไว้วา่ สนมเอกหยางกุย้
เฟยชืนชอบกําไลหยกทรงวงรีมาก จึงเรียกว่ากําไลหยก
ทรงวีรนี ีว่ากําไลหยกทรงกุย้ เฟย

279
ตอนที 19 ดืมดําอาทิตย์อสั ดง

“นีคุณกําลังบอกใบ้ให้ฉนั จีบคุณอยูห่ รือเปล่าคะ” ซีเหมิ

นจินเหลียนถามด้วยรอยยิมขืนๆ ผูช้ ายหล่อ รวย และ
ขับรถหรูมนั หาได้ง่ายๆ ซะทีไหนกันล่ะ ต่อให้เจอเขาก็คง
ไม่สนใจผูห้ ญิงอย่างเธอหรอก ทีบังเอิญกว่านันคือดันมี
ผูช้ ายแบบนันอยูต่ รงหน้าเธอคนหนึงนีสิ
280
หลินเสวียนหลานได้แต่ยมเก้
ิ อๆ เขาแค่พดู ไปตามทีเห็น
ในละครโทรทัศน์ก็เท่านัน ไม่คิดว่าจะเข้าตัวซะอย่างนัน
“เรารีบไปกินข้าวกันเถอะ! อย่ามัวแต่พดู จาเหลวไหลกัน
อยูเ่ ลย...”

ซีเหมินจินเหลียนเพียงแค่ยมบางๆ
ิ โดยไม่โต้ตอบใดๆ
อีก ผูช้ ายดีพร้อมอย่างเขาคงมีแฟนแล้ว ส่วนเธอ…เธอ
ไม่เคยคิดถึงเรืองนีเลยด้วยซํา เพราะฉะนันเวลาทีเธออยู่
กับเขาจึงไม่เคยคิดเกินเลยแม้แต่นอ้ ย

ทังสองเลือกร้านอาหารเล็กๆ ร้านหนึง พอสังอาหารเสร็จ

สรรพ ซีเหมินจินเหลียนก็หิวจนตาลายไปหมด ถ้าไม่ใช่
เพราะมีเงินสีสิบล้านคอยพยุงสติเธอไว้ ป่ านนีเธอคงหิว
281
จนเป็ นลมเป็ นแล้งไปแล้ว ดังนันพอเห็นอาหารมาเสิรฟ์
อยูต่ รงหน้า เธอจึงลงมือกินอย่างหิวโหยจนไม่สนใจภาพ
ลักษณ์ใดๆ ทังสิน

หลินเสวียนหลานเห็นซีเหมินจินเหลียนกินข้าวอย่าง
เอร็ดอร่อยก็ได้แต่ยมิ แม้ทา่ ทางการกินของเธอจะไม่
ค่อยเรียบร้อยนัก แต่ก็ดจู ริงใจกว่าพวกผูห้ ญิงทีชอบเส
แสร้งให้ดดู ีซะอีก เขายังไม่คอ่ ยหิวจึงกินไปแค่นิดเดียว
พอกินเสร็จจึงหยิบบุหรีขึนมาจุด เขาสูบบุหรีพลางนัง
มองดูเธอกินข้าวอย่างเพลินๆ

ในทีสุดซีเหมินจินเหลียนก็กินอิมและตบท้ายด้วยการซด
นําแกงอีกหนึงอึก แต่พอเห็นหลินเสวียนหลานแทบจะ
ไม่ได้กินอะไรเลยจึงถาม “ทําไมคุณไม่กินล่ะคะ”
282
“ก็คณ
ุ กินซะเกลียง แล้วจะให้ผมกินอะไรล่ะครับ” หลิน
เสวียนหลานหัวเราะล้อเลียนเบาๆ เขาหยิบกระดาษทิช
ชูยืนให้เธอ

ซีเหมินจินเหลียนรับกระดาษทิชชู่มาเช็ดปากอย่างเก้อๆ
แล้วนึกถึงสิงทียังค้างคาอยูใ่ นใจ “คุณหลินคะ ฉันขอไป
เรียนการแกะสลักทีโรงงานหยกของคุณได้หรือเปล่าคะ
คือ...หมายถึงฉันขอไปเรียนกับช่างสวีน่ะค่ะ ฉันยินดี
จ่ายค่าเรียนให้คณ
ุ นะคะ”

หลินเสวียนหลานนิงอึงไปครูใ่ หญ่กว่าจะดึงสติกลับมา
ได้ แล้วถามขึนด้วยความประหลาดใจ “คุณอยากเรียน

283
การแกะสลักหยกอย่างนันเหรอครับ”

“ใช่คะ่ ไปเรียนไม่ได้เหรอคะ” ซีเหมินจินเหลียนถาม

“ได้น่ะได้อยูแ่ ล้วครับ ถ้าคุณสนใจจริงๆ ก็ไปเรียนได้ ต่อ

ให้ช่างสวีไม่สอนคุณ ผมก็ขอให้ปจู่ ชู้ ่วยสอนคุณได้!”
หลินเสวียนหลานพูดยิมๆ “ฝี มือแกะสลักหยกของปู่ จถู้ ือ
ได้วา่ ไม่เป็ นสองรองใครเลยนะครับ เพียงแต่ตอนนีท่าน
เดินทางไปร่วมงานประมูลหยกทีพม่าเป็ นเพือนคุณปู่ ผม
คงอีกสักพักถึงจะกลับ”

“ฉันแค่อยากจะลองฝึ กวิชาดู อาจารย์คนไหนสอนก็ได้

ค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนตอบพร้อมรอยยิม เธอแค่อยาก

284
พิสจู น์วา่ เทคนิคการแกะสลักไม้ทีเธอเคยเรียนตังแต่เด็ก
นันจะใช่เทคนิคเดียวกันกับการแกะสลักหยกหรือไม่ ถ้า
ใช่ เธอก็น่าจะทํางานนีได้......

ขอแค่มีแบบให้เธอ เธอมันใจว่าสามารถแกะสลักได้
ทุกอย่าง เพียงแต่เธอห่างหายไปจากการแกะสลักนาน
หลายปี จึงทําให้ลืมเลือนไปบ้าง เธอคงต้องรีบหาหินมา
ฝึ กฝี มือซะแล้วสิ

อืม...ก่อนอืน เธอคงจะต้องไปหาซือหินหยกจากร้านเถ้า
แก่โจวมาฝึ กฝี มือก่อน เมือครูเ่ ธอสังเกตเห็นแล้วว่าถึงจะ
เป็ นแค่หินหยกธรรมดาทีถูกหลินเสวียนหลานวิจารณ์จน
ไร้คา่ แต่หินหยกพวกนันมีผิวละเอียดกว่าก้อนหินตาม
ลําธารบนภูเขาไม่รูก้ ีเท่า ว่างๆ เธออาจจะแกะสลักพวก
285
ของเล่นเล็กๆ น้อยๆ เอาไว้ให้เด็กๆ เล่นก็ไม่เลวเหมือน
กัน

“ถ้าอย่างนันก็ตกลงตามนี คุณว่างเมือไหร่โทรหาผมได้
เลย เดียวผมไปรับคุณเอง แต่วนั นีคงไม่ได้นะครับ
เพราะคืนนีคุณต้องไปดูหินหยกทีร้านเถ้าแก่โจว” หลิน
เสวียนหลานกล่าว

“หืม...” ซีเหมินจินเหลียนถามด้วยความสงสัย “ทําไม

ต้องเป็ นตอนกลางคืนด้วยคะ”

“เถ้าแก่โจวจะมีสนิ ค้าใหม่เข้าร้านคืนนี เราก็ตอ้ งรีบไปดู

ก่อนคนอืนสิครับ ไม่อย่างนันหินหยกดีๆ ก็ถกู คนอืนซือ

286
ไปหมดน่ะสิ พอดีเถ้าแก่โจวมีญาติคนหนึงทําธุรกิจหิน
หยกเถือนอยูท่ ีพม่าน่ะครับ” หลินเสวียนหลานอธิบาย
ยิมๆ

“หินหยกเถือนเหรอคะ” ซีเหมินจินเหลียนใจเต้นโครม
คราม หมายความว่าหินหยกพวกนีมีทีมาทีไปทีไม่โปร่ง
ใสนะสิ

“คุณไม่ตอ้ งกังวลหรอกครับ! ถ้าสินค้ามีปัญหาจริง พวก

เราก็ไม่กล้าซือหรอก” หลินเสวียนหลานอธิบายเพิมเติม
“สินค้าพวกนีต้องเสียภาษี ตอนนําเข้าด่านทีจีนอยูแ่ ล้ว
ปั ญหาอยูท่ ีทางพม่าต่างหากล่ะครับ สองปี มานี ทางการ
ทหารพม่ากวดขันเข้มงวดมาก อีกอย่างเดียวนีเขาใช้รถ
ขุดดินขุดหินหยกแทนแรงงานคน หินหยกดีๆ ยิงอยูก่ ็ยงิ
287
น้อยลง แต่ราคากลับสูงขึนๆ รัฐบาลพม่าได้กาํ ไร
มหาศาลจากการประมูลหยกในแต่ละครัง แต่คนงานขุด
หยกบางส่วนก็ยงั ยากจนข้นแค้นเหมือนเดิม”

ซีเหมินจินเหลียนผงกศีรษะเข้าใจ จริงสินะ เงินไหลเข้า

กระเป๋ าของคนส่วนน้อย คนทีลําบากก็ยงั เป็ นประชาชน
ตาดําๆ อยูว่ นั ยังคํา!

หลินเสวียนหลานชะงักไปชัวครูจ่ งึ เล่าต่อ “คนเราต่าง

ต้องการผลประโยชน์ทีมากกว่ากันทังนัน ในเมือไม่มีทาง
เลือก จึงเริมมีคนยอมเสียงเพือแลกกับผลกําไรทีดีกว่า
เพือนของเถ้าแก่โจวก็เป็ นหนึงในนัน เขาลักลอบส่งหิน
หยกมาขายทีจีน ตลาดหลักอยูท่ ีเมืองกวางตุง้ ผิงโจว
เจียหยาง และเมืองอืนๆ ทีเป็ นเมืองแห่งอัญมณีทงั
288
หลาย ส่วนเซียงไฮ้ก็มีหวยหยกบ้าง ไม่ได้ถงึ ขันไม่มีเลย
ส่วนเถ้าแก่โจวตังรกรากอยูท่ ีนี ก็เลยเปิ ดร้านค้าหินหยก
ทีนีซะเลย ทุกครังทีเถ้าแก่โจวได้หินหยกใหม่ๆ เข้าร้านก็
จะแจ้งให้พวกเพือนๆ มาเสียงโชคกัน หรือถ้าเกิดมีคนที
ไม่รูอ้ ีโหน่อีเหน่หลงเข้ามาก็ถกู เถ้าแก่โจวหลอกฟั นกําไร
ซะเลย”

“ดูๆ แล้วเถ้าแก่โจวก็ได้กาํ ไรไม่นอ้ ยเลยนะคะ!” ซีเหมินจิ

นเหลียนพูดปนขํา

“นันมันแน่นอนอยูแ่ ล้วครับ เถ้าแก่โจวเป็ นคนตาดี ถ้ามี

หินหยกดีๆ แกก็จะผ่าหินหยกเองแล้วนําก้อนหยกมา
ขาย คุณก็เห็นแล้วนีว่าก้อนหยกก้อนเดียวขายได้ราคา
สูงขนาดไหน” หลินเสวียนหลานอธิบายไปพลางหัวเราะ
289
ความจริงแล้วไม่จาํ เป็ นต้องผ่าหินหยกทังก้อนจนเห็น
ก้อนหยกทังหมดเหมือนกับทีซีเหมินจินเหลียนทําหรอก
แค่เปิ ดเปลือกหยกให้เห็นว่ามีสีเขียวก็มีคนแห่กนั มาขอ
ซือหินหยกก้อนนันแล้ว

ซีเหมินจินเหลียนได้แต่ยมๆ
ิ ในใจนึกถึงตาหวังทีผ่าหิน
หยกจนหมดหวังเมือเช้านี ไม่รูว้ า่ กลับถึงบ้านแล้วจะเป็ น
อย่างไรบ้าง ตาหวังจะหัวใจวายหรือความดันสูงหรือ
เปล่านะ ถ้าเป็ นอะไรขึนมาจริงเธอคงรูส้ กึ ผิดน่าดู ตา
หวังต้องเห็นเงินสีสิบล้านหายวับไปต่อหน้าต่อหน้าแบบ
นัน ถ้าเป็ นเธอป่ านนีคงไปนอนอยูท่ ีโรงพยาบาลแล้ว
แน่ๆ

คิดอยากจะเล่นหวยหยก ใจก็ตอ้ งแข็งแกร่งมากจริงๆ

290
“ไปกันเถอะ เดียวผมไปซือเสือผ้าเป็ นเพือนคุณ เสร็จ
แล้วค่อยไปส่งคุณทีบ้าน ช่วงบ่ายผมมีธุระต่อ เอาไว้คาๆ
ํ
ผมจะไปรับคุณแล้วเราไปดูหินหยกด้วยกันนะครับ ผมก็
อยากอาศัยโชคดีๆ ของคุณ เผือจะโชคดีเสียงเจอหยก
เนือแก้วกับเขาบ้างน่ะครับ” หลินเสวียนหลานพูดยิมๆ

“โอเคค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนตกปากรับคํา

ตอนนีเธอมีเงินแล้วก็ตอ้ งดีกบั ตัวเองให้มากๆ เสือผ้าที

เธอไม่เคยคิดทีจะถามราคากับพนักงานขาย แต่ตอนนี
เธอซือเสือผ้าแบรนด์เนมทีใฝ่ ฝันพวกนันจนต้องหอบหิว
กันพะรุงพะรัง สุดท้ายหลินเสวียนหลานทําหน้าทีรูดบัตร

291
เครดิตซะดือๆ จนเธอไม่รูด้ ว้ ยซําว่าใช้เงินไปเท่าไหร่

หลินเสวียนหลานให้เหตุผลว่าเธอยังให้กอ้ นหยกแก่เขา
เลย แล้วทําไมเขาจะซือของให้เธอไม่ได้ เธอจึงต้องยอม
จํานนต่อเหตุผลของเขาและไม่ขดั เขาอีก

เมือกลับถึงบ้านแล้ว ภารกิจแรกทีซีเหมินจินเหลียนต้อง
ทําก็คือการอาบนํา หลังจากอาบนําเปลียนเสือผ้าชุด
ใหม่เรียบร้อยแล้ว เธอก็ลม้ ตัวลงนอนบนเตียง พอหัวถึง
หมอนความง่วงก็พลันเข้าถาโถม จากนันเธอค่อยๆ เข้า
สูห่ ว้ งนิทรา......

ซีเหมินจินเหลียนหลับไปจนถึงประมาณห้าโมงเย็น พอ

292
เธอตืนขึนมาก็เห็นอาทิตย์อสั ดงผ่านกระจกหน้าต่าง
บานใหญ่ทีอยูฝ่ ังตะวันตกพอดี แสงอาทิตย์อสั ดงสาด
แสงเข้ามาในห้องจนเป็ นสีทองอร่าม เธอนังกอดเข่าแล้ว
ปล่อยใจให้ลอ่ งลอยไป......

หลายปี แล้วทีเธอไม่เคยมีเวลาว่างแบบนี ว่างจน

สามารถนังดืมดําอาทิตย์อสั ดงบนทีนอนแบบนี!

293
ตอนที 20 ฉินต้าโถว

ซีเหมินจินเหลียนยิมขมขืน หลายปี มานีเธอกําลังหวัง

อะไรกันแน่ พอนึกย้อนกลับไปแล้ว หวังหมิงหยางมีดี
อะไรอย่างนันหรือ ใช่…เขาไม่ดืมเหล้า ไม่สบู บุหรี ไม่
เล่นการพนัน แม้ปกติเขาจะปากหวานพูดจาให้เธอมี
ความสุข แต่เขาก็เป็ นลูกแหง่ทีเชือฟั งแม่ไปเสียทุกอย่าง

294
เพือแม่ของเขาแล้ว เมือวานเขาทําได้แม้กระทังไล่เธอ
ออกจากบ้านอย่างไม่ใยดีและตัดขาดกับเธอ ไหนๆ ก็
เลิกกันแล้ว เธอจะไปคิดถึงเขาอีกทําไม อย่างทีหลิน
เสวียนหลานบอก สมัยนีคางคกสามขานันหายาก แต่
ผูช้ ายสองขานันมีอยูเ่ กลือนโลก อย่าว่าแต่ผชู้ ายทีไม่มี
บ้านไม่มีรถเลย ผูช้ ายทีมีบา้ นมีรถก็มีออกมากมายถมเถ
ไป

ซีเหมินจินเหลียนนึกถึงเรืองเมือวานเย็นก็ได้แต่เยาะเย้ย
ตัวเอง หวังหมิงหยางกับญาติทีเป็ นพีชายทังหลายพา
กันเล่นเกมอยูใ่ นห้อง สวีจวินหลันบอกให้เธอเอานําชา
ไปเสิรฟ์ พอเธอเดินมาถึงหน้าประตูก็ได้ยินเสียงผูช้ ายดัง
ออกมาจากในห้อง “นี หมิงหยาง อย่าหาว่าพีว่านายเลย
นะ แต่ทาํ ไมนายถึงได้หาผูห้ ญิงบ้านนอกมาเป็ นสะใภ้

295
ล่ะ สมัยนีผูห้ ญิงเซียงไฮ้สวยๆ มีตงเยอะตั
ั งแยะ ทําไม
นายถึงไปคว้าเอาสาวบ้านนอกหน้าตาขีเหร่แบบนีมา
เป็ นสะใภ้กนั อีกทังยังมีหน้าพามาอยูท่ ีบ้านอีก”

ซีเหมินจินเหลียนเปิ ดประตูผลัวะเข้าไปเห็นเป็ นผูช้ ายตัว

สูงหน้าตาธรรมดาแต่แววตาเจ้าชู้ เขามองเธอตังแต่หวั
จรดเท้าด้วยสายตากะลิมกะเหลีย หวังหมิงหยางเห็น
ทุกอย่างแต่เจาแกล้งทําเป็ นไม่รูไ้ ม่ชีและไม่พดู ปกป้อง
เธอสักคํา

ทีผ่านมาเธอทําได้แค่กลํากลืนฝื นทนเรืองทุกอย่างเอาไว้
ไอ้เฮงซวยคนไหนกันทีบอกว่าความรักเป็ นเรืองของคน
สองคน มันก็ถกู ทีความรักเป็ นเรืองของคนสองคน แต่
เรืองแต่งงานนีสิทีเป็ นเรืองของคนสองครอบครัว เธออยู่
296
เซียงไฮ้ไม่มีเงินไม่มีอาํ นาจ แล้วจําเป็ นต้องถูกครอบครัว
เฮงซวยแบบนีรังแกเธอด้วยอย่างนันหรือ

เลิกกันก็ดี ไม่มีเขาแล้วเธอจะอยูไ่ ม่ได้ก็ให้มนั รูไ้ ป ซีเหมิ

นจินเหลียนคิดๆ แล้วก็ได้แต่นกึ ขํา...

หลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัย เธอตังใจว่าจะเช่า
บ้านอยูข่ า้ งนอก เนืองจากความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับ
หวังหมิงหยางชัดเจนแล้ว และหวังหมิงหยางเองก็ให้
เหตุผลว่าเงินเดือนเธอไม่เยอะ ค่าเช่าบ้านในเซียงไฮ้ก็
แพง ย้ายไปอยูบ่ า้ นเขาน่าจะดีกว่า บ้านของเขามีหอ้ งใต้
หลังคาว่างอยูพ่ อดี ถึงห้องจะเล็กแค่ครึงหนึงของห้อง
ปกติ แต่ก็สะดวกกว่าเช่าบ้านอยูเ่ องข้างนอก

297
อีกทังตอนนันทังสองกําลังอยูใ่ นช่วงความรักสุกงอมเต็ม
ที พอหวังหมิงหยางชวนหลายๆ ครังเข้า สุดท้ายเธอก็ใจ
อ่อนและตกลงไปอยูท่ ีบ้านของเขา

จริงๆ แล้วว่าทีแม่สามีของเธอเป็ นคนทีน่ารังเกียจทีสุด

ช่วงแรกๆ ก็พดู จาดี ใช้ถอ้ ยคําหวานหู จินเหลียนอย่าง
นันจินเหลียนอย่างนี แต่ตอ่ มาถึงว่าทีแม่สามีจะพูดจาดี
แต่ก็เริมโยนหน้าทีในบ้านให้เธอทําอย่างแนบเนียน ไม่
ว่าจะซักผ้า กวาดบ้านถูบา้ น สารพัดงานบ้านให้เธอทํา
จนหัวฟู เท่านันไม่พอ ยังหาเรืองติเตียนเธอสารพัด

ทุกครังทีเธอเล่าเรืองพวกนีให้หวังหมิงหยางฟั ง เขาก็พดู

298
แต่วา่ ให้เธออดทนเอาไว้!

อดทนเอาไว้! มันช่างเหมือนมีดทีทิมแทงใจเธอเหลือเกิน
จนกระทังเมือวานนี หลังจากทีเธอต้องเผชิญหน้ากับ
ครอบครัวและญาติพีน้องทีน่ารังเกียจของเขา เธอก็หมด
ความอดทนในทันที หลังจากญาติๆ ทีมาร่วมงาน
สังสรรค์แยกย้ายกลับกันไปหมดแล้ว สวีจวินหลันกลับ
สังให้เธอเลิกกับลูกชายของหล่อนซะ

เลิกกันซะ! เธอจําได้ชดั เจน ตอนแรกเธอมองหน้าหวัง

หมิงหยางด้วยความหวังว่าเขาจะพูดอะไรบ้าง แต่...
ตอนทีเธอเก็บเสือผ้าเพือจากออกมาจากทีนันก็เป็ นเวลา
ดึกดืนค่อนคืนแล้ว สิงเดียวทีหวังหมิงหยางทําก็คือการ
ให้เธอคืนกุญแจก่อนออกไปจากบ้านด้วย
299
ซีเหมินจินเหลียนอดกลันจนถึงทีสุดเพือระงับตัวเองไม่
ให้ตบหน้าหวังหมิงหยาง ได้...ไหนๆ ก็เลิกกันแล้ว เธอ
เองก็คงไม่กลับมาเหยียบทีนีอีก แล้วเธอจะเอากุญแจไป
ด้วยทําไม เธอปากุญแจบ้านใส่หน้าหวังหมิงหยางแล้ว
หมุนตัวเดินจากไปในทันที

ช่วงแรกๆ ทีออกจากบ้านในใจของเธอยังพอมีความหวัง
หวังว่า...บางทีหวังหมิงหยางอาจเห็นแก่ความรักหลายปี
ทีผ่านมาของทังสองคน เขาอาจจะโทรหาเธอเพือขอโทษ
จากนันทังสองก็คืนดีกนั สุดท้าย...หวังหมิงหยางไม่เคย
โทรหาเธอเลย มันจบแล้วจริงๆ

เธอรูด้ ีแก่ใจว่าสาเหตุอีกข้อทีหวังหมิงหยางเลิกกับเธอ
300
คืออะไร เธอเป็ นคนบ้านนอกและยากจน และความจนนี
แหละทีเป็ นสาเหตุหลักข้อหนึง นอกจากนียังมีสาเหตุอีก
ข้อทีเกียวกับทัศนคติทีเธอยึดมันหนักหนา เธอเชือมา
ตลอดว่าพรหมจรรย์ของผูห้ ญิงควรมอบให้สามีในคืน
เข้าหอ ถึงเวลาปกติหวังหมิงหยางจะทําทุกวิถีทาง แม้
กระทังยอมพูดจาอ่อนหวานเพือหว่านล้อมเธอ ไม่วา่ เขา
จะพยายามแค่ไหน เธอก็ตอ้ งปกป้องปราการสุดท้ายนี
ไว้และไม่ยอมใจอ่อนเด็ดขาด

หวังหมิงหยางยังเคยหาเรืองทะเลาะกับเธอตังหลายครัง
เพราะเรืองนี ซีเหมินจินเหลียนยอมอดทนทุกอย่าง แต่
เรืองนีเธอยอมไม่ได้จริงๆ

301
ถ้าไม่แต่งงานก็อย่าหวังว่าจะได้แอ้มเธอเด็ดขาด!

โชคดีทีเธอยืนหยัดความเชือนีจนถึงทีสุด มิเช่นนันเธอคง
เสียเปรียบและเสียใจมากกว่านี! ซีเหมินจินเหลียนเดิน
ไปชมอาทิตย์ตกดินตรงหน้าต่าง แสงอาทิตย์อสั ดงสาด
แสงเข้ามาทางกระจกหน้าต่างบานใหญ่ สาดส่องจนทํา
ให้ทงห้
ั องเป็ นสีทองอร่าม ถนนหนทางทีอยูห่ า่ งออกไป
ไม่ไกลนักมีรถราวิงกันขวักไขว่ บรรยากาศคึกคัก

ซีเหมินจินเหลียนยืนเหม่ออยูต่ รงหน้าต่างจนกระทัง

302
อาทิตย์ลาลับขอบฟ้า คําคืนแห่งคิมหันต์เข้าแทนทีแสงสี
ทองอร่ามของอาทิตย์อสั ดง เหลือเพียงท้องฟ้าสีมว่ งไว
โอเล็ตแสนโรแมนติก!

ขณะทีซีเหมินจินเหลียนกําลังดืมดํากับคําคืนอันแสน
โรแมนติกอยูน่ นั จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดงั ขึน เธอหมุนตัว
เดินไปยังโทรศัพท์แล้วนิงคิด ทีนีเป็ นบ้านของคนทีถูก
เรียกว่าชือฉินต้าโถวคนนัน แต่ตอนนีเขาอยูท่ ีอเมริกา
ตามหลักแล้วไม่น่าจะมีคนโทรมานีนา แต่พอคิดๆ ดูแล้ว
สุดท้ายเธอก็ยืนมือออกไปรับโทรศัพท์สายนันจนได้...

“ฮัลโหล!” เสียงร่าเริงสดใสของชายหนุ่มดังมาตามสาย
“คุณซีเหมินจินเหลียนใช่ไหมครับ”

303
ซีเหมินจินเหลียนแปลกใจ เขาเป็ นใครกัน เขารูจ้ กั ชือเธอ
ได้อย่างไร และเขารูว้ า่ เธออยูท่ ีนีได้อย่างไร

“ไม่ทราบว่าคุณเป็ น...ใครคะ” ซีเหมินจินเหลียนเลือกใช้

คําอย่างระมัดระวัง

“ทําไมคุณซีเหมินไม่ลองทายดูละ่ ครับ” เสียงหัวเราะสด

ใสลอยมาตามสายอีกครัง

“อืม...ฉิน...ต้า...คุณฉินใช่ไหมคะ” ซีเหมินจินเหลียนนึก
ขึนได้และเข้าใจในทันที คนคนนีต้องเป็ นฉินต้าโถวทีอยู่
อเมริกาแน่ๆ

304
“สวัสดีครับคุณซีเหมิน ผมเองครับ” ฉินต้าโถวตอบพร้อม
หัวเราะ “ผมคงไม่ได้โทรมารบกวนคุณใช่ไหมครับ”

“ไม่รบกวนหรอกค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนรีบตอบ เธอมา

อยูบ่ า้ นเขาฟรีๆ คนทีรบกวนไม่ใช่เขา แต่เป็ นเธอต่าง
หาก!

“ดีจงั เลยครับ ไอ้คณ

ุ ชายหลินพรําพูดอยูน่ นแหละว่
ั าคุณ
สวยมาก จนผมทนไม่ไหวต้องโทรมารบกวนคุณ ฮ่าๆ...
คุณอย่าถือสาเลยนะครับ คุณอยูบ่ า้ นผมได้ตามสบาย
เลยนะ อยากทําอะไรก็ได้ ไม่ตอ้ งเกรงใจ ถือซะว่าอยู่
บ้านตัวเองก็แล้วกันนะครับ” ฉินต้าโถวหัวเราะเสียงสด

305
ใส

“ขอบคุณคุณฉินมากนะคะ” ซีเหมินจินเหลียนขอบคุณ
จากใจจริง เธอโชคดีมากทีได้เจอแต่คนดีๆ แม้หลิน
เสวียนหลานจะขับรถชนเธอ แต่เขาก็ไม่ได้ทิงเธอไว้ขา้ ง
ถนน แถมยังพาเธอกลับมาด้วยอีกต่างหาก ส่วนคนคนนี
ทีเธอไม่รูจ้ กั แม้แต่ชือก็ยงั ใจดีให้เธออยูท่ ีบ้านฟรีแบบไร้
เงือนไขอีก ยิงทําให้เธอซาบซึงในนําใจมาก

ซีเหมินจินเหลียนไม่รูห้ รอกว่าหลินเสวียนหลานโทรศัพท์
คุยกับฉินต้าโถว ทังสองสนิทกันมากจนคุยกันได้ทกุ เรือง
เมือคุยถึงเรืองอุบตั ิเหตุรถชนอันแปลกประหลาดทีเกิด
ขึนเมือคืน ก็ทาํ ให้ฉินต้าโถวแปลกใจจนอยากจะรีบกลับ
จากอเมริกาทันทีเพือมาดูให้เห็นกับตาให้รูแ้ ล้วรูร้ อดกัน
306
ไปเลย

แต่ธุระของเขาทีอเมริกายังไม่เสร็จเรียบร้อยดี เขาเองก็
ทิงงานกลับมาไม่ได้เช่นกัน แต่ดว้ ยความสงสัยทําให้ทน
ไม่ไหวจนต้องโทรศัพท์มารบกวนซีเหมินจินเหลียน

“คุณไม่ตอ้ งเกรงใจผมหรอกครับ” ฉินต้าโถวหัวเราะสด

ใส “คุณซีเหมินครับ ในห้องหนังสือของผมมีโน๊ตบุคอยู่
บัญชี QQ ของผมคือ XXXXXXX เราคุยกันทางออนไลน์
ดีกว่า ค่าโทรศัพท์ทางไกลมันแพงมากนะครับ!”

307
ตอนที 21 สมบัติของชาติ

ซีเหมินจินเหลียนได้ฟังดังนันก็ไม่ได้คิดอะไร ค่าโทรศัพท์

308
ระหว่างประเทศแพงจริงอย่างทีเขาว่านันแหละ มีเงินใช่
ว่าจะใช้เงินสุรุย่ สุรา่ ยแบบนี เธอจึงรีบตกปากรับคํา วาง
สายแล้วหมุนตัวไปยังห้องหนังสือทันที

มาพักอาศัยอยูบ่ า้ นเขา เจ้าของบ้านก็เอ่ยปากบอกว่า

อยากคุยด้วยแล้ว คงจะทําเป็ นไม่สนใจไม่ได้

กลินอายและสไตล์การตกแต่งของห้องหนังสือกับด้าน
นอกมีความแตกต่างกันอย่างสินเชิง ห้องหนังสือห้องนี
ตกแต่งแบบโบราณ มีภาพวาดหมึกจีนแขวนอยูบ่ นผนัง
มีหนังสือหลากหลายประเภทวางอยูเ่ ต็มชันหนังสือทีทํา
จากไม้ประดู่ และดูเหมือนว่ามีหนังสือเกียวกับวัตถุ
โบราณเยอะทีสุด

309
ซีหมินจินเหลียนนึกขึนได้วา่ หลินเสวียนหลานเคยเล่าให้
ฟั งว่าฉินต้าโถวทําธุรกิจเกียวกับของเก่า หนังสือพวกนีก็
เป็ นส่วนหนึงในอาชีพของเขา มีเยอะขนาดนีก็ไม่แปลก

ซีเหมินจินเหลียนเสียบปลักเปิ ดคอมพิวเตอร์ เชือมต่อ

สัญญาณอินเทอร์เน็ต ลงชือเข้าใช้ QQ จากนันก็เพิมฉิน
ต้าโถวเป็ นเพือน ข้อความเพิงจะถูกส่งออกไปอีกฝ่ ายก็
ตอบรับกลับมาทันที นีเขาคงจะนังเฝ้าอยูห่ น้าจอ
คอมพิวเตอร์อยูต่ ลอดสินะ

ซีเหมินจินเหลียนเพิงจะเพิมเพือนไป ทางโน้นก็เปิ ด
กล้องวิดีโอและลําโพงทันที ขณะเดียวกันก็มีขอ้ ความ
แสดงขึนทีหน้าจอว่า “คุณซีเหมิน ผมพิมพ์หนังสือช้า
310
มากเลย เราคุยทางไมโครโฟนแล้วกันนะครับ!”

ซีเหมินจินเหลียนมองสํารวจแล้วเห็นหูฟังแบบมี
ไมโครโฟนแขวนอยูจ่ งึ หยิบมาสวมทีหูพร้อมกดเชือมต่อ

ภาพชายทีมีหวั กลมๆ และใบหน้ากลมๆ ปรากฏขึนมา

บนหน้าจอทันที มองแวบแรกนึกว่าเป็ นหมีแพนด้าทีเป็ น
สมบัติของชาติซะอีก เขากําลังยิมยิงฟั นให้เธออย่างสด
ใส “คุณซีเหมินเป็ นคนสวยจริงๆ ด้วย ครังนีคุณชาย
หลินไม่ได้โม้จริงๆ !”

“คุณ...” ซีเหมินจินเหลียนรูส้ กึ พูดไม่ออกทันที ทีเขาอ้าง

ว่าค่าโทรศัพท์แพง แล้วยังบอกว่าตัวเองพิมพ์หนังสือช้า

311
ทีแท้เขาก็แค่หลอกให้เธอเปิ ดกล้องเพือให้เขาเห็นหน้า
เธออย่างนันหรือ

“แต่คณ
ุ ดูเหมือนสมบัติของชาติเลยนะคะ!” ซีเหมินจิ
นเหลียนตอบอย่างไม่สบอารมณ์ ถ้าเธอจําไม่ผิด เธอ
เพิงจะตืนนอนและยังไม่ได้หวีผม แถมยังใส่เสือทีเชิต
ธรรมดาๆ ผมเผ้ารุงรัง นีก็เรียกว่าสวยเหรอ

“หลายคนก็บอกผมอย่างนีเหมือนกัน!” ฉินต้าโถ
วหัวเราะอารมณ์ดีอย่างไม่ถือสา “เพียงแต่ผมไม่โชคดี
เหมือนสมบัติของชาติ ยังต้องทํามาหากินเลียงตัวเองอยู่
เลยครับ”

312
ซีเหมินจินเหลียนได้แต่ยมๆ
ิ เธอไม่รูจ้ กั เขาจึงไม่รูว้ า่ ควร
พูดอะไรดี คําขอบคุณก็พดู ไปหมดแล้ว ให้พดู อีกก็คงไม่
เกิดประโยชน์ หากเขาจะเก็บค่าเช่าบ้านกับเธอ ตอนนี
เธอมีเงินและยินดีจ่ายให้เขาแน่นอน

“คุณซีเหมิน ผมขอแนะนําตัวอีกครังนะครับ ผมชือฉิน

เฮ่า ชอบสะสมของเก่า ทําธุรกิจค้าขายของเก่า ว่าแต่
คุณซีเหมินชอบของเก่าหรือเปล่าครับ” ฉินเฮ่าพูดพลาง
ยิม เขาเป็ นคนอัธยาศัยดีเข้ากับคนง่าย ทําให้รูส้ กึ
เหมือนรูจ้ กั กันมานานแล้ว

“ของเก่าเป็ นของเล่นสําหรับคนรวยเท่านัน และฉันก็ไม่มี

เงินค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนตัดบทดือๆ ไม่มีเงินใครมันจะ
มีปัญญาเล่นของเก่ากัน ทีสําคัญคือเธอไม่มีความรูเ้ กียว
313
กับเรืองของเก่าเลย

ฉินเฮ่าได้ยินดังนันก็ได้แต่ยมแหยๆ
ิ รีบเปลียนหัวข้อ
สนทนาทันที “ได้ยินว่าวันนีคุณชายหลินไปเสียงโชคหวย
หยกทีร้านเถ้าแก่โจวแต่เช้าเลยนีครับ”

“ใช่คะ่ !” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ารับ “ฉันเองก็ซือไป

สองก้อนเหมือนกัน!”

“หา…” ฉินเฮ่าแสดงความประหลาดใจออกมาอย่างเปิ ด
เผย “ดูไม่ออกเลยนะครับว่าคุณซีเหมินก็นิยมชมชอบ
ทางด้านนีด้วยเหมือนกัน”

314
“แล้วคุณเคยเห็นผูห้ ญิงทีไม่ชอบหยกหรือเปล่าคะ” ซีเห
มินจินเหลียนย้อนถาม

“เอ่อ...” ฉินเฮ่าอึงไปนิดแล้วหัวเราะออกมาเสียงดัง “จริง

ด้วยครับ ผมยังไม่เคยเห็นผูห้ ญิงคนไหนทีไม่ชอบเครือง
ประดับอัญมณีเลย เรืองนีผมเข้าใจดี แล้วคุณซีเหมินผ่า
ชนะไหมครับ”

ซีเหมินจินเหลียนไม่ได้มีเจตนาจะโอ้อวด แต่ก็อดทีจะ
แสดงความดีใจออกมาไม่ได้ เธอจึงเล่าเรืองทีผ่าเจอ
หยกเนือนําแข็งให้ฉินเฮ่าฟั งทุกขันตอนด้วยรอยยิมแห่ง
ความสุข

315
“ยินดีดว้ ยนะครับ คราวนีคุณรวยแน่แล้ว หยกสีเขียว
คุณภาพใกล้เคียงกับเนือนําแข็งนีเป็ นของดีมากเลยนะ
ครับ!” ฉินเฮ่าพูดพลางยิม

“ใช่คะ่ และฉันก็ขายต่อให้คณ
ุ ชายหลินไปแล้ว!” ซีเหมิ
นจินเหลียนพูดยิมๆ

“หมอนันไม่รกั กันจริงนีนา ไม่เห็นบอกผมเลย ฮึม!” ฉิน

เฮ่าทําเป็ นโกรธเข่นเขียวเคียวฟั น

“คุณก็ชอบเสียงโชคหวยหยกเหมือนกันเหรอคะ” ซีเหมิ
นจินเหลียนถามด้วยความสงสัย

316
“ผมคบเพือนทีทําธุรกิจหยก เป็ นไปไม่ได้ทีจะไม่รูเ้ รือง
หยกด้วย อีกอย่าง หวยหยกนีมันทําให้รวยชัวข้ามคืนได้
เลยนะครับ มันมีเสน่หด์ งึ ดูดมากกว่าลอตเตอรีตังไม่รูก้ ี
เท่า แล้วใครจะอดใจไหวไม่ลองเสียงดวงดูบา้ งล่ะครับ
ผมจะบอกให้นะ ผมทุม่ เงินลงไปตังสองล้านแล้วกับเจ้า
หวยหยกพวกนี แต่ผมยังไม่เคยได้ลาภก้อนโตเลยสัก
ครัง หยกทีเจออย่างมากก็แค่หยกเนือถัวเขียว หยกเนือ
ดอกไม้เขียวทีสีไม่คอ่ ยสวยสักเท่าไหร่ บอกตรงๆ ว่าที
ผมท่องจําความรูเ้ รืองหวยหยกนีมันเสียเวลาเปล่าๆ” พูด
ถึงเรืองนี ฉินเฮ่าได้แต่สา่ ยหน้าระอาตัวเอง

หวยหยกเป็ นเรืองของการทดสอบสายตาและ
ประสบการณ์ตา่ งๆ ของนักเล่นหวยหยก ไม่เหมือนกับ
การเล่นของเก่า อย่างน้อยของเก่าก็ตอ้ งมีประวัติความ

317
เป็ นมาและสามารถตรวจสอบได้

“ความบังเอิญแบบนีก็ตอ้ งอาศัยดวงด้วย!” ซีเหมินจิ

นเหลียนแทบพูดไม่ออก สองล้าน...ฟั งจากทีฉินเฮ่าพูด
แล้วเหมือนเป็ นแค่เรืองเล่นๆ เสียไปก็ไม่เดือดร้อน แต่
สําหรับคนธรรมดาทัวไปแล้ว นันมันเป็ นจํานวนเงินที
ต้องลําบากหาทังชีวิตเชียวนะ เผลอๆ บางทีอาจหาไม่ได้
ขนาดนีด้วยซํา แต่ประโยคสุดท้ายของฉินเฮ่าทําให้ซีเหมิ
นจินเหลียนสนใจมาก ความรูเ้ รืองหวยหยกอย่างนัน
เหรอ นีคือสิงทีเธอขาดในตอนนีสินะ เธอมีพลังพิเศษ
สามารถมองทะลุสงของได้
ิ ต่อไปเธอต้องไปซือหวยหยก
อีกแน่นอน แต่เธอจะไม่รูเ้ รืองหวยหยกเลยไม่ได้เด็ดขาด

อย่างน้อยเธอก็ตอ้ งศึกษาเอาไว้บา้ ง ถึงเวลาจะได้แนบ

318
เนียน มิเช่นนัน ถ้าเธอผ่าชนะทุกครังก็คงเป็ นทีสงสัยของ
คนอืนแน่ๆ ทางทีดีเอาแบบผ่าชนะสักสองครัง ผ่าขาด
ทุนสักหนึงครัง แบบนีคงไม่มีใครสงสัย ส่วนเรืองความรู ้
เรืองหวยหยกเป็ นสิงสําคัญแน่นอน ต่อให้เธอต้องท่อง
จําแบบนกแก้วนกขุนทองก็ตอ้ งทํา เผือต้องอธิบายต่อ
หน้าคนอืนๆ จะได้เอาตัวรอดได้

“แล้วจะหาความรูเ้ รืองหวยหยกจากทีไหนได้บา้ งคะ” ซี

เหมินจินเหลียนแกล้งถาม

“คุณซีเหมินยังอยากจะไปเสียงโชคอีกเหรอครับ” ฉินเฮ่า
พูดยิมๆ “ถ้าจะเสียงโชคเล่นๆ ก็ไม่เป็ นไร แต่ถา้ จะเล่น
ยาวๆ คงไม่ดีแน่ ต่อให้ตาดีแค่ไหน ประสบการณ์มาก
มายเพียงใด แต่มนั ก็ตอ้ งมีพลาดพลัง ถ้าคุณอยากรู ้
319
เรืองหวยหยกก็ง่ายนิดเดียว ในอินเทอร์เน็ตมีเยอะแยะ
เลย เดียวผมลองหาดูนะครับ คุณรอสักครูน่ ะครับ...”

ไม่นานฉินเฮ่าก็สง่ ลิงค์เว็บไซต์หลายเว็บมาให้เธออย่าง
รวดเร็ว

“คุณลองไปศึกษาดูนะครับ ตอนทีผมกับคุณชายหลินไป
เสียงโชคหวยหยกทีเจียหยาง เราสองคนศึกษามาเป็ น
พิเศษ แต่มนั ก็เป็ นแค่ทฤษฎี ของแบบนีต้องศึกษา
เยอะๆ ด้วยตัวเอง มันอาจมีประโยชน์บา้ ง แต่วา่ ต่อให้
ศึกษาเยอะแค่ไหนมันก็ไม่แม่นยําเสมอไป อย่าคิดว่าหิน
หยกทีมีลายเขียวๆ อยูต่ รงเปลือกจะมีหยกอยูด่ า้ นใน
จริงๆ บางทีมนั ก็เป็ นแค่กอ้ นหินธรรมดาๆ หินหยกบาง
ก้อนทีไม่มีวีแววว่าจะมีหยกอยูเ่ ลย แต่มนั อาจจะซ่อน
320
หยกชันดีไว้ดา้ นในก็ได้ใครจะรู ้ นักเล่นมือใหม่บางคน
ดวงดีก็รวยชัวข้ามคืน นักเล่นผูช้ าชองบางคนก็
ํ พลาดถึง
ขันหมดเนือหมดตัวกันเลยทีเดียว...” ฉินเฮ่าพูดถึงตรงนี
ก็ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ การพนันเสียงโชคมีแค่สองทาง
ไม่แพ้ก็ชนะ

หวยหยกทีสามารถทํากําไรมหาศาลมาพร้อมความเสียง
ขันสูงสุดเช่นกัน

ซีเหมินจินเหลียนยิมๆ สําหรับเธอแล้วคงเป็ นหนึงในล้าน

ทีไม่มีทางแพ้พนันแน่นอน ในเมือรูว้ า่ ชนะใสๆ อยูแ่ ล้ว
เธอจึงไม่กลัว สิงทีเธอต้องทําคือหาความรูพ้ ืนฐานเรือง
หวยหยก ความรูเ้ รืองหยกให้มากเข้าไว้ ครังแรกคนอืน
อาจเชือว่าเป็ นเพราะดวงดี แต่ถา้ ผ่าชนะทุกครัง แม้แต่
321
เทพเจ้าแห่งโชคลาภก็คงสงสัยในความโชคดีของเธอ
เหมือนกัน...

เธอดูออกว่าฉินเฮ่าคนนีเป็ นคนอัธยาศัยดีและเป็ นกัน

เอง ไม่เหมือนหลินเสวียนหลานทีอ่อนโยนและงดงามจน
เอือมไม่ถงึ

322
ตอนที 22 พฤติกรรมของคนบ้า

ซีเหมินจินเหลียนอธิบายขึนยิมๆ “ฉันก็แค่แปลกใจเท่า
นันเองค่ะ เพิงจะรูว้ นั นีเองว่าโลกนีมีอาชีพค้าขายหวย
หยกด้วย”

“โลกนีกว้างใหญ่ไพศาล มีเรืองแปลกประหลาดอีกมาก
323
มายครับ!” ฉินเฮ่ายิมสดใส “ผมมีธุระต้องออกไปข้าง
นอกอีก คงต้องแค่นีก่อน คุณซีเหมินพักทีบ้านผมให้
สบายใจนะครับ บ๊ายบาย!”

“ขอบคุณค่ะ บ๊ายบาย!” ซีเหมินจินเหลียนเอ่ยขอบคุณ

อย่างเกรงใจ คิดในใจว่าเจ้าของบ้านหลังนีดูเป็ นคน
ร่าเริงและตรงไปตรงมาดี

ฝังฉินเฮ่าปิ ดวิดีโอและไมโครโฟนเสร็จก็ออกจากระบบ
ทันที ส่วนซีเหมินจินเหลียนหลังจบการสนทนาก็เปิ ด
เว็บไซต์ตา่ งๆ ทีเขาส่งมาให้ออกมาอ่าน ส่วนใหญ่เป็ น
เว็บไซต์ทีพูดคุยเกียวกับเรืองหวยหยก ราคาหยก บ่อ
หยก ความใสของหยก นํา เปลือกหยกและความรูอ้ ืนๆ
อีกมากมาย
324
ซีเหมินจินเหลียนสมัครสมาชิกไว้ใช้งานโดยตังชือว่า
“เจ้าหญิงแห่งหยก” ลงชือเข้าใช้เรียบร้อยแล้วก็จดั การ
สําเนาข้อมูลความรูเ้ กียวกับหยกเอาไว้ โดยจัดเป็ น
หมวดหมูต่ า่ งๆ ให้เป็ นระเบียบเรียบร้อย จากนันเธอก็ใช้
ความสามารถในการท่องจําเมือครันเรียนมหาวิทยาลัย
อัดความรูพ้ วกนีเข้าหัวให้หมด

ซีเหมินจินเหลียนไม่มีความสามารถพิเศษอืนๆ แต่เธอมี
ความจําเป็ นเลิศตังแต่เด็กๆ เธอสามารถจดจําทุกอย่าง
ทีเคยผ่านตา เธออาศัยความสามารถนีพยายามจนสอบ
เข้ามหาวิทยาลัยได้ และโบยบินออกจากหมูบ่ า้ นบนเขา
แสนยากจนแห่งนัน

325
หลังจากท่องจําความรูเ้ กียวกับหยกพวกนีจนเต็มหัว ซี
เหมินจินเหลียนก็รูส้ กึ หิวขึนมาอีกแล้ว หันไปมองดู
นาฬิกาบอกเวลาสองทุม่ ครึง นีมันผ่านไปตังครึงวันแล้ว
นีนา มิน่าเล่า!

ซีเหมินจินเหลียนลุกขึน กําลังคิดจะไปหาอะไรกินรอง
ท้องสักหน่อยแล้วค่อยกลับมาหาข้อมูลต่อ แต่เสียง
โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดงั ขึนพอดี เธอมุน่ หัวคิวแล้ว
หยิบโทรศัพท์มือถือขึนมาดู พอเห็นเป็ นเบอร์ติดต่อของ
หวังหมิงหยางก็ชะงักไปชัวครู ่ สุดท้ายเธอก็ตดั สินใจกด
รับสาย

ปลายสายเป็ นเสียงใจจืดใจดําของหญิงแก่สวีจวินหลัน
“ซีเหมินจินเหลียน มาขนขยะของเธอออกจากบ้านฉันให้
326
หมดเลยนะ ฉันเห็นแล้วขยะแขยง! ฮึม...หวังว่าอีกสอง
สามวันเธอคงไม่หาข้ออ้างขอกลับมาทีนีอีกนะ ฉันจะ
บอกอะไรเธอให้นะ วันนีหมิงหยางของฉันเพิงไปดูตวั มา
ต่อไปเขาจะไม่มีวนั ไปเจอเธออีก!”

ยังไม่ทนั ทีซีเหมินจินเหลียนจะได้พดู อะไร ปลายสายก็

ตัดสายทิงไปเสียแล้ว!

ซีเหมินจินเหลียนได้แต่ถอนหายใจ เธอเดินไปล้างหน้า
ล้างตาทีห้องนํา หวีผมให้เรียบร้อย เปลียนเสือผ้าชุด
ใหม่ เธอเลือกสวมกระโปรงยาวสีฟา้ อ่อนทีมีโบเส้นยาว
ผูกไว้ขา้ งกระโปรงเข้าชุดกับเสือผ้าไหมสีฟา้ อ่อน แขน
เสือทีมีระบายทําให้เธอดูพลิวและสง่างาม เธอสวม
รองเท้าส้นสูงหนังแท้สีเดียวกับเสือผ้า ในมือถือกระเป๋ า
327
ใบใหม่เตรียมพร้อมออกจากบ้าน

พอเปิ ดประตูออกมาปุ๊ บก็เจอหลินเสวียนหลานยืนอยูท่ ี

หน้าประตูแล้ว

หลินเสวียนหลานตะลึงไปชัวครู ่ เขามองสํารวจเธอตังแต่
ศีรษะจรดปลายเท้าแล้วถามขึน “จินเหลียน คุณแต่งตัว
สวยขนาดนี จะออกไปข้างนอกเหรอครับ” เขาเป็ นคน
ช่วยเลือกเสือผ้าชุดนีให้เธอเอง เธอใส่แล้วสวยมากจริงๆ

“ใช่คะ่ แม่ของหวังหมิงหยางโทรหาฉัน บอกให้ไปเก็บ

ขยะของฉันออกมาให้หมด จะได้ไม่มีขอ้ อ้างกลับไปลูก
ชายเขาอีก...” ซีเหมินจินเหลียนยิมอย่างขมขืน

328
“หา” หลินเสวียนหลานถอนหายใจ “ผมไปส่งคุณเอง!”

“คุณมาหาฉันมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” ซีเหมินจินเหลียน
ถาม

“ผมจะมาชวนคุณไปดืมกาแฟแล้วค่อยไปเสียงดวงหวย
หยกทีร้านเถ้าแก่โจวน่ะครับ ไหนๆ ก็เป็ นแบบนีแล้ว ผม
ไปเป็ นเพือนคุณดีกว่า เสร็จแล้วค่อยไปดืมกาแฟกันดี
ไหมครับ” หลินเสวียนหลานกล่าว

“ขอบคุณมากค่ะ!” ซีเหมินจินเหลียนยิมจางๆ

329
พอรถพ้นจากเขตหลานเหมยแล้ว ซีเหมินจินเหลียนก็
บอกทีอยูใ่ ห้กบั หลินเสวียนหลาน เขาพยักหน้ารับทราบ
แล้วขับรถมุง่ หน้าไปยังบ้านของหวังหมิงหยางทันที

“ทีนีน่ะหรือครับ” หลินเสวียนหลานหาทีว่างและจอดรถ
เรียบร้อย เขาเงยหน้าขึนมองดูตกึ สูงๆ ตรงหน้าแล้ว
ขมวดคิวถามตัวเอง ทีนีน่าจะเป็ นแค่หอ้ งชุดธรรมดาๆ
อีกทังยังดูเก่ามากด้วย ไม่เห็นหรูหราเหมือนย่านใหม่ๆ
ทีเพิงสร้างเสร็จเลยสักนิด คนทีอาศัยอยูท่ ีนีก็คงไม่ใช่คน
ทีมีฐานะ แล้วยังจะเลือกมากอีกเหรอ หรือว่าคนสมัยนี
ตังมาตรฐานภรรยาไว้สงู เกินไปแล้ว

นีพวกเขามีความคิดล้าหลัง มีปัญหาเรืองความงามใช่
ไหมเนีย หลินเสวียนหลานได้แต่แอบถอนหายใจอยูใ่ น
330
ใจ สําหรับเขาแล้ว แม้ความสวยของซีเหมินจินเหลียน
จะเทียบกับพวกดาราไม่ได้ แต่โดยรวมแล้ว ไม่วา่ จะเป็ น
รูปร่าง ใบหน้ารูปไข่และผิวขาวเนียนละเอียดนัน
ทุกอย่างก็งดงามไร้ทีติ เธอเป็ นหญิงสาวทีสวยใสและน่า
รัก เป็ นทีสะดุดตาท่ามกลางผูค้ น

หวังหมิงหยางกําลังคิดอะไรอยูก่ นั แน่ เขาจะหานางฟ้า

มาเป็ นภรรยาหรืออย่างไร แม้วา่ เขาเพิงจะรูจ้ กั กับซีเหมิ
นจินเหลียน แต่เธอเป็ นคนนิสยั ดีมากและเป็ นคนใจ
กว้างอีกต่างหาก ขนาดหยกราคาเป็ นสิบล้านเธอยังยก
ให้ได้ง่ายๆ คงไม่มีผหู้ ญิงคนไหนทีใจกว้างเท่าเธออีก
แล้ว ว่ากันตามจริงแล้ว คุณสมบัติแบบนีนีแหละทีเป็ น
คุณสมบัติขอ้ แรกทีผูช้ ายควรเลือกมาเป็ นภรรยา

331
“ผมจะขึนไปเป็ นเพือนคุณเอง เขาจะพูดอะไรคุณก็ไม่
ต้องสนใจนะครับ!” หลินเสวียนหลานพูดพร้อมกับจูงมือ
ซีเหมินจินเหลียนด้วยความเคยชินแล้วเดินขึนบันไดไป
ด้วยกัน

บ้านของหวังหมิงหยางอยูช่ นหก
ั เนืองจากหวังหมิ
งหยางขอกุญแจคืนไปตังแต่เมือวานแล้ว ตอนนีซีเหมินจิ
นเหลียนจึงต้องมายืนกดกริงอยูห่ น้าประตู สักพักจึงมี
คนมาเปิ ดประตูให้

สวีจวินหลานทีมีใบหน้าอ้วนกลมและรูปร่างท้วมนิดๆ
เมือเห็นซีเหมินจินเหลียนยืนอยูต่ รงประตูก็ทาํ เสียง
เหยียดใส่เธอ หลินเสวียนหลานตังใจยืนหลบอยูห่ า่ งๆ
ทําให้สวีจวินหลันมองไม่เห็นเขา “รีบขนขยะของเธอออก
332
ไปซะ แล้วต่อไปก็ไม่ตอ้ งมารังควานหมิงหยางของฉันอีก
นะ!”

ซีเหมินจินเหลียนไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดอีก
เรืองมาถึงขันนีแล้วคงไม่มีอะไรดีขนึ เธอจึงเดินเข้าไป
ด้านในเงียบๆ แต่กลับพบว่าเสือผ้าของเธอถูกยัดไว้ใน
ถุงพลาสติกใบใหญ่ พอเพ่งดูดีๆ เธอถึงกับหน้าเปลียนสี
ทันที

เสือผ้าทังหมดของเธอไม่วา่ จะเก่าหรือใหม่ถกู ตัดจนรุง่ ริง

ไม่เหลือชินดี เศษผ้าทังหมดถูกกองระเกะระกะรวมอยู่
ในถุงพลาสติก

333
“สวีจวินหลัน นีมันจะมากเกินไปแล้วนะ!” ซีเหมินจิ
นเหลียนทนเก็บความโกรธไว้ในใจไม่ไหวอีกต่อไป เลิกก็
เลิกสิ แต่ทาํ ไมต้องทํากันถึงขนาดนีด้วย

“ฉันทําเกินไปตรงไหน” นําเสียงของสวีจวินหลันดังขึน
ทันทีแล้วตะคอกใส่ซีเหมินจินเหลียน “เพราะเธอหน้า
ด้านให้ทา่ หมิงหยางลูกชายฉันต่างหาก จะว่าไปแล้วเธอ
ก็กินฟรีอยูฟ่ รีทีบ้านฉันมาตังนาน ฉันยังไม่ได้เก็บค่าเช่า
บ้านกับเธอเลย รีบขนขยะของเธอแล้วไสหัวออกไปจาก
บ้านฉันได้แล้ว!”

“จินเหลียน เกิดอะไรขึน” เดิมทีหลินเสวียนหลานก็ไม่

อยากเข้าไป แต่พอได้ยินเสียงตะคอกก่นด่าของหญิงแก่
คนนันแล้วก็รูส้ กึ โกรธเคืองขึนมาทันที
334
สวีจวินหลันมัวแต่จะไล่ซีเหมินจินเหลียนออกไปเร็วๆ จึง
ไม่ได้ปิดประตู ทําให้หลินเสวียนหลานพุง่ ตัวเข้ามาใน
บ้านได้อย่างง่ายดาย

“จินเหลียน นีมันเกิดอะไรขึน” หลินเสวียนหลาน

ถามอย่างร้อนใจ

“เขาตัดเสือผ้าของฉันจนขาดหมดเลยค่ะ!” ซีเหมินจิ
นเหลียนถือถุงพลาสติกนันไว้แล้วมองดูเสือผ้าทีถูกตัด
จนขาดรุง่ ริง ถึงแม้ตอนนีเธอจะมีเงินแล้ว แต่ก็ไม่เคยคิด
ทีจะรังแกคนอืนแบบนี

335
หลินเสวียนหลานมองดูเสือผ้าทีถูกตัดจนไม่เหลือชินดี
ในมือของซีเหมินจินเหลียนแล้วรูส้ กึ โกรธจนหน้าเปลียน
สี ชายหญิงชอบพอกัน รักกันก็อยูด่ ว้ ยกัน หมดรักกัน
แล้วก็เลิกกันเป็ นเรืองปกติ อย่าว่าแต่ยงั ไม่แต่งงานกัน
เลย ต่อให้แต่งงานกันแล้วหย่ากัน เขาก็ไม่เคยเห็นใครที
มีพฤติกรรมทีบ้าบอขนาดนีมาก่อน...

336
ตอนที 23 พบกันอีกครัง

พอสวีจวินหลันเห็นหลินเสวียนหลานก็ตกใจจนตาแทบ
ถลน พอได้สติก็ตะคอกขึนเสียงดัง “แกเป็ นใคร ชายชู้
อย่างแกกล้ามาเหยียบถึงบ้านฉันเลยเหรอ มิน่าล่ะหาย
ไปแค่วนั เดียวถึงได้แต่งตัวอย่างกับผูห้ ญิงหากิน ทีแท้ก็
จับผูช้ ายได้นีเอง ฉันรูอ้ ยูแ่ ล้วว่าผูห้ ญิงอย่างเธอน่ะมัน
เหลวแหลก! ดีนะทีหมิงหยางของฉันเลิกกับเธอไปได้

337
ฮึม…ผูห้ ญิงชันตําไม่มียางอาย!”

“จินเหลียน เราไปกันเถอะ อย่าไปสนใจคนทีพูดไม่รูเ้ รือง

เลย!” หลินเสวียนหลานนิวหน้าพยายามข่มความโกรธ
ในใจเอาไว้ หญิงแก่คนนีช่างเป็ นคนทีไร้เหตุผลทีสุด
คลังอย่างกับคนบ้า

ซีเหมินจินเหลียนผงกศีรษะโดยไม่ปริปากใดๆ หลิน
เสวียนหลานยืนมือไปเอาถุงพลาสติกนันมาถือไว้เอง
แล้วถามขึน “คุณลองนึกดูวา่ ยังลืมของอะไรไว้อีกหรือ
เปล่า ต่อไปจะได้ไม่ตอ้ งมาเจอพวกเขาอีกไงครับ”

ซีเหมินจินเหลียนส่ายหน้า เธอจะยังมีของอะไรได้อีก

338
ความจริงแล้วเสือผ้าพวกนันจะเอาหรือไม่เอาก็ไม่เป็ นไร
หรอก ถ้าสวีจวินหลันจะเอาไปโยนทิงถังขยะเธอก็ไม่วา่
แต่นีสวีจวินหลันโทรหาเธอเพือให้เธอมาขนเสือผ้ากลับ
ไปเอง แล้วยังจงใจแกล้งตัดเสือผ้าของเธอทังหมดจน
ขาดรุง่ ริงอีก คนคนนีนีมัน...โรคจิตชัดๆ!

ตอนทีหลินเสวียนหลานจูงซีเหมินจินเหลียนออกมาจาก
บ้านหวังหมิงหยางนัน ก็มีเสียงกระแทกประตูดงั โครม
ใหญ่ตามหลังมาด้วย หลินเสวียนหลานสูดหายใจเข้า
ลึกๆ “จินเหลียน โชคดีแค่ไหนแล้วทีคุณเลิกกับผูช้ ายคน
นันได้ ไม่อย่างนันคุณจะอยูก่ บั ผูห้ ญิงแบบนันได้ยงั ไงกัน
มีแม่แบบนีลูกชายจะดีได้แค่ไหนกันเชียว”

“ก็จริงค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนได้ยินดังนันก็ได้แต่พยักหน้า
339
รับ ขนตางอนยาวเป็ นแพของเธอเต็มไปด้วยหยาดนําตา
เม็ดโตๆ

“อย่าร้องไห้ไปเลยครับ ผูห้ ญิงคนนันบ้าแล้วก็โรคจิต!”

หลินเสวียนหลานส่ายศีรษะอย่างระอา เกิดมาเขาก็ไม่
เคยพบเคยเห็นผูห้ ญิงแบบนีมาก่อนในชีวิต

“ฉันไม่ได้เสียใจหรอกค่ะ ฉันแค่รูส้ กึ อึดอัดใจเท่านัน!” ซี

เหมินจินเหลียนสูดนํามูกแรงๆ แล้วยืนมือไปหยิบเสือผ้า
ทีถูกตัดเป็ นชินๆ นันมาเช็ดนําตา “ต่อไปฉันจะไม่รอ้ งไห้
อีกแล้วค่ะ!”

“เราไปกันเถอะครับ” หลินเสวียนหลานผงกศีรษะเข้าใจ

340
“เป็ นผูห้ ญิงก็ตอ้ งรูจ้ กั รักตัวเอง นีเป็ นประโยคประจําตัว
ของน้องสาวผมเลยนะครับ”

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้า นึกทบทวนในใจ “ผูห้ ญิงต้อง

รูจ้ กั รักตัวเอง” ส่วนหลินเสวียนหลานก็จงู มือเธอเดินลง
บันไดไปด้วยความเคยชิน

...

เมือวานเป็ นวันคล้ายวันเกิดอายุครบห้าสิบปี ของสวี

จวินหลัน และเป็ นครังแรกทีหวังหมิงหยางแนะนําซีเหมิ
นจินเหลียนให้รูจ้ กั กับบรรดาญาติๆ ของเขาเป็ นครังแรก
แต่เขาคาดไม่ถงึ ว่าหลังจากทีญาติพีน้องของเขารูว้ า่ เขา

341
ไปคว้าสาวบ้านนอกลูกชาวนามาเป็ นแฟน ทุกคนจะทํา
หน้าตกใจอย่างเปิ ดเผยขนาดนัน

คําพูดคําจาทังหลายก็ไม่น่าฟั งเอาเสียเลย โดยเฉพาะ

ญาติผพู้ ีทีพูดอย่างไม่ไว้หน้าว่า “ผูห้ ญิงแบบนีเสียเงิน
นิดๆ หน่อยๆ ไว้คบเล่นๆ น่ะพอได้ แต่คงไม่มีใครจริงจัง
ด้วยหรอก หรือว่านายอยากเป็ นคนโง่”

หวังหมิงหยางรูจ้ กั กับซีเหมินจินเหลียนตอนเรียน
มหาวิทยาลัย ตอนแรกเขาไม่รูว้ า่ เธอเป็ นแค่ลกู ชาวนา
พอเขารูแ้ ล้วก็เคยคิดทีจะเลิกกับเธอ แต่สดุ ท้ายก็ตดั ใจ
เลิกไม่ลง

342
จนกระทังทังสองคบหาดูใจกันนานถึงสามปี สุดท้ายสิง
ทีได้รบั จากญาติพีน้องมีแต่ความดูถกู เหยียดหยาม บวก
กับคําพูดของแม่ในคืนนัน ยิงทําให้เขารูส้ กึ ทรมานมาก
ยิงขึนไปอีก

เขารูด้ ีวา่ พ่อแม่ของตัวเองเป็ นคนรักหน้าตาขนาดไหน

หากเขาดึงดันแต่งงานกับเธอจริงๆ ไม่เพียงแต่พอ่ แม่ที
ต้องเสียหน้าในสังคม ฐานะทางสังคมของเขาก็คงลดลง
ไปด้วย และสิงทีทําให้เขาไม่พอใจทีสุดก็คือเรืองทีซีเหมิ
นจินเหลียนมาอยูท่ ีบ้านเขาตังนานแล้วแต่เขายังไม่เคย
ได้ลว่ งเกินเธอเลยสักครัง....

เขาเป็ นเพียงผูช้ ายปกติคนหนึงทีมีความต้องการตาม

ธรรมชาติ แต่ซีเหมินจินเหลียนกลับบอกเขาว่าตราบใดที
343
ยังไม่ได้แต่งงานกัน ก็อย่าหวังว่าเธอจะยินยอมเด็ดขาด

เมือคืนแม่ของเขาเรียกเขาเข้าไปคุยในห้องเป็ นการส่วน
ตัว แม่บอกเขาว่าอย่างไรซะแม่ก็ไม่ยอมให้เขาแต่งซีเหมิ
นจินเหลียนเข้าบ้านเด็ดขาด เขาต้องเลิกกับเธอซะ แล้ว
ยังบอกอีกว่าแม่ได้ไปคุยกับอาสะใภ้รองมาเรียบร้อย
แล้วว่าจะแนะนําผูห้ ญิงให้กบั เขา ผูห้ ญิงคนนันมีดีทงั
ฐานะและคุณสมบัติอืนๆ แถมหน้าตาก็สะสวยด้วย...

จากนันสวีจวินหลันก็พดู จาโน้มน้าวให้เขาไล่สาวบ้าน
นอกอย่างซีเหมินจินเหลียนออกจากบ้านไปก่อน รอให้
เขาหาผูห้ ญิงเซียงไฮ้ให้ได้ พอเวลาผ่านไปสักพักค่อยไป
ง้อเธอ ไม่ตอ้ งกลัวว่าเธอจะไม่ยอมรับรองว่าเธอ
ต้องกลับมาคืนดีดว้ ยแน่ๆ สาวบ้านนอกอย่างนัน คิด
344
อยากจะแต่งกับหนุ่มเมืองกรุงอย่างนันเหรอ ฝันไปเถอะ
คงจะมีใครเอาหรอก!

หวังหมิงหยางคิดทบทวนแล้วก็เห็นด้วยกับแม่ของเขา
เพราะชาติกาํ เนิดของซีเหมินจินเหลียนทําให้เธอหางาน
ดีๆ ทําในเซียงไฮ้ไม่ได้ และคงเป็ นไปไม่ได้ทีจะมีหนุ่ม
เซียงไฮ้คนไหนยอมทีจะแต่งงานกับเธอ รอเวลาผ่านไป
อีกสักหน่อยแล้วค่อยไปง้อขอคืนดีกบั เธอ ถ้าเธอไม่ยอม
ค่อยคิดหาวิธีรวบหัวรวบหางเธอซะ

พอวันต่อมา อาสะใภ้รองก็นดั เขาออกไปเพือพบกับ

หญิงสาวทีจะแนะนําให้รูจ้ กั หวังหมิงหยางตังใจแต่งตัว
เป็ นพิเศษ ทังสองฝ่ ายนัดพบกันทีร้านอาหารเล็กๆ ทีมี
ห้องหับเป็ นส่วนตัวแห่งหนึง หญิงสาวคนนันชือเฉียน
345
หยวน แม้วา่ เธอจะสวยสูซ้ ีเหมินจินเหลียนไม่ได้ แต่ก็ถือ
ว่าหน้าตาดีใช้ได้ ได้ยินอาสะใภ้รองสาธยายว่าฐานะ
ทางบ้านและคุณสมบัติอืนๆ ดีใช้ได้เลยทีเดียว คุณพ่อ
ของเธอเป็ นผูบ้ ริหารอยูท่ ีบริษัทแห่งหนึง มีเฉียนหยวน
เป็ นลูกสาวสุดทีรักเพียงคนเดียว ภายภาคหน้าหาก
เฉียนหยวนแต่งงาน คนเป็ นพ่อต้องซือบ้านหรือ
ทรัพย์สนิ อืนๆ ให้เป็ นของขวัญแต่งงานอย่างแน่นอน

พอรับประทานอาหารไปได้สกั พักอาสะใภ้รองก็หาข้อ
อ้างปลีกตัวออกไป ทิงให้ทงสองคนอยู
ั ด่ ว้ ยกันตามลําพัง
เฉียนหยวนดูเหมือนจะสนใจในตัวหวังหมิงหยางไม่นอ้ ย
เขาจึงถือโอกาสชวนเธอมาเทียวทีบ้านซะเลย เฉียน
หยวนเองก็ไม่ปฏิเสธ ทุกคนก็รูด้ ีวา่ นีเป็ นการดูตวั ในเมือ
เห็นแล้วถูกตาต้องใจ พูดคุยกันพอเป็ นพิธี ก็ตอ้ งดูวา่

346
คุณสมบัติอืนๆ ของอีกฝ่ ายเป็ นอย่างไร เพราะฉะนันการ
ไปเยียมชมบ้านของอีกฝ่ ายจึงเป็ นเรืองทีจําเป็ นมาก

หวังหมิงหยางขับรถเข้าสูย่ า่ นหมิงไห่ รถสปอร์ตหรูสี

นําเงินเข้มยีห้อปอร์เช่ทีจอดอยูใ่ ต้ตกึ ดึงดูดสายตาของ
เฉียนหยวนทันที

“รถสวยจังเลยค่ะ!” เฉียนหยวนรีบวิงไปทีรถโดยไม่สนใจ
อะไรอีก เธออดไม่ได้ทีจะเอือมมือไปลูบคลํารถสปอร์ต
หรูคนั งาม โอ้ พระเจ้า...ช่างเป็ นรถทีสวยสมบูรณ์แบบ
อะไรอย่างนีนะ

“คุณหวังคะ นันรถของใครหรือคะ” เฉียนหยวน

347
ถามอย่างตืนเต้น “เมือกีคุณบอกว่าทีนีเป็ นบ้านของคุณ
รถคันนีจอดอยูใ่ ต้ตกึ บ้านคุณ หรือว่าจะเป็ นของญาติ
คุณคะ”

หวังหมิงหยางชะงักไปชัวครู ่ เขามีญาติทีมีปัญญาขับรถ
ปอร์เช่ตงแต่
ั เมือไหร่ ดูจากลักษณะรถแล้วน่าจะเป็ นรถ
นําเข้าจากประเทศเยอรมนี สีนาเงิ
ํ นเข้มเฉพาะตัวแบบนี
คงต้องสังทําพิเศษแน่ๆ เขาเองก็ไม่เคยเห็นคนแถวนีขับ
รถแพงๆ แบบนีนีนา

“รถคันนีราคาคงจะเป็ นล้านใช่ไหมคะ” เฉียนหยวน

ถามอย่างตืนเต้น

348
หวังหมิงหยางผงกหน้ารับ ผูช้ ายทุกคนล้วนชอบรถยนต์
กันทังนัน แม้จะไม่มีปัญญาซือก็เถอะ แต่ก็ยงั ชอบดู
นิตยสารต่างๆ ทีเกียวกับรถยนต์อยูด่ ี เขาเองก็พอรูร้ าคา
ของรถปอร์เช่บา้ งเหมือนกัน

หลินเสวียนหลานทีจูงมือซีเหมินจินเหลียนเดินลงบันได
มาเห็นชายหญิงคูห่ นึงกําลังชีชวนกันดูรถสุดทีรักของ
น้องสาวตัวเอง ในใจก็แอบคิดว่าพวกนันคงไม่ได้คิดจะ
ขโมยรถของเขาอยูห่ รอกนะ

ซีเหมินจินเหลียนนิงอึงไปทันทีทีเห็นหวังหมิงหยาง แต่
พอเห็นว่ามีหญิงสาวอยูข่ า้ งกายเขา หัวใจของเธอก็
กระตุกรุนแรง เพิงจะผ่านไปแค่วนั เดียว นีเขาไปดูตวั มา
จริงๆ สินะ
349
ตอนที 24 บรรยากาศแปลกๆ

350
หลินเสวียนหลานหันมองไปตามสายตาของซีเหมินจิ
นเหลียนก็คาดเดาได้ในทันที เขาเอ่ยถามขึนเสียงเบาว่า
“นันคือหวังหมิงหยางใช่ไหมครับ”

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ารับ หลินเสวียนหลานทําเสียง
ฮึมออกมา ไม่รูว้ า่ เขาตังใจหรือไม่ แต่เขาก็รบี ควงแขนซี
เหมินจินเหลียนแล้วเดินตรงไปยังรถสปอร์ตคันหรูของ
ตัวเองทันที

หลินเสวียนหลานทําราวกับว่ามองไม่เห็นหวังหมิงหยาง
และเฉียนหยวนทีอยูต่ รงนัน เขาเดินควงแขนซีเหมินจิ

351
นเหลียนไปยังรถสปอร์ตคันหรู เปิ ดประตูรถและประคอง
มือเธอเอาไว้ยามเชิญเธอขึนรถ ปิ ดประตูรถให้เธออย่าง
เบามือ ทุกการกระทําของเขาก็ช่างเป็ นสุภาพบุรุษเสีย
เหลือเกิน หลังจากเธอขึนรถแล้วเขาจึงเดินอ้อมไปขึนรถ
ฝังทีนังคนขับแล้วสตาร์ทรถขับออกไปทันที...

รถสปอร์ตยีห้อปอร์เช่สีนาเงิ
ํ นเข้มคันหรูวิงผ่านไปอย่าง
สง่างามจนลับสายตาหวังหมิงหยางและเฉียนหยวน
หัวใจของหวังหมิงหยางเต้นแรงไม่เป็ นจังหวะ ได้แต่สดู
หายใจเข้าลึกๆ

352
ผูห้ ญิงคนนันมันซีเหมินจินเหลียนนีนา...

แล้วผูช้ ายทีอยูข่ า้ งกายเธอคนนันรูปร่างหน้าตาหล่อ

เหลาราวกับดาราหนัง ทีเหลือเชือกว่านันคือผูช้ ายคนนัน
ขับรถสปอร์ตนําเข้ายีห้อปอร์เช่เสียด้วย ผ่านไปแค่วนั
เดียวเธอก็มีแฟนใหม่แล้วเหรอ

“สวยจังเลย” เฉียนหยวนพึมพํากับตัวเอง

หวังหมิงหยางเองก็ตะลึงเหมือนกัน ใช่แล้ว สวยจริงๆ รถ

ก็สวย คนก็งาม ชายหนุ่มหญิงสาวทีหล่อและสวยสมกัน
353
ไม่วา่ จะอยูท่ ีไหนก็ตอ้ งเป็ นทีจับตามองอย่างแน่นอน
ส่วนสาวงามคนนันกลับเป็ นซีเหมินจินเหลียน คนทีเพิง
ถูกแม่ของเขาไล่ออกจากบ้านและถูกญาติพีน้องของเขา
ดูถกู เหยียดหยามว่าเป็ นแค่สาวบ้านนอกเมือวานนี

สุภาษิ ตกล่าวไว้วา่ ไก่งามเพราะคน คนงามเพราะแต่ง

แต่เขาคิดไม่ถงึ เลยจริงๆ ว่าแค่ซีเหมินจินเหลียนเปลียน
การแต่งตัวก็สามารถทําให้เธอดูเจิดจรัสได้มากขนาดนี
หรือบางทีอาจจะเป็ นเพราะผูช้ ายทีอยูข่ า้ งเธอคนนัน
หรือเปล่า หรืออาจจะเป็ นเพราะรถสปอร์ตปอร์เช่สดุ หรู
ราคาแพงคันนัน

...

354
พอรถวิงออกจากบ้านหวังหมิงหยางมาไกลแล้ว ซีเหมิ
นจินเหลียนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดขึน “คุณหลินคะ
เรืองเมือกีฉันขอบคุณคุณจริงๆ นะคะ”

“ขอบคุณอะไรกันครับ” หลินเสวียนหลานส่ายศีรษะ
“ผูห้ ญิงสมควรได้รบั การทะนุถนอมและดูแลปกป้องอยู่
แล้ว ผมไม่ได้ทาํ อะไรเลยด้วยซํา” ความจริงแล้ว เมือครู ่
นีเขาตังใจทําเลยแหละ แต่ทาํ ไมเขารูส้ กึ ว่าตัวเองทํา
ทุกอย่างได้อย่างเป็ นธรรมชาติมากๆ นะ แม้แต่ตวั เขา
เองยังแปลกใจตัวเองเลย

เขาเป็ นคนทีโชคดีมาก เกิดมาในครอบครัวทีรํารวยมังคัง

ตังแต่อายุยงั น้อย แถมหน้าตายังหล่อเหลาอีกต่างหาก
355
เขาจึงเป็ นทีรักของทุกคนและถูกประคบประหงมมา
ตังแต่เด็ก พอโตขึนก็คบหาผูห้ ญิงมากหน้าหลายตา พูด
ตามตรงก็คือปกติแล้วมีแต่คนอืนทีต้องเอาใจเขา ส่วน
คนทีเขาต้องดูแลและเอาใจนันไม่มีเลย

แม้แต่กบั ลูเ่ ฟยอวีทีเป็ นแฟนเขายังไม่เคยเอาใจสักครัง

เขาเป็ นสุภาพบุรุษและปฏิบตั ิตอ่ ทุกคนด้วยความสุภาพ
มาโดยตลอด คนทีอยูด่ ว้ ยจะรูส้ กึ ว่าเขาเหมือนสายลม
ในฤดูใบไม้ผลิทีให้ความรูส้ กึ สบายๆ เขาจะไม่ทาํ ตัวให้
คนอืนรูส้ กึ ว่าเขาเหมือนฤดูรอ้ นทีร้อนแรง หรือเกิดความ
รูส้ กึ เกินเลยเด็ดขาด เขาได้รบั การอบรมสังสอนอย่างดี
มาตังแต่เด็ก จนทําให้เขาเป็ นผูช้ ายทีเพียบพร้อมและ
สุภาพอ่อนโยน

356
พอนึกถึงลูเ่ ฟยอวีแล้ว หลินเสวียนหลานก็ตอ้ งถอน
หายใจเบาๆ ลูเ่ ฟยอวีไม่ใช่ผหู้ ญิงสวยอะไร เธอเป็ น
ผูห้ ญิงสวยหวาน แต่ไม่ได้สวยมากจนถึงขันใครๆ ก็
เหลียวมองจนคอเคล็ด แต่ตระกูลลูก่ บั ตระกูลหลินนันมี
ฐานะเหมาะสมกัน อีกทังผูห้ ลักผูใ้ หญ่ทงสองฝ่
ั ายก็มกั
จะพูดเล่นกันเรืองทีทังสองเหมาะสมกันดังกิงทองใบ
หยกอยูเ่ สมอๆ

นีนับว่าเป็ นการคลุมถุงชนหรือเปล่านะ ทีพูดกันว่าให้

อิสระในการเลือกคูค่ รองนัน ในความเป็ นจริงแล้วไม่วา่
จะยากดีมีจนก็ตอ้ งคํานึงถึงเรืองความเหมาะสมเป็ นที
ตังอยูด่ ี เหมือนเช่นเขาเอง ถ้าหากเขาจะแต่งงานกับ
ผูห้ ญิงฐานะธรรมดาๆ ก็คงไม่มีใครคัดค้าน แต่ก็คงไม่มี
ใครเห็นด้วยเช่นกัน

357
“จินเหลียน น้องสาวผมเรียกผมว่าพีชาย ถ้าคุณไม่ถือ
คุณจะเรียกผมว่าพีชายก็ได้นะครับ!” หลินเสวียนหลาน
ยิมอย่างหดหู่ มองดูปา้ ยไฟสว่างไสวตามสองข้างทาง
แล้วได้แต่ถอนหายใจเบาๆ

“ได้สคิ ะ ถ้าอย่างนันฉันไม่เกรงใจแล้วนะ พีชาย” ซีเหมิ

นจินเหลียนผงกศีรษะตอบรับข้อเสนอของเขาในทันที
ในเมือเขาไม่ถือตัวและยังเรียกเธอว่า “จินเหลียน”
ตลอดเวลาเช่นกัน

“แล้วคุณจะทําอย่างไรกับเสือผ้าพวกนัน” หลินเสวียน
หลานถามขึน

358
“ก็เอากลับไปทิงถังขยะน่ะสิคะ” ซีเหมินจินเหลียนเชิด
หน้าขึน “เรืองทีผ่านไปแล้วก็ให้มนั ผ่านไปเถอะค่ะ คุณ
เป็ นคนพูดเองนีคะว่าผูห้ ญิงต้องรูจ้ กั รักตัวเอง”

“ต้องแบบนีสิ คุณไม่คิดมากก็ดีแล้ว” หลินเสวียนหลาน

พูดพลางพยักหน้าเห็นด้วย

ขณะทีทังสองกําลังคุยกันอยูน่ นั รถสปอร์ตปอร์เช่คนั หรู

ก็จอดลงตรงหน้าร้านกาแฟชือเมิงจืออวิน มีพนักงานมา
ยืนรอให้บริการเปิ ดประตูรถและเชิญซีเหมินจินเหลียน
ลงจากรถอยูก่ ่อนแล้ว

359
ซีเหมินจินเหลียนเพิงเคยมาสถานทีหรูหราแบบนีเป็ น
ครังแรกจึงยังไม่ชินกับบริการแบบนี กระนัน เธอก็ลงจาก
รถตามคําเชิญของพนักงาน หลินเสวียนหลานโยน
กุญแจรถให้พนักงานทียืนอยูข่ า้ งๆ จากนันเขาก็เดินไป
จับข้อมือของซีเหมินจินเหลียนแล้วเดินเข้าร้านไปด้วย
กัน

ทังสองนังอยูใ่ นห้องทีจัดไว้ทีเป็ นส่วนตัว ซีเหมินจิ

นเหลียนมองดูแสงเทียนทีกําลังเต้นระริก เสียงดนตรีดงั
ลอยมา เธอไม่แน่ใจว่าเป็ นเสียงกู่เจิง[1]หรือเสียงกู่
ฉิน[2]กันแน่ ในใจแอบคิด “หรือนีจะเป็ นดินเนอร์ใต้แสง
เทียน”

เธอไม่รูด้ ว้ ยซําว่าหลินเสวียนหลานสังกาแฟอะไรมาให้
360
ปกติเธอดืมแต่กาแฟสําเร็จรูปราคาซองละหนึงหยวนที
ซือจากร้านซูเปอร์มาร์เก็ตเท่านัน ร้านกาแฟหรูระดับนี
นะเหรอ เธอก็ไม่เคยมาหรอก เมือก่อนเธอเคยได้ยินว่า
กาแฟทีขายในร้านกาแฟหรูราคาแก้วละตังหลายร้อย
หยวน.....

กาแฟแก้วเล็กนิดเดียวขายตังหลายร้อยหยวนเลยเหรอ
คนซือสมองต้องมีปัญหาแน่ๆ คนสติดีๆ ทีไหนเขาจะดืม
ของแพงๆ แบบนีกัน

แต่วนั นีซีเหมินจินเหลียนรูส้ กึ ว่าสมองของตัวเองคงมี

ปั ญหาแน่ๆ พอมีเงินในบัญชีเพิมขึนสีสิบล้านหยวน การ
ดืมกาแฟในร้านหรูๆ ทีมีบรรยากาศดีๆ แบบนีก็ไม่เลว
เหมือนกันแฮะ
361
เธอใช้ชอ้ นเงินคันเล็กค่อยๆ คนกาแฟในแก้ว ในห้องทีมี
แสงสลัวอบอวลด้วยบรรยากาศคลุมเครือแปลกๆ

“ชอบทีนีหรือเปล่าครับ” หลินเสวียนหลานถามขึน อันที

จริงเขาเองก็รูส้ กึ ว่าสมองของตัวเองคงมีปัญหาเหมือน
กัน ทําไมอยูด่ ีๆ ถึงอยากพาเธอมานังดืมกาแฟทีนีแทนที
จะไปทีอืนได้นะ

“ฉันชอบไปกินปิ งย่างตามร้านแผงลอยมากกว่าค่ะ” คํา

ตอบทําลายบรรยากาศของซีเหมินจินเหลียนทําให้หลิน
เสวียนหลานฟั งแล้วแทบจะสําลักกาแฟตาย

362
“ฮ่าๆ ...” หลินเสวียนหลานได้แต่หวั เราะเก้อๆ

“ทีนีดูสะอาดเกินไปค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนยิมๆ “ฉันไม่รู ้

ว่าควรจะเอามือไม้วางไว้ตรงไหนเลย เพราะอย่างนันไป
กินปิ งย่างน่าจะดีกว่า นังกินกับคนเยอะๆ ทีเราไม่รูจ้ กั ก็
ครึกครืนดีนะคะ อยากจะกินอะไรหรือกินยังไงก็ได้ ไม่มี
ใครมานังหัวเราะเยาะเราด้วย คุณก็รูน้ ีคะว่าฉันเป็ นคน
จน ฉันเพิงจะเคยมาสถานทีแบบนีเป็ นครังแรก เลยรูส้ กึ
ไม่เป็ นตัวของตัวเองเลย”

“คุณนีพูดตรงดีนะครับ” หลินเสวียนหลานพยักหน้าเข้า
ใจ “มาบ่อยๆ เดียวก็ชินเอง ถ้าคุณคิดว่าทีนีเงียบเกินไป
แล้วละก็ ทีนียังมีทีอืนๆ ทีบรรยากาศคึกคักด้วยนะ เดียว
ผมพาคุณไปละกัน...จริงสิ คุณยังไม่ได้ทานข้าวเย็นใช่
363
ไหม คุณอยากทานอะไร สเต๊กเนือดีไหมครับ”

“ฉันไม่ชอบกินสเต็กเนือค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนพูดพร้อม
ส่ายหน้า

“ถ้าอย่างนันเอาเป็ นสเต็กปลาหรือสเต็กหมูดีไหม” หลิน

เสวียนหลานขอความเห็นจากเธอ

“ก็ดีคะ่ !” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้ารับ เธอไม่ใช่คน

เลือกกิน เพียงแต่ไม่ทานเนือวัวเท่านันเอง

หลินเสวียนหลานสังสเต็กปลาให้ซีเหมินจินเหลียนและ
สังสเต็กเนือสําหรับตัวเอง ทังสองพูดคุยกันเพียงเล็ก
364
น้อย สุดท้ายซีเหมินจินเหลียนก็ทนไม่ไหวจนต้องถาม
เขาถึงเรืองหวยหยก พอพูดถึงเรืองหวยหยก หลินเสวียน
หลานทีชอบเรืองหวยหยกมากเป็ นทุนเดิมอยูแ่ ล้วก็เล่า
เรืองราวต่างๆ สอนเทคนิคในการเล่นหวยหยก เทคนิค
การต่อราคา รวมถึงเล่าเรืองบุคคลในตํานานทีเกียวกับ
ทางด้านนีให้เธอฟั งจนนําไหลไฟดับ

365
------

[1] กู่เจิง (古筝) เป็ นเครืองดนตรีแบบดังเดิมของจีน

นับเป็ นเครืองสาย ใช้มือดีด กู่เจิงยังเป็ นต้นแบบของ
เครืองดนตรีอืนๆ เช่น โคโตะ ของญีปุ่ น, gayageum
ของเกาหลี đàn tranh ของเวียดนามและ yatga ของ
มองโกล

[2] กู่ฉิน(古琴) กู่ฉินเป็ นเครืองดนตรีโบราณประเภท

เครืองสายของจีน คนปั จจุบนั เรียกว่า “กู่ฉิน (พิณ
โบราณ)” หรือ “พิณ 7 สาย”

366
ตอนที 25 ของสะสมเพียงชินเดียว

367
ซีเหมินจินเหลียนตังใจฟั งหลินเสวียนหลานเล่าอย่าง
เงียบๆ เธอรูส้ กึ ว่าตํานานต่างๆ ทีเกียวกับหวยหยกทังน่า
สนุกและน่าตืนเต้นกว่าทีเขียนไว้ในนิยายเสียอีก

จนกระทังหลินเสวียนหลานเล่าว่ามีคนเคยผ่าเจอหยก
เนือแก้วฮกลกซิวเท่านันแหละ ซีเหมินจินเหลียนสนใจ
มากจนต้องรีบถามขึน “อะไรคือหยกฮกลกซิวคะ”

หลินเสวียนหลานตอบยิมๆ “คุณรูจ้ กั เทพเจ้าฮก เทพเจ้า

ลก เทพเจ้าซิว ใช่ไหม”

368
ซีเหมินจินเหลียนผงกศีรษะหงึกๆ ต่อให้เรียนมาน้อยแค่
ไหนก็ตอ้ งรูจ้ กั เทพเจ้าฮกลกซิวกันทุกคน

“ตอนทีมีคนสร้างเทวรูปฮกลกซิวขึนนัน มีการใช้สีแดง สี
เขียวและสีเหลืองเป็ นตัวแทนของเทพเจ้าแต่ละองค์
หยกนันมีหลายสี ถ้ามีสีแดง สีเขียวและสีเหลืองในหยก
ชินเดียวกัน นันแหละคือหยกฮกลกซิว[1] หรือหยกฝูลโู่ ซ่
ว” หลินเสวียนหลานอธิบาย

ซีเหมินจินเหลียนได้ยินดังนันก็ใจเต้นโครมคราม เธอเคย
เห็นหยกเนือแก้วสีเขียวใสบริสทุ ธิแล้ว และมันก็ทาํ ให้
เธอหลงรักจนไม่อยากปล่อยมือ ถ้าได้เห็นหยกทีมีสีแดง

369
และสีเหลืองในหยกชินเดียวกัน มันจะเป็ นอย่างไรนะ

หลินเสวียนหลานเห็นซีเหมินจินเหลียนนิงเงียบไปก็
หัวเราะ “ความจริง ถ้าเงือนไขไม่สงู มาก หยกสองสีหรือ
หยกสามสีก็มีอยูไ่ ม่นอ้ ยเหมือนกัน เพียงแต่จะหาหยกที
เนือใสมากอาจจะยากสักหน่อย”

“หา ยังมีสีอืนด้วยเหรอคะ” ซีเหมินจินเหลียนสนใจจน

รีบถามออกไป

“มีแน่นอนสิครับ!” หลินเสวียนหลานหัวเราะร่วน “ถ้า

อยากได้หยกทีมีสีแดง สีเขียวและสีเหลืองในหยกชิน
เดียวกัน สีสนั สวยงามไร้ทีติคงจะหายากมาก แต่ถา้

370
อยากได้แค่สีเหลืองและสีเขียวนียังพอมี ส่วนหยกทีมีสี
เหลือง สีเขียวและสีมว่ งก็ถือว่าเป็ นหยกฮกลกซิวเหมือน
กัน”

“ถ้าอย่างนัน...มีหยกสีสีหรือหยกห้าสีหรือเปล่าคะ” ซีเห
มินจินเหลียนถามด้วยความอยากรู ้ ในเมือมีหยกสามสี
ฮกลกซิวก็น่าจะมีหยกสีสีหรือหยกห้าสีเหมือนกัน ใช่
แล้ว ตอนทีเธออ่านวรรณคดีเรืองความฝันในหอแดง[2]
ในนันเขียนถึงหยกห้าสีของเป่ าอวี[3]ด้วยนีนา นันน่าจะ
เป็ นสุดยอดหยกห้าสีกระมัง

หยกสีสีเรียกว่าฮกลกซิวฮี หรือฝูลโู่ ซ่วสี[4] หยกแบบนีก็

พอมีอยูบ่ า้ ง แต่หายากมากเหลือเกิน ส่วนหยกห้าสีนนั
เคยแต่ได้ยินเขาเล่ากันมาอีกที ต่อให้มีครบทังห้าสี แต่
371
ถ้าการแบ่งตัวของสีไม่ชดั เจนและเนือไม่ใสก็นบั ว่าเป็ น
หยกดีไม่ได้เหมือนกัน” หลินเสวียนหลานอธิบาย

“ถ้าอย่างนันก็ยงั ถือว่าหยกสีเขียวดีทีสุดใช่ไหมคะ ซีเหมิ

นจินเหลียนยิมๆ มิน่าเล่าหยกในตลาดจึงมีแต่สีเขียว สี
อืนๆ แทบจะไม่มีให้เห็นเลย

“หยกสีแดงก็มีเหมือนกัน ได้ชือว่าหยกเฝ่ ยชุ่ย[5]นีนา

เฝ่ ยหมายถึงสีแดง ชุ่ยหมายถึงสีเขียว เป็ นเพราะได้รบั
อิทธิพลทางวัฒนธรรมจีนทีนิยมหยกสีเขียวมากกว่า ทํา
ให้คนส่วนใหญ่เข้าใจว่าหยกต้องเป็ นสีเขียวถึงจะดี แต่
ว่าถ้าเจอหยกเนือแก้วสีแดงแล้วเอามาทําเป็ นกําไลหยก
สีเลือดตามตํานานแล้วละก็ คงเป็ นสุดยอดหยกทีได้รบั
ความสนใจอย่างแน่นอน” หลินเสวียนหลานอธิบาย
372
“มันก็จริง!” ซีเหมินจินเหลียนได้ฟังดังนันก็เห็นด้วย เธอ
จินตนาการถึงหยกสีแดงสดใส ไม่รูว้ า่ จะเป็ นสีแดงเดียว
กันกับแสงอาทิตย์ยามอัสดงทีสวยงามจับตาจับใจหรือ
เปล่านะ

“ยังมีหยกสีมว่ ง สีเขียวฟ้านําทะเล และสีเหลืองด้วยนะ

เป็ นหยกทีหายากมากเช่นกัน” หลินเสวียนหลานอธิบาย

“สรุปแล้ว ของหายากเท่ากับของแพงนีเอง!” ซีเหมินจิ

นเหลียนหัวเราะเบาๆ ไม่วา่ จะเป็ นสิงของอะไรก็ตาม ยิง
หายากราคาก็ยงสู
ิ งตาม ซีเหมินจินเหลียนพูดพลางชืน
ชมอยูใ่ นใจ หากสามารถรวบรวมและสะสมหยกหายาก
สีตา่ งๆ แล้วนํามาทําเป็ นเครืองประดับ มันจะสวยงาม
373
จับตาขนาดไหนกันนะ

“จินเหลียน คุณอย่าคิดว่าหยกทีขายตามท้องตลาดมีแต่
สีเขียวหาได้ทวไป
ั ในจํานวนหยกสีเขียวทังหลายยังมี
หยกจักรพรรดิหรือทีเรียกกันว่าหยกเขียวมรกต[6]ทีเป็ น
สุดยอดหยกสีเขียวและหายากมากๆ พอกับหยกสีเขียว
ฟ้านําทะเลและหยกสีเหลืองเลยนะครับ” หลินเสวียน
หลานรีบอธิบายเพิมเติม

“หยกเขียวมรกตหรือคะ” ซีเหมินจินเหลียนเริมคิดในใจ
แล้วหยกสีเขียวมรกตเป็ นหยกสีแบบไหนกันนะ สีสวย
กว่าหยกสีเขียวสดอีกเหรอ หยกเนือดีกว่าหรือโปร่งใส
กว่าอย่างนันหรือ

374
“คุณปู่ ของผมสะสมกําไลหยกเขียวมรกตไว้วงหนึง เอา
ไว้วา่ งๆ ผมจะพาคุณไปดูนะครับ!” หลินเสวียนหลาน
หัวเราะร่วน “คุณปู่ ของผมมีของสะสมอยูไ่ ม่นอ้ ยเหมือน
กัน!”

“ครอบครัวของคุณทําธุรกิจหยก คุณปู่ ของคุณมีของ

สะสมเยอะก็ไม่แปลกนีคะ” ซีเหมินจินเหลียนพูดกลัว
หัวเราะ “แล้วคุณล่ะคะ คุณไม่มีของสะสมส่วนตัวเลย
เหรอ”

“ผมไม่มีของสะสมส่วนตัวหรอกครับ” หลินเสวียนหลาน
ส่ายศีรษะปฏิเสธ “นันไม่ใช่บริษัทของผมสักหน่อย ถึง
จะมีเงินแต่ผมก็ไม่มีสทิ ธิตัดสินใจเองหรอกครับ แต่มีอยู่
375
อย่างหนึงทีคุณพูดถูก ครอบครัวผมทําธุรกิจหยก มันทํา
ให้ผมไม่สนใจหยกธรรมดาๆ ส่วนหยกดีราคาแพงผมก็
สะสมไม่ไหว หยกทีคุณปู่ ของผมสนใจก็กลายเป็ นของ
สะสมส่วนตัวของท่าน ส่วนหยกชินไหนทีคุณปู่ ไม่สนใจก็
ขายออกไป...” พูดถึงตรงนีแล้วหลินเสวียนหลานได้แต่
ถอนหายใจออกมาเบาๆ “อันทีจริงแล้วกําไลหยกทีคุณ
ยกให้ผมคงเป็ นของสะสมเพียงชินเดียวทีผมมี”

“ฉันคิดว่าคุณจะเอาไปขายซะอีก!” ซีเหมินจินเหลียนยิม
เก้อๆ เธอคิดไม่ถงึ ว่าคนทีมีบริษัทค้าขายอัญมณี ถึงจะ
เป็ นบริษัทของครอบครัวก็เถอะ จะตัดใจเก็บเครือง
ประดับราคานับสิบล้านไว้ในตูน้ ิรภัยแทนทีจะเอาไปขาย

“ผมจะขายมันลงได้อย่างไรกันล่ะ” หลินเสวียนหลานยิม
376
บางๆ เขารูส้ กึ ว่าคําพูดทีหลุดออกไปฟั งดูแปลกๆ พิกล
จึงรีบอธิบายขึน “คุณก็รูว้ า่ ผมชอบหยกมาก ได้เจอกําไล
หยกเนือแก้วสีเขียวสดแบบนี ถ้าเป็ นเวลาปกติผมคงไม่
มีปัญญาซือหาไว้เป็ นของตัวเองหรอก ในเมือมันเป็ น
ของผมแล้ว ผมจะขายมันทิงได้อย่างไรกัน ถ้าผม
ขายออกไป ต่อไปผมอาจจะไม่มีโอกาสได้เจอกําไลหยก
เนือแก้วสีเขียวสดแบบนีอีกเลยก็ได้ จินเหลียน คุณไม่รู ้
หรอกว่าตัวเองโชคดีขนาดไหน อย่างไรเสียผมก็ตอ้ งขอบ
คุณคุณมาก ถ้าผมซือก้อนหยกก้อนนีเอาไว้ ผมคงไม่
สามารถเก็บกําไลคูน่ ีเอาไว้เป็ นของสะสมส่วนตัวได้
อย่างเปิ ดเผยหรอกครับ”

“ทําไมล่ะคะ” ซีเหมินจินเหลียนถามอย่างไม่เข้าใจ ก้อน

หยกทีเขาซือ ทําไมจะเอาไปทําเป็ นกําไลแล้วเก็บไว้เป็ น

377
ของสะสมส่วนตัวไม่ได้

“ก้อนหยกทีผมซือต้องถือเป็ นทรัพย์สนิ ของบริษัท

แล้วจะให้ผมเก็บไว้เป็ นของส่วนตัวได้อย่างไรกัน” หลิน
สวียนหลานส่ายศีรษะ “ผมทําหน้าทีจัดซือหินหยกรวม
ถึงหยกแปรรูปต่างๆ ส่วนเรืองงานขายไม่ใช่หน้าทีของ
ผม”

“เวลาทีคุณซือก้อนหยกดีๆ และแปรรูปเสร็จเรียบร้อย
แล้ว คุณไม่เคยคิดทีจะแอบเก็บไว้เป็ นของตัวเองบ้าง
เหรอคะ ซีเหมินจินเหลียนยิมล้อเลียน

“ปั ญหาคือ จนถึงตอนนีผมยังไม่เจอก้อนหยกดีๆ ทีราคา

378
ถูกจนทําให้จิตใจผมหวันไหวจนกล้าโกงบริษัทได้น่ะสิ
ครับ ส่วนก้อนหยกทีคุณผ่าเจอวันนี ถ้าเกิดผมเป็ นคนซือ
เอาไว้ คุณคิดว่าจะปกปิ ดบริษัทได้เหรอครับ” หลิน
เสวียนหลานหัวเราะร่วน

ซีเหมินจินเหลียนได้ฟังดังนันก็กลันขําไม่ไหว “พูดซะน่า
สงสารเชียว”

“ก็ผมเป็ นคนน่าสงสารนีนา” หลินเสวียนหลานแกล้งทํา

หน้าตาน่าสงสาร “บริษัทเป็ นของคุณปู่ ผมมันก็แค่
พนักงานต๊อกต๋อยคนหนึงเท่านันเอง”

“ไม่วา่ จะเป็ นของสะสมของคุณปู่ หรือบริษัท อีกหน่อยก็

379
เป็ นของคุณนันล่ะค่ะ หรือว่าถ้าเกิดคุณปู่ ทา่ นเสีย
แล้วจะเอาไปด้วยเหรอคะ” ซีเหมินจินเหลียนหัวเราะร่วน

------

[1] หยกฮกลกซิว ภาษาจีนกลางอ่านว่าฝูลโู่ ซ่ว เป็ นหยก

ทีมีสีแดง สีเขียวและสีเหลืองในหยกชินเดียวกัน

[2] ความฝันในหอแดง (红楼梦 หงโหลวเมิง) เป็ น

หนึงในสีสุดยอดวรรณคดีจีนร่วมกับสามก๊ก, ไซอิว และ
ซ้องกัง
380
[3] 賈寶玉 (เจียเป่ าอวี) พระเอกของเรืองความฝัน
ในหอแดง ได้ชือว่าเป็ นเด็กชายทีคาบหยกมาเกิด

[4] ฝูลโู่ ซ่วสี 福 (ฮกในภาษาจีนแต้จิว หรือ ฝู ในภาษา

จีนกลาง) หมายถึง โชคลาภและความมังคัง บริบรู ณ์
ด้วยโภคสมบัติ ลักษณะของฮก เป็ นรูปเศรษฐี สวมหมวก
มีเส้าข้างหลังสูง มีผา้ คลุมลงไปเบืองหลัง แสดงโภค
สมบัติ มือหนึงอุม้ เด็ก แสดงถึงบริวาร สมบัติ นิยมให้
เป็ นเด็กผูช้ าย เพราะหมายถึงการสืบต่อวงศ์ตระกูล มี
ค้างคาวเป็ นสัญลักษณ์ เพราะพ้องเสียงกับคําว่า ความ
สุข วาสนา

381
禄 (ลก ในภาษาจีนแต้จ๋ว หรือ ลู่ ในภาษาจีนกลาง)
หมายถึง บุญวาสนา อํานาจ เกียรติยศ ลักษณะของลก
เป็ นรูปขุนนางจีนสวมหมวก มีปีกหมวกกางออกไปสอง
ข้าง มือถือคทายูอ่ ี ซึงเป็ นคทาแห่งความสมปรารถนา มี
กวางเป็ นสัญลักษณ์ เพราะพ้องเสียงกับคําว่า ยศถา
บรรดาศักดิ

寿 (ซิว ในภาษาจีนแต้จิว หรือ โซ่ว ในภาษาจีนกลาง)

หมายถึงอายุยืน ลักษณะของซิวเป็ นรูปชายชราหน้าตา
ใจดี หนวดเครายาวสีขาว ศีรษะล้าน ส่วนหน้าผากโหนก
นูนเห็นชัดเจน มือหนึงถือไม้เท้า อีกมือหนึงถือผลท้อ ซึง
เป็ นผลไม้แห่งความยังยืนและมักจะมีนกกระเรียน
ขาวอยูข่ า้ งกาย อันเป็ นสัญลักษณ์แห่งความมีอายุยืน
ยาว

382
喜 (ฮี ในภาษาจีนแต้จิว หรือ สี ในภาษาจีนกลาง)
หมายถึง ความสุข ปิ ติ ยินดี

[5] 翡翠 เฝ่ ยชุ่ย (翡 เฝ่ ย หมายถึงสีแดง 翠 ชุ่ย

หมายถึงสีเขียว) หมายถึงหยกทีมีสีแดงหรือสีเขียว คน
ส่วนใหญ่จะหมายถึงหยกสีเขียว

[6] หยกเขียวมรกต (Imperial Jade) มีราคาแพงมาก

เพราะหายาก จากจํานวนก้อนหยกธรรมชาติทีขุดค้น
จากใต้ดินและนํามาผ่าหาดูเนือหยกสีเขียวนับพันๆ หรือ
หมืนๆ ก้อน จึงจะพบเนือหยกสีเขียวบ้างเล็กน้อย และ
นานมากจึงจะพบหยกเขียวมรกต ปะปนอยูเ่ ล็กน้อยใน

383
เนือหินหยกภายในนัน ดังนันหยกพม่าเนือเขียวมรกตจึง
เป็ นสุดยอดหยกทีดีวิเศษทีสุดในโลก ซึงในสมัยโบราณ
ถือเป็ นของคูบ่ ญ
ุ บารมีของกษัตริยห์ รือพระเจ้าจักรพรรดิ
ผูม้ ีบญ
ุ ญาธิการ มีพระบรมเดชานุภาพทียิงใหญ่เท่านัน
จึงเรียกหยกเขียวมรกตว่า "หยกจักรพรรดิ" (Imperial
Jade)

384
ตอนที 26 ผูห้ ญิงต้องรูจ้ กั รักตัวเอง

พอพูดถึงเรืองนี หลินเสวียนหลานก็ขมวดคิวเล็กน้อย
แล้วรีบเฉไฉคุยเรืองอืนแทน

ซีเหมินจินเหลียนเห็นท่าทางของหลินเสวียนหลานก็เข้า
ใจทันที เธอจึงไม่เซ้าซีถามเขาอีกและเปลียนไปถามเรือง
385
หวยหยกแทน ก็มีเรืองเล่าทีน่าสนอใจอีกตังเยอะแยะ
เกียวกับหวยหยกนีนา

เวลาค่อยๆ ล่วงเลยผ่านไป เวลาทีอยูด่ ว้ ยกันทังสองคน

ไม่ได้รูส้ กึ อึดอัดหรือน่าเบือเลยสักนิด หลินเสวียนหลาน
คุยเรืองหยกอย่างออกรสออกชาติ เล่าทุกอย่างให้ซีเหมิ
นจินเหลียนฟั ง ถ่ายทอดความรูเ้ กียวกับหวยหยกทัง
หมดทีมีให้เธออย่างไม่หวงวิชา

“จินเหลียน พูดตามตรงนะ วันนีคุณดวงดีสดุ ๆ เลย”

หลินเสวียนหลานอดไม่ได้จนต้องวกกลับมาพูดถึงเรือง
หยกเนือแก้วสีเขียวสดทีซีเหมินจินเหลียนผ่าเจอเมือเช้า
นีอีกครัง โดยเฉพาะอย่างยิงหลังจากทีเธอผ่าเจอหยกที
ใกล้เคียงกับหยกเนือนําแข็งสีเขียวกรีนแอปเปิ ลก่อน
386
หน้านีแล้ว เธอยังผ่าเจอหยกเนือแก้วสีเขียวสดอีก เธอ
ผ่าชนะตังสองครังในวันเดียวซึงเป็ นเรืองทีเป็ นไปได้ยาก
มาก ถ้าหากเขาไม่รูม้ าก่อนว่าเธอแค่ดวงดีเท่านัน เขาก็
คงสงสัยแล้วว่าเธอมีผรู้ ูท้ ีคอยชีแนะหรือมีเคล็ดลับทีไม่
อาจเปิ ดเผยหรือเปล่า

“จริงด้วยค่ะ คนเราเวลาดวงดีขนมา
ึ ต่อให้อะไรก็ฉดุ ไม่
อยู!่ ” ซีเหมินจินเหลียนยิมๆ เธอจะบอกเขาได้อย่างไรว่า
ตัวเองสามารถมองเห็นสิงทีซ่อนอยูภ่ ายในหินหยก อย่า
ว่าแต่พวกเขาไม่สนิทกันเลย ต่อให้เป็ นคนทีสนิทมากๆ
เธอก็ไม่มีวนั เปิ ดเผยความลับนีกับใครแน่นอน

จิตมนุษย์นีไซร้ ยากแท้หยังถึง...หลังจากต้องพบเจอกับ
ความเลวร้ายของครอบครัวสวีจวินหลันกับหวังหมิ
387
งหยางแล้ว ความไร้เดียงสาและความจริงใจของสาว
บ้านนอกคนนีก็ถกู กลืนกินไปกับสังคมวัตถุนิยมในเมือง
ใหญ่แห่งนี เหลือเพียงความเอือมระอาทีซ่อนอยูส่ ว่ นลึก
สุดในจิตใจ

ซีเหมินจินเหลียนยิมขมขืนขึน ถ้าหากความรูส้ กึ เอือม

ระอาทียังเหลืออยูใ่ นจิตใจวันนันกลายเป็ นความชินชา
แทน เธอก็คงถูกกลืนกินและกลายเป็ นส่วนหนึงของโลก
ทีโหดร้ายใบนีอย่างสมบูรณ์ไปแล้วใช่ไหม?

เธอยังจําได้อย่างชัดเจนว่าพ่อแม่ของเธอนันเสียตังแต่
เธอยังเล็ก เธอจึงอาศัยอยูก่ บั ย่าตามลําพัง ย่าก็แก่ชรา
มากแล้ว ตอนทีเธอสอบติดมหาวิทยาลัย ย่าจึงส่งเสียค่า
เล่าเรียนมหาวิทยาลัยแสนแพงของเธอไม่ไหว
388
ผูใ้ หญ่บา้ นเรียกทุกคนในหมูบ่ า้ นมาประชุมกันทีบ้าน
หญ้าคาของเธอ เพือปรึกษาหารือเรืองทีจะช่วยกันเรียไร
เงินค่าเล่าเรียนให้เธอ ลุงหวังยอมขายหมูสองตัวทีจะ
เก็บไว้ใช้ในวันตรุษจีน อาสะใภ้รองตัดใจขายแหวนทอง
ทีได้มาตอนแต่งงาน ญาติผพู้ ีรีบกลับจากเมืองกวางตุง้
ด้วยความยากลําบาก มาถึงก็ยดั เงินสามพันหยวนทียัง
มีไออุน่ ใส่มือของเธอ...

ถ้าหากไม่ได้รบั ความช่วยเหลือจากพวกเขาในวันนัน
เธอก็คงไม่มีโอกาสได้เรียนมหาวิทยาลัยอย่างแน่นอน...
เพราะฉะนัน เธอก็เชือเสมอว่าโดยธรรมชาติแล้วมนุษย์
ทุกคนมีพืนฐานเป็ นคนดี เธอจึงปฏิบตั ิกบั ทุกคนด้วย
ความจริงใจ แต่ดสู งที
ิ เธอได้ตอบแทนมาสิ มีแต่คาํ พูดดู

389
ถูกเหยียดหยามทีทําให้เธอต้องอับอาย

หวังหมิงหยางคงไม่มีวนั เข้าใจหรอกว่าสิงทีเธอเสียไปไม่
ใช่แค่ความรัก แต่เธอได้รูซ้ งถึ
ึ งสันดานคนอีกด้วย ในโลก
อันกว้างใหญ่ไพศาลนีมีเรืองแปลกประหลาดมากมาย
คนเรามาจากร้อยพ่อพันแม่แตกต่างกันไป ยากจะคาด
เดา

เธอสามารถมองเห็นหยกทีซ่อนอยูภ่ ายในหินหยกได้
อย่างชัดเจน แต่กลับไม่สามารถมองทะลุจิตใจทีซ่อนอยู่
ภายใต้เปลือกนอกของคนเราได้เลย!

390
หลินเสวียนหลานเห็นซีเหมินจินเหลียนทีมีอาการเศร้าๆ
จึงถามขึนด้วยความสงสัย “เป็ นอะไรหรือเปล่า?”

“เอ่อ...ไม่มีอะไร แค่คิดถึงบ้านนิดหน่อยค่ะ” ซีเหมินจิ

นเหลียนยิมบางๆ “พอมานับๆ ดูแล้ว ฉันก็ไม่ได้กลับ
บ้านตังสีปี แล้ว”

“อืม...” หลินเสวียนหลานเข้าใจเธอดี อย่าว่าแต่นกั

ศึกษาต่างจังหวัดทีสอบติดมหาวิทยาลัยเลย แม้แต่แรง
งานทีได้ดีในเมืองใหญ่ก็ยงั ไม่อยากกลับบ้านเกิดทีมีแต่

391
ความยากจนข้นแค้นเลย

คนทีเกิดมาไม่เคยจนอย่างเขาก็ไม่รูจ้ กั รสชาติของความ
จนซะด้วยสิ เขาจึงไม่รูว้ า่ ควรจะพูดอะไรดี

โชคดีทีโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึนขัดจังหวะเสียก่อน
หลินเสวียนหลานรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึนมาดูแล้ว
ยิมๆ จากนันจึงรีบกดรับสายทันที แม้แต่ซีเหมินจิ
นเหลียนก็ยงั ได้ยินเสียงของฉินต้าโถวทีดังลอดออกมา
จากปลายสายได้อย่างชัดเจน “คุณชายหลิน คราวนี
นายสายตาไม่เลวเลยนะ คุณซีเหมินเป็ นคนสวยอย่างที
นายว่าจริงๆ ด้วย ฉันจะบอกให้นะว่าฉันจะจีบเธอ ห้าม
นายแย่งฉันจีบเด็ดขาดเลยนะ!”

392
หลินเสวียนหลานเหลือบมองซีเหมินจินเหลียนด้วย
ความกระอักกระอ่วน ส่วนซีเหมินจินเหลียนก็ได้แต่กม้
หน้าก้มตาทําเป็ นไม่ได้ยิน

“ฉินต้าโถว แล้วนายรูไ้ ด้ยงั ไงว่าเธอเป็ นคนสวย?” หลิน

เสวียนหลานถามด้วยความข้องใจ

“พูดเป็ นเล่นน่ะ เทคโนโลยีสมัยนีก้าวหน้าไปถึงไหนต่อ

ไหนแล้ว แค่เปิ ดกล้องวิดีโอในคอมพิวเตอร์ก็เห็นหน้ากัน
ได้แล้วไม่ใช่เหรอไง?” ฉินเฮ่าหัวเราะ

ซีเหมินจินเหลียนแอบบ่นอยูใ่ นใจ อีตานีหลอกให้เธอ

393
เปิ ดกล้องวิดีโอเพือดูหน้าตาเธอจริงๆ ด้วย! ผูช้ ายนีก็
เหมือนกันหมดทุกคน แล้วยังมีหน้ามาอ้างว่าค่า
โทรศัพท์ทางไกลแพงอีก หึ!

“นีนายคงไม่ได้จริงจังใช่ไหม?” หลินเสวียนหลานถาม
ด้วยความแคลงใจพร้อมชําเลืองมองซีเหมินจินเหลียน

“ไร้สาระ ฉันไม่ใช่นายนะทีจะได้หว่านเสน่หไ์ ปทัวน่ะ!”

ฉินเฮ่าพูดเสียงดัง “ฉันขอเตือนนายไว้ก่อนเลยนะว่าอย่า
ได้คิดหว่านเสน่หใ์ ส่เธอเชียว สาวๆ ยิงต้านทานใบหน้า
หล่อๆ ของนายไม่ได้ซะด้วย”

“พูดบ้าอะไรของนาย?” หลินเสวียนหลานเสียงสูง “แน่

394
จริงก็รบี กลับมาจีบเองเลยสิ!”

“เสร็จธุระทีอเมริกาเมือไหร่ฉนั จะรีบกลับไปทันทีเลย
ระหว่างทีฉันยังไม่กลับ นายก็อยูห่ า่ งๆ เธอไว้ละ่ อย่าได้
คิดเอาเรืองหยกมาบังหน้าเพือหาข้ออ้างอยูใ่ กล้เธอนะ!”
เสียงของฉินเฮ่าดังลอดออกมาจากปลายสายให้ได้ยิน
อีกครัง

“ฉันจะบอกอะไรให้นะ ตอนนีจินเหลียนกําลังนังดืม
กาแฟอยูต่ รงหน้าฉัน แล้วเดียวฉันจะพาเธอไปดูหวย
หยก ถ้านายอยากจีบเธอก็คงต้องรีบหน่อยแล้วล่ะ!”
หลินเสวียนหลานเยาะเย้ยและท้าทายฉินเฮ่าเต็มที

395
“นี นะ..นะ..นาย...ฝากไว้ก่อนเถอะ!” ได้ยินเสียงปลาย
สายเหมือนเสียงฉินเฮ่ากําลังเข่นเขียวเคียวฟั นดังลอด
ออกมา

หลินเสวียนหลานได้แต่หวั เราะหลังจากทีวางสายใส่ฉิน
เฮ่า ซีเหมินจินเหลียนส่ายหน้าแล้วว่า “เพือนคุณคนนี
เป็ นคนตลกดีนะคะ”

“ใช้ได้เลยใช่ไหมครับ เพียงแต่เขาชอบพูดจาเพียนๆ ไป
หน่อยน่ะ เขาพูดอะไรมาคุณก็ฟังหูไว้หู อย่าไปเชือเชียว
นะครับ!” หลินเสวียนหลานอธิบายยิมๆ

ซีเหมินจินเหลียนได้แต่พยักหน้ารับ ในใจแอบคิดว่าสมัย

396
นีถ้าคําพูดผูช้ ายเชือถือได้ หมูก็คงปี นต้นไม้ได้เหมือนกัน
นันล่ะ ช่างเถอะ หลังจากนีเธอเชือตัวเองดีกว่า...ผูห้ ญิง
ต้องรูจ้ กั รักตัวเอง

ระหว่างทีทังสองกําลังพูดคุยกันอยูน่ นั เสียงโทรศัพท์มือ
ถือของหลินเสวียนหลานก็ดงั ขึนอีกครัง เขาหยิบมันขึน
มาดูแล้วกดตัดสายทิงในทันที หลังจากนันก็หนั มายิมให้
ซีเหมินจินเหลียน “สินค้าของเถ้าแก่โจวมาถึงแล้ว เรารีบ
ไปดูกนั เถอะ”

“ดีเลยค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนรีบพยักหน้าตอบรับ จุด

ประสงค์หลักของเธอก็คือการไปดูหินหยกทีร้านของเถ้า
แก่โจว ดูสวิ า่ จะเจอหยกดีๆ อีกหรือเปล่า หากจะให้ดีก็
ขอให้เจอหยกสีเขียวฟ้านําทะเล หยกสีแดง หยกสี
397
เหลืองอย่างทีหลินเสวียนหลานบอก แต่ถา้ เจอหยกฮกล
กซิวจะดีทีสุดเลย

หลังออกจากร้านกาแฟเมิงจืออวินแล้ว หลินเสวียน
หลานก็ขบั รถตรงไปยังตลาดค้าของเก่าทันที ตลาดค้า
ของเก่าในเวลานีดูเงียบสงัด ไร้เงาร้านแบกะดินทีเคย
วางของขายตามสองฝังริมถนน ร้านรวงต่างๆ ทีตังอยู่
สองฝังถนนก็ปิดร้านกันหมดแล้ว

เมือทังสองไปถึงร้านเถ้าแก่โจว ถึงจะเห็นว่าข้างในร้าน
เปิ ดไฟสว่างโร่ แต่ประตูรา้ นกลับถูกปิ ดไว้อย่างแน่นหนา
หลินเสวียนหลานเดินไปเคาะประตูเบาๆ สักครู ่ เถ้าแก่
โจวเดินมาเปิ ดประตูให้ทงสองพร้
ั อมรอยยิม “คราวนีคุณ
มาถึงเร็วจังเลยนะครับ อ้อ คุณซีเหมินก็มาด้วยหรือ
398
เชิญข้างในก่อนครับ!” เถ้าแก่โจวพูดพลางเชิญให้ทงสอง
ั
เข้าไปในร้าน

หลินเสวียนหลานไม่อยากเสียเวลามาก จึงรีบถามขึน
ทันควัน “คราวนีมีของเยอะแค่ไหนครับ?”

“ของน่ะไม่เยอะหรอกครับ แต่ลกั ษณะไม่เลวเลย อีก

อย่าง คุณเป็ นคนแรกทีมาดูของเลยนะครับ!” เถ้าแก่โจว
ได้แต่แบมืออย่างเซ็งๆ “คุณก็รูว้ า่ ร้านผมคงสูท้ ีเจียหยาง
ไม่ได้ ให้เอาของมาเยอะก็ไม่ได้ แล้วลูกค้าประจําก็มีแต่
พวกคุณอยูไ่ ม่กีคน”

399
ตอนที 27 สีเขียวติดเปลือก

400
หลินเสวียนหลนพยักหน้าเข้าใจในสิงทีเถ้าแก่โจวพูด
“ถ้าอย่างนันเราอย่าเสียเวลากันเลยครับ รีบพาผมไปดู
สินค้าดีกว่า! ผมก็แอบหวังว่าตัวเองจะโชคดีเหมือนกับจิ
นเหลียน ได้เจอหยกเนือแก้วสีเขียวสักก้อนเหมือนกัน”

หลินเสวียนหลานเคยเล่าให้ซีเหมินจินเหลียนฟั งว่าหาก
จะย้อนอดีตของหวยหยกกันจริงๆ คงต้องย้อนกลับไป
ไกลถึงยุคชุนชิวกันเลยทีเดียว เนืองจากหวยหยกเป็ น
เรืองยากทีจะคาดเดา มันจึงกลายเป็ นสิงทีมีความลีลับ
ไปโดยปริยาย สมัยก่อนถ้าหากคนเล่นหวยหยกซือหวย
หยกลักษณะไม่เลวกลับมา ก่อนทําการผ่าหวยหยกก็จะ
ไหว้พระถือศีล บางคนถึงขันไม่กล้าดูการผ่าหวยหยก
ด้วยตัวเองเพราะกลัวทนรับผลการผ่าไม่ไหว

401
ถึงแม้คนเล่นหวยหยกสมัยนีจะไม่ได้ถือเคล็ดมากมาย
เหมือนคนสมัยก่อน แต่ใครก็ตามทีผ่าเจอหยกราคาสูงก็
มักจะได้รบั การนับหน้าถือตาขึนมาทันทีเช่นกัน คนรอบ
ข้างบางคนถึงกับซือหวยหยกมาผ่าตามเผือจะโชคดี
เหมือนคนอืนเขาบ้าง มันก็เหมือนการเล่นการพนันทีมัก
จะมีคนเล่นตามคนทีกําลังมือขึนนันแหละ

วันนีเธอผ่าเจอหยกถึงสองก้อน แต่ตาหวังคนนันกลับ
ต้องเสียหมดตัวทังๆ ทีใช้เครืองผ่าหินหยกเครืองเดียวกัน
แท้ๆ ถ้าจะพนันหวยหยกแล้วไม่ใช้พลังพิเศษ ซีเหมินจิ
นเหลียนก็กล้ารับประกันได้เลยว่าเก้าในสิบเธอต้องเสีย
พนันอย่างแน่นอน ส่วนอีกหนึงคนทีเหลือคงต้องยอมรับ
ว่าบุญพาวาสนาส่งและดวงดีสดุ ๆ

402
“ถ้าอย่างนันก็เชิญเลยครับ!” เถ้าแก่โจวเลิกบ่นแล้วรีบ
พาทังสองคนเดินเข้าไปด้านหลังร้าน ซีเหมินจินเหลียน
เพิงได้รูว้ า่ ทีนีมีโกดังขนาดใหญ่มากอยูด่ า้ นหลังร้าน
ภายในโกดังมีหินหยกดิบ หินหยกทีเปิ ดเปลือกแล้ว และ
หินหยกทีถูกผ่าครึงวางกองอยูเ่ ต็มไปหมด

หินหยกทีเปิ ดเปลือกแล้วหมายถึงหินหยกดิบทีถูกผ่า
หรือเจียเปลือกหินหยกออกบางส่วนจนเห็นเนือหินด้าน
ใน ราคาหินหยกก้อนนันจะสูงขึนทันทีถา้ หากมีเนือหยก
ลักษณะดีอยูด่ า้ นใน หลินเสวียนหลานบอกว่าหินหยกที
เปิ ดเปลือกแล้วยังคงมีความเสียงอยู่ เพราะเปิ ดเปลือก
หยกแล้วจึงทําให้เห็นเนือหยกด้านใน เมือเทียบกับหิน
หยกดิบแล้วราคาก็จะสูงกว่ามาก

403
นักล่าหยกมือใหม่มกั จะเริมจากหินหยกเปิ ดเปลือกก่อน
อย่างน้อยการได้เห็นเนือหินทีอยูข่ า้ งในก็ยงั ทําให้มี
ความหวังในการเสียงโชค

ส่วนหินหยกดิบคือหินหยกตามธรรมชาติทีไม่ผา่ นการ
ผ่าหรือเปิ ดเปลือกหินหยก ต้องอาศัยประสบการณ์ใน
การอ่านหินหยกเพือวิเคราะห์วา่ ในหินหยกก้อนนันมี
หยกซ่อนอยูห่ รือไม่ คุม้ ค่าทีจะเสียงหรือเปล่า

ใต้แสงไฟจากหลอดนีออนทีสว่างจ้าในห้อง ซีเหมินจิ
นเหลียนเดินไปยังกองหินหยกทีเปิ ดเปลือกแล้ว เธอมอง
ดูหินหยกพวกนันผ่านๆ ด้วยความผิดหวังเล็กน้อย

404
ในจํานวนกองหินหยกทีเปิ ดเปลือกแล้วยังพอมีหินหยกที
ไม่เลวนักอยูบ่ า้ ง ในนันมีทงหิ
ั นหยกเนือนําแข็ง สีใช้ได้ มี
หยกสีเขียวหลายเฉด แต่กลับไม่มีหยกสีมว่ งหรือหยกสี
แดงทีเธออยากได้ ยิงไม่ตอ้ งพูดถึงหยกฮกลกซิว หยกสี
เขียวฟ้านําทะเล หรือหยกสีเหลืองนําผึงเลย

หลินเสวียนหลานเองก็เริมดูจากหินหยกทีเปิ ดเปลือก
แล้วเช่นกัน แต่ไม่นานนักก็หนั ไปดูหินหยกดิบแทนจนไม่
มีเวลาสนใจซีเหมินจินเหลียนอีก

ซีเหมินจินเหลียนมองดูหินหยกขนาดต่างๆ ประมาณห้า
ถึงหกร้อยก้อนทีกองสุมกันอยูใ่ นโกดัง เปลือกหินหยกมี
หลากหลายสี มีทงหิ
ั นหยกเปลือกทรายเหลือง หินหยก
เปลือกทรายขาว หินหยกเปลือกดํา เธอท่องจําความรูท้ ี
405
หลินเสวียนหลานเคยสอนบวกกับข้อมูลทีหาได้จากอิน
เทอร์เน็ตทังหมดไว้ในหัวแล้ว หลังจากประมวลข้อมูลทัง
หมดแล้วเธอจึงได้ขอ้ สรุปว่าหินหยกในร้านเถ้าแก่โจวไม่
ได้มาจากแหล่งเดียวกันแน่ๆ

ซีเหมินจินหลียนอยากเลือกหยกสีอืนบ้างจึงขอยืม
ไฟฉายจากเถ้าแก่โจว เธอใช้ไฟฉายส่องดูหินหยกทีละ
ก้อนๆ มันไม่ใช่เรืองง่ายเลยทีจะแยกแยะสีหรือความใส
จากเปลือกหินหยกอย่างเดียว โดยเฉพาะการดูหินหยก
ภายใต้แสงไฟจากหลอดไฟนีออนแบบนี มันทําให้แยก
แยะยากลําบากไม่ใช่นอ้ ย

ซีเหมินจินเหลียนดูหินหยกตังเยอะแล้วแต่ก็ยงั ไม่เจอที
ดีๆ เลยสักก้อน ส่วนเรืองเปลือกหยกกีประเภทอะไร
406
นัน...ยิงทําให้เธองงหนักเข้าไปอีก

เถ้าแก่โจวมองดูซีเหมินจินเหลียนด้วยความฉงน
ตอนกลางวันเธอผ่าหินหยกชนะตังสองก้อน หนึงในนัน
ยังเป็ นสุดยอดหยกเนือแก้วสีเขียวสดเสียด้วย แต่ดทู า่
ทางทีเธอเลือกหินหยกตอนนีแล้วเถ้าแก่โจวได้แต่สา่ ย
ศีรษะ หญิงสาวคนนีอาศัยดวงดีลว้ นๆ และเป็ นมือใหม่
ทีไม่รูอ้ ะไรเลย

เถ้าแก่โจวหมุนตัวไปสังงานพนักงานสองคนในร้านให้
มาดูแลลูกค้าให้ดี หน้าทีหลักของทังสองคือคอยดูลกู ค้า
เลือกหินหยก ถ้าเลือกได้แล้วก็ให้ขนไปไว้รวมกันเพือคิด
เงิน

407
ซีเหมินจินเหลียนเห็นว่าเถ้าแก่โจวไม่อยูต่ รงนันแล้ว
ส่วนพนักงานสองคนนันก็มวั แต่สปั หงกอยูอ่ ีกฝัง หลิน
เสวียนหลานเองก็ง่วนอยูก่ บั การเลือกหินหยก เขาใช้ทงั
ไฟฉายกําลังสูง ทังแว่นขยายส่องดูหินหยกจนดูยงุ่
วุน่ วายไปหมด ไม่มีเวลามาสนใจว่าเธอกําลังทําอะไรอยู่
เธอจึงรีบฉวยโอกาสนีลุกขึนแล้วสอดส่องดูรอบห้อง ใช้
วิธีนีเลือกหินหยกคงไม่ได้การแน่ อีกอย่างเธอก็รูแ้ ล้วว่า
การมองทะลุหินหยกต้องใช้พลังมากกว่ามองดูสงของ
ิ
ธรรมดามากมายนัก

เธอได้ขอ้ สรุปว่า...สิงของยิงหนาแน่น พลังทีใช้ในการ

มองทะลุก็ยงมาก
ิ

408
ก่อนทีเธอจะค้นพบวิธีฝึกฝนพลังพิเศษนีให้แข็งแกร่งขึน
นัน เธอก็ควรออมแรงไว้ก่อน มิเช่นนันเกิดใช้พลังมาก
เกินไปจนตัวตาย ต่อให้มีเงินมากมายมหาศาลแค่ไหนก็
คงไม่มีวาสนาได้เสวยสุขแน่ๆ

ซีเหมินจินเหลียนคิดพลางกวาดสายตาดูกองหินหยก
พลาง พลันสายตาก็หยุดอยูท่ ีหินหยกเปลือกทรายขาว
เป็ นก้อนสีเหลียมเหมือนก้อนเต้าหูข้ าวไม่มีผิด หินหยก
ก้อนนันมีความยาวประมาณสามสิบเซนติเมตร กว้าง
ประมาณยีสิบห้าเซนติเมตร และหนาประมาณยีสิบห้า
เซนติเมตร

“ก้อนนีแหละ!” ซีเหมินจินเหลียนบอกกับตัวเองในใจ
แล้วรีบเดินไปยังหินหยกก้อนนันทันที เธอใช้มือลูบก้อน
409
หินหยก มันเป็ นหินหยกทีมีเปลือกหยกละเอียดมาก
จากนันจึงใช้ไฟฉายกําลังสูงส่องดูหินหยก แสงจาก
ไฟฉายทําให้เห็นว่าหินหยกก้อนนีน่าจะเป็ นหินหยกนําดี
เธอมองดูรอบๆ อย่างถีถ้วน ลายบนเปลือกหินหยกก็พอ
มีให้เห็นรางๆ เช่นกัน

เธอไม่สนแล้ว ขอให้เห็นข้างในก่อนแล้วค่อยว่ากันทีหลัง
ซีเหมินจินเหลียนพรําบ่นอยูใ่ นใจ คิดพลางมือขวาก็จบั
ลงไปบนหินหยก ไอความร้อนค่อยๆ แผ่ออกมาจากฝ่ า
มือของเธอ...

ซีเหมินจินเหลียนชะงักไปชัวครู ่ การมองทะลุครังนีดู
เหมือนจะง่ายกว่าเมือตอนกลางวัน หรือเป็ นพราะว่า
พลังพิเศษนียิงใช้ก็ยงแกร่
ิ งอย่างนันหรือ อืม...คิดๆ แล้ว
410
ก็น่าจะใช่ มันก็คงเหมือนการฝึ กวิงหรือฝึ กยกเวทกระมัง
เริมต้นใหม่ๆ ก็ยงั อ่อนแรงอยู่ พอฝึ กไปนานๆ ก็คงแข็ง
แกร่งขึนสินะ

ขณะทีไอความร้อนจากมือขวาของซีเหมินจินเหลียนแผ่
ไปยังก้อนหินหยก หินหยกเปลือกทรายขาวก็คอ่ ยๆ จาง
หายไปจนสามารถมองเห็นสีเขียวจางๆ แต่พอมองลึก
เข้าไปกับกลายเป็ นหินสีขาวโพลน ซีเหมินจินเหลียน
มองดูอย่างละเอียดถีถ้วนอีกครังแล้วได้แต่แอบถอน
หายใจ นีสินะทีเขาเรียกกันว่าสีเขียวติดเปลือก

ไม่รูอ้ ะไรดลจิตดลใจให้ซีเหมินจินเหลียนมีความคิด
พิเรนทร์ผดุ ขึนในใจ ถ้าหากเจียเปลือกหยกออกจนเห็นสี
เขียวทีติดเปลือกหยกแล้วเอาไปขายต่อน่าจะได้ราคาสูง
411
ทีเดียว...แต่วา่ คนทีอยูท่ ีนีตอนนีก็มีแต่หลินเสวียน
หลานคนเดียวเท่านัน หรือว่าเธอจะหลอกขายให้เขาดี

412
ตอนที 28 ดังแสงอรุโณทัย

ความคิดพิเรนทร์นีหายวับไปจากใจซีเหมินจินเหลียน
ทันที อย่างไรเสียหลินเสวียนหลานก็ถือว่าเป็ นคนทีมี
นําใจเอืออารีมาก ยังไม่ตอ้ งพูดถึงเรืองทดแทนบุญคุณ
อะไรเหล่านันเลย แค่เรืองทีเขามีนาใจกั
ํ บเธอ เธอก็ไม่
อาจจะหลอกเอาเงินเขาได้ลงคอแล้ว หากตอนนีเธอ
กําลังร้อนเงินก็วา่ ไปอย่าง แต่ตอนนีเธอก็มีเงินแล้ว แล้ว
เธอจะทํากับเขาได้อย่างไรกัน

ถ้าหากมีคนอืนอยูด่ ว้ ยซีเหมินจินเหลียนก็ไม่สนใจทีจะ

413
โก่งราคาเล่นๆ เหมือนกัน ไหนๆ นักเสียงโชคทังหลายที
มาทีนีก็มีแต่พวกนักธุรกิจจิวเวลรีรวยๆ ทังนัน ปกติคน
พวกนีก็คงโก่งราคาคนอืนมาไม่รูต้ งเท่
ั าไหร่เหมือนกัน

คิดๆ แล้วซีเหมินจินเหลียนก็อดทีจะยกยิมมุมปากไม่ได้
บางทีเธออาจต้องไปเมืองเจียหยางหรือเมืองผิงโจวบ้าง
แล้ว เผือมีนกั ธุรกิจจิวเวลรีตกหลุมพรางแล้วสามารถทํา
กําไรให้เธอได้เป็ นกอบเป็ นกํา

ในใจคิดพลางสายตาก็กวาดมองไปรอบๆ ในทีสุดสาย
ตาเธอก็สะดุดเข้ากับก้อนหินหยกทีมีความยาวประมาณ
ยีสิบเซนติเมตร กว้างประมาณห้าถึงหกเซนติเมตร และ
หนาประมาณสิบเซนติเมตร เธอไม่เลือกหินหยกเปลือก
ดําก้อนใหญ่อย่างทีผ่านมา และเหตุผลทีเธอสนใจหิน
414
หยกก้อนนีก็ไม่มีอะไรเป็ นพิเศษนอกจากเปลือกหยกที
ละเอียดมากเท่านันเอง

ซีเหมินจินเหลียนนังลงแล้วใช้มือลูบเปลือกหยก
ลักษณะของเปลือกหยกไม่เลวเลยทีเดียว จากนันใช้
ไฟฉายส่องดูการกระจายแสงก็ไม่เลวเช่นกัน อีกทัง
เปลือกหยกไม่หนามาก แต่ไม่รูเ้ พราะอะไรเธอจึงมองไม่
เห็นเค้าสีเขียวเลย

หรืออาจจะเป็ นเพราะเปลือกหยกสีดาํ เกินไป ซีเหมินจิ

นเหลียนงึมงําอยูใ่ นใจ เธอไม่สนใจแล้ว ลองดูให้รูก้ นั ไป
เลยดีกว่า เธอแกล้งทําเป็ นเอามือลูบคลําเปลือกหยก ไอ
ความร้อนจากมือขวาแผ่กระจายออกไป เปลือกหยกสี
ดําค่อยๆ จางหายไปจากสายตา ภาพสีขาวดังปุยเมฆ
415
บนท้องฟ้าค่อยๆ ปรากฏแก่สายตาของเธอ

ซีเหมินจินเหลียนลอบถอนหายใจออกมา นีเธอเหนือย
ฟรีอีกแล้วเหรอ แต่สีขาวทีเธอเห็นมันช่างละเอียดเหลือ
เกิน เธอเห็นแล้วก็รูส้ กึ ชอบอยูไ่ ม่นอ้ ย แต่วา่ คงไม่มีใคร
ซือหยกสีขาวหรอก ต่อให้เป็ นหยกสีขาวสวยขนาดไหนก็
คงไร้คา่

ซีเหมินจินเหลียนเพ่งมองทะลุหินสีขาวลึกเข้าไปอีก ทัน
ใดนันสีเขียวสดใสก็สะท้อนอยูใ่ นนัยน์ตาเธอ

ซีเหมินจินเหลียนตะลึงไปชัวขณะ สีเขียวนีมัน...ช่างสด
ใสแวววาวเสียเหลือเกิน สดใสแวววาวยิงกว่าหยกเนือ

416
แก้วสีเขียวสดทีผ่าเจอเมือตอนกลางวันนีเสียอีก สีสนั ก็
สวยสดงดงามและโปร่งแสงยิงนัก หยกก้อนนีไม่ใหญ่
มาก มีขนาดเท่ากําปั นและเป็ นทรงรี เธอคิดคํานวณจาก
ขนาดของก้อนหยกแล้วคงทํากําไลหยกทรงกุย้ เฟยสวยๆ
ได้สกั หนึงวง

ดูจากลักษณะเนือหยกทีมีความละเอียดและโปร่งใส
มากขนาดนี น่าจะเป็ นหยกเนือแก้วแน่ๆ...แต่สีเขียวสด
ใสแวววาวแบบนี...หรือว่าจะเป็ นหยกสีเขียวมรกตอย่าง
ทีหลินเสวียนหลานเคยพูดถึงกันนะ

เธอเองก็ไม่เคยเห็นหยกสีเขียวมรกตเสียด้วยจึงไม่รูว้ า่
ควรจะเปรียบเทียบอย่างไรดี ในเมือมีโอกาสได้เจอหยก
สีเขียวสดใสแวววาวแบบนีอยูต่ รงหน้า ไม่วา่ อย่างไรเธอ
417
ก็ไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือไปแน่

ซีเหมินจินเหลียนย้ายหินหยกเปลือกดําก้อนนีไปเก็บไว้
ยังมุมหนึง พอเธอหันกลับมาก็เจอเข้ากับหินหยกเปลือก
ทรายขาวก้อนใหญ่กอ้ นนัน ทันใดนันหัวใจสําคัญในการ
ต่อรองราคาทีหลินเสวียนหลานเคยสอนก็แวบเข้ามาใน
ใจ เธอจึงรีบย้ายหินหยกเปลือกดํามาวางไว้ขา้ งๆ หิน
หยกเปลือกทรายขาวก้อนสีเหลียมทันที

จากนันเธอก็ดกู อ้ นหินหยกรวดเดียวสิบกว่าก้อน แต่ก็ไม่

เจอหินหยกทีมีสีหรือนําดีเลย ในใจได้แต่คิดว่า มิน่าล่ะ
คนเขาถึงพูดกันว่าเล่นพนันหวยหยกมีโอกาสชนะแค่
หนึงในสิบ หินหยกเยอะแยะมากมายขนาดนี จะหาทีดีๆ
สักก้อนมันช่างยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกิน
418
จะว่าไปแล้วซีเหมินจินเหลียนก็ดวงดีไม่ใช่นอ้ ย หลังจาก
ทีเธอส่องดูหินหยกก้อนเล็กก้อนใหญ่ราวๆ ยีสิบถึงสาม
สิบก้อน เธอก็สะดุดตากับหินหยกสีนาตาลเทาก้
ํ อนหนึง
ขนาดของมันไม่ใหญ่มากนัก น่าจะมีขนาดใหญ่ราวๆ
ลูกบาสเกตบอลครึงลูกเท่านัน สําหรับหินหยกลักษณะ
ธรรมดาๆ เช่นนีเธอเองก็ขีเกียจทีจะวิเคราะห์แล้ว ดังนัน
เธอจึงใช้มือสัมผัสมันโดยตรงแล้วใช้พลังพิเศษทันที

ซีเหมินจินเหลียนชะงักด้วยความตะลึงเมือเธอมองทะลุ
เปลือกหินหยกสีนาตาลเทาก้
ํ อนนีเข้าไปข้างใน สีของ
มัน...ก็ช่างสว่างสดใสเหลือเกิน สีแดงสดราวเปลวเพลิง
ลุกโชนสว่างไสวอยูก่ ลางสมองของเธอจนทําให้เธอนึก
ถึงคําเปรียบเปรยทีว่า...แดงดังแสงอรุโณทัย!

419
ต้องใช่แน่ๆ มันคือหยกสีแดงแน่นอน แม้ขนาดจะไม่
ใหญ่ แต่สีของมันก็สวยสดเป็ นธรรมชาติ โปร่งใสมาก
ขนาดนีน่าจะเป็ นหยกเนือแก้ว เนือหยกเรียบเนียน
ละเอียดไร้ทีติ หากแต่หยกสีแดงก้อนนีกลับมีลายจุด
ปะปนอยู.่ ..

หลินเสวียนหลานเคยบอกว่าหยกทีมีลายจุดนันใช้ไม่ได้
ต่อให้หยกชินนันจะมีสีสนั ทีสดใสแค่ไหน นําดีปานใด
แต่หากมีลายจุดแล้วไซร้ ก็ไม่อาจนับว่าเป็ นหยกชันดีได้

ไหนบอกว่าลายจุดบนก้อนหยกส่วนใหญ่เป็ นลายจุดสี
ขาวหรือไม่ก็สีดาํ ไงล่ะ แต่วา่ ลายจุดนีมันไม่ใช่สีขาวหรือ
สีดาํ นีนา นีเธอเริมจับทางไม่ถกู อีกแล้วนะ ลายจุดทีเธอ
420
เห็นเป็ นลายจุดสีทองระยิบระยับกระจายอยูท่ วก้
ั อนหยก
ยิงมองก็ยงรู
ิ ส้ กึ เสมือนหนึงแสงสุรยิ ายามอรุณเบิกฟ้าที
สาดแสงสีทองอร่ามทัวทิศ!

หากราคาไม่สงู มากซือเก็บไว้เองก็น่าจะดี ซีเหมินจิ

นเหลียนครุน่ คิดอยูใ่ นใจ คิดซะว่าซือเก็บไว้ดเู ล่นก็ได้
เธอรูส้ กึ ชอบสีของมันจริงๆ นีนา อีกอย่าง เมือครูน่ ีหลิน
เสวียนหลานก็เป็ นคนพูดเองว่าหยกสีแดงบริสทุ ธินันหา
ยากมาก แม้จะมีจดุ ด่างบ้างแต่ก็ยงั ดีทีไม่ใช่ลายจุดสีดาํ
น่าเกลียด หากเอามาทําเป็ นเครืองประดับก็คงไม่มี
ปั ญหาอะไร ถึงจะขายเป็ นเงินไม่ได้ เก็บไว้ใส่เองก็ยงั ดี
หรือไม่เธอห็อาจทําเป็ นจีแล้วให้จินอ้ายหัวเป็ นของขวัญ
ก็น่าจะไม่เลว จินอ้ายหัวชอบของแวววาวระยิบระยับ
เป็ นชีวิตจิตใจอยูแ่ ล้วนี

421
พอคิดได้เช่นนีซีเหมินจินเหลียนจึงรีบยกหินหยกก้อนนี
ไปเก็บรวมกันไว้กบั หินหยกเปลือกทรายขาวก้อนใหญ่
จากนันเธอเลือกหยกเนือถัวเขียวได้สองก้อนและหยก
เนือดอกไม้เขียวได้อีกหนึงก้อน ซีเหมินจินเหลียนเลือก
หินหยกเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงมองดูหลินเสวียนหลานที
กําลังนังเลือกหินหยกอย่างใจเย็น

“เถ้าแก่โจวล่ะคะ” ซีเหมินจินเหลียนถามพนักงานในร้าน
ทังสองคนทีคอยให้บริการ

“คุณซีเหมินเลือกเสร็จแล้วเหรอครับ” หนึงในพนักงาน
ชายสองคนนันรีบวิงออกไปตามเถ้าแก่โจวทันที เพียงครู ่
เดียวเถ้าแก่โจวก็เดินเข้ามาพบซีเหมินจินเหลียนพร้อม
422
รอยยิม

“เถ้าแก่โจว หินหยกพวกนีขายอย่างไรคะ” ซีเหมินจิ

นเหลียนถาม

“หือ” เถ้าแก่โจวมีสีหน้าสงสัยแล้วหันมองไปยังหลิน
เสวียนหลานทียังนังเลือกหินหยกอยูอ่ ีกฝังแล้วถามขึน
ยิมๆ “คุณชายหลินไม่ได้บอกคุณหรือครับ”

ซีเหมินจินเหลียนส่ายศีรษะ “ไม่ได้บอกค่ะ หินหยกพวก

นีไม่ได้ขายราคาเดียวกันกับเมือตอนกลางวันเหรอคะ”

“ไม่ใช่แน่นอนครับ!” เถ้าแก่โจวเหลือบไปมองหลิน
423
เสวียนหลานอีกครังแล้วว่า “หินหยกดิบพวกนีขาย
ตามนําหนัก ราคาก็...” เถ้าแก่โจวพูดพลางชูนิวมือขึน
มาหนึงนิว

“เถ้าแก่โจวพูดมาตรงๆ เลยค่ะว่าราคาเท่าไหร่” ซีเหมินจิ

นเหลียนยิมเจือน “ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ค่ะ”

“กิโลกรัมละหนึงพันหยวน ห้ามต่อราคาครับ!” เถ้าแก่

โจวตอบ

ซีเหมินจินเหลียนได้แต่แอบบ่นอยูใ่ นใจ กิโลกรัมละหนึง

พันหยวน ห้ามต่อราคาอีกต่างหาก หินธรรมดาๆ พวกนี
เนียนะ ทังๆ ทีร้อยละเก้าสิบเก้าเป็ นหินไร้คา่ ทังนัน...

424
อย่างน้อยในจํานวนหินหยกทีเธอส่องดูแล้วก็เป็ นแค่หิน
ธรรมดาซะส่วนใหญ่นีนา

เถ้าแก่โจวเห็นซีเหมินจินเหลียนหน้างอ สีหน้าไม่คอ่ ยพอ

ใจนักจึงรีบถามพร้อมรอยยิม “แล้วคุณซีเหมินเลือกหิน
หยกได้กีก้อนครับ” โดยปกติแล้วคนทีมาเลือกซือหิน
หยกดิบทีร้านจะมีแต่นกั ธุรกิจจิวเวลรีอย่างหลินเสวียน
หลานทีจะซือทีละจํานวนมากๆ และถือเป็ นลูกค้าราย
ใหญ่ของร้าน

425
ตอนที 29 ต่อรองราคา

นอกจากนีจะเป็ นคนทีชืนชอบหยกและเล่นหวยหยกพอ
เป็ นกระษัยเหมือนตาหวังเมือตอนกลางวัน พวกเขาจะ
เลือกก้อนหินหยกลักษณะดีทีเถ้าแก่โจวคัดไว้เรียบร้อย
แล้ว หรือไม่ก็เลือกซือก้อนหินหยกทีเปิ ดเปลือกแล้ว แม้
426
ราคาจะแพงกว่ามาก แต่ความเสียงก็นอ้ ยกว่ามากเช่น
กัน

เถ้าแก่โจวรูด้ ีแก่ใจว่าซีเหมินจินเหลียนเป็ นนักเล่นมือ

ใหม่ทีดวงดีมาก เมือตอนกลางวันเธอเพิงจะผ่าหินหยก
ออกมาได้เป็ นหยกเนือแก้วสีเขียวสดก้อนใหญ่ มิหนําซํา
ยังเป็ นการผ่าหินหยกต่อหน้าธารกํานัลอีกต่างหาก
สําหรับธุรกิจของเขาแล้วนีถือเป็ นเรืองทีส่งผลดีตอ่ ธุรกิจ
ของเขาเป็ นอย่างมาก เห็นแก่ทีเขากับหลินเสวียนหลาน
รูจ้ กั กันมานาน เขาไม่มีทางเอาเปรียบซีเหมินจินเหลียน
แน่นอน เพราะฉะนันเขาจะไม่ยอมให้เธอมาถึงทีนีใน
ตอนกลางคืนเพือดูหินหยกดิบราคาถูกพวกนีแน่ๆ

“นีมันหินหยกดิบทังหมดเลยนีนา!” ซีเหมินจินเหลียน
427
พึมพําเสียงเบา

“ใช่แล้ว ราคาก็เลยถูกยังไงล่ะครับ!” เถ้าแก่โจวสูบบุหรี

อย่างช้าๆ ความจริงเขาไม่เสียดายทีจะขายหินหยกดิบ
ให้เธอในราคาไม่กีร้อยหยวนต่อกิโลกรัมหรอก แต่เขา
ต้องคํานึงถึงหลินเสวียนหลานด้วย เพราะถ้าเขาขายหิน
หยกดิบในราคาถูกให้ซีเหมินจินเหลียน หลินเสวียน
หลานต้องขอลดราคากับเขาแน่ๆ “ถ้าคุณซีเหมินอยาก
ได้หินหยกทีดีหน่อย ความเสียงน้อยหน่อย ลองดูเป็ นหิน
หยกทีเปิ ดเปลือกแล้วดีไหมครับ”

“เอ่อ...แล้วขายเป็ นกิโลกรัมเหมือนกันหรือเปล่าคะ” ซีเห

มินจินเหลียนถามอย่างระแวง ถ้าขายเป็ นกิโลกรัมจริง
เธอคงต้องยอมเสียแรงเหนือยหน่อยเพือดูวา่ หินหยกที
428
เปิ ดเปลือกแล้วทังหมดมีกอ้ นไหนทีดีจริงๆ จากนันเธอ
จะซือเอาไว้แล้วขายต่อให้หลินเสวียนหลาน แบบนีน่า
จะทํากําไรให้เธอได้เยอะน่าดู

หลินเสวียนหลานต้องดีใจมากแน่ๆ ทีสามารถซือหิน
หยกดีๆ ได้เยอะขนาดนัน ก็อย่างทีหลินเสวียน
หลานบอกนันแหละ เครืองประดับคุณภาพระดับกลางที
ทําจากหยกเนือนําแข็ง หยกเนือถัวเขียว หรือหยกเนือ
ดอกไม้เขียวพวกนีต่างหากทีผูบ้ ริโภคทีมีฐานะ
ปานกลางมีกาํ ลังพอทีจะซือ ในเมือเครืองประดับ
คุณภาพระดับกลางเป็ นทีต้องการอย่างสูงในตลาด นัน
หมายความว่าหินหยกดิบพวกนีก็เป็ นทีต้องการอย่างสูง
ของผูผ้ ลิตเช่นเดียวกัน

429
สําหรับหยกคุณภาพสูงหรือหยกหายากทังหลายทีมี
ราคาเหยียบล้านหรือเป็ นสิบล้านนัน เหมาะทีจะเป็ น
มรดกประจําตระกูลมากกว่า คนทีมีกาํ ลังซือก็นอ้ ย และ
คนทีซือก็น่าจะซือเก็บไว้เป็ นของสะสมมากกว่า คงไม่มี
ใครสวมใส่เครืองประดับราคาเป็ นสิบล้านไว้โชว์คนอืน
หรอก

“คุณซีเหมินก็พดู เป็ นเล่นไป!” เถ้าแก่โจวสูบบุหรีเข้าเต็ม

ปอดแล้วพ่นควันออกมา “หินหยกทีเปิ ดเปลือกแล้วไม่ได้
ขายเป็ นกิโลกรัมหรอกครับ แต่ขายเป็ นก้อนต่างหาก
คุณซีเหมินสนใจก้อนไหนเป็ นพิเศษล่ะครับ”

“ช่างเถอะค่ะ ฉันซือหินหยกดิบราคาถูกพวกนีดีกว่าค่ะ!”
ซีเหมินจินเหลียนพูดพลางถอนหายใจ “คุณไม่รูห้ รอกว่า
430
ฉันจนมาก!”

“คนทีเพิงจะทํากําไรได้สสิี บล้านกลับมาพูดกับผมว่าตัว
เองจนนีนะครับ!” เถ้าแก่โจวหัวเราะล้อเลียน

“ฉันไม่เอาหินหยกดิบก้อนใหญ่นนแล้
ั วค่ะ ขายเป็ น
กิโลกรัมแบบนี ซือก้อนใหญ่คงเสียเปรียบไม่นอ้ ย ฉันเอา
แค่หา้ ก้อนนีก็พอค่ะ!”อ ซีเหมินจินเหลียนพูดพลางชีไป
ยังหินหยกดิบก้อนเล็กห้าก้อนนัน หนึงในนันเป็ นหินหยก
ดิบทีมีหยกสีเขียวสดใสแวววาวซ่อนอยูข่ า้ งในทีถูกเธอ
ย้ายไปกองรวมกันแต่แรกแล้ว แล้วยังมีหินหยกสีแดงอีก
ก้อน แม้วา่ จะลายจุดสีทองระยิบระยับแต่เธอก็ชอบมัน
มาก ซือไปเก็บไว้ดเู ล่นก็ไม่เลวเหมือนกัน หินหยกแต่ละ
ก้อนไม่ใหญ่มาก ดูแล้วน่าจะหนักประมาณสิบกว่ากิโล
431
เห็นจะได้ ตอนนีเธอมีเงินแล้ว เธอไม่รูส้ กึ เสียดายเลยถ้า
จะต้องเสียเงินไม่ถงึ หมืนเพือซือหินหยกพวกนี

เถ้าแก่โจวได้ยินดังนันก็ได้แต่ยมเฝื
ิ อน สังเด็กหนุ่มสอง
คนในร้านให้เอาตาชังมาชังนําหนัก หินหยกดิบห้าก้อน
ไม่ใหญ่มาก ชังนําหนักรวมกันแล้วหนักแค่แปดสิบหก
กิโลกรัมเท่านัน ซีเหมินจินเหลียนขอให้เถ้าแก่โจวหักเศษ
หกกิโลกรัมออกให้เธอได้อย่างง่ายดาย

เถ้าแก่โจวได้แต่สา่ ยศรีษะ ซีเหมินจินเหลียนครุน่ คิดแล้ว

มองดูหินหยกดิบเปลือกทรายขาวก้อนใหญ่แล้วต่อรอง
“ถ้าเถ้าแก่โจวลดราคาให้อีกหน่อย ฉันก็จะซือก้อนนีด้วย
ค่ะ!”

432
เถ้าแก่โจวตรึกตรองดูแล้วเห็นว่าลักษณะของหินหยกดิบ
พวกนีก็ไม่ได้ดีอะไร ส่วนหินหยกเปลือกทรายขาวก้อน
ใหญ่กอ้ นนันก็แสนจะธรรมดา จึงยอมตัดใจพร้อมผงก
ศรีษะให้เธอ “ได้สคิ รับ!”

ซีเหมินจินเหลียนดีใจจนเนือเต้น ต่อราคาได้ตงหก
ั
กิโลกรัมเท่ากับประหยัดเงินในกระเป๋ าไปตังหกพันหยวน
เงินหกพันหยวนนีเอาไปซือเสือผ้าสวยๆ ได้ตงหลายตั
ั ว
หรือถ้าเป็ นของกินเล่นก็มากพอให้เธอกินได้อีกหลาย
เดือนเลยทีเดียว โอ้โห การต่อรองราคานีเป็ นเรืองสําคัญ
มากจริงๆ!

พนักงานชายสองคนในร้านต้องออกแรงกันอย่างหนักจึง
433
สามารถยกหินหยกดิบเปลือกทรายขาวขึนไปวางบน
ตาชังได้ ชังแล้วหนักห้าสิบสามกิโลกรัม ซีเหมินจิ
นเหลียนไม่ยอมจ่ายเงินทีเป็ นเศษสามกิโลกรัมนันเด็ด
ขาด เธอจึงต่อรองให้หกั เศษสามกิโลกรัมออกจนได้ยอด
รวมสุทธิทีหนึงร้อยสามสิบกิโลกรัมพอดี

เถ้าแก่โจวคํานวณแล้วแทบอยากจะกระทืบเท้า
หากรวมนําหนักของหินหยกดิบทังหกก้อนแล้ว ทังหมด
ต้องเท่ากับหนึงร้อยสามสิบเก้ากิโลกรัม ต่อให้ลดราคา
อย่างไรอย่างน้อยทีสุดก็ตอ้ งคิดทีหนึงร้อยสามสิบห้า
กิโลกรัม แต่เขากลับถูกซีเหมินจินเหลียนหลอกล่อให้คิด
นําหนักแยกกันจนทําให้ตอ้ งหักออกตังเก้ากิโลกรัม หัก
ลบกันแล้วนันมันเป็ นเงินตังเก้าพันหยวนเลยเชียวนะ...

434
“เถ้าแก่โจว ทังหมดคิดเป็ นเงินหนึงแสนสามหมืนหยวน
นะคะ ฉันขอจ่ายเงินพรุง่ นีเช้าได้ไหมคะ” ซีเหมินจิ
นเหลียนถาม เวลานีเธอไม่มีทางทีจะหาเงินสดเยอะ
ขนาดนีมาจ่ายให้เขาได้แน่นอน ตูเ้ อทีเอ็มก็สามารถกด
เงินสดได้แค่สามหมืนหยวนต่อวันเท่านัน

“ได้สคิ รับ!” เถ้าแก่โจวผงกศรีษะตกลงแล้วสังเด็กหนุ่ม

สองคนในร้านให้มาขนหินหยกดิบทังหกก้อนไปเก็บแยก
ไว้ตา่ งหาก เขาพูดยิมๆ “คุณจะมาเอาสินค้าพรุง่ นีหรือ
วันมะรืนนีก็ได้นะครับ ผมกับคุณชายหลินทําธุรกิจด้วย
กันไม่ใช่แค่ครังสองครัง คุณซีเหมินวางใจได้แน่นอน
ครับ”

ซีเหมินจินเหลียนยิมๆ แอบคิดในใจ ต่อให้เถ้าแก่โจวไม่

435
มีความน่าเชือถือใดๆ เลย เธอก็คงทําอะไรเขาไม่ได้

ถ้าเทียบกับซีเหมินจินเหลียนแล้วหลินเสวียนหลานถือ
ว่าใช้เวลาในการเลือกหินหยกดิบค่อนข้างนานมาก หลัง
จากทีซีเหมินจินเหลียนเลือกหินหยกดิบเสร็จแล้วจึงว่าง
และรูส้ กึ เบือๆ เธอจึงเดินดูไปรอบๆ สุดท้ายความรูส้ กึ
ง่วงก็ถามหา เธอหาวแล้วฟุบตัวลงบนหินหยกดิบก้อน
ใหญ่ทีอยูแ่ ถวนัน ความง่วงทําให้เธอฟุบหลับไปทังอย่าง
นัน

ขณะทียังสะลึมสะลืออยูน่ นั ซีเหมินจินเหลียนรูส้ กึ
เหมือนกําลังเดินเข้าไปในโลกแห่งอัญมณีสีเขียว สีเขียว
สดใสมันวาวนันค่อยๆ แทรกซึมเข้าสูก่ ลางใจสร้างความ
หฤหรรษ์ให้เธออย่างยิง เธอรูส้ กึ ว่าร่างกายค่อยๆ ผ่อน
436
คลายลงจนเหลือเพียงสีสนั สวยงามทียังตราตรึงอยูใ่ น
ใจ...

หลินเสวียนหลานเลือกหินหยกดิบเสร็จแล้ว ขณะทีกําลัง
เงยหน้าขึนสายตาพลันเห็นซีเหมินจินเหลียนกําลังหลับ
ปุ๋ ยอยูบ่ นหินหยกดิบเปลือกทรายเหลืองก้อนใหญ่ เมือ
คืนเธอเพิงจะผ่านเหตุการณ์การเลิกรากับแฟนหนุ่มมา
หมาดๆ จากนันเธอต้องตกใจจากเหตุการณ์ถกู รถชนทีมี
เขาเป็ นต้นเหตุอีก วันนีเขายังลากเธอมาดูหินหยกทังๆ ที
เธอยังไม่ได้พกั ผ่อนอย่างเต็มทีเลย ถ้าเธอจะเหนือยล้า
จนหลับไปก็ไม่ใช่สงที
ิ เกินคาดหมายนัก เขาไม่อยาก
กวนเวลานอนของซีเหมินจินเหลียนจึงเรียกเถ้าแก่โจวให้
สังเด็กในร้านมาขนหินหยกดิบไปชังนําหนัก

437
แต่กระนันเสียงพูดคุยต่อรองราคากันเบาๆ ระหว่างหลิน
เสวียนหลานกับเถ้าแก่โจวก็ยงั ดังพอจนทําให้ซีเหมินจิ
นเหลียนตืนจนได้

“ครังนีคุณชายหลินซือไม่เยอะเท่าเมือก่อนนีครับ” เถ้า
แก่โจวกะด้วยสายตา สินค้ารอบนีของเขาน่าจะมีราวๆ
ห้าร้อยก้อนซึงถือว่าเยอะมากพอสมควร แต่หลินเสวียน
หลานเลือกมาแค่รอ้ ยกว่าก้อนเท่านัน คํานวณดูแล้วน่า
จะเลือกไปแค่หนึงในห้าของสินค้าทังหมดเท่านัน เมือ
ก่อนหลินเสวียนหลานซือหินหยกดิบแต่ละครังเป็ น
จํานวนมาก อย่างน้อยก็ตอ้ งเลือกซือสักหนึงในสามของ
หินหยกดิบทังหมด

ในจํานวนหินหยกดิบทังหมดทีเลือกซือไป ขอแค่ผา่ ออก

438
มาเป็ นหยกเนือแก้วก้อนเดียว ไม่สิ เพียงแค่ผา่ ออกมา
เป็ นหยกเนือนําแข็งสีเขียวสวยๆ สักก้อนก็ได้ทนุ คืนมา
หมดแล้ว การซือหินหยกดิบคราวละมากๆ แบบนีอาจจะ
ไม่ทาํ กําไรเยอะแต่ก็ไม่ขาดทุนแน่นอน แล้วถ้าได้หยกสี
เขียวเนือดอกไม้เขียว หยกเนือถัวเขียว หยกเนือนํามันที
นําดีหน่อยแล้วเอาไปแปรรูปเป็ นเครืองประดับขาย
รับรองว่าได้ราคาดีแน่

ด้วยเหตุนีบริษัทจิวเวลรีย่อมทํากําไรได้อย่างงาม ข้อนี
เถ้าแก่โจวย่อมรูด้ ีกว่าใคร หินหยกดิบของเขามีแต่ของ
ดีๆ ทังนัน และรับประกันว่าไม่มีของปลอมแน่นอน
ฉะนันบริษัทจิวเวลรีในเมืองเซียงไฮ้บางบริษัทจึงเลือกที
จะซือหินหยกดิบจากทีนี

439
“ช่วงนีผมหมุนเงินไม่คอ่ ยทันน่ะครับ!” หลินเสวียน
หลานกล่าวยิมๆ “คุณปู่ ของผมท่านไปงานประมูลหยกที
เมืองย่างกุง้ ประเทศพม่า เราไม่มีเงินสดหมุนเวียนเยอะ
ขนาดนันหรอกครับ ไม่อย่างนันเมือเช้านีผมคงซือหยก
เนือแก้วสีเขียวสดของจินเหลียนไปแล้ว และคงไม่ตอ้ ง
ลําบากมาเลือกหินหยกดิบพวกนีในคืนนีหรอกครับ”

จบส่วนที1

440