Sinabi niyang may sariling wika sa Pilipinas at ang mga naninirahan dito’y may

sistema ng pagsulat na tinatawag na alibata.

Sang-ayon din kay Padre Chirino, ang paraanng pagsulat ng mga katutubo’y
patindig, buhat sa itaas pababa at ang pagkakasunod- sunod ng mga talata ay
buhat sa kaliwa, pakanan.

Ang ginagamit na pinakapapel noon ay ang mga biyas ng kawayan, mga dahon ng
palaspas o balat ng punongkahoy at ang pinakapanulat nila’y ang mga dulo ng
matutulis na bakal o iyong tinatawag sa ngayong lanseta. Sa kasamaang palad, ang
mga katibayan ng kanilang pagsulat noo’y hindi na matatagpuan sapagkat sinunog
ng mga mananakop na Kastila dahil ang mga iyon daw ay gawa ng mga diyablo.

Mayaman sa mga kuwentong-bayan ang Pilipinas. Dito nasasalamin ang naging

buhay ng ating mga ninuno.

Ang panahon ng kuwentong bayan ay kinabibilangan ng mga (a) kuwentong-

bayan,(b) kantahing- bayan (c)karunungang bayan, at isinasama rin dito ang (d)
bulong.

a. Damiana Eugenio na kilala sa larangan ng Folklore sa Pilipinas, ang “Legends and

Folklores” na binasa niya sa Ateneo University noong tag-init ’79, tatlo ang
mahahalagang pangkat ng mga kuwentong bayan ( folk narratives): ang (1)mito,
(2)alamat at(3) salaysayin (folktales)

(1) Mito- tuluyang pagsasalaysay ma itinuturing na totoong nagaganap sa lipinang

iyon noong mga panahong nagdaan. Kinapapalooban din ito ng simula ng daigdig,
ng tao, ng kamatayan, ng mga katangian ng mga ibon, hayop o pisikal na
kaanyuan ng lupa. Maaari rin itong kuwentong tungkol sa mga diyos at diyosa.

Halimbawa: Mito ng mga Maranao “Ang Pinagmulan Nitong Daigdig”

(2) Alamat- Ang mga tuluyang pagsasalaysay na kaiba sa mito sapagkat itinuturing
ang alamat na titii ng mga nagkukuwento at ng mga nakikinig. Isinasalaysay
naman dito ang migrasyon, digmaan at tagumpay na nagawa ng mga bayani, hari o
datu at ng mga sumunod na nagungulo sa bayan. Nabibilang dito ang ang tungkol
sa mga natatagong kayamanan, mga santo, mga engkanto at mga multo.

Nahahati sa dalawa ang pangkati ng mga alamat: ang mga tinatawag na (a)
etiological o mga nagpapaliwanag na mga alamat na sumasagot sa tanong na kung
paano pinangalanan ang mga bagay o pook at kung bakit nagkaganoon at sa (b)
non-etiological na nauukol sa mga dakilang tao at sa mga pagpaparusa ng
malaking kasalanan. Kasama rin dito ang tungkol sa mga alamat ng santo, mga
supernatural na nilikha tulad ng aswang, tikbalang, engkantado, multo at mga
ibinaong kayamanan.

Halimbawa: Ang Alamat ng Ilog- Cambinlew

Ang Alamat ng AdjongAng Alamat at mga Milagro ng Nuestra senora del Pilar o Fort
Pilar sa Lungsod ng Zamboanga.

(3) Salaysayin- maaaring pabula, mga kuwentong engkantado, mga kuwentong

panlinlang, katusuhan, kapilyuhan o katangahan at iba pa. Kung palabasa ng mga
kuwentong bayan ang mga taga-ibang bansa, mapapansing ang mga kuwentong
Juan ay nakakatulad ng mga kuwentong Indones o Malayo. May mga para sa
pagpapatulog ng mga sanggol na tinatawag na oyayi, may sa pamamangka na
kilala sa tawag na soliranin o talindaw, may diona o awiting pangkasal, may
kumintang o awit pangdigma, may kundiman o awit ng pag-ibig at iba pa.