Voice tape

Bumalik ako sa aming bahay sa Santa Teresita sa Cagayan upang hanapin ang aking mga sertipiko para sa
aking promotion. Mistulang bumata ako ng labing walong taon dahil sa mga alaala ng nakaraan.

Imbes na sertipiko ng “best in math” ang aking nahanap, ibang bagay ang nahagilap ng aking mga mata,
isang voice tape, voice tape na nahanap ni Inay mula sa ilalim ng pumanaw kung uncle.

Nakabihis na akong papasok sa skwelahan ,katunayan naroon na ako sa tabi ng kalsada dahil kaharap
lamang ng pook tactic, kung saan naroon din an gaming bahay, ang magdadalawangpung ektaryag
bakuran ng st. francis academy. Nasa second year highschool na ako kaya marahil malakas ang aking
loob na malate. Gayan ng madalas kong ginagawa, nagkubli ako sa Indian tree.

“Nakupo! Nabangga!”( gitapuk an si dante then mo dagan si atu, tas modagan na sad siya balik sa balay
nila)

*nagkuan kuan sa tanom ang mama then gitawag ni dante

“Nanang, may nabangga! Parang si.. parang si..”

 Nanagan sila padung ni atu then manghilak

Ang aking angkel atu ay ang nakababatang kapatid ni nanang. Maaga siyang nag asawa. Halos kasasapit
pa lang niya sa edad na labing walo noong magpaalam kina nanang. Nagkasalubong raw sila ni
Magdalena at love at first sight siya rito. Magandang dilag si Magdalena kaya siguro medaling nahulog si
Angkel atu sa kanya. Iniibig nila ang isat isa kaya nagpasiya silang magpakasal.

Engrande ang naging kasalan, may mga sound system na tumugtug magdamag, mayroon ding ilang mga
ninong at ninang kasama na ang kapitan ng baranggay, marami rin silang regalo na natanggap. Sila
nanang at ang kanyang kapatid ay nagtulong tulong upang maisakatuparan ito.

“Di magtatagal bubukod na kami” angkel atu sa mama niya

Pagkaraan ng ilang buwan, ipinaalam na ni angkel atu na magtatayo na sila ng sariling bahay. Biro pa nga
ni Tatang sa kanila na si angkel atu raw ang pinakamatino sa magkakapatid.

Masayang Masaya ang kanilang pag sasama ngunit hindi dun nagtatapos ang kanilang kwento.
Kasagsagan yung ng panahon na uso ang pag aabroad sa abu dhabi ng nagpasyahan ni Magdalena na
umalis rin dahil na rin sa kahirapan
“Mahal, kailangan kong umalis para sa ating kinabukasan”

Ni abroad na si Magdalena

Naalala ko pa nga ng isang hapon na gumagawa ako ng assignment ay biglang lumapit sa akin si Angkel
atu. Pansin ko nga na galing siya sa bukid dahil amoy pawis pa ito at nakasuot pa ng mahabang manggas,
nakabitin pa sa bvaywang niya ang kanyang itak, halukipkip ang salakot at sala sa likod ang kanyang
kalupi

“Dante gawa nga tayo ng sulat para sa anti mo”

Dear mahal,

Narration ra ..

Sa pagkakaalala ko tatlong sulat ang naipadala ni angkel sa kanyang asawa

Kaya nung namatay siya,sobrang iyak ni nanang sa kanya. Lahat kami’y nagluksa sa kanyang pagkawala.

“Ay, ato,aya, kapatid kung ubod ng kabaitan. Bakit ka naman pumanaw na di man lang nagpaalam. Sino
ngayon ang titingin nitong apat mong anak? Habang ang asawa mo naman aydi makauwi mula sa abu
dhabing pinagtatrabahuan” (mama)

Dahil ako ang panganay sa magpipinsan, ako ang naatasan na magbantay sa bangkay ni tiyo sa sala.
Alalang alala ko pa ang takot na aking naramdaman sa tuwing tumitingin ako sa bangkay ni tiyo.
Nanginginig pa ang aking mga binti at hita ko. Hindi ko naman matagalan na tignan ang nasa labas na
may nagsusugal sapagsakt natatakot rin ako nabaka nasa likod ko na ang multo ni tiyo.

Ngunit kahit na inilibing na si angkel atu ay wala pa rin kahit anino man lang ni ante Magdalena ang
dumating.