ภาษาไทย

หลักภาษาไท
ย
อ ักขระวิธ ี ได ้แก่ อักษร แปลว่า ตัวหนังสือ
ลักษณะอก ั ษร
เสียงในภาษาไทย มีอยู่ ๓ อย่าง คือ
๑. เสียงแท ้ ได ้แก่ สระ
๒. เสียงแปร ได ้แก่ พยัญชนะ
๓. เสียงดนตรี ได ้แก่ วรรณยุกต ์
สระ
สระในภาษาไทย ประกอบด ้วยรูปสระ ๒๑ รูป และเสียงสระ ๓๒ เสียง

พยัญชนะ
รู ปพยัญชนะ มี ๔๔ ตัว คือ
๑. อกั ษรสู ง มี ๑๑ ตัว คือ ข ข ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห
๒. อก ั ษรกลาง มี ๙ ตัว ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ
๓. อก ั ษรตา ่ มี ๒๔ ตัว คือ
๓.๑ อักษรคู่ คือ อักษรต่าทีเป็
่ นคูก่ บ
ั อักษรสูง มี14 ตัว คือ ค ค ฆ ช ฌ ซ
ฑ ฒทธพภฟฮ
๓.๒ อักษรเดียว่ คือ
อักษรต่าทีไม่
่ มอี ก
ั ษรสูงเป็ นกัน มี 10 คือ ง ญ ณ น ม ย ร ล ว ฬ

ความรูเ้ พิม
่ เติม (อักษรสามหมู)่

อักษรสูง 11 ตัว ผ ฝ ถฐ ขฃ สษศ ห ฉ

หลักการจา (ผี ฝาก ถุง ข้าว สาร ให้ ฉัน)

อักษรกลาง 9 ตัว ก จ ด ต ฎ ฏ บ ป อ
หลักการจา (ไก่ จิก เด็ก ตาย เด็ก ตาย ( ให้เข้าใจว่าเป็ น ฎ
ฏ) บน ปาก โอ่ง)
อักษรต่าเดีย่ ว 10 ตัว ง ญ น ย ณ ร ว ม ฬ ล
หลักการจา (งู ใหญ่ นอน อยู่ ณ ริม วัด โม ฬี
โลก)

อักษรต่าคู่ 14 ตัว พภ ซ คฅฆ ชฌ ทธฑฒ ฟ ฮ

หลักการจา (เพือ
่ น ซี้ ใคร ชอบ ทา ฟัน ฮะ)
 วรรณยุกต ์
วรรณยุกต ์ มี ๔ รูป ได ้แก่
๑. ไม้เอก ๒. ไม้โท ๓. ไม้ตรี ๔. ไม้จต
ั วา
่ ้อยู่ในภาษาไทย มี ๕ เสียง
เสียงวรรณยุกต ์ทีใช
๑. เสียงสามัญ คือเสียงกลาง ๆ เช่น กา มา ทา เป็ น ชน
๒. เสียงเอก ก่า ข่า ป่ า ดึก จมูก ตก หมด
๓. เสียงโท เช่น ก ้า ค่า ลาก พราก กลิง้ สร ้าง
๔. เสียงตรี เช่น ก๊า ค ้า มา้ ช ้าง โน้ต มด
๕. เสียงจัตวา เช่น ก๋า ขา หมา หลิว สวย หาม ปิ๋ ว จิว๋

่
คาเป็ น คือ พยางค ์ทีประสมกั ่ ตวั สะกด
บสระเสียงยาวในแม่ ก กา และพยางค ์ทีมี
ในแม่ กน กง กม เกย เกอว และสระ อา ไอ ใอ เอา
่
คาตาย คือ พยางค ์ทีประสมด ้
้วยสระเสียงสันในแม่ ก กา เช่น กะ กิ กุ กา แ
่
ละพยางค ์ทีมี
ตัวสะกดใน แม่ กก กด กบ แต่ยกเวน้ สระ อา ไอ ใอ เอา

สระในภาษาไทยมี ๒๑ รูป
รู ปสระ ่
ชือ รู ปสระ ่
ชือ
๑. ะ วิสรรชนี ย ์ ๑๒. ใ ไม้มว้ น
๒. อั ไม้หน
ั อากาศ ๑๓. ไ ไม้มลาย
๓. อ็ ไม้ไต่คู ้ ๑๔. โ ไม้โอ
๔. า ลากข ้าง ๑๕. อ ตัว ออ
๕. อิ พินทุ ์อิ ๑๖. ย ตัว ยอ
๖. ่่ ฝนทอง ๑๗. ว ตัว วอ
๗. อ นิ คหิตหรือหยาดน้าค ้าง ๑๘. ฤ ตัว รึ
๘. “ ฟันหนู ๑๙. ฤๅ ตัว รือ
๙. อุ ตีนเหยียด ๒๐. ฦ ตัว ลึ
๑๐. อู ตีนคู ้ ๒๑. ฦๅ ตัวลือ
 ๑๑. เ ไม้หน้า
ประเภทของสระ
่ มี 18 เสียง)
1. เสียงสระ (สระเดียว
้ (ร ัสสระ)
สระเสียงสัน สระเสียงยาว (ทีฆสระ)

/อะ/ /อา/

/อิ/ /อี/

/อึ/ /อือ/

/อุ/ /อู/

/เอะ/ /เอ/

/แอะ/ /แอ/

/เออะ/ /เออ/

/เอาะ/ /ออ/

/โอะ/ /โอ/
่
2. สระประสม (สระเลือน) ่ 2 เสียงมาประสมกัน ได ้แก่
คือ การนาเสียงสระเดียว
/อิ/ + /อะ/ = /เอียะ/ /อี/ + /อา/ = /เอีย/
/อึ/ + /อะ/ = /เอือะ/ /อือ/ + /อา/ = /เอือ/
/อุ/ + /อะ/ = /อวั ะ/ /อู/ + /อา/ = /อวั /
้ นหน่ วยเสียงเดียวกับเสียงยาว
หมายเหตุ ทางภาษาศาสตร ์ ถือว่า สระประสมเสียงสันเป็
จึงถือว่าสระประสม มี 3 เสียง คือ /เอีย/ /เอือ/ /อัว/
ข้อควรจา
อา ไอ ใอ เอา ฤ ฤๅ ฦ ฦๅ
 คาสนธิ คือ การต่อคาตังแต่ ้ สองคาขึนไปให
้ ิ เนื่ องกัน โดยมีการเพิมสระในแท
ต้ ด ่
รกระหว่าง
่ าเพือติ
คา หรือเพิมค ่ ดต่อกันให ้สนิ ท เช่น
ธนู + อาคม เป็ น ธันวาคม
มหา + อิสี เป็ น มเหสี

คาสมาส คือ การนาคาประสมตังแต่้ ้

๒ คาขึนไปให ่ ้นามาจ
้เป็ นคาเดียวคาทีใช
ากภาษาบาลีและ
่
สันสกฤต เมือรวมกั ่
นแล ้วความหมายเปลียนไปก็ ม,ี ความหมายคงเดิมก็มี เช่น
ราช + โอรส เป็ น ราชโอรส
สุธา + รส เป็ น สุธารส
คช + สาร เป็ น คชสาร

้ ่ในสระตัวเดียวกัน เช่น เพลา เ

อ ักษรควบ คือพยัญชนะ ๒ ตัว ควบกลาอยู
ขมา
่
อักษรควบแท้ คือคาทีควบกั
บ ร ล ว เช่น
ควาย ไล่ ขวิด ข ้าง ขวา คว้า ขวาน มา ไล่ ขว้าง ควายไป
ควาย ขวาง วิง่ วน ขวกั ไขว่ ่ ขวาง
กว ัดแกว่ง ขวานไล่ ล ้ม ควา
ควาย.
 อักษรควบไม่แท้ ่
คือ อักษร ๒ ตัวทีควบกล ้ นได ้แก่ตวั ร แต่ออกเสียงเฉ
ากั
พาะตัวหน้าแต่
่
ไม่ออกเสียง ร หรือบางตัวออกเสียงเปลียนไปเป็ ่ น เศร ้า ทราย จริง
นพยัญชนะอืนเช่
ไซร ้ ปราศร ัย
สร ้อย เสร็จ เสริม ทรง สร ้าง สระ

อ ักษรนา คือ พยัญชนะ 2 ตัวรวมอยู่ในสระเดียวกัน บางคาออกเสียงร่วมกัน

เช่น หนู หนอ หมอ
หมี อย่า อยู่ อย่าง อยาก หรือบางคาออกเสียงเหมือน ๒ พยางค ์ เนื่ องจากต ้องออกเสียง
พยัญชนะตัวหน้ารวมกับตัวหลัง แต่พยัญชนะ ๒ ตัว
นั้นประสมกันไม่สนิ ทจึงฟังดูคล ้ายกับมีเสียงสระอะดังออกมาแผ่วๆ เช่นกนก ขนม จร ัส ไส
ว ฉมวก แถลง ฝรง่ ั ผนวก

่
คามู ล คือ คาทีเราตั ้ นเฉพาะค
งขึ ้ าเดียว เช่น ชน ตัก คน วัด หัด ขึน้
ขัด

คาประสม คือ การนาคามูลมาประสมกันเป็ นอีกคาหนึ่ ง เช่น

แม่ + น้า = แม่น้า แปลว่า ทางน้าไหล
่ งคับเรือ
หาง + เสือ = หางเสือ แปลว่า ทีบั
ลูก + น้า = ลูกน้า

พยางค ์ คือ ส่วนหนึ่ งของคาหรือหน่ วยเสียงประกอบด ้วยสระตัวเดียวจะมีความหม

ายหรือไม่มก ี ็
ได ้ พยางค ์หนึ่ งมีส่วนประสมต่าง ๆ คือ
1. พยัญชนะ + สระ + วรรณยุกต ์ เช่น ตา ดี ไป นา
2. พยัญชนะ + สระ + วรรณยุกต ์ +
ตัวสะกด เช่น คน กิน ข ้าว หรือพยัญชนะ + สระ + วรรณยุกต ์ +
ตัวการ ันต ์ เช่น โลห ์ เล่ห ์
3. พยัญชนะ + สระ + วรรณยุกต ์ + ตัวสะกด +
ตัวการ ันต ์ เช่น ร ักษ ์ สิทธิ ์ โรจน์
้ ยกว่า ประสม 5 ส่วน
พยางค ์แบบนี เรี

่ ยงติดต่อกันอย่างมีระเบียบ และมีความหมายเป็ นทีรู่ ้กัน เช่น

วลี คือ กลุ่มคาทีเรี
การเรียนหลักภาษาไทยมีประโยชน์มาก
ประโยค คือ กลุ่มคาทีน่ ามาเรียงเข ้าด ้วยกันแล ้วมีใจความสมบูรณ์ เช่น
 1. ประโยค 2 ส่วน ประธาน + กริยา
นก บิน
2. ประโยค 3 ส่วน ประธาน + กริยา + กรรม
ปลา กิน มด

วรรณยุกต์

วรรณยุกต ์ในภาษาไทย นับเป็ นเสียงดนตรีตามตาราภาษาไทยสมัยโบราณ

โดยแบ่งออกเป็ น 5 เสียง ได ้แก่ สามัญ เอก โท ตรี และจัตวา
่
และมีเครืองหมายก ่ ยกว่า "วรรณยุกต ์" ด ้วยเช่นกัน
ากับเสียงวรรณยุกต ์ ซึงเรี
่ องหมายวรรณยุ
โดยทีเครื ่ กต ์ อาจไม่ได ้บ่งบอกถึงเสียงวรรณยุกต ์นั้นเสมอไป
่ ากับคาเป็ น ทีมี
เว ้นแต่เมือก ่ พยัญชนะต ้นเป็ นอักษรกลาง
เสียงวรรณยุกต ์ไทยตามหลักภาษาศาสตร ์ แบ่งได้ด ังนี ้
เสียงสามัญ (ระดับเสียงกึงสู่ ง-กลาง)
่ ่า-ต่า)
เสียงเอก (ระดับเสียงกึงต
เสียงโท (ระดับเสียงสูง-ต่า)
่ ง-สูง)
เสียงตรี (ระดับเสียงกึงสู
เสียงจัตวา (ระดับเสียงกึงต่ ่า-ต่า-กึงสู
่ ง)

รู ปวรรณยุกต ์
่
เครืองหมายวรรณยุ กต ์ในภาษาไทย มี 4 รูป ดังนี ้
ไม้เอก (-่ ), ไม้โท (-้), ไม้ตรี (-๊ ) และ ไม้จต
ั วา (-๋ )
อย่างไรก็ตาม ในจารึกสมัยโบราณ
่
เช่น ศิลาจารึกพ่อขุนรามคาแหง มีเครืองหมายวรรณยุ กต ์เพียง 2 รูป คือ ไม้เอก (-่ )
และไม้โท (-๋ ) เช่น น๋ อง (น้อง), ห๋า (ห ้า)

การผันเสียงวรรณยุกต ์
 ่ ยงพยางค ์หนึ่ งในภาษาไทย สามารถผันได ้ 5 เสียงวรรณยุกต ์
โดยทัวไปเสี
่
แต่ในภาษาเขียน จะมีกฎเกณฑ ์การผันทีตายตัว ดังนี ้
หมู ่อ ักษร-คาเป็ นคาตาย เสียงสามัญ เสียงเอก เสียงโท เสียงตรี เสียงจัตวา
อักษรกลาง คาเป็ น กา ก่า ก ้า ก๊า ก๋า
้
อักษรกลาง คาตาย สระสัน - กะ ก ้ะ ก๊ะ ก๋ะ
อักษรกลาง คาตาย สระยาว - กาบ ก ้าบ ก๊าบ ก๋าบ
อักษรสูง คาเป็ น - ข่า ข ้า - ขา
้
อักษรสูง คาตาย สระสัน - ขะ ข ้ะ - -
อักษรสูง คาตาย สระยาว - ขาบ ข ้าบ - -
อักษรต่า คาเป็ น คา - ค่า ค ้า -
อักษรต่า คาตาย สระสัน ้ - - ค่ะ คะ ค๋ะ
อักษรต่า คาตาย สระยาว - - คาบ ค ้าบ ค๋าบ
คาตายของอักษรกลางและอักษรสูง
้
ไม่ว่าสระจะเป็ นเสียงสันหรือเสียงยาวก็ผน
ั วรรณยุกต ์ตามรูปแบบเดียวกัน
เว ้นแต่คาตายของอักษรต่า เมือเป็
่ นสระเสียงสันหรื
้ อเสียงยาวจะผันคนละแบบ
อักษรต่าและอักษรสูงไม่สามารถผันให ้ครบ 5 เสียงได ้
จึงมักจะใช ้อักษรเสียงเดียวกันจากอีกหมู่หนึ่ งมาใช ้เป็ นอักษรนา โดยมีอก
ั ษรสูงนา
่ นอักษรกลาง สามารถนา อักษร ย ได ้) เช่น นา หน่ า น่ า น้า หนา, มี
(ยกเว ้นอักษร อ ซึงเป็
หมี่ มี่ มี ้ หมี

การเขียนสะกด
คา

ระบบการเขีย นภาษาไทยเป็ นระบบที่มีตวั อักษรแทนเสียง ๓ ประเภท คือเสีย งสระ

พ ยั ญ ช น ะ แ ล ะ ว ร ร ณ ยุ ก ต ์ ป ร ะ ก อ บ กั น เ ป็ น พ ย า ง ค ์ แ ล ะ ค า
ในการเขีย นค าให ถ ่
้ ู ก ต อ้ งจ าเป็ นต อ้ งศึก ษาเรืองการใช ้ สระ พยัญ ชนะ และวรรณยุ ก ต ์
ตลอดจนการเขียนคาในลักษณะพิเศษต่างๆ เช่นการเขียนชือเฉพาะ ่ การเขียนราชทินนาม
ก า ร เ ขี ย น ค า ยื ม จ า ก ภ า ษ า ต่ า ง ป ร ะ เ ท ศ ก า ร เ ขี ย น อั ก ษ ร ย่ อ ก า ร เ ขี ย น ชื่ อ เ มื อ ง
ชื่ อ ป ร ะ เ ท ศ แ ล ะ ก า ร ใ ช ้ เ ค รื่ อ ง ห ม า ย ป ร ะ ก อ บ ค า
่ อสาคัญทีช่
เครืองมื ่ วยใหเ้ ขียนคาได ้ถูกต ้องคือพจนานุ กรมฉบับราชบัณฑิตสถานซึงทางรา ่
ชการประกาศให ้ถือเป็ นแบบอย่างในการเขียน
การใช้สระ
 ่
การใช ้สระในการเขียนคาทีปรากฏในค าไทยนั้นมีข ้อสังเกตดังนี ้
๑. การประวิสรรชนี ย ์และไม่ประวิสรรชนี ย ์
่
คาทีออกเสียง “อะ” ในภาษาไทยมีทงที ั้ ปรากฏรู
่ ปสระ เรียกว่าประวิสรรชนี ย ์
และไม่ปรากฏรูปสระ ทีเรี่ ยกว่าไม่ประวิสรรชนี ย ์
่
คาทีประวิ สรรชนี ย ์
่
คาทีประวิ ่ าพยัญชนะมาประสมสระ อะ และคงรูปสระ อะ
สรรชนี ย ์ คือ ทีน
ไว ้หลังพยัญชนะเวลาอ่านออกเสียงจะอ่านออกเสียง อะ
่ี
เต็มเสียง (ถ ้าประสมอยู่ทพยางค ่ ยง) เช่น กระจก กระชาก กระทะ
์หน้าใหอ้ อกเสียง อะ กึงเสี
ตะลุย คะนึ ง ตะลึง ละเอียด ธรรมะ กะปิ คะนึ ง ทะนง ประเดียว

่
คาทีประวิสรรชนี ย ์ ข ้อสังเกตในการใช ้มีดงั นี ้
่
1.1 คาพยางค ์เดียวทีออกเสี ยง อะ จะประวิสรรชนี ย ์เสมอ เช่น กะ จะ ปะ ละ นะ
่
1.2 คาไทยแท ้ทีออกเสี ยง
้
อะ ทังพยางค ่ ้าหนักและไม่ลงน้าหนัก เมือเขี
์ทีลงน ่ ยนต ้องประวิสรรชนี ย ์
เช่น
มะม่วง มะดัน มะนาว มะขาม มะยม
ละมั่ง ละอง ตะกวด ตะขาบ กระจง
ตะกร ้า ตะโพน กระดาน กะดัง ชะลอม
่
1.3 คาทีมาจากภาษาบาลี สน ่
ั สกฤต คาพยางค ์ท ้ายของคาทีออกเสี
ยง อะ จะประวิ
สรรชนี ย ์ เช่น
ศิลปะ ศีรษะ ลักษณะ สาธารณะ สุขะ

่
1.4 คาทีมาจากภาษาสั ่
นสกฤต ทีพยางค ์หน้าออกเสียง กระ ตระ ประ จะต ้องประ
วิสรรชนี ย ์ แม้ว่า
่
พยางค ์ทีตามมาจะออกเสี ยงอย่างอักษรนา เช่น
กระ กระษัย กระษิร กระษาปณ์
ตระ ตระกูล ตระการ
ประ ประวัติ ประโยชน์ ประมาท ประกาศ
1.5 คาทีไทยร่ ับมาจากภาษาชวาและอ่านออกเสียง อะ ทีพยางค่ ์หน้า เช่น
มะเดหวี ประไหมสุหรี มะงุ มมะงาหรา
้
1.6 คาซาประเภทค ่ ้ในบทร ้อยกรอง เช่น
าอัพภาสทีใช
จะเจือย้ - เจือยเจื
้ ้
อย
วะวาว - วาววาว
คะคล ้าย - คล ้ายคล ้าย
 ่ มป
คาทีไม่ ี ระวิสรรชนี ย ์
่ มป
คาทีไม่ ่
ี ระวิสรรชนี ย ์ คือ คาทีประสมสระ อะ
เวลาอ่านออกเสียงคาทีไม่่ ประวิสรรชนี ย ์จะอ่านออกเสียง อะ กึงเสียง เช่น ขนุ น ฉลาม ถลา
เมล็ด สารพัด สมัย ถนน ตลก ตลิง ทนาย ทยอย สกัด สงบ สไบ ขโมย

่ ประวิสรรชนี ย ์ ข ้อสังเกตในการใช ้มีดงั นี ้

คาทีไม่
1. คาไทยทียกเว ่ ้นไม่ประวิสรรชนี ย ์ เช่น ธ ณ ธชี ทแกล ้ว ทนาย อนึ่ ง ฯพณฯ
2. พยางค ์กลางของคาสมาส แม้จะออกเสียง อะ ก็ไม่ประวิสรรชนี ย ์ เช่น ศิลปกรร
ม ธนบัตร จุล
สาร ร ัฐศาสตร ์ พุทธพจน์
่
3. พยางค ์หน้าของคาสองพยางค ์ทีออกเสี ยงแบบอักษรนา แม้จะออกเสียง อะ ก็ไม่ป
ระวิสรรชนี ย ์
เช่น กนก ขนาน จร ัส ฉลาด ตลับ เสมอ สลวย สวิง เฉลย
่
4. คาทีมาจากภาษาเขมรที ่ พยัญชนะต ้นสองตัวซ ้อนกัน จะต ้องอ่านคาหน้าเป็ น อ
มี
ะ ไม่ต ้อง
ประวิสรรชนี ย ์ เช่น ขมา ขโมย ผจญ ผทม สบง เผดียง สลา จรูญ ถนน

แบบทดสอบ
1. คาเป็ น คือ
……………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………..…………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………..
2. คาตาย คือ
……………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………..…………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………..
๓. อก
ั ษรควบ คือ
……………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………..…………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………..
๔. อ ักษรนา คือ
……………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………..…………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………..
่ าหนดให้ตอ
๕. คาทีก ่ ไปนี ้คาใดเขียนถู กต้อง
1. ก. กฎหมาย ข. กฏหมาย 2. ก. แกงบวด ข.
แกงบวช
3. ก. โจทย ์จรรย ์ ข. โจษจัน 4. ก.ทรหด ข. ทระหด
5. ก. บอระเพ็ด ข. บรเพชร 6. ก. ผาสุข ข. ผาสุก
7. ก. ฟุตบอล ข. ฟุตบอลล ์ 8. ก. สังเกตุ ข. สังเกต
9. ก. อานิ สสงฆ ์ ข. อานิ สงส ์ 10. ก. ปรากฏ ข.
ปรากฎ

่ าหนดให้อย่างถู กต้อง
๖. ให้เขียนสะกดคาทีก
1. อา-มะ-พาด เขียน …………….… 2. สา-พาด เขียน
……..……………
3. จุน-ละ-ทัด เขียน ……………..… 4. ทุบ-พน-ละ-พาบ เขียน
……………..……
5. อุ-ปัด-ชา เขียน ……………..… 6. กา-ละ-สะ-หมัย เขียน
………………..…
 7. คุน-นะ-วุด-ทิ เขียน ……………..… 8. ชุก-กะ-ชี เขียน
…………………
9. ผะ-รุด-สะ-วาด เขียน ………………. 10. บุน-ดะ-ริก เขียน
……………….…

่ าหนดให้ เขียนลงในกลุ่มให้ถูกต้อง
๗. จงนาคาทีก
กว ้างขวาง ทรุดโทรม ความรู ้ สร ้อยคอ
เพลิดเพลิน เศร ้าโศก ก่อสร ้าง ขวนขวาย
จริงใจ ตราด พุทรา ขวัญใจ
ควาญช ้าง ทร ัพย ์สิน เศรษฐี ตลาดนัด
ส่งเสริม ่
ขาดแคลน กลันกรอง ทรวดทรง

คาควบแท้ คาควบไม่แท้
๘. จงเลือกสานวนทีก ่ าหนดให้ เติมลงในช่องว่างให้ถูกต้อง
เข ้าหูซ ้ายทะลุหูขวา ้
ซือควายหน้ ้ า้ หน้าหนาว
านา ซือผ
กบในกะลาครอบ
ปั้นน้าเป็ นตัว มือไม่พายเอาเท ้าราน้า ปากปราศร ัย
น้าใจเชือดคอ
ขวานผ่าซาก ผักบุ ้งโหรงเหรงน้าลดต่อผุด ลูกไก่ในกามือ

น้าท่วมทุง่

๑. พูดดีแต่ใจคิดร ้าย
…………………………………………………………………………
๒. แสร ้งทาเรืองไม่ ่ จริงให ้เป็ นจริง
…………………………………………………………………………
้
๓. ซือของไม่ ถูกต ้องตามกาลเวลา
…………………………………………………………………………
๔. ประกาศไม่ยอมคบค ้าสมาคมด ้วยไม่รว่ มงานด ้วย
…………………………………………………………………………
๕. พูดตรงเกินไปโดยไม่เลือกกาลเทศะและบุคคล
…………………………………………………………………………
่
๖. เมือหมดอ านาจความชัวที ่ ท ่ าไว ้ก็ปรากฏ
…………………………………………………………………………
๗. การทีเข ่ ้าไปขัดขวางผลประโยชน์
…………………………………………………………………………
่ี
๘. ผูท้ ตกอยู ่ี มท
่ใต ้อานาจ ผูท้ ไม่ ี างต่อสู ้
…………………………………………………………………………
้
๙. พูดมากแต่ได ้เนื อหาสาระน้ อย
…………………………………………………………………………
๑๐. บอกหรือสอนไม่ได ้ผล
…………………………………………………………………………

๙. จงบอกรู ป และเสียงวรรณยุกต ์ ของคาต่อไปนี ้

ต ัวอย่าง ๑. ก้าว รู ปโท เสียงโท
๒. ไม้ รู ปโท เสียงตรี
 คา รู ปวรรณยุกต ์ เสียงวรรณยุกต ์
1. กว ้าง
2. แตะ
3. โน้ต
4. ห้วย
๊
5. เกียว
6. แปลก
7. คลุม
8. กวาง
9. แอ๋ว
10. พลัง้
11. หลง
๋
12. เดียว
่
13. คลืน
14. หวาย
15. เกิด
่
16. เหงือ
่
17. เทียว
18. กล ้วย
19. โต๊ะ
20. ผ่อน
 ่
๑๐. จงเปลียนค ้ เป็ นคาสุภาพ
าต่อไปนี ให้
1. ควาย =
..................................................................................
2. แมว = ..................................................................................
3. เต่า = ..................................................................................
้
4. ขนมขีหนู = ..................................................................................
5. กล ้วยบวชชี = ..................................................................................
6. กล ้วยไข่ =
..................................................................................
7. ปลาร ้า =
..................................................................................
8. อ ้วก = ..................................................................................
9. ผักบุ ้ง = ..................................................................................
10. ผักตบชวา =
..................................................................................
11. ้ ยจ
ขีเกี =
..................................................................................
12. ไส ้เดือน =
..................................................................................
13. ้ ยว
ขีเหนี =
..................................................................................
14. ้
ขีหมู =
..................................................................................
15. ผัวเมีย =
..................................................................................
16. ปลาช่อน =
..................................................................................
17. ปลาสลิด =
..................................................................................
18. ผักกระเฉด =
..................................................................................
19. มีท ้อง =
..................................................................................
20. สาก =
..................................................................................