Kaibigan Ko At gumawa tayo ng pangako

Na kahit anong mangyari

Kaibigan ko, namimiss kita
Noong tayo ay bata pa
Kinaaliwan ang mga panudyong knata
Kumakanta na may dalang pipeta
Lumaki at mas naging malapit tayo
Usapan at biro nati’y malahudyo
Tungkol sa ating mga kaaway na mukhang
kabayo
Ito ang tula ko para sa iyo
Naalala mo ba noong bumili tayo ng buko
Sa labas ng paaralan sabay pa pasiko-siko
Mga panahon na malungkot ako
Nandiyan ka para sabihin sa akin na wag
sumuko
Dapat ko alagaan ang sarili (?)
Noon at ngayon ay magkapareho lang
Dahil araw-araw pa rin kitang nakikita
Ang magkaiba lang
Ay sa tuwing nag-uusap, ako nalamang ang
nagsasalita
Araw-araw puting rosas ang dinadala
At nandoon lang ako sa tabi mo hanggang
lalabas ang mga tala
Magkalayo man tayo
Pareho pa rin ang huling mga salitang sinasabi
“palakang kaibigan, ingat ka ha”
“ikaw din kalapating mukha”

Sabay pabiro na mukha daw akong kalapati
Namimiss ko ang dati
Noong umaabot pa sa mga mata an gating ngiti
Makasama ka muli ang tangi kong mithi
Magkaibigan na magkapatid, tayo iyan
Araw-araw puno nalang ng asaran
Mga ala-ala sa nakaraan
Hindi ko iyon makakalimutan
Mga luha’y dumadaloy mula sa mga mata
Namiss talaga kita
Pangakong araw-araw ako bibisita
Wang nalang akong mag-aalala
Sa susunod naman nating pagkikita doon na sa
bahay ng Panginoon tayo’y muling
magkakasama

Filler way klaro nga stanza ~~~~

Pero saan ka ba pumunta (?)

Biro mo sa akin patungo ka sa isang lugar(?)
Akala ko nagbibiro ang nagsasalita
Noon, sana di kita pinabayaan

Sa susunod nating pagkikita nandoon ka na

Sa kama, ang hinga mo’y humihina
Sa bawat Segundo, hindi inaaksaya
Walang magawa kundi bigyan ka ng huling ala-
alang Masaya

Sa huling araw mo, umiyak ako